26.อย่าทำอะไรให้ฉันคาดหวังเลย
ผมใช้หนึ่งเดือนแรกหลังเรียนจบไปกับการอยู่บ้านเฉย ๆ ตลอดทั้งวัน ตกเย็นก็เข้าไปช่วยพ่อที่คลินิกบ้าง แต่ก็ทำได้แค่เพียงช่วยเก็บกวาดทำความสะอาด และดูบัญชีรายรับรายจ่ายเพียงเล็กน้อย ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรมากอย่างที่ควรเป็น แม่เองก็คงเห็นว่าเป็นอย่างนั้น ถึงได้เริ่มพูดให้ผมคิดเรื่องเรียนต่อ หรือเลือกเรียนวิชาเสริมอะไรอย่างอื่นที่น่าสนใจ ดีกว่าปล่อยเวลาทิ้งไปเปล่า ๆ อย่างนี้
ผมเอาคำแนะนำของแม่มาคิดอยู่หลายวัน คิดทบทวนจนแน่ใจว่าผมไม่อยากเรียนต่อ หรือหาเรียนอะไรเพิ่มอีก จึงได้โทรหาพี่ชายตัวเองเพื่อขอความคิดเห็น สุดท้ายพี่ปูนก็บอกให้ผมลองไปอยู่กับเขาชั่วคราว ลองไปนั่ง ๆ นอน ๆ เที่ยวเล่นแบบไม่ต้องคิดอะไรดูสักพัก เผื่อจะได้รู้ว่าตัวผมเองอยากทำอะไร ถึงตอนนั้นถ้ารู้แล้วจะได้ลงมือทำให้เต็มที่ ไม่ต้องมาคิดกังวลอย่างนี้อีก
ผมเห็นด้วย และเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าเพื่อนั่งรถข้ามจังหวัดไปหาพี่ปูนทันที
พี่ปูนยกกุญแจรถให้ผม โดยมีข้อแม้แค่ว่าผมต้องคอยรับส่งพี่ปูนให้ไปทำงานทันตามเวลาเท่านั้น นอกนั้นให้อิสระในการใช้ชีวิตกับผมเต็มที่
“หาตัวเองให้เจอเร็ว ๆ พ่อกับแม่จะได้ไม่ต้องมาคอยห่วง ปั่นเข้าใจที่พี่พูดใช่ไหม”
“อือ”
พี่ปูนลูบหัวผม พูดปลอบว่าผมต้องทำได้แน่ ๆ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร แค่ต้องมีใครสักคนให้เวลาผมได้ตั้งตัวก่อนที่จะเริ่มต้น
ผมใช้ชีวิตไปเรื่อยเฉื่อยไร้แก่นสาร แต่เพราะยังต้องคอยรับส่งพี่ปูนไปทำงาน ทำให้ผมไม่ได้เตลิดไปไหนไกล ช่วงสองอาทิตย์ที่มาอยู่ที่นี่ ผมแทบไม่ได้ใช้สมองคิดอะไรไปมากกว่าการคิดว่าพรุ่งนี้จะไปเที่ยวที่ไหน กินอะไร หรืออยากจะทำอะไรเป็นพิเศษ แน่นอนว่าหนึ่งในสิ่งที่ผมอยากทำนั่นคือการพยายามออกนอกลู่นอกทาง ทำตัวแย่ ๆ ให้ถูกตำหนิบ้าง แต่แล้วก็มาคิดได้ว่ามันคงไม่เกิดประโยชน์อะไรหากทำตัวแบบนั้นเพื่อเรียกร้องความสนใจ ผมเลยทำแค่กินเที่ยวเรื่อยเปื่อยไปอย่างที่เห็น
กระทั่งใครบางคนทำให้ผมต้องเป๋ออกนอกทางไป
นายเมธี : ปั่น..
ผมอ่านข้อความของเขา อ่านซ้ำ ๆ ไปมา และตั้งตารอคอยข้อความต่อไปที่คิดว่าอาจจะมี
แต่กลับไม่มีข้อความอะไรมาเพิ่มเติมอีก..
ผมกรอกเหล้าเข้าปากตัวเองจนเมา ปล่อยให้พี่ปูนต้องหาทางกลับมาบ้านเอาเองไม่พอยังต้องมาคอยดูแลผมที่เมาจนแทบไม่ได้สติ
แต่ก่อนที่สติสัมปชัญญะของผมจะหมดไป ผมก็เผลอคิดถึงตัวเองตอนที่มีความสุข คิดถึงตัวเองตอนที่ยิ้มได้กว้างที่สุด และผมคิดถึงช่วงเวลาก่อนที่ผมจะได้รู้จักกับเขา
ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมไม่เคยต้องทุกข์ใจแบบนี้..
ใช่แล้ว..
นี่คือสิ่งที่ผมควรจะคิดออกตั้งนานแล้ว..
คงถึงเวลาที่ผมต้องตื่นจากความฝันสักที..
Ma-NuD_LaW
ขอบคุณทุกความเห็นครับ