เพชรพระพาย
เพชรพระพาย
ไม่ว่าใครก็มีปัญหาในชีวิตจริงๆ…
ในที่สุดพระพายก็ได้รับรู้คำอธิบายจากปากเขา และแม้ว่ามันจะเชื่อไม่ได้ แต่ก็จะเชื่อ เพราะอย่างไรพระพายก็รู้จักเขามากที่สุด แม้ว่าตัวตนที่เขาแสดงให้เห็นจะหลอกลวงกันมาตลอดอย่างไรก็ตามพระพายเลือกเองว่าจะเป็นคนโง่เพื่อมีความสุข และต่อให้เขาร้ายกับคนทั้งโลก ทว่าเขาเคยไหมสักครั้งที่ร้ายใส่กัน ไม่เลย… ไม่ว่าเขาจะหวังอะไร สิ่งที่ให้กันมาคือความใส่ใจที่ทำให้รู้สึกอุ่นใจ
เราเป็นเด็กที่เกิดมาด้วยเหตุผลแปลกๆของพ่อและแม่ ใช้ชีวิตในครอบครัวแบบที่ถูกคนอื่นเลือก แต่เราเลือกที่จะเป็นคนแบบนี้ตามบริบทต่างๆที่เติบโตมา บางทีถ้ากลับกัน พี่เพชรอาจจะไม่ร้ายกาจขนาดนี้ถ้าโตในบ้านที่เต็มไปด้วยความรักของรัตนสกุล
แต่พระพายก็นึกภาพพี่เพชรในบ้านหลังนั้นไม่ออกนัก อย่างไรก็ตามก็นึกกังขาเหมือนกันว่าในโลกของการแข่งขันในครอบครัวของเขา พระพายจะเอาตัวรอดได้ไหม?ที่แน่ๆคงไม่เป็นพระพายแบบวันนี้ และก็คงไม่ได้รู้สึกดีๆกับคนที่ขาดความรักและเต็มไปด้วยความต้องการแบบเขา
“โอ๋นะ….” พระพายลูบหัวของเขา ทั้งๆที่เพชรพิสุทธิ์ก็อายุไม่ใช่น้อยๆแล้วแต่ก็อยากจะปลอบโยนให้กับทุกสิ่งที่เขาพบเจอ เด็กคนหนึ่งในความคิดของพระพายไม่ควรจะเจออะไรแบบนี้ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าครอบครัวแบบที่ว่าไม่มีอยู่จริง การแสดงความรักต่อกันมีรูปแบบมากมาย แบบที่เห็นแก่ตัวจนไม่อาจจะเรียกว่ารักได้เลยก็มีอยู่จริงเช่นกัน
“ปลอบพี่เหรอครับ”
“ขวัญเอยขวัญมานะ” พระพายคือความสุขที่เขาไม่เคยได้สัมผัสจริงๆ และมือของน้องที่ลูบหัวกันอยู่นี่ก็ทำให้เขารับรู้ว่านี่แหละคือสัมผัสของความสุข
“พี่ไม่เป็นไรนะ ชินแล้ว” กับเรื่องร้ายทั้งปวงมันก็อาจจะเหมือนฝันร้ายอันยาวนานจนเขาแทบไม่มีความทรงจำดีๆของฝันดีอยู่เลย แต่เพราะว่าชินแล้วนั่นแหละ เลยไม่เจ็บปวดอะไร แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่โหยหาความสุข ที่ฝ่าฟันมาถึงทุกวันให้ถึงตัวพระพายนี่ ก็เป็นข้อพิสูจน์แล้วว่าเขายังไม่อาจจะเป็นคนเลวได้เต็มตัว เพราะเขาหวังให้คนดีๆคนหนึ่งเดินมาหากัน
“ไม่ดีกับใจพายเลย มีอะไรปรึกษาน้องได้นะ ต่อให้ตอบไม่ได้แต่จะยิ้มให้ ยิ้มสวยนะรู้เปล่า” เขายิ้มให้คนที่แอบอ้างสรรพคุณเสร็จสรรพ แต่ใช่…น้องยิ้มสวย ทำให้โลกสดใสแม้ใบหน้าของเขาจะหมองคล้ำ
“พระพายเชื่อเขาไหมว่าพี่เข้าหาเพราะเงิน” แต่เขาไม่แน่ใจหรอกว่าน้องคิดงี้หรือเปล่า
“ก็น่าคิดนะ แต่พายเพิ่งรู้เมื่อเดือนก่อนเองแล้วพี่เพชรจะมารู้ได้ไง”
“จริงๆถ้าพี่อยากรู้ก็รู้ได้ แต่พี่สนใจแค่พระพายที่อยู่ในรัตนสกุลเลยพลาดไม่ได้สนใจตรงนั้น”
“ว้า….มันน่าพลาดเลยเนอะ”
“พี่ไม่ได้สนใจชวนันท์อยู่แล้ว”
“………..”
“พระพาย ที่เป็นลูกเศรษฐีบ้านชวนันท์ไม่ใช่คนที่พี่เคยรู้จัก พี่รู้จักแต่คนนี้….”เขาชี้ไปที่น้อง“พระพายคนนี้เท่านั้นครับ” และพระพายก็ยิ้มให้กับคำสารภาพที่ไม่มีคำว่ารักในประโยค
ในส่วนเรื่องที่ว่าเขาเข้าหาเพื่อผลประโยชน์ให้ตัดไปเลย เรื่องที่พระพายเป็นชวนันท์เขาไม่เคยรู้ต่อให้เห็นนามสกุลน้องมาตลอดและรู้ว่าชวนันท์ใหญ่โตแค่ไหน สำหรับเขาพระพายคือเด็กที่มีจิตใจบริสุทธิ์คนหนึ่งที่อยู่ไกลเกินเอื้อมหาไปมาก และเขาก็ไม่เคยอยากได้อยากมีของคนอื่น ที่ทำตัวร้ายกาจนั่นก็กับคนที่ร้ายใส่กันก่อนก็เท่านั้นเอง
ชวนันท์ไม่เคยเป็นเป้าหมายและจะไม่เป็นเป้าหมายของเขาเลยหากพระพายไม่ใช่คนของพวกเขา และเพราะเขาอยากได้พระพายมาก ต่อให้พระพายนามสกุลหรูกว่านี้ก็คงต้องคว้ามาให้ได้อยู่ดี และเอามาแค่ตัวและหัวใจนะ ทรัพย์สินอะไรก็ไม่ได้อยากได้ เพราะเขาจะทำทุกอย่างขึ้นมาเพื่อให้พระพายภูมิใจว่าต่อให้เขาจะแย่แค่ไหน สองมือของเขาก็จะทำตามใจโดยการทำเพื่อพระพายทุกอย่าง
“พี่ไม่รอแล้วได้ไหม”
“………”
“พี่หลอกตัวเองให้ดูพระพายพยายามต่อไปไม่ไหว และคงไม่สามารถเป็นคนดีที่เหมาะสมกับพระพายได้ เราจะไม่มีวันได้บรรจบกันจริงๆถ้ายังพยายามไขว้คว้าสิ่งที่เป็นไปไม่ได้”
“พี่เพชร”
“พระพายรับได้ไหมถ้าพี่ไม่ดีพอแบบนี้”
“……….”
“พี่ไม่รู้ว่าเป็นคนดีต้องทำยังไงเพราะไม่เคยอยากเป็น สิ่งเดียวที่พี่รู้คืออยากดูแล ทะนุถนอม และมีพระพายอยู่ใกล้ๆ”
“อืม”
“ถ้าตกลงขอให้ชูสองนิ้วและส่งเสียงปู้ด”
“ไร้สาระอีกล่ะ”
“แล้วรับได้ไหมครับ”เขาหัวเราะกลบเกลื่อน เอาแต้มบุญของคนบาปทั้งชีวิตมาใช้สารภาพไปหมดแล้ว เขาคงคาดหวังให้ตัวเองทำดีกว่านี้ไม่ได้ในเมื่อทุกอย่างมันกะทันหันไปหมด แต่เขาอยากมีสิทธิ์มีเสียงในตัวพระพายอย่างเต็มที่ และคิดว่าวันนี้ต่อให้ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแล้วจริงๆ
“…………”
“รับพี่ได้ไหม” พระพายจะรับได้ไหม ได้หรือเปล่า….
ประวัติเสียเยอะเป็นหางว่าว สุ่มเสี่ยงจะถูกกระทืบทุกวัน แถมยังหาเรื่องมาให้ทั้งๆที่น้องไม่รู้เรื่อง พระพายจะรับได้ไหมคนแบบนี้….คนที่บอกว่ารักและจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้มีความสุข แต่ไม่มีอะไรมารับประกันให้เชื่อใจได้จริงๆเพราะสิ่งที่เขามีก็แค่หัวใจที่น้องไม่มีวันรู้ลึกรู้ดีเท่าเขาว่ามันคิดเห็นเช่นไร
แต่ถ้าไม่ขอตอนนี้ก็อาจจะไม่มีโอกาส และก็อาจจะต้องตกอยู่ในห้วงแห่งความหวาดกลัวว่าจะสูญเสียอีกไม่รู้ต่อกี่ครั้ง มันดูเหมือนเป็นวัฏจักรที่สิ้นหวังอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ ทั้งหมดทั้งมวลมันก็ขึ้นอยู่กับพระพายที่อยู่เหนือห่วงโซ่อาหารนี้แล้ว อนาคตของเขาอยู่ในกำมือของลูกกระต่ายตัวนี้จริงๆ
“เป็นแฟนกับพายนะ” ในที่สุดก็ได้พูดออกไปแล้ว
แต่เดี๋ยวนะเฮ้ยได้เหรอเว้ยยยยยยยย!?!?!?!?!!!!!!!!!!“……….”และคนฟังก็นิ่งเงียบ นานจนคนพูดถอนหายใจออกมา
“เวลาขอเป็นแฟนสั้นๆแค่นี้ก็พอ ไม่ต้องพูดเยอะ ต้องให้สอนด้วย วู้ว!” อย่าให้พระพายต้องบ่น ไม่งั้นจะไล่ไปปรับทัศนคติหน้าประตูห้องอีกรอบ ไหนว่าจะไม่กากเหมือนพระเอกเรื่องโน้นไง!
“พระพาย….ไม่อ่อนโยนเลย”เห็นใจพี่บ้าง ใจบางรอบที่ร้อยล้านแล้ววันนี้
“อ่อนโยนกับอ่อนแอมันอยู่ใกล้กันนะครับ พายไม่ใช่ทั้งสองแบบ ยึกยักอยู่ได้ จะเป็นไม่เป็น นับ1-10นะ” เอ้า 1…2...3…
“ปะ..เป็นครับๆ เป็นเดี๋ยวนี้เลยครับ!!” กลัวไม่ได้เป็นจัด
“เป็นแฟนพายนะ”
“เป็นครับ รับผิดชอบพี่ที แผ่นดินไหวแต่พี่เพชรไม่ไหวแล้วเนี่ย เฮิ่ก…จะเป็นลมขอยาดมหน่อย”
พระพายสายฮาร์ดคอร์นี่ดาเมจมาก ในหนึ่งวันจะทำเขาช็อคไปสิบรอบ เริ่มตั้งแต่ปีนห้องเกาะรั้วชั้น5 แง้มประตูด่าจนกลับบ้านไม่ถูก จบลงด้วยขอเป็นแฟนแถมสอนกันอย่างเลือดเย็น ถูกตกแล้วครับ เอาจริงๆ ต้องโอชิคนนี้แล้วล่ะถ้าน้องเป็นไอดอล ไอ้เพชรจะเหมางานจับมือไม่แบ่งโอตะคนไหนเลย กูจะจับจะลูบจนมือน้องเปื่อยไปข้าง คอยดู!
ตัดกลับมาที่พระพายที่รู้แล้วว่าพี่เพชรรู้ว่าก่อนหน้านี้เคยเกิดอะไรขึ้นแต่ตอนนั้นเขาเมาและเอาแต่หลับท่าเดียว ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขาจะรู้เรื่องทั้งหมด แสบจริงๆคนนี้ แต่ถ้าเอาเรื่องทุกอย่างหมดล่ะก็ คาดว่าคงไม่ได้มีแฟนแล้วจริงๆเพราะตาคนร้ายจัดต้องโดนสับเละเป็นชิ้นๆแน่นอนแบบไม่ต้องสืบ และเพราะว่าไม่ถือโทษไง เราเลยก้าวหน้ามาได้แบบนี้ อะไรที่ไม่ใช่ข้อดีแต่พอรับได้ พระพายก็ยินดีรับมาทั้งหมด และถ้าพี่เพชรบอกว่าตนเองไม่สามารถเป็นคนดีเทียบเท่าพระพายได้
พระพายก็จะเป็นคนช่วยให้เขาได้เป็นคนดีเอง!
“จุ๊บ!”
“พระพายครับ!” เดี๋ยวนี้เซี้ยวเนอะคนเรา ใครสั่งใครสอนเนี่ย ลูกชายเขามีพ่อมีแม่ไหม เดี๋ยวเราถอนเงินมาให้ แล้วเอามาขอเราซะนะ อย่างด่วนๆเลย!
“พายจุ๊บพี่เพชรแล้ว”นี่เขาต้องเป็นพระเอกภาษาอะไรที่ต้องมางงตอนโดนจุ๊บเองเคลมเองแบบนี้ แผ่นดินไหว ใจเพชรไม่ไหวจริงๆ แม่งเอ้ย!
“แปะน้ำลายจองไว้ก็ไม่ว่าครับ จูบอีกดิ”
“บ้า! ได้คืบเอาศอกนะคนเรา” จริงๆแล้วอยากได้ทั้งตัว แต่พูดไม่ได้เพราะเดี๋ยวไม่ได้แม้แต่เล็บขบ เพราะพระพายคงซัดเขาจนหัวขาดแน่นวลลลลล
“คนเรานะ เต๊าะเราก็ไม่เคยทำ แต่จูบเราไปแล้วตั้งสองครั้ง”
“นั่นไงไม่ได้หลับจริงๆด้วย”
“แฮ่…”
“โกหกเก่ง ไว้ใจได้ไหมนี่”
“ไม่ได้ก็ต้องได้แล้วละครับ”
“…………”
“ขอพี่จุ๊บคืนบ้างนะ” เขาขอ น้องช้อนตามองเขาที่มองมา
ไม่มีรอยปฏิเสธทางคำพูดหรือแววตา นั่นทำให้เขาที่ท็อปวิชาตีความเลือกที่จะจู่โจมน้องอย่างที่ใจต้องการ งานนี้ต้องทบต้นทบดอกตามประสาคนหน้าเงินที่หล่อมากๆ พระพายคงไม่รู้ว่าวันที่สารภาพรักกับคนเมา เขาต้องอดทนอดกลั้นรอมาถึงวันนี้ถึงเพียงไหน ความคิดถึงทำให้เวลาแค่วินาทีมีความยาวนานเทียบเท่าชั่วโมงเลยทีเดียว
ริมฝีปากของเขาประทับลงบนริมฝีปากซุกซนของพระพาย ความร้อนของใบหน้าน้องเหมือนจะแผ่กำจายไปทั่วกายในยามที่รับรู้ถึงการมีอยู่ที่ใกล้ชิดขึ้น ลมหายใจของเขาบอกกันว่าเราใกล้กันแค่ไหน และพระพายก็มีเขาอยู่ตรงนี้แล้วในระยะที่ไม่เพียงแค่ใกล้แต่มีสิทธิ์อ้างความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของได้ทั้งตัว
เพชรพิสุทธิ์มิได้ลุกล้ำให้กระต่ายน้อยตกใจ จูบของเขาเนิบนาบ ค่อยๆสร้างเสริมประสบการณ์วาบหวามที่พระพายไม่เคยได้รับให้เคยชิน นี่คงเป็นขั้นตอนที่เชื่องช้ารอวันกินที่ให้ความรู้สึกมั่นคงที่สุด และเขาอยากจะทะนุถนอมพระพายให้ได้มากเท่าที่จะทำได้แต่ก็อดไม่ไหวที่จะจาบจ้วง
“อื้ม” คนอะไรโกหกได้แม้แต่ความต้องการจริงๆของตัวเอง ในที่สุดก็พ่ายแพ้ต่อความตั้งใจ เพราะความอ่อนหวานอันไร้เดียงสาของพระพายที่สุดแสนจะยวนเย้าสัญชาตญาณนักล่าของเขา ริมฝีปากที่ช่ำชองกว่าบดเบียดราวกับจะดูดชิมความหอมหวานของน้ำหวานดอกไม้ออกมาจนหมด แต่พระพายมีมากจนเด็ดดอมเท่าไหร่ก็เหมือนจะไม่ลดลงเลย น้องไล่ตามจูบของเขาอย่างไร้เดียงสา สุดท้ายแล้วคนแพ้ก็คือเขาเองที่ยอมผละออกมาให้น้องได้หายใจ
แต่ก็ไม่นานเพราะว่าอาจจะเสพย์ติดเข้าแล้ว….
ด้วยความต้องการบางอย่างที่โหยหาในรสจูบของกันและกันนี่ พระพายบดเบียดร่างเข้าไปแนบชิดปล่อยให้เขานำพากันเข้าสู่ห้วงอารมณ์ที่คละคลุ้งไปด้วยความเสน่หาอันแสนหวาน เขาดูดกลืน บดเบียด และฝังตัวตนอันแปลกใหม่เข้ามาหา ทำให้พระพายได้รู้สึกถึงการมีอยู่ของอีกภาคส่วนของตนเองที่ไม่เคยเห็น สัมผัสของเขาที่ปัดป่ายไปทั่วไหล่และหลังทำให้รู้สึกถึงความร้อนแรงอันแสนอบอุ่นและปลอดภัย
พระพายชอบที่จะอยู่ในอ้อมแขนของเขา ไม่ว่าตอนนั้นเขาจะดูน่าหวาดกลัวราวกับเป็นคนละคนแต่พระพายก็ยังชอบอยู่ดี เพราะจะได้รู้ว่าภายนอกอ้อมกอดอุ่นนี้ เขาจะไม่ดีกับใครเท่าที่ดีกับพระพายได้อีก และคงไม่กังขาอีกว่าเราเหมาะสมกันหรือไม่ เพราะทันทีที่ได้สัมผัสอุ่นไอของตัวเขาพระพายก็ได้รู้….
ไม่มีที่ไหนที่ให้ความอบอุ่นกับพระพายได้เท่านี้
และไม่มีใครอยู่ในอ้อมกอดของเขาได้พอดีเท่าพระพายอีกแล้ว….
xxx
กลับมาที่บ้านรัตนสกุลเพื่อเพ็ดทูลความเป็นจริงและเรื่องราวที่เกิดขึ้นกัน…
เพชรก็ไม่แน่ใจว่านี่เขามาบ้านเจ้านายหรือมาขึ้นศาล ไม่ใช่ศาลยุติธรรมแต่ออกศาลไคฟงหน่อยๆ มีใต้เท้า กงซุน องครักษ์ ดีใจที่ไม่มีใครลั่นกลองเบิกตัวจำเลยขึ้นศาลออกมา พระพายก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เล่นกับน้องวินที่อยู่เหนือห่วงโซ่อาหารแสร้งไม่รู้เรื่องรู้ราว นี่ไงคนจริง โบ้ยเก่งดีเนาะ แล้วตอนนี้เพชรเป็นอะไร ฮัลโหล วัชพืชไหม เป็นอะไรที่ต้องโดนแดกเท่านั้นและเท่านั้นจริงๆ
“ฉันได้ยินว่าน้องโดนหาเรื่องเพราะแก แกจะชดใช้ยังไง”ท่านเปาที่นั่งบัลลังก์ศาลถามหน้าดำคร่ำเครียด มีเจนไม่นกเป็นกงซุน ลูกชายคนเดียวอย่างคุณรบเป็นองครักษ์จั่นทำหน้าเครียดกดดันไปงั้น
“ผมชดใช้ให้ทั้งตัวและหัวใจครับ ขอเชิญเรียกสินสอดมาทางนี้ โว้วๆๆ” เพชรรีบหลบหมอนอิงที่ท่านเปาโยนมาจ้าละหวั่น ใครมันซื้อหมอนมาเยอะแยะวะ ว่างเหรอ กลัวไม่มีงานทำเลยซื้อหมอนมาให้ซักก็ได้เหรอ วงวาร
“อีตาเพชร แกมัน ฮึ้ย!” ไม่มีคำด่าในภาษาไหนที่เหมาะสมอีกแล้ว ตอนนั้นก็งงใจว่าสัมภาษณ์ผ่านมาได้ยังไง มันต้องทำของใส่คุณรบแน่ ก่อนมีรบเจนต้องมีรบเพชรอะ น่าคิด….
“พระพาย ถอนตัวยังทันนะ”คุณรบพูดด้วยเสียงเรียบนิ่ง
“ผมแปะน้ำลายจองไว้แล้วครับคุณรบ” คราวนี้ต้องมีถ้วยรางวัลชนะเลิศตีกอล์ฟของคุณรบเขวี้ยงใส่หน้าจริงๆ ลูกเขามีพ่อแม่นะเฮ้ย! แต่พระพายเริ่มก่อนแล้วเขาสมยอมต่างหาก!
“ให้มันได้อย่างนี้ซิ” กงซุนเจนส่ายหน้าระอา ก็คิดไว้แล้วเหมือนกันว่ามันมีเงื่อนงำ….
เอาจริงๆก็พอได้ยินมาบ้างว่าน้องช่วยประสานงานกับทางคูเปอร์และหาตั๋วเครื่องบินให้คุณรบไปหาเจนอย่างทันท่วงที เจนจึงได้เจอคุณรบที่เมกาตอนนั้น ทว่าจะบอกว่าเพราะน้องค้นหาตัวเองเจอเลยมาฝึกงานที่รัตนสกุลตั้งแต่ยังไม่จบปี 1 ก็ไม่ใช่ คุณหญิงไปชวน และพอคุยกันดีๆก็ได้ยินว่ามีคนเสี้ยม ซึ่งคนๆนั้นไม่ใช่ใครเลย…
คนที่ไม่ควรโดนแค่หมอน ถ้วยรางวัล แต่ควรโดนมะม่วงทั้งเข่งเทใส่หัวด้วย!
“เจ้าเล่ห์เพทุบายนักนะแก เรื่องหอก็จัดการให้เสร็จสรรพ นั่นคาดหวังใช่ไหม” คุณพรรณีต้องการยาดม แต่ก่อนเป็นลมต้องให้ด่าจนสมใจก่อน
“เปล่าครับตอนนั้นยังไม่ได้อะไร อยากได้เงินเลยหาห้องให้จริงๆไม่ติงนัง”
พระพายหันขวับ….
“เผอิญเมา พระพายมาอุ้มขึ้นห้องครับ ตอนนั้นเลยรักจริงหวังแต่ง อยากได้เป็นแฟน ขอจองก่อนได้ไหมอ่า?”
“ตารบไปเอาปืนมา!” คุณรบพยักหน้า แต่พระพายลุกแล้ว ไปเอาเองเลย คนชั่วๆแบบนี้เก็บไว้ไม่ได้!
“ใจเย็นครับทุกคน วันนี้ผมมาชี้แจง ยังไม่ส่งผู้ใหญ่มาทาบทาม เห็นแก่พระพายที่ยังเด็กเถอะครับ” เพราะเห็นแก่น้องที่ยังเด็กไงจึงไม่ควรมาติดบ่วงคนจังรี้จังไรแบบนี้ เจนรักษ์มองหน้าอีกฝ่าย อยากด่าแต่ด่าไม่ออก เอาปืนมายิงแม่งให้จบๆไปซะดีกว่า ทำไมเป็นคนแบบนี้ เหมือนจะเป็นคนดีนะ แต่ดีไม่สุดเลวไม่สิ้นจริงๆ
ในที่สุดเพชรพิสุทธิ์ก็ได้ทำการชี้แจงประเด็นปัญหาครอบครัวของเขาที่มีปัญหากับน้อง ตอนนี้ไอ้เห้เอ้ย! ลูกพี่ลูกน้องของเขาถูกส่งไปเรียนต่ออยู่กับญาติที่อเมริกา ทั้งนี้เพชรได้เข้าไปฟ้องปู่และยื่นคำขาด ซึ่งปู่ฟังไหมก็ไม่ แต่เขาก็ขุดทุกอย่างที่มีไปขายให้ ขมขู่ทั้งเรื่องการล้มธุรกิจหลักที่ปู่ทำมา ถามว่าได้ไหม ถ้าใจเราว่าได้มันก็ต้องได้ ซึ่งปู่รู้ดีว่าหลานรักคนนี้เก็บไว้ใช้เป็นเรื่องที่ดีกว่าเก็บไว้เป็นศัตรู เพชรมีศักยภาพตามความบ้าเลือด แต่จริงๆที่เก่งมากคือเรื่องเขียนนิยาย กูจะแฉลงพันทิพให้หมด ยูสเซอร์ในมือสั่นไปหมดแล้วครับพี่น้อง
ซึ่งทางฝั่งไอ้ทองที่เกือบชวดมรดกพอปู่บอกกลายๆว่าถ้าตั้งใจเรียน ฝึกงานและบรรลุเป้าหมายได้จะยกธุรกิจให้ทั้งหมดยกเว้นหอพักของเพชร อีกฝ่ายก็ตาลุกวาว ตอนนั้นอยู่ในนรกก็เห็นเป็นสวรรค์ไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าปู่พูดไปงั้นหรือเปล่า แต่ก็ขอให้มันจริงเพราะทองมันตั้งความหวังไว้เยอะมากว่ามันต้องได้ และมันก็สัญญาว่าจะไม่มาข้องเกี่ยวกับเขาหรือคนรอบตัวเป็นการขอบคุณที่หลีกทางให้ ทั้งนี้ก็ขออวยพรให้มันได้ดี ถูกยิงตายที่อเมริกาไปเลยก็ได้ ไม่ถือสา อโหสิให้ สาธุ
เขาไม่ต้องการอะไรจากบ้านหลังนั้นอีก ที่มีอยู่ก็โอเคพอใจแล้ว และพอใจจะกลับมาทำงานกับคุณรบแม้จะโดนเหม็นขี้หน้าเรียงตัวก็ตาม ถามว่าจริงๆไม่อยากได้เหรอ เป็นคนหน้าเงินมันก็ต้องอยากได้ แต่เป็นคนขี้เกียจและขี้รำคาญมากกว่าเลยไม่อยากดิ้นรน และอีกอย่างหนึ่งเขาคลุกคลีอยู่กับมันมาตลอดก็รับทราบว่ามันได้ไม่คุ้มเสีย เขาไม่อยากเอาชีวิต สุขภาพกายและสุขภาพจิตไปแลกกับเงินทองที่มีมูลค่ามากมาย แต่อาจจะไม่ได้ให้คุณค่ามากสุด
ความสัมพันธ์กับแม่หลังจากประกาศว่าไม่เอาอะไรก็ไม่ได้ดีขึ้นและเลวลง ส่วนหนึ่งเขารู้แล้วว่าแม่ไม่ได้อะไรเท่าตา และตาก็ตายไปแล้ว แม่เองก็อยู่กับความไม่แน่นอนมาตลอดและสูญเสียอนาคตที่ตนควรจะเป็นไปมากกับการจมปลักอยู่กับความอยากได้อยากมี สุดท้ายแล้วแม่จึงเลือกที่จะปลงและยอมรับความต้องการของเขา เพราะเวลาของคนแก่เหลือน้อยลงทุกปี มีเงินมากมายก็ไม่น่าจะใช้หมดจริงๆ
พระพายรับอาสาในการเป็นกาวเชื่อมสัมพันธ์เพราะลำพังเขาคงไม่อาจจะทนอยู่กับแม่ได้นานๆ แต่แค่นี้แม่ก็พอใจแล้วที่จะได้เห็นลูกชายมาวนเวียนใกล้ๆแม้จะมีลูกสะใภ้ (??) อยู่ด้วยตลอดเวลา เขาต้องยอมพระพาย แต่มันไม่ใช่สถานการณ์จำยอม เขามองว่าน้องอยากช่วยเหลือและความช่วยเหลือแบบนี้แหละที่เขาต้องการมาตลอดชีวิต แค่ไม่มีใครเคยยื่นมือมาให้ก่อนมากกว่า ชีวิตที่ขาดๆเกินๆของเพชรก็แลดูจะสมบูรณ์ดี
แต่เขาต้องการการยอมรับจากทุกคนที่พระพายรักและเขาก็รักพระพายเช่นกัน….
“……….”
“ผมก็รู้ว่าผมยังไม่ดีพอที่จะทำให้ทุกท่านเชื่อใจ”
“ไม่ใช่แค่ไม่ดีพอ ไม่ดีมากกกกกกกกก”
“คุณเจนเดินไปเอามีดมาแทงกันเลยดีกว่าครับ อย่าเอาไว้” ก็เข้าใจว่าหวังอยากให้น้องมีแฟนเป็นผู้เป็นคนกว่านี้ ไม่ใช่คนที่เอาแต่ทะเล้นทะลึ่งตึงตัง แต่ทุกคนก็ยอมรับว่าเพชรรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้ดี ดูแลคุณรบมาได้ตามหน้าที่แบบไม่มีขาดตกบกพร่อง จะติดที่เจ้าเล่ห์เสียหน่อย แต่วางใจได้ว่าถ้าเขารักและเทิดทูนพระพายจริงๆ นั่นก็ไม่น่าติดปัญหาอะไร
ก็บอกตรงๆว่าที่ติดเพราะมันเป็นคนน่าหมั่นไส้
“เฮ้อ แม่จินล่ะ…รับลูกเขยขี้เหร่แบบนี้ได้ไหม” เขาว่าเขาหล่อนะ เพชรหน้าบูดบึ้ง ส่วนพระพายนั้นอมยิ้มให้กับความรักของทุกคนที่มีต่อแฟนหนุ่มของตน
“จริงๆแล้วจินไม่ติดปัญหาหรอกค่ะ เพชรก็มาคุยเป็นกิจจะลักษณะไว้นานแล้ว”
หืม………
“ตั้งแต่ก่อนพระพายปิดเทอม 1 อีกมั้งค่ะ คุณเพชรมาหาแล้วบอกว่าชอบน้อง ขออนุญาตจีบ จินก็บอกไปว่าอย่าหักหาญน้ำใจน้องเพราะก็รู้ว่าคนนี้ก็แอบปลื้มคนพี่อยู่” พอพูดมาถึงตรงนี้คนน้องก็เขินหน้าแดง แม่รู้ด้วยเหรอนี่….
“แล้วจะยกให้ง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอแม่จิน” คุณพรรณีถามย้ำ เปลี่ยนใจทันนะ คิดใหม่ไหม
“ง่ายๆอย่างนี้เลยค่ะ” อันที่จริงแล้วลูกคือคนสำคัญที่เธอไม่ได้ปล่อยปะละเลย แต่เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้พลาดโอกาสมากมายไปหลายอย่างเพราะความผิดพลาด เธอมั่นใจในตัวพระพายดีเพราะพยายามเลี้ยงลูกให้เติบโตมางดงามไม่ให้ใครว่าได้ว่าลูกเจริญรอยตาม และก็พอใจที่พระพายเป็นได้ดั่งที่ฝันไว้ แต่เธอจะควบคุมไปตลอดไม่ได้
และพระพายมีความคิดของตัวเอง เด็กคนนี้มั่นใจและเลือกคนรักได้เองเพราะฉะนั้นเธอจึงวางใจในระดับหนึ่ง และคุณเพชรที่เธอเห็นเขาก็ไม่ได้แย่เลย ในเมื่อคนสองคนรักกัน ใยผู้ใหญ่จะต้องมาคิดแทนด้วย เธออาจจะไม่ใช่แม่ที่พูดเพราะปากหวาน แต่รู้หน้าที่ดีว่าเธออาจจะช่วยคิดได้แต่ตัดสินใจแทนไม่ได้ และถ้าลูกเจ็บจากการตัดสินใจที่ผิดพลาดแต่ทำเต็มที่ที่สุดแล้ว หน้าที่ของเธอคือแค่ปลอบโยนและซับน้ำตาจริงๆ
“ตามนี้ก็ตามนี้” ก็แม่เขาอนุมัติแล้วจะห้ามอะไรได้ คุณหญิงถอนหายใจออกมา เอายาดมจ่อจมูกมองหน้าเลขาของลูกชายที่ยิ้มกว้างด้วยตาขวางๆ ยอมให้เขาเลยจริงๆ ยอมให้เขาเลยก็ได้
เด็กสองคนเดินออกมานั่งคุยกันแถวสระน้ำของบ้านรัตนสกุล พระพายต้องซักให้ละเอียดจริงๆว่าแอบทำลับหลังอะไรมาบ้าง ทั้งเรื่องที่รู้ว่าพระพายชอบเขาก่อน เรื่องที่ไปคุยกับแม่ และเรื่องที่เสี้ยมคุณหญิงให้มาเสี้ยมพระพายต่อไปเป็นเลขาคุณรบเพื่อที่จะได้สอนงาน ก็รู้แหละว่าจะเจ้าเล่ห์ แต่ไม่คิดว่าจะทำมากมายถึงขั้นนี้ มันน่าโกรธไหมเนี่ย!
“ง่า…ไม่โกรธกันเนอะ” เพชรขอร้อง วันนี้เขาระบมไปทั้งตัวแล้ว
“วันหลังห้ามนะ อย่ามีความลับ”
แต่พระพายก็ไม่โกรธหรอกเพราะทั้งหมดคือสิ่งที่ทำให้เราก้าวผ่านเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบของเรามาได้จนได้เคียงคู่กันวันนี้ หากไม่สารภาพรักกับคนเมาไป เขาก็อาจจะไม่มีวันรู้ใจตนเองได้ และถ้าเขาไม่รู้ใจตัวเองแล้วล่ะก็ ปฏิบัติการทำตามอำเภอใจพวกนั้นก็จะไม่เกิด พระพายก็คงเป็นได้แค่น้องข้างห้อง ไม่ใช่คนสำคัญแบบที่เป็นอยู่แบบนี้
“แต่ขอบคุณนะครับ ที่ทำเพื่อพระพาย”
“การที่พี่ทำตามใจตัวเอง และเรารักกันก็ถือว่าทำตามใจของกันและกัน ไม่โกรธกันเนาะ” พระพายพยักหน้า และอย่างที่ว่าไป ความรักทำให้ผิดเป็นถูก ถูกเป็นผิดมานักต่อนัก เรื่องนี้ก็ยอมรับได้เหมือนกัน
“พายรักพี่เพชรนะ”และคำนี้คือบทสรุปต่างๆที่มาของเหตุผลที่ทำให้เรื่องประหลาดยากจะรับไหวกลายเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ของเราสองคน
“พี่ก็รักพระพายมากเหมือนกัน” พระพายยอมรับเขาได้ไม่ว่าสิ่งที่ทำลงไปจะเป็นแบบไหน ถ้าเรายังอยู่ในจุดเดิมที่พยายามไขว้คว้าเอื้อมหากันต่อไปก็คงไม่มีวันได้ลงเอย ไม่มีใครหรอกที่ยืนอยู่ในจุดที่เอื้อมไม่ถึงเพราะเราอยู่ใกล้กันเกินกว่านั้น อย่าใช่สมองแต่ให้ใจมองแล้วจะเห็นว่าเราไม่ต่างกันเลย และในวันนี้เราก็ได้มายืนเทียบเท่ากันแล้ว
ในจุดที่ไม่ได้ดีเกินไป และไม่เลวเกินไป
เป็นจุดที่เหมาะกับคนที่เปรียบเหมือนดั่งสีขาวและสีดำของกันและกันจริงๆ
END
Talk:
ช่วงนี้ชีวิตจะวุ่นวายกับงานและการวางแผนไตรมาสสุดท้ายและไตรมาสแรกของปีหน้ามาก(พูดซะดูยาก) วันนี้พระเอกมาเทียบเรือตอนสุดท้าย ใจหายมาก พระเอกผีๆแบบนี้ที่โลกไม่ต้องการ แต่พอสุดท้ายก็ใจหายดี สีสันของสังคมจริงๆ555
จริงๆสำหรับเพชรพระพายมีตอนพิเศษอีกสองตอน ว่าด้วยเรื่องก่อนเหตุการณ์ในเรื่อง เช่นตอนที่พระพายเคยสารภาพรัก และการรวมตัวของชิปเปอร์เจนไม่นก
ต่อไปคงเอาอันนั้นอันนี้มาลงเป็นตอนพิเศษในเรื่องของเจนไม่นกนะคะ เราจะยังไม่ไปไหน จะสปอยล์กันต่อเนื่องในทวิต เฟซ และจะมาลงให้อ่านบ้างนะ ใครสนใจไปติดตามกันได้เลยจย้า
ปีหน้าคาดว่าเล่มคงได้ออกขายช่วงไตรมาสแรก (เราหวังเช่นนั้น) แต่ทุกวันนี้ยังไม่ได้ส่งต้นฉบับเลยค่า5555 ยังไงฝากเอ็นดูเจนไม่นก เพชรพระพาย เคลจุ้น ลิตเติ้ลอัดชะวินกับเจนและคนหน้าดุของเขา ลูกชุบของอัศวิน อัศวินของลูกชุบที่ออกมาทั้งหมดรวมแล้ว 3 เล่มด้วยนะคะ แน่นมาก แน่นจน 2 เล่มเอาไม่อยู่แน่นวล ส่วนอีบุคจะมีหลังจากตีพิมพ์แล้วนะคะ โดยทั้งหมดจะถูกจัดการโดยสนพ.เฮอร์มิทน้า
หัวข้อ: เ จ น ไ ม่ น ก (ลูกชุบของอัศวิน : 7) 23.1.2019 P.36 ตอนจบ (อ่าน 215794 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก