ซีนที่45 เดือนมหาลัยคนใหม่
“ผมขอมอบเพลงนี้ให้ทุกคนที่กำลังมีความรักนะครับ…..แต่หากใครยังไม่มี….หรือยังไม่กล้ามี…..วันนี้ลองมองคนข้างๆเราดูนะครับ…..บางทีเรื่องบังเอิญอาจจะไม่มีอยู่จริงที่ทำให้เราได้มาอยู่ข้างกันตอนนี้……ทุกอย่างมันมักจะมีเหตุผลของมันเสมอ….”
ไอ้นภพูดจบก็เริ่มร้องเพลง ‘มันคงเป็นความรัก’ ของแสตมป์ขึ้นมา แน่นอนว่าแค่ประโยคแรก ไอ้นภก็เอาคนดูอยู่หมัด สะกดทุกคนด้วยน้ำเสียง ท่าทางและอารมณ์ที่ถูกสื่อสารออกมา…..และแน่นอนครับ…..ผมเป็นอีกหนึ่งคนที่ละสายตาไปจากไอ้นภไม่ได้เลย…..
…………………………….
“และก็ถึงเวลาของการประกาศผลการตัดสิน ดาวและเดือนมหาวิทยาลัยประจำปีนี้นะครับ ขอเรียนเชิญท่านอาจารย์ย่าขึ้นมาบนเวทีเพื่อมอบรางวัลให้แก่ผู้เข้าแข่งขันครับ” พี่พิธีกรประกาศพร้อมไหว้อย่างนอบน้อม
“ขอบพระคุณท่านอาจารย์ย่าครับ สำหรับการประกาศผลเราจะเริ่มจากทางดาวก่อนนะครับ…..สำหรับผู้ที่ได้รับตำแหน่งรองอันดับสองคือ…….ดาวสถาปัตย์!!!! ขอเสียงปรบมือคร๊าบ!!!!”
ดาวสถาปัตย์หน้าเสียเดินออกมารับช่อดอกไม้จากอาจารย์ย่าแบบเสียมิได้…..ดูนางไม่ค่อยพอใจกับผลการตัดสินเท่าไร่
“……และลำดับถัดไปก็คือ…..ตำแหน่งรองอันดับหนึ่ง…..ได้แก่…….ดาวนิติคร๊าบบบบบ!!!!.......และนั่นหมายความว่าน้องพริศ ดาวทันตะได้เป็นดาวมหาวิทยาลัยประจำปีนี้คร๊าบบบบบบบ!!!”
เฮ้ย!!! อ้อยพิษชนะ!!! ถึงแม้ว่าพอจะเดาได้ว่ามันน่าจะอยู่แล้ว……แต่พอถึงเวลาจริงผมก็อดตื่นเต้นไปด้วยไม่ได้…….ขนลุกไปหมดเลย…..ดีใจไปกับมันด้วยจริงๆ……
“ยินดีกับทั้งสามคนด้วยนะครับ หลังจากดาวมหาวิทยาลัยคนใหม่รับสายสะพายแล้ว ก็ถึงเวลาประกาศผลของทางฝั่งเดือนกันบ้าง พร้อมรึยังครับ!!!”
“พร้อม!!!” คนดูตอบกันดังลั่น……..แต่ไอ้ริทที่อยู่ข้างๆผมเหงื่อแตกพลั่ก….บ่นหมุบหมิบๆว่าไม่พร้อมๆ….
“เยี่ยม!!!......และผู้ที่ได้รับตำแหน่งรองอับดับสองก็คือ……อักษร!!!! ยินดีด้วยคร๊าบ!!!”พี่พิธีกรประกาศลั่น……อ้าว…..ไอ้ริทยิ้มออกในทันที……
“สำเร็จ!!”....มันอุทานออกมาเบาๆ…..นี่มันดีใจที่ได้ที่สามเหรอ…..งง
“…..ลำดับต่อไป……ผู้ชมพร้อมมั๊ย!!!”
“พร้อม!!!” คนดูตอบกันดังลั่นกว่าเดิม……..แต่ไอ้เล็กที่อยู่อีกข้างของผมตอนนี้ดูไม่พร้อมหนักกว่าไอ้ริทอีก…..มึงท้องผูกรึไงวะ……
“เยี่ยมมาก!!!......และผู้ที่ได้รับตำแหน่งรองอับดับหนึ่งก็คือ……วิศวะ!!!! ยินดีด้วยคร๊าบ!!!”พี่พิธีกรประกาศด้วยท่าทีที่ตื่นเต้นกว่าเก่า……
“เจ๋ง!!”ไอ้เล็กพูดกับตัวเอง……. ไอ้เล็กก็เหมือนไอ้ริทครับ…..พอฟังผลเสร็จก็ยิ้มออกในทันที……เหมือนคนพึ่งถ่ายสะดวกหลังท้องผูกมานาน…..
“ขอเชิญเดือนแพทย์และเดือนทันตะออกมาที่ด้านหน้านี้เลยนะครับ…..หากผมประกาศชื่อใครคนนั้นคือผู้ที่ได้รับตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยนะครับ พร้อมกันรึยางงงงงงงง!!!!”พี่พิธีกรไม่ลืมที่จะหันไปขอเสียงจากคนดู……อ้าว……แล้วมึงจะมาจับมือกูทำไมวะไอ้ลม!!!.......นี่ไม่ใช่ประกวดนางงามนะเว้ย!!!
“พร้อมมากกกก!!! ประกาศซะที!!!!!” คนดูตอบกันดังลั่นแบบสุดๆ……..ผมงี้เหงื่อแตกหนักเลยสิครับ…….
“โอเคๆ พอเป็นเรื่องเดือนนี่ใจร้อนกันจังเลยนะครับ…..เอาล่ะครับ…..ผู้ที่ได้รับตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยปีนี้ได้แก่………..วาฬคร๊าบ!!!”
ทุกคนที่สนามมองหน้ากันเหรอหรา รวมถึงคนบนเวทีด้วย…….ทุกอย่างเงียบสงัด……เพราะไม่มีใครรู้ว่าวาฬคือใคร!!!......ผมมึนเหมือนถูกชกไปที่ขมับเต็มแรง……ไม่เคยคาดฝันว่าจะมีคนพูดชื่อนี้ขึ้นมา…..และดันเป็นบนเวทีด้วย…….
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะคิดอะไรต่อ…..อยู่ๆก็มีคนจับแขนผมชูขึ้น…….ไอ้นภนั่นเองครับ!!!!
“ยินดีกับเดือนคนใหม่ น้องวาฬจากคณะทันตะ!!!!!”พี่พิธีกรประกาศต่อ……เสียงคนในงานเฮลั่น…..ต่างปรบมือให้ผมกันใหญ่…..
“…..ตั้งสติ…..ออกไปรับสายสะพายก่อน” ไอ้นภกระซิบกับผม…….
“….เอ่อ….ขอบคุณนะ….” สติของผมเริ่มกลับมา…..จากนั้นก็รีบออกไปรับสายสะพายจากอาจารย์ย่า
“ยินดีกับทุกคนด้วยนะครับ……ขอเชิญท่านกรรมการทุกท่านขึ้นมาเป็นเกียรติร่วมถ่ายรูปกับน้องๆทุกคนด้วยนะครับ เรียนเชิญครับ” พี่พิธีกรเชิญกรรมการทุกท่านขึ้นมาแล้วก็ถ่ายรูปร่วมกัน……อยู่ๆกองทัพพี่นักข่าวก็ปรากฏตัวออกมาถ่ายรูปที่หน้าเวทีเต็มไปหมด………เหมือนที่ป้าสมทรงเคยหลุดปากบอกเอาไว้……ว่าแต่พวกพี่ๆเค้ามากันตอนไหนเนี่ยยยยยย!!!
ความวุ่นวายบนเวทีก็ดำเนินต่อไปจนผมไม่มีเวลาคิด พวกพี่ๆนักข่าวเข้ามาสัมภาษณ์ผมกับอ้อยพิษกันเต็มไปหมด…..กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาเกือบหมดแรง……..กรรมการท่านอื่นก็ลงจากเวทีกันไปหมดแล้วเหลือแต่
หมอเอกที่เดินเข้ามาหาผมแล้วบอกกับผมว่า
“ยินดีด้วยนะครับ ตอบได้ดีมาก หมอไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้จากวาฬซะอีก”
“เอ่อ….ขอบคุณครับ”ผมยกมือไหว้…..แล้วหมอเอกก็กลับไป…… ทำไมผมรู้สึกว่าหมอเค้าคิดอะไรอยู่สักอย่าง….
“มองอะไร….ชอบหมอเค้าเหรอ…..มองตามต้อยๆเลยนะ” ไอ้นภอยู่ก็โผล่มาทำเสียงดุใส่ครับ
“ชอบอะไรของมึง กูมองเฉยๆเว้ย” ผมหันไปสวนมันกลับ
“มองเฉยๆก็ไม่ได้ เพราะสายตามึงมีไว้มองกูคนเดียว….”ไอ้นภพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“เออๆๆ รู้แล้วๆ” ทำไมผมต้องเขินมันด้วยเนี่ย
“เออ ดี…..แล้วกูก็ดีใจที่มึงกลับมาเป็นปกติซะที”ไอ้นภยิ้มให้
“…..ขอบคุณนะ…...” ผมยิ้มตอบ
“อืม…..เอาล่ะ…..ลงไปหาป้ากัน ป้าให้มาตาม”พูดเสร็จไอ้นภก็จับมือผมจูงไปทันที……มึงจะจับมือกูทำม๊ายยย
“ไอ้นภปล่อยมือก่อนคนเยอะ” ผมกระซิบบอกไอ้นภ
“กูไม่ปล่อย!!....กูจะจับมือมึงชดเชยกับที่มึงยอมให้ไอ้หมอนั่นจับ”
“ไอ้หมอนั่น?? ใครวะ?” ผมงง
“ก็ไอ้เดือนคณะแพทย์นั่นไง ที่จับมือมึงบนเวทีนั่นอะ!!!กูหึง!!!”
…………………………………
“สวัสดีป้าอือสิลูก……นี่วาฬ ดาราใหม่ในสังกัดของสมทรงเองค่ะ”ป้าสมทรงหันไปแนะนำผมกับป้าอือ
“โถ….มิน่า…..ก็ว่าหน้าคุ้นๆ…..ที่เห็นในข่าวนี่เอง…..อือว่าดีนะพอเปลี่ยนทรงผมหน้าก็เปลี่ยนเลย….แบบนี้จะได้รับงานได้หลากหลาย” ป้าอือหันไปคุยกับป้าสมทรง
“แต่ยังไงก็ต้องฝากพี่อือด้วยนะคะ เด็กมันจะไปดังได้ยังไงถ้าไม่มีพี่อือ” ป้าสมทรงเริ่มไหว้ย่อ
“แหม สมทรงเธอก็พูดไป แค่เธอประกาศว่าจะปั้น เด็กก็ดังแล้วล่ะจ๊ะ อ้อ แล้วนี่ก็ไม่บอกกันก่อนลยนะว่าวาฬขึ้นประกวด” ป้าอือถามป้าสมทรง
“ก็สมทรงกลัวคนอื่นหาว่าเล่นเส้น…..แล้วที่สำคัญถ้าพี่อือรู้ พี่อือก็ไม่ยอมมาเป็นกรรมน่ะสิ”ป้าสมทรงตอบ
“แหม สมทรงเธอก็รู้ใจชั้นจริงๆ……นี่วาฬลูก ป้าอือมีงานจะส่งให้หนูนะ ป้าบอกป้าสมทรงไว้แล้ว ยิ่งเห็นร้องเพลงได้เล่นเปียโนได้แบบนี้ ออกงานอีเว้นท์สบายเลย”ป้าอือหันมาบอกผม
“ขอบคุณมากครับป้าอือ”ผมยิ้มให้ป้าอือ….แบบเป็นธรรมชาติ
“ยินดีจ๊ะ….เนี่ยดีนะ ที่เล่นเปียโน ถ้าไปเล่นพวกเครื่องเป่านี่ป้าปัดตกแน่ๆ ป้าไม่ชอบเลย …...”
………………………..
ต่อตอนหน้าอะจิ
หัวข้อ: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64 (อ่าน 56264 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก