โจ๊กอยากบอก
ผมบอกมันแล้ว
แต่คำตอบของผมแค่อืม
แล้วไอ้หน้าโง่ๆอย่างมันจะเข้าใจมั๊ยล่ะ
แต่ดูจากหน้าตาท่าทางยังโง่เหมือนเดิม...จะว่าไปโง่กว่าเดิมอีกนะ
มันคงไม่รู้แหงๆ
ผมเลยถามมันกลับ
"หรือมึงว่าไง?...." คำถามนี้อย่าว่าแต่มันเลยครับ...
ผมเองยังตอบไม่ได้เลย เพราะอะไรเหรอครับ?
เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าคำถามนี้หมายความว่าไง
"แล้วกูต้องว่าไง....แล้ว..อืม...ของมึงหมายความว่าไง?..." นั่นไงว่าแล้วเชียว
"งั้นกูถามใหม่...มึงไม่รู้...หรือไม่อยากรับรู้กันแน่..." ถามกันง่ายๆอย่างนี้ละกัน
"แล้วมันต่างกันมั๊ยล่ะ?"
"มาก..."
"กูไม่รู้อะไรทั้งนั้น...ไม่ใช่ไม่อยากรับรู้...แค่กลัว..."
"กลัวอะไร?..."
"กลัว...ใจเต้น...ตัวเบาจนลอยได้...ไม่รู้มันผสมปนเปกันไปหมด..." ผมได้คำตอบแล้วครับ...มันยังไม่พร้อม
ดีเหมือนกัน..ผมเองก็ยังไม่พร้อมเหมือนกันกับความรู้สึกแปลกใหม่แบบนี้..
ให้เวลาทั้งตัวมันและตัวผมก่อน...เผื่อทั้งมันและผมจะได้คำตอบที่ดีกว่านี้...
"แล้วจะให้กูรอรึเปล่าล่ะ?..."
"แล้วมึงจะรอรึเปล่าล่ะ...รอโดยที่ไม่รู้ว่าคำตอบจะมาเมื่อไร...รอโดยที่ไม่รู้คำตอบนั้นมันจะดีหรือร้ายสำหรับมึง..."
"แค่มึงให้รอ...กูก็จะรอ..."
"ไม่ต้องรอกูหรอก..."
"......." ในที่สุดมันก็ปฏิเสธผมแล้ว...เจ็บแปล๊บเลยเรา...นี่แหละหาเรื่องให้ตัวเองปวดใจเล่น...
"แค่อยู่ข้างๆกู....เหมือนที่เคยมา....ได้มั๊ย?..."เยส
"งั้น...มึงเข้าใจคำว่า...อืม...ของกูแล้วใช่มั๊ย?..."
"กูไม่รู้หรอก...รู้แค่ว่าอยากให้มึงอยู่ข้างๆ..."
"แล้วตกลงเราเป็นอะไรกันเหรอ?..." ผมแค่ต้องการรู้สถานะตัวเองก็แค่นั้น...ผมจะได้วางตัวเองได้ถูกที่ถูกเวลา
"ตอนนี้ก็เพื่อนไง....ต่อไป....ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง..." เอ้อ...เพื่อนก็ยังดีว่ะ...ยังดีกว่ามันปฏิเสธไปเลย
"ปวดใจเหมือนกันนะเนี่ยะ...หึหึหึ..."
"แล้วที่มึงเคยบอกกูว่า...มึงอาจจะแอบชอบเพื่อนมึงเอง...ใครเหรอ?...บอกกูได้ยัง?"
"เมื่อกี้คิดว่าจะบอก.....ตอนนี้ไม่บอกแล้ว...ไว้มั่นใจกว่านี้ทั้งกูและเค้าคนนั้นเมื่อไร...กูจะบอกมึง..."
"ชิส์..." แล้วมันก็ทำหน้ายุ่ง...บ่นพึมพำไรมันก็ไม่รู้
บางทีความรู้สึกที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้
มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่ผมคิดก็ได้
มันอาจจะเป็นแค่ความผูกพัน...ความห่วงใย....เพราะผมกับมันเป็นเพื่อนสนิทกัน
ผมเองยังไม่มั่นใจนักหรอก...ว่าความรู้สึกนี้คืออะไรกันแน่
แต่ที่ตอบว่าอืมไปเมื่อกี้เพราะ...ผมแค่อยากดูปฏิกิริยาของมันเท่านั้นเอง
ถ้าเกิดต่อไป...ผมคิดแบบนั้นกับมันจริงๆ
ความสัมพันธ์ของผมกับมันจะเดินต่อไปหรือจบแค่นั้น
ถ้าจบ...แล้วความเป็นเพื่อนระหว่างเราจะยังมีอีกมั๊ย?
แล้วถ้าเดินต่อไป...มันจะเดินไปแนวทางไหน?
แล้วคำตอบที่ผมได้รับคือ...ความว่างเปล่าจากมัน
ผมไม่สามารถคาดเดาความรู้สึกของมันได้เลย
กลับไปนี้ผมคงต้องพิสูจน์ทั้งตัวมันและตัวผมเองซะที
ว่าตกลงแล้วระหว่างมันกับผมเรารู้สึกยังไงกันแน่
ผมต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว
"โจ๊ก...มึงวาดหวังความรักไว้ยังไงบ้าง?" จู่ๆมันก็ถามผม
"รักกูไม่มีรูปแบบหรอก....แต่ถ้ากูเจอคนที่ใช่เมื่อไร...กูจะสร้างรูปแบบรักของกูขึ้นมา...เพราะรักของใครก็ของคนนั้น..."
"แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าเรารักใครคนนั้นแล้ว?"
"มึงเคยอยู่ใกล้ใครแล้วใจสั่นมั๊ย...มึงเคยยืนมองโทรศัพท์เป็นชั่วโมงๆแต่ไม่กล้าโทรมั๊ย?....มึงเคยรอโทรศัพท์ใครเป็นชั่วโมงๆมั๊ย?...มึงเคยแคร์ใครซักคนด้วยเรื่องที่แสนจะเล็กน้อยมั๊ย?...มึงเคยมองหน้าใครบ่อยๆโดยไม่รู้ตัวมั๊ย?...มึงเคยห่วงใครจนควบคุมตัวเองไม่ได้มั๊ย?...มึงเคยลืมตาแล้วคิดถึงหรืออยากเจอหน้าคนนั้นมั๊ย?....มึงเคยน้อยใจหรือเสียใจกับคำพูดเล็กๆน้อยของใครมั๊ย?...มึงเคยคิดว่าเรื่องมันสิ...ไม่เกี่ยวกับกู...แต่พอเอาเข้าจริงๆ...ก็ต้องเก็บกลับมาคิดใหม่มั๊ย?...มึงเคยต้องมานั่งคิดแก้ปัญหา..หรือกังวลใจกับใครซักคนมั๊ย?..." ที่ผมพูดมาทั้งหมดนั่นคือความรู้สึกของผมเองทั้งหมดครับ...งั้นผมก็หาคำตอบให้ตัวเองได้แล้วสิ
"โห...การที่จะมีความรักซักครั้ง...มันต้องมีกฎเกณฑ์กันขนาดนี้เลยเหรอ?..."
"ไม่หรอก...ก็อย่างที่กูบอกไง...ความรักของทุกคนไม่เหมือนกัน...รูปแบบมันก็ไม่เหมือนกัน...เพราะฉะนั้นความรู้สึกที่ทำให้เกิดรัก..มันก็ต่างกันด้วย...ความรักของใคร...ก็รูปแบบของคนนั้น..."
"แต่แปลกนะ...ที่มึงพูดมาทั้งหมด...กูมีทุกข้อเลย..."
"เหรอ?..." แต่คงไม่ใช่กับผมหรอก
"อืม... " และผมก็ไม่กล้าถามด้วยว่า...ความรู้สึกมันแบบนี้มันให้ใคร
"ไปทำงานกันต่อเหอะ...พักนานแล้ว.."
"ยังไม่อยากลุก....นั่งก่อน...อยากคุยอีก.." มันดึงผมให้กลับลงไปนั่งที่เดิม
"อยากคุยเรื่องไรอีกล่ะ?"
"แล้วรักแล้วจะมีความสุขมั๊ย?.."
" มันก็ต้องขึ้นอยู่กับคนสองคน...ว่าจะสร้างรูปแบบรักให้เป็นยัง..."
"แล้วถ้าเป็นมึง...มึงจะสร้างรูปแบบรักยังไงเหรอ?" เอาแล้วไงมึง...นึกคึกไรถึงถามอย่างนี้..ไปต่อไม่ถูกเลยกู
"อืม...คือ....คือ...."
"หรือว่ามึงยังไม่ได้คิดรูปแบบรัก?"
"ก็บอกแล้วไงว่าคนสองคนต้องสร้างรูปแบบรักด้วยกัน...แต่ตอนนี้อีกคนของกู...เค้ายังไม่พร้อมที่จะสร้างรูปแบบนั้นกับกูเลย..."
"งั้นให้กูช้วยสร้างไปพลางก่อนมั๊ย?"
"หืม?..."
"งั้นไม่สร้างด้วยแล้วก็ได้....ชิส์..." แล้วมันก็ลุกไปปเลย.....
รมณ์ไหนมึงเนียะ
เล่นกูปั่นป่วน...จนป่วนปั่นไปหมดแล้ว
แล้วก็ชิ่งหนี
ฮิฮิฮิ...แต่อย่างน้อยมันก็ยังคิดที่จะสร้างรูปแบบรักกับผมบ้าง
กลับไปคราวนี้...ไม่มึงก็กูแหละที่ต้องได้คำตอบ...หรือให้คำตอบ
กูจะรุกแล้วนะ...ตั้งตัวให้ดีล่ะหนูจูน
กูใจดีมามากแล้ว.....
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1112722 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก