(ต่อค่ะ)
พอครึ่งชั่วโมงก่อนหมดคลาสฝุ่น ผมรีบวิ่งไปดักรอฝุ่นที่หน้าคณะ ดิวไวท์และฝุ่นพากันเดินเรียงแถวหน้ากระดานออกมา
“มึงนี่นะพล ไม่ค่อยเลย สาวๆ คณะกูร้องไห้เป็นทิวแถว”
ผมยักไหล่ มองแฟนลับๆ ของตัวเอง มันไม่มองหน้าผม แต่เห็นว่าแก้มมันแดงนิดๆ ด้วย
“แฟนกูจะได้รู้ว่ากูจริงใจไง”
พวกมันพากันโห่ฮิ้ว ดันฝุ่นมาทางผม
“ไปเลยฝุ่น พวกกูเลี่ยนว่ะ”
ผมรับเอามันมา โอบไหล่เบาๆ
“อย่ารุ่มร่ามพล”
“ก็อย่าดิ้นมากสิ เดี๋ยวคนอื่นก็รู้หรอก” ผมกระซิบบอก มันมองมาตาขวาง ผมหัวเราะหึๆ พากันเดินตรงไปยังที่นัดหมาย
พอรวมกลุ่มได้ หัวข้อแซวหนักไม่พ้นเรื่องที่ผมอัปสเตตัสเปิดตัวว่ามีแฟนแล้ว ผมอัปสเตตัสไว้ที่ไลน์ด้วยว่ามีแฟนแล้ว ภาพเดียวกันนั่นแหละครับ
“กูว่ามันเอาจริงฝุ่น โชคร้ายหน่อยนะมึง” กู้มันตบหลังฝุ่นเบาๆ ฝุ่นหน้าหงิก
แหล่งนัดสังสรรค์คือร้านนั่งดื่ม ‘Nice time’ หน้ามหา’ลัย งานนี้ลงขันครับ ยกเว้นฝุ่นที่ผมเป็นคนออกให้ พวกเพื่อนๆ พากันเป่าปากอีกระรอก จริงๆ มันไม่ดื่ม เพราะงั้นไม่ห่วงเรื่องสิ้นเปลืองอะไร
ผมนั่งข้างฝุ่นนั่งดื่มนั่งกิน ฝุ่นมันก็นั่งกินน้ำส้มของมันไป กินไปสักพักผมก็เลื้อย จะเอาหน้าเข้าไปใกล้ฝุ่น แต่มันผลักหน้าผมออก ผมหัวเราะอารมณ์ดี
ผมชะงักมองเมื่อมีกลุ่มคนเดินเข้ามา หนึ่งในนั้นพอเห็นฝุ่นก็ยิ้มดีใจ ตรงดิ่งเข้ามาหา ผมหน้าหงิกค้างแก้วไว้กับที่
“มาดื่มเหมือนกันเหรอเรา”
“แค่น้ำส้ม”
“เหมือนเดิมเลยนะ”
ฝุ่นฉีกยิ้มกว้างใส่
“จะว่าอะไรไหม ถ้าพวกพี่จะมาร่วมก๊วนด้วย” พี่เรย์ขอ กู้ที่ใจใหญ่ยิ่งกว่าแม่น้ำคงคาพอๆ กับท้องมันออกปากอนุญาตโดยไม่ถามความสมัครใจของเพื่อนๆ พอกู้อนุญาต พี่เรย์ก็เรียกเพื่อนมารวมกลุ่ม แนะนำกันเสร็จสรรพแล้วสั่งเครื่องดื่ม พี่เรย์นั่งประกบฝุ่นทันที
ผมแทบหมดอารมณ์กิน เครื่องดื่มฝุ่นหมด ผมเป็นคนเติมให้
“ฝุ่นไม่ลองดื่มบ้างเหรอ มาๆ เดี๋ยวพี่ชงให้ หัดนิดเดียวก็ได้แล้ว” พี่บอล เพื่อนพี่เรย์ชวน มือเตรียมจะหยิบแก้วมาชงจริงๆ
“เฮ้ยอย่า ฝุ่นมันแพ้เหล้า” พี่เรย์รีบค้าน
ผมชะงัก เพราะไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน คิดว่ามันไม่กินเพราะไม่อยากกินธรรมดา (คนในกลุ่มผมไม่เคยบังคับมันด้วย แต่เคยชวนๆ พอมันปฏิเสธก็ไม่เซ้าซี้ชวนต่อ)
“มึงแพ้เหล้าเหรอ” ผมถามฝุ่นเสียงเบา มันมองหน้าผม หลุบตานิดหนึ่งพยักหน้า
“กูไม่เห็นรู้เรื่อง”
“กูไม่บอกใครเอง”
“แล้วพี่เรย์รู้ได้ไง” ผมถามฉุนๆ ทำไมเขารู้ในสิ่งที่ผมควรจะรู้แต่ไม่รู้
“ริวบอกพี่เอง ช่วงเลี้ยงสายรหัส ปู่รหัสมันทดลองให้ฝุ่นกินเหล้า พอกินผื่นขึ้นเต็มตัว ตั้งแต่นั้นมาเลยรู้ว่าฝุ่นแพ้”
ผมนี่เป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ ไม่รู้แม้กระทั่งเรื่องสำคัญแบบนี้ด้วยซ้ำ
“ได้กลิ่นไม่เป็นไรใช่ไหม” ผมถามคนข้างตัว ฝุ่นมันส่ายหน้า
“แค่กลิ่นหรือแตะถูกปากนิดๆ หน่อยๆ ไม่เป็นไร แต่ถ้ากลืนลงไปเป็นอึกๆ จะเป็น” ก็น่าจะจริง เพราะตอนที่ผมจูบมันที่บ้านไวท์ฝุ่นยังไม่เป็นอะไรเลย (ยกเว้นตัวแดงเพราะถูกผมทำ)
“กูจะได้จำไว้” ผมกระซิบบอก
แล้วประเด็นก็กลับมาหาผมอีกระลอกเมื่อหนึ่งในนั้นถามผมว่าตกลงใครเป็นแฟนผม พอผมไม่ตอบก็ไล่บี้เอากับเพื่อนๆ ผม จน
สุดท้ายก็มาจบที่ฝุ่น
“ไม่รู้” ฝุ่นตอบสั้นๆ ไม่มีใครเซ้าซี้อะไรกันอีก
ผมเป็นคนที่เมายังไงก็มีสติ ยิ่งดึกยิ่งคึก เพื่อนๆ ผมบางคนลุกขึ้นดิ้น เริ่มมีสาวๆ เข้ามานัวเนีย มีสาวสวยคนหนึ่งส่งสายตาหวานเชื่อมมาให้ ผมยิ้มให้นิดหนึ่งแล้วเมินเสียเป็นอันรู้กันว่าผมปฏิเสธ
“สาวให้ท่าพลเยอะนะ” หนึ่งในเพื่อนพี่เรย์ออกความเห็น ผมไม่ปฏิเสธ สามนาทีได้หญิงแบบผมถือว่าเป็นเรื่องปกติ
ผมนั่งดื่มกับเพื่อนๆ กระทั่งมีผู้หญิงคนหนึ่ง สวยเอามากๆ เดินเฉิดฉายเข้ามา ทุกคนมองเป็นตาเดียว เธอเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ ใช้สายตาเชิญชวน สาวสวยระดับพระกาฬ นักล่าผู้ชายเกรดเอบวกๆ
ทุกคนเป่าปาก เธอเชิญชวนผมด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่มีจริตพอประมาณ ถ้าเป็นแต่ก่อนผมเอาแน่นอนครับ
แต่ไม่ใช่สำหรับตอนนี้ ผมยิ้มให้เธอบางๆ
“ขอโทษนะครับ คุณสวยมาก แต่พอดีผมอยากกลับไปกอดแฟนผมมากกว่า”
เธอทำหน้าอึ้งนิดหนึ่งเพราะโหงวเฮ้งผมคงบ่งบอกว่า ‘ได้สำหรับทุกคนที่เข้าหา’
…ใช่สำหรับแต่ก่อน แต่มันไม่ใช่ตอนนี้แล้ว…
เธอตื๊อผมอยู่สองสามนาทีพอเห็นว่าไม่เล่นด้วยก็เลยไปหาเพื่อนผมคนอื่นแทน ซึ่งผู้โชคดีคือไมค์ครับ
พอสาวๆ มา เพื่อนๆ ก็ไร้ความหมาย ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทีละคนสองคน
“ฝุ่นกลับยังไง” พี่เรย์ถาม
“แท็กซี่ครับ”
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง เพราะดูเหมือนพลจะต้องกลับไปกอดแฟนนี่ใช่ไหม”
ผมคอแข็ง อยากบอกว่าแฟนกูก็รูมเมตนั่นแหละ แต่ไม่ได้พูด
“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมกลับพร้อมฝุ่นเอง”
“ไม่รีบไปหาแฟนล่ะ”
ผมรู้ว่าเขาถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
…แต่แฟนกูนั่งอยู่ตรงนี้นี่เว้ย!!...
“แฟนก็สำคัญ แต่รูมเมตก็ทิ้งไม่ได้เหมือนกัน”
พี่เรย์ยิ้ม
“ฝุ่นโชคดีจังได้รูมเมตดี พี่ค่อยเบาใจ แต่ไงพี่ขับรถไปส่งดีกว่า ไม่ต้องเกรงใจหรอก พี่เป็นแผนกเก็บกวาดและรับส่งเพื่อนๆ อยู่แล้ว”
ผมจิ๊ปากในความหล่อน้ำใจนั้น ยังดีที่เพื่อนๆ ไปกับสาวหมด เหลือแค่ผมที่เมาระดับหนึ่ง ฝุ่นที่ไม่เมาเลยกับพี่เรย์ที่ไม่แตะเครื่องดื่มเหมือนกันเดินไปขึ้นรถ
ฝุ่นได้นั่งหน้าคู่กับพี่เรย์ตามมารยาท ผมนั่งหลัง สองคนนั้นคุยกันมาอย่างสนิทสนม โดยพี่เรย์หันมาถามผมบ้างพอเป็นพิธี
…รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินยังไงพิกล…
ดีว่าไม่ไกลจากหอมาก ผมจึงไม่ต้องนั่งอึดอัดนาน
“อาบน้ำพักผ่อนนอนหลับฝันดี”
“ขับรถกลับดีๆ นะครับ” ฝุ่นล่ำลา พี่เรย์ยิ้มอยู่หลังพวงมาลัย ยกมือเสมอหน้าผาก ออกรถจากไป
tbc
หลายคนเดาถูกแฮะ
หัวข้อ: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ) (อ่าน 332577 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก