หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล

[BuzZenitH]

 

[บุหรง]

ตอนที่ ๔๕

   หมูกับต้อยมาเจอกันอีกครั้ง บริเวณต้นชมพูพันทิพย์ต้นใหญ่ที่สุด ที่มีใบหนาทึบต้นเดิม จอดรถจักรยานไว้คู่กันแล้วหันมองหน้ากันด้วยความกังวล
   “สวนทางกันรึเปล่าวะ” ต้อยพูดเบาๆ มองดูหมูที่ขมวดคิ้วไม่พูดอะไร
   “สวนยังไงวะ วนกันแบบนี้ ยังไงก็ต้องเจอ แล้วน้ำน่ะเค้าเดินนะ ถ้ามีรถจักรยานก็ว่าไปอย่าง”
   “เอาไงดีวะ” ต้อยถามความเห็น แต่ก็ต้องเหลียวหน้าไปทางต้นชมพูพันทิพย์ เมื่อได้ยินเสียงสวบสาบอยู่ในบริเวณนั้น
“พี่น้ำ” ต้อยเรียกก่อนเป็นคนแรกด้วยน้ำเสียงตกใจ
“น้ำ” หมูเรียกเบาๆ แต่สีหน้าแสดงความตกใจไม่แพ้กัน

น้ำหยดเดินออกมาจากบริเวณต้นชมพูพันทิพย์ เข้ามาหาคนทั้งสองพลางมองด้วยสีหน้าแปลกใจ หมูลงจากรถจักรยาน เตะขาตั้งออกมาให้จักรยานทรงตัวได้ แล้วเดินเข้าไปหาน้ำหยดอย่างรวดเร็ว
“น้ำไปอยู่ที่ไหนมา” หมูถามพลางคว้าข้อมือทั้งสองข้างของน้ำหยดไว้
“ก็...” น้ำหยดอึกอัก “นั่งอยู่ตรงนี้แหละ” ใบหน้าของน้ำหยดแดงเรื่อ แต่หมูไม่ทันได้สังเกต เพราะอยู่ในเงามืด   
“พี่อยู่ตรงนี้ตลอดเลยเหรอ” ต้อยที่เดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ถามขึ้น
“อื้อ” น้ำหยดหันไปตอบ “ก็ตั้งแต่ตอนที่ต้อยมาส่งน่ะแหละ ทำไมเหรอ”
“ก็เมื่อกี้...” ต้อยกำลังจะพูดว่า เมื่อกี้ไม่เห็นว่ามีใครอยู่เลย
“น้ำออกมาทำอะไรตรงนี้ดึกๆดื่นๆ” หมูรีบพูดขัด “เปลี่ยวก็เปลี่ยว มีดก็มืด”
“มาดูฟ้าตอนกลางคืน สวยดีออก” น้ำหยดพูดยิ้มๆ “แล้วนี่มาทำอะไรกัน”
“เราจะไปกินขนม พอดีเจอต้อย มันบอกว่าน้ำอยู่ตรงนี้ เราเลยมาชวนไปกินขนมด้วยกัน” หมูพยายามพูดให้เป็นปรกติ
“ขอบใจนะ แต่เรายังอิ่มอยู่เลย เมื่อกี้กินไปตั้งเยอะแล้ว ไม่เชื่อถามต้อยดิ๊ เรากินไปตั้งสองถ้วย” พูดแล้วก็หันไปยิ้มให้ต้อย ที่กำลังทำหน้ากระอักกระอ่วนอยู่
“งั้นไปนั่งเป็นเพื่อนเราหน่อย”

น้ำหยดเบ้หน้า ยังไม่ทันตอบอะไร ก็ถูกดึงตัวไปนั่งลงบนเบาะหลังจักรยาน แล้วหมูก็เตะขาตั้ง นั่งลงที่เบาะหน้าแล้วออกตัวรถจักรยาน พอรถจักรยานเริ่มออกตัว น้ำหยดกลับกระโดดลงจากเบาะ วิ่งไปซ้อนจักรยานต้อยแทน

“เรากลับหอดีกว่า ขืนไปด้วยนายจับเรากินขนมอีกแน่เลย” น้ำหยดพูดกลั้วหัวเราะ เมื่อเห็นหมูหยุดรถจักรยาน หันมามองด้วยสีหน้าดุๆ “ต้องกวนต้อยไปส่งหน่อยแล้วแหละ รีบไปเหอะ เดี๋ยวคนโมโหหิวอาละวาด”
ต้อยยิ้มแหยๆให้หมู ออกตัวรถจักรยาน หมูก็ถีบจักรยานตามหลังไป โดยมีเสียงน้ำหยดหัวเราะเบาๆอยู่ในสายลม

“พี่น้ำเนี่ยจริงๆเลย” ต้อยบ่น “ไอ้หมูเล่นงานผมอานแหง”
“ทำไมล่ะ” น้ำหยด ที่ลงจากเบาะรถจักรยานเมื่อมาถึงหอพัก มองหน้าต้อย ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “ต้อยไปทำอะไรหมูเค้าเข้า”
“พี่น่ะแหละ คราวก่อนที่พี่เมาแล้วผมมาส่ง มันยังงอนผมไปหลายวัน”
“ไม่ใช่หรอก หมูเค้าไม่ได้งอนต้อย ตอนนั้นเค้าอารมณ์เสียเพราะพี่มากกว่า แล้วคงไปพาลต้อยเข้าน่ะ” น้ำหยดหัวเราะเบาๆ “แล้วเมื่อกี้ ต้อยอุตส่าห์พาเค้าไปหาพี่ จะมาโกรธเรื่องอะไรได้ล่ะ ดูจากท่าทางเมื่อกี้ น่าจะอารมณ์เสียเพราะหิวมากกว่า”

ต้อยมองใบหน้าของน้ำหยด ที่ยิ้มกว้างจนตาหยีลงไปเกือบครี่ง แล้วถอนหายใจ พอคิดถึงสิ่งที่ประสบมาเมื่อสักครู่แล้ว ก็อดที่จะรู้สึกเย็นวาบไม่ได้
“ผมกลับหอก่อนนะพี่” ต้อยตัดสินใจ เพราะหากว่าอยู่ต่อไป อาจจะอดพูดอะไรออกไปไม่ได้ แต่ก็ยังหันหน้ากลับมาพูดกับน้ำหยดอีกประโยคหนึ่งจนได้
“ผมว่าพี่ห้อยสร้อยพระที่เพื่อนพี่ให้ไว้ อย่าถอดออกก็ดีนะพี่” พูดจบต้อยก็ถีบรถจักยานออกไปทันที

ทันทีที่ต้อยถีบจักรยานออกไป ใบหน้าที่ยิ้มแย้มขอน้ำหยดเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองลง คิ้วเริ่มขมวด ริมฝีปากเม้มแน่น แทนที่จะกลับเข้าหอพัก กลับเดินไปยังโต๊ะไม้ที่อยู่ในเงามืดของต้นหูกวาง ห่างออกไปทางถนนสายหลักของมหาวิทยาลัย ซึ่งอยู่ห่างออกจากหอพักไปพอสมควร
เมื่อนั่งลงแล้วน้ำหยดก็ถอนหายใจยาว นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ มันมีอะไรที่ติดข้องอยู่ในใจเหมือนกัน บางอย่าง น้ำหยดก็เคยคิดถึงมัน แต่ก็เลิกคิดไป เพราะไม่สามารถจะหาคำตอบในเหตุการณ์นั้นได้ นี่ยังไม่รวมถึงคำพูดแปลกๆของติ๊ก และต้อย

รุ่นพี่ที่เข้ามาทักทายโดยไม่ให้สุ้มให้เสียง ไม่มีแม้เสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาหา และจากไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ ไว้เลย เหมือนในยามวิกาลหลายครั้งที่ผ่านมา ในห้องพักภายในหอชาย๙

น้ำหยดเคยคิดว่า รุ่นพี่คนนั้นคงจะต้องการให้ตกใจจึงเข้ามาอย่างเงียบๆ ตอนที่จากไปก็คงจะซ่อนตัวอยู่มุมใดมุมหนึ่งในละแวกนั้น รอจนน้ำหยดจากไป จึงจะออกมาจากที่ซ่อน เพราะจะย้ำให้น้ำหยดกลับหอพักทันทีที่เขาจากไป

แต่การมาของหมูและต้อย ทำให้น้ำหยดคิดถึงเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาอีกครั้ง ท่าทางของทั้งสองคนเหมือนจะมาถึงได้ครู่ใหญ่แล้ว และคงจะนานพอที่จะเห็นคนเดินจากไปจากที่ตรงนั้น แต่ทั้งสองคนกลับไม่พูดถึงเลย เหมือนกับไม่ได้พบเห็นเลยว่ามีบุคคลอื่นนอกจากน้ำหยดอยู่ด้วย แล้วยังแสดงท่าทางตกใจเมื่อเห็นน้ำหยดเสียอีก ที่สำคัญ ...

ทำไมตนเองถึงไม่ได้ยินเสียงรถจักรยาน หรือเสียงพูดคุยของทั้งสองคนเลย ราวกับจู่ๆ ทั้งสองคนก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหัน

หรือเป็นตัวน้ำหยดกันแน่ที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหัน ในสายตาของหมูและต้อย

[→Yakuza★]

มาแร้ว~ คนแต่งขยัน น่ารักจริงจริ๊ง~ 


น้ำหยดผู้ไม่รู้อะไรเลย


คนอ่านรู้เต็มๆ!!! อยากบอกน้ำใจจะขาด 

[toeyz12]

น้ำหยดเริ่มสงสัยยแล้ววว 

[Sakura_kano]

อยากรู้ความจริงแล้วงะ


ติดตามติดตาม

[sakiko]

น่ากลัวอ่า

 

[Poes]

ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น  ผู้มาเยือนสู้ๆ 

[maabbdo]

อืม  น้ำหยดเริ่มคิดแล้ว

จะคิดออกว่ายังไงบ้างน้า

เหอๆๆ  ผีบังตาจริงอ่ะ  มันน่ากลัวนะแบบนี้อ่ะ

 

[mist]

จะอันไหนก็น่ากลัวทั้งนั้นแหละ 

[HydrA]

รึว่าน้ำเป็นผีซะเอง

[sun]

อึม... น้ำหยดรู้จักสงสัยเป็นเเล้ว เอิ้กๆ 

ลุ้นจนหยดสุดท้ายเจงๆ   

[LiliLiN]

  ในที่สุด  น้ำหยดเริ่มสังเกตแล้ว

อีกไม่นานแล้วสินะ ที่จะได้เจอกับผู้มาเยือนตัวเป็นๆ  

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

โอ้ ในที่สุดน้ำหยดก็เริ่มสงสัยแล้ว อิๆ

[zandwizz]

เฮ้อ เมื่อไหร่ความจริงจะเปิดเผยนิ........

[mhewkowron]

สุดยอด 

[BuzZenitH]

ผีแขกแน่ๆ.....

ถึงน้ำจะใส่สร้อยพระ...พี่ต้นก็ไม่กลัวหรอก....

[wan]

ความสงสัย นำไปสู่การพิสูจน์ความจริง แต่ถ้าน้ำหยด พิสูจน์ได้ว่า....

ไม่อยากคิด แต่ถ้ามันจะทำให้อะไร ๆ มันกระจ่างขึ้น ก็น่าจะพิสูจน์นะ

แล้วที่หลวงตาพูดไว้ ว่า มีคนรอคอยน้ำหยดอยู่ละ

มารอตอนต่อไปดีกว่า ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้นะครับ 

[Huo_To]

ลุ้นระทึก   ถึงจะเชียร์พี่ต้น แต่ว่าเริ่ม   

กว่าจะว่างก็ดึกแล้ว  นั่งอ่านอยู่คนเดียวยามวิกาลเยี่ยงนี้       เงียบๆ    เชียบๆ        แอบกลัวอ่ะคุณตั้ม

[pongsj]

เออ น้ำหยดเริ่มรู้ตัวบ้างแล้วใช่ม่ะ

[สวยเลือกได้]

รอติดตามตอนต่อไปจร้าาาาาา 

[krappom]

หัดสงสัยได้แล้วเหรอน้ำหยด

 

[abcd]

โหหหห รู้ตัวช้าจริงพ่อคู้นนนนนนนนนน 

[Ferfa]

  น้ำ ช้ามากน้อง

[Mint]

  พึ่งเริ่มคิดเหรอตะเอง

ช้าไปมั้ยยยยยยยยยยยยยยยย

 

[THIP]

เรื่องนี้สยองปนหื่น หุหุ 

[ifwedo]

น่ากลัวก็จะติดตามจ๊ะ

[thaitanoi]

   น้ำนี่เป็นคนมองโลกในแง่ดีเกินไปหรือเปล่า หรือไม่ก็ความรู้สึกช้ามากๆเลยเนาะ   

[บุหรง]

แหมๆๆ น้ำหยดไม่ได้เพิ่งคิดซะหน่อย เพราะ

น้ำหยดก็เคยคิดถึงมัน แต่ก็เลิกคิดไป เพราะไม่สามารถจะหาคำตอบในเหตุการณ์นั้นได้

บอกแล้ว ... น้ำหยดเค้าเก็บความรู้สึก เก็บความคิด
กระทั่งผู้อ่านก็ไม่ยอมบอกให้รู้ 

ช่วงนี้กระแสสงสารหมูเยอะอะ 
ทีแรกๆ มีแต่คนว่านิ 

[both^^]

 :serius2:ผู้มาเยือนนนนนนนนนนน

[menano]

และแล้วก็เริ่มสงสัยบ้างอะไรบ้าง

 

^
^
^
^ 

จิ้มคนข้างบน