ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “10”❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
ควอตซ์ที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านและกำลังเดินหาคนรักที่อยู่คนเดียวชะงักไปเมื่อมองเข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้วเจอคนที่ตามหานั่งหลับคอพับคออ่อนอยู่บนโซฟา โดยมีแพนเค้กหมาซามอยด์สีขาวนอนหนุนตักอยู่ ร่างสูงก้าวเข้ามาใกล้ เจ้าตัวขาวที่นอนหนุนตักน้ำเหนือขยับตัวก่อนจะลืมตาข้างเดียวขึ้นมอง แล้วพอเห็นว่าเป็นเจ้านายอีกคนที่เดินเข้ามา แทนที่เจ้าตัวขาวจะลุกหนีไปกลับปิดตาข้างที่เปิดขึ้นลงแล้วก็นอนหนุนตักน้ำเหนือต่อไม่สนใจ จนควอตซ์นึกมันเขี้ยวปนหมั่นไส้เจ้าลูกหมาตัวขาวจนอยากจะเคาะนิ้วบนหัวนั้นสักที
นอกจากฝาแฝดที่เป็นเพื่อนเล่นของเจ้าซามอยด์ตัวนี้แล้ว ก็มีน้ำเหนือนี่แหละที่เจ้าตัวขาวตามติด ชอบเข้ามาคลอเคลียออดอ้อนอยู่ใกล้ ๆ ส่วนกับควอตซ์... ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเจ้าตัวขาวว่าอยากเล่นด้วย หรือว่าไม่อยากเล่นด้วย
ควอตซ์เคาะนิ้วลงบนหัวเจ้าแพนเค้กเบา ๆ เจ้าตัวขาวลืมตามองอีกรอบ ก่อนจะกระโดดลงจากโซฟาแล้วเดินหายออกจากห้องไป ควอตซ์ได้แต่ส่ายหน้ากับการกระทำนั้นแล้วนั่งลงข้าง ๆ คนรักแทน ยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าแล้วก็ลำคอของน้ำเหนือ ขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกว่าเนื้อตัวของคนรักอุ่นกว่าปกติ
“น้ำเหนือ เหนือครับ” ควอตซ์ปลุกคนหลับให้รู้สึกตัวตื่น
น้ำเหนือขมวดคิ้วตอนขยับตัว เจ้าตัวลืมตาขึ้นมองพอเห็นว่าเป็นควอตซ์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็ขยับเข้ามาซุกทันที ควอตซ์ได้แต่ยกมือกอดคนตัวเล็กกว่าเอาไว้แล้วสังเกตอีกคนไปด้วย ลมหายใจของน้ำเหนือร้อนกว่าเดิม เนื้อตัวก็อุ่น ไม่สบายแล้วแน่นอน
“ไม่สบายแล้วเรา ตัวเริ่มร้อนแล้วนะ รู้สึกไม่ดีบ้างไหม” ควอตซ์ก้มลงถามคนในอ้อมกอดของตัวเอง
“ผมปวดหัว...” น้ำเหนือพูดเสียงเบา พลางซุกหน้ากับไหล่ของควอตซ์
ร่างของน้ำเหนือถูกยกจนลอยก่อนจะวางลงบนตักของควอตซ์ สองแขนแข็งแรงโอบกอดรอบตัวว่าที่คุณแม่ลูกสามเอาไว้ จับให้คนบนตักซบหน้ากับไหล่ของเขาได้ “หนาวหรือเปล่าน้ำเหนือ”
“ครับ...” คนที่เหมือนจะป่วยตอบเสียงเบา จนควอตซ์ต้องกระชับกอดให้แน่นขึ้นอีกหน่อย แต่ก็ไม่รัดจนเกินไป
“ขึ้นไปบนห้องไหม จะได้นอนพัก ต้องกินยาแล้วก็นอนเยอะ ๆ จะได้หาย” ควอตซ์พูด กดจูบที่ขมับของน้ำเหนือเบา ๆ
ไม่อยากให้น้ำเหนือไม่สบายแบบนี้เลย เพราะเขากลัวว่าถ้าร่างกายของน้ำเหนืออ่อนแอแบบนี้จะส่งผลถึงสุขภาพแล้วก็ลูกในท้องด้วย
ควอตซ์อุ้มน้ำเหนือขึ้นก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองเพื่อตรงไปยังห้องนอน เขาค่อย ๆ วางน้ำเหนือบนเตียง คลี่ผ้าขึ้นคลุมให้คนป่วย น้ำเหนือลืมตามองคว้าแขนของคนรักเอาไว้ให้คนโดนจับมือยกยิ้มแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ คนป่วยบนเตียง
พอควอตซ์นั่งลงน้ำเหนือก็ขยับมาใกล้ทันที ไม่ได้นอนหนุนตักอีกฝ่ายแต่แค่วางศีรษะใกล้ ๆ ขาเท่านั้น เป็นท่าประจำของคุณแม่เวลาป่วยและอยากอ้อน “เดี๋ยวพี่โทรหาน้าหมอดีกว่า ให้มาช่วยดูอาการของเรา พี่ไม่กล้าหยิบยาให้เรากินเองกลัวจะส่งผลไม่ดี”
“วันนี้ทำอะไรบ้าง ทำไมอยู่ ๆ ก็ไม่สบายแบบนี้ได้นะ” ควอตซ์ลูบผมของน้ำเหนือ
คนนอนป่วยส่ายหน้าไปมา “ไม่ได้ทำ... ออกไปนั่งเล่นตรงสระมาแปบเดียว แต่คงเพราะอากาศมันร้อน พอกลับเข้ามาอยู่ในห้องแอร์ก็เลยป่วยละมั้งครับ”
“ก็คงจะเป็นแบบนั้น วันนี้อากาศร้อนจริง ๆ ป่วยเลยคุณแม่ฝาแฝด”
“แล้ว... แฝดน่ะครับ” น้ำเหนือถามไปถึงลูกชายฝาแฝด เมื่อเช้าควอตซ์บอกจะไปรับฝาแฝดเองแต่นี่เขายังไม่เห็น ยังไม่ได้ยินเสียงสองแสบเลย
“อยู่บ้านคุณแม่ พ่อสินธรก็อยู่ที่นั่นด้วย” ควอตซ์บอก “เดี๋ยวพี่โทรบอกพวกคุณแม่ก่อนแล้วจะได้โทรหาน้าหมอด้วย เรานอนพักไปก่อนนะแล้วพี่จะมาเช็ดตัวให้จะได้สบายตัว”
“ครับ” น้ำเหนือรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนจะหลับตาลง
ควอตซ์ลูบผมน้ำเหนือเบา ๆ อีกทีก่อนจะลุกไปโทรศัพท์หาคุณหญิงมรกตเพื่อบอกเรื่องน้ำเหนือป่วย เย็นนี้คงไม่ได้ไปทานข้าวที่บ้านใหญ่ด้วย ทางคุณหญิงได้ยินก็ตกใจ บอกจะช่วยดูแลฝาแฝดให้ก่อนแล้วก็จะให้ป้ายุพินทำข้าวต้มมาให้คนป่วย ควอตซ์พูดขอบคุณแล้วจึงโทรหาน้าหมอเพื่อรบกวนให้มาช่วยดูอาการของน้ำเหนือ
เมื่อคุยโทรศัพท์เรียบร้อยควอตซ์ก็หยิบผ้าไปชุบน้ำเพื่อมาเช็ดตัวให้คุณแม่ที่นอนหลับอยู่บนเตียง สัมผัสที่ไล้ไปตามแขนปลุกให้คนหลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา น้ำเหนือนอนนิ่ง ๆ ปล่อยให้ควอตซ์เช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้จนเรียบร้อย
“รู้สึกเป็นยังไงบ้าง ปวดหัวมากไหม ร้อน หรือว่าหนาว อยากจะอาเจียนหรือเปล่า เจ็บคอไหม” ควอตซ์รัวคำถามเสียจนคนฟังประมวลผลแทบไม่ทัน
ได้แต่ยิ้มขำกับอาการขี้ห่วงของคนรักของตัวเอง “ถามจนผมตอบไม่ทันแล้วล่ะครับ”
“ก็พี่เป็นห่วงนี่ครับ ตกลงว่าเป็นยังไงบ้าง”
“ปวดหัวครับ แต่ไม่มากเท่าไหร่มันตื้อ ๆ มากกว่า แล้วก็ไม่ได้อยากจะอาเจียนอะไรครับ คอก็ไม่เจ็บครับ น่าจะเป็นแค่หวัด” น้ำเหนือตอบคำถามของควอตซ์แทบจะทุกคำถาม
“จะเป็นแค่หวัดหรืออะไรก็เถอะ ถ้าเลือกได้พี่ก็ไม่อยากให้เราป่วยเลยสักโรคเดียว” ลูบผมคนรักก่อนจะคว้ามือของน้ำเหนือมาจับเอาไว้ “พี่โทรบอกน้าหมอแล้ว ถ้ากลับมาแล้วจะแวะมาดูอาการของเราให้ ส่วนฝาแฝดคุณแม่อาสาดูให้ก่อน เรากินข้าวเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่จะไปรับแฝดกลับมาบ้าน”
“ครับ... ผมไม่สบายแบบนี้คงเข้าใกล้แฝดไม่ได้ กลัวว่าแฝดจะป่วยตามผมไปด้วย” น้ำเหนือตอบ จับมือของควอตซ์มาแนบเอาไว้ที่แก้มของตัวเองแล้วซุกลงไป
“ไม่เป็นอะไรครับ เดี๋ยวพี่ดูแลแฝดเอง เราน่ะนอนพักเยอะ ๆ จะได้หายไว ๆ นะ”
“ขอบคุณนะครับ”
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก ป้ายุพินเดินนำเข้ามาในห้องก่อนที่เมดอีกสองคนจะเดินตามเข้ามาในมือมีถาดอาหารมาด้วยทั้งสองคน ป้ายุพินจัดแจงให้เมดเอาถาดอาหารไปวางไว้ตรงโต๊ะหน้าโซฟา
“ป้าทำข้าวต้มกุ๊ยมาให้ค่ะ จะทำข้าวต้มหมู ข้าวต้มกุ้งก็กลัวพวกคุณจะเบื่อกัน แต่ก็มีกับข้าวอ่อน ๆ สำหรับคนป่วยด้วยนะคะ” ป้ายุพินหันมาพูดกับทั้งสองคน
“ขอบคุณนะครับป้ายุพิน” น้ำเหนือเอ่ยขอบคุณ ดันตัวเองลุกขึ้นนั่งโดยมีควอตซ์ช่วยพยุง “ผมกำลังอยากกินพอดีเลย”
“ค่ะ หายไว ๆ นะคะคุณหนู เดี๋ยวให้เด็ก ๆ มาเก็บจานอีกรอบนะคะ ทานข้าวแล้วก็พักผ่อนเถอะค่ะ”
“ป้ายุพินครับ เดี๋ยวน้าหมอจะมาดูอาการน้ำเหนือ ถ้าน้าหมอมาแล้วให้น้าหมอขึ้นมาได้เลยนะครับ” ควอตซ์บอกกับป้ายุพิน ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้ารับ ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป
“กินข้าวเลยนะครับ ไปนั่งตรงนู้นไหวไหม” ควอตซ์หันมาถาม
“ไหวครับ”
ควอตซ์พยุงน้ำเหนือไปที่โซฟา ประคองให้อีกฝ่ายนั่งลงก่อนจะตักอาหารคอยป้อนคนรักสลับกับตักทานเอง แต่ทานไปได้ไม่เท่าไหร่น้ำเหนือก็ส่ายหน้าปฏิเสธเพราะทานไม่ลงแล้ว แม้ว่าควอตซ์จะคะยั้นคะยอยังไงก็เอาแต่ส่ายหน้า ควอตซ์ก็เลยยอมแพ้ แล้วหันไปหยิบน้ำส่งให้น้ำเหนือดื่มตามแทน
“ไปนอนพักที่เตียงไหม”
“ยังครับ พี่ควอตซ์กินข้าวให้เรียบร้อยก่อนเถอะครับ ผมนั่งตรงนี้แหละ” น้ำเหนือตอบ เอนตัวพิงไหล่ของควอตซ์
คนโดนพิงก็ไม่ได้ว่าอะไรอีกทั้งยังยกมือโอบไหล่ของน้ำเหนือเอาไว้ด้วย ลูบผม ลูบแก้มของคนรักเบา ๆ อย่างหยอกล้อ “เอาอีกไหมหือ เมื่อกี้กินไปนิดเดียวเอง”
“ไม่เอาแล้วครับ ไม่ค่อยอยากกินอะไรเลย” น้ำเหนือยังคงส่ายหน้าปฏิเสธเหมือนเดิม
ให้น้ำเหนือนั่งย่อยอีกสักพักก็พาคนป่วยไปนอนพักที่เตียง ดูเหมือนว่าไม่สบายคราวนี้จะทำให้น้ำเหนือเพลียได้ง่ายเพราะนอนได้ไม่นานเจ้าตัวก็หลับไป ควอตซ์จึงใช้ช่วงเวลานั้นไปรับฝาแฝดที่บ้านใหญ่ แต่ยังไม่ทันจะได้เดินออกจากบ้านพ่อสินธรก็เดินจูงมือแฝดกลับมาพอดี มีแพนเค้กเจ้าซามอยด์สีขาววิ่งตามมาด้วย
“ผมกำลังจะไปรับฝาแฝดพอดีเลยครับ” ควอตซ์พูดกับพ่อสินธร
“แล้วน้ำเหนือเป็นยังไงบ้าง”
“นอนหลับอยู่ครับ พ่อขึ้นไปดูก็ได้ครับอีกเดี๋ยวน้าหมอคงจะมาตรวจให้ ฝาแฝดเดี๋ยวผมจัดการเองครับ” ควอตซ์บอกกับพ่อสินธร
พ่อสินธรพยักหน้ารับ ส่งต่อฝาแฝดให้กับควอตซ์แล้วเดินไปดูลูกชายที่ห้องข้างบน ควอตซ์พาฝาแฝดกลับไปที่ห้องของเจ้าตัวเพื่อพาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“เมื่อกี้หม่ำอะไรไหมครับ” ควอตซ์ถามพลางช่วยถอดชุดฝาแฝดออก
“มีหมูเกล็ด ๆ ครับ ข้างในมันเยิ้ม ๆ เลย” พี่ฮาร์ทเล่า “ตอนดึงแบบนี้ครับ ยืด ๆ เลย เนอะ”
“ช่าย หร่อยมากครับ เดียชอบ อิอิ บอกคุงย่าเอาอีกเยอะ ๆ เลย”
ควอตซ์ยิ้มขำกับท่าทางการเล่าเรื่องของฝาแฝด หอมฟัดทั้งสองคนอย่างมันเขี้ยวปนเอ็นดู
“แด๊ด ๆ มัม ๆ ล่ะครับ” น้องเดียร์ถามถึงมัมมี๊เพราะตั้งแต่กลับมาจากโรงเรียนยังไม่เจอมัมมี๊เลย
“มัม ๆ ไปไหน” พี่ฮาร์ทเองก็ถามถึงเช่นกัน
“มัมมี๊ไม่สบายครับ ต้องนอนพักผ่อนเยอะ ๆ จะได้หายไว ๆ เพราะฉะนั้นเราสองคนห้ามดื้อ ห้ามรบกวนมัมมี๊น่ะครับ มัมมี๊จะได้นอนพัก”
“มัมมี๊มะฉะบายเหยอ แบบที่เดียเป็นเหรอครับ มีแหลมจิ้มมือ มัมมี๊เจ็บไหม”
“ครับ มัมมี๊ไม่สบาย เหมือนกับที่เราสองคนเคยเป็น แต่ว่าไม่มีเข็มแหลม ๆ จิ้มมือมัมมี๊” ควอตซ์ตอบคำถามของฝาแฝดไปก็พาทั้งคู่เข้าไปอาบน้ำ เขาก็เลยถือโอกาสอาบน้ำพร้อมลูกไปเลย
อาบน้ำให้ฝาแฝดเสร็จก็ห่อตัวสองแสบออกจากห้องน้ำ ควอตซ์ปล่อยให้ทั้งคู่แต่งตัวเอง ส่วนเขาก็เดินไปหยิบชุดนอนที่มีอยู่ในห้องนี้มาใส่ เพราะบางวันก็อาบน้ำพร้อมกับฝาแฝดก็เลยมีเสื้อผ้าเก็บเอาไว้ในตู้บ้าง
“แด๊ด ๆ ครับ ฮาร์ทกับเดียร์ไปหามัม ๆ ได้ไหม” พี่ฮาร์ทที่แต่งตัวด้วยตัวเองเสร็จแล้วก็เดินเข้ามาดึงชายเสื้อของแด๊ดดี๊แล้วร้องถาม
“ได้ครับ แต่ไม่นานนะ มัมมี๊ต้องนอนเยอะ ๆ นะ”
“ครับ / ฮะ” ทั้งสองคนพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย
ควอตซ์เลยจูงมือทั้งสองคนเดินไปที่ห้องนอน ภายที่คนป่วยนอนอยู่เต็มไปด้วยคนเยี่ยมไข้ ทั้งพ่อสินธร คุณหญิงมรกต คุณโทมัส น้าหมอเองก็มาแล้วและก็กำลังตรวจคนป่วยอยู่ ควอตซ์พาฝาแฝดไปหาพ่อสินธรกับคุณโทมัส ไม่อยากให้ทั้งคู่เข้าใกล้น้ำเหนือมาก กลัวว่าฝาแฝดจะไม่สบายไปด้วย
แม้ว่าร่างกายของฝาแฝดจะแข็งแรงขึ้นมากแล้วไม่ป่วยบ่อย ๆ เหมือนตอนยังเป็นเด็ก แต่ทั้งคู่ก็ยังรับเชื้อได้ง่าย ควอตซ์เลยไม่อยากให้เข้าใกล้น้ำเหนือมากไป เพราะอาจจะติดหวัดไปด้วย
“อาการไม่ได้น่าเป็นห่วงอะไร คอไม่แดง ไม่อักเสบ ไม่มีน้ำมูกด้วย เดี๋ยวน้าให้ยาเอาไว้ ยาตัวนี้ไม่แรงมากคนท้องกินได้ แล้วก็ยาบำรุงเดี๋ยวน้าจะให้เพิ่มไว้” หมอวิรัชพูด “เพราะตอนนี้กำลังท้องอยู่ ร่างกายเลยอ่อนเพลียได้ง่าย เรื่องป่วยเป็นหวัด เป็นไข้ก็มีโอกาสเป็นได้กว่าคนปกติ”
“พักผ่อนมาก ๆ กินของที่มีประโยชน์เยอะ ๆ เพราะถ้าแค่ยาบำรุงอย่างเดียวคงจะไม่พอ” น้าหมอพูด “ถ้าหากอีกสองสามวันยังไม่หายก็ให้บอกน้า น้าจะได้มาดูให้ใหม่ หรือไม่อย่างนั้นต้องไปตรวจที่โรงพยาบาล”
“ขอบคุณน้าหมอมากนะครับ” น้ำเหนือยกมือไหว้ขอบคุณ “รบกวนน้าหมอบ่อยเลยครับ”
“ไม่รบกวนหรอก เราก็หลานน้าเหมือนกันนะ เอาล่ะ พักผ่อนมาก ๆ จะได้หายไว ๆ นะ”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวแม่กับพ่อกลับก่อนดีกว่า ลูกจะได้พักผ่อนด้วย” คุณหญิงมรกตพูด ลุกเดินไปหาน้ำเหนือที่นอนพักอยู่บนเตียง “หายไว ๆ นะลูก พักเยอะ ๆ นะคะ”
“ขอบคุณครับคุณแม่ คุณพ่อด้วย” น้ำเหนือยกมือไหว้คุณหญิงมรกตกับคุณโทมัส แล้วทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับหมอวิรัช ในห้องเลยเหลือพ่อสินธร ควอตซ์แล้วก็สองแสบที่นั่งมองมัมมี๊อยู่ตรงโซฟา ไม่ได้เข้าไปใกล้เพราะแด๊ดดี๊บอกไว้
“เดี๋ยวพ่อไปบ้างแล้วล่ะ ลูกจะได้พัก” พ่อสินธรที่นั่งอยู่ปลายเตียงพูด ขยับมายืนข้างเตียงแล้วยกมือลูบผมลูกชาย
“ครับ พ่อก็อย่าป่วยเหมือนผมนะ”
พ่อสินธรหัวเราะ พยักหน้ารับคำก้มลงไปกอดลูกชายที่อ้อนขอกอดเหมือนเด็ก ๆ ครั้งหนึ่งแล้วจึงผละออก
“มัม ๆ มัม ๆ ป่วย...” พี่ฮาร์ทพูดพลางมองมัมมี๊ที่นอนอยู่บนเตียง อยากจะเดินเข้าไปหาแต่ก็ไม่กล้าขัดคำพูดของแด๊ดดี๊
“ใช่ครับ มัมป่วย อยู่ใกล้พวกหนูไม่ได้เดี๋ยวหนูติดไข้มัมไปด้วย”
“มัม ๆ เจ็บไหมครับ” น้องเดียร์ถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง ตอนน้องเดียร์ป่วยมันเจ็บมาก เพราะต้องไปนอนในห้องที่มีกลิ่นอะไรก็ไม่รู้ แถมยังมีแหลม ๆ จิ้มหลังมือเอาไว้อีก น้องเดียร์เจ็บมากเลยตอนนั้น
“ไม่เจ็บครับ พวกหนูทำการบ้านกันเสร็จหรือยังหือ”
“เสร็จแล้วครับ” ทั้งสองคนตอบพร้อมกัน ก่อนที่พี่ฮาร์ทจะพูดต่อ “ทำตอนอยู่บ้านคุงย่าครับ”
“ดีแล้วครับ” น้ำเหนือยิ้ม ก่อนจะหันไปหาคนรัก “พี่ควอตซ์พาฝาแฝดออกไปเถอะครับ อยู่นาน ๆ เดี๋ยวป่วย พี่ควอตซ์ก็อยู่กับลูกก่อนก็ได้ ผมอยู่ได้ครับ แฝดจะได้ไม่เหงาด้วย”
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่พาแฝดเข้านอนแล้วจะรีบกลับมา เรานอนพักก่อนเถอะนะ”
“ครับพี่ควอตซ์”
น้ำเหนือรับคำอย่างว่าง่าย ในใจอยากจะลุกไปกอดไปหอมฝาแฝดเหมือนทุกทีแต่ก็ทำไม่ได้ ขืนทำแบบนั้นฝาแฝดได้ติดหวัดจากเขาแน่นอน ทางที่ดีเขาจะต้องรีบหาย จะได้ดูแลแฝดได้เต็มที่
อาการป่วยของว่าที่คุณแม่ลูกสามยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้แย่ลง เหมือนอาการคงตัวแบบนี้มาเป็นวันที่สามแล้ว ไม่มีอาการเจ็บคอหรือว่าไอ แต่ร่างกายอ่อนเพลียแล้วก็มึนหัว บางทีก็ตัวร้อนแต่ไข้ไม่ได้ขึ้นสูงจนน่าเป็นกังวล
อาการไม่ได้หนักจนน่าเป็นห่วง แต่สิ่งที่น่าเป็นห่วงคืออารมณ์ของคุณแม่ที่ทั้งอ่อนไหว แล้วก็งอแงเสียเหลือเกิน งอแงยิ่งกว่าตอนฝาแฝดป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลเสียอีก
“น้ำเหนือ พี่ไปส่งลูกก่อนนะ แล้วตอนเช้าพี่มีประชุมแต่เดี๋ยวจะรีบกลับมากินข้าวกลางวันด้วย” ควอตซ์เอ่ยบอกคนที่นอนหันหลังให้เขา
ตั้งแต่ตื่นมาคุณแม่ก็งอแง อยากจะลุกไปดูฝาแฝดอาบน้ำแต่งตัว อยากจะลงไปทำมื้อเช้าให้ฝาแฝด แต่ก็โดนควอตซ์ห้าม เจ้าตัวก็เลยออกอาการโกรธ งอนคนรักแล้วก็นอนหันหลังให้ไม่พูดคุยด้วย
ตอนแรกฝาแฝดเองก็ร้องอยากจะมาหามัมมี๊แต่ควอตซ์กับพ่อสินธรก็ช่วยกันห้ามเอาไว้ ขืนปล่อยให้เจอกัน ไม่ใครก็ใครได้งอแงหนักกว่านี้แน่นอน
น้ำเหนือนอนนิ่งไม่ตอบรับ ไม่หันไปมองให้ควอตซ์ต้องถอนหายใจออกมาเบา ๆ ในใจนึกอยากจะทิ้งทุกอย่างแล้วขยับไปกอดคนแสนงอนเอาไว้ แต่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้เลยต้องทำใจแข็งเดินออกจากห้องไป
ควอตซ์เดินไปยังห้องอาหารที่ฝาแฝดแล้วก็พ่อสินธรนั่งทานมื้อเช้ากันอยู่ พอเขานั่งลงเมดสาวก็ยกอาหารมาเสิร์ฟทันที
“สาลี่ เดี๋ยวทำอะไรเสร็จขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนน้ำเหนือหน่อยนะ” ควอตซ์หันไปบอกเมดสาวคนสนิทของน้ำเหนือ
“ค่ะ คุณควอตซ์”
“น้ำเหนือเป็นยังไงบ้างล่ะ” พ่อสินธรถามถึงลูกชายของตัวเอง
“ไม่ยอมพูดกับผมเลย คงจะไม่พอใจผมที่ห้ามไม่ให้เจอแฝด ตอนออกมาผมคุยด้วยก็ไม่ตอบ นอนหันหลังให้อย่างเดียวเลย” ควอตซ์ตอบแล้วถอนหายใจอีกรอบ
ไม่สบายใจเลยที่เห็นน้ำเหนือมีอาการแบบนี้ เขากลัวว่าเจ้าตัวจะเผลอคิดมากไปเองจนเครียด ถ้าเป็นแบบนั้นก็จะไม่ดีทั้งกับตัวน้ำเหนือเองแล้วก็ลูกในท้องด้วย
“คงกำลังน้อยใจเรื่องไม่ให้เจอแฝด ไม่น่ามีอะไรมากหรอก เอาไว้กลับมาแล้วค่อยคุยกันอีกที น่าจะพอหายงอนแล้ว” พ่อสินธรพูดให้กำลังใจลูกเขย เขาเองก็ไม่มีวิธีที่จะแนะนำเหมือนกัน เพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกที่พ่อสินธรเห็นลูกชายมีอาการแบบนี้ เลยรับมือไม่ถูก
“ครับพ่อ” ควอตซ์ได้แต่รับคำ
หลังจากทานมื้อเช้ากันเรียบร้อยพ่อสินธรก็แยกไปรถอีกคันซึ่งมีคนขับรถไปส่งทำงาน ส่วนควอตซ์ก็ขับรถครอบครัวที่ได้มาตอนคลอดฝาแฝดไปส่งทั้งคู่ที่โรงเรียน
“แด๊ด ๆ ครับ” เสียงลูกชายคนเล็กดังมาจากเบาะด้านหลัง ควอตซ์ยังให้ฝาแฝดนั่งคาร์ซีทอยู่เพื่อป้องกันอันตราย
“ว่าไงครับ”
“เมื่อไหร่มัม ๆ จะหาย เดียคิดถึงมัม ๆ ครับ” เจ้าตัวพูดเสียงอ่อนพร้อมทำหน้าเศร้า
พี่ฮาร์ทมองน้องชายแล้วก็ทำหน้าเศร้าตาม “พี่ฮาร์ทก็คิดถึงมัม ๆ ครับ...”
สามวันแล้วที่ทั้งสองคนไม่ได้เข้าไปกอดไปหอมมัมมี๊เหมือนอย่างที่เคย คิดถึงมัมมี๊ อยากให้มัมมี๊กอด อยากให้มัมมี๊เล่านิทานให้ฟัง
น้องเดียร์ที่เผลอนึกถึงมัมมี๊ก็ทำหน้าจะร้องไห้ จนพี่ฮาร์ทต้องยื่นมือมาจับมือน้องชายเอาไว้ “เดียร์มะร้อง ฮึบ ๆ ไว้”
“อึก... ฮึบแล้ว เดียมะร้อง”
“เดี๋ยวมัมมี๊ก็หายแล้วครับ อดทนอีกไม่นานนะเด็ก ๆ เอาไว้ถ้าเย็นนี้มัมมี๊ดีขึ้นแด๊ดจะให้เข้าไปหามัมมี๊ดีไหมครับ” ควอตซ์อาศัยช่วงรถติดไฟแดงหันมาพูดกับลูกชายทั้งสองคน เอื้อมมือมาเช็ดหน้าให้น้องเดียร์ แล้วลูบผมทั้งสองคน
“ดีครับ!” ฝาแฝดร้องออกมาพร้อมกันอย่างดีใจ
“แต่ต้องสัญญากับแด๊ดก่อน ว่าพวกหนูจะเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซน แด๊ดพูดต้องฟังนะครับ”
“สัญญา ๆ น้องเดียร์สันยา”
“พี่ฮาร์ทด้วยครับ พี่ฮาร์ทกะสัญญา”
“น่ารักมากครับ” ควอตซ์ยิ้ม ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในโรงเรียนของฝาแฝด “นั่งรอแด๊ดก่อนครับ”
ควอตซ์ลงจากรถก่อนจะเปิดประตูหลังแทน เขาถอดสายรัดของคาร์ซีทออกให้ฝาแฝดแล้วอุ้มทั้งสองคนลงจากรถ หยิบกระเป๋านักเรียนส่งให้ทั้งคู่ กดปิดรถจนเรียบร้อยก็เดินจูงมือฝาแฝดไปส่งตรงจุดที่คุณครูยืนรอรับอยู่
“เดี๋ยวตอนเย็นคุณปู่คุณย่าจะมารับนะครับ รออยู่ที่นี่ห้ามไปไหนนะเข้าใจไหม” ควอตซ์ก้มบอกลูกชายทั้งสองคน
ฝาแฝดพยักหน้าพร้อมรับคำอย่างว่าง่าย ให้คนเป็นพ่อยิ้มแล้วรวบตัวลูกชายมากอดเอาไว้ “แล้วตอนเย็นแด๊ดจะพาไปกอดมัมมี๊นะครับ”
“ครับแด๊ด” ทั้งสองคนกอดรอบคอแด๊ดดี๊
ควอตซ์หอมแก้มลูกชายก่อนจะผละออก ยืนมองจนกระทั่งคุณครูพาทั้งสองคนเดินเข้าไปในอาคารเรียน ก่อนจะหมุนตัวกลับไปที่รถเพื่อตรงไปที่บริษัท
ได้แต่หวังว่าการประชุมในเช้าวันนี้จะไม่ยืดเยื้อจนเกินไป ไม่อย่างนั้นคุณแม่ที่นอนป่วยงอนเขาอยู่คงงอแงหนักมากกว่าเดิมแน่นอน
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มัม ๆ ของฝาแฝดป่วยเสียแล้ว น่าสงสารจังเลยนะ ป่วยคราวนี้จะงอแงแค่ไหนกันเชียว แด๊ดดี๊คงต้องรับศึกหนักหน่อยแล้วล่ะ มัมมี๊ป่วยแบบนี้ แถมยังตั้งท้องอีก ทั้งอ่อนเพลีย ทั้งฮอร์โมน อ่อนไหวแน่นอนเลยจ้าคราวนี้ เรามาเอาใจช่วยแด๊ดดี๊กันเนอะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 246482 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก