CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: memew ที่ 07-03-2018 11:13:00

หัวข้อ: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 07-03-2018 11:13:00

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

หัวข้อ: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย สารบัญ
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 07-03-2018 11:32:00

(https://www.picz.in.th/images/2018/05/11/zzBn9D.png)

Love me #จับเพื่อนทำเมีย

เพราะความเป็นห่วง กลัวว่าเพื่อนร่วมห้องจะเป็นโรคกามตายด้าน ผมจึงยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ แต่ช่วยเลยเถิดไปหน่อยจนผมอดใจไม่ไหว
ใช่แล้วครับ ผมจับมันทำเมียซะเลย

สั่งซื้อหนังสือและดาวน์โหลดอีบุ๊กได้ตามนี้ค่ะ >https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66551

มีซีรีส์ต่อตามเข้าไปอ่านกันได้ค่ะ
เรื่อง Our Love ผมท้องกับเพื่อน แนว Mpreg>https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69247

*สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม พ.ศ. 2558) ห้ามนำส่วนหนึ่งส่วนใดในนิยายเรื่องนี้ไปดัดแปลง ทำซ้ำ หรือตีพิมพ์ก่อนได้รับอนุญาต*

สารบัญ
บทที่ 1 เพื่อนร่วมห้อง (https://goo.gl/ymkvBx)
บทที่ 2 ช่วยกระตุ้น (https://goo.gl/FTwwEP)
บทที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ (https://goo.gl/xMWV4V)
บทที่ 4 กระทิงพังกรง (https://goo.gl/R2t3Xa)
บทที่ 5 สัญญาว่าจะเบาๆ (https://goo.gl/b3qbdK)
บทที่ 6 มึงไง เมียกู (https://goo.gl/gtXB24)
บทที่ 6 มึงไง เมียกู (ต่อ) (https://goo.gl/QbijYx)
บทที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! (https://goo.gl/dU9dFX)
บทที่ 8 คำสัญญา (https://goo.gl/M4FAm4)
บทที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแน่ๆ  (https://goo.gl/QrDfUD)
บทที่ 10 รุก..จีบเมีย (https://goo.gl/JXdi9A) (ต่อ) (https://goo.gl/iArrtW)
บทที่ 11 กลับบ้านฝุ่น (https://goo.gl/ewJxkK)
บทที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย (https://goo.gl/HGgfHN)  (ต่อ) (https://goo.gl/f534tQ)
13 รักกูบ้างรึยัง (https://goo.gl/juaGbw)
14 แมลงกินตับ (https://goo.gl/V2K1Dd)
15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น (https://goo.gl/JanQUL)
16 ใจกู..ยกให้มึง (https://goo.gl/eJ6WX1) (ต่อ) (https://goo.gl/BRnwg9)
17 อ้อนจูบ (https://goo.gl/7Wzzpj)
18 พาหัวใจไปหัวหิน (https://goo.gl/rnXRmN) (ต่อ) (https://goo.gl/bLVyTk)
19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ (https://goo.gl/q9Gib7)
20 จูบรสหวานของเราสองคน (https://goo.gl/urX9jm)
21 ศึกชิงเมีย (https://goo.gl/zu7FUf) (ต่อ) (https://goo.gl/mGv8Pa)
22 กำไล..หัวใจ (https://goo.gl/gKoH2J) (ต่อ) (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66432.msg3869375#msg3869375)
23 แหวนแทนใจ (https://goo.gl/gFcsnc)
24 บทส่งท้าย (https://goo.gl/T8KQRZ) ตอนจบ




นิยายที่อัพก่อนเรื่องนี้คือ #หงส์ซาน นะคะ เข้าไปอ่านกันได้เลย https://goo.gl/vQaXR3


Start มีนาคม 2018

นิยายทั้งหมด :L2:
1. Hate Love ทาสแค้น : https://goo.gl/nwWsdb
2ฺ. Kiss love รักวุ่นวายนายสุดหล่อ : https://goo.gl/vbdhLK
3. Boyfriends [3P] : https://goo.gl/K4JVyr
4ฺ. Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี : https://goo.gl/93jMvE
5. Feel คนเจ้าอารมณ์ : https://goo.gl/xJFfUx
6. Love me จับเพื่อนทำเมีย : https://goo.gl/bpxsM5
7. Our Love ผมท้องกับเพื่อน : https://goo.gl/PM5HCs
ฺBooks&e-book : https://goo.gl/aJFpH5

หัวข้อ: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย |ตอนที่ |1 เพื่อนร่วมห้อง 100% [10-3-2561]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 08-03-2018 21:08:45

​



ตอนที่****1 รูมเมท

“…ซี้ด อ๊า…”

ผมส่งสำเนียงภาษาสากลออกมาลั่นห้องน้ำ ไม่เกรงกลัวเทวบุตรเทวดาฟ้าดินจะต่อว่าต่อขาน มือหนึ่งค้ำกำแพงปล่อยน้ำจากฝักบัวด้านบนให้ร่วงริน อีกมือโหมเพลิงใส่น้องชายตัวไม่น้อยที่กำลังปึ๋งปั๋งตามวัย ช่วงเวลาอาบน้ำเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการปลดปล่อยลูกนับล้านให้ออกมาเริงร่า

“ซี้ด…อืม…” ผมครางอีกรอบ ก่อนทุกสิ่งทุกอย่างจะพากันหยุดลง ผมปล่อยมือจากน้องชายสุดรักมาค้ำกำแพงทั้งสองข้าง ผ่อนคลายเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ปล่อยสายน้ำให้ไหลรินผ่านหัวลงไปถึงปลายเท้า ตัวเบาโหวง ผมสะบัดหัวแรงไล่น้ำออกไป แล้วรอรับน้ำสายใหม่ที่กำลังถ่ายเทลงมา

ผมหมุดปิดน้ำ คว้าผ้าขนหนูมาเช็ดตัว พอซับจนเนื้อตัวหมาดได้ที่ก็พันผ้าขนหนูไว้ใต้ลอนสุดท้ายของซิกแพ็กที่เพียรพยายามสร้างสมมาเนิ่นนาน ฮัมเพลงเปิดประตูออกไป

“โรคจิต!”

เสียงแรกที่ได้ยินหลังก้าวออกจากห้องน้ำครบสองขา ผมไม่สนใจ ฮัมเพลงเสียงดังขึ้นไปอีก เปิดตู้เสื้อผ้า รูมเมทผมนั่งอ่านหนังสืออยู่ วันนี้เรามีเรียนเช้าด้วยกันทั้งคู่ กลับมามันก็อ่านหนังสือ ในขณะที่ผมหลับ เพิ่งตื่นขึ้นมาอาบน้ำเมื่อตะกี้นี้เองแหละ

“เมื่อไหร่จะเลิกทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้ทุกครั้งที่อาบน้ำสักที ตอนเช้าไม่เท่าไหร่ นี่เล่นทั้งเช้าทั้งเย็น ไม่งั้นก็ช่วยเบาเสียงลงหน่อย ไม่เกรงใจคนข้างห้องก็หัดเกรงใจกูบ้าง ต้องมานั่งฟังเสียงกระเส่าโรคจิตของมึงทุกวัน”

ผมยักไหล่ ไล่หากางเกงมาสวม ไม่สนใจเสียงนกเสียงกาด้านหลัง มันคงโมโหที่ผมไม่สนใจถึงได้เขวี้ยงปากกาไฮไลท์มาใส่หลังดังตุบ ผมไม่สนใจเหมือนเดิม พอใส่กางเกงเรียบร้อยก็ก้มหยิบปากกาแท่งนั้น โยนไว้บนโต๊ะมันเหมือนเดิม หันกลับมาไล่ควานหาเสื้อต่อ

มันจิ๊ปาก ผมหัวเราะหึๆ พอสวมเสื้อลงหัวเสร็จก็หันกลับไปมองมัน

“มึงจะบ่นทำไมวะ บ่นไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องธรรมชาติของผู้ชาย กูน่ะปกติ ที่ผิดปกติคือมึงต่างหาก ตั้งแต่เป็นรูทเมทกันมา ยังไม่เคยเห็นชักว่าวสักครั้ง เรื่องแบบนี้ใครๆ เขาก็ทำกัน”

มันถอนหายใจแรง

“กูไม่ว่าถ้ามึงจะชักว่าว แต่ช่วยเกรงใจกูบ้าง อย่างน้อยก็เบาเสียงลงหน่อย หอนอย่างกับหมา” ดูมันพูด

“กูมันพวกซื่อสัตย์กับตัวเอง รู้สึกไงก็ปลดปล่อยออกมางั้น ไม่เก็บกดเหมือนมึงหรอก”

มันกอดอก มองผมนิ่งๆ

“กูไม่ได้เก็บกด”

ผมยักไหล่

“งั้นก็เป็นพวกตายด้าน”

มันไม่โต้ตอบอะไร ลุกจากเก้าอี้ เดินมาเปิดตู้เสื้อผ้าที่อยู่ติดกัน คว้าผ้าเช็ดตัวที่มันพับไว้อย่างเรียบร้อยเดินเข้าห้องน้ำไป ผมยืนขำ ยกปลายผ้าเช็ดตัวที่คล้องคออยู่มาเช็ดหัวแรงๆ

มันใช้เวลาอาบน้ำประมาณยี่สิบนาทีก็เดินตัวหอมออกมา ใช้สบู่ยาสีฟันคนละยี่ห้อกับผมครับ แยกเซตกันแน่นอน มันเป็นคนค่อนข้างรักสะอาดแถมเจ้าระเบียบด้วย ผิดกับผมลิบลับที่ออกห่ามนิดๆ ซกมกรุ่มร่าม ตอนที่มันมาเห็นห้องผมวันแรก มันแทบจะเดินไปขอเปลี่ยนห้อง เสียแต่ว่าไม่มีห้องว่างสำหรับมันอีก เลยต้องซวยอยู่กับผมต่อไป

“หิวยัง ไปหาไรกินกันมึง” ผมชวน มันพยักหน้า เดินมาเปิดตู้ของมัน หยิบเสื้อผ้าใส่ ผมยืนพินิจร่างกายมัน

ถ้าเทียบน้ำหนักตัวและส่วนสูงแล้ว ฝุ่นจัดว่าเป็นผู้ชายขนาดเล็ก ตัวผอมแต่ไม่เก้งก้าง ตัวเตี้ยกว่าผมเยอะ ผิวขาว ตัดผมซอยสั้น บุคลิกนิ่งๆ ติดจะเรียบร้อยเข้าขั้นเนิร์ดแบบไม่เป็นทางการ เพราะไม่ถึงกับเคร่งเรียน แต่ก็ตั้งใจเรียน เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ หญิงไม่เอา เรื่องต่อยตีไม่สน มาอยู่กับกลุ่มผมได้ เพราะมันเป็นรูมเมทผมนี่แหละ แล้วผมก็ลากมันไปด้วยเพราะกลัวมันเบื่อตามนิสัยเฟรนด์ลี่เพื่อนเยอะของผม

ไม่นานมันก็มาอยู่ในชุดกางเกงขาสามส่วนสีกาแฟเสื้อยืดสีเทา หัวฟูเปียกนิดๆ เพราะเพิ่งสระผมเสร็จมาเหมือนกัน

มันเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปผึ่งตาก ในขณะที่ผมโยนโครมหมักลงตะกร้ารอเวลาให้เห็ดขึ้น แล้วค่อยหิ้วไปฝากร้านซักรีด แค่นี้ก็พอจะเดาได้ถึงนิสัยส่วนตัวที่ต่างขั้วกันแล้ว มันหยิบหวีมาหวีพอไม่ให้มันรกรุกรัง คว้ากระเป๋าเงินมาสอดไว้ในกระเป๋ากางเกงหลังด้านข้างซ้าย ของผมด้านขวาครับ พอเรียบร้อยก็คว้ากุญแจมาถือ

ปกติถ้าออกไปไหนพร้อมกันสองคนและรู้เวลาว่าจะกลับมาพร้อมกันแบบนี้ ผมไม่เคยพกกุญแจไปด้วยหรอก

หนักเปล่าๆ ปล่อยหน้าที่นี้ให้รูมเมทผมทำคนเดียวดีกว่า

เราพากันเดินออกมานอกตัวหอ ตอนนี้ทุ่มหน่อยๆ พอออกมาก็เห็นพวกไอ้ไมค์ เพื่อนสนิทผมที่อยู่ในหอเดียวกันเดินอยู่ข้างหน้าลิบๆ ผมรีบตะโกนเรียกทันที พวกมันพากันเบรกกึกหันมามอง ผมกับฝุ่นรีบพากันเร่งฝีเท้าเข้าไปสมทบ

“จะเสด็จประพาสไหนมึง” ไอ้กู้ที่ยืนอยู่หน้าไวท์ถามมา (กู้กับไวน์อยู่หออื่น)

“จะไปหาไรกิน พวกมึงอ่ะ”

“เหมือนกัน ตอนแรกกูจะกินร้านป้าแต๋วข้างหอนี่แหละ เหี้ยดิวดันอยากกินร้านลุงเผือกซอยสาม พวกกูเลยต้องลากสังขารตามบัญชามันไป”

ผมหันไปมองตัวต้นเหตุที่มันยืนยิ้มตาหยีส่งมาให้

“กูเองก็อยากกิน คิดถึงลุงเผือกแกเหมือนกัน”

“คิดถึงลุงเผือกหรือน้องแตงโมลูกสาวลุงเผือก” ไอ้แมทมันว่ามาอย่างรู้ทัน

“นั่นผลพลอยได้ มึงก็รู้ อาหารจะอร่อยยิ่งขึ้นเมื่อมีวิวดีๆ ให้มอง โดยเฉพาะวิวดีในมุมสามมิติขนาดส้มโอ”

พวกมันพากันหัวเราะ ยกเว้นฝุ่นที่ไม่ค่อยจะอะไรกับเรื่องพวกนี้เท่าไหร่

“รีบไปกันเถอะ กูหิวจนจะแดกหญ้าข้างทางได้อยู่แล้ว วันนี้มีเทสยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยง” กู้มันเดินมากอดคอผมแน่น ลากเบาๆ ให้เดินนำ ตัวมันสูงพอๆ กับผม เดินลากคอกันได้สบายๆ พวกเราพากันเดินเป็นกลุ่มใหญ่ เจอสาวๆ ก็ผิวปากทักทายนิดหนึ่งให้พวกน้องๆ พากันหน้าแดงเดินขาขวิดเล่น สวยไม่สวยแซวไว้ก่อนครับ

...มันเป็นสันดาน...

ใช้เวลาประมาณ 15 นาทีเราก็พากันมาถึงเป้าหมาย เป็นตึกแถวขนาดสองคูหา ร้านตกแต่งไม่เลิศหรูมาก แต่ก็สะอาดสะอ้าน พวกเราพากันเฮโลเข้าไปทักทายทายลุงเผือก ลุงแกยิ้ม สับปังตอใส่ขาหมูท่อนใหญ่บนเขียงดังโพละ ทำเอาพวกผมสะดุ้ง

“โต๊ะในสุดว่าง ถ้าไม่มี พวกลื้อจะนั่งกับพื้นหน้าล้างก็ล่าย” ลุงเผือกบอกด้วยภาษาไทยสำเนียงจีนของแก

“ขอบคุณมากลุง ข้างในดีกว่า” ไอ้กู้รีบบอก ลากคอผมเดินเข้าไปภายใน ยังไม่ทันถึงก็เห็นสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มเดินยิ้มแป้นออกมารับ พวกเราไม่ค่อยมีใครสนใจหน้าน้องกันเท่าไหร่หรอก เพราะเกือบทุกสายตายกเว้นฝุ่น พุ่งตรงไปที่ส้มโอสองลูกใหญ่ๆ นั้น พวกเราพากันยิ้มรับ ได้ยินเสียงสับขาหมูดังสนั่นยิ่งกว่าเดิม

ลุงเผือกแกห่วงลูกสาวครับ สวยน่ารักบาดใจขนาดนี้ โดยเฉพาะกับกลุ่มพวกผม เพราะได้ชื่อว่าเป็นจอมกะล่อนประจำมหา’ลัยกลุ่มหนึ่ง ถ้าผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองมากไป ผมว่าน้องแตงโมน่าจะชอบผมนะ เพราะมองไปทีไร เห็นน้องมองมาทางผมประจำ

อยากหม่ำครับ แต่พ่อเขาห่วงมาก ท่าทางสอยยากน่าดู

พวกผมรีบจับจองตำแหน่งใครตำแหน่งมัน (ส่วนมากจะเป็นตำแหน่งประจำ) ผมนั่งข้างฝุ่นเหมือนเดิม ไอ้กู้นั่งข้างผมอีกด้าน ข้างมันเป็นแมทและไมค์ตามลำดับ มาถึงพวกเราก็เลือกอาหารที่อยากกินกันทันที สั่งกันเสียงดัง

“มึงเอาไรฝุ่น” ผมถามรูมเมท มันมองโพยที่เพื่อนๆ กำลังจด ก่อนวางเมนูกระดาษเคลือบพลาสติกลง

“ที่อยากกินพวกมันสั่งกันหมดละ”

ไอ้กู้ไอ้ท้องหลุมดำสั่งยาวเป็นวา อาหารทุกมื้อเราจะหารกันครับ แต่กู้มันจะออกเยอะสุด เพราะมันกินจุ ถ้ามากันหกคน เราจะหารเป็น 8 มันออกส่วนเกินทั้งหมด

หลังสั่งน้ำไป ไม่เกินห้านาทีน้ำของพวกเราก็มา โดยฝีมือประเคนจากน้องแตงโม แต่ละการมาของน้องคืออาหารตาของพวกเรา ถึงน้องจะใส่เสื้อยืดมิดชิดขนาดไหน สายตาพวกเราผู้ชายก็สามารถมองทะลุไปถึงไหนต่อไหนของน้องได้

ได้เสียงเสียงสับขาหมูดังปังๆ มาจากทางหน้าร้าน พร้อมเสียงตะโกนเรียกให้เอาอาหารจานแรกมาเสิร์ฟจากลุงเผือก น้องแตงโมหน้ามุ่ย พวกผมพากันหัวเราะร่วน

“เก็บน้ำลายหน่อยมึงไอ้กู้”

“มึงเองก็เหมือนกัน ยืดตกพื้นแล้ว”

ผมเลียริมฝีปากเบาๆ น้องแตงโมกลับมาอีกรอบพร้อมอาหารจานแรก ผมหาโอกาสสบตาน้อง แตงโมหลบตาฉับ รีบเดินหนีไป ไอ้กู้ตบหลังผมดังแอ๊ก

“อย่าเกินหน้าเกินตา คนนี้กูจอง”

“ใครเร็วใครได้ มึงไม่เห็นรึไงว่าน้องเขาทอดให้กู”

“ตาฝาด เขาทอดให้กูต่างหาก”

“กูสิ” แมทมันเอาบ้าง

“พวกมึงหยุดๆ” ไมค์เอาตะเกียบที่ยังอยู่ในซองพลาสติกมาโบกกลางหน้าพวกเรา

“น้องเขาทอดให้กู พวกมึงไม่เห็นเอง”

พวกผมหยิบตะเกียบในซองมาจะจิ้มหน้ามันบ้าง มันรีบหลบหนี ทั้งโต๊ะมีแค่ฝุ่นคนเดียวเท่านั้นที่นั่งเงียบๆ ไม่สนใจอะไร แกะตะเกียบออกจากพลาสติก จิ้มผักบุ้งไฟแดงเข้าปากเส้นหนึ่ง ข้าวตามมาติดๆ พวกผมรีบรุมทึ้งทันทีด้วยความหิวโหย ผักบุ้งไฟแดงหายลับไปจากจานราวกับถูกมนต์เสก ดีว่าอาหารที่เหลือตามมาติดๆ อย่างต่อเนื่อง

ถึงลุงเผือกจะดุ แต่เรื่องการทำอาหารของแกเด็ดจริงๆ ครับ

“ขอบใจจ้ะน้องแตงโม” กู้มันรีบบอกเสียงหวาน ยิ้มจนตาเชื่อมให้ น้องแตงโมยิ้มอย่างไว้ตัว ชม้ายตามองพวกเราครบทุกคน ไม่ได้เจาะจงใครเป็นพิเศษ พอน้องเขาเดินจากไป พวกเราก็รบกันทันทีว่าใครกันแน่ที่น้องใช้สายตาหยุดมองนานที่สุด

“กูดิ” ไอ้ไมค์มันเข้าข้างตัวเองข้างๆ คูๆ

“กูมากกว่า พวกมึงไม่เห็นรึไง” แมทมันเอาบ้าง

“กูว่ากูนะ กูหล่อกว่าพวกมึงทั้งหมด” ไอ้กู้มันบอกอย่างภาคภูมิ

กูขอเถียงว่ะกู้ ความหล่อของมึงไปลงที่พุงจนหมด (มันไม่ได้อ้วนหรอกครับ แค่อวบ มีวันแพ็กลูกเดียว) 

พอหาทางสรุปไม่ได้ พวกเรารีบพากันหันไปทางฝุ่นที่นั่งกินเงียบๆ

“มึงว่าน้องเขามองใครนานสุดวะฝุ่น” พวกเรารีบหาตุลาการ มันใช้ปลายตะเกียบชี้ไปที่ลุงเผือก

“กูไม่รู้ว่าน้องแตงโมมองใครนานสุด แต่ถ้าจะหาคนที่มองพวกมึงอยู่ตอนนี้ก็นู่น ลุงเผือก”

พวกผมพากันหันพรึ่บไปมองตาเดียว เห็นลุงเผือกมองมาคิ้วขมวดหนวดกระตุก สับเขียงเปล่าใส่ พวกเราพากันยิ้มแหะๆ น้องแตงโมยืนยิ้มอย่างมีจริตอยู่ไม่ห่าง ถึงจะกลัวลุงเผือก แต่ความน่ารักของน้องมีพลังผลักดันให้พวกเราโบกไม้โบกมือส่งยิ้มให้น้องกันจ้าละหวั่น ลุงเผือกรีบหันไปไล่ให้น้องแตงโมไปล้างจานหลังร้าน น้องแตงโมอิดออดนิดหน่อย พอโดนเร่งเข้าก็เดินหน้ามุ่ยหายลับไปทางหลังร้าน พวกผมพากันโอดครวญด้วยความเสียดาย

แต่ไม่เป็นไร วันหน้ายังมี

แล้วพวกเราก็หันกลับมาสวาปามอาหารกันต่อ สงสัยวันนี้ไอ้กู้มันจะหิวจัด หันไปสั่งข้าวกับกับข้าวเพิ่ม

“ครั้งหน้าให้เขายกมาเป็นกะละมังนะกู้ เห็นมึงกินแล้วกูอิ่มแทน” แมทมันเขวี้ยงทิชชู่ใช้แล้วใส่หน้า กู้มันไม่สนใจ กวาดข้าวเข้าปากต่อ ผมหัวเราะหึๆ พอกู้มันอิ่ม พวกเราก็พากันเรียกเขามาเก็บเงิน ราคาเฉลี่ยก็ไม่ต่างกับทุกครั้ง พวกเราโบกมือให้ลุงเผือกแสนดุ พากันเดินกลับหอ

หอเรามีอยู่สี่ชั้น แมทเป็นรูมเมทคู่กับไมค์ อยู่หอเดียวกับผมชั้นสอง กู้คู่กับดิว อยู่หอถัดไปไม่ห่าง ไวท์มันอยู่บ้านเพราะใกล้มหา’ลัย พวกเราพากันแยกย้ายกลับห้อง ผมกับฝุ่นอยู่ชั้นสี่ ฝั่งพระอาทิตย์ตก เย็นๆ เห็นพระอาทิตย์ตกกลางระเบียบได้พอดิบพอดี

ผมกับฝุ่นพากันเดินขึ้นห้อง ยังไม่ทันจะถึง ฝุ่นมันเบรกกึกเหมือนนึกอะไรออก

“กูลืมซื้อของ มึงไปก่อนก็ได้” มันรีบยื่นกุญแจห้องมาให้ เดินลิ่วๆ ลงบันไดไป ผมไขกุญแจเข้าห้องไปเหมือนเดิม โยนกุญแจมันไว้บนโต๊ะอย่างไม่ไยดี ทิ้งตัวนอนคว่ำบนเตียงเสียงดัง ไม่นานฝุ่นก็เปิดประตูเข้ามา ในมือถือถุงก๊อบแก๊บของร้านมินิมาร์ทใต้หอ จัดของออกจากถุง โยนบางสิ่งมาให้ ผมหยิบดู

เป็นแชมพูยี่ห้อที่ผมใช้ประจำครับ ของผมใกล้หมดเต็มทีแล้ว มันก็ช่างสังเกตนะ ผมยังไม่ใส่ใจเลย จะซื้ออีกทีก็นู่น ไม่เหลือให้หยดลงบนหนังหัวแล้วนั่นแหละ

“32 บาท จ่ายมา” มันทวง ผมล้วงกระเป๋าเงินออกจากกางเกงโยนไปให้ มันรับไว้ คลี่เปิดดึงแบงค์ยี่สิบออกมาสองใบ หันไปหยิบเงินทอนในส่วนที่เหลือวางไว้ข้างกระเป๋าผมบนโต๊ะ

มีรูมเมทดีมีชัยไปกว่าครึ่ง

มันนั่งอ่านหนังสือตามเดิม ส่วนผมควานหาหนังสือโป๊บนชั้นข้างเตียงมานอนอ่าน เห็นอกอึ๋มๆ ของอีหนูไร้อาภรณ์แล้วมันก็ซี้ดขึ้นมาอีก ไม่ต้องเสียเวลานานผมก็จัดการขัดลำทันที ผมหันหน้าเข้าหากำแพง หันหลังให้คนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่

รู้สึกมีบางสิ่งเขวี้ยงมาใส่ แต่ผมไม่สนใจ ครางซี้ดซ้าดตามเดิม

จริงๆ ก็อยู่ด้วยกันมานานแล้วนะ มันน่าจะชินได้สักที ห้องมันก็ไม่ได้กว้างมาก มันน่าจะทำใจยอมรับได้แล้ว แต่จะว่ามันมากก็ไม่ได้ ผมมันไอ้หนุ่มกลัดมัน ความต้องการอาจมากกว่าคนอื่นนิด แต่ก็ไม่มากไปกว่าเพื่อนๆ ในกลุ่มผมหรอก ผมเลยไม่ถือว่าเป็นเรื่องผิดปกติ ผมคิดว่าฝุ่นซะอีกที่ผิดปกติ เพราะไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย

เหมือนพวกกามตายด้านอะไรทำนองนั้น

ผมไม่สนใจทำร้ายน้องชายตัวเองแบบสบายอารมณ์ ไม่เร่งรีบเพราะต้องการผ่อนคลาย นานแค่ไหนไม่รู้ จนในที่สุด ผมก็หยุดตัวเองลงเมื่อตัวโล่ง ยัดหนังสือไว้ที่เดิม คว้าทิชชู่มาเช็ด หันไปมองรูมเมท มันตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือเหมือนเดิม มีอะไรบางอย่างอุดหูมันไว้ ผมขำ ดึงผ้าห่มมาห่ม ปล่อยให้มันนั่งอ่านหนังสือไป

__________
กระทั่งดวงตะวันขึ้นมาทักทายอีกรอบ ผมตื่นก่อนมันเสมอ เดินเข้าห้องน้ำ เพราะช่วงเช้า เป็นช่วงเวลาหรรษาสำหรับผมเหมือนกัน ผมเริงร่าอยู่ใต้สายน้ำ ก่อนเดินอารมณ์ดีออกมาภายนอก ใครบางคนตื่นขึ้นมานั่งหน้ามุ่ยแล้ว

ผมไม่สนใจ เดินไปแต่งตัว มันเข้าตามไปติดๆ ผมรอมันเหมือนเคย ไม่นานมันก็ออกมาแต่งตัว แล้วเราก็พากันเดินออกจากหอ ไปสมทบกับเพื่อนๆ ข้างล่าง เรามีเรียนใกล้ๆ กันเลยไปพร้อมกันได้

เช้าสุดหรรษาของเราทั้งกลุ่ม เริ่มต้นด้วยการเห่าหอนใส่สาวๆ ที่พากันเดินสวนไปสวนมา กระทั่งเวลาเข้าคลาสพวกเราก็พากันแยกย้าย

ในกลุ่มผมเป็นพวกเจ้าชู้ก็จริง แต่ก็ยังไม่มีใครมีแฟนเป็นตัวเป็นตน เรียกได้ว่า ควงไปวันๆ มากกว่า

ขากลับเราก็ต่างพากันแยกย้ายกลับใครกลับมัน ชีวิตของผมวนเวียนไม่มีอะไรมากมาย ไปเรียน ควงสาว เที่ยวเล่นกับเพื่อน กลับหอ นอน บางวันก็ไปเล่นกีฬาบ้าง ไปฟิตเนสบ้าง เที่ยวผับเที่ยวบาร์บ้าง

วันนี้ผมกลับมาถึงหอก่อน ปลอดรูมเมทแบบนี้ ผมก็ล้วงหยิบดีวีดีออกมาสอดใส่เครื่อง ทิ้งตัวลงนั่งที่พื้นแถวปลายเตียง มองภาพสาวญี่ปุ่นนมโตถูกไอ้ขี้ก้างเล้าโลม

ผมอยากเป็นไอ้ผู้ชายคนนั้นจริงๆ พับผ่า

ได้ยินเสียงคลิกเบาๆ ผมหันไปมอง เห็นฝุ่นมันเดินเข้ามา อึ้งนิดที่เห็นผมเปิดดีวีดีเรทเอ็กซ์ซะดัง มันรีบปิดประตูทันที

“เบาเสียงลงหน่อย เสียงมันดังออกไปข้างนอก”

ผมกดลดเสียงตาม ไม่ได้กลัวคนอื่นได้ยินหรอก เพราะเป็นเรื่องปกติของหอชาย แต่เกรงใจมันแค่นั้นเองครับ

“มึงนี่น้า เคร่งไปไหม เรื่องนี้มันเรื่องธรรมชาตินะ”

“ธรรมชาติของมึงไม่ใช่ของกู” มันส่ายหัวร่า ผมไม่สนใจ นั่งดูต่อไปเงียบๆ ส่วนมันก็อาบน้ำกลับมานั่งอ่านหนังสือต่อเหมือนเดิม เรียนหนักประหนึ่งจะไปเป็นหมอ

ส่วนผมก็ไม่เกรงใจมันหรอก นั่งขัดลำกันกลางห้องนั่นแหละ มันก็เดินข้ามขาผมไปไม่สนใจว่าทีนมันจะชนปังตอของผมหรือเปล่า

ไม่นานก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ผมหันไปมอง ส่วนฝุ่นมันไม่ได้ยินเพราะมีที่อุดหูอยู่ ผมกดหยุดเล่นชั่วคราวเดินไปเปิดแง้มดู

เป็นพวกไอ้กู้ครับ

“มีไร”

“กูได้ยินเสียง มึงอย่ามางุบงิบดูคนเดียว”

แม่ง ไอ้พวกนี้หูผี ผมเปิดประตูอ้ากว้าง พวกมันรีบแทรกตัวเข้ามา

“เฮ้ย ของใหม่ป่ะเนี่ย”

“อื้อ”

ฝุ่นมันหันมามองเพราะรู้ถึงการมาของเพื่อนๆ มันดึงที่อุดหูออก มองแต่ละคนที่มานั่งแทนที่ผม พอผมงับประตูได้ พวกมันรีบกดเล่นทันที

ฝุ่นส่ายหัว ยัดที่อุดหูเข้าที่เดิม หันกลับไปอ่านหนังสือต่อ พวกผมพากันนั่งดูตาแป๋ว ใครใคร่ดูดู ใครใคร่ขัดขัด ผมนี่ซี้ดปากเสียงดังกว่าเพื่อนตามนิสัย ไม่มีใครใส่ใจเพราะเห็นเป็นเรื่องธรรมดา หรือเป็นเพราะรู้เส้นเห็นชาติกันมาบ้างแล้ว

พวกเรานั่งพุ่งกันไปคนละหลายรอบ หมดแผ่นแรกต่อด้วยแผ่นสองและสามแบบไม่หยุด จนฝุ่นมันอ่านหนังสือครบสองชั่วโมงตามตารางของมัน ถึงได้ถอดที่อุดหูออกเดินมาทิ้งตัวลงนอน

“พวกมึงไปนอนกันได้แล้ว กูจะนอน”

“มึงก็นอนไปดิ น้องเอมี่กำลังร่อน” แมทมันบอกไม่สะทกสะท้าน น้องๆ ของพวกมันไม่มีโอกาสได้พักหายใจ

“มึงไม่มาดูมั่ง”

“กูไม่ชอบ”

แมทมันพุ่งไปอีกรอบ หยิบทิชชู่มาเช็ด หนังหมดแผ่นพอดี ผมกดปิด น่าจะพอกันได้แล้ว

“นี่ กูถามจริงเถอะ มึงเป็นโรคกามตายด้านป่ะ เคยดูของพวกนี้บ้างรึเปล่า”

ตอนนี้ความสนใจของพวกเราพุ่งไปที่คนบนเตียงกันหมด

“ดู แต่ไม่เห็นมันจะเกิดอารมณ์แบบพวกมึงเลย”

“นี่ กูถามจริง” กู้มันเก็บน้อง เขยิบวางมือบนเตียง หันหน้าไปยังคนที่นั่งกึ่งนอนมองมาทางพวกเรา ผมกับมันนอนเตียงเดียวกันครับ ผมนอนด้านในชิดกำแพง มันนอนด้านนอก

“มึงเคยช่วยตัวเองมั่งป่ะ”

มันขมวดคิ้ว

“มันไม่มีอารมณ์ เลยไม่ได้ทำ”

ไอ้กู้อ้าปากค้าง

“เดี๋ยวนะ ตั้งแต่เกิดมา มึงเคยเปิดบริสุทธิ์ตัวเองบ้างรึยัง”

มันส่ายหัวเป็นคำตอบ

“มึงเคยเล่นหนอนของมึงบ้างรึเปล่า”

“มันน่าเล่นตรงไหน” ฝุ่นถามกลับมาด้วยสีหน้างุนงง

“มึงเคยดูหนังเอ็กซ์บ้างไหม”

มันพยักหน้า

“แล้วมีอารมณ์ป่ะ”

“เฉยๆ”

“มึง มึงผิดปกติแล้วนะ”

“หรือว่า…” ไวท์มันขมวดคิ้วทำท่าคิด

“มึงเป็นเกย์”

“มึงดิ!” มันรีบสวนกลับ

“เห็นพวกกูชักมีอารมณ์กับพวกกูป่ะ”

“กูเห็นพลมันทำทั้งเช้าทั้งเย็น ถ้าจะมีก็มีไปแล้ว”

ไอ้กู้เกาคาง

“มึงเคยไปหาหมอบ้างรึยัง”

“ไปหาทำไม”

“ไปตรวจดูไง เผื่อมีอะไรผิดปกติ”

มันถอนหายใจแรง

“ไม่จำเป็น กูสบายดี เพียงแต่ไม่ชอบเรื่องอะไรพวกนี้เท่านั้น”

พวกมันพากันละความสนใจ ผมเตะพวกมันกลับห้องแล้วโดดขึ้นเตียงนอนเหมือนเดิม แล้วผมก็หลับเป็นตายไปหลังจากนั้น



_________________________________________________________________________

ใครอ่านอยู่เม้นท์บอกมิวกันด้วยน้าา จะได้มีกำลังใจในการฮึดๆ อัพรัวๆ

เรื่องนี้ใช้เวลาเขียนค่อนข้างนาน เพราะเขียนได้ครึ่งเรื่อง (ประมาณตอนที่ 14) ก็ทิ้งเรื่องไว้ แล้วหันไปเขียนเรื่องอื่นแทนจนลืมไปแล้วว่าเขียนเรื่องนี้ไว้ พอย้อนกลับมาอ่าน รู้สึกว่าฮึ้ย เราต้องเขียนเรื่องนี้ให้จบให้ได้

ใช้เวลาย้อนอ่านกันอยู่สองสามรอบ ถึงต่อเนื้อเรื่องติด ฟาดด้วยแส้อีกสองสามทีก็เขียนออกมาได้จนจบ

หวังว่าเรื่องนี้จะทำให้ทุกคนมีความสุขไปกับเนื้อเรื่องน้า เรื่องนี้ไม่ดราม่า ช่วงนี้จะมาฟีลฟีลกู๊ดเป็นหลัก หลังจากซัดมาม่าซองใหญ่มาจากทาสแค้น

อ่านกันให้สนุกน้าาา :bye2:

หัวข้อ: Re: Love me roommate เลิฟมี..รูมเมท ตอนที่ 1 รูมเมท 50% [8-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: Mitra ที่ 09-03-2018 01:07:45

ฝุ่นน่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: Love me roommate เลิฟมี..รูมเมท ตอนที่ 1 รูมเมท 50% [8-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 09-03-2018 01:58:10

หื่นได้วันละหลายเวลา น่าเป็นห่วงฝุ่นจริง ๆ  :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย' :: ตอนที่ 2 ช่วยกระตุ้น 100% [14-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 12-03-2018 19:38:33

​ตอนที่ 2 ช่วยกระตุ้น

พระอาทิตย์ยังทำหน้าที่ได้ดีเหมือนเดิม ผมตื่นนอนก่อนฝุ่น ลุกเดินเข้าห้องน้ำก่อน พอออกมามันก็เข้าต่อ ผมกับมันพากันเดินเข้าคณะตามปกติ เรียนเสร็จก็พากันมานั่งรวมกลุ่ม คราวนี้มีไมค์กับดิวมาเพิ่ม หัวข้อก็ไม่พ้นเรื่องกามตายด้านของฝุ่นที่ทุกคนให้ความสนใจต่อเนื่องจากเมื่อวาน

ทุกคนดูจะเป็นเดือดเป็นร้อนยิ่งกว่าเจ้าตัวเสียอีก แต่มันไม่ใส่ใจ

“มึงเป็นรูมเมตมัน น่าจะหาทางช่วยมันหน่อย หาสาวๆ มาให้ หรือสอนมันหน่อย”

“มึง อย่าพูดถึงสาวๆ เลย กูดูเอวีแทบทุกวันมันยังไม่ใส่ใจ”

หัวข้อเราเริ่มเข้มข้นขึ้น

“พวกมึงจะมาเดือดร้อนอะไรกับกูเรื่องนี้” เจ้าตัวว่าเสียงฉุน กู้ตบหลังฝุ่นเบาๆ

“นี่ สำหรับพวกเราผู้ชาย เรื่องนี้เรื่องใหญ่นะฝุ่น อีกอย่าง พวกเราออกจะเริงร่า มีมึงคนเดียวไร้อารมณ์ พวกกูเป็นห่วงว่ะ” มันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ฝุ่นขมวดคิ้ว คงเริ่มเห็นความผิดปกติของตัวเองจริงๆ

สรุปไม่กี่วันต่อมามันก็ไปหาหมอเพื่อเช็กตามคำเรียกร้องกึ่งบังคับของพวกเรา แต่ผลออกมาเป็นปกติ ร่างกายสมบูรณ์ทุกอย่าง สภาพจิตใจก็ปกติ

“เป็นไร”

มันถามหลังเห็นผมนั่งหน้าเครียดอยู่ที่พื้นข้างเตียง มือยังถือรีโมท น้องเอมิกำลังถูกไอ้ก้างบีบนมแรง ผมกดปิด หันไปมองมัน ขนาดผมเปิดน้องเอมิ มันยังไม่สนใจ นั่งอ่านหนังสือเฉย

“มึงยังไม่เคยช่วยตัวเองเลยสักครั้งใช่ไหม”

มันขมวดคิ้วมอง ก่อนพยักหน้า

ผมตาโต

“ตกลงมึงเคย”

“ไม่เชิงว่าช่วย แค่ลองจับๆ ดู แต่มันไม่เกิดอะไรขึ้นกูเลยไม่ใส่ใจมันอีก ไม่เหมือนมึงที่แตะนิดๆ หน่อยๆ ก็ตื่นแล้ว ของกูมันไม่ตื่น”

“ไมวะ หมอก็บอกว่าปกติ?”

มันพยักหน้า ผมเอียงคอทำท่าคิด

“อย่าสนใจเลยมึง เรื่องของกู มีเมียเมื่อไหร่มันคงตื่นเอง”

“มึง มันน่ากลัวนะ เกิดมีเมียแล้วมันไม่ตื่น เมียมึงจะคิดไง มีลูกไม่ได้ด้วย”

มันนิ่งคิด ก่อนทำหน้าซีเรียสตาม คงเห็นเค้าความจริงข้อนี้ขึ้นมาบ้างแล้ว ผมรีบกดปิดทีวี โดดขึ้นเตียงไปหามัน

“มานี่ เดี๋ยวกูช่วย”

“ช่วยไง”

“ช่วยกระตุ้นไง มันมีอะไรให้คิดนะ เพราะมึงเป็นพวกไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ บางทีตอนมึงพยายามช่วยตัวเอง อาจทำไม่ถูกวิธีก็ได้”

มันทำท่าคิด

“สอนกูก็ได้”

ผมกำลังจะเปิดปากพูด สอนด้วยทฤษฏีกลัวว่ามันจะทำไม่ถูก

“เอางี้ เดี๋ยวกูจะทำให้มึงเอง ดูว่ามันจะได้ผลไหม ถ้าได้ผล มึงค่อยจับเคล็ดไปทำเอง”

มันขมวดคิ้วมองหน้าผม

“มึงจะมาทำให้กู…”

ผมพยักหน้า ทำหน้าจริงจังใส่

“จะมาจับของกู…”

ผมพยักหน้าทำหน้าจริงจังยิ่งกว่าเดิม

“ใครจะไปยอมวะไอ้บ้า!”

“มึง นี่กูซีเรียส กูชักสงสารเมียมึง มึงไม่สงสารตัวเองก็สงสารเมียมึงหน่อย”

มันชะงักกับคำพูดผม

“มึงนั่งอยู่เฉยๆ กูแค่จะลองดู ถ้ามันกระตุ้นได้ก็ดีไป กระตุ้นไม่ได้ก็ว่ากันอีกที”

มันทำท่าคิด มองตาผม ก่อนพยักหน้าแบบไม่สู้จะเต็มใจนัก

ตอนนี้มันนั่งกึ่งนอนอยู่ มันวางหนังสือไว้บนโต๊ะข้างเตียง เขยิบยกตัวนั่งดีๆ มีหมอนรองอยู่ด้านหลัง ผมเขยิบเข้าไปใกล้

“ถอดกางเกงดิ๊”

มันมองหน้าผม ทำท่าจะเปลี่ยนใจก่อนค่อยๆ ถอดกางเกงออก หนอนมันก็ขนาดปานกลางทั่วไป ไม่เล็กไม่ใหญ่ แต่ไซส์เล็กกว่าผม มาตรฐานชายไทยทั่วไป หลับสนิทไม่รู้เรื่อง มันรักสะอาดพอควร ขนเขินหายเกลี้ยง ของผมก็ไม่มีครับ ไม่ชอบ คัน สาวๆ ไม่ชอบกันด้วย เลยโกนออกหมด

“ยังดีที่มึงโกน ขืนปล่อยให้ป่ามึงรกกูคงไม่กล้าจับ”

มันถีบผมแรง ผมหัวเราะหึๆ

“เอ้า จะทำก็ทำ” มันกางขาในท่าสบายๆ กอดอกนิ่งๆ ผมขยับเข้าไปจับ มันไม่หือไม่อือ ไม่ตกใจอะไรทั้งสิ้น ผมจับมันขยับ

พับผ่า ผมสงสัยว่ามันจะเป็นโรคกามตายด้านจริงๆ เพราะมันยังนั่งนิ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมมองตามัน มันก็มองตาผม น้องมันยังนอนนิ่งเหมือนเดิม

“ตายสนิทเลยมึง” ผมขมวดคิ้ว มันก็ขมวดคิ้ว กอดอกเหมือนเดิม แต่ผมไม่ยอมแพ้ ขยับเข้ามาชิดมากขึ้น คราวนี้เปลี่ยนเทคนิคใหม่ไปละเลงไข่มัน เมื่อกี้ผมไม่แตะไข่มันเลย มันสะดุ้งนิดๆ

“เจ็บเหรอ”

“เปล่า มันวูบๆ แปลกๆ”

ผมยิ้มทันที

“มีหวังๆ” ผมรีบขยับกรีดนิ้วกับเส้นล่างแถวๆ ไข่มันมากขึ้น คราวนี้มีปฏิกิริยาจากมันนิดๆ ก่อนมันจะกระตุก จับมือผมแน่น

“เป็นไร”

“วูบไปถึงหัวใจเลย บอกไม่ถูก”

ผมยกยิ้ม ขยับกรีดนิ้วมากขึ้น มันรีบดันมือผมออก แต่ผมไม่ปล่อย

“พอแล้วมึง รู้สึกวูบๆ ที่ท้องน้อยยังไงบอกไม่ถูก”

“นั่นเขาเรียกเสียว อดทนไว้มึง” ผมขยับหาจุดที่คิดว่าน่าจะเป็นจุดอ่อนของมันมากขึ้น ไม่รู้ว่านิ้วผมคลิกไปถูกต่อมกระตุ้นอารมณ์ของมันหรือไร อยู่ๆ น้องมันที่นอนสงบนิ่งอยู่ก็ค่อยๆ มีปฏิกิริยาอะไรขึ้นมาบ้าง

“ได้ผลว่ะฝุ่น” ผมบอกอย่างดีใจ แต่มันไม่สู้จะดีใจด้วยเลยสักนิด หายใจขัดๆ มือมันโรยๆ พยายามดันมือผมออก

“พะ พอพล มันอึดอัดท้องน้อย” มันขยับขานิดๆ คล้ายกับคนทรมาน

“นั่นแหละดีแล้ว อึดอัดเยอะๆ จะได้ปลดปล่อยทีเดียว มึงไม่เคยเอาออกเลย ต้องโหมเยอะๆ หน่อย”

“พอ!” มันพยายามรั้ง แต่ผมไม่หยุด เริ่มรู้จุดมันแล้วครับ ผมจับขยับ คราวนี้แตะส่วนไหนก็เหมือนจะกระตุ้นไปหมด

“พล กูทรมาน” มันบอกเสียงเครือ ผมไม่สนใจความทรมานนั้น มันคงทรมานจริง เพราะเล่นดิ้นจนจากนั่งกลายมาเป็นนอน และตอนนี้เหมือนผมจะคร่อมมันอยู่นิดๆ

สองมือมันพยายามจะดันมือผมออก สงสัยมันจะเสียวจัดๆ เพราะผมจับในลักษณะกระตุ้น แต่ไม่ได้หวังให้มันไปถึงปลายทาง ตอนนี้ผมต้องการกระตุ้นเยอะๆ ก่อนเพื่อเรียกอารมณ์มัน เพราะผมไม่รู้ว่าถ้าทำให้มันไปถึงตอนนี้ จะปลุกให้ตื่นได้อีกหรือเปล่า

เสียงห้ามผสมเสียงหอบฝุ่นเริ่มเร้าอารมณ์มากขึ้น ขยับขาจิกเท้าไปมา เพราะมัวแต่จะดันมือผมออก เสื้อยืดสำหรับใส่นอนของมันร่นสูงจนเห็นหัวนม มันไม่ได้เรียกความสนใจผมหรอก แต่ก็ทำให้รู้ว่ามันคงจะรู้สึกดีจริงๆ น้ำตามันคลอเบ้า ส่งสายตาเว้าวอนมาให้

ให้ตายสิ ทำให้นึกถึงภาพน้องเอมิตอนถูกไอ้ยุ่นทรมานเล่นเลย สายตาแบบเดียวกันเด๊ะ

มันดันมือแรงขึ้นจนผมชักรำคาญเพราะทำไม่ถนัด รวบจับข้อมือมันไว้สองข้าง กั้นไม่ให้มันมาขัดจังหวะกระตุ้นอารมณ์ของผม ไม่ยากหรอกครับ เพราะตัวมันระทวยหมดแล้ว แรงขืนก็ไม่มาก ผมล็อกไว้ดิ้นไม่หลุดแน่นอน

แต่มันชักจะเกะกะมากขึ้น ผมรวบจับไปไว้เหนือหัวซะเลย คราวนี้มันดิ้นไม่ถนัด อยู่ใต้การควบคุมของผมโดยสิ้นเชิง


(ต่อ)

ผมยิ้มกริ่ม น้ำตามันไหลพรากลงมาเป็นทาง ผมชักใจหวิวไปกับสิ่งที่เห็น เสียงครางหอบๆ ผสมห้ามปรามของมันฟังเหมือนน้องเอมิยังไงพิกล ถึงจะรู้ว่าคนละคน แต่มันก็กระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีพิลึก

ผมยิ่งเป็นพวกกระตุ้นง่ายอยู่ด้วย แล้วมันก็ดิ้นๆ ขยับแข้งขาจนชนน้องผมไปหลายที

น้องผมเหมือนถูกสะกิดให้ตื่นแบบไม่ได้ตั้งใจ ผมพยายามไม่ใส่ใจ

แต่พับผ่าสิ เสียงมันเร้าใจฉิบหาย

“พล พอแล้ว กูขอร้อง” มันร้องขอเสียงเครือ แทนที่จะทำให้ผมหยุด กลับกระตุ้นบางสิ่งในตัวผมให้ลุกโพลง ผมชอบดูเอวีญี่ปุ่นเพราะชอบการทรมานสาวๆ ของผู้ชายญี่ปุ่นนี่แหละ และมาตอนนี้ ผมก็ชอบที่จะเห็นฝุ่นทรมานเสียด้วย

ดันครางซะน่ารักบาดจิตอีก

ผมกระตุ้นมันมากขึ้น แต่ไม่หวังปลดปล่อย ฝุ่นผวาเฮือก ครางออกมาเสียงดัง

เท่านั้นแหละ ผมเบ้หน้าทันทีเพราะน้องผมแทบจะแหกกางเกงนอนออกมารอมร่อ มันคงไม่สนใจ ทั้งถีบทั้งถอง ยิ่งทำน้องผมยิ่งแข็งเป็นหิน

ผมซี้ดปากตามมันไป

“พอ พล อ๊า…”

ครับ ผมน่าจะพอได้แล้ว ผมชั่งใจ มือยังไม่หยุดปรนเปรอฝุ่นด้านล่าง ผมมองหน้ามันสลับกับมองสิ่งที่อยู่ในมือ

ผมว่าผมคงบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่คิดทำอะไรแบบนี้ แต่ไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมปล่อยมือมันออก ก้มลงครอบครองน้องมันไว้ในปาก มันผวาเฮือก ตะครุบหัวผมทันที

“พล อ๊า…”

ปากผมคงร้อนน่าดู ผมก็บ้ามากที่กล้ามาอมให้ผู้ชายด้วยกันเองแบบนี้ แต่ผมอยากทำจริงๆ ผมใช้ปลายลิ้นลากไล้แบบที่ผมชอบให้สาวๆ ทำ มันบิดตัวจิกหัวผมแรง มันคงรู้สึกดีพิลึก ผมลากปลายลิ้นต่ำลงไปด้านล่าง มันไม่ถนัดแล้วครับ ผมรีบจับฝุ่นพลิกคว่ำทันที ดึงสะโพกมันขึ้น

“จะทำอะไร!” มันถามเสียงตื่นจะขยับหนี ผมไม่พูดอะไร กัดปากนิดหนึ่ง ก่อนตัดสินใจ ทำบางสิ่งที่ทั้งชีวิตนี้ ผมไม่คิดจะทำ มือหนึ่งผมจับน้องมันไว้ อีกมือจับสะโพกมันกันเคลื่อนหนี ใช้ปลายลิ้นกับผนังนุ่มของมัน

ขยะแขยงไหม ผมไม่รู้ รู้แค่ปลายลิ้นผมกำลังผลุบหายเข้าไปในผนังนุ่มนั้น คนตรงหน้าครางผวาออกมา พยายามจะขยับหนี แต่ผมไม่ปล่อยให้มันเป็นอิสระ

“พะ พล อ๊า ปล่อย”

ให้ตายเถอะครับพี่น้อง ถ้าเสียงมันจะเร้าอารมณ์ขนาดนี้ ผมปวดหน่วงท้องน้อยจนแทบจะร้องไห้ตามมันไป หัวใจเต้นแรง ทั้งตื่นเต้นทั้งรู้สึกเสียวพิลึก

ลิ้นผมผลุบหายเข้าไปมากขึ้น ช่องทางที่เคยปิดสนิท บัดนี้ค่อยๆ คลายตัวออก ฝุ่นมันไม่มีแรงขืนผมแล้วครับ สองมือมันจิกที่นอนแน่น มีเพียงเสียงครางกระท่อนกระแท่นกับเสียงลมหายใจหนักๆ ที่ออกมาจากหน้าที่แนบที่นอน ผมถอนลิ้นออก แทนที่ด้วยนิ้วกลาง มันผวาเฮือก มือซ้ายผมสร้างความรื่นเริงให้น้องมันไม่หยุด มือขวาก็ขยับนิ้วกลางเคลื่อนไหวขยายช่องทางแคบๆ ฝืดหน่อยก็หยดน้ำลายลงไปจนมันลื่น ผมเลื่อนแทรกนิ้วชี้ตามเข้าไปติดๆ มันไหวสะโพกยั่วยวนให้ตาย

ผมพยายามขยายถ่างมันออกจากกันให้มากที่สุด บางจังหวะก็ใช้ลิ้นช่วย ตราบจนนิ้วนางผมเข้าไปผสานกับสองนิ้วแรกได้สำเร็จ

“พล…” มันครางเรียกชื่อผมเหมือนคนจะตาย ผมหน้ามืดตามัวสุดๆ ไปแล้วตอนนี้ รีบละมือจากสะโพกมันมาดึงน้องตัวเองออก มองน้องตัวเองกับช่องทางที่ถูกขยายไว้กว้างนั้น ผมชั่งใจเพียงอึดเดียวก็ถอนนิ้วออก จ่อน้องผมไว้ห่างผนังนุ่มนั้นนิดหนึ่ง คิดไว้ว่าถ้าขยะแขยงจะรีบปลดออกทันที

แต่แค่น้องผมสัมผัสกับผนังนุ่มนิดเดียว มันก็แทบจะขยับเข้าไปเอง ผมไม่ได้รีบเร่งเพราะกลัวมันเจ็บ น้องผมก็ไม่ใช่เล็กๆ ถึงจะเบิกทางไว้ก่อนก็เถอะ ผมค่อยๆ ขยับเข้าไปทีละนิด ทิ้งน้ำลายลงไปเป็นตัวเบิกทาง น้องผมผลุบหายเข้าไปได้แค่ส่วนหัว ผมซี้ดปากอย่างเคยตัว คนด้านล่างไม่รู้ยังมีสติอยู่รึเปล่า มันกุมที่นอนแน่น ผมขยับเข้าไปอีกสลับกับดึงออกเพื่อให้เกิดความเคยชิน มันผวาตามแรงนั้น ผมอดทนได้ไม่นานก็เสือกไสเข้าไปอีกกระทั่งร่างผมเชื่อมกับมันสนิท

พระเจ้าครับ ผมบอกอารมณ์ตอนนั้นไม่ถูก ขาผมสั่นพั่บ อารมณ์ไม่ผิดกับตอนขึ้นครูครั้งแรกเลย หัวใจผมเต้นแรง มองเนินเนื้อของมันที่กลืนน้องผมเข้าไปทั้งตัว ผมใช้เวลาทำความคุ้นเคยกับมันไม่นานก็เริ่มขยับทันที

ไม่ต้องใช้เวลานาน ผมก็จับจังหวะได้ ขยับเคลื่อนไหวเข้าออก มันครางเสียงดังทำเอาผมแทบบ้า ผมไหวร่างกายแรงขึ้น สองมือจับสะโพกมันแทน

“ฝุ่น สุดยอดไปเลยมึง” ผมครางบอก ได้ยินเสียงครางของคนด้านล่างไม่ได้ศัพท์ ผมหูหนวกตาบอดไปแล้ว เห็นมันเป็นเหยื่ออันโอชะที่ต้องขย้อนไม่ให้เหลือ ไม่สนว่าจะเป็นครั้งแรกของมันหรือไม่อย่างไร ค้ำร่างมันไว้ โหมรุนแรงจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น

ผมไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะมาทำอะไรกับรูมเมตตัวเองแบบนี้ หนำซ้ำยังเป็นผู้ชายอีก ผมจับมันพลิกหงายทั้งที่ภายในยังเชื่อมติด

เพิ่งเห็นหน้ามันชัดๆ ก็ตอนนี้เอง

แก้มมันแดงเรื่อด้วยเลือดที่กำลังอัดฉีด น้ำตาไหลพรากเป็นทางผ่านขมับ ปากอ้าค้างส่งเสียงครางไม่ต่างกับแม่สาวเอมิของผมแม้แต่น้อย มือไม้มันผวายึดที่นอนแน่น บีบแรง เสื้อมันเลิกสูงจนหัวนมโผล่ ผมไม่เคยสนใจมันเลยแม้แต่น้อยก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้มันดูเย้ายวนพิลึก ผมขยับเคลื่อนมือไปเลิกๆ เสื้อมันขึ้นสูงอีก ท่าทางไม่ต่างกับตาแก่ลามก ก้มกัดยอดอกเม็ดเล็กเบาๆ มันผวาเฮือก แทบไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนเดียวกับไอ้หนุ่มกามตายด้านเมื่อกี้

ผมกัดหัวนมมันแรงขึ้น มันรีบตะครุบหัวผมไว้ทันที บีบคลึงแรง

สาบานได้ ผมชอบที่มันทำแบบนี้มาก ผมฟัดหัวนมมันรุนแรง ไม่รู้ว่ามันเจ็บหรือเสียว ถึงได้ขยี้หัวผมแรงขึ้น ส่งเสียงครางหวีดทำเอาผมแทบคลั่ง ช่วงล่างก็ยังไม่หยุดเคลื่อนไหว บรรเลงเพลงร้อนต่อไป

ไม่มีเสียงห้ามแล้ว มีแต่เสียงครางดังไปทั้งห้อง

ให้ตาย ตอนนี้ผมกลายเป็นไอ้บ้าไปแล้ว กับสิ่งแปลกใหม่ที่ผมได้ลิ้มลอง ผมรีบจับมันพลิกขึ้นไปด้านบน ทิ้งตัวลงไปนอนแทนที่ จับสะโพกมันลอยไว้กลางอากาศ จัดการสวนน้องขึ้นลงเป็นจังหวะ

ผมดูเหมือนสัตว์ป่าตัวหนึ่งที่เจอเหยื่ออันโอชะ โรมรันพันตู จับมันพลิกปรับเปลี่ยนท่าแทบจะทั่วไปทั้งเตียง โชคดีที่มันเป็นพวกเสร็จยากหรือไง และผมก็ยังไม่อยากหยุดง่ายๆ

ตราบจนท่าสุดท้าย ผมว่ามันคงสุดๆ จริงๆ มันกรีดร้องเสียงหนัก กระตุกกายพวยพุ่งบางสิ่งออกมาจนเลอะทั้งหน้าท้องผม เท่านั้นแหละ เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าผมก็ควรจะหยุดเหมือนกัน ผมขยับเร่งอีกสองสามทีท่ามกลางท่าทางที่กำลังทรมานของมัน

ผมพุ่งออกมาเต็มที่ข้างในตัวมัน จริงๆ ว่าจะเอาออกข้างนอก แต่ร่างกายมันเรียกร้องให้ผมปล่อยข้างใน ผมกระตุกกายแช่ร่างไว้ หอบหายใจเหมือนคนวิ่งผลัดพันคูณพัน ไม่ต่างกับคนด้านล่างที่เนื้อตัวสั่นริก ผมแนบหน้าลงกับหมอน โดยมีฝุ่นอยู่ใต้ร่าง

หัวใจผมค่อยๆ กลับมาเต้นในจังหวะปกติ ผมค่อยๆ ยกตัวขึ้น ความรู้สึกผิดกับความรู้สึกแปลกๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผมกระดากที่จะมองหน้ามัน แต่ก็จำใจต้องมองเพื่อพูดอะไรสักอย่าง

แต่คนด้านล่างหลับไปแล้วครับ ดวงตาปิดสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ

“ฝุ่น” ผมเรียก มันไม่ตอบรับ

“ฝุ่น” ผมลองเรียกดังขึ้น มันนิ่งเงียบ ผมลูบหน้าตัวเองเบาๆ

นี่ผมฟัดจนมันสลบเลยเหรอ

ผมค่อยๆ ถอนส่วนเชื่อมออก น้ำของผมไหลออกมาเป็นทาง ผมยิ้มนิดๆ ด้วยความภูมิใจ แอบโรคจิตชอบมองน้ำตัวเองแบบนี้ ผมลองใช้นิ้วเกลี่ยเปิด น้ำที่คั่งค้างเคลื่อนออกมาทีละนิด ผมช้อนตัวมันยกขึ้นในท่านั่ง แหวกช่องทางมันหวังให้น้ำที่อยู่ภายในออกมาให้มากที่สุด ผมเคยๆ ได้ยินมาบ้าง ว่าการเก็บไว้ภายในด้านหลังแบบนี้มันไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ มันหลับไม่รู้เรื่อง ปล่อยให้ผมทำได้ถนัดถนี่ คอพับซบกับหัวไหล่ผม

อารมณ์นี้ ผมรู้สึกเอ็นดูมันขึ้นมาทันที ค่อยๆ วางมันลง

“มึงเป็นน้องเอมิกูซะแล้วว่ะฝุ่น” ผมกระซิบกับคนหลับ เอาทิชชู่เปียกมาเช็ดทำความสะอาดให้ จับมันใส่กางเกง ทิ้งตัวลงนอนข้างๆ

ให้ตาย ไม่ได้ใช้แรงหนักหน่วงแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว กับสาวๆ ผมยังไม่กลายร่างเป็นสัตว์ป่าแบบนี้เลย ฟัดมันเหมือนกระทิงเปลี่ยว พรุ่งนี้มันฟื้นขึ้นมา ผมจะมองหน้ามันยังไง

จะพูดแบบไหน...

มันจะโกรธผมไหม...

ผมนอนคิด แล้วปล่อยให้สติตัวเอง ค่อยๆ เลื่อนหายไปช้าๆ

 :impress2: น้องฝุ่นเราไม่รอดตามคาด = = ; 

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย' :: ตอนที่ 2 ช่วยกระตุ้น 50% [12-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 12-03-2018 20:54:33

เอาแล้วววววว ฝุ่นจะเสียคนไหมเนี่ย  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย' :: ตอนที่ 2 ช่วยกระตุ้น 50% [12-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 13-03-2018 13:42:48

มาต่อเร็วๆนะ

หัวข้อ: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว จับฟัดอีกรอบ [22-3-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 20-03-2018 19:59:43

ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ


ผมสะดุ้งตื่นเพราะพระอาทิตย์เป็นคนปลุกตามเคย ผมลุกพรวดขึ้นนั่งเพราะความวิตกกับเรื่องที่ทำไว้เมื่อคืน รีบหันมองคนข้างๆ

มันยังไม่ตื่น

ผมลูบหน้าตัวเอง กัดปากนิดๆ ขยับพลิกหันไปมอง มันนอนหงายท่าเดิม เมื่อคืนอยู่ไง ตอนนี้มันก็อยู่งั้น ผมแตะมือมันเบาๆ ฝุ่นยังหลับสนิท ทอดลมหายใจสม่ำเสมอเหมือนคนนอนทั่วไป

อยากปลุกก็อยากปลุก แต่ปลุกแล้วไม่รู้จะมองหน้ากันยังไง

ผมตัดสินใจชักมือกลับ ย่องเงียบลุกเข้าห้องน้ำไป ผมยืนอาบน้ำนิ่งๆ แปลกมากที่ไม่คิดหรือมีอารมณ์จะทำร้ายน้องตัวเองเช้านี้ ไม่รู้ว่าเพราะผมทำไปจนเต็มอิ่มเมื่อคืน หรือเพราะรู้สึกผิดกันแน่ ผมยืนนิ่ง สงบอารมณ์นึกไปถึงเรื่องเมื่อคืน

เพิ่งเคยเห็นตัวเองเป็นกระทิงเปลี่ยวก็นั่นแหละ

ผมปิดน้ำ คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันทั้งที่ยังไม่เช็ดตัว เดินออกจากห้องน้ำไป

ไม่รู้เพราะผมปิดประตูห้องน้ำดังไปรึเปล่า คนหลับขยับเปลือกตานิดๆ ผมรีบเคลื่อนเข้าไปใกล้ด้วยความเป็นห่วง

แต่ไม่กล้าเรียกครับ

เพราะผมไม่ได้เช็ดตัว น้ำจากหน้าผมบางส่วนหยดแหมะลงบนหน้ามัน ผมไม่ได้สนใจ มองมันด้วยความเป็นห่วง มันค่อยๆ ลืมตา กะพริบปริบๆ มอง

“เป็นไงบ้างมึง” ผมถามมันด้วยความร้อนใจ ฝุ่นขมวดคิ้ว ปริปากเอ่ยเสียงแหบแห้ง

“ไปเช็ดตัว”

ผมมองอึ้ง คิดว่ามันจะต่อว่าอะไร ผมขยับตัวออกห่างนิดๆ มันขยับจะลุก ก่อนอ้าปากครางโอ๊ยเพราะความเจ็บ ไม่ต้องเดาเลยว่าจะระบมขนาดไหน เจอกระทิงเปลี่ยวแบบผมเข้าไปเต็มๆ ไซซ์ก็ไม่ใช่เล็กๆ ฝุ่นกัดปากแน่น มองผมด้วยดวงตาฉุนเฉียว ไม่พูดอะไร ผมจะขยับเข้าไปใกล้ มันรีบโบกมือ

“กูไม่เป็นไร รีบไปเช็ดตัว พื้นห้องเปียกหมดแล้ว” มันขยับตัวเคลื่อนออกจากเตียงช้าๆ เบ้หน้าจนผมหันรีหันขวาง อยากจับมัน แต่ก็กลัวมันด่า

“แม่ง ไม่บันยะบันยังกูเลยนะมึง” มันบ่นอุบอิบ ผมอ้าปากพะงาบๆ

“โทษที”

ฝุ่นไม่ว่าอะไรต่อ ขยับลุก มีเซเล็กๆ ผมรีบเข้าประคอง มันผลักผมออก เดินกะเผลกคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ผมลูบหน้าตัวเองแรง

ถ้าผมเป็นกระทิงเปลี่ยว มันก็ควายถึกละวะ โดนไปขนาดนั้น ยังเดินได้นี่ก็บุญแล้ว

ผมยังไม่ได้แต่งตัว ยืนเคาะเท้ารอ ปกติมันใช้เวลาอาบน้ำไม่เกิน 15-20 นาทีก็เสร็จ นี่ปาเข้าไปครึ่งชั่วโมงแล้ว ผมเริ่มร้อนใจ

หรือว่ามันจะสลบวะ แต่ยังได้ยินเสียงน้ำกับเสียงเคลื่อนไหวอยู่นะ สักพัก น้ำก็หยุดไหล ผมยืนรออย่างร้อนใจ ไม่นานมันก็เดินพันผ้าเช็ดตัวออกมา มันอึ้งที่ผมยังยืนอยู่ตรงจุดเดิม คิ้วเรียวขมวดฉับ

“ทำไมไม่แต่งตัว”

“คะ คือกูเป็นห่วงมึง”

“ไม่ต้องห่วง กูสบายดี” มันโบกมือไม่ใส่ใจ ผมขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม

“นี่มึงไม่คิดจะพูดอะไรกับเรื่องเมื่อคืนรึไง”

มันหยุดคิด ยกมือกอดอก น้ำบางส่วนยังเกาะพราวบนเส้นผมและใบหน้า ลำคอ หัวไหล่ และ…

ให้ตายสิครับ

เนื้อตัวมันมีแต่รอยแดงๆ ที่ผมเผลอทำไว้ด้วย ไม่ใช่รอยคิสมาร์กหรอก เพราะผมไม่ชอบทำ แต่เป็นรอยมือและรอยฟัน แดงเป็นริ้วๆ เลย

ประกาศศักดาของกระทิงเปลี่ยวเต็มที่ ผมกวาดมองไปรอบตัวมัน ไอ้นี่กูเพิ่งรู้ว่ามึงผิวบาง

ผมทำท่าอึกอัก มันถอนหายใจแรง

“เอาเป็นว่า มึงพิสูจน์ได้แล้วว่ากูไม่ได้เป็นโรคกามตายด้าน ขอบใจละกัน”

ผมมองหน้ามันอึ้งๆ

“ว่าแต่ กูขอถามมึงหน่อย” มันทำหน้าซีเรียสขึ้น

“เมื่อคืน...” มันหยุดคำไว้แค่นั้น ผมหยุดฟังอย่างตั้งใจ มันจ้องตาผมเขม็ง “มึงไม่ได้ใส่ถุง”

“มึงไม่ต้องห่วง กูปลอดภัย ปกติกูนอนกับคนอื่นกูเตรียมพร้อมและป้องกันตลอด พอดีเมื่อคืนมันกะทันหันไปหน่อย”

มันถอนหายใจแรง ตบอกผมเบาๆ

“แล้วไป กูกลัวแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้นแหละ ลืมมันซะ” มันพูดออกมาง่ายๆ เดินไปทางตู้เสื้อผ้า ผมยืนมึนเหมือนคนถูกทุบหัว และคนทุบก็เป็นไอ้หนุ่มตายด้านคนนั้นด้วย

ให้ตาย ทำไมมันเย็นชาได้ใจขนาดนี้

ผมมาเรียนพร้อมฝุ่นตามปกติ ควายถึกของผมไม่มีอาการหรือทีท่าว่าเจ็บปวดแม้แต่นิด เดินชิลๆ พอเจอเพื่อนๆ มันก็ทำหน้าปกติ มีแต่ผมนี่แหละที่กระอักกระอ่วนทำอะไรไม่ถูก

“เป็นไร ทำหน้าเป็นตูด” ไอ้กู้มันถาม

“ตกต้นไม้” ผมพูดไปเรื่อย พวกมันหันมามองหน้าผมกันใหญ่ แต่ไม่มีใครพูดอะไร หันไปมองไอ้ควายถึก มันนั่งอ่านหนังสือไม่สนใจอะไร ผมชักหงุดหงิด

“มึง กูถามจริง ตั้งแต่เช้าละ มึงเป็นไร เปลี่ยว หาที่ลงไม่ได้?” กู้มันถามต่อ

“ตรงกันข้าม”

“?”

“เปล่า ไม่มีอะไร เอาขนมมาแบ่งให้กูกินดิ” ผมกระชากเอาป๊อกกี้ช็อกโก้จากไอ้แมทมายัดใส่ปาก มองคนที่ยังนั่งนิ่งไม่สนใจอะไร แต่คิดไปคิดมา มันยังทำตัวปกติได้ แล้วผมจะมานั่งหงุดหงิดทำไมวะ

เรื่องมันแล้วไปแล้วก็ให้มันแล้วไป มันไม่ใช่ผู้หญิง แถมยังแสดงท่าทางว่าไม่ใส่ใจ ผมก็น่าจะเอาอย่างมันบ้าง มาคิดเล็กคิดน้อยให้เสียเวลาทำไม

รุ่งขึ้นผมก็กลับมาเป็นคนเดิม ทุกอย่างเหมือนเดิมจริงๆ แม้กระทั่งการเหลาน้องยามเช้า คิดว่าจะเลิกทำงานไปแล้วซะอีก วันนี้ผมก็มายืนซี้ดซ้าดใต้สายน้ำเหมือนเดิม ออกไปก็เห็นใครบางคนนั่งอุดหูอ่านหนังสือเหมือนเดิมเช่นกัน ผมหัวเราะหึๆ เอาผ้าเช็ดตัวเปียกๆ ของตัวเองโยนใส่หัวฝุ่น มันหันมามองตาเขียว ทิ้งผ้าผมลงพื้น ผมก้มเก็บ

“ไปหาไรกินกันมึง กูหิว”

“มีขนมอยู่นู่น”

“ไม่เอา อยากกินข้าวลุงเผือก”

มันถอนหายใจแรง พยักหน้า ปิดหนังสือ ผมเมสเสจไปเรียกคนในแก๊ง พวกมันรับปาก พอลงไปข้างล่างก็เห็นไมค์กับแมทยืนคอยอยู่แล้วด้วยท่าทางดี๊ด๊า ไม่รู้ว่าอยากกินข้าวฝีมือลุงเผือกหรืออยากกินน้องแตงโมกันแน่

ผมเองก็ตื่นเต้นที่จะได้เจอน้องแตงโมเหมือนกัน

วันนี้น้องแต่งหน้านิดๆ ลิปกลอสมันวาว เปิดหน้าอกหน้าใจให้เห็นกันเบาๆ ทำเอาพวกผมน้ำลายหก คิดอยู่ว่าทำไมวันนี้น้องแตงโมแต่งเอ็กซ์ได้ ก็ได้ความว่าลุงเผือกป่วย นอนแซ่วอยู่โรง’บาลเพราะอุบัติเหตุล้มในห้องน้ำ

ตอนนี้เมียแกเป็นคนทำ ลูกสาวถึงได้กล้าเปิดอกมาเป็นอาหารตาให้หนุ่มๆ แบบนี้ได้ พวกผมพากันกลืนน้ำลายตอนน้องก้มเสิร์ฟ หน้าอกหน้าใจล้นออกมาจนแทบเห็นจุก

กู้มันดันหัวผมออกให้พ้นทาง ขยับปากแซว “วันนี้น้องแตงโมน่ารักจัง”

“ขอบคุณค่ะ” เสียงน้องหวานจริงอะไรจริง กู้มันฉีกยิ้มกว้างเมื่อน้องทอดสะพานให้ ยังไม่ทันได้พูดอะไร ป้าลีก็ตะโกนเรียก น้องแตงโมรีบละสายตาจากพวกเราวิ่งไปทำหน้าที่ตัวเองทันที

“เสียดายฉิบหาย เกือบไปแล้ว”

“คู่แข่งเยอะนะมึง ดูนู่น”

พวกเรามองไปทางหนุ่มๆ ที่จ้องน้องแตงโมตาเป็นมัน

“ยิ่งน่าเอาดิ” กู้บอกเข้มๆ ผมละสายตาจากน้องแตงโมมามองใครบางคนข้างกาย วันนี้ฝุ่นใส่เสื้อคอกลมธรรมดามา เพราะผมนั่งอยู่ใกล้มัน หันไปก็เจอกับแผงอกที่อยู่ในเสื้อ เห็นหัวนมนิดๆ มันช่างแตกต่างกับน้องแตงโมโดยสิ้นเชิง

ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าเป็นน้องแตงโม ผมจะแปลงร่างเป็นกระทิงเปลี่ยวแบบที่เป็นกับมันหรือเปล่า

ผมรีบสลัดภาพพวกนั้นออกไป หันมากินข้าว เฮฮากับพวกเพื่อนๆ เหมือนเดิม 




วันนี้ผมติดทำกิจกรรมหนัก กลับถึงห้องก็เห็นใครบางคนนอนหลับสนิทไปแล้ว ห้าทุ่ม เด็กอนามัยเฝ้าพระอินทร์ไปนานแล้ว ผมถอดเสื้อผ้าโยนลงตะกร้า คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป จะว่าเหนื่อยก็เหนื่อย จะว่าไม่เหนื่อยก็ไม่เหนื่อย ผมเดินออกมาใส่เสื้อผ้า เสื้อยืดประจำตัวเหมือนเดิม คลานขึ้นเตียงไปทิ้งตัวลงนอน ผมจะเอื้อมมือข้ามหัวฝุ่นเพื่อปิดไฟ ได้กลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ ลอยมาปะทะจมูกทั้งที่กลิ่นสบู่จากตัวผมน่าฉุนกว่า

ผมหยุดนิ่งอยู่กับที่ ชักมือกลับ เลื่อนสายตามาหยุดอยู่ยังเรือนร่างของคนที่นอนตะแคงข้างหันหลังให้ มองผิวเกลี้ยงเกลาตรงหัวไหล่มัน วันนี้ฝุ่นใส่เสื้อกล้ามสีฟ้าตัวที่เห็นประจำ กางเกงขาสั้นเหนือเข่าขึ้นมานิดเดียว มีผ้าห่มคลุมอยู่ที่ปลายเท้า งอขาซ้ายนิดๆ ผมกับมันห่มผ้าห่มผืนเดียวกันเป็นเรื่องปกติ มันหลับไปด้วยท่าทีสบายๆ ผ่อนลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ

ผมละสายตาจากหน้าคนที่นอนอยู่ลงมาที่ลำคอ เลื่อนไปที่หัวไหล่ ไต่ต่ำลงไปที่เอวขึ้นไปยังเนินตะโพก มันยังหลับสนิทเหมือนเด็กน้อยไร้เดียงสา

แทบจะดูไม่ออกเลยว่าเป็นคนเดียวกับคนที่มานอนครางใต้ร่างผมจนทำให้ผมกลายร่างเป็นกระทิงเปลี่ยวมาแล้ว

ผมกัดปาก กลิ่นสบู่จากตัวมันลอยคลุ้ง ผมขยับหน้าช้าๆ ก้มดมตรงหัวไหล่มันเบาๆ สูดแรงขึ้นหวังให้กลิ่นนั้นเข้าไปในปอด

หอมดีพิลึก…

ผมค่อยๆ วางมือไว้บนเอวมัน วางไว้เฉยๆ อย่างแผ่วเบา มองดูปฏิกิริยาของคนหลับ มันยังนอนนิ่งไม่รู้ตัว

ผมค่อยๆ ฝังปลายจมูกกับหัวไหล่ ได้กลิ่นผิวเนื้อชัดเจนมากขึ้นผสมไออุ่นจากผิวกาย ผมเกลี่ยปลายจมูกนิดๆ มันไม่ได้นุ่มอย่างผิวสาวๆ แต่ก็ไม่ได้หยาบกระด้างจนเกินไป เพราะผิวมันละเอียดยิ่งกว่าผม

ผมถอนปลายจมูกจากหัวไหล่ไปฝังไว้ยังลำคอมันแทน หัวใจผมเต้นโครมคราม มือที่จับเอวมันอยู่สั่นนิดๆ ผมทำทุกอย่างแผ่วเบา เหลือบตาดูคนหลับ มันยังนอนนิ่งเหมือนเดิม ผมได้ใจ กดฝังปลายจมูกลึกขึ้น ผละออกแล้วฝังปากลงไปแทน

หัวใจผมเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม ความรู้สึกบางอย่างวิ่งวนไปทั่วท้องน้อย ผมเปิดปาก เม้มผิวต้นคอมันนิดๆ เลื่อนไล้ปลายลิ้นออกมาสัมผัส ลมหายใจผมกระชั้นขึ้นแม้พยายามจะควบคุมมันแค่ไหนก็ตาม ฝุ่นยังไม่รู้สึกตัวเหมือนเดิม และนั่นยิ่งทำให้ผมย่ามใจ เลื่อนปากไปที่ใบหูด้านบน เม้มเบาๆ ภาพครางสะท้านของมันเริ่มตีแสกหน้าผม น้องผมตื่นขึ้นมาเหมือนทหารถูกปลุก ผมเม้มหูมันแรงขึ้นไล่ตามแนวลงมาถึงติ่งหู ก่อนละออก ควานปลายลิ้นเข้าไปในซอกหูมัน เลื่อนกลับมายังริมหูอีกรอบ

ผมคาดเดาไม่ถูกว่าถ้ามันตื่นนอนขึ้นมา มันจะโวยวาย มันจะขัดขืน หรือมันจะด่าผมแบบไหน แต่กระทิงตัวเดิมเริ่มสิงร่างผมแล้ว ผมเลื่อนปากลงมายังลำคอมัน ฝังปากแรงขึ้น

แล้วตบะผมก็แตกดังเพล้ง ผมจับมันพลิกหงาย หายใจแรง ความอดทนผมขาดผึงพอๆ กับคนหลับที่ลืมตาตื่น ฝุ่นมองผมตาโต และก่อนที่มันจะพูดอะไร ผมรีบปิดปากมันไว้ด้วยปากตัวเองทันที ฉกลิ้นเข้าไปสมทบอีกชั้น สองมือฟอนเฟ้นไปทั่วเรือนร่าง มันอึกอักพยายามดิ้นรน แต่ผมหูหนวกตาบอดไปแล้ว ขยับปากบดขยี้แทบไม่ให้มันหายใจหายคอ มือผมไต่ละไปทั่ว เลื่อนบีบแขน เค้นหัวไหล่ มาหยุดไว้ที่หัวนม บีบบี้ขยี้แรง มันผวาเฮือก ท่าทางแบบนั้นยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบผมให้คุกรุ่น ผมถอนปากออกมาฝังไว้ที่ลำคอ มันแหงนหน้าขึ้นอัตโนมัติ ทำเสียงอึกอักเหมือนคนสำลักน้ำ ผมไม่สนรีบฝังมือกับน้องมันทันที จี้ไปที่จุดกระตุ้นอารมณ์อย่างรู้ทัน ฝุ่นผวาเฮือกบีบสองต้นแขนผมแน่น

ผมบดขยี้ร่างมันด้วยเรือนร่างผม ทำตัวราวกับคนบ้า กระชากทึ้งชุดมันออกจากตัวไม่ว่าจะเป็นเสื้อหรือกางเกง ไม่ต่างกับเสื้อผ้าตัวเองที่มาตอนนี้มันดูจะเกะกะเหลือคณา

ครั้งแรกเรายังมีเสื้อผ้ากันเกือบครบแต่มาตอนนี้ เนื้อแนบเนื้อเต็มๆ มันร้องห้ามพยายามดันตัวผมออก แต่แรงเท่ามดไม่มีสิทธิ์ทำอะไรผมได้หรอก ผมดื่มกินเลือดเนื้อมันไปทั่วทั้งร่าง มือหนึ่งบีบเค้น อีกมือขยับน้องมัน

ผมไม่รอให้ตัวเองอกแตกตายก่อน คุ้ยน้ำบ่อน้อยแปะป้ายไปทั่วผนังนุ่ม ขยับนิ้วเข้าไปเตรียมพร้อม

“พล!” มันเรียกเสียงตื่น ผมไม่ฟัง ก้มซุกซอกคอ จาบจ้วงเหมือนคนตายอดตายอยาก ใช้เวลาเตรียมความพร้อมไม่นานผมก็เสือกไสร่างกายเข้าไปทันที ผมคำรามลั่นกับความร้อนที่ได้รับ มันเลิกขัดขืนเพราะความคับแน่น

ผมบดเบียดร่างมัน ยกขามันพาดไหล่ทั้งสองข้าง พอร่างกายผมเข้าไปได้จนหมด ผมก็เริ่มบรรเลงเพลงกระทิงทันที

ผมทำตัวเป็นหนุมาน เกลือกลิ้งคลุกเคล้ามันไปกับที่นอน ฟอนเฟ้นกลืนกินจนแทบจะทุกสัดส่วน ไม่เว้นระยะให้มันได้หายใจหายคอ

“มึง…พล..อึก..มึงกำลังจะฆ่ากู” มันบอกกระท่อนกระแท่น แต่ผมไม่สนใจฟัง หายใจฟึดฟัดเหวี่ยงตัวมันขึ้นไปนั่ง จับมันเคลื่อนไหวตามใจสั่ง แรงตัวเองมีเท่าไหร่ ใส่ไปไม่ยั้ง

ตอนนี้ผมถือคติ ตายเป็นตาย

แล้วผมก็ได้ตายสมใจพอๆ กับควายถึกของผม ผมแหงนมองนาฬิกา

พระเจ้า ผมฟัดมันมาราธอนติดต่อกันร่วมสองชั่วโมงแบบไม่พักเลย มันสลบไปแล้วหลังปลดปล่อย เราไปกันคนละรอบ แต่เป็นรอบที่อัดแน่นไปด้วยพลานุภาพเปี่ยมล้น

บอกตามตรงว่าผมไม่เคยฟัดกับใครดุเดือดเลือดพล่านแบบนี้มาก่อนจริงๆ

ผมฟุบหน้ากับอกมัน พอหายเหนื่อยก็จับมันลุกนั่งเพื่อให้บางสิ่งของผมไหลออกมา รอจนแน่ใจว่าหมดแล้วถึงได้หยิบทิชชูเปียกมาทำความสะอาดให้ ผมวางมันลงนอนดีๆ ดึงผ้าห่มมาห่มให้ ทิ้งตัวลงไปนอนตาม เพียงแค่หัวแตะหมอนผมก็หลับเป็นตายไปยันเช้า

เหมือนเดิมครับ ใช้งานร่างกายหนักขนาดไหน ผมก็จะตื่นก่อนควายถึกของผมเสมอ มันยังกรนฟี้ๆ นอนล่อนจ้อนภายใต้ผ้าห่มที่ผมดึงมาคลุมให้มันไว้เมื่อคืน โผล่แค่ท่อนบนเหนือเอวเท่านั้น

เมื่อคืนผมสติหลุดฟัดมันจนตัวแดงเถือกเลย แต่มันก็ใช่ย่อย เวลามันพีคขึ้นมาก็ข่วนผมแหลกเหมือนกัน สงสัยจะแค้นที่ผมทำมันแรง ผมลูบรอยข่วนนั้นเบาๆ

แสบๆ คันๆ ดีพิลึก

ผมย่องเบาลงจากเตียง เดินเข้าไปอาบน้ำ ปิดประตูเบาๆ เพราะอยากให้มันได้พักผ่อนนานๆ ฝุ่นมีเรียนบ่าย ปกติถ้าไม่ถูกผมกวน มันจะนอนยันสิบโมง พออาบน้ำเสร็จก็ออกไปแต่งตัว ทำทุกอย่างอย่างเงียบกริบ ผมแต่งตัวเสร็จก็หันหลัง แต่มาพบกับฝุ่นที่ลุกขึ้นมานั่งขยี้ตาข้างเตียงแล้ว ผมสะดุ้ง เพราะไม่คิดว่ามันจะตื่น

“ตะ ตื่นแล้วเหรอ” ผมถามด้วยน้ำเสียงกุกกัก ฝุ่นพยักหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลุกขึ้น เดินเป๋นิดๆ มาคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปหน้าตาเฉย

ผมอ้าปากค้าง ยืนงงๆ เงิบๆ

อะไรของมันวะ ผมทั้งฟัดทั้งบังคับมีอะไรกับมันรุนแรงขนาดนั้น แทนที่จะต่อว่าจะอายหรือจะอะไรสักนิด นี่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยกเว้นเดินเป๋อย่างเดียว

ผมชักหงุดหงิด ปิดประตูตู้เสื้อผ้าดังโครม ให้อารมณ์เหมือนผมถูกมันข่มขืนแทนซะเอง

แต่คิดไปคิดมา ก็ไม่ใช่ความผิดของมัน ตามนิสัยมันแล้ว มันคงไม่อยากใส่ใจอารมณ์เปลี่ยวของผมมากกว่า อีกอย่างผมเป็นพวกขี้เบื่อด้วย ซึ่งมันก็น่าจะรู้นิสัยข้อนี้ของผมดี

ตอนนี้มันคงเป็นของใหม่สำหรับผม และไม่รู้ว่าความรู้สึกอยากจนอยากขย้ำนี้จะหายไปตอนไหน

เฟลนิดๆ ตรงที่ปกติเวลาผมนอนกับใคร สาวๆ มักเรียกร้องงุ้งงิ้งกับผมหลังตื่นนอน อารมณ์ผัวเมียกิ๊กกันหวานแหวว ไม่เคยเห็นใครลุกขึ้นทื่อๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบฝุ่นมาก่อน

เอาตามตรงคือผมเองนี่แหละที่ทำตัวไม่ถูก ผมถอนหายใจอีกรอบ เกาหัว คว้ากุญแจเดินเข้าคณะไป







“มึงไปแดกอะไรมา ทำหน้าเหมือนคนถ่ายไม่ออก”

ผมขมวดคิ้ว มองหน้าไอ้กู้คนถาม

“แดกคน”

“โอ้ว!!” มันครางเสียงดัง ทำมือประกบกันให้รู้ความหมาย

“แล้วมาทำหน้าบอกบุญไม่รับทำไม สาวเจ้าไม่อร่อยรึ”

“อร่อย อร่อยมากด้วย อร่อยจนกูตะกรุมตะกรามกินอย่างตะกละ แปลงร่างเป็นกระทิงเปลี่ยวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่พอตื่นขึ้นมา ดันทำเหมือนเมื่อคืนไม่เคยมีอะไรกันมาก่อน เฟลว่ะ”

ไอ้กู้มันหัวเราะก๊าก

“เอาละเว้ย แม่สาวคนไหนทำเทพบนเตียงเสียเซลฟ์ได้ขนาดนี้วะ”

ผมไม่ตอบ นั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับกระทั่งแมทกับไมค์พากันเข้ามาสมทบ มันไม่ถามผมแต่ถามไอ้กู้แทน

“เป็นอะไรของมัน”

“แดกเหยื่อแล้วเหยื่อไม่ปลื้ม มันเลยเฟล”

“หือ มึง ลีลาขนาดมึง เหยื่อมีไม่ชอบด้วยเหรอวะ”

“กูไม่รู้ ตอนนอนด้วยกันก็ครางซะลั่นห้อง น่าจะชอบ มาเฟลตอนตื่นแล้วนิ่งเฉยนี่แหละ”

พวกมันพากันหัวเราะ

“นี่ถามจริง ใคร บอกกูหน่อย อยากเห็นเป็นบุญตา” พวกมันพากันจ้องมาที่ผมเป็นตาเดียว ผมถอนหายใจแรง ไม่รู้ว่าควรพูดดีไหม แต่สำหรับผม ไม่เคยมีความลับอะไรกับเพื่อนอยู่แล้ว

“มึงจำได้ไหม เรื่องกามตายด้านของฝุ่น”

พวกมันพากันพยักหน้า

“พวกเราพากันคิดหาวิธีแก้ แต่กูข้ามขั้นกว่านั้นไปช่วยมันกระตุ้นอารมณ์ด้วยมือ แต่เวรน้องกูดันตื่นเพราะเสียงครางมัน กูเลยจับมันฟัดจนแทบโต้รุ่ง”

พวกมันพากันอ้าปากค้าง กะพริบตาปริบๆ

“มะ มึง หมายถึง ไอ้ฝุ่น”

ผมพยักหน้า

“ใช่ ไอ้หมอนั่นแหละ แม่ง ตื่นเช้ามาแทนที่จะต่อว่า จะบ่นจะงอน หรืออะไรสักอย่าง นิ่งเหมือนทองไม่รู้ร้อน พอกามมันหายด้าน จิตใจมันดันด้านแทน กูก็พยายามจะลืมๆ แต่เมื่อคืนเผลอกินมันอีกรอบ อีหรอบเดิม กูเหมือนกระทิงเปลี่ยวไม่เคยเจอตัวเมีย ทั้งที่ก็ไม่เคยขาด ตื่นเช้ามามันทำตัวเฉยเหมือนเดิม กูนี่ไปไม่เป็นเลย แทบพังตู้เสื้อผ้าด้วยความหงุดหงิด”

“เดี๋ยวมึง อย่าเพิ่งพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติ นี่มึงนอนกับไอ้ฝุ่น…” ไอ้กู้มันถามย้ำอีกรอบ ผมพยักหน้า มันลูบหน้าตัวเองพรืดหนึ่งจากบนลงล่าง กะพริบตาปริบๆ หันไปมองหน้าแมท

แมทหันมาทางผมต่อ “มึงเป็นเกย์”

“เปล่า มึงก็รู้ว่ากูไม่ใช่ แต่วันนั้นมันไม่ไหวจริงๆ แม่ง เผลอกินเข้าไปได้ไงก็ไม่รู้ กูยังไม่เชื่อตัวเองอยู่นี่ เมื่อคืนนี้อีก”

“โห มันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ”

ผมเกาหัวหงุดหงิดไปกับคำถามของไมค์

“น่าจะอร่อยแหละ กูเล่นกินเหมือนคนตะกละ มึงไม่มาลองฟังเสียงครางมันดูมั่ง มึงจำเอมิเจ็ดได้ไหมล่ะ”

พวกมันพยักหน้า

“นั่นแหละ เสียงเดียวกันเลย เพราะเสียงครางมันคล้าย แผ่นนั้นกูชอบ วนดูประจำ มันเลยตื่นง่าย”

พวกมันพากันพยักหน้าเข้าใจ ไอ้กู้ตบหลังผมเบาๆ

“เอาน่า อย่าคิดมาก พวกกูไม่คิดอะไรมากหรอก ตอนนี้ปัญหาอยู่ที่มึงเท่านั้น หงุดหงิดที่มันนิ่งใช่ไหม”

“ประมาณนั้นแหละ”

“ฮ่าๆ งั้นอย่าคิดมากเลย มึงไม่เคยเจอมาก่อน แค่นี้แหละ ปล่อยไปสักพัก เดี๋ยวคงลืมเอง”

ผมยักไหล่

“คงงั้น”


ตกบ่ายฝุ่นมันก็มาเรียนตามปกติ นัดรวมแก๊งกันอีกรอบตอนเย็นหลังเลิกคลาส ทุกคนจ้องหน้าฝุ่นเป็นตาเดียวจนผมอึดอัดแทน

“พลมันเล่าให้พวกกูฟังเรื่องพวกมึง”

มันมองหน้ากู้อึ้งๆ ก่อนกวาดสายตาไล่มองพวกเราทุกคน แม้แต่ดิวและไวท์ก็รู้เรื่องแล้ว มันถอนหายใจแรง

“พวกมึงอย่ามามองเหมือนกูป่วยหรือประสาท กูแค่ถูกกระทิงเปลี่ยวไล่ขวิด” ดูมันพูด ไอ้กู้หัวเราะเสียงดัง ตบบ่าฝุ่นเบาๆ

“กูว่ามึงเป็นคู่ปรับที่ดีของไอ้พลมันนะ ฮ่าๆ ถ้ามึงไม่ซีเรียส พวกกูก็ไม่ซีเรียสหรอก มีแต่ไอ้พลนั่นแหละ มันเสียเซลฟ์ที่มึงเมิน นอนกับผู้หญิงคนไหนไม่เคยถูกเมินแบบที่มึงเมินมันมาก่อน”

“งั้นก็จำไว้ด้วยว่ากูไม่ใช่ผู้หญิง”

ผมชะงักกึก

“นั่นน่ะดิ” ไวท์มันเสริม หันมองมาทางผม “เพราะงั้นไอ้กระทิงเปลี่ยว มึงเลิกงี่เง่าสักที”

ผมหยักไหล่

“กูก็ลืมไป”

แล้วพวกมันก็พากันตบไหล่ผม หัวเราะร่า เสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนเดิม

To be Con.

อัพครบแล้วจ้าาาา อัพนิยายฉลองวันเกิดกันเลยทีเดียว (24 มีนา ปีอย่าไปรู้กันเลย) รู้แค่ว่าอายุ 15 มาหลายปีแล้ว สมองน้อยกว่านั้นอีก เหลือแค่ 5 ขวบเอง โอนเงินให้แม่เป็นค่าน้ำนมแต่เช้า ตระเวนทำบุญไปครึ่งวัน จบทริปด้วยการไปกราบเท้าพ่อเพื่อหาความเป็นสิริมงคลให้ตัวเอง กลับมาถึงบ้าน เขียนนิยายต่อ

แฟนเซอร์ไพร์สด้วยการให้เงินมาหนึ่งก้อน บอกว่าให้เอาไปใช้กินเที่ยวเนื่องในวันเกิด หาความสุขให้ตัวเองเยอะๆ ตอนแรกว่าจะไปซื้อเสื้อผ้าตัวใหม่ใส่ แต่เปลี่ยนใจ แบ่งบางส่วนไปทำบุญ ที่เหลือยัดเข้าแบงค์

เก็บคะ! งานหนังสือกำลังมา หนูรอเปย์!!   

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ 40% [20-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 20-03-2018 20:10:31

พลเริ่มหลงฝุ่นแล้วละซิ  :mew2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ 40% [20-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 20-03-2018 21:18:28

พลต้องหลงฝุ่นหัวปักหัวปำแน่เลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ 40% [20-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: เพียงเพื่อน ที่ 20-03-2018 22:52:47

หื่น เหลือเกินพ่อคุณ  ทำเอาซะอยากโดนกระทิงเปรี่ยว วิ่งมาหาเจ้บ้างเลยค่ะ  :hao6: :hao6: :z1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ 40% [20-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: Pui5264 ที่ 20-03-2018 23:09:03

อยากได้ ebook มีมั้ยคะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ 40% [20-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 20-03-2018 23:35:43

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ 40% [20-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 21-03-2018 11:50:27

 :katai5: :katai5: :katai5: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ 40% [20-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: semen ที่ 21-03-2018 12:47:10

 :pighaun: :o8:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ 40% [20-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 21-03-2018 16:55:43

 :hao3: :hao3: :hao3:ยังไง ยังไง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ 40% [20-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: em1979 ที่ 22-03-2018 05:59:54

สนุกค่า

หัวข้อ: -
เริ่มหัวข้อโดย: Pinkii ที่ 23-03-2018 00:18:29

ชื่อหัวข้อหายง่าาาา :o12:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว ฟัดไปอีกรอบ 40% [20-3-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 23-03-2018 01:15:45

นึกว่าเข้าอัพตอนใหม่ ที่ไหนได้ชื่อหัวกระทู้หาย ทำไงดี ๆ  :katai1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว จับฟัดอีกรอบ 80% [22-3-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 23-03-2018 16:45:00

ฝุ่นคงยังมึนๆ งงๆ รอให้ปะหน้าพลก่อน  o18

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว จับฟัดอีกรอบ 80% [22-3-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pui5264 ที่ 23-03-2018 20:41:54

เจอใน meb เลยอุดหนุนเรียบร้อยแล้วค่า...❤️

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 100% [1-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 27-03-2018 19:57:53

​ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง



ผ่านมาสามวัน ผมยังทำตัวซี้ดซ้าดเหมือนเดิม เช้าตื่นมาห้ำหั่นกับตัวเอง สายไปเรียน ตกเย็นกิ๊กสาว แต่ให้แมงเม่าบินเข้ากองไฟเถอะ เพราะตอนนี้ผมกำลังจะทิ้งเหยื่อแสนสวยของตัวเองเพียงเพราะเหลือบไปเห็นใครบางคนเดินเล่นอยู่ในห้างเดียวกัน

ตอนแรกกะจะไม่ใส่ใจ แต่ตาผมก็ละไปจากมันไม่ได้

“มีอะไรเหรอคะพี่พล เห็นมองไปทางนู้นหลายรอบแล้ว” น้องบีปีสองถามเสียงใส ชะเง้อคอมองตาม แต่ไม่มีใครในรัศมีสายตาเธอหรอก เพราะตอนนี้ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเดินลับหายเข้าไปในร้านหนังสือแล้ว น้องบีควงแขนผมไว้ ผมละสายตากลับมามอง กะว่าถ้าไม่เห็นมันอีก จะเลิกสนใจแล้ว หันไปมองอีกทีก็เห็นมันโผล่เข้ามาในจักษุอีก

“น้องบีคะ พี่พลขอทำตัวเลวทิ้งน้องบีสักวันจะได้ไหมคะ พอดีพี่เจอเพื่อน มีธุระจะคุยกับมัน น้องบีจะใจร้ายเก็บพี่ไว้ไหม” ผมออดอ้อน น้องบีทำหน้ากระเง้าไม่จริงจัง

“ใครจะไปห้ามได้ล่ะ ใช่สาวๆ หรือเปล่า” น้องบีชะเง้อคอมอง ผมบุ้ยปากไปทางคนที่คว้าหนังสือมาหอบเพิ่มอีกเล่ม น้องบีพยักหน้า

“อ๋อ พี่ฝุ่น มาคนเดียวมั้ง” น้องเขารู้จักคนกลุ่มผมทุกคนครับ แต่คนกลุ่มผมไม่รู้จักน้องกันหรอก สาวๆ จะไม่ทำตัวสนิท หากพวกผมไม่เปิดโอกาส

ผมพยักหน้า บอกลาน้องไปนิดหนึ่ง โบกมือ เดินกึ่งวิ่งไปยังคนที่คว้าหนังสือมาใส่มือเพิ่ม ไม่รู้มันจะซื้ออะไรนักหนา ได้ข่าวว่างานหนังสือล่าสุด มันก็หมดไปหลายพัน

ตอนแรกว่าจะตะโกนทักแบบเดิม แต่ผมกัดปากหยุดเสียงไว้ เคลื่อนตัวช้าๆ ไปใกล้มันแทน ตอนนี้มันอยู่แผนกบริหารธุรกิจ หอบหนังสือไว้แนบอกสามสี่เล่ม ดึงเล่มใหม่มาพลิกเปิดอ่านปกหลัง พลิกอ่านด้านในนิดๆ แล้วก็วางถ้าไม่ถูกใจ หยิบเล่มใหม่มาเปิดดู ผมยืนห่างจากมันประมาณศอกกว่าๆ ซึ่งมันยังไม่รู้ตัว

ใจผมอยากเอ่ยทัก แต่ปากปิดสนิท

ผมขยับไปยืนขนาบอยู่ด้านหลัง ใกล้จนสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากเรือนร่างมัน

“ฝุ่น…” ผมกระซิบเรียกข้างหู มันสะดุ้งเฮือกพลิกหันมามอง หนังสือเกือบร่วงหลุดมือ มันพยายามประคองไว้

“ควาย มาเงียบตกใจหมด”

ตอนนี้ตัวผมแทบจะแนบติดตัวมันกับชั้นหนังสือแล้ว มันคงไม่ติดใจอะไร เพราะด้านหลังผมมีคนเบียดเดินผ่านไปพอดีจนผมต้องเบียดมันติดชั้นหนังสือมากขึ้น พอคนเดินผ่านไปผมถึงได้ขยับไปยืนห่างๆ

“มาเงียบห่าไร กูเรียกตั้งแต่อยู่หน้าร้านแล้ว มึงเสือกเข้าวิเวกเอง”

มันขมวดคิ้วคำนวณสิ่งที่ผมโป้ปด

“เหรอ โทษที”

ไมหลอกง่ายงี้วะ นรกกินกบาลกูตาย

“มาคนเดียวเหรอมึง” ผมหันมองไปรอบๆ เผื่อมีเพื่อนคนอื่นตามมาด้วย

“คนเดียว อยากได้หนังสือใหม่”

“จากงานหนังสือหมดแล้วไงมึง”

มันส่ายหัว

“อยากได้เพิ่ม”

ผมยักไหล่ไม่ใส่ใจ ไม่ใช่พวกบ้าอ่านบ้าหาความรู้แบบมันอยู่แล้ว มันหยิบหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ใส่กองที่อกมันมากขึ้น ผมดึงมาถือเองทั้งหมด

“มานี่ กูช่วยถือ”

“ไม่เป็นไรมึง กูถือได้”

“อย่าลีลาน่า กูหิว”

มันคงจะค้านว่าทำไมไม่ไปหาอะไรกินเอง แต่ก็เงียบปาก เดินเลือกไปอีกสองสามชั้น อย่าให้มันได้สิงร้านหนังสือครับ ทั้งที่ผมยืนทนโท่ถือหนังสือที่กองสูงขึ้นเรื่อยๆ มันก็ยังไม่หยุดเลือก กระทั่งเล่มสุดท้าย มันหันมามองหน้าผม

“จริงๆ เอาไปวางไว้บนเคาน์เตอร์ก่อนก็ได้ ถือทำไมให้เมื่อย”

“ไม่บอกกูก่อนหน้า” ผมตำหนิ มันยักไหล่ ยิ้มนิดๆ

แม่ง มันแกล้งผมเปล่าวะ มึงอย่าให้กูได้แก้แค้นมึงบ้างก็แล้วไป

มันแบ่งจากผมครึ่งหนึ่ง หอบไปจ่ายเงิน ห้าพันกว่าตามคาด เรายืนรอให้เขาห่อปก ผมแย่งมันมาถือทั้งสองถุง มันมองหน้า

“กูอยากออกกำลังกายระหว่างเดินเล่น แทนเวท”

มันคลายหัวคิ้วลง พยักหน้า

“ตามใจ” มันก้มหัวให้พนักงานนิดหนึ่ง ส่วนผมยิ้มหวานจนพนักงานหน้าแดง

“อยากกินอะไร” มันถามไม่ได้หันมามอง กวาดมองไปรอบๆ เพื่อหาร้านที่อยากกิน

“มึงอยากกินไร”

มันขมวดคิ้วคิด จริงๆ มันชอบอาหารจานเดียวแบบง่ายๆ แบบมาเร็วเคลมเร็ว แต่ผมมันพวกชอบกินแบบลีลา

“หาไรง่ายๆ กินก็ได้มั้ง” มันมองไปยังร้านอาหารไทยสไตล์เดิม

“งั้นไปร้านนู้นกันดีกว่า” ผมชี้ไปร้านอาหารญี่ปุ่นร้านหนึ่ง ฝุ่นหันมามอง

“มึง งบกูหมดไปกับหนังสือเยอะแล้ว เดี๋ยวไม่พอใช้จนถึงสิ้นเดือน”

“มื้อนี้กูเป็นเจ้ามือเอง จริงๆ กะจะเลี้ยงสาว แต่มีเหตุให้ต้องแยกกันระหว่างทาง”

“มึงก็เก็บไว้เลี้ยงมื้อหน้าดิ”

“ก็กูอยากกินอ่ะ”

มันอ้าปากจะเถียง

“มึงแน่ใจนะ มาเรียกร้องเก็บเอากับกูไม่ได้นะ”

“แน่ใจ กูอยากกิน มึงก็รู้ กูชอบอาหารญี่ปุ่น” รวมถึงสาวญี่ปุ่นด้วยครับ มันพยักหน้าเดินนำเข้าร้านนั้นไป

“หนักไหมมึง กูแบ่งถือ”

“ตัดครึ่งเอาตัวมึงมาใส่แทนดีกว่า เวทที่ไหนให้เบา”

มันพยักหน้า ไม่นานพนักงานก็เดินออกมารับ เป็นร้านแบบสั่งเป็นจานครับ ร้านนี้อร่อย ผมเคยพาสาวๆ มากินแล้ว บรรยากาศเหมาะกับการมาเกี้ยวสาวดี เราได้โต๊ะติดกำแพง ผมวางหนังสือลงกับพื้น พนักงานในชุดกิโมโนหน้าตาจิ้มลิ้มวางเมนูให้ตรงหน้า ชม้ายตาให้ผมนิดหนึ่ง ผมเห็นบ่อยครับน้องคนนี้ เล็งอยู่เหมือนกัน ผมขยิบตาให้นิดหนึ่ง เธอหน้าแดงก่ำ

“จะกลับมารับเมนูอีกรอบนะคะ”

ผมพยักหน้า ฝุ่นมันไม่สนใจอะไร กวาดไล่ดูเมนู

“เคยมาร้านนี้รึยัง”

“เคยแล้ว”

“อันไหนอร่อย”

“ทุกอย่าง”

มันพยักหน้า ก้มลงไปเลือกต่อ ถ้าผมบอกอร่อย จะไม่มีใครเถียงเด็ดขาด ร้านนั้นต้องอร่อยจริง แต่ถ้าไอ้กู้มันบอกอร่อย เชื่อได้แค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เพราะมันปากจระเข้ กินได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า ของบูดมันก็กินมาแล้ว พวกเราพากันท้องเสียระนาว มันเสือกเฉยๆ กระเพาะนรกมาก

พนักงานคนเดิมเดินกลับมา มันสั่งอาหารจานเดียวขนาดพอกระเพาะมันตามคาด ผมสั่งไปสองสามอย่าง เอาเมนูฮิตๆ ที่คิดว่ามันน่าจะชอบ ที่นี่บริการเร็วครับ ไม่เกินสิบนาทีทุกอย่างก็มาวางไว้บนโต๊ะเพียบ ผมหักตะเกียบแยกออกจากกันดังเปาะ มันหักบ้าง แต่ดันแตก กำลังจะเรียกพนักงาน ผมยื่นของตัวเองให้แทน แย่งอันหักมาถือไว้ ยกมือเรียกให้แทน มันรับไปถือ

น้องคนเดิมเข้ามา

“พี่ขอตะเกียบหน่อยครับ” ผมชูอันที่หักให้น้องดู น้องยิ้มหวาน ก้มหัว เดินหายไปแล้วเดินกลับมายื่นเซตใหม่ให้อย่างแช่มช้อย ฝุ่นเอาตะเกียบเคาะหัวผมเบาๆ

“กะล่อน”

ผมยักไหล่ไม่ใส่ใจ ฉีกตะเกียบออกจากซอง แยกออกดังเปาะสวยงาม เลื่อนจานของกินไปกลางๆ โต๊ะ

“ช่วยกูกินหน่อย ปกติมันต้องกินกันสองคน”

“แล้วสั่งมาทำไมเยอะแยะ สั่งจานเดียวแบบกูก็ได้”

“ก็กูอยากกิน มึงก็รู้นิสัยกู”

มันพยักหน้า ผมจิ้มกิน มันก็จิ้มกินอย่างอื่นจากจานผมด้วย

“ไอ้นี่อร่อยแฮะ”

ผมเดาถูกเผง มองปลายตะเกียบมันที่ชี้อยู่

“แน่นอน นี่เมนูโปรดกูเลย”

เราสองคนพากันล้างจานด้วยตะเกียบจนเกลี้ยง ผักสักเส้นยังแทบไม่เหลือ เพราะมันคลุกซอสที่เขาราดมา อร่อยจริงอะไรจริง

ผมกับฝุ่นพากันนั่งตีพุงดังปุ

“อร่อยให้ตาย”

ผมหัวเราะหึๆ ใส่

“วันหน้าถูกสาวทิ้งเมื่อไหร่ กูจะชวนมากินอีก”

“งั้นขอให้สาวทิ้งบ่อยๆ”

ผมหัวเราะหึๆ กัดปากเบาๆ

“เอาล่ะ ไปเดินย่อยกันดีกว่า”

“ของหนักจะตาย ยังมีอารมณ์เดินรึไง รีบกลับหอกันดีกว่า”

“ใครถือ” ผมถาม

“มึง”

“งั้นอย่าบ่น กูอยากเดินย่อย อยากออกกำลังกายด้วย”
มันพยักหน้าไม่เถียงอะไร พอออกจากร้านอาหารญี่ปุ่น เราก็พากันเดินเล่นไปเรื่อยๆ แวะร้านรองเท้ากับเสื้อนิด แบรนด์โปรดเดิมๆ ของพวกผมนั่นแหละ มันสอยได้เสื้อกล้ามมาตัวหนึ่ง ดูท่าน่าจะใส่สบาย

“แทนตัวเก่า ย้วยหมดแล้ว”

“บางทีกูก็คิดว่าเสื้อมึงเป็นผ้าขี้ริ้ว”

มันหันมามองผมค้อนๆ ผมหมายถึงเสื้อกล้ามตัวโปรดสีครีมของมัน ซักแล้วซักอีกจนผ้าลุ่ย แต่เห็นมันบอกว่าใส่สบาย ตัวนี้ใกล้เคียงกันครับ ของผมไม่ซื้ออะไรเพิ่ม เพราะทุกอย่างมีครบแล้ว

“เข้ามาร์ตหน่อยไหม อยากได้ของใช้เพิ่ม”

ผมพยักหน้า เข้ามาร์ตดีขึ้นหน่อย มันลากรถเข็นมา ผมวางหนังสือลงในนั้น

“อ้าว ไม่เล่นเวทแล้วเหรอ”

“กูมีของที่อยากดูเหมือนกัน ถือไว้จะดูสะดวกได้ไง”

มันพยักหน้าเข้าใจ ผมทำหน้าที่เข็น เดินดูของตามมันไปติดๆ การมาซื้อของที่ไม่ได้ลิสต์รายชื่อไว้แต่แรก จะทำให้ได้ของที่ไม่ได้ตั้งใจเยอะมาก ผมซื้อครีมโกนหนวดอันใหม่ มันซื้อด้วยเหมือนกัน แต่คนละยี่ห้อ

พอเรียบร้อยก็แยกกันจ่ายเงิน คราวนี้ผมไม่ทำตัวเก่งถือเองทั้งหมด ผมถือหนังสือมัน ส่วนมันถือของจากมาร์ตทั้งหมด

ชวนกันกลับหอ มือผมแดงเถือกเพราะความหนักของหนังสือ ผมรีบสลัดเสื้อผ้า ครอบครองห้องน้ำก่อน หลังจากนั้นก็ปล่อยให้ฝุ่นอาบต่อ ข้าวของมันจัดเรียงเรียบร้อย ยกเว้นของผมที่วางไว้บนโต๊ะ ผมคว้ารีโมตทีวีมากดเปิด ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงตะแคงข้างดูทีวี ไม่นานมันก็ออกมา

ผมกดไล่ดูไปเรื่อยๆ ไม่เจอช่องถูกใจสักที มันเดินไปยังตู้เสื้อผ้า ตอนนี้มันมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอว ผมละสายตาจากจอทีวีไปมอง แผ่นหลังมันมีหยาดน้ำเกาะไว้ไม่กี่เม็ด มันเปิดตู้เสื้อผ้า ควานหากางเกงนอนมาใส่ ดึงผ้าเช็ดตัวออก

ผมกัดปากเบาๆ อารมณ์บางอย่างพุ่งขึ้นนิดๆ อยากละสายตาหนี แต่ตาผมจ้องค้างอยู่บนแผ่นหลังเพรียวๆ นั้น มันคว้าเสื้อยืดมาใส่ ปกปิดแผ่นหลังที่ผมกำลังจ้องค้างออกไป มันเดินเอาผ้าไปผึ่งเหมือนเดิม เดินกลับมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ กลิ่นสบู่จากตัวมันลอยคลุ้ง ผมกลืนน้ำลาย สั่งใจให้สนใจภาพเคลื่อนไหวในจอสี่เหลี่ยมมากกว่า แต่กลิ่นสบู่นั้นวิ่งมาปาดจมูกผมเหมือนเด็กแว้นวอนหาเรื่องให้เจ็บตัว

ผมกดรีโมตแรงเลื่อนไปช่องอื่น

“เดี๋ยว! ขอกูดูนี่ก่อน” มันรีบแย่งคืนไปกดกลับ มันนั่งอยู่ปลายเตียง หันหลังให้ ตามันจ้องภาพในนั้นเขม็ง ส่วนผมนั่งดูแผ่นหลังของมันไป

“โห สมัยนี้คนไทยทำได้ทุกอย่างเนอะ” มันออกความเห็นหลังดูจบ โยนรีโมตคืน

“ใจ”

ผมรับมากดไล่ดูแบบไม่ใส่ใจ พอไม่มีอะไรก็ปิด

“อ้าว ไม่ดูต่อล่ะ”

“เบื่อ” ผมโยนรีโมตคืนให้มัน “กูนอนละ ราตรี”

“อือ” มันไม่ใส่ใจอะไร หยิบรีโมตไปเก็บ ลากเก้าอี้ออกนั่ง คงหวังจะอ่านหนังสือต่ออีก ผมดึงผ้าห่มมาห่ม ปิดตาลง สั่งใจให้หลับ บังคับไม่ให้รู้สึกอะไรมากไปกว่านี้

แต่อารมณ์ผม ถ้ามันได้พุ่งแล้ว ดับยากครับ ผมตวัดผ้าห่มออก ว่าจะเข้าห้องน้ำ แต่หยุดกึกมองไปยังแผ่นหลังของคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่

กระทิงเปลี่ยวในตัวผมเริ่มชนกรงนิดๆ ผมกัดกรามแน่น ลุกออกจากเตียง เดินพรวดพราดไปอุ้มมันยกออกจากโต๊ะเรียนมาวางโครมไว้บนเตียง มันมองผมหน้าตื่น

“เป็นบ้าอะไรของมึง!!”

ผมไม่ตอบ ซุกหน้ากับซอกคอมันแรง

“พล! ไอ้บ้า ไอ้กระทิง กูจะอ่านหนังสือ”

“กูไม่ไหวแล้วฝุ่น”

“มึงก็ช่วยตัวเองไปสิ”

มันพยายามจะดันหัวดันมือผมออก ผมไม่เถียงไม่พูดอะไรอีก เคลื่อนปากสูดดมกลิ่นตัวมันไปทั่วทั้งซอกคอ งับติ่งหูเบาๆ มันต่อยท้องผมแรงจนจุก ผมรีบจับมือนั้นไว้ กดติดพื้นเตียง ใช้ปากทำหน้าที่เลื่อนชายเสื้อมันขึ้น ขยี้ปากกับหน้าท้องเลื่อนสูงไปที่แผงอก ขบกัดยอดอกมันอย่างหิวกระหาย ฝุ่นอึกอักจะครางก็ไม่คราง จะห้ามก็ไม่ห้าม ผมตวัดปลายลิ้นฉวัดไปเฉวียนมาเรียกเสียงครางมันแทนเสียงอึกอัก มือไม้ที่กำลังขัดขืนอยู่เริ่มระทวย แข้งขาที่ถีบถองดันผมออกเริ่มเคลื่อนไหวช้าลงเรื่อยๆ

ผมจัดการรูดเสื้อผ้าออกจากตัวมันจนหมดไม่ต่างกับของตัวเอง ซุกหน้าฟอนเฟ้น

“เบา…” มันสั่งเสียงพร่า ตัวสั่นเทิ้ม ผมหายใจฟืดฟาด กลัดมันเต็มที่

“พล…” มันพยายามเรียกสติ ผมไม่ฟังฟ้าฟังฝนอะไรทั้งนั้น บดขยี้มันด้วยมือ ขบกัดมันด้วยปากจนผิวมันขึ้นสี ผมรู้ว่ามันเจ็บ แต่ผมมันพวกซาดิสม์ระดับหนึ่ง ยิ่งได้ยินเสียงมันครางเจ็บผสมครางเย้ายวน ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผม น้องผมปวดเป่ง ร่ำร้องให้ผมสังหารกินเหยื่อตรงหน้า แต่ผมอยากลิ้มรสร่างกายมันด้วยปากก่อน มันเลิกขัดขืนมานอนครางอย่างเดียว

ผมยกขามันขึ้นพาดไหล่ข้างหนึ่ง เคลื่อนตัวเชื่อมร่างของเราไว้ ผมคำรามอย่างหิวกระกระหาย ลืมสิ้นทุกอย่าง

“บอกให้เบาไงเล่า!” มันตบหน้าผมดังฉาดตอนผมเสือกไสเข้าไปแรง ผมแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม ขยับตัวเข้าไปแรงขึ้นจนมันผวา เข้าได้เมื่อไหร่ อย่าหวังว่ามันจะได้ออกจากถ้ำได้อีกถ้ายังไปไม่ถึงสวรรค์

มันคงรู้ตัวดี แล้วฝุ่นก็ถูกกระทิงเปลี่ยวอย่างผมไล่ขวิดอีกเกือบค่อนคืน

ผมสะลึมสะลือลืมตาตื่นตอนรุ่งสาง เหยื่อผมนอนตะแคงหันหลังให้อย่างเคยโดยมีผมกอดก่ายไว้บนตัวเกือบครึ่ง ตอนแรกจะขยับออก แต่ผมเปลี่ยนใจกระชับกอดมันแน่นขึ้น มันคงรู้สึกตัวตอนผมขยับ น้องผมตื่นขึ้นมาเคารพธงชาติตรงตามเวลาเป๊ะๆ มันขยับจะลุก แต่ผมรั้งไว้ คลุกปากกับหัวไหล่มันเบาๆ สูดกลิ่นไอผิวเนื้อที่ผมไล่ดมมาเกือบค่อนคืน กลิ่นสบู่หายไปแล้ว เหลือแต่กลิ่นไอผิวเนื้อมันเท่านั้น

“ปล่อย กูจะไปอาบน้ำ”

“อืม ขอสักสิบนาทีนะ” ผมไม่ขอเปล่า จับขามันยกขึ้นจะเชื่อม มันขยับหนี

“ถ้ามึงดิ้น กูจะแปลงร่างเป็นกระทิง ชั่วโมงเดียวเอาไม่อยู่แน่”

มันชะงัก กัดปากแน่น ดวงตาฉายแววไม่พอใจ ผมลอบยิ้ม ยกขามันขึ้น คุ้ยน้ำบ่อน้อยเข้าไปเบิกทาง จับน้องผมเคลื่อนที่เข้าไปช้าๆ

มันยังนอนตะแคงข้างนิ่งๆ ปล่อยให้ผมทำดีๆ มีเพียงมือมันเท่านั้นที่บีบที่นอนแน่น มันคงอึดอัด พอเข้าไปได้ ผมขยับเคลื่อนไหวตัวช้าๆ ฝุ่นครางออกมาแผ่วๆ ผมสูดดมซอกคอ เกลี่ยแก้ม ก่อนขยับลุกขึ้นทำดีๆ ฝุ่นจ้องตาผม ดวงตามันเชื่อมนิดๆ

อารมณ์ตอนเช้าๆ ของผู้ชายถูกกระตุ้นง่ายอยู่แล้ว ของมันเองก็เต็มที่แล้วเหมือนกัน ผมเลื่อนมือไปเกลี่ยน้องมันเล่น

“อย่านานพล กูไม่อยากเดินเป๋ไปเรียน”

ผมพยักหน้า มีเรียนเช้าด้วยกันทั้งคู่ด้วย ผมเร่งจังหวะกะเวลาไว้สิบนาทีตามที่บอกจริงๆ พอให้ได้เหงื่อ

ผมซบหน้ากับหน้าอกมันเบาๆ ดึงลมหายใจกลับคืน มันเองก็ไม่ต่าง หอบหนักเลย

ผมค่อยๆ ดึงตัวเองออก มันขยับเคลื่อนลงจากเตียง เดินตัวเปล่าไปคว้าผ้าเช็ดตัว น้ำสีขาวขุ่นของผมจากภายในของมันไหลร่วงเป็นทางอาบขาสู่พื้น มันชะงักก้มดู หันมองมาทางผมตาเขียว ผมยักไหล่

“มึงไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวกูทำความสะอาดเอง”

มันพยักหน้า เดินหายเข้าห้องน้ำไป ผมลุกไปคว้าทิชชูเปียกมาเช็ดตามที่บอก คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันเอว รอคิวเข้าห้องน้ำ

ไม่เกิน 15 นาทีมันก็ออกมาตามเดิม ผมเดินเข้าไปอาบต่อ ต้องรีบครับเพราะสายแล้ว ผมใช้เวลาอาบเร็วมาก พอเรียบร้อยก็เห็นมันนั่งอ่านหนังสือรอ ผมคว้าเสื้อผ้ามาใส่ลวกๆ พอผมเรียบร้อย เราก็พากันเดินออกจากห้องไป

ฝุ่นทำทุกอย่างเหมือนปกติ แต่ผมชักไม่ปกติแล้ว

ปกติผมไม่เคยใส่ใจกลิ่นสบู่มัน แต่วันนี้ผมได้กลิ่นตลอด หัวใจเต้นแรงพิลึก

พวกแมทโบกมือไหวๆ เรียก ผมพยักหน้า วิ่งตาม

“ฝุ่น ทำไมเดินแบบนั้นวะ”

ไอ้นี่ก็ตาไวจริงๆ ผมก็ไม่ได้เปลี่ยวแบบเมื่อคืนหรอกครับ แต่ก็นะ ขนาดก็ไม่ใช่น้อยๆ เล่นเอามันเดินเป๋นิดๆ ฝุ่นไม่ตอบ แต่ผมยิ้มแหะๆ ให้ เป็นอันว่ารู้กัน

“ติดใจใหญ่นะมึง”

“แค่ออกรบยามเช้านิดหน่อย”

มันพยักหน้าไม่ว่าอะไร พากันเดินเข้าคณะไป


 :L2:



ตกเย็นพวกเรารวมกลุ่มกันอีกรอบ ยกเว้นฝุ่นที่ยังไม่เลิก ดิวและไวท์ติดกิจกรรม พวกผมต้องพากันนั่งรอเพราะวันนี้นัดสังสรรค์

“อ่ะนี่มึง เอานี่ไปให้เมียมึงหน่อย มันขอไว้นานล่ะ กูเพิ่งนึกได้” ไอ้กู้มันโยนนามบัตรของร้านหนังสือมือสองมาให้ ผมพยักหน้า หยิบใส่กระเป๋าเสื้อ

“ไม่เถียงสักคำเลยนะมึง” แมทผลักหัวผมเบาๆ

“เถียงเรื่องไร” ผมถามงงๆ

“เอ้า ก็ไอ้กู้มันบอกว่าเอาไปให้ ‘เมีย’ มึงหน่อย มึงก็รับมาหน้าตาเฉย”

ผมขมวดคิ้ว ยักไหล่

“ก็มันจริง”

“แล้วเมียมึงยอมรับมึงเป็นผัวรึยัง”

“เมียกูความจำสั้นว่ะ ต้องให้ย้ำบ่อยๆ” ผมคุยเล่นหัว พวกมันพากันโห่ฮิ้วว

“เพราะงั้นเมื่อเช้า มึงเลยเตือนความจำมัน จนมันเดินเป๋มาเรียนใช่ไหม”

“แค่สิบนาทีเอง”

พวกมันพากันหัวเราะ มีสาวๆ เดินผ่าน พวกเราพากันแซวไม่จริงจัง ตราบจนสามคนนั้นพากันเดินมา

“กว่าจะเสด็จมาได้นะพวกมึง พวกกูหิวกันจนไส้จะขาดอยู่แล้ว”

“หิวหรืออยากดื่ม” ไวท์ถามกลับอย่างรู้ทัน

“ทั้งคู่ เร็วๆ” ไอ้กู้มันเร่ง พวกเรารีบขนขบวนกันไปที่บ้านไอ้ไวท์ทันที (วันนี้ปลอดผู้ใหญ่ครับ)

แวะซื้อเครื่องดื่มกันหน้าปากซอย ก่อนเฮโลเดินเข้าบ้านมันไป พอเรียบร้อยพวกเราก็ตั้งวงเซิ้ง

เซิ้งจริงๆ ครับ

กินเหล้า เอาขวดเปล่ามาเคาะ ร้องได้ทุกเพลง ตั้งแต่หญิงลียันเลดี้กาก้า ผมก็บ้าบอตามคนอื่นไป มีคนเดียว
ในกลุ่มที่ไม่แตะของมึนเมาแต่ก็ตามมากินด้วยคือฝุ่น มันนั่งกินน้ำผลไม้ของมันไป หยิบกับแกล้มมาโยนใส่ปาก

พอเริ่มเมา ผมก็เริ่มเลื้อยตามสันดาน ลากคนไม่เมามานั่งตรงหน้า มันโวยวายใหญ่ แต่ผมไม่สน

“เอ้า พวกเรา ยกแก้วให้คู่บ่าวสาวหน่อย”
พวกมันยกแก้วขึ้นเหนือหัว โห่ฮิ้ว ผมยกตาม กระดกเหล้าเข้าปาก ฝุ่นพยายามจะถอยหนี แต่ยิ่งหนี ผมยิ่งล็อกมันไว้ในอ้อมแขนแน่นขึ้น พวกเพื่อนๆ ผมไม่พากันใส่ใจ ลุกขึ้นดิ้นแด่วๆ

“มึงจะกินก็กินไปดีๆ อย่ามาระรานกูพล”

“อืม กูเปล่าระรานมึงซะหน่อย” ปากไปทางมือไปทาง ปากไปทางหมายถึง ปากผมอยู่ที่หลังคอมัน ส่วนมืออยู่แถวๆ หน้าท้อง

“เอาเว้ยเฮ้ย ต่อไปนี้ ทุกคนจะได้ชมวิธีการสมสู่ของกระทิงเปลี่ยว” ไอ้กู้มันกำมือคล้ายไมค์จ่อไว้ใต้ปาก ผมหัวเราะหึๆ งับติ่งหูฝุ่นเบาๆ มันรีบผลักหัวผมออกแรงจนผมหน้าหงาย ก่อนดีดตัวกลับมางับมันใหม่

“เว้ย ถอยไป!!” มันโวยวาย

“เอาล่ะครับ ฝ่ายแดงมีท่าทีว่าจะรุกคืบ ฝ่ายน้ำเงินออกสเต็ปหนี แย็บขวานิด ซ้ายหน่อย แต่ฝ่ายแดงเรา สิงห์กระทิงเปลี่ยว มีพลังเหนือกว่า รับหมัดได้อย่างง่ายดาย ฝ่ายน้ำเงินหนุมานคลุกฝุ่นศิษย์ชาเย็นออกสเต็ปเท้า ตามด้วยหมัดขวา ฝ่ายแดงรับไว้ได้อย่างสวยงาม” ไอ้กู้มันก็พากย์ของมันไป ในขณะที่ผมก็ออกสเต็ปไล่งับ ไล่จับ ไล่เล็มมัน ส่วนมันก็โต้กลับทำเอาผมเจ็บไปหลายหมัด แต่คนเมาครับ ความอดทนย่อมมีสูงกว่า

ตอนนี้ผมกอดมันไว้ในอ้อมแขนแน่นด้วยสองมือ ผมนั่งพื้น ฝุ่นนั่งหน้า มือผมผลุบหายเข้าไปในเสื้อมัน ปากผมซุกซอกคอมันไว้

“มึง กูว่าถ้ามึงเงี่ยน แนะนำเข้าห้องไปก่อนป่ะ” เจ้าบ้านถีบขาผมแรง ผมส่ายหัวไปมา จริงๆ ผมไม่คิดจะทำอะไรหรอกครับ ยังอยากกินเหล้าอยู่ แต่ขอเลาะเล็มมันไปหน่อยเถอะ ตอนนี้ฝุ่นเลิกดิ้นแล้ว นั่งอยู่เฉยๆ ให้ผมเล็ม

“มึงซวยเองที่ได้มันเป็นเมต”

“สนใจเปลี่ยนกับกูไหมล่ะ”

แมทมันส่ายหัว

“กูยังไม่อยากเป็นเมียมัน” มันชี้นิ้วทั้งที่ยังถือแก้วใส่หน้าผม ผมยกนิ้วกลางให้มันที

“กูก็ไม่อยากได้มึงเป็นเมียเหมือนกัน คงอ้วกพิลึก”

มันยกเท้าถีบผมอีกรอบ

เวลาผ่านไปอีกร่วมสองชั่วโมง ผมเริ่มอาศัยไหล่ของฝุ่นเป็นที่พักคาง มันก็ไม่ว่าอะไร หรือเลิกว่าไปแล้ว เพราะถึงไงก็สู้ผมไม่ได้

ผมเลื่อนมือจากหน้าท้องมันสูงไปที่อก คลึงหัวนมมันเบาๆ ภายในเสื้อ มันเลื่อนมือมาจับมือผมไว้ หันมากระซิบข้างหู ตอนนี้แต่ละคนเริ่มเอนแล้วละครับ ปกติพวกเราจะเมาแล้วนอนเกลื่อนกันที่นี่แหละ

“พล กูไม่ไหวแล้วนะ พอเถอะ” เหมือนมีเสียงแก้วแตกดังเพี๊ยะในหัว ผมเพิ่งสังเกตว่าตัวมันสั่นแค่ไหน ไม่รู้มันนั่งอดทนกับการเล้าโลมตลอดของผมมานับสองชั่วโมงได้ไง และผมก็ควรจะช่วยให้มันเลิกทรมานได้แล้วใช่ไหม ไอ้ไวท์ไอ้เจ้าบ้านเป็นคนสุดท้ายที่ยังมีสติ แต่ในที่สุด มันก็ล้มลงนอนพับ ไม่มีใครได้สติแล้ว จริงๆ ผมน่าจะล้มไปนานแล้วตามเพื่อนๆ แต่วันนี้กินน้อยกว่า เพราะมัวแต่นั่งเล็มหนังเมียแทนหนังหมู สภาพที่เห็นตอนนี้ แผ่นดินไหวก็ไม่มีใครรู้ตัวครับ ผมอาศัยจังหวะที่ทุกคนหลับ เลื่อนมือไปจับน้องมันภายใต้ร่มผ้า ซึ่งตอนนี้ ฝุ่นยอมให้ผมจับดีๆ น้องมันตื่นเต็มที่แล้ว เอียงคอให้ปากผมฝังได้ถนัดๆ

“ที่นี่ ไม่ได้นะ”

“อืม พวกมันหลับกันหมดแล้ว”

“ไม่เอา” มันเถียง ผมไม่ฟัง คลี่ปลดน้องตัวเองออก ดึงกางเกงมันออกนิดๆ แล้วจัดการยกมันขึ้นมานั่งเชื่อมร่าง

“อย่าพล เห็นใจกูบ้าง”

“ซี้ด แต่กูไม่ไหวแล้ว” คำพูดเห็นแก่ตัวของผมดังออกมาเบาๆ จับมันนั่งหน้าทิศทางเดียวกัน

“ขยับสิฝุ่น นะเมียรัก” ผมกระซิบพร่า จับมันพลิกหันหน้าเข้าหาตัว ผมนั่งหันหลังพิงกำแพง ฝุ่นมองหน้าผม ผมเห็นหน้ามันไม่ชัดเท่าไหร่ ตอนแรกคิดว่ามันจะขัดขืนไม่ยอม แต่ผมว่ามันคงเกิดอารมณ์สุดๆ แล้วเหมือนกัน ถึงได้ขยับตัวกลืนกินผม

ฝีมือสอบตกแน่ๆ เก้กังน่าดู ผมขยับปรับจังหวะให้มันนิดหนึ่ง สักพักมันก็เริ่มพลิ้ว กอดคอผมแน่น ผมนี่แทบจะคลั่งตาย ตามองเพื่อนๆ ที่หลับไม่รู้เรื่อง สองมือประคองเอวมันไว้

ตื่นเต้นให้ตาย ถึงจะเคยว่าวกันต่อหน้า แต่ไม่เคยที่ผมจะทำแบบนี้ต่อหน้าเพื่อนสักที ถึงพวกมันจะไม่รู้ตัวก็เถอะ

“อืม ดีมาก” ผมชม สติพร่าเลือน สิ่งที่ผมรับรู้ได้ มีเพียงความเสียวสะท้าน อ้อมกอดจากวงแขนมัน ความสุขลึกๆ ในหัวใจ โดยเฉพาะเมื่อยามที่ผมกระซิบเรียกมันว่า…

“เมียรัก”

มันรู้สึกดีในหัวใจยังไงพิกล


To be Con


LOVE YOU คนอ่าน

xxxxx

พลเริ่มรู้สึกดีกับฝุ่นมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว รอคอยวันที่ความรู้สึกจะพัฒนามากขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นความรัก บางฉากพลก็รุกฝุ่นบ้างเล็กๆ น้อยๆ แม้จะยังไม่รู้ตัว

ถ้าไม่ใส่ใจก็จะคิดว่าพลทำไปงั้นๆ อย่างตอนหิ้วหนังสือให้ฝุ่น หรือตอนตะเกียบฝุ่นหักแล้วพลยื่นของตัวเองไปให้ (เป็นความรู้สึกอยากปกป้องและอยากดูแล)

ชอบนิยายเรื่องนี้มากเลย เป็นเรื่องที่เขียนไว้นานแล้ว เขียนไว้ก่อนเขียน Hate Love อีก เพียงแต่ตอนนั้นเขียนไปได้แค่ 7 ตอนแล้วต่อไม่ติด แต่ด้วยความที่ว่ามันสนุกมาก กลับไปอ่านกี่ทีกี่ทีก็สนุก จึงไม่ทิ้ง พยายามที่จะแต่งต่อมาตลอด กระทั่งมาต่อติดเมื่อปลายปีที่แล้ว ระหว่างเดินทางไปผจญภัยกับผู้ร้ายข้ามแดน

ดีใจที่ไม่ทิ้งเรื่องนี้ไปเสีย อ่านกันให้สนุกนะ เลิฟยูออลลลลลล

+++++++++++++++++++++++++++++++

ติดแท็ก #จับเพื่อนทำเมีย เมื่อพูดคุยถึงเรื่องนี้นะคะ :)

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 50% [27-3-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 27-03-2018 22:52:25

โอ้ยยย ชอบคำว่า โดนกระทิงเปลี่ยวขวิด

ซึนอะไรเบอร์นั้น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 50% [27-3-18]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-03-2018 23:07:50

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 50% [27-3-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 28-03-2018 02:34:44

ถ้าพลเป็นกระทิง แล้วฝุ่นเป็นอะไร จะเป็นมาทาดอร์ก็ไม่ได้ เพราะฝุ่นก็อยู่ขอฝุ่นเฉย ๆ  :katai3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 50% [27-3-18]
เริ่มหัวข้อโดย: netich ที่ 28-03-2018 23:04:05

 :o12:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 50% [27-3-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Tumz ที่ 29-03-2018 21:53:51

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 50% [27-3-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 30-03-2018 07:54:11

มันต้องมีหมั่นไหวบ้างละน่าาาาา o18

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 80% [30-3-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 30-03-2018 09:57:50

สงสารฝุ่น เจอกระทิงขวิดทุกคืนเลย5555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 80% [30-3-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 31-03-2018 19:11:44

ฝุ่นจะรู้สึกอะไรกับเค้าบ้างมั้ยน้อออออ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 100% [1-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 02-04-2018 13:40:40

สงสารฝุ่นนะโดนจัดให้ทุกวันเช้าเย็นเลย จะไม่ให้ฝุ่นได้พักบ้างเลยเหรอ
แต่ฝุ่นแม่งก็ถึกเสียจริงไม่เป็นอะไรเลยแบบนี้ โครตถึกเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 100% [1-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 02-04-2018 14:24:14

 o13 :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 100% [1-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 02-04-2018 15:05:05

 :jul1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 100% [1-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: จั๊กหล่ะ ที่ 02-04-2018 17:34:25

สงสารควายถึกโดนกะทิงขวิดเกือบทุกวัน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 100% [1-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 02-04-2018 17:53:45

สงสารเมียรัก 5555
อิกระทิงก็หื่นได้ทุกที่ทุกเวลาเลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 100% [1-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 02-04-2018 19:45:03

พลกับพี่หมอมีความคล้ายกันนะ คือ หื่นกับคนรักได้ตลอดเวลา55

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 100% [1-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 02-04-2018 20:21:15

โถถถถถ อิกระทิงเปลี่ยววววววว อยากข่วนหน้าม๊านนนน อย่ามาทำลูกเลา :katai1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 100% [1-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 02-04-2018 22:33:35

 :z2: :z2: ร้อนแรงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 4 กระทิงพังกรง 100% [1-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 03-04-2018 02:57:29

กระทิงตัวนี้หื่นมาก เดี๋ยวขวิดเดี๋ยวขวิดตลอดอ่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ [8-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 03-04-2018 19:57:13

Chapter 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ


ผมกุมขมับแน่น ค่อยๆ ขยับลุก พยายามปรือตามอง ผมนอนไม่เป็นท่าอยู่ที่พื้น เกลือกกลิ้งไปกับเพื่อนๆ ทั้งผอง กวาดมองไปรอบๆ เพื่อหาใครบางคน

นึกย้อนไปถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืน

‘เมียรัก’
คำนี้วิ้งเข้ามาในสมอง ผมนั่งอึกอักเหมือนจะอ้วก คิดได้ไงวะกู เมียรงเมียรัก เหล้าเข้าปากแล้วประสาท

ได้ยินเสียงแกรกเบาๆ แล้วไอ้เมียรักของผมก็โผล่หน้าเข้ามา ในมือพะรุงพะรังด้วยถุงโจ๊กนับสิบ คงออกไปซื้อไว้ให้พวกเรากินเหมือนเคย

“ตื่นแล้วเหรอ” มันถามผมกับไมค์ที่ได้สติพอกัน

“มีไข่ลวกไหม”

ไมค์มันถามคนซื้อ ฝุ่นพยักหน้า ไมค์ลุกโซซัดโซเซไปเตรียมถ้วยจานมา พอมาถึง มันก็รีบเปิดถุงเทโจ๊กใส่ชามนั่งกิน ไอ้นี่ต้อง
เติมพลังทุกเช้า พออาหารออกจากถุง ไอ้กู้ที่นอนอยู่ทำจมูกฟุดฟิดทั้งที่ยังไม่ลืมตา มันคงได้กลิ่นอาหาร ขยับลุก คลานมาที่โต๊ะทั้งที่ตายังไม่เปิด

บางครั้งกูก็คิดว่ามึงไม่ใช่คนนะกู้ ควาย ดมเป็นหมาหาอาหาร

พอใกล้ถึงโต๊ะ ตามันถึงค่อยๆ เปิด ลุกโซซัดโซเซขึ้นมานั่ง ไมค์มันก็รู้ใจเพื่อน เลื่อนชามใบใหญ่ที่เตรียมไว้ก่อนหน้ามาให้
เป็นชามประจำตำแหน่งกู้มันนั่นแหละ ถ้วยแบบชาวบ้านเขาเอาไม่อยู่ พร้อมถุงโจ๊กสามถุงกองอยู่ในนั้น

ผมลุกตาม เดินไปนั่ง เพื่อนๆ คนอื่นๆ ก็ลุกเหมือนกัน ยกเว้นดิวที่ตื่นยาก จนแมทต้องใช้เท้าสะกิดปลุก

“ร้านป้าแมวเหรอ”
ผมถาม ฝุ่นพยักหน้า ผมซดเข้าปากเสียงดัง ฝุ่นมันเดินมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ตักกินบ้าง

ผมจะคิดว่าผมคงเมาและฝันไปเองว่าได้ฟัดมันเมื่อคืน โดยเฉพาะเมื่อมันลงทุนขี่ผมด้วยสายตาเชื่อมหวาน ถ้าไม่เห็นรอยแดงตรงต้นคอ ไม่ต้องเดาให้ยาก ฝีปากผมเอง เป็นริ้วแดงเลย ผมทำเป็นไม่เห็น นั่งกินไปเงียบๆ

นี่เมื่อคืนของจริงเหรอเนี่ย ผมลูบหน้าเบาๆ






พวกเราอยู่เล่นเกมกันจนหมดวันถึงได้พากันแยกย้ายกลับหอ ดิวกับแมทมีธุระทำที่คณะ ส่วนผมขอกลับไปนอนเอาแรงที่หอก่อน เย็นๆ ว่าจะกลับบ้าน ค้างกับแม่สักวันแล้วค่อยกลับวันอาทิตย์

ผมเดินตัวบูดกลับมาพร้อมกับพวกไอ้ไมค์ พอถึงก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันเข้าห้อง ผมกับฝุ่นกลับบ้าง

“มึงอาบน้ำก่อนละกัน” มันให้สิทธิ์คนซกมกก่อน ผมพยักหน้า เดินเข้าห้องน้ำไป อาบไม่นานก็เดินตัวหอมฉุยหัวโล่งออกมา เลิกคิ้วนิดที่เห็นฝุ่นนอนคว่ำหลับสนิทอยู่บนเตียง ตรงหน้าเป็นหนังสืออ่านเล่น ผมยิ้ม เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเลือกหาเสื้อผ้ามาใส่ หันไปมองคนหลับเล็กน้อย นึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วรู้สึกจั๊กจี้หัวใจยังไงพิกล

จะหกโมงแล้ว ให้นอนเวลานี้คงไม่เหมาะ พอแต่งตัวเสร็จ ผมโยนผ้าเช็ดตัวลงตะกร้า หันไปมองคนที่ยังนอนกรนฟี้ๆ ขยับไปคุกเข่าข้างเตียง มันยังไม่รู้สึกตัว ผมก้มจนปากแทบชิดหู กระซิบคำบางคำปลุก

“เมียรัก”
พูดเองจั๊กจี้เอง มันยู่หน้านิด บดแก้มกับหมอนเหมือนรำคาญ ผมอมยิ้ม กระซิบเรียกอีกรอบ

“เมียรัก ตื่นได้แล้ว”

มันสะลึมสะลือพลิกหน้าตื่น

“อ้าว อาบเสร็จแล้วเหรอ กูเผลอหลับ”

ผมเลิกคิ้วยักไหล่ไม่ใส่ใจ มันก้าวลงจากเตียงไปคว้าผ้าเช็ดตัว

“คืนนี้กูกลับบ้านไปหาแม่นะ”

มันพยักหน้า ผมคว้ากุญแจกำลังจะก้าวเดินออกจากห้อง มันกำลังเลิกถอดเสื้อออกจากหัวอยู่ ผมกัดปากแน่น ชั่งใจคิด

“มึง”

มันหันมามองขณะกำลังก้มถอดกางเกง

“ไปกับกูป่ะ”

มันเลิกคิ้ว

“ไปบ้านมึงน่ะเหรอ”

ผมพยักหน้า มันส่ายหัวไปมา
“มึงไปเถอะ วันครอบครัว อีกอย่าง เราก็ฉลองกันเต็มคราบแล้ว”

“กูไม่อยากไปคนเดียวว่ะ มึงก็ไม่มีไรทำอยู่แล้วนี่ เป็นเพื่อนกูหัดไปเยี่ยมพ่อเยี่ยมแม่เพื่อนมึงหน่อย”

มันนิ่งคิด ไอ้นี่มันมีมารยาท และถือเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญเหมือนกัน

“เออ ก็ได้ รอกูอาบน้ำก่อน”

ผมพยักหน้า ซ่อนความดีใจไว้ภายใน เดินไปนั่งรอมันข้างเตียง

ไม่นานฝุ่นก็เดินตัวหอมออกมา ผมละสายตาหนี กลัวเห็นแผ่นหลังมันแล้วกระทิงตื่น  ฝุ่นใส่เสื้อยืดกางเกงขาสามส่วนแบบอยู่บ้าน หยิบแพ็กของสำหรับนอนค้างคืนที่มันเตรียมไว้ยัดใส่เป้ หนังสืออ่านเล่นแค่เล่มเดียว เพราะไงก็ไปค้างแค่คืนเดียว พรุ่งนี้เย็นๆ ก็กลับ พอเรียบร้อยก็พากันเดินออกจากห้อง เจอกู้ระหว่างทาง มันคงจะเดินไปหาอะไรกินกับดิว

“กลับบ้านเหรอ แล้วมึงอ่ะ” ประโยคแรกมันถามผม แต่ประโยคท้ายมันถามฝุ่น ฝุ่นพยักหน้ามาทางผม

“ไปเยี่ยมพ่อแม่มันหน่อย”

“เออ ฝากหวัดดีพ่อแม่มึงแทนกูด้วย บอกลูกชายสุดหล่อคิดถึง ถ้าไม่ติดนัดสาวจะไปด้วย”

ผมพยักหน้าเข้าใจ พากันเดินขึ้นแท็กซี่ไป พวกผมยกแก๊งเป็นพวกไม่ชอบขับรถกันทั้งโขลง ส่วนมากไปไหนมาไหนด้วยแท็กซี่ตลอด รวดเร็วดี ผมกับฝุ่นโบกได้เขียวเหลืองใหม่ๆ คันหนึ่ง ผมบอกปลายทาง ฝุ่นนั่งเพลียๆ

“ไม่สบายหรือเปล่า”

“นิดหน่อยมั้ง รู้สึกเพลียๆ”

ผมหน้าตื่น

“โทษที ไม่รู้ว่าไม่สบาย จะได้ไม่ชวนมา”

มันส่ายหัว

“นิดเดียว งีบหน่อยก็โอแล้ว ถึงแล้วก็ปลุกละกัน”

ผมพยักหน้ารับ





ไม่เกินชั่วโมงผมก็ปลุกมันขึ้นจากภวังค์ สีหน้าดีขึ้นเยอะ รถจอดหน้าบ้านผมพอดี มันลูบหน้าเรียกสติตัวเอง ผมล้วงหยิบเงินมาจ่าย บ้านผมถือว่ามีฐานะปานกลางครับ พ่อเป็นเจ้าของธุรกิจที่ปรึกษา ส่วนแม่เปิดร้านสินค้านำเข้า

ป้าแม่บ้านพอเห็นผมก็ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ผมกับฝุ่นพากันเดินเข้าไป เห็นแม่กำลังสวมรองเท้าแตะ เดินยิ้มหน้าบานออกมารับ ผมกับฝุ่นรีบพากันยกมือไหว้ ผมกอดแม่แน่นแนบอก รู้สึกว่านับวัน ตัวแม่จะยิ่งเล็กลงๆ แต่ความสดใสไม่เคยสร่างซา บุคลิกน่าเลื่อมใสสไตล์นักธุรกิจวัยเลยกลางคนทั่วไป วันนี้แม่ใส่เสื้อกึ่งสูทนิดๆ
“เพิ่งเลิกงานเหรอ” แม่พยักหน้า “พ่อกับพวกไอ้แพทล่ะ” ผมถามหาน้องชายอีกสองคน

“แพทกับพีทจะกลับราวๆ สองสามทุ่ม ทำกิจกรรมที่มหา’ลัย ส่วนพ่อยังไม่กลับ เห็นบอกลูกค้าจะพาไปเลี้ยง เราไม่โทรมาบอกก่อนนี่ว่าจะกลับบ้าน แม่จะได้บอกให้พ่อเลิกนัด”

“ไม่ได้ตั้งใจจะมาหรอก กลัวแม่ลืมหน้าเลยรีบมาก่อน” ผมเย้าแม่เล่น แม่หัวเราะหึๆ

“กินอะไรกันมารึยัง”

“ยังเลย กะว่าจะมาฝากท้องที่นี่แหละ”

“อิ๋ว ไปทำอะไรมาให้เด็กๆ เขากินหน่อยป่ะ เตรียมพวกผลหมากรากไม้มาด้วย” แม่หันไปสั่ง ป้าอิ๋วยิ้มจนแก้มฉีก เดินหายเข้าครัวไป แม่หันมาทางผม

“ป่ะ ไปนั่งคุยกันก่อน”

ผมพยักหน้ารับ หันไปพยักหน้าชวนฝุ่น รายนั้นกระชับกระเป๋า แม่ก็ถามสารทุกข์สุกดิบตามนิสัย ผละจากตัวผมไปจับแขนฝุ่นบ้าง แม่ค่อนข้างจะชอบฝุ่นมากกว่าเพื่อนผมทุกคน คงเพราะฝุ่นเป็นเด็กเรียบร้อย ตั้งใจเรียน เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ดีไม่ดีอาจชอบมากกว่าลูกในไส้อย่างผมซะอีก

“ค้างกันใช่ไหม”

“ครับ” ฝุ่นตอบแทน มันเดินเข้าบ้านเคียงแม่ไปติดๆ ปล่อยลูกชายจริงๆ ให้เดินตามหลัง

แม่ตะโกนสั่งให้แม่บ้านเอาผลไม้มาเสิร์ฟก่อนเพื่อรองท้อง ไม่ถึงสิบนาทีผลไม้สามสี่ชนิดก็ถูกนำใส่ถาดมาวางไว้ตรงหน้า มีส้มห้าหกลูก ชมพู่ มะม่วงแล้วก็ฝรั่งที่ถูกเฉาะพร้อมกินเคียงกันมีพริกเกลือใส่ถ้วยเล็กๆ วางไว้อยู่

ผมหยิบส้มมาปอกเปลือก ยื่นให้แม่ครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งกินเอง ส่วนฝุ่นจิ้มฝรั่งกินกรวบๆ ผลไม้แม่กรอบได้ใจ

“คิดว่าเดือนนี้จะไม่โผล่ซะอีก”

ผมตกลงที่จะกลับบ้านเดือนละครั้ง เดือนที่แล้วไม่ได้กลับ เดือนนี้เลยมาซะต้นเดือนแทน ผมไม่แก้ตัวอะไรฉีกยิ้มส้มเต็มปาก

“พลยังทำตัวดีอยู่ไหมลูก” ประโยคหลังแม่หันไปถามฝุ่น มันยิ้มกว้าง

“ครับ ลูกแม่อยู่กับแม่เป็นไง กับเพื่อนก็เป็นแบบนั้น”
แม่ถอนหายใจแรง

“งั้นก็มีดีแค่นิดเดียว ที่เหลือเป๋ว”
อ้าว เผากันซะได้ ฝุ่นหัวเราะร่วน ผมทำตากะหลับกะเหลือกค้อนบุพการีที่รัก

“ระหว่างมีดีนิดเดียวกับไม่มีดีเลย จะเลือกอย่างไหน”
แม่โบกมือไหวๆ คงระอากับผมเต็มทน

“แม่ไม่ห่วงเรื่องอื่นหรอก เพราะรู้ว่าเราเอาตัวรอดเก่ง ห่วงแต่เรื่องผู้หญิงอย่างเดียว กลัวพลาดทำผู้หญิงท้อง”
ผมแทบพ่นส้มออกจากปาก ฝุ่นสะอึกไปนิดเหมือนกัน เราเผลอมองตากัน มันยังนิ่งเหมือนเดิม จิ้มฝรั่งกินต่อ

“เรื่องท้องผมไม่กลัวเท่ากลัวมันติดเอดส์ตายมากกว่า เตือนให้มันใส่ถุงหน่อยก็ดีนะแม่”

“อ้าว นี่เราไม่ได้ป้องกันหรือตาพล” แม่หันมาดุ ผมรีบพ่นเมล็ดส้มออกจากปาก

“บ้าเหรอแม่ พลใส่ตลอด ไปเชื่อมัน ผมหัดใส่ถุงมาตั้งแต่สิบสองแล้ว”
แม่มองค้อนๆ ไม่เถียง เชื้อพ่อมันแรงครับ

“ระวังไว้หน่อยลูก พลาดมาอย่างมากแม่ก็ได้หลานมาเลี้ยง แต่ติดโรคมานี่ แม่ไม่เลี้ยงพลนะ จะเอาไปปล่อยวัดถ้ำกระบอกเลย”

“โหย โหดอ่ะ” ผมมองค้อน แม่หัวเราะร่วน

“แล้วเราล่ะ มีแฟนรึยังฝุ่น”

ฝุ่นส่ายหน้า ฉีกยิ้ม

“รอเรียนจบทำงานก่อนดีกว่าครับ คบใครไปตอนนี้ก็ดูแลกันได้ไม่เต็มที่”

“ทำไมตาพลไม่คิดแบบเราบ้างนะ” แม่พูดปลงๆ เรานั่งคุยกันไม่นานก็ได้ยินเสียงเอะอะจากนอกบ้าน ไม่เกินสองนาทีน้องชายผมทั้งสองก็โผล่หน้าเข้ามา

“อ้าวพี่หวัดดี พี่ฝุ่นหวัดดีพี่” มันรีบโบกไม้โบกมือ ถอดรองเท้าออกวางไว้บนชั้น ฝุ่นยกมือให้ทีเดียว

“ร้อนตับแหก ขอไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวลงมาคุยด้วย” พีทเดินมาจิ้มมะม่วงกับพริกเกลือยัดใส่ปากวิ่งลิ่วขึ้นห้องไป แพทจิ้มทั้งมะม่วงและฝรั่งเข้าปากพร้อมกันในคำเดียว

มึงกินได้ตะกละมากแพท

กับข้าวเสร็จพอดี ผมกับฝุ่นรีบไปนั่งกินกันสองคน มีผัดผักบุ้งไฟแดง ผัดคะน้าน้ำมันหอย กะเพราไก่ ไข่ดาวกึ่งสุก ผัดปลากระป๋อง ผมกับฝุ่นซัดกันยังไม่ทันอิ่มน้องผมสองคนก็พากันวิ่งพรวดๆ ลงมา

“กินอะไรกันมายัง” ผมถาม

“กินแล้วพี่” แล้วพวกมันก็พากันนั่งจิ้มผลไม้กิน พีทมันปรึกษาเรื่องกิจกรรมชมรม

ห่า คนละมหา’ลัย ยังมีหน้ามาปรึกษา

แต่ผมก็ให้คำแนะนำน้องไป ส่วนแพทมันมาปรึกษาเรื่องสาวๆ มันไปชอบน้องนางมหา’ลัยข้างๆ เข้าให้ เทียวรับเทียวส่งอยู่ แต่ไม่รู้ว่าน้องนางจะชอบไหม ในบรรดาพี่น้อง ผมดูจะเชี่ยวเรื่องสาวๆ สุด คนอื่นก็ธรรมดา แพทนี่ละอ่อนเลย โตจนป่านนี้ยังไม่ได้ขึ้นครูสักที

“อยากเกิดเป็นพี่พล ทำอะไรสาวๆ ก็ยอมหมด แพทนะ พยายามแทบตาย บางทียังมามีเมิน” มันเล่าเป็นเรื่องขำ แม่ฟังหน้าตาเฉย มีลูกชายวัยกลัดมันตั้งสาม ทำใจครับ นี่ถ้าพ่ออยู่ด้วยมันกว่านี้เยอะ

แม่คงเบื่อที่พวกเราคุยกับแต่เรื่องสาวๆ เลยหันไปเปิดทีวีดูรายการดิสคัฟเวอร์รี พวกผมก็ดูไปคุยไป ฝุ่นมันเข้ากันได้ดีกับน้องผมครับ น้องผมก็ปรึกษามันหลายเรื่อง เอาตามจริง ผมว่ามันเป็นที่ปรึกษาเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับผู้หญิงได้ดีกว่าผมซะอีก

แม่โทรบอกพ่อแล้วว่าผมกลับ ประมาณสี่ทุ่มจึงเห็นพ่อพรวดพราดเข้าบ้านมา ลูกยังไง พ่ออย่างนั้น มาถึงก็ยืนกระต่ายขาเดียว แงะรองเท้าวางไว้บนชั้น ผมกับฝุ่นยกมือไหว้ พ่อเดินเซๆ มาหา เมาระดับสอง แต่สติน่าจะยังอยู่ครบ

“กินไม่ชวนนะ” ผมแซว

“กินกับลูกค้า” พ่อเดินมาจิ้มมะม่วงเปรี้ยวใส่ปากแบบไม่จิ้มเกลือ สั่นหน้าแรงเหมือนต้องการกระตุ้นให้สร่างเมา

“ไปอาบน้ำก่อนดีกว่าคะคุณ เดี๋ยวค่อยลงมา”

พ่อรับคำ เดินลิ่วขึ้นห้องไป ประมาณยี่สิบนาทีก็เดินลงมาสมทบ นั่งลงบนโซฟาเดียวกับแม่ ถามผมกับฝุ่นเรื่องทั่วไป ก่อนที่พีทกับแพทจะเล่าเรื่องตื่นเต้นที่เกิดขึ้นระหว่างวันให้พ่อฟังอีกรอบ

“วันนี้พ่อได้ลูกค้าใหม่สองคน รายใหญ่ซะด้วย” พ่อพูดยิ้มๆ แม่ยิ้มแก้มปริ เพราะนั่นหมายความว่ายอดเงินในบัญชีแม่

…ย้ำ…เงินของแม่จะเพิ่มขึ้น

ส่วนพวกเราในบ้าน เป็นแค่ลูกจ้าง ผู้รับเงินเดือนเท่านั้น ผมได้เยอะหน่อยในฐานะลูกคนโต รองลงมาก็น้องผมทั้งสอง พ่อผู้ทำงานหนักสุด แต่ได้เงินเดือนน้อยสุด อยู่ในฐานะลูกจ้างแรงงาน พ่อว่างั้น ดีว่าสวัสดิการดี แม่ดูแลให้ทุกอย่าง พ่อเลยไม่ปริปากบ่น

เอาเข้าจริง พ่อผมไม่ใช่พวกชอบเที่ยวสุรุ่ยสุร่าย แต่เจ้าชู้ฟันไม่เลือกแบบผมนี่แหละ แม่เลยต้องเฮี้ยบนิด เขาบอกคนเจ้าชู้มักได้เมียขี้หึงท่าจะจริง แต่แม่ผมหึงอย่างมีสมอง ไม่ตามราวี แค่ตัดหนทางที่จะทำให้พ่อออกนอกลู่นอกทาง เดินตามเส้นทางของหล่อนเท่านั้น

พ่อเลยถอดเขี้ยวเล็บ แล้วสอนวิธีเจ้าชู้ทั้งหลายมาให้พวกผมแทน แต่คนที่ได้รับเชื้อมากสุดก็ผมนี่แหละ

เราอยู่คุยกันประมาณเที่ยงคืนแม่ก็หาว พ่อชวนแม่ขึ้นนอน เพราะตัวเองก็ง่วงเต็มที พวกเราพากันแยกย้ายกลับขึ้นห้อง ผมกลับเข้าห้องเดิม โดยมีฝุ่นตามมาติดๆ น้องผมก็เข้าห้องใครห้องมัน เจอกันอีกทีวันรุ่งขึ้น

“พ่อกับแม่มึงยังน่ารักเหมือนเดิม” ฝุ่นมันว่า ผมหันไปยิ้ม ผมเคยไปเยี่ยมพ่อแม่มันแล้วครับ ก็คล้ายๆ มันนั่นแหละ เป็นครูทั้งคู่

“ราตรีสวัสดิ์นะ” มันเคยมาเที่ยวบ้านผมก็จริง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มันจะมาค้าง มันเดินขึ้นเตียงโดยที่ผมไม่ต้องเชิญ เลือกนอนตำแหน่งเดิม เว้นที่ด้านในไว้ให้ผมอย่างเคยชิน อ้าปากหาวหวอด คลี่ดึงผ้าห่มมาห่ม

“จะเปลี่ยนเป็นชุดที่สบายกว่านี้ไหม มีกางเกงบอลกับเสื้อยืดสไตล์ที่มึงชอบอยู่นะ”

มันนิ่งคิดนิดหนึ่ง พยักหน้า ขยับก้าวลงจากเตียง ผมใช้เวลาค้นไม่นานก็ได้เสื้อผ้าตามที่บอกมายื่นให้ มันดึงกางเกงลงพรืดแบบไม่เกรงใจกระทิงเปลี่ยวแบบผม ใส่กางเกงบอล ถอดเสื้อตัวเองออก สวมเสื้อผมทางหัว พับชุดตัวเองเรียบร้อยวางไว้บนกระเป๋า ผมมองอึ้ง กัดปากเบาๆ

ผมถอนหายใจแรง คิดไรมากวะ ทำตัวให้ปกติแบบมันก็น่าจะพอ ผมผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง ก้าวขึ้นเตียงทางปลายเท้า

“เรียบร้อยนะ” มันถาม ผมครางอื้อ มันก็เอื้อมปิดไฟหัวเตียงด้านมัน เสียงสวิตช์ดังแป๊ก แล้วหลังจากนั้นผมก็นอนฟังเสียงลมหายใจของตัวเองและคนข้างๆ มันเงียบกระทั่งได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเลย ฝุ่นขยับพลิกหันตะแคงข้างในท่าถนัดของตัวเอง ผมยังนอนหงาย หายใจติดๆ ขัดๆ

“ฝุ่น” ผมเรียก

“ถ้ามึงจะมาเปลี่ยวที่นี่กูจะไปนอนห้องแพท”

ผมเม้มปากแน่น พยายามข่มใจให้หลับเพราะรู้ว่ามันไม่เหมาะ ห้องผมติดกับห้องพีท ทำอะไรไปไม่เสียงผมก็เสียงฝุ่นคงดังออกไปข้างนอกแน่ๆ อารมณ์ผมยิ่งรุนแรงอยู่ด้วย

ฝุ่นดึงผ้าห่มมาคลุมถึงคอ กอดผ้าห่มแน่น ผมนอนดิ้นไปดิ้นมาพักใหญ่

พับผ่า ทำอย่างกับตายอดตายอยาก จริงๆ เดินไปเข้าห้องน้ำสำเร็จตัวเองสักรอบก็จบ แต่ผมไม่อยากทำ อารมณ์อยากกอดมันมากกว่า       

“นี่พล ถ้าไม่ไหวไปเข้าห้องน้ำ” มันดันตัวลุกขึ้นมาบอก

“กูสัญญาว่ากูจะทำเบาๆ”
พูดจบผมคร่อมคนที่นั่งอยู่จนนอนหงายแนบเตียง รอบห้องมืดสนิท แต่สายตาผมชินกับความมืดจนเห็นทุกอย่างได้เกือบชัดเจน

“อย่าบ้าน่าพล”

“หุบปาก” ผมไม่สั่งเปล่า ยังก้มลงปิดปากมันด้วยปากตัวเอง มันพยายามดิ้นรน แต่ไม่มาก คงเพราะรู้ว่ายิ่งขัดขืนผมยิ่งรุนแรง มันจะกลายเป็นกระตุ้นกระทิงผมให้ตื่นมากกว่า

ผมครางฮือในลำคอ ล้วงมือเข้าไปกอบกุมน้องมันไว้ กระตุ้นเบาๆ ปากยังไม่หยุดโหม มันขัดขืนอยู่สักพักก่อนจูบตอบ เคลื่อนไหวร่างกายพลิ้วไหวขึ้น

พอมันเลิกขัดขืนในทุกอิริยาบถ ผมก็ถอนปากออก เลื่อนมือผ่านชายเสื้อไปควานหาเมล็ดองุ่น ผมทำให้เบามือมากที่สุดท่ามกลางความมืด ภาพอาจไม่ชัดมาก แต่เสียงมันก้องไปทั่วทั้งหูผม

“ยะ อย่าเล้ามาก กูไม่อยากเสียงดัง” มันบอกอึกอัก จิกไหล่ผมแน่น ผมรีบทำตามทันที แต่ทำตามในสิ่งที่ตรงกันข้ามนะ ผมเลิกเสื้อมันสูง ครอบครองเมล็ดองุ่นมันด้วยปาก มันบิดกายเร่า โอบหัวผมไว้ ปากครางซี้ดซ้าดปานหนังเอ็กซ์ที่ผมชอบ

ผมก็เมามันเร่าร้อนอยู่กับเรือนร่างมัน ยิ่งพยายามบังคับไม่ให้เสียงดัง เสียงเราสองคนยิ่งเล็ดลอดออกไปข้างนอกมากขึ้น แต่ผมก็เบรกๆ เสียงของเราไว้ด้วยการปิดปากของกันและกันเสีย วันนี้จึงดูเหมือนจะเป็นวันที่ผมกับฝุ่นจูบกันมากที่สุด ผมยังเล้าโลมไปทั่วเนื้อตัว มือหนึ่งคลึงเคล้าน้องมัน

ผมตัวสั่น อยากสิงสู่เรือนร่างฝุ่นแทบตาย แต่ก็อยากดอมดมร่างกายของมันให้นานๆ เสียก่อน เสียงลมหายใจฝุ่นก้องไปทั่วหูผม เสียงเรียกชื่อหอบๆ แทบกระชากวิญญาณผมออกจากร่าง

น้องเอมิก็น้องเอมิเถอะครับ เสียงเมียรักผมเร้าใจกว่าเยอะ

“พล เข้ามา กูไม่ไหวแล้ว” มันร้องขอแหบพร่า แต่ผมไม่ทำตาม ดอมดมกระตุ้นให้มันครางไม่หยุด

“…พล...” มันอึกอักร้องขออีกรอบ พยายามไม่ทำเสียงดัง ผมถึงได้ค่อยๆ พยุงตัวในท่าคุกเข่า มองแผงอกของคนที่นอนหอบอยู่ด้านล่าง ค่อยๆ ยกสะโพกมันมาเกยหน้าขา จ่อบางสิ่งไว้ปากทางผนังนุ่ม ขยับไม่กี่ทีมันก็เคลื่อนเข้าไปได้โดยง่าย

ได้ยินเสียงซี้ดปากจากคนด้านล่าง ผมขยับเข้าออกช้าๆ คงเพราะความกดดันหรืออะไรก็ไม่รู้ มันถึงได้บีบรัดน้องผมแน่น

“ฝุ่น อย่ารัด แม่ง กูจะพุ่ง” ผมครางห้าม ได้ยินแต่เสียงอึกอักผ่านความมืด ผมขยับดึงร่างออกก่อนสอดใส่เข้าไปใหม่ ผมทำช้าๆ หัวใจแทบจะกระดอนออกมานอกอก ผมเลื่อนมือไปควานหาเมล็ดองุ่น บีบเบาๆ เกลี่ยคลึงไปมา ข้างล่างก็ทำช้าๆ อีกมือก็เคล้นคลึงส่วนล่างสร้างความหฤหรรษ์ให้มันไม่หยุด ได้ยินเสียงครางหอบๆ ของมัน มือมันที่จับมือผมตรงหัวนมมันสั่นจนรู้สึกได้ชัด บอกตามตรงว่าอยากเห็นสีหน้ามันครับ ผมเอื้อมไปเปิดไฟ ฝุ่นหลับตาเพราะแสงจ้าแบบไม่ได้ตั้งตัวนั้น

“เปิดทำไม ปิด” มันสั่ง ผมยิ้ม เลื่อนสองมือไปบีบหัวนม มันขยับนิดหนึ่งด้วยความอึดอัด

“พล…” ท่าทางมันอยากไปเต็มทน แต่ผมเคลื่อนไหวช้าๆ ดึงขามันข้างหนึ่งมาพาดไหล่ บดขยี้ช่วงล่างไปมา

“กูจะฆ่ามึง” มันขู่ตาเขียว ก่อนผวาเฮือกอ้าปากครางเสียงดังเมื่อผมบดถูกจุดเร้าของมันเข้า ผมย้ำอยู่ตรงจุดนั้น มันก็ครางซะหวานหยด

ให้ตาย ไม่รู้ว่ามันจะทำให้ผมคลั่งไปถึงไหน

“…พล” มันกระซิบชื่อผมแหบพร่า ผมเคลื่อนไหวในจังหวะเชื่องช้าไม่เร่งรีบ แทรกผสานฝ่ามือเข้ากับฝ่ามือมัน เคลื่อนตัวแนบร่างของเราสองคนไว้ ผมเคลื่อนไหวในจังหวะเนิบนาบ ก้มจูบอีกรอบ มันก็ตอบรับรสจูบผมอย่างดี

“พล ขอร้อง เร็วๆ” มันกระซิบร้องขอ ผมอมยิ้ม ถ้ามันจะน่ารักกับผมขนาดนี้ แต่ผมก็ยั้งใจไม่ทำตาม ดึงหมอนมาสองอัน สอดไว้ใต้เอวมันจนร่างมันแอ่นขึ้น ท่อนล่างผมเคลื่อนไว้ มือก็บีบบี้หัวนมมันไว้ ผมมองภาพสวยนั้นด้วยความหลงใหล

ผมใช้เวลากินมันนานแค่ไหนไม่รู้ รู้แค่ว่า ผมค่อยๆ ดื่มกินแบบไม่รีบร้อน ผมเลียริมฝีปากเบาๆ เลื่อนนิ้วชี้กับนิ้วกลางใส่ปากมัน ฝุ่นมองผมตาเชื่อม แต่แทนที่มันจะเลียมือผมเหมือนอย่างในหนังเอวี มันเสือกกัดแรงจนผมหัวเราะหึๆ

“มึงทำกูเจ็บเมื่อไหร่ กูเป็นกระทิงเปลี่ยวแน่”

มันเลิกกัดแต่หันมาใช้ปลายลิ้นพยายามดันนิ้วผมออกจากปากแทน แต่ผมไม่ยอมถอนมือออก เพราะงั้น ยิ่งมันพยายามผลักไสนิ้วผมออกเท่าไหร่ ก็ยิ่งเหมือนมันกำลังเลียนิ้วผมมากขึ้นเท่านั้น

เซ็กซี่มากครับ ผมนี่ซี้ดปากแล้วซี้ดปากอีก

“น่ารักแบบนี้ กูหลงมึงตาย” ผมถอนมือออก มาจับสะโพกมันสองข้าง เร่งจังหวะเพื่อยุติอาหารมื้อนี้ลงสักที พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ไม่งั้นมันไม่มีแรงเดินแน่ๆ

ผมปลดปล่อยออกมาจนล้น กระตุกกายเกร็ง พอถึงปลายทาง ผมก็จับมันนั่งอย่างเคย ใช้นิ้วแหวกช่องทางไว้ เพื่อให้บางสิ่งของผมไหลออกมาให้หมด

“ถ้ามึงจะทำแบบนี้ ปล่อยข้างนอกหรือใส่ถุงยางดีกว่านะ” มันกระซิบบอกหอบๆ

“มันไม่ได้อารมณ์” ผมตอบไปขำๆ ห้องผมไม่มีทิชชูเปียกไว้เช็ด พอเห็นว่าของผมออกจากตัวมันหมด ผมก็จับมันนอน ทิ้งตัวลงไปนอนตาม ดึงกางเกงมาใส่ดีๆ มันก็ใส่ด้วย ฝุ่นหลับไปง่ายๆ ตามเดิม ผมนอนมองมันอยู่พัก ก่อนเอื้อมปิดไฟ ดึงมันมากอดแน่น ตะแคงข้างกอดมันไว้ แล้วหลับไปทั้งอย่างนั้นแหละ


ฝุ่นโซเซะซี่มาก >////< :haun4:

LOVE YOU คนอ่าน

+++++++++++++++++++++++++++++++

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 03-04-2018 20:28:52

เตรียมเปิดตัวให้ที่บ้านรับรู้ไปเลยค่ะ  :katai3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: T_TARS ที่ 03-04-2018 20:34:15

มาเมียเข้าบ้าน  :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 03-04-2018 21:36:31

พลนี่รู้สึกกับฝุ่นมากแล้วซินะ  o18

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 03-04-2018 22:09:49

พาไปเปิดตัวสินะ อย่าไล่ขวิดฝุ่นที่บ้านล่ะ555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 03-04-2018 23:29:00

กระทิงจะพาไปไหว้พ่อปู่แม่ย่า อิอิ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 03-04-2018 23:30:13

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 04-04-2018 09:29:29

คือแบบชื่อตอนมันแบบว่า คืนนี้ที่บ้านก็จะทำอีกหรือ ทั้งๆ ที่ฝุ่นมันเพลียเหมือนจะไม่สบายนะน่ะ
แบบนี้คงได้ไม่สบายจริงๆ แน่งานนี้ ต่อให้ถึกแค่ไหนก็เถอะถ้าไม่ให้พักบ้างก็ไม่สบายได้นะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 04-04-2018 11:04:05

rjvditmb'f6

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 04-04-2018 22:11:55

เรียกเมียรักทำเป็นจักจี้แต่ก็เห็นเรียกจังเลยอิตากระทิงเปลี่ยว :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 04-04-2018 22:19:24

รอๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 04-04-2018 23:18:15

ฝุ่นลูกกกก หนูควรออกอาการไรบ้างน้าาา

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 40% [3-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 05-04-2018 00:38:40

อยากรู้บ้างว่าฝุ่นคิดอยู่ ไม่อยากให้กระทิงขวิดไปเรื่อยๆจนกลายเป็นของตาย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 07-04-2018 07:41:14

เชื่อกระทิงก็บ้าแล้ว อย่าไปยอมนะฝุ่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: T_TARS ที่ 07-04-2018 08:26:51

ความลับจะแตกก็ตอนจะทำเบาๆนี่แหละ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 07-04-2018 09:14:22

รับรอง เสียงดังไปสามบ้านแปดบ้าน :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 07-04-2018 09:44:57

เชื่อไม่ได้หรอกที่ว่าจะทำเบาๆ อ่ะ ลองได้ทำแล้วแบบแม่งกระทิงดุ กระทิงเปลี่ยวชัวร์

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 07-04-2018 10:23:05

 :hao5:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 07-04-2018 11:24:45

มาต่อไวๆนะ
รอออออออ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: jinutlove ที่ 07-04-2018 13:19:12

 :hao7: :hao6: เบาลั่นห้องแน่เลย อิอิ รอต่อคะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 07-04-2018 13:28:32

น้องฝุ่นคงต้องช้ำไปทั้งตัวอีกแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 07-04-2018 16:05:48

รอๆค้าาาาาา  :mew2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 07-04-2018 18:35:49

กระทิงจะเบาได้มั้ยเนี่ย :laugh:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 07-04-2018 19:16:31

น่ารัก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: imac ที่ 07-04-2018 19:45:19

ทำเบาๆจะได้เร้อ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 80% [6-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 07-04-2018 20:53:59

 :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 100% [8-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 09-04-2018 22:25:14

อุ้ย...คราวนี้ทำเบาๆจริงด้วย แต่ดูเหมือนจะขัดใจฝุ่นนะ 5555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 100% [8-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 09-04-2018 22:36:27

ฝุ่นเป็นของตายไปแล้วซินะตอนนี้

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 100% [8-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 10-04-2018 00:41:34

เชื่อเถอะว่าคนทั้งบ้านได้ยิน :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 100% [8-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 10-04-2018 06:42:16

หื่นนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 100% [8-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 10-04-2018 11:57:51

จะทำเบาๆ จ่ะ...

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 100% [8-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: hikkie ที่ 10-04-2018 17:20:39

นี่ว่าต่อไปนอกจากลจะเลิกเจ้าชู้แล้วแน่ แต่ความกระทิงไม่น่าจะลดลง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 100% [8-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 10-04-2018 19:23:19

เออ ฝุ่นเซ็กซี่จริงด้วย แงงงงง  :haun4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 100% [8-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Readyaoi ที่ 10-04-2018 19:41:06

 :jul1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 10-04-2018 20:28:39

น้องฝุ่นลูกแม่พ่ายแพ้นังกระทิงเปลี่ยวตามเคยลํกชั้นช้ำอีกแล้วนะนังพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 10-04-2018 20:37:21

:: Chapter 6 มึงไง เมียกู 120% ::


ผมสะลึมสะลือลืมตาตื่นเพราะเสียงเคาะห้องด้านนอก ผมพลิกหน้ามองนาฬิกา เก้าโมงแล้วครับ คนในอ้อมแขนผมตื่นตาม มันดันแขนผมออก ยันตัวลุก จับบั้นเอวนิดๆ หันมามองตาค้อน เอวมันคงเคล็ดตอนผมรองหลังมันด้วยหมอน ผมยกมือเกาหัวแกรกๆ ฝุ่นไม่สนใจ ลุกเดินเป๋ๆ เข้าห้องน้ำไปอีกรอบ ผมเดินไปเปิดประตู

“แม่ให้มาปลุกไปกินข้าวกินน้ำ สายแล้ว”

ผมพยักหน้ารับ แพทสอดหน้าเข้ามา

“พี่ฝุ่นล่ะ”

ผมบุ้ยปากไปทางห้องน้ำ เปิดให้น้องเข้ามาภายใน

“นี่พี่พล สาวๆ นี่อ่านใจยากเนอะ ผมละเครียดเลย พอเราไม่สนจะวิ่งเข้าหา พอเราวิ่งเข้าหาก็จะเมิน” แพทมันครวญ ผมลูบหัวน้อง ให้คำปรึกษามันเรื่องสาวๆ เพิ่มเติม กระทั่งฝุ่นเดินออกมา มันพันผ้าขนหนูมาผืนเดียวตามเดิม ผมกับแพทหันไปมอง แพทกวาดมองไปทั่วแผงอกฝุ่น

“ทำไมตัวเป็นรอยแดงๆ แบบนั้นน่ะพี่ฝุ่น แพ้ไรหรือเปล่า” น้องผมถามอย่างสงสัย ผมคอแข็งไปนิด ฝุ่นยิ้ม

“อืม นิดหน่อย โดนบุ้งเจ้าชู้ไต่”
ผมกัดปาก แพททำหน้างงๆ

“อ๋อ ไอ้บุ้งตัวสีดำๆ ขนฟูๆ ใช่ไหมพี่ มันหลุดเข้ามาในสวนเราได้สองสามอาทิตย์แล้ว เห็นพ่อเอายามาฉีดไล่อยู่นะ สงสัยจะยังไม่หมด เดี๋ยวไงแพทจะเตือนพ่ออีกที ระวังหน่อยนะพี่ แพทก็โดนมาแล้ว ขนมันลอยมาตามอากาศ คันยิบเลย แล้วพี่ไม่คันแย่เลยเหรอเนี่ย น่าจะโดนเยอะด้วย แดงเต็มตัวเลย” มันพูดซื่อๆ

ฝุ่นยิ้มอีกที หันไปคว้าชุดเดิมของตัวมันเองมาสวม ผมตีสีหน้านิ่งเรียบเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไป 

จากกระทิงกูกลายร่างเป็นบุ้งเจ้าชู้ไปแล้ว

น้องผมนั่งคุยกับฝุ่นในห้องกระทั่งผมออกมาแต่งตัวเสร็จนั่นแหละ เราถึงได้พากันเดินลงไปข้างล่างพร้อมกัน พอไปถึงแพทมันรีบรายงานพ่อกับแม่เรื่องฝุ่นโดนบุ้งเจ้าชู้ไต่ตัวจนแดงเถือกไปหมด

นี่ถ้าพ่อกับแม่รู้ว่าบุ้งเจ้าชู้ตัวนั้นเป็นผม ผมคงโดนพวกท่านฆ่าเอาด้วยแน่ๆ


วันนี้เป็นวันครอบครัวจริงๆ พวกเราทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า มีฝุ่นมาร่วมผสมโรงคนหนึ่งยิ่งทำให้ครึกครื้น พ่อเดินเอายาฆ่าแมลงไปไล่ฉีดตามโคนต้นไม้ใหญ่จริงๆ ผมทำหน้ายุ่ง แต่ไม่กล้าพูดอะไร

เราอยู่กันถึงแค่สี่โมงก็พากันกลับ จริงๆ แม่จะให้กินข้าวเย็นด้วยกันก่อน แต่ผมขอบาย ห้าโมงผมกับฝุ่นก็พากันมาถึงหอ

“เข้าใจพูดนะ บุ้งเจ้าชู้” ผมแยกเขี้ยว ฝุ่นเลิกคิ้ว

“รึไม่จริง”

ผมทำตาเจ้าชู้ใส่ ขยับเข้าไปใกล้

“งั้นมึงก็ระวังตัวไว้ละกัน บุ้งตัวนี้รู้สึกมันจะติดใจเนื้อหนังมังสามึงซะแล้ว ดีไม่ดีคืนนี้มันจะไต่มึงอีก”

มันมองผมอึ้งๆ

“กูจะเอาดีดีทีทาตัว ถ้าไม่กลัวตายก็ลองดู”

ผมหัวเราะหึๆ ผลักหัวมันเบาๆ

“กูเอานี่ไปฝากพวกไอ้กู้ก่อน แม่ฝากมาให้พวกมัน” ผมแยกทางกับฝุ่นกลางทางเพื่อเอาขนมไปฝากพวกเพื่อนๆ พวกมันดีใจกันใหญ่ บางคนก็รีบโทรไปบอกขอบคุณแม่ด้วยตัวเอง

เอาเข้าจริง ผมก็ไม่ได้แตะต้องมันหรอกครับคืนนี้ ปล่อยให้นอนสบายสักคืน สงสารมันเหมือนกัน เห็นจับเอวเดินเป๋บ่อยๆ มันคงพยายามอดทนไม่แสดงออกว่าเจ็บ

เราตื่นเช้าไปมหา’ลัยพร้อมกัน วันนี้มหา’ลัยเรามีแข่งบาสกับมหา’ลัยข้างเคียง วัตรหนึ่งในผู้เล่นหลักเป็นเพื่อนกับคนในกลุ่มผม (แต่มันไม่ได้มาร่วมแก๊งเฮด้วยกัน เพราะมันอยู่กับกลุ่มอื่น) พวกผมจึงต้องพากันยกโขยงไปเชียร์มันเป็นกำลังใจ เอาตามจริงแล้วพวกผมชอบไปกันนะ เพราะส่วนใหญ่คนที่มาเชียร์นักบาสจะเป็นสาวๆ

เสียงเชียร์ดังสนั่น แม้จะเป็นการแข่งเล็กๆ คนก็ยังพากันมาดูคับคั่ง ทั้งคนจากมหา’ลัยเราและจากมหา’ลัยคู่แข่ง พวกผมก็ไม่ยอมแพ้ ตะโกนลั่น บ่นสบถเสียดายตอนฝั่งตรงข้ามยัดลูกลงห่วงได้

ไม่รู้ว่าใครเหนื่อยกว่ากันระหว่างคนเชียร์ที่ตะโกนลุ้นตะโกนเชียร์กันแทบจะขาดใจกับผู้เล่นในสนาม เหงื่อของแต่ละคนไหลพลั่ก ผ่านไปครึ่งแรกคู่แข่งคะแนนนำเราไปสิบกว่า แต่ทุกคนไม่คิดจะยอมแพ้ กระทั่งถึงครึ่งหลัง พวกเราเพิ่มพลังในการเชียร์มากไปอีก นั่งกันก้นไม่ติดพื้นกันแล้วตอนนี้ ลุกขึ้นเชียร์สุดใจขาดดิ้นยิ่งกว่าเดิม 

วินาทีสุดท้าย ทีมมหา’ลัยเราชนะคู่แข่งไปเพียงสองคะแนน ถือว่าเส้นยาแดงผ่าแปดมาก พวกผมนี่ใจหายใจคว่ำวิ่งไปกอดคอแสดงความยินดี ผมกอดมันแน่น ฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจ วัตรผละจากผมไปหาฝุ่นบ้าง บางสิ่งกระตุกใจผมเบาๆ

แต่นิดเดียวครับ เป็นอารมณ์เหมือนมีใครกำลังจะมาแย่งของสำคัญไปอะไรทำนองนั้น หลังจากผู้เล่นล่ำลากองเชียร์กันจนหนำใจก็พากันแยกย้าย ทีมบาสจะยกโขยงกันไปกินเลี้ยงที่โรงแรมเพราะมีผู้สนับสนุนออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด ในขณะที่พวกผมตกลงกันว่าจะไปร้านลุงเผือกตามเดิม

มางวดนี้ ผมไม่ได้สนใจน้องแตงโม ความพิศวาสที่มีน้อยลงไปมาก มองส้มโอสองลูกนั้นเหมือนเห็นลูกโป่งถูกยัดน้ำธรรมดา น้องแตงโมมาเสิร์ฟน้ำให้ พวกผมพากันแซวเหมือนเดิม ผมยิ้มให้น้องนิดหนึ่ง ชั่วแวบหนึ่ง เหมือนเห็นหน้าอกหน้าใจน้องแตงโมล้นทะลักออกมาเพราะวันนี้น้องใส่เสื้อคอกว้าง

พวกผมนี่น้ำลายหกเรี่ยราด มีเพียงฝุ่นคนเดียวแหละมั้งที่ไม่สนใจกับส้มโอสองลูกนั้น

ไม่นานน้องแตงโมก็ทยอยนำอาหารมาเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะ กระทั่งครบทุกจาน น้องแตงโมยังไม่ได้เดินจากไป ทำท่าเหมือนรีๆ รอๆ อะไรอยู่ พวกเราก็คาดเดากันไปว่าน้องแตงโมกำลังจ้องเล็งใครอยู่ น้องเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ ผม หัวใจผมเต้นแรง

…หรือว่า…

…

…

“พี่ฝุ่น”

คนที่กำลังจะตักอาหารเข้าปากเงยหน้ามองตามเสียงเรียก พวกผมพากันพุ่งสายตาไปที่มันกันหมด

“ครับ?”
ฝุ่นส่งยิ้มอ่อนโยนไปให้ น้องแตงโมฉีกยิ้มกว้าง ล้วงหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋าเสื้อกันเปื้อนมายื่นให้ แก้มน้องแดงเถือก กัดปากนิดๆ ดูน่ารักน่าเอ็นดู ฝุ่นรับมาถืองงๆ น้องแตงโมไม่พูดอะไร หันหลังเดินลิ่วๆ จากไป

แล้วฝุ่นมันก็ได้รับทิชชู ซองพลาสติก ตะเกียบ และอะไรอีกสารพัด ทุกคนจ้องเขมือบอยู่ น้องไม่ทักเลย มันไม่สนใจ แต่น้องดันมาทอดสะพานให้

“พวกมึงคิดว่านี่คืออะไร อาจเป็นแค่การ์ดธรรมดา หรือไม่ก็ฝากให้ใครคนใดคนหนึ่งในนี้ก็ได้”

ตอนแรกทุกคนก็ประณามมัน แต่พอมันพูดงั้นทุกคนก็มีความหวังขึ้นมาอีก น้องแตงโมถูกพ่อใช้ให้ไปข้างนอกแล้วจึงไม่เห็นเหตุการณ์ที่พวกเรากำลังเผชิญอยู่

“งั้นมานี่ กูอ่านเอง” ไอ้กู้มันแย่งจดหมายสีชมพูไปถือ ดึงออกอ่านอย่างถือสิทธิ์ ฝุ่นมันไม่ว่าอะไร กินอาหารตรงหน้าไป

“นี่แน่ะ น้องเขาชอบมึง” มันเขวี้ยงจดหมายของน้องมาใส่หน้าคนที่กำลังคีบลูกชิ้นใส่ปาก ผมรีบแย่งมาอ่าน

เป็นจดหมายรักจริงๆ ครับ

ผมมองหน้าฝุ่น ตอนนี้มันมีอยู่สองอารมณ์

หนึ่งคืออิจฉาที่น้องแตงโมมาชอบมัน สองคือแอบไม่พอใจน้องแตงโมที่มาชอบมัน แล้วผมก็ไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนมีมากกว่ากันด้วย 
แต่งานนี้ผมคงไม่ยอมแน่ ๆ

“มึงมีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้ว สละสิทธิ์ไปเลย” ไอ้กู้มันรีบปากมอมบอก ฝุ่นเขวี้ยงทิชชูใส่หน้าไอ้กู้แรง

“มึงมีแฟนแล้ว อย่ายุ่งกับแตงโม”

“กูยังไม่มีแฟน”

“งั้นก็เป็น…” ยังไม่ทันที่ไอ้กู้จะพูดจบ ฝุ่นก็อุดปากมันแน่น ผมก็อยากจะช่วยปิดครับ เพราะในร้านมีคนอื่นที่อาจได้ยินอยู่ด้วย แต่อีกใจก็อยากให้คนอื่นรับรู้

“มึงเอาไง แต่สละสิทธิ์ไปเลย เพื่อความยุติธรรม”

ฝุ่นยักไหล่

“น้องเขาก็น่ารักดี”

“พล เอาเมียมึงไปเก็บดิ๊” ไอ้กู้มันหันมาสั่งผม ไม่ได้ดังมากจนคนอื่นได้ยินหรอก ผมนั่งนิ่ง มันพับเก็บจดหมายใส่กระเป๋ากางเกง ในนั้นมีเบอร์น้องแตงโมด้วย



พอเรียบร้อยพวกเราก็พากันแยกย้ายกลับหอ พอถึงห้องผมแย่งจดหมายจากกระเป๋ากางเกงฝุ่นมาถือทันที

“นั่นของกูพล” มันจะเข้ามาแย่งคืน แต่ผมไม่คืนให้ ยื้อสุดมือ มันจ้องตาผมเขม็ง จะเข้ามายื้อเอา ผมเลยรวบเอวมันไว้ มันพยายามดิ้นออก

“อย่างที่ไอ้กู้มันบอก มึงมีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้ว”

มันอ้าปากค้าง

“ใครมีผัว” มันเลิกยื้อเอาจดหมาย แต่พยายามดิ้นหนีออกจากอ้อมแขนผมแทน

“มึงไง เมียกู”

มันเงยหน้าเบิกตากว้างมอง

“อย่ามั่ว กูไม่เคยตกลงเป็นเมียใคร”

“แล้วที่ถูกกูฟัดทุกวันนี่ล่ะ”

“นั่นมันแค่เซ็กซ์ อย่าเหมารวม ปล่อย!!”

ผมหัวเราะหึๆ

“หึ งั้นกูต้องทำให้มึงยอมรับว่ากูเป็นผัวด้วยความเต็มใจ”
ผมโยนมันโครมลงกับเตียง ขยำจดหมายทิ้งลงถังขยะ ทิ้งตัวลงไปตามก่อนที่มันจะขยับลุกหนีได้ทัน

มันสวนเท้าขึ้นมายันท้องผมจนจุก ผมกระชากลากขาข้างนั้นของมันพรืดเดียวลงมาใต้ร่าง มันใช้ขาว่างอีกข้างถีบ ผมรวบจับไว้ กระชากดึงกางเกงพร้อมชั้นในออกจากกันรวดเดียวเขวี้ยงจนไปติดประตูห้องน้ำ แหกขามันแยกออกจากกันพาดบ่า มันโวยวายลั่น ถีบผมแรงพลิกตัวหนี แต่ผมก็เร็วพอกัน ตะปบสองมือเข้ากับเอวมันดึงมันพรืดเดียวกลับมาชิดตัวในท่าคุกเข่า มันยังไม่ยอมแพ้ดีดดิ้นไม่หยุด 

ผมจับน้องมันไว้ หวังกระตุ้นอารมณ์ แต่อารมณ์เดือดดาลแบบนี้คงไม่ทำให้ตื่นหรอก ผมเลยกระตุ้นน้องตัวเองแทนง่ายกว่า ไม่กี่วินาทีน้องผมก็พร้อมใช้งาน ผมทิ้งน้ำบ่อน้อยเบิกทาง จับร่างมันเชื่อมทันที

ฝุ่นยังไม่หยุดดิ้น จะฤทธิ์เยอะไปไหน ผมกระแทกท่อนล่างเข้าไปแรงๆ เป็นจังหวะเพื่อกระตุ้น ไม่รู้เพราะเจ็บหรือเพราะเสียว มันถึงได้หยุดนิ่ง ผมจับน้องมันดู อย่างหลังน่าจะมีพลังมากกว่าเพราะน้องมันตื่นแล้ว ผมยิ้มกริ่ม โหมจังหวะใส่ จุดไหนสร้างความกระสันให้มันได้ ผมสาดใส่ไม่ยั้ง จากเสียงอึกอักไม่พอใจแรกๆ เริ่มเปลี่ยนเป็นเสียงครางเบาๆ ไม่นานมันก็โรยแรงแล้วครางรื่นหูมากขึ้นเรื่อยๆ

ผมจับมันพลิกหงาย ตามันหวานเชื่อม สิ้นฤทธิ์ไปแล้วครับ ผมผ่อนจังหวะรุนแรงลง ไม่ได้กระตุ้นอะไรมันต่อ แต่ทำช้าๆ เนิบๆ ให้มันรู้ว่าผมคือผู้ครอบครองมัน สองมือมันจิกที่นอนแน่น น้ำตาไหลเป็นทาง

สงสัยมันเป็นพวกมีอารมณ์แล้วชอบร้องไห้

สองมือผมทำหน้าที่ฟอนเฟ้น บีบคลึง บุ้งเจ้าชู้ไต่ไปที่ไหนรอยแดงจะขึ้นเป็นปื้นที่นั่น ผมรู้ว่ามันเจ็บ แต่ผมมันก็โรคจิต คลี่ถอดเสื้อมันออกจากตัว ไม่ต่างกับเสื้อผ้าของผมเอง ผมก้มฝังรอยคิสมาร์กไว้บนตัวมันเป็นครั้งแรก

ผมไม่ชอบทำรอยพวกนี้หรอก เพราะผมไม่คิดจะเป็นเจ้าข้าวเจ้าของใคร แต่ผมก็อยากจะให้ใครก็ตาม รู้ว่ามันเป็นของผม ผมขยับไปนั่งพิงกำแพง เลื่อนมันขึ้นมานั่งด้านบน แล้วบังคับให้มันก้มลงมาจูบผมดีๆ มันขัดขืนแน่ๆ แต่ไม่นานก็โอนอ่อน

ก็ให้มันรู้ไปสิ ว่าเสือผู้หญิงแบบผม จะทำให้ใครสักคนหนึ่งยอมศิโรราบไม่ได้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องเอาด้วยการบังคับนี่แหละ

“มึงเป็นเมียกูแล้วนะ” ผมกระซิบบอก กอดมันแน่นขึ้น แนบร่างของเราให้สนิท ผมหอบหายใจแรง ได้ยินเสียงหอบจากมันเสียงดังไม่ต่าง

แล้วคืนนั้น ผมก็ตีตรามันไปเกือบค่อนคืนเหมือนเดิม


ผมลืมตาตื่น คนของผมยังไม่ตื่น ผมย่องเบาลงจากเตียง

ตื่นได้มึงก็เก่งเกินคนแล้ว เพราะผมกะฟัดมันให้เดี้ยงไปเลยเช้านี้

เนื้อตัวฝุ่นแดงเถือกประหนึ่งโดนฝูงบุ้งเจ้าชู้รุมกัด ผมเดินไปที่ถังขยะ หยิบกระดาษจดหมายมาฉีกจนยุ่ย เดินเข้าห้องน้ำไป ออกมาฝุ่นก็ยังไม่ตื่น ผมแต่งตัว ได้ยินเสียงขยับเบาๆ ด้านหลัง ผมหันไปมอง มันตื่นแล้วครับ เบ้หน้านิดเพราะเจ็บ

แน่ล่ะ ผมจงใจนี่

ฝุ่นตื่นขึ้นมาประสานตา จับหมอนเขวี้ยงใส่ผมแรง ผมรับไว้ง่ายๆ ยักคิ้วสูง ขยับเข้าหามัน คร่อมร่างมันไว้

“ตื่นได้แล้วเมียรัก กูหิวข้าว”

“ใครเมียมึง!!” มันตวาด ผมตาวาว

“ถ้ามึงจำไม่ได้ กูจะย้ำให้มึงนึกได้อีกรอบ”

มันเม้มปากแน่น มองผมด้วยดวงตาวาวโรจน์

หึ น่ากลัวพิลึก 

“ตื่นไหวก็ไปอาบน้ำ ไม่ไหวกูจะหาซื้ออะไรมาให้กิน วันนี้มึงมีเรียนบ่ายไม่ใช่รึไง”

มันผลักผมออกแรง ลุกเดินเป๋ๆ เข้าห้องน้ำไป

ถึกจริงอะไรจริง คนอื่นคงเดี้ยงไปแล้ว นี่แค่เป๋

สักพักมันก็ออกมา ท่าทางเกือบปกติละ เดินเป๋นิดหน่อย ควานหาเสื้อยืดมาใส่ คอเสื้อมันกว้างนิดหนึ่ง แต่มันคงไม่ใส่ใจ หันมามองผมตาเขียว เดินปั้นปึ่งออกจากห้อง ผมไม่สนใจก้าวตามมันไปติดๆ

ผมกับฝุ่นนัดกับพวกเพื่อนๆ ไว้ว่าจะไปกินข้าวกันที่สวนไม่ห่างจากโรงอาหาร ซื้ออาหารจากโรงอาหารนั่นแหละ กู้กับดิวมาจองที่ให้แล้ว พวกเราพากันหาที่หย่อนก้น ไมค์มันเขวี้ยงอะไรสักอย่างใส่ฝุ่น

“เป็นไรวะฝุ่น รอยแดงเต็มคอ แพ้ไรมา”

ฝุ่นมองไมค์ตาเขียว ผมหัวเราะหึๆ ยกน้ำแข็งเปล่าขึ้นกิน ไมค์เลิกคิ้ว

“มึงเป็นคนทำ?”

ผมไม่ตอบ แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่มันแทน

“หูยมึง รอยซะแดงเถือก จะประกาศให้รู้ไง แล้วน้องแตงโมว่าไง”

“ใครจะเอาก็เอาไป แต่ไอ้นี่เมียกู”

พวกมันพากันอ้าปากค้าง ฝุ่นหันมาจะปล่อยหมัดใส่ผม แต่ผมไหวตัวทันรวบจับหมัดนั้นไว้แน่น

“มึงต่อย กูจูบต่อหน้าไอ้พวกนี้ เอาสิ” ผมขู่ มันอ้าปากค้าง ไม่ต่างกับเพื่อนๆ ผมในกลุ่ม

“ฮึ้ย! มึงเอาจริงเหรอวะพล” ใครสักคนถามเสียงเครียด ผมหันไปมอง มือยังจับหมัดของฝุ่นแน่น ผมยิ้ม แทนคำตอบด้วยการลากฝุ่นมานั่งชิดแทน พวกมันพากันโห่เขวี้ยงสรรพสิ่งใกล้มือมาใส่ผม

“โหย หยะแหยงผสมอิจฉาว่ะ กูว่าลีลาฝุ่นมันต้องเด็ดดวงแน่ๆ ไม่งั้นจอมเจ้าชู้แห่งปีไม่ติดใจขนาดนี้หรอก ได้หลังแล้วลืมหน้านี่หว่า”

ผมยักไหล่ คนในอ้อมแขนดิ้นอึกอัก

“ปล่อยไอ้พล!”

“ดิ้นกูจูบมึงจริงๆ ด้วย”

มันมองผมตาเขียว จะดิ้นอีก ผมก้มหน้าชิด มันรีบหัวหดนิ่งกึก

ไอ้กู้หัวเราะเอิ้กๆ

“ฮ่าๆ เสร็จละฝุ่นเอ๊ย กูสงสารมึงพอๆ กับไอ้พลเลยว่ะ สงสารมึงที่ไอ้ฝุ่นมันไม่ง่ายเหมือนสาวๆ ที่ผ่านมาของมึง สงสารมึงที่มาเจอกระทิงเปลี่ยวแบบไอ้พลมัน และดูจากคอมึงแล้ว…” มันหยุดคำ เลิกชายเสื้อฝุ่นจนถึงอก คอว่าเยอะแล้ว เนื้อตัวใต้ร่มผ้ามันหนักกว่าอีก

ทุกคนฮือฮา

“ไอ้เชี่ย!! มึงเป็นพวกซาดิสม์หรือวะเนี่ย เบาหน่อยดิ ฝุ่นมันช้ำหมดแล้ว” มันพูดอย่างเห็นใจ ผมไม่พูดอะไรเพราะรู้ตัวตัวเองดี

“ถ้ามันยอมดีๆ กูก็ไม่รุนแรงหรอก นี่แม่ง” ผมบ่น

“ถ้ากูเป็นฝุ่น กูก็ไม่ยอมดีๆ หรอก นึกถึงสันดานตัวเองหน่อย ไงมันก็เป็นผู้ชาย รักก็ไม่ได้รัก ต้องมาตกเป็นเมียผู้ชายด้วยกันเอง”

“ใครว่ากูไม่รัก”

“แปลว่ามึงรักมัน”

ผมอึกอัก

“ก็รักนั่นแหละ แต่รักอย่างเพื่อนแบบที่กูรักพวกมึงนั่นแหละ เพียงแต่มันเป็นเมียกู แม่ง เมื่อวาน แค่แตงโมให้เบอร์มัน กูยังของขึ้น กูไม่รู้ กูบอกไม่ถูก แต่กูหวง”

“ฝุ่นมันไม่ใช่สิ่งของนะมึง”

“เอ้อ เอาเป็นว่า กูหวง พวกมึงรู้แค่นี้พอ”

พวกมันพากันส่ายหัว

“ทนเอาหน่อยนะฝุ่น กูว่าไม่นานมันก็คงเบื่อเอง”

“กว่ามันจะเบื่อ กูจะช้ำขนาดไหน ถุงยางก็ไม่ใส่”

พวกเพื่อนๆ พากันหันมามองผมเป็นตาเดียว

“ทำไมมึงไม่ใส่” ไอ้กู้ถามด้วยสีหน้าจริงจัง เพราะพวกเราเป็นกลุ่มคนเจ้าชู้ก็จริง แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พวกเราจะให้ความใส่ใจที่สุด

ผมทำท่าอึกอัก ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี

“กะ กูเห็นว่ามันไม่น่าจะท้องได้ เลยไม่ได้ป้องกัน”

“กูไม่ได้ห่วงเรื่องท้อง กูห่วงเรื่องอื่น มึงก็รู้ว่ามึงสำส่อนขนาดไหน มึงไม่ควรสร้างความเดือดร้อนให้ฝุ่นมันเกินความจำเป็นนะ”

“กูปลอดภัยน่าไม่ต้องห่วง ถึงกูจะมั่ว แต่เรื่องพวกนี้กูก็ให้ความสำคัญไม่แพ้กัน” ผมเกาแก้มแกรก ๆ “อีกอย่างมันเป็นคนแรกเลยนะที่กูสด กับคนอื่นเมาปลิ้นไร้สติขนาดไหนกูยังไม่เคยลืม”

พวกมันพากันมองหน้าผม ฝุ่นจะลุกหนีอีกรอบ แต่ผมดึงมันกลับมานั่งที่เดิม ไอ้กู้มองหน้าผม ทำท่าคิด ก่อนมองไปทางคนที่พยายามจะลุกหนี

“กูว่าป้องกันไว้หน่อยดีกว่า ไม่เห็นแก่ตัวเองก็สงสารฝุ่นมัน เบาได้ก็เบา เลิกได้ก็เลิก”
ผมยักไหล่

“กูไม่รับปาก พอถึงเวลากูมักหน้ามืด”

ไอ้กู้ส่ายหัว

พวกนี้มันรู้สันดานผมดีครับ พูดได้พูด เตือนได้เตือน ส่วนว่าจะทำตามไม่ทำตามเป็นอีกเรื่อง ขนาดแม่ด่าผมเรื่องผู้หญิงจนปากเปียกปากแฉะ ผมยังไม่สนใจฟังเลย เรื่องอะไรจะมาสนใจฟังแค่คำมัน

“กูช่วยได้แค่นี้แหละฝุ่น ถือว่าเป็นเวรเป็นกรรมของมึงเองละกัน” 

“ขอบใจ” ฝุ่นกระแทกเสียงใส่ จะเหวี่ยงกำปั้นมาใส่หน้าผม แต่ผมรับรั้งไว้ 

“กูบอกอะไรให้นะฝุ่น” ไอ้กู้มันมองหน้าฝุ่นจริงจัง “ยิ่งมึงขัดขืนมันมากเท่าไหร่ มันจะยิ่งติดมึงหนึบ สันดานเสือล่าสาว มันชอบเหยื่อที่ขัดขืนและล่ายากๆ ยิ่งไม่สนใจมันยิ่งชอบ คนสมยอมมันไม่ค่อยชอบนักหรอก ยิ่งอ่อย ยิ่งเข้าหามันจะยิ่งไม่ชอบ”

เนื้อตัวแขนขาฝุ่นถูกผมยึดหมด แต่มันก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์ครับ โขกหัวกลับหลังใส่คางผมจนเกือบเห็นดาว ดีว่ามันใส่แรงได้ไม่เยอะเพราะส่วนอื่นถูกผมยึดไว้ ผมครางโอ๊ย แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมัน

“ถ้าจะให้กูยอมเป็นอีหนูของมันดีๆ หรืออ้อร้อมันแบบพวกสาวๆ ก็ให้กูตายก่อนเถอะ ปล่อยสิเว้ย ไอ้บ้านี่ มึงไม่อายเพื่อนมึงก็หัดอายคนอื่นเขาบ้าง” มันดิ้นยึกยัก พยายามจะโขกหน้าผมอีกรอบ แต่ผมเบี่ยงหลบ ขำหึๆ กับท่าทางไม่ยอมแพ้ของมัน หน้ามันแดงเถือกเพราะความโมโห

“ปล่อยมันได้แล้วน่าพล พวกกูขนลุก มานั่งกอดกันให้ฟ้าผ่า”
ผมไม่สนใจ รัดมันไว้เหมือนเดิมจนมันเป็นฝ่ายหยุดดิ้นเอง คงเพราะเหนื่อย

“ปล่อย กูหิว”

ผมคลายให้แขนสองข้างมันเป็นอิสระแต่ไม่ยอมให้มันลุกจากตัวไปไหน รัดแขนหนึ่งไว้ที่เอวมัน

“สรุป มึงสละสิทธิ์เรื่องน้องแตงโม ซ้ำยังลากเอาฝุ่นไปด้วยอีกคน ก็ดี คู่แข่งพวกกูจะได้ยุบ นี่ถ้าน้องแตงโมรู้ คงเสียใจพิลึก”

“น้องแตงโมมาชอบผู้ชายติ๋มๆ แบบมึงได้ไงวะ”

“น้องเขาคงชอบสไตล์เรียบๆ”

“หึ เรื่องนี้ใครเร็วใครได้”

แล้วพวกมันก็เลิกสนใจเรื่องฝุ่นกับผมหันไปคิดค้นวิธีพิชิตใจน้องแตงโมต่อไป

“นี่ฝุ่น ถ้าบังเอิญมึงไม่ได้เป็นเมียไอ้พลมันแล้วแตงโมมาขอคบด้วยแบบนี้ มึงจะทำยังไง”
คนในอ้อมแขนผมนิ่งคิด

“ก็ไม่อะไร คบได้แต่ต้องให้เกียรติน้องเขาจนกว่าน้องเขาจะเรียนจบ น้องเพิ่งจะมอปลายเอง” มันแนะนำตามสไตล์ พวกผมพากันหน้าหด

“ให้อดทนแบบมึง กูว่ากูคงตายก่อนจะเรียนจบ เนื้อนมไข่ล่อตาซะขนาดนั้น”

“ถ้าพวกมึงใช้ใจรักไม่ใช่ด้วยส่วนล่างมันก็ไม่ยากหรอก”

“ไม่ยากสำหรับมึง แต่เรื่องใหญ่สำหรับพวกกูเลยวะ แล้วมึงจะเอาไงกับน้องแตงโม”

“ไม่เอาไงทั้งนั้น” ผมตอบแทนมันทันที “พวกมึงอยากได้ก็จีบเอา ส่วนมึงถ้าน้องแตงโมถามเอาคำตอบบอกไปเลยว่ามีแฟนแล้ว”
ฝุ่นหันขวับมามองตาเขียว

“กูยังไม่มีแฟน”

ผมกระตุกยิ้มมุมปาก ก้มกระซิบใกล้หู

“งั้นก็บอกไปว่ามีผัวแล้ว ถ้ามึงไม่บอก กูจะบอกน้องเขาเอง เลือกเอาละกัน”

มันกัดปากแน่น ถ้าตามันพ่นไฟได้ ป่านนี้ผมคงโดนเผาไปแล้ว ปกติมันเป็นพวกใจเย็นจะตาย แต่คงฉุนจัดๆ ผมยิ้มในตาใส่ มันละสายตาจากผมหันกลับไปนั่งดีๆ กินของของมันไป เลิกดิ้นเลิกขัดขืน

สักพักผมก็ปล่อยให้มันเป็นอิสระ แต่ไม่ให้ห่างตัวไปไหน พอมันจะขยับหนี ผมก็ดึงมันมาชิดเหมือนเดิม บางทีก็กอดเอวมันไว้ ลูบไล้แผ่วเบา

ผมบอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูก ไม่รู้ว่าผมแค่หลงเรือนร่างมัน หรือว่าหลงมันกันแน่

ถามว่ารักไหม โหย ยังห่างไกลครับ ตื่นเต้นไหม ก็เฉยๆ ความรู้สึกตอนนี้เหมือนกับจะหวง ไม่รักแต่อาจจะชอบ สถานะมันยังเป็นเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน แต่เมียนี่ของตาย 

สับสนครับ เอาเป็นว่า ในระหว่างที่ผมยังไม่รู้ใจตัวเองว่าจะอะไร ผมขอหวงมันไว้ในตำแหน่งเมียไปพลางๆ ก่อน


(มีต่อค่ะ) https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66432.msg3818466#msg3818466

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: T_TARS ที่ 10-04-2018 21:19:49

กระทิงหึง หึงจนหื่น กิ้วๆๆ
 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ 100% [8-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 10-04-2018 21:44:26

ร้อนแรง... น้องพีทจะได้ยินมั้ยนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: imac ที่ 10-04-2018 21:47:06

หึงและหื่นดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 10-04-2018 23:28:19

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Readyaoi ที่ 10-04-2018 23:45:28

สงสารฝุ่น โดน...เยอะขนาดนั้น ถ้าบุ้งเจ้าชู้ได้เป็นแฟนฝุ่น ตูดระบมแน่จ้าาา
เพื่อนหึงกันไม่ได้นะเออ
จะเป็นผัวเขาถามความสมัครใจยัง555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 11-04-2018 00:18:46

แปะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 11-04-2018 00:21:12

ถ้าพลไม่เคารพเมีย ระวังเจอถีบจากเมียนะ ถึงขนาดจะเล็ก แต่ก็มีน้ำหนักนะจะบอกให้  :angry2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 11-04-2018 01:08:10

ค่าตัวน้องฝุ่นเท่าไหร่เนี่ย เปลืองตัวทุกฉาก5555
 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 11-04-2018 11:29:04

เกลียดพล สงสางฝุ่น พลเองก็ไม่เคยบอกรักฝุ่นเลยไม่ใช่เหรอ
มันก็แค่เซ็กซ์เองก็ถูกอย่างที่ฝุ่นพูดนี่ไม่เห็นจะต้องโกรธแล้วใช้กำลังกับฝุ่นเลย
คนที่ไม่ชัดเจนมันก็ตัวพลเองนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 11-04-2018 12:17:04

พลแม่งชั่วมาก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-04-2018 12:26:51

กระทิงเปลี่ยว5555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 11-04-2018 12:33:13

น่ารักๆ
รอๆ
ชอบๆ
หึงๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 12-04-2018 02:01:49

พลเอาแต่ใจเกิน
เราว่าฝุ่นต้องเสียใจอยู่แน่ๆ  :hao5:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 12-04-2018 15:35:16

หึงฝุ่นละสิไอ้กระทิง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 12-04-2018 21:15:46

เห็นแก่ตัวมากอิกระทิง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 15-04-2018 00:58:37

สนุกมากเลย :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 16-04-2018 14:55:30

ไม่รักเขา ระวังมีคนอื่นมารักนะคะคุ้น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 40% [10-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 16-04-2018 15:46:13

รอนาน จะลงแดงแล้วจร้า555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 16-04-2018 19:29:50

(ต่อค่ะ)

พอหมดมื้อเช้า ใครมีคลาสก็แยกย้ายกันไปเรียน ฝุ่นกลับห้องไป คงจะกลับไปอ่านหนังสือของมันตามเดิมนั่นแหละ ตกเย็นนัดรวมพลอีกรอบ ดิว ไวท์แล้วก็ฝุ่นเรียนคณะเดียวกัน โชคดีที่มันอยู่หอพักเดียวกับผม ไม่งั้นมันคงหนีผมแน่ๆ

วันนี้รอบบ่ายผมมีเรียนแค่สองตัวจึงเลิกเร็ว พอหมดคลาสผมก็ไปเตร่ๆ ดักรอฝุ่นมันหน้าคณะ 

“โห มึง เล่นมาดักรอเลยเหรอ” ไวท์มันแซว ผมยักไหล่

“กลัวเมียหนี”

พวกมันพากันโห่เสียงดัง เมียผมตวัดสายตาด่าทอ ไอ้ดิวหัวเราะร่วน กอดคอฝุ่นผลักมาทางผม

“ไปเถอะฝุ่น กูว่าอนาคตมันอาจไปนั่งเรียนข้างมึงเลยก็ได้”
อย่าท้า คนเจ้าชู้มักขี้หึง

ผมเดินไปพาดแขนไว้บนไหล่ฝุ่นทันทีแบบเพื่อนควงเพื่อน มันพยายามจะเบี่ยงไหล่หนี แต่ผมก็มือเหนียว และมันคงรู้นิสัยผมดีว่าถ้าผมต้องการจะทำ ตัวเล็กๆ อย่างมันจะขัดขืนอะไรได้

พอไปถึงพวกเพื่อนๆ ผมคนอื่นก็มารอกันครบแล้ว ทุกคนโห่แซวพวกผมสองคนกันใหญ่ ไอ้กู้มันเดินมาทางดิว

“เมียจ๋า ผัวคิดถึงเมียเหลือเกิน”
ไอ้ดิวตบมุกทำตาปริบๆ แบบกระแดะหน่อย

“จริงเหรอคะ ผัวขา”

ผมถีบไอ้ดิวดังอั้ก พวกมันพากันหัวเราะ

“ขนกูลุกจริงว่ะดิว”

“มึงดูขนกูซะบ้าง” ดิวยกแขนตัวเองให้ดูบ้าง ขนแต่ละคนชูชันเลย

“แล้วทำไมสองคนนั้นมันเอากันได้วะ”

“มันเกิดมาคู่กัน” ไอ้ไมค์มันออกความคิดเห็น

“นี่ ถามจริง มึงมีอารมณ์เฉพาะกับฝุ่น หรือว่าผู้ชายอื่นด้วย อย่างกูเป็นไง” ไอ้กู้มันกัดปาก ทำหน้าเซ็กซี่ใส่ ทุกคนทำท่าอ้วก ผม
ตอบมันด้วยฝ่าตีนจนมันล้มคว่ำ

“ห่า สงสารขนกูบ้าง จะวิ่งหนีจากแขนกูหมดแล้ว”

“งั้นกูก็ได้ เผื่อมึงชอบสไตล์ตัวเล็กๆ แบบฝุ่น” ไอ้ดิวเมตไอ้กู้มันทำบ้าง ท่าเดียวกันเลย คำตอบของผมเหมือนเดิมครับ ลูกถีบที่สองส่งไปบนเอวมันเร็วพอๆ กับของไอ้กู้ แล้วคนอื่นๆ พากันทำท่าแบบเดียวกัน

“พอเหอะพวกมึง กูจะอ้วก” ผมทำหน้าผะอืดผะอม

“สรุป มึงรู้สึกแค่กับไอ้ฝุ่น” ไอ้กู้มันสรุปให้ หันไปทางฝุ่น

“ยินดีด้วยว่ะฝุ่น”

“ดีกับผีน่ะสิ มึงไม่ลองมาเป็นกูบ้าง ฟัดอย่างกับกูเป็นกระสอบทราย”

“มันซ้อมมึงเหรอ” ไอ้กู้ถามหน้าตื่น

“เปล่า”

“อ้าว”

“ไม่ซ้อมก็เหมือนซ้อม ไม่บันยะบันยัง กูระบมหมด” คำหลังมันกระซิบไม่หวังให้ใครได้ยิน แต่ผมได้ยินชัดแจ๋ว
ไม่เถียงครับ

เพราะผมมือหนักตีนหนักและซัด…หนักจริงๆ หลักฐานก็เห็นได้ชัดๆ ว่าตัวมันแดงเถือก ซ้ำยังเดินเป๋มาอีกต่างหาก

“กูจะพยายามเบามือครั้งหน้า”

“เลิกทำจะดีที่สุด” มันสวนมาทันควัน ผมคอแข็ง ขมวดคิ้ว แสดงสีหน้าใส่ว่าไม่มีทาง

“เดี๋ยวเพื่อน พวกมึงค่อยไปเถียงกันทีหลังได้ไหม ตอนนี้กูหิว ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ” ไอ้กู้รีบบอก ท้องมันพากันร้องจ๊อกๆ 

“จะไปกินกันที่ไหนก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ร้านลุงเผือก” ผมบอกทันทีก่อนเพื่อนๆ จะพากันออกความคิดเห็น 

พวกนั้นพากันประท้วง แต่ไม่มาก คงเพราะเข้าใจดีว่าเพราะอะไร ฝุ่นมองตาขวาง ผมเพียงแค่ยิ้มให้มันเท่านั้น
คิดกันไม่นานเราก็ตกลงจะไปกินหมูกระทะหลังมอซอย 7 เดินไกลหน่อย แต่น้ำจิ้มอร่อยเหาะ

แก๊งเราเดินครองถนนให้สาวๆ ได้โลมเลียกันทางสายตา ในขณะที่พวกเราก็ไม่ทิ้งลายเห่า โห่ แซวสาวๆ เล่นไปตามทาง
ยกเว้นแค่ผมกับฝุ่นเท่านั้น

ฝุ่นน่ะเป็นเรื่องปกติ เพราะตั้งแต่คบกันมา ผมยังไม่เคยเห็นมันขยับปากแซวผู้หญิงคนไหนสักคน ส่วนผมหมดความสนใจไปเพราะอยากให้ฝุ่นสนใจผมมากกว่า

ผมเหลือบมองมันเป็นพักๆ เก็บรายละเอียดเงียบๆ ฝุ่นตัวเล็กกว่าผม เวลาเดินเคียงกัน หัวมันอยู่เพียงแค่ไหล่ผมเท่านั้น ตัวผอมแต่ไม่เก้งก้าง และผมรู้ว่าภายในเสื้อผ้านั้นมีเรือนร่างน่าขย้ำขนาดไหน

แค่คิดตัวผมก็ร้อนฉ่าแล้ว ผมขยับไปชิดมันมากขึ้น ใจจริงอยากจับมือมันมากุมแล้วเดินไปด้วยกัน แต่คนเยอะครับ หน้าผมยังไม่หนากับสายตาของคนขนาดนั้น

สายลมพัดโกรกมาเบาๆ จนผมของมันพลิ้วสะบัด ฝุ่นยกมือขึ้นเกลี่ยเส้นผมออกจากดวงตา ผมมันยาวกว่าผมผมเยอะ เส้นเล็กด้วย นิ่มด้วย ปากก็น่าจูบ ผิวงี้ก็น่าลูบไล้ ไม่สิ น่าจับขยำแรงๆ จนผิวเนื้อขาวๆ แดงก่ำขึ้นมามากกว่า

“กูว่าตอนนี้มึงไม่ได้อยากกินข้าวแล้วนะพล”

ผมหันไปมองไอ้ดิวคนพูดงงๆ

“กูว่าตอนนี้มึงอยากกินไอ้ฝุ่นมันมากกว่า มองเหมือนอยากจับมันยัดลงท้องทั้งตัว ขนลุกว่ะ”
ผมหันกลับมามองฝุ่นอีกรอบ ซึ่งคำทักของดิวดึงความสนใจของมันให้หันมามองผมเช่นกัน มันไม่พูดอะไรก้าวเร็วขึ้นนำไปก่อน
ผมเลือกเดินตามหลังมันไปเงียบๆ

มุมนี้ก็ดูดีไม่น้อย

ดูดิ ก้นงอนน่าขยำสุดๆ ผมเลียริมฝีปาก ความคิดอกุศลก่อขึ้นในหัวทีละฉาก

ถ้าอยู่ในห้องนะ ผมจะกระชากเสื้อมันขาดเป็นสองชิ้นจนผิวเนื้อมันที่ถูกกระชากเป็นริ้วแดง มันรีบห่อตัว มองผมด้วยสายตาหวาดกลัว ผมกระชากดึงกางเกงมันปลิวหายจนเหลือแต่ชั้นในตัวน้อยๆ สีขาว (ฝุ่นมีกางเกงในสีเดียวคือขาวล้วน) จับมันคุกเข่าจนเห็นก้นนั้นชัดๆ ผมจะไม่ถอดชั้นในมันออก แต่จะแทรกนิ้วผ่านขากางเกงในมันเข้าไปหาร่องนุ่มนิ่ม เย้าแหย่ให้มันครางโหยอย่างทุกข์ทรมาน อยากเห็นน้ำตามันไหลพรากๆ ปากวอนขอให้ผมเข้าไปเร็วๆ

หลังจากนั้นผมก็จะแทรกผสานน้องผมเป็นหนึ่งเดียวกับมัน กระแทกแรงๆ จนตัวมันโยกคลอน แหงนหน้าครางสะท้านจนลั่นห้อง
แต่ผมว่ากางเกงในน่าจะเกะกะ ผมจัดการพรากชั้นในตัวน้อยของมันออกจากตัว บังคับให้มันกลืนกินผม ขึ้นมานั่งโยกไหวบนตัวผม เวลามีอารมณ์ฝุ่นมักร้องไห้ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน

ดูสิ น้ำตาไหลเป็นทางเลย หน้าโคตรเซ็กซี่

แล้วอยู่ๆ ภาพน้ำตาที่กำลังไหลพรากของฝุ่นก็ปลิวไปจากหัวผมพร้อมความเจ็บที่กระทบหัวด้านซ้าย

“เชี่ยพล มึงคิดลามกอะไรกับก้นไอ้ฝุ่นอยู่วะ ตุงหมดแล้วมึง อายชาวบ้านเขาบ้าง”
ผมจับหัวอัตโนมัติ หันไปมองเจ้าของหัตถ์พรากความสุขผมเมื่อกี้

ไอ้กู้ครับ

เพื่อนๆ ทุกคนหยุดมองกันหมดไม่เว้นแม้แต่ฝุ่น ผมมองหน้ามัน มันมองตามสิ่งที่กู้พูด ผมก้มมองตามก็เห็นจริงตามว่า เพราะน้องผมตุงจนเห็นได้ชัดแจ๋ว

“ทุเรศว่ะ” ทุกคนรุมด่า ยกเว้นตัวต้นเหตุที่เพียงแต่เม้มปาก เหมือนจะเห็นพวงแก้มมันแต้มสีนิดๆ ด้วย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเดินมานาน หรือเพราะแสงแดดยามเย็นกันแน่

มันไม่สนใจผม หันหลัง จับข้อศอกดิวให้ก้าวเคียงไปกับมัน ผมเบ้หน้านิดๆ เพราะความคับแน่นด้านล่าง
ไอ้กู้รีบเข้ามาพาดแขนรอบคอผม อีกข้างเป็นไมค์ที่ตัวสูงพอๆ กับผม ไวท์ไปเดินใกล้ฝุ่น โดยมีแมทเดินตามเคียงอยู่ข้างๆ ดิว

“คิดไรอยู่วะ ตุงขนาดนี้” ไม่รู้ว่ามันจงใจมาช่วยผมกันหรือเปล่า แต่ก็ดีครับ สัมผัสจากพวกมันสองคนระงับอารมณ์ตื่นผมได้ดีทีเดียว

“นิดหน่อย” ผมยักไหล่ตอบไม่ใส่ใจ

“ก้นสาวๆ ว่าไปอย่าง ก้นฝุ่นเนี่ยนะ” กู้มันมองตาม เพ่งจนผมต้องโบกหัวมันแรง

“อย่ามอง นั่นก้นเมียกู”

“เชี่ย กูแค่มองเพื่อหาเสน่ห์ของมัน”

“ไม่ต้อง เดี๋ยวได้หลงมันไปด้วยอีกคน”

“กูว่ามีแค่มึงแหละที่คิดแบบนั้น ว่าแต่เอาจริงเหรอพล อันนี้กูถามจริงๆ นะ คิดดูให้ดี ถ้าแค่หลงชั่วครั้งชั่วคราวกูว่ายังพอไหว แต่ถ้าคิดจริงจังขึ้นมา นั่นหมายถึงอนาคตของมึงกับฝุ่นทั้งชีวิตเชียวนะ”

ผมนิ่งคิดตามคำมัน ผมไม่ได้คิดอะไรมากจริงๆ เพราะมันคือเพื่อน และตอนนี้ผมแค่กำลังหลงใหลร่างกายมันเท่านั้น
ถ้าถามความรู้สึก ผมยังรู้สึกกับมันเหมือนเดิม เพิ่มเติมขึ้นมาหน่อยก็ตรงที่ผมอยากกอดมันมากขึ้น อยากอยู่ใกล้มันมากขึ้น อยากมองหน้า อยากรู้ว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่ และอยากเห็นรอยยิ้มของมันไปนานๆ

ผมชะงักเท้าไว้กับที่ลงกึกจนกู้กับไมค์ที่เดินอยู่ข้างกันพลอยชะงักตามไปด้วย สี่คนด้านหน้ายังเดินกันไปตามปกติ ผมมองรอยยิ้มของฝุ่นที่ฉีกกว้างฟังดิวพูดอะไรสักอย่างอย่างสนใจ

“ไมค์” ผมหันไปเรียกคนข้างๆ มันมองผมงงๆ “เราเป็นเพื่อนกันมานานใช่ไหม” มันพยักหน้า ผมสลับไปมองกู้บ้าง “งั้นกูขอถามพวกมึงหน่อย”

พวกมันพยักหน้าทำหน้าซีเรียสตาม

“พวกมึงรู้สึกอยากเห็นกูยิ้มหรือเปล่า ไม่ใช่กำลังคุยกันอยู่แล้วยิ้ม แต่กูทำอะไรอยู่ก็ได้ เพียงแค่ได้มองก็มีความสุขแล้วไรงี้”
มันพวกเบ้หน้า

“ไม่ว่ะ ยกเว้นคุยกันในวง ถ้าให้มานั่งมองมึงยิ้ม กูว่ากูคงเป็นโรคจิต ถ้ากูทำแบบนั้นจริงๆ มีอยู่กรณีเดียวคือกูกำลังแอบรักมึงอยู่”
เหมือนๆ จะได้ยินเสียงวิ้ง ตามติดด้วยความเงียบฉี่คล้ายกับมีหลุมอากาศเกิดขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ
ผมเงียบ กู้เงียบ ไมค์ก็เงียบ

เงียบกันอยู่นานเลยทีเดียวกระทั่งกู้เป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน

“มึงรู้สึกแบบนั้นกับฝุ่นใช่ไหม”

ผมพยักหน้ารับ มันหันมาเผชิญหน้ากับผมตรงๆ จับไหล่ผมข้างละมือ ตามองตา สีหน้าจริงจัง

“แน่ใจนะ”

ผมพยักหน้าอีกที มันนิ่งคิด

“หยุดตอนนี้ยังทันนะพล” มันพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

“เอ้า พวกมึง มัวทำอะไรกันอยู่!”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้รับปากหรือปฏิเสธ เสียงใครสักคนในกลุ่มสี่คนก่อนหน้าหันมาตะโกนเรียก กู้ปล่อยมือหันไปมอง พวกนั้นอยู่ห่างไปร่วมห้าสิบเมตร ผมไม่ได้สนใจใคร เลือกสบตากับฝุ่นเท่านั้น

ผมมองมันให้รู้ว่าผมมองมันอยู่ ฝุ่นเสหลบสายตาผมเองดื้อๆ หัวใจผมไหวแรงแบบไม่ทราบสาเหตุ อารมณ์ตอนนี้คืออยากให้มันหันมาสนใจ มองตอบผม และในเวลาเดียวกัน ผมก็รู้ว่ามันดื้อและไม่ยอมผมง่ายๆ จนต่อมอยากแกล้งให้มันพ่ายแพ้เข้าครอบคลุมหัวใจ ถ้ามันไม่มองตอบ ผมอยากจับคางมัน บังคับให้มันหันมามอง ยิ่งมองด้วยดวงตาที่กำลังเชื่อมหวานด้วยแรงอารมณ์ยิ่งดี

ตราชั่งในจินตนาการผมผุดขึ้นมา ข้างหนึ่งคือให้หยุด อีกข้างคือให้เดินหน้าต่อ

แน่นอนว่าอย่างหลังมีน้ำหนักมากกว่า

“เร็วดิวะ ไหนว่าหิว” ดิวตะโกนถามมาอีก กู้มันถึงได้ดันหลังผมเบาๆ ให้เดินหน้า ผมก้าวเคียงไปติดๆ ขยับปากพูดเบาๆ ตายังไม่ละไปจากคนที่ยังเมินผมอยู่

“กูไม่อยากหยุด” ผมบอกพวกมันสั้นๆ

กู้ถอนหายใจแรง

“กูก็คิดแล้วว่ามึงต้องตอบแบบนี้ ตามใจมึงละกัน แต่ทำอะไรอย่าคิดถึงแต่ตัวเองฝ่ายเดียว คิดถึงฝุ่นมันให้เยอะๆ หน่อย กูไม่อยากให้อนาคตมันพังเพราะมึง”

ผมพยักหน้ารับ   

ใช้เวลาประมาณ 20 นาทีพวกเราก็เดินมาถึงที่หมาย คนเต็มร้าน เราได้ที่นั่งเป็นด้านในสุดริมสุด ที่นี่ไม่ใช่ระบบตักอาหารเอง แต่ให้เราออร์เดอร์เป็นจานๆ แล้วเขาจะเอามาเสิร์ฟ

วุ่นวายสั่งเครื่องดื่มกันอยู่พักใหญ่ก็เรียบร้อย ผมดึงฝุ่นมานั่งใกล้ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย มันขัดขืนแน่ๆ แต่ก็สู้ไม่ได้ ไม่จับมันนั่งตักก็บุญแล้ว

ในระหว่างนั่งรอผมก็คล้องมือไว้รอบเอวมันหลวมๆ เพราะด้านที่พวกผมนั่งอยู่เป็นด้านใน คนอื่นไม่เห็น ฝุ่นมันจะปัดออก แต่มือผมเหนียว พักเดียวมันก็เลิกขืนปล่อยให้ผมกอด ผมลูบบ้างเป็นบางที

ยิ่งกอด ความรู้สึกในใจผมมันดูพองๆ ยังไงบอกไม่ถูก ผมเขยิบเก้าอี้ไปชิดมันอีกนิด

“กูอึดอัดพล ที่นั่งตั้งกว้าง” มันพูดเสียงเบา พยายามแกะมือผมที่เอวออก

ผมไม่สนใจ มันจะขยับหนีก็ทำไม่ได้ เพราะผมยึดไว้ พักเดียวมันก็ต้องหยุดขัดขืนตามเดิม

พออาหารมา ผมก็กินด้วยมือเดียว เพราะมืออีกข้างผมไม่อยากให้ห่างจากเอวมัน ฝุ่นก็กินของมันไป

เพื่อนๆ คงระอา หรือไม่ก็รู้สันดานผมดี ไม่มีใครแซวอะไรอีก (หรือจริงๆ คือพวกมันหิวกันมาก)

ผมเลือกหมูชิ้นขนาดพอดีคำ วางไว้บนเตา บรรจงพลิกย่างอย่างใจเย็น พอเกรียมได้ที่ผมก็คีบไปวางไว้บนจานฝุ่น

มันชะงักตะเกียบที่กำลังคีบผักต้มเข้าปากลงกึก มองหมูชิ้นนั้น เงยหน้ามอง ผมยิ้มให้มันแบบหล่อๆ ไปที

“กูย่างเองได้”
ตึง! ทำลายน้ำใจกูจัง

แต่คิดเหรอว่าคนอย่างนายธนพลจะพ่ายแพ้แก่คำพูดแค่นี้

“กูรู้ แต่กูอยากเอาใจมึง”

ฝุ่นมันมองผมอึ้งๆ ไอ้พวกสิงสาราสัตว์รอบตัวผมพากันโห่แซวจนโต๊ะอื่นหันมามอง

“ผัวกู้ขา อยากแดกบ้างไหมคะ เดี๋ยวเมียดิวจะย่างให้บ้าง จะเอาดิบๆ แบบปอบชอบ สุกกำลังดีแบบมนุษย์กิน หรือไหม้เป็นหมูนิโกรดีคะ”

พวกเพื่อนๆ รอบโต๊ะพากันหัวเราะร่วน ไอ้ไมค์ที่กำลังกินอยู่สำลักจนไอโขลกให้แมทต้องช่วยตบหลัง

“กูจะแดกไม่ลงสักคำเพราะเมียขนดกแบบมึงนี่แหละดิว”

ตัวคนทำหัวเราะร่วน

“กินๆ ไปเถอะฝุ่น มึงโปรดภูมิใจเถอะ เพราะปกติมีแต่สาวๆ มาเอาใจมัน เพิ่งเคยเห็นมันเอาใจสาวๆ ก็วันนี้แหละ เอ้อ กูลืม มึงไม่ใช่สาวนี่หว่า” คนพูดหัวเราะร่วนอีก ฝุ่นมันไม่ขำด้วย คีบหมูชิ้นนั้นกลับมาวางไว้บนจานผมตามเดิม แล้วคีบหมูดิบชิ้นใหม่ไปวางย่างเอง

ผมเตะไอ้แมทคนพูดไปทีใต้โต๊ะ คีบหมูชิ้นเดิมไปให้ฝุ่นอีกรอบ

“กูย่างเองได้”

“จะกินดีๆ หรือจะให้กูป้อนด้วยปาก”

พวกนั้นราวกับโดนผีเข้า พากันกรีดร้องโหยหวนหอน ฝุ่นมันคงอาย หรือไม่ก็กลัวว่าผมจะป้อนด้วยปากจริงๆ ถึงได้คีบหมูไปจิ้มน้ำจิ้มแล้วยัดใส่ปากเอง

“เกิดมากูยังไม่เคยเอาใจใครขนาดมึงเลยนะ”

“กูไม่ภูมิใจ” ดูมันพูดเข้า ผมไม่ยอมแพ้ จับหมูที่มันวางไว้เมื่อกี้พลิกให้ หยิบมาอีกชิ้นเพื่อย่างกินเองบ้าง พอสุกก็เอาไปวางไว้ให้มัน

คราวนี้ไม่มีการขัดขืนอะไรอีก ผมคีบกุ้ง คีบปลาหมึก มาวางเรียงกันไว้ พอหอมสุกน่ากินก็เอาไปวางไว้ให้มันดีๆ

มันคีบกินโดยไม่พูดอะไรสักคำ

“พูดขอบใจกูสักคำสิฝุ่น” ผมทวง อ้อนกูหน่อยก็ได้ จะได้ชื่นใจหน่อย

“ไม่ได้ขอ”
…เอ้อ!! กูเสือกเอง!…

ในระหว่างรอเนื้อสุก ฝุ่นมันใช้ตะเกียบคีบผักมาใส่ถ้วยตัวเอง คีบจิ้มน้ำจิ้ม ยกขึ้นเป่าสองสามฟู่แล้วยัดใส่ปาก แต่เพราะมันร้อนจัดๆ มันจึงรีบดึงตะเกียบพร้อมผักคำนั้นออก ผมรีบจับมือมันไว้ทันทีทั้งตะเกียบนั่นแหละ

“เป่าแค่นั้นมันจะไปเย็นได้ไง เห็นไหมว่าควันคลุ้งขนาดนี้ มานี่ กูเป่าให้” แล้วผมก็ก้มหน้าลงนิดๆ เป่าฟู่ๆ ทั้งที่ยังจับมือมันและตะเกียบนั่นแหละ ได้ยินเสียงเห่าเสียงหอนอีกแต่ผมไม่สนใจ

“ปล่อยพล กูเป่าเองได้” ฝุ่นมันจะยื้อมือออก แต่ผมไม่ปล่อย พอมั่นใจว่าเย็นดี ผมดึงได้คลายปล่อย

“ปากพองมา กินคำต่อไปไม่อร่อยนะ” คิดไปเองหรือเปล่า เหมือนๆ จะเห็นหูมันแดงด้วย

มันยัดผักอันนั้นเข้าปาก เคี้ยวๆ ผมเลือกหยิบกุ้งตัวโตที่สุด ปลาหมึกชิ้นที่สวยที่สุด หมูชิ้นที่ดีที่สุด ไก่อีกหนึ่งมาวางเรียงเป็นแผง บรรจงย่าง ไอ้กู้จะแย่ง ผมใช้ตะเกียบตีมือมันแรง พอสุกก็ลำเลียงไปวางไว้บนจานฝุ่นมัน พอๆ กับตักผักมาวางด้วย

“เก็บไว้ให้คนอื่นบ้างพล”

“ไม่เป็นไรมีเยอะ”

“ย่างกินเองบ้างสิ”

ผมยิ้ม พยายามให้ดูหล่อที่สุดเท่าที่จะทำได้ มองตาในขณะที่ปากขยับพูด

“ย่างให้กูบ้างสิ”

มันมองตาผมกลับ ไม่มีท่าทีเคอะเขินอะไรทั้งนั้น

“งั้นก็ไม่ต้องกิน”

ไอ้พวกที่อยู่รอบๆ ต่างพากันโห่แซว คราวนี้น้ำเสียงดูสมน้ำหน้าและหยามเหยียดผมเต็มพิกัด

ฝุ่นมันไม่สนใจอาการของผมอีก คีบกุ้งไปจิ้มน้ำจิ้ม กัดไปครึ่งคำ จิ้มน้ำจิ้มอีกรอบ สิ่งที่แตกต่างระหว่างผมกับฝุ่นอีกอย่างคือ เวลาผมกิน ถ้าเป็นกุ้ง ผมจะกินไปเลยทั้งตัว ไม่ว่ากุ้งตัวนั้นจะใหญ่ขนาดไหนก็ตาม แต่มันจะค่อยๆ กัดกินทีละส่วน
ผมอาศัยจังหวะที่มันยกขึ้น จับมือมันไว้ แล้วก้มงับกุ้งครึ่งตัวที่เหลือเข้าปาก มันอ้าปากค้าง ผมยักคิ้วอย่างผู้มีชัย เคี้ยวกุ้งครึ่งตัวนั้นช้าๆ

“ขอบใจที่ป้อน”

“ฮิ้วววววว” มีใครอยากจ้างเพื่อนผมไปโห่หน้างานบวชบ้างไหมครับ เสียงดีกันเป็นบ้า ฝุ่นมันนิ่งครับ แต่เท้ามันไม่นิ่ง กระทืบแรงจนผมเบ้หน้าเจ็บ

ผมหัวเราะ รู้สึกอิ่มขึ้นมาเพราะได้แกล้งให้มันเต้นได้นี่แหละ

ใช้เวลาไม่นาน ช้างจำนวนหกในเจ็ดเชือกก็พากันอิ่มหมีพีมัน นั่งพุงกาง เหลือไอ้ตัวสุดท้ายนามว่ากู้กำลังกินอยู่ (ชินแล้วครับ) มันนั่งคีบ นั่งย่าง นั่งเล็มของมันไป 

พวกผมพากันคุยเรื่องสัพเพเหระ เสียงดังๆ ของเราไม่ใช่เรื่องน่าเกลียด เพราะโต๊ะอื่นก็ดังพอกัน

ผมเลื่อนมือไปคล้องเอวฝุ่นอีกรอบ ขยับไปแถวๆ หน้าท้อง มันป่องขึ้นมานิดๆ จนรู้สึกได้ชัดเจน 

“ท้องแล้วเหรอมึง”

ฝุ่นมันตบมือผมลงจากหน้าท้องแรง ผมหัวเราะหึๆ วางมือแหมะไว้บนต้นขามันแทน มันพยายามจะปัดมือผมทิ้ง แต่ผมไม่ขยับ จับมือมันไว้ซะเลย มันพยายามจะดึงออก แต่ไม่หลุด

“พล ปล่อย”

“ขัดขืนมาก เดี๋ยวกูอาจจับอะไรที่ทำให้ต่อมหื่นกูทำงานมากกว่านี้นะฝุ่น”

ฝุ่นชะงักมือลงกึก ยอมให้ผมจับดีๆ ผมยิ้ม เอียงตัวไปทางมัน กึ่งโอบมันไว้นิดๆ คุยกับเพื่อนๆ

รู้สึกดีนะครับ มันให้ความแตกต่างกับสาวๆ ที่ผมคบหวังนอนด้วยครั้งสองครั้งอย่างที่ผ่านมาจริงๆ

ผมจับมือฝุ่นไว้อย่างนุ่มนวล คลึงหลังมือมันเบาๆ มันไม่ได้นุ่มนิ่มอย่างมือสาวๆ ที่ผมเคยจับ แต่คลึงแล้วรู้สึกดีต่อใจพิลึก


to be Con..
เขาเรียกความรู้สึกนี้ว่า 'รัก' นะพล  /ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ค่ะ : )

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyinpiano ที่ 16-04-2018 19:47:25

ชอบเคะแว่นมาก แต่จะดีมากกว่านี้ถ้าเป็นเคะราชินี และแก่กว่า แต่ยังไงก็ชอบเรื่องนี้มาก :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 16-04-2018 19:50:02

รู้สึกกับฝุ่นให้เยอะๆ เลย  o18

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 16-04-2018 21:29:13

ดูท่าจะหวงเมียมากนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 16-04-2018 22:10:28

เพื่อนๆช่วยกันทำให้กระทิงรู้ใจตัวเองหน่อย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ไร้เงา ที่ 16-04-2018 22:48:04

คิดว่าแบบฝุ่นนี้แหละ จะเอากระทิงเปลี่ยวแบบอยู่มัด :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 16-04-2018 23:09:40

หลงฝุ่น รักฝุ่น เพี้ยงง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 16-04-2018 23:51:19

ฝุ่นขุดหลุมรอเลยเอาให้พลมันตกไปแล้วโงหัวไม่ขึ้นเลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 17-04-2018 01:17:39

ชอบจ๊ะ แบบนั้นเขาเรียกว่าชอบ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Readyaoi ที่ 17-04-2018 01:23:17

ได้แล้วก็อย่าทิ้ง ไม่มีมาม่าใช่ไหม

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 17-04-2018 10:52:00

 :z1: พลเอ๊ยยยยแอบรักเขาแล้วละสิ  :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 17-04-2018 11:50:17

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 17-04-2018 12:17:04

พลเป็นคนเห็นแก่ตัวดี หวงก้างแต่ไม่คิดจริงจัง น้องฝุ่นถ้าไม่คิดอะไรจริงๆก็ขัดขืนให้จริงจังไปเลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 17-04-2018 18:25:07

 o18 :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 17-04-2018 19:30:21

แล่วๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 120% [16-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 18-04-2018 09:29:48

พลไม่เคยจะรู้หัวใจตัวเอง แต่พลก็ล่อฝุ่นไปแล้วตั้งหลายน้ำ บอกรักสักที เดี๋ยวหมาคาบไปแดกนะแจ๊ะ :z2: :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 18-04-2018 23:14:20

เพ้อๆชอบกลนะคะพี่พล :mew2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Readyaoi ที่ 18-04-2018 23:25:29

เขาเรียกว่ารัก นะร้ากกกก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 18-04-2018 23:33:19

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 18-04-2018 23:41:59

หลงเมียมากกก  :laugh:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 19-04-2018 00:23:19

หวานไป๊ อิจ!!

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 19-04-2018 00:40:07

ใจบางไปหมดแล้วแกเอ้ยยย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 19-04-2018 03:17:12

ฝุ่นหนูอย่ายอมมมมมม หนีไปปปปปป

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 19-04-2018 05:39:52

พล รุกหนักมาก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 19-04-2018 05:53:50

ฝุ่นชอบพลด้วยหรือเปล่า แบบชอบมาก่อน แล้วรู้ว่าพลต้องทำแบบไหนถึงจะเข้าหา แต่อ่านจบคำเดียว พลเลวววว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 19-04-2018 07:18:08

กลังฝุ่นไม่ได้คิดอะไรด้วย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 19-04-2018 11:15:10

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 19-04-2018 19:21:33

พลเอ๊ยยยยย 5555555 สู้ๆนะะะะะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 19-04-2018 21:31:19

คนติดเมีย2018

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 20-04-2018 01:59:46

สงสารน้องฝุ่น พลเองก็อย่าล้อเล่นกับหัวใจนะครับ ไม่อยากให้ฝุ่นร้องไห้

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 21-04-2018 09:36:18

บอกว่า ไม่ได้รัก แล้ว แฟนเก่า ฝุ่น มาขอคืนดี คนที่จากกันด้วยดีด้วยนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 6 มึงไง เมียกู 150% [18-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 21-04-2018 10:03:34

เกลียดนิสัยพลว่ะ จะไม่คิดถึงฝุ่นบ้างเลยเหรอเห็นแก่ตัวสิ้นดี หลงให้ตายเลยแต่ฝุ่นอย่าไปยอมง่ายๆ
อย่าไปรักง่ายๆ เข้าล่ะ

หัวข้อ: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! [25-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 21-04-2018 10:37:23

:: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! ::


หลังจากอิ่ม พวกเราก็พากันแยกย้ายทางใครทางมัน

“กูจะไปห้องสมุด” ฝุ่นมันบอกเรียบๆ ผมขมวดคิ้วทันที เพราะวางแผนไว้ว่าจะไปผลาญไอ้ที่กินไปเมื่อกี้บนเตียงกับมันสักหน่อย
ผมพยักหน้า ฝุ่นหันหลังทันที

ผมไม่ได้กลับห้องหรือไปที่ไหน เลือกที่จะแอบตามมันไปเงียบๆ ผมอยากรู้ว่ามันใช้ชีวิตยังไง แน่นอนว่าคงไม่เร่าร้อนเท่าผม แต่ผมก็อยากรู้

มันตรงขึ้นห้องสมุดจริงๆ เลือกนั่งในจุดที่คนน้อยที่สุดเงียบที่สุด ซึ่งคนไม่ค่อยชอบมุมนี้เพราะมันค่อนข้างมืด ฝุ่นหยิบรายงานจากเป้มาวาง แล้วลงมือทำ ผมขมวดคิ้ว เพราะคิดว่ามันมาห้องสมุดเพื่อหยิบยืมหนังสืออ่าน หรือเข้ามาหาหนังสือไปค้นคว้าเพื่อทำรายงาน

ผมเลือกนั่งห่างๆ ทำทีเป็นหยิบหนังสือมาอ่านบ้าง แต่ผมกับหนังสือไม่ค่อยถูกกันหรอก เปิดได้แค่สามหน้าก็แทบหลับ ผมคว่ำหนังสือลงแล้วมองฝุ่นแทน 

ใช้เวลาแผล็บเดียว งานมันก็เรียบร้อย มันทิ้งของไว้ เดินหายไปพักเดียวก็กลับมาพร้อมหนังสือเล่มหนึ่ง ซึ่งผมจำได้ว่าเป็นหนังสือเล่มเดียวกับที่มันอ่านค้างไว้ล่าสุดที่ห้อง มันพลิกเปิดไปกลางๆ เล่มหน่อยแล้วตั้งหน้าตั้งตาอ่าน

ถ้ามันได้สิงหนังสือแบบนี้ล่ะก็ สองชั่วโมงแน่ๆ ครับ ผมเตรียมจะลุกเพื่อกลับหอหรือหาอะไรอย่างอื่นที่ดีกว่านี้ทำ แต่ยังไม่ทันได้ขยับก็ต้องชะงัก เพราะมีเสียงเรียกชื่อฝุ่นมาจากทางไหนไม่รู้ ฝุ่นเงยหน้ามอง ผมมองหาที่มา เจ้าของเสียงเรียกเดินยิ้มเข้ามาหา หน้าตาดีทีเดียว เขาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ฝุ่น

ใครวะ

เพราะพวกนั้นคุยกันเบา ผมจึงไม่ได้ยินบทสนทนา รู้แต่ว่าฝุ่นมันยิ้มและหัวเราะบ่อยมาก
หมอนั่นเป็นใคร

ในจังหวะที่ฝุ่นเผลอ ผมเห็นว่าสายตาของหมอนั่นเห็นริ้วรอยที่ผมทิ้งไว้ให้บนคอฝุ่น ผู้ชายคนนั้นยกมือขึ้นเกลี่ยเบาๆ ฝุ่นสะดุ้งเฮือก จับมือผู้ชายคนนั้นหมับ

ตัวผมร้อนฉ่าขึ้นมาทันที ไม่ใช่เพราะมีอารมณ์แบบที่แล้วๆ มา แต่มันเป็นความร้อนแบบควันออกหู

เหมือนผู้ชายคนนั้นจะขยับปากเพื่อถามว่ารอยอะไร ฝุ่นคลายปล่อยเพื่อดึงเสื้อให้ปิดริ้วรอยนั้น ซึ่งปิดยังไงก็ไม่มิดหรอก ผมทำโจ่งแจ้งขนาดนั้น

ผมไม่ทันได้สังเกตว่าฝุ่นตอบว่าอะไร เพราะมัวแต่สังเกตสีหน้าไอ้ผู้ชายคนนั้นอยู่ ผู้ชายคนนั้นทำสีหน้าเจ้าเล่ห์ สไตล์รู้ทันว่าคือรอยอะไร

โชว์หราขนาดนั้น เด็กอนุบาลแก่นๆ ก็ดูออก

ผมกำหมัดแน่นเมื่อไอ้ผู้ชายคนนั้นหน้าด้านดึงคอเสื้อฝุ่นเพื่อดูภายใน ทำหน้าอึ้งที่เห็นศิลปะอันล้ำค่าที่ผมบรรจงทำไว้เมื่อคืนจนถ้วนทั่ว ฝุ่นรีบดันมือนั้นออก คราวนี้ผมถึงได้เห็นชัดๆ ว่าแก้มฝุ่นแดงเถือก

ผู้ชายคนนั้นคลี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ขยี้หัวฝุ่นเบาๆ อย่างผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก

เขาไม่ได้อยู่กวนนาน คงเห็นว่าฝุ่นกำลังอ่านหนังสืออยู่ ลุกเดินจากไป ความร้อนในหูผมละลายผิวหนังจนผมต้องยึดก้นไว้กับที่ นั่งมองว่าจะมีผู้ชายคนไหนแอบมาหามันอีก




จนครบสองชั่วโมง

โอ้โห ในชีวิตแม้แต่กับสาวๆ ผมยังไม่เคยเฝ้าใครขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ

พอครบกำหนดมันก็ปิดหนังสือลง เอาไปเก็บ รวบเก็บข้าวของ เดินออกจากห้องสมุดตรงกลับหอ ผมตามมันไปเงียบๆ ตามเดิม กระทั่งถึงหอ

มันไขกุญแจเข้าห้อง ผมทิ้งช่วงกระทั่งมั่นใจว่ามันอาบน้ำถึงได้เปิดเข้าไป

ใจผมร้อนรุ่มมาก สงสัยว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

ฝุ่นชะงักนิดที่ออกมาแล้วเห็นผมยืนหน้ามู่ทู่อยู่

“เพิ่งกลับเหรอ ไปอาบน้ำสิ” มันพูดแค่นั้น เดินไปตากผ้าเช็ดตัว ผมแอบใจเต้นนิดๆ

หรือว่ามันกำลังเชิญชวนผมอยู่นะ ผมดี๊ด๊า รีบวิ่งเข้าห้องน้ำ อาบน้ำด้วยความเร็วแสง พอออกไป แทนที่จะเห็นฝุ่นมันอยู่ในห้องกลับไม่เห็นใครสักคน

ผมขมวดคิ้ว คว้ามือถือมาโทรหา มันปิดเครื่องครับ

แม่ง กำลังหนีกูอยู่ใช่ไหมเนี่ย

ผมคำนวณ อย่างมัน ถ้าจะหนี คงหนีไปไม่ไกลหรอก ผมแต่งตัว เดินลงไปที่ชั้นสอง เคาะห้องไอ้แมทเบาๆ แมทแง้มเปิดประตู โผล่หัวออกมานิดๆ สีหน้าดูลำบากใจ

“ฝุ่นมันอยู่นี่หรือเปล่า”

“เอ่อ ไม่อยู่”

เชื่อก็ควายแล้ว

ผมผลักเปิดประตูออกกว้าง เห็นฝุ่นมันนั่งอยู่ข้างๆ ไมค์ ผมไม่พูดพร่ำทำเพลง เดินไปลากมันลุกยืน

“ปล่อยพล กูจะนอนนี่”

“ห้องมึงอยู่ชั้นสี่ไม่ใช่ชั้นสอง เตียงแคบจะตาย”

“กูนอนพื้น”

ผมยกยิ้ม ไม่พูดอะไรอีก จับมันพาดบ่าทันที มันโวยลั่น แต่ผมไม่ปล่อย มันทุบหลังผมปั้กๆ ผมไม่สน บางห้องเปิดประตูออกมอง ผมมองกลับตาขวาง ฝุ่นมันคงเกรงใจถึงได้เงียบเสียงลง ผมแบกมันขึ้นบันไดมาจนถึงห้อง เปิดประตูทิ้งมันลงเตียง

ผมรู้แล้วว่าทำไมมันถึงได้ไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด มันจงใจหนีผมนี่เอง

“ตั้งใจหนีกูรึไง”

“ใช่” มันมองหน้าผม จ้องตาตอบรับตรงๆ

ผมยิ้มพราย

“ไอ้กู้มันเคยเตือนมึงแล้วไม่ใช่เหรอฝุ่น”

มันขมวดคิ้ว มองผมงงๆ สีหน้าเป็นคำถามว่าเตือนอะไร

“มันเตือนมึงแล้วไงว่ายิ่งทำตัวยาก กูยิ่งชอบยิ่งอยากล่า มึงดันมากระตุ้นสัญชาตญาณดิบกูเอง ยิ่งหนีกูยิ่งชอบ”

“แต่ถ้าจะให้กูสมยอมมึงง่ายๆ ก็ไม่มีทาง ปล่อย!!” มันผลักผมออกแรง ผมจับสองมือมันกดลงข้างตัว ซุกซอกคอทันที

มันดิ้นหวังพลิกตัวหนี ผมก็ข้อแข็งจับมันกดแน่น ไม่พูดพร่ำทำเพลงอีกตะปบมือลงบนเป้ากางเกงมัน สอดมือเข้าไปกระตุ้นเร้า
มันสะดุ้งเฮือก ขยับไม่กี่ทีร่างกายก็ตื่นตัว ผมคือผู้ปลุกสัญชาตญาณมัน เพราะงั้นรู้ดีว่าจุดอ่อนมันอยู่ตรงไหน ถ้ามันไม่ได้โกรธจนหูดับแบบเมื่อวาน ผมว่ามันกระตุ้นง่ายอยู่แล้ว น้องมันแข็งสวนทางกับตัวมันที่อ่อนยวบยาบ ผมกระตุ้นทั้งด้านหน้า เกลี่ยบางนิ้วหยอกล้อช่องนิ่มด้านหลัง

“อย่าพล กูยังเจ็บอยู่” มันร้องขอเสียงพร่า ผมก้มมอง มันไม่ได้พูดเล่น เพราะช่องมันแดงและบวมจนเห็นได้ชัด 
เห็นมันเดินปกติตอนเย็น คิดว่ามันดีขึ้นแล้ว มิน่าล่ะ มันถึงได้หนีผมไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดแล้วหนีไปนอนกับแมทแทน

ผมจิ๊ปาก นึกเจ็บใจตัวเองที่ทำรุนแรงกับมันเมื่อคืน

ผมชั่งใจ ความต้องการต่อสู้กับสำนึกด้านดีที่มีอยู่น้อยนิด น้องผมแข็งจนปวดไปหมด                 

“กูทนไม่ไหวแล้วนะฝุ่น ไม่ได้เอามึง กูคงอกแตกตายแน่ๆ”

“แต่กูเจ็บ” มันบอกเสียงแข็ง ควายถึกอย่างมันยอมรับว่าเจ็บนี่คงสุดจะทนแล้วจริงๆ

ผมกัดกราม คิดหาทางออก มันเม้มปากแน่น มองมาด้วยสีหน้าที่กึ่งมีอารมณ์กึ่งหวาดและกึ่งแข็งกร้าวตามสไตล์

“งั้น ใช้ปากให้กูหน่อย”

มันส่ายหัวทันที

“ถ้าไม่ทำกูฝืนเข้าด้านล่างนะ”

“มึงใช้มือได้นี่พล ไปหาผู้หญิงสักคนก็ได้ อย่างมึงหาได้ง่ายๆ อยู่แล้ว”

“กูไม่อยากได้ผู้หญิงคนไหน คนที่กูต้องการ มีมึงคนเดียวเท่านั้นเข้าใจไหมฝุ่น” ผมไม่ได้พูดเล่นนะครับ อย่างที่มันบอกนั่นแหละ การหาผู้หญิงมานอนด้วยไม่ใช่เรื่องยากสำหรับผม แต่ปัญหามันอยู่ตรงคนที่ผมต้องการตอนนี้คือฝุ่นไม่ใช่ผู้หญิงคนไหน
มันมองผมอึ้งๆ ผมจ้องมันกลับด้วยสายตาจริงจัง

มันหลบสายตา เม้มปากแน่น

“ก็ได้”
ผมฉีกยิ้มทันที รีบขยับลุกนั่งในท่าเตรียมพร้อม ดึงน้องตัวเองออกมาด้านนอก มันขยับขึ้นมานั่งตรงหน้า แล้วมองนิ่งเหมือนไม่รู้จะเริ่มยังไงดี

“คิดว่าเป็นไอติมก็ได้ฝุ่น” ผมแนะ มันกลืนน้ำลายลงคอ ช้อนตามอง

“ใช้มืออย่างเดียวได้ไหม” มันต่อรอง

“กูอยากได้ปากมึง เร็ว”

มันเม้มปาก ก่อนค่อยๆ ก้มหน้า แลบลิ้นออกมาแตะปลายยอด

ผมซี้ดปากทันที เกือบพุ่งแน่ะ

ผมครางในลำคออย่างพอใจ จับมือมันมาจับตรงโคนเพื่อให้มันจับ

“ทำแบบที่กูเคยทำให้มึงก็ได้” ผมแนะอีกที มันแลบลิ้นออกมาเลียอีกแผล็บ สาวๆ ที่ลีลาลิ้นมหาประลัยยังไม่ทำให้ผมจะพุ่งได้เท่ากับปลายลิ้นลูกแมวเลียของมันเลย

“ฝุ่น อืม…” ผมครางทุ้มเสียงดังมากขึ้นตามประสา นวดคลึงท้ายทอยมันระบายความเสียวซ่าน
มันเลียอยู่พักหนึ่งก็อ้าปากครอบเอาน้องผมไว้จนเกือบครึ่งท่อน ผมครางดังกว่าเดิมอีก 

“สุดยอดมากฝุ่น อย่างนั้น”

มันขยับกลืนน้องผมลึกลงไปอีก ผมแทบจะไปเอาให้ได้ ครางรับทุกการเคลื่อนไหวของมัน

“พอก่อนฝุ่น” ผมจับหัวมันให้ถอนปากออก ฝุ่นเงยหน้ามอง ปากฉ่ำไปด้วยน้ำลายของตัวมันเอง “ทำแบบนี้กันดีกว่า” พูดจบผมก็จับมันคร่อมอยู่เหนือผมในลักษณะท่อนล่างมันอยู่เหนือหน้าผม ส่วนหน้ามันก็อยู่กับน้องผมตามเดิมในท่า 69

“จะทำอะไร!” มันถามเสียงตื่น

“กูอยากทำให้มึงด้วย” 

“ไม่ต้อง อ๊ะ อ๊า พล” มันครางทันทีเมื่อผมดึงน้องมันออกจากกางเกงมาจัดการด้วยปลายลิ้น มันจะขยับหนีแต่ผมยึดสะโพกมันไว้แน่น หยอกล้อด้วยลิ้นมหากาฬของผม

“ทำของกูไปสิฝุ่น”

มันพยายามขัดขืนอยู่พักจึงจำยอมก้มหน้าลงไปครอบครองน้องผมต่อ

ชักเพลิน ตอนแรกก็เล่นแค่น้องมัน สักพักผมก็กดสะโพกมันต่ำลงมาอีกนิดแล้วแหย่ลิ้นเข้าไปในร่องนุ่มนิ่มแต่บวมช้ำนั้น

“ยะ อย่าพล ไหนว่าจะไม่ทำไง” มันรีบถอนปากออกมาร้องอุทร

“แค่ลิ้น” ผมแหย่ลิ้นเข้าไปลึกขึ้น มันครางสะท้าน ไม่ได้จัดการผมด้วยปากแล้วครับ บีบน้องผมแน่นเพราะความเสียวซ่านจากลิ้นของผม

“เจ็บไหม” 

“ไม่ แต่เสียว อย่าพล เดี๋ยวมึงตบะแตก” มันพูดอย่างรู้ดี ปล่อยน้องผมพลิกลงไปนอนตัวอ่อนห้ามปราม

แม่ง จะห้ามหรือจะอ่อย เอาให้แน่ ตบะกูจะแตกเพราะท่าห้ามมึงนี่แหละ

แก้มมันแดงด้วยแรงอารมณ์ ดวงตาปรอยฉ่ำ ตัวอ่อนปวกเปียกไปหมด ผมไม่สนน้องตัวเอง ขยับลงไปใช้ลิ้นกับช่องทางลับของมันดีๆ กระตุ้นเข้าที่จุดกระสัน ยังไงซะลิ้นผมก็เล็กกว่าน้องผมมากโข

ฝุ่นมันดิ้นพล่านเมื่อผมแหย่ถูกจุดไวสัมผัสมัน อยู่ตื้นครับลิ้นผมแหย่ได้ง่าย มันจับหัวผม ขยับอย่างยั่วยวน

“พล พอแล้ว” มันเลื่อนมือชักของมันเอง ผมไม่ห้าม ดี มันจะได้เสร็จเร็วๆ ผมเล่นมันที่ด้านล่าง มันครางเรียกชื่อผม กระทั่งตัวมันจิกเกร็งพ่นน้ำขาวขุ่นออกมา มันหอบแฮก ผมรอกระทั่งมันหายหอบ ถึงได้จับมันให้มาจัดการใช้ปากกับน้องผมต่อ

ฝุ่นทำตามอย่างว่าง่าย ผมพ่นใส่ปากมันเต็มๆ มันจะดึงหน้าออก แต่ผมยึดจับไว้ แล้วชักด้วยตัวเองเพื่อรีดเร้นลูกๆ ผมเข้าไปในปากมัน

“กินสิฝุ่น”

“ไอ่” มันปฏิเสธ แต่ผมบังคับจนมันกลืนกิน บางส่วนไหลเลอะน่ามอง
หนังเอวีอาจใช้ของเทียม แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้านี่ไม่ใช่แน่ๆ

“หน้ามึงโคตรมีเสน่ห์” ผมเกลี่ยเช็ดจากมุมปากมาให้มันเลีย ถ้าไม่ยอมก็บังคับละครับ ดีแต่ว่ามันไม่ขัดขืน

“ขอบใจ” ผมพูดกับมันยิ้มๆ ดึงมันขึ้นมานอนบนเตียง บรรจงห่มผ้าห่มให้ สอดตัวเข้าไปนอนเคียงข้าง ดึงมันมากอดเบาๆ จุ๊บหน้าผากมันไปที

หน้าของไอ้หนุ่มแปลกหน้าลอยมาเข้าสมอง ตอนแรกจะถามฝุ่นว่าใคร แต่ผมไม่ถาม ลุกขึ้น แล้วซุกซอกคอสร้างรอยเพิ่มอีกสองจุด ฝุ่นมันโวยลั่น คงกลัวว่าผมจะตื่นอีก

แต่พอแล้วครับ สงสารมัน

“อย่าทำพล กูอายเขา”
ผมเงยหน้ามองมัน

“กูอยากให้คนอื่นรู้ว่ามึงเป็นของกูคนเดียว”

“แต่กูไม่อยากเป็นของมึง” มันมองผมตาเขียว ผมหัวเราะในลำคอ

“แต่มึงเป็นแล้ว” ผมก้มจูบปิดปากมันเบาๆ จริงๆ กะจะจูบแกล้งมันเฉยๆ ครับ แต่ปากมันนุ่มดี ผมจึงเผลอจูบมันนานขึ้น

ผมไม่ได้กักขฬะเพื่อทำโทษมัน ไม่ได้เร่าร้อนเพื่อกระตุ้นอารมณ์มันด้วย จูบครั้งนี้ของผม มันเป็นจูบที่นุ่มนวลสุดๆ นุ่มนวลจนผมไม่แน่ใจว่าตั้งแต่เกิดมา เคยจูบใครแบบนี้มาก่อนหรือเปล่า

ยิ่งจูบ ยิ่งรู้สึกเหมือนบางสิ่งในหัวใจกำลังพองขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าฝุ่นมันรู้สึกแบบเดียวกันไหม แต่สองมือมันค่อยๆ เลื่อนขึ้นมาโอบรอบลำคอผมไว้ ตอบรับรสจูบนุ่มๆ ของผม


เนิ่นนานทีเดียวกว่าผมจะค่อยๆ หยุดตัวเองลง เพราะน้องผมทำท่าจะตื่นแล้ว เสียดายครับ อยากจูบต่ออีกนานๆ แต่ถ้าทำคงไม่ได้หยุดอยู่แค่จูบแน่ๆ ผมมองตาคนด้านล่าง แต่มันเลือกหลุบสายตาหลบหนี ค่อยๆ คลายมือที่คอผมลง

“ฝุ่น” ผมเรียกมันเสียงแผ่ว หัวใจเต้นแรงให้ตาย ยิ่งสายตามันช้อนขึ้นมามอง หัวใจเหมือนจะกระดอนออกมาให้ได้ มันมีเสน่ห์มากจริงๆ

“ขอจูบแบบเมื่อกี้อีกได้ไหม”
มันหลุบตาหนีอีกรอบ   

“เดี๋ยวก็ตื่นหรอก นอนเถอะ” มันดันหน้าอกผมออกเบาๆ ผมจับมือมันไว้ เลื่อนมาวางไว้ตรงตำแหน่งหัวใจ ตอนนี้มันยังเต้นแรงอยู่

“นะ สัญญาว่าจะไม่หื่น” ผมกดมือมันแนบหัวใจแรง “จูบเมื่อกี้ มันรู้สึกดีมากจริงๆ กูอยากจูบอีก” ผมบอกตรงๆ ฝุ่นมองผมอึ้งๆ ก่อนมองมือตัวเองที่ถูกผมกุมไว้

“นะ” ผมอ้อน
มันช้อนตามาสบตาผมอีกรอบ เม้มปาก

“ก็ได้ แต่ห้ามนานนะ”

ผมฉีกยิ้ม

“อันนั้นไม่สัญญา” แล้วผมก็ฉกปากลงไปเลย มันรีบขยุ้มเสื้อผมแรงหวังผลัก แต่ผมไม่ขยับ จูบแบบเมื่อกี้อีกรอบ 

พักเดียวมือที่ผลักอยู่ก็เปลี่ยนมาเป็นขยำแรง หัวใจผมยังคงเต้นแรงอยู่ ฝุ่นเปลี่ยนจากขยำมาเป็นทาบเบาๆ

มหัศจรรย์มากที่ตลอดหลายนาทีที่สองปากผสานกัน น้องผมไม่กระดิกเลย

“พอแล้วพล กูเจ็บปาก” มันดันปากออกมาพูดเสียงเบา อย่าว่าแต่มันเลยที่เจ็บ ผมก็เจ็บ แม่ง ตั้งแต่เอาคนมา ไม่เคยจูบใครมาราธอนแบบนี้มาก่อนจริงๆ จูบจนปากชา

ปากมันแดงเถือก บวมเจ่อจนเห็นได้ชัด

แล้วจู่ๆ น้องผมก็เด้งดึ๋งขึ้นมา ฝุ่นเบิกตาขึ้นเพราะมันสัมผัสได้แถวๆ ต้นขา

“ไปห้องน้ำเลย!”

ผมยิ้มแหย แต่ก็ยอมทำตาม ลุกขึ้นยืน มันลุกนั่งตาม ขยับขึ้นไปแถวๆ หัวเตียง มองมาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ ท่าทางโคตรน่าจับปล้ำ

“ขอยืนทำตรงนี้ได้ไหม เห็นมึงแล้วอารมณ์พุ่งมากกว่า”

“ไม่ต้อง ไปห้องน้ำเลย”

ผมไม่ฟัง ยืนอยู่ข้างเตียงนั่นแหละ ควักน้องตัวเองออกมาโชว์หรา

“ทุเรศว่ะพล!” มันดึงผ้าห่มมาคลุมโปง ผมหัวเราะ กระชากผ้าห่มทิ้งลงข้างเตียง

“พล!” มันทำท่าจะลงจากเตียงมาเอาผ้าห่ม แต่ผมจับแขนมันไว้

“แป๊บเดียวน่า ไม่เกินสองนาที” ผมขยับท่อนล่างเร็วขึ้น มันมองหน้าผมแบบเอาเรื่อง ผมไม่สนใจ จ้องตามัน ไล่ต่ำลงไปที่ปาก เลียริมฝีปากตัวเอง หน้าผมตอนนี้มันคงดูหื่นสุดๆ เพราะในหัวกำลังจินตนาการถึงภาพลามกของมันแบบต่างๆ นานา เลื่อนต่ำลงไปแถวๆ หน้าอก ผมขยับดันมันล้มนอน

“อย่า พล!!” มันรีบค้าน

“กูไม่ทำอะไรหรอก ขอดูเพื่อกระตุ้นอารมณ์หน่อย” ผมพูดพร้อมเลิกชายเสื้อมันขึ้นสูงจนหัวนมโผล่

คุณเคยดูภาพโป๊ไหมครับ ผมกำลังทำแบบเดียวกันนั่นแหละ หัวนมมันน่ากัดมาก แม้ตัวผมจริงๆ จะยังไม่ได้ทำอะไร แต่ผมในจินตนาการก้มกัดหัวนมมันไปแล้วเรียบร้อย เหลือบมองหน้าฝุ่น

แม่เจ้า แก้มฝุ่นแดงเถือกเลยครับ สีหน้ามันโคตรได้อารมณ์

“ขอจับได้ไหม”

“อย่าพล เดี๋ยวมึงหยุดตัวเองไม่ได้”

ผมเชื่อว่าฝุ่นพูดจริง จึงทำได้แค่จ้องนมมันเลื่อนสายตาต่ำลงไปแถวๆ หน้าท้อง ตัวผมในจินตนาการตวัดเลียไปรอบพุงมัน

ผมเผลอเลื่อนมือลงไปเกลี่ยหน้าท้องมัน มันรีบหยุดผมไว้

“อย่า…” เสียงมันนี่เหมือนมีใครเอาแก้วมาปาใส่หัวผมแรง ผมกัดกราม คำรามลั่น

ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!!
ผมโดดลงไปคร่อมมันไว้ ปากแนบปากทันที คราวนี้เป็นจูบแบบโคตรหื่น ได้ยินเสียงห้ามแบบอู้อี้

มันทั้งทุบทั้งผลักผมแรง แต่พักเดียวก็ร่วงวางแหมะเหมือนคนถ่านหมด น้องมันตื่นพอกัน

ลีลาอ่อนแรงของมันนี่ชนะน้องเอมิไปชาติปีแสง น้ำตาไหลอาบหางตายาวเป็นทาง ผมกระชากเสื้อมันออกจากหัว พรากกางเกงมันทิ้ง ตามติดด้วยของตัวเอง แล้วจัดการครอบครองหน้าอกมันก่อนเลย เมื่อกี้จินตนาการ คราวนี้ลงมือปฏิบัติ

“กูสัญญาว่าถ้ามึงตาย กูจะรับผิดชอบทำศพให้มึงเอง” ผมบอกอย่างเห็นแก่ตัว ทิ้งน้ำลายลงไปก่อน

“สัตว์” มันด่าผมเบาๆ ตัวมันสั่นสะท้าน ด่าได้อารมณ์ดีพิลึก มันเองก็มีอารมณ์จัดๆ แล้วเหมือนกัน ผมสอดใส่เข้าไปอย่างใจเย็นที่สุด มันเองก็พยายามผ่อนคลายอย่างที่สุดเหมือนกัน

“เจ็บไหม” ผมถาม

มันกัดกราม มองผมด้วยน้ำตานองหน้า

“ถ้ากูบอกว่าเจ็บ มึงจะหยุดให้รึไง”

ผมส่ายหัว

“แต่กูจะทำเบาๆ ให้”

มันหลับตาลง คล้ายจะน้อมรับกับชะตากรรมที่ผมมอบให้ ผมขยับเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าที่สุด มันครางเบาๆ ผมขยับหาจุดกระสันของมัน มันผวาเฮือก ผมบดขยี้อยู่ตรงจุดนั้น ก่อนขยับแรงขึ้นตามปฏิกิริยาตอบรับของมัน ยิ่งทำผมยิ่งได้ใจขยับแรงขึ้นไปอีก

“อ๊า พล!!!!” มันครางเสียงหลง กอดผมแรง จิกเล็บกับผิวเนื้อ ผมหน้าตื่นรีบหยุดตัวเองลง รัวปากถาม

“เจ็บมากเหรอฝุ่น”

มือมันสั่นริก พอๆ กับสองขาที่อยู่ในมือผม

“เดี๋ยวกูจะค่อยๆ ถอนออกนะ” ผมขยับจะดึงตัวเองออก แต่ฝุ่นมันรัดผมแน่นยิ่งกว่าเดิม ตวัดสองขามาโอบรอบเอวผม ผมไม่เห็นหน้ามัน เพราะมันซุกแนบไว้กับซอกคอ

“ไม่พล อย่าเพิ่งเอาออก” มันบอกเสียงสั่น ผมใจแป้วยิ่งกว่าเดิม หรือมันเจ็บมากจนเพียงแค่ผมขยับก็ทำให้มันเจ็บมากๆ แล้ว

“โทษที งั้นเดี๋ยวรอให้น้องกูสงบก่อนก็ได้” ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึก พยายามสงบจิตสงบใจ สงบอารมณ์สั่งให้น้องตัวเองหด ฝุ่นมันกอดคอผมแน่นขึ้น แล้วรัดน้องผมแรงจนแทนที่มันจะสงบกับขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ผมคำรามครางใส่หูมัน

“อย่าพล…”

“กูพยายามอยู่” ผมซี้ดปากอีกรอบ “แต่ของมึงรัดกูแน่น กูสงบไม่ได้” ผมพูดอย่างอดทนอดกลั้น ฝุ่นมันค่อยๆ คลายปล่อยแรงกอดที่คอผมลง มองตา สีหน้ามันยั่วให้ตาย ไอ้ที่พยายามจะสงบกลับกลายเป็นจะทำลายสติด้านดีผมให้ดับ
มันขยำแขนผมแรง อารมณ์นี้ผมอยากกลายร่างเป็นหมาป่าแล้วจับหนูน้อยหมวกแดงกินตั้งแต่หัวยันปลายเท้าเลย

“อย่าหยุด ขยับอีกสิ”

ผมนิ่งไป พยายามประมวลผล มันขยับท่อนล่างอย่างทรมาน มองผมตาเชื่อม

“กูเสียว”

แค่นั้นแหละครับ ผมกัดกรามอย่างเหลืออด แยกสองขามันกว้าง กระแทกแรงจนมันครางเสียงหลงอีกที

ครางแบบนี้คือมันเสียวสุดๆ ใช่ไหม

ผมเน้นไปที่จุดกระสันของมันเมื่อกี้เป็นหลัก ฝุ่นครางแทบไม่เป็นภาษา ยิ่งทำร่างกายมันยิ่งปรับสภาพได้ดี เปลี่ยนมือที่จิกเนื้อผม
มาเป็นบีบขยำตามเดิม

“ให้ตาย ทำไมมึงถึงได้น่ารักขนาดนี้นะฝุ่น”

“เร็วพล ใกล้แล้ว” มันเร่ง มือตะปบหน้าขาผม ผมก็ไม่อยากยื้อไว้นาน เพราะยิ่งนานมันจะยิ่งระบม เร่งจังหวะพามันไปก่อน ตามด้วยตัวเองติดๆ แต่ผมไม่เสร็จข้างในมันหรอกครับ เอาออกมาปล่อยข้างนอก มันหอบแฮก พอๆ กับของผม

มันพลิกตะแคงข้าง ปิดเปลือกตาลง แล้วก็หลับไปทั้งอย่างนั้นเลย ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ลุกขาสั่นๆ ไปหยิบทิชชูมาทำความสะอาด ไม่ใส่เสื้อผ้าของใครทั้งนั้น ทิ้งตัวลงข้างมัน ลากมันมากอดอีกรอบ หลับสนิทตามไปติดๆ






ผมรู้สึกตัวตื่นเพราะรู้สึกว่าอุณหภูมิในห้องจะร้อนผิดปกติ ผมลืมตามอง สายแล้วล่ะครับ มองไปทางแอร์เพราะคิดว่าลืมเปิด แต่มันยังทำงานปกติ หันกลับมายังคนในอ้อมแขน

และผมก็รู้แล้วว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ผมรู้สึกร้อนขนาดนี้

ตัวฝุ่นร้อนจี๋เลย ผมเด้งตัวลุก จับหน้าจับแขนฝุ่น มันยังนอนนิ่ง หายใจแรงๆ

ผมรีบลุกจากที่นอนทันที ลูบหน้าตัวเองแรง เขย่าแขนฝุ่นเพื่อปลุก มันลืมตาปรือๆ มอง

“มึงเป็นไข้นะฝุ่น”

มันตอบสนองมาเพียงแค่พลิกหน้า ขยับอย่างอึดอัด ผมหันรีหันขวาง ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเฝ้าไข้ใครเลย เคยแต่เป็นไข้ให้แม่
เฝ้าเมื่อสมัยเด็กๆ ผมเป็นคนหัวแข็ง นานทีปีหนถึงจะป่วยกับเขาบ้าง

ผมรีบวิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัว หาเสื้อผ้ามาใส่ให้คนไม่สบายด้วย เอาตัวที่เบาที่สุด

ผมพยายามระลึกว่าต้องดูแลคนไม่สบายยังไงบ้าง แต่นึกไม่ออกครับ ผมรีบคว้ามือถือมาโทรหาแม่ทันที

“แม่ ฝุ่นเป็นไข้ ทำไงดี” 

“ฝุ่นรู้สึกตัวหรือเปล่า”

“ลืมตามองแป๊บหนึ่งก็หลับไป”

“ถ้าไข้ขึ้นมากๆ ก็ให้เช็ดตัว ไปหาข้าวต้มหรือโจ๊กและยาลดไข้มาให้กิน แต่ถ้าอาการหนักมาก พาไปโรงพยาบาลเลย”

ผมรับปาก คว้ากระเป๋าตังวิ่งไปยังร้านโจ๊กหน้าปากซอย ซื้อมาสองถุงแบบพิเศษ ของตัวเองและของมัน วิ่งไปซื้อยาด้วย แผ่นคูลเจลด้วย

ผมรีบคว้าถ้วยมาเทโจ๊กใส่รองด้วยจาน หยิบช้อนมาวางข้างๆ นำไปวางไว้ข้างหัวเตียง ปลุกคนหลับ มันสะลึมสะลือมอง

“ฝุ่นมึงเป็นไข้นะ ตื่นขึ้นมากินข้าวกินยาก่อน” มันขมวดคิ้ว มองนาฬิกา ทำท่าจะลุก ผมรีบฉุดไว้ “จะไปไหน”

“สายแล้ว มีคลาส”

“มึงไม่สบายนะ หยุดไปก่อน”

“กูไม่อยากหยุด”

“ไปเรียนก็ไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวกูโทรบอกให้ดิวเลกเชอร์ให้”

“กูไหว”

“ไม่ไหวหรอก” ผมกดคนที่จะพยุงตัวลุกให้นั่งตามเดิม มันไม่ฝืนลุกขึ้นมาอีก ได้ยินเสียงบ่นขมุบขมิบว่าเสียการเรียนหมด

“กินข้าวก่อนจะได้กินยา” ผมเลื่อนถ้วยโจ๊กมาไว้ตรงหน้า มันไม่ค้าน ตักกินจนหมดไปครึ่งถ้วย รับยาจากผมไปกิน

มันทิ้งตัวลงนอน ผมรีบหยิบคูลเจลมาแปะไว้บนหน้าผากมัน มันปรือตามองหน้าผม

“มึงเองก็รีบไปเรียนได้แล้ว”

ผมไม่ได้รับปากหรือปฏิเสธ มันปิดเปลือกตาลง แล้วนิ่งไปอีกรอบ ผมยกถ้วยโจ๊กไปล้าง หยิบกะละมังใส่น้ำเปล่ามา แกะน้ำแข็งใส่ลงไปสองก้อน เช็ดตัวให้

ทำไปก็สำนึกผิดไป เนื้อตัวมันเต็มไปด้วยริ้วรอยที่ผมทำไว้ ท่าทางมันทรมาน

ผมเคยเป็นไข้ รู้ดีว่ามันไม่สนุกเลย

มือถือผมดัง ผมวางผ้าเช็ดตัวขนาดเล็กลง หยิบขึ้นมากดรับ คนโทรมาคือแมทครับ

“หวังว่ามึงคงไม่ได้ซ้ำฝุ่นมันใช่ไหม”

ผมอึกอัก มองฝุ่น

“พล”

“คะ คือกู…”

“ไอ้เหี้ย!!” มันด่าเสียงดัง “มึงไม่เข้าใจรึไงที่มันหนีมานอนห้องกูเพราะอะไร ทำอะไรหัดเห็นใจเพื่อนมึงบ้างดิวะพล อย่าเห็นแก่ตัวให้มาก ฝุ่นมันไม่ใช่คนพูดมากมึงก็รู้ มันเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ หัดเห็นใจมันบ้าง” มันด่าผมต่ออีกหลายชุด ซึ่งผมไม่เถียงกลับสักคำ

“ฝุ่นมันเป็นไงบ้าง” มันถามหลังด่าผมจนหนำใจ

“เป็นไข้” ผมตอบสั้นๆ มันกดวางสายทันที ผมเดาเอาว่ามันต้องวิ่งแจ้นจากชั้นสองขึ้นมาชั้นสี่นี้แน่ๆ และก็เป็นไปตามคาด ไม่ถึงสองนาทีก็ได้ยินเสียงรัวเคาะประตู ผมรีบเดินไปเปิดทันที

มันหน้าหงิก ผลักประตูออก เดินเข้ามาภายใน พอเห็นสภาพฝุ่นก็ของขึ้น องค์ลงเม๊งผมจนหูชาอีกรอบ

“กูจะอยู่เฝ้ามันเอง มึงจะไสหัวไปไหนก็รีบไปเลย”

“ไม่เป็นไร กูทำกูรับผิดชอบเอง”

“ไม่ต้อง เดี๋ยวฝุ่นมันก็โดนซ้ำให้ตายคาเตียงอีกหรอก”

“กูไม่ทำหรอก กูสัญญา”

“กูเชื่อคำสัญญาของมึงได้เหรอพล”

“กูสัญญา” ผมให้คำมั่น มันถอนหายใจแรง มองคนหลับ ผมแอบหงุดหงิด

“ดูมึงเป็นห่วงมันจัง คิดอะไรกับฝุ่นมันรึเปล่า”

มันองค์ลงอีกรอบ ด่าผมมาอีกเป็นชุด

“คิดได้นะพล ไม่มีใครคิดอะไรเหมือนที่มึงคิดหรอก กูเป็นห่วงมันในฐานะเพื่อน”

“ก็ดี มึงไปเรียนเถอะ เดี๋ยวกูเฝ้ามันเอง”

มันทำเสียงฮึดฮัด แต่ก็ยอมโดยดี พอพายุแมทหมดลง ผมก็หยิบมือถือมาโทรให้ดิวเลกเชอร์แทน




ผมปลุกฝุ่นอีกทีตอนเที่ยง มันปรือตามอง ขยับลุกนั่ง เบ้หน้า ยิ่งเห็นท่าทางที่ทรมานของมัน ผมยิ่งรู้สึกถึงความระยำของตัวเอง

“ไหวไหมมึง กูขอโทษนะ”

“ช่างเถอะ ขอน้ำ”

ผมรีบวิ่งไปรินน้ำเปล่าๆ มาให้แก้วหนึ่ง มันกินไปครึ่งแก้วก็วาง

“กินข้าวจะได้กินยา”

มันพยักหน้า มองผม แล้วมองไปรอบๆ

“ไม่ได้ไปเรียนเหรอ หรือเพิ่งเข้ามา”

“กูหยุดดูมึงวันนี้”

“หยุดทำไม เสียเรียนแค่คนเดียวก็พอแล้ว”

“เป็นความรับผิดชอบของกู”


“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่นะพล”

“ใหญ่สิ เพราะมึงเป็นไข้เพราะกู”

“กูไม่เป็นไร ไปเรียนเถอะ”

“ไล่ยังไงกูก็ไม่ไป กูจะอยู่เฝ้ามึงทั้งวัน”

“พล!” มันดุเสียงดัง “กูไม่อยากให้มึงเสียการเรียนเพราะกูนะ”
ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้มัน ทำหน้าจริงจังใส่

“กูไม่ไป ต่อให้กูไปเรียนจริงกูก็คงเรียนไม่รู้เรื่องหรอก เพราะกูเป็นห่วงมึง ในหัวกูมีแต่เรื่องของมึง จะยัดเรื่องอะไรลงไปได้อีก”

มันมองผมนิ่งค้าง

“งั้นก็เลิกคิดถึงกู แล้วคิดถึงแต่เรื่องเรียนสิ”

ผมส่ายหัว

“ทำได้กูคงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้”

มันมองตาผมนิดหนึ่ง แล้วเสหลบ ขยับข้าวต้มมากินดีๆ หลังจากอิ่มมันก็กินยา

มันเข้าห้องน้ำไปรอบหนึ่ง ก่อนเดินเซๆ กลับมาทิ้งตัวลงนอนอีกรอบ

“ไปเรียนเถอะ ไม่ต้องอยู่ด้วยหรอก” มันบอกแค่นั้น ก่อนหลับไปอีกรอบ ผมไม่สนใจ นั่งลงข้างเตียง ซับผ้าเย็นๆ ลดไข้ให้
ผมจ้องมองดวงหน้าแดงๆ นั้น มองเพื่อพิจารณาหลายๆ อย่าง ก่อนก้มหน้า แนบปากเข้ากับปากมัน

“ฝุ่น มึงเป็นคนแรกเลยนะ ที่กูอยากดูแลขนาดนี้”



TBC.

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ค่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 21-04-2018 10:42:06

นังพล คนหื่นกามา  :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 21-04-2018 11:51:28

 :a5:  พลเบาๆบ้าง สงสารฝุ่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 21-04-2018 12:15:21

หื่นไม่บันยะบันยัง สงสารฝุ่นขึ้นมาทันที คงรับไม่ไหวจริงๆ
แต่จะโทษใครได้ ในเมื่อตัวเองรุนแรงเอง ก็ต้องอดเอง :z1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 21-04-2018 13:24:11

 :hao3: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 21-04-2018 13:35:57

เบาๆกับฝุ่นหน่อยยยยย
รอตอนต่อๆไปนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 21-04-2018 14:52:37

มันคือการบอกชอบแบบกลายๆป่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 21-04-2018 15:24:39

เกลียดพลว่ะ มันจะหื่นอะไรขนาดนั้นว่ะ ไปหาหมอดูดีไหมมันจะได้ไม่ต้องมาเบียดเบียนคนอื่นแบบฝุ่นอ่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 21-04-2018 15:33:58

น้องฝุ่นต้องตายแน่เลยค่ะๆ :katai1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 21-04-2018 17:07:02

Wow ฝุ่นสู้เค้าลูก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-04-2018 17:12:02

สงสารฝุ่นความชัดเจนก็ไม่มีให้แถมหื่นขึ้นเทพ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 21-04-2018 17:30:14

สงสารฝุ่นจริงๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 21-04-2018 20:36:14

สงสารฝุ่นอ่ะ พลทำอะไรไม่เคยนึกถึงจิตใจฝุ่นเลย ดีแต่คิดถึงตัวเอง เอาแต่ใจมาก ฝุ่นหนีไปเลยลูก อย่าไปย๊อมมมมม  :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 40% [21-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 22-04-2018 00:29:19

กว่าจะหานิยายที่ถูก​ทางนานมาก เจอละ ไม่ได้​ชอบเลิฟซีนแบบพร่ำเพรือ สำหรับ​พลฝุ่นอาจจะเป็นแกนเรื่องรึเปล่า สงสารฝุ่น อยากรู้ด้านฝุ่นบ้าง รอตอนต่อไปค่ะ​

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 23-04-2018 20:28:11

สงสารฝุ่นอะแงงง อยากอ่านพาร์ทฝุ่นดูบ้างจังเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 23-04-2018 20:48:18

สงสารฝุ่นน แงงง ไม่ชัดเจน พลบ้า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 23-04-2018 20:48:51

สงสารฝุ่นอ่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 23-04-2018 21:41:18

พลชั่ว 555 คำนี้ผุดขึ้นมาในหัว ไอ้เลวพล 55555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 23-04-2018 22:15:23

555 อิกระทิงเคยทนอะไรได้บ้างมั้ย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 23-04-2018 22:18:17

 :hao6: ฝุ่นจะรอดไหมมมมมมม

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 23-04-2018 22:47:45

และแล้ว ฝุ่นก็โดนจับกด555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 24-04-2018 05:37:43

มาต่อๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วันหนึ่ง ที่ 24-04-2018 07:19:22

ทนหน่อยเทิ้ดดดด พ่อคุณ สงสารฝุ่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 24-04-2018 13:31:43

เกลียดมึงว่ะพล สงสารฝุ่นจริง ขนาดห้ามก็แล้ว เตือนก็แล้ว น้ำอดน้ำทนมีบ้างไหมพล
เดี๋ยวฝุ่นก็ได้เข้ารพ. หรอก แต่ก็ดีนะให้เข้าเลยพลมันเผื่อจะได้สำนึกได้ว่าทำอะไรลงไป

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 24-04-2018 16:01:33

พลมันโรคจิตป่าวอ่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 24-04-2018 16:32:56

นังพล คนไม่มีสัจจะ​ :z6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 24-04-2018 17:53:02

เอ้ยยยยสนุกดีๆๆๆอยาดอ่านตอนต่อ/ปแล้วว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 24-04-2018 19:49:54

พลหื่นมากอ่ะ :ling1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: อิ๊อ๊ะชะเอิงเอย ที่ 24-04-2018 21:19:54

ทำไมเรารู้สึกน่ากลัวมันไม่ใช่แค่หื่นนะ

สิ่งที่พลทำมันคือข่มขืนคือการคุกคามทางเพศ

มันคือสิ่งที่พวกโรคจิตทำแล้วอ้างว่าเป็นความรัก

และในความเป็นจริงพวกประเภทนี้ล่ะที่ตามไปทำร้ายหรืออาจฆ่าอีกฝ่ายเมื่อเลิกรา

ลดความแรงลงมาหน่อยนะคะเราว่ามันเกินไปจนน่ากลัวค่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 25-04-2018 12:27:10

พลคนหื่นกามปี2018

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 25-04-2018 12:33:23

 :z1:


 :L2: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 25-04-2018 13:34:44

 :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 80% [23-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: T_TARS ที่ 25-04-2018 15:08:39

คืออิพลจะหื่นเยอะเกินไปแระ หนูฝุ่นยังไม่หายเจ็บดีเลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 26-04-2018 17:47:28

สงสารฝุ่น เจ็บตัวตลอด

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 26-04-2018 18:04:42

พลคนใจร้าย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 26-04-2018 18:09:52

ลดความหื่นลงบ้างนะพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 26-04-2018 18:32:37

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 26-04-2018 18:58:26

ดูซิมันจะคิดได้มั้ย​ :ruready

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 26-04-2018 19:10:43

พลก็มีมุมดีๆเหมือนกันเนอะ แต่ต้องชัดเจนให้มากกว่านี้นะ

รอตอนต่อๆไปนะครับ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 26-04-2018 20:41:38

เธอจะออกกำลังกันบนเตียงทุกตอนแบบนี้ไม่ด๊ายยยย //เขย่าคออิพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 27-04-2018 00:26:33

สงสารฝุ่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 27-04-2018 03:53:08

อยากอ่านพาร์ทของฝุ่นบ้างจังค่ะ คุณคนเขียน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 27-04-2018 13:35:42

แอร๊ยยย น่ารัก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 27-04-2018 14:40:09

สงสารฝุ่นว่ะแม่ง ไม่น่ามาเจอคนหื่นๆ (อยากใช้คำว่าเลวแต่ไม่กล้าพอ)แบบพลเลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 27-04-2018 20:47:25

หึม ยังไงๆ :katai5:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: HZtaoFan ที่ 27-04-2018 22:33:12

คนด่าอิพี่พลเยอะแล้ว
น้องขอชมว่าฉากร้านหมูกระทะนี่อิพี่ทำดีมากค่ะ คือเต๊าะเก่งเว่อออ ประกาศศักดาจ้ะ น้องยอมจ้ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 28-04-2018 21:07:32

น้องไข้ขึ้นเลยทีหลังทำเนิบๆกว่านี้สิพลลล 5555555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 7 ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!! 100% [26-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 29-04-2018 11:43:54

คบกันเนี่ยฝุ่นคงสามวันดีสี่วันไข้แน่นอน555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา [3-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 29-04-2018 19:52:40

:: บทที่ 8 คำสัญญา ::

ไข้ฝุ่นลดลงเป็นลำดับ พอตกเย็นควายถึกของผมก็ลุกได้ มันอยากอาบน้ำเพราะเหนียวตัว ผมปล่อยเพราะก่อนหน้านี้เหงื่อมันออกเยอะมาก มันคงจะเหนียวตัวมากจริงๆ

ฝุ่นเดินหน้าซีดๆ ออกมาแต่งตัว

“มึงไม่น่าเสียการเรียนเพราะกูเลยพล”

ผมพ่นลมหายใจแรง

“บ่นอีกคำเดียว กูจะปิดปากมึงด้วยปากกูเอง”

มันเม้มปากแน่นมองมาตาขวาง ผมหัวเราะหึๆ

“เดี๋ยวกูไปซื้ออะไรมาให้กิน อยากกินอะไร”

“เดินไปด้วยกันก็ได้” มันทำท่าจะเดินมา ผมหันกลับไปผลักมันล้มลงบนเตียง คร่อมร่างมันไว้ ทำในลักษณะคุกคามหน่อยๆ

“มึงอยู่เฉยๆ ให้กูดูแลเลยเมียรัก”

“กูไม่ใช่…” ผมปิดคำว่า ‘เมียมึง’ ของมันไว้ในปาก คลายปล่อย ยิ้ม

“รออยู่นี่ เดี๋ยวกูมา” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ขยับออกจากตัวมันก็ได้ยินเสียงรัวเคาะห้องแรง ผมลุกไปเปิด พวกไอ้ไมค์พากันโผล่หน้าเข้ามา

“เป็นไงบ้างฝุ่น โห…” มันถามแล้วพากันจ้องมองประติมากรรมที่ผมสร้างเพิ่มเมื่อคืน 

“พล…” กู้กำลังจะอ้าปากบ่น ผมรีบเบรกมันไว้ก่อนทันที

“กูโดนไอ้แมทมันจวกมาเซตใหญ่เมื่อเช้าแล้ว กูไม่อยากฟังอีก เดี๋ยวกูจะไปซื้อข้าว พวกมึงจะเอาด้วยไหมล่ะ”

“ไม่ต้องไปหรอก แมทกับดิวมันกำลังซื้ออยู่ อีกเดี๋ยวคงตามมาติดๆ”

ผมพยักหน้าเข้าใจ

“มึงเป็นไงบ้างล่ะฝุ่น”

“ดีขึ้นแล้ว ขอบใจที่เป็นห่วง”

พวกมันพยักหน้า พวกเราผู้ชายก็งี้แหละ ห่วงกันขนาดไหนก็แสดงออกกันแบบหยาบๆ พวกมันพากันจับจองพื้นที่รอบๆ ห้องนั่งกันหน้าสลอน เชี่ยไมค์ดึงกล่องใส่ซีดีเอวีของผมออกมาจากใต้เตียง กู้ดึงกล่องหนังสือ

“มีแผ่นใหม่บ้างไหม”

ผมส่ายหัว ฝุ่นมันนั่งกึ่งนอนพักบนเตียง ผมทิ้งตัวลงไปนั่งข้างๆ อังมือกับหน้าผากมันเบาๆ มันมองตาผมแล้วเสหลบ

“อยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าล่ะ จะได้ให้พวกนั้นซื้อมาทีเดียว”

มันนิ่งคิด

“อยากกินน้ำขิง”

ผมพยักหน้า รีบหยิบมือถือมาโทรหาแมท ฝากมันซื้อน้ำขิงเพราะฝุ่นอยากกิน แมทยังไม่วายกัดผมให้เจ็บเบาๆ

“ฮึ่ย แผ่นนี้กูยังไม่เคยดู ได้ข่าวว่าแหล่ม” กู้มันยกหนึ่งในคอลเลคชั่นโปรดให้ผมดู

“เอาไปสิ กูยกให้”

พวกมันพากันหันพรึ่บมามอง

“ว่าใหม่สิพล”

“กูยกให้ กูไม่อยากดูแล้ว อยากได้อันไหนเอาไปเลย”

พวกมันตาโต

“นี่มึงได้ผู้ชายแล้วหมดอารมณ์กับผู้หญิงแล้วเหรอพล”

ผมหันไปมองฝุ่นที่มองผมอยู่เหมือนกัน ยิ้มให้มันที

“เปล่าหรอก แต่กูไม่อยากได้พวกนั้นแล้ว อยากดูของคนคนเดียวพอ” ผมพูดพร้อมมองตาให้รู้ความหมาย พวกมันพากันโห่ฮิ้ววอย่างรู้ความนัย แย่งกันราวกับสัมภเวสีหิวอาหาร

“ไม่เก็บเอาไว้บ้างล่ะพล” ฝุ่นมันติง ผมส่ายหัว

“มองมึงคนเดียวก็พอแล้ว”

“แต่กู…”

“หนังสือด้วยไหม!”

ฝุ่นพูดยังไม่ทันจบประโยคกู้ก็ถามแทรกเข้ามาก่อน ผมหันไปพยักหน้า พวกมันรุมแย่งกันอีกรอบ

“แต่กูไม่อยากให้มึงมอง” ฝุ่นดึงแขนผมไปพูดต่อให้จบ ผมยิ้มในดวงตา แทนคำตอบว่าต่อให้มันปฏิเสธก็เอาชนะความดื้อของผมไม่ได้

สิบนาทีต่อมาแมทกับดิวก็โผล่ หิ้วถุงของกินมาพะรุงพะรัง ผมกับไวท์เดินเข้าไปรับ ช่วยกันหยิบจานชามมาวางพื้น เทสิ่งที่อยู่ใน
ถุง ฝุ่นมันจะช่วยแต่ผมไล่ให้มันไปนอนเฉยๆ ผมจัดให้ฝุ่นก่อน

“อะไร ซีดีกองเต็มพื้น” แมทมันถาม

“พลมันยกให้”

แมทกับดิวตาโต

“แบ่งให้กูบ้างดิ”

“หมดแล้ว ขอแบ่งกันเองละกัน” แล้วพวกมันก็พากันตบตีแย่งชิงหนังสือโป๊กับซีดี

แอบเสียดายนิดๆ เหมือนกัน แต่ไม่เป็นไร ผมมีน้องเอมิส่วนตัวอยู่แล้ว

“แน่ใจเหรอพล” แมทถามในขณะที่แย่งได้น้องเอมิของผมไป ผมเดินไปหยิบที่ซุกๆ ไว้ตามชั้นมายื่นให้พวกมันอีก

“แน่ใจ”

ไม่มีใครถามอะไรต่อ พอกินข้าวอิ่มผมก็หยิบยามาให้ฝุ่นกิน

“นอนก่อนก็ได้ ถ้าพวกนี้น่ารำคาญจะไล่กลับให้”

ฝุ่นมันหัวเราะ

“ไม่ต้องหรอก” มันนั่งมองพวกผมอยู่พักหนึ่งตาก็ปรอย อาจจะด้วยฤทธิ์ยา มันทิ้งตัวลงนอน ในขณะที่พวกผมก็เฮฮานั่งคุยกันสัพเพเหระ

พอห้าทุ่มพวกมันก็พากันกลับ

“แน่ใจนะสำหรับพวกนี้” กู้ถามอีกรอบ แต่เสือกกอดถุงซีดีแน่น

“แน่ใจ”

กู้มันตบไหล่ผมเบาๆ

“ดูแลฝุ่นมันดีๆ หน่อย”

ผมพยักหน้าอีกรอบ กลับเข้าห้องไป ไม่รู้ว่าฤทธิ์ยามันหมด หรือว่าเพราะผมปิดประตูเสียงดัง คนที่นอนอยู่ถึงได้สะลึมสะลือ
ลืมตาตื่น

“ตื่นแล้วเหรอ หิวหรือเปล่า มีของกินเหลือนะ”

มันส่ายหัว ขยับลุก

“จะเข้าห้องน้ำเหรอ” ผมรีบเข้าไปช่วยพยุง มันดันตัวผมออกเบาๆ ผมจับหน้าผากมัน

“รู้สึกยังไงบ้าง”

“ดีขึ้นแล้ว กูจะเข้าห้องน้ำ”

ผมพยักหน้า มันเดินเซๆ เข้าห้องน้ำไป ออกมาแทนที่จะเข้านอนต่อกลับเดินไปที่โต๊ะเรียน ทิ้งตัวลงนั่ง หยิบเลกเชอร์ที่ดิวเอามา
ฝากทำท่าจะอ่าน

“จะทำอะไร” ผมรีบดึงเลกเชอร์มันออก

“กูจะทบทวนเลกเชอร์ พรุ่งนี้มีเทสต์”

“มึงยังไม่ดีขึ้นนะ ขืนอ่านได้ไข้กลับ”

“กูไม่เป็นไร”

ผมดึงหนังสือออก

“พล กูต้องการทบทวนนะ” มันจ้องมาด้วยสีหน้าเพลียๆ แต่ดวงตามุ่งมั่นสุดๆ

“เอางี้ เดี๋ยวกูอ่านให้ฟัง มึงฟังเฉยๆ ไม่เข้าใจตรงไหนให้ถาม นั่งอ่านกับนอนฟังเฉยๆ อย่างหลังน่าจะสบายกว่า”

“ลำบากมึงเปล่าๆ”

“จะฟังกูอ่านให้ฟังหรือจะไม่ได้แตะไอ้นี่เลยเลือกเอา” ผมบังคับ มันมองผมตาขวาง

“ตามใจ จะอ่านได้ถึงสองหน้าหรือเปล่าเถอะ” คำหลังมันขมุบขมิบพูด ซึ่งผมก็ยังเกรงๆ อยู่เหมือนกันว่าตัวเองจะไปรอดรึเปล่า
แต่มันป่วยมาทั้งวันแล้ว ผมต้องรับผิดชอบเรื่องนี้

“ไปนอนพักบนเตียงเลย”

มันไม่เถียงอะไร เดินไปนั่งกึ่งนอนบนเตียงดีๆ ผมหันซ้ายหันขวา กำลังคิดอยู่ว่าจะนั่งอ่านตรงไหนดี ถ้านั่งอ่านบนเก้าอี้เรียน มันสงสัยอะไร คงลุกมาถามกันลำบาก ผมจึงเดินไปนั่งข้างๆ มัน เริ่มต้นอ่าน แรกๆ แกะลำบาก จดธรรมดาก็อ่านยากอยู่แล้ว เลกเชอร์รีบๆ ยิ่งไปกันใหญ่ ฝุ่นมันตั้งใจฟัง

หัวผมเบลอไปหมด ตาปรือด้วย แต่ก็ฝืนอ่านไปจนถึงแผ่นที่สอง

ผมไม่ไหวแล้วครับ แก้ง่วงด้วยการลากฝุ่นมานั่งตรงหน้า มันขยับจะหนี แต่ผมโอบเอวมันยึดไว้

“ทำแบบนี้แหละกูจะได้ตื่น”

“มันจะไม่ตื่นแค่มึงน่ะสิพล” มันมองผมตาแข็ง ผมมองกลับ

“กูสัญญาว่าถ้าน้องกูตื่น กูจะเดินเข้าห้องน้ำ ไม่แตะตัวมึงแม้แต่นิดเดียว”

“คำสัญญาของมึงเคยเชื่อได้ด้วยเหรอ”

ผมสะอึก ไม่ฟังมันพูดอีก มือหนึ่งโอบเอว อีกมือถือเลกเชอร์อ่านให้มันฟัง ได้ผลดีมาก กลิ่นตัวหอมๆ และความใกล้ชิดทำให้ผมตาตื่นจริงๆ (อย่างอื่นอยากตื่นด้วยแต่ผมพยายามระงับมันไว้)

อันไหนไม่เข้าใจฝุ่นมันก็ทวนอ่านต่อ จนไปๆ มาๆ มันก็นั่งอ่านของมันเอง เพราะทำความเข้าใจได้เร็วกว่าผมอ่านให้ฟัง แต่ผมไม่ปล่อยมันออกไปจากอ้อมแขน นั่งฟังมันบ่นงึมงำอะไรของมันไป

ผมชอบความใกล้ชิดแบบนี้ดีนะ

ผมกระชับกอดมันแน่นขึ้น แอบหอมแก้มมันด้วย เนื้อหาคงกำลังซีเรียสอยู่ มันไม่ได้สนใจ เพียงแต่เอียงหน้าหนีคล้ายกับรำคาญ ผมกวนแค่นั้น ที่เหลือกอดมันไว้ในอ้อมแขนเฉยๆ

ผมลอบมองฝุ่นเป็นพักๆ มันยังไม่ใส่ใจ ผมยิ้มบาง ค่อยๆ วางปลายคางลงบนหัวไหล่มัน เฝ้าฟังเสียงงึมงำของมัน

ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าแค่ได้อยู่ใกล้ๆ แค่นี้ ฟังเสียงมันแบบนี้จะทำให้มีความสุขได้ขนาดนี้

ง่วงครับ ดวงตาผมปรือต่ำลงเรื่อยๆ เสียงฝุ่นค่อยๆ จางหายไปเช่นกัน




“พล ตื่นเถอะ”

ได้ยินเสียงเรียกเบาๆ ผมลืมตา เลกเชอร์ฝุ่นวางอยู่ข้างตัว หน้ามันเอี้ยวมามองนิดๆ มือพยายามจะแกะมือผมที่เอวมันออก

“โทษที เผลอหลับ” เหลือบมองเวลา ตีหนึ่งกว่าแล้ว

“ไปนอนดีๆ ป่ะ”

ผมพยักหน้า คลานไปยังที่นอนฝั่งตัวเอง ในขณะที่ฝุ่นลุกเอาเลกเชอร์ไปเก็บและเดินเข้าห้องน้ำไป

ผมยังไม่ได้หลับ รอกระทั่งมันเดินกลับมาทิ้งตัวลงนอนอีกรอบ ผมรวบมันมากอดแน่นในอ้อมแขน

“อึดอัดพล ต่างคนต่างนอน ดึกแล้ว”

“ขอกอดหน่อย”

มันดิ้นขลุกขลักก่อนหยุดดิ้นเพราะร่างกายมันก็ยังไม่ดี

“กูจะปิดไฟ” มันพูดอย่างยอมแพ้ ผมทำหน้าที่นั้นแทน เอื้อมปิดไฟ

“ฝุ่น”

“ถ้าจะหื่น ไปเข้าห้องน้ำ”

ผมหัวเราะหึๆ มันคงกลัวผมตื่นมากจริงๆ เพราะตัวมันเกร็งเลย

“เปล่า กูยังไม่หื่น”

“มีอะไร” มันถามเสียงแข็งแต่เบาลง

ผมกระชับกอดมันแน่นขึ้น นิ่งคิด ถามตัวเองในใจ รอเวลาให้นานกว่านี้อีกดีไหม หรือจะทำตามสิ่งที่ใจกำลังเรียกร้องดี

ผมกอดมันแน่นขึ้นไปอีก

“พล กูหายใจไม่ออก” มันพูดอย่างอึดอัด ผมคลายปล่อย

“เป็นเมียกูนะ”

“กูไม่เป็น” มันตอบกลับแทบจะทันที ผมนิ่งคิด

“กูหมายถึง เรามาคบกัน คบกันจริงๆ แบบแฟน แบบคนรัก แบบที่กูจะมีมึงคนเดียว และมึงก็ต้องมีกูคนเดียวด้วย”

มันนิ่งไปชั่วอึดใจ

“ไม่” แล้วตอบปฏิเสธออกมาตรงๆ ผมถอนหายใจแรง ไม่คาดหวังว่ามันจะตอบรับอยู่แล้ว ผมก้มหอมแก้มมันฟอดใหญ่

“งั้นกูก็จะตื๊อขอมึงเป็นแฟนแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่ามึงจะตอบตกลง”

“มึงมันเลวมากพล เห็นแก่ตัว กูบอกว่าไม่ก็ไม่ดิ”

“อย่าดิ้นมากน่า เดี๋ยวน้องกูก็ตื่นหรอก”

มันหยุดดิ้นลงตามคำขู่ ผมหัวเราะ กระชับกอดมันใหม่ แต่ทำแบบนุ่มนวล ผมเลื่อนปากขึ้นจูบขมับ หอมหัว ลงมาที่แก้มอีกรอบ จบด้วยการแนบริมฝีปาก

“พล!” มันพูดได้แค่นั้น เพราะเสียงทั้งหมดถูกผมดูดกลืนไว้หมดแล้ว

จูบที่ผมมอบให้มันวันนี้ เป็นจูบแทนคำมั่นว่าผมจะมีสติและเห็นแก่ตัวให้น้อยลง

...เพื่อให้ผม เป็นคนที่คู่ควรกับมันที่สุด…




เช้ามาควายถึกของผมก็หายเป็นปกติ ราวกับไม่เคยป่วยมาก่อน แมทมันช่วยเหลือเพื่อนเรื่องรอยบนคอฝุ่นด้วยรองพื้นสีเดียวกับผิวมัน แอบเคืองครับ ผมรึก็อุตส่าห์ตั้งใจสร้างสรรค์ ตอนนี้ดูแทบไม่ออก แต่แค่ที่โผล่ออกมานอกร่มผ้า ใต้เสื้อมันนี่ไม่ได้ทาครับ
ผมขอตัวเข้าอาบน้ำก่อน ซึ่งมันไม่ว่า พอเรียบร้อยก็พากันเดินออกไป

ปกติต่างคนต่างออก (ถ้าไม่ได้นัดแก๊งรวมพลกินข้าว) มันไปกินข้าวคณะมัน ผมก็ไปคณะผม แต่วันนี้ผมตั้งใจจะไปส่งมันครับ

“เดี๋ยวกูไปส่ง ไปกินข้าวกับมึงด้วย”

มันมองตาผม ไม่ปฏิเสธอะไร ผมเดินเคียงไปกับมัน เช้าๆ อากาศดี ลมโกรกนิดๆ จนเส้นผมของฝุ่นปลิวสะบัด ผมขยับไปเดินใกล้ๆ แต่มันเคลื่อนหนีให้มีระยะห่างระหว่างเรา ผมไม่ยอมแพ้ขยับเข้าไปชิดอีก

“เดินห่างๆ หน่อยอึดอัด”

ผมไม่ฟัง เว้นระยะให้มันหายใจแค่คืบเดียวเท่านั้น ชวนมันคุยเรื่องสัพเพเหระ กระทั่งมาถึงคณะมัน โรงอาหารคณะฝุ่นอร่อยอยู่หลายร้าน ผมเคยมากินบ่อยๆ ทั้งมากับเพื่อนๆ (เราวนกับแทบทุกคณะนั่นแหละ) หรือมากับสาวๆ

ฝุ่นเดินตรงไปยังร้านที่มันต้องการ ผมตามไปติดๆ

“กะเพราไก่ไข่ดาวครับ” มันสั่งเมนูสิ้นคิดของมนุษย์ชาติชาวไทย ผมยิ้มหล่อให้แม่ค้า

“ขอแบบเดียวกันครับ แต่เพิ่มไข่ดาวเป็นสองฟอง” อ้าว ผมเป็นคนไทยนี่ จะสั่งเมนูนี้ก็ไม่แปลกใช่ไหมล่ะ

แม่ค้ายิ้ม หันไปลงมือทำ ผมยืนคอยเคียงข้าง ถ้าเป็นสมัยก่อน ผมคงยืนมองสาวๆ แต่ตอนนี้สายตาผม มองแต่คนข้างๆ เท่านั้น

“หน้ามึงยังซีดอยู่เลยนะ” ผมจับปากมันเบาๆ “ยังรู้สึกเพลียอยู่รึเปล่า”

“นิดหน่อย”

“หยุดอีกวันไหม”

มันส่ายหัว ได้ยินเสียงผัดดังซู่ๆ พร้อมกลิ่นกะเพราหอมๆ ที่นี่เขาทำงานกันค่อนข้างเร็ว มีผู้ชายกลุ่มหนึ่งมาต่อคิวตะโกนสั่ง ผมจึงดึงฝุ่นมายืนด้านหน้า กั้นมันจากคนอื่น แอบแต๊ะอั๋งมันนิดๆ หน่อยๆ ด้วย

“ยืนห่างๆ หน่อยพล”

ผมทำเป็นไม่ได้ยินเสีย

“กะเพราสองที่ได้แล้วค่ะ”

ผมอาศัยความเร็ว ดันมันไปอยู่ด้านหลัง ยื่นเงินให้พร้อมยกข้าวขึ้นมาถือเองทั้งสองจาน

“คิดรวมเลยครับ”

ฝุ่นมันทำท่าจะเข้ามาถือจานตัวเอง แต่ผมเบี่ยงหนี

“รับเงินทอนให้กูหน่อย” แล้วผมก็เดินออกมาก่อน ฝุ่นรับเงินทอน เดินตามออกมา ผมไม่คอยท่า เดินนำไปที่ร้านขายน้ำ ออกปากสั่ง

“แดงโซดาหนึ่ง น้ำเปล่าไม่เย็นหนึ่งขวดครับ” ผมสั่งเพราะรู้นิสัยฝุ่นดี มันยื่นเงินทอนในมือที่ถืออยู่ให้แม่ค้าแล้วรับน้ำที่ผมสั่งไปถือเองอย่างรู้งาน

เราหันหลังกลับ มองซ้ายมองขวาเพื่อหาที่นั่งจนเห็นว่างอยู่ที่หนึ่ง เราเห็นพร้อมกัน จึงชวนกันไปนั่งตรงนั้น พอนั่งได้ ฝุ่นมันก็ล้วงเงินมาคืนให้ ตามค่าข้าวค่าน้ำที่ผมจ่ายไป ผมดันคืน

“กูเลี้ยง”

“ไม่ต้อง กูเลี้ยงตัวเองได้”

ผมจ่อหน้าเข้าไปใกล้ พูดกับมันเบาๆ

“มันเป็นหน้าที่ของผัวที่ดีนะฝุ่น เมียตัวแค่นี้เลี้ยงได้สบายๆ ถึงบ้านไม่รวย แต่ใจป๋าครับ”

มันเคาะหัวผมด้วยช้อน ผมกุมเบาๆ

“ยังหาเงินเองไม่ได้ ยังคิดใช้เงินฟุ่มเฟือย ไม่สงสารพ่อกับแม่บ้างรึไง ใช้เงินเปลืองเกินเหตุ”

ผมหัวเราะ

“งั้นมึงมาช่วยบริหารการใช้เงินของกูสิ กูใช้คนเดียว กูใช้เปลือง”

“เรื่องของมึง บริหารเอง”

“ไหนว่าสงสารพ่อแม่กู ไม่ช่วยสั่งสอนกูแทนพ่อแม่เหรอ”

มันมองผมตาขวาง

“เก็บเงินจำนวนนี้เข้ากระเป๋า แล้วเลิกใช้เงินฟุ่มเฟือย”

“ก็ได้ แต่ฝากเก็บไว้ในกระเป๋ามึงนะ ถ้าฝากไว้ในกระเป๋ากู กูคงใช้ไม่อั้น”

“พล!”

“ครับ…เมียจ๋า” คำหลังผมแค่ขยับปากให้มันได้ยินเพียงคนเดียว

“เรื่องของมึง!” มันกระแทกพูดแค่นั้น ก้มหน้ากินข้าวต่อ ผมหัวเราะหึๆ กินของตัวเองบ้าง

“อะนี่ของโปรดมึง กินเยอะๆ จะได้หายเร็วๆ จริงสิ” ผมตักแบ่งแตงกวาหั่นชิ้นให้ไปสองชิ้น ก่อนนึกอะไรออกดีดตัวลุกยืน

“รอเดี๋ยวนะ” ผมวิ่งลิ่วๆ ไปยังร้านขายผลไม้ รัวปากสั่งเอาสับปะรดมาสองถุง”

พอหันกลับ ขนบนหลังคอผมก็ลุกชัน เพราะตอนนี้มีใครก็ไม่รู้มานั่งอยู่ข้างๆ ฝุ่นแล้ว ผมรีบสับขากลับไปที่โต๊ะทันที

อ้อ ไอ้ผู้ชายที่ผมเห็นในห้องสมุดนั่นเอง

“พล นี่พี่เรย์ ลูกพี่ลูกน้องพี่รหัสกูเอง ส่วนนั่นพลครับ รูมเมตผมเอง” พอมองใกล้ๆ แล้วผู้ชายคนนี้โคตรหล่อ น่าจะเป็นลูกครึ่ง

ผมรู้แค่ว่าพี่รหัสมันซิ่วไปเรียนที่อื่น แต่ไม่ยักกะรู้ว่ามันสนิทกับลูกพี่ลูกน้องพี่รหัสตัวเองขนาดนี้ (จริงๆ แล้วคือผมไม่ใส่ใจมาก่อนหน้านั้นต่างหาก ที่รู้ได้เพราะพวกไอ้ดิวมันซอกแซกถามตอนอยู่ในกลุ่มนี่แหละ)

“พลหล่อจัง น้องรหัสพี่ปลื้มพลมากนะรู้ไหม พี่เชียร์ให้รุกจีบเขาก็ไม่กล้า ยังไม่มีแฟนใช่ไหม พี่ติดต่อให้น้องรหัสพี่ได้รึเปล่า”

ผมนั่งกรุ่นอยู่ภายใน

“แต่ก่อนไม่มีครับ แต่ตอนนี้มีแล้ว”

พี่เรย์เลิกคิ้วสูง ยิ่งพยุงหน้าสไตล์ลูกครึ่งให้ดูโดดเด่น

“ว้า เสียดายจัง ใครนะเป็นผู้โชคดีคนนั้น”

“ก็ โอ๊ย!” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบก็รู้สึกเจ็บที่หน้าแข้ง ฝุ่นมองผมตาขวาง

“คนใกล้ตัวนี่แหละครับ แต่ขอปิดไว้เป็นความลับก่อน พอดีเขาไม่อยากกลายเป็นคนดังในมหา’ลัย”

พี่เรย์หัวเราะ เป็นคนยิ้มง่ายจริงๆ มิน่าล่ะ ฝุ่นถึงได้ยิ้มง่ายหัวเราะง่ายเวลาอยู่กับผู้ชายคนนี้

คันหัวใจครับ ไม่รู้ว่าสนิทกันขนาดไหน รู้แค่ว่าผู้ชายคนนี้ต้องเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งของผมแน่ๆ

“เมื่อวันก่อนพี่เล่าให้ริวฟังว่าเจอเราในห้องสมุด รายนั้นบ่นคิดถึงใหญ่ เราไม่โทรหาริวเลย”

“ผมไม่กล้ารบกวน เรียนหมอหนักจะตาย”

“หนักขนาดไหน แต่เพื่อฝุ่น พี่ว่าริวยอมวางมีดผ่ากบมารับสายเราแน่ๆ” แล้วสองคนนั้นก็หัวเราะร่วนอีกรอบ

ผมนั่งหูร้อนยิ่งกว่าเดิม เห็นฝุ่นมันเนิร์ดๆ ดูไม่เป็นที่สนใจของใคร แต่ไหงมีแต่คนสนใจมันนะ น้องแตงโมก็คนหนึ่ง ไอ้พี่เรย์ตรงหน้านี้ อดีตพี่รหัสที่ซิ่วไปแล้วอีก

“เดี๋ยวตอนเย็นผมจะโทรหาเขาเอง”

“โทรไปอ้อนมันบ้าง มันเรียนหนัก ได้กำลังใจจากเราน่าจะหายเหนื่อยเร็วขึ้น”

“ผมเคยอ้อนใครที่ไหน”

“นั่นน่ะสิ พี่ก็ลืมไป ไม่คิดว่าจะเจอเราเร็ว พี่มีของมาฝากด้วย แต่เดี๋ยวจะนัดเจอและให้อีกที”

ฝุ่นพยักหน้า

รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นคนนอกเข้าไปทุกที เพราะแทบไม่มีบทสนทนาไหนกระเด็นมาถึงผมเลย

“ทำไมหน้าซีดๆ” เขาคงเพิ่งสังเกตเห็น “ดูสิ ปากซีดหมดแล้ว” แตะปากฝุ่นเบาๆ ผมนั่งไฟลุก

“ไม่สบายนิดหน่อยครับ”

“เหรอ มียารึยัง เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้”

“มีแล้วครับ” ฝุ่นตอบยิ้มๆ พี่เรย์ขยี้หัวมันเบาๆ หยิบน้ำของฝุ่นมาแกะพลาสติกรอบฝาขวดออก เปิดฝา จิ้มหลอดใส่ลงไป เลื่อนไปให้

อะไรจะดูแลกันดีขนาดนั้น ได้ข่าวว่าเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องของอดีตพี่รหัสไม่ใช่เหรอ

“โทษทีนะ ฝึกงานจนไม่มีเวลามาดูแลน้องรหัสหรือเราเลย” 

“เพื่ออนาคตนี่ครับ ได้ข่าวว่าโดนจีบเยอะนี่”

“สาวๆ หรือบริษัท”

“บริษัทสิ ผมรู้ว่าพี่ไม่สนเรื่องสาวๆ อยู่แล้ว”

ผมหูกระดิก ไม่สนเรื่องสาวๆ?

หรือว่าเป็นเกย์ อย่างนี้ฝุ่นยิ่งอยู่ในข่ายอันตราย

“พอๆ กับเรานั่นแหละ” เขาจับหัวฝุ่นขยี้แรง แล้วชะงัก “ไม่ใช่สิ ฝุ่นมีแล้วนี่ เจ้าของรอยบนคอ อ้าว หายไปไหนหมดแล้ว” แล้วเขาก็มือซน ใช้นิ้วเกี่ยวคอเสื้อนักศึกษาฝุ่นเพื่อดูภายใน

ครับ ต่อให้ภายนอกเนียนด้วยรองพื้นสีเดียวกับผิว แต่ฝุ่นมันประมาทเองที่ไม่ทาด้านในด้วย เต็มพรืดครับ ฝุ่นรีบรวบคอเสื้อ ดันมือพี่เรย์ออกเบาๆ

พี่เรย์มองอึ้ง

“สาวคณะไหนเหรอ”

ฝุ่นนั่งอึกอัก ผมมองตาขวางยิ่งกว่าเดิม

“อะๆ ไม่บอกก็ไม่บอก ไว้พร้อมแล้วค่อยบอก” แล้วพี่เรย์แกก็หัวเราะ หันมาทางผม “เป็นรูมเมตพอรู้บ้างไหม”

“รู้ครับ” ผมตอบรับตรงๆ ฝุ่นตาโต ผมหัวเราะในใจ

“ใคร” พี่เรย์รีบถาม

“ความลับครับ รอให้ฝุ่นเป็นคนเปิดเผยเองดีกว่า”

“อ้าว” พี่เรย์เกาหัว

ผมอารมณ์ดีขึ้น อย่างน้อยพี่เรย์ก็รู้ว่าฝุ่นมันมีแฟนแล้ว ต่อให้ฝุ่นไม่พูด แต่ก็ไม่ปฏิเสธ ลองปฏิเสธสิ เรื่องยิ่งเยอะกว่าเดิม เพราะฝุ่นไม่ใช่คนเที่ยว ถ้าไม่มีแฟนแล้วใครเป็นเจ้าของรอย จะบอกว่าแค่นอนกันเฉยๆ ยิ่งไม่ใช่นิสัยฝุ่นเข้าไปใหญ่ ฝุ่นไม่ตอบอะไรเพราะน้ำท่วมปาก ผมจึงโชคดีไป

ผมนั่งกินอารมณ์ดีขึ้น มีหงุดหงิดนิดหน่อยกับความสนิทสนมที่พี่เรย์มีให้ฝุ่น

“เอ้า สับปะรดกินเยอะๆ จะได้หายไข้” ผมดันสับปะรดที่ซื้อมาให้ไปทางฝุ่น พี่เรย์มองหน้าฝุ่น อังมือกับหน้าผาก หลังคอ เห็นแล้วตัวผมร้อนขึ้นมาอีกรอบ

“กินเถอะ” พี่เรย์จิ้มสับปะรดยื่นให้ฝุ่นชิ้นหนึ่ง ฝุ่นรับไปถือกัดกิน

“ว้า ตอนแรกว่าจะชวนฝุ่นไปดูหนังด้วยกันซะหน่อย แต่ฝุ่นป่วยอยู่แบบนี้ กลับไปนอนดีกว่า ไว้วันไหนหายไปดูหนังกับพี่นะ”
ฝุ่นพยักหน้า

ผมหยิบสับปะรดมากัดกินบ้าง ดับความหงุดหงิด พอกินข้าวอิ่ม ฝุ่นมันก็กินยา และถึงเวลาที่คนนอกอย่างผมต้องออกไป ผมบอกลาฝุ่น เหลียวกลับไปมอง ฝุ่นมันไม่สนใจผม ยิ้มและหัวเราะกับพี่เรย์เท่านั้น

ฝุ่นเป็นของกูเว้ย ลูกพี่ลูกพี่น้องของอดีตพี่รหัสไม่มีสิทธิ์มาแย่ง!!!




TBC
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์จ้าาา

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 29-04-2018 20:15:37

ใช่ ไม่เคยเชื่อได้ซักครั้งเดียว  :z6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 29-04-2018 21:02:00

พลเฮ้ยยยหื่นจนได้เรื่อง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 29-04-2018 21:24:58

พลเฮ้ยยยหื่นจนได้เรื่อง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 29-04-2018 23:44:21

ดูแลฝุ่นมันดีๆหน่อย สงสาร สะโพกจะครากอยู่แล้ว
อิอิ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 30-04-2018 01:24:09

การเชื่อใจ กับ หื่นกาม มันเทียบกันไม่ได้หรอ เพราะพลมีความหื่นติดอยู่ในกมลสันดานไปเรียบร้อยแล้ว  :laugh:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 30-04-2018 06:05:59

ต้องทำบ่อยๆนะฝุ่น ร่างกายจะได้ชิน

รอตอนต่อๆไปนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: HZtaoFan ที่ 30-04-2018 08:09:07

เหม็นคนมีเอมิส่วนตัวอะ ยี้ๆๆๆ o18

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-04-2018 08:20:07

ไม่อยากเชื่อไอ้หื่นนั้นเท่าไหร่เลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 30-04-2018 11:27:06

ฝุ่นจะรอดไหมมมมมมมมมม

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 30-04-2018 13:35:31

ไม่ชอบนิสัยอิพลเลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 30-04-2018 13:47:56

ใช่ เชื่อไม่เคยได้ กลัวฝุ่นมันจะโดนซ้ำจริงๆ คนอย่างมันจะเชื่อได้ซะแค่ไหนกันเชียว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 40% [29-4-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 30-04-2018 18:11:48

เชื่อไม่ด้ายยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 01-05-2018 23:11:46

ตัวละครปริศนามาอีแล้วว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-05-2018 23:21:00

อ่านแล้วสงสารพลรู้สึกว่าพลรักฝุ่น แล้วฝุ่นละรักพลหรือเปล่า สู้ๆนะ รักษาเมียเอาไว้ให้ได้อย่าให้ม
มดแดงมาแฝงนะจ๊ะพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 02-05-2018 05:43:57

 :hao3: รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 02-05-2018 05:45:38

ติดตามๆ
รอตอนต่อๆไปนะครับ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 02-05-2018 11:08:46

สับปะรด หรือแห้ว ที่ได้มาอ่ะพี่พล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 02-05-2018 22:47:50

ซื้อสับปะรดเพราะอะไรเอ่ยยย อิอิอิอิอิอิอิอิอิอ  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 02-05-2018 23:17:14

เอาแล้วววววนังพลเตรียมตัวให้ดีนะคะคู่แข่งน่าจะมา :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 03-05-2018 00:08:08

 :L2: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pinkping ที่ 03-05-2018 05:21:21

อ่านถึงตอน 6 แล้วหงุดหงิด​มาก พลโคตรเห็นแก่ตัว นี่ขนาดเป็นเพื่อนกัน ยังไม่มีความสำนึกผิดอะไรเล๊ย ถ้าฝุ่นจะโกรธมากกว่านี้ก็ได้นะ  :fire:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pinkping ที่ 03-05-2018 05:35:41

อ่านทันแล้วค่ะ ยังคงหงุดหงิด​กับนิสัย​พลเหมือนเดิม 

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 03-05-2018 16:00:40

พลนี่แทบไม่สนความรู้สึกใครเลย สงสารฝุ่นคือพลเห็นแก่ตัวเอาแต่ใจเกินไปแล้ว อยากให้โดนเอาคืนแบบหนักๆเอาให้หลาบจำและต้องให้ฝุ่นดัดนิสัยพลให้ดีกว่านี้

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 80% [1-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 03-05-2018 16:28:34

น่ารักๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 100% [3-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 03-05-2018 22:45:53

พลก็ใจเย็นๆหน่อย   :katai5:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 100% [3-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 04-05-2018 00:05:56

หึงแบบนี้อย่าเอาไปลงกะฝุ่นมันเน้อ~สงสารฝุ่นบ้าง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 100% [3-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 04-05-2018 05:05:40

สมเจ้าหื่นนน :hao7:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 100% [3-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 04-05-2018 08:28:59

ยังไงพลก็สู้ๆนะ55555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 100% [3-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 04-05-2018 10:12:45

มีความเกลียดนิสัยอิพลว่ะ ทำไงดีเนี่ยดันเป็นพระเอกซะด้วย
เฮ้อออออ :เฮ้อ:  จะชอบมันตอนไหนได้ล่ะเนี่ย คงต้องรอดูต่อๆ ไปว่านิสัยมันจะดีขึ้นไหม

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 8 คำสัญญา 100% [3-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: มาดามพีพี ที่ 04-05-2018 16:45:01

สงสารฝุ่นโดนบังคับ โดนกดดันตลอด รอเวลาฝุ่นเอาคืนบ้าง ฮึ่มมมม!!

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ [9-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 05-05-2018 10:25:20

:: บทที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ ::


‘กูจะไปรับหน้าคณะ’

นั่นคือข้อความที่ผมส่งไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันอ่านแต่ไม่ตอบรับ

พอหมดคลาส ผมแทบปลิวออกจากเก้าอี้ ตอนแรกกลัวว่ามันจะหนีเหมือนกันครับ แต่พอดีมีสายสืบ ยังดีที่ดิวลงเรียนกับฝุ่นหลายตัว ผมจึงรู้ว่าฝุ่นไม่ได้หนี

“มาเฝ้าเช้าเฝ้าเย็นเชียวนะมึง” ดิวมันแซว

ผมยักไหล่

“แต่มึงคงต้องรอก่อนนะพล เพราะเดี๋ยวจะมีรุ่นพี่มาพาไปคุยเรื่องฝึกงานช่วงปิดเทอม”

ผมพยักหน้า พากันไปนั่งคอยที่หน้าคณะมันนั่นแหละ กับกลุ่มเพื่อนๆ มันอีกโขยงหนึ่ง ผมนั่งอยู่ข้างฝุ่น แต่ไม่รบกวนมัน

“พลนี่หล่อจังนะ ใครได้เป็นแฟนโชคดีจัง” หนึ่งในเพื่อนสาวของฝุ่นออกปากชม ส่งสายตาเชิญชวนอย่างเห็นได้ชัดมาให้ แทบจะทุกคนในมหา’ลัยรู้อยู่แล้วว่าผม (หรือคนในกลุ่มผม ยกเว้นฝุ่น) เจ้าชู้ไก่แจ้ ถ้าไม่คิดจับทำแฟนก็ทับกันได้สบายๆ

ผมนิ่งเสียกับสายตานั้น ขยับตัวไปทางฝุ่นนิดหนึ่งเหมือนไม่ได้ตั้งใจ พูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“เดี๋ยวเย็นนี้จะไปบอกแฟนให้ว่ามีคนชมมา”

เธอตาโต พอๆ กับคนอื่น

“พล มีแฟนแล้วเหรอ ใครอะ”

ผมพยักหน้า เหลือบมองฝุ่น ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า เหมือนจะเห็นแก้มมันแดงนิดๆ ด้วย

“มีแล้ว แต่เป็นคนเงียบๆ ไม่ชอบเปิดเผย เพราะงั้นคงบอกไม่ได้”

ดิวหัวเราะร่วน แต่ไม่พูดอะไร

“ฝุ่นรู้หรือเปล่า เป็นรูมเมตกันนี่ ต้องรู้อยู่แล้วใช่ไหม ใครอะ”

“ไม่รู้!” ฝุ่นกระแทกเสียงปฏิเสธ ผมหัวเราะหึๆ ในลำคอ

ผมขนพองอีกรอบ เพราะหนึ่งในรุ่นพี่ที่มาช่วยให้คำปรึกษาเรื่องฝึกงานคือไอ้พี่เรย์ที่เพิ่งกินข้าวด้วยกันไปเมื่อเที่ยง

“เจอกันอีกแล้วนะพล ติดเพื่อนเหรอเรา”

“ครับ” ผมตอบรับตรงๆ พี่เรย์หัวเราะไม่ถือเป็นความ เข้าสู่ประเด็น

มันเป็นการแนะนำว่าควรจะสมัครอะไรยังไง คณะมันดีนะครับ รุ่นพี่ช่วยเหลือรุ่นน้องกันดี ไปหาบริษัทที่เขาเปิดรับสมัครให้พร้อม
หนำซ้ำยังจะช่วยฝากงานให้ด้วย ที่ดีๆ ทั้งนั้น

“เอาล่ะ ลองไปคัดเลือกและยื่นใบสมัครกันดู ถ้าอยากได้ที่อื่นที่ไม่มีในลิสต์ จะส่งให้พี่ช่วยดูกันก่อนก็ได้ ตามนี้นะครับ เอ้า แยกย้าย”

ทุกคนพากันแยกย้าย พอๆ กับรุ่นพี่บางส่วน (ไม่ใช่ทั้งคณะนะครับ แค่กลุ่มสายรหัสที่ดูแล้วน่าจะเป็นเพื่อนๆ กันมากกว่า)

“เดี๋ยวฝุ่น ดิว แล้วก็ไวท์อยู่ก่อนนะ”

ผมที่กำลังจะชวนฝุ่นและเพื่อนๆ กลับเป็นอันต้องหยุดก่อน

“จริงๆ พี่ยื่นใบสมัครให้เราสามคนแล้ว พวกเขารับแล้ว เอ้านี่รายละเอียด แต่ถ้าอยากได้ที่อื่นมากกว่าก็บอก”

พวกนั้นพากันรับเอกสารไปอ่าน ไวท์ตาโต

“บริษัทเบ้อเริ่มเลยพี่ เขาไม่เคยรับเด็กฝึกงานไม่ใช่เหรอ”

“ปีนี้รับ”

“ทำไมล่ะ”

“พอดีหลานชายผู้บริหารขอมา”

ทุกคนขมวดคิ้วทำหน้าสงสัย

ใคร?

“พี่เอง”

ได้ยินเสียงโห่แซว มันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งนิสัยดี แล้วผมจะเอาอะไรไปสู้ได้วะ

“ไม่บังคับนะ อยากทำก็ทำ เพราะจริงๆ พี่ก็ไม่ชอบระบบเส้น พอดีลองเสนอลุงดู ลุงเห็นว่าไม่เห็นเสียหายจึงลองรับดู ถ้าจะรับก็
ทำให้ดีละกัน”

“ใครไม่รับก็โง่แล้วพี่ บริษัทยักษ์ใหญ่ขนาดนี้ แค่บอกว่าฝึกมาจากที่นี่ เรียนจบไปสมัครที่ไหนเขาก็รับ”

ผมเห็นด้วย

สรุปแล้วพวกนั้นก็รับกันหมด ผมนั่งหงุดหงิด แต่ทำอะไรไม่ได้ หนำซ้ำมื้อเย็น พี่เรย์สุดหล่อพ่อประเสริฐยังพาพวกน้องๆ ไปเลี้ยง
ข้าวเย็นอีก

ป๋าครับ ป๋ามาก!!




“ทำไมหน้าตูดแบบนั้นพล เสียมารยาทว่ะ” ไวท์มันทัก

“จะอะไร กูว่ามันน่าจะหึงพี่เรย์” ดิวตอบให้แทนผม

“มึงบ้าเปล่า หึงพี่เรย์เนี่ยนะ เขาไม่ใช่เกย์นี่ เออ กูก็ลืมว่ามึงเองก็ไม่ใช่มาตั้งแต่แรก ท่าทางเขาทำให้น่าหึงจริงๆ พี่เรย์เขาจีบมึง
อยู่เหรอฝุ่น”

ฝุ่นส่ายหน้า

“พวกมึงคิดกันไปเอง ไปบ้าตามพลมัน แยกย้ายแค่นี้นะ กูอยากพักผ่อน”

“เออๆ ไปเถอะ” มันบอกฝุ่น “ส่วนมึง พล กูขอร้องว่าอย่าซ้ำมันคืนนี้ ปล่อยให้มันได้พักบ้าง”

ผมรับปาก พากันเดินกลับหอ




“มึงคิดอะไรกับพี่เรย์รึเปล่า” ผมถามทันทีที่กลับถึงห้อง ฝุ่นมองผมตาขวาง

“มึงก็บ้าน่าพล นอกจากมึงแล้วไม่มีใครคิดอกุศลแบบมึงหรอก กูจะอาบน้ำนอนแล้ว”

ผมไม่ขัดขวาง ฝุ่นมันชอบฝืน เพิ่งหายไข้แค่วันเดียวก็ไปเรียนแล้ว

พอออกมาผมก็เข้าอาบน้ำต่อ ออกไปมันก็หลับแล้วครับ ผมเดินหัวเปียกไปทิ้งตัวลงนั่งขัดสมาธิบนพื้นข้างๆ มัน เกลี่ยแก้มมันเบาๆ เลื่อนไปลูบหัว ฝุ่นลืมตามอง

“โทษที ไม่ได้ตั้งใจกวน นอนต่อเถอะ สัญญาว่าจะไม่กวนมึงอีก” 

มันปิดเปลือกตาลงช้าๆ เพราะความอ่อนเพลีย พลิกนอนตะแคงข้างในท่าประจำของมัน ผมไม่ได้ขยับไปไหน นั่งมองหน้ามันอยู่เงียบๆ

ดวงตามัน ผิวแก้มมัน จมูกมัน กลีบปากมัน ปลายคาง เส้นผม ลำคอ

“ฝุ่น…” ผมกระซิบเรียก

“กูว่า…” ผมไม่เคลื่อนดวงตาไปที่ไหน

“…กูรักมึงแล้วแน่ๆ”

ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับจากคนที่นอนอยู่ มันยังนอนนิ่ง หายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ผมขยับลุก ย่องขึ้นเตียงอย่างแผ่วเบา ทิ้งตัวลงนอน ปิดไฟ ขยับให้เบาที่สุด วางมือลงบนร่องเอวมัน ประคองกอดมันไว้

หัวใจผมไหวแรงพองโต ผมแนบปากลงกับแก้มมันอีกรอบ กระซิบแผ่ว

ไม่หวังให้มันได้ยินหรอก แค่อยากบอก

“กูรักมึงนะ”





คนที่ตื่นก่อนผมคือฝุ่น ผมงัวเงียลุก มันอาบน้ำแต่งตัวแล้วเรียบร้อย วันนี้ผมมีเรียนบ่าย สงสัยจะชินถึงได้ตื่นสายขนาดนี้ จริงๆ อยากไปส่งมันครับ แต่กว่าผมจะอาบน้ำแต่งตัว มันคงไม่เสียเวลารอแน่ๆ

“ฝุ่น” ผมเรียกคนที่กำลังจะก้าวออกจากห้องไป

“เย็นนี้ติดธุระอะไรหรือเปล่า”

“ทำไม”

“กูจะชวนไปดูหนัง”

“ไม่ไป”

“นะ กูอยากดู ไปเป็นเพื่อนหน่อย” ผมเอาลูกอ้อนเข้าสู้

“ไปกับพวกกู้สิ ไมค์ก็ได้”

“ก็กูอยากไปกับมึง”

“กูไม่ไป”

ผมถอนหายใจแรง ว่าจะไม่บังคับแล้วนะ

“เลิกเรียนแล้วกูจะไปรับ ถ้าหนีจะยืนประกาศกับชาวบ้านหน้าคณะมึงว่ามึงเป็นแฟนกู”

“พล!”

“แล้วเจอกันตอนเย็น” ผมพูดแค่นั้น ทิ้งตัวลงนอนอีกรอบ หยิบหมอนมันมากอดแทนตัวมันซะเลย

“หอม แต่ไม่เท่าเจ้าของหมอน”

เถือกเลยครับ หน้ามันแดงครับ

แม่เจ้า! หน้ามันแดง!

มันไม่พูดอะไร หันหลังเปิดประตูเดินออกไป ผมกลับมาฟัดหมอนของฝุ่นต่อ หอมรัวๆ เหมือนคนบ้า














…มารผจญจริงๆ…

ซึ่งมารไม่ใช่ใครที่ไหน อาจารย์ประจำภาควิชานี่แหละ จากที่ว่าจะเลิกเร็วผมจำต้องเลตเวลาออกไปอีกเกือบสองชั่วโมงแน่ะ ผมไลน์ไปบอกฝุ่นให้รอแล้ว ไม่รู้มันรอไหม ถ้าไม่รอนี่จะไม่โทษมันเลย

“รีบจัง มีนัดเหรอไง นายธนพล” อาจารย์ถามเมื่อเห็นผมรีบรวบเก็บแผ่นงานที่ได้รับแจกมาก่อนหน้า

“ครับ ผมนัดแฟนไปดูหนังด้วยกัน”

เพื่อนๆ ร่วมคลาสพากันเป่าปาก

“มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วเหรอ”

ผมยักคิ้ว ไม่ได้ตอบใคร เดินกึ่งวิ่งหยิบมือถือมากดไลน์ถาม

‘กูเสร็จแล้ว มึงอยู่ไหน’

‘หน้าคณะ’

หัวใจผมพองโต ดีใจที่มันรอ รู้สึกผิดด้วย ตั้งสองชั่วโมง มันรออยู่ได้ยังไง มันต้องรู้สึกอะไรกับผมแน่ๆ ใช่ไหม ไม่งั้นมันไม่รอนานขนาดนี้หรอก ผมยิ้มด้วยความดีใจ

พอไปถึง จากหน้าที่บานๆ อยู่แฟบลงทันที ฝุ่นรอผมอยู่จริงๆ แต่ไม่ได้อยู่คนเดียว มีผู้ชายหล่อๆ นั่งอยู่ข้างๆ ด้วย   

“ไอ้พี่เรย์” ผมเข่นเขี้ยว

จะเป็นมารหัวใจกูไปถึงไหนวะ!!

“อ้าว มาแล้ว วันนี้ดูกับเพื่อนไปก่อน แต่วันหน้าต้องไปกับพี่นะ” พี่เรย์ลุกยืน ยิ้มให้ผมนิดหนึ่ง “พี่ไปก่อนละ ดูแลตัวเองดีๆ ว่างๆ พาแฟนมาแนะนำให้รู้จักด้วย” เขาพูดปนขำ “บายพล” โบกมือให้ผมนิดหนึ่ง ก้าวจากไป

“พี่เรย์มาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ตั้งแต่กูออกจากคลาสมานั่นแหละ งานเยอะเหรอ กลับก่อนก็ได้ ไม่ต้องไปดูหรอก” มันหาทางเลี่ยง ผมส่ายหัว 

“ป่ะ” แล้วผมก็จับมือมันจูง มันรีบดึงมือออก

“อายเขาพล”

“อายใคร หรือกลัวไอ้พี่เรย์จะมาเห็น”

“เกี่ยวไรกับพี่เรย์” มันถามด้วยสีหน้างงๆ ผมพยายามระงับอารมณ์หึงตัวเองลง

“กูหึงมึงกับพี่เรย์รู้ไหมฝุ่น หึงมาก” ผมบอกมันตรงๆ ฝุ่นมองผมอึ้งๆ หูแดงขึ้นนิดๆ

“นั่นพี่กู”

“พี่อะไรจะห่วงหาอาทรกันขนาดนั้น เขาอาจแอบชอบมึงก็ได้นะ”

“ไร้สาระ จะดูไหมหนัง ไม่ดูกูจะกลับหอ”

“ดูๆ” ผมรีบยึดจับมือมันไว้อีกรอบ พากันเดินไปหน้ามหา’ลัยเพื่อโบกแท็กซี่

ในระหว่างรอ มีรถคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดตรงหน้าเรา คนขับเลื่อนกระจกลง

ไอ้พี่เรย์อีกแล้ว

“ให้พี่ไปส่งไหม”

“ไม่เป็นไรครับ เสียเวลาพี่เปล่าๆ เดี๋ยวพวกเราไปกันเอง” ผมบอกโดยไม่เก็บสีหน้า ฝุ่นถองผมที ก้มยิ้มให้คนในรถ

“ไม่เป็นไรพี่เรย์ พี่ไปเถอะ รถติด พ่อแม่รอกินข้าวแย่แล้ว”

“วันหน้าไปกินข้าวที่บ้านสิ ริวมันต้องดีใจแน่ๆ พ่อแม่ก็ถามถึงอยู่”

“ครับ”

ผมยืนหงุดหงิด แล้วรถคันนั้นก็เคลื่อนที่หายไป

“มึงเคยไปบ้านพี่เขาแล้วเหรอ”

“อืม สมัยพี่ริวอยู่”

ผมเข่นเขี้ยว โบกรถแท็กซี่เขียวเหลืองที่กำลังวิ่งผ่านมา เปิดประตูออก ดันให้ฝุ่นเข้าไปก่อนแล้วตัวเองนั่งตาม

ไปกราบพ่อแม่มาแล้วด้วย

พาลครับพาล!!




รถมาจอดสนิทยังห้างสรรพสินค้าไม่ห่างมหา’ลัย

“ไปเลือกรอบหนังแล้วค่อยมากินข้าวก่อนเข้าดูละกัน” ผมเสนอเพราะเลยเวลามานาน ฝุ่นพยักหน้า ได้ดูรอบสองทุ่มสิบห้า ผมกับมันจึงพากันไปหาไรกินที่ร้านอาหารญี่ปุ่นสุดโปรดของผม

“กูเลี้ยง เลือกได้ไม่อั้น”

“ใช้เงินเปลือง”

“ถึงกูไม่รวยเท่าพี่เรย์ แต่กูเลี้ยงมึงได้สบายๆ ฝุ่น”

“กูไม่ได้อยากให้ใครเลี้ยง”

“แต่กูอยากเลี้ยง”

สุดท้ายมันก็เลิกเถียง สั่งอาหารที่อยากกิน รอไม่นานอาหารก็มา ผมคีบของอร่อยไปใส่จานมัน

“กินเองบ้างสิ กูจะกินไม่หมดแล้ว” มันร้องอุทร ผมจึงหยุดขุนมัน นั่งกิน เวลามีไม่มาก พออิ่มเราก็รีบเช็กบิลแล้วมุ่งตรงเข้าสู่โรงหนังทันที

“ขอแวะซื้อน้ำก่อน”

“เอาสิ” มันจะสั่งอีกแก้ว แต่ผมกั้นไว้ สั่งแค่แก้วใหญ่แก้วเดียวพอ

“กินแก้วเดียวกัน”

“กูจะสั่งต่างหาก”

ผมไม่ฟังมันพูด จับมือมันจูงเข้าโรงหนังไปเลย

ผมอาศัยความมืด โอบไหล่ฝุ่นไว้หลวมๆ มันขัดขืนเล็กน้อย แต่ก็ยอมเมื่อขัดขืนไปก็สู้ผมไม่ได้

เป็นช่วงเวลาที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ความสุขที่ได้โอบกอด ความสุขที่ได้ดื่มน้ำแก้วเดียวกับมัน หลอดเดียวกับมัน ช่วงไหนสว่างหน่อย ผมก็จับมือมันมากุม มันรู้สึกดีมากจริงๆ ไปดูหนังกับสาวๆ ยังไม่ทำให้ผมรู้สึกดีขนาดนี้เลย






“สนุกเนอะ”

ฝุ่นพยักหน้า ยกนาฬิกามอง

“กลับเถอะ แต่เดี๋ยวขอกูไปเข้าห้องน้ำก่อน”

ผมพยักหน้า ผมไม่ได้เข้าเพราะเพิ่งเข้ามาก่อนหน้า ระหว่างกำลังดูหนัง (ดันกินน้ำเข้าไปเยอะ) ผมยืนเล่นมือถือคอย

“พี่พล”

ผมละสายตาจากมือถือหันไปตามเสียงเรียกคุ้นหู เห็นสาวน้อยหน้าตาน่ารักคนหนึ่งวิ่งเข้ามาจับแขน ยิ้มร่าสดใส

ผมพยายามทบทวนว่าใคร

อ้อ น้องแพรว

“คิดถึงจัง ไม่เห็นติดต่อแพรวกลับมาบ้างเลย มากับใครคะ สาวๆ หรือเพื่อนๆ” แพรวมองหา

ผมกำลังจะพูดว่ามากับแฟน แต่นึกได้ว่าฝุ่นมันไม่อยากเปิดเผยมากจึงบอกไปอีกอย่าง

“มากับเพื่อนค่ะ น้องแพรวล่ะ มากับใคร หนุ่มไหนพามาเอ่ย”

“หนุ่มเหนิ่มที่ไหนกันล่ะคะ โดนพี่พลเขี่ยทิ้งจนต้องควงเพื่อนๆ มาแทน พอดีเห็นพี่พลยืนเตร่อยู่คนเดียวเลยเข้ามาทัก”

เงยหน้าอีกทีก็เห็นฝุ่นเดินหน้านิ่งเข้ามา

“พี่ฝุ่น” น้องแพรวยกมือไหว้ ฝุ่นรับไหว้ สีหน้าแปลกๆ “มากับพี่ฝุ่นนี่เอง แพรวไม่กวนแล้วค่ะ ว่างๆ โทรหาแพรวบ้างนะคะ แพรวคิดถึง” แล้วน้องเขาก็ยื่นปากจุ๊บปากผมเบาๆ โบกมือวิ่งลิ่วจากไป

ผมยืนตัวเบา ไม่ใช่รู้สึกดีที่น้องแพรวจูบ แต่กลัวว่าฝุ่นมันจะคิดมากต่างหาก

“เอ่อ…”

“จะไปกับน้องเขาก็ได้นะ กูกลับเองได้”

จากความรู้สึกผิดกลับกลายไปเป็นความหงุดหงิดทันที

“อย่ามาขับไสไล่ส่งกูฝุ่น กูไม่คิดจะนอนกับผู้หญิงคนไหนอีกนอกจากมึง”

มันหันซ้ายหันขวา คงกลัวใครจะได้ยินเข้า รีบเดินลิ่วๆ นำไปก่อน ผมรีบก้าวตามไปติดๆ

“ไม่หึงกูสักหน่อยเลยเหรอฝุ่น กูยังหึงมึงกับพี่เรย์แทบตาย”

“เรื่องของมึงพล กูจะกลับแล้ว” มันไม่สนคำพูดผม เดินลิ่วๆ กลับไปที่หน้าห้างเพื่อรอแท็กซี่

“กูบอกไว้ตรงนี้เลยนะฝุ่น” ผมหันไปพูดกับมัน “กูจะไม่นอนกับผู้หญิงคนไหนเด็ดขาด นอกจากมึง”

แท็กซี่คันหนึ่งบีบแตรถาม ผมกวักมือโบกทันทีไม่รอคำตอบรับหรือปฏิเสธของฝุ่น ก้าวขึ้นรถพร้อมมัน







ผมให้ฝุ่นอาบน้ำก่อน พอมันออกมาผมก็เข้าต่อ ออกไปก็เห็นฝุ่นนั่งอ่านหนังสือ ตามตารางของมันเด๊ะๆ ผมไม่กวน นั่งเล่นเกมคอยกระทั่งครบ 2 ชั่วโมง

มันปิดหนังสือลง พอๆ กับผมที่สังเกตเห็นปิดเกมที่กำลังเล่นอยู่เช่นกัน

มันหันมามองแล้วอึ้งที่ผมยังตื่นอยู่

“ทำไมยังไม่นอน”

“รอนอนพร้อมเมีย”

มันเม้มปากแน่น

“กูจะไปนอนกับแมท”

ผมถอนหายใจแรง เลิกผ้าห่มขึ้น พยักหน้าเป็นคำสั่งให้มันขึ้นมานอน

“สัญญาสิ ว่าจะไม่หื่น”

มันพูดอย่างรู้ดี ผมยิ้ม เลิกผ้าห่มต่ำลงไปให้รู้ว่ามันบอกช้าไปแล้ว เพราะน้องผมตั้งโด่พร้อมใช้งานแล้ว มันตาโต ไม่สนใจผม จะเดินออกนอกห้อง ผมลุกจากเตียง รวบจับเอวมันมาทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน ใช้น้องผมจี้หน้าขามันไว้บังคับให้มันหยุดนิ่งและทำตามคำสั่ง

“ไอ้หื่น ปล่อยกู”

“ฝุ่น” ผมเรียกมันเสียงนุ่ม มันสบตาผม ผมยิ้ม ไม่พูดอะไร ก้มจูบมันเบาๆ ผมจูบแบบอ่อนโยนครับ ไม่ได้กักขฬะหรอก จูบหวานๆ แบบที่เราเคยจูบกันนั่นแหละ

ผมค่อยๆ คลายปล่อยเมื่อปากผมชาได้ที่ ผมจับมือมันมาแนบอกซ้ายตัวเอง กดเบาๆ

“กูว่ากูรักมึงเข้าให้แล้วล่ะฝุ่น”

มันเบิกตาขึ้น ผมยิ้ม

“เป็นของกูนะ”

เป็นคำสารภาพรักที่ฟังดูคุ่ยสุดๆ แต่ผมพูดออกมาจากใจเลย

ผมจูบมันอีกรอบ คราวนี้เป็นจูบแบบเร่าร้อน จูบเพื่อกระตุ้นอารมณ์ ปากรุก ลิ้นเร้า มือกระตุ้น ยิ่งทำอารมณ์ดิบผมยิ่งปะทุ ผมพรากเสื้อฝุ่นทิ้งลงข้างเตียง พอๆ กับกางเกง เสื้อผ้าตัวเองหายไปจากตัวตอนไหนไม่รู้ ผมจับขาฝุ่นแนบสะโพก ปากเลาะซอกคอ อีกมือคลึงเคล้นผิวเนื้อเนียนๆ ของมัน

“…เบาพล” ฝุ่นห้ามด้วยน้ำเสียงอึกอัก น้ำเสียงแบบนั้นยิ่งกระตุ้นให้ผมหื่นหนักยิ่งกว่าเดิม ผมกระถดตัวลงไปครอบครองน้องมันด้วยปาก รูดรั้ง ปรนเปรอ มัน ซี้ดปาก ดิ้นพล่าน ผมไม่ทำให้มันสุขสมตามใจ จับมันพลิกคว่ำคุกเข่า พุ่งเป้าเข้าหาช่องแคบ มันดีขึ้นเยอะ ผมละเลงด้วยปลายลิ้นอย่างแสนคิดถึง

“พล พอเถอะ กูไม่ไหวแล้ว” มันร้องขออย่างทรมาน ผมยังไม่หยุดห่อลิ้นแหย่เข้าออก มือหนึ่งบีบคลึงเนื้อสะโพกมัน อีกมือจับน้องมันนวดด้วย

ผมไม่ไหวแล้วครับ ผมถอนลิ้นออก ค่อยๆ จับน้องตัวเองสอดใส่เข้าไปทีละนิด ผมคำรามออกมาเบาๆ เมื่อฝุ่นรัดน้องผมแน่น
เพียงไม่นาน น้องผมก็กลายเป็นหนึ่งเดียวกับฝุ่น ผมควานหาจุดกระสันของมัน เมื่อเจอก็รุกจุดนั้นก่อน ฝุ่นส่ายหัว ครางเสียงดัง ผมคร่อมร่างมันไว้ แทรกปลายนิ้วใส่ปากฝุ่นสองสามนิ้ว ซับจูบใบหู ท่อนล่างก็ขยับไม่หยุด

“มึงน่ารักสุดๆ ไปเลยฝุ่น เมียกูน่ารักมาก” ผมออกปากชม ในขณะเปลี่ยนท่าเป็นคุกเข่า จับฝุ่นขึ้นมาแนบแผ่นหลังกับอก กายฝุ่นสั่นริก ปลายน้องมันเยิ้มไปด้วยหยาดน้ำใสๆ หัวนมตั้งชัน มือหนึ่งผมยังเกลี่ยลิ้นมันเล่น น้ำลายมันไหลตรงมุมปากดูเร่าร้อนยิ่งกว่าหนังเอวีลามกเรื่องไหนที่ผมเคยดู อีกมือบีบหัวนม บี้รุนแรง สองมือมันบีบข้อมือผมสองข้างแน่น

“กูรักมึงนะ ทุกอย่างในตัวมึงเป็นของกู เข้าใจไหมฝุ่น” ผมจับตัวมันกระแทกกลืนกินน้องผม ร่างกายมันดูดกลืนผมอย่างตะกละตะกลามไม่ต่าง

ฝุ่นมันก็ผู้ชาย ความต้องการส่วนตัวก็มี เพียงแต่มันจะถูกกระตุ้นออกมาไหม แค่นั้น ผมพลิกตัวลงไปนอน ให้มันคุกเข่าคร่อมอยู่เหนือร่างผม แต่คนขยับคือผมเอง เอวผมดีครับ กระแทกดังจนลั่นห้อง

ผมขยับสลับกับจับฝุ่นให้ขยับบ้าง ผมอยากถ่ายวีดีโอเก็บไว้จริงๆ มันร้องเสียงหลง ผิวแดงเถือก ตัวสั่น น้ำตาไหล แก้มแดง ตาปรอย หัวเหอยุ่งไปหมด น้องมันตั้งชันหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำใสๆ

ผมทนไม่ไหวกับภาพเร้าอารมณ์ตรงหน้า

“ไปพร้อมกันฝุ่น” ผมเร่งจังหวะ มันแหงนหน้าขึ้น ช่วยผมด้วยการบีบรัดภายในแรง

แม่เจ้า ผมตัวสั่น บดคลึงรีดเร้นลูกทุกตัวเข้าไปภายในของฝุ่น ฝุ่นเองก็ไปแล้วเหมือนกัน มันนั่งหอบอยู่บนตัวผม

สวยมากจริงๆ…

สวยมากๆ ผมเกลี่ยยอดอกมันเบาๆ ค่อยๆ ขยับลุกนั่งโดยมีฝุ่นนั่งอยู่บนตัก ผมกัดยอดอกมันเบาๆ มันครางรับ

ผมเงยหน้ามองตาฝุ่น

มันมองตาผมกลับเช่นกัน ไม่มีคำพูดไหนจากเราอีก มันคงรู้ว่ารอบเดียวสำหรับผม มันไม่พอ

ใช่ครับ ผมฟัดมันไปอีกรอบก่อนนอนคืนนี้








ผมตื่นก่อนฝุ่นเช้านี้ ดูตารางเรียนมันแล้ว ควรปล่อยให้มันนอนต่อไม่กวนใจ พอออกไปคนของผมยังไม่ตื่น ได้ยินเสียงไลน์ดังเบาๆ ผมเดินไปดู ตอนแรกคิดว่าของผม

แต่ไม่ใช่ครับ ของฝุ่น ผมถือวิสาสะเปิดดู

P’Rey : ‘เย็นนี้ว่างไหม ไปดูหนังกับพี่นะ’

ผมหูชันขึ้นมาทันที เป็นแค่พี่ลูกพี่ลูกน้องอดีตพี่รหัสจำเป็นต้องชวนกันไปดูหนังด้วยเหรอ (จะว่าไปผมก็เคยชวนน้องรหัสไปดูหนังเหมือนกัน แต่ไปกันกับกลุ่มเพื่อนๆ ไง) ผมพยายามมองโลกในแง่ดี พยายามไม่เอาความหึงเข้านำ บางทีอาจมีพี่ริวพี่รหัสมันกับน้องๆ คนอื่นไปด้วยก็ได้

ผมเหลือบมองฝุ่นนิดหนึ่ง ฝุ่นยังหลับสนิท ผมรัวกดข้อความถามกลับ 

‘ไปกันแค่สองคน?’

P’Rey : ‘ครับ แค่เราสองคน’

‘พี่คิดจะจีบผมเหรอ’
ผมรัวกดข้อความ กำลังจะกดส่งแต่ฝุ่นขยับเสียก่อน ผมรีบกดลบ วางมือถือฝุ่นลงที่เดิม ฝุ่นลืมตามอง

“มีคนโทรมาเหรอ” มันอ้าปากหาวหวอด ขยับลุกนั่ง ผ้าห่มร่นตกจากตัวจนเห็นผิวเนื้อเนียนๆ และริ้วรอยที่ผมแอบประทับไว้

…เมียผมโคตรยั่ว…

แอร์ในห้องคงเย็นเกินไปสำหรับฝุ่นเช้านี้ มันรั้งผ้าห่มมาห่อตัวไว้หลวมๆ เดินมาที่มือถือตัวเอง ผมไม่ได้ละสายตาไปจากผู้ชายตัวขาวๆ หัวยุ่งๆ น่ามองนั้น

ผ้าห่มช่วงไหล่ไหลตกลงไปคล้องไว้ที่ต้นแขน เผยผิวเนื้อขาวๆ แต้มริ้วรอยจางๆ รอบแนวไหปลาร้า ดูแล้วโคตรยั่วยิ่งกว่าเดิมอีก
มันหยิบมือถือดู ขมวดคิ้วกับข้อความที่ผมถือวิสาสะโต้ตอบกับพี่เรย์เอง

“ยุ่งกับมือถือกู”

“กูแค่ถามเขาว่าไปกับใครเฉยๆ”
มันทำหน้าหงุดหงิดใส่ ข้อความใหม่เด้งขึ้น ผมลอบอ่าน

P’Rey : ‘ว่าไงฝุ่น จะไปกับพี่ไหม’

‘ไปครับ’

ฝุ่นตอบรับไปสั้นๆ ผมมองด้วยความหงุดหงิด มันกดปิดมือถือ

“อย่ายุ่งกับมือถือกูอีกพล กูยังไม่เคยยุ่งกับของของมึงเลย”

“คนอื่นกูคงไม่ยุ่ง แต่พอเป็นไอ้พี่เรย์ กูไม่ไว้ใจ กูคิดว่าบางทีเขาอาจกำลังจีบมึงอยู่”

“คิดได้ไง พี่เรย์เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ เขาดูแลกูดีเหมือนน้องเหมือนนุ่งเพราะพี่ริวฝากฝังไว้ต่างหาก”

ใช่ ถ้าเป็นแต่ก่อนผมเชื่อ แต่ตอนนี้ผมไม่เชื่อ

ผมจ้องหน้าฝุ่น ผิวหน้าเพิ่งตื่นมันไม่ต่างกับผิวหน้าก่อนนอน อาจมีบ้างตรงที่หัวยุ่งกว่าเดิม เรียวปากที่เคยซีดเซียวเพราะป่วยก่อนหน้านั้นมีสีสันขึ้นมาบ้างแล้ว ผมเลื่อนสายตาต่ำลงไปยังลำคอ ริ้วรอยที่ผมสร้างไว้ยังอยู่ ต่ำลงไปเจอริ้วรอยใหม่ๆ ที่ผมสร้างสรรค์ขึ้นเมื่อคืน หัวไหล่ขาวๆ

ผมขยับเข้าไปใกล้ ฝุ่นมันขยับถอยหลังไปหนึ่งก้าว ผมใช้มือหนึ่งรวบเอวมันไว้ อีกมือตรึงไว้ที่ท้ายทอย เป้าหมายผมไม่ใช่ริมฝีปากฝุ่น แต่เป็นลำคอขาวๆ ที่โผล่พ้นผ้าห่มและหัวไหล่มันต่างหาก

ผมแนบปากไว้ที่ลำคอเป็นจุดแรก จุมพิต แลบลิ้นออกมาเลียเบาๆ แล้วดูดให้เกิดรอยม่วงช้ำ

“พล อย่า!!” ฝุ่นท้วงอึกอัก เพราะหน้ายังแหงนอยู่ ผมเลื่อนริมฝีปากไปที่หัวไหล่ ฝังอีกรอยไว้เหนือราวนม ขยับยกท้องแขนมันขึ้น ฝากไว้อีกหนึ่งรอย ผมดันฝุ่นขึ้นไปนั่งบนโต๊ะอ่านหนังสือของมันเอง จับต้นขามันให้โผล่พ้นออกมาจากผ้าห่ม ฝังรอยไว้ที่ต้นขาขาวๆ นั้นด้วย มันพยายามจะดันหัวผมออก ผมยกตัวขึ้น เลื่อนหน้าไปหอมแก้มมันเบาๆ ปิดท้ายด้วยจูบอ่อนโยนที่ผมชื่นชอบ

“กูประทับตราไว้หมดแล้วนะ ห้ามให้ใครมาซ้ำรอยเด็ดขาด มึงเป็นของกู” ไม่รู้เพราะรสจูบของผมหรือปากผมที่ไล่ฝังรอย น้องมันตื่นแล้วครับ ธรรมชาติผู้ชายเช้าๆ กระตุ้นง่ายอยู่แล้ว

“ปล่อย กูไปจัดการตัวเองได้”

ผมคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ จูบแก้มมันเบาๆ

“แต่กูว่ากูทำให้ดีกว่า กูทำมันตื่นนี่”

“ไม่ต้องพล ปล่อยกูไป”


To be Con.
ไม่รอดอีกตามเคย =,.= ; 

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วิชุดา ที่ 05-05-2018 10:44:44

ควรเป็นอย่างยิ่ง ไรท์ เดี๋ยวหื่นเดี๋ยวบ้า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 05-05-2018 12:03:19

ประกาศไปเล้ย ว่าเป็นแฟนฝุ่น555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 05-05-2018 12:38:15

5555พลหนอพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 05-05-2018 13:19:59

รีบเรียกเลยค่ะ เดี๋ยวจะอาละวาดทำร้ายคนอื่นได้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 05-05-2018 13:36:47

สงสารฝุ่นแพ้ทางพลตลอด ฮ่าๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 05-05-2018 14:24:46

พล หาเรื่องปวดหมองให้ฝุ่นอีกแล้ว  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 05-05-2018 16:25:55

นี่ต้องชัดเจนแบบนี้ถึงจะถูกใจทีมแม่ยกพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 05-05-2018 19:02:36

รักจริงรึป่าวเหอะอิกระทิง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 05-05-2018 19:51:30

ชอบเรื่องนี้
ฝุ่นจะได้ยินที่พลบอกหรือป่าวและบางทีฝุ่นอาจจะรู้สึกแบบเดียวกับพลก็ได้

รอตอนต่อๆไปนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 05-05-2018 22:08:28

เอ็นดูฝุ่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 05-05-2018 22:18:25

พลคนหื่น2018

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 05-05-2018 22:18:44

พลคนหื่น2018

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 05-05-2018 22:53:43

ดูถ้าพลจะอาการหนัก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 05-05-2018 23:02:30

 :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: jinutlove ที่ 05-05-2018 23:24:05

 :impress2: :z1:ชอบพลจังน่ารักกกก555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: HZtaoFan ที่ 05-05-2018 23:40:17

แหม เต็มปากเต็มคำนะว่าแฟนอะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 06-05-2018 09:33:47

แอบซุ่มอยู่หน้าคณะ  :katai5:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 06-05-2018 10:51:49

 :L2: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 06-05-2018 11:58:50

บอกตรงๆรำคาญพลอ่ะ หน้ามึนไม่พอเอาแต่ใจตัวเองต่างหาก นิสัยเสีย
ชอบบังคับฝุ่น มันน่าอึดอัดจริงๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 06-05-2018 12:52:57

เริ่มจะดีละ อย่าดีแตกก่อนนะพล ไอ้ที่ชอบบังคับก็เพลาๆลงหน่อย

 :pig4: :pig4: :pig4:

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 40% [5-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 06-05-2018 12:55:22

พลนางน่ารักนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 80% [7-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 07-05-2018 21:37:23

ถ้าคืนนี้ ไม่ได้กิน คง ขาดใจตาย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 80% [7-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 07-05-2018 21:57:07

น้องฝุ่นช็อคไปสิงานนี้555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 80% [7-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 07-05-2018 22:06:09

พลมันเห็นแก่ตัวจริงๆ ฝุ่นไม่อยากก็ปลุกปั่นอารมณ์ฝุ่นให้สมยอมแต่แบบนี้เราก็ว่ามันเหมือนการข่มขืนนั่นแหล่ะ ถึงจะสมยอมตอนหลังเพราะโดนปั่นอารมณ์แต่เอาจริงๆ อารมณ์แรกมันคือไม่อยากนะ และขัดขืนสู้แรงไม่ได้แบบนี้ ถึงสู้ไปก็มีแต่เจ็บตัวเปล่าๆ และก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกๆ แล้วด้วยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 80% [7-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 08-05-2018 02:31:11

พลอย่าบ่อยนักนะลูกก 5555555555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 80% [7-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 08-05-2018 05:37:12

รอพลหื่นกับฝุ่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 80% [7-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 08-05-2018 09:14:15

รักจริงๆ ไม่ใช่หลงนะพลไม่งั้นคนที่น่าสงสารที่สุดคือฝุ่นนะ //ว่าแล้วก็อยากอ่านพาร์ทฝุ่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 100% [9-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 10-05-2018 12:27:34

ถึงพลจะหื่นไปนิด(หร๊าาา)  แต่ก็เป็นคนชัดเจนดี เชียร์ๆๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 100% [9-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 10-05-2018 12:51:44

สงสารฝุ่นเลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 100% [9-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 10-05-2018 14:24:28

รักกันๆ

รอตอนต่อๆไปนะครับ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 100% [9-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Yui_baanindy ที่ 10-05-2018 14:30:46

เมื่อไรฝุ่นจะรักพล เมื่อไรพลจะเลิกหื่น :hao4: :hao4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 100% [9-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 10-05-2018 14:43:07

รักหรือหลงหรือแค่หวงเฉยๆ เพราะกำลังติดใจกันแน่พล เราไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยว่าแกจะรักฝุ่นจริงๆ
เพราะที่เห็นก็แค่หวงว่าจะมีคนอื่นมาจีบฝุ่นเพราะกำลังหลงไอ้ที่บอกรักก็เหมือนแค่ต้องการแค่ร่างกายของฝุ่น
เพื่อบำบัดความใคร่มากกว่าจะสนใจฝุ่นว่าตัวฝุ่นนั้นต้องการเหมือนกันหรือเปล่า จะบอกว่าที่ฝุ่นมันยอม
ก็เพราะมันสู้แรงไม่ได้และอารมณ์ผู้ชายน่ะมันก็ขึ้นได้ง่ายๆ อยู่แล้วถ้าโดนเล้าโล้ม แต่ถามหน่อยเถอะ
พลแกเคยถามฝุ่นจริงๆ ซะครั้งไหมว่าฝุ่นมันต้องการหรือเปล่า มีแต่แกนั้นแหล่ะยัดเหยียดให้ฝุ่นตลอดอ่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 9 กูว่า...กูรักมึงแล้วแน่ๆ 100% [9-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 10-05-2018 15:03:19

โหยยย อิกระทิงขี้หวง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก...จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 12-05-2018 11:40:51

:: บทที่ 10 รุก..จีบเมีย ::

ผมไม่ฟัง โอบเอวมันไว้แนบแน่น อีกมือล้วงผ่านผ้าห่มที่เริ่มคลายเยอะแล้วเข้าไปกอบกุมน้องมัน

ฝุ่นผวาเฮือก กอดมารอบคอผม ผมขยับกระตุ้น ไม่ได้เน้นให้เสร็จเร็วหรอกครับ ไม่ได้รีบร้อนนี่สำหรับเช้านี้ แต่ผมเน้นสร้างความหฤหรรษ์ให้มันมากกว่า ฝุ่นครางสะท้านจนน้องผมในร่มผ้าค่อยๆ ไหวตื่น ผมเลื่อนปากจูบฝุ่น จูบแบบเร่าร้อน ละปากต่ำลงไปที่ลำคอ

“พอพล” มันร้องห้ามเสียงพร่า มาถึงตรงนี้แล้ว ห้ามไงก็ห้ามไม่อยู่หรอกครับ ปากผมซุกซอกคอฝุ่นกระตุ้นอารมณ์ มือคลี่ปลดน้องให้เป็นอิสระ ผมเลียริมฝีปากตัวเอง ขยับเลื่อนฝุ่นมาริมๆ โต๊ะ

“ไม่ทำนะพล”

ผมยิ้มให้มันที เอนหลังมันนิดๆ ขยับปรับท่าให้ผมสอดใส่ได้สะดวกๆ แล้วจัดการเชื่อมร่างของเราทันที ผมซี้ดปาก ฝุ่นมันต่อยผมปั้กใหญ่ ก่อนเปลี่ยนเป็นกอด แล้วครางฮือบีบรัดแท่งร้อนที่ค่อยๆ เคลื่อนผ่านเข้าไปภายในแน่น

“กูว่าคำพูดมึงสวนทางกับร่างกายนะ มึงต้องการกู ดูสิ กลืนเข้าไปใหญ่เลย” ผมไม่ได้พูดเล่น มันค่อยๆ ดูดดึงผมเข้าไปภายในเอง ผมซี้ดปากอย่างอดทน ผ้าห่มหลุดจากตัวมันแล้ว ผมดึงทิ้งลงห่างๆ ไม่ให้เกะกะ

“ร่างกายมึงโคตรสวย” ผมออกปากชม คล้องสองขามันกับข้อพับ ขยับท่อนล่างกลืนกิน หัวนมมันตั้งชันเพราะแรงอารมณ์ ผมก้มลงไปตวัดลิ้นเลีย ฝุ่นครางสะท้าน ผมหยอกล้อหัวนมมันทั้งสองข้าง ไล้ปลายลิ้นไปที่ลำคอ ใบหู แขนมันหมดแรงที่จะกอดผมไว้ ผมจึงปล่อยแผ่นหลังมันลงบนโต๊ะ ก้มลงไปครอบครองยอดอกมันอีกรอบ ละเลงเล่น

“ให้ตาย เมียกูโคตรน่ารัก” ผมจูบมันอีกรอบ ขยับท่อนล่างเร็วขึ้น มันรัดน้องผมแน่นขึ้น มองมาด้วยสีหน้ายั่วให้ตาย

“อย่าไปมองผู้ชายคนอื่นแบบนี้นะ โดยเฉพาะไอ้พี่เรย์นั่น” ผมคำราม ยกเท้ามันขึ้นมาจูบเบาๆ “มึงมีเรียนบ่ายใช่ไหม” ผมถามพร้อมเลียริมฝีปาก

“อย่านานพล” มันรีบร้องค้าน ผมแสยะยิ้ม ก้มลงไปใกล้ๆ บดขยี้ท่อนล่างเข้ายังจุดกระสัน มันครางลั่น ตัวสั่นริก

“กูจะอนุญาตให้มึงไปกับพี่เรย์ก็ได้ แต่กูต้องมั่นใจว่ามึงไม่มีเรี่ยวแรงเหลือไปทำกับใครแล้วเท่านั้น”

“อย่านะพล อ๊า” มันครางลั่นเมื่อผมขยับเร็วและแรงขึ้นอีก
กระทิงเข้าทรงแล้วครับ

ผมทิ้งให้ฝุ่นนอนหมดแรงข้าวต้ม ตั้งนาฬิกาปลุกให้มันลุกได้ตอนเที่ยง แถมยังซื้อข้าวมาไว้ให้มันด้วย จะได้ไม่ต้องเหนื่อยไปหาซื้อที่ไหนอีก

ผมหยิบเมจิกมาเขียนตัวหนังสือใส่โพสต์อิทแปะไว้ให้มันเห็นได้ชัดๆ

‘ข้าวเที่ยงจากแฟน’

ผมเดินอารมณ์ดีออกจากห้องมา เจอไมค์กับแมทแถวๆ หน้าหอ   

“ไงมึง เดินหน้าผ่องมาเชียว เพิ่งว่าวมารึไง”

ผมหัวเราะหึๆ แต่ไม่ตอบ

“ฝุ่นตื่นรึยัง” แมทมันถาม

“น่าจะตื่นทีเดียวตอนเที่ยง”

“นี่แปลว่า…”

“กูขอฝุ่นมันเป็นแฟนแล้ว เพราะงั้น กูจะมีแค่มันคนเดียว”

สองคนนั้นหยุดกึกมองผม

“มึงพูดจริงๆ เหรอพล แล้วฝุ่นมันยอมเหรอ”

“ไม่ยอมหรอก แต่กูหน้าด้านบังคับมันเอง”

ไมค์มันส่ายหัว

“เรื่องฝุ่นไม่ยอมรับกูเป็นแฟนยังไม่น่าห่วงเท่าเรื่องของไอ้พี่เรย์คนนั้นเลย วันนี้มันชวนฝุ่นไปดูหนังด้วย กูถามว่าไปกันกี่คน มันบอกแค่สองคน มันกับฝุ่น มึง แค่คนที่ถูกลูกพี่ลูกน้องฝากฝังดูแลอดีตน้องรหัสจำเป็นต้องดูแลกันขนาดนี้ด้วยเหรอวะ” ผมหาที่ปรึกษา

“เขาอาจไม่ได้คิดอะไรแบบที่มึงคิดก็ได้ กูก็ไม่ค่อยรู้ด้วยสิว่าเวลาฝุ่นอยู่กับคนอื่นเป็นไง เพราะเวลาอยู่กับพวกเรามันจะนิ่งๆ เนิร์ดๆ ไม่ค่อยจะอะไร เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ หญิงไม่เอา เขาอาจจะดูแลกันเป็นปกติก็ได้”

“กูก็พยายามคิดงั้นแหละ แต่มันอดคิดไม่ได้นี่ ฝุ่นมันโคตรอารมณ์ดีเวลาอยู่กับพี่เรย์ เห็นแล้วเคือง”

“แล้วทำไมมึงไม่ทำให้มันอารมณ์ดีแบบนั้นบ้างล่ะพล แทนที่มึงจะอิจฉาเขา สู้มึงทำให้ดีกว่าเขาไม่ดีกว่าเหรอ”

“กูไม่หล่อไม่รวยไม่นิสัยป๋าเท่าเขานี่หว่า”

“กูว่ามึงหล่อนะ เรื่องความรวย กูว่าคนอย่างฝุ่นไม่แคร์หรอก ส่วนเรื่องนิสัยนี่มึงต้องปรับปรุงเยอะหน่อย เพราะเขาเป็นต่อมึงหลายขุมมาก ถ้ามึงไม่ปรับ เกิดทางนั้นรุกมาจริง กูว่าฝุ่นเลือกทางนั้นแน่ๆ” แมทพูดไม่ได้ให้กำลังใจกันเลย “มึงมันชอบบังคับ เห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ ไม่เห็นใจฝุ่น เจ้าชู้ มักง่าย ซกมก มีดีแค่หล่อกับเอาเก่ง แต่กูว่าแค่นั้นมันไม่เพียงพอหรอก”

“มึงพูดซะ”

“อย่างน้อยถ้ามึงแก้อย่างอื่นไม่ได้ ก็พยายามทำให้ฝุ่นมันมีความสุขจนขาดมึงไม่ได้สิ”

“ยังไง”

“เรื่องของมึง ไปคิดเอาเอง” มันตัดบทสั้นๆ แค่นั้น







ผมเข้าเรียนโดยที่ในสมองมีแต่เรื่องของฝุ่น ก่อนเที่ยงเล็กน้อยฝนตกพอประมาณ เที่ยงยี่สิบนาที กะเวลาว่ามันน่าจะตื่นขึ้นมาอาบน้ำกินข้าวเรียบร้อยถึงได้โทรไลน์ไปหามัน

มันกดรับสาย

“ตื่นแล้วใช่ไหม เห็นข้าวที่กูซื้อไว้ให้รึเปล่า ได้กินรึยัง”

“กินแล้ว ขอบใจ”

“จะออกรึยัง”

“อีกสักพัก”

“ฝุ่น อันไหนแชมพูของฝุ่น” ได้ยินเสียงทักผ่านมา

“สีฟ้า” ฝุ่นตอบรับกลับไป

ผมนิ่งไปชั่วอึดใจ จำได้แม่นเลยว่าเจ้าของเสียงที่ถามมาคือใคร

“พี่เรย์มาอยู่ในห้องของเราได้ไง” ผมถามเสียงเข้ม

“พี่เขาหัวเปียกเลยให้อาบน้ำ”

ผมนิ่งคิด

“มึงไม่ได้มีอะไรกับพี่เรย์ใช่ไหม”

“ถ้ามึงจะคิดอกุศลแบบนี้กูจะวางสายแล้วนะพล”

“เดี๋ยวๆ” ผมรีบเบรกไว้ หึงก็หึง หวงก็หวง ห่วงก็ห่วง “อย่าปล่อยตัวปล่อยใจให้ใครนะฝุ่น กูจองมึงแล้ว มึงเป็นของกู แล้วเย็นนี้กูจะรอจนกว่ามึงจะกลับ ต่อให้มึงอาบน้ำล้างตัว กูก็พิสูจน์ได้ว่ามึงได้นอนกับไอ้พี่เรย์หรือเปล่า”

“แค่นี้ล่ะ” มันกดตัดสายแค่นั้น ผมถอนหายใจแรง นิสัยแบบผมนี่จะทำให้ใครมารักได้วะ ผมไม่เคยคบใครจริงๆ จังๆ นอกจากหาคู่นอนไปวันๆ เท่านั้นจริงๆ

ผมเก่งเรื่องนั้น แต่ไม่ประสาเอาซะเลยกับเรื่องความรัก

แล้วผมจะทำยังไงให้ฝุ่นมันรักดี




ผมเข้าเรียนต่อรอบบ่ายด้วยอาการกระสับกระส่าย เย็นทำกิจกรรมเพราะถูกบังคับ และเรื่องที่ผมมีแฟนแล้วกลายเป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์ขึ้นมาเล็กๆ ว่าใครคือคนที่ผมเลือก

ผมส่งเมสเสจไปถามว่ามันไปดูหนังรึยัง ฝุ่นกดอ่านแต่ไม่ตอบรับ พอเลิกกิจกรรมกลับถึงหอ ผมก็มายืนกระสับกระส่ายรออีก ผมลองโทรไลน์หา ไม่ติดก็ลองโทรเข้าเครื่องดู

ฝุ่นมันปิดเครื่อง…

ปิดเพราะเข้าโรงหนังตามมารยาท หรือว่าปิดเพราะกำลังทำอะไรกับพี่เรย์ อยู่กันแน่ ผมกระหน่ำโทรให้รู้ว่าผมเป็นห่วงขนาดไหน หนังมันเต็มที่ก็แค่สองชั่วโมง แต่นี่มันจะสี่ชั่วโมงแล้ว ทำไมมันยังไม่เปิดเครื่องอีก

มันจงใจเหรอ มันไปนอนกับพี่เรย์จริงๆ ใช่ไหม

ผมเดินเป็นหนูติดจั่น กระทั่งมีสัญญาเด้งขึ้นแจ้งเตือนว่าฝุ่นเปิดมือถือแล้ว ผมรีบโทรออกทันที มันกดรับสาย

“ฝุ่น อยู่ไหน”

“ฝุ่นเข้าห้องน้ำ”


ผมนิ่งไป เพราะคนที่รับสาย แทนที่จะเป็นเจ้าของมือถือ กลับกลายเป็นพี่เรย์ไปแทน ผมพยายามระงับอารมณ์ที่กรุ่นขึ้นมา พยายามลบภาพฝุ่นที่ไปนอนใต้ร่างของพี่เรย์แทนตัวผมเองด้วย

“แล้วทำไมมือถือฝุ่นอยู่กับพี่” ผมพยายามถามอย่างใจเย็นและจับผิด แต่น้ำเสียงไม่เป็นมิตรอย่างฟังได้ชัด

“ฝุ่นวางมือถือไว้บนโต๊ะนานแล้ว พอฝุ่นเข้าห้องน้ำพี่ถึงเห็นว่าเขาลืมเปิด เลยอาสาเปิดให้ พลโทรมาพอดี เห็นชื่อว่าเป็นพลพี่จึงกดรับ” โต๊ะที่ไหน ที่บ้าน ในห้องนอน หรือ..ในโรงแรม

กำลังจะคิดลึกไปกว่านั้นก็พอดีได้ยินเสียงใสๆ ของผู้หญิงดังขึ้นก่อน

“ทั้งหมด 429 บาทค่ะ”

“แป๊บนะพล พี่จ่ายเงินก่อน” ปลายสายบอกแค่นั้น ผมนิ่งฟัง ได้ยินเสียงขยับ “ไม่ต้องทอนนะครับ ฝากบอกแม่ครัวหรือพ่อครัวว่าอาหารอร่อยมาก”

“ขอบคุณค่ะ” เสียงใสๆ ตอบรับเบาๆ

“โทษทีพล”

ผมลอบถอนหายใจแรงที่ไม่ใช่ในโรงแรมอย่างที่ผมคิด

“กินข้าวเหรอ”

“ใช่ พาฝุ่นมาเลี้ยงหลังดูหนัง ช่วงหลังๆ ทำหน้าที่ไม่ดี ตอนนี้ต้องเร่งดูแลหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับริว”

“สัญญาว่าอะไรครับ”

“ว่าจะดูแลน้องรหัสมันให้ดีที่สุด” ผมว่าพี่ดูแลดีเกินไปด้วยซ้ำ

“ฝุ่นอยู่ไหน เดี๋ยวผมจะไปรับมันเอง”

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพี่พาไปส่ง ไม่ต้องห่วง ถึงมือได้อย่างปลอดภัยแน่นอน” พี่มันบอกกลั้วหัวเราะ

เอ้อ! อารมณ์ดีเข้าไป ฝุ่นมันถึงได้มีความสุขนักหนาเวลาอยู่กับพี่

“นี่พล พลพอรู้ไหมว่าใครเป็นแฟนฝุ่น”

“ทำไม” ผมถามเสียงแข็ง

“พี่เป็นห่วง เห็นรอยบนตัวฝุ่นแล้วพี่คิดว่าแฟนฝุ่นน่าจะเป็นพวกซาดิสม์ ฝุ่นก็ปากแข็งไม่ยอมบอกสักที”

ผมสะอึก

“พี่จะพาฝุ่นกลับกี่โมง” แต่ไม่ตอบ เสถามไปเรื่องอื่นแทน

“ฝุ่นออกมาก็กลับแล้ว เด็กอนามัยเขานอนเร็ว”

“ผมจะรอ” แล้วก็กดวางสายไปแค่นั้น






รอกันไม่เกินชั่วโมง ฝุ่นก็มาโผล่ที่หน้าห้อง โดยมีพี่เรย์ตามขึ้นมาส่งถึงที่

“เอาละ นอนหลับพักผ่อนเยอะๆ ไว้วันไหนว่างๆ พี่จะมารับไปกินข้าวที่บ้าน ริวมันบ่นคิดถึงแย่แล้ว”

“ครับ” ฝุ่นรับปาก ผมยกมือไหว้คนตัวสูง พี่เรย์ยิ้ม ก้าวจากไป พอประตูปิดลง ผมจับฝุ่นมาจูบทันทีให้หายคิดถึง ดมตามเนื้อตัวมันด้วยว่ามีกลิ่นแปลกปลอมหรือเปล่า ถอดเสื้อมันออกสำรวจเนื้อตัว

ผมจำได้ทุกจุดว่าทำรอยไว้ตรงไหนบ้าง เกินจากนี้ไม่ใช่ของผมแน่ๆ เช็กแม้แต่รอยที่ขาอ่อนมันด้วย

“ทำบ้าอะไรของมึงพล!!”

“ตรวจดูไงว่ามึงได้นอนกับพี่เรย์ไหม”

“ประสาท บ้าไปแล้วมึง ปล่อย กูจะไปอาบน้ำ”

ผมยอมปล่อยมันไปง่ายๆ แล้วนั่งคอย มันเอาเสื้อผ้าเข้าไปใส่ในห้องน้ำด้วย เดินเช็ดหัวออกมา พาดผ้าเช็ดตัวไว้ มันไม่สนใจผม ลากเก้าอี้ออก เตรียมอ่านหนังสือตามเดิมของมัน

“ฝุ่น” ผมเรียก มันละสายตาจากหนังสือหันมามอง

“หนังสนุกไหม”

มันมองผมคล้ายกับจะค้นหาอะไรบางอย่าง

“สนุกดี เป็นอีกเรื่องที่กูอยากดูอยู่แล้ว”

ผมพยักหน้า

“ข้าวเย็นล่ะ อร่อยไหม”

มันพยักหน้าอีก

“มึงอ่านต่อเถอะ กูไม่กวนแล้ว”

มันมองมาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ

“สัญญาว่าจะไม่แตะมึงคืนนี้ แต่พรุ่งนี้เช้าไม่สัญญา” ผมยกสามนิ้วขึ้นเสมอขมับ เป็นสัญญาณของลูกเสือ เข้าประจำตำแหน่งตัวเอง ฝุ่นมองแบบไม่ไว้ใจ สักพักมันก็หันกลับไปอ่านหนังสือต่อ โชคดีตรงที่มันหันโต๊ะเข้าหากำแพง จึงไม่รู้ไม่เห็นการกระทำผม

เปล่า ผมไม่ได้ชักว่าวเพราะมองหลังมันหรอก

อย่าเห็นว่าผมหื่นจนเอะอะก็ทำเรื่องแบบนั้นสิครับ (แต่เป็นความคิดที่ดีนะ) ผมล้วงหยิบบางอย่างออกมาจากใต้หมอน บางสิ่งที่ผมแอบซื้อไว้ให้มัน

มันเป็นผู้ชาย ผมไม่รู้ว่าจะจีบมันด้วยวิธีไหน รู้แค่ว่าถ้าจะให้อะไรใคร น่าจะให้ในสิ่งที่เขาชอบเท่านั้น

ผมวางสิ่งนั้นไว้บนหมอนมัน วางไว้ในจุดที่มันจะเห็นได้ชัดๆ แล้วผมก็พลิกหันหลัง หลับตาลง

หวังว่าฝุ่นมันจะชอบของขวัญที่ผมมอบให้นะ








ผมยืดตัวบิดขี้เกียจในเช้าวันถัดมา วันนี้วันศุกร์ คืนนี้แก๊งเรานัดสังสรรค์แน่นอนว่าผมจะต้องลากฝุ่นไปด้วยแน่ๆ ผมกับฝุ่นมีเรียนเช้าด้วยกันทั้งคู่ คนของผมยังไม่ตื่น (แต่ผมตื่นแล้ว น้องผมตื่นแล้วด้วย) ผมมองหน้าฝุ่น มองไปรอบๆ เพื่อหาของขวัญที่ผมให้เมื่อคืนนี้ด้วย ผมยิ้ม เมื่อมันเห็นสิ่งนั้นแล้ว กระดาษห่อถูกพับวางไว้อย่างดีมุมหนึ่งของโต๊ะ พอๆ กับโพสต์อิทที่เขียนกำกับไว้สั้นๆ ว่า

‘ของขวัญชิ้นแรกจากแฟน’

และตัวของขวัญที่วางนอนอยู่บนโต๊ะ ผมยิ้ม เพราะเห็นว่ามีที่คั่นแทรกอยู่ แปลว่ามันเปิดอ่านบ้างแล้ว

มันจะรู้สึกยังไง ดีใจไหมที่ได้รับ หรือแปลกใจ หรือไม่ใส่ใจ แต่มันไม่โยนทิ้งนี่ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีใช่ไหม

ผมยกคนที่กำลังหลับอยู่ขึ้นมาเกยไว้บนตัวกอดแน่น หอมแก้มฟอดใหญ่ มันลืมตามอง ผมหอมแก้มมันอีกสองฟอดรัวๆ มันพยายามดิ้นหนี แต่ผมไม่ปล่อย หอมมันอยู่อย่างนั้นแหละ ซ้ายที ขวาที จับมันขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัก กดแก้มมันลงมาหอมรัวๆ อีกหลายรอบ

“พอแล้วพล” มันพยายามดันหน้าผมออก ดันตัวลุกขึ้นนั่งดีๆ จนได้ แต่นั่งคร่อมอยู่บนหน้าท้องผมนั่นแหละ

“ชอบของขวัญกูไหม กูมั่นใจว่ามึงไม่มีแน่ๆ เพราะเล่มนี้เพิ่งออก”

ครับ ผมซื้อหนังสือให้มัน แนวๆ ที่มันอ่านนั่นแหละ

มันมองตาผม หลุบตาลงต่ำ

“ขอบใจ กำลังอยากได้อยู่พอดี”

ผมยิ้มแก้มฉีก จับมือมันมาคลึง มองตา

“ฝุ่น กูอาจไม่หล่อ ไม่รวย นิสัยไม่ได้ดีเท่าพี่เรย์ของมึง แต่กูจะพยายามเป็นแฟนที่ดีของมึง”

“เรื่องของมึง ปล่อย กูจะไปอาบน้ำ”

“เย็นนี้พวกนั้นนัดสังสรรค์นะ เดี๋ยวกูจะไปรับที่คณะ”

“ไม่ต้องหรอก กูไปพร้อมดิวกับไวท์อยู่แล้ว”

ผมส่ายหัว

“กูอยากไปรับ” ผมดึงมือมันมาจูบเบาๆ จูบซับลงไปซ้ำๆ อีกสองสามที

เอ่อ…ฝุ่นมันหน้าแดงครับ

แดงแบบแดงเถือกเลย

หัวใจผมไหวแรงกับสีหน้าแบบนั้นของมัน ผมค่อยๆ ดึงมันลงมาต่ำ ครอบครองกลีบปากมันซะเลย จูบหวานๆ แบบที่เราชอบทำกันนั่นแหละ จะถือว่าเป็นจูบรับอรุณของเราสองคนก็ได้ ผมปล่อยเมื่อปากชา

ผมดันมันขึ้นไปนั่งตามเดิม มองตามัน มองให้รู้ว่าผมคิดยังไง ผมเกลี่ยเส้นผมที่ปรกลงมาระแก้มของมันขึ้น เกลี่ยลงมาที่กรอบหน้าไล้ลงมาเป็นทาง ผ่านริ้วรอยที่ผมบรรจงสร้าง ผมเกลี่ยปลายนิ้วผ่านสิ่งนั้น

สัมผัสเบาๆ ของผมกระตุกน้องมันให้ไหว (ของผมตื่นตั้งนานแล้วล่ะครับ)

ผมค่อยๆ สอดมือผ่านชายเสื้อเข้าไปควานหาบางสิ่งในนั้น มันตั้งชันทันที ฝุ่นหลับตา สีหน้าดูดีสุดๆ ผมเลื่อนมืออีกข้างขึ้นไปคลึงยอดอกที่เหลือ ได้ยินเสียงครางเบาๆ จากฝุ่น ผมดันมันให้โน้มลงมาคร่อมร่างผมไว้ เลิกเสื้อสูงแล้วจัดการตวัดเลียด้วยลิ้น
ฝุ่นมันมีอารมณ์ร่วมกับผมแน่ๆ เช้านี้ มันคลึงหัวผมไว้ตอบรับ ผมเลื่อนมือต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงขอบกางเกง บรรจงดึงมันลง พรากออกไปจากตัวฝุ่น บีบคลึงเนินเนื้อแน่นๆ นั้น ฝุ่นครางสะท้าน ปากผมยังไม่ละไปจากยอดอก แทรกนิ้วผ่านร่องรอยต่อของเนินเนื้อกดลึกเข้าไปอย่างเคยชิน ตัวฝุ่นสั่นริกขึ้นมาทันที

ผมค่อยๆ ดึงน้องตัวเองออกมาจากกางเกง จับฝุ่นค่อยๆ กดกลืนน้องผมเข้าไป เช้าๆ น้องผมจะแข็งและใหญ่มาก ฝุ่นขยับอย่างอึดอัด รองร่างด้วยเข่า ผมยกหน้าขึ้นจูบ จูบแบบเร่าร้อน ในขณะที่มือก็จับท่อนล่างกดกลืนน้องผมเป็นจังหวะ ฝุ่นครางในลำคอ ผมเลื่อนปากลงไปสร้างรอยเพิ่มเติม ฝังให้รู้ว่าฝุ่นเป็นของผม แรกๆ ผมจับฝุ่นขยับ หลังๆ ฝุ่นเริ่มขยับเองเพราะน่าจะถนัดมากกว่า โดยมีผมช่วยประคอง เหงื่อฝุ่นไหลพรากลงมาเป็นทาง มันเป็นภาพที่สวยมากจริงๆ

ผมขยับลุกนั่ง จับสะโพกฝุ่นเร่งเครื่อง ฝุ่นครางเสียงดัง ทำไมผมถึงได้ยอมทิ้งหนังเอวีทั้งหมดไป เพราะผมไม่เสียดายเลย คนตรงหน้าผมเร้าอารมณ์กว่าเยอะ

“แรงๆ เลยฝุ่น” ผมให้สิทธิ์ ฝุ่นขยับเร็วและแรงขึ้น กระทั่งผมทนไม่ไหว จับสะโพกมันช่วยเร่งเครื่องรัวๆ ฝุ่นมันช่วยด้วยการบีบรัดแน่น ผมคำราม พอๆ กับฝุ่นที่ครางกรีดหัวใจผมทิ้งท้าย

เช้านี้ของเราชุ่มฉ่ำกันพอประมาณ






ผมเดินหน้าผ่องออกมาจากห้องในขณะที่ฝุ่นดูอิดโรยนิดๆ ผมเดินไปส่งฝุ่นที่หน้าคณะ

“ตอนเย็นกูจะมารับ ห้ามไปไหนทั้งนั้นถ้ากูยังไม่มา ยกเว้นจำเป็นจริงๆ ให้ไลน์บอกกูก่อนก็ได้”

มันพยักหน้าคล้ายกับไม่อยากจะเถียง ผมยิ้ม อยากจับมันหอมแก้มแต่ไม่เหมาะครับ เดี๋ยวเป็นข่าวใหญ่เปล่าๆ ผมวิ่งลิ่วกลับคณะตัวเองไป





พวกไอ้กู้โทรมาคอนเฟิร์มนัดตั้งแต่เที่ยงรวมถึงสถานที่รวมพลด้วย แน่นอนว่าเพื่อสักการะแด่ขวดกลมแบนทั้งหลาย มีเพื่อนร่วมเซคหลายคนพยายามชวนผม แต่ผมปฏิเสธไปพอๆ กับสาวๆ บางคนที่ทั้งส่งไลน์และโทรมาชวนตรงๆ แต่ผมก็ปฏิเสธไปหมด

ผมนึกอะไรออก หยิบกระดาษ A4 เปล่าๆ ขึ้นมาใบหนึ่ง เขียนอะไรขยุกขยุยลงไป

“โรจน์ มาช่วยถ่ายรูปหน่อย”

โรจน์ที่กำลังก้มหน้าคุยไลน์ คงจะกับสาวๆ นั่นแหละ หันมามอง เดินตรงเข้ามาหา

“เอาสิ มาๆ” มันรับมือถือไป ผมหยิบกระดาษที่ผมเขียนมาถือไว้ตรงอก ฉีกยิ้มหล่อเหลาให้กล้อง โรจน์อ้าปากค้าง

“เอาจริงเหรอพล”

“จริงสิ”

“โอเคๆ” มันรัวถ่ายให้ผมสองสามรูป เพื่อนๆ ร่วมเซคที่เห็นพากันวี้ดว้ายเข้ามาขอถ่ายรูปพร้อมข้อความที่ผมเขียนนั้นด้วย

“จริงเหรอเนี่ย จะเอาลงเฟซเหรอ”

“ใช่”

“งั้นรีบลงเลย จะช่วยแชร์”

ผมหัวเราะ เลือกภาพที่หล่อที่สุด แล้วเขียนสเตตัสกำกับลงไป เป็นข้อความเดียวกับที่ผมเขียนลงไปในกระดาษนั่นแหละ

‘มีแฟนแล้วครับ แฟนผมน่ารักมาก ผมเลิกเจ้าชู้แล้วนะ’

ผมอัปขึ้นหน้าวอลล์ทันที แถมยังเปลี่ยนดิสเป็นภาพเดียวกันด้วย

หลังจากนั้นก็มีคนเข้ากดไลก์กันเพียบ บางส่วนก็มาจากคนในเซคนี่แหละ หลังจากนั้นก็พวกไอ้กู้ ไอ้ไมค์ เพื่อนสนิทผมแทบจะทุกคนรวมถึงสาวๆ ที่เข้ามาโอดครวญกันยกใหญ่ น้องแพรวนี่ขึ้นสถานะร้องไห้ออกมาเลย น้องบีที่ผมคบล่าสุดด้วย บางคนก็เข้ามาแสดงความยินดี

ผมหัวเราะ ดูข้อความเหล่านั้น    

‘อยากรู้จัก ใครคือผู้โชคดีคนนั้นนะ’

‘กูว่าโชคร้ายมากกว่าว่ะ ฮ่าๆ’

เชี่ยไมค์ ไม่พูดกูไม่ว่าหรอกนะ

ผมไล่ดูไปเรื่อยๆ ไม่มีไลก์ของฝุ่นเลย จริงๆ ฝุ่นมันไม่ใช่คนติดโซเชียลอยู่แล้ว

ฝุ่นมันเลิกเรียนช้ากว่าผมสองชั่วโมง ผมไม่รีบกะจะไปดักรอมันก่อนเลิกสักครึ่งชั่วโมงก็ยังทัน

ผมนั่งอ่านคอมเมนต์ รวมถึงตอบข้อความจากสเตตัสที่ตัวเองโพสต์ลง ผมฉีกยิ้มออกมาบางๆ ฝุ่นเข้ามาแล้วครับ มันไม่ได้กดไลก์ แต่ส่งสติกเกอร์หน้าโมโหมาให้

ผมเดาอารมณ์มันไม่ออกเลยจริงๆ

“กูจริงใจมากกว่าที่มึงคิดนะฝุ่น” ผมพูดกับเฟซมันเบาๆ กดเข้าไปในเฟซมัน

ที่ฝุ่นรู้ เพราะมีใครสักคนแท็กมันใส่ภาพของผมนั่นแหละ ผมไล่ไปเปิดอ่านข้อความของมัน ไม่มีอะไร มันแทบจะอัปสถานะเดือนละครั้งได้ และก็ไม่ค่อยจะอัปหน้าตัวเองหรอก ส่วนใหญ่ก็อัปเรื่องมีสาระหรือไม่ก็บอกว่าตอนนี้อ่านหนังสือเรื่องอะไร สนุกขนาดไหน อยากให้เพื่อนๆ ได้อ่านอะไรทำนองนี้

เนิร์ดจริงเมียกู

ผมยิ้ม ไล่กดไลก์ทุกข้อความของฝุ่นมัน หนังสือแนวที่มันชอบ สถานที่ที่มันชอบ (อะไรที่เงียบและไม่วุ่นวายมันชอบหมด)

เพราะภาพมันไม่เยอะ ไม่นานก็ไลก์ไปจนถึงภาพสุดท้ายที่มันถ่ายเป็นภาพแรก ผมเซฟเก็บไว้หมดเลย พร้อมเขียนข้อความสั้นๆ บนภาพที่มันใช้เป็นดิส

‘เนิร์ด’

ผมยิ้มใส่ข้อความที่ตัวเองเขียน

พี่เรย์เข้ามาคอมเมนต์ด้วย

‘อยากรู้จังว่าใครคือแฟนพล ต้องสวยมากแน่ๆ”

ผมส่งสติกเกอร์คนหัวเราะอย่างมีเลศนัยกลับไป ตอบกลับสั้นๆ

‘ความลับ’

คนเข้ามากดไลก์ข้อความผมเพียบ


(มีต่อค่ะ) https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66432.msg3832165#msg3832165

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 12-05-2018 11:49:48

หวังว่าพี่เรย์คงจะเอ็นดูฝุ่นแบบน้องจริงๆนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 12-05-2018 13:53:53

ล่ามฝุ่นใว้กับเตียงมั้ย555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 12-05-2018 15:58:46

เข้าใจอารมณ์พลเลยอะ เวลาห่วงใครมากๆอะ ฮืออ แต่ตาพล  ช่วยหื่นน้อยๆหน่อย สงสารฝุ่นบ้างงงงง เป็นผู้ชายอบอุ่นบ้างไรบ้างเท๊อะะะะะะะ :mew5: :mew5: :mew5:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 12-05-2018 16:16:15

หรือเรย์จะรู้ ว่าใครเป็นแฟนฝุ่น  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 12-05-2018 16:42:38

เอาอีกแล้วว สงสารหนูฝุ่นนน งื้อออ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 12-05-2018 16:51:42

พลนิสัยไม่ดีมากๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 12-05-2018 17:21:21

มันก็คือการบังคับนั่นละ แต่ฝุ่นคงรักอยู่แล้วไหม ดูเหมือนยอม ๆ หรือจะตามน้ำ สงสารฝุ่น พลนี่รักแบบเอาเปรียบเห็นแก่ตัวชะมัด ไม่เห็นตรงไหนที่ฝุ่นจะสุขนอกจากเรื่องอย่างว่า ถ้าชีวิตและรอยหยักในสมองพลมันมีแค่เรื่องอย่างว่านี่ รู้สึกสงสารฝุ่นมาก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 12-05-2018 19:43:12

พล ขี้หวงก็น่ารักดีเนอะ 555+
เดาว่า ฝุ่นก็น่าจะชอบพลอยู่แล้วป่ะ

รอตอนต่อๆไปนะครับ
ชอบเรื่องนี้ หื่นดี555+
#กระทิงขี้หวง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-05-2018 20:36:45

อิพลแกนี่จริงๆเล้ยยย ทำดีกับฝุ่นหน่อยเถอะ อย่ารังแกอย่างเดียว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 12-05-2018 22:33:48

อือหือพลลลลลลลลลลลลลลล คิดแต่ละเรื่อง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 12-05-2018 23:26:02

^^

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 13-05-2018 15:39:50

จนถึงตอนนี้ก็ยังสงสารฝุ่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 13-05-2018 21:42:20

 :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก! 40% [12-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 14-05-2018 02:16:53

พลขี้หึงงงงงง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 15-05-2018 01:31:55

เขียนว่า "มีแฟนแล้วชื่อฝุ่น" มโน อิอิ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 15-05-2018 02:06:09

เขียนว่าอะไรน๊าาา อยากรู้จัง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 15-05-2018 10:45:36

ยังงัยๆ
รอนะครับ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 15-05-2018 13:03:08

ลุ้นอ่ะ..

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 15-05-2018 13:58:01

บอกโลกว่า มีแฟนแล้ว สินะยะคุณพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 15-05-2018 16:09:17

ท่าทางจะเป็นฝุ่นซะเองที่ติดใจพลนะไม่ขัดขืนอะไรเลย เฮ้อออออออ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 15-05-2018 16:18:38

ขอให้ได้ขอให้โดนอ่ะพล :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 15-05-2018 17:30:20

หลงเมียน่าดู :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 15-05-2018 22:46:58

ดีมากพล ทำหน้าที่แฟนที่ดีต่อไป
ฝุ่นน่ารักดีอ่ะ
ว่าแต่พลเขียนว่าไรอ่ะ อยากรู้

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 16-05-2018 00:22:03

 :-[ พลรุกหนักมากเลยย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 16-05-2018 16:40:31

พลติดเมียมากกกก ถึงขั้นแอบจิตเบาๆ 5555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 80% [14-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 16-05-2018 18:11:38

ขอเดาพลหลงเมีย2018แน่นอน 5555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 16-05-2018 19:33:48

(ต่อค่ะ)

พอครึ่งชั่วโมงก่อนหมดคลาสฝุ่น ผมรีบวิ่งไปดักรอฝุ่นที่หน้าคณะ ดิวไวท์และฝุ่นพากันเดินเรียงแถวหน้ากระดานออกมา

“มึงนี่นะพล ไม่ค่อยเลย สาวๆ คณะกูร้องไห้เป็นทิวแถว”

ผมยักไหล่ มองแฟนลับๆ ของตัวเอง มันไม่มองหน้าผม แต่เห็นว่าแก้มมันแดงนิดๆ ด้วย

“แฟนกูจะได้รู้ว่ากูจริงใจไง”

พวกมันพากันโห่ฮิ้ว ดันฝุ่นมาทางผม

“ไปเลยฝุ่น พวกกูเลี่ยนว่ะ”

ผมรับเอามันมา โอบไหล่เบาๆ

“อย่ารุ่มร่ามพล”

“ก็อย่าดิ้นมากสิ เดี๋ยวคนอื่นก็รู้หรอก” ผมกระซิบบอก มันมองมาตาขวาง ผมหัวเราะหึๆ พากันเดินตรงไปยังที่นัดหมาย

พอรวมกลุ่มได้ หัวข้อแซวหนักไม่พ้นเรื่องที่ผมอัปสเตตัสเปิดตัวว่ามีแฟนแล้ว ผมอัปสเตตัสไว้ที่ไลน์ด้วยว่ามีแฟนแล้ว ภาพเดียวกันนั่นแหละครับ

“กูว่ามันเอาจริงฝุ่น โชคร้ายหน่อยนะมึง” กู้มันตบหลังฝุ่นเบาๆ ฝุ่นหน้าหงิก

แหล่งนัดสังสรรค์คือร้านนั่งดื่ม ‘Nice time’ หน้ามหา’ลัย งานนี้ลงขันครับ ยกเว้นฝุ่นที่ผมเป็นคนออกให้ พวกเพื่อนๆ พากันเป่าปากอีกระรอก จริงๆ มันไม่ดื่ม เพราะงั้นไม่ห่วงเรื่องสิ้นเปลืองอะไร

ผมนั่งข้างฝุ่นนั่งดื่มนั่งกิน ฝุ่นมันก็นั่งกินน้ำส้มของมันไป กินไปสักพักผมก็เลื้อย จะเอาหน้าเข้าไปใกล้ฝุ่น แต่มันผลักหน้าผมออก ผมหัวเราะอารมณ์ดี

ผมชะงักมองเมื่อมีกลุ่มคนเดินเข้ามา หนึ่งในนั้นพอเห็นฝุ่นก็ยิ้มดีใจ ตรงดิ่งเข้ามาหา ผมหน้าหงิกค้างแก้วไว้กับที่

“มาดื่มเหมือนกันเหรอเรา”

“แค่น้ำส้ม”

“เหมือนเดิมเลยนะ”

ฝุ่นฉีกยิ้มกว้างใส่

“จะว่าอะไรไหม ถ้าพวกพี่จะมาร่วมก๊วนด้วย” พี่เรย์ขอ กู้ที่ใจใหญ่ยิ่งกว่าแม่น้ำคงคาพอๆ กับท้องมันออกปากอนุญาตโดยไม่ถามความสมัครใจของเพื่อนๆ พอกู้อนุญาต พี่เรย์ก็เรียกเพื่อนมารวมกลุ่ม แนะนำกันเสร็จสรรพแล้วสั่งเครื่องดื่ม พี่เรย์นั่งประกบฝุ่นทันที

ผมแทบหมดอารมณ์กิน เครื่องดื่มฝุ่นหมด ผมเป็นคนเติมให้

“ฝุ่นไม่ลองดื่มบ้างเหรอ มาๆ เดี๋ยวพี่ชงให้ หัดนิดเดียวก็ได้แล้ว” พี่บอล เพื่อนพี่เรย์ชวน มือเตรียมจะหยิบแก้วมาชงจริงๆ

“เฮ้ยอย่า ฝุ่นมันแพ้เหล้า” พี่เรย์รีบค้าน

ผมชะงัก เพราะไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน คิดว่ามันไม่กินเพราะไม่อยากกินธรรมดา (คนในกลุ่มผมไม่เคยบังคับมันด้วย แต่เคยชวนๆ พอมันปฏิเสธก็ไม่เซ้าซี้ชวนต่อ) 

“มึงแพ้เหล้าเหรอ” ผมถามฝุ่นเสียงเบา มันมองหน้าผม หลุบตานิดหนึ่งพยักหน้า

“กูไม่เห็นรู้เรื่อง”

“กูไม่บอกใครเอง”

“แล้วพี่เรย์รู้ได้ไง” ผมถามฉุนๆ ทำไมเขารู้ในสิ่งที่ผมควรจะรู้แต่ไม่รู้

“ริวบอกพี่เอง ช่วงเลี้ยงสายรหัส ปู่รหัสมันทดลองให้ฝุ่นกินเหล้า พอกินผื่นขึ้นเต็มตัว ตั้งแต่นั้นมาเลยรู้ว่าฝุ่นแพ้”

ผมนี่เป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ ไม่รู้แม้กระทั่งเรื่องสำคัญแบบนี้ด้วยซ้ำ

“ได้กลิ่นไม่เป็นไรใช่ไหม” ผมถามคนข้างตัว ฝุ่นมันส่ายหน้า

“แค่กลิ่นหรือแตะถูกปากนิดๆ หน่อยๆ ไม่เป็นไร แต่ถ้ากลืนลงไปเป็นอึกๆ จะเป็น” ก็น่าจะจริง เพราะตอนที่ผมจูบมันที่บ้านไวท์ฝุ่นยังไม่เป็นอะไรเลย (ยกเว้นตัวแดงเพราะถูกผมทำ)

“กูจะได้จำไว้” ผมกระซิบบอก

แล้วประเด็นก็กลับมาหาผมอีกระลอกเมื่อหนึ่งในนั้นถามผมว่าตกลงใครเป็นแฟนผม พอผมไม่ตอบก็ไล่บี้เอากับเพื่อนๆ ผม จน
สุดท้ายก็มาจบที่ฝุ่น

“ไม่รู้” ฝุ่นตอบสั้นๆ ไม่มีใครเซ้าซี้อะไรกันอีก




ผมเป็นคนที่เมายังไงก็มีสติ ยิ่งดึกยิ่งคึก เพื่อนๆ ผมบางคนลุกขึ้นดิ้น เริ่มมีสาวๆ เข้ามานัวเนีย มีสาวสวยคนหนึ่งส่งสายตาหวานเชื่อมมาให้ ผมยิ้มให้นิดหนึ่งแล้วเมินเสียเป็นอันรู้กันว่าผมปฏิเสธ

“สาวให้ท่าพลเยอะนะ” หนึ่งในเพื่อนพี่เรย์ออกความเห็น ผมไม่ปฏิเสธ สามนาทีได้หญิงแบบผมถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ผมนั่งดื่มกับเพื่อนๆ กระทั่งมีผู้หญิงคนหนึ่ง สวยเอามากๆ เดินเฉิดฉายเข้ามา ทุกคนมองเป็นตาเดียว เธอเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ ใช้สายตาเชิญชวน สาวสวยระดับพระกาฬ นักล่าผู้ชายเกรดเอบวกๆ

ทุกคนเป่าปาก เธอเชิญชวนผมด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่มีจริตพอประมาณ ถ้าเป็นแต่ก่อนผมเอาแน่นอนครับ

แต่ไม่ใช่สำหรับตอนนี้ ผมยิ้มให้เธอบางๆ

“ขอโทษนะครับ คุณสวยมาก แต่พอดีผมอยากกลับไปกอดแฟนผมมากกว่า”

เธอทำหน้าอึ้งนิดหนึ่งเพราะโหงวเฮ้งผมคงบ่งบอกว่า ‘ได้สำหรับทุกคนที่เข้าหา’

…ใช่สำหรับแต่ก่อน แต่มันไม่ใช่ตอนนี้แล้ว…

เธอตื๊อผมอยู่สองสามนาทีพอเห็นว่าไม่เล่นด้วยก็เลยไปหาเพื่อนผมคนอื่นแทน ซึ่งผู้โชคดีคือไมค์ครับ

พอสาวๆ มา เพื่อนๆ ก็ไร้ความหมาย ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทีละคนสองคน

“ฝุ่นกลับยังไง” พี่เรย์ถาม

“แท็กซี่ครับ”

“เดี๋ยวพี่ไปส่ง เพราะดูเหมือนพลจะต้องกลับไปกอดแฟนนี่ใช่ไหม”

ผมคอแข็ง อยากบอกว่าแฟนกูก็รูมเมตนั่นแหละ แต่ไม่ได้พูด

“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมกลับพร้อมฝุ่นเอง”

“ไม่รีบไปหาแฟนล่ะ”

ผมรู้ว่าเขาถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

…แต่แฟนกูนั่งอยู่ตรงนี้นี่เว้ย!!...

“แฟนก็สำคัญ แต่รูมเมตก็ทิ้งไม่ได้เหมือนกัน”

พี่เรย์ยิ้ม

“ฝุ่นโชคดีจังได้รูมเมตดี พี่ค่อยเบาใจ แต่ไงพี่ขับรถไปส่งดีกว่า ไม่ต้องเกรงใจหรอก พี่เป็นแผนกเก็บกวาดและรับส่งเพื่อนๆ อยู่แล้ว”

ผมจิ๊ปากในความหล่อน้ำใจนั้น ยังดีที่เพื่อนๆ ไปกับสาวหมด เหลือแค่ผมที่เมาระดับหนึ่ง ฝุ่นที่ไม่เมาเลยกับพี่เรย์ที่ไม่แตะเครื่องดื่มเหมือนกันเดินไปขึ้นรถ

ฝุ่นได้นั่งหน้าคู่กับพี่เรย์ตามมารยาท ผมนั่งหลัง สองคนนั้นคุยกันมาอย่างสนิทสนม โดยพี่เรย์หันมาถามผมบ้างพอเป็นพิธี

…รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินยังไงพิกล…

ดีว่าไม่ไกลจากหอมาก ผมจึงไม่ต้องนั่งอึดอัดนาน

“อาบน้ำพักผ่อนนอนหลับฝันดี”

“ขับรถกลับดีๆ นะครับ” ฝุ่นล่ำลา พี่เรย์ยิ้มอยู่หลังพวงมาลัย ยกมือเสมอหน้าผาก ออกรถจากไป





tbc
หลายคนเดาถูกแฮะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 16-05-2018 20:00:42

ยิ่งอ่าน ยิ่งฟิน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 17-05-2018 00:53:43

เปิดตัวไปเลยจ้า จุดประทัดพันนัดไปเล้ยยย555 :mc4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 17-05-2018 01:02:44

รอวันเปิดตัว ฮิ้วววว
 :-[

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 17-05-2018 06:56:33

พี่เรย์อาจจุดชนวนความหึงหวงแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่ฝุ่นอาจจะโดนกระทิงเปลี่ยวขวิดเอาทุกวันแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 17-05-2018 12:35:27

พลชัดเจนมากก  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 17-05-2018 12:55:46

 :mew3: 8

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 17-05-2018 15:41:38

 o13 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 17-05-2018 15:54:30

เปิดตัวตอนไหนนนน 55555555555555555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 17-05-2018 16:32:45

พี่เรย์มีอะไรกับคู่นี้หรือเปล่า  o18

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: aitnarak ที่ 17-05-2018 20:13:10

รอตอนต่อไปน่ะคับ....มาลงไวๆล่ะ :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 17-05-2018 22:29:55

อยากให้เปิดตัววววววววว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 10 รุก..จีบเมีย 100% [16-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 17-05-2018 23:55:02

เปิดตัวทีนี่อึ้งเป็นแถวแน่ๆ,,,

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น [23-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 19-05-2018 11:09:24

:: บทที่ 11 กลับบ้านฝุ่น ::


ความเงียบปกคลุม พอเห็นว่าพ้นสายตาพี่เรย์จะมองเห็นผมก็จับมือฝุ่นไว้ทันที

“ปล่อย พล เดี๋ยวคนเห็น” มันจะดึงมือกลับ ผมไม่ฝืน

“งั้นก้าวช้าลงหน่อยได้ไหม”

“ทำไม” มันหันมาถามด้วยสีหน้างงๆ ผมยิ้ม

“กูอยากก้าวเดินเคียงข้างมึงให้นานขึ้นอีกนิด”

มันจ้องผมนิ่ง เสหลบสายตา ก้าวช้าลงตามคำร้องขอ เราพากันก้าวเข้าตัวตึก ผ่านมินิมาร์ต ก้าวขึ้นบันได ถึงไม่ได้จับมือ แต่ผมก็ยังรู้สึกดีที่ได้เดินเคียงข้างกันแบบนี้ กระทั่งมาถึงชั้น 4 หน้าห้องของเรา

ผมเป็นคนเปิดประตูเดินเข้าห้องก่อน เปิดไฟตรงหน้าประตูจนสว่างจ้า ตามด้วยแอร์ มันก้าวตามเข้ามา แต่ผมไม่ได้ให้มันก้าวเดินไปไหน มือหนึ่งกักมันไว้ ปิดประตู แล้วดันมันมาติดบานประตูห้อง กักมันไว้ในอ้อมแขน มองมันตาเชื่อม

“มึงเมาแล้วพล”

“ก่อนหน้านี้กูเมาเหล้า แต่ตอนนี้ไม่ใช่”


มันขมวดคิ้ว รอคอยสิ่งที่ผมกำลังจะพูด

“ตอนนี้กูกำลังเมามึง อยากกลืนกินมึงทั้งตัวเลยรู้ไหม”

“ไร้สาระ”

ผมหัวเราะหึๆ กับคำมัน เลื่อนปากงับใบหูเบาๆ กระซิบพูด

“เมียรัก” ผมไม่รู้สึกจั๊กจี้เวลาพูดแล้ว ก้มปิดปากมันทันที

เบาๆ ครับสำหรับคืนวันศุกร์ (ที่ไม่ใช่ 13)

...2 รอบเท่านั้น...




เช้าวันเสาร์ถ้าไม่ติดธุระอะไร มันจะเป็นวันขี้เกียจแห่งชาติ ผมจึงไม่รีบตื่น พอๆ กับฝุ่นนั่นแหละ เช้านี้ผมจึงนอนกอดร่างเปลือย
นิ่มๆ ของฝุ่นไป กอดได้เต็มไม้เต็มมือยิ่งกว่าหมอนหนุนเป็นไหนๆ

“พล ปล่อย กูอึดอัด” มันตื่นขึ้นมาดิ้นดุ๊กดิ๊ก ผมใช้ขาเกี่ยวขามันไว้ พอๆ กับวงแขนที่โอบกอดมันไว้เช่นกัน 

“ปล่อยพล กูจะไปอาบน้ำเหนียวตัว”

เมื่อคืนเราเข้านอนกันทันทีหลังเสร็จกิจ (แต่ผมจับมันนั่งเพื่อให้ลูกผมในตัวมันออกมาแล้ว) ผมไม่ขัด ปล่อยให้มันลุก ระหว่างรอก็หยิบมือถือมากดเล่น เปิดเฟซนั่นแหละ สเตตัสผมยังมีคนเข้ามาคอมเมนต์อยู่เรื่อยๆ คนในบ้าง คนนอกบ้าง คนนอกจะออกแนวชื่นชมในความหล่อของผม ส่วนคนในจะออกแนวเสียดาย รวมถึงบางคนก็แสดงความเสียใจให้แฟนผมอย่างชัดเจน 

ไอ้เชี่ย!

ไอ้พวกแสดงความเสียใจก็พวกเพื่อนๆ ที่สนิทกับผมทั้งนั้น ไม่ใช่ใครที่ไหน

ผมหัวเราะ ไล่เฟซลงมาเรื่อยๆ จนเห็นน้องรหัสผมเข้ามาทัก ผมเข้าไปตอบมัน แล้วเข้าไปในเฟซมันเพื่อเช็กชีวิตมันบ้าง

น้องรหัสผมเพิ่งมีแฟนเหมือนกัน แฟนมันน่ารักมากด้วย ผมยิ้มเมื่อเห็นน้องรหัสผมเซอร์ไพรส์แฟนด้วยการให้ตุ๊กตาหมีตัวเบ้อเร่อ

…ตุ๊กตาหมีเหรอ…

ผมนิ่งคิด ฝุ่นมันผู้ชาย จะปลื้มกับของขวัญของผู้หญิงแบบนี้เหรอ

ฝุ่นเดินออกมาจากห้องน้ำ มันใส่แค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมา ไม่ได้สนใจผมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หันหลังให้ ผมคว่ำหน้ากับที่นอน มองแผ่นหลังเปลือยเปล่า น้องผมตื่นขึ้นมาชนพื้นเตียงทันที

ผมยังนอนคว่ำอยู่ ปล่อยให้น้องกระตุกตื่นไป มันเปิดตู้หยิบเสื้อผ้ามาใส่ทีละชิ้น ตั้งแต่ชั้นใน ตามด้วยกางเกง มันดึงผ้าเช็ดตัวออก ยกเช็ดหัวนิดๆ (มันไม่ได้เปียก เพียงแต่เหมือนเช็ดเพราะมันชื้นมากกว่า) เลือกเสื้อออกมาจากราวแขวน สะบัดนิดๆ เตรียมใส่

ผมย่องเบาลุกจากเตียง เดินชี้โด่ไปหยุดอยู่ด้านหลังฝุ่น จี้มันด้วยน้องรัก ฝุ่นชะงัก หันขวับมามอง เขยิบถอยห่างทันที มันก้มมองน้องผมก่อนเงยหน้ามอง

“ทุเรศน่าพล มึงมันจะมักมากไปแล้วนะ ตื่นเช้าตื่นเย็น” มันฟาดอกผมด้วยเสื้อมันเอง เขยิบถอยห่างออกไปอีก

“มึงยั่วกูก่อน” ผมก้าวตามไปติดๆ

“กูไม่ได้ยั่ว”

“มาแก้ผ้าต่อหน้ากู ไม่ยั่วแล้วจะให้กูคิดว่าไง”

“กูแค่ใช้ชีวิตปกติของกูนะพล ขืนมึงเป็นงี้ กูจะย้ายหอ”

ผมชะงัก ทำหน้าไม่พอใจ ก่อนคลี่ยิ้ม ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่

“ถ้ามึงย้าย กูจะประกาศให้โลกรู้ว่าคนที่เป็นแฟนกูคือมึงนะ”

“พล!!”

“เอาสิ ย้ายสิ”

มันทำหน้าถมึงทึง ผมขยับใกล้เข้าไปอีก ค่อยๆ ดึงเสื้อมันออก มันถอยหนีจนติดกำแพง ผมหัวเราะหึๆ สวมใส่เสื้อลงหัวมันดีๆ มันมองผมอึ้งๆ

ผมยิ้มอีกรอบ จับมันจูบอย่างอ่อนหวาน เขยิบห่างออกไปนิดๆ มันมองผมงงๆ

“เดี๋ยวกูจะเข้าไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ คือ…แต่กูขออะไรสักอย่างได้ไหม”

“อะไร” มันมองผมอย่างไม่ไว้ใจ

“ขอถ่ายรูปสักรูปหนึ่งสิ เอาไปว่าว”

“พล!!”

“เอ้า หรือจะให้กูว่าวตรงนี้เลย แต่เสี่ยงหน่อยนะเพราะกระทิงเปลี่ยวอาจทนไม่ไหวจับมึงฟัดเข้าอีก”

“ใช้รูปสาวๆ สิ”

“ให้คนอื่นไปหมดแล้ว มึงก็เห็น นะ กูไม่อยากดูผู้หญิงคนอื่น อยากดูมึงคนเดียว”

มันเม้มปากแน่น

“อย่าช้าฝุ่น กระทิงจะพังกรงแล้ว”

“ก็ได้”

ผมฉีกยิ้มทันที วิ่งไปหยิบมือถือมากดถ่ายหน้ามันดังแชะ กดดู

“ไม่ได้อารมณ์เลย มึงไปนั่งบนเตียงดิ๊”

ฝุ่นทำตามอย่างว่าง่าย เดินไปนั่ง ผมถ่ายอีกกดดู ส่ายหัว

“อยากได้หน้าที่ดูเร้าอารมณ์กว่านี้หน่อย”

“พอแค่นี้ล่ะ”

“เดี๋ยว” ผมเบรกมันไว้ นิ่งคิด “มึงอยู่เฉยๆ นะ กูไม่ทำอะไรหรอก แต่อยากได้ภาพอีโรติกกว่านี้หน่อย” ผมพูดพร้อมกดมันลงนอนหงาย

“จะทำอะไรพล!”

“ถ่ายรูป อยู่เฉยๆ น่า”

ผมสั่ง เลิกเสื้อมันสูงจนหัวนมโผล่ กดถ่ายไปอีกแชะ เช็กดู

“ว้าว สวยๆ” ผมลูบหน้าอกมันเบาๆ จนหัวนมตั้งชัน มันจับมือผมไว้ ตัวสั่นนิดๆ ผมเกลี่ยปลายนิ้วต่ำลงไปที่หน้าท้อง แล้วไล่สูงไปที่หัวนม เกลี่ยมันเบาๆ บีบบี้

ผมพ่นลมหายใจแรง ปล่อยมือจากมันมาจับน้องตัวเองชัก อาศัยตัวมันนั่นแหละเป็นภาพอีโรติก ผมเลื่อนถ่ายวีดีโอแทน มันเบนหน้าไปทางอื่น

“ฝุ่น” ผมเรียก มันหันกลับมามอง สีหน้าตอนนี้ได้อารมณ์สุดๆ ลูกผมพุ่งหลาวออกจากท่อตกใส่ที่นอน ผมหอบแฮก กดเซฟวีดีโอ ยิ้มแหย

“โทษที” แล้วเดินไปหยิบกระดาษมาเช็ด “รอกูอาบน้ำแป๊บนะ กูจะพาไปเที่ยว”

“กูจะกลับบ้าน”

ผมชะงัก นิ่งมอง

“งั้นกูกลับด้วย”

“กูไม่อยากให้คนอื่นรู้นะพล”

“แค่ไปไหว้พ่อแม่มึงน่า ไม่ได้เจอท่านนานแล้ว มึงยังไปหาพ่อแม่กูมาแล้วเลย”

“แต่เจตนามึงไม่บริสุทธิ์”

“รอนี่แหละ อาบไม่นานหรอก” ผมไม่รอช้าโยนโทรศัพท์ไว้บนเตียงคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำไป

“หนีไปก่อนกูจะขึ้นสเตตัสเฟซบุ๊กว่ามึงคือเมียกูทันที”

มันหยิบหมอนหนุนใกล้มือเหวี่ยงใส่ผมทันที ผมหัวเราะ ผลุบหายเข้าไปอาบน้ำ ผมเปิดน้ำอาบอย่างรวดเร็ว ต้องรีบครับ กลัวมันหนี

ผมปิดน้ำลง โผล่หน้าออกไปมองทั้งที่ฟองยังเต็มตัว 

“ฝุ่น”

มันนั่งอยู่ข้างเตียง ก้มหน้าอ่านหนังสือ มันเงยหน้ามองตอนผมเรียก ผมยิ้ม

“คิดว่าหนีไปแล้ว แค่ให้แน่ใจว่ามึงยังอยู่”

“ถ้ามึงช้า กูไม่รอ”

“อีกแป๊บเดียว” ผมผลุบหายเข้าไปอีกรอบ รีบเปิดฝักบัวล้างสบู่ที่ฟอกทิ้งไว้เมื่อกี้ ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอว ก้าวออกจากห้องไป

เมียผมเงยหน้าจากหนังสือมอง มันจ้องแผงอกผมนิดหนึ่ง แล้วหลุบสายตาเสีย

ผมก้มมองตาม ยิ้มนิดกับประติมากรรมที่ฝุ่นมันสร้างไว้เช่นกัน รอยข่วนเอย รอยกัดเอย สวยออก (เวลาอาบน้ำแสบนิดแค่นั้น แต่ไม่คณนาผิวหรอกครับ) หมอนที่มันเขวี้ยงผมกลับไปวางอยู่ที่เดิมแล้ว

“ฝุ่น” ผมเรียก มันเงยหน้ามอง

“สวยเนอะ” ผมชี้ให้มันดูรอยล่าสุดที่เกิดขึ้นเมื่อวาน

“รีบไปแต่งตัวเลย!” แก้มมันแดงเถือกเลยครับ

โหยน่ารักวุ้ย

“กูชอบนะ ทั้งรอยข่วน รอยกัด ถึงจะแสบเวลาอาบน้ำหน่อย แต่กูชอบเพราะมันเป็นรอยที่มึงสร้าง”

หน้ามันแดงยิ่งกว่าเดิมอีก

“รีบไปแต่งตัวเลยพล!” มันจับหมอนเขวี้ยงผมอีก ผมหัวเราะ รับหมอนจากมือมัน เดินไปส่งคืน

“รับทราบครับเมียรัก” ผมจุ๊บแก้มมันเบาๆ เดินอารมณ์ดีไปหาตู้เสื้อผ้า หาชุดที่หล่อที่สุดเท่าที่จะหาได้

ไม่ได้ครับ ผมต้องหล่อกว่าพี่เรย์ให้ได้ ผมยัดกระเป๋าเงินกับกุญแจใส่กระเป๋ากางเกง

“เรียบร้อย” ผมหันกลับไปหาฝุ่น “หล่อพอไหม”

มันไม่ตอบด้วยคำพูด แต่แสดงออกทางผิวแก้มที่เรื่อสีนิดๆ ผมยิ้ม เดินเข้าไปใกล้

“ไปเถอะ ขืนอยู่ต่อ กูคงงอแงไม่ยอมปล่อยมึงลุกจากเตียงแน่ๆ” ผมดันมันให้เดินนำ

เราเดินเคียงกันไปนอกหอ ยืนรอแท็กซี่ วันเสาร์ ถนนที่ไม่ใช่เมนหลักหารถค่อนข้างยาก ยืนคอยกันตั้งนานรถก็ยังไม่มาสักที

“กูซื้อรถสักคันดีไหม”

“ทำไม”

“มึงจะได้สบายขึ้น เวลาไปไหนมาไหนไม่ต้องรอเรียกนาน”

มันส่ายหัว

“เปลืองเปล่าๆ พล รอทำงานเก็บเงินซื้อเองดีกว่า ยกเว้นมึงหาเงินซื้อเองได้แล้ว”

“กูอยากให้มึงสบายกว่านี้”

“กูพอใจกับสิ่งที่มีนะ”

ผมมองตามัน ยิ้ม จับหัวมันเบาๆ ถ้าผมถามคำถามนี้กับสาวๆ ทุกคนคงจะยินดี ทุกวันนี้บางคนยังถามเลยว่าทำไมผมไม่ซื้อรถ ฐานะทางบ้านก็พอซื้อได้ (จริงๆ พ่อจะซื้อให้นั่นแหละ แต่ผมไม่เอาเองเพราะไม่อยากดูแล)

รถมาพอดี ผมยื่นมือโบกไปสองที รถจอดกึก ผมเปิดประตูออกกว้าง มองตาให้มันก้าวเข้าไปก่อน มันเม้มปากแน่น ไม่พูดอะไร ก้าวขึ้นไปนั่ง ผมก้าวตาม ปิดประตู

ผมเคยไปบ้านฝุ่นแค่หนเดียวเท่านั้น บ้านเป็นบ้านสองชั้นในหมู่บ้านที่พวกข้าราชการชอบมาอยู่กัน รถแท็กซี่มาจอดหน้าบ้าน
มันจะจ่ายเงิน แต่ผมแย่งจ่ายเองหมด มันทำหน้าไม่พอใจ เปิดประตูลงจากรถ ผมก้าวตามลงไป

พ่อมันยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ ผมยกมือไหว้ท่านทันที

“สวัสดีครับพ่อ” พวกเราเรียกพ่อเรียกแม่เพื่อนว่าพ่อแม่กันหมดตั้งแต่ต้นแล้ว เพราะงั้นจึงไม่กระดากปากเท่าไหร่

“อ้าว หวัดดี พลใช่ไหม”

“ครับ” ผมยิ้มดีใจที่ท่านจำได้

“แม่ล่ะ” ฝุ่นถาม

“อยู่ในบ้านลูก กับน้อง”

ฝุ่นพยักหน้า เดินเข้าบ้าน ผมยังไม่ได้ตามเข้าไป ชี้มือไปยังต้นไม้ที่พ่อกำลังรดอยู่

“นั่นต้นอะไรครับ” จริงๆ ผมรู้อยู่แล้ว เพราะเห็นพ่อปลูกอยู่ แต่อยากตีสนิทพ่อตาไว้ครับ

“เขาเรียกจิกน้ำ เพื่อนพ่อเขาเอามาฝาก”

“มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ”

ท่านยิ้มด้วยสีหน้าท่าทางเอ็นดู

“ไม่เป็นไร พ่อทำได้ เข้าไปข้างในเถอะ แม่เขาทำขนมไว้ตั้งแต่เช้า ไม่รู้หมดรึยัง”

“ครับ” ผมยกมือไหว้ท่านอีกรอบ อยากได้ลูกเขา ต้องนอบน้อมเข้าไว้

พอเข้าไปก็เห็นแม่นั่งกอดฝุ่นอยู่บนโซฟา ผมยกมือไหว้ท่านหล่อๆ หนึ่งที น้องสาวฝุ่นอายุน้อยกว่าฝุ่นหลายปี ตอนนี้อยู่แค่มอหนึ่งเท่านั้น หน้าตาถอดแบบพี่ชายมาเลย แต่ขาวและจิ้มลิ้มกว่าเยอะ

ภาพจำของผมล่าสุดคือแม่มันที่ตีกระบังไว้จนแทบจะคิดว่ามีไว้แทนหมวก แต่วันนี้ไม่ใช่ครับ ถ้าจำไม่ผิด เหมือนวันนั้นแม่กับพ่อเพิ่งกลับจากงานเลี้ยงคณะครูวันนี้แม่มาแบบธรรมดา ท่าทางดูใจดีขึ้นเยอะ ครั้งที่แล้วหน้าดูดุสุดๆ

“หวัดดีค่ะพี่พล” น้องฝันยกมือไหว้อย่างงดงามถูกหลักมารยาทเด๊ะๆ ผมทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม

“คุณแม่สวยจังเลยนะครับวันนี้” ผมหยอด แม่หน้าแดงก่ำ ผู้หญิงต่อให้สูงวัยขนาดไหนก็ชอบให้คนชมอยู่ดี “ทานอะไรมาหรือ

เปล่าครับ หน้าอ่อนลงกว่าที่ผมเจอครั้งที่แล้วอีก”

แม่หัวเราะร่วน

“ปากหวานนะตาพล ครั้งที่แล้วเจอแม่หลังกลับจากไปงานเลี้ยงล่ะสิ แต่งหน้าหนาไปหน่อย วันนี้ไม่ได้แต่ง” แม่จับแก้มตัวเอง ดูก็รู้ว่าดูแลตัวเองดี

“น้องฝันก็น่ารักขึ้นเยอะเลย” น้องฝันมองมาด้วยดวงตาวิบวับ โตขึ้นมาคงเคี้ยวอร่อย

“พล!”

ผมสะดุ้งกับเสียงเรียกดุๆ นั้น ตอนแรกคิดว่าแม่เรียกเพราะผมเผลอมองน้องด้วยความชื่นชมเกินไป

แต่ไม่ใช่ครับ เป็นฝุ่น

มันทำหน้าดุอยู่จริงๆ นี่มันหวงน้องหรือหึงผมกันนะ

“หวงน้องรึไงเรา ทานข้าวเช้ากันมารึยังล่ะเราสองคน”

“ยังเลย”

“ไปฝัน ไปทำอะไรให้พี่เขาทานหน่อย เอาขนมที่แม่ทำไว้มาให้พี่เขาด้วยนะ”

“ค่ะ” น้องฝันตอบรับ ลุกขึ้นยืน

“เอาข้าวผัดก็ได้ฝัน ทำพร้อมกันเลยจะได้ไม่เสียเวลา” ฝุ่นมันสั่งน้องมันเอง น้องฝันฉีกยิ้มตอบรับ ลุกขึ้นวิ่งปรู๊ดเข้าห้องครัวไป

“น้องฝันทำกับข้าวเป็นแล้วเหรอ ตัวแค่นี้เอง”

“เป็นลูกผู้หญิงเสน่ห์ปลายจวักเป็นสิ่งสำคัญ แม่ฝึกน้องตั้งแต่เจ็ดแปดขวบแล้ว ทำได้ทุกอย่างแหละ ฝุ่นก็ทำได้นะ แต่ไม่ได้ทำบ่อยเท่าน้อง แม่สอนไว้เผื่อต้องออกไปอยู่คนเดียว”

ผมเหลือบมองฝุ่น

“ไม่เห็นมึงเคยทำ”

“ทำทำไมให้เสียเวลา ซื้อกินเอาง่ายกว่า” เห็นด้วย แค่เรียนเวลาก็หนักแล้ว

พ่อเดินตัวเปียกนิดๆ เข้ามา ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ผม

“เรียนเป็นไงกันบ้าง”

“ผมได้ที่ฝึกงานช่วงปิดเทอมใหญ่นี้แล้ว พี่เรย์ฝากเข้าบริษัทลุงแกให้ บริษัทยักษ์ใหญ่เลย” ฝุ่นรายงาน ผมนั่งเคือง ดูเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องเลย

“แล้วพลล่ะ ฝึกงานที่ไหน”

“ยังไม่ได้หาเลยครับ” ผมตอบตามตรง พ่อพยักหน้า

“ตั้งใจเรียนดีๆ ล่ะ” พ่อมันฝากความหวัง มิน่ามันตั้งใจเรียน “พลด้วยนะ” พ่อหันมาพูดกับผม

“ครับ” ผมรับปาก ส่วนจะทำตามไหมเป็นอีกเรื่อง แล้วพ่อมันก็เล่าให้ฝุ่นฟังว่าเพิ่งได้ต้นจิกน้ำมาใหม่ เพิ่งขุดหลุมหย่อนลงดินไป ฝุ่นแซวว่าพื้นที่แคบเท่าแมวดิ้นตาย แต่โหมปลูกต้นไม้ราวกับมีพื้นที่เป็นไร่ๆ

ซึ่งผมเห็นด้วยกับฝุ่น ท่านคงชอบต้นไม้จริงๆ




“พี่ฝุ่นพี่พล ข้าวเสร็จแล้วค่ะ” นั่งคุยกันไม่นานน้องฝันก็โผล่หน้าเข้ามาเรียก

“ไปกินข้าวกันก่อนป่ะ พ่อไปอาบน้ำก่อน” พ่อลุกยืน ผมกับฝุ่นพากันพยักหน้า ลุกเดินเข้าไปในห้องกินข้าว มีข้าวผัดสองจานวางไว้ ข้างกันเป็นขนมกล้วยบวชชี แม่เดินตามเข้ามาด้วย น้องฝันรินน้ำใส่แก้วสองใบ ผมทิ้งตัวลงนั่ง ฝุ่นนั่งตรงข้ามกัน

“กล้วยบวชชีแม่ทำเอง”

“ผมขอชิมนี่ก่อนได้ไหม” ผมขออนุญาต ชี้ไปยังกล้วยบวชชี แม่พยักหน้า ผมตักเข้าปากทันที ตาโต

“อร่อยครับ ไม่หวานมากจนเกินไปเหมือนในมหา’ลัย”

แม่ฉีกยิ้มกว้าง

“ขนมสูตรโบราณจริงๆ เขาไม่หนักน้ำตาลหรอก คนสมัยนี้ใส่เยอะกันเอง แม่ชอบทำ อาทิตย์หน้ามาสิ แม่จะทำซ่าหริ่มให้ทาน แม่ชอบทำขนมไทยๆ แม่เป็นหัวหน้าภาควิชาอาหารไทยที่โรงเรียนด้วย”

“สมกับเป็นคุณแม่เลยครับ ท่าทางดูกุลสตรีสุดๆ”

แม่ยิ้มเขิน

“ปากหวานนะเรา มิน่าล่ะ สาวๆ ถึงได้เยอะ”

ผมสำลักกล้วยบวชชีทันที

“รู้ได้ไงครับว่าผมมีสาวเยอะ”

แม่พยักหน้ามาทางน้องฝัน

“ถามน้องฝันดูสิ”

น้องฝันยู่หน้าน่ารัก

“พี่พลน่ะดังจะตาย หนุ่มฮ็อตประจำมหา’ลัย ทำไมฝันจะไม่รู้จัก พี่ยังเคยควงพี่สาวของเพื่อนฝันเลย”

ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก มองหน้าฝุ่น มันยังหน้านิ่งอยู่

“นั่นมันสมัยก่อนครับน้องฝัน ตอนนี้พี่เลิกเจ้าชู้แล้ว สัญญาว่าจะรักเดียวใจเดียวด้วย”

“พี่พลมีแฟนแล้วเหรอ!!”

“ฝัน” ฝุ่นปรามน้อง

ผมยิ้ม

“ครับ มีแล้ว แฟนพี่น่ารักสุดๆ”

น้องฝันตาวาวอีกรอบ นี่สายตาน้องวิบวับแบบนี้เป็นเรื่องปกติใช่ไหม

“ใครที่ไหนล่ะลูก” แม่ถามตามสไตล์ผู้หญิง (อยากรู้เรื่องของคนอื่นไปเรื่อย) ผมมองตาฝุ่น ยิ้มให้ มันมองผมกลับตาขวาง

“ความลับครับ รอให้เขาพร้อมก่อน”

“ฝันอยากรู้” น้องฝันรบเร้าด้วยสีหน้าท่าทางตื่นเต้น ผมหัวเราะ

“น้องฝัน ยุ่งนะเรา พี่เขาไม่พร้อมก็ปล่อยเขาไป” แม่ตีแขนน้องฝันดังเพี๊ยะเบาๆ ไม่ได้ตีแรงหรอกครับ ออกแนวหยอกเอินกันมากกว่า

น้องฝันยู่หน้าอีกรอบ แก่นกะโหลกยิ่งกว่าคนพี่เยอะเลย

“เอาล่ะ ตามสบายนะ ขาดเหลืออะไรก็บอกฝุ่นได้เลย แม่กับน้องไม่กวนละ ถ้าไม่อิ่มก็ตักเติมได้ กล้วยบวชชีอยู่ในหม้อ หรือไม่ก็นี่เลย” แม่เลื่อนตะกร้าที่มีผลไม้อยู่สองสามอย่างมาตรงหน้า มีทั้งกล้วย ส้ม และแอปเปิ้ล

“ขอบคุณครับ”

แม่ยิ้ม พยักหน้าชวนน้องฝันเดินกลับเข้าไปในห้องรับแขกตามเดิม ตอนนี้ในห้องกินข้าวจึงเหลือผมกับฝุ่นเพียงสองคน
ผมยิ้มให้มันทันที ตักข้าวผัดเข้าปาก

“อร่อย” ผมไม่ได้เยินยอ แต่อร่อยจริงๆ ฝุ่นตักกินเงียบๆ

“วันหน้าทำให้กูกินบ้างสิ”

มันไม่ตอบ แต่ไม่เป็นไร ต้องมีสักวันที่มันจะมาทำให้ผมกินแน่ๆ

ผมนั่งกินข้าวกับฝุ่นก็ออกบ่อย แต่ครั้งนี้ดูพิเศษหน่อย เพราะมานั่งกินข้าวบ้านมัน หมดจากข้าวผัดก็ต่อด้วยกล้วยบวชชี อร่อยจริงๆ

ผมกินหมดก่อนฝุ่นมานั่งมองมันกิน

“อิ่มไหม” มันถาม

“ถ้าข้าวน่ะอิ่ม แต่อย่างอื่นยังไม่ได้กิน”

มันเตะผมใต้โต๊ะทีเบาๆ ผมหัวเราะร่วน ดึงตะกร้าผลไม้มาวางไว้ตรงหน้า จิ้มลงบนกล้วยให้ฝุ่นดู

“ฝุ่นดูดิ กล้วยลูกเบ้อเร่อ” มันมองตามพยักหน้า ผมขยับเข้าไปใกล้มัน พูดเบาๆ หวังให้ได้ยินกันสองคน “แต่ของกูตอนแข็งใหญ่กว่านี้อีก”

ฝุ่นสำลักกล้วยบวชชีทันที ผมหัวเราะเสียงดังยิ่งกว่าเดิม หยิบทิชชูมายื่นให้ มันเตะขาผมใต้โต๊ะอีกรอบ

ผมหยิบช้อนมาเขี่ยน้ำกะทิในถ้วย ยกขึ้น น้ำกะทิหยดกลับลงไปในถ้วยตามเดิม

“น้ำกะทิก็เหมือนน้ำกูเลย” มันสำลักอีกรอบ “ตอนนี้กูรู้สึกเหมือนมึงกำลังกินน้ำกูอยู่เลยฝุ่น”

“พล!!” ฝุ่นมันตวาดผมเสียงดัง หยิบกระดาษทิชชูมาซับ คราวนี้มันไม่เตะขาผมแล้วครับ มันตีหัวผมเลย

“ฮ่าๆ กูล้อเล่น มือหนักจัง”

มันมองผมตาขวาง นั่งกินอีกสองคำก็หมด ลุกขึ้นยืนรวบเก็บจานชามเข้าไปในครัวเพื่อล้าง ผมยกหน้าที่ให้มันทั้งหมด ไม่ได้เกี่ยงหรอก แต่ผมไม่รู้ว่าต้องทำอะไรยังไงต่างหาก

ฝุ่นหยิบผ้ากันเปื้อนมาคล้องคอ มัดปมหลวมๆ ด้านหลัง เดินไปยืนหน้าอ่างล้างจาน ผมมองมันตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ฝุ่น”

มันหันมามอง

“ผ้ากันเปื้อนทำให้มึงดูเซ็กซี่ขึ้นเป็นกอง ดูดิน้องกูตื่นเลย”

แก้มมันแดงเถือก เดินมาผลักผมแรง

“มึงออกไปรอข้างนอกเลยพล”

“ไปทั้งอย่างเนี้ยน่ะเหรอ”

“เรื่องของมึง แต่ออกไปก่อน อย่ามาทำตัวทุเรศบ้านกู”

“มึงเสือกน่ารักเอง” ผมพูดเบาๆ

“ออกไป!” มันไล่อีกรอบ ผมหันไปมองด้านนอก พอมั่นใจว่าไม่มีใครโผล่เข้ามาเวลานี้ก็ดึงมันเข้ามาใกล้ ก้มหอมแก้มเบาๆ ที

“ชื่นใจ กูไม่กวนละ”
 
มันจะเตะผมอีกรอบ แต่ผมวิ่งหนีออกมาก่อน หัวเราะร่วนจนทุกคนหันมามอง

“อิ่มแล้วเหรอลูก” แม่ถาม

“ครับ ฝุ่นกำลังล้างจาน ไม่ให้ผมช่วย” ตอแหลจริงๆ เลยกู

“ให้ฝุ่นทำน่ะดีแล้ว มา มานั่งดูนี่ด้วยกัน กำลังสนุก” พ่อตบโซฟาข้างตัว เพราะอีกด้าน แม่กับน้องฝันนั่งอยู่

ท่านคงหวงลูกสาวพอควร

ก็นะ ถ้าผมเป็นพ่อก็หวงครับ

รายการที่ดูเป็นรายการตลก ทุกคนหัวเราะร่วน พักหนึ่งฝุ่นก็เดินออกมา ทิ้งตัวลงนั่งระหว่างน้องฝันกับแม่ที่พร้อมใจกันแยกที่ว่างให้โดยไม่ได้นัดหมาย

พอเข้าช่วงโฆษณาทุกคนก็หันมาคุยกันเอง ครั้งที่แล้วผมมาเยี่ยมแม่มันกับพวกเพื่อนๆ (บังเอิญมาน่ะ ไม่ได้ตั้งใจมาเยี่ยมแบบจริงๆ จังๆ หรอก) ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเวลาฝุ่นอยู่กับพ่อแม่ มันก็ไม่ได้เคร่งมากเท่ากับที่ผมคิด พ่อแม่มันด้วย

น้องฝันเป็นเด็กขี้อ้อน ฝุ่นมันติดจะเฉยๆ ไม่ได้อะไร กับเพื่อนยังไง กับครอบครัวก็เหมือนกันนั่นแหละ นิ่งๆ เฉยๆ เนิร์ดไม่เป็นทางการ สิ่งที่บ้านมันมีมากกว่าบ้านผมคือหนังสือครับ ตู้หนังสือเป็นแผง

พอรายการมา เราก็ดูกันต่ออย่างสนุกสนาน กระทั่งรายการจบ

“เดี๋ยวฝุ่นขึ้นห้องก่อน พลมึงนั่งเล่นอยู่นี่ก็ได้”

“ไปด้วย” ผมรีบพูดทันที อยากไปสำรวจห้องมันครับ

“ตามสบายเลยนะ” แม่มันบอก แล้วสามพ่อลูกก็พากันดูทีวีต่อ 

ฝุ่นผละจากครอบครัวเดินขึ้นบันได ผมก้าวตามไปติดๆ ตอนแรกสารภาพว่าแอบเกร็งๆ อยู่เหมือนกันครับ คิดว่าจะเคร่งจนเข้าด้วยยาก

แต่ง่ายกว่าที่คิด

“ห้ามทำอะไรรุ่มร่ามที่นี่อีกนะพล” ฝุ่นมันกระซิบพูดตอนกำลังจะเปิดประตู

“รุ่มร่ามแบบไหน”

“แบบที่มึงทำเมื่อกี้กับทำในหอ”

ผมเลิกคิ้ว เข้าใจความหมายที่มันพูดดี

“ไม่สัญญาว่ะ เพราะมึงน่ารักฉิบหาย แดกได้ กูจับแดกแล้ว”

มันผลักหัวผมแรง แก้มแดงก่ำ ผมดึงมันเข้ามาชิดหลังมันปิดประตูลง มันขืนตัวทันที ผมไม่ได้ทำรุนแรงมันจึงไม่ได้ขัดขืนมาก

ผมจ้องตามัน เกลี่ยแก้มเนียนเบาๆ

“มึงรู้ไหม เวลามึงอาย มึงโคตรน่ารักเลย”

“ใครอาย ปล่อย” มันดันตัวออกแรง ผมยอมปล่อยไปง่ายๆ หัวเราะ เดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงมัน กลิ้งไปกลิ้งมา

“เตียงโคตรกว้าง เคยมีใครมานอนด้วยบ้างไหม”

“ฝันหรือไม่ก็แม่เป็นบางที”

“น้องมึงน่ารักฉิบหาย”

“อย่ายุ่งกับน้องกูพล” มันทำเสียงเหี้ยม ผมยิ้ม นอนหงาย หยิบหมอนมันมากอดแน่น

“ไม่ต้องห่วงหรอก น่ารักขนาดไหน กูแค่มองว่าน่ารัก แต่มึงน่ารักกว่า”

“กะล่อน” มันต่อว่ามา ผมยิ้ม ก้มหอมหมอนมันดังฟอด

“หอมเหมือนกลิ่นมึงเลย”

“หมอนกู”

“นั่นน่ะสิ” แล้วผมก็รัวจูบหมอนมันรัวๆ

“โรคจิตน่าพล เอาหมอนกูคืนมา” มันเดินมาจะแย่งหมอนคืน ผมอาศัยจังหวะนั้น ดึงมันลงมานอนด้วยกันซะเลย ใช้ขารัดขามันไว้

“หมอนไม่หอมเท่าเจ้าตัวหรอก ไม่เชื่อกูพิสูจน์ให้ดู” แล้วผมก็หอมแก้มมันไปฟอดใหญ่

“พล ปล่อยกู”

ผมหัวเราะร่วน มันดิ้นจนหลุดจากอ้อมแขนผมได้ ถูแก้มตัวเองแรง ผมหัวเราะขบขัน จ้องตามันหวานๆ

ฝุ่นเบนสายตาหลบเสีย เดินไปเปิดลิ้นชัก ทำอะไรก๊อกแก๊ก ห้องมันสะอาดสะอ้านดี แม่คงขึ้นมาทำความสะอาดประจำ ได้กลิ่นห้องมันแล้วรู้สึกง่วงยังไงบอกไม่ถูก ผมกอดหมอนฝุ่นแน่น ตาปรือ

แล้วสติผมก็ดับไปง่ายๆ เพียงเท่านั้น เขาว่ากล้วยมีสารที่ทำให้ผ่อนคลายและหลับง่าย บางทีกล้วยในน้ำกะทิอาจมีฤทธิ์มากกว่าก็ได้




ผมลืมตาพรึ่บ

สิ่งแรกที่เห็นคือเพดานขาวๆ ที่ไม่ใช่เพดานในหอ

ตายห่า ผมมาเยี่ยมบ้านเขาแล้วมาทำตัวขี้เกียจหลับอุตุเนี่ยนะ ผมรีบยกนาฬิกามอง หลับไปชั่วโมงได้ ผมพลิกหันมองไปรอบๆ เพื่อหาเจ้าของห้อง แล้วชะงัก เพราะคนที่ผมมองหา มานอนอยู่บนเตียงเดียวกัน แต่คนละด้าน ฝุ่นมันชอบนอนตะแคงทับด้านขวาของตัวเอง วันนี้ผมนอนด้านขวาที่ปกติต้องเป็นของมัน จึงทำให้มันตะแคงข้างหันหน้าเข้าหาผม

ผมขยับตัวให้เบาที่สุด พลิกไปมองคนที่ยังคงหลับสนิท หลับเหมือนเด็กน้อยแรกเกิด

ไม่คิดไม่ฝันว่าผมจะมาหลงเสน่ห์รูมเมตตัวเองแบบนี้ หน้าตาฝุ่นไปทางแม่มากกว่าทางพ่อ แต่ไม่จิ้มลิ้มเท่าคนน้อง

ผมชอบมองฝุ่นแบบนี้ เหมือนได้ดูภาพวิวหรือภาพศิลปะที่มีคุณค่า แผงอกมันไหวขึ้นนิดๆ เพื่อเอาอากาศเข้าปอด วันนี้มันใส่เสื้อขาวมา รอยคิสมาร์กโชว์หรา

เวร แล้วพ่อแม่กับน้องฝันจะเห็นไหมเนี่ย

ดวงตาที่ปิดสนิทของคนที่หลับอยู่ค่อยๆ ปรือเปิดขึ้น ผมไม่ได้เคลื่อนสายตาไปไหน มันกะพริบตาปริบๆ มอง ผมยิ้มให้มันที เกลี่ยเส้นผมที่ตกลงมาปรกแก้มให้

“กลางวันสวัสดิ์”

มันรีบเด้งตัวลุกนั่ง แก้มแดงเถือกเลย

“ตื่นนานแล้วเหรอ”

“เมื่อกี้”

“หิวไหม” เกือบเที่ยงแล้วครับ แต่เพิ่งกินไปตอนสิบโมง ยังไม่หิวหรอก

ผมดึงฝุ่นขึ้นมานอนบนตัว

“พล!”

“กูไม่ทำอะไรหรอก แต่อยากกอด”

“ปล่อย เดี๋ยวใครขึ้นมาเห็น”

“ล็อกห้องแล้ว”

“อย่าทำพล เดี๋ยวก็ตื่นหรอก”

ผมใช้ขาเกี่ยวขามันไว้ พอๆ กับสองมือ ปากยิ้ม แต่ตาเยิ้ม





To be Con..
:hao6: ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ค่ะ : ) มีความเป็นไปได้สูงว่าฝุ่นไม่น่าจะรอด = = ;

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 19-05-2018 11:51:47

แหม  กระทิงตัวนี้จ้องจะพังกรงอยู่ตลอดเวลาเลยนะ
ฝุ่นก็ยอมมันตลอด แข็งใจห้ามบ้างเหอะนะ ร่างจะพังซะก่อน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 19-05-2018 12:18:01

หื่นตลอดเวลาจริงๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 19-05-2018 14:27:46

อยากรู้จังว่าตอนพลเจอหน้าพ่อแม่ฝุ่นจะทำตัวยังไง
เค้าเริ่มมีพัฒนาการกันแล้ว  :impress2:
ทำไมเขินแทน 555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 19-05-2018 16:36:46

ใจบางหมดแล้ววว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 19-05-2018 18:25:29

หื่นไปทุกที่ ทุกเวลาเลยนะ พล  :m16:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 19-05-2018 19:32:51

ชอบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 19-05-2018 20:30:03

ถ้ากระทิงจะเปลี่ยวบ่อยขนาดนี้ วางยานอนหลันมันไปเลยฝุ่น5555 #ความหื่นของอิพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 19-05-2018 21:00:46

กระทิงหื่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 19-05-2018 23:23:48

หื่นตลอดๆๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 20-05-2018 00:45:16

พลดูโรคจิตแต่ดูรักฝุ่นดีอ่ะ
ฝุ่นก็น่ารักเนอะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 20-05-2018 15:46:30

อย่าให้หลุดนะพลลล ถ้าหลุดนุจะโกรธ!!!

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 40% [19-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 21-05-2018 00:06:40

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 80% [21-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 21-05-2018 23:29:41

บ้านข้าราชการนี่จะดราม่ารึป่าวนะ???

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 80% [21-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 22-05-2018 00:37:07

ถ้าพ่อฝุ่นรู้เนื่องนะ ไม่อยากจะคิด555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 80% [21-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 22-05-2018 01:39:44

สายหื่นจริงๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 80% [21-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 22-05-2018 05:54:41

พลหื่นกับฝุ่นตลอด
ชอบอ่ะ
รอตอนต่อๆไปนะครับ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 80% [21-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-05-2018 07:01:41

แหมมฒมอิกระทิงเปลี่ยวหื่นได้ทุกทีเลยจริงๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 80% [21-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 22-05-2018 10:52:14

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 80% [21-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 22-05-2018 13:16:57

พลใจเย็นก่อนลูกกก
นี่บ้านมีพ่อแม่อยู่นะ
รอกลับหอก่อนนนน 555
รอตอนต่อไปน้า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 80% [21-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 22-05-2018 13:47:23

อิพล.. แกจะหื่นตลอดเว ไม่ได้นะ..
สงสาร น้องฝุ่นอ่ะ..  :katai3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 80% [21-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 23-05-2018 18:01:12

บ้านฝุ่นจะพัง เพราะแก ไหมเนี่ย อิพี่พล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 100% [23-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 23-05-2018 19:18:44

จะเกิดอะไรขึ้นไหมน๊อ?

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 100% [23-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 23-05-2018 19:34:03

รอตอนฝุ่นไม่รอด จากความหื่นของกระทิงพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 100% [23-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 23-05-2018 19:42:35

เฮ้ย พลหัดเกรงใจเจ้าของบ้านมั่งเหอะ. แกจะหื่นไปไหน.  :m16:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 100% [23-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 23-05-2018 22:18:20

พลต้องใจเย็นๆๆๆ คามดาน์แมนน 5555555555555555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 100% [23-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 24-05-2018 12:22:10

พลลดความหื่น+ความเอาแต่ใจลงเพิ่มความหวาน+ความจริงใจเยอะๆไม่แน่ฝุ่นหาจจะเปิดใจก็ได้นะ :ped149: :ped149: :ped149:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 100% [23-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 24-05-2018 18:29:27

หื่นตลอดอ่ะ เกลียดแกจริงพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 100% [23-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 24-05-2018 22:26:18

น่ารักทีสุด

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 100% [23-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 25-05-2018 00:45:00

แจ๊คพ๊อตจะแตกรึป่าวนะ???

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 100% [23-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 25-05-2018 03:08:44

พลร้ายกาจ!!!

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 11 กลับบ้านฝุ่น 100% [23-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 25-05-2018 06:22:27

ฝุ่นน่ารัก พลหื่นตลอดด

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 25-05-2018 19:42:29

:: บทที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย ::

“งั้นมึงก็อย่ายั่วกูสิ”

“กูไม่ได้ยั่ว”

ผมหัวเราะหึๆ พลิกมันลงไปนอนด้านล่างแล้วกดจูบทันที

ไม่ได้คิดหื่นหรอกครับ แต่อยากจูบมันแบบหวานๆ

…รสจูบของเราสองคน…

ฝุ่นนอนเคลิบเคลิ้มตอบรับรสจูบโรแมนติกจากผม ผมค่อยๆ ถอนปากออกเมื่อปากชาได้ที่ มองตาคนด้านล่าง

ผมจับมือมันขึ้นมาจุมพิต แล้วเลื่อนมาวางไว้ตรงตำแหน่งหัวใจตัวเอง ทาบวางไว้เฉยๆ

“หัวใจกู กูยกให้ ถึงมันจะเคยเจ้าชู้เลวทรามชาติชั่วมาขนาดไหน แต่ถ้าได้คนดูแลดีๆ หัวใจดวงนี้ก็พร้อมจะเป็นหัวใจคุณภาพที่ดีได้นะ”

มันมองตาผม แล้วก้มมองมือตัวเองบนอกผม

“เชื่อไม่ได้”

“ไม่ต้องเชื่อก็ได้ แต่ให้พิสูจน์ด้วยตัวเอง”

มันเม้มปากแน่น ไม่ตอบอะไร เสหลบสายตา ก่อนเลื่อนขึ้นมาสบตาผมอีกรอบ น้องผมกระตุกตื่นวูบ

ผมถอนหายใจแรงอย่างอ่อนอกอ่อนใจกับความต้องการอันล้นหลามของตัวเอง ดูซิ จะทำโรแมนติกกับมันซะหน่อยก็หื่นขึ้นมาอีก
มันจ้องตาผมไม่เคลื่อนไม่ไปไหน ยิ่งมองผมยิ่งตื่น ยิ่งตื่นผมยิ่งอดทนไม่แสดงออก ยิ่งอดทนมากเท่าไหร่ หน้าผมยิ่งเบี้ยว มันทำหน้าฉงนกับปฏิกิริยาแปลกๆ ของผม ฝุ่นยังไม่รู้ครับ เพราะน้องผมมันตื่นขึ้นมาชนที่นอนไม่ใช่ส่วนใดในร่างกายของมันอย่างเคย 

“…ฝุ่น” ผมทำหน้าจะร้องไห้

“เป็นไร” มันถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ผมหน้าเบี้ยวยิ่งกว่าเดิม

“น้องกูตื่น”

“ไอ้บ้า! พลลุกเลย ลุกๆ” มันพยายามผลักผมออก

“ลุกแล้ว โด่เลย” ผมจับมือมันเลื่อนไปด้านล่าง

ฝุ่นตาโต

“ห้องน้ำเลย”

“ไม่เอา อยากลองทำที่นี่ ห้องล็อกแล้ว จะทำเบาๆ”

“ไม่ได้นะพล ห้องไม่เก็บเสียง”

“ก็จะทำเบาๆ ไง”

“พล!” มันเรียกเสียงตื่น ผมไม่พูดอะไร ก้มปิดปากมันทันที จูบกึ่งเร้ากึ่งหวาน เน้นโรแมนติกครับวันนี้ ฝุ่นมันพยายามขัดขืนอยู่พักหนึ่ง แต่ผมให้เครดิตรสจูบหวานๆ ของผมละกันที่ทำให้ฝุ่นระทวย มือไม้มันอ่อนแรง มองผมตอบตาเชื่อม ผมเคลื่อนหน้าต่ำลงไปด้านล่าง เลิกเสื้อมันสูง ตวัดกัดหัวนมมันก่อนเลย ฝุ่นผวาเฮือก กอดหัวผมแน่น น้ำตามาก่อนเลย สองเท้าสไลด์จิกที่นอน
ความกดดันคงทำให้มันเกิดอารมณ์มากกว่าเดิม

ผมไม่รีบร้อน ค่อยๆ เลีย ค่อยๆ เม้ม ค่อยๆ เลื่อนปากซุกซอกคอ เงยหน้ากระซิบแผ่ว

“กูรักมึงนะ” ผมปิดปากมันอีกรอบ มันโอบกอดรอบลำคอผมแน่น ผมถอดกางเกงฝุ่นออก

“อย่าพล เดี๋ยวเสียงเล็ดลอด”

“กูจะทำเบาๆ” ผมไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรอีก ดึงน้องออกมาจากกางเกง คุ้ยน้ำบ่อน้อยมาแตะแล้วใช้น้องสอดเข้าไปทันที ไม่ต้องเบิกทางก่อนละครับ ฝุ่นกอดผมแน่น แนบหน้ากับลำตัวราวกับจะผสานร่างกับผม ผมบดขยี้เน้นไปที่จุดกระสัน ทำเบาๆ ชนิดแทบไม่เกิดเสียงกระทบกันของเนื้อ แต่เสียวได้ใจ เน้นเนื้อแนบเนื้อ เน้นบดขยี้ เน้นช้าๆ

…แต่แม่เจ้า…

ผมตัวสั่น สั่นพอๆ กับขาฝุ่น ผนังนุ่มของมันบีบรัดผมแน่น สองขาโอบมารอบเอว ผมซี้ดปากพอๆ กับฝุ่น เราจึงต้องปิดปากกันและกันกันเสียงออก ผมขยับเร็วและแรงขึ้น แน่นอนว่าเน้นเก็บเสียงไม่ให้ดัง

“พล อย่าเสร็จบนที่นอน เดี๋ยวเลอะ” ฝุ่นมันยังมีสติบอก ผมเกือบพุ่งแล้วถ้ามันไม่เตือน ผมขยับลุก พาฝุ่นไปยืนค้ำกับกำแพงใกล้ห้องน้ำ มุมนี้ห่างไกลประตูห้องหน่อย เผื่อใครมาแอบฟัง (ผมก็คิดได้) ถอดกางเกงฝุ่นทิ้ง เหลือไว้เพียงเสื้อยืดที่มันใส่อยู่

ผมเลียริมฝีปากกับภาพสวยตรงหน้า ฝุ่นที่สีหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงอารมณ์มันก็ยั่วอยู่แล้ว ขามันสั่นหน่อยๆ เรี่ยวแรงจะยืนยังแทบไม่มี ท่อนล่างเปลือยเปล่า ชายเสื้อระอยู่รอบเอว เผยก้อนเนื้อขาวๆ สองก้อนน่ามอง ผมยังไม่ได้สอดใส่ จับมือมันข้างหนึ่งที่ค้ำกำแพงไว้ อีกมือคลึงเนินเนื้อมันเล่น แทรกนิ้วเข้าไปหยอกล้อช่องนิ่มด้านหลัง

“อย่าเล่นพล เดี๋ยวมีคนมา” มันบอกเสียงสั่น เครือครางในลำคอ ช่องน้อยบีบรัดนิ้วผมแน่น ผมหัวเราะหึๆ เลื่อนมือลงมาประคองจับสองเนื้อค่อยๆ ขยายแยกเพื่อนำพาท่อนเอ็นของผมแทรกเข้าไป ผมก้มจูบแก้มมันเบาๆ มันขยับแยกขาให้ผมเข้าไปได้ง่ายๆ

“ตั้งแต่เอาคนมา ไม่มีใครทำให้กูใจเต้นได้เท่าเอากับมึงอีกแล้วฝุ่น มึงโคตรน่ารัก” ผมชมอีกที มันบีบรัดแน่นรับคำ ใช้เวลาไม่นานหรอกครับ ร่างผมก็ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับมันอีกครั้ง

ผมขยับช้าๆ ขยับเบาๆ แต่เน้นลึก และเข้าให้ถูกจุด ฝุ่นมันสั่นยิ่งกว่าเดิม ครางเสียงดังมากขึ้น ผมปิดปากฝุ่นไว้เพราะชักจะเสียงดังมากไป  น้ำตามันไหลอาบแก้ม ทำมือเดียวไม่ถนัดครับ ไหนจะต้องเก็บเสียงฝุ่น ไหนจะขยับ ผมจับฝุ่นพลิกหันมาเผชิญหน้า

“ให้ตาย หน้าตามึงเอ็กซ์สุดๆ ฝุ่น คณะมึงสอนวิชายั่วผู้ชายด้วยเหรอวะ”

มันต่อยผมปั้กแบบคนไม่เหลือแรง

ผมจับมันขึ้นมาคล้องเอวไว้ ฝุ่นครางดังขึ้น เพราะท่านี้มัน‘ลึก’สุดๆ ผมซี้ดปาก แต่เป้าหมายที่ผมหันหน้ามาเพราะงี้แหละ

“…ฝุ่น” ผมเรียก มันเงยหน้ายั่วๆ มอง

‘มองตาก็รู้ใจ’

เคยได้ยินคำนี้ไหมครับ เราผสานปากกันทันที ผมชอบจูบมัน ไม่ว่าจะเป็นจูบแบบเร่าร้อนหรือโรแมนติกก็ตาม ผมถอนปากออกเมื่อใกล้จะไปถึงปลายทาง

“ไปพร้อมกันนะ ถ้าไม่ไหว กัดไหล่กูเลย” ผมอนุญาตและมันก็ทำตาม อ้าปากงับไหล่ผมแรง ผมเลียริมฝีปาก ยิ่งรู้ว่าฝุ่นเกิดอารมณ์ ผมเกิดยิ่งกว่า ขยับสะโพกกดกลืนฝุ่นแนบแน่นลึกล้ำ ฝุ่นกอดผมแน่น ผมกัดกรามพยายามไม่ส่งเสียงอะไรออกมา เจ็บไหล่ตรงที่ฝุ่นกัด แต่ไม่เท่าความเสียวซ่านเหมือนขึ้นสวรรค์เวลาได้ปลดปล่อยไปพร้อมๆ กัน ผมฉีดพ่นน้ำรักเข้าไปในตัวฝุ่น ในขณะที่มันปลดปล่อยให้เลอะเสื้อผ้าผม อันนี้ไม่ซีเรียส ทำความสะอาดได้

ผมปล่อยฝุ่นให้ลงไปค้ำกำแพงอีกรอบ รีดเร้นน้องผมเข้าไปภายใน ก่อนค่อยๆ ถอนน้องออกช้าๆ เมื่อคิดว่าลูกผมคงหมดคลังแล้ว

น้ำสีขาวๆ ไหลเยิ้มออกมาเป็นระลอกตามจังหวะบีบรัดและคลายตัวของฝุ่น ค่อยๆ ไหลลงมาผ่านขาแต้มลงสู่พื้น ฝุ่นยังยืนหอบอยู่ที่เดิม ผมแทรกนิ้วเข้าไป

“จะทำอะไร” มันถามเสียงอ่อน

“ช่วยให้มันออกมาง่ายขึ้น”

“ครั้งหน้าปล่อยข้างนอกหรือใส่คอนดอมนะ”

ผมส่ายหัว

“กูชอบข้างใน กูอยากให้มึงครอบครองกูและกูครอบครองมึงด้วย เวลาที่น้ำกูไหลออกมาแบบนี้ กูว่ามันสวยดีออก”

“โรคจิต”

ผมหัวเราะหึๆ ตอบรับ มันพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดลึก

“พอแล้ว เดี๋ยวกูล้างเอง”

“กูล้างให้”

“ไม่ต้อง เดี๋ยวตื่นอีก” มันพูดอย่างรู้ดี ซึ่งผมไม่เถียง ขยับห่าง มันเดินขาสั่นๆ ไปหยิบทิชชูมายื่นให้ เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป ผมทำความสะอาดน้องตัวเองและพื้นที่เลอะ เก็บน้องเข้ากางเกง ไปทิ้งตัวลงนอนอีกรอบ

ผมยิ้มให้เพดาน ได้ยินเสียงน้ำดังซู่ ผมนอนขวางเตียง พลิกคว่ำพยายามมองผ่านประตูเข้าไป

ความคิดลามกเกิดขึ้นในหัว ฝุ่นมันอาบน้ำหรือว่าแค่ล้างท่อนล่าง เวลามันยืนล้าง ท่ายืนมันจะเอ็กซ์ขนาดไหน แค่คิดน้องผมก็ตื่นอีกรอบ ผมนอนหงาย น้องชี้เด่ขึ้นฟ้า

ผมพ่นลมหายใจแรง หรือว่าผมจะผิดปกติวะ ตื่นง่ายจริงๆ

ผมเม้มปาก คิดหาทางออกกับน้องที่ตื่นขึ้นมาดี๊ด๊าอีก เสียงน้ำยังคงดังอยู่ ผมขยับย่องลงจากเตียง กะว่าถ้าฝุ่นมันล็อก ผมจะว่าวเอา แต่ถ้าไม่ล็อก จะเข้าข้างตัวเองว่าฝุ่นมันอ่อยครับ จริงไม่จริงไม่รู้ ผมเข้าข้างตัวเองก่อน

ผมจับลูกบิด ค่อยๆ หมุนเปิด ฝุ่นมันไม่ได้ล็อกครับ หัวใจผมเต้นแรง ค่อยๆ หมุนเปิด ไม่รู้จะเจอสบู่บินหรือเปล่า เสียงน้ำยังดังอยู่ ประตูค่อยๆ แง้มเปิดออกกว้าง

ผมผิวปากทันทีกับภาพสวยภายในนั้น

สายน้ำไหลลงมาเป็นทางจากฝักบัวแบบสายฝนทรงกลม ฝุ่นยืนนิ่ง มือหนึ่งค้ำกำแพง อีกมือจับอยู่ที่บั้นท้าย คล้ายกับจะให้สายน้ำล้างลูกๆ ผมออกมา หรือไม่ก็ยืนเพื่อรอเวลาให้ลูกผมไหลออกมาเอง หรือไม่ก็ยืนเพื่อผ่อนคลาย

น้องผมแข็งยิ่งกว่าเดิม ผมขยับห่างออกมาจากประตูนิดหนึ่ง พรากเสื้อผ้าออกจากตัวทิ้งลงพื้น เดินน้องชี้โด่ย่องเงียบเข้าไปหาคนที่ยังยืนเพลิน

มันสะดุ้งอีกรอบเมื่อผมเข้าไปชิด และก่อนที่มันจะได้พูดอะไร น้องผมก็เข้าสู่เป้าหมายเรียบร้อยแล้วครับ ผมปิดปากฝุ่นไว้ด้วยสามนิ้วที่แทรกเข้าไปเกี่ยวลิ้น ขยับท่อนล่างทันที กระตุ้นให้มันเกิดอารมณ์ก่อนเลยกันมันขัดขืน
ไม่ยากหรอกครับ

แผล็บเดียวฝุ่นก็มีอารมณ์ร่วม แหม ไม่ยักกะรู้ว่าทำกันใต้ฝักบัวแบบนี้ก็ได้อารมณ์ดีเหมือนกัน





สมกับเป็นควายถึกของผม โดนไปอีกสองรอบหนักๆ ในห้องน้ำ มันก็ยังเดินปร๋อเหมือนไม่เป็นอะไร (หรือไม่ก็ฝืนอยู่) ทุกอย่างปกติยกเว้นหน้าที่บูดสนิท

เราพากันเดินตัวหอมลงมาจากห้องนอนเพราะท้องพากันร้องแล้ว บ่ายโมงกว่าแล้ว

“นอนกลางวันกันเหรอลูก” แม่ถามมา ฝุ่นหลบตาวูบ ผมฉีกยิ้ม

“ครับ สงสัยต้นไม้บ้านพ่อจะผลิตออกซิเจนเยอะกว่าที่อื่น เข้าไปถึงก็ตาปรือเลย หรือไม่ก็เพราะกล้วยบวชชีแม่หรือข้าวผัดน้องฝัน” ผมชมรวดเดียวยกครัว ทุกคนหัวเราะ

“หิวกันแล้วใช่ไหม อยากกินอะไร เดี๋ยวแม่ทำให้กิน” แม่ดีดตัวลุก ผมยิ้มกรุ้มกริ่ม

“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ผมได้ทานกล้วยบวชชีฝีมือแม่แล้ว ทานข้าวผัดแสนอร่อยฝีมือน้องฝันแล้ว มื้อเที่ยง ผมขอให้ฝุ่นเป็นคนทำได้ไหมครับ อยากลองทานฝีมือมันดู อยากรู้ว่าศิษย์แม่คนรองจะทำอาหารได้เท่าศิษย์เอกน้องฝันหรือเปล่า”

“กูไม่อยากทำ” ฝุ่นรีบออกตัวทันที “อยากกินข้าวฝีมือแม่”

“น่าฝุ่น ไปทำให้เพื่อนลองทานซะหน่อย”

“ฝุ่นไม่อยากทำแม่ นานๆ ทีอยากกินฝีมือแม่มากกว่า”

“มื้อเย็นละกัน มื้อนี้ทำให้พลกินก่อนป่ะ” แม่กระตุ้น ฝุ่นหน้างอ แต่ก็ยอมลุก ผมฉีกยิ้มดีใจ ยกมือไหว้ผู้ใหญ่

“ขอบคุณครับ ไงเตรียมยาแก้ท้องร่วงไว้ให้ผมด้วย”

“เชี่ยพล!” ฝุ่นหันมาว้าก ผมหัวเราะ ฝุ่นเดินลิ่วเข้าห้องครัวไป ผมรีบวิ่งตามทันที

“ตามมาทำไม อยู่ข้างนอกไปสิ”

“ไม่อะ อยากเห็นภาพหายาก” ผมไม่พูดเปล่าหยิบมือถือออกมาเตรียมถ่ายด้วย

“ไม่ถ่ายพล กูไม่ชอบถ่ายรูป”

“ไม่ต้องเกร็งน่า ทำไปเถอะ หิวแล้ว ท้องร้องแล้วเนี่ย”

มันหน้าบูด แต่ก็ยอมหันไปหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวม รัดเอวไว้หลวมๆ ผมถ่ายมันไปหนึ่งแชะ และอีกหลายๆ แชะ พยายามหามุมสวยๆ ถ่าย มันเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบผักคะน้าจากช่องใส่ผักมาวางบนเคาน์เตอร์ ต่อด้วยไก่จากช่องฟรีซ

มันล้างไก่ก่อนลวกๆ วางลงบนเขียงหันเป็นชิ้นเล็กๆ ตามด้วยคะน้า คว้าหยิบกระเทียบมาแยกกลีบ บดด้วยมีด พริกสดสีเขียวสองเม็ด บดด้วยมีดเช่นกัน มันทำได้อย่างคล่องแคล่วจนผมยังทึ่ง

ผมกดถ่ายรูปมันรัวๆ มันหยิบกระทะมาตั้งไฟ เทน้ำมันลงไป ยืนหายใจคอยน้ำมันร้อนไม่กี่เฮือกฝุ่นมันก็โยนพริกกับกระเทียมลงไปก่อน พอกระเทียมหอมกรุ่นมันก็เทไก่ลงไป ใช้ทัพพีคั่วจนไก่เหลืองกรอบหอมเตะจมูก มันเบาไฟลง เทผักใส่ลงไป เติมน้ำเปล่าลงไปเล็กน้อย คว้าผงปรุงรส ซีอิ๊วขาว เร็วมากจนผมมองตามแทบไม่ทัน คนๆ ให้เข้ากันอีกสองสามทีก็ดับไฟ

“สุดยอด” ผมครางชม มันทิ้งผัดค้าน้าใส่ไก่ไว้บนกระทะ เดินไปตักข้าวมาสองจาน จานหนึ่งพูนหน่อย ให้เดาคงของผมนั่นแหละ แล้วตักกับข้าวราดลงไป ของผมจะเยอะกว่าของมันเกือบเท่า วางไว้บนเคาน์เตอร์ เดินไปล้างกระทะ เช็ดเก็บเข้าที่ ถอดผ้ากันเปื้อนแขวน หยิบช้อนกับส้อมมาจัดวางบนจาน

“ยกออกไปสิ กูจะเตรียมน้ำ”

ผมมองหน้าฝุ่นอึ้งๆ ฉีกยิ้มกว้าง

“ขอหอมหน่อยได้ไหม”

“อยู่นู่น” มันชี้ไปยังตะกร้าใส่หอมหัวแดง ผมหัวเราะ นี่มันเข้าใจว่าผมอยากได้หอมจริงๆ หรือว่าแค่มุก

“กูอยากหอมแก้มมึงไม่ใช่หัวหอม”

“รุ่มร่ามน่าพล เร็วเถอะหิวแล้ว”

“โอเค” ผมรับปาก แต่ในระหว่างที่กำลังจะหยิบจานข้าวก็เฉียดปากผ่านแก้มมันเบาๆ ฝุ่นผงะถอย

“…หอม” ผมทำหน้าชื่นใจประกอบ แก้มมันแดงเถือก ผมหัวเราะหึๆ ถือจานข้าวไปยังโต๊ะกินข้าวอีกห้อง ฝุ่นถือแก้วน้ำสองใบตามมา บนตะกร้าผลไม้มีผลไม้เพิ่มเข้ามาอีกอย่างคือแก้วมังกร ส้มที่ดูเหมือนจะเยอะขึ้นด้วย 

ผมตักเข้าปากทันที ตาโต

“อร่อยว่ะฝุ่น”

มันไม่พูดอะไร ตักกินเงียบๆ ผมกินไป จ้องหน้าฝุ่นด้วยสายตาชื่นชมสุดๆ เรื่องบนเตียงก็สุดยอด ทำกับข้าวก็เก่ง

แม่ครับ…ต่อให้ลูกสะใภ้แม่มีหลานให้ไม่ได้ แต่รับรองได้ว่าเราไม่อดตายแล้ว

“เลิกมองกูได้แล้วพล” มันปรามเมื่อผมเอาแต่มองมัน

“มึงทำอาหารอร่อย”

“เวอร์ มึงหิวมากกว่า”

“ลิ้นกูไม่เคยโกหก” ซึ่งข้อนี้มันคงไม่เถียง ถ้าผมบอกว่าอร่อย นั่นคืออร่อยจริงๆ

ผมแทบจะเลียจาน แม่เดินเข้ามาตอนผมกำลังกวาดเศษพริกเศษกระเทียมเข้าปาก

“เป็นไงบ้างพล ฝุ่นทำอร่อยไหม”

“ถ้าเลียจานนี่จะเสียมารยาทไปไหมครับ” ผมไม่ตอบตรงๆ แต่แสดงออกด้วยการกวาดเอาน้ำผัดเข้าปากตบท้าย

“ขนาดนั้นเลย” แม่ยิ้มหน้าบาน ฝุ่นเปิดกล่องที่วางอยู่บนโต๊ะออก ในนั้นมีมีด มันหยิบแก้วมังกรมาหั่นเป็นสี่ชิ้น ยื่นชิ้นหนึ่งให้ผม เวลากินก็เหมือนปอกกล้วยนั่นแหละครับ คลี่เปลือกออกแล้วกินได้เลย

“หวาน”

“มีรถเข็นมาขายทุกวัน บ้านเราจึงได้ทานผลไม้สดทุกวัน น้องฝันกับแม่ชอบทานผลไม้”

“มิน่าล่ะ ผิวสวยทั้งแม่ทั้งลูก”

“ปากหวานนะตาพล ค้างหรือเปล่าฝุ่น”

“ค้างครับ”

อ้าว ฝุ่นมันไม่เห็นบอกว่าจะค้าง มันไม่มองหน้าผม แกะส้มกินต่อ สงสัยมันจงใจหาเรื่องหนีผมแน่

แต่คิดเหรอว่าจะพ้น

พออิ่มฝุ่นก็ทำหน้าที่เก็บกวาดจานชามตามเดิม แน่นอนว่าผมยืนมองแทบจะทุกขั้นตอน

“ฝุ่น” ผมเรียกเมื่อมันล้างมือเสร็จ มันเงยหน้ามอง ผมดึงมันมายืนตรงหน้า ยื่นกล้องไปห่างๆ “ยิ้มหน่อย”

ผมไม่รอให้มันยิ้ม แค่มองจอว่าผมหล่อและมันดูดีแล้วก็กดถ่ายทันที

ผมก้มดูผลงาน

“ลบเลยพล”

“รูปคู่แรกของเรา ลบทำไม” ผมเปลี่ยนภาพหน้าจอจากน้องเอมิกลายมาเป็นรูปคู่ของเราสองคนทันที ผมยื่นให้มันดู

“ลบเลยพล”

ผมทำเป็นไม่ได้ยินเสีย เสียบมือถือลงกระเป๋ากางเกง เดินนำออกไป ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวนักอ่านกันจริงๆ พอออกไปก็เห็นพ่อแม่ลูกอยู่กันคนละมุมแล้ว พ่ออยู่บนเก้าอี้โยกที่ทำจากไม้สัก สวมแว่นตกลงมาแถวๆ ปลายจมูก แม่เอนตัวนั่งอ่านบนโซฟา รองขาด้วยหมอน ส่วนน้องฝันระเห็จไปแหมะอยู่ข้างตู้หนังสือ นอนอยู่บนถุงบีน

“อ่านหนังสือไหมลูก”

ผมยิ้มแหะ

“ผมยังไม่อยากหลับกลางวันอีกรอบครับ หนังสือกับผมไม่ค่อยถูกกัน หน้าเดียวก็หลับแล้วล่ะครับ” ผมสารภาพตามตรง แม่หัวเราะ

ฝุ่นเดินผ่านผมไปทางตู้หนังสือ ทุกคนเลิกสนใจ ก้มหน้าอ่านหนังสือของตัวเอง ผมเดินไปใกล้ๆ มัน

“นี่กิจกรรมปกติของคนในบ้านมึงเหรอ” ผมชี้ไปด้านหลัง ฝุ่นพยักหน้า ดึงหนังสือออกมาดูทีละเล่ม “สรุปจะค้างเหรอ”
มันหันมามอง พยักหน้าอีกที

“งั้นกูจะค้างกับมึงด้วย”

มันมองตาผม “ไม่ให้ค้าง”

ผมมองกลับกรุ้มกริ่ม ไม่เถียงต่อ เดาสุ่มหยิบหนังสือจากชั้นออกมาดู

“กูจะอ่านเล่มนี้” ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไร แต่หยิบมาแล้วครับ มันจับแขนผมไว้ดึงเข้าไปชิด พูดให้ได้ยินกันสองคน

“ไม่ให้ค้างนะพล”

“ทำไมใจร้ายจัง มึงยังเคยไปนอนบ้านกู แค่นี้ทำหวง”

“เพราะมึงไม่คิดจะนอนเฉยๆ น่ะสิ”

ผมยิ้มในดวงตาใส่คนตรงหน้า เลียริมฝีปาก

“นั่นแหละเป้าหมายกูเลย กูชอบกลิ่นเตียงมึง ดึกๆ น่าจะเสียงดังได้”

“พล!”

“แลกกับให้กูกลับ แล้วบอกพ่อกับแม่ทิ้งท้ายไว้ว่ากูกับมึงเป็นแฟนกัน” เรากระซิบพูดกันเบาๆ ฝุ่นแทบจะกินหัวผม มันกระฟัดกระเฟียด เดินหน้ามุ่ยไปยังโซฟา

บ้านนี้มีที่อ่านหนังสือหลายจุดครับ เหมือนเขาเซตที่ไว้ให้พร้อมสำหรับการอ่านหนังสือโดยเฉพาะ ไม่มีใครสนใจใครอีก ผมเดินไปนั่งข้างๆ มัน ฝุ่นหันมามองเขวี้ยงๆ ผมเลิกคิ้วถามด้วยสายตาว่า…‘มีปัญหา?’… มันไม่สนใจ เปิดหนังสืออ่าน ผมดูหนังสือที่ตัวเองหยิบมาบ้าง เบ้หน้าแรง

“อะไรวะ เจ้าหญิงซินเดอเรลล่า”

ได้ยินเสียงหัวเราะหึๆ จากฝุ่น ผมเหลือบมอง เมื่อหยิบมาแล้วก็ต้องอ่าน ผมเปิดไปหน้าแรกแล้วเริ่มต้นอ่าน

เอ่อ..อืม…งือ..ครอก….






สบายดีจัง ไม่รู้ว่าผมหนุนอะไรอยู่ รู้แต่ว่ามันนุ่มๆ เหมือนตักแม่  แต่กลิ่นมันคุ้นๆ ผมพลิกหันไปอีกด้าน ตวัดวงแขนโอบรอบเอว ถ้าเป็นแม่จริง ผมต้องโอบได้

ได้จริงๆ ครับ ผมซุกหน้ากับพุงน้อยๆ นั้น อืมแม่เปลี่ยนไปแฮะ ผมมุดหน้ายิ่งกว่าเดิม ไซ้ไปมา

“พล” ได้ยินเสียงเรียกมาแต่ไกลพร้อมแรงเขย่าที่ไหล่

“พล!” เสียงเรียกนั้นดังขึ้น ผมลืมตา ค่อยๆ ดูสภาพที่เกิดขึ้น สิ่งแรกที่ผมเห็นคือพุงของใครบางคน ผมนอนอยู่ หัวหนุนตัก พอ
เงยหน้ามอง ตักที่คิดว่าเป็นของแม่กลับกลายเป็นของฝุ่นไป

“ตื่น” มันดันผมออกแรง ผมขยับลุก ทุกคนยังสิงอยู่ในโลกของตัวเอง เจ้าของตักหน้าแดงก่ำ

“โทษที”

“ถ้าง่วงขึ้นไปนอนบนห้องก็ได้”

“ถ้ามึงขึ้นไปด้วย กูจะไป”

“งั้นไปนั่งห่างๆ”

ผมหัวเราะ ขยับหันไปใกล้ๆ ฝุ่นแทน

“ตักมึงนุ่มจัง”

มันผลักหน้าผมออกแรง แก้มแดงเถือก

เมียผมอายโคตรน่ารัก


(อ่านต่อหน้าถัดไป)

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 25-05-2018 19:55:32

หื่นได้ตลอดนะ นังพล  :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 25-05-2018 20:04:15

 :z1:

 :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 25-05-2018 21:30:46

พลหื่นกับฝุ่นตลอด ชอบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 25-05-2018 22:58:44

หื่นได้ตลอดๆๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 25-05-2018 23:05:44

 :jul1: ขอเลือดด้วยค่ะ ไม่ไหวแล้ว
 :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 25-05-2018 23:10:09

อื้อหือ....ฝุ่นโดนตลอด

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 26-05-2018 02:35:50

สงสารฝุ่นมากก :sad4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 26-05-2018 06:18:45

หื่นทั้งคู่จริมๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 26-05-2018 07:55:21

อิพลๆๆๆๆหื่นเต็มขั้นจริงฟ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 26-05-2018 09:29:36

ฝุ่นเอ๊ย ทนความหื่นอิพลให้ได้นะลูก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 26-05-2018 10:11:19

หื่นจริงๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Papangtha ที่ 26-05-2018 11:58:40

สงสานฝุ่นจริงๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 26-05-2018 14:39:58

โดนรอบที่ n  :katai4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 26-05-2018 16:43:58

น้องฝุ่นช้ำอีกแล้วค่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 40% [25-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 26-05-2018 20:46:03

คนอ่านอ่อนระทวย อิ่มเอมใจมากๆๆ อร๊ายยย อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เคยเบื่อเลย สุดยอดจริงๆ อยากให้พลลักหลับจัง โอ๊ยยตื่นเต้นนน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 80% [27-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 27-05-2018 22:45:42

ฟินมากกก มีความสุขสุดๆๆๆๆ เฮ้อ ชอบจัง :mew1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 80% [27-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 27-05-2018 23:04:07

อิกระทิงหลงเมียรักอย่างแรง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 80% [27-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 27-05-2018 23:24:19

 :pig4: :pig4: :L1:
แหมมมมม พล รักเมียหลงเมียสุดอะไรสุด 555
รอตอนต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 80% [27-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 27-05-2018 23:55:54

เสพย์ติดฝุ่นไปแล้วหรอพล,,,

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 80% [27-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 28-05-2018 01:25:16

ฟินจิกหมอนกระจุยแล้วจ้า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 80% [27-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 28-05-2018 08:25:01

พลขี้ตื๊อเมีย555555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 80% [27-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 28-05-2018 09:06:02

หื่นขนาดดดดดดดดดด :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 80% [27-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 28-05-2018 09:34:01

หืมมมม..  :-[
ของเขาดีชะริงๆ  :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 80% [27-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 28-05-2018 12:34:55

พลเอ้ยยยย มีเมียดีจริงๆสุดยอดทุกเรื่องถ้าดูแลไม่ทีมีคนรอตื๊บแกอยู่นะ  55555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 29-05-2018 19:48:20

(ต่อค่ะ)


ผมไม่ใช่นักอ่าน เพราะงั้นผมจึงฆ่าเวลาด้วยการหยิบมือถือมากดเล่น ดูภาพมันด้วย ผมกดดูว่าใครโพสต์อะไรมาบ้าง กระทั่งเห็นโฆษณาขายอะไรบางอย่าง ผมยิ้ม เหลือบมองฝุ่นที่สิงหนังสือไปแล้ว ผมชินแล้วล่ะครับ

ผมกดสั่งซื้อทันที

“ฝุ่น ไปซื้อของให้แม่หน่อยสิลูก” แม่เรียก ฝุ่นละสายตาจากหนังสือ รับปาก ปิดหนังสือลง ลุกขึ้นเดินไปหา

แม่ยื่นรายการสิ่งที่ต้องการจะซื้อมาให้

“ตาพลจะไปกับฝุ่นด้วยก็ได้นะ” แม่บอกอย่างรู้ดี ผมฉีกยิ้มกว้าง ไม่ถามผมก็จะไป ฝุ่นลุกเดินไปยังมุมหนึ่งของบ้าน ซึ่งมีกุญแจ

แขวนไว้เรียงกันเป็นแผง มันหยิบมาพวงหนึ่ง เดินไปทางหน้าบ้าน ผมก้าวตามไปติดๆ มันไม่ได้ไปทางถนน แต่เดินไปยังโรงรถ

“เอารถไปเหรอ”

มันพยักหน้า ผมยิ้ม แย่งกุญแจมาถือเอง

“งั้นเดี๋ยวกูขับให้”

มันมองตาผม ไม่พูดอะไร ผมกดอันล็อก เปิดประตูให้มันขึ้นไปนั่งก่อน หลังจากนั้นก็เดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับ

“บอกทางละกัน”

มันบอกให้เลี้ยวซ้ายและขับตรงไปเรื่อยๆ ไม่ไกลหรอกครับ เสาร์รถกึ่งติดกึ่งลื่นไหล ผมเปิดเพลงเบาๆ อย่างอารมณ์ดี หันไปมองคนข้างตัวบ้าง รถติดไฟแดง ผมจับมือฝุ่นมากุมเบาๆ มันจะยื้อออก แต่ผมยึดจับแน่น ผมไม่พูดอะไร แต่ดึงมือนั้นมาแนบไว้กับอกซ้ายเบาๆ

“กูเคยขับรถบ่อยนะฝุ่น แต่ส่วนใหญ่จะขับพาคนในครอบครัวเที่ยว นี่เป็นครั้งแรก ที่ตุ๊กตาหน้ารถกูเป็นคนอื่นนอกจากพ่อแม่หรือน้องๆ”

เถือกครับ…

แก้มมันแดงเถือกเลย

ผมหัวเราะ หยิกแก้มมันเบาๆ

“เพิ่งรู้ว่ามึงก็ขี้อายเหมือนกัน”

มันผลักหัวผมออก

“กูไม่ได้อาย”

เออ กูเชื่อ หน้าแดงอย่างกับคนเป็นไข้

ผมหัวเราะไม่พูดอะไร ไฟเขียวพอดี ผมฮัมเพลงขับรถไปตามเส้นทางที่ฝุ่นบอก จนมาถึงที่หมาย เราวนหาที่จอดรถกระทั่งได้ที่ว่าง พอรถจอดสนิทเราก็พากันเดินเข้าไปภายใน

“ซื้อเยอะไหม” ผมหันไปถาม มันยื่นรายการให้ดู เพียบครับ น่าจะซื้อแบบรายเดือนหรือรายอาทิตย์ ผมเดินไปดึงรถเข็น ทำหน้าที่เข็น มันหยิบอย่างเคยมือ ขนาดผ้าอนามัยของน้องยังมีเลย

“เสียดายที่มึงมีลูกไม่ได้ ไม่งั้นลูกเราคงน่ารักน่าเอ็นดู”

มันเบรกกึก หันมามอง

“กูยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนมึงเลยนะพล”

“เดี๋ยวก็ใจอ่อน” ผมบอกอย่างมั่นใจ มันไม่เถียงต่อ เดินไปหยิบของมาใส่รถเข็นตามเดิม

ผมเดินไปยังแผนกแปรงสีฟัน ซื้อแปรงสีฟันใหม่ กางเกงใน เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นใส่สบายตัวใหม่ด้วย

หันไปยักคิ้วใส่คนที่มองมาด้วยสายตาไม่พอใจ แต่เถียงไม่ได้ พอได้ของครบเราก็พากันเดินไปคิดเงิน ของผมคิดแยกครับ
ระหว่างรอเพื่อจ่ายเงินมัน ผมหยิบคอนดอมกลิ่นมิ้นต์มาดู

“เอาไหม” ผมยื่นไปให้ ฝุ่นตบมือผมลงทันที ดันผมออกมาก่อน ผมหัวเราะ พอมันจ่ายเงินเสร็จเราก็ใส่รถเข็น เพื่อไปยังลานจอดรถ

“ไม่ให้กูซื้อนี่แปลว่ามึงชอบแบบสดๆ มากกว่าใช่ไหม”

“กูอายต่างหาก”

“อายอะไร เขาคงไม่รู้หรอกว่ากูจะซื้อมาใช้กับมึง คงคิดว่ากูถามมึงธรรมดา  มึงร้อนตัวไปเอง”

มันนิ่งไป คงเพิ่งคิดได้ มันหันหลังเดินลิ่วนำไปก่อน ผมหัวเราะ ก้าวตามไปที่รถ ขนของทุกอย่างใส่ลงไป



พอกลับถึงบ้าน แม่เป็นคนจัดของเข้าที่พร้อมน้องฝัน

“แม่ พลมันจะค้างกับฝุ่นนะคืนนี้”

“เอาสิ พรุ่งนี้แม่ว่าจะพาฝุ่นไปเที่ยวสวนหายายหน่อย ไปด้วยกันสิพล สวนผลไม้เล็กๆ ที่อัมพวา”

ผมฉีกยิ้มกว้างทันที

“ไปครับ ผมอยากไป” ผมหันไปยิ้มใส่ฝุ่น ดีใจที่จะได้ใช้เวลาดีๆ ร่วมกับมันอีก

ผมเนียนเป็นลูกเขยที่ดี เอาใจพ่อตา ออเซาะแม่ยาย ดูแลน้องสาวฝุ่นบ้างตามสมควร

ตอนนี้ฝุ่นมันนั่งสอนการบ้านน้องฝันอยู่ ผมจึงระเห็จมาช่วยพ่อรดน้ำต้นไม้พรวนดิน แหม อยู่บ้านอย่าหวังว่าผมจะทำครับ ผมรู้สึกว่ากิจกรรมพวกนี้มันไร้สาระ แต่เอาตามจริงมันก็สนุกดีนะ มิน่าวันหยุดพ่อผมถึงได้ชอบขลุกอยู่แต่ในสวน

อนาคตถ้าได้เป็นครอบครัวเดียวกันจริงๆ ผมว่าพ่อผมกับพ่อฝุ่นมีเรื่องต้องคุยกันแน่ๆ

สวนพ่อเล็กนิดเดียว ช่วยงานนิดๆ หน่อยๆ ก็หมดแล้ว ผมจึงมานั่งมองฝุ่นสอนการบ้านน้องฝันแทน มิน่าพวกไอ้แพทกับพีทมันชอบฝุ่น เพราะเวลาอยู่กับน้องๆ มันเป็นที่ปรึกษาที่ดีมาก ผมเก่งแต่เรื่องผู้หญิงกับเรื่องบนเตียงเท่านั้น เรื่องอื่นไม่ได้เรื่องจริงๆ

“พี่พลบอกไม่ได้เหรอคะว่าใครเป็นแฟนพี่พล” อยู่ๆ น้องฝันก็ถามขึ้นมาระหว่างที่ผมกำลังนั่งมองฝุ่น

“ถามฝุ่นดูสิ ฝุ่นรู้จักดี”

“ใครอะพี่ฝุ่น” น้องฝันรีบหันไปถามพี่ชายทันที

“ตั้งใจเรียนฝัน อย่าไปยุ่งเรื่องไร้สาระของคนอื่นเลย”

“ไร้สาระที่ไหน พี่พลฮ็อตในโรงเรียนหนูมาก มีแต่สาวๆ จ้องจะจับ ถ้าฝันรู้ฝันจะได้เอาไปคุยได้” น้องฝันปากยื่น

ผมฮ็อตขนาดนั้นเลยเหรอวะ

“มีอะไรดี” ฝุ่นชี้นิ้วโป้งมาทางผม

“โหย พี่ฝุ่นตาถั่ว พี่พลหล่อจะตาย นิสัยก็ดี เอาใจก็เก่ง แต่รักอิสระกับเจ้าชู้ไปหน่อยแค่นั้นแหละ”

ฝุ่นหัวเราะร่วน ผมจ้องมองรอยยิ้มของมันอย่างเผลอไผล

คนอะไร ยิ้มโคตรน่ารัก

“ผู้หญิงเขาอยากคบคนเจ้าชู้แบบมันด้วยเหรอ”

น้องฝันยู่หน้า

“บางคนบอกว่าท้าทายดีค่ะ เหมือนปราบเสือให้กลายเป็นแมว เขาว่าถ้าใครปราบให้ศิโรราบได้ คนนั้นต้องไม่ธรรมดา คนที่ทำให้พี่พลถึงกับพูดว่าจะเลิกเจ้าชู้และรักเดียวใจได้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ”

แก้มฝุ่นแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“พี่ว่าคนนั้นโชคร้ายมากกว่า สันดานเสือ เลี้ยงให้เชื่องยังไงก็ยังเป็นเสือ”

“ยังไม่เคยเลี้ยงเลย รู้ได้ไงว่าไม่เชื่อง” ผมแทรกขึ้นเบาๆ มันหันมามอง

“เสือยังไงก็เป็นเสือ ทำการบ้านได้แล้วฝัน” มันตอบผมแล้วหันไปสั่งน้องเสียงเข้ม ฝันยู่หน้า ตั้งใจเรียน ผมนั่งมองสองพี่น้อง
ทำการบ้าน น้องฝันเป็นเด็กขี้เล่น เล่นมากกว่าเรียน เลยโดนพี่ชายดุเอาบ่อยๆ

“มื้อเย็นพร้อมแล้วเด็กๆ” แม่เดินเข้ามาเรียก พวกเราหันไปมอง น้องฝันรีบปิดหนังสือ ลุกวิ่งนำไปทันที ฝุ่นลุกตาม ผมประกบหลัง แอบจับก้นมันไปเบาๆ ที มันสะดุ้งเฮือกหันขวับมามอง

“ลามกน่าพล”

“ก้นมึงน่าจับ อยากกินมึงจะแย่แล้ว อยากให้ค่ำเร็วๆ จัง”

“ไอ้หื่น” มันผลักผมแรง เดินลิ่วนำไปก่อน

ผมหัวเราะหึๆ มองใบหูเรื่อแดงด้านหลังของมัน




ข้าวเย็นอร่อยมาก ฝีมือแม่เหนือน้องฝันหรือฝุ่นไปไกลโข

“ผมขอโอนทะเบียนบ้านมาเป็นลูกบ้านนี้อีกคนได้ไหมครับ เดี๋ยวจะอาสาเป็นหัวหน้าครอบครัวรุ่นถัดไปเอง” ผมพูดกึ่งเย้า “แม่ทำอาหารอร่อย”

ทุกคนหัวเราะร่วน

ด้วยความเคยชิน ผมเผลอตักกับข้าวที่ดูจะเป็นของโปรดฝุ่นไปให้ฝุ่น ฝุ่นชะงัก ทุกคนมอง แต่ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เสีย

“พลนี่ดูแลฝุ่นดีจังนะ แม่ดีใจที่ฝุ่นได้พลเป็นรูมเมต”

ฝุ่นเบ้หน้า

ผมหัวเราะหึๆ สัญญาว่าจะดูแลให้ดีกว่านี้ครับ บังเอิญเพิ่งเริ่ม

ของหวานค่ำนี้คือผลไม้รสไม่หวานมากจนเกินไปและย่อยง่ายหลากชนิด ผมกินเพลินเลย หลังจากนั้นพวกเขาก็พากันไปดูทีวีกันต่อ

สองทุ่มน้องฝันก็หาวหวอด

“ฝันไปอาบน้ำนอนล่ะค่ะ ราตรีสวัสดิ์”

“พ่อกับแม่ก็เหมือนกัน”

ผมมองอึ้ง

“นอนหลับฝันดีนะพล อย่านอนดึกกันมาก พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ออกกันไม่เกินเจ็ดโมง ไปกินข้าวกับยายเลย ยายเขาจะทำมื้อเช้าไว้รอ”

ฝุ่นมันพยักหน้า พอลับตาพวกท่านผมก็หันมามองหน้าฝุ่น

“นอนเร็วกันแบบนี้ตลอดเลยเหรอ” ฝุ่นพยักหน้า “อนามัยจัง”

“เรื่องปกติ กูจะไปนอนแล้วเหมือนกัน พรุ่งนี้ตื่นเช้าๆ หน่อยละกัน พ่อออกเช้า มึงนอนห้องนอนรับแขกนะ” มันลุกขึ้น เดินไปที่ปลั๊กไฟเพื่อปิด ผมเดินตามมันไปติดๆ

“คิดว่ากูจะยอม”

“พล!”

“กูขึ้นไปรอมึงในห้อง ไล่กูอีกคำเดียว จะเดินไปเคาะห้องแม่แล้วบอกว่ากราบสวัสดีครับแม่ยายซะเลย”

“พล!”

ผมยิ้ม หันหลังวิ่งลิ่วๆ ขึ้นห้องมันไป



to be con..
คืนนี้ฝุ่นจะรอดอีกหรือไม่ >///< / ขอบคุณทุกคอมเมนต์นะขอรับ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 29-05-2018 19:55:15

ถ้ายอมให้กระทิงนอนค้างด้วย รับรองทั้งบ้านรู้กันหมดแน่   :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 29-05-2018 19:56:05

ครอบครัวอนามัย พลทำได้ปะ  :katai3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 29-05-2018 21:20:55

ร้ายจริงๆอิพล ตีเนียนเข้าไป

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 29-05-2018 21:24:21

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 29-05-2018 21:27:25

แพ้ทางตลอดๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 29-05-2018 22:57:26

อิพลมันร้ายยยยยย ฝุ่นจะไปไหนพ้นขนาดไม่ได้เป็นแฟนนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 29-05-2018 22:57:44

อิพลมันร้ายยยยยย ฝุ่นจะไปไหนพ้นขนาดไม่ได้เป็นแฟนนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 29-05-2018 22:59:02

ไม่น่ารอดนะฝุ่น คืนนี้,,,

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 29-05-2018 23:40:48

ฝุ่นจะรอดไหมนะ คืนนี้ :o8:
รอติดตามตอนต่อไป  :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 30-05-2018 02:42:29

พลมันดื้อเงียบแฮะ 555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 30-05-2018 03:17:34

โอ้ยหนักใจแทนฝุ่นเลยค่ะ :ling1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 30-05-2018 11:10:51

เกลียดนิสัยพลจริงๆ เลย เอาแต่ใจที่สุด ไม่ให้เกียรติพ่อแม่ฝุ่นเลยนะ อยากเราไม่ว่าหรอกแต่ฝุ่นก็บอกอยู่ว่าห้องมันไม่เก็บเสียง
แล้วถ้าทำจริงๆ นิสัยอย่างมันนะเหรอจะมีออมแรงจัดหนัก จัดเต็มตลอด ไม่คิดว่าจะทำให้ฝุ่นต้องเดือดร้อนบ้างเลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: didididia ที่ 30-05-2018 15:47:12

พลเอาแต่ใจจริงๆเลย  ใครเตื่อนอะไรก็แค่ฟังแต่ไม่ทำตามไอเด็กดื้อออออ ฝุ่นคงหนักใจน่าดู  เรื่องนั้นให้มันน้อยๆหน่อยฝุ่นช้ำไปหมดแล้วว้อยยย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 30-05-2018 19:18:10

ไม่รอดแน่นอน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 30-05-2018 23:06:52

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 30-05-2018 23:13:26

หนูฝุ่นได้พักกี่ตอนกันเชียว :jul1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 12 ฝากตัวเป็นลูกเขย 100% [29-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 31-05-2018 13:33:47

 :katai2-1: :katai2-1: จะรอนะคะ..
มาคืนนี้เรยนะ..  :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 31-05-2018 19:34:57

:: บทที่ 13 รักกูบ้างรึยัง ::

ผมถือวิสาสะอาบน้ำก่อนมันเลย ขัดสีฉวีวรรณ ออกไปก็เห็นฝุ่นมันนั่งคอย ผมดึงเอาเสื้อในถุงมาสวม มันเดินเข้าห้องน้ำไป ผมเล่นมือถือคอย แบตจะหมดแล้ว ดีว่าผมกับฝุ่นใช้มือถือรุ่นเดียวกันจึงชาร์จร่วมกันได้ ผมปิดมือถือเมื่อฝุ่นเดินออกมา มันใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย แนวเดิมเลย อยู่หอว่ายุ่ยแล้ว อยู่บ้านยิ่งกว่าอีก

“พล มาสัญญากันก่อน”

“อะไร”

“พรุ่งนี้กูต้องตื่นแต่เช้า กูไม่อยากนอนดึก เราเข้านอนกันเลย นอนเฉยๆ ห้ามทำอะไรกันเด็ดขาด มึงทำไปแล้วเมื่อกลางวัน น่าจะพอแล้ว เห็นใจกูบ้างสิ”

ผมถอนหายใจแรง พยักหน้า

“ก็ได้ กูรับปาก รีบมานอนเถอะ”

“สัญญานะ”

“อืม สัญญา”

“รักษาสัญญาด้วย”

“จะรักษาสัญญา”

มันทำหน้าไม่เชื่อ กล้าๆ กลัวๆ เข้ามาใกล้ ผมก้าวไปนอนฝั่งเดิมตัวเอง ฝุ่นด้วย มันทิ้งตัวลงนอน ดึงผ้าห่มมาคลุมถึงอก ปิดไฟ

“ห้ามผิดสัญญา”

“รับปากเลย”

“ฝุ่น”

“พล!”

“คือ ขอกอดหน่อยได้ไหม”

“ไม่ได้ เดี๋ยวตื่น”

“ฝุ่นง่ะ แค่กอด อย่าใจร้ายดิ”

“เดี๋ยวตื่น”

“ถ้าตื่นจะไปห้องน้ำ”

“กูเห็นมึงพูดงี้ประจำ พอตื่นมาก็ระงับตัวเองไว้ไม่เคยอยู่”

ผมสะอึก

“โทษที” แล้วขยับไปนอนห่างๆ หันหลังให้

เอาวะ อย่างน้อยไม่ได้นอนกอดมัน กอดหมอนก็ยังดี ผมดึงเอาหมอนที่หนุนอยู่ไปกอด หัวต่ำหน่อย แต่รู้สึกดีกว่า

“ทำไมไม่หนุนหมอน” ได้ยินเสียงถามมาเบาๆ ผมกอดหมอนแน่น ตอบกลับทั้งที่ยังนอนหันหลังให้

“กอดมึงไม่ได้กอดหมอนแทนก็ยังดี ขนาดไม่ได้ แต่กลิ่นได้”

เสียงมันเงียบไปพัก ผมพยายามข่มใจให้หลับ สองทุ่มกว่าๆ เร็วไปสำหรับผมมาก

รู้สึกถึงแรงดึงที่เสื้อด้านหลัง ตอนแรกไม่แน่ใจครับ คิดว่าคิดไปเอง

“…พล”

ไม่ได้คิดไปเองแล้ว เพราะแรงกระตุกมาพร้อมเสียงเรียก

“หือ?” ผมครางรับ แต่ไม่ได้หันไปมอง

“โกรธกูเหรอ”

“เปล่านี่” ผมหันแค่หน้าไปตอบ

“หนุนหมอนได้แล้ว นอนแบบนี้ ตื่นมาคอเคล็ดกันพอดี”

“มึงมีหมอนสำรองไหมล่ะ”

ผมหันไปเผชิญหน้ากับมันตรงๆ แสงสลัวลอดผ่านหน้าต่างเข้ามานิดๆ ไม่ให้มืดเกินไป เมืองกรุงก็งี้แหละ

“ไม่มี”

“งั้นกูนอนแบบนี้แหละ กู…รู้สึกดี” ผมกระชับกอดหมอนมันแน่นขึ้น

ฝุ่นมันจ้องหน้าผม จับหมอนตัวเองในอ้อมแขนผมค่อยๆ ดึงออก ผมยื้อดึงไว้

“กูนอนได้ ไม่เป็นไร กอดเจ้าตัวไม่ได้ ขอกอดหมอนหน่อยไม่ได้เหรอ” หมอนใบเดียวถูกยื้อไว้ด้วยมือสองมือ เจ้าของมือหนึ่ง แขกผู้โรคจิตมือหนึ่ง

“โรคจิต”

…ขอบใจที่ย้ำเตือน…

มันปล่อยมือออกเหมือนจะยอมแพ้ พลิกหันหลังให้

“แล้วแต่ จะนอนกอดหมอนก็กอดไป ถ้าเปลี่ยนใจก็หนุนหมอนแล้วมากอดเจ้าของหมอนแทนละกัน”

ผมนิ่งคิด พยายามประมวลคำพูดมันเมื่อกี้

อะไรนะ ให้ทิ้งหมอนแล้วกอดเจ้าของหมอน

เจ้าของหมอนคือใคร?

มันไม่ใช่เหรอ

มันยอมให้ผมกอดแล้วเหรอ!

“พูดจริงหรือเปล่าฝุ่น”

มันเงียบครับ

“เมื่อกี้กูได้ยินไม่ผิดใช่ไหม ที่มึงบอกให้กูหนุนหมอนแล้วกอดมึงแทน”

มันยังเงียบอยู่ครับ

“ไม่ปฏิเสธ กูจะถือว่ามึงตกลงนะ” ผมดึงหมอนขึ้นมาหนุน เขยิบเข้าไปใกล้ วาดวงแขนกอดเอวมันทันที

“เฮ้อ~ ตัวจริงดีกว่าหมอนเป็นไหนๆ” ผมกอดมันแน่นขึ้น มันไม่หือไม่อือ แต่เกร็งตัวอย่างเห็นได้ชัดเลย ผมก้มดมหัวมันเบาๆ ที
กระซิบพูดข้างหู

“ราตรีสวัสดิ์” ผมปิดเปลือกตาลงช้าๆ ถึงไม่ต้องทำอะไร แค่ได้กอดมันแค่นี้ก็เป็นสุขแล้วล่ะครับ


“พล”

ท่ามกลางสติที่กำลังจะดับ ได้ยินเสียงเรียกเบาๆ

“หือ” ผมลืมตาขึ้นมาตอบรับ มันเงียบเสียงลง

“มีอะไร น้องกูยังไม่ตื่นนะ” ผมรีบออกตัวก่อนเพราะคิดว่ามันจะปรามเรื่องน้องผม มันหัวเราะเบาๆ

“กูรู้”

ผมนิ่งฟัง พอมันไม่พูด ผมก็ถามขึ้นอีก “มีอะไรหรือเปล่า”

“มึง…”

“อะไร”

“ไม่มีอะไร”

ผมจับฝุ่นพลิกหันมาเผชิญหน้า มันขืนตัวไว้

“คำว่าไม่มีอะไร แปลว่ามีอะไรนะ มึงเกริ่นมาซะขนาดนี้ พูดสิ่งที่อยากจะพูดอยากจะถามมาเลยสิ”

มันนิ่งไป เงยหน้าขึ้นมองผมผ่านความมืด

“กูเปลี่ยนใจไม่อยากถามแล้ว”

“ถามมา ไม่ถามกูจูบนะ”

มันรีบเอนหัวไปด้านหลังสองมือกั้นอกผมแรง

“อย่านะ”

“งั้นพูดมา”

“มึงเอ่อ…”

“อะไร เร็ว กูอยากรู้คำถาม” ผมเร่งเร้า ลุกขึ้นคร่อมมันไว้กลายๆ ตั้งใจฟัง

“มึงรู้สึกรักกูจริงๆ แน่เหรอ”

ผมชะงักกับคำถามมัน

“อะไรทำให้มึงสงสัย”

“หลายอย่าง”

“เช่น…”

“มึงชอบผู้หญิงมาตลอดนะพล”

“ใช่ แต่ตอนนี้กูชอบมึงไง”

“มึงเจ้าชู้ ไม่เคยคบใครจริงๆ จังๆ”

“แต่ตอนนี้กูอยากคบมึงจริงๆ จังๆ แล้วไง เลิกเจ้าชู้แล้วด้วย”

“มันอาจเป็นแค่ความต้องการทางร่างกายธรรมดาก็ได้ไม่ใช่จิตใจ”

ผมพ่นลมหายใจใส่หน้าผากมันแรง

“เขาว่าคำพูดของคนเจ้าชู้มักเชื่อไม่ได้ คำพูดกูมันก็คงพอๆ กัน กูถึงบอกมึงไงว่ามึงไม่จำเป็นต้องเชื่อคำพูดกูก็ได้ แต่ให้พิสูจน์
ด้วยตัวเองว่ากูรู้สึกจริงๆ หรือแค่อารมณ์ทางเพศพาไป ถ้าแค่ความต้องการทางร่างกายจริงๆ แผล็บเดียวกูก็คงเบื่อ แต่ถ้าไม่ใช่ มึงต้องยอมมอบหัวใจให้กูนะ”

มันจ้องตาผม

“และถ้ากูให้จริงๆ มึงจะเก็บรักษาไว้ หรือทำลายทีหลังเวลามึงเบื่อแล้วล่ะพล”

…ผมนิ่งไป…

ผมไม่เคยคิดเรื่องนี้เลยจริงๆ รู้แค่ความต้องการตัวเอง คิดแค่ว่าอยากได้ก็จะเอาให้ได้ ไม่เคยคิดถึงการเก็บรักษาเลยจริงๆ

“แค่ร่างกาย กูอาจไม่ใส่ใจ แต่หัวใจ กูไม่แน่ใจนะพล ถ้าแค่จะเอาชนะเพราะกูยากกว่าผู้หญิงที่ผ่านมาของมึง เลิกดีกว่า”

แสงสว่างเรืองๆ ฉาบไล้ผิวหน้าฝุ่น แม้เห็นไม่ชัด แต่ก็รู้ว่ามันคิดมากเรื่องผมอยู่เหมือนกัน

ผมไม่เคยจริงจังกับใคร คบกับใครก็หวังแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น จะมีใครอยากฝากชีวิตไว้บ้าง

ผมถอนหายใจแรง เอื้อมเปิดไฟเพื่อให้เห็นหน้ากันชัดๆ ผมยิ้ม จับมือมันมาวางไว้ตรงตำแหน่งหัวใจตัวเองแบบเดิม

“กูไม่รู้ว่ากูจะเบื่อมึงเมื่อไหร่นะฝุ่น อันนั้นเป็นเรื่องของอนาคต ซึ่งกูอาจเปลี่ยน หรือมึงอาจเปลี่ยนไปจนทำให้กูหมดรักหรือมึงไม่ได้รักกูแล้วก็ได้ แต่ให้รู้ไว้แค่ว่าปัจจุบันนี้ กูไม่ได้จีบมึงเล่นๆ กูจริงจัง กูยอมตัดผู้หญิงทุกคนทิ้งเพื่อมึง กูยอมเข้าหาพ่อแม่เพื่อสักวันจะได้เป็นหนึ่งเดียวกับคนในครอบครัวมึง นี่คือความจริงใจที่กูกำลังทำ มีอะไรที่จะพิสูจน์ได้อีก กูจะทำไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้หัวใจมึงมาครอบครอง”

มันนิ่งไปอีกระลอก

“ถ้าได้ไปแล้วมึงจะทำยังไง”

ผมยิ้มกับคำถามนั้น

“เก็บไว้ข้างๆ หัวใจกูไง”

มันมองตาผม ผมว่าดวงตาฝุ่นเหมือนมีชีวิตนะ มันเป็นคนเงียบๆ ดูสงบนิ่ง แต่ดวงตากลับมีคลื่นอยู่ตลอดเวลา ทำให้เวลามันมอง
ผม ผมรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ

“ฝุ่น มึงรักกูบ้างรึยัง”

มันหลุบตาหลบหนี

“นอนเถอะ”
“กูเห็นมึงเขินกูออกบ่อยๆ มึงเริ่มรักกูบ้างแล้วใช่ไหม”

มันพลิกหันหลัง เอื้อมปิดไฟ

“รักกูบ้างยัง”

“นอน”

“กูจะโมเมเอาเองว่ามึงรักกูนะ”

“นอนได้แล้วพล” มันปรามมาอีกรอบ แล้วเงียบไป ผมยิ้ม ไม่เซ้าซี้ถามอีก กระชับกอดมันแน่นขึ้น

“กูจะรอจนกว่ามึงจะรักกู แต่ให้รู้ไว้ว่ากูรักมึงแล้วก็แล้วกัน ราตรีสวัสดิ์อีกครั้ง” แล้วผมก็ดับสติตัวเองไปเพียงเท่านั้น




ผมถูกปลุกให้ตื่นตั้งแต่หกโมงเช้าจากฝุ่น มันอาบน้ำแล้วเรียบร้อย แต่งตัวอย่างหล่อ ผมหยิบกางเกงตัวเดิมมาใส่กับเสื้อยืดบางๆ ที่ใส่นอนตัวเมื่อคืน เข้ากันได้ดีพิลึก 

พอลงไปทุกคนก็พร้อมแล้วเช่นกัน น้องฝันแต่งตัวอย่างน่ารักเลย เธอใส่เสื้อคอกระเช้าแบบสาวโบราณ เกล้าผมขึ้นไปไว้เหนือหัว เสียบดอกจำปีไว้สองดอก กลิ่นหอมโชยมาตลอดเวลา แต่ท่อนล่างเป็นกางเกงยีนส์เข่าขาด สวมถุงเท้ากับรองเท้าผ้าใบลายมินเนี่ยน

“เข้ากันดีพิลึก”

น้องฝันยักคิ้วสองที

“พี่พลก็หล่อ ขนาดห่านคู่ยังหล่อ”

ผมหัวเราะ ฝุ่นมะเหงกหัวน้องไปที พ่อเป็นพลขับ มีแม่นั่งหน้า ฝุ่นนั่งกลางขนาบข้างด้วยผมและน้องฝัน
แม่คุยไม่หยุดถึงบ้านยายว่าอยู่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ แม่เกิดและเติบโตที่นั่น เล่าย้อนไปถึงวันและเวลาที่ถูกพ่อไปเกี้ยวจีบตั้งแต่ยังใส่คอซอง

พ่อฝุ่นต่างกับพ่อผมตรงที่พ่อผมก็เหมือนผมนั่นแหละ เจ้าชู้ประตูดิน จนมาจบที่แม่ผมและมีผมสามคน

“พ่อเป็นคนรักเดียวใจเดียวดีจังเลยนะครับ เฝ้าจีบแม่มาตั้งหกเจ็ดปีโดยไม่เบื่อ”
พ่อหัวเราะ

“ถ้าเรารักใครสักคน เราจะไม่คิดถึงใครอื่นอีก ตอนเห็นแม่ครั้งแรก พ่อคิดว่ายังไงก็ต้องเป็นผู้หญิงคนนี้แหละ เขาต้องเป็นแม่ที่ดีของลูกเราได้แน่ๆ แล้วก็จริง” พ่อหันไปมองแม่ น้องฝันร้องกิ๊วๆ ล้อพ่อแม่ตัวเอง

“เสียดายที่แม่เขามีปัญหาเรื่องมดลูกหลังคลอดน้องฝัน ทำให้เรามีลูกกันแค่สองคน ไม่งั้นพ่อจะขอสักหกเจ็ดคน”

“แม่ก็เสียดาย เพราะแม่ชอบมีลูก ลูกแม่เป็นคนดีทุกคน อยากมีอีก แต่มีแค่ได้นี้ก็ดีแล้ว” แม่หันมายิ้มให้กับลูกๆ ของเธอ

ผมยิ้มไปกับสิ่งที่ได้ยิน

“ของเราล่ะ เป็นไงบ้าง พ่อแม่เคยเล่าให้ฟังบ้างไหม”

“ครับ พ่อผมต่างกับพ่อเลย เป็นนิสัยต้นแบบของผมสุดๆ” ผมพูดกลั้วหัวเราะ

“ยังไง” พ่อถาม

“เจ้าชู้มากกกกก มากกว่าผมสิบเท่าได้”

“โห…” พ่อครางรับ

“แต่พ่อก็หยุดความเจ้าชู้ลงหลังได้คบกับแม่ ไม่รู้ว่าแม่ดุหรือว่าพ่อรักแม่มากกันแน่ แต่ตั้งแต่ผมจำความได้ พ่อก็ไม่ออกนอกลู่นอกทางอีกเลย ผมเป็นคนโต มีน้องอีกสอง ชายล้วน แม่บอกพอแล้ว เหนื่อย เพราะลูกดื้อมาก เลี้ยงยาก เอาแต่ใจ เจ้าชู้ตามพ่ออีกต่างหาก โดยเฉพาะผมที่ได้ดีเอ็นเอเจ้าชู้พ่อค่อนข้างแรง” ผมตอบตรงๆ ท่านหัวเราะ

“แต่ตอนนี้ผมหยุดแล้วล่ะครับ ผมเจอคนที่ผมคิดว่าใช่สำหรับผมแล้ว”

“อะไรที่ทำให้เรามั่นใจว่าเขาใช่สำหรับเรา เรายังเรียนไม่จบเลย”

“แล้วอะไรที่ทำให้พ่อมั่นใจว่าแม่ใช่สำหรับพ่อ ทั้งที่อยู่แค่มอปลาย แถมแม่ยังอยู่แค่มอต้น” ผมถามกลับ พ่อนิ่งไป ไม่รู้อึ้งกับคำถามผม หรือกำลังทบทวนความคิดตัวเองอยู่กันแน่

“ใจมันบอกว่าคนนี้แหละ ใช่เลย”

“ครับ นั่นคือคำตอบของผมเหมือนกัน”

…ทั้งรถเงียบไป…

“อะไรทำให้แม่ยอมใจอ่อน ทั้งที่ใจแข็งมาได้ตั้งหกเจ็ดปี” ผมแทรกความเงียบขึ้นด้วยการหันไปถามแม่บ้าง

“เพราะความเสมอต้นเสมอปลายของเขานั่นแหละ เอาตามจริงคือตื๊อไม่เลิก จนคู่แข่งพากันยอมแพ้กันหมด มองไปรอบๆ ไม่เหลือใครแล้วก็เลยต้องเลือกเขา” คำตอบแม่ทำเอาทุกคนในรถหัวเราะ พ่อหัวเราะหนักสุด

“ตอนใส่คอซองแม่ไม่สวยเลยนะพล พ่อคิดว่าไม่มีคู่แข่ง แต่พอขึ้นมอปลาย ลูกเป็ดขี้เหร่กลายร่างเป็นหงส์เฉย สวยจนมีแต่คนรุมจีบ พ่อต้องกำจัดคู่แข่งไปทีละคนสองคน”

“อ้าว ที่หายไปนี่คุณเป็นคนทำหรอกเหรอ คิดว่ายอมแพ้กันไปเองซะอีก”

“ทำสิคุณ ไม่ทำพวกเขาจะไปกันเหรอ”

แม่หัวเราะขบขัน

“ร้ายกว่าที่คิดนะคุณนี่”

“อยู่กันมาจนแก่ปูนนี้ยังไม่รู้อีก”

แม่หัวเราะร่วน

“แต่ถ้าไม่ทำก็ไม่ได้ เพราะคู่แข่งมีดีกว่าพ่อเยอะ”

“ครับ ผมเข้าใจความรู้สึกพ่อดี เพราะตอนนี้ผมกำลังเจอปัญหาเดียวกัน มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาอ้อร้อ ยังไม่รู้ว่าเขาชอบคนของผมไหม แต่ผมต้องป้องกันไว้ก่อน กันได้กัน ขวางได้ขวาง เพราะเขาเหนือกว่าผมหลายขุม”

พ่อหัวเราะ คล้ายกับจะเข้าใจหัวอกพวกเดียวกัน

“ถ้าพลหยุดเจ้าชู้ได้จะดีมากๆ” แม่พูดเบาๆ

ผมหันไปมองคนข้างตัว มันไม่ได้สนใจผม มองวิวตรงหน้าไป

“ครับ” ผมตอบรับสั้นๆ




เดินทางกันชั่วโมงหน่อยๆ ก็ถึงแล้ว สมุทรสงครามเป็นจังหวัดเล็กๆ ที่มีอำเภอเพียงสามอำเภอคืออำเภอเมือง อำเภออัมพวา และบางคนที มีชื่อสุดก็อัมพวา ผมเคยมารอบหนึ่งกับเพื่อนสมัยเรียนมอปลาย พอเข้ามหา’ลัย เปลี่ยนกลุ่มเพื่อน ไม่ใช่ขาเที่ยวเลยไม่ได้เที่ยวอีก ส่วนใหญ่จะเน้นไปทางกินดื่มสังสรรค์เต๊าะสาวกันมากกว่า 

พ่อขับรถจากถนนใหญ่เข้าถนนเล็ก แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าซอยที่เล็กกว่าอีกไปประมาณสองกิโลฯถึงได้ชะลอจอดหน้ารั้วโทรมๆ แห่งหนึ่ง ฝุ่นข้ามผมลงจากรถไปเปิดประตูรั้วนั้นอย่างคล่องแคล่ว พอรถพ่อเคลื่อนเข้าไปภายในถึงได้ทำหน้าที่ปิดประตูแล้ววิ่งลิ่วๆ ตามมา ผมหันไปมองคนด้านหลัง พอรถจอดสนิทถึงได้หันกลับมามองทางหน้ารถอีกที

ตรงหน้าผมตอนนี้คือบ้านทรงเรียบง่ายทำจากไม้ทั้งหลัง เนื้อไม้ดูเก่า แต่สภาพบ้านยังดูดี ซ่อนตัวอยู่ภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ออกผลอย่างส้มโอและมะม่วง

“ป่ะ ถึงแล้วพล” พ่อหันมาชวนยิ้มๆ ทุกคนทยอยลงจากรถ ไม่ต่างกับผม ฝุ่นเดินมาถึงพอดีเหมือนกัน มันเดินเลยไปหาชายหญิงสูงวัยที่เดินออกมาจากบ้านต้อนรับ

คงเป็นตากับยายเพราะหน้าคล้ายแม่มาก ยายฝุ่นกับน้องฝันใส่เสื้อแบบเดียวกัน เพียงแต่ยายจะใส่ผ้าถุงไม่ใช่กางเกงยีนส์เข่าขาดแบบน้องฝัน สวมหูหนีบใส่สบาย

ผมยกมือไหว้ผู้ใหญ่ตามทุกคน ท่านยิ้มดีใจ ตบไหล่ตบหลังลูกสาวลูกเขย และหลานๆ ก่อนมาจบที่ผม

“ใครเนี่ย แฟนหนูฝันเรอะ”

“ไม่ใช่ค่ะตา เพื่อนพี่ฝุ่นต่างหาก” น้องฝันรีบแก้ตัวกลั้วหัวเราะ

ผมตอบท่านในใจ ไม่ใช่แฟนฝันครับ แต่เป็นแฟนฝุ่นต่างหาก

“ป่ะ ไปกินข้าวกินน้ำกันก่อน ตั้งสำรับไว้แล้ว” พวกท่านรีบต้อนเราทั้งห้าเข้าไปภายใน ตายายไม่ได้อยู่กันแค่สองคน แต่มีลูกชายคนโตอยู่ด้วยพร้อมลูกสะใภ้ ส่วนเด็กๆ ไปอยู่หอกันหมด นานๆ กลับทีแบบฝุ่นนี่แหละ

โต๊ะอาหารทำจากไม้สักทั้งต้น ใหญ่และกว้างมาก อาหารวางเรียงเต็มโต๊ะ เน้นผักเป็นส่วนใหญ่ ผมทิ้งตัวลงนั่งข้างฝุ่น แม่ว่าทำอาหารอร่อย เจอยายเข้าไป ทุกคนชิดขอบกำแพงไปเลย แต่ยายจะเน้นทำอาหารโบราณ ไม่เอาอาหารสมัยใหม่เลย ไม่กินด้วย ถ้าซื้อขนมปังหรือเค้กมาฝาก ไม่กินเลย แกบอกไม่อร่อย เลี่ยน แต่ถ้าเป็นขนมไทยๆ หรือผลไม้ เอาหมด

ยายยังดูท่าทางแข็งแรง ผมกินอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย กระทั่งอิ่ม

“เอ้า อยากกินผลไม้อะไร ไปเดินหากันได้เลย ที่นี่มีเยอะ” แม่เดินมายื่นตะกร้าหวายพร้อมกรรไกรให้สองอัน “กินสดๆ ได้คุณค่า
ทางอาหารดี เพียงแต่บางอย่าง ถ้ากินเลยจะเปรี้ยวกว่าเอามาบ่มให้มันลืมต้น”

ผมรับมาถือ หันไปพยักหน้าชวนฝุ่น

“ป่ะ ไปกัน”

ฝุ่นไม่ค้าน น้องฝันวิ่งลิ่วตามมา แต่ฝันได้ตะกร้าของตัวเองพร้อมกรรไกร

“ยายชอบทำสวน มือเย็นด้วย ปลูกอะไรก็ดก” ฝุ่นมันเล่า พาผมเดินไปยังต้นฝรั่งที่มีลูกดก แต่เขาห่อไว้ครับ กันแมลงลง ฝุ่นส่องดู ใช้กรรไกรตัดมาหนึ่งลูก ลอกถุงออก ทิ้งลงในถังขยะที่มีวางไว้ ยื่นให้ผมดู ลูกสวยเกลี้ยงเกลาน่ากินดี ผมวางลงในตะกร้าที่ถือไว้ น้องฝันหายไปไหนแล้วไม่รู้ แต่ผมไม่ใส่ใจ

ไม่ห่างกันเป็นแก้วมังกร ออกผลสีชมพูเข้ม ฝุ่นเลือกตัดมาสองลูก

“ทางนี้เนื้อขาว ทางนั้นเนื้อแดง” ฝุ่นเดินไปตัดอีกทาง

“จริงๆ ผลไม้มันมีฤดูกาล แต่เราก็มีวิธีเร่งให้มันออกดอกออกผลได้ตลอดทั้งปี”

ผมพยักหน้าเข้าใจ ตามมันไปยังต้นไม้ที่ใบแทบไม่มี แต่ผลดกมาก

“นั่นอะไร” ผมถามเมื่อฝุ่นเหมือนจะไม่สนใจ เป็นพวงเลย ลูกมันเขียวด่างๆ

“มะกอกน้ำ อยากกินไหมล่ะ เอาไปจิ้มพริกเกลือ อร่อยนะ รสมันเปรี้ยวๆ หน่อย กรอบดีเชียว”

ผมเปรี้ยวปากขึ้นมาทันทีพยักหน้า มันใช้กรรไกรตัดมาแค่พวงเดียว แต่พวงใหญ่มาก

เดินขึ้นไปอีก เห็นกล้วยอยู่เครือหนึ่ง เขียวอยู่ครับ คิดว่าคงจะเอาลงบ่มได้แล้วเพราะเหลี่ยมมันลบหมดแล้ว

“กล้วยไม่ต้องก็ได้” ผมรีบเสนอเมื่อฝุ่นเงยหน้ามองสิ่งเดียวกับผมอยู่

มันหัวเราะ

“ไม่คิดจะเอาเหมือนกัน”

เราพากันเดินต่อไปเรื่อยๆ จนไปเจอต้นส้ม ลูกดกเต็มต้นแต่ยังเขียวอยู่ ฝุ่นส่องหา จนเจอลูกสีส้มๆ ฝุ่นเด็ดมาหนึ่งลูก

“ส้มมันต้องบ่ม ตัดเลยกินเลยมันจะเปรี้ยวหน่อย” มันฉีกส้มออกเป็นสองส่วน ลอกเปลือก ดึงออกมาซี่หนึ่ง ยื่นมาจ่อใกล้ปาก ผม
ชะงัก มันเองก็ชะงัก คงทำไปแบบไม่รู้ตัว

“รับไปดิ”

“ป้อนสิ”

“เรื่องมากก็ไม่ต้องกิน”

“ฝุ่นง่ะ มือกูไม่ว่างเห็นไหม”

มันก้มมอง มือหนึ่งผมถือตะกร้าอีกมือไม่ได้ถืออะไรอย่างที่พูด

“ข้างนั้นไงว่าง รับไป”

“ไม่ว่าง”

“ถืออะไร” มันถามงงๆ พยายามเพ่งมอง ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ ขยับหน้าเข้าไปใกล้ พูดให้ได้ยินกันสองคน

“ถือใจมึงอยู่”

…แดงอีกแล้วครับ…

แก้มมันแดงเถือกเลย มันผลักหัวผมแรง ผมหัวเราะ ดึงส้มจากมือมันมายัดใส่ปากเอง กัดกรวบ
หน้าผมเบี้ยวทันทีที่รับรส

ฝุ่นหัวเราะเสียงดัง ผมรีบคายสิ่งที่อยู่ในปากทิ้ง ชี้หน้ามัน

“มึง! มึงแกล้งกู!!” ตอนแรกคิดว่าเปรี้ยวนิดเดียว แต่นี่มันเปรี้ยวเป็นมะนาวเลย ฝุ่นยักไหล่ ทำหน้าพอใจที่แกล้งผมได้ โยนส้มที่เหลือทิ้ง

“เดี๋ยวโดนดี”

มันไม่โต้ตอบ เดินต่อไปอีก เจอต้นมะม่วงครับ แต่ต้นสูงมาก มันต้องใช้ตะกร้อในการสอยลงมา เป็นน้ำดอกไม้ ฝุ่นมันสอยลูกที่กำลังสุกลงมาสามลูก เดินเลยไปอีกเป็นมะม่วงโชคอนันต์ อันนี้มีทุกขนาด ผมรู้ว่าโชคอนันต์เป็นมะม่วงที่ออกลูกแทบจะตลอดทั้งปี เพราะงั้นจึงมีลูกหลายไซซ์ฝุ่นสอยลูกไม่แก่ไม่อ่อนจนเกินไปมาห้าลูก

“เอาไปทำน้ำพริกน้ำปลาหวาน”

ผมพยักหน้า

“อยากกินขนุน แต่ดูยาก ส่วนใหญ่ต้องบ่ม” มันอธิบาย ผมเคยแต่ซื้อแบบแพ็กขายมากินเท่านั้น

แค่นั้นก็ได้ผลไม้มาเต็มตะกร้าแล้ว ฝุ่นไม่ได้เอาเยอะ เพราะรู้ว่าน้องฝันก็กำลังเก็บเช่นกัน ในบ้านก็มี

ฝุ่นพาผมเดินไปที่แพริมน้ำ มันไม่ได้กว้างมาก สักประมาณสี่เมตรได้ ริมฝั่งเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ 

“แถวนี้เขาดูแลดี เลยสวยตลอด” ฝุ่นชี้ให้ดู ตรงหน้าเรามีเรือพายจอดไว้สองลำ ริมน้ำมีศาลาริมน้ำเอาไว้พักผ่อน ฝุ่นพาผมเดินไปยืนด้านในศาลา ลมโกรกกำลังสบาย น้ำไหวเบาๆ

“อยากนั่งเรือ” ผมเปรย ฝุ่นหันมามอง

“เดี๋ยวพานั่ง แต่ไปกินพวกนี้กันก่อนดีกว่า เปรี้ยวปาก”

ผมหันไปมอง เลิกคิ้วสูง ขยับเข้าไปใกล้

“แพ้ท้องเหรอ” มันต่อยผมเบาๆ ผมหัวเราะ “ไปสิ กูอยากกินมะม่วงน้ำปลาหวานเหมือนกัน”


เราพากันเดินเข้าบ้าน ยายร้องทักว่าได้เยอะไหม ฝุ่นโชว์ให้ดู บางส่วนยายมีเก็บมาบ้างแล้ว ขนุนที่ฝุ่นอยากกินก็มี ฝุ่นดีใจใหญ่

ผมลองหยิบชิมชิ้นหนึ่ง ขนุนเนื้อหนา กัดทีกรอบได้ใจ ยายทำน้ำพริกน้ำปลาหวานมาให้อย่างรู้ใจหลาน หนำซ้ำยังมีพริกเกลือด้วย มีให้เลือกสองแบบ แบบเค็มกับแบบหวาน

ฝุ่นเอาผลไม้ทั้งหมดไปล้าง ผ่าแก้วมังกรเป็นสี่ชิ้นตามเดิม มะกอกน้ำก็ปอกเปลือก สับเป็นชิ้นๆ วางไว้เคียงข้างกับมะม่วงโชคอนันต์ ส่วนมะม่วงสุกก็ปอกเปลือก หั่นชิ้นตามขวางวางไว้ ยายก็แสนจะรู้ใจมีข้าวเหนียวมูนมาเคียงมะม่วงสุกของหลาน กินกันได้ดีกับทั้งมะม่วงและขนุนกรอบๆ

แค่นี้เมนูก็เต็มโต๊ะครับ น้องฝันก็ได้มาเยอะเหมือนกัน ทุกคนรุมกินพร้อมกัน ยิ่งกินหลายคนยิ่งอร่อย

มะม่วงห้าลูกที่ฝุ่นเก็บมาไม่พอ ต้องไปเอาของน้องฝันมาเพิ่ม มะกอกน้ำก็ขายดีไม่แพ้กัน

พออิ่ม พ่อแม่ก็ปล่อยให้ทุกคนฟรีสไตล์ พ่อกับแม่ใช้เวลาพูดคุยอยู่กับตายาย น้องฝันขอไปนอนอ่านหนังสือบนเปลชิงช้า เห็นบอกว่าเป็นที่โปรด อยากนั่งเหมือนกันครับ แต่ไม่แย่งน้องดีกว่า

“ป่ะ”

“ไปไหน” ผมถาม

“อยากนั่งเรือไม่ใช่รึไง เดี๋ยวพาไป”

“พายเป็นเหรอ”

“กูเป็นลูกหลานคนอัมพวา พายไม่เป็นก็อายตะกวดแล้ว”

ผมหัวเราะ ลุกขึ้นตามมันไปติดๆ เราเลือกได้เรือลำซ้ายที่ดูใหม่และแข็งแรงหน่อย ฝุ่นมันก้าวลงเรือนำไปก่อน นั่งอยู่ตรงกลางไปทางหัวเรือ ผมก้าวตามลงไปอย่างระมัดระวัง เรือโคลงนิดๆ เพราะผมไม่เคยลงเรือแบบนี้มาก่อน มันจับเสาไว้ช่วยกันไม่ให้เรือโคลงเคลงมากจนเกินไป ผมนั่งต่อจากมัน

“อยากลองพายไหม” มันหันมาถาม ผมพยักหน้า มันหยิบไม้พายมายื่นให้ผมอีกอัน

“ทำตามกูละกัน”

ผมพยักหน้าอีกรอบ มันค่อยๆ คลายเชือกออก วางเชือกไว้บนพื้นเรือ ผลักเรือกับเสา แล้วใช้ไม้พายดันอีกรอบแรงๆ จนเรือค่อยๆ ลอยออกห่างฝั่ง ผมนั่งเสียว ไม่ได้กลัวจมน้ำหรอกครับ ว่ายน้ำเป็น

แต่ไม่เคยไง เสียวดี

ผมจับด้านข้างของเรือแน่น ฝุ่นค่อยๆ จุ่มไม้พายลงไปในน้ำ วักน้ำไปด้านหลังเป็นจังหวะ เรือลำน้อยจึงค่อยๆ เคลื่อนตัวไปด้านหน้า ผมมองอย่างตื่นเต้น

สายน้ำแล่นริ้วอยู่ข้างๆ ผนังเรือด้านนอก ผมขยับไม้พาย ทำตามฝุ่นเก้ๆ กังๆ มันไม่ยากหรอกครับ แผล็บเดียวผมก็ทำแบบมันได้ มันหยุดพายเพื่อให้ผมได้ลองทำด้วยตัวเอง

สนุกดี

ผมพายซ้ายบ้าง ขวาบ้าง ลมตีแสกหน้าเบาๆ ความเร็วน่าจะอยู่ที่ 10 กิโลเมตรต่อชั่วโมง สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ริมน้ำ ลูกจาก และต้นอะไรอีกสารพัด มีบ้านแซมอยู่บ้าง สลับกันทั้งบ้านริมน้ำและบ้านพักของคนมีตังค์รวมถึงที่พักแบบโฮมสเตย์
มีเรือสวนเรามาเป็นบางลำ นักท่องเที่ยวบ้าง แม่ค้าบ้าง

“เปลี่ยนไปทุกปีเลย” ได้ยินเสียงมันเปรยเบาๆ “แต่ก่อนธรรมชาติมากกว่านี้” มันชี้ให้ดูที่พักริมน้ำ

“ทุกอย่างมันก็ต้องพัฒนาไปข้างหน้าเสมอนั่นแหละ”

มันเงียบเสียงลง ผมละสายตาจากข้างทางมามองคนตรงหน้า แผ่นหลังมันตั้งตรง ฝุ่นเป็นคนนั่งตรง บุคลิกดีกว่าเพื่อนผมบางคนที่ชอบนั่งหลังงอ

ผมมันพลิ้วสะบัดนิดๆ บั้นท้ายแนบไปกับพื้นเรือ อยากให้บั้นท้ายนั้นมานั่งบนตักผมจัง

“นั่งตักกูไหม”

ฝุ่นหันมามอง

“อะไรนะ”

คือตอนพูด พูดแบบไม่ได้คิดครับ รู้สึกยังไงก็พูดไปเลย ผมเกาแก้ม

“กูอยากให้มึงมานั่งตักกู”

“บ้า” มันว่าแค่นั้น หันกลับไปตามเดิม มันยอมทำตามก็มหัศจรรย์แล้วครับ ผมจะยอมให้มันนั่งตักจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ คนออกเยอะแยะ มีชาวต่างชาติผ่านมาด้วย แต่คนพายเป็นคนไทย พวกนั้นถ่ายรูปกันใหญ่ ผมยกมือให้ทีเป็นการทักทาย

“ไม่พาไปไกลนะ เพราะอยากใช้เวลาอยู่กับยายซะหน่อย ไว้ว่างๆ มึงค่อยมาเที่ยวละกัน”

“ได้ แต่มึงต้องเป็นคนพามานะ”

“มาเอง หรือมากับคนอื่นสิ”

“กูจะมากับมึง” ผมเถียง มันไม่ตอบ หันหัวเรือเพื่อพาเรือกลับ ผมช่วยมันพายบ้าง มองวิวมองแผ่นหลังของคนด้านหน้า เพิ่งนึกได้ ผมหยิบมือถือมากดถ่ายอีกรอบ

มีดอกไม้ดอกหนึ่งร่วงจากต้นลงมายังผืนน้ำ เรือเรากำลังแล่นผ่านพอดี ผมจึงหยุดพาย จุ่มมือลงไปในน้ำ รองมือรอคอยให้ดอกไม้ดอกนั้นมาสู่มือ เรือพุ่งตรงไปด้านหน้า เพียงไม่นานผมก็ได้ดอกไม้มาไว้ในมือสมใจ

ดอกอะไรไม่รู้ครับ สีสวยดี

เรือมาถึงฝั่งพอดี ฝุ่นจับหัวเสาไว้ ดึงเรือให้นิ่งเพื่อให้ผมก้าวขึ้นก่อน ผมก้าวขึ้นอย่างทะมัดทะแมง ฝุ่นมัดเชือกกับเรือ ก้าวขึ้นมาตาม

“ไม่ได้พายนาน คิดถึงเหมือนกัน” มันพูดยิ้มๆ ผมยิ้มตอบ “ป่ะ เข้าบ้านเถอะ”

“เดี๋ยว” ผมหยุดฝุ่นไว้ มันชะงักเท้าไว้กับที่ ผมยิ้ม จับมือมันขึ้นมาถือ มือฝุ่นสวยดีครับ ตัดเล็บทำความสะอาดอย่างดีเชียว ผมค่อยๆ วางดอกไม้ที่ผมเก็บได้ลงบนบนฝ่ามือมัน

ฝุ่นก้มมอง…แล้วเงยหน้ามองผม

“กูเก็บได้เมื่อกี้ กูให้”

แก้มมันค่อยๆ แดงขึ้นเรื่อยๆ

“ไร้สาระ” มันด่า แต่ไม่โยนดอกไม้ผมทิ้งครับ กำไว้หลวมๆ ผมหัวเราะ

“ขอถ่ายรูปมันหน่อยได้ไหม อยากเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก” ผมขอ ฝุ่นพยักหน้า แบมืออีกรอบ

ผมถ่ายเฉพาะมือมันครับ ไม่เห็นส่วนใดในร่างกายมันนอกจากมือและดอกไม้บนมือ

“ที่ระลึกดอกไม้ดอกแรกที่ให้แฟน”

ผมก้มหน้ากดโทรศัพท์ยิกๆ

“ทำอะไร” ฝุ่นมันถาม ผมยิ้ม พอเรียบร้อยก็ยื่นให้มันดู

ผมอัปเฟซครับ ด้วยรูปดอกไม้บนมือฝุ่นนั่นแหละ ปรับแสงเงาหน่อยให้มันดูนวลๆ สวยงามยิ่งกว่าเดิม แล้วเขียนว่า...

‘ดอกไม้ดอกแรกที่ผมให้แฟนครับ ไม่มีราคา ไม่ได้ช่อใหญ่ แต่ผมเก็บมันได้ระหว่างสร้างความทรงจำดีๆ กับเขา มันลอยมาตามน้ำ ผมเลยฉกฉวยเอาไว้ มอบให้เขา ประหนึ่งแทนดวงใจของผมเอาไว้ในมือเขา’

มันมองอึ้ง เงยหน้าสบตา เสหลบไปอีกด้าน หันหลังเดินลิ่วๆ หนี ผมฉีกยิ้ม มองเพียงใบหูที่แดงเถือกของฝุ่น

มีคนเข้ามากดไลก์สเตตัสผมเพียบครับ ผมไม่ได้อ่าน จะเก็บเอาไว้อ่านทีหลัง ก้าวตามฝุ่นไปติดๆ


To be Con...

ละลายติดพื้น >///< / ขอบคุณทุกเมนต์จ้าา ชื่นจายยย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 31-05-2018 19:57:51

พลยับยั้งสั้งใจมั่ง แบบนี้เมื่อไหร่ฝุ่นจะยอมใจให้ลด ละ เลิกบ้าง :katai5:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 31-05-2018 19:59:27

พยายามต่อไป...พล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 31-05-2018 20:49:51

ฝุ่นยังไม่รู้ใจตัวเองแน่ๆ เห็นเขินตน่ารักตลอดนาาาา
พลสู้ๆ จริงใจเข้าเดะได้แน่

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 31-05-2018 21:53:12

ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกนะพลจำไว้

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 01-06-2018 00:09:17

แบบนี้ฝุ่นไปไหนไม่รอดแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 01-06-2018 00:23:03

พลพูดได้สวย ฝุ่นใจละลายชัวส์ แต่น้องคงไม่ตื่นมาขัดจังหวะนะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 01-06-2018 01:40:45

สู้ๆนะพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 01-06-2018 03:13:52

พลรุกเก่งขนาดนี้ฝุ่นก็รีบรับรักพลได้แล้ว  เอ๊ะหรือฝุ่นจะแอบชอบพลมาตั้งนานแล้ว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 01-06-2018 07:16:03

ความพยายามของพลอยู่ที่ไหน ฝุ่นก็เสียตัวที่นั่น ข่อมค่าาาา

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 01-06-2018 07:31:42

ให้เวลาฝุ่นทำใจยอมรับให้ได้ก่อนนะ  เกินครึ่งทางแล้ว แตาพลต้องพิสูจน์ตัวเองให้ฝุ่นแน่ใจก่อนนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 01-06-2018 11:28:44

ใครก็พูดได้ แต่ทำนะจะได้ซะแค่ไหน ตอนนี้อาจจะหลงให้ทำอะไรก็ทำได้ แต่ถ้านานๆ ไปล่ะจะได้เหรอ
อย่างนี้ต้องให้ตามจีบไปนานๆ สักครึ่งปีก่อนเป็นไงจะได้รู้ว่าไอ้พลมันรักจริงๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 01-06-2018 11:40:59

 :katai2-1: :katai2-1:
แต่ทำไม รุสึก เป็นห่วงฝุ่น ง่ะ..  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 01-06-2018 12:48:04

ด่าไม่ออก นางรุ้ตัวดีทุกอย่าง อยากได้ต้องได้ ได้แล้วจะเบื่อหรือป่าวไม่รู้เหมือนกัน เออ เอากะนางสิ เราว่า หรือจริงๆ ฝุ่นแอบชอบพลมาตลอด แต่รู้ว่า พลเป็นคนยังไง เลยไม่แสดงออก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 40% [31-5-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-06-2018 19:30:25

ฝุ่นน่ารักกกกอะ อิพลถ้าแกทำฝุ่นเสียใตโดน  :z6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 80% [2-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Wipers ที่ 02-06-2018 21:40:49

มดแถวนี้ก็เยอะเนาะ
เข้าใจฝุ่นนะ ความรู้สึกไม่แน่นอน
กับคนที่จะเข้ามาใช้ชีวิตร่วมกัน
ว่าเขาจะอยู่กับเราตลอดไปรึเปล่า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 80% [2-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 02-06-2018 22:24:10

ชอบตอนฝุ่นหน้าแดงตอนโดนหยอดมากๆ น่ารักมากเลย
การกระทำสำคัญกว่าคำพูด รอดูว่าพลจะจริงใจมั้ย
แต่ไม่อยากให้มีดราม่าเยย
ขอบคุณค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 80% [2-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 02-06-2018 22:30:01

ขยันเลี่ยนจริงๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 100% [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 05-06-2018 07:19:15

^^

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 100% [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 05-06-2018 07:42:38

หูยยยย กระทิงโรแมนติกอ่าาา

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 100% [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 05-06-2018 08:10:17

สร้างโมเม้นท์หวานๆ แบบนี้ก็เป็นนะพล ทำบ่อยๆ ฝุ่นจะได้ใจละลายเร็วๆ   :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 100% [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 05-06-2018 10:33:50

ฝุ่นใจสั่นหมดแล้วมั้ง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 100% [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 05-06-2018 12:15:09

 :-[ ตอนนี้น่ารักหวังว่าจะเสมอต้นเสมอปลายนะพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 100% [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 05-06-2018 12:45:29

ฝถ่นเอ้ยยยพลรุกหนักขนาดนี้ รับรักเลยจ้า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 100% [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 05-06-2018 13:36:04

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 100% [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 05-06-2018 23:47:16

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 100% [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 06-06-2018 13:58:29

แฟนเต็มปากกก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 100% [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 06-06-2018 19:10:48

หวั่นใจกะโจทยเก่าๆของพีพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 13 รักกูบ้างรึยัง 100% [4-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 06-06-2018 23:40:22

เจอแบบนี้เข้าไป. ละลายเลย,,

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ [11-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 07-06-2018 19:45:01

:: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ ::

ไม่รู้ว่าฝุ่นเก็บดอกไม้ของผมไว้ที่ไหน เพราะหันไปมองอีกทีก็ไม่เห็นแล้ว บางทีมันอาจโยนทิ้งไปแล้วก็ได้ ซึ่งผมไม่ว่าหรอก มันแค่ดอกไม้ที่ผมเก็บได้ข้างทางเฉยๆ

สิ่งที่เหมือนกันระหว่างบ้านฝุ่นกับบ้านยายคือมีตู้หนังสือเยอะเหมือนกัน แต่ตู้หนังสือบ้านยายจะเป็นตู้หนังสือโบราณทำจากไม้เนื้อแข็งแท้ ส่วนใหญ่คือสัก รูปทรงเป็นแบบโบราณจริงๆ มีกระจกประดับ หนังสือก็เก่าตามไปด้วย บรรยากาศดีครับ

เพราะผมเป็นคนนอก เวลาเขาคุยกันจึงไม่ค่อยรู้เรื่องนั่งฟังเขาเฉยๆ ผมขอตัวเข้าห้องน้ำ แล้วอาศัยจังหวะนั้น ออกไปสูดอากาศเย็นๆ ใต้ต้นไม้ใหญ่

เวลาที่นี่อาจเดินช้ากว่าเวลาข้างนอกหลายเท่า ลมพัดมาเย็นสบาย สงสัยว่าผมต้องชวนเพื่อนๆ ไปออกทริปสักทริปแล้วล่ะมั้ง
ได้ยินเสียงเหยียบใบไม้เบาๆ ผมหันไปมอง ยิ้มทันทีที่รู้ว่าเป็นใคร

“มายืนทำมิวสิกอะไรแถวนี้”

“สนใจมาเป็นนางเอกมิวสิกให้กูไหมล่ะ”

“ไม่ละ เห็นหายมานาน แม่ให้มาดู”

“นานขนาดนั้นเลยเหรอ แค่ออกมาฉี่ ตรงนี้เย็นสบายดีเลยดูเพลิน”

มันเดินมายืนข้างๆ ผม ชี้ให้ดูท้องฟ้า ตรงจุดที่ผมยืนนั่นแหละ

“กูก็ชอบ มันเป็นมุมที่เห็นท้องฟ้าได้ชัดสุด รอบๆ โอบล้อมด้วยสีเขียวของต้นไม้”

ผมมองคนพูด …เขยิบเข้าไปชิดอีกนิด

“บ้านยายสวยดี”

มันยิ้ม

“ตอนเด็กๆ กูเคยมาปั่นจักรยานเล่นบ่อยๆ เห็นต้นมะม่วงต้นนู้นไหม” มันชี้นิ้วไปยังต้นมะม่วงที่น่าจะอยู่มาหลายปีมากแล้ว

“กูจำได้ว่าลำต้นมันแค่นี้เอง” มันยกมือขึ้นทำขนาดให้ดู ประมาณต้นขานั่นแหละครับ “แล้วดูตอนนี้ดิ ใหญ่เบ้อเร่อ” ตอนนี้ลำต้นมันใหญ่กว่าตัวมันอีก

“กูซนมากขนาดขับรถไปชนต้นมะม่วงต้นนั้นมาแล้ว โดนยายตีหลังลาย”

ผมเลิกคิ้วสูง

“คิดว่ามึงจะเนิร์ดดื้อไม่เป็นซะอีก”

มันมองผมเหวี่ยงๆ

“ตอนเด็กๆ โตมาก็มีสติขึ้น”

ผมหัวเราะ มันชี้ให้ดูกลุ่มแปลงผัก

“สมัยก่อนตรงนั้นเป็นสระบัว แต่ยายถมเพราะกูกับพวกลูกพี่ลูกน้องชอบลงไปเล่น ยายเลยสั่งถมแล้วปลูกผักแทน”

ผมทำหน้าสงสัย

“แม่น้ำก็ออกใหญ่ ทำไมไม่ไปเล่นแม่น้ำ แล้วทำไมหลานเล่นน้ำแค่นี้ต้องสั่งถมด้วย”

ฝุ่นมันหัวเราะร่วน

“เพราะแม่น้ำมันใส แต่ในนี้มันมีแต่โคลน เล่นทีคือเล่นโคลนไม่ใช่เล่นน้ำ ขึ้นมานี่อย่างกับควายจมปลัก”

ผมหัวเราะ

“งั้นที่มึงเป็นควายถึกของกูนี่จุดกำเนิดมาจากตรงนี้ใช่ไหม”

มันหน้าบึ้งมองผมค้อนๆ

ฝุ่นพาผมก้าวเดิน คล้ายกับจะย้อนอดีต

“ยายสอนให้ปลูกต้นไม้ แต่กูซน ชอบถอนต้นไม้ออกจากถุง โดนยายตีอยู่เรื่อย”

ผมนึกภาพตอนมันดื้อไม่ออกจริงๆ พอมันพาเดินรอบนอกเสร็จ ก็พาเดินเข้าไปภายในตัวบ้าน ตอนนี้ผู้ใหญ่คุยกันอยู่ในศาลารับแขก เสียงดังเฮฮาเชียว

มันพาไปหยุดอยู่หน้าตู้หนังสือแบบโบราณ ผมลองเปิดดู ฝุ่นแทบไม่มี

“ยายเป็นคนชอบอ่านหนังสือ แต่ตาไม่ชอบ ยายสอนให้ลูกทุกคนชอบอ่าน รวมถึงหลานๆ ด้วย”

ผมปิดตู้ลง เดินไปแถบหนึ่ง เห็นภาพบรรดาลูกๆ หลานๆ แปะติดไว้เต็มไปหมด ไม่ได้ใส่กรอบหรอกครับ คล้ายใครมีภาพมาอัปเดตก็เอามาแปะๆ เลย มีทั้งเก่าสีขาวดำยันภาพใหม่เมื่อสามวันที่แล้ว (มีวันที่บอก) ผมไล่สายตาดู มีน้องฝัน มีฝุ่น มีพ่อมีแม่ครบ ย้อนกลับไปดูวัยเด็กๆ

“อันไหนมึง” ผมถาม เพราะหาเค้าฝุ่นไม่เจอ

“เดาสิ”

ผมพยายามเพ่งมอง ไม่มีคุ้นเลยครับ มีแต่เด็กแก่นกะโหลกทั้งนั้น โดยเฉพาะไอ้เด็กหัวโล้นมีปาสเตอร์ปิดแผลไว้เหนือคิ้ว ตัวมอม เสื้อผ้าขาดวิ่น คนนี้ไม่ใช่ฝุ่นแน่ๆ

“คนนี้มั้ง” ผมชี้ไปยังคนที่ยืนเคียงอยู่กับไอ้คิ้วถาก เดาเอาครับ เพราะท่าทางดูเรียบร้อยที่สุดแล้ว

ฝุ่นหัวเราะร่วน ชี้ให้ดูไอ้คิ้วถาก

“นี่กู”

“หา!! ล้อเล่นน่าฝุ่น”

“นั่นกู บอกแล้วไงว่าตอนเด็กแก่น”

ผมนึกภาพไม่ออก แต่พอนึกถึงความซนของน้องฝันก็พอนึกตามได้บ้าง

“เปลี่ยนไปได้ไงขนาดนี้”

“คนเรามันต้องโตขึ้นไหม เพราะเล่นอยู่แต่ในกลุ่มเด็กแก่นๆ กูเลยแก่น มาเรียบร้อยก็ตอนเรียนมอปลายนี่แหละ มอต้นยังชวน
เพื่อนๆ มาตีลังกาโดดน้ำอยู่เลย”

ผมหัวเราะ คนเราเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ

“แต่ตอนนี้น่ารักมาก” ผมพูดใกล้ๆ หูมัน ฝุ่นดันผมออกแรงจนผมเซ หัวเราะตาม

“ยายชอบสะสมของเก่า นี่ถ้าบ้านกว้างกว่านี้คงสร้างเป็นพิพิธภัณฑ์ได้”

ผมเดินดูของเก่าๆ ที่ว่า

“แต่ยายไม่เคยซื้อหรอก มีแต่ลูกหลานหามาฝาก ได้มาบ้าง ซื้อมาบ้าง แล้วแต่ว่าจะเจออะไร ถ้าจะหาของขวัญให้ยาย หาของเก่าๆ มา แกชอบหมด”

“มีแต่จักรยานสามล้อเก่าๆ เอาไหม”

ฝุ่นหัวเราะ คงรู้ว่าผมพูดเล่น ฝุ่นมันเดินไปหยุดอยู่ยังกรอบหน้าต่างไม้ มองวิวออกไปด้านนอก มันดูงดงามมากจนผมอดใจไม่ไหวขอถ่ายรูปเก็บไว้ มันหันมามองเมื่อได้ยินเสียงกล้อง

“ถ่ายอะไร”

“ถ่ายความทรงจำ” ผมเก็บมือถือ เดินไปหยุดอยู่ข้างๆ มองวิวเดียวกับมัน

“ฝุ่น” ผมเรียกเสียงเบา แล้วหันไปมอง ฝุ่นหันมาสบตา “มาร่วมสร้างความทรงจำด้วยกันไหม มึงกับกูนับจากนี้ไป”

มันมองตาผม คลื่นน้ำในดวงตามันไหวริก น่ามองยิ่งกว่าวิวด้านนอกเป็นไหนๆ

“ไม่ต้องตอบกูก็ได้ แต่กูอยากอยู่กับมึง สร้างความทรงจำกับมึง พายเรือร่วมกับมึง เดินเคียงข้างมึง ปั่นจักรยานด้วยกัน ทำอาหารด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน”

มันหลุบสายตา เสมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่ได้ตอบ

ผมยิ้ม ถึงมันไม่ตอบ แต่มันไม่ปฏิเสธหรือไม่ด่ากลับก็ถือว่าเป็นพัฒนาการที่ดีแล้วละครับ

ตอนนี้ผมยืนห่างจากมันเกือบศอก ผมเขยิบไปทางขวาประมาณหนึ่งคืบ แล้วหยุดนิ่ง…

ฝุ่นยังยืนนิ่งอยู่ ผมขยับเพิ่มอีกหนึ่งคืบ…

จนช่องว่างระหว่างเราเกือบหายไป ฝุ่นยังคงนิ่ง ผมจึงขยับอีกก้าว คราวนี้ระยะห่างระหว่างเรา หายไปหมดสิ้น ไหล่ชิดไหล่ ผมวางมือไว้บนมือมัน สักพักก็ทิ้งน้ำหนักกุมมือมันไว้ บีบเบาๆ

“นะ มาสร้างความทรงจำด้วยกัน ถ้าตอบว่าไม่แปลว่าตกลง ตอบว่าตกลงแปลว่าตกลง ไม่ตอบก็แปลว่าตกลงเหมือนกัน”

มันชักมือออก ผลักผมออกห่าง ผมหัวเราะ มองแก้มแดงๆ ของมัน

“เอาแต่ใจนะมึง”

ผมยักไหล่ ขยับกลับไปยืนเบียดมันต่อ

“มึงไม่ตอบ แปลว่ามึงตกลง”

มันมะเหงกผมเบาๆ ที

“คิดเองเออเอง กูยังไม่ตกลง”

“ยัง แปลว่าสักวันก็ต้องตกลง เลื่อนเวลามาให้เร็วขึ้นอีกก็ได้”

มันหัวเราะ “มึงมันบ้า โรคจิต เห็นแก่ตัว”

“นั่นแหละกูเลย”

“หื่นอีกต่างหาก”

“ใช่เลย”

“มีอะไรดีให้กูอยากสร้างความทรงจำร่วมกับมึง”

“ขนาดแก่นๆ อย่างมึงยังเปลี่ยนได้ แล้วมึงไม่คิดเหรอ ว่าคนที่หาดีแทบไม่ได้แบบกูจะเปลี่ยนบ้างไม่ได้” ผมหันไปมองตามัน มัน
นิ่งไป

“ถ้ากูไม่ดีตรงไหน บอกกูสิ ปรับกูสิ ถ้าอยากให้กูเป็นอะไร ลองมาปรับปรุงกูดูสิ มึงบอกว่าคนเราพัฒนาได้ กูก็น่าจะทำได้เหมือนกัน”

“สันดานบางอย่างก็เปลี่ยนยาก”

“แต่ถ้าพยายามมันก็ทำได้ไม่ใช่เหรอ”

มันไม่ตอบ ผมยิ้ม เบียดมันชิดขอบหน้าต่างมากขึ้น


“พี่ฝุ่นพี่พล ทำอะไรกันอยู่”

ผมกับฝุ่นเด้งออกจากกันราวกับต้องไฟร้อน รีบหันไปมองคนทัก น้องฝันยืนมองมาตาปริบๆ

ฝุ่นทำหน้ากระอักกระอ่วน คงกลัวน้องจับได้เมื่อกี้ ผมกวักมือเรียกน้องฝัน น้องฝันเดินเข้ามาหา ผมชี้ให้ดูตรงเสาใกล้ขอบหน้าต่างด้านที่ผมยืนอยู่เมื่อกี้ 

น้องฝันกรี๊ดทันที เพราะมีตุ๊กแกมาเกาะอยู่ มองมาตาแข็ง ผมเห็นแล้วล่ะครับ ไม่ได้กลัวมันเลยเฉยเสีย ฝุ่นเองก็เพิ่งเห็น

“ยายน้องฝันเลี้ยงไว้เหรอ”

“เลี้ยงไว้ที่ไหนกันล่ะคะ ไม่เอาฝันกลัว” แล้วน้องฝันก็วิ่งลิ่วกลับไปที่เดิม

ผมชี้ให้ฝุ่นดู

“ไม่กลัวเหรอ”

มันถอนหายใจแรง

“สมัยเด็กกูเคยจับเล่นด้วยซ้ำ”

ผมเลิกคิ้วสูง ผมไม่กลัวก็จริง แต่ให้จับนี่ไม่เอาหรอก

“กูดีใจที่มึงไม่แก่นแบบสมัยก่อน ไม่งั้นกูไม่รับประทานเหมือนกัน”

มันหัวเราะ น้องฝันโผล่หน้าเข้ามาอีกรอบ

“พ่อกับแม่ให้มาตามไปกินมื้อเที่ยงค่ะ”

ผมกับฝุ่นพยักหน้าพร้อมกันพากันเดินออกไป มื้อนี้เน้นน้ำพริกผักจิ้มถาดใหญ่

“พ่อหนุ่มนี่หล่อดีนะ มีแฟนรึยังล่ะเรา”

ผมมองตาฝุ่น แล้วหันกลับไปตอบ

“มีแล้วครับ”

“เสียดายจริง จะจีบไว้ให้ยัยฝันมันซะหน่อย แก่นแบบนี้ไม่รู้จะมีแฟนเมื่อไหร่”

“รีบทำไมครับ น้องยังเด็กอยู่” ฝุ่นออกตัว

“ยายกลัวมันเป็นทอม”

ทุกคนหัวเราะครึกครื้น

“ฝันไม่ได้เป็นทอมซะหน่อยยาย รีบมีไปทำไหม ผู้ชายดีๆ หายากจะตาย”

เรื่องที่เอามาคุยวนกันไปตั้งแต่เรื่องในอดีต ปัจจุบันยันอนาคตที่ยังมาไม่ถึง คนที่จะรับช่วงดูแลบ้านต่อคือพี่ชายแม่ บ่ายๆ ทุกคนก็เอนหลังเพราะบรรยากาศค่อนข้างดี น้องฝันเข้าไปนอนกอดยายในห้อง ผมกับฝุ่นจึงได้เปลที่น้องฝันเพิ่งนอนไป

เปลมันกว้างครับ ใหญ่ด้วย นอนกันสองสามคนได้สบาย ฝุ่นมันให้ผมนอน ผมจึงก้าวลงไปนอน

“มานอนด้วยคนสิ คนละด้าน”

มันคงอยากนั่งด้วย ถึงได้ตอบตกลง มันลงมานั่งอีกฟาก เอาเท้าก่ายกันไว้นิดๆ ปรับอีกนิดหน่อยก็สบายแล้ว มันใช้แขนหนุนหัว
รู้สึกสบายจริงๆ

ผมหย่อนขาลงไปไกวนิดหน่อย หยิบมือถือมากดถ่ายรูปฝุ่นอีกแชะ

เราใช้เวลาเงียบๆ ด้วยกัน ไม่ได้พูดอะไรกัน เพียงแต่นอนอยู่บนเปลเดียวกัน ฟังเสียงความเงียบ ผมให้เครดิตมื้อเที่ยงแสนอร่อย เพราะพักเดียวหนังตาผมก็หย่อนคล้อย มองฝั่งตรงข้าม ฝุ่นหลับไปแล้วครับ ผมเอียงหน้ามอง หน้าตอนหลับมันบริสุทธิ์จริงๆ ผมจ้องนิ่งก่อนค่อยๆ หลับตาลง ปิดสติตัวเองให้หายไป


ใบไม้ใบหนึ่งร่วงตกลงมาแปะหน้าทำให้ผมสะดุ้งตื่น ฝุ่นยังหลับอยู่ ผมยกนาฬิกามอง เกือบสองชั่วโมงแน่ะ ผมขยับ คนที่นอนอยู่อีกด้านจึงตื่นตาม มันปรือตามอง ได้ยินเสียงคนในบ้านคุยกันแล้ว มันขยับลุก กำลังจะออก แต่ผมดึงมันไว้ มันทิ้งตัวลงมานั่งข้างๆ ขาห้อยพื้น ผมขยับไปนั่งเคียงมัน เราหันหน้าเข้าหาสวน หันหลังให้ตัวบ้าน

“ปล่อยน่าพล เดี๋ยวใครมาเห็น”

“นั่งเล่นเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”

มันหยุดดิ้นเมื่อผมไม่ยอมปล่อย ผมยันขากับพื้น ให้เปลไกว นั่งฟังความเงียบกันอีกรอบ

ไหล่ผมชิดไหล่ฝุ่น ผมเนียนขึ้นไปอีกด้วยการกุมมือมันไว้

“รุ่มร่ามน่าพล เดี๋ยวใครมาเห็น” มันพูดเสียงเบา ผมทำเป็นไม่ได้ยินเสีย หัวใจผมพองโตกับมือนิ่มๆ นั้น

“มือมึงนิ่มจัง”

“มือผู้ชาย”

“ก็มันนิ่มอ่ะ”

“คิดไปเอง”

“นิ่ม เชื่อกูสิ” ผมขยับเข้าไปพูดเสียงเบา มันไม่ตอบ นั่งหูแดงไป ผมหัวเราะหึๆ โยกเปลให้แกว่งเบาๆ

“เสียงแมลงเยอะจัง มีตัวอะไรบ้าง”

“ไม่รู้ ไม่ใช่แมลง”

ผมหัวเราะกับคำตอบมัน

“ตุ๊กแกยังเคยจับ ไม่เคยจับแมลงเหรอ”

มันส่ายหน้า

“มีแมลงตัวหนึ่งอยากให้มึงจับ”

“อะไร” มันหันมาถามอย่างใคร่รู้

“แมลงกินตับ คว้าหมับจับกินได้เลย” ผมจับมือมันมาวางหมับไว้บนเป้ากางเกง มันอ้าปากค้าง ผมฉีกยิ้มกว้าง

“พล!!!” มันผลักผมแรงจนผมเซไปด้านข้าง ผมหัวเราะ

“ลามกนะมึง!”

ผมหัวเราะเสียงดังมากขึ้น ขยับไปนั่งข้างมันดีๆ

“งั้น เอาแมลงอีกตัวก็ได้”

“ไม่อยากจับตัวอะไรทั้งนั้น โรคจิตจริงๆ”

“ตัวนี้ไม่ลามก อยากรู้ไหม”

“ไม่อยากรู้”

“รู้หน่อยน้า” ผมอ้อน

“ไม่” มันยืนยัน ผมจับมือมันไว้หมับ มันจะยื้อคืน

“ปล่อยพล” มันเลิ่กลั่ก มองซ้ายมองขวา ผมทำหน้าเจ้าเล่ห์ ใส่ความหื่นลงไปหน่อยแกล้งมัน

“พล!” มันว่าเสียงดุ เหลียวมองไปด้านหลังว่ามีใครมาไหม พยายามดึงมือออก ผมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ วางมือมันลงบนหัวใจหมับ ใช้
มือมันขยุบจับก้อนเนื้อข้างซ้ายไว้

“แมลงตัวนี้ชื่อว่า...” มันนิ่งมือลงกึก เงยหน้าสบตา

“หัวใจ”

ผมมองมันตาวาว ฝุ่นนิ่งไป สบตาผมกลับ

“กูอยากให้มึงจับมันไว้นะ”

มันก้มหน้าหลุบสายตาต่ำ ผมพูดเสียงแหบต่ำ

“กูอยากมีเจ้าของนะฝุ่น และคนคนนั้นกูอยากให้เป็นมึง”

มันไม่ตอบ ดึงมือออกช้าๆ ผมไม่ยื้อจับไว้

“แมลงตัวนี้หล่อนา”

มันยังเงียบอยู่

“เก่งเรื่องบนเตียงด้วย”

มันถองผมด้วยศอกแหลมๆ จนผมร้องโอ๊ย ผมหัวเราะหึๆ กุมมือมันไว้อีกรอบ แล้วนั่งเงียบฟังเสียงนกและเหล่าแมลงกลางวันไป

เรารีบปล่อยมือจากกันทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียกมาแต่ไกล ผมกับฝุ่นโดดลงจากเปลพร้อมกัน หันไปก็เห็นพ่อโผล่หน้ามาพอดี

“อยู่นี่กันนี่เอง กลับกันรึยังลูก” 

“ครับ” เราพากันเดินเข้าไปกราบลาตากับยายรวมถึงลุงและป้าสะใภ้แล้วพากันกลับ

“เป็นไงบ้างตาพล ชอบไหม”

“ชอบครับ ร่มรื่นดี”

“วันหน้าให้ฝุ่นเขาพามาเที่ยวเล่น”

“ครับ” ผมรับปาก

“จะให้พ่อส่งไปหอเลยหรือว่าจะกลับบ้านกันก่อนฝุ่น” พ่อถาม

“กลับบ้านก่อน อยู่กินข้าวเย็นแล้วค่อยกลับ พลมันทิ้งเสื้อไว้ที่บ้านด้วย”

ผมไม่ค้าน ไม่ใช่ห่วงเสื้อ แต่นั่นหมายถึงได้ใช้เวลากับครอบครัวฝุ่นมากขึ้น


มื้อเย็นแม่เป็นคนทำครัวโดยมีน้องฝันช่วย ผมอยู่คุยกับพ่อร่วมกับฝุ่น ระหว่างรอผมร้องขอดูรูปสมัยเด็กๆ ของฝุ่น พ่อรีบไปหามาให้ดูทันที ในขณะที่ฝุ่นร้องห้าม

“สมัยก่อนดื้อมากพล ไม่น่าเชื่อว่าโตมาจะเรียบร้อย”

ผมเองก็แทบจะไม่เชื่อ พ่อเดินเอาอัลบั้มรูปเก่าๆ มาให้ดู มันแก่นจริงๆ ตัวเล็ก แต่แทบจะเป็นหัวโจก

ผมนั่งดูแล้วยิ้ม บางรูปฝุ่นมันก็เล่าของมันเอง บางรูปพ่อก็เล่า เพราะฝุ่นไม่รู้

“นี่รูปตอนแบเบาะ”

ผมรับมาดู ยิ้มทันที

“น่ารักสุดๆ”

“ใช่ พ่อเห่อมาก อุ้มแทบไม่วาง ตอนเด็กๆ เลี้ยงง่าย มาลายออกตอนห้าขวบ อาจจะเพราะมีเพื่อนเกเรด้วยแหละ ดีว่าโตขึ้นพ่อพาย้ายบ้านเพราะเปลี่ยนโรงเรียนที่สอน เพื่อนฝุ่นเลยเปลี่ยนไปด้วย กลุ่มเพื่อนนี่มีผลกับนิสัยจริงๆ”

ผมหัวเราะ แม่เรียกทานข้าวเมื่อเสร็จ พ่อปิดอัลบั้มภาพลง พากันเดินไปที่ห้องอาหาร

ผมกลายเป็นส่วนหนึ่งอย่างกลมกลืน พออิ่มก็พากันขึ้นห้องเพื่อไปเอาเสื้อผ้า ฝุ่นได้หนังสือไปอ่านสองสามเล่ม เป็นหนังสือที่มันซื้อไว้แต่ยังไม่ได้อ่าน

ผมกราบลาพ่อกับแม่ พวกท่านบอกให้ฝุ่นชวนผมมาอีก ซึ่งผมรีบตกปากรับคำทันที

ตอนแรกพ่อจะขับรถไปส่งแต่ฝุ่นห้ามไว้ เพราะไม่อยากให้พ่อลำบาก ผมจึงกลับด้วยแท็กซี่กับมันตามเดิม

ผมนั่งยิ้มมาตลอดทั้งเส้นทาง

“ยิ้มไร” มันถาม ผมหันไปมอง

“กูมีความสุข ได้ใช้เวลาอยู่กับแฟน ได้เจอหน้าพ่อตาแม่ยาย”

มันหยิกผมเบาๆ ผมหัวเราะ กระทั่งรถมาจอดใกล้หอ ผมเป็นคนออกเงินเองตามเดิม พากันเดินลิ่วๆ กลับหอ

“ฝุ่น” ผมดึงมันให้หยุด มันหันมามอง

“อาทิตย์หน้า ถ้าไม่ติดอะไร เราไปเที่ยวกันไหม ที่ไหนสักแห่ง แค่สองคน”

“ไม่ไป”

“แล้วกูจะหาโปรแกรมให้”

“กูไม่ไป”

“ทะเลไหม หรือเชียงใหม่ดี นั่งเครื่องไป หรือรถทัวร์ เดินทางกลางคืนก็ได้ กลับวันอาทิตย์กลางคืนก็ทัน”

“มึงไม่ฟังกูเลยพล!” มันโวย ผมหัวเราะ

“ไปด้วยกันนะ” ผมอ้อน มันไม่ตอบ เดินหน้าบึ้งขึ้นหอไป

ผมตะโกนตามหลัง

“ก็กูบอกแล้วไงว่าถ้ามึงตกลงแปลว่าตกลง ไม่ตกลงแปลว่าตกลง ไม่ตอบก็แปลว่าตกลง!”

“ค..ย!!” มันตะโกนกลับมา ผมตอบกลับไป

“อยากได้เหรอ”

มันไม่ตอบ ผมหัวเราะ ไม่ได้เดินขึ้นห้องพร้อมมันเพราะต้องการซื้อของบางอย่างที่มาร์ตด้านล่าง จะเช็กพัสดุด้วย น่าจะยังไม่มาหรอกครับ

กลับขึ้นห้องอีกทีฝุ่นก็ไม่อยู่แล้ว ได้ยินเสียงน้ำดัง ผมวางของที่ซื้อลง เตรียมเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำเช่นกัน

ผมเห็นกล่องอะไรวางอยู่บนโต๊ะ เห็นฝุ่นมันหยิบมาจากห้องที่บ้าน ด้วยความสงสัย ผมจึงหยิบมันขึ้นมาเปิดดู ฉีกยิ้มกว้างทันทีที่เห็น เพราะภายในกล่องเหล็กของผู้ชาย ตอนนี้มันมีดอกไม้สีขาวปนชมพูช้ำๆ วางอยู่

...ดอกไม้ดอกแรกที่ผมให้ฝุ่น...

นี่มันยังเก็บไว้เหรอ แถมยังพกติดตัวมาด้วย ผมยิ้มกว้างปากแทบจะฉีกถึงรูหู กดปิดวางไว้ที่เดิมไม่ให้ฝุ่นรู้ว่าผมรู้

ถ้าไม่คิดอะไร มันคงไม่เก็บเอาไว้แบบนี้ ผมขอเข้าข้างตัวเองว่าฝุ่นเองก็คงจะรู้สึกพิเศษกับผมเกินกว่าคนเป็นเพื่อนหรือเซ็กซ์เฟรนด์ธรรมดาแน่ ๆ


ผมทิ้งตัวนอนหงาย ยิ้มราวกับคนบ้า ได้ยินเสียงเปิดประตูเบาๆ ฝุ่นเดินออกมา ผมลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิบนเตียง ค้ำคางนั่งมองมันตาเยิ้ม มันไม่ได้ใส่ผ้าเช็ดตัวออกมาหรอกครับ ใส่ชุดนอนออกมาเรียบร้อย

“เลิกมองกูด้วยสายตาแบบนั้นสักที”

“มองแบบไหน”

“แบบที่มึงมองอยู่”

“โอเค” ผมเปลี่ยนจากสายตาชื่นชอบเป็นสายตาหื่นกระหาย มันม้วนผ้าเช็ดตัวเป็นก้อนกลมๆ แล้วเขวี้ยงใส่หน้าผม ผมรับไว้ ยกขึ้นมาดมเข้าปอดฟอดใหญ่ ทำหน้าเคลิ้มๆ เหมือนพวกโรคจิตชอบดมกางเกงใน

“หอมชื่นใจ”

“ทุเรศน่าพล” มันจะเข้ามาแย่งคืน แต่ผมดึงหนี ยกดมอีกรอบ

จริงๆ กะจะแกล้งมันนั่นแหละครับ

“โรคจิตว่ะพล เอาของกูคืนมา!”

ผมไม่คืน แบผ้าเช็ดตัวออก แล้วเอามาพันไว้รอบหน้า ทิ้งตัวนอนหงาย เอามือกดไว้ ฝุ่นรีบเข้ามาดึงออก ผมหัวเราะร่วน มันดึงจนผ้าเช็ดตัวคลายออก แต่ผมยังยื้ออุดจมูกไว้

“หอม…”

“โรคจิต”

“โรคจิตจริงต้องทำแบบนี้โว้ย”

ผมทิ้งผ้าเช็ดตัว จับมันกดกับที่นอน มุดหน้าเข้าไปในชายเสื้อมัน ก้มซุกพุง แค่หยอกเล่นครับ ไม่ได้คิดหื่นหรอก ผมบดจมูกกับหน้าท้องมันแบบหวังจั๊กจี้ ฝุ่นหัวเราะปนห้ามปราม พยายามดันหัวผมออก งอตัวหลบหนี ผมก้มซุกไม่หยุดบดหน้าไปมา แม่เคยทำแบบนี้กับผม จั๊กจี้ให้ตาย

มันขยุ้มจับหัวผมจนหัวผมยุ่งไปหมด หัวเราะจนน้ำตาไหล

“พอแล้วพล!”

ผมหยุด เพราะกลัวมันจะหายใจไม่ทันตายเอาเสียก่อน ฝุ่นจับหัวผมไว้เพื่อหยุด ผมจ้องตามัน กระชับกอดรอบเอวมันแน่น เขยิบหน้าขึ้นไปใกล้หน้ามัน ยิ้ม แล้วก้มจูบมันแบบหวานๆ

…ดูจะหวานยิ่งกว่าทุกครั้งที่ผมเคยจูบมันด้วย…

ผมถอนปากออก เลื่อนลงมาหาแก้ม หอมมันไปฟอดใหญ่

“กูไปอาบน้ำก่อนนะ แก้ผ้ารอได้เลย หรือจะให้กูมาแก้ให้ก็ได้”

“ไอ้หื่น”

ผมยิ้ม “ห้ามหนีด้วย ตามไปเจอที่ไหน จะเมกเลิฟตรงนั้นให้อายประชาชีเลยคอยดู”

มันมองผมเหวี่ยงๆ ผมลุก เดินฮัมเพลงเข้าห้องน้ำไป



ออกไปก็เห็นฝุ่นนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโต๊ะ กล่องเหล็กหายไปแล้ว มันคงเก็บไปแล้ว ผมหยิบเสื้อยืดกางเกงขาสั้นใส่นอนมาสวม ก้มดูหนังสือที่มันอ่าน

“อ่านเรื่องอะไรอยู่”

“แฮปปี้ 119% หนังสืออะไร”

“จิตวิทยาสร้างความสุขให้ตัวเองและคนรอบข้าง”

“กูไม่ชอบอ่าน มึงอ่านให้กูฟังหน่อยได้ไหม”

มันมองผมงงๆ

“ใช้เวลาร่วมกันไง ให้กูอ่านเองคงหลับภายในหนึ่งหน้ากระดาษ ฟังเสียงมึง กูอาจหลับช้าหน่อย หรืออาจฟังเพลินก็ได้”

มันนิ่งคิด พยักหน้ารับ กำลังจะออกเสียง ผมเบรกไว้ก่อน ยื่นปากนูนๆ ไปที่เตียง

“ไปนั่งอ่านกันบนนู้น”

มันมองตามแล้วมองหน้าผม

“มึงคิดว่ากูจะได้อ่านรึไง”

“มาเถอะน่า” ผมลากมันลุก หยิบหนังสือมันติดมือมาด้วย ผมทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง พิงหลังกับพนัก กางขาออก ดึงฝุ่นมานั่งใน
ซอกขา เอนหลังมันพิงอกผม

“กูจะเป็นเก้าอี้ให้มึงเอง”

“กูไม่อยากได้”

“แต่กูอยากเป็น อ่านเถอะ ให้ความรู้กูหน่อย”

มันนิ่งคิด ยอมอ่านให้ฟัง ผมกอดเอวมันไว้หลวมๆ มันอ่านได้จังหวะจะโคนดีครับ ฟังเข้าใจง่ายดี

“เสียงมึงเพราะดีนะฝุ่น”

“ฟังรู้เรื่องดีใช่ไหม” มันถาม ผมพยักหน้า มันนิ่งคิด “เคยมีคนในชมรมห้องสมุดชวนให้กูไปอัดหนังสือเสียง แต่กูไม่แน่ใจว่าเสียงกูโอเคไหมเลยไม่ได้ตอบรับ ถ้าโอเคกูก็อยากจะทำ อ่านให้คนพิการกับคนขี้เกียจอ่านหนังสือฟัง”

ผมหัวเราะกับคำมัน

“ถ้ามึงอ่าน กูจะฟัง จะอัดใส่มือถือไว้ฟังด้วย กูจะได้ฉลาดเรื่องอื่นกับเขาบ้าง ไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น เอาล่ะ อ่านต่อเถอะ อยากฟัง”

มันตั้งใจอ่านให้ผมฟังอีกรอบ ยิ่งอ่านมันยิ่งทำจังหวะได้ดียิ่งขึ้น

“เก่งนี่ เคยอ่านให้ใครฟังมาก่อนหรือเปล่า”

“ยัยแสบ”

ผมเลิกคิ้วสูง “ใคร”

“ฝัน”

“อ๋อ…”

“แต่ก่อนฝันไม่ชอบอ่านหนังสือ กูต้องอ่านให้ฟังประจำ แต่โตมาก็เลิกเพราะฝันชอบอ่านมากขึ้น ตอนนี้ชอบอ่านยิ่งกว่ากูอีกซะอีก”

“อย่างมึงนี่กูเรียกหนอนหนังสือแล้ว ฝันจะเรียกว่าอะไรดี พยาธิหนังสือ”

“น้องกู” มันมะเหงกหัวผมเบาๆ

“มะเหงกผัวบาปนะมึง”

“มึงไม่ใช่…”

ผมก้มปิดปากมันทันที

“ตอบสิ ใช่หรือไม่ใช่” ผมถอนปากออกมาถาม

“ไม่ใช่”

ผมก้มปิดปากมันอีกรอบ คราวนี้แถมลิ้นเข้าไปด้วย

“เอาใหม่ ใช่ไหม”

“ไม่ใช่!” มันตอบเสียงเข้ม ผมก้มปิดอีกที จูบให้นานขึ้น รุกเร้ามากขึ้น

“ใช่หรือไม่ใช่” จูบมากชักเกิดอารมณ์แฮะ มันมองผมกลับตาเชื่อม

อ้าปากจะพูด ผมก้มหน้าเตรียมจูบถ้ามันปฏิเสธอีก มันหุบปากลง เม้มปากแน่น ผมหัวเราะหึๆ

“อ่านต่อเถอะ เอาให้ครบ 2 ชั่วโมงตามตารางมึง”

มันกลืนน้ำลายลงคอ แก้มแดง ก้มมองด้านล่างนิดๆ

ไม่ต้องมองครับคุณเมีย

…กูตื่นแล้ว...

มันเงยหน้ามองผมงงๆ คงงงที่ผมไม่ทำอะไรต่อนี่แหละ

“กูพยายามอดทนอยู่นะฝุ่น อ่านไปเถอะ” ผมกัดกราม ดึงมันมานั่งพิงหลังอีกรอบ ปล่อยให้น้องมันตั้งไป

มันก้มหน้าตั้งใจอ่านอีกรอบ

…ผมทำได้แฮะ…

น้องผมค่อยๆ สงบลงเพราะเอาสมาธิไปจดจ่อไว้ที่เสียงเพราะๆ ของฝุ่น กระทั่งครบ 2 ชั่วโมงตามเวลา มันหาวหวอด ลุกจากตักผม ซึ่งผมก็ยอมดีๆ เมื่อยเหมือนกันครับ

ฝุ่นเดินเข้าห้องน้ำไป พอออกมาผมก็เข้าต่อ ออกไปก็เห็นฝุ่นปิดไฟกลางห้องแล้ว เปิดไฟหัวเตียงไว้แทน มันเข้าประจำตำแหน่ง ห่มผ้าห่ม กำลังปรับท่าเพื่อนอน ผมยิ้ม โดดขึ้นเตียงไปยังฝั่งของตัวเอง ขยับเข้าไปชิดมัน

“นอนนะพล”

“แล้วใครว่ากูนั่ง”

“กูหมายถึงนอนหลับ ห้ามคิดลามกอะไรเด็ดขาด”

“โทษทีวะ หมดเวลาอดทนแล้ว” ผมบอกมันตามตรง คล้องมือไว้บนเอวมัน มันหยิกผมครับ ผมร้องโอ๊ยทันที ดีดตัวลุก จับมันมาขึงพรืดกลางเตียง

“เดี๋ยวนี้สู้ผัวด้วยวิธีใหม่เหรอ แสบนี่หว่า”

“กูไม่เคยมีผัว ปล่อยพล พูดไรทุเรศว่ะ กูจะนอน”

ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ คร่อมร่างมันไว้ จับสองมือมันไปรวบไว้เหนือหัว ผมจ้องหน้ามันด้วยสายตาหื่นๆ โอมมะลึกกึ๊กกึ๋ย เพียงสามวิน้องผมก็ตื่นขึ้นมาโดยไม่ต้องเสกข้าวสารใส่ ชี้เด่ชนกางเกงใส่หน้ามัน

“ไม่ทำนะพล กูง่วง”

“เดี๋ยวก็หายง่วง” ผมปล่อยมือแล้วก้มลงจั๊กจี้เอวมันอีกรอบ มันงอตัวขยุ้มหัวผมไว้ แล้วหัวเราะจั๊กจี้ลั่น

“อย่าพล ฮ่าๆ โอ๊ย พอแล้ว ฮ่าๆ”

ผมก้มจี้พุง สองมือจี้เอว มันงอตัวไปมาดิ้นพล่าน

จนมันเหนื่อยได้ที่นั่นแหละ ผมถึงได้หยุด ผมหัวเราะขำกับความเหลวอ่อนแรงบนตัวมัน ไม่ได้เหลวเพราะเกิดอารมณ์ แต่เหลวเพราะหัวเราะมากไปนี่แหละ ผมยิ้ม ก้มปิดปากฝุ่น มอบรสจูบหวานๆ ให้

จูบปลอบใจ

ผมถอนปากออก มองดวงหน้าหวานเชื่อมตรงหน้า ผมเกลี่ยแก้มมันเบาๆ เลื่อนปากลงไปที่แก้ม ไหลลงไปที่ซอกคอ มันไม่ขัดขืนแล้วครับ สองมือจับสองไหล่ผมไว้ บีบเบาๆ แหงนหน้ารองรับ ผมเลิกถอดเสื้อออกจากหัวมัน

“รีบเบื่อกูเร็วๆ นะพล” มันกระซิบพูด

ห่า ไม่ได้ทำให้ความต้องการของผมพร่องลงไปเลย ยิ่งพูด ยิ่งทำให้ผมอยากกอดมันแรงๆ มากกว่า

“ได้ แต่ไม่รับปากว่าเมื่อไหร่นะ” ผมเลื่อนปากขึ้นไปปิดปากฝุ่น คราวนี้มอบรสจูบเร่าร้อน นิ้วคีบหัวนมมันเบาๆ กระตุ้นอารมณ์
ผมพรากกางเกงฝุ่นทิ้งไม่ไยดี แล้วหันมาจัดการกับตัวเองต่อ น้องผมแทบจะวิ่งเข้าหาเส้นชัยเองโดยไม่ต้องจับ

ผมไม่ปล่อยให้น้องโหยหาถ้ำสวรรค์นาน นำพาเข้าถ้ำทันที ฝุ่นครางรับ บีบรัดน้องผมแน่น

แรกๆ ก็เบาๆ ครับ พอเครื่องร้อน องค์กระทิงก็ลงตามเคย



To be Con.
เจอพาร์ทนี้เข้าไป ละลายตามฝุ่นไปเลยจ้าา (ขอบคุณทุกเมนต์ค่ะ)

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 40% [7-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 07-06-2018 20:01:18

พลห้่ามทำฝุ่นเสียใจนะ
แต่ตอนต่อไปนี่  :hao6: :hao7:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 40% [7-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 07-06-2018 20:02:32

ฝุ่นแก่นเซี้ยวตอนเด็ก โตมาน่ารัก พลบอก งุ้ยย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 40% [7-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 07-06-2018 22:03:46

เบาหวานขึ้นตา 555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 40% [7-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-06-2018 23:02:22

ฝุ่นอะเขายอมแกมาตลอดแหละพล อยู่ที่ตัวแกเองแล้วว่าจะดีตลอดหรือเปล่า #อย่าทำฝุ่นเสียใจ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 40% [7-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 08-06-2018 00:07:59

นอกจากฝุ่นจะเป็นโรคหัวใจแล้วยังเป็นเบาหวานด้วยแน่ๆ555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 40% [7-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 08-06-2018 02:00:46

พล ห้ามทำฝุ่นทุกข์ใจนะ  :angry2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 40% [7-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 08-06-2018 21:18:24

น่ารักไปอีก ชอบๆ
รอเป็นแฟนกันนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 80% [9-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 10-06-2018 19:08:31

ฝุ่นคงไม่รอดมืออิพลหรอก ขี้ตื้อ ดื้อด้าน เอาแต่ใจขนาดนี้น่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 80% [9-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 10-06-2018 19:25:18

หมั่นไส้พล มีความรักแล้วสดใสเชียวนะ
ปล. เมื่อไรจะเลิกบังคับฝุ่นซะที ฝุ่นก็ยอมจังนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 80% [9-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 10-06-2018 19:59:29

จัดซะหน่อย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 80% [9-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 10-06-2018 22:38:39

งื้อ  น่ารักจริงๆเลย  มีความสุข  อ่านทีไรก็มีความสุขข

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 100% [11-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-06-2018 20:38:43

หวานแหววไม่เท่าไร องค์กระทิง (หื่น)  ลงตลอด 5555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 100% [11-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 11-06-2018 21:10:37

เกือบจะดีแล้วเชียวนะพล กระทิงมาเมื่อไหร่ ฝุ่นสลบเมื่อนั้นล่ะ.  :hao7:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 100% [11-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 11-06-2018 23:42:54

งานนี้ฝุ่นตายคาเตียงแน่ๆ  ไม่เจอกระทิงดุมานาน
5555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 100% [11-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-06-2018 06:41:01

ละลายแล้วแกเอ้ยยอมมีมีผัวเลยเจอแบบนี้ใช่ไหมฝุ่น 55555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 100% [11-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-06-2018 18:12:03

พลรีบทำให้ฝุ่นเชื่อมั่นนะ อย่าหื่นให้มากนัก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 100% [11-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 12-06-2018 19:09:16

รอกระทิงหื่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 100% [11-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 13-06-2018 11:58:07

แหม่หวานเรี่ยราดมากกกก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 100% [11-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 13-06-2018 14:58:34

พลแม่งก็เอาแต่ใจทุกทีนั่นแหล่ะ ฝุ่นห้ามก็ไม่เคยฟังขัดใจก็ตอนนี้แหล่ะไม่รู้จะหื่นอะไรขนาดนั้น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 14 แมลงกินตับ 100% [11-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 14-06-2018 16:07:48

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 14-06-2018 19:40:33

:: บทที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น ::


ตื่นเช้าผมไปส่งฝุ่นตามเดิม เช้านี้งดกิจกรรมเข้าจังหวะหรือว่าวทุกชนิดครับ เต็มอิ่มไปแล้วเมื่อคืน ในขณะที่ฝุ่นยังคงความควายถึกไว้ได้อย่างคงเส้นคงวา ผมหนักมากเมื่อคืน ลุกมาเช้านี้มันแค่เป๋ตอนลงจากเตียง แล้วก็เดินได้อย่างปกติหลังออกมาจากห้องน้ำ

ผมแต่งตัวอย่างหล่อ ต่อให้มันเห็นเวอร์ชั่นขี้เหร่น้ำลายยืดของผมมาแล้วผมก็ยังอยากหล่อ

ฝุ่นมันเตรียมตัวเสร็จแล้ว กำลังจะก้าวออกจากห้อง ผมรีบวิ่งตัวปลิวไปดักไว้ ฝุ่นเบรกกึก

“อย่าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้สิ กูกำลังจะไปส่งมึงนะ”

มันกำลังจะอ้าปากเถียงแต่ก็เงียบเสีย ผมอมยิ้ม คล้องแขนบนเอว วางฝ่ามือทั้งห้าลงบนขนมปังนุ่ม บีบเบาๆ ฝุ่นหน้าแดงเถือก ต่อยอกผมแรง ผมหัวเราะ จับคางมันดันให้เงยหน้าแล้วมอบจูบหวานๆ ให้อีกรอบ

“จูบให้หายคิดถึงก่อน ไปเรียนไม่ได้เจอหน้ามึงทั้งวัน” ผมมองมันตาหวาน “ตั้งใจเรียนนะ คิดถึงกูระหว่างเรียนด้วย อย่านอกใจกูด้วย เจอหนุ่มหล่อคนไหนมาเอาใจก็ห้ามใจอ่อน โดยเฉพาะไอ้พี่เรย์คนนั้น”

“พอได้แล้วพล กูจะไปเรียน”

“สัญญาสิ”

“เรื่องของกู”

“ถ้ากูเห็นมึงออเซาะไอ้พี่เรย์คนนั้น กูจะปล้ำให้มึงลุกไม่ขึ้นเลย”

“กูไม่เคยออเซาะใครนะพล พอแล้ว ปล่อย บีบไปบีบมาเดี๋ยวก็ตื่นอีก”

แหม รู้ใจกูจัง

ผมยอมคลายมือเพราะพลน้อยกำลังจะงัวเงียตื่น ถอนหายใจอย่างเสียดาย ยอมเปิดประตูให้มันก้าวนำออกไปก่อน ทำหน้าที่ปิดด้วยตัวเอง พากันเดินลงจากบันได

“เฮ้ย! พวกมึง!”

ก้าวออกจากหอกันได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องชะงักเพราะเสียงเรียก ผมกับฝุ่นหันไปมอง แมทกับไมค์วิ่งเหยาะๆ เข้ามาหา

“เมื่อวานพวกมึงไปสวีตที่ไหนกันมา มีให้ดอกมงดอกไม้ มึงทำเอาเฟซร้อนเป็นไฟเพราะภาพดอกไม้ดอกแรกที่มึงให้แฟนนั่น ไอ้ประเด็นอิจฉาตาร้อนฉ่าไม่เท่าไหร่ แต่คนจ้องไปที่เจ้าของมือปริศนานั้นมากกว่าว่าเป็นใคร”

ผมเลิกคิ้ว รีบล้วงหยิบมือถือมาเปิดเฟซดู

ครับ…

ยอดไลก์สเตตัสนั้นสูงปรี๊ด ส่วนใหญ่คือชอบข้อความที่ผมโพสต์ลงมากกว่า รวมถึงยอดแชร์ออกไปอีกหลายร้อยเลย คำถามสุดฮิตคือเจ้าของมือเป็นใคร

“มือมึงสวยขนาดนั้นเลยเหรอฝุ่น” แมทมันจับมือฝุ่นขึ้นดู ผมรีบดึงมือฝุ่นกลับทันที

“ยุ่ง”

“แค่นี้ทำเป็นหวงนะ แล้วมึงอ่ะฝุ่น ใจอ่อนแล้วเหรอ ยอมไปเที่ยวกับมันด้วยนี่”

“นั่นที่อัมพวา บ้านยายกูเอง เสาร์อาทิตย์นี้กูกลับบ้าน มันขอตามไปด้วย”

“แล้วมึงก็ยอม”

“มึงคิดว่าถ้ากูตอบว่าไม่ให้ไป มันจะตอบว่าไง”

“หน้าด้านอย่างมัน กูว่าขอตื๊อไปด้วยแน่ๆ จริงไหมพล”

“จริง” ผมฉีกยิ้มกว้าง ตอบรับตรงๆ แมทส่ายหัว

“แต่มือมึงสวยจริงๆ ขอดูหน่อย” มันยังไม่ยอมแพ้ขอจับมือฝุ่นอีก ผมรีบดึงฝุ่นออกมาห่างๆ โอบไหล่ไว้หลวมๆ

“ยุ่งกะเมียกู” พอผมพูดจบฝุ่นมันก็ฟาดอกผมแรง

“ระวังปากหน่อยพล”

“โทษที”

“พัฒนานี่หว่า” แมทชมทึ่งๆ ผมยักคิ้วเห็นด้วย

เรานัดไปกินอาหารกันที่คณะฝุ่น (เพราะผมต้องการไปส่งมันที่นั่น) ผมสั่งให้แมทไปจองโต๊ะ ส่วนผมจะไปซื้อข้าวให้มันเอง ผมกับฝุ่นเดินไปทางเดียวกัน ไมค์แยกไปอีกด้าน

“อยากกินกับข้าวฝีมือมึงมากกว่า เราซื้อครัวสำเร็จชุดเล็กมาไว้ที่หอไหม แล้วมึงทำ” ผมหันไปถาม
มันส่ายหัว “สิ้นเปลืองเปล่าๆ ค่าครัวสำเร็จก็ใช่จะถูกๆ อยู่กันแค่ปีกว่าๆ ก็ต้องออก”

“ย้ายก็ขนไปด้วยสิ หรือไม่ก็ขายต่อ”

“ขี้เกียจทำ”

“อยากกินอาหารฝีมือมึง นะ ซื้อครัวกันเถอะ”

“ไม่เอา”

ผมเลิกเซ้าซี้เพราะถึงร้านข้าวพอดี รัวปากสั่งทั้งของตัวเองแล้วก็ของแมท ฝุ่นสั่งของมันเองบ้าง

ยืนรอกันไม่นานอาหารก็แล้วเสร็จ ผมปาดหน้าฝุ่นจ่ายเงินตามเดิม วางอาหารทั้งหมดเรียงใส่ถาด ก้าวเดินไปยังร้านขายน้ำด้วยกัน มันวางน้ำสองแก้วไว้บนถาดที่ผมถือ ตามช่องว่างๆ บนถาดนั่นแหละ ยกเว้นน้ำเปล่าของมันเอง หมดสิทธิ์ปาดหน้าจ่ายเงินครับเพราะมือไม่ว่าง ผมปล่อยให้ฝุ่นจ่ายไป เดินกลับไปที่โต๊ะ

เพื่อนๆ ในกลุ่มรู้กันดีว่าในสถานที่ไม่เป็นส่วนตัวแบบนี้ พวกมันจะไม่พากันแซวเรื่องผมกับฝุ่น แต่คุยเรื่องอื่นแทน ไร้สาระไปเรื่อย

“ขอพี่นั่งด้วยคนสิ”

ผมหันไปมองเจ้าของเสียงร้องขอ พอๆ กับฝุ่น เจ้าของออร่าเทพบุตรฉีกยิ้มกว้างให้ฝุ่น แล้วแจกเผื่อแผ่มาที่ผมรวมถึงเพื่อนผมอีกสองคนด้วย

อยากได้ไม้เทนนิสสักอัน เอาไว้หวดออร่าพี่มันทิ้ง!

“พี่เรย์”

ครับ เขานั่นแหละ

ฝุ่นเรียกชื่อพี่เรย์อย่างตื่นเต้น ไม่รู้ดีใจอะไรนักหนา ทีเจอหน้ากูไม่เห็นทำหน้าดีใจแบบนี้บ้าง ไอ้นี่ก็ตามมาเป็นมารจริงๆ

ฝุ่นรีบกระเถิบที่ให้ พี่เรย์ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ

“นั่นแมท นิติกับไมค์ วิศวะ นี่พี่เรย์ ลูกพี่ลูกน้องพี่ริวอดีตพี่รหัสกู”

ฝุ่นแนะนำเสร็จสรรพ ฝุ่นน่าจะเป็นคนเดียวในกลุ่มที่เพื่อนๆ ไม่ค่อยจะรู้อะไรมาก เพราะมันตั้งใจเรียนเป็นส่วนใหญ่ หอก็เพิ่งย้ายมาอยู่กับผมได้แค่ปีเดียว พวกมันได้ยินกิตติศัพท์ของพี่เรย์มาจากพวกดิวบ้างแล้ว พี่เรย์ยิ้มหล่อหว่านเสน่ห์

“เพื่อนฝุ่นหน้าตาดีกันทุกคนจริงๆ”

“ผมว่าพี่หล่อกว่าอีก” ไมค์มันชม พี่เรย์จ้องหน้าไมค์ นิ่งคิด

“ไมค์นามสกุลอะไร”

ทุกคนทำหน้างง โดยเฉพาะคนถูกถาม

“วงศ์เปรมคกุล”

“เป็นอะไรกับมิค”

ผมทำหน้างง เพราะมิคมันน้องชายไมค์

“มิคเป็นน้องผม”

พี่เรย์ฉีกยิ้มกว้าง

“พี่รู้จักเหรอ”

“ตอนนี้พี่เป็นครูสอนพิเศษเขาอยู่ เห็นหน้าคุ้นๆ ว่าเคยเจอที่ไหน น่าจะรูปถ่ายที่ติดไว้บ้านมิค”


ไมค์ขมวดคิ้วงง คงเพราะไมค์อยู่หอ ส่วนมิคอยู่บ้าน มันเลยไม่รู้ความเคลื่อนไหวอะไรมาก

“ได้ข่าวอยู่ว่าที่บ้านเปลี่ยนครูสอนพิเศษให้มิค แต่ไม่คิดว่าเป็นพี่ เด็กนั่นหัวช้า ลำบากหน่อยนะพี่”

พี่เรย์ส่ายหัว

“มิคไม่ได้หัวช้าหรอก เพียงแต่เขาไม่ถนัดพวกวิชาการ มิคเขาเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะนะ โดยเฉพาะการวาดรูป พี่ว่าจะลองคุยกับพ่อแม่เรื่องการเรียนเขาใหม่ ให้เขาได้เรียนในสิ่งที่เขาชอบดู พี่เป็นเพียงแค่ครูสอน ไปพูดคงมีน้ำหนักไม่พอ ไงพี่ขอแรงไมค์ไปช่วยอีกแรงได้ไหม ยังไม่เคยเห็นผลงานของมิคใช่ไหมล่ะ”

ไมค์ทำหน้างง

“ผมไม่เคยรู้ว่าน้องวาดรูปได้”

“เพราะเขาไม่เคยวาดให้ใครเห็นน่ะสิ คงกลัวคนที่บ้านว่าเอา พี่แอบเห็นตอนเขาวาดเล่นในกระดาษ เลยลองพาเขาไปวาดนอกสถานที่ เห็นแล้วจะตะลึงเชียว”

ไมค์นิ่งคิด

“ได้ครับ”

แล้วสองคนนั้นก็จัดการแลกเปลี่ยนเบอร์โทรแลกไลน์กันเรียบร้อย

ผมนั่งหงุดหงิด มันจะเป็นคนดีเกินไปไหม ขนาดเป็นแค่เรื่องของเด็กที่ตัวเองไปสอนพิเศษยังช่วยเหลือเต็มที่

พี่เรย์หันมาทางฝุ่น

“พี่มีของมาฝากฝุ่นด้วยนะ”

ฝุ่นทำหน้าฉงน   

“ไปไหนมา”

“เชียงใหม่ ไปเยี่ยมยายมา”

ฝุ่นหัวเราะ

“วันอาทิตย์ที่ผ่านมาผมก็เพิ่งไปอัมพวาเยี่ยมยายมาเหมือนกัน”

พี่เรย์ตาวาว

“พี่อยากไปอัมพวาบ้าง ไม่ได้ไปนาน คิดถึง”

“หาวันว่างสิ ผมพาไป มะม่วงกำลังดก ไปกินมะม่วงน้ำปลาหวานกัน”

ผมตักข้าวเข้าปากคำเบ้อเร่อ บดขยี้ เคี้ยวแรงๆ

หึ ทีกูขอให้พาไปเที่ยวอีก อิดออดบอกให้ไปกับคนอื่น ทีพี่เรย์ขอคำเดียว อาสาพาไปเชียว

“หิวมากเลยเหรอพล กินเอาๆ” พี่เรย์ทัก

“ครับ” ผมตอบรับสั้นๆ

ฝุ่นหันมามองดุๆ แล้วหันกลับไปคุยกับพี่เรย์ต่อ

“ไหนล่ะของฝากผมที่ว่า”

มันแบมือขอ พี่เรย์ยิ้มกริ่ม ล้วงหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกง กำไว้ในมือ แล้วคลี่โชว์ให้ดู มันเป็นสร้อยข้อมือครับ น่าจะเป็นเงิน
แท้ ดีไซน์สวยมาก ตอนนี้มันอยู่ในถุงพลาสติกพับปากถุงแปะปิดด้วยเทปใส

“จริงๆ พี่สั่งให้อาทำไว้ใส่เอง แต่คุณอาทำไซซ์มาผิด ตอนแรกท่านจะเอาไปขาย พี่จำได้ว่าไซซ์เราพอดี เลยขอมาฝาก”

ฝุ่นหัวเราะ

ผมบดข้าวจนฟันลั่นเอี๊ยด

ฝุ่นแบมือ คิดว่าพี่เรย์จะให้เลย แต่ไม่ครับ พี่เรย์ชักของกลับ ทำหน้าเจ้าเล่ห์

“พี่ใส่ให้ดีว่า”

ผมขูดช้อนเปล่ากับจานดังเอี๊ยดจนทุกคนหันมามอง ฝุ่นหันมาขมวดคิ้วดุ  พี่เรย์มองงงๆ พวกสองตัวข้างหน้าผมพากันหัวเราะคิกคัก

“หัวเราะไรกัน” พี่เรย์ถามงงๆ สองคนนั้นไม่ตอบ ฝุ่นเม้มปาก ใช้เท้าบดเท้าผมเบาๆ 

พี่เรย์แกะเทปใสออก เทสร้อยข้อมือลงบนมือตัวเอง วางพลาสติกไว้ แกะง้างตะขอออก

“ยื่นข้อมือมา”

ฝุ่นทำตาม ยื่นข้อมือซ้ายไปให้ตามคำขอ ฝุ่นมันเป็นคนไม่ใส่นาฬิกา ข้อมือมันจึงว่างๆ ผมบดกรามเมื่อพี่เรย์บรรจงก้มลงมาใส่สร้อยข้อมือให้

หน้าจะชิดกันอยู่แล้ว ออกห่างกันหน่อยเด้!!!

“โห พอดีจริงๆ ด้วย” พี่เรย์เงยหน้าขึ้นมายิ้มหล่อ “หือ? ทำไมพล อยากได้บ้างเหรอ โทษทีนะ พี่มีแค่สองอัน อีกอันพี่ใส่อยู่” แล้วเขาก็ยกข้อมือตัวเองให้ดู

ครับ มีเพียงสองชิ้นในโลกด้วย ชิ้นหนึ่งใส่เอง อีกชิ้นให้ฝุ่น ไม่ให้ผมคิดว่าเขาต้องการมาจีบฝุ่นแล้วจะให้ผมคิดยังไง
ฝุ่นลองเขย่าข้อมือดู

“สวยดีนะฝุ่น ลิมิเต็ดใช่ไหมพี่เรย์” แมทถามตาวาว

“ใช่ ลายนี้คนออกแบบให้คือมิคน้องชายของไมค์นั่นแหละ”

ไมค์ตาโต รีบจับข้อมือฝุ่นไปดู

“จริงเหรอ”

“จริงสิ พี่ถึงบอกไงว่าน้องเราน่ะอัจฉริยะ เพียงแต่เขาไม่เคยบอกใคร คงกลัวที่บ้านไม่สนับสนุน”

ไมค์มันพยักหน้า 

“ถ้าส่งเสริมดีๆ รุ่งแน่ๆ ตอนนี้พี่ก็แอบให้มิคเขาวาดไลน์งานส่งให้อาที่เชียงใหม่ทำ ฝีมืออาจจะยังไม่ดีเพราะไม่มีพื้นฐาน แต่ถ้าได้รับการสนับสนุน พี่ว่าเขาต้องเป็นนักออกแบบที่เก่งที่สุดแน่ๆ ไม่ต้องห่วงเลยว่าอาชีพนี้จะหาเลี้ยงตัวเองไม่ได้ บางงานถ้าลูกค้าพอใจ…” พี่เรย์ยื่นหน้าเข้าไปหาไมค์ คล้ายกับต้องการสะกดจิต “…รายได้แตะห้าหกหลักได้สบายๆ ไม่ใช่ต่อปีหรือต่อเดือน พี่หมายถึง ต่อหนึ่งโปรเจกต์หรือหนึ่งชิ้นงานนะ”

ไมค์ทำหน้าอึ้ง ผมก็อึ้งครับ กูขอกลับไปเรียนออกแบบแทนไอ้ที่เรียนอยู่นี่ได้ไหม 

“อยากได้บ้าง ขอซื้อแบบนี้ได้ไหมพี่เรย์ สั่งทำอีกอัน เท่าไหร่ก็ยอมจ่าย”

แมทมันคงไม่ตาโตกับรายได้ที่ได้ยิน (ผมเคยบอกรึยังว่าบ้านแมทมันรวยมาก = =;) ร้องขอกับพี่เรย์ต่อ 

พี่เรย์ส่ายหน้า

“จริงๆ พี่ตั้งใจออกแบบไว้ใส่เองเพราะไม่อยากเหมือนใคร แต่บังเอิญอาทำผิดไซซ์ พี่ยังยืนยันว่าไม่ทำเพิ่ม เพราะงั้น เดี๋ยวให้มิคดีไซน์ให้ใหม่ เอาไหม เอาคล้ายๆ กันหรือไม่ก็หาดีไซน์เป็นลายเซ็นตัวเองไปเลยก็ได้”

“ได้ๆ”
แมทตอบอย่างตื่นเต้น แล้วมันก็ทำการแลกเบอร์แลกไลน์กับพี่เรย์ไปอีกคน

เอาเล้ย!! ใครจะเอาก็เอาไป แต่ผมคนหนึ่งล่ะที่จะไม่เอาเด็ดขาด ผมนั่งขูดจานเล่นจนดังเอี๊ยดๆ เรียกความสนใจ ฝุ่นบี้เท้าผมแรงขึ้น

“เสาร์อาทิตย์หน้าว่างไหม ติดทำรายงานอะไรหรือเปล่า ถ้าว่างพี่จะพาไปเที่ยว นั่งเครื่องแป๊บเดียวก็ถึง หรือถ้างบไม่เยอะก็รถทัวร์ เดินทางกลางคืนตื่นเช้าที่นู่นเลย จะพาไปดูงานที่ร้านอาพี่ อยู่แถวๆ ถนนคนเดิน ต้นหนาวแบบนี้อากาศกำลังดี”

“ไม่ว่าง!”
อันนี้ผมตอบให้แทน ฝุ่นหันมามอง

“เรานัดกันแล้ว จำไม่ได้รึไง” ผมทวง

“แต่กู…”
ฝุ่นมันหยุดพูดมันเอง เพราะขืนปฏิเสธคงรู้ว่าผมไม่ยอมจบ

“อาทิตย์หน้าไม่ว่าง เป็นอาทิตย์อื่นได้ไหม แต่ภายในเดือนนี้นะ เพราะเดือนหน้าต้องลุยอ่านหนังสือเตรียมสอบกลางภาค”

“อาทิตย์ถัดไปก็ได้”
พี่เรย์จับหัวฝุ่นขยี้เบาๆ ผมนั่งขูดจานเปล่าจนคนหันมามองอีกรอบ ฝุ่นเตะขาผมแรงปราม



พออิ่ม เราก็ปล่อยให้ฝุ่นเดินไปกับพี่เรย์ ในขณะที่ผมเดินออกมาจากคณะมันพร้อมแมทกับไมค์

“มาแรงจริงๆ ว่ะพล”

ผมเดินหน้าบูด ไม่ตอบอะไร ไมค์มันเงียบผิดปกติจนพวกผมหันไปมอง

“เป็นไรไมค์” แมทมันถาม “คิดเรื่องมิคเหรอ”

ไมค์มันพยักหน้า แมทตบหลังไมค์เบาๆ

“มึงก็ลองคุยกับน้องมึงดูสิ”

ไมค์พยักหน้ารับอีกที

ผมแยกกับเพื่อนๆ ระหว่างทาง คณะใครคณะมัน ผมเรียนแทบจะไม่รู้เรื่อง กระทั่งบ่าย ผมถึงได้มานั่งถอนหายใจแรง

นึกย้อนถึงคำพูดแมทมัน ขืนผมมัวแต่มานั่งคิดมาก คงไม่มีอะไรดีขึ้น สู้เอาเวลานั้นมาทำให้ฝุ่นมีความสุขดีกว่า

แต่ผมจะทำได้เหรอ ดูอย่างวันนี้ดิ มันยิ้มให้พี่เรย์ แต่หันกลับมาแยกเขี้ยวใส่ผม

เฮ้อ…






วันนี้ผมไม่ได้ไปรับฝุ่นเพราะติดทำงานกลุ่ม ผมไลน์ไปบอกฝุ่นแล้ว มันไม่ได้ตอบรับอะไร กว่าผมจะกลับถึงหอก็ปาเข้าไปสามทุ่ม ผมเปิดประตู ฝุ่นหันมามอง มันคงกำลังนั่งอ่านหนังสือและทำรายงานตามตารางเดิมของมัน ผมเดินเหนื่อยๆ เข้าไปภายใน โอบกอดมันหมับ หอมแก้มไปฟอดใหญ่

“เหนื่อยจังเลยเมียจ๋า”

“พูดจาทุเรศน่าพล รีบไปอาบน้ำสิ ตัวเหม็น”

“ไม่ได้นอกใจกูใช่ไหมวันนี้ ไอ้พี่เรย์นัดไปไหนต่อรึเปล่า”

“ไม่มีใครนัดใครทั้งนั้น พลไปอาบน้ำ กูเหม็น”

ผมบดเบียดหนวดที่เริ่มยาวของตัวเองกับซอกคอมัน ฝุ่นดันหน้าผมออก

“หนวดยาวแล้วพล เจ็บ”

ผมยกหน้าขึ้น ลูบผ่านๆ ยาวจริงนั่นแหละ

“วันนี้ขี้เกียจ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปตัดผม ให้เขาโกนให้ทีเดียว”

“ซกมก”
มันว่า และผมก็ไม่เถียง คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปอาบน้ำ เดินออกมาใส่ชุดนอน ฝุ่นมันไม่สนใจผม นั่งอ่านนั่งทำรายงานของมันไป ผมไม่กวนเหมือนกัน หยิบชีตกับเลกเชอร์มาอ่านบ้าง ผมไม่ชอบอ่านหนังสือทั่วไป แต่เกี่ยวกับการเรียนมันเป็นไฟลต์บังคับ ดีแต่ว่าคณะที่ผมเรียนมันง่าย 

ฝุ่นปิดหนังสือลงเมื่อครบกำหนด มันลุกยืน ผมมองตาม แอบขัดใจที่ยังเห็นมันใส่สร้อยข้อมืออยู่
มันเดินมาทิ้งตัวลงนั่งฝั่งมันเอง

“จะใส่ไว้เหรอ”

“อะไร” ฝุ่นหันมาถามงงๆ

“นั่นน่ะ” ผมยื่นปากไปทางข้อมือมัน

“ใส่สิ พี่เรย์ให้ทั้งที”

ผมหน้าบูด

“เขาต้องชอบมึงแน่ๆ ฝุ่น ไม่งั้นไม่ให้หรอก”

“มึงมันคิดมาก นอนได้แล้ว เอ้อลืม” มันพูดเหมือนนึกขึ้นได้ ชี้ไปยังมุมหนึ่งของห้อง “มีพัสดุส่งมาถึงแน่ะ”

ผมฉีกยิ้ม โดดผึงลงจากเตียงวิ่งไปดูทันที ตอนเข้ามาก็ไม่ได้สังเกต ผมรีบเดินไปที่โต๊ะ หยิบคัตเตอร์มากรีดเปิดออกดู ผมหันไปมองฝุ่น ไม่พูดอะไร เดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมกล่องนั่นแหละ ผมเข้ามาเพื่อแกะสิ่งที่ผมสั่งมาออกดู ไม่อยากให้ฝุ่นเห็น ผมปิดฝาไว้เหมือนเดิม ออกไปก็เห็นมันหลับแล้ว ไม่รู้หลับจริงหรือแกล้งหลับ ผมวางกล่องไว้แถวๆ ปลายเตียงด้านตัวเอง ก้าวขึ้นเตียงไป
ได้ของมาแล้ว ผมยังไม่ได้วางแผนเลยว่าจะให้มันแบบไหนดีที่จะทำให้ฝุ่นประทับใจ ผมพลิกหันไปมองฝุ่น ปกติมันเป็นคนหลับง่าย ตอนนี้มันหายใจเข้าออกสม่ำเสมอไปแล้วครับ ผมคอยเวลากระทั่งมันหลับลึกจริงๆ ถึงได้ย่องเบาลงจากเตียง ใช้มือถือแทนไฟฉาย เดินไปดึงลิ้นชักออก หยิบเอาโพสต์อิทมาก้มเขียนยิกๆ ถือไว้ในมือ เดินกลับไปดึงเอาสิ่งที่ผมซื้อมาออกจากกล่อง ย่องเข้าห้องน้ำ

…เพื่อไปถ่ายรูป…

ฮ่าๆ ขอถ่ายเก็บไว้เป็นที่ระลึกหน่อย

ผมอัปเฟซขึ้นสเตตัสว่า…

‘ของขวัญชิ้นที่สองที่ผมซื้อให้แฟนครับ ผมจะให้เขาตอนเช้า หวังว่าเขาจะชอบ’

ผมยิ้ม แล้วแปะโพสต์อิทไว้บนของขวัญ

‘ของขวัญจากแฟน’

ผมซ่อนของขวัญชิ้นนั้นไว้ใต้ผ้าห่มฝั่งผม หันกลับมามองคนที่ยังคงหลับสนิท   

“หวังว่ามึงจะชอบนะฝุ่น”

ผมค่อยๆ ทิ้งตัวลงนอน ขยับเข้าไปกอดมันเบาๆ แล้วหลับใหลไป




ผมตื่นเพราะคนในอ้อมแขนผมขยับ การนอนกอดกัน มันทำให้ถ้าคนหนึ่งตื่น อีกคนก็จะตื่นอัตโนมัติ แต่ก่อนใครอยากตื่นตอนไหนก็ตื่น ทางใครทางมัน

“พล ปล่อยกูก่อน กูจะไปอาบน้ำ”

ผมไม่ได้ทำตาม กระชับกอดมันแน่นขึ้น ซุกหน้ากับหัวมัน น้องผมตื่นขึ้นมาชนแก้มก้นมันแล้วครับ
คึกคักทุกเช้าจริงๆ ลูกพ่อ

“พล!” มันเรียกเสียงตื่น เพราะผมบดน้องกับร่องก้นของมันเบาๆ ผมซี้ดปาก

“ไอ้หื่น ตื่นแล้วไปว่าวเอาเลย!”
มันตะโกน พยายามจะลุก ผมไม่ปล่อย มองหน้ามัน กะจะตื่นขึ้นมาทำบรรยากาศให้โรแมนติกแล้วมอบของขวัญให้ซะหน่อย แต่น้องผมดันมาทำเสียเรื่อง

“เดี๋ยวก่อน กูมีของขวัญจะให้มึง”

“ไม่เอา ไม่อยากได้”

“แต่กูอยากให้นะ ทีพี่เรย์มึงยังรับด้วยความยินดีเลย”

“มึงกับเขามันคนละคนกันนะพล”

“อยากได้ของเขา แต่ไม่อยากได้ของกูใช่ไหม”

“ใช่”
มันตอบตรงๆ จ้องผมตาขวาง ผมมองอึ้ง ก็รู้อยู่แล้ว แต่คราวนี้ทำไมผมถึงได้รู้สึกเจ็บที่อกซ้ายวะ น้องผมที่สู้ๆ อยู่ฟุบตามผมไปด้วย

“กูซื้อมาแล้ว รับหน่อยละกัน ส่วนว่าจะเก็บไว้หรือโยนทิ้งก็เรื่องของมึง” ผมสอดมือควานหาสิ่งที่ผมซื้อมาจากใต้ผ้าห่ม แปะเข้ากับอกมันเบาๆ

“ค่ามันน้อยกว่าสร้อยข้อมือพี่เรย์ ไม่ใช่ลิมิเต็ดอิดิชันด้วย แต่กูรู้สึกว่าเหมาะกับมึงดี” ผมพูดแค่นั้น คลายปล่อย ก้าวลงจากเตียง

“ขอกูอาบก่อนละกัน” ผมเดินหัวใจเหี่ยวๆ ไปคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป


 
ผมยืนอยู่ใต้สายน้ำ ปล่อยให้น้ำเย็นๆ ชำระล้างทุกอย่าง ทำไมแค่นี้ผมต้องรู้สึกเจ็บด้วยวะ หน้าด้านแบบเดิมก็ได้

…แต่มันทำไม่ได้จริงๆ…

ผมรู้สึกว่ายิ่งนาน ผมยิ่งแคร์ฝุ่นมากขึ้นเรื่อยๆ

ผมกวาดน้ำออกจากหน้า ดีไม่ดี มันอาจยัดของขวัญของผมลงถังขยะไปแล้วก็ได้

ผมเดินพันผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำ ฝุ่นมองหน้าผม มันทำหน้าลำบากใจ ผมไม่ได้มองไปที่ถังขยะ ไม่อยากเห็นภาพแย่ๆ นั้น ผมตรงดิ่งไปยังตู้เสื้อผ้า หยิบชุดนักศึกษามาสวมใส่ ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดลงดังกรึบ พอแต่งตัวเสร็จผมก็คว้ากระเป๋าออกจากห้องไปเลย ใจอยากไปส่งฝุ่นนะ แต่มันคงไม่อยากเห็นหน้าผมหรอก วันนี้ปล่อยให้มันรู้สึกสบายใจที่ไม่เห็นขี้หน้าผมสักวันละกัน

ผมเดินตัวเหี่ยวๆ ใจเหี่ยวๆ จากหอมุ่งตรงสู่คณะ ใครทักก็ทำหน้านิ่งๆ เสีย มีคนแซวเรื่องที่ผมอัปเฟซแต่พอเห็นหน้าผมก็พากันถอยห่าง ผมยกมือถือดู ยิ้มเยาะ ของขวัญชิ้นที่สอง เป็นไงวะพล ค่าน้อยกว่าสร้อยข้อมือลิมิเต็ดที่ทำจากเงินแท้เป็นไหนๆ

ตอนแรกก็ว่าจะลบ แต่เฟซคือที่เก็บความทรงจำ ต่อให้มันไม่ปลื้ม ผมก็ไม่อยากจะลบ เก็บไว้นั่นแหละ เตือนใจว่ามันไม่ได้ผล

ข้าวเช้านี้รสชาติห่วยแตก น้ำก็จืดสนิท วิวก็ไม่สวย เฮ้อ เรียนก็ไม่เข้าสมอง





“เป็นไร” โรจน์เดินเข้ามาถาม

“ไม่มีอะไร”

“ทำไม เห็นอัปเฟซว่าให้ของขวัญแฟน ห่า ให้อะไรไม่ให้ ดันให้ตุ๊กตาควาย”

ผิดใช่ไหม ก็ผมรู้สึกว่ามันเหมาะกับฝุ่นมันนี่หว่า

“เป็นกูกูก็ไม่ปลื้ม โดนเขาวีนมาล่ะสิ ผู้หญิงเขาชอบตุ๊กตาหมีกันมึง ไม่ใช่ตุ๊กตาควาย”

ผมถอนหายใจแรง ใช่ ถ้าฝุ่นเป็นผู้หญิงผมจะให้ตุ๊กตาหมีเหมือนกัน แต่ฝุ่นไม่ใช่ไง ผมจึงคิดว่าน่าจะให้อะไรที่ดูเป็นมันหน่อย

“ไม่เป็นไรน่า ให้กูพาไปซื้อไหม”

ผมส่ายหัว

“ขอบใจ ไม่เป็นไร ตอนเย็นว่างป่ะ ไปหาไรกินกันมึง”

“อยากเมา?”

ผมส่ายหัว

“เปล่า แค่ไม่อยากกลับหอเร็ว หาที่สิงสักสี่ห้าทุ่มค่อยกลับ”

มันพยักหน้า

“กูมีซ้อม ไปดูกูซ้อมไหมล่ะ”

ผมพยักหน้า มันชอบเล่นดนตรีครับ เป็นมือกีตาร์ บางวันก็ไปรับจ็อบเล่นตามผับตามบาร์บ้าง แต่มันไม่คิดจะหากินทางนี้หรอก
กลัวจะไปไม่รอดในระยะยาว ซึ่งผมก็เห็นด้วย

พอเลิกคลาสผมก็ติดสอยห้อยตามโรจน์ไปห้องซ้อม เพื่อนในวงมันหันมามอง มันแนะนำคร่าวๆ

“สนใจมาเป็นนักร้องนำให้วงเราไหมพล หน้าตาผ่านเลย”

ผมโบกมือ

“ถนัดครางมากกว่าร้องเพลง”

พวกนั้นพากันหัวเราะร่วน น่าจะรู้กิตติศัพท์ผมดี ผมนั่งดูพวกมันซ้อมกัน มีทั้งเพลงเร็วเพลงช้า เน้นไปทางเพลงหากินนั่นแหละ พวกนี้เล่นเอามัน ไม่มีใครคิดจะเป็นนักดนตรีกันจริงๆ หรอก

พวกนั้นไม่ได้ไปกินข้าวกันที่ไหนหรอกครับ สั่งข้าวกล่องมากิน คนละกล่อง ผมได้มาหนึ่งกล่องนั่งกินกับพวกมัน

กระทั่งสองทุ่ม พวกมันก็ยกโขยงกันไปที่บาร์โดยมีผมติดสอยห้อยตามมาด้วย เวลาขึ้นเวทีจริงพวกเขาจะเล่นกันได้ดีกว่าตอนซ้อมเยอะ อาจจะเพราะระบบเครื่องเสียงหรือบรรยากาศ ผมนั่งมองเพลินๆ กระทั่งมีสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาหา

หุ่นผมให้ 10 เต็ม นมตูมตามสเปก เอวคอด กลิ่นตัวหอม

เธอยื่นเครื่องดื่มให้ ยั่วตามสูตรเดิม แต่แปลกไหมที่น้องผมกลับนอนนิ่งไม่กระตุกเลย

นี่ผมเบื่อผู้หญิงแล้ว หรือว่าเพราะสภาพจิตใจผมไม่ดีกันแน่ ผมจับมือเธอออก ยิ้มให้นิดๆ

“ขอโทษด้วยนะครับ พอดีผมติดนัดเพื่อนแล้ว”

“คงไม่ตลอดทั้งคืนใช่ไหม” เธอยั่ว หน้าฝุ่นลอยมา ผมดันเธอออก

“ขอโทษครับ ผมมีแฟนแล้ว และผมสัญญาว่าจะไม่นอนกับใครอีกนอกจากแฟนผมคนเดียว”

“ไม่บอกไม่มีใครรู้นี่”

“ไม่มีใครรู้หรอก นอกจากตัวผมเอง ขอโทษนะครับ” ผมบอกอย่างรักษามารยาท เธอทำหน้าผิดหวัง แต่ก็ยอมล่าถอย โรจน์พักเบรก ก้าวลงมาจากเวที

“ทำไมไม่เอากลับบ้านไปกิน”

“กูสัญญากับแฟนไว้ว่าจะรักเดียวใจเดียวไม่นอนกับใครอีก”

“ไม่บอกแฟนมึงก็ไม่รู้นี่”

“ใช่ แต่ใจกูรู้ไงโรจน์ ไม่อยากทำ แค่ที่แล้วๆ มาเครดิตกูก็แย่พอแล้ว ขืนยังผิดสัญญาอีก ก็ไม่มีอะไรไปคว้าหัวใจเขาได้อีกแล้ว”

“จริงจังมากขนาดนั้นเลยเหรอ”

“มากขนาดที่กูเองยังแปลกใจเลย”

มันตบบ่าผมเบาๆ

“แล้วนี่มึงจะมานั่งเหี่ยวอยู่อย่างนี้ หรือจะกลับไปคว้าหัวใจมึงต่อ”

ผมนิ่งคิด มองเวลา จะห้าทุ่มแล้ว

“มึงเลิกกี่โมง”

“ตีหนึ่ง”

“งั้นตามสบาย เดี๋ยวกูกลับก่อนละกัน”

มันพยักหน้า ผมดันตัวลุก ผมดื่มเข้าไปนิดๆ แต่ไม่เมาหรอกครับ ไม่ได้กินเยอะ แค่กินฆ่าเวลาเฉยๆ ออกไปเรียกแท็กซี่
เขียวเหลืองมาจอดลงตรงหน้า ผมก้าวเข้าไปนั่ง เหม่อมองออกไปยังดวงไฟหลากสี

ผมยิ้ม ถ้าได้มานั่งมองกับฝุ่นคงดี

ผมพิงหัวกับกระจก ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยวาดเป็นรูปใบหน้าฝุ่น ตอนหน้ามันบวมๆ เพราะความโกรธ เติมเขาควายให้ด้วย



ห้าทุ่มจะครึ่งแล้ว ฝุ่นคงหลับสนิทไปนานแล้ว

ผมลงจากรถ เงยหน้ามองไปยังชั้นตัวเอง ห้องผมกับฝุ่นอยู่อีกด้าน มองจากตรงนี้ไม่เห็นหรอกครับ ระเบียงห้องเราอยู่ทิศตะวันตก

ผมถอนหายใจแรง เดินช้าๆ ขึ้นตัวตึก มองไปยังถังขยะหอพัก มันว่างเพราะเขาขนไปหมดแล้ว

ผมหวังจะเห็นอะไร…

เห็นตุ๊กตาควายตัวเองนอนอยู่ในนั้นเหรอ ผมหัวเราะหึๆ เดินขึ้นชั้นสี่ ไขกุญแจ เปิดเข้าไปเบาๆ เปิดไฟกลางห้อง ฝุ่นหลับไปแล้ว ผ้าห่มคลุมมาถึงต้นคอ ผมกวาดมองไปรอบๆ ไม่มีตุ๊กตาควายของผม มองไปยังถังขยะ ไม่มีเหมือนกัน

มันคงเอาไปทิ้ง และรถขนขยะก็คงจะเก็บเอาไปแล้ว อย่างน้อยก็ขอให้คนเก็บขยะเก็บตุ๊กตาผมไปให้ใครสักคนบ้างดีกว่าไปกองอยู่กับพวกเศษซากก้างปลาเป็นไหนๆ

ผมเดินให้เบาที่สุด วางกระเป๋า หยิบผ้าเช็ดตัวมาถือ เดินเข้าห้องน้ำไป ผมถอนหายใจแรง ก้มมองน้องชาย มันเหี่ยวเหมือนใจผมตอนนี้เลย

ผมปิดฝักบัว หยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ด พันเอวเดินออกไป ตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดออก หยิบกางเกงขาสั้นสีดำใส่นอนมาสวม พาดผ้าเช็ดตัวไว้ดีๆ เป็นครั้งแรกที่ผมทำให้มันเรียบร้อยแบบที่ฝุ่นทำ เพราะปกติผมจะโยนหมกกองเสื้อผ้าไว้เฉยๆ ฝุ่นมันจะรังเกียจผมก็ไม่แปลก

ผมไม่มีอะไรดีอย่างที่มันว่า ทั้งเจ้าชู้ ทั้งซกมก มักมาก แถมยังเอาแต่ใจ ผมหันกลับไปหยิบเสื้อยืดสีขาวมาสวมลงหัว มองเวลาข้างฝา

เที่ยงคืนแล้ว

ผมหันหลัง แล้วชะงักค้างอยู่แค่นั้น…



 
Tbc.
ซีนอารมณ์เบาๆ //ขอบคุณทุกคอมเมนต์จ้าาา

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 14-06-2018 21:17:42

ไม่อยากนึกว่าหลังจากฝุ่นได้สร้อยจากพี่เรย์มา จะโดนกระทิงดุขวิดเอาขนาดไหน.  :mew2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 14-06-2018 22:47:03

แนะนำผลหึงโหดไปเล้ยยยยย555 ลากกันไปเคลียที่เตียง อิอิ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 14-06-2018 22:50:56

ไม่ว่าจะยังไง..ฝุ่นก็โดนไอ่กระทิงดุ..ขวิดอยู่ดี
มันหาเรื่องจะขวิดอ่ะ ฮ่าฮ่า

 :pighaun:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 15-06-2018 02:25:40

พี่เรย์เป็นญาตินะ พลอยากคิดมาก  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 15-06-2018 04:32:15

เอ่อออ รู้ผลมั้ยน่ะ ตอนนี้คงสุดจะทนละมั้ง5555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 15-06-2018 04:53:03

ค่ะ บังเอิญมากพี่เรย์
บังเอิญสั่งมาเล็ก
บังเอิญดันจำว่าไซส์ฝุ่นพอดี
เป็นความบังเอิญที่พอเหมาะมากค่ะ
พลนี่หึงตายไปละ ฝุ่นไม่รุ้จะโดนไรบ้าง หนักแน่ๆ :o8:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 15-06-2018 05:41:54

น่าจะมีหึงโหด
รอตอนต่อๆไปนะครับ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 15-06-2018 08:18:03

พลมันตลกก :jul3: ส่วนพี่เรย์กับน้องมิคนี้ยะเป็นยังไงน้าาา

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 15-06-2018 08:46:49

ขึ้นงานนี้ มีขึ้น.. พล อย่ายอม.. พี่เรย์ให้สร้อย เทอให้แหวน เรย..  :katai3:
#ทีมพล ชั่วคราว ค่ะ 55+

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 15-06-2018 14:52:18

หวังว่าระเบิดไม่ลงกลางวงนะพล ฝุ่นอยากโดนกระทิงหวิดเหรอจ้ายั่วกระทิงสะ o22

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 16-06-2018 00:02:53

อีกแล้วนะพี่เรย์!!!!

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 40% [14-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 16-06-2018 09:00:51

หึงโหดชัวร์ ฝุ่นจะโกรธมั้ย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 16-06-2018 22:11:50

ตอนนี้แอบสงสารกระทิงนิดๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 16-06-2018 23:21:43

มีโมเม้นกระทิงเศร้าด้วย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 16-06-2018 23:54:19

เริ่มสงสารพลอ่ะ
นี่พี่เรย์คิดอะไรกะฝุ่นมั้ย
สร้อยข้อมือลิมิตเต็ดที่มีแค่สองคน
ไม่ยอมให้ทำเพิ่มอีก
สู้ๆนะพล บางทีถอยออกมาบ้างก็ดีนะ
ฝุ่นอาจจะชัดเจนขึ้นแทนก็ได้

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 17-06-2018 00:10:48

ง่าา สงสารพลจัง พลก็รักของพลนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 17-06-2018 01:31:24

สงสารพลจัง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 17-06-2018 01:40:35

ไม่ชอบพล ไม่มีไรดีเลยนอกจากเอาเก่ง แค่นั้นเองจริง ๆ ในความรู้สึก sex ของพลคือการแสดงความรัก และความรักสำหรับพลแค่ Sex หื่น อยากเอา ตื่น วนเวียนแค่นี้ ด้านความรู้สึก ไม่เห็นจะรู้สึกได้เลยอะ นอกจากฝุ่นจะรักพลมาก่ิอนหน้าแล้ว ฝุ่นถึงมีความสุขกับรักที่พลมอบมันมาให้

แต่กับพี่เรย์ นี่ก็มองเฉย ๆ เขาจะจีบฝุ่นหรือยังไง หรือคบกันอยู่ อยากรู้ ขนาดให้ของลิมิตเต็ด สั่งทำด้วย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 17-06-2018 11:39:29

กระทิงเหี่ยวซะแล้วววว ฝุ่นเขาเข้าใจเรื่องของขวัญเองหรือเปล่าพล เล่นเอาน้องชายไปจ่อกันขนาดนั้น คอดเองนอยเอง อิอิ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 17-06-2018 23:47:41

เห้อ!!!  ทำไมรู้สึกห่อเหี่ยวใจอย่างนี้,,,

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 17-06-2018 23:56:46

ดราม่า เรียกร้องความสนใจป่าวเนี่ยพี่พล :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 18-06-2018 06:14:30

รอตอนต่อๆไป

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 18-06-2018 10:14:20

คืออยากบอกว่าปกติก็เรียนบ้างไม่เรียนบ้างไม่ค่อยจะสนใจอยู่แล้วป่ะ ไม่จำเป็นต้องบ่นว่าเรียนก็ไม่เข้าสมองก็ได้มั้ง
คืออ่านโดนแล้วกูขำแทนที่จะเห็นใจว่ะพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 80% [16-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 18-06-2018 16:19:51

รอนะคะ..
อยากรุว่า หนูฝุ่น จะทำเยี่ยงไร...
และของขวัญคืออะไยยยย อะ่่าาาา..  :katai5:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 18-06-2018 19:41:06

มาต่อไว้ๆนะครับ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 18-06-2018 20:10:20

ไม่ชินเวลากระทิงซึม

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: aommama ที่ 18-06-2018 21:13:44

รออ่านตลอดเลยนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 18-06-2018 21:18:19

ฝุ่นอาจจะนอนกอดอยุ่ก้ได้นะพล
อย่าพึ่งเศร้าไป

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: แฟนตาเซีย ที่ 18-06-2018 21:26:41

 :jul1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 18-06-2018 22:32:05

หงอยหนัก หงอยจนหนอนไม่ตื่น555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 18-06-2018 22:39:53

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 19-06-2018 01:45:15

เห็นอะไรหรอพล บอกหน่อยสิ  :m21:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: booboos ที่ 19-06-2018 07:26:27

รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 19-06-2018 07:43:54

พลคนบ้ากาม ไม่หน้าด้านเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ววววว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 19-06-2018 08:40:02

ทำไมรู้สึกสงสารพลมันแบบนี้

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 19-06-2018 08:57:38

ฝุ่นแปะโน้ตอะไรไว้หรือป่าว ถึงจะหมั่นไส้พี่พล แต่พาทหี่ยวนี่ ก้อแอบวงวารนางนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 15 หึงตาปิด & ของขวัญอีกชิ้น 100% [18-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 19-06-2018 10:37:50

โถ่เอ๊ยพล เอ็นดูนาง ไม่รู้จะซื้ออะไรให้ซื้อตุ๊กตาควายน้อยให้ซะงั้นนน
พลค้างอะไรอยากรู้

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 21-06-2018 20:22:41

:: บทที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง ::

“ฝุ่น…”
คนที่ผมคิดว่าหลับไปแล้ว ตอนนี้ลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงมอง

“โทษที ไฟส่องตาเหรอ กูจะรีบปิดให้เดี๋ยวนี้แหละ”
ผมเดินไปที่หน้าห้อง ปิดไฟ แล้วเดินคลำความมืดก้าวขึ้นเตียงไปยังฝั่งตัวเอง

“ราตรีสวัสดิ์”
ผมบอกแค่นั้น พลิกหันหลังให้เสีย อยากให้มันได้พักผ่อนครับ ดึกแล้ว พักสักวัน พรุ่งนี้ว่ากันใหม่

ได้ยินเสียงยวบของที่นอนด้านหลัง ผมหลับตาลง ง่วงมากแล้ว ผมลืมตาอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงแรงดึงที่เสื้อด้านหลัง
แต่ผมยังนิ่ง เพราะไม่แน่ใจว่าฝุ่นดึงหรืออะไร

มันกระตุกดึงอีกครั้ง

“มีอะไรหรือเปล่า”
ผมถามโดยไม่หันไปมอง มันไม่ตอบ แต่กระตุกแรงขึ้นอีก

“มีอะไรจะพูดก็พูดมาได้เลย ดึกมากแล้วมึงต้องพักผ่อนนะ มีเรียนเช้าด้วยนี่”
ผมบอกด้วยความเป็นห่วง มันไม่ตอบอะไร กระตุกดึงอีกที

“มีอะ…”
ผมพลิกหันไปถาม แต่คำถามผมถูกกลืนหายไป เพราะแทนที่หันไปจะเจอหน้าฝุ่นเลย กลับกลายเป็นเจออะไรสักอย่างที่ไม่ใช่หน้าคน

แม้จะมืด แต่มันก็ไม่ได้สนิทจนมองไม่เห็นอะไร เพราะแสงจากระเบียงที่เราเปิดไว้บางส่วน

ผมเป็นคนซื้อมันเอง ทำไมผมจะจำไม่ได้

ผมเป็นคนดึงมันออกมาจากกล่องพัสดุเอง ทำไมผมจะจำไม่ได้

ผมเป็นคนมอบให้มันเองกับมือ ทำไมผมจะจำไม่ได้

ตุ๊กตาควายถึกของผม

ผมจ้องมองสิ่งนั้นนิ่งๆ มันอยู่ตรงหน้าผม ตรงกลางลำตัวมีมือของฝุ่นจับอยู่ แต่ผมไม่เห็นหน้าฝุ่น

มันไม่ได้ทิ้งตุ๊กตาผมไปหรอกเหรอ…

หัวใจผมพองขึ้นนิดๆ ด้วยความดีใจ ฝุ่นยังไม่พูดอะไรตามเดิม หรือว่าจริงๆ แล้วมันตั้งใจจะคืนผมเพราะไม่อยากทิ้งเอง

หัวใจที่พองๆ อยู่ เหี่ยวลงไปอีกรอบ ผมถอนหายใจแรง

“เดี๋ยวพรุ่งนี้กูเอาไปทิ้งให้ก็ได้”
ผมจับควายตัวนั้น ค่อยๆ ดึงออก แต่มันไม่หลุดครับ

ผมออกแรงมากขึ้น แต่มันก็ยังไม่หลุด

“ฝุ่น จะให้กูทิ้งไม่ใช่เหรอ ปล่อยสิ”

มันไม่ตอบ ค่อยๆ ดึงควายตัวนั้นกดต่ำลงไปที่อก แล้วกอดแน่น ผมมองงงๆ มันไม่ได้มองผม แต่ก้มหน้าคางจรดหัวตุ๊กตาควายถึกไว้

“ฝุ่น”
ผมเรียกมันอีกรอบ นี่มันตั้งใจจะเก็บตุ๊กตาของผมไว้เหรอ

“มึงจะเก็บเหรอ”

มันไม่ตอบด้วยคำพูด แต่กอดตุ๊กตาแน่นขึ้น หัวใจที่แฟบมาทั้งวันของผมค่อยๆ เบิกบานขึ้นทีละนิดๆ ตั้งแต่เป็นรูมเมตกันมา มันไม่เคยมีอะไรกุ๊กกิ๊กแบบนี้หรอกครับ หมอนข้างยังไม่มีเลย สมบัติมันนอกจากเสื้อผ้าก็มีหนังสือนี่แหละ ห้องมันที่บ้านก็ไม่มี

“มึง…ชอบไหม”
ผมถามเสียงเบา มันไม่ตอบครับ ก้มหน้าตามเดิม ผมยิ้ม ไม่เซ้าซี้ถามต่อ

“ฝุ่น กูขอนอนกอดมึงได้ไหม สัญญาว่าจะไม่หื่น”

มันไม่ตอบ ผมเม้มปาก กำลังคิดอยู่ว่าจะใช้สูตรหน้าด้านตามเดิม หรือจะให้เกียรติความนิ่งมันดี

แต่ความอยากกอดนั้นมีมากกว่า

“กู…ขอกอดนะ”
ผมขออีกรอบ ค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ วาดวงแขนผ่านควายถึกไปกอดเอวมันไว้หลวมๆ ผมขยับตัวเพื่อลดระยะห่างระหว่างผมกับมันมากขึ้นและมากขึ้น จนผมสามารถโอบเอาหัวมันมาแนบอกได้

“คิดถึง”
ผมพูดความในใจให้ฟัง วันนี้ไม่ได้ไปรับไปส่ง ไม่ได้ไปกินข้าวกับมัน แค่วันเดียวเท่านั้น ผมยังคิดถึงมันขนาดนี้ ผมว่าอาการผมคงโคม่ามากแน่ๆ

ผมหอมหัวมันเบาๆ

ฝุ่นไม่ตอบอะไรเหมือนเดิม ผมยิ้ม หลับตาลง แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

“ขอโทษ…”
ได้ยินเสียงกระซิบแผ่วๆ ผมขยับออกนิดหนึ่งเพื่อก้มมอง

“ขอโทษเรื่องอะไร มึงไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ กูมากกว่าที่เอาแต่ใจ บังคับมึงทุกอย่าง”

มันไม่พูดอะไรอีก ซึ่งผมก็ไม่เซ้าซี้อีกเช่นกัน

“ขอโทษที่เอาแต่ใจ ขอโทษที่ชอบบังคับ ขอโทษที่มักมาก”
ผมบอกมันเสียงเบา มันไม่ตอบผมอีกเช่นเคย

ผมยิ้ม ผมไม่ควรตั้งความหวังอะไรไว้สูงเกินไป แค่มันยอมให้ผมกอด แค่มันรับของขวัญจากผม ผมควรจะดีใจแล้วใช่ไหม

ผมหลับลงไปง่ายๆ ทั้งแบบนั้น

สัญญากับมันก่อนนอนเลยว่าจะเป็นผู้ชายที่ดีขึ้นไปอีก…เพื่อมัน

มันอาจทำยากหน่อย แต่ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย




ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป เพราะอากาศที่เริ่มเข้าสู่ต้นฤดูหนาว หรือเป็นเพราะเมื่อคืนได้นอนกอดคนที่เรารักทั้งคืนกันแน่ วันนี้ผมถึงได้ตื่นสายกว่าปกติ

ตื่นมาก็ไม่เห็นฝุ่นอยู่ในห้องแล้ว เห็นแต่ตุ๊กตาควายถึกนอนอยู่ข้างๆ ผมลุกนั่ง

ฝุ่นคงไปเรียนแล้ว

ผมหยิบควายถึกขึ้นมามอง จับหัวมันขยี้เบาๆ

“ดีใจด้วยนะมึงที่ไม่ถูกอัปเปหิไปอยู่บนถังขยะ”
ผมจับมันวางไว้บนหัวนอนของฝุ่น ก่อนจับมันขึ้นมาอีกรอบจุ๊บหน้าผากเบาๆ แทนเจ้าของ

“ฝากบอกเจ้านายมึงด้วยว่ากูรักมันมาก”
ผมพูดกับตุ๊กตาแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนออกจากห้อง ผมหยิบมือถือมาเปิดกล้อง เซตควายถึกของผมลงกับที่นอนยับๆ ให้ดูน่ารักๆ หน่อย แล้วกดถ่าย หยิบมันวางที่เดิม อัปเฟซขึ้นสเตตัสสั้นๆ

‘ตอนแรกผมคิดว่ามันจะไปนอนอยู่ในถังขยะเพราะแฟนผมไม่ชอบ แต่เปล่า เมื่อคืนแฟนผมกอดมันแนบอกแน่น ผมดีใจมาก หวังว่าแฟนผมจะเก็บรักษามันไว้อย่างดี ดีใจด้วยนะ เจ้าควายถึก แกมีเจ้าของแล้ว และเจ้าของของแกน่ารักที่สุดในโลกด้วย’ 

ผมกดส่งไปแล้วกดปิด คว้ากระเป๋า เดินออกจากห้อง ผมหยิบมือถือมาเช็กอีกรอบระหว่างกำลังเดิน มีคนมากดไลก์และคอมเมนต์เพียบครับ ผมไม่ได้ตอบอะไรใครไปเพราะหลังๆ ชักจะเยอะจนไม่รู้ว่าจะไลก์หรือตอบใครได้ถูก



ผมเดินหน้าผ่องเข้าไปในคลาส มองหาที่ว่าง

“พล ทางนี้”
โรจน์ตะโกนเรียก ผมเดินไปนั่งข้างๆ มัน

“เมื่อวานหน้าเหี่ยว วันนี้หน้าพองเชียว ยินดีด้วยนะที่เขาชอบ นี่ยังบอกไม่ได้เหรอว่าใคร”
ผมส่ายหัว

“รอทางนั้นพร้อมก่อน”

มันพยักหน้าเข้าใจ ผมนั่งเรียนอย่างมีความสุข




วันพุธผมเลิกเร็วกว่าฝุ่นสองชั่วโมง ผมจะไปรับมันที่คณะตามเดิม ผมกดส่งข้อความไปหา

‘กูจะไปรับ’

ฝุ่นอ่าน แต่ไม่ตอบตามเดิม ผมไม่ว่าอะไร ตั้งใจเรียนทั้งวัน กระทั่งหมดคลาส คณะผมบางวิชาไม่ต้องเขาเรียนก็ได้ แต่ช่วงนี้ใกล้สอบต้องขยันหน่อย ต้องเก็บเกรดเยอะด้วย ผมหอบชีตงานกับเลกเชอร์ตรงดิ่งไปคณะฝุ่น ดักไว้ปากทางออกนั่นแหละ หาที่นั่งอ่านหนังสือไป 

กู้มันไลน์มานัดรวมพล แน่นอนว่าเป้าหมายคือหาเพื่อนกิน และเย็นนี้มันนัดกินหมูกระทะตามเดิม ทุกคนทยอยกันส่งสติกเกอร์รับปาก รวมถึงฝุ่นด้วย 

แอบน้อยใจนะ มันตอบคนอื่น แต่ไม่เคยตอบผมเลย

แต่ช่างเถอะ ถ้าตอบก็ไม่ใช่ฝุ่นแล้ว




กระทั่งผ่านไปสองชั่วโมง (เลตนิดๆ) ผมละสายตาจากชีตมองคนที่เริ่มทยอยกันออกมาจากตึกเรียน ไวท์นำมาก่อน ตามมาติดๆ ด้วยดิว และคนที่ผมรอคอยปิดท้าย ผมคอยจังหวะกระทั่งสามคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ถึงได้โผล่ออกไปหา ผมไม่สนใจใคร มองแต่ฝุ่นคนเดียว

“กูมารับแล้ว”

“มึงไม่คิดจะทักทายพวกกูบ้างรึไงพล ทักแต่ไอ้ฝุ่นมันคนเดียว”

ผมปรายตามองพวกมันสองคน ก่อนหันกลับมามองฝุ่นอีกที

“โทษทีว่ะ ตอนนี้ในสายตากู มีแต่ฝุ่นคนเดียวเท่านั้น”

“ฮิ้วววววว”
ครับ ถ้าบ้านไหนขาดคนโห่หน้างานบุญงานบวชงานแต่ง เพื่อนผมยังว่าง

แก้มฝุ่นแดงเถือก

คิดถึงชะมัด แก้มแดงๆ แบบนี้

“ไปฝุ่น” ไวท์ผลักฝุ่นมาทางผม “ไปก่อนที่มดมันจะมากัดพวกกูแถวนี้”
ฝุ่นหน้างอ เราเดินกันเป็นกลุ่มไปยังที่นัดหมาย ทุกคนมาถึงกันหมดแล้ว ผมทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ไมค์ ดึงเอาฝุ่นมานั่งข้างกัน

“กูว่าจะถามมึงอยู่พลว่าคิดไงซื้อควายให้ไอ้ฝุ่นมันวะ” ไอ้กู้ถามมาก่อนด้วยสีหน้าคลางแคลง

“อยากรู้เหรอ”

มันพยักหน้า ผมยิ้มในดวงตาใส่ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้

“ไม่บอก”

“อ้าว เฮ้ย”

“กูว่ากูเดาออกนะ” ไอ้แมทนิติประจำกลุ่มมองมา

“อะไร” กู้รีบหันไปถาม

แมทนิ่งคิด ส่งสายตาจ้องฝุ่นนิ่งๆ ผมถีบมันเบาๆ

“อย่าจ้องนาน เดี๋ยวเมียกูสึก”

“ไอ้เชี่ย กูแค่กำลังวิเคราะห์” มันด่าผมกลับ ผมหัวเราะหึๆ

“แล้วอะไร” กู้ถามอีกรอบ

“ฝุ่นมันเป็นคนมีความอดทนสูง โดนไอ้พลมันเอาจนตัวช้ำไปหมดยังเดินปร๋อมาเรียนได้ แถมยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ว่าเกิดอะไรขึ้นอีก พลมันคงจะเปรียบเทียบฝุ่นอึดเป็นควาย”

โป๊ะเชะ ใช่เลยครับ

“จริงไหมพล”

ผมพยักหน้า

“แล้วมึงอะฝุ่น มึงยอมตกลงปลงใจเป็นแฟนพลมันแล้วเหรอถึงได้ไปรับของขวัญเห่ยๆ ของมันแบบนั้น”
ผมถีบไอ้ไมค์ไปที

“กูยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับใครทั้งนั้นนะ หิวไม่ใช่เหรอกู้ รีบไปกันเถอะ” ตัดบทได้เทพมากเมียกู

“หิว”
ไอ้กู้รีบดีดตัวลุกทันที ลืมเสือกชั่วคราว

ผมมองตาฝุ่น มันสบตาผมกลับเช่นกัน แต่เดี๋ยวเดียวก็เมินไปทางอื่น

ผมยิ้ม มองหูแดงๆ ของมันแทน   

...อายได้น่ารักจริงๆ...


เรามากันร้านเดิมครับ เดินไกล แต่รสชาติอร่อย วันนี้เราได้โต๊ะกลางๆ ร้านหน่อย ทุกคนรีบรัวสั่ง ซึ่งตัวตั้งตัวตีก็กู้นั่นแหละ ฝุ่นขอสละสิทธิ์เพราะส่วนใหญ่ของที่มันกินเพื่อนๆ ก็สั่งมาเผื่ออยู่แล้ว

“พี่พล”
ได้ยินเสียงหวานๆ เรียก ผมหันไปมอง เห็นน้องๆ ในมหา’ลัยนั่นแหละมายืนอยู่สามคน พวกเธอยิ้มเหมือนดีใจที่ได้เจอผม

“ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ”

ผมเลิกคิ้วสูง

“ถ่ายไปทำไมครับ” ผมไม่ได้ถาม แต่เสกู้ (‘เส’ ในที่นี้ย่อมาจาก’เสือก’ครับ) ถามให้แทน

“พวกหนูชอบพี่พลค่ะ พี่พลหล่อ อัปรูปบ่อยๆ นะคะ พวกเราติดตามอยู่ ชอบเรื่องราวของพี่กับแฟนพี่ด้วย ถึงพวกเรายังไม่รู้ว่าแฟนพี่เป็นใคร แต่เราจะเป็นกำลังใจให้ค่ะ”

เอ่อ…ผมว่ามันแปลกๆ นะ ผมมองหน้าเพื่อนๆ

“น้า ขอถ่ายรูปหน่อย” น้องๆ อ้อนมาอีกรอบ

คือ..มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรผมจึงพยักหน้า ลุกจากโต๊ะ พวกน้องๆ รีบพากันเวียนมาถ่ายรูปกับผมคนละรูป สามคนพร้อมกันก็มี แล้วพวกน้องก็พากันโบกมือลาจากไป

“อยู่ๆ เพื่อนกูก็เป็นเน็ตไอดอลแฮะ”

ผมส่ายหัว กลับมาทิ้งตัวลงนั่งตามเดิม

เขาเอาอุปกรณ์พื้นฐานการกินมาเสิร์ฟ ฝุ่นกำลังฉีกซองตะเกียบ เห็นข้อมือมันแล้วก็แอบบาดใจ จะบังคับให้มันถอดเดี๋ยวได้ทะเลาะกันอีก

ผมนึกอะไรออก หันไปหาไมค์

“ไมค์ มึงได้คุยเรื่องน้องมึงยัง”

“อือ คุยแล้ว ทางโทรศัพท์”

“แล้วไง”

“กูเพิ่งรู้ว่าน้องกูชอบวาดรูป โดยเฉพาะการออกแบบ กูว่ากูจะช่วยน้องกู ร่วมกับพี่เรย์นั่นแหละ”

ผมจิ๊ปาก ชักไม่อยากทำขึ้นมา แต่ไม่ได้ครับ เมื่อผมห้ามไม่ได้ งั้นผมควรจะทำอะไรเพื่อฝุ่นบ้าง

“งั้นเดี๋ยวกูโทรหา มีไรจะคุยด้วยหน่อย”

“ไม่คุยตรงนี้เลยวะ”

“เรื่องส่วนตัว”

มันพยักหน้า เขาเอากระทะมาวางไว้ตรงหน้าพวกเราพร้อมเนื้อและผัก ห่าจำนวนเจ็ดตัวรุมโยนทั้งเนื้อทั้งผักลงไปก่อน กองๆ ไว้ สุกดีไม่ดีด้วยความหิวก็ตักกินกันก่อน

ผมบรรจงย่างไก่จนสุกกรอบได้ที่ ห้ามละสายตาครับ เผลอเป็นไม่ได้ไก่อาจตีปีกบินหายเข้าไปในปากของใครสักคนบนโต๊ะ 
พอเรียบร้อยผมก็เอามาวางไว้บนจานฝุ่น ยิ้มให้มันที

“กูย่างกินเองได้พล มึงย่างของมึงเถอะ”
คำพูดเดียวกันครับ แต่อารมณ์ต่างกันลิบลับ อาทิตย์ที่แล้ว มันพูดเหมือนตัดเยื่อใย แต่มารอบนี้ มันพูดเพราะเป็นห่วงผมจริงๆ

“มึงย่างกินเองไม่อร่อยเท่ากับกูย่างให้หรอก”

“ต่างกันตรงไหนวะ” เสกู้ถามมาทั้งที่ปากกำลังคาบผักอยู่
ผมมองหน้ากู้ แล้วหันกลับมามองตาฝุ่น พูดเบาๆ หวังให้มันได้ยินคนเดียว

“เวลาย่าง กูใส่ใจลงไปด้วย อร่อยกว่าชูรส น้ำปลา หรือซอสหมักเป็นไหนๆ”

เถือกครับ… แดงเถือกเลย… แก้มฝุ่นนะ

แล้วไอ้พวกที่อยู่ในโต๊ะก็พากันส่งเสียงฮิ้วเป็นทิวแถว ผมมั่นใจว่าพูดเบาแล้วนะ แปลว่าไอ้พวกหูผีนี่ตั้งใจแอบฟังชัวร์ๆ
“ฝุ่น ถ้ามึงจะให้อะไรพลกลับนะ กูแนะนำเป็นไอ้นี่” ไวท์มันคีบตับดิบๆ มาวางลงบนกระทะด้านที่ฝุ่นนั่ง “เพราะมันชอบกินตับ”

“ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ”
เพลงพี่เท่งมาทันที มีเอ็มวีประกอบเป็นท่าไก่ย่างเมื่อสมัยรับน้องด้วย

“พอเลยพวกมึง!” ฝุ่นโวย ผมหัวเราะ นั่งนี่โอบเอวมันไม่ได้ครับ ได้แต่ย่างๆ ต้มๆ ตักกิน ตักให้มันบ้างเป็นบางที

ไม่กล้าแซวอะไรมันมากด้วย เพราะผมยังไม่อยากให้ความลับว่าผมคบกับมันรั่วไหลออกไป ไม่ได้ห่วงตัวเองหรอก เพราะผมพร้อมเปิดเผยถ้าเกิดใครรู้ความจริงว่าผมคบผู้ชาย แต่ผมรู้ว่าฝุ่นยังไม่พร้อม

และถ้ามันไม่พร้อม ดีไม่ดีอาจเป็นฉนวนให้ความพยายามของผมหมดไปด้วย ยังไงก็ขอให้ได้ใจมันก่อน เรื่องอื่นค่อยไปว่ากันทีหลัง

วันนี้ผมคงเผลอใส่พริกเยอะไปหน่อย กินไปซี้ดปากไป

“เอ้า น้ำ เติมน้ำจิ้มอีกดิจะได้เผ็ดน้อยลง” คนข้างตัวผมแนะพร้อมดันแก้วน้ำของผมเองมาให้ ผมมองอึ้ง ไม่คิดว่าจะได้รับการดูแลจากมันแบบนี้

ถึงฝุ่นจะทำในฐานะเพื่อนก็เถอะ ผมรับน้ำมาดื่ม ยิ้มให้

“ขอบใจ”

น้ำเกือบหมดแก้ว ผมซี้ดปาก ไม่รู้ว่ามันสมเพชหรือสงสารผม ถึงได้เลื่อนถ้วยน้ำจิ้มของผมไปเติมน้ำจิ้มเพิ่มให้ (เขามีใส่ขวดวางไว้ให้กลางวง) คนๆ ด้วยปลายตะเกียบ แล้วเลื่อนกลับมาที่เดิม

ผมฉีกยิ้มกว้างอีกรอบ คีบกินอย่างเอร็ดอร่อย 

“พวกมึง กูว่าเรารีบกินกันดีกว่า” ดิวชวนทุกคน 

“ทำไม” เสกู้ถามพาซื่อ คงเพราะมันยังเติมไม่เต็มกระเพาะ

“มดเยอะ”

แล้วพวกมันก็พากันโห่ฮิ้วอีกรอบจนโต๊ะอื่นเหลียวมอง

“พวกมึง ถ้าโห่กันอีกรอบ กูจะเอาน้ำร้อนสาด” ฝุ่นขู่ ซึ่งพวกมันก็หาได้กลัวไม่

“แล้วนี่มึงจะไปเชียงใหม่กับพี่เรย์จริงๆ ใช่ไหม อยากไปด้วยว่ะ แต่งานเยอะฉิบ” ดิวบ่น เพราะมันเรียนคนละสาขากับฝุ่น (ฝุ่นอังกฤษ ดิวจิตวิทยา ส่วนไวท์ คณิต)

ฝุ่นเงยหน้ามอง ในปากมีผักกาดขาว พยักหน้ารับ

“อยากไปเที่ยวนานแล้ว”

ผมหน้าบึ้ง

“เลิกพูดถึงพี่เรย์ได้แล้ว หมดอารมณ์กิน” ผมหมดอารมณ์กินจริงๆ ครับ ฝุ่นหันมามอง คีบผักในจานตัวเองมาวางไว้บนจานผม มองหน้า

“จะมีอารมณ์กินได้ยัง”

ผมมองอึ้ง

คือ..นี่มันกำลังง้อหรือเอาใจผมอยู่ใช่ไหม ผมฉีกยิ้มกว้าง ขยับเข้าไปใกล้

“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ป้อนกูหน่อยสิ ถ้ามึงป้อนรับรองกูจะกินจนพุงกาง”

“งั้นก็ไม่ต้องกิน” ฝุ่นมันคีบผักคืน

“เฮ้ย ได้ไง มึงให้กูแล้วนะฝุ่น” ผมรีบใช้ตะเกียบคีบผักกลับมาวางไว้บนจานตัวเองเหมือนเดิม 

“ลีลา” มันต่อว่า

ผมหน้ามุ่ย เอาใจกูอีกหน่อยก็ไม่ได้ ผมบรรจงคีบผักชิ้นนั้นมาจุ่มน้ำจิ้ม ยัดเข้าปากเคี้ยวๆ

“สุภาษิตเขาว่าอะไรนะคะผัวกู้ขา” อยู่ๆ ไอ้ดิวก็ถูกผีอีดิวเข้าสิง มันดัดเสียงสูงขึ้นไปอีกสี่เลเวล วางตะเกียบ หันไปคล้องแขนผัวอุปโลกน์ของมัน “ได้คืบจะเอาศอก ไม่งั้นก็..โลภมากจนลาภหายใช่ไหมคะ”

“ช่ายยย”
เสกู้ตอบรับเสียงดัง ไอ้แมทหัวเราะก๊าก ไวท์ตีตะเกียบ ไมค์ตบโต๊ะ

เอาเข้าไปพวกมึง

“เดี๋ยวเถอะ ล้อกูมาก กูขอให้พวกมึงได้กันเอง” ผมแช่ง ดิวที่ผีอีดิวยังไม่ออกจากร่างกำมือชิดคาง หันไปทำตาปริบๆ ใส่ผัวอุปโลกน์ของมัน

“ต๊าย เขาแช่งเราแน่ะค่ะ ผัวขา เรามาเอากันเองดีไหมคะ เดี๋ยวกูจะยอมอยู่บนเอง เพราะมึงคงขึ้นไม่ไหว หนักพุง”
แล้วมันก็หันไปกัดกันเอง ผมหัวเราะเสียงดังพอๆ กับเพื่อนในกลุ่ม

ครับ อย่าให้มีช่องโหว่นะมึง กูรอโห่อยู่

เสกู้ตบหัวไอ้ดิวไปหนึ่งที ผีอีดิวออกจากร่างทันที กลับมาตั้งหน้าตั้งตากินเหมือนเดิม




พอพุงยื่น ผม ฝุ่น แมทและไมค์เดินกลับทางเดียวกันเพราะอยู่หอเดียวกัน ไวท์กลับบ้าน กู้กับดิวไปอีกหอ

แต่เดินไปได้หน่อยเดียวแมทก็ชวนไมค์แวะซื้อของ สองคนนั้นมองตาผม คล้ายกับจะให้โอกาสผมได้ใช้เวลานี้อยู่กับฝุ่นสองคน ผมมองตากลับ ขอบใจไปแบบไม่มีเสียง

พอพวกนั้นแยกไป ผมกับฝุ่นก็พากันก้าวเดินอีกครั้ง

“อร่อยเนอะ”
ผมชวนคุย ระยะเวลาจากร้านถึงหอประมาณยี่สิบนาที ผมไม่ได้รีบเดินเพราะต้องการใช้เวลาอยู่กับฝุ่นไปนานๆ

แม้สองข้างทางจะเป็นบรรยากาศเดิมๆ ที่ผมเคยเดินกับเพื่อนๆ มาก่อน แต่แปลกที่รอบนี้ รู้สึกมันสวยงามมากขึ้น
ไม่รู้เป็นเพราะเรามากับคนพิเศษหรือเปล่า 

“กูจะไม่เร่งมึงแล้วนะฝุ่น” ผมเปรยเบาๆ ฝุ่นหันมามอง ผมหันไปยิ้มให้ “กูจะไม่เร่งให้มึงรู้สึกแบบเดียวกับกูแล้ว แต่กูจะค่อยๆ ทำให้มึงรู้สึกแบบเดียวกับกูไปเรื่อยๆ พิสูจน์ใจกูด้วย ว่ากูจะมั่นคงกับมึงไปนานแค่ไหน”
ผมจ้องลึกเข้าไปในดวงตามัน 

“เพราะงั้น ไม่ต้องรีบรักกูตอบก็ได้ แต่ให้รู้ว่ากูรักมึงมาก และกูจะทำให้มึงรักกูมากขึ้นด้วย”
ผมหยุดเดิน ฝุ่นหยุดตาม ผมจับข้อมือซ้ายฝุ่นขึ้น ข้างที่พี่เรย์ใส่สร้อยข้อมือให้นั่นแหละ

“ถ้าวันใดวันหนึ่งที่มึงรู้สึกรักกูแล้ว มึงช่วยถอดสิ่งนี้ออกได้ไหม กูรู้ว่ามันสำคัญกับมึงมาก เพราะพี่เรย์คือคนที่มึงรักและเคารพเนื่องด้วยอะไรก็ตาม แต่ถ้าวันไหนมึงรักกูมาก กูมั่นใจว่ามึงจะยอมทิ้งของคนอื่นได้ เพื่อกู แต่ถ้าไม่ได้ แปลว่ากูยังไม่มีค่าพอ”
ผมยกมือตัวเองขึ้นไปทำท่าขยุ้มอกซ้าย คล้ายกับจะควักหัวใจตัวเองออกมา มองไม่เห็นด้วยตาหรอกครับต้องใช้ใจดูถึงจะเห็น ผมนำหัวใจที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าไปวางไว้บนมือฝุ่น บีบมือนั้นให้กำแน่น

“หัวใจกู กูจะวางไว้บนนี้ พร้อมเมื่อไหร่ แนบใจกูไว้ข้างใจมึงด้วย”

มันจ้องสบตาผม ผมไม่รู้ความหมายในดวงตานั้น มันค่อยๆ ชักมือข้างนั้นออก ซึ่งผมก็ยอมปล่อยดีๆ ก้าวเดินเคียงไปด้วยกัน

“กูอยากดูพระอาทิตย์ตกร่วมกับมึง”
ผมชี้มือไปยังท้องฟ้า

“อยากขับรถเล่นสองคน”
ชี้ไปยังรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่

“อยากไปปั่นจักรยาน”
ชี้ไปยังจักรยานที่จอดอยู่ไม่ห่างเช่นกัน

“อยากไปว่ายน้ำ ปีนเขา ดูหอยเม่นใต้ทะเล มันเป็นสิ่งที่กูไม่เคยพิศวาสมาก่อนเลยนะ แต่ไม่รู้ทำไม พอมีมึงเข้ามาในชีวิต อะไรหลายๆ เริ่มผุดขึ้นมาในหัวกู มันเป็นเสียงเล็กๆ ที่บอกว่า อยากไปด้วยกัน อยากทำด้วยกัน กูจะรอวันที่มึงพร้อม แล้วเราไปทำด้วยกัน” ผมยิ้ม

มันไม่ตอบอะไร มองเหม่อไปด้านหน้า

(มีต่อ) https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66432.msg3851615#msg3851615 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66432.msg3851615#msg3851615)

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 40% [21-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 21-06-2018 21:39:14

ขอเดาว่ากระทิงเขาแดง ควายถึกเขาดำชัวร์ น่ารักจังงงงง
ชอบฝุ่นตอนเขินน ตอนนี้ฝุ่นน่ารักอ้ะะ กวาดน้องควายแนบอกเลยย ดีใจแทนพลลล
พลสู้ๆ ทำคะแนน อย่าดีแตกนะ เอาใจช่วยย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 40% [21-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 21-06-2018 21:47:58

ฮิ้วววววววววววว
อิกระทิงเขาแดงกลัวเมียน้องถึกเขาดำ

จะรอดู...กระทิงอดหื่นไปได้ซักกี่น้ำ
 :z1:
ฮ่าฮ่า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 40% [21-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 21-06-2018 21:57:14

ง่อววว น่ารัก //เขาสีแดงคืออิกระทิง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 40% [21-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 21-06-2018 22:03:51

ฝุ่นก็ปากแข็งเหมือนเดิม555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 40% [21-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 21-06-2018 22:43:30

เดาว่าฝุ่นคือน้องควายถึกเขาดำ  น่ารักอ่า    o18

อิกระทิงเขาแดง อย่าดีแตกเร็วนักนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 40% [21-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-06-2018 22:54:46

เอาจริงๆอยากให้อิพลมันหงอยอีกซักหน่อย จะได้คิดถึงฝุ่นมากขึ้นด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 40% [21-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-06-2018 22:55:39

เอาจริงๆอยากให้อิพลมันหงอยอีกซักหน่อย จะได้คิดถึงฝุ่นมากขึ้นด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 40% [21-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 21-06-2018 23:33:41

กระทิงเปลี่ยว กะความยถึก,,,

555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 40% [21-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 22-06-2018 06:41:50

งื้อออ ตุ๊กตาควายน่ารักกว่าที่คิดมากเลยยยย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 40% [21-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 22-06-2018 11:26:30

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 80% [23-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: aommama ที่ 24-06-2018 09:51:04

มาต่อไวไวเด้อ........

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 80% [23-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 24-06-2018 11:06:04

ขยันหยอด หยอดเข้าไปเดี๋ยวฝุ่นก็ใจอ่อนเอง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 80% [23-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 24-06-2018 14:12:12

ฝุ่นพร้อมเปิดตัวเมื่อไหร่นะ
ยอมใจพลเลย เทหมดหน้าตักงี้ เริ่มดี

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 80% [23-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: jpjiraporn ที่ 24-06-2018 23:27:10

 :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 80% [23-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 25-06-2018 19:00:47

รออออออออออออออออ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 25-06-2018 19:32:54

(ต่อค่ะ)

เดินให้ช้าขนาดไหน มันก็ยังมาถึงหอเร็วกว่าที่ใจผมพยายามเบรกเวลาไว้ ผมให้สิทธิ์ฝุ่นอาบน้ำก่อน เพราะเดี๋ยวมันต้องออกมาทำรายงานและอ่านหนังสือต่อ ผมเองก็จะอ่านเหมือนกัน อ่านเผื่อๆ ไว้ครับ เพราะเดี๋ยวเสาร์อาทิตย์นี้ต้องพามันไปเที่ยวอีก ซึ่งผมยังไม่รู้เลยว่าจะพามันไปเที่ยวที่ไหนดี ผมขยับมองแผ่นหลังของฝุ่นที่กำลังตั้งอกตั้งใจอ่านหนังสือ

“ฝุ่น”

มันชะงัก หันมามอง

“อยากไปเที่ยวไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า” ผมขอความเห็น มันนิ่งคิด
“แล้วแต่มึงละกัน เพราะที่กูอยากไปตอนนี้ก็มีแค่เชียงใหม่ที่พี่เรย์จะพาไปเท่านั้น”

ผมหน้าบูดทันที คว้าควายถึกมากอดแน่น ลุกขึ้นนั่ง จับควายถึกหันมาเผชิญหน้า

“ใช่สิเนอะ กูมันไม่หล่อ ไม่รวย ไม่ใจดีเท่าพี่เรย์ของน้องฝุ่นนี่ อยากไปกับเขา แต่ไม่อยากไปกับกู ดูดิถึก มันน่าน้อยใจไหมอ่ะ”

“ประสาทแล้วพล คุยกับตุ๊กตา มึงโตเป็นควายแล้วนะ แล้วนี่มันตุ๊กตาของกู” มันลุกจากเก้าอี้มาดึงควายถึกไป

ผมค่อยๆ ฉีกยิ้มกว้าง เพราะมันพูดคำว่า ‘ของกู’ ออกมา ผมคว้าหมอนมันมากอดแทนควายถึก มองฝุ่นตาเยิ้ม

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูคิดหาที่สร้างความทรงจำครั้งแรกของเราดีๆ ก็ได้ มึงรีบไปอ่านหนังสือเถอะ” ผมกอดหมอนมันแน่นขึ้น ยิ้มหวานตาเยิ้มยิ่งกว่าเดิมใส่ มันทำหน้าแหยง ส่ายหัว หันกลับไปนั่งที่โต๊ะต่อ ผมฉีกยิ้มกว้างอีกรอบ เพราะฝุ่นมันเอาควายถึกไปนั่งกอดด้วย

โอ๊ย น่ารัก~

ผมล้วงหยิบมือถือมากดถ่าย ภาพแรกถ่ายให้เห็นชัดๆ ว่าเป็นมัน เก็บไว้ดูเล่น อีกภาพ ผมจงใจให้เห็นตุ๊กตา และเพียงเสี้ยวของตัวมันแต่ไม่รู้ว่าเป็นมัน ดูไม่ออกว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายด้วย

“ทำอะไร”

“เก็บภาพที่ระลึก”
ผมโดดกลับขึ้นเตียง กดมือถือยิกๆ อัปเฟซพร้อมข้อความ

‘วันนี้ควายถึกผมได้ทำหน้าที่ด้วย มันคงดีใจที่ได้อยู่ในอ้อมกอดนุ่มๆ ของเจ้านาย ผมรู้ เพราะผมชอบกอดแฟนผมเหมือนกัน ตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะ จะเป็นกำลังใจให้’

ผมเก็บมือถือ ฝุ่นมันไม่ได้สนใจผม กลับไปอ่านหนังสือของมันต่อ ผมไม่ได้อ่าน แต่เข้าไปตั้งกลุ่มไลน์ใหม่ โดยที่ในกลุ่มนี้ไม่มีฝุ่นอยู่ด้วย เป้าหมายก็คือ…

“ขอความช่วยเหลือด่วนเพื่อนๆ กูอยากไปทริปแรกดีๆ กับฝุ่น เสาร์อาทิตย์นี้ ไปไหนดี กูคิดได้แต่วิธีโยนมันขึ้นเตียง วิธีอื่นกูนึกไม่ออก”
ผมสารภาพตรงๆ

“งั้นมึงก็ไม่ต้องโยนขึ้นเตียงดิ ทำมันข้างเตียงไปเลย” กู้มันแนะ

“เชี่ย” ผมด่ากลับ

“ระเบียงก็ได้พล พื้นอาจแข็งไป ยืนชมไฟไปเอาไป มัน เชื่อกู กูลองมาแล้ว แต่ทำเบาๆ นะ เดี๋ยวโดนคนข้างห้องด่าพ่อมา”
เชี่ยไวท์ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

“บนเครื่องซักผ้าพล ผ่อนแรงไปได้เยอะ” ไมค์มันแนะ

“กูชอบท่ายืน” ดิวมันเสริมมาอีก

“โต๊ะเรียนพล เอาไปติวไป ได้ทั้งเหงื่อ ได้ทั้งความรู้ ใกล้สอบแล้ว เอาได้บ่อยๆ”

“พวกมึงพอก่อนนนน”
ผมรีบเบรกก่อนพวกมันจะพาออกนอกอ่าวมากไปกว่านี้

“กูอยากได้ที่เที่ยวกับฝุ่น ไม่ใช่วิธีมีเซ็กซ์นอกเตียง”

“อ้าวกูคิดว่าใช่”

“กูก็เหมือนกัน”

พวกมันเล่นยิงคำตอบต่อกันมาเป็นแถว

“จะช่วยไม่ช่วย ไม่ช่วยกูจะได้ยกเลิกกลุ่ม”

“เออๆ ช่วยๆ อย่าเพิ่งงอนดิวะ” ไอ้กู้แซว

ผมฮึดฮัด

“ถ้าออกทริปแรกสำหรับคู่รักก็ต้องเกาะเสม็ด”

“ช่าย/จะได้เสร็จทุกราย”

แม่ง แล้วพวกมันก็เขียนคำว่า ‘เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย’ กันลงมาเป็นทิวแถว

“แต่ฝุ่นมันเสร็จพลมาหลายรอบแล้วนะ อาจไม่ค่อยฟิน” แมทเบรก

“ต่อให้เคยเสร็จกันมาแล้วก็ไปได้ บรรยากาศดี ที่พักหลายแห่งเก็บเสียง ตื่นเช้ามาเดินเล่นริมหาด ตกค่ำเดินทอดน่องชมไฟ สายๆ พากันเล่นน้ำ โอ๊ย โรแมนติก”

ผมหูผึ่งฟังไวท์บรรยาย ค่อยเป็นผู้เป็นคนหน่อย

“หัวหินก็ได้ บรรยากาศดีไม่แพ้กัน นอกจากจะได้เดินดูบรรยากาศทะเลสวยๆ ยังได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน แถมยังมีแหล่งเดินเที่ยวด้วยกันอีกหลายที่อีกต่างหาก”

“ที่ไหนบ้าง” ผมถามไป

“ก็เพลินวาน รถไฟ และพวกตลาดนัดโต้รุ่ง ถนนคนเดินอะไรทำนองนี้”

ผมครางอืมๆ ในลำคอ

“ไปกาญก็ได้พล ล่องแพ นอนดูแม่น้ำ ย่างปลากิน นอนกอดกันดูบรรยากาศ” อันนี้ก็น่าสน

“เขาใหญ่ ถ้าไปไหว บรรยากาศดีโคตรๆ พาเดินป่า ดูธรรมชาติ จับมือเดินเคียงกัน”

ผมเปิดหูรับฟัง

“ชลบุรีก็ได้พล มีไร่องุ่นซิลเวอร์เลค วิวสวย มีไวน์ให้กิน เขาชีจรรย์ ถ้าเน้นกิจกรรมร่วมกันก็การ์ตูนเน็ตเวิร์ค ตลาดน้ำสี่ภาค วอล์กกิ้งสตรีต ฟาร์มแกะ”

“ราชบุรีก็สวนผึ้ง ฟาร์มแกะ”

“ชะอำก็ได้ ได้ฟีลดี มีซานโตรินี่มีทั้งน้ำตกและทะเล”

“ถ้าใกล้กรุงเทพฯก็อัมพวา”

“ฝุ่นมันคนอัมพวา” ผมตอบกลับ

“เออ ลืมไป”

“เน้นพวกทะเลไว้พล หรืออะไรที่อยู่ใกล้น้ำ บรรยากาศมันให้”

ผมนิ่งคิด รับฟังทุกความคิดเห็น หลังจากนั้นพวกนั้นก็พากันแนะนำสถานที่เที่ยวมาอีกนับยี่สิบกว่าที่ ฟังหูไว้หูครับ เพราะบางที่พวกมันก็แนะนำเอามัน

ก่อนออกจากลุ่มไลน์ ผมส่งภาพฝุ่นที่กำลังกอดตุ๊กตาควายถึกของผมแน่นไปให้พวกนั้นดู พวกนั้นพากันแซวอย่างหนัก ผมฉีกยิ้มกว้าง เปิดกูเกิ้ลดูสถานที่เที่ยวต่างๆ อ่านรีวิวที่แต่ละคนไปเที่ยวมา โดยเฉพาะทาร์เก็ตหลักๆ ที่เพื่อนๆ แนะนำมา
ผมบอกแล้วว่าผมไม่ใช่ขาเที่ยว ไม่ค่อยสนใจศึกษาข้อมูลด้วย ยิ่งเห็นยิ่งสวย นี่ผมพลาดสถานที่พวกนี้ไปได้ยังไง สงสัยชอบดูแต่เนินนมจนลืมดูเนินเขา

ผมลิสต์แล้ว มี 4 ที่ใกล้หน่อยและน่าจะไปได้ง่าย เหมาะกับการสร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกัน นั่นคือชลบุรี หัวหินหรือชะอำ กาญจนบุรี และเกาะเสม็ด

ผมเงยหน้าขึ้นมองด้านหลังของฝุ่น

“ฝุ่น” ผมเรียก มันหันมามอง “ระหว่างเดินเที่ยวเล่นชิลๆ ที่หัวหินหรือชะอำ ล่องแพเมืองกาญ พักผ่อนดูหาดเงียบๆ ที่เกาะเสม็ด กับสนุกกับกิจกรรมต่างๆ ที่ชลบุรี อยากไปที่ไหน”

มันจ้องหน้าผม

“ทำไมไม่อ่านหนังสือ”

ผมถอนหายใจแรง

“พักเบรกน่า อีกสองวันเราต้องไปกันแล้ว จะได้เตรียมหาที่พักได้ทันเวลา”

มันนิ่งคิด ขมุบขมิบปาก

“จริงๆ ก็อยากไปเกาะเสม็ดนะ หาดสวยดี แต่…” มันมองตาผม ผมมองมันกลับตาแป๋ว

“หัวหินละกัน”

ผมทำหน้าผิดหวังนิดหน่อย คิดว่ามันจะเลือกเกาะเสม็ด (จะได้เสร็จผมทุกวัน หึๆ)

“ใจจริงกูอยากไปเกาะเสม็ด แต่เห็นหน้าหื่นๆ ของมึงแล้วกูไปหัวหินดีกว่า” มันพูดแค่นั้นแล้วหันหลัง

ผมลูบหน้าตัวเอง…

นี่ผมเผลอเผยธาตุแท้ตัวเองออกไปมากเกินไปหรือเปล่า ผมฉีกยิ้มกว้าง กดข้อความส่งไปทางกลุ่มไลน์เดิม

“สรุปกูจะไปหัวหิน เพราะฝุ่นมันกลัวว่าไปเกาะเสม็ด จะเสร็จกูทุกวัน หึๆ ช่วยกูหาที่พักหน่อย”

พวกเพื่อนๆ ส่งสติกเกอร์โอเคมาให้กันเป็นทิวแถว ผมยิ้ม จ้องมองแผ่นหลังของคนที่กำลังนั่งทำรายงาน

ทริปแรกของเรา 

อยากให้ถึงเร็วๆ จัง


tbc
เบาหวานขึ้นจ้าาาา

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 25-06-2018 20:45:59

ฝุ่นจ๋าถ้าไปกับอิพลถึงจะไม่ไปเสม็ดพี่ว่าก็น่าจะเสร็จทุกที่นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 25-06-2018 21:19:29

โอ้ย!!! เลี่ยน เหม็นคนมีความรัก :hao7:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 25-06-2018 21:58:50

หวานมาก.....

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 25-06-2018 22:49:38

จะไปเที่ยวกันสองคนแล้วว ตื่นเต้นนน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 26-06-2018 01:47:33

ไม่ต้องไปเสม็ด...ก็เสร็จกระทิงจ้ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 26-06-2018 03:31:50

พาไปทริป หรือจะพาไปเปลี่ยนที่นอนกันแน่  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 26-06-2018 05:40:21

รอๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 26-06-2018 07:14:56

จะได้ออกไปเที่ยวมั๊ยหวา.  o18

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-06-2018 17:05:05

ต้องทำตัวดีๆนะหนู

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-06-2018 17:09:50

ต้องทำตัวดีๆนะหนูพลจะมาทำตัวหื่นๆไม่ได้นะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 26-06-2018 20:25:16

วันนี้กินข้าวอิ่มงดขนมหวานเลี่ยนได้อีก กระทิงเปี่ยวกับควายถึกน่ารักฝุ่นก็น่ารัก พลพยายามต่อไปนะ :ped149: :ped149: :ped149:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 27-06-2018 06:03:46

ฝุ่น เอ๊ย สำหรับ พล... เสม็ด.... ไม่ต้องไปฝุ่นก้อเสร็จพลอยู่ดีว่าป่ะ... 555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 16 ใจกู..ยกให้มึง 100% [25-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 28-06-2018 17:32:26

จะที่ไหนๆ ฝุ่นก็เสร็จพลอยู่ดีปะ 5555555555555555 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ [2-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 28-06-2018 19:44:45

:: บทที่ 17 อ้อนจูบ ::

ผมกลับมาตั้งใจอ่านหนังสือต่อ กระทั่งฝุ่นแล้วเสร็จผมถึงได้รวบเก็บชีตตาม ฝุ่นเดินเข้าห้องน้ำ ผมเข้าเป็นคนถัดไป   

พอออกไปอีกรอบฝุ่นก็ทิ้งตัวลงนอนเรียบร้อยแล้ว พลิกตะแคงข้างท่าเดิมของมันนั่นแหละ ดวงตาปิดสนิท ผ้าห่มคลุมจนถึงอก อากาศเริ่มเย็นลงบ้างแล้วควายถึกของผมอันตรธานหายไป ซึ่งผมเดาเอาว่าฝุ่นน่าจะกอดอยู่

ผมยิ้มออกมาบางๆ ดีใจที่ฝุ่นให้ความสำคัญกับมันมากขนาดนี้

ผมเดินช้าๆ ไปทิ้งตัวลงนั่งขัดสมาธิที่พื้นใกล้มัน วางข้อศอกราบกับที่นอน จ้องหน้าคนหลับ ดวงตาฝุ่นปิดสนิท ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ 

มันคงจะหลับไปแล้ว 

ผมค่อยๆ วางคางลงบนหลังมือที่ผสานกันอยู่ จ้องหน้าคนหลับ ยกมือขึ้นเกลี่ยผิวแก้มมันแผ่วเบา

…แก้มแฟนผมนุ่มจัง…

แล้วอยู่ๆ ดวงตาที่ปิดสนิทของฝุ่นก็ปรือเปิดขึ้น ฝุ่นไม่มีท่าทีตกใจหรือสะทกสะท้านที่เห็นผมมานั่งอยู่ตรงนี้ จ้องกลับนิ่งๆ เท่านั้น

บางครั้งผมก็คิดว่าฝุ่นดูเย็นชาไปนะ ตกใจในความหล่อของกูบ้างก็ได้

“ทำไมยังไม่นอน” มันถามกลับนิ่งๆ

“อยากมองหน้ามึงอีกสักนิดก่อนนอน”

“โรคจิต” ขนาดเวลาด่าผม สีหน้ามันยังไม่เปลี่ยนเลย

ผมยิ้ม จ้องตามันอย่างรักใคร่

“ฝุ่น...” มันไม่พูดอะไร จ้องตาผมกลับนิ่งๆ ตามเดิม “...อีกชั่วโมงกว่าๆ ก็จะเที่ยงคืนแล้วนะ”

 “แล้วไง”

“ใกล้จะหมดเวลาของวันนี้แล้ว ไม่คิดจะมาสร้างความทรงจำดีๆ ด้วยกันก่อนจะหมดวันเหรอ”

“ราตรีสวัสดิ์” มันพูดสั้นๆ ปิดตาลงอีกรอบ ผมหัวเราะ

“อยากจูบ”

“อะ” มันลืมตา ขยับดึงควายถึกออกจากอกมาเอาปากควายชนปากผม ผมเบี่ยงหน้าหนี ผมมองมันงงๆ

“กูอยากจูบมึง ไม่ใช่ตุ๊กตา”

“มึงบอกเองไม่ใช่รึไงว่าควายถึกคือกู เนี่ย อยากจูบก็จูบไป”

ผมหัวเราะกับความคิดมัน กดหัวควายถึกต่ำลง

“อยากจูบมึง ไม่ใช่ควายถึก”

“ราตรีสวัสดิ์” มันตัดบทแค่นั้น ดึงเอาควายถึกไปกอดต่อ ดึงผ้าห่มมาห่มดีๆ หลับตาลงอีกรอบ

“ฝุ่น” ผมเซ้าซี้

“นอนพล กูง่วง”

“ขอจูบหน่อย”

“ราตรีสวัสดิ์” แล้วมันก็พลิกหันหลังให้ ผมหัวเราะกับการหลบหนีของมัน ผมขยับเข้าไปชิดเตียง เกยคางไว้บนที่นอน จิ้มไหล่มันเบาๆ

“ขอจูบหน่อยสิ นะนะ จูบนิดเดียว ไม่เสียหายหรอก จูบหวานๆ ไม่หื่นหรอก”

“นอนได้แล้วพล” มันตอบมาโดยไม่หันกลับ

“นะ” ผมไม่ยอมแพ้ จิ้มไหล่มันอีกรอบ มันเล่นเกมเงียบครับ 

“ฝุ่น” ผมค่อยๆ ดึงเอาผ้าห่มออกจากตัวมัน มันพยายามยื้อไว้เหมือนกัน แต่ผมมือแข็งกว่า รูดลงจนตัวมันว่างเปล่ากอดเพียงควายถึกแน่น

“พล อย่างี่เง่าน่า มานอนได้แล้ว” มันดันตัวลุกนั่งขมวดคิ้วทำหน้าไม่พอใจใส่

“อยากจูบ” ผมยังนั่งอยู่ที่เดิม กอดผ้าห่มที่ดึงมาแน่น แหงนหน้ามองคนที่นั่งอยู่สูงขึ้นไป

“ถ้ากูบอกว่าไม่ล่ะ”

“กูจะไม่บังคับจูบมึงหรอก แต่จะนั่งอ้อนแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่ามึงจะยอมอนุญาตให้กูจูบได้”

“ไม่บังคับก็เหมือนบังคับนะพล”

“นะ” ผมอ้อนด้วยท่าทางน่าสงสาร สาวๆ ละลายมาหลายรายแล้วละครับ มันถอนหายใจแรง วางควายถึกลง ทิ้งขาลงมาวางราบที่พื้น ทำให้ตอนนี้ผมนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างขามันพอดี

“ถ้าได้จูบแล้วจะนอนใช่ไหม”

ผมพยักหน้า

มันไม่พูดอะไร ทาบสองมือกับแก้มผมไว้จนหน้าผมแหงนนิดๆ แล้วก้มลงมามอบจูบเบาๆ

ว้าว

นี่ผมฝันไปเหรอ

ฝุ่นจูบผมเนี่ยนะ…

ผมหลับตาลง ตอบรับการบดเบียดหวานๆ จากอีกคน ฝุ่นแยกออกระหว่างจูบหวานๆ ของเราสองคนกับจูบแบบกระตุ้นอารมณ์ จูบแบบนี้ จูบทั้งวันผมก็ไม่ตื่นหรอกครับ แต่รู้สึกดีพิลึก

ฝุ่นค้างปากไว้กับปากผม นานจนผมไม่แน่ใจว่าฝุ่นหลับคาปากผมหรือเปล่า กระทั่งมันเป็นฝ่ายดึงหน้าออก ผมยังหลับตานิ่ง ซึมซับรสจูบดีๆ นั้น คลี่ยิ้มเพ้อๆ สองมือยังกอดผ้าห่มแน่น

“…ว้าว” ผมครางออกมาเบาๆ “รู้สึกดีเป็นบ้า อย่างกับขึ้นสวรรค์” ผมบอกตรงๆ

“ลงจากสวรรค์มานอนได้แล้ว กูง่วง” มันดึงผ้าห่มจากอกผม ผมลืมตามอง สีหน้ามันยังนิ่งเรียบ แต่ไม่สบตาผมครับ

ผมคลายมือจากผ้าห่ม โอบวงแขนรอบเอวคนที่นั่งอยู่บนเตียง ไม่พูดอะไร เอียงหน้าแนบกับพุงมันเบาๆ

“พล นอนได้แล้ว”

“อีกนิดสิ กูกำลังมีความสุข ขอซึมซับอารมณ์นี้เก็บไว้นานๆ หน่อย” ผมหลับตาลง ผมชอบกอดแม่ท่านี้ประจำ แล้วแม่ก็จะลูบหัวผม ปากให้พรบ้าง สั่งสอนบ้าง ตำหนิบ้างถ้าได้ข่าวว่าผมทำตัวไม่ดี

“ลูบหัวกูหน่อยสิ”

“เป็นหมารึไง”

“ผัวต่างหาก”

มันตอบกลับด้วยการขยำหัวผมแรง หัวผมโยกไปมาตามแรงนั้น ผมหัวเราะร่วนไม่ขัดขืนใดๆ ทั้งสิ้น

“ปล่อยได้แล้วพล กูง่วง”

“แต่กูยังไม่ง่วงเลย”

“ไม่ง่วงมึงก็ตื่นคนเดียวไป กูจะนอน” มันผลักหน้าผมออก แต่ผมไม่ยอมปล่อย กระชับกอดมันแน่นขึ้นไปอีก

“เวลาตื่น ตื่นคนเดียวมันไม่สนุกหรอกนะ มันต้องตื่นด้วยกันทั้งสองคนสิ”

“อย่ามาลามกพล จะเที่ยงคืนแล้ว”

“กูไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย หมายถึงตื่นขึ้นมาคุยกันต่างหาก คิดไปถึงไหนเนี่ย”

มันผลักหัวผมออกแรงแล้วดึงหูจนผมเจ็บร้องโอ๊ยๆ

“โอเคๆ นอนก็นอน แหม ขอสวีตตามประสาผัวเมียนานๆ หน่อยก็ไม่ได้” ผมบ่นหงุมหงิม ยอมคลายเอวมันออกแล้ว มันหยิบควายถึกมากอด ทิ้งตัวลงนอน ผมก้าวขึ้นเตียงตาม ทำหน้าที่ปิดไฟขยับเข้าโอบกอดมันไว้ หอมหัวมันไปเบาๆ ที

“ราตรีสวัสดิ์ ฝันถึงกูด้วยนะที่รัก” แล้วผมก็หลับลงไปง่ายๆ ทั้งอย่างนั้น



จริงๆ วันนี้ฝุ่นมีเรียนบ่าย แต่มันตื่นแต่เช้าเพราะจะเข้าห้องสมุดไปทำรายงานกลุ่ม ผมเดินไปส่งมันตามเดิม แย่งของบางอย่างจากมือมันมาถือเองด้วย

“กูไม่ได้เป็นง่อยพล กูถือเองได้”

“กูรู้ แต่กูอยากถือให้” เห็นแวบๆ ว่าแก้มมันแดงหน่อยๆ ครับ ผมฉีกยิ้มด้วยความดีใจ กระเถิบเข้าไปเดินใกล้ๆ มัน “แต่ถ้ามึงอยากจะถืออะไรสักอย่าง กูอยากให้มึงถือ...” ผมค้างคำพูดไว้ แกล้งทำสีหน้ากรุ้มกริ่มบวกหื่นๆ หน่อย มันผลักหัวผมแรง

“อย่ามาลามกแถวนี้พล”

“อะไร ลามกตรงไหน แค่จะให้มึงถือหัวใจกูแค่เนี้ย” ผมหัวเราะเสียงดังที่แกล้งมันได้ มันทำหน้ากึ่งอายกึ่งโมโห ผลักผมออกห่างอีกรอบ เดินลิ่วนำหน้าไป ผมหัวเราะร่วน ก้าวตามไปติดๆ

เราแวะทานข้าวกันที่คณะ แน่นอนว่าผมเป็นคนออกเงินแทนมันเหมือนเคย มันคงระอาถึงได้ไม่เถียงอะไร

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงห้องสมุด คนเพียบครับ ห้องสมุดเป็นสถานที่ล้ำค่ามากจริงๆ สำหรับพวกทำรายงาน มันยกมือถือโทรหาเพื่อนๆ ในกลุ่ม จนรู้ว่าคนที่มาก่อนนั่งอยู่ตรงจุดไหน ผมพามันเดินไปใกล้ แต่ไม่ได้เข้าไปในกลุ่มหรอกครับ ผมยื่นของทั้งหมดคืนมัน

“เดี๋ยวตอนเย็นกูมารับ”

“ไม่ต้องหรอก น่าจะดึก”

“กี่โมง”

“ไม่รู้ เสร็จตอนไหนก็ตอนนั้น”

ผมเหลือบมองไปทางกลุ่มมันที่มองมาทางพวกเราแล้ว เห็นมีผู้ชายหน้าตาดีอยู่ด้วยคนหนึ่ง

“ไอ้นั่นจะอยู่ด้วยเหรอ”

ฝุ่นหันไปมองตาม

“คนไหน”

“คนหล่อๆ ตัวสูงๆ หน้าตาลูกครึ่งหน่อย”

“อ๋อ โจ ใช่ ทำไม” มันขมวดคิ้วถามงงๆ

“มันหล่อเกินไป” ผมตอบคิ้วขมวด

“แล้วเกี่ยวอะไรด้วย” ฝุ่นถามงงๆ

“เดี๋ยวมึงหลงเสน่ห์มัน”

ฝุ่นโบกหัวผมแรง

“กูไม่ได้พิศวาสเพศเดียวกันนะพล”

“แล้วกูง่า”

“กูไม่ได้พิศวาสมึงด้วย”

ผมหน้าบึ้ง

“กูน้อยใจนะ”

“เรื่องของมึง รีบไปได้แล้ว”

โธ่ ง้อกูหน่อยก็ไม่ได้

“เลิกเรียนแล้วกูจะมานั่งเฝ้า”

มันถอนหายใจแรง

“อย่าทำตัวไร้สาระสิพล กูไม่หลงใครและไม่มีใครมาหลงกูทั้งนั้น”

“ไม่มีได้ไง กูไง”

“มึงมันจิตไม่ปกติไง เพื่อนๆ รอแล้ว แค่นี้ล่ะ” มันบอกแค่นั้น หันหลังเดินเข้าไปในกลุ่ม เห็นมันพูดคุยอะไรกัน หันมามองผมกันด้วย ผมไม่สนสายตาผู้หญิงที่มองมาอย่างชื่นชม แต่มองไปยังผู้ชายที่รูปร่างหน้าตาดีที่สุดไว้ก่อน

มึงอย่ามาหลงเมียกูนะเฟ้ย ไม่งั้นโดนกัด

ฝุ่นมันหันมามองผม ขมวดคิ้ว ขยับปากให้ผมอ่านเบาๆ

‘ไปได้แล้ว’

ผมจำต้องเดินออกไป





ผมนั่งเรียนแบบอารมณ์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ผมว่าอาการผมชักจะหนักไปแล้วนะ ในหัวมีแต่เรื่องของฝุ่นทั้งนั้นเลย ผมถอนหายใจแรง ขึ้นสเตตัสสั้นๆ

'แฟนผมเจ้าเสน่ห์มาก ทำไงให้เขารักผมเพียงคนเดียวได้ครับ’

มีคนเข้ามาคอมเมนต์สารพัด จริงจังบ้าง ออกแนวไร้สาระบ้าง ผมเก็บทุกรายละเอียด กระทั่งใจเต้นนิดๆ เมื่อฝุ่นเข้ามาคอมเมนต์ด้วยข้อความที่ทำให้ผมหลุดขำ

‘ปิดเฟซบุ๊กแล้วตั้งใจเรียนพล’

สมกับเป็นเมียผมจริงๆ ผมตอบคอมเมนต์ของมันสั้นๆ

‘ครับ แม่’

แล้วก็มีคนเข้ามาแซวกันใหญ่ที่ผมตอบแบบนั้น ส่วนใหญ่เข้าใจว่าผมประชด บางคนไม่รู้ว่าฝุ่นเป็นใคร คนที่รู้ก็ตอบให้

เออดี ไม่ต้องเสียเวลาตอบ

ผมปิดเฟซบุ๊กแล้วตั้งใจเรียนตามเมียสั่ง กระทั่งหมดคลาสรอบบ่าย อยากไปกินข้าวเที่ยงกับมัน แต่มันบอกต้องไปกินกับกลุ่ม มื้อเย็นก็ด้วย

เอาเถอะ เรียนก็สำคัญไม่แพ้กัน





งานเข้ากะทันหัน ผมมีงานกลุ่มเหมือนกัน กว่าจะทำกันเสร็จก็ปาเข้าไปสามทุ่มครึ่ง ผมไลน์ไปถามฝุ่นได้ความว่ามันยังไม่เสร็จ ผมถามพิกัดจนรู้ว่ามันยังอยู่กันแถวๆ คณะ ฝนโปรยลงมาห่าใหญ่ ผมถือร่มวิ่งเข้าไปในคณะมัน นักศึกษายังอยู่กันหลายชีวิต ผมเล็งหาเป้าหมายของผมทันที

ผมเห็นฝุ่นแล้วครับ มันนั่งหันหน้ามาทางผม ตรงหน้าคือแมคบุ๊กของใครไม่รู้ แต่ด้านหลังมันมีผู้ชายหล่อๆ ที่ชื่อโจ โจ้หรือแจ็คหรือโจ๊กสักอย่างยืนคร่อมอยู่

มันจะใกล้ชิดกันเกินไปหรือเปล่า!

คนที่ชื่อจออะไรนั่นเงยหน้าเห็นผมก่อน ผมส่งออร่าไม่เป็นมิตรใส่ทันที มันก้มสะกิดฝุ่น คนที่กำลังก้มหน้าหันไปมองคนสะกิดแล้วหันมาตามปากที่บุ้ยใบ้จนมาเจอผม

ผมเดินเข้าไปใกล้ ตัวเปียกหน่อยๆ

“ใกล้เสร็จยัง” ผมไม่สนคนอื่น ถามตรงๆ เลย

“ยัง อีกเยอะเลย มึงกลับไปก่อนก็ได้ รีบอาบน้ำสระผมด้วยล่ะ เดี๋ยวเป็นหวัด”

ผมยิ้มออกมาบางๆ กับความห่วงใยนั้น วางร่มไว้ห่างๆ

“ไม่เป็นไร รอกลับพร้อมกันเลย”

“นานนะพล เบื่อเปล่าๆ”

“ไม่เป็นไร” ผมยืนยัน

“ตามใจ เบื่อก็กลับละกัน” มันหันไปแนะนำว่าเพื่อนมันชื่ออะไรกันบ้าง ผมพยายามจดจำโดยเฉพาะไอ้คนชื่อโจนั้น (ชื่อจริงคือโจเซฟ ลูกครึ่งไทยเยอรมัน)

ผมเลือกหาที่นั่งว่างๆ ให้เห็นฝุ่นได้ชัดๆ ไม่มีใครสนใจผมอีก ตั้งหน้าตั้งตาทำรายงานตัวเองไป ผมหงุดหงิดเพราะคนชื่อโจเป็นพิเศษ เพราะตอนนี้มันยังไม่หยุดคร่อมคนของผมอยู่

ผมมองตาขวางยิ่งกว่าเดิม อยากเข้าไปดึงตัวฝุ่นออก แต่กลัวมันจะประเจิดประเจ้อไป ผมจึงยอมทนนั่งเฉยๆ แรกๆ นั่งมอง หลังๆ ผมเริ่มเอางานมาอ่านบ้าง เล่นมือถือรอบ้าง เบื่อครับ ฝุ่นมันก็ลืมผมไปเลย

หรือว่าผมจะกลับก่อนดี

กำลังจะบอกขอกลับก่อนก็ต้องชะงัก ฝุ่นเป็นเด็กอนามัย ถ้าไม่ติดงานอะไรสี่ทุ่มมันก็หลับแล้ว นี่จะเที่ยงคืน มันยังไม่ได้นอน ไอ้โจนั่นเห็นว่าฝุ่นง่วงจึงนวดไหล่นวดคอให้ ฝุ่นมันไม่ดื่มแอลกอฮอล์ ไม่ดื่มเครื่องดื่มที่ใส่น้ำตาล รวมถึงคาเฟอีนทุกชนิดด้วย คนอื่นเขาล่อกาแฟ มันนั่งดื่มน้ำเพรียวๆ ตาปรอยจนน่าสงสาร

ฝุ่นยิ้มให้ไอ้ผู้ชายคนนั้น เท้าผมกระตุกยิกๆ

เอามือออกไปจากไหล่เมียกูเล้ย!!!

ผมนั่งมองตาขวางยิ่งกว่าเดิม คนชื่อโจเงยหน้าขึ้นมาเห็น

“ง่วงแล้วเหรอพล ตาแข็งเชียว”

ทุกคนหันมามอง ผมจึงปรับตาขุ่นๆ ให้กลับเป็นปกติ

“กลับไปก่อนเลยพล ไม่ต้องรอ” ฝุ่นมันบอก ผมส่ายหัว

“ทำไปเถอะ รอได้”

ทุกคนเหมือนเจอแรงกดดันจากผมรีบพากันเร่งทำจนเที่ยงคืนครึ่งถึงได้แล้วเสร็จ

ผมพุ่งเข้าหาฝุ่นทันทีที่มันลุกยืน แย่งทุกอย่างมาถือเอง

“กูถือเองได้”

“มึงเดินเฉยๆ ก็พอ บาย” ผมหันไปลาเพื่อนฝุ่นแค่นั้น แล้วดันพาตัวฝุ่นก้าวไปข้างหน้า ฝนตกลงมาปรอยๆ ผมถือของทั้งหมดด้วยมือหนึ่ง อีกมือถือร่ม

“ให้กูช่วยถือพล”

“ไม่เป็นไร รีบเดินเถอะ ดึกแล้ว มึงจะได้รีบกลับไปนอน” ผมเร่ง มันไม่เซ้าซี้อีก ก้าวเร็วขึ้น

ถามว่าง่วงไหม ง่วงครับ ง่วงมาก เมื่อยด้วย นั่งรอเฉยๆ ตั้งหลายชั่วโมง แต่เมียผมตอนนี้น่าสงสารกว่า ตามันจะปิดอยู่รอมร่อ พอถึงห้องผมรีบไล่มันไปอาบน้ำ มันใช้เวลาไม่นานก็เรียบร้อย ผมเข้าไปอาบต่อ ออกไปฝุ่นก็หลับแล้วล่ะครับ นอนกอดควายถึกหลับปุ๋ยเลย ผมขยับผ้าห่มห่มให้ดีๆ ก้มหอมหน้าผากมันเบาๆ

แม่เคยทำกับผมบ่อยๆ ตอนเด็กๆ ผมเข้าใจแล้วว่าทำไม เวลาที่เรารู้สึกรักใครสักคน การได้หอมแค่หน้าผากก็ทำให้รู้สึกดีได้แล้ว 
ผมทิ้งตัวลงนอนบ้าง ขยับเข้าไปกอดฝุ่นเบาๆ แปลกนะ ปกติผมขี้หื่นจะตาย เหนื่อยจากเรียนขนาดไหนผมก็ยังดี๊ด๊าเรื่องใต้สะดือ แต่ช่วงนี้เหมือนเรื่องนั้นจะไม่สลักสำคัญอะไร ไม่ใช่ผมไม่ต้องการฝุ่น แต่ผมมีความรู้สึกว่า การระบายความใคร่ของตัวเองไม่สำคัญเท่ากับให้ฝุ่นได้นอนพักบ้าง

ถ้าเป็นแต่ก่อน ผมคงไม่สน

แต่นั่นอาจเพราะผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันแบบนี้ล่ะมั้ง

“ถ้ากูเป็นโรคกามตายด้านขึ้นมา มึงไม่ได้ตายดีแน่ฝุ่น” ผมกระซิบขู่คนหลับขำๆ หลับตาลงแล้วหลับไปพอกัน







เช้าวันศุกร์ ผมตื่นก่อน ทำทุกอย่างให้เบาที่สุดเพราะอยากให้ฝุ่นได้พักยาวๆ กระทั่งแล้วเสร็จถึงได้ปลุกฝุ่นขึ้นมาอาบน้ำบ้าง ผมยังทำหน้าที่เหมือนเดิมคือเดินไปส่งมันที่คณะ ทานข้าวด้วยกัน

“กูจองที่พักไว้แล้วนะ ส่วนนี่ตารางเที่ยวของเรา” ผมส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้ ฝุ่นมองงงๆ

โอ้ ไม่ต้องมอง กูไม่ขยันทำขนาดนั้น

“แมทมันจัดการให้ทุกอย่าง”

ฝุ่นหัวเราะอย่างรู้ดี ดูตารางอีกที

“ไปกันยังไง รถไฟหรือรถตู้”

“มอ’ไซค์”

มันมองผมงงๆ เพราะรู้ว่าผมไม่มีรถอะไรสักคัน

“แมทมันใจดีให้ยืมมา”

ฝุ่นขมวดคิ้ว

“รบกวนแมทเปล่าๆ ไปเที่ยวสถานที่คนเยอะแบบนั้น เกิดรถหายขึ้นมาทำไง ไปรถโดยสารก็ได้”

ผมส่ายหัว

“ตอนแรกก็ว่าจะนั่งรถไฟหรือรถตู้ไปนั่นแหละ แต่คิดไปคิดมา มอ’ไซค์ดีกว่า”

มันทำหน้าไม่สบายใจ ผมยิ้มใส่ใบหน้านั้น มองตามันอย่างมีความหมาย

“กูอยากให้โลกนี้มีแค่มึงกับกู ถ้านั่งรถตู้หรือรถไฟ เราจะทำได้แค่นั่งเคียงข้างกัน แต่ถ้านั่งมอเตอร์ไซค์ ถ้ากูขับ กูจะถูกมึงกอดไปตลอดทาง หรือถ้ามึงขับ กูจะได้กอดมึงไปแน่นๆ ตลอดทางเช่นกัน” ผมฉีกยิ้มอารมณ์ดีใส่ มันทำหน้าเอือมระอา

“งั้นมึงขับไปคนเดียว เดี๋ยวกูนั่งรถตู้ไปเอง”

“ถ้ามึงอยากให้กูเปลี่ยนสเตตัสในเฟซบุ๊กว่ามีแฟนแล้วและกำลังคบอยู่กับมึงก็ลองขึ้นรถตู้ไปสิ”

มันหน้าบูด ทำท่าจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เสียงเรียกของใครสักคนหยุดคำมันลง ฝุ่นหันไปมองพอๆ กับผม คนกลุ่มเมื่อวานยืนอยู่กันครบ ฝุ่นพับเก็บตารางเที่ยว ไม่พูดลาผมสักคำหันหลังเดินลิ่วๆ เข้าไปสมทบ ผมไม่ได้มองฝุ่น แต่มองไอ้ผู้ชายหล่อๆ คนนั้น

รู้ว่าตีท้ายครัวเมื่อไหร่ ตาย!




ผมเลิกช้ากว่าฝุ่นเพราะติดทำงานกลุ่ม ผมรีบโทรหาแมทก่อนเพื่อไปดูรถ มันบอกว่ารออยู่หน้าหอแล้ว พอไปถึงก็เห็นแมทยืนเท่อยู่ข้างรถมัน มันโยนกุญแจให้

“ขามึงถึงพื้นด้วยเหรอวะแมท สั้นอย่างกับขากบ”

“ปากแบบนี้เอากุญแจกูคืนมา” มันขยับจะมาแย่งคืน แต่ผมชักหนี

“ล้อเล่นน่า กูเห็นคันใหญ่ เลยสงสัย” มันไม่ได้เตี้ยมากหรอกครับ สูงกว่าฝุ่นนิดหน่อย

“คันนี้ไม่ใช่ของกู ของพี่กู พอดีมันเอารถกูไปซื้อน้ำเต้าหู้แล้วเอาไปเสยถังขยะข้างร้านขายน้ำเต้าหู้เข้า ตอนนี้กำลังซ่อมอยู่ นี่ถ้า
กูไม่ให้มึงยืมรถ กูคงไม่รู้ว่าไอ้พี่ชายวายร้ายของกูมันแอบเอารถกูไปขับเล่นอีก รถตัวเองมีไม่ใช้ ชอบเอาของกูไปอยู่เรื่อย” ท้ายๆ มันบ่นของมันหงุมหงิม

“พี่เขาคงกลัวหยากไย่ขึ้นล่ะมั้ง ซื้อไว้ทำไม รู้ว่าตัวเองเป็นพวกไม่ค่อยชอบขับรถ”

“รสนิยมส่วนตัวของกู” 

“เออ แล้วรถเป็นไงบ้างล่ะ”

“ถลอก ต้องทำสีใหม่”

ผมพยักหน้า 

“ขอบใจที่ให้ยืมนี่ละกัน” ผมชูกุญแจรถให้ดู มันพยักหน้า

“ดูแลดีๆ ละกัน”

ผมรับปาก ลองก้าวขึ้นไปนั่งคร่อม สตาร์ตเครื่อง เสียงมันดังกระหึ่มจนหัวใจเต้นแรง

แมทยืนมอง ผมลองบิดไปและกลับในระยะสั้นๆ เพื่อทดสอบ เมื่อมั่นใจว่าน่าจะพอเอาอยู่ก็นำรถกลับมาจอดที่เดิม

“เครื่องดีฉิบ”

มันพยักหน้า

“น้ำมันเต็มถัง กลับมาก็เติมให้เต็มเหมือนเดิมละกัน”

ผมรับปาก หยิบมือถือขึ้นมากดถ่ายรูปไว้กันหลงกันลืม

“ขอบใจอีกที เดี๋ยวจะซื้อของมาฝาก” แล้วผมก็เดินพาดไหล่มันเดินขึ้นห้อง พอถึงชั้นสองมันก็แยกเดินไปห้อง ผมเดินอารมณ์ดีควงกุญแจขึ้นชั้นสี่ไปต่อ

ฝุ่นกลับถึงห้องก่อนผม อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วด้วย ตัวหอมฟุ้งเลย มันนั่งอ่านหนังสืออยู่ ผมเดินเอากุญแจรถแมทไปวางไว้ใกล้ๆ หนังสือมัน ฝุ่นเงยหน้ามองงงๆ

“กุญแจม้าเหล็กที่เราจะควบไปเที่ยวด้วยกันพรุ่งนี้ไงจ้ะเมียจ๋า”

มันหน้าเบี้ยวกับสำนวนชวนสำรอกของผม ส่ายหัวนิดๆ หันกลับไปอ่านหนังสือต่อ ผมหัวเราะ คร่อมมันกับโต๊ะ ก้มหอมแก้มมัน
ฟอดใหญ่ ฝุ่นรีบเบี่ยงหน้าหนี ผมตามไปหอมอีกฟอด

“หอมจัง” 

“อย่ารุ่มร่ามพล กูจะอ่านหนังสือ” 

“จัดกระเป๋ารึยัง” ผมไม่สนใจคำปรามนั้น ใช้ปากบี้แก้มมันเล่น

“จัดแล้ว” มันใช้ทั้งศอกทั้งแขนดันตัวผมออก แต่ผมไม่ขยับครับ ไซ้ปากกับแก้มมันแรงขึ้น

“เตรียมไปกี่ชุด”

มันพยายามยกมือขึ้นมาดันหน้าผมออก หลุดจากจุดหนึ่ง ปากปลาไหลอย่างผมก็เลื่อนไปอีกจุดหนึ่ง 

“สองชุด ปล่อยดิพล” แก้มไม่ได้ขอหูละกัน ผมงับมันเบาๆ มันรีบหดคอทันที ขนลุกซู่อย่างเห็นได้ชัด ผมหัวเราะ บี้แก้มฝุ่นด้วย
ปลายจมูกและปากอีกรอบ สูดดมกลิ่นมันเข้าปอดรัวๆ

“ไอ้โรคจิตหื่นกาม ปล่อยกู!”

ผมหัวเราะกับคำต่อว่านั้น ไม่เถียง เพราะผมทำตัวเหมือนพวกโรคจิตจริงๆ

“มึงเสือกตัวหอมทำไม ขอดมให้กลิ่นมึงเต็มปอดกูก่อน”

“โอ๊ยพล ไอ้บ้า ปล่อยกู!!” มันทั้งเบี่ยงทั้งหลบ ผมหัวเราะเสียงดังยอมถอนตัวออก แก้มมันแดงเถือกจากการโดนฟัดเมื่อกี้ มองมาตาขวาง ถูแก้มตัวเองแรงๆ

วันนี้มันใส่เสื้อยืดยุ่ยๆ ตัวเก่งของมันตามเดิม น่าฟัดฉิบ!!

ผมรีบหันหลังก่อนที่อะไรๆ จะตื่นขึ้นมางอแง ไปอาบน้ำออกมาแต่งตัวแล้วจัดกระเป๋าตาม 

“ฝุ่นเอานี่ไปด้วยไหม” ผมยกควายถึกขึ้นให้มันดู ฝุ่นหันมามอง

“ควาย”

“ก็ควายไง”

“มึงนั่นแหละควาย เอาไปทำไม”

ผมฉีกยิ้มกว้าง

“คิดว่าติดจนห่างกันไม่ได้”

มันส่ายหัวไปมา หันไปอ่านหนังสือต่อ ผมวางควายถึกไว้ที่เดิม มองนาฬิกา

“รีบมานอนได้แล้วฝุ่น พรุ่งนี้ต้องตื่นไปกันแต่เช้านะ” ผมเรียก มันหันไปมองนาฬิกาตาม ไม่ดื้อครับ ปิดหนังสือลง เดินมาทิ้งตัว
ลงนอน ผมบริการเลิกผ้าห่มให้ มันทิ้งตัวลงนอนอย่างว่าง่าย พลิกตะแคงข้างตามเดิม ผมขยับเข้าไปกอดมันเบาๆ

…ฟึ่บ!…

เอ่อ…

ไม่ใช่เสียงอะไรตกพื้นหรอกครับ แต่เป็นเสียงน้องผมเอง มันขยับดันกางเกงขึ้นมา

…อะไรมันจะตื่นง่ายปานนั้น...

ผมทำเป็นไม่สนใจเพราะอยากเข้านอนเร็วๆ พรุ่งนี้จะได้สนุกกันให้เต็มที่ แต่กลิ่นหอมๆ ของฝุ่นยิ่งกระตุ้นให้น้องผมแข็งยิ่งกว่าเดิมจนชนฝุ่นเข้า

“ห้องน้ำเลยพล” มันพูดเสียงเบาโดยไม่หันมามอง

สมองสั่งให้ผมลุกเข้าห้องน้ำ แต่ร่างกายผมกลับทำตรงกันข้าม ผมขยับซุกซอกคอฝุ่นเบาๆ ฝุ่นมันใช้ศอกดันอกผมออก

“ไหนว่าให้นอนเร็วจะได้ตื่นกันเช้าๆ ไง” มันหันมาพูดคิ้วขมวด ไม่ไหวแล้วครับ กระทิงเด็กดีตบะแตกแล้ว ผมจับมันพลิกหงาย คว้าควายถึกโยนลงพื้นไม่ไยดี คร่อมร่างของมันทันที ปากฉกปาก มือขวาฉกนม มือซ้ายเลื่อนต่ำลงไปเค้นคลึงเนินเนื้อของมันแรง

…ผมไม่ได้สัมผัสมันมากี่วันแล้วเนี่ย…

“กูทนไม่ไหวแล้วฝุ่น” ผมพูดด้วยน้ำเสียงหื่นสุดๆ น้องตุงจนชนกางเกง มันพยายามผลักผมออก
แต่แรงแค่นั้นทำอะไรผมไม่ได้หรอกครับ

ผมเลื่อนปากต่ำลงไปที่ซอกคอ ลุกกระชากเสื้อมันออก ซุกซอกคอใหม่ ผมครางในลำคอด้วยความพอใจ คลึงหัวนมน้อยๆ ของมันอย่างมันมือ ฝุ่นบีบมือผมแรงคงเพราะเสียว ขาสไลด์ไปมา มืออีกข้างยังไม่ยอมแพ้ ทั้งผลักทั้งทุบหลังผมแรง ผมเลื่อนปากต่ำลงมาที่หัวนมน้อยๆ นั้นช่วยนิ้วกระตุ้น ตวัดเลียบ้าง ดูดดึงบ้าง งับบ้าง ไม่ลืมสร้างริ้วรอยไว้ด้วย ประกาศว่ามันเป็นของผม ฝุ่นครางสะท้าน ผมพรากเสื้อตัวเองออก ปากยังไม่ยกหนีไปจากผิวเนื้อมัน ลากต่ำลงไปที่หน้าท้อง ไล้วนไปรอบสะดือ

ฝุ่นครางเสียงดัง ผมพรากกางเกงมันเป็นชิ้นถัดไปจนตัวมันเปลือย เขวี้ยงกางเกงตัวเองตามไปติดๆ เลียริมฝีปาก น้องผมสั่นริกคงอยากกินฝุ่นแทบเป็นแทบตาย ผมพยายามอดทน จับฝุ่นคว่ำคุกเข่าแล้วบริการเปิดทางให้มันด้วยลิ้น ฝุ่นครางแทบขาดใจจนเห็นว่ามันขยายได้ที่แล้วนั่นแหละ ผมถึงได้ขยับประชิด ปิดประตูเมืองด้วยกุญแจดุ้นใหญ่

ฝุ่นมันพยายามผ่อนคลายร่างกายให้ผมเข้าไปได้ง่ายๆ ผมคำรามเมื่อน้องผมค่อยๆ ถูกกลืนหายเข้าไปภายใน

“พร้อมนะ” ผมถาม แต่ไม่รอฟังคำตอบ ขยับเอวรัวปืนใหญ่ใส่ทันที ลีลามีเท่าไหร่ ผมใส่ไปเต็มร้อยครับ เน้นให้มันรู้สึกดี พอมีอารมณ์ฝุ่นมันก็คล้อยตามดีอยู่หรอก เพียงแต่บางครั้งผมจะรุนแรงเกินไปจนมันต้องขอร้องให้ผมเบาแรงลงมาบ้าง

“เบา…พล” ฝุ่นร้องขอมาอีกเป็นรอบที่ร้อย เพราะผมยังไม่ลดดีกรีความร้อนแรงลง เหงื่อไหลซก

“อยากเบาเหมือนกันฝุ่น แต่มึงเอ็กซ์มาก กูเบาไม่ไหวจริงๆ” ผมขยับเร็วขึ้นไปอีกสวนทางกับคำขอมัน

“พล…” ดูเอาเถอะครับ มาร้องขอกันด้วยดวงตาเชื่อมหวานแบบนี้ ใครจะไปอดใจไหว ปากงี้แดงพอๆ กับผิวแก้มที่ถูกผมเติมเชื้อไฟสวาท ปากมันครางสะท้าน สองมือกำที่นอนแน่น ริ้วแดงๆ กระจายเต็มเนินอก หัวนมตั้งชันสันริก

จนในที่สุด ผมก็พ่นพิษได้สำเร็จลากพาฝุ่นตามมาติดๆ ผมขยับเข้าออกเพื่อลากเอาน้ำขาวๆ ออกมา ผมชอบดู ฝุ่นนอนหมดแรง ผมก้มดูด้วยความชื่นชม

“สวย ขอถ่ายรูปเก็บไว้ได้ไหม”

“อย่าพล…”

ผมไม่ฟัง ขยับไปหยิบมือถือบนหัวเตียงมากดถ่าย ไม่ให้เห็นหน้าหรอกครับ เห็นแค่ส่วนนั้นเฉยๆ

“โรคจิตน่าพล เกิดภาพหลุดออกไปล่ะ”

“ไม่มีใครรู้หรอก ไม่ได้ถ่ายหน้านี่ สวยจัง”

“ลบเลยพล” มันถีบผมแรงจนตัวหลุด ลุกขึ้นมาพยายามไขว่คว้ามือถือผมไป

“ไม่ลบ กูจะเอาไว้ว่าว”

“ไอ้ทุเรศ!!”

ผมโน้มโยนมือถือไปกองรวมกับเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งไว้เมื่อกี้ หันมารวบจับมันกอดแน่น

“สำหรับสองคืนที่ไม่ได้ทำ”

“พอแล้วพล!”

ผมไม่ฟังคำมัน เริ่มต้นกระตุ้นอารมณ์ฝุ่นอีกรอบ



tbc.
รู้สึกห่างหายฉากหื่นไปนาน  :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 28-06-2018 19:56:23

พลอ้อนฝุ่น
ฝุ่นน่ารัก กอดควายถึกแนบอกเลยย ปลื้มแทนพลนะ
น่ารักๆ จุ๊บๆเบาๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-06-2018 21:00:39

หวานอะไรเบอร์นั้น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 28-06-2018 21:16:10

พลนี่เอาแต่ใจจริง เวลาคนง่วงนอนถูกกวนนี่มันน่าหงุดหงิดนะ

แต่ก็นะ ก็ฝุ่นน่ารักน่ากวนอ่ะ.  :hao7:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 28-06-2018 21:35:10

อ้อนเท่านั้นที่ครองโลก :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 28-06-2018 21:50:08

ท่าทางจะโง่แถมซื่อบื้อนะไอ่พลอ่ะ
ขนาดคนอ่านยังรู้เลยว่าฝุ่นรักพลมากขนาดไหน
แล้วทำไมต้องสงสัยว่าฝุ่นไม่รักตัวเอง

เอาเค้ามาจนจะพรุนไปหมดแล้วไอ่พล
ยังงี้ไม่ต้องเรียกแฟนแล้ว..เรียกเมียไปเล้ยยยยยย

มีแฟนป่วงๆ คนที่น่าเป็นห่วงคือฝุ่นอ่ะ
หุหุ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 28-06-2018 23:19:14

พลความหื่นแกลดลงเลยนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 29-06-2018 00:11:20

อ้อนได้น่ารักมาก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 29-06-2018 01:48:55

คนจะนอน พลก็กวนอยู่ได้ ต่อไปก่อนนอนฝุ่นคงต้องมัดมือ มัดเท้า มัดปากพลก่อนจะนอนแล้วล่ะมั่ง  o18

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 29-06-2018 05:37:57

ตอนเช้าตื่นแน่ บอกฝุ่นได้เลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lcortsess ที่ 29-06-2018 09:43:10

 :impress2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 29-06-2018 10:48:57

-……

ที่อ่านมา16ตอน. ชอบตอนนี้ที่สุด.…

หวานละมุนละไม จากใจถึงใจ

คิดถึงเพลงหวาน ของปราโมทย์เลยอ่ะ

ฮิ้วววววววว


…………



 :katai2-1:  :katai2-1:  :katai2-1:   :katai2-1:  :katai2-1:  :katai2-1:


……

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 40% [28-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: kunkai ที่ 29-06-2018 17:30:42

แหมๆๆๆๆๆ
บทจะหวาน  ก็หวานซะ
 :-[

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 80% [30-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 02-07-2018 00:56:05

พักบ้างไรบ้าง ไม่ถึงกับตายด้านหรอกมั้งตาพลลลล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 80% [30-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 02-07-2018 05:41:09

โจเซฟต้องคู่กับใครสักคนแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 80% [30-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 02-07-2018 11:36:12

พลน่ารักขึ้นอ่ะ หื่นน้อยลง
ชอบฝุ่นน กอดควายถึกหลับปุ๋ย น่ารักจัง
อย่าหึงเรี่ยราดนะพล ถถถถ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 80% [30-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 02-07-2018 12:32:14

พลน่ารักขึ้นมาซะงั้น..  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 80% [30-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-07-2018 12:33:04

พลแกต้องตั้งใจเรียนด้วยนะ ไม่งั้นจะมีเงินเลี้ยงเมียหรอ  อิอิ
#พลกามตายด้าน555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 80% [30-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 03-07-2018 07:38:42

กระทิงดีแตก 5555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 80% [30-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 03-07-2018 14:46:53

ึพลลลลล อย่าดุกับฝุ่นให้มากนัก ให้ฝุ่นพักบ้างงง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 80% [30-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 04-07-2018 17:59:21

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 17 อ้อนจูบ 80% [30-6-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 05-07-2018 18:00:26

แล้วอย่างนี้ จะลุกไปเที่ยวไหวไหนี่

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 100% [9-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 05-07-2018 19:49:56

:: บทที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน ::

แสงแรกของดวงตะวันแย้มผ่านผ้าม่านเข้ามาส่องตา ผมผงกหัวมองนาฬิกา เจ็ดโมงเช้า ฝุ่นยังหลับสนิทในอ้อมกอดผม ผมยิ้ม ก้มหอมมันเบาๆ ที ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน กะว่าออกไปจะปลุกฝุ่น แต่มันลุกขึ้นมานั่งตาปรือข้างเตียงแล้ว เนื้อตัวเต็มไปด้วยริ้วแดงและรอยคิสมาร์กที่ผมบรรจงสรรสร้าง ซอกขาหนีบยังมีเลยครับ

ผมหยิบมือถือมากดถ่าย เอาเฉพาะต้นขาและรอยคิสมาร์กเท่านั้น

“ทำบ้าอะไรพล!”

“คอลเลกชั่นฝุ่นเอ็กซ์เซ็กซ์แตก”

“ลบเลย ภาพเมื่อคืนด้วย”

“รีบไปอาบน้ำได้แล้ว”

“ลบก่อน” มันท้วง ผมส่ายหัวร่อน ซ่อนมือถือไว้ด้านหลัง มันถอนหายใจแรง ลุกขึ้นเดินโทงๆ ไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
ผมฉีกยิ้ม กดอัปเฟซรูปขาเนียนๆ ของมัน ผมแต่งภาพจนมันดูไม่ออกหรอกว่าเป็นของผู้หญิงหรือของผู้ชาย ขึ้นสเตตัส

‘ตีตราจอง’

เห็นแค่ต้นขากับรอยคิสมาร์กก็ทำเอาเฟซแทบถล่มทลาย ผมหัวเราะหึๆ เดินไปแต่งตัว เอาให้หล่อที่สุด ชนิดณเดชยังต้องศิโรราบ ฝุ่นเดินออกมาอีกรอบในสภาพผ้าขนหนูพันเอวไว้หมิ่นเหม่

ผมเก็กหน้าหล่อใส่มันนิดหนึ่ง แต่มันไม่สนใจครับ มองแค่แวบเดียวแล้วเดินเลยไปยังตู้เสื้อผ้า

อะไรวะ ชมว่ากูหล่อสักหน่อยก็ไม่ได้

ผมยืนมองมันจากทางด้านหลัง มันเปิดตู้ หยิบชั้นในมาสวม ตามด้วยกางเกงยีนส์สีซีด มีริ้วขาดที่เข่าคล้ายกางเกงที่ผมใส่ มันดึงผ้าเช็ดตัวออก

เวลามีอะไรกัน ผมชอบให้ฝุ่นเปลือยเปล่า แต่เวลาปกติ ผมชอบแบบนี้แฮะ กางเกงมันเป็นแบบเอวต่ำ มันก้มหยิบเข็มขัดมาสวม ผมหยิบมือถือมาแอบถ่าย เสียงกล้องดังแชะ

เวร ลืมปิดเสียง ฝุ่นหันมามองทันที

“ถ่ายไร”

“จิ้งจก” ผมแกล้งส่องมือถือไปรอบๆ ฝุ่นมองผมแบบไม่ไว้ใจ หันกลับไปอีกรอบ ผมรีบปิดเสียงกล้อง แล้วกดถ่ายด้านหลังของมัน ฝุ่นหยิบเสื้อแนวๆ เดียวกับผมมาใส่ ตามด้วยแจ็คเก็ต

ผมเลิกคิ้ว ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมันแต่งแนวนี้มาก่อน ส่วนใหญ่ก็เสื้อยืดกางเกงขาสามส่วน

“ดูดีว่ะฝุ่น” ผมชมทันทีที่ฝุ่นหันมามอง มันเสหน้ามองไปทางอื่น 

“ป่ะ ไปกันเถอะ” ผมชวน คว้าเป้มาพาดไหล่ มันทำแบบเดียวกัน

แต่ก่อนผมจะยกหน้าที่ปิดห้องและถือกุญแจให้ฝุ่น แต่หลังๆ ผมทำเองหมดครับ เราพากันเดินลงไปข้างล่าง

“กินข้าวกันก่อนออกเดินทางละกัน” ผมชวน มันรับปาก “อยากกินอะไร” ผมถามต่อ มันนิ่งคิด

“โจ๊กละกัน ง่ายๆ”

ผมพยักหน้า พามันเดินตรงไปทางที่จอดรถ ฝุ่นตาวาวทันทีที่เห็นบิ๊กไบค์ของแมท ไม่รู้ว่ามันพอจะเดาออกไหมว่าเป็นรถคันนั้น ถัดไปอีกสามคันเป็นรถของใครก็ไม่รู้ สภาพโคตรเก่า ผมอมยิ้ม พามันเดินเลยบิ๊กไบค์ไปทางรถเก่าคันนั้นแทน

ผมหยุดยืนอยู่ข้างๆ ฝุ่นขมวดคิ้วมองสภาพรถ

“คันนี้จริงๆ เหรอพล แน่ใจนะว่ามันจะสตาร์ตติด”

ผมหัวเราะหึๆ

“กูไม่แน่ใจว่ะ พอดีไม่เคยลอง”

มันส่ายหัว

“ถ้าจะให้กูนั่งรถคันนี้ไปหัวหิน กูขอไปรถตู้ละกัน โบกวินหน้ามหา’ลัยกูว่าน่าจะถึงมากกว่าอีก”

ผมหัวเราะกับสีหน้ามัน

“มึงอย่าดูถูกของเก่าสิ มันขับดีน่า ไม่งั้นมันคงไม่อยู่มาได้เป็นสิบๆ ปีแบบนี้หรอก”

มันเบ้หน้ายิ่งกว่าเดิม

ผมหัวเราะ

“แล้วในลานจอดรถนี้มึงอยากไปรถคันไหน” ผมถามหยั่งเชิง ฝุ่นมองไปรอบๆ ก่อนหยุดสายตาไว้ยังบิ๊กไบค์คันนั้น

“นั่น ถึงจะใหญ่ไปหน่อยก็เถอะ”

ผมอมยิ้มอีกที พามันก้าวเดินไปที่รถของแมท

“งั้นเราไปคันนี้กันเถอะ”

มันจ้องหน้าผม ขยับเตะขาผมแรง

“มึงโกหกกู! รถไอ้แมทไม่ใช่ไอ้เน่านั่นแต่เป็นคันนี้ต่างหาก”

ผมหัวเราะออกมาเสียงดัง ให้ความมั่นใจกับมันด้วยการเสียบกุญแจเปิดหยิบหมวกสำรองออกมายื่นให้ ฝุ่นรับไปถือไว้หน้าบูดๆ
มันกวาดมองมารอบๆ ตัวรถ

“ใหญ่ขนาดนี้แมทมันขับไปได้ยังไงกัน”

ผมส่ายหัว

“ไม่ใช่รถมันหรอก รถของพี่เมธน่ะ ของมันพี่เขาเอาไปเสยถังขยะข้างร้านน้ำเต้าหู้ สีถลอก ตอนนี้ส่งซ่อมอยู่”

ฝุ่นหัวเราะออกมาเบาๆ ผมนิ่งไปกับสิ่งที่เห็น เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่มันหัวเราะเพราะคำพูดผม (แบบไม่มีกลุ่มเพื่อนอยู่ด้วย) ผมมองตาฝุ่น 

“หัวเราะให้กูบ่อยๆ ได้ไหมฝุ่น รู้ไหมเวลามึงยิ้มหรือหัวเราะ มึงโคตรสวย”

มันหน้าบูดขึ้นมาทันที

“กูผู้ชายพล อย่ามาชมว่าสวย และอีกอย่าง มึงทำให้กูเป็นแบบนี้เอง หัดทำตัวให้กูอารมณ์ดีสิ ไม่ใช่ทำตัวแบบนี้”

“แบบนี้แบบไหน”

“เห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ เอาแต่ใจตัวเอง ขี้บังคับ มักมาก” อื้อหือ มาเป็นชุดเลยครับ ผมยักไหล่ ไม่เถียงกลับทุกข้อกล่าวหา เพราะมันคือเรื่องจริง

“กูพยายามปรับปรุงตัวอยู่นี่ไง แล้วมึงก็ต้องช่วยชี้แนะกูด้วยว่าจุดไหนควรแก้จุดไหนไม่ควรแก้ เพราะบางทีกูก็ไม่รู้”

มันตาวาว

“งั้นเลิกมีอะไรกับกู ห้ามบังคับกูอีก”

ผมส่ายหัว

“กูจะปรับปรุงเฉพาะเรื่องที่ทำให้มึงมีความสุขมากขึ้น รักกูมากขึ้น หลงกูมากขึ้น ไม่ใช่ให้เลิกกัน เพราะงั้น…บอกกูมาดีกว่าว่ากูต้องทำยังไงให้มึงตกหลุมรักกู”

มันอ้าปากค้าง ผมยกยิ้ม จับแก้มมันเบาๆ

“กูว่าไม่ใช่แค่เวลามึงยิ้มหรือหัวเราะละ ขนาดท่าอ้าปากค้างของมึงกูยังมองว่าสวยเลย”

มันปัดมือผมออกแรง

“มึงมันโรคจิต กูผู้ชายพล อย่ามาชมว่าสวยอีก” มันปรามทวนอีกรอบ ผมทำหน้าจริงใจใส่

“นี่ คำว่าสวยของกูไม่ได้หมายความว่าสวยแบบผู้หญิงนะ แต่เป็นความสวยที่หมายถึงมีเสน่ห์ดึงดูดให้หลงใหล ผู้ชายก็สวยได้มึง”

“ถ้าจะชมแบบนี้ ชมกูว่าหล่อดีกว่า”

ผมเบ้ปาก

“พอดีกูหาความหล่อของมึงไม่เจอว่ะ”   

มันเตะขาผมแรง ผมหัวเราะจับแขนขวามันดึงเข้ามาชิด กระซิบข้างหู

“นอกจากสวยแล้ว มึงยังโคตรน่ารัก น่าฟัด และน่าเอาสุดๆ ด้วย ดูดิ แค่คิดน้องกูก็ผงกหัวเห็นด้วยแล้ว”

“มึงมันลามก” มันถองผมด้วยศอกแรงจนเจ็บอก ผมหัวเราะเสียงดัง หยิบหมวกกันน็อกมาสวมหัว มันทำตามบ้าง ผมขึ้นคร่อม หัน
ไปมองคนที่เตรียมจะขึ้น

“รถใหญ่ขนาดนี้ กูว่ามึงประคองไม่ไหวหรอก กอดกูไปตลอดทางละกัน”

มันทุบหลังผมแรงจนผมเบ้หน้าเพราะเจ็บ มันเหยียบที่เหยียบ ก้าวขึ้นคร่อม ผมเอี้ยวหน้าไปมอง ยิ้มให้มันที

“กอดแน่นๆ นะครับคุณเมีย จะพาซิ่งแล้ว”

“แค่ไปร้านโจ๊ก จะซิ่งไปไหน”

“เออ จริง” ผมหัวเราะอีกรอบ สตาร์ตเครื่อง ฝุ่นเกาะข้างเอวผมทันที ผมปล่อยแฮนด์ จับมือฝุ่นดึงมาโอบรอบเอวแรงจนอกมันกระแทกหลังผม

“กอดแน่นๆ สิ เดี๋ยวตก”

“ปล่อยกูพล จับแค่เอวก็ไม่ตกแล้ว”

“ถ้ามึงไม่กอดกูแน่นๆ กูไม่ออกรถนะ”

“งั้นก็ไม่ต้องไป” มันทำท่าจะก้าวลงจากรถจริงๆ แต่ผมยึดจับมือมันแน่น

“ก็ได้ ถ้าอยากให้กูขึ้นสเตตัสว่ามึงเป็นเมียก็เอาสิ”

มันทุบหลังผมแรง ผมหัวเราะหึๆ คลายปล่อยมือ

“เอาสิ อยากลงก็ลงไป”

มันมองผมตาขวาง ยอมกอดดีๆ แต่หน้าบูดสนิท ผมหัวเราะ หันกลับไปปิดหน้ากากหมวกกันน็อก จับแฮนด์ เคลื่อนตัวรถไปด้านหน้า…



ยังไม่สะใจเท่าไหร่ก็ต้องจอดหน้าร้านโจ๊กแล้ว คนมองกันระนาว ผมไม่สนใจใคร ฝุ่นโดดลงไปก่อน ถอดหมวกกันน็อกออก ผมค้ำรถจอด พอเก็บหมวกได้ก็พากันไปนั่งยังที่ว่างๆ ผมสั่งพิเศษสองชามใหญ่ๆ ฝุ่นสั่งพิเศษหนึ่ง เราไม่ได้รีบร้อน เพราะไงก็เดินทางกันเอง ข้อดีของการเอารถไปก็ตรงนี้แหละ

ผมตักแบ่งตับให้ฝุ่นเพราะรู้ว่ามันชอบกิน มันไม่ปฏิเสธอะไร คงรู้ดีว่าปฏิเสธไปยังไงก็สู้ผมไม่ได้

อาหารอร่อย คนตรงหน้าน่ารัก ผมกินคนเดียวหมดทั้งสองชาม

“ซกมก” มันว่า ผมเงยมอง ทำหน้างงๆ ฝุ่นดึงทิชชูมายื่นให้ สงสัยว่าปากหรือไม่ก็ตรงไหนสักแห่งบนหน้าผมคงเปื้อน แต่ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้เสีย

“อะไร ให้เช็ดชามเหรอ เดี๋ยวแม่ค้าเขาล้างเองได้”

“มึงไม่ได้โง่พล แก้มเปื้อน”

“ตรงไหนอ่ะ”

“แก้ม”

“ตรงไหนของแก้มล่ะ”

มันพยักหน้ามาที่แก้มซ้าย ผมชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ เอียงแก้มซ้ายให้

“อะ เช็ดให้หน่อย”

“เช็ดเองพล” มันบอกเสียงขุ่น ผมส่ายหัว 

“ถ้าไม่เช็ดให้กูจะนั่งอ้อนมึงอยู่ตรงนี้ให้มึงอายจนกว่าจะยอมเช็ดให้กู”

ฝุ่นมองผมตาขวางใช้ทิชชูที่ถืออยู่เช็ดแก้มให้ปื้ดเดียวแล้วดีดตัวลุกยืน

“เท่าไหร่ครับป้า!”

ผมหัวเราะหึๆ ล้วงหยิบเงิน มันดึงค่าโจ๊กออกมาพอดีของตัวเอง ผมปาดหน้าไปจ่าย จับแขนมันเดินออกจากร้าน ฝุ่นรีบชักแขนกลับซึ่งผมก็ปล่อยดีๆ เดินไปที่รถ ผมหยิบหมวกกันน็อกมายื่นให้มันอีกรอบ

“ได้เวลาเดินทาง”

หน้ามันบูดสนิท ก้าวขึ้นมาควบ สองมือจับเอว ผมเอี้ยวไปมอง เตือนสั้นๆ

“กอด”

มันรวบกอดผมแน่น ผมหัวเราะพอใจ สตาร์ตเครื่อง บิดคันเร่งพารถทรงตัวไปบนท้องถนน รถราวันเสาร์ยังติดไม่ต่างกับวันธรรมดา ผมพารถวิ่งเส้นพระรามสองไปเรื่อยๆ ผมรู้เส้นทางจากแผนที่เดินทาง ไม่ยากหรอกครับ เราออกจากกรุงเทพฯกันแปดโมงยี่สิบนาที ตามตารางที่วางไว้ เราจะแวะกันที่ฟาร์มแกะก่อน ชื่ออะไรจำไม่ได้แล้ว

เป็นการขับรถที่ทำให้ผมมีความสุขสุดๆ เพราะสองมือขาวๆ ที่โอบกอดมารอบเอว หน้าอกมันชนชิดแผ่นหลังผม ผมไม่ได้ขับเร็วมาก เพราะไม่ใช่นักขับตัวยง เอาปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า

ฝุ่นสะกิดให้แวะปั๊มปตทเพราะปวดฉี่ ผมพารถเลี้ยวเข้าไปหาที่ว่างๆ จอด ดับเครื่อง ฝุ่นก้าวลงไปยืน ถอดหมวกกันน็อก หัวฟูยุ่งเหยิงไปหมด ผมหัวเราะขบขัน ดึงมันมายืนใกล้ๆ เกลี่ยเส้นผมที่เด้งไร้ทรงให้เข้าที่

“ผมทรงนี้เอ็กซ์เกินไปฝุ่น มันเหมาะเวลามึงนอนอยู่บนเตียงใต้ร่างกูไม่ใช่ที่นี่”

มันทุบอกผมแรง แก้มงี้แดงเถือก ผมหัวเราะหึๆ ดึงหมวกกันน็อกของมันมาแขวน มันหันหลังเดินไปทางห้องน้ำก่อน ผมถอดหมวกของตัวเองบ้าง ล็อกเก็บ ก้าวตามมันไป

ฝุ่นยืนฉี่อยู่ก่อนหน้าผมแล้ว ผมเลือกเดินไปยืนอยู่โถข้างๆ ปลดน้อง แล้วยืนฉี่สบายอารมณ์ หันไปมองคนข้างตัว ยักคิ้วใส่มันแบบหล่อๆ สองที แอบก้มมองของมันนิดหนึ่ง ฝุ่นขยับปากด่าแบบไม่มีเสียงเป็นสัญลักษณ์ที่ผมใช้ฉี่นั่นแหละ

มันเรียบร้อยก่อนผมเดินออกไปล้างมือ ผมหัวเราะหึๆ ยืนทำธุระเสร็จก็ออกไปล้างมือเช่นกัน

“จะไปหาซื้อน้ำกิน จะไปด้วยกันหรือจะให้กูซื้อมาให้” ฝุ่นมันถาม

“ไปด้วยกันนั่นแหละ” แล้วผมก็เป็นฝ่ายเดินนำมันเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ ได้เครื่องดื่มมากันคนละขวด ออกมายืนกินกันไม่ห่างรถ

พอหมดผมก็โยนทิ้ง หยิบมือถือมาดูเวลา นึกอะไรได้ ผมเดินไปที่รถ ฝุ่นเดินตามมาติดๆ

“ถ่ายรูปกูคู่กับรถให้หน่อย”

มันพยักหน้า รับมือถือไป ผมยืนคู่รถให้เท่ที่สุด ได้ไปสามภาพ

“เอาด้วยไหม”

มันพยักหน้าทันที เดินไปยืนเคียงท่าใกล้เคียงกับผมนี่แหละ แล้วฉีกยิ้มกว้างใส่กล้อง

ผมเลื่อนสายตาไปมองใบหน้าเปื้อนยิ้มโดยที่ยังไม่ลดมือถือลง มันหุบยิ้มเมื่อเห็นว่าผมยังไม่ยอมถ่ายสักที

“มือถือเป็นอะไร”

“เปล่า กูแค่อยากเห็นรอยยิ้มของมึงนานๆ”

มันขมวดคิ้วลงฉับ

“เอ้ายิ้มอีกทีซิ กูจะถ่ายแล้ว” ผมกระตุ้นเมื่อมันทำท่าจะหน้าบูดใส่กล้องแทน ฝุ่นนิ่งคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนฉีกยิ้มอีก ผมกดถ่ายไป
สามใบติดๆ เช่นกัน ขยับไปดึงมันมากอดคอแบบเพื่อน กดถ่ายด้วยกล้องหน้าอีกแชะ

ผมมองภาพตัวเองในกล้อง

หล่อใช้ได้…

“ขออีกภาพนะฝุ่น” ผมร้องขอ จับมือมันมากุม มันจะชักหนีแต่ผมยึดจับแน่น

“ปล่อยพล”

“ขอถ่ายก่อน”

“จะถ่ายก็ถ่ายไปสิ มายุ่งอะไรกับมือกู”

“ก็กูอยากถ่ายรูปมือเราคู่กัน” ผมไม่อธิบายอะไรต่ออีก จับมือมันหามุมเหมาะๆ ที่สามารถเห็นรถได้ด้วยแล้วกดแชะ

ภาพเดียวสวยเลยครับ ผมเอาไปตกแต่งอีกเล็กน้อยกดอัปเฟซบุ๊ก ขึ้น  สเตตัสสั้นๆ 

‘พาหัวใจไปหัวหิน’

ฝุ่นมันคงเดาออกว่าผมทำอะไร มันหยิบมือถือขึ้นดูบ้าง แก้มขาวซับสีเลือดจางๆ มันเหลือบมองผม เม้มปากแน่น ลดสายตาลง ผมชะโงกหน้าดูว่ามันกำลังทำอะไร มันเข้าไปดูไทม์ไลน์ผมครับ ไล่ลงไปจนเห็นรูปรอยคิสมาร์กของตัวเอง

มันรีบเงยหน้ามองอย่างไว

“ลงรูปบ้าอะไรของมึงพล ลบออกเดี๋ยวนี้เลย”

“ไม่มีใครรู้หรอกว่าเป็นมึง”

“มันก็ดูไม่เหมาะอยู่ดี เอามานี่ กูจะลบ” มันทำท่าจะเข้ามาแย่ง แต่ผมขยับตัวหนี

“เอาน่า ก็กูอยากอวดเมีย”

“ถ้าคนอื่นจับได้ขึ้นมา มึงจะให้กูเอาหน้าไปไว้ไหน”

“ไว้บนหัวมึงนั่นแหละ ซุกอกกูก็ได้ กูอนุญาต”

“พล!!”

“รีบไปกันเถอะ” ผมชวนมันดื้อๆ หยิบหมวกมายื่นให้ มันอาศัยจังหวะนั้นหยิบมือถือผมไป แต่เข้าไม่ได้หรอกครับ ผมตั้งรหัสล็อกหน้าจอไว้

“กดอันล็อกพล”

ผมส่ายหัว แย่งมือถือคืน ขยับเข้าไปชิดมัน

“ถ้ามึงลบภาพนั้น กูจะลงรูปที่เห็นชัดกว่านั้น เลือกเอาละกัน” ผมกดอันล็อก ยื่นมือถือให้มันดีๆ ฝุ่นมองอึ้ง ผมเลิกคิ้วท้าทาย
มันกัดกราม เตะหน้าแข้งผมแรงจนผมร้องโอ๊ย กระโดดเหยงๆ เพราะความเจ็บ

“เมียกูเล่นแรงฉิบ”

คนมองกันใหญ่ มันทำท่าตกประหม่า

“รีบไปกันได้แล้ว” แล้วก็เป็นฝ่ายชวนเอง ยกหมวกสวมหัว ปิดหน้ากากลงแรง ปิดบังสายตาชาวบ้าน ผมหัวเราะหึๆ เดินหน้าแข้งเจ็บๆ ไปหยิบหมวกมาใส่บ้าง เปิดฝาหน้าพูดกับมันเบาๆ

“แต่ดุขนาดไหนกูก็รักนะ”

มันต่อยผมมาแรงอีกปั้ก ผมร้องโอ๊ยอีกรอบ หัวเราะ ก้าวขึ้นรถ ยกขาตั้งขึ้น สตาร์ตเครื่อง ฝุ่นมันขึ้นมานั่ง จับสองเอว ผมเอี้ยวหน้าไปมอง เหมือนมันจะรู้ รัดวงแขนมารอบเอวผมจนหน้าอกมันแนบแผ่นหลังผม ผมจับมือมันให้กระชับกอดแน่นขึ้น ตบหลังมือมันเบาๆ บิดคันเร่ง พารถวิ่งออกไปสู่ท้องถนนตามเดิม


(มีต่อ) >>https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66432.msg3858033#msg3858033

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 40% [5-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วันหนึ่ง ที่ 05-07-2018 21:07:49

น่ารักฝุดๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 40% [5-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 05-07-2018 21:40:14

คือหวานจนเลี่ยนอ่ะ555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 40% [5-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 06-07-2018 02:59:15

จะได้ไปถึงที่เที่ยวไหมเนี่ย หวานกันซะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 40% [5-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 06-07-2018 09:31:13

หวานเชียวว แต่ฝุ่นอย่าหน้าบึ้งนักสิ หมั่นเขี้ยว 555555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 40% [5-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 06-07-2018 23:09:51

อ๊อยยย มีความสุขจังเลย  เขินๆๆ โคตรน่ารักกกก o18

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 40% [5-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 06-07-2018 23:34:16

พี่พล นี้ น่าลำไยเสียจริงๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 40% [5-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 07-07-2018 01:57:36

รอนะคะ  :katai4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 80% [7-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-07-2018 20:40:59

พลพ่อบ้านใจกล้า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 80% [7-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-07-2018 20:48:56

แหม ถึงจะลงรูปอวดเมียแต่คนที่มาส่องก็ไม่ใช่คู่แข่งคนนั้นนี่พล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 80% [7-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: kunkai ที่ 07-07-2018 21:15:54

ไม่ใช่แค่ทะเลที่จะเป็นน้ำเชื่อม
ถนนทั้งสายมันเป็นน้ำเชื่อมตลอดทางแหละ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 80% [7-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 07-07-2018 21:43:17

ชอบขู่จริงอิกระทิง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 80% [7-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 07-07-2018 22:48:54

มีโอกาสหยอด เมื่อไมพลไม่เคยปล่อยผ่าน ขยันทำคะแนน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 80% [7-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 08-07-2018 07:49:14

ฝุ่นเขินแล้วรุนแรงกลบเกลื่อน  :hao7:
อยากเห็นฝุ่นอ้อนพลบ้างจุง รักพลยังง่ะะ
พลทำดีๆๆ
หวานเชียวว เอาอีกๆๆ หวานๆๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 80% [7-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 08-07-2018 13:08:17

 :-[ :impress2:ทำบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน [9-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 09-07-2018 19:43:22

(ต่อค่ะ)

เรามาถึงฟาร์มแกะกันตอนสิบเอ็ดโมงยี่สิบนาที แดดกำลังจะตรงกบาล ภาพตรงหน้าคือโรงนาสไตล์ยูโรคันทรี่ ผมจอดรถมอเตอร์ไซค์ แบกเป้คนละใบไปทางช่องขายตั๋ว ผมจับมือมันเบรกลงระหว่างทาง

“คุยกันก่อน”

มันชะงักเท้า เงยหน้ามองผมดีๆ สีหน้ารอฟังคำตอบ

“ข้อแรก นี่เป็นการออกเดตแบบค้างคืนครั้งแรกของเราสองคนในฐานะแฟน ต่อให้มึงไม่ยอมรับก็ห้ามขัดขืน”

มันหน้าบึ้งทันทีที่ผมพูดจบ

“ข้อสอง ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง กูจะออกเอง ในฐานะสามีที่ดีของมึง”

“…ปฏิเสธ มีจูบ”

มันหุบปากที่กำลังจะเถียงลงฉับ ผมยิ้ม

“ข้อสาม ทำตัวสบายๆ ผ่อนคลาย กูอยากให้มึงมีความสุข ที่นี่ไม่มีใครรู้จักเรานะ เป็นตัวของตัวเองดีกว่า” ผมเกลี่ยเส้นผมที่ตกลงมาระแก้มมันเบาๆ “รอยยิ้มของมึง เป็นสิ่งที่กูอยากเห็นที่สุด ยิ้มให้กูเยอะๆ นะ”

มันเสหน้าหลบไปทางอื่น แก้มแดงก่ำ

“ยิ้มให้กูไม่ได้ ยิ้มให้แกะก็ได้เอ้า”

มันต่อยผมเบาๆ ที ผมหัวเราะร่วน พากันก้าวไปซื้อตั๋ว ค่าตั๋วแค่คนละ 50 บาทเท่านั้น

พอหลุดเข้าไปภายใน สิ่งที่นักท่องเที่ยวทำเหมือนกันหมดคือการถ่ายรูป เห็นอะไรก็ถ่ายหมด ผมเองเช่นกัน มุมสวยๆ เพียบ ฝุ่นที่ตอนแรกหน้าบูดหน้างอ พอเห็นมุมสวยๆ ก็อดไม่ได้ที่จะถ่ายเหมือนกัน

“ยัยแสบคงชอบ” มันดูรูปตัวเองกับวิวรถไถจำลอง

“ไว้กูซื้อรถแล้วจะขับพามึงกับคนในครอบครัวมาเที่ยว”

มันเงยหน้าจากมือถือมอง เอาตามจริงแล้วผมไม่เคยคิดที่จะทำแบบนี้หรอก แต่เพราะมันนั่นแหละ ทำให้ผมอยากสร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกับครอบครัวบ้าง

พอถ่ายรูปกันจนหนำใจ ฝุ่นมันก็ชวนผมไปให้อาหารแกะ หางบัตรเราใช้แลกอาหารแกะได้ แต่เขาให้นิดเดียว พอฝุ่นเอาไปป้อน (ผมถ่ายรูป) โดนแกะกระชากทีเดียวก็หมดแล้ว

ไอ้แกะอันธพาลตัวนั้นมันเดินหน้ามึนๆ เข้ามาหาตาปรือๆ เหมือนแกะกินยาบ้า กระชากหญ้าจากมือฝุ่นแรงไปยืนเคี้ยวหยับๆ ไม่สนใจใคร ฝุ่นมันอึ้งไปทีแรก ก่อนหัวเราะ เดินไปหาซื้อมาใหม่ คราวนี้ขนมาเป็นฟ้อนเลย (ราวๆ สองสามต้นยี่สิบบาท) เอานมกับแครอทมาด้วย ผมซื้ออย่างละเซต เดินไปให้ห่างไอ้แกะอันธพาลตัวนั้น หามุมที่คนน้อยๆ หลอกล่อให้แกะเดินเข้ามาหาเราแทน มีหลงมาสี่ตัว ฝุ่นป้อนของมันไป ผมก็ป้อนของผมไป สลับกับถ่ายรูปให้กันและกันเก็บเอาไว้ดูเล่น

พอหญ้าหมด ฝุ่นก็ป้อนนมต่อ ดูดแผล็บเดียวก็หมดกระป๋องแล้ว อันนี้มันค่อนข้างจะแย่งกัน บางขวดฝุ่นต้องป้อนตัวละอึกแล้วแบ่งไปให้ตัวอื่นบ้าง ผมชอบตอนนี้มากที่สุด เพราะฝุ่นมันยิ้มตลอดเวลา

“ฝึกไว้นะฝุ่น” ผมขยับเข้าไปพูดกับมันใกล้ๆ ฝุ่นหันมามองทั้งที่ยังป้อนแกะ สีหน้างงงวย

“ฝึกอะไร”

“ฝึกเอาไว้ เวลาเรามีลูก มึงจะได้ป้อนลูกเป็นไง”

มันหันกลับมาหวังเตะหน้าแข้ง แต่ผมรู้ทันขยับหลบฉาก หัวเราะหึๆ มันหยิบนมขวดใหม่มาป้อนต่อ ผมเดินไปกุมมือมัน ถ่ายรูปไปอีกหนึ่งแชะ เห็นแค่สองมือบนขวดนมขณะกำลังป้อนแกะ ผมปล่อยมือมาอัปสเตตัส

‘ตอนนี้ป้อนนมแกะไปก่อน อนาคตจะได้ป้อนนมลูกของเรา’

“อัปอะไรอีก” ฝุ่นมันคงรู้ว่าผมอัปเฟซถึงได้หันมาถาม ผมไม่รอให้มันเช็กเองครับ พลิกหน้าจอให้ดู พอมันอ่านจบก็เตะหน้าแข้งผมมาแรงอีกรอบ คราวนี้หลบไม่ทัน ผมโดดเหยงๆ ไปอีกรอบ

“กูไม่มีมดลูกนะพล ทำให้ตายยังไงก็ท้องไม่ได้”

ผมฉีกยิ้ม เดินเข้าไปใกล้

“งั้นกูจะขยันและพยายามเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าจนกว่ามึงจะท้อง”

มันทำท่าจะหันมาเตะอีกรอบผมหลบฉากก่อนทันทีหัวเราะร่วน ผมกดดูว่ามีใครคอมเมนต์มาบ้าง คนอื่นกรี๊ดกร๊าดกันไป ไอ้กู้เข้ามาแจม

‘มีน้ำยาด้วยเหรอวะพล’

ผมเมนต์ตอบมันกลับไปสั้นๆ

‘เชี่ย’ แล้วล็อกหน้าจอออกเสียหันมาสนใจตรงหน้าต่อ


ในที่สุดอาหารมากมายที่ฝุ่นและผมซื้อมาประเคนแกะทั้งหลายก็หมด ผมไม่รู้ว่าพวกมันอิ่มกันหรือเปล่า แต่พอแล้วครับ ผมหิวแล้ว ผมสะกิดชวนฝุ่น

“ไปกันยัง หิว จะหาอะไรกินก่อนแถวนี้แล้วกลับมาเดินเล่นใหม่ หรือจะไปตลาดสามพันนามกันทีเดียวเลย” ผมให้ทางเลือก ฝุ่นมองไปรอบๆ อีกที เหงื่อไหลอาบแก้ม

ผมขยับเข้าไปใกล้ เช็ดเหงื่อให้มันเบาๆ ด้วยหลังมือ ฝุ่นมองผมนิ่งๆ ผมยิ้ม

“กูว่าเราอดทนกันอีกสักนิด แล้วไปกินกันที่ตลาดดีกว่า กูอ่านรีวิวมา ของกินเยอะ”

มันพยักหน้า พากันเดินย้อนกลับไปที่รถ ระหว่างทางผ่านร้านขายของที่ระลึก ผมจับมือมันเดินเข้าไปภายใน

ผมเล็งสิ่งที่อยากได้อยู่แล้ว พอไปถึงก็คว้าเอาสิ่งนั้นมาใส่หัวฝุ่นทันที

“แดดร้อน ใส่ไว้”

มันคือหมวกครับ เป็นหมวกแก๊ป สีเทา ฝุ่นมองหน้าผม พยักหน้า ผมหันไปหยิบหมวกอีกใบมาใส่หัวตัวเองบ้าง เดินไปจ่ายเงิน พากันเดินกลับไปที่รถ

เรามาถึงตลาดกันตอนบ่ายโมง บอกตามตรงว่าหิวมาก คงเพราะใช้พลังในการเดินถ่ายรูปกัน เราตกลงที่จะใช้วิธีเห็นอะไรก็ซื้อแล้วเดินกินเลยไม่เข้าร้านอาหาร ได้ของมากินเพียบครับ อยากกินอะไรก็ซื้อมาอย่างละถุง แบ่งกันกิน จะได้ชิมได้หลายๆ อย่าง
ฝุ่นรูดเอาลูกชิ้นปิ้งเข้าปาก แก้มมันเลอะน้ำจิ้ม แต่ยังไม่รู้ตัว

“ฝุ่น” ผมเรียกให้คนที่กำลังเคี้ยวลูกชิ้นจนแก้มโย้หยุด ฝุ่นหันมามอง เลิกคิ้วเป็นคำถาม น่ารักดีครับ ผมไม่พูดอะไร แต้มเช็ดคราบตรงมุมปากมันด้วยนิ้วโป้ง เข้าปากตัวเอง ตวัดกิน

แก้มฝุ่นแดงก่ำ ผมยิ้ม มองมันกลับด้วยสายตารักใคร่ มันเสหน้าหลบยกหลังมือเช็ดอีกที ผมไม่พูดอะไร ผมว่าฝุ่นมันต้องรู้สึกอะไรกับผมบ้างล่ะ ไม่งั้นมันไม่หน้าแดงแบบนี้หรอก

“ฝุ่น” ผมเรียกอีกรอบ ฝุ่นหันมามอง ผมยัดกุ้งทอดใส่ปากมันครึ่งตัว “อร่อยดี”

มันไม่ปฏิเสธ งับกัดขาด ผมดึงส่วนที่เหลือมากินต่อ มองคนตัวเล็กกว่าไม่เคลื่อนไปไหน มันเสหลบ แก้มเป็นสีถ่านไฟ เดินนำไปก่อน ผมอมยิ้ม ก้าวตามไปติดๆ

เดินกันเพลินเลย อิ่มท้องด้วย อิ่มใจด้วย ผมกับฝุ่นเดินดูของที่ระลึกหวังจะเอาไปฝากเพื่อนๆ เยอะหน่อยก็ของแมท เพราะมันอุตส่าห์ให้ยืมรถมา ฝุ่นมันเลือกพวงกุญแจที่เขียนว่าหัวหิน พลิกดู มันหยิบได้หลายชิ้นเลย

“ให้ใครบ้างเนี่ย”

“พ่อแม่ ฝัน พวกไอ้แมท แล้วก็พี่เรย์กับพี่ริว”

ผมชะงักหน้าบูดขึ้นมาทันที

“ทำไมต้องพี่เรย์ด้วย”

“เอ้า เขาไปเที่ยวยังซื้อของมาฝากกู” มันยกแขนให้ดู “กูก็ต้องซื้อไปฝากเขาบ้างสิ”

“นั่นของผิดพลาดเถอะ”

มันถอนหายใจแรง

“ยังไงเขาก็เอามาฝาก อย่าทำตัวเป็นเด็กพล”

ผมนิ่งไป นั่นน่ะสิ ขืนผมมัวแต่งอนไร้สาระ แทนที่จะทำให้มันชอบอาจทำให้มันชังน้ำหน้าผมมากกว่า ผมสูดลมหายใจเข้าปอด ขยับเข้าไปชิดแผ่นหลังมัน

“เลือกให้กูหน่อยสิ”

“ชอบแบบไหน”

“แบบไหนก็ได้ที่มึงเลือกให้”

มันมองตาผม ไม่พูดอะไร ก้มลงไปไล่นิ้วเลือก ผมยิ้ม ก้มหน้านิดๆ เพื่อดูว่ามันกำลังเลือกแบบไหน 

“อันนี้ละกัน” มันหยิบขึ้นมาดู พลิกหันหน้ามาทางผม เพราะผมอยู่ใกล้มันมาก พอหันมา ปากฝุ่นก็สัมผัสแก้มผมทันที

ฝุ่นรีบขยับหน้าออกห่างด้วยสีหน้าตกใจนิดๆ แล้วแก้มขาวก็ค่อยๆ แดงเถือกขึ้นเรื่อยๆ มันไม่พูดอะไร ยื่นสิ่งที่เลือกมาให้ ผมยิ้ม รับมาถือ พิจารณาดู พวงกุญแจธรรมดานี่แหละครับ แต่สีมันแนวๆ ผมหน่อย

“แต๊งค์ จะเก็บรักษาเอาไว้อย่างดีเลย”

มันเสหลบสายตาไปเลือกต่อ ผมเอากุญแจชิ้นนั้นไปห้อยกับกุญแจห้องทันที อัปรูปขึ้นสเตตัส

‘แฟนเลือกให้ครับ’

ผมเก็บมือถือ ยืนดูมันเลือกต่อ ดีว่าเราเอาเป้มา ซื้ออะไรก็ยัดลงเป้จนหมด พอขาเมื่อยได้ที่เราก็พากันออกเพื่อไปเช็กอิน เนื่องจากผมจองที่พักค่อนข้างกระชั้นชิด แมทมันบอกที่พักริมหาดในราคาที่พวกผมพอจ่ายกันได้เต็มหมด ต้องพักกันในเมืองแทน ไม่ไกลหาดเท่าไหร่ เดินไปเล่นน้ำได้ ใกล้ตลาดโต้รุ่ง ซึ่งผมไม่ซีเรียสอะไรมาก

เรามาถึงที่พักกันตอนบ่ายสองโมงครึ่งพอดี พอเข้าห้องได้ ผมทิ้งตัวลงนอนคว่ำกับที่นอน

“เดินเล่นนิดเดียว เมื่อยแล้ว” ร้อนแดดด้วย “กูอาบน้ำก่อนละกัน” ผมขอ คลานลงจากเตียง ปลดเสื้อผ้าเดินตัวโล่งเข้าห้องน้ำไป
ออกไปก็เห็นคนที่มาด้วยกันนอนหลับสบายบนเตียงแล้ว ผมเดินให้เบาที่สุด ไม่รบกวนคนนอน เมื่อคืนมันนอนน้อยด้วย สาเหตุก็มาจากผมนี่แหละ ผมหยิบเสื้อผ้ามาใส่ เป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้นสำหรับใส่ไปเดินหาด จริงๆ ตามตาราง หลังเข้าเช็กอิน เราจะไปเดินเล่นที่หาดกันต่อ แต่ผมว่าต้องโยนตารางทิ้งแล้วฝังร่างข้างฝุ่นซะแล้ว ผมค่อยๆ ก้าวขึ้นเตียงช้าๆ ไปนอนเคียงข้างคนหลับ โอบกอดมันไว้ ฝังปากกับเรือนผมนิ่ม

แล้วผมก็หลับตามมันไปอีกคน




ผมตื่นอีกทีเพราะคนตรงหน้าผมขยับ

“โทษที กูเผลอหลับ กี่โมงแล้วเนี่ย”

ผมงัวเงียลุกตาม หยิบมือถือมาดูเวลา

“จะสี่โมงแล้ว อยากนอนต่อหรือไปเดินหาด”

“เดินหาดละกัน มาทั้งที”

ผมพยักหน้า

“อาบน้ำก่อนไหม หรือแค่เปลี่ยนเสื้อผ้า”

“แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าก็พอ”

ผมนั่งคอย มันผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าแค่นาทีเดียวก็แล้วเสร็จ เราไม่เอาสมบัติอะไรไปเลย เพราะเวลาเล่นน้ำอาจเปียก พากันเดินออกจากห้อง ผมเอากุญแจไปฝากไว้ที่เคาน์เตอร์ จับมือฝุ่นเดินไปตามทางเพื่อลงหาด

“ปล่อย พล ไม่ต้องจับมือ อายเขา”

ผมยอมปล่อยมือจากมันดีๆ เราพากันเดินช้าๆ เข้าซอยแล้วทะลุไปถึงชายหาด เราลงกันแถวๆ โรงแรมเซ็นทารา ฝรั่งเยอะมาก นอนแผ่กันเต็มไปหมด ผมกับมันมองซ้ายมองขวา บางทีผมว่าผมคิดผิดนะ ที่พามันมาสถานที่คนเยอะๆ แบบนี้ น่าจะพาไปเกาะเสม็ดที่คนน้อยหน่อย เพราะผมอยากจับมือมัน โอบกอดมันเหมือนคู่ชายหญิงทั่วไปทำ

“อยากนั่งเสื่อไหม” ฝุ่นถาม ผมมองงงๆ

“เราไม่ได้พกตังค์มา มันต้องเช่า”

ฝุ่นมองตาผม ล้วงหยิบเงินจากกระเป๋ากางเกง สองร้อยครับ พับไว้

ผมยิ้ม

“สมกับเป็นมึงจริงๆ กูเองก็นึกไม่ถึง แต่อย่าเพิ่งนั่งเลย ไปเดินเล่นกันดีกว่า แดดอ่อนแล้ว”

มันมองไปรอบๆ ก่อนพยักหน้ารับ

เราพากันก้าวเดินไปตามทางช้าๆ ช่วงแรกก็เดินบนฝั่ง แต่เดินยาก ผมเลยชวนมันเดินต่ำลงไปจนเท้าเกลี่ยน้ำ ผมก้มถอดรองเท้า ฝุ่นถอดตามบ้าง เราก้าวไปบนผืนน้ำ ช้าๆ ผ่านผู้คนมากมาย บ้างก็เล่นน้ำ บ้างก็นอนผึ่งแดด มีม้าสวนไปบางตัว

“ขอจับมือได้ไหม” ผมหันไปร้องขอ

“ไม่ได้” มันตอบกลับมาแทบจะทันที

“นะ นาทีเดียวก็ยังดี” ผมอ้อนต่อ

“ไม่เอา ประเจิดประเจ้อ”

“แค่นาทีเดียวเอง” ผมหยุดฝ่าเท้าลงขอมันดีๆ ฝุ่นมองหน้าผม กวาดมองไปรอบๆ เม้มปากแน่น

“ให้แค่นาทีเดียวนะ”

ผมฉีกยิ้มกว้าง คว้าจับมือฝุ่นมากุมไว้ทันที ผสานปลายนิ้วเข้าหากันอย่างที่คู่รักควรทำ ตอนแรกมันจะชักกลับ แต่หยุดนิ่ง ก้มหน้ามองเพียงพื้น

“มึงนับนะฝุ่น ให้กูนับ เดี๋ยวกูโกง”

“แล้วทำไมมึงไม่จริงใจนับให้มันตรงๆ ล่ะ”

“ก็เวลาของกูกับของมึงมันไม่เท่ากันนี่ สำหรับกู กูอยากให้เวลามันผ่านไปช้าๆ ของมึงคงอยากให้ผ่านไปเร็วๆ ถ้าให้กูนับ หนึ่งนาทีอาจยาวนานเป็นชั่วโมงก็ได้”

มันไม่เถียงอะไร เสหน้าไปทางอื่น

“กูนับเองก็ได้”

ผมยิ้ม กระชับมือมันแน่นขึ้น ขยับพาเดินไปข้างหน้า ผมไม่สนใจว่าใครจะมองมา พยายามซึมซับทุกความรู้สึกไว้ในใจ ทุกอย่างรอบตัวผมตอนนี้มีความหมายมากกว่าสายตาใคร ทั้งต้นมะพร้าวเอนเอียง หาดทรายสีขาวอมน้ำตาล เปลือกหอยหลากสี หรือคลื่นน้ำที่กำลังซัดสาดนั้น

ผมรู้ว่าเวลากำลังจะหมดลงเรื่อยๆ เอาตามจริง ถ้าผมอยากได้เวลาเพิ่ม เอาเรื่องอะไรมาขู่มันก็ได้ แต่เวลานี้ผมไม่อยากข่มขู่มันจริงๆ

ผมยกมือฝุ่นขึ้นมาทาบลงบนหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ ตามองตรง

เขาบอกว่าหัวใจคนเราโดยเฉลี่ยจะเต้น 60 ครั้งต่อนาที แล้วนี่ผมเหลือเวลากี่วินาทีกับการได้สัมผัสมือนิ่มนี้ในที่สาธารณะ ผมไม่รู้เวลาที่เหลือ งั้นขอนับเวลาที่ดำเนินไปละกัน




tbc...
ทะเลน้ำตาซัดสาด

//ขอบคุณทุกคอมเมนต์จ้า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 100% [9-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: moonny07 ที่ 09-07-2018 20:40:42

อุ้ยหวาน  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 100% [9-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 09-07-2018 21:33:03

หวานเชียว แต่ตอนจับมือแอบสงสารพล คงหงอเลยสินะ
ฝุ่นยังใจแข็งอยู่ใช่มั้ยเนี่ยย พลสู้หน่อยนะ เอาใจช่วย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 100% [9-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Pankwun ที่ 09-07-2018 21:53:36

ทำไมสวีทหวานกันขนาดนี้คะ งื้อออฟินนนน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 100% [9-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 09-07-2018 22:05:41

โมเม้นท์นี้ ดีต่อใจ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 100% [9-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 10-07-2018 00:10:47

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 100% [9-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 10-07-2018 03:04:11

กว่าฝุ่นจะให้จับมือเดิน ต้องมีจับเวลาด้วย พลก็ลองโอบเอวเดินไปก่อนซิ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 100% [9-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 10-07-2018 07:22:59

ปลาทะเลแถวนั้นคงสำลักความหวานกันเป็นเบือ   o18

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน 100% [9-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 10-07-2018 23:21:27

เหมือนจะสงสารพลนะ แต่บางทีก็อยากตบกระโหลกชอบจังเลยบังคับข่มขู่เขาเนี้ย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 12-07-2018 19:33:22

:: บทที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ ::


ผมเริ่มนับจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม กระทั่งจังหวะที่สิบ จนถึงยี่สิบ… สามสิบ… ห้าสิบ

ผมหยุดเท้าไว้กับที่ เพราะไม่แน่ใจหัวใจผมเต้นเร็วเกินไป หรือว่าฝุ่นไม่ได้นับ ผมหันไปมองเจ้าของมือที่ถูกผมกุมไว้กับอก

“นี่หัวใจกูเต้นเร็วจนเกินหกสิบครั้งต่อนาที หรือมึงลืมนับฝุ่น กูว่ามันน่าจะเกินนาทีแล้วนะ”

มันค่อยๆ ดึงมือออก ซึ่งผมก็ยอมปล่อยโดยดี

“หัวใจมึงเต้นเร็วเอง”

ผมมองหน้ามัน ฝุ่นไม่ได้มองตอบ แม้จะกังขาแต่ผมไม่คิดจะหาคำตอบ ผมแบ่งรองเท้าอีกข้างมาถือเสียเพื่อไม่ให้มือว่าง

“ตรงนี้สวยดีแฮะ คนน้อยด้วย เล่นน้ำกันตรงนี้ไหม” ผมชวน มันพยักหน้า เราวางรองเท้าไว้บนฝั่งไม่ห่าง ก้าวลงน้ำไป สนุกดีครับ น้ำใสมาก

ในน้ำเราไม่ได้เป็นที่สนใจมากเหมือนบนบก ผมอาศัยช่วงเวลานี้เข้าประชิดตัวมัน โอบกอดไว้จากทางด้านหลัง ฝุ่นดิ้นหนี แต่ไม่หลุดหรอก แขนผมเหนียว ผมเกยคางไว้บนหัวมัน

“ปล่อย พล กูจะเล่นน้ำ”

“เล่นไปสิ ไม่ได้ห้ามซะหน่อย”

“อายเขาบ้างอะไรบ้างพล”

ผมหันหลังให้ฝั่ง หันหน้าออกท้องทะเล  พาฝุ่นเดินลงไปในน้ำที่ลึกขึ้น มันว่ายน้ำได้ แต่ผมไม่ให้โอกาส พอน้ำลึกมาก ขามันก็เหยียบพื้นไม่ถึง ผมจับมันพลิกหันมาเผชิญหน้า ฝุ่นพยายามจะยื้อออก แต่ผมไม่ปล่อย ผมพยุงจับเอวมันลอยกลางน้ำ มันจับแขนผมไว้

“อายเขาพล”

“กูไม่อาย”

“แต่กูอาย ไอ้หน้าด้าน”

ผมยิ้ม มองตามัน มองและมองอยู่อย่างนั้นจนมันเสแก้มแดงๆ ไปทางอื่น

“เลิกมองได้แล้ว”

“กูอยากมอง นี่ถ้ามึงกินได้ กูกินมึงไปทั้งตัวแล้ว”

แก้มมันแดงยิ่งกว่าเดิมอีก ขยับปากด่าแผ่ว

“โรคจิต”

ผมหัวเราะ มองคนที่ไม่กล้าสบตาผมแล้วตอนนี้ มันมองเพียงแค่แผงอกผมกลีบปากซีดๆ เม้มแน่น ที่แดงคงมีแค่พวงแก้มกับใบหูเท่านั้น

ผมค่อยๆ รวบดึงฝุ่นเข้ามาชิด หัวใจไหวแรง ผมจับคางมันดันให้เงยขึ้น และก่อนที่มันจะอ้าปากทักท้วงหรือดิ้นรนปฏิเสธ ผมก้มปิดปากฝุ่นทันที มอบจูบหวานๆ ลงไปแทนที่

…จูบที่ผมจะมอบให้มันคนเดียว…

…จูบที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังลอยได้…

…จูบที่ทำให้หัวใจผมมีขนาดใหญ่กว่าท้องทะเลที่กำลังแช่อยู่ …

ผมค่อยๆ คลายปล่อยเมื่อปากชาช้ำได้ที่ ผมรอคอยความเจ็บที่จะพุ่งเข้ามา หากมันจะต่อย เตะหรือตบผมสักที ผมจะไม่ขยับหนีเลย

แต่มันไม่ทำครับ ดันตัวออกให้ผมปล่อย และผมก็ทำตาม มันขยับตัวนิดหนึ่งแล้วทิ้งตัวดำดิ่งลงไปใต้น้ำ แหวกว่ายไปทางฝั่ง
หัวใจผมยังเต้นแรง ตัวยังเบาหวิว ผมไม่ได้ตามฝุ่นไป เพราะอยากให้เวลามันได้ปรับอารมณ์ตัวเองบ้าง พอๆ กับผมตอนนี้

ผมทิ้งตัวนอนหงาย มองเมฆที่กำลังเคลื่อนที่เอื่อยๆ ด้านบน หลับตาลง นึกถึงรสจูบหวานๆ เมื่อกี้

ปากฝุ่นมันหวานมากจริงๆ

ไม่ใช่แค่ปากสิ ทั้งเนื้อทั้งตัวมันเลยต่างหาก

ผมพลิกตัวลงจากท่านอนหงายมองไปทางที่คิดว่าฝุ่นน่าจะอยู่ เห็นมันนั่งอยู่ตรงริมฝั่งนั่นแหละครับ กอดเข่า คลื่นน้ำซัดปลายเท้าเป็นระลอก 

ผมตัดสินใจขึ้นจากน้ำเดินขึ้นไปหา ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ

“ขอมือหน่อย” ผมร้องขอมันเบาๆ ฝุ่นหันมามอง แต่ไม่ยกมือให้ ผมอมยิ้ม เลื่อนมือที่กำบางสิ่งไว้ไปตรงหน้า มันมอง

“อะไร”

“ไม่ใช่หัวใจกูหรอก กูเจอมันระหว่างเดินขึ้นมาเมื่อกี้”

มันจ้องหน้าผมนิดหนึ่งก่อนก้มมองปริศนาที่อยู่ในมืออย่างคลางแคลง สุดท้ายก็ยอมเลื่อนมือมาแบออกเพื่อรอรับ ผมค่อยๆ วางสิ่งนั้นลงบนฝ่ามือขาวเบาๆ

มันคือเปลือกหอยครับ สีขาวอมชมพู ผมเก็บขึ้นมาเพราะรู้สึกว่ารูปร่างมันคล้ายหัวใจดี

…หัวใจสีชมพู…

มันนิ่งมอง ในขณะที่ผมไม่ได้เลื่อนสายตาไปจากดวงตามัน

ฝุ่นเม้มปากแน่น กำหัวใจเปลือกหอยของผมเข้าหากัน แล้วมันก็กอดเข่าตามเดิม ผมทำแบบเดียวกันบ้าง ยกเข่าขึ้นมากอด ทอดมองคลื่นน้ำ ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาตรงหน้า

แสงร้อนทอดห่างหายไปเรื่อยๆ ตามตารางเที่ยว จริงๆ เราต้องขึ้นฝั่งไปอาบน้ำอาบท่าเพื่อเตรียมไปเที่ยวกันต่อ แต่ผมไม่สน ผมไม่อยากพรากช่วงเวลาดีๆ แบบนี้ระหว่างผมกับฝุ่นให้หายไป

ผมเห็นท้องฟ้าเป็นเหมือนโปสการ์ด พื้นหลังสีฟ้าสดใส แต้มลายด้วยเมฆสีขาว ต่ำลงมาเป็นทะเลสีเขียว ผมอยากปรินต์มันออกมาและเขียนคำว่า ‘รักฝุ่น’ ลงไปตัวโตๆ

ผมขยับเข้าไปชิดมันอีกนิดจนผิวเนื้อร้อนผ่าวของฝุ่นกระทบผิวเนื้อต้นแขนผม กระแสอุ่นๆ นั้นมันซาบซ่านเข้ามาถึงหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ภายในตอนนี้

ผมค่อยๆ ขยับมือทั้งที่ยังกอดเข่าอยู่ ไปแตะมือข้างที่ไม่ได้กำเปลือกหอยรูปหัวใจผมเมื่อกี้

แรกผะแผ่ว พอเห็นว่าฝุ่นไม่ได้ขัดขืนผมจึงขยับเลื่อนปลายนิ้วเข้าหานิ้วมันมากขึ้นราวกับมือผมมีชีวิต จนในที่สุด ผมก็สามารถจับมันเอาไว้ได้ ผมหันไปมอง ฝุ่นไม่ได้มองผม ไม่ได้ชักมือกลับด้วย

ผมแนบแก้มลงบนแขนที่รองด้วยเข่า มองคนที่กำลังเหม่อมองไปยังท้องฟ้าและผืนทะเลตรงหน้า

หน้ามันตอนนี้น่ามองกว่าทะเลตรงหน้าเป็นไหนๆ

“มาเพื่อดูทะเลไม่ใช่เหรอพล”

“มึงน่ามองกว่าท้องทะเลเป็นไหนๆ”

มันเม้มปากแน่น แต่ไม่ยอมหันมาสบตา คงมีแค่ผิวหน้านั้นที่เปลี่ยนสีนิดๆ

“หนูอยากเล่นน้ำ แม่ลงน้ำกัน!!”

เสียงแผดจ้าเล็กแหลมนั้นพาเอาเราสองคนสะดุ้ง ผมรีบปล่อยมือพอๆ กับฝุ่นที่ชักมือกลับ เราหันไปมองเจ้าของเสียงพร้อมกัน
เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อายุราวๆ 5 ขวบ กำลังพยายามจูงมือแม่เพื่อพาลงน้ำ ตามมาติดๆ ด้วยคุณพ่อที่อุ้มเด็กชายตัวน้อยวัยน่าจะยัง 2-3 ขวบไว้ในอ้อมแขน หมวกใบโตนั้นแทบจะบดบังใบหน้าเล็กๆ จนมิด พอเห็นว่าใกล้ถึงทะเล คนเป็นแม่จึงปล่อยมือลูกน้อย พอๆ กับคนพ่อที่ปล่อยลูกชายในมือลงพื้น เด็กน้อยที่เดินได้แล้วหัวเราะร่า วิ่งตามพี่สาวลงน้ำไปติดๆ โดยมีคนเป็นพ่อแม่ก้าวตามไปดูแลใกล้ๆ

ผมหันกลับมาหาฝุ่นอีกรอบ

“น่ารักดี”

มันพยักหน้าเห็นด้วย หันมาสบตาผม

“ป่ะ ขึ้นเถอะ จะได้ไปเดินตลาดจั๊กจั่นกันต่อ”

มันพยักหน้า ขยับตัวลุก เก็บรองเท้าของใครของมันสวมใส่เดินขึ้นฝั่งกลับที่พัก ผมให้ฝุ่นอาบน้ำก่อน พอเสร็จถึงได้เข้าไปต่อ
ผมหัวเราะ เพราะพอออกไปก็เห็นมันหลับแล้ว อยากล้มโปรแกรมทุกอย่างแล้วฟัดมันให้หนำใจ แต่ถ้าทำงั้นมันก็ไม่ต่างกับผมนอนกอดมันอยู่หอสิ ผมทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ เอวฝุ่น คร่อมทับมันไว้ ก้มจูบหน้าผากเบาๆ ที

“ตื่นได้แล้วเจ้าหญิง เราต้องไปเที่ยวกันต่อ”

มันงัวเงียลุกขึ้นอย่างขี้เกียจ

“หรือจะไม่ไปก็ได้นะ ถ้าอยากนอนมากกว่า”

มันอ้าปากหาวหวอด

“ไม่เป็นไร อยากไปเที่ยว เผื่อได้อะไรติดไม้ติดมือไปฝากเพื่อนๆ เพิ่ม” มันขยับทำท่าจะลุกจากเตียง แต่ผมใช้สองแขนกั้น ผลักมันล้มลงนอนต่อด้วยอก ฝุ่นตาโต แล้วผมก็ก้มลงไปจูบหวานๆ กับมันอีกรอบ

เอาให้หวานที่สุดเท่าที่จะหวานได้ หวานจนฝุ่นมันละลาย หวานจนมันต้องยอมเลื่อนมือขึ้นมาโอบรอบลำคอผมตอบรับ

ผมคลายปล่อย ฝุ่นค่อยๆ ลดมือที่โอบรอบลำคอผมลง ผมเลื่อนจับมือมันมากดจูบแผ่วเบา

“หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ” 

มันผลักผมออกห่าง เด้งลุกขึ้นนั่ง

“น้ำผึ้งบูดน่ะสิ”

โธ่ กูขอหวานหน่อยก็ไม่ได้

ผมหัวเราะ ลุกขึ้นยืน มันก้าวลงมาจากเตียงตาม หูงี้แดงเถือก

“ได้ข่าวว่ากูเปิดแอร์เบอร์ 18 นะ ทำไมมึงยังไม่หายร้อนฮึ?” ผมแตะแก้มมันเบาๆ เลื่อนต่ำลงไปที่ปลายคาง ฝุ่นเหลือบมองตาผม
ผมยิ้มกรุ้มกริ่มมอง

“แก้มงี้แดงเถือกเลย”

มันปัดมือผมออกแรง ก้าวลิ่วๆ นำออกจากห้องไปก่อน ผมหัวเราะพอใจที่แกล้งมันได้ ก้าวตามไปติดๆ

กว่าจะมาถึงตลาดจั๊กจั่นก็หกโมงครึ่ง ผมกับฝุ่นตาวาวเลยครับ รู้สึกตื่นตาตื่นใจเพราะมีงานแฮนด์เมดเยอะ ตอนแรกว่าจะใช้เวลากันที่นี่แป๊บเดียว แต่เอาเข้าจริงเรากลับเดินกันนานมาก ฝุ่นมันได้ของทำมือไปฝากเพื่อนพ้องน้องพี่มันหลายชิ้น ผมได้นิดหน่อย กะเอาไปฝากพวกน้องๆ กับพ่อแม่ รวมถึงเพื่อนๆ ในกลุ่มด้วยเช่นกัน

คนเยอะมาก ผมเห็นมีคู่รักชายชายจับมือเดินเคียงกัน ผมมองคนของตัวเอง ขยับเข้าไปเดินใกล้ๆ สักพักก็ค่อยๆ จับมือฝุ่นไว้ มันรีบชักมือกลับทันที

“ไม่มีใครสนใจหรอก คนเยอะ”

“พล”

“สิบนาที” ผมร้องขอด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ มันมองตาผม กวาดมองไปรอบๆ ไม่มีใครสนใจจริงๆ เพราะต่างคนต่างเดินดูของกันหมด (หรือจะแอบดูอันนี้ก็ไม่รู้นะ) 

“แค่สิบนาทีนะ”

ผมพยักหน้า แล้วเราก็เดินจับมือกันไปตามทาง

มันให้ความรู้สึกดีจริงๆ หัวใจผมเหมือนลูกโป่งลอยฟ้า

ไม่ใช่สิ…

ตอนนี้เหมือนบอลลูนลอยฟ้ามากกว่า

ยังไม่ทันชุ่มปอดดีฝุ่นก็ชักมือกลับ ผมยอมอย่างเสียดาย

“กูหิว”

ผมไม่เซ้าซี้ดื้อด้าน

“ไปกินกันที่ตลาดโต้รุ่งละกัน ของกินเยอะกว่า ราคาถูกกว่าด้วย”

มันพยักหน้า เราไปถึงตลาดโต้รุ่งกันเกือบสองทุ่ม ตลาดจั๊กจั่นว่าคนเยอะแล้ว ตลาดโต้รุ่งคนเยอะกว่า พอลงรถได้ ผมก็จับมือฝุ่นมากุมทันที ลากพามันเดิน

“พล”

“คนเยอะ มืดด้วย ไม่มีใครสนใจหรอก” ผมบังคับ มันพยายามยื้อ แต่เดี๋ยวเดียวก็ต้องยอม ผมปล่อยมือมันอีกรอบเมื่อพากันเดินมาถึงร้านขายของที่เราอยากกิน เราใช้สูตรเดิมครับ ไม่นั่งร้านไหนทั้งนั้น ซื้อของที่อยากกินแล้วเดินกินไปตามทาง

ตลาดโต้รุ่งไม่ได้กว้างมาก ของที่เราสนใจมีน้อย ส่วนใหญ่ก็จะซ้ำๆ กับตลาดจั๊กจั่นและสามพันนามที่เราดูกันก่อนหน้า ปลายซอยไปโผล่ที่ตลาดฉัตรศิลา เราก็เดินกันต่อ

สี่ทุ่มเราก็พากันกลับ เมื่อยมาก เหนื่อยด้วย ง่วงด้วย การเที่ยวมันใช้พลังงานค่อนข้างเยอะ

ผมให้ฝุ่นอาบน้ำก่อนตามเดิม ตัวเองตบท้าย พอออกไปก็ต้องหัวเราะอีกรอบเพราะฝุ่นมันหลับไปแล้วครับ

ตอนแรกวางแผนไว้ว่ากลับถึงที่พัก ผมจะฟัดมันให้หนำใจสักยกสองยก แต่อย่าเลยครับ หมดแรงแล้ว ผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ฝุ่น ดึงผ้าห่มมาคลุม กอดมันเบาๆ หอมหัวมันนิดๆ แล้วหลับไปทั้งอย่างนั้น

“ราตรีสวัสดิ์เมียรัก”


ผมกับฝุ่นพากันหลับยาวตื่นกันอีกทีเกือบเก้าโมง อาหารเช้าเขาเสิร์ฟกันก่อนสิบโมง ทันก็ทัน ถ้าไม่ทันก็ว่าจะพามันไปกินอะไรที่สถานีรถไฟเลย

ฝุ่นบิดขี้เกียจได้อย่างน่ารัก คงเพราะอากาศใกล้ทะเล และวันหยุดที่ไม่ได้เร่งร้อน ผมก้มหอมแก้มมันเบาๆ

“นอนต่ออีกนิดก็ได้ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน”

มันพยักหน้า ผมเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวออกมาก็ปลุกฝุ่นให้เข้าไปอาบน้ำต่อ

พักเดียวมันก็เดินหน้าใสออกมา ผมนั่งคอยอยู่ข้างเตียง แพ็กกระเป๋าแล้วเรียบร้อย เพราะเราจะเช็กเอาท์ เที่ยวเสร็จก็กลับกันเลย
ผมนั่งคอยจนฝุ่นแต่งตัวเสร็จถึงได้กวักมือเรียก ฝุ่นเดินเข้ามาใกล้ ผมจับมันถลามานั่งคร่อมบนตักทันที มือหนึ่งโอบกอดรอบตัวมันกันขัดขืน อีกมือจับท้ายทอย แล้วมอบจูบหวานๆ ให้มันที

ฝุ่นรีบยกสองมือจับต้นแขนผมไว้หวังผลัก แต่รสจูบของผมเบรกแรงขัดขืนมันลง ฝุ่นเรียนรู้ได้ดีว่าถ้าผมจูบแบบนี้ไม่เป็นอันตรายอะไรกับมันหรอก

…จูบหวานๆ…

ผมค่อยๆ คลายปล่อยริมฝีปากออก ดวงตามันหลับพริ้ม ก่อนจะกะพริบปรือเปิดขึ้นมามอง ผมจ้องนิ่ง เลื่อนมือมาจับปลายคาง เกลี่ยแผ่วเบา ผมจูบแก้ม จูบปลายคาง เลื่อนขึ้นไปจูบหน้าผาก ทุกสัมผัสไม่ต่างกับจูบหวานๆ ที่ผมมอบให้ฝุ่นบนกลีบปาก
ผมวางริมฝีปากนิ่งไว้บนพวงแก้มขาว อ้อยอิ่งเกลี่ยกลิ้งไปมาด้วยปลายจมูก

“หอมจัง” ผมกระซิบแผ่ว ดอมดมผิวแก้มใส

“พอได้แล้ว กูหิว”

ผมยิ้มทั้งที่ปากยังไม่ห่างไปจากผิวแก้มมัน ยกหน้าออก มองมันด้วยแววตาวิบวับ

“ขออีกหนึ่งจูบหวานๆ แล้วเด็กชายธนพลจะกลายเป็นเด็กดีพาเที่ยวทั้งวันเลย”

มันหัวเราะ แต่ไม่จูบครับ อาศัยจังหวะผมเผลอผลักหน้าผมจนหงายแล้วโดดออกจากตักไปยืนที่พื้น ผมเด้งกลับมานั่งที่เดิม ทำปากจู๋ๆ ร้องขอ

“นะ ขอหนึ่งจูบ ให้รางวัลกูหน่อย อุตส่าห์ไม่ปล้ำมึงเมื่อคืน”
ฝุ่นส่งเสียงเหอะขึ้นจมูก เดินเลี่ยงไปเก็บของยัดเป้

“จูบหมอนกูไปนู่น กูจะไปกินข้าว”

“อะไรว้า ใจแข็งจริง” ผมบ่น แต่ก็ยอมลุกโดยดี ก้าวตามมันไป แต่ก่อนที่มือฝุ่นจะถึงลูกบิด ผมจับมันหันหลังพิงบานไม้ กั้นมันกันหนีด้วยอ้อมแขน ปล้นจูบมันซะเลย

ฝุ่นยกมือขึ้นมาหวังผลัก ผมยึดจับ กดตรึงกับบานไม้ อีกมือมันจับอยู่ที่สีข้างผม

ผมค่อยๆ คลายปล่อยเมื่อหนำใจ

“ขอบใจ อร่อยมาก”

มันผลักผมออกแรง เช็ดปากลวกๆ ผมหัวเราะ มันเปิดประตูก้าวออกไป

“กินข้าวจากทางที่พักหรือจะไปนั่งกินกันชิลๆ ที่สถานีรถไฟ”

ฝุ่นนิ่งคิด

“รถไฟละกัน”

ผมพยักหน้า พากันเดินไปเช็กเอาท์ ขับรถตรงไปยังรถไฟทันที ใกล้สถานีมีร้านขายทั้งโจ๊กและน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ ผมกับมันกินกันไปล็อตใหญ่ ทั้งโจ๊กทั้งน้ำเต้าหู้ หลังจากนั้นเราก็พากันไปชมสถานีรถไฟ ถ่ายรูปกันไปตามระเบียบ ผมอัปรูปลงเฟซไปสองสามรูป อยากได้รูปถ่ายกับฝุ่นด้วย แต่ไม่รู้ว่าจะถ่ายกับมันยังไงไม่ให้คนจับได้ว่าคือฝุ่น

ผมนิ่งคิด แสงแดดตอนก่อนสิบโมงสาดไปด้านหน้า ผมยิ้ม จับฝุ่นมายืนใกล้ๆ กอดคอมันแน่น เอาให้แสงเงาที่ตกทอดดูสวยงามที่สุด ดูไม่ออกว่าชายหรือหญิงด้วย

“ทำอะไร”

“ถ่ายรูป อย่าเพิ่งดิ้น มุมนี้แหละ” ผมกดดังแชะ แล้วเช็กภาพ สวยถูกใจกำลังดี เป็นภาพที่ผมยืนอยู่หน้าป้ายรถไฟ แสงเงาทอดหาป้าย ผมยืนตรง ดึงหัวฝุ่นมาซบไหล่ ดูเป็นภาพคู่รักที่ดูไม่ออกว่าเป็นชายหรือหญิงดี ผมยิ้มด้วยความพอใจ กดอัปเฟซทันที

“ทำไมต้องโชว์ชีวิตส่วนตัวให้คนอื่นดูด้วย”

“อยากอวดเมีย” ผมตอบโดยไม่เงยหน้า มันเตะหน้าแข้งผมอีกรอบ มีแต่คนเข้ามากรี๊ด ผมหัวเราะหึๆ เก็บมือถือลงกระเป๋า ล่ำลาจากชานชาลามุ่งตรงไปยังเพลินวาน แลนด์มาร์กของหัวหิน

ผมเคยมารอบหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว มาอีกทีมันเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน แต่ก็ยังมีกลิ่นอายของความเก่าแก่เอาไว้ ดูท่าฝุ่นมันจะชอบ เดินดูด้วยความเพลิดเพลิน เราเดินกันช้าๆ ไม่เร่งรีบ จุดไหนน่าสนใจก็ถ่ายรูปเก็บเอาไว้หน่อย เราใช้เวลาเพลิดเพลินกับเมืองเก่ากันประมาณชั่วโมงก็พากันมุ่งตรงสู่หาดตะเกียบ กะจะไปกินข้าวกันที่นั่นแหละ

ไปถึงก็เที่ยงพอดี เราเลือกหาร้านที่วิวดีที่สุด แล้วนั่งบนเก้าอี้ชายหาด เราช่วยกันสั่งของที่ต้องการ เที่ยงนี้จัดเต็มครับ
หลังจากแม่ค้ารับออร์เดอร์ ผมก็ทิ้งตัวบนเตียงผ้าใบ ฝุ่นทำแบบเดียวกันบ้าง จ้องมองคลื่นน้ำใสๆ มีคนลงเล่นบางส่วนแล้ว ที่นี่เงียบกว่าทะเลหัวหินตรงที่เราเล่นกันอีก อาจจะเพราะมันเที่ยงด้วยล่ะมั้ง 

พออาหารมา เราก็ลงมือกินกันอย่างเอร็ดอร่อย ผมแกะกุ้งย่างตัวโตๆ ให้ฝุ่น ตักต้มยำกุ้งให้มันบ้าง ส้มตำบ้าง จนจานมันพูนไปด้วยของกิน

“กินเองบ้างสิพล ให้กูจนกูจะกินไม่หมดแล้ว”

“ไม่หมดก็เอามาให้กู เดี๋ยวทำหน้าที่เทศบาลเอง”

มันทำจริงๆ ครับ ตักแบ่งกลับมาให้ ผมยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ เพราะอยากได้อารมณ์เมียแบ่งอาหารให้สามีบ้าง ถ้าขอตรงๆ มันคงไม่ทำให้ ผมตักใส่ปาก เคี้ยวตุ้ย มองคนให้ตาเยิ้ม

“อร่อย”

มันเสหลบทันที ผมหัวเราะหึๆ อาหารมามากขนาดไหนก็ไม่อาจคณนาช้างสองตัว ในที่สุด มันก็หมดเกลี้ยง ผมทิ้งตัวลงนอน หนังท้องตึง หนังตาก็หย่อนคล้อย ผมปิดตาลงไปง่ายๆ


ตื่นขึ้นมาอีกทีฝุ่นยังนอนอยู่ ผมไม่ปลุก อยากให้มันได้พักผ่อนเยอะๆ เช่นกัน
ผมแอบจับมือมันมาวางไว้บนอก หยิบกล้องมากดถ่ายเบาๆ แล้วอัปลงเฟซ

‘ณ เขาตะเกียบ เวลานี้มีผมกับคนรักอยู่ด้วยกัน’

ทุกคนจะเห็นตั้งแต่หน้าอกผมลงไป มีมือฝุ่นที่ถูกผมกุมอยู่บนอก พอกดอัปเสร็จก็พลิกหันไปมอง ฝุ่นยังหลับสนิท ผมวางมือมันลงที่เดิม หลับตามไปอีกรอบ กระทั่งบ่ายสองกว่าๆ เราก็พากันคิดตังค์ ผมชวนมันเดินเล่นริมหาดอีกประมาณครึ่งชั่วโมง แดดร้อน แต่ลมเย็น ดีว่ามีหมวกมาช่วยบดบังแสงร้อนได้บ้าง

พอหนำใจก็ชวนกันไปต่อที่สวนสนุก เป็นสถานที่สุดท้ายในตารางเที่ยวของเราแล้ว

ค่าผ่านประตูห้าสิบบาท อย่างเคย เราเดินถ่ายรูปกันนิดหน่อย ก่อนผมจะชวนมันไปเล่นเครื่องเล่นบางอย่าง กระทั่งไปจบที่ชิงช้าสวรรค์ ผมกับมันพากันเดินขึ้นไปนั่ง ผมนั่งชิดฝุ่นมาก จนฝุ่นมันต้องดันผมออก แต่ผมหน้าด้าน

ได้ทีก็โอบกอดมันไว้เลย มองวิวที่กำลังเคลื่อนที่ไปเรื่อย ๆ พอไปถึงจุดสูงสุด ผมก็จับคนข้างๆ มาจูบค้างไว้หนึ่งที ถอนปากออกมามองตา

“กูรักมึงนะ”

ฝุ่นนิ่งมอง หลุบตาลงต่ำ ผมไม่ได้คาดหวังว่ามันจะตอบอะไรกลับมา ดึงมันมาซบไหล่ มองวิวที่กำลังเคลื่อนที่ต่ำลงเรื่อยๆ
ผมกุมผสานมือฝุ่นแน่น คลึงเบาๆ อย่างรักใคร่ หอมหัวไปหนึ่งที



ผมก้าวลงมาจากชิงช้าสวรรค์ด้วยสีหน้าแช่มชื่น เพื่อเดินทางกลับหอ

“สนุกไหม” ผมถามคนตัวเล็กกว่า

มันพยักหน้า

“มีความสุขไหม” ผมถามต่อ มันพยักหน้ารับอีกรอบ

“แล้วรักกูบ้างรึยัง”

มันจ้องตาผม

“เรากลับกันเถอะ” แล้วเสตอบไปทางอื่นเสีย ผมไม่เซ้าซี้

มีคนเคยบอกว่า สำหรับบางคน ต้องใช้เวลาเพื่อให้แน่ใจว่ารัก การที่ผมรักมันมาก ไม่ได้หมายความว่าผมจะมาบังคับให้มันรักผมเท่ากัน แต่ผมจะทำให้มันรักผมไปเรื่อยๆ

ขากลับ สองวงแขนของฝุ่นโอบกระชับมารอบเอวผมโดยที่ผมไม่ต้องออกปากบังคับ รู้สึกถึงแผงอกมันบนแผ่นหลังผม
ให้ท้องฟ้าและสายลมเป็นพยาน ผมรักฝุ่นฉิบหาย



พอกลับถึงหอ เราก็พากันหลับเป็นตายไปอีกรอบ ผมตื่นอย่างเกียจคร้านในเช้าวัดถัดมา แทบไม่อยากตื่นเลย ฝุ่นลุกเดินเข้าห้องน้ำไปก่อน ผมเด้งตามเพราะเดี๋ยวต้องไปส่งมันที่คณะอีก

“อย่าเพิ่งไปก่อนนะ เดี๋ยวกูไปส่ง อาบน้ำแผล็บเดียว”

“กูรู้เส้นทางไปคณะกูพล”

ผมดึงมันเข้ามาจูบเบาๆ

“รอแป๊บ” แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป แอบกลัวเหมือนกันว่ามันจะแอบออกไปก่อนเพราะไม่ได้ขู่อะไรกันก่อนไป ผมอาบน้ำแค่ลวกๆ เดินออกจากห้องไป ฝุ่นมันยังนั่งคอย อ่านหนังสืออยู่ข้างเตียง มันเงยหน้ามอง

เพราะรีบผมจึงยังไม่ได้เช็ดตัว อาบเสร็จก็คว้าผ้าเช็ดตัวพันเอวแล้วก้าวออกมาจากห้องน้ำในสภาพตัวเปียกๆ นั่นแหละ

“เช็ดตัวให้แห้งก่อนพล ห้องเลอะ”

“โทษที กลัวมึงหนีไปก่อน”

มันมองค้อน ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ ผมเดินตรงดิ่งไปแต่งตัว พอเรียบร้อยก็ชวนฝุ่นออกไป เจอแมทกับไมค์ระหว่างทาง พวกมันรีบพากันวิ่งเข้ามาหา

“น้ำทะเลเค็มๆ กลายเป็นน้ำเชื่อมหมดแล้วพวกมึง สวีตกันไม่เห็นใจคนโสด”

ผมยักคิ้วใส่พวกมันคนละที ฝุ่นล้วงหยิบของฝากที่เตรียมไว้มายื่นให้ พวกนั้นพากันดี๊ด๊ารับไปด้วยความยินดี โดยเฉพาะแมทที่ได้เยอะกว่าใครเพื่อนจนโดนไมค์อิจฉา ฝุ่นมันฝากไปให้พี่เมธด้วย

เรานั่งกินมื้อเช้าด้วยกัน โดยมีกู้กับดิวมาสมทบ สักพักไวท์ก็มาสมทบด้วยเหมือนกัน หลักๆ พวกมันก็ต้องการมาแซวผมกับฝุ่นนี่แหละ

“ผัวขา เมื่อไหร่จะพาเมียไปเที่ยวแบบนี้บ้างล่ะคะ เมียอยากไปบ้าง เมียอยากไปบ้าง” ผีอีดิวเข้าสิงไอ้ดิวอีกรอบ กำมือสองข้างทุบต้นแขนกู้เบาๆ

“พามันไปหน่อยก็ดีนะกู้ ช่วงนี้มันเฮี้ยน พาแวะไหว้หลวงปู่ทวดก่อน หาน้ำมนต์มาสาดไล่ผีออกจากตัวมัน” ไมค์แนะนำกลั้วหัวเราะ

บังเอิญว่าห่างออกไปอีกฟาก พี่เรย์นั่งอยู่กับบรรดาเพื่อนๆ ของแก ฝุ่นเห็นพี่เขาแล้ว แต่ทางนั้นยังไม่เห็น ฝุ่นยิ้ม

“รอเดี๋ยว กูเอาของฝากไปให้พี่เรย์ก่อน” มันดีดตัวเตรียมจะลุก ผมรีบจับข้อมือมันไว้ทันทีอัตโนมัติ

“โทษที ไปเถอะ” ผมคลายปล่อยช้าๆ มันลุกขึ้น เดินไปทางนั้น ผมมองตามแทบตาไม่กะพริบ มันเดินเข้าไปหาคนตัวสูง ยกมือไหว้ รายนั้นโอบหัวมันเข้าไปกอด ฝุ่นฉีกยิ้มกว้าง มันรีบล้วงหยิบเอาพวงกุญแจที่เตรียมไว้ยกให้ รายนั้นฉีกยิ้ม ยกขึ้นส่องดู ทำท่าเหมือนนิ่งคิด ขยับปากถามอะไรฝุ่นสักอย่าง

ฝุ่นตอบรับ พี่มันขยับปากพูดอะไรอีก คนของผมมีสีหน้ากึ่งรับกึ่งสู้ตอบรับ สีหน้าของคนที่ปกติอารมณ์ดีตลอดเวลานิ่งขรึมลง มองฝุ่นด้วยสีหน้านิ่งๆ ฝุ่นพลอยเปลี่ยนสีหน้าไปด้วย

พี่เรย์ดึงฝุ่นเข้าไปใกล้อีก กวาดมองไปรอบๆ คล้ายจะหาใครสักคน จนมาเจอพวกผม ไม่มีใครสนใจ

…ยกเว้นผมคนเดียว…

พี่เรย์มองผมนิ่งๆ ฝุ่นมองตามสายตาของพี่เรย์จนมาเจอะผมเข้า พี่เรย์หันกลับไปมองฝุ่นต่อ เปลี่ยนสีหน้าจากนิ่งขรึมไปเป็นสดใสร่าเริงตามเดิม ผมยังไม่ถอนสายตาไปจากคนทั้งคู่ กระทั่งฝุ่นขอตัวเดินกลับมา ผมมองไปยังคนตัวสูง เขายังมองฝุ่นอยู่ ก่อนเลื่อนสายตามาสบตาผมอีกรอบ เรามองกันค้างไว้แบบนั้น แต่เพียงเดี๋ยวเดียวเท่านั้นเพราะฝุ่นเดินมาถึงพอดี ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ

ผมเลิกสนใจพี่เรย์ ขยับที่ให้ฝุ่นดีๆ คล้องมือบนเอวมันด้วยความเคยชิน เลื่อนแก้วน้ำไปให้ ลงมือกินกันต่อ

“คุยอะไรกันเมื่อกี้” ผมหันไปถามฝุ่น

“พี่เขาถามว่าสนุกไหม กูก็ตอบไปว่าสนุกดี”

“เหมือนจะเยอะกว่านั้นนะ”

“ยุ่งไรกะเรื่องส่วนตัวกูกะพี่เขา”

“เห็นพี่มันทำท่าซีเรียส เลยอยากรู้”

มันนิ่งคิด

“เขาถามว่าไปกันแค่สองคนเหรอ กูบอกใช่”

ผมนิ่ง พยายามประมวลผล ก่อนหันกลับไปมองพี่เรย์อีกที ถอนหายใจแรง หันไปกระซิบข้างหูฝุ่นเบาๆ

“กูว่าพี่เรย์รู้แล้วล่ะว่าแฟนลับๆ ของกูคือใคร”

ฝุ่นทำช้อนร่วงจากมือลงจานดังเคร้ง แต่ไม่ได้เรียกความสนใจจากใคร เพราะในโรงอาหารก็เสียงดังกันเป็นปกติ หนำซ้ำไอ้คนในกลุ่มก็กำลังพากันเมาท์เรื่องสาวๆ กันอยู่

มันมองหน้าผม ฝุ่นไม่ใช่คนโง่ มันนิ่งหาความเป็นไปได้แผล็บเดียวก็น่าจะพอเดาออก

“เพราะมึงนั่นแหละ ถ้ามึงไม่อัปอะไรไร้สาระแบบนั้นมันคงไม่เป็นแบบนี้” แล้วมันก็ลุกพรวดคว้าของทุกอย่างลุกขึ้นยืน ทุกคนในกลุ่มหันมามอง ผมรีบลุกตามทันที ฝุ่นหันมาชี้หน้า

“อย่าเสือกตามกูมา!” แล้วมันก็วิ่งลิ่วๆ หนีไป ผมอยากตามไป แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะ ขืนตามไป มีแต่จะพูดอะไรที่ทำให้คนอื่นรู้กันพอดี


(มีต่อ)  https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66432.msg3861065#msg3861065

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 40% [12-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 12-07-2018 20:07:44

โอ๊ยยย หวาน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 40% [12-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 12-07-2018 20:43:17

หวานกว่าฝุ่นก็น้ำผึ้งบูด 555555555
หวานมากก คามลับจะแตกแล้วเหรออ โอ้ววว ดราม่ามั้ยเนี่ยย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 40% [12-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 12-07-2018 21:41:04

หมั่นไส้คนอินเลิฟมากจ้า~ :hao7:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 40% [12-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 12-07-2018 22:12:46

พ่อคนหลงเมีย แค่กๆสำลักน้ำอ้อย :hao7:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 40% [12-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-07-2018 22:28:44

หวานกว่าน้ำผึ้งก็ฝุ่นเยี่ยแหละ โอ้นยยยยอิคุณพลหวานเบอร์แรงมากกก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 40% [12-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 12-07-2018 22:40:55

ฮิ้ววววว อยากฟังพาร์ทความรู้สึกฝุ่นบ้างอ่ะ ทำไมหน้าเเดงบ่อยจัง แมนๆไม่คิดอะไร ไม่หลงพิศวาสอย่างที่บอกก็ไม่น่าเขินนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 40% [12-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 13-07-2018 02:16:41

เล่นเอาใจกันซะไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตาเลยนะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 80% [14-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 14-07-2018 21:36:55

อ่าาา ฝุ่นโกรธแล้ว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 80% [14-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 14-07-2018 22:00:49

ทะเลหวานไปเลย :mew1: :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 80% [14-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 15-07-2018 08:08:17

^^

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 80% [14-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-07-2018 08:55:16

ฝุ่นจะปิดทำไมอ่า พี่เรย์รู้ก้อย้อนไปสิแล้วพี่คิดว่าไง
บางทีก้อสงสารพลมัน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 80% [14-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 15-07-2018 09:35:32

 :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 80% [14-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 15-07-2018 13:10:12

น้อง ฝุ่น ก้อ ประกาศ ไป เลย.. จะได้ไม่ต้องกลัวใครจะรู้

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 80% [14-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 15-07-2018 13:17:50

ฝุ่นชอบตื่นตูม

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 80% [14-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 15-07-2018 19:18:50

ไม่ดราม่าจริงใช่มั้ยย
ทำไมฝุ่นกลัวว อยากรู้ฝุ่นคิดไงกันแน่ เริ่มสงสารพลและ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย :: ตอนที่ 19 แฟนลับๆ..ความลับแตก 80% [14-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 16-07-2018 17:49:37

แบบบางทีถ้าพลไม่บังคับฝุ่นหรือเอารูปมาอ้างเราว่าฝุ่นมันก็เฉยๆ แหล่ะ มีแต่พลที่ชอบบังคับ
บางทีก็น่าจะให้พลมันน้ำตาตกบ้างนะกับการชอบเอาแต่ใจตัวเองและชอบบังคับแบบนี้มันทำให้คนอื่นลำบาก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 16-07-2018 20:09:39

“เกิดอะไรขึ้นวะ” คนในกลุ่มรุมกันถาม ผมถอนหายใจแรง เห็นชัดถึงความโง่เง่าและไม่รอบคอบของตัวเอง ผมกลับมาทิ้งตัวลงนั่งตามเดิม มองเพื่อนๆ ทุกคน

“การที่กูรักมัน ผิดนักเหรอวะ”

“รักน่ะ ไม่ผิดหรอก แต่ผิดเพศไปหน่อย และที่สำคัญ มันยังไม่ได้ยอมรับมึงร้อยเปอร์เซ็นต์ ว่าแต่เกิดอะไรขึ้น ทำไมมันพรวดพราดหนีไปแบบนั้น”

ผมนิ่งคิด

“กูว่าพี่เรย์เขารู้แล้วว่าแฟนลับๆ ของกูคือใคร”

“รู้ได้ไง”

“กูว่ากูรู้ว่าพี่เขารู้ได้ไง” ไอ้นิตินักวิเคราะห์พูดขึ้นมาเมื่อผมยังไม่ได้ให้คำตอบใคร

“ไอ้ห่านี่มันชอบอัปเฟซอวดเมีย ล่าสุดทุกคนก็รู้กันหมดว่ามันไปหัวหินกับแฟนลับๆ แล้วมึงก็ดันบอกพี่เขาว่าฝุ่นต้องไปเที่ยวกับมึงอาทิตย์นี้ โป๊ะเชะ ควายไถ่นาก็เดาออก”

ผมนิ่งไป ผมคิดไปไม่ถึงจริงๆ

ยังไม่ทันได้สาธยายความโง่ของตัวเองออกมาตีแผ่ ผมก็เห็นใครบางคนลุกเดินมาทางนี้ ผมมองตาม เพื่อนๆ หันไปสนใจด้วย

“กูฟันธงว่าชัวร์” แมทย้ำมาอีกที ผมนิ่ง

“พี่มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยพล ว่างหรือเปล่า”

ผมรวบช้อน ยกน้ำจิบ ถึงจะกินไปได้แค่ครึ่งเดียวก็เถอะ คว้าเป้

“คุยเสร็จกูกลับคณะเลยละกัน”

ทุกคนพยักหน้า โบกมือคล้ายกับบอกว่า ‘โชคดี’ ผมเดินตามพี่เรย์ออกไปยังที่ที่เงียบที่สุด ผมรู้เจตนาจึงไม่เอ่ยถามอะไรขึ้นก่อน เขาหันมามอง

“เรื่องฝุ่น” พี่มันเม้มปากแน่น หรี่ตามองผม “แฟนลับๆ ของนายคนนั้นคือฝุ่นใช่ไหม”

ผมไม่มีท่าทีตกใจอะไร จ้องกลับนิ่งๆ

“ครับ”

พี่มันพ่นลมหายใจออกแรง ลูบหน้าตัวเอง

“ไม่รู้มาก่อนว่าฝุ่นเป็น…”

“มันไม่ได้เป็นหรอก” ผมแก้ไขให้ “ผมบังคับมันเอง”

พี่เรย์เปลี่ยนสายตาเป็นนิ่งขรึม

“นายไม่ควรทำแบบนี้นะพล แล้วยิ่ง…” พี่มันนิ่งไป “นายเป็นพวกชอบความรุนแรงด้วย ริ้วรอยพวกนั้น”

“ใช่ ผมทำเอง” ผมยอมรับตรงๆ สายตาพี่แกขรึมยิ่งกว่าเดิม

“นาย”

“ผมรักมัน” ผมบอกตรงๆ พี่เรย์มองอึ้ง

“แล้วฝุ่นล่ะ รักนายหรือเปล่า”

“ไม่แน่ใจ อาจจะรักไปแล้วหรืออาจจะยัง กำลังจีบอยู่”

พี่มันมองอึ้ง

“คราวนี้ผมขอถามพี่ตรงๆ แบบลูกผู้ชาย” ผมใช้สายตาจ้องนิ่ง พี่เรย์พยักหน้า

“พี่คิดอะไรกับฝุ่นหรือเปล่า”

คิ้วเข้มขมวดมุ่น จ้องผมกลับตาเขม็ง

“ฝุ่นเป็นน้อง”

“แค่นั้น”

“แค่นั้นสิ จะแค่ไหน” พี่มันนิ่งคิด มองหน้าผม “นี่นายหึงพี่กับฝุ่นเหรอ”  พี่มันขำพรืดออกมาเบาๆ ก่อนตีสีหน้านิ่งขรึมอีกรอบ

“ถึงยังไงพี่ก็อยากให้นายเลิกทำแบบนี้ พี่เป็นห่วงอนาคตของฝุ่น”

“ผมรู้ว่าการคบกันแบบนี้ไม่ได้เป็นที่ยอมรับอะไรมากมาย แต่ผมรักมัน ผมอยากดูแล อยากปกป้อง และอยากทำให้มันมีความสุขด้วย”

พี่มันนิ่งมอง

“พี่จะถามฝุ่นก่อน”

ผมถอนหายใจแรงบ้าง

“ถ้าพี่ถามมัน มันก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกับผมอยู่ดี”

“แต่พี่ไม่อยากให้นายบังคับฝุ่น”

“มันเป็นหนึ่งในหนทางที่จะทำให้ผมได้หัวใจฝุ่น”

“พล นายกำลังเอาแต่ใจตัวเองนะ”

“ผมยอมรับ แต่เพราะผมรักมัน ผมไม่ยอมปล่อยฝุ่นไปแน่ๆ”

พี่เรย์ขมวดคิ้ว

“แต่ความรักของนาย กำลังทำให้ฝุ่นเขาเดือดร้อนนะ เห็นแก่ตัวเกินไป”

“ผมยอมรับ ใครจะด่าว่าผมยังไงผมก็ไม่มีทางปล่อยมือจากฝุ่นแน่ๆ” ผมมองเขากลับด้วยสีหน้าจริงจัง พี่เรย์มองอึ้ง

เสียงมือถือของผมดังเบาๆ ขัดเราทั้งคู่ ผมล้วงหยิบมามองเบอร์ เป็นของฝุ่นครับ ผมรีบกดรับทันที

“คุยอะไรกับพี่เรย์” มันถามทันทีที่ผมรับสาย ผมมองตาพี่เรย์

“เรื่องของมึงนั่นแหละ พี่เขารู้แล้ว และอยากให้กูเลิกยุ่งกับมึง” มันนิ่งไป ผมกรอกเสียงตามลงไปอีก “แต่กูบอกพี่เขาไปว่า ไม่ว่าจะยังไงกูก็ไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด กูต้องการมึง” ปลายสายยังเงียบ ผมจะคิดว่าสายหลุด ถ้าไม่ได้ยินเสียงจ้อกแจ้กจอแจที่ดังลอดออกมา มันคงอยู่ในคลาสแล้วดิวหรือไวท์สักคนคงคาบข่าวไปบอก

“ขอกูคุยกับพี่เรย์หน่อย”

ผมรีๆ รอๆ พอมันบอกมาอีกทีผมก็ส่งมือถือให้ พี่เรย์รับไปแนบหู

“.......”

“แน่ใจได้ยังไงว่าจะเป็นอย่างนั้น”

“……”

“แล้วเราล่ะ คิดยังไงกับพล” ปากพี่เรย์ถามคนในสาย แต่ตามองผม หัวใจผมไหวแรง

“….”

“ให้พี่ช่วยไหม” ช่วย ช่วยอะไร

“…..”

“มีอะไรบอกพี่ได้ตลอด พี่พร้อมช่วยนะ เข้าใจไหม”

ผมขนลุกชันขึ้นมาทันที มองพี่เรย์ตาขวาง แล้วเขาก็วางสายหลังจากนั้น

“พี่บอกไว้ก่อน ถ้านายรังแกฝุ่น พี่ไม่ไว้หน้านายแน่” เขาบอกพร้อมยื่นมือถือคืน ผมรับมายัดใส่กระเป๋ากางเกง

“ถ้าพี่หมายถึงรังแกเรื่องอื่นๆ คงไม่มี แต่ถ้าเรื่องบนเตียง…” ผมยักไหล่ “มันเป็นเรื่องของคนสองคน ช่วยไม่ได้ ฝุ่นมันเอ็กซ์ ยิ่ง
เวลาเกิดอารมณ์…” ผมเลีย   ริมฝีปาก สมองด้านหื่นร่างภาพฝุ่นขึ้นมาบนหัวได้เป็นฉากๆ แค่คิดผมก็ต้องเบ้หน้าเพราะน้องผมมันตื่นขึ้นมาดันกางเกง พี่เรย์ก้มมอง อึ้งไปกับอาการของผม ผมพยายามบังคับให้น้องสงบลง

“พี่รู้ได้ไง” ผมถามต่อเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

“พี่เป็นเฟรนด์กับเฟซบุ๊กเรา เห็นไทม์ไลน์ตลอด”

ผมขมวดคิ้ว หยิบมือถือมาดู จำได้ว่าไม่ได้รับเฟรนด์ใครมานานแล้วนะ

“แอดไว้นานแล้ว ตั้งแต่ได้น้องรหัสใหม่ๆ น้องมันแอดให้พร้อมกัน”

ผมยิ่งขมวดคิ้วใหญ่ เพราะปกติ ถ้าไม่ใช่เพื่อน ผมจะไม่รับคนแปลกหน้า ยกเว้นสาวๆ

“ตอนแอด พี่ใช้ดิสรูปการ์ตูนที่ละไมวาดให้ คงเหมือนผู้หญิงมั้ง พลเลยรับแอด”

ผมถึงบ้างอ้อ

“ตอนแรกไม่เอะใจหรอกว่าเป็นฝุ่น แต่พอฝุ่นเอาของมาฝากเลยรู้ว่าไปหัวหิน แล้วพลก็บอกว่าฝุ่นติดไปเที่ยวกับพลเสาร์อาทิตย์นี้ นึกย้อนไปถึงรอย เอ่อ..จูบ พี่เลยพอเดาออก”

ผมนิ่งฟัง

“พี่รังเกียจฝุ่นมันไหม” ผมไม่ได้ถามเพื่อตัวเอง แต่ถามแทนฝุ่นต่างหาก ผมรู้ว่าในโลกนี้ไม่ได้มีแค่ผมกับเพื่อนๆ ในกลุ่ม ยังมีเพื่อนๆ นอกกลุ่ม ครอบครัวและสังคมภายนอกอีก ผมรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เป็นเรื่องที่เป็นไปได้

พี่เรย์ขมวดคิ้ว

“ไม่ได้รังเกียจ แต่เป็นห่วง โดยเฉพาะเรื่องที่นายทิ้งรอยไว้”

“อันนั้นเป็นรสนิยมส่วนตัว ผมก็พยายามเพลาๆ ลงอยู่” ผมอ้อมแอ้มบอก

“พี่จะไปคุยกับฝุ่นอีกที ถ้าฝุ่นขอความช่วยเหลือพี่มา พี่พร้อมช่วยเต็มที่”

ผมจ้องตาคนพูด สายตาบ่งบอกว่าไม่ยอมแพ้เช่นกัน

เราแยกย้ายกันหลังคุยกันเสร็จ ผมกดส่งเมสเสจไปหาฝุ่นด้วยข้อความสั้นๆ

‘รักมึง’

คุ่ย แต่จริงใจนะครับคุณเมีย


tbc

เปลี่ยนชื่อตอนเล็กน้อย หลายคนคิดว่าดราม่า = = ;

//ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค้าบ :mew1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 16-07-2018 20:12:11

เข้าใจความรู้สึกของพลนะ. สู้ๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-07-2018 20:18:38

#พลโป๊ะแตก 
แน่ะเอาน้องขึ้นมาข่มด้วย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 16-07-2018 20:39:35

พลก็ต้องคิดถึงใจฝุ่นด้วยเหมือนกันนะ รักแล้วก็ควรต้องทะนุถนอมกันบ้าง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 16-07-2018 21:23:56

เข้าใจๆ พี่เรย์ก็พูดถูก เห็นใจฝุ่นด้วย
เอาใจช่วย อยากรู้คุยอะไรกัน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 16-07-2018 23:53:27

อวดเมียจนได้เรื่อง  :laugh:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 17-07-2018 01:06:05

ไม่ดราม่าๆ :-[

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 17-07-2018 13:34:32

เข้าข้างพี่เรย์เลย พี่เรย์พูดได้ใจมาก พลเห็นแก่ตัวมากเกินไปและไม่เคยเห็นใจฝุ่นเลย
คิดถึงแต่ตัวเอง บีบบังคับมากเกินไป ฝุ่นเตือนอะไรว่าอะไรไม่เคยเชื่อเลย
อยากให้พลแม่งต้องน้ำตาตกในจริงๆ เลยว่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 17-07-2018 13:50:06

หวังว่าคงจะเตือนสติได้บางนะพล ไม่รู้จะเห็นใจใครดี

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 17-07-2018 21:16:39

พลเห็นแก่ตัวจริงๆนะ พลอยากพลก็ทำไม่คิดถึงฝุ่นเลยอ่ะ ตอนพลคิดจะเดินหน้าต่อพลยังไม่คิดเลยว่าฝั่นจะโอเคมั้ยพลชอบบังคับอ่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 17-07-2018 21:55:31

พลแม่งนอกจากหื่น โรคจิต ยังเอาแต่ใจอีก นี่ก็ไม่ค่อยชอบพี่เรย์วุ่นวายกับฝุ่นจังจะเอายังไง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 17-07-2018 22:56:10

พี่เรย์เยอะ แต่เค้าก็สนิทกันกับฝุ่นนั้นแหละ พลรีบประกาศตัวสิ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 18-07-2018 00:55:56

เวลาพลหยุดเรื่องบนเตียงไปดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาเลย 55555555 ชอบตู่ว่าฝุ่นเป็นแฟนน เนี่ยแล้วน้องฝันจะไม่รู้หรอก็มาบ้านเค้านะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 18-07-2018 02:07:46

จริงๆคือเราไม่โอเคที่เหมือนพลตามตื้อฝุ่นคนเดียวเลย คือมันไม่ฝีดแบคกลับมาแน่นอนเท่าไหร่ ยิ่งมีคนที่ดีกว่าเข้าใากวนบ่อยๆมันก็เฟลได้ แล้วฝุ่นก็ชอบไปยิ้มให้พี่เรย์ แบบตอบรับทุกอย่างอ่ะ พี่เรย์นี่ยังไงให้ฝุ่นเยอะเกินไปอ่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 19 หวานกว่าน้ำผึ้งก็มึงนี่แหละ100% [16-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 18-07-2018 03:01:24

ถ้ารูปหลุดนะพล จะให้คนมารุมกระทืบเลย หวานไปหมดน้ำทะเลจากเค็มๆ พลขี้อวดแฟนอวดนู้นนี่ลงเฟซทุกอย่าง 55555444

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน [23-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 19-07-2018 19:54:54

:: บทที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน ::


วันนี้ผมติดธุระกับสายรหัสยาว กว่าจะแล้วเสร็จก็ดึก พวกมันแซวผมเรื่องไปเที่ยวใหญ่ ผมว่าผมต้องเพลาๆ เรื่องการอัปภาพอย่างที่ฝุ่นมันว่าจริงๆ

ผมไลน์รายงานฝุ่นเป็นพักๆ ว่าทำอะไรอยู่ที่ไหน และล่าสุดบอกไปแค่ว่ากำลังจะกลับหอแล้ว

มันไม่ตอบกลับอะไรมาทั้งนั้นทั้งที่ขึ้นข้อความว่าอ่านแล้ว ผมถอนหายใจแรง แต่ริจะจีบคนต้องห้ามยอมแพ้ จีบผู้ชาย ต้องหนักแน่นขึ้นไปอีก

ผมแวะซื้อน้ำเต้าหู้เจ้าอร่อยกลับเข้าหอ เข้าไปก็เห็นมันอาบน้ำแล้ว นั่งทำรายงานอยู่ มันหันมามองแล้วหันกลับไปทำสิ่งที่ทำอยู่ต่อ ไม่รู้ว่ามันหายโกรธผมรึยัง

“กูซื้อน้ำเต้าหู้มาฝาก กินเลยไหม เดี๋ยวกูแกะให้”

มันหันมามอง ลุกขึ้นยืน ผมใจเต้น กลัวว่ามันจะยังโกรธอยู่แล้วลงไม้ลงมือ ไม่ได้กลัวเมียครับ แต่ไม่อยากให้เมียโกรธ

“มึงไปอาบน้ำละกัน เดี๋ยวกูเทให้”

ผมฉีกยิ้มกว้าง ยื่นให้มันดีๆ เดินลิ่วเข้าห้องน้ำไป ออกไปมันก็ลากโต๊ะญี่ปุ่นออกมาวางกลางห้อง เพราะเราไม่มีโต๊ะกินข้าวกันจริงๆ จังๆ อาศัยกินข้างนอกเป็นหลักมาตลอด ผมรีบแต่งตัวแล้วเดินไปหย่อนตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม นั่งกินด้วยกัน

ผมกินไปยิ้มไปอย่างมีความสุข

“มีความสุขอะไรนักหนา”

“ได้กินข้าวกับคนที่เรารัก มันย่อมมีความสุขเป็นธรรมดาไม่ใช่รึไง”

มันหลบสายตา ก้มตักกินต่อ

ผมตักกินไป มองคนตรงหน้าไป น้ำเต้าหู้ขาวๆ เลอะมุมปากมัน ฝุ่นตวัดลิ้นเลียกิน ดวงตาผมพร่าไปชั่วขณะ

อะไรมันจะเอ็กซ์ขนาดนั้น

“พล!!”

ผมสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ ก็โดนตีต้นแขน

“อะไร” ผมถามงงๆ

มันกัดปากแน่น มองผมตาขวาง แต่แก้มแดงก่ำ

“เลิกมองกูด้วยสายตาโรคจิตแบบนั้นสักที”

ผมทำหน้าเหรอหรา นี่ผมเผลอแสดงสีหน้าหื่นๆ อะไรออกมาเหรอเนี่ย ผมยิ้มแหะ

“ก็น้ำเต้าหู้ขาว ๆ มันทำให้กูนึกถึง เอ่อ…”

มันรีบยกน้ำเต้าหู้กรอกปากแบบเทลงคอ อมเอาเครื่องที่เหลือๆ ไว้ในปาก ลุกขึ้นเดินเอาไปล้าง

ผมยังนั่งกินอยู่ที่เดิม ตัดภาพที่มันกรอกปากเมื่อกี้ทิ้งไปเหลือไว้แค่ท่าเลียริมฝีปากเอ็กซ์ๆ เท่านั้น

ผมรีบสลัดความหื่นทิ้ง รีบกินรีบเอาไปล้างแล้วมานั่งเล่น

“กูเปิดทีวีนะ รบกวนหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไร” แล้วมันก็หยิบที่อุดหูมาอุด ผมยิ้ม เปิดหาอะไรดู ผมลงมานั่งบนพื้นแถวปลายเตียง พิงหลังกับขอบเตียง

สักพักฝุ่นก็ปิดหนังสือ วันนี้มันอ่านหนังสือน้อยแฮะ ผมกำลังติดพันดูรายการเกี่ยวกับผี กำลังลุ้นเลย ฝุ่นเดินเข้าห้องน้ำ ออกมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ พิธีกรกำลังบรรยายซะขนลุก

ฝุ่นจ้องเป๋ง ผมเขยิบเข้าชิดตอนที่มันกำลังใช้สมาธิ บรรยากาศกำลังเคลิ้มๆ ผีจริงผีปลอมในรายการกำลังจะคืบคลานออกมา ผีทะเลอย่างนายธนพลจึงค่อยๆ เลื่อนมือเข้าหาบั้นเอวของฝุ่นช้าๆ แล้ว…

“แฮ่!!”

“เฮ้ย!!” คนที่กำลังนั่งลุ้นอยู่สะดุ้งสุดตัว ผมหัวเราะลั่น มันหันมาทุบผมแรง ผมรับมือมันไว้

“เล่นอะไรพิเรนทร์ เกิดกูหัวใจวายตายขึ้นมาทำไง”

“เดี๋ยวกูปั๊มหัวนมให้”

“พล!!”

“ผายปอดก็ได้เอ้า”
มันทุบอกผมอีกรอบ

“ฉีดยาก็ทำได้นะ เข็มกูใหญ่”

คราวนี้มันไม่ใช้มือแล้วครับ เท้ายันเลย ผมหัวเราะร่วน มันหยิบรีโมตมากดเลื่อนดูช่องอื่น คราวนี้เป็นหนังฝรั่งครับ พระนางกำลังนัวเนียกันบนเตียงกว้าง เสื้อผ้าของคนทั้งคู่หายไปหมดแล้ว ภาพถ่ายให้เห็นแค่แผ่นหลังโดยมีนางเอกกำลังแลกจูบพระเอกอยู่ด้านบน ฝุ่นกำลังจะกดเลื่อนไปช่องอื่น ผมรีบยึดมือมันไว้ทันที

“กูอยากดูช่องนี้พอดี”

“งั้น ดูไป กูจะนอน” มันทำท่าจะลุก แต่ผมฉุดข้อมือมัน พลิกตัวกักมันไว้ในอ้อมแขน ผมหยิบรีโมตมากดปิดทีวีโดยไม่หันไปมอง ทั้งห้องตกอยู่ภายใต้ความเงียบทันที

“อย่าคิดแตะต้องเนื้อตัวกูเป็นอันขาด”

ผมยิ้ม เกลี่ยแก้มมันแผ่วเบา

“ความหื่นกับกูเป็นของคู่กันนะฝุ่น”

“ห้องน้ำพล สามนาทีมึงก็เบาแล้ว”

ผมยิ้มกับคำมัน แนบปากกับแก้มเลื่อนต่ำลงไปที่ซอกคอ ฝุ่นยังนั่งอยู่พื้นหลังแนบขอบเตียง สองมือกั้นอกผมไว้ ยกเข่าขึ้นมาช่วยกันขวาง ผมอยู่ตรงหน้ามัน ท่อนล่างพร้อมใช้งาน

“พล ฟังกูบ้าง”

ผมงับต้นคอมันเบาๆ ไล่ไปที่ติ่งหู

“พล อืม…”

ถ้ามึงจะห้ามด้วยน้ำเสียงน่ารักแบบนี้ กูคงทำตามหรอก ผมเลื่อนมือสอดแทรกชายเสื้อเข้าไปควานหายอดเม็ดเล็กๆ พอเจอก็คลึงเคล้นกระตุ้นเร้า ฝุ่นมันพยายามจะหยุดมือผมไว้

ผมเลื่อนปากต่ำลงไปด้านล่าง แทนที่นิ้วมือด้วยฟันคมงับเบาๆ มันครางรับทันทีจับหัวผมบีบแน่น ผมตวัดปลายลิ้น
เล็กแต่เล่นเพลิน ฝุ่นมันซี้ดปาก ผมไม่ได้รีบร้อน ไม่ได้ทำท่าหื่นกระหายใส่ด้วย อยากนัวเนียมันแบบในหนังฝรั่งนั่นแหละ ผมเลื่อนปากสูงไปที่คอหอย งับเบาๆ ฝุ่นเงยหน้าขึ้นครางสะท้าน

“เป็นของกูนะ” ผมกระซิบร้องขอ มันหลับตาลงกับรสหวิวที่ผมคลึงอยู่ในมือ

ผมทิ้งตัวลงไปนั่งแทนที่ นั่งเหยียดขายาวกับพื้น จับฝุ่นขึ้นมานั่งบนตัก แผ่นหลังมันแนบแผ่นอกผม ผมงับติ่งหูมันเบาๆ ไล่ต่ำลงไปซุกซอกคอ จูบซับแก้ม มือไม่หยุดเย้าหยอกสองติ่งไตเล่น ก่อนไล่มือลงไปหาหนอนน้อยของมัน กอบกุมไว้ ดึงมันออกมาขยับให้เบามือ

ฝุ่นครางสะท้าน เอียงหน้าให้ผมซุกซอกคอดีๆ มือหนึ่งจับหลังมือผมที่บีบนม อีกมือจับข้อมือผมที่จับน้องมันอยู่

“พล พอแล้ว กู…” มันร้องขอ แต่ผมไม่ได้ทำตาม นั่งคลึงไม่ได้หวังให้มันเสร็จ แต่ต้องการเพลิดเพลินกับช่วงเวลาดีๆ แบบนี้มากกว่า สองเท้ามันสไลด์จิกพื้น เลื่อนมือขึ้นมาโอบหัวผมไว้คลึงเบาๆ

“เมียกูเซ็กซี่มาก” ผมกระซิบชม น้องปวดบวมเป่ง อยากแทรกเข้าไปในตัวมันเร็วๆ แต่ก็อยากดื่มด่ำกับช่วงเวลาดีๆ แบบนี้นานๆ

“กูรักมึงนะ รักมาก อยากกลืนกินมึงไปทั้งตัว” ผมกระซิบแผ่วข้างใบหู มันครางรับ

ผมรีบจับฝุ่นปลดกางเกง ถอนน้องตัวเองออก ไม่ตงไม่เตรียมความพร้อมอะไรล่ะครับ คุ้ยน้ำบ่อน้อยจุ่มกลีบนิ่มด้านล้าง แล้วค่อยๆ ยกฝุ่นขยับแยกกลืนกินน้องผมทันที ผมพยายามอดทนไม่ทำรุนแรงกับมัน พยายามทำให้มันรู้สึกดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
พอมันกลืนผมได้จนหมดผมก็ยังไม่ขยับ จูบซับแก้ม เลื่อนไล้กลีบปากกับเรือนผมนุ่ม ซุกซอกคอ จนภายในของมันบีบรัดแน่นผมถึงได้ครางอย่างพอใจ จับสองเอวมันเริ่มต้นขยับเบาๆ 

“น่ารัก” ผมกระซิบชม ปากไซ้อยู่ไม่ห่างซอกคอขาว ผมกระชากดึงเสื้อมันออก เพื่อจะได้เพลิดเพลินกับเรือนร่างของมันได้เต็มที่ ผมเลื่อนมือขึ้นมาบีบสองติ่งไตของมันด้านบน

พอผมไม่จับมันบรรเลง ฝุ่นก็เริ่มขยับของมันเอง

“ดีอย่างนั้น” ผมกัดกรามแน่น เลื่อนมือลงไปช่วยปรนเปรอน้องมันด้านล่าง

ผมไม่ได้ทำริ้วรอยอะไรไว้บนตัวฝุ่นเลย เพราะไม่อยากสร้างความลำบากอะไรให้มันอีก แต่จงใจมอบรอยจูบไว้บนผิวเนื้อของมัน จูบซับอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล

ผมจับฝุ่นพลิกหันกลับมาเผชิญหน้าทั้งที่ยังสอดผสาน สองแขนโอบรอบลำตัวมันไว้ บังคับเบาๆ ให้ร่างกายมันขยับ

ดวงตาฝุ่นปรอยจนฉ่ำ เสียงครางของมันเร้าอารมณ์

“ฝุ่น จูบกูหน่อยที่รัก” ผมกระซิบร้องขอ ฝุ่นมองผมตาปรอย ก่อนแนบริมฝีปากเข้ามา มันเร่าร้อนสุดๆ

สองมือฝุ่นเลื่อนมาโอบรอบลำคอผม สองกลีบปากเรายังไม่ขยับเขยื้อนไปไหน แลกน้ำลายกันและกัน

ฝุ่นเป็นฝ่ายดึงปากออกก่อน กลีบปากมันบวมจนเจ่อ ผมยิ้ม เลื่อนปากต่ำลงไปยังเนินอก จัดการลงลิ้นบนตุ่มไตนั้น

ฝุ่นครางเสียงดัง ท่อนล่างบีบรัดผมแน่น ผมจับสะโพกมันโยกไหวแรงขึ้น

ผมเคยได้ยินมาว่า ถ้าอยากให้ใครสักคนตกหลุมรัก เราต้องมองตาคนนั้นค้างไว้ 15 วินาที ผมยกฝุ่นพลิกลงไปนอนหงายบนเตียง สองมือมันยังคล้องไว้ที่ลำคอผม ผมยิ้ม มือหนึ่งคล้องรอบเอวมันเพื่อให้เรือนร่างของเราแนบแน่น อีกมือเกลี่ยลงบนผิวแก้มนิ่มๆ นั้น จ้องตาฝุ่น

ผมไม่รู้ว่ามันได้ผลไหม แต่วินาทีที่ 15 ภายในของฝุ่นก็บีบรัดผมแน่น ผมมองฝุ่นตาเยิ้ม ก้มลงไปกดจูบ ฝุ่นโอบกอดผมแน่นขึ้น ขยับเรือนร่างให้รู้ว่าผมควรจะทำให้มันมีความสุขยิ่งขึ้นกว่าเดิมได้แล้ว



ห้าวันที่ผมยังทำหน้าที่คอยไปรับไปส่งฝุ่นทุกวัน ผมยังคงอัปเฟซเหมือนเดิม แต่ไม่ได้อัปอะไรที่เกี่ยวกับฝุ่นจนบางคนพากันสงสัยว่าผมกับแฟนเลิกกันแล้วเหรอ ผมไม่ได้สนใจคำถามเหล่านั้น ยังคงสถานะมีแฟนแล้วไว้เหมือนเดิม

วันนี้ผมขึ้นสถานะสั้นๆ เป็นการตอบคำถามให้ทุกคนได้รู้

‘ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วครับ’
.
.
.
.
‘ผมกับแฟน….เรา….’
.
.
.
‘รักกันมากขึ้นกว่าเดิมครับ’

ทำเอาหลายคนใจแป้วไป ผมหัวเราะหึๆ เก็บมือถือเงยหน้ามองคนที่กำลังเดินออกมาจากคลาส เอาตามจริงตอนนี้คนเริ่มสงสัยกันแล้วล่ะครับว่าแฟนลับๆ ของผมคนนั้นน่าจะเป็นฝุ่น เพราะผมเล่นมาเฝ้าเช้าเฝ้าเย็น

ผมไม่ได้ตอบคำถามใคร พอมันเดินเข้ามาใกล้ ผมก็เดินสวนเข้าไปหา เสาร์อาทิตย์นี้พวกเรา

ย้ำว่า ‘พวกเรา’

จะไปเที่ยวเชียงใหม่กันครับ

ตอนแรกฝุ่นมันจะไปกับพี่เรย์สองคนตามที่นัดกันไว้ พวกเพื่อนๆ ผมมันอยากไปกันด้วย พอเห็นว่าไม่มีโปรเจกต์อะไรเร่งด่วนมากจนคอขาดบาดตายจึงตกลงไป ซึ่งพี่เรย์สุดหล่อพ่อประเสริฐนั่นก็ยินดีต้อนรับขับสู้ ตอนแรกจะไปรถทัวร์ แต่พี่เรย์บอกว่าคนเยอะ เหมารถตู้ไปกันดีกว่า ไอ้แมทมันเลยโทรสั่งคนที่บ้านให้จองรถทัวร์แทน ค่ารถก็เก็บกับเพื่อนๆ คนละไม่กี่ร้อย ที่เหลือมันออกเอง
เราจะออกเดินทางกันตอนสามทุ่มเพื่อไปถึงที่นู่นกันราวๆ หกโมงเช้า เที่ยวต่อได้เลย

ผมพาฝุ่นแวะหาไรกินข้างทางก่อนพากันกลับห้อง อาบน้ำอาบท่าแพ็กของ แล้วเสร็จกันภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง พอสองทุ่มครึ่งผมก็พาฝุ่นถือกระเป๋าคนละใบออกไปรอพวกไอ้แมทกันหน้าหอ ดิวกับกู้รออยู่ก่อนในสภาพเสื้อยืดย้วยๆ กางเกงขาสั้น มีเป้คนละใบวางไว้ข้างเท้า ใกล้กันเป็นถุงของกินที่ใหญ่กว่าเป้อีก

“นี่มึงจะไปเชียงใหม่หรือจะกลับขึ้นไปนอนกัน” ผมทักพวกมันสองคนทันที

“นอนไปเชียงใหม่ไง ค่อยเปลี่ยนอีกทีพรุ่งนี้”

ผมส่ายหัว ไม่เอากับพวกมันด้วยหรอก แมทกับไมค์นี่มาตรงกันข้ามกับสองตัวแรกเลยครับ พวกมันเหมือนแต่งตัวไปเดินสยาม เสื้อผ้าหน้าผมจัดเต็ม ดูดีตั้งแต่หัวยันเท้า

“เหมือนพวกเราไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันเลยว่ะ”

ผมหัวเราะเมื่อเห็นสภาพเพื่อนๆ แต่ละคน ผมกับฝุ่นเราเลือกเสื้อยืดกางเกงขาสามส่วน คือนอนก็สบาย หรือถ้ามีเหตุจำเป็นให้ต้องพบปะผู้คนก็จะดูไม่น่าเกลียดมาก

พักหนึ่งไวท์ก็แบกเป้วิ่งตุบๆ เข้ามาสมทบ

“แต่งตัวอะไรของพวกมึงวะ” ไวท์มันถามดิวกับกู้

“ชุดเตรียมนอน ตื่นค่อยเปลี่ยน” ดิวตอบแบบไม่ใส่ใจ

ปิดท้ายด้วยพี่เรย์ มีคนเดินตามพี่เรย์มาด้วยสองคน คนหนึ่ง ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นมิค น้องชายของไมค์ อีกคนหน้าตาคล้ายพี่เรย์มาก แต่หน้าเข้มและดูแบดบอยกว่า 

“พี่ริว!” ฝุ่นวิ่งถลาเข้าไปหากลุ่มคนที่เดินเข้ามาใหม่ทันที 

อ๋อ อดีตพี่รหัสมัน ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่เรย์ มิน่า หน้าคล้ายกัน ฝุ่นยกมือไหว้ พวกผมรีบทำตาม

“คิดถึง” แล้วมันก็สวมกอดคนตัวใหญ่กว่าแน่น รายนั้นกอดตอบแนบแน่นเช่นกัน 

“ไปไงมาไงเนี่ยพี่”

“นู่น เห็นรายนู้นจะชวนเราไปเที่ยวเชียงใหม่ พี่เลยโดดเพื่อไปกับเราบ้าง พักสมองก่อนเข้าช่วงนรกหลังจากนี้ด้วย”

ถ้าผมจำไม่ผิด พี่ริวน่าจะเรียนแพทย์นะ แล้วสองคนนั้นก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันจนเท้าผมกระตุกยิกๆ มองตาขวาง

ไมค์เดินเข้าไปหาน้องมัน

“โผล่มาได้ไง”

“สวัสดีครับ” มิคยกมือไหว้เพื่อนๆ พี่มันรอบวง รวมถึงผมด้วย หันไปตอบพี่ชาย “พี่เรย์ชวน ก็พี่ไมค์ไม่ชวนมิคบ้าง”

ไมค์มันทำหน้ากระอักกระอ่วน

“พอดีพี่ไปกับเพื่อนๆ กลัวเราไม่สะดวกใจ”

มิคฉีกยิ้ม

“ไม่เป็นไร มิคตั้งใจไปกับพี่เรย์อยู่แล้ว”

ไมค์เงยหน้ามองพี่เรย์ รายนั้นยิ้มละมุน ไมค์ลูบหัวน้องตัวเองเบาๆ มิคฉีกยิ้มหวาน 

ผมไม่รู้ว่ามิคเกิดหลังไมค์กี่ปี รู้มาแค่ว่าพัฒนาการของมิคค่อนข้างช้า เรียนตามคนอื่นไม่ค่อยทันจนสอบตกอยู่บ่อยๆ ตัวเล็กกว่าไมค์มาก แค่อกพี่มันเอง

ฝุ่นแนะนำให้ใครที่ยังไม่รู้จักพี่ริวได้รู้จัก พี่ริวทักทายทุกคนรอบวง แล้วจ้องนิ่งมาที่ผม 

“คนนี้ใช่ไหม แฟนฝุ่น”

ฝุ่นตาโต พี่ริวหันไปมองฝุ่น

“เรย์เขาบอกน่ะ” เขาเดินเข้ามาใกล้ผมด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ทุกคนเงียบ ผมเตรียมพร้อมหากอดีตพี่รหัสมันคิดจะปกป้องน้องด้วยการต่อยผมขึ้นมา

“หน้าตางั้นๆ ทำไมไม่หาหล่อๆ กว่านี้หน่อยฝุ่น”

ผมอ้าปากค้าง 

“ผมกับมันไม่ได้เป็นแฟนกันนะพี่ริว!”

“อ้าว ก็เรย์เขา…”

“ครับ ผมกับฝุ่นไม่ได้เป็นแฟนกัน” ผมตอบกลับตาขวาง

เห็นเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่นิสัยผิดกันลิบลับ พี่เรย์ดูเป็นพี่ชายใจดี อบอุ่น พร้อมปกป้อง แต่คนนี้ไม่ใช่เลย ท่าทางดูกวนประสาทพร้อมหาเรื่องคนได้ตลอด

ทุกคนหันมามองผมเป็นตาเดียว ผมยกยิ้ม

“แต่เป็นผัวเมียกันต่างหาก”

ปฏิกิริยาอัตโนมัติของฝุ่นคือหาทางทำร้ายร่างกายผมแน่นอน แต่ผมรู้แกวจึงยึดไว้ได้ ฉุดมันเข้ามาใกล้ แต่เดี๋ยวเดียวฝุ่นก็ถูกพี่ริวดึงกลับ รายนั้นตะปบมือลงบนสะโพกฝุ่นเบาๆ

“ไปยอมมันทำไม”

ยังไม่ทันที่ฝุ่นจะขยับผมก็ถลาไปดึงฝุ่นออกมาจากผู้ชายตรงหน้า ผมมองด้วยสายตาไม่ไว้ใจ

“เฮ้ย ทุกคน รถมาแล้ว ไปกันเถอะ ไปคุยกันต่อบนรถพี่” แมทเป็นคนยุติการทะเลาะวิวาทกลายๆ นี้ลง

“ฝุ่นมาเดินกับพี่มา”

ฝุ่นมันทำท่าจะเข้าไปหาพี่ริวอีกรอบ แต่ผมฉุดไว้

“อย่ายุ่งกับคนของผม”

“นั่นน้องรหัสกู”

“อดีต ปัจจุบันมันเป็นเมียผม”

“พอๆ ฝุ่นมานี่มะ ไมค์ฝากมิคที” พี่เรย์ดึงฝุ่นเข้าไปเดินคู่ จับแขนมิคดันไปทางพี่ชายตัวเอง ซึ่งไมค์ก็พยักหน้า โอบหัวน้องชายพาเดินนำ พอเป็นพี่เรย์ผมจึงยอมคลายใจ พอๆ กับพี่ริวที่ยักไหล่ หันไปทักแมทที่ยืนอยู่ใกล้สุดแทน

ผมยอมเดินตามแบบตาขวางๆ เพื่อตรงไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ไม่ห่างหอเท่าไหร่

สรุปทริปนี้มีไปกันทั้งหมด 10 คน ผม ฝุ่น แมท ไมค์ ดิว กู้ ไวท์ พี่เรย์ พี่ริว แล้วก็มิค

รถทัวร์ที่ถูกเพ้นต์ด้วยลายการ์ตูนจอดเทียบไว้ข้างถนน คนขับลงมายืนรออยู่ข้างๆ ยกมือไหว้พวกเราทั้งที่ยังเด็กกันอยู่ แมทบอกเป็นรถที่เอาไว้ขนพนักงานที่บริษัทมันไปเที่ยวนั่นแหละ สรุปคือรถทัวร์ของบ้านมันเอง

เป็นรถทัวร์ขนาด 24 ที่นั่ง เบาะแต่ละเบาะกว้างขวาง เหมือนพวกรถทัวร์ชั้น Super VIP ทั่วไป ปรับนอนได้ พวกเราพากันทยอยขึ้นรถ คนแค่สิบคน จำนวนที่นั่งจึงเหลือเฟือ ใครอยากนั่งตรงไหนก็นั่ง ฝุ่นนั่งเป็นคนแรกๆ ข้างพี่เรย์ มันนั่งด้านนอกพี่เรย์นั่งใน ผมเลือกนั่งเบาะถัดจากเบาะมัน จริงๆ อยากนั่งฝั่งตรงข้าม แต่พี่ริวแย่งไปเสียก่อน ผมเขม่นมอง รายนั้นยกคิ้วกวนๆ พวกเรายัดกระเป๋าไว้ยังที่เก็บเหนือหัว

ฝั่งตรงข้ามผมหรือถัดจากพี่ริวมาด้านหลังคือแมทกับไวท์ แมทนั่งนอกไวท์นั่งใน ถัดจากแมทกับไวท์เป็นดิวกับกู้ที่นั่งคู่กัน ด้านหลังผมคือไมค์แล้วก็น้องมันเอง

“พร้อมนะครับ” คนขับตะโกนถาม พวกเราจึงตะโกนว่าพร้อมแล้ว รถคันใหญ่สภาพนุ่มนิ่มจึงค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป ผมเอื้อมมือไปสะกิดฝุ่นจากทางด้านหลัง ฝุ่นหันมามอง 

“มานั่งกับกูเถอะ”

“ไม่เอา กูจะนั่งกับพี่เรย์”

พี่ริวหันมามองด้วยสีหน้าไม่พอใจ แต่ผมไม่สนสายตานั้น อยากนั่งกับเมียตัวเองครับ

“นั่งคนเดียวกูเหงา” ผมบอกเสียงเบา

“โตแล้วพล” แล้วมันก็หันมองตรงไม่สนใจผมอีก อยากใช้วิธีบังคับเหมือนกัน แต่เดิมทริปนี้เป็นทริปที่ฝุ่นต้องไปกับพี่เรย์สองคนอยู่แล้ว ทุกคนนี่คือสวนเกินล้วนๆ

ผมยอมแพ้กลับมานั่งดีๆ ตามเดิม ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะจากพี่ริว ผมเหลือบมอง รายนั้นยกยิ้ม ทำหน้ากวนตีนใส่อีก
ผมว่าดีแล้วที่คนนี้ซิ่วไปเรียนที่อื่น ขืนอยู่มีหวังผมได้ต่อยคนแบบนี้คว่ำแน่

ผมเลือกเขยิบเข้าไปนั่งเบาะใน เผื่อฝุ่นเปลี่ยนใจมานั่งด้วย มันคุยกับพี่เรย์และพี่ริวอย่างออกรส ผมยิ้ม ฟังเสียงของมันไป พอๆ กับดิวและกู้ที่คุยเรื่องเกมที่เล่นค้างกันไว้ ไมค์กับมิคที่ผมฟังไม่ออกว่าคุยอะไรกัน ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง แสงยามค่ำคืนวิ่งผ่านสายตา

พักผ่อนไปละกันพล พรุ่งนี้จะได้ตื่นขึ้นมาเที่ยวแบบสดใส ผมหลับตาลง  รู้สึกหนาวนิดๆ ผมยกมือกอดอกขับไล่ความหนาวทิ้ง เสียงคุยค่อยๆ หายไปพอๆ กับสติของผม

ท่ามกลางความหนาว รู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นๆ ทาบทับลงมาบนตัว ผมลืมตามอง

ไฟกลางเดินถูกปิดสนิท แสงจากหลอดไฟข้างทางสาดแวบเข้ามาเป็นพักๆ เสียงจ้อกแจ้กจอแจก่อนหน้าหายไปหมด เหลือไว้แค่เสียงเครื่องยนต์ดังเบาๆ ผสานเสียงกรนของแต่ละคนในรถ

และคนที่ควรจะนั่งอยู่ข้างพี่เรย์ตอนนี้กลับมาอยู่ที่เบาะข้างๆ แล้ว มันไม่ได้นั่งครับ คุกเข่าเพื่อห่มผ้าห่มให้ผม ผมก้มมอง

“เขามีผ้าห่มให้ ถ้าหนาวก็เอามาห่มได้” มันบอกเสียงเบา ผ้าห่มสีแดงเลือดหมูห่มตั้งแต่ไหล่ผมลงไปให้ไออุ่น มันขยับลุกผมรีบจับแขนมันไว้ทันที 

ฝุ่นไม่ได้ขัดขืน คงรู้ว่าถ้าทำแบบนั้น เสียงจะไปรบกวนคนอื่น ผมมองเพื่อนๆ แต่ละคน ทุกคนมีผ้าห่มคลุมกันหมด หันกลับมามองคนตรงหน้าผมอีกครั้ง

“ขอบใจ” ผมกระซิบ มันพยักหน้า ปากเราห่างกันแค่คืบเท่านั้น

“ปล่อยได้แล้ว กูจะกลับไปนั่งกับพี่เรย์”

“นั่งกับกูไม่ได้เหรอ”

“พล”

“โทษที” ผมค่อยๆ คลายปล่อย แต่ก่อนที่ตัวมันจะหลุดจากมือ ผมดึงมันกลับมาอีกรอบ

ฝุ่นไม่ได้ขัดขืน และผมก็ไม่ได้ฉุดรั้งมันแรงเกินไปด้วย เราจ้องตากัน เป็นเวลานานมากพอให้หัวใจผมรู้สึกเต้นไร้จังหวะ ผมโอบกอดมันเข้ามาชิด มือเสยจับคาง แล้วทาบริมฝีปากเข้าหากัน 

จูบรสหวานของเราสองคน

ผมว่าฝุ่นมันคงจะชินแล้ว เพราะพอผมเข้าใกล้มันทีไร ผมต้องขอจูบมันรสหวานแบบนี้ประจำ ถ้ามีโอกาสและอยู่ในที่ที่เป็นส่วนตัวหน่อย อย่างที่ผมบอก จูบแบบนี้ จูบเป็นชั่วโมงน้องผมก็ไม่ตื่นหรอก ฝุ่นมันถึงได้ไม่ขัดขืนอะไรมาก หนำซ้ำยังตอบรับเป็นอย่างดีด้วย

ผมค่อยๆ คลายปล่อยริมฝีปากมันอย่างเชื่องช้า อ้อยอิ่งกลิ้งปลายจมูกไว้บนปลายจมูกมัน ไล่ไปที่พวงแก้มนิ่ม ฝังลึกจนแก้มบุ๋มสูดเอากลิ่นหอมเข้าไปในปอด

“นอนหลับฝันดีนะ พักผ่อนเยอะๆ พรุ่งนี้จะได้ตื่นขึ้นมาสดใส”

มันพยักหน้า ผมช่วยดันมันลุก ฝุ่นขยับไปนั่งข้างพี่เรย์ตามเดิม ผมยิ้ม ลูบริมฝีปากตัวเองแผ่วเบา กระชับผ้าห่มที่อยู่บนตัวปิดเปลือกตาลง



ผมตื่นอีกทีเพราะเสียงจอแจจากในรถ พอลืมตาก็เห็นว่านอกรถเริ่มเห็นแสงรางๆ แล้ว เหลือบมองเวลา ตีห้าครึ่งแล้วครับ ทุกคนทยอยตื่นแล้ว

“คนขับได้พักบ้างรึเปล่า” ผมหันไปถามแมท

“พักตอนตีหนึ่งประมาณ 30 นาที แกชินแล้ว”

นี่ผมหลับสนิทจนไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอ ผมพับผ้าห่ม ดูเหมือนทุกคนจะตื่นกันหมดแล้ว ฝุ่นลุกขึ้นยืนหัวฟู ผมยิ้มให้มันที มันมองนิดหนึ่งแล้วเสหลบเสีย พับผ้าห่ม พี่ริวลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ขยี้หัวฝุ่นเบาๆ ฝุ่นยิ้มให้

ตอนแรกก็อยากน้อยใจเหมือนกันที่ฝุ่นมันยิ้มให้กับทุกคนยกเว้นกับผม

แต่ผมพอจะรู้สาเหตุ…

ฝุ่นมักอายเสมอเวลาจ้องตาผม ท่าทางประดักประเดิดนั้นมีให้ผมเพียงคนเดียว

ฝุ่นไม่ใช่หนุ่มขี้อาย แต่ท่าทางมันเหมือนจะละลายทุกครั้งที่สบตาผม ถึงจะเสียใจที่เป็นคนทำรอยยิ้มมันหาย แต่ก็ดีใจที่ทำให้มันอายได้

หกโมงสิบนาทีตามเวลา รถทัวร์พาเรามาจอดที่ปั๊มน้ำมันเพื่อให้ทุกคนได้เข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เราจะยังไม่เข้าที่พักกัน แต่จะเริ่มต้นเที่ยวกันเลยเพราะเวลามีน้อย ผมเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันไม่ต่างกับเพื่อนๆ ในกลุ่ม ดูเป็นที่โกลาหล

เดินออกไปข้างนอกเมื่อแล้วเสร็จ เห็นฝุ่นมันยืนยืดอกสูดลมหายใจเข้าปอดอยู่ อากาศเชียงใหม่ดีมาก เช้าๆ แบบนี้ยิ่งดี ผมสวมกอดมันจากทางด้านหลัง ก้มหอมแก้มเบาๆ ที

“อรุณสวัสดิ์ฝุ่น”

มันรีบดันตัวออกทันที ผมไม่เหนี่ยวรั้ง ตีเนียนสูดลมหายใจแบบมันบ้าง มันมองกึ่งจะตำหนิกึ่งๆ อาย 

“อากาศดีเนอะ”

มันพยักหน้า พอทุกคนออกมาครบพวกเราก็ก้าวขึ้นรถอีกรอบเพื่อเริ่มต้นเที่ยว ดิวกับกู้พากันแปลงร่างแล้ว อย่างหล่อเชียว

เราจะเริ่มทริปแรกกันด้วยการไปดอยสุเทพ เอากันแต่เช้าเลย แต่ก่อนไปต้องหาอะไรใส่ท้องก่อน กองพลทหารจำนวนสิบนายถูกคนขับโดยมีเจ้าถิ่นอย่างพี่เรย์พาไปหาของกินกันระหว่างทางที่จะไปดอยสุเทพ เป็นโจ๊กรสอร่อย ผมกินไปสองชามโตๆ แต่กู้มันล่อไปสี่

ท้องหลุมดำมาก ตั้งแต่ผมทักฝุ่นล่าสุด ป่านนี้ผมก็ยังไม่ได้เข้าใกล้ฝุ่น เพราะพอจะเข้าไปหาก็ถูกดักไว้ด้วยพี่ริว

พี่มันจงใจแน่ๆ เพราะพอปาดหน้าสำเร็จ พี่มันจะหันมายักคิ้วกวนตีนใส่ผม

สาบานได้ว่าคนนี้เป็นว่าที่แพทย์ รักษาโรง’บาลไหน ผมจะไม่ไปโรง’บาลนั้นเด็ดขาด ฝุ่นยังไม่รู้ตัว มันยังยิ้มร่าเริงของมันไปตามประสา

ผมพยายามปลอบใจให้เย็น ผมอยู่กับมันทุกวัน ในขณะที่พี่ริว ถ้าฟังจากที่รู้มา นี่เป็นการเจอกันในรอบปีเลย

พี่เรย์ต้อนให้พวกเรากลับขึ้นรถ ล้อหมุนอีกรอบตอนแปดโมง ทุกคนเตรียมงัดกล้องออกมาถือ ผมได้กล้องมือถือของตัวเองตามเดิม ยิ้มเมื่อเปิดกล้องมาแล้วเจอหน้าฝุ่นเป็นวอลเปเปอร์

เชียงใหม่เป็นจังหวัดที่สวยมาก ผมตื่นตาตื่นใจกับทุกวินาทีที่รถวิ่งผ่าน เพราะอะไรก็ดูสวยงามน่ามองไปหมด ทั้งบรรยากาศ บ้านเรือน และผู้คน รถวิ่งลิ่วๆ พาเราผ่านสวนสัตว์เชียงใหม่ กู้ตะโกนบอกคนขับเสียงดัง

“พี่ๆ จอดก่อน เราต้องพาสัตว์กลับเข้ากรง”

“ใครคะ ผัวขา” ผีอีดิวลูกคู่มันรีบถามทันที (รู้สึกพวกมึงจะเล่นกันบ่อยนะช่วงนี้)

“กระทิงไง เอ้าพล ลงรถไปดิ”

ผมหัวเราะ ยกนิ้วกลางข้างขวาขึ้นเหนือเบาะให้มันเห็น ทุกคนหัวเราะร่วน รถพาไต่เขาขึ้นมาอีกเล็กน้อยก็เข้าไปจอดยังที่จอดรถขนาดใหญ่เพื่อให้เราได้สักการะครูบาศรีวิชัยกัน ทุกคนลุกยืน

พี่ริวหันไปถามแมท “ทำไมต้องเป็นกระทิง”

“ถามมันเองดิพี่ ผมคนนอก ตอบไม่ได้”

“อ้าว…” พี่แกทำหน้าเงิบๆ มองตามหลังแมทที่ก้าวลงรถไปแล้วหันมาทางฝุ่นแทน “เพราะอะไรฝุ่น”

ฝุ่นมันนิ่งไป มองผมแล้วเลือกเดินลงรถไปโดยไม่ตอบคำถามใดๆ ทั้งสิ้น

“อ้าว” พี่ริวเกาหัวแกรก 

ผมหัวเราะหึๆ เลี่ยงได้สมกับเป็นฝุ่นจริงๆ

“อยากรู้เหรอพี่” ผมเดินเข้าไปใกล้ พี่มันพยักหน้าท่าทางดูชังน้ำหน้าผมอย่างเห็นได้ชัด

“เวลาเห็นฝุ่นเปลือยแล้วผมมักกลายร่างเป็นกระทิงเปลี่ยวน่ะ ขวิดจนฝุ่นเลือดตกยางออก ตัวแดงเป็นจ้ำๆ” ผมยกยิ้มหลังพูดจบ
ก้าวลงจากรถไป

ฝุ่นยืนสูดลมหายใจอยู่ข้างล่าง ผมก้าวตามลงไปยืนอยู่ข้างๆ พี่ริวเดินหน้าบูดลงมา

“เป็นไรพี่ริว” ฝุ่นถามอดีตพี่รหัสมันเอง รายนั้นไม่ตอบ จ้องหน้าผมให้รู้ว่าไม่พอใจใคร จับแขนฝุ่นเข้าไปยืนใกล้ๆ ผมไม่อยากให้
เป็นเรื่องเป็นราวจึงยอมปล่อยไป ฝุ่นถูกขนาบด้วยพี่เรย์อีกคน

เราพากันเดินตรงไปซื้อพวงมาลัย แม่ค้าพากันตะโกนแย่งเรียกลูกค้า ก็แล้วแต่ว่ากุมารร้านไหนจะฤทธิ์แรงกว่ากัน เรากระจายกันซื้อ เพราะมุงร้านเดียวไม่พอ

ผมได้มาหนึ่งพวง ขนกันไปจุดธูปไหว้ครูบาฯ ผมตั้งจิตอธิษฐานขอพร

แน่นอน ว่าผมขอให้ฝุ่นมันรักและใจอ่อนกับผมเร็วๆ แค่นั้นเป็นพอ

หมดจากครูบาฯ เราก็พากันขึ้นรถ มุ่งตรงสู่ดอยสุเทพ แต่ระหว่างทางเห็นมีน้ำตกห้วยแก้ว เราจึงสั่งรถให้จอดเพื่อลงไปดูวิวและถ่ายรูปกัน

น้ำตกสวยดีครับ บรรยากาศร่มรื่นสุดๆ น้ำไหลลงมาเป็นทาง ผมจุ่มมือลงไปวัดอุณหภูมิ เย็นมาก

ส่วนใหญ่เราจะเน้นถ่ายรูปกันมากกว่า ผมอยากถ่ายรูปคู่กับฝุ่นนะ แต่พี่ริวพาฝุ่นหนีผมไปไกล ขืนผมเข้าไปแย่ง พนันไว้ร้อยคูณร้อย ผมกับพี่ริวต้องต่อยกันแน่นอน

หลังจากนั้นเราก็พากันขึ้นรถอีกรอบ เส้นทางอันคดโค้งพาเอาหวาดเสียวพอสมควร ถนนลื่นด้วย เพราะเหมือนฝนเพิ่งตก แต่คนขับใจเย็น ถามว่าคนขับจะหลับตอนไหน ก็บอกว่าหลับระหว่างรอพวกเราเที่ยวนั่นแหละ

ไม่นาน รถคันใหญ่ๆ ก็มาถึงวัด พวกเราพากันถ่ายรูป แล้วเริ่มต้นก้าวขึ้นบันไดกันทีละขั้น ผมไม่รู้ว่ามีกี่ขั้น เพราะไม่ได้ศึกษา ต่อให้เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ระยะทางที่ขึ้นตลอด ทำเอาขาล้าได้เหมือนกัน แต่พวกเราไม่ได้เร่งรีบค่อยๆ ก้าวกันทีละก้าว เกาะกลุ่มกันไป สลับกับยืนถ่ายรูปกันบ้าง เป็นการพักขาไปในตัว

พี่ริว ฝุ่นและพี่เรย์เดินนำกลุ่มแรก ถัดมาเป็นผม แมทแล้วก็ไวท์ ต่ำลงไปเป็นดิวกับกู้ ปิดท้ายด้วยไมค์ที่กำลังก้าวเคียงน้องมันมาทีละก้าวช้าๆ เพราะมิคแรงน้อย

สักพักพี่เรย์ก็ปล่อยฝุ่นแล้วไปเดินประกบมิค สีหน้าดูเป็นห่วงเป็นใยกันสุดๆ

ฝุ่นกับพี่ริวถึงที่หมายก่อนใครเพื่อน มันยืนพัก แล้วหยิบกล้องขึ้นมากดถ่ายรูป ผมกับแมทและไวท์เป็นกลุ่มถัดไป ตามมาติดๆ ด้วยกู้และดิว

เรายืนรอกันพักใหญ่สามคนที่เหลือจึงตามขึ้นมาสมทบ




Tbc..
ขอบคุณค่าาา >///< 

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 40% [19-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 19-07-2018 20:34:13

อ๊ากกกก ฝุ่นตกหลุม(รัก)อิกระทิงแน่ๆเลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 40% [19-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 19-07-2018 21:11:01

แหม......ละมุมละม่อมเหลือเกินนะ  ผิดวิสัยกระทิงอ่ะ  แต่ควายถึกน่าจะชอบเน๊อะ   :hao7:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 40% [19-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 19-07-2018 22:02:46

อยากอ่านพาร์ทฝุ่นบ้างจัง สนุกกกก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 40% [19-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 19-07-2018 23:41:29

ฝุ่นนนนนนนน ตกหลุมกระทิงเข้าแล้ววว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 40% [19-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 20-07-2018 00:31:21

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 40% [19-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 20-07-2018 00:37:45

กระทิงดุออกโรงละจ้า 555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 40% [19-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 20-07-2018 01:32:30

เออ..... อืมมมมมมมมม..... อาาาาาาาาาา  :hao6: :haun4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 40% [19-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 21-07-2018 11:17:53

พลชอบบังคับเกินไปก็จริงแต่เราก็รู้ว่ามันรักฝุ่นมากนะ มากจนบางทีฝุ่นก็ทำอะไรทำร้ายหัวใจพลมันเหมือนกัน อ่านๆแล้วก็อยากให้พลถอยออกมาบ้างนะให้ฝุ่นมันได้คิดจริงๆว่ารู้สึกยังไงกันแน่

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 80% [21-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 21-07-2018 21:36:49

อิกระทิงโหมดละมุน
ปล.พี่ริวแบดมาก เหมาะที่จะปะทะกับกระทิง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 80% [21-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-07-2018 22:01:21

ถ้าพลยังทำตัวเด็ก แพ้แน่นอน

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 80% [21-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 21-07-2018 23:15:26

ละมุน~ :o8:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 80% [21-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 22-07-2018 02:19:19

ฝุ่นไม่เคยยอมรับว่าเป็นแฟนกับพลสักที เป็นเราเราเสียใจนะ พี่ริวอย่าทำเกินตัวเลยคนเค้ามีแฟนแล้วอ่ะเกรงใจกันหน่อย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 80% [21-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 22-07-2018 07:59:13

นั่นสิ ฝุ่นไม่เคยยอมรับพลเป็นแฟนสักที เสียใจแทนพลนิดๆ แต่พลต้องสู้!! ทำกับฝุ่นไว้เยอะ
พี่ริวววววววว คู่แข่ง(?)ที่น่ากลัวววว
หวานละมุนน ฝุ่นน่ารัก มีเป็นห่วงแต่ยังปากแข็ง  :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 80% [21-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 22-07-2018 08:03:12

อยากอ่านพาร์ทฝุ่นบ้าง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 100% [23-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 24-07-2018 10:43:01

รอคืนวันที่กระทิงเปลี่ยวจะออกโรงค่าาาา

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 100% [23-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 24-07-2018 19:45:22

พี่ริวคงจะหวงน้องมากกว่า ส่วนพี่เรย์นี่คิดอะไรกับน้องมิคหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 100% [23-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 24-07-2018 22:47:49

 o13 o13

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 100% [23-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 24-07-2018 23:39:10

โถฝุ่น เขินพลแต่รอยยิ้มหายซะงั้น
อยากเห็นยิ้มให้พลบ้าง กระทิงเปลี่ยวคงดีใจ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 100% [23-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiwai_fern ที่ 26-07-2018 12:13:32

ตั้งแต่อ่านมา นอกจากเรื่องเอาแต่ใจ ชอบบังคับ กับอดีตที่แก้ไขไม่ได้ที่เคยเจ้าชู้มา ก็ไม่ได้รู้สึกว่าพลเป็นคนที่แย่เลยนะคะ ออกจะมองว่านังเป็นคนน่ารัก คิดอะไร รู้สึกอะไร ก็ทำ ก็แสดงออกไปแบบนั้นตรงๆด้วยซ้ำ ซึ่งไอ้นิสัยแบบนี้ ถ้าพลไปทำกับคนที่เขาไม่มีใจ มันคงน่ารำคาญและขี้ตื๊อมากกกกกกกกกกกกก แล้วก็น่าจะโดนเขารังเกียจ ด่าพ่อล่อแม่ ไม่ก็ลากไปรุมกระทืบซะตั้งแต่สามสี่ครั้งแรกแล้ว ซึ่งที่ผ่านมา ฝุ่นก็ไม่ได้ทำแบบนั้นนี่ แล้วเรื่องที่พลขู่ มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดที่ฝุ่นจะหนีไม่ออกขนาดนั้นเลยนะ ตอนนี้ก็เลยรู้สึกว่าฝุ่นดูจะใจร้ายไปหน่อยที่ทำตัวอึนๆไปเรื่อยๆแบบนี้

ฝุ่นอาจจะไม่ได้รักพลเลย ซึ่งอันนี้ก็คงว่ากันไม่ได้จริงๆ แค่เพียงแต่ไอ้สิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนี้ของฝุ่นกับพล มันทำให้พลมีความหวังมากๆนะ ถ้ารักไม่ได้จริงๆก็บอกพลมันไปตามตรงเถอะ การมาจมอยู่กับฝุ่นก็เสียเวลาพลเหมือนกัน แทนที่จะรีบอกหัก รีบตัดใจ ซึ่งก็ไม่รู้จะต้องใช้เวลาแค่ไหน แล้วเริ่มต้นใหม่ได้สักที กลับต้องมาอยู่ในวังวนอะไรไม่รู้ เป็นแฟนเขาไปข้างเดียว อีกคนเขาไม่รับรู้ด้วยแบบนี้

หรือถ้าฝุ่นไม่รู้ ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่ไว้ใจพล ไม่เชื่อว่าพลรัก อันนี้ฝุ่นก็ต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง แต่การยึกๆยักๆ เอาดีไม่เอาดี อมพะนำ ไม่พูด ไม่แสดงออกแบบนี้มันก็ไม่ช่วยหรอก พลมันก็ทำชัดเจนเท่าที่ผู้ชายคนนึงจะทำได้แล้วนะ กลายเป็นฝุ่นซะอีก ที่ไม่รู้ทำอะไรอยู่ ถ้ากลัววันนึงพลนอกใจ แล้วฝุ่นต้องเสียใจ การอยู่กันไปแบบนี้ แล้วรู้สึกต่อกัน ผูกพันกันมากขึ้นทุกวัน แต่วันนึงพลมันไปมีใครใหม่จริงๆ ฝุ่นก็ไม่ได้เสียใจน้อยลงไปกว่าเดิมหรอก มีแต่จะยิ่งรู้สึกแย่เพราะตัวเองมีสิทธิ์จะรั้งเขาไว้ด้วยคำว่าแฟน ว่าคนรักตั้งแต่แรก แต่มัวแต่กลัวเลยไม่ได้ทำ เท่ากับเปิดโอกาสให้เขาไปหาคนใหม่เองนี่นา

การเลือกรักใคร หรือเลือกใครเป็นแฟน แม้แต่คนที่แต่งงานแล้ว ทุกวันมันก็คือความเสี่ยงป่ะวะ เราไม่รู้หรอกว่าเขาจะนอกใจเราขึ้นมาวันไหน จะเจ้าชู้ขึ้นมาเมื่อไร คนที่ดีมาทั้งชีวิตก็นอกใจคนรักได้ มันไม่มีอะไรมาเป็นเครื่องยืนยันเลยสักนิดเดียว ต้องเสี่ยงเอาทั้งนั้น ฝุ่นก็แค่ต้องชั่งน้ำหนักว่าคุ้มไหมกับการที่วันนึงอาจจะต้องเสียใจ หรือคุ้มค่ากับสายตาสังคมที่มองมาไหม ถ้ายังไงก็ไม่คุ้ม ฝุ่นก็เทแม่ง พลจะไปไหนก็ไป พูดกับมันตามตรงดีๆ ว่าพอเหอะ มันไม่ได้ว่ะ ถ้ามันดึงดัน ฝุ่นก็ต้องนิ่งให้ได้ ไม่ใช่ไปยอมให้เขาอึ๊บเอาทุกวันๆ ห้ามปรามแค่พอเป็นพิธีแบบนี้

แต่ถ้าฝุ่นคิดว่ามันคุ้มแหละ ก็แค่ต้องไปต่อ ให้มันเป็นเรื่องเป็นราว ให้ชัดเจนว่ากูขอเวลา หรือกูไม่ได้รู้สึกกับคนอื่นเหมือนที่รู้สึกกับมึง หรือกูพร้อมแล้ว เอาเลย อะไรก็ว่าไป ให้พลมันเข้าใจหน่อยว่านี่เรากำลังทำอะไรกันอยู่ ไม่ใช่ไม่ทำอะไรเลยสักอย่าง แล้วปล่อยเวลาผ่านไปวันๆแบบนี้ ยิ่งนานมีแต่จะยิ่งแย่นะ ไม่ว่าจะรักไม่รักก็แย่ เพราะระยะเวลามันมีผลกับความผูกพัน ซึ่งอันตรายกว่าความรักอีก และถ้าโอเค ยอมรับแล้วว่ารักพล แต่ก็กลัวเสียใจเหลือเกินนน อันนี้ฝุ่นก็แค่ต้องรักให้เป็น การเผื่อใจเป็นเรื่องที่ควรทำ และทำง่ายที่สุดแล้ว เพราะใจเรา เราควบคุมมันได้ดีที่สุด ง่ายกว่าไปควบคุมใครหรือใจคนอื่น ถ้าวันนึงพลมันทำให้เสียใจ ก็แค่กลับมารักตัวเอง ถ้ามันเลวจริง มันก็ไม่มีค่าให้ฝุ่นฟูมฟาย แค่นั้นเอง

ส่วนเรื่องที่อาจจะกังวลว่าสังคมจะมองยังไง พ่อแม่จะยอมรับมั้ย อันนั้นคงต้องอยู่ที่ว่ารักกันมากพอมั้ยมากกว่า เรื่องสายตาคนมองนี่ต้องแก้ที่ใจตัวเองก่อน ถ้าเรารับตัวเองได้ สายตาคนอื่นขี้หมามาก ไม่มีค่าอะไรเลย เป็นแค่ใครก็ไม่รู้ ส่วนพ่อแม่ ถ้าเขารับไม่ได้ อันนี้ต้องใช้เวลา เรื่องคนอื่นนอกเหนือจากพลกับฝุ่น ทั้งสองคนคงไปบังคับใจใครไม่ได้ ที่ทำได้ตอนนี้คือจัดการกับใจตัวเองกันก่อน ว่าพร้อมรับมั้ย พร้อมจะเสี่ยงมั้ย ถ้าไม่ ก็จบความสัมพันธ์ ถ้าอยากเก็บความสัมพันธ์ไว้ ก็ไปต่อ แล้วไปสู้กันเอาวันข้างหน้า อย่าฟูมฟายล่วงหน้า ตีตนไปก่อนไข้ คิดมากกันจนเสียเรื่อง ไม่มีประโยชน์

ที่ผ่านมาไม่ได้รู้สึกว่ามีตัวละครไหนงี่เง่าเลยนะคะ และหวังว่าต่อไปก็จะไม่เจอนิสัยแบบนั้นในพลหรือฝุ่นด้วย 5555 ส่วนพลในตอนนี้ คงต้องพยายามอีกสักระยะ ตอนนี้มันอาจจะนานไม่พอ แล้วจากนั้นก็ควรจะอยู่นิ่งๆบ้างได้แล้ว ไม่งั้นฝุ่นคงไม่เข้าใจ ว่ามีพลเป็นเพื่อน กับมีพลเป็นผัว มันต่างกันยังไง แล้วฝุ่นก็คงคิดไม่ได้สักที คงยังทำตัวไม่รู้ไม่เรื่องอยู่แบบนี้ไปเรื่อยแหละ อึดอัดใจกันไปหมด จะหวานก็ไม่เต็มที่ ฝุ่นดูเดี๋ยวมีใจ เดี๋ยวไม่มี ขึ้นลงแท้ค่ะคุณน้อง :katai1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน 100% [23-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 26-07-2018 13:36:48

ดีใจแทนพลมีคนห่วงใยด้วย :a2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย [30-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 26-07-2018 20:30:17

21 ศึกชิงเมีย

“มีใครเป็นคนต่างชาติไหม จะได้พาไปซื้อตั๋ว” พี่ริวแซว ทุกคนหัวเราะ พากันไปซื้อดอกไม้ เขามีกฎใหม่ไม่ให้จุดธูปแล้วล่ะครับ รักษามลภาวะ ซึ่งผมว่าดีแล้ว เพราะกลัวคนไม่ระวังเอาธูปจิ้มหลังเอา

วัดพระธาตุดอยสุเทพเป็นวัดที่สวยมาก มนุษย์สิบคน ยกโขยงกันไปเดินรอบเจดีย์ พี่เรย์นำหัวขบวน ต่อด้วยมิค ไมค์ ฝุ่น พี่ริว ผม แมท ไวท์ ดิวและกู้รั้งท้าย

ใจผมอยากเป็นคนเดินตามหลังฝุ่นมันมากกว่า

ช่วงแรกๆ ยังรวบรวมสติไม่ได้ เดินถือดอกไม้ตามหลังพี่ริว สมองคิดวุ่นไปหมด ทั้งเรื่องฝุ่นและเรื่องอื่นๆ

เพราะจำนวนคนที่เยอะ ทำให้การเดินก้าวไปได้ค่อนข้างช้า ยิ่งช้า สติที่กระจายของผมจึงค่อยๆ รวมตัวกันกลายเป็นความนิ่ง ผมพยายามทำจิตใจให้สงบ คนห่างไกลวัดวาแบบผม ทำได้แค่ขอพรเรื่องฝุ่นเข้าไว้เท่านั้น

สาธุ ขอให้ฝุ่นรักขอให้ฝุ่นหลง ขอให้รักเรามั่นคง และทุกคนยอมรับได้เป็นอย่างดี

พอเดินกันเรียบร้อยก็พากันถ่ายรูปตามอัธยาศัย ทั้งด้านในและด้านนอก คนกลุ่มผมไม่ใช่พวกชอบทำบุญกันโดยพื้นฐานอยู่แล้ว แค่นี้ก็พอ ด้านนอกมีวิวที่ค่อนข้างสวย จุดนี้พวกเราได้ถ่ายรูปกับวิวกันสมใจ และเป็นที่แรกที่ผมได้ถ่ายคู่กับฝุ่น เพราะพี่เรย์เขาดึงพี่ริวไปถ่ายคู่กันตามประสาลูกพี่ลูกน้อง แม้จะแค่ภาพเดียว แต่มันก็ทำให้ผมมีความสุขแล้ว

พักเดียวพี่ริวก็มาลากฝุ่นไปต่อ ฝุ่นมันคงดูออกว่าผมกับพี่ริวกำลังทำสงครามกันอยู่ แต่มันก็ยังนิ่งๆ ของมันไปตามประสา

เราลงจากวัดพระธาตุดอยสุเทพกันตอน 11 โมง แวะเข้ามช.ก่อนเพื่อไปยลอ่างแก้วในตำนานของใครหลายๆ คน ถ่ายรูปอัปเฟซกันไปตามประสา ผมยืนสูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกที่สุด หันไปมองใครบางคนที่ยืนมองอยู่เหมือนกัน

ผมหยิบมือถือมากดถ่ายฝุ่นไปหลายแชะ ซูมภาพมันเข้ามาใกล้ๆ จังหวะหนึ่งมันหันมาสบตา ผมจ้องตามัน ยิ้มให้นิดหนึ่งส่งผ่านความรักไปให้ เขาว่าอ่างแก้ว เป็นอ่างที่คนมีความรักมักมาพลอดรักกัน และเป็นอ่างที่คนอกหัก มักมาทิ้งลมหายใจไว้ที่นี่ด้วย
ไม่ได้มาฆ่าตัวตายนะครับ แค่มาทำมิวสิกเฉยๆ คงได้อารมณ์พอๆ กับได้เดินตากฝนหรือเปิดน้ำยืนเศร้าใต้ฝักบัวล่ะมั้ง ที่นี่บรรยากาศดีมาก กล้องห่วยขนาดไหนรูปก็ออกมาสวย

ผมกับฝุ่นยืนกันอยู่ค่อนข้างไกล แต่ผมไม่สนใจระยะทางนั้น ส่งผ่านความรักผ่านดวงตาไปหาคนที่มองมานั้น พักหนึ่งพี่ริวก็มาดึงความสนใจของฝุ่นไปจากผมอีก ผมหันกลับมามองอ่างแก้วตามเดิม

“โดนกีดกันขั้นรุนแรงเชียวนะมึง นี่แค่อดีตพี่รหัส ถ้าเป็นพ่อหรือแม่เขามึงจะทำยังไงวะ” แมทเดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆ
นั่นน่ะสิ

“นึกอยากยอมแพ้รึยัง”

ผมเหลือบมองคนพูด มันพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งยุกึ่งท้าทาย สรุปมึงจะสนับสนุนหรือจะห้ามปรามกูเอาให้แน่
ผมหันไปมองฝุ่นอีกที เห็นมันยิ้มแล้วแทบจะละลายลงกับพื้น

“ไม่ว่ะ กูไม่ยอม” ผมตอบตรงๆ
แมทหัวเราะหึๆ

“งั้นสู้ต่อไปเพื่อน”

ผมพยักหน้า ฝุ่นหันมาสบตาผมอีกรอบ ก่อนมันจะเบี่ยงหลบมองไปทางอื่น

ท้องพากันร้องแล้ว เราจึงขนขบวนกันไปกินก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ที่นิมมานเหมินทร์ซอย 17 กินเสร็จจะได้เที่ยวร้านไอเบอร์รี่ของพี่โน้ตได้เลย (มันอยู่ข้างกัน) อร่อยมากครับ คนเต็มร้าน นั่งคอยกันนานเลย พออิ่มเราก็ยกโขยงกันไปร้านพี่โน้ตต่อ คราวนี้สนุกถ่ายรูปอัปเฟซกันสุดๆ โดยเฉพาะมาสคอตพี่อุดมที่เป็นรูปหน้าคนนั้น ตอนนี้มันเปลี่ยนจากสีเหลืองมาเป็นสีชมพูแจ๋วแหววแล้ว

กู้กับดิวกอดขาหมาคนละข้างแย่งกันถ่าย ผมยืนเท่ตามสไตล์ อยากได้ภาพคู่กับฝุ่นบ้าง ผมเดินไปดึงฝุ่นมาถ่ายด้วย ซึ่งไอ้พี่ริวก็ไม่ได้ขัดขวางอะไร เรายืนคู่กันธรรมดาสำหรับภาพแรก ภาพที่สองผมกอดคอมันไว้อย่างเพื่อนทั่วไป

พี่ริวเข้าไปถ่ายต่อ ยืนเท่ไปตามประสา ก่อนจะกวักมือเรียกฝุ่นเข้าไปบ้าง ฝุ่นมันไม่ปฏิเสธ วิ่งเข้าไปหา ภาพแรกยืนข้างกัน ภาพที่สองพี่แกกอดคอเหมือนที่ผมทำ คิดว่าพี่แกจะหยุดอยู่แค่นั้น แต่แกหันไปหอมแก้มฝุ่นเบาๆ ที

ผมตาโตแทบจะทันที ฝุ่นมันยังตกใจ พี่ริวหัวเราะหึๆ มองตาผม

เจตนาของพี่ริวคืออะไร ชอบฝุ่น หรือแค่ต้องการกวนประสาทผมเท่านั้น ผมมองพี่ริวตาขวาง ประกาศชัดเลยว่าไม่พอใจ

พี่เรย์ถ่ายบ้าง ลากเอาฝุ่นไปถ่ายด้วยอีกคน ฮ็อตจังเมียกู ดีแต่ว่าพี่แกไม่ได้เอาฝุ่นไปกอดหรือหอมแบบพี่ริว หลังจากนั้นพี่เรย์ก็มาลากมิคไปถ่ายบ้าง สิบคนกว่าจะได้รูปกันครบ เล่นเอาเหนื่อย แถมยังต้องสลับให้คนอื่นเขาถ่ายด้วย ไม่งั้นมีเฮ นักท่องเที่ยวเยอะเป็นมด อาจจะเพราะเสาร์อาทิตย์ด้วย

พอหนำใจเราก็พากันไปสั่งเค้กกิน ราคาโหดเหมือนกัน สั่งไปไม่กี่อย่าง จ่ายไปหลายร้อย สั่งใครสั่งมันครับ

แต่อร่อยดีครับ ฝุ่นมันได้กินฟรีเพราะอดีตพี่รหัสมันเลี้ยง ทำให้ทุกคนต่างพากันอิจฉา พี่เรย์ไปขลุกอยู่กับมิคพ่วงเอาเพื่อนผมไปด้วย เพราะเด็กนั่นไอเดียพุ่งขึ้นมากะทันหัน (อาจจะเพราะอยู่ในร้านของนักสร้างผลงานศิลปะอย่างพี่อุดม) มิคพกกระดาษกับดินสอมาด้วย นั่งวาดยิกๆ โดยมีพี่เรย์มองอยู่ข้างๆ อีกด้านเป็นไมค์ที่มองน้องมันวาดตาแป๋ว

กู้สั่งมาเป็นกระบุงโกย ดิวคู่หูมันตามเล็มไปเล็กๆ น้อยๆ

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้นั่งข้างฝุ่นด้วย อีกด้านเป็นพี่ริว

“กินเยอะๆ ตัวจะได้โตๆ” พี่ริวบอก

“ด้านบนคงไม่ได้แต่ด้านข้างล่ะไม่จำกัด” ฝุ่นมันกวนกลับ ผมหัวเราะกับมุกนั้น สะกิดแขนมันเบาๆ ฝุ่นหันมามอง ผมตักเค้กชิ้นที่ผมกำลังกินอยู่ไปไว้ใกล้ปากฝุ่น

“ลองชิมดู อันนี้อร่อย” ผมไม่ได้ตั้งใจจะเรียกความสนใจจากมันหรอกนะครับ แต่เค้กชิ้นนี้อร่อยจริงๆ ฝุ่นมองหน้าผม โอกาสที่มันจะปฏิเสธมี 50/50 แต่มันก็อ้าปากงับ ขยับเคี้ยว พอรสชาติต้องลิ้นดวงตามันวาวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“อร่อย”

“ชอบใช่ไหม งั้นเอาไปกิน” ผมเลื่อนเค้กครึ่งก้อนที่เหลือไปให้

“แล้วมึงไม่กิน”

“พอแล้ว แค่อยากลองชิมดู”

มันพยักหน้า รับไปวางไว้ใกล้ๆ ตักกินทีละคำ คำเล็กๆ

“ป้อนพี่หน่อยสิฝุ่น อยากลองชิมบ้าง”

“เอาเลยครับ” ฝุ่นมันเลื่อนเค้กของผมเมื่อกี้ไปใกล้

“ป้อนดิ อดีตพี่รหัสขอร้องเชียวนา”

“ผมว่าพี่กินเองดีกว่า ผู้ชายป้อนกันมันไม่เหมาะ”

พี่ริวเลิกคิ้วสูง

“ทีเมื่อกี้พลป้อน ฝุ่นไม่เห็นปฏิเสธ”

ฝุ่นมันนิ่งไป ผมยกยิ้ม ผมผัวมันนี่ครับ พี่เป็นแค่อดีตพี่รหัสเท่านั้น ฝุ่นไม่พูดอะไรอีก ตักเค้กชิ้นนั้นไปป้อนพี่ริว

“อร่อย” พี่ริวมองฝุ่นตาเยิ้ม เท้าผมกระตุกยิกๆ แต่รู้ว่าเขาจงใจรวนผมจึงไม่พูดอะไร


เรานั่งคุยกันต่ออีกพักก็พากันมุ่งตรงสู่วัดถ้ำอุโมงค์ วัดโบราณของจังหวัดเชียงใหม่ที่เต็มไปด้วยสถานที่โบราณ แค่องค์เจดีย์ก็ร่วม 700 ปีเข้าไปแล้ว เราเข้าไปกราบสักการบูชาพระประธานก่อน แล้วถึงออกมาถ่ายรูปกันยังจุดต่างๆ
ผมเห็นฝุ่นมันยืนดูเศียรเก่าโบราณตั้งเรียงกัน ผมเดินเข้าไปใกล้ อาศัยจังหวะที่ไม่มีใครสนใจจับมือมันไว้เบาๆ ฝุ่นหันมามอง ผมกระชับมือเบาๆ ส่งยิ้มให้แล้วคลายปล่อย

แค่เสี้ยวไม่ถึงสิบวินาทีกับสัมผัสเล็กๆ นั้น เชื่อกันหรือเปล่าว่ามีอานุภาพมากมายให้ใจผมสั่นไหวแค่ไหน

หลังจากนั้นเจ้าถิ่นก็พาเรากลับเข้าเมืองเพื่อไปเช็กอินที่พัก เราจะพักกันในเกสต์เฮ้าส์ใกล้ๆ กับร้านของอาพี่เรย์นั่นแหละ จอดรถไว้ข้างถนน พากันหิ้วกระเป๋าเดินเข้าไป

เราพักกันห้องละ 2 คน กู้คู่กับดิวตามเดิม แมทคู่กับไวท์ เพราะไมค์จะนอนกับน้องมันเอง พอได้กุญแจมา ผมก็หันไปชวนฝุ่น แต่พี่ริวฉุดข้อมือฝุ่นไว้

“ไปนอนกับพลมัน กูจะนอนกับน้องรหัสกู” พี่ริวบอกพี่เรย์ คราวนี้ผมไม่ยอมอย่างที่แล้วๆ มา ขยับไปจับฝุ่นมาไว้ข้างๆ มองพี่ริวตาขวาง บอกด้วยสายตาว่ายังไงผมก็ไม่ยอม

“พล ปล่อยกูก่อน พี่ริว ผมนอนกับมันก็ได้ครับ”

พี่ริวยกยิ้ม จับแขนฝุ่นดึงเข้าหาตัวเอง

“เฮ้ย ริว พอเหอะ สงสารฝุ่นบ้าง” พี่เรย์ช่วยพูดให้

“ไม่ว่ะ กูจะนอนกับน้องรหัสกู เราก็เหมือนกัน คิดเหรอว่านอนกับมันจะได้นอนดีๆ ไม่ต้องนอนครางทั้งคืนรึไง”

แก้มฝุ่นแดงก่ำ ต่อให้มันเป็นเรื่องจริงก็เถอะ ฝุ่นมันมองผมนิดหนึ่ง ทำท่าคิด

เวรล่ะ ถ้าให้เลือกระหว่างมานอนครางให้ผมฟัง กับอยู่กับอดีตพี่รหัส มันก็ต้องเลือก…

“กูจะนอนกับพี่ริว”

นั่นไง ซื้อหวยไอ้ฝุ่นยังไงก็ถูก ผมหน้าบูด

“ฝุ่น” ผมร้องขอเสียงอ่อย

“ไปกันเถอะ” แล้วมันก็หันหลังให้ผมดื้อๆ ผมมองตามตาละห้อย แมทเดินมาตบหลังผมเบาๆ แล้วเดินเลยไป พอๆ กับไมค์ที่พา
น้องมันเดินนำไปก่อน ตามไปติดๆ ด้วยดิวกับกู้ เหลือไว้แค่ผมกับพี่เรย์เท่านั้น

“ห้องอะไร”

“A6 ครับ”

“มาสิ” พี่เรย์ยื่นมือมาขอกุญแจ ผมยื่นให้อย่างเสียไม่ได้

“พี่ริวเขาเกลียดผมเหรอ” ผมถามตรงๆ

“มีใครเขาชอบคนที่มารังแกน้องตัวเองบ้าง ต่อให้เป็นแค่อดีตพี่รหัส แต่จำไว้เลยว่าริวมันรักฝุ่นเหมือนน้องเหมือนนุ่ง ไม่งั้นไม่
ฝากฝังให้พี่ดูแลดีขนาดนี้หรอก ตอนอยู่มันดูแลฝุ่นอย่างกับเจ้าชาย”

ผมหน้าตึง

“พี่ริวเขาคิดอะไรกับฝุ่นหรือเปล่า”

คนตัวสูงไล่ๆ กับผมชะงัก

“พี่น้อง”

“แน่ใจเหรอครับ”

พี่เรย์มองตา

“แน่สิ” เขาตบหลังผมเบาๆ “ไม่มีอะไรหรอก พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวต้องไปเดินเล่นถนนวัวลายกันต่อ”

ผมพยักหน้าเดินเข้าห้อง ห้องเล็กมาก ภายในมีเพียงเตียงขนาดควีนไซซ์สะอาดๆ หนึ่งหลัง ข้างกันเป็นตู้เสื้อผ้า มีทีวีตั้งอยู่บนโต๊ะแถวๆ ปลายเตียงอีกหนึ่งเครื่องเท่านั้น พี่เรย์ให้สิทธิ์ผมอาบน้ำก่อนในฐานะรุ่นพี่ ผมทำตาม พอแล้วเสร็จถึงได้ออกมานอนรอบนเตียง ให้พี่เรย์ได้อาบต่อ นึกไปถึงใครอีกคน

ผมหยิบมือถือมากดไลน์ส่งข้อความหาฝุ่น

‘คิดถึง’

สั้นๆ ครับ แล้วส่งสติกเกอร์ลูกหมากำลังเหงาหงอยไปให้ ไม่หวังว่าจะได้คำตอบอะไรจากมันหรอกครับ เพราะมันไม่เคยตอบไลน์ผมเลย แต่ขึ้นข้อความว่าอ่านแล้ว

‘บ้ารึไง เพิ่งห่างกันเมื่อกี้’

ผมเบิกตากว้าง เด้งลุกขึ้นนั่งทันที เพ่งมองข้อความดีๆ อีกที

ฝุ่นมันตอบไลน์ผมด้วย!!

ผมรีบรัวนิ้วตอบกลับทันทีหลังได้สติ

‘เป็นครั้งแรกเลยนะฝุ่นที่มึงตอบไลน์กู ดีใจจัง’

มันเงียบไปสักพัก ก่อนข้อความใหม่จะเด้งขึ้นมา

‘ประสาท’

ผมฉีกยิ้มกว้างกับคำต่อว่านั้น ทวนอ่านอย่างมีความสุข อยากกอดมันฉิบหาย แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะโดนพี่ริวขวางทางอยู่

‘ฝุ่น มึงดูพี่มึงดิ เขากีดขวางทางรักกู’ ผมอ้อนกลับหวังร้องขอความเห็นใจ

‘ก็เขารักกู’

‘รักแบบไหน’

‘แบบพี่แบบน้อง’

ผมไม่พิมพ์แล้วครับ ไม่ทันใจ โทรไลน์หามันเลย มันรับสายทันที

“พี่ริวล่ะ”

“อาบน้ำ”

“มึงอาบรึยัง”

“อาบแล้ว พี่เขาให้กูอาบก่อน”

ผมหัวเราะ

“เหมือนกัน” ผมกัดปากเบาๆ

“ฝุ่น”

“อะไร”

“คิดถึง”

“ประสาท” อารมณ์เวลาอ่านข้อความกับได้ยินเสียงจริงๆ ไม่ต่างกันเลย ผมเหลือบมองไปทางห้องน้ำ

“มึงอยู่ห้องไหน”

“A9”

ผมรีบลุกพรวดจากที่นอน กดปิดมือถือโดยไม่บอกกล่าวอะไร วิ่งลิ่วๆ ไปเคาะห้อง พักเดียวฝุ่นมันก็เปิด พอมองเข้าไปไม่เห็นใครผมก็สอดตัวเข้าไปทันที จับมันจูบแรงๆ

“คิดถึงใจจะขาด”

“...พล อือ พอ…” มันครางออกมาเบาๆ เมื่อผมซุกซอกคอมันแรง “พล เดี๋ยว พี่ริวอาบน้ำอยู่”

ผมไม่สนครับ จับมันผลักถอยร่นแล้วล้มลงไปนอนหงายบนเตียง

“พล” ฝุ่นพยายามเบาเสียงปรามลง แต่ผมไม่สน คิดถึงจะแย่ ผมซุกซอกคอ เลิกชายเสื้อมันขึ้นสูงจนหัวนมโผล่ อ้าปากงับทันที
ฝุ่นสะดุ้งเฮือก ครางสะท้าน มือหนึ่งจับหัว อีกมือหนึ่งจับแขนผมไว้

กริ๊ก…

เสียงลูกบิดดังเบาๆ ผมเงยหน้าจากซอกคอฝุ่นมอง พี่ริวยืนตะลึงอยู่หน้าห้องน้ำในสภาพผ้าขนหนูพันเอวเอาไว้หมิ่นเหม่ กล้ามเนื้อแน่นหนัน คงชอบออกกำลังกายอยู่เป็นนิจ ออร่าผู้นำเต็มร้อย จะให้ผมไว้ใจให้ฝุ่นอยู่กับคนแบบนี้ได้ยังไงกัน

“ทำอะไรของมึง!”

ฝุ่นรีบดันผมลุก พลิกหันไปมองด้วยผิวแก้มแดงก่ำ

“คิดถึงเมียเลยย่องเข้ามาหา”

“มึง!!” พี่มันถลาจะเข้ามาหา ฝุ่นกั้นกลางไว้ทันที

“พล มึงออกไปก่อน พี่ริวรีบแต่งตัวเถอะ ผมหิวแล้ว”

ผมจ้องคนตัวสูงเท่ากันตาขวาง ก่อนก้มมองฝุ่นอีกที แก้มมันเรื่อแดง รสจูบของผมทำให้ปากมันเจ่อช้ำนิดๆ ผมยกมือเกลี่ยแผ่วเบา ยอมเป็นฝ่ายล่าถอย เดินออกจากห้องมันกลับเข้าห้องตัวเองไป

พี่เรย์ออกมาจากห้องน้ำพอดี

“ไปไหนมา”

“ไปหาฝุ่น”

พี่เรย์เลิกคิ้วสูง ยกยิ้มแล้วหัวเราะ

“อารมณ์ค้างรึไง” เขาคงเดาออกจากบางสิ่งของผม 

ผมไม่ได้ตอบ เดินเลยเขาเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย พอออกไปพี่เรย์ก็แต่งตัวเสร็จแล้ว

“เบาขึ้นไหม”

“ตัวเบา แต่ใจหนัก” ผมสารภาพตามตรง พี่เรย์หัวเราะ

“พี่เคยเล่าให้ริวฟังว่าเราทำฝุ่นไว้โหดมาก รายนั้นเลยค่อนข้างเป็นห่วงฝุ่น”

ผมทำหน้ายุ่งยาก เถียงไม่ออก เพราะเวลาผมฮีตจัดๆ ผมก็หนักกับฝุ่นมากจริงๆ

เราพากันออกไปสมทบกันที่ประตูท่าแพเพื่อหาของกินกันแถวนั้น เดินครับ จากที่พัก ไม่ไกลมาก นั่งกินไป ชมวิวท่าแพไป สวยดี ผมกับพี่ริวนั่งเขม่นกันโดยมีฝุ่นอยู่ตรงกลาง พี่มันโอบไหล่ฝุ่นไว้ ฝุ่นมันไม่ขัดขืนพี่มันเองหรอก แต่ถ้าผมทำบ้างมันคงไม่ยอม
หันมองไปอีกด้าน มิคกำลังกินอาหาร โดยมีไมค์คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ดูแลไม่ต่างกับพี่เรย์ที่ขนาบอยู่ข้างกัน มิคยังไม่หยุดร่างๆ ลบๆ อะไรสักอย่างที่น่าจะเป็นสร้อยคอลงบนกระดาษ ผมเลิกสนใจคนทั้งสามหันมากินต่อ ทริปสุดท้ายของวันนี้คือเดินถนนวัวลาย ผมยังไม่เคยเดิน เคยไปแต่ถนนคนเดินวันอาทิตย์เท่านั้น ตื่นตาตื่นใจพอควรครับ ผมพยายามเอาตัวเข้าไปเดินใกล้ๆ ฝุ่นโดยมีสายตาเขม่นจากพี่ริว

ผมไม่สน ฝุ่นมันได้ของมาหลายชิ้นเลย ส่วนใหญ่คงเอาไปฝากคนที่บ้าน ผมทำหน้าที่ถือของให้เหมือนเดิม ตอนแรกเดินกันเป็นกลุ่มใหญ่ แต่หลังๆ ก็ต่างแยกกันเป็นกลุ่มย่อยเพื่อดูของที่ชอบ คนเยอะด้วย คนสิบคนเดินกันเป็นกลุ่มเคลื่อนที่ลำบาก

พี่เรย์กับไมค์แล้วก็มิค จะสนใจพวกสร้อยคอและเครื่องประดับที่เขาเอามาขาย แวะเข้าร้านข้างทางไปแล้ว พวกกู้กับดิวจะหยุดที่โซนของกินเป็นส่วนใหญ่ ล่าสุดที่เห็นคือกำลังต่อคิวเพื่อซื้อลูกชิ้นปิ้งอยู่ แมทกับไวท์มุ่งตรงเข้าหาเสื้อผ้าแนวที่ตัวเองชอบทันที
ตอนนี้กลุ่มที่พากันเดินหน้าต่อจึงเหลือแค่ผม ฝุ่นแล้วก็พี่ริวที่เดินประกบฝุ่นอย่างกับแฟนมากกว่าผมที่เป็นแฟนจริงๆ เสียอีก

ฝุ่นยกตุ๊กตาทำมือลายไทยที่เพิ่งซื้อมาเมื่อกี้ขึ้นดู

“ยัยฝันคงชอบ เด็กนั่นชอบสะสมตุ๊กตา”

“คิดว่าชอบสะสมหนังสือซะอีก”

ฝุ่นสายหัว

“ตุ๊กตา กูว่าอนาคต ถ้าไม่เปิดร้านขายตุ๊กตา ก็น่าจะตั้งเป็นพิพิธภัณฑ์แน่ๆ”

ผมหัวเราะตาม ดีละครั้งหน้าถ้าไปเจอกัน ผมจะได้รู้ว่าควรจะซื้ออะไรไปฝากน้องแฟน

“เออ พล พอดีกูลืมของไว้ที่ร้านขายพวกสมุดทำมือเมื่อกี้ ย้อนกลับไปเอาให้ได้ป่ะ จะรอตรงนี้” พี่ริวหันมาร้องขอกันดื้อๆ
แม้จะเป็นคำขอ แต่น้ำเสียงดูไม่ได้เป็นคำขอแม้แต่น้อย เหมือนเป็นคำสั่งกลายๆ ให้ต้องทำมากกว่า ผมขมวดคิ้วมองอย่างไม่พอใจ แต่ไงก็เป็นรุ่นพี่ แถมยังเป็นคนที่ฝุ่นนับถืออีก ผมรับปากเดินย้อนกลับไปตามทางเดิม มองซ้ายมองขวา ทั้งมองหาเพื่อนๆ ที่น่าจะพากันเดินตามมา หรือว่าร้านสมุดทำมือที่ว่า

ไม่เจอเพื่อนครับ เจอร้านทำมือไม่ห่าง

“โทษครับ พอดีพี่ชายผมเขาลืมถุงสมุดทำมือไว้ ไม่ทราบว่า…”

“โอ้ อยู่นี่เลยค่ะ!” เจ้าของร้านรีบบอก “เห็นมันวางอยู่ริมๆ แผง ยังคิดอยู่เลยว่าเป็นของใคร คนเยอะ ดีนะที่ไม่มีใครหยิบไปก่อน”

ผมยิ้ม รับมาถือ บอกขอบคุณแล้วเดินกลับทางเดิม ผมยกดู ถอนหายใจแรง

“ยังไม่แก่เลย ความจำเสื่อมซะแล้ว” ผมพยายามจดจำว่าฝุ่นกับพี่ริวรอกันอยู่ตรงไหน แต่พอเดินมาถึงที่เดิมจริง กลับมองไม่เห็นสองคนนั้น 

“อ้าว” ผมกวาดมองไปรอบๆ เผื่อขี้เกียจยืนรอเฉยๆ แล้วเดินดูของอะไรใกล้ๆ แต่ในระยะที่สายตามองเห็นไม่มีเลยครับ

ผมรีบหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหา ฝุ่นมันดันปิดมือถือ

อะไรวะ ปกติมันไม่เคยปิดมือถือนะ

ผมตัดสินใจโทรหาเพื่อนๆ กู้กับดิวนั่งซัดขนมจีนกันต่อ แมทกับไวท์กำลังซื้อเสื้อผ้ากันอยู่ตามเดิม ส่วนพวกพี่เรย์แวะร้านเครื่องเงินกลางทาง ไม่มีใครเห็นพวกฝุ่นเลย คาดว่าคงเดินนำไปก่อนไกลแล้ว

ผมตัดสินใจขอเบอร์ติดต่อพี่ริวจากพี่เรย์ รายนั้นให้มาง่ายๆ แต่พอโทรหาจริงพี่ริวกลับปิดเครื่องเหมือนกัน
ผมกัดกราม

พี่ริวจงใจแกล้งแยกผมกับฝุ่นแน่ๆ ผมเลิกโทร ยัดมือถือใส่กางเกงตามเดิมตัดสินใจเดินหา ผมก้าวเร็วๆ กวาดสายตาทั้งซ้ายและขวา จากจุดที่นัดยันไปถึงปลายทางก็ไม่เจอ

ผมผ่อนลมหายใจออกช้าๆ กำลังชั่งใจอยู่ว่าจะเดินหาอีกรอบ รออยู่ปลายทางแบบนี้หรือเดินย้อนกลับไปรอที่ต้นทางดี
ผมตัดสินใจเดินย้อนหาอีกรอบ คราวนี้เดินให้ช้าลง แวะเข้าทุกซอยเท่าที่จะเห็น กลางๆ ซอยเห็นพวกแมทกับไวท์ ในมือถือข้าวของมากันคนละถุง

“เจอฝุ่นกับพี่ริวไหมล่ะ”

“ไม่เจอ พี่มันแกล้งกูแน่ๆ” ผมบอกอย่างหัวเสีย แมทตบไหล่ผมเบาๆ

“อย่าไปตามหาเลย ไปเดินด้วยกันป่ะ”

“ไม่ละ ขี้เกียจ พวกมึงไปเดินต่อเถอะ เดี๋ยวกูออกไปรอปากทางออก”

“ไม่ต้องไปรอหรอก เสียเวลาน่า”

ผมส่ายหัวยืนยัน พวกมันไม่เซ้าซี้อีก เห็นพวกพี่เรย์เป็นกลุ่มถัดไป ผมเดินเข้าไปถามก็ไม่มีใครเห็น น้องมิคมองมาด้วยความเป็นห่วง คงเพราะเห็นหน้าบูดๆ ของผมล่ะมั้ง ผมขอตัว เห็นกู้กับดิวเดินดูดน้ำมาตามทาง พวกมันชวนเดินไปด้วยกัน แต่ผมขอไปยืนรอปากทางออกแทนตามเดิม ผมยืนอยู่ในจุดที่เด่น แต่ไม่เกะกะใคร สายตามองไปยังเส้นทางที่ทุกคนจะพากันเดินออกมา สีหน้าบูดสนิท

ผมหยิบมือถือมาโทรหาอีกรอบ กดโทรเข้าเครื่องของฝุ่นก่อน แต่มันยังปิดเครื่องเหมือนเดิม ผมกดไปยังเบอร์ของพี่ริวต่อ คราวนี้มีเสียงสัญญาณ ผมรอด้วยใจจดจ่อ มันดังอยู่สองรอบปลายสายถึงกดรับ

“พี่ริว”

“มีไร” พี่มันถามกลับมาด้วยน้ำเสียงชวนเตะ

“พี่เอาฝุ่นไปไว้ไหน”

“เอ๋ ตอนนี้เราอยู่กันตรงไหนน้า” พี่มันทอดเสียง “รู้สึกว่าจะเป็นโรงแรมระดับสามดาว การตกแต่งภายในสวยดีนะ เตียงก็สวย คาดว่าคืนนี้ฝุ่นคงหลับสบาย”

ผมกำหมัดแน่นจนเจ็บไปหมด กำลังจะอ้าปากถามว่าโรงแรมอะไรอีกฝ่ายก็ปิดมือถือหนี

ผมสบถคำหยาบออกมา กดหาอีกรอบ แต่คราวนี้เขาปิดเครื่อง ผมขยับอีกครั้งเพื่อไปตามหาโรงแรมที่ว่า แต่เดินยังไม่ถึงสามก้าวเสียงเมสเสจก็ดังขึ้นตามด้วยเสียงเรียกเข้า ผมเบรกเท้าลงกึก ล้วงหยิบขึ้นมามอง แค่เห็นชื่อเจ้าของเบอร์หัวใจผมก็เต้นแรงแล้ว ผมรีบกดรับทันที ถามกลับด้วยน้ำเสียงเร่าร้อน

“มึงอยู่ไหนฝุ่น” ผมนึกภาพว่ามันอาจกำลังถูกพี่ริวบังคับเอาแบบที่ผมเคยทำยิ่งทำให้รู้สึกร้อนใจ

“แล้วมึงล่ะ” มันถามกลับ

“กูรออยู่ปากทางออก มึงอยู่ไหน กูจะรีบไปหา”

“ไม่ต้องหรอก รออยู่ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวกูไปหาเอง”

หัวใจผมไหวแรงไปกับสิ่งที่ฝุ่นพูด

“พี่ริวล่ะ” เพราะเมื่อกี้พี่มันบอกว่าอยู่โรงแรมกับฝุ่น

“กูแยกทางกับพี่เขา พอดีเขามีเพื่อนรุ่นพี่เป็นเจ้าของโรงแรมอยู่แถวนี้จะเข้าไปทักทาย บอกให้กูกลับไปหามึงก่อน”

ผมกัดกราม ใจที่ร้อนดังไฟสุ่มเบาบางลง ผมบอกไม่ถูกว่าควรจะเกลียดพี่ริวดีหรือเปล่า

“เดี๋ยวกูเดินไปรับระหว่างทางฝุ่น”

“ไม่ต้องหรอกพล เดินไปเดินมาเสียเวลา รออยู่นั่นแหละ กูถึงกลางทางแล้ว”

ผมจำใจรับปาก ยืนรอด้วยหัวใจเต้นแรง ชะเง้อคอมองใครสักคนที่น่าจะเป็นฝุ่น


(มีต่อ) https://goo.gl/mGv8Pa

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 40% [26-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 26-07-2018 23:38:01

บางทีนี่ก็รำคาญฝุ่น ไม่ใช่มีใจให้พลละหรอ
รำคาญมากกว่าคือพี่ริวตอนนี้
นี่แค่อดีต พี่รหัส จะหวงอะไรนัก บางอย่างก็เกินไปป่ะ
กวนมากๆ ขอให้เจอหมัด เจอบาทาพลซักทีเถอะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 40% [26-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 26-07-2018 23:40:14

โถ่พลลลล ไม่น่าแพ้เลย สู้เค้านะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 40% [26-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Minari ที่ 27-07-2018 00:54:09

ฝุ่นนี่มีใจให้พลจริงไหมเนี่ยย ไม่เห็นพลจะพิเศษกว่าเพื่อนคนอื่นตรงไหนเลยอะ ขอให้มีตัวแปรมาทำให้ฝุ่นหึง ให้ฝุ่นหวงบ้างเถอะ มีแต่พลที่หวง พี่ริวนี่เกินเบอร์พี่รหัสมาก หวงไรขนาดนั้น ถึงจะรักเหมือนน้องแท้ๆแต่นี่เกินไปโว้ยย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 40% [26-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 27-07-2018 02:59:08

คงได้หึงตลอดทริปแน่ๆ พล  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 40% [26-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: FonJuz ที่ 27-07-2018 09:02:13

บางทีก็สงสารพล คือแสดงออกทุกอย่าง
แต่ฝุ่นนี่สิ เอาไงดีเรา รักหรือไม่รัก
หาตัวกระตุ้นให้ฝุ่นที อยากเห็นฝุ่นหึง 5555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 40% [26-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 27-07-2018 09:24:08

 o13 o13

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 40% [26-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 27-07-2018 13:46:04

อดทน ไว้.. พล.. แค่มาเที่ยว.. เดี๋ยวกลับแล้ว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 40% [26-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 28-07-2018 01:37:36

เริ่มหมั่นไส้พี่ริวละ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 80% [28-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 29-07-2018 10:49:45

โดนพี่ริวแก้แค้นแทนฝุ่นแล้วอิกระทิง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 80% [28-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 29-07-2018 14:36:32

พลใจร้อน
ฝุ่นไม่ชัดเจน
พี่ริวเล่นมากไป
อ่านไปก็โมโหไป หวังว่าอะไรๆจะชัดเจนขึ้น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 80% [28-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 29-07-2018 18:29:28

พลดูเป็นห่วงฝุ่นมากเลย
ฝุ่นชัดเจนหน่อยย พลทำขนาดนี้แล้ว
พี่ริวอะไรเนี่ยอย่าแกล้งพลหน่อยเลย สงสาร  o18

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย [30-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 30-07-2018 19:39:03

(ต่อค่ะ)

ผมเห็นแล้วครับ เดินลิบๆ มานู่น ผมไม่รอให้มันเดินมาถึง รีบเดินสวนเข้าไปหาทันที

“ฝุ่น” ผมโอบกอดมันแน่น มันรีบดันตัวออกทันที

“ประสาทแล้วพล ทำเหมือนไม่เจอกันเป็นชาติไปได้” มันบ่นอุบ

“โทษที กูดีใจ ใจกูหายหมดเลย” 
มันตบแขนผมเบาๆ ปลอบใจ

“พี่ริวไม่ได้ทำอะไรมึงใช่ไหม”

มันตบหัวผมแรงที

“อดีตพี่รหัสกูพล เขาแค่อยากแกล้งมึง”

“หัวใจกูแทบวาย”

“บ้า” มันอ้อมแอ้มด่า “จะยืนอยู่นี่หรือจะกลับกับกู”

“เดินพอแล้วเหรอ” 

มันพยักหน้า 

“มานี่ เดี๋ยวกูถือให้” ผมรวบเอาของทุกชิ้นที่มันถืออยู่มารวมกับของที่ผมถืออยู่ก่อนหน้า มีถุงหนึ่งใหญ่มากเป็นพิเศษ แต่น้ำหนักเบา มันถูกห่อด้วยกระดาษสีชมพูอ่อนจนรอบ ผมยกขึ้นดู

“อะไร”

“ของฝาก”

ผมพยักหน้า ไม่ได้ถามต่อว่าของฝากให้ใครและข้างในนั้นคืออะไร รวบของทุกอย่างไปหิ้วด้วยมือเดียว หันไปจับมือฝุ่น
แปลกที่รอบนี้ฝุ่นมันไม่ขัดขืนอะไร ผมไม่ได้จับแบบผสานหรอกครับ แค่จับแบบกอบกุม ให้รู้ว่าผมรักและอยากปกป้องมันแค่ไหน

“ตอนที่กูเดินย้อนไปเอาของให้พี่ริว เขาพามึงไปไหน แล้วทำไมปิดมือถือ”

มันถอนหายใจแรง 

“พาเข้าซอยแถวๆ นั้นแหละ เขาเป็นคนปิดมือถือกูเอง บอกว่าเคืองที่มึงชอบบังคับและเคยทำเรื่องแบบนั้นไว้กับกู แถวนั้นมันมีร้านขายตุ๊กตาส่งออกอยู่ กูได้ไอ้นั่นมาจากร้านซอยนั้นแหละ” ฝุ่นบุ้ยปากมายังถุงขนาดใหญ่ที่ผมถืออยู่

อ๋อ คงเป็นตุ๊กตาไปให้น้องฝันนั่นแหละ

ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ กระชับจับมือมันแน่นขึ้น มีคนพากันมองเราสองคนด้วย แต่เสหลบเสียอย่างรู้มารยาท แอบมองคนข้างๆ ดูว่าฝุ่นจะมีปฏิกิริยาอะไร เห็นมันยังนิ่งๆ ผมเลยนิ่งตาม

ผมไม่อายอยู่แล้ว แต่รู้ว่าฝุ่นยังไม่พร้อม ผมไม่คิดจะปล่อยมือมันจนกว่ามันจะสลัดออกเอง

ฝุ่นหยุดอยู่ยังร้านขายเครื่องดื่มระหว่างทาง หยิบเงินซื้อน้ำเปล่าเย็นๆ มาหนึ่งขวด ผมมองงงๆ เพราะปกติฝุ่นมันไม่กินน้ำเย็น มันเปิดฝา เสียบหลอดลงไป แล้วเอามายื่นให้ใกล้ปาก ผมมองอึ้ง แต่ก็ยอมอ้าปากงับน้ำเข้าไป ดื่มอึกๆ

...ยอมรับว่าหิวน้ำจริงๆ...



เราเดินมาถึงที่พักกันในเวลาไม่นาน ผมฉุดมือมันให้หยุดยืนอยู่กับที่ 

“ไปเดินเล่นกับกูต่ออีกนิดได้ไหม นะ ยี่สิบนาทีก็ยังดี” ผมต่อรอง มันมองหน้าผม

“เอาของไปเก็บก่อนละกัน”

ผมฉีกยิ้มกว้าง เอาของเข้าไปเก็บที่ห้องฝุ่น แล้วพากันเดินออกมาจากที่พัก เดินไปคนละเส้นทางกับถนนวัวลาย เชียงใหม่ก็เหมือนกรุงเทพฯ ยิ่งดึกยิ่งคึก ผู้คนนักท่องเที่ยวร้านรวง แต่บรรยากาศดูสงบมากกว่า ผมจับมือฝุ่นมากุมอย่างเคย ซึ่งฝุ่นก็ไม่ได้ขัดขืน พากันเดินช้าๆ ไปตามท้องถนน คนมองกันบ้าง แต่ผมไม่สน

ผมมีเวลาแค่ยี่สิบนาทีเท่านั้น

ผมบีบคลึงมือมันเบาๆ ตลอดทาง กระทั่งรู้สึกว่าไกลมากละ ผมจึงเบรกตัวลง

“เมื่อยรึยัง”

ฝุ่นพยักหน้า ผมยิ้ม ลูบหัวมันเบาๆ

“งั้นกลับกันเถอะ”

มันครางรับในลำคอ เราพากันเดินกลับ ผมเดินไปส่งมันถึงหน้าห้อง มองตา ก้มหอมแก้มเบาๆ

“ฝันดีนะฝุ่น เจอกันอีกทีพรุ่งนี้” ผมจับมือมันมาวางไว้บนหัวใจตัวเอง

“รักมึงนะ” ผมจูบหน้าผากมันไปอีกรอบ บริการเปิดประตูให้ ฝุ่นก้าวเข้าไปภายใน ผมยิ้มให้มันที มันค่อยๆ ปิดประตูลง

ผมยืนนิ่งอยู่กับที่ ดีใจกับพัฒนาการเล็กๆ ที่เกิดขึ้น ผมขยับหันหลัง เตรียมจะเดินกลับห้องบ้าง แต่ประตูที่ปิดสนิทเมื่อกี้เปิดออกอีกครั้ง ผมหันไปมอง

“พี่ริวยังไม่กลับ” มันบอกนิ่งๆ ผมมองงงๆ “จะเข้ามานั่งเล่นก่อนไหมล่ะ” ผมไม่เสียเวลาคิดแม้แต่นิดเดียว แทบจะวาร์ปเข้าไป
ภายในเสี้ยววินาที เข้าได้ก็ปิดประตูลงกลอนเรียบร้อย จับมันดันถอยหลังจนมันล้มลงบนที่นอน

“เดี๋ยวพล กูให้เข้ามานั่งเล่นเฉยๆ!”

“โทษที” ผมรู้เจตนาของมันดีครับแต่ผมอดใจไว้ไม่ไหวจริงๆ “กูต้องการมึง” ผมซุกซอกคอมันทันที

“เดี๋ยวพี่ริวมา”

ผมไม่ฟังคำท้วงของมัน เลื่อนปากขึ้นไปจูบ สอดมือเข้าไปหยอกเย้ายอดอกเม็ดเล็ก

“พล อะ อย่า..อืม อ๊า…” ร่างกายมันจดจำทุกสัมผัสจากผมได้ดี ผมรีบปลดปราการเบื้องล่างของมันทันที เวลามีไม่เยอะครับ
เพราะไม่รู้ว่าไอ้พี่ริวจะกลับมาเป็นมารขวางความรักของผมกับมันอีกเมื่อไหร่

ผมรีบขยับเพื่อทำให้ตัวเองเป็นอิสระเช่นกัน จับฝุ่นพลิกคว่ำ ผมเลื่อนหน้าต่ำลงไปปรนเปรอแยกขยายกลีบนิ่มด้วยลิ้นก่อน พอได้ที่แล้วถึงพลิกมันกลับมามองหน้าเหมือนเดิมทำการเชื่อมร่างทันที

ฝุ่นครางสะท้าน สองขาสั่นริก ภายในบีบรัดแน่น มันคงรู้สึกกดดัน ผมโยกไหวอย่างนุ่มนวล พยายามไม่ปล่อยกระทิงเปลี่ยวออกมาทำร้ายมัน เอวโยกไหว ปากแนบปาก เรียวลิ้นรุกล้ำ มือหนึ่งค้ำร่าง อีกมือปรนเปรอหัวนมน้อยๆ ของมัน มันเลื่อนมือขึ้นมาโอบกอดผม สายตาที่มองมาฉ่ำเยิ้มวิงวอนร้องขอ

“ให้ตาย มึงจะทำให้กูหลงมึงไปถึงไหนฝุ่น แค่นี้กูก็จะบ้าตายแล้วนะ” ผมถอนปากออกมาคำราม ก้มงับติ่งหูลากต่ำไปที่ลำคอ ฝุ่นกดหัวผมต่ำลงไปอีก ผมรู้ว่าเป้าหมายมันคือที่ไหน รีบร่นเสื้อมันสูง พุ่งปากเข้าหายอดอกเม็ดเล็กๆ นั้นทันที ตวัดปรนเปรอ
ตอนแรกจะรีบทำให้มันเสร็จไปเร็วๆ ก่อนใครจะกลับมา แต่เห็นว่าฝุ่นกำลังมีความสุขผมจึงไม่อยากเร่งเวลามาก

“พล” ฝุ่นกระซิบเรียก ผมเงยหน้ามองมันตาเชื่อม “พอแล้ว”

ผมมองมันด้วยสายตาสุดแสนเสียดาย หันมาเร่งจังหวะเพื่อให้เราไปถึงปลายทางอย่างรวดเร็ว
ผมหอบหายใจแรง

“กูอยากย้อนเวลากลับไปแล้วไม่รู้สึกอะไรกับมึงจังฝุ่น”

“ทำไม” มันถามมาเสียงอ่อน

“เพราะนับวันกูรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นบ้า หายใจเข้าเป็นมึง หายใจออกเป็นมึง ไม่มีมึงเหมือนคนขาดออกซิเจน กูไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลยนะ” ผมค่อยๆ ถอนตัวออก น้ำจากภายในของมันไหลเลอะออกมาข้างนอก

“โทษที ครั้งหน้ากูพยายามจะปล่อยข้างนอก หรือไม่จะหาถุงยางมาพกติดตัว”

มันก้มหน้าหลุบสายตา

“ขอทิชชูหน่อย”

ผมส่ายหัว เก็บน้องเข้าไปในกางเกง โฉบอุ้มมันไว้ในอ้อมแขนในท่าเจ้าหญิง

“ล้างในห้องน้ำดีกว่า เดี๋ยวกูทำให้”

“ไม่ต้องพล เดี๋ยวมึงก็หื่นอีก”

“กูสัญญาว่าจะไม่หื่น”

มันทำสีหน้าไม่เชื่อ ผมยิ้ม คำพูดไม่สำคัญเท่าการกระทำ ผมพามันเดินเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยมันยืน จับมันหันหลัง เลิกเสื้อขึ้นสูง จับขามันแหวกกว้างนิดหนึ่ง แทรกนิ้วเข้าไปภายในเพื่อให้น้ำผมไหลลงมา ฉีดน้ำเข้าไปเบาๆ เพื่อล้างให้สะอาดที่สุด 
ถามว่าพลน้อยตื่นไหม

โห เจอเสียงครางของมันเข้าตอนแทรกนิ้วเข้าไปล้าง ด้านขนาดไหนก็ตื่น แต่ผมพยายามอดทน พอล้างให้มันเรียบร้อยก็หยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวให้

“จะอาบน้ำก่อนไหม”

มันหันมามองผม มองต่ำลงไปด้านล่าง

“เดี๋ยวกูออกไปจัดการข้างนอกได้ มึงอาบน้ำไปเถอะ จะได้ออกไปนอนหลับพักผ่อน”

มันพยักหน้า ผมเดินออกจากห้องน้ำไป สักพักก็ได้ยินเสียงน้ำไหล ผมยืนค้ำประตูห้องน้ำ ล้วงหยิบพลน้อยออกมาขยับ จินตนาการไปต่างๆ นานาถึงเรือนร่างของมัน ถึงน้ำเสียงของมัน แต่ทำยังไงมันก็ไม่เสร็จสักทีจนฝุ่นมันเปิดประตูออกมา มันตกใจที่เห็นผมยืนชักว่าวอยู่

ผมรีบเก็บน้องเข้ากางเกงทั้งที่ความต้องการยังเต็มเปี่ยม

“โทษที มันไม่ยอมเสร็จ รีบไปแต่งตัวเถอะ” ผมเร่ง มันนิ่งมองผม ผมหันไปหาวิวอย่างอื่นที่ไม่ใช่ฝุ่น

ได้ยินเสียงขยับให้เดากันเองว่าฝุ่นคงกำลังผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ ผมเดินไปหยิบรีโมตมาเปิดทีวี ไล่หาช่องอะไรไปเรื่อยๆ น้องผมยังไม่ลงเลย ผมลุกยืน กะจะเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองอีกรอบ

“พล”

ผมชะงักเพราะเสียงเรียกนั้น หันไปมอง ฝุ่นมันแต่งตัวเรียบร้อยแล้วครับ

ผมยืนคอย ปวดหน่วงไปหมด กัดกรามแน่นอย่างอดทน พอมันขยับเข้ามาใกล้ ผมรีบขยับถอยห่างทันที

“โทษที ความอดทนกูใกล้หมดแล้ว เดี๋ยวกูจะรีบเข้าไปจัดการในห้องน้ำ”

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวกูจัดการให้”

ผมมองคนพูดงงๆ มันเดินเข้ามาชิด คลายเข็มขัด ปลดกระดุมรูดซิปยีนส์ผมลง ล้วงหยิบน้องผมออกมา

ผมตาโตเมื่อมันย่อตัวลงไปคุกเข่าแล้วจัดการปรนเปรอให้ผมด้วยปาก

“ฝุ่น!” กลีบปากชุ่มฉ่ำห่อรับเอาน้องของผมเข้าไปภายใน ลิ้นตวัดผสมดูดดึง ผมเคยจินตนาการแบบนี้มาก่อน แต่ไม่คิดว่าฝุ่นจะกล้าทำให้จริงๆ

ผมจับหัวมันไว้ทันที ครางซี้ดรับตามสไตล์ ผมเคยทำให้มันบ่อยๆ มันคงจดจำเทคนิคพวกนั้นมาทำให้ผมบ้าง มันห่อปากดูดมาสองที เท่านั้นแหละ พุ่งเลยครับ ผมขยำหัวฝุ่นแน่น ฉีดน้ำรดหน้ามันเต็มๆ ฝุ่นใช้หลังมือเช็ด ผมหอบแฮก

...เอ็กซ์ดีจัง...

ผมค่อยๆ เกลี่ยคราบน้ำขาวๆ ของตัวเองบนแก้มมันมาให้มันเลีย และฝุ่นก็ทำตามดีๆ ดีดตัวลุกยืน ผมเก็บน้องเข้าที่เช่นกัน

“บางทีพวกนั้นอาจกลับมาแล้ว”

ผมรวบจับมันมากอด

“รักมึงฉิบหาย” ผมหอมหัวมันไปเบาๆ ที ได้ยินเสียงเคาะห้องแรง ผมถอนหายใจ เดาได้เลยว่าเป็นใคร ผมคลายปล่อย ฝุ่นมันเดินไปเปิด พี่ริวยืนหน้าหงิกอยู่ตรงนั้น ด้านหลังเป็นพี่เรย์ มิคไมค์ แล้วก็ฝูงเพื่อนผมอีกทั้งโขยง

“พวกมึงสองคน แอบมาทำอะไรกันในห้องสองคนวะ”

ผมยักไหล่

“ทำเรื่องที่กูกับฝุ่นทำด้วยกันเป็นประจำแทบทุกคืน” ผมเหลือบมองฝุ่น มันมองผมปรามๆ ผมหัวเราะหึๆ เหลือบมองพี่ริวที่มองมาตาขวาง พี่มันดึงฝุ่นเข้าไปใกล้ ตะปบมือลงบนเนินเนื้อนุ่มนิ่ม ฝุ่นสะดุ้งเฮือก เผลอครางออกมาเบาๆ มันคงไม่ได้เกิดอารมณ์กับพี่ริวหรอกครับ น่าจะยังเซนซิทีฟเพราะผมเพิ่งทำไปหยกๆ มากกว่า ผมรีบถลาเข้าไปคว้าฝุ่นเข้าหาตัวทันที

“ทำอะไร!”





tbc
 :pighaun:

ขอบคุณ รีไพล์  tiwai_fern นะคะ คอมเมนต์ย้าวยาว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 100% [30-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 30-07-2018 22:00:33

คืออึดอัดใจกับพี่ริวมาก ไม่รู้เพราะเราเป็นคนคล้ายพลรึเปล่า แต่เป็นเราเราหึงนะคือตอนนี้ฝุ่นไม่ได้ยอมรับเป็นแฟนแต่ฝุ่นมีอะไรกับเราแล้วเต็มใจขนาดนี้ถึงส่วนใหญ่จะเป็นเพราะพลบังคับก็เถอะแต่ถามหน่อยถ้าฝุ่นปฏิเสธแบบเด็ดขาดจริงๆว่าไม่ชอบทำไมจะทำไม่ได้มันยิ่งทำให้เห็นว่าฝุ่นก็น่าจะมีใจให้พลอ่ะ แล้วพี่ริวก็วอแวเกินจนน่ารำคาญทเป็นเราอาจจะทนไม่ได้เท่าพลเลยด้วยซ้ำ แล้วคนเค้าจะมีอะไรกันทำไมต้องมาเป็นเดือดเป็นร้อน เราจะโกรธฝุ่นไปด้วยนะเนี่ยที่ฝุ่นรู้แต่ปล่อยให้พี่เค้าแกล้งพลอยู่นั่น เอาจริงเริ่มจะรำคานพี่ริวมากๆแล้ว ไม่ได้อยากรุ้สึกแบบนี้เลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 100% [30-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 30-07-2018 22:20:06

สมกับชืีอตอนจริงๆ บางทีก็หงุดหงิดริวบางทีก็สมย้ำหน้าพลนะที่โดนแกล้งแบบนี้หวังว่าริวคงไม่อะไรมากนะ
 :m25: ยังคงเส้นคงวาความหื่นดีจริงๆพล

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 100% [30-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 30-07-2018 23:22:54

พลหื่นไปแล้ววว ไม่กลัวพี่ริวกลับมาเห็นเลยยย
ฝุ่นเริ่มมีปฏิกิริยาต่อพลที่ดีขึ้น ลุ้นๆๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 100% [30-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 30-07-2018 23:59:19

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 100% [30-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 31-07-2018 00:00:26

ฟินเพราะความน่ารักของฝุ่นเลยนะ ส่วนอีพี่ริวมันบ้าปะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 100% [30-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: taku_kimu ที่ 31-07-2018 01:14:51

พี่รหัสหรือพ่อวะเนี่ย เกินเบอร์ไปแร้ววว  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 100% [30-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Minari ที่ 31-07-2018 04:13:31

เราเป็นคนเดียวไหมที่ยังคิดว่าพี่รหัสฝุ่นเกินเบอร์อยู่55555 เข้าใจว่าห่วง หวง ได้ตามประสาพี่น้อง แต่นี่ก็เกิ๊นน ยังดีที่ฝุ่น ยังพอหาเวลามาคุยกับพลบ้าง ส่วนนังพลล แกต้องหัดคุมตัวเองเข้าไว้นะ อย่างอื่นคือดีแล้ว55555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 21 ศึกชิงเมีย 100% [30-7-18]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 31-07-2018 06:50:19

ศึกชิงเมีย
.. จริงๆ... 555.. แลกกันหมัดต่อหมัด

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ 100% [6-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 02-08-2018 19:56:38

:: บทที่ 22 กำไล..หัวใจ ::

พี่ริวยักไหล่

“อยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง” แล้วหันไปมองฝุ่นดุๆ

“อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลยพี่ ครบวงแบบนี้เรามาสนุกกับไอ้นี่กันดีกว่า”

ผมเพิ่งสังเกตว่ากู้มันมาพร้อมถุงของกินเป็นพะเนิน มีเครื่องดื่มมึนเมาและไพ่ด้วย
ผมดึงฝุ่นลงไปนั่งข้างๆ ถึงพี่ริวจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ อีกด้านก็เถอะ เราเน้นกินกันอ่อนๆ ไม่เอาให้เมา แค่กรึ่มๆ เน้นเล่นไพ่กันมากกว่า เฮฮาจนพี่เรย์ต้องคอยปราม เพราะเสียงดังรบกวนคนอื่น

พี่เรย์กับฝุ่นเป็นสองคนที่ไม่ดื่ม ขนาดมิคมันยังขอดื่มเลย พี่เรย์ปราม แต่ไมค์มันไม่ห้าม ตอนนี้สองคนนั้นนั่งขนาบมิคอยู่ มิคจิบไปแค่คำเดียวก็เบ้หน้า

“ไม่อร่อยใช่ไหม งั้นไม่ต้องกิน” พี่เรย์รีบหยิบแก้วเหล้าในมือมิคออก

“เห็นพี่ๆ กินกันคิดว่าอร่อย”

“กินไปงั้นแหละ เอ้านี่” แล้วไมค์ก็ส่งสไปร์ทกลับมาให้เหมือนเดิม

“พี่เรย์กับพี่ริวนี่นิสัยต่างกันจังเลยนะครับ ทั้งที่เป็นลูกพี่ลูกน้องที่อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ” แมทมันให้ข้อคิด “พี่อ่ะ” มันชี้นิ้วที่มีแก้วเหล้าอ่อนๆ ในมือใส่หน้าพี่ริว “ตอนแรกผมคิดอยู่ว่าพี่นิสัยเหมือนใคร ตอนนี้ผมรู้ละ”
“ใครวะ” ไมค์ละสายตาจากน้องถามรูมเมตมันเอง แมทยกยิ้ม ชี้มาทางผม
ผมเลิกคิ้วสูงมอง คล้ายเหรอวะ

“พี่มีแฟนยังพี่ริว” เสกู้ถาม

“มีแล้ว”

“ใครพี่ สวยไหม”

“เอาคนไหนล่ะ มีสิบกว่าคน”

“หูยยย แฟนหรือคู่นอนครับ”

“พี่เป็นคนของประชาชน”

“พูดเหมือนมึงสมัยก่อนเลยว่ะพล”

ผมจิ๊ปาก ไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด ฝุ่นมันหาวหวอด

“นอนก่อนก็ได้นะฝุ่น” ผมบอก มันไม่ค้าน พยักหน้า คลานขึ้นเตียงไป

“เมื่อกี้โดนหนักเหรอฝุ่น”

ฝุ่นยกนิ้วกลางให้ไวท์คนถาม ทิ้งตัวลงนอน ผมลุกไปขยับปรับผ้าห่มให้อย่างที่ผมชอบทำทุกคืน ก้มหอมแก้มมันเบาๆ ที ได้ยินเสียงโห่เสียงแซว

“หูย ต้องดูแลมันดีขนาดนี้เลยเหรอวะพล กูว่ามึงนี่อาการหนักแล้วนะ”

ผมยักไหล่

“กูรักของกู”

ฝุ่นหลับไปทันทีที่หัวแตะหมอน พี่เรย์หาวบ้าง ขอตัวกลับ ผมยังนั่งอยู่ที่เดิม เอาตามจริงแล้วผมไม่ได้อยู่เพื่อดื่ม แต่ต้องการอยู่เฝ้าคนหลับมากกว่า

กระทั่งเที่ยงคืน แมทถึงได้ชวนทุกคนกลับ ผมลุกอย่างอิดออด ช่วยทุกคนเก็บขยะทิ้ง เดินไปก้มจูบคนที่กำลังหลับสนิทอีกรอบแผ่วเบา กระซิบความในใจใกล้หูมันนิดหนึ่ง

พี่ริวกอดอกมองมาด้วยสีหน้ากวนๆ

“ห้ามแตะเนื้อต้องตัวฝุ่นเด็ดขาด”

พี่ริวเลิกคิ้ว

“ไม่เคยนอนกับผู้ชายมาก่อนแฮะ อยากลองอยู่เหมือนกัน ฝุ่นน่ารักด้วย”

“มึง” ผมขยับเข้าไปกระชากจับคอเสื้อพี่ริวแรง แมทที่ยังไม่ได้ไปไหนรีบจับผมไว้ทันที

“มึง พี่เขาก็กวนโมโหมึงเล่นมึงยังจะไปเต้นตามอีก พี่ริวก็พอได้แล้ว จะลองใจอะไรกันนักกันหนา”

ผมหันไปมองหน้าแมท ลองใจอะไรใครวะ

พี่ริวหัวเราะหึๆ

“รีบออกไปกันได้แล้ว กูง่วง” แล้วพี่มันก็ผลักผมออกจากห้อง แมทรีบดึงผมออกห่างจากประตูทันที

“อย่าไปเต้นตามพี่เขาดิพล เขาไม่ได้คิดอะไรกับฝุ่นหรอก แค่เป็นห่วงน้องห่วงนุ่งผสมหมั่นไส้เลยแกล้งมึงหนักแค่นั้น”
ผมยังหน้าบึ้ง มันตบไหล่ผมเบาๆ

“ไปกันได้แล้ว พรุ่งนี้จะได้ตื่นเที่ยวกันต่อแต่เช้า ว่าแต่เมื่อกี้ได้กินฝุ่นมันป่ะ”

“รอบเดียว รอบสองมันใช้ปากให้กู”

แมทชะงักกึก ผมก็นิ่งค้าง ฉิบหาย เผลอตอบไปเฉย

“มันยอมใช้ปากให้มึงเหรอ”

ผมพยักหน้า

“พอดีน้องกูตื่น พยายามว่าวให้มันลง แต่มันไม่ลง ฝุ่นมันเลยช่วย”
แมทเลิกคิ้วสูง ยิ้มนิดๆ ตบหลังผมเบาๆ

“ไปเถอะ นอนๆ ฝันดีมึง”

ผมพยักหน้า เดินกลับเข้าห้อง พี่เรย์กำลังอาบน้ำอยู่ ผมนั่งคอย

“หน้าเหี่ยวเชียว” พี่แกทักทันทีที่เห็นหน้าผม
ผมถอนหายใจแรง

“ถ้ามีใครสักคนแย่งเมียพี่ไปต่อหน้าต่อหน้า พี่จะสดใสไม่ออก”

พี่เรย์หัวเราะหึๆ

“รักฝุ่นมากเลยเหรอ”

“มากจนตัวผมเองยังตกใจ” ผมสารภาพ “ตั้งแต่เกิดมา ผมยังไม่เคยรักใครแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ ไม่ใช่เพราะฝุ่นเป็นผู้ชายคนแรกที่ผมนอนด้วย แต่เพราะฝุ่นเป็นฝุ่นนี่แหละ ผมพร้อมดูแลมัน ก้าวเคียงไปกับมัน จะพบเจอสุขหรือทุกข์ก็อยากมีมันอยู่เคียงข้าง”

“อืม” พี่เรย์พยักหน้า ท่อนล่างพันผ้าเช็ดตัวไว้หมิ่นเหม่ ท่อนบนคล้องผ้าเช็ดหัวผืนเล็กกว่าขยี้เบาๆ เขาก้มมองตัวเอง

หุ่นแกดีครับ

“มองแล้วเป็นไง เกิดอารมณ์บ้างรึเปล่า” พี่แกถามมาเรียบๆ คล้ายจะลองใจ ผมเบ้หน้า

“พี่หล่อนะ แต่ไม่ไหวครับ ผู้ชายที่ทำให้ผมเกิดอารมณ์ได้มีแค่ฝุ่นพี่ คนอื่นเฉยๆ”

“แปลกนะ มันก็ร่างกายผู้ชายเหมือนกัน”

“ผมถึงบอกว่าต้องเป็นฝุ่นเท่านั้น ผมอาบน้ำก่อนละ”

คนสูงวัยกว่าพยักหน้า เดินไปแต่งตัว ผมคว้าผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำบ้าง ออกไปก็เห็นเพื่อนร่วมห้องนอนนิ่งบนเตียงแล้ว กรนฟี้แล้วด้วย
หลับง่ายจริงๆ    

ผมทิ้งตัวลงนอน คิดถึงใครบางคนอีกห้อง อยากไลน์ไปหา แต่มันหลับไปแล้ว ผมกดข่มดวงตาลง พยายามพาสติตัวเองหลับใหลไป

คนอื่นสดใสกันขนาดไหนไม่รู้ แต่ผมโคตรอึน แฮงค์ด้วย นอนน้อยด้วย พี่เรย์ปลุกเพราะจะพาไปกินอาหารเช้าด้วยกันยังร้านมีชื่อไม่ห่างร้านอาเท่าไหร่ หลังจากนั้นจะพากันกลับมาเก็บของเพื่อเช็กเอาท์แล้วพากันไปร้านอา ถัดไปคือเช่ามอเตอร์ไซค์เที่ยวม่อนแจ่มกัน

ออกไปก็เห็นฝุ่นรออยู่ก่อนแล้ว หน้าตาสดใสผิดกันลิบลับกับเพื่อนๆ ขาดื่มของผมหรือแม้กระทั่งตัวผมเอง ของผมนี่คิดถึงเมียครับ นอนไม่หลับ ผมเดินเข้าไปหาฝุ่นโดยไม่สนใจใคร จูบปากมันไปเบาๆ ที เพื่อนๆ ในกลุ่มพากันโห่แซว พี่ริวไม่เห็นเพราะมัวก้มหน้าเล่นมือถืออยู่

ฝุ่นทุบอกผมดังอั้ก ผมหัวเราะ กระซิบให้มันได้ยิน

“คิดถึง ไม่ได้นอนกอดมึง นอนไม่หลับ แวะเข้าไปหาช่วงช่วงกับหลินฮุ่ยตอนนี้พวกมันคงคิดว่ากูเป็นพวกเดียวกันแน่ๆ” ผมชี้ให้ดูใต้ตาตัวเอง มันคล้ำจริงๆ ครับ

ฝุ่นหัวเราะ

“เอาใบบัวบกหน่อยไหม” มันแซว

“เอามึงดีกว่า รับรองหายขาดภายในสามนาที”

มันทุบผมมาอีกรอบ ผมร้องโอ๊ยออกมาแต่สีหน้ายังยิ้ม

พี่เรย์ต้อนพาพวกเราออกจากที่พักแล้วเดินครับ พี่แกบอกไม่ไกล เขาเปิดกันเช้า คำว่าไม่ไกลของแกนี่คือเดินกันเป็นกิโล แต่สนุกดี เพราะวิวข้างทางสวย เดินคุยกันไปตามทาง ผมไม่ห่างฝุ่น ถึงแม้อีกด้านจะเป็นพี่ริวก็เถอะ พี่เรย์ขึ้นไปดูแลลูกศิษย์ตัวน้อยของตัวเองตามเดิม ประกบข้างด้วยไมค์พี่ชายมันเอง

“ทำไมพี่ไม่สอบเข้ามหา’ลัยในเชียงใหม่” แมทมันถามพี่ริว รายนั้นหันไปตอบ

“เบื่อสาวเชียงใหม่แล้ว อยากได้สาวกรุงเทพฯมากกว่า” ไม่รู้ว่าตอบตามจริงหรือว่าแค่มุกขำๆ แมทมันหัวเราะ ชวนคุยเรื่องอื่นไปต่อ

ไม่รู้ว่ามันจงใจช่วยผมหรือเปล่า ผมยิ้ม ฉวยโอกาสนั้นกุมมือฝุ่น ฝุ่นชักมือกลับ แต่พอผมฉวยมารอบสองมันก็ยอมให้ผมกุมดีๆ

“กูมาเชียงใหม่ครั้งแรกตอนประถม กับครอบครัว ครั้งที่สองกับเพื่อนๆ ตอนเรียนมอต้น หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาอีกจนขึ้นปีสามนี่แหละ”

ผมหันไปมองมันกรุ้มกริ่ม

“ครั้งแรกมากับครอบครัว ครั้งที่สองมากับเพื่อน ครั้งที่สามมากับแฟน” มันผลักหัวผมแรง ผมหัวเราะ “ครั้งหน้าเราน่าจะมากับลูกๆ ของเรานะ”

“กูท้องไม่ได้พล”

“งั้นกูจะปั๊มจนกว่ามึงจะท้อง” ผมยิงมุกเดิม

“ประสาท”

เราเดินกันมาถึงร้านที่ว่า เป็นร้านที่มีทั้งโจ๊ก ข้าวต้ม ปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้ และอาหารตามสั่ง คนเยอะ ทั้งคนไทยและชาวต่างชาติ เราพากันนั่ง ลงมือสั่งแล้วกิน คนที่มีความสุขสุดหนีไม่พ้นกู้นักกินประจำกลุ่มเรา

ระหว่างรออาหาร พี่ริวยังสนุกอยู่กับการคุยกับแมท ไวท์สุมหัวส่องเฟซร่วมกับไอ้กู้และดิว ในขณะที่พี่เรย์กับไมค์กำลังมองมิคร่างแบบตามเดิม

“ฝันดีไหม” ผมถามคนข้างตัว มันส่ายหัว

“หลับสนิททั้งคืน”

ผมเกลี่ยแก้มมันเบาๆ เขี่ยเส้นผมที่ระหน้าออกให้

“ผมยาวแล้วน่ารักขึ้นเยอะ”

“พรุ่งนี้กูจะไปตัด”

ผมหัวเราะ

“ต่อให้มึงหัวโล้นมึงก็ยังน่ารักสำหรับกูนะฝุ่น”

แก้มคนฟังแดงขึ้นนิดๆ

“งั้นกูจะไปสกินเฮด”

“ถ้ามึงทำเดี๋ยวกูทำด้วย”

“ประสาท”

ผมหาวหวอดขึ้นมาอีกรอบ

“เอากาแฟโบราณสักแก้วไหม” มันชี้ไปยังกาแฟโบราณที่เขาชงแบบใส่แก้วตูดจีบใบเล็กๆ แก้วละสิบบาทร้านข้างๆ คนสูงวัยนั่งกินกันหน้าสลอน

“มีด้วยเหรอวะ” กู้เงยหน้ามอง พอเห็นก็ตาวาว รีบลุกไปสั่ง พอๆ กับผมและเพื่อนร่วมโต๊ะคนอื่นๆ ง่วงเต็มแก่แล้วครับ ได้กันมาคนละแก้ว ดีว่าเขาให้เอามาทานร่วมกันได้

“อร่อย” กินแล้วชื่นใจ

“แค่ได้กลิ่นก็ตาค้างแล้ว”

“มึงเซนซิทีฟกับกาแฟด้วยเหรอ”

“คาเฟอีนทุกชนิด”

ผมพยักหน้า เลื่อนน้ำเปล่าไม่ใส่น้ำแข็งไปให้

อาหารมาพอดี ผมขยับเข้าไปชิดฝุ่น เนียนทานด้วยมือเดียว อีกมือโอบเอวมันไว้อย่างที่ผมชอบทำประจำ อร่อยดีครับ ผมตักแบ่งตับให้ฝุ่นตามเดิม ส่วนมันก็ตักหมูที่เขาคลุกเป็นก้อนกลมๆ มาให้ เพราะมันรู้ว่าผมชอบ

“ใจ” ผมตอบเบาๆ ยกน้ำเปล่าเย็นๆ ที่ทางร้านนำมาเสิร์ฟดื่ม

เหลือบมองฝั่งตรงข้าม พี่ริวหรี่ตามองมาคล้ายจะหาเรื่อง แต่เดี๋ยวเดียวก็ต้องละสายตาเพราะแมทมันชวนคุยต่อ



มื้อเช้าผ่านไปด้วยความเรียบง่าย พอจ่ายเงินพี่เรย์ก็พาเราไปร้านอาแกทันที เดินกลับครับ เพื่อย่อยอาหาร ร้านของแกเป็นตึกแถวหนึ่งคูหาบนถนนคนเดิน เครื่องเงินทั้งร้าน เปิดร้านแล้วด้วย เพราะแกอยู่ร้านเองตลอด พวกเรายกโขยงกันเข้าไป อาแกรู้อยู่แล้วว่าเราจะมาจึงออกมาต้อนรับ มีพนักงานขายหนึ่งคน เป็นผู้ชาย

พวกเราเดินดูของภายใน ข้างล่างเป็นร้าน ชั้นสองกับชั้นสามเป็นแผนกผลิตงาน มีคนงานแบบกินนอนอยู่ห้าคน ชั้นสี่เป็นที่พัก ซึ่งแกนอนอยู่ห้องใหญ่โซนด้านหน้า ส่วนด้านหลังเป็นของคนงานที่แกเลี้ยงไว้ทำงาน อยู่กินกันแบบพี่น้อง (มีบ้านครับ แต่แกอยู่นี่ตลอดมากกว่า)

อามีโรงงานทำเซรามิกด้วย อยู่สันกำแพง หน้าร้านก็อยู่สันกำแพงเลย ตอนนี้ให้ภรรยาและลูกสาวที่ยังเรียนอยู่ทั้งสองคนเป็นคนดูแล เดี๋ยวดูร้านเครื่องเงินแล้วแกจะพาไปเที่ยวชมโรงงานของแกด้วย

เราเดินดูของแต่ละชิ้น มันสวยมากจริงๆ

“นี่ไง ผลงานของมิคทั้งหมด” อาชี้ให้ดู ซึ่งอาจะมีชื่อเจ้าของผลงานไว้ด้านบนคล้ายจะเป็นแกลเลอรีกลายๆ

“สวยจัง เก่งมากเลยมิค”

“เด็กมีพรสวรรค์น่ะ” อาชม แล้วพาเราเดินขึ้นไปดูฝ่ายผลิต ที่นี่ไม่มีเวลาเริ่มหรือหยุดทำงาน งานแต่ละชิ้นเป็นงานฝีมือ ทำเสร็จงานผ่านก็ได้เงิน เพราะงั้นบางคนจึงลุกขึ้นมาทำงานบ้าง บางคนยังไม่

ผมกับฝุ่นพากันเดินไปดูช่างกำลังค่อยๆ บรรจงแกะสลัก

“บางทีอาก็พาพนักงานลงไปนั่งทำให้นักท่องเที่ยวดูด้านล่าง เพลินๆ เปลี่ยนบรรยากาศ” อาว่า

“ว่าแต่คนไหนล่ะที่เรย์เอาสร้อยข้อมือผิดไซซ์ไปให้”

“นู่นครับ” พี่เรย์ชี้มาที่ฝุ่น ฝุ่นยกข้อมือให้ดู

“ชิ้นนั้นอาชอบมากเลยนะ เสียแต่เจ้าของไม่ยอมให้ทำลอกเลียนแบบ ตอนนี้จึงมีแค่สองชิ้นเท่านั้น”

ฝุ่นยิ้ม ผมลอบถอนหายใจแรง ยิ่งอามาตอกย้ำแบบนี้ คงไม่มีทางที่ฝุ่นจะยอมถอดมันออกเพื่อผมแน่ๆ

พวกเราขนขบวนกันมุ่งตรงไปยังสันกำแพงเพื่อดูโรงงานเซรามิกของแก กว้างขนาดสามตึกแถวรวมกันได้ ภายในไม่ได้กั้นห้อง เป็นลานโล่งมีเพียงหลังคาทำจากเมทัลชีตล้อมตัวอาคารด้วยอิฐเพียงครึ่งเพื่อกันฝนสาดแต่ให้แสงเข้าได้สะดวก

บางจุดมีเปิดกว้างให้นักท่องเที่ยวเข้ามาชม มันเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของที่นี่เลย ตอนที่เรามานักท่องเที่ยวก็เริ่มทยอยมากันเยอะแล้ว มีทั้งจีนและฝรั่ง คนไทยบ้างประปราย

จุดที่ผมสนใจคือการขึ้นรูปเครื่องปั้นดินเผา เขามีให้เราลองทำด้วย ผมทดลองทำดู เบี้ยวไม่เป็นท่า สนุกดีครับ แต่ละคนพยายามกันมาก ผมทดลองอีกรอบ กระทั่งได้แก้วทรงเบี้ยวๆ ออกมาหนึ่งชิ้น ฝุ่นได้ถ้วยเบี้ยวพอกัน เพื่อนๆ ผมแต่ละคนก็พากันสนุกลองทำดู

พี่เรย์กับพี่ริวเขาทำกันเป็น ขึ้นรูปได้อย่างสวยงาม มิคขอให้พี่เรย์ช่วยสอน โดยมีไมค์ช่วยกันทำ ไวท์กับดิวยืนลุ้นเสกู้ที่กำลังเพ่งสมาธิจรดนิ้วขึ้นรูปถ้วย ก่อนมันจะพากันเบี้ยว ปลิวหวือออกจากฐานจนต้องรีบวิ่งไปเอา

แมทยังไม่ปล่อยพี่ริว รายนั้นกำลังตั้งหน้าตั้งตาสอนแมทให้ค่อยๆ ขึ้นรูปชาม สงสัยว่ายืนอยู่ฝั่งเดียวกันแล้วสอนไม่ถนัด รายนั้นถึงได้ขยับไปยืนขนาบหลังแมทแล้วประคองมือแมทในรูปแบบที่ถูกต้อง ขึ้นเป็นรูปชามใบใหญ่ขนาดชามเปล

ผมเลิกสนใจคนอื่น หยิบมือถือมากดถ่ายรูปฝุ่นที่กำลังขึ้นรูปถ้วยอีกชิ้น ผมเก็บมือถือ หยิบดินเหนียวขนาดเท่าเหรียญสิบมาปั้นเล่น ตอนเด็กๆ ผมชอบเล่นดินน้ำมัน แต่ส่วนใหญ่เอามาอุดหูตัวเองเล่นจนแม่สั่งห้าม พอปั้นได้ก็เดินไปหาฝุ่น

มันหยุดมือเปื้อนๆ ออกจากแท่นแล้วล่ะครับ ผมยิ้ม ยื่นสิ่งที่ปั้นเสร็จเมื่อกี้ไปให้ แต่กำไว้ในมือ มันหลุบตามอง 

“อะไร”

“รับไปสิ เดี๋ยวรู้เอง”

มันทำท่าไม่ไว้ใจ แต่ก็แบมือออกมารอรับ ผมวางสิ่งนั้นลงบนมือฝุ่นเบาๆ ฝุ่นก้มมองก่อนเงยหน้ามองผมอีกรอบ
ผมปั้นเป็นรูปหัวใจครับ

“ควักออกมาจากอกกูเลย เมื่อกี้”

มันหัวเราะกับคำผม

“เพิ่งรู้ว่ามึงเป็นคนใจดำ”

“แค่ภายนอก ข้างในเป็นสีแดง เพราะมันกำลังร้อนรุ่ม คิดถึงแต่มึง ลึกเข้าไปอีกเป็นสีขาว เพราะมันรักมึงด้วยความบริสุทธิ์ใจ”

มันนิ่งไป แล้วเอาหัวใจผมไปบี้ต่อหน้าต่อตา ผมหน้าเบี้ยว

ทำร้ายจิตใจกูจัง!

ฝุ่นขยับปั้นๆ พักหนึ่งก็ได้กระทิงมาให้ผมหนึ่งตัว

ผมหัวเราะรับมาดู

“น่ารักดี” ผมเอาดินก้อนเดียวกันมาบี้ แล้วปั้นเป็นรูปควายคืนให้

มันหัวเราะ รับไปบี้ แล้วปั้นเป็นรูปแมวแทน พอมันส่งคืนผมก็ปั้นหมา พอหายเหนียวก็ชุบน้ำหน่อย งูก็มีครับ แต่ผมแซวมันว่าเหมือนหนอนมากกว่า มันคงนึกสนุก หาดินเหนียวมาอีกก้อน ปั้นโดยไม่ต้องรอกัน

“ทำไรกันสองคน” ไวท์เดินมาถาม

“หาของกินให้มึงไง เอานี่ไป บานาน่า” ผมกระแดะภาษาอังกฤษยื่นให้ มันรับกล้วยไซซ์มินิของผมไปดู

“ปัญญาอ่อนว่ะ” แล้วมันก็หัวเราะ ยื่นไปให้ฝุ่นทำเหมือนจะป้อน

“อ่ะ มึงแดกดิ๊ แค่นี้กูไม่อิ่มหรอก”

ฝุ่นผงะหน้าไปด้านหลัง

“ฝุ่นมันกินประจำอยู่แล้ว ลูกใหญ่และยาวกว่านี้เยอะ” แล้วผมก็ต้องกระโดดเหยงเพราะฝุ่นมันเตะหน้าแข้งผมแรง ไวท์ขำก๊าก

“งั้นเดี๋ยวกูทำเอาไปป้อนแมทบ้างดีกว่า” ไวท์หันไปหยิบดินมาขนาดใหญ่ขึ้น บรรจงปั้นเป็นรูปกล้วยหอม เดินโทงๆ ไปหาแมท ยื่นกล้วยหอมให้ ดินแทบชิดปาก มันได้ลูกถีบเบาๆ กลับมาบ้างเหมือนกัน พี่ริวหัวเราะร่วน หยิบกล้วยลูกนั้นขึ้นดู

“ปั้นสวยดีนี่”

“ตอนเด็กๆ ผมชอบปั้นดินน้ำมันเล่น” ไวท์มันว่า

“เอ้า เพื่อนอุตส่าห์ใจดีเอากล้วยมาให้ กินซะสิ” พี่ริวหันไปทางแมท ยื่นกล้วยใกล้ปาก แมทถลึงตากลับ รายนั้นหัวเราะร่วน

“ขอกูถ่ายรูปหน่อย แมทมึงถือดิ๊” ไวท์หยิบกล้วยจากมือพี่ริวไปให้แมทถือ มันจึงถือให้ ชูกล้วยข้างแก้ม ฉีกยิ้มชี้นิ้วให้ดู ไวท์กดถ่ายไปหนึ่งแชะ

“เออ สวย ๆ ขออีกภาพ ทำท่ากินดิ๊” ไวท์มันสั่งต่อ ไอ้นั่นก็ทำตาม พี่ริวหัวเราะควักมือถือมาถ่ายด้วย

“ตลก” พอถ่ายเสร็จก็ลดมือถือลงมอง แมทมันรีบโยนกล้วยลูกนั้นไว้บนแท่น วิ่งไปดูภาพของไวท์

“ทุเรศว่ะ ลบๆ”

“กล้วยกู” ไวท์ชักมือถือหนี แมทหันไปทางพี่ริวแทน

“ขอดูหน่อยพี่ริว”

รายนั้นยื่นให้ดูดีๆ มันเบ้หน้า

“ลบเลย”

พี่ริวเลิกคิ้ว เก็บมือถือลงกระเป๋าเฉย หันไปหยิบกล้วยลูกนั้นผสมน้ำเล็กน้อยขึ้นรูปเป็นถ้วยญี่ปุ่นอีกใบ ยัดเข้าเตาอบ
หลังจากเล่นดินกันจนหนำใจเขาก็พาเราไปดูช่างเพ้นต์ช่างทำลวดลาย เร็วมาก ฝีมือเนียนด้วย สิบใบลายเหมือนกันเด๊ะจนเหมือนทำจากเครื่องจักรมากกว่าแรงงานมือ

เขาเอางานที่เป็นเกรดซีมาให้เราลองละเลงเล่น สนุกไม่แพ้ขั้นตอนการขึ้นรูปเลยครับ ผมพยายามทำให้สวยที่สุด แต่มันออกมาเหมือนผลงานของเด็กอนุบาลยังไงพิกล ฝุ่นมันเพ้นต์ซะน่ารักเลย เพิ่งรู้ว่ามันเองก็มีฝีมือในการวาดรูปเหมือนกัน วาดเส้นเป็นตัวการ์ตูนแนวจิบิ เป็นเด็กผู้หญิงใส่แว่นขยิบตาข้างหนึ่ง

“น่ารักจัง” ผมชม เนียนขยับเข้าไปจนไหล่ชิดไหล่

“ฝันน่ะ” อ๋อ มันวาดน้องฝันครับ ผมแกล้งเขยิบหน้าเข้าไปใกล้มันอีกเพื่อดูใกล้ๆ มันเอนหน้าหนี ใช้ไหล่กระแทกไหล่ผมเพื่อผลักออก

ผมหัวเราะหึๆ หันกลับมาวาดของตัวเองต่อ เอาง่ายๆ เลยครับ ลงสีขาว วาดต้นไม้ บ้านหนึ่งหลัง พระอาทิตย์ กอหญ้าและทางน้ำไหล อนุบาลได้ใจ

“พวกที่วาดรูปเก่งๆ นี่เขาทำได้ไงกันวะ”

“ฝึกบ่อยๆ ก็ทำได้เอง วาดรูปก็เหมือนเขียนหนังสือ ถ้ามึงสามารถเขียนหนังสือให้คนอ่านได้ก็สามารถวาดรูปให้สวยได้เหมือนกัน เพียงแต่ต้องฝึกทุกวันเท่านั้น”

ผมพยักหน้า หยิบอีกชิ้น เลือกเอาชิ้นเล็กๆ หน่อย แล้วเพ้นต์สีขาวลงไปทั้งแก้ว แต้มสีแดงวาดเป็นรูปหัวใจ มีศรปักตรงกลาง ด้านซ้ายเขียนฝุ่น ด้านขวาเขียนว่าพล ผมฉีกยิ้ม ยื่นไปให้มันดู มันใช้สีละเลงแก้วผมจนเละ

“ไอ้ฝุ่น!!”

ผมโวยวาย มันหัวเราะร่วน ผมไม่ยอมแพ้ เอามาทำสีใหม่ คราวนี้ไม่เขียนฝุ่นพลแล้วครับ แต่เขียนว่า ‘ควายถึกกับกระทิงเปลี่ยว’ แทน มันหันมามอง ไม่ว่าอะไร ผมเอาไปเข้าเตาอบเพื่อให้สีแห้งเร็วขึ้น พวกนี้อาเขาให้เราเก็บไว้เป็นที่ระลึกครับ

พี่เรย์ตะโกนเรียกเพื่อจะพาไปกินข้าวซอยเจ้าอร่อย มาเชียงใหม่ ไม่ได้กินข้าวซอยก็ถือว่ามาไม่ถึงเชียงใหม่

เป็นร้านอาหารริมน้ำครับ บรรยากาศดีมาก ร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นคนไทย สั่งไปแผล็บเดียวก็ได้กินแล้ว อร่อยมาก ผมเบิ้ลไปสองชามตามเดิม ตักแบ่งให้ฝุ่นนิดหน่อยเพราะดูท่ามันจะไม่อิ่มแต่ก็ไม่อยากสั่งเพิ่ม

หมดมื้อเที่ยง เราพากันย้อนกลับไปเอาเซรามิกที่ทำกันไว้ แห้งกันหมดแล้วครับ ถ้วยญี่ปุ่นของพี่ริวอย่างเก๋ พี่มันไม่เก็บเอง ยื่นให้แมทซึ่งรายนั้นก็รับไปดีๆ มันยิ่งชอบสะสมอะไรแปลกๆ อยู่ด้วย

ผมได้แก้วที่เขียนว่า ควายถึก ศรหัวใจแล้วก็กระทิงเปลี่ยว ออกมาอย่างสวยเลยครับ ฝุ่นก็ได้แก้วลายน้องฝันของมันไป หิ้วถุงบอกลาอาแล้วกลับขึ้นรถ

(มีต่อ)>>

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ [2-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 02-08-2018 21:40:47

หมั่นไส้กระทิง ออดอ้อนตลอดเวลา

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ [2-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 02-08-2018 22:06:01

 :hao6:หวานๆ ฝุ่นน่าจะมีใจให้แล้วละ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ [2-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 02-08-2018 23:29:23

พลกล้ามากที่จุ๊บฝุ่นต่อหน้าเพื่อนหลายคน 5555 :hao7:
ฝุ่นเขินมั้ยยย เริ่มน่ารักขึ้นแล้วอ่ะะะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ [2-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 02-08-2018 23:53:02

ใครเป็นแฟนริวนะ เผือกๆ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ [2-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 03-08-2018 00:53:54

หมั้นไส้พลจริงๆ เหมือนโดนฝุ่นทำของรักแต่ฝุ่น สนใจแต่ฝุ่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ [6-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 06-08-2018 19:40:03

(ต่อค่ะ)

ทริปสุดท้ายคือเช่ารถมอเตอร์ไซค์ไปม่อนแจ่ม ฝุ่นมันจะเช่าขับของมันเอง แต่ผมรั้งไว้แล้วขอให้มันมานั่งกับผมแทน โดยให้เหตุผลว่าสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ เก็บเงินเอาไว้ซื้อหนังสือดีกว่า คนระมัดระวังการใช้เงินอย่างมันจึงยอม

แมทขอนั่งซ้อนท้ายไปกับพี่ริวโดยให้เหตุผลว่าไม่ถนัดขับมอ’ไซค์ขึ้นดอย พี่ริวหันมองมาทางฝุ่น รายนั้นคงอยากให้ฝุ่นซ้อนท้าย

“ไปด้วยกันนี่แหละ ไปพี่ขึ้นรถ” มันขึ้นนั่งก่อนทันทีเว้นที่ด้านหน้าไว้ให้คนขับ ผมหัวเราะหึๆ

พี่ริวสวมหมวกกันน็อก ก้าวขึ้นไปนั่ง แมทหันมามอง ยกสองนิ้วจรดปลายคิ้วให้รู้ว่ามันก็พยายามช่วยผมเต็มที่เหมือนกัน
มิคที่ปกติจะติดพี่ชายตลอดมารอบนี้ขอไปกับพี่เรย์เฉย ไมค์มันเลยได้เป็นคนขับให้ไวท์ ส่วนกู้กับดิว กู้ขับดิวซ้อนท้าย ผมสวมหมวกกันน็อกบ้าง ฝุ่นทำตาม ผมหันไปยิ้มให้ก้าวขึ้นนำไปก่อน มันขึ้นมาซ้อน ผมค่อยๆ บิดคันเร่งตามฝูงเพื่อนๆ ไป

สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ อากาศกำลังเย็นสบาย ผมไม่ได้ขับเร็วมาก รั้งท้ายฝูงเพื่อน ผมชอบอารมณ์เวลาโดนฝุ่นโอบกอดแบบนี้จัง

หรือว่าจะซื้อมอเตอร์ไซค์ไว้ใช้สักคันดี

รถพาเรามาถึงม่อนแจ่มโดยสวัสดิภาพ ท้องฟ้าโปร่งใสมาก มองไปทางไหนก็สวย พวกเรารีบหยิบมือถือมากดถ่าย ทั้งภาพเดี่ยวและภาพหมู่ สนุกสนานกันไป พอหนำใจผมก็ชวนฝุ่นไปเดินเล่นรอบๆ

ผมจับมือฝุ่น พาเดินเลี่ยงไปยังจุดที่คนน้อย ไปดูวิวภูเขาและที่เขาปลูกผักแบบขั้นบันได

ผมจับมือฝุ่นขึ้นมาจูบเบาๆ ยกแนบหัวใจ

“รักมึงนะ”

มันไม่ตอบอะไร มองไปทางภูเขาขั้นบันไดนั้น ที่นี่มีดอกหญ้าเยอะครับ แต่ละดอกสวยๆ ทั้งนั้นเลย

ผมยิ้ม ปล่อยมือฝุ่นออก หันไปมอง

“มึงรออยู่นี่นะ” แล้วผมก็เดินไปตรงหน้า ย่อตัวลงนั่ง หันหลังให้เพื่อไม่ให้ฝุ่นรู้ว่าผมกำลังทำอะไร

ผมเด็ดดอกหญ้ามาสองต้น เลือกเอาต้นที่ก้านยาวหน่อย ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นดอกอะไร สีมันออกขาวปนเหลือง ผมจับมันถักไขว้จนกลายเป็นกำไล ดึงมาอีกต้น พันจนรอบ และดึงมาอีกหลายๆ ต้น ทำแบบเดิมไปเรื่อยๆ จนดูแข็งแรง พอเห็นว่าสวยงามได้ที่ถึงได้ลุก หันกลับไปมอง ฝุ่นยังยืนคอย

ผมยิ้ม ซ่อนสิ่งที่ทำไว้ด้านหลัง เดินเข้าไปใกล้ ยืนห่างจากฝุ่นประมาณหนึ่งศอก ฝุ่นเงยหน้ามอง

“อะไร”

“ยื่นมือมาก่อน”

มันทำหน้าไม่ไว้ใจ

“ไม่ใช่แย้ หนู หรืองูหรอกน่า” ผมพูดปนขำ มันยื่นมือซ้ายที่มีสร้อยพี่เรย์ให้ ผมส่ายหัว พยักหน้าไปยังอีกข้าง มันค่อยๆ ยื่นมือข้างนั้นมาให้ ผมยิ้ม จับมือข้างนั้นไว้กันมันชักหนี เลื่อนกำไลดอกไม้มาให้มันดู

มันตะลึงไปนิด ผมยกมือนั้นจูบเบาๆ ค่อยๆ สวมกำไลใส่ข้อมือ

“หมั้นไว้ก่อนนะฝุ่น ทำงานเก็บเงินได้เมื่อไหร่จะรีบส่งแม่ไปสู่ขอ”

“บ้ารึเปล่าพล” มันทำท่าจะชักมือกลับ แต่ผมยึดไว้ ยกขึ้นมาทาบหัวใจตัวเอง

“บ้าเพราะมึงนั่นแหละ ฟังเสียงหัวใจกูซะก่อน”

ครับ มันคงจับความผิดปกติได้ เพราะตอนนี้มันเต้นรัวเร็วเลย ผมมองตามัน ฝุ่นหลุบสายตาหนี

“อย่าเพิ่งถอดได้ไหม จนกว่าจะขึ้นรถ ถึงเวลานั้นมึงจะโยนทิ้งก็ไม่ว่า” ผมร้องขอ

“รับปากสิ” ผมร้องขออีกรอบเมื่อมันไม่พูดอะไร

“มันแต๋วไปนะพล”

“นะ” ผมร้องขอเสียงอ่อน มันเม้มปากแน่น

“นะ” ผมใส่เสียงออดอ้อนเข้าไปอีก บิลด์หน้าอ้อนใส่มันด้วย

“ก็ได้”

ผมฉีกยิ้มกว้าง กระชับจับมือมันแน่นยกขึ้นจูบ

“ขอบใจ”

“ปล่อยได้แล้ว”

“ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหม”

มันมองตาผม พยักหน้า ผมรีบหยิบมือถือมากดถ่าย เอาเฉพาะมือมันครับ กางออกไปหาวิวภูเขาด้านหน้า อัปเฟซขึ้นสถานะสั้นๆ

‘ยังเรียนไม่จบ หมั้นไว้ก่อนด้วยดอกไม้ไร้ราคา เก็บตังค์ได้เมื่อไหร่ จะส่งแม่ไปสู่ขอ จะเปลี่ยนกำไลดอกไม้มาเป็นกำไลทองคำ
แทน รอก่อนนะ’

ฝุ่นยกมือถือมันดูบ้าง อ่านข้อความ ผมยิ้ม ต่อให้มันไม่ยอมรับ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ

“ห่าพล มึงโคตรสวีต!!!” ไอ้กู้มันตะโกนด่ามาแต่ไกล มันคงเห็นผมอัปสถานะ ผมหัวเราะหึๆ ไม่ได้สนใจพวกมันจับมือฝุ่นมากุม มองวิวตรงหน้าไปเงียบๆ

ได้ยินเสียงไลน์ดังเบาๆ ผมหยิบขึ้นมากดดู ฝุ่นเหลือบมองตาม เป็นข้อความจากไอ้กู้ครับ ผมเปิดดูก็เห็นเป็นรูปคนสองคนท่ามกลางวิวขุนเขา คนหนึ่งคือผม อีกคนคือฝุ่น เรายืนหันหลังให้กล้อง สองมือจับกันไว้ บรรยากาศโรแมนติกสุดๆ

‘ไม่ต้องขอบใจกู’

มันส่งข้อความตามมา ผมหันไปมองพร้อมฝุ่น มันโบกมือให้นิดหนึ่ง เพราะระยะค่อนข้างไกล ผมกดส่งข้อความกลับไปสั้นๆ

‘ใจเพื่อน’

ผมกดส่งภาพนั้นต่อไปให้ฝุ่น มันยกมือถือเปิดดู เม้มปากแน่น ไม่พูดอะไร ผมเก็บมือถือมองวิวตามเดิม

เพราะฝุ่น มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนเมฆมีปีก ท้องฟ้ากลายเป็นสีชมพู อากาศลื่นไหลเข้าปอดซึมออกมาทางผิวหนังเป็นเสียงแผ่วๆ ว่า ‘มีความสุขจัง’

ท้องฟ้ากระจ่างใส เมฆหลายก้อนเกาะกลุ่มกันสวยงาม ผมชี้ไปยังเมฆก้อนหนึ่งไม่ห่าง

“เหมือนกระต่าย”

“เหมือนแมวมากกว่า”

“กระต่ายสิ หูยาวๆ”

“แมว”

ผมหัวเราะหึๆ

“นั่นเหมือนไดโดเสาร์”

“เหมือนหมี”

ผมหัวเราะ

“สายตามีปัญหาป่ะเนี่ย”

“กูเห็นเป็นหมี”

“แต่กูเห็นเป็นไดโดเสาร์ นั่นเหมือนภูเขาไฟระเบิด”

“ต้นสน”

ไม่เถียงครับ เพราะมันมองได้สองอย่าง แล้วแต่ว่าสายตาใครจะมองยังไง

“หมา” ผมชี้ไปยังเมฆอีกก้อน

“อ้าว มึงขึ้นไปทำอะไรอยู่บนนั้นน่ะ” มันหัวเราะร่วนออกมา ผมหัวเราะตาม ดีใจครับ วันนี้ผมทำให้ฝุ่นหัวเราะเพราะผมได้ตั้งหลายรอบ





สี่โมงพวกพี่ๆ ก็ชวนลงเพื่อไปหาซื้อของฝากกันที่กาดหลวงก่อนเดินทางกลับกรุงเทพฯ ผมกับฝุ่นพากันเดินเข้าไปสมทบทุกคน

“โห ฝุ่น กำไลใหม่มึงสวยว่ะ แพงไหม”

“แพง” ผมตอบให้ “ซื้อมาด้วยหัวใจทั้งดวงเชียว” พวกมันพากันโห่แซว ไม่มีมารขวางอย่างพี่ริวก็ง่ายหน่อย เพราะรายนั้นถูกแมทดึงห่างหายไปอีกด้านนู่น

ขากลับฝุ่นขอขับ ซึ่งผมไม่ขัดครับ แดดโรยตัวอ่อนแสง พอมันขึ้นได้ผมก็นั่งชิด โอบกอดเอวมันแน่น

“ขยับหน่อยพล”

“กูกลัวตก”

“รถจะคว่ำตายเพราะมึงกอดกูแน่นแบบนี้นี่แหละ”

ผมหัวเราะ ขยับห่างนิด แต่ก็ยังกอดมันอยู่ ไม่ได้กวนอะไรมันมากหรอกครับ เพราะต้องระวัง ทางมันเล็ก

จนลงมาถึงด้านล่าง เราขับเลยไปที่กาดหลวงเพื่อไปหาซื้อของ ได้ของมาเยอะมาก โดยเฉพาะแคบหมู ขากลับผมขับ ฝุ่นถือของ พอเอาของขึ้นรถเสร็จเราก็ขับรถมอเตอร์ไซค์ไปส่งที่ร้าน

สนุกดีครับ

“อยากนั่งรถแดงกันไหม” พี่เรย์ถาม พวกเราพากันขานรับ พี่แกจึงพาทุกคนไปโบกรถแดง รถแดงจอดกึกลงตรงหน้า จะพากันไปกินข้าวแถวๆ ถนนนิมมาน เป็นร้านของญาติๆ กันนี่แหละ

ผมดึงฝุ่นมานั่งคู่กัน ให้อารมณ์แบบนั่งรถตุ๊กๆ แต่มารยาทการขับดีกว่า เราไม่ได้เหมา เพราะงั้นเขาจึงจอดมาตลอดทางเพื่อให้คนขึ้นๆ ลงๆ ได้อารมณ์นักท่องเที่ยวสุดๆ

รถวิ่งมาถึงถนนนิมมานโดยสวัสดิภาพ พวกเราได้ที่นั่งวิวดี เปิดเมนูสั่งอาหาร รสชาติอร่อยสุดๆ 

ที่สำคัญ ฟรี!

มันจะอร่อยขึ้นก็ตรงนี้แหละ มีข้าวซอยด้วย อร่อยมาก ผมกับฝุ่นกินกันคนละครึ่ง มันทำให้ผมรู้ว่าการใช้ชีวิตโดยมีอีกคนเพิ่มเข้ามานั้นดียังไง

แน่นอนว่าบนเส้นทางของชีวิตคู่คงไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ คงมีเรื่องให้บาดหมางใจกันบ้าง ไม่เข้าใจกันบ้างเป็นเรื่องปกติ แต่ผมพร้อมแล้วที่จะก้าวเดินไปกับมัน หันหน้าคุยกันดีๆ

ขากลับเราโบกรถกลับกันอีกรอบ ผมกับฝุ่นเราแนบชิดกันมากขึ้น มันยังสวมกำไลดอกหญ้าที่ผมให้ไว้อยู่

เราเดินท้องโย้กลับมาที่รถ โบกมือลาเชียงใหม่ เมืองแห่งความสงบ มารอบนี้ผมได้นั่งคู่กับฝุ่น เพราะมิคไปนั่งคู่กับพี่เรย์ แมทประกบพี่ริว ไมค์ไปนั่งคู่กับไวท์ กู้คู่กับดิวตามเดิม ผมให้ฝุ่นนั่งด้านใน ตัวเองนั่งด้านนอก

รถค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากที่จอดช้าๆ ได้ยินเสียงพูดคุยกันมาเบาๆ ผมกับฝุ่นพอกัน แต่นั่งไปได้แค่ครึ่งชั่วโมงความง่วงก็แทรก ผมจับมือฝุ่น

“ง่วง”

“นอนไปดิ”

ผมยิ้ม จับมือมันมาวางไว้บนอก “กูจะฝันถึงมึง” ขยับเข้าไปชิด “ฝันเปียกด้วย” มันทุบอกผมแรง ผมหัวเราะหึๆ หลับไปทั้งอย่างนั้น


tbc 
ขอบคุณทุกคอมเมนต์จ้า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ 100% [6-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-08-2018 19:46:15

หมั่นไส้
ว่าแต่ฝุ่นนี่ใจแข็งมากๆเลยนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ 100% [6-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 06-08-2018 20:46:44

 :-[[บรรยากาศเป็นใจ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ 100% [6-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 07-08-2018 00:34:53

พลทะลึ่งตลอด แต่หวานนะพล
ฝุ่นใจอ่อนนิดๆแล้วใช่มั้ยย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ 100% [6-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 07-08-2018 04:11:39

มีจองตัวกันแล้ว คงจะฟินสุด ๆ สำหรับพลแล้ว  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ 100% [6-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 07-08-2018 11:04:42

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ 100% [6-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-08-2018 12:14:44

เหม็นคนมีความรัก. อิอิหมั่นไส้พลนะไม่เกี่ยวกับนู๋ฝุ่น

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 22 กำไล..หัวใจ 100% [6-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 07-08-2018 13:58:16

ตอนนี้อ่านไปยิ้มไปน่ารักมาก พลหยอดไปเลื่อยๆนะแต่อย่าดีแตกก่อนล่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ [13-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 09-08-2018 19:45:57

:: บทที่ 23 แหวนแทนใจ ::



รถมาถึงกรุงเทพฯในเวลาตีห้า พวกเราพร้อมใจกันลงที่เดียวกันหมดตรงจุดเดิม

“สนุกดี วันไหนนัดกันไปเที่ยวอีกนะ” ไวท์มันบอกด้วยสีหน้ากระปรี้กระเปร่า “ลาล่ะพี่ ผมมีเรียนตอน 8 โมง” มันยกมือไหว้พี่ริวกับพี่เรย์ “ขอบคุณสำหรับอาหารอร่อยครับพี่ แต๊งค์มึงด้วยแมทสำหรับรถนั่งสบาย ครั้งหน้าเชิญกูอีกนะ”
แมทมันหัวเราะร่วน เพราะพอเอาเข้าจริงมันก็ไม่เก็บค่ารถกับเพื่อนๆ สักบาท

“หวัดดีครับพี่” ดิวกับกู้เป็นคู่ถัดไปที่ยกมือไหว้คนสูงวัยกว่า พากันเดินตาปรือๆ ไปทางหอตัวเอง

“ขอบคุณพี่ๆ ทั้งสองมากครับ” ไมค์ยกมือไหว้ “มะ เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน” แล้วหันไปชวนน้องมันเอง

“ไม่เป็นไร พี่พามาเดี๋ยวพี่พากลับ หอเราอยู่นี่นี่ เทียวไปเทียวมาหลายรอบ” พี่เรย์บอกกลั้วหัวเราะ เดินเข้ามาหาฝุ่น ลูบหัวฝุ่นเบาๆ

“เจอกันที่คณะนะ”

ฝุ่นพยักหน้า ยิ้มให้

พี่ริวเดินเข้ามาหาบ้าง รวบเอาฝุ่นไปกอดแน่น ผมพยายามไม่คิดอะไรมากทั้งที่เท้ากระตุกยิกๆ

“ว่างๆ ไปนอนบ้านพี่บ้าง จะให้แม่ทำของอร่อยๆ ให้ทาน”

“พี่จะได้กลับมากินด้วยกันหรือเปล่าผมว่าเป็นปัญหามากกว่าอีก ได้ข่าวว่าเรียนยันเที่ยงคืน”

คนสูงวัยกว่าเบ้หน้า

“อีกแค่ไม่กี่ปีก็จบ”

“หมอมันต้องเรียนตลอดชีวิตไม่ใช่รึไง งานยุ่งทั้งวันด้วย” แมทค้าน เพราะพี่ชายมันคนหนึ่งก็เป็นหมอด้วยเหมือนกัน

“ก็จริง” พี่ริวยักไหล่ หันไปหาคนพูด “พักอยู่หอนี้เหรอ”

แมทพยักหน้า “ห้องเดียวกับมัน” ชี้นิ้วโป้งไปด้านหลังที่มีไมค์ยืนอยู่ พี่ริวขยับเข้าไปใกล้

“เอาไลน์มาดิ๊ เบอร์ด้วย”

แมทมองงงๆ แต่ก็ยอมบอกไอดีไลน์พร้อมเบอร์โทร

“ป่ะ ไปกันเถอะ เดี๋ยวสายมิคไปเรียนไม่ทัน” พี่เรย์ชวน ทุกคนจึงขยับอีกรอบ ผมยกมือไหว้คนสูงวัยกว่าทั้งสอง
พี่ริวหันมามองหน้าผม ขยับเข้ามาใกล้ กำลังจะพูด แต่หยุดนิ่ง

“มานี่หน่อย”

ผมมองแบบไม่ไว้ใจ แต่ก็ยอมเดินตาม เรามาหยุดอยู่ในตำแหน่งที่ทุกคนจะไม่ได้ยินว่าเราคุยอะไรกัน พี่มันกอดอก เกรงอยู่เหมือนกันว่าจะโดนต่อย

“รักฝุ่นมันมากแค่ไหน”

ผมจ้องตาคนถาม

“รักมาก มากจนแค่คำพูดของผมมันคงสื่อความรู้สึกได้ไม่หมด”

พี่มันมองตา

“กูไม่เชื่อคำพูดของใครทั้งนั้นเพราะมันเป็นแค่ลมปาก โดยเฉพาะลมปากของคนอย่างมึง”

“ผมก็ไม่ได้บอกให้เชื่อ แต่ผมจะพิสูจน์ด้วยการกระทำ”

“ด้วยการรังแกน้องกูจนตัวช้ำเนี่ยนะ เรย์มันบอกกูว่ามึงเป็นพวกซาดิสม์”

ผมถอนหายใจแรง

“ผมพยายามที่จะไม่ทำแบบนั้นอีก”

พี่มันมองตา

“ถ้าเกิดวันไหนมึงหักอกน้องกู กูบอกไว้ก่อนว่ามึงกระดูกหักแน่”

ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป พี่ริวมองผมด้วยสีหน้าชิงชังตามเดิม หันหลังก้าวฉับๆ กลับไปยังกลุ่มตามเดิม ผมตามไปติดๆ พี่ริวเดินไปหาฝุ่นที่ทำหน้าไม่สบายใจ คงกลัวผมกับพี่ริวต่อยกันล่ะมั้ง พี่ริวรวบกอดฝุ่นอีกรอบ แล้วสามคนนั้นก็พากันเดินจากไป เหลือไว้แค่ผม แมทไมค์แล้วก็ฝุ่น

“ไปกันมึง กูจะไปนอนต่ออีกสักสองชั่วโมง” ไมค์มันชวน แมทพยักหน้า เราจึงพากันเดินกลับหอพร้อมกัน แมทกับไมค์เลี้ยวขวาเมื่อถึงชั้นสอง ผมกับฝุ่นพากันเดินต่อจนถึงชั้นสี่

ผมเปิดประตู ให้มันก้าวนำไปก่อน เรามีเรียนเช้าด้วยกันทั้งคู่ แต่แปดโมงนู่นแหละ จึงมีเวลาถมเถ

“จะนอนต่อไหม” ผมถาม มันส่ายหัว

“จะอาบน้ำแล้วอ่านหนังสือสักหน่อย อู้มาสองวันแล้ว”

ผมหัวเราะ

“จะลงแดงเหรอ”

มันมองค้อน ผมให้สิทธิ์ฝุ่นอาบน้ำก่อน ตัวเองมาจัดของออกจากกระเป๋าแล้วมาอัปภาพรวมของการไปเที่ยวลงเฟซ พักใหญ่ฝุ่นมันก็เดินพันผ้าเช็ดตัวออกมา ผมลุกไปอาบน้ำบ้าง ออกไปมันก็แต่งชุดนักศึกษาเรียบร้อย

ผมมองภาพที่กู้ส่งมาให้ ผมชอบภาพนี้ที่สุดแล้ว เดี๋ยวไปล้างแล้วเอามาตั้งโชว์ไว้ในห้องดีกว่า   

“คนนี้โคตรน่ารักเลยฝุ่น” ผมเอ่ยชมคนที่อยู่ในภาพ

“ใคร” มันหันมาถาม เดินเข้ามาใกล้

“คนเนี่ย” ผมยื่นมือถือให้ ฝุ่นเม้มปากแน่นทันทีที่เห็น เพราะคนในภาพคือมันนั่นแหละ ผมถ่ายตอนมันเผลอครับ

“ดูไหม เผื่ออยากได้ภาพไหนกูจะได้ส่งให้”

ฝุ่นนิ่งคิดก่อนพยักหน้า ไล่ดู ผมนั่งดูด้วย ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วจึงจับมันมานั่งบนตักซะเลย

“ปล่อยพล”

“เอาน่า นิดหน่อยเอง ไม่สึกหรอก” พอยื้อไม่ได้มันก็หยุดขัดขืน เลือกเปิดภาพดูดีๆ อีกที ผมโอบกอดมันไว้หลวมๆ บางภาพมันตลกจริงๆ ทั้งเพื่อนๆ ในกลุ่ม หรือแม้แต่ตัวมันเอง

“ทุเรศจังภาพนี้ ลบนะ”

“เดี๋ยว ห้ามลบ เก็บไว้ดู” ผมรีบปราม

“มันทุเรศ”

“เรื่องของกู”

“แต่นี่มันภาพกู”

“ไม่ลบ เก็บไว้ให้ลูกเราดู”

มันศอกผมเบาๆ ที เลื่อนดูภาพต่อๆ ไป ภาพแอบถ่ายเยอะครับ พอหมดมันก็กดออก ชะงักค้าง เพราะภาพหน้าจอผมเป็นรูปของมัน ฝุ่นกดล็อกหน้าจอ ภาพหน้าจอล็อกก็เป็นรูปมันอีก แต่คนละแอคชั่น

“โรคจิต” มันอ้อมแอ้มว่า

“ภาพหน้าจอเป็นรูปแฟนตัวเองมันโรคจิตตรงไหน ไปอ่านหนังสือได้แล้วป่ะ นั่งนานกว่านี้กูคงงอแงไม่ยอมให้มึงลุกแน่ๆ”
มันรีบลุกจากขาผมทันที เดินกลับไปที่โต๊ะ

“อ้อพล” มันพูดเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ เดินไปยังมุมหนึ่งของห้องที่มีของฝากมันวางอยู่ (ยังไม่ได้จัดระเบียบ) ฝุ่นดึงเอาเฉพาะถุงที่มีขนาดใหญ่สุดนั้นออกมายื่นให้ ผมมองงงๆ

“อะไร”

“กูตั้งใจซื้อมาให้มึง”

ผมตาโต รีบรับมาถือทันที

“อะไร” ผมถามอีกรอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“เปิดดูเองสิ”

ผมฉีกยิ้มกว้าง รีบดึงของออกจากถุง บรรจงแกะกระดาษสีชมพูอ่อนนั้นออกช้าๆ หัวใจพากันเต้นตุ๊มต่อม

พอกระดาษคลายออก ผมอ้าปากค้างทันทีที่เห็น ฝุ่นหัวเราะร่วนกับปฏิกิริยาของผม ผมจ้องสิ่งที่ถืออยู่ในมือก่อนเหลือบมองไปยังควายถึกของฝุ่นบนที่นอน

“น่าจะบริษัทเดียวกัน” มันจับสิ่งที่ผมถืออยู่พลิกดูป้าย “ใช่จริงๆ ด้วย บังเอิญจัง”

ผมมองอึ้ง สิ่งที่มันซื้อให้ผมคือตุ๊กตาครับ ไม่ใช่ตุ๊กตาหมีหรือหมาแมวที่คนนิยมซื้อให้กันทั่วไป

แต่เป็นตุ๊กตากระทิง

ขนาดและรูปร่างหน้าตาละม้ายคล้ายกับควายถึกของฝุ่นก่อนหน้าจนเหมือนจะเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน

“เขามีสัตว์ป่าทุกตัวเลยนะ เน้นส่งออก มีขายผ่านเน็ตบ้าง หน้าร้านมีแค่ร้านนั้นร้านเดียว บังเอิญพี่ริวพากูไปหลบมึงที่นั่น เจอเข้าพอดีเลยซื้อมา” มันฉีกยิ้ม “กูว่าเหมาะกับมึงดี”

ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก ชักเข้าใจความรู้สึกของมันตอนเห็นควายถึกที่ผมซื้อให้แล้ว

แต่คิดไปคิดมา ฝุ่นตั้งใจซื้อให้เพราะมันคิดถึงผม นี่ถือว่าเป็นพัฒนาการที่ดีใช่ไหม

ผมค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมาได้ กอดตุ๊กตาแน่น

“ขอบใจนะ กูจะเก็บไว้อย่างดีเลย ของขวัญชิ้นแรกที่มึงให้กู ไม่ใช่สิ ชิ้นที่สองต่างหาก” ผมมองคนให้ตาวาว แก้มมันเรื่อสี แก้เขินด้วยการผลักหน้าผากผมจนหน้าหงาย ผมหัวเราะ ยกกระทิงดูอีกรอบ

“กูจะตั้งชื่อมันว่ากระทิงเปลี่ยว คู่กับควายถึกของมึง ดูดิเข้ากันชะมัด” ผมเอากระทิงตัวเองไปนอนเทียบกับควายถึกของฝุ่น

มันส่ายหัว หันหลังเดินไปยังโต๊ะเรียน

ผมหยิบควายถึกมาวางไว้ด้านซ้าย กระทิงเปลี่ยวด้านขวาหันหน้าเข้าหากัน

“ไงเพื่อน” ผมพากย์เป็นเสียงกระทิงเปลี่ยวก่อน

“ดี” แล้วดัดเสียงเป็นควายถึกต่อ

“ยินดีที่ได้รู้จัก” กระทิงเปลี่ยวก้มหัวให้นิดหนึ่ง

“เช่นกัน” ผมกดหัวควายถึกอีกรอบ

“นายน่ารักจัง ขอจูบทักทายได้ป่ะ” แล้วผมก็ยกกระทิงเปลี่ยวไปจุ๊บควายถึกเบาๆ ให้เสียงพากย์ดังจุ๊บด้วย

“พล!!! ไอ้โรคจิต” ฝุ่นมันโดดมากระชากควายถึกของมันออก ผมหัวเราะร่วน ทิ้งตัวนอนตะแคงข้าง กอดกระทิงเปลี่ยวแน่น มองมันตาหวาน ฝุ่นเดินไปนั่งต่อ ผมมองมันตาเยิ้มจากทางด้านหลัง

“รักมึงจัง”
มันหันมามอง ไม่ได้ตอบอะไรหันกลับไปอ่านหนังสือต่อ ผมหัวเราะหึๆ มองหูแดงๆ ของมัน 
ผมไม่กวนมันอีก วางกระทิงเปลี่ยวลงเพื่อถ่ายรูป อัปขึ้นเฟซ

‘แฟนซื้อให้ครับ น่ารักเนอะ น่าให้รางวัลด้วยการสิงสู่’

ไอ้ไมค์เข้ามาเมนต์

‘สิงสู่หรือสมสู่ เอาให้เคลียร์’

ผมตอบกลับสั้นๆ

‘หึๆ’

‘เหมาะกับมึงดีว่ะพล’ แมทมันเข้ามาเมนต์บ้าง ผมหัวเราะ ไล่ดูข้อความของแต่ละคน หลังจากนั้นก็โยนมือถือลง เอาหมอนมากอดแน่นหยิบหนังสือมานั่งอ่านบ้าง




สามอาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพราะวันๆ ทุกคนวุ่นอยู่กับการทำงานส่งอาจารย์บ้าง เทสต์ย่อยเก็บคะแนนบ้าง อ่านหนังสือเตรียมสอบบ้าง เพราะอาทิตย์หน้าจะเริ่มเข้าสู่การสอบอย่างเป็นทางการแล้ว

ผมยังไปส่งฝุ่นที่คณะทุกวัน จนแฟนคลับผมฟันธงกันแล้วว่าฝุ่นคือแฟนลับๆ ของผม แถมยังมีภาพของผมกับฝุ่นออกมาให้เห็นกันบ่อยๆ อีกต่างหาก (ภาพแอบถ่าย) แต่ผมก็ยังไม่ออกมาพูดอะไร

ผมยุ่งกับฝุ่นน้อยลงไปเยอะ ไม่ใช่ว่าเบื่อแล้วถึงได้ยุ่งน้อยลง แต่เพราะรักมากจนต้องฝึกความอดทนให้มากขึ้นต่างหาก
วันนี้ผมไปรับฝุ่นที่คณะเหมือนเดิม ฝุ่นยังไม่ออกมาผมจึงต้องนั่งคอย หอบหนังสือมานั่งอ่านด้วย ใกล้สอบแล้วต้องขยันหน่อย ช่วงหลังนี่คะแนนเก็บผมดีขึ้นเยอะเลย

ผมนั่งอ่านเพลินๆ จนรู้สึกถึงแรงสะกิดเบาๆ ที่ไหล่ ผมเงยหน้ามอง คนสะกิดเป็นฝุ่น

“อ้าว เลิกแล้วเหรอ โทษทีมัวอ่านหนังสือเพลิน”

มันยิ้ม

“กูดีใจที่เห็นมึงตั้งใจเรียน”

“เพราะมีเมียดีไง”

มันต่อยผมทันทีที่ผมพูดจบ ผมหัวเราะรวบเก็บหนังสือยัดใส่กระเป๋า

“อย่ามาทำซาดิสม์นอกห้องให้กูต่อมหื่นพุ่งน่า ยิ่งพยายามระงับมันอยู่”

มันไม่ต่อยครับ แต่เตะเลย ผมหัวเราะเสียงดังกว่าเดิม แต่ไม่ได้ทำร้ายร่างกายอะไรมันกลับหรอก

ต้องให้เกียรติเมียครับ รังแกแค่บนเตียงก็พอ

ผมขยับลุกจากม้านั่ง ไม่ได้พามันเดินไปตามทางอย่างที่เคยประจำ แต่พาตรงไปยังลานจอดรถมอเตอร์ไซค์แทน

“มาทำอะไรแถวนี้” มันหันซ้ายหันขวามอง
“รอกูอยู่ตรงนี้นะ” ผมไม่ตอบคำถาม บอกมันกลับสั้นๆ ฝุ่นพยักหน้า ยืนคอย ผมเดินเข้าไปภายใน แล้วเดินกลับออกมาอีกครั้งพร้อมรถจักรยานใหม่เอี่ยมคันหนึ่ง

“รถใคร”

“ขโมยมา”

ฝุ่นตาโตทันที

“พล!!”

ผมหัวเราะกับท่าทางของมัน

“กูล้อเล่นน่า รถกูเอง ไม่สิ รถของเราต่างหาก” ผมมองมันตาเยิ้มๆ ฝุ่นขมวดคิ้ว สีหน้าท่าทางยังหวาดระแวงอยู่

“เงินเก็บกูเอง เลี้ยงข้าวมึงถูกกว่าพาสาวเข้าโรงแรมเป็นไหนๆ กูเลยเอามาซื้อไอ้นี่แทน เร็วกว่าเดิน แถมได้ออกกำลังกายด้วย”

มันนิ่งไป แล้วยิ้มออกมาบางๆ มันเป็นรอยยิ้มที่แสดงออกว่ากำลังภูมิใจ ผมนิ่งไปกับรอยยิ้มนั้น เกาแก้มแก้เขิน

“ขึ้นมาสิ” ผมชวนแก้เก้อ ขยับขึ้นไปนั่งคร่อมก่อน มันก้าวขึ้นมาซ้อนตาม ข้อดีอีกอย่างของการขี่จักรยานคือไม่ต้องมีหมวกกันน็อกให้เกะกะนี่แหละ พอเห็นว่ามันนั่งเรียบร้อยดีแล้วถึงได้วางฝ่าเท้าลงบนตีนถีบ ออกแรงปั่นเบาๆ

รถคันเล็กเคลื่อนที่ไปด้านหน้าช้าๆ มันให้ความรู้สึกเหมือนตอนขับรถมอเตอร์ไซค์แบบไม่ได้สวมหมวกกันน็อก แต่ความเร็วน้อยกว่าเท่านั้น

ฝุ่นจับเอวผม มือมันร้อนผ่าวทะลุเสื้อมาถึงหัวใจ ผมไม่ได้พามันตรงกลับหอ ตั้งใจจะพาไปปั่นรอบมหา’ลัยเล่น ให้เดินจริงๆ ก็เหนื่อยครับ เพราะมหา’ลัยเราค่อนข้างกว้าง ผู้คนเลิกเรียนพากันเดินควักไขว่ ผมขับช้าๆ ให้สายลมโกรกผิว

“กูจะพยายามมากขึ้นเพื่อให้มึงพอใจในตัวกูนะฝุ่น” ผมบอกคนด้านหลัง มันไม่ตอบอะไร และผมก็ชินกับความเงียบของมันแล้ว
รถค่อยๆ วิ่งผ่านสระน้ำหน้าคณะศิลปศาสตร์ ตรงนั้นมีศิลปกรรมที่ทำจากเหล็กดัดมากมาย สวยงามกว่าคณะอื่นๆ ผมเลี้ยวรถเพื่อไปวิ่งริมน้ำ ที่นี่คนมักมาวิ่งจ๊อกกิ้งกัน

“หิวรึยัง” ผมถามคนด้านหลังเมื่อเราวนจนรอบมหา’ลัยแล้ว มันตอบรับมาแค่อื้อ ผมจึงปั่นพารถเลยไปยังร้านอาหารนอกมหา’ลัยแทน ไปไม่ไกลหรอกครับ ออกถนนใหญ่ต้องระวังเยอะหน่อย แต่ไม่ใช่ปัญหา

เราจอดกันที่ร้านอาหารตามสั่งนั่งชิลแถวๆ หน้ามหา’ลัยนั่นแหละ เราช่วยกันสั่งอาหาร นั่งคุยกันแผล็บเดียวอาหารแสนอร่อยราคาถูกก็มาวางอยู่ตรงหน้า ผมเอาอกเอาใจฝุ่นด้วยการตักอาหารให้ มันเลิกห้ามปรามนานแล้ว เพราะห้ามไปผมก็ไม่ฟัง
ผมนั่งกินอย่างมีความสุข

ถามว่าทุกวันนี้ที่ผมเปลี่ยนไป (ไม่มากก็น้อย) ผมฝืนตัวเองอยู่หรือเปล่า เอาตามตรงเลยแรกๆ ก็ฝืนอยู่เหมือนกัน แต่พอทำไปสักพักก็ชิน  มีคนเคยพูดเอาไว้ว่าทุกคนมีนิสัยที่ดีและไม่ดีในตัวเหมือนกันหมด เพียงแต่ว่าเราจะฝึกนิสัยไหนให้มันเด่นจนกลายเป็นบุคลิกประจำของเราเท่านั้น

ขนาดฝุ่นยังเปลี่ยนจากเด็กเกเรมาเป็นเด็กเนิร์ดได้ ทำไมผมจะเปลี่ยนบ้างไม่ได้

พออิ่มเราก็พากันกลับไปที่รถ ผมทำหน้าที่ปั่นต่อ ดึกแล้ว ไฟในมหา’ลัยพร้อมใจกันเปิด วิวยามค่ำคืนสวยงามไปอีกแบบ

“ขับรถดูวิวกลางคืนกันสักรอบไหม” ผมหันไปถาม

“ถ้ายังไม่เมื่อยก็ตามใจ”

ผมนิ่งคิด หางในจินตนาการงอกออกมานิดหนึ่ง 

“กูเมื่อยแล้ว มึงอยากลองขับหรือเปล่าล่ะ”

ฝุ่นมองรถตรงหน้า เด็กผู้ชายกับรถจักรยาน ยังไงมันก็เป็นของคู่กันอยู่แล้ว

“เอาดิ อยากลองเหมือนกัน”

ผมหัวเราะในลำคอ รอจนมันก้าวขึ้นนั่งยังตำแหน่งคนขับผมถึงได้ก้าวไปนั่งซ้อน

“ไหวหรือเปล่า” เพราะน้ำหนักผมเยอะกว่ามัน

“ไม่น่าจะมีปัญหา” ฝุ่นออกแรงถีบ ผมยิ้มกริ่ม วางมือไว้บนสองเอวมันในลักษณะแต๊ะอั๋งนิดๆ

“พล!” มันเอี้ยวหน้ามาปราม

“อะไร” ผมถามพาซื่อ

“อย่าลามก”

“ลามกอะไร” ผมเอียงคอทำเป็นไม่รู้เสีย มันเบรกรถทันที

“มึงมาขี่เองดีกว่า กูซ้อน”

ผมไม่ว่าอะไร สลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ผมหันไปเย้ามันใกล้ๆ

“แต๊ะอั๋งนิดๆ หน่อยๆ ทำเป็นหวงตัวนะ นี่ผัวนะ ไม่ใช่ใครอื่น”

มันทุบหลังผมแรงจนผมร้องแอ๊ก 

กลางคืนเงียบกว่าตอนกลางวัน บรรยากาศมันโรแมนติกโดยธรรมชาติ ผมขยับปากร้องเพลงเบาๆ เพลงโปรดผมเอง ความหมายมันลึกซึ้งดี รู้สึกว่ามือฝุ่นโอบรอบเอวผมมากขึ้น จบเพลงหนึ่งก็ร้องเพลงใหม่ไปเรื่อยๆ กระทั่งรู้สึกว่ามีบางสิ่งซบมาที่แผ่นหลัง

ผมชะงักแทบจะหยุดร้องเพลง ต่อให้ไม่เห็นด้วยตา ผมก็พอเดาออกว่าอีกคนกำลังซบหน้ากับหลังผมอยู่ หัวใจผมไหวเต้นแรง ผมขยับปากอีกรอบ บรรเลงเพลงจากใจด้วยน้ำเสียงคุ่ยๆ ของตัวเองนี่แหละ

เพราะไหมผมไม่สน แต่จริงใจไหม จริงใจแน่ๆ



ถ้าไม่ติดว่าเมื่อยผมอยากปั่นรอบมหา’ลัยอีกสักรอบสองรอบ พักใหญ่รถเราจึงวิ่งกลับมาถึงหอ ผมจูงรถเข้าไปจอดยังลานจอด ฝุ่นเดินตามมาติดๆ

“เท่าไหร่เนี่ย”

ผมเงยหน้ามองคนถาม

“ค่ารถหรือค่าตัวกู”

มันถีบหน้าแข้งผมเบาๆ

“รถสิ”

“สองหมื่นสี่”

ฝุ่นตาโต

“จักรยานบ้าอะไรตั้งสองหมื่นสี่”

“รถสั่งประกอบน่ะ นี่ถูกแล้ว บางคันแพงกว่านี้อีก จะเอาตัวละสี่หมื่นมาด้วยซ้ำ แต่ขืนเอามามึงคงเพ่นกบาลเอา โครงสร้างมันดีกว่ารถราคาถูกทั่วไป”

“หายขึ้นมาทำไง” มันทำหน้ากังวล เพราะแค่โซ่ราคาไม่กี่ตังค์พวกชอบงัดแทะด้วยฟันก็หักแล้ว

“คล้องโซ่ไว้แบบนี้แหละ อีกอย่างกูให้เขาติดจีพีเอสไว้ที่ตัวถังด้านในแล้ว ตามได้ หรือถ้าห่วงมากๆ แบกขึ้นไปเก็บไว้ที่ห้องก็ได้”

มันพยักหน้า

“ใช้เงินเปลือง”

“เพื่อให้มึงได้นั่งรถสบาย กูยอม”

“จักรยานแม่บ้านราคาพันห้ากูก็ซ้อนได้พล”
ผมหัวเราะ ขยับเข้าไปใกล้ ยิ้มละไมให้มัน ส่ายหัวเบาๆ

“ไม่ได้หรอก รถพวกนั้นกระแทกทีมึงคงเจ็บก้น กูอยากทะนุถนอมก้นมึงเอาไว้กระแทกเองมากกว่า”

“ลามกน่าพล!” มันต่อยผมแรง ผมร้องโอ๊ยออกมาอีกรอบ แล้วเราสองคนก็พากันเงียบเพราะมีรถสปอร์ตสุดหรูคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดหน้าหอ

มหา’ลัยเรามีคนมีเงินเยอะก็จริง แต่ก็ไม่บ่อยที่จะเห็นรถแบบนี้มาวิ่งเล่นแถวนี้ คนในรถเปิดประตูก้าวลงมา เราถึงเห็นได้ชัดๆ ว่าเป็นใคร

“พี่ริว” ฝุ่นพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ยังไม่ทันจะได้ตะโกนทักเราก็เห็นใครบางคนเดินลงมาจากหอ

“แมท…” ผมเรียกชื่อเพื่อนตัวเองบ้าง ยังไม่ทันได้ขยับขาหวังก้าวเข้าไปทัก พี่ริวก็เดินไปจับแขนแมทลากให้ขึ้นรถไปด้วยกัน แล้วรถคันนั้นก็เคลื่อนที่จากไปทันที

ผมกับฝุ่นหันมามองหน้ากันเองงงๆ 

“ไปไหนกัน” ฝุ่นมันถาม

ผมยักไหล่แทนคำตอบ ยืนอยู่ด้วยกันผมจะไปตรัสรู้ได้ยังไง

“อยากรู้ก็โทรไปถามสิ”

มันส่ายหัว ฝุ่นไม่ใช่พวกชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านอะไรเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เราต่างพากันเลิกสนใจ เดินขึ้นหอไป
ควายถึกกับกระทิงเปลี่ยวนอนเคียงคู่กันอยู่บนเตียง ผมยิ้มทุกครั้งที่เห็น เดินเข้าไปจับควายถึกมาจูบอย่างดูดดื่ม แล้วผมก็โดนทุบหลังแรงจนต้องร้องแอ๊กอีกระลอก

“เลิกทำอนาจารตุ๊กตากูได้แล้ว!” มันดึงตุ๊กตาตัวเองไปวางไว้บนโต๊ะอ่านหนังสือ ผมหัวเราะหึๆ ยอมให้ฝุ่นอาบน้ำก่อน พอเรียบร้อยผมถึงอาบต่อ

ผมออกมาใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นแนวเดิมๆ จ้องมองแผ่นหลังของคนที่กำลังนั่งอ่านหนังสือบนโต๊ะ
นอกจากจักรยานแล้ว ยังมีอีกสิ่งที่ผมตั้งใจจะมอบให้มัน ผมซ่อนมันไว้ใต้หมอนตั้งแต่เมื่อวาน และวันนี้ผมอยากมอบให้ฝุ่นเองกับมือ

ผมนั่งคอยกระทั่งฝุ่นอ่านหนังสือเรียบร้อยหันมามอง

“คิดว่าหลับไปแล้วซะอีก”

“คอยมึงนั่นแหละ”

ฝุ่นมองผมด้วยสายตาไม่ไว้ใจ ผมหัวเราะ

“ไม่ได้จะหื่นใส่หรอกน่า แต่มีของอย่างหนึ่งจะให้”

มันทำหน้าไม่เชื่อ ผมนั่งขัดสมาธิ ตบที่นอนเบาๆ มันเดินมานั่งด้วยสีหน้าไม่ไว้ใจตามเดิม นั่งห่างจากผมเป็นวา ผมหัวเราะร่วน ยกสามนิ้วแบบลูกเสือสามัญ

“ข้าพเจ้านายธนพล ขอปฏิญาณด้วยเกียรติของลูกเสือตัวน้อยว่าจะไม่หื่นใส่เด็ดขาด”

มันหัวเราะออกมาเบาๆ

“มีไรว่ามา”

ผมอมยิ้ม สอดมือเข้าไปใต้หมอน ควานหาบางสิ่งที่ต้องการ ผมรวบกำสิ่งนั้น ดึงมือออกมา 

ฝุ่นมองแบบไม่ไว้ใจยิ่งกว่าเดิม

“อะไร”

“หัวใจนายธนพล”

“ถังขยะอยู่หน้าห้องน้ำพล” ดูมันพูด ผมหัวเราะ

“ยื่นมือมาสิ”

“อะไร”

“ถ้าอยากรู้ก็ต้องยื่นมือมารับ”

“งั้นกูไม่อยากรู้แล้ว” มันทำท่าจะลุก ผมรีบฉุดข้อมือมันไว้ทันที

“โธ่ อยากรู้ต่ออีกหน่อยก็ไม่ได้ มันเป็นสิ่งที่กูสั่งทำขึ้นเป็นพิเศษเพื่อมึงโดยเฉพาะเลยนะ คนออกแบบให้คือมิคน้องของไมค์ คนทำก็อาพี่เรย์นั่นแหละ”

สีหน้ามันดูอยากรู้ขึ้นมาทันที

“อะไร”

“ยื่นมือมาก่อนสิ”

มันยังมองแบบไม่ไว้ใจอยู่ แต่ก็ยอมยื่นมือออกมาดีๆ ผมยิ้ม ค่อยๆ วางสิ่งที่กำไว้ลงบนฝ่ามือนุ่มนิ่มนั้น จริงๆ มือมันก็ไม่ได้นิ่มแบบมือผู้หญิงหรอก แต่ก็นิ่มสำหรับผมละนะ

…ฝุ่นจ้องนิ่ง… 

สิ่งที่อยู่ในมือฝุ่นตอนนี้คือสร้อยข้อมือครับ คล้ายกับที่พี่เรย์ให้มันนั่นแหละ แต่คนละลาย และมีแหวนเงินขนาดเท่านิ้วนางข้างซ้ายของมันคล้องไว้อยู่ ด้านในของวงแหวนถูกสลัก

‘Phon ♥ Fun’

มันจ้องมองสิ่งที่อยู่ในมือมันอึ้งๆ

จริงๆ คล้องแหวนไว้กับสร้อยคอจะดีกว่า แต่ผมอยากทำใส่ข้อมือมัน เพราะรู้สึกว่าฝุ่นจะเห็นได้ตลอดทุกครั้งที่ใช้มือมากกว่าสร้อยคอที่จะเห็นเฉพาะตอนก้มมองหรือส่องกระจก

ผมหยิบสร้อยข้อมือคืนเมื่อเห็นว่าฝุ่นยังนิ่ง นำสิ่งนั้นมาปลดตะขอแล้วคล้องมันเข้ากับข้อมือซ้ายของฝุ่นเบาๆ ข้างเดียวกับของพี่เรย์นั่นแหละ

ตอนแรกจะใส่ให้มันข้างขวา คนละฝั่งกับของพี่เรย์ แต่อาบอกว่าสร้อยข้อมือควรใส่ข้างใดข้างหนึ่ง ห้ามใส่สองข้างพร้อมกัน และควรจะเป็นข้างซ้าย เพราะข้างขวาจะเกะกะเวลาเขียนหนังสือ

“แหวนแทนใจ”

มันกลืนน้ำลายลงคอ เงยหน้าสบตาผม ผมยิ้ม ล้วงมือเข้าไปใต้หมอน แต่คนละตำแหน่งกับที่ผมซ่อนสร้อยข้อมือมันไว้ จนเจอสิ่งเดียวกัน ผมดึงออกมาถือ แล้วก้มหน้าคล้องสิ่งเดียวกันไว้บนข้อมือตัวเองเช่นกัน

“สร้อยข้อมือคู่” ผมพูดอย่างภูมิใจ

ผมใช้มือข้างที่ใส่สร้อยไปจับมือมัน ดึงมือนั้นมาไว้บนหัวใจตัวเอง

มันหลบสายตา ค่อยๆ ดึงมือออก ผมไม่ฝืนยื้อไว้ ฝุ่นวางมือไว้ตรงหน้า จ้องนิ่ง คล้ายกับคนกำลังใช้ความคิด ผมปล่อยพื้นที่ว่างเพื่อให้มันได้คิดทบทวนความรู้สึก

ถ้าบังเอิญฝุ่นจะถอดทิ้ง ผมจะเก็บกลับมาใหม่ แล้วรอเวลาให้มันพร้อมเพื่อมอบสิ่งนี้ให้มันอีก

“ขอบใจ นอนได้แล้ว”

“จะไม่ถอดทิ้งใช่ไหม” ผมถามอย่างมีความหวัง มันมองตาผม 

“ไม่รับปาก”

ผมยู่หน้าใส่ คลี่ยิ้ม

“ต่อให้มึงถอดออก กูจะใส่กลับเข้าไปใหม่อยู่ดี”

มันจ้องหน้าผม ทิ้งตัวลงนอน

“นอนได้แล้ว”

ผมยิ้ม ทิ้งตัวลงไปนอนข้างๆ ลากมันมานอนกอดแน่น

“รักมึงนะฝุ่น”

มันไม่ตอบอะไร ขยับขดตัวกอดควายถึกแน่น ผมจูบหัวมันเบาๆ ที กระซิบพูดแผ่ว

“ราตรีสวัสดิ์”

ฝุ่นไม่ได้ตอบรับอะไร ผมนอนหลับไปพร้อมรอยยิ้ม
 



to be con 
ขอบคุณทุกคอมเมนต์จ้า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 40% [9-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-08-2018 20:06:59

หวานขึ้นมาละ มีลูกๆสองตัวนอนร่วมเตียงละนะ อ่อแบบนี้เอง ในสายตาพี่เค้าไอ้พลคือไอ้ซาดิสม์คนนึงที่รังแกฝุ่น 555
ดีแล้วเพราะเราก้ออยากจะเล่นพลให้หนักเหมือนกันถ้าทำให้ฝุ่นเสียใจ
รอฝุ่นปลงใจนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 40% [9-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 09-08-2018 20:47:55

น่ารักเชียวฝุ่น ซื้อตุ๊กตาให้ด้วย มุ้งมิ้งดีจริง  :impress2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 40% [9-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 09-08-2018 21:45:26

อิกระทิงเพ้อไม่หยุดแน่ 5555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 40% [9-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 10-08-2018 02:58:28

หื่นได้ทุกตอนจริง ๆ เลย พล  :hao3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 40% [9-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 10-08-2018 07:13:10

ฝุ่นน่ารัก แต่อย่าเพิ่งตกลงปลงใจเป็นแฟนกะพลง่ายๆ นะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 40% [9-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 10-08-2018 20:40:43

 :hao5: :hao6: :hao7:
น่ารักอ่่าาา..

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 40% [9-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 11-08-2018 01:20:26

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 80% [11-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 11-08-2018 22:11:06

 :mew1:ทำได้ทุกอย่าง สำหรับคนที่เรารัก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 80% [11-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-08-2018 22:15:21

บรรยากาศดี

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 80% [11-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 11-08-2018 22:22:23

ฝุ่น อาจจะ หลับ :t3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 80% [11-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 11-08-2018 23:08:37

ชอบๆ จักรยานนน
หรือฝุ่นหลับจริงๆ 5555555555  :laugh:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 100% [13-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 13-08-2018 20:33:09

สร้อยข้อมือคู่ก็มา นับวันยิ่งโรแมนติกนะกระทิง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 100% [13-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 13-08-2018 22:42:30

 :katai4: ตอนนี้ถือว่าฝุ่นเริ่มชัดเจนขึ้นมาบ้างแล้วใช่ไหม แต่ที่ไม่แสดงออกคือเขิน อาย? อย่าช้านะเดี๋ยวกระทิงเปลื่ยวสิงร่างพลอีก แต่พลก็ถือว่ามีความอดทนขึ้นแถมมีความกลัวเมียด้วย ทั้งยังยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองอีก
อยากรู้เรื่องพี่ริวน้องแมทจังจะมีมั้ยหน๊า :fox2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 100% [13-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: chadomff ที่ 14-08-2018 01:42:36

 :mew1: พลหวานตลอดดดด ฝุ่นจะซึนไว้หรอออ~

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 100% [13-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: กาแฟมั้ยฮะจ้าว ที่ 14-08-2018 15:43:16

ขอบคุณครับ +1 ไปเลยจ้าา :a2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 100% [13-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 14-08-2018 21:32:45

พลหวานอ่ะะะะะะะะะ ฝุ่นทำไมยังใจแข็งไหวน้าาา

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 23 แหวนแทนใจ 100% [13-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 16-08-2018 02:39:48

พลเหมือนคนโดนยาขนาดนี้แล้ว ฝุ่นยังไม่ใจอ่อนอีก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 16-08-2018 19:50:42

:: บทที่ 24 บทส่งท้าย ::


“ใครก็ได้ พาไอ้พลไปศรีธัญญาทีดิ๊” แมทพูดขึ้นมาก่อน

“นั่นน่ะดิ นั่งยิ้มเหมือนพวกสติไม่เต็ม” กู้สนับสนุน ส่วนผมที่ถูกเพื่อนๆ แซวยังคงนั่งยิ้มอยู่ตามเดิม

วันนี้พวกเรานัดรวมพลกันครั้งสุดท้ายก่อนสอบ หลังจากนี้จะเจอกันอีกทีหลังสอบเลย

ส่วนสาเหตุที่ผมมานั่งเพ้อให้เพื่อนๆ แซวกันอยู่นี่ก็เพราะไอ้ฝุ่นนั่นแหละ ผมนั่งลุ้นว่าตื่นขึ้นมาฝุ่นจะถอดสร้อยข้อมือผมออกไหม แต่มันไม่ถอดครับ ใส่ยาวจนผมไปส่งที่คณะมันก็ยังใส่อยู่

เย็นนี้ผมไม่ได้ไปรับฝุ่น เพราะมันจะมากับพวกไวท์และดิว มันบอกให้ผมรออยู่ที่นี่กับเพื่อนๆ ที่มาก่อนหน้า สถานที่คือร้านนั่งชิล ‘ยกซด’

ผมนั่งคอยกระทั่งเห็นฝุ่นเดินเข้ามา ถ้าผมมีหาง ป่านนี้มันคงส่ายรัวเมื่อเห็น ผมมองข้อมือมันก่อนเป็นสิ่งแรก ยิ้มเมื่อมันยังใส่อยู่

“กูว่าอาการมันหนักขึ้นทุกวันแล้วนะ” กู้เขวี้ยงทิชชูใส่หน้าผม ดิวผลักให้ฝุ่นมานั่งข้างๆ ซึ่งผมก็ขยับรับดีๆ
อาหารลำเลียงมาถึงเพราะเราสั่งไปก่อนหน้านั้นแล้ว ผมรีบกุลีกุจอดูแลฝุ่น

“กูโคตรอิจฉามึงเลยว่ะฝุ่น” ดิวมันพูดขึ้นมาบ้าง “พลมันดูแลมึงโคตรดี”

ฝุ่นถอนหายใจแรง

“ช่วงกำลังหลง”

ผมจิ๊ปากกับคำดูถูกมัน แต่ก็นั่นแหละ ประวัติเสียผมเยอะ จะโดนพูดแบบนี้ก็ไม่แปลก เรื่องพวกนี้ต้องดูกันไปยาวๆ ครับ

“แล้วนี่อะไร” เสกู้ตาดีเห็นสิ่งที่ผมกับฝุ่นใส่เหมือนกันบนข้อมือ มันจับข้อมือผมไปดูทันที “มีเหมือนกันเลย!”

ผมฉีกยิ้มกว้าง ไม่ตอบอะไร

“ยอมรับมันแล้วเหรอฝุ่น ถึงได้ใส่เหมือนกัน”

ฝุ่นมองหน้าคนถาม

“ก็แค่สร้อยข้อมือ”

ผมแสร้งงอนใส่ หัวเราะตามเพื่อนๆ ไป 




และแล้วก็ถึงช่วงเวลาหนักหนาสาหัสสำหรับนักศึกษาทุกคน ช่วงสอบไฟนอลเทอมแรก และเป็นช่วงที่ผมต้องฝึกความอดทนอย่างหนักที่จะไม่จับฝุ่นฟัด ทั้งที่มันก็มายืนแก้ผ้าต่อหน้าให้ต่อมหื่นกำเริบ สภาพเพื่อนผมแต่ละคนก็พอกัน กระทั่งการสอบผ่านพ้นไป

ปิดเทอมเล็กนี้ฝุ่นมันจะกลับไปอยู่บ้านครับ ผมรีบปั่นจักรยานกลับหอทันที เพราะเดี๋ยวจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกเกือบเดือนเลย พอเข้าไปก็ได้กลิ่นอะไรหอมๆ ลอยมา ผมยื่นจมูกนำเข้าไปก่อน จนเห็นสิ่งที่อยู่ภายใน คนที่ผมโคตรคิดถึงหันมามอง ภายในห้องพักเล็กๆ มีโต๊ะญี่ปุ่นกางไว้ มีอาหารสดใหม่จัดเรียงไว้จนเต็ม พร้อมข้าวสวย มันกำลังเทออกจากถุงอยู่ ผมรีบเดินไปทิ้งตัวลงนั่งทันที 

“อะไรเนี่ย”

“ฉลองสอบเสร็จ”

ผมฉีกยิ้มดีใจ วางกระเป๋าไว้ข้างเตียง ไม่พูดพร่ำทำเพลงหยิบช้อนมาตักกินทันที

“จะดีกว่านี้ถ้าอาหารพวกนี้มึงเป็นคนทำ”

มันเหลือบตามอง แต่ไม่ตอบ

“มึงกลับบ้านวันไหน”

“พรุ่งนี้”

“เดี๋ยวกูไปส่ง”

มันส่ายหน้าไปมา มองหน้าผม

“เดี๋ยวกูไปส่ง” ผมยืนยัน มันส่ายหน้าไปมาอีกรอบ

“กูไปเองพล”

“เดี๋ยวกูจะไปส่ง” ผมยืนยันอีกทีอย่างไม่ยอมแพ้ มันจ้องผม ทำหน้าจริงจังใส่

“กูจะไปเองพล และตลอดระยะเวลาปิดเทอมนี้ไม่ต้องโทรหากู ไม่ต้องไปหากู และไม่ต้องส่งเมสเสจมาด้วย”

ผมนั่งอึ้ง ถ้ามันปฏิเสธด้วยน้ำเสียงโมโห ผมยังจะดื้อแพ่ง แต่นี่มันบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังจนผมไปไม่เป็น

“ทำไม กูคิดถึงมึง กูจะไปหามึง”

มันส่ายหน้าอีกรอบ วางช้อนลง จ้องหน้าผมนิ่ง

“มึงมั่นใจแค่ไหนว่ารักกู”

“มั่นใจมาก” ผมตอบกลับทันที

“งั้นก็มาพิสูจน์ความมั่นใจของมึงกัน”

ผมฟังงงๆ

“ตลอดระยะปิดเทอมเล็กนี้ ห้ามไปหากู ห้ามโทรหากู ห้ามส่งเมสเสจหากูด้วย แล้วดูซิว่าความรู้สึกที่มึงมีให้กูมันยังเหมือนเดิมไหม”

ผมนิ่งไป วางช้อนลง

“แต่…”

“หรือไม่มั่นใจว่ารักกูจริง”

“รักสิ”

“งั้นก็พิสูจน์พล อดทนให้ได้ ถ้าเปิดเทอมความรู้สึกมึงยังเหมือนเดิม…” มันนิ่งไป กัดปากเบาๆ

“กูจะพิจารณาถอดสร้อยข้อมือของพี่เรย์ออกให้”

ผมอึ้งฟัง หัวใจที่แฟบๆ อยู่ฟูฟ่องขึ้นมาทันที

“มึงพูดจริงหรือเปล่า!”

“ไม่รับปาก แค่บอกว่าจะรับพิจารณา”

ผมยิ้มออกมาทันที ผมรู้ครับว่าฝุ่นมันทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร มันคงเข้าใจว่าความใกล้ชิดทำให้ผมหลงเพ้อถึงมัน มันจึงต้องการให้เราห่างกัน เพื่อพิสูจน์ว่าผมต้องการมันจริงหรือเปล่า ถึงจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ไม่เกินเดือนก็เถอะ

“ก็ได้ กูจะอดทน”

ฝุ่นไม่พูดอะไรอีก ก้มหน้ากินข้าวต่อ ผมยิ้ม ตักข้าวกินต่อเหมือนกัน



และแล้ววันที่ผมต้องแยกจากมันก็มาถึง ถึงจะแค่ไม่กี่อาทิตย์ แต่เราเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน แถมก่อนจากมันยังไม่ยอมให้ผมฟัดส่งท้ายอีกต่างหาก

“อย่าลืมกูนะฝุ่น”

“กูแค่กลับบ้านพล”

“กูกลัวมึงรักกูน้อยลง”

มันมองหน้าผม

“กูยังไม่ได้รักมึงนะพล”

ฟังแล้วน่านอยด์ แต่ไม่เป็นไรครับ ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก

“กูจะรอ” ผมดึงมันเข้ามากอดเบาๆ ก่อนพามันเดินไปส่งขึ้นรถแท็กซี่




ผมพ่นลมหายใจแรง กลับเข้ามาอยู่ในห้องแห่งความทรงจำ ผมตัดสินใจกลับบ้านเช่นกัน เพราะอยากพิสูจน์ว่าตัวเองหลงเพ้อฝุ่นเพราะความเคยชินจริงรึเปล่า

ผมคว้าเสื้อผ้ามายัดใส่กระเป๋า จนของหมดทุกชิ้นถึงได้หันมองไปทางเตียง กะจะเอาควายถึกไปด้วย เอาไปกอดแทนฝุ่น แต่ควายถึกไม่อยู่ ผมกวาดมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็น

นี่ฝุ่นเอาควายถึกไปด้วยเหรอ?

ผมคลายยิ้มออกมาได้ในที่สุด หยิบกระทิงเปลี่ยวมายัดใส่กระเป๋าแทน

“กูแค่กลัวมึงเหงาหรอกนะ” ผมแบกของทุกอย่างมุ่งตรงกลับบ้าน เอารถจักรยานขึ้นมาเก็บไว้บนห้องแทนเพราะไปนานกลัวรถหาย 





“เป็นไงบ้างไอ้ลูกชาย” พ่อผมทักมาทันทีที่เดินเข้าบ้าน เพราะช่วงสอบผมไม่ได้กลับบ้านเลย

“สบายดีครับ พวกพีทกับแม่ล่ะ”

“เด็กๆ อาบน้ำ แม่ยังไม่กลับ”

ผมพยักหน้า เอากระเป๋าไปโยนตุบที่พื้น เดินไปหยิบสปอนเซอร์ในตู้เย็นมากินคลายร้อน

“พี่พล!!” ได้ยินเสียงเรียกพอๆ กับเสียงวิ่งตุบๆ ลงบันไดของน้องๆ ผมมองตาม เดินไปนั่งบนโซฟา โดยมีพ่อนั่งก่อน พีทกับแพทนั่งขนาบพ่อทันที ทุกคนจ้องหน้าผมเขม็ง ผมยกน้ำดื่มอีกอึก

“มีไร” คลายปากออกมาถาม

“พี่โดนเจื๋อนแน่”

“ทำไม” ผมถามงงๆ ยกน้ำดื่มเป็นระยะ แพทคิ้วขมวด หันไปมองตาพีท

“มีไร”

“เป็นเกย์แล้วทำไม่บอก”

ผมพ่นน้ำที่กินอยู่ออกพรวด รีบเช็ดด้วยหลังมือ ตาโตมองพวกมันอึ้งๆ

“พี่ไม่ได้เป็นเกย์”

“ไม่ได้เป็นได้ไง ข่าวพี่แอบคบกับพี่ฝุ่นดังกระฉ่อนมาถึงมหา’ลัยผมแล้ว”

ผมอึ้งฟัง

ตายห่ะ ถ้าข่าวไปไกลขนาดครอบครัวผมรู้เรื่อง แล้วฝุ่นล่ะ…

ผมทำท่าจะหยิบมือถือ แต่นึกถึงคำสั่งมันก็จำต้องเก็บมือลงที่เดิม หันมามองคนในครอบครัวที่เหลือ กระแอมไอ

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ปิดบังไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา เพราะความจริงก็เป็นความจริงอยู่วันยังค่ำ

“ก่อนอื่นบอกไว้ก่อนว่าพี่ไม่ได้เป็นเกย์ แต่บังเอิญว่าพี่ชอบฝุ่นที่เป็นผู้ชาย แค่ฝุ่นเท่านั้น ไม่ได้คิดพิศวาสผู้ชายคนไหนอีก”

“ตั้งแต่เมื่อไหร่อะไรพี่ ได้ไง เพราะพี่คั่วสาวมาตลอดนะ”

ผมหน้าเบี้ยว มองหน้าน้องๆ รวมถึงผู้ให้กำเนิดที่มาพร้อมกับรอยตีนกาเป็นแผง

“ก็…” ผมกระแอมไอ แล้วเริ่มต้นเล่าเรื่องทุกอย่างให้น้องๆ ฟัง ทุกคนนั่งตาแป๋ว โดยเฉพาะพ่อผม

“ก็ตามนั้น”

“พี่รักพี่ฝุ่นมากเลยเหรอ”

ผมพยักหน้ารับ พวกมันพ่นลมหายใจแรง

“แม่รู้ยัง”

“รู้แล้วพี่ แต่เห็นบอกว่าจะรอพี่กลับมาก่อน แล้วจะถามอีกที”

“แม่ว่าอะไรไหมอ่ะ”

“ก็ดูช็อกๆ นะ แต่แม่เขาชอบพี่ฝุ่นไง เห็นบอกว่าให้คบกับพี่ฝุ่น ดีกว่าเป็นเอดส์ตายเพราะมั่วผู้หญิง”

ผมกระแอมไออีกรอบ

“นี่ ถามจริงๆ ตั้งแต่พี่คบกับพี่ฝุ่น ไม่ได้นอนกับคนอื่นอีกเลยจริงๆ เหรอ”

ผมพยักหน้า

“โห…” พวกมันครางทึ่ง “ทำได้ไง”

ผมไม่ได้ตอบคำถามน้องๆ หันไปทางพ่อ

“รังเกียจผมไหมพ่อ”

พ่อจ้องหน้าผม

“แกเป็นรุกหรือรับ”

“รุกดิ” ผมตอบกลับทันที พ่อพ่นลมหายใจแรง

“ก็ยังดี สรุปรักฝุ่นจริงๆ และตอนนี้อยู่ในช่วงพิสูจน์”

ผมพยักหน้ารับ

“เอาเถอะ พ่อยังเหลือลูกชายเอาไว้ทำพันธุ์ตั้งสองคน” พ่อพูดปลงๆ

“ใครว่าละฮ้าคุณพ่อขา พีทจะพาผัวมาให้อีกคน” พีทมันจีบปากจีบคอ พ่ออ้าปากค้าง ผมกับแพทหัวเราะร่วนเพราะรู้ว่าพีทมันแกล้งเล่น พ่อส่ายหัว รีบไล่ให้ผมไปอาบน้ำแล้วมานั่งรอแม่ด้วยกัน



ทุ่มกว่าๆ ก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาจอดภายในบ้าน ผมออกไปรอรับทันที เดินเข้าไปกอดคนที่เปิดประตูก้าวลงมา 

“คิดถึง” ผมหอมแก้มแม่เบาๆ ทีเอาใจ

“ย่ะ เกือบลืมไปแล้วว่ามีลูกชายอีกคน”

“โธ่แม่ก็” ผมส่งเสียงเง้างอน “กินข้าวมายัง”

“เรียบร้อยแล้ว ขอแม่ไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวลงมาคุยกัน”

ผมมองหน้าแม่แบบอ้อนๆ คล้ายสมัยเด็กที่ผมทำบ่อยๆ

“เรื่องฝุ่นเหรอ”

แม่มองหน้าผม

“รู้ตัวก็ดี ขอเวลาก่อน”

ผมพยักหน้า แล้วไปนั่งรอในห้องรับแขก ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า รอกันไม่เกินครึ่งชั่วโมงแม่ก็เดินลงมา

แล้วผมก็เปิดปากเล่าเรื่องทุกอย่างให้แม่ฟังโดยไม่ต้องรอให้แม่ซักฟอก เล่าเหมือนที่เล่าให้พวกน้องๆ กับพ่อฟังนั่นแหละ
แม่พ่นลมหายใจแรง

“เลิกมั่วแล้วใช่ไหม”

“เลิกแล้ว นอนกับฝุ่นคนเดียว”

แม่พ่นลมหายใจแรงอีกที

“สงสารตาฝุ่นจัง ใครได้ตาพลเป็นแฟนนี่โชคไม่ดีเลย”

“อ้าวแม่ นี่ลูกแม่นะ ไม่เข้าข้างกันเลย”

“ถ้าลูกแม่นิสัยดีหน่อยจะเข้าข้างอยู่หรอก แต่ก็ดีที่ยังเป็นผู้เป็นคนขึ้น”

แม่ถอนหายใจแรง

“ใช้ช่วงเวลานี้ทบทวนตัวเองซะ แล้วมาลุ้นกันว่าฝุ่นจะตอบเซย์โนหรือเซย์โอ”

“แล้วแม่ล่ะ อยากให้ตอบแบบไหน”

“ถ้าฝุ่นปฏิเสธ จะกลับไปสำส่อนเหมือนเดิมหรือเปล่า”

“ไม่รู้สิ”

“แม่ไม่เข้าข้างใครทั้งนั้น รอดูไปละกัน”

ผมพยักหน้า


ตลอดเวลานั้น ผมทำตัวเป็นเด็กดี ไปช่วยงานพ่องานแม่ ใครใช้ให้ทำอะไรทำหมด

คิดถึงฝุ่นมาก ร่ำๆ จะหยิบมือถือมากดโทรหามันตั้งหลายรอบ แต่ก็พยายามข่มใจ นั่งดูรูปถ่ายในมือถือแทนเจ้าของ บางภาพผมปรินต์ออกมาแปะตามฝาผนังเลย ทั้งภาพยามเผลอและภาพที่มีผองเพื่อนรวมกันอยู่ โดยเฉพาะภาพที่ฝุ่นมันยิ้ม รวมไปถึงภาพเรต 18+ ทั้งหลายด้วย แต่ไม่เรตมากหรอกครับ เพราะแม่ขึ้นมาทำความสะอาดห้องให้บ่อยๆ

จริงๆ เป็นเรื่องปกติ เพราะห้องผมก่อนหน้านี้มีแต่ภาพสาวๆ นุ่งน้อยห่มน้อย บางภาพนี่โชว์เต้า บิกินี่ปิดไม่มิด รวมไปถึงหนังสือหรือซีดีโป๊วางเกลื่อน แต่ผมหอบไปไว้ที่หอหมดแล้ว และก็ยกให้เพื่อนๆ ไปหมดแล้วเช่นกัน เพราะฉะนั้น ถ้าจะมีภาพฝุ่นเวอร์ชั่นเอ็กซ์ติดอยู่บนผนังคงไม่ทำให้แม่แปลกใจเท่าไหร่

ตอนนี้ห้องผมไม่มีภาพสาวๆ เหลืออยู่เลย มีแต่ภาพของฝุ่นติดเต็มพรืดไปหมด 

“พี่ฝุ่นเอ็กซ์ได้ขนาดนี้เลยเหรอพี่” พีทกับแพทที่เข้ามานั่งเล่นห้องผมถามทึ่งๆ หลังจากเข้ามาเห็นคอลเลกชั่นอันใหม่ที่ผมเพิ่งแปะไปวันนี้ มันเป็นภาพฝุ่นที่ใส่เพียงกางเกงขาสั้นหันหลังให้ แต่ภาพมันเอ็กซ์เพราะผมจงใจถ่ายให้ได้ภาพแบบนั้น ภาพมันตอนหลับ แน่นอนว่าไม่มีเสื้อผ้าบนตัว ยกเว้นผ้าห่มปิดไว้หมิ่นเหม่

รวมถึงภาพที่มันกำลัง เอ่อ…มีอารมณ์ แต่ไม่มีภาพการร่วมรักกันเต็มๆ หรอก

…แอบหวงครับ…

“มาก โดยเฉพาะเวลาเข้าด้ายเข้าเข็ม ครางอย่างกับน้องเอมิ”

น้องผมฟังตาแป๋ว

“พี่ฝุ่นไม่เจ็บเหรอพี่”

“เจ็บสิ แต่แค่แรกๆ หลังๆ ก็คงรู้สึกดี มันก็เหมือนทำกับผู้หญิงนั่นแหละ เพราะบางคนก็ชอบด้านหลัง”

“จริง” พีทหันไปทางแพท แพทตาโต

“พี่เคยลองแล้วเหรอพี่พีท”

พีทพยักหน้า

“อยากบอกว่าแน่นมาก”

แพทตาโต ก่อนยู่หน้า

“แพทยังจีบไม่ติดสักคน”

ผมหัวเราะหึๆ

“เอาน่า ยังมีเวลา”

ได้ยินเสียงเคาะประตูเบาๆ ยังไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากอนุญาตประตูก็ถูกเปิดออก แม่โผล่หน้าเข้ามา

“ไปทานข้าวกันได้แล้วหนุ่มๆ มาสุมหัวทำอะไรกันแถวนี้”

“มาดูรูปพี่ฝุ่นแม่ ดูดิ พี่ฝุ่นโคตรเอ็กซ์” แพทชี้ไปยังรูปล็อตใหม่ของผม แม่มองตาม ทำหน้ายุ่งใส่

“พอแล้ว เลิกดูๆ เดี๋ยวได้เบี่ยงเบนชอบผู้ชายเหมือนพี่ชายเราด้วยอีก แม่อดได้อุ้มหลานกันพอดี”

ผมหัวเราะร่วน พอๆ กับพวกน้องๆ

“เดี๋ยวผมจะพยายามปั๊มหลานให้แม่นะ ไม่ต้องห่วง” ผมแซวเล่น

“คงได้หรอกนะ แล้วนี่ฝุ่นมาเห็นเข้าไม่ว่าเอารึไง”

“ไม่ว่าหรอก แต่กระทืบม้ามแตกเลย” ผมตอบตรงๆ ทุกคนหัวเราะร่วน พากันเดินลงไป

พ่อละสายตาจากแท็บเล็ตที่กำลังอ่านอยู่ขึ้นมอง พอทุกคนนั่งครบพ่อก็ยื่นสิ่งที่ดูอยู่ให้ผมดู ผมมองแล้วนิ่งไป

เพราะตอนนี้พ่อเปิดเฟซบุ๊กดูอยู่ เพิ่งรู้ว่าพ่อแอบส่องความเคลื่อนไหวของลูกๆ ตลอด ในนั้นมีภาพผมกำลังขี่จักรยานมีฝุ่นนั่งซ้อนในมหา’ลัย ไม่รู้ใครแอบถ่ายมาลง แต่ภาพมันหลายวันมาแล้ว เขาคงแชร์ๆ กันมา

“ครอบครัวฝุ่นรู้ยัง”

ผมส่ายหน้า

“ไม่รู้ว่ารู้รึยัง ผมก็เป็นห่วงอยู่”

“แพทว่าน่าจะรู้แล้วล่ะ เรื่องของพี่ดังจะตาย”

ผมขมวดคิ้ว ดังขนาดนั้นเลยเหรอวะ

หัวข้อสนทนาของเราวันนี้คือถ้าครอบครัวฝุ่นรู้แล้วเราจะทำกันยังไง ก็ได้แต่คาดเดากันไปครับ แม่บอกให้มองโลกในแง่ดีเข้าไว้ ให้กำลังใจ

พออิ่มเราก็นั่งเล่นพูดคุยกันอีกนิดหน่อยก็แยกย้ายกันเข้าห้องใครห้องมัน

ผมกดเข้าเฟซตัวเอง ช่วงนี้ผมจะอัปเฟซบ่อยมาก ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เผื่อฝุ่นมันเข้ามาเล่น มันจะได้เห็นภาพผมบ้าง และหวังว่ามันจะเข้ามากดไลก์หรือคอมเมนต์บ้าง ถือว่าไม่ผิดข้อตกลง

แต่ตั้งแต่แยกจากกัน ผมไม่เห็นฝุ่นออนไลน์เลย ไม่เข้ามาอัปอะไร (ซึ่งมันก็ไม่ค่อยอัปอะไรอยู่แล้ว) ไม่กดไลก์ ไม่คอมเมนต์ด้วย
ผมถ่ายรูปตัวเองนอนหงายอยู่บนเตียงพร้อมกระทิงเปลี่ยวที่นอนอยู่เคียงข้าง อัปสถานะ

‘เหงา คิดถึงเมีย’

คนเข้ามาคอมเมนต์กันมากมาย ผมจ้องนิ่งรอคอยฝุ่นตามเดิม ผ่านไปราวชั่วโมงไม่มีข้อความของมันสักคำ
ผมถอนหายใจแรง

สเตตัสที่ผมจะอัปบ่อยสุดคือคำว่า ‘คิดถึง’

วันถัดมา ภาพที่ผมอัปลงเฟซคือภาพมือผมที่กำลังโปรยฝุ่นลงกลางอากาศ จะถือว่าผมมีพรสวรรค์ด้านการถ่ายรูปดีไหม ภาพออกมาสวยดี อัปแล้วก็มานั่งคอยตามเดิม


จนผ่านไปร่วมสามอาทิตย์ อีกไม่กี่วันก็เปิดเทอมแล้ว ความรู้สึกผมก่อนจากเป็นไง ตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม ดูจะมากกว่าเดิมจนเหมือนผมจะกลายเป็นโรคจิตเพราะความคิดถึงรอมร่อ

“หล่อขึ้นอีกแล้วนะพี่พล” น้องผมมันแซว ผมหันไปมองคนพูด

แน่นอนสิ เพราะผมดูแลตัวเองดีนี่ กะว่ากลับไปต้องทำให้ฝุ่นรักฝุ่นหลงผมมากกว่าเดิม ทั้งดูแลผิวหน้าและออกกำลังกาย พยายามซกมกให้น้อยลงด้วย จริงๆ ก็ทำไม่ยากหรอกครับ สูตรง่ายมาก ‘เอาออกมาจากตรงไหนก็เก็บไว้ที่เดิม’ ทำบ่อยๆ มันก็ชิน

วันนี้เป็นวันที่ผมกับฝุ่นตกลงจะกลับเข้าหอ ผมตื่นขึ้นมาแพ็กของตั้งแต่เช้ามืด โดยมีน้องๆ มาอยู่เป็นกำลังใจให้

“ถ้าพี่ฝุ่นปฏิเสธ พี่จะทำไง”

“จีบไปเรื่อยๆ “ 

พวกน้องๆ พยักหน้าเข้าใจ ผมแบกกระเป๋าโบกแท็กซี่เข้าหอทันที แอบหวังเล็กๆ ว่าฝุ่นจะกลับมาก่อน แต่ห้องยังล็อกแน่นเหมือนเดิม ผมเอากระเป๋าไปจัดเก็บ แล้วทำความสะอาดห้องรอ กระทั่งมั่นใจว่าทั้งห้องสะอาดสะอ้านแล้วถึงได้ไปอาบน้ำแต่งตัวรอ

แม้จะเป็นชุดอยู่บ้าน แต่ผมก็เลือกตัวที่ดูหล่อที่สุด ตรวจสอบไปยันกางเกงในว่าใส่กลับด้านไหม

ผมนั่งคอยอย่างร้อนรน ตั้งแต่เช้าผ่านเที่ยงไปจนถึงบ่ายฝุ่นก็ยังไม่โผล่

กระทั่งหกโมงเย็นถึงได้ยินเสียงลูกบิดดังเบาๆ ผมดีดตัวลุกยืนทันที วิ่งถลาไปทางหน้าประตู พอบานไม้เปิดออกและเห็นชัดๆ ว่าคนที่โผล่เข้ามาเป็นคนที่ผมกำลังรอคอย ผมก็ถลาเข้าไปกอดมันแน่นทันที

“ถ้ามึงมาช้ากว่านี้อีกนิด กูคงคิดถึงมึงตายแน่ๆ ฝุ่น”

สีหน้ามันดูตกใจไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ กระเป๋ามันร่วงลงพื้นตั้งแต่ผมชาร์จมันแล้ว

“ไม่มีวันไหนที่กูไม่คิดถึงมึงเลยนะ” ผมก้มหอมหัวมันเบาๆ ด้วยความคิดถึง หอมแก้ม หอมหู แล้วเลื่อนกลับขึ้นไปหอมหัวอีกรอบ
พอหนำใจถึงได้ค่อยๆ คลายตัวมันออกมอง จับคางมันพลิกซ้ายพลิกขวา ราวกับจะสำรวจคุณภาพสินค้าสักชิ้น

“ตัดผมทรงใหม่เหรอ น่ารักจัง”

แก้มมันเรื่อสีนิดๆ ผมยิ้ม รวบกอดมันอีกรอบ

ผมคลายตัวออกอีกที จับมือมันมาสำรวจ แอบหวังเล็กๆ ว่ามันจะถอดสร้อยข้อมือของพี่เรย์ออก

ผมนิ่งไปเมื่อเห็น

ครับ…

สร้อยข้อมือฝุ่นหายไปหนึ่งเส้น

แต่ไม่ใช่เส้นของพี่เรย์ ที่หายไปคือสร้อยที่ร้อยวงแหวนของผมไว้ต่างหาก

ใจผมร่วงไปอยู่ที่พื้น

ผมคิดเอาไว้แค่ว่าฝุ่นมันจะเลือกผมแล้วถอดสร้อยข้อมือพี่เรย์ หรืออย่างแย่ที่สุดคือมันยังไม่ถอดออก

แต่ไม่ได้คิดไว้ว่ามันจะถอดของผมออกแทน

หัวใจผมเหมือนโดนคว้านออกไปทั้งยวง เพ่งมองไปยังข้อมือมัน ลูบไล้เบาๆ ราวกับจะเสกให้สร้อยที่หายไปกลับคืนมา
ผมกลืนน้ำลายลงคอ สบตามันอีกรอบ

“คำตอบของมึงคือไม่เหรอ” ผมถามแผ่ว มันไม่ตอบอะไร ผมกลืนน้ำลายอีกอึก ค่อยๆ ดามหัวใจที่กำลังพังทลายของตัวเองให้ใช้งานได้อย่างปกติ ขยับไปรวบกอดมันอีกรอบเบาๆ

“กูจะพยายามให้มากกว่าเดิมนะฝุ่น” ผมคลายปล่อยมันออก ฝืนส่งยิ้มให้ “กินข้าวมารึยัง เหนื่อยไหม อยากอาบน้ำก่อนรึเปล่า ถ้ายังไม่ได้กินอะไร เดี๋ยวกูปั่นจักรยานพาไปกินข้าวร้านโปรดมึง”

“ขอกูเก็บของก่อนละกัน ค่อยไปกินข้าว กลับมาค่อยอาบน้ำ”

ผมพยักหน้า รอจนมันจัดของเสร็จ แล้วพามันเดินลงไปข้างล่างเพื่อปั่นจักรยานไปยังร้านอาหาร

ผมปั่นแบบเหม่อๆ ไม่ได้พูดได้ถามหรือขอเหตุผลที่มันถอดสร้อยของผมออกสักคำ รู้คำตอบอยู่แล้ว จะถามทำไม

รู้ว่าผมจำเป็นต้องสู้ต่อ แต่แอบหมดแรงนี่ครับ

ถึงจะนอยด์ขนาดไหนผมก็ยังดูแลฝุ่นดีเหมือนเดิม กระทั่งอิ่มก็พามันกลับหอ

ผมให้ฝุ่นอาบน้ำก่อน พอมันออกมาผมถึงได้เข้าไปอาบต่อด้วยสภาพนอยด์ๆ ตามเดิมนั่นแหละ ฝุ่นนั่งอ่านหนังสืออยู่ ผมเดินออกไปแต่งตัว หันกลับไปมองแผ่นหลังเพรียวๆ นั้น มันเป็นภาพที่ไม่ได้เห็นมาเกือบเดือน ผมคิดถึงมันจริงๆ

พอครบกำหนดเวลา มันก็ลุกขึ้น เดินมาขึ้นเตียง ผมนั่งคอย ฝุ่นไม่พูดอะไรกับผม ทิ้งตัวลงนอน หยิบควายถึกมากอด ขยับหันหลังตะแคงข้างดังเดิม

ผมขยับไปกอดมันไว้ จูบหัวเบาๆ จริงๆ ไม่ได้เจอมันนาน ผมน่าจะเกิดอารมณ์และจับมันฟัดให้สมอยาก แต่สภาพจิตใจผมมันนอยด์หนัก เลยไม่มีอารมณ์จะทำอะไรแบบนั้น

ผมกระชับกอดมันแน่นขึ้น

“ความรู้สึกกูยังเหมือนเดิมนะฝุ่น เคยรักมึงยังไง ตอนนี้ก็ยังรักอยู่”

มันไม่พูดตอบอะไร ผมปิดไฟ ความมืดเข้ามาแทนที่ ผมกระชับกอดมันแน่นขึ้น บอกตัวเองว่าพรุ่งนี้จะเริ่มใหม่ 

ผมตื่นก่อนฝุ่น ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว พอเรียบร้อยฝุ่นก็เข้าต่อ ผมปั่นจักรยานไปส่งฝุ่นที่คณะเหมือนเดิม ความรู้สึกที่มีวงแขนมันโอบกอดไว้ที่เอวยังทำให้ผมรู้สึกดีตามเดิม ผมยิ้ม ปล่อยให้สายลมยามเช้าพัดไหว ช่วงนี้เข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ถึงกรุงเทพฯจะไม่หนาวเท่าตจว.ก็เถอะ แต่มันก็เย็นกว่าที่เคย

ผมปล่อยมือจากแฮนด์รถมาจับมือที่เอวเบาๆ ลูบไล้ มือฝุ่นนุ่มขึ้นหรือเปล่านะ ผมเลื่อนไปลูบแขนมันเบาๆ เพื่อพิสูจน์ มันลื่นปรื้ดเลย

ผมดึงมือกลับมาจับแฮนด์ดังเดิม

…แล้วนิ่งคิด

…เดี๋ยวนะ…

แขนมันลื่นเกินไปหรือเปล่า ลื่นจนเหมือนไม่มีอะไร เพราะจำได้ว่าเวลาผมลูบไปแบบนี้มันต้องสะดุดกับสร้อยข้อมือนี่ ผมก้มมองมือฝุ่นที่เอว

แล้วรีบกำเบรกหยุดรถไว้กลางทาง ลุกขึ้นยืนหันไปมอง

ฝุ่นยังนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม

“ฝุ่น!”

ข้อมือมันไม่มีสร้อยสักเส้น ไม่ว่าจะของผมหรือของพี่เรย์

“สร้อยพี่เรย์หายไปไหน” เพราะเมื่อคืนผมยังเห็นมันใส่อยู่เลย

มันมองหน้าผม ผมจ้องกลับ หรือว่ามันทำขาดระหว่างทาง

“มึงทำขาดหรือว่าตั้งใจถอด” หัวใจผมเต้นตุ๊มต่อม

“แล้วแต่จะคิด”

“ฝุ่น!!” ผมอยากกอดมันมากๆ แต่ไม่อยู่ในสถานการณ์ที่เอื้อ มันก้าวลงจากรถ เพราะมีเพื่อนร่วมคลาสมันเดินมาพอดี

“เดี๋ยวกูไปพร้อมเพื่อนๆ ละกัน” แล้วมันก็หันหลังเดินจากไปแค่นั้น ผมยืนหันรีหันขวาง ใจอยากเข้าไปถาม แต่มันก็ไม่เหมาะ ผมจำต้องกดข่มทั้งความดีใจและสงสัยลง ปั่นจักรยานไปคณะตัวเอง

ฝุ่นมันตั้งใจถอดออกใช่ไหม นี่มันรับรักผมแล้วเหรอ ผมขมวดคิ้ว แล้วทำไมมันต้องถอดสร้อยผมออกด้วยล่ะ

โอ๊ย! ทำไมมันต้องทำแบบนี้กับผมด้วยวะ!!

ผมประสาทจะกินเอาให้ได้ในการเข้าเรียนวันแรก ไอ้สายรหัสก็ดันอยากเลี้ยง แต่ผมปฏิเสธหมดโดยให้เหตุผลว่าจะไปหาเมีย ซึ่งพวกนั้นไม่อาจคัดง้างอะไรได้

ผมโทรหาฝุ่นบอกมันว่าจะไปรับ แต่มันบอกว่าติดนัดสายรหัสเหมือนกัน ผมถามว่าอยู่ไหน ผมจะไปนั่งเฝ้า แต่มันไม่ยอมบอก ผมจึงทำได้แค่กลับมานั่งคอยอยู่ที่ห้อง กระทั่งประตูเปิดออก ผมรีบถลาเข้าไปหามันทันที

“ฝุ่น มึงกำลังจะทำให้กูเป็นบ้านะ” ผมบอกอย่างร้อนรน “บอกกูสิ มึงเป็นคนถอดสร้อยข้อมือพี่เรย์ใช่ไหม มึงรับรักกูแล้วใช่ไหม”
ฝุ่นค่อยๆ ล้วงหยิบบางสิ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกง

มันคือสร้อยข้อมือครับ

ของพี่เรย์นั่นแหละ สภาพยังครบถ้วนสมบูรณ์ไม่ได้ขาดอะไร หัวใจผมเต้นตึกตัก รวบมันเข้ามากอดแน่น

“มึงถอดมันออก มึงยอมรับกูแล้วใช่ไหม” ผมถามอย่างดีใจ กอดมันแน่นขึ้น ก่อนผลักมันออก

“แล้วสร้อยข้อมือกูล่ะ มึงถอดออกด้วยทำไม”

มันมองหน้าผม ก่อนค่อยๆ ล้วงดึงบางสิ่งออกมาจากคอตัวเอง

ผมเพิ่งสังเกตว่ามันใส่สร้อย ผมคิ้วขมวด ปลายของสร้อย คือแหวนวงหนึ่ง ซึ่งผมจำไม่ผิดว่ามันเป็นแหวนของผมแน่ๆ

“พอดีกูปีนต้นไม้เล่นระหว่างไปเที่ยวบ้านยายแล้วมันขาด กูส่งกลับไปซ่อมอยู่ เลยต้องใส่ไอ้นี่แทน”
ผมอ้าปากค้าง     

“แล้วทำไมมึงไม่บอกกู ปล่อยให้กูคิดมากอยู่ตั้งนาน”
มันยักไหล่ ผมรวบกอดมันแน่นขึ้น

“กูจะถือว่ามึงรับรักกูแล้วนะฝุ่น มึงถอดสร้อยพี่เรย์ออกแล้ว มึงตกลงแล้ว” ผมโมเมทันทีตามข้อตกลงที่เคยคุยกันไว้
ผมคลายอ้อมแขนออก ย่อตัวลงไปนั่งคุกเข่าต่อหน้ามัน จับมือมันมากุมไว้ทั้งสองข้าง แหงนหน้ามอง

“แต่งงานกับกูนะ”

ฝุ่นอ้าปากค้าง

“มากไปแล้วพล แค่นี้ก็พอ”

ผมทำหน้างอแงใส่ ไม่ยอมขยับ รวบกอดสะโพกมันแน่นแหงนหน้ามองทั้งที่ยังคุกเข่าอยู่ ส่งสายตาออดอ้อน

“น้า แต่งงานกับกูเถอะ”

“ทำตัวเป็นเด็กไปได้ คบกันให้รอดพ้นปีก่อนเถอะ”

ผมตาวาว

“งั้นถ้าครบปี มึงจะแต่งงานกับกูใช่ไหม”

มันพ่นลมหายใจแรง จับหูผมสองข้าง ยืดห่างจากหัวแรง ผมร้องโอ๊ยๆ

“อย่าใช้อารมณ์และความอยากตัดสินอนาคตพล คิดให้รอบคอบก่อนจะพูดอะไร”

ผมจ้องตามันนิ่ง มองกลับด้วยสีหน้าจริงจัง

“กูไม่ได้เพิ่งคิดนะฝุ่น กูคิดมานานแล้ว คิดเห็นแม้กระทั่งภาพเราสองคนแต่งงานกัน มีลูกด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกันยันแก่เฒ่านู่น”
คราวนี้มันมองผมนิ่งค้าง

ผมจับมือฝุ่นมาวางไว้ตรงตำแหน่งหัวใจตัวเองอีกรอบ ยกขึ้นจูบ มันก้มมองผม และผมก็แหงนหน้ามองมันด้วยสายตารักใคร่

“หัวใจดวงนี้ เลือดเนื้อกายใจนี้ กูยกให้มึง”

แก้มมันเรื่อสีขึ้นนิดๆ เสหลบเสีย ไม่ได้เห็นมันเขินมานานแล้วนะเนี่ย

“คราวนี้มึงจะแต่งงานกับกูได้รึยัง”

มันส่ายหน้าไปมา ผมหน้าเบี้ยว

“คบกันให้พ้นปีโดยมึงไม่เบื่อก่อนละกัน”

ผมตาวาวอีกรอบ

“ได้สิ ถึงเวลานั้นกูจะมาขอมึงแต่งอีกรอบ ห้ามปฏิเสธกูล่ะ”

“ไม่รับปาก ขึ้นอยู่กับมึงทำตัวดีแค่ไหน”

ผมเบ้หน้าแล้วยิ้มแป้น รวบกอดมันแน่นทั้งที่ยังคุกเข่าอยู่ท่าเดิม มันลูบหัวผมเบาๆ

“ปล่อยได้แล้วกูจะไปอาบน้ำ”

ผมขยับลุก

“อย่าเพิ่งดีกว่า อาบตอนนี้เดี๋ยวก็ต้องอาบอีก”

มันมองมางงๆ ผมไม่อธิบายอะไรให้มันฟัง ขยับเข้าไปชิด ให้รู้ว่าผมหมายความว่าไง

“กูอัดอั้นมาตั้งเป็นเดือนถึงเวลาเอาใจพลน้อยแล้ว”

มันเบิกตากว้าง

“เดี๋ยวพล!!”

ไม่ดงไม่เดี๋ยวแล้ว ผมรวบจับฝุ่นโยนขึ้นเตียงทันที ไม่เปิดโอกาสให้มันได้ทักท้วงอะไรอีกแม้แต่คำเดียว จัดการกลืนกินมันทั้งตัว
ทันที


The end

จบไปอีกเรื่อง ขอบคุณทุกรีไพล์และทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ :pig4: พยายามเขียนนิยายที่ไม่มีดราม่า อ่านแล้วฟีลกู๊ด มั่นใจว่าเรื่องนี้ไม่มีบทเศร้าแน่ๆ แต่ก็ยังมีบางคนเสียน้ำตาจนได้ (คนแรกกำลังหั่นหอม อีกคนมือถือตกใส่ตีนระหว่างยืนอ่าน = =; ) ซียูเน็กจ้าา
ฝากอ่านเรื่องอื่นๆ ด้วยน้าา โดยเฉพาะหงส์ซาน แนวฟีลกู๊ดพอกัน ส่วนใครสายดราม่าแนะนำทาสแค้น
อยากได้อยากอ่านแนวไหนไปพูดคุยทักทายกันได้ที่เพจและทวิตนะคะ (นอกจากแจ้งอัพนิยายแล้วนางไม่อัพอะไรอีกเลย นางสายอยู่ถ้ำ = =;)

สำหรับคนที่ต้องการหนังสือและอีบุ๊กไปสะสมก็จิ้มลิงค์นี้ได้เลยค่ะ 
>https://goo.gl/wvGNzS

>อ่านเรื่องถัดไป Our Love ผมท้องกับเพื่อน >https://goo.gl/PM5HCs

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 40% [16-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-08-2018 20:02:07

 ช่วงปิดเทอมนี้ถ้าพลมันหนักแน่นจริงมันคงคิดอะไรได้อะนะ. รอบทสรุปจ้า

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 40% [16-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 16-08-2018 21:14:45

หนักแน่นนะพล o13 o13

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 40% [16-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 16-08-2018 21:41:38

ทำให้ได้นะพล พิสูจน์ตัวเองให้ฝุ่นเห็นนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 40% [16-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 18-08-2018 03:11:08

อดทนไว้พลลลล ปลายทางคุ้ม เอาตุ๊กตาแทนใจไปด้วย อยากอ่านในมุมฝุ่นที่มีต่อพลบ้าง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 80% [18-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 18-08-2018 20:30:14

สู้ๆ  นะพล :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 80% [18-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 18-08-2018 21:20:38

แอบเอาใจช่วยพลนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 80% [18-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 18-08-2018 22:11:32

มีอะไรเกิดขึ้นกับฝุ่นหรือเปล่านะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 80% [18-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 18-08-2018 22:17:04

อ้าวว ค้างงง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 80% [18-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-08-2018 23:04:21

ลุ้นกันหลายระลอกเลย นอกจากตัวฝุ่นเองแล้วยังมีเรื่องที่บ้านอีก เขาจะรับได้หรอลูกชายคนเดียวได้เพื่อนเป็นผัวเนี่ย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 80% [18-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 19-08-2018 12:40:52

หู้ยยยไรท์... มาหายไปตอนนี้เนี้ยนะ....
ม่ายยยย..
ไรท์
กลับ
มา
ก่อนนนนน..   :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 80% [18-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 19-08-2018 15:12:20

สร้อยมันอาจจะหลุดแล้วไปซ่อมอยู่ก็ได้เปล่าอย่าพึ่งตกใจแรงพล พลเป็นเอามากติดรูปฝุ่นไว้เต็มเลย อยากรู้มุมฝุ่นบ้างว่าจะยังไง

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 80% [18-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 19-08-2018 20:00:28

ฝุ่นคิดอะไร ยังไง อยากรู้จังครับ กลัวว่าพลจะรู้สึกไปเองฝ่ายเดียว //แอบสงสารพลเบาๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 80% [18-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: กาแฟมั้ยฮะจ้าว ที่ 20-08-2018 17:52:19

ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ :a2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 80% [18-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 20-08-2018 18:39:45

……


โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โอ้ย.   ฝุ่นเอ้ยยยยย


เห็นถึงความรักของพลหน่อยน้าาาา


อีกนิดเดียว ขอให้รักสมหวังนะพล


 :katai3:  :katai3:  :katai3:  :katai3:  :katai3:  :katai3:


……

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 80% [18-8-18]
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 22-08-2018 13:20:11

ลุ้นมากๆ หวังว่าฝุ่นจะไม่ใจร้ายนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 23-08-2018 22:07:45

 :katai2-1:  :mew1: :mew1:อย่างนี้ต้องฉลอง :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 23-08-2018 22:32:36

แฮปปี้ถ้วนหน้า ฝุ่นน่ารักก  :กอด1:
ดีใจกับพลด้วย ทำสำเร็จแล้ว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 23-08-2018 22:56:13

น่าสงสารควายถึกของเรามาก แม้กระทั้งตอนจบก็ยังโดนกระทิงขวิดชุดใหญ่ 5555 ขอบคุณมากครับ 

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: อิ๊อ๊ะชะเอิงเอย ที่ 23-08-2018 23:03:06

จบได้สมกับเป็นพลจิงๆ ขอบคุณที่แต่งให้อ่านค่ะ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 23-08-2018 23:13:06

ยังไงฝุ่นก็แพ้ทางพลตลอด

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 23-08-2018 23:23:03

ฝุ่นเป็นรางวัลสำหรับความอดทนของพลล่ะนะ.   :katai2-1:

ขอบคุณค่ะ.

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: booboos ที่ 23-08-2018 23:55:30

 :L2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 24-08-2018 03:03:37

เพราะนังพลเป็นคนหื่น ๆ ขนาดจบยังต้องจบแบบหื่นๆ เลย เอากับมันซิ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 24-08-2018 21:41:45

สุดท้ายควายถึกก็คู่กับกระทิงดุ 555  ปริ่มมาก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Bringmelove ที่ 24-08-2018 22:47:32

หมั้นไส้พล ใหญ่โต ฝุ่นรับรักแล้วจะขอแต่งงานเลย กระวนกระวายไปใหญ่ด้วยเนี่ยก็รู้อยู่แล้วนะว่าถ้าเป็นเรื่องฝุ่นไม่ว้าวหรอกเรียบๆ พลขี้เวอร์ 4555555

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 25-08-2018 08:46:47

รอตอนพิเศษละกัน เหมือนมันค้างๆๆๆยังไม่ตบยังไงไม่รู้

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 25-08-2018 23:50:48

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 26-08-2018 11:16:06

 :hao6: เรื่องนี้ฟินมากกกกกก
อ่านไป เขินไป พลทั้งหวาน ทั้งหื่น  :mew1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: frayfay ที่ 28-08-2018 21:40:32

อ่านจบแล้ววว คือตอนแรกนี่ชอบฉากเลิฟซีนมาก มันอิโรติกสุด ชอบแบบไม่ใช่อยู่ดี ๆ ก็เสียบ ต้องเร้ากันหน่อย อารมณ์เดียวกับตอนอ่าน Kiss Love เลยค่ะ ฟินนน แต่พอมากลาง ๆ เรื่อง อิพลนี่จะหื่นเกินไปละ อยู่บ้านฝุ่นยังจะทำอีก ไม่ให้เกียรติพ่อแม่ฝุ่นเลย ฝุ่นนี่ก็อะไร ไม่ชัดเจนสักอย่าง พอตอนจบ เข้าใจพลตอนไม่เห็นสร้อยตัวเองเลย คนที่รออะ เจอแบบนั้นต้องเจ็บมากแน่ ๆ แต่สุดท้ายก็จบสวยนะ ขอบคุณค่ะ  :กอด1: อยากรู้เรื่องพี่ริวกับแมทจังค่ะ แมทก็ตัวกะเปี๊ยกใช่มั้ยย   :impress2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: yumenari ที่ 29-08-2018 01:43:46

อยากอ่านมุมของฝุ่นบางค้าาา

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: pamhicc ที่ 29-08-2018 15:14:01

พลหลงฝุ่นมากกก แล้วฝุ่นรักพลแล้วใช่มั้ยน้าาแต่พลนี่หื่นจริง 5555555
ขอบคุณมากค่า  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kitty ที่ 31-08-2018 06:34:01

แมทกับพี่ริวตกลงว่างัยอะ อยากรู้

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: $VAN$ ที่ 31-08-2018 14:14:43

สนุกมากค่ะ มีน้ำตาซึมๆเหมือนกันนะ ตอนที่พลคิดว่าฝุ่นถอดสร้อยข้อมือของพลออกแปลว่าไม่รับรัก แม้จะเสียใจแต่พลก็ยังจะพยายามต่อไป มันตื้นตันอ่ะ สงสารด้วย
อยากรู้ความคิดของฝุ่นจัง ที่ผ่านมาไม่นึกรักพลบ้างเลยเหรอ งั้นทำไมยังยอมอยู่ห้องเดียวกับพลต่อ whyๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 31-08-2018 21:13:40

 :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 01-09-2018 11:11:05

หื่นตั้งแต่ต้นยันจบ :hao7:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 02-09-2018 09:52:39

Thanks.

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 03-09-2018 08:08:17

ไม่ชอบนิสัยพระอก
บังคับฝุ่นตลอด สงสารฝุ่น
เอะอะก็บังคับก็ขู่นั่นนี่ไม่ฟังฝุ่นเลย
บอกตรงๆเรื่องนี้อ่านบ้างข้ามบ้าง
เพราะไม่ชอบนิสัยพระเอกอย่างแรง
ยังไงก็ขอบคุณคนเขียนค่ะ เขียนดีค่ะแต่ยืนยันไม่ชอบนิสัยพระเอก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 03-09-2018 12:12:27

สนุกมาก ๆ ครับ พลโคตรหื่น ฝุ่นน่ารักมาก



ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 03-09-2018 22:31:53

อ่านจบแย้วววว ฝุ่นใจแข็งมากๆเลยอ่ะ ชอบตรงมีดราม่านิดๆ พอให้อินไปกะพล อิอิ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-09-2018 12:54:13

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Kkongkrich ที่ 11-09-2018 20:46:54

 :mew1:ขอบคุณไรท์นะครับ 11.09.2018 ยังอ่านยุนะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 15-09-2018 21:02:48

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: hardened-boy ที่ 16-09-2018 10:07:29

 o22 o22
ชอบๆๆๆ
ไม่มีมาม่า
จีบยากแบบนี้ชอบ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: TonyPat ที่ 20-09-2018 00:05:40

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: monkeytwin ที่ 20-09-2018 20:48:02

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 21-09-2018 09:56:49

ดีใจ อย่างน้อยก็รักกัน  :hao5:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 25-09-2018 22:24:50

หื่นคงเส้นคงวามากๆพระเอกของเรา ฝุ่นช้ำหมดแล้ว

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 12-10-2018 08:32:27

ไม่เคยผิดหวังกับนักเขียนคนนี้จริงๆ คำผิดก็น้อยมากกกก จนแทบไม่มี ชอบบบบบ  ชอบที่น้องเอามาลงในเล้าด้วยไม่เสียเวลา ไม่เสียอารมณ์ในการอ่านด้วย

กลับมาที่เรื่องนิยายชอบความหื่นของพล ความหื่นของพลคือนิรันดร์จริงๆ 55555 o13 o13 ทำเอาเลือดหมดตัวได้เลย  :haun4: :jul1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 12-10-2018 22:21:08

หื่นได้เสมอต้นเสมอปลายมากเลยนะพล
เอ็นดูฝุ่นบ้าง ตัวจะหักละมั้งง 555+

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 16-10-2018 00:39:41

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 16-10-2018 13:25:19

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 16-10-2018 22:54:24

กระทิงหื่นหลงเมียเอ้ยยยยย :กอด1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 21-10-2018 10:54:44

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 27-10-2018 13:56:21

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 27-10-2018 22:52:34

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 30-12-2018 03:03:41

กับความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรื่อง..เป็นอะไรที่น่าอึดอัดมาก  :hao7:

ช่วงแรก ๆ นี่อยากกระโดดขาคู่ใส่พลมาก :z6: ทำฝุ่นเหมือนเป็นที่ระบาย

กลางเรื่องมาเหมือนพลอยู่ในช่วงโดนเอาคืน..ช้ำทรวงกับความใจแข็ง กลาย ๆ รักข้างเดียวของฝุ่นเลย

แต่ก็เรียลดีนะ..กับคนเจ้าชู้แบบพล ใครจะไปกล้าเสี่ยง...สนุกมาก  o13

อากได้ตอนพิเศษใส่ไข่กับความรู้สึกฝ่ายฝุ่นว่าอยู่..ทำไมนางนิ่งจัง

                     :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: HunHan9407 ที่ 04-01-2019 18:04:02

 :hao3:ตามมมม

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: peiskos ที่ 05-01-2019 12:47:49

โอ้ยยยยน่ารักมากๆเลยค่ะ นิยายที่ดูเหมือนจะหื่นแต่ก็แฝงด้วยความฟีลกู๊ดสบายๆ ถึงแม้พลจะหื่นจนสงสารฝุ่น แต่ชอบมากๆ เราว่าการแต่งฉากlove sceneให้ไหลลื่นจนอ่านแล้วอินตามได้ไม่ง่ายเลย ทั้งการเรียบเรียง การเลือกคำ ต้องค่อยๆคิดขึ้นมา คุณคนแต่งเก่งมากๆๆๆๆ ชอบมากเลยค่ะ... o13 รอติดคามผลงานเรื่องต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 05-01-2019 13:39:07

 :really2:  ไม่มีตอนพิเศษเหรอค้าาาาาา.....

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: dizzalz ที่ 06-01-2019 02:38:14

เห้ออ ลุ้นทั้งเรื่อง
สนุกมากเลยค่า

ขอบคุณคนแต่งมากน้า 

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: pearry ที่ 06-01-2019 04:06:43

สงสารน้องใุาร


Sent from my iPhone using Tapatalk

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 07-01-2019 02:59:42

พลโคตรหื่น เอะอะปั๊มลูก เอะอะปั๊มลูก 5555 :m20:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 09-01-2019 23:16:12

 :ling1: :mew3:
พล... น่ารัก..แบบหื่นๆๆ ชอบมากๆๆๆๆๆ
 :mew1: :o8:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: สิงหา ที่ 25-01-2019 02:32:05

เนี่ยยย ตอนแรกไม่ชอบนิสัยนายพลอย่างมาก
ดีนะที่กลับตัวกลับใจ กลายเป็นทั้งหมั่นไส้ทั้งสงสารไปเลย กระทิงเปลี่ยว
ส่วนฝุ่นนี่นอกจากน่ารัก หนูก็ซึนมากจริงๆ
แต่ดีแล้วลูก เดี๋ยวกระทิงจะเหลิงไป

ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Nayagirl86 ที่ 28-01-2019 07:23:11

จบแฮปปี้เอนดิ้ง เกือบแล้วพลเกือบแห้วแล้ว ดีนะทำตัวดี
ฝุ่นใจแข็งสุดๆ ไม่แปลกหรอกที่ไม่มั่นใจ ก็ดูพลสิรุกเร็วรักเร็วรักแรงด้วย เหมือนช่วงกำลังหลงมากกว่ารักจริงๆนั้นแหละ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 30-01-2019 01:24:48

 :haun4: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 02-02-2019 21:36:44

เป็นพระเอกที่โคตรหื่นอ่ะ :katai1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: MSX1917 ที่ 03-02-2019 08:53:24

 :z1: :z1: สนุก อ่านไปมโนภาพมันเกิด อิอิอิ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: MSX1917 ที่ 03-02-2019 12:23:39

พลหื่นแบบเปิดเผย แต่ฝุ่นเนี่ยหื่นแบบเงียบๆนะ เสนอมา ขัดขืนพอเป็นพิธีแต่ก็ไม่ปฏิเสธ ชอบชอบชอบ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: MSX1917 ที่ 03-02-2019 12:53:00

จะโรแมนติคไปไหนเนี่ยพล :mew1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: MSX1917 ที่ 03-02-2019 13:11:11

“กูอยากมีเจ้าของนะฝุ่น และคนคนนั้นกูอยากให้เป็นมึง”  แค่ประโยคนี้ ^___^

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: MSX1917 ที่ 03-02-2019 16:36:12

 :pighaun: ตายตายตาย Keyword ประโยค เวลาของมึงกับของกูไม่เท่ากัน อ่านไปยิ้มไป

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: MSX1917 ที่ 03-02-2019 18:07:06

อ่านไปยิ้มไป ดีต่อใจมาก

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: MSX1917 ที่ 03-02-2019 18:50:19

ขอบคุณ คุณ memew ที่ทำผลงานดีๆน่ารักๆมาให้อ่านไปยิ้มไป ประทับใจและขอเป็นกำลังใจให้มีออกมาให้อ่านกันอีกเรื่อยๆนะครับ ^___^

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 08-02-2019 10:49:24

คนหลงเมีย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 10-02-2019 23:36:53

เกลียดพระเอกจัง  :เฮ้อ:

ชอบพี่เรย์  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 21-02-2019 20:53:39

สนุกมากเลยจ้า ขอบคุณค่า :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Maeo ที่ 27-02-2019 00:38:53

ชอบเรื่องนี้  :hao7:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: MSX1917 ที่ 08-03-2019 22:27:34

อ่านรอบที่2ก็ยังฟินเหมือนเดิม อ่านไปยิ้มไป

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 09-03-2019 19:52:19

จบแล้ววว เย่
ความหื่นพ่อกระทิงเปลี่ยวนี่น่ากลัวจริงๆเลยน้า  :ruready

ขอบคุณสำหรับนิยายครับ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Charmy ที่ 12-03-2019 20:54:38

น่ารักอ่าาาาชอบคาแรกเตอฝุ่นมากเลย

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: JJAY.K ที่ 08-04-2019 16:29:34

ไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนกันหรือเปล่่า อ่านแรก ๆ แล้วรู้สึกอึดอัด มันฟินก็ฟินได้ไม่สุด รู้สึกว่าพลเอาแต่ใจตัวเองเป็นหลักทำตามความคิดของตัวเองไม่ฟังฝุ่นเท่าไร  อยากรู้ความรู้สึกในมุมมองของฝุ่นด้วย เพราะในเรื่องแทบจะไม่มีเลย เหมือนจะเล่าเรื่องจากฝั่งพลอย่างเดียว  เลยทำให้เวลาฟินมันไม่สุด ความรู้สึกมันไม่เคลียร์เท่าไร

แต่ช่วงท้าย ๆ ที่พลปรับปรุงตัวดีขึ้นก็ค่อยรู้สึกดีขึ้นมา  แต่ก็นั่นแหละอยากรู้ในมุมของฝุ่นบ้าง มันคงจะดีกว่านี้

แต่รวม ๆ แล้วก็อ่านเพลินดีครับ ฟินได้เรื่อย ๆ ขอให้ไรต์พัฒนาฝีมือต่อไป  เขียนนิยายฟิน ๆ มาให้อ่านอีกนะครับ  :pig4:  :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 05-05-2019 16:26:13

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Minikurin ที่ 12-07-2019 09:20:28

พลหลงฝุ่นหนักมากกกก  :o8:

เขินแทนจริงๆ เลย แต่นางก็น่ารักจริงๆ อ่ะเน้ออน่าฟัด

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: BankkunG23 ที่ 13-08-2019 12:34:26

สนุกมากกกกกกก ชอบๆ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 15-08-2019 11:50:14

สนุกมาก  :กอด1: แต่แอบเสียใจไม่มีตอนพิเศษ
 :impress2: ขอบคุณที่ลงงานให้อ่านนะ  :L2:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: frayfay ที่ 16-11-2019 16:01:37

กลับมาอ่านเซ็กส์ซีนอีกรอบ ก็มันดีอ้ะะ
แล้วก็นึกได้ว่าลืมเขียนเรื่องสำคัญไปในเมนต์ก่อน
ที่ผ่านมากูใส่ถุง ป้องกันตลอดนะเว้ย แต่พอกับคนนี้ดันไม่ใส่ซะงั้น ลืม คิดไม่ถึง อ่านละคือแบ่บ... เออค่ะ เพราะเป็นพระนายนี่นะ จะไม่ใส่ก็ไม่แปลกหรอก เหอะ
 :katai1:

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 19-01-2020 11:57:22

 :-[

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 22-01-2020 22:40:32

อ่านจบแล้วจ้า เราว่าเรื่องมันเอื่อย ๆ เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ ไปหน่อย ขาดจุดพีคหน่ะ แต่ก็อ่านเพลินดี พระเอกนี่หื่นจริงอะไรจริงเนาะ

หัวข้อ: Re: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 15-04-2020 13:35:00

 :pig4: