พิมพ์หน้านี้ - ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => ข้อความที่เริ่มโดย: psychological ที่ 27-04-2020 11:27:05

หัวข้อ: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 27-04-2020 11:27:05
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
                                                     

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*********************************************************************




++++ ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!! ++++



ความรักมักมีเส้นทางของมันเองเสมอ
บางทีเราก็ไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่เราจะได้เดินบนเส้นทางนั้น
คนสองคนที่เหมือนอยู่คนละโลกกัน ใครจะรู้ว่าวันนึงพวกเค้าอาจจะพึ่งรู้ตัวว่าเค้าคือครึ่งหนึ่งของกันและกันก็ได้


..................................................

ขอฝากเรื่องนี้ไว้ให้นักอ่านที่น่ารักทุกท่านนะครับ
ตั้งใจว่าจะไม่ดอง จะพยายามนำมาลงอย่างสม่ำเสมอ
หากมีข้อติชม ก็ขอยินดีน้อมรับทุกความเห็นครับผม :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ บทที่1
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 27-04-2020 11:29:49
++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++


ซีนที่1 การเดินทางครั้งใหม่



“ผมรักคุณ”

ทันทีที่ชายหนุ่มสารภาพความในใจกับหญิงสาว ทุกอย่างก็ขาวโพลนไปหมดก่อนที่ชายหนุ่มจะหมดสติล้มลงไปบนพื้น

เวลานั้นเป็นเวลาเดียวกับที่ชายหนุ่มอีกคนโดนรถชนกระเด็นไปกองกับพื้น กลิ้งลงไปนอนไร้สติอยู่ข้างทาง
“ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยย…….” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวอีกคนดังก้องในความมืด

……………………….

หลายเดือนต่อมา

……………………….


วันนี้เป็นวันแรกครับที่ผม นาย “บี” หนุ่มหน้าตี๋  จะเข้าไปรายงานตัวในฐานะนักศึกษาปี1 คณะทันตะ ที่ผมฝันเอาไว้ ถามว่าตื่นเต้นแค่ไหน ตอบเลยว่าเต็มร้อย แต่ความพร้อมแค่ไหน บอกเลยว่าเป็นศูนย์ แหะๆ

ทำไมน่ะเหรอครับ ก็เพราะว่าเมื่อวานผมพึ่งได้หอใหม่ ที่เก่าอาม่าเจ้าของตึกอยู่ๆก็เลิกกับผัว หอบผ้าหอบผ่อนหนีไปไหนก็ไม่รู้ ส่วนอากงผัวแกที่ยังหย่าไม่ทันเสร็จ ก็รีบไล่คนเช่าออกเพราะจะเอาห้องไปให้บรรดาเมียน้อยอยู่ ……เฮ้อ……. ความซวยก็มาตกที่ผมสิครับ ของที่ขนมาแล้วก็ต้องขนออกอย่างทุลักทุเล ลิฟท์ก็ดันเสีย ต้องยกทุกอย่างลงเองทางบันไดจากชั้น4ไปลานจอดรถ  ขึ้นลงกันไม่รู้กี่รอบ แถมตอนจะย้ายเข้าหอใหม่ก็ยังมีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้วิ่งมาชนจนของตกกระจายแล้วไม่ขอโทษอีก

แต่ผมคงเลือกอะไรมากไม่ได้หรอกครับ เพราะรอบๆแถวนี้มันดันมีแค่ไอ้หอร้างผีสิงนี่ที่เดียว ที่ยังเหลือห้องว่างอยู่ ให้พอย้ายเข้ามาแบบฉุกเฉินได้ แถมตอนจะนอนก็พึ่งมารู้ตัวว่าไอ้ชุดนักศึกษาที่ซื้อมาดันใส่ไม่ได้อีก เพราะเจ้เจ้าของร้านดันใส่ถุงผิดมาให้ กว่าจะหาชุดมาได้ก็แทบตายกันไปเลยทีเดียว

“บีขา~~~~~~~~~~~~” เสียงเรียกแสนหวานดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง

“ว่าไงแม้น” ผมหันไปทักทายอย่างคุ้นเคย

ครับ เสียงนั้นมาจากแม้นหรือ นาย แมนสรวง AKA แม้นเดือน เพื่อนรุ่นน้องตั้งแต่ชั้นม.6 จริงๆผมเป็นรุ่นพี่มันปีนึง แต่ว่าผมไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมา1ปี เลยกลับมาเรียนกับมันเทอมนึงก่อนที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัย

“เป็นแฟนกันนะ” แม้นถามพร้อมรวบแขนผมไปกอด

“ไม่จ๊ะ” ผมตอบกลับไปอย่างไม่ต้องคิด ถามว่าตกใจกับความเป็นมันไหม แรกๆก็มากครับ แต่หลังจากที่มันถามผมมาเกิน100ครั้ง ผมก็เลยเฉยๆไม่สะทกสะท้านอีก เอาจริงๆมันก็นิสัยดีมากนะ ชอบเอาอกเอาใจ ถ้าไม่ติดที่มันเป็นผู้ชายตัวล่ำหน้าหล่อสัด และสูง185เท่าผม ป่านนี้ผมคงยอมเป็นแฟนมันไปแล้วแหละ

“อีแม้น ปล่อยๆๆๆๆ อายคนอื่นเค้า” อ้อยพิษ หญิงสาวที่ดูสมชายชาตรีมากกว่าแม้น รีบวิ่งมาแยกผมสองคนให้ออกจากกัน

“อีอ้อยพิษ อีมารพจญ” แม้นหันไปแว๊ดด่าอ้อยพิษเบาๆพอได้ยิน

“ทำปากดี รอให้พ่อมึงมาเห็นก่อนเถอะย่ะ จะได้ตายห่าไปพร้อมกัน ดูสิยังจะแรดได้อีกมั๊ย อีแมนสรวง” อ้อยพิษชี้หน้าด่าไอ้แม้นรัวๆพร้อมรวบแขนผมไปกอดแทน

“อีอ้อยพิษ บอกแล้วไงว่าให้เรียกกูว่าแม้นเดือน!! อี!@!@#$@#%@#$%” แมนสรวงของขึ้นชี้หน้าด่ากลับ

ขอแนะนำเพิ่มเติมนะครับ อ้อยพิษ หรือ ชื่อจริง นางสาวอ้อยพิศ วอร์เรนเบิร์ก ลูกครึ่งไทยอังกฤษ หญิงสาวหน้าสวยผมสั้นหุ่นนางแบบ แต่สันดานสวนทางกับหน้าตา ด่าเก่งขี้โวยวาย แล้วชอบบ่นว่าไม่มีผู้ชายมาเหลียวแล…..ถามว่าชื่อนี้มันคิดเองหรือเพื่อนตั้งให้……ตอบว่าไม่……นี่คือชื่อจริงๆที่พ่อแม่ตั้ง….….ที่มาคือ ตอนเกิด Daddy ชอบกินอ้อย ส่วนแม่ชื่อพิศ เลยเอามารวมกันตั้งชื่อลูก…….ถามว่ามีใครบูลลี่ชื่อมันมั๊ย……ตอบว่าไม่มีใครกล้า…..ขี้วีนสัดครับ!!!

จริงๆแล้ว พ่อของแมนสรวง AKA แม้นเดือน กับอ้อยพิษนั้นเป็นเพื่อนกัน  สองคนนี้ก็เลยได้รู้จักกันตั้งแต่เด็กและสนิทกันมาก ด่ากันตลอดเวลา เข้าใจว่าบรรดาพ่อๆคงอยากจะจับคู่ให้ไอ้สองคนนี้สุดๆ แต่ติดตรงที่ท่านนายพลพ่อของหนูแม้นไม่รู้ว่า ลูกชายของตนจริงๆแล้วเป็นลูกสาว หรืออาจจะรู้แต่พยายามหนีออกจากโลกแห่งความเป็นจริง แกล้งทำเป็นไม่รู้ ส่งเด็กชายแมนสรวงเข้ายิมต่อยมวยเตะบอลมาตั้งแต่เด็กๆ จนมันสูงล่ำดั่งทุกวันนี้


………………………….


หลังรายงานตัวเสร็จ พวกเราก็เลยจะแยกย้ายกันกลับ เอาจริงๆที่คณะผม ปีหนึ่งผู้หญิงเยอะมากครับมาจากสารพัดที่ ผู้ชายปีนี้นี่น้อยมากนับหัวได้ คงมีไม่ถึง10คน แต่นับตามรูปลักษณ์ภายนอกนะครับ เรื่องจิตใจภายในเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที

วันนี้ทั้งวันพวกผมก็ได้แต่ยิ้มทักทายแนะนำตัวกันนิดๆหน่อยๆ กว่าจะจำกันได้ครบ หรือสนิทกันจริงๆก็คงหลายอาทิตย์อยู่ อ้อ แต่อย่าคิดว่าคณะผมจะมีแต่พวกคนที่ใส่แว่นดูเนิร์ดๆนะครับ ไม่มีซะหละ แต่ละคนเสื้อผ้าหน้าผมพร้อมมาก สมกับเป็นมหาวิทยาลัยที่ขึ้นชื่อว่าคนเชยอยู่ไม่ได้ ตามคอนเซ็ป “ทันตะมอนี้ เรียนดีไม่มีเนิร์ด” ซึ่งก็ไม่รู้ว่าใครตั้ง

“นี่บีขารู้มั๊ย ปีนี้นภศูลเข้ามาเรียนปีหนึ่งคณะเราด้วยนะ” หนูแม้นอยู่ๆก็ยื่นหน้าเข้ามาพูดในระยะประชิด

“ใครอะ นภศูล” ผมถามไปงงๆ

“อ้าว ไม่รู้จักเหรอ นภศูลไง ดาราวัยรุ่นที่กำลังดัง เล่นหนังเล่นละครตั้งหลายเรื่อง กำลังจะกลับไปโกอินเตอร์ด้วยนะ” อ้อยพิษตอบพลางจิกหัวหนูแม้นให้กลับมาอยู่ตำแหน่งเดิม

“ไม่รู้จัก ไม่ได้ดูทีวี” ผมตอบ ก็จะเอาเวลาไหนไปดูหละครับกลับไทยมาก็อ่านหนังสือหัวฟูวนไปไม่งั้นก็สอบไม่ติดสิ

“นี่ไงๆ” แม้นส่งมือถือให้ดู


+++นภศูล เซอร์ไพรส์แฟนคลับ ประกาศข่าวดีสอบเข้าทันตะ มหาลัยดังได้ หลังเตรียมตัวแค่สองเดือน+++


“เฮ้ย ….ตลกละ….เตรียมตัว สองเดือนเนี่ยนะ”

“ค่ะ นั่นแหละ ดาราที่ได้ชื่อว่าอัจฉริยะ จะอะไรก็ทำได้หมด…..ไม่เหมือนดิฉัน….เตรียมมาหลายปียังเกือบไม่ติดแหนะค่ะ” อ้อยพิษตอบอย่างละเหี่ยใจ

…………………………….

 :hao5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ บทที่1(27/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 27-04-2020 15:34:16
ซีนที่2

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก พวกเด็กคณะผมก็รีบไปเข้าเรียนกันแต่เช้า ก็มีแต่ผมนี่แหละครับที่เกือบสาย เพราะมัวแต่จัดของจนดึก ข้าวเย็นเมื่อวานก็ไม่ได้กิน เช้ามาก็รีบวิ่งมาเรียนอีก แต่ยังดีที่หอใกล้คณะมากเลยยังมาทัน ไปถึงก็รีบเข้าไปทางหลังห้องเพราะพวกหนูแม้นกับอ้อยพิษไลน์มาบอกว่าจองที่ไว้ให้แล้ว ซึ่งเป็นอันรู้กันว่า จะได้เข้าๆออกๆห้องสะดวกหน่อย พวกผมนี่จริงๆเป็นเด็กหลังห้องมาตลอดตั้งแต่ม.ปลายแล้วครับ เข้ามหาลัยก็ขอยืนยันตามอุดมการณ์เดิม 555

เวลาเรียนนี่อ้อยพิษจะตั้งใจมากครับ เรียกว่าจดเอาเป็นเอาตาย เอามือถือมาอัดเสียง ไม่ยอมให้หลุดอะไรไปทั้งสิ้น  ต่างกับไอ้แม้นที่นางหยิบตะไบออกมา….. ใช่ครับ…… นางนั่งตะไบเล็บฟังเลคเชอร์!!! นี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่พวกผมไปนั่งข้างหน้าไม่ได้ ไม่งั้นเดี๋ยวอาจารย์จะอกแตกตายกันซะก่อน

เห็นบ้าๆแบบนี้จริงๆ แม้นมันเก่งมาก สอบเข้ามาด้วยคะแนนอันดับ1ของคณะเลยนะครับ สามารถสอนทุกคนได้แม้ฟังแค่ผ่านๆ  ไม่มีการจดอะไรทั้งนั้น เว้นแต่เนื้อหาที่นางคิดว่าออกสอบแหงๆ นางถึงยอมวางตะไบแล้วหยิบปากกามาจด ซึ่งไอ้ที่จดมาเนี่ยออกข้อสอบไป90%เลยทีเดียว …..เทพสัดๆครับ….. ส่วนผมก็เรียนแบบสบายๆฟังบ้างจดบ้างหลับบ้างตามเรื่องตามราว เดี๋ยวถ้าไม่ทันจริงๆค่อยเอาสมุดอ้อยพิษไปอ่านแล้วก็ให้แม้นมันสอน อิๆ

คาบแรกจบไปด้วยดีครับยังตามทัน ระหว่างรออาจารย์คาบต่อไป ผมดันเผลองีบไปก่อน แต่ก็แป๊บเดียวแหละครับอาจารย์คาบต่อไปเริ่มสอนผมก็ตื่นเงยหน้าขึ้นมาฟัง แต่อ้าว…..ใครวะมานั่งข้างๆ เมื่อกี้ยังไม่มีเลย…..แม่ง!!!….หล่อสัดครับ!!!

คนข้างๆผมที่อยู่ๆก็โผล่มาเรียนคาบสอง เป็นหนุ่มหน้าคมผิวขาว คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ปากบางได้รูป แก้มมีเลือดฝาด แต่งตัวเนี๊ยบ เซ็ทผมมาอย่างดี โคตรน่ามองครับ ขนาดผมเป็นผู้ชายยังอดมองมันไม่ได้

“มึงมองเชี่ยอะไร” อยู่ๆไอ้คนข้างๆก็หันมาถามด้วยคำพูดที่สวนทางกับหน้าตาเป็นที่สุด

“โทษทีๆ พึ่งตื่นน่ะ เราบีนะ นายชื่อไร” ผมถามเสียงอ่อย

“………นี่มึงพูดจริงหรือเล่น……นี่มึงไม่รู้จักกูเหรอ” ไอ้หน้าหล่อขมวดคิ้ว

“……เอ่อ…..ไม่รู้ว่ะ เค้ามีการแนะนำตัวแล้วเหรอ สงสัยเราพลาดไป โทษทีๆ”

“…..กู…..นภ…..”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ผมยิ้มให้

“…..นี่มึงไม่รู้จริงๆเหรอ…...” ไอ้หน้าหล่อขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม

“……อืม…….” ก็กูไม่รู้จริงจริงงงงงงง


มันจ้องหน้าผมเหมือนเห็นตัวประหลาดอีกสักพัก


“…..เออ…….”

จากนั้นก็หันไปเรียนโดยไม่ได้คุยอะไรกันอีก ผมก็หลับๆตื่นๆไปจนเที่ยงนั่นแหละครับรู้ตัวอีกทีไอ้หน้าหล่อมันก็หายไปแล้ว

………………………….


ช่วงพักเที่ยงพวกผม3คนก็ออกไปทานข้าวเที่ยงที่โรงอาหาร ผมงี้แทบจะกระโจนเข้าไปที่ร้านข้าวแกงเลยครับ ขออะไรก็ได้ที่จะได้กินเร็วๆ เพราะตอนนี้น้ำย่อยคงหลั่งออกมาย่อยอวัยวะภายในผมหมดแล้วมั้ง หิวสัด แต่เวรกกรมก็ชักพา คนต่อคิวกันมืดฟ้ามัวดิน กว่าจะได้ซื้อกว่าจะได้นั่งก็ปาไป20นาที

“นี่ๆ….มันแปลกๆมั๊ย ทำไมคนมันเยอะผิดปกติ” อ้อยพิษถามขึ้นทันทีที่พวกผมนั่งลง

“จริง เยอะเกิน อ้าว อีนั่นมันอีมนตรี เภสัชนี่ อีนั่นอีมานพ วิศวะ อีเอ๋บัญชี ทำไมชะนีกับเก้งมันว่ารวมกันหมดเลยยะ” หนูแม้นผู้รอบรู้ตอบและถามด้วยความสงสัย

“ช่างมันเถอะ กินๆๆ หิวจะแย่แล้ว” ผมรีบชวนพวกมันกินก่อนผมจะเป็นลม

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด กรี๊ดๆๆๆ แอร๊ยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดด แอร๊ยยยยยยยยย”

ข้าวในปากผมแทบพุ่ง ตกใจที่อยู่ๆหมู่มวลมหาประชาชนในโรงอาหารก็กรี๊ดขึ้นมาพร้อมกันอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับลุกพรวดออกจากเก้าอี้ของตนไปด้วยความเร็วสูง …….เอ่อ……นั่น…..ผู้หญิงโต๊ะนั้นมันถกกระโปรงกระโดดข้ามโต๊ะใช่มั๊ย.......

“อะไรของมัน….กรี๊ดดดดดดดดดด” หนูแม้นพูดอยู่ดีๆก็กรี๊ดแล้ววิ่งพรวดไปอีกคน แถมเผลอถีบอ้อยพิษล้มคว่ำหล่นจากเก้าอี้พร้อมจานข้าวที่ปลิวกระเด็นตามไปด้วย
 
ผมตกใจรีบลุกไปพยุงอ้อยพิษขึ้นมา……เชี่ย…… นึกว่าดูหนังผี…… ข้าวปลาอาหารต่างๆกระจายติดตามหัวของอ้อยพิษเต็มไปหมด

“อีแม้นนนนน มึง ตายยยยยย…..อ๊ะ…….กรี๊ดดดดดดดด”อ้อยพิษคำรามด้วยความโกรธก่อนจะวิ่งกรี๊ดออกไปอีกคน พวกมึงเป็นบ้ากันไปหมดแล้ววววววววว

ผมหันชะเง้อไปดู สิ่งที่เห็นก็คือคนเกือบทั้งโรงอาหารรวมทั้งป้าแม่ค้าไปยืนรุมออคนสองคนพร้อมร้องกรี๊ดๆเหมือนกำลังดูคอนเสิร์ตอะไรสักอย่าง

“ทุกคนคะๆ อยู่ในความสงบค่ะ ทุกคนคะ…..” เสียงเล็กๆจาก1ใน2คนที่กำลังโดนล้อมพยายามตะเบงเสียงสู้ออกมา

“กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดๆๆๆๆ อร๊ายๆๆๆ กรี๊ดดดด”

“ทุกคนคะ….เอ่อ…ทุก…..”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดๆๆ กรี๊ดดดดดด”

“ทุก……..”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดด”

“เฮ้ยยยยย หยุด!!! ฟัง!!!” เสียงเล็กๆเมื่อตะกี้เปลี่ยนเป็นเสียงห้าวใหญ่เหลือกำลัง ประหนึ่งครูฝึกรด.สั่งจัดแถวตอนโกรธ

“…………………….....”

ได้ผล ทุกคนหน้าเหวอเงียบสนิท

“ขอบคุณค่ะ ป้าสมทรงขอนะคะ วันนี้น้องมาเรียนวันแรก อยากให้ทุกคนเป็นกันเอง อย่าเสียงดังค่ะเดี๋ยวคณบดีมาไล่ออก ไม่อยากให้น้องโดนไล่ออกใช่ไหมคะ ต้องทำยังไงคะ ถูกต้องค่ะ ยิ้มได้ มองได้แต่อย่าจับ อย่าควัก อย่าลวนลามทางเพศค่ะ” เสียงครูฝึกรด.หายไปกลายเป็นสาวน้อยเสียงใสเหมือนเดิม

ทุกคนพยักหน้ารับแต่สายตายังคงจ้องไปที่ไอ้คนตัวสูงข้างๆป้าสมทรงอย่างหื่นกระหายไม่เปลี่ยน แต่ก่อนที่คนในวงจะเข้าไปรุมขย้ำอีกครั้ง ไอ้คนข้างๆป้า ก็หันมาเห็นผมแล้วโบกมือให้

“บี!! เราอยู่นี่!!”

หืม…… ใคร …….กู………เหรอ

“ขอตัวนะครับ ตามสบายนะครับทุกคน ขอเวลาเจอเพื่อนก่อนครับ” ไอ้คนตัวสูงส่งยิ้มพูดกับทุกคนก่อนที่จะถอดแว่นกันแดดออกแล้วรีบฝ่าฝูงชนมาทางผม…..อ้าว…..ไอ้นภนี่

“ไปกันบี” ไอ้นภมาถึงตัวพร้อมกับจับข้อมือผมแล้วลากออกไปทันที……..อะไรของมึงงงงงงง………ไปไหนนนนนนนน……….เฮ้ย………..ข้าวกู!!!!!...........กูหิววววววววววววววว!!!!

 :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ บทที่2 (27/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 28-04-2020 07:03:24
 :pig4:
 :3123:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ บทที่2 (27/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: BomBarDA ที่ 28-04-2020 09:12:26
 :impress3: :mc4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ บทที่2 (27/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 28-04-2020 11:47:03
เนื้อเรื่องน่ารักดี
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ บทที่2 (27/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 28-04-2020 18:18:24
ซีนที่3

“เฮ้ยยยยยยยย หยุดก๊อนนนนนน  มึงจะลากกูไปไหนนนนนนนน” ผมร้องเสียงหลง หลังจากที่ถูกไอ้หน้าหล่อลากกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นตึกเรียนไป

“สัด!!! ตามมาเงียบๆ เดี๋ยวแม่งต่อยท้องให้สลบเลย” ไอ้หน้าหล่อมันไม่หันมาดูดำดูดีผมเลยครับ แถมพูดขู่กลับมา…..เอ่อ….เอาจริงๆ……คิดว่ามันไม่ได้ขู่…..มันน่าจะเอาจริง เงียบก็ได้กู……อ้าวเฮ้ย…..มึงจะลากกูเข้าห้องน้ำทำม๊ายยยยยยยยยย……นี่มันเปลี่ยวไม่มีคนนะเว้ยยยยยยยย…….มึงจะทำอะไรกู!!!......ครับ….ได้แต่กรีดร้องในใจ

ไอ้หน้าหล่อมันลากผมเข้าห้องน้ำเสร็จ มันก็สะบัดมือผมออกทันที แล้วก็รีบหันไปล็อกประตู ก่อนที่จะเดินพรวดเข้ามาประชิดผมจนติดกำแพง

“เฮ้ย!! มึง!!!” ไอ้หน้าหล่อจ้องหน้าผมเขม็งขณะที่มือข้างนึงของมันกำลังยันกำแพง โดยที่มีผมอยู่ระหว่างมันกับกำแพง!!

“อะ….อะไร” ผมตอบด้วยความเหวอ

“มึงไม่รู้จักกูแน่นะ” ไอ้หน้าหล่อขมวดคิ้วถามพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้

“เออ….กูจะไปรู้จักมึงได้ยังไง…พึ่งเจอกันวันนี้” กูกลัวแล้วปล่อยกูเห๊อะ

“…………….ดี……………” ไอ้หน้าหล่อยิ้มนิดๆแล้วผละออกจากผม……เฮ้อ….รอดแล้วกู

“ตั้งแต่วันนี้ไปมึงต้องเป็นเพื่อนกู!!! เข้าใจมั๊ย เป็นเพื่อนกู!!! ต่อไปมึงต้องอยู่กับกูตลอดเวลาที่อยู่ที่คณะ มึงต้องช่วยกันคนอื่นออกไปจากกู ต้องทำทุกอย่างที่กูบอก” อยู่ๆมันก็หันมาชี้หน้าสั่ง……อะไรอี๊กกกกกกก

“เข้าใจมั๊ย!!!” ไอ้หน้าหล่อมันพุ่งเข้ามาหาผมอีกรอบคราวนี้ใช้สองมือยัน……กูกลัวมึงแล้ววววววววว

“เออๆ เข้าใจแล้วๆ” ผมรีบตอบ

“ดี…..เอามือถือมา” ไอ้หน้าหล่ออยู่ๆก็กระชากเอามือถือผมไป

“เฮ้ย มึงจะเอามือถือกูไปทำอะไร”

“เมมเบอร์กู แล้วอันนี้ไลน์กู”ไอ้หน้าหล่อกดๆๆแล้วยัดมือถือคืนให้ผม

“………….”

“ห้ามให้ช่องทางการติดต่อกูกับใคร มึงติดต่อได้คนเดียว ถ้าหลุดไปรับรองมึงตายแน่ เข้าใจมั๊ย เข้าใจมั๊ย!!”

“ เข้าใจแล้ววววว”

“ดีมาก กูชื่อ นภ……นภศูล…… อ้อ…….ยินดีกับมึงด้วยที่มึงได้เป็นเพื่อนคนแรกและคนเดียวของกู”

กูไม่ได้ยินดีกับมึงงงงงงงงงงงงงง มึงบ้าไปแล้ววววววววววววววว


……………………………………



ภาพตัดกับมาที่ห้องเรียนในภาคบ่าย ไอ้นภลากผมไปนั่งริมสุดหลังห้อง นิสัยมันดูดีขึ้นผิดหูผิดตาเวลาอยู่กับคนทั่วไป ต่างกับสันดานที่มันทำกับผมในห้องน้ำเมื่อกี้อย่างกับคนละคน…….นี่ถ้ามันพกมีดด้วย ผมว่ามันคือฆาตกรโรคจิตดีๆนี่เองหละครับ……เฮ้อ…….บอกตรงๆตอนนี้ลืมหิวลืมง่วงกันไปเลยเพราะ สายตาของคนทั้งห้องจับจ้องมาที่ผมกับไอ้นภเป็นระยะพร้อมทั้งเสียงซุบซิบๆเต็มไปหมด

แน่นอนว่าผมเรียนไม่รู้เรื่อง คงต้องไปฝากผีฝากไข้กับหนูแม้นเหมือนเดิมให้มันช่วยสอน สมองผมตอนนี้ปั่นป่วนไปหมดงงก็งง อยากถามก็ไม่มีโอกาสถาม ระหว่างเรียนมันก็ไม่พูดอะไรเลย ผมทำได้แค่แอบหันไปมองมันเป็นพักๆ….ไม่ใช่พิศวาสนะครับ แต่เป็นระแวงครับ ระแวง!!!

ในที่สุดบทเรียนวันนี้ก็จบลง แต่ทันทีที่อาจารย์สอนเสร็จ ไอ้หน้าหล่อมันก็วิ่งพรวดออกไปเลยทันทีครับ แบบไม่ให้ใครรู้ตัว มันคงมีงานต่อหรือไม่ก็คงกลัวว่าถ้าไม่รีบไปคงมีฝูงชนในห้องวิ่งกรี๊ดเข้ามาทึ้งมันอีก……ใช่ครับ……มันคิดถูก…….ฝูงชนวิ่งกรี๊ดมารุมทึ้งจริงๆ…….แต่ไม่ใช่มันนะครับ……กูนี่แหละครับที่โดน!!!

“เธอๆ นภศูลไปไหน”
“นภศูลกลับไปแล้วเหรอ”
“ไม่นะๆ ม่ายยยยย”
“ยังไม่ได้จับมือเลย”
“เธอเป็นเพื่อนนภศูลเหรอ”
“มีเบอร์เค้ามั๊ยๆ”
“อุฮิ ฮี่ๆๆๆๆ”
“อร๊ายยย หนีไปอีกแล้ว”
“@!$@#%@#$^$#^%#%&^^&.”

กูกลัวแล้วววววววววววววววว……..โดยเฉพาะไอ้เสียงหัวเราะสุดหลอนนั่น……..แต่เอาเถอะ……ตอนนี้ผมเข้าใจความรู้สึกไอ้หน้าหล่อมันแล้วครับ……เป็นผม ผมก็คงวิ่งป่าราบเหมือนกัน…..กว่าจะออกมาได้ก็ต้องถึงมือหนูแม้นกับหนูอ้อยพิษ……ที่ช่วยกันขวางฝูงนักศึกษาซอมบี้ให้ผมรีบวิ่งหนีออกไปจากห้องอีกคน…….นี่มันวันซวยอะไรของกู!!!!

พอวิ่งพ้นอาคารเรียนมาได้ ก็นึกว่าจะจบ มายืนหอบแฮ่กๆอยู่ข้างทางได้แค่แป๊บเดียว เสียงเจ้ากรรมนายเวรจากคณะข้างๆก็ดังขึ้นอีก

“นั่นไงๆ เพื่อนของนภศูล”
“กรี๊ดดดดด ใช่ๆ”
“เธอๆคุยด้วยหน่อย”
“กรี๊ดดดดดดด ขอเบอร์นภศูลหน่อย”
“กรี๊ดดดดดดด”

เชรี่ยยยยยยยยยยยย………ฝูงนักศึกษาซอมบี้อีกกลุ่มเริ่มวิ่งตามผมแล้วครับ……..ช่วยด้วย!!!!

ผมวิ่งไปไกลแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่ายิ่งวิ่งผ่านตึกคณะอื่นไปมากเท่าไหร่กองทัพซอมบี้ก็มากขึ้นเท่านั้น กูจะตายมั๊ยเนี่ยยยยยยย……แต่ก่อนที่ผมจะวิ่งไปจนหมดลม รถสปอร์ตสุดหรูโคตรแพงก็ขับปาดหน้าผมตรงสามแยกระหว่างทาง…….ทำเอาผมล้มก้นกระแทก

“ขึ้นมา เร็วๆ” คนขับรถหรูเปิดกระจกออกมาเรียก……ไอ้หน้าหล่อนั่นเองครับ!!!

ถามว่าจะขึ้นดีมั๊ย….. ไม่ต้องคิดครับ!!! ให้วิญญาณหมาแถวบ้านสิงรีบวิ่งขึ้นรถมันทันที หลังจากที่ขึ้นไปหอบแฮ่กๆอยู่บนรถมันได้ไม่ถึงสองเฮือก มันก็ขับพุ่งออกไปอย่างช่ำชอง เรียกว่าเหยียบมิดคันเร่ง……เฮ้ย…..มึงจะชนอาจารย์ป้าไม่ด้ายยยยยยยยย…….เชี่ยยยยยยยยยยยยยย………@#$@#!%$^#@@!!!

สุดท้ายมันก็ขับออกมาจอดนอกมหาลัยในที่ๆไม่มีคนโดยไม่ได้ชนใครตาย…..5นาทีบนรถมัน ทำให้ผมรู้สึกเหมือน5ชั่วโมง……นี่สินะที่เค้าว่ากันว่าเวลากำลังจะตาย ทุกอย่างจะดูช้าลง……แต่กูไม่อยากตายตอนนี้!!!!

 “มึงลงไปได้ละ”

“ห๊ะ”

“กูบอกให้ลง จะรีบไปทำงาน ลง!!!” มันถลึงตาตะคอกใส่ผม

“เออๆ ขอบใจ”  ผมรีบลงจากรถมันแทบไม่ทัน พอผมลงเสร็จไอ้นภมันก็ขับพุ่งออกไปเลย ปล่อยผมยืนเหวออยู่คนเดียว

“แม่งเอ๊ย ขอให้ยางแม่งระเบิด” ผมบ่นขึ้นมาหลังจากเห็นรถมันเลี้ยวหายลับไปจากสายตา…..อ้าว….รถใครวิ่งกลับมา…..เชรี่ยยยย……กลับมาทำไมอี๊กกกกก

“เอาไป” ไอ้หน้าหล่อเปิดกระจกออกมาพูดพร้อมกับปาถุงใส่ผม แล้วก็ขับออกไปเลย……อะไรอีกเนี่ย……
ฉิบหาย!!!! กูอยู่ไหน!!! แล้วจะกลับหอยังไง!!!


 :m31:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ บทที่3 (28/4/63)updated!!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 28-04-2020 21:56:13
ชีวิตคงวุ่นวายอีกนาน
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!บทที่4 (29/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 29-04-2020 12:09:01
ซีนที่4

กว่าผมจะเดินระเห็จระเหินหาทางกลับไปถึงหอได้นี่ก็แทบแย่ หลงไปหลงมาเกือบตกคลองตายเพราะเดินตามmap…..สัดมากครับ ……มันจะพาผมทะลุกำแพงบ้าง เดินข้ามคลองแบบไม่มีสะพานบ้าง……กูไม่ใช่X-Men!!!!!

พอเข้าห้องปุ๊บ สิ่งแรกก็คือคลานไปนอนบนเตียง เหนื่อยก็เหนื่อย แรงก็ไม่มี หิวจนหายหิว แล้วก็กลับมาหิวใหม่ เอาจริงๆตอนนี้ก็เกิน24ชมแล้วครับที่ไม่ได้กินข้าวเลย  อ้อ กินไปได้ครึ่งคำ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้ ผมนี่นึกว่าตัวเองหลุดไปต่างโลก…..แฟนตาซีสัด!!!

ตอนนี้สิ่งแรกที่คิดได้ว่าต้องทำ ก็คือการหาของกิน แต่ แต่ แต่ อย่าว่าแต่ออกไปหาข้าวกินที่ร้านเลย คลานไปตู้เย็นยังไม่ไหว….ผมลองล้วงเป้ที่อยู่ข้างตัวดู เผื่อฟลุ๊คล้วงไปเจอเศษลูกอมสักเม็ดก็ยังดี แต่นั่นก็แค่ความฝันลมๆแล้งๆ….มีแต่สมุดกับปากกา…..แล้วก็ถุงที่เมื่อกี้ไอ้หน้าหล่อปาใส่

มีด…..มันต้องเป็นมีดเปื้อนเลือด……ไอ้นี่มันบ้า …….มันเป็นฆาตกร…….มันต้องโยนความผิดมาให้กู……กูกลัวแล้ววววววววว…….อ้าว……แซนวิช……..แอบรู้สึกผิดที่เผลอคิดร้ายกับมันไป จริงๆมันก็เป็นคนดีเหมือนกันนี่หว่า…….อ้าว มีกระดาษโน้ตแปะด้วย
 
+++++แดกไปซะ กูกินเหลือ+++++++

 สัด!!!!!!! 

ว่าแต่แซนวิชอะไรของมันกลิ่นแปลกๆ……..เชรี่ยยยยยย……..แซนวิชปลาทูพริกขี้หนูสวน!!!!!!

………………………………..


ด้วยความที่เหนื่อยปางตาย ผมก็สลบไปทันทีหลังจากยัดแซนวิชไอ้หน้าหล่อเสร็จ ….. รู้ตัวอีกทีก็เช้า….ถามว่าตื่นเองไหม ….ตอบเลยว่าเปล่า…..สะดุ้งตื่นเพราะไอ้ข้างห้องมันทำเสียงดังเหมือนกำลังโวยวายอะไรสักอย่างอยู่ เสียงมันดังต่อเนื่องจนผมนอนต่อไม่ได้…..พอเหลือบไปดูนาฬิกา สัด!!! 6โมงเช้า!!!! มึงทำบ้าอะไรกันตอนนี้ !!!

ไหนๆก็นอนต่อไม่ได้ ผมเลยรีบอาบน้ำแต่งตัว ออกไปมหาวิทยาลัย กะจะไปกินข้าวเช้าสักหน่อย กลัวเจอเรื่องบ้าบอแบบเมื่อวานจะอดข้าวตายอีก

พอผมถึงโรงอาหารคณะ แทนที่จะได้เดินเข้าไปสบายๆ กลับต้องค่อยๆย่องเข้าไป ……ทำไมเหรอครับ…….ก็กลัวจะเจอฝูงนักศึกษาซอมบี้อีกอะสิ!!!.... โชคดีตอนนี้แทบไม่มีคน คงเพราะเช้าอยู่คนเลยยังไม่มา…….พอผมซื้อข้าวเสร็จ กำลังจะกิน ก็พึ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้ขอบคุณสองสาวอ้อยพิษกับแม้นเลยที่ช่วยผมออกมาจากห้องเมื่อวาน……แต่พอหยิบมือถือออกมาเท่านั้นแหละ…ช็อค!!!

62 missed calls
221ข้อความในlineที่ยังไม่ได้อ่าน

ฉิบหายแล้ว!!! สรุปไอ้สองตัวมันโทรมารัวๆตั้งแต่เย็นจนมืด อ้าว มีไอ้นภด้วย….ผมดันหลับสนิทจนไม่รู้เรื่อง ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร ไอ้แม้นก็โทรเข้ามาทันที

“ว่าไงแม้น”

“อยู่ไหน!!!! บีขายังไม่ตายใช่มั๊ย” หนูแม้นแผดเสียงใส่แบบที่ไม่รู้ว่ากำลังด่าหรือว่าเป็นห่วง

“ขอโทษ~~~~ ยังอยู่ ยังไม่ตาย ตอนนี้อยู่โรงอาหาร”

“โอเคค่ะ อยู่นิ่งๆนั่งหายใจเข้าออกเฉยๆ ห้ามไปไหน กำลังไปหานะคะ” หนูแม้นพูดเสร็จก็วางหูใส่

ผมรู้ตัวว่าเดี๋ยวคงโดนชุดใหญ่แน่ๆ สิ่งที่ผมต้องทำเลยก็คือ …….นั่งอยู่เฉยๆไม่ไปไหน……..แล้วรีบยัดข้าวในจานให้มากที่สุด!!!! เพราะถ้าพวกมันมา กูไม่ได้แดกแน่ๆ!!!

“อึก แค่กๆ” ติดคอสิครับ หลังจากยัดไปได้ครึ่งจาน ……เชรี่ย….ต้องไปซื้อน้ำ
“อะ…แดกซะ เดี๋ยวตายห่าก่อน”

ใครสักคนยื่นน้ำเลม่อนโซดามาให้ตรงหน้า…….ผมควรจะรับดีไหมครับ…….แน่นอนว่าไม่……ไม่รอ……เดี๋ยวติดคอตาย….. ผมรีบรับไปดูดพรวดๆ…….เฮ้อ……รอดแล้วกู

“ขอบใจ…….เชรี่ย!!!” ผมหันไปขอบใจไอ้คนที่ยื่นน้ำให้ได้ครึ่งประโยค ก็ตกใจสะดุ้งแทบหงายหลัง เพราะไอ้คนนั้นก็คือไอ้นภครับ

“ทำไมมึงไม่รับสายกู” ไอ้นภถามไม่ให้ตั้งตัว
“กูหลับ”
“ทำไมไม่ตื่นมารับ”
“กูหลับลึก”
“ทำไมหลับลึก”
“กูเหนื่อย”
“ทำไมเหนื่อย”
“มึงยังจะถามอีก!!”ผมโวย
“ทำไมไม่ตอบไลน์”
“กูยังไม่ได้เปิด”
“ทำไมยังไม่ได้เปิด”
“มึงเป็นพนักงานสอบสวนเหรอ”
“ไม่ แต่กูเป็นเพื่อนมึง”
“………..”
“ทำไมเงียบ”
“ขอบคุณ”
“ดี ยังมีสมอง”
“สัด!!”

“บีขา~~~~~” เสียงโหยหวนลอยมา ไอ้นภสะดุ้ง โดดมาหลบหลังผมทันทีด้วยความเร็วสูง …..เสียงนั่นไม่ใช่ใครครับ หนูแม้นกับอ้อยพิษนั่นเอง

“ใครวะ” ไอ้นภกระซิบถาม
“เพื่อนกูเอง ไม่ต้องกลัว” ผมตอบ….. ก็แน่ล่ะสิ มึงน่ากลัวสุดแล้ว
“ว้าย…นภศูล ทำไมมาอยู่กับบีขา”หนูแม้นถามด้วยความตกใจหลังจากเห็นไอ้นภที่สิงอยู่ข้างหลังผม

“รู้จักกันมาก่อนจริงๆเหรอ”อ้อยพิษถามต่อไม่รอช้า

“เปล่า คืองี้ ……” “อุ๊ป” ไอ้นภเอามือมาปิดปากผมตอนยังพูดไม่จบ

“ใช่แล้วครับ เราเป็นเพื่อนกัน” ไอ้นภตอบด้วยรอยยิ้มและเสียงนุ่มนวล

“แต่เมื่อวานบีขายังบอกว่าไม่รู้จักนภศูลอยู่เลย…...อ๊ะ! “ แม้นยังพูดไม่จบไอ้นภก็เอานิ้วมาแตะที่ริมฝีปากนาง

“ความลับนะครับ” พร้อมกับขยิบตาให้…..เท่านั้นแหละ…. ไอ้สองตัวนี้มันก็อ่อนละทวยลงไปกอง แมร่ง หล่อสัด

หลังจากไอ้สองตัวตั้งสติกันได้แล้วก็เลยนั่งคุยกันว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นบ้าง คุยกันไปคุยกันมาไอ้สองตัวนี้ก็ตกหลุมเสน่ห์ไอ้หน้าหล่อเรียบร้อย ไอ้นภจะให้ทำอะไรก็ทำ ยอมเป็นการ์ดให้มันซะงั้นแลกกับการที่ไอ้นภยอมfollow IGส่วนตัวของสองคนนั้น…… คือพวกมึงยังไม่รู้ตัวใช่ไหมว่ากำลังกลายเป็นเหยื่อ!!! หนีปายยยยยย!!!!

………………

หลังจากที่ไอ้หน้าหล่อนั่งเรียนข้างผมตลอดช่วงเช้า ตอนเที่ยงป้าสมทรงผู้จัดการก็มาลากตัวมันออกไปสัมภาษณ์กับนักข่าว กลับมาอีกทีก็คาบบ่าย หนูแม้นเล่าให้ฟังว่า นภศูลงานยุ่งมาก ทำงานแทบไม่ได้พัก มีแต่คนต้องการตัว แค่พรีเซนเตอร์สินค้าก็ปาไป10อย่าง มาเรียนได้ก็บุญแล้ว ดูๆไปก็เหนื่อยแทนครับ…..พอถึงคาบสุดท้ายวันนี้มันก็วิ่งออกไปก่อนอีกตามเคย

LINE
“มึง” ผมทัก
“ว่า”
“เย็นนี้มีเข้าประชุมเชียร์”
“แล้ว?”
“ไม่เข้าเหรอ”
“ไม่”
“ไปไหนเดี๋ยวกูบอกพี่ให้”
“ไปเนปาล”
“สัด”
“ไปถ่ายรายการ เดี๋ยวเสร็จแล้วตามไป”
“Ok”

ครับ อย่างที่บอก…. วันนี้มีประชุมเชียร์วันแรก ซึ่งพี่ปี2ขอความร่วมมือระดับสูงสุดให้ปี1ทุกคนเข้า……ไม่ใช่บังคับนะครับ แต่อารมณ์แบบถ้าไม่เข้ามึงตายยยยยย……อะไรประมาณนี้

………………………………..

 :m1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!ซีนที่4 (29/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 29-04-2020 20:57:32
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!ซีนที่4 (29/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 30-04-2020 13:29:46
เย็นนี้มาต่อนะครับ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated ตอนใหม่!! ซีนที่5 (30/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 30-04-2020 17:57:09
ซีนที่5


ณ ห้องซ้อมเชียร์


หลังจากที่ทุกคน(ยกเว้นไอ้นภ) ถูกต้อนจากห้องเรียนไปเข้าห้องซ้อมเชียร์กันจนหมด พวกพี่ๆปี2ก็สั่งให้พวกเรานั่งแยกเป็น2กลุ่ม โดยที่ให้กลุ่มพวกผู้ชายที่ทั้งชั้นปีมีแค่7คนมานั่งข้างหน้า ส่วนพวกผู้หญิงอีก70กว่าคนไปนั่งด้านหลัง

ตอนแรกหนูแม้นก็จะตีเนียนไปอยู่กลุ่มสาวๆ แต่ถูกรุ่นพี่ดักคอซะก่อนว่าเค้าแบ่งตามบัตรประชาชน ไม่ใช่จิตวิญญาณ หนูแม้นเลยจำยอมต้องมานั่งหน้าบูดกับพวกผมข้างหน้า

พรึ่บ!!!! อยู่ๆไฟก็ดับลง คนในห้องกรี๊ดลั่น……แต่ทำไมเสียงกรี๊ดจากกลุ่มข้างหน้ามันดังกว่าฟะ???

“สวัสดีค่ะ พี่พลอยปี2นะคะ ขอบคุณมากนะที่มาเข้าห้องซ้อมเชียร์ วันนี้พี่จะเป็นคนมาดำเนินรายการให้ค่ะ”
พี่พลอยคนสวยพูดช้าๆเนิบๆค่อยๆกึ่งเดินกึ่งลอยออกมาจากหลังเวทีพร้อมไฟspotlightที่ฉายตาม
 
“อย่างที่รู้กันคณะเราเป็นคณะที่มีแต่สาวๆเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นคณะของเราเลยยกเลิกธรรมเนียมพี่ว้ากไปนะคะ การจะให้พี่ๆเสียงดังใส่น้องๆ ก็ดูจะไม่เหมาะ พี่เองก็คงทำไม่ได้ ดังนั้นเรามาร่วมมือกันด้วยความเต็มใจ ดีมั๊ยคะ” พี่พลอยถามเสียงใสเหมือนแม่พลอยจากสี่แผ่นดิน

“ค่ะ/ครับ….”

“ถามว่าดีมั๊ย!!!!!” อยู่ๆเจ้แกก็องค์ลงแผดเสียงถามอย่างโหดสัดๆ!!!

“ดีค่ะ/ครับ!!!!” ……. ไหนว่าเสียงดังไม่ได้!!! นี่มันตะโกนใส่แล้ว!!! พี่ว้ากตัวแม่ชัดๆ!!!!

“ดีมากค่ะ อย่างที่ทราบกัน ว่าจากนี้เป็นต้นไป พวกน้องจะมีกิจกรรมที่ต้องเข้าร่วม ซึ่งก็ไม่ได้มากมายอะไร แค่ซ้อมเชียร์ รับสายรหัส เลือกหลีดคณะ เลือกชมรม เลือกประธานชั้นปี เลือกตัวแทนลงแข่งกีฬาfreshy ทำกิจกรรมงานfreshy night เลือกดาวเดือนคณะ จัดงานทันตะการดนตรี ทำทั้งหมดภายในเทอมนี้ แค่นี้เองค่ะ”

เดี๋ยว!!!!...... ทั้งหมดที่พูดมาคุณพี่ใช้คำว่า “แค่” เร๊อะ!!!!.......แล้วไอ้ทันตะการดนตรีมันคืออะไร!!!

“เพื่อเป็นการไม่เสียเวลา วันนี้เรามาเริ่มการเลือกนักกีฬาลงแข่งแต่ละประเภทกันก่อนนะคะ น้องๆผู้หญิงค่อยๆเลือกกันไปตามความถนัดได้เลยค่ะ ถ้าประเภทไหนมีคนสมัครเยอะเกินเดี๋ยวเราทดลองจัดซ้อมแข่งก่อนได้ ไม่ต้องห่วง เสร็จแล้วเรามาซ้อมเชียร์กันค่ะ …….ส่วนผู้ชายข้างหน้านี้…….ไม่มีสิทธิ์……เชิญออกไปได้เลยค่ะ” พี่พลอยหันมาพูดพร้อมผายมือไปสู่ทางออก พวกผมได้แต่มองหน้ากันเหรอหรา ทำไมไม่มีสิทธิ์ งงสิครับ

“บอกให้ออกไป๊!!!!!!!!”

“ครับ!!!!!” พวกผมวิ่งกันออกไปแทบไม่ทัน…..

…………………………….

ตอนนี้พวกผู้ชายทั้งหมดถูกส่งมาเจอกับ เจ้มอลลี่ ประธานฝ่ายกีฬาปี2

“พวกน้องรู้ใช่มั๊ยว่า ผู้ชายทุกคนจะถูกห้ามเข้ากิจกรรมเชียร์ ไม่มีสิทธิเลือกชนิดกีฬาใดๆที่จะเข้าแข่ง” เจ้มอลลี่อยู่ๆก็โพล่งขึ้นมา

“ห๊ะ ทำไมล่ะพี่ พวกผมทำอะไรผิด” พวกผมโวย

“ยังจะมาถามอีกว่าทำไม!!! รุ่นก่อนว่าวิกฤติแล้วที่มีผู้ชายอยู่แค่ยี่สิบ!!!! แข่งอะไรก็แพ้เค้าหมด แต่นี่…..นี่อะไร……รุ่นนี้ทั้งรุ่นดันมีผู้ชายแค่7!!! รู้มั๊ยว่าพวกชั้น ปวดหัวมากแค่ไหนในการที่จะต้องวางแผนให้!!!! วิกฤตแล้ว!!! วิกฤติแล้ววววว!!!!!!!!” เจ้มอลลี่อยู่ๆก็คลุ้มคลั่งจิกหัวตัวเองขึ้นมา

พวกผมก็ช็อคสิครับ ไอ้แม้นพรวดมาหลบหลังผมด้วยความรวดเร็ว แต่ละคนถอยกรูดออกมาคนละก้าวสองก้าว

“ก็อย่างที่บอกแหละ ว่ามีแค่7คน แต่กีฬาชายดันมีทั้งหมด 10รายการ ดังนั้นพวกน้องทุกคนต้องถูกบังคับลงแข่ง !!!ห้ามอู้ ห้ามขาด ห้ามลา ห้ามอู๊ดอี๊ด เข้าใจมั๊ย!!!!”

“ครับ!!!!”

“ดีมากจ๊ะ” หลังวี๊ดเสร็จ เจ้มอลลี่ก็หยิบหวีออกมาสางผม พร้อมกับพูดแบบปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น……น่ากลัวสัด!!!

“แล้วมีกีฬาอะไรบ้างคะคุณพี่”ไอ้แม้นถามขึ้น

“ก็มีเปตอง บาสเก็ตบอล ฟุตบอล ฟันดาบ ปิงปอง เทนนิส วอลเลย์บอล แบตมินตัน ว่ายน้ำและชกมวย”

“อ้าว คุณพี่ แล้วฟุตบอลทำไงอะ มีไม่ถึง11” แม้นถามต่อ

“อ๊าฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ชั้นถามมาให้แล้ว!!!!.......” อยู่ๆเจ้ก็ระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นมาขณะสางผม พวกผมสะดุ้งถอยห่างจากเจ้กันไปอีก

“ปีนี้ท่านอธิการบดีอนุญาตให้แข่งแบบรวมคณะได้เป็นกรณีพิเศษ ทันตะกับอักษร เพราะทางนั้นเองก็มีผู้ชายแค่6 พอรวมกันก็เลยกลายเป็น13 ตัวจริง11สำรอง2ครบพอดี” เจ้ตอบอย่างภาคภูมิใจ

อิ๊บหายละผมว่า….ลำพังคนไม่พอก็ว่าแย่แล้ว นี่ไปรวมกับอักษรที่ขึ้นชื่อว่าไม่มีใครเตะบอลอีก แพ้ตั้งแต่รอบแรกแหงๆ….

“เอาล่ะๆ พี่ให้เวลาครึ่งชม ตกลงกันให้เสร็จนะว่าใครจะลงอะไร เดี๋ยวเจ้กลับมา แต่ถ้ากลับมาแล้วยังไม่เสร็จ…รู้ใช่มั๊ยว่าจะเป็นยังไง อ๊าฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เจ้พูดเสร็จก็เดินออกไปทันที

ตอนนี้พวกผมทั้ง6คนก็ได้แต่มองตากับปริบๆ ไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อกันดี แต่ด้วยเวลาอันจำกัด ผมเลยเปิดประเด็นให้ก่อน

“เอางี้นะ เรามาแนะนำตัวกันอีกทีละกัน จะได้รู้ว่าใครถนัดอะไร เราชื่อบี ปกติก็เล่นบาส เตะบอล ว่ายน้ำพอได้ ส่วนนี่ แมนสรวง โอ๊ย!!” แม้นหยิกแขนผมเต็มแรง

“แม้นเดือนจ้ะ เรียกเราว่าแม้นเฉยๆก็ได้ เราอ่อนแอไม่ค่อยได้เล่นอะไรหรอก” สัด!!! มึงล่ำกว่าใครทั้งหมดในที่นี้อี๊กกกกก!!

“อย่าไปเชื่อ มันเตะบอลเป็น”ผมแฉ

“อร๊าย บีขา!!!!”

“เราชื่อตรอง ปกติเราก็เตะบอล เล่นบาส ตีเทนนิส เคยเรียนฟันดาบมาบ้าง” ตรองผู้ชายหน้าคมตัวสูงตอบ

“กูชื่อบอล เล่นได้หมด แต่ไม่เอาวอลเล่นะ ไม่ใช่ทาง” บอลผู้ชายหน้าเถื่อน บุคลิกไปทางเด็กช่างตอบ…..อ้าวแล้วมึงจะแอบมองไอ้แม้นแล้วหน้าแดงทำไม

“เออ เราชื่อ มินนี่นะ เล่นวอลเล่ เปตองได้จ๊ะ” มินนี่ผู้ตัวเล็กดูบอบบางของจริง ดูผ่านๆนึกว่าเป็นทอมเรียบร้อย

“เราตี๋ เอ่อ เราเล่นปิงปองก็พอได้” ตี๋หนุ่มตาชั้นเดียวขี้อายดูไม่มั่นใจในตัวเองตอบ

ส่วนไอ้นภที่ไม่มีใครรู้ว่ามันเล่นอะไรเป็นบ้าง ทุกคนเลยเห็นพ้องต้องกันว่าอย่าไปคาดหวังกับมันมากจะดีกว่า แถมไม่รู้ว่าวันจริงมันจะติดงานมาแข่งได้รึเปล่าด้วยซ้ำ ก็เลยจัดประเภทกีฬาเท่าที่ได้กันไปก่อน ความเห็นลงรอยกันบ้าง โวยวายกันบ้าง สุดท้ายสรุปว่าได้ชื่อดังนี้

เปตอง -มินนี่
ฟันดาบ -ตรอง
ปิงปอง -ตี๋
เทนนิส -บอล
แบตมินตัน -แม้น
ว่ายน้ำ –บี
ชกมวย- บอล
วอลเลย์บอล -ทุกคน
บาสเก็ตบอล -ทุกคน
ฟุตบอล -ทันตะ+อักษร


“ดีมากทุกคน เดี๋ยวเจ๊จะหาคนมาเทรนให้ในแต่ละประเภทนะ” เจ้มอลลี่อารมณ์ดีหลังจากที่กลับมาเห็นว่าพวกเราตกลงกันได้

“ส่วนการซ้อม เราจะเริ่มกันวันนี้เลย…..ออกไปวิ่งรอบสนามกีฬา10รอบ เดี๋ยวนี้!!!” เจ้มอลลี่สั่งเสียงเหี้ยม

ม่ายยยยยยยยยยยยย……………………………….



 :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated ตอนใหม่!! ซีนที่5 (30/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 30-04-2020 18:09:17
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated ตอนใหม่!! ซีนที่5 (30/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 30-04-2020 20:53:21
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated ตอนใหม่!! ซีนที่5 (30/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 01-05-2020 09:54:30
ขอบคุณคร๊าบ เย็นนี้มาต่อนะครับ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated ตอนใหม่!! ซีนที่5 (30/4/63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 01-05-2020 17:37:45
ซีนที่6

ระหว่างที่ผมนอนหอบแฮ่กๆหมดแรงอยู่ใต้ตึกคณะ  อยู่ๆก็มีคนมาสะกิดหัว…ใครวะ

“เชรี่ย!!!” ผมแหกปากลั่น จริงๆก็คงไม่ตกใจอะไรเท่าไหร่หรอกครับถ้าไอ้สิ่งที่หันไปเห็นไม่ใช่ตีน!!!

“มึงมานอนเหงื่อท่วมอะไรตรงนี้” ไอ้หน้าหล่อถาม

“กูไปวิ่งมา”

“วิ่งทำไม”

“พี่ปี2ให้ผู้ชายซ้อมวิ่ง”

“เพื่อ?”

“ก็ซ้อมก่อนลงแข่งกีฬา”

“น้ำหน้าอย่างมึงเนี่ยนะจะลง”ไอ้นภถาม

“เออ น้ำหน้าอย่างกูนี่แหละ แล้วก็น้ำหน้าอย่างมึงด้วย”

“เกี่ยวอะไรกับกู”

“อ้าว ก็ผู้ชายมันมีแค่7 ถ้ามึงไม่ลงแล้วจะแข่งยังไง”

“เดี๋ยวมึงก็รู้”

“อร๊ายยยยย น้องนภศูล กลับมาแล้วเหรอคะ!!!” อยู่ๆเสียงอีเจ้มอลลี่ก็ดังมาแต่ไกล พร้อมๆกับที่ไอ้นภกระชากคอเสื้อผมขึ้นมาให้ยืนบังมัน…..ไอ้เลว!!! คอเสื้อรัดคอกู!!!

“ใคร”มันกระซิบ

“เจ้มอลลี่ ประธานกีฬาปีสอง”ผมตอบ ไอ้นภเลยออกจากการสิงผมไปคุยกับเจ้เอง

“สวัสดีครับพี่มอลลี่”ไอ้นภเข้าโหมดพระเอก

“ว้ายยยยย จำชื่อเจ้ได้ด้วยเหรอ”อีเจ้ชะงัก

“จำได้สิครับ พี่ออกจะน่ารักและใจดีขนาดนี้”ไอ้หน้าหล่อป้อนคำหวาน

“อร๊ายยยย นภศูลก็พูดเกินไป พี่เขิน”อีเจ้พูดพลางหยิบหวีมาฟาดผมแก้เขิน

“พึ่งไปทำงานมาเหรอคะ”

“ใช่ครับ ต้องขอโทษพี่มอลลี่มากเลย ที่ผมกลายเป็นคนเกเร ไม่ได้มาช่วยคนอื่นๆ พี่ๆคงเหนื่อยมากเลยสินะครับ”ไอ้นภพูดพร้อมส่งสายตาพระเอกหมาหงอย

“อร๊ายยยยย ไม่เป็นไรเลย แค่นภศูลไปเล่นละครดีๆให้พวกพี่ดูในทีวีก็ถือเป็นสิ่งหล่อเลี้ยงจิตใจพวกพี่แล้วค่ะ”

“จริงเหรอครับ”

“จริงค่ะ”

“ผมดีใจจัง ถึงแม้ว่าผมจะไม่ค่อยได้มาซ้อมเลยก็ตามงั้นเหรอครับ” ไอ้นภทำตาเป็นประกายพร้อมกับจับมืออีเจ้มากุมแนบอกของมัน

“อร๊ายยยยยยยย อร๊ายยยย อร๊ายยยย ไม่เป็นไรเลยค่ะ ไม่เป็นไร ไม่ต้องซ้อม นานๆทีมานั่งเป็นกำลังใจให้พวกพี่ก็พอ อร๊ายยยยยยยย ไม่ๆๆๆ ไม่ต้องมาเลยก็ได้ค่ะไปทำงานได้เลยค่ะ ใครว่าอะไรพี่จะไปตบมันเอง วันจริง มาถึงแข่งได้เลยค่ะ อร๊ายยยยยย”

“ขอบคุณมากครับพี่มอลลี่” ไอ้นภตอบด้วยสีหน้าซึ้งใจ ก่อนที่จะเอามืออีเจ้ไปจุ๊บเบาๆ……เท่านั้นแหละครับ อีเจ้ก็เป็นบ้าไปโดยสมบูรณ์ ร้องกรี๊ดๆ เฉกเช่นหญิงวิกลจริตวิ่งขึ้นตึกไปทันที

“อะ หมดเรื่อง….กูไม่ต้องซ้อมแล้ว” ไอ้นภกลับมาทำหน้ากวนทีนอีกครั้ง……กูเชื่อแล้วว่ามึงเป็นนักแสดง!!!

“แล้วคนอื่นไปไหน”

“แม้นเสร็จแล้ว มินนี่เป็นลมตั้งแต่รอบ3 คนอื่นไม่รู้”จริงๆแม้นเดือนวิ่งครบคนแรกแบบไม่มีเหงื่อสักหยดด้วยสิครับ

“แล้วทำไรต่อ” ไอ้หน้าหล่อถาม

“เสร็จแล้ว ก็กลับได้เลย พรุ่งนี้มีนัดซ้อมต่อตอนเย็น”

“เออดี ห้ามแพ้ อย่าให้เสียชื่อคณะ ถ้ามึงแพ้มึงโดนดีแน่ กูกลับล่ะ” พูดเสร็จมันก็กลับไปเลย ปล่อยให้ผมยืนเหวอกับมันอยู่คนเดียว

…………………………

เช้ามายังไม่ทันหายเหนื่อยดีก็ต้องลากสังขารมาคณะตั้งแต่ไก่โห่ ในห้องเรียนพวกผู้หญิงทุกคนล้วนดูสดชื่นคึกคักโดยเฉพาะอ้อยพิษที่ขณะนี้กลายเป็นหัวหน้าแก๊งของสาวๆในรุ่นไปแล้ว ตรงข้ามกับสภาพพวกผู้ชายที่ตอนนี้แต่ละคนดูเพลียกันหนักมาก เว้นแต่นังหนูแม้นที่ไม่มีท่าทีจะสะเทือนกับอะไรเลย

“ไม่เหนื่อยเหรอ”ผมถาม

“ไม่นี่…..อุ้ย…..เหนื่อยมากเลยบีขา ไม่มีเรี่ยวแรงเลย”อยู่ๆแม้นก็ตัวเล็กเกาะแขนผมด้วยความอ่อนแอซะงั้น

“ตอแหล!!!มันจะไปเหนื่อยอะไร เมื่อก่อนพ่อมันให้ฝึกโหดกว่านี้อีก ชั้นเห็นมันเตะกระสอบทรายปั๊กๆๆๆ โอ๊ย อีแม้น เอาตะไบมาทิ่มกูทำม๊ายยยย”

“อีอ้อยพิษ อีสาระแน!!!”

หลังจากที่เรียนบ้างหลับบ้างจนถึงคาบสุดท้าย ตอนนี้ผมก็ยังไม่เห็นเงาหัวไอ้หน้าหล่อเลย มันไลน์มาสั่งให้ผมจองที่ให้แต่เช้า แต่จนตอนนี้เรียนเสร็จแล้ว มันก็ยังไม่มาซะงั้น …..เป็นเชรี่ยอะไรของมัน….อ้าว….เหมือนมันเลี้ยงกุมารทอง ด่ามันปุ๊บมันก็โทรมาปั๊บ
 
“มึง”
“ว่าไง ทำไมไม่มาเรียน”
“ไม่ใช่เรื่องของมึง “
“เออๆ แล้วเย็นนี้จะมาซ้อมมั๊ย”
“ไม่”
“Okงั้นเราไปบอกพี่ให้”
“มึงไม่ต้อง กูให้ป้าสมทรงไปบอกปี2แล้วว่ามึงกับกูไม่เข้า”
“เออๆ…เดี๋ยวนะ….มึงว่าอะไรนะ  มึงกับกู?”
“เออ มึงก็ไม่ต้องเข้า เพราะมึงต้องไสหัวออกมาเจอกูเดี๋ยวนี้!!!”

แล้วมันก็วางหูใส่ผมไปซะงั้น……อะไรของมันวะ

“สวัสดีจ๊ะ” อยู่ๆป้าสมทรงโผล่มาจากไหนไม่รู้ พรวดมากระซิบข้างหู

“สวัสดีครับป้า” ผมยกมือไหว้แทบไม่ทัน

“แหมๆ หุ่นดีใช้ได้นะ หน้าก็โอเค เดี๋ยวเสริมจมูกนิด ตาไม่ต้อง ไปสายดาราจีนได้ ว่าแต่มีสังกัดรึยังจ๊ะ ตายๆๆๆ เดี๋ยวเรื่องนี้ค่อยคุย ไปหานภก่อนดีกว่าเดี๋ยวมันอาละวาด” ป้าแกเล่นพูดเองตอบเองอยู่คนเดียว พอพูดเสร็จก็ล็อคแขนลากผมไปที่รถทันที….. อะไรอี๊กกกกกกกกกกกกกกก

หลังจากผมโดนโยนเข้ามาในรถตู้สีดำ ป้าสมทรงก็สั่งให้คนขับรถขับออกไปทันที…..นี่ถ้าไม่รู้จักไอ้คนพวกนี้มาก่อน ผมคงคิดว่าพวกมันต้องเป็นอาชญากรมืออาชีพในคดีลักพาตัวแน่ๆ!!! คิดนั่นนี่ได้ไม่ทันไรป้าก็สั่งให้จอดรถ เปิดประตูแล้วลากผมลงมาทันที

“ป้าจะพาผมไปไหนครับ อ้าว หอผม ป้าพาผมมาส่งเหรอครับ”

“เดี๋ยวนะจ๊ะ” ป้าพูดเสร็จก็หันซ้ายหันขวาพอเห็นไม่มีคน ก็ลากผมขึ้นหอไปทันที….. เดี๋ยวๆๆๆๆ …..ป้าส่งผมตรงนี้ก็พอ ……ป้าจะบุกขึ้นหอผมทำไม…… ป้าจะปล้ำผมเหรอ!!!! ไม่ได้นะ ผมชอบผู้หญิง!!!! เดี๋ยวๆๆๆๆ เฮ้ยยยยยย…….สลัดมือป้าไม่หลุด!!!!……. กูร้องจริงๆนะเว้ย!!!!……แมร่ง แรงคนหรือควาย กูต้านป้าไม่อยู่!!!!…….เฮ้ยยยยยยยยย…….เลยห้อง……ห้องผมอยู่ข้างๆ….เอ้า,,,,ป้าเปิดประตูอีกห้องทำไม….โครม!!

ครับ……อีป้าเปิดประตูเสร็จก็ถีบผมลงไปนอนบนเตียง!!!!……แล้วอีป้าก็หันปิดประตู!!!!!......แต่อีป้าออกไปนอกห้องครับ………พากูมาห้องนี้ทำม๊ายยยยยยยย…..ตุ๊บ!!!.......ก่อนที่สมองผมจะประมวลผลอะไรทันอยู่ๆก็มีผู้ชายกำยำร่างใหญ่ขึ้นมาคล่อมบนตัวผม…..ผลักอกผมแล้วจับแขนผมสองข้างกดลงบนเตียง…….เชรี่ยยยยยยยยย

“มึงชอบกูมั๊ย” อยู่ๆไอ้คนที่จับกดผมมันก็ถามออกมา……กูยังไม่รู้เลยว่ามึงเป็นใคร……เชรี่ยยยยย……อ้าว…..นี่มันไอ้นภนี่…….ทำบ้าอะไรของมึง!!!!

“ถามว่ามึงชอบกูมั๊ย”ไอ้นภถามซ้ำอีกครั้งแต่คราวนี้มันไม่ถามเปล่า มันก้มหน้าลงมาเหมือนจะจูบผม เฮ้ย!!! สัด!!!! ใกล้ไปแล้ว!!!! เกือบแล้ว!!!! เฮ้ยจมูกชนกันแล้ว เฮ้ยยยยยย!!!!!! เดี๋ยวนะ…ทำไมกูไม่ดิ้น… ดิ้นก็ได้วะ!!!!!

“กูชอบผู้หญิง!!!ปล่อยกู!!!” ผมดิ้นสุดแรงพร้อมร้องโวยวาย……แต่สัดมากครับสู้แรงมันไม่ได้ มันเอามือมาปิดปากผม……มึง……มึงจะทำอะไรกู อย่า!!!!

“โอเค มึงผ่าน” ไอ้นภพูดพร้อมกับลุกออกจากเตียง

“ทำเชี่ยอะไรของมึงงงงงงงง”ผมโวย

“ทดสอบเฉยๆ”

“ทดสอบ???? จับกูกดเนี่ยนะ”

“เออ กูอยากรู้ว่ามึงชอบผู้ชายรึเปล่า”

“เชี่ย ถามดีๆก็ได้ไหมวะ แมร่งไม่ต่อยก็บุญแล้ว”

“ถ้ากูถามมึงดีๆ กูจะรู้ความจริงได้ไง มึงอาจจะหลอกกูก็ได้ พอกูเผลอมึงก็ปล้ำกู”

“สัด!!! แรงอย่างมึงใครจะปล้ำได้”

“ไม่รู้สิ ทำได้ตั้งหลายวิธี วางยา งัดห้อง มีดจี้ ปืนขู่ กูรอดมาหมดละ” …..นี่แมร่งคงผ่านอะไรมาเยอะสินะ….

“เออๆๆๆ แล้วมึงอยากรู้ทำไม”

ไอ้นภไม่ตอบครับ….มันทำหน้าเครียดแล้วเดินไปที่โต๊ะก่อนที่จะหยิบแฟ้มอะไรสักอย่างขึ้นมา มันนิ่งอยู่พักนึงก่อนที่จะโยนแฟ้มนั้นมาให้ผม…..อะไรของมันวะ…….แต่……พอผมเปิดอ่านเท่านั้นแหละ……นี่มัน!!!!!!……ก็บทละครธรรมดานี่หว่า….

“อะไรของมึง”

“…..,มึงช่วยกูหน่อย”

“ช่วยอะไร”

“ช่วยกู….ซ้อมละครหน่อย”

“ห๊ะ!!! ซ้อมละคร??”

“เออ”

“ทำไมมาขอกู กูเล่นละครไม่เป็น ทำไมไม่ไปให้ป้าสมทรงช่วยวะ”

“ไม่ได้”

“คนอื่นล่ะ”

“ไม่มี ถ้ามีกูจะมาขอร้องควายอย่างมึงทำไม มึงช่วยฉลาดหน่อยได้มั๊ย ถ้าทำได้กูทำไปแล้ว”

“อะไรของมึง จริงๆแฟนคลับมึงก็มีเยอะแยะ ทำไมไม่ไปขอมาสักคนวะ ขี้คร้านมันจะมาต่อแถวให้เลือกยาวเป็นกิโล”

“ก็บอกว่าไม่ได้ไง ต้องเป็นมึงเท่านั้น!!!!”

“เรื่องเยอะอะไรของมึง ทำไมต้องเป็นกู!!!!”

“ก็มึงเป็นเพื่อนคนเดียวของกู!!!”

“………………...” สัด!!! พูดแบบนี้แล้วกูจะปฏิเสธยังไง

“นะ ช่วยหน่อย”ไอ้นภทำหน้าหงอย

“เออๆๆๆๆๆๆ ก็ได้”

“ก็แค่เนี้ย แมร่งเล่นตัวอยู่ได้” อ้าว ด่ากูอีก

“แล้วจะให้ซ้อมยังไง กูซ้อมไม่เป็น”

“มึงไม่ต้องทำไรมาก อยู่เฉยๆ แล้วคอยให้กูจีบ”

อ้อ……..เอ๋………เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


................................

 :m31:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่6 (1/5/63)updated ตอนใหม่!!
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 01-05-2020 18:04:05
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่6 (1/5/63)updated ตอนใหม่!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 01-05-2020 22:54:40
ซีนที่7 จีบ


“จีบ????? จะจีบกูเนี่ยนะ”

“เออ” ไอ้นภตอบหน้าตาเฉย

“มึงหัวกระแทกอะไรมา"

“เปล่า”

“เฮ้ย!!! รึว่ามึงแอบชอบกูเพราะกูหล่อ “

“บี…ตั้งสติ…ส่องกระจกก่อนมั๊ย” ไอ้นภทำหน้าเวทนาใส่….ด่ากูสัดยังเจ็บน้อยกว่า!!

“แล้วมึงจะจีบกูทำไม”

“ก็กูบอกแล้วว่าจะให้มึงช่วยซ้อมละคร”

“แล้วทำไมมึงไม่ไปให้พวกผู้หญิงช่วย กูบอกอ้อยพิษให้ก็ได้”

“ไม่ได้ ต้องเป็นมึงเท่านั้น”

“ทำไมต้องเป็นกู!!”

“ก็มันเป็นซีรี่ย์วาย!!!!”ไอ้นภกลั้นใจบอก

“…………………”
“………………….”

“เดี๋ยวนะ อะไรคือซีรี่ย์วาย” ผมงง

“นี่มึงไม่รู้จักซีรี่ย์วาย????”

“ก็เออสิ กูไม่ได้ดูทีวี เอาจริงๆ ตอนแรกมึงเอง กูก็ไม่รู้จัก”

“เออๆๆ กูเชื่อแล้วว่ามึงไม่ได้ดูทีวี คืองี้กูจะอธิบายง่ายๆให้ไอ้คนหลงยุคอย่างมึงฟัง ซีรี่ย์วายก็คือละครทั่วไปนี่แหละที่พูดถึงความรัก แต่เปลี่ยนจากพระเอกนางเอกที่เป็นผู้ชายผู้หญิง มาเป็นผู้ชายกับผู้ชาย”

“อ้อ เค้าฮิตกันเหรอ”

“ก็เออสิ แล้วนี่มันก็เป็นซีรี่ย์วายเรื่องแรกของกูด้วย แถมเป็นโปรดักชั่นใหญ่สุดร่วมทุน3ประเทศ กูพลาดไม่ได้
 และกูก็จะทำไม่ได้ถ้าไม่มีมึง”

“อ้าวทำไมมึงจะทำไม่ได้ เห็นไอ้แม้นคุยให้ฟังนักหนาว่ามึงอัจฉริยะอย่างงั้นอย่างงี้ ทำอะไรได้หมด แสดงได้ทุกบทบาท กวาดรางวัลมาทุกสำนัก”

“ก็กูแสดงบทนี้ไม่ได้!! กูไม่เข้าใจตัวละคร กูไม่เข้าใจความรักของผู้ชายกับผู้ชาย!!!!!”

“…..ทำไมอะ ต้องเข้าใจด้วยเหรอ”

“ก็เออสิ กูเป็นนักแสดงอาชีพนะเว้ย กูต้องเข้าใจ ทุกบททุกตัวละคร ถ้ากูไม่เข้าใจ มึงจะให้กูเล่นออกมายังไง กูทำให้คนดูผิดหวังไม่ได้ กูต้องทำการบ้าน”

“ถ้ามึงได้บทบู๊ มึงทำไง” ผมสงสัย

“กูเรียนมาหมดแล้ว ขี่ม้า แข่งรถ ยิงปืน ยิงธนู ต่อยมวย ยูโด“

“นี่ถ้ามึงเล่นบทคนจนมึงทำไง”

“กูเคยไปอยู่ชุมชนแออัด ปลอมตัวไปนั่งขอทานจริงๆมาแล้ว”

“เออ กูกราบ ว่าแต่ทำไมมึงไม่ไปให้ครูสอนการแสดงสอน ครูมังคุด ‘โรงเรียนดราม่ากันล่ะสิ’ ก็ได้นี่คนที่ดังๆอะ”

“ก็ครูมังคุดนี่แหละให้กูมาลองสนิทกับเพื่อนผู้ชายดู แล้วมึงก็ดันเป็นเพื่อนคนเดียวของกู!!”

“ห๊ะ เพื่อนคนเดียวของมึง???”

“เออ!! กูไม่เคยมีเพื่อน กูทำงานตั้งแต่เด็ก คนรอบตัวกูก็มองกูเป็นดารา ไม่มีใครมองกูว่าเป็นกู นับวันยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ มึงไม่รู้หรอกว่ากูดีใจแค่ไหนตอนที่กูรู้ว่ามึงไม่รู้จักกู และมึงอยากรู้จักที่กูเป็นกู!!!” ไอ้นภหลบตาผม แต่หูมันกำลังแดง

เชี่ยย……ตื้นตันสัดครับ ฟังแล้วก็สงสาร มันคงผ่านอะไรมาเยอะจริงๆแบบที่ผมจินตนาการไม่ออก

“เออๆๆ ก็ได้ๆ” ผมยอมมันครับ

“จริงนะ” ไอ้นภหันมาสบตาผม

“เออ”

“เยี่ยม กูจะจีบมึงให้สาสมเลยคอยดู” ไอ้นภตาเป็นประกาย เอ่อ นั่นมึงแน่ใจใช่มั๊ยว่าที่พูดนั่นคือการจีบ

“เดี๋ยวนะ แล้วทำไมเมื่อกี้มึงต้องกลัวกูชอบผู้ชาย ถ้ากูเป็นจริงๆ การซ้อมน่าจะง่ายขึ้นกว่าไหม”

“ก็ถูกส่วนนึง แต่อย่างที่บอก กูกลัวมึงปล้ำกู”

“สัด!! ว่าแต่นั่นคือส่วนนึงเหรอ แล้วส่วนที่เหลือล่ะ”

“อ้อ ในเรื่องคือพระเอกต้องตามจีบเพื่อนสนิทที่เป็นผู้ชายแท้ๆให้เลิกกับแฟนผู้หญิงแล้วกลายมาเป็นชอบผู้ชายไง ดังนั้นมึงอะเหมาะสุดแล้ว ถ้ากูทำให้มึงมาชอบกูได้แสดงว่ากูพร้อมไปถ่ายละคร!!!!”

“เชรี่ยยยยยยยยยย……มึงตั้งใจจะเปลี่ยนกูให้ชอบผู้ชาย!!!!”

“กูไม่ได้จะเปลี่ยนมึงให้ชอบผู้ชาย แต่กูจะเปลี่ยนมึงให้มาชอบกู”

……………………………..

หลังจากที่ผมได้ล่วงรู้ถึงสาเหตุและเจตนาของไอ้นภแล้ว มันก็ไล่ผมกลับห้อง มันบอกได้เวลาซิดอัพและวิดพื้น500ทีของมัน ผมอยู่ไปก็เกะกะซะเปล่าๆ พอผมกลับมาถึงห้องก็รีบโทรไปหาหนูแม้นเพื่อถามถึงสถานการณ์ที่คณะ ไม่ใช่จะขยันอะไรหรอกครับ ก็แค่กลัวอีเจ้มอลลี่อาละวาดควักลูกตาฐานไม่ไปซ้อม แต่ผิดคาด อีเจ้สั่งการว่าห้ามใครรบกวนผมกับไอ้นภ เพราะพวกผมกำลังทำเพื่อผู้หญิงทั้งประเทศ!!! เอ่อ….ครับ

พอสบายใจแล้วผมเลยไปอาบน้ำ พออาบเสร็จก็ถึงเวลาแห่งความสุขของผม นั่นก็คือการยืนตากแอร์
ให้ตัวแห้ง!!! เมื่อก่อนโดนที่บ้านดุประจำเพราะกลัวจะไม่สบาย แต่พออยู่คนเดียวก็เลยทำทุกครั้งที่มีโอกาส

ตึงๆๆๆ
“ไอ้บี เปิดประตู” ครับตัวยังไม่ทันแห้งดีเสียงไอ้นภก็มาดังที่หน้าประตู

“อะไรของมึง เคาะเสียงดัง ใช้มือหรือใช้ตีนวะ”

“ตีน” ไอ้นภตอบหน้าตาเฉย พร้อมกับเดินเข้ามาในห้องโดยยังไม่มีใครเชิญ กูล่ะอยากจะให้นักข่าวมาเห็นสันดานมึงจริงๆ
“มาทำไม ต้องวิดพื้นซิดอัพไม่ใช่เหรอ”

“เสร็จแล้ว”

“ห๊า…อย่างละ500อะนะ” ช็อก!! ถ้าเป็นผมใช้เวลาทั้งวันคงไม่เสร็จ

“เออ ก็ปกติเปล่าวะ ว่าแต่มึงเถอะแก้ผ้าทำไม” ไอ้นภก้มมองลงต่ำ

“สัด…กูพึ่งอาบน้ำเสร็จ แล้วกูก็ยังนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่”

ไอ้นภไม่ตอบอะไร ได้แต่มองผมจากหัวเลื่อนลงมาตัวแล้วมองลงไปจรดเท้า แล้วก็ไล่ขึ้นมาใหม่ มองขึ้นมองลงอยู่อย่างงั้นจนผมเริ่มกลัว

“มึง……มึงมองอะไร” ผมเริ่มเอามือปิดร่างกาย

“กูว่าถ้ามึงเวทดีๆหน่อย หุ่นมึงน่าจะพอใช้ได้อยู่นะ”

“จริงเหรอ ทำไงดีวะ กูอยากหุ่นดี” ผมได้ยินคำนี้ก็สนใจทันที

“เดี๋ยวกูให้เทรนเนอร์ก็มาสอนให้ แต่ก่อนอื่นวันนี้กูขอเถอะนะ”พูดเสร็จไอ้นภก็ใช้แรงควายของมันเหวี่ยงผมลงบนเตียงอย่างแรง

อะไรของมึ๊งงงงงงงงงงง ครั้งที่สองของวันแล้วนะเว้ยยยยยยยยยยยยยย

“ไอ้นภ เดี๋ยวๆ มึงจะทำอะไรอีก!!” ก่อนจะทำอะไรช่วยบอกกูก่อน….ผ้ากูจะหลุด…กูกลัวแล้ว

“อ้าว ก็ซ้อมบทบนเตียงไง ไหนๆมึงก็ถอดเสื้อผ้าแล้ว” เชรี่ยยยยยยยยยยยย …….กูจะโดนมันข่มขืนวันนี้เลยเหร๊อ…….ม่ายยยยยยย…….อย่าทำกู…..กูกราบล่ะ……อ้าว…….มันลงมานอนข้างๆซะงั้น

“อะไรของมึงเนี่ย”ผมถาม

“อ้าวก็บทคนรักคุยกันไง ท้ายๆเรื่อง เป็นแฟนกันก็ต้องมีซีนนอนคุยกัน” ไอ้นภตอบหน้าตาเฉย

“มึงบ้าไปแล้ว กูยังไม่ทันเป็นคนรักกับมึงเลย”

“อ้าว ก็เวลาเล่นละคร เค้าถ่ายกันเป็นซีนๆ ตามความสะดวกของฉาก ไม่ได้ถ่ายไล่จากตอนแรกไปตอนจบซะหน่อย เปลืองค่ากองค่าทีมงานตายห่า มึงก็ซ้อมๆกับกูไปเหอะ กูจะได้เข้าใจไวๆ” ไอ้นภร่ายยาว

“แต่กูไม่ได้กำลังถ่ายละครกับมึง!!! มึงเข้าใจไหม!!!! ถ้ามึงจะซ้อมละครแบบถ่ายงานจริงแบบนี้ชาติหน้ามึงก็ไม่เข้าใจหรอกว่าคนสองคนมันจะรักกันได้ยังไง ถ้ามึงอยากเข้าใจนะ มึงต้องค่อยๆเริ่ม ค่อยๆสร้าง ทุกความรักมันมีรายละเอียด ก็เหมือนตัวมึงนั่นแหละ ไม่ใช่อยู่ๆมึงเกิดมาแล้วมึงก็เป็นมึงเลย มึงต้องสร้าง มึงต้องพยายาม มึงต้องผ่านประสบการณ์ มึงต้องมีความเชื่อ  มึงต้องมีความเป็นตัวมึงเอง ความรักก็เหมือนกัน ความรักของคนคู่นึงมันจะไม่มีทางเหมือนใคร มันปลอมแปลงกันไม่ได้ เข้าใจไหม ความรักมันไม่มีทางลัดหรือสูตรสำเร็จหรอกนะ มันต้องมีเส้นทางของมัน ถ้ามึงอยากเข้าใจ …..มึงต้องเดินไปตามทางของมัน…..” ผมระเบิดความหมายของคำว่ารักให้ไอ้นภฟังตามความรู้สึกของผม

“……………………………...”

“มึงเงียบทำไม”ผมถาม……ไอ้นภนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะถามผมกลับมา

“บี….มึงเคยมีความรักมั๊ย”

“…………………….”

“……..มึงเล่าให้กูฟังหน่อย…..”ไอ้นภถามต่อพร้อมกับส่งสายตาที่อ่อนโยนมากๆมาให้ผม….

“……….เคย….แต่กูยังไม่อยากพูดถึง” ผมตอบพร้อมกับต้องเบี่ยงหน้าหลบสายตาคู่นั้น….ผมไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น

“ ไม่เป็นไร ถ้าวันไหนมึงพร้อมมึงค่อยเล่าให้กูฟังละกัน แต่วันนี้กูรู้อยู่อย่างนึงนะ”

“รู้ว่า?” ผมหันกลับไปถาม

“รู้ว่า….ถ้าวันนึงมึงมีความรัก กูเชื่อว่าความรักของมึงคงเป็นความรักที่ดีมากแน่ๆ…..”



 :o8:

เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อนะฮะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่ึ7 จีบ (1/5/63)updated!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 02-05-2020 01:54:01
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่ึ7 จีบ (1/5/63)updated!!
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 02-05-2020 09:26:28
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่7 จีบ (1/5/63)updated!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 02-05-2020 14:52:56
เย็นนี้มาต่อนะฮะ :-[
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่7 จีบ (1/5/63)updated!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 02-05-2020 20:00:42
ซีนที่8 สายรหัส

“อะ กูไปละ” ไอ้นภอยู่ดีๆก็ลุกขึ้นจะเดินกลับห้อง

“อ้าว ไม่ซ้อมต่อเหรอมึง”

“ไม่ละ วันนี้กูว่ากูพอละ มึงก็รีบๆใส่เสื้อผ้าได้แล้ว อุบาทว์!!!” ไอ้นภคืนร่างเดิมครับ

“สัด!!!”ผมอวยพรไล่หลังมัน

หลังจากไอ้ตัววุ่นวายกลับไป ห้องก็เงียบลงอีกครั้ง แต่การมาของมันครั้งนี้ทำให้เสียงในใจผมกลับดังกว่าเดิม ความทรงจำที่ผมอยากจะลืม ก็กลับฟุ้งขึ้นมาอีก…..เฮ้อ…… ผมยังรักคุณอยู่เลย…..จะมีวันที่ผมสามารถพูดประโยคที่คุณอยากให้ผมพูด…ได้ไหมนะ…..

…………………………………..


เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นมาด้วยความรู้สึกสดใส ปลอดโปร่ง พร้อมที่จะออกไปรับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า……กับผีอะไรล่ะครับ!!!!.......ไอ้เสียงประหลาดจากห้องข้างๆมันดังมาปลุกผมตั้งแต่ตี5ครึ่ง……แถมไม่ใช่แค่แป๊บเดียว นี่มันดังต่อเนื่องมาจนจะ20นาทีอยู่แล้ว!!!! อาบน้ำแต่งตัวเสร็จมันยังไม่เงียบ!!! โว๊ย!!! มันต้องเป็นไอ้นภแน่ๆเพราะข้างห้องผมมีแต่มัน!!! สัด!!! กูจะออกไปด่ามึง!!!! อ้าว….ด่าในใจเสร็จเสียงก็เงียบซะงั้น…..
 
โครมๆๆ!!! ทำเอาผมสะดุ้ง!! จู่ๆเสียงเคาะหรือเตะประตูไม่รู้ก็ดังขึ้นมาจากหน้าประตูห้องผมแทน แมร่ง จังหวะอย่างกับซีนในหนังผี!!!!

“ตื่นยัง ไปคณะได้แล้ว วันนี้มีซ้อมบาสเช้า” ไอ้นภนั่นเองครับ

“อะไรของมึงเนี่ย แล้วมึงรู้ได้ไงว่ามีซ้อม”

“ป้าสมทรงรู้” ไอ้นภตอบ…ป้าสมทรงนี่ผู้จัดการหรือกุมารทองครับ

“แล้วมึงจะไปเช้าทำไม ไหนว่าจะไม่ซ้อม”

“ใครบอกจะไม่ซ้อมเลย กูจะโดดแค่วันที่กูไปทำงานเฉยๆ”

“เออๆๆ รีบไป กูเตรียมตัวเสร็จละ”

“เออ จะว่าไปมึงนี่ก็ตื่นเช้าผิดคาดนะ” ไอ้นภถามด้วยความแปลกใจ

“ก็เพราะมึงไม่ใช่หรือไงวะ!!!”

……………………………………..

ที่สนามบาสคณะ เช้านี้เป็นครั้งแรกที่พวกผู้ชายทั้ง7อยู่กันครบ สิ่งแรกที่ต้องทำก็คือวางแผนการแข่ง ซึ่งไม่ใช่แค่บาสแต่รวมถึงบอลและวอลเล่ด้วยที่ต้องรวมกันเป็นทีม ตอนนี้ทุกคนเข้าใจถึงสถานการณ์เป็นอย่างดี ว่าเมื่อเทียบกับคณะอื่น ปีหนึ่งชายคณะเราตอนนี้ก็คงเหมือนพระรอง ช่วยดำเนินเรื่องได้แต่ไม่ใช่ตัวหลัก ไม่ได้หวังถึงอันดับหนึ่งแต่อย่างน้อยๆก็ขอพยายามให้เต็มที่ ซึ่งก็ดีกว่าการยอมแพ้ตั้งแต่ต้นแล้วกลายเป็นตัวประกอบที่ไม่มีบทบาทอะไรเลย

แต่ยังไงซะเป้าหมายการเป็นพระรองของทีมเราก็ยังดูเหมือนจะอีกไกล…..ไกลมากๆ……ทำไมน่ะเหรอครับ ก็เพราะว่าหลังจากที่ลองแบ่งทีมแข่งแบบ4-3แล้วนั้น……

“ไอ้เชรี่ย มึงส่งมา”
“สัด ทำไมมึงชู๊ตไม่ลง”
“แมร่ง ทำไมมึงอ่อน”
“มินนี่หน้ามืด”
“อร๊าย แม้นไม่ถนัดจริงๆค่ะ”
 “แมนสรวงอย่าอู้”
“ใครเรียกกู แมนสรวง มึงตาย!!”
“!#$!@%$!$%@%^#$%^#@%$^%#$”

ครับ ตามที่ได้ยิน หนทางมันยังคงอีกไกลจริงๆ…….

…………………………….

เรื่องราวการซ้อมแบบบ้าบอคอแตกของพวกผมที่ต้องซ้อมวนไปทั้งเช้าทั้งค่ำจนสับสนประเภทกีฬาไปหมดก็ดำเนินมาจนถึงวันศุกร์ วันนี้จะเป็นวันแรกครับที่พวกผมได้หยุด ก่อนที่กายหยาบของทุกคนจะสลายไปซะก่อน จะมีก็แต่หนูแม้นที่ไม่เคยดูเหนื่อยเลย และไอ้นภที่มาซ้อมบ้างประปรายจนหาความเหนื่อยไม่ได้

สัปดาห์หน้าจะมีการเลือกหลีดและดาวเดือนคณะ…..อันนี้ผมล่ะไม่อยากจะจินตนาการเลยครับว่าการซ้อมมันจะนรกมากขึ้นแค่ไหน เพราะจำนวนผู้ชายที่มีอยู่เท่านี้ ยังไงก็คงต้องถูกเกณฑ์ไปร่วม การฝึกต่างๆต้องมากขึ้นอีกแน่ๆ!!

ส่วนสาเหตุจริงๆที่วันนี้ได้หยุด ไม่ใช่เพราะอีเจ้มอลลี่มันสงสารหรอกนะครับ แต่เป็นเพราะหลังเลิกเรียนจะมีงานเปิดสายรหัส ซึ่งอีเว้นท์นี้ถือเป็นงานที่สำคัญมากๆ น้องๆปีหนึ่ง จะได้เจอรุ่นพี่ตามสายรหัสของตนเอง จะมีทั้งการแนะนำเรื่องการเรียน การทำกิจกรรม การใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย และที่สำคัญที่สุดพี่ๆจะพาไปเลี้ยงข้าว……เย่!!

แต่เมื่อไปถึงลานกิจกรรม พวกเราก็พบว่าที่คณะนี้ไม่มีอะไรได้มาโดยง่ายครับ พี่ๆที่น่ารักทั้งหลายก็ไม่ได้อยู่ๆจะโผล่มาแสดงตัวแบบนางฟ้าแม่ทูนหัว เป็นคณะทันตะทั้งที ต้องมีความหิน ต้องมีความวิชาการ ก็เลยต้องมีคำถามเป็นปริศนาให้แก้ ซึ่งเวลาที่ให้ก็มีแค่30นาที ถ้าไม่เสร็จตามเวลาจะถูกลงโทษ……เมื่อพี่ดินประธานรุ่นปี2ให้สัญญาณ ทุกคนก็รีบปรี่ไปที่บอร์ดพื่อรับคำถามของสายรหัสตัวเองตามที่ถูกแปะไว้

“หยุด!!!…..มึงจะไปไหน”ไอ้นภกระซิบพร้อมกระชากแขนผมไว้

“ไปเอาคำถามไง”

“ มึงจะทิ้งกูเหรอ ” ไอ้หน้าหล่อทำเสียงตัดพ้อ…..ก็พอเข้าใจได้….เพราะตอนนี้รอบๆตัวมันมีแต่คนจ้องด้วยสายตาหื่นกระหาย

“เออๆ….ไปเอาคำถามด้วยกัน”

“เออ ไปดิ แมร่ง ชักช้าอยู่นั่นแหละ”ไอ้นภตอบพร้อมกับลากผมไป…..ผมตามอารมณ์มันไม่ทันครับ…..เอาจริงๆ…..ผมว่ามันไม่ได้เป็นนักแสดงหรอก ผมว่ามันเป็นบ้า!!!


++++++++++++พี่รหัสของน้องคือคนที่หล่อที่สุด++++++++++++


ครับ...นี่คือข้อความที่ผมได้....นี่กูอยู่ที่ไหนเนี่ย…แดนสนทยาใช่ไหม…….นอกจากความฝันที่จะได้พี่รหัสสาวสวยใจดีเป็นคนปกติจะพังพินาศไปแล้วยังต้องพบความจริงว่าผมจะได้พี่รหัสเป็นผู้ชายที่มั่นหน้าอีก!!!

“หึ” ไอ้หน้าหล่อชะโงกมาดูคำถามผมและส่งเสียงเย้ยในลำคอเบาๆ

“อะไรของมึง” ผมหันไปถามด้วยความหงุดหงิด

“ปัญญาอ่อน รู้ทั้งรู้ว่าในนี้กูอะหล่อสุด”ไอ้นภตอบด้วยความมั่น…..ก็จริงของมึงแหละ

“แล้วมึงได้อะไร”ผมถามพร้อมหันไปดูของมันบ้าง


++++++++ไม่รู้จะถามอะไรดี เอาเป็นตะโกนเรียกชื่อพี่หมิว เดี๋ยวพี่จะรีบวิ่งไปหานะคะ++++++++


เอ่อ…..ทำไมมันง่ายจังวะ เดี๋ยวนะ พี่หมิว……นั่นมันดาวคณะปี2นะเว้ยเฮ้ยยยยยยย……กูอิจฉา~~~~~

“อ้าว ทำไมไม่ตะโกนเรียกล่ะจะได้เจอสายรหัส” ผมถามด้วยความเซ็ง …..มึงรีบๆเรียกแล้วจะได้รีบๆไสหัวไปสักที

“ไม่อะ ไม่อยากเจอ”ไอ้นภตอบ…..สัด!!!!!!!

ตอนนี้ช่างหัวมันละกัน สนใจมันมากเดี๋ยวบ้า เอาเวลาไปหาสายรหัสดีกว่า จะได้แยกย้ายไปให้จบๆ แต่ เอ…..ใครวะหล่อสุด……มองผู้ชายหล่อไม่เป็นด้วย……มีแค่ไอ้นภนี่แหละที่ดูแล้วรู้ว่าหล่อเลย…….ตายห่า…….เหลือ5นาที……คนอื่นเค้าเจอกันไปหมดแล้ว เหลือแต่กูกับไอ้นภอยู่2คน

“น้องนภใจร้าย ไม่เรียกพี่ซะที พี่รอตั้งนาน ออกมาเองก็ได้” พี่หมิวอยู่ๆก็วิ่งถลาออกมาเอง….เชี่ย……ทำแก้มป่อง….น่ารักเชรี่ยๆ

“อีก2นาที”พี่ดินประกาศ

ฉิบหายละเหลือกูคนเดียว เอาไงดีวะ วิ่งแม่ง หาพี่ที่ไม่มีน้องอยู่ ต้องเจอแหละวะ แต่หันไปหันมารอบๆ พวกพี่ๆมันก็เจอน้องกันหมดแล้ว เอาวะ วิ่งก่อนแล้วกัน…..อ้าวเชี่ย…..มึงดึงแขนกูทำไม..ไอ้นภภภภภภภภภภภ….แม่งแรงเยอะ…..ดิ้นไม่หลุด…….ม่ายยยยยยย

“มึงห้ามทิ้งกู”ไอ้นภหันมากระซิบเสียงโหด

“หมดเวลา” พี่ดินประกาศ……อิ๊บหายแล้วววววววว

สรุปผมเป็นคนเดียวที่โดนทำโทษครับ พี่ดินประกาศให้คนที่หาสายรหัสไม่เจอออกมาข้างหน้า…..แน่นอนผมเดินคอตกออกไปด้วยใจสลาย……ดูดิซุบซิบกันไม่หยุด…..กูอาย….อ้าวสัด……ไอ้หน้าหล่อมึงเดินตามกูออกมาด้วยทำไม

“เอ่อ น้องครับ น้องออกมาทำไมครับ” พี่ดินถามผ่านไมค์แล้วยื่นไมค์ไปให้ไอ้นภตอบ

“ผมทำให้บีหาไม่ทัน บีคอยช่วยผม ผมเลยขอออกมาด้วยครับ” ไอ้นภตอบด้วยเสียงห่วงใยสีหน้าอบอุ่น……ไอ้คนเลว……มึงแค่ไม่อยากโดนรุมทึ้งตรงนั้นคนเดียวต่างหาก กูรู้!!!

“กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยย เท่!!! กรี๊ดดดดดดดดด อร๊าย กรี๊ดๆๆๆๆ กรี๊ดดดดด”

เสียงคนในลานกรี๊ดกับคำตอบของมันกันสนั่น……..พวกมึงโดนหลอกแล้วววววว…………ทุกคนอย่าไปเชื่อ…….มันหลอกลวง……….มันเป็นฆาตกร………หนีปายยยยยยยย

“เอาล่ะครับๆ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เรามาเริ่มเกมลงโทษกันเลยดีกว่า สิ่งที่น้องต้องโดนทำก็คือ เกมป็อกกี้!!!!
กติกาง่ายๆ
1. หยิบป๊อกกี้มา 1 แท่ง
2. คาบไว้คนละด้าน
3.ค่อยๆกินจนกว่าจะหมดทั้งแท่ง
4.หักก่อนถือว่าแพ้ทั้งคู่จะต้องทำซ้ำไปเรื่อยๆจนกว่าจะชนะ”

“กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดด อร๊าย กรี๊ดๆๆๆๆ กรี๊ดดดดด”

ทำไมกรี๊ดดังกว่าเมื่อกี้อีกกกกกกกกกก กูกลัวแล้ววววววววววว

“มา ทำให้เสร็จ”ไอ้นภพูดเสร็จหยิบป็อกกี้ใส่ปากคาบมาจ่อหน้าผมซะงั้น

“เออ”ผมงับไปพร้อมกับหลับตาปี๋
สัด!!!!  สัด!!!!  สัด!!!!  สัด!!!!  สัด!!!!  สัด!!!!  สัด!!!!  สัด!!!!  สัด!!!!  สัด!!!!  สัด!!!!  สัด!!!!  ใครคิดเกมนี้!!!!!

“กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยย กรี๊ดดดดด”

เชี่ย……ใกล้มาก…..ใกล้มากกกกก……จะถึงแล้ว…….จะถึง…..อุ๊บ

“กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดด อร๊าย กรี๊ดๆๆๆๆ กรี๊ดดดดด”

จูบแรกของกู!!!!!!!!!


..................................


 :-[

ฝากติชมด้วยนะฮะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!ซีนที่8 สายรหัส (2/5/63)
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 02-05-2020 20:12:46
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!ซีนที่8 สายรหัส (2/5/63)
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 02-05-2020 21:00:56
นภนี่ยังไงอยู่นะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!ซีนที่8 สายรหัส (2/5/63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 02-05-2020 23:41:03
 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!ซีนที่8 สายรหัส (2/5/63)
เริ่มหัวข้อโดย: เกี๊ยวกงจื่อ ที่ 03-05-2020 01:18:22
อ่านเพลินดี​ ปักหมุด​ติดตาม​ครับ​  :hao3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!ซีนที่8 สายรหัส (2/5/63)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-05-2020 02:50:15
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!ซีนที่8 สายรหัส (2/5/63)
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 03-05-2020 07:24:21
 :impress2: ฮาดีเนอะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!ซีนที่8 สายรหัส (2/5/63)
เริ่มหัวข้อโดย: pepperpro ที่ 03-05-2020 08:35:56
นภ เราหวงเพื่อนมากไปไหมหนู แต่อย่างไงก็ช่างอ่านต่อไปเรื่อยๆ เนื้อเรื่องสนุกน่ารักดีนะครับ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!ซีนที่8 สายรหัส (2/5/63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 03-05-2020 15:02:35
เย็นนี้มาต่อนะฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!!ซีนที่8 สายรหัส (2/5/63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 03-05-2020 16:21:15
ซีนที่9 จูบ


“กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดด”

“กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดด อร๊าย กรี๊ดๆๆๆๆ กรี๊ดดดดด”

“กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยย อร๊าย ๆๆๆๆๆๆๆๆกรี๊ดๆๆๆๆ กรี๊ดดดดด”


จูบแรกที่ผมตั้งใจเก็บไว้ให้สาวๆสวยๆสักคนที่ผมรัก บัดนี้ มึงพรากไปจากกูแล้ว ไอ้นภ!!!!

“เอาล่ะครับๆ ถือว่าเสร็จเรียบร้อย เชิญทุกคนแยกย้ายไปเลี้ยงสายรหัสของตัวเองได้เลย”พี่ดินประกาศ แต่ละสายก็แยกย้ายกันไป ปล่อยให้ผมยืนตัวชาอยู่บนเวที

“เป็นไรของมึง” ไอ้นภหันมาถามด้วยท่าทางชิลๆ

“จูบแรกของกู…..” ผมตอบตาลอย

“เอาน่าปากก็นิ่มใช้ได้ แถมจูบแรกเป็นกู มึงก็ดีใจเถอะ” ไอ้หน้าหล่อกระซิบที่ข้างหูผม…….กูไม่ดีใจโว๊ยยยยย

“เอ้า ไปกันยังน้องบี” พี่ดินเดินมาหาผมหลังจากเก็บไมค์แล้ว

“ ครับ? “ ผมงง

“อ้าว ก็พี่เป็นพี่รหัสบีไง หล่อใช่ปะล่ะ” พี่ดินยิ้มกรุ้มกริ่มใส่…..เออ…..มิน่า……หาไม่เจอว่าใครยังไม่มีน้อง…..ก็เหลือไอ้พี่ดินคนเดียวนี่แหละที่ดันอยู่บนเวที…..ทำไมกูคิดไม่ออกฟะ….

“เอ่อ แล้วนภตามมาทำไม” พี่ดินหันมาถาม เพราะไอ้หน้าหล่อดันเดินตามผมมาต้อยๆเป็นลูกเป็ดซะงั้น

“ไปด้วยครับ” ไอ้หน้าหล่อตอบ

“เฮ้ย ไม่ได้ นภต้องไปกับหมิวนู่น ดูสิยืนมองเป็นหมาหงอยอยู่นู่น”

พี่ดินตอบพร้อมชี้ไปทางพี่หมิวขณะที่อีกมือกำลังยกขึ้นโอบไหล่ผม….ไอ้นภมองตามมือพี่ดินไม่วางตา……สักพักไอ้นภก็เดินกลับไปหาพี่หมิวเองดื้อๆโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลย……อะไรของมันฟะ

………………………………….

หลังจากที่พี่ดินขับรถพาผมมาที่ร้านอาหารฝรั่งสุดหรูแห่งหนึ่งย่านสาทร บอกตรงๆคือใกล้เป็นลมครับ เพราะตอนเย็นอย่างที่รู้ๆกันว่าย่านนั้นรถมันก็ติดสัดๆแถมพอมาถึงร้านก็ต้องนั่งรออาหารอีก รู้สึกว่าถ้าน้ำตาลต่ำอีกนิดคือหัวทิ่มลงไปที่โต๊ะได้เลย

“เออ พี่ดินครับ เรามากันแค่สองคนเหรอครับ” ผมถามเพราะทั้งโต๊ะมีแค่สองคน ปกติการเลี้ยงรหัสจะมีพี่ๆปีอื่นมากันครบคือเจอกันตั้งแต่ปี1ถึงปี6

“อ๋อ พี่คนอื่นติดเรียนน่ะ พี่ๆฝากขอโทษมาด้วย ไว้จะนัดเลี้ยงกันใหม่วันหลังนะ” พี่ดินตอบ

“ไม่เป็นไรครับ ดีๆจะได้มีคนเลี้ยงหลายๆรอบ ฮ่าๆๆ”

“ช่ายยยย พี่จะได้มาเจอน้องบีบ่อยๆ จะได้คุยกันเยอะๆ จะได้แนะนำอะไรกันได้”

ถึงตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกดีใจละที่ได้พี่ดินเป็นพี่รหัส เพราะตลอดทางมาเค้าพูดคุยเป็นกันเอง และดูใส่ใจผมมากๆ แบบนี้การเรียนในมหาวิทยาลัยของผมก็น่าจะราบรื่นแน่ๆ

หลังจากที่คุยกับไปเรื่อยๆ จึงทำให้รู้ว่าพี่ดินเองจริงๆเป็นคนเก่งมากสอบได้ที่หนึ่งของชั้นปี เรียนก็เก่ง เป็นประธานชั้นปี เป็นนักกีฬายิงธนู บ้านก็รวย ร้านนี้ก็ของพ่อเค้า แถมดูๆไปก็หล่อจริงๆนั่นแหละ เป็นเดือนคณะปี2 หน้าคมแบบไทยๆ สูง หุ่นนักกีฬา เห็นว่าตอนนี้ยังรับงานถ่ายแบบนานๆทีด้วย คนอะไรมันจะดีพร้อมไปหมด อิจฉาเฟ้ย!!!

“พี่ยังโสดอยู่นะครับ” พี่ดินอยู่ๆก็พูดขึ้นมา พร้อมกับเลื่อนมือมาจับมือผม…..เอ๋…..ผมเลยค่อยๆถอยมือออกมาด้วยความสุภาพทำเป็นยกแก้วน้ำมาดื่มแก้เก้อแทน

“พี่ชอบน้องมากเลยครับ น้องชอบพี่ไหม” พี่ดินถามโพล่งออกมาอีก ทำเอาผมแทบจะสำลักน้ำพ่นใส่หน้าไอ้พี่ดิน

“เอ่อ พี่ดินเป็นรุ่นพี่ที่น่ารัก ใครๆก็น่าจะชอบนะครับ”

“ขอบคุณนะ แต่พี่ไม่ได้หมายถึงชอบแบบนั้นนะ” สัด!!! เอาแล้วววววววววว

“เอ่อ…..หิวจังเลย ….ทานด้วยคนนะครับ” อยู่ๆไอ้หน้าหล่อก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ เรียกพนักงานเอาเก้าอี้มาเสริมขอนั่งด้วยซะงั้น ผมกับไอ้พี่ดินก็งงเป็นไก่ตาแตกเลยทีนี้

“มาได้ไงอะมึง”ผมถาม

“บอกพี่หมิวว่าติดถ่ายละคร แต่พอผ่านมาแถวนี้เลยพึ่งนึกได้ว่าวันนี้ไม่มีคิวถ่ายเลยขอแวะกินข้าวก่อน ขอทานด้วยนะครับพี่”ไอ้หน้าหล่อตอบพร้อมกับหันไปยิ้มหวานใส่พี่ดิน

“ได้สิๆ” พี่ดินตอบแบบจำใจ

จากนั้นบทสนทนาทุกอย่างก็ถูกแทรกแซงโดยไอ้คุณนภศูล ทั้งเรื่องเรียน ทั้งเรื่องกิจกรรม เรียกว่าไม่มีช่องว่างให้พี่ดินได้หยอดคำอะไรใส่ผมอีก รวมถึงผมก็ไม่มีโอกาสได้ถามอะไรเลยจนกระทั่งทานกันเสร็จด้วยความเร็วสูง

“เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งบีนะ” พี่ดินบอกแบบสายตามีความหวังขณะเดินออกมาจากร้าน

“ไม่เป็นไรครับพี่ คนของผม ผมดูแลเอง พวกผมสองคนอยู่ด้วยกัน” ไอ้หน้าหล่อแย่งตอบ แต่ไม่ใช่แค่พูดเฉยๆมันจับมือผมไปกุมแน่นก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงผมไปขึ้นรถ

ไอ้พี่ดินมึงจะเข้าใจผิดม๊ายยยยยยย…….มึงต้องเข้าใจผิดแน่ๆ!!!!.......ป่นปี้หมดแล้วชื่อเสียงกู!!!!!

พอขึ้นรถปุ๊บไอ้นภก็ขับซิ่งออกไปด้วยความเร็วสูงกว่าที่เคย……..เชรี่ยยยยยยย……ดึกแล้วถนนเสือกโล่งอีก…มึงจะรีบไปไหน!!!……กูยังไม่อยากตาย!!!!!

“บี”

“อะไร”

“มึงชอบเค้าเหรอ”

“ชอบใคร”

“ไอ้พี่ดิน”

“ตลกละ”

“เค้าทำอะไรมึง”อยู่ๆไอ้นภก็ถามอะไรประหลาดๆออกมาอีก

“เปล่า”

“แล้วทำไมมึงปล่อยให้มันจับ”

“กูไม่ได้ปล่อยให้มันจับ มันลวนลามกูเอง”

“สัด!! นี่ไงมันลวนลามมึงจริงๆ!!!แล้วทำไมไม่ต่อยมัน!!”ไอ้นภโวยวายขับเร็วกว่าเดิม

“ต่อยไม่ได้ มันเป็นพี่รหัสกู”

“ทำไม!!! มึงมีใจให้มันเหรอ!!!”ไอ้นภของขึ้น

“มีใจพ่อง!!!”

“ทำไมต้องปกป้องมัน!!”ไอ้นภของขึ้นไปอีก

“กูไม่ได้ปกป้อง!!!”

“กูไม่เชื่อ!!!”ไอ้นภของขึ้นไปถึงระดับสูงสุด

“ไอ้นภ มึงหยุดเลยนะ มึงเป็นอะไร ทำไมต้องหงุดหงิด!!!” ขับเร็วบวกอารมณ์ขนาดนี้….กูกลัวแล้ววววววว

“กูไม่ได้หงุดหงิด!!!”

“มึงหงุดหงิด!!!” ผมของขึ้นบ้าง

“เออ กูหงุดหงิด!!! กูทนไม่ได้ที่เห็นมันจับมือมึง!!!”

“มึงหึงรึไง!!!”

“เออ!!! กูหึง!!!!!”



......................................

ต่อตอนหน้าครับ  :m31:

ฝากท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านติชมด้วยนะฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่9 จูบ (3/5/63)updated!!
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 03-05-2020 17:46:24
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่9 จูบ (3/5/63)updated!!
เริ่มหัวข้อโดย: kong6336 ที่ 03-05-2020 18:40:11
นภนี่ยังไงๆอยู่นะ แล้วใครเป็นพี่รหัสบี หรือนภจะเป็นพี่เนียน
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่9 จูบ (3/5/63)updated!!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 03-05-2020 18:57:18
 :o8: หึง
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่9 จูบ (3/5/63)updated!! หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 03-05-2020 21:09:36
ยอมรับกันไปเลยตรง ๆ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่9 จูบ (3/5/63)updated!! หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-05-2020 23:39:53
 :laugh:



 
หึงแล้ววววกววว
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่9 จูบ (3/5/63)updated!! หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 04-05-2020 10:26:16
วันนี้มาต่อนะฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่9 จูบ (3/5/63)updated!! หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 04-05-2020 13:04:15
ซีนที่10 หึง


“ห๊ะ!!” ผมหูฝาดไปใช่มั๊ย มันบอกว่ามันหึงผม……

“………………….”

“เดี๋ยวนะ มึงพูดใหม่ซิ เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ” ผมขอความแน่ใจอีกที

“………………….”

“นภ”

“………………….”

“ไอ้นภ!!”

พอสิ้นเสียงผม ไอ้นภก็หักพวงมาลัยเลี้ยวรถจอดที่ข้างทางทันที

“เออๆๆ กูหวงมึง!!!...กูจะบอกว่ากูหวงมึง พอใจยัง!!” ไอ้นภโพล่งพร้อมกับเอามือปิดหูแดงๆของมัน

“……..นี่มึงพูดเล่นหรือพูดจริง”

“กูพูดจริง….ก็มึงอ่อย!!”ไอ้นภของขึ้นมาอีกรอบ

“อ้าว สัด!! กูไปอ่อยอะไรใครตอนไหน”

“ก็ทุกตอนแหละ!! แมร่ง กูเห็นตั้งแต่ตอนอยู่คณะละ ไอ้พี่ดินมันจะกอดมึง มึงก็ให้เค้ากอด!!!!”

“กูไม่ได้ให้เค้ากอด!! เค้าแค่โอบไหล่กู!!”ผมรีบแก้ต่าง

“เออ นั่นแหละ!! กูไม่ชอบ!! มึงรู้มั๊ยว่ากูรู้สึกยังไง ตอนกูเห็น กูแทบอยากจะพุ่งเข้าไปชก”

“เฮ้ย มึงจะไปชกไอ้พี่ดินไม่ได้นะ”

“เปล่า ชกมึงนี่แหละ!!!” ไอ้นภหักมุมซะงั้น

“อ้าว ไอ้นี่!!! มึงจะชกกูทำไม!!!”

“ก็มึงทำให้ใจกูปั่นป่วน มึงทำให้ตัวกูร้อนรน มึงทำให้สมองกูหยุดคิดถึงแต่มึงไม่ได้!!! กูทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นมึงอยู่กับคนอื่น!!! มึงเข้าใจมั๊ย!!!”

สิ้นเสียงของไอ้นภ ทุกอย่างก็กลับมาเงียบสงัดอีกครั้ง…..นี่ผมกำลังเมาพาสต้าเมื่อกี้หรือเปล่าครับ…….ทำไมสิ่งรอบตัวมันลอยๆ….ผมควรจะดีใจไหม….ถ้ามันเป็นเรื่องจริง……ผมควรจะตอบสนองกับคำพูดพวกนี้ยังไง…..

“นภ….. มึงเริ่มรู้สึกแบบนี้กับกูตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ก็ตั้งแต่นอนข้างมึงวันนั้น สมองกูก็สลัดคำพูดมึงออกไปจากหัวกูไม่ได้…..แมร่ง….ตอนแรกกูก็คิดว่ากูแค่ชอบความคิดของมึง….แต่พอวันนี้………กูเลยรู้ว่ามันไม่ใช่แค่นั้นว่ะ…..”

“……นภ…..”เอาจริงๆผมไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนี้คืออะไร….รู้แต่ว่าตอนนี้ใจผมสั่น…. อาจจะเป็นเพราะแอร์ในรถที่เย็นจัด หรือจากคำพูดที่เหมือนมาจากใจของมัน

“เอางี้ ขอกูลองจูบมึงดูอีกทีละกัน” อยู่ๆไอ้นภก็ฉีกทุกอารมณ์ในซีนเมื่อกี้ออกไป มันหันมาหาผมด้วยตาที่เป็นประกายแล้วเอามือ2ข้างของมันมาล็อคหน้าของผม……เชรี่ยยยยยยยยยยย

“…………ไอ้นภ………มึงเป็นบ้าอะไร…..หยุด…….กูเป็นผู้ชาย…..เฮ้ย…..อย่า!!!”

“อุ๊ป!!” “โอ๊ย”

เสียใจด้วยนะครับ นั่นไม่ใช่ฉากจูบ แต่เป็นฉากที่ผมใช้หมัดซ้ายต่อยไปที่ท้องไอ้หื่นนั่นแบบเต็มแรง!!! ได้ผลครับ…..มันหยุด!!!

“มึงบ้าอะไรอีก อยู่ๆมึงจะมาจูบกูแบบนี้ไม่ได้”

“ก็กูอยากพิสูจน์อีกทีว่าความรู้สึกตอนนั้นมันจริงสำหรับกูรึเปล่า”

“แต่กูไม่ได้อยากพิสูจน์กับมึง!!!”ผมโวย

“อะไรวะ แค่นี้ก็ทำหวง จูบแค่ทีสองที ปกติมีแต่คนอยากจูบกูจะแย่”ไอ้นภโวยบ้าง

“มึงก็ไปให้พวกนั้นจูบมึงสิวะ จูบแมร่งเช้าเย็นให้ปากแตกไปเลยไป”

“ไม่ได้สิ ไม่เหมือนกัน”ไอ้นภไม่ยอมแพ้

“ไม่เหมือนยังไง”

“….ก็คนพวกนั้นมันไม่ใช่มึง” ไอ้นภทำตาอ้อนดึงซีนอีกครั้ง อิ๊บหายแล้ว…..ผมจะรับมือมันยังไงต่อเนี่ย

“กู…กูไม่ได้ชอบผู้ชาย!!”

“กูรู้ว่ามึงไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่มึงอาจจะชอบกูก็ได้นี่หว่า….”

“เชรี่ย แล้วมึงไม่ใช่ผู้ชายรึไง”ผมหันไปถาม

“เปล่า กูเป็นกู ไม่เกี่ยวกับผู้หญิงหรือผู้ชาย กูแค่อยากให้มึงชอบกู”

สัด!!!มันรุกหนัก!!! ถ้าผมเป็นผู้หญิงป่านนี้คงใจอ่อนให้มันไปแล้ว ขนาดผมเป็นผู้ชายแท้ๆใจยังสั่นขนาดนี้…ต้องรอด…..ผมต้องหาทางรอดให้ได้!!!

“พอๆๆ ไอ้นภ ตั้งสติ มึงแค่อินบท” ผมพยายามฉีกซีนซึ้งของมันทิ้ง

“เปล่า กูไม่ได้อินบท กูยังไม่เข้าใจบทเลยแล้วกูจะอินได้ไง”

“ก็นี่ไงมึงยังไม่เข้าใจ มึงอาจจะแค่หวงเพื่อนรึเปล่า มึงบอกกูเองนะ ว่ากูเป็นเพื่อนคนเดียวของมึง เวลามึงเห็นเพื่อนมึงโดนคนอื่นแย่งเวลาไป มึงเลยไม่พอใจ เพราะมึงยังไม่ชิน ไรงี้”

“ใช่เหรอวะ” ไอ้นภเริ่มลังเล

“ใช่สิวะ มึงเชื่อกู กูจะบอกมึงให้ มึงไม่ได้ชอบกูหรอก มึงแค่สะกดจิตตัวเองให้มึงเชื่อว่ามึงชอบกู แต่จริงๆมันเป็นเพราะจิตวิญญานการเป็นนักแสดงของมึง!! มึงเก่ง มึงอัจฉริยะไง สมองมึงเลยสั่งให้มึงรู้สึกแบบนี้ทดแทนการไม่เข้าใจบท ไง เห็นมะ มึงเชื่อกู ไม่พลาดหรอกมึง”ผมยัดทฤษฎีสมคบคิดใส่หัวมัน

“เหรอ ก็อาจจะจริง”ไอ้นภเริ่มคล้อยตาม

ครับ จังหวะนี้แหละผมจะไม่ยอมปล่อยผ่าน เรื่องอะไรปากผมจะต้องเสียเอกราชให้มันอีกรอบ ขออัญเชิญองค์พ่อแห่งการเปลี่ยนเรื่องเข้าสิง!!

“เออๆมึง กูมีเรื่องสำคัญที่อยากรู้”

“เรื่องไร”ไอ้นภถาม

“ทำไมมึงมาอยู่หอนี้วะ แมร่งผีสิงสัด!! นี่ถ้ากูไม่ถูกอากงหอเก่ายึดห้องให้เมียน้อยอยู่แบบฉุกเฉินนะ กูไม่มาอยู่หรอก เก่าก็เก่า คนเช่าก็ไม่มี แถมมึงก็ออกจะรวยทำไมไม่ไปซื้อคอนโดดีๆอยู่”

“ก็ไอ้หอผีสิงที่มึงพูดถึงอยู่เนี่ย มันบ้านกู”ไอ้นภถอนหายใจหนึ่งทีก่อนจะตอบ

“กูรู้ แต่ทำไมไม่ไปอยู่ที่ดีๆ ย้ายมาเช่าหอนี้ทำไม”

“กูไม่ได้ย้าย”ไอ้นภถอนหายใจอีกที

“มึงไม่ได้ย้ายแล้วมาอยู่ได้ไง!!!”

“กูอยู่แต่เกิด!!! พ่อกูสร้าง!!! ตอนนี้ชื่อเจ้าของโฉนดก็ชื่อกู!!!”

แมร่ง….พีค…..ด่าหอพ่อมันไปแล้วว่าผีสิง…..เอาไงต่อดีวะ

“เออๆ อีกอย่างมึงตามกูไปถูกได้ไง ไอ้ร้านเมื่อกี้”องค์พ่อรีบบัญชาให้เปลี่ยนเรื่องอีกรอบ

“หึ…”ไอ้นภเปลี่ยนซีนอารมณ์ทันที

“หึอะไร”

“กูไม่บอก!!!”ไอ้นภตอบอย่างเป็นต่อ

“บอกมา!!!”

“บอกก็ได้ แต่มึงต้องรับปากกูเรื่องนึง” ไอ้นภตอบพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์

“รับปากเรื่องไร ถ้าจะจูบอีกทีกูฮุกหมัดขวาแน่มึง”ผมยกกำปั้นโชว์ให้มันดู… ว่าแต่ทำไมมึนจัง

“ไม่ใช่จูบ”

“งั้นอะไร”

....


“พรุ่งนี้มึงไปเดทกับกูนะ”



..........................................


 :-[

ฝากท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านช่วยติชมหน่อยนะฮะ :pig4:

หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!! ซีนที่10 หึง (4/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 04-05-2020 21:28:09
 :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!! ซีนที่10 หึง (4/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 04-05-2020 21:46:52
 :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!! ซีนที่10 หึง (4/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 04-05-2020 23:31:13
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!! ซีนที่10 หึง (4/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 05-05-2020 09:15:53
เดี๋ยวมาต่อเย็นนี้นะครับ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!! ซีนที่10 หึง (4/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 05-05-2020 09:43:11
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!! ซีนที่10 หึง (4/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: blanchard ที่ 05-05-2020 12:15:45
สนุกมากอร้าาาาา

อ่านแล้วจิ้นเป็น  ไบร์ท-วิน  คือดืออะ!!


 :give2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!! ซีนที่10 หึง (4/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 05-05-2020 16:00:54
รอ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ updated!! ซีนที่10 หึง (4/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 05-05-2020 17:37:18
ซีนที่11 เดทกันตามสัญญา

แล้วผมก็ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เฮ้อออออ สบายจัง ไม่ได้นอนเต็มอิ่มขนาดนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ ทุกทีต้องสะดุ้งตื่นเพราะไอ้นภชอบทำเสียงดังไม่เกรงใจใคร….แต่แปลก วันนี้ทำไมมันเงียบ

“อรุณสวัสดิ์ หลับดีไหม”

“ดีมากเลย” ผมตอบ…..เดี๋ยวนะ……เสียงใคร…..ตาสว่างเลยกู!!!…..นี่มันที่ไหน….ไม่ใช่ห้องผม!!!… เชรี่ย!!!!

ผมหันไปตามเสียงทันทีด้วยความตกใจ หน้าของไอ้คนที่ผมคิดก็อยู่ตรงนั้นจริงๆ

“ไอ้นภ!!! มึงมาอยู่นี่ได้ไง!!”ผมสะดุ้งลุกพรวดจากที่นอน…....แต่แรงผมก็สู้แรงควายช้างสารของมันไม่ได้…...ไอ้นภคว้าเอวผมกระชากกลับลงมาให้อยู่บนเตียงของมันเหมือนเดิม

“บีจะไปไหนครับ” ไอ้นภอยู่ๆก็เปลี่ยนวิธีพูดพร้อมกับกอดผมจากทางด้านหลัง

“ไปจากมึงไง!!! สัด!!! มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย!!!”ผมดิ้น แต่ก็อย่างที่บอก สู้แรงมันไม่ได้ แถมตอนนี้มันยังเอาขามาล็อคตัวผมเพิ่มอีก

“มึงจะทำอะไรกู!!” ก่อนที่ผมจะด่าอะไรมันต่อ ไอ้นภก็พลิกตัวขึ้นคร่อมผมพร้อมกับทำเสียงจุ๊ๆๆๆ

“ฟังดีๆนะ กูไม่ได้ทำอะไรมึง แต่กูคิดว่ามึงอาจจะโดนมอมยา” ไอ้นภพูดหน้าจริงจัง

“ห๊ะ…กูเนี่ยนะ”

“ใช่ มึงจำเรื่องเมื่อคืนได้มั๊ย”

“จำได้สิก็เมื่อคืนมึงขับรถไปจอดข้างทาง แล้วกูกับมึงก็คุยกันแล้วกูก็…...” ผมค่อยๆทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น….จริงด้วย…..ตอนคุยๆกับมันผมก็รู้สึกแปลกๆแล้วอยู่ๆผมก็จำอะไรไม่ได้อีก

“……แล้วมึงก็ภาพตัดใช่มั๊ย” ไอ้นภต่อประโยคที่ผมค้างไว้ให้จบ

“เชรี่ย…..”ผมพูดกับตัวเองเบาๆ

“เมื่อคืนตอนมึงคุยกับกูอยู่ดีๆ มึงก็ตาปรือพูดงึมงำแล้วก็หลับไปเลย ปลุกยังไงก็ไม่ตื่น มึงหลับเหมือนคนอดนอนมาสักอาทิตย์ ตอนแรกกูก็ตกใจนึกว่ามึงเป็นอะไร เลยโทรไปบอกป้าสมทรง ป้าเลยพามึงไปหาหมอ สรุปว่ามึงก็แค่หลับ แถมยังละเมอโชว์กูได้อยู่ กูก็เลยนอนเฝ้ามึงทั้งคืนจนมึงตื่นนี่แหละ”

“ขอบคุณนะ……แต่ก่อนอื่น…..ลงจากตัวกูก่อนได้ไหม”

“อะๆ ก็ได้” ไอ้นภยอมด้วยหน้าเซ็งๆแล้วมานั่งที่ข้างเตียงแทน

“ว่าแต่ง่วงมากไหมเนี่ย” ผมเอามือไปจับที่ใต้ตาของไอ้นภ…..มันคงจะอดนอนเฝ้าผมทั้งคืนจริงๆ….. ใต้ตาคล้ำเลยดูสิ…..เฮ้อ….แถมหูมันก็แดง….มันคงเหนื่อย

“ไม่เป็นไร สบายๆ ช่วงถ่ายละครบางทีต้องอดนอนมากกว่านี้อีก”

“ขอบคุณมากนะ” ผมยิ้มให้มัน

“อื้ม….แต่การได้…เอ่อ….อยู่กับมึงทั้งคืนก็เพลินดีอยู่นะ” ไอ้นภทำตัวมีพิรุธ

“เอ่อ…….มึงไม่….ไม่ได้ทำอะไรกูใช่มั๊ย” ผมถามด้วยความระแวง

“ไม่ได้ทำ…. กูไม่ใช่คนฉวยโอกาส ก็แค่นอนข้างๆมึงนั่นแหละ อ้อ จะมีแค่ชาแขนนิดหน่อยเพราะมึงนอนหนุนแขนกูทั้งคืน…..ก็แค่นั้นแหละ”ไอ้นภยิ้มหวานใส่

อ้ากกกกกกก กูอายยยยยยยยย เปลี่ยนเรื่องดีกว่า

“ว่าแต่…..มึงคิดว่าใครเป็นคนมอมยากู”ผมถาม

“……กูสงสัยไอ้พี่ดิน…..แต่ก็ไม่มีหลักฐาน….และก็ไม่แน่ใจ….เพราะเมื่อวานกูแย่งอาหารจากจานมึงกินด้วย ก็ไม่เห็นเป็นอะไร……แต่เอาเหอะ กูเคยโดนบ่อย คิดมากไปก็แค่นั้น มึงปลอดภัยก็ดีแล้ว ต่อไปก็ระวังตัวหน่อยก็แล้วกันนะ เข้าใจมั๊ย” ไอ้นภพูดพร้อมกับเอามือมาลูบหัวผม แมร่งทำอย่างกะผมเป็นลูกหมา…..ว่าแต่มันผ่านอะไรมาบ้างเนี่ย..

“เข้าใจๆ ขอบคุณนะ” ผมยิ้มให้

“ไม่เป็นไร มึงไปอาบน้ำเถอะ เพราะเดี๋ยวเราต้องรีบออกไปกัน”

“ไปไหน” ผมงง

“ไปเดทกับกูไง”

เชรี่ยยยยยยยยย………ผมจำได้แล้ว!!!!

“อ๊ะๆๆ อย่าคิดจะเบี้ยวกูเชียว….กูแคนเซิ่ลงานวันนี้ไปเกือบหมดเพื่อมึงเลยนะ แถมยังนอนเฝ้ามึงทั้งคืนอีก….อย่าทำให้อารมณ์กูเสียจะดีกว่า ไม่งั้น…เตือนแล้วนะ..” ไอ้นภขู่….มันรู้ทันผมได้ไงเนี่ย….เอาวะ….ไปก็ไป….มันจะแค่ไหนกันเชียว

“อะๆๆ ไปก็ไป เห็นแก่ที่มึงนอนเฝ้ากูหรอกนะ”

“ดีมาก” ไอ้นภพูดพร้อมยกนิ้วโป้งกดไลค์ให้

“เออ…..แล้วมึงก็บอกกูมาด้วยว่าทำไมมึงหากูเจอเมื่อวาน” ผมพึ่งนึกเรื่องนี้ได้

“มึงลองดูในเป้สิ” ไอ้นภพูดพร้อมกับชี้ไปที่เป้ของผม

เป้ผมทำไมเหรอ…..ผมค้นดูก็ไม่มีอะไรนี่….สมุด….ปากกา…..ลูกอม…..เครื่องGPS…..หนังสือเรียน….ก็ไม่มีอะไรนี่……เดี๋ยวนะ…..อิ๊บหาย!!!!.....เครื่องGPSติดตามตัว!!!!......มึงมาได้ยางง๊ายยยยยยยย!!!!!

“ มึงนี่ก็ไม่เคยตรวจกระเป๋าตัวเองเลยเนอะ ถ้าใครเอางูมาใส่ไว้ ป่านนี้มึงคงโดนฉกตายไปแล้ว” ไอ้นภขำ

“เออ!!!”

“อะ อย่าพึ่งด่าต่อ ฟังกูนะ…กูแอบหย่อนเอาไว้พักนึงแล้ว กูก็แค่ห่วง กลัวคนมาลักพาตัวมึงไป ถ้าเกิดเหตุจำเป็นอย่างน้อยกูก็จะได้ไปช่วยมึงได้”

“ขอบคุณ…ว่าแต่เว่อร์ไปไหมล่ะเนี่ย”

“อย่าประมาท กูเกือบโดนมา3ครั้งแล้ว” ไอ้นภตอบจริงจัง…..มึงเจออะไรมาเนี่ยยยยยย




…………………………………….

 :ling3:


ฝากติชมหน่อยนะฮะ :impress2:


หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่11 เดทกันตามสัญญา(5/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 05-05-2020 18:23:43
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่11 เดทกันตามสัญญา(5/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 05-05-2020 21:09:02
 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่11 เดทกันตามสัญญา(5/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 05-05-2020 21:57:48
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่11 เดทกันตามสัญญา(5/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 05-05-2020 22:35:12
 :pig4: :pig4: :pig4:

ไอ้เจ้าบีเนี่ย  บุคลิกเอ๋อ ๆ เหรอ?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่11 เดทกันตามสัญญา(5/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 05-05-2020 22:56:15
ตอบคุณ Drslump

บีเป็นคนที่ต้องการเวลานิดนึงในการประมวลผลครับ :really2:

ขอบคุณทุกcommentนะครับ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่11 เดทกันตามสัญญา(5/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 06-05-2020 00:17:36
ไหนดูซิเขาจะพากันไปเดทที่ไหน
และปลอดภัยจากการโดนรุมทึ้งจากแฟนคลับรึเปล่า  :hao3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่11 เดทกันตามสัญญา(5/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 06-05-2020 09:39:11
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่11 เดทกันตามสัญญา(5/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 06-05-2020 11:17:55
ซีนที่12 PART ของนภศูล


++PART ของนภศูล++

ครับ ผมนภศูล เมื่อคืนตอนผมคุยกับบีอยู่ดีๆมันก็หมดสติไปซะเฉยๆ ตอนแรกผมตกใจมากเพราะปลุกยังไงมันก็ไม่ตื่น สิ่งที่ผมต้องทำเป็นอย่างแรกคือโทรบอกป้าสมทรง ผู้จัดการส่วนตัวของผม…. ทำไมน่ะเหรอครับ….ก็เพราะจริงๆพวกผมมีแผนรับมือสถานการณ์ฉุกเฉินทุกอย่าง รวมถึงเรื่องการเจ็บป่วยของคนรอบข้าง ทำอย่างไรจะได้รับการดูแลรักษาอย่างดีและเร่งด่วนที่สุด เพราะหากทำอะไรกันไปแล้วเกิดผิดพลาดขึ้นมา สภาพจิตใจผมจะไม่พร้อมทำงาน แถมชื่อเสียงและอาชีพของผมก็จะได้รับผลกระทบอย่างมาก

ป้าสมทรงให้ผมรีบขับรถไปที่โรงพยาบาล พอไปถึงป้าก็ช่วยพาบีเข้าไปตรวจ แต่สั่งห้ามผมตามไปด้วยเพราะเดี๋ยวเป็นข่าว ผมเลยต้องกลับมานั่งรอในรถคนเดียว………เวลานี้ความเป็นห่วงและความว้าวุ่นใจอย่างมากที่มีต่อบี….ทำให้ความทรงจำเกี่ยวกับ ป้าสมทรงและโรงพยาบาลผุดขึ้นมาอีกครั้ง

ผมอยู่กับป้าสมทรงมา10ปีแล้วครับ ป้าเป็นทุกอย่างให้ผม ทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งผู้ดูแลและผู้ปกครอง เอาจริงๆรอบตัวผมที่ผ่านมาก็มีแค่ที่ทำงานและป้าสมทรงเท่านั้น พ่อของผมเสียไปตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ ทิ้งผม ‘เด็กชายน้ำ นภศูล’ และแม่ไว้กับหอพักที่เป็นสมบัติชิ้นเดียวของแก แม่รักผมมาก แต่เค้าก็สุขภาพไม่ค่อยดีเป็นโรคแพ้ภูมิตนเอง แม่ต้องคอยทำงานและดูแลหอพักสลับกับการไปนอนรักษาตัวในโรงพยาบาล ทำให้เวลาส่วนใหญ่ผมต้องอยู่คนเดียว และสิ่งที่ใกล้เคียงกับคำว่าเพื่อนที่สุดสำหรับผมก็คือทีวี

ตอนเด็กๆผมมีพัฒนาการช้ามากครับ เพราะขาดปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ตอนเข้าเรียนประถมผมตัวเล็กที่สุด เรียนไม่เก่งและไม่มีเพื่อนเลย เพราะผมชอบแยกตัว ไม่กล้าเข้าไปคุยกับใคร และมักถูกเด็กคนอื่นรังแกเสมอ

จนผมขึ้นชั้นป3 นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้พบป้าสมทรงเพื่อนสนิทสมัยเด็กคนเดียวของแม่ที่พึ่งกลับมาจากต่างประเทศ เดิมป้าเป็นทหารด้านการข่าวกรองอยู่ที่สหรัฐอเมริกา แต่ตอนหลังแกค้นพบใจตัวเองว่าจริงๆแกอยากเป็นผู้หญิง ด้วยความเด็ดเดี่ยวป้าแกเลยตัดสินใจลาออกแล้วย้ายกลับมาอยู่ไทย…..โดยมีแม่ของผมเป็นคนคอยสนับสนุนทั้งที่พักและกำลังใจ

ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมมีปฏิสัมพันธ์จริงๆกับผู้ใหญ่คนอื่นที่ไม่ใช่แม่ ป้าสมทรงจะคอยสอนภาษา สอนหนังสือ บังคับให้ผมออกกำลังกาย และอยู่พูดคุยกับผมเวลาแม่ทำงาน หลังจากการปรากฏตัวของป้า พัฒนาการของผมเลยกลับมาเป็นปกติอย่างที่ผมควรจะเป็น ผมเรียนหนังสือเก่ง ผมพูดได้2ภาษา ผมมีความจำที่ดีและมีร่างกายแข็งแรง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมมีเพื่อน

ตอนป5 ป้าพาผมไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล แล้วป้าแกบังเอิญเจอกับเพื่อนฝรั่งที่มาเมืองไทย จริงๆแล้วเพื่อนแกเป็นผู้กำกับที่มีชื่อเสียง พากองถ่ายมาถ่ายทำหนังกันในกรุงเทพ ตอนนั้นเกิดปัญหาขึ้นพอดี นักแสดงเด็กที่เตรียมไว้เกิดไม่สบายมาแสดงไม่ได้ ผมจึงถูกขอร้องให้ลองแสดงแทน จริงๆเค้าก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกันมากหรอกนะครับ แต่นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่พรสวรรค์ของผมได้เปล่งประกายออกมา

ทันทีที่หนังถูกฉาย ผู้คนมากมายก็เอาแต่พูดถึงนักแสดงเด็กชายชาวไทยที่ไม่มีใครรู้จัก เด็กคนที่ปรากฏตัวในหนังไม่ถึงนาทีและมีบทพูดเพียงแค่คำเดียว คือ คำว่า“แม่”  ฉากนั้นเป็นฉากที่กินใจผู้ชมทุกคนที่ได้ดู ฉากที่เด็กชายคนหนึ่งเดินเข้าไปเห็นแม่ของตนเสียชีวิต ทั้งแววตา สีหน้า จังหวะการเคลื่อนไหวทุกอย่างทำให้ไม่มีใครสามารถละสายตาไปจากเด็กคนนั้นได้เลย และเมื่อบทพูดเพียงคำเดียวนั้นถูกเอ่ยออกมา เด็กคนนั้นก็กลายเป็นตัวแสดงนำของเรื่องนั้นไปทันที…..

ผมทำได้ยังไงเหรอ….ผมว่ามันก็ไม่ได้ยากเกินไปหรอกครับสำหรับใครก็ตามที่ทั้งชีวิตของเค้ามีแต่ทีวีและการเห็นแม่ของตัวเองใกล้จะตายซ้ำๆ…. แน่นอนว่าหลังจากนั้น งานแสดงต่างๆก็ติดต่อถาโถมเข้ามาราวกับพายุ ทั้งในไทยและต่างประเทศ……แม่ของผมนั้นสนับสนุนเต็มที่ แต่ด้วยสุขภาพของเค้า เค้าไม่สามารถตามผมไปไหนต่อไหนได้ ป้าสมทรงก็เลยต้องจำยอมเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้ผมตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

งานแสดงที่เข้ามาส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิต ความเศร้าและความหดหู่ การแสดงที่เด็กวัยเดียวกันกับผมไม่สามารถที่จะเข้าถึงบทบาทได้ ผมได้ทิ้งชื่อน้ำและกลายเป็น นภ นภศุลอย่างเต็มตัว ผมเติบโตอย่างมากในสายอาชีพของผมที่อเมริกา เมื่อเวลาหลายปีผ่านไปความมั่นคงในชีวิตก็มากขึ้นเรื่อยๆ แต่สุดท้ายเงินก็ไม่สามารถซื้อเวลาได้…..ทุกอย่างก็จำต้องพลิกผันอีกครั้ง เมื่อคุณหมอโทรมาแจ้งป้าสมทรงว่า…..ครั้งนี้แม่อาจจะต้องจากผมไปจริงๆ….

ผมและป้ากลับมาดูแลแม่จนถึงนาทีสุดท้ายที่เค้าจากเราไป….คำสุดท้ายที่แม่พูดกับผมก็คือ ขอโทษ….ขอโทษที่ทำหน้าที่แม่ไม่ได้ และขอโทษ….ขอโทษที่ต้องฝากให้ดูแลหอของพ่อต่อ เพราะนั่นเป็นความรักสุดท้ายที่พ่อเหลือไว้ให้เราสองคน…… ครับ นั่นทำให้ผมย้ายกลับมาเมืองไทย….กลับมาใช้ชีวิตวัยรุ่นที่ผมควรจะเป็น

ด้วยชื่อเสียงเดิมนั่นก็ไม่แปลกที่ผมจะได้รับข้อเสนอมากมายทันทีที่ผมพร้อม ผลงานหลากหลายที่ผมแสดงออกไปก็เป็นที่ถูกใจของทุกคน จนถึงจุดที่ผมคิดว่าผมสามารถแสดงอะไรก็ได้ แต่นั่นไม่จริงเลย…..เมื่อป้าสมทรงเอาบทละครนั้นมาให้ผมดู…..ผมถึงเข้าใจในความอ่อนด้อยของตัวเอง

ผมเข้าใจความรักที่มีต่อผู้หญิงทุกคนเพราะผมมีทั้งป้าและแม่…..แต่ผมรักผู้ชายไม่เป็น….สำหรับผม ป้าสมทรงคือผู้หญิง…..และผู้ชายคนเดียวที่ผมคิดว่าจะรักได้นั่นก็คือพ่อ…..แต่….ผมทำไม่ได้……ผมไม่เข้าใจการมีความรักต่อผู้ชายสักคน…..

ถึงแม่จะบอกว่าหอนี้เป็นความรักจากพ่อถึงผม….ถึงผมจะเข้าใจเหตุผล…..แต่ผมสัมผัสถึงมันไม่ได้…..ผมรักคนที่ผมไม่เคยเจอไม่ได้…..ผมไม่เข้าใจ…..ตอนนี้ผมทำได้แค่เก็บทุกอย่างของหอเอาไว้ในสภาพเดิม ไม่ขายและไม่ปรับปรุง ไม่ใช่ว่าผมไม่มีเงินแต่เป็นเพราะว่าผมกลัว….กลัวว่าวันนึงถ้ามันเปลี่ยนไปจริงๆ ผมจะไม่เข้าใจเรื่องความรักจากพ่ออีกเลย….

ครืดๆ ครืดๆ ป้าสมทรง โทรมาครับ

“บีเป็นยังไงบ้างครับป้า”ผมรีบถามด้วยความร้อนใจ

“ใจเย็นๆ บีไม่เป็นไรแล้วนภ หมอบอกว่าแค่หลับ….” ป้าสมทรงรีบตอบ

“ค่อยยังชั่ว…ขอบคุณมากครับป้า”ผมโล่งใจ….ผมกลัวบีจะเป็นอะไรไป….

“จ๊ะ….แต่อาจจะหลับจากการถูกมอมยานะ” ป้าพูดต่อด้วยเสียงจริงจัง……ห๊ะ!!!

………………………………

หลังจากที่ผมกับป้าพาบีกลับมาที่หอ ป้าก็แยกกลับไปโดยรับปากว่าจะช่วยสืบเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้…..
ผมเช็ดตัวบีเสร็จก็ไปอาบน้ำแล้วกลับมานั่งเฝ้ามันต่อ……เหมือนกับที่ผมเคยเฝ้าแม่ของผม…..

…..ผมไม่รู้ว่าทำไมด้วยเวลาสั้นๆ กับคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแบบบี….จะทำให้ผมเป็นห่วงและอยากดูแลเค้ามากถึงขนาดนี้…..หรือว่าผมจะเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างบ้างแล้วนะ….

“อือ….อือๆ…อือ” เสียงบีละเมอ….ตอนที่มันนอนเฉยๆนี่ก็น่ารักไปอีกแบบครับ

“บี…..บี…...” มันละเมอต่อ…ไอ้นี่ประหลาดดี….ละเมอเรียกชื่อตัวเอง

ผมอดขำไม่ได้……ปกติมันจะร้องเอะอะโวยวายอะไรตลอดเวลาที่อยู่กับผม……แต่ตอนนี้มันสงบ…..แปลกนะครับ….ผมเป็นคนนอนเฝ้ามันแท้ๆแต่ผมเองนี่แหละที่รู้สึกปลอดภัย……ขอบคุณนะบี…..

จุ๊บ…..ผมอดใจไม่ไหวที่จะก้มไปหอมแก้มเนียมๆของมัน…….ถือว่าเป็นค่าเฝ้าไข้ละกันนะ…..อ้าว!!!……มันรู้ตัวเหรอ……ทำไมมันน้ำตาไหล!!!

“บีอย่าไป……บีอย่าทิ้งวาฬ”

เดี๋ยวนะ……เมื่อกี้มันเรียกตัวเองว่าอะไรนะ…….บีไม่ใช่ตัวมันเหรอ…..

“วาฬลืมบีไม่ได้….”

มันเรียกตัวเองว่าวาฬ……

“………วาฬรักบีนะ……..”

นี่มันหมายความว่ายังไง…..…..นี่คือความรักที่มันไม่อยากจะพูดถึงใช่ไหม……..คนตรงหน้าผมจริงๆแล้วเป็นใคร……ต้องมีอะไรที่ผมยังไม่รู้…….ทำไมมันเรียกตัวเองว่าวาฬ…..แล้วจริงๆใครคือบี………ผมต้องรู้ให้ได้…..


 จบ++PART ของนภศูล++



.................................

 :a5:


ขอบคุณทุกข้อความครับ

ฝากติชมทักทายกันด้วยนะฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่12 PARTของนภศูล (ุ6/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 06-05-2020 11:53:08
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่12 PARTของนภศูล (6/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 06-05-2020 15:29:19
 :a5: :a5: :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่12 PARTของนภศูล (6/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 06-05-2020 16:53:39
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่12 PARTของนภศูล (6/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 06-05-2020 17:06:56
 :pig4: :pig4: :pig4:

เอ๋  ใครวาฬ  ใครบี?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่12 PARTของนภศูล (6/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 06-05-2020 20:51:31
พรุ่งนี้เย็นมาต่อนะฮะ :-[
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่12 PARTของนภศูล (6/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 06-05-2020 23:27:11
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่12 PARTของนภศูล (6/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 07-05-2020 12:20:39
เอาแล้วๆ มันมีเงื่อนงำอะไรนะ
บีๆ วาฬๆ  :katai4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่12 PARTของนภศูล (6/5/63) หน้าที่2
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 07-05-2020 15:08:17
ซีนที่13 เริ่มต้นเดท


แล้วผมกับไอ้นภก็มาปรากฏตัวที่ ห้างหรูกลางใจเมืองตอน9โมงเช้า

“เดี๋ยวๆ…มึงจะรีบมาที่นี่ทำไม… ห้างมันยังไม่เปิด” ผมถามไอ้นภด้วยความสงสัย

“เออน่า ตามมาเหอะ เร็วๆ เรามีเวลาแค่45นาที”

พอพูดจบไอ้นภผู้ซึ่งไม่เคยอธิบายอะไรให้ใครฟัง ก็ลากผมเดินออกจากลานจอดรถ ตรงขึ้นไปยังทางเข้าห้างด้านหลัง พอผ่านประตูเข้ามาก็เจอกับผู้จัดการพร้อมด้วยบรรดาผู้ช่วยกำลังยืนรอต้อนรับ จากนั้นก็พาพวกผมตรงไปยังร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนมหรูราคาแพงแห่งหนึ่งที่กำลังเปิดรออยู่

“วันนี้ขอลองคอลเลคชั่นใหม่ทั้งหมดนะครับ”ไอ้นภโปรยยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ใส่ทุกคน

“ยินดีค่ะ!!!” พนักงานตอบโดยพร้อมเพรียงกัน
 
“อ้อ แต่วันนี้ผมขอให้นายแบบลองชุดให้ดูนะครับ”

“ได้เลยค่ะ!!” จากนั้นเหล่าพนักงานก็รีบกระจายตัวไปหยิบเสื้อผ้ากันอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยวนะ ปกติเวลาจะลองชุดนี่มึงให้นายแบบลองใส่ให้ดูก่อนเหรอ” ผมกระซิบถามไอ้นภด้วยความสงสัย

“เปล่า ปกติไม่ต้องลองหรอก เค้ารู้ไซด์กูดี กูเป็น ambassadorให้แบรนด์นี้อยู่”ไอ้นภตอบยิ้มๆ

“อ้าว แล้ววันนี้มึงจะให้นายแบบใส่ให้ดูทำไม ไหนว่ารีบ แล้วไหนหละนายแบบ ยังไม่มาเหรอ”ผมหันไปดูรอบตัวก็ไม่ยักจะเห็นใคร

“นายแบบก็อยู่ตรงหน้ากูนี่ไง” ไอ้นภตอบพร้อมกับจ้องมาที่หน้าผม

“เดี๋ยว…..อย่าบอกนะ…ว่า”

“เออ มึงนั่นแหละ นายแบบของกู” ไอ้นภตอบ………จะอะไรของมึงอี๊กกกกกกก

“พร้อมแล้วค่ะ!!!” พนักงานกรูกันกลับเข้ามาพร้อมกับเสื้อผ้าเต็มราว

“ตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่30นาที ทุกอย่างต้องเสร็จ เพราะถ้ามึงมัวแต่อู๊ดอี๊ดชักช้า รู้ใช่มั๊ยว่าอะไรจะเกิดขึ้นตอนห้างเปิด” ไอ้นภกระซิบขู่พร้อมกับยิ้มมุมปากใส่

“อะไรจะเกิด” ผมใจคอไม่ดีเวลามันทำหน้าแบบนี้……ไอ้นภเลื่อนหน้ามาใกล้กว่าเดิมแล้วกระซิบเบาๆว่า

“อ้าว  กูลืมบอก ทางร้านลงIGให้แฟนคลับรู้ว่ากูจะมาลองชุดเช้านี้”

เท่านั้นแหละ ผมรีบอัญเชิญวิญญาณหมาหรืออะไรสักตัวให้สิงร่างแล้วรีบวิ่งไปลองชุดให้มันโดยด่วน…. จำเอาไว้นะไอ้นภ…..สักวันกูจะเอาคืน!!

โอย….พนักงานก็เอาไซด์อะไรมาให้เนี่ย…..ไม่ต้องลองก็รู้ว่าใส่ไม่ได้….ไม่ไหวแล้ว……พี่ครับทรงนี้เอาไซด์38L สูทตัวนี้เอา40R อันนี้ไม่ได้ขอใหญ่ขึ้นเบอร์นึง ทรงนี้ยี่ห้อนี้มันเล็กกว่าปกติ รองเท้าขอเบอร์11…..บลาบลาบลา…… สุดท้ายผมต้องกำกับเองไม่งั้นมีหวังลองชุดให้มันดูไม่ทันเวลาแน่ๆ


………………………………


“พอใจมึงรึยัง” ผมหอบแฮ่กๆตอนวิ่งกลับมาขึ้นรถสำเร็จ

“ก็ใช้ได้อยู่นะ”ไอ้นภยิ้มพร้อมกับขับรถออกไปโดยมีเสียงกรี๊ดของแฟนคลับดังแว่วๆมาจากทางหน้าห้างเป็นซาวด์ประกอบ

“มึงเป็นบ้าอะไรอยู่ๆก็ให้กูไปลองชุดให้มึงดูทั้งคอลเลคชั่น”ผมโวย

“อ้าว ก็ถ้าไม่ให้มึงมาลอง กูจะรู้ได้ไงว่ามึงควรใส่ชุดอะไร”ไอ้นภยังคงตอบตาใส

“ลองชุดเดียวก็พอไหม กูไม่ได้จะไปออกงานที่ไหน มีแต่อยู่หอกับไปคณะแค่เนี้ย”

“ใครบอกว่ามึงจะไม่ไปออกงาน”ไอ้นภหันมาถาม

“งาน..งานอะไร??” ผมงง

“คืนนี้มีงานเปิดตัวสินค้า กูเป็นพรีเซนเตอร์”

“แล้ว…เกี่ยวอะไรกับกู” งงไปอีก

“ก็มึงต้องไปออกงานกับกูคืนนี้!!”

“………………….. ม่ายยยยยยยยย!!!..................กูไม่ไป!!! กูไม่ชอบคนเยอะๆ”

“ไม่ไปไม่ได้!!! วันนี้เป็นเดทของเรา มึงต้องอยู่กับกูทั้งวัน กูจะไม่ปล่อยให้อะไรมาพรากมึงไปจากกูได้หรอก!!!”ไอ้นภตอบ……มันบ้าไปแล้ววววววว

“ก็ไหนมึงบอกว่ายกเลิกงานไปหมดแล้วไง!!”

“กูบอกว่าเกือบหมด!!! มีแค่อันนี้อันเดียวที่ยกเลิกไม่ได้ ถ้าเบี้ยวกูโดนปรับอานแน่!!!”

“มึงก็ไปทำงานสิเว้ย!!!”

“ไม่ได้!! กูจะอยู่กับมึง!!! กูตั้งใจทำอะไรแล้วกูต้องทำให้ได้!!!”

“กูไม่ไปโว้ย!!”ผมว้ากกลับ

“ได้!!!…..ถ้ามึงไม่ไป….กูจะเอารูปที่กูถ่ายมึงตอนลองชุดเมื่อกี้ไปลงIGร้าน และ IGกู!!! ดูสิว่ามึงจะหนีคนเยอะๆอย่างที่มึงกลัวได้มั๊ย!!! ฮ่าๆๆๆๆ” ไอ้นภระเบิดหัวเราะเหมือนตัวร้ายที่มีอาการทางจิต……..ไอ้โรคจิต!!……ไอ้ฆาตกร!!

“เออๆๆ ไปก็ได้ แต่กูไม่มีชุด” ผมรู้ว่าต่อต้านไปก็ไม่น่าสำเร็จใช้วิธีต่อรองแทนละกัน

“มี กูสั่งให้ไปส่งที่หอแล้ว”

“เชรี่ยยย…..มึงวางแผนไว้หมดแล้วใช่มั๊ย….แต่กูบอกก่อนนะว่ากูไม่ถ่ายรูป แล้วมึงก็ห้ามเอาชื่อกูไปลงด้วย”

“ได้สิ กูหวงมึงจะแย่ กูไม่แบ่งให้ใครหรอก” ไอ้นภตอบแบบผู้ที่ได้รับชัยชนะ

“เออๆ….แล้วมึงจะพากูไปไหนต่อ…..ไอ้ที่คนเยอะๆแบบเมื่อกี้ไม่เอานะ กูขี้เกียจวิ่ง กูเหนื่อย”

“อ๋อ กูคิดไว้แล้ว”ไอ้นภตอบด้วยน้ำเสียงที่มีอะไรแอบแฝง

“ทำเสียงแบบนี้จะไปไหน” ผมถามด้วยความระแวง

“ไปป่อเต็กตึ๊ง!!!”





.................................



เดี๋ยวรีบมาต่อนะฮะ :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่13 เริ่มต้นเดท (7/5/63) หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 07-05-2020 18:46:25
 :pig4: :pig4: :pig4:

ไปเดทอะไรกันที่ปอเต็กตึ๊ง?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่13 เริ่มต้นเดท (7/5/63) หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 07-05-2020 20:44:48
ไปทำไร
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่13 เริ่มต้นเดท (7/5/63) หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 07-05-2020 21:29:43
 :serius2: ไปทำไรครับ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่13 เริ่มต้นเดท (7/5/63) หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 07-05-2020 22:55:12
 :jul1: จะไปทำม๊ายยยยยย
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่13 เริ่มต้นเดท (7/5/63) หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 08-05-2020 01:25:08
 :laugh:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่13 เริ่มต้นเดท (7/5/63) หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 08-05-2020 10:35:33
มาต่อเย็นนี้นะฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่13 เริ่มต้นเดท (7/5/63) หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 08-05-2020 12:53:06
ไปทำบุญ ต่ออายุ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่13 เริ่มต้นเดท (7/5/63) หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 08-05-2020 17:39:44
ซีนที่14 ป่อเต็กตึ๊ง


“ห๊ะ….มึงจะพากูไปเดทที่ป่อเต็กตึ๊งเนี่ยนะ” ผมไม่เข้าใจตรรกะของมันจริงๆครับ

“เออ ก็กูจะพามึงไปทำบุญ”

“อ้อ…ดีๆ เป็นสิริมงคล ยิ่งซวยๆอยู่” ทำบุญก็ดี……ดวงซวยมาตั้งแต่เจอมึงแล้ว

“เมื่อก่อนแม่ชอบพากูมาทำบุญที่นี่…...”อยู่ๆไอ้นภก็เปลี่ยนอารมณ์
 
“แล้วตอนนี้ล่ะ” ผมถาม

“มาไม่ได้แล้ว แม่เสียไปหลายปีแล้ว ตอนนี้เลยได้แต่มาทำบุญให้” ไอ้นภเล่าต่อ

“……เสียใจด้วยนะ…...”

“ ไม่เป็นไร มันผ่านไปนานละ…..ว่าแต่มึงฟังเรื่องของกูหน่อยได้ไหม….”

“ได้สิ”

ตลอดทางที่ไอ้นภขับรถไป มันก็เปิดใจเล่าเรื่องชีวิตของมันให้ผมฟัง ทั้งเรื่องพ่อ เรื่องแม่ เรื่องป้าสมทรง ชีวิตวัยเด็กของมัน ตลอดจนความเป็นอยู่ที่ผ่านมาว่าเป็นยังไง มันอยู่รอดมาได้ยังไง ทำไมไม่มีเพื่อน และทำไมไม่เข้าใจความรัก…. ตลอดเวลาที่ผมนั่งฟัง….ผมรู้สึกได้ถึงความจริงใจและซื่อตรงจากสิ่งที่มันเล่า…..รับรู้ได้ถึงความพยายาม และความอดทนจากวิธีที่มันคิด และสัมผัสได้ถึงความเหงาและความโดดเดี่ยวของคนๆนึง….

“ถ้าพ่อแม่ของมึงยังอยู่ เค้าคงภูมิใจในตัวมึงมากๆเลยนะ ……..เพราะมึงเป็นคนสำคัญของเค้า…….”ผมบอกไอ้นภ พร้อมกับเอามือไปปาดน้ำตาบนใบหน้าของมันที่ค่อยๆไหลออกมาตอนที่พูดถึงอดีต

“ขอบคุณนะ….” นภหันมายิ้มเล็กๆให้ผมก่อนที่จะเอามือของผมไปกุม

“ไม่เป็นไร” ผมยิ้มตอบแล้วก็กุมมือมันกลับ…..ยอมให้มันวันนึงครับ……ไอ้นภขับรถมาเรื่อยๆจนถึงที่จอดรถ

“มึง….”

“ว่าไง”

“กูก็อยากให้มึงภูมิใจในตัวกูด้วยเหมือนกันนะ” ไอ้นภเอามือผมไปจูบเบาๆหนึ่งที ก่อนที่จะหันมาส่งสายตาที่ไม่มีใครสามารถจะต้านทานได้ให้กับผม……ตูม!!!! สภาพจิตของผมระเบิดเป็นโกโก้ครั้นช์!!! นี่กูเขินมันอยู่ใช่ม๊ายยยยยยยย!!!!


……………………


ระหว่างที่พวกผมลงมาทำบุญ  เอาจริงๆ..ผมประหลาดใจกับไอ้นภหลายสิ่ง..…เริ่มจากการปลอมตัวที่แสนจะห่วยแตกของมันก่อน… แค่ไหนเหรอครับ….ก็แค่ใส่แว่นหนาๆอันเดียวแล้วคล้องคอด้วยกล้องถ่ายรูป เสร็จแล้วมันบอกผมด้วยความภาคภูมิใจว่านี่แหละสุดยอดของการปลอมตัว!!…..เอิ่ม….สุดยอดของการดูออกง่ายสัดๆต่างหากล่ะครับ….แต่ที่พีคกว่านั้นก็คือดันไม่มีใครจับได้เลยว่ามันคือ นภศูล!!!....

ผมว่าจริงๆสาเหตุน่าจะมาจากท่าทางและคำพูดที่มันเปลี่ยนไปเหมือนกับคนละคนต่างหาก เวลามันแต่งตัวแบบนี้มันจะเรียกตัวเองว่า’น้ำ’ แล้วท่าทางทุกอย่างของมันก็กลายเป็นคนที่ชื่อ’น้ำ’จริงๆ …..ซึ่งเรื่องนี้ก็ทำเอาผมทึ่งกับความสามารถของมันมากๆ สมกับที่ได้ฉายาว่านักแสดงอัจฉริยะครับ

ส่วนเรื่องที่ทำให้ผมประหลาดใจกับมันมากที่สุดน่าจะเป็นเรื่องที่มันรู้จักกับทุกคนที่ทำงานอยู่บริเวณนั้น ไม่ใช่รู้จักธรรมดานะครับ มันจำชื่อทุกคนได้หมด ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ ป้าแม่บ้าน อาสาสมัคร รวมถึงแม่ค้าที่ขายของอยู่ข้างทาง ไอ้นภในร่างของ’น้ำ’ดูไม่ถือตัวเลย พูดคุยอย่างเป็นกันเอง ให้ความสำคัญกับทุกๆคนอย่างเท่าเทียม และที่สำคัญ…..มันกำลังมีความสุข…..สำหรับผมตอนนี้มันดูน่ามองมากกว่าตอนที่มันเป็นดาราซะอีก…..

“มองอะไร” อยู่ๆไอ้นภก็ลากผมออกมาจากภวังค์

“เปล่า…เอ่อ….กูจะบอกว่ามึงเก่ง” นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย….ทำไมใจเต้น

“จริงอะ ไม่ใช่มองเพราะกูน่ารักเหรอ” ไอ้นภยิ้มยั่ว

“……เอ่อ…คือ…อืม!!….รีบไปเถอะ….”ผมเถียงมันไม่ออกครับคราวนี้ ได้แต่รีบจูงมันกลับไปที่รถ…..ซึ่งไอ้นภเองก็ไม่พูดอะไรได้แต่อมยิ้มแล้วเดินตามผมมาโดยดี


…………………………………


ถึงตอนนี้ผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับไอ้นภแล้วล่ะครับว่ามันจะพาผมไปไหนต่อ เพราะดูจากสองแห่งที่ไปมามันไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าเดทของคนปกติวัยนี้เลย…..ร้านอาหารนี้ก็ด้วยเช่นกัน…… ‘ร้านอาหารเริงลีลาศ’…….

ไอ้นภผู้กำลังมีความสุขแบบสุดๆลากผมมาร้านอาหารเก่าแก่ที่มีแต่ลูกค้าขาประจำเป็นบรรดาคุณลุงคุณป้าผู้ชื่นชอบการเต้นลีลาศและร้องเพลง…..ใช่ครับเรามาเดทกันที่นี่……แต่ถามว่าผมชอบไหม บอกเลยว่าสุดๆครับ!!! เพราะที่ร้านนี้อาหารอร่อยมากกกกกกกก บรรยากาศก็ดีแถมบรรดาคุณลุงคุณป้าก็น่ารักจริงๆ ยิ้มแย้มทักทายพวกผมเหมือนเป็นลูกเป็นหลานตลอดเวลา

ระหว่างทานข้าว พวกผมก็นั่งดูคุณลุงคุณป้าออกไปเต้นลีลาศกัน บางคนก็สลับขึ้นไปร้องเพลง เอาจริงๆถ้าทุกคนปิดหน้าผมจะนึกว่าทุกคนยังหนุ่มยังสาวอยู่เลยครับ แข็งแรงและมีความสุขกันมาก

“เบื่อไหมที่กูพามาที่นี่” ไอ้นภถามขึ้นมาขณะกำลังก้มหน้าแกะกุ้ง

“ไม่เบื่อ กูชอบ”

“ค่อยโล่งอกหน่อย นึกว่ามึงจะด่ากูซะแล้ว ว่าทำไมพามาเดทที่แบบนี้” ไอ้นภเงยหน้ามายิ้มตาเป็นประกาย

“ดีกว่าไปห้างเยอะเลย อาหารก็อร่อย คุณลุงคุณป้าก็น่ารัก แต่แค่งงว่าทำไมมึงรู้จักร้านแบบนี้” ผมหยิบกุ้งมาแกะบ้าง

“ก็….ร้านที่กูจะนั่งกินได้แบบสงบๆเนี่ยมันไม่ได้จะหากันง่ายๆนะ……มาที่นี่ดีกว่า….เหมือนได้มาคุยกับญาติผู้ใหญ่” ไอ้นภตอบพร้อมกับก้มหน้าก้มตาพยายามแกะกุ้งตัวเดิมที่ยังไม่เสร็จ……ก็จริงของมันครับ สถานะของไอ้นภ มันคงไปนั่งกินที่ไหนแบบคนปกติไม่ได้…….แถมญาติมันก็ไม่มีอีก….เวลาที่มันมาที่นี่คงเหมือนได้มารู้จักปู่ย่าตายายที่ไม่เคยมี

“แล้วคนที่นี่เค้าไม่รู้จักมึงเหรอ”ผมสงสัย

“รู้สิ….แต่ทุกคนรู้จักกูในฐานะ’น้ำ’ ไม่ใช่ดาราที่ชื่อนภศูล…..เฮ้ย..ดูสิ สวยมะ” ไอ้นภตอบพร้อมกับยิ้มชูกุ้งที่พึ่งบรรจงแกะเสร็จอย่างภูมิใจ…..

“เออ สวย”ผมยิ้มขำในความเป็นเด็กของมัน

“อะ อ้ามมมมม” ไอ้นภยื่นกุ้งมาจ่อปากผมพร้อมเสียงประกอบ…….

“เดี๋ยวๆ จะป้อนอะไร อายเค้า… มึงอุตส่าห์แกะ ก็กินไปสิ”ผมตอบพร้อมมองซ้ายมองขวาด้วยความเขิน

“ทำไมล่ะ การทำดีให้กับคนที่เรารู้สึกดีด้วย มันน่าอายตรงไหน”ไอ้นภตอบเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา…..แต่… บึ้ม!!.....สภาพจิตของผมขณะนี้ระเบิดเป็นโกโก้ครั้นซ์อีกครั้ง……เขินนนนนนนน……เอ้า…กินก็ได้ ขืนไม่กินมันคงจ่อปากผมต่อไปเรื่อยๆไม่เลิกแน่…..งั่ม!!

“เก่งมาก เคี้ยวละเอียดๆนะ” ไอ้นภส่งสายตายิ้มเป็นประกาย…..โอย….. อานุภาพทำลายล้างมันน่ากลัวจริงๆ!!! ....ทำอะไรไม่ถูกแล้ว…..เอาไงดีวะ…….ป้อนคืนแม่งเลย!!!!

“เอ้า อ้าปาก!!”ผมพูดพร้อมกับยื่นกุ้งที่ผมเพิ่งแกะเสร็จให้มันบ้าง…..


!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!เฮ้ย….มันงับกุ้งไปพร้อมกับนิ้วโผมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!






 ………………………


ฝากติชมหน่อยนะคร๊าบ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่14 ป่อเต็กตึ๊ง (8/5/63)up!หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 08-05-2020 20:43:20
 :bye2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่14 ป่อเต็กตึ๊ง (8/5/63)up!หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 08-05-2020 20:44:26
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่14 ป่อเต็กตึ๊ง (8/5/63)up!หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 08-05-2020 23:03:18
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่14 ป่อเต็กตึ๊ง (8/5/63)up!หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 09-05-2020 01:44:43
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่14 ป่อเต็กตึ๊ง (8/5/63)up!หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 09-05-2020 11:29:50
เย็นนี้มาต่อนะฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่14 ป่อเต็กตึ๊ง (8/5/63)up!หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-05-2020 15:50:02
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่14 ป่อเต็กตึ๊ง (8/5/63)up!หน้าที่3
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 09-05-2020 19:40:42
ซีนที่15 งับนิ้ว!!

มึงจะงับนิ้วกูทำม๊ายยยยยยยยยยยยยย!!!!!! ปล่อยยยยยยยยย!!!!!!!!......ได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจครับ….กลัวโวยวายแล้วคุณลุงคุณป้าหันมาเห็นจะหัวใจวายเอา…..แถมตอนผมจะชักนิ้วกลับ มันดันจับข้อมือผมแน่นไม่ยอมให้ผมดึงกลับ!!!.... แล้วมันก็ดูดนิ้วมผม!!!!!! ……ม่ายยยยยยยย!!!!!

มึงจะดูดนิ้วกูในร้านอาหารไม่ด้ายยยยยยย……เดี๋ยวนะ……ที่ไหนก็ไม่ด้ายยยยยยยยยย หยุดดดดดดดดด!!!!

“น้ำ! ลูก! มาช่วยป้าร้องเพลงหน่อยจ๊ะ” เสียงสวรรค์ของคุณป้าร้องเรียกไอ้นภ

“ได้ครับผม” ไอ้นภยอมปล่อยมือผมแต่โดยดีก่อนจะหันไปรับคำ….โอย รอดแล้วกู…

“เดี๋ยวกูกลับมาดูดมึงต่อนะ” ไอ้นภยื่นหน้ามากระซิบกับผมเบาๆก่อนจะลุกเดินไปขึ้นเวที…..ไอ้บ้า….ไอ้โรคจิต!!!.....โว๊ย!!!....แล้วกูจะหน้าแดงทำไม!!

“เพลงนี้สำหรับสาวๆทุกคนในนี้นะครับ…...” ไอ้นภพูดออกออกไมค์….เหล่าบรรดาคุณป้าก็ยิ้มเขินบิดไปมากันเป็นแถบๆ…..สัญชาติญาณการหว่านเสน่ห์ของมันช่างสูงยิ่งนัก…

“………..และก็สำหรับคนสำคัญของผมด้วย….”ไอ้นภทิ้งท้ายพร้อมชำเลืองมาสบตาผมนิดนึงก่อนหันไปคุยกับคุณลุงนักเปียโน……แล้วทำไมผมต้องใจสั่นกับสายตาสองวินาทีของมันเนี่ย!!!

……………………….

เมื่อไอ้นภเริ่มต้นร้องเพลง…..ผมต้องยอมรับจริงๆว่าผมตกใจในความสามารถของมัน…..ผมคิดว่ายังไงมันก็คงร้องเพลงได้บ้าง ….แต่ไม่เคยคิดเลยครับ ว่ามันจะร้องเพลงออกมาได้เพราะขนาดนี้…..ถึงแม้ว่าเพลงนี้จะเป็นเพลงเก่าที่ผมไม่รู้จัก…..แต่พอคนที่ร้องเป็นมัน…..ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกว่าผมคุ้นเคยกับเพลงที่มันร้องเหลือเกิน…..อาจจะเป็นเพราะเนื้อหาที่มันถ่ายทอดออกมาด้วยเสียงและอารมณ์ที่ทำให้ผมเชื่อว่ามันกำลังมีความรักจริงๆ….เหมือนกับเนื้อเพลงที่กำลังบรรยายถึงความหมายและเส้นทางของความรัก…… มันชัดเจนจนทำให้ความทรงจำเก่าๆของผมผุดขึ้นมาอีกครั้ง……..

……………………….

“ขอบคุณครับ” ไอ้นภกล่าวขอบคุณหลังจากร้องเสร็จ ทุกคนในร้านปรบมือกันใหญ่

“น้ำ!! เอาอีกเพลงลูก!! พวกป้าชอบ!!” คุณป้าจากฟลอร์ลีลาศตะโกนขอเพลง

“ได้สิครับ ถ้าสาวๆขอ ผมจะใจร้ายได้ยังไง………”ไอ้นภตอบพร้อมโปรยยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ของมัน……เหล่าป้าๆก็แอบกรี๊ดกร๊าดเบาๆพร้อมยืนบิดเป็นเกลียวอีกตามเคย…..ผมว่าจริงๆมันเคยเป็นพระเอกลิเกมาก่อนแน่ๆ อ้อนเก่งขนาดนี้

“…….แต่กลัวสาวๆจะเบื่อผมซะก่อน…..วันนี้ขออนุญาตให้เพื่อนผมได้มีโอกาสมาร้องเพลงให้หนุ่มๆสาวๆในนี้ฟังหน่อยได้ไหมครับ….” ไอ้นภพูดต่อ

“ได้สิลูก เอาเลยๆ” ลุงๆป้าๆปรบมือรัว

……เอ๋……..เพื่อนที่มันพูดถึง…..คือ…..กูเหรอ!!!!........ม่ายยยยยยย!!!!!!!

“มาเร็วพ่อหนุ่ม ไปร้องให้ป้าๆฟังหน่อย” คุณป้าอีกคนพูดพร้อมคว้ามือผมลากออกไปที่เวทีทันที……..ทุกคนในร้านปรบมือเชียร์เป็นจังหวะ……ทำไมคุณป้าแรงเยอะอย่างงี้!!!!.......ที่คือผลจากการเต้นลีลาศทุกวันใช่ม๊ายยยยยย!!!.......มือผมยังถือกุ้งอยู่เลย!!!!......ม่ายยยยยยย!!!!!

สุดท้ายผมก็มายืนถือกุ้งเก้ๆกังๆอยู่บนเวทีจนได้…..เอาล่ะสิจะร้องเพลงอะไรดี……เพลงเก่าๆก็ร้องไม่เป็นด้วย…..อิ๊บหายละ……คุณลุงคุณป้าครับหยุดปรบมือก่อน…..กดดันมาก……โชว์ยืนกินกุ้งแทนได้ไหมครับ……..ม่ายยยยยย………เดี๊ยววววววว…….ไอ้นภ!!! มึงจะพรากน้องกุ้งไปจากมือกูไม่ได้!!!!........กูทำอะไรไม่ถูก!!!

ยังไม่ทันได้มีสติ…..ไอ้นภก็เอาผ้าเย็นมาเช็ดมือให้ผมแล้วก็ยัดเยียดไมค์ให้ทันที

“เอ่อ…คือ….เอ่อ…..ผม……ร้องเพลงเก่าไม่เป็นครับ” ผมสารภาพออกไมค์

“ไม่เป็นไรลูก เพลงอะไรก็ได้ วันก่อนป้ายังขึ้นไปร้องเพลง ‘พักก่อน’ ของmilliอยู่เลย ฟังกับหลานบ่อย” ป้าคนนึงตะโกนขึ้นมา…..ในร้านส่งเสียงเชียร์หัวเราะกันเกลียว…….นี่สินะที่เรียกว่าอย่าประมาทรุ่นใหญ่

ในเมื่อทุกคนเปิดโอกาสให้ผมร้องเพลงอะไรก็ได้ งั้นผมร้องเพลงที่ผมรู้สึกอินที่สุดกับมันละกัน…..แต่อนิจจา….คุณลุงนักเปียโนไม่รู้จัก……….งั้นเล่นเองแมร่งเลย!!!!

“ขออนุญาตเล่นเปียโนไปด้วยร้องไปด้วย….นะครับ…. เอ่อ….พี่ๆ….” ผมหยอดบ้าง….ไหนๆแล้วก็เอาให้สุด!!!

“กรี๊ดดดดดด ถูกใจ พูดถูกใจชั้นที่สุด กรี๊ดดดดดด” สำเร็จ!!!…คำว่าพี่จากปากเด็กหนุ่ม สามารถปลุกวิญญาณความเป็นสาวรุ่นของคุณป้าทั้งหลายได้เป็นอย่างดี……ไอ้นภเองก็ทำหน้าประหลาดใจกับผมมากเหมือนกัน

“วันนี้ผมจะร้องเพลง….วาฬเกยตื้นครับ…..”

…………………………

เอาจริงๆผมไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่ได้ออกมาร้องเพลงให้คนอื่นฟังครับ…..โดยเฉพาะเพลงนี้……เพลงที่ผมขอบคุณคนแต่งไม่รู้กี่ครั้งที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมไม่ได้กำลังผ่านจุดนั้นคนเดียว……มีคนอื่นที่กำลังเข้าใจผมอยู่ด้วยเช่นกัน….

ถึงตอนนี้จะผ่านช่วงเวลานั้นมานาน แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าหัวใจของผมจะกลับมาแข็งแรงเต็มที่อีกทีเมื่อไหร่…..หลายครั้งที่ผมคิดว่าสามารถผ่านไปได้แล้ว แต่สุดท้ายมันก็ผุดขึ้นมาอีก…… ผมอยากให้ความรู้สึกเหล่านี้จบไปพร้อมกับเพลง….เพื่อผมจะได้ก้าวต่อไปซะที……

……………………….

“ขอบคุณครับ” ผมขอบคุณหลังจากเล่นจบ….คุณลุงคุณป้าก็ปรบมือให้ผมดังไม่แพ้เพลงของไอ้นภ….เฮ้อ…..เดินลงจากเวทีได้อย่างโล่งอก

“โห มึงเก่งมาก กูช็อก ” ไอ้นภพูดพร้อมแสดงสีหน้าประหลาดใจอย่างหาที่สุดไม่ได้

“เออ ขอบคุณ กูก็แค่เล่นมั่วๆไปงั้นแหละ” ผมตอบ

“มั่วอะไรของมึง กูเห็นมึงเล่นพริ้วอย่างกับอะไรดี”

“เออๆ นั่นแหละ พอเล่นได้หน่อยนึง…..มึงก็ไปร้องต่อเถอะ ป้าๆเรียกมึงอยู่นู่น…..กูขอไปเข้าห้องน้ำก่อน” ผมตอบพร้อมกับพยายามเบี่ยงเบนความสนใจ…..จริงๆตอนนี้ผมยังสลัดอารมณ์เหล่านั้นได้ไม่หมดครับ ผมอยากรีบปลีกตัวออกไปจัดการมันให้เร็วที่สุดเพราะไม่อยากให้ใครรู้หรือเห็นผมเวลากำลังอ่อนแอ

“มึง…..เป็นอะไรรึเปล่า…..”ไอ้นภถามผมด้วยความเป็นห่วงขณะที่เดินตามมาติดๆ

“….ไม่เป็นไร…. กูแค่จะไปห้องน้ำ” ผมพยายามหันมายิ้มตอบ…..

ไอ้นภดูเหมือนจะยังไม่เชื่อ……มันรวบผมมากอดทันทีเมื่อลับตาคน

“เฮ้ย!! มึงจะกอดกูทำไม”ผมดิ้น

“บี!!หยุด!! มึงตอบมาก่อน มึงมีอะไรในใจ!!” ไอ้นภสั่งอย่างเด็ดขาดจนผมต้องอยู่นิ่งในอ้อมกอดของมัน

“ไม่มีอะไรจริงๆ กูคงแค่อินกับเพลง”ผมฝืนฉีกยิ้มให้มันดู

“บี…..มึงแสดงไม่เนียน….”

“กูรู้….แต่ตอนนี้กูอยากให้มึงเชื่อว่ากูยังโอเค …..ได้มั๊ย”ผมมองตาไอ้นภ

“…ก็ได้….กูจะตามใจมึง….แต่เอาเป็นว่า…..ถ้ามึงมีอะไรอยากจะเล่าให้ใครสักคนฟัง มึงอย่าลืมนะว่ากูคนนึงล่ะที่พร้อมจะรับฟังมึงเสมอ” ไอ้นภพูดอย่างจริงจังและจริงใจ

“อืม…..กูจะไม่ลืม….ขอบคุณนะ…..”ผมยิ้มให้มัน

“อืม….แล้วก็อีกอย่าง”

“อะไร”

“มึงจำไว้นะ…….กูจะเสียใจมาก ถ้ามึงไม่ได้นึกถึงกูเป็นคนแรกเวลาที่มึงต้องการกำลังใจ”

มันเลื่อนมือมากุมมือผม…….ผมเลยกุมมือมันกลับ…

“ได้ กูจะจำเอาไว้”


…………………….




ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านนะครับ พรุ่งนี้จะรีบมาต่อ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่15 งับนิ้ว!!(9/5/63)หน้าที่3update
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 09-05-2020 20:45:16
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่15 งับนิ้ว!!(9/5/63)หน้าที่3update
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 09-05-2020 21:43:58
มีอะไรทุกข์ใจก็เปิดใจคุยกันไปเลยบีๆ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่15 งับนิ้ว!!(9/5/63)หน้าที่3update
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-05-2020 22:06:21
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่15 งับนิ้ว!!(9/5/63)หน้าที่3update
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 09-05-2020 22:43:08
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่15 งับนิ้ว!!(9/5/63)หน้าที่3update
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 10-05-2020 00:17:17
 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่15 งับนิ้ว!!(9/5/63)หน้าที่3update
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 10-05-2020 06:42:16
 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่15 งับนิ้ว!!(9/5/63)หน้าที่3update
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 10-05-2020 13:07:52
คนดูชิวๆ ดันมีอะไรในใจมากกว่าซะงั้น
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่15 งับนิ้ว!!(9/5/63)หน้าที่3update
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 10-05-2020 13:36:01
ช่วยมาต่อหน่อยนะครับ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่15 งับนิ้ว!!(9/5/63)หน้าที่3update
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 10-05-2020 14:46:10
 :pig4:
 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่15 งับนิ้ว!!(9/5/63)หน้าที่3update
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 10-05-2020 16:26:03
ซีนที่ 16 ไปงาน

ช่วงบ่ายวันนี้เราอยู่ที่’ร้านเริงลีลาศ’กันจนถึงเย็นครับ เพราะหลังจากทานข้าวเสร็จ พวกผมก็โดนลากไปร้องเพลงบ้าง โดนจับให้ลองเต้นบ้าง เอาจริงๆผมไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้เลย แต่พอได้ลอง…มันก็สนุกมากๆจนไม่อยากจะเชื่อ โดนเฉพาะการเต้นจังหวะไจว์ฟ เหงื่อผมงี้ท่วมเลยครับ

“ขอบคุณนะ ที่พากูมาวันนี้”ผมขอบคุณไอ้นภตอนเรากลับขึ้นรถ

“ยินดีครับ” ไอ้นภหันมายิ้มหวานตอบ…..ทำไมผมรู้สึกเขินเวลามันพูดเพราะเนี่ย

“เขินเหรอ” …….สัด!!! ทำไมดูออก!!!

“เปล่ากูแค่ชอบเวลามึงพูดเพราะ” ผมตอบพร้อมหลบสายตาไม่อยากให้มันได้ใจ

“งั้นต่อไปกูจะพูดเพราะกับมึงดีมั๊ย”

“เอาที่มึงเป็นมึงเถอะ” พวกผมยิ้มให้กัน

……………………………..

“ม่ายยยยยยยยย กูไม่อยากปายยยยยย ปล่อยกูเถอะ ม่ายยยยยยยยยย” ผมร้องคร่ำครวญอีกครั้งเมื่อกลับมาถึงหอแล้วรู้ตัวว่าต้องถูกไอ้นภลากไปงานจริงๆ

“ไม่ได้!!! มึงสัญญาแล้ว!!! อย่ามาอู๊ดอี๊ด!!!” ไอ้นภพูดพร้อมกับพยายามบังคับให้ผมไปแต่งตัว

“ม่ายยยยยยยยยยยย”

“แต่งตัว!!!”

“ม่ายยยยยยยยยยยยยยย”

“ได้!!! ถ้ามึงไม่ยอมไปดีๆ กูจะฉีกเสื้อผ้ามึงออกให้หมด!!! แล้วเล่นสนุกกับร่างกายของมึงจนมึงยอม!!!” ไอ้นภขู่!!!......ไม่สิ……มันไม่ได้ขู่…….มันทำจริงแน่ๆ…….กูกลัวแล้ววววววว……มึงจะเล่นสนุกอะไรกับร่างกายกู!!!

“พอๆๆ ยอมแล้วๆ ไม่อู๊ดอี๊ด ไม่งอแง จะรีบไปแต่งตัวเดี๋ยวนี้!!” พูดเสร็จผมก็รีบวิ่งหนีตายไปทันทีครับ

……………………………

ป้าสมทรงเรียกช่างผมและช่างแต่งหน้ามาแปลงร่างให้ผมกับไอ้นภกว่า2ชั่วโมง จนตอนนี้เราพร้อมจะไปงานด้วยชุดสูทเต็มยศแล้วครับ

“บี!!! ตายแล้ว!!!” ป้าสมทรงวี๊ดทันทีที่เห็นผมลงมาที่รถ

“อะไรครับ….ใครเป็นอะไร” ผมตกใจ

“ตายๆๆ นี่ไปอยู่ที่ไหนมา”ป้าสมทรงพูดพร้อมกับจับผมหมุนซ้ายหมุนขวาให้ป้าแกดู

“มาจากบนหอครับ”ผมตอบแบบงงๆ

“อันนั้นป้ารู้ แต่ที่ป้าหมายถึง คือไปอยู่ไหนมา ควรมาเซ็นสัญญาเข้าสังกัดป้าตั้งนานแล้ว”ป้าสมทรงยิ้มแล้วเอามือถือออกมาถ่ายรูปผมรัวๆ

“แหม ป้าสมทรงก็ยอผมเกินไป ใครเค้าจะจ้าง”

“ถ้ามี ป้ารับงานเลยนะ” ป้าสมทรงบอก

“ฮ่าๆๆ ได้ครับ ถ้ามีคนชอบของแปลก ผมจะรีบเซ็นต์สัญญาให้เลย” ผมขำ….อย่างผมเนี่ยนะ คงยากครับ

“…มึงน่ารักจะตาย…”ไอ้นภพูดกับตัวเองขึ้นมาเบาๆ

“เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ” ผมหันไปถามเพราะได้ยินไม่ถนัด

“เปล่าๆ…ไม่มีไร รีบไปกันเถอะ จะได้รีบกลับ”ไอ้นภดันผมกับป้าขึ้นรถทันที

…………………………..

และแล้วก็มาถึงหน้างาน……โห…..คนอย่างเยอะครับ……ที่ด้านหน้ามีแฟนคลับของศิลปินดารามารอกันแน่น……แล้วไอ้นภจะฝ่าฝูงชนลงจากรถไปยังไงล่ะเนี่ย

“บี….กูจะลงไปก่อน…..ส่วนมึงอยู่กับป้าสมทรงไว้นะ…..ห้ามเดินร่อนเร่ไปไหนคนเดียว…..เดี๋ยวกูให้สัมภาษณ์เสร็จจะรีบมาหา เข้าใจมั๊ย”ไอ้นภหันมาบอกผมก่อนจะเตรียมตัวลง

“เข้าใจคร๊าบ”ผมตอบ

“ดีมาก…ไปล่ะ”ไอ้นภพูดเสร็จก็เปิดประตูลงจากรถไป

ทันทีที่ประตูเปิดออก แล้วบรรดาแฟนคลับเห็นไอ้นภ……เสียงกรี๊ดก็ดังลั่นขึ้นมาทันที…….ดังจนผมนึกว่ากำลังอยู่หน้าลำโพงตัวใหญ่ๆสักสิบตัว……..รู้สึกได้ถึงคลื่นเสียงที่กระแทกเข้ามา….ขนาดผมที่อยู่ในรถยังขนลุกได้ขนาดนี้…..ถ้าอยู่ข้างนอกจะขนาดไหน…..สุดยอดมากครับ……ดีนะที่ผมไม่ต้องลงด้านหน้า ไม่งั้นมีหวังยืนฉี่ราดทำอะไรไม่ถูกแน่ๆ

“เดี๋ยวเราจะวนรถไปก่อนแล้วค่อยลง บีเตรียมตัวนะลูก” ป้าสมทรงบอก

“ครับผม”

“ดีมากจ๊ะ….. อ้อ ถ้านักข่าวมาสัมภาษณ์ไม่ต้องตอบอะไรนะ ทำแค่สองอย่าง ยิ้มกับพยักหน้า แต่ถ้าจวนตัวจริงๆให้บอกว่าป้าสมทรงจะเป็นคนตอบจ๊ะ”

“ครับผม”

……เอ๋……เดี๋ยวนะ……เมื่อกี้ป้าบอกจะมีนักข่าว?...สัมภาษณ์?......ใคร?....ยังไง?........กู???.......เดี๊ยววววววววว……ทำไมวนมาหน้างานอีกที!!……ไม่ได้จะเข้าทางอื่นเร๊อะ!!! …….ม่ายยยยยยยยยยย!!!!

“ออกไปได้เลยจ๊ะ” ป้าสมทรงเปิดประตู

“เดี๋ยว…เอ่อ…..”ผมช็อกไม่ยอมลง

“ต้องลงแล้วลูก”ป้าสมทรงเริ่มดัน

“เดี๋ยว…ครับ…..ป้า….” แว๊ก!! ป้าจะถีบผมลงจากรถแบบนี้ไม่ได้ !@#!@$#!$@!$

กรี๊ดดดดดดดด อร๊ายยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดด อร๊ายยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดด อร๊ายยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดด อร๊ายยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดด

คลื่นเสียงกรี๊ดเยี่ยงอัลตร้าโซนิคของฝูงชนกระแทกเข้าร่างผมเต็มๆทั้งตัว…..ใครก็ได้ช่วยผมที!!!! ฉี่จะราดแล้วววววววววว!!!!!!

“บี ยิ้มสิลูกยิ้ม….ดีมาก…”ป้าสมทรงลงมายืนจับแขนผมกระซิบ……ครับ ยิ้มครับ….

“เดินสิลูกเดิน….ช้าหน่อย….ดีมาก…..เดี๋ยวไปหยุดตรงจุดถ่ายรูปนะ…. ยิ้มด้วยลูกยิ้ม….แบบเป็นธรรมชาติ….ดีมาก….” ป้าสมทรงโปรยยิ้มไปทั่วขณะพาผมเดิน แถมยังกระซิบผ่านไรฟัน โดยที่ปากแทบไม่ขยับ…..กำกับทุกอย่างแบบมืออาชีพ…….กราบ……

แล้วนั่น!!! นักข่าว!!!! กล้อง!!! เข้ามาใกล้ขึ้น…..ใกล้ขึ้น……วิ่งเข้ามาแล้ว!!!!

ม่ายยยยยยยยยย……….แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกก


…………………………….


ฝากผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านช่วยติชมหน่อยนะฮะ :-[
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่ 16 ไปงาน(10/5/63)หน้าที่3 update+
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 10-05-2020 16:33:22
 :-[
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่ 16 ไปงาน(10/5/63)หน้าที่3 update+
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 10-05-2020 18:01:11

:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่ 16 ไปงาน(10/5/63)หน้าที่3 update+
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 10-05-2020 20:19:45
เป็นดาราหน้ากล้องตามไอ่น้ำไปอีกคนละน๊าน้องบีบี :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่ 16 ไปงาน(10/5/63)หน้าที่3 update+
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 10-05-2020 21:46:19
บีตายแน่
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่ 16 ไปงาน(10/5/63)หน้าที่3 update+
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 10-05-2020 23:50:34
 :z3:อยากอ่านต่อ :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่ 16 ไปงาน(10/5/63)หน้าที่3 update+
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 11-05-2020 11:34:41
ซีนที่17 มันคิดจะแทงผม!


“ป้าสมทรงสวัสดีค่ะ วันนี้น้องนภศูลหล่อมากเลยค่ะ พึ่งเข้างานไป” นักข่าวสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาทักป้าสมทรง

“สวัสดีค่ะน้องก้อย ขอบคุณมากเลยนะคะ ที่ช่วยเมตตาเอ็นดูน้อง”ป้าสมทรงไหว้ย่อ

“เต็มที่อยู่แล้วล่ะค่ะ….อุ้ย….แล้วนี่ใครคะ เด็กใหม่ในสังกัดป้าเหรอ” นักข่าวสาวหันมามองที่ผมตาเป็นประกายเหมือนกำลังเห็นช่องทางในการจะได้เขียนข่าวอะไรสักอย่าง…..เอ่อ ทำไงดี…..ทำตัวไม่ถูก….งั้นก็ยิ้มให้ละกัน …..เอ้า…. ยิ้ม….อย่างเป็นธรรมชาติ…..

“ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ แต่ตอนนี้เรื่องชื่อเรื่องรายละเอียดขอยังเป็นความลับก่อนนะคะ บอกน้องก้อยคนเดียวเลย…”ป้าสมทรงทำท่ากระซิบ…..นั่น…..คุณนักข่าวดูอยากรู้มากขึ้นไปอีกสิบเท่า…….เอาไงดี….โอเค….พยักหน้าละกัน และ….. ยิ้ม…..อย่างเป็นธรรมชาติ…..

“ว้ายยยยย  ป้าสมทรงมา!!!!”  เสียงบรรดาพี่ๆนักข่าวที่เหลือตะโกนก้องมาจากทางจุดถ่ายรูป

“งั้นเราไปคุยกันตรงนู้นดีกว่านะคะน้องก้อย”ป้าสมทรงบอกคุณนักข่าวแล้วจูงผมไปทันที……ม่ายยยยยย…..ผมอยากกลับบ้านนนนนนน

“สวัสดีค่ะ น้องๆนักข่าวทุกคน……” ป้าสมทรงไหว้ย่อลงไปเตี้ยกว่าเดิม

“…….ขอบพระคุณที่เมตตาดูแลน้องนภศูลนะคะ….น้องพึ่งบอกป้าเองว่าสาเหตุที่ตัดสินใจกลับมาอยู่เมืองไทย เพราะพี่ๆนักข่าวที่นี่น่ารักที่สุด… ป้าก็ว่าจริงค่ะ” ป้าสมทรงส่งยิ้มปิ๊งปั๊ง……ไอ้นภมันพูดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่….จริงๆป้าเป็นคนเขียนบทใช่มั๊ย!!! พูด!!!!

“แหม น้องนภศูลก็พูดเกินไป น้องเค้าน่ารักขนาดนี้พวกเราจะไม่เชียร์ได้ยังไงจริงมั๊ย””ช่ายๆ” พี่ๆนักข่าวตอบ

“อุ้ย….แล้วคนนี้….เด็กใหม่ในสังกัดเหรอคะ” นักข่าวอีกคนถามอีก

“จุ๊ๆๆ ยังเป็นความลับจ๊ะ”พี่ก้อยนักข่าวช่วยตอบ……ผมก็เลยต้องยิ้ม….แบบเป็นธรรมชาติ…..อีกรอบ….

……………………………..

และแล้วผมก็ได้เข้ามาในงานสักที หลังจากที่โดนพี่ๆนักข่าวรุมถ่ายรูปรัวๆคู่กับป้าสมทรง…..ไฟแฟลชแว่บเข้าตาซะจนเบลอไปหมดเลยครับ…… เฮ้อ……ผมเข้าใจความเหนื่อยของดารามากขึ้นเป็นกองก็วันนี้แหละครับ…..มันไม่ง่ายจริงๆนะ….

ตอนนี้ป้าสมทรงเข้าไปทักทายคนนั้นคนนี้มากมาย……เอาใหม่……ป้าเข้าไปทักคนทั้งงานต่างหาก….ตั้งแต่ดารา เซเลป แขกที่ผมร่วมงาน ช่างแต่งหน้า นักข่าว ออกาไนเซอร์ ยันพนักงานที่ยืนคุมงาน ขาดก็แต่เจ้าของงานที่เป็นเจ้าของสินค้านี่แหละครับที่ยังไม่เจอ และยังไม่รู้ว่าเป็นใคร……รู้แต่ว่าวันนี้เป็นงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มบำรุงสุขภาพตัวใหม่เท่านั้น…….และแน่นอน…..ผมเองก็ได้ไปยืนหลบมุมอยู่คนเดียว…….ซะที่ไหนล่ะครับ!!!!........ต้องเดินตามป้าสมทรงต้อยๆไปทั่วงานต่างหาก!!!…..อีกนิดก็นึกว่าไปลงหาเสียง เยี่ยมเยียนประชาชนในตลาดแล้วครับ…. สวัสดีใครก็ไม่รู้ไปทั่ว…. เครียด!!! อยากกลับบ้าน!!!!!

“บี…ลูก..ยืนรอป้าตรงนี้แป๊บนึงนะ ป้าจะไปดูคิวหลังเวที”

“ได้ครับป้า”

“อย่าวิ่งซนนะเดี๋ยวชนแก้วแตก แล้วถ้ามีคนแปลกหน้ามาชวนไปไหนก็อย่าไปเด็ดขาดนะ ถ้ามีใครขอเบอร์ก็ให้เบอร์ป้าไปแทน โอเคนะ”ป้าสมทรงกำชับ……เอ่อ….รู้สึกเหมือนเป็นเด็กห้าขวบอีกครั้งครับ

“ครับผม” ผมรับคำ

ตอนนี้ไอ้นภยืนอยู่บนเวทีพร้อมกับเซเลปคนอื่นๆ…….เอาจริงๆ แค่มันยืนเฉยๆมันก็ดูเปล่งประกายมากกว่าใครบนนั้น…..เรียกว่าผมละสายตาจากมันไม่ได้เลย……พอถึงคราวไอ้นภถูกสัมภาษณ์ มันดูเป็นงานมากเลยครับ ทั้งท่าทาง การวางตัว การตอบคำถาม…..ถึงแม้จะเป็นคำตอบธรรมดา…..แต่พอออกจากปากของมัน…..ไม่รู้ทำไมถึงดูดีจัง…..อยากซื้อผลิตภัณฑ์เค้ามาดื่มมันซะเดี๋ยวนี้เลย…..นี่สินะ พลังของพรีเซนเตอร์

พอสัมภาษณ์เสร็จ…..ก็ถึงเวลาเปิดงาน…..พิธีกรก็แจ้งให้แขกและสื่อมวลชนทราบว่า เดี๋ยวจะมีการแสดงพิเศษของไอ้นภ…..อ้าว….ไหนบอกว่าสัมภาษณ์จบก็จบไง…..มิน่าป้าสมทรงไปดูคิวนานจัง ไม่กลับมาซะที……แล้วมันจะแสดงอะไรล่ะน่ะ……..อ้าว……จู่ๆดับไฟ….….แล้วไฟก็ส่องกลางเวที……ไอ้นภมันเดินออกมา…..โคตรหล่อ…….แล้วกูจะใจสั่นทำไม.......เฮ้ย!!!......เอาจริงดิ……ไอ้นภแสดงมายากล!!!!

พีคครับ……เดี๋ยวนะ….นั่น….เสกไพ่!!….เอาเข้าไป….เสกนกพิราบออกมาจากหมวก!!!!....นี่มันจะเก่งไปมั๊ย!!!

“วาฬ…..นี่วาฬใช่ไหม!!”เสียงผู้ชายคนนึงร้องเรียกพร้อมกับเข้ามาจับแขนผม……

“……พี่ชาร์ค…….” ผมหลุดตอบออกมาเบาๆด้วยความตกใจ….ตัวเย็นวาบ…..ไม่เคยคิดว่าจะเจอเค้าที่นี่…..

“…..วาฬจริงๆด้วย รู้มั๊ยว่าพี่ตามหาวาฬมานานแค่ไหน….กลับมาหาพี่เถอะนะ” ผู้ชายคนนั้นพูดเสร็จก็รวบผมเข้าไปกอด…..ผมได้แต่ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก……

“และแล้วก็ถึงช่วงสำคัญ!!! ผมขอเชิญแขกขึ้นมาร่วมแสดงบนเวที!!!! เอาคนนั้นละกันครับ!!!” ไอ้นภตะโกนออกไมค์เสียงดัง เลือกคนแบบไม่ต้องคิด……เฮ้ย…….เดี๋ยว…..มึงจะกระโดดลงมาแบบนั้นไม่ด้ายยยยยยยย…….

ไอ้นภวิ่งพรวดมาถึงตัวผมด้วยความเร็วสูง…..สูงมากๆ…..มากจนผมนึกว่ามันตั้งใจจะวิ่งเข้ามาต่อยใครสักคน….อย่าต่อยกูนะ!!!......หมับ!!!......ไอ้นภจับแขนผมได้แล้วก็ลากผมไปขึ้นเวทีทันที…..

“เดี๋ยว….มึง….ใจเย็นๆ”ผมกระซิบคุยกับไอ้นภ

“กู!! ใจ!! เย็น!! อยู่!!!!!!”ไอ้นภตอบผมเบาๆด้วยรอยยิ้มของพระเอกสุดหล่อแต่แววตาฆาตกรโรคจิต!!!.....กูกลัวแล้ว!!!!........ม่ายยยยยยย……..มึงจะเอากูมายืนกลางเวทีแล้วไปหยิบเลื่อยออกมาไม่ด้ายยยยยย!!!!!......อ้าว…ไม่ใช่เลื่อย…นั่นมันมีด!!!......ม่ายยยยยยย!!!

ไอ้นภหยิบมีดออกมา แล้วหันไปยิ้มให้กับผู้ชมที่เวลานี้ปรบมือเป็นจังหวะ แลดูพร้อมใจอยากเห็นมันเอามีดมาทำอะไรสักอย่างกับร่างกายผม…….1เล่ม….2เล่ม….ยังไม่หมด….3เล่ม!!!!!........ม่ายยยยยยย……กูจะมาตายตรงนี้ไม่ได้…….กูต้องหนี……หนี…….หนีไปไหน…ไม่รู้…..วิ่งก่อนละกัน!!!

“หยุด!!! อย่าขยับ!!” ไอ้นภกับมาพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแต่น้ำเสียงสุดเหี้ยม!!!.......กูกลัวแล้ววววว!!!....มึงรวบมีดทำไม……เฮ้ย…..มึงจะแทงกูเหร๊ออออ!!!

พรึ่บ!!! ผมหลับตาปี๋.......มึง…..แทง……กู!!!......ไอ้ฆาตกร!!!!......อ้าว….ยังไม่ตาย…….

เฮ้ย……สิ่งที่ผมเห็นเมื่อลืมตามันกลายเป็น…….!!!!



……………………..

ต่อตอนหน้าอะดิ


 :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่17 มันคิดจะแทงผม!(11/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 11-05-2020 12:55:13
นึกว่าแทงอะไรวัา เศร้า
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่17 มันคิดจะแทงผม!(11/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 11-05-2020 14:47:19
กลายเป็นดอกกุหลาบ ใช่เปล่า...
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่17 มันคิดจะแทงผม!(11/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 11-05-2020 15:57:28
ค้าง :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่17 มันคิดจะแทงผม!(11/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 11-05-2020 16:02:29
 :pig4: :pig4: :pig4:

ฉลามชาร์ค เป็นใคร 

บีชื่อจริง ๆ คือวา สินะ

แสดงว่า วาฬ กับ ชาร์ค  น่าจะเป็นพี่น้องกัน
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่17 มันคิดจะแทงผม!(11/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 11-05-2020 17:48:03
 :hao3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่17 มันคิดจะแทงผม!(11/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-05-2020 19:39:15
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่17 มันคิดจะแทงผม!(11/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 11-05-2020 23:37:59
พรุ่งนี้มาต่อนะครับ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่17 มันคิดจะแทงผม!(11/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 12-05-2020 03:17:32
อ๋อยๆ ตัดจบได้เศร้ามาก :jul1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่17 มันคิดจะแทงผม!(11/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 12-05-2020 09:20:12
ง่อววววว
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่17 มันคิดจะแทงผม!(11/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 12-05-2020 16:51:19
ซีนที่18 อรุณสวัสดิ์


กุหลาบ!!!.....ทันทีที่ไอ้นภทำท่าเหมือนจะแทงผมด้วยมีด อยู่ๆมีดทั้งหมดก็กลายเป็นดอกกุหลายแดงช่อใหญ่ที่ถูกยื่นมาให้ผม!!!

“สำหรับเดทแรกของเรานะ…” ไอ้นภกระซิบกับผมเบาๆด้วยเสียงที่อ่อนโยน…….นี่สินะเหตุผลที่มันอยากให้ผมมาออกงานด้วยนักหนา…..

“ขอบคุณนะ” ผมกระซิบตอบพร้อมกับรับกุหลาบช่อนั้นมา…..ตอนนี้ผมใจเต้นรัว…..มากกว่าตอนตกใจกลัวซะอีก

“….แต่เดี๋ยวเราต้องกลับไปเคลียร์กัน…รู้ใช่มั๊ย!!!” ไอ้นภกระซิบตอบพร้อมคืนร่างเป็นฆาตกรโรคจิตอีกครั้ง!!!....ก่อนที่จะหันไปยิ้มแย้มคำนับท่านผู้ชมที่ขณะนี้โห่ร้องปรบมือด้วยความประทับใจ….ทำให้จบงานอีเว้นท์นี้ไปอย่างงดงาม……แต่ชะตาผมหลังจากนี้ก็คงได้จบไปด้วยเช่นกันครับ…..ม่ายยยยยยยย!!!


……………………………..


ทันทีที่ลงจากเวที ป้าสมทรงก็รีบให้คนขับรถพาผมกลับหอแค่คนเดียวก่อน…..เพราะไอ้นภกับป้าสมทรงยังคงต้องอยู่คุยกับเจ้าของงานและให้สัมภาษณ์สื่อต่อ ซึ่งก็คงกินเวลาอีกนาน…. แต่ดีเหมือนกันครับ ผมจะได้พักเพราะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว….แล้วก็ขอยอมรับตรงๆนะครับว่าวันนี้ผมสนุกมาก….ได้ทำอะไรเยอะแยะไปหมด เหมือนเอากิจกรรมทั้งเดือนมากองรวมกันให้ทำให้เสร็จภายในวันเดียว…..เฮ้อ….ความรู้สึกที่มีต่อไอ้นภก็เช่นกันครับ…..มันเปลี่ยนแปลงไปเร็วมาก…..มากจนผมกลัว…….

………………………………


เช้านี้ก็เป็นอีกวันครับที่ผมตื่นมาอย่างสดใสหลังจากที่ได้หลับเต็มอิ่ม……เนื่องจากเมื่อวานพอผมกลับมาถึงห้องปุ๊บก็รีบไปอาบน้ำปั๊บ ก่อนจะคลานมาขึ้นเตียงแล้วสลบไปทันที….รู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้วครับ

“อรุณสวัสดิ์”

“อรุณสวัสดิ์”ผมตอบ……เฮ้อ….นอนอีกแป๊บนึงดีไหมนะ วันนี้วันหยุด…..เดี๋ยว……ใครทัก……เมื่อคืนนี้ผมกลับเข้าห้องตัวเองแน่นอน แถมยังล็อคกลอนแล้วด้วย….

“นภเองครับ” ไอ้นภตอบพร้อมกับเลื่อนหน้ามาจุ๊บแก้มผมหนึ่งที…….ว๊ากกกกกกก!!!!

“ทำอะไรของมึง!! ทำไมเข้ามาลวนลามกูแต่เช้า”ผมพูดพลางดีดตัวออกจากที่นอน…..แต่ก็เหมือนเมื่อวาน….ไอ้นภกระชากเอวผมให้ลงมากองบนเตียงอีกเหมือนเดิม……ไอ้แรงควาย!!!

“เปล่าซะหน่อย”ไอ้นภตอบยียวน

“จะมาเปล่าอะไร พึ่งลวนลามหอมแก้มกูเมื่อกี้อยู่เลย” ผมโวย

“หอมแก้มนี่ไม่เถียง แต่ไอ้ที่บอกว่าเปล่า นี่หมายถึงไม่ได้เข้ามาแต่เช้า…..”

“ห๊ะ”

“นภมาตั้งแต่เมื่อคืนต่างหาก”ไอ้นภตอบหน้าตาเฉย

“เชรี่ย!! แล้วมึงก็มานอนกับกูเนี่ยนะ??? แล้วมึงเข้ามาได้ไง???” ผมช็อค

“นี่หอกู กูมีกุญแจ…..ส่วนนอนกับมึงรึเปล่า ตอบว่าใช่ แถมมึงยังมาซบกูอีก กูเกือบอดใจไม่ไหวแหนะ”ไอ้นภกลับมาใช้วิธีการพูดเหมือนเดิมพร้อมสายตาแทะโลม…..โว๊ย….ทำไมเขินมัน

“แล้ว…แล้ว…อดใจไม่ไหวแล้วจะทำอะไร” ผมถามกลับ

“ก็จะทำแบบนี้ไง” พูดเสร็จไอ้นภก็ขึ้นคร่อมผมทันที!!!.......มึงคร่อมกูอีกแล้วววววววว!!!

“เฮ้ยยยยยย จะปล้ำกูเหรอ”

“หึๆๆ นั่นก็อยาก….แต่ไอ้ที่อยากมากกว่าคือ……มึงตอบกูมา!!! เมื่อคืนใครกอดมึง!!!” ไอ้นภเสียงเข้มตาถลึง!!!…..ทำไมมึงเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วขนาดนี้!!!!......กูกลัว!!!!

“ไม่….ไม่รู้…..กูไม่รู้จัก…..”

“โกหก!!.....มึงคิดจะโกหกกูได้เหรอ…..ถ้ามึงไม่รู้จัก….มึงจะยืนนิ่งให้มันกอดได้ยังไง…..มึงรู้มั๊ยว่ากูละสายตาไปจากมึงไม่ได้…..ใจกูมันสั่งให้มองมึงอยู่ตลอด……ทำไมมึงทำให้กูกลายเป็นแบบนี้วะ!!!” ไอ้นภระเบิดความในใจออกมา…..

“……เมื่อคืนกูก็ละสายตาไปจากมึงไม่ได้เหมือนกัน……”ผมบอกความจริงกับมัน…..แล้วมันก็หูแดงขึ้นมาทันที

“……..นี่มึงพูดจริงเหรอ……” ไอ้นภย้อนถามด้วยเสียงที่อ่อนลง

“…..จริง…..” ผมตอบ…..แล้วเราสองคนก็สบตากัน…..ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ใจเราสองคนเริ่มใกล้กันขนาดนี้….

“หยุดๆๆ อย่ามาล่อลวงกู….บอกกูมาดีๆ….”ไอ้นภได้สติ

“…มึง….เอาเป็นว่ามันไม่มีอะไรแบบที่มึงคิดเลยจริงๆ…..ถ้ามึงไม่เชื่อมึงมองตากูสิ….” ผมเอามือทั้งสองข้างจับใบหน้าของมัน…… แล้วก็พวกผมสองคนก็ต่างมองตาของกันและกัน…..

“….อะๆๆ กูเชื่อมึงแล้ว….แต่ถ้ามีอะไร มึงต้องสัญญาว่ามึงจะบอกกูนะ” ไอ้นภยอมอ่อนให้ผม

“ได้สิ….ขอบคุณนะที่เชื่อใจกู…..อะ….นี่รางวัล” ผมตอบแล้วก็จุ๊บไปที่หน้าผากไอ้นภหนึ่งที……โอยยยย…..นี่ผมทำอะไรลงปายยยยย……เขินตัวเอง…..หนีเข้าห้องน้ำดีกว่า…..ทิ้งให้ไอ้นภนั่งยิ้มอยู่บนเตียงไปคนเดียวละกัน…

………………………….


ตอนสายๆวันนี้ป้าสมทรงก็มาลากไอ้นภออกไปทำงานครับ…..พึ่งรู้ว่าวันนี้มันต้องทำงานหนักเป็นสองเท่า เพราะมันดันบังคับให้ป้าสมทรงเลื่อนคิวงานจากเมื่อวานมาวันนี้เกือบหมด……. เห็นว่ากว่าจะเสร็จคิวสุดท้ายก็คงราวๆตีสอง……แอบสงสารมันเหมือนกันนะครับ……แต่เอาเถอะวันนี้ผมจะได้นอนพักบ้าง……อยากทำตัวขี้เกียจสักวัน….. แต่เจ้ากรรมนายเวรก็ตามมาไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆครับ อยู่ๆก็มีเบอร์ที่ไม่รู้จักโทรมา

“สวัสดีครับ” ผมรับสาย

“บีเหรอ นี่พี่เอง”

“พี่ไหนนะครับ”ผมงง

“พี่ดินไง จำพี่รหัสไม่ได้แล้วเหรอ”

“…………………….”…..อิ๊บหายแล้ว…..ลืมเรื่องไอ้พี่ดินไปซะสนิท เอาไงดีวะ

“ฮัลโหล บี ยังอยู่รึเปล่า”

“…อยู่…..อยู่ครับ…..พี่ดินได้เบอร์มาได้ยังไงครับ”ผมสงสัย…จำได้ว่าวันก่อนยังไม่ได้ให้ไปเลย

“อ้อ ได้จากมอลลี่ วันก่อนกำลังจะขอ แต่นภศูลมาซะก่อน” ไอ้พี่ดินตอบเสียงใส

“อ้อครับ ว่าแต่โทรมามีอะไรรึเปล่าครับ” ผมหวั่นใจ…

“คือพี่จะเอาหนังสือกับแนวข้อสอบเก่ามาให้”

“อ้อ ขอบคุณมากครับ…..ไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเอาที่คณะก็ได้ครับ”ผมพยายามเลี่ยง

“ไม่เป็นไรพี่เอามาให้แล้ว”

“ไม่เป็นไรจริงๆครับพี่ดิน เกรงใจครับ”

“จะเกรงใจไม่ได้ เพราะตอนนี้พี่อยู่ข้างใต้หอบี ให้พี่ขึ้นไปเลยดีไหมครับ”ไอพี่ดินตอบ…..

เชรี่ยยยยยยยยยยย……….มาถึงนี่เลย…..แล้วผมจะทำยังไงดี!!!!



……………………………..



ต่อตอนหน้านะคร๊าบ :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่18 อรุณสวัสดิ์ (12/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 12-05-2020 19:11:43
 :pig4: :pig4: :pig4:

แหม่...รู้สึกวาช่วงนี้ ฟีโรโมน ของนู๋บีถูกปล่อยออกมามากมายแน่ ๆ เลย 

มีแต่คนมาขายขนมจีบเต็มไปหมด
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่18 อรุณสวัสดิ์ (12/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 12-05-2020 19:12:06
 :mew5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่18 อรุณสวัสดิ์ (12/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 12-05-2020 21:10:45
เสร็จพี่ดินมันแน่ๆ ล่อลวงสุด
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่9 จูบ (3/5/63)updated!!
เริ่มหัวข้อโดย: Moomini ที่ 12-05-2020 21:46:06
 :pighaun:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่18 อรุณสวัสดิ์ (12/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 12-05-2020 22:18:05
 :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่18 อรุณสวัสดิ์ (12/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 12-05-2020 22:21:20
ก็รู้ว่าโดนมอมยาเพราะไอ้พี่ดิน
ไม่คิดจัดการอะไรเลยเหรอ ฆ่ามานนนน   :z6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่18 อรุณสวัสดิ์ (12/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 12-05-2020 23:39:26
 :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่18 อรุณสวัสดิ์ (12/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 13-05-2020 09:55:50
เย็นนี้มาต่อนะฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่18 อรุณสวัสดิ์ (12/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 13-05-2020 19:38:29
ซีนที่19 ไอ้พี่ดิน อย่า!


“เดี๋ยวผมโทรกลับนะครับ”ผมรีบตัดบทวางสายไอ้พี่ดิน…….ตอนนี้ขอซื้อเวลาให้ตั้งสติได้สักหน่อยก็ยังดี……คิดสิคิด…..ไอ้บีคิด……มึงจะหาทางออกยังไงดี….. โธ่เว้ย!!.....หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ทำไมถึงนึกออกแต่หน้าไอ้นภฟะ……ทำไงดีๆๆ……เดี๋ยว……นึกถึงไอ้นภก็ต้องโทรหาไอ้นภสิ……….แมร่ง!!!.......มาปิดเครื่องอะไรตอนนี้!!!......มันคงถ่ายละคร…..เอาไงดีวะ……ส่งข้อความไปละกัน….ส่วนตอนนี้…..เอาวะ….กลั้นใจชิงลงไปหาไอ้พี่ดินเลยดีกว่า…..รีบเอาของมาแล้วจะได้รีบแยกย้าย….จะปล่อยมันขึ้นมาบนนี้ไม่ได้!!

และแล้วผมก็รีบแต่งตัวครับ พร้อมกับลากกระเป๋าเดินทางลงไปด้วย เพราะจะได้ใช้ใส่ของขนขึ้นมาเลยทีเดียว….เผื่อของเยอะขนไม่หมด ไอ้พี่ดินจะได้ไม่ต้องใช้เป็นข้ออ้างในการขอช่วยยกขึ้นมาบนห้อง……โอเค….รอบคอบ…. สำรวจทุกอย่างพร้อม…..ลุย!!

“พี่ดินสวัสดีครับ”ผมทักไอ้พี่ดินที่ขณะนี้กำลังยืนเล่นมือถือโดยที่เอาหลังพิงรถสปอร์ตหรูยี่ห้อเดียวกับของไอ้นภ……แมร่ง โคตรเท่!!

“อ้าวบี เป็นไงบ้าง”ไอ้พี่ดินเงยหน้ามาทักทายเสียงใสตามปกติ

“ก็เรื่อยๆอะพี่ ว่าแต่พี่ดินมาถึงนี่ได้ไงครับ ผมเกรงใจจัง” จริงๆไม่ใช่แค่เกรงใจนะ…..กูระแวงมึงด้วย

“ฮ่าๆๆ ก็บีบอกพี่เองไงว่าอยู่หอที่เหมือนผีสิง แถวนี้ก็มีอยู่ที่เดียวนี่แหละ”ไอ้พี่ดินขำ ไม่ได้แสดงพิรุธอะไรออกมา….ส่วนเรื่องหอ…..ก็จริงแหละครับ…..เหมือนผีสิงจริง….แล้วผมก็ดันเผลอเล่าไปแล้วตั้งแต่ตอนที่อยู่ในร้านอาหาร

“เก่งมากเลยพี่ดิน ข้อมูลแค่นี้ก็หาถูก” ผมฝืนยิ้มให้…..แบบเป็นธรรมชาติ……

“อ้าว ก็พี่ใส่ใจไง น้องรหัสคนสำคัญทั้งคน” ไอ้พี่ดินพูดพร้อมยิ้มให้……จริงๆถ้าวันนั้นไอ้นภไม่ได้บอกว่าผมน่าจะถูกมอมยา…..ป่านนี้ผมคงไม่มีทางสงสัยผู้ชายตรงหน้าคนนี้ได้เลย….ทุกอย่างดูจริงใจและไม่น่าจะมีอะไรแอบแฝง

“อันนี้หนังสือนะ ส่วนอันนี้ชีทและแนวข้อสอบเก่า ส่วนคลิปบรรยายของอาจารย์ปีก่อนพี่อัดใส่thumb driveให้แล้ว” พี่ดินพูดพร้อมกับเปิดท้ายรถหยิบของต่างๆออกมา

“โห เยอะมากเลยพี่”ผมมองตามข้าวของที่ถูกเรียงกองอยู่ท้ายรถ

“ใช่ เยอะมาก พี่เลยคิดว่าเอามาให้ดีกว่า ไม่งั้นหอบเองน่าจะไม่ไหว” พี่ดินยิ้มไม่หุบ
 
“ดีนะที่ผมเตรียมกระเป๋ามาขนด้วย น่าจะใส่ได้เกือบหมด”

ว่าแล้วผมก็รับของจากไอ้พี่ดินมา แล้วนั่งยองๆทยอยเอาของจัดใส่กระเป๋า….รับส่งกันอยู่พักนึงจนเอาของใส่กระเป๋าจนเต็ม….…ผมก็นึกว่าจะหมดเรื่องแยกย้ายได้………แต่เจ้ากรรมนายเวรก็มา!!!......ไอ้ตอนลุกนี่สิ….ดันทรงตัวไม่อยู่….ลุกขึ้นมาแล้วหงายหลังซะงั้น!!!......ม่ายยยยยย…..หัวกูแตกแน่ๆ……ลานจอดรถโรยด้วยกรวด!!!......ม่ายยยยย……ภาพทุกอย่างช้าสโลว์โมชั่นอีกแล้ว…..กูใกล้ความตายอีกแล้วใช่มั๊ยยยยย!!!

หมับ!......ด้วยจังหวะที่ชาตินี้ไม่เคยนึกเคยฝันว่าจะเกิดขึ้นกับตัวผมเอง……คิดว่ามีแต่ในละครเกาหลี….ที่อยู่ๆจะมีพระเอกมาช่วยตอนจะล้มได้ทัน….ใช่ครับ ไอ้พี่ดินคว้ามือผมได้….รอดแล้วกู……แต่ปัญหามันเกิดตอนไอ้พี่ดินดึงผมกลับเต็มแรงนี่สิครับ…..ไอ้พี่ดินดันทรงตัวไม่ดีล้มหงายหลังไปซะเองแล้วมีผมที่ถูกกระชากให้ล้มลงตามไปทับไอ้พี่ดินอีกที!!! เชรี่ย!!!

โครม!!!......แล้วผมกับพี่ดินก็ล้มลงไปด้วยกัน…ตกไปในตำแหน่งที่หนังรักโรแมนติกทุกเรื่องต้องมี…..ครับ…..ปากผมกับไอ้พี่ดินสัมผัสกัน…….แล้วผมสองคนก็อยู่ในภวังค์หวานซึ้งเขินอาย….พึ่งรู้ตัวว่ามีใจให้กัน……..ใช่กับผีอะไรล่ะครับ!!!..... ไอ้พี่ดินมันดึงผมล้มลงไปด้วยขณะที่แขนอีกข้างมันยกมาพอดี…… สรุปปากผมก็ไปประกบกับข้อศอกมันน่ะสิครับ….ใช่ครับ!!!....ปากแตก!!!!......เชรี่ยยยยยยยยย!!!!

……………………………………

ตอนนี้นอกจากปากจะแตกเลือดไหลเปรอะเสื้อและศอกพี่ดินแล้ว…..หัวเข่าขวาผมก็แตก ถลอกเป็นวงเบ้อเร่อด้วยเช่นกัน….ส่วนพี่ดินนั้นสะบักสะบอมหนักกว่าผมอีกครับ….เสื้อขาดแถมหลังถลอกเป็นทางยาวเลือดไหลซิบๆ….ก็คงเพราะล้มลงบนพื้นที่เป็นกรวดแล้วมีร่างผมทับลงไปด้วยอะแหละ……แต่โชคยังดีที่หัวไม่ฟาด ไม่งั้นได้เข้าไอซียูแหงๆ….ถึงตอนนี้ผมก็เลยจำเป็นต้องพาพี่ดินขึ้นห้องเพื่อมาทำแผลก่อน จะไล่เค้ากลับไปเลยก็แลจะอำมหิตเกินไป แถมเค้าเจ็บเพราะผมเป็นต้นเหตุด้วยอะนะ…..เฮ้อ…..

ผมให้พี่ดินไปอาบน้ำ ส่วนผมก็ไปเปิดตู้รื้อเสื้อให้เค้าใส่….ถ้าไม่เปลี่ยนแล้วกลับไปทั้งอย่างงี้ มีหวังที่บ้านเค้าคงตกใจคิดว่าพี่ดินไปฟัดกับหมาที่ไหนมา….เชรี่ย….รู้ตัวอีกทีไอ้พี่ดินที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวก็มายืนอยู่ข้างหลังผมซะแล้ว………ไม่นะ……..

“บีครับ มีเบตาดีนไหม ทาให้พี่หน่อยสิ ตอนอาบน้ำแสบหลังไปหมดเลย”พี่ดินพูดพร้อมกับเบะปากหันหลังให้ผมดู…….โห……..ถลอกเป็นแถบเลย……คงเจ็บหน้าดู

“มีครับ….พี่ดินไปนั่งรอบนเตียงก่อนนะ เดี๋ยวผมทาให้”ผมรีบชี้ให้พี่ดินไปนั่งแล้วรื้อเบตาดีนออกมา

“อ๊ะ….อา…..โอ๊ย….เจ็บครับ….อ๊ะ…..ซี๊ด……ตรงนั้น…..อ๊ะ…….ไม่….อย่า….”
นี่ถ้าใครไม่รู้มาก่อนว่าเสียงนี้มาจากการที่ผมกำลังทำแผลให้พี่ดินแล้วล่ะก็ มีหวังคงคิดว่าผมกับพี่ดินกำลังเล่นบทอัศจรรย์กันอยู่แน่ๆ…..ขนาดไอ้พี่ดินหันหลังให้แล้วมีผมเป็นคนทายาเอง….ผมยังคิดเลยว่ามันส่อเข้าใจผิดได้ง่ายๆ….

“เสร็จแล้วครับ ใส่เสื้อได้” ผมบอกพร้อมกับเก็บยา

“พี่ขอยังไม่ใส่ได้ไหมครับ” ไอ้พี่ดินหันมาทำตาอ้อน…โปรดอย่าลืมว่าขณะนี้พวกผมสองคนกำลังนั่งอยู่บนเตียง…

“ทำไมล่ะครับ….เดี๋ยวไม่สบายนะ แอร์เย็น….ดูสิสั่นหมดแล้ว” ผมบอกพร้อมกับเขยิบถอยหลัง….แล้วไอ้ที่บอกว่าสั่นน่ะ กูเอง!!!! กูระแวง!!!

“จะใส่ได้ยังไง ยายังไม่แห้งดี ใส่ไปก็เลอะหมดสิ” พี่ดินตอบตาใส….ก็จริงของมัน…..เฮ้ย…..อยู่ๆพี่ดินก็เอามือมาจับหน้าผม…..เลื่อนหน้ามาใกล้…..ม่ายยยยย
“พี่ครับผมปากแตกอยู่นะ” ผมพูดพร้อมกับเริ่มเอามือยันพี่ดิน

“ก็ใช่น่ะสิ ปากแตก พี่เลยจะใส่ยาให้” พี่ดินพูดแล้วก็หยิบยาสำหรับทาปากไปทาให้อย่างอ่อนโยน…..พี่ดินดูห่วงใยผมมากครับ…..ไม่มีท่าทีที่ไม่ดีอะไรเลย…..นี่ถ้าไม่ระแวงเค้ามาก่อน…..ป่านนี้ผมก็คงไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัว….

“ขอบคุณนะครับ แล้วก็ขอโทษด้วยที่ทำให้พี่ดินเจ็บ” ผมขอบคุณและขอโทษพี่ดินอีกครั้งหลังจากที่เค้าแต่งตัวเสร็จ

“ไม่เป็นไร บีหัวไม่ฟาดพี่ก็ดีใจละ ดูแลตัวเองให้ดีนะ” พี่ดินยิ้ม เอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ…..จากนั้นเค้าก็กลับไป

สุดท้ายก็ไม่มีอะไรแบบที่ผมกลัวเกิดขึ้นเลย พี่ดินยังคงดูใจดีและอบอุ่นเหมือนเคย ไม่มีล่วงเกินอะไรผมสักนิด นึกไปนึกมา ผมจะไประแวงพี่ดินเค้าทำไม ถ้าเค้าจะทำอะไรผมจริง วันนี้ผมคงโดนไปแล้ว จริงๆผมว่าวันนั้นมันอาจจะเป็นการเข้าใจผิดกันก็ได้ ผมเห็นเค้าเมื่อกี้แล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เค้าจะวางยาผม……เฮ้อ…..ต่างกับไอ้นภ…..ไอ้คนที่ถ้าสบโอกาสก็จับได้จับเอา ทำกับผมสารพัด ลวนลามทุกทีที่เผลอ…. เอาเวลาไประแวงไอ้นภแทนดีกว่า…….แล้วทำไมผมต้องคิดถึงมันอีกแล้วเนี่ย!!!

………………………………….

วันนี้ทั้งวันก็ผ่านไปด้วยดี ไม่มีอะไรประหลาดเพิ่มเติมอีก ผมได้นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอ่านหนังสืออย่างสบายใจ จนเผลอหลับ……สบายจัง……ฝันดีด้วย….ตื่นมาก็4ทุ่มแล้ว หาอะไรกินดีกว่า แล้วค่อยกลับไปนอนต่อ

ตึงๆๆๆๆ โครม!!!!......โครม!!!  ผมตกใจแทบทำชามข้าวหล่น….อยู่ๆก็มีเสียงดังมาจากหน้าประตูห้อง….. ดังขึ้นมาแล้วก็เงียบไปเอง……..แล้วก็กลายเป็นเสียงคนบิดลูกบิดประตูซ้ำๆก่อนจะเงียบไปอีก…..ชั้นนี้ก็ไม่มีใครอยู่เลยนี่หว่า…..ไอ้นภก็ไปทำงาน…..สัด…..คนหรือผี!!!!

ผมเลยกลั้นใจเดินไปดู แต่พอเปิดประตูเท่านั้นแหละ….ไอ้นภก็ถีบกระตูเข้ามาพอดี เชรี่ยยยยยยยย  ชามข้าวปลิวสิครับ!!

“บี!!! มึงอยู่ไหน มึงเป็นอะไรรึเปล่า!!!” ไอ้นภพรวดพราวเข้ามาโวยวายในห้อง

“กูอยู่นี่…..ที่ตีนมึงนี่”ผมล้มก้นกระแทกมานอนคลุกกับข้าวที่กระเด็นเต็มพื้น

“บี ทำไมมึงเป็นแบบนี้!!!” ไอ้นภรีบโผเข้ามาประคองผมที่พื้น

“ก็มึงนั่นแหละถีบเข้ามาซะเต็มแรง กูเลยมานอนจมกองข้าวอยู่นี่ไง”

“อ้าวเหรอ ขอโทษนะ กูร้อนใจมากไปหน่อย เฮ้ย!!! ปากมึงแตก!!! ไอ้ดินใช่มั๊ย!!! มันมาข่มเหงมึงใช่มั๊ย!!! กูจะไปเอาเลือดมันมาละเลงให้ดู!!! ” ไอ้นภสติหลุด ลุกพรวดวิ่งออกไปจากห้องทันที…..


ม่ายยยยยยยยยยยยยย!!!!



.................................



ต่อตอนหน้าอะจิ :laugh:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่19ไอ้พี่ดิน อย่า!(13/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 13-05-2020 20:10:37
 :jul3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่19ไอ้พี่ดิน อย่า!(13/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 13-05-2020 20:36:31
 :pig4:
 :hao7:
 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่19ไอ้พี่ดิน อย่า!(13/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 13-05-2020 20:42:46
ค้างเลยเป็นไงละ 55555
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่19ไอ้พี่ดิน อย่า!(13/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 13-05-2020 21:13:52
ไอ่นภคล้ายจะไม่เต็ม 5555  :m20:
บีดูแลนภบ้าง :z10:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่19ไอ้พี่ดิน อย่า!(13/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 13-05-2020 21:39:55
555555
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่19ไอ้พี่ดิน อย่า!(13/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 13-05-2020 21:42:38
นภ สติหลุดไปแล้ว :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่19ไอ้พี่ดิน อย่า!(13/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 13-05-2020 21:46:43
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่19ไอ้พี่ดิน อย่า!(13/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 13-05-2020 22:38:22
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่19ไอ้พี่ดิน อย่า!(13/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 14-05-2020 01:39:53
 :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่19ไอ้พี่ดิน อย่า!(13/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 14-05-2020 14:22:51
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่19ไอ้พี่ดิน อย่า!(13/5/63)หน้าที่4
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 14-05-2020 15:17:16
ซีนที่20 ท้อง!!!


สภาพตอนนี้ผมเหมือนแม่บ้านผู้แสนลำเค็ญในละคร ที่ต้องกอดขาสามีอยู่กับพื้นไม่ยอมให้ไปไหน ส่วนไอ้นภก็เป็นบ้าไปแล้ว เอาแต่โวยวายเสียงดังไม่ฟังการอธิบายใดๆ เลือดขึ้นหน้าจะออกไปจัดการไอ้พี่ดินให้ได้ท่าเดียว

“มึงอย่าไปปกป้องมัน กูจะไปเอาเลือดหัวมันออก!!!” ไอ้นภโวยวายเหมือนคนเสียสติ

การยื้อยุดฉุดกระชากก็ดำเนินต่อไป ไม่รู้ว่านานแค่ไหน รู้แต่ว่าผมเริ่มจะหมดแรง เพราะโดนลากออกไปถึงระเบียง…….เอาไงดีวะ…..ทำไงมันถึงจะหยุด…..ถ้ามันหลุดไปได้มันได้ลงข่าวหน้าหนึ่งแน่ๆ…..เอางี้ละกัน….

“นภ!!! กูท้อง!!!”ผมตะโกนออกมา

“…………………..” ได้ผล…..ไอ้นภอึ้ง….หยุดเคลื่อนไหวทันที

“ไอ้เชี่ย!!! มันข่มขืนมึงเหรอ!!! กูจะไปฆ่ามัน!!!” ไอ้นภเสียงดังกว่าเดิม…..อิ๊บหาย……โมโหขึ้นไปอีก…….มึงลืมไปแล้วเหรอว่ากูเป็นผู้ชาย!!! กูท้องไม่ได้!!!!........เอาไงต่อดีวะ……กลิ้งตกบันไดโชว์มันดีมั๊ย….ไม่ได้…..เดี๋ยวตายจริง…..งั้นแผนสุดท้าย!!!

“โอ๊ย!!” ผมเด้งตัวเองไปกระแทกผนังเต็มแรงตามการสะบัดขาของไอ้นภ

“บี กูขอโทษ มึงเจ็บมั๊ย”ได้ผล…ไอ้นภตกใจรีบเข้ามาพยุง

“เจ็บมากเลยอะ….นภพาเราไปที่เตียงหน่อยได้มั๊ย” ผมแอ๊บทำเป็นเจ็บ แล้วส่งเสียงอ้อนมัน

“ได้ๆ” ไอ้นภรีบรับคำแล้วมันก็…..เฮ้ย……อุ้มกูด้วยท่าเจ้าหญิงเนี่ยนะ!!!! ม่ายยยยยย!!! กูอาย!!!!

กว่าจะอธิบายจนไอ้นภสงบลงได้ก็นานพอดู ถึงขั้นต้องไปเปิดกล้องวงจรปิดที่ลานจอดรถดูเลยทีเดียว คือตอนแรกมันคิดว่าพี่ดินซ้อมผมแล้วขืนใจ จากนั้นข่มขู่ไม่ให้เล่าให้ใครฟังครับ……เอ่อ…จินตนาการมันสุดจริงๆ…..

“แล้วทำไมมึงกลับเร็ว”ผมถาม

“ก็กูพึ่งเห็นข้อความที่มึงส่งมา แล้วพอโทรหามึง มึงก็ปิดเครื่อง กูเลยขอเค้ากลับมาก่อน”ไอ้นภอธิบายให้ฟัง…..เออ จริงด้วยครับ แบตมือถือผมหมด มิน่าไม่มีใครโทรมากวนเลย

“ขอโทษนะ….แล้วที่กองเค้ายอมให้กลับก่อนเหรอ”ผมถามเสียงอ่อย

“ปกติไม่ได้หรอก….แต่กูบอกเค้าว่า….กูมีธุระด่วนของคนในครอบครัว…..” ไอ้นภตอบพร้อมมองตาผมอย่างมีความหมาย……

“…….ขอบคุณนะ…….”

…………………………………..


เช้าวันถัดมาไอ้นภก็ขับรถพาผมไปคณะ  ผมเดินไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่เพราะเช้านี้ตื่นมาเข่ามันบวมขึ้นครับ แถมระบมมากกว่าเมื่อวาน ไอ้นภเลยต้องคอยพยุงเวลาผมเดินไปไหนต่อไหน ส่วนคนที่คณะก็ดูจะคุ้นกับไอ้นภแล้วครับ ไม่มีใครเข้ามากรีดร้องคลุ้มคลั่งเหมือนเมื่ออาทิตย์ก่อน จะมีอย่างมากก็แค่แอบมองเฉยๆ

“มึงนั่งนี่นะ เดี๋ยวกูไปซื้อข้าวให้” ไอ้นภพาผมมานั่งที่ม้านั่งใต้ตึกก่อนขึ้นเรียน มันไม่ยอมให้ผมเดินไปโรงอาหารครับเพราะมันกลัวขาผมจะเจ็บอีก……มันพูดเสร็จก็เดินไปเลยไม่ถามผมสักคำว่าจะกินอะไร……แต่ก็นะ….ก็ต้องขอบคุณมันแหละที่คอยดูแลผม…..

“บีขา!!....อยู่นี่เอง” แม้นกับอ้อยพิษวิ่งถลาร้องเรียกมาแต่ไกล

“เป็นไงบ้าง สองสาว”ผมทัก

“อร๊าย บีขา น่ารักเสมอเลย ว่าแต่นภไปไหนคะ เห็นแว่บๆ”แม้นเข้ามานั่งข้างๆแล้วหันไปมองซ้ายขวา

“ไปซื้อข้าวให้น่ะ พอดีบีขาเจ็บ”ผมบอกพร้อมกับโชว์รูปในมือถือให้ดู

“ตายแล้ว โดนอะไรมา ดูสิปากก็แตก” อ้อยพิษตกใจ พรางเข้ามานั่งข้างผมอีกข้าง

“เมื่อวานหกล้ม” ผมตอบ

“หายไวๆนะคะบีขา คือ…จริงๆก็อยากแสดงความเป็นห่วงมากกว่านี้นะคะ…. แต่ความสาระแนมาแรงกว่าค่ะ….บีขาช่วยเล่าเรื่องนี้หน่อยค่ะ” หนูแม้นควักมือถือออกมาส่งให้ผมดู

เชรี่ยยยยยยยยยยยยยยยย……….!!!!!

รูปที่ผมถ่ายคู่กับป้าสมทรงตอนไปงาน แพร่กระฉ่อนไปมาตามสื่อต่างๆ แถมพาดหัวข่าวกันครึกโครม ไม่ว่าจะเป็น….นักแสดงหน้าใหม่……ว่าที่ดาวรุ่ง......ผู้จัดการมือทองพาดาราปริศนาน้องใหม่มาเปิดตัว…..นั่นนี่โน่นอะไรเต็มไปหมด……เฮ้ย!!! ไปกันใหญ่แล้ว!!!

“บีขา แต่งตัวแบบนี้เหมือนคนละคนเลยนะคะ….ก็ไม่แปลกหรอกที่เรื่องนี้สื่อจะให้ความสนใจ… เพราะป้าสมทรงแกดังจะตาย แถมไม่ยอมดูแลดาราคนไหนนอกจากนภศูล แล้วอยู่ๆวันดีคืนดีป้าแกก็ให้สัมภาษณ์สื่อว่าจะปั้นคนใหม่เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว….”แม้นพูดพร้อมเกาะแขนขวาผม

“….จากนั้นก็เงียบไปเลย…..จนกระทั่งรูปบีโผล่ออกมาเนี่ยแหละ……สรุป…… จะเข้าวงการเหรอ” อ้อยพิษเกาะแขนซ้าย……นี่กำลังล็อคตัวกูไม่ให้หนีใช่มั๊ย!!!

“ไม่ได้จะเข้าวงการ ไปเป็นเพื่อนไอ้นภเฉยๆ”ผมรีบตอบ….จริงๆกูโดนมันบังคับต่างหาก…

“แหม สนิทกันจังเลยนะคะ…ว่าแต่ทำไมบีขาต้องหูแดงเวลาพูดถึงนภศูลด้วยนะ…..แปลกจัง….” หนูแม้นถามด้วยสายตาจับพิรุธ….อิ๊บหาย…..ทำไมกูหูแดง….

“แต่ยังไม่หมดแค่นี้ บีดูนี่ก่อนดีกว่า”อ้อยพิษเปิดเฟสให้ดู

ม่ายยยยยยยยยยย!!!! เพจ’XU cute boy’ เอารูปผมไปลงเต็มเลยยยยยย…….แถมไม่ใช่รูปที่มีในเฟสผมด้วย…..เกือบหมดนี่มันคือรูปแอบถ่าย!!!.......แถมcommentแทะโลมพวกนี้มันอารายยยยยยยย!!!! ม่ายยยยยยยย!!!

“ก็ตั้งแต่เมื่อวานพอสื่อบันเทิงเอารูปบีขามาลง…. เพจ’XU cute boy’เองก็ไม่ยอมน้อยหน้ามีแต่คนเอารูปบีขามาแชร์กันให้ว่อนเลยค่ะ เบียดรูปนภศูลกระเด็นไปเลย อ้อ แล้วแม้นก็โทรไปรายงานตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะคะ แต่บีขาดันปิดเครื่องค่ะ”หนูแม้นบรรยายความ...ไอ้การแบตหมดนี่มันนำพาความหายนะมาให้ผมได้ขนาดนี้เชียวรึ!!!

“คุยอะไรกันครับสาวๆ” ไอ้นภกลับมานั่งที่โต๊ะพร้อมข้าวกล่อง…….ข้าวปลาทูพริกขี้หนู….มึงเป็นอะไรกับปลาทูพริกขี้หนูมากมั๊ยเนี่ย…

“อร๊าย คุยเรื่องนี้ค่ะ” หนูแม้นบิดไปมาแล้วยื่นมือถือให้ไอ้นภดู

“เชรี่ย!!” ไอ้นภหลุดปากอุทานออกมาทันที

“กูซวยแล้วใช่มั๊ยมึง” ผมหันไปถามไอ้นภเสียงอ่อย

“มาก!!.....ดูสิแต่ละรูป……มึงต้องหัดโพสใหม่นะ แบบนี้ไม่ผ่าน”ไอ้นภพูดเสร็จก็ไล่วิเคราะห์รูปผมไปทีละรูปให้อ้อยพิษกับแม้นฟัง…..เอ่อ…..มึงห่วงแต่ท่าโพสกูเนี่ยนะ….เอาชีวิตปกติของกูคืนมา!!!

………………………………….


และแล้วการเรียนของผมก็ผ่านไปอีกวัน โดยมีไอ้นภคอยไถเฟสทำอะไรก็ไม่รู้พร้อมกับเซฟรูปผมเป็นระยะ….ว่าแต่มึงจะเซฟรูปกูไปทำไม….

ถึงตอนเย็นวันนี้ไม่มีซ้อมเชียร์หรือกีฬาครับ เพราะวันนี้จะเป็นวันที่ทุกคนมารวมกันเพื่อคัดตัวหลีดและดาวเดือนคณะ ซึ่งผมว่ามันไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลยสำหรับฝ่ายชาย เพราะยังไงๆไอ้นภก็ต้องได้เป็นเดือนแหงๆอยู่แล้วนี่ครับ มาลุ้นทางฝ่ายหญิงดีกว่า น่าดูกว่าเป็นกอง แถมน่ารักๆกันทั้งนั้น ใครจะได้เป็นดาวน๊า…..ตื่นเต้นจัง…..
 
หลังจากทุกคนมารวมกันที่ห้องเชียร์ พวกพี่ปีสองก็เอาบัตรลงคะแนนมาให้น้องๆช่วยกันโหวตว่าใครสมควรได้เป็นดาวและเดือนคณะ ทุกคนดูตื่นเต้นมากครับ สอดส่องสายตามองหน้ากันไปมาแล้วหัวเราะคิกคัก

หลังจากนับคะแนนเสร็จอีเจ้มอลลี่ก็ออกมาเป็นคนประกาศผล

“ผลของการโหวตดาวคณะทันตะปีนี้……ผู้ชนะได้แก่……อ้อยพิศ วอร์เรนเบิร์ก!!!!”

เชรี่ยยยยยยยยยยย!!!!! อ้อยพิษได้เป็นดาวคณะ!!! พวกมึงใช้อะไรโหวต!!!

“ส่วนเดือนคณะทันตะปีนี้ได้แก่……. นภศูล!!!” เจ้มอลลี่ประกาศ…..อันนี้มันก็แหงๆอยู่แล้วไหมล่ะ

“แต่เนื่องด้วยนภศูลขอถอนตัวนะคะ ดังนั้นผู้ที่ได้คะแนนรองอันดับหนื่งก็คือ มัจฉ์ นิติบรรพกิจ ได้เป็นเดือนคณะค่ะ!!!”


.......................................


ต่อตอนหน้าอะจิ :laugh:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่20 ท้อง!!!(14/5/63)หน้าที่5 update
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 14-05-2020 15:30:47
 :pig4: :pig4: :pig4:

มัจฉ์  คือใคร?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่20 ท้อง!!!(14/5/63)หน้าที่5 update
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 14-05-2020 15:46:18
 บีๆ จะได้เป็นดาราหน้าใหม่ไหมนะ จะได้แสดงหนังวายด้วยกันกับนภไปเลย  :hao6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่20 ท้อง!!!(14/5/63)หน้าที่5 update
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 14-05-2020 19:49:34
 :hao3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่20 ท้อง!!!(14/5/63)หน้าที่5 update
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 14-05-2020 22:08:01
อ้อยพิษ 5555 เอาแล้วดังใหญ่แล้ว
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่20 ท้อง!!!(14/5/63)หน้าที่5 update
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 14-05-2020 23:37:40
 :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่20 ท้อง!!!(14/5/63)หน้าที่5 update
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 15-05-2020 00:05:54
 o18
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่20 ท้อง!!!(14/5/63)หน้าที่5 update
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 15-05-2020 08:07:16
รอ :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่20 ท้อง!!!(14/5/63)หน้าที่5 update
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 15-05-2020 16:56:20
ซีนที่21 อย่าฉีก!!


“…..มัจฉ์ นิติบรรพกิจ!!! ได้เป็นเดือนคณะคนใหม่ค่ะ!!!”เจ้มอลลี่ประกาศ ทุกคนให้ห้องปรบมือกันเกลียวกราว……เดี๋ยวนะ……มัจฉ์ นิติบรรพกิจ…….นี่มันชื่อกูนี่หว่า!!!! เฮ้ย!!!

เอาแล้วไงครับ ตำแหน่งซึ่งไม่น่าจะเป็นใครไปได้นอกจากไอ้นภ อยู่ๆก็กลายเป็นของผมซะงั้น ถามว่าดีใจไหม ตอบเลยว่าไม่!! เพราะผมไม่ชอบความวุ่นวายและไม่อยากทำตัวเด่น แต่เหมือนโดนฟ้ากลั่นแกล้งครับ ยิ่งพยายามเลี่ยงเท่าไหร่ก็ยิ่งดูจะวุ่นมากขึ้นเท่านั้น

“ทำไมมึงถอนตัว”ผมหันไปว๊ากไอ้นภ

“อ้าว ก็กูมีงาน เดี๋ยวมาทำกิจกรรมคณะไม่ได้ก็จะเดือดร้อนคนอื่นเปล่าๆ กูก็เลยขอถอนตัวตั้งแต่แรกเลยไง”ไอ้นภตอบ

“ความซวยเลยมาตกที่กูว่างั้น”

“ซวยอะไรของมึง เป็นเดือนก็ดีออก ไม่ต้องเป็นหลีด ไม่ต้องซ้อมให้เหนื่อย” ไอ้นภพยายามหาข้อดีมาหลอกล่อผม…..ก็จริงของมัน….แค่ซ้อมกีฬาก็จะตายอยู่ละ

“บียังดี ทำผมนิดหน่อยก็หล่อแล้ว แต่ชั้นสิ จะรอดมั๊ย!!!” อ้อยพิษสติแตกคร่ำครวญขึ้นมา

“เอาน่า เชื่อมือแม้นเถอะค่ะ จะเปลี่ยนลิงป่าอย่างหล่อนให้กลายเป็นคนเอง” แม้นปลอบหรือด่าไม่แน่ใจ

“อี!@##@$!#@R%” อ้อยพิษหันไปด่าแม้น……ผมว่ามันไม่น่าจะรอดจริงๆแหละครับ

“ว้าย อีลิงป่า เงียบแป๊บนึง มึงกับบีขามาดูนี่” หนูแม้นเอามือนึงบีบปากอ้อยพิษ ส่วนอีกมือยื่นมือถือให้พวกผมดู

เชรี่ยยยยยย!!!!! ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที เพจ’XU cute boy’ ก็เอาเรื่องผมไปลงแล้วครับ…..+++++ยินดีกับเดือนทันตะคนใหม่ มัจฉ์ นิติบรรพกิจ ว่าที่นักแสดงในสังกัดป้าสมทรง++++…..พร้อมกับรูปที่ผมกำลังทำหน้าเหวอ!!!

ม่ายยยยยยยยยยยย!!!!ใครส่งไปเนี่ยยยยย……ในคณะนี่ไว้ใจใครได้บ้าง…..กลัวแล้ว!!!

…………………………………..

สุดท้ายผมก็ต้องยอมรับในโชคชะตาครับ เป็นก็เป็น เอาให้มันเสร็จๆ จะได้จบความวุ่ยวายซะที เมื่อทุกคนแยกย้ายกลับบ้าน ไอ้นภก็ขับรถพาผมกลับมาที่หอ พอขึ้นไปถึงห้องผม ไอ้นภก็จัดแจงรื้อตู้เสื้อผ้าผมเป็นการใหญ่

“มึงจะทำอะไร” ผมถาม

“เตรียมเสื้อผ้าให้มึงไปถ่ายรูปเดือนพรุ่งนี้ไง”ไอ้นภตอบพร้อมกับรื้อชุด

“ก็ใส่แค่ชุดนักศึกษาธรรมดาไม่ใช่เหรอ”

“ไม่ได้….มึงเชื่อกู….เตรียมไปหลายๆชุดเผื่อเปลี่ยน…ทำทั้งทีต้องทำให้เต็มที่” ไอ้นภตอบอย่างจริงจัง….ก็สมกับความเป็นมืออาชีพของมันอะนะ

“ตามใจมึงละกัน”

“ดีมาก ถ้าขัดใจมึงโดนหนักแน่……เดี๋ยว…..นี่เสื้อใคร” ไอ้นภหันมาถาม

“เสื้อพี่ดินไงที่เค้าทำขาดวันก่อน”

แคว่ก!!!! ไอ้นภฉีกเสื้อพี่ดินทันทีที่ได้ยินชื่อ

“อุ้ย ขอโทษนะ มือลั่น” ไอ้นภทำตาใสใส่…….มึงตั้งใจทำเห็นๆ…..ไอ้อาชญากร!!!

“มึงฉีกขนาดนี้กูจะเอาไปคืนยังไง”

“มึงก็ไม่ต้องเอาไปคืนไง ทำไม มึงอยากไปเจอมันมากนักเหรอ” ไอ้นภเริ่มพาลเสียงแข็ง

“กูไม่ได้อยากไปเจอ แต่กูต้องเอาเสื้อไปคืน”…….แคว๊กๆๆ!!!.......ไอ้นภฉีกเสื้อพี่ดินอีกครั้งนับครั้งไม่ถ้วน!!!! ม่ายยยยยย!!!!

“ไม่มีเสื้อละ มีแต่เศษผ้า ถ้ากล้าเอาไปคืนก็ตามใจ” ไอ้นภฉีกยิ้ม…..อย่างเป็นธรรมชาติ…..นี่กูควรจะรู้สึกยังไงกับมันดีครับเนี่ย…. อ่อนใจกับมันเหลือเกิน….มึงจะเล่นแบบนี้ใช่มะ ได้!!!

“ก็ได้ งั้นกูไม่เอาไปคืนละ ปล่อยให้พี่ดินเค้าคิดว่ากูมีใจให้เค้าก็ได้” ผมตอบไอ้นภ พร้อมยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ….. ได้ผล…..ไอ้นภกระวนกระวายขึ้นมาทันที

“……………………………….”

“ตอนแรกว่าจะฝากแม้นไปคืน จะได้จบๆ ไม่ต้องเจอกัน แต่แบบนี้เห็นทีคงไม่จบ เค้าคงนึกว่ากูชอบเค้ามากไม่ยอมคืนเพราะจะเก็บเสื้อเค้ามานอนกอดนอนดม”ผมพูดยั่วไอ้นภต่อ

“……………………………….”

“หรือกูจะบอกเค้าว่าขอเป็นที่ระลึกดี” ผมไม่หยุดครับ

“ไม่ได้ มึงจะให้ความหวังเค้าแบบนั้นไม่ได้ กูไม่ยอม” ไอ้นภโวยวาย

“มึงต้องยอม!!! เพราะมึงเป็นคนทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้!!! มึงต้องรับผิดชอบ!!!” ผมโวยกลับ…..สะใจโว๊ย….ได้ปั่นหัวไอ้นภ ฮ่าๆๆๆๆ

“ได้ กูจะรับผิดชอบเอง!!” ไอ้นภพูดจบมันก็พุ่งเข้ามาพลักผมหงายลงบนเตียง แล้วขึ้นมาคร่อมตัวผมทันที!!

“เฮ้ย!! มึงจะทำอะไรอีก!!!” ผมร้องโวยวาย

“กูก็จะไปบอกมันว่ากูเป็นแฟนมึง กูหึง กูเลยฉีกเสื้อมันทิ้ง!!!”

“มึงบ้าไปแล้วเหรอ!!! แล้วมึงขึ้นมาคร่อมกูทำไม!!!”

“ก็จะทำให้มึงกลายเป็นแฟนกูไง!!!” ไอ้นภตอบตาถลึงพร้อมโน้มตัวลงมาจนหน้าแทบจะชนกัน

“แบบนี้มันข่มขืนแล้วโว๊ย!!! ถ้ามึงจะให้กูเป็นแฟนมึง มึงก็ขอกูดีๆ!!” ผมดิ้น

“กูขอดีๆแล้วมึงจะยอมเหรอ!!”

“เออสิวะ กูยอม!!”

“……………………………….”

“………………………………”

ทุกอย่างเงียบสงัดครับ…..ไม่มีเสียงและการเคลื่อนไหวใดๆ…..อิ๊บหายละ……กูเผลอพูดอะไรออกไป…..

“บี มึงเป็นแฟนกูนะ” ไอ้นภกลั้นใจเฮือกนึงก่อนจะถามออกมาพร้อมกับกดผมแรงขึ้น…

“……ไม่อะ…..” ผมตอบ

“นี่ไง!! เห็นมั๊ยพอกูขอมึงดีๆมึงก็ไม่ยอม!!!” ไอ้นภกลับมาโวยวายเป็นบ้าอีกครั้ง

“ใครมันจะไปบ้าตกลงตอนโดนจับกดวะ!!! มึงนั่งดีๆ ขอกูดีๆ!!”

“เออ ก็ได้!!” ไอ้นภลุกขึ้นพร้อมกับดึงผมขึ้นมานั่งบนเตียงข้างๆมัน

“……………………………….”

“……………………”


“บี มึงเป็นแฟนกูนะ……”


…………………………………..





ต่อตอนหน้าอะดิ :laugh:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่21 อย่าฉีก!!! (15/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 15-05-2020 17:01:41
 :laugh:


ยอมๆไปเถอะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่21 อย่าฉีก!!! (15/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 15-05-2020 17:38:32
 :pig4: :pig4: :pig4:


ทำไมสปาร์คกันไวจัง  เจอกันได้รวมกี่วันเนี่ย?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่21 อย่าฉีก!!! (15/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 15-05-2020 21:19:38
งุ้ย ความหล่อมันเย้ายวนแหละ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่21 อย่าฉีก!!! (15/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 15-05-2020 23:46:02
อยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนขนาดนี้แล้ว ยอมๆ มันเหอะบี :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่21 อย่าฉีก!!! (15/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 16-05-2020 01:22:45
ยอมไปเลย :-[
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่21 อย่าฉีก!!! (15/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 16-05-2020 06:23:54
 :hao3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่21 อย่าฉีก!!! (15/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 16-05-2020 10:07:36
 :-[ ขาดหมดเลย
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่21 อย่าฉีก!!! (15/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 16-05-2020 13:53:37
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่21 อย่าฉีก!!! (15/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 16-05-2020 19:28:00
ซีนที่22 มันเร็วไปไหม


“บี มึงเป็นแฟนกูนะ……”

“….มึงพูดจริงหรือเล่น”

“จริง”

“มันจะเร็วไปมั๊ย”ผมถามมันตรงๆ

“เร็วไปมั๊ยเหรอ…..เอางี้…..มึงรู้จักโรมิโอแอนด์จูเลียตมั๊ย”ไอ้นภถามผม

“นิยายเหรอ รู้จักสิ”

“มึงคิดว่าคนทั้งโลกที่เคยอ่าน สัมผัสได้ถึงความรักของทั้งสองคนมั๊ย”

“ได้สิ มันเป็นนิยายรักคลาสสิคเลยนะ”

“แล้วมึงรู้ไหมว่าตั้งแต่เค้าสองคนเจอกันจนถึงวันที่ทั้งคู่ตายมันใช้เวลากี่วัน”

“เดือนนึงเหรอ”

“ไม่….มันแค่ห้าวัน…..”

“แต่นั่นมันนิยาย”

“ถึงมันเป็นนิยายแต่ถ้าคนอ่านคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ในชีวิตจริง นิยายเรื่องนี้ก็ขายไม่ออกหรอก….มันเป็นนิยายอมตะเพราะคนเชื่อว่ามันเป็นจริงได้ มันเกิดขึ้นได้ บางทีความรักมันก็มาไวกว่าที่มึงคิดนะ…...”

“……………….”

“….กูไม่ใช่คนที่รักใครง่ายๆ มึงก็รู้….”

“งั้นกูขอถามมึงตรงๆ ก่อนที่กูจะตอบมึงได้ไหม”

“ได้”

“นี่คือส่วนนึงของการเข้าถึงตัวละครของมึงรึเปล่า”ผมถามไอ้นภตรงๆ

“…………..”

“ถ้าใช่ กูว่ามึงหยุดแค่ตรงนี้ก่อน”

“…..ทำไมล่ะ….”

“เพราะกูเชื่อว่ามึงเข้าใจบทของมึงแล้ว มึงเล่นได้แน่…..หยุดก่อนที่เรื่องมันจะเลยเถิดไปกว่านี้ดีกว่า”

“………แต่ถ้ากูไม่อยากจะหยุดล่ะ…..”

“ถ้ามึงไม่หยุด ไม่กูก็มึง ใครสักคนก็คงต้องเจ็บ” ผมพูดพร้อมกับจับมือไอ้นภ

“…………..”

“กูจะบอกมึงตรงๆ…..มึงตั้งใจฟังกูดีๆนะ ……ตลอดเวลาที่กูรู้จักมึงมา กูยอมรับ ว่ากูรู้สึกดีกับมึง ทั้งๆที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้ มึงก็รู้ว่า มึงกับกูเหมือนอยู่กันคนละโลก ถ้าเป็นนิยายก็เหมือนนิยายคนละเล่ม ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก มากจนกูแทบตามไม่ทัน กูรู้ตัวอีกที มึงก็โผล่มาในความนึกคิดของกูแล้ว กูไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คือการชอบมึงไหมนะ แต่ถ้าทั้งหมดนี้มันคือการจีบเพื่อให้มึงเข้ามาในใจกูได้ กูคิดว่ามึงทำสำเร็จ แต่ถ้ามันมากไปกว่านี้ กูจะเอามึงออกจากใจกูไม่ได้” ผมบอกมันถึงความในใจ

“….งั้นมึงก็ไม่ต้องเอากูออกจากใจมึงสิ….ตอนนี้กูไม่ได้แค่อยากจะจีบมึงเพื่อการแสดง….แต่กูอยากคบกับมึงจริงๆ” ไอ้นภมองผมด้วยสายตาที่ผมไม่เคยเห็นจากใครมาก่อน

“…..แล้วมึงแน่ใจเหรอว่ามึงจะคบกับผู้ชายด้วยกันได้”

“กูไม่ได้สนใจว่ามึงจะเป็นผู้ชายรึเปล่า กูสนแค่มึงเป็นมึง เหมือนที่กูก็รู้ว่ามึงก็สนใจแค่กูเป็นกูเหมือนกัน”ไอ้นภตอบผม

“ใช่ กูสนที่มึงเป็นมึง…..ขอบคุณนะที่มึงจริงใจกับกู…..ยอมรับที่กูเป็นกู….แต่ยังไงตอนนี้กูก็คงยังคบกับมึงไม่ได้” ผมฝืนยิ้มให้กับไอ้นภ

“ทำไมล่ะ….กูไม่ดีพอเหรอ” ไอ้นภหน้าเสีย

“มึงดีไอ้นภ….ดีเกินกว่าที่กูจะกล้าฝันไว้ซะอีก….แต่กูยังมีเรื่องที่กูยังไม่ได้บอกมึง….เรื่องที่กูยังผ่านมันไปไม่ได้…..มึงรอกูก่อนได้มั๊ย…..วันนึงเมื่อกูพร้อมกูจะเล่าให้มึงฟังเอง”ผมพูดพร้อมกับจับมือไอ้นภแน่น

“ได้….เพื่อมึงกูรอได้….. แต่ถ้าตอนนี้กูยังเป็นแฟนมึงไม่ได้…..กูขอให้มึงเป็นคนพิเศษของกู…..ได้ไหม”ไอ้นภโผเข้ามากอดผม

“ได้สิ เราจะเป็นคนพิเศษของกันและกันนะ” ผมกระซิบตอบที่ข้างหูไอ้นภ….

……………………………………….


หลังจากวันที่เราตกลงเป็นคนพิเศษของกันและกัน เวลาก็เหมือนจะผ่านไปเร็วมากครับ ไอ้นภที่งานยุ่งอยู่แล้วก็ดูเหมือนจะยุ่งขึ้นกว่าเดิม ส่วนผมเองก็ต้องซ้อมกีฬาทุกวัน ทำให้เราสองคนไม่ค่อยได้เจอกันมากเท่าไหร่ แต่ความห่วงใยที่ไอ้นภมีให้ผมนั้นไม่ได้น้อยลงไปเลยครับ ไอ้นภคอยโทร คอยส่งข้อความหาผมตลอดเวลาที่มันทำได้ ทำให้ผมรู้สึกว่ามันไม่ได้หายไปไหนเลย

พอๆกับพี่ดินที่ตอนนี้ก็ส่งข้อความมาตลอดเวลาด้วยเช่นกัน แรกๆไอ้นภก็หึงหูดับตับไหม้ แต่พอมันดูข้อความที่คุยกัน หลังๆมันเลยยอมให้ผมคุยได้ เพราะบทสนทนาก็ไม่มีอะไรเกินเลย มันแค่ย้ำให้ผมอย่าอ่อยก็พอ…..กูไปอ่อยตอนไหนฟะ!!!

ส่วนอ้อยพิษกับแม้นสองคนนี้ดูจะเป็นคู่ที่งานยุ่งที่สุด เพราะแม้นลากอ้อยพิษไปอบรมความเป็นกุลสตรีใหม่แบบยกเครื่อง ให้เรียบร้อยทุกขณะจิต สำหรับเตรียมการประกวดดาวมหาลัย เมื่อไหร่ที่อ้อยพิษโวยวายแม้นจะใช้ไม้เรียวตีปาก ถ้าเคลื่อนไหวแบบไม่เรียบร้อยก็จะเอาไม้เรียวตีขา….เอาจริงๆ….ชักจะเหมือนละครเรื่องนางทาสไปทุกทีครับ….และไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหมหนูแม้นดูสาแก่ใจมากยังไงชอบกล…..แต่ก็ช่างมันเถอะครับ….ผมเองก็ต้องมาเตรียมตัวกับป้าสมทรงเหมือนกัน ดีกว่าหน่อยที่ผมไม่ต้องปรับอะไรมาก แค่ต้องเตรียมการแสดงความสามารถพิเศษเท่านั้น

พรุ่งนี้เป็นวันแรกที่กีฬาfreshyจะเริ่มขึ้นซึ่งจะดำเนินต่อเนื่องไปเป็นเวลาสองสัปดาห์ และเย็นนี้ก็จะเป็นครั้งแรกที่พวกผมจะได้ซ้อมร่วมกับคณะอักษรครับ ถามว่าทำไมพึ่งได้ซ้อม เหตุเพราะต่างฝ่ายต่างขอซ้อมกีฬาที่ต้องแข่งเดี่ยวให้ดีก่อน เพราะแนวโน้มจะชนะมีมากกว่า ส่วนการแข่งร่วมนี่ออกแนวขำกันครับ ไม่มีใครซีเรียสหรือคาดหวังอะไรมาก

………………………………….

หลังเลิกเรียนพวกผู้ชายทุกคนยกเว้นไอ้นภก็พากันไปคณะอักษร เพื่อทำความรู้จักและเริ่มซ้อมบอล ก็อย่างที่บอกครับว่าไม่ได้หวังอะไร แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะออกมาดีได้ขนาดนี้ ทุกคนตั้งใจซ้อมกันมากถึงจะยังไม่เข้าขากันเท่าไหร่ แต่ก็เห็นถึงความพยายามและความร่วมมือ บางคนเล่นเก่งมากเช่นหนูแม้นซึ่งผมเห็นฝีมือการเตะแล้วนึกว่าเป็นทีมชาติปลอมตัวมา กับอีกคนที่เก่งไม่แพ้กันนั่นก็คือ ริท เดือนของคณะอักษร ผู้ที่มีใบหน้าคมเข้ม รูปร่างสูงใหญ่บึกบึนกล้ามแน่นแบบที่ใครๆก็นึกว่ามันมาจากคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา….

“อะ น้ำ” ริทยื่นน้ำมาให้ผม หลังจากซ้อมเสร็จแล้ว

“ขอบใจ”ผมตอบ

“เตะเก่งนะ เล่นบ่อยเหรอ”ริทถามผม

“ก็เล่นบ้าง แต่ช่วงหลังไม่ค่อย ไม่มีคนเตะด้วย”

“งั้นมาเล่นกับเราสิ หรือถ้าจะไปเตะที่ไหนก็ชวนเราด้วย” ริทยิ้มให้ผม

“ได้เลย”ผมยิ้มตอบ

“….เอ่อ…..ว่าแต่วันนี้นภศูลไม่มาเหรอ”ริทอยู่ๆก็อึกอักถามถึงไอ้นภ

“มาไม่ได้มั้ง ติดถ่ายรายการ”

“แล้ว…ที่ว่า….สนิทกับนภศูลนี่จริงรึเปล่า”

“…..ก็สนิทประมาณนึง…..” ประมาณที่เมื่อคืนมันพยายามจะปล้ำกูอยู่เลยไงล่ะ!!

“คือ…เรามีเรื่องอยากจะปรึกษา..”

“ว้าย ขอโทษค่ะ”

ขณะที่ริทยังพูดไม่ทันจบ อยู่ๆมินนี่ก็สไลด์กลิ้งลงมากับพื้นแล้วมาเอาหัวมามุดอยู่ตรงเป้ากางเกงไอ้ริทพอดี
   
“เฮ้ย!!”

“อร๊าย!!!”


อะไรของพวกมึงอี๊กกกกกกก!!!!


……………………………………………………



ต่อพรุ่งนี้นะฮะ :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 16-05-2020 20:34:22
 :pig4:
 :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 16-05-2020 22:01:16
 o22
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 16-05-2020 22:15:04
 :pig4: :pig4: :pig4:

ริทคิดจะจีบนภสินะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 16-05-2020 22:22:15
 o22
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 16-05-2020 22:27:16
เอาแล้ว จะได้หึงบ้างแล้วเอาแล้ว
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 16-05-2020 23:52:55
55555555
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 17-05-2020 01:28:51
คนพิเศษ โอเค รู้เรื่อง!!  :ling1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 17-05-2020 02:59:46
เอาแล้ว คนพิเศษ โรมิโอก็มา :z1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 17-05-2020 04:39:28
 :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 17-05-2020 10:32:26
เย็นๆมาต่อนะครับ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 17-05-2020 14:01:55
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่22 มันเร็วไปไหม (16/5/63) หน้าที่5
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 17-05-2020 16:23:45
ซีนที่23 ชอบบีมานานแล้ว!!



“มินนี่เป็นอะไรรึเปล่า” ผมรีบไปพยุงมินนี่ขึ้นมา

“ขอบคุณนะบี พอดีหน้ามืดจ๊ะ….อุ๊ย”มินนี่พูดจบก็เซลงไปซบที่อกไอ้ริทอีกที….นี่มันแปลกๆนะ

“ว้าย สะดุด”อยู่ๆสมชายคณะอักษรก็สะดุดล้มลงมาใส่ไอ้ริทอีกคน

“เวียนหัวไปหมดเลยอะริท”สมชายแย่งมินนี่ออดอ้อนไอ้ริท

“นี่เธอสองคนอย่าไปรบกวนริทสิ” ชาตรีหนุ่มอักษรอีกคนเข้ามาดึงทั้งสองคนออกไป

“อุ้ย”ชาตรีสะดุดขาตัวเองแล้วลงไปนั่งที่ตักริท……เออ…เอากับมัน…คนบ้าอะไรยืนอยู่ดีๆจะสะดุดขาตัวเองได้!!

“นี่อีชาตรี ออกมาจากริทเดี๋ยวนี้นะ”สมชายจิกหัวชาตรี …….ไหนเมื่อกี้มึงบอกว่าเวียนหัว

“หนอย อีสมชาย” “ผั๊ว”ชาตรีตบสมชาย แต่สมชายหลบทัน มือชาตรีเลยไปฟาดที่หน้ามินนี่เต็มแรง….ด้วยความแรงของลูกตบทำให้มินนี่กระเด็นลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง

“เลือด……..” มินนี่ลูบปากตนเองมาดูพร้อมกับพูดเสียงสั่นขณะที่เห็นเลือดเปื้อนมือ…..เอาล่ะสิ……มินนี่ยิ่งอ่อนแออยู่….น่าสงสาร….จะเป็นลมไหม….

“…..พวกมึงตาย!!!” มินนี่กระโดดถีบพวกเด็กอักษรอย่างเต็มแรง ไร้ซึ่งความปราณีใดๆ ปราศจากภาพลักษณ์อันบอบบางก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง…….เอ่อ……ที่ผ่านมานางหลอกพวกผมมาตลอดใช่ไหม…..

และแล้วสมชาย ชาตรีและมินนี่ก็คืนร่างเดิม ตบตีกันต่อหน้าผมและริทอย่างไม่มีใครยอมใคร สู้กันสุดตัว ระเบิดพลังออกมาไม่ยั้ง ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมกันแล้ว…..แม้กระทั่งผมกับริทที่เข้าไปห้ามก็ยังพลอยโดยลูกหลงไปด้วยคนละหมัดสองหมัด…นี่ถ้าพวกมันลงแข่งชกมวย คงต้องมีใครคนใดคนหนึ่งชนะน็อคได้เหรียญทองแน่ๆครับ

“เอาไงดีวะริท กูว่ามันจะไม่หยุดกันง่ายๆแล้วสิ” ผมหันไปปรึกษาริท

“นั่นสิ งานนี้ต้องมีบาดเจ็บลงแข่งไม่ได้แหงๆ….เอาไงดีวะ….งั้นเอางี้….บี….กูขอโทษนะ” ไอ้ริทเหมือนคิดอะไรออก…..แต่เดี๋ยว…..มาทรงนี้มันต้องไม่ดีกับกูแน่ๆ……มึงช่วยปรึกษากูก่อนนนนน!!!

“สมชาย ชาตรี มินนี่ หยุด!!!” ไอ้ริทตะโกนเสียงดังใส่ทั้งสามคน…..อนิจจา…..มันไม่หยุด!!

“ริทอย่ามาห้าม!!….วันนี้ต้องเห็นดีกัน!!” “ใช่!! มันต้องตายกันไปข้าง!!” พวกมันสามัคคีกันซะงั้นครับ

“ถ้าหยุด เราจะบอกว่าเราชอบใคร!!” ไอ้ริทตะโกนลั่น….คราวนี้ได้ผลครับ…พวกมันหยุด….แล้วก็ยืนบิดเป็นสาวน้อยตัวเล็กโชว์ไอ้ริทซะงั้น…..ทำไมพวกมันน่ากลัวอย่างงี้!!!

“ใครเหรอ เขินจัง”มินนี่บอบบางใส่

“ ริทขอโทษนะ ที่ต้องบอกความจริง…..ริท…..ชอบบีมาตั้งนานแล้ว!!....ดังนั้นพวกเธออย่าเสียเวลากับเราเลยนะ!!” ไอ้ริทเล่นใหญ่โพล่งขึ้นมาด้วยอารมณ์ดราม่า…..นี่มึงกำลังเล่นละครเวทีอยู่ใช่ไหม…..แล้วมึงจะลากกูเข้าไปทำไม!!....…..แล้วพวกมึงสามตัวจะมองกูด้วยสายตาอาฆาตแบบนี้ไม่ด้ายยยย!!!

“เดี๋ยวนะ…จริงๆคือ อุ๊ป!!”ผมกำลังอธิบายแต่ยังไม่ทันจะจบประโยค ไอ้ริทก็คว้าตัวผมแล้วเอามืออุดปากซะงั้น…..เชรี่ยยย!!

“อย่าไปว่าอะไรพวกเค้าเลยบี….พวกเค้าไม่ผิดที่ไม่รู้…..จะผิดก็ผิดที่ริท…ริทไม่กล้าหาญพอที่จะบอกเรื่องของเรากับคนอื่นๆ….ริทกลัวทุกคนจะเสียใจ….ให้อภัยริทนะ….” ไอ้ริทเล่นใหญ่ต่อ….ไอ้สามคนดูสลดลงไปทันตา

“จริงเหรอบี” สมชายถามผมเสียงเครือ……ไอ้ริทหันหน้าไปอีกทางแล้วกระซิบเบาๆให้ผมได้ยินคนเดียวว่า…“บีจะตอบว่าไม่จริงก็ได้นะ แต่เราจะบอกพวกนั้นว่าบีเป็นคนบังคับให้เราพูดแบบนี้….คิดดีๆก่อนนะเราเป็นห่วง”…..นี่มึงขู่กู!!!.......ไอ้คนเลว!!!.....ไอ้ฆาตกร!!!

“ก็….ตามนั้น” ผมตอบหลังจากที่ไอ้ริทเอามือออกจากปากผมแล้ว….

“ไม่จริง!!! ชั้นไม่เชื่อ!! ม่ายยยยย!!!” ชาตรีอยู่ๆก็กรี๊ดขึ้นมา……

“ชาตรีตั้งสติ!! เพื่อคนที่เรารัก เราต้องเสียสละ เข้าใจมั๊ย” สมชายหันมาปลอบชาตรีโดยมีมินนี่คอยลูบหลัง…..นี่พวกมึงกลายเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย…..

“ได้….เพื่อริท….บีจำไว้นะ…..ถ้าวันไหนบีทำริทเสียใจพวกเราไม่ยอมแน่”ชาตรีสะอื้นไห้ก่อนที่จะพาสมชายและมินนี่วิ่งหนีไป

…….นี่กูกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย……ละครหลังข่าวยังไม่เน่าเท่านี้เลย…พวกมึงเป็นบ้ากันไปหมดแล้วจริงๆ….

“จบซะที”ผมก้มหน้าพูดอย่างอ่อนใจ….

“ไม่ มันยังไม่จบ เราต้องคุยกัน”

“จบเถอะริท กูเหนื่อย”ผมปราม…..เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว…

“ถ้ากูไม่จบ พวกมึงก็ห้ามจบ!!”….เดี๋ยวนะ…..นี่มันไม่ใช่เสียงไอ้ริทนี่……อิ๊บหาย!!!.....ผมรีบหันไปตามเสียง……แล้วก็เป็นมันจริงๆ….ไอ้นภ!!!!


……………………………..

แล้วความซวยก็มาเยือนผมอีกจนได้ อยู่ๆไอ้นภที่บอกว่าวันนี้ติดงาน ก็ดันเผือกเสร็จงานเร็วมาโผล่อยู่ข้างหลังผมซะงั้น ถามมันว่า มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มันบอกว่ามาทันตอนไอ้ริทกำลังประกาศว่าชอบผมพอดี มันเลยหยุดฟัง เพราะมันอยากรู้ว่าเกิดเรื่องอะไร แต่ยิ่งฟังอารมณ์ยิ่งขึ้น มันบอกว่าถ้ายืดเยื้อกว่านี้อีกนิดมันจะพุ่งเข้าไปร่วมต่อยด้วย แต่ต่อยใครนี่มันไม่ยอมบอกครับ ซึ่งผมก็หวั่นๆว่าคนที่จะโดนก็ไม่น่าจะเป็นใครนอกจากผมด้วยน่ะสิ…

กว่าผมกับไอ้ริทจะช่วยกันอธิบายให้ไอ้นภยอมเชื่อได้ก็ปาไปครึ่งชั่วโมง แถมมันยังจะพุ่งเข้าไปต่อยไอ้ริทอีก ฐานขู่กรรโชกผม ซึ่งมันประกาศชัดเจนว่าโลกนี้คนที่กรรโชกผมได้มีแค่มันคนเดียวครับ…..

ส่วนไอ้ริทก็มาเฉลยให้ผมกับไอ้นภฟัง เรื่องที่มาที่ไปของมัน มันเล่าว่าตั้งแต่เปิดเทอมมา มันก็ถูกทั้งเพื่อนทั้งรุ่นพี่ผู้ชาย ในและนอกคณะตามจีบตามจิกมาโดยตลอด อาจเพราะด้วยรูปร่างหน้าตาของมันที่ดึงดูดผู้ชายด้วยกันอย่างสุดๆ ประกอบกับผู้ชายที่คณะมีน้อยทำให้ตกเป็นเป้าไปอย่างง่ายดาย…ซึ่งผมก็ว่าจริง….มันเลยเครียดมากไม่รู้จะจัดการยังไง…..วันนี้มันเลยกะจะมาปรึกษาไอ้นภนี่แหละครับว่ามีวิธีรับมือกับคนเหล่านี้ยังไงบ้าง เพราะไอ้ริทเชื่อว่าไม่มีใครมีประสบการณ์มากเท่าไอ้นภอีกแล้ว ซึ่งก็จริงอีกครับ….แต่บังเอิญไอ้นภไม่อยู่ไอ้ริทเลยกะจะปรึกษาผมแทน แต่ดันเกิดเรื่องซะก่อน…..เฮ้อ…..เวรกรรมอะไรของผมเนี่ย….

…………………………….

หลังกลับมาที่หอ ไอ้นภก็ให้ผมสอนเนื้อหาวิชาที่มันโดดไป ผมสงสารมันมากเพราะต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แต่ไอ้นภมันก็ฉลาดจริงๆนะครับ ผ่านไปชั่วโมงเดียวมันก็ตามเนื้อหาของทั้งวันทัน จนผมต้องกลับมาสงสารตัวเองแทน เพราะไปๆมาๆมันกลายเป็นคนสอนผมซะงั้นสิครับ

“มึง…...” ไอ้นภถามผมขณะที่มันนั่งเล่นมือถือ

“ว่าไง” ผมที่กำลังทบทวนบทเรียนเงยหน้าขึ้นมาตอบ

“มึงว่าไอ้ริทหล่อมั๊ย”

“หล่อ”ผมตอบ

ปั่ก!!ไอ้นภปาหมอนใส่ผมทันที

“มึงจะปาหมอนใส่กูทำไม”

“มึงชมผู้ชายอื่นหล่อ”ไอ้นภทำหน้าไม่พอใจ

“ก็มึงถามกูเอง มึงจะให้กูโกหกเหรอ”

“ห้ามโกหก!!”

“เออ กูไม่ได้โกหก”

“เทียบกับกู มึงว่าใครหล่อกว่ากัน”

“ก็แล้วแต่คนชอบนะ แต่ถ้าถามกู กูไม่เคยเห็นใครหล่อกว่ามึง”

“จริงนะ”ไอ้นภหลุดเขิน

“จริง เพราะมึงสั่งห้ามโกหก”

“แล้วถ้ามันมาจีบมึงจริงๆ มึงจะชอบมันมั๊ย”ไอ้นภยิ้มขึ้นมานิดนึงแล้วถามต่อ

“ไม่อะ กูไม่ชอบผู้ชาย” ผมตอบแบบไม่ต้องคิด

“โอเค กูพอใจละ อะ เอาไปดู” ไอ้นภทำหน้าสบายใจแล้วส่งมือถือให้ผมดู

นี่มันรูปผมตอนถูกไอ้ริทอุดปาก…….
++เพจ ‘XU Cute boy’++
++ รักกลางสนามบอลวันนี้!!!เดือนทันตะ+เดือนอักษร!! จิ้นกันได้เลยจ้า!!++

เชรี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!




....................................


ต่อพรุ่งนี้นะครับ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่23ชอบบีมานานแล้ว (17/5/63)หน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 17-05-2020 17:53:18
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่23ชอบบีมานานแล้ว (17/5/63)หน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 17-05-2020 20:09:21
 o22
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่23ชอบบีมานานแล้ว (17/5/63)หน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 17-05-2020 21:46:12
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่23ชอบบีมานานแล้ว (17/5/63)หน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 18-05-2020 10:21:27
 :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่23ชอบบีมานานแล้ว (17/5/63)หน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 18-05-2020 15:26:51
ซีนที่24 ที่สระว่ายน้ำ


สรุปว่าอยู่ๆผมก็กลายเป็นคู่จิ้นกับไอ้ริทไปซะงั้นครับ นี่ขนาดคนที่แอบมาถ่ายรูปไม่ได้ยินบทสนทนาของพวกผมนะ ถ้าได้ยินป่านนี้คงพาดหัวกันครึกโครมให้คนทั้งมหาวิทยาลัยเม้ากันสนุกปากแน่ๆ แต่ไม่ว่ายังไงก็ถือว่ามีบุญอยู่บ้างที่ไอ้นภมันโผล่มาตอนนั้นด้วย ไม่งั้นถ้าอยู่ๆมันมาเห็นรูปนี้เองแล้วไม่รู้ที่มาที่ไป ผมกับไอ้ริทต้องชะตาขาดแน่ๆ…..หูย แค่คิดก็หนาวแล้วครับ

เช้าวันถัดมาก็เป็นไปตามคาด มีคนแชร์ไอ้โพสคู่จิ้นของผมออกไปเกินสามร้อยครั้งเป็นที่เรียบร้อย ไม่รวมที่กดไลค์กดเลิฟให้อีกเกินสองพันคน ……จบสิ้นแล้วครับ…..ชื่อเสียงผมป่นปี้ไม่มีเหลือ….. แถมตอนที่ผมไปคณะกับไอ้นภ ผู้คนที่เดินผ่านก็เอาแต่จับจ้องมาที่ผมแล้วก็หันไปซุบซิบนินทากันยกใหญ่ เรียกว่าไม่มีใครสนใจไอ้นภเลยสักคน เขี่ยมันตกชาร์ตความนิยมกระเด็นไปเลยครับ

การแข่งขันกีฬาfreshyก็เริ่มอย่างเป็นทางการในช่วงบ่าย พวกผมต่างคนก็แยกย้ายกันไปลงแข่งตามประเภทกีฬาที่ลงไว้ แน่นอนว่าจะให้ผลดีเยี่ยมเหมือนคณะอื่นก็คงเป็นไปไม่ได้ครับ เพราะเอาจริงๆแค่โดนบังคับลงสมัครได้ครบทุกอันก็บุญแล้ว

สุดท้ายผลการแข่งวันแรก คนที่ผ่านเข้ารอบก็มีแค่ หนูแม้นที่ชนะขาดรอยจากแบตมินตันเท่านั้น ส่วนคนอื่นที่แข่งเดี่ยวก็แพ้กันกระจุย เหลือแต่ว่ายน้ำและชกมวยที่จะเริ่มพรุ่งนี้…..และนั่นแหละครับ เรื่องที่เป็นปัญหา…..เพราะตัวผมที่ต้องลงแข่งว่ายน้ำพรุ่งนี้นั้น……ยังไม่ได้เริ่มซ้อม!!!.... ถามว่าทำไม…..ก็วุ่นกับไอ้นภจนลืมน่ะสิครับ!!!!

“มึงพึ่งจะมาซ้อมวันนี้เนี่ยนะ” ไอ้นภถาม ขณะที่เดินถือสัมภาระตามผมไปที่สระว่ายน้ำในศูนย์กีฬาของมหาวิทยาลัย

“ก็เออสิ ดีกว่าไม่ได้ซ้อมเลย กูไม่ได้ว่ายมาตั้งนานแล้วด้วย วันนี้ต้องเอาให้คุ้ม” ผมตอบ

ช่วงนี้ที่ศูนย์กีฬาเค้าสงวนสิทธิให้ใช้เฉพาะคนที่จะเข้าแข่งเท่านั้น และต้องลงชื่อมาก่อนครับ ไอ้ผมที่พึ่งจะมานึกได้ว่าต้องซ้อมเลยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า ตอนแรกเค้าจะไม่ยอมให้ผมเข้า ผมขอร้องอ้อนวอนแทบตายยังไง พี่เจ้าหน้าที่ก็ไม่ยอมท่าเดียว จนผมต้องงัดไม้ตายเรียกไอ้นภมาช่วยเจรจา คำเดียวเท่านั้นแหละครับ อนุญาตทันที!!! โลกนี้มันไม่มีความยุติธรรม!!!! หงุดหงิดโว๊ยยยยยยย!!!

“เดี๋ยวนะ มึงว่ายล่าสุดเมื่อไหร่” ไอ้นภสงสัย

“ก็…..กุมภา…..”

“โห หลายเดือนแล้วนะมึง”

“เปล่า กุมภาปีที่แล้ว….แหะๆ” ผมตอบด้วยความละอาย

“ไอ้บี มึงบ้าไปแล้ว มึงจะเอาอะไรไปแข่งกับเค้า!!” ไอ้นภโวยวายลั่น

“เอาน่าๆ ขอซ้อมก่อน เหมือนขี่จักรยานแหละ เป็นแล้วเป็นเลย ซ้อมหน่อยก็ว่ายได้”

“มึงก็นะ…เออๆ ห้ามไปก็คงไม่ฟัง…. ตามใจ… ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น….อย่าฝืน เข้าใจไหม” ไอ้นภหน้านิ่วบ่นใส่ผม

“ครับผม” ผมตอบอมยิ้ม

“กูเตือนแล้วมึงจะยิ้มทำไม” ไอ้นภยิ่งหน้านิ่วเข้าไปใหญ่

“ก็กูคิดว่ามึงตลกดีตอนทำหน้าเป็นตูด”

เท่านั้นแหละ ไอ้นภก็พุ่งมากอดแล้วก็งับหูผมทันทีครับ…..ว๊ากกกกก…..นี่มันที่สาธารณะนะโว๊ยยยยย!!!.... ผมรีบพลักมันออก….แต่ด้วยแรงควายของมัน พลักยังไงก็ไม่ขยับ…… แถมยังกอดผมแน่นกว่าเก่าอีก!!!

“ปากดีนักนะมึง…..ให้กูไปช่วยเปลี่ยนกางเกงว่ายน้ำไหม จะตลกกว่านี้อีกนะ” ไอ้นภกระซิบ พร้อมเอามือมาจับก้นผม

“ไม่เอาโว๊ย!! ไปไกลๆเลย ไอ้หื่น!!” แล้วผมก็รีบเผ่นไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที…..โว๊ย!!....ไม่รู้ทำไมผมต้องเขินขนาดนี้ด้วย!!

……………………………………..


แล้วผมก็เริ่มวอร์มอัพก่อนที่จะลงไปว่ายน้ำโดยมีไอ้นภนั่งเฝ้าอยู่ข้างสระ…..แรกๆผมก็ยังรู้สึกขัดๆอยู่บ้างครับ แต่ไม่นานทักษะเดิมของผมก็ค่อยๆกลับมา ยิ่งได้ว่ายในสระ 50เมตรแบบนี้ด้วยแล้ว การว่ายเต็มรูปแบบก็ทำได้ง่ายขึ้น ผมตั้งสมาธิกับการว่ายน้ำไปพักใหญ่ จนผมรู้สึกว่าน่าจะโอเค พอที่จะไปแข่งพรุ่งนี้ไหวก็เลยหยุดพัก แต่พอจะหันไปคุยกับไอ้นภ มันก็ดันหายไปไหนไม่รู้…..มีแต่ผู้ชายผิวแทนหุ่นล่ำซิกแพคโตเท่าลูกระนาดในชุดว่ายน้ำยืนอยู่ตรงนั้นแทน……ไอ้ริท!!!

“บี นายว่ายเก่งมาก” ไอ้ริททัก

“ไม่เก่งหรอก ไม่ได้ว่ายนานแล้ว ว่าแต่มานานยัง” ผมถาม

“มาได้พักนึง แต่เราไม่เคยเห็นบีว่าย เลยขอยืนดูคู่แข่งก่อน”ไอ้ริทยิ้มให้

“อ้าว ริทก็แข่งเหมือนกันเหรอ”

“ใช่ เรามาซ้อมแข่งกันไหม”ไอ้ริทถาม

“เอาสิ” ผมพูดเสร็จมันก็โดดลงน้ำทันที…..อ้าว…..แล้วจะดำไปไหน…..เฮ้ย……ทำไมยังไม่โผล่……มันจมน้ำรึเปล่าเนี่ย………เฮ้ยยยยยยยยย………..ม่ายยยยยยยยยยยยยย……..ไอ้ริทมึงจะดำน้ำมาดึงกางเกงว่ายน้ำกูเล่นแบบนี้ไม่ได้!!!.......มึงจะทำบ้าอะไรไอ้โรคจิต!!!!

“ฮ่าๆๆๆ แกล้งบีสนุกดี” ไอ้ริทขำ หลังจากที่ผุดมาเหนือน้ำ

“มึงเล่นอะไรเป็นเด็กไปได้!!” ผมว้ากใส่

“เอาน่าๆ ดึงนิดเดียวเอง ไม่ได้จับถอดซะหน่อย” ไอ้ริทยิ้มพร้อมขยิบตาให้…….ไอ้นี่มันชักจะอันตรายกว่าที่ผมคิดซะแล้ว…..ต้องระวังมันเพิ่มอีกตัว…

“ไปเข้าที่ได้แล้วจะได้ซ้อมแข่งเดี๋ยวมืด ”ผมรีบไล่มันไปเข้าที่ ก่อนที่มันจะมาแกล้งอะไรผมอีก

การซ้อมแข่งเริ่มต้นขึ้น ผมกับไอ้ริทตกลงว่าจะว่าย400เมตรแบบแข่งจริง พอพวกผมเริ่มออกตัว ไอ้ริทมันก็ว่ายพุ่งออกไปไวมากจนผมตกใจ ผมเลยต้องเร่งความเร็วสู้ตั้งแต่เริ่ม……50เมตรแรกไอ้ริทนำอยู่จน….50เมตรที่2ผมตามมันทัน……พอ50เมตรที่3มันแซงผมอีก…..พอกลับตัวไป50เมตรสุดท้าย ผมทุ่มพลังทั้งหมดว่ายสุดแรงจนคิดว่าแซงมันได้ที่กลางสระ…..ว่ายเข้าไป ว่ายเข้าไปอีก....จะขาดใจแล้วโว๊ยยยยยยยย!!!…….ตุ๊บ!!!.....ในที่สุดก็เข้าไปแตะขอบสระแล้ว เย้!!

ทันทีที่ผมผุดขึ้นมาจากน้ำ ผมรีบหันไปดูรอบตัว ปรากฏว่าไม่มีใคร…..อย่างงี้แสดงว่าผมแตะขอบสระก่อนสินะ!! …..ชนะแล้วคร๊าบบบบบบ …..โคตรดีใจเลย ชัยชนะหลังจากที่ไม่ได้ว่ายมาปีกว่า น้ำตาแทบไหล….

……เอ……แต่นี่มันนานไปนะ……ทำไมไอ้ริทมันยังไม่โผล่……เมื่อกี้มันยังแข่งสูสีกันอยู่เลยนะ….มันต้องถึงแล้วสิ……เฮ้ย……มันจะแกล้งอะไรกูอีก……

“ริท!!…..ไอ้ริท!!…..มึงอยู่ไหน ขึ้นมาได้แล้ว!! ไม่ตลกนะนะเว้ย!!!” ผมตะโกน…แต่ก็ปราศจากการตอบรับ…..ทั้งสระว่ายน้ำมีผมอยู่คนเดียว…..เฮ้ย…..นี่มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแล้วแน่ๆ…..มันกำลังจมน้ำ!!!

“ไอ้ริท!!!!!!”

……………………………….




ต่อตอนหน้าอะสิ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่24 ที่สระว่ายน้ำ(18/5/63)upหน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 18-05-2020 18:48:03
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่24 ที่สระว่ายน้ำ(18/5/63)upหน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 18-05-2020 18:57:08
 :pig4: :pig4: :pig4:

ริทจมน้ำจริงเหรอ?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่24 ที่สระว่ายน้ำ(18/5/63)upหน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 18-05-2020 20:14:43
 :mew5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่24 ที่สระว่ายน้ำ(18/5/63)upหน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 18-05-2020 20:21:16
หรือริทมันจะชอบมานานแล้วจริงๆ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่24 ที่สระว่ายน้ำ(18/5/63)upหน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 18-05-2020 21:58:46
 :a5: จมเหรอ??
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่24 ที่สระว่ายน้ำ(18/5/63)upหน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 19-05-2020 00:59:26
 :o12:ริท!!!
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่24 ที่สระว่ายน้ำ(18/5/63)upหน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 19-05-2020 09:13:52
วันนี้มาต่อนะฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่24 ที่สระว่ายน้ำ(18/5/63)upหน้าที่6
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 19-05-2020 14:16:56
ซีนที่25 การสูญเสีย



“ไอ้ริท!!”

ผมตะโกนสุดเสียงแต่ไอ้ริทก็ไม่ได้ตอบกลับมา ทุกอย่างตอนนี้เงียบงันและดูช้าไปหมด เวลา1วินาทีที่ผ่านไปเหมือนนานเป็นนาที ผมกวาดสายตาไปทั่วจนเห็นน้ำบริเวณกลางสระมีการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติ สิ่งที่ร่างกายผมตอบสนองออกไปทันทีโดยไม่มีความลังเลคือการว่ายน้ำสุดกำลังย้อนไปที่กลางสระ

นั่น….ร่างไอ้ริทที่ดูเหมือนไม่มีสติค่อยๆจมลงไปด้านล่าง…..ไอ้ริท……มึงห้ามตายนะ!!…. ผมพุ่งลงไปข้างหลังของมันทันทีแล้วรีบใช้มือซ้ายพาดบ่าด้านหลังในแนวทแยงไขว้กับหน้าอก พยายามจับข้างลำตัวด้านตรงข้ามของไอ้ริท แล้วใช้มือขวาว่ายตะแคงเข้าหาขอบสระ โดยพยายามพยุงตัวไอ้ริทให้ใบหน้าของมันอยู่เหนือผิวน้ำ….ตอนนี้ผมต้องใช้แรงมากจริงๆครับ….ผมไม่คิดอะไรอย่างอื่นเลย รู้แต่ต้องช่วยชีวิตมันให้ได้ แม้ว่าตอนซ้อมแข่งผมจะใช้แรงไปเกือบหมดแล้ว…. แต่ผมจะมายอมแพ้ตอนนี้ไม่ได้…อีกนิด….อีกนิด…..ถึงแล้ว!!

แล้วผมก็ลากมันขึ้นจากน้ำได้สำเร็จ!!

“ไอ้ริท!! ไอ้ริท!! มึงปลอดภัยแล้ว!!”

ผมตะโกนเรียกสุดเสียงพร้อมใช้มือเขย่าไหล่สองข้างของมัน....แต่ไม่มีการตอบสนองใดๆกลับมาจากร่างที่นอนนิ่งไม่รู้สึกตัว……และตอนนี้ร่างนั้นมันไม่หายใจ!!

ความรู้สึกเย็นวาบแผ่ซ่านไปทั่วตัวผม……ผมสั่น……เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดเหมือนถูกสูบหายไป……ทิ้งไว้แต่เพียงความกลัวที่กำลังโพยพุ่งขึ้นมาทำร้ายผม…..ผมกลัวมากครับ….ความหลังในอดีตของผมมันถาโถมเข้ามาในหัวของผมเต็มไปหมด ….ผมช่วยอะไรมันไม่ได้…..เหมือนกับที่ช่วยอะไรบีไม่ได้…….ไม่....ไม่สิ!!…..ไอ้วาฬมึงต้องตั้งสติ!!….มึงต้องทำได้!!! มึงผ่านมันมาแล้ว!! คราวนี้มึงจะต้องไม่สูญเสียใครไปอีก!!!....ผมพูดกับตนเอง…..

เพี๊ยะ!!!!!

ผมฮึดตบหน้าตัวเองฉาดใหญ่….มันได้ผลครับ….สติผมกลับมาอีกครั้ง…..ไอ้วาฬมึงจะไม่พลาดอีก!!

“ช่วยด้วยยยยยยยยย!!!!!!!!”

ผมตะโกนร้องขอความช่วยเหลือเสียงดังที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้จะทำได้ แล้วเริ่มทำการช่วยชีวิต!!

“บี!! เกิดอะไรขึ้น”ไอ้นภรีบวิ่งเข้ามาหลังจากได้ยินเสียงผมร้อง

“นภหยุด!! ริทจมน้ำ!! มึงไปแจ้งเจ้าหน้าที่เดี๋ยวนี้!!! ถ้าไม่เจอใครให้โทร1669!!” ผมตะโกนสั่งมันสุดเสียง ไอ้นภที่กำลังวิ่งเข้ามาหาผมชะงักไปนิดนึงก่อนจะตอบว่า”ได้”แล้วหันหลังกลับรีบวิ่งออกไปตามคนทันที

เมื่อผมรู้ว่ามีคนไปขอความช่วยเหลือแล้วผมเลยลงมือจัดให้ไอ้ริทนอนราบบนพื้นข้างสระ แล้วใช้มือกดหน้าผากเชยคางมันขึ้นก่อนที่จะบีบจมูกมันแล้วทำการเป่าปาก จากนั้นประสานมือสองข้างวางลงไปที่กึ่งกลางหน้าอกทำการปั๊มหัวใจสลับกับการเป่าปากตามที่เคยเรียนมา…ได้ผล!!!...ไอ้ริทมันเริ่มหายใจและรู้สึกตัว!!! ผมช่วยมันได้!!!

ผมรีบจับมันนอนตะแคง ไอ้ริทสำลักน้ำออกมาทางปาก….มันหายใจได้ดีขึ้น…..ไอ้ริท มึงต้องรอดนะ…

แล้วไอ้นภก็วิ่งกลับมาพร้อมเหล่าเจ้าหน้าที่….พวกพี่ๆเจ้าหน้าที่รีบเข้ามาดูอาการแล้วก็พาไอ้ริทไปส่งโรงพยาบาลทันที….. เมื่อผมรู้ว่าไอ้ริทมันคงปลอดภัยแล้ว …. เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดเมื่อสักครู่ก็หายไปฉับพลัน…..ขาทรุด….ดีที่ไอ้นภเข้ามาจับผมไว้ได้ทันก่อนที่เข่าจะกระแทกลงกับพื้น…ไอ้นภประคองผมไปนั่งที่ม้านั่งแล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาห่มผมไว้

“บี กูขอโทษนะ กูขอโทษ…”ไอ้นภโอบไหล่ผมน้ำตาคลอ

“มึงจะขอโทษกูทำไม”ผมถามไอ้นภ

“ถ้ากูไม่ได้ออกไปคุยโทรศัพท์มึงคงไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์เมื่อกี้คนเดียว….มึงกลัวมากใช่ไหม”ไอ้นภเอามืออีกข้างมาจับที่หน้าผม….และปาดน้ำตา…..นี่ผมกำลังร้องไห้อยู่เหรอ……ใช่…..เมื่อกี้ผมกลัวมากจริงๆ

“กลัวสิ….แต่ไม่ใช่ความผิดมึงสักหน่อย…..และที่สำคัญถ้าไม่มีมึงเมื่อกี้กูก็คงช่วยไอ้ริทไม่สำเร็จ…..ขอบคุณมากนะ”ผมโผเข้าไปกอดไอ้นภ

“กูสัญญานะว่าจะไม่ทิ้งมึงให้เจอเรื่องน่ากลัวแบบนี้อีก”ไอ้นภกอดผมแน่น

“มึงไม่ต้องสัญญาหรอก เพราะชีวิตคนเรามันไม่แน่นอน เรื่องน่ากลัวมันสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ใครก็ห้ามไม่ได้….แต่ขอแค่มีมึงอยู่….หรือแค่รู้ว่ามีมึงอยู่ที่ไหนสักแห่ง …..กูก็พร้อมจะสู้กับความกลัวนั้นนะ….กูจะผ่านมันไปให้ได้…..ขอบคุณนะ….นภ……...”


………………………………………….


เมื่อผมพักจนเริ่มดีขึ้น ไอ้นภก็พาผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ตรงไปยังโรงพยาบาลเพื่อดูอาการไอ้ริท…. เมื่อถึงโรงพยาบาลเราสองคนก็ตรงที่ห้องไอซียู ตอนนี้ไอ้ริทรู้ตัวดีแต่คุณหมอขอดูอาการก่อนเพราะเกรงว่าอาจมีปัญหาแทรกซ้อนได้

“บี ขอบคุณนะ ถ้าไม่มีนาย เราคงตายไปแล้ว”ริทขอบคุณผม

“ไม่เป็นไร ขอให้หายไวๆนะ” ผมยิ้มให้

“ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นกับมึง” ไอ้นภถามริท

“อยู่ๆก็เป็นตะคริว สงสัยเพราะโดดลงไปว่ายเลยยังไม่ได้วอร์ม” ไอ้ริทตอบ

“งั้นกูก็ผิดด้วย….. ดันชวนมึงทั้งๆที่มึงยังไม่ได้วอร์ม…..” ผมรู้สึกผิด

“ความผิดนายที่ไหนล่ะ เพราะเราทำตัวเองแหละ เต็มๆ….เออใช่ ตอนเราหมดสติไป เราเหมือนหลุดออกจากร่างด้วย”ไอ้ริทพึ่งนึกได้

“เชรี่ย…..แบบหลุดออกจากร่างงี้เหรอ” ไอ้นภถาม

“เออว่ะ สงสัยใช่ …..เราเหมือนเราลอยอยู่บนเพดาน….แล้วมองเห็นร่างตัวเองนอนอยู่กับพื้นมีบีอยู่ข้างๆ…….”ไอ้ริทค่อยๆเล่าตามความทรงจำ…..แมร่งน่ากลัวสัด

“แล้วเห็นอะไรอีก” ไอ้นภถาม

“ กูเห็นบีจูบ….เอ้ย….ฝายปอดกู แค่นั้นแหละ”ไอ้ริทตอบพร้อมมองไอ้นภด้วยสายตามีเลศนัย…..นี่มึงจงใจใช่ไหม….แล้วไอ้นภมึงจะกำหมัดทำไม!!

“ถ้าแค่นั้นก็ดี กวนตีนได้ขนาดนี้ ก็คงใกล้หายละ ไปๆไอ้บีกลับๆ” ไอ้นภอยู่ๆก็ตัดบททำท่าจะจูงผมกลับ

“เออๆ รู้แล้ว อย่าพึ่งลาก….ริท กูกลับก่อนนะ”ผมหันไปลาไอ้ริท

“โอเค กลับไปพักเถอะ นายคงเหนื่อยแล้ว ขอบคุณมาก” ไอ้ริทโบกมือให้

“หายไวๆ” ไอ้นภหันไปอวยพร

“ขอบคุณ….เออใช่ อีกอย่าง….ก่อนเราฟื้น เราได้ยินเสียงบีเรียกตัวเองว่าวาฬด้วย สงสัยเราฝันไปแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ ฝันดีนะ” ไอ้ริทบอกก่อนที่ผมสองคนจะออกจากห้องไป

“ฝันดี”


………………………



ฝากติชมด้วยนะฮะ อ่านแล้วช่วยcommentด้วยจะดีใจมากฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่25 การสูญเสีย(19/5/63)หน้าที่6 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 19-05-2020 17:31:55
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่25 การสูญเสีย(19/5/63)หน้าที่6 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 19-05-2020 19:55:05
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่25 การสูญเสีย(19/5/63)หน้าที่6 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 19-05-2020 20:11:08
 :pig4: :pig4: :pig4:

เชื่อว่า...

ตัวตนจริง ๆ ของ "บี" ในตอนนี้  ก็คือ  "วาฬ" น้องชายของ "ฉลาม"

และเชื่อว่า  "บี" ตัวจริง น่าจะเสียชีวิตไปแล้วด้วยสาเหตุการจมน้ำตาย

แต่...ทำไม "วาฬ" ถึงต้องใช้ชีวิตในฐานะตัวตนของ "บี" หว่า?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่25 การสูญเสีย(19/5/63)หน้าที่6 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 19-05-2020 20:44:26
อะไรยังไงนะคืองง
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่25 การสูญเสีย(19/5/63)หน้าที่6 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 19-05-2020 22:31:40
สรุปจริงๆบีคือวาฬสินะ :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่25 การสูญเสีย(19/5/63)หน้าที่6 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 20-05-2020 09:46:40
 :serius2: เงื่อนงำๆ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่25 การสูญเสีย(19/5/63)หน้าที่6 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 20-05-2020 14:50:06
ซีนที่26 แคว่ก


“มึงมีเรื่องอะไรอยากจะบอกกูรึเปล่า” อยู่ๆไอ้นภก็ถามขึ้นมาขณะขับรถพาผมกลับหอ

“เรื่องอะไร”ผมถามกลับ

“เรื่องวาฬ….กูคิดว่าไอ้ริทไม่ได้ฝัน”ไอ้นภหันมามองผมนิดนึงก่อนจะขับรถต่อ

“……ทำไมมึงคิดว่ามันไม่ได้ฝัน…...”

“ ก็เพราะกูเคยได้ยินมึงละเมอ เรียกชื่อตัวเองว่าวาฬ…...”ไอ้นภตอบ…..ตัวผมเย็นวาบขึ้นมาทันที

“….……………...” ผมพูดอะไรไม่ออก ทุกอย่างมันจุกอยู่ที่คอ

“ไม่เป็นไร กูแค่อยากจะบอกมึงว่า ไม่ว่ามึงจะเคยเป็นใคร กูก็จะอยู่เคียงข้างมึง….กูรอได้…..วันที่มึงอยากจะเล่าให้กูฟังเอง…..กูจะไม่สืบและไม่ถามอะไรทั้งนั้น….มึงสบายใจเถอะ”ไอ้นภจับมือผม

“ขอบคุณนะ….”ผมตอบพร้อมกับกุมมือไอ้นภกลับ…..ความอบอุ่นจากมือข้างนี้ส่งไปถึงหัวใจของผมเต็มๆ….


…………………………………………………


วันนี้เป็นวันที่ผมต้องแข่งว่ายน้ำ….จริงๆแล้วผมไม่อยากจะเข้าร่วมเลยครับ….เพราะไอ้ประสบการณ์เมื่อวานมันยังคอยวนเวียนหลอกหลอนผมไม่หาย….แต่ก็ยังดีที่ผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว….ไอ้นภมันคอยมาอยู่เป็นเพื่อนผมตลอด…. มาส่งจนถึงห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า….และจะเปลี่ยนกางเกงว่ายน้ำให้……ออกไป๊!!! ไอ้โรคจิต!!! ช่วยด้วย!!!!

และแล้วการแข่งรอบแรกเพื่อคัดเหลือ8คนก็ผ่านไปด้วยดี ผมเข้ารอบมาเป็นอันดับ3 ….โดยที่ไอ้ริทถอนตัวเพราะคุณหมอยังไม่อนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาล…..นี่ถ้ามันไม่จมน้ำซะก่อน มันคงเข้ารอบเหมือนกันแน่ๆ……สำหรับรอบต่อไปจะจัดแข่งอีกทีสัปดาห์หน้า ใจผมอยากจะแข่งให้มันเสร็จวันนี้เลย ไม่อยากไปซ้อมที่ไหนอีกแล้ว ขอห่างจากสระว่ายน้ำไปอีกสักปีน่าจะดีกว่าครับ

แต่การแข่งว่ายน้ำไม่ใช่สิ่งเดียวของวันนี้ครับ…..พวกผมต้องไปแข่งวอลเลย์บอลต่อ…..เอาจริงๆนะไอ้กีฬานี้ผมเล่นไม่ได้เรื่องเลยครับ…..ต่างกับหนูแม้นและมินนี่ที่ขณะนี้ร่าเริงเหมือนปลาได้น้ำ….ดูมีความสุขต่างกับตอนซ้อมบอลลิบลับ

“อร๊ายยยยยยยย!!!!” ผั๊วะ!!!!! เสียงมินนี่วิ่งไปตบลูกวอลเลย์ดังสนั่นไปทั้งสนาม…..หลังจากวันที่นางแอ๊บแตกกับไอ้ริท… นางก็สลัดภาพสาวน้อยบอบบางไปอย่างไม่ใยดี……ตอนนี้ตบเป็นตบ กรี๊ดเป็นกรี๊ด ด่าเป็นด่า เอาซะหนูแม้นยังแอบเหวอไปเลย….

“เลิศ!!! ชนะแล้ว!!!” หนูแม้นกรี๊ดหลังจากที่ชนะวิศวะไปอย่างขาดลอย3เซ็ตรวด
ไอ้ที่ชนะได้นี่ก็ต้องยกความดีความชอบให้หนูแม้นกับมินนี่สองคนครับ มันเล่นกันโปรจริงๆ คนอื่นก็ช่วยได้แค่ประปราย…..แต่ผมไม่ได้ห่วยที่สุดนะครับ นู่น ไอ้บอลนู่น สมาธิไม่มี เอาแต่มองหนูแม้น เล่นผิดเล่นถูกกันไปเรื่อยเปื่อย…….ยิ่งเล่นหน้ายิ่งแดง ไม่รู้มันเป็นอะไรของมัน…..ส่วนกองเชียร์นั้นไม่ต้องพูดถึงครับ กรี๊ดไอ้นภกันอย่างบ้าคลั่ง เสียงดังสนามแทบแตก และไม่ใช่เฉพาะเด็กทันตะที่มาเชียร์ พวกสาวๆวิศวะเองก็ย้ายข้างมาเชียร์ไอ้นภด้วยเช่นกันครับ…..เอาเข้าไป

ขณะที่ผมกับไอ้นภกำลังจะเตรียมตัวออกจากสนาม อยู่ๆก็มีใครคนนึงพุ่งมาประชิดตัวจากทางด้านหลัง

“เก่งมากเลย น้องบี”

“อุ่ย พี่ดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมตกใจหันไปทัก….พี่ดินนั่นเองครับ

“ตั้งแต่เริ่มแข่งเลย จริงๆตามไปดูตอนแข่งว่ายน้ำด้วยนะ”

“อ้าว ไม่เห็นรู้เลย”

“ก็พี่ไม่อยากรบกวนสมาธิ” พี่ดินยิ้มให้ ฟันขาวมีออร่าเหมือนโฆษณายาสีฟัน

“งั้นพี่มายินดีอีกทีตอนปิดงานfreshyเลยทีเดียวสิ” ไอ้นภอยู่ๆก็เข้ามาแทรกกลางวงสนทนา

“ไม่ได้หรอก น้องรหัสคนสำคัญ ต้องมาบ่อยๆ สัญญาว่าจะไม่ไปรบกวนสมาธิ” พี่ดินยิ้มไม่สะทกสะท้าน

“ไม่รบกวนหรอก ขอบคุณนะครับ” ผมบอกพี่ดิน…..แล้วมึงจะตาเขียวใส่กูทำไมไอ้นภ

“เอ้านี่น้ำเย็น จะได้หายเหนื่อย”พี่ดินยื่นน้ำให้ผม

“ขอบคุณครับกำลังหิวน้ำพอดี” ไอ้นภคว้าขวดน้ำไปดื่มอึกๆๆรวดเดียวหมด……แล้วส่งขวดเปล่าคืนพี่ดิน…

“นี่ผ้าขนหนู”พี่ดินยื่นให้ผม

“อยากได้พอดีอีกเหมือนกัน” ไอ้นภพูดแทรกพร้อมกับจะฉวยผ้าไปจากมือพี่ดินอีก….แต่….คราวนี้พี่ดินกำแน่น…ไม่ยอมปล่อย!!!......เฮ้ย…….เสียงแคว่กเบาๆ…..พวกมึงจะฉีกผ้าทิ้งกันอีกแล้วเหรอ…ว่าแต่มันต้องดึงกันแรงขนาดไหนถึงขาดได้เนี่ย…..

“นภไปเอาจากแฟนคลับดีกว่าไหมดูสิมีตั้งเยอะ”พี่ดินออกแรงจนเส้นเลือดแขนปูด
 
“ไม่ดีกว่าครับ ผมอยากได้ของพี่ดิน”ไอ้นภไม่ยอม…ดึงจนมือเกร็งพอกัน

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า พี่เรียกให้นะ…….น้องๆตรงนั้นน่ะ!!! นภศูลอยากได้ผ้าขนหนู ใครก็ได้เอามาให้หน่อย!!!!” พี่ดินหันไปตะโกนเรียกแฟนคลับ…..เท่านั้นแหละ….เชรี่ยยยย…..กองทัพยกพลมาแล้วววววววววววว

กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดๆๆๆๆ อร๊ายยยยยยยยยย

เสียงโหยหวนที่คุ้นเคยกู่ก้องกลับมาอีกครั้ง และก็เหมือนทุกที ไอ้นภถูกรุมล้อมด้วยหมู่มวลแฟนคลับและผ้าขนหนู…..

“วันนี้น้องบีว่างรึยัง ให้พี่พาไปเลี้ยงข้าวนะ” พี่ดินถามอย่างหน้าชื่นตาบาน

“เอ่อ…คือ…..”ผมตอบอึกอักสลับกับการหันไปมองไอ้นภที่ขณะนี้ถูกบังมิดอยู่กลางกลุ่มแฟนคลับ

“นภคงไม่ว่างแล้ว ไปกับพี่ละกันนะ” พี่ดินเข้ามาประชิดตัวอีก….หน้าจะชนกันแล้วววววว

“….คือ….”

“ทุกคนครับ!!!…..ผมอยากได้ผ้าของพี่ดิน!!!”เสียงไอ้นภตะโกนลั่นออกมาจากฝูงชน

กรี๊ดดดดดดด ได้ค่ะ!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!

แล้วฝูงชนก็เข้ามารุมทึ้งไอ้พี่ดินแทน…….ตอนนี้ภาพไอ้พี่ดินค่อยๆหายลับไปจากสายตา…..

“บี วิ่ง!!!” ไอ้นภวิ่งมาลากผมออกทันที


………………………………….


ไม่รู้ว่าเวรกรรมอะไรนักหนา ตั้งแต่เข้าเรียนมหาลัยมา ผมต้องวิ่งหนีชาวบ้านเหมือนโจรวิ่งราวทรัพย์ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง…….เฮ้อ…..แล้ววันนี้ผมก็ต้องมาซ้อมว่ายน้ำอีก……ไอ้นภมันไม่ยอมให้ผมเกเรครับ….มันบอกว่าถ้าผมไม่ยอมไปว่ายน้ำตอนนี้ ต่อไปผมจะหาทางเลี่ยงไปเรื่อยๆจนกลายเป็นคนกลัวสระว่ายน้ำไปเลย…..ก็คงจริงของมัน….

คราวนี้ไอ้นภมันไม่ได้มาเล่นๆครับ มันปิดโทรศัพท์แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าไปใส่กางเกงว่ายน้ำยืนอวดซิกแพคอยู่ข้างสระ พร้อมกับถือห่วงยางเป็ดเหลืองไว้ในมือ!!!.....ไม่ใช่มันว่ายน้ำไม่เป็นนะครับ แต่มันเตรียมเอาไว้โยนให้ผมถ้าเห็นท่าไม่ดี…..มันคงกลัวผมจมไปอีกคนแบบไอ้ริทครับ….ไอ้ปลื้มก็ปลื้มนะครับ แต่อายมากกว่า!!!

การซ้อมมันก็ช่วยผมได้จริงๆครับ ว่ายไปเรื่อยๆความกังวลก็ค่อยๆน้อยลง…..ไม่เหมือนเมื่อกลางวันที่ลงแข่ง….เอาจริงๆคือผมว่ายแบบไม่เต็มที่ ตอนนั้นผมยังขยาดกับสระว่ายน้ำอยู่เลย ซึ่งไอ้นภมันก็คงดูออก มันเลยบังคับผมมาลงสระต่อตอนนี้

ขอบคุณนะ…





 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่26 แคว่ก!!! (20/5/63)หน้าที่6 UP!!!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 20-05-2020 15:12:37
 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่26 แคว่ก!!! (20/5/63)หน้าที่6 UP!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 20-05-2020 16:14:06
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่26 แคว่ก!!! (20/5/63)หน้าที่6 UP!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 20-05-2020 18:37:24
 :-[
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่26 แคว่ก!!! (20/5/63)หน้าที่6 UP!!!
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 20-05-2020 21:08:56
งื้อ หน้าตาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่26 แคว่ก!!! (20/5/63)หน้าที่6 UP!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 21-05-2020 00:44:01
หน้าตาดี จริงๆเป็นทุขลาภ o22
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่26 แคว่ก!!! (20/5/63)หน้าที่6 UP!!!
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 21-05-2020 09:12:53
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่26 แคว่ก!!! (20/5/63)หน้าที่6 UP!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-05-2020 12:52:13
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่26 แคว่ก!!! (20/5/63)หน้าที่6 UP!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 21-05-2020 16:37:49
ซีนที่27 ขายวิญญาณให้ปีศาจ



การแข่งขันต่างๆก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆวันแล้ววันเล่า จนกระทั่งเหลือกีฬาที่ยังเข้ารอบ3รายการด้วยกัน นั่นคือว่ายน้ำของผม ชกมวยของไอ้บอล และฟุตบอล!!! ใช่ครับฟังไม่ผิด….ฟุตบอล….กีฬาที่ไม่มีใครคาดหวังเลยสักคนแต่ดันโชคช่วยที่รอบแรกคณะนิติขอถอนตัวเพราะอาหารเป็นพิษไปครึ่งทีม….เอาจริงๆถ้านิติมาเล่นแค่ครึ่งทีมผมก็ว่ามันคงชนะอยู่ดี เพราะไอ้ริทยังไม่ออกจากโรงพยาบาลและที่เหลือบางส่วนก็ยังจำกติกาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!!!

แล้ววอลเล่ย์บอลล่ะเกิดอะไรขึ้น….ก็ตกรอบสองไปอย่างน่าเสียดายเพราะแพ้อักษรครับ….วันแข่งจริงไอ้ริทกลับมาพอดี คนเลยครบ แถมทั้งทีมยังเล่นกันเอาเป็นเอาตายทุกคนไม่เหมือนของทีมผมที่เล่นเป็นอยู่สองคนคือแม้นและมินนี่

และวันนี้ทันตะกับอักษรก็ต้องมารวมทีมกันอีกครั้งเพื่อแข่งบอลกับวิศวะ!!.....คือจริงๆไม่ต้องแข่งก็ได้ครับ ฟังชื่อคณะก็แพ้มันแล้วครับ ทีมนู้นมันมีแต่ผู้ชายเถื่อนๆแมนๆ ถอดเสื้อเตะบอลกันทุกวัน เทียบกันแล้วก็เหมือนเอาทีมเด็กประถมไปแข่งกับทีมชาตินั่นแหละครับ มาทายกันดีกว่าว่าฝั่งวิศวะจะยิงเข้าเกินสิบลูกไหม…

“แหมๆ บีขาอย่าเครียดสิคะ เราก็ทำให้ดีที่สุดก็พอ” หนูแม้นเข้ามากอดแขนซบไหล่ผม…..แล้วทำไมไอ้บอลต้องถลึงตาใส่ด้วยเนี่ย….

“จริงด้วย เข้ารอบสองมาได้ก็เรียกว่าทำลายสถิติของทั้งทันตะและอักษรแล้วล่ะ ปกติไม่เคยผ่านรอบแรกทั้งคู่ไม่ใช่เหรอ” สมชายเข้ามาสำทับ…..ก็จริงของมันครับ

“ใครจะไปรู้เราอาจชนะวิศวะก็ได้นะ….”ไอ้ริทพูดขำๆ…..ตอนนี้มันแข็งแรงดีแล้ว

“อย่างพวกมึงเนี่ยนะจะมาชนะทีมพวกกู!! ตลกว่ะ”

อยู่ๆก็มีคน4คนเดินมาพูดเชรี่ยๆใส่พวกผม…. ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่ใคร….ทีมวิศวะนั่นเองครับ…
 
“กลับไปสนามวอลเล่ย์เถอะไป จะแข่งทั้งทีก็ต้องมาแข่งกับพวกมึงเนี่ยนะ แมร่งเสียเวลา ชนะไปก็ไม่ภูมิใจว่ะ ฮ่าๆๆ ถ้าพวกมึงชนะได้พวกกูยอมเป็นสัตว์เลี้ยงให้พวกมึงเลย” พวกวิศวะหัวเราะเยาะพวกผม…ไอ้นภกำหมัดแน่น…..

“เก็บปากไว้แทะรองเท้าแตะดีไหมคะ เผื่อสันดานจะดีขึ้นบ้าง อุ้ยลืมไป ทำยังไงสันดานก็คงไม่เปลี่ยน แพ้วอลเล่ย์แล้วพาลเหรอคะ” มินนี่โพล่มาจากไหนไม่รู้ ด่าแรงแซงทางโค้งจนทุกคนร้องซี๊ด

“อ้าว อีนี่ ปากแบบนี้ โดนสักหมัดมั๊ย” ไอ้โก้หนึ่งในทีมวิศวะจะพุ่งเข้าหามินนี่

“ก็มาสิ ตีนก็มีสองตีนเท่ากัน” มินนี่ไม่ยอมแพ้

พวกผมเห็นท่าไม่ดีแล้วครับ อารมณ์ขึ้นกันทั้งสองฝ่าย ขืนปล่อยไว้แบบนี้มันได้ยกพวกตีกันก่อนแน่ๆ ต้องรีบห้าม

“หยุด!! พอได้แล้ว เรามาแข่งกีฬาไม่ใช่มาทะเลาะกัน!!” พวกทีมวิศวะที่เหลือเข้ามาห้าม แล้วกันไอ้โก้กับพวกออกไป

“ขอโทษแทนเพื่อนเราด้วยนะ พวกมันปากไม่ดีอย่าไปถือสาเลย ปกติเด็กวิศวะไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกคนหรอก” ไอ้ลูกครึ่งหน้าหล่อ ขอโทษพวกผมแล้วยิ้มให้ก่อนจะวิ่งกลับไปที่ฝั่งวิศวะ..เออ ก็มีคนดีเหมือนกันนี่นา…

“ใครอะ”ชาตรีบิดตัวไปมาด้วยท่าทีเขินอายแต่สายตาจ้องไปที่เหยื่อ

“นั่นเล็กเดือนวิศวะปีหนึ่ง” มินนี่ตอบด้วยท่าทีเดียวกับชาตรี

“นิสัยดีเนอะ”สมชายก็เป็นไปด้วยอีกคน…..พวกมึงน่ากลัวมากครับ….ในสายตาผู้ชายคนนึง…..

“ในเพจ ‘XU cute boy’ ว่าหล่อแล้วตัวจริงหล่อกว่าอีก”หนูแม้นขอแจม มองตามเล็กไปด้วยสายตาชวนฝัน

“ทีมเราก็มีให้มองทำไมไปมองคนอื่น!!” ไอ้บอลครับ….อยู่ๆมันก็หน้าแดงโวยขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ

“โกรธอะไรบอล แค่ชมเฉยๆเอง ทางนั้นเค้าก็ดีจริงๆนี่นา หล่อแบบทางเราไม่มี” หนูแม้นหันไปตอบไอ้บอลด้วยความงงงวย…..แต่ก็เหมือนสาดน้ำมันเข้ากองไฟที่กำลังไหม้ป่า

“มีสิ นี่ไง!!”ไอ้บอลโพล่งขึ้น

“ไหนใคร….”แม้นงงขึ้นอีก

“ก็ๆๆ….นี่ไงนภศูล หล่อกว่าทางนั้นเห็นๆ นี่อีก ไอ้ริท กับ ไอ้บี….เลิกมองทางนู้นได้แล้ว!!” ไอ้บอลโวยวายแบบอึกอักอย่างมีพิรุธถึงขีดสุด….ถึงตอนนี้ป้าขายลูกชิ้นก็ดูออกแล้วกูว่า…

“ใช่ ทางนี้ก็หล่อ แต่แม้นหมายถึง เค้าหล่อแบบฝรั่ง ทางเราไม่มีไง” หนูแม้นยังตอบตาใส ไม่เข้าใจสถานการณ์

“…….เออๆๆ…..จะมองใครก็มองไปเลย!!” ไอ้บอลจนมุมแล้วก็วิ่งหนีไป…..โถ….น่าเวทนายิ่งนัก…..


…………………………………


และแล้วการแข่งขันก็เริ่มขึ้นครับ เพียง3นาที ทางวิศวะก็ยิงลูกแรกเข้าไปสำเร็จ…..จริงๆก็เตรียมใจไว้แล้วครับ ว่าคงโดนนำตั้งแต่แรกแต่ไม่คิดว่าจะไวขนาดนี้……นั่น!!.....วิศวะยิงลูกที่2เข้าประตูไปในนาทีที่5……กว่าจะจบเกมส์มันจะโดนไปอีกกี่ลูกเนี่ย…..

“ว้าย!!!” มินนี่ร้องขณะล้มกลิ้งเพราะโดนไอ้โก้สไลด์ตัดขา

“นี่ตั้งใจใช่มั๊ย!! ชั้นเห็นนะ!!!” แม้นตะโกนใส่ไอ้โก้

“พูดเรื่องอะไร เล่นธรรมดาเองนะ ถ้าบอบบางนักก็ออกไปดีกว่า” ไอ้โก้ทำท่ากวนตีนถึงขีดสุดแล้วก็วิ่งกลับไป

สักพักเหตุการณ์รุนแรงก็เกิดขึ้นอีก สมุนตนนึงของไอ้โก้ก็พุ่งชนสมชายเข้าอย่างจังจนนางล้มหน้าทิ่ม….ดูยังไงก็จงใจชัดๆ…..แถมแม้ว่าทางนู้นจะโดนใบเหลืองแต่ก็ไม่ได้ดูจะสำนึกใดๆเลย……

และในที่สุดความระยำของพวกมันก็มาลงที่ผมจนได้!!….สมุนฺAของไอ้โก้วิ่งมาพลักผมทางด้านหลัง…. แรงไหมเหรอครับ ……ก็แค่เข่าผมกระแทกพื้นจนลุกมายืนไม่ไหวแค่นั้นแหละ!!!.....สุดท้ายก็เลยต้องขอเวลานอกเพื่อเปลี่ยนตัวผู้เล่น………

“ไม่ไหวแล้ว!! นี่มันจงใจชัดๆ!!” ชาตรีโวย

“เราก็ว่าอย่างงั้น” ไอ้ริทตอบหน้านิ่ว

“จริงๆแข่งกันดีๆ เราก็สู้ไม่ได้อยู่แล้ว ยังจะมารังแกกันอีก” สมชายพูดน้ำตาคลอด้วยความเจ็บ…..ตอนล้ม หน้ามันกระแทกจนช้ำเลยครับ….แต่เจ็บกายคงไม่เท่าเจ็บใจ….

“นี่ถ้าขายวิญญาณให้ปีศาจได้ มินนี่ก็จะทำ!! เพื่อเอาคืนพวกมัน!!” มินนี่พูดด้วยความแค้นถึงขีดสุด

“….เดี๋ยวนะ….ปีศาจเหรอ….”ไอ้นภอยู่ๆก็โพล่งขึ้นมาเหมือนนึกอะไรออกขณะที่เอาน้ำแข็งประคบให้ผมอยู่

“ทำไมเหรอนภ” มินนี่และคนอื่นๆหันมาถามด้วยความสนใจ

“…..พวกมึงพร้อมจะขายวิญญาณให้ปีศาจไหมล่ะ…..” ไอ้นภยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย

“พร้อม!!!” ทุกคนตอบทันทีอย่างไม่ลังเล…..เดี๋ยวนะ….พวกมึงใจเย็น!!

“ตาต่อตา ฟันต่อฟัน” มินนี่จ้องไปทางพวกวิศวะ

“เลือดต้องล้างด้วยเลือด” แม้นพูดด้วยสายตาโหดเหี้ยม

“ความแค้นนี้พวกมันต้องชดใช้อย่างสาสม!!”สมชายทำให้บรรยากาศรอบตัวถูกย้อมไปด้วยความมืด…..

“ดี!!.….กูเคยเล่นละครเกี่ยวกับฟุตบอลมา…..มันมีแผนแบบนี้อยู่…” ไอ้นภและทุกคนเริ่มสุมหัวกัน…….จากนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง!!!

......เดี๋ยว!!.....หยุด!!.....พวกมึงบ้าไปแล้ว!!!……ทำไมพวกมึงดูชั่วร้ายกว่าไอ้พวกนั้น!!!......นี่มันลัทธิมืด!!!…….ไอ้พวกวิศวะหนีไป!!!




.......................................


ฝากติชมด้วยนะฮะ :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่27 ขายวิญญาณให้ปีศาจ(21/5/63)หน้า6
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 21-05-2020 18:29:43
 o22
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่27 ขายวิญญาณให้ปีศาจ(21/5/63)หน้า6
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 21-05-2020 20:14:51
 :pig4: :pig4: :pig4:

แผนเอาคืนอย่างไรหว่า?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่27 ขายวิญญาณให้ปีศาจ(21/5/63)หน้า6
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 21-05-2020 21:10:36
เอ็นดูเด็กๆในเรื่อง5555
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่27 ขายวิญญาณให้ปีศาจ(21/5/63)หน้า6
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-05-2020 22:36:05
 :laugh:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่27 ขายวิญญาณให้ปีศาจ(21/5/63)หน้า6
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 22-05-2020 08:37:36
 :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่27 ขายวิญญาณให้ปีศาจ(21/5/63)หน้า6
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 22-05-2020 09:01:40
 :katai2-1:
 o13 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่27 ขายวิญญาณให้ปีศาจ(21/5/63)หน้า6
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 22-05-2020 10:30:34
ดูท่าจะร้ายกันไม่เบาเลย ชอบ o18
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่27 ขายวิญญาณให้ปีศาจ(21/5/63)หน้า6
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 22-05-2020 11:34:43
.....


 :m16:  :m31:  :angry2:  :serius2:  :m16:  :m31:  :angry2:  :serius2:


ต้องเอาคืนนนนนน ไอ้เถื่อนทั้งหลาย

.....
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่27 ขายวิญญาณให้ปีศาจ(21/5/63)หน้า6
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 22-05-2020 21:01:23
ซีน28 พวกมันออกอาละวาด



ทันทีที่ทีมผมกลับไปลงแข่ง แผนการต่างๆก็เริ่มต้นขึ้น ผมที่ได้แต่นั่งประคบน้ำแข็งอยู่ข้างสนามก็ทำได้แค่รอดูด้วยความระทึก….ภาวนาอย่าให้พวกมันสติแตกจนทำเรื่องบ้าบออะไรอีกเลย…..แค่นี้ก็วุ่นวายพอแล้ว….และรอยยิ้มชั่วร้ายของพวกมันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ….

และแล้วเกมนี้ก็กลายเป็นสงครามตัวร้าย!!!

“ว้ายยยยยย….……”มินนี่ล้มไปนอนกองกับพื้น……เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นผมดูไม่ทัน….ทางวิศวะได้ใบเหลือง

“โอ๊ย…..” สมชายล้มอีกแล้ว….เมื่อกี้มันถูกชนเหรอ…..สมุนไอ้โก้ได้ใบแดง!!.....กองเชียร์ทั้งสนามก็โห่ใส่ทีมวิศวะ

“กรี๊ดดดดด!!!.......” แม้นลงไปกองกับพื้น…..ผมว่ามันแค่เดินผ่านเฉยๆนะ……อ้าวไอ้บอลลงไปนั่งคุกเข่ากอดร่างแม้นแล้วร้อง “ม่ายยยยยยยยยยยยยย”…..โว๊ยยย มันยังไม่ตาย!! …..วิศวะได้ใบแดงอีกใบ!!.....กรรมการส่ายหน้าระอากับทีมวิศวะ….

ตอนนี้วิศวะเหลือผู้เล่นแค่9คน โอกาสพลิกเกมก็เกิดขึ้น!!!

ในครึ่งแรก วิศวะดูครองเกมได้ดีกว่า แต่เป็นทีมเราที่แพรวพราวกว่า จริงๆมีอยู่ช่วงหนึ่งที่วิศวะควรได้จุดโทษ เมื่อผู้เล่นของวิศวะโดนเกี่ยวขาล้มลงในเขตโทษ แต่กรรมการเป่าเข้าข้างทีมเรา ไม่ยอมให้จุดโทษแก่วิศวะ คงเพราะภาพลักษณ์ของทางทีมนู้นป่นปี้ไปหมดแล้ว

ครึ่งหลัง ไอ้โก้เป็นบ้า คุมอารมณ์ไม่ได้ เอามือไปตะปบหน้าและผลักเข้าที่หน้าอกของมินนี่พร้อมเอาตัวกระแทกซ้ำ ความผิดหลายกระทง กรรมการต่างทนดูไม่ได้ ให้ใบแดงไอ้โก้ โดนไล่ออกไปอีกคน

เกมยังดำเนินต่อมาเรื่อยๆ ผู้เล่นวิศวะคนหนึ่งโดนไอ้นภเสียบอย่างน่าเกลียดจนล้มลง แต่กรรมการไม่สนให้เล่นต่อ!! และช่วงเวลาไม่กี่วินาทีผ่านไป ผู้เล่นวิศวะคนนั้น  ก็ลุกขึ้นมาเสียบไอ้นภบ้าง แต่คราวนี้กรรมการเป่าฟาวล์ครับ แถมกองเชียร์โห่ฝั่งวิศวะกันเต็มสนาม

เกมดำเนินต่อมาเรื่อยๆ มีจังหวะหนึ่งที่ไอ้เล็กเดือนวิศวะกำลังจะยิงบอลเข้าประตูที่กรอบเขตโทษ ทว่าโดนไอ้ริทเตะก้านคอแบบเฉียดๆ แต่กรรมการกลับไม่ให้จุดโทษแก่วิศวะครับ
 
จนมาถึงช่วงท้ายเกม ไอ้บอลได้ฟรีคิกหน้ากรอบเขตโทษ วิศวะเหลือ 8 คน ได้ตั้งกำแพง5คน  ไอ้บอลยิงฟรีคิกปรากฏว่ากำแพงวิศวะแตกครับ ลูกยิงของไอ้บอลแรงมาก ถึงแม้โกลวิศวะปัดได้แต่ลูกยังกระเด็นเข้าประตูไป เสมอกัน  3-3

สุดท้ายหมดเวลาต้องต่อเวลาพิเศษ ไอ้นภลากบอลตรงริมเส้นฝั่งขวา วิศวะพุ่งเข้ามา จริงๆแค่วิ่งเฉยๆผู้เล่นวิศวะยังไม่ทันทำอะไร กรรมการเป่าฟาวล์!!!…….นี่กรรมการมองพลาด หรือเกลียดทีมวิศวะกันแน่เนี่ย….และนี่เป็นจังหวะสำคัญที่ไอ้นภได้ยิงฟรีคิกเข้าประตูไปอย่างงดงาม และเป็นประตูแห่งชัยชนะของทีมเราครับ!!!

เชรี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย……….ทีมทันตะ+อักษร พลิกชนะ วิศวะ เนี่ยนะ……..พวกมึงบ้าไปแล้ว!!!!

สรุปพวกมันก็จบเกมนี้ไปอย่างบ้าคลั่ง…..เรื่องจริงคือหาความดีความงามไม่ได้….พวกมันงัดมาใช้หมดไม่ว่าจะเป็น วิชาการแสดง การใช้มารยา การเล่นใหญ่ ทำดูซื่อๆ ดูเป็นเหยื่อ เจ็บ10แต่แสดงออก1000 ใช้วิธีสังเกตุองศาการมองเห็นของกรรมการ เล็งจังหวะความเร็วในการปลอมอุบัติเหตุ เทคนิคมุมกล้อง เทคนิคการปลุกใจกองเชียร์ …….โอ้ยยยยยยยยยย……พวกมันขายวิญญาณให้ไอ้นภกันไปแล้วจริงๆด้วยยยยยย………กลัวแล้ววววววววว

“บีใช่ไหม เราขอโทษแทนเพื่อนเราด้วยนะ” เล็กรีบวิ่งมาหาผมหลังเกมจบ

“ขอโทษเราทำไม”

“ก็มันทำนายเจ็บจนเล่นต่อไม่ไหวเลยนี่ไง” เล็กพูดพร้อมแสดงสีหน้าเป็นห่วงอย่างมาก

“ไม่เป็นไร เพื่อนนายคงไม่ตั้งใจ”

“…….เราว่ามันตั้งใจ…..เราถึงมาขอโทษแทน…...” เล็กหน้าสลด

“ไม่ๆๆ คิดซะว่ามันไม่ตั้งใจดีกว่านะ ไหนๆเกมก็จบไปแล้ว จะมาคิดร้ายกันไปทำไม เรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่า” ผมยิ้มให้เล็ก……ก็ผมจะไปฟื้นฝอยเพื่ออะไรล่ะครับ ไอ้ทีมผมมันโกงกว่าพวกไอ้โก้ตั้งเยอะ อิ๊บหายพอดีถ้าพวกวิศวะมันจับได้

“นายเป็นคนดีมากเลยบี ขอบคุณนะ ดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกับนาย” ไอ้เล็กยิ้มให้ผม……ฉึก……เหมือนโดนมีดแทง…..ผมกลายเป็นคนเลวหนึ่งในขบวนการปีศาจของพวกไอ้นภไปแล้ว ต้องมาหลอกลวงคนดีแบบนี้…..ฮือ

แต่ก็นั่นแหละครับ สบายใจได้แค่แป๊บเดียว…..เหมือนฟ้าสงบก่อนพายุจะมา……ไอ้ริทเดินกลับมาข้างสนาม

“ไอ้ริท กูขอคุยกับมึงหน่อย” ไอ้เล็กเปลี่ยนท่าทีไปชัดเจนเวลาคุยกับไอ้ริท…..มันคงแค้นที่โดนเตะก้านคอไปแน่ๆ

“ได้ มึงเดินนำไปสิ”ไอ้ริทแสดงสีหน้าท้าทาย….แล้วเดินตามไอ้เล็กไป…..อิ๊บหายแล้ว!!!มันจะไปต่อยกันใช่ไหม!!

ผมห้ามมันสองคนไม่ทันเพราะมันเดินจ้ำอ้าวๆกันออกไป ครั้นจะให้ผมวิ่งตามก็เจ็บเข่าอยู่วิ่งไม่ไหว…..ทำไงดีวะ….ไอ้นภก็ยังถูกแฟนคลับรุมทึ้งอยู่กลางสนาม…..แม้นก็หายไปไหนไม่รู้……อ้าว มินนี่ สมชาย ชาตรีเดินมาทางนี้…..ให้พวกมันไปห้ามดีกว่า……สัด!!!....พวกไอ้โก้เดินตามมาอีก…..แมร่งจะตบจะต่อยกันตรงนี้มั๊ย…..โว๊ยแยกร่างไม่ถูก…….เครียด!!!!

“นี่พวกเธอ!!” ไอ้โก้และสมุนตามพวกมินนี่มาทันที่โซนม้านั่ง…ถามว่าไกลจากผมไหม….ตรงหน้าผมนี่แหละครับ!!

“ว่ายังไง” มินนี่ถามด้วยหน้าตาเหวี่ยงสุดฤทธิ์…….พวกมึงจะมาตีกันแบบเกมจบคนไม่จบแบบนี้ไม่ได้!!

“พวกเราจะมาบอกว่า….พวกเราขอโทษ…..” ไอ้โก้ตอบ…..อ้าว……คดีพลิก…..ทำไมมันยอมรับผิดง่ายจังวะ…

“เดี๋ยวนะ ทำไมอยู่ๆยอมขอโทษง่ายจัง มีเบื้องหลังอะไรรึเปล่าเนี่ย” สมชายถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

“ก็เพราะถ้าไม่ยอมรับผิดแต่โดยดี เจ๊จะเล่นพวกมันไง” อีเจ๊มอลลี่โผล่พรวดออกมา

“ว้ายคุณพี่ มาได้ยังไงคะ”มินนี่ตกใจไหว้ย่อ

“ก็เจ๊เห็นเหตุการณ์บนสแตนด์เชียร์น่ะสิ เลยโทรไปหาประธานกีฬาของวิศวะให้มาจัดการ นี่ถ้าไม่ยอมมาขอโทษดีๆหรือขอโทษแล้วพวกเธอไม่ให้อภัย พวกรุ่นพี่วิศวะจะจับงานรับน้องเฉพาะกิจให้เป็นกรณีพิเศษเลย”เจ๊มอลลี่พูดแล้วมองตาดุไปที่พวกไอ้โก้….พวกมันได้แต่ก้มหน้างุดครับ…..พวกมินนี่หันไปมองหน้ากันแล้วพยักหน้า

“อะ ก็ได้ ในเมื่อขอโทษแล้ว พวกเราก็ให้อภัย”มินนี่พูดกับพวกไอ้โก้แล้วยิ้มให้

“จริงเหรอ ขอบคุณพวกเธอมานะ”พวกไอ้โก้รีบตอบอย่างโล่งใจ

“จริง ให้อภัยแล้ว…..แต่เรื่องมันยังไม่จบค่ะ!!!” มินนี่ตาลุกวาวขึ้นมาอีกครั้ง

“ อ้าว ทำไมล่ะ” ไอ้โก้งง

“ก็เพราะพวกนายบอกว่า…..ถ้าพวกเราชนะได้พวกนายจะยอมเป็นสัตว์เลี้ยงให้ยังไงล่ะ……”ชาตรียิ้มเหี้ยมจนพวกไอ้โก้หน้าเหวอ

“ขอโทษนะ ให้อภัยพวกเรา พวกเราผิดไปแล้วววว” พวกไอ้โก้พนมมือขอร้องพวกมินนี่ด้วยความหวาดกลัว…..พวกมันคงแน่ใจแหละว่าไอ้พวกนี้มันเอาจริง…..

“โถๆๆๆ อย่าพึ่งกลัวไปเลยพ่อหนุ่ม……พวกเราไม่ใจร้ายกับพวกเธอหรอก จะเอาไปเลี้ยงแค่วันนี้เท่านั้นแหละ….. จะดูแลอย่างดีเลยจ๊ะ…..ได้ใช่ไหมคะคุณพี่มอลลี่”สมชายพูดพร้อมเดินเข้าไปเชยคางสมุนคนหนึ่งในแก๊งของไอ้โก้ ก่อนจะหันไปขอการยืนยันจากอีเจ๊

“ก็ต้องอย่างงั้นสิคุณน้อง เป็นพูดชายพูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น!! พาตัวพวกมันไปเลยจ๊ะ!!”อีเจ๊อนุญาต….เท่านั้นแหละพวกมินนี่กับอีเจ๊ก็ลากพวกไอ้โก้ออกไปทันที……..,

“ม่ายยยยยยยย” พวกไอ้โก้ร้องลั่นแต่ไม่อาจขัดขืน….และพวกมันก็ค่อยๆถูกลากจนหายลับไปจากสายตา…..

น่ากลัวสัด!!!......ว่าแต่…….กูลืมอะไรไปไหม…..อิ๊บหาย…..ลืมเรื่องไอ้ริท……ทำไงดีวะ….ป่านนี้ต่อยกันฟันหักไปรึยังก็ไม่รู้!!!!



…………………………….



ต่อตอนหน้านะฮะ :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีน28 พวกมันออกอาละวาด (22/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 22-05-2020 21:09:29
 :pig4: :pig4: :pig4:

ริทกับเล็ก  ต่อยกันจน "ปากเจ่อบวมแดง" หรือเปล่า  อิอิ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีน28 พวกมันออกอาละวาด (22/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 22-05-2020 21:59:41
 :laugh:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีน28 พวกมันออกอาละวาด (22/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 22-05-2020 23:23:42
น่ากลัว555 :laugh:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีน28 พวกมันออกอาละวาด (22/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 23-05-2020 07:01:54
 :hao6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีน28 พวกมันออกอาละวาด (22/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 23-05-2020 12:16:38
 o18
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีน28 พวกมันออกอาละวาด (22/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 23-05-2020 19:22:26
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีน28 พวกมันออกอาละวาด (22/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 23-05-2020 20:08:45
ซีนที่29 ริทVSเล็ก


เอาล่ะสิครับ ทำยังไงดี…..เอาวะ…..กระเพลกไปเองนี่แหละ!! ว่าแต่พวกมันไปอยู่ไหนกันแล้วเนี่ย!!!

“น้องบี!! อย่าพึ่งขยับ!!เข่าเจ็บไม่ใช่เหรอ….นั่งก่อน” พี่ดินโผล่พรวดมาจากไหนอีกไม่รู้จับผมนั่งลงแล้วเอาสเปรย์มาพ่นให้…..เค้าดูใส่ใจผมมากเลย……เดี๋ยว…..นี่ไม่ใช่เวลามาชื่นชม….บีมึงมีสติก่อน!!....คนจะฆ่ากันตายแล้ว!!

“พี่ดินขอบคุณนะครับ…..แต่ผมต้องรีบไป”ผมพยายามลุกเดิน แต่นั่นแหละครับไปแบบกระเพลกๆ

“เดี๋ยวจะรีบไปไหน ไปไม่ไหวหรอก” พี่ดินท้วง

“ต้องไหวพี่ ไอ้ริทมันเดินตามไอ้เล็กไป ผมก็มันจะมีเรื่อง”ผมรีบอธิบาย

“พี่ไม่รู้ว่าใครคือริทใครคือเล็กแต่ถ้ามันสำคัญกับน้องพี่ เดี๋ยวพี่พาไปเอง” พูดเสร็จพี่ดินก็เอาแขนผมไปพาดไหล่แล้วช่วยพยุงพาเดิน……ทำไมเค้าอย่างงี้วะ…..

“ว่าแต่จะไปไหนล่ะ”พี่ดินถาม…..เออ …..นั่นสิ…ไปไหนดีฟะ

“ไม่แน่ใจเลยพี่ดิน แต่ผมว่าพวกมันต้องไปไม่ไกล….แล้วก็คงเป็นที่ลับตาคน”ผมพยายามวิเคราะห์

“ไม่ไกล….ลับตาคน….พี่ว่าพี่รู้แล้ว”พี่ดินนึกอะไรขึ้นได้แล้วพาผมไปที่ห้องล็อกเกอร์อีกฝั่งนึงของสนามบอลที่วันนี้ไม่มีคนใช้

ปัง!!! โครม!!

ยังไม่ทันที่ผมกับพี่ดินจะเข้าไปด้านใน เสียงโครมครามก็ดังขึ้นมาจะพวกผมสะดุ้ง…..นี่มันต่อยกันรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ….อิ๊บหายแล้ว….ต้องรีบเข้าไปห้าม…. พวกมันส่งเสียงเถียงกันดังลั่น….

“ทำไมมึงทำแบบนี้!!”

“ทำเรื่องอะไร!!”

“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่อง!!”

“ก็ไม่รู้จริงๆ!!”

“จะไม่รู้ได้ไง ก็ที่มึงทำสารพัดตั้งแต่ก่อนเกมเริ่มแล้ว มึงปั่นหัวกู มึงอยากให้กูเป็นบ้านักใช่มั๊ย”

“หยุดนะ!! เราไม่รู้เรื่อง!!”

ปัง!!!

“นี่ไงกูเป็นบ้าสมใจมึงแล้ว!!!”

เชรี่ยยยยย……มันฆ่ากันแล้วใช่มั๊ย……หยุด!!!......

ข้าวของในห้องกระจายเต็มไปหมด…..ถังขยะกลิ้งอยู่กับพื้น……ล็อกเกอร์ตู้หนึ่งมีรอยบุบ….มันต้องมีใครชกพลาดไปโดนแน่ๆ…….นั่น……ไอ้คนที่หันหลังให้พวกผมกำลังกำหมัดแม่น…..มีเลือดหยดจากที่มือลงพื้น…….แล้วคนที่อยู่อีกด้านก็คือไอ้ริท….อ้าว…..ไม่ใช่…..

“กูชอบมึง!! ชอบมาตั้งนานแล้วด้วย!!! มึงคบกับกูนะ!!!”

ภาพที่ผมกับพี่ดินเห็นก็คือ….ไอ้บอลลงไปคุกเข่าขอคนตรงหน้าเป็นแฟน……แล้วคนที่โดนขอก็ไม่ใช่ใครแต่เป็น……แม้นเดือน!!!!......แมร่ง….พีคสัดครับ…..

“………………”

“…………………...”

“…..คนบ้า…...” หนูแม้นพูดออกมาเบาๆอย่างเขินอาย

“ตกลงนะ”ไอ้บอลเสียงสดใสขึ้น

“ ไม่รู้ไม่ชี้” แม้นเดือนบิดไปมาสามทีแล้วทำท่าจะเดินหนีออกมาแต่ไอ้บอลจับแขนแม้นไว้แล้วดึงเข้ามากอด

“ไม่ให้หนีไปไหนแล้ว…..”

“ คนบ้า….เค้าเขินนะ” หนูแม้นดีดดิ้นต่อพองาม

“ถ้าไม่ตกลง ก็ไม่ปล่อย จะให้เขินตายกันไปตรงนี้แหละ”ไอ้บอลส่งสายตาให้แม้นแล้วค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปเหมือนจะจูบ…

“อุ๊ย….เชรี่ย!!!” หนูแม้นอยู่ๆก็อุทานตอนที่เห็นผมกับพี่ดินยืนแอบดูอยู่

“โทษทีๆ ตามสบายเลยนะ จะไปตามหาคนอื่นน่ะ” ผมยิ้มให้แล้วยกนิ้วกดไลค์ให้ไอ้บอล……จากนั้นก็รีบหมุนตัวกลับพร้อมกับพี่ดิน

“เชรี่ย!!!!” ผมกับไอ้พี่ดินตกใจอุทานออกมาพร้อมกัน เพราะพอหันกลับไปดันเจอไอ้นภยืนกอดอกจ้องตาเขม็งอยู่ด้านหลัง

“นี่กล้ามากนะ มายืนกอดกันในห้องล็อกเกอร์กลางวันแสกๆ!!” ไอ้นภยิ้มแต่พูดเสียงเหี้ยม…..กลัวแล้ววววว

“เดี๋ยวนะ มึงอย่าเข้าใจผิด” ผมรีบบอกไอ้นภ

“ไม่ผิดหรอก เค้าก็เข้าใจถูกแล้วนี่” พี่ดินพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายใส่ไอ้นภ……เหมือนเอาเบนซินสักแกลลอนสาดเข้าไปในกองเพลิงครับ….. กูตายแน่!!!

“งั้นเหรอครับ”ไอ้นภยิ้มอย่างชั่วร้ายกว่าให้พี่ดิน……เอาแล้วววววว…….มึงจะตีกันอีกคู่ใช่ไหม!!!

“นภ ฟังนะ….คือ” ผมพยายามอธิบาย

“ไม่ต้องอธิบายแล้ว กูรู้ว่ามึงเป็นห่วงไอ้ริทกับไอ้เล็กใช่มั๊ย กูเห็นตั้งแต่แรกแล้วแต่กูติดแฟนคลับเลยออกมาช้า…..แล้วก็ทำได้เห็นอะไรดีๆอะนะ…” ไอ้นภมองมือไอ้พี่ดินอย่างทะลุทะลวง

“เอ้า รู้ก็ดีแล้วมึงรีบพากูก็ไปเร็ว เดี๋ยวไอ้สองคนนั้นฆ่ากันตาย” ผมรีบดึงสติทุกคนให้ทำในสิ่งที่ควรทำ…..ไม่งั้นผมนี่แหละตายก่อน!!!

พูดเสร็จผมก็เอามืออีกข้างพาดบ่าไอ้นภทันที กลายเป็นมีคนช่วยพยุงทั้งสองข้าง…..ตอนแรกไอ้นภก็ดูขัดใจแต่พอผมเร่งเข้ามากๆ มันก็ยอมทำตามแต่โดยดี….. พวกผมย้ายไปค้นหาอีกโซนนึง โดยให้ไอ้นภกับพี่ดินช่วยกันวิ่งหาขณะที่ผมนั่งรอแต่หาเท่าไร่ก็ไม่เจอ….ไม่ใช่ป่านนี้มันกระทืบกันเสร็จแล้วนะ……แต่จะว่าไปก็มีอีกที่นึงที่พวกผมยังไม่ได้ไปหานี่หว่า……

“ไอ้นภ พี่ดิน ไปที่ห้องอาบน้ำกัน!!”

และแล้วสิ่งที่ผมคิดก็เป็นจริงครับ!! ผมเจอรองเท้าไอ้ริทวางอยู่บริเวณห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ล็อกเกอร์มันยังล็อกอยู่แสดงว่ามันยังไม่ได้ไปไหนมันต้องอยู่ในนี้แน่…..และแล้วพอไอ้นภวิ่งเข้าไปในโซนอาบน้ำเท่านั้นแหละ….พวกผมก็เจอไอ้ริทกับไอ้เล็กกำลัง…..อาบน้ำกันอยู่ครับ!! ถามว่าอาบห้องเดียวกันมั๊ย…เปล่าครับ คนละห้อง…..พวกผมเลยออกมารอพวกมันบริเวณล็อกเกอร์

“ทำไมพวกนายต้องวิ่งเข้ามาแบบแตกตื่นกันขนาดนั้นวะ”ไอ้ริทถามขณะใส่เสื้อผ้า

“ก็พวกกูนึกว่ามึงสองคนจะมาต่อยกันน่ะสิ”ไอ้นภตอบ

“ก็เกือบ…แต่เคลียร์กันแล้ว ไม่มีปัญหา…ใช่มั๊ยวะริท”ไอ้เล็กพูดขำๆพร้อมเอาผ้าเช็ดตัวฟาดไปที่ไอ้ริทเบาๆ

“ใช่ เรียบร้อยละ เข้าใจกันดีละ” ไอ้ริทหันยิ้มให้ไอ้เล็ก

“เอ้า ดีก็ดี เป็นอันว่าสบายใจนะครับน้องบี จะได้โล่งอก งั้นเราไปหาหมอกันมั๊ย เข่าท่าจะเจ็บเยอะ” พี่ดินหันมาพูดกับผมพร้อมกับลูบหัวเบาๆ….นี่ถ้าเป็นผู้หญิงผมคงหลงรักพี่ดินไปแล้วล่ะ…..

“ขอบคุณมากครับพี่ เดี๋ยวที่เหลือผมดูแลต่อเอง”ไอ้นภรีบเอามือมาแทรกระหว่างหัวผมกับมือพี่ดิน….แรงอีกนิดมันก็จะกลายเป็นการตบกะโหลกแล้วนะเฟ้ย!!

“อะๆๆ ไปกันหมดนี่แหละครับ สองคนนั้นจะได้กลับบ้านไปพัก” ผมบอกพี่ดินกับนภก่อนจะหันไปลาไอ้ริทกับเล็ก

แต่ก็เดินออกมาได้แค่หน้าห้องครับ….พี่ดินกับไอ้นภก็มายืนเถียงกันต่ออีกว่าวันนี้ใครจะได้สิทธิในการดูแลผม…..นี่กูดีงามอะไรขนาดนั้นเหรอผู้ชายสองคนถึงมายืนแย่งกันอยู่อย่างนี้…..เฮ้อ……เวรกรรมจริงๆ……เหนื่อยก็เหนื่อย…..อายก็อาย…..อ้าว ลืมมือถือ…..สงสัยวางไว้ตอนคุยกับไอ้ริทเมื่อกี้……ไหนๆไอ้นภกับพี่ดินก็แดกดันกันเพลินไม่สนใจผมล่ะ…..งั้นกลับไปหยิบเองก็ได้……เชรี่ยยยยยยยย!!!!

ไอ้ริทกับไอ้เล็กกำลังจูบกัน!!!!!!



……………………….


ต่อตอนหน้าอะจิ

 :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่29 ริทVSเล็ก (23/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 23-05-2020 20:36:56
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่29 ริทVSเล็ก (23/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 23-05-2020 21:49:06
พีคไปอีก  มิน่าเคีร์ยกันเร็ว
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่29 ริทVSเล็ก (23/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 23-05-2020 22:21:44
 :pig4: :pig4: :pig4:

มั้ยหล่ะ  เดาถูกอีก  555
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่29 ริทVSเล็ก (23/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 23-05-2020 23:45:30
 :a5: มาแล้วฉากลับ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่29 ริทVSเล็ก (23/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 24-05-2020 00:00:02
มันอะไรยังไงนะคู่นี้
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่29 ริทVSเล็ก (23/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 24-05-2020 07:09:20
 :laugh:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่29 ริทVSเล็ก (23/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 24-05-2020 14:47:09
 :hao6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่29 ริทVSเล็ก (23/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 24-05-2020 15:32:57
จูบกันหรอ หื้ม
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่29 ริทVSเล็ก (23/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 24-05-2020 17:12:11
ซีนที่30 ค่าตัว


และแล้วผมก็กลับหอมากับไอ้นภครับ สรุปว่าสุดท้ายก็ยังไม่ได้ไปโรงพยาบาลเพราะพอเดินไหว เลยคิดว่าคงไม่เป็นอะไรมาก….ส่วนเรื่องการจูบของไอ้ริทกับไอ้เล็กนั้นผมไม่ได้บอกใครครับ…..ผมคิดว่าเรื่องนี้ถ้าใครจะรู้ก็ควรเป็นเรื่องที่เค้าทั้งสองเป็นคนตั้งใจบอกเอง…..ไม่ใช่มาจากผมหรือคนอื่น

………………………………..


ตอนแรกผมค่อนข้างกังวลว่าเข่าจะหายเจ็บทันการแข่งว่ายน้ำรอบตัดสินรึเปล่า แต่พอผ่านไปได้3วันทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้น สามารถเดินได้ตามปกติ แต่ก็ยังคงเคลื่อนไหวอย่างระวังอยู่ครับ….ระหว่างนี้ไอ้นภก็ดูแลผมตลอด เว้นแต่ตอนมันไปถ่ายละคร ซึ่งพี่ดินก็จะโผล่มาดูแลแทนแบบได้จังหวะทุกทีจนน่ากลัว เหมือนเตี๊ยมกันไว้ชอบกล….แต่หลังๆมาผมก็สบายใจเวลาที่อยู่กับพี่ดินแล้วนะครับ เพราะพี่เค้าไม่ได้ทำอะไรไม่สมควรกับผมเลย เค้าดูแลผมดีมาก สามารถเปิดใจคุยกับเค้าได้หลายๆเรื่อง

ส่วนการแข่งบอลรอบถัดไปจะถูกจัดขึ้นเย็นนี้หลังจากเสร็จการแข่งชกมวยรอบ4คนสุดท้ายของไอ้บอล….ถามว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากเหตุการณ์ไอ้บอลขอแม้นเดือนเป็นแฟน…..คืนนั้นผมจัดการโทรไปไต่สวนหนูแม้นเป็นการใหญ่ครับว่าสรุปจะเอายังไงกับไอ้บอล….หนูแม้นผู้ที่มีตรรกะแบบนางเอกยุคโบราณก็ดันตอบไอ้บอลไปว่าถ้าคว้าเหรียญทองมาได้จะยอมตกลงเป็นแฟน……เพื่อเป็นการพิสูจน์……ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันอยากพิสูจน์อะไรระหว่างความพยายามหรือว่าอยากจะมีผัวหมัดหนักพอจะต่อยมันสลบได้กันแน่……..แล้วที่สำคัญหลังจากให้เงื่อนไขไปแล้วก็ดันมานั่งวิตกกังวลลุ้นให้ไอ้บอลชนะซะงั้นเพราะกลัวไม่ได้มันเป็นผัว….ซึ่งก็งงมากว่าทำไมไม่ตอบตกลงให้มันจบๆไปแต่แรก…..มันบอกเดี๋ยวไม่เมโลดราม่า….เออ….ก็เรื่องของมันครับ…….

“3……2……..1……ทันตะชนะน็อครัฐศาสตร์!!” กรรมการประกาศหลังจากไอ้บอลน็อคคู่ต่อสู้ได้ตั้งแต่ยกแรก……ซึ่งหนูแม้นดีใจมาก คงเพราะเข้าใกล้การมีผัวไปอีกหนึ่งสเต็ป…..คอยเอาผ้าไปซับเหงื่อให้ตลอดเวลา จิ๊จ๊ะกันจนน่าหมั่นไส้……นี่ถ้าพวกมันคบกันจริงๆสงสัยอาการน่าจะหนักขึ้นไปอีกครับ

“บี วันนี้เป็นตัวสำรองกับมินนี่ก่อนนะ เข่ายังไม่หายดี เจ๊ไม่อยากให้ลงแข่ง โอเคไหม” เจ๊มอลลี่เข้ามากำกับ

“โอเคครับ”ผมยิ้มให้เจ๊

“ไม่ต้องห่วงนะครับพี่เดี๋ยวผมดูแลบีกับมินนี่ให้”ไอ้โก้ตอบ…..ใช่ครับ…..ไอ้โก้วิศวะ!!!……อยู่ๆมันก็โผล่มา…..ตอนแรกผมกับไอ้นภตกใจมากนึกว่ามันจะมามีเรื่องอะไรกันอีก….สรุปเปล่าครับ…..มันมานั่งเฝ้ามินนี่!!!

เห็นว่าหลังจากที่มันถูกบังคับให้ไปเป็นสัตว์เลี้ยง ไม่รู้ว่าไปทำอะไรกันอีท่าไหน จากนั้นมาไอ้โก้ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน……คอยตามมินนี่แจ…..ว่านอนสอนง่าย……ออดอ้อนตลอดเวลา……มึงโดนล้างสมองมาใช่มั๊ย!!!......คุณพระ…….มันลงไปนอนหนุนตักมินนี่!!!!......พุทโธ ธัมโม สังโฆ…..กูไม่หันไปดูมันแล้วกูกลัว….

และแล้ววันนี้ทันตะ+อักษรก็โชว์ฟอร์มเหนือชั้นครับ!! แพ้สถาปัตย์ไป2-1 ซึ่งก็ดูสมเหตุสมผลเพราะแต่ละคนสภาพไม่เต็มร้อยเท่ากับตอนแข่งกับวิศวะ และที่สำคัญไม่มีใครโกงครับ ดังนั้นการเล่นแบบตัวร้ายอาละวาดเลยไม่ปรากฏในเกมนี้…..ซึ่งดีแล้วครับ ไม่งั้นเดี๋ยวมีใครจับได้จะดราม่าตายกันไปยกทีม

“กูเก่งมั๊ย ยิงเข้าด้วยนะ” ไอ้นภวิ่งยิ้มแป้นมาหาผม…..สภาพเหมือนน้องหมากำลังสะบัดหางดุ๊กดิ๊กรอการลูบหัว

“เก่งสิ เก่งมากเลย”ผมตอบ

“งั้นคืนนี้กูขอรางวัลนะ” ไอ้นภเข้ามากระซิบ

“ไม่!!!” ผมตอบแบบไม่ต้องคิด…..มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ…..กูกลัว…

“โห อะไรวะ….ยังไม่ทันบอกว่าจะทำอะไรเลย บอกไม่ซะละ” ไอ้นภทำหน้างอนแก้มป่องใส่….เป็นคนอื่นคงดูไม่ได้….แต่พอเป็นไอ้นภทำนี่คือแบบ…..เอาไปลงปกนิตยสารได้เลยเถอะ…..น่ารักเชรี่ยๆ

“จะขอนอนกอดกูแทนหมอนข้างแบบคืนก่อนใช่มั๊ย….ไม่เอา” ผมรีบดักคอ

“เอ่อ….ทำไมฉลาดจังวะ….แต่อันนั้นเว้นไปก่อนก็ได้….จริงๆวันนี้อยากชวนไปกินข้าวนอกบ้านอะ”ไอ้นภทำสายตาออดอ้อน……แมร่ง…..พลังทำลายรุนแรงมากครับ….

“เอาดิ แค่กินข้าวนอกบ้านเอง ก็ปกติเปล่าวะ”ผมตอบ

“เออน่ะ สัญญาแล้วนะ”ไอ้นภขอคำมั่น

“เออ สัญญา”

“เยี่ยม!!!”ไอ้นภแทบกระโดด….อะไรของมัน จะมาดีใจอะไรกับแค่การกินข้าวนอกบ้าน….แล้วนั่นจะโทรหาใครล่ะ

“ป้าสวัสดีครับ สรุปบีรับงานนะครับ โอเคครับ อีกชั่วโมงเจอกันที่หอ” ไอ้นภพูดกับปลายสาย…..ซึ่งคาดว่านั่นคือป้าสมทรง…..แต่เดี๋ยวนะ…..อะไรคือรับงาน…..กูหูฝาดใช่ไหม….

“เดี๋ยวนะ….รับงาน…..ใคร….ยังไง” ผมกระตุกเสื้อถามไอ้นภ

“มึงไง วันนี้มึงต้องไปรับงานN!!!” ไอ้นภตอบด้วยสีหน้าชั่วร้ายอีกครั้ง…….ม่ายยยยยยยยยยยยยยย


……………………………………………….


“หัวเด็ดตีนขาดกูก็ไม่ไปรับงานNโว๊ย!!!” ผมโวยวายกับไอ้นภบนรถ

“กูก็พูดเล่นไปงั้นแหละ กูไม่ได้ให้มึงไปเป็นpretty boy”ไอ้นภตอบขำๆ

“ไม่ตลกโว๊ย!!”

“เอาน่าๆ มึงก็น่ารักใช้ได้อยู่นา ถ้ามึงอยากเป็นขึ้นมาจริงๆ กูก็ให้เป็นได้นะ แต่ต้อง N กูคนเดียว”ไอ้นภยิ้มหื่น…..น่ากลัววววว

“ถ้ากูไปNมึง กูจะเอายาเบื่อไปผสมให้กิน”

“มีด้วยเหรอ ยาที่จะทำให้กูเบื่อมึงได้เนี่ย” ไอ้นภยิ้มหวานใส่……แมร่ง….เขิน….ละลาย….ทำไงดี

“เออๆๆๆ เล่ามาละกันว่าไอ้งานวันนี้มันคืออะไรโผล่มาจากไหน”ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง

“คืองี้มึงจำได้ใช่ไหมว่ามึงเคยรับปากป้าสมทรงไปว่า ถ้ามีคนจ้างมึงก็จะยอมรับงาน”

“อะไรของมึง….เดี๋ยวนะ….เออ ใช่……” ผมพึ่งนึกได้ว่าตอบแบบพล่อยๆไป

“ก็นั่นแหละ บริษัทที่เราไปงานด้วยกันวันนั้นเค้าอยากได้มึงไปโชว์ตัวด้วย ป้าสมทรงก็เลยรับงานให้เลย”

“ทำไมเป็นกูล่ะ วันนั้นกูแค่ไปยืนถ่ายรูปง่อยๆเองนะ” ผมงง

“ก็ไอ้รูปง่อยๆของมึงดันพาดหัวข่าวว่าเป็นการเปิดตัวดาราใหม่ในสังกัดป้าสมทรงน่ะสิ ทุกอย่างก็เลยกลายเป็นไวรัลในชั่วข้ามคืน บริษัทเค้าเลยได้ประชาสัมพันธ์ทางอ้อมไปเต็มๆ ผู้บริหารบอกว่ายอมจ่ายเท่าไหร่ก็ได้ขอให้มึงรับงาน”

“ขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วกูต้องไปทำอะไรบ้างอะวันนี้”

“มึงก็ไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ไปถ่ายรูปกับกู แล้วก็ไปยืนยิ้มบนเวที แล้วลงมาเจอผู้บริหารเท่านั้นแหละ งานนี้รวมๆก็ชั่วโมงกว่าเองมั้ง”ไอ้นภตอบ…..ฟังดูก็ง่ายดี

“แค่นั้นเองเหรอ ก็ไหวอยู่นะ….เออ…..ว่าแต่ป้าเรียกไปเท่าไหร่” ผมถาม…นี่ถ้าได้ชั่วโมงละสัก5000ก็เจ๋งอยู่นะ

“แปดหมื่น”ไอ้นภตอบ
 
“อ้อ แปดหมื่น……ห๊า!!! แปดหมื่น!!!! ค่าตัวกูเนี่ยนะ!!! ชั่วโมงเดียวเนี่ยนะ!!!” ผมช็อก

“ทำไม น้อยไปเหรอ กูก็ว่างั้น เดี๋ยวกูแบ่งของกูงานนี้ให้ครึ่งนึงก็ได้นะ”ไอ้นภหันมาตอบ……เดี๊ยววววว…..ไม่ใช่น้อยโว๊ย

“ไม่ต้องๆแค่นี้ก็เยอะไปแล้ว แปดหมื่นก็ช็อกแล้ว มึงไม่ต้องแบ่งสี่หมื่นของมึงมาให้กูหรอก”

“อะไรนะ สี่หมื่นอะไร” ไอ้นภหันมาถามด้วยความงงอีกรอบ

“ก็ครึ่งนึงของมึงไง แปดหมื่น ครึ่งนึงก็สี่หมื่น” ผมอธิบายพร้อมบวกลบคูณหารให้มันดู

“ใครบอกว่ากูได้แปดหมื่น….กูได้สี่แสน ครึ่งนึงให้มึงก็สองแสนสิ”ไอ้นภตอบ

สี่แสนนนนนนนนนน!!!! เป็นลม!!!

……………………………………


ต่อตอนหน้าฮะ :z13:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่30 ค่าตัว!! (24/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 24-05-2020 20:31:34
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่30 ค่าตัว!! (24/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 24-05-2020 20:39:45
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่30 ค่าตัว!! (24/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 24-05-2020 21:34:48
 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่30 ค่าตัว!! (24/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 24-05-2020 21:39:39
ชั่วโมงละแปดหมื่นว่าเยอะแล้ว เจอสี่แสนเข้าไป ช็อคกันไปอีก
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่30 ค่าตัว!! (24/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 24-05-2020 22:14:15
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่30 ค่าตัว!! (24/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 25-05-2020 00:25:18
 :3123:
เยอะไปก็มาแบ่งเราได้นะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่30 ค่าตัว!! (24/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 25-05-2020 09:04:48
 :a5:สมเป็นดาราตัวtop
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่30 ค่าตัว!! (24/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 25-05-2020 13:00:53
เดี๋ยวมาต่อเย็นนี้นะครับ :impress2:

ขอบคุณทุกcommentเลย ดีใจมากครับ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่30 ค่าตัว!! (24/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 25-05-2020 16:16:36
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่30 ค่าตัว!! (24/5/63)หน้า7
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 25-05-2020 20:37:26
ซีนที่31 เจ้าของงาน



และแล้วเสื้อผ้าหน้าผมก็พร้อมครับ ป้าสมทรงจัดเสื้อผ้าจากร้านเดิมมาให้ใส่ได้พอดีเป๊ะ

“บีลูก!! ผมทรงนี้มันใช่มากเลยลูก!!”ป้าสมทรงวี๊ดให้ตอนผมลงมาที่รถ

“ขอบคุณครับป้า ว่าแต่มันโอเคใช่ไหมครับ ไม่ค่อยมั่นใจเลย”ผมตอบ….ก็ปกติผมไม่ค่อยทำอะไรกับหัวครับ นานๆถึงจะเซ็ตผมสักที อย่างมากก็หวีเฉยๆ…….แต่ตอนนี้เหมือนหลุดออกมาจากรันเวย์เลย

“ยิ่งกว่าโอเคอีกลูก!! ทรงก่อนว่าหล่อแล้วทรงนี้หล่อกว่าอีก“ ป้าสมทรงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“มันก็ต้องดีอยู่แล้วปะ ก็กูเป็นคนเลือกทรงให้มึงเอง” ไอ้นภสำทับทวงบุญคุณ

“เออ ขอบคุณ” ผมแสยะยิ้มให้ไอ้นภ

“บีลูก… มาเซ็นต์เอกสารจิปาถะก่อนค่ะ ป้าจะได้ส่งให้การเงินเค้าไปเลย สัญญาจ้าง เอกสารรับค่าตัว นั่นนี่นู่น ตรงนี้ๆ ใบนี้ๆ อันนี้”ป้าสมทรงงัดเอกสารออกมาเป็นปึกชี้ให้ผมเซ็นต์รัวๆ

“เรียบร้อย ไปกันเถอะ” ป้าสมทรงรีบแบ่งเอกสารเป็นสามชุดแล้ว ก่อนจะส่งให้เลขาไปชุดนึงเพื่อเอากลับไปเก็บที่ออฟฟิศก่อน แล้วพาพวกผมขึ้นรถ

“นภ วันนี้คิวเป็นแบบนี้นะ นภจะไม่ถ่ายรูปหน้างาน จะไปรอเรียกคิวหลังเวทีเลย ดังนั้นใช้แผนC เสร็จแล้วถ่ายรูปกับผู้บริหาร แล้วค่อยไปให้สัมภาษณ์พร้อมถ่ายรูปทีเดียว อย่าลืมทิ้งปริศนาเรื่องละครใหม่ด้วย”ป้าสมทรงบรีฟงานอย่างรวดเร็ว

“ได้ครับ” ไอ้นภตอบรับพร้อมกับทวนขั้นตอน จากนั้นมันก็เอาหูฟังออกมาแล้วใส่ ก่อนจะนั่งหลับตาบ่นพึมพำ…ทำอะไรของมัน….

“นภเค้าเตรียมตัว วางแผนการให้สัมภาษณ์จ๊ะ” ป้าสมทรงเล่าให้ฟังเพราะคงเห็นผมทำหน้าสงสัย

“อ้อครับ”

“ส่วนบี คิวเป็นแบบนี้นะ บีจะเข้างานกับป้า วันนี้งานจัดที่โรงแรมคนจะไม่เยอะเท่าครั้งที่แล้ว เราจะไปถ่ายรูปกันก่อนแล้วให้สัมภาษณ์นักข่าวเลย ป้าจะแนะนำอย่างเป็นทางการว่าบีเป็นนักแสดงใหม่พึ่งเซ็นต์สัญญาในสังกัดป้า ถ้านักข่าวถามอะไรก็ตอบสบายๆเน้นยิ้มเยอะๆ….อันนี้ป้าสรุปแนวการตอบคำถามนักข่าวให้แล้ว… ถ้าเห็นท่าไม่ดีป้าจะตอบแทนเอง โอเคนะ” ป้าสมทรงบรีฟงานพร้อมกับยื่นโพยคำตอบมาให้

“โอเคครับ แต่นักข่าวจะไม่ว่าอะไรเหรอครับ เพราะเรื่องจริงผมไม่ได้จะเข้าวงการ”ผมถาม

“อุ้ย ไม่ทันแล้วลูก ต้องเข้าวงการแล้วล่ะ ป้ารับงานมาให้บีรัวๆเรียบร้อย แถมสัญญาก็เซ็นต์กันแล้ว” ป้าสมทรงตอบด้วยรอยยิ้มละไม

“เซ็นต์สัญญา??…..เรายังไม่ได้เซ็นต์กันเลยไม่ใช่เหรอครับ”

“แหม ก็เมื่อกี้ก่อนขึ้นรถไง บีเซ็นต์ให้ป้าเรียบร้อย ป้าให้เลขาเอาสัญญาไปเก็บในเซฟแล้ว ส่วนนี่ฉบับคู่สัญญา เอาไปอ่านเพลินๆได้เลยจ๊ะ” ป้าสมทรงฉีกยิ้มให้อย่างผู้ชนะพร้อมกับยื่นเอกสารคู่สัญญามาให้……แว๊กกกกกก…….จริงด้วย……เซ็นต์ไปแล้ว!!!......รายละเอียด…..อ้อ……โอเค…..ผู้จัดการหัก30เปอร์เซ็นต์…..โอเค เรทปกติ….โอเค…..ส่วนของการยกเลิกสัญญาล่ะ…….ฉีกสัญญาปรับ10ล้าน!!!....กูทำอะไรลงไป!!!

“แต่ไม่ต้องห่วง ถ้างานหนักไปหรือไม่ชอบจริงๆ เดี๋ยวเราค่อยว่ากันใหม่ ป้าไม่บังคับรับงานหรอก ไม่ต้องกลัว”ป้าสมทรงปลอบใจ

“เอ่อ….ก็ได้ครับ….” ผมตอบแบบผู้แพ้

“ป้าจะแนะนำบีชื่อ ‘บี นิติบรรพกิจ’ ดีไหม หรือว่า ‘บี มัจฉ์’ เอาเป็นชื่อในวงการ”ป้าสมทรงถามความเห็น…..เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมลำบากใจมากที่สุดเลยล่ะครับ….

“ป้าครับ ผมจะลองทำงานดูนะครับ แต่รบกวนป้าแนะนำผมว่า ‘ มัจฉ์ ‘ เฉยๆละกันครับ”


…………………………………….


“พี่ก้อยสวัสดีครับ” ผมรีบทักพี่นักข่าวคนเดียวที่ผมรู้จัก ขณะกำลังจะเดินเข้างาน
 
“ว้าย จำพี่ได้ด้วยเหรอ” พี่ก้อยยิ้มอย่างดีใจ

“จำได้สิครับ พี่ก้อยเป็นพี่นักข่าวคนแรกที่ผมได้เจอเลยนะครับ”

“แหม ฟังแล้วปลื้มเลย”พี่ก้อยตอบ

“มัจฉ์เค้าเป็นคนน่ารัก ใครดีกับเค้า เค้าไม่เคยลืมหรอกค่ะ”ป้าสมทรงรีบทำคะแนนให้เพิ่มเติม

“ น้องชื่อ มัจฉ์ เหรอคะ ชื่อจำง่ายดีนะคะป้า ไม่ซ้ำกับใครในวงการด้วย น่ารักแบบนี้ ก้อยเต็มที่เลยค่ะ”

“ขอบคุณมากค่ะน้องก้อย” ป้าสมทรงลงไปไหว้ย่อ…..ส่วนผมก็ไหว้ตามพร้อมกับ ยิ้ม……อย่างเป็นธรรมชาติ…….

และแล้วพี่ก้อยก็ไประดมเพื่อนนักข่าวทุกสำนักที่มาร่วมงานให้มาถ่ายรูปและสัมภาษณ์ผมพร้อมกับป้าสมทรง

“น้องมัจฉ์รู้สึกยังไงบ้างคะ ที่รูปคราวก่อนกลายเป็นกระแสในโซเชียลมีเดีย”พี่นักข่าวคนหนึ่งถามขึ้นมา

“บอกตรงๆว่าตกใจมากเลยครับ ไม่เคยคิดว่าจะมีคนเมตตาผมมากมายถึงขนาดนี้” ผมตอบพร้อมกับยิ้ม…..อย่างเป็นธรรมชาติ……

“แล้วน้องมัจฉ์ต้องปรับตัวยังไงบ้างไหมคะ”พี่นักข่าวอีกคนถามขึ้นมาบ้าง

“มัจฉ์ก็ยังเป็นมัจฉ์คนเดิมครับ เพียงแต่ต้องมีวินัยและมีความตั้งใจให้มากขึ้น เพื่อจะไม่ให้ทุกคนที่เมตตามัจฉ์ต้องผิดหวัง ตอนนี้โชคดีที่ได้นภศูลมาช่วยติวการแสดงให้ ทุกอย่างเลยไปได้ด้วยดีครับ”

“น้องมัจฉ์โชคดีมากเลยนะคะที่ได้นภศูลช่วยติวการแสดงให้ ปกติดาราดังอย่างนภศูลงานยุ่งมาก ไม่ค่อยมีเวลา”

“ต้องขอบคุณนภเค้ามากเลยครับที่เค้าเข้ามาช่วยผม”ผมตอบ

“อุ้ย….เรียกนภศูลว่านภ….อย่างงี้ก็แสดงว่าสนิทกันมากเลยใช่ไหมคะ”พี่ก้อยถามขึ้นมาด้วยตาเป็นประกาย

“คือผมกับนภ…..” ผมยังพูดไม่ทันจบป้าสมทรงก็รีบเข้ามาแทรกทันที

“อ๊ะๆๆ อันนี้ป้าขอเป็นความลับก่อนดีกว่านะคะ อุ้ย อย่าพึ่งเข้าใจอะไรกันผิดนะคะ”ป้าสมทรงตอบพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัยให้บรรดาพี่ๆนักข่าว…….และบรรดาพี่ๆนักข่าวก็มองหน้ากันไปมาพร้อมกับพยักหน้าให้กันเบาๆก่อนจะหันมายิ้มอย่างมีเลศนัยให้ป้าสมทรงโดยพร้อมเพียง……เอ่อ….ผมว่ามันไม่น่าจะใช่เรื่องดียังไงไม่รู้สิ….

“ได้เวลาเข้างานกันแล้วค่ะ ไปกันนเถอะค่ะ” ป้าสมทรงยิ้มให้ทุกคน….อย่างเป็นธรรมชาติ….


…………………………………………


งานวันนี้เป็นงานเปิดตัวเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพตัวใหม่ในเครือเดียวกันกับผลิตภัณฑ์ที่พึ่งเปิดตัวไปคราวก่อน ซึ่งสินค้าตัวนี้เน้นความเรียบง่ายไม่หวือหวา ไอ้นภก็เลยแค่ออกมายืนให้สัมภาษณ์บนเวทีแทนการแสดงโชว์ จากนั้นผู้บริหารก็ขึ้นไปกล่าวทักทายสื่อมวลชน

“บีลูก เดี๋ยวเราจะต้องขึ้นไปถ่ายรูปบนเวทีด้วยนะ หลังเปิดตัวสินค้าเสร็จ”ป้าสมทรงหันมาทวนคิวให้ผมฟัง

“ได้ครับ”ผมตอบ

“อย่าลืมยิ้มเยอะๆนะลูก”

“ครับ ยิ้ม……..แบบเป็นธรรมชาติ……...”

“ดีมากจ๊ะ อุ้ย คุณหมอชาร์คสวัสดีค่ะ”ป้าสมทรงอยู่ๆหันไปทักคนที่อยู่ข้างหลังผม…..อย่าบอกนะว่าเป็น….

“น้องมัจฉ์ใช่ไหมครับ ขอบคุณมากนะที่ยอมรับงานนี้”

“……………....”

“มัจฉ์ สวัสดีคุณหมอชาร์คสิลูก คุณหมอเป็นเจ้าของบริษัทที่จ้างเรามาวันนี้นะจ๊ะ”ป้าสมทรงรีบแทรกเข้ามาขณะที่ผมยืนนิ่ง

“สวัสดีครับ” ผมหันไปไหว้

“ผมไม่ใช่เจ้าของหรอกครับ เป็นแค่ผู้ดูแลแทนเท่านั้น”……เค้าหันไปตอบป้าสมทรง

“แหม คุณหมอก็ถ่อมตัวไปได้”ป้าสมทรงบิดไปมาพร้อมหยอกเอิน



“จริงๆครับ……ผมแค่รอเจ้าของตัวจริงเค้ายอมกลับมาเท่านั้นเอง……”




……………………………….


ต่อพรุ่งนี้ฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่31 เจ้าของงาน (25/5/63)หน้า8
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 25-05-2020 21:10:29
 :pig4: :pig4: :pig4:

งุย ๆ  คล้ายกับว่าอดีตที่ปกปิดไว้ของหน่องบีหรือหนูมัจฉ์  น่าจะไม่ธรรมดาเสียแล้วสินะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่31 เจ้าของงาน (25/5/63)หน้า8
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 25-05-2020 21:22:06
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่31 เจ้าของงาน (25/5/63)หน้า8
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 25-05-2020 21:43:44
อดีตบีเป็นใครกันแน่
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่31 เจ้าของงาน (25/5/63)หน้า8
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 25-05-2020 22:59:05
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่31 เจ้าของงาน (25/5/63)หน้า8
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 26-05-2020 07:53:34
 :a5: มีเงื่อนงำแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่31 เจ้าของงาน (25/5/63)หน้า8
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 26-05-2020 11:26:49
 o22
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่31 เจ้าของงาน (25/5/63)หน้า8
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 26-05-2020 17:33:07
ซีนที่32 พี่ชาร์ค



“…………………………”

“……………………”

“บรรยากาศดูตึงๆกันแปลกๆนะคะ แหะๆ” ป้าสมทรงพูดฝ่าความเงียบขึ้นมา

“ไม่แปลกหรอกครับ น้องมัจฉ์คงยังตื่นเต้นกับงานแรก ผมขออนุญาตคุยกับน้องเค้าเป็นการส่วนตัวสักครู่ได้ไหมครับ เผื่อน้องเค้าสนใจมาทำงานให้เราเต็มตัว” หมอชาร์คยิ้มให้ป้าสมทรง

“อุ้ย ได้สิคะ งั้นตามสบายเลยค่ะ ถ้าจะให้รับงานอะไรเพิ่มบอกป้าเลยนะคะ งั้นป้าขอตัวไปคุมคิวนภศูลก่อนนะคะ ไปล่ะค่ะ” พูดเสร็จป้าสมทรงก็เผ่นไปเลย

“พี่ชาร์ค….นี่มันหมายความว่ายังไง” ผมหันไปถาม

“ก็ไม่ได้หมายความว่ายังไง พี่แค่อยากให้วาฬกลับมา”

“ผมไม่กลับ ผมเคยบอกพี่แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าผมทิ้งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับ ‘พิพิธพาณิชย์’ ไปแล้ว” ผมตอบพี่ชาร์ค

“พี่รู้…. มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับใครเลย….แต่วาฬก็รู้นี่ว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นอุบัติเหตุ”

“ไม่ มันไม่ใช่อุบัติเหตุ!!” ความโกรธที่ถูกกดเอาไว้ของผมระเบิดออกมา

“วาฬ…..ฟังพี่ดีๆนะ ตอนนี้คุณอาเองก็เปลี่ยนไปมาก….เปลี่ยนไปเยอะจริงๆ….”

“พี่ชาร์คอย่ามาหลอกผมเลย คนอย่างเค้าไม่มีทางเปลี่ยนอะไรได้หรอก!!”

“เปลี่ยนสิ…..อย่างน้อยหลังจากที่วาฬหายตัวไป เค้าก็ยอมขายกิจการทั้งหมดที่วาฬเกลียด…. ถึงคุณอาจะรักธุรกิจเหล่านั้นมากแค่ไหนก็ตาม….แต่สุดท้ายเค้าก็รักวาฬมากกว่า…… คุณอาเอาเงินทั้งหมดมาสร้างธุรกิจใหม่เพื่อให้วาฬภูมิใจ”

“พ่….เอ่อ….ผู้ชายคนนั้น….ขายมันไปหมดแล้วเหรอ” ผมแทบไม่เชื่อหูกับสิ่งที่ผมได้ยิน……ถ้าผู้ชายคนนั้นยอมทำแบบนี้ตั้งแต่2ปีก่อน เรื่องทุกอย่างก็คงไม่เกิด…….

“ใช่…..”

“…………………………..”

“ทั้งหมดนี่ก็เพื่อวาฬนะ…..และทุกอย่างนี้มันก็จะเป็นของวาฬ” พี่ชาร์คพยายามทำให้ผมเปลี่ยนใจ

“…..แต่ผมไม่ต้องการ….มันสายไปแล้ว”ผมก้มหน้าพยายามสะกดไม่ให้น้ำตาที่ล้นเอ่อไหลออกมา
 
“…..วาฬ…..มันยังไม่สายไปหรอกนะ….วาฬเริ่มต้นใหม่ได้ไหม…..แบบที่บี…..เค้าเคยขอเอาไว้…..”พี่ชาร์คจับแขนผมเหมือนอยากจะเตือนสติ

“พี่ชาร์ค ตอนนี้ผมเริ่มต้นใหม่แล้ว…..ผมคือ ‘มัจฉ์ นิติบรรพกิจ’ ไม่ใช่ ‘วาฬ พิพิธพาณิชย์’ อีกต่อไป”ผมค่อยๆจับเอามือพี่ชาร์คออกจากแขนผม…..พี่ชาร์คได้แต่มองผมด้วยสายตาที่เศร้าหมอง…..ไม่ต่างไปจากผม….


……………………………………………


หลังจากงานจบ ป้าสมทรงก็พาผมกับไอ้นภขึ้นรถกลับหอ…….. พี่ชาร์คคอยมองมาที่ผมตลอดเวลาเหมือนยังมีอีกหลายเรื่องที่อยากจะคุยกับผม แต่ก็อดทนเก็บเอาไว้ไม่ได้พูดออกมา

“บีทำได้ดีมากเลยนะลูก พี่ๆนักข่าวชมกันใหญ่ จำไว้นะลูก การอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ว่าไปที่ไหนใครก็รัก”ป้าสมทรงหันมาชมผม

“ขอบคุณครับป้า ผมจะจำให้ขึ้นใจเลย”ผมพยายามยิ้มให้ป้าสมทรง….ผมไม่อยากให้ใครจับได้ว่าผมมีเรื่องในใจ

“ดีมากจ๊ะ…..อ้อ….นี่แล้วรู้ไหม ก่อนจะกลับคุณหมอชาร์คเค้าบอกป้าด้วยว่าเค้าอยากได้บีมาเป็นพรีเซ็นเตอร์หลักของสินค้าตัวใหม่ด้วยนะ”ป้าสมทรงบอกด้วยความตื่นเต้น

“เดี๋ยวนะป้า…..ไอ้บีเนี่ยนะจะได้เป็นพรีเซ็นเตอร์หลัก มันยังไม่มีผลงานอะไรในวงการเลยนะ”ไอ้นภท้วงขึ้น

“แหม ทำไมจ๊ะ รู้สึกไม่มั่นคงหรือไง กลัวโดนบีเขี่ยตกกระป๋องเหรอ” ป้าสมทรงหันไปหัวเราะขำไอ้นภ

“ไม่ใช่อย่างงั้นสิป้า ผมว่ามันแปลก อยู่ๆเค้าจะเสี่ยงเอาใครที่ไหนไม่รู้ที่ไม่เคยมีผลงานอะไรเลยแม้กระทั่งถ่ายแบบมาเป็นเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าทุนหลายร้อยล้านเนี่ยนะ…..ผมว่ามันผิดปกติ……แล้วยิ่งไอ้หมอชาร์คอะไรนั่นมันก็เอาแต่มองไอ้บีแปลกๆด้วย” ไอ้นภวิเคราะห์หน้านิ่ว

“แหม ไม่ใช่เอาแต่มองสักหน่อย หมอชาร์คเค้ามาสัมภาษณ์บีเป็นการส่วนตัวแล้วจ๊ะ เค้าคงเห็นอะไรสักอย่างล่ะมั้ง”ป้าสมทรงตอบ

“เดี๋ยวนะ เมื่อไหร่ ทำไมผมไม่รู้!!” ไอ้นภเริ่มโวยวาย

“ก็ตอนนภขึ้นเวทีไง จะไปเห็นได้ยังไงล่ะ ทำไม หึงเหรอ” ป้าสมทรงเริ่มยียวนไอ้นภ……นี่ป้ารู้เรื่องผมสองคนแค่ไหนเนี่ย….

“ไม่จริ๊ง หึงเหิงอะไร ไม่มี” ไอ้นภปฏิเสธแบบที่หาความเนียนไม่ได้

“เสียงสูงแบบนี้ ชัดเลย” ป้ายิ้มแบบรู้ทัน

“…………….” ไอ้นภหน้าแดงพูดไม่ออก แอบขำมันเหมือนกันนะครับ

“ไม่มีอะไรหรอกนภ เค้าก็ถามเรื่องทั่วไปนั่นแหละ”ผมบอกไอ้นภ

“แน่นะ ไม่ใช่มาชวนไปNนะ” ไอ้นภจ้องผมเขม็ง

“แน่สิ เค้าสุภาพจะตาย ไม่หื่นแบบดาราบางคนหรอก!!”

“ไหน ดาราคนไหนหื่น แอบไปเจอดาราคนไหนมาอีก”ไอ้นภพาลไปกันใหญ่

“พอก่อนจ๊ะพอ หมอชาร์คเค้าไม่ได้จะไปทำอะไรบีเค้าหรอก เชื่อป้าสิ แล้วก็ไม่มีใครหื่นไปกว่านภแล้วจ๊ะ สบายใจนะ เอ้า!! ถึงแล้ว…..ลงๆๆ รีบไปนอน พรุ่งนี้มีเรียนกันแต่เช้า” ป้าสมทรงรีบห้ามทัพ…..ไอ้นภหน้าเหวอไปเลยครับเวลาโดนป้าสมทรงบอกหื่น….ดี…สมน้ำหน้ามัน

เมื่อกลับมาถึงหอ ผมให้ไอ้นภขึ้นห้องไปก่อนส่วนผมวิ่งกลับไปขอคุยกับป้าสมทรงเป็นการส่วนตัวอีกครั้ง

“มีอะไรเหรอจ๊ะบี” ป้าสมทรงถาม

“ป้าครับ ผมไม่รับงานบริษัทนี้ได้ไหมครับ” ผมถามป้าสมทรง

“อ้าวทำไมล่ะบี ค่าตัวเยอะมากนะลูก โอกาสแบบนี้มันไม่ได้มีเข้ามาง่ายๆนะ”ป้าสมทรงถามกลับ
 
“ก็…..ผมคิดว่าผมอาจจะไม่เหมาะ”ผมไม่รู้จะบอกป้าสมทรงยังไงดีเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด

“แล้วบีคิดว่าใครเหมาะล่ะ…. ลูกค้าเค้าเลือกเรา แสดงว่าเราเหมาะกับงานนี้ที่สุดแล้ว ดังนั้นก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่รับงานนี้นะ อย่าคิดมาก นี่คงตื่นเต้นล่ะสิ….. ไป๊ๆๆๆ รีบไปพักผ่อนเถอะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” ป้าสมทรงตอบพร้อมกับไล่ผมขึ้นไปพัก…..เฮ้อ….. เถียงป้าแกไม่ออกจริงๆ… แต่ยังไงก็ไปพักก่อนละกันเจอเรื่องมาเยอะพอแล้ววันนี้

“ครับ……งั้น…. ฝันดีนะครับป้า” ผมสวัสดีป้าสมทรงก่อนจะวิ่งขึ้นหอไป โดยที่มีป้าสมทรงยืนโบกมือบ๊ายบายอยู่ด้านหลัง….


……………………………………..

 
“ฝันดีเช่นกันจ๊ะ….บี…..ไม่สิ…… ‘วาฬ พิพิธพาณิชย์’ ……พักให้สบายนะแล้วเราคงได้สนุกกันอีกเยอะ” ป้าสมทรงพูดกับตนเองก่อนจะขึ้นรถไป……..


……………………………………..


ต่อตอนหน้าอะจิ :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่32 พี่ชาร์ค (26/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 26-05-2020 19:04:34
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่32 พี่ชาร์ค (26/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 26-05-2020 20:45:10
ป้าแกเป็นตัวร้ายเหรอ :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่32 พี่ชาร์ค (26/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 26-05-2020 21:38:20
ป้ารู้เรื่องนี้ได้ยังไง หรือว่าหมอชาร์คบอก และขอความช่วยเหลือมา
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่32 พี่ชาร์ค (26/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 26-05-2020 23:07:07
 :pig4: :pig4: :pig4:

ทำไมยัยป้าสมทรง  ต้องทิ้งท้ายด้วยสำเนียงนางมารร้ายด้วย?

สรุป...นางเป็นคนดีหรือไม่ดีเนี่ย?

ป.ล. บีกับวาฬ เป็นแฟนกันสินะ  แล้วพ่อก็คงขัดขวางจนบีตายไปด้วยอุบัติเหตุหรือจงใจ ต้องพึ่งโคนันแล้วหล่ะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่32 พี่ชาร์ค (26/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 26-05-2020 23:10:49
 :3123:
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่32 พี่ชาร์ค (26/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 27-05-2020 02:03:56
ป้าสมทรง!!!
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่32 พี่ชาร์ค (26/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 27-05-2020 20:13:31
ซีนที่33 หน้าช้ำ


และวันนี้ก็เป็นวันสำคัญของไอ้บอลครับ เพราะนอกจากจะเป็นวันที่จะต้องลงแข่งชกมวยชิงชนะเลิศแล้วนั้น ยังจะเป็นวันตัดสินชี้ชะตาความรักที่จะมีกับหนูแม้นในอนาคตอีกด้วย……ทั้งนี้ก็มาจากข้อตกลงอันแสนน้ำเน่าที่ทั้งคู่มีให้กัน….ชัยชนะจึงเป็นสิ่งเดียวที่จะนำพาให้ทั้งสองคนครองรักกันได้

ทั้งหมดนั้นก็เป็นสาเหตุทำให้ไอ้บอลตาขวางกระสับกระส่ายเดินพล่านไปมาตั้งแต่เช้า ดูเผินๆคล้ายคนเมากระท่อมแต่ไม่มีงานให้ทำ ส่วนหนูแม้นก็เสียสติพอกันเอาคาถาจากไหนไม่รู้มาเป็นปึก แล้วลากอ้อยพิษมานั่งท่องมนต์ต่างๆแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรขออย่าทำให้นางต้องพลัดพรากจากว่าที่สามีคนแรกเลย ……..เอ่อ….นั่นภาษาเขมรใช่ไหม……แล้วเอามีดมาปักที่ตุ๊กตาทำไม!!…….เอาเถอะครับ……..ดูแล้วก็สมกันดี

“บี….มึงว่าไอ้บอลจะชนะไหมวะ”ไอ้นภถามผมขณะยืนดูหนูแม้นกับอ้อยพิษนั่งทำพิธี

“กูว่าชนะแน่……ถ้าคู่ต่อสู้มันไม่ใช่คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา แชมป์เฟรชชี่7สมัยอะนะ”ผมตอบไอ้นภแบบปลงๆ

“ก็นั่นสิ แถมเจ๊มอลลี่ยังบอกอีกว่าฝั่งนู้นเคยเป็นแชมป์มวยสมัครเล่นมาก่อนด้วย ไอ้บอลมันจะตายคาสนามไหมล่ะนั่น”ไอ้นภถอนหายใจรัวๆ

“เฮ้อ…..นั่นสิ……สงสัยหนูแม้นคงได้ขึ้นคานต่อไปแน่ๆงานนี้…..ไม่รู้จะตั้งเงื่อนไขให้น้ำเน่ากันทำไม”ผมถอนหายใจรัวๆเป็นเพื่อนไอ้นภ

“เดี๋ยวนะ….น้ำเน่าเหรอ…..งั้นกูมีแผนละ…..หึหึหึ…..”ไอ้นภอยู่ๆก็ยิ้มออกมาด้วยแววตาเป็นประกาย….เห็นกี่ทีก็ใจคอไม่ดีเลย…..

“เดี๋ยว….” ผมรีบเบรกไอ้นภ

“แม้น!! อ้อยพิษ!! อยากให้ไอ้บอลชนะมั๊ย!!!” ไอ้นภไม่สนใจผมแต่หันไปถามไอ้สองคนนั้นแทน

“อยากสิ!!”หนูแม้นพรวดเข้ามาหาไอ้นภพร้อมกับมีดในมือ

“ถึงแม้จะต้องขายวิญญาณให้กับความมืดอีกอย่างงั้นเหรอ”ไอ้นภถามต่อด้วยสายตาและน้ำเสียงชั่วร้าย

“แน่นอน!!”แม้นกับอ้อยพิษตอบเป็นเสียงเดียวกันพร้อมกับแสดงสีหน้าเยี่ยงคนวิกลจริต

“ดี…..งั้นก็ทำแบบนี้…..”แล้วทั้งสามคนก็รวมหัวกันวางแผนอย่างเมามัน ก่อนที่อ้อยพิษกับแม้นจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นราวกับคนเสียสติ โดยมีหนูแม้นเอามีดแทงลงไปบนตุ๊กตาแล้วบิดไปมาอย่างบ้าคลั่ง……..

นี่คงได้เวลาที่ผมต้องพาพวกมันไปพบจิตแพทย์แล้วสินะครับเนี่ย……


………………………………………………………


ณ เวทีมวยของศูนย์กีฬา


“บอล พร้อมไหม” ผมเข้าไปถามไอ้บอลในห้องเก็บตัว

“พร้อม….ไม่พร้อม……ไม่…...” ไอ้บอลตอบวกวน……ไอ้นี่ก็เพี้ยนไปอีกคนแล้ว….

“มึง ตั้งสตินะ ถ้ามึงไม่ตั้งสติให้ดี นอกจากมึงจะทำตัวเองเสียใจ แล้วแม้นก็จะเสียใจไปด้วย มึงอยากให้เป็นอย่างงั้นเหรอ” ผมจับไหล่สองข้างของมัน

“ไม่…กูไม่อยากให้มันเสียใจ…” ไอ้บอลได้สติ

“โอเค กูเชื่อว่ามึงจะทำได้นะ” ผมบอกไอ้บอล….มันยิ้มเล็กๆให้ผม

“แล้วแม้นไปไหน ไม่ได้มาด้วยเหรอ” ไอ้บอลเหมือนพึ่งนึกขึ้นได้

“เอ่อ…..คือ……เดี๋ยวคงมาแหละ….” ผมจะบอกมันยังไงดีล่ะว่า พวกมันกำลังคลุ้มคลั่งวิ่งไปไหนแล้วไม่รู้

“…..อย่าพึ่งกังวลเลย รีบแต่งตัวดีกว่า เดี๋ยวขึ้นชกไม่ทันเค้าปรับแพ้พอดี มาๆ กูช่วยใส่อุปกรณ์” ผมรีบเบี่ยงประเด็นแล้วช่วยไอ้บอลใส่ผ้าพันมือ เตรียมฟันยางแล้วใส่เฮดการ์ด

เมื่อทุกอย่างพร้อมผมก็เดินไปส่งไอ้บอลขึ้นสังเวียน…..แต่ยังไม่ทันจะได้ออกจากห้องเก็บตัวไอ้นภก็โผล่มา

“บอล!!! มึงทำใจดีๆนะ!!!” ไอ้นภพุ่งเข้าไปคุยกับไอ้บอลด้วยท่าทีตื่นตกใจสุดขีด

“เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น”ไอ้บอลตกใจไปกับท่าทีของไอ้นภ

“แม้นมันถูกแฟนเก่าทำร้าย!!!” ไอ้นภเพิ่มดีกรีความร้อนรนไปอีกหนึ่งสเต็ป……เดี๋ยวนะ…..แม้นมันไม่เคยมีแฟนไม่ใช่เหรอ….

“เฮ้ย!! มันเป็นใคร!!! แม้นเป็นยังไงบ้าง!!!” ไอ้บอลตกใจขึ้นไปอีกเท่าตัว หน้าแดงก่ำ จับแขนไอ้นภเขย่าไม่ยั้ง อารมณ์ประมาณว่ามึงบอกกูมาเดี๋ยวนี้…

“แม้น….เจ็บ…..” ไอ้นภสะอื้นหยิบมือถือขึ้นมาโชว์รูปให้ไอ้บอลดู…..ไอ้บอลโกรธขึ้นไปอีก5เท่า…..รูปอะไรวะ…..เชรี่ยยยยยยยย…..แม้นถูกต่อยจริงๆ…..หน้าช้ำไปหมด…….นี่มันไปมีแฟนเก่าตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือผมไม่รู้!!!

“มันเป็นใคร กูจะไปฆ่ามัน!!!” ไอ้บอลคลั่งกระชากคอเสื้อไอ้นภ

“มึงตั้งสติดีๆนะ คนที่ทำแม้นก็คือ ไอ้ตั้ม วิทยาศาสตร์การกีฬา คนที่กำลังจะขึ้นชกกับมึงนั่นแหละ!!” ไอ้นภเข้าไปกระซิบข้างหูไอ้บอล…..พร้อมกับรอยยิ้มปีศาจ……..เชรี่ย!!!....นี่มันแผนของพวกมึงใช่ม๊ายยยยยย

ก่อนที่ไอ้บอลจะบุกไปถล่มไอ้ตั้มผู้ซึ่งจริงๆแล้วไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย ไอ้นภก็ฉวยโอกาสกล่อมไอ้บอลให้ไปเอาคืนบนเวทีได้สำเร็จ….ตอนนี้ผมกับไอ้นภก็เลยมายืนดูอยู่ข้างเวที ส่วนไอ้บอลขึ้นไปรอบนสังเวียนโดยมีอีเจ๊มอลลี่ผู้เป็นพี่เลี้ยงคอยจับไว้ไม่ให้พุ่งไปต่อยอีกฝ่ายก่อนเริ่มแข่ง

“นี่ลงทุนเจ็บตัวกันจริงๆเหรอ” ผมกระซิบถามไอ้นภ

“ใครบอก….ใช้แต่งหน้าเอฟเฟคสิ ป้าสมทรงเรียกคนจากกองถ่ายมาจัดการให้” ไอ้นภตอบแบบชิลๆ

“เออเนอะ พวกมึงก็ลงทุน” ผมยอมพวกมันจริงๆ

“แน่นอน”

“แล้วแม้นกับอ้อยพิษล่ะ” ผมถามเพราะพึ่งนึกได้

“เดี๋ยวก็มา แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงซีน” ไอ้นภหันมายักคิ้วให้……อะไรของพวกมึงอีกเนี่ย….

เสียงโห่ร้องจากอีกฝั่งดังขึ้น พวกผมเลยหันไปดู……ทางฝ่ายวิทยาศาสตร์การกีฬาเข้าสนามมาแล้วครับ ไอ้ตั้มผู้ที่ใส่เสื้อคลุมแบบนักมวยอาชีพเดินนำขบวนเข้ามา โดยมีทีมผู้ดูแลเดินตามหลัง…..มันคอยโบกมือทักทายกองเชียร์ ไปทั่วแบบเป็นงาน…..เรียกเสียงกรี๊ดดังสนั่น…..พอถึงเวที ไอ้ตั้มก็หันไปถอดเสื้อคลุมออกแล้วโยนให้ทีมผู้ช่วยคนนึง….ซึ่ง…..นั่นมันก็คือหนูแม้น!!......ทำไมมันไปโผล่ฝั่งนู้น!!

ก่อนที่ผมจะได้ถามอะไรไอ้นภ กรรมการก็ประกาศเริ่มการแข่งขัน ระฆังยกที่หนึ่งดังขึ้น….
ยกแรก เปิดฉากขึ้นมาอย่างดุเดือดเร้าใจ ทั้งคู่ไม่มีใครเสียเวลาดูเชิง เดินหน้าบวกใส่กันทันที แต่แน่นอนไอ้บอลโดนรัวๆ แรกๆยังดีพอกันไว้ได้ แต่พอถึงช่วงกลางๆของยกไอ้ตั้มปล่อยหมัดเด็ดเข้าลำตัวไอ้บอลจนมันต้องลงไปกองให้กรรมการนับเจ็ด ไอ้ตั้มประเดิมชิงความได้เปรียบไปก่อน และก่อนที่ไอ้บอลจะถูกต่อยหนักซ้ำอีกระฆังหมดยกก็ดังช่วยไว้ทัน
“แมร่ง โคตรเจ๋ง”ไอ้นภพูด
“เจ๋งตรงไหน เห็นไอ้บอลถูกต่อยเอาๆ ไส้จะขาดรึยังก็ไม่รู้”ผมค้าน….เห็นแล้วเจ็บแทน
“ที่ว่าโคตรเจ๋งน่ะ ไม่ได้หมายถึงไอ้บอลโดนต่อย แต่หมายถึงแววตาไอ้บอลต่างหาก” ไอ้นภอธิบาย
“ยังไง”ผมถาม
“ก็กูเห็นถึงความใจสู้แบบไม่ถอย เห็นนักสู้ที่ไม่ยอมแพ้แม้ว่าตนเองจะถูกอัดยับยังไงล่ะ….มันดีมากเลยนะแววตาของคนที่สู้เพื่อความรัก…..ไอ้แบบนี้มันถ่ายทอดออกมาไม่ได้ง่ายๆนะรู้เปล่า……ถ้าภาพเมื่อกี้มันอยู่บนจอ รับรองคนดูโหวตให้เป็นฉากประทับใจแน่ๆ” ไอ้นภโยงเข้าเรื่องการแสดงไปเรียบร้อย….แต่ผมก็ว่าจริง

“กูก็เคยเห็นนะ ไม่ด้อยไปกว่านี้เลยล่ะ” ผมบอกไอ้นภ
“จริงอะ มั่วเปล่า ไปเห็นที่ไหน”ไอ้นภหันมาเหล่ใส่




…….“ก็เห็นจากแววตาของมึงไง” ผมตอบ……



………………………………………………..


ต่อตอนหน้าครับ :impress2:

หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 27-05-2020 20:39:47
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-05-2020 20:50:11
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 27-05-2020 21:46:05
บอลจะรอดไหมเนี้ยะ แผนเยอะจริง
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 27-05-2020 21:55:40
 :pig4: :pig4: :pig4:

 คุณชายนภ  เจ้าพ่อแผนการ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 27-05-2020 23:59:28
 :hao7: :hao7: :hao7: หายป่วยไวไวนะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 27-05-2020 23:59:45
 :a5: แผนการร้าย
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 28-05-2020 18:17:57
 o22 o22 o22
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 28-05-2020 21:17:10
มาต่อพรุ่งนี้นะครับ :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 29-05-2020 12:34:07
 :3123:
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 29-05-2020 15:05:25
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 30-05-2020 11:04:41
รอ :mew2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่33 หน้าช้ำ (27/5/63)หน้า8 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 30-05-2020 12:14:15
ซีนที่34 รุมโทรม!!


ท่ามกลางอากาศอบอ้าวภายในศูนย์กีฬา ยกที่สองก็เริ่มขึ้น ไอ้ตั้มอาศัยช่วงชกที่ได้เปรียบกว่า ออกหมัดแย็บแหย่จากวงนอกก่อนคลุกสลับวงใน แต่ไอ้ก็ยังป้องกันตัวและตอบโต้ได้ดี พยายามเดินเน้นต่อยล่างสลับบน  ก่อนจะจับทางได้แล้วโต้คืนด้วยการคลุกวงใน..แต่ไอ้ตั้มก็เหนือกว่า พลิกเกมบุกกระหน่ำโจมตีใบหน้าและลำตัวไอ้บอลจนมันลงไปนอนกองนับแปดอีกครั้ง
ผมว่าตอนนี้มันไม่น่าจะไหวแล้วครับ กว่ามันจะยันตัวลุกขึ้นมายืนได้ก็เซไปเซมา แล้วก็โดนไอ้ตั้มอัดไปอีกหลายหมัดจนล้มลงไปกองอีกรอบ เคราะห์ยังดีเมื่อลุกขึ้นมาจะสู้ต่อ ระฆังหมดยกช่วยเซฟไอ้บอลไว้ได้
“นภ ไม่ไหวแล้วอะ สงสารมัน”ผมหันไปคุยกับไอ้นภ
“เอาน่า ใจเย็นๆ สงครามยังไม่จบอย่าพึ่งนับศพทหาร….แววตาไอ้บอลมันยังไม่ยอมแพ้สักหน่อย แล้วเดี๋ยวซีนสำคัญก็จะมาแล้ว รอดูฉากต่อไปดีๆนะ” ไอ้นภตอบผมอย่างใจเย็น….นี่มันมีแผนชั่วอะไรอีกเนี่ย…อ้าว….รู้ตัวอีกทีหนูแม้นก็หายไปไหนแล้วไม่รู้ มีแต่อ้อยพิษโผล่มาแทนก่อนจะเข้าไปดึงไอ้บอลมากระซิบแล้วก็วิ่งออกไป……
ยกสาม อยู่ๆไอ้บอลก็ระเบิดฟอร์มโหด บุกเข้าไปต่อยไอ้ตั้มไม่ยั้ง เหมือนเป็นคนละคนกับไอ้สองยกแรก ไอ้บอลไล่รัวหมัดจนไอ้ตั้มเริ่มเซ ซึ่งไอ้บอลก็ไม่ปล่อยให้โอกาสทองหลุดมือ บุกเข้าคลุกวงในแล้วอัปเปอร์คัทใส่ปลายคางไอ้ตั้ม ตูม!.....ฟันยางกระเด็น…..เมื่อโดนเข้าไปเต็มๆสมองไอ้ตั้มคงทนไม่ไหวทิ้งตัวลงไปกอง หมดสติไปทันที กรรมการเลยยุติการชก ทำให้ไอ้บอลพลิกมาคว้าชัยชนะไว้ได้สำเร็จอย่างเหนือความคาดหมาย!!!

“สุดยอด!!!” ผมตะโกน

“เห็นมั๊ยล่ะ บอกแล้ว”ไอ้นภตอบอย่างใจเย็น

“ว่าแต่พวกมึงทำอะไรกันไปบ้างเนี่ย สรุปมาหน่อยซิ”ผมหันไปถามไอ้นภ

“ก็หลังจากที่กูทำให้ไอ้บอลเข้าใจผิดว่าไอ้ตั้มกลับมาซ้อมหนูแม้นผู้เป็นแฟนเก่า มันก็เลยหายตื่นเต้น กลายเป็นมีไฟตั้งใจสู้แล้วใช่มะ”

“เออ อันนี้กูตามทัน มึงเล่นเก่งมากจนตอนแรกกูก็เผลอเชื่อ”ผมตอบ

“แน่นอนสิ…..อะ ต่อมาเจ๊มอลลี่ที่ร่วมขบวนการด้วยก็ไปคอยยุยงไอ้บอลบนเวทีว่า ไปแอบได้ยินไอ้ตั้มข่มขู่หนูแม้นให้กลับไปคบกับมัน และต้องทำตามคำสั่งด้วยไม่งั้นไอ้ตั้มจะเอาไอ้บอลให้ตายบนเวที หนูแม้นกลัวมากเลยจำยอม ต้องไปอยู่กับมันที่ฝั่งนู้นเพื่อความปลอดภัยของไอ้บอล ทางเดียวที่ไอ้ตั้มจะเลิกยุ่งกับหนูแม้นได้คือไอ้บอลต้องชนะ “ไอ้นภเล่าต่อ

“ห๊า…นี่พวกมึงถึงกับต้องแต่งเรื่องกดดันไอ้บอลกันขนาดนี้เลยเหรอ”

“ใช่สิ ไม่งั้นไอ้บอลมันงัดพลังแฝงออกมาไม่ได้หรอก มันต้องมีความเชื่อก่อนมันถึงสู้ตายได้”

“เออ…ก็เข้าใจได้ แต่ตอนแรกกูก็นึกว่าพวกมึงจะไปวางยาฝั่งโน้นซะอีก”

“โห กูไม่ได้เลวขนาดนั้น”ไอ้นภขำ

“อ้อเหรอ แต่ไอ้ที่ทำๆมาตอนแข่งบอลมันก็ไม่ได้น้อยเลยนะมึง”

“แหม อย่าเอาไปเทียบกันสิ วันนี้พวกกูแค่สลอดไม่ทันเอง”ไอ้นภหัวเราะ

“เชรี่ย กูว่าแล้ว”

“กูพูดเล่น”

“กูชักจะแยกไม่ออกแล้วนะว่าอันไหนมึงพูดเล่นอันไหนมึงพูดจริง…..เออ…. ว่าแต่ตอนสุดท้ายอ้อยพิษมันไปคุยอะไรกับไอ้บอล”ผมพึ่งนึกได้

“คืองี้ พวกกูวางแผนกันว่าถ้าผ่านไปสองยกแล้วเห็นท่าไม่ดี อ้อยพิษก็จะออกไปตอกฝาโลงอีกทีว่าถ้าไอ้บอลแพ้ หนูแม้นจะถูกพวกไอ้ตั้มพาไปรุมโทรม” ไอ้นภตอบหน้าตาเฉย

“ห๊า!!! พีคสัด…. อย่างกับละคร…..แล้วไอ้บอลก็ดันเชื่อเนี่ยนะ”ผมช็อค

“ก็คนเลือดร้อนอย่างไอ้บอลมันคิดเรื่องเหตุและผลไม่ทันหรอกตอนนั้น หาคำอะไรก็ได้ที่กระแทกใจมันก็พอ”ไอ้นภยิ้มชั่วร้ายให้ผมอีกแล้ว……กลัววววววว

และแล้วไอ้บอลก็ขึ้นไปรับเหรียญ จากนั้นมันก็พาหนูแม้นไปที่ลับตาคนก่อนที่จะคุกเข่ามอบเหรียญทองที่ได้ให้แก่นาง…..ฉากนี้เหมือนนางถูกผู้ชายคุกเข่ามอบแหวนขอแต่งงานยังไงยังงั้นเลยครับ…..แน่นอนว่าหนูแม้นกรีดร้องดีใจจนเหมือนคนเสียสติ…..แต่ฉากโรแมนติกก็อยู่ได้ไม่นาน…ไอ้บอลระเบิดความโกรธอีกครั้งจะพุ่งไปเอาเรื่องไอ้ตั้มต่อที่ห้องพยาบาล….พวกผมต้องเข้าไปฉุดกระชากลากถูกันอยู่นานสองนานกว่าจะทำให้ไอ้บอลเข้าใจได้ว่าทั้งหมดมันแค่ละคร ซึ่งไอ้ตั้มจริงๆไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย

สุดท้ายคู่ของหนูแม้นกับไอ้บอลก็ลงเอยกันด้วยดี นั่งทำแผลกันหวานจ๋อยไม่แคร์สายตาใครเลยทั้งสิ้น เป็นที่อิจฉาแก่บรรดาเพื่อนๆทั้งมวล

“ถ้ามึงเป็นไอ้บอลมึงจะทำเพื่อความรักขนาดนี้ไหม”ผมหันไปถามไอ้นภ

“แน่นอน แล้วกูบอกเลยนะว่ากูจะทำยิ่งกว่านี้อีก”ไอ้นภหันมามองผม

“อืม….แล้วถ้ามึงพยายามมากๆ…..มากจนถึงขีดจำกัดของมึงแล้ว แต่มึงก็ยังทำไม่สำเร็จมึงจะทำยังไงต่อ”

“กูก็จะทำอีก….ทำไปเรื่อยๆจนมันทะลุขีดจำกัดของกู…..ทำจนกว่ากูจะชนะใจมึงได้…บี” ไอ้นภตอบอย่างจริงจัง…… และคำตอบนั้นทำให้ผมใจเต้นระส่ำไปทั้งคืน…..

…………………………………………..

รุ่งขึ้นเป็นวันที่ผมต้องแข่งขันว่ายน้ำชิงชนะเลิศแล้วครับ เอาจริงๆไม่มีความพร้อมอะไรเลย มีแต่ความตื่นเต้นล้วนๆ หาความสงบไม่ได้ แต่ก็นั่นแหละครับ อย่างน้อยก็ได้ทำให้เต็มที่ จะได้ไม่รู้สึกเสียใจภายหลัง

เมื่อไปถึงสระว่ายน้ำ หลังจากไล่ไอ้นภออกไปจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมก็ไปวอร์มร่างกายก่อนลงแข่งซึ่งโดยรวมก็ถือว่ายังโอเคครับ เว้นแต่หัวเข่าข้างที่ล้มกระแทกตอนแข่งบอลนั้นยังมีตึงๆอยู่บ้าง แต่ยังไงซะก็ยังนับว่าโชคดีที่เป็นการแข่งว่ายน้ำ มันยังเซฟข้อเข่าได้ระดับนึง ไม่งั้นถ้าเป็นกีฬาอื่นก็คงบาดเจ็บเพิ่ม

“บี เรามาเชียร์นายนะ” ไอ้ริทเข้ามาทักผม

“อ้าวริท ขอบใจมาก” ผมยิ้มให้

“นายช่วยทำเต็มที่เผื่อเราด้วยนะ”

“ได้เลย แต่เสียดายถ้าริทมาแข่งเอง มีหวังได้ที่หนึ่งแหงๆ”

“เอาน่า ไม่ตายก็บุญแล้ว….แต่ยังไงนายต้องชนะไอ้เล็กให้ได้นะ….อย่าให้มันชนะนายได้เด็ดขาด”ไอ้ริทพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เล็กไหนนะ”ผมถามกลับไปด้วยความงง

“ก็ไอ้เชรี่ยเล็กวิศวะไง!!” ไอ้ริทตอบด้วยน้ำเสียงโกรธเคืองไปกว่าเก่า…..เอ่อ……เดี๋ยวนะ……งงสิครับ….มันไปโกรธกันตั้งแต่เมื่อไหร่…..วันก่อนยังเห็นจูบปากกันอยู่เลย

“อ้าว พวกมึงดีกันแล้วไม่ใช่เหรอ” ผมถามต่อ

“………………………” ไอ้ริทไม่ตอบ……แต่หน้านิ่วหนักไปกว่าเดิม……เอาไงดีวะ ท่าทางจะไม่ดีละ…..สังหรณ์ใจชอบกล……

“งั้นเดี๋ยวเราจะพยายามเต็มที่เพื่อริทละกันนะ” ผมบอกไอ้ริทพร้อมกับแตะไหล่มันให้กำลังใจ……แต่ยังไม่ทันไรก็มีเสียงนึงดังขึ้นมาครับ…



“ที่แท้มันเป็นอย่างงี้นี่เอง!!!!”


…………………………



ต่อตอนหน้าอะสิ :z13:




หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่34 รุมโทรม!! (30/5/63)หน้า9 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 30-05-2020 12:51:34
 :3123:
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่34 รุมโทรม!! (30/5/63)หน้า9 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 30-05-2020 12:53:13
 :pig4: :pig4: :pig4:

เสียงนั้น  คือเสียงของไอ้เล็กวิศวะ  ที่เคยจูบปากกับริทเมื่อวันก่อนแหละ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่34 รุมโทรม!! (30/5/63)หน้า9 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 30-05-2020 13:57:50
 :hao3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่34 รุมโทรม!! (30/5/63)หน้า9 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 30-05-2020 23:22:58
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่34 รุมโทรม!! (30/5/63)หน้า9 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 30-05-2020 23:41:54
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่34 รุมโทรม!! (30/5/63)หน้า9 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 31-05-2020 16:38:24
 :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่34 รุมโทรม!! (30/5/63)หน้า9 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 31-05-2020 18:59:46
ซีนที่35 ชิงชนะเลิศ


“ที่แท้มันเป็นอย่างงี้นี่เอง!!!!”

ใช่ครับ…..คุณเดาถูกแล้ว…..เสียงนั้นก็คือไอ้เล็ก!! คนที่พวกผมกำลังพูดถึง …..ไม่รู้ว่าทำไมสังหรณ์แม่นจังกับเรื่องแบบนี้

“อย่างงี้คือยังไง!!” ไอ้ริทหันไปโวยใส่ไอ้เล็ก

“ก็อย่างที่เห็นนี่ไง!!” ไอ้เล็กโวยกลับ

“…………….”

“…………………..”

ทั้งสองเอาแต่จ้องตากันไปกันมาเหมือนหนังจีนกำลังภายใน…..ถ้ามีลำแสงปล่อยออกจากตากันได้ป่านนี้คงไหม้กันไปทั้งศูนย์กีฬาละ……..ว่าแต่ตอนนี้พวกมึงช่วยไปแสดงวิทยายุทธกันที่อื่นได้ไหม….กูไหว้ล่ะ….. อย่าลากกูเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยเลย แค่ทุกวันนี้ก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว

“เอ่อ ใจเย็นๆนะ เล็กไปเตรียมตัวลงแข่งกันดีกว่านะ” ผมพยายามตะล่อมสลายการชุมนุม

“อ๋อ นี่มึงจะท้าแข่งกับกูใช่มั๊ย” ไอ้เล็กหันมาพาลใส่ผมแทน….นี่มันเข้าใจผิดกันไปถึงไหนแล้วเนี่ย!!

“ไม่ใช่ๆ ไม่ได้ท้า ก็เราต้องไปแข่งรอบชิงกันอยู่แล้วนี่นา”ผมพยายามทำให้มันสงบ

“นี่ไง บีเค้าพูดดีๆมึงก็ไปหาเรื่องเค้า!!” ไอ้ริทของขึ้น…..โว้ยมึงจะมาขึ้นอะไรกันตรงนี้

“อ๋อ นี่มึงปกป้องกันใช่มั๊ย!!” ไอ้เล็กต่อยอดอารมณ์ขึ้นไปอีกครับ

“ถ้าใช่แล้วจะทำไม ก็มึงมันพาล!!” ไอ้ริทสู้อย่างพลุ่งพล่าน……คือ…..ไม่ไหวแล้วครับ….ผมใกล้จะบ้าละ


+++ว้ายยยยยยย ตายแล้วนั่นไงจริงด้วย…..+++ อยู่ๆเสียงวี๊ดว้ายก็ดังมาจากข้างสระ พอจะจับใจความได้ว่า….
+++……เธอๆ เห็นในเพจ ‘XU cute boy’ ไม่นึกว่าจะเป็นเรื่องจริง เดือนวิศวะเป็นมือที่สามระหว่างเดือนทันตะกับเดือนอักษร!!+++

เชรี่ยยยยยยยยย เรื่องบ้าอะไรของพวกมึงอี๊ก!!!....แล้วไอ้เพจนั่นมันเอาอะไรไปลง!! ไม่ได้เข้าไปดูไม่กี่วันมันมีข่าวลืออัปรีย์อีกแล้วเหรอ!!!!

“โอย….ไม่ไหวแล้ว พวกมึงทะเลาะกันไปแล้วกัน กูอาย!!” ผมพูดใส่พวกมันแล้วก็รีบเผ่นออกมาจากตรงนั้นทันที ปล่อยให้ไอ้สองตัวนั้นเถียงกันต่อไป

พอผมหลุดออกจากตรงนั้นก็รีบไปหาไอ้นภโดยด่วนเลยสิครับ อย่างน้อยถ้ามีมันอยู่ มันก็จะได้ช่วยเคลียร์ไอ้พวกเพี้ยนเมื่อกี้ให้ได้ นับวันยิ่งเพี้ยนกันไปทุกที เฮ้อ

“นภ!!”

“ว่าไง วอร์มเสร็จแล้วเหรอ”ไอ้นภหันมายิ้มให้

“วอร์มได้ที่ไหนล่ะ ไอ้ริทไอ้เล็กมันว้ากใส่กันอยู่นู่น เถียงกันไปเถียงกันมาจะลากกูไปร่วมวงด้วยซะงั้น”ผมบ่น

“แน่ใจนะว่าเถียงกัน ไม่ใช่รุมจีบมึงนะ” ไอ้นภทำหน้าสงสัย

“จีบพ่อง!! แต่เดี๋ยว…..อย่าพึ่งมโน….รีบเช็คเพจ‘XU cute boy’ ด่วนเลย” ผมรีบให้มันดูว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งผลมันก็น่าตกใจจริงๆนั่นแหละครับ

“ศึกเดือนสามเส้า!! ทันตะVSวิศวะVSอักษร!! อะไรของแมร่งเนี่ย”ไอ้นภโวยวายหนักกว่าผมอีก

“เชรี่ยยยยย รูปแอบถ่ายหมดเลย ดูแต่ละคอมเมนต์สิ แมร่ง กูกลัวววววว” ผมดูแล้วเหวอไปเลยสิครับ…..คงต้องไม่เข้าใกล้พวกไอ้ริทไอ้เล็กสักพักละ ไม่งั้นชื่อเสียงป่นปี้แน่ๆ!!

และแล้วก็ถึงเวลาแข่งขัน พวกเพื่อนๆผมมาช่วยกันเชียร์ครบเลยครับทั้งทันตะเองและพวกอักษรที่เคยรวมทีมกัน เห็นพวกมันแบบนี้ก็รู้สึกมีกำลังใจเยอะขึ้นหน่อย

“บีสู้ๆชนะให้ได้นะ”

“เอาเหรียญทองมาให้ได้นะไอ้บี”

“บีซ่อนรูปนะคะ”

“อร๊ายยยย บีขาขอจับซิกแพ็คหน่อยค่า”

“บีขา อยากกัดแขนค่ะ”

“วี๊ดดด อยากเป็นกางเกงในว่ายน้ำ!!”

เอ่อ….เสียงเชียร์แบบคุกคามทางเพศจากพวกนักศึกษาชายเนี่ยกูไม่เอาได้มั๊ย!! กูกลัว!!

และแล้วการแข่งว่ายน้ำชิงชนะเลิศรอบสุดท้ายก็เริ่มขึ้นครับ เมื่อกรรมการเป่านกหวีดให้สัญญา นักกีฬาทุกคนก็พุ่งตัวลงน้ำและว่ายกันสุดชีวิต ไอ้เล็กที่อยู่ลู่ข้างๆมันว่ายไปเร็วมากครับ แซงผมไปในช่วงแรก แต่พอช่วงที่สอง ไอ้เล็กดูจะเริ่มแผ่ว ผมเริ่มว่ายทัน แต่จากนั้นเข่าผมข้างที่เจ็บก็เริ่มตึงขึ้นมาทันทีครับ ผมตกใจมาก….สมองผมโล่งไปหมด คิดอะไรไม่ออก อยู่ๆความกลัวก็โผล่ขึ้นมาอีก ภาพไอ้ริทตอนจมน้ำก็ปรากฏขึ้นมาในสมองผม ความแพนิคก็เกิดขึ้น ผมจะจมแบบไอ้ริทไหม….ไม่นะ….

ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมต้องหยุดว่ายแน่ๆแต่ด้วยเสียงเชียร์ที่ดังกระหึ่ม และไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหม ผมว่าผมได้ยินเสียงของไอ้นภ…. ผมเลยพยายามสลัดภาพร้ายๆในหัวทิ้งไปแล้วนึกถึงเรื่องดีๆแทน….แต่ทำไมผมนึกถึงแต่หน้าไอ้นภเวลายิ้มกันนะ…..แมร่งชั่วร้ายสัด!!.....ถ้าผมแพ้ มันต้องทำอะไรผมเยอะแยะแน่นอน รีบว่ายให้เสร็จดีกว่า!! กูต้องรอด!!!

ปึก!! แตะขอบสระแล้ว!!! แต่พอผมโผล่พ้นน้ำมาก็เห็นไอ้เล็กขึ้นมาพร้อมๆกัน…..เฮ้ย!!ใครถึงก่อน!!!และภาพreplayก็แสดงขึ้นบนจอครับ ปรากฏว่าที่หนึ่งได้แก่ ไอ้เล็กวิศวะครับ!!! ชนะผมไปแค่1วินาที!!!

“ยินดีด้วยนะเล็ก” ผมหันไปแสดงความยินดีกับไอ้เล็ก

“ขอบใจ เอ่อ….เมื่อกี้เราขอโทษนะ”ไอ้เล็กตอบ

“เรื่องอะไร”

“เรื่องที่คุยกับไอ้ริท เมื่อกี้เราพาลไปกับนาย”

“อ้อไม่เป็นไรหรอก….ยังไงเราก็เชียร์นายสองคนนะ”ผมยิ้มให้มันแบบมีความหมาย….ซึ่งไอ้เล็กก็เหมือนรู้ตัวได้แต่พยักหน้าหูแดง….จริงๆมันก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย

“เอ้า จะขึ้นได้ยัง กูยื่นผ้าเช็ดตัวรอจนปวดเอวแล้วเนี่ย” ไอ้นภบ่น

“ขึ้นแล้วครับๆ”ผมตอบไอ้นภ

“เอ่อ….บี” ไอ้เล็กเรียกผมอีกครั้งตอนผมกำลังจะขึ้นจากสระ

“อะไรเหรอ”

“เราก็เชียร์นายสองคนนะ”ไอ้เล็กมองผมกับไอ้นภแล้วก็เอาคืน.......อ๊ากกกกก…..ทำไมเขิน…..




“หมายถึงพี่กับบีน่ะเหรอ”



...........................................

อ่านต่อตอนหน้าอะสิ  o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่35 ชิงชนะเลิศ up!!!(31/5/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 31-05-2020 19:36:51
 :pig4:
 :3123:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่35 ชิงชนะเลิศ up!!!(31/5/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 31-05-2020 21:57:37
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่35 ชิงชนะเลิศ up!!!(31/5/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 31-05-2020 22:05:01
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่35 ชิงชนะเลิศ up!!!(31/5/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 01-06-2020 11:00:56
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่35 ชิงชนะเลิศ up!!!(31/5/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 01-06-2020 20:51:04
 :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่35 ชิงชนะเลิศ up!!!(31/5/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 01-06-2020 20:54:30
 :hao3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่35 ชิงชนะเลิศ up!!!(31/5/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 01-06-2020 23:42:35
มาต่อพรุ่งนี้นะฮะ :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่35 ชิงชนะเลิศ up!!!(31/5/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 02-06-2020 12:37:12
ซีนที่36 พาไปจัดหนัก


“หมายถึงพี่กับบีน่ะเหรอ”

อยู่ๆพี่ดินก็โผล่มายืนยิ้มอยู่หน้าผมพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่…..ซึ่งใหญ่กว่าของไอ้นภสองเท่าได้…..แน่นอนไอ้นภตอนนี้ทำหน้าเหวอแบบบอกไม่ถูก และผมเดาว่ามันคงกำลังอยากเข้าไปรัวหมัดต่อยพี่ดินแบบสุดๆเลยล่ะครับ

“หมายถึงผมกับบีสิครับพี่” ไอ้นภเริ่มโพล่งออกไปเมื่อตั้งสติได้

“อ้าวเหรอ นึกว่าพี่กับบีซะอีก” พี่ดินยิ้มตอบแบบไม่สะทกสะท้าน….และขณะที่ทุกคนกำลังตั้งสมาธิอยู่กับบทสนทนา พี่ดินก็เอาผ้าเช็ดตัวมาคลุมให้ผมต่อหน้าไอ้นภซะงั้นครับ!!! งานเข้ากูแล้วววว!!!

“แหม ไม่ต้องลำบากพี่หรอกครับ ไอ้บีคนเดียวผมดูแลได้” ไอ้นภพูดเสร็จก็เอาผ้าเช็ดตัวในมือมาเช็ดหัวให้ผมครับ!!!......โอ้ย…..หัวกู!!!

“ไม่เป็นไรหรอก บีเป็นน้องรหัสพี่ ส่วนนภเป็นแค่ ‘เพื่อน’ ไม่ต้องลำบากหรอก” พี่ดินเน้นคำว่าเพื่อนแบบหนักแน่นชัดเจนขณะที่ยังคงรอยยิ้มเดิมไว้อยู่…..ว่าแต่พี่จะรวบผมไปโอบทำม๊ายยยยยยยย

“ไม่ใช่แค่เพื่อนครับพี่ พวกผม ‘สนิท’ กันมากเลย” ไอ้นภของขึ้นไม่ยอมแพ้ เน้นคำสู้……แต่มึงจะกระชากหัวกูไปแบบนี้ไม่ด้ายยยยยย!!!!

“เอางี้นะครับทุกคน เดี๋ยวผมพาบีไปรับเหรียญก่อนละกันนะครับ” ไอ้เล็กรีบเข้ามาแทรกกลางระหว่างไอ้นภและพี่ดินพร้อมกับคว้าผ้าเช็ดตัวไปทั้งสองผืน ก่อนที่จะฉุดผมออกไปจากตรงนั้นโดยไม่สนการทัดทานใดๆของไอ้สองคนนั้นครับ

“ขอบใจมากเลยเล็ก ถ้านายไม่ลากเราออกมาสงสัยเราโดนสองคนนั้นฉีกร่างออกเป็นสองส่วนแหงๆ” ผมหันไปขอบคุณไอ้เล็ก

“เอาน่า ไม่เป็นไร เราเข้าใจ ว่าแต่นายเนี่ยก็เนื้อหอมไม่เบานะ ทั้งพี่รหัสเดือนคณะ ทั้งเพื่อนดารา ฮ่าๆๆ” ไอ้เล็กขำ

“นั่นสิ ทั้งพี่รหัสเดือนคณะ ทั้งเพื่อนดารา แถมคู่แข่งเดือนวิศวะก็มารุมตอมเพิ่มอีกคน” ไอ้ริทโผล่มาจากไหนไม่รู้ครับ เหน็บแนมใส่ไอ้เล็กทันทีที่มาประชิดตัว

“ก็ใช่ไง บีเค้าน่ารัก นิสัยก็ดี ไม่แปลกไหมวะที่เดือนวิศวะจะมาชอบ แล้วไง เดือนอักษรจะมาเข้าคิวอีกคนหรือไง” ไอ้เล็กหันไปทะเลาะกับไอ้ริทแทน……..โอย……เวรกรรมอะไรของโผ๊มมมมมมมม!!!!!

และแล้วไอ้ริทกับไอ้เล็กที่ดูเหมือนจะสงบกันไปแล้วก็เริ่มทะเลาะกันใหม่โดยมีผมยืนอ้าปากค้างอยู่ตรงกลางระหว่างมันสองคน…..เฮ้อ…..เชรี่ยยยยยยย!!!.......มีคนมามุงถ่ายรูปเต็มเลย กูต้องโดนเอาไปลงเพจอัปรีย์นั่นอีกแน่ๆ….เอาไงดีวะ

“ริท เล็กบอกว่ารักมึง”ผมหันไปบอกไอ้ริท….ได้ผล พวกมันหยุดทะเลาะกันทันที

“จริงเหรอ….” ไอ้ริทหน้าแดง….

“เอ่อ คือ….” ไอ้เล็กพยายามจะพูดอะไรสักอย่างขึ้นมา

“เล็กมึงไม่ต้องพูดหรอก ไอ้ริทมันก็บอกกูว่ามันรักมึงเหมือนกัน” ผมรีบพูดขึ้นมาทันที….

“จริงเหรอ….” ไอ้เล็กถาม…

“ก็เออสิ พวกมึงคุยกันไปเลยนะ กูไปห้องน้ำก่อน” ผมพูดจบก็เอามือมันสองคนไปจับกัน ก่อนจะวิ่งหนีไป….ส่วนพวกไทยมุงที่ยืนดูอยู่ พอเห็นสองคนนี้ยืนจับมือกันหน้าแดงก็รีบควักมือถือมาถ่ายรูปกันรัวๆซะยิ่งกว่างานพรมแดงเมืองคานทันที….. ไอ้สองคนที่ยืนซาบซึ้งอยู่ก็ไม่สนใจสิ่งแวดล้อมรอบข้างปล่อยชาวบ้านถ่ายรูปซุบซิบกันมันปากไปตามระเบียบ


………………………………….


หลังจากแข่งว่ายน้ำเสร็จ กีฬาเฟรชชี่ปีนี้สำหรับผู้ชายทันตะก็ถือว่าเป็นอันจบลงโดยบริบูรณ์ เพราะแข่งครบหมดทุกประเภทรายการแล้ว…. นำมาซึ่งความปลาบปลื้มยินดีแก่เจ๊มอลลี่เป็นอย่างมาก เพราะปีก่อนแพ้หมดรูปไม่เข้ารอบเลยสักอัน แต่ปีนี้ได้ทั้งเหรียญทองชกมวย เหรียญเงินว่ายน้ำ และชนะแข่งบอลไปสองนัดแบบที่พลิกหน้าประวัติศาสตร์ของคณะไปตลอดกาล…..

แต่ยังครับ…..เรื่องยังไม่จบ….งานเลี้ยงไม่มี…..ความสงบสุขก็ยังไม่มา….เพราะวันมะรืนหลังปิดกีฬาเฟรชชี่จะเป็นงานเฟรชชี่ไนท์…..งานที่ดาวและเดือนของทุกคณะต้องมารวมตัวกันเพื่อประกวดเฟ้นหาดาวเดือนมหาลัยคู่ใหม่ต่อไป…..แน่นอน…..งานนี้ผมต้องเข้าร่วมด้วย ซึ่งดูจากแรงกดดันของคนในคณะแล้ว ผมรู้สึกว่าหนักอึ้งกว่าตอนไปแข่งว่ายน้ำสักสิบเท่าได้ เพราะทุกคนเชื่อว่างานนี้คือหน้าตาและศักดิ์ศรีของคณะ!!! ผมและอ้อยพิษจะแพ้ไม่ได้!!! เพราะถ้าแพ้เจ๊มอลลี่มากระซิบบอกแล้วว่าตาย!!! ม่ายยยยยยยย!!!

เนื่องจากก่อนหน้านี้ผมต้องทุ่มเททุกอย่างเพื่อกีฬา พวกพี่ปีสองเลยไม่เคี่ยวเข็นอะไรผมมากเพราะพวกเค้าคิดว่าการซ้อมและการออกกำลังกายถือเป็นการฟิตหุ่นที่ดีที่สุด เค้าก็เลยปล่อยผมให้ตายใจ แต่พอแข่งเสร็จเท่านั้นแหละครับ พวกพี่ปีสองก็ลากผมไปติวเข้มสารพัดทันทีด้วยคอร์สintensive ทำยังไงให้พิชิตใจกรรมการ ไม่ว่าจะเป็นการเดิน การโพสท่าบนเวที การวางมือ การแต่งตัว การใช้เสียง การแสดงความสามารถพิเศษ และอื่นๆอีกมากมาย…….โอยยยยยย…..ผมไม่ได้จะไปประกวดนางงาม ปล่อยผมไปเถอะคร๊าบบบบบบ!!!!

กว่าผมจะหลุดออกมาได้ก็ปาไปสามทุ่ม…..แล้วเหตุผลที่พวกพี่ๆยอมปล่อยผมมาก็ไม่ใช่อะไรนะครับ ไอ้นภมันเข้าไปรับผมออกมาด้วยตัวเอง มันบอกพี่ๆว่าที่เหลือมันจะติวให้….พวกพี่ๆได้ยินก็เลยดีใจยอมทำตามแต่โดยดีเพราะคิดว่าคงไม่มีใครเก่งเรื่องนี้เกินไอ้นภอีกแล้ว

ณ จุดนี้ สงสารก็แต่อ้อยพิษครับที่แม้จะถูกหนูแม้นติวเข้มแบบสุดโหดจนพูดไม่เป็นภาษามาทั้งอาทิตย์แล้ว ช่วงนี้ก็ยังจะมาถูกรุ่นพี่จับกักตัวเพื่อติวต่ออีก….ตอนออกมา ผมเห็นนางกำลังนั่งบ่นพึมพำอะไรไม่รู้อยู่คนเดียวที่มุมห้อง มืดๆซึ่งดูเหมือนหนังผีไปทุกที….ผมว่าถ้าผมอยู่ต่อก็คงไม่พ้นจะต้องอยู่ในสภาพเดียวกันกับอ้อยพิษแน่ๆครับ

“ขอบคุณมากเลยนภ มึงคือพระเอกของกูเลย” ผมหันไปชื่นชมมันตอนขึ้นรถแล้ว

“แน่นอน กูเป็นพระเอกของมึงทุกวันอยู่แล้วเหอะ” ไอ้นภตอบด้วยความยียวน

“เออๆ ตามนั้น วันนี้ยอมมึงวันนึง ถ้ากูอยู่ติวต่อกูคงเป็นบ้าแน่ๆ”

“ยอมกูแน่นะ” ไอ้นภหันมาส่งสายตาสุดหื่นใส่

“ไม่ใช่ยอมแบบนั้นโว๊ย กูหมายถึงยอมให้มึงพูดว่าเป็นพระเอกของกูทุกวัน”

“อันนั้นมันเป็นข้อเท็จจริงอยู่แล้วเปล่าวะ”

“เออๆ ก็ได้ ขี้เกียจเถียงกับมึง…..นี่……แล้วเอามือที่กำลังจับต้นขากูออกด้วย…. ไปจับพวงมาลัยดีๆ ขับดีๆ เดี๋ยวคว่ำ” ผมโวย พร้อมแงะมือปลาหมึกของไอ้นภออก

“โห อะไรวะ จับนิดจับหน่อยเอง แค่นี้ทำเป็นหวง ตอนมึงหลับกูจับมากกว่านี้ มึงยังไม่เห็นว่าอะไรเลย” ไอ้นภตอบหน้าตาเฉย

“เฮ้ย!! มึงจับอะไรกูตอนหลับ!! มึงบอกกูมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!” ผมโวยวายรีบปัดมือมันออกทันที

“แหม ก็จับผม จับตัว จับไหล่ไง แค่นี้เอง กูไม่ได้ไปจับของสงวนมึงสักหน่อย”

“มึงแน่ใจนะว่าแค่นี้” ผมระแวง

“เออสิ กูพูดคำไหนคำนั้น ขนาดตอนกูเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มึงตอนมึงสลบ กูเห็นเต็มตา กูยังห้ามใจไม่จับเลย” ไอ้นภตอบ

“ห๊า!!! ไอ้!@#$!@#%@&$&*&$%” ผมตกใจโวยวายไม่เป็นภาษา

“มึงจะโวยวายอะไร กูคนจริง ถ้าจับบอกจับ ไม่จับก็คือไม่จับไง กูไม่โกหกมึงหรอก มึงจะให้กูพิสูจน์มะ” ไอ้นภเอื้อมมึอมาหยิกแก้มผม

“เออๆๆๆ พอๆๆๆ มึงไม่ต้องพิสูจน์!!! ขืนมึงพิสูจน์ กูคงโดนอะไรไปหนักกว่าเดิมอีกแหงๆ”

“ฉลาด….หึๆ” ไอ้นภหัวเราะชั่วร้ายอีกแล้วครับ

“เดี๋ยวมึง เลยหอแล้ว กูบอกแล้วว่าให้ขับดีๆ มัวแต่แทะโลมกูอยู่ได้เห็นมั๊ย ขับเลยแล้ว” ผมสะกิดไอ้นภทันทีที่เห็นว่ามันขับออกนอกเส้นทาง

“แล้วใครบอกว่าจะพามึงกลับห้อง!! กูจะพามึงไปจัดหนักต่างหาก ฮ่าๆๆๆ” ไอ้นภระเบิดหัวเราะที่ดูชั่วร้ายไปมากกว่าเดิม……


ม่ายยยยยยยย!!!!!



…………………………………..


ต่อตอนหน้าอะจิ :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่36 พาไปจัดหนัก!!!(2/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 02-06-2020 14:06:29
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่36 พาไปจัดหนัก!!!(2/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 02-06-2020 17:42:53
 :pig4: :pig4: :pig4:

จัดอะไรหนักเหรอ?  อิอิ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่36 พาไปจัดหนัก!!!(2/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 02-06-2020 20:22:08
 :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่36 พาไปจัดหนัก!!!(2/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 03-06-2020 00:00:08
 :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่36 พาไปจัดหนัก!!!(2/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 03-06-2020 10:18:53
ตลกดีค่ะคลายเครียดได้เยอะเลย รอจ้า o13 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่36 พาไปจัดหนัก!!!(2/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 03-06-2020 15:22:31
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่36 พาไปจัดหนัก!!!(2/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 03-06-2020 16:16:48
ซีนที่37 ดราม่ากันล่ะสิ



“มึงจะพากูไปหนายยยยยยยย แล้วจะจัดหนักอะไรของมึ๊งงงงงงงงง”ผมโวยวาย

“เดี๋ยวมึงก็รู้!! ไปที่ห้องคืนนี้กูจัดหนักมึงไม่ได้ เพราะห้องมันแคบไป คอยดูนะ คืนนี้กูจะจัดจนมึงร้องขอชีวิตเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ไอ้นภบ้าไปแล้ว……ม่ายยยยยยยยยยยยยย


……………………………….


และแล้วไอ้นภก็จอดข้างทาง ลากผมลงมาจากรถแล้วเหวี่ยงลงไปบนพื้นที่มีแต่กองฟางจากนั้นก็เริ่มใช้กำลังบังคับ!!!.....ไม่…..ไม่นะ…..ม่ายยยยยยยยยยย

นั่นไม่ใช่เรื่องจริงครับ หากแต่เป็นการมโนเกินจริงของผมเองล้วนๆ….แหะๆ…….จริงๆที่ๆไอ้นภมันพาผมไปก็คือ…..

 ‘โรงเรียนดราม่ากันล่ะสิ’

“นี่มันโรงเรียนการแสดงไม่ใช่เหรอ!!” ผมเหวอหันไปถามไอ้นภ

“ก็ใช่ไง มึงต้องมาเรียนการแสดง!!” ไอ้นภตอบหนักแน่น

“กูเนี่ยนะ!! ตอนสามทุ่มครึ่งเนี่ยนะ!!!” ผม โวยวาย

“เออ มึงนั่นแหละ เวลานี้นี่แหละ”

“เดี๋ยว!!! ใครเค้าจะมาสอนกูตอนนี้!!!!”

“ ครูเอง ค่า!!!!” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังมาจากประตู

“ครูมังคุด!!!” ผมช็อค!!!....ครูมังคุดคนดังที่สอนการแสดงนักแสดงเกือบทั้งวงการ……

“ใช่ค่ะ ครูเอง…..ครูมังคุด…และนี่ครูเอล เราสองคนจะมาสอนคอร์สพิเศษให้น้องบียันเช้ากันเลยค่ะ” ครูมังคุดตอบอย่างหน้าชื่นตาบาน

“ยันเช้า??!!?? เหรอครับ??!!?”

“ใช่สิครับ เรื่องปกติของนักแสดงที่ต้องทำงานยันรุ่งสาง ไปค่ะไปเริ่มกัน ช้าไปห้านาทีแล้ว นภกับป้าสมทรงกำชับครูว่าต้องเรียนให้หนักค่ะ ไปกันค่ะ เพื่ออนาคตอันสดใสของเรา” ครูมังคุดและครูเอลลากผมเข้าไปในโรงเรียนทันทีที่พูดจบ……ม่ายยยยยยยยยยย…….ไอ้นภมึงจะมายืนโบกมือสบายๆให้กูแบบเป็นธรรมชาติแบบนี้ไม่ด้ายยยยยยยย!!!!!

……………………………


“เอาล่ะค่ะ เรามาเริ่มกันเลย ไหนบอกครูซิว่าทำไมอยากเป็นนักแสดง”  ครูมังคุดเริ่มถาม

“ไม่ครับ ไม่เคยอยากเป็น” ผมตอบอย่างจริงใจ

“หนูแค่สับสนค่ะ ไหนบอกครูซิว่าทำไมอยากเป็นนักแสดง”  ครูมังคุดถามต่อ

“จริงๆครับ”

“เชื่อครู หนูแค่สับสนค่ะ ไหนบอกครูซิว่าทำไมอยากเป็นนักแสดง”  ครูมังคุดถามต่อ

“ไม่ได้สับสนครับ ไม่เคยอยากเป็นจริงๆ”

“ บลาๆๆๆ ไม่เข้าใจค่ะ ไหนบอกครูซิว่าทำไมอยากเป็นนักแสดง” 

“เอ่อ….ก็ได้ครับ…..คือถ้าเป็นนักแสดงนอกจากเป็นอาชีพที่ดีแล้ว เรายังใช้ทักษะนี้ในการสื่อสารกับคนอื่นให้เข้าใจกันได้ง่ายขึ้นด้วย ไม่ใช่แค่คำพูดแต่เป็นภาษากายอื่นๆด้วย” ผมตอบ….หวังว่าจะผ่านนะคำตอบนี้

“ดีมากค่ะ ซาบซึ้ง!!! งั้นเรามาเริ่มบทเรียนบุคลิกภาพกันเลยค่ะ!! ครูเอลจัดการ!!!”

ม่ายยยยยยยยยยย!!!!

………………………………..

และแล้วการเรียนของผมก็เสร็จสิ้นลงยามรุ่งสางตามสัญญาจริงๆครับ ไอ้นภที่ไปนอนที่ห้องพักครู ก็กลับมาลากร่างผมกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่หอแล้วพาไปเข้าห้องเรียนที่คณะ

“กูอดนอนแบบนี้พรุ่งนี้กูจะไหวได้ไงวะ เบลอไปหมดแล้ว” ผมหันไปบอกไอ้นภ

“ก็เมื่อคืนกูให้มึงโต้รุ่งไปเลยไง เพราะคืนนี้กูจะให้มึงนอนเร็วแล้วนอนยาวๆไปเลย หน้าจะได้ใสๆ” ไอ้นภตอบ

“มึงจะจริงจังอะไรเบอร์นี้เนี่ย”

“อ้าว ก็คนพิเศษของกูทั้งคน กูจะยอมให้แพ้ไอ้หน้าไหนได้ไง ชาตินี้มึงแพ้กูได้แค่คนเดียว จำไว้” ไอ้นภยิ้มชั่วร้ายอีกแล้ว!!

“เออๆ เอาที่มึงสบายใจละกัน ไหนๆ ก็เรียนโต้รุ่งไปแล้ว แต่คืนนี้กูขออยู่คนเดียวก่อนนะ กูขอซ้อมความสามารถพิเศษก่อน ถ้ามึงอยู่ด้วย กูเขิน ซ้อมไม่ได้”

“มึงจะแสดงอะไร”

“กูไม่บอก”

“อ้าวไอ้นี่ แทนที่จะให้กูช่วยดู” ไอ้นภโวย

“กูขอเถอะ มึงก็ไปดูในงานก็แล้วกัน มึงดูตอนนี้มึงก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ”

“อ้าวเหรอ ก็ได้ กูอยากดูเซอร์ไพรส์ มึง”

“ดีมาก” ผมยิ้มตอบ…..เรื่องจริงก็คือถ้ามึงอยู่ด้วย มึงก็กวนกูจนซ้อมไม่ได้อะสิโว๊ย!!!!

“ว่าแต่มึงซ้อมบล็อกกิ้งกับอ้อยพิษรึยัง มึงต้องเดินเปิดตัวเป็นคู่กันด้วยนะ”ไอ้นภพึ่งนึกได้

“เย็นนี้แหละซ้อมบนเวทีจริงหนึ่งรอบ จัดบล็อกกิ้งกันแล้วก็กูจะรีบกลับไปซ้อมแล้วนอนเลย อ้อ แล้วถ้าใครจะลากกูไปซ้อมอะไรต่อหลังจากนั้นอีก มึงต้องรีบเข้าไปอุ้มกูหนีกลับหอเลยนะ อย่าให้ใครเอาร่างที่กำลังโคตรง่วงของกูไปได้” ผมกำชับไอ้นภ

“ครับผม!! ได้เลยครับ!!”

………………………………………….


และแล้วการซ้อมในช่วงเย็นก็มาถึง วันนี้ทุกคนมาซ้อมในหอประชุมที่เป็นเวทีสำรอง เพราะเวทีจริงจะจัดที่สนามบอลกลางแจ้ง ซึ่งหากเกิดเหตุฉุกเฉินเช่นฝนตกเราจะย้ายมาใช้หอประชุมแทนครับ ทุกคนตอนนี้ดูสะบักสะบอมกันจริงๆหาความใสอะไรกันไม่ได้เลย ต่างคนต่างโทรมเหมือนชวนกันอดนอนมาหลายคืน

“บี นายง่วงเหรอ” ไอ้ริทเดือนอักษรเข้ามาทัก

“มาก แล้วนายล่ะ” ผมย้อนถาม

“ถ้ากูนิ่งไปคือกูหลับนะ โอเคมั๊ย” ไอ้ริทตอบ

“ทำไมดูง่วงกันจัง  ร่าเริงกันหน่อยสิ” ไอ้เล็กเดือนวิศวะโผล่มาถามบ้าง

“มึงอะหนักสุดเลยไอ้เล็ก มึงยืนหลับเมื่อกี้กูเห็น” ผมดักคอไอ้เล็ก

“…………” ไอ้เล็กไม่ตอบ……เชรี่ยยยยย มันยืนหลับอีกแล้ว!!!!



.............................



ต่อตอนหน้าอะสิ :z2:



หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่37 ดราม่ากันล่ะสิ (3/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 03-06-2020 17:14:30
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่37 ดราม่ากันล่ะสิ (3/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-06-2020 21:52:15
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่37 ดราม่ากันล่ะสิ (3/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 03-06-2020 23:09:09
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่37 ดราม่ากันล่ะสิ (3/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 04-06-2020 00:11:42
 :3123:
 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่37 ดราม่ากันล่ะสิ (3/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 04-06-2020 16:25:01
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่37 ดราม่ากันล่ะสิ (3/6/63)หน้า9
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 04-06-2020 19:25:39
ซีนที่38 เราไม่มั่นใจ


และการซ้อมบล็อกกิ้งก็ดำเนินไปด้วยความทุลักทุเล อ้อยพิษผู้ดูเหมือนหญิงเสียจริตที่อดนอนมาหลายเดือน ก็พูดจาไม่รู้เรื่อง เดินโซซัดโซเซไปบนเวที เค้าให้วนซ้ายนางก็จะวนขวา บอกให้หันขวาก็จะไปหันซ้าย มั่วซั่วกันบนเวทีจนพวกรุ่นพี่ต้องยืนกุมขมับ

“อ้อยพิษ ไหวไหม” ผมกระซิบถาม

“ไม่กินโรตี มันเป็นแป้งเดี๋ยวอ้วน”อ้อยพิษตอบ…..จ๊ะ…..มึงไปแล้วเรียบร้อยแล้ว

ทางด้านคณะอื่นก็พอกัน ดูสภาพแล้วไม่รู้ว่าผ่านอะไรกันมาบ้าง ต่างคนก็คงโดนติวเข้มกันมาสารพัดรูปแบบ แล้วไอ้ที่ดูน่าเป็นห่วงก็มีมากไม่ว่าจะเป็นดาววิทยาศาสตร์ที่เดินตุปัดตุเป๋กับรองเท้าส้นสูงสองนิ้ว ดาวคณะแพทย์ที่ดูขี้อายหนักจนพูดอะไรก็แทบไม่ได้ยินขนาดพูดออกไมค์แล้วก็ตาม ส่วนที่หนักสุดก็คงเป็นดาวคณะสถาปัตย์ อดีตมิสแบรนด์ภาคอีสาน ที่ขณะนี้ยืนเคี้ยวผมตัวเองแล้วบอกว่า หิว หิว…..โอยยยยยยย…….นี่มันเวทีประกวดอะไรกันเนี่ยยยยยยย

“เอาล่ะครับ เราจะซ้อมรันทรูตั้งแต่เริ่มจนจบอีกทีพรุ่งนี้ตอนเที่ยงนะครับ แล้วงานจริงจะเริ่ม6โมงเย็น ขอให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม โชคดีครับ” รุ่นพี่องค์การบริหารมหาวิทยาลัยประกาศให้แยกย้ายได้ เท่านั้นแหละครับ บรรดาพี่เลี้ยงของแต่ละคณะก็รีบกรูกันเข้ามาเก็บร่างของดาวเดือนคณะตนเองออกไป

อ้อยพิษที่ตอนนี้ไม่มีสติก็ถูกหนูแม้นกับไอ้บอลช่วยกันหามนางไปขึ้นรถ ขณะที่ไอ้นภผู้รอเวลาอยู่แล้วก็รีบลากผมขึ้นรถกลับหอทันที

แน่นอนว่าพอถึงหอผมก็รีบไล่ไอ้นภกลับห้องมันไปทันที แล้วก็เริ่มซ้อมตามแผนที่ผมเตรียมเอาไว้ จากนั้นก็สลบไปตอนไหนไม่รู้….รู้ตัวอีกทีก็เช้า โดยมีไอ้นภมานั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงเรียบร้อย

“อรุณสวัสดิ์” ไอ้นภทักทายพร้อมยื่นหน้ามาใกล้

“อรุณสวัสดิ์” ผมตอบตาปรือ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงตกใจตาเบิกโพลงทันทีที่ตื่นแล้วเห็นมันบุกเข้ามาอะนะครับ แต่เดี๋ยวนี้ชินแล้วที่อยู่ดีๆมันจะมาปรากฏตัวในห้องผมแบบที่ทำนายไม่ได้
 
“ง่วงอยู่เหรอ” ไอ้นภถามต่อ

“อื้อ นิดนึง แต่ดีกว่าเมื่อวานเยอะ” ผมหลับตาตอบ

“รีบตื่นไปมหาลัยกัน”

“อยากนอนต่อ ไม่อยากตื่น”

“แน่ใจนะ”

“อื้อ”

“งั้น….แบบนี้จะตื่นไหม” พูดเสร็จไอ้นภก็เอาอะไรมาสัมผัสที่ปากผมทันที…..ใช่ครับ…..จูบ!!!


…………………………………..


หลังจากที่ไอ้นภพัฒนาวิธีการปลุกจนผมยอมตื่น มันก็ลากผมมาคณะทันที ซึ่งวันนี้จะเป็นวันที่ไม่มีการเรียนการสอน มหาวิทยาลัยปล่อยให้ทุกคนทำกิจกรรมกันเต็มที่ มีทั้งพวกที่ยังต้องแข่งกีฬาชิงชนะเลิศบางส่วน และพวกที่ต้องเตรียมตัวจัดงานเฟรชชี่ไนท์คืนนี้

“มึงเตรียมพร้อมยัง”ไอ้นภถาม

“ไม่มีทางพร้อม แต่จะตั้งใจให้เต็มที่” ผมตอบ

“เออ ก็ยังดี ส่วนเรื่องเสื้อผ้าหน้าผม ไม่ต้องห่วง กูให้ป้าสมทรงเตรียมทีมงานไว้แล้ว”

“มันจะเว่อร์ไปไหม” ผมเหวอ

“ไม่เว่อร์ไปหรอก วันนี้มันงานช้าง พวกคณะกรรมการจัดงานเล่นใหญ่กันขนาดที่ไปเชิญกรรมการตัดสินที่ไม่ใช่แค่อาจารย์จากฝ่ายกิจการนักศึกษา แต่ยังไปเชิญทั้ง ป้าอือ ออร์กาไนเซอร์ชื่อดัง ครูมังคุด แถมยังไปเชิญหมอเอก จิตแพทย์ที่ออกทีวีบ่อยๆมาเป็นกรรมการด้วยนะมึง” ไอ้นภตอบ

“เดี๋ยว ป้าอือ กับครูมังคุดกูพอเข้าใจ แต่ไปเชิญจิตแพทย์ด้วยเนี่ยนะ”

“ก็ใช่สิ เอามาตัดสินช่วงตอบคำถามเลยนะมึง”

“นี่มันประกวดดาวเดือนมหาลัยจริงเปล่าเนี่ย กูนึกว่าออดิชั่นหนัง ไม่ก็สอบสัมภาษณ์เข้ารายการเรียลลิตี้”

“เอาน่า เค้าตั้งใจจัดก็ดีแล้ว ถ้ามึงชนะ มึงจะได้ภูมิใจว่าไม่ใช่จะได้มาง่ายๆ”

“เอาจริงๆนะ หน้าอย่างกูเนี่ยนะจะไปชนะ”ผมถามไอ้นภตรงๆ

“ก็ถ้าเทียบกับกูมึงแพ้แหงๆ”

“สัด!!”

“……แต่ถ้าในมหาลัย กูดูคู่แข่งแล้วกูว่ามึงมีโอกาส….ขึ้นกับสิ่งมึงจะทำบนเวที”

“เฮ้อ….นั่นแหละ ยิ่งไม่มั่นใจเข้าไปใหญ่”

“ เอาน่ะ….ลองดู ไม่ชนะก็ไม่เป็นไร กูก็รักมึงเหมือนเดิม” ไอ้นภยิ้มให้…….โอ๊ย…..ทำไมเขิน….

……………………………………


และแล้วการซ้อมใหญ่รันทรูในตอนเที่ยงก็มาถึง แต่คราวนี้เรามาซ้อมที่เวทีจริงกลางแจ้งซึ่งจัดขึ้นบนพื้นที่สนามฟุตบอลของมหาวิทยาลัย ตอนเที่ยงนี่แดดร้อนเปรี้ยงมากครับ เรียกว่าร้อนเหงื่อแตกจนเสื้อเปียก แต่ว่าดาวเดือนทุกคนก็ไม่หวั่น มีการเตรียมตัวมาอย่างดี ใส่หมวกใส่เสื้อคลุมแขนยาวและแว่นกันแดดกันมาเต็มอัตราเหมือนคนงานไร่อ้อย เหตุผลคงไม่ใช่อะไรนอกจากจะกลัวดำ มิน่าไอ้นภมันถึงต้องจับผมพอกครีมกันแดดแบบหนาเตอะตั้งแต่11โมง

วันนี้ทุกคนดูมีพลังมาก คงเพราะเมื่อคืนคงมีโอกาสได้นอนเต็มที่ ความสดใสสมวัยก็เลยกลับคืนสู่สังขารของแต่ละคนอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นดาววิทยาศาสตร์ที่วันนี้ใส่ส้นสูงห้านิ้ว ดาวคณะแพทย์ที่ดูมั่นใจเกินร้อย และดาวคณะสถาปัตย์ ที่ตอนนี้เหมือนอยู่ในสภาพพึ่งรับมง

“เอาล่ะครับเราจะเริ่มซ้อมตั้งแต่ขึ้นเวที น้องเดือน จะออกมาจากซีกซ้าย ดาวจะออกมาทางซีกขวา แล้วมาบรรจบที่กลางเวทีแล้วโพสพร้อมกัน เราจะปล่อยออกมาทีละคณะนะครับ ถ้าพร้อมแล้วเริ่มได้!!!” พี่ทีมงานให้คิวแล้วก็ส่งสัญญานเริ่มเดิน

การซ้อมวันนี้เรียกว่าคนละเรื่องกับเมื่อวานครับเพราะตอนนี้เวทีใหญ่กว่าและจะมีเพลงประกอบการเดินร่วมกับฉายภาพดาวเดือนแต่ละคนขึ้นจอ…..โห….เอาแล้วครับ พอเพลงProblem ของ Ariana Grandeดังขึ้น ดาววิทยาศาสตร์ที่วันนี้ใส่ส้นสูงห้านิ้วก็เดินขาสับขึ้นเวทีทันที ……..แล้วไอ้การเดินตุปัดตุเป๋ด้วยส้นสองนิ้วเมื่อวานมันคืออาร๊ายยยยย…..โห…..แล้วรูปของแต่ละคนที่เอามาขึ้นจอมาเนี่ย ผมนึกว่าไปเอามาจากแมกกาซีนออนไลน์อะไรสักอย่าง แฟชั่นกันถึงขีดสุด คนละเรื่องกับชีวิตจริงมากๆ

“ริท มึงพร้อมไหมวะ” ผมถามไอ้ริทที่ต้องเดินก่อนหน้าผม

“ไม่มั่นใจเลยว่ะ ไม่ได้ซ้อมเลย” ไอ้ริทยืนกัดเล็บด้วยความกังวล

“เราก็ไม่มั่นใจ คิวต่อไปแล้วด้วยอะ” ไอ้เล็กหันมาคุยกับผมอีกคน

“วิศวะ ขึ้นเลยครับ ถึงคิวแล้ว” พี่คุมคิวเรียก

“เอ่อ….แต่” ไอ้เล็กยืนงงเกิดความประหม่า

“เดี๋ยวนี้!!!!” พี่คุมคิวตะโกนใส่พร้อมกับผลักไอ้เล็กออกไปหน้าเวที!!!

และมันก็…..เดินออกไปเยี่ยงนายแบบหลุดออกมาจากรันเวย์!!!! โพสแบบมืออาชีพ!!! ไหนมึงบอกว่าไม่มั่นใจไง!!! ไอ้คนหลอกลวง!!!!


……………………………….


ต่อตอนหน้าอะสิ









หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่38 เราไม่มั่นใจ (4/6/63)หน้า9 up+
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 04-06-2020 22:35:03
 :pig4: :pig4: :pig4:

ทำไมมีแต่คนหลอกลวง?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่38 เราไม่มั่นใจ (4/6/63)หน้า9 up+
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 04-06-2020 22:43:19
 :laugh:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่38 เราไม่มั่นใจ (4/6/63)หน้า9 up+
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 05-06-2020 00:10:02
555 คนหลอกลวง o22
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่38 เราไม่มั่นใจ (4/6/63)หน้า9 up+
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 05-06-2020 15:32:26
 :L2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่38 เราไม่มั่นใจ (4/6/63)หน้า9 up+
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 05-06-2020 21:26:53
ซีนที่39 เลือดไหล



“ไม่ต้องตกใจ ไอ้เล็กมันเป็นนายแบบเก่า เคยทำงานเดินแบบตั้งแต่14 พึ่งจะหยุดรับงานสองปีนี้เองเพราะเตรียมตัวสอบเขาวิศวะ มันแค่ไม่มั่นใจว่าจะเดินได้ดีเท่าเดิมไหมแค่นั้นเองแหละ”ไอ้ริทเฉลยให้ผมฟังพร้อมกับยังกัดเล็บไปด้วย

“แมร่ง เดินโปรมาก แล้วมึงล่ะ เคยเดินแบบกับเค้าด้วยมั๊ย” ผมถามไอ้ริท

“เคย แค่5-6งาน แต่นานแล้ว” ไอ้ริทตอบ…..อ้าว……ไอ้นี่ก็มีประสบการณ์……ไอ้พวกหลอกลวง!!!

“อักษร!!!” พี่คุมคิวตะโกนเรียก

“ครับ!!!” ไอ้ริทตะโกนตอบเสียงดังอย่างมั่นใจเปลี่ยนไปอย่างกับหน้ามือเป็นหลังมือ…..แล้วก็เดินออกไปเหมือนเดินแฟชั่นบนรันเวย์อีกคน!!.....โอ๊ย…..อะไรของพวกมึงเนี่ย!!

อิ๊บหายแล้วครับ….คิวต่อไปเป็นผม.....แต่คิดอีกที….จะไปตื่นเต้นทำไม นี่แค่ซ้อม ไม่ใช่แข่งจริงสักหน่อย…..ท่องไว้……แค่ซ้อม….แค่ซ้อม….

“ทันตะ!!”

“ครับ!!” ผมตอบมั่นใจเลียนแบบไอ้ริท แล้วก็เดินขึ้นเวทีไปเลยครับ มั่น มั่น มั่น เดินไปเดินไป

โครม!! เดินขึ้นไปได้สามก้าวขาก็พันกันล้มหน้าทิ่มบนเวที!!! แต่เดชะบุญผมเอาข้อศอกลงแล้วเอามือยันไว้หน้าเลยไม่แหก!!!

พอผมล้มไปเสียงฮือฮาก็ดังขึ้นแข่งกับเสียงเพลง พอผมเงยหน้าดูที่หน้าเวทีเท่านั้นแหละ อิ๊บหาย!!! มีคนมาดูซ้อมเดินเป็นร้อย!!! เชรี่ยยยย!!! อายสัด!! ไม่ได้ๆ ล้มนานไม่ได้ต้องรีบลุก ยิ่งกองกับพื้นนานยิ่งขายหน้า….ผมเลยรีบลุกขึ้นมาแล้วเดินต่อแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วก็ยิ้มให้คนดู……แบบเป็นธรรมชาติ….

อ้าว…..แล้วผู้หญิงที่ขึ้นมายืนโพสประกบกับผมนี่มันใครล่ะ……ขึ้นมาผิดคณะเหรอ….อ้อยพิษหายไปไหน…. แล้วผิดคิวขนาดนี้ทำไมไม่มีใครสั่งหยุด…..หรือเค้ากะจะให้รันให้เสร็จไปก่อน….อุ่ย….โพสสวยสัด….ผมยาวสลวยสะบัดทีเหมือนโฆษณายาสระผม…..สูงด้วยหน้าก็สวย…..นี่แค่เห็นแว่บๆนะครับ เพราะหันไปมองเต็มๆไม่ได้….แต่แค่แว่บเดียวก็รู้เลยว่าผู้หญิงคนนี้สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาครับ…..เค้าเป็นใครเนี่ย…..คนดูเองก็คงตื่นเต้นพอกันเพราะต่างฮือฮาถ่ายรูปกันยกใหญ่…..จะว่าคุ้นๆก็คุ้นๆนะครับ แต่นึกไม่ออก….

แต่พอผมหันหลังจะเดินกลับเท่านั้นแหละครับ ผมถึงได้เห็นหน้าของผู้หญิงคนเมื่อกี้ชัดๆจากรูปที่ขึ้นจอบนเวที…..รูปที่โพสท่าแบบนางแบบหน้าปกโว๊คและมีชื่อเขียนไว้ว่า ‘พริศ วอร์เรนเบิร์ก คณะทันตแพทยศาสตร์’ !!!!

เชรี่ย!!! นี่มันอ้อยพิษ!!! ไอ้การที่หนูแม้นมันบอกจะแปลงร่างให้นี่มันทำได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!! ตอนแรกนึกว่าจะฝึกเดินฝึกโพสอะไรนิดหน่อย…ที่ไหนได้ มันเล่นเปลี่ยนม้าดีดกะโหลกให้กลายเป็นนางแบบท้อปโมเดลไปซะงั้น!!  ปกติอ้อยพิษไม่แต่งหน้า ขี้โวยวาย ชอบใส่แต่รองเท้ากีฬา…..เมื่อกี้มันใส่วิกผมยาวแต่งหน้าแบบนางแบบมืออาชีพแล้วก็ใส่ส้นสูงเดินขาสับสู้กับมิสแบรนด์จากคณะสถาปัตย์!! แถมบนจอยังเป็นชื่อใหม่อย่างกับชื่อในวงการบันเทิงอีก!!!

โอย….แค่คิดก็มันแล้วครับสำหรับการประกวดคืนนี้…..สงสัยจะมีแค่ผมนี่แหละที่เป็นไอ้กระจอกอยู่คนเดียว…..ยอมรับเลยครับ ว่าประมาทกับเวทีนี้ไปจริงๆ….แต่ถึงเวลานี้ ก็คงแก้อะไรไม่ทันแล้ว……เอาวะ…..สู้กันสักตั้ง!!!....ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่!!!!

…………………………………………..


“ไอ้บี มึงเอาแขนมา!!” ไอ้นภวิ่งตะโกนเข้ามาหาพร้อมกับดึงแขนผมไปดูทันทีที่ผมซ้อมบล็อกกิ้งเสร็จ

“เป็นอะไรของมึง จะดูแขนกูทำไม” ผมงงกับมันครับ

“ก็นี่ไง ศอกมึงแตกเลือดไหล” ไอ้นภพลิกแขนผมให้ดู……เชรี่ยยยย……เลือดไหลเป็นทาง….เมื่อกี้ตอนล้มแรกๆมันยังชาอยู่ แล้วพอเอาแต่คิดเรื่องซ้อมรีบเดินต่อเลยลืมเจ็บ….. ตอนนี้ ความระบมความเจ็บความปวดกลับมากันครบแล้วครับ

“มึงดูแลตัวเองให้ดีๆหน่อยนะ เมื่อกี้มึงล้มแรงมาก กูเห็นยังตกใจเลย ดีที่หน้าไม่กระแทกไปด้วย”ไอ้นภพูดพร้อมกับเอาเซ็ททำแผลที่ไปขอจากหน่วยพยาบาลมาทำแผลให้ผม

“ขอบคุณนะ….” ผมบอกไอ้นภด้วยความสลด

“เออ ไม่เป็นไร แต่เย็นนี้ตอนแข่งจริงก็ระวังด้วย เดี๋ยวล้มอีกรอบ มึงยิ่งซุ่มซ่ามอยู่” ไอ้นภบ่นต่อ

“คร๊าบ”

“ดีนะแผลไม่ลึก ไม่งั้นต้องไปเย็บที่รพแล้ว”

“คร๊าบ”

“แล้วมึงจำไว้อีกอย่างนะ ถ้ามึงเจ็บกูเจ็บยิ่งกว่า มึงต้องดูแลตัวเองให้ดี ไม่งั้นเท่ากับไม่ดูแลจิตใจกู”ไอ้นภเงยหน้ามาพูดกับผมด้วยความจริงจัง

“ได้ กูจะดูแลให้ดีนะ” ผมตอบกลับไปด้วยความจริงจังเช่นกัน


……………………………………………..


หลังจากนั้นผมก็กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คณะแล้วไอ้นภก็มาทำแผลให้อีกรอบเพราะกลัวเชื้อโรคจะเข้าแผล  ก่อนที่จะแต่งหน้าทำผมยกเครื่องใหม่หมดกับทีมงานป้าสมทรง ที่คราวนี้ยกกันมาเหมือนกองถ่ายขนาดย่อมๆ ที่มีทั้งช่างแต่งหน้า ช่างผม คอสตูม และตากล้อง!!!

“ดีนะที่เตรียมเสื้อแขนยาวมา เลยไม่เห็นผ้าก๊อซปิดแผลที่ข้อศอก”ป้าสมทรงเข้ามาสำรวจชุด

“ขอบคุณมากครับป้า ถ้าไม่ได้ป้าผมคงลำบากแย่เลย” ผมไหว้ขอบคุณป้าสมทรง

“ไม่เป็นไรหรอกลูก แค่นี้เอง เพราะยังไงงานนี้ก็ถือว่าเป็นโอกาสเหมาะที่จะได้เก็บไปทำข่าว” ป้าสมทรงตอบ

“ข่าว….ข่าวอะไรนะครับ”ผมงง

“ก็ข่าวทั่วไปแหละ เอ้าโพสท่านี้หน่อย…..ดีมาก….ตากล้องจ๊ะ ถ่ายมุมนี้เลยจ๊ะ” ป้าหันไปกำกับภาพ

“ท่านี้ด้วยครับป้า”ไอ้นภเข้ามาผสมโรง

“ใช่ๆ บีลูก เอาท่านี้ด้วย….ดีมาก…..ถ่ายหลายๆช็อตนะ”

“เอ่อ…..” ผมเหวอ

“อย่าพึ่งเหวอลูก ยิ้มด้วย…..ดี…..ยิ้มแบบเป็นธรรมชาติ…..เดี๋ยวนักข่าวมาก็ยิ้มเยอะๆนะคะ” ป้าสมทรงกำกับต่อ ช่างภาพก็ถ่ายภาพรัวๆ

“นักข่าว!!! งานภายในมหาลัยเนี่ยนะครับ!!!” ผมช็อค

“อ้าว นี่ไม่รู้เหรอ งานนี้มันงานช้างนะคะ ผู้จัดละครได้ดาราหน้าใหม่ไปจากงานนี้ไม่รู้ตั้งกี่คนแล้ว บางคนกลายเป็นดาราช่องไปเลยนะ แต่บีไม่ต้องห่วง ป้าเตรียมพาดหัวข่าวให้แล้ว” ป้าอธิบายเป็นฉากๆพร้อมกับชี้ไปที่หัวของผมให้พี่ช่างผมมาเซ็ทเพิ่มพร้อมฉีดสเปรย์……..ผมจะเป็นลม……

“ป้าสมทรงสวัสดีค่ะ แม้นฝากแต่งหน้าพริศด้วยได้ไหมคะ” หนูแม้นวิ่งเข้ามาไหว้ย่อ

“ได้สิลูก บีเสร็จพอดี จะได้สมกันเวลาไปโพสคู่…..แหม หนูพริศเนี่ยเป็นนางเอกได้เลยนะคะ มีสังกัดรึยังคะ”ป้าสมทรงหันไปสนใจอ้อยพิษแทน

“ยังค่ะ แต่พร้อมเซ็นต์กับป้าทุกเมื่อนะคะ พริศอยากเข้าวงการค่ะ เดี๋ยวเราไปคุยรายละเอียดกันได้ค่ะ” หนูแม้นตอบป้ารัวๆ เหมือนผู้จัดการส่วนตัวอ้อยพิษยังไงยังงั้น

“เลิศ งั้นเราไปคุยตรงนั้นกันดีกว่านะคะ” พูดเสร็จป้าสมทรงกับหนูแม้นก็แยกตัวออกไปคุยกันอย่างเมามันและเริงร่า ปล่อยอ้อยพิษนั่งแต่งหน้าอ้าปากหวอไปคนเดียว

“เอ่อ…คือชั้นยังไม่ได้คิดจะเข้าวงการเลยนะ” อ้อยพิษบอกผม

“ไม่ทันแล้วล่ะ ทำใจเถอะ” ผมตอบเยี่ยงผู้มีประสบการณ์มาก่อน





……………………….

ต่อตอนหน้าอะสิ
 :กอด1:


หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่39 เลือดไหล (4/6/63)หน้า10 up+
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 05-06-2020 22:30:58
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่39 เลือดไหล (4/6/63)หน้า10 up+
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 05-06-2020 22:45:34
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่39 เลือดไหล (4/6/63)หน้า10 up+
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 06-06-2020 09:05:28
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่39 เลือดไหล (4/6/63)หน้า10 up+
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 06-06-2020 12:31:55
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่39 เลือดไหล (4/6/63)หน้า10 up+
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 06-06-2020 16:55:32
 :m31:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่39 เลือดไหล (4/6/63)หน้า10 up+
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 06-06-2020 21:27:33
ซีนที่40 เปิดตัวกรรมการ


และเวลาแห่งการประกวดก็ใกล้จะมาถึง ผมกับอ้อยพิษไปยืนรอคิวอยู่ด้านหลังเวที ระหว่างที่รอผมไม่กล้าชะโงกหน้าไปดูอีกฝั่งเลย เพราะตอนนี้ที่หน้าเวทีมีคนมานั่งรวมตัวกันแน่นขนัดเต็มสนาม ปีหนึ่งของทั้งมหาลัยมาเข้าร่วมกันหมด รายรอบไปด้วยพี่ปีอื่นๆที่ยืนดูอยู่ด้านข้าง

สักพักเมื่อถึงเวลา พวกพี่พิธีกรก็เริ่มออกไปเชิญท่านอธิการบดีออกมากล่าวเปิดงาน ซึ่งก็เป็นการกล่าวทักทายและเล่าถึงจุดประสงค์ของงานในวันนี้ตามปกติ แต่ต่างจากที่อื่นตรงที่ใช้เวลากล่าวรวมทั้งหมดแค่สองนาที เพราะท่านอธิการบดีบอกว่าพูดมากน่าเบื่อและอยากดูประกวดเร็วๆ ยืดเยื้อไปจะรู้สึกรำคาญตนเอง…ซึ่งก็ได้ใจนักศึกษาเป็นอย่างมาก ต่างปรบมือกันเกลียว

จากนั้นก็มีการแนะนำกรรมการตัดสิน ซึ่งเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นทันที เพราะคนแรกคือ อาจารย์ย่าตัวแทนอาจารย์จากฝ่ายกิจการนักศึกษา ผู้ที่มีความเป็นวัยรุ่นมากกว่าพวกวัยรุ่นจริงๆเสียอีก และวันนี้ก็ไม่ทำให้ใครผิดหวังเพราะอาจารย์มาด้วยรองเท้าBALENCIAGAรุ่น Limited Edition กับเสื้อผ้าของ Comme des Garcons พร้อมด้วยผมทรงบ็อบเทสั้นข้างยาวข้าง อันนี้ที่รู้ไม่ใช่เพราะผมชอบแฟชั่นนะครับ นู่น พี่พิธีกรบรรยายสรรพคุณให้อย่างละเอียดยิบอยู่บนเวทีนู่น

ถัดมาเสียงกรี๊ดก็ไม่ยิ่งหย่อนลงไปกับป้าอือ ออร์กาไนเซอร์ชื่อดัง ที่เดินโบกมือเข้าในสนามด้วยแหวนสิบนิ้ว แต่งตัวเต็มและไม่ลืมที่จะใส่แว่นกันแดดแม้ฟ้าจะเริ่มมืดแล้วก็ตาม จากนั้นก็ตามมาด้วยครูมังคุด ที่วันนี้มาในชุดเดรสที่ดูเรียบโก้แต่เหมือนมาคนละงานกับป้าอือ เวลาอยู่คู่กันช่างดูขัดแย้งแต่ไปด้วยกันได้ดี สุดท้ายเป็นหมอเอกจิตแพทย์ชื่อดังที่พอปรากฏตัวออกมาปุ๊บทุกคนในงานก็ดูเกร็งกันทันที ผมว่าลึกๆคงกลัวจะโดนหมอเค้าจับได้ว่าไม่ปกติ โดยเฉพาะป้าอือนี่ดูซอฟลงไป50%

“เอาล่ะครับ ถ้าทุกคนพร้อมแล้ว ขอเสียงหน่อยยยยยยยยย” พี่พิธีกรตะโกนเล่นกับคนดู

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดด อร๊ายยยยยยยยยย

เสียงกรี๊ดดังลั่นมากจริงๆครับ ขนาดผมที่อยู่หลังเวทีตอนนี้ฟังแล้วยังรู้สึกได้ถึงคลื่นเสียงจำนวนมหาศาลที่กระแทกเข้ามา ทำเอาผมขาสั่นไปเลยครับ

“ถ้าพร้อมแล้ว เชิญพบกับการแนะนำตัวของดาวเดือนปีนี้ได้เลยคร๊าบบบบบบ”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดด อร๊ายยยยยยยยยย
อร๊ายยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยยย

และเพลงProblemก็เริ่มขึ้น ดาวเดือนคณะวิทยาศาสตร์ก็พุ่งออกไปประเดิมเป็นคู่แรก เรียกเสียงกรี๊ดที่ดังสนั่น จากนั้นถัดมาก็เป็นคณะนิติ ซึ่งไม่รู้ว่าโพสหรือเดินยังไงกันบนเวทีทำให้มีเสียงกรี๊ดดังเป็นช่วงๆ

“โอยยยยยยย เครียดด ไม่มั่นใจเลย” ไอ้เล็กหันมาบอกผม

“มึงอย่ามาบิ๊ว เมื่อตอนเที่ยงเห็นเดินออกไปฉับๆมั่นใจอย่างกับอะไรดี”ผมค้าน

“ช่ายยยยย นายเดินออกไปอย่างโปร จะมาบ่นอะไร” ไอ้ริทเสริมขึ้นมา

“มึงอีกตัว พอกัน บ่นกลัวๆ พอออกไปก็เดินฉับๆพอกับไอ้เล็กเนี่ยแหละ”ผมโวยไอ้ริทอีกคน มันสองคนก็ได้แต่หัวเราะแหะๆ

“วิศวะ!!”

“ครับ!!!”

และก็จริงอย่างผมบอก มันเดินออกไปแบบไร้ความกังวล วันจริงแมร่งมีโพสหมุนตัวอะไรของมันไม่รู้งอกออกมามากกว่าตอนซ้อมซะอีก…..นี่มันคงเก็บเป็นไม้เด็ดใช่มะ……

“อักษร!!”

“ครับ!!!”

ไอ้นี่ก็อีกตัวครับ….พอออกไปหน้าเวทีมันลงไปคุกเข่าโพสท่าเรียกเสียงกรี๊ดจากคนดูไปอี๊กกกก…..ไหนพวกมึงบอกกังวลอะไรกันไง…….ไอ้พวกหลอกลวง……แต่เอาเถอะ……ผมก็มีเหมือนกัน…..หึหึหึ

“ทันตะ!!”

“ครับ!!!”

และผมก็เดินออกไปด้วยวิธีที่ไอ้นภแนะนำ มันบอกให้ผมพยายามเดินให้แกนหน้าและลำตัวนิ่งๆ ส่วนที่เหลือให้ผ่อนคลายแล้วเดินไปตามจังหวะเพลง….ซึ่งไอ้นภมันเปิดเพลงแล้วเดินให้ผมดูเมื่อตอนบ่ายซึ่งผมว่ามันทำให้ผมลดความกังวลไปได้มากเลยครับเพราะไม่ได้โฟกัสที่คนดูแต่โฟกัสที่จังหวะแทน

และเมื่อถึงจุดกลางเวทีไอ้นภสั่งให้ผมเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วก้มหน้าลงมองด้านข้างซ้ายแล้วให้อยู่นิ่งไว้ก่อน จากนั้นอ้อยพิษที่กำลังยืนโพสข้างๆก็เดินอ้อมมาด้านหลังแล้วเอามือสองข้างโอบกอดผมไว้……..แล้วมือของนางก็เริ่มปัดป่ายไปมาบนตัวผม…..เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นทันที…..แต่ยังครับ….มันยังไม่จบแค่นั้น…..อ้อยพิษมันกระชากเสื้อผมจนกระดุมหลุดกระเด็ดเห็นหน้าอกและหน้าท้อง!!!.......เชรี่ยยยยย……อันนี้มันนอกบท!!!.....แต่ไอ้นภมันสั่งไว้ก่อนว่าถ้าอ้อยพิษมันทำอะไรก็ตามอย่าตกใจ ให้รีบหันหน้าไปทางผู้ชมแล้วทำหน้าเหมือนคนทำคอนแทคเลนส์หลุด….นึกง่ายๆคือหลี่ตามองแบบไม่ชัดครับ…..เท่านั้นแหละ…..เสียงกรี๊ดที่ดังอยู่แล้วก็ดังขึ้นมาอีกเรียกว่าเป็นที่สุดของวันนี้เลยครับ!!!

“เก่งมาก เมื่อกี้กูเห็นป้าอือเอามือปิดปากด้วย” ไอ้นภวิ่งเข้ามาหาผมหลังจากลงจากเวทีเพื่อเอาเสื้อให้เปลี่ยน

“ตอนไหนอะ”

“ก็ตอนมึงโชว์หุ่นไง”

“เชรี่ย…กูอาย….กูเยินจนป้าอือตกใจเอามือปิดปากเลยเหรอ” ผมถามไอ้นภด้วยความห่อเหี่ยว

“ไม่ใช่ ถ้าป้าอือเอามือขยับแว่นนั่นหมายความว่าป้าอือชอบ ถ้าป้าแกเอาพัดมาพัดแสดงว่าแกเบื่อ แต่ถ้าเผลอเอามือปิดปากเมื่อไหร่แสดงว่าแกชอบมากๆ มึงเตรียมรอรับคะแนนไว้ได้เลย” ไอ้นภอธิบายให้ผมฟัง

“โห ทำไมมึงรู้ละเอียดจัง”

“ก็กูทำงานกับป้าแกมาหลายปีแล้วไง ถ้ารู้ใจป้าแกสักหน่อย ป้าแกก็จะใจดีทำงานด้วยไม่ยากหรอก” ไอ้นภพูดพลางติดกระดุมเสื้อให้ผม

“มึงช่างสังเกตุมากเลยนะ”

“แน่นอน เป็นนักแสดงต้องช่างสังเกตุ ยิ่งรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเนี่ย เป็นตัวสำคัญเลย…..บางทีการจะทำให้คนดูเชื่อได้หรือไม่เนี่ยวัดกันแค่จุดเล็กๆเท่านั้นเองเลยนะ”

“โห ละเอียดอ่อนมากอะ”

“ใช่……ส่วนครูมังคุดนะ จริงๆอ่านง่ายกว่าอีก ถ้ามึงทำดีเค้าจะตบมือลิงโลดแบบเล่นใหญ่ แต่ถ้าไม่ดีเค้าจะยิ้มๆพยักหน้าแบบโอบอ้อมอารีย์แทน ถ้าเป็นอาจารย์ย่า อันนี้ไม่ต้องเดา ชอบไม่ชอบอาจารย์จะโพล่งออกมาก่อนการแสดงสีหน้าอีก แต่ที่กูว่าดูยากสุดน่าจะเป็นหมอเอกนะ…..หมอเค้าไม่แสดงอาการอะไรออกมาเลย ชอบไม่ชอบก็แค่พยักหน้าอย่างเดียว”ไอ้นภอธิบายพร้อมกับสำรวจเสื้อผ้าของผม

“มึงตั้งใจสังเกตุจริงๆนะ” ผมทึ่งกับไอ้นภ

“ก็แน่ล่ะสิ อะไรที่เกี่ยวกับมึงกูก็ตั้งใจทั้งนั้นแหละ”ไอ้นภเงยหน้าขึ้นมาสบตาแล้วยิ้มให้

“……….ขอบคุณนะ…….”

“ด้วยความยินดีครับ”

แล้วผมสองคนก็ยิ้มให้กัน…..แต่เวลาอิ่มเอิบมันไม่เคยอยู่ได้นานครับ…..แค่พักเดียวหลังจากที่ทุกคณะเดินเสร็จ อยู่ๆพวกพี่กิจการนักศึกษาก็ตะโกนโวยวายกันลั่น

“ฝั่งผู้หญิงมีคนเอาเศษแก้วไปใส่ไว้ในรองเท้าของดาวทันตะเหรอ!!!”

เฮ้ย!!!! ดาวทันตะ!!!..........ใครวะ…….เฮ้ย!!!.......อ้อยพิษ!!!!!


………………………………….



ต่อตอนหน้าอะจิ
 :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่40 เปิดตัวกรรมการ(6/6/63)หน้า10up+
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 06-06-2020 21:53:49
 :serius2:



หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่40 เปิดตัวกรรมการ(6/6/63)หน้า10up+
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 06-06-2020 22:59:48
 :pig4: :pig4: :pig4:

 :m31: :m31: :m31:

ใครมันแกล้งอ้อยพิษวะ?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่40 เปิดตัวกรรมการ(6/6/63)หน้า10up+
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 06-06-2020 23:49:38
แข่งขันกันรุนแรงจริง ๆ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่40 เปิดตัวกรรมการ(6/6/63)หน้า10up+
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 07-06-2020 08:41:36
อ้อยพิษเท้าเหวอะไหม :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่40 เปิดตัวกรรมการ(6/6/63)หน้า10up+
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 07-06-2020 16:52:19
 :mew5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่40 เปิดตัวกรรมการ(6/6/63)หน้า10up+
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 07-06-2020 17:09:42
 o22 อ้อยพิษ!
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่40 เปิดตัวกรรมการ(6/6/63)หน้า10up+
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 07-06-2020 22:22:27
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่40 เปิดตัวกรรมการ(6/6/63)หน้า10up+
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 08-06-2020 10:58:00
มาต่อคืนนี้นะฮะ :z13:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่40 เปิดตัวกรรมการ(6/6/63)หน้า10up+
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 08-06-2020 20:41:39
ซีนที่41 กล่องดำ


“อ้อยพิษเป็นอะไรรึเปล่าครับ” ผมกับไอ้นภตกใจรีบวิ่งไปถามพวกพี่กิจการนักศึกษา

“ไม่เป็นไร โชคดีที่เค้าเคาะรองเท้าก่อนใส่ เลยเห็นพอดี ฝั่งนู้นเค้าเลยสอบสวนกันอยู่”พี่เค้าตอบ….เฮ้อ…โล่งอก…..ดีที่มันติดนิสัยเคาะรองเท้าผ้าใบทุกครั้งก่อนใส่ เพราะเมื่อก่อนมันเคยใส่แล้วบังเอิญมีแมลงสาบซ่อนอยู่ข้างใน ใส่ไปก็รู้สึกแปลกๆแต่ก็ไม่ได้ถอดออกมาดูจนกระทั่งเย็นแหละครับ ถึงรู้ว่าที่เท้ามีแต่ซากแมลงสาบเต็มไปหมด

“นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้วนะ”ผมพูดกับไอ้นภ

“เอาน่ะ ฝั่งนู้นมีแม้นอยู่เดี๋ยวคงจัดการได้ มึงโฟกัสที่รอบต่อไปเถอะ”ไอ้นภปลอบใจผมพร้อมกับทำหน้าครุ่นคิดก่อนที่จะดึงผมกลับไปเตรียมตัวขึ้นเวที

หลังจากที่การแสดงคั่นเวลาของชมรมดนตรีจบลง พวกผู้เข้าประกวดดาวเดือนทั้งหมดก็เดินกลับขึ้นไปบนเวทีอีกครั้งเพื่อฟังประกาศผลการเข้ารอบที่สอง รอบนี้จะคัดเหลือดาวแปดคนและเดือนแปดคนจากทั้งหมด19คณะ ผมกับอ้อยพิษกลับมายืนคู่กันบนเวทีอีกครั้ง

“อ้อยพิษ โอเคไหม”ผมกระซิบถาม

“โอเคอยู่ แต่บรรยากาศฝั่งผู้หญิงตึงเครียดมาก” อ้อยพิษกระซิบตอบรอดไรฟันขณะยิ้มให้กรรมการ

“รู้ตัวคนทำรึยัง”ผมถามต่อ

“ยังไม่รู้เลย แต่ไม่มีใครดูเป็นมิตรสักคน”อ้อยพิษตอบแล้วถอนหายใจเบาขณะยังยิ้มแบบดูเป็นธรรมชาติ

“อ้าวเหรอ งั้นต้องดูแลตัวเองดีๆนะ”

“โอเค”อ้อยพิษตอบด้วยแววตาที่ไม่มีความโอเคแต่ประการใด…

“และดาวที่ผ่านเข้ารอบคนแรกด้วยคะแนนท่วมท้นก็คือ……..คณะทันตแพทยศาสตร์!!!” เสียงเฮดังขึ้นทันทีหลังจากสิ้นเสียงพิธีกรประกาศ…..อ้อยพิษเดินโปรยยิ้มออกไปด้วยความมั่นใจ ดูไม่ออกว่าพึ่งเจออะไรมา…..นี่ถ้ามันโดนแก้วบาดป่านนี้มันคงต้องถอนตัวไปแล้ว…. น่ากลัวจริงๆครับ…..และเมื่อการประกาศผลจบลง ทั้งไอ้เล็กและไอ้ริทก็ผ่านเข้ารอบกันตามความคาดหมาย โดยที่ผมถูกเรียกเป็นคนสุดท้าย….ใจหายใจคว่ำมากครับ

เมื่อลงจากเวทีมาไอ้นภรีบวิ่งเข้ามาหาผมทันที

“บี มึงจะแสดงอะไร!!” ไอ้นภหน้าตาตื่น

“อะไรของมึง กูบอกแล้วว่ากูไม่บอก กูจะเซอร์ไพรส์มึงไง” ผมบอกไอ้นภแบบขำๆ

“มึงบอกกูมาเร็ว!!” ไอ้นภดูร้อนรนกว่าเก่า….อะไรของมันเนี่ย

“ก็กูบอกว่าไม่บอกไง”

“มึงต้องบอก!!”ไอ้นภโวยวายหนัก

“กูไม่บอก!!”ผมโวยสู้

“บอกกูเถอะ กูกราบล่ะ!!”ไอ้นภอยู่ๆก็พนมมือขึ้นมาซะงั้น

“นี่เกิดอะไรขึ้น มึงเป็นอะไรเนี่ย”ผมเริ่มใจคอไม่ดี

“คือ….กูออกมาดูการประกาศผลมึง…..แล้ว….พอกลับไป ของในห้องแต่งตัวโดนขโมยไปหมดเลย รวมถึงกล่องดำของมึงด้วย!!”ไอ้นภน้ำตารื้นเหมือนกำลังจะร้องไห้

……เชรี่ยยยยยย……เท่านั้นแหละครับผมรีบวิ่งกลับไปที่ห้องแต่งตัวทันที…..แล้วก็จริงดั่งไอ้นภมันว่า…..เสื้อผ้าที่ไอ้นภเตรียมไว้หายไป…..รวมถึงกล่องดำของผมด้วย….จริงๆมันคือกล่องsaxophoneครับ…. สิ่งที่ผมจะเอามาแสดงในรอบความสามารถพิเศษ!!!!

“เชรี่ย….. กล่องดำนั่นกูต้องใช้แสดง” ผมทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้

“มึงใจเย็นๆนะ กูคุยกับป้าสมทรงแล้ว เดี๋ยวกูจะไปบอกพวกที่ทีมงานก่อนว่าของถูกขโมย กูจะได้ขอเลื่อนคิวการแสดงของมึงออกไปอยู่เป็นคนท้ายๆ แล้วกูจะพยายามลองขอยืมsaxophoneจากพวกชมรมดนตรีมาให้นะ มึงทำใจดีๆก่อน เดี๋ยวกูมา” ไอ้นภพูดเสร็จก็รีบวิ่งออกไปเลย

ว่าแต่มันรู้ได้ยังไงว่าในกล่องเป็นsaxophone……ผมพึ่งให้คนเอามาให้วันนี้เอง…..แล้วกล่องก็เป็นกล่องพิเศษที่เป็นทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า ดูภายนอกรับรองว่าดูไม่ออกแน่ๆว่าเป็นกล่องอะไร….….และที่สำคัญจะแอบดูก็ไม่ได้เพราะว่าผมล็อกกล่องเอาไว้แล้ว!!......แต่ช่างมันก่อนครับ…..ตอนนี้ต้องคิดว่าจะแก้สถานการณ์ยังไงดี……การแสดงกำหนดไว้ให้แสดงคนละ3-5นาที……ดังนั้นภายใน40นาทีนี้ผมต้องได้ของคืนมาไม่ก็ต้องหาการแสดงใหม่…..ใช่…..การแสดงใหม่!!!.....ผมยังแสดงไอ้นั่นได้อยู่นี่!!!

………………………………..

และแล้วการแสดงความสามารถพิเศษของแต่ละคนก็เริ่มขึ้นครับ เริ่มด้วยดาวสถาปัตย์แสดงโชว์เดินแบบ นางเดินออกไปด้วยลีลามิสแบรนด์ซึ่งก็เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดได้ในระดับหนึ่งแต่ผมว่าก็ยังธรรมดา……อ้าว…..เชรี่ย…..นางเดินกลับไปแล้วฉีกเสื้อกลางเวที!!จากนั้นกลายเป็นชุดใหม่เดินวนมาอีกรอบ….เหมือนเดินโชว์2ชุด กินเวลา5นาทีเป๊ะ…….นางสุดจริงๆครับ……การแข่งนี้ไม่ง่ายจริงๆ……ต่อมาเป็นไอ้เล็กที่มันออกมาพร้อมกับการโชว์เดาะบอล…..ซึ่งไม่ใช่เดาะบอลธรรมดานะครับ มันเดาะบอลผาดโผนและมีตีลังกาม้วนหน้าม้วนหลัง…..ถัดมาเป็นดาวคณะแพทย์ที่บัดนี้เธอออกมาในชุดนางรำก่อนที่จะกระชากสไบออกแล้วเต้นเป็นเลดี้กาก้า…..เดือนนิติเองก็ไม่น้อยหน้าออกมาเล่นหนังใหญ่ ส่วนดาวอักษรแสดงการละครใบ้ที่ไม่ใบ้ แล้วที่พีคกว่าคือไอ้ริทที่ออกมาร้องเพลงแร๊ปแบบเทคนิคโอเปร่า….. และอื่นๆอีกมากมาย…….:ซึ่งมีดีบ้างมั่วบ้างปนๆกันไป แต่ส่วนมากจะดี…….ว่าแต่นี่พวกมึงจะสร้างสรรค์กันไปถึงไหนนนนน…..อย่างกับดูรายการ XU got talent นี่ถ้ามีปุ่มทองให้กด ก็คงได้กันไปหลายคนแล้ว

“บี กูขอโทษ กูหาsaxไม่ได้” ไอ้นภวิ่งมาคุยกับผมพร้อมกับหอบแฮ่กๆ

“ไม่เป็นไร ขอบคุณนะ” ผมหันไปจับแขนไอ้นภแล้วยิ้มให้

“กูผิดเองที่ไม่เฝ้าให้ดี…..”

“ไม่ใช่ความผิดใครหรอก”

“เอางี้ไหมมึงขึ้นไปเล่นกีต้าร์โชว์”

“กูเล่นกีต้าร์ไม่เป็น”

“เอ่อ งั้น ขึ้นไปแสดงมายากลมั๊ย”
 
“มึงจะบ้าเหรอกูไม่เคยฝึก”

“เอ่อ งั้น….”

“พอๆ ไม่เป็นไร กูได้การแสดงใหม่แล้ว ไม่มีปัญหา มึงคอยเป็นกำลังใจให้กูตรงนี้ดีกว่านะ”

“อ้าวเหรอ ได้ๆ ค่อยยังชั่ว” ไอ้นภทำท่าโล่งอกแต่ก็ยังแสดงสีหน้าสงสัยกับการแสดงใหม่ของผมอยู่ดี

และแล้วการแสดงของอ้อยพิษก็จบลงพร้อมกับเสียงกรี๊ดที่ดังสนั่นกว่าใครเพราะ นางเต้นบัลเล่ต์ประกอบเพลงของ kylie Minogue โดยการร้องสด ………ซับซ้อนไปอีกกกกกกก……ผมว่าหนูแม้นมันไปออกแบบอะไรพวกนี้มาให้ชัวร์ เพราะลำพังอ้อยพิษเองคงไม่มีทางคิดอะไรพวกนี้ได้แน่ๆ

“และลำดับสุดท้ายได้แค่เดือนทันตะคร๊าบบบบบบ” พี่พิธีกรประกาศสียงดัง ผมตั้งสติและหายใจเข้าออกยาวๆก่อนจะเดินขึ้นเวทีไป

บนเวทีตอนนี้พวกพี่ทีมงานยกสิ่งหนึ่งจากด้านหลังออกมาตั้งกลางเวที

“การแสดงของผมอาจจะไม่หวือหวาเหมือนคนอื่น แต่ผมอยากให้ทุกคนได้ชมครับ”



………………………



ต่อตอนหน้าอะจิ

 :z2:


ฝากคอมเม้นต์ติชมด้วยนะฮะ :impress2:



หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่41 กล่องดำ (8/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 08-06-2020 23:54:44
 :m16:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่41 กล่องดำ (8/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 09-06-2020 01:18:18
 :pig4: :pig4: :pig4:

จัดงานกันยังไงฟระ?  ปล่อยให้มีเหตุการณ์ ยัดเศษแก้วในรองเท้าบ้างหล่ะ ขโมยของบ้างหล่ะ  ได้ยังไง?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่41 กล่องดำ (8/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 09-06-2020 06:56:24
 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่41 กล่องดำ (8/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 09-06-2020 12:31:43
 :a5: :a5: :a5: วุ่นวายไปหมด
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่41 กล่องดำ (8/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 09-06-2020 22:18:15
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่41 กล่องดำ (8/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 09-06-2020 22:36:42
จะแสดงอะไรอะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่41 กล่องดำ (8/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 11-06-2020 00:47:14
มาต่อเย็นวันพฤหัสนะครับ :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่41 กล่องดำ (8/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 11-06-2020 17:25:51
ซีนที่42 ตกรอบ???

และเมื่อกล่าวจบผมก็เริ่มเล่นคีย์บอร์ดที่อยู่ตรงหน้าแล้วก็เริ่มร้องเพลง ‘You are my everything’ ของBillkin ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมรู้สึกว่าเพลงนี้ต่างไปจากแต่ก่อนมาก…..เมื่อก่อนทุกครั้งที่ผมร้อง ความรู้สึกเดียวที่ผมรับรู้ได้คือความเศร้า…..และความเศร้านั้นมันไม่เคยที่จะหลุดออกไปจากใจผมได้ง่ายๆ มันคอยเกาะกินใจผม จนมันค่อยๆผุกร่อนลงไปเรื่อยๆ…..แต่เดี๋ยวนี้แม้ความเศร้าจะยังไม่หายไปทั้งหมด……ผมกลับรู้สึกโล่งใจ……เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าผมปล่อยวางมันลงไปได้มากขึ้นแล้วจริงๆ……
ระหว่างที่ผมกำลังแสดง ผมรู้สึกว่ารอบๆตัวผมมีแต่ความเงียบสงัด ผมได้ยินแต่เสียงดนตรีที่กำลังร้องและเล่น ….มีแต่ตัวผมกำลังอยู่กับความรู้สึกของผม……ไม่สิ…..เพราะเมื่อผมเงยหน้าขึ้นมา…..ผมก็เห็นไอ้นภที่ยืนอยู่ที่เดิม คอยยิ้มและส่งกำลังใจมาให้…….ดังนั้นตอนนี้ผมไม่ได้อยู่แค่คนเดียวอีกต่อไปครับ

เมื่อสิ้นเสียงโน้ตสุดท้าย ผู้ชมก็ปรบมือขึ้นมาดังสนั่นบางคนก็ลุกขึ้นมาปรบมือให้ แต่นี่ยังไม่ใช่เพลงสุดท้ายครับ ผมเริ่มร้องเพลงต่อทันทีแต่คราวนี้กลายเป็นเพลง ‘กอดในใจ’ ของBillkinอีกเหมือนกัน ซึ่งผมร้องสดๆแบบไม่มีดนตรีประกอบ…..ตอนนี้ผมอินกับมันมากครับ……ผมร้องทุกคำออกมาตามความรู้สึกของผมจริงๆ

และเมื่อผ่านช่วงแรกไปคนดูก็เริ่มร้องตาม ผมก็เริ่มเล่นคีย์บอร์ดไปด้วย….จนถึงครึ่งทางผมเร่งจังหวะขึ้นแล้วก็เล่นกับคนดูไปด้วย…...ซึ่งการส่งความรู้สึกออกไปคงได้ผล….คนดูหน้าเวทีเริ่มลุกขึ้นมามีส่วนร่วม…..จากนั้นก็ลุกขึ้นมาหมดทั้งสนาม……ภาพนี้มันประทับใจผมมากจริงๆ…..ถึงตอนนี้เรื่องแพ้ชนะก็ไม่สำคัญกับผมอีกต่อไปแล้วครับ


“นภ” ทันทีที่ผมลงจากเวที ก็เจอไอ้นภยืนรอผมอยู่
 
“มึงร้องเพราะมากเลยนะ”ไอ้นภยิ้มให้ผม

“ชอบไหม”ผมถาม

“ชอบสิ”

“ดีใจที่มึงชอบ”ผมยิ้ม

“แล้ว…..เพลงหลังมึงร้องให้กูใช่ไหม”ไอ้นภคว้ามือผมไปจับแล้วมองตาผมเหมือนกับจะค้นหาอะไรบางอย่าง…..

“……อื้ม…..”ผมตอบพร้อมกับหลบตา…….ไอ้นภรวบผมเข้าไปกอดทันทีโดยที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัวแล้วกระซิบที่ข้างหูว่า

“ขอบคุณนะ ที่มึงยอมผ่านอดีตจากเพลงแรก แล้วมอบปัจจุบันด้วยเพลงที่สองให้กู”


………………………………………………..


และเมื่อผมกับไอ้นภกลับมาที่ห้องแต่งตัว พวกผมก็ได้แต่ตะลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า……นั่นคือกล่องดำพร้อมกับเสื้อผ้าอื่นๆของผมที่หายไป…..ทั้งหมดกลับมาอยู่ที่ตำแหน่งเดิม…….เหมือนพวกมันไม่เคยหายไปไหน……..มันเป็นไปได้ยังไงกัน…..ใครทำ…..แล้วทำไปทำไมเนี่ย…..เอาไปซ่อนแล้วเอามาคืนเนี่ยนะ!!.....แต่ไม่มีเวลาให้คิดมากครับ ผมต้องรีบเปลี่ยนชุดให้เสร็จเพราะจะมีการประกาศผลในอีก 5นาที…..

“ไหนว่าของหายไงนภ ป้าเห็นอยู่ครบเลย”ป้าสมทรงเข้ามาถาม

“แต่เมื่อกี้มันหายไปหมดเลยจริงๆครับป้า”ไอ้นภตอบด้วยสีหน้างงงวย

“ใช่ครับ มันหายไปจริงๆ” ผมยืนยันหลังเปลี่ยนชุดเสร็จพอดี

“เอาน่ะ ช่างมันไปก่อน ได้คืนก็ดีแล้ว บีรีบไปเตรียมตัวขึ้นเวทีดีกว่า อย่าเสียสมาธิกับตรงนี้เลย ไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวป้าดูต่อให้เอง…..” ป้าสมทรงรีบไล่ผมกับไอ้นภให้กลับไปที่เวที

“โชคดีนะลูก!!......”ป้าสมทรงตะโกนไล่หลัง

“ขอบคุณคร๊าบบบบบ” ผมหันกลับมาไหว้รับพรก่อนจะวิ่งไปหลังเวที


……………………………………………….


“………ทุกอย่างมีเหตุผลของมันจ๊ะ …..วาฬ…..” ป้าสมทรงพูดออกมาเบาๆกับตัวเองโดยที่ไม่รู้ว่ามีพี่ดินแอบฟังอยู่ใกล้ๆ…..


……………………………………………….


“เอาล่ะครับ หลังที่ชมการแสดงความสามารถพิเศษของทุกคนจบไปแล้วนั้น ตอนนี้ก็ได้เวลาประกาศผล ผู้ที่เข้ารอบสุดท้ายแล้วนะครับ ทุกคนพร้อมรึยัง!!!” พี่พิธีกรกล่าวพร้อมหันไปถามคนดู

“พร้อม!!!” คนดูตะโกนกันลั่น

“เยี่ยมครับ!!! รอบสุดท้ายเราจะคัดผู้เข้ารอบสุดท้าย เป็นดาวสามคนเดือนสามคนนะครับ เราจะเริ่มจากฝ่ายหญิงก่อนนะครับ ดาวคนแรกที่เข้ารอบก็คือ……..ทันตะ!!!!”

กรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด…….เสียงตอบรับจากคนดูสุดยอดจริงๆครับ และคนที่เชียร์อ้อยพิษก็ไม่ได้มีแต่ผู้ชาย บรรดาสาวๆเองก็ดูจะชอบอ้อยพิษกันมากๆด้วยเช่นกัน

“ดาวคนที่2………สถาปัตย์!!!”

กรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย

“ดาวคนสุดท้ายคือ…….นิติศาสตร์!!!!”

กรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย

“เรียบร้อยไปแล้วนะครับกับทางฝั่งสาวๆ……ทีนี้มาฝังผลทางด้านหนุ่มๆกันบ้างดีกว่า…..พร้อมมั๊ย!!!!”พี่พิธีกรหันไปถามคนดู

กรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดฃฃ

“พร้อมมมมมมมม!!!!” คนดูตอบอย่างพร้อมเพียงแล้วกรี๊ดดังกว่าตอนประกาศผลฝ่ายดาวอีกครับ

“เยี่ยมที่สุด!!! เดือนคนแรกคือ…….วิศวะ!!!!”

กรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“คนที่สอง……..อักษร!!!!”

กรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“และคนที่สาม………..แพทย์!!!”

กรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ครับ…..สรุปว่าผมตกรอบ…….เอาจริงๆแค่ผ่านเข้ามารอบนี้แล้วขึ้นไปแสดงสดแบบไม่เคยซ้อมได้จนจบก็ถือว่าบุญมากแล้วครับ……ดีใจกับพวกไอ้เล็กไอ้ริทด้วยจริงๆ…..คราวนี้พวกมันคงต้องไปแย่งตำแหน่งเดือนมหาลัยกันเองในรอบตอบคำถามแล้วล่ะ…..อยากฟังพวกมันว่าจะตอบกันยังไงมากเลยครับ…..คงมันดีพิลึก

“บี  นายโอเคไหม” ไอ้ริทที่อยู่ข้างๆหันมากระซิบถาม

“โอเคมากเลยมึง ยินดีด้วยนะ มึงทำเต็มที่เผื่อกูด้วย” ผมหันไปยิ้มให้มันครับ

“และเดือนคนสุดท้ายที่เข้ารอบก็คือ………ทันตะ!!!!”

กรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

…….เอ๋………มันครบสามไปแล้วไม่ใช่เหรอ??????



………………………


ต่อตอนหน้าอะจิ
 :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่42 ตกรอบ???(11/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 11-06-2020 20:01:42
 :pig4: :pig4: :pig4:

สงสัยว่า  มีเดือนที่ได้คะแนนเป็นลำดับที่ 3 จำนวน 2 คน  เลยมีเดือนเข้ารอบทั้งสิ้น 4 คน
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่42 ตกรอบ???(11/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 11-06-2020 20:29:49
สรุปทั้งหมดเป็นแผนของคุณป้าใช่ไหม
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่42 ตกรอบ???(11/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-06-2020 22:43:47
 :laugh:


หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่42 ตกรอบ???(11/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 12-06-2020 10:45:14
ป้าเหรอ หรือพี่ดิน :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่42 ตกรอบ???(11/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 12-06-2020 18:37:38
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่42 ตกรอบ???(11/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 12-06-2020 19:38:59
 :mew4: :mew4: :mew4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่42 ตกรอบ???(11/6/63)หน้า10 up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 12-06-2020 20:59:07
ซีนที่43 เดือนคนที่สี่?


เดี๋ยวนะ……มันครบสามคนไปแล้วไม่ใช่เหรอ……อะไร   ……ยังไง……

“ไม่ต้องตกใจกันไปนะครับ ปีนี้เรามีเดือนเข้ารอบสี่คนเพราะว่ามีคนได้คะแนนเท่ากันสองคน ท่านกรรมการออกความเห็นกันแล้วว่าไม่ควรตัดใครออก เลยให้ผ่านเข้าไปวัดกันในรอบตอบคำถามเลยคร๊าบบบบ!!!” พี่พิธีกรประกาศ

“ดีใจด้วยนะบี”ไอ้ริทกับไอ้เล็กเข้ามากอดผมพร้อมกัน……เมื่อพวกเรากลับมาที่หลังเวที

“ขอบคุณมากนะ”ผมตอบ…..แต่ปล่อยได้แล้วกูหายใจไม่ออก!!!

“ยินดีด้วยนะ เราชื่อลม คณะแพทย์” เดือนคณะแพทย์เข้ามาแสดงความยินดีกับผมพร้อมกับยื่นมือมาให้

“ยินดีกับนายด้วย เราชื่อบีนะ”ผมยิ้มตอบพร้อมกับยื่นมือออกไปจะจับมือกับลม แต่ไอ้ริทก็รีบปัดมือของลมออกไปทันที

“ริท เป็นอะไร”ผมตกใจหันไปถามไอ้ริท

“ไอ้ลม นายอย่ามายุ่งกับบีดีกว่า เราขอเตือน” ไอ้ริทหันไปจ้องหน้าไอ้ลมตาเขม็ง

“โอ๊ะโอ๋…..ทำไมกันล่ะริท….ทำอย่างกับเราเป็นคนอื่นไปได้…..” ไอ้ลมหันไปยิ้มท้าทายไอ้ริท

“มึงกลับไปจุดที่มึงเดินออกมาดีกว่านะ” ไอ้เล็กพูดพร้อมกับเอาตัวมาขวางระหว่างผมกับไอ้ลม

“แหมๆๆ ปกป้องกันจังเลยนะ…..แต่ดีแล้ว…..แบบนี้เรายิ่งอยากรู้จัก…..เอาเป็นว่า…..แล้วเจอกันนะครับ….บี…..” ไอ้ลมพูดเสร็จพร้อมกับเดินหัวเราะเบาๆกลับไป……นี่มันละครเหรอ……เกิดดราม่าอะไรกับพวกมึงอีกเนี่ย!!!

“เล็ก มึงเล่ามา เกิดอะไรขึ้น”ผมหันไปถามไอ้เล็ก

“ไอ้ลม……มันเคยเป็นแฟนเก่ากู……” ไอ้เล็กตอบด้วยเสียงที่อธิบายไม่ถูก

“เอ่อ….จบไม่ดีสินะ….แล้วมึงเป็นอะไร หึงเหรอ” ผมหันไปถามไอ้ริท

“เปล่า….เราไม่ได้หึง…..เราแค่ไม่อยากให้ไอ้ลมมันมาทำอะไรนาย…..” ไอ้ริทตอบเสียงอธิบายไม่ถูกอีกคน

“เคยรู้จักไอ้คนชื่อลมนี่เหมือนกันเหรอ”ผมถามต่อ

“อืม…..เราก็เคยเป็นแฟนเก่ามัน…..” ไอ้ริทตอบ……..เชรี่ยยยยยยยยย……..ดราม่าไปอี๊กกกกกกกกกกก

แต่ก่อนที่ผมจะได้ถามอะไรไอ้สองคนต่อ พวกพี่กิจการนักศึกษาก็เข้ามารวบตัวพวกผมให้ไปซ้อมคิวการขึ้นเวทีในรอบต่อไป ผมเลยได้แต่เก็บความอยากรู้ไว้ในใจ ตอนนี้คงต้องโฟกัสกับการประกวดให้เสร็จเสียก่อน

หลังจากชมรมโขนแสดงคั่นเวลาจบ พวกดาวและเดือนทั้ง7คนก็เดินขึ้นเวที….คราวนี้กรรมการจะเป็นคนถามคำถาม โดยให้แต่ละคนเลือกซองที่มีหมายเลขใส่เอาไว้ แล้วกรรมการที่เป็นเจ้าของคำถามจะเป็นคนถามผู้เข้าประกวดเอง ดังนั้นแต่ละคนจะได้คำถามที่ไม่เหมือนกันเลย ซึ่งไม่รู้ว่าใครจะได้คำถามยากง่ายยังไงและใครจะโดนกรรมการคนไหน…..ทั้งหมดทั้งปวงก็คงต้องฝากทุกอย่างไว้กับดวงและสติแล้วล่ะครับ

“เริ่มจากดาวสถาปัตย์!!!……และหมายเลขที่ได้คือ….5!!......และกรรมการคนที่จะถามก็คือ……ครูมังคุดครับ!!!” พี่พิธีกรประกาศ

“ครูมังคุดนะคะ….ครูจะถามว่า ถ้าหนูจำเป็นต้องเอาวิชาการแสดงมาใช้ในการเป็นดาวมหาวิทยาลัย หนูจะมาใช้อย่างไรคะ”

“เอ่อ….คือ….เอามาแสดงค่ะ!!.....แสดงให้คนอื่นเห็นว่าเราเป็นคนที่เป็นหน้าเป็นตาของมหาวิทยาลัย….แม้เราจะคิดร้าย เราก็แสดงเป็นคนดีได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ!!!” ดาวสถาปัตย์ตอบแบบภาคภูมิใจในคำตอบของตนอย่างมากพร้อมกับโพสท่ามิสแบรนด์ของนางต่อไป…..นี่นางแน่ใจแล้วใช่ไหมที่ตอบแบบนี้เนี่ยยยย….

“เอ่อ….เป็นคำตอบที่จริงใจมาก…..ขอเสียงปรบมือให้ดาวสถาปัตย์ครับ!!.....และลำดับต่อไปขอเชิญดาวนิติคร๊าบบบบบ”พี่พิธีกรกล่าว

“นี่ค่ะ” ดาวนิติหยิบซองยื่นให้พิธีกร

“และหมายเลขที่ได้คือ……7คร๊าบบบบ!!!........และกรรมการที่จะถามคำถามก็คือ…..ป้าอือคร๊าบบบบบ!!!”

“ขอบคุณค่ะ ป้าอือนะคะ…..ป้าอยากจะถามหนูว่า…..ถ้าหนูได้เป็นดาวมหาวิทยาลัย….หนูจะจัดงานอะไรให้มหาวิทยาลัยคะ และจัดเพื่ออะไรค่ะ” ป้าอือถามด้วยหน้าที่ไร้รอยยิ้ม….

“ขอบคุณ….สำหรับคำถามค่ะ….เอ่อ…..หนู…..หนู…..หนูจะจัด……เดินวิ่งการกุศลค่ะ!!! เพราะเราจะได้ให้นักศึกษาได้มาออกกำลังกายร่วมกัน เพื่อสุขภาพและได้กระชับมิตรกับบรรดาอาจารย์ที่แก่แล้ว จะได้ลดช่องว่างของวัยค่ะ ขอบคุณค่า!!!” ดาวนิติตอบจบด้วยรอยยิ้ม….ในขณะที่ป้าอือขยับแว่นขำตรงคำว่าแก่….ส่วนอาจารย์ย่าเหมือนอยากจะลุกไปกรี๊ดหรืออะไรสักอย่าง…..

“น่าสนุกจังเลยนะครับกับงานนี้แต่ไม่รู้อาจารย์หลายๆท่านจะโอเคไหมนะครับ……ขอเสียงปรบมือให้ดาวนิติคร๊าบบบบบบ!!!! และดาวคนสุดท้าย…….ดาวทันตะคร๊าบ!!!”พี่พิธีกรผายมือเชิญอ้อยพิษออกมาหยิบซอง

“และหมายเลขที่ได้คือ…….2!!!.....และกรรมการที่จะถามคำถามคือ อาจารย์ย่าครับ กราบเรียนเชิญครับ!!!”พี่พิธีกรหันไปไหว้อาจารย์ย่าแบบเกรงกลัวถึงขีดสุด

“สวัสดีค่ะ อาจารย์ย่านะคะ…..แต่บอกก่อนนะคะว่ายังไม่แก่….เอาล่ะค่ะ….คำถามที่จะถามคือ….หนูคิดยังไงกับวงการแฟชั่นในปัจจุบันคะ และหนูจะใช้พลังของแฟชั่นมาขับเคลื่อนมหาวิทยาลัยยังไงถ้าหนูได้เป็นดาวมหาวิทยาลัยค่ะ!!” อาจารย์ย่าถามอ้อยพิษ

“ขอบคุณค่ะ….หนูคิดว่าวงการแฟชั่นปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงไปมากค่ะ มองคนเป็นคนมากขึ้น มีการนำความผิดพลาดในอดีตมาเป็นบทเรียนในการขับเคลื่อนไปยังอนาคต ที่เราเห็นกันชัดๆก็คือการยอมรับว่าความสวยนั้นมีความหลากหลาย และความสวยไม่เกี่ยวข้องกับตัวเลขของอายุหรือน้ำหนักที่คุณมี แต่มันคือความมั่นใจ และการเคารพในตนเองของคุณต่างหากค่ะ………...” อ้อยพิษพูดพร้อมกับถอดวิกผมยาวของนางออก…..เผยให้เห็นถึงผมจริงๆของนาง…..เรียกเสียงฮือฮาให้แก่คนทั้งสนาม….

“………… และถ้าหนูได้เป็นดาวมหาวิทยาลัยหนูจะนำพลังของแฟชั่นมาขับเคลื่อนให้ทุกคนรักตนเอง ชื่นชมตัวเอง และยอมรับความจริงว่าเราทุกคนนั้นสวยในรูปแบบของเราค่ะ ขอบคุณค่ะ!!!”อ้อยพิษตอบอย่างมั่นใจพร้อมกับโยนวิกทิ้งไป…..เท่านั้นแหละกรรมการทุกคนรวมถึงคนดูทุกคนก็พร้อมใจลุกขึ้นปรบมืออย่างพร้อมเพียง…..อ้อยพิษ……มึงสมควรกับมงมากๆ……กูน้ำตาไหล……

“เอาล่ะครับ ผ่านไปแล้วกับดาวมหาลัย เอ้ย ดาวทันตะนะครับ!!!....เสียงปรบมือคงไม่ต้องขอเพราะดังลั่นแล้วนะครับ….ต่อไปเรามาถามทางผ่านเดือนกันบ้าง…..คนต่อไปคือ……เดือนอักษร!!!”

ไอ้ริทสะดุ้งพร้อมกับเดินออกไปพร้อมกับขยับปากขมุบขมิบ…….มันกำลังท่องมนต์ใช่ไหม!!! ผมเห็นมันถือโพยตำราภาษาโบราณอะไรมาสักอย่าง!!!.....สมแล้วที่เรียนอักษร!!!

“และหมายเลขที่ได้คือ……..6คร๊าบ!!.....ขอเชิญอาจารย์ย่าอีกทีคร๊าบบบบ!!!” พี่พิธีกรประกาศพร้อมกับไม่ลืมไหว้จนไมค์แทบกระแทกหน้า

“อาจารย์ย่าอีกทีนะคะ…..คำถามที่จะถามคือ……ถ้าหนูได้เป็นเดือนมหาลัย……หนูมีทัศนะคติอย่างไรเกี่ยวกับการเมืองการปกครองของประเทศเราคะ….และถ้าจำเป็นต้องนำมาประยุกต์กับมหาวิทยาลัย หนูจะปฏิรูปอย่างไรคะ”อาจารย์ย่าถาม…….นี่คือสุดยอดความซวยของมึงไอ้ริท……มึงจะตอบยังง๊ายยยยยยยย

“เอ่อ….กราบขอบพระคุณสำหรับคำถามครับ……เนื่องจากการเมืองเป็นเรื่องของประชาชนทุกคน….เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องให้ความสำคัญ…..โดยส่วนตัวผมอาจจะยังไม่มีความเข้าใจอย่างท่องแท้ในรายละเอียด…..เอ่อ…..แต่ที่ผมรู้แน่ๆคือ…..ประชาธิปไตยเป็นเรื่องที่เราจะยอมให้ใครพรากไปจากเราไม่ได้!!! เราต้องช่วยกันรักษา เราต้องสู้!!!และแน่นอนว่ามหาวิทยาลัยเราก็เป็นรูปแบบสังคมแบบหนึ่งที่จะให้นักศึกษาได้มีสิทธิมีเสียงและใช้พลังของทุกคนออกไปสู้ด้วยกันครับ!!!”ไอ้ริทตอบด้วยความมั่นใจที่สุดเท่าที่มันทำได้พร้อมกับชูกำปั้น…..เอาจริงๆ….มึงจะไปสู้อะไรกับคร๊ายยยยย…..มึงพูดอาร๊ายยยยยย……

“เอ่อ…. ขอแนะนำว่าอย่าพึ่งออกไปสู้อะไรกันตอนนี้นะครับ…..และนั่นคือเดือนอักษรครับ!! ขอเสียงปรบมือครับ!!!” พี่พิธีกรยิ้มเครียด

“……และลำดับถัดไป….ขอเชิญเดือนคณะแพทย์ครับ!!!......”


…………………….


ต่อตอนหน้าอะจิ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่43 เดือนคนที่สี่?(12/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 13-06-2020 01:14:14
 :pig4: :pig4: :pig4:

ว้า...ยังสัมภาษณ์ไม่หมดก็ตัดจบซะแระ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่43 เดือนคนที่สี่?(12/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 13-06-2020 13:21:41
รอสัมภาษณ์
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่43 เดือนคนที่สี่?(12/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 13-06-2020 17:42:10
 ลุ้นๆ จะได้กับเขาไหมบี  :ling1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่43 เดือนคนที่สี่?(12/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 13-06-2020 19:40:24
 :m31:รีบมาต่อด่วน
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่43 เดือนคนที่สี่?(12/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 13-06-2020 21:20:04
 :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่43 เดือนคนที่สี่?(12/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 13-06-2020 21:54:04
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่43 เดือนคนที่สี่?(12/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 13-06-2020 23:50:10
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่43 เดือนคนที่สี่?(12/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 14-06-2020 00:48:36
ซีนที่44 ถึงเวลาตอบคำถาม


“……และลำดับถัดไป….ขอเชิญเดือนคณะแพทย์ครับ!!!......และเลขที่ได้คือ……1!!!......ขอเชิญครูมังคุดครับ!!!”

“สวัสดีนะคะ ครูมังคุดอีกทีค่ะ …..เราอยู่ที่เวทีประกวดก่อนนะคะ อย่างพึ่งไปถึงเวทีการเมืองค่ะ…. สำหรับคำถามที่ครูอยากจะถามก็คือ…… ถ้าคุณได้เป็นเดือนมหาวิทยาลัย คุณจะทำอย่างไรให้นักศึกษาทุกคณะมีความปรองดองกัน รวมพลังกันเป็นหนึ่งเดียวได้คะ”ครูมังคุดถาม

“ขอบคุณครับ….สำหรับผมเรื่องนี้ไม่ยากเลยครับ….เราก็ต้องแสดงให้ทุกคนเห็นว่าถ้าพวกเราทุกคนร่วมมือกันจะได้ประโยชน์อะไร และจะเสียประโยชน์อะไรหากแตกสามัคคีกัน…..ผมอยากให้ทุกคนเห็นว่าพวกเราจะมีศัตรูร่วมกันทันทีถ้าใครก็ตามออกนอกแถว.....พวกเราจะร่วมมือกันได้ง่ายขึ้น….แต่ถ้าหากใครไม่ร่วมมือ เราก็ใช้วิธีแทรกแซงทางสังคม……ทำให้เค้ารู้ว่าเค้าด้อยพลังแค่ไหน…..ถ้าไม่รวมพลังกันผลจะเป็นอย่างไรครับ ขอบคุณครับ” ไอ้ลมตอบ…..นี่ผมได้ยินคำตอบอะไรเนี่ย…..เหมือนจะดีแต่จริงๆนี่มันผู้นำเผด็จการชัดๆ.....ครูมังคุดคนถามยังถึงขั้นเอามือทาบอก!!!

“เอ่อ…..ครับ…..และนั่นคือ….เดือนคณะแพทย์ครับ….ปรบมือหน่อยครับ….เอ่อ….ไม่ปรบจะโดนแทรกแซงนะครับ…..เอาล่ะครับ…..ลำดับถัดไป…..เดือนวิศวะ!!!”

ไอ้เล็กที่ยืนเหลืออยู่กับผมสองคนก็เดินออกไปหยิบซองคำถาม ปล่อยผมยืนทำตัวไม่ถูกอยู่ที่เดิมคนเดียว

“…..และหมายเลขที่ได้คือ…..3ครับ!!......และคนที่จะถามคำถามคือ ป้าอือคร๊าบบบบบ”

“สวัสดีจ๊ะ ป้าอืออีกข้อนะคะ ป้าจะถามว่าถ้าคุณได้เป็นเดือนมหาวิทยาลัย คุณจะมีวิธีการใดในการช่วยลดปัญหาขยะพลาสติกและลดโลกร้อนในมหาวิทยาลัยค่ะ” ป้าอือถามพร้อมยิ้มหวานให้ไอ้เล็กต่างกับตอนถามดาวลิบลับ

“ขอบคุณป้าอือครับ……เอ่อ……เนื่องจากผมมาจากคณะวิศวะ……ผมอยากนำความรู้จากสายงานวิศวะมาช่วยผลิตเทคโนโลยีทั้งในด้านการกำจัดขยะและการออกสื่อสร้างสรรค์ให้นักศึกษาตระหนักถึงความสำคัญของภาวะโลกร้อนและปัญหาขยะพลาสติกล้นโลกครับ มหาวิทยาลัยของเราก็จะเป็นสถาบันสีเขียว พวกเราจะออกไปช่วยเก็บขยะที่ชายหาด……เอ่อ….. ไปชายหาดแล้วสงสารเต่าทะเลกันคร๊าบบบบบ!!!”ไอ้เล็กตอบ………มึงจะดีมากเลยถ้าอยู่ๆไม่เอาเต่าทะเลโผล่มาจากไหนไม่รู้…….แต่เอาเถอะครับ…..ยังไงก็คงตอบดีกว่าผมอยู่แล้ว…..รีบๆตอบให้จบดีกว่า

“เยี่ยมมากครับ….. แต่มหาลัยเราไม่มีชายหาดนะครับเผื่อน้องๆปีหนึ่งบางคนยังเข้าใจผิด……และนี่คือวิศวะคร๊าบบบบบบ!!!” พี่พิธีกรหันไปเรียกเสียงปรบมือจากผู้ชม

“…….และลำดับสุดท้าย…..ขอเชิญเดือนทันตะคร๊าบบบบบ!!......ออกมาจับ……เอ่อ……ไม่ต้องจับครับเหลือเลขเดียว…..นั่นคือซองเบอร์4……และกรรมการที่จะถามคำถามเดือนทันตะก็คือ……อาจารย์หมอเอกคร๊าบ!!!” พี่พิธีกรเชิญคุณหมอถามคำถาม……เอาล่ะสิ…..ดันเป็นคนเดียวที่จะถูกจิตแพทย์ถามด้วยสิ…..เค้าจะรู้ไหมว่าเราไม่ปกติ…..แต่เอาเถอะ……หมอเค้าคงเห็นความเพี้ยนที่มากกว่าจากบรรดาดาวเดือนคนอื่นจนเฉยๆแล้วมั้ง……

“สวัสดีครับ หมอเอกนะครับ…..คำถามสุดท้ายของวันนี้หมออยากจะถามว่า….. คุณคิดอย่างไรกับปัญหาความรักในวัยเรียน เห็นด้วยหรือไม่ และถ้าคุณได้เป็นเดือนมหาวิทยาลัย คุณจะมีส่วนร่วมกับปัญหานี้อย่างไรครับ”หมอเอกที่ตลอดเวลาได้แต่พยักหน้านิ่ง ถามคำถามออกมา….เล่นเอาผมสะอึก….เพราะมันดันเป็นปมปัญหาที่ผมยังผ่านมันไปไม่ได้ด้วยสิ…….

“ขอบคุณอาจารย์หมอครับ……..สำหรับผมคิดว่าความรักไม่ใช่สิ่งผิดครับ ไม่ว่าคุณจะอยู่ในวัยไหน อายุเท่าไหร่ หรือเพศอะไร ความรักสวยงามเสมอ สำหรับความรักในวัยเรียนนั้น ตัวผมเองเคยเข้าใจว่ามันเป็นสิ่งที่ทำร้ายผม….ทำร้ายทั้งจิตใจ ความรู้สึกและตัวตนของผม…..ผมกลัวที่จะได้รู้จักความรักอีก….. แต่ถึงตอนนี้ ผมเข้าใจแล้วครับว่าความรักไม่เคยทำร้ายเรา การตีความของเราต่างหากที่เป็นปัญหา ที่บางครั้งเราแยกไม่ออกระหว่างความรักกับสิ่งที่แอบแฝงมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องsex ความคาดหวัง การอยากเป็นเจ้าของ เหล่านี้ทำให้บางคนเข้าใจผิดคิดว่ามันคือความรัก ซึ่งแน่นอนว่าจะนำไปสู่ปัญหาที่ตามมาไม่ว่าคุณจะอายุเท่าไหร่….ดังนั้นผมคิดว่าความรักในวัยเรียนมีได้แต่เราต้องพยายามเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและไม่ให้สิ่งที่ไม่ถูกต้องมาครอบงำ…. และถ้าผมได้เป็นเดือนมหาวิทยาลัย ผมอยากมีส่วนช่วยทำให้เกิดความเข้าใจใหม่ ทั้งเรื่องรักอย่างไรให้ปลอดภัย รักอย่างไรให้ชีวิตดีขึ้น รวมถึงเสนอให้มีกิจกรรมอาสาสมัครคอยช่วยเหลือให้กำลังใจเพื่อนๆพี่ๆน้องๆถ้าวันนึงพวกเค้าเหล่านั้นเกิดสะดุดกับความรัก เพราะความรักเป็นธรรมชาติของมนุษย์ครับ ขอบคุณครับ”

เมื่อสิ้นสุดคำว่าขอบคุณ …..สมองและหัวใจของผมก็รู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมาทันที……เพราะเมื่อกี้ผมต้องคอยพูดไปกลั่นกรองความรู้สึกในหัวไป……..นี่อาจจะถือเป็นครั้งแรกเลยครับ ที่ผมได้คิดด้านบวกสำหรับเรื่องนี้แบบจริงจัง….มันช่วยให้ผมเข้าใจตัวเองมากขึ้น….และยอมรับออกมาได้ว่ามันเป็นเพียงอดีต….ตอนนี้ผมพร้อมจะอยู่กับปัจจุบันแล้วครับ…..และนั่น….หมอเอก กรรมการที่เคยเอาแต่พยักหน้านิ่งๆมาตลอดก็เริ่มมีรอยยิ้มออกมาได้…….ถือเป็นสัญญานที่ดีใช่ไหมครับ
 
“ฟังแล้วนึกภาพออกเลยนะครับ…..และนั่น……เดือนทันตะ!!….ขอเสียงปรบมืออีกครั้งคร๊าบบบบบ!!!!”พี่พิธีกรกล่าวด้วยเสียงตื่นเต้น…..ทุกคนที่สนามปรบมือกันดังลั่น…..การแข่งขันรอบตอบคำถามเสร็จสิ้นลงแล้วครับ…..ต่อไปจะเป็นการแสดงของวง XU bandซึ่งจะมาเล่นคั่นเวลาในระหว่างที่ทางคณะกรรมการออกไปหารือเพื่อรวบรวมคะแนนกันก่อนที่จะกลับมาประกาศผล…..

เมื่อพวกผมออกมาที่หลังเวที คราวนี้ไม่รู้ไอ้นภหายไปไหน ปกติทุกรอบมันจะคอยมายืนรอผมแต่ตอนนี้หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

“หานภอยู่เหรอบี” อ้อยพิษเดินเข้าถาม

“ใช่ ไม่รู้หายไปไหน….แต่เมื่อกี้อ้อยพิษตอบดีมากเลยนะ โดยเฉพาะตอนที่ถอดวิกออก มันทรงพลังมากจริงๆ”ผมยิ้มให้นาง……ตอนนี้อ้อยพิษดูมีความสุขและเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง หลังจากที่เหมือนถูกใครก็ไม่รู้สิงมาเป็นอาทิตย์

“โหย….จะบอกว่า เมื่อกี้มันอยู่นอกแผนนะ…..ทำไปตามอารมณ์ล้วนๆ….ตอนพูดเสร็จพึ่งมากลัวว่าอีแม้นมันจะโกรธ มารอตบเอาด้วยซ้ำ”อ้อยพิษพูดไปพร้อมมองซ้ายมองขวาไป……มันคงกลัวโดนตบจริงๆแหละครับ

“เอาน่า ยังไงการตอบแบบเป็นตัวเองมันก็ต้องดีที่สุดอยู่แล้วล่ะ” ผมยิ้ม

“เหมือนที่บีตอบเมื่อกี้ใช่มั๊ยล่ะ….” อ้อยพิษยิ้มให้

“ใช่แล้ว”ผมยิ้มตอบ

“เออใช่…..จะบอกว่าวันนี้มันวุ่นวายมากเลย…..รู้มั๊ย…… อยู่ๆมีใครไม่รู้เอาเศษแก้วมายัดใส่ในรองเท้าด้วยล่ะ….. นี่ดีนะที่ป้าสมทรงเข้ามาเตือนให้เคาะรองเท้าก่อนใส่ ป้าบอกว่าวงการบันเทิงเกิดเรื่องอยู่บ่อยๆ พอเคาะเท่านั้นแหละ เศษแก้วกระเด็นออกมาเลย นี่ถ้าใส่เข้าไปล่ะเท้าแหกแน่ๆ……ไอ้คนทำก็ไม่รู้จะอยากชนะอะไรกันนักหนา”อ้อยพิษบ่น

“ได้ยินอยู่เหมือนกัน ตอนนั้นเห็นพวกพี่กิจการนักศึกษาวุ่นวายกันใหญ่ แห่ออกไปทางฝั่งผู้หญิงหมดเลย ไม่มีคนอยู่เฝ้าจนของห้องเราหายหมดเลยล่ะ” ผมตอบ

“ห๊ะ!!!….ของหาย!!! หมดเลย!!!” อ้อยพิษตกใจตาเหลือก

“ใช่….แต่พอแสดงเสร็จกลับมา ข้าวของก็กลับมาอยู่ที่เดิมครบเลยนะ…..ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำกันไปทำไม…..พวกพี่กิจการนักศึกษาก็ไม่มีใครเห็นคนน่าสงสัย” ผมเล่าให้อ้อยพิษฟังต่อ

“แปลกมากจริง…..จะว่าไปก็โดนกันแค่ดาวเดือนคณะทันตะด้วย…… เหลือมีใครไม่ชอบใจเราสองคนเหรอ…..”อ้อยพิษทำหน้าสงสัย

“นั่นสิ…..สงสัยอยู่…มัวแต่วุ่นกับการประกวดเลยไม่มีเวลาคิด….เอ่อใช่….ตอนแรกยังนึกว่าอ้อยพิษเคาะเองด้วยความเคยชินอยู่เลยนะ”

“ทุกทีก็เคาะแหละ แต่เมื่อกี้รีบมากจะใส่เลย ดีป้าคว้าแขนไว้”

ฟังๆไปมันทะแม่งๆยังไงไม่รู้ครับ…..เฮ้อ……เหมือนมีเงื่อนงำอะไรสักอย่าง…..

“…….และเพลงต่อไปเราได้รับเกียรติจาก เฟรชชี่คนดังที่รับรองว่า สาวๆในที่นี้ต้องกรี๊ดไม่แพ้เหล่าเดือนๆทั้งหลายด้วยแน่นอน……พร้อมกันรึยางงงงงงงง” เสียงพี่นักร้องวงXU bandประกาศบนเวที

“พร้อมมมมมมมม” เสียงทั้งสาวทั้งหนุ่มที่สนามตอบกันดังลั่น

“ถ้าพร้อมแล้ว ขอยกเวทีนี้ให้แก่………นภศูล!!!!!!!”

กรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อร๊าย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อร๊าย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด

ห๊ะ!!! ไอ้นภ!!!!!


………………….


ต่อตอนหน้าอะจิ


 :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 14-06-2020 08:51:56
 :pig4: :pig4: :pig4:

อิป้าสมทรงมันร้ายนะเนี่ย

มันจัดฉากสร้างสถานการณ์เพื่อให้ดาวเดือนทันตะอยู่ในกระแสของการถูกทำร้าย
จะได้เป็นที่สนใจของเหล่าผู้ชม ไม่ทำดาจริง ๆ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 14-06-2020 15:18:24
โอ้ o22
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 14-06-2020 15:58:47
 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 14-06-2020 22:05:41
อีป้าใช่ไหม :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 14-06-2020 23:12:25
 :hao3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 14-06-2020 23:25:40
อ้าวนภแอบไปร้องเพลงเซอร์ไพรส์
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-06-2020 07:51:37
 :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 15-06-2020 14:35:52
มาต่อเย็นนี้นะฮะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 15-06-2020 15:18:50
 :pig4:
 :3123:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 15-06-2020 15:32:25
มันมีเงี่ยนงกแน่ๆเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: semen ที่ 15-06-2020 17:39:12
ทำไมรู้สึกว่านภกับบีรู้สึกดีๆต่อกันเร็วจังแต่ก้อดีอ่ะน่ารัก อิอิ รอตอนต่อไปอยู่นะครับ ^_^
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 15-06-2020 21:03:13
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่44ถึงเวลาตอบคำถาม(14/6/63)หน้า11อัพ
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 15-06-2020 21:25:55
ซีนที่45 เดือนมหาลัยคนใหม่


“ผมขอมอบเพลงนี้ให้ทุกคนที่กำลังมีความรักนะครับ…..แต่หากใครยังไม่มี….หรือยังไม่กล้ามี…..วันนี้ลองมองคนข้างๆเราดูนะครับ…..บางทีเรื่องบังเอิญอาจจะไม่มีอยู่จริงที่ทำให้เราได้มาอยู่ข้างกันตอนนี้……ทุกอย่างมันมักจะมีเหตุผลของมันเสมอ….”

ไอ้นภพูดจบก็เริ่มร้องเพลง ‘มันคงเป็นความรัก’ ของแสตมป์ขึ้นมา แน่นอนว่าแค่ประโยคแรก ไอ้นภก็เอาคนดูอยู่หมัด สะกดทุกคนด้วยน้ำเสียง ท่าทางและอารมณ์ที่ถูกสื่อสารออกมา…..และแน่นอนครับ…..ผมเป็นอีกหนึ่งคนที่ละสายตาไปจากไอ้นภไม่ได้เลย…..


…………………………….


“และก็ถึงเวลาของการประกาศผลการตัดสิน ดาวและเดือนมหาวิทยาลัยประจำปีนี้นะครับ ขอเรียนเชิญท่านอาจารย์ย่าขึ้นมาบนเวทีเพื่อมอบรางวัลให้แก่ผู้เข้าแข่งขันครับ” พี่พิธีกรประกาศพร้อมไหว้อย่างนอบน้อม

“ขอบพระคุณท่านอาจารย์ย่าครับ สำหรับการประกาศผลเราจะเริ่มจากทางดาวก่อนนะครับ…..สำหรับผู้ที่ได้รับตำแหน่งรองอันดับสองคือ…….ดาวสถาปัตย์!!!! ขอเสียงปรบมือคร๊าบ!!!!”

ดาวสถาปัตย์หน้าเสียเดินออกมารับช่อดอกไม้จากอาจารย์ย่าแบบเสียมิได้…..ดูนางไม่ค่อยพอใจกับผลการตัดสินเท่าไร่

“……และลำดับถัดไปก็คือ…..ตำแหน่งรองอันดับหนึ่ง…..ได้แก่…….ดาวนิติคร๊าบบบบบ!!!!.......และนั่นหมายความว่าน้องพริศ ดาวทันตะได้เป็นดาวมหาวิทยาลัยประจำปีนี้คร๊าบบบบบบบ!!!”

เฮ้ย!!! อ้อยพิษชนะ!!! ถึงแม้ว่าพอจะเดาได้ว่ามันน่าจะอยู่แล้ว……แต่พอถึงเวลาจริงผมก็อดตื่นเต้นไปด้วยไม่ได้…….ขนลุกไปหมดเลย…..ดีใจไปกับมันด้วยจริงๆ……

“ยินดีกับทั้งสามคนด้วยนะครับ หลังจากดาวมหาวิทยาลัยคนใหม่รับสายสะพายแล้ว ก็ถึงเวลาประกาศผลของทางฝั่งเดือนกันบ้าง พร้อมรึยังครับ!!!”

“พร้อม!!!” คนดูตอบกันดังลั่น……..แต่ไอ้ริทที่อยู่ข้างๆผมเหงื่อแตกพลั่ก….บ่นหมุบหมิบๆว่าไม่พร้อมๆ….

“เยี่ยม!!!......และผู้ที่ได้รับตำแหน่งรองอับดับสองก็คือ……อักษร!!!! ยินดีด้วยคร๊าบ!!!”พี่พิธีกรประกาศลั่น……อ้าว…..ไอ้ริทยิ้มออกในทันที……

“สำเร็จ!!”....มันอุทานออกมาเบาๆ…..นี่มันดีใจที่ได้ที่สามเหรอ…..งง

“…..ลำดับต่อไป……ผู้ชมพร้อมมั๊ย!!!”

“พร้อม!!!” คนดูตอบกันดังลั่นกว่าเดิม……..แต่ไอ้เล็กที่อยู่อีกข้างของผมตอนนี้ดูไม่พร้อมหนักกว่าไอ้ริทอีก…..มึงท้องผูกรึไงวะ……

“เยี่ยมมาก!!!......และผู้ที่ได้รับตำแหน่งรองอับดับหนึ่งก็คือ……วิศวะ!!!! ยินดีด้วยคร๊าบ!!!”พี่พิธีกรประกาศด้วยท่าทีที่ตื่นเต้นกว่าเก่า……

“เจ๋ง!!”ไอ้เล็กพูดกับตัวเอง……. ไอ้เล็กก็เหมือนไอ้ริทครับ…..พอฟังผลเสร็จก็ยิ้มออกในทันที……เหมือนคนพึ่งถ่ายสะดวกหลังท้องผูกมานาน…..

“ขอเชิญเดือนแพทย์และเดือนทันตะออกมาที่ด้านหน้านี้เลยนะครับ…..หากผมประกาศชื่อใครคนนั้นคือผู้ที่ได้รับตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยนะครับ พร้อมกันรึยางงงงงงงง!!!!”พี่พิธีกรไม่ลืมที่จะหันไปขอเสียงจากคนดู……อ้าว……แล้วมึงจะมาจับมือกูทำไมวะไอ้ลม!!!.......นี่ไม่ใช่ประกวดนางงามนะเว้ย!!!

“พร้อมมากกกก!!! ประกาศซะที!!!!!” คนดูตอบกันดังลั่นแบบสุดๆ……..ผมงี้เหงื่อแตกหนักเลยสิครับ…….

“โอเคๆ พอเป็นเรื่องเดือนนี่ใจร้อนกันจังเลยนะครับ…..เอาล่ะครับ…..ผู้ที่ได้รับตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยปีนี้ได้แก่………..วาฬคร๊าบ!!!”

ทุกคนที่สนามมองหน้ากันเหรอหรา รวมถึงคนบนเวทีด้วย…….ทุกอย่างเงียบสงัด……เพราะไม่มีใครรู้ว่าวาฬคือใคร!!!......ผมมึนเหมือนถูกชกไปที่ขมับเต็มแรง……ไม่เคยคาดฝันว่าจะมีคนพูดชื่อนี้ขึ้นมา…..และดันเป็นบนเวทีด้วย…….

แต่ยังไม่ทันที่ผมจะคิดอะไรต่อ…..อยู่ๆก็มีคนจับแขนผมชูขึ้น…….ไอ้นภนั่นเองครับ!!!!

“ยินดีกับเดือนคนใหม่ น้องวาฬจากคณะทันตะ!!!!!”พี่พิธีกรประกาศต่อ……เสียงคนในงานเฮลั่น…..ต่างปรบมือให้ผมกันใหญ่…..

“…..ตั้งสติ…..ออกไปรับสายสะพายก่อน” ไอ้นภกระซิบกับผม…….

“….เอ่อ….ขอบคุณนะ….” สติของผมเริ่มกลับมา…..จากนั้นก็รีบออกไปรับสายสะพายจากอาจารย์ย่า

“ยินดีกับทุกคนด้วยนะครับ……ขอเชิญท่านกรรมการทุกท่านขึ้นมาเป็นเกียรติร่วมถ่ายรูปกับน้องๆทุกคนด้วยนะครับ เรียนเชิญครับ” พี่พิธีกรเชิญกรรมการทุกท่านขึ้นมาแล้วก็ถ่ายรูปร่วมกัน……อยู่ๆกองทัพพี่นักข่าวก็ปรากฏตัวออกมาถ่ายรูปที่หน้าเวทีเต็มไปหมด………เหมือนที่ป้าสมทรงเคยหลุดปากบอกเอาไว้……ว่าแต่พวกพี่ๆเค้ามากันตอนไหนเนี่ยยยยยย!!!

ความวุ่นวายบนเวทีก็ดำเนินต่อไปจนผมไม่มีเวลาคิด พวกพี่ๆนักข่าวเข้ามาสัมภาษณ์ผมกับอ้อยพิษกันเต็มไปหมด…..กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาเกือบหมดแรง……..กรรมการท่านอื่นก็ลงจากเวทีกันไปหมดแล้วเหลือแต่
หมอเอกที่เดินเข้ามาหาผมแล้วบอกกับผมว่า

“ยินดีด้วยนะครับ ตอบได้ดีมาก หมอไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้จากวาฬซะอีก”

“เอ่อ….ขอบคุณครับ”ผมยกมือไหว้…..แล้วหมอเอกก็กลับไป…… ทำไมผมรู้สึกว่าหมอเค้าคิดอะไรอยู่สักอย่าง….

“มองอะไร….ชอบหมอเค้าเหรอ…..มองตามต้อยๆเลยนะ” ไอ้นภอยู่ก็โผล่มาทำเสียงดุใส่ครับ

“ชอบอะไรของมึง กูมองเฉยๆเว้ย” ผมหันไปสวนมันกลับ

“มองเฉยๆก็ไม่ได้ เพราะสายตามึงมีไว้มองกูคนเดียว….”ไอ้นภพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“เออๆๆ รู้แล้วๆ” ทำไมผมต้องเขินมันด้วยเนี่ย

“เออ ดี…..แล้วกูก็ดีใจที่มึงกลับมาเป็นปกติซะที”ไอ้นภยิ้มให้

“…..ขอบคุณนะ…...” ผมยิ้มตอบ

“อืม…..เอาล่ะ…..ลงไปหาป้ากัน ป้าให้มาตาม”พูดเสร็จไอ้นภก็จับมือผมจูงไปทันที……มึงจะจับมือกูทำม๊ายยย

“ไอ้นภปล่อยมือก่อนคนเยอะ” ผมกระซิบบอกไอ้นภ

“กูไม่ปล่อย!!....กูจะจับมือมึงชดเชยกับที่มึงยอมให้ไอ้หมอนั่นจับ”

“ไอ้หมอนั่น?? ใครวะ?” ผมงง

“ก็ไอ้เดือนคณะแพทย์นั่นไง ที่จับมือมึงบนเวทีนั่นอะ!!!กูหึง!!!”


…………………………………


“สวัสดีป้าอือสิลูก……นี่วาฬ ดาราใหม่ในสังกัดของสมทรงเองค่ะ”ป้าสมทรงหันไปแนะนำผมกับป้าอือ

“โถ….มิน่า…..ก็ว่าหน้าคุ้นๆ…..ที่เห็นในข่าวนี่เอง…..อือว่าดีนะพอเปลี่ยนทรงผมหน้าก็เปลี่ยนเลย….แบบนี้จะได้รับงานได้หลากหลาย” ป้าอือหันไปคุยกับป้าสมทรง

“แต่ยังไงก็ต้องฝากพี่อือด้วยนะคะ เด็กมันจะไปดังได้ยังไงถ้าไม่มีพี่อือ” ป้าสมทรงเริ่มไหว้ย่อ

“แหม สมทรงเธอก็พูดไป แค่เธอประกาศว่าจะปั้น เด็กก็ดังแล้วล่ะจ๊ะ อ้อ แล้วนี่ก็ไม่บอกกันก่อนลยนะว่าวาฬขึ้นประกวด” ป้าอือถามป้าสมทรง

“ก็สมทรงกลัวคนอื่นหาว่าเล่นเส้น…..แล้วที่สำคัญถ้าพี่อือรู้ พี่อือก็ไม่ยอมมาเป็นกรรมน่ะสิ”ป้าสมทรงตอบ

“แหม สมทรงเธอก็รู้ใจชั้นจริงๆ……นี่วาฬลูก ป้าอือมีงานจะส่งให้หนูนะ ป้าบอกป้าสมทรงไว้แล้ว ยิ่งเห็นร้องเพลงได้เล่นเปียโนได้แบบนี้ ออกงานอีเว้นท์สบายเลย”ป้าอือหันมาบอกผม

“ขอบคุณมากครับป้าอือ”ผมยิ้มให้ป้าอือ….แบบเป็นธรรมชาติ

“ยินดีจ๊ะ….เนี่ยดีนะ ที่เล่นเปียโน ถ้าไปเล่นพวกเครื่องเป่านี่ป้าปัดตกแน่ๆ ป้าไม่ชอบเลย …...”



………………………..



ต่อตอนหน้าอะจิ  :impress2:



หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่45 เดือนมหาลัยคนใหม่(15/6/63)หน้า11
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 15-06-2020 23:19:25
  :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่45 เดือนมหาลัยคนใหม่(15/6/63)หน้า11
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 15-06-2020 23:47:41
 :katai2-1:



ป้า !!!
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่45 เดือนมหาลัยคนใหม่(15/6/63)หน้า11
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 16-06-2020 04:32:44
ป้า
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่45 เดือนมหาลัยคนใหม่(15/6/63)หน้า11
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 16-06-2020 05:19:43
555  ยิ้ม  แบบเป็นธรรมชาติ

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่45 เดือนมหาลัยคนใหม่(15/6/63)หน้า11
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 16-06-2020 07:23:22
 o22
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่45 เดือนมหาลัยคนใหม่(15/6/63)หน้า11
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 16-06-2020 10:23:47
 :pig4: :pig4: :pig4:

ทำไมยัยป้าอือถึงไม่ชอบเครื่องเป่า?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่45 เดือนมหาลัยคนใหม่(15/6/63)หน้า11
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 16-06-2020 16:42:20
ป้ามาช่วยเหรอ :m31:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่45 เดือนมหาลัยคนใหม่(15/6/63)หน้า11
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 16-06-2020 20:02:48
ซีนที่46 อาจจะไม่เป็นอย่างที่คุณคิด



“ยินดีจ๊ะ….เนี่ยดีนะ ที่เล่นเปียโน ถ้าไปเล่นพวกเครื่องเป่านี่ป้าปัดตกแน่ๆ ป้าไม่ชอบเลย…...ตั้งแต่ใส่เครื่องช่วยฟังอันใหม่เนี่ย……รับเสียงผิดปกติ…..เดี๋ยวต้องรอให้หมอเปลี่ยนให้ใหม่…..อุ้ย นั่นพริศนี่…..พริศมาคุยกับป้าหน่อย ป้ามีงานเดินแบบมาให้หนู”ป้าอือกวักมือเรียกอ้อยพิษ

“นี่ก็เด็กในสังกัดสมทรงคนล่าสุดค่ะ” ป้าสมทรงยิ้มกริ่ม

“แหมเด็กใหม่แต่ละคนใช่ย่อยนะยะ อะเราไปคุยรายละเอียดกัน…..วาฬลูก….แล้วยังไงป้าจะนัดคุยอีกทีนะคะ” ป้าอือหันมาหยิกแก้มผมเบาๆก่อนที่จะลากป้าสมทรงกับอ้อยพิษไปคุยเรื่องงานกันต่อ

“ นภ นี่ถ้ากูเป่าแซ็ก กูคงตกรอบใช่ไหม….” ผมหันไปถามไอ้นภ

“เออว่ะ จริงด้วย…..มันบังเอิญไปไหมวะ” ไอ้นภตอบ

“กูว่ามันก็เหมือนที่มึงพูดบนเวทีนั่นแหละ…..บางทีความบังเอิญมันอาจจะไม่มีอยู่จริงก็ได้…..”

“…….นั่นสินะ…..”ไอ้นภตอบด้วยสีหน้าครุ่นคิด…..

“บี!!...ยินดีด้วยนะ!!” ไอ้ริทกับไอ้เล็กวิ่งเข้ามาแสดงความยินดี

“นายเหมาะที่สุดแล้ว”ไอ้เล็กยืนยัน

“ขอบคุณมากเลย….”ผมยิ้ม

“เออ…..ว่าแต่ทำไมตอนประกาศพวกนายสองคนถึงโล่งใจที่ได้รองล่ะ ปกติเค้าต้องผิดหวังไม่ใช่เหรอ”อยู่ๆไอ้นภก็โพล่งขึ้นมา…..ผมตกใจรีบเอามือกระตุกเสื้อไอ้นภให้หยุดพูดแทบไม่ทัน…..มึงจะไปย้ำพวกเค้าทำไมว่าได้รอง!!

“โห…..เก่งว่ะ….สมเป็นดาราใหญ่ นี่วิเคราะห์พวกเราถูกด้วย”ไอ้ริทตอบขำ…..อ้าว….ไอ้นภคิดถูกเหรอ

“ถูกของนภเลย….เราสองคนลุ้นมาก …..อยากได้อันดับสองกับสามน่ะ……”ไอ้เล็กอธิบาย

“ห๊ะ” ผมอุทานด้วยความงง

“……คืองี้…..ยังไงพวกเราก็คิดว่าบีต้องชนะอยู่แล้ว….ก็เล่นตอบดีซะขนาดนั้นอะนะ…..ดังนั้นที่1เราว่านายได้แน่…..เพราะงั้นถ้าเราสองคนได้ที่2กับ3นั่นหมายถึงไอ้ลมมันต้องไม่ได้ตำแหน่งชัวๆ”ไอ้ริทอธิบายต่อ

“อย่าบอกนะว่าสาเหตุจริงๆคือแค่ไม่อยากแพ้ไอ้ลมมัน…..”ผมสงสัย

“ถูกต้องคร๊าบบบบบ”ไอ้เล็กตอบ

“ตามนั้นเลยฮ่าๆๆๆ” ไอ้ริทตอบอีกเสียง…..นี่พวกมึงมีเรื่องอะไรกันมาเนี่ย….

“เออ….เดี๋ยวก่อนนะ…..พวกเราก็มีเรื่องสงสัย……ทำไมพี่พิธีกรถึงเรียกนายว่าวาฬล่ะ” ไอ้เล็กถาม

ผมสะดุ้งไปนิดนึง….รู้สึกเหมือนอยู่ๆก็โดนต่อยเข้าที่หัวอีกแล้วครับ….ผมจะอธิบายพวกมันยังไงดี…..

“บี….”ไอ้นภจับมือผมเรียกสติ…..พร้อมกับมองตาผมด้วยความเป็นห่วง   ….

“……เราโอเค นภ….” ผมยิ้มอ่อนๆให้นภ…..ถึงตอนนี้ผมคงต้องอยู่กับปัจจุบันให้ได้แล้วสินะ

“……วาฬ คือชื่อจริงของเราเองแหละ……ในสมัยก่อนอะนะ…..แต่ด้วยสาเหตุบางอย่าง…..ตอนนี้เราก็เลยใช้ชื่อนี้…..ไปอีกสักพัก….”ผมค่อยๆตอบด้วยสติ

“นั่นไง….กูว่าแล้ว!!” ไอ้เล็กโพล่งขึ้นมา

“ยังไงเหรอ” ไอ้ริทหันไปถาม

“ก็บางทีเราเรียกบี มันไม่หัน…..ดูงงๆเหมือนไม่ใช่ชื่อมันยังไงชอบกล…..อย่างกับไปขโมยชื่อคนอื่นมาใช้งั้นแหละ”ไอ้เล็กตอบ…….ฉึก…….รู้สึกเหมือนโดนมีดแทงใจดำ….

“เอาน่าๆ เราเข้าใจ…..ตอนเราให้คนเรียกชื่อใหม่เราก็ไม่ชินอยู่พักนึงเหมือนกันแหละ” ไอ้ริทบอก

“อ้าวนี่ไม่ใช่ชื่อดั้งเดิมเหรอ” ไอ้นภถาม

“เปล่า ชื่อเดิมเราคือไฟ…..แต่มันดูร้อนไปไง เราเลยให้คนเรียกว่าริทแทน มาจากชื่อจริง ฤทธิ์อัคคี….” ไอ้ริทตอบ

แต่ก่อนที่พวกผมจะได้คุยอะไรกันต่อ ก็มีคนหอบดอกไม้ช่อใหญ่มาให้ผม……ถามว่าใหญ่แค่ไหน…..ก็แค่บังหน้าคนที่ถือมาซะเกือบมิดน่ะครับ

“ยินดีด้วยนะครับ น้องบี” เสียงคนที่ถือดอกไม้มาพูดกับผม…….นี่มันพี่ดินนี่!!

“ขอบคุณมากครับพี่ดิน”ผมขอบคุณพร้อมกับรับช่อดอกไม้มา

“ชอบไหมน้องบี” พี่ดินถาม

“ชอบมากเลยครับ กุหลาบขาวเนี่ย ว่าแต่พี่ดินรู้ได้ยังไง” ผมสงสัย

“ฮ่าๆๆ อันนี้เป็นความลับนะครับ” พี่ดินยิ้มตอบ

“โห นี่ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าพี่ดินเป็นพี่รหัสของบีเนี่ย ผมคงนึกว่าพี่ดินเป็นแฟนบีแหงๆ” ไอ้เล็กโพล่งออกมาแบบซื่อๆ……มรึ๊งงงงงงงง………ดูสถานการณ์ด้วยยยยยยยย……..ไอ้นภหน้าแดงกล่ำแล้วววววววว

“ฮ่าๆๆ อันนั้นก็ต้องเป็นเรื่องของอนาคตนะ จริงไหมครับน้องนภ” ไอ้พี่ดินตอบ….แล้วจะไปประกาศศึกกับไอ้นภทามม๊ายยยยยย

“อนาคตบางอย่างคงเป็นไปไม่ได้หรอกครับพี่” ไอ้นภตอบด้วยรอยยิ้มแต่สายตาเหมือนคนเสียจริต

“นั่นสิครับ….ตอนนี้เป็นยังไงอนาคตก็ไม่แน่นอนเหมือนกัน” พี่ดินยิ้มสู้…… พวกมันจะตีกันแล้ววววววว

“ โห นี่กูเหมือนดูละครดราม่าอยู่เลย เฉือดเฉือนชิงไหวชิงพริบ นี่ถ้า..อุ๊บ!!” ไอ้เล็กโพล่งอะไรต่อมิอะไรแบบไม่ได้แคร์บรรยากาศเลวร้ายตรงหน้า จนไอ้ริททนไม่ไหวต้องเอามือไปปิดปากไอ้เล็กให้หยุดพูด

“วันนี้วันดี พวกเราไปดูคอนเสิร์ตของวงXU bandกันดีกว่านะครับ เค้าเล่นเพลงปิดงานกันอยู่ ไปกันเถอะครับ ไป”ไอ้ริทรีบจูงมือผมพร้อมกับลากไอเล็กออกไปทันที…..พี่ดินกับไอ้นภก็เลยต้องยอมจบบทสนทนาแบบเสียไม่ได้ด้วยกันทั้งคู่…..ก่อนที่นภจะเดินตามมาแล้วปล่อยพี่ดินยืนอยู่ตรงที่เดิม….


……………………………………………….


ขณะที่วาฬกำลังสนุกกับคอนเสิร์ตอยู่นั้น…..ผู้คนที่วนเวียนอยู่รอบข้างตัวเขาในค่ำคืนนี้ก็ดูจะมีความคิดอะไรหลายๆอย่างถูกเก็บซ่อนอยู่ในใจด้วยกันทั้งสิ้น…… เพียงแค่ถ้าวาฬได้รับรู้ถึงสิ่งเหล่านั้นสักนิด…..สุดท้ายก็คงไม่ต้องมีใครต้องเสียน้ำตาหรือจากกันไป……เรื่องใดๆที่คุณทราบมา….มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่คุณคิด



“…..พี่ขอโทษนะที่ยังช่วยอะไรไม่ได้……แต่พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ยอมปล่อยให้วาฬต้องตกอยู่ในเงื้อมือของคนพวกนั้นต่อไปแน่นอน…...” พี่ดินพูดออกมาด้วยความอัดอั้นขณะที่ยืนมองดูวาฬกับเพื่อนๆจากที่ไกลๆก่อนที่จะเดินจากไป…


“………เจอกับวาฬแล้วนะ……คิดว่าอีกสักพักทุกอย่างคงง่ายขึ้น…..แล้วก็เริ่มแผนที่วางไว้ได้เลย…...” หมอเอกคุยกับใครสักคนทันทีที่ขึ้นรถ……



“รู้สึกว่าจะไม่ได้มีแค่ป้าคนเดียวที่อยากจะสนุกกับวาฬซะแล้วสิคะ….. แต่ยังไงก็…..ฝันดีจ๊ะวาฬ” ป้าสมทรงพูดด้วยเสียงที่เย็นยะเยือกพร้อมกับดูรูปของวาฬขณะกำลังนอนไม่ได้สติ…….


และ…..


“วาฬ กูขอโทษ….. กูไม่เคยคิดว่ามึงจะชอบกูจริงๆ…..” นภศูลพูดกับตนเองเมื่อกลับมาอยู่ในห้องที่วาฬไม่เคยเห็นมาก่อน…….พร้อมกับวางบทละคร ‘ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!’ ที่นภศูลพึ่งเขียนเสร็จลงบนโต๊ะ……




……………………………………………….



ต่อตอนหน้าอะจิ


ขอบพระคุณท่านผู้อ่านทุกท่านด้วยนะครับที่ติดตามมาเรื่อยๆ ทุกๆคอมเม้นต์ถือเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งอยากมากเลยครับ ส่วนเรื่องราวถัดไปจะขออนุญาตเว้นช่วงไปประมาณ1สัปดาห์นะครับ แล้วจะมารีบกลับมาลงต่ออย่างต่อเนื่องครับ

 :กอด1: :L2: :3123: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 16-06-2020 20:11:04
 :pig4: :pig4: :pig4:

โอย...ต่อมอยากรู้ปูมหลังของวาฬทำงานอย่างหนักหน่วง
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 16-06-2020 21:17:32
 :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: evanescence_69 ที่ 16-06-2020 22:23:56
ใครจะรักใครกันแน่นภเอ้ยย ขุดหลุมฝังตังเองมากกว่า
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 16-06-2020 22:43:29
เรื่องน่ารัก
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 16-06-2020 22:51:52
 :pig4:
 :3123:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 16-06-2020 23:26:13
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 17-06-2020 11:53:57
ร้องเลยนะ อะไรจะขนาดนั้น
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: johnsonti ที่ 17-06-2020 13:40:04
นกงงไปหมดแล้วค่ะพี่ตา
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 17-06-2020 20:01:00
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 17-06-2020 23:12:53
ทำไม่ความคิดแต่ละคนช่างหลากหลาย ว่าแต่นภนี่ไม่ได้ชอบวาฬเหรอ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 18-06-2020 14:59:28
ซับซ้อนอีกแล้วอะไรที่วาฬทำไว้ทำไหมทุกคนถึงมารุมกันขนากนี้  :katai1: :L2: :3123:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 19-06-2020 10:48:58
ช็อค :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-06-2020 11:32:20
เนื้อเรื่องน่ารักมากชอบ ชอบ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 19-06-2020 22:05:04
รออ่านต่อฮะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 20-06-2020 19:02:01
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่46อาจไม่เป็นอย่างคุณคิด(16/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 22-06-2020 12:51:56
ซีนที่ 47 การกลับมาของความจริง?



และวันเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว……นี่ก็หลายอาทิตย์แล้วหลังจากที่ผมได้รับตำแหน่งเดือนมหาลัย…..ถามว่ารู้สึกยังไง…..บอกเลยว่าเหนื่อยสัดครับ!!!......เพราะนอกจากจะเรียกหนักขึ้นเรื่อยๆแล้ว…..เวลาว่างก็ต้องไปทำงานกิจกรรมของมหาวิทยาลัย ส่วนตอนเย็นป้าสมทรงก็มารับผมไปเรียนการแสดงต่อ….

ตั้งแต่ออกข่าวรอบหลังสุดเนี่ย กระแสของผมก็ดูจะดังเปรี้ยงขึ้นมาอย่างน่ากลัว……มีคนมาฟอลไอจีผมเกินหมื่นคนในวันเดียว……..ผู้คนมากมายให้ความสนใจในตัวผมก่อนที่จะมีงานทำจริงๆจังๆซะอีก……. บทละครหลายเรื่องถูกส่งเข้ามา……แต่ยังดีที่มีป้าสมทรงคอยดูแลและช่วยรับงานให้ ไม่งั้นผมคงจัดการเองไม่ได้อย่างแน่นอน….

ส่วนไอ้นภ…..เอาจริงๆคือแทบไม่ได้เจอกับมันเลยครับ….ต่างคนต่างมีงานของตัวเอง….. ช่วงหลังไอ้นภขาดเรียนบ่อยมาก…...ถ้าวันไหนมาได้ก็จะรีบกลับก่อน…..ส่วนเสาร์อาทิตย์มันก็ออกไปแต่เช้าก่อนผมจะตื่นและกลับมาหลังจากที่ผมหลับ……การพูดคุยก็น้อยลงไปมาก แม้แต่ข้อความก็แทบจะไม่ได้อ่าน……..จนบางทีผมยังอดคิดไม่ได้ว่า….หรือจริงๆมันกำลังหลบหน้าผมอยู่……

อะไรๆก็ดูเหมือนจะต่างไปจากเดิมครับ….แม้เราจะอยู่ใกล้กันแค่ผนังห้องกั้น……. แต่ภายในใจผมรู้สึกว่าไอ้นภค่อยๆห่างออกไปทุกที……จนผมเริ่มกลัว……แต่ก็เอาเถอะครับ…..เพราะอีกสองอาทิตย์ก็จะถึงวันเกิดผมแล้ว…..ไอ้นภสัญญาว่าจะเคลียร์ทุกอย่างเพื่อมาฉลองกับผมให้ได้……ก็รอไปก่อนก็แล้วกัน….

ส่วนบรรดาเพื่อนๆที่แสนประเสริฐคนอื่นๆก็ต่างหายหน้าหายตากันไปครับ ไม่ว่าจะเป็นหนูแม้นกับไอ้บอลที่ตอนนี้มีโลกส่วนตัวอยู่ติดกันอย่างกับอะไรดี ส่วนมินนี่ก็มีไอ้โก้มาคอยนั่งเฝ้าเช้าเย็น ไอ้ริทกับไอ้เล็กก็มัวแต่ไปขลุกกันอยู่ที่คณะอักษรโดยมีไอ้ลมที่เหมือนจะไปราวีอยู่ที่นู่นด้วยเป็นระยะ ซึ่งพวกมันก็ยังไม่ค่อยได้อัพเดทสถานการณ์อะไรให้ผมฟังเลยตั้งแต่วันนั้น……ส่วนคนที่พีคที่สุดน่าจะเป็นอ้อยพิษ…… เพราะตอนนี้ป้าสมทรงดันอ้อยพิษให้กลายเป็นนางแบบเต็มตัว….ป้าอือชอบนางมาก……เรียกให้ไปทำงานด้วยทุกงานจนตอนนี้ ‘พริศ’กลายเป็นนางแบบหน้าใหม่ที่ถูกจับตามองไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

แต่ผมก็ไม่ได้ถูกปล่อยให้โดดเดี่ยวนะครับ…..พี่ดินคอยมารับผมทุกเช้า….พามาคณะแล้วก็นั่งทานข้าวเช้าด้วยกัน….ตอนเที่ยงถ้าพี่เค้ามาได้เค้าก็จะแวะมา…..ส่วนตอนกลางคืนหลังเลิกคลาสการแสดง….พี่ดินก็จะมานั่งเฝ้ารอรับกลับ…..ถามว่าไอ้นภยอมเหรอ…..มันไม่ได้สนใจด้วยซ้ำครับว่าผมจะใช้ชีวิตยังไง…..แรกๆผมก็ปฏิเสธพี่ดินไป….แต่พี่ดินก็ยังคอยวนเวียนมานั่งเฝ้าอยู่ตลอด….จนรู้ตัวอีกที พี่ดินก็อยู่กับผมทุกที่แล้วครับ…..ขาดก็แต่ผมยังไม่ยอมให้เค้าเข้าห้องเท่านั้นเอง…..

“วันเกิดมีแพลนรึยัง” พี่ดินถามผมระหว่างทานข้าวเที่ยง

“เอ่อ….มีแล้วครับ”ผมตอบ…..ทำไมเดี๋ยวนี้ผมต้องเกรงใจเค้าด้วยไม่รู้

“อ้อ….ไม่เป็นไร….งั้นก่อนวันเกิดว่างไหม”พี่ดินถามต่อ

“เอ….ว่างอยู่นะ”ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูตารางชีวิต

“งั้นพี่จองนะ….ขอพาไปทานข้าว” พี่ดินยิ้มแฉ่ง

“โหย ไม่เป็นไรหรอกพี่ เดี๋ยวนี้เราก็กินข้าวด้วยกันเกือบทุกวันแล้วไง” ผมตอบด้วยความเกรงใจ

“ไม่เหมือนกันนี่นา โอกาสพิเศษทั้งที นะๆไปนะ”พี่ดินทำตาละห้อยเหมือนลูกหมาหงอย

“อะ…ก็ได้ครับ….แต่ไม่เอาร้านแพงๆนะ” ผมรีบดักคอ

“คร๊าบบบบ…..เอาร้านที่บีอยากทานละกัน โอเคนะ”

“โอเคครับ” ผมตอบรับ….พี่ดินดีใจมากก่อนจะแยกกลับไปเรียนวิชาของชั้นปีสอง……นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนไอ้นภมันคงเข้ามาแทรกไปแล้วสินะ…..ตอนนี้มันทำอะไรอยู่เนี่ย……ผมหยิบมือถือขึ้นมาดู……ข้อความที่ส่งไปตั้งแต่เมื่อวานมันก็ยังไม่ได้ตอบ…..แถมที่ส่งไปตั้งแต่เมื่อเช้ามันก็ยังไม่ได้อ่าน…..เฮ้อ…….ก็คงได้แต่รอต่อไปเหมือนเดิม….


………………………………………….



“คัทก่อนค่ะ!!” ครูมังคุดสั่งให้ผมหยุดแสดง

“ยังใช้ไม่ได้เหรอครับ”ผมหันไปถามหลังจากลองแสดงไปสิบกว่ารอบ

“ยังใช้ไม่ได้ค่ะ วาฬตีความบทนี้ยังไงคะ ไหนเล่าให้ครูฟังซิ”ครูมังคุดส่ายหน้า

“ก็บทนี้ตัวละครอยู่ในสถานการณ์ที่บีบคั้น แต่สุดท้ายก็ต้องฝืนยิ้มออกมาเพื่อให้ชีวิตต้องก้าวเดินต่อไป” ผมตอบ

“แล้วทำไมยิ้มออกมาแบบนั้นล่ะคะ”

“ก็……ผมนึกไม่ออกเลยจริงๆครับว่าต้องยิ้มยังไง……ผมเลยต้องยิ้ม…..แบบเป็นธรรมชาติ….” ผมยิ้มให้ดูอีกที

“โอ๊ย ครูจะเป็นลม…..ยิ้มแบบเป็นธรรมชาติของวาฬเนี่ย มันไม่เป็นธรรมชาติ ถึงขีดสุดแล้วค่ะ…..ครูนึกว่าหนูกำลังแสดงบทที่ถูกคนร้ายเอาปืนจี้หัวบังคับให้ยิ้มน่ะคะ”ครูมังคุดอธิบายได้อย่างเห็นภาพ

“แหะๆ งั้นทำยังไงดีครับ”

“งั้นเอางี้ หลับตานะคะ แล้วลองจินตนาการนึกถึงคนที่เราชอบ….คนที่อยู่ด้วยแล้วเราสบายใจ…..เห็นมั๊ยคะ…..นั่นแหละค่ะ…..เค้าอยู่ตรงหน้าเรา…..เค้าเป็นความหวังให้เรา…..ยิ้มให้เค้าสิคะ…..นั่นแหละ….ลืมตาได้ค่ะ”ครูมังคุดแนะนำวิธีจินตนาการ……ผมเห็นหน้าตัวเองในกระจก…..มันต่างกับยิ้มแบบเป็นธรรมชาติของผมเยอะเลยครับ….

“จำความรู้สึกนี้ไว้นะคะ….รวมถึงแรงของกล้ามเนื้อหน้าที่รู้สึกตอนนี้…..นั่นแหละค่ะ…..ยิ้มแบบนี้ดีขึ้นเยอะ…..อืม….ครูว่ายังติดเศร้าอยู่เล็กๆนะคะ….แต่เอาเถอะวันนี้หมดเวลากลับบ้านได้ อย่าลืมซ้อมหน้ากระจกเวลาอยู่บ้านด้วยค่ะ”ครูมังคุดยิ้มให้ก่อนจะเลิกคลาส…

ก็คงเป็นแบบที่ครูเค้าว่าจริงๆแหละครับ…..เพราะเมื่อกี้ผมคิดถึงไอ้นภ…..คนที่ผมชอบ….ผมรู้สึกว่ามันคือความหวัง…..และก็กลายเป็นความเศร้าด้วยในขณะเดียวกัน….เฮ้อ……ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย…..ไม่อยากกลับไปเศร้าอีกแล้วครับ……

“เหนื่อยมั๊ย น้องปลาวาฬ” พี่ดินยื่นน้ำให้ขณะผมขึ้นมาบนรถพี่ดินที่จอดรออยู่

“แหม….ขอบคุณครับ เรียกซะน่ารักเลย”ผมรับน้ำจากพี่ดินมาดื่ม…..หลังๆหลายคนเรียกผมว่าวาฬมากขึ้น ซึ่งผมก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรเหมือนช่วงแรกๆแล้ว

“พี่ดีใจนะ ที่เดี๋ยวนี้วาฬไม่กลัวพี่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว” พี่ดินพูดด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเศร้าขณะมองผมที่กำลังดื่มน้ำ…..ใช่ครับ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่ดื่มแน่ๆ

“โห พี่ดินก็คิดมากไป ผมจะไปกลัวพี่ทำไม” ผมรีบตอบให้พี่ดินสบายใจ…..จริงๆเมื่อก่อนไม่ใช่กลัวธรรมดา เรียกว่าระแวงเลยดีกว่า

“ไม่รู้สิ กลัวพี่วางยามั้ง” พี่ดินตอบเรียบๆ….แต่แทงใจดำยิ่งกว่าอะไร

“เอ่อ….เราไปกินข้าวกันดีกว่า หิวแล้วครับ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง

“……พี่ไม่เคยวางยาวาฬนะ…….” อยู่ๆพี่ดินก็โพล่งขึ้นมา….จนผมทำหน้าไม่ถูก….

“พี่พูดเรื่องอะไรอะ” ผมเฉไฉ

“ก็เรื่องวันที่เปิดสายรหัส…..ก่อนออกจากร้านพี่รู้สึกว่าวาฬเดินเซๆ แถมหลังจากนั้นมา วาฬก็ทำท่าระแวงพี่มาตลอดเลย” พี่ดินพูดต่อ

“คือ….” ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี

“วาฬฟังพี่ก่อนนะ วันนี้พี่ขอเคลียร์เรื่องนี้ให้ชัด เพราะว่ากว่าพี่จะปะติดปะต่อเรื่องได้ก็นานเอาการอยู่”พี่ดินพูดพร้อมกับจับมือผม

“….ครับ…..”

“พี่จะส่งคลิปเข้ามือถือวาฬ…..วาฬลองดูดีๆนะ”พี่ดินพูดพร้อมกับส่งไลน์ให้ผม

ในไลน์เป็นคลิปที่ดึงเอามาจากกล้องวงจรปิดของร้านอาหารของพี่ดิน ……ร้านที่เกิดเรื่องในวันนั้น…..และสิ่งที่ผมเห็นก็คือ………




………………………



ต่อตอนหน้าอะจิ
 :กอด1:

ฝากติชมแสดงความคิดเห็นหน่อยนะฮะ จะเป็นกำลังใจสำหรับผู้แต่งมากเลยฮะ :L2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 22-06-2020 13:27:36
 :pig4:
 :3123:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 22-06-2020 14:19:43
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 22-06-2020 18:26:36
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 22-06-2020 20:06:26
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-06-2020 22:44:05
 :pig4:  o13
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 22-06-2020 23:04:37
ตกลงใครเป็นคนวางยาวาฬ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 23-06-2020 00:16:48
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 23-06-2020 00:18:07
 :pig4: :pig4: :pig4:

เห็นอะไรในคลิปอ่ะ?  แล้วทำไมต้องตัดภาพไปที่โคมไปหัวเตียง?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 23-06-2020 03:31:57
คือ?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 23-06-2020 13:03:26
คลิปอะไรอะ :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 23-06-2020 20:30:20
รอคลิปเลย :m31:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่47การกลับมาของความจริง?(22/6/63)P12
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 24-06-2020 16:12:20
ซีนที่48 บี..วาฬขอโทษนะ


“ใช่…..นภอยู่ที่ร้านพี่ตั้งแต่แรก….” พี่ดินพูดขึ้นมาขณะที่ผมกำลังดูคลิป……ตอนนั้นไอ้นภบอกกับผมว่ามันตามมาทีหลัง…..แต่จริงๆไม่ใช่…...เพราะจากในคลิป มันตามผมมาตั้งแต่แรก…..แล้วเข้าไปนั่งดูผมจากอีกมุมนึงของร้าน…

“…….พี่คุยกับพี่รหัสของนภแล้ว จริงๆวันนั้นนภขอแยกตัวกลับเลยทันทีโดยอ้างว่าติดงาน……และจากนั้นก็มาปรากฏตัวตามที่เห็นในคลิป…..วาฬลองดูคลิปถัดไปสิ…...”พี่ดินชี้ไปที่การกระทำของนภในคลิปที่สอง…….ไอ้นภลุกขึ้นไปขวางพนักงานเสิร์ฟก่อนจะยื่นอะไรสักอย่างให้กับพนักงานที่กำลังยกแก้วน้ำไปที่โต๊ะ……มุมกล้องมันไม่ชัดครับ เห็นแต่ด้านหลังของไอ้นภ…..ที่ทำอะไรสักอย่างบริเวณแก้วที่จะมาเสิร์ฟ.....

“…..ตอนแรกพี่ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จนได้คุยกับแม้น…..แม้นถึงได้เล่าให้พี่ฟังว่าวาฬสงสัยพี่……แต่วาฬอย่าไปโกรธแม้นนะที่มาเล่าให้พี่ฟัง…..จริงๆแม้นบุกมาหาพี่หลังแข่งว่ายน้ำ เพื่อมาขอร้องให้พี่อยู่ให้ห่างจากวาฬ ……เพราะวาฬมีนภอยู่แล้ว……พี่ต้องอธิบายอยู่นานกว่าแม้นจะยอมเชื่อ……” พี่ดินค่อยๆเล่าให้ผมฟังพร้อมกับทยอยส่งคลิปให้ผมเรื่อยๆ

“…..ตอนแรกพี่ตกใจมากนะ….แต่ก็เหมือนพี่ได้คำตอบจากเรื่องที่สงสัย…..ทำให้พี่เข้าใจ…..พี่รีบมาย้อนดูกล้องวงจรปิด ซึ่งโชคยังดีที่ข้อมูลวันนั้นยังอยู่…..ทำให้พี่ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด….ขาดก็แต่พนักงานคนนั้นที่ลาออกไปแล้ว…..แต่วาฬไม่ต้องเป็นห่วงนะ…..พี่ให้คนตามหาอยู่ จะได้มาเล่าให้ฟังว่านภศูลพูดและทำอะไร….จากคลิปถัดมา วาฬจะเห็นว่าวาฬไม่ได้กินอะไรเลยนอกจากอาหารในจานของวาฬกับน้ำจากแก้วใบนั้น……ซึ่งการวางยาในอาหารหรือทาที่ช้อนส้อมนั้นมันเป็นไปไม่ได้……เพราะนภศูลแย่งวาฬกินไปเยอะมาก รวมถึงใช้ช้อนส้อมของวาฬด้วย……ดังนั้นถ้ามีการวางยาจริง…..โอกาสที่เป็นไปได้ก็มีทางเดียวนั่นก็คือ ที่แก้วใบนั้น…..แก้วที่ถูกนำมาวางหลังจากที่นภศูลเข้ามาร่วมนั่งที่โต๊ะ”พี่ดินอธิบายพร้อมกับชี้ไปที่คลิปอันสุดท้าย……. คลิปที่ทำให้เห็นว่าแก้วที่ถูกเสิร์ฟมาใหม่ตอนไอ้นภมานั่งได้ถูกสลับกับแก้วของผม…..โดยไอ้นภครับ!!

ตอนนี้สมองผมชาไปหมดแล้วครับ…..นึกไม่ออกว่าควรคิดหรือรู้สึกอย่างไร……ผมเหมือนถูกหมัดแรงๆของใครสักคนชกเข้ามาที่ขมับอย่างจังครับ……ตัวของผมเย็นวาบไล่จากหัวลงไปจรดเท้า……

“วาฬ พี่ขอโทษนะที่ต้องบอกเรื่องนี้……พี่ไม่อยากให้วาฬเข้าใจพี่ผิด…..และที่สำคัญพี่ไม่อยากให้วาฬตกไปอยู่ภายใต้เงื้อมือของคนพวกนั้นอีก” พี่ดินจับมือผมแน่น….ของคนพวกนั้นงั้นเหรอ….

“ขอบคุณนะครับพี่ดิน….แต่วาฬว่ามันอาจจะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดก็ได้…..ผมอาจจะไม่ได้ถูกวางยา…..อาจจะแค่เหนื่อยแล้วก็เผลอหลับไป” ผมพยายามฝืนยิ้มให้พี่ดิน….ขณะที่ภายในใจของผมก็รู้ตัวว่า….ผมพยายามจะปฏิเสธความจริงอยู่……

“…..วาฬ…...”พี่ดินเรียกชื่อผมด้วยสีหน้าที่ดูเป็นห่วงผมมาก…..

“พี่ดินไปส่งผมหน่อยครับ……ตอนนี้ผมอยากกลับไปนอนมากๆแล้ว……ผมเหนื่อย…..” ผมหันไปขอร้องพี่ดิน

……พี่ดินไม่พูดอะไร ได้แต่พยักหน้าแล้วขับรถพาผมมาส่งที่หอ…….


“ขอบคุณนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ” ผมหันไปลาพี่ดิน…..แต่ยังไม่ทันได้ลงจากรถ…..พี่ดินก็คว้าตัวผมเข้าไปกอดและบอกว่า

“วาฬสัญญากับพี่นะ….ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น….พี่อยากให้วาฬนึกถึงพี่เป็นคนแรก….ขอให้พี่ได้เป็นกำลังให้วาฬนะ”

“….ครับ….” ผมตอบ…….ประโยคนี้มันคือประโยคที่ไอ้นภเคยพูดกับผม……แต่หลังจากนี้ผมจะเชื่อใจใครได้อีก….

“รีบไปพักผ่อนนะ อ้อ ส่วนนี่…พี่เซฟข้อมูลจากกล้องวงจรปิดทั้งหมดใส่thumb driveอันนี้ให้แล้ว…..วาฬลองเอาไปดูเองแล้วกันนะ จะได้รู้ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดเป็นยังไง และจะได้มั่นใจว่าไม่มีการตัดต่อ……ฝันดีครับ” พี่ดินยื่นthumb driveให้ผมก่อนจะขับรถออกไป… ทิ้งผมไว้กับคำถามมากมายที่กำลังถาโถมขึ้นมา……ผมยอมรับว่าผมกำลังสับสนมาก…..ผมได้แต่ภาวนาให้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมา มันเป็นแค่ฝันไป…….


…………………………………………


ถ้าเป็นฝันผมคงอยากจะรีบตื่น……แต่ผมนอนไม่หลับเลยตลอดทั้งคืนครับ…..ได้แต่คิดวนเวียนไปมา…..พอถึงตี5ผมจึงรีบออกจากหอ…..ผมยังไม่รู้จะไปไหน…..ผมรู้แต่ว่าผมไม่สามารถอยู่ตรงนั้นได้….และผมยังไม่พร้อมที่จะไปคณะ……เพราะผมไม่อยากรับรู้และยังไม่อยากเจอใคร…..ไม่ว่าจะเป็นไอ้นภหรือพี่ดิน

ผมเดินออกมาแล้วก็ขึ้นรถเมล์คันแรกที่เจอ นั่งไปเรื่อยๆจนกระทั่งเช้า…..ผมไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน……. ผมรู้แต่ว่าผมต้องไปที่ไหนก็ได้สักที่……ระหว่างทางผมก็นั่งมองผู้คน…..นั่งมองอาคารบ้านเรือน……จนกระทั่ง…..ผมผ่านไปยังที่ที่นึงที่ผมคุ้นเคย…….ผมได้สติขึ้นมาทันทีและรีบลงที่ป้ายถัดมา……ก่อนที่จะเดินย้อนกับไปยังที่แห่งนั้น…….

“บี……วาฬขอโทษนะที่ไม่ได้มาเยี่ยมบีซะตั้งนาน” ผมวางพวงมาลัยลงตรงหน้ารูปของบี….

“บีคงนึกขำวาฬอยู่แน่ๆ ที่อยู่ๆวาฬเอาพวงมาลัยมาให้…..จริงๆมันควรจะเป็นดอกกุหลาบสีขาวที่บีชอบเหมือนทุกที…..แต่วันนี้วาฬหาให้ไม่ทันจริงๆนะ……มันมีแต่พวงมาลัยกับดอกดาวเรืองที่ขายอยู่หน้าวัด…..วาฬว่าบีคงจะชอบดอกมะลิในพวงมาลัยมากกว่า…...” ผมพูดกับรูปของบีแล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา……ออกมามากซะจนกลายเป็นการสะอื้นจนผมไม่สามารถพูดอะไรต่อไปอีกได้……

เรื่องราวต่างๆที่เกี่ยวกับบีค่อยๆชัดเจนขึ้นมาในหัวของผมอีกครั้ง……ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน…..การเดิน….การพูด……เสียงหัวเราะ…..สถานที่ที่เราเคยไป……สิ่งที่บีชอบ…..สิ่งที่บีหวัง…..รวมถึงนาทีที่ทุกอย่างพังทลายลง……นาทีที่บีจากผมไป……..

เรื่องราวต่างๆเริ่มขึ้นเมื่อสิบสองปีก่อน…..ตอนที่ผมอายุได้เพียง7ขวบ…… ชีวิตของผมในช่วงนั้นถือว่าเป็นช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุดครับ เพราะทุกคนในบ้านอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ทั้งพ่อ แม่และผมที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของบ้าน……ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมไม่ขาดอะไรเลย เมื่อผมอยากได้อะไรก็จะมีใครสักคนคอยหามาให้ผมจนได้ ไม่ว่าสิ่งของเหล่านั้นจะมีราคามากแค่ไหนก็ตาม…… รวมถึงความรักความอบอุ่นเองก็ด้วยเช่นกัน…

ตอนนั้นครอบครัวของผมมีธุรกิจนึงที่ทำกำไรให้อย่างมหาศาล นั่นก็คือบริษัทผลิตสุราที่มีความยิ่งใหญ่เป็นอันดับต้นๆของประเทศ……พ่อของผมภูมิใจในบริษัทนี้เป็นอย่างมากเพราะเค้าเป็นคนก่อตั้งและสร้างมันขึ้นมาด้วยมือของตัวเอง……พ่อมักจะพูดกับใครต่อใครเสมอว่าบริษัทนี้ก็เหมือนลูกอีกคนหนึ่งของเค้า……ลูกที่สร้างชื่อเสียงและทำเงินให้เค้าได้อย่างมหาศาล….

ผิดกับแม่ของผมที่ดูจะไม่ค่อยชอบใจนัก…..แม่มักจะพูดกับพ่อให้ขายบริษัทนี้ไปเสีย เพราะมันทำให้คนขาดสติและครอบครัวมากมายต้องแตกแยกพังทลายลง……..แต่พ่อก็มักจะตอบแม่กลับไปเสมอว่าถ้าเค้าไม่ขาย คนอื่นก็ต้องมาขายแทนอยู่ดี…..บทสนทนาก็เป็นแบบนี้เรื่อยมาจนวันนึง……วันที่ชีวิตของผมต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล….

ผมจำได้ดีว่าวันนั้นเป็นวันก่อนวันแม่……วันที่โรงเรียนของผมจัดงานขึ้นมาเพื่อให้แม่ของเด็กทุกคนเดินทางมานั่งลงที่เก้าอี้และให้ลูกๆได้เข้ามากราบ……วันนั้นทั้งวัน……แม่ของผมไม่มาปรากฏตัว……ผมนั่งรอด้วยใจที่กระวนกระวาย…….ด้วยความเป็นเด็ก…..ผมคิดว่าบางทีนั่นอาจจะเป็นเพราะว่าแม่อาจจะแค่เจอรถติด…..แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า…….ผมก็คิดว่า…..หรือจริงๆแม่อาจจะทิ้งผมไปซะแล้ว…..

ก่อนที่โรงเรียนจะเลิก…..พ่อเข้ามาที่โรงเรียน…..แล้วก็ลงมานั่งที่เก้าอี้ที่แม่ควรจะนั่ง……จากนั้นครูก็ให้ผมกราบพ่อแทน…..ก่อนที่พ่อจะร้องไห้และโผเข้ามากอดผม……

“แม่ไม่อยู่แล้ว…..แม่เค้าทิ้งพวกเราไปแล้ว…...” พ่อพูดกับผมซ้ำไปซ้ำมาพร้อมกับร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ…….ถามว่าตอนนั้นผมรู้สึกยังไง……แน่นอนว่าผมตกใจ…..และรู้สึกกลัว…….แต่ผมจะร้องไห้ไม่ได้……ผมต้องเป็นคนปกป้องพ่อ……ผมต้องเข้มแข็ง…..ถึงแม้ว่าเวลานี้แม่จะทิ้งผมกับพ่อไปแล้ว…….

สำหรับเด็กในวัยนั้นผมยังไม่เข้าใจถึงความหมายของการสูญเสีย……ผมเข้าใจว่า…..ถ้าผมเป็นเด็กดีแม่คงกลับมา…….ที่แม่ทิ้งพวกผมไป…..ก็เพราะผมเป็นเด็กดื้อและเอาแต่ใจ……ผมเป็นคนผิด…..แม่เลยทิ้งผมไป……แม่ครับ…..ผมขอโทษ…….

หลังจากนั้นผมถึงมาทราบความจริงทีหลังว่า รถที่แม่ของผมนั่งไปนั้นเกิดอุบัติเหตุระหว่างทางที่จะมาโรงเรียน……ที่บริเวณสี่แยกไฟแดงก่อนจะถึงโรงเรียนเพียงแค่5นาที……ระหว่างที่รถแล่นอยู่จู่ๆก็มีรถบรรทุกคันใหญ่ฝ่าไฟแดงพุ่งจากอีกฝั่งเข้ามาชนรถแม่ของผมอย่างจัง…..รถตีลังกาหลายตลบก่อนที่จะหยุดในสภาพที่หงายท้อง……

โชคร้ายที่ทุกคนในรถเสียชีวิตลงในทันที ทั้งแม่ของผม ป้าของผม และพี่เจนลูกพี่ลูกน้องของผมผู้เป็นลูกสาวของป้า……จะมีแค่ลุงคนขับรถที่รอดมาได้แต่อาการสาหัสนอนสลบไม่ได้สติอยู่หลายเดือน……. ตำรวจสรุปคดีนี้ว่าเป็นอุบัติเหตุจากการเมาแล้วขับ……เพราะตรวจพบว่าคนขับรถบรรทุกนั้นเมาอย่างมากขณะเกิดเหตุ…….และพบขวดเหล้าตกอยู่ข้างที่นั่งคนขับ…….ที่สำคัญเหล้ายี่ห้อนั้นคือเหล้าจากบริษัทของพ่อผมเอง…….

หลังจากเหตุการณ์นั้น……พ่อเปลี่ยนไปอย่างมากครับ……พ่อทำงานหนักขึ้นและกลับบ้านดึกทุกวัน…….และทุกครั้งที่กลับมาก็จะเมา……. ถ้าช่วงไหนที่เค้าไม่ได้ดื่มเหล้า เค้าจะพยายามชดเชยทุกอย่างให้กับผม……ให้ผมในสิ่งที่ผมไม่ได้ต้องการ………ผมพยายามบอกเค้าว่าผมต้องการความรักและเวลา……..แต่สุดท้ายเค้าก็เลี้ยงผมด้วยเงินมากกว่าเดิม…..


…………………………………



ต่อตอนหน้านะครับ :sad4:


หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่48 บี..วาฬขอโทษนะ(24/6/63)P13 up!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 24-06-2020 16:54:06
 :pig4: :pig4: :pig4:

ทำไม "นภ" ต้องทำแบบนั้น

"นภ" เป็นฝ่าย "ดี" หรือ "ไม่ดี" กันแน่?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่48 บี..วาฬขอโทษนะ(24/6/63)P13 up!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 24-06-2020 19:24:25
 :sad4: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่48 บี..วาฬขอโทษนะ(24/6/63)P13 up!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 24-06-2020 21:32:13
เหตุการณ์มันน่าเศร้า ก็เลยหนีออกมา
และทุกคนพยายามเข้าหาวาฬเพื่อผลประโยชน์ใช่ไหม
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่48 บี..วาฬขอโทษนะ(24/6/63)P13 up!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 24-06-2020 21:38:29
 :hao5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่48 บี..วาฬขอโทษนะ(24/6/63)P13 up!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 24-06-2020 21:55:30
 :mew6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่48 บี..วาฬขอโทษนะ(24/6/63)P13 up!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 25-06-2020 02:08:11
เศร้าเลย :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่48 บี..วาฬขอโทษนะ(24/6/63)P13 up!
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 25-06-2020 04:07:57
เชื่อใครได้บ้าง
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่48 บี..วาฬขอโทษนะ(24/6/63)P13 up!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 25-06-2020 14:18:59
สรุปใครดีใครไม่ดี :sad11:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่48 บี..วาฬขอโทษนะ(24/6/63)P13 up!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 26-06-2020 03:58:22
ซีนที่49 เรื่องของบี


แต่ผมก็ไม่ใช่คนเดียวที่ต้องเผชิญหน้ากับความสูญเสีย…….พี่ชาร์ค…….ลูกชายอีกคนของป้า…..เค้าเองก็ต้องเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่างไม่ต่างจากผม…….ซึ่งบางทีอาจจะหนักกว่าด้วยซ้ำ……เพราะเค้าต้องสูญเสียทั้งแม่และพี่สาวไปในเวลาเดียวกัน……

หลังจากเหตุการณ์นั้นพี่ชาร์คก็เปลี่ยนไปมากครับ จากคนที่ร่าเริงก็กลายเป็นคนที่เก็บตัว เย็นชา สายตามีแต่ความทุกข์…..ตอนนั้นพี่เค้ากำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย…..ทุกคนเป็นห่วงว่าเค้าอาจจะไม่ไปสอบหรืออาจจะถึงขั้นไม่อยากมีชีวิตอยู่……เพราะจุดมุ่งหมายในชีวิตนั้นไม่เหลืออีกต่อไปแล้ว……แต่โชคดีที่เค้าได้เพื่อนที่ดีช่วยเอาไว้…..เพื่อนที่เป็นรักแรกของเค้า…..ถึงแม้จะไม่สมหวังในรัก….แต่การมองเห็นคุณค่าของชีวิตก็กลับมาอีกครั้ง…… และในที่สุดเค้าก็เรียนจบมาเป็นหมอที่คอยอุทิศตนเพื่อคนรอบข้าง…..

แต่ผมไม่ได้เหมือนพี่ชาร์คครับ…….ผมต้องพยายามกัดฟันผ่านแต่ละวันไปด้วยตัวเอง…..ผมถูกส่งไปอยู่โรงเรียนประจำที่อังกฤษ……พ่อบอกว่าการทำแบบนี้ก็เพื่อให้ผมได้มีสิ่งแวดล้อมใหม่ๆได้เจอคนใหม่ๆ…..เพื่อให้ผมได้ลืมเหตุการณ์ที่ผ่านมาให้เร็วที่สุด…..แต่พ่อเองกลับไม่เคยลืม และไม่เคยผ่านมันไปได้……ในใจลึกๆ ผมคิดว่าเหตุผลจริงๆอาจจะเป็นเพราะพ่อไม่สามารถทำใจได้เวลาเห็นหน้าผม …..เพราะผมเหมือนแม่มาก…….เค้าถึงพยายามผลักผมออกไปให้ไกลจากชีวิตเขา…………

จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อผมอายุได้15ปี …….ผมขอให้พี่ชาร์คช่วยทำเรื่องย้ายผมกลับมาเรียนที่เมืองไทย…… เพราะผมคิดว่าผมทำใจได้แล้ว……และผมก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าพ่อคงอยากให้ผมกลับมาอยู่ด้วย…… แต่ผมก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง…..เพราะผมคิดผิด…..พ่อไม่ได้สนใจอะไรผมเลย……พ่อยุ่งมากจนเราไม่เคยเจอกัน……เค้าจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผมกลับมาบ้านแล้ว….. เค้ายังโอนเงินเข้าบัญชีที่อังกฤษให้ผมอยู่ทุกเดือนแม้ว่าผมจะกลับมานานแล้วก็ตามที

ดังนั้นเมื่อผมกลับมาที่นี่ ความโดดเดี่ยวของผมก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลง…..ผมยังคงต้องยิ้มให้กับทุกสิ่งแม้ว่าเบื้องลึกผมจะร้องไห้เหมือนจะขาดใจ…..ชีวิตผมยังคงต้องดำเนินต่อไปเรื่อยๆแบบที่คนอื่นคิดว่าควรจะเป็น โดยที่ผมไม่เคยรู้ว่าจุดหมายจริงๆคืออะไร…..จนกระทั่งวันนึงที่ ‘บี’ได้เข้ามาในชีวิตของผม…..

ในที่สุดเรื่องราวของผมกับบีก็เริ่มต้นขึ้น……สาเหตุเพราะการที่ผมอยู่ต่างประเทศมานานหลายปี ปัญหาที่หนักที่สุดก็คือเรื่องภาษาไทย….ที่ถึงแม้ว่าผมยังพอพูดได้…..แต่ผมกลับอ่านไม่ค่อยออกและผมก็ลืมวิธีเขียนไปแล้ว …..….นั่นทำให้พี่ชาร์คต้องหาครูพิเศษมาสอนภาษาไทยให้ผมใหม่…..ซึ่งคนๆนั้นก็คือ ‘บี’

‘บี’ เป็นผู้หญิงที่อายุมากกว่าผม3ปี เค้าเรียนจบมัธยมปลายแล้วแต่ยังไม่ได้เรียนต่อมหาวิทยาลัย…..นั่นไม่ใช่เพราะว่าเค้าเรียนไม่เก่ง……บีเรียนเก่งมากครับ ได้ทุนเรียนดีมาตลอด……แต่ปัญหาเกิดขึ้นตอนเค้ากำลังเรียนม.6……ตอนที่เค้ากำลังต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย…..

เดิมทีที่บ้านบีเค้าฐานะไม่ดี……พ่อของบีเสียไปตั้งแต่บีอายุได้2ขวบ…..จากนั้นมาแม่ของบีก็เลยกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ต้องออกไปทำงานหาเงินและเลี้ยงลูกเองมาตลอด……อยู่ๆแม่ที่เลี้ยงเค้ามาเกิดป่วยต้องนอนเป็นอัมพาต สาเหตุเพราะแม่เค้าเป็นโรคความดันโลหิตสูงมานานแต่ไม่ยอมไปรักษาทำให้วันนึงเกิดภาวะเส้นเลือดในสมองแตก…….

การป่วยของแม่ครั้งนี้ทำให้บีต้องหยุดความฝันที่จะเรียนต่อเอาไว้ก่อน………เมื่อจบม.6เค้าเลือกที่จะออกมาทำงานควบคู่กับการดูแลแม่……บีแทบไม่ได้พักเลย…..เค้าต้องออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วรีบกลับมาป้อนข้าวแม่ตอนเที่ยง ก่อนจะออกไปทำงานต่อแล้วก็กลับมาทำงานบ้านพร้อมกับทำกายภาพให้แม่ไปด้วยจนดึก…..การใช้ชีวิตด้วยความยากลำบากนี้ดำเนินต่อมาเรื่อยๆไม่เคยมีวันหยุด…….แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ความเหนื่อยยากก็ไม่อาจพรากความหวังและการมองโลกในแง่ดีของบีไปได้……..บียังคงยิ้มให้กับปัจจุบัน….แล้วรอคอยกับอนาคตที่บีเชื่อมั่นว่ามันจะมาถึง…….ชีวิตของบีเริ่มดีขึ้นหน่อยหลังจากที่เค้าได้ทำงานที่คลินิกของพี่ชาร์ค…..….พี่ชาร์คช่วยให้งานที่ทำให้บีได้มีเวลาพักผ่อนมากขึ้น แบ่งเวลาไปอ่านหนังสือได้มากขึ้น และดูแลแม่ได้มากขึ้น….

บีคิดเสมอว่าถึงแม้ตนจะโชคร้ายที่แม่ต้องมาป่วย เหนื่อยที่จะต้องทำงานไปด้วย แต่ก็ยังโชคดีมากๆที่แม่ยังมีชีวิตอยู่…..เค้ายังมีโอกาสได้ดูแลและใช้เวลากับแม่……ยังมีแม่ที่เค้าสามารถยิ้มให้ได้…..ดีกว่าที่จะไม่เหลือใครอยู่ข้างเค้าอีกเลย….

สิ่งเหล่านั้นจากตัวเค้านี่แหละครับที่ช่วยชีวิตผม……บีสอนให้ผมรู้จักกับวิธีการมองโลกในแง่มุมอื่นๆ….ทำให้ผมเข้าใจว่าคนเราโชคร้ายได้ แต่ไม่จำเป็นต้องสิ้นหวังเสมอไปกับความโชคร้ายเหล่านั้น……ชีวิตของเค้าสอนให้ผมไม่ย่อท้อ…..ความคิดของเค้าสอนให้ผมยึดมั่นในความพยายาม…..

ถึงตรงนี้หลายๆคนคงสงสัยว่าทำไมผมเรียกเค้าว่าบีเฉยๆ……ใช่ครับ…..จริงๆผมต้องเรียกเค้าว่าพี่บีหรือครูบี…..แต่เพราะว่าผมห่างจากการพูดภาษาไทยมานาน…..ช่วงแรกๆผมเลยเผลอเรียกชื่อเค้าเฉยๆ ซึ่งบีเองก็ยินดีหัวเราะชอบใจ ไม่ยอมให้ผมกลับไปเรียกพี่หรือครู……. เหตุผลเพราะผมและเค้าจะได้เป็นเพื่อนกัน……ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่อยากมีเพื่อนครับ บีเองก็ด้วย……..เพราะทั้งชีวิตเค้าตอนนั้นมีแค่งานกับแม่……

เราสองคนอยู่ให้กำลังใจกันและกันมาเรื่อยๆจนผ่านมาเกือบปี…..เราสนิทกันมาก…….ผมรู้ตัวอีกทีผมก็หลงรักเค้าไปอย่างหมดหัวใจซะแล้ว……ซึ่งก็ได้แต่หวังว่าบีกับผมจะคิดตรงกันสักวัน…..

เมื่อเวลาผ่านไปอาการแม่ของบีก็ดีขึ้นมาก…..ผลจากการฝึกกายภาพทำให้จากที่ทานข้าวเองไม่ได้ก็เริ่มช่วยตัวเองได้มากขึ้น…….บีเลยคิดว่ามันคงถึงเวลาที่เค้าจะกลับไปเรียนต่อแล้ว…….บีเลยพยายามอ่านหนังสือและทุ่มเทเวลาทั้งหมดที่เหลืออยู่กับการเตรียมตัวสอบ……..และเมื่อวันที่ประกาศผลสอบมาถึง…..บีก็สอบติดคณะทันตะอย่างที่ตั้งใจไว้……แต่ความสุขก็ไม่ได้อยู่กับเค้านาน…..

เพราะว่าระหว่างที่บีกำลังดีใจกับผลสอบอยู่นั้น……แม่ของบีก็หยุดหายใจไป…….ซึ่งกว่าบีจะรู้ก็คือเมื่อบีกลับมาถึงบ้านกลางดึกหลังเลิกงาน…….ตอนนั้นบีตกใจมากทำอะไรไม่ถูก…..บีโทรหาผมเป็นคนแรกเพื่อขอความช่วยเหลือ……สิ่งที่ผมทำได้ก็คือรีบโทรบอกพี่ชาร์คเพื่อให้พาบีและร่างของแม่ไปโรงพยาบาล……

แน่นอนว่าตอนนั้นมันสายเกินไป……แม่ของบีจากไปหลายชั่วโมงแล้วก่อนที่บีจะกลับ……และเมื่อผลชันสูตรออกมาก็พบว่าแม่ของบีเสียชีวิตจากการทานยาเกินขนาด…….ไม่มีใครรู้ว่าจริงๆเกิดอะไรขึ้น……แม่ของบีอาจจะเผลอหยิบยามากินเองเยอะเกินไปด้วยความไม่รู้หรืออาจจะเป็นเพราะการตั้งใจที่ไม่อยากจะเป็นภาระให้บีอีกต่อไปแล้ว……แต่ไม่ว่าสาเหตุจริงๆจะเป็นยังไง……หัวใจของบีก็พังทลายลงอย่างสิ้นเชิง…….

หลังจากเหตุการณ์นั้นผมก็กลายเป็นฝ่ายที่เข้าไปดูแลบีแทน ผมพยายามให้กำลังใจ ทำทุกอย่างให้บีรู้ว่าเค้าไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้……. ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะต้องค่อยๆฟื้นฟูประกอบชิ้นส่วนที่แตกสลายของหัวใจเค้าให้กลับมาเป็นรูปเป็นร่างอีกครั้ง…….

แต่ด้วยความพยายามอย่างไม่ย่อท้อ……ทุกอย่างก็ดูจะดีขึ้นเรื่อยๆ บีเริ่มปล่อยวางและกลับมาเป็นคนเดิมทีละน้อยๆ…….จนเมื่อถึงวันก่อนเปิดเทอม…..บีใส่ชุดนักศึกษามาหาผม……เค้าต้องการจะอวดให้ผมดูว่าเค้าเหมาะกับชุดนี้แค่ไหน……ใช่ครับ…..เค้าเหมาะกับชุดนี้มากๆ…… ตั้งแต่ผมรู้จักกับเค้ามา….เค้าทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้มาใส่ชุดนี้…..และก่อนที่เค้าจะกลับ…..เค้าได้หอบแก้มผม1ที…..พร้อมกับขอบคุณสำหรับทุกอย่าง……ขอบคุณที่พาเค้ากลับมาสู่เส้นทางที่ควรจะเป็น…..เส้นทางที่จะได้เป็นนักศึกษาทันตะอย่างที่เค้าฝันไว้ตั้งแต่เด็ก……

ผมเดินออกมาส่งเค้าที่หน้าบ้าน……..วันนั้นเค้าดูสวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา……ผมสัมผัสได้ถึงความโล่งใจที่เค้าสามารถฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆมาได้……ผมโบกมือให้เค้า…..เค้าหันมายิ้มให้ผมก่อนที่จะเดิมข้ามถนนเพื่อกลับบ้านไปอย่างทุกที

โครม!!!!

เสียงชนดังสนั่นเกิดขึ้นชั่วพริบตา…….ภาพที่บียิ้มกับผมด้วยแววตาที่มีความสุขถูกแทนที่ด้วยภาพร่างของบีลอยกระเด็นขึ้นบนอากาศ…..หลังจากที่ถูกรถยนต์คันใหญ่ขับพุ่งมาชนอย่างแรง…….ร่างของบีหมุนกระแทกกับรถไปมาจนหล่นลงพื้น…….สีแดงของเลือดได้ไหลออกมาย้อมจนถนนเป็นสีแดงฉาน……ร่างของบีไม่ได้สวยงามเหมือนเดิม…..เสื้อผ้าชุดใหม่ขาดวิ่น……แขนและขานั้นผิดรูป…..แน่นอนว่ากระดูกของเธอคงจะหัก…….แต่สติของบียังมี…….เธอยังหายใจ……ผมรีบตะโกนให้คนช่วย……ก่อนที่จะหันไปเห็นว่ารถคันที่มาชนผู้หญิงที่ผมรักนั้นคือรถของพ่อผม!!!

เมื่อรถพยาบาลมาถึง ผมรีบขึ้นรถไปกับบี……..ผมภาวนาต่อทุกสิ่งทุกอย่างขอให้เกิดปาฏิหาริย์ …..ขอให้บีปลอดภัย………ขอให้บีอย่าทิ้งผมไปอีกคน…….ผมจะเป็นคนดี……ผมยอมทุกอย่าง…..อย่าได้พรากคนที่ผมรักไปอีกเลย……

“…..วา….วาฬ…...”เสียงสั่นเครือของบีดังขึ้นมาเบาๆ…..
 
“บี!!....บี!!! วาฬอยู่นี่!!” ผมรีบตอบเสียงนั้นทันที….

“วาฬ….บี…ไม่ไหว…...”บีพยายามพูดกับผม

“ไม่!! ไม่!! บีต้องปลอดภัย!!! บีต้องไม่เป็นอะไร!!!”ผมตอบบีพร้อมกับตัวสั่นและน้ำตาพรั่งพรู

“…..วาฬ……มีชี…วิต…..แทน….บี…..ที….นะ” บีพยายามพูดกับผม…..เธอหายใจหนักขึ้น……..

“ไม่!! บี!! เราต้องอยู่ด้วยกัน!!!”

“บี….ไม่…..ไหว…..….วาฬ……สัญ….ญา….นะ………ทำแท..น…บี……ที…….”เสียงบีโรยรินลงเรื่อยๆ

“สัญญา!!! วาฬสัญญา!!! แต่บีต้องอยู่กับวาฬนะ!!! วาฬรักบี!!! ผมรักคุณ!!!! บีได้ยินมั๊ย!!! ผมรักคุณ!!!”

“บี…ก็…..รั…………ก………….ว…………..” แล้วเสียงของบีก็หยุดลงไปพร้อมกับการหายใจเฮือกสุดท้ายนั้น……..



………………………………




ต่อตอนหน้านะครับ :n1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่49 เรื่องของบี(26/6/63)หน้า13 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 26-06-2020 06:31:29
 :mew6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่49 เรื่องของบี(26/6/63)หน้า13 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 26-06-2020 10:57:39
 :call: :call: :call:

 :mew4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่49 เรื่องของบี(26/6/63)หน้า13 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 26-06-2020 19:00:58
 :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่49 เรื่องของบี(26/6/63)หน้า13 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 26-06-2020 22:45:25
 :hao5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่49 เรื่องของบี(26/6/63)หน้า13 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: nuum ที่ 26-06-2020 22:58:09
เศร้าครับ       :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่49 เรื่องของบี(26/6/63)หน้า13 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 26-06-2020 23:28:14
นี่คงเป็นสาเหตุให้วาฬมาเรียนทันตะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่49 เรื่องของบี(26/6/63)หน้า13 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 27-06-2020 14:15:40
กระชากอารมณ์มาก :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่49 เรื่องของบี(26/6/63)หน้า13 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 27-06-2020 17:44:11
 :pig4:
 :3123:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่49 เรื่องของบี(26/6/63)หน้า13 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 27-06-2020 22:48:15
ซีนที่50 จดหมายจากบี


เมื่อรถพยาบาลมาถึงโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ร่างของบีก็ถูกเคลื่อนย้ายเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว…..ตอนแรกผมจะขอตามเข้าไปด้วย แต่ก็ถูกคุณพยาบาลห้ามเอาไว้…….จริงสินะ…..ผมเป็นแค่เด็กม.ปลาย……ผมไม่สามารถทำอะไรได้…..เข้าไปก็มีแต่จะเกะกะคุณหมอเค้าเท่านั้น……..ตอนนี้สิ่งเดียวที่ผมทำได้…..ก็คือภาวนา……ภาวนาให้เกิดปาฏิหาริย์ …….ภาวนาให้บีอย่าพึ่งจากผมไป…..ภาวนาให้เค้ากลับมาอยู่กับผมก่อน……

“คุณเป็นญาติของคนไข้ใช่ไหมครับ” คุณหมอที่พึ่งออกมาจากห้องที่ร่างของบีถูกเข็นเข้าไป เดินเข้ามาคุยกับผม

“….ครับ….” ผมตอบ…..ใช่สิ……บีไม่เหลือใครอีกแล้ว…..คนสุดท้ายที่พอจะเรียกว่าญาติได้ก็คือผม….

“หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ……เค้าจากไปก่อนที่จะมาถึงโรงพยาบาล…….ร่างกายของเค้าได้รับบาดเจ็บมากจริงๆ…… ทุกคนพยายามอย่างดีที่สุดแล้วครับ” คุณหมอแจ้งข่าวร้ายให้ผมฟัง……..ข่าวร้ายที่จริงๆผมรู้อยู่แล้ว…..เพียงแต่ผมไม่อยากจะยอมรับความจริงเท่านั้น……ตัวผมชาไปหมด…..น้ำตาจากดวงตาทั้งสองข้างของผมก็เอ่อล้นและไหลพรั่งพรูลงมาอาบแก้ม……

“…..ผมขอเข้าไปพบเค้าได้ไหมครับ…..” ผมถามคุณหมอ

“ได้ครับ เชิญทางนี้” คุณหมอตอบพร้อมกับพาผมเข้าไปพบบี……

บีที่ตอนนี้กำลังนอนอย่างสงบ……..ไม่มีอาการหอบเหนื่อยเหมือนตอนอยู่บนรถ……ไม่มีอาการเกร็งด้วยความเจ็บปวด……..ไม่มีสีหน้าที่ทุกข์ทรมาน…..ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ…..และไม่มีแม้แต่ลมหายใจ….

“บี…….ผมรักคุณ…..” ทันทีที่ผมสารภาพความในใจออกไปอีกครั้งกับร่างของหญิงสาวที่เคยมีชีวิต…..ทุกอย่างก็ขาวโพลนไปหมด…..ก่อนที่ผมจะหมดสติล้มลงไปกับพื้น……


………………………………………..



“วาฬ!!” พี่ชาร์คโผเข้ามากอดผมทันทีที่เห็นผมรู้สึกตัว…….ตอนนี้ผมอยู่ที่ไหนกันเนี่ย…….

“ที่นี่ที่ไหนครับ….”ผมถามพี่ชาร์ค

“ที่นี่คือโรงพยาบาลที่พี่ทำงานอยู่”พี่ชาร์คตอบ

“ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่…..”

“…..ก็เพราะว่าวาฬหมดสติไป…….วาฬหลับไปห้าวันเต็มๆ……พี่เป็นห่วงมากเลยนะรู้ไหม…...”พี่ชาร์คเคลื่อนตัวออกมาแล้วเอามือลูบไปที่หัวของผมอย่างแผ่วเบา……

“…….บี…..แล้วบีล่ะครับ!!!” ผมรีบหันไปถามพี่ชาร์คหลังจากที่เริ่มลำดับเหตุการณ์ได้……มันอาจจะเป็นแค่ฝันไป…..ใช่แน่ๆ…..มันเป็นแค่ฝันไป….

“……วาฬ…คือ…….” พี่ชาร์คอึกอัก….

“พี่ชาร์คบอกผมสิครับว่าบียังอยู่!!!…..บีแค่ไปมหาวิทยาลัย!!!” ผมจับแขนพี่ชาร์คเขย่า…..

“…..วาฬ…..พี่เสียใจด้วยนะ……บีเค้าจากเราไปแล้ว……” พี่ชาร์คกลั้นใจบอกความจริงกับผม……

“ไม่…..ไม่จริง!!!......ม่ายยยยยย……ฮือๆๆๆ…….ม่ายยยยยย……” ผมระเบิดความรู้สึกเสียใจที่มันอยู่ข้างในออกมาพร้อมกับน้ำตา…….ถึงแม้ว่าผมจะรู้อยู่แล้ว…..แต่ผมก็ยังอยากจะให้มันไม่เป็นความจริง……

ผมไม่รู้ว่าการร้องไห้อย่างบ้าคลั่งของผมดำเนินต่อไปนานแค่ไหน…….ผมรู้แต่พี่ชาร์คคอยอยู่ข้างๆผมตรงนั้น…..เค้าคอยกอดผมเอาไว้ตลอดเวลา…….. จนกระทั่งเมื่อเค้าเห็นว่าผมเริ่มสงบลง……เค้าจึงยื่นจดหมายฉบับหนึ่งมาให้ผม

“จดหมายอะไรครับ”ผมปาดน้ำตาถามพี่ชาร์ค

“จดหมายจากบี…..ถึงวาฬ…..”พี่ชาร์คตอบ…...ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง……จดหมายจากบีงั้นเหรอ……ผมรีบรับจดหมายฉบับนั้นมาอ่านด้วยความงุนงง


=====================================


ถึงวาฬ…..คนที่สำคัญที่สุดของบี


ถ้าวาฬได้อ่านจดหมายฉบับนี้ก็แสดงว่าบีไม่อยู่บนโลกนี้แล้วนะ……บีคงกำลังขึ้นไปเจอกับแม่ที่คอยอยู่ข้างบน…….วาฬอย่าเศร้ากับการจากไปของบีล่ะ…..มันเป็นเรื่องปกติของโลกใบนี้……ไม่ช้าก็เร็วทุกคนก็ต้องเจอเหมือนๆกัน…..แต่วาฬไม่ต้องจินตนาการว่าบีตั้งใจจะตายหรอกนะ…..บีคงแค่จากไปด้วยสาเหตุอะไรสักอย่างที่บีไม่เคยคิดมาก่อนเท่านั้นเองแหละ…..ถ้าเป็นไปได้บีก็อยากจะอยู่ไปนานๆ…..นานจนแก่พร้อมๆกับวาฬเลยล่ะ……แต่ที่บีเขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้นมาก็เพราะว่า บีคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องไกลตัว ดูอย่างแม่ของบีสิ เค้าจากไปเร็วอย่างที่บีก็ไม่เคยคิด…..อุตส่าห์ฝ่าฟันความลำบากด้วยกันมาตั้งหลายปีแท้ๆ…..หนีบีไปก่อนซะงั้น…..ไม่มีการบอกลากันสักคำ…. แต่ก็เพราะการจากไปอย่างกะทันหันนี่แหละ…. มันทำให้บีรู้ว่าคนที่ยังอยู่จะรู้สึกค้างคาแค่ไหน….เพราะการไม่ได้ลากัน…..ไม่ได้พูดถึงสิ่งที่อยู่ในใจให้กันและกันฟัง…..มันบั่นทอนมากเลยนะ…..ซึ่งเรื่องนี้วาฬก็เคยเห็นนี่….. ถ้าไม่มีวาฬอยู่เคียงข้างบีตอนนั้น บีก็คงผ่านมันมาไม่ได้เหมือนกันแหละ…….เอาจริงๆ ถ้าบีเลือกได้….บีก็อยากให้แม่ทิ้งจดหมายไว้ให้บีสักฉบับ….มันคงช่วยได้มาก……แต่มันก็ไม่มีไง…….บีเลยคิดว่าบีต้องเป็นคนเขียนจดหมายให้คนที่บีรักและเป็นห่วงอยู่เสมอแทน….. ซึ่งนั่นก็คือวาฬ…..ถ้าวาฬอ่านจดหมายฉบับนี้อยู่ยกมือขึ้นมา ปาดน้ำตาซะ หยุดร้องไห้ แล้วยิ้มให้บีซะดีๆ…..เรายังโชคดีที่ได้คุยกันแม้บีจะไม่อยู่แล้วนะ…..มันเป็นการจากลาที่วาฬควรจะมีความสุข……วาฬต้องตั้งใจมีชีวิตอยู่ให้ดีที่สุดนะ…….มีชีวิตแทนบีด้วย……ทำความฝันให้เป็นจริงด้วย….มีความสุขแทนบีด้วย…..และก็ยิ้มแทนบีด้วย……..บีอยากจะยิ้มได้ทุกๆวันในชีวิต…. ดังนั้นถ้าวาฬรักบี วาฬต้องเลิกเศร้า ก้าวต่อไป แล้วมีความสุขให้ได้นะ!!!

                        รัก

                     จากบี หญิงสาวที่สวยที่สุดในปฐพี


ปล. ถ้าโชคดียังไม่ตายจะรีบเอาจดหมายไปเปลี่ยนทุก2-3ปีละกันนะ จะได้อัพเดทชีวิตด้วย เดี๋ยวผ่านไปนานๆวาฬจะงงหมดว่าทำไมตกเทรน

ปล2 บีฝากจดหมายขอร้องถึงพี่ชาร์คด้วยว่าถ้าบีเป็นอะไร อย่าเก็บบีไว้นานนะ เดี๋ยวอืด ไม่สวย แล้วก็สวด3วันพอแล้วเผาเลย จะได้ไม่ต้องลำบากคนอื่น เพราะญาติก็ไม่มีแล้ว เหลือแต่พี่ชาร์คที่เคารพเหมือนพี่ชายแท้ๆกับวาฬคนที่สำคัญที่สุดของบีนี่แหละ…..หยุดร้อง!!ยิ้มได้แล้ว!!!อย่าดราม่า!!! ไปละนะ บ๊ายบาย!!!!



====================================


“บีเค้าเป็นห่วงวาฬมากเลยนะ” พี่ชาร์คพูดกับผม เมื่อเห็นว่าผมอ่านจดหมายเสร็จ

“ใช่ครับ…..และบีก็ยังคงเป็นบี…..ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ แม้ว่าเค้าจะจากไปแล้ว”ผมหันไปตอบพี่ชาร์ค พร้อมกับเอามือปาดน้ำตาที่มันยังไหลออกมาไม่หยุด……

“พี่ทำตามที่บีขอแล้วนะ……พี่จัดงานให้บี…..ทำพิธีให้ดีที่สุด…….จนถึงวันเผา……ตอนแรกพี่คิดจะยื้องานรอให้วาฬตื่นก่อน……แต่……วาฬก็ไม่ตื่นสักที……ในที่สุดพี่ก็เลยตัดสินใจทำตามความต้องการสุดท้ายของบี…..หลังจากเสร็จงานเผาพี่ก็เอาอัฐิไปไว้ที่วัด……พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกก่อน” พี่ชาร์คบอกกับผมด้วยสายตาที่เป็นห่วงผมอย่างมาก

“ไม่เป็นไรครับ…..ขอบคุณมากๆ…..พี่ชาร์คทำถูกต้องแล้ว….ถ้าตอนนั้นวาฬบอกได้ วาฬก็คงขอให้พี่ชาร์คทำตามเดิมนั่นแหละครับ” ผมไหว้ขอบคุณพี่ชาร์ค……พี่ชาร์ครับไหว้แล้วยิ้มให้ผม…..

“เอ่อ……พี่ชาร์คครับ…….ผมอยากจะถามอีกเรื่อง”

“อะไรเหรอวาฬ”

“คนที่ขับรถชนบี…..ก็คือพ่อใช่ไหมครับ…..”



…………………



ต่อตอนหน้านะฮะ
 :n1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่50 จดหมายจากบี(28/6/63)หน้า13 up!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 27-06-2020 22:56:44
 :pig4: :pig4: :pig4:

วาฬรู้ได้ไงว่าคนขับรถคันนั้นคือพ่อของวาฬเอง?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่50 จดหมายจากบี(28/6/63)หน้า13 up!!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 28-06-2020 06:19:29
 :mew6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่50 จดหมายจากบี(28/6/63)หน้า13 up!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 28-06-2020 16:16:59
 :a5: :a5: :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่50 จดหมายจากบี(28/6/63)หน้า13 up!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 28-06-2020 21:40:39
 :serius2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่50 จดหมายจากบี(28/6/63)หน้า13 up!!
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 29-06-2020 04:29:27
เรื่องนี้ร้ายได้อีก
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่50 จดหมายจากบี(28/6/63)หน้า13 up!!
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 29-06-2020 08:12:28
 :pig4:
 :3123:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่50 จดหมายจากบี(28/6/63)หน้า13 up!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 29-06-2020 14:11:13
สงสารบี :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่50 จดหมายจากบี(28/6/63)หน้า13 up!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 30-06-2020 00:54:07
ตอนที่51 ผมจะกลายเป็นบี



“คนที่ขับรถชนบี…..ก็คือพ่อใช่ไหมครับ…..” ผมถามพี่ชาร์คพร้อมกับจ้องไปที่ตาของเค้าด้วยอารมณ์ที่ต่างไปจากเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง

“…..วาฬ…..คือ…….” พี่ชาร์คกลับมาอึกอักอีกครั้ง….

“……รถคันนั้นพ่อหวงมาก ไม่ยอมให้ใครขับอย่างแน่นอน…….สรุปว่าพ่อเป็นคนขับใช่ไหมครับ…..” ผมถามต่อด้วยเสียงจริงจังอย่างที่สุด

“…..คือ…….”พี่ชาร์คแสดงสีหน้ากังวลอย่างมาก

“ ใช่ไหมครับ!!!” ผมแผดเสียงถามออกไปอย่างที่เริ่มคุมตนเองไม่ได้…..

“………………...” พี่ชาร์คไม่ได้พูดอะไร….ได้แต่พยักหน้าเบาๆออกมาแทนคำตอบด้วยความอึดอัด….

“ พ่อฆ่าบี!!!” ผมเริ่มหลุด

“วาฬใจเย็นๆก่อนนะ…..มันเป็นอุบัติเหตุ…….” พี่ชาร์คพยายามปลอบให้ผมสงบ…..แต่ก็ไม่กล้าสบตาผมเหมือนก่อนหน้านั้น……มันต้องมีอะไรอีกสินะ…..ใช่……ต้องเป็นเรื่องนั้นแน่ๆ……

“พ่อเมาใช่ไหมครับ!!!” ผมถามพร้อมกับจับแขนพี่ชาร์คแน่น

“…….คือ…...”

“ตอบผมมาสิครับ!!!”

“…..วันนั้น…….คนที่อยู่ในเหตุการณ์บอกว่าเห็นคุณลุงเป็นคนขับ……และเค้าไม่ได้สติ…...”

“เพราะเมาใช่มั๊ยครับ!!!!!!”

“พี่ไม่รู้……แต่ในรถวันที่เกิดเหตุ…..มีขวดเหล้าตกอยู่ข้างคนขับด้วย…...”

“นั่นไง!!!.....เค้าก็ต้องเมาเหมือนทุกทีนั่นแหละ!!!” ผมหลุดไปแล้วครับ……

“วาฬใจเย็นๆก่อนนะ…วันนั้นคุณลุงหมดสติแล้วก็จำอะไรไม่ได้จริงๆ…เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้ดื่ม...เค้าอาจจะไม่…..”

“พี่ชาร์คหยุดเถอะครับ!!! หยุดปกป้องผู้ชายคนนั้นสักที!!!!” ผมระเบิดอารมณ์ใส่พี่ชาร์ค

“วาฬใจเย็นๆ พี่ไม่ได้เข้าข้างใคร พี่อยากให้วาฬใจเย็นๆลองฟังคุณลุงดูก่อน เค้าอยากคุยกับวาฬนะ”พี่ชาร์คพยายามปลอบผม

“ผมไม่ต้องการเจอผู้ชายคนนั้น!!! จากนี้ไปผมจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวอะไรกับเค้าอีก!!! แล้วถ้าพี่ชาร์คไม่หยุดพูดถึงผู้ชายคนนั้น ผมก็จะไม่คุยกับพี่ชาร์คด้วยเหมือนกัน!!!!!!!!” ผมประกาศลั่นจนพี่ชาร์คต้องหยุดไม่พูดอะไรต่อ……

……………………………………………


จากนั้นผมก็ทำอย่างที่ผมพูดครับ ผมปฏิเสธที่จะเจอพ่อ ปฏิเสธที่จะคุย ปฏิเสธที่จะรับฟังทุกอย่างที่เกี่ยวกับเค้า……ผมขอให้พี่ชาร์คเป็นตัวกลางในการแจ้งกับพ่อว่า ผมต้องการกลับไปอังกฤษโดยที่เค้ามีหน้าที่เซ็นต์ยินยอมแต่เพียงเท่านั้น…..ส่วนค่าใช้จ่ายต่างๆผมไม่ขอรับจากเค้าครับ…..ผมดูแลตัวเองได้…..เพราะก่อนแม่จากไป…..แม่ได้ทำพินัยกรรมมอบทรัพย์สินไว้ให้ผม……บวกกับเงินที่ได้จากประกันชีวิตมันก็หลายร้อยล้านอยู่……ยังไงชาตินี้ผมก็ใช้ไม่หมดแล้วครับ….ดังนั้นผมเลยไม่ได้ต้องการการช่วยเหลือใดๆจากผู้ชายคนนั้นเลย

เมื่อผมกลับไปอยู่อังกฤษ ผมก็มีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น…..ผมเริ่มสงบลง แต่ทุกวันผมก็ยังนึกถึงแต่บี……ผมต้องเอาจดหมายฉบับนั้นขึ้นมาอ่านทุกเวลาที่ทำได้…..อ่านวนไปวนมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า……จนผมจำได้ขึ้นใจทุกคำและทุกประโยค…..แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมหยุดอ่าน……เพราะสำหรับผมในตอนนั้นการอ่านจดหมายคงเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมยังอยากมีชีวิตอยู่…….

แล้ววันนึงผมก็คิดอะไรบางอย่างออก…..ถ้าผมยังเป็นแบบนี้อยู่ ผมคงไม่มีทางที่จะยิ้มให้บีได้…….ถ้าผมยังทำแบบนี้อยู่ผมก็คงไม่สามารถมีความสุขให้บีได้…….และถ้าผมยังเป็นวาฬอยู่ผมคงไม่สามารถมีความฝันใดๆได้……ดังนั้น…..ผมจะเลิกเป็นวาฬ!!

ผมจะเป็นบี…..ผมจะทำทุกอย่างแทนบี…..ผมจะยิ้มแทนบี……ผมจะมีความสุขแทนบี…..และผมจะเข้าไปตามความฝันแทนบี……ผมจะไปเรียนทันตะ!!!

ดังนั้นแผนการของผมจึงเริ่มต้นขึ้น…..ผมขอให้พี่ชาร์คแจ้งกับพ่อ…..ให้พ่อทำเอกสารยินยอมมาให้ผมสำหรับการทำธุรกรรมต่างๆในกรณีที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ…..ซึ่งเค้าก็ยอมทำให้แต่โดยดี ……แต่ตอนที่พี่ชาร์คส่งเอกสารมาให้ผม…..พี่ชาร์คพยายามจะพูดอะไรสักอย่างเกี่ยวกับพ่อให้ผมฟังให้ได้……ซึ่งนั่นทำให้ผมโกรธมาก…..ผมไม่ยอมรับฟังอะไรทั้งสิ้น……ผมคิดว่าพี่ชาร์คปกป้องผู้ชายคนนั้นมากกว่าผม……ทำให้ผมตัดขาดจากทุกคนไม่ว่าใครก็ตามหลังจากวันนั้น……รวมถึงพี่ชาร์คด้วย,,,,,,,

จากนั้นผมก็ให้ลุงทนายที่เคยเป็นทนายประจำตัวของแม่จัดการเตรียมทุกอย่างที่ผมต้องการแบบเป็นความลับให้ ……โดยเริ่มจากการเปลี่ยนชื่อนามสกุล….ผมตั้งชื่อใหม่แล้วเอานามสกุลของแม่มาใช้….. จากนั้นผมก็ทำเรื่องย้ายกลับมาเรียนต่อที่กรุงเทพโดยบอกกับเพื่อนๆว่าไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาหนึ่งปี….. ซึ่งการย้ายมาที่โรงเรียนนี้ก็ทำให้ผมได้เป็นเพื่อนกับแม้น…..จากนั้นทุกอย่างก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งอย่างที่ทุกคนรู้……ในฐานะใหม่ที่ผมเป็นบี…..ไม่ใช่วาฬ……


……………………………………………..


ภาพทุกอย่างตัดกลับมาที่ปัจจุบันอีกครั้ง…..ผมยังยืนมองรูปบีอยู่ที่เดิม……นี่มันคงใกล้เที่ยงแล้วสินะ……. ถ้าบียังอยู่….บีคงดุผมไปแล้วแน่ๆ ที่ผมโดดเรียน…..แถมยังมายืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่ในวัดแบบนี้อีก…..

“บี…..ตอนนี้วาฬเรียนทันตะแล้วนะ วาฬไล่ตามความฝันให้บีสำเร็จไปเรื่องนึงแล้วล่ะ…..แถมตอนนี้วาฬก็ยิ้มได้…..ยิ้มแบบที่บีต้องการ…..ไม่ใช่แค่นั้นนะ….วาฬมีความสุ…….” ผมพูดคำว่าสุขไม่ออกครับ…..

ผมโกหกบีไม่ได้…..ผมร้องไห้ไม่หยุด…….ผมรู้ตัวว่าตอนนี้ผมไม่มีความสุข……จริงๆมันแย่ไปกว่าเมื่อก่อนซะอีกครับ……..เพราะผมไม่สามารถเชื่อใจใครได้…..ผมยังไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้…..ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความฝันของตัวเองคืออะไร……..วาฬจริงๆแล้วเป็นใคร……ต้องการอะไร…….รวมถึงคนที่ผมเคยเชื่อ……เคยยอมเปิดใจ……ไอ้นภ……คนที่ผมไม่แน่ใจว่าจะสามารถกลับไปรู้สึกเหมือนเดิมได้อีกไหม…..

ถึงตอนนี้ผมไม่รู้จะทำอะไรต่อไปจริงๆครับ…..ผมได้แต่นั่งปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปเรื่อยๆ ……ร้องไห้ต่อไปจนไม่เหลือน้ำตาให้ไหล……...กระทั่งเย็น ผมเห็นพระหลายรูปเริ่มเดินเข้าไปที่โบสถ์….….นี่คงได้เวลาทำวัตรเย็นแล้วสินะ……ผมเองก็คงถึงเวลาต้องกลับหอไปเผชิญหน้ากับความจริงด้วยเหมือนกัน…….

“โยม…..เข้าไปฟังสวดก่อนสิ ใจจะได้สบายขึ้น……อาตมาเห็นนั่งอยู่ตรงนี้มาทั้งวันแล้ว” พระรูปหนึ่งเดินเข้ามาบอกผม…..ท่านคงรู้ว่าผมอยู่ที่วัดทั้งวันแบบนี้เพราะความทุกข์พามาสินะครับ……

“กราบขอบพระคุณครับ” ผมยกมือขึ้นมาไหว้…….ท่านยิ้มให้ผมด้วยความเมตตาแล้วก็เดินเข้าไปที่โบสถ์…..บางทีการฟังสวดก็อาจจะทำให้ใจผมสงบมากขึ้นจริงๆก็ได้…..

ก่อนจะเข้าไปที่โบสถ์ ผมหยิบมือถือขึ้นมาจะปิดเสียง…..ผมเลยพึ่งรู้ครับว่าโทรศัพท์ของผมยังไม่ได้เปิดเครื่อง…..ผมปิดมันไปตั้งแต่เมื่อคืนเพราะไม่อยากรับรู้อะไร……มิน่าไม่มีใครโทรหรือส่งข้อความอะไรมาเลยทั้งวัน……พอผมเปิดเครื่องเท่านั้นแหละ…..ข้อความแจ้งเตือนว่ามีmissed callจำนวนมากก็เด้งขึ้นมาทันที…..จำนวนสายที่ว่าเยอะนั้นยังไม่เท่ากับจำนวนข้อความในLineที่ผมยังไม่ได้อ่าน…….แต่ตอนนี้ผมไม่มีกระจิตกระใจไปดูหรอกครับว่าใครโทรหรือส่งอะไรมา……ผมได้แต่ปิดเสียงแล้วก็เข้าไปนั่งฟังพระสวด…..

สำหรับคนไกลวัดอย่างผม……การได้มาฟังบทสวดแบบนี้มันก็ดีจริงๆแหละครับ…..ผมรู้สึกสงบ…..แม้ว่าผมจะยังทำสมาธิไม่ได้เพราะจิตใจยังว้าวุ่นอยู่มาก……แต่ผมก็รู้สึกว่าความยุ่งเหยิงใจมันค่อยๆน้อยลงไป……

ผมนั่งพนมมือฟังไปจนพระท่านทำวัตรเสร็จ การสวดจบลง…..ผมก้มลงไปกราบ…..พร้อมกับอธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้เรื่องร้ายต่างๆจบลงไปเสียที…..ขอให้ผมได้เจอกับความสุขจริงๆเหมือนคนอื่นเค้าบ้าง



…………………………..




ต่อตอนหน้าอะจิ :n1:

หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 30-06-2020 04:10:47
สงสาร
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 30-06-2020 05:45:35
 :mew6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 30-06-2020 06:38:05
 :mew6: :m15: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 30-06-2020 08:08:08
 :pig4: :pig4: :pig4:

 :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 30-06-2020 15:22:09
เศร้าจัง :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 30-06-2020 22:35:30
 :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-06-2020 23:15:59
 :pig4: :pig4:
 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 01-07-2020 21:11:28
 :o12: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 01-07-2020 23:05:54
เศร้าตามไปด้วยเลย หวังว่าจะหาทางออกเจอนะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 02-07-2020 21:56:11
กำลังรีบเขียนต่ออยู่นะฮะ รอกันนิดนึง :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 02-07-2020 22:19:25
มาตามอ่านอยู่ สนุกมากๆ เป็นกำลังใจคนแต่งครับ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ตอนที่51ผมจะกลายเป็นบี(30/6/63)หน้า13up!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 03-07-2020 14:08:10
ซีนที่52 หายังไงให้เจอ


“วาฬ!!!” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นทันทีหลังจากที่ผมเงยหน้าขึ้นมาจากการกราบ….และเมื่อหันไปดูตามเสียงนั้น ผมก็เจอกับ….ไอ้นภ!!

เดี๋ยวนะ……ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ…….มันไม่รู้จักที่นี่ไม่ใช่เหรอ…….กระเป๋าผมก็ไม่ได้เอามาดังนั้นเครื่องติดตามตัวก็ไม่น่าจะมี……...ไม่น่าจะเป็นไปได้…….หรือจริงๆผมเครียดมากจนจิตใต้สำนึกสั่งให้เห็นภาพหลอนและได้ยินเสียงหูแว่ว…ใช่แน่ๆ….. ผมคงเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ……..เพราะที่ผ่านมาผมก็เลือกใช้ชีวิตใกล้เคียงคำว่าบ้ามากๆอยู่แล้ว…..แต่ก่อนที่ผมจะคิดอะไรต่อ ผู้ชายคนนั้นก็วิ่งเข้ามากอดผมทันที………

“วาฬ!! มึงรู้ไหมว่ากูเป็นห่วงมึงแค่ไหน!!!” ผู้ชายคนนั้นพูดกับผมเสียงสั่น

“นภ…..นี่มึงจริงๆเหรอ…….” ผมถามด้วยความสับสนขณะอยู่ในอ้อมแขนของมัน

“จริงสิ…..นี่กูจริงๆ…..ไอ้นภของมึงไง!!!” ไอ้นภตอบพร้อมกอดผมแน่น………ผมสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านจากตัวมันมาถึงใจผม…..นี่คงเป็นไอ้นภจริงๆสินะ…….ไอ้นภ!!!

เท่านั้นแหละครับ……น้ำตาอุ่นๆที่เคยเหือดแห้งไปแล้วก็ไหลออกมาอีกครั้ง…….ผมร้องไห้ไม่หยุดและกอดไอ้นภไว้……แน่นที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้…….เพราะผมกลัวว่ามันจะเป็นแค่ความฝัน……และมันจะหายไป……ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้……ผมรู้แต่ว่าผมคงขาดคนๆนี้ไปไม่ได้อีกแล้ว…….

“กูอยู่กับมึงแล้ว….กูจะไม่ปล่อยให้มึงหายไปไหนอีกนะ”ไอ้นภร้องไห้และกอดผมแน่นเช่นกัน……


……………………………………


หลังจากที่พวกผมกอดกันร้องไห้จนหนำใจแล้ว สติก็กลับมา แต่พอหันไปเห็นเหล่าอุบาสกอุบาสิกาพร้อมทั้งคณะสงฆ์ที่กำลังตกตะลึงพรึงเพริศด้วยความฉงนกับเรื่องราวดีๆที่เกิดขึ้นแล้วนั้น……ก็ต้องรีบเผ่นสิครับ!!!......พวกผมยกมือไหว้ทุกคนแทบไม่ทัน……พร้อมกับรีบบอกว่า……คัท!!!.......ถ่ายละครกันครับ!!!.......แล้วไอ้นภก็รีบลากผมไปขึ้นรถทันที……ปล่อยให้เหล่าพุทธศาสนิกชนนั่งมองตากันปริบๆแบบยังจับต้นชนปลายไม่ถูกกันต่อไป…..

“มึงมาที่นี่ได้ยังไง” ผมถามไอ้นภทันทีที่ขึ้นรถ

“มึงตอบกูมาก่อน ว่าทำไมมึงหายตัวไป ทำไมมึงไม่ไปเรียน ทำไมมึงปิดมือถือ และทำไมมึงถึงมาอยู่ที่นี่” ไอ้นภตอบคำถามผมด้วยคำถามรัวๆ

“…..เอ่อ……คือ……” ผมอึกอัก…..ไม่รู้จะตอบมันยังไงดีครับ

“ถ้าเป็นเพราะกูหายหัวไป…..กูขอโทษนะ……กูรู้ว่าลึกๆมึงคงน้อยใจ……กูจะพยายามจัดเวลาใหม่นะ” ไอ้นภตอบเหมือนอ่านใจผมได้ขึ้นมาซะงั้น…..แสดงว่ามึงก็รู้ตัวสินะ…..

“นภ…..กูเข้าใจ…..แล้วกูก็รู้ว่ามึงเหนื่อย……กูถึงไม่อยากจะกวนมึงไง……กูเคยคิดเสมอว่ากูอยู่คนเดียวได้…..แต่พอนานๆเข้ากูถึงรู้ว่ากูทำไม่ได้……กูคิดถึงมึง….กูแอบมีน้อยใจมึงจริงๆ…..เพราะปกติกูมีมึงอยู่ข้างๆตลอดไง…” ผมสารภาพความในใจกับไอ้นภ

“…..ขอโทษนะ…..ที่ทิ้งให้อยู่คนเดียว…....”ไอ้นภเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ……มันอบอุ่นมากครับ…

“…..ไม่เป็นไร…..ดีขึ้นแล้วล่ะ…..มึงอยู่ตรงนี้แล้วไง….”ผมตอบ

“อืม…..แล้วทำไมต้องมาที่นี่” ไอ้นภถามต่อ

“คือ……….คงถึงเวลาที่มึงควรจะรู้เรื่องทั้งหมดแล้วสินะ…….มึงตั้งใจฟังกูดีๆนะ…….วันนี้……กูมาหาบี……….” จากนั้นผมก็เริ่มเล่าเรื่องในอดีตของผมทั้งหมดให้ไอ้นภฟัง……ทั้งเรื่องครอบครัวของผม……เรื่องอุบัติเหตุของแม่…..เรื่องการย้ายที่อยู่….เรื่องของพ่อ…..เรื่องของพี่ชาร์ค……..และเรื่องของบีตั้งแต่ต้นจนถึงวันที่จากกัน…..รวมถึงสาเหตุว่าทำไมผมถึงกลายเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่วาฬ……..

ระหว่างที่ผมเล่า…..ไอ้นภฟังผมทุกคำอย่างตั้งใจ…..มันไม่ได้พูดอะไรเลย…..ไอ้นภได้แต่พยักหน้าและมองตาผม……กุมมือผม…..และคอยหยิบกระดาษทิชชู่มาซับน้ำตาให้จนผมเล่าจบ……

“………………………………………..………..ก็นี่แหละ…….อดีตทั้งหมดในชีวิตกู….”ผมพูดกับไอ้นภ

“ขอบคุณมากนะ…..ที่เล่าเรื่องสำคัญให้กูฟัง…..มึงเก่งมากที่ผ่านเรื่องทั้งหมดนี้มาได้……มึงเหนื่อยมากใช่ไหม” ไอ้นภดึงผมเข้ามากอด…

“เหนื่อยสิ…..เหนื่อยจนความรู้สึกมันชาไปหมดแล้ว…..”

“ถ้าเหนื่อยมาก……มึงก็กลับเป็นวาฬตัวจริงเถอะนะ…..บีเองก็คงเป็นทุกข์มากแน่ๆถ้ารู้ว่ามึงต้องเหนื่อยขนาดนี้มาตลอด……..ถึงเวลาที่มึงต้องให้ความสุขกับตัวเองได้แล้วนะ…….ยอมมีความสุขเสียที……มึงจะได้ยิ้มออกมาได้จริงๆ……เป็นตัวของตัวเอง…..ปล่อยความทุกข์ให้มันผ่านไปกับอดีตเถอะ……เพราะตอนนี้มึงก็ไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว…..มึงมีกูนะ…..ขอให้กูได้เป็นปัจจุบันและอนาคตของมึงเถอะ” ไอ้นภพูดกับผม……ไม่ใช่แค่ด้วยคำพูดที่ออกมาจากปากเท่านั้น……ผมสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและความจริงใจที่ถูกส่งออกมาจากใจของมันอีกด้วย……

“ได้…..กูจะเป็นวาฬที่มีความสุขให้ได้…...” ผมตอบไอ้นภพร้อมกับร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของเค้า

“มึงรู้ไหมว่าวันนี้ตอนที่หายตัวไป…..ทุกคนร้อนใจกันมากนะ……ยิ่งเห็นมึงปิดมือถือ…..ทุกคนก็ไม่เป็นอันทำอะไรกันเลย……หนูแม้นถึงกับโดดเรียนช่วงบ่ายบุกไปหากูที่กองถ่าย……แล้วพอกูรู้….กูก็รีบขอตัวออกมาทันที….โชคดีที่ป้าสมทรงเคลียร์ทุกอย่างให้ได้…..ที่กองเลยไม่มีปัญหา……ส่วนพวกหนูแม้นก็ช่วยกันตามหามึงกันให้วุ่นทั้งวันเลยนะ…..ไปทุกที่ที่มึงเคยไป……ขนาดตามสะพานข้ามแม่น้ำพวกมันยังแยกย้ายกันไปดูเลย…..อ้อ…..ไม่ต้องพูดถึงที่หอ…..ไอ้บอลมันพุ่งตัวกระโดดถีบจนประตูหลุดออกมาแล้ว…..คืนนี้มึงคงต้องมานอนที่ห้องกูแหละ””

“อ้าวเหรอ…..ขอโทษนะที่ทำให้วุ่นวายกันไปหมดเลย…..กูก็พึ่งเห็นว่าไม่ได้เปิดมือถือเนี่ยแหละ” ผมขอโทษออกมาเสียงอ่อย

“อะ….ยกโทษให้…..แต่มึงเห็นไหม….ว่าตอนนี้นอกจากกูแล้ว…..มึงมีเพื่อน…..มีคนที่รักมึงเป็นห่วงมึงเยอะมากกว่าที่มึงคิดนะ…..ดังนั้นเชื่อเถอะว่าตอนนี้มึงไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวจริงๆ” ไอ้นภยืนยันกับผมอีกครั้ง

“อื้ม….เชื่อแล้ว…….” ผมยิ้มให้ไอ้นภ……ไอ้นภก้มลงมาหอมแก้มผม1ครั้ง…..เล่นเอาผมหน้าแดงไปเลย

“เอ่อ…..ว่าแต่……มาที่นี่ถูกได้ไงอะ” ผมถามหลังจากนึกได้

“หึหึ……..” ไอ้นภหัวเราะในลำคออย่างชั่วร้าย

“……นี่มึงทำอะไรกับกูไว้อีกใช่มั๊ย…..มึงไม่ได้ฝังชิฟไว้ที่ตัวกูใช่มั๊ย…..” ผมเริ่มระแวง…..พลางเอามือสองข้างลูบหลังใบหู…..อ้อ……ไม่มีอะไร…..

“แหม…..มึงก็มโนเก่งนะ…..แต่ถือว่าเป็นไอเดียที่น่าสนใจ…...” ไอ้นภขำ……เดี๋ยวนะ…..มึงบอกว่าน่าสนใจเหรอ…..มึงจะแอบมาฝังชิฟที่ตัวกูช่ายม๊ายยยยยยยยยย

“เดี๋ยวๆ….อย่าพึงทำหน้าแบบนั้นกูไม่ได้คิดจะทำจริง…..เพราะเดี๋ยวนี้เทคโนโลยีเจริญ…..กูจะไปฝังทำไมให้เหนื่อย…..ตอนดูในยูทูปที่เค้าฝังชิฟให้หมามันต้องมีเครื่องมือ…...” ไอ้นภตอบ……
 
“นี่มึงถึงขนาดดูวิธีจากยูทูปแล้วเหรอ!!!…….ไอ้!@$@#$%$#%@#$%+!!!” ผมโวยวาย

“ใจเย็นๆ กูก็พูดเล่นไปงั้นแหละ…..ที่กูหามึงเจอ….ก็กูเคยใส่แอฟติดตามตัวไว้ในมือถือมึงไง……จำไม่ได้เหรอ” ไอ้นภชี้ไปที่มือถือ

“กูจำได้…..แล้วกูก็จำได้ด้วยว่ากูลบไปแล้ว!!” ผมว๊าก

“กูบอกมึงเหรอว่ากูลงไปแค่แอฟเดียว” ไอ้นภทำหน้าแบบปีศาจร้ายขึ้นมาอีกครั้ง

เท่านั้นแหละครับผมรีบค้นมือถือตัวเองดู……มันมีจริงๆด้วยครับถูกซ่อนอยู่ตามfolderต่างๆ…..สรุปไอ้ที่ลบไปแล้วมันก็กลับมา…..แถมมีอันที่ผมไม่รู้จักอีก3!!!.........คุณตำรวจช่วยด้วย!!!......ไอ้นี่มันไม่ใช่ดารา!!!!.....มันเป็นมิจฉาชีพ!!!!!!......ม่ายยยยยยยย!!!!!

“กูนั่งดูมือถือทั้งวันแต่มึงไม่เปิดมือถือกูก็เลยหามึงไม่เจอ…..จนตอนเย็นที่มึงเปิด…..พอจับสัญญานได้กูเลยรีบมามาตามหามึงอย่างที่เห็นนี่แหละ…….” ไอ้นภตอบ

“ขอบคุณนะที่หากูเจอ……”



………………………..



ต่อตอนหน้าอะจิ

 :n1:


ปล. เป็นช่วงที่เขียนยากมากครับ แก้อยู่หลายรอบเพื่อที่จะได้ถ่ายทอดความรู้สึกของตัววาฬให้ออกมาได้มากที่สุด

ขอขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะครับ เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งอย่างมากจริงๆเลยครับ ขอขอบคุณมากนะครับ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่52 หายังไงให้เจอ(3/7/63)หน้า14 NEW
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 03-07-2020 17:07:25
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่52 หายังไงให้เจอ(3/7/63)หน้า14 NEW
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 03-07-2020 19:07:42
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่52 หายังไงให้เจอ(3/7/63)หน้า14 NEW
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-07-2020 23:43:35
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่52 หายังไงให้เจอ(3/7/63)หน้า14 NEW
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 04-07-2020 04:31:36
 :pig3: :ped149:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่52 หายังไงให้เจอ(3/7/63)หน้า14 NEW
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 04-07-2020 05:40:14
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่52 หายังไงให้เจอ(3/7/63)หน้า14 NEW
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 04-07-2020 21:10:03
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่52 หายังไงให้เจอ(3/7/63)หน้า14 NEW
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 04-07-2020 23:03:03
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่52 หายังไงให้เจอ(3/7/63)หน้า14 NEW
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 05-07-2020 08:44:12
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่52 หายังไงให้เจอ(3/7/63)หน้า14 NEW
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 05-07-2020 17:44:07
ซีนที่53 เวลาของความสุขมันสั้นนัก


ระหว่างทางที่ผมกลับหอ……ผมเอามือถือมาดูว่ามีใครโทรเข้ามาบ้าง…….แน่นอนว่าพี่ดินโทรหาผมตลอดทั้งวัน เค้าคงเป็นห่วงผมมากจริงๆครับ….ส่วนเพื่อนคนอื่นๆก็โทรกันเข้ามาหลายสิบสาย……ไม่ก็ส่งไลน์มาถามด้วยความเป็นห่วงที่อยู่ๆผมหายตัวไปแถมยังติดต่อไม่ได้อีก……. ผมเลยต้องรีบไล่ตอบข้อความไปทีละคนว่าผมยังอยู่ดี…..พร้อมทั้งขอโทษขอโพยกันไปยกใหญ่……โดยคนที่ผมรู้สึกผิดด้วยที่สุดก็เห็นจะเป็นไอ้บอลเพราะหลังจากที่มันไปถีบประตูห้องผมจนพังไปแล้วก็มาพบทีหลังว่าข้อเท้ามันดันเจ็บจนเดินไม่ได้ซะงั้น หนูแม้นเลยต้องเป็นคนแบกไอ้บอลขึ้นหลังพาไปหาหมอ……ตอนนี้ก็เลยต้องใส่เฝือกอ่อนไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ…..บอล…..กูขอโทษ!!!

“…..นี่แน่ใจใช่มั๊ยว่าไอ้บอลใช้เท้าถีบ…...” ผมถามไอ้นภขณะยืนอ้าปากค้างมองประตูหน้าห้องตัวเอง

“……กูก็ไม่เห็นเหตุการณ์…..แต่แม้นมันบอกมาทางโทรศัพท์……..ยืนยันว่าใช้เท้าถีบอะนะ……” ไอ้นภที่เหวอไม่แพ้กันหันมาตอบ……ตอนแรกผมก็นึกว่าแค่กลอนหลุด……แต่จริงๆนี่มันหลุดมาทั้งบานเลยน่ะสิครับ!!……..กลอนก็หัก…..บานพับก็พัง……แถมไม้ประตูยังแตกเป็นรูอีกต่างหาก!!!

“……กูว่าก็สมควรแล้วที่ไอ้บอลต้องเข้าเฝือก…..งั้นคืนนี้กูคงต้องไปนอนห้องมึงแล้วล่ะ” ผมพูดกับไอ้นภ

“ก็ต้องแบบนั้นแหละ”ไอ้นภตอบ

“ขอบคุณนะ…..แต่…..จะว่าไป…..นี่ก็จะเป็นครั้งแรกเลยนะที่กูจะได้ไปนอนห้องมึง”

เอาจริงๆคือ ตั้งแต่รู้จักกันมาไอ้นภมันบุกเข้ามาอยู่ห้องผมแต่ฝ่ายเดียวเลยครับ ทั้งกินทั้งนอน ทั้งอ่านหนังสือ ทุกอย่างที่ทำด้วยกันก็อยู่ที่ห้องของผมทั้งหมด……ผมเคยเข้าไปหามันที่ห้องแค่ไม่กี่ครั้ง…..แถมแต่ละครั้งก็อยู่แค่แป๊บเดียวเท่านั้นเอง…..

“ตื่นเต้นไหมล่ะ ได้ย้ายเข้าเรือนหอ สงสัยจะไม่ได้นอนกันล่ะคืนนี้” ไอ้นภหันมาแซวผม…..ด้วยสายตาและรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์……เอาจริงๆผมว่ามันไม่ได้แค่แซวแหงๆ!!

“เดี๋ยวโดน!!…..เอาใหญ่เชียวนะเดี๋ยวนี้” ผมหันไปส่งสายตาพิฆาต

“แหม….ยังไม่ทันไร….จะให้เอาใหญ่เลยนะ”  ไอ้นภยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนผมต้องถอยหลังไปติดกำแพง

“พอเลยๆ อย่ามาแกล้งกู!!”

“กูไม่ได้แกล้งมึง กูพูดจริง ถ้าไม่เชื่อก็…..นี่ไง!!!” ไอ้นภพูดเสร็จก็หอมผมทันทีครับ…….ว๊ากกกกกกก……เขินนนนนนนน…….ไอ้คนฉวยโอกาส!!! ....ไอ้!@!@$#@$@!@#!@#$$%$T#$@!!!

“กู….กู….กูจะไปอาบน้ำแล้วโว๊ย!!” ผมไม่รู้จะด่ามันยังไงดี…..หนีไปอาบน้ำก็ได้ครับ!!!

“อาบให้หอมๆเลยนะ กูจะได้ดมทั้งคืน” ไอ้นภพูดไล่หลังมา……โอ๊ย……เขินนนนนนนน


…………………………………..


หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เดินไปหาไอ้นภที่เตียง…….กะว่าจะไล่มันไปอาบน้ำต่อซะหน่อย…….แต่พอไปถึงมันดันหลับไปแล้วน่ะสิ…….คือเอาจริงๆก็พอเข้าใจได้ครับ…..เพราะเท่าที่ผมรู้……ไอ้นภมันทำงานหนักมากจนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาหลายคืนติดต่อกันเพราะต้องเร่งปิดกองละคร……..แถมวันนี้มันยังต้องออกไปตามหาผมให้วุ่นอีก…….มันต้องเหนื่อยมากแน่ๆครับ…….ปล่อยให้มันนอนต่อไปอีกหน่อยละกัน……..

ห้องของไอ้นภมันเป็นห้องที่สะอาดและข้าวของทุกอย่างก็ถูกจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบครับ…….ผิดกับจินตนาการตอนแรกของผม ที่คิดว่าห้องของมันต้องเป็นห้องที่รกเลอะเทอะตามประสาชายโสดนิสัยสุดเถื่อนอย่างมันแน่นอนครับ……แต่พอผมรู้จักมันไปเรื่อยๆผมกลับต้องมองมันใหม่…….จริงๆมันเป็นคนที่มีความละเอียดอ่อน มีความอ่อนโยนสูง มีวินัย มีระเบียบตรงไปตรงมาเหมือนกับห้องของมันนี่แหละครับ….ตัวจริงของมันเป็นคนที่เข้าใจง่ายและไม่ได้ซับซ้อนอย่างที่มันพยายามจะแสดงให้คนอื่นเห็น….

และไอ้ที่เกินจินตนาการอีกอย่างของผมก็คือ กระสอบทรายที่ถูกแขวนอยู่กลางห้องนี่แหละครับ………..ไอ้นภมันลุกขึ้นมาออกกำลังกายโดนการเตะต่อยกระสอบทรายอย่างบ้าคลั่งเกือบทุกเช้า…….ด้วยเหตุผลที่ว่าเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับฉากบู๊ในอนาคต………ไอ้กิจกรรมนี่เองจึงเป็นที่มาของเสียงประหลาดที่ทำให้ผมต้องสะดุ้งตื่นตั้งแต่รุ่งสางเกือบทุกวันมาหลายเดือน…….เกลียดมัน!!!

นอกจากนั้นห้องของไอ้นภก็ยังมีชั้นหนังสือขนาดใหญ่ที่มีหนังสือนิยายและดีวีดีภาพยนตร์จำนวนมากถูกเก็บเรียงรายเอาไว้อยู่…… ไอ้นภมันเป็นคนที่จริงจังกับงานมากครับ…..มันมีการเตรียมตัวอย่างดีในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการตีความอารมณ์ของตัวละคร วิธีคิดในบทที่มันต้องเล่น แม้กระทั่งรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่มันก็ไม่เคยจะปล่อยให้หลุดไปเลยสักนิด…….มันใส่ใจในทุกรายละเอียด ทำการบ้านอยู่ตลอดเวลา…….ซึ่งทั้งหมดนี่ก็สมควรแล้วครับ สำหรับรางวัลจำนวนมากที่ไอ้นภได้มาตลอดเวลาหลายปี…….

ถัดจากตู้หนังสือก็เป็นประตู……..ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าหลังประตูนั้นเป็นห้องอะไรครับ….ผมไม่เคยเข้าไปและก็ไม่เคยเห็นไอ้นภเปิด…… ผมรู้แต่ว่าไอ้นภเลี่ยงที่จะพูดถึง…….ห้องนี้เป็นห้องริมสุด…….ไม่มีประตูทางเข้าอื่นอีก ….. ผมเคยถามไอ้นภ….แต่มันก็ไม่ยอมตอบผมจริงๆจังๆสักที……มันมักมีประเด็นอื่นพูดขึ้นมาจนทำให้ลืมเรื่องห้องนี้ไปทุกครั้ง…..

ว่าแล้ววันนี้ก็อาจจะเป็นวันดีก็ได้ครับ……ที่ผมจะได้เข้าไปดู เพราะไอ้นภมันยังหลับอยู่……จะได้รู้สักทีว่าไอ้นภมันซ่อนอะไรไว้…..ทำไมถึงดูมีพิรุธ……โอกาสทองแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆครับ….. ว่าแล้วผมก็เลยเดินไปเปิดประตูบานนั้น…..เยี่ยม……ไม่ได้ล็อค!!

หลังประตูบานนั้นเป็นอีกห้องหนึ่งครับ……ห้องนี้มีขนาดใหญ่พอๆกับห้องที่ผมอยู่…..แต่ต่างกันตรงที่ผนังรอบๆไม่มีหน้าต่าง……. และทั่วผนังทุกด้านถูกติดไว้ด้วยกระดาษโน้ต รูปภาพและกระดานไวท์บอร์ดขนาดใหญ่……มีการเขียนแผนที่และแปะข้อมูลต่างๆไว้เต็มไปหมด…….น่ากลัวสัดครับ!!!!.......เหมือนผมหลุดเข้ามาในห้องขององค์กรลับที่ไหนสักแห่ง!!!

แต่พอผมเข้าไปอ่านใกล้ๆ ผมถึงได้รู้ว่าข้อมูล รูปภาพและเรื่องราวต่างๆที่ถูกแปะและเขียนเอาไว้อยู่นั้น เป็นเรื่องราวของตัวละครและรายละเอียดจากบทหนังที่ไอ้นภกำลังแสดง……ค่อยโล่งอกหน่อย……ผมนึกว่ากำลังใช้ชีวิตอยู่กับฆาตกรโรคจิตซะอีก……มิน่าไอ้นภถึงไม่เคยพาผมเข้ามาในห้องนี้ แถมยังเลี่ยงที่จะพูดถึงตลอด…..มันคงกลัวว่าผมจะตกใจจนหลอนกับสภาพห้องล่ะมั้งครับ…..

ส่วนที่กลางห้องมีโต๊ะทำงานอยู่ตัวหนึ่ง…..บนโต๊ะมีบทหนังและละครถูกวางเอาไว้…….ทุกเล่มถูกจัดเรียงลำดับเป็นหมวดหมู่……แต่ละเล่มมีการพิมพ์ออกมาอย่างดี……. ติดกระดาษโน๊ตไว้ว่ามาจากค่ายไหน…..ซึ่งทุกค่ายล้วนแต่เป็นค่ายใหญ่ๆทั้งในและต่างประเทศ…… สมกับเป็นมืออาชีพจริงๆครับ

หลังจากที่ผมเดินดูรอบๆอย่างเพลิดเพลินจนหนำใจไปแล้วนั้น……ผมก็คิดว่าคงถึงเวลาอันสมควรที่จะกลับไปหาไอ้นภ…..ไม่งั้นถ้ามันตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าผมอยู่ในนี้ มันคงอาละวาดผมแน่ๆ…..ขี้เกียจโดนมันทำโทษครับ…..ซึ่งมันก็คงไม่ได้ใช้วิธีปกติ…..เอ่อ…..มันคงทำนู่นทำนี่กับผมสารพัดแน่นอน…..

ตุ๊บ!!......อิ๊บหายแล้ว!!......ผมทำบทละครบนโต๊ะมันตกลงมา…..ดีนะเสียงไม่ดัง…..ไม่งั้นไอ้นภมันได้ตื่นขึ้นมาแน่ๆ…….แต่ เอ……ทำไมเล่มนี้ไม่มีชื่อค่ายแปะไว้…..แถมในเล่มก็เขียนด้วยลายมือทั้งหมดอีก…….นี่มัน…..ลายมือไอ้นภนี่นา……มันเขียนเองเหรอ……บทละครเรื่อง ‘ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!’…..ชื่อน่าสนุกดีแฮะ….ลองอ่านดูหน่อยดีกว่า….

……ละครเรื่องมันนี้เกี่ยวกับความรักของผู้ชายสองในรั้วมหาวิทยาลัย…..สองคนที่แตกต่างกันอย่างมากต้องมาเจอกันด้วยความบังเอิญทั้งเรียนด้วยกัน อยู่หอเดียวกัน…..คนนึงเป็นดาราตกอับ…..อีกคนเป็นหนุ่มซื่อที่พึ่งเข้ามาเรียนกรุงเทพ…… ตัวละครน่ารักดีครับ…..ถ้าไอ้นภได้เล่นต้องตลกมากแน่ๆ

ดาราตกอับจำเป็นต้องรับงานละครวาย เพราะถ้าพลาดงานนี้อีกเค้าจะหมดอนาคตในวงการ…..แต่ทำยังไงก็เล่นไม่ได้เพราะไม่เข้าใจความรักของผู้ชายสองคน……ดาราตกอับเลยบังคับให้หนุ่มซื่อซ้อมละครด้วย เพื่อมันจะได้รู้วิธีเข้าใจตัวละคร……เรื่องราวต่างๆดำเนินไปจนทั้งสองคนใกล้ชิดกัน เริ่มเปิดใจให้กัน…….ยอมรับซึ่งกันและกัน……แต่ยังไม่ทันไรก็มีตัวร้ายโผล่ออกมา…..เป็นรุ่นพี่ที่พยายามมอมยาหนุ่มซื่อ……แต่ดาราตกอับไปช่วยไว้ได้ทัน…..ความรักเลยเริ่มก่อตัว……เมื่อเวลาผ่านไปหนุ่มซื่อดันได้เข้าวงการโดยบังเอิญ…..ทำให้ดาราตกอับเริ่มหึง………

เดี๋ยวนะ!!!........นี่มันไม่ใช่เรื่องแต่ง.......นี่มันเรื่องของผมกับไอ้นภ!!!........ไอ้นภเอาเรื่องของเรามาเขียนเป็นบทละครงั้นเหรอ!!!......นี่มันอะไรกัน……ผมงงไปหมดแล้ว…….แต่ละประโยคที่ตัวละครคุยกัน……มันเป็นคำพูดที่ผมกับไอ้นภรู้กันแค่สองคนเท่านั้น……..ทำไมไอ้นภเอามาเขียนแบบนี้……มันละเอียดยิ่งกว่าไดอารี่ซะอีก…..

เรื่องทุกอย่างถูกบรรยายอย่างละเอียดทั้งการแข่งกีฬา การประกวดเดือนมหาวิทยาลัย ทั้งเรื่องที่ไอ้นภไม่มีเวลาให้ผม……..บทละครบรรยายไว้โดยละเอียดมาเรื่อยๆจนถึงเมื่อวาน…..…วันที่หนุ่มซื่อน้อยใจและกลับมาไม่ยอมคุยกับดาราตกอับ…..ขณะที่ดาราตกอับรู้สึกผิด……..เดี๋ยวนะ…….ถ้าไอ้นภมันเขียนขึ้นมาจากความทรงจำ……เรื่องทั้งหมดมันควรจะหมดแค่เมื่อวานสิ……แต่ทำไม…..หน้าสุดท้าย……มันถึงมีบทของคืนนี้ถูกเขียนเอาไว้แล้วด้วยล่ะ!!!





…………………………..




ต่อตอนหน้านะครับ


 :n1:


หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่53ความสุขมันสั้นนัก(5/7/63)หน้า14up
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 05-07-2020 17:53:33
 :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่53ความสุขมันสั้นนัก(5/7/63)หน้า14up
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 05-07-2020 20:04:12
 :-[ :-[ :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่53ความสุขมันสั้นนัก(5/7/63)หน้า14up
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 05-07-2020 23:13:40
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่53ความสุขมันสั้นนัก(5/7/63)หน้า14up
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 06-07-2020 02:45:19
 :pig4: :pig4: :pig4:

เอ๋........หมึกพิเศษ  เขียนแล้วเป็นจริงเหรอ?  หุหุ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่53ความสุขมันสั้นนัก(5/7/63)หน้า14up
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 06-07-2020 04:19:52
 :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่53ความสุขมันสั้นนัก(5/7/63)หน้า14up
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 06-07-2020 19:02:23
เดี๋ยวนะ มีปัญหาอีกแล้วเหรอ :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่53ความสุขมันสั้นนัก(5/7/63)หน้า14up
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 07-07-2020 14:03:35
 :m15:อะไรอีกเนี่ย
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่53ความสุขมันสั้นนัก(5/7/63)หน้า14up
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 08-07-2020 15:04:30
ซีนที่54 การลาจาก



ในบทละครแผ่นสุดท้ายเป็นซีนที่เขียนเอาไว้ว่า


---------------------------- เริ่มซีน‘การลาจาก’ ----------------------------


หลังจากที่ดาราตกอับกลับมาจากกองถ่าย เค้าก็เข้ามาหาหนุ่มซื่อในตอนกลางคืน แล้วบทสนทนาก็เริ่มขึ้น

ดาราตกอับ: ตื่นอยู่หรือเปล่า

หนุ่มซื่อ: อืม

ดาราตกอับ: กูมีเรื่องจะถามมึง

หนุ่มซื่อ: ถามว่า?

ดาราตกอับ: มึงรักกูไหม

หนุ่มซื่อ: (หนุ่มซื่อเงียบไปพักนึงก่อนจะตอบ)…….รักสิ……..กูรักมึงไปแล้ว

ดาราตกอับ: ขอบคุณนะ

หนุ่มซื่อ: (หนุ่มซื่อยิ้มก่อนที่จะเข้าไปกอดดาราตกอับแล้วถามว่า) แล้วมึงรักกูไหม

ดาราตกอับ: กูก็…….(ดาราตกอับนิ่งไปพักนึงก่อนที่จะผลักหนุ่มซื่อออก)

หนุ่มซื่อ: (หนุ่มซื่อตกใจพยายามจะเข้าไปหาดาราตกอับพร้อมกับพูดขึ้นว่า)….เกิดอะไรขึ้น…

ดาราตกอับ: (ดาราตกอับถอยหนีก่อนที่จะพูดว่า)…..กูขอโทษ….

หนุ่มซื่อ: มึงจะขอโทษกูเรื่องอะไร

ดาราตกอับ: กูหลอกมึงต่อไปไม่ได้……ทั้งหมดนี้มันไม่จริง……มันไม่เคยจริง…..กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหมว่ามันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของการแสดง…..กูไม่คิดว่ามึงจะเลยเถิดไปถึงขนาดนี้…..

หนุ่มซื่อ: …..มึงพูดเรื่องอะไร……กูไม่เข้าใจ……

ดาราตกอับ: ก็พูดเรื่องเราสองคนไง!!!….เรื่องที่จริงๆแล้วกูไม่ได้รักมึง!!!......กูทนไม่ไหวแล้วที่จะทำให้มึงเข้าใจผิดแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ….กูพยายามตีตัวออกห่างจากมึงแล้วแต่เหมือนมึงจะยังไม่รู้ตัว…….กูอึดอัด…….กูเลยต้องบอกมึงตรงๆว่ากูรู้สึกกับมึงได้แค่เพื่อน!!!

หนุ่มซื่อ: เพื่อน…..แค่เพื่อนงั้นเหรอ!!

ดาราตกอับ: .ใช่!!! แค่เพื่อน!!!…..กูบอกมึงอีกทีนะ…..ว่ากูไม่เคยรักมึง!!!......หลังจากวันนี้ไปกูจะออกไปจากชีวิตมึง!!! (ดาราตกอับพลักหนุ่มซื่อล้มลง และหนีออกจากห้องไป)


---------------------------- จบซีน‘การลาจาก’ ----------------------------



ทันทีที่อ่านจบ ผมรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว…..หัวของผมชาไปหมด…..เหมือนโดนใครสักคนเอาค้อนมาทุบเข้าอย่างแรง……. ไม่ว่าผมจะอ่านสิ่งที่อยู่ในมือซ้ำไปซ้ำมาอีกกี่ครั้ง ใจความทุกอย่าง คำทุกคำ ตัวอักษรทุกตัวก็ยังคงเหมือนเดิม….ผมไม่ได้อ่านผิด…..ทุกอย่างถูกเขียนลงไปแบบนั้นจริงๆ…..นี่มันอะไรกัน…..ถ้าทั้งหมดนี้มันคือเรื่องของผมกับไอ้นภ…..แสดงว่าทั้งหมดที่ผ่านมาระหว่างเราสองคนมันไม่ใช่เรื่องจริง……มันไม่เคยจริง……และไอ้นภวางแผนที่จะสารภาพกับผมคืนนี้อย่างงั้นเหรอ…….

“วาฬ!! มึงเข้ามาทำอะไรในนี้!!” ไอ้นภพรวดเข้ามาพูดกับผมด้วยตกใจ…..แน่นอนว่าผมเองก็ตกใจไม่แพ้กัน……ดีที่ผมยืนหันหลังให้ไอ้นภอยู่…..ผมเลยรีบวางบทละครลงบนโต๊ะโดยที่ไอ้นภไม่ทันเห็น

“อ๋อ….กูเห็นมึงนอนอยู่….กูก็เลยเดินมาดูอะไรเรื่อยเปื่อย” ผมหันไปตอบพร้อมกับหลบสายตาไอ้นภ

“เฮ้อ….กูอุตส่าห์พยายามเลี่ยงไม่ให้มึงรู้เรื่องห้องนี้ สุดท้ายมึงก็เห็นจนได้……มึงตกใจไหม” ไอ้นภถาม

“ตกใจเรื่องอะไร”

“ก็….สภาพห้องไง…..กูกลัวมึงช็อค……แบบว่า…..เห็นแล้วมึงอาจจะเข้าใจผิดว่ากูเป็นสายลับไม่ก็ฆาตกรโรคจิต” ไอ้นภค่อยๆสารภาพความในใจออกมา

“ไม่หรอก…..ทั้งหมดนี่ก็เพื่องานแสดงไม่ใช่เหรอ” ผมตอบไอ้นภพร้อมกับยิ้มอ่อนๆให้มัน

“ใช่แล้ว ทุกอย่างก็เพื่องานแสดง” ไอ้นภยิ้มตอบ……ทำไมประโยคนี้ของมันทำให้ผมเจ็บเหลือเกิน

“ปะ…..ไปห้องนู้นกันเถอะ….” ผมบอกไอ้นภพร้อมเดินนำมันออกมา

พอออกมาแล้ว ผมก็รีบไล่ไอ้นภไปอาบน้ำ ซึ่งไอ้นภก็ยอมไปแต่โดยดี……ระหว่างที่รอมันอาบ…..ผมไม่รู้จะทำอะไร  ได้แต่ลุกๆนั่งๆ เดินวนไปมาอยู่ในห้อง……เอาจริงๆผมทำตัวไม่ถูกครับ……ผมควรจะถามมันตรงๆดีไหม…..ว่าไอ้สิ่งที่ผมเห็นคืออะไร……มันเป็นแค่ความบังเอิญ….หรือว่านั่นเป็นความตั้งใจจริงตั้งแต่แรก…..แล้วถ้าทุกอย่างเป็นไปตามนั้น…..เราสองคนจะยังมองหน้ากันได้อยู่อีกเหรอ……ผมกลัวครับ….กลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับความจริงข้อนี้เหลือเกิน…. จริงสิ…..ผมหลอกถามป้าสมทรงก็ได้นี่…….ป้าต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับงานของไอ้นภอยู่แล้ว……


เฮ้ย!! เสียงน้ำในห้องน้ำหายไปแล้ว!!......ไอ้นภอาบเสร็จแล้ว!!!......เอาไงดี….ยืนหรือนั่ง…..ทำหน้ายังไงดี…..พูดกับมันเลยดีมั๊ย……เอาวะ……ลงไปแกล้งหลับเลยละกัน!!!

“วาฬ….อ้าวหลับแล้วเหรอ” ไอ้นภพูดขึ้น ขณะที่ผมหันหลังแกล้งหลับอยู่บนเตียง…..

ผมพยายามนอนให้นิ่งที่สุด….ให้เหมือนหลับจริงที่สุด……สงบที่สุดแต่หัวใจของผมนั้นเต้นเร็วจนแทบระเบิดออกมาอยู่แล้ว……..หลังจากที่ไอ้นภคงใส่เสื้อผ้าเสร็จ ผมก็ได้ยินเสียงมันเดินมาที่เตียง……ผมรู้สึกได้ว่ามันลงมานั่งอยู่ข้างๆผม

“ ตื่นอยู่หรือเปล่า” ไอ้นภพูดขึ้นมา…….นี่มัน……ประโยคเดียวกับที่เขียนในบทละครนี่!!

“อืม” ผมเผลอส่งเสียงออกไป!!!......ไอ้วาฬ!!!......ไอ้ปัญญาอ่อนมึงจะตอบไปทำไม!!!.....แถมดันเหมือนในบทอีก!!!......เอาไงดีวะ…..นอนนิ่งๆต่อไปละกัน

“ กูมีเรื่องจะถามมึง” ไอ้นภพูดตามบทต่อ……นี่มันเรื่องจริงใช่ไหม……..เอาไงดีวะ……ไม่ตอบ!!! กูต้องไม่ตอบ!!!

“……………….”ผมแกล้งหลับต่อไป…..ผมรู้สึกได้ว่าไอ้นภเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หน้าผม

“มึงรักกูไหม” ไอ้นภถามเบาๆที่ข้างหูผม

ผมอยากจะตะโกนบอกมันไปดังๆ!!!. …….รักสิ……..กูรักมึงไปแล้ว!!!.......ตอบแบบเดียวกับที่มึงเขียนลงไปในบทละครบ้าๆของมึงนั่นไงล่ะ!!!........แต่ตอนนี้ผมทำได้แค่เก็บสิ่งเหล่านี้ไว้ภายในใจ……

สักพักไอ้นภก็โน้มตัวมากอดผมจากด้านหลัง…..ก่อนจะมันพูดกับตัวเองเบาๆว่า

“เฮ้อ…..มึงหลับไปซะละ…..กูอยากจะบอกมึงว่า……กูรักมึงนะ……”

ตอนนี้หัวใจผมเต้นแรง…….มันไม่เหมือนในบทละคร!!……ไอ้นภมันรักผม!!…….ผมต้องหันไปบอกมันว่าผมก็รักมันเหมือนกัน!!

“…..กูขอโทษ….”ไอ้นภพูดคำถัดมาออกมาก่อนที่ผมจะได้หันไปพูดกับมันอย่างที่ใจคิด……ซึ่งนั่นทำให้ผมชะงักไป

“……….กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหมว่ามันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของการแสดง…..กูไม่คิดว่ากูจะเลยเถิดไปถึงขนาดนี้…...”

ประโยคที่เหมือนไอ้บทละครบ้านั่นถูกพูดออกมาจากปากของไอ้นภ…….ตัวหนังสือที่ผมอ่านแล้วรู้สึกเจ็บ…..มันยังไม่เจ็บปวดเท่ากับการที่ได้ยินออกมาจากปากคนที่ผมรัก…….ความรู้สึกของผมเหมือนกำลังถูกฆ่า…….ทำไมมันเจ็บปวดได้ถึงขนาดนี้……..หัวใจผมกำลังพังทลายลงไปอีกครั้งนึง……..น้ำตาผมไหลออกมาไม่รู้ตัว…….ผมขอให้ทั้งหมดนี้เป็นแค่ฝันไป



…………………………….



ต่อตอนหน้าอะจิ

 :n1:








หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่54 การลาจาก (8/7/63) หน้า14 new!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 08-07-2020 22:17:54
 :z13:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่54 การลาจาก (8/7/63) หน้า14 new!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 08-07-2020 23:21:10
 :sad4: :o12: :mew2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่54 การลาจาก (8/7/63) หน้า14 new!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 09-07-2020 08:37:50
 :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่54 การลาจาก (8/7/63) หน้า14 new!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 09-07-2020 22:12:47
 :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่54 การลาจาก (8/7/63) หน้า14 new!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 09-07-2020 22:37:07
ทำอย่างนี้ เหมือนทำลายความเชื่อใจที่มีให้กันเลย
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่54 การลาจาก (8/7/63) หน้า14 new!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 09-07-2020 22:43:18
 :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่54 การลาจาก (8/7/63) หน้า14 new!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 10-07-2020 12:54:48
 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่54 การลาจาก (8/7/63) หน้า14 new!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 12-07-2020 00:55:21
 :pig4: :pig4: :pig4:


จริงหรือมโนไปเองล่วงหน้า?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่54 การลาจาก (8/7/63) หน้า14 new!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 12-07-2020 01:42:35
ซีนที่55 ย้ายออก



ตลอดทั้งคืนผมนอนไม่หลับ….คำถามและเรื่องราวต่างๆวนเวียนขึ้นมาในหัวอย่างที่ผมควบคุมไม่ได้….. ผมสับสน…..ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปเมื่อพรุ่งนี้ผมต้องตื่นขึ้นมา…….

ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงหลับสบาย…… รู้สึกปลอดภัยภายใต้อ้อมกอดของไอ้นภ……แต่มาวันนี้ ถึงแม้ว่ามันจะกอดผมเหมือนทุกที……บางอย่างระหว่างเรากลับหายไป…..ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจผมนั้นกลับว่างเปล่า…..ความรู้สึกปลอดภัยมันไม่มีอีกแล้ว……ผมไม่สามารถมั่นใจกับอะไรได้เลย……ยิ่งใกล้……ผมก็รู้สึกว่ามันยิ่งไกล….ไกลออกไปทุกที……

ผมคิดอะไรหลายๆอย่างไปเรื่อยๆ…..พร้อมกับมองหน้าไอ้นภที่กำลังหลับ….. ใบหน้าของคนที่ก่อนนี้ผมไม่เคยรู้จัก……ไม่เคยคิดว่าสำคัญ……และไม่เคยคิดว่าจะรัก…….ถ้าผมปล่อยให้เรื่องต่างๆมันดำเนินต่อไปเรื่อยๆแบบในบทละคร……ผมกับมันคงไม่สามารถมองหน้ากันได้อีก…… ผมคงต้องหาทางทำอะไรสักอย่างกับเรื่องนี้……ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่สิ่งที่ผมเคยคิดเอาไว้……แต่ผมจำเป็นต้องทำ……

หลังจากที่ผมตัดสินใจได้…..ผมก็ส่งข้อความออกไปทางไลน์……แล้วก็วางโทรศัพท์ลงก่อนจะจูบไปที่แก้มของไอ้นภและนอนกอดมันทั้งคืนไปถึงเช้า……..

“ขอให้มึงมีชีวิตที่ดีนะ…..กูก็รักมึง…..ไอ้นภ….”


……………………………………………………………..


“วาฬ….ตื่นแล้วเหรอ…..”ไอ้นภงัวเงียถามผมหลังจากที่พึ่งตื่น

“ใช่……ขอโทษนะที่เปิดไฟ…..เลยทำให้มึงตื่น…..”ผมตอบขณะเปลี่ยนเสื้อผ้า

“แต่งตัวจะไปไหนแต่เช้า…..วันนี้วันหยุดไม่ใช่เหรอ…..” ไอ้นภถามขณะหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู

“นภนอนต่อเถอะ…..พักผ่อนน้อยมาหลายวันแล้ว…..วันนี้วาฬมีธุระต้องไปจัดการ” ผมตอบพร้อมกับยิ้มให้

“ธุระอะไร….แล้วทำไมวันนี้พูดแปลกๆ…ไม่เหมือนทุกที”

“ก็ธุระเรื่องคอนโด”

“คอนโด? คอนโดอะไร?” ไอ้นภถามต่อด้วยความสงสัย

“……คือ……กูจะย้ายออก…..” ผมพูดขณะเก็บของใส่กระเป๋า…..ผมไม่สามารถสบตาไอ้นภได้

“ย้ายออก??......มึงพูดเรื่องอะไร??”ไอ้นภถามด้วยความตกใจพร้อมกับพุ่งเข้ามาคว้าแขนผมไว้

“ก็……ห้องกูอยู่ไม่ได้ไง…..แล้วนภเองก็ต้องทำงานหนักทุกวันใช่มะ กลับมาก็ควรจะได้พักเยอะๆ…….เมื่อคืนก็เห็นแล้วนี่ว่าต้องนอนเบียดกันขนาดไหน แล้วจะไปพักเต็มที่ได้ยังไง” ผมตอบพร้อมกับเก็บของต่อไป

“นอนได้ กูนอนได้ นอนสบายเลย” ไอ้นภรีบออกตัว

“สบายตรงไหน…..เมื่อคืนยังละเมอผลักกูอยู่เลย”

“กูไม่ได้ผลัก….”

“ผลักสิ อีกนิดก็เรียกว่าถีบแล้ว”

“กู…กูแค่ซ้อมบทในฝัน” ไอ้นถแถ

“……แถมไม่ใช่แค่ผลักนะ….แย่งผ้าห่มด้วย” ผมพูดต่อ

“ไม่ได้แย่ง…..แค่กลัวมึงร้อน” ไอ้นภหน้าด้านแถต่อ…..เอากับมันสิ

“นภ…..ฟังกูนะ…..กูไม่อยากให้มึงลำบาก……กูอยากให้มึงได้พักจริงๆ” ผมกลั้นใจหันไปตอบพร้อมกับมองตาไอ้นภ

“กูไม่ลำบากเลย……เมื่อคืนกูหลับดีที่สุดตั้งแต่แม่กูจากไปเลยนะ” ไอ้นภตอบอย่างจริงใจที่สุด……ผมจุกไปกับสิ่งที่มันพูด…….ไม่ได้…..ผมจะใจอ่อนไม่ได้….

“กูเชื่อมึง…..แต่การสบายใจกับสบายกายบางทีมันก็ไม่ได้ไปด้วยกันไง…..ดูสิ…..ตากูคล้ำหมดเลย…..กูก็นอนไม่ดีเหมือนกัน….”ผมยิ้มตอบไอ้นภ…….จริงๆผมไม่ได้หลับเลยต่างหาก…..

“’งั้น….งั้น…..เดี๋ยวกูไปซ่อมประตูให้มึงเอง…..มึงจะได้ไปนอนห้องมึงได้……มึงนอนรอกูก่อนนะ…..กูจะไปซ่อมให้เดี๋ยวนี้แหละ”ไอ้นภพูดด้วยความร้อนรนก่อนจะวิ่งออกไปในทันที……

“นภ ขอโทษนะ…..นี่เป็นสิ่งที่วาฬตัดสินใจแล้ว…..” ผมพูดกับตัวเอง……


……………………………………….


หลังจากที่ผมหาทางหลบไอ้นภออกมาได้สำเร็จ ผมก็รีบตรงไปที่หน้าหอโดยที่ไม่ได้ขนอะไรออกมาเลย เพราะกลัวว่าไอ้นภจะสังเกตุเห็น

“คุณวาฬ ไม่มีของเหรอครับ” พี่เปรมทนายของแม่ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย…….เค้าขับรถคันใหญ่มาเพราะผมบอกว่าจะย้ายออก

“ไม่มีเลยครับ วาฬจะซื้อใหม่ทั้งหมด” ผมตอบพร้อมกับขึ้นรถ…….พี่เปรมได้แต่พยักหน้าและไม่พูดอะไร…..เค้าคงรับรู้ได้จากการที่เห็นสีหน้าของผมในตอนนี้

“อ้อ….เรื่องคอนโดย่านที่คุณวาฬส่งข้อความมา พี่เช็คให้แล้วนะครับ มีแค่3ห้องที่ปล่อยขายพร้อมอยู่ได้เลย…… ห้องแรก30ตรมเป็น ห้องสตูดิโอ ห้องที่สอง45ตรม เป็นหนึ่งห้องนอน สองห้องนี้เจ้าของพร้อมโอนวันจันทร์ ส่วนอีกห้องอาจจะใหญ่ไปหน่อยเป็นpenthouse 300ตรม.เจ้าของโครงการยังไม่ได้ขายและยังไม่มีคนเคยอยู่เพราะราคาสูงมาก ผมว่าคุณวาฬช่วงนี้ไปพักโรงแรมก่อนดีไหมครับ เดี๋ยวผมจองให้ จะได้ค่อยๆไปดูทั้งสองห้องก่อนตัดสินใจ” พี่เปรมรายงานเรื่องคอนโดที่ผมแจ้งไปเมื่อคืน

“ไม่เป็นไรครับ พี่เปรมจัดการซื้อห้องPenthouseให้วาฬเลย”ผมตอบพี่เปรม

“เอ่อ…คุณวาฬยังไม่เคยไปดูเลยนะครับ…..มันใหญ่มาก…..และราคามันก็สูงมาก…..” พี่เปรมหันมาถามด้วยความไม่แน่ใจ

“เงินวาฬไม่พอเหรอครับ…..”

“พอสิครับ…จะซื้อ10ห้องก็พอครับ….แต่คุณวาฬไม่ใจร้อนไปเหรอครับ” พี่เปรมพยายามทัดทาน

“ไม่ใจร้อนไปหรอกครับ….วาฬอยากมีบ้านของตัวเอง….วันนี้เลย” ผมหันไปตอบพี่เปรมด้วยสายตาจริงจัง

“……ครับ…..ได้ครับ…..” พี่เปรมนิ่งคิดไปพักนึงก่อนที่จะตอบรับออกมา……


……………………………………………….


หลังจากนั้นพี่เปรมก็พาผมไปส่งที่ห้างเพื่อที่จะได้หาซื้อของใช้จำเป็นที่ผมไม่ได้นำติดตัวออกมาเลย ก่อนที่จะขอแยกตัวออกไปจัดการเรื่องคอนโดให้ผม…….วันนี้ผมมีสติมากกว่าเมื่อวานมากครับ…..ผมลบทุกแอพติดตามตัว……ผมตอบทุกข้อความที่ถูกส่งมาจากทุกคน…..เพื่อไม่ให้ใครเป็นห่วงหรือสงสัยกับสิ่งที่ผมกำลังทำ…..

“วาฬ……มึงไปไหน!!” ไอ้นภโทรมาทันทีที่รู้ตัวว่าผมหายไปจากหอ

“กูไปซื้อของ”

“มึงกลับมาได้เลยนะ…..กูซ่อมประตูให้มึงใกล้จะเสร็จแล้ว” ไอ้นภบอกผม

“วันนี้กูคงไม่กลับไปนะ…..กูได้คอนโดแล้ว….กูจะย้ายเข้าไปอยู่วันนี้เลย…..”

“แล้ว…..แล้วมึงจะกลับวันไหน…..”

“กูไม่รู้….กูอาจจะไม่กลับไปแล้ว”ผมกลั้นใจตอบไอ้นภไปครับ……ทำไมใจผมเจ็บขนาดนี้……

“………………..”

“…………………………….”

“วาฬนี่มึงพูดจริงเหรอ…..มึงจะทิ้งกูไปจริงๆเหรอ…..” ไอ้นภถามผมเสียงเศร้า…..เศร้าจนใจผมแทบสลาย…..






ต่อตอนหน้าอะสิ


 :n1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่55 ย้ายออก (12/7/63) UP+++ หน้า15
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 12-07-2020 07:02:52
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่55 ย้ายออก (12/7/63) UP+++ หน้า15
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 12-07-2020 09:50:08
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่55 ย้ายออก (12/7/63) UP+++ หน้า15
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-07-2020 13:10:06
Oh no!! ปวดใจแทนจริง  :ling1: กลับมาต่อนะคะ รอรอ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่55 ย้ายออก (12/7/63) UP+++ หน้า15
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 12-07-2020 21:27:33
 :mew2: :mew2:คิดไปเองตลอดๆ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่55 ย้ายออก (12/7/63) UP+++ หน้า15
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 12-07-2020 21:57:30
ถ้าไงก็เคีร์ยกันไปเลย จะได้ไม่ต้องเหมือนบทละครที่อีกคนเขียนเอาไว้
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่55 ย้ายออก (12/7/63) UP+++ หน้า15
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 12-07-2020 23:37:49
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่55 ย้ายออก (12/7/63) UP+++ หน้า15
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 13-07-2020 13:59:12
 :z3: รอมาต่อครับ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่55 ย้ายออก (12/7/63) UP+++ หน้า15
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 14-07-2020 13:22:07
รอร๊อรอ :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่55 ย้ายออก (12/7/63) UP+++ หน้า15
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 15-07-2020 23:31:38
ซีนที่56 กูไม่ได้รักมึง



“ใจเย็นๆนภ…..กูไม่ได้จะทิ้งมึงไปไหน…..กูแค่จะออกมาอยู่คอนโดของกูเฉยๆ……เดี๋ยวไปมหาวิทยาลัยก็เจอกัน” ผมพูดปลอบใจไอ้นภ….ในขณะที่ผมเองน้ำตาก็ไหลออกมาทั้งสองข้าง

“มันไม่เหมือนกัน……การที่มีมึงอยู่ข้างๆ….กับการที่มึงอยู่ไหนก็ไม่รู้…..ยังไงก็ไม่เหมือนกัน” ไอ้นภตอบผมมาด้วยเสียงสั่นเครือ

“เดี๋ยวมึงก็ชิน……กูแค่ออกมาอยู่ในที่ของกูแค่นั้นเอง…..”ผมพยายามคุมเสียงไม่ให้สั่น…..ผมไม่อยากให้ไอ้นภรู้ว่าผมกำลังร้องไห้อยู่….

“แล้วที่หอนี่มันไม่ใช่ที่ของมึงเหรอ…..กูนึกว่ามึงคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของมึงแล้วซะอีก….บ้านที่มีกูอยู่ข้างๆมึง…..บ้านของกูและมึงไง…..”ไอ้นภพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นกว่าเดิม

“ที่นั่นเป็นบ้านของมึงนภ……”

“วาฬมึงเป็นอะไร…..มึงกลับมาคุยกับกูก่อน…….ถ้ากูทำอะไรผิดกูขอโทษ…..มึงอย่าทำแบบนี้กับกูเลย…..มึงอย่าทิ้งกูเลยนะ….....”

“กูไม่ได้จะทิ้งมึงนะนภ…..กู……กู…….” ผมพูดต่อไปไม่ได้…..น้ำตาผมไหลพรั่งพรูออกมาไม่หยุด…..

“วาฬ…..กูรักมึงนะ…...” ไอ้นภพูดสิ่งที่เมื่อคืนมันพึ่งพูดออกมาอีกครั้ง……..

“กู……กูไม่ได้รักมึงไอ้นภ…..”ผมกลั้นใจพูดเรื่องที่ไม่จริงที่สุดในชีวิตออกไปก่อนที่จะรีบวางสายและปิดโทรศัพท์…….นี่ผมทำอะไรลงไป…….ผมทำร้ายคนที่ผมรักที่สุด……ถึงแม้เขาอาจจะไม่ได้รักผมจริงๆก็เถอะ…..ผมกำลังทำร้ายตัวเองอยู่ใช่ไหม…..ถ้ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง…..ทำไมผมถึงได้เจ็บเจียนตายอยู่แบบนี้…..ผมกำลังทำอะไรอยู่…….ผมไม่รู้อะไรอีกแล้ว….ผมได้แต่ทรุดลงกับพื้นและร้องไห้ออกมาจนแทบจะขาดใจ…….


………………………………………….


หลังจากที่พี่เปรมจัดการเรื่องคอนโดเสร็จเค้าก็กลับมารับผม…….ครั้งนี้เหมือนเค้าจะอยากถามผมอีกรอบว่า ไม่มีของเหรอครับ……แต่พอเห็นหน้าตาที่พึ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนักหน่วงมา เค้าก็เลยไม่ได้ถามอะไรต่อ….. พอถึงที่คอนโดผมก็ตรงไปนอนที่โซฟาในทันที ผมไม่มีแรงจะทำอะไรอีกแล้วครับ สองวันนี้มันช่างเลวร้ายสำหรับผมจริงๆ…..

เมื่อผมรู้ตัวอีกทีก็เป็นเวลากลางคืนแล้วครับ…..ผมคงเผลอหลับไปตั้งแต่ช่วงบ่าย….. จริงสินะผมแทบไม่ได้นอนต่อเนื่องกันมาหลายวัน….ร่างกายของผมคงรับไหวได้เท่านี้……

ส่วนพี่เปรมหลังจากพาผมมาส่งที่ห้องเสร็จ ก็ออกไปซื้อเสื้อผ้าและข้าวของที่คิดว่าจำเป็นเอามาไว้ให้ที่ห้องตอนผมหลับ…..ก่อนที่จะกลับก็ยังอุตส่าห์เตรียมซองเอกสารที่มีเอกสารสิทธิ์ของคอนโดและเขียนกระดาษโน็ตทิ้งไว้ให้ผม ทั้งเรื่องรายละเอียดของห้องที่ผมอยู่ วิธีการใช้งานของเครื่องใช้ต่างๆ รวมถึงคีย์การ์ด……..พี่เปรมนี่ช่างใส่ใจและละเอียดรอบคอบเหมือนเดิมเลย…….เดี๋ยวนะ……นี่กุญแจห้อง….แล้วนี่อะไร….กุญแจรถ!!!.... จะให้ขับไปไหน!!!

หลังจากเดินสำรวจห้องไปเรื่อยๆ ผมก็ต้องตกใจกับอะไรหลายๆอย่างมากขึ้นไปอีกไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้ายี่ห้อที่ผมเคยใส่ประจำถูกนำมาแขวนเรียงไว้เต็มตู้……รองเท้า กระเป๋าถูกนำมาจัดวางครบทุกชั้น…….เครื่องใช้ในห้องน้ำก็เป็นยี่ห้อที่ผมเคยชอบใช้ตอนเรียนอยู่ต่างประเทศ…..แม้แต่ผ้าเช็ดตัวยังถูกปักชื่อย่อของผมเตรียมเอาไว้ให้เสร็จสรรพ……นี่พี่เปรมเป็นทนายหรือstalkerเนี่ย!!......รู้ละเอียดไปมั๊ย!!!

หลังจากที่ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ผมก็เข้าไปที่ห้องครัวเพื่อจะหาของกิน…..นี่ผมไม่ได้กินอะไรเลยมาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วเนี่ย…..วุ่นวายมากซะจนลืม……พอมีเวลาอยู่กับตัวเองถึงได้รู้ว่าหิว…..อ้าว…..เฮ้ย……ทำไมของในตู้เย็นมันเยอะอย่างงี้……นี่กะจะตุนอาหารให้ผมกินสักปีนึงเลยใช่ไหม…….และทำไมมันมีแต่อกไก่สด…….ผมไม่ได้จะกินคลีน!!!…..แล้วที่สำคัญ…….ผมทำอาหารไม่เป็นโว๊ยยยยยยยยยย!!!

แต่ก็นั่นแหละครับ……โวยวายไปพี่เปรมคงไม่ได้ยิน……ผมเลยลงไปหาอะไรกินที่ร้านสะดวกซื้อด้านล่างคอนโด…..ซื้อของที่ผมอยากกินขึ้นมาตุน…..เผื่อวันไหนผมไม่มีแรงจะทำอะไรจะได้อยู่ในห้องได้ไม่อดตาย…….

“วาฬ….วาฬใช่ไหม”เสียงนึงดังขึ้นขณะผมกำลังจะขึ้นลิฟท์

“….พี่ดิน….ทำไมมาอยู่ที่นี่….”ผมตกใจที่หันไปแล้วเจอเข้ากับพี่ดิน

“อ้าว พี่ก็อยู่ที่คอนโดนี้ไง ไปๆกลับๆระหว่างบ้านกับคอนโด” พี่ดินยิ้มให้……นี่มันจะไม่บังเอิญไปใช่มั๊ย

“อ้อครับ”

“ว่าแต่วาฬเถอะ….ทำไมมาอยู่นี่…..มาหาใครเหรอ”พี่ดินถามกลับ

“ผมก็อยู่….เอ่อ…..อยู่ๆก็อยากมาติวหนังสือกับแม้นครับ”ผมแถ…..จริงๆก็บอกเค้าไปตรงๆก็ได้ แต่ไม่รู้ทำไมอีกใจผมยังไม่อยากให้เค้ารู้ว่าผมย้ายมาอยู่ที่นี่ครับ

“แม้นเหรอ…..ทำไมพี่ไม่เคยรู้เลยล่ะว่าเค้าอยู่ที่นี่” พี่ดินทำหน้างง

“อ๋อ มันพึ่งมาเช่าอยู่อะครับ ไว้คุยกันนะครับ มันคงรออยู่” ผมพูดเสร็จก็หันไปจะขึ้นลิฟท์เพื่อรีบหนี…..ขืนคุยนานกว่านี้ความได้แตกเอาแน่ๆ

“เดี๋ยวก่อน” พี่ดินพูดพร้อมกับจับแขนผมไว้

“ครับ” ผมหันไปหาพี่ดินด้วยความเหวอ

“วาฬโอเครึเปล่า พี่เป็นห่วงนะ”

“โอเคครับ ว่าแต่พี่ดินเป็นห่วงวาฬเรื่องอะไร”

“ก็เรื่องคลิปจากกล้องวงจรปิด ที่พี่ให้ดูไง……จากนั้นวาฬก็หายไปเลย พี่เป็นห่วงมากนะ”พี่ดินถามผมด้วยสายตาที่ดูกังวลอย่างมาก

“อ๋อ ไม่เป็นไรแล้วครับ ไม่มีปัญหา ตอนนี้มันไม่ได้สำคัญอะไรแล้ว” ผมฝืนยิ้มให้พี่ดิน

“เหรอ ถ้าอย่างงั้นพี่ก็โล่งใจ วาฬรีบขึ้นไปหาแม้นเถอะ เดี๋ยวเค้ารอ….ไว้เจอกันใหม่นะ” พี่ดินปล่อยมือยอมให้ผมขึ้นห้องไป

“แล้วพี่ดินไม่ขึ้นห้องเหรอครับ”ผมหันไปถามเพราะพี่ดินไม่ได้เดินเข้าลิฟท์มาด้วย

“ไม่ล่ะ เดี๋ยวพี่ไปทำธุระก่อน ฝันดีนะ” พี่ดินยิ้มให้พร้อมโบกมือบ๊ายบาย

“ฝันดีครับ” ผมยิ้มตอบก่อนที่ประตูลิฟท์จะปิดลง…..นี่ผมตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหมครับที่มาซื้อคอนโดที่นี่….เฮ้อ…..


…………………………………………………………….


เมื่อก่อนผมไม่กินอาหารสำเร็จรูปจากร้านสะดวกซื้อเลยนะครับเพราะมีคนทำให้ตลอด……แต่พอมารู้ตัวอีกที ตอนนี้ผมกินอาหารพวกนี้เป็นประจำซะแล้ว……แถมยังชอบอีกต่างหาก……คงเพราะอยู่กับไอ้นภนี่แหละครับ…..ปกติไอ้นภมันยุ่งมากเลยต้องกินอะไรที่ง่ายเข้าว่า ไม่อาหารกองก็อาหารสำเร็จรูป……ทำเอาผมติดนิสัยมันมาด้วย….กินง่ายอยู่ง่ายขึ้นเยอะ…..

จริงๆถ้าตอนนี้ผมอยู่ที่หอ…..ไอ้นภคงวิ่งมาแย่งกินหมูทอดที่มีอยู่ชิ้นเดียวในกล่องของผมแล้ว…..นี่ดีนะ ที่ย้ายมาอยู่คนเดียว ไม่มีคนคอยแย่งกิน…….มีความสุขจะตาย…….แล้วน้ำตาผมจะไหลทำไม……วาฬ….มึงต้องยิ้มสิ…..ไม่มีคนแย่งก็ดีแล้วนี่……มึงจะได้กินหมูชิ้นนี้อย่างมีความสุขไง…..

หลังจากผมทานข้าวหมด……ผมก็พึ่งมารู้ตัวว่า……ผมซื้อของที่ผมชอบมาเพี่ยงอย่างเดียว…..และผมก็กินมันหมดไปแล้ว……ที่เหลือมันเป็นของชอบของไอ้นภทั้งหมดเลย……ผมซื้อของพวกนี้มาทำไม…..ผมไม่ได้อยู่กับไอ้นภแล้วนะ…….ผมต้องจำให้ได้สิ…..ว่าผมจะไม่มีมันแล้ว………

หลังจากที่ผมทานเสร็จ ผมก็มานั่งที่โซฟาตัวเดิม…..มองออกไปจากนอกหน้าต่าง…..มองทิวทัศน์ของกรุงเทพในยามค่ำคืน…….มองสิ่งต่างๆไปเรื่อยๆ พร้อมกับคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต…….มันหนักเกินไปสำหรับคนอายุเท่าผมไหมนะ……ผมเคยบอกกับตัวเองว่าผมทำเต็มที่แล้วแต่ตอนนี้ทำไมผมกลับรู้สึกว่าผมอาจจะคิดผิด…..หรือจริงๆผมแค่อ่อนแอเกินไปเอง………เดี๋ยวนะ….นั่นมัน……หอไอ้นภ….ผมสามารถมองเห็นห้องเดิมของผมกับห้องไอ้นภได้จากตรงนี้!!!


…………………………………………………………


“แม้นเหรอ อยู่บ้านใช่ไหมครับ เดี๋ยวพี่ดินแวะไปฝากหนังสือให้วาฬหน่อยนะ……แม้นอย่าบอกวาฬล่ะว่าพี่ฝากมา เดี๋ยววาฬจะเกรงใจ โอเคครับ เดี๋ยวเจอกัน” พี่ดินวางสายแม้นพร้อมกับมองขึ้นไปยังห้องของวาฬ…….

“พี่จะทำทุกอย่างเพื่อวาฬนะ” พี่ดินพูดกับตนเองด้วยแววตาที่ยากจะอธิบายว่ากำลังคิดอะไร


…………………………………………………………



ต่อตอนหน้าอะจิ
 :n1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่56 กูไม่ได้รักมึง(16/7/63)หน้า15NEW
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 16-07-2020 16:05:22
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่56 กูไม่ได้รักมึง(16/7/63)หน้า15NEW
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 16-07-2020 16:37:02
 :heaven :mew1:
พูดไม่ออก สงสารวาฬ รอตอนต่อไป  :katai5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่56 กูไม่ได้รักมึง(16/7/63)หน้า15NEW
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 16-07-2020 19:54:54
 :pig4: :pig4: :pig4:

อิพี่ดินนี่ยังไงฟระ?  รู้ความเป็นไปของวาฬหมดทุกสิ่งอย่างเลย
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่56 กูไม่ได้รักมึง(16/7/63)หน้า15NEW
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 16-07-2020 22:03:06
งงไปอีก
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่56 กูไม่ได้รักมึง(16/7/63)หน้า15NEW
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 17-07-2020 00:06:18
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่56 กูไม่ได้รักมึง(16/7/63)หน้า15NEW
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 17-07-2020 20:42:47
 :ruready :ruready
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่56 กูไม่ได้รักมึง(16/7/63)หน้า15NEW
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 18-07-2020 15:06:47
ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน



ตอนที่พี่เปรมจัดการเรื่องคอนโดให้ ผมไม่ได้สนใจเลยว่ามันจะอยู่ตรงไหน ขอแค่ให้ได้ออกมาจากหอไอ้นภให้เร็วที่สุดเท่านั้น…..แต่ตอนนี้ผมพึ่งรู้ว่ามันไม่ได้ไกลจากหอไอ้นภนัก…..ผมสามารถเห็นห้องเดิมของผมกับห้องไอ้นภได้จากที่ไกลๆ……ก็ดีครับ…..อย่างน้อยถ้าผมคิดถึงมันมากๆ…..ผมจะได้มายืนมองดูหอมันจากตรงนี้….


…………………………………………………………..


จนถึงเวลาเช้า เมื่อผมตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่ผมอยากจะทำก็คือการเปิดดูข้อความที่ปกติไอ้นภมักจะส่งมาทิ้งไว้ให้……. แต่สำหรับวันนี้ผมไม่แน่ใจว่าผมพร้อมที่จะรับรู้สิ่งที่กำลังรอผมอยู่รึเปล่า……ผมจะใจแข็งพอที่จะเดินออกมาจากชีวิตไอ้นภเหมือนที่ผมทำไปเมื่อวานได้ไหม…..

แต่เมื่อผมเปิดมือถือขึ้นมา…..ทุกอย่างกลับผิดคาดครับ……ไอ้นภไม่ได้โทรหาผมเลย……ไม่มีแม้แต่ข้อความใดๆที่ส่งมาหาผม…….นี่มันจบแล้วจริงๆสินะ…….ไอ้นภมันคงไม่ได้ต้องการผมอีกแล้ว……ผมให้ค่าตัวเองมากเกินไปใช่ไหมครับ…..จริงๆผมคงไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับมันเลย……

แต่ทั้งหมดที่เกิดขึ้น…..มันก็เป็นสิ่งที่ผมต้องการแล้วไม่ใช่เหรอ……จะมาอาลัยอาวรณ์อะไรกันอีก…..วาฬ……มึงต้องเดินหน้าต่อไป…….แบบนี้มันดีที่สุดแล้ว…..มีชีวิตของมึงซะ…….

++++ปิ๊งป่อง++++

อยู่ๆเสียงกริ่งหน้าประตูก็ดัง…..ฉุดผมออกจากภวังค์ให้กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง……ใครนะมาแต่เช้า….แต่ก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่เปรมนั่นแหละครับ…..เพราะตอนนี้มีเค้าแค่คนเดียวที่รู้ว่าผมอยู่ที่นี่…..

“อรุณสวัสดิ์ครับ” เสียงของผู้ชายที่มากดกริ่งทักขึ้น……

“พี่ดิน…..มาได้ยังไง”ผมตกใจกับภาพที่เห็นเมื่อเปิดประตูออกมา……ทำไมเค้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้….

“เมื่อเช้าพี่ออกไปวิ่งมา ขากลับผ่านร้านโจ๊กเจ้าดังก็เลยซื้อมาฝาก”พี่ดินยิ้มให้พร้อมกับชูถุงโจ๊กในมือขึ้นมาให้ดู

“เอ่อ….คือ…เอ่อ…” ผมงงจนไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

“แหม….ใจคอจะปล่อยให้พี่ยืนถือถุงโจ๊กอยู่หน้าประตูแบบนี้เหรอครับ…..ไม่เชิญเข้าไปนั่งข้างในซักหน่อยเหรอ”พี่ดินยิ้มขำ

“อ้อ….ขอบคุณครับสำหรับโจ๊ก…..พี่ดินเข้ามาก่อนสิครับ” ผมเชิญพี่ดินเข้ามาในห้อง

“โอ้โห…..ห้องสวยมากเลยวาฬ…..นี่คือห้องที่ใหญ่ที่สุดของคอนโดนี้เลยนะ”พี่ดินวางถุงโจ๊กลงบนโต๊ะแล้วเดินสำรวจห้อง

“….ขอบคุณครับ….แต่จริงๆวาฬไม่ได้เลือกเองหรอกครับ…..พอดีคนของที่บ้านเตรียมไว้ให้”

“นั่นไง!! สารภาพออกมาแล้วว่านี่คือห้องวาฬ ไม่ใช่ห้องแม้น!!” พี่ดินรีบหันมาทำหน้าแบบผู้ชนะ…..อิ๊บหาย!!…..หลุดปากออกไปได้ยังไง…..ไม่มีสกิลการโกหกเลยกู……

“ห้องวาฬเองแหละ ขอโทษนะครับที่ต้องโกหกไป พอดีกระทันหันไปหน่อยเลยยังไม่รู้จะอธิบายยังไงดี” ผมพยายามแก้ตัว

“โอเค ให้อภัย……พี่จะไม่ถามละกันว่าทำไม…. แต่มีข้อแม้ว่าวาฬต้องให้พี่มานั่งเล่นบ่อยๆนะ” พี่ดินตอบ

“เอ่อ….คือ…..”

“ทำไม….ยังกลัวพี่อยู่เหรอ” พี่ดินถามด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม….แต่สังเกตได้ว่าแววตาสลดลงอย่างชัดเจน

“เปล่าครับๆ ไม่ได้กลัว….วาฬแค่ยังไม่ชินกับห้องนี้เหมือนกัน….ไว้พี่ดินว่างก็มานะ” ผมรีบแก้ตัว

“สัญญาแล้วนะ ของคุณครับ” พี่ดินตอบพร้อมกับแววตาสดใสขึ้นมาอีกครั้ง….นี่ผมพลาดแล้วใช่ไหมครับ….

หลังจากที่ผมแกะโจ๊กออกมาใส่จานแล้วเอาไปนั่งทานกับพี่ดินที่โต๊ะอาหาร…..พี่ดินก็ชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อยๆโดยไม่ถามถึงสาเหตุในการย้ายมาแม้แต่น้อย….ซึ่งก็ทำให้ผมผ่อนคลายลงไปมาก……ที่ไม่ต้องมานั่งตอบคำถามอะไรให้อึดอัดหรือเกิดความลำบากใจ….

“เอ่อ…ว่าแต่ทำไมพี่ดินขึ้นมาถูกได้ยังไง….แล้วทำไมรู้ว่านี่ห้องวาฬ…..” ผมถามเพราะพึ่งนึกขึ้นมาได้

“อ๋อ ก็ไม่ยากอะไรนะ พี่แค่ไปบอกนิติคอนโดว่า พี่เป็นพี่เป็นพี่รหัสของคนที่พึ่งย้ายเข้ามาชื่อวาฬ….กำลังจะไปหาน้องแต่ดันลืมเลขห้อง…….พี่นิติเค้ารู้จักพี่ดีเพราะอยู่มานานเค้าเลยบอกมา…..” พี่ดินอธิบายให้ผมหายสงสัย

“อย่างงี้นี่เอง……พี่ดินนี่ก็สืบเก่งใช่เล่นนะ”

“แน่นอนสิ…..ถ้าพี่อยากรู้อะไรก็ต้องได้รู้…..” พี่ดินยิ้มให้……ดูน่ากลัวยังไงชอบกล…..


++++ปิ๊งป่อง++++


“คุณวาฬ ตื่นรึยัง…….” พี่เปรมกดกริ่งเสร็จก็ไขกุญแจเข้าห้องมาเลย…..ผมยังเดินไปไม่ถึงประตู

“…….พี่เปรมซื้ออกไก่ย่างมาให้ อ้าว มีแขกมาแต่เช้าเลย…..”พี่เปรมยื่นอกไก่ย่างมาให้

“นี่พี่ดินพี่ครับ พี่รหัสของวาฬ” ผมแนะนำพี่ดินให้รู้จักพี่เปรมรู้จัก

“สวัสดีครับ คุณลุง”พี่ดินยกมือไหว้……พี่เปรมสะดุ้งที่ถูกเรียกว่าลุง….ซึ่งผมเองก็ต้องกลั้นขำเอาไว้….

“เอ่อ…..สวัสดีครับ…...’พี่’เปรมยินดีที่ได้รู้จักนะครับ….’พี่’เปรมซื้ออกไก่ย่างมาด้วย…..’พี่’เปรมไม่รู้ว่าชอบทานกันไหม แต่’พี่’เปรมว่าเจ้านี้ดี…..” พี่เปรมรับไหว้พร้อมกับย้ำคำว่าพี่ซ้ำๆแบบเน้นเสียงให้ชัดเจน

“อ้อ….ครับ….ชอบครับ….พี่เปรม” พี่ดินเหมือนจะรู้ตัวเลยรีบเรียกพี่พร้อมยิ้มแหยๆ

“พี่เปรมเคยเป็นทนายให้คุณแม่ของวาฬ ตอนนี้เลยมาดูแลวาฬต่อครับ…..พี่เปรมเหมือนเป็นคนในครอบครัวของวาฬอีกคน”ผมอธิบายให้พี่ดินฟัง พร้อมกับหันไปยิ้มให้พี่เปรม ซึ่งพี่เปรมก็ดูดีใจที่ผมแนะนำไปแบบนั้น….

“ว่าแต่ทำไมน้องดินมาที่นี่แต่เช้าเลยล่ะครับ” พี่เปรมหันไปถามพี่ดิน

“พอดีไปวิ่งมาครับ เลยซื้อโจ๊กมาฝากวาฬ” พี่ดินตอบ

“อ๋อครับ ว่าแต่น้องดินไปวิ่งไกลจังนะครับ สวนสาธารณะแถวนี้ก็มีแต่กลับไปวิ่งที่อื่น…...”

“อะไรนะครับ”พี่ดินถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

“น้องดินไปวิ่งแถวหมอชิตมาไม่ใช่เหรอครับ…..เพราะโจ๊กร้านที่ซื้อมาเนี่ยมันอยู่แถวนั้น พี่เปรมเคยไปซื้อมาทานบ่อย” พี่เปรมหยิบถุงโจ๊กขึ้นมา……. หมอชิต???.....มันไกลจากคอนโดผมมากจริงๆครับไม่น่าจะเรียกว่าแวะซื้อได้เลย….

“อ๋อ….คือ….มันมีสาขาอยู่แถวนี้มั้งครับ” พี่ดินตอบ

“ไม่น่าจะเป็นไปได้นะครับ…..พี่เปรมรู้จักแถวนี้ดี ที่สำคัญร้านนี้ยังไม่มีสาขาครับ” พี่เปรมวางถุงโจ๊กลง พร้อมกับหันไปยิ้มให้พี่ดินด้วยสายตาเย็นยะเยือก

“…………………….แปลกจังเลยนะครับ” พี่ดินเงียบไปนิดนึงก่อนจะยิ้มตอบกลับไป

“นั่นสิครับ แปลกจังเลย”พี่เปรมยิ้มตอบ

นี่มันอะไรกันอีกครับ…..นี่มันฉากในละครสืบสวนสอบสวนรึยังไงกัน…..โอย…..เอาความสงบสุขของผมคืนมาเถอะ…..จะบ้าแล้วววววววววววว


ครืด……ครืดดดดดด……


ระหว่างที่พี่เปรมกำลังสอบสวนพี่ดินอย่างเมามันอยู่นั้น จู่ๆก็มีคนโทรเข้ามา……ป้าสมทรง!!!......ป้าคงโทรมาเพราะเรื่องไอ้นภแน่ๆ…….ผมยังไม่อยากรับสายเลยครับ.….…ผมไม่รู้จะบอกป้ายังไงว่าทำไมผมถึงหนีมา…..…ใจนึงก็อยากกดวาง……แต่อีกใจก็คิดว่าผมจะหนีต่อไปเรื่อยๆแบบนี้ไม่ได้…..ยังไงก็ต้องเผชิญหน้ากับความจริงเข้าสักวัน……ผมเลยตัดสินใจรับสาย

“สวัสดีครับป้า”

“วาฬ…..วาฬอยู่ไหนลูก” ป้าสมทรงถามด้วยเสียงตกใจ

“อยู่ที่คอนโดใหม่ครับ”

“วาฬนั่งลงก่อนลูก” ป้าสมทรงบอก……นั่ง??.......ทำไมต้องนั่งล่ะ……

“ตอนนี้นั่งลงแล้วครับ” ผมตอบพร้อมกับเดินไปนั่งที่โซฟา

“วาฬฟังป้าดีๆนะลูก……นภ……นภถูกรถชน…….”ป้าสมทรงพูดเสียงสั่น


ไอ้นภ!!!!



อ่านตอนหน้าอะสิ
 :n1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 18-07-2020 16:56:33
 :hao7: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 18-07-2020 19:26:09
 :pig4: :pig4: :pig4:


อ้าววววว   ป้าสมทรงแกมีตาทิพย์เหรอเนี่ย?

อ่อ...นี่สินะ  สาเหตุที่ไม่มีข้อความหรือมิสคอลเลย
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 18-07-2020 20:38:15
 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 18-07-2020 20:42:35
ป้าสมทรงรู้ได้ไงว่าวาฬยืนอยู่
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 18-07-2020 20:56:09
 :mew5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 19-07-2020 15:15:26
 :sad4:  ค้างเลย รอนะคะ  :katai4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 19-07-2020 18:05:02
อะไรอี๊ก :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-07-2020 20:10:09
เอ๊ะ พี่เปรม กับพี่ดิน  หรือว่าเขาจะคู่กันนะ  :hao6:
แต่ดราม่ามาอีกเหรอ สงสารวาฬ  :mew6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 19-07-2020 21:37:51
ขอบคุณทุกท่านสำหรับการติดตามนะครับ จะรีบมาต่อพรุ่งนี้ครับ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-07-2020 23:00:20
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 20-07-2020 17:19:54
 :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่57 พี่เปรมVSพี่ดิน(18/7/63)หน้า15up
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 20-07-2020 23:48:44
ซีนที่58 ไอซียู



“วาฬฟังป้าดีๆนะลูก……นภ……นภถูกรถชน…….”

ผมตกใจมากครับกับสิ่งที่ได้ยิน…..รู้สึกเย็นวาบไปตั้งแต่หัวจนถึงปลายเท้า…..มือสั่นใจสั่น…..หนาวไปทั้งตัว……นี่ผมได้ยินถูกใช่ไหม……เหตุการณ์ที่ผมไม่อยากเจอที่สุดในชีวิตกำลังเกิดขึ้นกับคนที่ผมรักอีกเป็นครั้งที่3……..แม่และบีได้จากผมไปแล้วเพราะเหตุการณ์รถชน…….ครั้งนี้มันจะเกิดขึ้นกับไอ้นภงั้นเหรอ…….

“วาฬ!!...วาฬ!!…..วาฬยังฟังป้าอยู่รึเปล่า…..วาฬ!!” ป้าสมทรงร้องเรียกผม

“ครับ….ครับป้า!!....นภ…..นภเป็นยังไงบ้าง!!....นภอยู่ที่ไหน!!” ผมรีบถามเสียงดังหลังจากที่ได้สติ……พี่ดินกับพี่เปรมคงได้ยินเลยรีบวิ่งมาดู…..

“นภยังอยู่ในห้องไอซียูอยู่เลยลูก…..หมอกำลังดูอาการให้อยู่”

“ไอซียู!!! นภเป็นอะไรมากไหมครับป้า!!”

“ป้าไม่รู้เลย…..ล่าสุดเห็นว่ายังไม่ได้สติ…….วาฬมาหาป้าที่รพก่อนดีไหม…..รพXXXจ๊ะวาฬ…..”ป้าสมทรงบอกผมเสียงสั่น

“ได้ครับป้า….ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้…..รอผมก่อนนะครับ!!!”

เมื่อพูดเสร็จผมก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทันทีโดยไม่ได้บอกอะไรกับใครเลย….พี่เปรมต้องรีบตามออกไปดึงตัวผมไว้ที่หน้าลิฟท์ พร้อมกับบอกให้ผมตั้งสติดีๆก่อน…..แล้วค่อยๆเล่าให้เค้าฟัง…..จากนั้นพี่เปรมเลยอาสาจะขับรถพาผมไปที่โรงพยาบาล


……………………………………….


ตลอดทางที่ไปโรงพยาบาลผมร้องไห้ไม่หยุด….ตัวสั่นเทา….ได้แต่ภาวนาขออย่าให้ไอ้นภเป็นอะไรไปเลย….ผมรับความสูญเสียอีกไม่ไหวแล้วจริงๆ……พี่เปรมต้องชำเลืองมองผมเป็นระยะขณะขับรถ……ส่วนพี่ดินที่ตามมาด้วยนั่งนิ่งอยู่ด้านหลังคนขับไม่พูดอะไรเลย…..

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลผมรีบตรงไปยังหน้าห้องไอซียูทันที……ผมเห็นป้าสมทรงนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวที่เก้าอี้ด้านข้างประตู

“ป้าครับ….นภเป็นยังไงบ้าง….” ผมรีบโผเข้าไปกอดป้าสมทรง

“วาฬ…..นภยังไม่ฟื้นเลยลูก…..หมอบอกว่านภได้รับบาดเจ็บทางศีรษะ….” ป้าสมทรงตอบน้ำตาริน

“นภต้องปลอดภัยครับป้า……” ผมพยายามปลอบป้าสมทรง….จริงๆผมคงกำลังปลอบตัวเองไปด้วย…

“ใช่…นภต้องปลอดภัยลูก….ต้องปลอดภัย…..” ป้าสมทรงตอบพร้อมกับร้องไห้หนักกว่าเดิม

“…..ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้น ป้าพอจะรู้ไหมครับ….” ผมถามป้าสมทรงต่อ

“เจ้าหน้าที่เล่าให้ป้าฟังว่ามีคนโทรไปแจ้งว่ามีคนถูกรถชนตอนหกโมงเช้า คนที่เห็นเหตุการณ์เล่าว่านภวิ่งไปช่วยเด็กคนนึงไม่ให้ถูกรถชน…..เด็กรอดมาได้……แต่นภกลับถูกชนซะเอง…..แล้วรถคันนั้นก็ขับหนีไป…..คนแถวนั้นเลยเรียกกู้ภัยให้”   

“แล้วทำไมถึงพามาโรงพยาบาลแถวนี้ล่ะครับ ไม่ไปโรงพยาบาลใกล้ๆหอ” ผมถามต่อเพราะโรงพยาบาลนี้มันไกลจากหอไอ้นภมาก

“เหตุมันเกิดที่หน้าสถานีขนส่งหมอชิตจ๊ะวาฬ……เค้าเลยพามาส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด…..ป้าก็ไม่รู้ว่าทำไมนภถึงไปอยู่แถวนั้นตั้งแต่หกโมงเช้า…..” ป้าสมทรงเล่าต่อ

มันต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่นอนครับ…….ปกติไอ้นภไม่น่าจะออกไปที่สถานีขนส่งตั้งแต่รุ่งสางแบบนี้……จะว่ามาตามหาผมก็ไม่น่าจะใช่…..เพราะมันก็รู้ว่าผมคงไม่ได้ออกไปต่างจังหวัด…..และถ้าอยากหาตัวผมจริงๆมันคงต้องโทรมาหาผมตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่นี่มันก็ไม่ได้โทรหรือส่งข้อความอะไรมาหาผมเลยสักครั้งเดียว…..แปลกมากจริงๆ…..

“ว่าแต่…..ป้าสมทรงทราบได้ยังไงครับว่านภถูกส่งมาอยู่ที่นี่…..มือถือของนภล็อคแน่นหนาอย่างกับอะไรดี……ไม่น่าจะโทรหาป้าจากเครื่องของมันได้…..”ผมถามต่อด้วยความสงสัย

“ในกระเป๋าสตางค์มีนามบัตรของป้าอยู่จ๊ะ เขียนเอาไว้ว่าถ้าใครเก็บได้ให้ติดต่อป้า…..ส่วนมือถือของนภตอนนี้หายไป…..สงสัยจะกระเด็นไปที่ไหนแน่ๆตอนที่ถูกชน…….” ป้าสมทรงตอบ

“เอ่อ…..ไม่ทราบว่าใครเป็นญาติของคุณนภศูลครับ” คุณหมอที่ออกมาจากห้องไอซียูเดินเข้ามาถามพวกผม

“ดิฉันค่ะ….ดิฉันเป็นพ่อของนภศูลค่ะ” ป้าสมทรงรีบลุกพรวดเข้าไปหาคุณหมอ

“เอ่อ….พ่อเหรอครับ”คุณหมอทวนคำตอบ

“อุ่ย…..เป็นผู้จัดการค่ะ ดูแลนภศูลเหมือนเป็นพ่อเป็นแม่ดูแลลูกค่ะ” ป้าสมทรงรีบแก้แทบไม่ทัน

“อ้อครับ คืออย่างงี้นะครับ ข่าวดีคือ ตอนนี้คุณนภศูลพ้นขีดอันตรายแล้ว อวัยวะภายในยังปลอดภัยดีไม่มีกระดูกหัก ใบหน้าไม่มีแผลใดๆ มีแค่รอยถลอกตามแขนและลำตัว…..” คุณหมอเล่าอาการให้ฟัง……ป้าสมทรงกับผมโล่งใจขึ้นเป็นกอง

“……..แต่ปัญหาคือ คุณนภศูลได้รับบาดเจ็บทางศีรษะครับ คิดว่าตอนเกิดอุบัติเหตุหัวคงกระแทกกับพื้นถนน…..ศีรษะแตกต้องเย็บไป15เข็ม….และถึงแม้ว่าผลจากการสแกนสมองจะไม่พบความผิดปกติใดๆ ไม่มีเลือดคั่งที่เยื่อหุ้มสมอง……แต่ก็ยังได้รับการกระทบกระเทือนอยู่ดี…..ทำให้คนไข้ยังไม่รู้สึกตัว…..สิ่งที่เราทำได้ตอนนี้คือเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิดต่อไป….โดยเฉพาะ72ชั่วโมงแรกนี้นะครับ…..”
“จะไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมคะคุณหมอ”

“ตามความเห็นของหมอ หมอคิดว่าน่าจะดีขึ้นในไม่ช้าครับ…..แล้วถ้ายังไงหมอจะมาอัพเดทความคืบหน้าให้ญาติฟังอีกเป็นระยะนะครับ” คุณหมอสรุปอาการที่เหลือ……..

“ขอบคุณค่ะ/ครับ” ผมกับป้าสมทรงไหว้ขอบคุณคุณหมอ ก่อนที่คุณหมอจะเดินกลับเข้าห้องไอซียูไป

“ก็ยังดีนะ ที่บาดเจ็บเท่านี้ ดีกว่าเป็นอะไรไปมากกว่านี้”ป้าสมทรงพูดขึ้นมาก่อนที่จะเดินกลับไปที่เก้าอี้ตัวเดิม

“นั่นสิครับ…..ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาให้นภฟื้นขึ้นมาเร็วๆ” ผมเดินกลับไปนั่งลงข้างๆป้าสมทรง….พร้อมกับจับมือของป้าเอาไว้

“เพื่อนคุณวาฬเป็นยังไงบ้างครับ” พี่เปรมเดินเข้ามาถาม

“ยังไม่รู้สึกตัวเลยครับ คุณหมอต้องดูอาการใกล้ชิดก่อน” ผมตอบ

“ใครคะลูก” ป้าสมทรงกระซิบถาม

“อ้อ คนนี้คือพี่เปรมครับ ทนายของคุณแม่ ตอนนี้ดูแลผมอยู่”ผมแนะนำพี่เปรมให้ป้าสมทรงรู้จัก

“ส่วนทางนี้ป้าสมทรงครับ….ญาติผู้ใหญ่คนเดียวของนภศูล”ผมแนะนำป้าสมทรงให้พี่เปรม

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีครับ” ทั้งสองคนสวัสดีทักทายกัน

“ว่าแต่พี่ดินไปไหนแล้วครับ” ผมถามพี่เปรม

“กลับไปก่อนแล้วล่ะ เห็นว่าต้องไปทำธุระอะไรสักอย่าง” พี่เปรมตอบ…….พี่ดินทำตัวแปลกมากครับ……ทำไมรีบกลับไปขนาดนี้

“วาฬ!! ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ” เสียงคนที่คุ้นเคยดังมาจากทางด้านหลังของพี่เปรม

“พี่ชาร์ค!!…..ทำไมมาอยู่ที่นี่ครับ”

“พี่มีเคสต้องมาผ่าตัดด่วนวันนี้”พี่ชาร์คตอบ…..ใช่สินะพี่ชาร์คเป็นหมอนี่นา……แถมจริงๆยังเป็นหมอกระดูกชื่อดังอีกต่างหาก……ถ้าไม่ต้องมาดูแลบริษัทของพ่อผม……ป่านนี้คงกำลังมีความสุขกับการทำงานเป็นหมอเต็มตัวอย่างเดียวแน่ๆ……..

“สวัสดีค่ะคุณหมอชาร์ค” ป้าสมทรงลงไปไหว้ย่ออีกแล้ว

“อ้าว สวัสดีครับป้าสมทรง ”

“สวัสดีครับ……คุณหมอชาร์ค……” พี่เปรมหันไปทักพี่ชาร์ค

.”……..เปรม!!......” พี่ชาร์คอุทานชื่อพี่เปรมออกมาด้วยความตกใจมากกว่าที่เจอผมอีก

แล้วพี่ชาร์คกับพี่เปรมก็ตกอยู่ในภวังค์ยืนจ้องตากันแบบที่เหมือนโลกนี้มีแค่เค้าสองคน…..นี่เค้ารู้จักกันมาก่อนเหรอ……ทำไมบรรยากาศมันน่าสงสัยแบบนี้!!




ต่อตอนหน้าอะจิ

 :กอด1:


หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่58 ไอซียู (21/7/63)หน้า16 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-07-2020 10:20:09
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่58 ไอซียู (21/7/63)หน้า16 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 21-07-2020 11:54:53
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่58 ไอซียู (21/7/63)หน้า16 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 21-07-2020 17:59:26
 :mew2: :mew2:      ขอให้นภอย่าเป็นอะไรนะ
  :hao5:   หรือว่าพี่เปรมกับหมอชาร์คจะ....มาก่อนนะ แอบจิ้นตั้งแต่ตอนที่แล้วนึกว่าพี่เปรมจะเป็นคู่ต่อไปกับพี่ดินซะอีก  :hao6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่58 ไอซียู (21/7/63)หน้า16 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 21-07-2020 22:08:26
 :pig4: :pig4: :pig4:

อิพี่ดิน  แกมีพิรุธ

โจ๊กที่แกเอมาให้วาฬ  แกชิงมาจากไอ่นภ หรือเปล่า?

หรือแกเป็นคนขับรถชนไอ่นภแล้วหนี   แกถึงได้ซื้อโจ๊กจากหมอชิตมาได้  แต่มาอ้างแถว่าไปวิ่งมา (ซะไกลเลยตามที่พี่เปรมตั้งข้อสงสัย)
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่58 ไอซียู (21/7/63)หน้า16 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-07-2020 14:16:43
 :sad4: :o12: หวังว่านภจะไม่ความจำเสื่อมนะ สงสารวาฬ  :ling3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่58 ไอซียู (21/7/63)หน้า16 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 22-07-2020 21:24:36
 :o12: :mew2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่58 ไอซียู (21/7/63)หน้า16 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 23-07-2020 13:32:12
 :a5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่58 ไอซียู (21/7/63)หน้า16 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 24-07-2020 08:39:14
 :o12: :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่58 ไอซียู (21/7/63)หน้า16 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 24-07-2020 17:36:06
ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ



หลังจากที่พี่เปรมและพี่ชาร์คหลุดออกจากภวังค์……พี่ชาร์คก็ขอตัวไปผ่าตัดก่อน ส่วนพี่เปรมก็ขอตัวไปสถานีตำรวจตามคำขอร้องของป้าสมทรง เพื่อจะไปติดตามคดีชนแล้วหนีที่เกิดขึ้นกับไอ้นภ….รวมถึงจะไปหาข้อมูลของกล้องวงจรปิดที่อาจจะบันทึกเหตุการณ์เมื่อเช้าไว้ได้   

ป้าสมทรงที่ปกติแข็งแกร่งกับทุกเรื่อง…..วันนี้เหมือนกลายเป็นคนละคน…..ป้าเค้าดูกังวลอย่างมากและจิตตกอย่างรุนแรง….ไม่สามารถจัดการอะไรได้เลยผิดไปจากทุกที……เหมือนคนที่เป็นพ่อแม่จริงๆกำลังเป็นห่วงลูกของตน…..ผมล่ะดีใจแทนไอ้นภจริงๆครับที่มีคนดีๆอย่างป้าสมทรงคอยดูแลและอยู่เคียงข้างมาตลอด

ผมกับป้าสมทรงนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องไอซียูจนเย็น ไอ้นภก็ยังไม่มีวี่แววจะฟื้น ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมกับป้าสมทรงร้อนใจกันอย่างมาก…..ป้าสมทรงลุกขึ้นเดินวนไปวนมาแล้วก็นั่งลงแล้วก็ลุกขึ้น ซ้ำไปซ้ำมาจนผมเวียนหัว……สิ่งที่ผมทำได้ก็คือคอยปลอบป้าสมทรงเป็นระยะ…..ทั้งๆที่ผมเองก็จิตตกพอกัน….

“วาฬ…..ป้ารู้สึกเหมือนจะหน้ามืด” ป้าสมทรงบอกกับผม…..ก็แน่สิครับ….ลุกๆนั่งๆเป็นร้อยรอบแล้ว

“ป้านั่งพักก่อนนะครับอย่าเพิ่งเดินไปมาเยอะ” ผมปลอบ

“นั่นสิ…….ป้าคงเริ่มน้ำตาลต่ำแล้ว…..ไม่ได้ทานอะไรกันเลยตั้งแต่เช้า” ป้าสมทรงวิเคราะห์ตนเอง….จริงด้วย…….ผมสองคนไม่ได้กินไม่ได้ดื่มอะไรกันทั้งวันเลยนี่นา

“เดี๋ยววาฬไปซื้ออะไรมาให้ป้าทานดีกว่านะครับจะได้มีแรง”

“ขอบใจมากลูก…..วาฬเองก็หาอะไรทานด้วยนะ อย่ามัวแต่ห่วงป้า”

“ได้ครับ…..เดี๋ยววาฬมานะครับ”

“จ๊ะ”


……………………………………….


หลังจากที่ผมซื้อแซนวิชกับน้ำที่ร้านค้าชั้นล่างของรพเสร็จแล้ว ผมก็รีบขึ้นไปหาป้าสมทรงทันที…….ผมกลัวป้าแกจะเป็นลมไปจริงๆซะก่อน…..แต่ยังไม่ทันที่จะถึงหน้าห้องไอซียู ผมก็เจอกับพี่เปรมที่หน้าลิฟท์พอดี


“พี่เปรมเป็นยังไงบ้างครับ ได้ความคืบหน้ายังไงบ้าง”ผมรีบถาม

“พี่แจ้งความเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ทางคุณตำรวจกำลังประสานขอภาพจากกล้องวงจรปิดที่อยู่ในบริเวณนั้นทั้งหมดให้อยู่ครับ……คิดว่าคงได้ความคืบหน้าเร็วๆนี้……เพราะเรื่องนี้คงกลายเป็นคดีใหญ่เพราะคนทั้งประเทศคงให้ความสนใจเป็นอย่างมาก……นี่ดีนะที่เรื่องยังไม่ไปถึงหูนักข่าว…..ไม่งั้นคงปั่นป่วนไปทั้งโซเชี่ยลแน่ครับ” พี่เปรมเล่าให้ฟัง…..ซึ่งผมก็ว่าจริงดังเค้าว่า…..

“แล้วเด็กคนที่นภช่วยไว้เป็นยังไงบ้างครับ” ผมถามพี่เปรม

“ตอนนี้ยังไม่รู้เลยครับว่าเด็กคนนั้นคือใคร และตอนนี้อยู่ที่ไหน…..พี่ไปที่เกิดเหตุมา…..เห็นคนแถวนั้นบอกว่าหลังคุณนภโดนชน เด็กคนนั้นก็ตกใจมากวิ่งหนีไปเลย…..มีบางคนบอกว่าเคยเห็นเด็กคนนี้อยู่แถวนั้นบ่อยๆแต่ไม่รู้ว่าชื่ออะไร…..พี่ไปคอยตามอยู่พักนึงก็ไม่เจอ…..”พี่เปรมเล่าต่อ

“โห พี่เปรมไปที่เกิดเหตุมาเลยเหรอครับ”

“ใช่ครับ ไปมาเผื่อจะได้เบาะแสมากขึ้น”

“ว่าแต่……..”ผมยังพูดไม่ทันจบอยู่ๆก็มีคนวิ่งพรวดเข้ามาหาผม……..พี่ก้อยนักข่าว!!!!

“น้องมัจฉ์คะๆ พี่ได้ข่าวว่านภศูลโดนรถชนจริงรึเปล่าคะ” พี่ก้อยยื่นมือถือถ่ายผมทันที

“เอ่อ…..คือ…....”ผมช็อคทำอะไรไม่ถูก ได้แต่รีบไหว้พี่นักข่าวแล้วก็เงยขึ้นมาใบ้เบื้อ…..ว่าแต่พวกเค้ารู้กันได้ยังไงเนี่ย….

“สวัสดีครับ ผมเปรมนะครับ เป็นทีมดูแลน้องมัจฉ์กับน้องนภศูล……ตอนนี้ป้าสมทรงกำลังอยู่ด้านบน น้องมัจฉ์พึ่งมาอาจจะยังไม่ทราบอะไร เราขึ้นไปคุยกันกับป้าข้างบนดีไหมครับ” พี่เปรมเข้ามาช่วยตอบอย่างใจเย็น

“ดีค่ะๆ ไปกันเลยค่ะ” พี่ก้อยพูดเสร็จก็แทบจะอุ้มผมกับพี่เปรมขึ้นไปหาบ้านทันทีเลยทีเดียว


…………………………………..


“น้องก้อยสวัสดีค่ะ” ป้าสมทรงไหว้ย่อ

“ป้าสมทรงคะจริงไหมคะที่น้องนภศูลถูกรถชน”พี่ก้อยรีบสัมภาษณ์

“ฮึก…..ฮือๆๆๆๆ……จริงค่ะ…….น้องนภศูลวิ่งเข้าไปช่วยเด็ก……เพราะมีเด็กจะถูกรถชน น้องนภเลยรีบเอาตัวไปขวาง……ฮือๆๆๆ……..น้องเป็นคนดีจริงๆค่ะ…..ไม่ห่วงตัวเองเลย…….ฮึก…..ฮือๆๆๆๆ…….น้องรักเด็กมากค่ะ……..” ป้าสมทรงบีบน้ำตาให้สัมภาษณ์สื่อไปเรื่อยๆ……..แบบที่ผมไม่แน่ใจว่านั่นร้องจริงหรือกับลังพีอาร์ไอ้นภอยู่กันแน่…….เพราะป้าเล่นใหญ่กว่าเมื่อกี้สักสิบเท่าได้……

ผมเลยปล่อยให้ป้าสมทรงรับมือนักข่าวไปครับ…..ผมคงไม่มีปัญญาไปตอบอะไรได้……กลัวพูดอะไรผิดไปเดี๋ยวเรื่องจะไปกันใหญ่……ปล่อยเป็นหน้าที่ผู้จัดการมืออาชีพดีกว่า……

“วาฬ........” พี่ชาร์คที่อยู่ในชุดผ่าตัดสีเขียวเดินมาหา

“พี่ชาร์ค ผ่าเสร็จแล้วเหรอครับ” ผมรีบหันไปถาม

“เสร็จแล้ว เมื่อกี้พี่ไปช่วยดูเคสนภศูลมา…..ข่าวดีคือหมอเจ้าของไข้อนุญาตให้ย้ายนภศูลไปห้องพิเศษได้แล้วนะ” พี่ชาร์คยิ้มบอกผม

“โอย…..โล่งอก……ผมกลัวแทบแย่” ผมบอกด้วยความโล่งใจ

“งั้นพี่ไปจัดการเรื่องห้องให้ก่อนนะครับ”พี่เปรมบอกพร้อมกับมองหน้าพี่ชาร์คแปลกๆอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินแยกตัวออกไป……ซึ่งพี่ชาร์คก็มองตามพี่เปรมไปด้วยสายตาที่แปลกพอกัน…..มันต้องมีอะไรแน่ๆครับ ผมมั่นใจ….

“วาฬ….” พี่ชาร์คพูดขึ้น

“ครับ…..”

“พี่มีเรื่องอยากจะคุยกับวาฬ” พี่ชาร์คบอก

“เรื่องอะไรครับ”

“เรื่องคุณลุง…..” พี่ชาร์คพูดขึ้นมาด้วยเสียงที่ดูกังวลอย่างมาก

“…..ได้ครับ…..ผมจะฟัง…..” ผมนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบรับ…….หลังจากเกิดเรื่องมากมาย…..ผมคิดได้อย่างนึงว่าผมคงหนีต่อไปเรื่อยๆไม่ได้แน่…..

“จริงเหรอ!!....วาฬยอมคุยกับพี่เรื่องคุณลุงแล้วจริงๆนะ”

“ใช่ครับ……แต่ไม่ใช่ตอนนี้นะครับ…….ผมขอให้นภดีขึ้นก่อน……เมื่อผมเคลียเรื่องนภได้……ผมจะคุยกับพี่ชาร์คครับ”

“ได้….พี่จะรอ” พี่ชาร์คยิ้มให้ผม


…………………………………………..


“คุณหมอครับ!!!.......ทำไมนภถึงยังไม่ฟื้นครับ!!” ผมถามคุณหมอเจ้าของไข้ด้วยความร้อนใจ……หลังจากที่เห็นว่าไอ้นภไม่รู้สึกตัวเลยตั้งแต่ย้ายห้องมา……เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น…….ป้าสมทรงก็ใจคอไม่ดีได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ที่มุมห้อง

“คือ…...”

“คุณหมอบอกผมมาเถอะครับ…..ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“คือ…...”
“คุณหมอครับ!!”

“คือ…...”

“นภจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราใช่ไหมคะ!!” ป้าสมทรงโพล่งขึ้นมา……

……………………..ไม่นะ……………………




ต่อตอนหน้าอะจิ
 :n1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ(24/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 24-07-2020 17:42:00
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ(24/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 24-07-2020 18:25:17
 :mew6: :mew6: ไม่น่ะนภ สงสารวาฬ วาฬคงรู้สึกผิดไปตลอดแน่ๆ  :ling3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ(24/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: evanescence_69 ที่ 24-07-2020 19:24:01
หึ เล่นละครอีกรึป่าว
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ(24/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 24-07-2020 20:05:43
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ(24/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 24-07-2020 20:41:02
 :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ(24/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 24-07-2020 22:22:10
 :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ(24/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 25-07-2020 20:00:58
สรุปถ้าไม่ดีขึ้นจะย้ายห้องได้ไงอะ :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ(24/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 25-07-2020 20:38:41
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ(24/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 25-07-2020 21:25:38
ทำไมป้าสมทรงพูดเหมือนชี้นำหมอให้ตอบแบบนี้เลย
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ(24/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 26-07-2020 17:39:42
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่59 ฟื้นสิไอ้นภ(24/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 26-07-2020 17:40:24
ซีนที่60 ปล่อย!!




“เจ้าชายนิทรา!! ไม่นะ!! ไม่!!! ม่ายยยยยยยยยย!!!! นภต้องฟื้นสิ!!! นภภภภภภภภ!!!” ป้าสมทรงกรีดร้องคร่ำครวญ…….ไม่นะไอ้นภ

“โอยยยยย…..ใจเย็นๆครับทุกคน!!!.....คนไข้ยังไม่ได้เป็นอะไรครับ!!!......ไม่มีใครเป็นเจ้าชายนิทราทั้งนั้น!!!” คุณหมอเจ้าของไข้ว้ากขึ้นบ้างหลังจากชิงพูดไม่ทันป้าสมทรงมาตลอด……เล่นเอาป้าสมทรงหยุดกรีดร้องทันที

“อ้าว…..เหรอคะ” ป้าสมทรงถามกลับ

“ครับ…..คุณนภศูลฟื้นแล้วตั้งแต่ที่ไอซียู…….หมอเลยย้ายเค้าขึ้นมาห้องปกตินี่แหละครับ” คุณหมอตอบ

“แล้วทำไมนภไม่รู้ตัวไปอีกแล้วล่ะครับ” ผมรีบถาม

“ก็……”

“ก็อะไรคะคุณหมอ”

“ก็แค่หลับน่ะครับ”

“หลับ?????”ผมกับป้าสมทรงถามขึ้นพร้อมกัน

“ใช่ครับ แค่หลับ คุณนภศูลไม่ได้นอนมาหลายคืนแล้วใช่ไหมครับ ตอนนี้ก็แค่นอนหลับเท่านั้นแหละครับ ไม่นานก็ตื่น ยังไงถ้าตื่นแล้วแจ้งทางคุณพยาบาลได้เลยนะครับ……วันนี้หมอขอตัวก่อน”

“ขอบคุณค่ะ/ครับ” ผมกับป้าตอบพร้อมกัน

โถ……ไอ้นภ……แค่หลับนี่เอง……เล่นเอาใจหายใจคว่ำ……เฮ้อ……แต่มันก็ไม่ได้นอนต่อเนื่องมานานจริงๆแหละครับ……ขนาดเมื่อวานตอนเครียดๆผมยังเผลอหลับไปเป็นวันเหมือนกัน….. มึงนอนให้เต็มที่นะไอ้นภ……ต่อไปนี้กูจะอยู่ข้างๆมึงเอง…..กูจะไม่หนีไปไหนอีก……ต่อให้มึงไม่รักกู……กูขอรักมึงข้างเดียวก็ได้……..มึงให้กูได้ดูแลมึงเถอะนะ……..ไอ้นภ………..


……………………………………………


คืนนี้ผมให้ป้าสมทรงกลับไปนอนพักที่บ้านก่อนครับ เพราะพรุ่งนี้ป้าต้องจัดงานแถลงข่าวเรื่องอุบัติเหตุของไอ้นภแต่เช้า…….มันต้องเป็นข่าวใหญ่มากแน่นอน…….. ดังนั้นผมจะเป็นคนนอนเฝ้าไอ้นภคืนนี้เอง

“นภ…….มึงรู้ไหมว่ากูรักมึงมากแค่ไหน……ถึงแม้ว่ามันเป็นเพียงเวลาไม่นานที่กูได้รู้จักมึง……….แต่มึงก็ทำให้กูรักมึงแบบที่กูไม่เคยรักใครมาก่อนนะ……”ผมนั่งอยู่ข้างเตียงแล้วพูดกับไอ้นภขณะที่มันหลับพร้อมกับจับมือของมันขึ้นมาแนบที่แก้มของผม

“มึงไม่รู้หรอกว่ากูรู้สึกยังไงในช่วงที่ผ่านมา……กูคิดว่าถ้ากูหนีไปเดี๋ยวกูก็สบายใจเอง……แต่เปล่าเลย…..มันเจ็บกว่าเดิมอีก…….ยิ่งตอนนี้……เวลาที่เห็นมึงเจ็บ…..กูยิ่งเจ็บกว่า…….กูสัญญากับตัวเองแล้วนะ…….ว่าต่อให้มึงไม่รักกู แบบที่มึงจะบอกกูตามบทละครนั่น…….กูก็จะยอมรับมันโดยดี……แลกกับการที่กูจะมีเวลาได้อยู่กับมึงเพิ่มสักนาที…….มันก็คุ้มค่าแล้ว……..ขอให้กูได้อยู่เคียงข้างมึงนานขึ้นอีกนิดนะ…..ไอ้นภ……กูรักมึง…..”

ผมพูดกับไอ้นภที่ยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง……ถ้ามันตื่นอยู่ผมคงพูดออกมาไม่ได้……..ตอนนี้ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ยิน และคำพูดจากใจเหล่านี้จะไปไม่ถึงมัน……แต่ผมก็ยังอยากจะพูดต่อหน้าไอ้นภต่อไป…….เพราะไม่รู้ว่าในอนาคต ผมยังจะมีโอกาสได้พูดอยู่รึเปล่า…….อุบัติเหตุครั้งนี้เตือนให้ผมนึกขึ้นได้ว่าเวลาชีวิตของคนเราบางทีมันก็สั้นนัก และหลายครั้งก็ทำนายไม่ได้……..วันนี้ผมเหมือนได้โอกาสที่สอง…..ได้โอกาสที่จะแก้ตัวอีกครั้ง……ผมควรทำในสิ่งที่ควรทำให้เสร็จ……อย่ารอจนมันสายเกินไป…….อย่าเอาแต่หนีไปไหนอีก…..วันนึงผมอาจจะกลายเป็นแค่คนรู้จักของไอ้นภ…….หรือแย่ไปกว่านั้นผมอาจจะกลายเป็นแค่คนน่ารำคาญคนนึงในสายตาของมัน……….แต่ก็ช่างอนาคตมันเถอะครับ……วันนี้ผมจะทำให้เต็มที่……เมื่อวันนั้นมาถึง ผมจะไม่หันหลังกลับมาเสียใจให้อดีตอีกเด็ดขาด…….เหมือนกับหลายๆเรื่องที่ผ่านมาในชีวิตของผม…..

ผมนั่งเฝ้าไอ้นภและคุยกับมันไปทั้งๆที่มันยังหลับอยู่ไปจนดึก……ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกันที่ผมเผลอหลับไปที่ข้างๆเตียง…… ตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่าทันทีที่ผมหลับ…….ไอ้นภก็ลืมตาขึ้นและบอกผมเบาๆว่า…...


”กูก็รักมึงมากเหมือนกัน……...”


…………………………………………………………….



รุ่งเช้าผมตื่นขึ้นมา……หันไปดูนาฬิกาก็ประมาณตีห้าได้……ฟ้ายังมืดอยู่เลย…..ผมกะจะลุกขึ้นไปดื่มน้ำ แต่ทันทีที่ผมหันไปทางไอ้นถ…..ผมก็เจอว่ามันตื่นขึ้นมาแล้ว!!!........และมันกำลังจ้องมาที่ผมอยู่!!!

“นภ!!......ไอ้นภ!!!.....มึงฟื้นแล้ว” ผมดีใจโผเข้าไปกอดไอ้นภเต็มแรง

“โอ๊ย!!” ไอ้นภร้องขึ้นทันที……ตายล่ะ…..ผมลืมไปเลยว่าตัวมันยังเจ็บอยู่…..

“ขอโทษนะ กูไม่ได้ตั้งใจ เจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่า” ผมรีบถอยออกมา

“คุณเป็นใครครับ” ไอ้นภถามขึ้นมา……..ประโยคที่มันพูดขึ้นมานี้ทำเอาผมใจหายไปหมด…….

“กูเอง……..วาฬไง…”

“ใครนะครับ ผมไม่เคยรู้จัก” ไอ้นภตอบ

“นภ….. มึงจำกูไม่ได้จริงๆเหรอ” ผมถามต่อ

“ใคร…….อ๋อ…...” ไอ้นภเหมือนจะนึกขึ้นมาได้

“ใช่ๆ กูเอง” ผมรีบตอบ

“คนที่ป้าสมทรงจ้างมาดูแลผมใช่ไหม เหมือนจะคุ้นๆ”ไอ้นภทำหน้าดีใจที่เหมือนว่าตนเองจะนึกออก……ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกเลยครับ…..ขาผมอ่อนแรงไปหมด……ได้แต่นั่งทรุดลงไปที่เก้าอี้ข้างเตียง……น้ำตาผมเริ่มไหลออกมา…..

“ นภจำวาฬไม่ได้จริงๆสินะ…….อุบัติเหตุคงทำให้ความจำหายไป….” ผมพูดขึ้นมาอธิบายให้ตัวเองฟัง….เอ๊ะ..

“คุณเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมคุณถึงร้องไห้” ไอ้นภถามกลับมาด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไร…….วาฬแค่ตกใจนิดหน่อย……ถึงนภจะจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ……เดี๋ยวเรามาสร้างความทรงจำใหม่ด้วยกันก็ได้…....” ผมตอบพร้อมกับใช้มืออีกข้างปาดน้ำตาออกพร้อมกับยิ้มให้ไอ้นภ

“ความทรงจำใหม่อย่างงั้นเหรอ…....” ไอ้นภถามด้วยสีหน้าที่สงสัย

“ใช่…..ความทรงจำใหม่…….”ผมตอบ

“ความทรงจำเกี่ยวกับอะไรอย่างงั้นเหรอ…....”

“ความทรงจำของวาฬคนที่ป้าสมทรงจ้างมาดูแลนภศูลยังไงล่ะ……เราจะสร้างความทรงจำด้วยกันเช้านี้…….นภศูลจะได้รู้จักวาฬนะครับ……”ผมยิ้มตอบ

“ได้สิ” ไอ้นภพยักหน้า

“………..ก่อนที่เราจะไม่ได้เจอกันอีก…..เพราะวาฬจะไปลาออกกับป้าสมทรงวันนี้……ขอให้คุณนภศูลหายไวๆนะครับ” ผมยังคงยิ้มให้ก่อนที่จะหันไปพร้อมกับจะเดินออกไปจากตรงนั้น

“ไม่!!!! ไม่นะ!!!! มึงอย่าไป!!!! กูขอโทษ!!!! กูแกล้งมึงเล่นเฉยๆ!!.....กูแค่จะเอาคืนเพราะมึงหนีกูไปก่อน!!!.....จากนี้ไปมึงอย่าหนีกูไปไหนอีกนะ!!!”ไอ้นภโผเข้ามากอดผมทันที รั้งตัวผมไว้ไม่ให้ไปไหน

“กูจะไป…..ปล่อย….”


“ไม่!!!......กูไม่ยอมปล่อยมึงไปไหนทั้งนั้น!!!!.......มึงคือชีวิตของกู!!!!.......มึงจะพรากชีวิตไปจากกูไม่ได้!!!!...............กูรักมึงนะ!!!!”



…………………………..

ต่อตอนหน้าอะจิ
 :n1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่60 ปล่อย!!(26/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 26-07-2020 17:49:29
พอบอกคุณคือใคร  :hao5: ไม่นะ ไม่อยากให้เป็นอย่างที่คิดเลย

แสดงเก่งไปไหมคุณนภ..แต่ดีที่แค่แกล้งวาฬ โดนแกล้งคืนเลยเป็นไงละ  :hao3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่60 ปล่อย!!(26/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 26-07-2020 18:18:25
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่60 ปล่อย!!(26/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 26-07-2020 18:26:29
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่60 ปล่อย!!(26/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 26-07-2020 19:19:10
 :mew5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่60 ปล่อย!!(26/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 26-07-2020 21:39:13
 :a5:



หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่60 ปล่อย!!(26/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 26-07-2020 23:10:18
คนนึงงอน คนนึงง้อ :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่60 ปล่อย!!(26/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 27-07-2020 11:48:53
 :-[ ง้อแล้ว
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่60 ปล่อย!!(26/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 28-07-2020 11:07:30
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่60 ปล่อย!!(26/7/63)หน้า16 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 28-07-2020 15:20:56
ซีนที่61 หึง!!



“ไม่!!!......กูไม่ยอมปล่อยมึงไปไหนทั้งนั้น!!!!.......มึงคือชีวิตของกู!!!!.......มึงจะพรากชีวิตไปจากกูไม่ได้!!!!...............กูรักมึงนะ!!!!”ไอ้นภร้องไห้โวยวายกอดผมไว้แน่น….

“อะ…..ยอมละ…..เลิกแกล้งมึงก็ได้……นี่แหนะ” ผมหันไปหอมแก้มไอ้นภครับ

“วาฬ!!......นี่มึงแกล้งกูเหรอ!!!”

“ใช่!! กูแกล้งมึงคืน!!”

“เดี๋ยวนะ…..มึงรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่ากูแกล้งสมองเสื่อม จำมึงไม่ได้”ไอ้นภโวยวาย

“ใช่…..ก็ตั้งแต่แรกๆแล้วล่ะ”

“มึงดูออกได้ยังไง กูเล่นเนียนจะตาย……แถมบทนี้กูก็เคยเล่นจนได้รางวัลตุ๊กตาทองมาแล้วด้วย” ไอ้นภโวยต่ออย่างคนที่เริ่มเสียความมั่นใจ

“มึงอะเล่นเก่ง…..อันนี้กูไม่เถียง…..มึงเล่นดีจะตาย…..แต่ขอโทษนะ บทนี้ของมึงอะ กูเคยดูมาแล้ว” ผมตอบ

“เป็นไปได้ยังไง ไหนมึงบอกว่าไม่เคยดูกูแสดง”

“นั่นมันเมื่อก่อน……ก่อนที่กูจะรักมึง” ผมตอบพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้

“……………….” ไอ้นภเงียบไปและหน้าแดงด้วยความเขิน

“เรื่องนี้กูดูสองรอบ…..และกูก็จำได้ว่าตุ๊กตาทองที่มึงได้จากเรื่องนี้อยู่ในตู้รางวัลชั้น2ด้าน
ซ้ายมือ” ผมบอกมันต่อ

“นี่มึงช่างสังเกตุจนกูเริ่มกลัวแล้วนะ….ว่าแต่มึงไม่คิดเหรอว่ากูอาจจะความเสื่อมจริงๆก็ได้” ไอ้นภยังถามต่อ

“ตอนแรกกูก็คิดอย่างงั้น…..แต่กูก็มาเอ๊ะ ตรงที่มึงจับมือกูอยู่ตลอดเวลาน่ะสิ……คนที่ไม่รู้จักกันหรือจำกันไม่ได้ที่ไหนจะไปจับมืออีกคนตลอดเวลา…..ใช่ไหมล่ะ” ผมยื่นหน้าเข้าไปพร้อมหอมแก้มมันอีกที……ทำเอาไอ้นภหน้าแดงด้วยความเขินไปมากกว่าเดิม

“เออๆๆๆ มึงชนะ กูยอมแพ้ก็ได้” ไอ้นภบ่นออกมา

“คนอย่างนภศูลเนี่ยนะ จะมายอมแพ้ง่ายๆ” ผมขำ

“กูก็ยอมมึงคนเดียวแหละ……เพราะกูรักมึงคนเดียว”

“ขอบคุณนะ”

“แล้ว…..มึงรักกูมั๊ย” ไอ้นภถามผมด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความจริงใจอย่างที่สุด

“รักสิ….รักมากด้วยล่ะ” ผมตอบก่อนที่เราจะจูบกัน……มันเป็นจูบที่อบอุ่นที่สุดเท่าที่ผมจะจินตนาการถึงได้


…………………………………………………


หลังจากที่ไอ้นภบังคับให้ผมป้อนข้าวมันจนเสร็จ…..มันก็บังคับให้ผมเช็ดตัวให้มันต่อ…..ผมก็ได้แต่ทำตามที่มันขอครับ…..แว่บแรกที่มันถอดเสื้อให้ผมดู…..น้ำตาผมไหลออกมาเองทันที…..ตามตัวและแขนของมันมีรอยถลอกเต็มไปหมด……แถมบริเวณที่ช้ำก็เริ่มเขียวขึ้นให้เห็นได้ชัดเจน…..มันคงจะเจ็บมากแน่ๆ…..ผมเลยค่อยๆเช็ดตัวให้ไอ้นภอย่างระมัดระวัง….

“วาฬ……เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหม ว่าทำไมวันก่อนถึงต้องหนีกูไป”ไอ้นภอยู่ๆก็โพล่งขึ้นมา…..ทำเอาผมหยุดเช็ดตัวมันโดยอัตโนมัติ

“คือ……” สาเหตุที่ผมควรตอบมันจุกอยู่ที่คอ

“ถ้าเป็นเรื่องบทละคร…...”ไอ้นภชิงพูดขึ้นมา

“……………..”

“……กูอยากให้มึงได้อ่านสิ่งนี้ก่อน…..ขอยืมมือถือมึงหน่อย” ไอ้นภพูดพร้อมแบมือขอมือถือผม…….ใช่สินะ…..มือถือมันหายไปไหนไม่รู้ตอนเกิดอุบัติเหตุนี่นา……ผมเลยยื่นมือถือของผมให้มัน…..ไอ้นภรับไปแล้วก็กดรหัสผ่านเข้ามือถือผมไปหน้าตาเฉยโดยที่ผมไม่ได้บอกรหัส…..เอากับมันสิ!!

“อ่านเมลพวกนี้นะ แล้วมึงจะได้เข้าใจ” ไอ้นภเปิดเมลของมันแล้วส่งให้ผมอ่าน

“…….นี่มัน…….”

สิ่งที่ไอ้นภยื่นให้ผมดู…..จริงๆมันคือบทละครทั้งเรื่องที่ผมไปอ่านเจอ……ในเมลนี้มันถูกเขียนไปจนเกือบเสร็จแล้ว……และที่สำคัญมันมีส่วนที่ถูกเขียนต่อไปหลังจากที่ผมอ่านถึง…….เนื้อเรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิด…..ดาราตกอับในเรื่องมีเหตุจำเป็นที่ทำให้ต้องโกหก…..สุดท้ายความจริงก็เฉลยว่าเค้ารักหนุ่มซื่อมาก……เค้าไปได้ทิ้งกันไปไหน……

“………ใช่…….มึงเข้าใจกูผิด……..กูไม่ได้จะบอกเลิกมึง……..” ไอ้นภพูดขึ้นมา

“……….นภ……...”ผมเงยหน้าขึ้นมามองตามัน

“มึงดูจากวันที่ได้นะว่าเมลนี้กูส่งให้ตัวเองและผู้กำกับเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว…..กูไม่ได้พึ่งเขียนมาแก้ตัวกับมึงนะ……” ไอ้นภอธิบายต่อ……ซึ่งก็จริงของมันครับ…..มันเป็นช่วงที่ไอ้นภมันหายไปไม่ค่อยได้ติดต่อผม….

“…….แล้วทำไมบทละครเขียนด้วยลายมือถึงอยู่กับมึงแค่หน้านั้นล่ะ…..”ผมถาม

“คืออย่างงี้นะ……ถ้ามึงย้อนดูไปเมลก่อนๆ….มึงจะเห็นว่ามันมีอยู่หลายเวอร์ชั่น….ซึ่งที่อันมึงอ่านเมื่อกี้มันคือเวอร์ชั่นล่าสุด…..จริงๆเดิมบทละครเรื่อง ‘ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรีย์วาย’ มันมีเนื้อเรื่องคงละอย่างกับเรื่องของกูกับมึงเลย…..ซึ่งกูไม่อิน…..กูไม่เชื่อ…..กูคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้…..กูเลยขอผู้กำกับเขียนบทเอง แก้ทุกอย่างใหม่ตั้งแต่ต้น…..เพื่อให้กูเชื่อ…..เพราะเรื่องของมึงกับกูมันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ”ไอ้นภพูดพร้อมกับจ้องตาผม….สายตาของมันกำลังทำให้ผมละลาย…..

“มึงเป็นนักแสดงมืออาชีพ…..บทไหนมึงก็ต้องเล่นได้เปล่าวะ” ผมเขินจนต้องหลบสายตาไอ้นภ

“ไม่ได้……เพราะตอนนี้กูไม่เชื่อในความรักอื่น…..กูเชื่อในความรักที่มีต่อมึงคนเดียว…...”

“……………………..” ผมเขินจนพูดอะไรไม่ออก

“……..ส่วนที่มึงเห็นในห้องอันนั้นคือส่วนที่กูร่างด้วยดินสอกำลังแก้ต่อเติมเพื่อจะให้เป็นเวอร์ชั่นอัพเดทอันใหม่…..แผ่นที่ต่อจากนั้นก็มีนะแต่กูให้ป้าสมทรงเอาไปส่งให้ทีมเค้าปรับปรุงแล้ว…….ถ้ามึงลองอ่านในเมลดีๆมันจะมีความต่างกับอันที่ร่างด้วยดินสออยู่….” ไอ้นภชี้เนื้อหาที่มันบอกให้ผมดู…..ก็จริงของมันครับ

“……..แล้วทำไมในเรื่องตรงนั้นมึงต้องทิ้งกูล่ะ……..” ผมถามมันบ้าง

“ก็กูกับมึงไม่ค่อยมีดราม่าเลยไง…..ตามเนื้อเรื่องมันควรมีดราม่าของมึงกับกูให้หักมุมบ้าง…..เดี๋ยวคนดูไม่อิน…..กูเลยเขียนมั่วๆลงไป…..ไม่นึกว่ามันจะเป็นสาเหตุให้เกิดดราม่าจริงๆขึ้นมาน่ะสิ” ไอ้นภตอบเสียงอ่อย

“มึงก็ดราม่าไป…..กูอ่านแล้วนึกว่ามึงหมายความอย่างงั้นจริงๆ” ผมโวยไอ้นภไปเบาๆ

“ขอโทษคร๊าบ” ไอ้นภยกมือขึ้นมาไหว้ท่วมหัว

“นี่ยังไม่นับเรื่องที่มึงเอาเรื่องของกูกับมึงไปเขียนเป็นบทละครทีวีอีกนะ มึงไม่กลัวกูโกรธเหรอ ถ้าอยู่ๆวันนึงกูไปเห็นเองจากละครที่มึงเล่นอะ”

“กูขอโทษ…..กูก็กะจะบอกมึงอยู่เหมือนกัน….แต่กูกลัวมึงไม่ยอม…..กูเลยกะว่าจะบอกมึงทีเดียวตอนกูเขียนเสร็จแล้วอะ”คราวนี้มันยกมือไหว้ท่วมหัวในระดับที่สูงไปกว่าเดิม

“จะมัดมือชกว่างั้น”ผมเหล่ตามองไอ้นภ

“แหะๆ….ก็ประมาณนั้น” ไอ้นภหัวเราะแห้งๆ

“เออๆๆ……แต่กูไม่อนุญาต”

“ขอบคุณ…..อ้าว…..ทำไมอะ….กูอุตส่าห์เขียนแทบตายนะ”ไอ้นภทำหน้าเหวอใส่

“ก็เรื่องของมึง…..มึงอยากเขียนเอง……ไม่ขออนุญาตก่อนก็ช่วยไม่ได้” ผมเมิน

“ทำไมอะ เรื่องมันน่ารักจะตายไป…..นะๆๆ……ยอมเถอะ…..นะ” ไอ้นภทำหน้าอ้อนถึงขีดสุด…..แมร่ง…..น่ารักสัดครับ….เลือดกำเดาจะพุ่ง….

“ไม่!!”

“ทำไมอะ……บอกเหตุผลมาหน่อยสิ…..ทำไมไม่ยอม”

“ก็……กูหึง!!!”




…………………………


ต่อตอนหน้าอะจิ


 :n1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่61 หึง!!(28/7/63)หน้า17 UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-07-2020 17:26:52
 :mew1: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่61 หึง!!(28/7/63)หน้า17 UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 28-07-2020 20:22:24
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่61 หึง!!(28/7/63)หน้า17 UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 28-07-2020 20:48:17
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่61 หึง!!(28/7/63)หน้า17 UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 28-07-2020 21:04:21
 :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่61 หึง!!(28/7/63)หน้า17 UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 28-07-2020 22:02:24
 :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่61 หึง!!(28/7/63)หน้า17 UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 29-07-2020 15:47:06
 :-[ชอบโมเม้นนี้จัง “กูหึ๋ง”  :mew3: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่61 หึง!!(28/7/63)หน้า17 UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 29-07-2020 22:04:15
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่61 หึง!!(28/7/63)หน้า17 UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 30-07-2020 15:20:44
 :pig4:รอร๊อรอ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่61 หึง!!(28/7/63)หน้า17 UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 30-07-2020 22:57:07
 :pig4: :man1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่61 หึง!!(28/7/63)หน้า17 UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 31-07-2020 11:59:20
ซีนที่62 มือถืออยู่ไหน



“หึง????” ไอ้นภถามย้ำด้วยความงงงวย

“เออ กูหึง!!” ผมตอบ

“มึงจะหึงเรื่องอะไร กูงงไปหมดแล้ว”

“มึงคิดดูนะ…..ก็ถ้าวันดีคืนดีกูไปดูละครที่มึงเล่น…..เนื้อหาทุกอย่างเรื่องราวทุกเรื่องมันดันเป็นเรื่องของมึงกับกู….แต่ภาพในจอมันดันเป็นมึงกับใครไม่รู้…..มึงคิดว่ากูจะรู้สึกยังไง…..มึงคิดว่ากูจะไปยืนหัวเราะคิกคักปลื้มดาราที่มาคู่กับมึงแทนกูเงี้ยเหรอ…..ฝันไปเถอะ!!….กูไม่ยอมหรอก!!.....เรื่องของมึงกับกู ก็ต้องเป็นมึงกับกูเท่านั้น!!” ผมตอบออกไปแบบผู้ชนะ….รับรองมันเถียงไม่ออกแน่ครับ….นอกจากจะมีชัยเหนือไอ้นภแล้ว…..เรื่องของผมกับมันจะได้ไม่ถูกแฉออกไปสู่สาธารณะชนอีกด้วย…..ใครมาสืบรู้ว่าเป็นเรื่องจริงทีหลังล่ะอายเขาตายพอดี

“เหตุผลเนี้ยอะนะ??” ไอ้นภโพล่งขึ้นมา

“เออ!! เหตุผลเนี้ยแหละ” ผมตอบ

“คือสรุปว่าเรื่องของมึงกับกู ต้องเป็นมึงกับกูเท่านั้นถูกมะ มึงถึงจะยอม” ไอ้นภถามต่อ

“ก็เออสิ กูถึงจะยอม” ผมตอบ

“แน่นะ”

“เออ!!”

“ฮ่าๆๆๆ ดี!!! งั้นมึงเตรียมดูละครเรื่องนี้ได้เลย!!” ไอ้นภอยู่ๆก็ระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นมา…..อะไรของมัน….บ้าไปแล้วเหรอ!!

“อะไรของมึงอีก….กูบอกแล้วไงว่าไม่ได้ เรื่องของกูก็ต้องเป็นเรื่องของกูเท่านั้น”

“กูก็ไม่ได้บอกว่าเป็นเรื่องของคนอื่นไง เรื่องของมึงก็ต้องเป็นมึงสิ” ไอ้นภย้อน

“อะไร?? ยังไง??”

“ก็เรื่องนี้กูให้ป้าสมทรงใส่ชื่อมึงเข้าไปสมัครแคสบทนายเอกเรียบร้อยแล้ว…..ซึ่งมึงไม่ต้องห่วงนะว่ามึงจะไม่ผ่าน …..เพราะกูนี่แหละจะเป็นคนตัดสินใจเลือกดาราที่จะมาเล่นคู่กับกูด้วยตัวเอง…….เรื่องนี้มันต้องเรียลมากแน่ๆ…..ฮ่าๆๆๆๆ” ไอ้นภระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาทันทีหลังพูดจบ…..นี่มึงเป็นพระเอกแน่เหร๊อ!!!!

ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยย……..ผมหลงกลไอ้นภเข้าอีกแล้วววววววววววววววว…….


………………………………………………………………….


ก่อนที่ผมจะได้โวยวายอะไรต่อ คุณหมอและคุณพยาบาลก็เข้ามาพอดี เนื่องจากถึงเวลาต้องทำแผลวัดไข้และตรวจร่างกายเพิ่มเติม ผมเลยออกมานั่งรอที่โถงด้านนอก…….. สักพักผมก็พึ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกใครว่าผมกับไอ้นภคงไม่ได้ไปคณะในวันนี้ ผมเลยรีบโทรไปบอกหนูแม้นให้รู้ไว้ เพื่อนางจะได้ไปแจ้งให้คนอื่นๆรู้เรื่องกันก่อน เพราะยังไงเช้านี้หลังจากป้าสมทรงแถลงข่าว เรื่องไอ้นภประสบอุบัติเหตุคงดังไปทั่ว ไม่งั้นก็คงตกอกตกใจกันอีก

“อ้าว คุณวาฬ ทำไมมานั่งตรงนี้” พี่เปรมที่พึ่งออกจากลิฟท์เดินเข้ามาทัก

“พอดีคุณหมอมาเยี่ยม วาฬเลยออกมาข้างนอกก่อนครับ” ผมตอบ

“คุณนภฟื้นรึยังครับ”

“ฟื้นแล้วครับ…..กวนประสาทได้เหมือนเดิม คงไม่เป็นอะไรมาก”

“ค่อยยังช่วย ดีใจด้วยนะครับ”พี่เปรมดูโล่งใจขึ้นมาทันที

“ขอบคุณครับ” ผมตอบ

“เออใช่……พี่มีอะไรจะให้” พี่เปรมพูดพร้อมกับล้วงของในกระเป๋าออกมา

“มือถือ……ของไอ้นภนี่ครับ!!......พี่เปรมไปเจอมาได้ยังไง”ผมตกใจรีบหันไปถาม…..ผมจำได้เพราะสติ๊กเกอร์น้องหมาชิบะที่ติดอยู่หลังเครื่องอันนี้ผมเป็นคนติดให้มันเองกับมือ

“พี่ไปตามกลับมาจากเด็กที่คุณนภช่วยไว้ไม่ให้ถูกรถชน” พี่เปรมบอก

“เด็กที่นภช่วยไว้?? แล้วทำไมมือถือถึงไปอยู่กับเด็กคนนั้นได้ล่ะครับ?? แล้วพี่เปรมเจอได้ยังไง??” คำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวของผม

“เมื่อคืนพี่ให้คุณตำรวจช่วยตามหาจนเจอบ้านของเด็กคนนั้นครับ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่เกิดเหตุ……พี่เลยไปเยี่ยมน้องเค้า….ปรากฏว่าพอไปถึงน้องก็รีบยื่นมือถือให้เลย แล้วก็บอกว่าขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้ว”พี่เปรมเล่า

“ไม่ทำอีกแล้ว? หมายถึงจะไม่วิ่งตัดหน้ารถอีกเหรอครับ”ผมงง

“ไม่ใช่ครับ จะไม่ขโมยมือถืออีก” พี่เปรมตอบ

“ห๊ะ!! ขโมยมือถือ?? สรุปว่ามันเป็นเรื่องอะไรกันครับเนี่ย??”

“น้องบอกว่าเห็นคุณนภกำลังคุยกับใครไม่รู้ แล้วมือถืออยู่ที่กระเป๋ากางเกงด้านหลัง น้องเลยแกล้งชนเพื่อขโมย แต่คุณนภรู้ตัว น้องเลยวิ่งหนี คุณนภเลยวิ่งตาม ปรากฏว่าไปตามกันทันที่ถนน แต่มีรถขับมาเร็ว คุณนภเลยช่วยน้องไม่ให้ถูกรถชน แต่คุณนภโดนชนซะเอง น้องตกใจมากเลยวิ่งกลับบ้านไปพร้อมกับมือถือ” พี่เปรมเล่ารายละเอียดให้ฟัง…….อย่างงี้นี่เองสินะ

“แล้วพี่เปรมจัดการยังไงต่อครับ”

“พี่ปรึกษากับป้าสมทรงแล้ว สรุปกันว่าเราจะแถลงข่าวว่าทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุ คุณนภแค่บังเอิญผ่านไปเห็นเลยช่วยไว้ได้ทันพอดี…..ถ้าบอกว่าไล่จับกัน มีหวังดราม่าหนักแน่ๆ…….แล้วตัวเด็กเองก็รู้สึกผิดมากแล้ว ที่เค้าทำนี่ก็เป็นครั้งแรกของเค้า เค้าขโมยไปเพราะแม่ไม่สบาย ไม่ได้ขโมยเพราะอยากขโมย…… พี่กับป้าเลยช่วยเหลือเรื่องค่ารักษาของแม่น้องเค้า…..แล้วพี่ก็สอนก่อนจะให้น้องเค้าสัญญาว่าจะไม่ทำอีก…..”

“ดีแล้วครับ……แค่นี้ตัวเด็กเองก็คงได้รับบทเรียนมากพอแล้วครับ”

“เชิญญาติคุณนภศูลค่ะ” คุณพยาบาลเดินออกมาตามผม…..

ผมกับพี่เปรมเลยเดินกลับไปที่ห้องของไอ้นภ ซึ่งคุณหมอก็แจ้งข่าวดีให้ทราบว่าไอ้นภคงไม่เป็นไรมาก อยู่ดูอาการอีกวันสองวันก็กลับได้…..ทำให้ผมโล่งใจเป็นอย่างมากครับ

“เอ้า ของมึง” ผมยื่นมือถือให้ไอ้นภหลังจากคุณหมอออกจากห้องไป

“มือถือกูนี่นา มึงไปเอามาจากไหน”ไอ้นภรับไปพร้อมกับถามด้วยความดีใจปนสงสัย

“มึงขอบคุณพี่เปรมเลย พี่เค้าไปตามหาให้จนเจอ”ผมบอก…..ไอ้นภรีบยกมือไหว้พี่เปรมทันที พี่เปรมรับไหว้แล้วก็เล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น

“แล้วสรุปว่ามึงไปคุยกับใครแต่เช้า” ผมโพล่งถามต่อทันทีที่พี่เปรมเล่าจบ

“คือ….กู   …..กูไปตามหาพนักงานร้านไอ้พี่ดินที่มาเสิร์ฟน้ำให้มึง วันที่มึงถูกมอมยาอะ”

“ห๊ะ!!” ผมกับพี่เปรมอุทานขึ้นมาพร้อมๆกัน

“คุณวาฬ!! มอมยาอะไร เมื่อไหร่!!” พี่เปรมตกใจหันมาซักฟอกผมทันที……ผมกับไอ้นภต้องช่วยกันอธิบายให้พี่เปรมฟัง

“แล้วทำไมมึงถึงต้องไปตามหาพนักงานคนนั้น” ผมหันไปซักไอ้นภต่อหลังจากทำให้พี่เปรมสงบลงได้แล้ว

“ก็วันที่มึงหนีกูไป……..กูคิดว่ามันต้องมีสาเหตุอะไรแน่นอน…...กูไปเห็นบทละครที่มันวางผิดที่กูก็รู้แล้วว่างานเข้ากูแน่ แต่กูไม่รู้จะไปตามมึงที่ไหนกูเลยเข้าไปที่ห้องมึง…..กะจะไปหาเบาะแสว่ามึงจะไปอยู่ไหนได้บ้าง…..แล้วกูก็เจอยูเอสบีไดรฟ์ที่กูไม่เคยเห็นวางอยู่บนโต๊ะมึง……senseกูมันบอกว่าต้องมีอะไรในนั้นแน่ๆ กูเลยเอาไปเปิดดู …….คลิปแรกก็ชื่อ ‘นภศูลวางยา?’ กูเห็นแค่ชื่อคลิปและมุมกล้องแบบนั้น กูก็รู้แล้วว่างานต้องเข้ากูซ้ำซ้อนชัวร์……คลิปนั้นคลิปเดียวกูนั่งดูซ้ำไปซ้ำมาอยู่สองชั่วโมง…..แถมพอกูส่งไปให้พี่ที่ฝ่ายตัดต่อช่วยเช็คดูอีกทีว่ามันมีการตัดต่อรึเปล่า…..ปรากฏว่าคลิปนั้นไม่มีการตัดต่อดัดแปลงใดๆอีกต่างหาก……ในเมื่อหลักฐานมันดูจะมัดตัวกูยังไงชอบกล…….กูเลยตัดสินใจจะไปตามหาพนักงานคนนั้นเอง…… เพื่อที่จะตามเค้ามาเป็นพยานให้กู…….ว่ากูไม่ได้ทำอะไรมึงนะ”

โถ…….ไอ้นภเอ้ยยยยยยยย………


………………………………..



ต่อตอนหน้าอะจิ


 :n1: :กอด1:



หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่62 มือถืออยู่ไหน(31/7/63)หน้า17up
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 31-07-2020 12:43:22
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่62 มือถืออยู่ไหน(31/7/63)หน้า17up
เริ่มหัวข้อโดย: Nattie69 ที่ 31-07-2020 14:05:27
สนุกดีคับ :mew1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่62 มือถืออยู่ไหน(31/7/63)หน้า17up
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 31-07-2020 17:38:34
 o13 :3123: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่62 มือถืออยู่ไหน(31/7/63)หน้า17up
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 31-07-2020 19:56:05
 :katai2-1: รอติดตามชม พระเอกกับนายเอกเขาจะแสดงด้วยกัน  :hao6:
ดีใจที่เข้าใจกันซะที ลุ้นเกิ้น  :heaven
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่62 มือถืออยู่ไหน(31/7/63)หน้า17up
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 31-07-2020 23:13:17
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่62 มือถืออยู่ไหน(31/7/63)หน้า17up
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 01-08-2020 11:12:00
ตกลงใครวางยา
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่62 มือถืออยู่ไหน(31/7/63)หน้า17up
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 01-08-2020 22:29:49
 :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่62 มือถืออยู่ไหน(31/7/63)หน้า17up
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 02-08-2020 00:25:40
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน พรุ่งนี้จะรีบมาต่อฮะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่62 มือถืออยู่ไหน(31/7/63)หน้า17up
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 02-08-2020 18:39:52
รอ :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่62 มือถืออยู่ไหน(31/7/63)หน้า17up
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 02-08-2020 18:41:02
ซีนที่63 แถลงข่าว



“มึงก็เลยไม่ได้ติดต่อกูเลยใช่ไหม” ผมถามไอ้นภ

“ใช่……กูคิดว่าถ้าถึงขั้นที่มึงต้องหนีไปแบบนั้น…… ต่อให้กูง้อยังไงมึงคงไม่ยอมกลับมาแน่ๆ……กูเลยคิดว่ารีบไปหาหลักฐานมาหักล้างสิ่งที่มึงคิดน่าจะดีกว่า”ไอ้นภตอบเสียงหงอย

“แล้วคุณนภไปหาตัวพนักงานคนนั้นเจอได้ยังไงครับ”พี่เปรมถามขึ้นมาบ้าง

“ผมให้คนที่รู้จักช่วยกันสืบครับ……..แล้วพี่นกก็เจอ” ไอ้นภตอบ

“พี่นก?? ใครอีกล่ะเนี่ย??” ผมงง ไม่รู้จักคนชื่อนี้รอบตัวไอ้นภเลยครับ

“พี่นกคือหัวหน้าแฟนคลับกูเอง……”ไอ้นภหันมาตอบพร้อมกับยิ้มแหยๆ

“มึงให้แฟนคลับช่วยตามหาเนี่ยนะ?? ทำไมไม่ให้นักสืบ??” ผมช็อค

“มึงไม่รู้อะไร พลังของแฟนคลับนี่แหละที่มีอานุภาพสูงสุด ยิ่งกว่านักสืบพันธุ์ทิพย์อีกนะ เครือข่ายแน่น มีความตั้งใจแน่วแน่ ไม่ถึงวันหลังกูขอไปกูก็ได้ข้อมูลทุกอย่างมาละ ทั้งชื่อที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ ยันชื่อพ่อชื่อแม่” ไอ้นภตอบด้วยความภูมิใจในแฟนคลับของตนเอง…...นี่สินะ ป้าสมทรงถึงบอกว่าห้ามเป็นศัตรูกับแฟนคลับใครใดๆทั้งสิ้น….

“แล้วทำไมมึงไปหาเค้าที่หมอชิต?”ผมถาม

“ก็เค้าลาออกจากร้านไอ้พี่ดินแล้ว ตอนที่กูได้เบอร์มาเค้ากำลังจากกลับบ้านที่ต่างจังหวัดแล้ว กูก็เลยรีบขอไปเจอที่หมอชิต เพื่อที่จะได้พาเค้ามายืนยันให้มึงฟัง” ไอ้นภตอบ

“ขอโทษนะครับ ถ้าคุณนภได้ข้อมูลมามากขนาดนั้น แถมได้เบอร์โทรมาด้วย…….ทำไมคุณนภไม่ให้คุณวาฬคุยกับเค้าทางโทรศัพท์ล่ะครับ……ถ้ากลัวคุณวาฬคิดว่าหาตัวปลอมมาหลอก…….คุณนภก็ให้เค้าถ่ายคลิปส่งมาก็ได้นี่ครับ…….ไม่เห็นต้องไปเองเลย”  พี่เปรมโพล่งขึ้นมาบ้าง

“…………………..”ผมกับไอ้นภอึ่งไป จริงดั่งที่พี่เปรมว่าครับ

“…………นั่นสิครับ……..ผมมันแต่ร้อนใจ…….คิดแต่จะเอาตัวเค้ามาให้ได้……ลืมไปเลยว่ามันก็มีวิธีอื่นอีกด้วยนี่นา แหะๆ” ไอ้นภยอมรับพร้อมกับหัวเราะแห้งๆ

“อะๆ กูเข้าใจ…..ว่าแต่พนักงานคนนั้นเค้าว่าไงบ้างตอนมึงไปคุยด้วย” ผมถามต่อ

“เค้าก็งง จำอะไรไม่ได้ ซึ่งกูก็เข้าใจเพราะมันผ่านไปนานแล้ว แต่พอกูจะหยิบมือถือมาโชว์คลิปให้เค้าดู กูก็ถูกขโมยมือถือไปซะก่อนอะสิ จากนั้นก็อย่างที่มึงรู้ วิ่งไปจนโดนรถชนแบบนี้อะ” ไอ้นภตอบ

“อะๆ มึงไม่ต้องพิสูจน์อะไรละ กูเชื่อมึง ถ้ามึงต้องทำถึงขนาดนี้ กูขอเชื่อมึงโดยไม่มีเงื่อนไขดีกว่า” ผมตอบพร้อมกับยิ้มให้ไอ้นภ……

“ขอบคุณนะ” ไอ้นภตอบพร้อมกับยิ้มให้ผม…..ยิ้มของมันทำให้ผมละลายอีกแล้วคร๊าบบบบบ

“อะแฮ่มๆ ขออภัยที่ต้องขัดจังหวะนะ พอดีเห็นเอาแต่จ้องตากันเฉยๆเกินสิบนาทีแล้ว พี่เปรมขออนุญาตบอกข้อมูลเรื่องอุบัติเหตุเพิ่มเติมให้ฟังนะครับ” พี่เปรมลากพวกผมออกมาจากภวังค์

“แหะๆ ขออภัยครับ พี่เปรมมีข้อมูลอะไรเพิ่มครับ” ไอ้นภหันไปถามพี่เปรม

“รถที่ชนคุณนภ เป็นรถXXX รุ่นYYY สีดำ ไม่ติดป้ายทะเบียนครับ”พี่เปรมบอกพร้อมกับหยิบรูปถ่ายที่ดึงออกมาจากกล้องวบงจรปิดให้พวกผมดู

“รถยี่ห้อนี้รุ่นนี้เหมือนกับรถของผมเลยนี่ครับต่างกันแค่สี” ไอ้นภดูแล้วพูดขึ้นมา……มันคุ้นๆยังไงชอบกลครับ

“แล้วมีคลิปที่เห็นคนขับไหมครับ” ผมถามขึ้นมา

“ไม่มีเลยครับ อันนี้คือชัดที่สุดเท่าที่หาได้แล้ว…..กล้องแถวนั้นบางตัวมันเสีย….ตอนนี้คุณตำรวจกำลังไปขอดูข้อมูลจากกล้องวงจรปิดของทางบริษัทห้างร้านที่อยู่ตามถนนเส้นนั้นให้….แต่คงต้องใช้เวลาอีกสักพัก”พี่เปรมตอบ

“จริงๆรถที่เหมือนของผมกับไอ้นภรุ่นนี้ในไทยมีไม่มากนะครับ น่าจะตามได้ไม่ยาก” ผมบอกกับพี่เปรม

“เดี๋ยวนะ……รถมึง?......มึงมีรถตั้งแต่เมื่อไหร่?” ไอ้นภถามผมขึ้นมา

“อ้อ พี่เปรมพึ่งซื้อมาให้กูน่ะ กูยังไม่เคยขับเลย”ผมหันไปตอบไอ้นภแห้งๆบ้าง

“มึงจะขับยังไง….มึงขับรถไม่เป็น!!” ไอ้นภโวย……จริงของมันครับ ผมขับไม่เป็น…….ผมกับไอ้นภได้แต่หันไปมองพี่เปรมที่ตอนนี้ได้แต่ยิ้มแหะๆ…..ก่อนที่พี่เปรมจะรีบขอตัวออกไปหาป้าสมทรงที่งานแถลงข่าวเพราะพึ่งนึกขึ้นได้…..อย่างเป็นธรรมชาติ………..


…………………………………………………….


“……..และแล้วในช่วงเวลาแห่งชีวิต……นภศูลไม่ลังเลเลยค่ะ…..ที่จะพุ่งเข้าไปช่วยน้องเค้า…..ถึงแม้…….ถึงแม้……..ฮือๆๆกระซิกๆ……” ป้าสมทรงพูดไปสะอึกสะอื้นไปขณะแถลงข่าว……นี่มันเป็นวาระแห่งชาติเหร๊อ!!.....ทำไมทุกช่องพร้อมใจกันถ่ายทอดสด!!!

“ป้าสมทรงได้รับผลกระทบทางใจอย่างมากครับ……เพราะหลังจากที่นภศูลพุ่งตัวเข้าไปรับชะตากรรมแทนน้องเค้านั้น…..นภศูลถูกชนจะกระเด็นไปไกล…..ไกลมาก……มีแผลเต็มไปหมดตามตัว……และ…..ที่ศีรษะ…...” พี่เปรมแถลงต่อให้ ขณะที่ป้าสมทรงโผเข้าซบไหล่ของพี่เปรมร้องไห้…….พี่เปรมพูดไป ตะกุกตะกักไป…..เหมือนคนที่พยายามอั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา……..ป้าสมทรงผมยังพอเข้าใจได้แต่นี่พี่เปรมก็เป็นไปกับเค้าด้วย!!!…..นี่มันละครเรื่องนี้มันอาร๊ายยยยยย!!!……พี่เปรมจบนิติศาสตร์การละครมาเหร๊ออออออ!!!!!!!.......อุ่ย!!! อยู่ๆป้าสมทรงก็ดีดตัวขึ้นมาแถลงข่าวต่อ!!!

“นภ….นภ……นภศูลได้รับบาดเจ็บทางสมองค่ะ!!!!.......นภศูลผู้เป็นพระเอกทั้งในจอและในชีวิตจริงของเรา…….เค้าหมดสติไปนานมากไม่ยอมฟื้นค่ะ!!!!” ป้าสมทรงคร่ำครวญดุเดือดขึ้นกว่าเดิม…..คนในห้องแถลงข่าวต่างส่งเสียงอื้ออึงตกใจกันยกใหญ่…… ดังทะลุออกมาให้คนทางบ้านได้ยิน…..

“ทำไมมันหนักเหมือนกูกำลังจะตายเลยวะ” ไอ้นภเปรยออกมาขณะกำลังดูรายการแถลงข่าวเรื่องของตนเองทางทีวีด้วยความเหวอถึงขีดสูง

“นั่นสิ…..ฟังแล้วเหมือนมึงยังโคม่าอยู่เลยนะ”ผมตอบไอ้นภ

“แล้วน้องนภศูลต้องผ่าตัดสมองไหมคะ??” พี่ก้อยนักข่าวเจ้าเก่าลุกพรวดขึ้นมาถามป้าสมทรงในห้องส่งด้วยเสียงสะอึกสะอื้นไม่แพ้กัน

“……นภ……นภ……นภศูลเกิดบาดแผลขนาดใหญ่ที่ศีรษะค่ะ……..คุณหมอต้อง…..ต้อง……โฮ..โฮๆๆๆๆ”ป้าสมทรงระเบิดน้ำตาพร้อมลงไปซบไหล่ของพี่เปรมอีกรอบ

“เอาเป็นว่า…..หลังจากที่คุณนภศูล……ได้รับการรักษา……ก็จำเป็นต้องเย็บแผลที่ศีรษะเป็นทางยาว…..แต่โชคดีครับที่ใบหน้าไม่ได้รับบาดเจ็บมีเพียงรอยช้ำเท่านั้น…..” พี่เปรมหันไปแถลงแบบอึกอักเหมือนพยายามปกปิดความจริงไม่ให้ดูร้ายแรงเกินไปสำหรับผู้ชม

“โถ…..นภศูล…..…” พี่ก้อยแสดงอาการสงสารอย่างสุดใจออกมา

“…..แล้ว…..แล้ว……นภศูลจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราไหมคะ”พี่นักข่าวอีกสำนักนึงถามขึ้น…..เสียงในห้องแถลงข่าวอื้ออึงขึ้นมาอีกครั้ง……..ป้าสมทรงกรีดร้องขึ้นมาทันควัน ร้องไห้เบอร์ใหญ่ที่สุดในสามโลกออกมา…..พี่เปรมก็เข้าขากันดีเหลือเกิน…..รวบป้าสมทรงมากอดพร้อมหันไปบอกนักข่าวว่าขอเวลาสักครู่…..พร้อมกับเหมือนจะร้องไห้ตามแต่กลั้นเอาไว้……เสียงนักข่าวในห้องแถลงข่าวอื้ออึงหนักขึ้นไปอีกสงสารไอ้นภกันใหญ่ เริ่มเหมือนจะมีจราจลยังไงไม่รู้

“นั่นแหละค่ะคือสิ่งที่สมทรงกลัวที่สุด…….”ป้าสมทรงเหมือนเริ่มตั้งสติได้ หยุดร้องไห้แล้วหันไปแถลงต่อ

“……..ตอนแรกสมทรงคิดว่านภศูลจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราค่ะ…….นั่นคือสิ่งที่สมทรงกลัวที่สุด…….แค่ได้ยินสมทรงก็กลัวเหลือเกิน……..แต่เดชะบุญ!!!......นภศูลฟื้นแล้วเมื่อชั่วโมงที่แล้วค่ะ!!!!” ป้าสมทรงลุกขึ้นแถลงต่อเหมือนผู้นำม็อบ!!!.......เท่านั้นแหละ…เสียงเฮดังลั่นขึ้นมาทั้งห้องส่ง!!!........อุ่ย…..ทำไมมีเสียงเฮมาจากนอกห้อง……ผมต้องรีบออกไปดู สรุปพวกพี่พยาบาลเฮดีใจที่ได้ยินคำแถลงว่านภรู้สึกตัว!!.....เดี๋ยวนะ……พวกพี่จะลุ้นกันทำไม รู้ก่อนชาวบ้านแล้วไม่ใช่เหรอ??

“น้องนภศูล ฟื้นแล้วเป็นยังไงบ้างคะ” พี่นักข่าวอีกคนถามขึ้นมาบ้าง

“นภ….นภ……โฮๆๆๆๆๆ” ป้าสมทรงอารมณ์สวิงกลับไปร้องไห้อีก……คนในห้องแถลงข่าวก็ถูกกระชากอารมณ์ตาม……อื้ออึงอีกรอบ

“นภ…..นภ…..เค้าพูดขึ้นมาคำแรกว่า……...”



………………………………………



ต่อตอนหน้าอะจิ

 :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 02-08-2020 20:05:54
 :ling1: :ling1:ค้างเลย  :katai5:
 :hao5: รอรอได้โปรด  :กอด1: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 02-08-2020 20:33:05
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 02-08-2020 21:44:51
 :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 02-08-2020 22:56:40
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 02-08-2020 23:30:35
ขอบคุณครับ สนุกมากครับ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-08-2020 08:55:46
 :sad4: แล้วใครละที่ชนนภ อยากรู้  :ling1:
 :3123: :3123: :3123: ให้คนแต่ง แต่งได้น่ารัก และสนุกดีค่ะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 03-08-2020 21:32:41
 :pig4: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 03-08-2020 22:13:11
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 04-08-2020 06:32:40
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 04-08-2020 16:05:57
รอๆๆ :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 05-08-2020 16:10:23
คืนนี้มาต่อฮะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: MiniMax ที่ 05-08-2020 18:12:48
 :กอด1:ส่ง กลจ.
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่63 แถลงข่าว(2/8/63)หน้า17 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 05-08-2020 22:07:57
ซีนที่64 ตายทั้งเป็น


“นภ…..นภ…..เค้าพูดขึ้นมาคำแรกว่า……..น้องปลอดภัยรึเปล่า!!!” ป้าสมทรงปล่อยโฮอีก……คนทั้งห้องแถลงข่าวต่างปรบมือให้พร้อมกับตะโกนชั้นรักนภศูล!!!!

“สมทรงภูมิใจในตัวนภศูลมากๆค่ะ…….เป็นห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเองเสมอ…….พอเค้ารู้ว่าน้องปลอดภัย…..เค้าก็ยิ้มแล้วบอกป้าด้วยแรงเฮือกสุดท้ายว่า…… ‘ฝากดูแลน้องด้วยนะครับ แล้วก็ฝากบอกแฟนคลับทุกคนด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วง’ ……….จากนั้นก็หมดสติไปอีกค่ะ” ป้าสมทรงบีบน้ำตาเล่าต่อ……..เท่านั้นแหละ……ทวีตเตอร์ เฟสบุ๊ค ไอจี ต่างๆก็มีเรื่องไอ้นภโผล่ขึ้นมาเต็มไปหมด ….. มือถือไอ้นภสั่นเหมือนมีลูกกรอกมาเข้าสิงเพราะ notificationขึ้นรัวๆๆๆๆๆๆๆไม่หยุด

“สำหรับเรื่องของน้อง เราพบว่าวันนั้นแม่น้องป่วย น้องเลยร้อนใจรีบกลับบ้านไปหาคุณแม่ ทำให้เกิดอุบัติเหตุขึ้น แต่ตอนนี้น้องปลอดภัยดี และคุณนภศูลก็มอบเงินส่วนตัวช่วยเหลือคุณแม่ของน้องให้ได้รับการเข้ารักษาเรียบร้อย….เรามีเสียงคุณแม่ของน้องที่ฝากข้อความมาถึงทางสื่อมวลชนด้วยครับ” พี่เปรมแถลงต่อด้วยความราบรื่นเหมือนคนละคนกับก่อนหน้านี้ก่อนที่จะเปิดคลิปเสียงแม่ของเด็กขึ้นมา

“ขอบคุณน้องนภศูลมากๆค่ะที่ช่วยลูกคุณแม่ ทั้งๆที่เราเป็นแค่คนจน ……แต่นภศูลก็ยังเห็นคุณค่าของชีวิตลูกคุณแม่……เอาชีวิตของตัวเองเข้ามาเสี่ยง….เสี่ยงจนเฉียดตาย…..แถมยังช่วยคุณแม่อีก…..คุณแม่จะไม่ลืมบุญคุณในครั้งนี้เลยค่ะ……สุดท้ายคุณแม่จะบอกถึงทุกท่านที่เป็นห่วงว่าลูกคุณแม่ปลอดภัยดีนะคะ เพราะนภศูลเอาร่างเข้าบังค่ะ…..แล้วก็ขอโทษด้วยที่พวกเราเป็นสาเหตุให้นภศูลต้องบาดเจ็บ….คุณแม่จะดูแลลูกให้ดีที่สุดไม่ให้นภศูลต้องผิดหวังนะคะ…...รักนภศูลมากค่ะ!!” คุณแม่ของน้องพรั่งพรูทุกอย่างออกมาสลับกับเสียงสะอื้น……ทำให้ทุกคนลุกปรบมือให้นภศูลอีกรอบ…….

ผมกับไอ้นภเมื่อดูถึงตรงนี้ก็พร้อมใจกันปิดทีวี…..รู้สึกรับความดราม่ามากกว่านี้ไม่ไหวแล้ว…….แต่เอาเถอะครับอย่างน้อยทุกอย่างจบลงด้วยดีก็โอเคแล้ว

“วาฬ มึงดูนี่สิ มีคนเสนอจะมอบรางวัลอะไรให้กูด้วย…..กูไม่กล้ารับเลยว่ะ” ไอ้นภพูดขึ้นมาขณะนั่งดูเฟส

“ทางนี้ก็ไม่แพ้กัน ไม่ถึงสิบนาทีเรื่องของมึงขึ้นอันดับหนึ่งเทรนทวิตไปแล้วอะ”ผมบอกไอ้นภขณะที่ไถทวิตดู

“กูว่าเราเลิกดูโซเชี่ยลกันดีกว่านะ กูว่าเรื่องของกูคงยาวไปอีกหลายวัน ขืนตามดูไม่ได้หลับได้นอนแน่” ไอ้นภวางมือถือลง…..ก่อนที่จะฉุดผมลงมานอนกอดบนเตียง

“เดี๋ยวๆ มึงจะทำอะไรอีก นี่โรงพยาบาลนะ” ผมกระซิบกับไอ้นภเบาๆ

“ก็กูเจ็บอยู่…..ถ้ามึงมาอยู่บนเตียงกับกู มึงจะได้ดูแลกูง่ายๆไง” ไอ้นภพูดพร้อมกับจ้องตาจนผมละลาย……และเราก็จูบกันอีกครั้ง….


……………………………………………

ผมอยู่ดูแลไอ้นภทั้งวันครับ…..ไอ้นภอ้อนผมมากจนไม่แน่ใจว่าตอนนี้มันป่วยหรือมันแกล้งผมกันแน่….. มันเรียกร้องให้ผมทำนู่นทำนี่ให้มันอยู่ตลอดเวลา……ทำเอาผมไม่ได้อยู่นิ่งๆเลยครับ…….แล้วถ้าผมเผลอมันก็จะฉุดผมไปกอดไปหอมบนเตียงทุกที…..มีอยู่ครั้งนึงทีมคุณหมอเข้ามาในห้องพอดี ผมที่ถูกไอ้นภกำลังงับหูอยู่ต้องถีบตัวออกจากมันแทบไม่ทัน หงายหลังกลิ้งตกเตียงไปนอนกองอยู่กับพื้น…..ทำเอาคุณพยาบาลตกอกตกใจกันใหญ่

“วาฬ……กูมีเรื่องอยากจะคุยกับมึง” อยู่ๆไอ้นภก็หันมาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“คุยเรื่องอะไรเหรอ” ผมหันไปถาม

“คือ…….กู……เอ่อ……..มึงสัญญาก่อนได้ไหมว่าถ้ากูพูดอะไรออกไปแล้วดันทำให้มึงไม่พอใจ…..มึงช่วยอภัยให้กูได้ไหม…..แบบ….จะไม่โกรธกูและไม่หนีกูไปอีกอะ…..ได้ไหม”ไอ้นภถามผมด้วยความกังวลอย่างเห็นได้ชัด

“ได้สิ กูสัญญา” ผมตอบ……หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ทั้งหมด ผมสัญญากับตัวเองแล้วว่าผมจะไม่หนีไปไหนอีกแล้วครับ….

“ขอบคุณนะ……คือ…...เอ่อ…….คือ……”ไอ้นภพูดแล้วหยุดอีก ก่อนที่มันจะสูดหายใจเข้าไปลึกๆแล้วถอนหายใจออกมา

“บอกมาเถอะ…..กูจะไม่หนีไปไหนอีกแล้วจริงๆ”ผมตอบพร้อมกับลงไปนั่งข้างๆมันที่เตียง

“คือ…….มึงช่วยกลับไปเคลียร์กับพ่อมึงได้ไหม……”ไอ้นภโพล่งออกมาได้ในที่สุด

“………………….”

“………………………….”

“……..มึง……บอกเหตุผลให้กูฟังหน่อยได้ไหม ว่าทำไมอยู่ๆมึงถึงพูดเรื่องนี้” ผมถามฝ่าความเงียบขึ้นมา

“ก็……กูคิดว่า…..กูเข้าใจความรู้สึกของพ่อมึงนะ….”

“ยังไง”

“ก็ตอนที่มึงหนีกูไป……กูเสียใจมาก……กูรู้อยู่เต็มอกว่ามึงเข้าใจผิด…..แต่กูก็ไม่สามารถอธิบายอะไรให้มึงฟังได้ไง กูไม่รู้ว่ามึงอยู่ที่ไหนด้วยซ้ำ ถึงถ้ารู้ มึงก็คงไม่ยอมออกมาคุยกับกูดีๆ….. กูนึกว่ากูต้องเสียมึงไปตลอดกาลแล้วซะอีก…….มึงรู้ไหมว่ากูกลัวมากนะ…….. กลัวมากจริงๆ…….แต่สุดท้ายกูก็โชคดี…….โชคดีที่มึงยอมกลับมาและเปิดใจคุยกับกู……เรื่องมันเลยดีขึ้น…… ก็จากเรื่องนี้แหละที่กูถามตัวเอง…..ว่าใครมันจะไปเข้าใจกูบ้างว่ากูรู้สึกยังไง……กูก็เลยฉุกคิดได้ว่ายังมีอีกคนนี่นา…..พ่อของมึงไง……คนที่เค้าอาจจะทุกข์ยิ่งกว่ากูล้านเท่าซะอีก…...” ไอ้นภเล่าไปมองหน้าผมไปด้วยความกังวล….มันคงกลัวผมไม่โอเคจริงๆนั่นแหละครับ

“………กูไม่รู้ว่าความจริงด้านของพ่อมึงจะเป็นยังไงนะ……บางทีมันอาจจะเหมือนกับที่มึงคิดก็ได้…….มึงอาจจะคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรเลยก็ได้ที่จะฟัง……….แต่กูว่านะ……..อย่างน้อย…….มึงก็เปิดโอกาสให้เค้าได้ขอโทษมึงอย่างจริงจังสักครั้งเถอะ……..แค่ไม่กี่ชั่วโมงที่มึงหายไปกูก็เหมือนคนกำลังจะตายละ………แต่กับพ่อมึงนี่สิ……มันนานกว่านั้นเยอะ……ถ้าเป็นกู กูคงรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นแล้วแหละ……..แค่นี้มันก็หนักหนาพอสำหรับเค้าแล้วมั้งนะกูว่า….อีกอย่าง มันก็นานเกินไปแล้วสำหรับมึงด้วย…..ที่มึงต้องทรมานตัวเองอยู่แบบนี้……. มึงสมควรจะมีความสุขจริงๆสักทีนะ…….แล้วมึงก็ไม่ต้องกลัว……ว่ามึงต้องเผชิญเรื่องนี้อยู่คนเดียว……ตอนนี้มึงมีกู……กูจะอยู่เคียงข้างมึงเอง”ไอ้นภพูดต่อพร้อมกับจับมือผมไว้ตลอด……. ทุกอย่างที่มันพูดมาเป็นความจริงทั้งสิ้นครับ…..เหลือแต่ว่าผมจะตัดสินใจทำอะไรต่อไป…….

“ขอบใจมากนะนภ….กูสัญญาว่าจะเก็บเรื่องนี้เอาไปคิดดู” ผมตอบพร้อมกับยิ้มให้คนตรงหน้า…..เราสองคนยิ้มให้กันและกัน….ก่อนที่จะ….

“นภภภภภภภภภภ เป็นยังไงบ้างลูกกกกกกกกก” ป้าสมทรงโผล่ออกมาด้วยจังหวะซิทคอม ผมกับไอ้นภดีดตัวออกจากกันแทบไม่ทันอีกแล้ว

“ดีขึ้นแล้วครับป้า”ไอ้นภตอบด้วยความเลิกลั่กเบาๆ

“ค่อยยังชั่ว ป้าเป็นห่วงแทบแย่แหนะ ได้ยินแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย เมื่อวานนี้ป้าเครียดมากเกือบหนีไปบวชชีแล้วนะคะ” ป้าสมทรงยิ้มอย่างโล่งใจ

“ผมไม่ยอมเป็นอะไรง่ายๆหรอกครับ อุตส่าห์เจอคนที่ทำให้มีความสุขได้สักที”ไอ้นภยิ้มตอบป้าสมทรงพร้อมกับแอบส่งสายตามาให้ผม…..โอ้ย……ทำไมผมต้องเขินมันด้วยเนี่ย

“ดีแล้วจ๊ะ….อ้อ….ว่าแต่วันนี้ป้ามีข่าวดีจะมาบอกด้วยนะคะ”

“ข่าวดีอะไรครับ”ไอ้นภถาม

“ลูกค้าเข้าแน่นมากกกกกกกกก……… มีงานพรีเซ็นเตอร์ติดต่อเข้ามา15ชิ้น ละคร8เรื่อง หนังอีก5เรื่องจ๊ะ!!! ไม่รวมสารพัดอีเว้นท์กับภาพลักษณ์ที่ดีขึ้นเหมือนติดจรวดอีกนะ……โอ้ยยยยย…..ค่อยคุ้มหน่อย ไม่เสียแรงที่ป้าอุตส่าห์ไปจัดงานแถลงข่าว……เนี่ย….ตั้งแต่เช้า กว่าจะสัมภาษณ์เสร็จเหนื่อยน่าดูเลยจ๊ะ”ป้าสมทรงเล่าด้วยความเบิกบาน……..จริงๆก็สมควรจะเหนื่อยอะนะครับ…..ก็เล่นใหญ่ซะขนาดนั้นนี่นะ……ตอนดูนี่แยกไม่ออกเลยว่าแถลงข่าวหรือเล่นละครเวที…..

“อุ้ย…..เกือบลืมเรื่องสำคัญอีกอย่าง แต่อันนี้ของวาฬนะคะ” ป้าสมทรงหันมาบอกผม

“ของผมเหรอครับ??”

“ใช่จ๊ะ ของวาฬ……พอดีบทละครเรื่องนึงเค้าพึ่งเขียนเสร็จ ผู้กำกับเลยจะเปิดแคสนักแสดงเร็วๆนี้ ป้าจัดการส่งชื่อวาฬไปแล้วนะคะ เตรียมตัวไปแคสได้เลยค่ะ”ป้าสมทรงยิ้มกริ่ม

“เอ่อ…..ใช่ละครวายเรื่องที่นภแสดงนำรึเปล่าครับ”

“ว้าย ใช่ค่ะ ทำไมรู้คะ มีญาณเหรอคะเนี่ย ป้ายังไม่ทันบอกใครเลยค่ะ” ป้าสมทรงทำท่าตกใจเอามือทาบอก

“ก็เดาดูน่ะครับ” ผมตอบพร้อมกับยิ้มแห้งๆ…..สงสัยงานนี้ผมคงต้องตั้งใจแคสจริงจังแล้วล่ะฮะ เพราะถึงแม้ไอ้นภจะยืนยันเสียงแข็งว่าบทนี้ยังไงผมก็ต้องได้ แต่ถ้าผมยังแสดงแข็งเป็นหินเมื่อที่ผ่านมามีหวังคนได้ด่ากันทั้งเมืองตั้งแต่ทีมแคสยันคนดูแหงๆ ขี้เกียจปิดโซเชี่ยลหนีฮะ แหะๆ

“เดาเก่งนะคะเนี่ย เอาเป็นว่าป้าจะส่งบทไปให้ที่หอวันมะรืนนะคะ”

“เอ่อ……ที่หอคงไม่ได้ครับ” ผมตอบ

“อ้าว ทำไมล่ะลูก” ป้าสมทรงถาม

“นั่นสิทำไมล่ะ” ไอ้นภหันมาถามบ้าง

“ผมจะไปอยู่คอนโดครับ” ผมตอบ

“ห๊า คอนโด!!! มึงจะไม่กลับไปที่หอกับกูเหรอ!!! กูนึกว่าเราเคลียร์กันรู้เรื่องแล้วซะอีก!!!” ไอ้นภดูตกใจและผิดคาดไปอย่างมาก

“ขอโทษนะ…...”




…………………………………………..


ต่อตอนหน้าอะจิ




 :hao5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่64 ตายทั้งเป็น(5/8/63)หน้า18 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 06-08-2020 00:16:55
 :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่64 ตายทั้งเป็น(5/8/63)หน้า18 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 06-08-2020 01:25:05
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่64 ตายทั้งเป็น(5/8/63)หน้า18 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 06-08-2020 04:31:06
 :a5:  ค้างงงงง  ...  มากค่ะ. แต่ดีใจแทนแม่ลูก โชคดีที่นภใจดีให้การข่วยเหลือทั้งที่ได้รับบากเจ็บ
 :3123: :pig4: ให้คนแต่งค่ะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่64 ตายทั้งเป็น(5/8/63)หน้า18 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 06-08-2020 18:40:49
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่64 ตายทั้งเป็น(5/8/63)หน้า18 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 06-08-2020 19:04:22
 :a5: รอรอตอนต่อไป
 :L2: :กอด1:ให้คนแต่งค่ะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่64 ตายทั้งเป็น(5/8/63)หน้า18 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 07-08-2020 17:59:08
มาต่อพรุ่งนี้นะฮะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่64 ตายทั้งเป็น(5/8/63)หน้า18 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 07-08-2020 19:43:37
 :กอด1: :กอด1:
รอ รอ พรุุ่งนี้  :hao6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่64 ตายทั้งเป็น(5/8/63)หน้า18 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 07-08-2020 21:19:47
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่64 ตายทั้งเป็น(5/8/63)หน้า18 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 08-08-2020 00:58:11
รอ  :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่64 ตายทั้งเป็น(5/8/63)หน้า18 NEW!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 08-08-2020 11:30:00
ซีนที่65 ย้ายเข้า



“มึงจะไม่กลับไปที่หอกับกูจริงๆเหรอ!!!” ไอ้นภถามด้วยความตกใจ
 
“ขอโทษนะ…...”ผมตอบ….แต่ยังพูดไม่ทันจบประโยค ไอ้นภก็แทรกขึ้นมาทันควัน

“มึงจะทิ้งกูจริงๆด้วย…..” ไอ้นภพูดหน้าเศร้าจนผมสงสาร

“เดี๋ยวๆ อย่าพึ่งมโนดึงดราม่า….ให้กูพูดให้จบก่อน……เรื่องที่กูบอกว่าจะไม่กลับไปที่หอ อะใช่ แต่กูยังไม่ได้พูดสักคำเลยนะว่ากูจะย้ายไปถาวร แล้วที่สำคัญกูก็ไม่ได้จะทิ้งมึงด้วย……”ผมรีบพูดขึ้นก่อนที่ไอ้นภจะมโนต่อไปไกล

“ถึงไม่ใช่ถาวร แต่มึงก็จะปล่อยให้กูอยู่ที่หอคนเดียวทั้งๆที่กูเจ็บอย่างงี้แล้วไม่เรียกว่าทิ้งได้ไง” ไอ้นภเถียงไม่ละความพยายาม

“กูไม่ได้จะปล่อยให้มึงอยู่คนเดียว….” ผมพยายามอธิบาย

“ไม่!! มึงจะให้ใครมาดูกูแทนใช่ไหม!! กูไม่เอาคนอื่น!! กูจะเอามึงคนเดียว!!!” ไอ้นภเริ่มเปลี่ยนจากการตัดพ้อเป็นโวยวายแทน

“โว๊ย!! หยุด!! กูพูดไม่จบประโยคซะที!! เหนื่อย!! ฟังนะ กูไม่ได้จะทิ้งมึงและไม่ได้จะเอาคนอื่นมาดูแลมึงด้วย!! กูจะดูมึงเอง เพราะมึงต้องไปอยู่คอนโดกับกู!!!!”


…………………………………………………


หลังจากผ่านไปสองวัน คุณหมอก็อนุญาตให้ไอ้นภกลับบ้านได้ และก็เหมือนที่ผมบอก ผมพาไอ้นภย้ายมาอยู่ที่คอนโดกับผมด้วยชั่วคราว

“วาฬ…..เดี๋ยวนะ…..นี่มึงซื้อหรือเช่า” ไอ้นภถามผมทันทีที่เข้ามาในห้อง

“เอ่อ….ซื้อ…..”

“มึงซื้อห้องนี้เนี่ยนะ!!! ใหญ่ขนาดนี้ มึงจะมาอยู่กี่คน!!!” ไอ้นภเริ่มโวยวาย

“คือ….กูไม่ได้เป็นคนเลือก…..พี่เปรมจัดการให้อะ…..” ผมตอบอ้อมแอ้ม

“แหม คุณวาฬ โยนให้พี่เลยนะ ตอนแรกพี่บอกแล้วใช่ไหมว่าให้รอก่อน แต่คุณวาฬเองนั่นแหละที่เป็นคนดึงดันจะเอาให้ได้เดี๋ยวนั้นเลยไม่ใช่เหรอ” พี่เปรมที่กำลังช่วยย้ายของ เดินเข้ามาได้ยินพอดี

“นั่นไง ไปโยนให้พี่เปรมอีก”ไอ้นภหันมาตาเขียวใส่

“เอาน่า ก็เพราะห้องมันใหญ่นี่แหละ กูเลยจะได้ดูแลมึงสะดวกๆไง……ที่หอเตียงมันเล็ก ถ้ากูไปนอนห้องกู ก็จะไม่มีคนดูแลมึง…..ถ้ากูไปนอนห้องมึง กูกับมึงก็ต้องนอนเบียดกัน”ผมอธิบาย

“แต่กูไม่ติดนะถ้าต้องนอนเบียดกับมึง”ไอ้นภตอบด้วยความรวดเร็ว

“แต่กูติด!! ถ้าตอนกลางคืนกูบังเอิญละเมอฟาดหัวมึงขึ้นมา แผลมึงได้ฉีกแน่ๆ กูไม่อยากตื่นมาเห็นสภาพกูกับมึงนอนจมกองเลือด” ผมสวนไปทันที

“มึงแน่ใจเหรอว่าไอ้ที่พูดมานั่นแค่ละเมอ อะไรมันจะรุนแรงขนาดนั้น” ไอ้นภโวย

“อะ มึงไม่เชื่อใช่มะ งั้นนี่”

“โอ๊ย!!” ไอ้นภร้องขึ้นมาทันทีหลังจากผมเอานิ้วกดไปที่แผลมันเบาๆ

“เป็นไง นี่แค่แตะเบาๆนะ”

“เออๆๆ กูยอมเชื่อมึงละ…..ไม่ต้องเอากีบหน้ามากดแผลกูก็ได้”ไอ้นภบ่นงึมงำ

“มึงว่าอะไรนะ?” ผมหันไปถามเพราะได้ยินไม่ถนัด

“เปล่าคร๊าบ ไม่ได้ว่าอะไร…ไปดูห้องกันเถอะ” ไอ้นภพูดเสร็จก็จูงมือผมให้เดินไปดูห้องด้วยกันทันที


………………………………………..


เย็นวันนั้นหนูแม้นกับบอลก็มาที่คอนโดผมครับ ทั้งสองคนเอาเนื้อหาวิชาช่วงที่พวกผมสองคนขาดเรียนมาสอนให้ รวมถึงงานกลุ่มที่หนูแม้นทำเองคนเดียวจนเกือบเสร็จมาให้พวกผมทำเพิ่มนิดๆหน่อยๆก่อนที่จะเอาไปส่งอาจารย์พรุ่งนี้

“ตามทันไหมที่สอนไปทั้งหมดเมื่อกี้” หนูแม้นเงยหน้าขึ้นมาถามพวกผมสองคนที่พึ่งนั่งฟังการสอนแบบสุดโหดรวบรัดเนื้อหา3วันให้จบใน3ชั่วโมง

“เกือบทันอะ” ไอ้นภตอบหน้าเจื่อนๆ

“ก็เกือบนะสองชั่วโมงแรก แต่ช่วงหลังเริ่มไม่ค่อยแน่ใจ” ผมตอบด้วยเสียงที่เจื่อนไปกว่าไอ้นภอีกครับ

“ค่ะ ไม่เป็นไร แค่เกือบก็ดีใจแล้ว ลองทวนอีกทีละกันนะ แต่ถ้าไม่ทันก็อ่านอันนี้นะคะ” หนูแม้นพูดพร้อมกับควักโพยเทพเก็งข้อสอบในตำนานของนางออกมา……โพยนี้เป็นที่เลื่องลือมาแต่ไหนแต่ไรว่านางเก็งแม่นเหมือนไปลอกมาจากข้อสอบของอาจารย์ที่พึ่งพิมพ์เสร็จใหม่ๆ

“ขอบคุณคร๊าบบบ”ผมกับไอ้นภกล่าวขึ้นพร้อมกัน

“หิวกันรึยัง เดี๋ยวกูไปทำมื้อค่ำให้ ยืมครัวหน่อยนะ” ไอ้บอลถามขึ้น

“หิวแล้วค่ะ” หนูแม้นหันไปตอบแฟนนางด้วยสายตาล่อแหลม….นี่แน่ใจใช่ไหมว่าหิวข้าว

“เดี๋ยวเราไปช่วยไหม”ผมถาม

“ไม่เป็นไร วาฬนั่งคุยกับแม้นเถอะ เดี๋ยวทำเอง ขอโชว์ฝีมือหน่อย อยากทำกับข้าวในห้องครัวดีๆมานานละ”ไอ้บอลยิ้มแล้วก็เดินกะเผลกไปเข้าครัว

“บอลเค้าชอบทำอาหารเหรอแม้น” ผมถาม

“ใช่ ชอบมาก นี่แทบจะไปสมัครรายการ ‘ฟาเธอร์เชฟ’อยู่แล้วนะ แม้นต้องขอไว้ไม่งั้นต้องดรอปเรียน ตกชั้นอดเรียนด้วยกันพอดี…..อย่างวันนี้นะพอรู้ว่ามีครัวดี ก็ตาลุกวาวรีบไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเตรียมเลยแหละ” แม้นตอบ

“แม้นดูมีความสุขขึ้นเยอะเลยนะ” ไอ้นภพูดขึ้นมา

“ก็นิดนึงค่ะ” หนูแม้นตอบพร้อมกับบิดไปบิดมาเป็นเกลียว….นี่ไม่เรียกนิดแล้วแม่คุณ

“แล้วที่คณะเค้าว่าไงกันมากเรื่องอุบัติเหตุ” ผมถาม

“ก็ตกใจกันใหญ่เลยสิคะ ดีนะที่บอกแม้นไว้ก่อน พวกที่สนิทกันเลยไม่แตกตื่น แต่พวกพี่ปีอื่นกับคณะอื่นๆนี่กรีดร้องกันเป็นแถวตอนรู้ข่าว ยิ่งตอนแถลงข่าวนะลุ้นกันอย่างกับอะไรดี ป้าสมทรงในทีวีแกพูดเหมือนนภศูลอาการหนักมากกำลังโคม่าจะตายแหล่มิตายแหล่ ป้าแดงร้านขายข้าวแกลุ้นจัดทนไม่ไหวเป็นลมไปเลยสิ จากนั้นก็เกิดเหตุอุปทานหมู่ที่โรงอาหารเลยค่ะ”หนูแม้นเล่า

“อุปทานหมู่?? ยังไงนะ”ไอ้นภถามด้วยความตกใจ

“ใช่คะ อุปทานหมู่ พอป้าแดงแกเป็นลมหน้าทิ่มลงถาดไก่ทอดเสียงดังโครม คนได้ยินหันไปเห็นก็ตกใจขึ้นไปอีก ร้องกรี๊ดกันเป็นแถว แล้วก็เลยเป็นลมตามๆกันไปเป็นสิบเลยค่ะ วุ่นวายกันไปทั้งมหาวิทยาลัย” หนูแม้นเล่าจนเห็นภาพ

“ดีนะไม่หน้าทิ่มลงกระทะตอนกำลังทอด” ผมพูดขึ้นมา

“นั่นสิ ไม่งั้นกูได้ลงข่าวซ้ำแน่ๆ ว่าเป็นสาเหตุให้คนหัวทิ่มลงกระทะ เดี๋ยวกูให้ป้าสมทรงเอาของไปเยี่ยมป้าแดงแกหน่อยดีกว่า” ไอ้นภตอบ

“ว่าแต่ ตอนนี้จับคนที่ขับชนได้รึยัง” หนูแม้นถามขึ้นมา

“ยังเลย รู้แค่ว่าเป็นรถXXX รุ่นYYY สีดำ ไม่ติดป้ายทะเบียน”ผมบอก

“รถXXX รุ่นYYY สีดำ……คุ้นๆนะ…..ว๊าย!!!”

อยู่ๆแม้นก็ร้องขึ้นมาเหมือนนึกอะไรได้




………………………………………………..




ต่อตอนหน้าอะจิ

  :really2:





หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nattie69 ที่ 08-08-2020 11:46:05
 :z3: :z2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 08-08-2020 13:53:06
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 08-08-2020 15:09:27
 :ling1:รอ รอ
 :3123: :L2: ให้คนแต่งค่ะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 08-08-2020 19:37:32
 รอฮะ :katai4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 08-08-2020 19:59:40
 :pig4: :pig4: :pig4:

ใคร ๆ หนูแม้น  อิพี่ดินป่ะ   อิอิ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 08-08-2020 20:18:09
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 08-08-2020 22:57:21
อย่าบอกว่ารถพี่ดินนะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-08-2020 03:08:58
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 09-08-2020 06:29:15
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 09-08-2020 19:42:08
พี่ดินแน่ๆ :katai1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 10-08-2020 00:27:24
พรุ่งนี้มาต่อนะครับ :katai4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่65 ย้ายเข้า (8/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 10-08-2020 22:33:34
ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก



“ร้องทำไมแม้น ตกใจหมด”ไอ้นภถาม

“ก็รถXXX รุ่นYYY สีดำ นี่มันเหมือนรถของพี่ดินเลยไง แม้นเห็นตอนเค้าขับมาหาที่บ้าน” แม้นตอบ

“จริงด้วย…..นั่นสิก็ว่าคุ้นๆ…..คันที่เค้าเคยขับมาที่หอ…..จำได้ว่ามันเป็นรุ่นเดียวกับของนภแค่คนละสี” ผมค่อยๆทบทวนความจำ

“แต่มันก็คงแค่บังเอิญมั้งคะ อะไรมันจะไปประจวบเหมาะกันขนาดนั้น….. ถ้าใช่คันเดียวกันจริงๆ….ก็มีความเป็นไปได้อย่างเดียวนั่นก็คือ…..แผนฆาตกรรมแล้วล่ะค่ะ”แม้นพูดต่อ

“เดี๋ยวนะ…..”ผมพึ่งนึกอะไรขึ้นได้ แล้วก็รีบไปคุ้ยที่ถุงขยะ หวังว่าคงยังไม่มีใครเอาอะไรไปทิ้งนะ

“กำลังหาอะไรน่ะวาฬ”แม้นกับนภเดินตามมาดู

“หา….นี่ไง!!” ผมชูถุงโจ๊กขึ้นมา

“ถุงพลาสติกเนี่ยนะ หาทำไม”แม้นถามด้วยความงงงวย

“ถุงโจ๊กใบนี้คือถุงที่พี่ดินซื้อมาให้เรา…..ในตอนเช้าวันที่นภถูกรถชน”ผมอธิบาย

“แล้วไงนะ…..”ไอ้นภถามต่อ

“เช้าวันนั้นพี่ดินบอกว่าพึ่งซื้อโจ๊กเจ้านี้กลับมาให้หลังจากออกไปวิ่ง แต่พี่เปรมบอกว่าร้านนี้เป็นเจ้าดังที่มีอยู่ที่เดียว ไม่มีสาขา”ผมอธิบายต่อ

“เดี๋ยวนะ…..ร้านนั้นแม้นก็เคยไปกิน…..มันอยู่ที่….ว้าย!!”หนูแม้นร้องตกใจแล้วเอามือขึ้นมาปิดปาก

“ที่ไหนเหรอแม้น” นภหันไปถาม

“หมอชิต!!” แม้นตอบ

“…..หมอชิตงั้นเหรอ”ไอ้นภทวนคำด้วยความตกใจ

“ใช่ หมอชิต”ผมยืนยัน

“งั้นแสดงว่าพี่ดินที่มีรถแบบเดียวกับคันที่ชนกูก็ไปแถวนั้นในเช้าวันที่เกิดเหตุน่ะสิ!!” ไอ้นภพูดขึ้น

“…………………..” ทุกคนต่างเงียบกันไปหมด

++++ปิ๊งป่อง++++

อยู่ๆเสียงกริ่งหน้าประตูก็ดัง…..ฉุดพวกผมให้ออกจากภวังค์

“ใครนะมาซะดึกเลย”ไอ้นภถามขึ้น

“สงสัยพี่เปรมล่ะมั้ง” ผมเดินไปดูที่จอหน้าประตู…..อิ๊บอ๋าย!!! พี่ดิน!!! ทำไมมาตอนนี้!!

ผมรีบวิ่งกลับไปบอกไอ้นภและหนูแม้นว่าคนที่มาไม่ใช่พี่เปรมแต่เป็นพี่ดิน….ทั้งสองคนได้ยินก็ตกใจตาเหลือกทำอะไรไม่ถูก…..กระซิบกระซาบกันว่าจะเอายังไงต่อดี

++++ปิ๊งป่อง++++ ++++ปิ๊งป่อง++++ ++++ปิ๊งป่อง++++

เสียงกริ่งดังขึ้นอีก บีบคั้นอารมณ์พวกผมที่กำลังลนลานอย่างมาก….เพราะคิดอะไรกันไม่ทันไอ้นภเลยบอกให้ทำตามพล็อตละครที่มันเคยเล่น นั่นก็คือให้ผมไปเปิดประตูก่อนแล้วมันจะพาหนูแม้นไปแอบดูอีกห้อง!!…..ว่าแต่พวกมึงจะไปหลบกันทำม๊ายยยยยยยย นี่ไม่ใช่ละคร!!!

“อ้าว พี่ดิน ทำไมมาซะดึกเลย” ผมพยายามทักพี่ดินอย่างเป็นธรรมชาติ เหมือนพึ่งรู้ว่าเป็นเค้าตอนเปิดประตูออกมาเจอ

“ก็เป็นห่วงวาฬไงครับ เห็นไม่ไปที่คณะมาตั้งหลายวัน”พี่ดินยิ้มตอบเหมือนทุกที

“วาฬโอเค เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไปเรียนตามปกติแล้วครับ ขอบคุณนะครับ” ผมพยายามยิ้มตอบอย่างเป็นธรรมชาติ

“ได้ยินอย่างงี้ก็ดีใจแล้ว…..ว่าแต่…..จะปล่อยให้พี่ยืนคุยอยู่หน้าประตูแบบนี้เหรอ ไม่ให้พี่เข้าไปหน่อยเหรอครับ” พี่ดินถามขึ้นมา…..อิ๋บอ๋าย…..เอาไงดีวะ

“อ๋อ พอดีวาฬพึ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะเข้านอนแล้วน่ะครับ” ผมพยายามบ่ายเบี่ยง

“เข้านอน? อาบน้ำแล้วใส่ชุดนี้เนี่ยนะ”พี่ดินถาม…..เชรี่ย….ลืมไปเลยว่ายังใส่เสื้อเชิร์ตกางเกงขายาวอยู่เลย….เอาไงดีวะ

“อ๋อ พอดีชุดไม่พอครับ ยังไม่ได้เอามาจากหอเลยต้องใส่ชุดนี้ก่อน” ผมแถ

“คาดเข็มขัดด้วยเนี่ยนะ” พี่ดินถามต่อพร้อมกับมองผมขึ้นลงตั้งแต่หัวจรดเท้า

“นั่นแหละครับ แหะๆ ถ้าไม่ใส่จะรู้สึกแปลกๆ พอใส่ขายาวแล้วก็ต้องคาดเข็มขัดด้วยถึงจะสบายใจ แหะๆ”ผมแถต่อจนสีข้างถลอกไปหมด

“อะๆ สบายใจก็สบายใจ…..อ้อ…..พี่ซื้อข้าวมาฝากด้วยนะ”พี่ดินชูถุงอาหารให้ดู

“ขอบคุณนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้วาฬจะเอาไปทาน งั้นยังไงคืนนี้ราตรีสวัสดิ์นะครับ”ผมรับถุงมาพร้อมกับจะปิดประตู…..แต่เฮ้ย!!…..ปึง!!......พี่ดินเอามือขึ้นมายันประตูไว้ซะงั้น!!

“เดี๋ยวสิ”

“ครับ?”

“พี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะครับ”พี่ดินยิ้มพูดกับผม…..แต่ทำไมมันดูน่ากลัวจัง

“ชะ….เชิญครับ…..” ผมจำใจต้องให้พี่ดินเข้ามา

หลังจากผมพาพี่ดินไปเข้าห้องน้ำ พอประตูปิดเท่านั้นแหละไอ้นภกับแม้นก็โผล่ออกมาทันทีด้วยจังหวะซิทคอม

“เค้ามาทำไม” ไอ้นภกระซิบถาม

“เค้าบอกเป็นห่วง ไม่เห็นกูไปเรียนหลายวัน เลยแวะมาเยี่ยมแล้วก็เอาข้าวมาให้” ผมกระซิบตอบ

“แล้ววาฬขา ปล่อยให้เค้าเข้ามาทำไมคะ” หนูแม้นกระซิบถามต่อด้วยความร้อนลน

“เมื่อกี้ปิดประตูใส่ไปแล้วแต่เค้าดันเอามือยันไว้ บอกว่าขอเข้าห้องน้ำอะสิ”ผมกระซิบตอบ

“ตายแล้ววววว…..อย่างกับหนังฆาตกรโรคจิต……เค้าจะกลับมาฆ่าปิดปากวาฬขารึเปล่าคะ”หนูแม้นกระซิบด้วยความแตกตื่น……ว่าแต่หล่อนจะจินตนาการน่ากลัวไปไหม

“อย่าพูดแบบนั้นสิ น่ากลัวเกิน……ว่าแต่……เอาจริงๆเมื่อกี้ตอนเค้ายันประตูแล้วยิ้มให้……ก็แอบขนลุกอยู่นะ”ผมเริ่มคล้อยตามหนูแม้น

“เค้าไม่ฆ่ามึงตอนนี้หรอก…..กูว่านะ…..จากพล็อตหนังที่กูเคยเล่น…….เค้าคงกลับมาทำลายหลักฐานก่อน…..ไอ้ถุงโจ๊กเมื่อกี้อะ…… แต่ถ้าเค้ารู้ว่ามึงรู้เรื่องแล้ว เค้าคงฆ่าปิดปากมึงตอนนี้เลยแหละ”ไอ้นภวิเคราะห์จริงจัง

“เชรี่ย!!......น่ากลัวกว่าเดิมอีก……พวกมึงช่วยคิดอะไรที่มันสร้างสรรค์หน่อยได้ไหม……ทำไมเอะอะกูต้องโดนฆ่าตลอดเลย…….กูเริ่มกลัวจริงจังแล้วนะ”ผมกระซิบตอบด้วยความร้อนลน

แกร๊ก!! เสียงลูกบิดประตูห้องน้ำดังขึ้นไอ้นภกับหนูแม้นพร้อมใจสไลด์ตัวไปหลบกันแทบไม่ทัน

“เมื่อกี้คุยกับใครรึเปล่า” พี่ดินถามขณะที่เดินออกมาจากห้องน้ำ…..อิ๊บอ๋าย!!.....กระซิบกันขนาดนั้นยังจะได้ยินอีกนะ

“เปล่าครับ วาฬแค่ซ้อมละคร บทพูดที่ต้องไปแคสน่ะครับ” ผมยิ้มให้พี่ดินอย่างเป็นธรรมชาติ แต่เหงื่อไหลพลั่กๆ

“อ้อเหรอ” พี่ดินตอบเหมือนจะไม่ค่อยเชื่อ…..

อิ๊บอ๋าย!!!.......นั่น!!!.......ทำไมซวยซ้ำซวยซ้อน!!!.......ถุงโจ๊กเมื่อกี้เผลอวางไว้ตรงเคาน์เตอร์!!! ……ห่างจากพี่ดินไปสองเมตร!!!.......เค้าจะเห็นมั๊ยนะ……ม่ายยยยยยยยย……..ผมยังไม่อยากถูกฆ่าปิดปากกกกกกก!!!!


………………………………………


ต่อตอนหน้าอะจิ

 :katai4:



หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก (11/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 10-08-2020 22:42:21
 :pig4: :pig4: :pig4:

กะลังคิดว่า  มูลเหตุจูงใจของอิพี่ดิน   

อาจจะมาจากการตายของ "บี" หรือเปล่า?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก (11/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 11-08-2020 06:22:27
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก (11/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-08-2020 09:51:44
โอ้ย!! ขำวาฬหนักมาก :m20: :m20:
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก (11/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 11-08-2020 12:47:37
 :heaven  ไอ้พี่ิดิน แต่ขำวาฬ น่ารักไปไหนนะ หนูวาฬ  :hao6:
รอตอนต่อไป  :katai5:
 :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก (11/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 11-08-2020 16:44:46
 :ruready
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก (11/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-08-2020 22:32:39
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก (11/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 12-08-2020 08:24:22
 :a5: พี่ดินแอบน่ากลัว
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก (11/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 14-08-2020 12:54:20
รอฮะ :katai5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก (11/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 15-08-2020 09:39:15
มาต่อพรุ่งนี้นะฮะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก (11/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-08-2020 11:14:22
มาปูเสื่อรอ :hao6:
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่66 ฆ่าปิดปาก (11/8/63)หน้า18 Up!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 16-08-2020 23:24:34
ซีนที่67 อำพรางศพ


เอาไงดีวะ.....ยังไม่อยากตายด้วยสิ…..คิดสิคิดๆๆๆ…….เออใช่……….ล่อพี่ดินไปทางอื่นก่อนก็แล้วกัน……..

“พี่ดินมานั่งตรงนี้ก่อนดีกว่า วาฬจะเอาขนมมาให้ทาน” ผมพูดด้วยรอยยิ้มที่สุดแสนจะเป็นธรรมชาติแล้วก็รีบจูงมือพี่ดินไปนั่งที่โต๊ะที่อยู่คนละด้านกับเคาน์เตอร์

“น้องวาฬเป็นอะไรรึเปล่ามือเปียกโชกเลย” พี่ดินยิ้มถามหลังจากที่นั่งลงบนเก้าอี้

“อ้อ เปล่าครับ ปกติเป็นคนเหงื่อออกมือเยอะอยู่แล้วครับ” ผมยิ้มตอบแถ

“พี่ว่าไม่ใช่แค่มือแล้วมั้ง ดูสิเหงื่อออกเต็มหน้าไปหมดเลย” พี่ดินถามต่อพร้อมกับส่งสายตามาให้แบบต้องการหาความจริงอะไรสักอย่าง……อิ๊บอ๋ายละ……แถต่อยังไงดี

“คือ……อ๋อ……ดีใจ!!......ดีใจที่พี่ดินเอาข้าวมาให้!!!.....ตื่นเต้น!!!.....เหงื่อแตกเลย!!!” ผมแถด้วยรอยยิ้มที่สุดแสนจะวิปริตพร้อมกับส่งสียงสูงออกมาแบบที่ถ้าไม่รู้ว่าโกหกก็ช่วยกลับกินหญ้าด้วยเถอะ……..ตายๆๆๆๆ……กูโดนฆ่าแน่วันนี้…..

“น้องวาฬนี่ตลกจังเลยนะ…..เจอกันทุกทีก็ไม่เคยเห็นจะเป็นอะไร…..จู่ๆทำไมวันนี้ถึงได้ตื่นเต้นขนาดนี้……หรือจริงๆน้องวาฬปิดบังอะไรพี่เอาไว้” พี่ดินลุกขึ้นมาพูดด้วยรอยยิ้มเย็นยะเยือกพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้…….

กูตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยแน่ๆๆๆๆ……….อีกสักพักเค้าต้องฆ่ากู!!......ไม่นะ……ผมไม่อยากถูกหั่น!!!.......ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย………เอาวะ……ถึงขีดสุดของความคับขันละ…..สกิลเอาตัวรอดทำงาน!!!

“ก็……ก็…..ก็พี่ดินทำให้วาฬเขินอะ….คนอะไรไม่รู้…..ไม่คุยด้วยแล้ว ไม่รู้ไม่ชี้” อยู่ๆผมก็พลิกบทบาท สตอขึ้นมาซะงั้น บิดไปบิดมาใสๆแบบที่เห็นในหนังไทยวัยรุ่นสักเรื่องนึงที่เคยดูไว้เมื่อนานมาแล้ว…..นานมากจนไม่แน่ใจว่าเคยดูตอนชาตินี้หรือชาติก่อน……ที่แน่ๆคือคนสมัยนี้ไม่มีใครกล้าทำแบบนี้อีกแล้ว…….ใสๆเขินอายแบบที่ไม่เคยผ่านโลก…..สดใสคิดเองเออเองว่าคนที่อยู่ตรงหน้ากำลังอ้อล้อตนไม่ใช่กำลังคิดจะฆ่า!!

อ้าวเฮ้ย!!!.......ได้ผลเหร๊อ!!!......ไอ้พี่ดินก็ดันเขินหน้าแดงตามไปด้วยซะงั้น…….ไม่ไหวแล้วถ้าอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ตายก็ต้องเป็นบ้าแน่ๆ…..เผ่นก่อนล่ะโว๊ย!!!

“พี่ดินรอแปบนึงนะ วาฬไปหยิบขนมให้” พูดเสร็จผมก็ดันพี่ดินให้ลงไปนั่งที่เดิมพร้อมกับเดินไปที่เคาน์เตอร์ในทิศทางที่กะว่าตัวผมคงบังถุงจากสายตาพี่ดินได้……เมื่อไปถึงก็รีบรวบถุงโจ๊กขยำแล้วกำไว้ในมือด้วยความรวดเร็วก่อนที่จะโยนใส่ตู้เย็นทันทีตอนที่เปิดหยิบขนมออกมา

“นี่ครับพี่ดิน ทานก่อนนะ” ผมยิ้มพร้อมกับยื่นขนมให้พี่ดิน……พี่ดินยิ้มตอบพร้อมกับยื่นมือมารับ…..แล้วทำไมต้องรวบมือตูไปจับด้วยฟะ!!

“ขอบคุณครับ…..อ้าว….ทำไมมือเหนียวๆ”พี่ดินทักขึ้นมา…….อิ๊บอ๋ายแล้ว!!....มือเหนียวจริงด้วย!!.....คงเป็นเศษโจ๊กที่ปลิ้นออกมาตอนขยำถุง……ม่ายยยยยยยยยย

“เอ่อ….นั่นสิครับ เลอะอะไรนะ” ผมรีบกลบเกลื่อน

“หืมมมม…..กลิ่มเหมือนข้าวบูดเลย” พี่ดินทำหน้าเหยเกหลังจากที่เอามือมาดม

“ข้าวบูด!!.....เป็นไปไม่ด๊าย!!.... ไม่มี๊!!!.....พี่ดินใจร้าย!!! อ๋อ หาว่ามือวาฬเหมือนกลิ่นข้าวบูดไหม!!.....เสียใจ!!!” ผมรีบปฏิเสธเสียงหลงพร้อมกับทำเป็นเสียใจด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้อย่างเป็นธรรมชาติเท่าที่จะคิดได้

“ขอโทษๆ พี่ไม่ได้ว่าวาฬนะ” พี่ดินตกใจตามอารมณ์ไม่ทันรีบลุกขึ้นมาง้อ

“เสียใจ!!”

“โอ๋ๆนะ”

“อะ กะดะ รีบไปล้างให้สะอาดเถอะ เดี๋ยววาฬจะไปล้างอีกห้อง”ผมรีบให้พี่ดินไปเข้าห้องน้ำก่อนที่จะวิ่งไปที่ห้องที่พวกไอ้นภแอบอยู่

“นภ!! แม้น!! กูไม่ไหวแล้ว กูกลัว!!” ผมรีบกระซิบกับพวกมัน

“นั่นสิ วาฬขา น่ากลัวมากเลยค่ะ วาฬเกือบถูกฆ่าไปหลายจังหวะแล้วนะคะ” หนูแม้นโพล่งออกมาทันที….มึงจะย้ำทำไมว่ากูจะโดยฆ่า!!

“เมื่อกี้กูลุ้นมากเลยว่าไอ้พี่ดินจะเห็นถุงมั๊ย นี่ถ้าพลาดไปนิดเดียวมึงตายแน่ๆ” ไอ้นภกระซิบต่อ…..พวกมึงจะบิ๊วกูไปถึงไหน!!

“แล้วจะให้กูทำยังไงต่อกูคิดไม่ออกแล้วนะ!!” ผมเริ่มโวยวายเบาๆด้วยความร้อนใจ

“แม้นว่าพวกเรารีบชิงฆ่าพี่ดินกันก่อนมั๊ยคะ” แม้นเสนอ

“จะบ้าเร๊อะ!! คิดได้ไงเนี่ย!!” ผมว๊ากเบาๆใส่แม้น

“แต่อาจจะดีก็ได้นะถ้าพวกเราอำพรางดีๆ” ไอ้นภกระซิบต่อด้วยหน้าตาครุ่นคิด

“หยุด!! จะให้กูเป็นฆาตกรรึไง!! ไม่เอาโว๊ย!!” ผมตอบ

“แต่ถ้าไม่ทำวาฬจะโดนฆ่านะคะ” แม้นเร่งเร้า

“โอกาสที่ตำรวจจะสืบได้อาจจะน้อย”ไอ้นภพูดต่อ

“ไม่เอาโว๊ย!! เดี๋ยวนะ!! ตำรวจ!! เรียกตำรวจสิ!!มึงโทรด่วนเลย!!” ผมพึ่งนึกได้รีบสั่งให้ไอ้นภโทร191…..แต่ยังไม่ทันที่ใครจะได้ทำอะไรพี่ดินก็โผล่เข้ามาในห้อง!!!

“ทำอะไรกันครับ” พี่ดินพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่ตีความไม่ออก

“พี่ดิน!!!” ผม แม้น และไอ้นภอุทานขึ้นมาพร้อมกัน

“ใช่ครับ พี่ดินเอง……. พี่คิดแล้วว่ามันมีอะไรแปลกๆ แต่ไม่นึกว่าจะเจออีกสองคนที่นี่ด้วย” พี่ดินยิ้มพร้อมเดินเข้ามาใกล้ขึ้น…….กูกลัวแล้วววววว

“อร๊าย!! พี่ดิน!!! ถุงนั่น!!” หนูแม้นกรีดร้องขึ้นมาพร้อมกับชี้ไปที่มือของพี่ดิน……นั่นมันถุงโจ๊กที่ผมยัดเข้าไปในตู้เย็นนี่!!

“ถุงโจ๊กไงครับ…..พี่กำลังสงสัยอยู่เลยน๊า…..ว่าทำไมมันถึงไปอยู่ในนั้นได้”พี่ดินตอบพร้อมกับเอียงคอเล็กๆ…….โอยยยยย……น่ากลัวหนักกว่าเดิม

“พี่ดินอย่าเข้ามานะ!!” ไอ้นภโวยวายขึ้นมา

“อ้าว ทำไมล่ะครับ…..หรือว่า…..เพราะโจ๊กนี่” พี่ดินพูดพร้อมยกถุงขึ้นมาระดับใบหน้า

“พี่ดินจะทำอะไรคะ!!” หนูแม้นกรีดร้องถาม

“อ้าว….ก็พี่จะได้เก็บกวาดให้สะอาดไงล่ะครับ” พี่ดินยังคงยิ้มตอบในท่าที่เอียงคออยู่เล็กน้อย…….

“พี่จะเก็บพวกหนูใช่ไหมคะ!!” หนูแม้นถามต่อ………พี่ดินคิดจะฆ่าพวกเราทุกคนงั้นเหรอ!!

“เก็บงั้นเหรอ……ฮ่าๆๆๆๆๆ……ทำไมแม้นตลกแบบนี้ล่ะครับ…….พี่ต้องเอาไปทิ้งให้สิครับ ไม่งั้นใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี ยิ่งทิ้งไว้นานกลิ่นยิ่งแรง เดี๋ยวคนข้างห้องเค้าจะว่าเอาได้นะ” พี่ดินหัวเราะใส่……นี่มันฆาตกรโรคจิตชัดๆ!!! จะกำจัดศพพวกผมใช่ไหม!! กลัวพวกผมตายนานแล้วกลิ่นจะโชยจนข้างห้องสงสัยใช่ไหม!! ไม่นะ กูไม่อยากโดยฆ่าตายขึ้นอืดแบบนี้!!

“แล้ว….แล้ว….พี่ดินถือถุงดำเข้ามาทำไม!!” ไอ้นภชี้ไปที่อีกมือของพี่ดิน

“อ้าว…..แล้วจะให้พี่ใช้อะไรล่ะครับ”พี่ดินถามกลับ…..พี่จะยัดพวกผมใส่ถุงดำใช่ไหม!!

“พี่ทำแบบนี้ทำไม!!” ผมถามขึ้นบ้าง

“ทำไมน่ะเหรอ…..ก็ทำเพื่อวาฬน่ะสิครับ” พี่ดินยิ้มตอบ…….ทำไมความคิดของพี่ดินมันบิดเบี้ยวแบบนี้!!

“ถ้าพี่ดินจะทำเพื่อผมจริงๆ….พี่ดินหยุดเถอะครับ…..ตอนนี้ยังทันก่อนที่มือพี่ดินจะเปื้อน……พี่ดินอย่าทำให้ตัวพี่ดินเองลำบากเลย” ผมพยายามโน้มน้าวจิตใจพี่ดิน

“พี่มือเปื้อนไปแล้วนะวาฬ อะไรที่พี่เริ่มทำแล้ว พี่จะทำต่อให้เสร็จ” พี่ดินพูดพร้อมกับยิ้มให้

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากครับ ไม่ทันที่ใครจะตั้งตัวทัน คนๆนึงอยู่ๆก็ถูกตีเข้าที่หัวล้มลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น!!!......ม่ายยยยยยย!!!..........จะตายไหมนะ!!!



…………………..


ต่อตอนหน้าอะจิ


  :ling3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่67 อำพรางศพ(17/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 16-08-2020 23:33:36
 :katai4: :katai5:
ค้างงงงงงงงง
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่67 อำพรางศพ(17/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 16-08-2020 23:51:00
 :pig4: :pig4: :pig4:

ยังไงหล่ะเนี่ย


ชักแหม่ง ๆ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่67 อำพรางศพ(17/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 17-08-2020 16:48:00
 :ling3: สรุปใครโดนอะไร
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่67 อำพรางศพ(17/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 17-08-2020 18:04:44
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่67 อำพรางศพ(17/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 17-08-2020 23:27:40
 :z3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่67 อำพรางศพ(17/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 18-08-2020 21:28:11
 :katai1:รอ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่67 อำพรางศพ(17/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 18-08-2020 22:53:37
สายมโนกันทั้งแก๊งแน่เลย
จริง ๆ แล้วคือพี่ดินจะเอาขยะไปทิ้งใช่ไหม
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่67 อำพรางศพ(17/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 19-08-2020 16:27:08
มาต่อพรุ่งนี้นะครับ :katai4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่67 อำพรางศพ(17/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 19-08-2020 16:56:12
^_^
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่67 อำพรางศพ(17/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 20-08-2020 18:05:26
ซีนที่68 เฉลย


“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!” หนูแม้นกรีดร้องขึ้นเสียงดังหลังจากที่เห็นคนตรงหน้าลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น

ใช่ครับ!!......คนที่ลงไปกองอยู่ที่พื้นก็คือ…….พี่ดิน!!!

“ขอบคุณมากเลยบอลมาได้ทันเวลาพอดี!!” ไอ้นภพูดขึ้นเมื่อตั้งสติได้…….พวกผมลืมไอ้บอลที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวไปซะสนิทเลยครับ

“พวกมึงเป็นอะไรรึเปล่า เมื่อกี้กูได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังลั่น กูเลยรีบเข้ามาดู แล้วก็เห็นพวกมึงทำหน้าหวาดกลัวไอ้นี่กันมาก กูตกใจเลยเอาไม้ค้ำฟาดหัวมันไปเลย”ไอ้บอลอธิบาย

“ดีมากจ๊ะที่รัก…..แต่ยังไงก็รีบหาอะไรมามัดพี่ดินก่อนเร็ว” หนูแม้นสั่ง

“พี่ดิน?.....เชรี่ย!! กูฟาดหัวพี่ดินเหรอ!!” ไอ้บอลตกใจกว่าเดิม….เมื่อกี้ตอนมันเดินกะเผลกโดยใช้ไม้คำพยุงตัวเข้ามาในห้องคงเห็นแต่ด้านหลังพี่ดินเลยไม่รู้ว่าเป็นใคร

“ก็ใช่น่ะสิ แต่อย่าพึ่งถามอะไร รีบไปหาเชือกมามัดก่อน เดี๋ยวพี่ดินฟื้นขึ้นมาโดนฆ่าตายกันหมดพอดี”หนูแม้นพูดต่อ

สุดท้ายพวกผมหาเชือกอะไรไม่ได้เลยเอาสายไฟจากปลั๊กพ่วงมามัดพี่ดินแทน

“มึงว่าจะเอาอยู่เหรอวะ” ไอ้บอลถาม

“กูว่าไม่…..แต่ไม่มีอะไรมัดได้แล้วนี่มึง” ไอ้นภตอบ

“เฝ้าไว้ดีๆนะ เดี๋ยวกูรีบแจ้งตำรวจก่อน”ผมพูดพร้อมกับรีบหยิบมือถือขึ้นมาจะโทร

“เฮ้ย!!! ปล่อย!! ทำกูทำไม!!”

เชรี่ยยยยย……พี่ดินฟื้นแล้ววววว……ตายห่ากันหมดแน่!!!!

“เร็ว!!.....ช่วยกันจับเร็ว!!” ผมทิ้งมือถือแล้วพุ่งเข้าไปช่วยกันล็อคตัวพี่ดินที่ขณะนี้กำลังดิ้นอย่างสุดแรง….ส่วนหนูแม้นก็รีบหยิบโทรศัพท์เพื่อจะโทรหาตำรวจ

“ปล่อย!!!” พี่ดินตะโกนขณะดิ้นสู้แรงพวกผม

“ไม่ปล่อย!!!” ไอ้บอลที่กำลังล็อคแขนตะเบ็งเสียงสู้

“กูบอกให้ปล่อย!!”พี่ดินเสียงดังขึ้นอีก

“ไม่ปล่อย!! ขืนปล่อยมึงฆ่าพวกกูแน่!!” ไอ้นภตะโกนใส่พี่ดินขณะล็อกขา

“ถ้ากูหลุดไปได้ พวกมึงตายแน่!!” พี่ดินประกาศลั่น…..อิ๋บอ๋าย……ไอ้พี่ดินแค้นขึ้นทวีคูณแล้วสิ!!

“ปล่อย!!”

“ไม่ปล่อย!!”

“ปล่อย!!”

“ปล่อยเถอะ…..”

“ไม่!!” อ้าว…..เดี๋ยวนะ….เมื่อกี้เสียงหนูแม้นนี่…..ทำไมบอกให้ปล่อย

“อะไรนะแม้น” ผมหันไปถามขณะช่วยไอ้สองคนกดตัวพี่ดินอยู่

“คือ เมื่อกี้ป้าสมทรงโทรมาบอกว่าจับตัวคนร้ายที่ชนแล้วหนีได้แล้วนะคะ…..ชื่ออ๊อด….แกกินเหล้าเมาทั้งคืนตอนเช้าเลยรีบซิ่งกลับบ้านน่ะค่ะ….” หนูแม้นตอบเสียงแหยๆ

“อ้าว งั้นคนร้ายที่ขับรถชนไอ้นภก็ไม่ใช่พี่ดินน่ะสิ”ผมถามต่อด้วยความเหวอ

“ก็ไม่ใช่น่ะสิครับน้องวาฬ!!” พี่ดินโพล่งขึ้นมา…..อิ๊บอ๋าย!!!


……………………………………………


“ไหนเล่ามาซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น” พี่ดินถามขึ้นขณะที่นั่งเอาน้ำแข็งประคบหัวอยู่บนโซฟาโดยมีพวกผมนั่งสำนึกผิดอยู่ที่พื้น

“ก็พวกผมนึกว่าพี่ดินเป็นคนร้ายอะ”ผมตอบเสียงอ่อย

“พี่เนี่ยนะเป็นคนร้าย?? ไอ้ที่ชนนภแล้วหนีเนี่ยนะ??” พี่ดินถามขึ้นด้วยความงง

“ใช่ครับ”ไอ้นภตอบเสียงอ่อยกว่า

“อะไรทำให้คิดแบบนั้นเนี่ย??” พี่ดินโวย…..พวกผมได้แต่หันไปมองหน้ากันเลิกลั่ก

“แม้นเล่าเองค่ะ…..คือมันเริ่มจากแม้นจำได้ว่ารถXXX รุ่นYYY สีดำที่ชนนภนี่มันเหมือนรถของพี่ดินเลยไงคะ” แม้นเริ่มเล่า

“ก็ใช่ ที่รถยี่ห้อนี้มันไม่ได้มีคนใช้เยอะ แต่รถรุ่นนี้สีดำมันก็มีตั้งหลายคันนะในประเทศนี้น่ะ” พี่ดินแย้ง

“แต่มันไม่ใช่แค่นั้นสิคะ ก็พี่ดินดันไปแถวหมอชิตด้วยในเช้าวันที่เกิดเหตุ” แม้นเล่าต่อ

“พี่เนี่ยนะ ไปหมอชิต? เอามาจากไหน พี่ไม่ได้ไปมาสักหน่อย” พี่ดินตอบ

“พี่ดินจะไม่ได้ไปมาได้ไงก็พี่ดินบอกวาฬว่าพี่ดินไปซื้อโจ๊กมาให้หลังจากไปวิ่งมาใช่ไหม” ผมแย้งต่อ

“ก็ใช่ พี่ซื้อโจ๊กมา แต่มันเกี่ยวอะไรกับหมอชิต” พี่ดินถามต่อ

“ก็โจ๊กร้านนั้นมันมีขายอยู่ที่หมอชิตที่เดียวนี่นา ไม่มีสาขา”ไอ้นภแย้งขึ้นมาบ้าง

“พี่ซื้อแถวนี้จริงๆ ไม่เชื่อเอาถุงมาดูสิ” พี่ดินชี้ไปที่ถุง หนูแม้นเลยหยิบมาให้ดู

“นี่ไง ร้านเฮียท้อป” พี่ดินชี้

“ก็ร้านเฮียท้อปมันมีขายแต่ที่หมอชิต มันไม่มีสาขาผมบอกพี่แล้วไง” ไอ้นภไม่ยอมแพ้

“เฮ้อ…..เอางี้…..นภ…..เอามือถือขึ้นมาgoogleหน่อย พิมพ์คำว่า โจ๊ก หมอชิต แล้วก็คำว่า เฮีย” พี่ดินบอกพร้อมกับถอนหายใจ…. ไอ้นภก็หยิบเอามือถือมาพิมพ์ตามแต่โดยดี

“นี่ไง…..โจ๊กเฮียท็อป หมอชิตเจ้าเดียวไม่มีสาขา” ไอ้นภชูให้ทุกคนดู

“เดี๋ยวนะ…..มันสะกดไม่เหมือนกันนี่!! ท้อป กับ ท็อป!!” หนูแม้นชี้ให้ดู…..จริงด้วยครับ…..ทุกอย่างเหมือนกันหมดทั้งสีทั้งรูปแบบตัวอักษร การวางกราฟฟิค……ต่างกันแค่ตัวสะกด!!!!

“เอาล่ะ งั้นถือว่าพี่พ้นข้อกล่าวหาข้อนี้นะครับ อะ มีอะไรอีกว่ามา”พี่ดินยิ้มให้แบบเซ็งๆ

“แล้ว….แล้วทำไมเมื่อตอนนั้นพี่ดินถึงต้องบอกว่าจะเก็บพวกหนูคะ!!” แม้นโพล่งขึ้นบ้าง

“พี่บอกว่าจะเก็บกวาดให้สะอาด ไม่ได้พูดว่าจะเก็บ” พี่ดินตอบ

“แล้วทำไมพี่ดินบอกว่า กลัวกลิ่นออกคนข้างห้องจะรู้ว่ามีคนตายล่ะ” ไอ้นภถามต่อ

“พี่บอกว่าจะเอาถุงโจ๊กไปทิ้งให้ครับ  เพราะยิ่งทิ้งไว้นานกลิ่นยิ่งแรง แค่จับเฉยๆมือยังเหม็นกลิ่นบูดเลย พอพี่มือเปื้อนไปแล้ว พี่ก็เลยคิดว่าจะช่วยทำความสะอาดให้เสร็จเลย คนอื่นจะได้ไม่ต้องมือเปื้อนด้วยไง” พี่ดินอธิบายแล้วหัวเราะเบาๆให้แบบเซ็งจัด

“งั้นแสดงว่าทั้งหมดพวกผมมโนกันไปเองใช่ไหมครับ” ไอ้บอลพูดขึ้นบ้างหลังจากเงียบไปนาน

“ใช่ครับ…..มโนไปมากด้วย!!!” พี่ดินตอบพร้อมกับยิ้มเย็นเยือกให้

“………………..ขอโทษคร๊าบบบบบ/ค่ะ!!!..................”  พวกผมพร้อมใจกันยกมือไว้ขอโทษพี่ดินอย่างพร้อมเพียง

“เอ่อ…..อีกเรื่องครับ……วันนั้นที่พวกเราไปเยี่ยมนภที่โรงพยาบาล อยู่ๆพี่ดินก็หายไปเลย……พี่ดินหายไปไหนมาครับ” ผมถามหลังจากฉุกคิดขึ้นได้…….อุ่ย………..ทำไมพี่ดินเปลี่ยนท่าทีทันควัน…..ดูเครียดขึ้นมาทันที

“……ในที่สุดก็รู้แล้วสินะ…...” พี่ดินตอบ


…………………………


ต่อตอนหน้าอะจิ


 :katai4:

ขอบคุณทุกcommentนะฮะ กอดๆ :กอด1:


หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่68 เฉลย (20/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 20-08-2020 19:14:05
 :m20: :laugh: ขำหนักมากเลยตอนนี้  หายาหยุดมโนด่วน
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่68 เฉลย (20/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 20-08-2020 19:23:49
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่68 เฉลย (20/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 20-08-2020 21:24:33
 :pig4: :pig4: :pig4:

เฮ้อ...รมณ์เสีย 

ต้องรอเฉลยตอนหน้าอีกเนี่ย
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่68 เฉลย (20/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-08-2020 07:43:34
ค้างแต่ตอนนี้สนุกมาก
รอตอนต่อไป  :katai4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่68 เฉลย (20/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-08-2020 21:41:07
 :hao3:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่68 เฉลย (20/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 22-08-2020 12:17:46
 :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่68 เฉลย (20/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 23-08-2020 09:20:32
อ๊าก :katai4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่68 เฉลย (20/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 25-08-2020 00:23:48
 :hao3:รอ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่68 เฉลย (20/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 30-08-2020 10:23:04
เดี๋ยวจะรีบมาต่อนะฮะ งานยุ่งมากเลย :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่68 เฉลย (20/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 30-08-2020 16:23:13
ซีนที่69 ความจริง?


“……ในที่สุดก็รู้แล้วสินะ…...” พี่ดินพูดขึ้นมาด้วยหน้าตาสุดซีเรียส……พวกผมได้แต่ตั้งใจฟังว่าจริงๆเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น….

“…..เรื่องอะไรครับ….” ผมถาม

“คือ……พี่ท้องเสียครับ……เลยไปเข้าห้องน้ำ แต่เพลียมากเลยกลับบ้านก่อนอะ…..แหะๆ” พี่ดินตอบ

“เอิ่ม….โคตรพีคเลยพี่” ไอ้บอลพูดขึ้นมาแทนใจพวกผม……..

“แต่ก่อนที่พี่จะกลับ พี่เจอกับคนๆนึง คนที่นภกับวาฬคงอยากจะเจอ” พี่ดินพูดต่อ

“ใครครับ” ไอ้นภรีบถาม

“นี่ไง” พี่ดินหยิบมือถือขึ้นมาแล้วเปิดรูปให้พวกผมดู…….ใครหว่าไม่เห็นรู้จัก…..

“พนักงานร้านพี่ดิน!!” ไอ้นภโพล่งขึ้นมา

“ใช่…..คนที่นภอยากไปเจอนั่นแหละ”พี่ดินตอบ……พนักงานที่ไอ้นภอยากเจอ..คนที่มันออกไปหาแต่เช้าอะนะ!!

“พี่เจอเค้าที่โรงพยาบาล….เค้าเล่าให้พี่ฟังว่าตอนที่นภคุยกับเค้าอยู่ที่หมอชิตแล้วอยู่ๆก็วิ่งตามเด็กออกไป เค้าตกใจเลยวิ่งตามออกไปดู แล้วก็เห็นนภถูกรถชน เค้าเป็นห่วงเลยตามมาดูที่โรงพยาบาลด้วย”พี่ดินเล่า

“แล้วตอนนี้เค้าไปไหนครับ” ผมถาม

“เค้ากลับต่างจังหวัดไปแล้ว หลังจากที่รู้ว่านภปลอดภัย”พี่ดินตอบ

“เฮ้อ…..เสียดายจัง วันนั้นยังไม่ได้หลักฐานคำยืนยันจากเค้าเลย”ไอ้นภถอนหายใจ

“ไม่ต้องห่วง พี่หาคำตอบมาให้แล้ว นี่ไง” พี่ดินเอามือถือไปเปิดคลิปแล้วส่งให้พวกผมดู



‘วันนั้นคุณนภไม่ได้แตะต้องแก้วหรือสิ่งที่ผมถือมาเลยครับ ผมยืนยันได้ ทุกอย่างถูกยกออกมาจากครัวและพื้นที่ของพนักงานครับ…….’



“อย่างงี้นภก็บริสุทธิ์แน่ๆแล้วสินะ” หนูแม้นพูดขึ้นมา

“ใช่ครับ นภไม่ได้ทำ”พี่ดินยิ้มตอบ

“เยส!! งั้นกูก็รอดข้อกล่าวหาละ” ไอ้นภลุกพรวดขึ้นมาทำท่าดีใจ

“จริงๆกูว่าทั้งหมดมันอาจจะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดกันแต่แรกแล้วก็ได้นะ” ไอ้บอลพูดขึ้นบ้าง

“แต่พี่ว่าไม่นะครับ……. เพราะวาฬบอกพี่ว่าป้าสมทรงพาวาฬไปหาหมอแล้วหมอบอกว่าวาฬโดนวางยานี่ครับ หมอไม่โกหกหรอกถ้าไม่มีหลักฐาน” พี่ดินพูดต่อ

“ถ้างั้น….ใครล่ะที่เป็นคนร้าย??” หนูแม้นถามขึ้น

“………………………...” ไม่มีใครตอบครับ ได้แต่มองหน้ากันไปมา

“เอาเถอะๆ นภหลุดข้อกล่าวหาแล้วก็เป็นอันว่าจบ ไม่มีใครในที่นี้ทำอะไร วาฬก็พอใจแล้วครับ” ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้ทั้งไอ้นภและพี่ดิน…ไม่ใช่ทั้งสองคนก็ดีแล้วครับ…ที่เหลือหลังจากนี้ผมก็คงทำได้แค่ต้องระวังตัวให้มากขึ้นเท่านั้นเอง

หลังจากหมดเรื่องวุ่นวายและหายสงสัยกันแล้ว พวกผมก็นั่งทานข้าวปรับความเข้าใจกัน วันนี้บรรยากาศผ่อนคลายขึ้นมากครับ ไอ้นภก็ดูสนิทใจกับพี่ดินมากขึ้น และพี่ดินเองก็ดูสบายใจมากกว่าเดิม ถ้าทุกอย่างเป็นไปในทิศทางนี้ต่อไปเรื่อยๆมันคงดีมากๆครับ หวังว่าคงจะไม่มีเรื่องอะไรมาทำให้พวกผมปวดหัวอีกนะ

หลังจากพูดคุยกันจนดึกพี่ดิน หนูแม้นและไอ้บอลก็ขอตัวกลับ

“พี่กลับก่อน…..นภดูแลวาฬด้วยนะ” พี่ดินพูดขึ้นมาก่อนจะกลับ

“แน่นอนอยู่แล้วครับ” ไอ้นภตอบ

“เดี๋ยวๆ คนที่ต้องถูกดูแลมันต้องเป็นไอ้นภไม่ใช่เหรอ สภาพงอมขนาดนี้” ผมแย้งขึ้นมา

“ฮ่าๆๆ นั่นแหละๆ พี่ไปละนะ ฝันดีครับ” พี่ดินยิ้มให้อีกครั้งก่อนที่จะออกจากห้องไป

“วาฬ” ไอ้นภพูดขึ้นมา

“อะไรเหรอ”

“พี่ดินก็เป็นคนดีกว่าที่คิดนะ”ไอ้นภหันมาบอกผม

“ใช่ เค้าดี ว่าแต่อะไรทำให้มึงถึงเปลี่ยนความคิดได้ล่ะ ก่อนนี้ยังเห็นมึงเหม็นหน้าเค้าอยู่เลย”

“ก็หลายอย่างอะนะ จริงๆเค้าไม่ต้องหาคำตอบมาช่วยกูก็ได้ ปล่อยให้กูดูน่าสงสัย กลายเป็นคนร้ายในสายตามึงต่อไปเรื่อยๆก็ได้ แต่นี่เค้าก็ยอมเอามาบอก” ไอ้นภยิ้มให้ผม

“พี่ดินเค้าเป็นคนมีเหตุผล…..แต่ถึงเค้าไม่เอามาบอกกู……มึงก็ไม่ได้เป็นคนร้ายในสายตากูหรอกนะ” ผมยิ้มตอบ

“……ขอบคุณนะ…...”

“กูต่างหากที่ต้องขอบคุณมึง”

“มึงจะขอบคุณกูทำไม” ไอ้นภถาม

“ก็ขอบคุณที่มึงเข้ามาในชีวิตกู…..ขอบคุณที่มึงทำให้กูกลับมามีความกล้าอีกครับ…….ขอบคุณที่ทำให้กูเลิกหนี…….ขอบคุณที่มึงคอยอยู่ข้างๆกู ทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อกู…….และก็ขอบคุณที่มึงทำให้กูกล้าที่จะรักใครสักคนอีกครั้ง” ผมพูดพร้อมกับจับมือไอ้นภอย่างที่ไม่อยากจะจากมันไปไหนอีก

“กูก็ขอบคุณมึงมากนะ…… ขอบคุณที่มึงไม่ทิ้งกู……..ขอบคุณที่มึงยอมสู้กับความกลัวเพื่อกู…….ขอบคุณที่มึงเชื่อมั่นในตัวกู……..ขอบคุณที่ทำให้กูได้รู้ว่าความรักจริงๆมันเป็นยังไง…...”ไอ้นภพูดพร้อมกับมองเข้ามาที่ตาของผมจนรู้สึกได้ว่าหัวใจของผมกับมันกำลังเชื่อมต่อกัน

“…….วาฬ…..กูรักมึงนะ”

“กูก็รักมึง…..นภ”

และผมกับไอ้นภก็โผเข้าสู่อ้อมกอดของกันและกัน ความอบอุ่นจากใจของเราทั้งสองคนได้ส่งออกไปให้อีกคนได้รับรู้ เวลาที่ผ่านมาแม้มันจะไม่ได้เนิ่นนานหลายๆปีแบบคู่คนอื่นเขา แต่เรื่องราวที่เราสองคนผ่านไปด้วยกันนั้นมันมีอะไรเยอะมาก…..เยอะจนไม่รู้ว่าเราผ่านกันมาได้ยังไง…..และก็คงมีอีกหลายเรื่องที่เราจะต้องผ่านกันไปอีก…..ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงหนีไปแล้ว….แต่ตอนนี้ผมจะไม่ทำแบบนั้น……ผมจะสู้…..ผมมั่นใจว่าจะต้องผ่านมันไปให้ได้ ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องอะไร…..ขอให้มีเพียงไอ้นภอยู่เคียงข้างผมเท่านั้นก็พอ……


…………………………………………………..

“หวังว่าแผนจะสำเร็จนะ”หมอเอกปิดแฟ้มประวัติคนไข้คนนึงลงแล้วเหม่อมองไปที่หน้าต่าง

………………………………………………….

“คุณอาครับ…….น้องวาฬโทรมาบอกผมว่าเสาร์หน้าจะเข้ามาหาคุณอานะครับ” พี่ชาร์คพูดกับชายแก่ที่กำลังนั่งอยู่บนรถเข็น……ไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากของชายผู้นั้น……นอกจากน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้ม…….

………………………………………………….

“ใกล้จะได้เวลาที่ต้องปิดม่าน สำหรับเรื่องราวทั้งหมดซะทีสินะ” ป้าสมทรงพูดแล้ววางคว่ำกรอบรูปเก่าๆอันนึงลงบนโต๊ะ

………………………………………………….


“พี่จะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรน้องวาฬของพี่ได้อีกเป็นอันขาด!!” พี่ดินที่แสดงสีหน้าบูดเบี้ยวสายตาเลื่อนลอยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเคียดแค้นเหมือนกับเป็นคนละคนพร้อมกับเอาคัตเตอร์กรีดรูปของคนๆนึงที่ติดอยู่ที่ผนังอย่างรุนแรงซ้ำไปซ้ำมา……..ขณะที่มือถือของพี่ดินนั้นกำลังเล่นคลิปๆหนึ่งอยู่…..

‘วันนั้นคุณนภไม่ได้แตะต้องแก้วหรือสิ่งที่ผมถือมาเลยครับ ผมยืนยันได้ ทุกอย่างถูกยกออกมาจากครัวและพื้นที่ของพนักงานครับ………….อ้อ…………วันนั้นมีเรื่องแปลกอยู่อย่างนึงครับ…….ผมเห็นผู้หญิงคนนึงที่ผมไม่เคยเห็นหน้าใส่ชุดพนักงานเดินป้วนเปี้ยนอยู่ที่จุดวางแก้ว ผมเข้าไปทักก็ไม่ยอมบอกชื่อแล้วหลังจากนั้นก็หายจากร้านไปเลยไม่มีใครเห็นอีก……..อ๊ะ…….ใช่ครับ……คนในรูปนี้แหละครับคุณดิน…….’



………………………………………………….………………………………………………….


ต่อตอนหน้านะครับ

 :a5:




ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน ขอบคุณทุกcommentถือว่าเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งเป็นอย่างมาก
เนื่องจากภาระงานที่ช่วงนี้เข้ามาถี่ คงทำให้จะกลับมาต่ออีกครั้งในวันที่11กันยายนนะครับ  :katai4:
ฝากติดตามPartหลังกันต่อไปด้วยนะครับ ขอบคุณครับ รักทุกคนจริงๆครับ :กอด1:







หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 30-08-2020 16:43:12
 :hao3: :hao4: :hao3: :hao4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 30-08-2020 18:29:15
 :pig4: :pig4: :pig4:

เอ๋.......ผู้หญิงคนนั้นคือใครหว่า?

ทั้งหมอ ทั้งพี่ชาร์ค ทั้งป้าสมทรง  นี่มันมีอะไร "ซ่อน" ไว้อีกเนี่ย?
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 30-08-2020 21:14:38
ทำไมมีเรื่องให้คิดเยอะจัง ตกลงใครมาดีใครมาร้ายกันแน่เนี้ยะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 31-08-2020 02:51:08
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 31-08-2020 17:26:35
มันต้องเป็นการแก่แค้นใครสักคนแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 31-08-2020 17:58:24
 :hao7: :mew2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 31-08-2020 20:37:21
นึกว่าจะ Happy ending ซะแล้ว คำถามทีต้องรอคำตอบ ...อีกแล้วครับท่าน...รอนะ คนแต่ง
 :katai5: :katai4:
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 04-09-2020 23:03:32
รอ :katai4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 06-09-2020 23:45:33
รอเฉลยต่อ  :katai1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 08-09-2020 19:36:36
งานยุ่งมากลยครับเดี๋ยวสัญญาว่าจะรีบมาต่อครับ อย่าพึ่งลืมกันนะ :m15:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 19-10-2020 14:38:50
มาต่อได้แล้ววววว  :ling1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 19-10-2020 17:49:56
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ ซีนที่69 ความจริง?(30/8/63)หน้า19 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 26-10-2020 13:57:37
ซีนที่70 การกลับมาของPartที่เหลือ


หลังจากทุกเหตุการณ์ผ่านไป ชีวิตของผมก็ดูจะเริ่มเข้าที่เข้าทางขึ้นมา ทั้งเรื่องเรียนที่ผมและไอ้นภสามารถเข้าเรียนได้อย่างสม่ำเสมอ, เรื่องงานที่ตอนนี้ผมกำลังworkshopเตรียมตัวเปิดกล้องละครที่ต้องเล่นคู่กับไอ้นภ ส่วนเพื่อนๆรอบตัวผมก็ดูมีความสุขกันดี แถมช่วงหลังพี่ดินก็ดูจะลงรอยกับไอ้นภมากขึ้นเยอะ ทำให้ผมไม่ต้องมาปวดหัวคอยห้ามศึกเหมือนแต่ก่อน

 จะเหลือก็แค่เรื่องเดียวที่ยังคงคาใจผมอยู่นั่นก็คือ……..พ่อ……..เรื่องที่ผมวิ่งหนีมาตลอดระยะหลายปี จนบางทีผมเผลอรู้สึกว่ามันยาวนานเหมือนดำเนินมาตลอดชีวิต……. แต่พรุ่งนี้ผมจะจบเรื่องนี้ลงเสียที……เพราะผมจะกลับไป……กลับไปเผชิญหน้ากับสิ่งที่ผมหนีมาตลอด…..


“วาฬ…..เป็นอะไรรึเปล่า” ไอ้นภรวบตัวผมไปกอดพร้อมกับถามผมด้วยความห่วงใย

“ไม่เป็นไร” ผมตอบพร้อมหันไปยิ้มให้

“คิดถึงเรื่องพ่ออยู่ใช่ไหม” ไอ้นภภามต่อ

“ใช่……พรุ่งนี้แล้ว…..พรุ่งนี้จะเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่จะได้กลับไปเจอเค้า” ผมตอบพลางจับมือไอ้นภที่กำลังกอดผมอยู่

“วาฬไม่ต้องกังวลนะ ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย” ไอ้นภพูดพร้อมกับหอมแก้มผมเบาๆ

“แล้วถ้าทุกอย่างมันไม่เป็นไปตามที่เราคิดล่ะ” ผมถาม

“ถ้ามันไม่เป็นตามที่เราคิด อย่างมากเราก็แค่กลับมาอยู่ด้วยกันแบบนี้เหมือนเดิม ไม่ว่ายังไงนภก็จะอยู่ข้างวาฬเสมอนะ”

“ขอบคุณนะ”ผมตอบพร้อมกับกุมมือไอ้นภ…….ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยได้จริงๆก็คงดี…….



………………………………………..



เช้านี้ผมกลับมายืนอยู่หน้าสถานที่ที่ผมเคยเรียกว่า ‘บ้าน’ สถานที่ที่ผมไม่ได้กลับมาเลยตลอดหลายปี…….สถานที่ที่เมื่อก่อนผมรู้สึกว่าคุ้นชิน…..แต่ตอนนี้ผมกลับกังวลที่จะต้องกลับมา……ความกังวลนั้นทำเอาผมแทบไม่ได้นอนทั้งคืน…..จนตอนนี้ท้องไส้ผมปั่นป่วนไปหมด …….นี่ผมพร้อมแล้วจริงๆใช่ไหม…….ผมต้องการสิ่งนี้จริงๆใช่ไหม…….ผมต้อง…..

“วาฬ…..โอเคมั๊ย” ไอ้นภเรียกผมเบาๆให้กลับมาสู่โลกที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง…..จริงด้วยสิ…..ถึงเวลาที่ผมต้องอยู่กับปัจจุบันได้แล้วสินะ…….ผมต้องหยุดวนกลับไปสู่โลกในจินตนาการของผมสักที….

“อืม….โอเค….พร้อมแล้ว” ผมตอบพร้อมกับจับมือพาไอ้นภเดินเข้าบ้านไป…….ทุกอย่างต้องโอเคสิ……


……………………………………………..


ทุกอย่างในบ้านดูไม่ต่างจากวันที่ผมออกมา เพียงแต่ทางเดินดูโล่งขึ้นเท่านั้น……..ผมพาไอ้นภเดินมาจนถึงห้องทำงานของพ่อ……ผมหยุดอยู่ที่หน้าประตูก่อนที่จะรวบรวมความความกล้าเปิดประตูเข้าไป

“……….พ่อ………”ผมพูดขึ้นทันทีที่เห็นร่างของชายที่ผมคุ้นเคยดีกำลังนั่งเหม่อมองออกไปทางนอกหน้าต่าง…….

“…………………” พ่อไม่หันกลับมามองผม……ไม่มีเสียงตอบใดๆกลับมา……

“……..พ่อ…...” ผมเรียกเค้าอีกครั้ง…….

“…………………” ไม่มีเสียงตอบใดๆกลับมาเหมือนเดิม……..นี่พ่อเองก็คงไม่อยากคุยกับผมเหมือนกันสินะ……ผมกำลังมาทำอะไรอยู่ที่นี่เนี่ย……..

“…..นภ……เรากลับกันเถอะ…..หมดธุระที่นี่แล้ว……..” ผมหันหลังให้พ่อพร้อมกับจับมือไอ้นภเพื่อให้เดินออกไปด้วยกัน

“วาฬ…..เดี๋ยว…..ให้โอกาสเค้าหน่อย…..” ไอ้นภรั้งผมไว้พร้อมกับพูดเตือนสติผม

“…..…...” ผมหันไปสบตาไอ้นภ

“…..วาฬทำได้….อีกนิด…..” ไอ้นภพูดพร้อมกับยิ้มให้ผม

“……..พ่อครับ…….พ่อ!!…….”ผมหันกลับไปเรียกพ่ออีกครั้ง…..แต่ครั้งนี้ก็เหมือนเดิมไม่มีการตอบกลับและไม่มีแม้การเคลื่อนไหวใดๆ…..ผมหันไปสบตาไอ้นภอีกครั้ง……มึงช่วยบอกกูทีเถอะว่ากูต้องทำยังไงต่อ….

“วาฬจะคุยกับเค้าแบบนี้เหรอ…..ลองไปคุยต่อหน้าไหม…..บางทีเราก็อย่าเอาแต่รอให้เค้าหันมาเลย….เราเข้าไปอยู่ต่อหน้าเค้าก่อนก็ได้นี่นา ใช่ไหม”นภพูดกับผม…..จริงสินะ…..ถ้าเค้าไม่ได้ทำตามที่เราคาดหวัง…..เราก็แค่เป็นฝ่ายเริ่มซะเองก็ได้นี่นา

และผมก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาพ่อ….. เข้าไปอยู่ตรงหน้าเค้า…..และก็…..

“พ่อ!! เกิดอะไรขึ้นทำไมเป็นแบบนี้!!”  ผมตกใจเข่าทรุดลงไปกองอยู่ต่อหน้าพ่อของผม……พ่อที่ตอนนี้กำลังบนรถเข็น……ร่างกายซูบผอมไม่ขยับเขยื้อน…..ปากเบี้ยว……แต่สายตากำลังมองมาที่ผมพร้อมกับน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้ม……

“พ่อ!!! เกิดอะรขึ้นบอกผมสิ….พ่อ!!!”

“……………………….” ไม่มีเสียงใดๆตอบรับมาจากชายที่อยู่ตรงหน้าผม

“พ่อ!!” ผมยังคงร้องเรียกแต่ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม…..ผมตกใจ…..ผมร้องไห้อย่างรุนแรง….จนไอ้นภต้องเข้ามากอดผมไว้…..นี่มันอะไรกัน…..

“คุณอาเส้นเลือดในสมองแตกนะวาฬ ทำให้เป็นอัมพาต” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น…..ผมรีบหันไปดู……พี่ชาร์ค!!

“นี่มันอะไรกัน!! เรื่องมันเป็นยังไงครับ!!”

“วาฬตั้งใจฟังพี่ให้ดีนะ เรื่องทั้งหมดมันต้องย้อนไปตั้งแต่หลังจากที่คุณอาผู้หญิงเสียชีวิต คุณอาก็เศร้ามาก เสียใจมากเอาแต่โทษตัวเอง ทำแต่งาน ไม่ดูแลตนเองเลย เอาแต่ดื่มเหล้า ก็เหมือนที่วาฬรู้นั่นแหละ……หลังจากนั้นคุณอาก็มีปัญหาความดันสูงแต่ไม่ยอมไปรักษา จากนั้นความดันก็สูงมากขึ้นเรื่อยๆ จนต้องเข้ารพหลายครั้งโดยที่วาฬไม่รู้…….”

“…..ที่พ่อไม่กลับบ้านหลายๆวันเป็นช่วงๆนั่นใช่ไหมครับ….” ผมเริ่มนึกปะติดปะต่อขึ้นได้

“ใช่…..คุณอาไม่ให้คนใกล้ชิดบอกใครโดยเฉพาะวาฬ เพราะเค้าเป็นห่วง…..พี่เองก็มารู้เรื่องนี้ทีหลัง…...”พี่ชาร์คตอบ

“แล้วทำไมเข้าโรงพยาบาลตั้งหลายครั้งแล้วถึงเกิดเรื่องแบบนี้ล่ะครับ!!” ผมถามต่อ

“ก็เพราะคุณอาไม่ยอมทานยาน่ะสิ……เค้าดื้อ….และยังดื่มเหล้าอยู่ตลอด…....”

“ความดันเลยสูงมากจนเส้นเลือดในสมองแตกใช่ไหมครับ” นภถามพี่ชาร์ค

“ใช่……..เส้นเลือดสมองแตกครั้งแรกในวันที่…….เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับบีนั่นแหละ…..”พี่ชาร์คพูดต่อ

“วันที่เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับบี??”

“ใช่…..วันนั้นคุณอาเส้นเลือดในสมองแตกขณะขับรถเลยหมดสติไป…..”

“……..ไม่ใช่ว่าเค้าเมาแล้วขับอย่างงั้นเหรอครับ…..ผมเข้าใจแบบนั้นมาตลอด…...”

“หลายๆคนเข้าใจแบบนั้นแต่จริงๆไม่ใช่นะ….คุณอาหยุดเหล้าไปเกือบสองอาทิตย์ก่อนหน้านั้นแล้ว…….”

“หยุดเหล้า??? พ่อเนี่ยนะ???......เป็นไปได้ยังไง….วันนั้นยังมีคนเห็นขวดเหล้าเปล่าอยู่ในรถอยู่เลย”ผมพูดออกไปด้วยความรู้สึกสับสนอย่างที่สุด








…………………………….






ต่อตอนหน้านะครับ

ขออภัยที่เกเรหายไปนาน เนื่องจากประสบปัญหาหลายอย่างจะรีบกลับมาต่อให้จบนะครับ :sad4:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่70การกลับมาของPartที่เหลือ(26ตค63)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 26-10-2020 16:34:32
เย้ กลับมาแล้ว สงสารวาฬ
ค้างด้วย รอรอคนแต่ง :katai5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่70การกลับมาของPartที่เหลือ(26ตค63)
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 26-10-2020 17:42:49
 :mew2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่70การกลับมาของPartที่เหลือ(26ตค63)
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 26-10-2020 18:54:40
ถ้าเป็นวาฬเองที่เข้าใจพ่อผิดไป วาฬคงเสียใจที่สุด คิดถึงคนแต่ง รอตอนต่อไป  :mew1:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่70การกลับมาของPartที่เหลือ(26ตค63)
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 26-10-2020 20:15:53
 :pig4: :pig4: :pig4:

ง่า.....สงสารวาฬ  สงสารพ่อของวาฬ

แล้วใครผิด?   
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่70การกลับมาของPartที่เหลือ(26ตค63)
เริ่มหัวข้อโดย: Morake ที่ 27-10-2020 21:15:25
ในที่สุดก็กลับมา :กอด1:
สงสารวาฬมาก ไม่รู้ว่าจะเฉลยอะไรออกมาอีก เฮ้อ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่70การกลับมาของPartที่เหลือ(26ตค63)
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 10-11-2020 14:35:36
กลับมาเร็วๆนะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่70การกลับมาของPartที่เหลือ(26ตค63)
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 23-12-2020 06:21:27
 :hao7:แฟนมาอ่านแล้วนะ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่70การกลับมาของPartที่เหลือ(26ตค63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 02-01-2021 13:37:33
เดี๋ยววันนี้มาต่อนะครับ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่70การกลับมาของPartที่เหลือ(26ตค63)
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 02-01-2021 20:21:58
ซีนที่71 เหตุของการชน



หยุดเหล้า??? …….เส้นเลือดสมองแตก......เป็นไปได้ยังไง…. สรุปว่าเกิดอะไรขึ้น……

“วันนั้นทุกคนก็เข้าใจแบบวาฬนั่นแหละ ว่าคุณอาเมาแล้วขับจนเกิดอุบัติเหตุ แต่พอไปถึงโรงพยาบาล หมอที่ห้องฉุกเฉินตรวจไม่พบระดับแอลกอฮอล์ในเลือดเลย….ตอนนั้นคุณอาหมดสติเรียกเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกตัว หมอเค้าเลยส่งสแกนสมองแล้วก็พบว่ามีเส้นเลือดสมองแตก ซึ่งก็คงเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดการหมดสติระหว่างขับรถ……หลังจากผ่านไป3วัน คุณอาก็ฟื้นขึ้นมา คุณอาจำเหตุการณ์ตอนนั้นไม่ได้……จำได้แค่ว่าล่าสุดก่อนขับรถออกมาคุณอาตัดสินใจจะมาปรับความเข้าใจกับวาฬ จึงเทเหล้าทั้งหมดทิ้งหน้าบริษัทเพื่อต้องการแสดงความตั้งใจให้วาฬเห็น ระหว่างขับรถมาใกล้จะถึงบ้านอยู่ๆก็ปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง ตาเริ่มพร่า คุณอาพยายามจะประคองรถให้จอดแต่ภาพก็ตัดไปซะก่อน” พี่ชาร์คอธิบาย

“ก็เลยทำให้เกิดอุบัติเหตุใช่ไหมครับ” ผมถาม

“ใช่……พวกพี่และตำรวจ ตรวจสอบกล้องวงจรปิดและพยานที่เกี่ยวข้องก็ได้ข้อมูลตรงกัน……รปภที่บริษัทเห็นคุณอาอยู่ๆก็เปิดขวดเหล้าเทที่หน้าบริษัท…..รปภก็งงว่าเททิ้งทำไม……คุณตำรวจไปตรวจเทปจากกล้องวงจรปิดที่บริษัทก็เห็นตามนั้นจริงๆ……พอมาดูกล้องตามถนนก็จะเห็นว่าคุณอาขับรถมาตามปกติไม่ได้ขับเร็วจนกระทั่งใกล้จุดเกิดเหตุ รถคุณอาเริ่มส่ายไปมาแล้วก็พุ่งเร็วขึ้น…..จนกระทั่ง…..เกิดอุบัติเหตุนั่นแหละ……” พี่ชาร์คเล่าต่อ

“…….แล้วทำไมผมไม่เคยทราบเรื่องพวกนี้เลยล่ะครับ……” ผมถามต่อด้วยความสับสนอย่างที่สุด

“……ก็ตอนนั้นไม่มีใครติดต่อวาฬได้เลยไม่ใช่เหรอ…….”พี่ชาร์คตอบด้วยสายตาที่ดูเป็นห่วงความรู้สึกของผมอย่างมาก

“……………………...”

……..จริงสินะ……..ตอนนั้นผมไม่ได้แม้แต่จะพยายามฟังใครเลยนี่นา…….

“และเมื่อคุณอารู้ตัว……ก็สั่งห้ามทุกคนไม่ให้เล่าเรื่องนี้กับวาฬ……เค้าคิดว่าวาฬเจอเรื่องแย่มากพอแล้ว เค้าไม่อยากให้วาฬต้องรับรู้เรื่องที่เค้าป่วย…..เค้ายอมเป็นคนไม่ดีในสายตาวาฬ…..ดีกว่าให้วาฬมาทุกข์ใจเรื่องเค้าอีก…...” พี่ชาร์คเล่าต่อ

“แต่แบบนี้มันไม่ยิ่งทำให้วาฬทุกข์ใจไปกว่าเดิมเหรอครับ…..” นภถามกลับ

“พี่ก็เคยบอกคุณอาแล้ว…..แต่คุณอายืนยันแบบนั้น…..เค้าว่าเค้าอยากชดใช้ในสิ่งที่เค้าทำพลาดไปและปล่อยให้วาฬเป็นอิสระจากความทุกข์ต่างๆสักที” พี่ชาร์คตอบ

“……พ่อ…..เลยยอมทำตามเงื่อนไขทุกอย่างที่ผมตั้ง….” ผมถามพร้อมกับมองไปที่เค้า

“ใช่…..คุณอายอมโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ……”

……ตอนนั้นสมองผมว่างไปหมด…..ผมไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไร……ความเข้าใจที่ผ่านมากับตอนนี้มันช่างต่างกันเหลือเกิน……

“……..เมื่อกี้พี่บอกว่าครั้งแรก…..นั่นหมายถึงว่ามีเส้นเลือดสมองแตกอีกครั้งหลังจากนั้นเหรอครับ” นภที่กำลังจับมือผมแน่นขึ้นถามขึ้นมา

“ใช่……..หลังจากที่คุณอาขายธุรกิจทุกอย่างที่เกี่ยวกับแอลกอฮอล์ทิ้ง…..วันที่เค้าตั้งบริษัทใหม่นี้ขึ้นมา……เส้นเลือดสมองก็แตกอีกครั้ง…..เพราะคุณอาแอบไม่กินยา…..เพราะคิดว่าตนเองดีขึ้นมากแล้ว…..และมัวแต่วุ่นวายกับการตั้งบริษัทใหม่…..ความดันที่เคยคุมได้ก็สูงขึ้นอีก…..จนกลายเป็นแบบที่เห็น…...” พี่ชาร์คอธิบาย

“……แล้วทำไมรอบนี้ก็ไม่มีใครยอมบอกผมอีกล่ะครับ…..” ผมถามด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มและขาที่สั่นแทบไม่มีแรงยืน

“เพราะเป็นความต้องการของคุณพ่อของวาฬไงครับ” หมอเอกที่ตามเข้ามาสมทบกล่าวพร้อมกับยื่นจดหมายสองแผ่นให้ผม

จดหมายฉบับแรกเขียนถึงทนายและทุกคนว่าขอห้ามไม่ให้ใครเล่าเรื่องอาการของเค้าให้ผมฟังเด็ดขาด…..ถึงแม้จะเป็นคำสั่งแต่วิธีการเขียนนั้นมันต่างจากทุกที เพราะเนื้อหามันคือการขอร้องจากพ่อคนนึงที่อยากปกป้องลูกของตนจากความทุกข์ใจ…….นี่สินะว่าทำไมทุกคนถึงทำตาม…….ส่วนอีกฉบับเขียนถึงผม…..


‘ถึงวาฬลูกของพ่อ

ถ้าลูกได้อ่านจดหมายฉบับนี้แสดงว่าพ่อคงไม่สามารถพูดกับลูกได้เองแล้ว พ่อขอโทษที่ต้องทำเหมือนในละครที่ลูกไม่เคยชอบ แต่มันก็เป็นวิธีเดียวที่พ่อนึกออก พ่อขอโทษ ขอโทษที่เป็นพ่อที่ดีให้ไม่ได้ ขอโทษที่พ่อคิดจะเปลี่ยนแปลงในวันที่มันคงจะสายไปมาก ขอโทษที่พ่อคิดแทนลูกมากเกินไป ขอโทษที่พ่อคงไม่ได้ให้โอกาสตัวเองมากพอที่จะกลับไปหาลูก พ่อขอโทษจริงๆ พ่อไม่อยากให้ลูกรู้สึกไม่ดีกับใครอีกต่อไป ทั้งหมดมันเป็นเพราะพ่อเอง พ่อขอรับความผิดทั้งหมดไว้แต่เพียงผู้เดียว พ่ออยากให้ลูกรู้ว่าพ่อรักลูกเสมอ รักจนหมดหัวใจ รักจนเห็นแก่ตัวที่ไม่อยากให้ลูกต้องมาเหนื่อยกับพ่ออีก จากนี้ขอให้ลูกมีอิสระจากความทุกข์ใดๆที่รั้งลูกไว้จากความสุขตลอดเวลาหลายปี พ่อได้เตรียมทุกอย่างไว้ให้ลูกแล้ว ขอให้ลูกมีความสุข
จากพ่อที่ไม่ดีพอแต่รักลูกหมดหัวใจ
พ่อ                                                       ‘


ผมไม่รู้ว่าผมร้องไห้ไปมากแค่ไหน ผมไม่สามารถหยุดร้องไห้ออกมาได้ ผมรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ทรุดไปนั่งกองอยู่กับพื้นแล้วโดยมีไอ้นภคอยกอดผมอยู่ข้างๆ…………..ความรู้สึกต่างๆพรั่งพรูออกมาหมด…..…ทั้งความเศร้า ความทุกข์ ความสุขที่รู้ว่าตนเป็นที่รัก ความรู้สึกผิดที่เข้าใจพ่อผิดมาตลอด ความโกรธที่ตัวเองไม่โตพอจนเกือบจะสายไป……

“พ่อ…..ผมขอโทษ…..ขอโทษที่เข้าใจพ่อผิดมาตลอด…..ผมขอโทษ…….” ผมพูดพร้อมกับร้องไห้และคลานเข้าไปกราบที่เท้าของพ่อก่อนที่จะกอดขาข้างนึงของเค้าไว้…..ขาที่ซูบผอมไปจนผมตกใจ…..

“……พ่อ…..ทางเดียวที่ผมจะเป็นอิสระจากความทุกข์ได้…..นั่นคือมีพ่ออยู่กับผมนะ…..….” ผมคร่ำครวญเหมือนจะขาดใจ

“วาฬ หมอคิดว่าเรายังมีโอกาสที่คุณพ่ออาจจะดีขึ้นได้นะ” หมอเอกเดินเข้ามาแตะไหล่ผมเบาๆ

“จริงเหรอครับหมอ!! จริงเหรอครับ!!!” ผมรีบไปหันหาหมอเอกทันที สิ่งนี้เหมือนแสงเทียนอันริบหรี่ที่ติดขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่ผมนึกไปว่ามันจะไม่มีอีกต่อไปแล้ว

“จริงสิ เพราะตัวสมองของคุณพ่อเองยังไม่ได้แย่ขนาดนั้น และหมอคิดว่าทั้งหมดที่คุณพ่อเอาแต่นั่งนิ่งแบบนี้เป็นเพราะปัญหาทางจิตใจ คุณพ่อของวาฬกำลังซึมเศร้า รู้สึกผิดและตรอมใจ……หมอคิดว่าถ้าวาฬให้อภัยคุณพ่อได้ เปิดใจให้คุณพ่อได้ สิ่งเหล่านี้ต้องส่งไปถึงคุณพ่อได้แน่ๆ ดังนั้นเรามาช่วยกันวางแผนและทำตามแผนเพื่อพาคุณพ่อกลับมากันนะ” หมอเอกยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน

“ได้ครับ ผมจะทำ….ทำทุกอย่างให้คุณพ่อกลับมา…….คุณพ่อรีบกลับมาหาผมนะครับ”




ต่อตอนหน้าฮะ
 :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่71 เหตุของการชน UP!! 2/1/64
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 02-01-2021 23:04:58
 :pig4: :pig4: :pig4:

 :pig2: back
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่71 เหตุของการชน UP!! 2/1/64
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-01-2021 08:43:11
คิดถึงวาฬมากเลย
แต่ตอนนี้สงสารวาฬมากๆ ขอให้คุณพ่อน้องวาฬกลับมาปกติเหมือนเดิมนะคะ สู้ๆ  :กอด1: :กอด1:
Happy New Year ค่ะ ตั้งตารอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่71 เหตุของการชน UP!! 2/1/64
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 03-01-2021 09:11:06
 :pig4:
 :3123:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่71 เหตุของการชน UP!! 2/1/64
เริ่มหัวข้อโดย: topboyfriend ที่ 03-01-2021 16:58:53
 :t3: ในยามที่มืดมิด ไม่เห็นหนทางใด ผมยังสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นบางๆที่มาจากคุณ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่71 เหตุของการชน UP!! 2/1/64
เริ่มหัวข้อโดย: direkraj ที่ 04-01-2021 10:59:46
วาฬกลับมาแล้ว :mew1: สงสารวาฬมากเลย :mew2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่71 เหตุของการชน UP!! 2/1/64
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 01-04-2021 16:07:55
ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง


ตอนนี้ก็ผ่านไปได้หลายอาทิตย์แล้ว ผมย้ายกลับเข้ามาอยู่ที่บ้านเพื่อจะได้มีเวลาอยู่กับคุณพ่อให้มากขึ้น ได้ดูแลเค้ามากขึ้น จากที่ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยได้ทำเลย ตอนนี้ผมเช็ดตัวให้เค้าเอง ป้อนข้าวให้เค้าเอง ทำอะไรหลายๆอย่างที่ผมไม่เคยคิดจะทำ ทำทุกอย่างที่ผมทำได้ชดเชยเวลาทุกนาทีที่หายไป

“เหนื่อยไหมวันนี้” ไอ้นภถาม

“นิดหน่อย แต่ก็คล่องขึ้นเยอะแล้วล่ะ”ผมตอบขณะเตรียมผ้าไปเช็ดตัวให้พ่อ

“เดี๋ยวกูช่วยนะวันนี้” ไอ้นภพูดพร้อมกับยกกะละมังไปโดยไม่ได้รอฟังคำตอบ

“ไม่เป็นไร มึงไปนั่งพักเถอะพึ่งทำงานมาเหนื่อยๆ” ผมตอบพร้อมเดินถือผ้าขนหนูตามไป

“ไม่เอา กูจะช่วย พ่อมึงก็เหมือนพ่อกูแหละ…..” ไอ้นภยิ้มตอบพร้อมกับแย่งผ้าไปจากมือผม

“…แต่….”

“ไม่ต้องแต่ มึงอะไปนั่งพักได้แล้ว ดูพ่อมาตั้งแต่เช้าแล้วนี่ ให้กูทำคะแนนพ่อตากูบ้าง” ไอ้นภไล่ผมไปพักพร้อมกับเริ่มเช็ดตัวพ่อผมไปด้วยรอยยิ้ม

นี่ถ้าผมไม่มีไอ้นภเข้ามาในชีวิตไม่รู้ว่าป่านนี้ผมจะเป็นยังไง……ผมคงไม่ได้มีโอกาสรู้ความจริง…..ผมคงหนีปัญหาไปทั้งชีวิต……ผมคงเข้าใจผิดพ่อผมไปตลอดกาล……ผมคงไม่ได้เรียนรู้ว่าความรักจริงๆมันเป็นยังไง…..

“ได้ข่าวว่าเมื่อเช้าพ่อตากูเรียกชื่อมึงได้แล้วเหรอ” ไอ้นภภามพร้อมกับเช็ดขาพ่อผมไปด้วย

“ใช่ๆ กูดีใจมากเลยนะที่อยู่ๆเค้าเรียกชื่อกูขึ้นมาได้ เค้าจำกูได้” ผมตอบด้วยรอยยิ้มพร้อมกับนึกถึงเรื่องเมื่อเช้า

“ดีใจด้วยนะ….แล้วบ่ายนี้ได้คุยอะไรกันอีกไหม” ไอ้นภถามต่อ

“ยังเลย…..แต่แค่เรียกชื่อกูได้ แค่นี้ก็ดีมากแล้วล่ะ พี่หมอเอกบอกว่าต้องใจเย็นๆค่อยเป็นค่อยไป ทุกอย่างต้องใช้เวลา แผนที่วางไว้จะได้ดีขึ้นแบบยั่งยืน”ผมตอบ

“ม..ม…..” อยู่ๆพ่อผมก็เหมือนจะพูดอะไรขึ้นมา ผมกับไอ้นภเลยรีบเข้าไปฟัง

“พ่อ….พ่ออยากพูดอะไรครับ” ผมรีบถามอย่างตื่นเต้น

“ม…ไม่….ม…..”

“คุณพ่อตาบอกว่าไม่อะไรสักอย่างนะ” ไอ้นภพยายามช่วยฟัง

“ไม่….ใ….ใช….”

“อะไรนะครับ ไม่อะไรนะครับ”

“พ่อตาน่าจะกำลังบอกว่าไม่ใช้”ไอ้นภตีความ

“…..พอ…..ต……”

“พอต??...หม้อ?....พ่อตาจะไม่ใช้หม้อเหรอครับ”ไอ้นภถาม

“มึงจะบ้าเหรอ!! พ่อกูจะพูดว่าไม่ใช้หม้อทำไม” ผมว้ากใส่ไอ้นภ

“….พ่อ….”

“อ๋อ…..พ่อ!!.....พ่อตาเรียกตัวเองว่าพ่อ…….พ่อไม่เอาหม้อใช่ไหมครับ” ไอ้นภดีใจที่เริ่มฟังออก

“…..ไม่…..ใช่!!” คุณพ่อพยายามพูดต่อ

“เห็นมั๊ยว่าไม่ใช่ มึงหยุดพูดเรื่องหม้อได้แล้ว!! รอฟังพ่อกูพูดให้จบก่อน!!”

ผมกับไอ้นภพยายามตั้งใจฟังพ่อผมอย่างสุดพลัง ทั้งเชียร์ ทั้งลุ้น จนในที่สุดคุณพ่อก็พูดออกมาเป็นประโยคจนได้หลังจากผ่านไปร่วมสิบนาที

“………มะ…...ไม…..ไม่..ใช่….พ่อตา!!......ยัง….ไม่ยก…..ให้!!!”

“เย้ พ่อพูดได้แล้ว!!....เอ๋…….ไม่ยกให้เหรอ….” ผมเหวอไปขณะที่ไอ้นภได้แต่อ้าปากค้าง

“…ฮ..ฮ่า….ฮ่า….ฮ่า”แล้วพ่อผมก็โพล่งหัวเราะออกมาทำให้ผมกับไอ้นภถึงกับต้องหัวเราะตาม…..ตัวจริงของพ่อกลับมาแล้วครับ พ่อที่เป็นคนอารมณ์ดี พ่อในแบบที่ผมไม่ได้เห็นมานาน…….ในที่สุดพ่อผมก็พูดออกมาได้เพราะแรงหวงลูกนี่เองแหละครับ

……………………………………..


หลังจากที่ทุกอย่างดูเหมือนจะคลี่คลายและเดินทางไปถึงบทสรุปที่น่าพอใจ……แต่จริงๆแล้ว….ไม่ใช่เลย…..ทั้งหมดมันไม่ใช่เหมือนที่ผมหรือคุณคิด……….เงื่อนงำและความจริงที่ถูกซ่อนไว้……มันพึ่งกลับมาหาผมและไอ้นภต่างหาก

“นภ…..มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้” ผมเรียกไอ้นภหลังจากพาคุณพ่อเข้านอนเสร็จ

“นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ…คือ….เห็นมึงดูแลคุณพ่อตาแล้วกูอยากมีเวลาดูแลพ่อกูแบบนี้บ้าง”ไอ้นภหันมาตอบ

“อ้อ….กูเข้าใจ…..เอางี้….มึงก็คิดซะว่าพ่อกูก็คือพ่อมึงอีกคนไง…...ดีมะ…..มาช่วยกูดูแล”ผมตอบพร้อมกับลงไปนั่งซบไหล่ไอ้นภ

“ดีสิ…..แต่กูบอกเลยนะ ว่ากูคิดว่าคุณพ่อตาคือพ่อกูอีกคนมาตั้งแต่แรกแล้ว”ไอ้นภตอบพร้อมกับหันมาจูบหน้าผากผม

“ปากหวานจริงนะ นี่ถ้าพ่อกูได้ยินมีหวังใจอ่อนกับมึงแน่ๆ” ผมอมยิ้ม

“แน่นอนสิ…..คุณพ่อตาจะไปหาลูกเขยที่ดีพร้อมซะขนาดนี้ที่ไหนได้อีก จริงมะ”ไอ้นภตอบด้วยรวมยิ้มสุดแสนมั่นใจ

“แหม่……มึงนี่……ได้ทีล่ะเอาใหญ่เชียวนะ มั่นหน้าเหลือเกิน” ผมหมั่นไส้

“ก็คิดว่าหล่อพอที่จะมั่นได้ละกัน” ไอ้นภทำหน้ากวนประสาทหนักขึ้นไปอีก…..แต่ก็จริงของมัน

“เออๆ กูยอม…..ว่าแต่……ในมือนั่นรูปอะไรอะ” ผมถาม

“รูปพ่อน่ะ…..เมื่อคืนกูพึ่งไปรื้อเจอ……”ไอ้นภพูดพลางยื่นรูปให้ผม…..นี่เป็นครั้งแรกเลยนะครับที่ผมได้หน้าพ่อของไอ้นภ……

“…………………………..”

“นิ่ง…..นิ่งเลย…..เป็นไร…..อึ้งในความเท่ของพ่อกูอะสิ……” ไอ้นภแซว

“……..นภ……มึงเอารูปนี้มาจากไหน…..”

“ก็เอามาจากห้องแม่กูไง อยู่ในไดอารี่ของแม่กู”ไอ้นภตอบ

“………………………...”

“ มึงเป็นอะไร ทำไมเงียบอีกละ……อ้าวเฮ้ย!!! มึงจะไปไหน!!” ไอ้นภร้องตกใจที่อยู่ๆก็เห็นผมลุกพรวดวิ่งออกไป

…..ในใจผมตอนนี้คิดแค่อย่างเดียวว่า…..ไม่นะ……ขอให้มันไม่จริงเถอะ…….

“วาฬ!!......มึงเป็นอะไร……จู่ๆมึงจะวิ่งราวเอารูปพ่อกูไป…ทำ………ไม…....” ไอ้นภที่วิ่งตามมาด้วยความตกใจก็หยุดลงพร้อมกับจ้องไปที่รูปอีกใบที่อยู่ในมือผมตอนนี้……..


ครับ…………….รูปพ่อของไอ้นภ…………..มันเป็นรูปเดียวกันกับรูปอีกใบที่อยู่ในมือของผม…………ทั้งสองใบคือรูปเดียวกัน………และคนในรูปนั้นก็คือ……….


…………………………พ่อของผมเอง…………………………….






 :n1:

ต่อตอนหน้านะครับ

กราบขออภัยที่มาต่อช้ามาก สัญญาว่าจะรีบมาต่อให้จบครับ :hao5:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 01-04-2021 20:49:59
 :pig4: :pig4: :pig4:

 :pig2:  back

เวนกำ  ถึงจะเป็นพี่น้องกัน  แต่ก็ไม่เสียหายหรอกเนอะ  เพราะไม่สามารถมีลูกด้วยกันได้  ก็ไม่เป็นปัญหาแล้ว หากจะรักกันและมีอะไร ๆ กัน  อิอิ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 01-04-2021 23:14:26
 :mew2: :mew2: :mew6:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 19-04-2021 17:31:07
กลับมาต่อ ซีน 26
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 02-05-2021 13:17:30
ตามอ่าน ซีนที่ 52 ละ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64
เริ่มหัวข้อโดย: psychological ที่ 09-05-2021 16:36:35
ขอบคุณทุกท่านนะครับ จะรีบมาต่อครับ :impress2:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 10-11-2021 20:08:26
 :pig4:
 :3123:
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64
เริ่มหัวข้อโดย: Sunset and Eeyore ที่ 10-01-2023 12:11:14
ขอบคุณทุกท่านนะครับ จะรีบมาต่อครับ :impress2:

อย่าลืมกลับมาต่อนะคะคุณนักเขียน ตลกมากค่ะ ยกเว้นตอนที่ค้างไว้นี่แหละ
หัวข้อ: Re: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64
เริ่มหัวข้อโดย: Freezz ที่ 14-03-2023 21:57:38
ผมยังรออยู่นะค้าบบบ