---------- ต่อจากด้านบน -----------
นทีเดินออกมาจากในห้องนอน ต้นน้ำยังนั่งอยู่ที่พื้นเหมือนเดิม นิ้วเรียวเขี่ยกระป๋องเบียร์เล่น ตรงหน้ามีกระป๋องเบียร์เปล่าอยู่สองกระป๋อง กระป๋องหนึ่งเป็นของต้นน้ำเอง อีกกระป๋องเป็นของนทีที่กินเหลือไว้ครึ่งกระป๋อง
“เรากินของนายหมดแล้ว” ต้นน้ำบอกนทีโดยไม่ได้เงยหน้าจากกระป๋องเบียร์เปล่านั้นเลย
“ไม่เป็นไร เอาใหม่ก็ได้” นทีเดินไปเปิดกระป๋องใหม่ “นายเอาด้วยไหม?”
“อืม” ต้นน้ำตอบรับ
นทีวางกระป๋องเบียร์ที่เปิดให้แล้วลงตรงหน้าต้นน้ำ ก่อนทรุดนั่งลงตรงพื้นข้างๆ แล้วเปิดกระป๋องของตัวเองบ้าง
มือขาวยกเบียร์กระป๋องใหม่ขึ้นดื่มอีกหลายอึก ความขมแผ่ลงไปในลำคอก่อนแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนซ่านกระจายทั่วร่าง ต้นน้ำกระพือเสื้อนอนที่สวมอยู่เบาๆ ก่อนใช้มือเสยผมขึ้น ตาคู่ใสหันมามองคนที่มานั่งข้างๆ มือเรียวเอื้อมไปจับที่ศีรษะของนที
“ผมนายก็ยังไม่แห้งเลย” เขาใช้นิ้วชี้กรีดไล่ตามรอยหยดน้ำจากไรผมลงมาตามหลังใบหู ลำคอ จนถึงไหปลาร้าของนที ไม่เพียงแค่มือเท่านั้น สายตายังไล่เรื่อยไปทุกจุดที่รอยนิ้วลากผ่าน
ไม่ว่าต้นน้ำจะรู้ตัวหรือไม่...แต่ปลายนิ้วชี้ที่ใช้ลากไล้ไปตามลำคอของนทีก็ได้ส่งผ่านความร้อนไปยังอีกฝ่ายเสียแล้ว
นทีหันมามองคนข้างตัวที่ดูแปลกไป
ต้นน้ำฟุบศรีษะลงบนโต๊ะเตี้ย เอียงใบหน้าหันมาทางเขา แพขนตาหนาที่กระพริบช้าๆ ไม่อาจปิดบังแววหวานจากดวงตาคู่สวยได้
“จะเช็ดให้ไหมล่ะ?”
“อืม” ต้นน้ำตอบรับ เขาขยับไปใกล้นทีมากขึ้น ซึ่งอีกฝ่ายก็ให้ความร่วมมือแต่โดยดี
นทีปล่อยให้ต้นน้ำเช็ดผมให้ ตาคมจ้องไปยังดวงตาใสของต้นน้ำที่มองตอบกลับมา ต้นน้ำในเวลานี้...ไม่ว่าจะขยับตัวไปทางไหนก็ล้วน ‘ยวนใจ’ เขาทั้งสิ้น เพียงแค่ช้อนสายตาขึ้นมอง...หัวใจเขาก็กระตุกไหว เพียงแค่เผยอปากนิดเดียว...เขาก็คิดไปไกล
อะไรที่ยังไม่เคยชิม...ก็ไม่เคยเรียกร้องอยากจะกิน แต่อะไรที่ได้ลองลิ้มรสชาติแล้วสักครั้งหนึ่ง...ก็เป็นธรรมดาที่อยากจะลองชิมอีกสักครั้ง ยิ่งเป็นรสชาติที่ติดใจแล้วล่ะก็...
ต้นน้ำเอาผ้าขนหนูพาดคอนทีไว้ แล้วจับลูบเส้นผมของนทีเบาๆ ก่อนถาม “นี่กี่โมงแล้ว?”
“น่าจะสี่ทุ่มกว่าแล้ว ทำไม?”
“หึ แฟนกันวันหนึ่งไง” มือเรียวจับชายผ้าขนหนูทั้งสองข้าง แล้วดึงรั้งลำคอของคนข้างๆ เข้ามาใกล้ ริมฝีปากสีสดทาบทับลงบนริมฝีปากเย็นของคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ
จูบของต้นน้ำไม่ได้เงอะงะ แต่ก็ไม่ได้เชี่ยวชาญแพรวพราว หากเป็นจูบที่นุ่มละมุนที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา ลมหายใจผะแผ่วที่ระเรื่อยไปตามริมฝีปากพลอยทำให้ความคิดเตลิด นี่ไม่ใช่ความฝัน...เขาไม่ได้เมา และต้นน้ำ...ก็ยังคงตื่นอยู่
ลมหายใจอุ่นๆ ของต้นน้ำเริ่มถอยออกห่าง ตาคู่สวยมองริมฝีปากที่ตัวเองเพิ่งละออกมาก่อนเม้มปากแน่น ทรวงอกกระเพื่อมแรงเหมือนมีไฟปะทุอยู่ภายใน
อ้อยเข้าปากช้าง คงไม่มีช้างตัวไหนคายออกมา นทีไม่ปล่อยให้ริมฝีปากอุ่นผละไปได้นาน มือใหญ่รั้งแผ่นหลังที่ถอยห่างออกไปเข้ามาก่อนกดริมฝีปากแนบลงไปอีกครั้ง จูบที่อ่อนโยนในคราแรกของต้นน้ำกลายเป็นจูบที่หนักหน่วงเต็มไปด้วยความถวิลหาของนที ต้นน้ำเบียดตัวเองเข้ากับแผ่นอกกว้าง ริมฝีปากสีสดเผยอรับเรียวลิ้นชื้นที่สอดเข้ามา มือเรียวรั้งท้ายทอยที่ยังคงเย็นจากความชื้นของเส้นผม
นทีจูบไล่ไปถึงพวกแก้ม ใบหูและซอกคอขาว ต่างฝ่ายต่างวนเวียนตักตวงเต็มความปรารถนา มือใหญ่ของนทีสอดล้วงเข้าไปภายในเสื้อนอนของต้นน้ำ ลูบไล้เอวคอดและผิวนวลเนียนทั่วแผ่นหลัง ทั้งปลอบประโลมทั้งโหมกระพือไฟในอกของต้นน้ำให้ลุกโชน
ร่างหนาใช้ร่างตัวเองเบียดดันอีกฝ่ายให้เอนลงที่พื้นก่อนปลดกระดุมเสื้อเม็ดบนออก จูบไล่ไปตามไหปลาร้าและแผ่นอกที่กระเพื่อมแรง
ลมหายอุ่นๆ และลิ้นนุ่มชื้นที่ลากไล้ทำให้คนที่อยู่ด้านล่างจวนเจียนจะขาดใจ ต้นน้ำประคองใบหน้าของนทีที่ซุกลงอยู่ตรงแผ่นอกของเขาขึ้น ตาคู่สวยมองเข้าในดวงตาคมที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาก่อนดึงรั้งดวงหน้านั้นมาจูบเบาๆ อีกครั้ง เพื่อลดแรงอารมณ์ของอีกฝ่าย แต่ยิ่งจูบก็ยิ่งเหมือนเติมน้ำมันเข้ากองเพลิง ภายในโสตประสาทได้ยินพียงเสียงหอบพร่ากระตุ้นไฟในอกให้โหมแรงขึ้นเท่านั้น แม้แต่เสียงทีวีที่เปิดทิ้งไว้...เขาก็ไม่ได้ยิน
‘ก๊อกๆๆๆ’...ไม่ว่าเสียงอะไร เขาก็ไม่ได้ยินทั้งนั้น
“พี่น้ำ” เสียงหวานเล็กของน้ำอุ่นดังมาจากทางประตูห้อง เหมือนโดนน้ำเย็นสาดแรงๆ...ไฟปรารถนาที่ลุกโชนดับมอดลงทันที
ต้นน้ำถอนริมฝีปากออก หงายศีรษะลงบนพื้น มือทั้งสองข้างกุมหน้าผากก่อนพรูลมหายใจยาวออกมาพร้อมๆ กับคนที่ฝังจมูกโด่งอยู่ตรงซอกคอเขา
“ไปเปิดประตูเถอะ”
“อืม” นทีกดจมูกลงบนแก้มแดงปลั่งของต้นน้ำแรงๆ ก่อนตัดใจลุกขึ้นอย่างไม่เต็มใจ
มือหนากระชากประตูออกเต็มแรง ใบหน้าถมึงทึงของนทีทำให้คนที่อยู่หน้าประตูทั้งสองคนหน้าซีดเผือด น้ำอุ่นกอยกรูดไปชิดแก้มใส จังหวะเดียวกับที่แก้มใสเองก็เขยิบมาชิดน้ำอุ่น
“อุ่นเอาผ้าห่มมาให้”
นทีเห็นหน้าน้องสาวสลดลงเลยพยายามจะปรับสีหน้าให้ดีขึ้น แต่อารมณ์บางอย่างที่คุกรุ่นอยู่ก็ไม่สามารถจะดับลงได้โดยง่าย “ขอบใจ” มือใหญ่เอื้อมไปรับผ้าห่มที่ผู้เป็นน้องเอามาให้ “น้ำอุ่นไปนอนเถอะ ดึกแล้ว”
สองสาวพยักหน้าหงึกหงัก อยากไปตั้งแต่พี่ชายเปิดประตูออกมาแล้ว รังสีบางอย่างคุกรุ่นลอยวนอยู่รอบตัวนทีพลอยทำให้คนมองเกร็งตัวขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัว จนกระทั่งประตูปิดลง...สองสาวถึงได้ผ่อนลมหายใจยาว
“พี่นทีเป็นอะไรไป? ทำไมน่ากลัวจัง?” แก้มใสถามขึ้น มือหนึ่งก็ลูบอกตัวเองเป็นการปลอบขวัญ
“ไม่รู้เหมือนกันน่ะ” น้ำอุ่นอยากจะร้องให้ เธอหวังดี...กลัวพี่ชายหนาวจนนอนไม่หลับกันอีก อุตส่าห์เดินหอบผ้าห่มผืนใหญ่ข้ามสวนมาให้ ยังมาเจอพี่ชายทำหน้าดุใส่อีก “ดีนะ ที่วันนี้แกมานอนเป็นเพื่อนเรา ฮืออออ” น้ำอุ่นกอดแก้มใส
แก้มใสตบหลังน้ำอุ่นเบาๆ “อือ กลับไปนอนกันเถอะ”
---------- tbc ------------
งือ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลยค่ะ เลยมาช้าหน่อยนึง
ยังรอกันอยู่หรือเปล่า?
เราเปิดโหวตฉาก NC ที่เพจเรานะคะ อยู่โพสต์บนสุด
ไปโหวตกันได้เลยว่าอยากได้แบบไหน?
โหวตฉาก NCเราวางพล็อตเรื่องไปจนจบแล้ว NC น่ะ..ของมันต้องมี
แต่เราไม่รู้ว่าจะเขียนแบบไหนดี เพราะนทีต้นน้ำออกแนวใสๆ มาตลอด
เลยตัดสินใจถามคนอ่านดีกว่า
บอกไว้ก่อนนะว่า...ยังไม่มาเร็วๆ นี้แน่นอน
ลูกสาวเราไม่ง่ายนะคะ 555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
