เพื่อนวัยเด็ก #เขื่อนคนสวย {แนวเมะหน้าสวย} | E-Book มาแล้วจ้า
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เพื่อนวัยเด็ก #เขื่อนคนสวย {แนวเมะหน้าสวย} | E-Book มาแล้วจ้า  (อ่าน 100220 ครั้ง)

ออฟไลน์ 14th-friedegg

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 177
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
งือออออ กัดหมอนนนนน

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6

ออฟไลน์ TheDoungJan

  • ขอบคุณนักเขียนที่คนที่สร้างทุกตัวละครขึ้นมานะคะ(♡˙︶˙♡)
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 682
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องของลองใช่มั้ยไผ่ รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ หวังว่าไผ่จะไม่ชิงหลับไปก่อนนะคะ :pig4:

ออฟไลน์ papapoope

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 291
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
พี่ไผ่ไม่น่ารอดดดด

ออฟไลน์ Valian

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 พึ่งเข้ามาอ่านเลยอ่านรวดเดียวจนจบเลย ชอบมากๆ ทั้งพล็อตเรื่องที่เป็นเมะหน้าสวยกับความเป็นเพื่อนสมัยเด็ก ภาษาไหลลื่นมากๆ o13 เป็นกำลังใจให้นะคะ  :L2:

ออฟไลน์ หะมายด์เอง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-1
บทที่ 15




อาจจะเพราะเบียร์ที่กินเข้าไป หรือเพราะริมเขื่อนจูบเก่งเกินไป ผมถึงได้รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยอยู่ในห้วงของความว่างเปล่าที่ไม่ค่อยจะสบายตัวนัก

เปลือกตาพับปิดลงมาเองในจังหวะที่ถูกบดเบียดอยู่บนริมฝีปาก ร่างกายเปลือยเปล่าเสียดสีกันอยู่บนเตียงนุ่มที่ชื้นจากน้ำบนร่างกายของพวกเรา ผมถูกประคองหลังคอไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง สันจมูกเสียดสีคลอเคลีย ถูไถกันไปตามองศาการขยับของใบหน้า
เนิ่นนานกว่าเขื่อนจะผละริมฝีปากออกไป ผมตะครุบอากาศเข้าปอดราวกับเพิ่งจมน้ำ ใบหน้าคงแดงก่ำทั้งยังมีสภาพไม่สู้ดีนัก สัมผัสได้ว่าปากตัวเองไม่สามารถปิดสนิทได้อีกแล้ว คงบวมเจ่อจากการถูกดูดคลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างคนหิวโหย

ใบหน้าสวยขยับออกห่างกันเพียงคืบเดียว ใช้ดวงตาสีดำสนิทจ้องมามาอย่างสื่อความหมาย ทั้งยังใช้นิ้วเรียวยาวนวดคลึงไปตามผิวแก้มและลำคอของผมเบาๆ

“ไผ่...” คนที่คร่อมอยู่ด้านบนยังกล้าๆ กลัวๆ ไม่กล้ารุกมากกว่านี้ ทั้งที่ในห้องน้ำทั้งจับทั้งลูบกันจนทุกซอกทุกมุม

“จะไม่ทำ?”

“...ทำสิ”

“รออะไร รอให้กูเปลี่ยนใจ?” ผมถามเสียงสูง ยิ่งริมเขื่อนลีลามากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งทบทวนกับตัวเองว่ากำลังทำบ้าอะไรอยู่กันวะเนี่ย ไอ้วิธีสุดโต่งแบบนี้มันจะพิสูจน์อะไรได้กัน

“มึงจะ... เปลี่ยนใจเหรอ” ดวงตาคมหลุบลงมองต่ำ ทั้งยังทำท่าจะขยับตัวออกไปอีกด้วย แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมคว้าต้นแขนของอีกฝ่ายไว้ ทั้งยังเลื่อนมือทั้งสองข้างขึ้นไปโอบรอบลำคอแกร่ง

“จะทำก็รีบทำ” ผมบอกไปแบบนั้น แต่ริมเขื่อนเพียงจ้องหน้ากันนิ่งๆ ราวกับต้องการให้ผมเอ่ยคำอนุญาตออกไปตรงๆ “เขื่อน”
“กูไม่กล้า กลัวมึงแค่เมาแล้วพรุ่งนี้มึงจะเกลียดกู”

คราวนี้เป็นผมเองที่เงียบไปชั่วอึดใจ

ถามว่าที่ผมใจกล้าขนาดนี้เพราะเมาใช่ไหม ก็ต้องตอบกันไปตรงๆ เลยว่าเมา

แต่ถ้าถามว่ามีสติไหม ใช่ ผมมีสติ

และผมจะไม่มีทางโทษคนอื่นสำหรับการตัดสินใจของตัวผมเอง สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะรู้สึกหรือไม่รู้สึก ก็เป็นผมเองที่ตัดสินใจลองทำ

จะหาว่าสปอยล์ก็ได้ แต่สำหรับผมริมเขื่อนไม่เคยผิด

เออ บราค่อนก็บราค่อนวะ

“ไม่มีทาง” ผมบอกอย่างมั่นใจ “มึงอยากทำอะไรมึงก็ทำ วันนี้กูเป็นของมึง”

“...”

“อะไร” อยู่ๆ ริมเขื่อนก็จ้องหน้ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย ผมเลยได้แค่ขโมยคิ้วถามไปอย่างหงุดหงิด จะทำไม่ทำวะ ถ้าไม่ทำจะไปนอนแล้วนะเว้ย!

“เป็นของกู...”

“เออ- อื้อ ไอ้สัส!”

ริมเขื่อนกระโจนเข้ามาตะครุบตัวผมอย่างแรง ทั้งยังจูบย้ำๆ ลงบนริมฝีปากราวกับจะแดกจะกลืนเข้าไปในท้อง ผมได้แต่ดิ้นหนีเพราะจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ขลุกขลักได้สักพักก็โอนอ่อนผ่อนแรงลงเพราะการจู่โจมที่ค่อยๆ แปรผันกลายเป็นเล้าโลมแทน
ริมฝีปากร้อนที่ตอนแรกบดจูบลงมาไม่ลดละค่อยๆ เลื่อนไปยังซอกคอของผม ทั้งยังทิ้งรอยแดงเป็นจ้ำไว้ตามเส้นทางที่เคลื่อนผ่าน ผมเชิดหน้าขึ้น ปล่อยให้อีกคนสูดดมกลิ่นสบู่ไปตามความพอใจ

ฝ่ามือร้อนจากที่วางอยู่บนเอวนิ่งๆ ค่อยๆ ขยับปัดป่ายขึ้นมาขยี้หน้าอกผมเล่นเป็นจังหวะ ร่างกายโดนแทะเล็มแทบไม่มีที่ว่าง รอยน้ำลายกับฟันคมที่ขยี้ไปตามผิวเนื้อ ชัดจนมองผ่านๆ ก็ยังเห็น

“อ...” ผมกัดปากตัวเองเอาไว้กลั้นเสียงคราง มันออกจะน่าอายถ้าผมจะส่งเสียงแบบนั้นออกไป แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่คิดแบบนั้น เพราะริมเขื่อนเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน ก่อนสอดปลายนิ้วเข้ามาในปากผมเพื่อบังคับให้เลิกกัดปากตัวเองเสียที

“อะ...อะไร” เสียงของผมอื้ออึง เพราะช่วงล่างถูกสะโพกแกร่งขยับเข้ามาเสียดสี เขื่อนคลี่ยิ้มจางๆ มาให้ ก่อนโน้มทั้งลำตัวลงมากระซิบที่ริมหูข้างซ้าย

“อยากได้ยินเสียงมึง”

“อะ อ้า” ตัวของผมกระตุกเกร็งก่อนบิดเร้าเมื่อส่วนที่อ่อนไหวที่สุดถูกบีบและบิดควง

เขื่อนโอบกอดตัวผมไว้แน่น กดจูบลงมาอยู่บ่อยครั้ง ทั้งยังไม่เลิกปรนเปรอความรู้สึกกระสันให้แก่กัน จนกระทั่งผมทนไม่ไหวเป็นฝ่ายผวาตัวเข้าไปกอดอีกคนแน่น

“อย่า...อึก อย่าทำแรง”

“ไม่ชอบ?”

“กูจะเสร็จ เขื่อน... อ๊า”

เหมือนยิ่งห้าม ก็เหมือนยิ่งยุ

นอกจากจะไม่ผ่อนแรงมือแล้ว ริมเขื่อนยังเคลื่อนตัวลงไปแตะลิ้นหยอกล้อกับยอดอกผมเสียอีก ร่างกายช่วงบนแอ่นขึ้นโดยอัตโนมัติ ทั้งช่วงขาทั้งสองข้างยังงอหงิกไม่ได้รูป มาจากคลื่นอารมณ์มากมายที่ม้วนตัวมารวมกันอยู่ที่ส่วนปลายของทางออก ผมขบปากตัวเองอีกครั้ง เชิดหน้าแหงนขึ้นจนสุดคอ ขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่นก่อนกระตุกปล่อยความอึดอัดทั้งหมดออกมา

“ฮ้าา... แฮ่ก แฮ่ก” เสียงหอบหายใจของผมดังกว่าเสียงเครื่องปรับอากาศเสียอีก

สมองของผมขาวโพลนพอๆ กับดวงตา มันวิบวับราวกับมีสปอร์ตไลท์นับสิบสาดเข้ามากระทบ ต้องนอนนิ่งๆ สักพักถึงค่อยกลับมาเป็นปกติ

ริมเขื่อนคลี่ยิ้มพออกพอใจ ไม่รู้ชอบใจอะไรกัน ทั้งยังขยับมือไปปาดเอาของเหลวหนืดค้นมาเล่นราวกับเป็นเรื่องสนุก ผมหมั่นไส้เลยออกแรงถีบไปที่สะโพกสอบๆ เบาทีนึง ไม่ได้สะเทือนไอ้คนบ้ามวยเลยสักนิด เพราะริมเขื่อนเพียงแค่หันมามองก่อนชูมือที่เหนียวเหนอะไปด้วยคราบขาวให้ดูอีกด้วย

“เยอะจัง”

แม่งเอ้ย ผมสบถในใจ

ทำท่าจะถีบให้อีกรอบแต่อีกคนดันไวกว่า ริมเขื่อนจับข้อเท้าผมไว้แล้วยกชูขั้นสูง สอดตัวเข้ามาระหว่างกลางก่อนดันสะโพกผมขึ้นให้ลอยสูงขึ้นมาจากเตียง

ผมยังไม่ทันได้โวยวายอะไร ใบหน้าสวยราวรูปสลักก็ก้มต่ำลงไปเสียแล้ว

“อะ...อื้อ ไอ้เขื่อน สกปรก!” เป็นอีกครั้งที่ผมเสียงดัง ทั้งยังพยายามขยับตัวหนี

เขื่อนล็อคต้นขาของผมไว้แน่น ทั้งยังกดจูบเสียงดังจุ๊บออกมาให้ใบหน้าผมแดงซ่าน ช่องทางด้านหลังถูกรุกรานทั้งจากริมฝีปากและเรียวลิ้นซุกซน เล่นเอาผมไม่อาจนอนอยู่นิ่งๆ ได้

ร่างกายบิดเร้าไปเองตามสัญชาตญาณ ยิ่งยามที่บางอย่างค่อยๆ สอดแทรกเข้ามาภายใน ร่างกายก็คล้ายไม่ใช่ของผมเองอีกแล้ว
“อึก... อ้า” ผมหวีดร้องเมื่อทั้งด้านหน้าและด้านหลังถูกกระทำแบบไม่ให้ตั้งตัว ทั้งยามที่ก้มลงไปหมายจะห้ามปรามแล้วถูก ดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นมองมาราวจะกลืนกันเข้าไปทั้งตัว ผมก็ถูกควบคุมโดยสมบูรณ์

จากนั้นไม่ว่าจะถูกพลิกซ้ายพลิกขวา ทุกอย่างก็ล้วนดำเนินไปตามเกมของคนมีประสบการณ์ ผมถูกจับให้นอนคว่ำหน้า โหย่งสะโพกขึ้นสูงตามที่ริมเขื่อนต้องการ ลิ้นร้อนยังคงไล่ชิมตั้งแต่ต้นขาขึ้นไปจนผมตัวสั่น ลำคอแหบแห้งจากการเปล่งเสียงร้องที่น่าอายไม่น้อย ทว่าพอจะกัดปากกลั้นก็ถูกริมฝีปากร้อนฉ่าบดขยี้ลงมาซ้ำๆ ราวกับไม่ยินยอม

ริมเขื่อนกดตัวผมให้นอนหงายอีกครั้ง คราวนี้ร่างสูงโปร่งขยับขึ้นมาทาบทับกันทั้งตัว หมอนหนุนถูกสอดไว้ใต้สะโพกของผม พร้อมกับที่ปากทางเข้าถ้ำค่อยๆ ถูกบางอย่างปัดป่ายสัมผัสอย่างหยั่งเชิง

“เขื่อน... อึ่ก” ผมเรียกชื่อคนที่เลื่อนหน้าขึ้นมาสบตา ผมรวงยาวปัดไปรวมกันไว้ข้างเดียว เผยใบหน้าได้รูปและริมฝีปากเป็นกระจับแดงที่คลี่ยิ้มให้กันอย่างปลอบประโลม

“อย่าเกร็งนะ”

ประโยคนั้นจบลงพร้อมบางอย่างที่ชำแรกเข้ามาอย่างช้าๆ

ผมผวาเฮือก มันไม่เจ็บนักแต่ก็เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดไม่น้อย ผมไม่รู้ว่าตัวเองเกร็งจนกระทั่งริมเขื่อนเข้ามากระซิบเบาๆ ที่ริมหู

“ผ่อนคลายหน่อยนะ มันแน่น กูเจ็บ”

ศีรษะถูกลูบเบาๆ ทั้งแก้มก็ถูกกดจูบค้างเอาไว้

ผมผ่อนลมหายใจช้าๆ ค่อยๆ ปล่อยกล้ามเนื้อตัวเองให้คลายออก ริมเขื่อนถึงได้กดสะโพกเข้ามาได้จนสุด มันเจ็บไม่น้อยเลยในจังหวะสุดท้าย แต่จูบที่กดลงมาอีกครั้งก็ดึงความสนใจของผมออกไปได้พอดี

ริมเขื่อนกอดผมไว้แน่นแม้เขาจะขยับไม่ค่อยถนัด เขาไม่ยอมปล่อยให้ร่างกายของเราห่างกันสักนิด ทั้งยังไม่ได้กระทำรุนแรงจนผมเจ็บปวดไม่มีความสุข ตัวตนของผมถูกรูดรั้งอย่างช่วยเหลือ ร่างกายโดนพรมจูบไปถ้วนทั่ว ผมตัวโยกคลอนไปตามแรงกระแทกจากด้านล่าง

พวกเราสอดประสานกันอยู่เนิ่นนาน เริ่มจากแผ่วเบานุ่มนวล โหมทวีความดุดันขึ้นจนกระทั่งผมหวีดร้องออกมาเสียงดัง ทุกจังหวะ ทุกลมหายใจ คลอเคล้าไปด้วยความสุขที่ฉายออกมาจากใบหน้าสวยที่ผมกลับมองว่ามันงดงามกว่าปกติ

ริมเขื่อนที่เหงื่อโทรมกาย ใบหน้าเหยเกจากแรงอารมณ์ ทั้งยังแดงระเรื่อเพราะใช้แรงไปไม่น้อย ดวงตาคมสวยยามกวาดมองทั่วร่างผมล้วนเต็มไปด้วยความหลงใหล

ผมปล่อยให้ตัวเองติดอยู่ในบ้วงราคะที่จะผูกเราสองคนเข้าไว้ด้วยกัน ขยับเอวสอดรับเข้ากับจังหวะที่อีกฝ่ายสร้าง ยอมให้เขากอด ยอมให้เขาจูบ ยอมให้อีกฝ่ายตอกย้ำตัวตนลงมาในร่างของผมซ้ำๆ

“เป็นของกูนะไผ่” เสียงแหบพร่าวิงวอนเบาๆ “กูรักมึง”

รัก...เหรอ?

พวกเราเดินทางมาไกลขนาดนี้ภายในวันเดียว

หรืออันที่จริงเราอาจเดินออกมาจากจุดที่เคยอยู่ตั้งนานแล้ว

ผมชอบเขื่อนไหม ผมก็ไม่รู้

ผมหวั่นไหวรึเปล่า ผมก็ตอบไม่ได้

ผมแค่รู้ว่าผมไม่ได้รังเกียจหากเราจะกอดกัน จูบกัน หรือมีอะไรกัน ผมไม่ได้รังเกียจที่ริมเขื่อนมองกันมาด้วยสายตารักใคร่สื่อความหมาย

ผมรักเขื่อน แน่นอนถ้ามองกันในฐานะเพื่อนที่ดูแลกันมาตั้งแต่เด็ก

แต่ถ้าในแง่ของคนรัก มันอาจต้องใช้เวลาพัฒนาความสัมพันธ์

“ไผ่... ไผ่” ร่างสูงร่ำร้องเรียกชื่อผมซ้ำๆ ยามที่เขาเร่งจังหวะ มวนอารมณ์บีบเป็นก้อนใหญ่ก่อตัวขึ้นที่ปากทาง ผมก็ไม่ต่างกันนักจึงกางมือโอบกอดร่างหนาที่ทาบทับอยู่ด้านบนไว้แน่น

ใช่... มันคงต้องใช้เวลา

ทุกๆ ความสัมพันธ์มันต้องมีจุดเริ่มต้นเพื่อให้ได้สานต่อ และผมคิดว่าตัวผมเองถูกพามายืนรออยู่ที่จุดสตาร์ทเรียบร้อยแล้ว...

“อะ อ๊าส์” เสียงหวีดร้องพร้อมบางอย่างที่ล้นทะลักออกมาเปรอะเต็มหน้าท้อง ผมตอบคำถามตัวเองในใจขณะกอดก่ายกายของริมเขื่อนไว้แน่น เขื่อนก็กอดผมไว้แน่นเช่นกันในตอนที่เขาตัวกระตุกถี่ๆ
 
เสียงหอบหายใจต่างคลอประสานเป็นทำนอง ผมปรือตามองเพดานสีอ่อนและแสงไฟจากหลอดนีออน รัดร่างในอ้อมแขนไว้แน่นอีกครั้งก่อนดันให้เขื่อนขยับมานอนสบายๆ บนพื้นที่ว่างข้างๆ

จมูกโด่งกดลงมาบนข้างแก้มของผมซ้ำๆ ไม่ยอมขยับตัวออกห่างทั้งๆ ที่เหงื่อออกกันให้ซ่ก ริมเขื่อนคลอเลียนัวเนียไม่ยอมเลิก ทั้งริมฝีปากก็ยิ้มเต็มแก้มไม่ยอมหุบ

“ยิ้มอะไร”

“ดีใจ”

“ปล่อยทีจะไปอาบน้ำ” ผมขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงเลยเปลี่ยนเรื่อง

ริมเขื่อนยอมปล่อยมือทำให้ผมขยับได้สะดวก แต่ทันทีที่ขาสั่นทิ้งน้ำหนักไปที่พื้น ร่างทั้งร่างก็ล่วงตุ้บลงไปนั่งหมดสภาพที่ข้างเตียงทันที

แถมก้นกระแทกลงไปอย่างแรงด้วยนะ!

“ไผ่!!” คนบนเตียงรีบถลามาพยุงผมทันที เขื่อนสอดมือเข้ามาใต้รักแร้แล้วออกแรงยกตัวผมให้ลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุกเล ส่วนผมได้แต่เบ้ปากกับสภาพขาตัวเองที่สั่นระริกจนน่าติดทิ้ง

แม่งเอ้ย แค่นี้ก็หมดสภาพ

“กูพาไปอาบน้ำ” ริมเขื่อนบอกอย่างเอาใจใส่ แทบจะยกผมขึ้นอุ้มอยู่แล้ว แต่ผมร้องห้ามเอาไว้ได้ทัน

อ่างน้ำอ่างเดินถูกรองน้ำอุ่นจนเต็มอ่าง คนตัวสูงจัดการทุกอย่างภายในเวลารวดเร็ว สุดท้ายก็หย่อนผมลงไปไว้ในอ่างพร้อมกับตามเข้ามานั่งซ่อนหลังอย่างเคย แถมยังสอดมือเข้ามากอดเอวกันไว้แน่น ใบหน้าสวยวางลงบนไหล่ผมแล้วหันมาฉีกยิ้มตาหยีให้กันหนึ่งที

ถึงเนื้อถึงตัวจนน่ารำคาญ

แต่เมื่ออีกคนคอยนวดแขนนวดขาให้อย่างเอาใจ ผมเลยข่มคำด่ามากมายไว้ในลำคอ ปล่อยให้ริมเขื่อนบีบนวดต่อไปจนแทบเคลิ้มหลับ ถ้าไม่ติดว่ามือปลาหมึกมันชักลูบไปลึกเกินกว่าที่ควร

“ไอ้เขื่อน!”

“หืม?”

“จับอะไร”

“ไผ่...” ใบหน้าสวยขยับดุ๊กดิ๊กอยู่บนไหล่ผม กดจูบลงเบาๆ ที่หลังคอก่อนเอ่ยออดอ้อนเสียงเบา “อีกรอบได้ไหม”

“...พ่อง”

“นะมึง นะ”

“Shut the fuck up!”

“But I want you more…”

“Damn you!”

“Please…” ริมเขื่อนกระพริบตาช้าๆ ให้แพขนตาได้ทำหน้าที่ของมันเต็มประสิทธิภาพ ลมหายใจร้อนรินรดบนไหปลาร้าพร้อมริมฝีปากนุ่มที่กดลงมาบนหัวไหล่ย้ำๆ “Please… Sweetie”

“…Fuck!”

ผมสบถด้วยความหงุดหงิด หงุดหงิดตัวเองที่แพ้สีหน้าออดอ้อนนั่นอยู่เสมอ

สุดท้ายกว่าจะได้ออกจากห้องน้ำ... ก็ตอนฟ้าจะสางนั่นไง!

WTF!!

_______________________
Talk: NC บุรุษที่ 1 ยากมากเลยค่ะ ฮืออออ มาช้าเลย
จะสิ้นปีแล้ว ปั่นงานกันรัวๆๆๆๆ

ใครที่ไปเที่ยวขอให้สนุกนะคะะะะะ แฮปปี้ทุกคน

ส่วนตอนนี้หากมีอะไรผิดพลาดขออภัย มันยากจริงๆ ฮืออ
สิ่งที่ยากที่สุดสำหรับเราคือ NC นี่แหละค่ะ ร้องไห้แล้วว  :z3: :z3:

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6

ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0

ออฟไลน์ yasperjer

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-2
โอ้ยยยยยย​ เสร็จนังเขื่อนจนได้​

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Ti0590

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
น่ารักมากกกก จริงๆ Ref.ของไผ่ นอกจากซิงเย่ ที่ไรท์เอามาแล้ว เรายังไปนึกถึง ไอซ์ ภานุวัฒน์ด้วยอ่ะ ค่ะ แต่คนนั้นจะมองว่าหล่อก็หล่อ บางมุมก็ดูสวย

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3130
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
กรี๊ด. ไผ่โดนละ อิอิ

ออฟไลน์ TheDoungJan

  • ขอบคุณนักเขียนที่คนที่สร้างทุกตัวละครขึ้นมานะคะ(♡˙︶˙♡)
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 682
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
ริมเขื่อนทำให้เรานึกถึงพี่ไอซ์ภาณุวัฒน์เลยค่ะ โซแดมฮอทมากริมเขื๊อนนน ไผ่เสร็จเพื่อนคนสวยแล้ว กรี้ดด

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ shoi_toei

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-26

ออฟไลน์ rk

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 254
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๒ ค่ะ ไรท์ 
ขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต......
ร่ำรวยเงินทอง สุขภาพแข็งแรงนะคะ :mew1: :mew1: :mew1:

:hao6: :z1: :pighaun:

เขื่อน  ไผ่   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4

ออฟไลน์ Valian

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 แต่ง NC ได้ดีแล้วชอบๆ  ดีงามสมการรอคอย :katai2-1:  คู่นี้น่ารักมาก ความขี้สปอยล์ของไผ่นี้ 555

ออฟไลน์ catka12

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 578
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
 :jul1: อ๊ากกกกก.... สมใจมากมายค่ะ  :jul1: รอวันนี้แทนพี่ไผ่มานาน.... ขอให้พี่ไผ่อย่าใจร้ายกับน้องเขื่อนเลยนะค่ะเรื่อง Relationship ต่อจากนี้ไป :z1: เอาจริงๆแล้ว ต้องบอกว่าขอให้คบกันเร็วๆแบบร้อนแรงและดุเดือดต่อไป  :z1:
Btw: happy new year na ka  :mew1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Chobreadyaoi

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ไผ่เสร็จเขื่อนแล้วว ไปไหนไม่รอดแล้วว ชอบนะคะแต่งได้โอเคเลยน้า


Sent from my iPhone using Tapatalk

ออฟไลน์ cocoaharry

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 618
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
    • cocoaharry_Demmy Chan_Otaku Y Girl
ดีจังค่ะ ร้อนแรงแต่ยังคงความรู้สึกสับสนของไผ่ไว้อยู่ ฟีลก็ยอมนะ แต่ความรู้สึก สถานะยังงงๆ เหมือนเล่นรถไฟเหาะในเขาวงกต ในที่มืด อะไรประมาณนั้น


Sent from my iPhone using Tapatalk

ออฟไลน์ Sujanarak

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 15
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-1

ออฟไลน์ หะมายด์เอง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-1
บทที่ 16




ผมลืมตาขึ้นมาในตอนสายโด่ง

แสงแดดจากด้านนอกลอดเข้ามาตามรอยแยกของผ้าม่าน ทว่าภายในห้องก็ยังมืดครึ้มราวกับไม่ใช่เวลากลางวัน เครื่องปรับอากาศส่งเสียงหึ่งๆ กล่อมให้ดวงตาปรือปรอยปิดลงอยู่บ่อยครั้ง ทั้งร่างกายก็ปวดเมื่อยและไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะยกแขนขึ้น ผมขยับตัวกอดกองผ้าห่มในอ้อมแขนก่อนหลุดครางเบาๆ เมื่อช่วงเอวที่ปวดระบมถูกกระทบกระเทือน

“อือออ” ใครอีกคนบนเตียงคล้ายจะถูกสะกิดให้ตื่นด้วยเสียงโหยหวนของผม

ริมเขื่อนยุกยิกอยู่พักนึงก็สอดแขนเข้ามาโอบรอบบั้นเอว กดคางมนไว้ที่ศีรษะของผมแล้วพึมพำด้วยน้ำเสียงงัวเงียว่า “ตื่นแล้วเหรอ”

“อืม” ผมตอบทั้งที่ยังปิดเปลือกตา มาดหมายเอาไว้ว่าจะนอนต่ออีกหน่อย แต่แรงกอดรัดที่เอวทั้งน่ารำคาญทั้งรัดแน่นจนกระทบไปถึงรอยช้ำจากที่ตรงนั้น ผมเลยต้องฝืนตื่นขึ้นมาทั้งขี้ตาอย่างไม่เต็มใจ “ปล่อยกู”

“หือ?” ใบหน้าสวยชะโงกขึ้นจากหมอนพลางเลิกคิ้ว ตาสองข้างเปิดขึ้นมาไม่ถึงสองมิลลิเมตรเลยด้วยซ้ำ

ผมพ่นลมหายใจออกทางปาก ตวัดผ้าห่มทิ้งลงไปข้างเตียงก่อนออกแรงยันตัวเองขึ้นจากที่นอน แขนแกร่งบนเอวหลุดล่วงไปอยู่ที่ตัก พร้อมกับสติสตังของริมเขื่อนที่ค่อยๆ กลับมา

“ไปไหน?” คนที่ยังไม่ตื่นดีนักถามขี้น นิ้วเรียวขยับขยี้ตาแล้วบิดขี้เกียจเล็กๆ อย่างคนยังไม่อยากลุกจากที่นอน ผมถอนหายใจอีกครั้งก่อนพยายามลากสังขารเปาะแปะน่ารำคาญนี้ออกห่างมาจากเตียงนอน

แอร์เย็นฉ่ำช่วยให้อาการปวดเมื่อยตัวไม่น่ารำคาญมากนัก แต่ทุกย่างก้าวผมจำต้องค้ำมือตัวเองเอาไว้ที่สะโพกราวกับคนแก่เดินไม่ค่อยไหว

ตรงนั้นมันยังแสบอยู่มาก ยิ่งเดินมันก็ยิ่งเสียดสีจนสีหน้าผมบิดเบี้ยวไม่น่ามอง

“ไผ่ จะไปไหน!” ผมได้ยินเสียงแหบแห้งนั้นตะโกนมาไล่หลัง พร้อมกับฝีเท้าตึงตังที่ไล่มาจนใกล้ ริมเขื่อนคว้าต้นแขนของผมเอาไว้ ขมวดคิ้วมองกันอย่างไม่ค่อยพอใจ “ทำไมไม่ตอบ”

ผมเลื่อนสายตาขึ้นสบกับนัยน์ตาสีดำสนิท “เขื่อน มึงอย่าเพิ่งยุ่มย่ามตอนนี้ดิ”

“ห๊ะ?”

“กูเมื่อย กูนอนไม่พอ และกูหงุดหงิดมาก” ผมบอกอย่างจริงใจและตรงไปตรงมา คือตอนนี้ผมขี้เกียจพูดอะไรให้ยืดยาวกว่านี้ เพราะร่างกายมันร้องประท้วงหนักมากว่าคอยนอนโง่ๆ ไปสักสองสามวัน

ริมเขื่อนไม่ได้ถนอมกันเลยเมื่อคืน แม่ง

“เออ ขอโทษ” คนตัวสูงยอมถอยออกห่างจากตัวผมหนึ่งก้าว ปล่อยให้ผมพาร่างง่อยๆ ของตัวเองเข้าห้องน้ำไปทำธุระสำคัญ และตอนที่ผมกลับออกมาก็พบว่าเขื่อนยังยืนรออยู่ที่เดิมด้วยความกังวล

“เจ็บเหรอวะ”

“เออ” ผมบอก ชูแขนขึ้นข้างหนึ่งเพื่อให้มันเข้ามาประคอง “ง่วงด้วย”

นอนไป เดี๋ยวตอนเที่ยงสั่งข้าวขึ้นมาให้กิน”

“ไม่มีงาน?”

“ว่าจะลา”

“อยากลาก็ลาได้เหรอวะ”

“กูซะอย่าง” ริมเขื่อนยักคิ้วสองที ก่อนค่อยๆ ดันตัวผมลงบนเตียง

จังหวะที่ก้นกดลงบนฟูก สาบานได้เลยว่าผมกลั้นเสียงตัวเองเต็มที่แล้วแต่มันก็ยังมีหลุดลอดออกมา เขื่อนมองผมอย่างเป็นกังวล เขาจัดแจงผ้าห่มมาคลุมบนตัวให้ผมอย่างรู้งาน ก่อนเดินอ้อมไปอีกฟากของเตียงเพื่อล้มตัวลงนอนข้างๆ กัน

“เพิ่งเก้าโมงกว่า กูตั้งปลุกตอนเที่ยงนะ”

“ตามใจ” ผมว่าอย่างนั้น หันหลังให้อีกคนบนเตียงก่อนม้วนๆ ชายผ้าห่มให้กลายเป็นก้อนแทนหมอนข้าง ขาข้างหนึ่งสอดออกมารับอากาศเย็น ขดตัวกอดผ้านวมผืนนุ่มไว้แล้วหลับตาลงหลังจากนั้น

สิ่งมีชีวิตข้างๆ เตียงยักแย้ยักยันเหมือนอยากกอดผมแต่กลัวรำคาญ แต่ผมกลับรำคาญไปแล้วเพราะฟูกมันสั่นไม่หยุด เลยคว้าเอามือที่ลอยอยู่กลางอากาศมาพาดลำตัวของตัวเองไว้

“ก...กอดได้เหรอวะ”

“มึงทำมากกว่ากอดไปแล้วสัส” ผมสบถคำหยาบคายเป็นประโยคสุดท้ายก่อนปล่อยตัวเองให้จมไปในทะเลนิทรา สัมผัสอุ่นจากอ้อมกอดรู้สึกอึดอัดไม่น้อย แต่ถามว่าสะบัดออกไหมก็ไม่

ผมปล่อยให้พวกเราสองคนนอนกอดกันไปอย่างนั้น...

....จนกว่านาฬิกาปลุกจะดังในตอนเที่ยงวัน








ผมถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้งในตอนเที่ยงตรง จากโทรศัพท์ที่แผดเสียงแหลมปรี๊ดไม่ยอมหยุด อาการปวดเมื่อยดีขึ้นมากจากเมื่อเช้า ทั้งผมก็ไม่มีความอ่อนเพลียหลงเหลืออีกแล้ว ขาดแค่ท้องมันว่างไปหน่อยเท่านั้นเอง

“มึง กูหิว” ผมหันไปมองคนที่ลุกขึ้นมาปิดนาฬิกาปลุกด้วยสีหน้าแบบพร้อมหลับกลางอากาศ ดวงตาคมข้างหนึ่งหยีลง อีกข้างปรือเปิดแบบนิดหน่อย มันขยี้ผมยุ่งฟูของตัวเองอยู่อย่างนั้นก่อนอ้าปากหาวออกมาหวอดใหญ่

“ว่าไรนะ”

“กูหิวแล้ว”

“เออๆ” เขื่อนพยักหน้า “เดี๋ยวกูโทรสั่งข้าว มึงไปอาบน้ำก่อนไป”

ผมอืออาในลำคอแล้วค่อยๆ คลานลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำอย่างที่เพื่อนบอก

เป็นเรื่องแปลกเหมือนกันที่เช้าหลังจากเรื่องพวกนั้นเกิดขึ้น ผมก็ยังสามารถทำตัวตามปกติได้โดยไม่กระดากกระเดื่อง ในขณะที่ริมเขื่อนก็ไม่ได้ออกอาการเวิ่นเว้อแบบที่คาดการณ์เอาไว้

ทุกอย่างราวกับท้องฟ้าหลังพายุสงบ

แม้เศษซากปรักหักพังจะยังอยู่เป็นเครื่องเตือนใจว่าเคยเกิดพายุรุนแรงขึ้น ณ ที่แห่งนี้ ทว่าท้องฟ้าหลังจากนั้นก็ยังเป็นสีฟ้าตามเดิม มีเมฆขาวขุ่นลอยละล่องอยู่หลายหย่อม และลมเย็นๆ ก็ยังโชยพัดเหมือนช่วงเวลาก่อนพายุมา

ผมพอใจกับความไม่เปลี่ยนแปลงเหล่านี้

เพราะถ้าริมเขื่อนตื่นขึ้นมาแล้วเรียกผมว่า ‘เมีย’ เป็นคำแรก ผมสาบานได้เลยว่าผมคงได้เผลอถีบหน้าสวยๆ นั่นไปสักหลายๆ ที
หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาแล้ว ผมก็หยิบโน้ตบุ๊คออกไปนั่งทำงานรอที่ห้องนั่งเล่น เขื่อนบอกว่าสั่งข้าวไว้แล้วให้รอรับก่อนจะเข้าไปอาบน้ำต่อจากผม

ติ๊งต่อง!

ผมเงยหน้าออกมาจากโปรแกรมแต่งภาพหลังจากหมกมุ่นกับมันอยู่สักพัก ขยับตัวเร่งฝีเท้าไปที่ประตูห้องเพราะเดาได้ว่าคงเป็นอาหารที่มาส่ง และเมื่อเปิดประตูไปก็พบพนักงานของร้านอาหารในคอนโดยืนถือถุงอาหารอยู่อย่างที่คิด

“อาหารที่สั่งครับ”

“เท่าไหร่ครับ”

“สามร้อยสี่สิบบาทครับ”

แพงจั๊ด!

ผมเก็บอาการตกอกตกใจก่อนควักแบงค์ร้อยสี่ใบในกระเป๋าส่งให้พนักงาน รอรับตั้งทอนอยู่แปบนึงก่อนหมุนตัวกลับเข้ามาในห้อง และเห็นริมเขื่อนที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยเดินทำจมูกฟุตฟิตเข้ามาหา

“ข้าวมาแล้วเหรอ”

“อือ ข้าวไรวะแพงชิบหาย”

“กะเพราทะเล”

“วันหลังกูออกไปซื้อร้านตามสั่งซอยถัดไปให้ก็ได้” ผมบ่นกระปอดกระแปดก่อนเดินเอากล่องข้าวไปวางไว้บนโต๊ะอาหาร เขื่อนหยิบแก้วกับน้ำเย็นออกมาจากตู้เย็นก่อนนั่งประทับลงที่หน้ากล่องข้าวกล่องหนึ่งทันที

ผมเปิดกล่องพลาสติกสีใสที่ดูดีแต่ปริมาณไม่สมราคาอย่างเศร้าซึม ด้วยความหิวขนาดนี้ กับข้าวราคาขนาดนี้ โคตรไม่สัมพันธ์กันเลยสักนิด ไอ้กะเพราทะเลประมาณเท่ากำปั้นจะพอยาไส้อะไรกัน

“กินร้องท้องไปก่อน เดี๋ยวตอนเย็นกูพาไปกินปิ้งย่าง”

“แต่กูหิวตอนนี้” ผมบ่น แต่ก็ยอมตักอาหารเข้าปาก

ทว่าแค่คำแรกก็แทบคายออกมาเสียแล้ว

“เขื่อน ทำไมมันจืด”

“มึงยังกินเผ็ดไม่ได้”

“อะไร”

“กูสั่งแบบไม่เผ็ด เพราะมึงกินเผ็ดไม่ได้”

“กูไม่ได้ปากแตก”

“ไผ่...” เขื่อนมองผมขณะเคี้ยวข้าวคำโต เขารีบกลืนมันลงท้องก่อนเอ่ยประโยคต่อมาที่ทำเอาผมอยากเอาหัวโขกเก้าอี้ตายไปเดี๋ยวนี้ “จะแดกอะไรถามก้นมึงยัง”

“...”

ฟัค!

ผมขบปากตัวเองก่อนเลิกสนทนากับอีกคนไปอย่างดื้อ เขื่อนหัวเราะเบาๆ ก่อนยัดอาหารลงท้องตัวเองไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานอาหารที่พอแค่รองท้องก็หมดเกลี้ยงลง ผมดื่มน้ำตามไปเกือบทั้งขวด ก่อนพาตัวเองกลับมานั่งเล่นที่โซฟาหน้าทีวีตามเดิม

แต่ไอ้คนที่ไม่อยากคุยด้วยกลับเดินมานั่งข้างๆ กันเสียอย่างนั้น

“ทำไร” เขื่อนยื่นหน้ามามองจอคอมผม ก่อนแกล้งเนียนเอาศีรษะซบลงบนไหล่

ผมกรอกตา ขยับตัวหนีทันทีที่น้ำหนักหัวกดลงมา

“ทำงาน”

“รีบส่งเหรอ”

“เปล่า”

“แล้วรีบทำทำไม”

“ขี้เกียจคุยกับมึง” ผมตอบไป ไม่ได้หันไปมองหน้าคนที่เบียดตัวเข้ามาใกล้แม้แต่น้อย

เขื่อนสอดแขนมาโอบเอวผมอีกแล้ว จากนั้นก็แย่งโน้ตบุ๊คบนตักผมไปวางไว้ไกลๆ รั้งใบหน้าผมให้หันไปหากันก่อนฉีกยิ้มหวานส่งมาให้ทั้งตาทั้งปาก

“เดี๋ยวค่อยทำ”

“เขื่อน มึงเยอะละ”

“นะ”

“...”

ผมเงียบเมื่ออีกฝ่ายกระพริบตาช้าๆ ลูกอ้อนเดิมๆ รู้แกวกันอยู่แล้วแต่ก็ตกหลุมพลางลงไปตลอด ผมถอนหายใจอย่างจนตรอกก่อนถามออกอย่างอ่อนล้าว่า

“ไม่ให้กูทำงาน จะให้กูทำอะไร”

“จูบกัน”

“...มึงเห็นกูอารมณ์ดี” ผมเลิกคิ้วถาม จริงๆ ก็ไม่ได้อารมณ์เสียอะไร แค่หงุดหงิดเพราะกำลังปรับสีภาพได้ที่เลยแท้ๆ แต่อยู่ๆ งานก็มาหยุดชะงักเพราะใครอีกคนอยากให้หยุด

“มึงบอกมึงจะไม่โกรธไม่เกลียดกู”

“อะไรของมึง”

“ก็ตอนนี้มึงหงุดหงิดกูอยู่”

“...”

ผมหงุดหงิดจริงๆ นั่นแหละ

ยังไงร่างกายมันก็ยังไม่ดีร้อยเปอร์เซ็นต์ แถมผมยังกินไม่อิ่มท้อง ทุกอย่างเลยดูไม่น่าสบอารมณ์ไปซะหมด แต่พอมานั่งคิดดูดีๆ ผมก็ไม่มีสิทธิ์อะไรไปใส่อารมณ์กับริมเขื่อนเลยสักนิด

ยอมก็ยอมเขาเองทั้งนั้น

“ขอโทษ” ผมบอกอย่างลุแก่ความผิด

ริมเขื่อนคลี่ยิ้มบางๆ เลื่อนจมูกมาปัดป่ายจมูกผมเล่นก่อนเอ่ยประโยคต่อมาว่า “ทีนี้จูบกันได้ยัง”

“ต้องจูบเหรอวะ”

“จูบกระชับสัมพันธ์ไง”

“ไม่เห็นจำเป็น”

แต่เขื่อนส่ายหน้ากับความเห็นนั้นของผม

“จำเป็นต่อใจกู”

“...” ผมเงียบปาก ข่มอาการสั่นไหวในอกหลังได้ยินถ้อยคำเหล่านั้น ทั้งดวงตาสีดำขลับก็จ้องมองกันมาราวกับสะท้อนความรักใคร่ทั้งหมดของหัวใจ

ริมเขื่อนนวดแก้มผมเบาๆ ด้วยปลายนิ้วโป้ง กดริมฝีปากจุ้บลงมาหนึ่งทีแล้วกระซิบแผ่วๆ ว่า

“กูอยากจูบมึง” สิ้นคำพูดนั้น ริมฝีปากผมก็ไม่เป็นอิสระอีกต่อไป

ความนุ่มหยุ่นบดเบียดเข้ามาแนบชิด ผสานรวมกันเป็นหนึ่งเดียว แลกเปลี่ยนอารมณ์กรุ่นจางที่ยังหลงเหลือประปรายจากเมื่อวาน ก่อนนำพาให้ผมค่อยๆ ตอบรับสัมผัสนั้นด้วยการขยับริมฝีปากตัวเองบ้าง

ลิ้นร้อนแหวกกลีบปากของผมเข้ามาด้านใน หยอกเย้าเล่นอยู่อย่างนั้น และเมื่อผมยื่นลิ้นของตนไปสัมผัสคืน ก็กลายเป็นการพัวพันรัดรึงราวกับพวกมันต่างค่อยๆ หลอมรวมกลายเป็นร่างเดียว

“ฮือ” ผมหอบหายใจอย่างหนัก แต่ก็ยังไม่ยอมผละตัวเองออกมา เพราะทุกอย่างที่เชื่อมติดกันยังเหนี่ยวรั้งไว้ไม่ให้ไปไหน ร่างกายของเราสองคนเบียดเสียดใกล้ชิด ผมแม้จะปวดคอเพราะต้องเอียงตัวบิดเก้าสิบองศา ทว่าก็ยังเกี่ยวพันกับอีกฝ่ายอย่างสนุกสนาน

เนิ่นนานจนริมเขื่อนเป็นฝ่ายถอนจูบออกไป ผมอ้าปากตะครุบอากาศ จ้องหน้าคนที่ไม่ได้ขยับไปไหนไกลด้วยความรู้สึกหลากหลาย

ที่เคยบอกตอนต้นว่าฟ้าหลังพายุยังเหมือนเดิมก่อนหน้านี้ ผมได้พิสูจน์แล้วว่ามันไม่จริง

แต่มันจะสวยหรือจะหม่นหมองก็คงอยู่ที่ตัวเรามอง ส่วนผมมองว่ามัน...

“ไผ่... ขอบคุณครับ”

...ก็คงสวยงามอยู่ละมั้ง

“อยากจูบมึงโดยไม่ต้องหาข้ออ้างแบบนี้ตั้งนานแล้ว”

“...เมื่อกี้มึงก็มีข้ออ้าง” ผมแย้งเสียงเบา

“ก็จริง” คนพูดหัวเราะเบาๆ ใบหน้าสวยขยับออกไปในระยะปกติ ปล่อยให้ผมได้ขยับเนื้อตัวคลายเมื่อยบ้าง พวกเรานั่งอยู่บนโซฟาโดยไม่ได้เบียดกันเหมือนตอนแรก ใบหน้าต่างก็จ้องตรงไปข้างหน้าโดยมีจอโทรทัศน์ที่ไม่ได้เปิดเป็นจุดหมายปลายทาง
ผมลูบต้นขาตัวเองคลายบรรยากาศเก้อเขินที่อยู่ๆ ที่ก่อตัวขึ้นมา ส่วนริมเขื่อนกลับดูสบายๆ ไม่มีอะไรผิดปกติ เขายกขาขึ้นไขว่ห้าง เอนหลังพิงพนักก่อนฉีกยิ้มกับทีวีไม่ยอมหุบ

ท่ามกลางความเงียบ คล้ายความคิดเรื่องเดียวกันจะหมุนรอบๆ ตัวพวกเรา ต่างฝ่ายต่างก็สัมผัสได้ว่าทั้งคู่ครุ่นคิดเรื่องอะไรอยู่ จนกระทั่งริมเขื่อนเป็นฝ่ายทำลายความเงียบนั้นขึ้นมา

“ไผ่”

“...ว่า?” ผมตั้งหลักหาเสียงให้ตัวเองก่อนตอบ

 “กูจะไม่คาดคั้นให้มึงตอบคำถามหรอกนะ ว่าเมื่อวานได้คำตอบว่าอะไร”

“...”

“ถ้ามึงพร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาบอกกู”

“จะอยู่กันไปแบบนี้” ผมเลิกคิ้ว หันหน้าหาอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ นึกว่าเขื่อนอยากได้คำตอบที่ชัดเจนเสียอีกว่าตกลงผมจะอะไรยังไง ถึงแม้ว่าผมจะมีคำตอบที่มันครึ่งๆ กลางๆ แต่ผมก็พร้อมจะบอกไปตามจริงนะ

“อืม”

“แบบเพื่อน?”

“ไม่เป็นเพื่อน” คราวนี้ริมเขื่อนหันหน้ามามองผมบ้าง “มากกว่าเพื่อนดิ”

“ก็ยังไม่ได้คบกัน”

“เรียกหรูๆ ว่าคนคุยก็ได้”

ผมเบ้ปาก “คนคุยอะไรจูบกัน”

“จะเอาด้วย”

“ฟัคยู!” ผมชูนิ้วกลางอัดหน้าคนข้างๆ ไป แต่ริมเขื่อนกลับทำท่าจะงับนิ้วผมจนต้องชักมือกลับ “ไม่ให้เอาแล้วโว้ย”

“ได้ไง”

“อย่าเยอะไอ้เขื่อน”

เขื่อนบุ้ยปาก ก่อนจะหัวเราะออกมาอีกครั้งอย่างอารมณ์ดี

“อยู่กับแบบนี้แหละไผ่ ให้กูได้จีบมึงอย่างที่กูตั้งใจ”

“อะไรจ...จีบอะไร” ผมลิ้นแข็งไปชั่วขณะ ยิ่งตอนเห็นประกายแพรวพราวในดวงตาคู่สวยก็เหมือนหัวใจหยุดเต้นไปเสี้ยววินาที ริมเขื่อนฉีกยิ้มไม่เห็นฟันส่งมาให้ ทั้งยังใช้ปลายนิ้วม้วนปอยผมตัวเองเล่นราวกับสาวสวยกำลังหวานเสน่ห์

“กู... จะจีบมึง”


____________________
Talk: เอาน้องเขื่อนมาเสิร์ฟค่าาา
ฮือ ยิ่งเรื่องมาไกลยิ่งกลัวไม่ถูกใจทุกคน ฮรุกกก
หวังว่าจะชอบกันนะคะะะ ช่วงนี้เราปั่นเขื่อนคนสวยรัวๆ เลย
แต่แวะมาลงช้านิดหน่อย เพราะใกล้ถึงเดดไลน์แล้วค่า ฮือ

น้องเขื่อนใกล้จะเปิดให้พรีออเดอร์แล้ว
เราเห็นปกแล้วด้วย แง่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เจ้าเขื่อนนั้ลลั้คคคคค
เดี๋ยวจะแอบเอาปกมาเปิดสปอยล์เน้อออ

คืนนี้ ฝันดีค่าทุกคนนน  :mew1: :mew1:





Ps. เราไปค้นหา ref ที่นักอ่านพูดถึงมาแล้วค่ะ
ฮือออออออ ไอซ์ทั้งหล่อทั้งสวย มองแล้วเขินไปหมดแล้วววว  :z3: :z3: :z3:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-01-2019 22:57:11 โดย หะมายด์เอง »

ออฟไลน์ Ti0590

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
โอ๊ยยยยยยยยยย  เขื่อนนนน ได้คืบเอาศอก  ไผ่ต้องวุ่นวาย ยุบยิบใจไม่หยุดแน่ๆเลย

ไอซ์ นี่เราชอบตอนจือปากมากค่ะ  หลงหนุ่มผมยาวมากเลยค่ะตอนนี้

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
จีบกันสักสองวันเนาะเขื่อน เป็นพิธี
ไผ่ถอยหลังกลับไม่ได้แล้วจ้า

ออฟไลน์ เข็มวินาที

  • Those who make the worst use of their time are the first to complain of its shortness
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
เอ็นดูไผ่ เขื่อนอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ปฏิเสธไม่ได้เลย 5555555

ออฟไลน์ Supparang-k

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1908
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-3
หยอดนิดๆอ้อนหน่อยๆ เดี๋ยวก็ได้  อิอิ

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
สถานะที่ระบุไม่ได้ เพราะได้กันก่อนจีบซะอีก

ก็ดีนะที่ยังคงคุยกันได้ตรงๆ ไม่ต้องกั๊กความรู้สึก หวังว่าไผ่จะใจอ่อนไวไว.  o18

ออฟไลน์ yasperjer

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-2
ให้โอหาสเขื่อนมันหน่อยเนอะน้องไผ่  :hao3:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด