หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล

[Mint]

ถอดสร้อย....เพราะรัก...


 

แต่ตอนนี้ไม่จุใจเลยอ่ะสั้นนนนนน

 

[บุหรง]

หง่ะ...เอาจายมะถูกเลยพี่น้อง 
ใส่สร้อยก็ว่า
ถอดออกก็ว่า
กรั๊กๆๆๆๆๆ 
ความจริงน้ำหยดก็อยากใส่ไว้ตามที่ติ๊กบอกแหละครับ
แต่ว่า ....



ให้น้ำหยดเค้าบอกเองและกัน อิ อิ
แต่มะช่ายเพราะอยากเจอใครหรอก ก็น้ำหยดยังมะรู้นี่นา ว่าอะไรเป็นอะไรกันแน่ 

[Poes]

ถ้าไม่ถอดก็ไม่เจออ่ะดิ่  

จะว่าไปก็ใส่พระปิดตาเหมือนกันนี่หว่่า

พ่อให้มาแฝงอะไรป่าวเนี่ย  

แป๋มพคี่เคยใส่เหมือนกันช่วงนั้นไม่มีใครเข้ามาเลย พอเปลี่ยนพระแค่นั้นแหละ   มีแฟนเลย

รอผู้มาเยือน  

[krappom]

ความจริงน้ำหยดก็อยากใส่ไว้ตามที่ติ๊กบอกแหละครับ
แต่ว่า ....

ให้น้ำหยดเค้าบอกเองและกัน อิ อิ
แต่มะช่ายเพราะอยากเจอใครหรอก ก็น้ำหยดยังมะรู้นี่นา ว่าอะไรเป็นอะไรกันแน่ 

สงสัยน้ำหยดกลัวหาย
 

แป๋มพคี่เคยใส่เหมือนกันช่วงนั้นไม่มีใครเข้ามาเลย พอเปลี่ยนพระแค่นั้นแหละ   มีแฟนเลย

จริงป่าวพี่หนึ่ง
ตอนนี้เปลี่ยนมาใส่สิงห์แล้ว
แต่ก็ยังไม่เห็นมีแฟนเลยอ่ะ
ทฤษฎีพี่หนึ่งเชื่อได้มะเนี่ย
 

[toeyz12]

ตอนต่อไปขอยาวๆได้ไหมค้าบบ




 

[nartch]

แป๋มพคี่เคยใส่เหมือนกันช่วงนั้นไม่มีใครเข้ามาเลย พอเปลี่ยนพระแค่นั้นแหละ   มีแฟนเลย

จริงป่าวพี่หนึ่ง
ตอนนี้เปลี่ยนมาใส่สิงห์แล้ว
แต่ก็ยังไม่เห็นมีแฟนเลยอ่ะ
ทฤษฎีพี่หนึ่งเชื่อได้มะเนี่ย
 

องค์เดิมพระท่านปิดหูปิดตาหนีไปละเหรอ ถึงได้เปลี่ยนเป็นสิงห์...งี้ผะชายก็กลัวแกหมดดิ...
ฉันว่าถ้าจะให้ดี แกเอาตัวเองไปแขวนไว้กะพระประธานดีกว่า

รีบมาต่อเร้วววววว อยากรู้ต่อๆๆๆๆๆ
แล้วหมูหายไปหนายยยยย 

[MeepadA]

ถอดออกไม่ว่าหรอก  อยากให้ถอดอ่ะ 

ช่วงนี้ค้างทู๊กตอนๆๆๆเลย   

[maabbdo]

ต้อยน่ารักดีนะ

น้ำถอดสร้อยพระเก็บไว้  ทำอย่างกะรู้งั้นแหละ

[both^^]

ต้อย  อยู่ดีๆ ดีกว่าไหม

คนเค้าจะเจอกัน

ฮา

[Ferfa]

 

เมื่อไหร่จะได้เจอกันอีกนะ

[thaitanoi]

   นั่นสิถอดสร้อยทำไม  แล้วมาต่อนะครับ

[abcd]

  ถอดไมอ่ะ เด๋วโดนผีจับหัวทามงายยยยยยย 

[pongsj]

น้ำหยดกินจุน่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

แต่ถอดอีกแล้วสร้อยเนี่ย สงสัยอยากเจอเหลือเกิน

[wan]

 น้ำหยดจะไปนั่งริมบึง มีจุดประสงค์อะไรหรือเปล่า หรือว่าอยากเจอพี่คนนั้น

รีบมาต่อนะครับ ใกล้หมดสต๊อกหรือไงครับ ทำไมมันสั้นจัง 

[menano]

 

มาต่ออีกนะคะ

มันแอบสั้นอ่ะ  ไม่จุใจเลย

หมูไปทำไรอ่ะ  อยากรู้จัง

[BuzZenitH]

ใต้ต้นไม้ริมบึง....

แล้วไอต้อยมนะตามไปทำไมมมมมม 

สาธุ....คืนนี้ขอให้ผู้มาเยือนออกมาด้วยเถอะ....

[three]

มารายงานตัวแล้วครับหลังจากไปงานศพที่ลานกระบือมา
วุ่นวายสับสนจริงๆเลยคู่นี้

[mist]

กะแล้วเชียว ว่าคนเขียนต้องยังไม่ยอมเฉลยง่าย ๆ  แถมยังมามีปริศนาเพิ่มอีก   

[Ferfa]

ถอดไมอ่ะ เด๋วโดนผีจับหัวทามงายยยยยยย 

หัวไรหรอพี่ 

[kongkilmania]

ต้อยอย่ามาเจ๊าะแจ๊ะได้ป่าว    คุณพี่ขอร้อง
แค่พี่ต้นไม้กะอีน้องหมู 2 หนุ่มพลังม้าเนี่ย   น้องน้ำก็รับศึกหนักอยู่แล้นนนน   
    

ปล. คาดว่าน้องน้ำไม่กลัวผีจับหัวนะ  เพราะไม่มี...ให้จับ   


ปลล.    ยินดีกะน้องตั้มที่ได้รางวัลนิยายที่ใช้ภาษาไทยดีเด่นจากวิหารจันทรา   
   และเพื่อเป็นการขอบคุณแฟนๆที่สนับสนุนผลงานของตั้ม
   ตั้มจะขอลงผู้มาเยือนยามวิกาล 10 ตอนรวด  เพื่อเป็นการขอบคุณแฟนๆ   
   โดนน้องตั้ม   :เตะ1:  ต้องรีบหนีก่อน  กร๊ากกกก

[บุหรง]

ตอนที่ ๔๔

   ... นายจะเลือกใคร ...

   คำถามของติ๊กยังคงอยู่ในความคิดของน้ำหยด แสงจันทร์ที่สะท้อนอยู่ในบึงน้ำ ทำให้น้ำหยดคิดถึงคำกล่าวที่เคยอ่านพบในหนังสือ

   ... เงาจันทร์ในน้ำ คือเงาของดวงจันทร์ฉายลงบนผิวน้ำ หรือเป็นเงาที่น้ำสะท้อนแสงจันทร์ ...

   สำหรับน้ำหยดตอนนี้คงเป็นคำถามที่ยากพอๆกัน
   คนหนึ่งเหมือนดวงจันทร์บนฟากฟ้า สวยงาม ชัดเจน มองเห็นรูปร่างได้เด่นชัด
   คนหนี่งเหมือนเงาจันทร์ในสายน้ำ ไม่มีรูปร่างแน่นอน แต่ก็มีเสน่ห์ชวนให้หลงไหลไปอีกแบบหนึ่ง

   “น้ำ” เสียงห้าวดังขึ้นเบาๆ พร้อมกับมือที่แตะลงมาบนไหล่ทั้งสองข้าง ทำเอาน้ำหยดตกใจจนสะดุ้ง
   “พี่เหรอครับ”  น้ำหยดถามด้วยเสียงไม่ค่อยมั่นใจ เสียงคนข้างหลังหัวเราะขึ้นมาเบาๆ
   “พี่ขอโทษที่ทำให้ตกใจ” คนทางด้านหลังเหมือนจะนั่งลงซ้อนหลังกับน้ำหยด มือที่แตะไหล่ ดึงตัวน้ำหยดไปพิงอยู่กับแผ่นอกอันแข็งแรง แล้วเลื่อนมากอดเอวไว้ น้ำหยดรู้สึกได้ถึงสัมผัสของลมหายใจบริเวณกลางกระหม่อม
   “ทำไมเงียบล่ะ” เสียงห้าวๆถามขึ้นมาอีก เมื่อเห็นว่าน้ำหยดนิ่งเงียบไปนาน
   “ผมไม่รู้จะพูดอะไร ถามไปพี่ก็คงไม่ตอบ” น้ำหยดพูดเบาๆ น้ำเสียงเหมือนน้อยใจ
   “อยากถามอะไรล่ะ ตอนนี้ถ้าตอบได้จะตอบ” เสียงห้าวๆพร้อมกับความรู้สึกชื้นๆ เหมือนริมฝีปากประทับลงมาที่ขมับ แล้วเลื่อนไปที่ปอยผมบริเวณหนือกกหูของน้ำหยด น้ำหยดก้มลงไปมองมือหยาบใหญ่ที่กุมมือตนเองไว้ เลยไปยังเรียวขายาวในกางเกงวอร์มและรองเท้าผ้าใบคู่ใหญ่

   มือหยาบใหญ่ นิ้วมือดูแข็งแรง ผิวขาวเหลืองดูเลือนลางอยู่ภายใต้กลางแสงจันทร์

   “ยกเว้นชื่อใช่มั๊ยล่ะครับ” พูดพลางยกมือใหญ่ข้างหนึ่งขึ้นมาจูบที่ฝ่ามือนั้นเบาๆ ไม่มีคำตอบ นอกจากเสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับแรงกอดที่แรงขึ้น

 
   “เฮ๊ย หมู” ต้อยตะโกนเรียกคนที่ขี่จักรยานสวนกันบริเวณหอพักชาย “ไปไหนวะ” ถามแล้วต้อยก็จอดรถจักรยาน
   “ไปกินขนมที่สาธิตหน่อยหว่ะ” หมูจอดรถจักรยาน ตอบไป
   “อ้าว ... เมื่อกี้กูเพิ่งเจอพี่เค้าที่สาธิต ยังถามอยู่ว่าทะเลาะกับเอ็งเหรอไง ถึงไปคนเดียว” ต้อยพูดกลั้วหัวเราะ
   “ทะเลาะอะไรตอนไหนวะ” หมูถามงงๆ
   “อ้าว! ก็เมื่อเช้าไง ตอนที่พี่เค้ามากับเพื่อนเค้า แล้วพวกเราเห็นเค้าเอาอะไรคล้องคอกัน กูเห็นหน้าเอ็งบูดเชียว”
   “สร้อยพระ ... กูรู้แล้ว” พูดจบหมูก็ถีบจักรยานออกไปด้วยความรวดเร็ว
   “เฮ๊ย รีบไปไหนวะ พี่น้ำเค้าไม่ได้อยู่ที่สาธิตแล้ว” ต้อยหันหน้าตะโกนบอก
   หมูเบรครถจักรยานทันที ต้อยส่ายหน้าเหมือนเอือมระอา หมุนรถจักรยานแล้วออกตัวถีบจักรยาน
   “ตามมา เดี๋ยวกูพาไป”

   ต้อยขี่จักรยานโดยมีจักรยานของหมูคู่กันไปเรื่อยๆ จนไปถึงบริเวณต้นชมพูพันทิพย์ริมบึงน้ำ ที่ต้อยพาน้ำหยดมาส่งเมื่อสักครู่นี้

   “ไหนวะ” หมูถามเมื่อจอดรถจักรยานอยู่ข้างๆต้อย ซึ่งกำลังมีสีหน้างงๆ
   “เมื่อกี้กูมาส่งตรงนี้แหละ แล้วพี่เค้าเดินไปตรงนั้น” ต้อยชี้ไปที่ต้นชมพูพันทิพย์ต้นใหญ่ ที่อยู่ริมบึงน้ำ
   “หรือเดินไปที่อื่นวะ” หมูถามต้อยเสียงไม่ค่อยดีนัก
   “เอาไงดี ถ้าไปที่อื่นคงเดินเข้าไปทางโน้น” ต้อยชี้มือไปที่บริเวณบ้านพักอาจารย์และบุคลากร “ หรือไม่ก็เดินไปอีกด้าน”
   “เอางี้ มึงไปทางโน้น” หมูชี้ไปทางบริเวณบ้านพักอาจารย์และบุคลากร “ส่วนกูจะวนไปอีกทาง แล้วเดี๋ยวเจอกัน” พูดจบหมูก็หันหัวรถจักรยานกลับ เพื่อวนรถจักยานกลับไปทางเดิม แล้วจะอ้อมไปอีกด้านของบึงน้ำ ที่เป็นรูปสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ต้อยเองก็ถีบจักรยนออกไปทางตรงข้าม

   “เจอมั๊ยวะ” หมูถามขึ้นเมื่อเจอกับต้อยในจุดตรงข้ามกับที่แยกกันเมื่อสักครู่
   “ไม่มีหว่ะ วนอีกรอบ เดี๋ยวเจอกันที่เดิม” ต้อยบอกเสียงตื่น พร้อมกับถีบจักรยานออกไปอย่างช้าๆ สายตาก็สอดส่ายมองสองฟากทางอย่างละเอียด


   “น้ำครับ ดึกแล้วกลับหอเถอะนะ เดี๋ยวจะมีคนเป็นห่วง” ต้นพูดเบาๆ มือหนาหนักยังลูบไล้อยู่บนศรีษะของน้ำหยดที่หลับตาพริ้มซบอยู่กับอก เหมือนกำลังหลับ
   “ต้องไปแล้วสินะครับ” น้ำหยดย้อนถามเบาๆ “แล้วเมื่อไหร่พี่จะยอมให้ผมเห็นพี่ได้ซะที”
   “ไม่นานหรอกครับ ... อีกไม่นาน น้ำรอได้มั๊ยครับ”
   “ทำไมพี่ต้องให้น้ำรอขนาดนี้ด้วย” เสียงของน้ำหยดเริ่มสั่นเครือ
   “ไม่เอาน่า อย่าขี้แงสิ เชื่อพี่นะ อีกไม่นานหรอก แล้วเราจะได้คุยกัน เดินเล่นด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ไปไหนต่อไหนด้วยกัน ไม่ต้องทำเหมือนหลบซ่อนแบบนี้อีก” เสียงห้าวๆพูดด้วยน้ำเสียงปลอบประโลม “ตอนนี้พี่ต้องไปแล้ว เดี๋ยวพอพี่ไป น้ำรีบกลับนะครับ มันดึกแล้ว ... แล้วอย่าหันมามองพี่ สัญญาได้มั๊ยครับ”
   “ครับ” น้ำหยดพูดสั้นๆ แล้วก็ผละตัวจากอ้อมอกอันอบอุ่น ก่อนที่คนทางด้านหลังจะลุกขึ้น น้ำหยดก็รู้สึกได้ถึงใบหน้าที่แนบมากระซิบอยู่ข้างหู
   “ต่อไปเรียกชื่อพี่นะครับ พี่ชื่อ ...” ชื่อนั้นถูกกระซิบทวนถึงสองครั้ง พร้อมกับคำพูด และคำขอร้องบางอย่าง “น้ำคงทำได้นะครับ”
   “ครับ” น้ำหยดรับคำสั้นๆเช่นเคย แต่แววตาเป็นประกาย

แล้วคนทางด้านหลังก็ลุกขึ้น เสียงฝีเท้าย่ำลงบนพื้นหญ้าค่อยๆห่างออกไป น้ำหยดอยากจะหันไปดูเหลือเกิน แต่ก็ต้องหักห้ามใจ เพราะไม่อยากผิดคำที่สัญญาไว้ สักพักก็หนึ่งก็ถอนหายใจยาว แล้วลุกขึ้นยืนเตรียมจะเดินกลับหอพัก แต่พอก้าวเดินออกมาเข้าสู่บริเวณถนน ก็ต้องแปลกใจเมื่อมองเห็นคนสองคนบนรถจักรยาน


“พี่น้ำ” ต้อยเรียกก่อนเป็นคนแรกด้วยน้ำเสียงตกใจ
“น้ำ” หมูเรียกเบาๆ แต่สีหน้าแสดงความตกใจไม่แพ้กัน

[toeyz12]

^
^
^
^
^
มาจิ้มไว้ก่อนคับบบ



 

[zandwizz]

    เหวอ ผีบังหรอ หรือไรหว่า งง.....

เอิ๊กกกก.......  ขอบคุณนะคับที่มาต่อ รออ่านตอนต่อไปน๊า......

[BuzZenitH]

  ....มองไม่เห็น....ผีบัง...

หง่า...งั้นก็เป็นลูกครึ่งอินเดียอะจิ....กร๊ากกกกกกกกกกกกกก

ปล....อีกกี่ตอนอะ...เขาถึงจะเจอหน้ากัน...

คนอ่านจะขาดจวยตายแล้วนะ.....

[Poes]

ผู้มาเยือนเป็นต้นจริงๆด้วย  แล้วเมื่อไหร่จะได้เจอกันนะ

[THIP]

น่าจะอีกไม่นาน คงเห็นกันแบบจะจะ 

[LiliLiN]

   จะได้เจอตัวจริงแล้ว

คราวนี้แหละ หมูกระเด็นตกขอบแน่ๆ 

[both^^]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย


รึว่าผู้มาเยือนกำลังจะกลับร่าง

[sakiko]

เฮ้อ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เริ่ม เคลียด  


 

[Ferfa]

 

เราจะได้เดินด้วยกัน

ปล.ฟะจะ :m32:ตามไปแอบดูนะ