-------------------------------
ตอนที่18
ตั้งแต่เหยียบเข้ามาในคฤหาสน์หลังนี้ผมตั้งคำถามกับตัวเองหลายครั้งว่าท่านเอเทมที่ผมเห็นใช่ท่านเอเทมตัวจริงหรือไม่ เขาโดนตัวอะไรเข้าสิงหรือเปล่า ทำไมเขาดูอารมณ์ขึ้น ๆลง ๆเดี๋ยวก็อ่อนโยนเดี๋ยวก็เศร้า แล้วตอนนี้เขายังชวนผมเข้านอนอีก
เจ้าของตำแหน่งอัศวินอันดับหนึ่งเดินนำผมไปที่เตียง เขาทิ้งตัวลงนอนฝั่งที่มีแจกันกับกรอบรูปวางอยู่หากแต่เขายังไม่นอน ร่างสูงนั่งพิงหัวเตียวและเปิดอ่านหนังสือเล่มที่เจ้าตัวหยิบติดมือมาจากห้องสมุดเงียบ ๆ
ผมยืนเอ๋ออยู่หน้าประตูจนเริ่มเมื่อยจึงได้สติและเดินเข้ามาบ้าง ผมมองซ้ายมองขวาก่อนจะปีนขึ้นเตียงด้วยความตื่นเต้น
พระเจ้า! นี่ผมกำลังนอนอยู่บนเตียงเดียวกับท่านเอเทม!
แต่ดูเหมือนคนที่ตื่นเต้นจะมีแค่ผมคนเดียวเท่านั้นเพราะคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆผมดูเหมือนจะโฟกัสอยู่ที่หนังสือไม่ได้สนใจอาการอิ๊อ๊ะของผมแม้แต่น้อย ผมมองใบหน้าด้านข้างของเขา ทีแรกมองด้วยความหมั่นไส้แต่พอมองไปมองมากลับมองด้วยความหลงใหล
เขาหล่อมากจริง ๆ เป็นความหล่อที่มองกี่ทีก็ไม่เบื่อ
แล้วก็กลายเป็นว่าผมนั่งมองหน้าเขา ส่วนเขานั่งอ่านหนังสือ นี่กลายเป็นกิจกรรมบนเตียงของเราทั้งคู่
สถานการณ์ดังกล่าวดำเนินต่อไปได้ไม่นานคนที่ทำเป็นไม่สนใจผมในทีแรกก็ตวัดสายตาขึ้นมามอง
“ข้าไม่มีอะไรทำ”ผมแบมือทั้งสองข้าง แสดงออกว่าว่างเต็มแก่
ท่านเอเทมเหลียวมองรอบตัวก่อนจะชี้นิ้วไปที่ตู้ข้างหน้าต่าง ผมเองก็ลุกไปดูที่ตู้นั่นอย่างว่าง่าย
“ท่านหมายถึงนี่เหรอ”ผมหยิบฮาโมนิก้าสีขาวขึ้นมาแกว่งไปมา
“มีคนให้มาเมื่อเดือนก่อน ข้าเล่นไม่เป็น เจ้าเอาไปเถอะ”
“แล้วท่านคิดว่าข้าเล่นเป็นเหรอ?”ผมย้อนถาม กะจะชวนเขาคุยต่อสักหน่อยเลยพยามยืดบทสนทนาทว่าท่านเอเทมกลับเมินผม เขาก้มหน้าอ่านหนังสือในมืออีกครั้งทำให้คำถามของผมกลายเป็นหมัน
“เออ ข้าเล่นเป็น”ผมถามเองตอบเองนักเลงพอ
ผมคลานกลับขึ้นเตียง ครุ่นคิดว่าจะเล่นเพลงอะไรดี
ดูเหมือนเขาจะชอบฟังผมเล่นดนตรีนะ
เมื่อคิดถึงจุดนี้ผมก็แอบยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ มันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองอัตโนมัติเมื่อมีความสุข เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ผมมีความสุขเหรอ เรื่องอะไรล่ะ เรื่องที่ได้เล่นดนตรี หรือเรื่องที่เขาชอบฟังเสียงเพลงของผม
เห้ย!! ไอ้การันต์ ทำไมยิ่งคิดยิ่งเขินวะ
ผมยกมือขึ้นมาปิดแก้มตัวเอง ใจเต้นระส่ำเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง
ดูเหมือน...ผมจะหลงเขาหนักมากจริง ๆ แต่มันก็แค่หลง ยังไม่ใช่รักหรอก
ผมเลิกคิกฟุ้งซ่านและหันกลับมาสนใจเครื่องดนตรีชิ้นจิ๋วในมือ ผมตัดสิ้นใจเล่นเพลง Ave Maria ซึ่งเป็นเพลงที่เกี่ยวกับพระเจ้า ด้วยเนื้อเสียงแหลมบาดหูของตัวเครื่องดนตรีกับท่วงทำนอนที่ลากยาวอย่างโหยหวนทำให้บทเพลงที่ผมบรรเลงออกมานั้นฟังดูทรมานจิตใจเกินไปหน่อยสุดท้ายเล่นไปได้ครึ่งเพลงผมจึงหยุดเล่น ผมเลิกเล่นเพลงคลาสสิคแล้วและหยิบเอาทำนองJust The Way You Are ของบรูโน่ มาส์มาเล่นแทน
แน่นอนว่าบทเพลงทั้งหมดที่ผมเล่นท่านเอเทมไม่รู้จักเลย
แต่เพลงแล้วเพลงเล่า เขากลับนั่งอ่านหนังสือและฟังเพลงของผมเงียบ ๆไม่มีบ่นหรือสั่งให้หยุดเล่นเพราะรำคาญสักครั้ง
“ข้าคิดว่าท่านชอบอยู่เงียบ ๆคนเดียวเสียอีก”ผมหยุดหน้าที่กล่องดนตรีของตัวเองเนื่องจากเล่นต่อเนื่องกันมาห้าเพลงแล้วรู้สึกหิวน้ำอย่างแรง
“...”ท่านเอเทมไม่ตอบอีกเหมือนเดิมผมจึงต้องอ่านใจของเขาซึ่งของบอกเลยว่าชินแล้ว
ได้เจอกันแค่ไม่กี่ครั้งผมก็กลายเป็นนักอ่านใจท่านเอเทมมือฉมัง แบบนี้ต้องขึ้นแท่นเป็นคนรู้ใจแล้วล่ะ
ผมยกตำแหน่งให้ตัวเองในใจก่อนจะชะโงกหน้าเข้าไปใกล้คนที่นั่งอ่านหนังสือไม่ยอมพูดยอมจา”นี่ ๆ ข้าคุยกับท่านอยู่นะ ตอบข้าหน่อยสิ ไม่รำคาญเหรอ ไม่รำคาญเหรอ ไม่รำคาญเหรอ”
ผมรู้ว่าเขาไม่รำคาญ เพราะถ้าเขารำคาญป่านนี้ผมโดนจับโยนออกนอกรั้วบ้านไปนานแล้ว เขาไม่ยอมให้มานอนด้วยแบบนี้หรอก
แต่ดูเหมือนเขากำลังจะรำคาญผมในไม่ช้านี่แหละนะ
”ฮะ ๆ ๆ ๆ”ผมส่งเสียงหัวเราะชอบใจเมื่อเอื้อมมือไปแตะแก้มเขาก่อนจะเกลี่ยนิ้วไปมา เลื้อยไปเรื่อยจนถึงหลังหู
เรื่องทำให้คนรู้สึกสยิวเนี่ยผมก็เก่งนะเออ”นี่ ท่านเอเทม สนใจข้าหน่อยซี่”ผมค่อนข้างย่ามใจเพราะอีกฝ่ายอยู่ในโหมตใจดีกับผม
นัยน์ฟ้าสีฟ้าคู่คมตวัดมองผมอย่างไม่พอใจแต่เจ้าตัวไม่ได้เอ่ยว่าอะไร คงคิดว่าปรามแค่นี้ผมจะหยุดแต่เขาคิดผิดเสียแล้ว ผมผู้ไม่รู้เอาความกล้ามาจากไหนมากมายค่อย ๆขยับเข้าไปใกล้ ยื่นหน้าเข้าไปหาเขาก่อนจะเป่าปาก ฟู่ววว ข้างหูของท่านเอเทม!
คนโดนแกล้งขนลุกซู่แต่ก็ยังสามารถคีพลุคขรึมเอาไว้ได้
ผมอยากลุกขึ้นปรบมือชื่นชมแต่น่าเศร้าที่ผมทำเช่นนั้นไม่ได้
ท่านเอเทมโยนหนังสือไปอีกทางหนึงก่อนจะใช้มือเพียงข้างเดียวรวบแขนทั้งสองข้างของผมเอาไว้
“ฮะ ๆ ๆ ในที่สุดท่านก็หมดความอดทน”ผมยังหน้าระรื่นเพราะเห็นว่าเขายังไม่โกรธถึงขึ้นลุกขึ้นมาจับผมเหวี่ยงออกทางหน้าต่าง
“การันต์ เด็กอย่างเจ้าไม่เห็นโลงศพไม่เคยหลั่งน้ำตา”
“คนเรา เอะอะก็จะขู่ฆ่ากันเหรอ ท่านเป็นอัศวินหรือฆาตกรกันแน่”ผมยิ้มมุมปาก ดวงตายังคงเป็นประกายซุกซน
ผมเพิ่งค้นพบเมื่อกี๊นี้เองว่าการแกล้งแหย่คนขรึมให้หลุดมาดมันสนุกขนาดไหน
“แล้วใครบอกว่าจะข้าจะฆ่าเจ้า”ท่านเอเทมตอบพลางออกแรงดันร่างผมให้นอนราบลงกับเตียงก่อนที่เขาจะคลานตามขึ้นมาคร่อมโดยที่มือของผมยังถูกเขารวบเอาไว้ทั้งสองข้าง
“ท่าน!!”ผมตกใจจนตาเหลือก รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าในพริบตาเดียวกันนั้นเองท่านเอเทมก็กระตุกยิ้มจาง ๆตรงมุมปาก มันคือรอยยิ้มที่มีนัยยะแอบแฝง!
“ท่านจะปล้ำข้าเหรอ! ปล้ำเสร็จแล้วท่านต้องจดทะเบียนสมรสด้วยนะ”หลังจากช่างใจคิดไตร่ตรองสะระตะต่าง ๆเสร็จผมก็พบว่าการโดนข่มขืนครั้งนี้มีแต่คุ้มกับคุ้ม อย่างไรผมก็หลงเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วโดนเขาสัมผัสตัวก็ไม่นับว่าเสียหาย แถมเมื่อเสร็จกิจเขายังต้องรับผิดชอบผมด้วยการรับผมเป็นเมียอีก!
นอกจากจะได้ผัวผมยังได้กลับบ้านอีกหรือนี่
โอ้ มาย ก็อด
ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!
“เด็กน้อย แค่มีอะไรกันข้าถึงกับต้องรับผิดชอบชีวิตเจ้าขนาดนั้นเลยหรือ”ทว่าท่านเอเทมกลับดับฝันผมอีกครั้ง
จริงด้วย เขาแค่ปล้ำผมเฉย ๆโดยไม่ต้องแต่งงานกับผมก็ได้นี่!
ผมเริ่มออกแรงดิ้นเมื่อค้นพบว่าการโดนฉุดครั้งนี้ไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย
“เดี๋ยวสิ! ท่านเป็นถึงอัศวินอันดับหนึ่งเชียวนะ! ท่านจะทำเรื่องไร้อย่างอายอย่างการฟันแล้วทิ้งได้ลงคอเหรอ”ผมตะโกนถามเพื่อเรียกร้องความยุติธรรม
ผมออกแรงดิ้นหนักขึ้นเมื่อท่านเอเทมเลิกมองผมเฉย ๆแล้ว เขาก้มหน้าลงมาซุกไซร้ซอกคอของผม เริ่มจากจมูกคมแตะลงมาผมก็ดิ้นเป็นน้ำร้อนลวกแล้ว ไม่ต้องพูดถึงตอนที่เขาเริ่มขบเม้มและฝากรอยสีชมพูจาง ๆเอาไว้เลย
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะระเบิด
ท่านเอเทมกำลังจะฆ่าผมแล้วจริง ๆ! เขาใช้มือข้างที่เหลือปลดกระดุมเสื้อของผมออกทีละเม็ดในขณะที่ริมฝีปากของเขากำลังประทับรอบไปทั่วต้นคอของผม และเมื่อเขาเล่นจนพอใจแล้วเขาก็ค่อย ๆเลื่อนหน้าลงไปที่กระดูกไหปลาร้า เนินอก และหัวนมของผมตามลำดับ
“ท่าน! เอาข้าเป็นเมียแล้วท่านต้องรับผิดชอบ ฮึก...”ผมเกร็งตัวด้วยความหวาดเสียว ก็ใครใช้ให้เขาขบหัวนมผมในขณะที่ผมกำลังพูดเล่า! ดูสิ เผลอส่งเสียงน่าอายออกไปเลย
ผมอยากเอามือปิดหน้าแต่ติดที่มือโดนเขารวบเอาไว้เหนือหัว
เขินจนตัวจะแตกแล้วโว้ย!
“ข้าจะรับผิดชอบเด็กที่พอได้แต่งงานกับข้าก็จะทิ้งข้าไปตลอดกาลทำไมล่ะ”
กึก
คำพูดของท่านเอเทมทำให้ผมชะงัก และเมื่อผมหยุดดิ้นคนที่อยู่ด้านบนเองก็หยุดเล้าโลมผมเช่นกัน
ท่านเอเทมเงยหน้าขึ้นมามองว่าผมเป็นอะไร แต่ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมหยุดทำไม เห็นทีคงเป็นเพราะคำพูดของเขาเมื่อครู่
ถ้าเขาแต่งงานกับผม ผมก็จะทิ้งเขาเพื่อกลับโลกเดิม
“ที่จริงแล้วท่าน...”เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่โดนจับกดลงกับเตียงที่ผมได้สบตาของเขา ดวงตาของท่านเอเทมยังคงสีสวยและมีเสน่ห์ดึงดูดใจผมเหมือนเคย หากแต่เป็นแววตาของผมที่สะท้อนอยู่ในดวงตาคู่คมของเขาที่ฉายแววสั่นไหว
ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน
ถ้าผมแต่งงานกับเขาเมื่อไหร่ ก็แปลว่าพวกเราจะไม่ได้เจอกันอีก...ตลอดกาล
“ท่าน...”ผมได้รับอิสระแล้ว ร่างสูงขยับออกจากตัวผม เขากลับไปนั่งตรงตำแหน่งเดิมหากแต่ดวงตาของเขายังจับจ้องมาที่ผม
“ที่จริงแล้วท่านเหงาหรือ”
!?
คนฟังเบิกตากว้างอย่างตกใจ
อากัปกิริยาดังกล่าวเป็นคำตอบชั้นดี
ทำไมผมไม่คิดได้เร็วกว่านี้นะ ท่านเอเทมที่ทุกคนรู้จักคืออัศวินอันดับหนึ่ง แม่ทัพใหญ่ของแผ่นดิน ชายหนุ่มที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตร มีฝีมือเก่งกาจเป็นหนึ่งไม่มีสอง ตัวตนของเขาสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ กระทั่งกลายเป็นเทพเดินดินของผู้คนทั่วดินแดน
คงเพราะผมเพิ่งรู้ว่าเขาอยู่บ้านคนเดียว แม่บ้านก็เข้าออกตามเวลางานเท่านั้น และตัวเขาก็ไม่มีครอบครัวแถมยังเกิดในราชอาณาจักรที่พินาศไปแล้ว
คำว่าพินาศที่ออกจากปากของเขาผมยังจะได้ดี
ที่แท้ความรู้สึกของเขาที่ถ่ายทอดออกมายามนั้นคือความเหงานี่เอง
“เหตุใดเจ้าจึงคิดเช่นนั้น”ในขณะที่ผมให้คำตอบตัวเองในใจไปเสร็จแล้วท่านเอเทมก็เพิ่งจะเอ่ยถาม
ผมหัวเราะเบา ๆในลำคอ ทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาวก่อนตอบสั้น ๆว่า”เดาเอา”
“...”
“เดาถูกปะละ”
“ผิด”
“เหรอ... ถ้าท่านไม่เหงาแล้วยอมให้ข้ามาอยู่ด้วยทำไมล่ะ ไม่ใช่เพราะว่าข้าเล่นเปียโนเพลงนั้นได้ท่านถึงลดกำแพงที่มีต่อข้าลงงั้นหรือ”ผมคลานเข้าไปหาเขา จะด่าว่าโรคจิตก็ยอม เมื่อกี๊ผมยังดิ้นแทบเป็นแทบตายใต้ร่างเขาอยู่เลย มาตอนนี้กลับเป็นผม ผมที่ค่อย ๆเลื่อนมือไปจับใบหน้าของอีกฝ่าย
ท่านเอเทมยอมสบตากับผม ผมจึงคลี่ยิ้มหวานให้เขา
แม้ไม่แน่ใจนักว่าตนเองกำลังต้องการอะไร หากทว่าผมกลับเลือกที่จะยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขา
“ไม่ต้องเหงาแล้วนะ”ผมยิ้ม ก่อนจะจุ๊บเบา ๆที่ริมฝีปากของอีกฝ่าย
ท่านเอเทมอึ้งแดก ผมล่ะอยากจะขำให้ลิ้นปี่หลุด เมื่อกี้เขายังปล้ำจูบผมอยู่เลย ผมแค่จุ๊บเขาเบา ๆทีเดียวทำไมเขาถึงทำหน้าเหมือนเห็นผีขนาดนั้นล่ะ
“เอาไว้ท่านอยากฟังเพลงนั้นอีกเมื่อไหร่ท่านก็ตามข้า ข้ายินดีมาเล่นให้ท่านฟังทุกเมื่อ”ผมยื่นนิ้วก้อยออกมาตรงกลางระหว่างเรา ท่านเอเทมมองมันนิ่ง ทำท่าเหมือนไม่อยากทำอะไรปัญญาอ่อนผมจึงแก้ปัญหาด้วยการเอานิ้วไปเกี่ยวนิ้วก้อยของเขาขึ้นมาซะเองเลย
“เราสนิทกันแล้วเนอะ”
“เจ้าช่างกล้านะ”
“ข้าเป็นคนแรกเลยสิที่มาขอตีสนิทท่านแบบนี้”
“คนแรกในรอบ15ปี”
“เห...ท่านไม่มีคนคบมานานขนาดนั้นเลยเหรอ”
“การันต์!”
“อะ ฮะ ๆ ๆ ๆ ข้าไม่กลัวท่านแล้ว! เพราะพวกเราสนิทกัน!”ผมฉีกยิ้มจนปากจะฉีกถึงหู
เรื่องแต่งงานก็ดี เรื่องกลับบ้านก็ดี ดูเหมือนผมคงต้องพับโครงการเหล่านี้ไปก่อนเพราะคนตรงหน้าผม ท่านเอเทมผู้ยิ่งใหญ่คนนี้เขากำลังเหงา! และในโลกใบนี้ก็มีผมเพียงคนเดียวที่ใจกล้าอิ๊อ๊ะกับเขาเช่นนี้
และที่สำคัญ ผมไม่ได้คิดไปเอง เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้เขาลดกำแพงโลกส่วนตัวลงแล้ว แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม
“ท่านต้องตกหลุมรักข้าได้แล้วล่ะ ตามพล็อตนิยายนี่คือช่วงเวลาที่ควรค่าแก่การหวั่นไหวเชียวนะ!”ผมเอาตัวเข้าไปกระแซะไหล่อีกฝ่าย หวังยั่วให้ท่านเอเทมโกรธจากนั้นผมก็จะหนีเข้านอนอย่างมีความสุข
แต่ผมก็ต้องช็อคตะลึงอึ้งตึ่งตึงอีกครั้งเมื่อท่านเอเทมไม่ดันตัวผมออก มิหนำซ้ำเขายังตวัดแขนรัดร่างของผมเอาไว้ในอ้อมกอดและ...ก้มลงมาจูบผม
เชี๊ยยยย
นี่ไม่ใช่บรรยากาศแห่งการตกหลุมรักแล้ว นี่มันช่วงเวลาแห่งการเสียตัว
ผมนั่งตัวแข็งปล่อยให้คนตัวใหญ่กว่าโอบเอวของผมเอาไว้โดยไม่ดิ้น สมาธิทั้งหมดพุ่งไปที่รสจูบที่ท่านเอเทมมอบให้เป็นครั้งที่สอง
ครั้งแรกพวกเราจูบกันเพื่อผูกวิญญาณ แล้วครั้งนี้ล่ะ เราจูบกันเพราะอะไร
ผมตั้งคำถามในใจ หากทว่าคำถามของผมกำลังกลายเป็นสีขาวโพลน
เรียวลิ้นร้อน ๆของอีกฝ่ายแทรกเข้ามาในโพรงปากของผมโดยง่ายเพราะผมเป็นคนเผยอปากอ้าต้อนรับเขาเอง ยอมรับเลยว่าใจง่าย แต่แล้วไง ง่ายก็ง่ายสิ ถ้าใจง่ายแล้วได้ฟินขนาดนี้ล่ะก็
ท่านเอเทมยังคงจูบเก่งเหมือนเดิม เขาขบเม้มกลีบปากล่างของผมสลับกับสอดลิ้นเขามาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของผมอย่างช่ำชอง สาดใส่ความร้อนแรงจนช่วงท้องของผมแทบไหม้
แผ่นออกเปลือยเปล่าของผมสัมผัสกับเสื้อของเขาอย่างช่วยไม่ได้ การที่ผมกึ่งโป๊อยู่แบบนี้มันยิ่งทำให้อารมณ์ของผมพลุ่งพล่าน
ท่านเอเทมเน้นจริมฝีปากลงมาหนัก ๆก่อนค่อย ๆผละออก ผมมองตามริมฝีปากของเขาอย่างเสียดาย เมื่อเห็นปฏิกิริยาของผมคนหล่อก็กระตุกรอยยิ้มร้ายกาจออกมา
เขาดึงผมเข้าไปสวมกอดก่อนเอ่ยกระซิบข้างหูของผมอย่างนุ่มนวลว่า”ข้าจะไม่มีวันแต่งงานกับเจ้า”
สั๊ส ถ้าจะโหมโรงใหญ่ขนาดนั้นเพื่อปฏิเสธคำขอแต่งงานกันล่ะก็! ท่านลงทุนเกินไปแล้ว!!
-------------------------
#พิชิตใจท่านเอเทม
FB
https://www.facebook.com/nikkoustory/TW :
https://twitter.com/NIKKOUSTORY
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
