EP.34 (เธียรXบีม)การพบกันในฐานะศัตรูตัวร้าย P1EP.34 (เธียรXบีม)การพบกันในฐานะศัตรูตัวร้าย P2Rrrr เบอร์ไม่คุ้นเคยโทรเข้ามา ผมรีบกดรับสายทันที ผ่านแอร์พอร์ตที่เสียบหูผมเอาไว้
“สวัสดีครับ พี่บีมใช่ไหมครับ ผมนริศครับ”
“สวัสดีครับน้องนริศ “นริศคือนักศึกษาเอกบัญชี เคยเป็นลูกศิษย์คนสนิทของอาจารย์เปรมสินีมาก่อน นริศเป็นเด็กผู้ชายผิวขาว ตัวเล็ก หน้าตาจัดว่าดี แต่ดันมาโดนอาจารย์เปรมสินีหลอกให้ไปทำงานและไปโดนพวกนี้รุมขมขื่น น้องเขาเลยหายไปจากระบบการศึกษา เพราะว่าอาจารย์เขามีคลิปมาขู่ห้ามแจ้งความ ห้ามบอกใครทั้งนั้น แต่ว่าตอนนี้
“พี่ครับ ผมได้รับอิเมลจากพี่แล้วนะครับ ผมพร้อมแล้วครับที่จะช่วยส่งคนที่มันทำลายชีวิตผมไปเข้าคุก”
“พี่ดีใจนะครับ นั้นแปลว่าน้องได้ก้าวข้ามเรื่องแย่ๆ นั้นมาแล้ว ว่าแต่น้องจะมากรุงเทพเมื่อไหร่ครับ”
“ผมจะไปพรุ่งนี้เลยครับ”
“พรุ่งนี้พี่จะไปรับที่สนามบินและหาที่พักให้เราด้วย เจอกันนะครับนริส และพี่ดีใจที่เรากล้าจะออกมาทำในสิ่งที่ถูกต้อง ขอบคุณนะครับ “ผมบอกน้องเขาก่อนจะวางสาย เป็กซ์มองหน้าผมด้วยความแปลกใจ
“มึงคุยกับใครวะ” เป็กซ์ถามผม
“เด็กที่มึงบอกว่าเขาโดนเหมือนอาจารย์ทำเหมือนที่เขาพยายามทำกับกูไง แต่น้องเขาโชคร้ายกว่ากู “ผมพูดไอ้เป็กซ์มันทำสีหน้าประหลาดใจ
“มึงหาตัวเขาเจอด้วยเหรอวะ”
“ใช่กูเจอเขาแล้ว อากันตภณไปหาข้อมูลมาให้ และอากันก็ให้อิเมลน้องเข้ามา น้องเขาไม่มาเรียนเลยหายไปเฉยๆ และน้องคนนี้ก็เคยติดต่อกับอาจารย์เปรมสินี เรียกว่าสนิทกันเลย แน่นอนมันแปลก อาจารย์กันตภณเลยพยายามหาข้อมูลเด็กคนนี้มาพักหนึ่งแล้ว”
“หลังจากที่กูส่งอิเมลไปหาน้องเขา เขาก็โทรกลับมาคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้น น้องไม่กล้ามาเรียน มันเอาคลิปมาขู่ กูว่ามีอีกหลายคลิปเลย แต่หลักฐานมันอยู่ที่ไหน “ผมพูด ก่อนจะหันมามองหน้าเป็กซ์
“กูไม่รู้จริงๆ ว่ะ อาจารย์เปรมสินี เขาก็ไม่ได้ไว้ใจกูมากนะมึง เหมือนเขาแค่ต้องการให้กูจัดการมึงอย่างเดียว เลยไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังเยอะ ทั้งที่กูก็หลอกถามแกหลายครั้งแล้วนะ” เป็กซ์หันมาพูดกับผม
“กูว่าไอ้โก้รู้ คนนอนคุยมันต้องคุยกันทุกเรื่องแหละว่ะ” ผมพูดก่อนจะพยักพเยิดให้พากันออกไปได้แล้ว และน้องน้ำฝนก็มายืนมองผม ส่งสายตาวิ้งๆ มาให้
“น้องน้ำฝนครับ พี่รบกวนเอาถุงข้าวนี้ไปแขวนไว้ที่รถหรูคันนั้นให้พี่หน่อยได้ไหมครับ พอดีพี่สาวเขาฝากซื้อข้าว น่าจะไปให้ใครสักคนในนี้แต่พี่รีบนะครับ กลัวออกมาไม่เจอ ได้ไหมครับ น้องน้ำฝนคนสวย” ผมพูดจาเสียงอ่อนเสียงหวานใส่
“รถคันนั้นเหรอคะ หรูมากเลยนะคะ แต่พี่ขอมาฝนจัดให้ค่ะ” น้องน้ำฝนพูดกับผม ผมก็ยื่นถุงข้าวไปให้ น้องเขารีบคว้ามแต่ไม่ได้คว้าถูกข้าว เขาคว้าข้อมือผม เขาก้มลงมองนาฬิกาก่อนจะทำตาวาว ยอมรับว่านาฬิกาเรือนนี้แพงหูฉี่เลย เรือนนี้ผมได้มาจากพี่เธียร เขาซื้อให้เพราะว่าเขาอยากให้ผมใส่ของดีดีไปนั่งทำงานกับเขา
“ขอไลน์ได้ไหมคะพี่ “ฝนหันมาถามผม
“ได้ซิครับ พี่จัดให้เหมือนกัน” ผมพูดก่อนจะเขียนไลน์ของผมส่งไปให้ และผมก็หันมายิ้มกับเป็กซ์ แต่ว่ามันเหลือตาขึ้นบน ก่อนจะเบ้ปากนิดนึง
“โอ๊ย!!” ผมกระทืบเท้ามันเบาๆ แต่มันดันร้องซะดัง
“พี่เป็นอะไรไปเหรอคะ” สาวน้อยหันมาถามเป็กซ์ที่ยืนเขย่งเท้าอยู่
“เออ มดครับ มดกัดเท้าพี่ครับ” เป็กซ์มันตอบ น้องเขาก้มลงมองเท้าไอ้เป็กซ์ทันทีรองเท้าผ้าใบทรงสูงพื้นหนังสีดำเข้ากันกับกางเกงเด้ปสีดำของมันมากดูแล้วมันคงได้สปอยด์มาจากพี่ไปส์แน่ๆ แต่มันสูงและมิดชิดขนาดนี้ มดบ้านมึงดิมุดลงไปได้ ผมหันมามองหน้ามัน มันยังเหลือกตามองผมอีกน่ะ
“มดนี้มันเข้าไปในรองเท้าพี่ได้ด้วยเหรอคะ” น้องเขาถามพร้อมกับก้มลงมองต่ำ
“มันคงอยู่กับพี่มาพักหนึ่งแล้วตั้งแต่ก่อนพี่ใส่นะครับ” เป็กซ์มันตอบน้องเขา
“น้องน้ำฝนพี่ฝากหน่อยนะครับ และพี่จะขอขึ้นไปทำธุระก่อนนะครับ “ผมรีบบอกน้ำฝนทันที
“อย่าลืมแอดไลน์มาหาพี่นะครับ พี่รออยู่” ผมหันมาบอกน้องน้ำฝน เด็กสาวหันมายิ้มให้ผมก่อนจะรีบถือถุงนั้นไปแขวนไว้ที่รถของอาจารย์เปรมสินี ผมหันมาแตะไหล่ไอ้เป็กซ์พากันขึ้นไปบนโรงพักได้แล้ว
“เป็กซ์เอามือถือกูไปนะ กูจะฟังการสนทนา ส่วนมือถือมึงเอามาให้กู และถ้ามีอะไรที่น่าสนใจ อัดเสียงส่งมาให้กูเลยนะ” ผมบอกเป็กซ์ ก่อนจะสลับมือถือผมให้เป็กซ์มัน ผมตั้งเอาไว้แล้วดังนั้นจะสามารถฟังการสนทนาผ่านแอร์พอร์ตได้ตลอด
“มึงจะไปไหน” เป็กซ์ถาผมม
“ไปเยี่ยม ผัวอาจารย์ไง” ผมกระซิบ ก่อนจะถือถุงของเยี่ยมเข้าไป ผมแยกกับเป็กซ์มันทันที ผมเดินไปหาคนที่ทำหน้าที่รับเรื่อง ผมเดินเข้าไปอย่างสุภาพ ผมเหลือบไปเห็นอาจารย์เปรมสินีกำลังนั่งให้ปากคำอยู่ในห้องและเป็กซ์ถูกพาตัวเข้าไปเช่นกัน
“สวัดดีครับ ผมมาขอเยี่ยมนายวิษณุครับ ผมเป็นเพื่อนรุ่นน้องที่เรียนที่เดียวกันนะครับ” ผมบอกเจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบ เขาก็ทำคิดก่อนจะพูดว่า
“ไอ้คนที่มันฆ่าคนโดนเจตนานะเหรอ” ลุงเขาถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่และเขาก็พาผมเดินเข้าไป ผมเริ่มได้ยินการสนทนาของเป็กซ์กับเจ้าหน้าที่ เป็กซ์กำลังเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น ผมเดินไปฟังไปด้วย ผมกำมัดแน่น ไอ้โก้ มึงนี้มันโง่จนยอมทำในสิ่งที่ชั่วๆ แบบนี้ได้ ผมเดินไปจนถึงหน้าห้องขัง ภายในกรงมีแค่ไอ้โก้คนเดียว
“ให้เวลาแค่สิบห้านาทีนะครับ” คุณตำรวจบอกผม ผมพยักหน้า ก่อนจะเดินมาจับลูกกรงมองคนที่นั่งอยู่
“ไอ้หนุ่มมีคนมาเยี่ยม”
“เมียผมมาประกันตัวผมแล้วใช่ไหมลุง” เขาถามคุณตำรวจผมถึงกับยิ้มด้วยความสมเพช เพราะว่าทุกการสนทนาของอาจารย์เปรมสินีก็อยู่ในหูผมหมด
// เป็กซ์ ส่งข้อความเสียงนี้มาให้หน่อยดิ “ผมส่งข้อความที่เบอร์มือถือผม ไปบอกเป็กซ์ก่อนจะชะโงกมองไปที่ไอ้โก้ มันหันมาเห็นผมเข้า มันก็ตกใจแน่นอนมันรู้จักผมและคงรู้มานานแล้วจากอาจารย์เปรมสินี พอนายตำรวจเดินออกไป
“ผิดหวังเหรอ ที่ไม่ใช่เมียรักมึงนะ “ผมถามพร้อมกับชูของที่ผมเอามาเยี่ยมมัน มันรับไปถือก่อนจะปาลงพื้น ด้วยความโมโห
“กูไม่แดก อย่าให้กูออกไปได้นะมึง กูเล่นมึงทั้งกลุ่มแน่” ไอ้โก้มันพูดพร้อมกับกัดฟันกรามดังกรอดๆ
“มึงยังคิดว่าจะได้ออกอีกเหรอโก้ ขนาดเมียมึงที่ว่าเส้นใหญ่ เขายังไม่ยอมประกันตัวมึงเลย แถมเขายังปฏิเสธทุกอย่างว่ามึงทำเอง เขาบอกว่ามึงทำเพราะว่ามึงหึงหวงไอ้เป็กซ์มัน เลยอยากจะฆ่าเอง เขาไม่ได้มีส่วนรู้เห็นกับมึง” ผมพูดพร้อมรอยยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่สมเพชมันมากกว่า
“ไม่จริง กูนี่นะหึงหวงไอ้ตุ๊ดนั้น มึงก็ตุ๊ด “ไอ้โก้มันพูด
“แต่ตุ๊ดอย่างพวกกูยังมีศักดิ์ศรีมากกว่ามึงวะโก้ พวกกูนะไม่ได้แบมือขอเงินใคร พวกกูส่งตัวเองเรียนกัน มึงรู้ดีว่าไอ้เป็กซ์มันส่งตัวเองเรียน ดีกว่ามึงที่ยอมนอนกับเขาเพื่อเงินและคงคิดว่าเขาจะเอามึงไว้เป็นผัวยืนหนึ่ง แต่ไม่ใช่!!” ผมยืนกอดอกพูดกับไอ้โก้ ผมพูดตอกใส่หน้ามันอย่างชัดถ้อยชัดคำ มันมองหน้าผมเขม็ง ถ้าไม่ติดว่ามีลูกกรงมากั้นไว้ มันคงออกมาตะบันหน้าผมแล้ว
“มึงเป็นได้แค่เด็กขายน้ำของอาจารย์เปรมสินี ศักดิ์ศรีมึงไปไหนหมดว่ะโก้! หรือมึงเป็นอย่างที่เขาว่าจริงๆ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต่างกับแมงดาปะว่ะ” ผมจับลูกกรง ผมพูดและมองจ้องหน้าไอ้โก้ มันหันมามองหน้าผมมันยิ่งกำหมัดแน่นขึ้น
“กูไม่ใช่เด็กขายน้ำ!! กูเป็นผัวมัน!!”
“หึๆ “ผมหัวเราะก่อนเปิดข้อความเสี่ยงที่เป็กซ์ส่งมาให้ผมและโชว์ให้โก้มันฟัง
// ดิฉันกับนายวิษณุไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากอาจารย์และลูกศิษย์ค่ะ เขาเป็นแฟนกับนายจิรายุค่ะ แต่ว่าเด็กคนนี้เขามีปัญหาเรื่องเงินร้อนเงินค่ะ เลยมาขอเงินดิฉัน ดิฉันก็เห็นใจก็เลยให้การช่วยเหลือในฐานะอาจารย์ค่ะ คุณตำรวจคิดว่าฉันจะเอาเด็กพวกนี้มาเป็นสามีฉันได้ยังไงคะคุณตำรวจ เป็นได้แค่เด็กสร้างบ้าน แถมยังมาสร้างเรื่องเดือดร้อนให้อีก แค่ฉันให้การช่วยเหลือจนจบก็บุญหนักหนาแล้วค่ะ ดังนั้นฉันขอปฏิเสธทุกข้อกล่าวหาว่าฉันสมรู้ร่วมคิดในการวางแผนฆ่านายจิรายุ นายวิษณุเป็นคนทำคนเดียวค่ะ ไม่เกี่ยวกับดิฉัน” ผมเปิดให้ไอ้โก้มันฟังชัด
“มึงมันก็แค่นอนกับเขาเพื่อเงินเหรอวะโก้ และยังทำเพื่อเขาอย่างกับคนที่จงรักภักดี ลงทุนแม่งขนาดนี้แต่เขาบอกว่า มึงเป็นแค่เด็กสร้างบ้าน มึงนี้มันโง่กว่าที่กูคิดไว้เยอะนะโก้นะ” ผมพูด
“ไอ้เชี้ย!! อีเชี้ย” ไอ้โก้มันสบถออกมาและแสดงสีหน้ากริ้วโกรธจนต้องขบกล้ามเป็นสันนูนขึ้นอย่างชัดเจน
“ศักดิ์ศรีมึงไปไหนหมดวะโก้ อุตส่าห์เรียนมาจนจบวิศวคอมพิวเตอร์ เป็นถึงพี่ว้ากที่น้อง ๆ ยกมือไหว้แต่ที่ไหนได้ แม่งก็แมงดาดีดีนี่เอง ภูมิใจไหมวะโก้ ที่เขามองมึงเป็นแบบนั้น”
“แต่มึงก็ต้องเข้าไปชดใช้ที่มึงทำอยู่แล้ว แถมยังถูกตราหน้าว่ามึงเป็น คนที่มานอนกับเขาเพื่อแลกเงิน น่าสมเพชว่ะโก้” ผมพูดก่อนจะหันไปมองทางอื่นแต่แอบหันมาเหล่ตามอง
“กูเป็นผัวมัน!!!”
“มึงหลักฐานไหมล่ะ” ผมถามมัน
“มึงจะให้มันลอยหน้ามีความสุขแต่มึงอยู่ในคุกคนเดียวเหรอวะ และมันก็ไปหาคนใหม่ แล้วมึงล่ะ ออกมาแบบคนขี้คุก หมดอนาคต มึงทำตามเขาเพราะคิดว่าเขาเลือกมึง ไม่ใช่”
“เขาไม่ได้อยากให้มึงเป็นสามีเขา เขาอยากได้ อาจารย์กันตภณ และที่เขาทำกับกูเพราะว่าเขาต้องการอาจารย์กันตภณ “ผมบอกไอ้โก้
“มันหลอกใช้กู!!!” โก้พูดพร้อมกับใช้กำปั้นทุบลูกกรง
“เฮ้อ!! กว่าจะรู้เกือบสายเนอะ” ผมพูดก่อนจะหันมามองคุณตำรวจที่เดินมาหาผม
“ผมต้องพาผู้ต้องหาไปฝากขังที่กรุงเทพแล้วครับ “เขาเดินมาบอกผมว่าจะย้ายโก้มันไป ผมหันมามองหน้า
“ประกันตัวไม่ได้เหรอครับคุณตำรวจ” ผมถามบุคคลในเครื่องแบบ
“ก็ไม่มีใครมาประกันนี่ครับ พ่อแม่ยังไม่ติดต่อมาเลย และคดีแบบนี้ห้ามประกันอยู่แล้วด้วยครับ” คุณตำรวจพูด ผมหันมายิ้มให้โก้
“ตกลงมึงจะเข้าไปอยู่คนเดียวใช่ไหมวะโก้” ผมถามมันอีกทีก่อนจะยิ้มที่มุมปาก “ก็กลายเป็นไอ้ขี้คุกแทนเมียมึงไปแล้วกัน” ผมพูดและทำท่าจะเดินออก
“เดี๋ยว! กูมีเด็ดกว่านั้น แต่มันอยู่ในมือถือกู มือถือเครื่องเก่า เป็กซ์มันรู้ว่ากูซ้อนไว้ที่ไหน ในนั้นมีคลิปเพียบที่มันทำ กูจะไม่ยอมรับผิดคนเดียว” ผมหันมายิ้มให้มัน
“มันไม่ประกันตัวมึงแต่ไม่ต้องห่วงน่ะ กูส่งเขาไปเล่นกับมึงในคุกแน่นอน เอาคืนตามสบาย” ผมกระซิบกับโก้มันก่อนจะเดินออกมาและยิ้มให้คุณตำรวจ ผมสวมแว่นตาเรแบนกลับเข้าไป
“ผีเน่ากับโลงผุ เกิดมาก็เพิ่งจะได้เจอวันนี้นี่เอง เหมาะสมกันดี” ผมพูดเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปทันที ผมเดินไปหาเป็กซ์ เขานั่งรอผมอยู่ น่าจะจบการสนทนาแล้ว
“มันปฏิเสธทุกข้อหาเลยว่ะ” เป็กซ์กระซิบกับผม
“ไอ้โก้มันบอกว่ามีคลิปเด็ดแต่อยู่ในมือถือมัน และมึงรู้ว่ามันซ้อนไว้ที่ไหน “ผมกระซิบกับเป็กซ์ มันมองหน้าผม จังหวะนั้น อาจารย์เปรมสินี เดินออกมา เขามองหน้าผม เขาคงแปลกใจว่าผมมากับเป็กซ์ด้วย
“ขอบคุณมากนะคะคุณตำรวจ ถ้ามีอะไรให้ดิฉันช่วยบอกได้เลยนะคะ ฉันยินดีช่วยคุณจิรายุ เพราะว่าเขาคือลูกศิษย์ ถึงแม้จะไม่ได้สั่งสอนมาเองก็ตาม แต่ถ้าดิฉันเป็นคนสอนเองก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น” อาจารย์เปรมสินีพูดก่อนจะหันมามองผมสองคน
“อาจารย์เขาเป็นคนใจดี อุตส่าห์เสนอตัวเข้าช่วยเหลือขนาดนี้ ผมนี้ปลื้มจนน้ำตาไหลเลยครับ คุณตำรวจ” ผมหันไปพูดก่อนจะมองหน้าอาจารย์ ปกติไม่เคยยืนใกล้กันขนาดนี้ ส่วนอาจารย์เปรมสินีก็มองหน้าผม
“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวเลยนะครับ ผมต้องพาตัวผู้ต้องหาไปส่งแล้ว ไปฝากขังที่เรือนจำกลางเลย” คุณตำรวจหันมามองผมกับอาจารย์เปรมสินีก่อนจะขอตัวเดินออกไป
“ค่ะ เชิญค่ะ “อาจารย์เปรมสินีพูด ก่อนจะหันมามองหน้าผม ผมก็มองหน้าอาจารย์กลับเช่นกันแต่เธอกลับแสดงท่าทีเมินผมพร้อมกับกำลังจะหันหลัง
“เราไม่เคยได้คุยกันสักครั้งเลยนะครับอาจารย์ “ผมพูดขณะที่เธอก้าวเท้าจะเดินออกไป เธอหยุดชะงัก
“ไม่คุยกันหน่อยเหรอครับอาจารย์ เดี๋ยวจะไม่ได้คุยกันนะครับ เพราะว่าหลายปีนะครับ ที่อาจารย์ต้องไปชดใช้ในสิ่งที่อาจารย์ทำ” ผมพูด เธอหันกลับมาหาผม ก่อนจะส่งยิ้มให้ผม
“เธอคิดว่าเรื่องแค่นี้ จะทำอะไรฉันได้ ฉันเป็นใคร เธอเป็นใคร หรือคิดว่าแค่มีอาจารย์กันตภณคอยคุ้มกะลาหัวแล้วจะผยองกับฉันได้อย่างนั้นหรือ” อาจารย์เปรมสินีพูดกับผม
“ผมมีกฎหมายคุ้มกะลาหัวผมอยู่ ใครจะอยู่เหนือกฎหมายได้ครับหรือว่ากลุ่มคนที่อาจารย์เคยไป" ผมพูดและทำท่าคิด " ทำอย่างที่อาจารย์เคยส่งนักศึกษาตัวเองไปละครับ อาจารย์คิดว่าพวกเขาจะออกมาปกป้องหรือว่าเขาจะโยนให้อาจารย์รับกันแน่ละครับ” ผมก้าวเท้าเข้าไปหาเธอ เธอหันมามองหน้าผม
“มันทำให้ผมมองเห็นอาชีพใหม่ไว้รอสำหรับอาจารย์ หลังจากที่อาจารย์พ้นโทษ แม่พิมพ์ของชาตินี้สูงค่าเกินไปนะครับ ผมว่าแม่เล้าน่าจะเหมาะกว่า ดอกเตอร์เปรมสินี” ผมพูดไม่ดังมากแค่ได้ยินกันระหว่างเธอและผม
“บีม!! อย่าได้ลองดีกับฉัน แค่แกรอดไปได้ก็บุญหนักหนาแล้ว อย่าได้กลับมาลองดีกับฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้ ไม่กล้าสู้หน้าใครอีกได้เลย อาจจะฆ่าตัวตายไปเลยก็ได้นะ” อาจารย์เปรมสินีพูด เขามองหน้าผม
“ผมนะเหรอครับลองดีกับผู้มีพระคุณ ที่ส่งให้ผมไปจนได้สามีที่รักผมมากและมีลูกที่น่ารักขนาดนั้น แต่อาจารย์ซิครับต้องนอนเหี่ยวแห้งเฉาตายอยู่คนเดียว จนต้องใช้ร่างกายล่อใจเด็ก และหลอกใช้นักศึกษาตัวเอง แถมยังถีบหัวส่งให้เขาไปรับโทษอยู่คนเดียว” ผมพูดก่อนจะหันไปมองคนที่ถูกพาตัวออกมาจากห้องขัง เพื่อนำไปส่งฝากขัง คนนั้นคือไอ้โก้ โก้มันหันมามองผมและอาจารย์เปรมสินี
“ทำไมประกันตัวกู!!” โก้มันตะโกนใส่อาจารย์เปรมสินี เธอแค่หันไปมอง
“มึงทำแบบนี้ได้ไง กูนี่ผัวมึง อย่าให้กูเจอมึงอีกนะ ถ้ามึงเข้าไปในนั้นเมื่อไหร่ มึงเจอกูแน่!! อีเปรมสินี!!!” และโก้ก็ถูกพาตัวออกไป ผมหันมามองหน้าอาจารย์เปรมซินี
“ดูท่าทางความสนุกจะรออาจารย์อยู่นะครับ เด็กมันคงติดใจอาจารย์น่าดู “ผมพูดก่อนจะหันมาผงกศีรษะกับเป็กซ์ว่าไปกันได้แล้ว
“หมับ” อาจารย์เปรมสินีจับแขนผม แต่เป็กซ์มันปัดมืออาจารย์เปรมสินีออก ผมแค่หลุบตาลงมองแค่นั้น
“แกไปบอกอะไรไอ้โก้มัน!!”
“บอกในสิ่งที่โก้ควรจะรู้เกี่ยวกับที่อาจารย์พูดนั่นแหละครับ “อาจารย์เปรมสินีหันมามองเป็กซ์ทันที
“แกกล้ามากนะบีม แกรู้ไหมว่าฉันมีคลิปที่แก ที่เสพยา อย่าให้ฉันเอามันประจานแกนะ”
“อาจารย์พูดแบบนี้แสดงว่าอยากจะให้ผมเอาคลิปเด็ดๆ ของอาจารย์มาแลกเหรอครับ ถ้าอาจารย์กล้าแรก ผมก็กล้าครับ เพราะว่า ผมเชื่อว่าคลิปที่อาจารย์มีไม่เด็ดเท่าคลิปผมแน่นอน เพราะถ้ามันเด็ดจริง อาจารย์เอาออกมาตั้งนานแล้วแหละครับ ไม่รอให้ถึงตาทีสุดท้ายแบบนี้หรอกครับ” ผมพูด เธอมองหน้าผม
“ฉันนี่ประเมินเธอต่ำไปจริงๆนะ บีม”
“ขอบคุณนะครับ ผมถือว่าเป็นคำชม แต่ผมแอบผิดหวังในตัวอาจารย์นะครับ ผิดหวังเพราะว่าผมดันประเมินอาจารย์สูงเกินไป จากความจริง ผมคิดว่าดอกเตอร์น่าจะมีวิธีที่จะงัดมาสู้กับผมได้ดีกว่านี้ ไม่ใช่ไปหลอกใช้คนป่วยอย่างแพรวา” ผมพูด สายตาผมกับเธอประสานกัน
“แถมยังกล้าใช้เพื่อนสนิทของผมมาทำร้ายผมเอง แต่ผมรักเพื่อนผมยกโทษให้เพื่อนผมได้ แต่กับอาจารย์เห็นทีจะไม่ได้ ถ้าผมทำให้ตำแหน่งที่อาจารย์อุตส่าห์ใช้วิธีสกปรกได้มาต้องสั่นคอน ผมขอโทษนะครับ ผมเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้อง” ผมพูดสายตาผมประสานกับสายตาแข็งกร้าวของอาจารย์เปรมสินีแบบไม่ลดละ ในแววตาคู่นั้นมันแข็งก็จริงแต่มันอ่อนแอภายใน ผมสังเกตจากการกลืนน้ำเหนียวของเธอนั้น
“แต่ผมก็นับถือในความใจกล้าของอาจารย์ที่ลงทุนเอาตำแหน่งมาแลกกับผมเลย เป็นเกียรติอย่างยิ่งนะครับอดีตรองศาสตราจารย์ ตำแหน่งนี้คงจะว่างในไม่ช้านี้” ผมพูด ผมเดินเข้าไปใกล้กับเธอ เราห่างกันแค่ไม่กี่คีบเท่านั้นเอง ก่อนจะโน้มตัวลงไปพูดกระซิบที่หูเธอ
“อาจารย์ทำไปแค่เพราะว่าอาจารย์หึงหวง คนที่เขาไม่ได้เป็นอะไรกับอาจารย์ เจ็บมากไหมครับ ที่ทนเห็นผมกับอาจารย์กันตภณแบบนั้น ตำตาตำใจอาจารย์มาหลายปีซินะครับ “ผมถามอาจารย์เปรมสินีมองผมก่อนจะหันมามองเป็กซ์ เขาคงรู้ว่าคนที่บอกผมคือเป็กซ์ เป็กซ์ก็แค่ยืนมองเธอ
“ผมเห็นใจอาจารย์นะครับ ที่ทำได้แค่ทนดู อาจารย์คงเก็บกดน่าดูถึงได้ จิ้มปากลงบนใบหน้าผมแบบนั้น ซ้ำ ๆ ซ้ำๆ” ผมพูดก่อนจะชำเลืองตาลงมองที่มือสวยนั้นถูกกำจนแน่น
“ผมคิดว่าแพรวานี้หนักแล้วนะครับ อาจารย์หนักกว่าแพรวาอีก ผมว่าอาจารย์รู้ดีว่าแพรวาเขาป่วยอยู่ แต่อาจารย์น่าจะไม่รู้ตัวเองนะครับว่า อาจารย์ก็ป่วยและอาจจะหนักกว่าแพรวา!”
“แก!!” อาจารย์เปรมสินีหันขวับมาทางผมเธอทำท่าจะยกฝ่ามือขึ้น
“จะตบผมบนโรงพักเหรอครับ ตบได้นะครับ ผมยินดี เอาหน้าผมไปแลกกับภาพลักษณ์เมื่อสักครู่ของอาจารย์ ที่อุตส่าห์พูดกับคุณตำรวจไว้อย่างดี และผมมีเวลาพอจะให้ปากคำเพิ่มถ้าอารจารย์อยากได้คดีทำร้ายร่างกายผมอีกสักคดี ทนายผมนะหาได้ไม่ยากเร็วด้วย สามีผมคนรู้จักเยอะ “ผมบอกเธอ เธอชักมือกลับทันที
“และผมจะไม่ตบอาจารย์กลับแน่นอนเพราะว่ามือผม" ผมพูดก่อนจะยกฝ่ามือผมขึ้นมาพิจารณาดู ผมโชว์แหวนนิ้วนางข้างซ้ายไปด้วย “มีค่ามากกว่าใบหน้าอาจารย์ ผมเก็บเอามือนิ่มๆของผมเอาไว้ลูบหน้าสามีที่บ้านดีกว่า มีค่ากว่าเยอะ” ผมพูดก่อนจะก้าวถอยหลังออกมา
“วันนี้ผมแค่ตั้งใจมาทักทาย เอาไว้เราคงจะได้เจอกันแบบจริงๆ ไปทำการบ้านมาเยอะๆ นะครับ ดอกเตอร์” ผมหันหลังเดินออกทันที เหลือไว้แค่อาจารย์เปรมสินี เขายืนกำหมัดแน่น และเธอก็หยิบโทรศัพท์ขั้นมาคงโทรหาใครสักคนที่จะช่วยเธอได้ ผมเดินมาขึ้นรถคันหรูของพี่เธียร จังหวะนั้นผมเห็นเธอเดินปรี่มาหาผมที่รถ ผมก็ลดกระจกลง ก่อนจะหันไปมองดอกเตอร์เปรมสินี เธอถือถุงข้าวผัดกับโอเลี้ยงที่ละลายจนหมดแล้ว มาชูขึ้นให้ผมดู
“แกทำแบบนี้กับฉันใช่ไหม แกคงคิดว่าวันนี้ฉันจะได้อยู่ในกรงนั้น แกไม่มีทางทำอะไรฉันได้ ไอ้เด็กเมื่อวานซีน” อาจารย์เปรมสินีพูด ผมก็ใช้นิ้วเรียวยาวเหมือนลำเทียนขึ้นมาจับปลายคางมนๆของผมก่อนจะหันไปมองปลายคางคนที่ยืนจ้องผมอยู่ มีแต่ซิลิโคนที่อัดฉีดเข้าไปจนแหลม
“ผมไม่ได้คิดว่าอาจารย์จะเข้าไปวันนี้หรอกครับ เพราะว่าความสนุกมันยังรออาจารย์อยู่อีกเยอะ อย่าเพิ่งรีบเลยครับ”
“และที่ผมสั่งอันนี้ให้ก็เพราะวันที่อาจารย์ต้องเข้าไปจริงๆ ผมอาจจะไม่ว่าง ช่วงนี้ลูกกวนตัว ผัวกวนใจนะครับ เลยซื้อไว้ให้ก่อน ไม่ว่ากันนะครับ”
“ผมดูในเมนูอาหารแล้ว ก็ไม่มีอันไหนที่จะเหมาะกับอาจารย์เท่านี้แล้วครับ ข้าวผัดกับโอเลี้ยง "
"แถมเมื่อสักครู่ผมก็เอาไปเยี่ยมผัวอาจารย์มาเหมือนกันนะครับ ผมใจดีสั่งให้สองชุดเลย” ผมพูดกับเธอ มือสวยๆ นั้นกำถุงไว้แน่น เธอทำท่าจะปาทิ้งลงพื้น
“เป็นถึงอาจารย์มหาวิทยาลัยแล้ว ผมว่าควรทิ้งขยะให้ลงถังจะดีกว่านะครับ ตัวอย่างที่ดีมันควรจะเริ่มจากครูอาจารย์ ถ้าเป็นตัวอย่างที่ดีไม่ได้ ไปหาชีพอื่นทำเถอะครับ ครูอาจารย์ที่ดีมีเยอะแยะอย่าทำให้เขาเสียไปด้วยเลยนะครับ”
“ผมไปก่อนนะครับ สามีโทรตาม เพราะว่าช่วงนี้สามีรักสามีหลง สำหรับผมไม่ต้องพึงยาหรอกนะครับ ยาอันนั้นผมว่าดอกเตอร์เก็บเอาไว้ใช้เองเถอะนะครับ ผมว่าดอกเตอร์จำเป็นต้องใช้มันมากกว่าผม “ผมพูดก่อนจะรีบปิดกระจกและออกรถทันทีเช่นกัน เป็กซ์หันมายิ้มให้ผม ผมยอมว่าทั้งหมดนี้แม่ผมเป็นคนสอนผมเอง ผมปล่อยให้ดอกเตอร์เปรมสีนียืนทำท่าเหมือนจะกรีดร้องแต่คนเยอะเกินไปเธอเลยไม่กล้า เธอเลยหันหลังเดินกลับไปที่รถเธอทันที
TBC...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
