หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล

[Ferfa]

ต้นไม้

อิอิ

ชื่อน่าปีนนะครับ

ผมจะปีนแล้วขย่ม ๆ




..



..




ให้ผลไม้หล่นมาได้กินไง  คิดไปถึงไหนกันเนี่ย  อิอิ 

พี่แทน ใสซื่อเนอะ 

[ArgèntaR๛]

ลงไปเกลือกกลิ้งอยู่กับพื้น
ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้
แต่ชื่อ ต้นไม้ ดูเรียบๆง่ายๆ แต่ก็เพราะดีพิลึก

รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
หวังว่าคุณบุหรงคงไม่ตัดฉากที่พี่เอกจะเล่าทิ้ง
แต่ ต้นไม้กับ น้ำ น้ำที่ว่าก็มีสองน้ำนี่นาครับ..
ชักสับสน

[nartch]

ช่วงนี้นิยายที่ติดตามม่ายค่อยมาต่อกัน มีเวลาไปค้น ๆ ในนิยายที่จบแล้ว
เลยได้อ่านของ บุหลง อีกสองเรื่อง ความทรงจำฯ 

ส่วนเรื่องนี้ปริศนากำลังจะคลี่คลายจากปากของพี่เอกแล้วสินะ...
เอาใจช่วยน้ำกับนายหมูต่อไป...เผื่อไปถึงชายลึกลับด้วยกะด้ายยยย
กลัวโดนแฟนคลับตื้บบบบบ

+1 ให้สำหรับความเสมอต้นเสมอปลาย ขยันต่อนิยายให้ชาวเล้าได้อ่านเป็นประจำ
 

[DekDoy]

 

เขาเป็นใคร

[krappom]

ตอนแรกไม่กล้าอ่านเรื่องนี้เพราะเห็นชื่อเรื่องแล้วแอบกลัว
หลังจากทำใจอยู่สักพักใหญ่ๆ (ใหญ่มากเพราะปาไป 40 กว่าตอน ) ก็ได้มาอ่าน
ปรากฎว่าไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
มีผีจริงๆ รึป่าวไม่รู้ แต่รู้ว่าผีหื่นจริงๆ
มาทีไรน้ำหยดโดนตลอด

 

[BuzZenitH]

 

เข้ามาเยือน...

[อิง]

^
^

ตู่จ๋า 


คุณบุหรงขา ตอนใหม่มาคืนนี้หรือเปล่าคะ

นอนรอ 

[Kirimanjaro]

คิดถึงผู้มาเยือนแล้วคร้าบ   

แอบเห็นด้วยกับทฤษฎีถอดจิต   

[บุหรง]

ตอนที่ ๔๒

   พันธ์พฤกษ์ หรือ ต้นไม้ นักศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ เอกสาขาวิชาพละศึกษา เด็กหนุ่มผิวขาวเหลือง ใบหน้าคมสัน รูปร่างสูงโปร่ง แต่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่ตึงแน่นและสมส่วน ไหล่กว้างผึ่งผาย แผงอกล่ำสันหนั่นแน่น เอวคอดกิ่วจนร่างกายท่อนบนเป็นรูปตัววี สะโพกและต้นขาที่อวบใหญ่ตึงแน่น ทั่วทั้งร่างกาย กระจายกลิ่นอายอันแข็งแกร่งของบุรุษเพศ ออกมาอย่างเต็มที่

   วงหน้ารูปไข่ เรือนผมหยักศกสีดำสนิท คิ้วดกหนา ดวงตาคมปราบ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเกือบจะเป็นรูปกระจับ เมื่อรวมเข้ากับความสมบูรณ์ของเรือนร่าง นับเป็นรูปสมบัติอันเป็นที่พึงปรารถนาของเพศตรงข้าม และเป็นที่หมายปองของเด็กสาวหลายคนในวิทยาเขตแห่งนี้ ยังไม่นับรวมกิริยาวาจาที่แสดงออกถึงความสุภาพต่อหน้าสาวๆ พันธ์พฤกษ์ก็ยิ่งเป็นที่ชื่นชอบ ไม่เว้นแม้แต่ในกลุ่มของชายหนุ่มที่มีความปรารถนาในตัวบุรุษด้วยกันเอง
   และมีหรือที่ชายหนุ่มผู้นี้จะปฏิเสธ ต่อการเชื้อเชิญที่มีผู้เสนอมาให้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นจากหญิงสาว หรือชายหนุ่ม หากว่าดูแล้ว ‘สวยงาม’ พันธ์พฤกษ์ก็ไม่เคยที่จะปล่อยให้ผ่านมือไปเฉยๆ จนกระทั่งถึงเวลาที่รู้จัก ‘ความรัก’ เมื่อเขาเรียนอยู่ในชั้นปีที่๒ ในภาคเรียนแรก

   ชลมารค หรือ น้ำ

        เด็กหนุ่มรุ่นน้องปี๑ในคณะเดียวกัน แต่คนละสาขาวิชาเอก ที่ได้หัวใจของพันธ์พฤกษ์ไปครอง ทั้งสองคนชอบไปนั่งดูพระจันทร์ยามค่ำคืน ที่ใต้ต้นชมพูพันธ์ทิพย์ซึ่งมีใบหนาทึบ ข้างๆบึงน้ำใหญ่ที่มีกอบัวอยู่เป็นหมู่ๆ และมักใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ร่วมกันในห้องพักของพันธ์พฤกษ์นั่นเอง จนทำให้เอกทัศน์ หรือ เอก ที่เป็นรูมเมทของพันธ์พฤกษ์ ต้องไปนอนที่ห้องเพื่อนคนอื่นบ่อยๆ ห้อง๓๑๕ของหาชาย๙แห่งนี้ จึงกลายเป็นรังรักของคนทั้งสองไปโดยปริยาย พันธ์พฤษ์ทั้งรักทั้งหลงเด็กหนุ่มรุ่นน้อง อย่างที่เรียกว่า ‘หัวปักหัวปำ’

   แต่เวลาแห่งความสุขก็อยู่ได้ไม่นานนัก ผ่านไปเพียง๒เดือน ในช่วงปลายของภาคการเรียนนั้น ชลมารคก็แยกทางกับพันธ์พฤกษ์ สร้างความเสียใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก จนทำในสิ่งที่ไม่มีใครคิดถึง


   วันนั้น ... เอกกลับเข้ามายังหอพัก ตรงไปที่ห้องก็พบว่า รูมเมทของเขาอยู่ในสภาพที่มีมีถุงพลาสติกครอบอยู่บนศรีษะ และมัดไว้ด้วยเชือกตรงบริเวณลำคอ ข้างๆตัวมีซองยาซึ่งมียาเหลืออยู่๒-๓เม็ด กว่าเอกและเพื่อนๆในหอพัก จะพาร่างอันไร้สติของพันธ์พฤกษ์ไปส่งยังสถานีอนามัย พันธ์พฤกษ์ก็หมดลมหายใจเสียแล้ว

แต่ด้วยความพยายามของหมอและพยาบาล หัวใจของเด็กหนุ่มกลับมาเต้นอีกครั้งหนึ่ง แต่สติก็ยังไม่คืนมา จากการตรวจยาเม็ดภายในซองที่เอกคว้าติดมือมาด้วย ทำให้รู้ว่า พันธ์พฤกษ์กินยานอนหลับเข้าไปเป็นจำนวนมาก และคงจะใช้ถุงพลาสติกครอบศรีษะตัวเอง แล้วมัดไว้ ก่อนจะหมดสติ ทำให้สมองขาดออกซิเจนไปหล่อเลี้ยงอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง ซึ่งมีผลต่อสมองบางส่วน

ต่อมาทางมหาวิทยาลัยได้ติดต่อไปยังบ้านของพันธ์พฤกษ์ และพ่อแม่ก็ได้มารับตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลใหญ่ในกรุงเทพฯ เอกเคยไปเยี่ยม๒-๓หน ซึ่งทุกครั้งที่ไปเยี่ยม พันธ์พฤกษ์ยังคงไม่ได้สติ และหลังจากนั้นเอกก็ไม่ได้ข่าวของเพื่อนคนนี้อีกเลย

หลังจากเกิดเรื่อง เอกก็ย้ายออกจากห้องนั้น เพราะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ หากต้องพักอยู่ในห้องนั้นต่อไป ภาคเรียนที่สองก็ยังไม่มีคนย้ายเข้ามาอยู่ จนกระทั่งภาคเรียนที่๑ ของปีการศึกษาถัดมา น้องใหม่๒คนที่ย้ายเข้ามา ต้องย้ายออกไป๑คนเมื่อผ่านไปแค่สัปดาห์เดียว และคนที่เหลือย้ายออกไปในสัปดาห์ถัดมา เมื่อถึงภาคเรียนที่๒ มีนักศึกษาชั้นปีที่๔เข้ามาอยู่กันสองคน และก็เป็นเหมือนภาคเรียนแรก เพียงแต่กว่าที่คนที่สองจะย้ายออกไปก็ผ่านไป๓สัปดาห์

มาถึงภาคเรียนนี้ คนที่เข้าพักในห้อง๓๑๕ในหอชาย๙ กลับทำให้หลายคนที่รู้เรื่องเหล่านี้ดี พากันแปลกใจ เพราะสามารถอยู่ได้จนเกือบจะหมดภาคเรียน โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“แล้วคนที่ย้ายออกไป เค้าว่าไงมั่งล่ะพี่” หมูถามด้วยความสงสัย
“ไม่มีใครพูดอะไรนี่ มีแต่คนสงสัยกันว่าโดนผีเจ้าต้นหลอก แต่พี่ว่ามันคงไม่ใช่ เพราะเท่าที่พี่รู้ ต้นมันยังไม่ตายนะ”
“แล้วถ้าอะไรที่มันอยู่ในห้องนั้น จนทำให้คนอยู่ไม่ได้ ไม่ใช่วิญญาณของคนชื่อต้น แล้วมันจะเป็นอะไรไปได้ล่ะพี่”
“ถามจริงๆเหอะ หมูไปเห็นอะไรในห้องนั้นเหรอ” เอกถามด้วยน้ำเสียงและใบหน้าจริงจัง
“เอ้อ...” หมูอึกอัก “ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจนะพี่ แต่น้ำน่ะสิ”
“น้ำเป็นอะไรไปเหรอ” เอกรีบถามด้วยความสงสัย หมูนิ่งไปพักหนึ่ง แล้วจึงตอบ
“ผีอำน่ะพี่” หมูพยายามนึกคำที่เหมาะสมออกมาจนได้ แต่หมูก็รู้ดีว่า อาการแบบนั้นไม่ใช่อาการ ‘ผีอำ’ แบบธรรมดาแน่นอน มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น “แต่เหมือนน้ำเค้าก็รู้ตัวนะ ว่ามันมีอะไรไม่ปรกติ แต่ทำไมเค้าไม่เห็นพูดอะไร แล้วเค้าก็อยู่ของเค้าได้มา จนจะหมดเทอมอยู่แล้ว”
“พี่ก็ว่ามันน่าแปลก ทีแรกพี่ก็คิดว่ามันคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนกัน แต่พี่ว่าหมูน่าจะลองถามดูนะ ว่ามีใครมาหาน้ำตอนดึกๆมั่งหรือเปล่า” เอกพูดอย่างระมัดระวัง เพราะเขาสังเกตน้ำหยดมาหลายครั้งแล้ว ว่ามันมีอะไรไม่ปรกติจริงๆ
“ผมก็ตั้งใจว่าจะถามอยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้มันก็ใกล้สอบ ถ้ามีเรื่องอะไรจริงๆ แล้วเกิดไม่สบายใจขึ้นมา คงไม่เป็นอันดูหนังสือสอบกัน ทีนี้จะยิ่งแย่” พูดแล้วหมูก็ถอนหายใจยาว
“เอางั้นก็ดีเหมือนกัน” เอกเห็นด้วย “แต่พี่ว่าคงไม่มีอะไรมั๊ง ไม่งั้นน้ำเค้าจะอยู่ได้นานขนาดนี้เหรอ”
หมูพยักหน้าเห็นด้วย ในขณะที่เอกกำลังคิด

... ที่ไม่เกิดอะไรขึ้นจนถึงกับต้องย้ายห้อง คงเพราะชื่อน้ำเหมือนกันหรือเปล่า ...

เพียงแต่คนหนึ่งเป็นเหมือนสายน้ำเชี่ยว ที่พร้อมจะไหลไปจากที่หนึ่งไปสู่อีกที่หนึ่งได้ทุกเมื่อ และทิ้งไว้ซึ่งความแห้งแล้ง เมื่อหมดความชุ่มฉ่ำจากสายน้ำที่ไหลผ่านไป

แต่อีกคนหนึ่ง ถึงจะเป็นเพียงแค่น้ำหยด ไม่เฉพาะจุดที่หยดน้ำนั้นหยดลง หากเหมือนจะทำให้บริเวณรอบข้างมีแต่ความชุ่มชื้น จนความชุ่มชื้นนั้นกระจายไปทั่ว ด้วยน้ำที่ค่อยๆหยดทีละน้อย แต่สม่ำเสมอ

[mhewkowron]

^

จิ้มๆๆๆๆ

 

[Mint]

 

อย่างน้อยก็ไม่ใช่ผีแหล่ะนะ....


 

[abcd]

ถึงจะยังไม่ตายแต่วิญญาณคงออกจาร่างมาแง๋ๆ 

[Sakura_kano]

ต้นไม้ ยังไม่ตาย

แต่ไมได้สติ


หรือจะเป้นกระแสจิตครับ

[MeepadA]

น้ำต้องช่วยต้นไม้น๊า   

[pongsj]

ไม่ใช่ผีใช่ม่ะ

[Kirimanjaro]

อิอิ เดาถูกนิด ๆ

[bellbomb]

   ง่า แล้วน้ำเชี่ยวคนก่อนหายไปไหนอะ พี่เอกรุ่นเดียวกับพี่ต้นซึ่งอยู่ปี 4 งั้นชลมารคก็ต้องปี 3 ดิ แต่ในเรื่องนี้ยังมะเห็นโผล่มาเลย บุหรงเอาไปเก็บไว้ไหนหว่า 

[บุหรง]

กลับถึงบ้าน อาบน้ำแต่งตัว มาอัฟตอนใหม่ ไม่ทันได้ดูนาฬิกา
พออัฟเสร็จ ... จ๊ากกกกกกก 
สี่ทุ่ม 

ก็เผอิญว่าเพื่อนนัดให้เอางานไปส่งที่คอนโด ไปถึงไม่ได้ตรวจงานกันหรอก นั่งเมาท์กันซะมากกว่า ไม่ได้เจอหน้ากันนานเกือบปี 

แล้วไปกินพิซซ่ากันต่อ ด้วยความหิว สั่งกันอย่างเมามันส์ ได้พิซซ่าถาดกลา่งกับผักขมอบชีส แล้วก็ลงความเห็นกันว่า เดี๋ยวกินก่อนแล้วค่อยสั่งต่อท่าจะดีกว่า เพราะตอนนั้นหิวจัด อยากสั่งให้หมดทุกอย่างเลยยยยยย 
 พิซซ่าหมดไปคนละ๒ชิ้นเริ่มมองหน้ากันแล้วหัวเราะ ... เมื่อกี้เกือบสั่งสปาเกตตี้แล้ว ถ้าสั่งมาด้วยต้องถึงที่ตายวายชีวา่ต แหงๆ

แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ... โอย พิซซ่าล้นคอ 

[christiyaturnm]

หายไปเกือบสัปดาห์

เรื่องค่อยๆคลายปมมาและ

พี่ต้นไม้....

ผมอ่านไป ทำให้ผมนึกถึงภาพยนต์เรื่องนึง จำชื่อไม่ได้แฮะ จ๋า เล่นกับ ติ๊ก หลายปีและเหมือนกัน

ทำให้ผมรู้สึกว่าเค้าโครงคล้ายๆกัน

แต่ผมไม่ได้หาว่าลอกหรืออะไรนะครับ


ผมว่าที่คุณบุหรงแต่ง มันก็มีเสน่ห์ของเรื่องคนละแบบกัน

เพราะมันผูกหลายปมมากครับ....

ผมว่าเรื่องคงยังไม่จบแค่ว่าจะทำอย่างไรเพื่อจัดการ หรือตามหาคนที่ชื่อต้นไม้ว่าเป็นอย่างไรแน่ๆ



  



 

[maabbdo]

อ๋อ  มันอย่างนี้เอง

เข้าใจแล้ว  เอ...แต่ว่าก็ว่านะ

ต้นนี่เค้า ถอดร่าง มาเหรอ

น่ากลัวว่าเป็นผีอีกนะ  ถ้าเป็นงั้นอ่ะ

 

[sun]

เหมือนกับจิตผุกพันอยู่กับที่ๆนึง .. จนไม่ยอมเข้าร่างตัวเองหรือเปล่า
จึงวนๆเวียนๆ อยู่ แต่ กับ ในห้องที่เคยอยู่ กับที่ๆเคยชอบไปเป็นประจำ

ยังเชื่อว่าผู้มาเยือนยังมิตาย  คนสวยก้อตั้งหน้าตั้งตาเชียร์ต่อไป อิอิ 


* คุนบุหรงกินไม่แบ่ง กรี๊ดดดดด...ด   

[→Yakuza★]

แอบเดาถูกว่าเป็นคนที่นอนโรงบาล 

ถ้าต้นไม้คิดว่าน้ำเป็นแค่ตัวแทนของคุณชลอะไรนั้นอ่ะ

จะยกน้ำให้หมูแทน!!!!!! 

[ArgèntaR๛]

น้ำคงไม่ได้ถูกใช้เป็นตัวแทนใช่หรือเปล่าครับ
แต่คงไม่หรอกมั้ง รู้สึกพี่แกจะเอ็นดูเหลือแสน (ถ้าใช่ก็อีกเรื่อง)

แอบถอนหายใจที่ไม่ใช่อย่างที่คิด
แต่ก็ใกล้เคียงในระดับหนึ่ง
ปริศนาคลายออกแล้ว แต่ตัวน้ำหยดเองก็ยังไม่รู้
แล้วน้ำอีกคนที่แยกทางกับต้นไป ก็ไม่รู้ว่ายังอยู่ในวิทยาเขตหรือเปล่า

ปล.หิวข้าว..

[yr_meteor]

เหมือนกับจิตผุกพันอยู่กับที่ๆนึง .. จนไม่ยอมเข้าร่างตัวเองหรือเปล่า
จึงวนๆเวียนๆ อยู่ แต่ กับ ในห้องที่เคยอยู่ กับที่ๆเคยชอบไปเป็นประจำ

^
^
^
^

เห็นด้วยๆๆ คับ

เชียร์ผู้มาเยือนเหมือนเดิม  

[cassper_W]

กิสสสสสสสสสสสสสส  แอบเดาเฉียดดดดดดดดดด

อิอิ   ว่าแต่พระเอกเรา ชอบน้ำ เพราะ ชื่อเหมือน หรือว่า ชอบที่นิสัยยยเนี่ยะ

แล้วทำไมต้องไม่ให้เห็นหน้าด้วยยยยยย    สงกะสัยยยวุ้ยยยย

[krappom]

ต้นไม้คงยังไม่ตายหรอก
คงแค่เฉาไป...รอให้น้ำหยดหนึ่งมาหยดลงไปให้ฟื้นคืนชีวิต
ใช่ป่ะๆ

 

[BuzZenitH]

ไสยศาสตร์มีจริง 

โหย...อย่างนี้ น้ำหยด ก็กลายเป็นตัวแทนอะจิ...

ไปหาของหม่ำด้วยดีกว่า.....

[THIP]

แล้วชลมารคไปไหนหว่า ยังจะมีบทมั๊ยนี่ เอาแบบมาช่วยปลดปล่อยต้นไม้เนอะ 

[Ryze]

ผีคนเป็น

กุ๊กกุ๊กกรู๋~

 

[mist]

เหอ ๆ งี้แสดงว่าหมูมีสิทธิ์เด้งออกจากตำแหน่งว่าที่พระเอกใช่ป่ะ