ก่อนที่ผมจะโดนปิดตาและจับแยกกับมัน....
"เชื่อใจกูนะ...กูหามึงเจอมาแล้วครั้งหนึ่ง...ครั้งนี้กูก็จะหามึงเจออีก..." กูไม่ได้ไปสนามรบนะ..อยู่กันแค่นี้เอง...แต่...
"อืม...." หากูเจอเร็วๆนะ...กูไม่ชอบความมืด
แล้วการตามหาก็เริ่มขึ้นครับ
เสียงมันมาจากทุกทิศทางเลย ตีกันมั่วไปหมด..อย่างกะนกกระจอกแตกรังเลย...ต่างคนต่างก็ส่งเสียงเรียกหาคู่ของตัวเอง
มันเป็นลานกว้างๆนะครับ แล้วจะมีพี่ๆครูฝึกคอยดูแลอยู่ข้างๆสนามเพื่อดูแลความปลอดภัยให้
แต่สนามก็กว้างใช้ได้เลย..เล่นเอาได้เหงื่อไปเหมือนกัน
ผมได้ยินเสียงชีนมันเรียกผมตลอดเลย..แต่ผมจับทิศทางไม่ถูกว่ามาจากทางไหน
"จูน....จูน..."
"จูน..ได้ยินเสียงกู.....ชีนมั๊ย...?" ฮ่าๆๆๆขำครับมันเรียกชื่อตัวเอง
"ทางนี้...จูนอยู่ทางนี้..." อายปากเหมือนกันนะเนี่ย
"ไม่เป็นไรใช่มั๊ย...?..."
"ไม่เป็น...โอ๊ย...." ก็ไม่รู้ใครจู่ๆก็มาชนผมซะล้มลงไปเลย...เจ็บ...
"จูน...เป็นไร...เป็นไรรึเปล่า?...เจ็บตรงไหน?..." เสียงมันที่ส่งมาดูร้อนรนมากครับ....ผมคิดว่ามันเจ็บกว่าผมซะอีกนะเนี่ยะ
"ไม่เป็นไร....ไม่เจ็บเลย.." ทั้งที่จริงๆผมเจ็บแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว
"จูน...จูน...จูน..." เสียงของมันดังเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ
"ชีน..กู....จูนอยู่ทางนี้...."
"เจ็บมากมั๊ย?...." ผมว่าเสียงมันอยู่ใกล้ผมเอามากๆในตอนี้
"ไม่เจ็บ...ไม่เลย...ไม่เจ็บหรอก..."
แล้วจู่ๆก็มีคนมาจับมือผมเอาไว้...
ผมจำสัมผัสนี้ได้...เพราะวันนี้ผมได้รับสัมผัสนี้มาตลอดทั้งวันเลย
"จูนใช่มั๊ย?...."
"ใช่...ชีนใช่มั๊ย?..."
"ใช่...." นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้รับสัมผัสจากมันแล้วผมรู้สึกว่า....เอ้อ...ดีจังแฮ่ะ...
แล้วพี่ครูฝึกก็มาเปิดตาให้พวกผม
"เป็นไร...?" ก็หน้าตามันดูไม่ค่อยดีเลยครับ
""เป็นห่วงมึง..." หือ....แต่ผมเชื่อนะ
"กูไม่เป็นไร...ไปกินกล้วยกันได้แล้ว..." ผมเลยลากมันอีกครั้ง...มันก็ยอมตามมาโดยดี..เชื่องแล้วก็น่ารักดีนิมึง
คิดดูนะครับกินกล้วยคนละสามใบ
กล้วยหอมซะด้วย
ผมกินหมดไปแล้วลูกหนึ่ง...ส่วนมันกำลังจะกินใบที่สองจะเสร็จแล้ว
ทั้งหน้ามันหน้าผมผะอืดผะอมไม่ต่างกันเลย
"มึงไม่ไหวไม่ต้องฝืน...เดี๋ยวกูจัดการเอง.."
"แต่หน้ามึงตอนนี้ไม่ได้บอกเลยว่าอยากกินกล้วย..."
"อย่ามาพร่าม...มึงกินแค่ไหว...ไม่ต้องฝืน...ไม่อยากไปยืนลูบหลังให้..." ชิส์
"ขอบใจ..." แต่ผมก็พยายามกินนะ...ไม่อยากเป็นตัวถ่วงของใคร...จนหมดใบที่สอง
ส่วนมันกำลังจะเริ่มใบที่สาม
พอผมเริ่มกัดคำแรกของใบสุดท้ายเท่านั้นแหละ....
"ฮึ..." ของมันจะขย้อนออกมาเลยครับ..ไม่ไหวแล้วจริงๆ..กลืนไม่ลงเลยอ่ะ...ไอ้ชีนนั่นแหละที่มาลูบหลังให้
"บอกแล้วไม่ไหวก็อย่าฝืน...ดื้อจริงๆเลยมึงนี่...." ปากบ่นไปแต่มือก็ลูบหลังไปด้วย
"ก็แค่ไม่อยากเป็นตัวถ่วงใคร..."
"......" มันส่ายหัว...
"รอนี่นะ..เดี๋ยวไปเอาน้ำมาล้างปากให้..."
" อืม...ขอบใจ..." มันเดินออกไปแล้ว..ส่วนผมก็ต้องยืนพิงต้นไม้ครับ...อาการหนักเอาการอยู่นะนี่
"ให้เราช่วยลูบหลังให้นะ..." ใคร?
"ไม่เป็นไร...ไม่ต้อง..." ผมปฎิเสธทันที...ก็ใครที่ไหนก็ไม่รู้...ไม่รู้จักซะหน่อย
"น่านะ...เราอยากช่วยจริงๆ.." มันพยายามจะเข้าลูบหลังผม...แต่ผมว่ามันเหมือนจะลวนลามผมมากกว่านะ...ออกไป...
"บอกว่าไม่ต้องไงเล่า...." ผมพยายามปัดมือมันออก... แต่ลำพังจะยืน ยังจะไม่ไหวอยู่แล้ว
"อย่าหนีสิ...หน้าตาน่ารักอย่างนาย...เราเต็มใจช่วย...นะ..." ไอ้บ้า...ออกไป
"อย่ามายุ่งออกไป..." ผมใช้แรงที่มีผลักมันออกไป...แต่มันยังยืนอยู่กับที่อยู่เลย
"ผลั่ก...." นั่นแหละมันถึงออกห่างจากตัวไปซะที
"มึงทำเชี่ยไรห๊า?..." ไอ้ชีนนี่เอง....ที่ต่อยซะไอ้บ้านั่นหน้าหงายไปเลย...ก่อนที่จะเข้ามประคองผม
"มันทำไรมึงรึเปล่า?...."
"เปล่า...."
"ก็แค่อยากช่วย...เห็นว่าอ้วกอยู่.." ยังมีหน้ามาพูดอีกนะมึง...แถมยังส่งสายตาชั่วๆนั่นมาให้ผมอีก
"มึงอย่าใช้สายเลวๆอย่างนั้นมามองคนของกู...อีกอย่างคนของกู...กูดูแลเอง...ไสหัวมึงออกไปซะ...ก่อนที่มึงจะเจ็บกว่านี้..." หน้ามันดุ..แบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลยครับ
"ไปก็ได้...โธ่...แค่นี้หวงไปได้.." ยังบ่นอีกนะมึง...
"กินน้ำก่อนสิ..."
"อืม...ขอบใจ..."
"กูเบื่อจะฟังคำนี้แระ...มึงด่ากูเหมือนเดิมยังน่าฟังกว่าอีก..."
"ไอ้บ้า...ฮ่าๆๆๆ.."
แล้วมันก็จัดการกล้วยที่เหลือของผม
"อย่ามึง..." ไม่ทันแล้ว
"อะไรอีกเล่า..?" มันทำหน้าเบื่อหน่ายผมด้วย..มึงใช่คนๆเดียวกับที่ช่วยกูจากไอ้บ้านั่นเมื่อกี้รึเปล่า?
"ก็กล้วยใบนี้มัน...."
"ทำไม?...กินแล้วกูจะหลงเสน่ห์มึงรึไง...งั้นไม่ต้องกลัว..แค่นี้กูก็ถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว..." พร่ามไรของมึง
"กล้วยนี้กูกัดแล้ว...วางไว้เดี๋ยวกูจัดการเอง..."
"แล้วไง?..." แล้วมันก็กินต่อหน้าตาเฉย...
ก็ผมกัดไปแล้ว...คราบน้ำลายผมนะ...ไม่รู้โดนอ้วกไปบ้างรึเปล่า
ยังกล้ากินอีกนะมึง
แล้วมันก็กินจนหมดในที่สุด...ด้วยหน้าอันแสนจะ....อื้ม...
สุดยอดเลยมึง...ขอบใจมึงจริงๆว่ะ
ต่อไปก็ไปรับคำใบ้แรกจากครูฝึก
"รักที่มั่นคง..." ผมอ่านคำใบ้แรก...ที่ได้รัจากครูฝึก
ผมเงยหน้า..ดันไปประสานสายตากับมันเข้าพอดี...อย่ามองกูนานๆสิ...กูเขิน...
แล้วพี่ครูฝึก..ก็บอกทิศทางที่จะเดินไปหาคำใบ้ต่อไป
คราวนี้ต้องเดินเข้าไปในป่าแล้วสินะ...
ผมสะดุดรากไม้ ล้มแล้วล้มอีก...จนแทบจะคลานแทนเดินได้อยู่แล้ว
"ไหวมั๊ย?..."
"ไหว.."
"ขี่หลังกูเอามั๊ย?"
"มึงเองก็เหนื่อยไม่ต่างจากกู...แต่คงเหนื่อยกว่ากูด้วยซ้ำ..."
"กูทนได้..."
"กูเองก็ทนได้เหมือนกัน..."
เราเดินหาคำใบ้ไปเรื่อยๆ
พี่ครูฝึกบอกว่าคำใบ้ต่อไปอยู่ใต้รากต้นไม้ใหญ่ที่โผล่พ้นดินขึ้นมา
อยู่ไหนหว่า...
โน่นไงเจอแล้ว
เย้ๆๆๆๆๆๆ
"ใครๆต่างก็หวังอยากมีความรักแบบนี้...รักที่มั่นคง...ตามหาความรักของคุณสิ......มองไปรอบๆ....เดี๋ยวเจอ.." ผมอ่านเสียงดังๆเผื่อมันด้วย อ่านจบ ผมก็มองไปรอบๆตามคำใบ้...มองไปมองมา...ชะเอ๋...ก็ดันไปประสานสายตากับไอ้ชีนอีกแล้ว...คราวนี้มันยิ้ม...ยิ้มแบบเอ้อ...กูจะละลาย...
"คำใบ้นี้แปลกๆเนอะ...มึงว่ามั๊ย...แฮ่ะๆๆๆๆ" แล้วผมก็ก้มหน้าก้มตาหาต่อไป
ในคำใบ้บอกให้เดินไปทางทิศเหนือ อีก 50 เมตร...คำใบ้จะอยู่ตรงต้นไม้สองต้นที่กำลังโต...
เดินๆๆๆๆๆ
อยู่ไหนๆๆๆ?
แล้วก็
"เจอแล้ว..." ผมวิ่งไปหยิบขึ้นมา
"คำใบ้ว่าไง..?"
"เค้าบอกว่า...คุณกำลังจะเจอรักแท้...พยามอีกนิด เดินหน้าอีกหน่อย...ดาวจะเป็นแสงนำทางไปสู่รักแท้...มองลึกๆ...มองนานๆ...ดวงตาของคุณนั่นแหละที่จะทำให้คุณเจอรักแท้ที่ตามหา...อย่าลืมว่ารักแท้กำลังรอคุณอยู่...จงเดินหน้าต่อไป..." ผมอ่านคำใบ้จบ..มองหน้าไอ้ชีน..เห็นมันยิ้มแผร่เลย..
" ขำไรมึง?..."
"กูว่าคำใบ้นี้ยาวจังหว่า..หึหึหึ..."
"เฉไฉนะมึง..."
2 ตอนวันนี้เป็นของชีนนะครับ
ส่วนของโจ๊กก้ต้องรอหน่อย
เพราะให้ชีนเค้าทำคะแนนบ้าง
มันจะได้แฟร์ๆ...
ส่วนของโจ๊กมีแน่นอนครับ
นอนเอาแรงลุกขึ้นมาเชียร์ด๊อยซ์ก่อนนะครับ
ขอบคุณคร้าบ
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1112549 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก