Chapter 10
When I think we look like lovers
เพื่อนที่มีผลประโยชน์ร่วมกันเหรอ? นี่มันเหมือนคนรักกันมากกว่านะ
การวนเวียนอยู่รอบตัวผมคืองานประจำของคริสเตียนไปแล้ว
เขาหาโอกาสมาเจอผมแทบทุกวัน...ดักรอหน้าบ้าน โทรถามว่าผมอยู่ที่ไหนและตามมาหา สิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ก็คือทุกครั้งที่เราเจอกันเขามักจะหาโอกาสสัมผัสตัวผม กอดบ้าง ลูบหัว ลูบแก้ม จับมือ หรือแม้แต่จูบก็ด้วย
ผมไม่ได้ขัดขืน เอาเข้าจริงผมเองก็ชอบที่ได้แลกสัมผัสต่างๆ กับเขานะ เฮ้! อย่าลืมสิว่าผมเป็นผู้ชาย เรื่องพวกนี้ยังไงก็ต้องมีบ้างอยู่แล้ว แถมมันยังอยู่ในขอบเขต friend with benefit อีกด้วย แล้วทำไมผมต้องขัดขืนกันล่ะ ไม่ใช่สาวน้อยสักหน่อยนี่จริงมั้ย?
ผมเลิกคิ้วเมื่อเดินออกจากบริษัทแล้วเจอคริสเตียนยืนพิงรถหรูของตัวเองอยู่ด้านหน้า สายตามากมายจับจ้องไปยังเขา...ผู้ชายผมสีแอชบราวด์สวมแว่นกันแดดที่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจจะปกปิดความหล่อเหลาของเขาเอาไว้ได้มิด
“โซลเมตแกมานั่นแล้ว” แมตต์ถองศอกใส่ผม เขายิ้มกรุ้มกริ่มล้อเลียน
ผมยิ้มเล็กน้อยพลางส่ายหน้าโดยไม่คิดโต้ตอบใดๆ กับเพื่อนสนิท สองเท้าก้าวเข้าไปหาคุณโซลเมต ทันทีที่เขาเห็นผมเดินไปหา คริสเตียนก็ขยับขึ้นยืนตัวตรงพร้อมกับดึงแว่นกันแดดออกจากใบหน้าทันที
“ไง” ผมทัก “ทำไมมาอยู่ที่นี่?”
“มารับนาย”
“รับฉัน?”
คริสเตียนพยักหน้า “ใช่ ไปดินเนอร์กัน”
“ดินเนอร์?” มีหลายสิ่งซึ่งหลุดออกจากปากของเขาที่ทำให้ผมแปลกใจสุดๆ ไปเลย
“ก็ใช่น่ะสิ จะไปไหม? ฉันจองโต๊ะไว้แล้วนะ”
ผมหัวเราะ “ถึงขั้นจองโต๊ะเลยเหรอ จีบฉันอยู่หรือไง”
“อืม” เขาตอบแล้วก้าวขึ้นนั่งบนรถทันที “ตกลงจะไปด้วยกันมั้ย?”
ผมยืนอึ้งได้แค่ไม่นานก็จำต้องพยักหน้ารับ “ไปสิ”
แล้วเราสองคนก็มาจบกันที่ร้านอาหารระดับมิชลินสตาร์แห่งหนึ่ง มันหรูหราและอาหารก็ราคาแพงลิบลิ่วจนผมแทบไม่กล้าสั่งอะไร จึงยกหน้าที่สั่งอาหารให้คริสเตียนเป็นคนจัดการ จะว่าไปที่นี่ก็ดูดีจนไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างเขาจะเข้ามานั่งในร้านแบบนี้ได้
สายตาของผมคงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ พอคริสเตียนเห็นเข้าก็เลยเลิกคิ้วมองมา
“คิดว่าอย่างฉันไม่น่าจะมาร้านอาหารแบบนี้อยู่ล่ะสิ”
“นายรู้ได้ยังไงว่าฉันคิดอะไรอยู่?” ผมเบิกตาโต แต่ปากยิ้มล้อเลียนเขา
คุณโซลเมตถอนใจทั้งที่ปากยังยิ้มอยู่ “ใครๆ ก็คิดแบบนั้นกับฉัน”
“แน่ล่ะ ใครจะไปคิดว่าผู้ชายเสเพลฟันหญิงในคลับไปเรื่อยจะมีมุมใส่ชุดสูทนั่งร้านอาหารกันล่ะ”
“เฮ้! ฉันไม่ใช่คนสำส่อนซะหน่อย”
ผมหัวเราะ “อ้อ เหรอ?”
“กวนประสาท” เขาต่อว่า ผมยิ่งหัวเราะเข้าไปใหญ่ที่แหย่ให้เขาหงุดหงิดได้
“วันนี้ฉันนอนบ้านนายนะ”
“อีกแล้วเหรอ” ผมกลอกตาใส่คริสเตียน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามานอนบ้านผม และอย่าเข้าใจผิดว่าผมรังเกียจเขา ผมยินดีให้เขาค้างด้วย แต่บางทีมันก็บ่อยเกินไปนะ “ไหนบอกอพาร์ตเมนต์นายอยู่ไม่ไกลจากบ้านฉันไง ทำไมไม่กลับไปนอนที่นั่น”
คริสเตียนไหวไหล่ “ฉันอยากอยู่กับนายไง”
โอเค ยอมแพ้ครับ
เรามาถึงบ้านของผมโดยใช้เวลาเดินทางไม่ถึงสิบห้านาที ผมเลือกที่จะอาบน้ำก่อน ปล่อยให้คริสเตียนเปิดโทรทัศน์แล้วนอนดูอยู่บนเตียงของผมระหว่างรอ
หลังจากล้างฟองออกจากหัวเสร็จผมก็ต้องสะดุ้ง เมื่อจู่ๆ ประตูห้องน้ำถูกเปิดเข้ามาโดยฝีมือของคุณโซลเมต (ห้องน้ำในห้องนอนของผมมันไม่มีกลอนล็อก นี่เป็นข้อเสียทันทีเมื่อมีคริสเตียนมาค้างคืนด้วย) ผมหันขวับไปมองเขาอย่างรวดเร็ว
“เข้ามาทำไม?”
“ฉันขี้เกียจรอ จะอาบด้วย”
“ตลกมากแคมเบลล์ หาเรื่องลวนลามฉันมากกว่ามั้ง”
คริสเตียนหัวเราะในลำคอ “รู้ทันฉันจนได้”
“เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกที่นายทำแบบนี้ไงล่ะเพื่อน” ผมถอนใจ แต่ก็ปล่อยให้เขาก้าวเข้ามาอยู่ใต้ฝักบัวด้วยกัน ผู้ชายตัวโตๆ สองคนต้องมาเบียดกันเปียกน้ำเนี่ย เลี่ยงไม่ได้ที่อะไรๆ จะเสียดสีกันเลยจริงๆ
สายน้ำหยดลงกระทบร่างกายเปลือยเปล่าแข็งแรงของอีกฝ่าย โซลเมตของผมจ้องมองตรงมา เราสบตากันโดยมีละอองน้ำปลิวปลายรอบตัว และผมไม่คิดจะห้ามเมื่อเขารั้งต้นคอผมเข้าไปใกล้เพื่อประกบจูบ
ปลายลิ้นร้อนผ่าวรุกล้ำเข้ามาในปากผม ผมลูบฝ่ามือไปบนแผ่นอกของอีกฝ่าย สะกิดปลายนิ้วเข้ากับเม็ดเล็กกลางอก ได้ยินเสียงคริสเตียนสูดลมหายใจเข้าลึกในตอนที่เราแยกริมฝีปากออกจากกัน
เขากดจูบที่แนวคางผม ไล่ลงไปที่ต้นคอ บ่าแกร่ง สองมือไม่ว่างเว้น ลูบไล้สะโพกของผมไปด้วย...ไม่รู้เลยว่าเรามาไกลกันได้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ จากจูบในคลับตอนเมา จากการบีบบังคับสร้างความสุขสมให้ด้วยมือและปากของคริสเตียน จากวันนั้นจนถึงวันนี้...ผมคิดว่าเราก้าวมาไกลมาก มากเกินกว่าจะเป็นแค่เพื่อนที่ได้ผลประโยชน์ร่วมกัน
ทำตัวเหมือนเป็นคนรักกันชัดๆ เลย ให้ตายเถอะ
ผมสะดุ้งเมื่อคริสเตียนกอบกุมตัวตนของผมเอาไว้ เขาขยับรูดรั้งมันเบาๆ ขยี้ส่วนปลายอย่างที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว และให้ตาย ผมรักที่เขาสัมผัสผมด้วยท่าทีหยอกเย้าเหลือเกิน
ถ้าจะมีอะไรที่ทำให้ผมยอมปล่อยให้ตัวเองตกหลุมรักเขา ผมคิดว่าคงจะเป็นทักษะการรูดไอ้หนูนี่แหละที่มาเป็นอันดับหนึ่ง อันดับสองคงจะเป็นการที่เขาออรัลให้ผม พระเจ้า! ผมไม่อยากจะยอมรับเลยว่าเขาทำให้ผมรู้สึกเหมือนจะพังทลายได้ในทุกครั้งที่เราสัมผัสกัน
ผมไม่อยากรักเขา แต่แค่เขาบีบท่อนเนื้อกลมของผมหนักๆ ทีเดียวก็ทำให้ผมรักการกระทำนี้ฉิบหายแล้ว!
“หยุดหยอกล้อกันได้แล้วแคมเบลล์ ฉันอยากไปถึงสวรรค์”
คริสเตียนหัวเราะเสียงแหบพร่าอยู่ข้างหูผม “ฉันไม่มีทางปล่อยให้นายไปพบพระเจ้าแน่ที่รัก ถ้านายไม่ช่วยส่งฉันไปสวรรค์พร้อมกันน่ะ”
ผมสบถขัดใจ เอื้อมมือลงไปจับท่อนเนื้อร้อนผ่าวของอีกฝ่ายแล้วรูดรั้งให้เขาเป็นการตอบแทน คริสเตียนครางแผ่วด้วยความชอบใจ และนั่นทำให้ผมรู้สึกดีอย่างน่าประหลาด
เราฟอนเฟ้นก้อนเนื้อกลมให้กันอยู่นาน ผมกัดฟันอดกลั้นไม่ให้ตัวเองเสร็จก่อนเขา เราสองคนส่งเสียงคำรามฮึ่มฮ่ำในลำคอเพราะความเสียวแทบขาดใจที่มอบให้แก่กัน แต่ถึงอย่างนั้นโซลเมตของผมก็ไม่มีทีท่าว่าจะไปถึงฝั่งฝัน มิหนำซ้ำ...
“คิดจะทดสอบความอึดของฉันหรือไงคาร์เตอร์” เขากระซิบถาม
ผมเอียงใบหน้าเพื่อมองสบตาเขา ไม่ตอบ แต่ใช้สายตากดต่ำลงมองความแข็งขึงที่ผงาดกล้าอยู่ในอุ้งมือ
คริสเตียนส่งเสียงขึ้นจมูก “ฉันอึดกว่าที่นายคิด มาดูกันว่าใครที่จะเสร็จก่อน”
ผมเกลียดเสียงหัวเราะของเขาชะมัด ไอ้เวรเอ๊ย!
การแก้แค้นอย่างเดียวที่ผมทำได้คือรูดแก่นกายเขาแรงๆ แต่คริสเตียนปัดมือผมออกแล้วเปลี่ยนเป็นรวบท่อนเนื้อของเราสองคนเข้าด้วยกัน...ความร้อนผ่าวแข็งเป็นหินสองท่อนเสียดสีกัน น้ำเหนียวใสปริ่มออกมาจากส่วนปลาย
ผมจะทนไม่ไหวแล้ว
และสุดท้ายผมก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ปล่อยให้ตัวเองได้ไปถึงสวรรค์ ภาพเบื้องหน้าพร่าพรายไปชั่วขณะ ผมอิ่มสุขจนแทบกระอักตาย เหนื่อยหอบจนต้องพิงหน้าผากกับบ่าของคริสเตียน
คุณโซลเมตปลดปล่อยความสุขตามหลังผมมาติดๆ เขาหอบหายใจ จูบซับข้างแก้มของผมซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายหน จนกระทั่งเราทั้งคู่กลับมาสู่สถานการณ์ปกติ...ผมหัวเราะแผ่วเบา ปัดป่ายริมฝีปากตัวเองกับปากของคริสเตียน เราแลกจูบดูดดื่มจนแทบลืมหายใจ ก่อนจะผละออกเพื่ออาบน้ำอย่างจริงจังสักที
“แช่อ่างหน่อยมั้ยพวก?” เขาถาม แต่ผมส่ายหน้า
“ฉันไม่แน่ใจว่าการแช่อ่างจะเป็นความคิดที่ดี”
“ทำไม?”
ผมกลอกตาใส่เขา “ดูจากสายตาหื่นกามของนายไง คิดจะทำอะไรตอนเราลงไปนั่งในอ่างด้วยกันล่ะ?”
คริสเตียนระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง “ก็กะว่าครั้งต่อไปจะใช้ปากมอบความรักให้ลูกชายนายไง”
“เพลาๆ ความต้องการของตัวเองบ้างนะคริสเตียน อายุก็มากแล้ว”
“หืม” โซลเมตของผมหรี่ตา คงรู้สึกเหมือนกำลังโดนผมสบประมาทอยู่ ซึ่งก็ใช่ ผมจงใจบอกเป็นนัยอ้อมๆ ว่าเขาน่ะแก่แล้ว อย่าหักโหมนักเลย “ให้โอกาสพูดใหม่ได้นะสหาย”
ผมส่ายหน้า “ออกไปได้แล้วครับมิสเตอร์แคมเบลล์ ผมจะอาบน้ำ”
“ไว้เราได้เคลียร์กันทีหลังแน่” เขาชี้หน้าคาดโทษผม ก่อนจะหันไปอาบน้ำลวกๆ แล้วเดินแก้ผ้าออกจากห้องน้ำไป
ผมออกมาอีกทีคริสเตียนก็กำลังนอนเอกขเนกอยู่กลางเตียงแล้ว ผมเหลือบมองโทรทัศน์...ช่องที่เขาเปิดเอาไว้คือช่องโปรดของผม ซีรีส์เกี่ยวกับบรรดาหมอที่วันวันหนึ่งต้องรักษาคนไข้หลากหลายเคส
“มานี่สิ ซีรีส์ที่นายชอบมาแล้วนะ”
คริสเตียนตบฝ่ามือลงบนฟูกนอนข้างตัวเขา ผมพยักหน้า เอาผ้าเช็ดผมไปตากที่พนักเก้าอี้หน้าคอมพิวเตอร์ ก่อนจะเดินกลับมาที่เตียง
เอนตัวลงนอนข้างคุณโซลเมต อีกฝ่ายขยับเข้ามาแนบชิดผม แขนข้างหนึ่งพาดลงกับเอว อีกข้างชันชึ้นมาเพื่อรองรับศีรษะตัวเอง...ส่วนผมแค่นอนหงาย สายตาจ้องตรงไปยังหน้าจอ
มันคงจะเป็นการดูซีรีส์ปกติ ถ้าไม่ใช่เพราะคริสเตียนเอาแต่ดึงความสนใจของผมด้วยการสอดปลายนิ้วเข้ามาใต้เสื้อกล้ามและลูบไล้ไปมาตรงขอบกางเกง ริมฝีปากเย็นๆ ของเขา บ้างก็แนบกับหัวไหล่ของผม บ้างก็แนบกับขมับและข้างใบหูของผม
ลมหายใจเขาเป่ารดผิวเนื้อจนผมแทบไม่มีสมาธิกับภาพบนจอโทรทัศน์ การอธิบายถึงภาวะการติดเชื้อในกระแสเลือดของนายแพทย์สุดหล่อ (ซึ่งเป็นตัวละครที่ผมชอบที่สุด) ไม่เข้าหูผมเลยสักคำ...หรือบางทีมันอาจจะเข้าหูซ้ายแต่ทะลุหูขวาของผมออกไปแล้วก็ได้
“จริงๆ นะเพื่อน” ผมเอ่ยขึ้น “จะอยู่เฉยๆ บ้างไม่ได้หรือไง”
คริสเตียนหัวเราะ พักหลังมานี้ผมได้ยินเสียงหัวเราะของเขาบ่อยมาก แต่ผมก็ชอบนะ เสียงหัวเราะของเขามันน่าฟัง ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมคิดแบบนั้น
“อยู่ใกล้นายแล้วฉันห้ามตัวเองไม่ได้ทุกที”
“พูดดีไปก็เท่านั้น ฉันไม่ใช่สาวๆ ในคลับที่นายแค่หว่านเสน่ห์ก็ได้พวกเธอมานอนด้วย”
“ฉันก็ไม่ได้มองว่านายเป็นผู้หญิงพวกนั้น” เขาส่งเสียงขึ้นจมูก “แต่เรื่องอยากเอานายนี่ฉันไม่ปฏิเสธ”
ผมพ่นลมหายใจแรง “ไอ้เวรคริสเตียน”
“เฮ้ เรียกฉันว่าที่รักดีกว่านะ”
คราวนี้ผมแค่นหัวเราะแทน ไม่รู้จะขบขันหรือมันเขี้ยวเขาดี “นอนเฉยๆ ฉันจะดูซีรีส์”
“นายก็ดูไปสิ ฉันอยากทำอย่างอื่นมากกว่า”
ผมพลิกตัวหันหลังให้เขา ไม่เถียงอะไรอีกเพราะรู้ว่าเหนื่อยเปล่าที่จะโต้ตอบกับอีกฝ่าย ตั้งแต่ที่เขารู้ว่าเราเป็นโซลเมตกัน (ซึ่งนั่นก็ผ่านมาเกินสัปดาห์แล้ว) คริสเตียนก็เอาแต่ทำแบบนี้กับผม ตามติด นัวเนีย คลอเคลีย ให้ตายเถอะ เขาทำเหมือนเราเป็นคนรักกัน ทั้งที่เรายังไม่ได้ตกลงกันเป็นคำพูดด้วยซ้ำ
เดี๋ยวนะ...โอ้พระเจ้า เมื่อกี้ผมกำลังคิดบ้าอะไรอยู่วะนั่น!
ผมขมวดคิ้ว ไล่ความคิดไม่น่าไว้ใจนั่นออกไปจากสมอง กลับมาจดจ่อที่คุณหมออีกครั้ง คนไข้อีกรายที่มาใหม่เป็นผู้อพยพผิดกฎหมายที่ลักลอบเข้ามาในประเทศ น่าสนใจว่าคุณหมอจะทำยังไงต่อไป
ในระหว่างที่ผมกลับมาสนใจซีรีส์ได้สำเร็จ คุณโซลเมตก็พยายามเรียกร้องความสนใจจากผมอีกครั้ง
เขาสอดทั้งมือเข้ามาลูบหน้าท้องของผม ปัดป่ายไปตามลอนกล้ามที่ผมไม่เคยปล่อยให้มันหายไปด้วยการซิทอัพวันละสามสิบครั้ง...และให้ตายเถอะ ตอนนี้ซิกซ์แพ็กของผมกำลังโดนคุกคามจากมือหยาบกระด้างของผู้ชายคนหนึ่ง
แต่คริสเตียนไม่หยุดแค่นั้น เขาลูบมาจนถึงหัวนมผม บีบขยี้เหมือนมันเป็นของเล่นชิ้นหนึ่ง...ผมสูดหายใจ ร่างกายสั่นสะท้าน ตอบรับสัมผัสนั้นด้วยเสียงครางแผ่วในคอ ดูท่าโซลเมตของผมจะชอบใจไม่น้อยที่ทำให้ผมโอนอ่อนต่อเขาได้
“อืม...” ผมเม้มปาก หลับตาลงเมื่อเขาจูบซับลงมาที่หลังคอของผม ท่อนขาของเราเสียดสีกันไปมา
แล้วมันก็เลยเถิดอีกจนได้ ความต้องการของเขาดุนดันอยู่ด้านหลังบั้นท้ายของผม และนั่นปลุกความต้องการของผมให้ผงาดขึ้นมาอีกครั้งเช่นกัน
ผมพลิกตัวหันหน้าเข้าหาเขา ปลายจมูกเราแตะกัน ริมฝีปากปัดป่ายไปมา จูบแผ่วเบาสลับหนักหน่วง ร้อนแรงแต่ก็อ่อนโยน ต้องยอมรับเลยว่าคริสเตียนเก่งกว่าผมมากในเรื่องการสร้างความสุขบนเตียง เขาช่ำชองจนน่าใจหาย ดื้อรั้นที่จะมอบสัมผัสแผดเผาราวกับไฟบรรลัยกัลป์มาให้ผม
นรกเถอะ ผมกำลังจะตายเพราะสิ่งที่เขามอบให้อยู่แล้ว
เตียงนอนร้อนดั่งไฟลุกโชน เราใช้แค่มือให้กันอีกครั้ง และอีกครั้ง จวบจนกระทั่งหมดแรง
ผมผ่อนลมหายใจ มองโทรทัศน์ที่ตอนนี้กำลังฉายข่าวรอบดึก พระเจ้า “นายทำฉันพลาดซีรีส์เรื่องโปรดนะรู้มั้ย”
“โทษที” คริสเตียนหัวเราะ เขาโยนทิชชู่ที่ใช้เช็ดคราบอะไรๆ ของพวกเราลงข้างเตียง ก่อนจะหันกลับมาพาดมือกับเอวผมอีกครั้ง ลูบแผ่นหลังราวกับจะกล่อมนอน ซึ่งผมก็ทำกับเขาแบบนั้นเหมือนกัน
เราแค่นอนมองหน้ากันเงียบๆ ผมอ่อนเพลียจนคิดว่าคงจะหลับในไม่ช้า และแม้ว่าผมจะหลับตาลง แต่หูก็ยังได้ยินเสียงของคุณโซลเมต
“ครั้งหน้า...ลองให้ฉันใช้นิ้วกับนายบ้างดีมั้ย?”
ผมลืมตา ขมวดคิ้ว “นิ้ว?”
“นายไม่เคยเป็นรับใช่มั้ยล่ะ” อีกฝ่ายยิ้ม และรอยยิ้มของเขาไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด “ครั้งแรกค่อนข้างเจ็บ ถ้าไม่เบิกทางไว้ก่อน...”
“หุบปากไปเลย คริสเตียน แคมเบลล์!” ผมขัด คริสเตียนระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นห้องเป็นรอบที่สองของวัน
“น่าเพื่อน ฉันรับประกันเลยว่ามันต้องทำให้นายรู้สึกดีมากแน่ๆ”
“ทำไมไม่เป็นนายที่ให้ฉันเสียบไอ้หนูเข้าไปในก้นล่ะ ฮึ?” ผมย้อนถาม
คริสเตียนส่ายหน้า “ม่าย ไม่มีทาง คิดว่าฉันจะยอมรึไง”
“แล้วนายคิดว่าฉันจะยอมเรอะ?”
เราสบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ผมรู้ตัวว่ากำลังจะพ่ายแพ้ในไม่ช้า...ผมสู้เขาไม่ได้หรอก ผู้ชายอย่างคริสเตียน แคมเบลล์มีประสบการณ์ชีวิตมามากกว่าผมถึงแปดปี สุดท้ายแล้วถ้าเราจะฟัดกันบนเตียงจริงๆ ผมคงต้องเป็นฝ่ายอยู่ใต้ร่างเขา
“นายไม่รู้วิธีหรอกน่า” คริสเตียนกระตุกยิ้ม
“ฉันรู้อยู่แล้ว ถ้าหมายถึงวิธีเสียบก้นใครสักคนน่ะนะ”
คุณโซลเมตเลิกคิ้ว สีหน้าบ่งบอกว่าไม่เชื่อผมสักนิด “แน่ใจเหรอว่ารู้? รู้เพราะเป็นคนเสียบ กับรู้เพราะเป็นคนโดนเสียบมันไม่เหมือนกันนะที่รัก”
“Fuck! บอกให้หุบปากไงไอ้งั่ง!”
เราทุ่มเถียงกันเบาๆ โดยมีฝ่ามือลูบไล้แผ่นหลังกันไปมา ผมจำไม่ได้ว่าหลับไปตอนไหน แต่สิ่งสุดท้ายที่รู้สึกได้ก่อนสติจะดับวูบไปคือจุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผาก และคำพูดราตรีสวัสดิ์อันอ่อนโยน
“Good night baby”
__________
มาช้าอีกแล้ว แหะๆ หลังยอกค่ะ นั่งนานๆ ไม่ค่อยได้ กว่าจะปั่นเสร็จก็หมดแรงพอดี ฮือ T T เนื้อเรื่องจะเริ่มเข้าสู้ความเข้มข้นในตอนหน้านี้แล้วค่ะ เอ้อ นึกขึ้นได้ ไปบ่นๆ ไว้ในทวิตเตอร์ว่าอยากเขียนเรื่องของโจชัว ฟีลลิ่งเด็กวัยสิบแปดวัยเกเร โดนโซลเมตอายุมากกว่าสิบปี เป็น sugar daddy คอยเลี้ยงดูค่ะ 55555 แค่คิดนะคะ ไม่รู้จะเขียนดีไหม ฮ่าา เจอกันตอนหน้าครับผม!
หัวข้อ: (END) [Nameverse] Call me Daddy #ความลับบนตัวผม :: Mini Special [14-08-19] (อ่าน 165419 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก