Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์ร่างสูงสมส่วนของท่านรองประธานบริษัทเครื่องประดับยักษ์ใหญ่ของประเทศก้าวไว ๆ ออกจากห้องประชุมหลังจากที่การประชุมสิ้นสุดลง เขารีบตรงไปที่ห้องทำงานของตัวเอง หยิบกระเป๋าสตางค์กับกุญแจรถมาถือเอาไว้ แล้วรีบเดินออกจากห้อง
“ค คุณควอตซ์จะรีบไปไหนคะนั่น”
“พี่ลินตอนบ่ายผมไม่อยู่นะครับ กลับบ้านมีอะไรด่วนโทรหาผมนะ” อีกฝ่ายหันมาบอกแค่นั้นแล้วเดินดุ่ม ๆ ไปที่ลิฟต์ทันที จนลินได้แต่ยืนมองอย่างงง ๆ ไม่ทันได้ตอบรับหรือถามอะไรเพิ่มเติม
ลิฟต์ในวันนี้ดูทำงานช้าเหลือเกินในความรู้สึกของควอตซ์ เขาก้มดูเวลาที่แสดงอยู่บนหน้าจอของนาฬิกาข้อมือแล้วก็ยิ่งร้อนใจ การประชุมล่าช้าอย่างที่คิด แต่ไม่คิดว่าจะเสียเวลาเพิ่มเป็นชั่วโมง ตอนนี้เกือบจะบ่ายสองแล้วเขาเพิ่งได้ออกจากห้องประชุม
มีสายที่ไม่ได้รับจากน้ำเหนือสามสายตอนเที่ยงกว่า พอกดโทรกลับก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ ไม่รู้ว่าปิดเครื่องไปแล้วหรือแบตโทรศัพท์หมดกันแน่ ได้แต่หวังว่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า
รถครอบครัวคันหรูแล่นออกจากอาคารสูงทันที อย่างน้อยโชคก็ยังเข้าข้างเขาเพราะการจราจรบนท้องถนนไม่ติดอย่างที่คิด อาจจะเป็นเพราะเวลานี้ยังไม่ใช่เวลาเลิกงาน ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงรถคันหรูก็เลี้ยวเข้าสู่รั้วบ้านบริสตัน
ควอตซ์รีบเปิดประตูรถแล้วก้าวลงโดยไม่ทันได้ดับเครื่องด้วยซ้ำ เอาไว้ให้คนขับรถไปเก็บที่โรงจอดรถ ขาที่ก้าวขึ้นบันไดแทบจะก้าวข้ามทีละสามขั้น
“คุณควอตซ์... มาแล้ว” ป้ายุพินที่หันมาเห็นเขาถอนหายใจอย่างโล่งอก
“มีอะไรครับ น้ำเหนือเป็นอะไรหรือเปล่า” ควอตซ์รีบถามทันที “หรือว่าไม่ยอมกินข้าวกินยาครับ”
ป้ายุพินส่ายหน้า “ไม่ใช่ค่ะ คุณหนูใหญ่ทานข้าวทานยาเรียบร้อยดี ไม่ดื้อเลยค่ะ แต่ว่า... เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุดเลยค่ะตั้งแต่เที่ยงแล้ว”
“ร้องไห้!”
“ค่ะ” สาลี่ช่วยพยักหน้ายืนยัน “สาลี่ถามว่าเป็นอะไรก็ไม่ยอมตอบค่ะ ไม่พูดอะไรเลยสักคำ แต่ทานข้าวทานยา แต่ไม่คุยกับใครเลยค่ะ สาลี่ ป้ายุพิน หรือเด็กคนอื่น ๆ ก็ไม่ยอมคุยด้วยค่ะ”
ควอตซ์มองไปทางประตูห้องนอนของเขากับน้ำเหนือ ก่อนจะหันกลับมามองทั้งสองคน “เดี๋ยวผมจัดการเองครับ ป้ายุพินกับสาลี่ไปทำอย่างอื่นเถอะ”
“ค่ะ” ทั้งสองคนรับคำก่อนจะพากันเดินลงบันไดไป
ควอตซ์เปิดประตูห้องนอนก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน น้ำเหนือนอนหันหลังให้กับประตู ไม่ได้หันมามองเลยว่าใครเดินเข้ามาในห้อง คนตัวสูงเดินอ้อมไปทางฝั่งที่น้ำเหนือหันหน้า ย่อตัวลงนั่งข้างเตียง คนบนเตียงหลับอยู่ แต่ดวงตานั้นบวมช้ำจนเห็นได้ชัด จมูกแดง กับปากที่ซีดจนควอตซ์เป็นห่วง
มือหนายกมือวางบนแก้มที่ซีดไร้สีเลือดฝาดเหมือนทุกที ปลายนิ้วโป้งไล้เบา ๆ ที่ใต้ดวงตา และสัมผัสนั้นก็ทำให้คนหลับรู้สึกตัวตื่น น้ำเหนือลืมตาขึ้น เมื่อเห็นว่าใครที่นั่งอยู่ตรงหน้าน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง ไม่มีเสียงสะอื้นไห้ มีเพียงแค่น้ำตาที่ไหลออกมาเท่านั้น
“คนเก่ง ร้องไห้ทำไมครับ บอกพี่สิ” ควอตซ์ถามเสียงนุ่ม ใช้ปลายนิ้วปาดเช็ดน้ำตาให้
น้ำเหนือยังคงนิ่งเงียบและปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเรื่อย ๆ
“น้ำเหนือ ร้องไห้ทำไมครับบอกพี่ได้ไหม ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า ปวดหัวเหรอ หรือว่าปวดตัว บอกพี่หน่อยได้ไหม”
“น้ำเหนือครับ คนเก่ง... คุยกับพี่หน่อยนะครับ โกรธอะไรพี่หรือเปล่า บอกพี่ได้ไหม” ควอตซ์เริ่มเป็นกังวลเมื่อน้ำเหนือยังเอาแต่เงียบไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักอย่าง
แต่น้ำเหนือก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม ควอตซ์ถอนหายใจออกมาเบา ๆ อย่างคนกำลังคิดหนักว่าจะทำอย่างไรดีน้ำเหนือถึงจะยอมพูดด้วย เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองเผลอทำอะไรที่ทำให้น้ำเหนือโกรธหรือเปล่า ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากเรื่องเมื่อเช้าที่เขาไม่ยอมให้น้ำเหนือได้เจอกับฝาแฝด ไม่ยอมตามใจ แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่ามีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว หรือว่าเรื่องอื่นอีก
“อึก...” น้ำเหนือสะอื้นหนักขึ้น ร้องไห้หนักขึ้นจนควอตซ์ต้องลุกไปนั่งบนเตียงแล้วช้อนตัวอีกฝ่ายขึ้นมากอดเอาไว้แนบอก
“น้ำเหนือ ร้องไห้ทำไม บอกพี่สิ พี่ทำอะไรผิดทำอะไรให้เราโกรธหรือเปล่า” ควอตซ์ถาม กอดคนที่ออกอาการดื้อดึงไม่ยอมให้กอดเอาไว้แน่นขึ้น
น้ำเหนือพยายามที่จะสะบัดตัวออกแต่เพราะร่างกายที่ไม่แข็งแรงทำให้ไม่สามารถหลุดจากกอดของควอตซ์ได้ แล้วเมื่อทั้งออกแรงทั้งร้องไห้คนที่ไม่สบายอยู่แล้วก็เลยอ่อนเพลียได้ง่ายกว่าเดิม ตอนนี้เลยได้แต่พิงอกของควอตซ์ แล้วหายใจเหนื่อย ลมหายใจร้อนผ่าว ไอร้อนระบายออกมาจากเนื้อตัวจนควอตซ์สัมผัสได้
ยกมือขึ้นอังหน้าผากของคนรัก ไข้ขึ้นเสียแล้ว...
“ไข้ขึ้นแล้วนะน้ำเหนือ ไม่ร้องไห้แล้วนะเดี๋ยวจะยิ่งปวดหัวไปมากกว่านี้รู้ไหม” ควอตซ์พยายามที่จะปลอบ
“พ... พี่ไม่อยากดูแล อึก... ผ ผมแล้ว ใช่ไหม” เสียงของน้ำเหนือนั้นแผ่วเบาจนแทบจะจับใจความไม่ได้
“ทำไมเราคิดแบบนั้น พี่ไม่ได้ไม่อยากดูแลเรา แต่พี่เป็นห่วงไม่อยากให้เราป่วยแบบนี้นะเหนือ” ควอตซ์ขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อได้ยินถ้อยคำตัดพ้อของคนในอ้อมกอด
“อึก... พ พี่ถอนหายใจ... พ พี่ไม่อยากดูแลผมแล้ว ม เมื่อเช้าพี่ก็ออกไปเลย อึก... ม เมื่อกี้ด้วย พี่เหนื่อยแล้ว อึก... โทรไปพี่ก็ไม่รับ...” พูดไปก็สะอื้นไปจนดูน่าสงสาร
ควอตซ์จับน้ำเหนือให้นั่งดี ๆ มือทั้งสองข้างประคองแก้มของคนป่วยให้เงยหน้าขึ้นมองเขา ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มให้ น้ำเหนือในตอนนี้ดูอ่อนแอแล้วก็น่าสงสารมาก ดวงตากลมโตที่เคยสดใสเศร้าหมองจนคนมองอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าตามไปด้วย
“น้ำเหนือ... คนเก่งฟังพี่ก่อนนะ” ควอตซ์เริ่มพูด เขาเริ่มจับประเด็นได้แล้ว
น้ำเหนือเห็นเขาเงียบไปเมื่อเช้าอีกทั้งยังถอนหายใจแล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น แถมโทรหาเขาตั้งหลายสายเขาก็ไม่ได้รับเพราะติดประชุมอยู่ คงไม่แปลกอะไรที่คนป่วยจะคิดมาก คิดกังวลไปเองจนเอาแต่นอนร้องไห้แบบนี้
นี่พอโทรไปหาเขาแล้วเขาไม่ได้รับก็คงยิ่งคิดมาก ไม่ยอมพูดคุยกับใครแล้วก็เอาแต่นอนร้องไห้เพราะคิดว่าเขาไม่อยากคุย ไม่สนใจแล้วแน่ ๆ เลย
“น้ำเหนือเข้าใจพี่ผิด พี่ถอนหายใจไม่ใช่ว่าเพราะไม่อยากดูแล เหนื่อย หรือเบื่อเราเลย แต่พี่กำลังหนักใจว่าพี่จะง้อน้ำเหนือยังไงดี จะทำยังไงดีนะน้ำเหนือถึงจะหายโกรธหายงอนพี่ แล้วก็ยอมคุยกับพี่ พี่กังวล ไม่ใช่ว่าเบื่อเราเลยนะ” ควอตซ์พยายามอธิบายอย่างช้า ๆ และใจเย็นเพื่อให้น้ำเหนือเข้าใจ
“พ พี่ไม่เบื่อ... อึก ไม่เบื่อผม จริงนะ...” คนร้องไห้จนตาแดงมองหน้าควอตซ์ ดวงตาทั้งสองข้างสั่นไหวเหมือนกับไม่แน่ใจ
“จริงครับ ไม่เบื่อ ไม่เคยเบื่อเลย”
“ล แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ผม...”
“พี่ขอโทษครับ ตอนนั้นพี่ประชุมอยู่ มันช้ากว่าที่พี่คิดแล้วโทรศัพท์พี่ก็อยู่ในห้องทำงานไม่ได้หยิบไปด้วย เลยไม่ได้รับโทรศัพท์ของเรา” ควอตซ์พูด “พี่ไม่ได้ไม่อยากรับนะ ไม่ได้ไม่อยากคุยกับเราด้วย ไม่โกรธพี่นะครับ”
น้ำเหนือปล่อยโฮก่อนจะโถมตัวกอดคนรักเอาไว้แน่นจนควอตซ์ต้องกอดปลอบ ลูบผมลูบหลังคนเสียใจให้คลายสะอื้นลง
“ไม่ร้องไห้แล้วคนเก่ง ตาบวมแดงหมดแล้วเดี๋ยวปวดหัวนะ ฮึบก่อนเร็วคนเก่ง นี่ถ้าแฝดรู้ว่าพี่ทำมัมมี๊ของพวกเขาร้องไห้ พี่คงโดนโกรธแน่เลย”
ควอตซ์ทั้งปลอบ ทั้งเช็ดน้ำตาให้จนกระทั่งคนป่วยหยุดร้องไห้ หน้าตาแดงก่ำไปหมดยิ่งดูก็ยิ่งน่าสงสาร
“ผ ผมขอโทษ... ขอโทษครับ” น้ำเหนือพูดยกมือไหว้ขอโทษคนรักของตัวเอง
“ไม่เป็นอะไรครับ พี่ไม่ได้โกรธเราเลย” ควอตซ์กอดน้ำเหนือแล้วโยกตัวไปมาเหมือนเวลากล่อมฝาแฝดนอนตอนยังเป็นเด็ก
หน้าตาของน้ำเหนือเปรอะเปื้อนไปหมด คนตัวสูงเลยจัดการอุ้มคนท้องขึ้นแล้วพาเข้าไปในห้องน้ำ วางน้ำเหนือบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า
หยิบผ้าขนหนูผืนนุ่มมาชุบน้ำแล้วเช็ดหน้าเช็ดตาให้คนที่ร้องไห้จนตาแดงจมูกแดงไปหมด
“เดี๋ยวกินยาอีกหน่อยนะ เราดูเหมือนจะไข้ขึ้น ดูสิ... ตาบวมไปหมดแล้ว” ควอตซ์ใช้ผ้าผืนนั้นซับเบา ๆ ทั่วใบหน้าของน้ำเหนือ
น้ำเหนือยกมือกอดคอของควอตซ์แล้วซบหน้ากับไหล่กว้าง มือของควอตซ์ประคองอยู่ที่เอว อีกข้างลูบผมน้ำเหนือไปด้วย
“อยากเช็ดตัวไหม เหงื่อออกเต็มหลังแล้ว”
ไม่มีแล้วคุณแม่แสนงอนที่ไม่ยอมพูดด้วย กลายเป็นคุณแม่ที่แสนจะว่าง่ายพยักหน้าหงึกหงักรับคำ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ยอมปล่อยมือที่โอบคอของคอวตซ์เอาไว้ ควอตซ์ยิ้มกับท่าทางของคนรักที่เหมือนกับฝาแฝดไม่ผิดเพี้ยน
ตอนที่ฝาแฝดโดนเขาดุเวลาทำผิดก็มักจะเข้ามากอด มาคลอเคลียตามติดอยู่ไม่ห่าง เหมือนกับมัมมี๊ของเด็ก ๆ ในตอนนี้เลย
“ปล่อยพี่ก่อน พี่จะได้เช็ดตัวให้ได้ไง” ควอตซ์บอกคนที่กอดเขาไม่ยอมปล่อย
น้ำเหนือส่ายหน้าไปมาแล้วกอดควอตซ์แน่นขึ้น ควอตซ์นึกขำกับสถานที่ที่พวกเขาอยู่ตอนนี้ บรรยากาศโรแมนติกเสียเหลือเกินห้องน้ำในห้องนอน เมื่อเห็นท่าว่าคุณแม่แสนงอนไม่ยอมปล่อยเขาง่าย ๆ แน่ ควอตซ์ก็จัดการอุ้มน้ำเหนือขึ้นแล้วพาออกไปข้างนอก ควอตซ์นั่งลงที่โซฟาภายในห้องนอน จับให้น้ำเหนือนั่งตัก ปล่อยให้คุณแม่กอดแบบนั้นจนกว่าจะพอใจ แล้วค่อยเช็ดตัวใหม่อีกที
“น้ำเหนือ หลังจากนี้... ถ้าเรามีเรื่องไม่พอใจ ไม่สบายใจ หรือว่าโกรธอะไรพี่ ให้บอกพี่นะ อย่าเก็บเงียบแล้วก็คิดมากแบบนี้อีกรู้ไหม” ควอตซ์บอกกับคนบนตัก “พี่เป็นห่วง เห็นเราคิดมากจนร้องไห้แบบนี้แล้วพี่เป็นห่วง”
“ผมขอโทษ...”
“พี่ไม่โกรธครับ แต่พี่อยากให้เหนือรู้ว่าพี่เป็นห่วงเหนือมากนะ หรือถ้าโกรธพี่มากจนอยากร้องไห้ เอาไว้อยู่กับพี่แล้วค่อยร้อง พี่จะได้คอยปลอบได้ อย่าร้องไห้คนเดียวแบบนี้” ควอตซ์ดันคนบนตักออกนิด ลูบแก้มของน้ำเหนือเบา ๆ
“ขอโทษครับ เหนือขอโทษ น้องขอโทษ...”
คนฟังชะงักไปเมื่อได้ยินคำแทนตัวของน้ำเหนือ “เมื่อกี้... แทนตัวเองว่ายังไงนะ”
พอได้ยินควอตซ์ถามแบบนั้นน้ำเหนือเองก็นิ่งไปเหมือนจะนึกว่าเขาพูดอะไรออกไปบ้าง ก่อนที่แก้มขาว ๆ จะซับสีระเรื่อเมื่อนึกขึ้นได้ “เอ่อ... คือ...”
“แทนตัวเองว่าน้องอย่างนั้นเหรอ” เขาได้ยิน แต่ไม่แน่ใจถึงได้ถามออกไป และเมื่อเห็นอาการ ท่าทางของน้ำเหนือก็ทำให้แน่ใจว่าเขาได้ยินไม่ผิด
“ผ ผม... ผมน่าจะติดมาจากนิยายที่อ่าน... ข เขาแทนตัวละครว่าน้องน่ะครับ”
“ให้ตายสิ... ทำไมชอบทำตัวน่ารักแบบนี้นะ” ควอตซ์เป็นฝ่ายซบหน้ากับไหล่ของน้ำเหนือมาก รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงกับคำแทนตัวที่แสนจะน่ารักน่าเอ็นดูของน้ำเหนือ
“ผมเปล่า”
“ไหนแทนตัวเองว่าน้องใหม่สิ พี่อยากฟังอีก”
น้ำเหนือส่ายหน้าทันทีที่ได้ยินคำขอของเขา เจ้าตัวรีบซุกหน้ากับอกของควอตซ์ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมอง
“พูดหน่อย พี่อยากฟัง ไม่อยากให้พี่โกรธไม่ใช่เหรอถ้าไม่อยากให้โกรธก็พูดก่อน”
น้ำเหนือทำหน้ามุ่ยแต่ก็ยังไม่ยอมเงยหน้าอยู่ดี เจ้าตัวบ่นพึมพำกับอกกว้างที่ซบอยู่ “ไหนพี่บอกว่าไม่ได้โกรธ...”
เขาหัวเราะกับคำพูดของน้ำเหนือ รู้สึกมันเขี้ยวคุณแม่คนนี้มากเหลือจน อยากจะฟัดให้แก้มช้ำ “พูดให้พี่ฟังไม่ได้เหรอ อยากได้ยินอีกจัง”
น้ำเหนือซุกหน้ากับอกควอตซ์ไม่ยอมขยับไปไหน เม้มปากอย่างใช้ความคิดและตัดสินใจ ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง “จ จะให้น้อง... พูดอะไร อ่ะ!”
ทันทีที่คำว่าน้องหลุดออกจากปากของน้ำเหนือเจ้าตัวก็ต้องหลุดเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคนที่ทำหน้าที่เป็นเก้าอี้ให้เขานั่งจับหน้าเขาให้เงยขึ้นแล้วกดจูบลงที่ข้างแก้มหนัก ๆ ทั้งสองข้าง แล้วยังกดจูบที่ปากอิ่มของน้ำเหนืออีกหลายรอบ
“พ พี่ควอตซ์... อือ...” น้ำเหนือพยายามปัดป้องแต่สองมือที่มีดูเหมือนจะไม่สามารถสู้สองมือของควอตซ์ได้เลย จนน้ำเหนือชักไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายมีแค่สองมือเหมือนกับเขาหรือเปล่า หรือว่ามีมากกว่านั้นกันแน่
ควอตซ์จับมือของน้ำเหนือเอาไว้ รวมไปถึงจูบปิดปากอิ่มนั้นด้วยริมฝีปากของเขาเอง ไม่ได้ลุกล้ำ แต่แค่กดจูบลงไปแล้วผละออก แล้วจูบลงไปอีกครั้ง ทำซ้ำ ๆ แบบนี้ไม่หยุด จนคนป่วยอย่างน้ำเหนือได้แต่เอนซบอีกฝ่ายเพราะไร้เรี่ยวแรงจะต่อสู้แล้ว
“นิสัยไม่ดี... พี่... คนนิสัยไม่ดี” น้ำเหนือได้แต่พึมพำหลังจากโดนปล้นจูบไปไม่รู้เท่าไหร่ เพราะร่างกายยังไม่แข็งแรงดี อีกทั้งยังมีไข้ ตอนนี้น้ำเหนือเลยรู้สึกว่าเขาหมดแรงมากกว่าเคย
“พี่ขอโทษ ก็เราน่ารัก” ควอตซ์ยอมรับผิดแต่โดยดี แต่เพราะน้ำเหนือน่ารักเกินไปจนเขาอดใจไม่ไหว
น้ำเหนือเลยจัดการทุบไหล่ของคนนิสัยไม่ดีไป ควอตซ์ก็ไม่ได้ห้ามหรือปัดป้องปล่อยให้คนรักทุบไหล่ได้ตามใจเพราะแรงของน้ำเหนือไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเจ็บ แต่เขากลัวว่าน้ำเหนือจะเจ็บมือเสียก่อนเลยต้องจับข้อมืออีกฝ่ายเอาไว้
“เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ดีกว่า จะได้สบายตัวนะ”
เขาให้น้ำเหนือนั่งรออยู่ตรงนั้นส่วนตัวเองก็ลุกไปหยิบผ้ารวมไปถึงเสื้อผ้าของน้ำเหนือเตรียมเอาไว้ในห้องน้ำ ก่อนจะมาพาน้ำเหนือไปเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ คนป่วยสีหน้าดูดีขึ้นเมื่อได้เช็ดตัวเอาคราบเหงื่อออกไป แต่ถึงอย่างนั้นเนื้อตัวของน้ำเหนือก็ยังอุ่น ๆ อยู่ ควอตซ์เลยให้อีกฝ่ายกินยาแล้วก็นอนพักผ่อน ตื่นมาตอนเย็นอาการก็น่าจะดีขึ้น
ส่วนตัวควอตซ์เองก็ไม่ได้ไปไหนไกล กึ่งนั่งกึ่งนอนเป็นหมอนให้น้ำเหนือนอนซุก วันนี้เขาไม่ต้องไปรับฝาแฝดเพราะคุณหญิงมรกตอาสาจะไปรับให้เอง ตั้งใจว่าจะพาหลานชายฝาแฝดไปหาอะไรทานนอกบ้าน ไปกันหมดทั้งคุณปู่ คุณย่า แล้วก็คุณตา
มื้อเย็นของน้ำเหนือกับควอตซ์เป็นข้าวต้มร้อน ๆ เพื่อให้คนป่วยทานได้คล่องคอ แม้ว่าจริง ๆ แล้วน้ำเหนือจะทานได้ไม่เท่าไหร่ก็ตามที
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
งุ้ยยยย มัมมมมม มัมงอแงหนักมากค่ะ ทั้งกังวล ทั้งคิดมากเลย กลัวพี่เขาจะเบื่อ โถ่... น่าสงสาร พี่เขาไม่มีทางเบื่อหรอกนะ ไม่ต้องคิดมากเลย แต่น้องก็น่ารักนะพอรู้เหตุผลของพี่ก็ยอมลง เข้าใจอะไรง่าย ๆ ไม่โกรธพี่แล้ว แถมยังเอ่ยขอโทษกับพี่อีก น่ารักสุด ๆ ไปเลยเนอะคนนี้อ่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ 
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 246479 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก