ทำไมยิ่งอ่าน ยิ่งรู้สึกว่าแต่ละตอนมานสั้นลง ๆหล่ะน้องตั้ม 
2จิต2ใจ 
ใจนึงก็อยากเจอผู้มาเยือนซักที
อีกใจก็อยากให้มานเป็นความลับต่อไป ตื่นเต้นดี
สับสนๆ 
ตัดสินใจไม่ถูกวุ้ย
แง่บๆๆ ว่าจะตอบรีพลายนี้แล้วลืมปาย
ความจริงเรื่องนี้มีคนคอมเมนท์มาตั้งแต่ตอนเขียนเรื่องที่๒ -ความทรงจำที่หวนคืน
แต่ละตอนมันสั้น ไม่เหมือนเรื่องแรก - จะขอเก็บไว้ในความทรงจำ
สาเหตุใหญ่ คือเรื่องแรกนั้น ไม่ต้องพลอต ไม่ต้องคิด ไม่ต้องวางแผนการเขียน
ทุกอย่างลื่นไหลจากปลายปากกา(ดินสอในบางครั้ง) อย่างไม่มีการติดขัด
แต่พอเขียนเรื่องที่สองเป็นต้นมา ต้องพลอต ต้องคิด ต้องอะไรอีกหลายๆอย่าง
แล้วตอนเขียนก็ตอนละประมาณสองหน้ากระดาษ เลยรู้สึกว่ามันยาวแล้ว แต่พอมาพิมพ์ มันเหลือนิดเดียว
แต่ก็มีสิ่งที่เรียกว่า ปม อยู่ ๑ ปม ในเกือบทุกตอน ก็เลยคิดว่าน่าจะโอเช
เพราะไม่อยากให้มีปมอยู่หลายๆปมในตอนเดียว
.... เดี๋ยวคนเขียนจะงงเอง กรั๊กกกกกกกก
แล้วพอรู้ตัวว่าเขียนได้สั้น ก็เลยพยายามลงให้บ่อยๆไงฮับ
แต่ตอนนี้เริ่มแย่แล้ว ตอนที่เขียนตุนไว้เริ่มน้อยลง สัปดาห์ที่ผ่านมามีสัมมนา ยังเขียนตอนที่ ๔๗ ค้างไว้ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วเลย
ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
