"งั้นกูไม่ไปก็ได้...แต่มึงต้องนวดขาให้กู...ปวด..." ผมพูดด้วยเสียงธรรมดาอย่างที่สุด
"ก็ยื่นขามาสิ...จะได้นวดให้" มันพูดด้วยหน้าเจียมเจี้ยม...คงรู้แหละครับว่าผมโมโหที่มันพูดเมื่อตอนเย็น
ผมไม่ยอมยื่นออกไป
มันเลยคว้าขาผมไปซะเองเลย...ชิส์...กลัวกูงอนละซิ....
มันนวดให้ผมเบาๆ...ผมไม่พูดกับมันหรอก...ดูซิมันจะทำไงต่อ?
"เจ็บมั๊ย?..."
"หึ..." ผมส่ายหัวแทน...
"ทำไมไม่พูด...เจ็บปากด้วยเหรอ?...คิดว่าเจ็บที่ขาซะอีก..." คดีเก่ายังไม่เคลียร์...ริจะก่อคดีใหม่รึไง
"ไม่อยากพูดกับคนที่ไม่ยอมฟังคนอื่น...ชิส์..."
"ขอโทษคร้าบ...ก็ตอนนั้นมันทั้งเป็นห่วงทั้งโมโหนี่นา...." เป็นห่วงนี่พอจะเข้าใจ แต่ไอ้โมโหนี่มันคืออะไร
"โมโหไร?..."
"ก็ไอ้ชีนมันอุ้มมึง...มันแตะตัวมึง....กูไม่ชอบ..."
"หรือว่ามึงจะให้กูคลานมางั้นเหรอ?....ขากูเจ็บซะขนาดนั้น..."
"ก็บอกแล้วไงว่าตอนนั้นมันปรี๊ด....เลยลืมคิดไป...ก็ขอโทษแล้วไง..."
"ก็ไม่ได้โกรธหรอก...แค่อยากให้ฟังกันบ้าง...."
"แล้วรู้มั๊ยว่ากูเป็นห่วงมึงแค่ไหน?..." เป็นห่วงเหรอ...ชิส์..กูเห็นระริกระรี้กับอะไรนะ...กิ่งณภัทรอะไรนั่น
"มึงนวดดีนี่....น่าจะเอาดีทางด้านนี้นะ..." มันนวดเก่งจริงๆครับ มันนวดเบามือมาก...แต่..ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย
"ได้...แต่มึงต้องมาเป็นลูกค้ารายแรกและรายสุดท้ายของกูนะ...กูถึงจะยอมเปิดกิจการ..."
"ไอ้บ้า..."
"หึหึหึ..." มันหัวเราะได้แล้ว...เยส...ง่ายกว่าที่คิดแฮะ...แต่เอ่...นี่ผมง้อมันหรือมันง้อผมกันแน่นิ..อย่าไปสนเลย แค่เราไม่ทะเลาะกันเป็นพอ
"ไปฝึกนวดมาจากไหนเหรอ?..."
"ก็กูเป็นนักบอลเจ็บบ่อยๆ...มันก็ต้องมีความรู้ติดปลายนวมบ้างสิ..ไหนจะไว้พยาบาลตัวเองหรือไม่ก็เพื่อนในทีม..."
"อ๋อ....มึงนี่จะดีไปซะหมดทุกเรื่องเลยเหรอ?....ถามหน่อยมึงมีข้อด้อยตรงไหนบ้างเนี่ยะนอกจากปากเสียๆ นิสัยเสียๆ...แล้วก็..."
"พอๆมึง...ไม่ต้องชมกูเยอะแล้ว..." ชิส์ รู้ทันซะอีก กะจะหลอกด่าซะหน่อย
แต่จริงๆนะครับมันเป็นคนที่ดูดีเอามากๆ....ก็ลองคิดดูสิ...อย่างแรกเลยที่เห็น...แมร่ง...ไอ้นี่หล่อว่ะ...เรียนก็เก่ง กีฬาก็เด่น ทำอาหารก็สุดยอด นิสัยเหรอ?...ก็โอเคนะ..ฐานะก็โอเค ถึงไม่เข้าขั้นเศรษฐี.. แฟนก็สวย...ถึงตอนนี้จะเป็นอดีตไปแล้วก็ตาม...
"ที่เงียบไปนี่...แอบชมกูอยู่ในใจล่ะซิ...กูรู้ดี...ว่ากูอ่ะมันสมบูรณ์แบบ...กูดีขนาดนี้แล้วนะ...ยังมีคนมองข้ามกูไปอีก...ตาโคตรถั่วเลยหว่ะ..."
"ชิส์...ไอ้หลงตัวเอง..."
"ก็ขนาดคนอื่นยังหลงกูเลย แล้วทำไมกูจะหลงตัวเองบ้างไม่ได้...แต่มีอยู่คนหนึ่งที่กูอยากให้หลง...แต่ด้วยความที่มันโง่หรือซื่อบื้อก็ไม่รู้...ไม่ยอมหลงกูซักที..."
"เอ้อ...ช่างเป็นบุญเหลือหลายของบุคคลนั้นจริงๆ...สาธุ...โอ๊ย..." ก็มันนะสิครับ...นวดผมซะแรงเลย....ไม่ต้องนวดแล้ว...เจ็บ ผมเลยดึงขาตัวเองกลับซะเลย
"อ้าว...ไม่นวดแล้วเหรอคร้าบ..." ยังมีหน้ามาทะเล้นใส่กูอีกนะมึง
"ไม่ต้องแล้ว....!!!!"
ผมล้มตัวลงนอน..แต่มันยังนั่งอยู่เลยครับ...
งั้นกูไปก่อนนะ....นางฟ้าในฝันกำลังรอกูอยู่
"อ่อน...ไอ้ชีนทำไรมึงบ้าง?..."
"หืม?..." ผมไม่เข้าใจคำถามนั้นจริงๆ..ให้ตายซิ
"ไอ้ชีนมันรังแกหรือแกล้งไรมึงรึเปล่า?"
"ก็เปล่านิ..." ไม่ถนัดนอนคุย...ผมเลยลุกมานั่งข้างๆมันอีกครั้ง
"ไอ้ชีนมันก็ดีนะ...ช่วยเหลือดูแลกูตลอดเลยทั้งวัน"
"ทำไมมึงต้องยิ้มด้วย...เวลาที่พูดถึงมัน"
"เอ๊ย...จะบ้าเหรอมึง..กูยิ้มแล้วมันผิดด้วยเหรอ."
"ไม่รู้..รู้แต่ว่ากูไม่ชอบ"
"เป็นไรอีกนิ...เออไอ้อู๋มัน....."
"ใช่ๆๆๆ...ไอ้อู๋ไอ้เอ๋ออะไรนี่ด้วย...ทำไมต้องไปสนิทอะไรกับมันมากมายขนาดนั้นด้วย...เห็นคุยกันตั้งนานเมื่อตอนเย็น..." เค้าชื่ออู๋..ไม่ใชเอ๋อ
"อะไรมึงนักหนานิ...ไอ้อู๋มันก็เพื่อนกูเหมือนมึงนั่นแหละ..."
"ไม่รู้...แต่กูรู้ว่ากูไม่ชอบให้มึงไปสนิทกับใครมากกว่ากู..." เด็กขี้อิจฉา
"ประสาทไปแล้วมึง"
"ใช่...กูมันประสาทไปแล้ว.."
"เอ้อ...." ผมถอนหายใจใส่มันพร้อมกับจะล้มตัวลงนอน
"มึงหันมานี่เลย...ตกลงไอ้ชีนมันไม่ได้ทำไรมึงใช่มั๊ย?..." ทำอะไรผม..มันหมายความครอบคลุมแค่ไหน...
"แล้วมึงคิดว่า...มันจะทำอะไรกูได้บ้างล่ะ?.."
"อย่ามายอกย้อน...กูไม่รู้ไงถึงได้ถาม..."
"มึงกำลังคิดไรอยู่?...มึงรู้อะไรใช่มั๊ย?..."
"ไม่รู้..ไม่คิด..."
"ถ้ามึงไม่รู้หรือไม่คิดอะไรบ้าง...มึงก็คงไม่มาตั้งคำถามแบบนี้กับกูหรอก..." ผมกำลังไล่บี้มัน...มึงทำให้กูจี๊ดเองนะ...
"เออ...แล้วมึงไม่รู้รึไง...ว่าไอ้ชีนมันคิดอะไรยังไงกับมึง....มึงดูไม่ออกรึไง?..." มันขึ้นเสียงใส่ผมครับ
"แล้วมึงล่ะ....คิดยังไงกับกู?..." แล้วกูละคิดยังไงถึงได้ถามคำถามนี้ออกไป
ดูมันจะงงหรือตกใจกับคำถามนี้ของผมนะ
อย่าว่าแต่มันตกใจเลยครับ ผมคนพูดเองยังตกใจเลย..
ยังงงอยู่เลยว่าผมถามคำนั้นออกไปได้ยังไง...แล้วมันหมายความว่าไง...
แล้วมันจะมีคำตอบสำหรับคำถามนี้มั๊ย?...ปากไวอีกแล้วกู
มันนั่งก้มหน้านิ่งเลยครับ
ผมเดาไม่ถูกหรอกว่ามันคิดไรอยู่...เมื่อไรที่มันเงียบ...มันน่ากลัวเสมอ
ทำเรื่องอีกแล้วมั๊ยล่ะกู
"โจ๊ก...."
"......." เงียบ
"มึง...เป็นไรรึเปล่า?..." ผมจับบ่ามันเบาๆ
"แล้วมึงล่ะ...คิิดอะไรอยู่ถึงได้ถามแบบนี้กับกู..."
"มึงอย่าคิดมากเลย..กูก็ปากไวไปงั้นเอง...ที่เงียบ...มึงคงไม่ได้นั่งคิดหาคำตอบสำหรับคำถามนี้อยู่นะ...ฮ่าๆๆๆ" เอ๊ะ..ทำไมมีแค่เสียงหัวเราะของผมอยู่คนเดียว
"เผี๊ยะ....."
"โอ๊ย...ไอ้เลว..เจ็บนะเว้ย..." ก็มันนะสิครับ ตบหัวผมซะโยกเลย...
"กูเจ็บกว่านี้อีก....ถามไรไม่คิดนะมึง..."
"ก็กูไม่คิดไงถึงได้ถาม...ถ้ากูคิดกูคงไม่ถามคำถามแบบนั้นออกไปหรอก..."
"แต่กูคิด..."
"เอ๊ย....จะทำไรมึง"
ก็มันโน้มหน้ามาหาผมเรื่อยๆ....
ผมเองก็ถอยหลังไปเรื่อยๆ..
ว้าก...ปากมึงจะชนกับปากกูอยู่แล้ว...
อย่านะ....
แล้วมันก็ล้มตัวลงนอนไปเลยครับ
ปล่อยให้ผมใจเต้นไม่ตรงจังหวะอยู่ได้....ไอ้บ้า...กูเกลียดมึง
แล้วมันก็ปล่อยให้ผมนั่งอยู่อย่างนั้น...ชิส์...นอนให้สบายไปเถอะ...ทำให้คนอื่นใจเต้นแล้วตัวเองก็ไปนอนให้สบายใจไปเลย..
ว่าแต่ไอ้ชีนมันไปไหนของมันนะ...ป่านนี้ยังไม่กลับมานอนอีก
คืนนี้ไม่มีกิจกรรม เพราะเหนื่อยกันมาแล้วทั้งวัน
นี่มันก็สามทุ่มเข้าไปแล้ว
ไปไหนของมันนะ
แล้วกูจะไปยุ่งกับมันทำไม..เป็นห่วงมันนิดหน่อย..คงไม่เป็นไรหรอกนะ
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1112375 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก