หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[K2KARN]

+1 ก่อนเลยนะจ๊ะ ,,


ก็อยากให้ทั้งสองคนเป็นพระเอกนะ
แต่ว่ายังไงก็แอบเชียร์โจ๊กมากกว่าล่ะ 555

[yayee2]

อยากเตือนนายโจ๊กว่า ตอนนี้นายจะถือคติ "ช้าๆได้พร้าเล่มงามไม่ได้แล้วเน้อ" เพราะนายมีคู่แข่ง
มันต้องแบบ "มือใครยาวสาวได้สาวเอา" รู้ป่ะ
จูนมันก็คงพอรู้ว่านายรู้สึกอย่างไรกับมัน(มั้ง)แต่มันไม่แน่ใจ ก็ตอนนั้นนายเล่นมีแฟนเป็นหญิงนี่หว่า
แล้วมันเองก็คงรู้สึกอะไรๆกับนายเหมือนกันล่ะ (แต่ก็คงยังไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน)
ทำเป็นเล่นไปเดี๋ยวนายไม่ทันชีนแน่ ชีนยิ่งมีอะไรๆหลายอย่างคล้ายนาย แล้วจูนอ่ะมันชอบไอ้ลักษณะๆแบบนายนี่ล่ะโจ๊ก

[Classical]

เอ่อ เหนื่อยใจกะโจ๊ก มันจริงๆเล๊ย  จูนอุต่าห์หลุดปากถามออกไปแล้วนะ  ทำไมไม่ตอบออกไปล่ะ

เปลียนไปเชียร์ชีนดีก่า 

[@BUA@]

ปากแข็งให้มันได้ตลอดนะโจ๊ก 

[aeecd]

ให้ดิวปลุกเสกจูนอีกคนดิ๊ 55+
หรือจะเก็บเธอไว้ทั้งสองคนดี  อิอิ

[due]

ชีนอยากบอกต่อ

รู้มั๊ยว่าตอนนี้ผมกำลังบินได้ เพราะ แค่คำว่า อืม ของมัน
ผมอยากจะตอบมันไปมากกว่านี้...มากกว่าแค่คำว่า ขอบใจ
แต่ทั้งสำหรับมันและสำหรับผมในตอนนี้...แค่ ขอบใจ ผมว่ามันเป็นคำพูดที่ดีที่สุดอยู่แล้วนะ
ผมอยากจะชวนมันอยู่คุยต่อ
แต่ดูแล้วมันล้าๆเต็มทน ก็แหงล่ะครับ  วันนี้ลุยกันมาทั้งวันเลย
ตัวมันเล็กนิดเดียว หน้าตาก็อ่อนซะ...ไม่น่าเชื่อว่ามันจะอึดจะทนได้ขนาดนี้
วันนี้ผมได้เรียนรู้มันเพิ่มขึ้น
มันเองก็คงได้เรียนรู้ผมด้วยเช่นกัน ไม่มากก็ต้องน้อยแหละ...
ไม่งั้นมันคงไม่ถามผมหรอกว่า ตกลงผมเป็นคนยังไงกันแน่
ผมอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้นานๆจัง...ตรงที่มีผมกับมัน...ไม่มีไอ้เวรนั่น
แต่วันนี้มันก็เล่นผมเจ็บเหมือนกันนะ..เจ็บกับสายตาของมัน
เจ็บกับคำพูดของมัน
ผมควรจะถามมันมากกว่า...ว่าตกลงแล้วมึงเป้นคนยังไงกันแน่จูน...
ตอนกลางวัน...มึงก็ทำกูเจ็บ จนจุก
ตอนกลางคืน...มึงก็ทำให้กูยิ้ม...
เอ้อ....นอนดีกว่า....ฝันดีแน่เว้ยคืนนี้กู...

[minttykungs]

โจ๊ก จ๋า า า บอก ไวๆ เซ่ ๆ ๆๆ ๆ ชีนจา คาบ จูน ปาย รับทานละน๊า าา   


แง่ง ๆๆๆ



-------------------------------------------------------------------
ชีน จ๋า า าา  สู้ๆๆๆๆ อย่า ยอม แพ้ โจ๊ก น้าาา (555)

-------------------------------------------------------------------
จูนเอ้ยยย เกบไว้ ทั้ง 2 คนเรยลูกกก 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[TaNWa]

ดิวมาสั้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆโหใจร้าย

[bosszukung]

ขอยาวกว่านี้หน่อยได้ไหมอ่ะครับ สั้นเกิ๊น

ปล.ตามอ่านทันแล้ว เหอๆ

[hahn]

เลือกไม่ถูแล้วซิ สงสารโจ๊ก แต่แอบเชียร์ ซีน นิด ๆ   เหนื่อยใจจริง ๆ เลือกไม่ถูก


Ps.เก็บไว้ทั้งสองคนเลยก็ดีนะ  

[Yunatsu]

โอ้ยยยย

เริ่มเลือกไม่ถูกแล้วงะ
ว่าจาให้ใครเปนพระเอกดี
 

[OHmeza019]

เข้ามากดให้ชีน ครับ หุหุ

[boyza_Casanova]

ถ้าไม่บอกรัก แล้วอีกผ่ายจะรู้ไหมครับ   ถ้าบอกตอนที่สายไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร  รีบๆๆบอกเลยโจ๊ก

[bigeye]

ซีนนนน

[gang]

สนุกครับ

[nickudez]

ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ท่าจะว่า เรื่องนี้นายเอกสงวนความบริสุทธิ์ได้จนจบเรื่อง

[kp]

จูน...คนที่กล้าบอกรักเรา
เราก็ต้องกล้าที่จะรักเขาเช่นกัน
แต่ต้องถามใจตัวเองให้ดีๆ
ว่ารักใครมากที่สุด
และให้ซื่อสัตย์กับความคิดตัวเอง
เหมือนนกเงือกงัย
ป.ล.  รักดิวจังเลย
 

[อิสระ]

โจ๊กมัวแต่อ้ำอึ้ง
เปลี่ยนพระเอกซะเลยดีมั้ย

[boyza_Casanova]

อยากอ่านต่อแล้วครับ 

[ever-never]

น่าสงสารซีนนะ

[Jesale]

คิดถึงดิว คิดถึงจูน คิดถึงโจ๊ก คิดถึงชีน
คิดถึง คิดถึง คิดถึง มาต่อเร็วๆนะ

[due]

เช้านี้ผมตื่นนอนก่อนพวกมันสองคน
ก็ไอ้อู๋นะสิครับ...มันมาเรียกผมที่เต้นท์ตั้งแต่เช้า...ว่าให้ออกมาคุยกับมันหน่อย
ผมก็เลยเดินตามมันมาแถวม้านั่งที่เคยนั่งกับไอ้ชีนมัน
"มีไรมึง...มาปลุกกูตั้งแต่เช้า..."
"เอาคำตอบจริงๆรึเปล่าล่ะ?..."
"กูจะกลับแล้ว...ลีลานัก.." คนยิ่งง่วงๆอยู่
"โหมึง...เป็นคนขี้งอนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร?...กูไม่ง้อนะเว้ย...เพราะกูไม่ใช่ไอ้บ้านั่น..." กูนี้นะงอน....แล้วไอ้นั่นมันใครว่ะ...บ้าป่าวมึง
"งอนบ้างอนบอไรของมึง...มีไรว่ามาดีกว่า...กูง่วง.." เวลาผมง่วงๆ ผมก็จะมึนๆซึนๆแบบนี้แหละครับ มันรู้ดี
"จูน มึงไม่รู้ตัวเองจริงเหรอ...ว่ามึงอ่ะเปลี่ยนไป..."
"กูก็เหมือนเดิมนิ..ไม่เห็นจะมีไรเปลี่ยนไปเลย..."
"มึงเหมือนเดิมทุกอย่าง...แต่มึงดูสดใสขึ้น...มีชีวิตชีวาขึ้น...ไม่ใช่ไอ้จูนที่วันๆเอาแต่เรียน เที่ยว เล่น...หลีสาว...แต่มันมีไรมากกว่านั้น...เพียงแต่กูบอกไม่ได้ว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร..." มึงพูดไรมาตั้งยาว กูไม่เห็นจะรู้สึกเหมือนมึงเลย กูก็คือกู...กูที่ยังเหมือนเดิม
"คิดมากไปแล้วมึงอ่ะ...ถ้ามึงรู้สึกจริง มึงต้องบอกกูได้ดิ ว่าที่เปลี่ยนอ่ะ มันเปลี่ยนไปยังไง"
"กูบอกไม่ถูกว่ะ...แค่รู้สึกว่ามึงเปลี่ยนไปจริงๆ...เหมือนอย่างนี้ไง...มึงขี้งอนมากขึ้น...ซึ่งแต่ก่อนมึงไม่เคยเป็น..."
"ป่าวซะหน่อย..." ผมขี้งอนจริงเหรอ?
"งั้นตามใจมึงล่ะกัน ว่าไงว่าตามกัน..." นี่แหละครับ ไอ้อู๋เพื่อนที่ไม่เคยขัดใจผม
"ตกลงมึงจะเรียกกูมาคุยเรื่องนี้ใช่มั๊ย..งั้นกูไปนอนต่อนะ...ไว้กูตื่นเต็มที่แล้วกูจะคุยกับมึงให้ดีกว่านี้...ให้รู้เรื่องกว่านี้...ตอนนี้กูซึนอยู่..."
"ไม่มีธุระไรสำคัญหรอก...กูแค่อยากรู้เรื่องราวขอมึงที่โรงเรียนใหม่เป็นไงบ้าง เพื่อนใหม่เป็นไงบ้าง..."
"ก็เรื่อยๆว่ะ...เพื่อนใหม่กูก็น่ารักดีทุกคน ช่วยเหลือกูทุกอย่าง...แต่แรกๆ..แมร่ง...เกือบได้วางมวยกันตั้งหลายยก..."
"หมายถึง...คนที่ชื่อโจ๊ก..ใช่มั๊ย?..." มันพูดเน้นๆเลยครับ
"กูก็หมายถึงทุกคนแหละ.."
"แต่ดูเหมือนมึงจะสนิทกับมันเอามากๆเลยนะ...กูยังคิดเลยว่ามึงจะไม่ยอมสนิทกับใครมากกว่ากูซะอีก...แต่กูคิดผิด..."
"ไม่รู้สิ..."
"ปากยังแข็งเหมือนเดิมนะมึง...แล้วเดี๋ยวนี้ยังมี....คนผมสั้นเหมือนมึง...มาจีบมึงอีกรึเปล่า..." สะอึกเลยครับ เจอคำถามนี้เข้าไป
"ถามไรของมึงอ่ะ?"
"กูถาม มึงก็ตอบมาดิ"
 "ไม่รู้โว้ย"
"มึงก็รู้ว่า...." กูไม่อยากฟัง
"กูไม่รู้ไรทั้งนั้น...กูไม่อยากรู้ด้วย" ผมเลยชิงตัดบทมันก่อนที่มันจะพูดจบ
"จูน?"
"พอ..."
"แต่อย่างหนึ่งที่มึงยังเหมือนเดิมเสมอ...ใจแข็ง...แต่แค่กับกูรึเปล่า?..." มันพูดยิ้มๆครับ แต่เป็นยิ้มที่เสแสร้งซะเหลือเกิน ยิ้มไม่ออกแล้วมึงจะยิ้มทำไม
"บอกแล้วว่ากูยังเหมือนเดิม"
"เรายังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมใช่มั๊ย?..กูยังมีสิทธิ์ห่วงมึงใช่มั๊ย?"
"จำไว้นะมึง...เพื่อนเป็นกันแค่ครั้งเดียว...แต่เป็นแล้ว เป็นตลอดชีวิต..."
"เอาเหอะ...ก็ยังดี..แม้กูจะไม่อยากเป็นเพื่อนมึงตลอดไปก็ตาม..."
"หึหึหึ.." เห็นมั๊ยครับ ในที่สุดผมก็เป็นคนที่เห็นแก่ตัว...ผมรู้ครับว่าอู๋มันคิดยังไงกับผม...แต่ผมก็ทำเป็นไม่รับรู้...ไม่อยากเสียใครไป...โดยการไม่ยอมรับรู้...
มันดีกับผมมากในฐานะเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง...แต่ในฐานะที่มันคิดแบบนั้นกับผม มันไม่เคยล่วงเกินผมเลยแม้แต่นิดเดียว...ถ้าผมยอมรับความรู้สึกของมัน ผมกลัวว่าวันหนึ่งผมจะเสียมันไปหรือมันเสียผมไป...ผมเลยชอบที่มันจะเป็นอย่างนี้มากกว่า



วันนี้ผมเลยแยกไปกินข้าวเช้ากับไอ้อู๋...ก็ผมอยากกินข้าวกับเพื่อนบ้าง...จะเป็นไรไปล่ะ...

"ไปไหนมา?..." เข้าแถวปุ๊บ มันถามผมทันทีเลยครับ
"ไปคุยและกินข้าวกับอู๋..." มันถาม ผมก็ตอบครับ ก็ไม่ได้เป็นความลับไรนิ
"อืม..." แค่อืมของมัน ...แต่ทำไมหน้ามึงมันไม่อืมด้วยว่ะ
แล้วมันก็เงียบจนครูฝึกอธิบายกิจกรรมในวันนี้จนเสร็จ...ไม่ใช่ว่ามันจะตั้งใจฟังไรหรอกครับ แต่เพราะถ้ามันปกติ ...มันจะชวนผมคุยหรือไม่ก็บ่นไปตามประสามัน ประมาณ..พูดไรนานนักหนาว่ะ...ร้อน...เบื่อ...ไม่อยากฟังโว้ย อะไรประมาณนี้ครับ แต่นี่เงียบ ก็เลยไม่ปกติเท่าไร


ผมไม่เข้าใจมันจริงๆ..ทำไมมันถึงได้เงียบนาน เงียบดี ขนาดนี้...
วันนี้กิจกรรมวันสุดท้ายแล้ว เดินป่าคือกิจกรรมของวันนี้..
แบ่งกลุ่มๆละ 5 คน

5
5
5
5
5
5
อืมเค้ามีกลุ่มกันไปหมดแล้ว
มองซ้าย มองขวา...หมดแล้วนี่หว่า..
อย่าบอกนะว่า...



ผมกับมันต้องคู่กันแค่สองคนเท่านั้น ก็ตอนนี้เหลือผมกับมันเท่านั้นนิครับ
แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆด้วย...ครูฝึกบอกว่าสองคนก็เดินป่าได้....ครับ เดินได้ครับ ผมมีขานิ...ชิส์
ผมว่างานนี้ครูพัฒน์มีเอี่ยวด้วยแหงๆ
เพราะถ้าผมกับมันทำกิจกรรมนี้จบลงได้ด้วยดี..การลงโทษของมันกับผมจะจบลงแล้ว...ผมกับมันจะเป็นอิสระต่อกัน...แต่จะว่่าไป ผมลืมไปแล้วนะว่า..ผมกับมันกำลังโดนลงโทษกันอยู่

เอ๊ะ...นั่นมันไอ้คนที่ชนผมที่กำแพงเมื่อวานนิ...ทำไมหน้าตามันเขียวปนม่วงซะขนาดนั้นล่ะ....โดนยำมาแหงมๆ...ผมมองไปทางมัน แต่มันกลับเดินหนีผมซะงั้น...ทำไมหว่า...
มองไปรอบตัว..เห็นไอ้ชีนมันยืนมองอยู่ก่อนแล้ว...มันยักคิ้วให้ผม...แล้วมองเมินไปทางไอ้คนนั้น...แล้วชี้มาที่ตัวเอง...
อ๋อ...รู้แล้ว...เดินปรี่ไปหามันเลยครับ
"ฝีมือมึงใช่มั๊ย?"
"ป่าว..มันอาจจะเดินไปสะดุดแข้งขาใครเข้าก็ได้"
"ไปทำมันทำไม?"
" ก็มันทำมึงก่อน..." ยอมรับแล้วใช่มั๊ย
"แล้วมึงเป็นใคร ถึงไปตัดสินเค้าแบบนั้น"
"เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง..ที่อยากจะปกป้องดูแลใครซักคน...พอมั๊ยเหตุผลแค่นี้?"
"แล้วที่ทำลงไป...มึงคิดมั๊ยว่ามันจะทำให้มึงซวย"
ห่วงกูเหรอ?"
"เวทนามากกว่า"
"มันไม่กล้าบอกใครหรอก...เพราะถ้าบอก...ตาย..."
"ชิส์ กูละเชื่อมึงจริงๆ"
"ไปหาคู่มึงได้แล้ว...โน่น...มันมองมาโน่นแล้ว...กูไม่อยากเถียงกับมัน...ไปล่ะ"
"นี่...อย่าไปเที่ยวก่อเรื่องอีกล่ะ.."
"ห่วงเหรอ?"
"อืม...แต่เป็นชื่อเสียงโรงเรียนนะ..."
"ชิส์...จะพยายาม"










ผมกับไอ้โจ๊กเดินป่ากันมาแล้วนานประมาณหนึ่งชั่วโมง
แต่เชื่อกันไหมครับ...มันยังไม่พูดกับผมเลยซักคำ
ผมถามไร มันก็แค่ อือ...อืม...พยักหน้า..ส่ายหน้า...
อืม..ทนไว้....ไม่เป็นไรเดี๋ยวมันก็คงคุยเองแหละ





ผ่านไปอีกแล้ว...อีก 1 ชั่วโมง..มันก็ยังเงียบ กูทนไม่ไหวแล้วโว้ย!!!!!!!!!!!!!
"มึงเป็นเชี่ยไรของมึงหาไอ้โจ๊ก...เงียบบ้าอยู่ได้" ผมตะโกนถามมัน...เพราะมันเดินนำหน้าผมไปโน่นแล้ว...ไม่รอกูเลย
"......."  มันแค่หันมามองผมแวบหนึ่ง...แล้วไง..แล้วมันก็เดินต่อไป...
ผมเลยวิ่งไปดักหน้ามันไว้ซะเลย
"มึงเป็นอะไร?..." ผมยันบ่ามันไว้..เพื่อไม่ให้มันเดินต่อ
"........" มันแค่มองหน้าผมนิ่งๆ มันจะออกเดินต่อ...แต่ผมผลักมันไปจนเซนิดหนึ่ง
"ทำไมมึงไม่คุยกับกู?" อึดอัดนะครับ...ผมไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร หรือว่าผมทำไรผิด
"ก็แค่ไม่มีไรจะคุย" มันตอบนิ่งๆ
"ไม่มีไรจะคุย..กับไม่อยากคุย....มันไม่เหมือนกันนะ..."
"ใช่..มันก็เหมือนกับ ไม่รู้ กับ ไม่อยากรับรู้ ..มันก็ไม่เหมือนกันไง...."
"มึงเป็นไร?..หรือว่ากูทำไรผิด?..บอกกันตรงๆสิ...อย่ามาทำเงียบ..."
"ไม่มีไรจริงๆ..." มันยิ้มให้ผม
"ไม่จริง..มึงโกหกไม่เนียนเอาซะเลย"
"ถ้ากูบอกว่า...กูน้อยใจมึงที่มึงสนใจคนอื่นมากกว่ากู...มึงจะว่าไง...มึงจะเชื่อมั๊ย?"
"........" อะไรของมึงห๊า!!!!!!!!!!!กูตามไม่ทัน
"อย่าสนใจเลย...กูพูดไปงั้นแหละ..."
"งั้นตกลงมึงไม่ได้โกรธไรกูใช่มั๊ย?..และกูก็ไม่ได้ทำไรผิดใช่มั๊ย?"
"อืม..เดินกันต่อได้แล้ว" สบายใจแล้วครับ ก็มันยอมคุยกับผมแล้วนิ


ตอนนี้ก็เริิ่มเที่ยงและก็เริ่มหิวแล้ว
เราเลยพักกินข้าวเที่ยงที่เตรียมกันมาใต้ต้นไม้ใหญ่
"แหวะ...ไม่เห็นอร่อยเลย..."
"กินไปเหอะมึง..อย่ามากเรื่อง" ดุกูทำไม
"ก็กูติดฝีมือมึงไปแล้วนิ...อะไรอื่นก็ไม่อร่อยไปหมดแล้ว" เอาใจมันหน่อย แต่เรื่องจริงนะที่ผมพูด
"กลับไป อยากกินไร...บอกละกัน...เดี๋ยวทำให้กิน"
"จริงนะ?"
"โกหกมั้ง?"
"ชิส์..."
"หึหึหึ"



กินเสร็จก็เดินกันต่อครับ
"มึง?.."
"ไม?" ขานซะเพราะจนพูดไม่ออกเลยกู...
"........"
"มีไรครับ..." ค่อยดูดีขึ้นมาหน่อย
"กูมีไรจะถาม?"
"จัดมา..."
"ถ้ากูเจ็บขาเดินไม่ไหว...มึงจะให้กูขี่หลังมั๊ย?"
"ขี้เกียจ..ตัวมึงหนัก..." โคตรจะมีน้ำใจเลยมึง...ไม่เป็นไร เอาใหม่
"ถ้ากูโดนงูกัด...มึงจะดูดพิษให้กูมั๊ย?"
"ไม่อ่ะ..เดี๋ยวพิษเข้าตัวกูด้วย..ซวยเลย" อืม ซึ้งใจจริงๆ
"แล้วถ้ากูหลงทาง...มึงจะตามหากูมั๊ย?"
"คาดว่านะไม่..เมื่อยขา อีกอย่างกูคงหามึงไม่เจอหรอก...เดี๋ยวกูก็ต้องหลงด้วยอีกคน ซวยอีก"
"รักกูจริงนะมึง."
"กูก็ว่างั้นแหละ"
"ประชดเว้ย"
"เหรอ...หึหึหึ"
"ไม่น่าถามมึงเลยจริงๆ"
"แล้วคิดไงถึงถามล่ะ?"
"คิดไม่ถึงว่ามึงจะรักกูขนาดนี้ไงล่ะ...ชิส์"
"หึหึหึ"
"อย่ามาหัวเราะเหมือนคนโรคจิตได้มั๊ย...." ฉุนครับ
"พาลนะมึง"
"เรื่องของกู...หยุดทำไมล่ะ เดินกันต่อซิ...อยากนอนในป่ารึไง...ชิส์...โอ๊ย...เกลียดมึงจริงๆเล้ย"

[lasom]

ว่าแต่อ่อนปากแข็ง ตัวเองก็พอกันอ่ะ
b]
อย่าจบแบบนี้จิ ขออีกตอนม่ะได้หรอ กระซิก กระซิก

[Killua]

แม๋ๆ พอเค้าพูดไม่ตรงกะที่อยากให้พูดก็งอลเค้าอ่ะนะ 

[Yunatsu]

โอ้ยยยยยย

ปากแข็งกันอย่างงี้แล้วเมื่อไรจาเปนแฟนกานนนน

อู๋จามีบทอารายม้ายเนี่ยยยยยย

[taroni]

งอนกันน่ารักจริงๆ

[iforgive]

เออ ๆ ๆ งอนเข้าไป  ชั้นเชียร์ชีนจริง ๆ แล้วนะ
เบื่อจริงไอ่พวกปากกับใจไม่ตรงกันเนี่ยะ

[foyer]

เชียร์ชีนแทนได้ป่าว
แต่คาดว่าจูนก็ชอบโจ๊กไปแล้ว...
แอบหมดหวัง

[Classical]

ลุ้นกันจนเหนื่อยเลยอ่ะ พี่ดิว เง้อ  

เข้าเป็น FC ชีนดีก่า