:: บทที่ 10 รุก..จีบเมีย ::
ผมไม่ฟัง โอบเอวมันไว้แนบแน่น อีกมือล้วงผ่านผ้าห่มที่เริ่มคลายเยอะแล้วเข้าไปกอบกุมน้องมัน
ฝุ่นผวาเฮือก กอดมารอบคอผม ผมขยับกระตุ้น ไม่ได้เน้นให้เสร็จเร็วหรอกครับ ไม่ได้รีบร้อนนี่สำหรับเช้านี้ แต่ผมเน้นสร้างความหฤหรรษ์ให้มันมากกว่า ฝุ่นครางสะท้านจนน้องผมในร่มผ้าค่อยๆ ไหวตื่น ผมเลื่อนปากจูบฝุ่น จูบแบบเร่าร้อน ละปากต่ำลงไปที่ลำคอ
“พอพล” มันร้องห้ามเสียงพร่า มาถึงตรงนี้แล้ว ห้ามไงก็ห้ามไม่อยู่หรอกครับ ปากผมซุกซอกคอฝุ่นกระตุ้นอารมณ์ มือคลี่ปลดน้องให้เป็นอิสระ ผมเลียริมฝีปากตัวเอง ขยับเลื่อนฝุ่นมาริมๆ โต๊ะ
“ไม่ทำนะพล”
ผมยิ้มให้มันที เอนหลังมันนิดๆ ขยับปรับท่าให้ผมสอดใส่ได้สะดวกๆ แล้วจัดการเชื่อมร่างของเราทันที ผมซี้ดปาก ฝุ่นมันต่อยผมปั้กใหญ่ ก่อนเปลี่ยนเป็นกอด แล้วครางฮือบีบรัดแท่งร้อนที่ค่อยๆ เคลื่อนผ่านเข้าไปภายในแน่น
“กูว่าคำพูดมึงสวนทางกับร่างกายนะ มึงต้องการกู ดูสิ กลืนเข้าไปใหญ่เลย” ผมไม่ได้พูดเล่น มันค่อยๆ ดูดดึงผมเข้าไปภายในเอง ผมซี้ดปากอย่างอดทน ผ้าห่มหลุดจากตัวมันแล้ว ผมดึงทิ้งลงห่างๆ ไม่ให้เกะกะ
“ร่างกายมึงโคตรสวย” ผมออกปากชม คล้องสองขามันกับข้อพับ ขยับท่อนล่างกลืนกิน หัวนมมันตั้งชันเพราะแรงอารมณ์ ผมก้มลงไปตวัดลิ้นเลีย ฝุ่นครางสะท้าน ผมหยอกล้อหัวนมมันทั้งสองข้าง ไล้ปลายลิ้นไปที่ลำคอ ใบหู แขนมันหมดแรงที่จะกอดผมไว้ ผมจึงปล่อยแผ่นหลังมันลงบนโต๊ะ ก้มลงไปครอบครองยอดอกมันอีกรอบ ละเลงเล่น
“ให้ตาย เมียกูโคตรน่ารัก” ผมจูบมันอีกรอบ ขยับท่อนล่างเร็วขึ้น มันรัดน้องผมแน่นขึ้น มองมาด้วยสีหน้ายั่วให้ตาย
“อย่าไปมองผู้ชายคนอื่นแบบนี้นะ โดยเฉพาะไอ้พี่เรย์นั่น” ผมคำราม ยกเท้ามันขึ้นมาจูบเบาๆ “มึงมีเรียนบ่ายใช่ไหม” ผมถามพร้อมเลียริมฝีปาก
“อย่านานพล” มันรีบร้องค้าน ผมแสยะยิ้ม ก้มลงไปใกล้ๆ บดขยี้ท่อนล่างเข้ายังจุดกระสัน มันครางลั่น ตัวสั่นริก
“กูจะอนุญาตให้มึงไปกับพี่เรย์ก็ได้ แต่กูต้องมั่นใจว่ามึงไม่มีเรี่ยวแรงเหลือไปทำกับใครแล้วเท่านั้น”
“อย่านะพล อ๊า” มันครางลั่นเมื่อผมขยับเร็วและแรงขึ้นอีก
กระทิงเข้าทรงแล้วครับ
ผมทิ้งให้ฝุ่นนอนหมดแรงข้าวต้ม ตั้งนาฬิกาปลุกให้มันลุกได้ตอนเที่ยง แถมยังซื้อข้าวมาไว้ให้มันด้วย จะได้ไม่ต้องเหนื่อยไปหาซื้อที่ไหนอีก
ผมหยิบเมจิกมาเขียนตัวหนังสือใส่โพสต์อิทแปะไว้ให้มันเห็นได้ชัดๆ
‘ข้าวเที่ยงจากแฟน’
ผมเดินอารมณ์ดีออกจากห้องมา เจอไมค์กับแมทแถวๆ หน้าหอ
“ไงมึง เดินหน้าผ่องมาเชียว เพิ่งว่าวมารึไง”
ผมหัวเราะหึๆ แต่ไม่ตอบ
“ฝุ่นตื่นรึยัง” แมทมันถาม
“น่าจะตื่นทีเดียวตอนเที่ยง”
“นี่แปลว่า…”
“กูขอฝุ่นมันเป็นแฟนแล้ว เพราะงั้น กูจะมีแค่มันคนเดียว”
สองคนนั้นหยุดกึกมองผม
“มึงพูดจริงๆ เหรอพล แล้วฝุ่นมันยอมเหรอ”
“ไม่ยอมหรอก แต่กูหน้าด้านบังคับมันเอง”
ไมค์มันส่ายหัว
“เรื่องฝุ่นไม่ยอมรับกูเป็นแฟนยังไม่น่าห่วงเท่าเรื่องของไอ้พี่เรย์คนนั้นเลย วันนี้มันชวนฝุ่นไปดูหนังด้วย กูถามว่าไปกันกี่คน มันบอกแค่สองคน มันกับฝุ่น มึง แค่คนที่ถูกลูกพี่ลูกน้องฝากฝังดูแลอดีตน้องรหัสจำเป็นต้องดูแลกันขนาดนี้ด้วยเหรอวะ” ผมหาที่ปรึกษา
“เขาอาจไม่ได้คิดอะไรแบบที่มึงคิดก็ได้ กูก็ไม่ค่อยรู้ด้วยสิว่าเวลาฝุ่นอยู่กับคนอื่นเป็นไง เพราะเวลาอยู่กับพวกเรามันจะนิ่งๆ เนิร์ดๆ ไม่ค่อยจะอะไร เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ หญิงไม่เอา เขาอาจจะดูแลกันเป็นปกติก็ได้”
“กูก็พยายามคิดงั้นแหละ แต่มันอดคิดไม่ได้นี่ ฝุ่นมันโคตรอารมณ์ดีเวลาอยู่กับพี่เรย์ เห็นแล้วเคือง”
“แล้วทำไมมึงไม่ทำให้มันอารมณ์ดีแบบนั้นบ้างล่ะพล แทนที่มึงจะอิจฉาเขา สู้มึงทำให้ดีกว่าเขาไม่ดีกว่าเหรอ”
“กูไม่หล่อไม่รวยไม่นิสัยป๋าเท่าเขานี่หว่า”
“กูว่ามึงหล่อนะ เรื่องความรวย กูว่าคนอย่างฝุ่นไม่แคร์หรอก ส่วนเรื่องนิสัยนี่มึงต้องปรับปรุงเยอะหน่อย เพราะเขาเป็นต่อมึงหลายขุมมาก ถ้ามึงไม่ปรับ เกิดทางนั้นรุกมาจริง กูว่าฝุ่นเลือกทางนั้นแน่ๆ” แมทพูดไม่ได้ให้กำลังใจกันเลย “มึงมันชอบบังคับ เห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ ไม่เห็นใจฝุ่น เจ้าชู้ มักง่าย ซกมก มีดีแค่หล่อกับเอาเก่ง แต่กูว่าแค่นั้นมันไม่เพียงพอหรอก”
“มึงพูดซะ”
“อย่างน้อยถ้ามึงแก้อย่างอื่นไม่ได้ ก็พยายามทำให้ฝุ่นมันมีความสุขจนขาดมึงไม่ได้สิ”
“ยังไง”
“เรื่องของมึง ไปคิดเอาเอง” มันตัดบทสั้นๆ แค่นั้น
ผมเข้าเรียนโดยที่ในสมองมีแต่เรื่องของฝุ่น ก่อนเที่ยงเล็กน้อยฝนตกพอประมาณ เที่ยงยี่สิบนาที กะเวลาว่ามันน่าจะตื่นขึ้นมาอาบน้ำกินข้าวเรียบร้อยถึงได้โทรไลน์ไปหามัน
มันกดรับสาย
“ตื่นแล้วใช่ไหม เห็นข้าวที่กูซื้อไว้ให้รึเปล่า ได้กินรึยัง”
“กินแล้ว ขอบใจ”
“จะออกรึยัง”
“อีกสักพัก”
“ฝุ่น อันไหนแชมพูของฝุ่น” ได้ยินเสียงทักผ่านมา
“สีฟ้า” ฝุ่นตอบรับกลับไป
ผมนิ่งไปชั่วอึดใจ จำได้แม่นเลยว่าเจ้าของเสียงที่ถามมาคือใคร
“พี่เรย์มาอยู่ในห้องของเราได้ไง” ผมถามเสียงเข้ม
“พี่เขาหัวเปียกเลยให้อาบน้ำ”
ผมนิ่งคิด
“มึงไม่ได้มีอะไรกับพี่เรย์ใช่ไหม”
“ถ้ามึงจะคิดอกุศลแบบนี้กูจะวางสายแล้วนะพล”
“เดี๋ยวๆ” ผมรีบเบรกไว้ หึงก็หึง หวงก็หวง ห่วงก็ห่วง “อย่าปล่อยตัวปล่อยใจให้ใครนะฝุ่น กูจองมึงแล้ว มึงเป็นของกู แล้วเย็นนี้กูจะรอจนกว่ามึงจะกลับ ต่อให้มึงอาบน้ำล้างตัว กูก็พิสูจน์ได้ว่ามึงได้นอนกับไอ้พี่เรย์หรือเปล่า”
“แค่นี้ล่ะ” มันกดตัดสายแค่นั้น ผมถอนหายใจแรง นิสัยแบบผมนี่จะทำให้ใครมารักได้วะ ผมไม่เคยคบใครจริงๆ จังๆ นอกจากหาคู่นอนไปวันๆ เท่านั้นจริงๆ
ผมเก่งเรื่องนั้น แต่ไม่ประสาเอาซะเลยกับเรื่องความรัก
แล้วผมจะทำยังไงให้ฝุ่นมันรักดี
ผมเข้าเรียนต่อรอบบ่ายด้วยอาการกระสับกระส่าย เย็นทำกิจกรรมเพราะถูกบังคับ และเรื่องที่ผมมีแฟนแล้วกลายเป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์ขึ้นมาเล็กๆ ว่าใครคือคนที่ผมเลือก
ผมส่งเมสเสจไปถามว่ามันไปดูหนังรึยัง ฝุ่นกดอ่านแต่ไม่ตอบรับ พอเลิกกิจกรรมกลับถึงหอ ผมก็มายืนกระสับกระส่ายรออีก ผมลองโทรไลน์หา ไม่ติดก็ลองโทรเข้าเครื่องดู
ฝุ่นมันปิดเครื่อง…
ปิดเพราะเข้าโรงหนังตามมารยาท หรือว่าปิดเพราะกำลังทำอะไรกับพี่เรย์ อยู่กันแน่ ผมกระหน่ำโทรให้รู้ว่าผมเป็นห่วงขนาดไหน หนังมันเต็มที่ก็แค่สองชั่วโมง แต่นี่มันจะสี่ชั่วโมงแล้ว ทำไมมันยังไม่เปิดเครื่องอีก
มันจงใจเหรอ มันไปนอนกับพี่เรย์จริงๆ ใช่ไหม
ผมเดินเป็นหนูติดจั่น กระทั่งมีสัญญาเด้งขึ้นแจ้งเตือนว่าฝุ่นเปิดมือถือแล้ว ผมรีบโทรออกทันที มันกดรับสาย
“ฝุ่น อยู่ไหน”
“ฝุ่นเข้าห้องน้ำ”
ผมนิ่งไป เพราะคนที่รับสาย แทนที่จะเป็นเจ้าของมือถือ กลับกลายเป็นพี่เรย์ไปแทน ผมพยายามระงับอารมณ์ที่กรุ่นขึ้นมา พยายามลบภาพฝุ่นที่ไปนอนใต้ร่างของพี่เรย์แทนตัวผมเองด้วย
“แล้วทำไมมือถือฝุ่นอยู่กับพี่” ผมพยายามถามอย่างใจเย็นและจับผิด แต่น้ำเสียงไม่เป็นมิตรอย่างฟังได้ชัด
“ฝุ่นวางมือถือไว้บนโต๊ะนานแล้ว พอฝุ่นเข้าห้องน้ำพี่ถึงเห็นว่าเขาลืมเปิด เลยอาสาเปิดให้ พลโทรมาพอดี เห็นชื่อว่าเป็นพลพี่จึงกดรับ” โต๊ะที่ไหน ที่บ้าน ในห้องนอน หรือ..ในโรงแรม
กำลังจะคิดลึกไปกว่านั้นก็พอดีได้ยินเสียงใสๆ ของผู้หญิงดังขึ้นก่อน
“ทั้งหมด 429 บาทค่ะ”
“แป๊บนะพล พี่จ่ายเงินก่อน” ปลายสายบอกแค่นั้น ผมนิ่งฟัง ได้ยินเสียงขยับ “ไม่ต้องทอนนะครับ ฝากบอกแม่ครัวหรือพ่อครัวว่าอาหารอร่อยมาก”
“ขอบคุณค่ะ” เสียงใสๆ ตอบรับเบาๆ
“โทษทีพล”
ผมลอบถอนหายใจแรงที่ไม่ใช่ในโรงแรมอย่างที่ผมคิด
“กินข้าวเหรอ”
“ใช่ พาฝุ่นมาเลี้ยงหลังดูหนัง ช่วงหลังๆ ทำหน้าที่ไม่ดี ตอนนี้ต้องเร่งดูแลหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับริว”
“สัญญาว่าอะไรครับ”
“ว่าจะดูแลน้องรหัสมันให้ดีที่สุด” ผมว่าพี่ดูแลดีเกินไปด้วยซ้ำ
“ฝุ่นอยู่ไหน เดี๋ยวผมจะไปรับมันเอง”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพี่พาไปส่ง ไม่ต้องห่วง ถึงมือได้อย่างปลอดภัยแน่นอน” พี่มันบอกกลั้วหัวเราะ
เอ้อ! อารมณ์ดีเข้าไป ฝุ่นมันถึงได้มีความสุขนักหนาเวลาอยู่กับพี่
“นี่พล พลพอรู้ไหมว่าใครเป็นแฟนฝุ่น”
“ทำไม” ผมถามเสียงแข็ง
“พี่เป็นห่วง เห็นรอยบนตัวฝุ่นแล้วพี่คิดว่าแฟนฝุ่นน่าจะเป็นพวกซาดิสม์ ฝุ่นก็ปากแข็งไม่ยอมบอกสักที”
ผมสะอึก
“พี่จะพาฝุ่นกลับกี่โมง” แต่ไม่ตอบ เสถามไปเรื่องอื่นแทน
“ฝุ่นออกมาก็กลับแล้ว เด็กอนามัยเขานอนเร็ว”
“ผมจะรอ” แล้วก็กดวางสายไปแค่นั้น
รอกันไม่เกินชั่วโมง ฝุ่นก็มาโผล่ที่หน้าห้อง โดยมีพี่เรย์ตามขึ้นมาส่งถึงที่ “เอาละ นอนหลับพักผ่อนเยอะๆ ไว้วันไหนว่างๆ พี่จะมารับไปกินข้าวที่บ้าน ริวมันบ่นคิดถึงแย่แล้ว”
“ครับ” ฝุ่นรับปาก ผมยกมือไหว้คนตัวสูง พี่เรย์ยิ้ม ก้าวจากไป พอประตูปิดลง ผมจับฝุ่นมาจูบทันทีให้หายคิดถึง ดมตามเนื้อตัวมันด้วยว่ามีกลิ่นแปลกปลอมหรือเปล่า ถอดเสื้อมันออกสำรวจเนื้อตัว
ผมจำได้ทุกจุดว่าทำรอยไว้ตรงไหนบ้าง เกินจากนี้ไม่ใช่ของผมแน่ๆ เช็กแม้แต่รอยที่ขาอ่อนมันด้วย
“ทำบ้าอะไรของมึงพล!!”
“ตรวจดูไงว่ามึงได้นอนกับพี่เรย์ไหม”
“ประสาท บ้าไปแล้วมึง ปล่อย กูจะไปอาบน้ำ”
ผมยอมปล่อยมันไปง่ายๆ แล้วนั่งคอย มันเอาเสื้อผ้าเข้าไปใส่ในห้องน้ำด้วย เดินเช็ดหัวออกมา พาดผ้าเช็ดตัวไว้ มันไม่สนใจผม ลากเก้าอี้ออก เตรียมอ่านหนังสือตามเดิมของมัน
“ฝุ่น” ผมเรียก มันละสายตาจากหนังสือหันมามอง
“หนังสนุกไหม”
มันมองผมคล้ายกับจะค้นหาอะไรบางอย่าง
“สนุกดี เป็นอีกเรื่องที่กูอยากดูอยู่แล้ว”
ผมพยักหน้า
“ข้าวเย็นล่ะ อร่อยไหม”
มันพยักหน้าอีก
“มึงอ่านต่อเถอะ กูไม่กวนแล้ว”
มันมองมาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ
“สัญญาว่าจะไม่แตะมึงคืนนี้ แต่พรุ่งนี้เช้าไม่สัญญา” ผมยกสามนิ้วขึ้นเสมอขมับ เป็นสัญญาณของลูกเสือ เข้าประจำตำแหน่งตัวเอง ฝุ่นมองแบบไม่ไว้ใจ สักพักมันก็หันกลับไปอ่านหนังสือต่อ โชคดีตรงที่มันหันโต๊ะเข้าหากำแพง จึงไม่รู้ไม่เห็นการกระทำผม
เปล่า ผมไม่ได้ชักว่าวเพราะมองหลังมันหรอก
อย่าเห็นว่าผมหื่นจนเอะอะก็ทำเรื่องแบบนั้นสิครับ (แต่เป็นความคิดที่ดีนะ) ผมล้วงหยิบบางอย่างออกมาจากใต้หมอน บางสิ่งที่ผมแอบซื้อไว้ให้มัน
มันเป็นผู้ชาย ผมไม่รู้ว่าจะจีบมันด้วยวิธีไหน รู้แค่ว่าถ้าจะให้อะไรใคร น่าจะให้ในสิ่งที่เขาชอบเท่านั้น
ผมวางสิ่งนั้นไว้บนหมอนมัน วางไว้ในจุดที่มันจะเห็นได้ชัดๆ แล้วผมก็พลิกหันหลัง หลับตาลง
หวังว่าฝุ่นมันจะชอบของขวัญที่ผมมอบให้นะ
ผมยืดตัวบิดขี้เกียจในเช้าวันถัดมา วันนี้วันศุกร์ คืนนี้แก๊งเรานัดสังสรรค์แน่นอนว่าผมจะต้องลากฝุ่นไปด้วยแน่ๆ ผมกับฝุ่นมีเรียนเช้าด้วยกันทั้งคู่ คนของผมยังไม่ตื่น (แต่ผมตื่นแล้ว น้องผมตื่นแล้วด้วย) ผมมองหน้าฝุ่น มองไปรอบๆ เพื่อหาของขวัญที่ผมให้เมื่อคืนนี้ด้วย ผมยิ้ม เมื่อมันเห็นสิ่งนั้นแล้ว กระดาษห่อถูกพับวางไว้อย่างดีมุมหนึ่งของโต๊ะ พอๆ กับโพสต์อิทที่เขียนกำกับไว้สั้นๆ ว่า
‘ของขวัญชิ้นแรกจากแฟน’
และตัวของขวัญที่วางนอนอยู่บนโต๊ะ ผมยิ้ม เพราะเห็นว่ามีที่คั่นแทรกอยู่ แปลว่ามันเปิดอ่านบ้างแล้ว
มันจะรู้สึกยังไง ดีใจไหมที่ได้รับ หรือแปลกใจ หรือไม่ใส่ใจ แต่มันไม่โยนทิ้งนี่ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีใช่ไหม
ผมยกคนที่กำลังหลับอยู่ขึ้นมาเกยไว้บนตัวกอดแน่น หอมแก้มฟอดใหญ่ มันลืมตามอง ผมหอมแก้มมันอีกสองฟอดรัวๆ มันพยายามดิ้นหนี แต่ผมไม่ปล่อย หอมมันอยู่อย่างนั้นแหละ ซ้ายที ขวาที จับมันขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัก กดแก้มมันลงมาหอมรัวๆ อีกหลายรอบ
“พอแล้วพล” มันพยายามดันหน้าผมออก ดันตัวลุกขึ้นนั่งดีๆ จนได้ แต่นั่งคร่อมอยู่บนหน้าท้องผมนั่นแหละ
“ชอบของขวัญกูไหม กูมั่นใจว่ามึงไม่มีแน่ๆ เพราะเล่มนี้เพิ่งออก”
ครับ ผมซื้อหนังสือให้มัน แนวๆ ที่มันอ่านนั่นแหละ
มันมองตาผม หลุบตาลงต่ำ
“ขอบใจ กำลังอยากได้อยู่พอดี”
ผมยิ้มแก้มฉีก จับมือมันมาคลึง มองตา
“ฝุ่น กูอาจไม่หล่อ ไม่รวย นิสัยไม่ได้ดีเท่าพี่เรย์ของมึง แต่กูจะพยายามเป็นแฟนที่ดีของมึง”
“เรื่องของมึง ปล่อย กูจะไปอาบน้ำ”
“เย็นนี้พวกนั้นนัดสังสรรค์นะ เดี๋ยวกูจะไปรับที่คณะ”
“ไม่ต้องหรอก กูไปพร้อมดิวกับไวท์อยู่แล้ว”
ผมส่ายหัว
“กูอยากไปรับ” ผมดึงมือมันมาจูบเบาๆ จูบซับลงไปซ้ำๆ อีกสองสามที
เอ่อ…ฝุ่นมันหน้าแดงครับ
แดงแบบแดงเถือกเลย
หัวใจผมไหวแรงกับสีหน้าแบบนั้นของมัน ผมค่อยๆ ดึงมันลงมาต่ำ ครอบครองกลีบปากมันซะเลย จูบหวานๆ แบบที่เราชอบทำกันนั่นแหละ จะถือว่าเป็นจูบรับอรุณของเราสองคนก็ได้ ผมปล่อยเมื่อปากชา
ผมดันมันขึ้นไปนั่งตามเดิม มองตามัน มองให้รู้ว่าผมคิดยังไง ผมเกลี่ยเส้นผมที่ปรกลงมาระแก้มของมันขึ้น เกลี่ยลงมาที่กรอบหน้าไล้ลงมาเป็นทาง ผ่านริ้วรอยที่ผมบรรจงสร้าง ผมเกลี่ยปลายนิ้วผ่านสิ่งนั้น
สัมผัสเบาๆ ของผมกระตุกน้องมันให้ไหว (ของผมตื่นตั้งนานแล้วล่ะครับ)
ผมค่อยๆ สอดมือผ่านชายเสื้อเข้าไปควานหาบางสิ่งในนั้น มันตั้งชันทันที ฝุ่นหลับตา สีหน้าดูดีสุดๆ ผมเลื่อนมืออีกข้างขึ้นไปคลึงยอดอกที่เหลือ ได้ยินเสียงครางเบาๆ จากฝุ่น ผมดันมันให้โน้มลงมาคร่อมร่างผมไว้ เลิกเสื้อสูงแล้วจัดการตวัดเลียด้วยลิ้น
ฝุ่นมันมีอารมณ์ร่วมกับผมแน่ๆ เช้านี้ มันคลึงหัวผมไว้ตอบรับ ผมเลื่อนมือต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงขอบกางเกง บรรจงดึงมันลง พรากออกไปจากตัวฝุ่น บีบคลึงเนินเนื้อแน่นๆ นั้น ฝุ่นครางสะท้าน ปากผมยังไม่ละไปจากยอดอก แทรกนิ้วผ่านร่องรอยต่อของเนินเนื้อกดลึกเข้าไปอย่างเคยชิน ตัวฝุ่นสั่นริกขึ้นมาทันที
ผมค่อยๆ ดึงน้องตัวเองออกมาจากกางเกง จับฝุ่นค่อยๆ กดกลืนน้องผมเข้าไป เช้าๆ น้องผมจะแข็งและใหญ่มาก ฝุ่นขยับอย่างอึดอัด รองร่างด้วยเข่า ผมยกหน้าขึ้นจูบ จูบแบบเร่าร้อน ในขณะที่มือก็จับท่อนล่างกดกลืนน้องผมเป็นจังหวะ ฝุ่นครางในลำคอ ผมเลื่อนปากลงไปสร้างรอยเพิ่มเติม ฝังให้รู้ว่าฝุ่นเป็นของผม แรกๆ ผมจับฝุ่นขยับ หลังๆ ฝุ่นเริ่มขยับเองเพราะน่าจะถนัดมากกว่า โดยมีผมช่วยประคอง เหงื่อฝุ่นไหลพรากลงมาเป็นทาง มันเป็นภาพที่สวยมากจริงๆ
ผมขยับลุกนั่ง จับสะโพกฝุ่นเร่งเครื่อง ฝุ่นครางเสียงดัง ทำไมผมถึงได้ยอมทิ้งหนังเอวีทั้งหมดไป เพราะผมไม่เสียดายเลย คนตรงหน้าผมเร้าอารมณ์กว่าเยอะ
“แรงๆ เลยฝุ่น” ผมให้สิทธิ์ ฝุ่นขยับเร็วและแรงขึ้น กระทั่งผมทนไม่ไหว จับสะโพกมันช่วยเร่งเครื่องรัวๆ ฝุ่นมันช่วยด้วยการบีบรัดแน่น ผมคำราม พอๆ กับฝุ่นที่ครางกรีดหัวใจผมทิ้งท้าย
เช้านี้ของเราชุ่มฉ่ำกันพอประมาณ
ผมเดินหน้าผ่องออกมาจากห้องในขณะที่ฝุ่นดูอิดโรยนิดๆ ผมเดินไปส่งฝุ่นที่หน้าคณะ
“ตอนเย็นกูจะมารับ ห้ามไปไหนทั้งนั้นถ้ากูยังไม่มา ยกเว้นจำเป็นจริงๆ ให้ไลน์บอกกูก่อนก็ได้”
มันพยักหน้าคล้ายกับไม่อยากจะเถียง ผมยิ้ม อยากจับมันหอมแก้มแต่ไม่เหมาะครับ เดี๋ยวเป็นข่าวใหญ่เปล่าๆ ผมวิ่งลิ่วกลับคณะตัวเองไป
พวกไอ้กู้โทรมาคอนเฟิร์มนัดตั้งแต่เที่ยงรวมถึงสถานที่รวมพลด้วย แน่นอนว่าเพื่อสักการะแด่ขวดกลมแบนทั้งหลาย มีเพื่อนร่วมเซคหลายคนพยายามชวนผม แต่ผมปฏิเสธไปพอๆ กับสาวๆ บางคนที่ทั้งส่งไลน์และโทรมาชวนตรงๆ แต่ผมก็ปฏิเสธไปหมด
ผมนึกอะไรออก หยิบกระดาษ A4 เปล่าๆ ขึ้นมาใบหนึ่ง เขียนอะไรขยุกขยุยลงไป
“โรจน์ มาช่วยถ่ายรูปหน่อย”
โรจน์ที่กำลังก้มหน้าคุยไลน์ คงจะกับสาวๆ นั่นแหละ หันมามอง เดินตรงเข้ามาหา
“เอาสิ มาๆ” มันรับมือถือไป ผมหยิบกระดาษที่ผมเขียนมาถือไว้ตรงอก ฉีกยิ้มหล่อเหลาให้กล้อง โรจน์อ้าปากค้าง
“เอาจริงเหรอพล”
“จริงสิ”
“โอเคๆ” มันรัวถ่ายให้ผมสองสามรูป เพื่อนๆ ร่วมเซคที่เห็นพากันวี้ดว้ายเข้ามาขอถ่ายรูปพร้อมข้อความที่ผมเขียนนั้นด้วย
“จริงเหรอเนี่ย จะเอาลงเฟซเหรอ”
“ใช่”
“งั้นรีบลงเลย จะช่วยแชร์”
ผมหัวเราะ เลือกภาพที่หล่อที่สุด แล้วเขียนสเตตัสกำกับลงไป เป็นข้อความเดียวกับที่ผมเขียนลงไปในกระดาษนั่นแหละ
‘มีแฟนแล้วครับ แฟนผมน่ารักมาก ผมเลิกเจ้าชู้แล้วนะ’ผมอัปขึ้นหน้าวอลล์ทันที แถมยังเปลี่ยนดิสเป็นภาพเดียวกันด้วย
หลังจากนั้นก็มีคนเข้ากดไลก์กันเพียบ บางส่วนก็มาจากคนในเซคนี่แหละ หลังจากนั้นก็พวกไอ้กู้ ไอ้ไมค์ เพื่อนสนิทผมแทบจะทุกคนรวมถึงสาวๆ ที่เข้ามาโอดครวญกันยกใหญ่ น้องแพรวนี่ขึ้นสถานะร้องไห้ออกมาเลย น้องบีที่ผมคบล่าสุดด้วย บางคนก็เข้ามาแสดงความยินดี
ผมหัวเราะ ดูข้อความเหล่านั้น
‘อยากรู้จัก ใครคือผู้โชคดีคนนั้นนะ’
‘กูว่าโชคร้ายมากกว่าว่ะ ฮ่าๆ’
เชี่ยไมค์ ไม่พูดกูไม่ว่าหรอกนะ
ผมไล่ดูไปเรื่อยๆ ไม่มีไลก์ของฝุ่นเลย จริงๆ ฝุ่นมันไม่ใช่คนติดโซเชียลอยู่แล้ว
ฝุ่นมันเลิกเรียนช้ากว่าผมสองชั่วโมง ผมไม่รีบกะจะไปดักรอมันก่อนเลิกสักครึ่งชั่วโมงก็ยังทัน
ผมนั่งอ่านคอมเมนต์ รวมถึงตอบข้อความจากสเตตัสที่ตัวเองโพสต์ลง ผมฉีกยิ้มออกมาบางๆ ฝุ่นเข้ามาแล้วครับ มันไม่ได้กดไลก์ แต่ส่งสติกเกอร์หน้าโมโหมาให้
ผมเดาอารมณ์มันไม่ออกเลยจริงๆ
“กูจริงใจมากกว่าที่มึงคิดนะฝุ่น” ผมพูดกับเฟซมันเบาๆ กดเข้าไปในเฟซมัน
ที่ฝุ่นรู้ เพราะมีใครสักคนแท็กมันใส่ภาพของผมนั่นแหละ ผมไล่ไปเปิดอ่านข้อความของมัน ไม่มีอะไร มันแทบจะอัปสถานะเดือนละครั้งได้ และก็ไม่ค่อยจะอัปหน้าตัวเองหรอก ส่วนใหญ่ก็อัปเรื่องมีสาระหรือไม่ก็บอกว่าตอนนี้อ่านหนังสือเรื่องอะไร สนุกขนาดไหน อยากให้เพื่อนๆ ได้อ่านอะไรทำนองนี้
เนิร์ดจริงเมียกู
ผมยิ้ม ไล่กดไลก์ทุกข้อความของฝุ่นมัน หนังสือแนวที่มันชอบ สถานที่ที่มันชอบ (อะไรที่เงียบและไม่วุ่นวายมันชอบหมด)
เพราะภาพมันไม่เยอะ ไม่นานก็ไลก์ไปจนถึงภาพสุดท้ายที่มันถ่ายเป็นภาพแรก ผมเซฟเก็บไว้หมดเลย พร้อมเขียนข้อความสั้นๆ บนภาพที่มันใช้เป็นดิส
‘เนิร์ด’
ผมยิ้มใส่ข้อความที่ตัวเองเขียน
พี่เรย์เข้ามาคอมเมนต์ด้วย
‘อยากรู้จังว่าใครคือแฟนพล ต้องสวยมากแน่ๆ”
ผมส่งสติกเกอร์คนหัวเราะอย่างมีเลศนัยกลับไป ตอบกลับสั้นๆ
‘ความลับ’
คนเข้ามากดไลก์ข้อความผมเพียบ
(มีต่อค่ะ)
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66432.msg3832165#msg3832165
หัวข้อ: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ) (อ่าน 332617 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก