ซีนที่46 อาจจะไม่เป็นอย่างที่คุณคิด“ยินดีจ๊ะ….เนี่ยดีนะ ที่เล่นเปียโน ถ้าไปเล่นพวกเครื่องเป่านี่ป้าปัดตกแน่ๆ ป้าไม่ชอบเลย…...ตั้งแต่ใส่เครื่องช่วยฟังอันใหม่เนี่ย……รับเสียงผิดปกติ…..เดี๋ยวต้องรอให้หมอเปลี่ยนให้ใหม่…..อุ้ย นั่นพริศนี่…..พริศมาคุยกับป้าหน่อย ป้ามีงานเดินแบบมาให้หนู”ป้าอือกวักมือเรียกอ้อยพิษ
“นี่ก็เด็กในสังกัดสมทรงคนล่าสุดค่ะ” ป้าสมทรงยิ้มกริ่ม
“แหมเด็กใหม่แต่ละคนใช่ย่อยนะยะ อะเราไปคุยรายละเอียดกัน…..วาฬลูก….แล้วยังไงป้าจะนัดคุยอีกทีนะคะ” ป้าอือหันมาหยิกแก้มผมเบาๆก่อนที่จะลากป้าสมทรงกับอ้อยพิษไปคุยเรื่องงานกันต่อ
“ นภ นี่ถ้ากูเป่าแซ็ก กูคงตกรอบใช่ไหม….” ผมหันไปถามไอ้นภ
“เออว่ะ จริงด้วย…..มันบังเอิญไปไหมวะ” ไอ้นภตอบ
“กูว่ามันก็เหมือนที่มึงพูดบนเวทีนั่นแหละ…..บางทีความบังเอิญมันอาจจะไม่มีอยู่จริงก็ได้…..”
“…….นั่นสินะ…..”ไอ้นภตอบด้วยสีหน้าครุ่นคิด…..
“บี!!...ยินดีด้วยนะ!!” ไอ้ริทกับไอ้เล็กวิ่งเข้ามาแสดงความยินดี
“นายเหมาะที่สุดแล้ว”ไอ้เล็กยืนยัน
“ขอบคุณมากเลย….”ผมยิ้ม
“เออ…..ว่าแต่ทำไมตอนประกาศพวกนายสองคนถึงโล่งใจที่ได้รองล่ะ ปกติเค้าต้องผิดหวังไม่ใช่เหรอ”อยู่ๆไอ้นภก็โพล่งขึ้นมา…..ผมตกใจรีบเอามือกระตุกเสื้อไอ้นภให้หยุดพูดแทบไม่ทัน…..มึงจะไปย้ำพวกเค้าทำไมว่าได้รอง!!
“โห…..เก่งว่ะ….สมเป็นดาราใหญ่ นี่วิเคราะห์พวกเราถูกด้วย”ไอ้ริทตอบขำ…..อ้าว….ไอ้นภคิดถูกเหรอ
“ถูกของนภเลย….เราสองคนลุ้นมาก …..อยากได้อันดับสองกับสามน่ะ……”ไอ้เล็กอธิบาย
“ห๊ะ” ผมอุทานด้วยความงง
“……คืองี้…..ยังไงพวกเราก็คิดว่าบีต้องชนะอยู่แล้ว….ก็เล่นตอบดีซะขนาดนั้นอะนะ…..ดังนั้นที่1เราว่านายได้แน่…..เพราะงั้นถ้าเราสองคนได้ที่2กับ3นั่นหมายถึงไอ้ลมมันต้องไม่ได้ตำแหน่งชัวๆ”ไอ้ริทอธิบายต่อ
“อย่าบอกนะว่าสาเหตุจริงๆคือแค่ไม่อยากแพ้ไอ้ลมมัน…..”ผมสงสัย
“ถูกต้องคร๊าบบบบบ”ไอ้เล็กตอบ
“ตามนั้นเลยฮ่าๆๆๆ” ไอ้ริทตอบอีกเสียง…..นี่พวกมึงมีเรื่องอะไรกันมาเนี่ย….
“เออ….เดี๋ยวก่อนนะ…..พวกเราก็มีเรื่องสงสัย……ทำไมพี่พิธีกรถึงเรียกนายว่าวาฬล่ะ” ไอ้เล็กถาม
ผมสะดุ้งไปนิดนึง….รู้สึกเหมือนอยู่ๆก็โดนต่อยเข้าที่หัวอีกแล้วครับ….ผมจะอธิบายพวกมันยังไงดี…..
“บี….”ไอ้นภจับมือผมเรียกสติ…..พร้อมกับมองตาผมด้วยความเป็นห่วง ….
“……เราโอเค นภ….” ผมยิ้มอ่อนๆให้นภ…..ถึงตอนนี้ผมคงต้องอยู่กับปัจจุบันให้ได้แล้วสินะ
“……วาฬ คือชื่อจริงของเราเองแหละ……ในสมัยก่อนอะนะ…..แต่ด้วยสาเหตุบางอย่าง…..ตอนนี้เราก็เลยใช้ชื่อนี้…..ไปอีกสักพัก….”ผมค่อยๆตอบด้วยสติ
“นั่นไง….กูว่าแล้ว!!” ไอ้เล็กโพล่งขึ้นมา
“ยังไงเหรอ” ไอ้ริทหันไปถาม
“ก็บางทีเราเรียกบี มันไม่หัน…..ดูงงๆเหมือนไม่ใช่ชื่อมันยังไงชอบกล…..อย่างกับไปขโมยชื่อคนอื่นมาใช้งั้นแหละ”ไอ้เล็กตอบ…….ฉึก…….รู้สึกเหมือนโดนมีดแทงใจดำ….
“เอาน่าๆ เราเข้าใจ…..ตอนเราให้คนเรียกชื่อใหม่เราก็ไม่ชินอยู่พักนึงเหมือนกันแหละ” ไอ้ริทบอก
“อ้าวนี่ไม่ใช่ชื่อดั้งเดิมเหรอ” ไอ้นภถาม
“เปล่า ชื่อเดิมเราคือไฟ…..แต่มันดูร้อนไปไง เราเลยให้คนเรียกว่าริทแทน มาจากชื่อจริง ฤทธิ์อัคคี….” ไอ้ริทตอบ
แต่ก่อนที่พวกผมจะได้คุยอะไรกันต่อ ก็มีคนหอบดอกไม้ช่อใหญ่มาให้ผม……ถามว่าใหญ่แค่ไหน…..ก็แค่บังหน้าคนที่ถือมาซะเกือบมิดน่ะครับ
“ยินดีด้วยนะครับ น้องบี” เสียงคนที่ถือดอกไม้มาพูดกับผม…….นี่มันพี่ดินนี่!!
“ขอบคุณมากครับพี่ดิน”ผมขอบคุณพร้อมกับรับช่อดอกไม้มา
“ชอบไหมน้องบี” พี่ดินถาม
“ชอบมากเลยครับ กุหลาบขาวเนี่ย ว่าแต่พี่ดินรู้ได้ยังไง” ผมสงสัย
“ฮ่าๆๆ อันนี้เป็นความลับนะครับ” พี่ดินยิ้มตอบ
“โห นี่ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าพี่ดินเป็นพี่รหัสของบีเนี่ย ผมคงนึกว่าพี่ดินเป็นแฟนบีแหงๆ” ไอ้เล็กโพล่งออกมาแบบซื่อๆ……มรึ๊งงงงงงงง………ดูสถานการณ์ด้วยยยยยยยย……..ไอ้นภหน้าแดงกล่ำแล้วววววววว
“ฮ่าๆๆ อันนั้นก็ต้องเป็นเรื่องของอนาคตนะ จริงไหมครับน้องนภ” ไอ้พี่ดินตอบ….แล้วจะไปประกาศศึกกับไอ้นภทามม๊ายยยยยย
“อนาคตบางอย่างคงเป็นไปไม่ได้หรอกครับพี่” ไอ้นภตอบด้วยรอยยิ้มแต่สายตาเหมือนคนเสียจริต
“นั่นสิครับ….ตอนนี้เป็นยังไงอนาคตก็ไม่แน่นอนเหมือนกัน” พี่ดินยิ้มสู้…… พวกมันจะตีกันแล้ววววววว
“ โห นี่กูเหมือนดูละครดราม่าอยู่เลย เฉือดเฉือนชิงไหวชิงพริบ นี่ถ้า..อุ๊บ!!” ไอ้เล็กโพล่งอะไรต่อมิอะไรแบบไม่ได้แคร์บรรยากาศเลวร้ายตรงหน้า จนไอ้ริททนไม่ไหวต้องเอามือไปปิดปากไอ้เล็กให้หยุดพูด
“วันนี้วันดี พวกเราไปดูคอนเสิร์ตของวงXU bandกันดีกว่านะครับ เค้าเล่นเพลงปิดงานกันอยู่ ไปกันเถอะครับ ไป”ไอ้ริทรีบจูงมือผมพร้อมกับลากไอเล็กออกไปทันที…..พี่ดินกับไอ้นภก็เลยต้องยอมจบบทสนทนาแบบเสียไม่ได้ด้วยกันทั้งคู่…..ก่อนที่นภจะเดินตามมาแล้วปล่อยพี่ดินยืนอยู่ตรงที่เดิม….
……………………………………………….
ขณะที่วาฬกำลังสนุกกับคอนเสิร์ตอยู่นั้น…..ผู้คนที่วนเวียนอยู่รอบข้างตัวเขาในค่ำคืนนี้ก็ดูจะมีความคิดอะไรหลายๆอย่างถูกเก็บซ่อนอยู่ในใจด้วยกันทั้งสิ้น…… เพียงแค่ถ้าวาฬได้รับรู้ถึงสิ่งเหล่านั้นสักนิด…..สุดท้ายก็คงไม่ต้องมีใครต้องเสียน้ำตาหรือจากกันไป……เรื่องใดๆที่คุณทราบมา….มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่คุณคิด
“…..พี่ขอโทษนะที่ยังช่วยอะไรไม่ได้……แต่พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ยอมปล่อยให้วาฬต้องตกอยู่ในเงื้อมือของคนพวกนั้นต่อไปแน่นอน…...” พี่ดินพูดออกมาด้วยความอัดอั้นขณะที่ยืนมองดูวาฬกับเพื่อนๆจากที่ไกลๆก่อนที่จะเดินจากไป…
“………เจอกับวาฬแล้วนะ……คิดว่าอีกสักพักทุกอย่างคงง่ายขึ้น…..แล้วก็เริ่มแผนที่วางไว้ได้เลย…...” หมอเอกคุยกับใครสักคนทันทีที่ขึ้นรถ……
“รู้สึกว่าจะไม่ได้มีแค่ป้าคนเดียวที่อยากจะสนุกกับวาฬซะแล้วสิคะ….. แต่ยังไงก็…..ฝันดีจ๊ะวาฬ” ป้าสมทรงพูดด้วยเสียงที่เย็นยะเยือกพร้อมกับดูรูปของวาฬขณะกำลังนอนไม่ได้สติ…….
และ…..
“วาฬ กูขอโทษ….. กูไม่เคยคิดว่ามึงจะชอบกูจริงๆ…..” นภศูลพูดกับตนเองเมื่อกลับมาอยู่ในห้องที่วาฬไม่เคยเห็นมาก่อน…….พร้อมกับวางบทละคร ‘ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!’ ที่นภศูลพึ่งเขียนเสร็จลงบนโต๊ะ……
……………………………………………….
ต่อตอนหน้าอะจิ
ขอบพระคุณท่านผู้อ่านทุกท่านด้วยนะครับที่ติดตามมาเรื่อยๆ ทุกๆคอมเม้นต์ถือเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งอยากมากเลยครับ ส่วนเรื่องราวถัดไปจะขออนุญาตเว้นช่วงไปประมาณ1สัปดาห์นะครับ แล้วจะมารีบกลับมาลงต่ออย่างต่อเนื่องครับ
หัวข้อ: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64 (อ่าน 56368 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก