-
ส่วนที่เอาไปแปะไว้ที่กระทู้ก่อนลงนิยาย อยู่ในระหว่างเส้น *** นะคะ (ข้อ 1-18 ก๊อปเฉพาะหัวข้อที่ทำตัวทึบไว้ก็ได้
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0)
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
(https://image.ibb.co/ii9seF/logo.png)
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
❤... อุ้มรัก ' S ...❤
#พี่ควอตซ์น้องเหนือ
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
(https://preview.ibb.co/h2uZbv/23339_NUGSRB_Converted.jpg)
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
เรื่องราวของ นิยายเรื่อง ❤... อุ้มรัก ' S...❤
คุ้นๆ กันไหมคะกับชื่อเรื่องของเรื่องนี้ อุ้มรัก ' S เป็นภาคต่อของ ❤... อุ้มรัก ...❤ ค่ะ
ตอนแรกฟางก็ไม่ได้ตั้งใจจะแต่งภาคต่อ แต่ฟางคิดว่าคงมีใครอีกหลายคนคิดถึง
แล้วก็อยากติดตามชีวิตของพี่ควอตซ์ น้องเหนือ หลังจากที่คลอดลูกฝาแฝดไปแล้ว
แล้วก็คงคิดถึงหลานๆ เจ้าลูกหมูพี่ฮาร์ท น้องเดียร์ กันด้วย
ฟางก็เลยตัดสินใจว่าจะแต่งภาคต่อค่ะ เป็นการคิดและตัดสินใจที่กะทันหัน ทั้งพล็อต ทั้งการดำเนินเรื่องต่างๆ
แน่นอนว่ายังไม่มีค่ะ (ตามสไตล์ฟางเลย) แต่ก็จะพยายามให้ดีที่สุดในการแต่งเรื่องนี้นะคะ
ไม่อยากสัญญาว่าจะแต่งให้ดีกว่าภาคแรก แต่ก็จะพยายามสุดความสามารถค่ะ
ในเรื่องนี้จะมีอะไรที่หลากหลายมากยิ่งขึ้น ฟางก็อยากให้ทุกคนคอยติดตามนิยายเรื่องนี้นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ^^
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
นิยายของฟาง
อุ่นไอรัก ❤ (http://bit.ly/2BZysUp) THE END
My Mom ; รักของมัม น้องกันต์จัดให้ (http://bit.ly/2C4ufz4) THE END
❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg (http://bit.ly/2SDJDtg) THE END
❤… อุ้มรัก ' S ...❤ (http://bit.ly/2Rxogwd) THE END
• Lucky Love เปลี่ยนลุค เลยได้รัก • (http://bit.ly/2sae1zJ) THE END
♡ Faculty of Love . 1 My Dear ; รักของผม ผมจัดเอง ♡ (http://bit.ly/2C0Mkh7) THE END
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
'S 00 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3704161#msg3704161)
'S 01.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3712133#msg3712133) 'S 01.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3716241#msg3716241)
'S 02.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3722801#msg3722801) 'S 02.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3736380#msg3736380)
'S 03.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3743193#msg3743193) 'S 03.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3755837#msg3755837)
'S 04.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3771616#msg3771616) 'S 04.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3779034#msg3779034)
'S 05.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3785731#msg3785731) 'S 05.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3793200#msg3793200)
'S 06.1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3804910#msg3804910) 'S 06.2 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3814486#msg3814486)
'S 07.1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3817034#msg3817034) 'S 07.2 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3829494#msg3829494)
'S 08.1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3841391#msg3841391) 'S 08.2 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3846081#msg3846081)
'S 09.1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3850731#msg3850731) 'S 09.2 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61758.msg3856682#msg3856682)
'S 10.1 (http://bit.ly/2N0Zx12) 'S 10.2 (http://bit.ly/2LSNjmH)
'S 11.1 (http://bit.ly/2CN3xyr) 'S 11.2 (http://bit.ly/2NnAHt6)
'S 12.1 (http://bit.ly/2N1AjM9) 'S 12.2 (http://bit.ly/2NZ2y3h)
'S 13.1 (http://bit.ly/2ysvTIO) 'S 13.2 (http://bit.ly/2PCjUQk)
'S 14.1 (http://bit.ly/2q4uqof) 'S 14.2 (http://bit.ly/2JpCCsb)
'S 15.1 (http://bit.ly/2SReWkI) 'S 15.2 (http://bit.ly/2PRUuBr)
'S 16.1 (http://bit.ly/2S0DZAC) 'S 16.2 (http://bit.ly/2PX5ZZi)
'S 17.1 (http://bit.ly/2ros4RO) 'S 17.2 (http://bit.ly/2Lbl97C)
'S 18.1 (http://bit.ly/2rEVNGn) 'S 18.2 (http://bit.ly/2SiWrov)
'S 19.1 (http://bit.ly/2R4QMGl) 'S 19.2 [THE END] (http://bit.ly/2Rzd3uY)
'S SP01 (http://bit.ly/2tlqW2b)
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
-
ติดตามอ่านจ้า
-
:katai2-1 :katai2-1: :katai2-1:
รอค่าาาาาาา
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย
-
รอค่า ชอบมากกกก :mew1:
-
:mc4:
:katai2-1:
-
รอค่ะ รีบๆมานะคะ ชอบตั้งแต่พี่ควอซ์กับน้องเหนือแล้วค่ะ ติดตามมมม :katai2-1: :katai2-1: :mew1:
-
รอค่ะ คิดถึงน้องแฝดมากๆ
-
เราจำชื่อเรื่องได้ แต่ดันลืมเนื้อเรื่องไปแล้ว โถ่!!! แต่อยากอ่านภาคต่อนี้นะคะ คิดว่าอ่านไปก็อาจจะลื้อฟื้นความจำไปในตัว
-
มาติดตามต่ออย่างใจจดใจจ่อ
-
:L1: :L1:
-
ไม่อยากให้ดราม่า แล้วก็อยากเห็นพี่ฮาร์ทมีแฟนบ้างเดี๋ยวจะตามน้องเดียร์ไม่ทัน อิอิ :mew1:
-
ปักหมุด รออ่านเลยค่ะ
-
:L2: :กอด1: :mew1: :ling1: :katai4: :katai5: :katai2-1:
รอๆๆๆๆๆน่าๆๆๆคิดถึงๆๆๆๆๆๆ
-
ว่าอยู่ เหมือนว่าเคยอ่าน มาจำได้ตรงโลโก้ดอกรักนี่แหละ อิอิ รออ่านนะจ๊ะ
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :ling1: :ling1: :ling1:
-
อั้ยยะ ปูเสื่อรอเลย
-
มารอเลยค่ะ
-
:mew1: :katai2-1:
-
รอเลยค้าาาาารอมากๆๆๆๆๆ
ติดตามน้าาาาาาาา
-
รอติดตามค่าา
-
มารอด้วยค่าาา :katai2-1:
-
รอด้วยคน
-
ลงชื่อจองเสื่อนอนรอค่ะ
-
รออีกคน
-
รอติดตามนะคะ มาไวๆน้า
-
คิดถึงพี่ควอตซ์กับน้องเหนือ
ก็ว่าทำไมคุ้นๆ
ดีใจจจจจจจ
-
:mew1: :mew1:
รอๆ คนเขียนดีใจมากเลบ :กอด1:
-
รอนะคะ
-
รอด้วยคน
-
รอค่า :mew1: :mew1:
-
มาเลยมาเลยน้องแฝดของป้าๆๆๆๆๆ
-
มารอค่ะ
-
กำลังอ่านภาคแรกอยู่ รอบที่เท่าไหร่จำไม่ได้แล้ว มันหลายรอบมากๆ เปิดมาเจอภาคต่อ เฮ้ย!!! ดีจัง รอๆๆ ค่า เป็นกำลังใจให้นะคะ :mew1: :mc4:
-
ปักชำรอเลย ก็ว่าชื่อเรื่องคุ้น
-
กดเข้ามาเพราะชื่อเรื่องที่คุ้นเคย รอติดตามจ้าาาาาาาาาา :mew1:
-
มารอเลยค่ะอยากอ่านเรื่องของแฝดแต่ก็คิดถึงพี่ควอสต์น้องเหนือ
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
:3123: :3123: :3123:
-
เย้ กลับมาเเล้ว ดีใจ
ติดตามนะคะ
-
:man1: :man1: มาอย่างกับใจอยากจะให้ต่อ รออออออ จ้าา
-
เซอร์ไพรส์สุด มีภาคแล้ว เย้!!!
-
กรี๊ดดดภาคต่อ :hao7: :hao7:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
คริคริคริ มารออุ้ม พี่ฮาร์ท กับน้องเดียร์.
-
เย้...ปูเสื่อรอน้ำเหนือกับสองแฝดเลยค่ะ
-
ดีใจที่มีภาคต่อค่ะ :katai2-1:
-
ติดตามค่า
-
เป็นกำลังใจให้จ้า :L2: :L2: :L2:
-
:z13:
-
สัมผัสได้เลยว่าน่าจะอบอุ่นกึกก้องไปทั้งหัวใจ (ว่าไปนั่น)
ถูกไม่ถูก
-
รอๆๆ :mew1:
-
ดีใจที่กลับมาค่ะะ>< ปักหมุดรอเลยยย :hao7:
-
มารอออออออออ
-
รอติดตามจ้า
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มากางเต้นท์รอพี่ควอตซ์น้องเหนือกะสองแฝดด้วยอีกคน เพิ่งอ่านภาคแรกจบไปเป็นรอบที่ื3 ดีใจสุดๆๆๆๆจะได้อ่านภาคต่อละ :mew1: :katai2-1: :katai4: :mew1:
-
ตามไป
-
รอออออค่าา
-
:mew1: :mew1: :mew1: มารอค่า
-
รอน้าาาาาาาาา
เด็กๆโตขนาดไหนแล้วน้าาา
-
ปักรอๆเลย
-
มารอด้วยคนจ้า คิดถึง
-
นั่งรออ่านความซนของแฝด
-
นิยายเรื่องเก่าก็ยังไม่มาต่อเลย 3-4 เดือน ต่อตอน แล้วยังเปิดเรื่องใหม่ ยังงี้จะไม่ปล่อยให้แฟน ๆ รอนานหรือค่ะคุณฟาง
-
จะรอนะคะ
-
รอฟินพี่ควอตซ์เต้าะเมีย กับรอดูความน่ารักแสบซนของพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์
-
รอเลยค่าาาาาา คิดถึงครอบครัวนี้
-
มารออีกคนจ้าาาา แวร์อาร์ยูววว อยากอ่านแล้ว
-
รอให้กำลังใจเหมือนกันครับ
-
(https://i.pinimg.com/564x/49/cb/d9/49cbd96d01fc510e9ae13c3cf10ce2d5.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “00”
เสียงคลื่นที่ซัดเข้ามาที่ชายฝั่ง พร้อมกับหอบเอากลิ่นไอทะเลและสายลมเย็นๆ มาต้องกระทบผิว แสงสีส้มทองเริ่มส่องประกายจากขอบฟ้าบ่งบอกว่าอรุณกำลังจะมาเยือน เสียงนกร้องขับขานประสานกันเหมือนเสียงเพลงให้คนที่ยืนอยู่ตรงระเบียงต้องหลับตาลงเพื่อรับฟัง ก่อนที่เขาจะถูกกอดจากด้านหลัง แขนแข็งแรงที่พร้อมจะปกป้องดูแลสอดเข้ามารัดรอบเอวบาง รับรู้สึกสัมผัสหนักๆ ที่ไหล่
อ้อมกอดอบอุ่นกำลังปกป้องเขาจากสายลมเย็นจนต้องเอนตัวพิงอกกว้าง แรงรัดแน่นขึ้นเมื่อคนที่กอดอยู่นั้นกระชับอ้อมแขนเข้าหากัน ปลายจมูกโด่งสัมผัสไปตามแก้มขาว ใช้มือดันปลายคางของคนในอ้อมกอดให้หันมาหาก่อนจะมอบจุมพิตแสนหวานที่ริมฝีปากอิ่มเป็นการรับอรุณ
อ้อยอิ่งเนิ่นนานกว่าจะถอนจูบ ถึงแม้จะผละจูบไปแล้วแต่ทั้งริมฝีปากและจมูกโด่งก็ยังคลอเคลียไม่ห่าง
“พี่ควอตซ์... พอแล้วครับ” ต้องยกมือขึ้นดันคางอีกฝ่ายเอาไว้ให้หยุดลวนลามเสียที
“ทำไมรีบตื่นจังเลยหือ” อีกฝ่ายไม่ได้สนใจคำห้ามปรามเลยสักนิด เพราะใบหน้าคมคายนั้นฝังลงกับซอกคอขาว “เมื่อคืนพี่ว่าพี่ก็จัดหนักอยู่นะ สงสัยจะเก่งแล้วสิมีแรงลุกมาแต่เช้าแบบนี้”
“พี่ควอตซ์!” ยกมือตีแขนอีกฝ่ายทันที ใบหน้าขาวแดงก่ำ “พูดจาทะลึ่ง!”
คนโดนว่าหัวเราะ มองใบหน้าแดงๆ ของคนรัก ยกมือขึ้นเกี่ยวปอยผมที่ปรกข้างแก้มไปทัดไว้ข้างหูให้ “พี่พูดเรื่องจริง ทะลึ่งที่ไหนกัน แล้วไม่รู้เหรอว่าวันนี้น่ะคู่แต่งงานเขาไม่ทำอะไรกันหรอกนะ... นอกจาก...” เป่าลมเข้าหูของคนในอ้อมแขนจนน้ำเหนือต้องหดคอหนี
“ผมไม่คุยกับพี่ควอตซ์แล้ว” น้ำเหนือว่าแกะแขนที่รัดเอวเขาเอาไว้อยู่ออกก่อนจะเดินหนี แต่ไม่ทันจะได้ก้าวพ้นตัวอีกฝ่ายด้วยซ้ำไปก็ถูกรั้งเข้ามากอดเหมือนเดิม ก่อนที่ตัวน้ำเหนือจะลอยเหนือพื้นเพราะอีกคนอุ้มเขาขึ้น
ขายาวๆ ก้าวตรงไปที่เตียงนอนหลังใหญ่วางคนรักลงบนเตียงก่อนจะตามไปทาบทับ น้ำเหนือยกมือดันอีกฝ่ายเมื่อคนด้านบนโน้มหน้าลงมาหา “เดี๋ยวต้องไปดูลูกนะครับ...”
ควอตซ์ใช้มือเพียงข้างเดียวรวบมือทั้งสองข้างของน้ำเหนือเอาไว้ “ไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องห่วงพวกคุณแม่ดูแลได้อยู่แล้ว ยังไงคุณแม่คงไม่ปล่อยแฝดมาก่อกวนเราสองคนแน่นอน คู่แต่งงานใหม่เขาต้องใช้เวลาอยู่ด้วยกันนะ รู้ไหม”
“ก็อยู่ด้วยมาตั้งนานแล้วนี่ครับ” น้ำเหนือว่าเสียงเบา
“ความรู้สึกเหมือนกันที่ไหน” คนดื้อดังก็ยังดื้อดึงไม่สนใจคำพูดใดๆ ของน้ำเหนือ เขาจัดการปิดปากนุ่มนิ่มนั้นด้วยริมฝีปากของตัวเอง ใช้ความเอาแต่ใจตามแบบฉบับของตัวเองกับคนด้านล่าง
น้ำเหนือได้แต่โอนอ่อนเพราะโดนอีกคนจัดการเสียจนหมดแรงจะต่อต้าน ไม่ว่าอีกฝ่ายจะจับไปทางไหนก็ได้แต่ตามไป ตากลมโตนั้นหลับลง ส่วนปากก็ส่งเสียงแผ่วเบา ได้แต่ยกมือกอดคนด้านบนเอาไว้แน่นยามที่อีกฝ่ายเข้ามาหาอย่างเอาแต่ใจ
กว่าประกายแห่งความรักจะหมดลงน้ำเหนือก็ได้แต่ซุกตัวเข้าหาคนตัวโตกว่า อิงซบอย่างหมดเรี่ยวแรงที่จะทำอะไร ผิดกับควอตซ์ที่ใบหน้าหล่อนั้นเปล่งประกายสดใส รอยยิ้มฉายชัดตลอดเวลาบ่งบอกว่ามีความสุขกับช่วงเวลาที่ผ่านมาแค่ไหน
“โอ๊ะ... หยิกพี่ทำไมครับ” ควอตซ์ถามทั้งๆ ที่ใบหน้ายังมีรอยยิ้มปรากฏอยู่ และเขาก็รู้ถึงเหตุผลที่โดนคนรักหยิกแบบนี้
“ผมหมั่นไส้ พี่ควอตซ์จะยิ้มอะไรนักครับ ยิ้มไม่หุบเลยเนี่ย”
“คนมีความสุขก็ต้องยิ้มสิครับ จะให้พี่ทำหน้าบูดหน้าบึ้งเหมือนเราตอนนี้เหรอ” ควอตซ์เอ่ยแซ็ว ยกมือบีบจมูกของคนที่นอนอยู่ข้างๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นคลุมอีกฝ่ายให้เรียบร้อย
“ผมเปล่าหน้าบึ้งเสียหน่อยครับ” น้ำเหนือว่าเสียงเบา ท่าทางเหมือนจะงัวเงียง่วงนอนจนคนมองต้องหลุดหัวเราะออกมา
“ง่วงเหรอ นอนพักก่อนเถอะ เมื่อคืนก็นอนดึก แถมยังตื่นเช้า แล้วก็ยัง... พักผ่อนเอาแรงก่อน”
“ความผิดพี่ควอตซ์นั่นแหละ... รังแกผม”
“I’m sorry baby.” มือหนาลูบผมนุ่มของน้ำเหนือก่อนจะรั้งอีกฝ่ายเข้ามากอดเอาไว้ กล่อมคนอ่อนเพลียให้หลับไป
ใช้เวลาไม่นานน้ำเหนือก็หลับไปอีกรอบ ควอตซ์ดูจนแน่ใจว่าอีกฝ่ายหลับสนิทแล้วจึงได้ลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูไปชุบน้ำเพื่อมาเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง ก้มลงจูบเบาๆ ที่ขมับของคนหลับก่อนจะผละไปอาบน้ำแต่งตัวบ้าง
ควอตซ์ขยับตัวนั่งบนเตียงข้างๆ น้ำเหนือ หยิบโทรศัพท์มากดดูหลังจากที่ปล่อยทิ้งเอาไว้ไม่จับมันเลยตั้งแต่เมื่อคืน เพื่อนๆ ยังคงพากันส่งข้อความมาอวยพรสำหรับวันแต่งงานที่เพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อคืน รวมไปถึงข้อความของลาพิสที่ส่งมาบอกว่าจะพาฝาแฝดไปเที่ยวกับพวกคุณหญิงมรกต ให้เขาได้ใช้วันนี้ทั้งวันกับน้ำเหนือ
รูปภาพมากมายถูกส่งมาจากเพื่อนๆ เป็นภาพงานเลี้ยงฉลองแต่งงานเมื่อคืน มีทั้งภาพแอบถ่ายระหว่างเขากับน้ำเหนือ ภาพถ่ายรวมกลุ่ม รวมไปถึงบรรยากาศรอบๆ ควอตซ์เลือกบันทึกเก็บเอาไว้เกือบทุกภาพ เพราะมันเป็นความทรงจำที่แสนวิเศษสำหรับเขา
ควอตซ์ละความสนใจจากโทรศัพท์มาที่คนข้างๆ เมื่ออีกฝ่ายขยับตัว ไม่นานคนที่นอนหลับก็ลืมตาขึ้น เจ้าตัวกระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับภาพให้ชัดเจน ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ควอตซ์ แล้วดวงตาคู่นั้นก็ส่งยิ้มมาให้
“Good morning baby.” ควอตซ์พูดก้มลงจูบหน้าผากน้ำเหนือ
“กี่โมงแล้วครับ” คนเพิ่งตื่นนอนขยับตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับเอ่ยถาม
“สิบโมงกว่าแล้วล่ะ พวกคุณแม่พาแฝดออกไปเที่ยวข้างนอกแล้ว” ควอตซ์ตอบ พลางยื่นโทรศัพท์ที่เปิดภาพฝาแฝดที่กำลังยิ้มกว้างอยู่บนรถตู้ให้น้ำเหนือดู
“ลืมแด๊ดกับมัมไปแล้ว” น้ำเหนือพูดยิ้มๆ ขยับไปนั่งพิงอีกคนแทน ยังไม่อยากจะลุกไปไหนตอนนี้เพราะยังรู้สึกปวดเมื่อยไปหมด สาเหตุก็เพราะคนเอาแต่ใจที่นั่งอยู่ข้างๆ นี่แหละ “แล้วนี่พี่ควอตซ์ทำอะไรอยู่ครับ ไม่ได้นอนด้วยกันกับผมหรอกเหรอเมื่อกี้”
“พี่ยังแข็งแรงได้อีกหลายรอบครับ ไม่ต้องนอนพักเอาแรง โอ๊ย... ทำร้ายร่างกายพี่อีกแล้วนะ”
“ก็น่าโดนแล้วล่ะครับ พูดจาแต่ละอย่าง” น้ำเหนือไม่ชิน และไม่เคยชินกับคำพูดจาทะลึ่งทะเล้นของคนรัก แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วก็ตามที และน้ำเหนือก็คิดว่าคงไม่ชินง่ายๆ แน่นอน ควอตซ์ที่เห็นน้ำเหนือยังเขิน ยังอายเขาก็ยิ่งชอบพูดเพื่อแกล้งให้คนน่ารักหน้าแดง
“ไม่แกล้งแล้วครับ นี่... พี่กำลังดูรูปอยู่พวกเพื่อนๆ ส่งมาให้ดู รูปงานแต่งเราเมื่อคืนไง”
“ผมดูด้วยสิครับ” น้ำเหนือรีบเอ่ยขอดูด้วยทันที
ควอตซ์เลยจัดการเปิดรูปให้น้ำเหนือดูใหม่ตั้งแต่แรก ดูแล้วก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน บรรยากาศที่อบอวลไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ความรักและความสุข เพียงแค่นึกถึงก็ทำให้ยิ้มออกมาได้เพราะความสุขนั้นยังฝังแน่นอยู่ในความรู้สึก
“พี่ดีใจ ที่เรามาถึงวันนี้ได้ พี่ดีใจที่ตัดสินใจเลือกที่จะเปิดใจ แล้วพี่ก็ดีใจที่พี่ได้รักน้ำเหนือ” ควอตซ์โอบน้ำเหนือเอาไว้
“ผมก็ดีใจครับ ผมดีใจที่ผมตัดสินใจถูก ดีใจที่ผมเลือกที่จะยอมทำตามคุณแม่ น้าหมอ เข้ามาอยู่ที่บ้าน แล้วก็ดีใจ...” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมอง “ดีใจที่ได้รักพี่ควอตซ์...”
“ชีวิตของเราสองคนยังต้องมีอะไรผ่านเข้ามาอีกมากมาย ไม่ว่าในอนาคตข้างหน้าเราจะเจอกับอะไร เราจะผ่านทุกอย่างไปด้วยกันนะ” มือสอดประสานกับมือของน้ำเหนือ
“ครับ ไม่ว่าจะทุกข์ จะสุข เราจะผ่านมันไปด้วยกัน”
การแต่งงานที่เป็นเหมือนจุดจบของละครและนิยาย แต่ในชีวิตจริง... การแต่งงานคือการเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ แม้พวกเขาทั้งสองคนจะเริ่มต้นด้วยกันมานานแล้ว แต่เรื่องราวต่างๆ ก็ยังคงจะดำเนินต่อไปตามอย่างที่ควรจะเป็น
น้ำเหนือเคยนึกกลัวในอนาคตของตัวเองกับสิ่งที่ตัวเขาเป็น...
แต่วันนี้ ตอนนี้ เขาไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรอีกแล้ว เพราะในอนาคตของของเขา จะมีผู้ชายที่ชื่อ ควอตซ์ อชิตพล บริสตัน อยู่ด้วยเสมอ
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
สวัสดีค่ะทุกคน หลังจากเปิดเรื่องไปได้หลายวัน วันนี้ได้ฤกษ์เอาบทนำมาฝากกันค่ะ แค่เห็นชื่อเรื่องทุกคนก็คงจะรู้กันอยู่แล้วละเนอะว่าเป็นเรื่องของใคร คู่ไหน อุ้มรัก ‘ S จะเป็นเรื่องราวต่อจาก อุ้มรัก ค่ะ เรามาติดตามชีวิตของครอบครัวบริสตันกันต่อเนอะว่าจะเป็นอย่างไรกันบ้าง เปิดฉากมาก็หลังงานแต่งงานเลย ฉากงานแต่งงานจะไม่มีนะคะ (เพราะอยู่ในรูปเล่ม อุ้มรัก อยู่แล้วค่ะ) หวานชื่นเรียกความอิจฉา ตาร้อน ตั้งแต่ฉากแรกกันเลยทีเดียว
ฟางไม่แน่ใจว่าจะสามารถแต่งเรื่องนี้ได้ดีเท่า หรือได้ดีกว่าภาคแรกหรือเปล่า แต่ไม่ว่าจะยังไง ฟางก็จะพยายามอย่างเต็มที่ ในการแต่งเรื่องนี้นะคะ หวังว่าทุกคนที่คิดถึง พี่ควอตซ์ กับ น้องน้ำเหนือ จะติดตามเรื่องนี้กันต่อไปจนจบนะคะ ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณที่ยังรัก คิดถึงตัวละครในเรื่องนี้ของฟางค่ะ ขอบคุณนะคะ
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
ขอตอบคอมเมนต์นี้ค่ะ
นิยายเรื่องเก่าก็ยังไม่มาต่อเลย 3-4 เดือน ต่อตอน แล้วยังเปิดเรื่องใหม่ ยังงี้จะไม่ปล่อยให้แฟน ๆ รอนานหรือค่ะคุณฟาง
ก่อนอื่น... ฟางอยากจะถามค่ะว่า "นิยายเรื่องเก่าที่ยังไม่มาต่อ 3-4 เดือน ต่อตอน" ของฟางคือเรื่องไหนหรือคะ
นิยายเก่าของฟาง ฟางแต่งจบ และลงจนจบครบแล้ว จะเหลือเพียงแค่ Faculty of Love . 1 My Dear ; รักของผม ผมจัดเอง ที่ฟางเพิ่งจะเปิดและอัพนิยายลงไปได้ 6.5 ตอนเท่านั้น
และเรื่องนี้ฟางไม่เคยทิ้งช่วง 3-4 เดือนค่ะ หรือเรื่องอื่นที่ลงจบไปแล้ว ก็ไม่เคยอัพ 1 ตอน ต่อ 3-4 เดือนค่ะ ไม่ทราบว่าจำสับสนจากเรื่องอื่น ของนักเขียนท่านอื่นหรือเปล่า
การเปิดเรื่องใหม่ของฟาง ฟางดูตัวเองก่อนค่ะว่าสามารถแต่งได้ใช่ไหม ฟางอาจจะไม่ใช่คนที่ลงบ่อยๆ ได้เร็วสุดก็สัปดาห์ละ 1 ครั้ง ต่อ เรื่อง เพราะภารกิจหน้าที่ประจำที่มีอยู่ค่ะ ทำให้ไม่สามารถอัพได้บ่อยเท่าที่ใจต้องการ
ฟางก็คงต้องขอให้คนอ่านของฟางทุกคนช่วยรอนั่นแหละค่ะ เพราะฟางไม่สามารถอัพได้บ่อยกว่านั้นได้จริงๆ
ก็อยากจะชี้แจงให้เข้าใจน่ะค่ะ จะได้เข้าใจตรงกันเนอะ ^^
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
าอ้ากกกก มาแล้วๆ ยังหวานเหมือนเดิม เพิ่มเติมอยากอ่านแฝดแล้วด้วยยย รออ่านตอนต่อไปนะคะ :katai2-1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ลูกหมู คิคิคิ
-
ขอบคุณค่ะ
-
คิดถึงลูกหมูไปเที่ยวกับคุณย่าซะแล้ว
-
มาแล้ววววว :katai2-1:
-
เปิดเรื่องมาก็อบอุ่นละมุนเชียว อยากเจอเด็กๆแล้ว เอาเด็กๆมาให้หายคิดถึงหน่อย
-
ตามมาจากภาคแรก รอตอนต่อไปนะจ้า :mew1: :mew1:
-
หวานยิ่งกว่าเดิม
-
คู่นี้ก็หวานเลี่ยนกันไปจ้า
-
เปิดมาก็หวานซะจนอิจเลยนะคะน้องเหนือพี่ควอร์ซ
-
หวานๆ =,.=
-
เปิดมาก็หวานเลย ตาม ตาม ตาม :o8: :o8:
-
โห่ๆๆๆๆๆ อะไรคือรอฉากพี่รังแกน้อง ลูกหมูก็ไม่อยู่ ทางสะดวก ทำไมไม่มีพี่ร้งแกน้อง :impress2:
-
ติดตามๆ
-
เปิดเรื่องมาก็เจอความหวานของแด๊ดกะมัมก่อนเลย :mew3: รอไปก่อนนะเจ้าลูกหมู อิอิ
-
ภาคต่อนี่คือ เอาคู่พ่อแม่มาหวานแข่งกับคู่ลูกหมูหรือเปล่าเนี่ยยย โอ้ยยย หวานจังเลย
-
น่ารักๆๆๆๆๆๆ
-
:impress2: รอความหวานและความน่ารักของคู่แฝด
-
:กอด1:
หวานมาก
รอดูเด็กๆตอนเล็กๆ อิอิ
เป็นกำลังใจให้คุณฟางนะคะ
-
อินโทรมาก็หวานซะ เขินมากกกกกกก :katai2-1: :-[ :mew1:
-
มาตอนแรกก็หวานจนมดจะขึ้นแล้ว อ่านไปยิ้มไปอยู่คนเดียวจนคนข้างๆ ว่าอินี่บ้าป่าว 555
-
เปิดมาก็อบอุ่นละมุนตุ้นเลย คืนแต่งงานเข้าหอเลย :z1: รอน้องแฝด
-
อิจฉาาาาาาาาาาา ^^
-
รอคู่แฝดดดดดดด
-
โอ้ยยยย หวานละมุนละไมเหลือเกิน
แอบอิจฉานะเนี้ย
:hao6:
คิดถึงเจ้าลูกหมู
แอบหนีไปเที่ยวซะละ
ดูสิจะโตขึ้นขนาดไหน
น้าๆรออยู่นะ :mew1: :mew1:
-
แวะมาจิ้มๆน้ำเหนือ :m25:
-
รอเลย
-
รอจ๊าาาาาา
-
เห็นแวบๆ เลยเข้ามา อิอิ
เปิดมาก็หวานน้ำตาลเรียกปะป๊า แล้วววววววว
อยากเห็นน้ำเหนือท้องอีกกกกกกก
555 4-5 คน คงจะดี :hao3: :hao3: :hao3:
-
ทะเลหวานกันเลยทีเดียว ^^
-
หวานมาก :-[
-
หูยยยย หวานตั้งแต่ตอนแรกกกกก กลับไปอ่านใหม่เลยดีกว่าาา
-
ติดตามจ้า :L2:
-
จะเปงไงน้อภาคนี้
-
เริ่มต้นครอบครัว และคืนวันอันแสนสุข
คิดถึงควอตซ์และน้ำเหนือ
น้ำเหนือน่ารักมากค่ะ ตามใจพี่มากเลย และควอตซ์ก็ดูแลดีด้วย
อยากเจอแฝดด้วยน้า หนีเที่ยวที่ไหนนะ
-
รอนะคะ
-
(https://preview.ibb.co/cBdMWG/01.jpg)
Cr.Pic [F.GC]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “01”
“แด๊ดดี๊~~ มัมมี๊~~” เสียงเจื้อยแจ้วของฝาแฝดดังมาแต่ไกลก่อนที่เจ้าตัวน้อยจะวิ่งดุ๊กดิ๊กมาหาคนทั้งสองที่ย่อตัวลงนั่งเพื่อรอรับลูกน้อยเข้าสู่อ้อมแขน
น้องเดียร์แฝดคนน้องซบหน้าลงกับไหล่ของคนเป็นพ่อในขณะที่พี่ฮาร์ทแฝดคนพี่ก็อิงซงคนเป็นแม่เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
“ว่าไงครับ ไปเที่ยวกันมาสนุกไหม” น้ำเหนือดันพี่ฮาร์ทออกแล้วถามทั้งสองคน รับผ้าเช็ดหน้าจากสาลี่มาซับเหงื่อตามไรผมให้กับสองพี่น้อง
“ซาหนุกๆ”
“หนุกๆ หนุกครับ”
ทั้งสองคนส่งเสียงออกมาพร้อมกันก่อนที่เจ้าตัวน้อยจะผลัดกันเล่าเรื่องราวที่เจอวันนี้ให้กับแด๊ดดี๊มัมมี๊ฟัง
“คุงปู่ คุงย่า คุงตาด้วย” น้องเดียร์พูด
“อาพิดด้วย อาพิดๆ” พี่ฮาร์ทเสริมทันที “พิสาลี่ พิใบบัวด้วย”
“ช่ายๆ ไปเที่ยวกัน หนุ๊กหนุกเนอะ ไปดูปลา ตัวโตมาก เท่านี้เลย” น้องเดียร์กางแขนออกสุดแขนเพื่อให้ทั้งแด๊ดดี๊และมัมมี๊เห็นว่าปลาที่พวกเขาไปดูมานั้นโตใหญ่ขนาดไหน
“โห... เท่านี้เลยเหรอครับ ใหญ่มากเลยสิ” ควอตซ์ถามให้ทั้งสองพี่น้องพยักหน้ารับยืนยันอีกรอบว่าตัวใหญ่มากจริงๆ
“แล้วพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์กลัวไหมครับ เจอปลาตัวใหญ่ขนาดนั้น” น้ำเหนือถามลูกชาย ก่อนจะอุ้มคนน้องมานั่งตักตัวเอง ส่วนคนพี่นั้นควอตซ์ก็อุ้มไปนั่งตักเหมือนกัน
“ม่ายกัว / ม่ายคับ” ทั้งสองคนตอบพร้อมกันให้น้ำเหนือกับควอตซ์เอ่ยชมว่าเก่ง
“อิอิ ช่าย น้องเดียเก่ง ม่ายกัวเลย อ่ะ พี่ฮาดก็เก่ง ม่ายกลัวเหมือนกัน”
“เก่งกันมากเลยครับ” หอมแก้มป่องของเจ้าตัวน้อยไปคนละทีอย่างรักใคร่ “แล้วไปไหนกันต่อครับ พวกคุณปู่คุณย่าพาไปกินอะไรกัน”
“กินๆ เดียกินเส้นๆ เก็ตตี้ เดียกินหมดด้วย พี่ฮาดก้อกินหมด คุงตาแบ่งใส่จานเล็กๆ ให้ น้องเดียกินหมดเลย”
“เก่งที่สุดเลยครับ กินเยอะๆ จะได้โตไวๆ เนอะ”
ทั้งพี่ฮาร์ทและน้องเดียร์พยักหน้ารับกับคำพูดของแด๊ดดี๊ “โตๆ โตไวๆ เท่าแด๊ดๆ เลย”
“ใช่ครับ ให้เท่าแด๊ดเลยเนอะ”
“เสียงเจ้าแฝดดังไปถึงข้างนอกนู้น” เสียงของคุณหญิงมรกตที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านพักร้องบอก ตอนที่เดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วของหลานชายกำลังเล่าเรื่องให้ลูกชายลูกสะใภ้ฟัง
“พี่ฮาร์ทเล่าให้แด๊ดกะมัมฟัง ที่ไปเที่ยวมา” พี่ฮาร์ทหันไปบอกกับคุณย่า
“แล้วได้บอกแด๊ดกับมัมหรือเปล่าว่าเราสองคนน่ะดื๊อดื้อ” คุณหญิงมรกตถามกลับให้สองพี่น้องฝาแฝดตาโตก่อนจะส่ายหน้ากันจนผมสะบัด
“มะดื้อๆ น้องเดียมะดื้อนะ”
“พี่ฮาร์ทก็ม่ายดื้อเหมือนกัน”
สองแฝดหันไปบอกกับแด๊ดดี๊มัมมี๊เสียงหนักแน่นทำหน้าขึงขังเพื่อยืนยันว่าตัวเขานั้นไม่ดื้ออย่างที่คุณย่าบอก “จริงๆ มะดื้อๆ”
ทั้งควอตซ์และน้ำเหนือยิ้มขำกับท่าทางของลูกน้อยบนตัก “ครับ มัมเชื่อพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ครับว่าพวกหนูไม่ดื้อเนอะ”
พยักหน้ารับคำของมัมมี๊ “ใช่ๆ มะดื้อกันเลย”
คุณหญิงมรกตเองก็ยิ้มขำก่อนจะหันไปถามลูกชายกับลูกสะใภ้แทน “พวกลูกกินข้าวกันหรือยัง จะให้แม่สั่งอะไรมาให้ไหม นี่แม่ก็ซื้อพวกของกินเล่นมาด้วยนะอยู่ในครัวนั่น”
“พวกผมเรียบร้อยแล้วครับ แล้วนี่คุณพ่อกับพ่อสินธรไปไหนละครับ” ควอตซ์ตอบคำถามของคนเป็นแม่
“พากันไปออกรอบแล้วล่ะ ตอนกลับมานี่หันไปเจอสนามกอล์ฟพอดี พอมาส่งแม่กับแฝดเสร็จก็ไปกันแล้ว กว่าจะกลับก็คงเย็นนู้นแหละ”
“คงสนุกกันเลยนะครับนั่น” น้ำเหนือหัวเราะ พ่อสินธรเข้ากันได้ดีกับคุณโทมัสมากทีเดียว โดยเฉพาะเรื่องกอล์ฟ ว่างๆ เป็นต้องชวนกันไปออกรอบด้วยกันเสมอ “คุณแม่ไปพักผ่อนก่อนเถอะครับ ดูแฝดมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วคงเหนื่อยแย่เลย เดี๋ยวพวกผมดูเองครับ นี่ก็ได้เวลานอนกลางวันของแฝดแล้วด้วย”
“จ๊ะ นี่แม่ก็ชวนน้องพิสจะไปเข้าสปากัน อย่างนั้นแม่ไปก่อนนะลูกนะ” คุณหญิงมรกตว่าก่อนจะเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป
น้ำเหนือก้มลงมองเจ้าตัวน้อยที่นั่งอยู่บนตัก ท่าทางสดใสเมื่อครู่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นง่วงงุนแล้ว คงเพราะว่าเลยเวลานอนกลางวันของฝาแฝดมาแล้วถึงได้มีท่าทางแบบนี้ ควอตซ์กับน้ำเหนือเลยจัดการอุ้มเจ้าตัวน้อยไปที่ห้องนอนเพื่อกล่อมทั้งสองคนให้นอน
วางพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ลงบนเตียงก่อนที่ทั้งแด๊ดดี๊แล้วก็มัมมี๊จะขยับไปนอนข้างๆ คนละฝั่ง เสียงเพลงจังหวะช้าๆ ที่ใช้ขับกล่อมเจ้าตัวน้อยให้หลับดังขึ้นภายในห้องนอนคลอไปกับเสียงร้องของน้ำเหนือ ใช้เวลาไม่นานเด็กน้อยที่ง่วงนอนอยู่แล้วก็ผล็อยหลับไปในเวลาไม่นาน
ควอตซ์ดึงผ้าขนหนูผืนนุ่มที่เตรียมมาให้ฝาแฝดห่มนอนขึ้นคลุมลูกน้อยที่หลับสนิทไปแล้ว ทั้งคู่หลับไปโดยที่มือของพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์จับกันอยู่
“ง่วงหรือเปล่า อยากจะนอนพักบ้างไหมหือ” ควอตซ์ถามน้ำเหนือที่นอนอยู่อีกฝั่ง เอื้อมมือไปลูบแก้มเนียนเบาๆ “นอนก่อนก็ได้นะ เพลียมาตั้งแต่งานเมื่อวานแล้ว”
“ครับ...” น้ำเหนือรับคำเบาๆ ดวงตากลมโตที่ควอตซ์ชอบมองปรือปรอยใกล้หลับตามลูกชายไปอีกคน
เห็นแบบนั้นควอตซ์ก็ขยับตัวลุกขึ้น ขยับลูกน้อยทั้งสองคนให้นอนดีๆ ก่อนจะอ้อมไปอีกฝั่งของเตียงที่คนรักของเขานอนอยู่ก่อนจะขึ้นไปกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ข้างๆ รั้งน้ำเหนือเข้ามาใกล้จนศีรษะได้รูปซบอิงที่อกกว้าง คราวนี้เป็นตาแด๊ดดี๊ที่จะต้องกล่องมัมมี๊ของฝาแฝดเข้านอนบ้างแล้ว
น้ำเหนือที่เหนื่อยและเพลียจากงานแต่งงานเมื่อวานที่กว่าจะเลิกก็ดึกดื่นค่อนคืน ไหนจะยังโดนคุณเจ้าบ่าวรังแกอีกจนร่างกายนั้นอ่อนเพลีย ใช้เวลาไม่นานมัมมี๊ของฝาแฝดก็หลับไปในอ้อมกอดของคนรัก
ควอตซ์ก้มลงจูบขมับคนรักเบาๆ ก่อนจะขยับตัวออกเพื่อให้สามคนแม่ลูกได้นอนหลับสบายๆ ก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบกล้องถ่ายรูปที่กลายเป็นของคู่กายอีกหนึ่งอย่างสำหรับเขาไปแล้วเวลาไปไหนมาไหนกับครอบครัว ก่อนจะถ่ายรูปคนที่เขารักทั้งสามคนที่นอนหลับอย่างเป็นสุขอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่
กลับบ้านไปคราวนี้เขาคงได้อัลบั้มรูปเพิ่มอีกหนึ่งหรือสองอัลบั้มเลยทีเดียว เพราะแค่รูปจากงานแต่งงานเมื่อวานของเขากับน้ำเหนือก็เยอะไปหมดแล้ว เขามักจะอัดรูปที่ถ่ายเอาไว้ออกมาเก็บใส่อัลบั้มเอาไว้ ตั้งใจว่าอีกหน่อยจะเอาให้แฝดดู
เขารู้สึกว่าการได้ดูรูปถ่ายต่างๆ ในอัลบั้มทำให้นึกถึงเหตุการณ์หรือเรื่องราวต่างๆ ได้ดีกว่าการเปิดดูในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ตอนนี้ที่บ้านก็มีอัลบั้มอยู่เป็นสิบอัลบั้มได้แล้ว ตั้งแต่ช่วงที่น้ำเหนือท้องจนคลอดฝาแฝดออกมา กำลังคิดอยู่ว่าจะปรับส่วนหนึ่งของห้องทำงานเป็นห้องเก็บอัลบั้มรูปถ่ายของครอบครัว
ควอตซ์กดดูรูปที่เพิ่งถ่ายไปก่อนจะยิ้มออกมา เขากดถ่ายรูปต่ออีกเกือบสิบภาพถึงได้เดินเอากล้องไปเก็บเอาไว้ แล้วเดินย้อนมานอนข้างลูกน้อย แขนพาดวางไว้ที่เอวของน้ำเหนือเหมือนกับว่าเขากำลังโอบกอดทั้งสามคนเอาไว้ในอ้อมกอดของเขา
“แด๊ดๆ อุ้ม อุ้ม” เสียงน้องเดียร์ร้องเจ้าตัวน้อยที่ความสูงยังไม่ถึงเอวของแด๊ดดี๊กำลังชูแขนขึ้นจนสุดเพื่อขอให้แด๊ดดี๊อุ้ม
ควอตซ์ย่อตัวลงก่อนจะอุ้มเจ้าตัวน้อยขึ้นมา หันไปมคนรักที่กำลังจับจูงลูกชายคนโตเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะพากันเดินออกไปหาคุณอาคนสวยที่รออยู่ข้างนอก
วันนี้ควอตซ์พาคนรัก น้องสาวและลูกชายทั้งสองคนมาเที่ยวสวนน้ำกัน คุณโทมัสกับพ่อสินธรก็พากันไปออกรอบอีกครั้ง ส่วนคุณหญิงมรกตก็ขอตัวไปเข้าสปาแทน
“ไหน... ใครอยากไปเล่นน้ำกับอาพิสบ้างคะ” ลาพิสถามฝาแฝดเมื่อเห็นพี่ชายกับพี่สะใภ้พาทั้งสองคนออกมา
“ฮาร์ทๆ ฮาร์ทเล่นๆ”
“เดียกะเล่น เดียเล่นๆ”
ทั้งสองคนชูมือขึ้นแล้วร้องอยากจะเล่นกันทันทีก่อนที่พี่ฮาร์ทจะเดินไปหาคุณอาคนสวย พอน้องเดียร์เห็นพี่ชายเดินไปหาคุณอาก็หันไปบอกแด๊ดดี๊ว่าจะขอลงแล้วก่อนจะเดินไปหาลาพิสบ้าง คุณอาลาพิสจับมือหลานชายทั้งสองคนเอาไว้คนละข้างก่อนจะพากันวิ่งไปยังโซนที่เป็นโซนเด็ก โดยมีน้ำเหนือกับควอตซ์เดินตามไป
ทั้งคู่นั่งอยู่ริมสระเด็กมองลาพิสที่กำลังเล่นวิ่งไล่จับกับฝาแฝด เสียงร้องเสียงหัวเราะของแฝดดังลั่นเรียกรอยยิ้มของแด๊ดดี๊มัมมี๊ได้เป็นอย่างดี วิ่งเล่นกันอยู่ไม่นานลาพิสก็พาแฝดไปต่อแถวเพื่อเล่นสไลเดอร์
“อยากไปเล่นอะไรบ้างไหม” ควอตซ์หันมาถามคนรักที่นั่งมองลูกน้อยอยู่
น้ำเหนือส่ายหน้า “ไม่หรอกครับ นั่งดูแฝดแบบนี้ก็สนุกแล้วละครับ พี่ควอตซ์เถอะอยากเล่นกับเขาบ้างหรือเปล่า”
“ไม่ครับ นั่น... แฝดวิ่งมานู้นแล้ว เหนื่อยแล้วละสิ” ควอตซ์ว่าก่อนจะชี้ไปทางพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ที่วิ่งดุ๊กดิ๊กมาหาพร้อมกับร้องเรียกเขากับน้ำเหนือไปด้วย
เจ้าตัวน้อยวิ่งมาโถมตัวใส่แด๊ดดี๊มัมมี๊ ใช้ตัวเปียกๆ ซุกเข้าหาทั้งคู่จนน้ำเหนือและควอตซ์เปียกไปด้วย ก่อนจะพากันหัวเราะคิกคักที่ทำให้แด๊ดดี๊มัมมี๊เปียกได้
“เป็นยังไงบ้างครับ สนุกไหม เหนื่อยหรือยังละเรา” ควอตซ์ถามเสยผมที่เปียกน้ำจนลงมาปรกหน้าแฝดออกให้ ก่อนจะมองเลยไปทางลาพิสที่เพิ่งจะเดินตามมา “เป็นไงเรา หอบเลยนะ”
“หอบสิคะ ก็แฝดน่ะซนกันขนาดนี้จะไม่ให้พิสหอบได้ยังไงละคะ” ลาพิสว่า ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ พี่ชาย
“อาพิดเล่นอีก เล่นๆ เล่นอีก” พี่ฮาร์ทเดินมาดึงแขนอาลาพิสที่ยังนั่งหอบจากการวิ่งตามฝาแฝดอยู่
“อาเหนื่อย ขออาพักก่อนนะ”
“เล่นๆ เล่นๆ พี่ฮาร์ทจะเล่นอันนั้น” ชี้นิ้วไปที่สไลเดอร์ที่พวกเขาเพิ่งจะไปเล่นกันมา ก่อนจะหันมาดึงแขนคุณอาอีกรอบ
“พี่ฮาร์ทครับให้อาพิสพักก่อนเนอะ ไปเล่นกับมัมก่อนดีไหมครับ” น้ำเหนือเรียกลูกชายคนโต พอได้ยินมัมมี๊บอกว่าจะไปเล่นด้วยพี่ฮาร์ทก็รีบผละจากคุณอามาหามัมมี๊ทันที
“เล่นๆ มัมๆ เล่นกันเล่น”
“ครับผม ไปเล่นกันครับ” น้ำเหนือรับคำพลางลุกตามลูกชายที่ออกแรงดึง หันมาหาลูกชายคนเล็กที่นั่งตักแด๊ดดี๊ “น้องเดียร์ไปด้วยกันไหมครับ”
เจ้าตัวน้อยส่ายหน้าพิงตัวไปกับอกกว้างของแด๊ดดี๊ “น้องเดียเหนื่อย พักก่อน”
น้ำเหนือหัวเราะ “โอเคครับ อย่างนั้นผมพาพี่ฮาร์ทไปเล่นก่อนนะครับ”
“ครับผม ระวังๆ ด้วยนะครับ เดี๋ยวพี่ดูเจ้าตัวเล็กนี่ก่อนเดี๋ยวตามไปช่วยดูครับ” ควอตซ์บอกกับคนรัก ยื่นมือไปยีผมลูกชายคนโต “ห้ามดื้อห้ามซนกับมัมมี๊นะครับรู้ไหม มัมมี๊พูดอะไรต้องฟังนะครับ”
“ครับ!” พี่ฮาร์ทรับคำเสียงดังก่อนจะจับมือมัมมี๊แล้วออกวิ่งจนน้ำเหนือต้องรีบก้าวตามไป
น้ำเหนือพาพี่ฮาร์ทไปต่อแถวเพื่อรอขึ้นสไลเดอร์ จับเจ้าตัวน้อยนั่งตักตอนที่ลื่นไถลลงมาจากข้างบน พี่ฮาร์ทร้องเสียงดังอย่างชอบใจตอนที่สายลมเย็นๆ พัดมาโดนตาก่อนจะหลับตาปี๋เมื่อใกล้ถึงน้ำ น้ำเหนือกอดเจ้าตัวน้อยเอาไว้ตอนที่ไถลลงน้ำจนน้ำในสระแตกกระจาย
พี่ฮาร์ทหัวเราะอย่างชอบใจที่ได้เล่นสนุกก่อนจะร้องขอให้มัมมี๊พาขึ้นไปเล่นอีกรอบ “เล่นอีก มัมๆ เล่นอีก”
“โอเคครับ เดินดีๆ นะครับระวังลื่นนะ” น้ำเหนือจูงมือพี่ฮาร์ทไปต่อแถวอีกรอบ
“พี่ฮาร์ทเล่นอีก” พี่ฮาร์ทหันไปบอกกับเจ้าหน้าที่ที่ดูแลเครื่องเล่นที่เอ่ยทักเพราะจำได้ว่าเจ้าตัวน้อยมาเล่นหลายรอบแล้ว
“ไปครับ นั่งตักมัมมี๊เร็วจะได้ลื่นลงไปข้างล่างกัน” น้ำเหนือว่าจับพี่ฮาร์ทนั่งตักอีกรอบแล้วพาลื่นไถลลงไปข้างล่าง
“อิอิ หนุกๆ พี่ฮาร์ทชอบ”
“ครับผม เหนื่อยหรือยัง ไปนั่งพักไหมหือ ไปหาแด๊ดดี๊กันก่อนครับเดี๋ยวค่อยมาเล่นกันใหม่เนอะ” น้ำเหนือว่า พี่ฮาร์ทเองก็เป็นเด็กดีพยักหน้ารับก่อนจะจับมือมัมมี๊เดินกลับไปหาแด๊ดดี๊ที่กำลังเล่นน้ำอยู่กับน้องเดียร์แล้วก็ลาพิส
“สนุกไหมหือ” ควอตซ์หันมาถามเมื่อเห็นลูกชายคนโตเดินกลับมาหา
“หนุกครับ หนุ๊กหนุก” พี่ฮาร์ทพยักหน้ารับตอบแด๊ดดี๊เสียงดังฟังชัด บ่งบอกว่าเจ้าตัวจะสนุกแล้วก็ชอบจริงๆ
“ดีแล้วครับ ไปครับ ไปเช็ดตัวแล้วก็ไปหาอะไรหม่ำกันก่อนดีกว่าแล้วมาเล่นกันใหม่” ควอตซ์ว่า เดินขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูมาส่งให้น้ำเหนือกับลาพิส ก่อนจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวฝาแฝดแล้วก็จัดการห่อเจ้าตัวน้อยทั้งสองคนด้วยผ้าขนหนูผืนใหม่เพราะกลัวว่าทั้งสองคนจะหนาว
พวกเขาย้ายไปยังโซนที่ขายอาหาร ให้ลาพิสนั่งจองโต๊ะกับฝาแฝดส่วนควอตซ์กับน้ำเหนือก็เดินไปซื้อแฮมเบอร์เกอร์กับไก่ทอดมาให้
น้ำเหนือหั่นแฮมเบอร์เกอร์เป็นชิ้นเล็กก่อนจะส่งให้พี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์คนละชิ้น ทั้งสองคนรับไปถือก่อนจะกัดเต็มคำจนน้ำซอสเลอะขอบปากไปหมด พี่ฮาร์ทหันไปเล่าเหตุการณ์ตอนที่ไปเล่นสไลเดอร์กับมัมมี๊ให้คุณอากับน้องชายฟัง
หลังจากจัดการกับอาหารตรงหน้าหมดควอตซ์ก็พาทุกคนไปเดินดูร้านขายของที่ระลึกเพื่อเป็นการย่อยก่อนจะให้ฝาแฝดกลับไปเล่นน้ำกันต่อ แต่ก็ไม่นานนักเพราะกลัวว่าถ้าให้เล่นนานกว่านี้จะไม่สบายกันได้
เพราะใช้พลังงานไปกับการเล่นจนหมด พอขึ้นรถได้ไม่นานทั้งเด็กน้อยฝาแฝดและคุณอาคนสวยที่กลายเป็นพี่เลี้ยงประจำวันก็หลับไป
“หลับกันหมดแล้วครับ” น้ำเหนือที่หันมามองเบาะหลังพูด เอื้อมมือไปจับผ้าขนหนูที่ห่มตัวลูกน้อยอยู่ให้เรียบร้อย ปรับแอร์ไม่ให้เย็นจนเกินไป
“ก็น่าจะหลับกันอยู่หรอก เล่นกันขนาดนั้น” ควอตซ์เหลือบมองที่กระจกมองหลัง ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู “วันนี้เป็นอีกวันที่พี่มีความสุขมากนะ”
น้ำเหนือหันไปมองคนรักก่อนจะยิ้มออกมา “ผมก็เหมือนกันครับ เห็นแฝดเล่นกันสนุกแบบนี้ก็ดีใจ”
เพราะตอนยังเล็กๆ ฝาแฝดสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงโดยเฉพาะน้องเดียร์ที่เจ็บป่วยบ่อย แต่พอโตขึ้นมาหน่อยสุขภาพก็แข็งแรงดีขึ้น แต่พัฒนาการทางด้านร่างกายก็ยังช้ากว่าเด็กวัยเดียวกัน ทั้งสองคนเลยจะตัวเล็กกว่าคนอื่นๆ จนควอตซ์กับน้ำเหนือนึกเป็นห่วงเป็นกังวล แต่คุณหมอก็บอกว่าไม่ต้องห่วงเรื่องพัฒนาการทางด้านร่างกายยังสามารถพัฒนาได้ เพราะพัฒนาการในด้านอื่นของแฝดก็ถือว่าก้าวหน้า และยังก้าวหน้าดีกว่าเด็กวัยเดียวกันด้วย
พอแฝดอายุได้สามปีย่างสี่ปีทั้งสองก็ตัวโตขึ้นจนแด๊ดดี๊กับมัมมี๊ใจชื้นขึ้น หลังจากนั้นก็คอยบำรุงทั้งสองคนจนตัวสูงขึ้นแต่ถ้าเทียบกับเพื่อนๆ ก็ยังตัวเล็กกว่าอยู่ดี
“เห็นพวกเขาเล่นสนุก ไม่เจ็บไม่ป่วยแบบนี้ผมก็ดีใจแล้วละครับ แค่นี้ก็มีความสุขที่สุดแล้ว”
ควอตซ์เอื้อมมือไปลูบผมคนรัก “พี่เชื่อว่าแฝดจะโตขึ้นอย่างสุขภาพดีแล้วก็แข็งแรง ดูสิ... แข็งแรงไม่แข็งแรงก็ซนกันเสียเหลือเกิน จริงไหม”
น้ำเหนือหัวเราะกับคำพูดของอีกฝ่ายเพราะก็จริงอย่างที่ควอตซ์ว่า ขนาดตอนที่ร่างกายยังไม่ค่อยแข็งแรงสองพี่น้องก็ยังซนเสียจนได้แผลบ่อยๆ แล้วนับประสาอะไรกับตอนนี้ที่แข็งแรงขึ้นกันเล่า...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ขอโทษนะคะหายไปหลายวันเลย ตอนแรกคิดว่าจะมาได้เร็วกว่านี้แต่พอดีว่ามีงานออกแบบบ้านลูกค้าที่ค่อนข้างเร่งก็เลยไม่ได้มาอัพเลย อีกอย่างคือแต่งไม่ออกค่ะ ออกแบบบ้านให้ลูกค้าจนสมองล้ามาก เปิดนิยายมานั่งอึนเสียหลายวัน กว่าจะดันจนได้นี่เล่นเอาเหนื่อยเลยค่ะ ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ตอนนี้ฟางพาแฝดมาหาทุกคนแล้วนะ คิดถึงเจ้าลูกหมูกันไหม ลูกหมูโตแล้ว น่ารักด้วย~~~~~~~ เนอะ ช่างคุยช่างเจรจาจริงๆ เลย งือออ อยากฟัดลูกหมูจังทำไงดี ขโมยลูกหมูมาจากแด๊ดดี๊มัมมี๊ดีไหม????
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
รออ่านแฝดตอนโตค่ะ จะมีคู่มั้ยนะ
-
อ่านทีไรยังอบอุ่นทุกครั้ง
-
:katai2-1:
-
แฝดน่ารักมากกก จับกลับบ้าน 55
-
รออ่านแฝดตอนโตค่ะ จะมีคู่มั้ยนะ
^
มีคู่หลานเดียร์ กับ หลานกันต์ เรื่อง Faculty of Love . 1 My Dear ; รักของผม ผมจัดเอง ที่หลานฟางยังลงไม่จบ
้
คิดถึงหลานคู่นี้จังเลย จะได้อ่านพฤติกรรมตอนเด็ก ๆ ว่าจะแสบ จะอ้อนได้เท่าหลานกันต์หรือเปล่า :กอด1: :กอด1:
-
เด็กๆ น่ารักกันมากเลย ซนกันจริงๆ
-
แสบกันแต่เล็กแต่น้อยเลยลูก ฮ่าๆๆ น้องเดียร์ก็ขี้อ้อน แด๊ดดี้มัมมี้ก็ยังหวานกันไม่หยุดเลย เด็กๆโตใาด้วยความรักรอบตัวจริงๆ ขอบคุณค่ะฟาง สู้ๆเรื่องงานนะคะ :กอด1:
-
แฝดน่ารักมากกกก อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจจจจ :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักจังเลยน้องแฝดลูกกกกกกกกกกกกกก :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เด็กๆซนสุดยอด 5555 น่ารักมากก
-
น้องแฝดน่ารักจัง
-
แฝดน่ารักมากๆ
-
แสบซนศิษพี่ควอต555
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารัก ชอลครอบครัวนี้ ติดตามนะค่ะ//ดีใจที่จะเขียนต่อค่ะ ขอบคุณนะคะ
-
ครอบครัวสุขสันต์~
-
รักพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์จังเลย
-
แฝดน่าร้ากกกกกกก
-
ดูท่าจะแสบกันน่าดู
-
น่ารักจริงเจ้าแฝด
-
ครอบครัวสุขสันต์ พี่ฮาร์ทน้องเดียร์น่ารัก
-
น่ารักอ่ะ คิดถึงแฝดมากเลย ทำไมรู้สึกเหมือนแฝดเป็นหลานตัวเองอ่านไปก็เหมือนนั่งมองน้องๆเล่นกัน ยิ้มทุกทีเลยค่ะ :กอด1:
-
แฝดน้อยน่ารัก และซนมาก
-
น้องแฝดน่ารักมาก
รออ่านตอนต่อไปค่า
-
ลูกหมูฮาร์ทแสบซน น้องเดียร์คงซนไม่เท่าลูกหมูใช่ป่ะ :กอด1:
-
น่ารักกกกกก รอติดตามน๊าาาาาาา
-
น่ารัก
-
(https://preview.ibb.co/cBdMWG/01.jpg)
Cr.Pic [F.GC]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “01”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
“คืนนี้ก็ให้แฝดไปนอนที่ห้องของพวกแม่เหมือนเดิมนะลูก” คุณหญิงมรกตว่าระหว่างที่พวกเขากำลังทานมื้อเย็นกันที่ร้านอาหารบรรยากาศดี มีดนตรีสดเพราะๆ ให้ฟังระหว่างมื้ออาหาร
“อ่า... จริงๆ ไม่รบกวนพวกคุณแม่ก็ได้นะครับ ให้แฝดนอนกับพวกผมก็ได้” น้ำเหนือว่าอย่างเกรงใจที่ต้องให้ผู้ใหญ่คอยดูแลลูกแฝดเข้านอน
“แม่ขอแสดงเจตนารมณ์ชัดเจนเหมือนเดิมนะลูก แม่อยากได้หลานสาวอีกสักคน” พอได้ยินคุณหญิงมรกตพูดแบบนั้นน้ำเหนือก็หน้าแดงขึ้นมาทันที ส่วนคนอื่นๆ ก็หัวเราะขำกับเจตนารมณ์ของคุณหญิง
“ถ้าอย่างนั้นอีกสองวันที่เหลือคงต้องฝากพวกคุณแม่ดูแฝดแล้วละครับ ผมจะได้ทำตามเจตนารมณ์คุณแม่ได้” ควอตซ์พูดอย่างขบขัน สุดท้ายก็เลยโดนภรรยาของตัวเองตีแขนไปที
“พี่ควอตซ์!” น้ำเหนือเรียกอีกคนเสียงดุ แต่เพราะใบหน้าน่ารักนั้นกำลังแดงก่ำจึงไม่ได้ดูน่ากลัวเลยสักนิด เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากคนอื่นได้เป็นอย่างดี
ฝาแฝดที่กำลังตักข้าวผัดอเมริกันคำโตเข้าปากเงยหน้าขึ้นมองผู้ใหญ่บนโต๊ะที่หัวเราะออกมาก่อนจะหัวเราะตามทั้งๆ ที่ก็ไม่รู้หรอกว่าทุกคนกำลังคุยอะไรกัน
“ฮาร์ท เดียร์” ควอตซ์เรียกลูกชายฝาแฝด ยกมือขึ้นเช็ดปากที่มีคราบซอสมะเขือเทศเลอะขอบปากให้ทั้งสองคน “อยากมีน้องสาวไหมครับ”
สองแฝดทำหน้างงอย่างไม่เข้าใจคำว่าน้องสาว จนคุณตาสินธรต้องช่วยอธิบายให้หลานเข้าใจ “น้องผู้หญิงตัวเล็กๆ แล้วพวกหนูก็จะได้เป็นพี่ชาย ช่วยแด๊ดกับมัมเลี้ยงน้อง เป็นพี่ชายที่ดีให้น้องคอยดูแล้วก็ทำตาม มีน้องผู้หญิงมาเล่นด้วยเพิ่ม”
ทั้งคู่ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่าทั้งประโยคของคุณตาสินธรนั้นหมายถึงอะไร แต่พวกเขาเข้าใจประโยคสุดท้ายที่จะมีเพื่อนมาเล่นด้วยกันเพิ่มมากขึ้น พอได้ยินแบบนั้นเจ้าตัวก็พากันพยักหน้า “มีๆ มีน้องฉาว มีน้อน”
“อ้อนมัมสิครับ ถ้ามัมยอมก็มีได้” ควอตซ์บอกกับลูกชายฝาแฝด
“มัม~~ มีน้อน มีน้อง มีๆ มีนะ” ได้ยินแด๊ดดี๊พูดแบบนั้นก็หันไปอ้อนมัมมี๊ทันที แบบที่น้ำเหนือก็ไม่รู้จะตอบรับหรือปฏิเสธดี ได้แต่หันไปมองค้อนคนรักที่ไปยุฝาแฝดแบบนั้น “นะๆ นะครับ มีน้องฉาว นะ”
“อ่า... ถ้าพวกหนูทำตัวดี ไม่ดื้อไม่ซนมัมจะลองเอาไปคิดดูแล้วกันครับ” น้ำเหนือตอบอย่างแบ่งรับแบ่งสู้
“ฮะ! น้องเดียจะเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซน”
“ฮาร์ทด้วย ฮาร์ทด้วย”
“ครับๆ ทำให้ได้จริงๆ เถอะ” น้ำเหนือว่า พลางบีบจมูกลูกชายทั้งสองคนอย่างมันเขี้ยวกับท่าทางเหล่านั้น ก่อนที่มือจะเลยมาหยิกเอวของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีข้อหาทำตัวน่าหมั่นไส้
คนโดนหยิกก็ไม่มีสลดมีแต่ความพราวระยับในดวงตาสีสวยคู่นั้นที่น้ำเหนือเห็นแล้วอยากจะประทุษร้ายให้เจ็บเสียเหลือเกิน มีแววว่าคืนนี้... คงได้โดนแกล้งอีกแน่นอน
น้ำเหนือหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวมหลังจากที่เช็ดตัวเรียบร้อยแล้ว เขาเพิ่งพาฝาแฝดไปเข้านอนที่ห้องของคุณหญิงมรกตมา ก่อนจะกลับมาอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเข้านอนบ้าง ส่วนคนที่อยู่ร่วมห้องด้วยหายไปไหนน้ำเหนือก็ไม่แน่ใจ เพราะตอนที่เดินกลับมาจากห้องพักของคุณหญิง ควอตซ์ก็บอกว่าจะไปคุยโทรศัพท์แล้วก็เดินหายไปอีกทาง
เสียงเพลงจังหวะช้าๆ ฟังหวานหูดังทั่วภายในห้องนอนที่เปิดเอาไว้ตั้งแต่ตอนก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ ให้คนที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำต้องฮัมเพลงคลอตามไป
“อ่ะ!” น้ำเหนือสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ ก็โดนสวมกอดจากทางด้านหลังอย่างไม่ทันตั้งตัว
ฟอด!
ปลายจมูกโด่งกดที่แก้มนวลแรงๆ พร้อมแรงกอดรัดที่แน่นขึ้น “หอมจัง” กดจมูกลงที่ไหล่ขาวที่โผล่พ้นชุดคลุมอาบน้ำ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแนบริมฝีปากลงไปแทน
“พี่ควอตซ์... ไปอาบน้ำสิครับ จะได้มาพักผ่อน วันนี้พาแฝดไปเที่ยวมาคงเหนื่อยน่าดูเลยใช่ไหมครับ” น้ำเหนือหันกลับไปหาคนรักที่ยังกอดรอบเอวเขาเอาไว้อยู่
“ง่วงแล้วเหรอ” ควอตซ์ถาม ก้มมองคนในอ้อมแขนที่ดูไม่มีวี่แววของคนง่วงนอนเลยสักนิด ดวงตากลมโตยังคงเป็นประกายชวนมองเหมือนทุกที มือใหญ่วางแนบลงที่แก้มนวล ไล้ปลายนิ้วเบาๆ อย่างที่ชอบทำ
น้ำเหนือแนบใบหน้าตัวเองลงกับมือที่อบอุ่นพลางเหลือบมองเจ้าของมือไปด้วย แต่พอเห็นสายตาที่มองตรงมาก็ทำให้อยากจะหันหนี จนต้องขยับตัวออกห่าง “ผมง่วงมากเลยครับ ผมว่าผมไปแต่งตัวแล้วนอนดีกว่าเนอะ”
แขนแข็งแรงรัดเข้าที่เอวบางของคนที่กำลังหนี ช้อนร่างคนรักขึ้นอุ้มจนน้ำเหนือต้องรีบยกมือโอบรอบคออีกฝ่ายเอาไว้เพราะกลัวตก “พ พี่ควอตซ์...”
“เดี๋ยวพี่พาไปส่ง... ที่เตียงเองครับ ดูสิ ตาโตใสแจ๋วเลย คงจะง่วงมากจริงๆ นั่นแหละเนอะ” พูดด้วยน้ำเสียงขบขัน แล้วก็ได้รับค้อนงามๆ จากคนรักมาวงใหญ่
“นิสัยไม่ดี...”
“แต่พี่เป็นลูกที่ดีนะ คุณแม่ท่านอยากได้หลานสาว แล้วพี่ก็อยากจะทำหน้าที่ลูกที่ดี ด้วยการมีหลานสาวให้คุณแม่นะครับ” ควอตซ์ว่ายามที่วางคนรักลงบนเตียงนอนหลังใหญ่ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผิดกับคำพูดแสนดีของลูกกตัญญู
“น่าหมั่นไส้!” น้ำเหนือว่า ย่นจมูกใส่ เห็นรอยยิ้มนั้นแล้วอยากจะหยิกคนเจ้าเล่ห์ให้เนื้อเขียว
“ไม่อยากมีลูกสาวเหรอครับ หือ...” ก้มลงคลอเคลียแก้มนวลด้วยปลายจมูก เชื่องช้า เนิบนาบ อ่อนโยน และออดอ้อน
แก้มขาวซับสีระเรื่อ ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากมีลูกสาวอีกคนเสียเมื่อไหร่ แต่ใครจะไปกล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำเหมือนอีกฝ่ายกัน รู้ทั้งรู้ว่าน้ำเหนือไม่เคยปฏิเสธ แต่ก็ชอบพูดชอบถามให้อายเสียทุกครั้งไป
ควอตซ์หัวเราะเมื่อเห็นแก้มขาวๆ เปลี่ยนสี จับใบหน้าน่ารักที่หันหลบให้หันมามองเขา ทอดมองคนตรงหน้าด้วยความรักและเอ็นดู ใบหน้าคมคายก้มลงไปใกล้พร้อมๆ กับที่ดวงตากลมโตนั้นพริ้มลงรอรับสัมผัสหวานอย่างเต็มใจ
จูบเบาๆ ที่ถ่ายทอดคำรักอย่างไม่สิ้นสุด มันทั้งอ่อนหวาน อ่อนโยน ละมุนละไม แต่ในขณะเดียวกันก็มอมเมาให้ทั้งคู่ตกอยู่ในห้วงเวลาของกันและกัน
น้ำเหนือได้แต่ยกมือขึ้นโอบรอบคออีกฝ่ายยามที่คนด้านบนเลื่อนริมฝีปากแนบจูบไปทั่วใบหน้าตั้งแต่หน้าผาก เปลือกตาทั้งสองข้าง ปลายจมูก แก้มนวล และจบลงที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง รสจูบของควอตซ์นั้นเหมือนของมึนเมา ที่พอได้เสพก็เหมือนกับไม่รู้สึกตัว โอนอ่อนทำตามทุกอย่างอย่างเต็มใจ
ชุดคลุมอาบน้ำดูเหมือนจะเกะกะเสียเหลือเกินจนควอตซ์ต้องจัดการถอดมันออกจากร่างกายของคนรัก กวาดสายตามองไปทั่วตัวน้ำเหนือ ร่างกายที่มองกี่ทีก็ไม่เคยนึกเบื่ออีกทั้งยังรู้สึกว่าร่างกายนี้เย้ายวนมากขึ้นทุกวันๆ
“อ๊ะ... พี่...” น้ำเหนือสะดุ้งยามที่ริมฝีปากและปลายลิ้นของควอตซ์กำลังหยอกล้ออยู่ที่ยอดอกข้างหนึ่ง อีกข้างก็ใช้มือบีบคลึงนวดเฟ้นจนน้ำเหนือได้แต่สะท้านเผลอแอ่นอกเข้าหาอย่างลืมตัว
หยอกเล่นจนพอใจริมฝีปากแสนซนก็เคลื่อนไปยังจุดอื่นต่อ ไม่ว่าจะเป็นหลุมเล็กๆ กลางหน้าท้อง และเลื่อนลงไปต่ำกว่านั้น มือหนาสอดใต้เอวคนรัก ดันสะโพกอีกฝ่ายขึ้นยามที่ริมฝีปากครอบครองส่วนแสดงความเป็นตัวตนของคนรัก
“พี่ควอตซ์... อือ... พี่ครับ...” น้ำเหนือแทบอยากจะร้องขอ อย่ากลั่นแกล้งและทรมานกันแบบนี้เลย ทั้งริมฝีปาก ทั้งลิ้น รวมไปถึงชั้นเชิง ประสบการณ์ที่เอาออกมาใช้ปรนเปรอให้ มันทำให้น้ำเหนือจวนเจียนจะขาดใจเสียให้ได้
“พ พี่ควอตซ์... พ พอก่อน อือ... ค ครับ...” น้ำเหนือดันไหล่กว้าง แบบที่ควอตซ์เองก็ยอมผละออกเว้นช่วงให้คนรักได้พักหายใจ
ยันกายมาเสมอคนรัก ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยหยาดน้ำใสจากบริเวณหางตาออก แนบมือข้างนั้นกับแก้มที่ร้อนและแดงเพราะอารมณ์ความรู้สึก ก่อนจะก้มลงจูบปากอิ่มอีกครั้ง
“พี่รักเหนือนะ” เสียงทุ้มกระซิบ แต่ทว่าก็ดังชัดเจนในความรู้สึก
“ผมก็รักพี่ควอตซ์ครับ...” น้ำเหนือไม่เคยเขินอายที่จะกล่าวคำรัก คำว่ารัก... เป็นคำที่น้ำเหนือกล้าพูด และมักจะพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เพื่อบอกย้ำความรู้สึกของพวกเขา ว่าพวกเขายังมั่นคงในความรัก
จูบแล้วจูบเล่าที่ต่างฝ่ายต่างมอบให้กันอย่างไม่รู้จักเบื่อ อีกทั้งยังรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอ ไม่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าพวกเขารักกันมากแค่ไหน
“น้ำเหนือ...” ควอตซ์กระซิบเรียกเสียงพร่ายามซุกใบหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่น “พร้อมนะครับคนดี”
เรียวขาขาวขยับออกยามที่คนตัวสูงแทรกกายเข้ามา สองแขนโอบร่างกายที่ใหญ่โตกว่าตัวเองเอาไว้แน่นยามปล่อยให้อีกฝ่ายลุกล้ำเข้ามา น้ำเหนือได้แต่หลับตาเม้มปากยามที่ความใหญ่โตแทรกกายเข้ามาจนรู้สึกอึดอัดไปหมด
มือหนึ่งเหมือนจะดันผลักไส แต่อีกมือก็ไขว่คว้าเข้าหาตัว จนควอตซ์ต้องจับมือของอีกฝ่ายมากุมเอาไว้แทน มือของทั้งคู่ประสานเป็นหนึ่งเดียวเหมือนกับร่างกายที่เชื่อมต่อถึงกัน
ความรู้สึกที่ส่งผ่านหากันผ่านดวงตา บอกย้ำความรักด้วยร่างกาย
บทเพลงรักเริ่มบรรเลงเมื่อนักดนตรีทั้งสองพร้อม จังหวะและท่วงทำนองประสานกันอย่างลงตัว ไม่เร่งเร้า แต่ทว่ามันทั้งเชื่องช้า และอ่อนหวาน เหมือนเครื่องดนตรีวิเศษที่กำลังบรรเลงเพลงคลาสสิก ไม่ต้องใช่จังหวะที่หนักหน่วง หรือท่วงทำนองสมัยใหม่ แต่มันก็น่าฟัง อย่างไม่รู้เบื่อ
มีบางช่วงบางตอนที่เร่งจังหวะเพื่อความน่าตื่นเต้นแต่ก็ไม่นานก็กลับมาทำนองเดิม ผสมผสานอย่างลงตัว เป็นเพลงรักของพวกเขาทั้งคู่ที่มีแค่พวกเขาเท่านั้นที่จะสามารถบรรเลงได้
“น้ำเหนือ...” ชื่อคนรักถูกเอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่คนฟังก็ไม่รู้จักเบื่อ มีแต่อยากฟังซ้ำอีกเรื่อยๆ
สองร่างตระกองกอด ฝ่ามือสัมผัสกันและกัน ดวงตาที่สบประสานอย่างไม่มีใครยอมละสายตาไปไหน เพราะว่าไม่สามารถละสายตาไปได้ ต่างฝ่ายต่างถูกตรึงเอาไว้ และอยากที่จะจดจำทุกรายละเอียดของกันและกัน
“อึก... พ พี่ควอตซ์...”
“คนดี... เด็กดีของพี่...”
ร่างกายแข็งแรงเป็นฝ่ายหยัดตัวเข้าหา อ่อนโยนและเนินนาน จนกระทั่งบทเพลงใกล้จบ จังหวะบรรเลงก็เริ่มเปลี่ยน ท่วงทำนองถูกปรับ เหมือนกับละครที่กำลังฉายฉากสำคัญ เพลงประกอบก็ยิ่งเร่งเร้าเพิ่มอารมณ์และความรู้สึก
“น้ำเหนือ....”
“.... พ พี่ควอตซ์...”
โน้ตตัวสุดท้ายดังขึ้นพร้อมกัน พร้อมกับเพลงที่ดำเนินมาจนจบ จังหวะค่อยๆ ผ่อนเบาและเงียบหาย จนเหลือเพียงเสียงของลมหายใจที่ประสานกัน
ควอตซ์ขยับไปนอนข้างคนรักก่อนจะรั้งน้ำเหนือให้มาซบอกของตัวเอง ใช้เวลาสักพักลมหายใจของพวกเขาจึงกลับมาเหมือนเดิม น้ำเหนือได้แต่ซุกใบหน้าลงกับอกกว้าง หลับตาฟังเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะหนักแน่นและมั่นคง
“ขอบคุณนะครับ”
น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินอีกคนพูดขอบคุณ “เรื่องอะไรครับ”
เอื้อมมือมาปัดผมที่ชื้นเหงื่อให้พ้นใบหน้าหวาน “ขอบคุณสำหรับความสุขที่พี่ได้รับครับ”
แก้มที่ตอนนี้ยังคงมีสีแดงแต้มเพราะความเหนื่อยขึ้นสีเข้มขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้น รู้สึกเขินอายเกินกว่าจะมองอีกฝ่ายได้จึงต้องหันหน้ากลับ “ผมก็... มีความสุขครับ”
“เอาไว้กลับไปที่บ้านแล้วไปคุยกับน้าหมอกันนะ เรื่องลูก” ควอตซ์ว่าพลางขยับผ้ามาคลุมกายของน้ำเหนือให้เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะโดนอากาศเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศมากเกินไปแล้วจะไม่สบายเอาได้
“พี่คิดว่าเราพร้อมแล้วที่จะมีลูกอีกสักคน พี่เลยอยากปรึกษากับน้าหมอว่ายังมีความเป็นไปได้ใช่ไหมที่เราจะมีคนลูกอีก อยากให้แน่ใจว่าร่างกายของเราพร้อมแล้วใช่ไหม” ควอตซ์พูด
เขาคิดมาได้สักพักแล้วเรื่องลูกคนที่สาม แต่ตอนน้ำเหนือท้องฝาแฝดมีเรื่องราวเกิดขึ้นตั้งมากมายจนเขาเกือบจะเสียฝาแฝดกันไป แต่ทั้งฝาแฝดแล้วก็น้ำเหนือก็เข้มแข็งมากพอที่จะอยู่กับเขา แต่ร่างกายของน้ำเหนือก็รับภาระหนักมากเช่นกัน อีกทั้งน้ำเหนือยังเป็นผู้ชายที่ร่างกายไม่ได้เกิดมาเพื่อรองรับการตั้งครรภ์ เขาเลยไม่มั่นใจ และไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะสามารถมีลูกอีกได้หรือเปล่า แล้วจะเกิดอันตรายอะไรกับน้ำเหนือหรือลูกของเขาหรือเปล่า
“พี่ควอตซ์อยากมีลูกอีกคนเหรอครับ” น้ำเหนือถาม
“ครับ พี่อยากมีอีกคน ไม่ได้เกี่ยวกับที่คุณแม่พูดหรอก พี่อยากมีจริงๆ แต่ก็ตามใจเราอยู่แล้ว ถ้าเราไม่อยากมีก็ไม่เป็นไรครับ แค่ฝาแฝดก็พอ” ควอตซ์ว่า
“พี่ควอตซ์รู้ใช่ไหม... ว่าผมคุม...” น้ำเหนือยถามเสียงเบา
“ครับ รู้ครับ”
หลังจากคลอดฝาแฝด น้ำเหนือเองก็ไม่แน่ใจกับร่างกายของตัวเองว่าเขายังจะสามารถมีลูกได้อีกหรือเปล่า อีกทั้งเขาอยากที่จะดูแลแฝดให้ดีที่สุดก่อน และอยากจะรอจนกว่าพวกเขาจะพร้อมจริงๆ จึงได้คุยกับน้าหมอถึงความกังวลนี้ ซึ่งหมอวิรัชก็ยืนยันว่าเขายังสามารถตั้งครรภ์ได้อีกแต่อาจจะยากกว่าตอนฝาแฝด น้ำเหนือก็เลยคุมกำเนิดมาตลอด
“พี่ถึงได้บอกยังไงละครับว่าตามใจเรา พี่ไม่ได้จะว่าหรือโกรธอะไรหรอกครับ เพราะตอนนี้พวกเราก็มีความสุขกันดีอยู่แล้ว”
น้ำเหนือมองคนรักที่บอกว่าเข้าใจและไม่นึกโกรธอะไรกับสิ่งที่น้ำเหนือเลือกทำ แม้จะแอบเห็นประกายไหววูบในดวงตาสีสวยคู่นั้นตอนที่เจ้าตัวพูด
“แล้ว... พี่ควอตซ์รู้ไหมครับว่า...” น้ำเหนือระบายยิ้มหวาน ก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทางตกใจปนตื่นเต้นของอีกคนตอนที่ได้ยินเขาพูดจบประโยค “ผมเลิกคุมมาตั้งแต่ก่อนแต่งงานแล้ว เป็นเดือนแล้วล่ะครับ”
“จ จริงเหรอ! จริงน่ะเหรอ”
“ครับ ไม่ใช่มีแค่พี่ควอตซ์หรอกครับที่อยากมีลูก ผมก็เหมือนกัน ก็เลย... เลิกคุมไปน่ะครับ”
“ม หมายความว่า...” ควอตซ์มองน้ำเหนือนิ่ง “ตั้งแต่... จนถึงเมื่อกี้ก็มีโอกาสน่ะสิ ใช่ไหม”
พยักหน้ารับกับคำถามของอีกฝ่าย “ครับ... ก็น่าจะนะครับ”
“พี่ว่าโอกาสน่าจะสูงนะ ก็... ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่พี่ป้องกัน” อีกฝ่ายว่า ดวงตาเรียวเริ่มส่องประกายต่างไปจากเดิมแบบที่น้ำเหนือนึกหวั่นใจแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่พูดเรื่องนี้ออกไป
ในช่วงที่ไม่ทันระวังตัวก็ถูกจับพลิกให้นอนแผ่ไปกับเตียงโดยที่ควอตซ์คร่อมทับอยู่ด้านบน “แต่เพื่อเป็นการเพิ่มโอกาสให้มากขึ้น... พี่คงต้องขยันมากกว่านี้สินะ”
“ด เดี๋ยวครับพี่ควอตซ์! จะ จะทำอะไรครับ” ร้องถามเสียงสั่นทันทีที่เห็นรอยยิ้มและสายตาเจ้าเล่ห์
“หือ...” เลิกคิ้วขึ้นมอง เหมือนกับว่าคำถามของน้ำเหนือเป็นคำถามที่ไม่สมควรถามออกมาเสียเหลือเกิน “ถามแปลกนะเรา... ก็ต้องปั๊มลูกสิครับ ไม่ปั๊มแล้วจะมีลูกได้ยังไง”
“หะ หา... เดี๋ยวสิครับพี่ควอตซ์” น้ำเหนือห้ามตอนที่อีกฝ่ายก้มหน้าลงมาซุกเข้าที่ซอกคอ
“ไม่หาแล้วครับ ต้องทำเลยเดี๋ยวไม่ทันการณ์กันพอดีหรอก แล้วก็ไม่ต้องถามอะไรแล้วนะครับพี่จะไม่ตอบ ไม่อธิบายเป็นคำพูดแล้วครับ เพราะพี่จะทำเลย... เนอะ”
“อ๊ะ! พ พี่ควอตซ์เดี๋ยวครับ อ่ะ... ย อย่าจับแบบนั้นสิครับ พ พี่ควอตซ์”
คนโดนห้ามผละออก คิ้วขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจ ก่อนที่น้ำเหนือจะได้พูดอะไรออกมาอีกควอตซ์ก็จัดการปิดปากด้วยปากของเขาแทน และคราวนี้ก็ช่างแตกต่างจากเมื่อครู่สิ้นเชิง เพราะมันไม่ได้อ่อนโยน อ่อนหวาน แต่มันเร่าร้อนเสียเหลือเกิน จนน้ำเหนือตามไม่ทัน
จัดการปิดปากคนรักไม่นาน น้ำเหนือก็อ่อนยวบอยู่ในอ้อมแขน ปล่อยให้ควอตซ์ทำตามอำเภอใจ และไม่สามารถเอ่ยห้ามอะไรได้ ยิ่งมีการกระทำที่แสนจะเอาแต่ใจ แต่น้ำเสียงที่ออดอ้อนก็ยิ่งทำให้น้ำเหนือตามใจ ทำตามทุกอย่างที่อีกฝ่ายเอ่ยขอ
แล้วกว่าคนเอาแต่ใจจะยอมปล่อยน้ำเหนือก็แทบจะหลับคาอก อีกทั้งเวลาก็ล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่มาหลายชั่วโมงแล้ว เมื่อเห็นว่าน้ำเหนือคงรับความเอาแต่ใจไม่ไหวแล้วควอตซ์ถึงได้ยอมปล่อย และทันทีที่หัวถึงหมอน คนหมดแรงก็หลับไปในเวลาอันรวดเร็ว
ควอตซ์ลุกไปหยิบผ้ามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้กับคนรักจนสะอาดเรียบร้อย ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วจึงเดินมานอนกอดน้ำเหนือเอาไว้
ดึงผ้าห่มคลุมตัวพวกเขาทั้งคู่ ก้มลงจูบขมับของคนในอ้อมแขนอย่างรักใคร่
“ขอบคุณนะครับ พี่รักน้ำเหนือนะ”
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ทำไมเขิน... ตอนแต่งก็เขิ้นเขิน ไม่ได้แต่งฉากแบบนี้มาสักพักแล้ว อีกอย่างสำหรับคู่นี้ฟางรู้สึกว่ามันต้องออกมาอะไรแบบนี้นี่แหละ ไม่ได้ชัดเจน เด่นชัด แต่มันต้องละมุนๆ หวานๆ แบบนี้แหละถึงจะบ่งบอกความเป็นคู่นี้เนอะ อะไรจะหวานกันขนาดนี้ก็ไม่รู้ ทั้งหวาน ทั้งหมั่นไส้คนพี่ไปให้ตัว แหม... อะไรจะรักเมีย หลงเมียขนาดน้านนนนนนนนนนน หมั่นจริงๆ ค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
:-[ :-[ :-[
-
:-[ :-[ :-[
-
เขิลลลลลมากๆๆๆๆ
น่่รักอะไรขนาดนี้เนี่ยยยย
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
เป็นคู่ที่น่ารักอะไรแบบนี้ เขินนนน :pig4:
-
แฝดจะมีน้องแล้ว
-
จ้าราา
-
:mew1: :mew1:
-
ขอแบบพี่ควอตซ์ได้มั้ยยย เขินนน ละมุนมากกกกกกกกกกกกกก
-
ท้องเลย ท้องเลย ท้องเลย น้ำเหนือ สู้ สู้ :จุ๊บๆ: :ped149:
-
โอ้ยยยยยยย เขิน
นี่ขอคิดว่าตัวเองเป็นน้องเหนือแป๊บ!!
-
น่ารัก
-
ไม่มีคำพูดใดนอกจาก :pighaun: :o8: :o8: o13
-
บรรยายเพลงรักที่ทั้งคู่ร่วมบรรเลงด้วยกันได้อย่างละมุนมากค่ะ อ่านแล้วแบบเฮ้ย!! ทำไมหน้าเรามันร้อนผ่าวๆ แบบเขินแทนน้ำเหนือเลยอ่ะ ละมุนมากค่ะ แต่บอกน้ำเหนือบอกว่าไม่ได้คุมแล้วเราขำพี่ควอซ์อ่ะอะไรจะรีบซะขนาดนั้นค่ะพี่
-
พี่ควอตซ์สู้ๆ น้ำเหนือสู้ตาย >{}<V
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากปั๊มลูกหรืออยากปั๊มเมียกันแน่พี่ควอตซ์ 555
-
เป็นฉากรักที่น่ารักจริงๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
อ่านไปเขินไป อร๊ายยยยยยยยยยยยย จัดหนักจัดเต็มมากอ่ะพี่ควอตซ์ :katai2-1: :katai2-1:
:pighaun: :pighaun:
-
เขินด้วยอะ
-
ขอให้มีน้องเร็วๆ
-
ว๊าววว น้องสาวต้องมาเร็วๆนี้แน่เลย
-
ทำการบ้านดีมากค่ะะะะ แบบนี้น้องต้องมาเกิดไวแน่ๆ
-
คนพี่ขยันขนาดนี้ความฝันคงอยู่ไม่ไกล
-
จะมีน้องสาวให้แฝด จะเป็นยังไงน๊า จะวุ่นกันกว่าเดิมไหมเนี่ย ^^
-
(https://preview.ibb.co/jRH1J6/02.jpg)
Cr.Pic [F.GC]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “02”
แสงแดดที่สองเข้ามาภายในห้องปลุกให้คนที่กำลังนอนหลับสบายรู้สึกตัวตื่น ควอตซ์ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าของคนรักที่ยังนอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ และนั่นก็ทำให้เขาเผยรอยยิ้มออกมา ขยับไปจูบเบาๆ ที่ขมับแล้วผละออก
เขาหันไปที่ประตูเมื่อได้ยินเสียงลูกบิดประตูถูกบิดหมุนไปหมุนมา ขายาวก้าวไปที่ประตูที่ล็อคเอาไว้ก่อนจะเปิดออก ฝาแฝดที่ย่องมาหมุนลูกบิดประตูห้องของแด๊ดดี๊มัมมี๊สะดุ้งด้วยความตกใจ ก่อนจะยิ้มหวานมาให้
“แด๊ดๆ” น้องเดียร์เรียกก่อนจะเดินเข้ามากอดขาของแด๊ดดี๊ให้อีกฝ่ายก้มลงอุ้มลูกชายคนเล็กขึ้น ก่อนจะใช้มืออีกข้างจูงลูกชายตนโตเข้ามาในห้อง
“ตื่นกันนานแล้วเหรอครับ กินอะไรกันหรือยัง” ถามลูกชายทั้งสองคน
เจ้าตัวน้อยพยักหน้ารับ “แล้วฮะ เดียหม่ำๆ ข้าวต้มด้วย หมดเลย พี่ฮาดกะหมด”
“เก่งมากครับ อ่ะ… นั่งรอแด๊ดก่อนนะ แล้วก็อย่ากวนมัมมี๊นะครับ มัมหลับอยู่ ห้ามเสียงดังเข้าใจไหม” วางเจ้าตัวน้อยบนโซฟาในห้อง กำชับฝาแฝดว่าอย่ากวนมัมมี๊
“ครับ!” รับคำพร้อมกัน
“มะกวนมัมๆ”
“ดีมากครับ แด๊ดไปอาบน้ำก่อน” กดจมูกลงที่แก้มยุ้ยของทั้งคู่ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ
หลังจากที่แด๊ดดี๊เดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ฝาแฝดก็หันมองหน้ากันก่อนจะมองเลยไปที่มัมมี๊ที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่
“มัมๆ ปุ้ยๆ” น้องเดียร์ว่าพลางชี้ไปที่มัมมี๊
“ไปหามัมๆ กัน” พี่ฮาร์ทเอ่ยชวนน้องชาย
“แด๊ดๆ มะให้กวนมัมๆ นะ” น้องเดียร์ส่ายหน้าพร้อมทำหน้าจริงจังที่สุดเท่าที่เด็กอายุสี่ปีจะทำได้ ย้ำคำขอแด๊ดดี๊ที่บอกว่าห้ามกวนมัมมี๊
“ไม่กวนมัมๆ แต่ไปนอนกอดมัมๆ มัมๆ จะได้หลับดีๆ เหมือนที่มัมๆ กอดเราสองคน” พี่ฮาร์ทว่า
พอได้ยินพี่ชายฝาแฝดพูดแบบนั้นน้องเดียร์ก็เริ่มลังเล พลางนึกไปตอนที่มัมมี๊มานอนกอดพวกเขา ตอนนั้นสบายมากเลยอ้อมกอดของมัมมี๊ทั้งอบอุ่นแล้วก็สบาย ถ้าหากไปนอนกอดมัมมี๊บ้าง มัมมี๊ก็คงรู้สึกดีเหมือนกัน
“ป่ะ!” พอคิดได้แบบนั้นก็พยักหน้ารับคำของพี่ชาย ก่อนพี่น้องฝาแฝดจะพากันลงจากโซฟาเดินไปที่เตียง
พี่ฮาร์ทปีนขึ้นเตียงไปก่อน ก่อนจะหันมาช่วยน้องชาย มือเล็กๆ ดึงน้องชายขึ้นมาบนเตียงด้วยกัน แต่ยังไม่ทันจะได้ไปนอนกอดมัมมี๊อย่างที่ตั้งใจประตูห้องน้ำก็เปิดออกพร้อมกับแด๊ดดี๊ที่เดินออกมา
“อุ้ย!!” ฝาแฝดสะดุ้งทันทีเมื่อเห็นแด๊ดดี๊มองมา
“ทำอะไรกันครับ” ควอตซ์มองลูกชายทั้งสองคนที่ย้ายมานั่งบนเตียงแทนที่จะเป็นโซฟา
ทั้งคู่ได้แต่หันมองหน้ากัน แม้น้ำเสียงของแด๊ดดี๊จะไม่ได้ดุแต่เพราะว่าทำผิดกันถึงได้ไม่มีใครกล้าพูดอะไร ความเงียบที่โรยตัวทำเอาน้องเดียร์เริ่มตัวสั่นเพราะร้องไห้
พอเห็นลูกชายคนเล็กร้องไห้ควอตซ์ก็ถอนหายใจ ยังไม่ทันจะพูดอะไรพี่ฮาร์ทก็กอดน้องชายเอาไว้แล้วหันมาพูดกับเขา “ฮาร์ทชวนน้องมาเอง เดียร์ไม่ผิดครับ ฮาร์ทผิดเอง”
“แล้วฮาร์ททำอะไรผิดครับ” ควอตซ์ถาม ขาที่ตอนแรกจะก้าวเข้าไปหาลูกชายเปลี่ยนมายืนอยู่เฉยๆ เช่นเดิม
“ฮาร์ทชวนน้องมานอนกับมัมมี๊ ไม่ฟังที่แด๊ดๆ บอกว่าห้ามกวนมัมๆ ครับ” เสียงคนพี่เองก็สั่น ดวงตาสีสวยก็คลอไปด้วยน้ำตาแต่ก็ยังทำตัวเข้มแข็งปกป้องน้องชายและยอมรับผิด
เพราะเสียงพูดคุยของพ่อลูกแล้วก็แรงสะเทือนบนเตียงทำให้คนที่นอนหลับอยู่รู้สึกตัวตื่น ควอตซ์เดินเข้าไปประคองคนรักที่ยังงัวเงียให้ลุกขึ้นนั่ง ก่อนที่น้ำเหนือจะตาโตด้วยความตกใจเมื่อเห็นลูกชายคนเล็กนั่งร้องไห้อยู่โดยมีลูกชายคนโตนั่งกอดเอาไว้ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ใกล้จะร้องไห้ตาม
แรงบีบที่ไหล่ทำให้น้ำเหนือชะงักหันไปมองคนรัก ก่อนจะยอมเงียบลงเมื่อเห็นว่าควอตซ์ส่ายหน้าไม่ให้พูดอะไร
“แด๊ดห้ามแล้วใช่ไหมครับว่าไม่ให้กวนมัม เพราะมัมนอนอยู่” ควอตซ์หันไปถามลูกชายทั้งสองคน ซึ่งทั้งคู่ก็พยักหน้ารับ “อย่างนั้นบอกแด๊ดมาสิครับว่าขึ้นมาบนเตียงทำไม แด๊ดให้พวกเรานั่งรอที่โซฟาไม่ใช่หรือครับ”
“ฮาร์ทชวนน้องมา” พี่ฮาร์ทที่ตาแดงก่ำเพราะจะร้องไห้พูดเสียงสั่น “ฮาร์ทเห็นมัมๆ หลับ ชวนน้องมานอนกอดมัมๆ มัมๆ จะได้หลับสบาย เหมือนตอนมัมกอดฮาร์ทกับเดียร์นอน อึก…”
น้องเดียร์พยักหน้ารับ “เดียอยากกอดมัมๆ มัมๆ จะฝันดี”
ควอตซ์ก้มลงมองเมื่อรู้สึกถึงแรงกระตุกที่แขนของตัวเอง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นมัมมี๊ของฝาแฝดทำหน้าจะร้องไห้ตามลูกชายไปอีกคน เห็นน้ำตาของแฝดเขายังไม่ใจอ่อนเท่าเห็นน้ำตาของคนรัก
ควอตซ์ขยับนั่งลงบนเตียง มองพี่ฮาร์ทที่น้ำตาเริ่มไหล่กับน้องเดียร์ที่ยังร้องไห้ไม่หยุดก่อนจะกางแขนออก “มาหาแด๊ดมาครับ”
เพียงแค่นั้นทั้งคู่ก็โถมตัวเข้าหาคนเป็นพ่อแล้วพากันร้องไห้ ควอตซ์กระชับกอดเจ้าตัวน้อยทั้งสองคน ก้มลงหอมที่หัวทุยหนักๆ
“แด๊ดไม่โกรธครับ แต่พวกหนูต้องฟังที่แด๊ดพูด แด๊ดเข้าใจว่าพวกหนูหวังดีแต่มัมมี๊ไม่ค่อยสบายแด๊ดเลยไม่อยากให้พวกหนูไปกวน”
“ฮาร์ท… อึก… ขอโทษครับ”
“เดีย … ฮือ… ข ขอโทดครับ”
ทั้งสองคนพูดขอโทษแด๊ดดี๊ มือน้อยๆ กอดคนเป็นพ่อเอาไว้แน่นให้แด๊ดดี๊ต้องกอดตอบหอมแก้มที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาไปอีกคนละทีก่อนจะดันทั้งคู่ออกเพื่อเช็ดหน้าเช็ดตาให้
“ไม่ร้องไห้แล้วครับ ลูกผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ง่ายๆ สิ หือ…” ควอตซ์พูด “ไปหามัมก่อนครับ เดี๋ยวแด๊ดไปแต่งตัวก่อน”
“มาครับเด็กๆ” น้ำเหนือเรียกฝาแฝด ทั้งคู่จึงผละจากแด๊ดดี๊ไปหามัมมี๊กันทันที ทั้งกอดทั้งซุกมัมมี๊กันใหญ่จนควอตซ์ต้องยิ้มอย่างเอ็นดู
น้ำเหนือกอดปลอบฝาแฝดให้หายร้องไห้พลางมองคนรักที่เดินไปแต่งตัวพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าของเขาออกมาเตรียมเอาไว้ให้ด้วย ก้มลงมองเด็กซนที่ตอนนี้พากันนั่งซบอกเขาเงียบเรียบร้อยแล้วก็ยิ้มขำ ฝาแฝดกลัวควอตซ์มากกว่าเขา คงเพราะควอตซ์กล้าที่จะดุแล้วก็ลงโทษฝาแฝด ผิดกับเขาที่พอเห็นลูกร้องไห้ก็ใจอ่อน เขาเองก็เคยโดนคนรักดุบ่อยๆ ว่าใจอ่อนง่ายเกินไป บางเรื่องก็ต้องดุเด็กๆ เพื่อให้พวกเขารู้และเข้าใจ
น้ำเหนือแม้จะไม่อยากดุเด็กๆ แต่ก็ชื่นชอบในวิธีการดุของควอตซ์ เพราะอีกฝ่ายมักจะยกตัวอย่างเพื่อมาพูดให้แฝดเห็นภาพและเข้าใจในสิ่งที่เจ้าตัวทำผิด ดุและสอนด้วยเหตุผล ลงโทษอย่างสมควรไม่ได้ลงไม้ลงมืออะไร เพราะอย่างนั้นเวลาแฝดทำอะไรผิดน้ำเหนือก็จะยกหน้าที่ว่ากล่าวตักเตือนให้ควอตซ์ทำ ส่วนตัวเขาก็จะคอยปลอบเจ้าตัวน้อยหลังโดนแด๊ดดี๊ดุไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นแฝดเองก็รักแล้วก็ติดควอตซ์ไม่แพ้เขาเลย
“ไปอาบน้ำเถอะครับ เดี๋ยวจะได้ไปกินข้าวกัน” ควอตซ์เดินกลับไปหาคนรักที่ยังนั่งกอดฝาแฝดอยู่บนเตียง “เด็กๆ ครับ มาหาแด๊ดก่อนให้มัมไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
น้ำเหนือส่งต่อฝาแฝดให้กับควอตซ์เดินไปหยิบเสื้อผ้าที่อีกฝ่ายเตรียมเอาไว้ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำก็หันมามองที่เตียงอีกรอบแล้วก็ยิ้มออกมา เมื่อเห็นว่าตอนนี้ฝาแฝดเข้าไปกอดแด๊ดดี๊ที่นั่งอยู่บนเตียงไม่ยอมปล่อย
เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จเดินออกมาก็ยังเห็นภาพเดิมเหมือนตอนที่จะเข้าไปอาบน้ำ
“ไปครับ ออกไปข้างนอกกันแด๊ดกับมัมจะไปกินข้าวด้วย อยากกินด้วยอีกไหม” ควอตซ์ก้มลงถามฝาแฝดซึ่งทั้งคู่ก็พยักหน้ารับ
น้ำเหนืออุ้มน้องเดียร์ลงมายืนข้างเตียง ส่วนควอตซ์ก็อุ้มพี่ฮาร์ทลงมา แด๊ดดี๊เดินจับมือฝาแฝดคนละข้างแล้วพาออกจากห้องไปยังห้องอาหารของที่พัก น้ำเหนือเดินไปที่โต๊ะที่พวกคุณหญิงมรกตนั่งอยู่เพื่อทักทายพวกคุณหญิง
“นั่น… โดนดุมาอีกแล้วเหรอ” คุณหญิงมรกตถามพลางมองไปที่ฝาแฝดที่เดินตามแด๊ดดี๊ต้อยๆ
เป็นที่รู้กันของคนในครอบครัวว่าถ้าเห็นฝาแฝดเดินตามแด๊ดดี๊ต้อยๆ แบบไม่มีปากไม่มีเสียง ไม่ว่าแด๊ดดี๊จะเดินไปทางไหนก็ตามไม่ห่าง ก็คือทั้งคู่โดนดุมานั่นเอง เพราะมักจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาที่พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์โดนคนเป็นพ่อดุ หลังจากที่โดนดุและปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยสองพี่น้องฝาแฝดก็จะพากันเกาะติดแด๊ดดี๊แบบไม่ยอมห่าง ส่วนหนึ่งคงกลัวว่าแด๊ดดี๊จะดุอีก หรือไม่ก็แด๊ดดี๊จะไม่รัก อีกส่วนหนึ่งก็คงเป็นวิธีการง้อของฝาแฝดเขานั่นล่ะ
“ครับ เพิ่งจะโดนพี่ควอตซ์ดุมา” น้ำเหนือตอบยิ้ม มองเจ้าตัวน้อยที่เดินตามควอตซ์แล้วก็นึกเอ็นดู
มีการช่วยแด๊ดดี๊ถือจานอาหารเช้าแล้วก็แก้วน้ำมาด้วย ดูน่าขบขันไปพร้อมๆ กับน่าเอ็นดู ยิ่งตอนที่เจ้าตัวน้อยพยายามถือจานแล้วก็แก้วน้ำมาอย่างระมัดระวังไม่ให้มันหกเลอะเทอะ
“นี่ครับ” ควอตซ์วางถ้วยข้าวต้มตรงหน้าน้ำเหนือ ก่อนจะหันไปรับจานแล้วก็แก้วน้ำจากฝาแฝดมาวางบนโต๊ะ อุ้มทั้งสองคนนั่งบนเก้าอี้ระหว่างน้ำเหนือกับควอตซ์ “เอาขนมปังทาแยมไหมครับ”
ควอตซ์ก้มลงถามฝาแฝดที่นั่งเรียบร้อยอยู่บนเก้าอี้ เจ้าตัวน้อยก็พยักหน้ารับแม้ว่าจะทานมื้อเช้าไปแล้วกับพวกคุณหญิงมรกตแต่ก็ยังสามารถทานได้อีก เห็นแบบนั้นควอตซ์ก็เลยจัดการทาแยมสตรอว์เบอร์รี่บนขนมปังปิ้งจนกรอบน่าทานให้แล้วก็ส่งให้ฝาแฝดคนละชิ้น
“ขอบคุณครับ” ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ยกมือไหว้ขอบคุณแด๊ดดี๊ก่อนจะรับขนมปังทาแยมมากัดคำโต ยิ้มกว้างอย่างชอบใจ
“อร่อยไหมครับ” น้ำเหนือถาม เตรียมกระดาษทิชชูเอาไว้สำหรับเช็ดมือเช็ดปากให้ฝาแฝด
“อาหย่อยครับ / อย่อยครับ” ทั้งสองคนตอบพร้อมกันยิ้มหวานให้มัมมี๊ไปที
“กินเก่งกันจริงๆ ตอนมากินข้าวกับแม่ก็กินกันไปตั้งเยอะ” คุณหญิงมรกตว่า ยิ้มเอ็นดูให้กับหลานชายทั้งสองคน
“กินเยอะๆ น้องเดียจะโตๆ” น้องเดียร์บอกคุณย่าเสียงจริงจังเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะขบขันจากทุกคนบนโต๊ะ
ฝาแฝดจัดการขนมปังไปคนละชิ้นแล้วก็นมสดร้อนอีกคนละแก้ว เจ้าตัวน้อยนั่งพิงเก้าอี้ลูบพุงตัวเองเป็นเชิงบอกว่าอิ่มมาก ลิ้นก็แลบออกมาเลียคราบนมที่เปื้อนขอบปากไปด้วยจนน้ำเหนือต้องใช้กระดาษทิชชูเช็ดให้แทน
“เราต้องเช็คเอ้าท์ก่อนเที่ยงใช่ไหมครับ” ควอตซ์ถามขึ้นหลังจากที่จัดการมื้อเช้าแล้วเรียบร้อย วันนี้เป็นวันเดินทางกลับของครอบครัวบริสตันแล้วหลังจากที่พักผ่อนกันต่ออีกสี่วันหลังจากงานแต่งงานของลูกชายคนโตอย่างควอตซ์กับน้ำเหนือสะใภ้ของบริสตัน
“ใช่แล้วล่ะ” คุณโทมัสตอบคำถามของลูกชาย “เดี๋ยวก็ไปเตรียมยกกระเป๋ากันออกมาเลยแล้วกันนะ จะได้ไม่ต้องรีบร้อนขับรถกลับบ้านกัน”
“พิสเตรียมกระเป๋าเรียบร้อยแล้วค่ะ เดี๋ยวก็ยกไปขึ้นรถได้เลย”
“โอเค อย่างนั้นก็ไปเตรียมตัวกันดีกว่า” คุณโทมัสว่า
“น้ำเหนือพาแฝดไปรอที่ล็อบบี้แล้วกันครับ พิสกับคุณแม่ก็ด้วยนะครับ ไปเช็คเอ้าท์รอเลยครับเดี๋ยวพวกกระเป๋าผมจัดการเองครับ แล้วเดี๋ยวจะขับรถไปรับตรงหน้าล็อบบี้” ควอตซ์บอก เพราะจากห้องอาหารนี้อยู่ใกล้บริเวณล็อบบี้มากกว่าห้องพักของพวกเขา จะได้ไม่ต้องเดินไปเดินมาแล้วก็จะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาเช็คเอ้าท์อีกรอบ
คุณโทมัสและพ่อสินธรเองก็พยักหน้ารับกับคำพูดของควอตซ์ เมื่อตกลงกันได้แบบนั้นน้ำเหนือ คุณหญิงมรกต และลาพิสก็พาฝาแฝดไปนั่งรอที่ล็อบบี้ รออยู่ไม่นานควอตซ์ก็เดินเข้ามาหาทุกคนก่อนจะพากันเดินไปที่รถที่จอดอยู่หน้าล็อบบี้
ระหว่างทางก็แวะเที่ยวไปเรื่อยๆ เพราะไม่ได้เร่งรีบอะไร แวะเดินตลาดน้ำพาพี่ฮาร์ทน้องเดียร์ไปนั่งทานไอศกรีมกะทิสด พาคุณหญิงมรกตและลาพิสไปดูสินค้าแฮนด์เมด พาคุณโทมันและพ่อสินธรไปดูของเก่า
แวะทานอาหารร้านบรรยากาศดีๆ แวะซื้อของฝาก จนกระทั่งคล้อยบ่ายถึงได้เริ่มเดินทางกลับกรุงเทพฯ อย่างจริงจัง ตอนนี้คุณโทมัสผลัดไปขับรถเองโดยมีคุณหญิงมรกตนั่งคู่
ใช้เวลาเกือบๆ สองชั่วโมงก็เข้าสู่กรุงเทพฯ คุณโทมัสขับรถไปส่งพ่อสินธรที่บ้านก่อนแล้วจึงค่อยขับกลับบ้าน
“ขอบคุณมากนะครับคุณโทมัส คุณหญิง” พ่อสินธรพูดกับทั้งคู่
“ครับผม เอาไว้สุดสัปดาห์เราไปออกรอบกันอีกนะคุณสิน” คุณโทมัสหันมาพูด พ่อสินธรเองก็หัวเราะก่อนจะรับคำชวนนั้น
น้ำเหนือลงมาส่งพ่อสินธรโดยมีควอตซ์ลงมาช่วยยกกระเป๋า ส่วนฝาแฝดหลับไปแล้วตั้งแต่รถออกจากร้านของฝากเลยไม่ได้ลงมาส่งคุณตาด้วยกัน
“เมื่อไหร่พ่อจะย้ายไปอยู่ด้วยกันละครับ” น้ำเหนือถามระหว่างที่รอพ่อสินธรเปิดประตูรั้วบ้าน “พ่ออยู่บ้านคนเดียวแบบนี้ผมเป็นห่วงนะครับ ย้ายไปอยู่กับผมที่บ้านนะ”
หลายต่อหลายครั้งแล้วที่เขาเอ่ยปากชวนพ่อสินธรให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน ควอตซ์เองก็ช่วยพูดตลอดแต่อีกฝ่ายก็ขอผลัดมาเรื่อยๆ ตอนแรกน้ำเหนือก็เข้าใจว่าพ่อคงเป็นห่วงคุณนุชแล้วก็เด็กๆ อีกสองคนเลยยังไม่อยากจะย้ายไป น้ำเหนือก็เข้าใจและไม่ได้ว่าอะไร แต่เมื่อหลายเดือนก่อนทางที่ทำงานของคุณนุชส่งตัวคุณนุชไปประจำอยู่ต่างประเทศ คุณนุชก็เลยพาลูกสาวลูกชายย้ายไปด้วยกัน
พ่อสินธรหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางงอแงเหมือนเด็กๆ ของลูกชายทั้งๆ ที่ตอนนี้ก็โตจนมีลูกแล้วแท้ๆ ยกมือลูบผมของน้ำเหนือเบาๆ “อีกสักพักแล้วกันนะ”
“พ่อก็พูดแบบนี้ตลอดเลย ผมอยากอยู่กับพ่อนะครับ อยากดูแลพ่อนะ” น้ำเหนือพูด ตั้งหลายปีที่แยกจากจากคนเป็นพ่อ พอได้กลับมาเจออีกครั้ง น้ำเหนือก็อยากให้พ่อไปอยู่ด้วยกัน อยากคอยดูแล
“นั่นสิครับ พ่อย้ายไปอยู่ด้วยกันเถอะครับ แฝดก็บอกว่าอยากให้คุณตามาอยู่ด้วย อยู่บ้านนี้คนเดียวน้ำเหนือเขาเป็นห่วง” ควอตซ์ช่วยคนรักพูด
พอเจอสายตาออดอ้อนของลูกชายก็ทำให้ใจอ่อน สุดท้ายก็ยอมพยักหน้า “ก็ได้ๆ แต่เอาไว้พ่อหาคนมาเช่าบ้านนี้หรือไม่ก็คนที่ไว้ใจได้มาซื้อบ้านหลังนี้ได้ก่อนแล้วกันนะ พ่อไม่อยากจะปล่อยบ้านเอาไว้โล่งๆ ด้วย กลัวโจรกลัวขโมย อย่างน้อยก็ให้มีคนมาเช่าอยู่แล้วกันพ่อจะได้สบายใจขึ้นหน่อย”
“จริงนะครับ พ่อสัญญากับผมแล้วนะ” น้ำเหนือทวงคำสัญญาทันที “สัญญากับผมสิ”
พ่อสินธรหัวเราะยีผมลูกชายตัวเอง “สัญญาๆ โตขนาดมีลูกอายุสี่ขวบแล้วยังจะอ้อนเป็นเด็กๆ อีกนะเรา ไม่อายควอตซ์เขาบ้างหรือไง”
“ทำไมผมต้องอายด้วยละครับ ก็ผมอยากเป็นเด็กในสายตาพ่อแบบนี้นี่แหละครับ” น้ำเหนือยิ้มกว้างกอดพ่อแน่นๆ ไปทีก่อนจะผละออก “พ่อเข้าไปพักผ่อนเถอะครับ เอาไว้ผมจะแวะมาหาใหม่นะ”
“อือ!”
“ขอบคุณพ่อนะครับที่ไปร่วมงานแต่งของผมกับเหนือ” ควอตซ์ยกมือไหว้ขอบคุณพ่อสินธร
“งานแต่งลูกตัวเองนี่นะพ่อจะไม่ไปได้ยังไง ไปๆ กลับบ้านกันเถอะจะได้ไปพักผ่อนกันสักที”
“ครับพ่อ อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้กับผมนะครับ ผมไปแล้วครับ สวัสดีครับ” ทั้งน้ำเหนือและควอตซ์ยกมือไหว้พ่อสินธรอีกรอบก่อนจะเดินกลับมาที่รถ
“ขอโทษทีนะครับที่นาน” น้ำเหนือพูดกับคุณโทมัสแล้วก็คุณหญิงมรกตหลังจากขึ้นมาบนรถแล้ว
“ไม่เป็นอะไรลูก ว่าแต่คุยอะไรกันหือ อารมณ์ดีเลยเรา” คุณหญิงมรกตหันมาถาม
น้ำเหนือยิ้มทันทีกับคำถามของคุณหญิง “พ่อตกลงยอมย้ายมาอยู่ที่บ้านแล้วล่ะครับ”
ทั้งคุณหญิงมรกตและคุณโทมัสต่างก็พยักหน้ารับ ลูกสะใภ้มาบอกเอาไว้นานแล้วว่าอยากจะให้พ่อสินธรย้ายมาอยู่ที่บ้านซึ่งทั้งสองก็เห็นด้วยและสนับสนุนมาตลอด คราวนี้ก็สมใจลูกสะใภ้ของเธอเสียที
“พี่ควอตซ์ครับ…” น้ำเหนือหันมาเรียกคนรักด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ แบบที่คนฟังก็รู้เลยว่าเจ้าตัวมีเรื่องอยากจะขอให้เขาช่วย
ซึ่งเรื่องที่ขอให้ช่วยก็คงไม่พ้น…
“พี่ควอตซ์ช่วยหาคนมาซื้อบ้านของพ่อหน่อยสิครับ นะ… พ่อจะได้ย้ายมาเร็วๆ” ไม่ผิดจากที่ควอตซ์คิดเอาไว้เลยสักนิดเดียว
“นะๆ นะ พี่ควอตซ์นะ”
ควอตซ์มองหน้าคนรักที่ออดอ้อนเขาแล้วก็หลุดยิ้มออกมา ไม่เคยจะตีหน้าขรึมใส่ได้เลยสักครั้งเดียวพอเป็นคนคนนี้ “เห็นพี่ลินกับโอ๊ตบอกอยู่ว่าอยากจะซื้อบ้านสักหลัง”
น้ำเหนือตาโตเมื่อได้ยินที่ควอตซ์พูด “จริงด้วย! ผมโทรไปคุยกับพี่โอ๊ตดีกว่า”
แล้วคราวนี้ตลอดทางกลับบ้านเจ้าตัวก็ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มาแล้วค่ะ ภาค 2 นี่เป็นอะไรที่แต่งยากมากเลย ไม่รู้จะดำเนินเรื่องอะไรยังไงดี ปกติพล็อตก็ไม่เคยมีอยู่แล้ว แล้วมาภาคนี้นี่เป็นอะไรที่มาแบบกะทันหันเลยยิ่งรู้สึกว่าแต่งยากกว่าเดิมอีก 5555555 (ใครแต่งนิยายอย่าทำแบบฟางนะคะ ควรมีพล็อตที่แน่นอนเพื่อง่ายต่อการแต่งค่ะ)
งุ้ย... แฝดโดนแด๊ดดี๊ดุล่ะ โถ่... สงสารแฝดจริงๆ พี่ฮาร์ทที่แมนมากนะเออ ยืดอกรับผิดคนเดียว ปกป้องน้องทั้งๆ ที่ตัวเองนี่จะร้องไห้ตามไปแล้ว ตอนโดนดุไม่มีร้องสักแอะแต่พอแด๊ดดี๊เรียกมากอดเท่านั้นแหละปล่อยโฮเลยลูก มาหาป้านี่มาจะกอดปลอบให้ ฮี่ๆๆๆ
แล้วก็แจ้งเล็กน้อยค่ะสำหรับการอัพนิยายครั้งต่อไป คราวหน้าเจอกันหลังวันที่ 6 พ.ย. นะคะ ฟางไปออกบูธค่ะ 8 วัน (จาก 10 วัน) ออกบูธบ้านและสวนที่อิมแพคค่ะ ใครไปแวะไปทักทายฟางได้นะที่บูธ N131-132 บูธรับสร้างบ้านจ้า 555555 (ไปให้ฟางขอ CI หน่อย) เพราะออกบูธยาวนานเลยไม่มีเวลามาอัพแน่นอนค่ะ กว่างานจะเลิกก็ 3 ทุ่มแล้ว เอาไว้ออกบูธแล้วเจอกันทีเดียวเลยเนอะ ขอบคุณค่ะ ^^
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
:pig4:
-
น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ
-
:L2:
-
ขอบคุณค่ะ แฝดน่ารักมากมากเลย
-
รู้เลยแฝดดื้อได้ใคร
-
น่ารักจังเลยหลานแฝด นึกถึงเรื่องของหลานเดียร์กับหลานกันต์ เรื่องโน้น หลานฮาร์ทหายไปเลย หลานคนแต่งเอาหลานฮาร์ทมาให้คนแก่เจอซักทีดิ คิดถึงหลานฮาร์ท :mew1: :mew1:
-
เอ็นดูนุ้งแฝดดดดด
โธ่ โดนแด๊ดดุ
เด็กน้อยอยากจะกอดมัมๆ
-
อะไรจะน่ารักขนาดนี้นี่ โอ้ยยย ขนาดมีลูกแล้ว น้ำเหนือก็ยังน่ารัก แถมพ่วงความน่ารักของสองแฝดอีก
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
o13 :pig4:
-
แฝดน่ารักมากๆๆ
-
แฝดน่ารักจังยิ่งตอนเดินตามแด๊ดหลังจากโดนดุยิ่งอยากฟัดน้องแฝด
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดถึงมากเลย แฝดน่ารัก ^^
-
ร้ายกันจิงๆ5555
-
ว๊าย แฝดโดนดุ 55+ ชอบตอนง้อแด๊ดดี้นึกถึงหลานตัวเองเลย โดนดุก็ทำแบบนี้
-
งุ้ยยยยโดนแด๊ดดุเลย แต่แป๊บเดียวก็หาย o18 มัมกับลูกนี่เหมือนกันเลย :กอด1:
-
แฝดตอนโดนดุน่าร้ากก มัมๆอ้อนแด๊ดๆ
-
น้องแฝดน่ารัก :-[
-
แฝดน่ารักกก~
-
แฝดน่ารักกก เห็นละอยากฟัดเลย
-
แฝดน่ารักกกก โดนแด๊ดดี๊ดุ อยากได้สามีแบบนี้ อิอิ
คิดถึงแฝดด ขอบคุณค่า
-
น่ารักเหมือนเดิม...คิดถึงฝาแฝด...รอ ๆ ๆ :call:
-
เจ้าแฝดน่ารักกกกก
-
แฝดน่ารักจุง..
อยากรุตอนโตจะแซ่บเหมือนพ่อควอตซ์กะแม่น้ำเหนือมั้ยน่าาาา.. :katai2-1:
-
น่ารักทั้งครอบครัวเลย
-
5555 ตอนเด็กๆ ยังว่าน่ารัก แต่โตมาทำไมเดียร์ดื้อ พี่ฮาร์ทน้องเดียร์น่ารักจริงเลย
ครอบครัวน่ารักมากค่ะ น้ำเหนือดุลูกไม่รอด แต่ร้องไห้แข่งน่าจะไหว
ควอตซ์ดูแลดีมากเลย รู้ใจไปหมด น่ารักมากค่ะ
คุณพ่อคุณแม่ก็ดี
มาลุ้นตอน 50%หน้าจ้า
-
(https://preview.ibb.co/jRH1J6/02.jpg)
Cr.Pic [F.GC]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “02”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
บรรยากาศในห้องประชุมแม้จะไม่ได้ตรึงเครียดแต่ก็ไม่ได้สนุกสนานนักเพราะตอนนี้ทุกคนในทีมออกแบบกำลังระดมความคิดสำหรับเครื่องประดับคอลเลกชั่นถัดไปที่มีกำหนดจะต้องผลิตออกมาในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แล้ว
ซึ่งตอนนี้ทุกคนก็กำลังถกกันถึงแบบที่จะทำต่อไปว่าจะทำออกมาในรูปแบบและลักษณะไหนดี
“คอลเลกชั่นที่แล้วผลตอบรับก็ดีมากทีเดียวนะ ยิ่งพอเราปรับให้เข้ากับวัยรุ่นมากขึ้นก็ยิ่งดี” เสียงของคุณบีหัวหน้าฝ่ายดีไซน์ของคิวเอ็นพูด “ลดถอนสีสันของอัญมีลงแล้วใส่พวกเพชรเม็ดเล็กๆ ลองไปกลับได้รับความสนใจจากคนวัยทำงานแล้วก็วัยรุ่นมากกว่าเสียอีก”
“ใช่ค่ะ เพราะสีสันที่ไม่ฉูดฉาดเกินไปสามารถเลือกใส่ได้กับเสื้อผ้าที่หลากหลาย อีกทั้งบางแบบบางดีไซน์ยังสามารถใส่ติดตัวได้ตลอด แบบนี้ก็เลยได้รับความนิยมมากทีเดียว ถ้าเรายังคงคอนเซ็ปเดิมเอาไว้แบบนี้ก็น่าจะดีนะคะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็อยู่ที่ว่าเราจะดีไซน์ยังไงดีสินะ” ควอตซ์ที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะพูด เคาะนิ้วบนโต๊ะเป็นจังหวะอย่างใช้ความคิด หันไปมองคนข้างๆ ที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาวาดอะไรอยู่ตั้งแต่เมื่อครู่นี้แล้ว “ทำอะไรอยู่น่ะน้ำเหนือ”
คนถูกถามเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะยิ้มให้ทุกคนก่อนจะหันไปหยิบสายต่อเพื่อต่อแท็บแล็ตเข้ากับจอโปรเจคเตอร์ “ผมคิดไอเดียได้แล้วละครับ”
ทุกคนเบนสายตาไปบนจอที่มีภาพร่างอยู่บนนั้น เป็นภาพเกี่ยวกับของไทยๆ ไม่ว่าจะเป็นขนมไทย ถ้วยชามลายเบญจรงค์ รวมไปถึงลายผ้าไทย
“อย่างที่ทุกคนรู้นะครับว่าตอนนี้เทรนด์ไทยมาแรงมากๆ หลายหน่วยงานมักจะรณรงค์ให้รักษ์ความเป็นไทย ผมเลยคิดว่าน่าจะดีนะครับถ้าเราหยิบพวกนี้มาทำเครื่องประดับแล้วก็ดูมีเอกลักษณ์ดีด้วย” น้ำเหนือเริ่มเล่าความคิดของตัวเอง “อย่างพวกลายขนมไทยผมว่าเราทำเป็นเช็ตก็น่าจะสวยนะครับ มีทั้งสร้อยคอ ต่างหู สร้อยข้อมือแล้วก็แหวน แต่เวลาขายเราก็แยกขายเป็นชิ้นไป ตามที่ผมคิดเอาไว้นะครับพวกขนมไทยเนี่ยเราใช้เพชรหรืออัญมณีไม่เยอะ เน้นรูปทรงที่ดูเหมือนจริงน่าจะโดนใจผู้หญิงหลายรุ่นหลายวัยนะครับ”
หลายคนพยักหน้ารับกับคำพูดของน้ำเหนือเหมือนกับจะเห็นด้วย เจ้าตัวกวาดสายตามองทุกคนที่นั่งร่วมประชุมอยู่ด้วยก่อนจะหันไปมองคนที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะที่มองมาที่เขาอยู่เหมือนกัน อีกฝ่ายส่งยิ้มให้พร้อมกับพยักหน้าให้
“ความคิดดีนะคะ” คุณบีว่าก่อนจะลุกจากเก้าอี้ไปที่จอก่อนจะชี้ไปที่รูปที่ฉายอยู่ “อย่างพวกลายเบญจรงค์บีว่าถ้าเอาไปปรับดีไซน์แล้วเอาไปออกเพชรเพทายก็น่าจะสวยนะคะ ทำเหมือนเป็นคอลเลกชั่นเดียวกันไปเลย ทุกคนว่ายังไงคะ คุณควอตซ์ว่ายังไงคะ”
“ผมว่าก็น่าสนใจดีทีเดียว ถ้าไม่อย่างนั้นคอลเลกชั่นนี้เป็นคอลเลกชั่นพิเศษก็น่าจะดีนะครับ จะว่าไปปีนี้ก็ครบรอบบริษัทด้วยเอาไว้เรื่องนี้ผมจะลองเสนอกับบอร์ดผู้บริหารอีกที ส่วนของคิวเอ็นผมอนุมัติคอนเซ็ปนี้ ยังไงทางฝ่ายดีไซน์ก็ลงมือเลยครับ” ควอตซ์ตอบ “คอนเซ็ปนี้เราน่าจะเล่นได้หลายคอลเลกชั่นอยู่ ค่อยๆ ปล่อยออกมาสลับกันไป ยังไงก็ลองดูกันนะครับ”
“ได้ค่ะ / ครับ” ทีมฝ่ายดีไซน์ต่างพยักหน้ารับกับคำพูดของควอตซ์
การประชุมดำเนินต่อไปจนกระทั่งเที่ยงกว่าการประชุมถึงได้สิ้นสุดลง ทุกคนทยอยเดินออกจากห้องประชุมพร้อมกับยังพูดคุยถึงงานในครั้งนี้ต่อ สีหน้าของทีมดีไซน์เนอร์ดูจะสนุกสนานที่จะได้ทำงานนี้ ในห้องจึงเหลือเพียงแค่ควอตซ์กับน้ำเหนือเท่านั้น
“วันนี้จะไปกินข้าวที่ไหนครับ จะให้พี่ลินสั่งมาให้หรือเปล่า” น้ำเหนือถามคนรักพร้อมกับรวบเอกสารทุกอย่างใส่แฟ้มหยิบแท็บเล็ตมาถือเอาไว้
“ออกไปข้างนอกกันดีกว่า ยังไงบ่ายนี้ก็ไม่มีงานอะไรด่วนนี่ใช่ไหม” ถามพร้อมกับแย่งแฟ้มในมืออีกฝ่ายมาถือแต่น้ำเหนือไม่ยอมเพราะเจ้าตัวกอดแฟ้มเอาไว้แน่นแล้วส่ายหน้าไปมา
“ผมถือเองครับ... ก็ไม่ได้มีงานด่วนอะไร บ่ายนี้พวกพี่ๆ เขาก็คงคุยเรื่องคอนเซ็ปนี้กันนี่แหละครับ งานเก่าเคลียร์กันไปหมดแล้ว”
“อย่างนั้นกลับกัน นี่ก็เที่ยงกว่าจะบ่ายโมงแล้ว ไปกินข้าวเสร็จแล้วไปรับเด็กๆ กันดีกว่า” ควอตซ์พูดก่อนจะเดินนำอีกฝ่ายออกจากห้องประชุมไปโดยมีน้ำเหนือเดินตาม
ถ้าเป็นเวลาทำงานน้ำเหนือมักจะให้เกียรติและปฏิบัติตนเหมือนกับพนักงานคนอื่นๆ ที่ไม่ตีเสมอเจ้านายอย่างควอตซ์ แม้แต่เรื่องเล็กน้อยอย่างการที่ควอตซ์จะถือของให้น้ำเหนือก็จะไม่ยอมและถือเองทุกครั้งรวมไปถึงการถือของให้ควอตซ์ด้วย หรือเรื่องการเดินถ้าหากอยู่ในบริษัทน้ำเหนือจะไม่เดินเสมอหรือเคียงข้างควอตซ์ จนบางทีต้องเป็นควอตซ์เสียเองที่ต้องรั้งอีกฝ่ายมาเดินข้างๆ กัน
“อย่างนั้นเดี๋ยวผมไปหยิบของก่อนนะครับ ลงไปเจอกันที่รถเลยเนอะ” น้ำเหนือบอกกับควอตซ์ระหว่างที่กำลังลงขึ้นลิฟต์ไปข้างบนเพื่อขึ้นไปยังชั้นทำงาน
“โอเคครับ” ยกมือลูบผมคนรักไปที พอดีกับที่ลิฟต์หยุดอยู่ที่ชั้นทำงานของน้ำเหนือ เจ้าตัวเลยหันมายิ้มให้ก่อนจะเดินออกจากลิฟต์ไป มีการหันมาโบกมือให้จนควอตซ์นึกมันเขี้ยวอยากจะคว้าตัวอีกคนมาฟัดให้ช้ำ
“น้ำเหนือไปกินข้าวด้วยกันไหม” เสียงของพี่ๆ ในทีมเอ่ยถามเมื่อเห็นน้ำเหนือเดินเข้ามาในห้อง แต่ละคนสะพายกระเป๋าเรียบร้อย ดูก็รู้เลยว่าคงไม่มีใครกลับเข้ามาออฟฟิศอีกแล้วแน่นอน
“วันนี้ผมขอผ่านนะครับ เดี๋ยวจะออกไปข้างนอกกับพี่ควอตซ์แล้วก็เลยไปรับเด็กๆ กลับบ้านเลยครับ”
“อ๋อ... โอเคจ้า อย่างนั้นพวกพี่ไปกันก่อนนะ แล้วเจอกันวันจันทร์นะ”
“ครับผม แล้วเจอกันครับ” น้ำเหนือยกมือโบกให้พี่ๆ ทุกคน หันไปเก็บของที่โต๊ะตัวเองบ้าง ตรวจเช็คภายในห้องทำงานอีกรอบก่อนจะเดินไปรอลิฟต์เพื่อลงไปยังชั้นที่จอดรถ
ควอตซ์ยืนพิงรถรออยู่แล้วตอนที่น้ำเหนือลงไปถึง น้ำเหนือยิ้มก่อนจะรีบก้าวไปหาใครอีกคนทันที มือยื่นไปจับมือของควอตซ์ที่ยื่นมาหา
“รีบเดินทำไมหือ... เดี๋ยวก็ล้มหรอกครับ เป็นมัมมี๊แล้วนะระวังหน่อยสิ” เอ่ยดุทันทีที่อีกฝ่ายเดินมาถึงตัว
“ผมไม่ซุ่มซ่ามขนาดนั้นเสียหน่อย ไม่ดุสิครับ” เงยหน้าย่นจมูกใส่จนคนมองต้องยกมือขึ้นบีบจมูกอีกฝ่ายอย่างมันเขี้ยว ก่อนจะหันไปเปิดประตูรถให้น้ำเหนือขึ้นไปนั่งแล้วจึงอ้อมไปประจำที่ของตัวเอง
“วันนี้อยากกินอะไรดีครับ อาหารญี่ปุ่นไหม” หันไปถามคนรัก
“ได้ครับ แล้วแต่พี่ควอตซ์เลย” ยิ้มหวานกลับมาให้ “เย็นนี้ชวนพ่อไปกินข้าวที่บ้านด้วยดีไหมครับ กลับมาจากหัวหินยังไม่ได้เจอพ่อเลยมีงานยุ่งตลอดเลย”
“เอาสิ วันนี้วันศุกร์ด้วยให้พ่อสินธรมานอนที่บ้านก็ได้พรุ่งนี้วันหยุด”
“จริงด้วย ผมชวนพ่อมานอนที่บ้านเลยดีกว่า” พูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาพ่อสินธร ควอตซ์ได้ยินอีกฝ่ายออดอ้อนพ่อทางโทรศัพท์ก็หันไปมองก่อนจะยิ้มขำเมื่อเห็นสีหน้าที่เดี๋ยวบูดบึ้งเดี๋ยวยิ้มหวาน
ท่าทางอย่างกับเด็กน้อยทั้งๆ ที่เจ้าตัวก็โตจนมีลูกฝาแฝดวัยกำลังซนแล้วแท้ๆ แต่ถึงอย่างนั้นน้ำเหนือตอนทำตัวเหมือนเป็นเด็กแบบนี้ก็ยังดูน่ารักน่าเอ็นดูเสมอในสายตาของควอตซ์
“ตามนี้นะครับ เย็นนี้เจอกันนะครับพ่อ สู้ๆ กับการทำงานนะครับ สวัสดีครับ” น้ำเหนือวางสายไปแล้ว เจ้าตัวหันมายิ้มกว้าง “พ่อตกลงมากินข้าวแล้วก็นอนที่บ้านแล้วละครับ ว่าแต่ว่าพี่ควอตซ์ได้คุยกับพี่ลินเรื่องบ้านของพ่อหรือยังครับ”
“ก็คุยแล้วนะ พี่ลินบอกเดี๋ยวขอปรึกษากับโอ๊ตดูก่อนแล้วจะบอกอีกที รีบขนาดนั้นเลยหรือยังไง ยังไงพ่อสินธรก็ไม่ไปไหนหรอกน่า”
“ก็ผมอยากให้พ่อย้ายไปอยู่ด้วยกันนี่ครับ อยู่คนเดียวแบบนั้นผมเป็นห่วง”
“ครับๆ เอาไว้พี่ถามพี่ลินให้อีกที ไปครับไปกินข้าวกันดีกว่าบ่ายโมงกว่าแล้วเดี๋ยวปวดท้อง” ควอตซ์พูดพอดีกับที่เขาเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ร้านอาหารพอดี
ทั้งคู่เดินเข้าไปในร้าน เพราะไม่ใช่เวลาพักกลางวันของพนักงานแล้วในร้านจึงมีคนไม่เยอะมาก มีที่นั่งหลายที่ให้เลือกได้ตามใจชอบ พวกเขาเดินไปนั่งที่โซฟาริมกระจก สั่งอาหารมาคนละอย่างสองอย่าง ก่อนจะส่งเมนูคืนให้กับพนักงาน
“กินเยอะๆ นะครับ ช่วงนี้พี่ว่าเราผอมลงไปนะ” ควอตซ์ว่าพลางคีบเนื้อปลาสีสวยใส่จานของคนรัก “เร่งทำงานทีไรก็กินน้อยจนผอมลงทุกที ถ้ายังเป็นแบบนี้อีกพี่จะไม่ให้ทำแล้วนะ”
“ไม่เอานะครับ สัญญาเลยว่าจากนี้ไปผมจะกินเยอะๆ ไม่ปล่อยให้ตัวเองผอมลงอีกแล้ว” น้ำเหนือรีบทำหน้าอ้อนทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น
“ให้มันจริงเถอะ ดื้อเหลือเกินคนนี้” จิ้มปลายจมูกรั้นเบาๆ “ความดื้อนี่ส่งไปให้ลูกเต็มๆ เลยสินะ”
“ผมเปล่าดื้อสักหน่อย อีกอย่างที่แฝดดื้อน่ะได้มาจากพี่ควอตซ์ต่างหาก” โยนความผิดกลับไปให้อีกฝ่ายแทน
ควอตซ์ไม่ได้ว่าอะไรกับคำพูดของน้ำเหนือนอกจากยื่นมือไปบีบแก้มขาวๆ ที่เขาชอบฟัดชอบหอมเบาๆ แทน บทสนทนาถูกเปลี่ยนไปเรื่อยๆ น่าแปลกทั้งๆ ที่เจอกันทุกวันเกือบจะตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงแต่พวกเขาก็ยังมีเรื่องมากมายให้คุย อาจจะเพราะเวลาอื่นไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่ อย่างกลางวันถึงแม้จะทำงานที่เดียวกันแต่ต่างฝ่ายก็ต่างทำงานในส่วนของตัวเอง ได้คุยกันบ้างก็วันที่ควอตซ์ไปทานข้าวด้วยกันกับน้ำเหนือแต่นั่นก็มีคนอื่นๆ อยู่ด้วย
ตอนเย็นกลับบ้านไปเวลาของทั้งคู่ก็ทุ่มให้กับลูกชายฝาแฝดไม่ว่าจะเป็นการสอนการบ้าน สอนเรื่องต่างๆ กว่าจะพาลูกน้อยเข้านอนได้พวกเขาก็เหนื่อยเกินกว่าจะมานั่งพูดคุยกันแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นทุกครั้งที่มองหน้ากันต่างฝ่ายต่างจะมีรอยยิ้มให้กันเสมอ เพื่อเป็นการบอกว่าเขาจะเป็นกำลังใจให้และยังอยู่ตรงนี้เสมอไม่ไปไหน
ใช้เวลาอยู่ในร้านอาหารร่วมชั่วโมง เมื่อเห็นว่าใกล้เวลาเลิกเรียนของฝาแฝดแล้วพวกเขาจึงออกจากร้าน ถนนในกรุงเทพช่วงเวลาแบบนี้รถเยอะพอสมควรกว่าจะไปถึงโรงเรียนของฝาแฝดก็ถึงเลยเวลาเลิกเรียนมาแล้ว
เพราะเป็นเวลาเลิกเรียนแบบนี้ถนนหน้าโรงเรียนจึงเนืองแน่นไปด้วยรถที่มารอรับลูกหลานจนติดเป็นทางยาว
“เดี๋ยวผมเดินไปรับแฝดแล้วกันครับแล้วจะรออยู่ตรงประตู ออกมาคงพอดีกับที่พี่ควอตซ์ขับรถไปถึงพอดี” น้ำเหนือว่าเมื่อเห็นว่ารถคงยังไม่ขยับไปจอดได้ง่ายๆ
“โอเคครับ เดินไปดีๆ นะครับ ระวังๆ ด้วย”
น้ำเหนือหันมามองหน้าคนรัก “พี่ควอตซ์ครับ ผมไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะครับ นี่กำลังจะเดินไปรับลูกชายนะครับ ไม่ได้จะเดินไปเรียนเอง”
ควอตซ์หัวเราะกับคำพูดของคนรัก ยื่นมือไปวางไว้ที่ข้างศีรษะอีกฝ่ายแล้วยีผมนุ่มอย่างเอ็นดู “ครับๆ พี่รักของพี่ก็ต้องห่วงเป็นธรรมดาสิ”
แก้มขาวซับสีระเรื่อทันที น้ำเหนือย่นจมูกใส่ก่อนจะหันไปเปิดประตูรถแล้วก้าวลงไปทันที ได้ยินเสียงหัวเราะจากอีกคนด้วยตอนที่กำลังปิดประตู น้ำเหนือหันไปย่นจมูกใส่อีกรอบก่อนจะรีบเดินไปที่โรงเรียน
น้ำเหนือทักทายคุณครูที่ยืนประจำอยู่หน้าประตูก่อนจะแจ้งว่ามารับฝาแฝด ยืนรออยู่ไม่นานก็มีคุณครูอีกคนเดินจูงมือฝาแฝดเดินมาหา
พอเห็นมัมมี๊ยืนรออยู่ก็รีบดึงมือออกจากมือของคุณครู หันไปยกมือไหว้สวัสดีคุณครูก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาหา น้ำเหนือย่อตัวลงเพื่อรอรับกอดของฝาแฝด หอมแก้มนิ่มๆ ของทั้งคู่ไปคนละข้าง
“สวัสดีคับมัมๆ” ทั้งคู่ยกมือไหว้อย่างสวยงามจนน้ำเหนือยิ้มกว้าง
“สวัสดีครับ ไปกันครับแด๊ดรออยู่นะ” น้ำเหนือลุกขึ้นยืนส่งมือให้ฝาแฝดจับคนละข้างก่อนจะเดินออกจากโรงเรียน
ยืนรออยู่ไม่นานรถคันคุ้นตาก็มาจอดเทียบฟุตบาทตรงหน้า น้ำเหนือเดินไปเปิดประตูหลังให้แฝดขึ้นไปนั่งก่อนจะย้ายตัวเองไปประจำที่ข้างคนขับ
“สวัสดีคับแด๊ดๆ”
ควอตซ์มองแฝดผ่านกระจกหลังแล้วยิ้ม “สวัสดีครับ วันนี้ดื้อซนกันหรือเปล่า”
พอได้ยินคำถามนั้นฝาแฝดก็หันมองหน้ากันเล็กน้อย ท่าทางอึกอักไม่ยอมตอบคำถามทำให้ควอตซ์ต้องส่งเสียงไปกระตุ้นอีกรอบ
“ว่าไงครับ วันนี้มีอะไรครับ ไม่ยอมตอบแบบนี้แสดงว่าดื้อกันแน่ๆ เลยใช่ไหม ให้แด๊ดโทรถามมิสโรซี่ไหมครับ” ควอตซ์ถามทำท่าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด และนั่นก็รีบทำให้เจ้าตัวน้อยทั้งสองคนรีบพูดออกมาทันที
“พี่ฮาร์ทซน / เดียซนๆ ซน” ทั้งพี่ฮาร์ทและน้องเดียร์พูดออกมาพร้อมกัน
เคยมีอยู่ครั้งที่เจ้าตัวพูดโกหก แต่เด็กน้อยเวลาโกหกก็ย่อมมีพิรุธจึงไม่ใช่เรื่องยากเลยที่น้ำเหนือและควอตซ์จะจับได้ และครั้งนั้นแฝดก็โดนแด๊ดอบรมไปชุดใหญ่โทษฐานที่พูดโกหก จนแฝดไม่กล้าที่จะพูดโกหกอีก
น้ำเหนือหันไปมองเด็กน้อย “ไหนเล่าให้แด๊ดกับมัมฟังสิครับว่าซนอะไรกันมา”
“ฮาร์ทผลักเพื่อนในห้องคับ” คำตอบของพี่ฮาร์ททำเอาทั้งควอตซ์และน้ำเหนือขมวดคิ้วทันที แต่ก่อนที่ควอตซ์จะได้พูดอะไรน้ำเหนือก็ยกมือแตะแขนอีกฝ่ายเอาไว้ ส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าอย่าเพิ่งพูดอะไร รอให้พี่ฮาร์ทพูดออกมาเอง
“แต่เขามาแกล้งน้องเดียร์ก่อน เขาผลักน้องเดียร์ แขนมีเลือดเลย”
ควอตซ์เผลอเหยียบเบรกจนรถกระตุกโชคดีที่เขาได้สติอย่างรวดเร็วจนไม่เกิดอันตรายอะไรขึ้น รีบเลี้ยวรถเข้าไปในปั้มน้ำมันใกล้ๆ นี้ทันที
ทั้งสองคนอุ้มฝาแฝดลงจากรถก่อนจะเริ่มสำรวจร่างกายของพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ ที่แขนของน้องเดียร์มีลอยถลอกแต่ดูแล้วน่าจะได้รับการทำแผลมาแล้วเรียบร้อย
“แล้วเพื่อนคนนั้นเขาผลักน้องเดียร์ทำไมครับ” น้ำเหนือถาม ลูบผมน้องเดียร์เบาๆ อย่างปลอบโยน
“เขาจะเอาสอสีไป แต่เดียกะพี่ฮาดใช้อยู่ เขาเลยผลักเดีย พี่ฮาดก้อเลยผลักเขา แต่น้องเดียไม่ร้องนะ พี่ฮาดมาปลอบๆ น้องเดียเลยไม่ร้องเลย”
“แล้วฮาร์ทเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ควอตซ์ถามพลางสำรวจดูตามร่างกายของลูกชายคนโต
พี่ฮาร์ทส่ายหน้าไปมา ก่อนจะกอดแด๊ดดี๊ที่ดึงเจ้าตัวน้อยไปกอดเอาไว้
“ดีแล้วครับ แด๊ดขอบคุณนะครับที่พี่ฮาร์ทปกป้องน้อง แต่พี่ฮาร์ทไปผลักเพื่อนเขาแบบนั้นรู้ใช่ไหมครับว่ามันไม่ดี”
“แต่เขาผลักเดียก่อนนะแด๊ดๆ” น้องเดียร์แย้งเมื่อได้ยินแบบนั้น กลัวว่าพี่ชายจะโดนแด๊ดดี๊ดุจึงรีบเอ่ยปกป้อง เหมือนตอนที่พี่ฮาร์ทปกป้องเขา
น้ำเหนือจับแขนกลมของฝาแฝดทั้งสองคน “เพื่อนผลักน้องเดียร์ น้องเดียร์ล้มเจ็บไหมครับ”
น้องเดียร์พยักหน้ารับกับคำถามของมัมมี๊ “เจ็บคับ แดงๆ ออกที่แขนน้องเดียด้วย” หันแขนที่มีรอยแผลถลอกให้มัมมี๊กับแด๊ดดี๊ดู
“แล้วน้องเดียร์คิดว่าสิ่งที่เขาทำดีไหมครับ ที่เขามาผลักน้องเดียร์แบบนี้”
“ไม่ดี... เขานิสัยไม่ดี”
“ใช่ไหมครับ แล้วถ้าน้องเดียร์หรือพี่ฮาร์ทไปผลักเขาแบบนั้นบ้าง ดีหรือเปล่าครับ”
ทั้งพี่ฮาร์ทและน้องเดียร์นิ่งไปกับคถามของมัมมี๊ก่อนจะส่ายหน้าไปมา พูดเสียงอ่อยพร้อมกัน “ไม่ดีครับ...”
“ใช่แล้วครับ อย่างที่มัมบอก ฮาร์ทปกป้องน้องเป็นเรื่องที่ดีแต่ไปทำร้ายเขาแบบนั้นไม่ถูกต้องนะครับ” ควอตซ์พูดลูบผมลูกชายคนโต
“ครับ ฮาร์ทจะไม่ทำแบบนี้อีก”
“เก่งมากครับ ไปครับ กลับบ้านกันดีกว่าป่านนี้พวกคุณปู่คุณย่ารอกันแล้ว” ควอตซ์ว่าก่อนจะอุ้มพี่ฮาร์ทขึ้น ส่วนน้องเดียร์ก็เป็นน้ำเหนือที่อุ้มกลับไปที่รถ
ควอตซ์ตั้งใจเอาไว้ว่าวันจันทร์จะต้องเข้าไปคุยกับคุณครูที่โรงเรียนของฝาแฝดที่ไม่ยอมบอกเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขารู้ แต่อย่างน้อยก็ยังโชคดีที่น้องเดียร์ไม่ได้เป็นอะไรมากมีเพียงแค่แผลถลอกนิดหน่อยเท่านั้น
หลังจากกลับถึงบ้านบริสตันควอตซ์กับน้ำเหนือก็พาแฝดไปทานข้าวกับพวกคุณหญิงมรกตที่บ้านใหญ่ อยู่คุยกับพวกท่านจนค่ำจึงได้พาฝาแฝดกลับบ้านเพื่ออาบน้ำพาเข้านอน โดยมีพ่อสินธรที่คืนนี้จะมาค้างด้วยตามกลับมาด้วย
“พวกลูกจัดการพาแฝดไปนอนเถอะ เดี๋ยวพ่อก็จะไปอาบน้ำนอนบ้างแล้วล่ะวันนี้ประชุมทั้งวันเลยรู้สึกเหนื่อยๆ อยากจะพัก” พ่อสินธรพูดกับน้ำเหนือที่มีท่าทางละล้าละลังทั้งกังวลเรื่องพาแฝดไปนอนทั้งกังวลว่าไม่ได้ดูแลพ่อ
“อย่างนั้นพ่อก็รีบนอนนะครับ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะครับ”
“อือ ไปๆ ไปดูลูกไป”
“ครับผม ฝันดีนะครับพ่อ” น้ำเหนือเข้าไปกอดคนเป็นพ่อแน่นก่อนจะพาพ่อสินธรไปที่ห้องนอนด้านล่างที่เตรียมเอาไว้ให้
ที่จริงชั้นสองก็ยังมีห้องนอนว่างแต่พ่อสินธรเลือกนอนห้องข้างล่างเวลามาพักค้างคืนด้วยเพราะไม่อยากจะเดินขึ้นลงบันได ควอตซ์กับน้ำเหนือก็เลยให้คนมาปรับห้องนอนข้างล่างใหม่ให้ใหญ่ขึ้นแล้วก็เพื่อความสะดวกสบายเมื่อเวลาที่พ่อสินธรย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่
“พ่อนอนแล้วเหรอ” ควอตซ์ถามเมื่อเห็นคนรักเดินเข้ามาในห้องนอนของฝาแฝด
“ครับ พ่อบอกว่าวันนี้ประชุมทั้งวันเลยอยากจะรีบนอนน่ะครับ แล้วนี่ฝาแฝดง่วงกันหรือยังหือ” น้ำเหนือตอบควอตซ์ก่อนจะเดินเข้าไปหาฝาแฝดที่นั่งอยู่บนเตียง
“มัมๆ แด๊ดๆ จะเล่านิทาน มัมๆ มาฟัง” น้องเดียร์ร้องเรียก ตบเตียงนอนข้างตัวเองปุๆ เพื่อให้มัมมี๊เดินไปหา
“จริงเหรอครับ วันนี้แด๊ดๆ จะเล่านิทานให้ฟังเหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเป็นเด็กดีรีบนอนเนอะ แด๊ดๆ จะได้เริ่มเล่านิทาน” น้ำเหนือก้าวไปนั่งข้างๆ จัดที่นอนของแฝดให้เรียบร้อยก่อนจะให้ฝาแฝดนอนดีๆ
“ครับ / ฮะ” ทั้งคู่ประสานเสียงออกมา ก่อนที่พี่ฮาร์ทจะคว้ามือน้องเดียร์ไปจับเอาไว้แล้วหันไปมองแด๊ดดี๊ตาไม่กระพริบ
“แด๊ดๆ เล่า”
“เล่าฉิๆ เล่า”
“ครับๆ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังแล้วครับ”
นิทานเริ่มต้นขึ้นผ่านการเล่าเรื่องราวจากควอตซ์ เจ้าตัวน้อยที่ตอนแรกนอนมองตาแป๋วตั้งใจฟัง ไม่ดวงตานั้นก็ปรือปรอยก่อนจะปิดลง แล้วก็หลับไปทั้งๆ ที่นิทานเพิ่งจะดำเนินมาได้แค่ครึ่งเรื่องเท่านั้น ควอตซ์วางหนังสือลงบนโต๊ะข้างเตียง ทั้งเขาและน้ำเหนือขยับตัวลงจากเตียงอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้ฝาแฝดตื่นขึ้นมา อยู่ดูจนแน่ใจแล้วว่าทั้งคู่หลับสนิทก็ก้มลงหอมแก้มฝาแฝดไปคนละที
น้ำเหนือหันไปหยิบเครื่องเล่นเพลงมาเปิดเพลงกล่อมเอาไว้เพื่อช่วยผ่อนคลายและทำให้ฝาแฝดนอนหลับสนิทตลอดทั้งคืน
“ฝันดีนะครับเด็กดีของมัมๆ” น้ำเหนือก้มลงหอมแก้มฝาแฝดอีกรอบก่อนจะเดินตามคนรักออกจากห้องนอนไป
ถึงเวลาพักผ่อนของพวกเขาบ้างแล้ว...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
กลับมาแล้วค่าหลังจากไปออกบูธมา ครึ่งหลังนี้รู้สึกว่าตัวเองแต่งได้ไม่ค่อยดี มันมึนๆ คิดไม่ค่อยออก แหะๆ ขอโทษด้วยค่ะ จะพยายามปรับปรุงในตอนหน้านะคะ ส่วนหลายๆ คนที่ถามมาว่าเรื่องนี้จะมีดราม่าหรือเปล่า เรื่องนี้ฟางบอกเลยว่า... “ให้คำตอบไม่ได้จ้า” 5555
จริงๆ ค่ะ ฟางตอบไม่ได้ค่ะว่าจะมีดราม่าหรือเปล่าฟางแต่งไปเรื่อยๆ ค่ะ นิยายเรื่องนี้ยังคงคอนเซ็ปเดิมของฟางคือไม่มีพล็อตอะไรเลย เพราะอย่างนั้นก็รอลุ้นกันไปเรื่อยๆ ค่ะว่าจะมีหรือไม่มี บอกไม่ได้เลยจริงๆ ค่า ^^
สำหรับใครที่อยากรู้ว่าแฝดตอนโตเป็นอย่างไร สามารถตามไปอ่านได้ที่เรื่อง ♡ Faculty of Love . 1 My Dear ; รักของผม ผมจัดเอง ♡ นะคะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
-
คู่สร้างคู่สมกันจริงๆคู่นี้ อยากมีแบบนี้บ้าง :hao5: เด็กน่ารักมากค่ะ โตมาแสบเชียวน้องเดียร์ ขอบคุณมากค่ะฟาง :กอด1:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
น่ารักทั่งคุ่ ฝาแฝดที่รัก
-
ยังอยากได้แด๊ดๆของเด็กอยู่จนทุกวันนี้ แต่มัมๆของเด็กๆก็ดีเหลือเกิน หลีกทางให้ก็ได้5555
-
ติดตามครับ
-
เด็กๆ น่ารัก :-[
-
สอนเด็กๆดีมาก o13 o13 o13
-
เรื่องนี้อนุญาตให้มาม่าได้ แต่ไม่อนุญาตให้ทำครอบครัวหลานแฝดร้าวฉาน :amen:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น่ารักนะเด็ก ๆ :m3: :m1:
-
แฝดน่ารักกก :-[
-
เด็กๆน่ารักก
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
แฝดน่ารัก
-
:pig4:
-
น่ารักกันเชียวแฝดจ๋า
-
แผดน่ารักมาก :-[ :-[ :-[
-
รอน้องมาป่วน
-
อยากให้มีดราม่าบ้างแต่แค่เล็กๆน้อยๆพอเป็นสีสันพอนะคะ
-
:-[
-
แฝดน่ารักกก งื้อออ :-[
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แฝดน่ารัก :impress2:
-
ครอบครัวอบอุ่น น่ารัก สอนลูกๆ กันดีเชียว :กอด1:
-
แฝดน่ารัก
-
คุณพ่อคุณแม่น่ารักจริงเชียว เค้าก็มีโมเมนท์หวานกันตลอดเนาะ
ชอบตอนควอตซ์ดูแลน้ำเหนือ ชอบแหย่ชอบแซว น่ารักดี
เลี้ยงลูกได้ดีจัง มีเหตุผล ค่อยๆบอก แฝดเป็นเด็กน่ารักเลยเชียว พี่น้องดูแลกันดี
-
พ่อสินธรไม่สบายหรือเปล่า เป็นห่วงจัง
-
:heaven :heaven
-
คิดถึงเรื่องนี้มากกก
-
(https://preview.ibb.co/i9ZpDR/03.jpg)
Cr.Pic [F.GC]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “03”
“มัมๆ เดียทำ เดียทำ” เสียงเจ้าตัวน้อยดังอยู่ในครัวให้น้ำเหนือต้องก้มมองน้องเดียร์ที่เดินมากระตุกชายเสื้อของเขา “เดียทำให้แด๊ดๆ กะพี่ฮาด”
“หือ… น้องเดียร์อยากทำอาหารให้แด๊ดกับพี่ฮาร์ทหม่ำเหรอครับ” น้ำเหนือถาม
น้องเดียร์พยักหน้าหงึกหงัก “ทำๆ เดียทำ”
“โอเคครับ อย่างนั้นช่วยมัมนวดแป้งเนอะ เดี๋ยวมัมจะทำแพนเค้กให้หม่ำ น้องเดียร์ชอบใช่ไหม” น้ำเหนืออุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาบนไอซ์แลนด์ที่อยู่กลางห้องครัว
เช้านี้น้ำเหนือลุกขึ้นมาแต่เช้าตั้งใจว่าจะทำมื้อเช้าให้ทุกคนเพราะไหนๆ ก็เป็นวันหยุดที่ไม่ต้องรีบร้อนอะไร มีป้ายุพินกับสาลี่มาเป็นลูกมือคอยช่วย แต่พอเริ่มเตรียมของไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ได้ยินเสียงตึงตังมาจากหน้าห้องครัวก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะโผล่มาเกาะเขาแล้วร้องขอทำด้วย
“นี่นะครับ น้องเดียร์ช่วยมัมตีแป้งให้เข้ากันเนอะ ทำแบบนี้นะ” น้ำเหนือหยิบถ้วยใบเล็กอีกใบออกมาก่อนจะตักแป้งแพนเค้กในถ้วยผสมใส่ถ้วยใบเล็กให้แล้วสาธิตด้วยการใช้ตะกร้อมือคนแป้งในถ้วยให้เข้ากัน
“ทำได้ไหมครับ”
“ได้ๆ เดียทำ ทำได้” น้องเดียร์พยักหน้ายืนยันแข็งขันจนน้ำเหนือต้องยิ้มเอ็นดู
ส่งถ้วยใบเล็กให้แล้วก็หยิบตะกร้อมืออันเล็กสีสวยให้น้องเดียร์ ยืนดูเจ้าตัวเล็กจับตะกร้อมือคนแป้งแพนเค้กในถ้วย ท่าทางเก้ๆ กังๆ ของเจ้าตัวน้อยเรียกรอยยิ้มของทุกคนในห้องครัวได้เป็นอย่างดี ยิ่งตอนที่เจ้าตัวยกมือขึ้นเหมือนทำท่าปาดเหงื่อบนหน้าผากนั้นด้วยแล้วยิ่งดูขบขันและน่าเอ็นดูไปพร้อมๆ กัน
“เก่งมากครับ น้องเดียร์ทำถ้วยนี้เนอะ เดี๋ยวมัมทำถ้วยนี้”
“ฮะ!” พยักหน้ารับคำเสียงดัง ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาใช้ตะกร้อมือคนแป้งแพนเค้ก
เมื่อเห็นว่าน้องเดียร์ทำได้แล้วน้ำเหนือก็หันกลับมาจัดการแป้งแพนเค้กในส่วนที่เหลือต่อ หันไปมองอีกทีก็ต้องหลุดหัวเราะเพราะแก้มขาวๆ ตามเนื้อตามตัวของน้องเดียร์เปื้อนไปด้วยแป้ง
“พอแล้วครับ ใช้ได้แล้วล่ะแล้วนี่ทำไมหนูเลอะขนาดนี้เนี่ย” น้ำเหนือดึงถ้วยออกมาก่อนจะส่งต่อให้สาลี่เพื่อเอาไปรวมกับแป้งที่น้ำเหนือเตรียมเอาไว้
เจ้าตัวน้อยหัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจ ลุกขึ้นเดินมากอดมัมมี๊จนน้ำเหนือตัวเปื้อนไปด้วย พอเห็นว่ามัมมี๊เลอะเหมือนกันก็ปรบมือชอบใจใหญ่
“ไปอาบน้ำเลยครับ เปื้อนไปทั้งตัวแล้ว” น้ำเหนือจัดการอุ้มเจ้าตัวแสบเอาไว้ก่อนจะหันไปหาสาลี่แล้วก็ป้ายุพิน “ผมฝากที่เหลือด้วยนะครับ เอาแป้งของน้องเดียร์ไปทำด้วยนะ เดี๋ยวจะได้ให้แด๊ดกับพี่ชายเขาชิม ผมพาน้องไปอาบน้ำก่อน”
“ค่ะ เดี๋ยวป้าจัดการทางนี้ให้เองค่ะ” ป้ายุพินส่งยิ้มเอ็นดูให้
น้ำเหนือยิ้มขอบคุณกลับไปก่อนจะพาลูกชายคนเล็กขึ้นไปบนห้องนอน พี่ฮาร์ทไม่ได้นอนอยู่บนเตียงแล้วตอนที่น้ำเหนือเดินเข้ามาแต่ได้ยินเสียงแว่วมาจากในห้องน้ำ คงอยู่ในนั้นกับแด๊ดดี๊ไม่ผิดแน่ แล้วก็จริงอย่างที่น้ำเหนือคิดเพราะระหว่างที่กำลังฝึกน้องเดียร์ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าเองสองพ่อลูกก็เดินออกมาจากห้องน้ำ พี่ฮาร์ทโดนผ้าขนหนูห่อเสียจนตัวกลม เดินมาหามัมมี๊ก่อนจะโผเข้าใส่จนน้ำเหนือต้องรีบอ้าแขนรับลูกชายคนโต
ก้มลงหอมแก้มนุ่มๆ ไปเต็มฟอด สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากครีมอาบน้ำเข้าเต็มปอด “หอมแล้วลูกชายมัมมี๊”
พี่ฮาร์ทยิ้มกว้างชอบใจ กอดมัมมี๊อีกทีก่อนจะเดินไปหาแด๊ดดี๊ที่ยืนรออยู่ น้ำเหนือเลยจัดการพาน้องเดียร์เข้าไปอาบน้ำก่อนจะพาออกมาแต่งตัวด้วยชุดที่ควอตซ์เลือกแล้ววางเอาไว้ให้แล้ว
น้องเดียร์กับพี่ฮาร์ทถูกส่งต่อให้สาลี่ดูแลระหว่างที่น้ำเหนือจะไปจัดการกับตัวเองบ้าง
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ” น้ำเหนือทักเมื่อเห็นคนรักกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้องแต่งตัวในห้องนอน
“ครับ พี่อาบกับฮาร์ทไปเมื่อกี้” ควอตซ์หันมาตอบก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างที่ชอบทำ “ถามแบบนี้จะชวนพี่อาบน้ำด้วยเหรอครับ พี่อาบอีกรอบก็ได้นะ”
ไม่ใช่แค่พูดแต่มือที่ตอนแรกกลัดกระดุมเสื้ออยู่ตอนนี้เปลี่ยนมาปลดกระดุมออกจากรังดุมแทน
น้ำเหนือมองค้อนไปที “ไม่ใช่แล้วครับ! ผมแค่ถามหรอกพี่ควอตซ์แต่งตัวไปเลยครับ”
ควอตซ์หัวเราะชอบใจก่อนจะเดินไปกอดคนที่เขินหน้าแดงเดินหนีไปที่อีกมุมของห้องแต่งตัวจากด้านหลัง น้ำเหนือเผลอเกร็งตัวแต่ไม่นานก็ผ่อนคลายยอมปล่อยให้อีกคนกอดตามใจ
“หอม” หลังจากฝังจมูกไปที่แก้มนวลฟอดใหญ่ก็พูดออกมา
“หอมอะไรละครับ ผมไปเข้าครัวมาจะหอมได้อย่างไรกัน” น้ำเหนือว่าแต่แก้มขาวกับขึ้นสีระเรื่อ
“หอมกลิ่นมัมมี๊” ว่าแล้วก็หอมอีกข้าง จะได้ไม่มีแก้มข้างไหนนึกน้อยใจที่เขาไม่หอม
“ฮื่อ… พูดไปเรื่อย ปล่อยผมเลยครับผมจะไปอาบน้ำแล้วเดี๋ยวจะได้ไปกินมื้อเช้าฝีมือน้องเดียร์กัน”
พอได้ยินแบบนั้นควอตซ์ก็ร้องครางในลำคอ น้ำเหนือที่หันมามองก็หลุดขำเมื่อเห็นสีหน้าแปลกๆ ของคนรัก “ผมพูดจริงๆ นะ น้องเดียร์มาช่วยผมทำเมื่อเช้าคนแป้งแพนเค้กเองเลยด้วยนะครับ”
“สงสัยโตขึ้นเดียร์คงเหมือนเรามากนะ ได้มัมมี๊มาเยอะเลยสิ”
“จะได้ผมหรือได้พี่ควอตซ์ก็เหมือนกันนั่นแหละครับ ลูกเราเหมือนกัน ดื้อเหมือนกัน!”
ควอตซ์หัวเราะพยักหน้ารับกับประโยคสุดท้าย ก้มลงจุ๊บปากอิ่มไปอีกทีก่อนจะผละออกเมื่อเห็นตาขวางๆ ของคนรัก น้ำเหนือได้แต่ย่นจมูกใส่ ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีโดนอีกฝ่ายขโมยจูบขโมยหอมไปกี่รอบแล้วก็ไม่รู้…
“พี่ลงไปรอข้างล่างนะครับ” ควอตซ์บอกกับน้ำเหนือตอนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“ครับผม”
ใช้เวลาจัดการตัวเองอยู่ไม่นานน้ำเหนือก็เดินลงมาชั้นล่างได้ยินเสียงแด๊ดดี๊กับลูกชายดังมาจากในห้องนั่งเล่นเลยเปลี่ยนเส้นทางจากที่จะเดินไปห้องครัวมาที่ห้องนั่งเล่นแทน
เห็นท่านรองประธานบริษัทเครื่องประดับรายใหญ่ของประเทศนั่งเล่นเกมอยู่กับลูกชายทั้งสองคน ตอนนี้ดูเหมือนว่าท่านรองฯ จะแข่งกับลูกชายคนโต โดยมีลูกชายคนเล็กยืนเชียร์แด๊ดดี๊ทีพี่ชายทีอยู่ข้างๆ
น้ำเหนือส่ายหน้าแต่บนใบหน้านั้นประดับด้วยรอยยิ้ม เมื่อไม่นานมานี้อยู่ๆ หัวหน้าครอบครัวก็พาเขากับลูกชายฝาแฝดไปที่ห้างสรรพสินค้าแล้วก็เลือกซื้อเครื่องเล่นเกมมา บอกว่าจะเอามาเล่นกับลูกชาย น้ำเหนือเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะคิดว่าควอตซ์คงมีเหตุผลที่ดีอยู่แล้วในการทำแบบนี้
เจ้าตัวบอกว่าจะได้ใกล้ชิดกับลูกมากขึ้นเพราะเป็นธรรมชาติของเด็กอยู่แล้วที่จะชอบเล่นเกม ถ้าหากเขาสอนให้รู้จักเล่นแฝดจะได้เล่นเป็นและเล่นอยู่ในกรอบที่พอดี ดีกว่าปล่อยให้ทั้งคู่ไปลองเองเพราะก็ไม่รู้ว่าจะไปลองอะไรแบบไหน
มันก็จริงอย่างที่อีกฝ่ายว่า น้ำเหนือเลยไม่ได้คัดค้านอะไร บางวันก็แบ่งทีมกันทีมละสองคน เขากับควอตซ์อยู่คนละทีมกัน ส่วนฝาแฝดก็สลับกันอยู่ทีเขาบ้างทีมควอตซ์บ้างแล้วก็มานั่งเล่นเกมแข่งกัน เหมือนไปย้อนไปตอนเป็นเด็กๆ ที่นั่งเล่นเกมแบบนี้และบางทีก็ทำให้เขากับควอตซ์เข้าใจความรู้สึกของแฝดมากขึ้น
เพราะโตแล้ว เพราะเป็นพ่อเป็นแม่คนแล้ว บางครั้งก็เผลมองมุมเดียว มุมที่เขาเห็นว่าดีและไม่ดี เลยละลืมมุมมองของเด็กๆ ไปบ้าง
“หม่ำมื้อเช้ากันก่อนดีกว่าครับ” น้ำเหนือส่งเสียงเรียก แต่ดูเหมือนว่าทั้งสามคนจะสนุกกับเกมมากจนไม่ได้ยินเพราะไม่มีใครตอบรับหรืออะไรเลย
“น้องเดียร์ พี่ฮาร์ท แด๊ดๆ ครับ” น้ำเหนือเรียกอีกรอบ แต่ทุกอย่างยังคงนิ่งสนิทเหมือนเดิม น้ำเหนือเรียกย้ำอีกสามสี่รอบแต่ทุกอย่างก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่มีการตอบรับจากทั้งสามคน รอยยิ้มที่ตอนแรกปรากฏอยู่บนใบหน้าตอนนี้จางหายไปแล้ว
เจ้าตัวก้าวไปยังสามพ่อลูกที่ยังสนุกสนานกับการเล่นเกม ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสังเกตุเลยสักนิดว่าน้ำเหนือกำลังเดินมาหา
พรึบ!
“อ่ะ… อา…”
“เฮ้ย…”
น้ำเหนือดึงปลั๊กเครื่องเล่นเกมที่ต่อกับโทรทัศน์ออก ได้ยินเสียงของสามพ่อลูกร้องเหมือนตกใจว่าทำไมอยู่ๆ จอก็มืดดับไป หันไปมองบริเวณที่ต่อปลั๊กเอาไว้ก่อนจะเงียบกันไปเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่ตรงนั้น
มัมมี๊ที่น่ารักของทุกคนยืนทำหน้านิ่ง ในมือถือสายไฟที่เพิ่งถอดเอาไว้ แอบเห็นว่าสามคนพ่อลูกลอบกลืนน้ำลายลงคอ
“น้ำเหนือ…” เป็นแด๊ดดี๊ที่ใจดีสู้แมวดุ เพราะลูกแมวน้อยทั้งสองหนีไปหลบหลังเขากันหมดแล้ว
“มัมๆ เรียกกินข้าว ไม่ได้ยินกันหรือครับ”
ปกติมัมมี๊ของทุกคนเป็นคนใจดี ไม่ค่อยโกรธหรือดุอะไร แต่พอดุขึ้นมาแม้แต่แด๊ดดี๊ก็ยังเกรงใจ
“…” ไม่มีคำตอบจากทั้งสามคน แต่นั่นก็เป็นคำตอบของคำถามที่ดีที่สุดแล้วว่าไม่มีใครได้ยิน
“มัมไม่เคยห้ามเรื่องเล่นเกม แต่ต้องรู้จักเวลาสิครับ โดยเฉพาะแด๊ด… ก็รู้อยู่ว่าเดี๋ยวมัมลงมาแล้วจะต้องกินข้าวเช้าทำไมยังชวนลูกเล่นเกมอีกครับ เล่นแล้วก็ไม่สนใจเวลาเลย”
“ขอโทษครับ…” ทั้งสามคนพูดออกมาพร้อมกัน ต่างก้มหน้าก้มตายอมรับและสำนึกผิด
ควอตซ์วาดแขนโอบลูกชายเข้ามาใกล้กลัวว่าเจ้าตัวแสบทั้งสองคนจะร้องไห้เพราะโดนมัมมี๊ดุ ส่วนตัวเขาก็เงยหน้าขึ้นมองคนรักส่งสายตาออดอ้อนไปที
“เก็บของให้เรียบร้อยครับ แล้วตามไปที่ห้องอาหารจะได้กินข้าวเช้ากัน” น้ำเหนือว่าแค่นั้นก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป
ควอตซ์หันมาหาลูกชายก่อนจะบอกให้ทุกคนช่วยกันเก็บของแล้วจูงมือน้อยๆ ของทั้งคู่ไปที่ห้องอาหาร น้ำเหนือนั่งรออยู่ก่อนแล้ว บนโต๊ะก็มีแพนเค้กที่ส่งกลิ่นหอมๆ โฉยมา
ฝาแฝดเดินไปหามัมมี๊ก่อนจะนั่งชันเข่าบนพื้นแล้วแนบหน้าตัวเองลงที่ตักของมัมมี๊อย่างออดอ้อน
คนที่ไม่เคยโกรธลูกชายฝาแฝดได้อย่างจริงจิงถอนหายใจออกมา ส่งมือไปลูบผมนุ่มของลูกชาย “ลุกมาหม่ำๆ ก่อนครับ”
ก้มลงหอมแก้มทีละคนก่อนจะให้ฝาแฝดไปนั่งที แล้วจึงหันไปหาใครอีกคนที่ยังมองมาที่เขาอยู่ “เอาไว้ค่อยคุยกันครับ กินก่อนเถอะ”
“ครับ” ควอตซ์รับคำสั้นๆ ก่อนจะยิ้มให้คนรัก
“นี่ของน้องเดียร์ นี่ของพี่ฮาร์ทครับ พี่ฮาร์ทรู้ไหมน้องเดียร์ลงมาช่วยมัมทำด้วยนะ ลองชิมฝีมือน้องดูนะครับว่าอร่อยไหม” น้ำเหนือว่า ตักแพนเค้กนุ่มฟูใส่จานใบเล็กของฝาแฝดให้ ไม่ลืมที่จะตักให้คนรักด้วย “ของพี่ควอตซ์ครับ”
“ขอบคุณครับ”
“น้องเดียร์ทำเหรอ” พี่ฮาร์ทที่จิ้มแพนเค้กกัดคำโตถามหลังจากกลืนลงท้องไปแล้ว หันมองน้องชายกับมัมมี๊สลับไปมา
“ใช่ครับ น้องเดียร์ทำ อร่อยไหม”
คนที่มาช่วยทำจ้องพี่ชายตาไม่กระพริบ คงลุ้นกับคำตอบของพี่ชาย เจ้าตัวน้อยยิ้มกว้างตอนที่พี่ฮาร์ทพยักหน้าให้ “หย่อยๆ น้องเก่ง ทำหย่อยมาก”
“เย้~~” น้องเดียร์ร้องดีใจ หันไปมองแด๊ดดี๊ที่ยังไม่ได้ลองชิมก่อนจะเอ่ยเร่ง “แด๊ดๆ หม่ำๆ”
“ครับๆ จะหม่ำแล้วนะครับ” ควอตซ์ว่าจิ้มแพนเค้กขึ้นชิมบ้าง เจ้าตัวมองสีหน้าของน้องเดียร์ที่กำลังลุ้นแล้วก็หัวเราะออกมา ใจจริงก็อยากจะแกล้งลูกชายต่อแต่พอเหลือบมองใบหน้าของมัมมี๊แล้วก็เปลี่ยนใจ ไม่แกล้งถ้าจะดีที่สุด “อร่อยมากครับ ดีมากเลยครับที่มาช่วยมัมทำแบบนี้”
“เย้ๆ~~ น้องเดียเด็กดี”
“ครับ เด็กดีครับ ตอนนี้เด็กดีหม่ำๆ ก่อนครับ”
น้องเดียร์พยักหน้ารับก่อนจะจัดการแพนเค้กในจานตัวเองบ้าง เจ้าตัวอารมณ์ดียิ้มร่าตลอดมื้อเช้า ภูมิใจที่ได้ทำมื้อเช้าให้แด๊ดดี๊ มัมมี๊แล้วก็พี่ชายหม่ำ แถมทุกคนยังชมว่าอร่อยอีกด้วย
จัดการมื้อเช้าเรียบร้อยทั้งสี่คนก็ย้ายไปห้องนั่งเล่น ตอนเดินเข้าไปถึงเห็นฝาแฝดมองเครื่องเล่นเกมตาละห้อยแต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากขอเล่นเพราะเพิ่งโดนมัมมี๊ดุไป ทั้งคู่เลยหันไปเล่นตัวต่อกันแทน
น้ำเหนือหันกลับไปมองคนที่เดินตามเข้ามา ก่อนจะเดินไปที่มุมห้องโดยมีควอตซ์เดินตามไปด้วย
“ขอโทษนะครับ” ยังไม่ทันที่น้ำเหนือจะได้พูดอะไร ควอตซ์ก็พูดขึ้นเสียก่อน และไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายถามว่าขอโทษเรื่องอะไร เพราะเจ้าตัวก็พูดต่อทันที “ขอโทษที่พี่ชวนแฝดเล่นเกมโดยไม่ได้ดูเวลา”
“ห้ามทำแบบนี้อีกนะครับ ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ให้เล่นเกมอีกแล้ว ทั้งแด๊ดทั้งลูกเลย” น้ำเหนือทำหน้าดุ
แต่คนโดนดุกลับยิ้มออกมาเสียอย่างนั้น ควอตซ์ยกมือโอบรอบเอวของน้ำเหนือเอาไว้ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเชิงอ้อน
“ครับผม จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ”
พอเห็นคนตัวโตที่มีตำแหน่งใหญ่โตในบริษัททำเสียงอ้อน ท่าทางออดอ้อนน่าเอ็นดูผิดกับภาพลักษณ์ก็ทำให้น้ำเหนือหลุดยิ้มออกได้ไม่ยากเย็นนัก
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วน่ารักเหรอครับ หือ…” ยกมือบีบปลายจมูกโด่งเบาๆ
“น่ารักไม่น่ารักไม่รู้ รู้แต่ว่าทำให้คนนี้ยิ้มได้ก็พอครับ” ควอตซ์พูด ก้มลงหอมแก้มน้ำเหนือไปที ได้รับกำปั้นที่ทุบลงที่ไหล่กว้างมาเป็นรางวัล
“เดี๋ยวเถอะครับ!”
ควอตซ์หัวเราะที่ได้เห็นแก้มคนรักขึ้นสีระเรื่อ “ยังไงพี่ก็ขอโทษนะครับ รู้ทั้งรู้ว่าแฝดต้องกินข้าวให้เป็นเวลาไม่อย่างนั้นจะปวดท้อง พี่ก็ยังจะชวนเล่นเกมจนไม่ได้ดูเวลาเลย แถมยังไม่ได้สนใจอะไรอย่างอื่นอีกด้วยเพราะเอาแต่เล่นเกม ขอโทษนะครับ”
“ไม่ต้องขอโทษผมแล้วครับ ผมรู้ว่าพี่ควอตซ์ไม่ได้ตั้งใจ แต่คราวหน้าไม่เอานะครับ ผมไม่อยากเห็นแฝดป่วย แล้วต้องเข้าโรงพยาบาล”
“ครับ” พยักหน้ายืนยัน “พี่จะดูแล้วก็ระวังมากกว่านี้ครับ”
เพราะแฝดเกิดก่อนกำหนด เพราะตอนที่น้ำเหนือท้องเจ้าตัวเกิดมีภาวะที่จะคลอดก่อนกำหนด เพราะฝาแฝดเสี่ยงอันตรายในตอนนั้น ทำให้ร่างกายของแฝดอ่อนแอกว่าเด็กวัยเดียวกัน แม้จะได้ดื่มนมแม่และได้รับการดูแลอย่างดีแล้วก็ตาม
ตอนที่ยังเล็กกว่านี้… หลายต่อหลายครั้งที่ฝาแฝดต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อเพียงเพราะแค่ไข้หวัด และนั่นก็เลยทำให้น้ำเหนือค่อนข้างเป็นกังวลเกี่ยวกับสุขภาพขอฝทั้งคู่ จนต้องเคร่งเรื่องเวลาต่างๆ ที่จะส่งผลต่อสุขภาพของแฝด ไม่ว่าจะเป็นเวลานอน เวลาทานข้าว หรือแม้แต่ช่วงเวลาพักผ่อน
“มัมๆ แด๊ดๆ ดูๆ น้องเดียต่อ” เจ้าตัวแสบร้องเรียกก่อนจะชูตัวต่อที่เจ้าตัวนั่งต่อมาสักพักให้ดู
“ไหน… ต่อเป็นรูปอะไรครับ” น้ำเหนือหันไปส่งยิ้มให้ควอตซ์ก่อนจะเดินไปหาลูกชายที่ยังกวักมือเรียกอยู่
“ไดโนเสาร์ล่ะ” ชูตัวต่อที่ต่อมาให้ดู
“ไดโนเสาร์เหรอครับ ไหนอธิบายให้มัมฟังหน่อยสิว่าตรงไหนคืออะไร ไหนหัวไดโนเสาร์ครับ” น้ำเหนือจับน้องเดียร์มานั่งตักแล้วเอ่ยถาม
ในขณะเดียวกันควอตซ์เองก็ไปนั่งอยู่ใกล้ๆ พี่ฮาร์ท ดูลูกชายคนโตที่ตั้งหน้าตั้งตาต่อตัวต่อโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย
“นี่หัวไดโนเสาร์ อันนี้ตัว นี่หางยาวๆ เลย” น้องเดียร์ชี้ไปแต่ละจุดแล้วพูด
“เดี๋ยวมัมลองต่อบ้างดีกว่า ดูสิว่าของมัมจะเหมือนไดโนเสาร์ไหม” พูดแล้วน้ำเหนือก็หยิบตัวต่อมาต่อบ้าง รูปทรงที่ออกมาแทบไม่ต่างจากที่น้องเดียร์ทำ
ต่อเสร็จก็ส่งให้เจ้าตัวน้อยดู อีกฝ่ายกลับส่ายหน้า “ไม่เหมือนไดโนเสาร์” มองของตัวเองกับของมัมมี๊สลับกันไปมา “ของน้องเดียก้อมะเหมือนอ่ะ”
พอได้ยินแบบนั้นน้ำเหนือก็หันไปหยิบหนังสือวิธีต่อตัวต่อเป็นรูปต่างๆ มาเปิดจนเจอหน้าที่ต่อเป็นรูปไดโนเสาร์ วางเอาไว้ตรงหน้าน้องเดียร์
“ของน้องเดียร์ก็ไม่เหมือนเหรอ”
“มะเหมือนเลย” เจ้าตัวทำปากยื่นแล้วส่ายหน้า
“ถ้าอย่างนั้นเรามาลองต่อกันใหม่ไหม มัมกับน้องเดียร์ช่วยกันต่อตามหนังสือนี้ มาพยายามกันใหม่เนอะคราวนี้ต้องออกมาดีกว่าเดิมแน่ๆ เลย”
น้องเดียร์พยักหน้ารับกับคำพูดของมัมมี๊ “ดีๆ ช่วยกันๆ มัมๆ สอน”
“ครับ ช่วยกันเนอะ พยายามกันใหม่เดี๋ยวก็สำเร็จเนอะ”
“อื้อ!” พยักหน้ารับคำแข็งขันแล้วก็ฉีกยิ้มกว้าง
ก่อนที่มัมมี๊กับน้องเดียร์จะช่วยกันต่อไดโนเสาร์ พี่ฮาร์ทที่เพิ่งต่อตัวต่อเสร็จเงยหน้ามาเห็นก็ร้องอยากจะต่อบ้าง น้ำเหนือเลยเรียกเจ้าตัวแสบมาต่อด้วยกัน ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าสามแม่คนลูกช่วยกันนั่งต่อไดโนเสาร์โดยมีแด๊ดดี๊นั่งมองแล้วยิ้มอย่างคนที่กำลังมีความสุข
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ตอนแรกคิดว่าแต่งตอนแฝดโตหน่อยแล้วน่าจะง่าย สรุปก็ไม่ง่ายเลยจ้า เรื่องนี้มันแตกต่างจากเรื่อง My Mom ; รักของมัม น้องกันต์จัดให้ เพราะเรื่องนี้เน้นในส่วนของการดูแลลูกมากกว่า ไอ้เราที่ไร้ประสบการณ์ก็ไม่รู้ว่าจะเลี้ยงเด็ก ดูแลเด็กยังไงดี ต้องสอนแบบไหนถึงจะดี ต้องพูดแบบไหนถึงจะไม่ทำให้เด็กหลงตัวเองเกินไป หรือไม่ทำร้ายจิตใจเด็กเกินไป สรุป... อุ้มรัก ภาค S ก็ยากไม่แพ้ภาคแรกเลยค่า ฮ่า... ยากกันคนละแบบ ยังไงก็จะพยายามแต่งให้ดีที่สุดนะคะ
ใครมีคำแนะนำเรื่องการเลี้ยงเด็กวัยสี่ขวบก็แนะนำเอาไว้ได้เลยนะคะ ฟางอยากจะเสนอมุมมองการเลี้ยงดูลูกที่จะช่วยสนับสนุนลูกมากกว่าการสปอยมากเกินไปค่ะ ยังไงเราก็มาช่วยกันเลี้ยงหลานแฝดกันเนอะ ^^
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ปล. อ่านแล้วอย่าลืมให้กำลังใจกันหน่อยน้าาาาาา
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
:pig4:
-
โดนมัมดุกันทั่วหน้าเลยทั้งแด๊ดทั้งแฝด บ้านนี้มัมใหญ่สุดสินะคะ :hao3: ขอบคุณมากค่ะฟาง
-
:mew1: :mew1:
-
อ่านแล้ว นึกถึงตอนเดียร์หลงไปเจอหลานกันต์ แสดงว่ายังไม่ถึงตอนนั้นใช่ไหม อยากรู้จังว่าตอนนั้นเดียร์คิดกับหลานกันต์แบบไหน คิดว่าเป็นพี่เหมือนฮาร์ทไหม หรือมาก หรือน้อยกว่าอย่างไง คนแก่อยากรู้นิ :m1:
ส่วนเรื่องเลี้ยงเด็กนี่ ไม่มีความรู้แฮะ เคยช่วยเลี้ยงลูกเพื่อนที่ทำงานเก่า เขาอาศัยอยู่กับที่ทำงาน ส่วนเราไป-กลับ เด็กอายุประมาณ 5 ขวบ อยู่อนุบาล 1 สอนไว้หลายอย่าง หลานก็ทำตามที่สอนนะ แต่พอเจอกับตัวเอง ตอนนั้นต้องค้างที่ทำงาน รู้สึกว่าไม่น่าสอนเด็กมันเลย เพื่อนบอกว่าเราสอนลูกเขา จนลูกเขาเข้าข่าย "กระล่อน" ยกตัวอย่างเช่่น
- อยากกินโค้กของป้า..... (ชื่อเพื่อนร่วมงาน)ที่อยู่ในตู้เย้นออฟฟิศ -------> เดินไปเปิดตู้เย็นแล้วพูดว่า "ป้า.... ขอกินโค้กหน่อยครับ เปิดขวดโค้ก 1.25 ลิตร กระโดกขวดเข้าปาก กินด้วยพอใจ ปิดฝาขวดวางไว้ที่เหมือน ปิดประตูตู้เย็น พนมมือไหว้ตู้เย็น แล้วพูดว่า "ขอบคุณครับ" หรือ
- ถ้าไปห้างฯ แต่เราไม่ได้ไปด้วย จะสั่งว่า ไม่ให้ซื้อของเล่น ซื้อได้เฉพาะของกิน ถ้าซื้อมาจะตี -------> กลับจากห้างได้ชุดนอนแบทแมนมา เราอยากจะตีนะ แต่โดนแยังมาว่า ทำตามที่ว่าไม่ซื้อของเล่น อันนี้้ชุดนอนไม่ใช่ของเล่น
- อันนี้ไม่รู้ว่าเด็กสมัยนี้รู้เรื่องเงินแค่ไหน แต่สำหรับเด็กคนนี้ รู้จักเหรียญสิบ แบงค์ 20, 50, 100 เท่านั้น ส่วนแบงค์ 500, 1000 นี้ เคยเห็นแต่ไม่เคยใช้ เพราะหลอกว่าถ้าใช้ 2 แบงค์นี้ต้องมีบัตรประชาชนด้วย ไม่งั้นตำรวจจับ เด็กนี่ได้ไปโรงเรียบวันละ 40 บ มีวันหนึ่ง เรามีเหรียญบาทประมาณ 22 บาท เลยขอแลกกับแบงค์ 20 กับเขา ไม่เอาซะงั้น อุตสาห์ให้ 22 บาทแลกกับ 20 บาท ได้เพิ่ม 2 บาท ยังไม่เอา เพราะ ไม่รู้ว่าเหรียญ 1 บาทใช้อย่างไง ร้านที่โรงเรียนก็ไม่ใช้เหรียญบาท เพราะราคาลงท้ายด้วย 5 บาท เหรียญที่ใช้ก็เหรียญ 5 กับ 10
สรุป ให้คำแนะนำการเลี้ยงเด็กไม่ได้ ไม่ใช่ไม่ชอบเด็ก ไม่รักเด็ก แต่เป็นพวกคุยกับเด็กไม่รู้เรื่อง ขอคำแนะนำผู้รู้คนอื่นได้เลย :try2: :try2:
-
โดนดุกันไปนะจ๊ะ ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
วุ้ย แฝดน่ารักอะ
-
:mew4: โดนขุ่นแม่น้ำเหนือดุ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เลี้ยงเด็กได้ดีนะ
คนเขียนมีมุมมองต่อการเลี้ยงดูเด็กดีมากๆ
-
โดนมัมดุกันถ้วนหน้าเลย
แฝดน่ารักกก
-
โดนดุกันทั้งพ่อลูกเลย
-
แด๊ดๆ กับน้องแฝดโดนมัมๆ ดุอีกแล้ว55555
-
น่ารักน่าเอ็นดู^^
-
เหมือนเลี้ยงแฝดสาม
-
โถถถ คุณแด๊ดๆก็โดนดุไปด้วย เหมือนน้ำเหนือมีลูกสามเลยค่ะ :laugh:
-
มันชักจะหวานเกินไปแล้ววววววววววววววว
-
ละมุนละไม
-
หวานไปแล้วววว :mew1:
-
ลองไปหาในเพจสอนเลี้ยงเด็กดูค่ะ....เอามาประยุกต์เอา...ที้บ้านมีหลาน 8,5,3 จะค่อนข้างติดแท็ปเลตตามกระแสเด็กสมัยนี้...จะเน้นให้เล่นกันเองหรือเกม ขี่รถออกกำลังกายมากกว่าค่ะ...ถ้าเล่นเกมคือเกมการศึกษาเน้นพัฒนากล้ามเนื้อร่างกาย สมอง....ส่วนมากจะเล่นต่อบล็อก ขายของ ดูสารคดีสัตว์...คือทุกอย่างเราจะนั่งอยู่ด้วยคอยคุยคอยสอน คอยเล่นไป...ไม่เน้นจริงจังเพราะเด็กจะไม่ชอบ...เรียนแบบเล่นๆ พอดีที่บ้านมีแต่สาวๆเลยชอบทำงานศิลปะวาดรูป ระบายสี..สอนทำขนมง่ายๆแบบที่เด็กๆชอบกิน เอาที่เด็กๆพอทำได้ อ่านหนังสือนิทานให้ฟัง...คือทุกกิจกรรมจะให้ช่วยทำในส่วนที่เขาทำได้เลอะไม่เป็นไรล้างได้
-
น่ารักดีครับ. ขอบคุณมาก. อย่าห่างนานน่ะครับ คิดถึง
-
ยังไม่เคยอ่านภาคแรกมาอ่านภาคสองก่อน55 เนื้อเรื่องน่ารักดีชอบๆ
-
โดนมัมดุเลย
-
o13
-
คุณแม่ดุมาก :katai2-1:
-
โดนดุทั้งสามคน555555 เราก็ไม่รู้วิธีเลี้ยงเด็ก แต่เราชอบตามดูอลินอลันกับบีน่าบรู๊คลินนะคะ 2บ้านนี้เลี้ยงลูกดีมากๆ ลองดูนะคะ
-
(https://preview.ibb.co/i9ZpDR/03.jpg)
Cr.Pic [F.GC]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “03”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
“ได้ข่าวว่าเดี๋ยวจะมีเด็กฝึกงานเข้ามาฝึกงานที่ฝ่ายของเราเหรอ” เสียงของรุ่นพี่ในฝ่ายพูดขึ้นแล้วหัวข้อสนทนาต่อจากนั้นก็เป็นเรื่องของนักศึกษาฝึกงาน
“จะเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชายนะ พี่ละอยากให้เป็นเด็กผู้ชายจริงๆ เล้ย...” พี่เอ สาวใหญ่ที่สุดของฝ่ายดีไซน์พูดขึ้น
“ผู้ชายยังไม่พอฝ่ายอีกเหรอป้า ฝ่ายเรามีกันหกคนรวมหัวหน้า ผู้ชายก็ปาไปสี่คนแล้วเนี่ย ผู้หญิงก็มีแค่ป้ากับหัวหน้าแค่นั้นเอง”
“ไอ้ตี๋! ปากเสียจริง เรียกใครว่าป้ายะ!” พี่เอว่าใส่ทันทีแต่ก็ไม่ได้จริงจังนักเพราะรู้กันดีว่าทั้งสองคนนี้เขาชอบเถียงกัน “ก็ดูผู้ชายในฝ่ายสิยะ ปากอย่างแกงี้ อย่างไอ้คิน ไอ้โม่ งี้มันน่าบันเทิงสายตาตรงไหน คนที่เข้าตาสุดก็มีเจ้าของไปแล้วนั่น! ฉันก็ได้แต่มองไม่กล้าจะเด็ด”
พูดไปก็พยักพเยิดไปทางคนที่ตอนนี้เด็กที่สุดในฝ่าย แบบที่คนอื่นๆ เห็นก็ส่งเสียงใส่กันยกใหญ่ ก่อนที่ตี๋จะพูด “โฮ... ก็ดูป้ามอง นั่นน่ะเมียลูกเจ้าของบริษัทเลยนา... แถมมีลูกแล้วด้วยสองคน”
“พี่ตี๋ครับ...” คนถูกพาดพิงเรียกเสียงเข้มแต่หน้าแดงทำให้คนโดนเรียกไม่ได้กลัวเลยสักนิด อีกทั้งยังหัวเราะชอบใจที่ไม่ว่าจะกี่ทีๆ ก็ทำให้อีกฝ่ายหน้าแดงได้
“น้ำเหนืออย่าไปฟังมันลูก ไอ้นี่มันปากหมา ถ้ารำคาญนะไม่ต้องบอกป้า เอ๊ย! ไม่ต้องบอกพี่เอ แต่บอกคุณควอตซ์เลยจ้า รับรองไม่เกินวันไอ้หมอนี่โดนไล่ออกแน่”
พอได้ยินพี่เอพูดแบบนั้นเจ้าของฉายาตี๋ปากเสียก็โอดครวญทันที รีบเข้าไปบีบไปนวดแขนน้ำเหนือทันที “น้ำเหนือก็รู้ว่าพี่แซวเล่นใช่ไหม ไม่ฟ้องคุณควอตซ์หรอกเนอะ เนอะๆ น้ำเหนือของพี่น่ะน่ารักจะตายไป ไม่ทำแบบนั้นหรอกใช่ไหม”
น้ำเหนือหัวเราะตอนที่อีกฝ่ายมาอ้อนมาออเซาะ นอกจากจะนวดแขนให้แล้วยังเอาหน้ามาซุกตรงไหล่อีกด้วย
“น้ำเหนือไม่ฟ้อง... แต่ถ้าผมเห็นกับตาได้ยินกับหูนั่นก็อีกเรื่องนะครับคุณติรานนท์” เสียงเข้มดังขึ้นจากด้านหลังให้เจ้าของชื่อสะดุ้งหันขวับไปมองทันที
“แหะ... คุณควอตซ์ กระผมล้อเล่นครับ” ยกมือไหว้คนศักดิ์สูงกว่าแล้วเดินตัวลีบกลับไปนั่งที่ทันที
น้ำเหนือยิ้มลุกไปหาคนที่เดินมาถึงนี่แบบไม่บอกไม่กล่าว มือขาววางแปะที่แขนอีกฝ่าย “พี่ตี๋ก็แค่พูดเล่นนั่นแหละครับ”
“ครับๆ” ไม่ว่าจะกี่ทีก็เป็นภาพที่เห็นจนชินตาที่คนอย่างท่านรองประธานจะยอมลงให้กับคนรักอย่างน้ำเหนือ
“ว่าแต่ว่าพี่ควอตซ์ลงมานี่มีอะไรหรือเปล่าครับ” น้ำเหนือถามอย่างแปลกใจ เพราะถึงแม้ว่าทุกคนในบริษัทนี้จะรู้ว่าทั้งคู่เป็นอะไรกัน แต่น้ำเหนือก็ไม่ยอมให้ควอตซ์ลงมาหาตัวเองที่ฝ่ายบ่อยๆ เพราะมันจะดูไม่เหมาะสม แม้ว่าอีกฝ่ายจะหาเรื่องลงมาได้บ่อยเหลือเกินก็ตามที
“พี่ส่งข้อความมาหา ไม่เห็นเราตอบก็เลยลงมา เพราะพี่จะไปรับแฝดพอดีน่ะ แค่จะมาบอกเอาไว้” ควอตซ์พูด ยกมือเกลี่ยแก้มขาวที่มีรอยเปื้อนนิดๆ คงเพราะเอามือที่เปื้อนดินสอสีมาเช็ดหน้าถึงได้มีรอยติดแก้มแบบนี้
“อ่า... ผมทำงานเพลินไปหน่อยครับเลยไม่ทันได้ดูโทรศัพท์” พูดไปก็จับมือของคนตัวโตกว่าเอาไว้ให้เลิกลูบแก้มเขาสักทีเพราะหางตาเหลือบไปเห็นสายตาของรุ่นพี่ในฝ่ายที่มองกันมาอย่างจะแซวกันเต็มที่
น้ำเหนือไม่ชิน และคิดว่าคงไม่ชินง่ายๆ กับเรื่องแบบนี้ ไม่ใช่ว่ารู้สึกไม่ดีที่อีกฝ่ายแสดงความรัก ความห่วงอย่างชัดเจนและตรงไปตรงมา น้ำเหนือดีใจมากเสียอีกที่อีกฝ่ายไม่คิดจะปิดบังเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขากับใคร แต่ทุกครั้งที่โดนแสดงความรัก ความห่วงใยแบบนี้น้ำเหนือก็อดที่จะเขินอายและใจเต้นแรงไม่ได้ จนต้องคอยปรามบ่อยๆ ไม่อย่างนั้นหัวใจของน้ำเหนือคงทำงานหนักเกินไป
“ครับ โอเคครับ”
“อย่างนั้นเดี๋ยวพี่มา ตั้งใจทำงานนะครับ” ลูบผมคนรักอีกทีอย่างเอ็นดู ถ้าก้มลงหอมแก้มได้ก็คงทำไปแล้วแต่รู้ว่าถ้าทำอย่างนั้นคงได้โดนคนรักงอนเข้าให้แน่นอน เลยเปลี่ยนเป็นจับมือน้ำเหนือแล้วพาเดินออกมาด้วยกันแทน
เพราะเขาเป็นคนสั่งตกแต่งห้องทำงานของฝ่ายดีไซน์ใหม่ คอยดูทุกอย่างแม้กระทั่งการติดตั้งกล้องวงจรปิด เพราะอย่างนั้นควอตซ์จึงรู้ดีว่าตรงไหนบ้างที่เป็นจุดบอดที่กล้องจะจับภาพไม่เห็นและคนจะไม่เห็น เจ้าตัวออกแรงกระตุกให้น้ำเหนือเซเข้ามาหาก่อนจะหอมแก้มขาวไปฟอดใหญ่จนน้ำเหนือตาโต
“พี่ควอตซ์...”
ควอตซ์หัวเราะเบาๆ ยื่นมือไปเล่นแก้มขาวอย่างมันเขี้ยวอีกรอบ ไม่ว่าน้ำเหนือจะทำหน้าอย่างไรก็น่ารักน่ากอดเสมอสำหรับเขาจนนึกอยากจะฟัดคนคนนี้ให้ช้ำเสียหลายๆ รอบ
“พี่ไปแล้วครับ เดี๋ยวเจอกันนะ” แล้วก็ก้มลงหอมแก้มอีกเต็มฟอด “ถ้าใครจะล้อก็บอกไปเลยว่าพี่จะไล่ออก เนอะ”
พูดแค่นั้น ยิ้มมุมปากแล้วก็เดินออกจากห้องทำงานของฝ่ายดีไซน์ไปเหลือน้ำเหนือที่ยังยืนตาโตอยู่ที่เดิมเพราะโดนหอมแก้มไปเสียสองรอบ กว่าจะปรับสีหน้าของตัวเองกลับมาเป็นปกติได้ก็ใช้เวลาไปไม่น้อย สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเดินกลับไปยังโต๊ะทำงาน
ขาที่ก้าวพ้นทางเดินที่มายังส่วนทำงานชะงักเมื่อเห็นสายตาของทุกคนที่มองมาแม้กระทั่งคุณบีที่เป็นหัวหน้าฝ่าย
น้ำเหนือก้มหน้างุด เพราะถึงแม้ว่าจะไม่มีใครเห็นแต่รับรองได้ว่าทุกคนก็รู้แน่นอน “พี่ควอตซ์บอกว่าใครล้อจะไล่ออก”
“เอ่อ... พี่เอเมื่อกี้พี่ว่ายังไงนะเรื่องความคิดของผมน่ะ โอเคใช่ไหม หรือพี่บีว่าไงครับ”
“อ๋อๆๆ ดีๆ ดีนะ เนอะพี่บี เอว่าความคิดไอ้ตี๋นี่ไม่เลวเลยนา...”
พอได้ยินน้ำเหนือพูดแบบนั้นคนที่ตั้งท่าจะแซวก็กลับคำพูดแทบไม่ทัน หันไปคุยเรื่องงานกันอย่างตั้งอกตั้งใจจนน้ำเหนือชักอยากจะให้ควอตซ์แกล้งลงโทษเสียจริงๆ เพราะถึงแม้ทุกคนจะทำเป็นพูดกันเรื่องงาน แต่ก็ยังหันมาแซวผ่านทางสายตาอยู่ดี
“ผมจะทำงานแล้ว” เจ้าตัวว่าก่อนจะเดินมุ่งไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
“อ่ะ... นิดหนึ่งทุกคน พี่มีเรื่องจะแจ้งให้ทราบ” คุณบีหัวหน้าฝ่ายดีไซน์พูด ปรบมือเรียกความสนใจจากทุกคน “ทุกคนก็น่าจะได้ยินมาบ้างแล้วเนอะว่าจะมีนักศึกษาฝึกงานเข้ามาฝึกงานที่บริษัท แล้วก็จะมีมาฝึกงานอยู่ฝ่ายเรา ฝ่ายดีไซน์ของเราจะมีมาสองคน เป็นผู้หญิงและผู้ชาย มาพรุ่งนี้วันแรกยังไงก็ฝากเป็นพี่เลี้ยงที่ดีกันด้วยนะทุกคน”
“ค่า / คร้าบ” ทุกคนขานรับอย่างพร้อมเพียงเหมือนกับนักเรียนที่ขานรับกับคุณครูไม่มีผิด
“แล้วอีกเรื่องก็... พรุ่งนี้ประชุมฝ่ายนะจ๊ะ คุณควอตซ์จะเข้าประชุมด้วยเรื่องคอลเลคชั่นถัดไป ใครยังทำงานไม่เสร็จก็...” คุณบียิ้มหวานก่อนจะยกนิ้วปาดคอตัวเอง ทำเอาคนที่ยังทำงานไม่เสร็จอย่างพี่เอแล้วก็พี่ตี๋สะดุ้งเฮือกทันที
“คืนนี้ผมทำโอนะพี่”
“เอด้วยค่า”
คุณบีส่ายหน้าเหมือนกับระอากับทั้งสองคนแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากบอกให้ทุกคนทำงานกันต่อ น้ำเหนือหันกลับมาที่โต๊ะอดนึกตื่นเต้นไม่ได้ที่พรุ่งนี้จะมีนักศึกษามาฝึกงาน ภายในแผนกคงจะสนุกกว่าเดิม แม้ว่าทุกวันนี้คนจะน้อยแต่ก็สนุกสนานกันทุกวัน เหมือนจะไม่สนใจงานแต่ทุกคนก็รับผิดชอบงานของตัวเองได้อย่างดีเยี่ยม
น้ำเหนือนั่งทำงานต่อไปเรื่อยๆ ลงสีเก็บรายละเอียดภาพสเก็ตซ์ของตัวเองจนกระทั่งเรียบร้อย เงยหน้าดูเวลาอีกทีก็พบว่าอีกไม่กี่นาทีก็จะเลิกงานแล้ว ควอตซ์คงไปรับแฝดกลับมาแล้วแต่ที่ไม่เห็นไม่ได้ยินเสียงป่วนของฝาแฝดก็คงเพราะแด๊ดดี๊ไม่ยอมปล่อยให้มารบกวน คงรู้ว่าวันนี้ทุกคนในฝ่ายต้องการสมาธิเลยไม่ให้แฝดลงมาหา
น้ำเหนือรวบกระดาษที่สเก็ตซ์ภาพของเครื่องประดับใส่แฟ้มแล้วเก็บใส่ลิ้นชักเอาไว้ เก็บของจนเรียบร้อยพอดีกับเวลาเลิกงาน หันมองพี่คนอื่นๆ ยังคงตั้งอกตั้งใจทำงานกันอยู่
“เลิกงานแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ” พูดกับทุกคน
“จ้า... พรุ่งนี้เจอกันนะน้ำเหนือ”
“เจอกันๆ”
แต่ละคนส่งเสียงตอบกลับมา “ครับผมพรุ่งนี้เจอกัน สู้ๆ กันนะครับทุกคน”
ทุกคนตอบรับพร้อมกัน น้ำเหนือยิ้มรับก่อนจะเดินออกจากห้องทำงาน ตรงไปที่ลิฟต์เพื่อขึ้นไปที่ห้องทำงานของควอตซ์ พอก้าวพ้นประตูลิฟต์ก็เจอกับคุณหญิงมรกตที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องทำงานพอดี
“คุณแม่... ยังไม่กลับอีกเหรอครับ”
“อ้าวน้ำเหนือ” คุณหญิงหันมามอง “ยังลูก แม่รอคุณพ่อเขาประชุมกับผู้ถือหุ้นที่ต่างประเทศอยู่ลูก แล้วนี่แฝดอยู่ไหนล่ะห้องพี่ควอตซ์เหรอคะ”
“ครับ คงจะอย่างนั้น พี่ควอตซ์ไปรับฝาแฝดมาก็คงพามาอยู่ที่ห้องนั่นแหละครับเพราะว่าไม่ได้ลงไปหาผมที่ฝ่าย”
“อ๋อ... ป่ะ อย่างนั้นไปหาพี่เขากันดีกว่า นี่แม่ก็เพิ่งจะมาถึงบริษัทไปพบคุณหญิงมาคุยเรื่องงานน่ะนิดเดียวเอง ที่เหลือคุยเรื่องอื่นหมด แม่ละฟังจนหูจะชาแล้วลูก”
น้ำเหนือยิ้มรับกับคำบ่นของคุณหญิงมรกต ยื่นแขนไปให้คุณหญิงจับก่อนจะเดินไปที่ห้องทำงานของท่านรองประธาน ยังไม่ทันจะได้เปิดประตูเข้าไปเสียงของฝาแฝดก็ดังลอดออกมา คงกำลังเล่นสนุกกันอยู่แน่นอนเลยสามคนพ่อลูก
แล้วก็ไม่ผิดอย่างที่คิดเท่าไหร่เพราะพอเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปเสียงหัวเราะคิกคักของแฝดก็ดังมาให้ได้ยิน นั่นก็เพราะว่าแด๊ดดี๊กำลังอุ้มแฝดแล้วพาล่อนเหมือนกับเครื่องบิน
“สนุกกันใหญ่เลยนะ” คุณหญิงมรกตส่งเสียงทักให้ควอตซ์ที่อุ้มพี่ฮาร์ทอยู่ชะงักแล้วหันมามอง
เจ้าตัววางลูกชายคนโตลงกับพื้น แล้วฝาแฝดก็พากันวิ่งมาหามัมมี๊แล้วก็คุณย่าทันที
“มัมๆ คุงย่า... สวัสดีครับ” ยกมือไหว้อย่างสวยงามแล้วโผเข้าไปกอดทั้งคู่แน่น
“สวัสดีครับหลานคุณย่า ไหนคุณย่าขอหอมหน่อยสิ ดูสิว่ายังหอมเหมือนตอนเช้าที่คุณย่าหอมหรือเปล่านะ” คุณหญิงมรกตว่า ย่อตัวลงไปหาหลานชายสุดที่รักแล้วคว้าตัวมาหอมแก้มคนละฟอด
“หอมๆ เดียหอม พี่ฮาดก็หอม อิอิ”
“ครับ หอมมากเลยลูก” คุณหญิงมรกตจูงมือฝาแฝดไปนั่งที่โซฟา ส่วนน้ำเหนือก็เดินไปหาควอตซ์
“งานเรียบร้อยไหมครับ” ควอตซ์ถามทันทีที่น้ำเหนือเดินมาถึงตัว “พี่คิดว่าพวกเราคงทำงานกันยุ่งเลยไม่ได้ปล่อยให้แฝดลงไปหาเดี๋ยวจะไปกวนเสียเปล่าๆ”
“เรียบร้อยแล้วครับ แต่งานก็ยุ่งกันจริงๆ นั่นแหละครับพรุ่งนี้ประชุมนี่นา วันนี้ที่ฝ่ายคงทำโอทีกันหมด” น้ำเหนือหัวเราะเมื่อนึกไปถึงรุ่นพี่ในฝ่ายที่ยังหน้าดำคร่ำเครียดกันอยู่ตอนที่เดินขึ้นมา “แอบนึกถึงตอนสมัยเรียนเลย ตอนปั่นงานส่งก็ทำงานจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน”
“แต่พี่ไม่ยอมให้เราทำแบบนั้นแน่นอน” ควอตซ์พูดทันทีที่ได้ยินน้ำเหนือพูด
เรื่องการทำงานเขาไม่เคยห้ามน้ำเหนือ เขายินดีและสนับสนุนให้น้ำเหนือได้ทำงาน แต่จะต้องไม่ทำงานจนลืมเวลาแล้วก็ละเลยครอบครัว น้ำเหนือแทบไม่เคยเอางานกลับไปทำที่บ้านนอกจากช่วงที่งานเร่งจริงๆ แม้กระทั่งตัวเขาเองด้วย แต่ก่อนก็หอบงานกลับไปทำตลอด แต่หลังจากมีครอบครัวควอตซ์ก็ไม่เอางานกลับไปทำเหมือนกัน เมื่อหมดเวลางาน เวลาต่อจากนั้นจะเป็นของครอบครัวทั้งหมด
“ผมรู้ครับ แล้วผมก็ไม่ทำแบบนั้นหรอก” ยิ้มหวานไปให้ทันที ช่วงแรกๆ ที่เพิ่งมาทำงานอะไรหลายอย่างก็ยังไม่ลงตัว น้ำเหนือเคยเอางานกลับไปทำที่บ้าน ทำจนลืมเวลาเกือบจะล้มป่วย โดนควอตซ์ดุไปชุดใหญ่และสั่งห้ามทำงานเกือบหนึ่งอาทิตย์ หลังจากนั้นน้ำเหนือเลยไม่ทำแบบนั้นอีก
“ดีมากครับ” บีบมือที่จับมือของคนรักเอาไว้เบาๆ ก่อนจะพาเดินไปนั่งที่โซฟาที่คุณหญิงมรกตนั่งคุยเล่นอยู่กับฝาแฝด “คุณพ่อยังประชุมไม่เสร็จเหรอครับ”
“จ๊ะ แต่อีกเดี๋ยวก็คงเสร็จแล้วล่ะ พวกลูกกลับบ้านกันก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวแม่รอพ่อเขาเอง” คุณหญิงมรกตว่า
“พวกผมอยู่รอด้วยดีกว่าครับ คุณแม่จะได้ไม่ต้องอยู่รอคนเดียว” น้ำเหนือเอ่ยปฏิเสธที่จะกลับก่อน
“แล้วแต่ลูกแล้วกันจ๊ะ แล้วนี่พี่ฮาร์ทน้องเดียร์ทำการบ้านเสร็จหรือยังครับ ไหนเอามาให้คุณย่าดูหน่อยสิ” คุณหญิงมรกตพูดกับลูกสะใภ้ก่อนจะหันไปหาฝาแฝดที่นั่งขีดๆ เขียนๆ อยู่
ทั้งสองคนหยิบสมุดการบ้านมาส่งให้คุณย่าทันที ตอนนี้ฝาแฝดกำลังฝึกคัดภาษาอังกฤษเป็นคำต่างๆ อยู่ ลายมือโย้เย้ตามประสาเด็กที่หัดเขียนได้ไม่นานแต่ก็ไม่ได้โย้เย้จนเกินจะอ่าน
“โห... คัดได้เยอะแล้วนี่นา แต่ตรงนี้หนูเขียนผิดนะครับ ต้องเขียนแบบนี้นะเดี๋ยวคุณย่าเขียนให้ดูแล้วฝึกทำตามนะครับ” คุณหญิงมรกตสอนหลานชายให้เขียนใหม่ ทั้งคู่ตั้งใจดู พยักหน้าหงึกหงักตามก่อนจะเริ่มลงมือเขียนตามบ้าง แล้วก็ทำได้ดีเสียด้วยจนคนสอนยิ้มกว้างอย่างพอใจ
“จริงด้วย... แม่ว่าจะถามหลายรอบแล้วก็ลืม พวกลูกอยากจะให้ฝาแฝดเรียนพิเศษอะไรเพิ่มไหม” คุณหญิงมรกตหันมาถามลูกชายกับลูกสะใภ้ “วันนี้ไปเจอพวกคุณหญิงมา ก็คุยกันเรื่องลูกหลาย เห็นจะส่งหลานไปเรียนภาษาไทย ภาษาอังกฤษ เลข เต็มไปหมด พวกลูกคิดว่ายังไงกัน”
“เท่าที่ผมคุยกับครูแล้วก็คุณหมอ แฝดไม่ได้มีพัฒนาการที่ช้าเกินไปนะครับ บางเรื่องก็ไวกว่าเพื่อนวัยเดียวกันเสียอีก” ควอตซ์บอก “ผมก็เคยคุยกับน้ำเหนืออยู่เหมือนกัน ตอนนี้ถ้าอยากจะให้เรียนผมก็อยากให้เรียนที่จะช่วยพัฒนาความคิดสร้างสรรค์มากกว่าครับ วิชาการผมว่ายังไม่จำเป็นต้องใส่เข้าไปเยอะ ไม่อยากให้แฝดเครียด ผมอยากให้เขามีวัยเด็กที่สนุกสนานเต็มที่”
“ใช่ครับ ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เรียน ผมว่าสมัยนี้มันก็จำเป็นแต่ถ้าอะไรที่ผมกับพี่ควอตซ์พอจะสอนเขาได้เองผมก็อยากจะสอนกันเองมากกว่า”
“จ๊ะ แม่ก็แล้วแต่พวกลูกตัดสินใจ แม่เชื่อว่าสิ่งที่พวกลูกคิดแล้วก็ตัดสินใจมาแล้วนั้นมันดีกับฝาแฝดแน่นอน”
“ครับ ผมอยากเลี้ยงเขา ให้ความรักเขาอย่างเต็มที่” น้ำเหนือว่ามองฝาแฝดที่ตั้งหน้าตั้งตาคัดภาษาอังกฤษ
แล้วก็ดูเหมือนเจ้าตัวจะรู้ว่าโดนมองอยู่ถึงได้เงยหน้าขึ้นมามอง พอเห็นว่ามัมมี๊มองมาก็ยิ้มกว้าง แล้วก็ผละไปหามัมมี๊ด้วยกันทั้งคู่ กอดเอว ซบขา ซบอกออดอ้อนกันยกใหญ่
“มัมๆ”
“มัมๆ”
“ครับๆ มัมๆ เองครับ มัมๆ อยู่นี่ครับ” สุดท้ายก็ต้องอุ้มทั้งคู่มานั่งบนตัก แบ่งกันนั่งไปคนละครึ่ง กอดเจ้าฝาแฝดตัวกลมเอาไว้แน่นอย่างรักใคร่เอ็นดู
ไม่นานหลังจากนั้นคุณโทมัสก็เดินเข้ามาในห้องเหมือนกับรู้ว่าทุกคนอยู่ในนี้ พอฝาแฝดเห็นคุณปู่ก็รีบลงจากตักมัมมี๊แล้วโผเข้าหาคุณปู่ทันที ซึ่งคุณโทมัสเองก็ย่อตัวลงรับร่างของหลานชายทั้งคู่เอาไว้ ก่อนจะพากันกลับบ้านโดยที่ฝาแฝดตามติดคุณปู่คุณย่าไปกับรถตู้ บนรถครอบครัวเลยเหลือเพียงแค่ควอตซ์กับน้ำเหนือสองคนเท่านั้น
“พี่ควอตซ์ครับ” น้ำเหนือเรียกคนที่กำลังขับรถอยู่
เจ้าตัวหันมามองก่อนจะหันกลับไปมองถนนตามเดิม “ว่ายังไงครับ” เอื้อมมือข้างซ้ายมาจับมือของน้ำเหนือเอาไว้ ส่วนข้างขวาก็ยังอยู่ที่พวงมาลัยรถ คอยบังคับรถ
“ไม่มีอะไรครับ”
“อ้าว... แล้วกัน” เปลี่ยนเป็นจบศีรษะอีกคนโยกแทนแล้วจึงเลื่อนไปจับมือของน้ำเหนือเอาไว้อีกรอบ “เอาไว้หลังจากงานเปิดตัวคอลเลกชั่นจบแล้ว เราไปเที่ยวกันไหม”
“ไปไหนเหรอครับ”
“เอาไว้พี่ลองไปจัดทริปก่อนแล้วกัน แล้วจะบอกนะ”
“ไปกันหมดเลยหรือเปล่าครับ” น้ำเหนือถาม
“ก็ต้องไปหมดสิครับ พี่ น้ำเหนือ ฝาแฝด คุณพ่อคุณแม่ พ่อสินธร ถ้ายัยพิสว่างไปก็ไปด้วย หลังจากที่กลับจากงานแต่งเราก็ยังไม่ได้ไปไหนกันเลย” ควอตซ์ว่า หันมายิ้มให้กับน้ำเหนือที่ยิ้มกว้างแล้วก็พยักหน้ารับ
“ครับ แล้วแต่พี่ควอตซ์เลย”
“แต่ก่อนไปพี่ว่าจะไปคุยกับน้าหมอสักหน่อย” ควอตซ์หันมามอง ระหว่างที่รอสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว
“หือ... ทำไมเหรอครับ” ถามอย่างไม่เข้าใจว่าเกี่ยวอะไรกับน้าหมอ หรือว่าจะไปนัดตรวจสุขภาพกันนะ
“ก็... ไปปรึกษาว่าทำยังไงดีพี่ถึงจะได้ลูกสาวหลังจากกลับจากเที่ยวครั้งนี้”
ทันทีที่ควอตซ์พูดจบมือขาวๆ ของน้ำเหนือก็ตีแปะเข้าที่แขนอีกคนทันที “พี่ควอตซ์ทะลึ่ง! จะไปเที่ยวไม่ใช่หรือไงกันครับ ไม่ได้ไป... ฮึ่ม!”
ควอตซ์หัวเราะรวบมือที่ตีแขนเขาไม่หยุดเอาไว้ “ก็ไปเที่ยวไงครับ แต่เรื่องลูกสาวก็สำคัญนะ ไม่อย่างนั้นพี่จะขยันเหรอ”
“พี่ควอตซ์ ทำไมกล้าพูดจาแบบนี้ครับ ทะลึ่งที่สุดเลยอ่ะ” น้ำเหนือว่าทั้งๆ ที่หน้าแดงก่ำเพราะเขิน
“ยอมแล้วครับยอมแล้ว ไม่พูดแล้วก็ได้พี่เจ็บจริงๆ แล้วนะ” ควอตซ์ว่าอย่างยอมแพ้ แม้น้ำเหนือจะตีไม่แรงแต่โดนซ้ำๆ เข้าที่เดิมก็เจ็บเหมือนกัน
“นิสัยไม่ดีที่สุดเลยพี่ควอตซ์น่ะ” ต่อว่าโดยที่หน้ายังไม่กลับมาเป็นสีเดิม
“แต่พี่รักน้ำเหนือที่สุดนะ...”
น้ำเหนือได้แต่ยอม... ยอมแพ้คนคนนี้ นอกจากจะนิสัยไม่ดีที่สุดแล้วยังเป็นคนที่แย่ที่สุด ที่ทำให้หัวใจของน้ำเหนือเต้นแรงได้ตลอด...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
หายไปนาน ขอโทษด้วยค่ะ พอดียุ่งกับงานที่ออฟฟิศ ปลายปีแบบนี้เร่งแบบสุดๆ ค่ะ ไหนจะมีตรวจคุณภาพนู้นนี่นั่นอีก เลยไม่ได้เข้ามาอัพเลย ขอโทษนะคะ อีกอย่างฟางวุ่นๆ กับเรื่องการจัดส่งหนังสืออุ้มรัก ภาคแรกด้วยค่ะ
สำหรับครึ่งหลังนี้... ก็ยังมีความน่าหมั่นไส้ในตัวพี่มากเหลือเกิน อยู่ด้วยกันมาจนลูกโตขนาดนี้แล้วก็ยังไม่วายจะหื่นใส่น้องอีก นี่พี่เก็บกดมาจากไหนคะบอกหน่อย ฮ่าาาาาา ภาคที่แล้วไม่ค่อยได้กินน้องใช่ไหม พี่เลยจะมากินน้องเอาภาคนี้ ยังไงก็ยกให้พี่เขาหน่อยเนอะ เพราะถ้าพี่ไม่กิน น้องก็คงมีลูกสาวไม่ได้อ่ะจ้า อิอิ ยังไงมารอลุ้น เอาใจช่วยพี่ด้วยเนอะว่าจะได้ลูกสาวกับเขาเมื่อไหร่~~~
แล้วก็นิดหนึ่งจ้า... ขอโฆษณานิ๊ดเดียว ตอนนี้ฟางเปิด “รีปริ้น ... อุ้มรัก ... ” ภาคแรกอยู่นะคะ ถ้าใครสนใจติดตามรายละเอียดได้เลยค่ะ ตามลิ้งค์นี้เลยค่ะ สามารถโอนเงินแล้วก็แจ้งโอนได้เลยค่ะ เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - วันที่ 7 มกราคม 2561เท่านั้นนะคะ https://goo.gl/forms/HC2mjGdAy2DgGvyl2 (https://goo.gl/forms/HC2mjGdAy2DgGvyl2)
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ปล. อ่านแล้วอย่าลืมให้กำลังใจกันหน่อยน้าาาาาาาาา
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
หูยยยยยย ได้แน่ๆ แหละลูกสาวอ่ะ แต่ว่าจะยังไงนั่นก็...นะ ^^
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:hao6: :hao3: :z1:
-
ต้องแบบนี้ค่าพี่ควอตซ์ เสมอต้นเสมอปลาย หื่นแบบนี้ต้องหื่นตลอดนะ อิอิ
ได้แน่ๆลูกสาววว อิอิ รอรออ
-
ขอให้สำเร็จนะคะพี่ควอตซ์ :o8: :ling3: น้ำเหนือน่ารักเกินไปแล้ว เด็กด้วย ขอบคุณค่ะฟาง
-
ขอให้ได้ผล ๆ ขอน้องสาวให้หลานแฝดด่วนเลย :amen:
-
เด็กฝึกงานหรือ จะมีเรื่องมากวนใจหรือเปล่า
-
แด๊ดกับมัม สวีทกันอีกแล้ว
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ตัวพี่มีวิวัฒนาการความหวานอย่างแรงกล้า หยอดเมีย =0='
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
คนเขียนสู้ๆ น้า
-
ควอตซ์น่ารักน้ำเหนือเลือกคนไม่ผิดจริงๆ
-
ขอให้ได้ลูกสาวสมใจอยากนะพี่ควอตซ์ :3123:
-
ลูก 2 แล้วแต่น้ำเหนือก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[
-
พี่คว็อตต้องขยันแล้วล่ะ ถึงจะมีลูกสาวกับเค้าอีกคน :-[ :-[ :-[
-
งานนี้ต้องได้ลูกสาวนะค้าา
-
:pig4: :pig4: :pig4:
หวานมดขึ้นจอหมดแล้วค่าาาาาาาา แด๊ดๆ มัมๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตั้งชื่อหลานสาวกันดีกว่า
-
หวานนนนจริงๆเลย เรามาเตรียมตั้งชื่อหลานสาวกันดีกว่า :katai2-1:
-
รอลูกสาวของพี่ควอตซ์กับน้องเหนืออ
-
จ้ามีน้องสาว 5555
-
รอตอนต่อไป
-
น่ารักมากกกก รักแฝดอ่า :mew1:
-
อู๊ย~น้ำตาลขึ้น
-
รอน้องสาวของฝาแฝดน้า :mew1:
:pig4: :pig4:
-
พี่ควอตซ์หวานไม่เลิกจริงๆ 555
-
ขยันๆนะพี่ควอต์ท ลูกสาวๆๆๆ
-
สวีทมาก หวงมาก ห่วงมาก อลังการไปหมด
น้ำเหนือน่ารักดีค่ะ โดนแซ็วที ถึงกับต้องมีขู่ 5555
ควอตซ์ก็ตลก ชอบแกล้ง แล้วมาง้อ กำไรล่ะสิ รู้นะ
อยากเห็นน้องสาวพี่ฮาร์ท น้องเดียร์แล้วค่ะ
-
(https://i.pinimg.com/564x/5e/78/35/5e7835d3917478aaf7b82ca480c80407.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “04”
เสียงพูดคุยดังอยู่ในแผนกดีไซน์ของคิวเอ็นเมื่อคุณบีหัวหน้าฝ่ายพานักศึกษาฝึกงานมาแนะนำให้คนในฝ่ายรู้จัก เป็นผู้หญิงหนึ่งคนและผู้ชายหนึ่งคนชื่อ จ๊ะจ๋า กับ ทิว เพราะในฝ่ายมีกันอยู่ไม่มากพวกพี่ๆ เลยชวนคุยเพื่อที่สองน้องใหม่จะได้ไม่อึดอัด แล้วก็ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะเข้ากับพี่ๆ ได้เป็นอย่างดี
“เดี๋ยวพี่จะให้ลองออกแบบงานดูเลยนะ ไหนๆ ก็มาฝึกงานกันแล้ว จะให้มาถ่ายเอกสาร เดินชงกาแฟมันก็คงไม่ใช่ ถ้าไม่ได้ลองทำงานออกแบบที่เรียนมามันก็เท่านั้นแหละ แต่พวกเอกสารก็ต้องช่วยพี่ๆ เขาดูแลด้วยนะ” พี่เอพูดกับน้องใหม่ทั้งสองคนหลังจากได้รับมอบหมายจากคุณบีให้คอยช่วยดูแล
“ดีไม่ดี งานที่เราสองคนออกแบบอาจจะได้วางขายก็ได้นะ” พี่ตี๋พูด และนั่นก็ทำให้ดวงตาทั้งสองคู่ของนักศึกษาฝึกงานเป็นประกายทันที “แต่บอกก่อนเลยนา... การคัดเลือกแบบของคิวเอ็นโหดมากนะเออ”
“แกก็ไปขู่น้องมัน!” พี่เอตีเข้าให้ก่อนจะหันไปยิ้มให้จ๊ะจ๋ากับทิว “ไม่โหดขนาดนั้นหรอก เดี๋ยวบ่ายนี้มีประชุมจังไงก็เข้าด้วยกันแล้วกันนะ จะได้เข้าใจถึงคอนเซ็ปมากขึ้นจะได้เอามาออกแบบได้ ตอนประชุมสงสัยอะไรตรงไหนก็ถามได้เลย หรือถ้ามีอะไรสงสัยก็ถามพี่ได้ ทุกคนในฝ่ายนี่ก็ถามได้หมด พวกพี่ยินดีสอนอยู่แล้วแค่อย่ากลัวที่จะถามแค่นั้นแหละ”
“ครับ / ค่ะ” ทั้งทิวและจ๊ะจ๋ารับคำพร้อมกัน
“สวัสดีครับทุกคน ผมเอาทาร์ตเลม่อนมาฝาก อ้าว...” น้ำเหนือที่เพิ่งจะมาถึงทักทายทุกคนก่อนจะชะงักไปนิดเมื่อเห็นนักศึกษาฝึกงานอยู่ด้วย
“มาพอดี น้ำเหนือนี่จ๊ะจ๋ากับทิว เด็กฝึกงานของฝ่ายเรา ส่วนนี้พี่น้ำเหนือ ดีไซน์เนอร์คนสำคัญของคิวเอ็น” พี่เอแนะนำทั้งสองฝ่ายให้รู้จักกัน
“สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ พี่เอก็พูดไป... ดีไซน์เนอน์คนสำคัญอะไรล่ะครับ” น้ำเหนือทักทายทั้งสองคนก่อนจะหันไปพูดกับพี่เอ “หยิบกันได้เลยนะครับ ผมวางไว้ที่โต๊ะนะ อร่อยไม่อร่อยบอกด้วย ผมทำเอง จ๊ะจ๋ากับทิวก็หยิบได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“ลาภปากโดยแท้” พี่ดินกับพี่โม่ ดีไซน์เนอร์รุ่นพี่ในฝ่ายว่าก่อนจะเลื่อนเก้าอี้มาที่โต๊ะกลาง “น้ำเหนือทำทั้งทีคงจะบอกไม่อร่อยไม่ได้ละม้าง”
“พี่โม่ก็ว่าไป ต้องบอกตามจริงสิครับ ผมจะได้ไปแก้ถูกไง” อดค้อนใส่พี่ไม่ได้เพราะรู้ว่ากำลังโดนแซ็ว
น้ำเหนือหันไปยิ้มให้กับนักศึกษาฝึกงานอีกรอบแล้วจึงเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง พี่เอให้จ๊ะจ๋ากับทิวเอางานที่ทางฝ่ายเคยออกแบบไว้มานั่งดูเพื่อเป็นการศึกษาข้อมูลก่อนที่จะเข้าประชุมในตอนบ่าย
“เดี๋ยวพวกเราช่วยเองครับ” ทิวเดินเข้ามาหาน้ำเหนือที่กำลังเตรียมถ่ายเอกสารข้อมูลสำหรับประชุมในตอนบ่าย
“อ๋อ... ขอบใจมากนะ” ได้แต่หันไปยิ้มขอบคุณทั้งสองคนก่อนจะส่งเอกสารให้จ๊ะจ๋ารับไป “ถ่ายให้ครบจำนวนคนนะ ในแผนกเรานี่แหละ พี่บีหัวหน้าด้วย รวมเราสองคนไปด้วย อ๋อ... แล้วก็อีกหนึ่งชุดสำหรับท่านรองฯ”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูจัดการให้”
“ขอบใจนะ รีบทำเนอะใกล้พักเที่ยงแล้วเดี๋ยวจะได้ไปกินข้าวกัน” น้ำเหนือบอกก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน ส่งข้อความไปหาใครอีกคนที่นั่งทำงานอยู่ข้างบนว่าวันนี้จะไปทานข้าวกับพี่ๆ ในแผนก แล้วก็น้องฝึกงาน
มีคนงอแงนิดหน่อยเพราะตอนแรกเจ้าตัวตั้งใจจะพาเขาออกไปทานข้างนอก น้ำเหนือเลยบอกว่าจะชดเชยให้ตอนเย็นเจ้าตัวถึงได้เลิกงอแง
ตอนกลางวันพี่เอก็ชวนทุกคนไปทานข้าว ไม่ได้ไปไหนไกลร้านอาหารในอาคารนี่แหละเพราะกว่าจะออกกันมาก็เที่ยงกว่าแล้วถ้าไปข้างนอกก็กลัวว่าจะกลับมาเข้าประชุมในตอนบ่ายไม่ทัน
“วันนี้ผู้ปกครองไม่มารับไปกินข้าวเหรอน้ำเหนือ” พี่ตี๋หันมาแซ็ว
“พี่ตี๋ก็พูดไป ผมบอกไปแล้วครับว่าจะมากินข้าวกับพี่ แล้วก็น้องใหม่” น้ำเหนือว่า “เดี๋ยวผมเฝ้าโต๊ะให้ ไปซื้อกันก่อนเลยครับ”
“เดี๋ยวผมนั่งเองครับ พี่น้ำเหนือไปซื้อก่อนเลย” ทิวอาสาแทน
“ไม่เป็นไรๆ ไปเลยๆ เดี๋ยวพี่ค่อยไปซื้อ”
“ไปเถอะ ปล่อยเขาเฝ้าโต๊ะไป เดี๋ยวมีคนมาหาเขาน่ะ” โม่พูดก่อนจะกอดคอทิวแล้วพาเดินตามคนอื่นๆ ไป
น้ำเหนือได้แต่ยิ้มกับความช่างแซวของพี่ๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร อีกอย่างมันก็เป็นเรื่องจริงอย่างที่โม่พูดด้วย เพราะอีกเดี๋ยวก็คงจะมีใครบางคนเดินมาหาพร้อมกับใบหน้าบึ้งๆ เหมือนอย่างตอนนี้
“ทำหน้าหมีอดกินน้ำผึ้งอีกแล้ว” น้ำเหนือยิ้มเงยหน้ามองคนตรงหน้า
อีกฝ่ายไม่พูดอะไรนอกจากยกมือขึ้นบีบจมูกของน้ำเหนือเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว ให้เจ้าตัวต้องส่งเสียงออกมาอย่างเคืองๆ แค่นั้นละคนทำหน้าหมีอดกินน้ำผึ้งก็ยิ้มออก
“จะกินอะไรครับ เดี๋ยวผมจะได้ไปซื้อให้”
“ไม่เป็นไร พี่ลินจัดการให้แล้วล่ะ พอรู้ว่าพี่โดนทิ้งก็คงสงสารกลัวว่าถ้าไม่ซื้ออะไรให้พี่ พี่จะประท้วงไม่ยอมกินข้าวเลยสั่งมาให้แล้วอยู่บนห้อง พี่แค่แวะลงมาหา” ควอตซ์ว่า
“พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ยังไม่เคยประท้วงไม่ยอมกินข้าวเลย”
ควอตซ์หัวเราะ ยกมือลูบผมนุ่มของน้ำเหนือเล่น “พี่ไปล่ะ เดี๋ยวเจอกันในห้องประชุมนะครับมัมมี๊”
“ครับผม” น้ำเหนือลากเสียงยาวก่อนจะยิ้มให้อีกรอบจนควอตซ์อดไม่ได้ที่จะเลื่อนมือมาบีบแก้มขาวๆ นั่นเล่นอีกทีแล้วจึงผละออกไป
เป็นเวลาเดียวกับที่คนอื่นๆ เดินเข้ามาพอดี แล้วคนช่างแซ็วก็ไม่พลาดที่จะเอ่ย “อารมณ์ดี ยิ้มหวานเชียวนะ”
“พี่เอแซ็วผมทุกวันไม่เบื่อหรือไงครับ แซ็วมาเป็นปีๆ แล้วนะ” น้ำเหนืออดไม่ได้ที่จะถาม
“ไม่เบื่อ” ไม่ใช่แค่พี่เอที่ตอบแต่รวมไปถึงพี่ตี๋ ดิน แล้วก็โม่ด้วยที่ตอบออกมาพร้อมกันก่อนจะหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นสีหน้าบึ้งๆ ของน้องเล็กในฝ่าย
“ก็เวลาเราโดนแซ็วแล้วชอบเขินหน้าแดง พวกพี่ก็เลยยิ่งแซ็วไง ไปๆ ไปซื้อข้าวมากิน เดี๋ยวเข้าห้องประชุมสายโดนลงโทษไม่รู้นา...” พี่เอว่าพร้อมขยิบตาให้
“ฮึ่ม... ไม่ยุติธรรมเลย ถ้าสายก็สายกันหมด แต่เวลาโดนลงโทษผมโดนอยู่คนเดียว” น้ำเหนือว่าเสียงงอนแต่ก็ยอมลุกไปซื้อข้าวทันทีเพราะกลัวจะโดนลงโทษ
แล้วพวกพี่ก็ช่างแกล้ง ชอบเข้าประชุมสายบ่อยๆ แต่คนที่รับดันเป็นเขาเสียนี่ คนลงโทษก็ไม่ใช่ใคร... คนที่ชอบทำหน้าหมีอดกินน้ำผึ้งนั่นแหละ ส่วนบทลงโทษน้ำเหนือก็ไม่เข้าใจว่าบริษัทมีกฏลงโทษแบบนี้ด้วยเหรอ อย่างการสั่งลงโทษให้น้ำเหนือขึ้นไปนั่งทำงานด้วยกันบนห้อง หรือสั่งลงโทษโดยการให้น้ำเหนือไปคอยเป็นเลขาแบบส่วนตัวสุดๆ อย่างนี้
“เข้าประชุมสายมีบทลงโทษด้วยเหรอคะ” จ๊ะจ๋าถามด้วยความสงสัย
พี่เอรีบส่ายหน้าโบกมือ “ไม่มีหรอก พี่ล้อเล่นน่ะ บทลงโทษนั่นแค่เล่นๆ ไม่ได้จริงจังอะไรหรอกเป็นบทลงโทษพิเศษสำหรับน้ำเหนือเขา”
“อ้าว... ทำไมละครับ” ทิวถาม คิ้วขมวดอย่างไม่เข้าใจ
“เดี๋ยวเข้าประชุมบ่ายนี้ก็รู้อะไรๆ เองแหละนะ” พี่ตี๋ว่าพร้อมกับหัวเราะ
จ๊ะจ๋ากับทิวอดที่จะรู้สึกตื่นเต้นปนๆ กับกลัวไม่ได้ที่จะได้เข้าประชุม ตื่นเต้นเพราะจะได้เห็นการทำงานของมืออาชีพ ส่วนกลัวนี่คงเป็นเพราะรู้ว่าท่านรองประธานของบริษัทจะเข้าประชุมด้วย ขืนทำตัวไม่ดีอาจจะมีผลต่อการประเมินก็ได้
“ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้” น้ำเหนือพูดเมื่อเห็นว่านักศึกษาฝึกงานทั้งสองคนนั่งตัวเกร็ง “ยังไม่เริ่มประชุมสักหน่อย”
ทั้งสองคนได้แต่ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน ก่อนที่จ๊ะจ๋าจะพูด “ก็อดไม่ได้นี่คะ รู้ว่าท่านรองฯ จะเข้าประชุมด้วยก็รู้สึกเกร็งไปหมเลย”
“ไม่ต้องกลัวหรอก เขาไม่ดุหรอก” น้ำเหนือว่ายิ้มๆ “ไม่เชื่อถามพี่คนอื่นๆ สิ จริงไหมครับ”
“จ้า...” ทุกคนได้แต่ตอบแค่นั้น เพราะก็จริงอย่างที่น้ำเหนือว่า ควอตซ์ไม่น่ากลัวและไม่ดุ ถ้าคนนั้นไม่ทำผิด และไม่ทำอะไรน้ำเหนือ
“มายืนทำอะไรตรงนี้” เสียงทุ้มดังขึ้นให้น้ำเหนือหันไปมอง ส่วนจ๊ะจ๋ากับทิวก็ตัวเกร็งขึ้นมาอีกรอบ
“คุณควอตซ์มาแล้ว อย่างนั้นเริ่มประชุมเลยเนอะ” น้ำเหนือหันไปยิ้มให้ก่อนจะถือแฟ้มเอกสารไปวางเอาไว้ตรงหัวโต๊ะ
ควอตซ์ก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากเดินไปนั่งลงตรงนั้น ลินนั่งลงฝั่งซ้ายของประธานในที่ประชุม ฝั่งขวาเป็นคุณบีหัวหน้าฝ่ายดีไซน์
จ๊ะจ๋ากับทิวอดสงสัยไม่ได้ว่าเก้าอี้ข้างๆ ของควอตซ์คือใคร
“ก่อนอื่น ผมขอแนะนำน้องฝึกงานให้รู้จักก่อนนะครับ จ๊ะจ๋าแล้วก็ทิวครับ” น้ำเหนือพูด
ควอตซ์เบนสายตาจากคนรักของตัวเองมาที่นักศึกษาฝึกงานที่นั่งตัวเกร็ง ยกมือไหว้พร้อมกับพูดตะกุกตะกัก เขารับไหว้แล้วพยักหน้ารับก่อนจะหันกลับไปมองน้ำเหนืออีกครั้ง
เพราะสายตาที่จ้องมาเหมือนจะถามว่าเมื่อไหร่ถึงจะเดินไปนั่งข้างๆ เขา น้ำเหนือที่ยืนอยู่หลังเก้าอี้ของนักศึกษาฝึกงานก็ได้แต่เอียงคอมอง แต่ก็ยอมเดินไปนั่งข้างๆ
การประชุมเริ่มขึ้นทันทีโดยเริ่มจากการสรุปเรื่องราวจากการประชุมคราวที่แล้วและการดูผลประกอบการในเดือนที่ผ่านมาว่าเป็นอย่างไรบ้าง ยอดขายดีขึ้นหรือตกลงจากเดือนก่อน รวมไปถึงดูว่าเครื่องประดับแบบไหนที่ได้รับความนิยมสูงสุด วิเคราะห์กันถึงเหตุและผลของการที่มันเป็นแบบนั้น
ก่อนจะเป็นการประชุมเรื่องแบบคอลเลกชั่นถัดไป ซึ่งก็คือคอลเลกชั่นความเป็นไทยที่น้ำเหนือเคยเสนอไอเดียขนมไทยไปเมื่อคราวก่อน หลังจากการประชุมครั้งนั้นควอตซ์ก็เอาแนวความคิดนี้ไปเสนอในที่ประชุมของเพชรเพทายซึ่งทางฝั่งร้านใหญ่ก็เห็นด้วยเลยจะมีการออกคอลเลกชั่นพิเศษออกมา ซึ่งดีไซน์เนอร์แต่ละคนก็ไปหาแนวความคิดของตัวเองมาและนำมาเสนอ
มีทั้งคอนเซ็ปลายผ้าทอมือ ลายเบญจรงค์ ที่คิดว่าสองคอนเซ็ปนี้คงจะเอาไปใช้ในการออกแบบของฝั่งเพชรเพทายด้วย คอนเซ็ปน่ารักๆ อย่างขนมไทย รวมไปถึงศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณีต่างๆ เท่าที่จะสามารถหยิบยกมาใช้ในการออกแบบได้
“ผมชอบคอนเซ็ปลายผ้าทอมือกับลายเบญจรงค์นะ แต่สองคอนเซ็ปนี้คงต้องระวังดีๆ เพราะไม่อย่างนั้นออกแบบมาลายอาจจะใกล้เคียงกันเลยก็ได้ ผมอนุมัติสองคอนเซ็ปนี้ รวมไปถึงเซ็ตขนมไทยด้วย ส่วนพวกศิลปะ วัฒนธรรม ผมอยากเห็นแบบร่างก่อนว่ามันจะออกมาเป็นยังไง” ควอตซ์พูดพลางเลื่อนแบบร่างของเครื่องประดับออกมา
“ลายผ้าทอมือผมขอมอบหมายให้คุณบีแล้วก็คุณเอจัดการนนะครับ ส่วนลายเบญจรงค์ก็เป็นคุณตี๋ คุณดิน ลายขนมไทยก็เป็นคุณโม่กับน้ำเหนือนะ ส่วนนักศึกษาฝึกงานผมจะให้ช่วยทุกคน” ควอตซ์แจกแจงงานก่อนจะหันไปมองนักศึกษาฝึกงานทั้งสองคน “ลองทำหลายๆ แบบหลายๆ อย่าง จะได้ฝึกฝีมือแล้วก็ความคิด”
“ได้ค่ะ / ครับ” ทุกคนตอบรับพร้อมกัน
หลังจากตกลงและแจกแจงงานเสร็จเรียบร้อยการประชุมในวันนี้ก็จบลงหลังจากใช้เวลาไปเกือบสามชั่วโมง ทุกคนทยอยออกจากห้องประชุม มีน้ำเหนือกับควอตซ์เดินรั้งท้าย
“พี่ฝากยัยพิสไปรับแฝดแล้วล่ะ เดี๋ยวก็คงพากลับบ้านเลยวันนี้คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้เข้ามาที่ออฟฟิศ” ควอตซ์พูดกับน้ำเหนือเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายจะถามเรื่องอะไร การประชุมนั้นมีตอนบ่ายแถมยังกำหนดเวลาเสร็จประชุมที่แน่นอนไม่ได้ อาจจะคาบเกี่ยวกับเวลาเลิกเรียนของฝาแฝด ควอตซ์เลยโทรไปหาน้องสาวให้ไปรับฝาแฝดแทนแล้ว
“โอเคครับ”
“แล้วคงไม่ลืมใช่ไหมว่าเย็นนี้สัญญาอะไรกับพี่เอาไว้” ควอตซ์ทวงสัญญาทันที พอเห็นคนรักทำหน้างงก็ทำหน้าบึ้งใส่จนน้ำเหนือหัวเราะออก
“ไม่ลืมครับไม่ลืม ไม่ลืมหรอกว่าต้องไปกินข้าวกับหมีอดกินน้ำผึ้งน่ะ” น้ำเหนือเอ่ยแซ็วคนที่ชอบทำหน้าเหมือนหมีอดกินน้ำผึ้ง
“เดี๋ยวจะโดนหมีตัวนี้จับกิน” เอื้อมมือไปคว้าเอวบางเข้ามาใกล้ ก้มลงเตรียมงับที่แก้มขาวๆ แต่น้ำเหนือก็สามารถหลบได้ทัน
ตีไปหลายรอบกว่าจะหลุดจากอันตรายมาได้ “เดี๋ยวเถอะครับ มาทำรุ่มร่ามแบบนี้ได้ยังไงกัน”
คนทำรุ่มร่ามก็ทำเพียงแค่ยักไหล่ เขาไม่เห็นจะสนใจเลย ไม่ได้ทำในห้องประชุมหรือตรงที่มีคนเยอะๆ เสียหน่อย ตรงนี้ก็ออกจะเงียบ มีแค่เขากับน้ำเหนือ แล้วก็คนในฝ่ายดีไซน์ที่เดินนำอยู่ข้างหน้าแค่นั้น
“เดี๋ยวพี่ลงไปหา” ควอตซ์บอกเมื่อเดินใกล้จะถึงลิฟต์
“เอ๋... จะไปเลยเหรอครับ”
“อือ ยังไงวันนี้ดีไซน์ก็คงไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้วนี่จริงไหม ประชุมมาตั้งหลายชั่วโมง” ควอตซ์พูด
“ครับผม อย่างนั้นเดี๋ยวเจอกันครับ” น้ำเหนือพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินเข้าไปในลิฟต์ที่ควอตซ์กดให้ เจ้าตัวต้องไปลิฟต์อีกตัวเพื่อขึ้นไปบนห้องทำงาน ส่วนน้ำเหนือต้องลงลิฟต์ไปที่ห้องทำงานที่อยู่ชั้นล่างของห้องประชุม
เมื่อเดินมาถึงฝ่ายทุกคนก็กำลังจับกลุ่มนั่งคุยเล่น คุยเรื่องการประชุมที่ผ่านมาอยู่พอดี น้ำเหนือเดินไปเก็บของพร้อมกับปิดคอมพิวเตอร์ก่อนจะเดินมาสมทบกับทุกคน
แต่คุยเรื่องงานกันได้ไม่นานพี่ๆ ก็เบนเข็มมาทางเขาแทนเสียอย่างนั้น “เก็บของเรียบร้อย คอมฯ ปิดเรียบร้อย เตรียมไปแล้วล่ะสิ”
“ครับ ต้องพาพี่หมีอดกินน้ำผึ้งไปกินข้าว ชดเชยเมื่อตอนกลางวันที่ไม่ได้ไปกินข้าวด้วย” น้ำเหนือยตอบพร้อมหัวเราะ
การเข้าออกงานของที่นี่ไม่ได้เป็นเรื่องซีเรียส เพียงแค่จะไปจะมาก็พูด บอกหัวหน้าฝ่ายเอาไว้แค่นั้นก็พอ ค่อนข้างให้อิสระกับพนักงานมากโดยเฉพาะฝ่ายดีไซน์ที่ต้องใช้ทั้งเวลาและแรงบันดาลใจในการทำงาน บางครั้งแรงบันดาลใจไม่ได้มาได้จากการนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ แต่มาจากการไปนู้นมานี่ คุณโทมัสเลยไม่บีบบังคับให้อยู่แค่ในออฟฟิศเท่านั้น
“จ้า ตามสบายเลยจ้า เพราะพวกพี่ก็ไม่ได้จะทำงานกันต่ออยู่แล้ว” พี่เอพูดแล้วก็หัวเราะ ก่อนจะหันไปคุยกับน้องใหม่ทั้งสองคน “ที่นี่เราก็อยู่กันแบบนี้นี่แหละ ดูกันที่ความสำเร็จของงาน ไม่ใช่ความเคร่งครัดเรื่องระเบียบวินัย วินัยเรามี เราเคารพแล้วก็ปฏิบัติตาม แต่มันก็ไม่ได้สำคัญที่สุดสำหรับฝ่ายเรา ฝ่ายเราต้องการคนที่สามารถจัดสรรเวลาทำงานและทำงานสำเร็จได้ ไม่ได้ต้องการคนที่อยู่ในวินัยจ๋าแต่งานไม่เดินน่ะ”
“ดีจังเลยนะคะ ดูมีอิสระดี” จ๊ะจ๋าพูด
“ใช่ อิสระเยอะ แต่นั่นก็เป็นการฝึกให้เรามีความรับผิดชอบนั่นแหละนะ พี่ว่ามันก็ดีไปอีกแบบ”
“น้ำเหนือ...” เสียงเรียกน้ำเหนือดังขึ้น หยุดบทสนทนาของทุกคนได้เป็นอย่างดี
“พี่ควอตซ์ เรียบร้อยแล้วเหรอครับ” น้ำเหนือหันไปถามเมื่อเห็นว่าใครเดินเข้ามา
“อือ... ไปกันเถอะ”
“โอเคครับ” ตอบคนรักไปก่อนจะหันกลับมาหาคนอื่นๆ “อย่างนั้นผมไปก่อนนะครับ พรุ่งนี้เจอกันนะครับ”
“จ้า... สวัสดีค่ะคุณควอตซ์”
“สวัสดีคร้าบคุณควอตซ์”
ควอตซ์ยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้กับทุกคนก่อนจะคว้าเอากระเป๋าของน้ำเหนือมาสะพายเอาไว้เองแล้วโอบเอวคนรักให้เดินไปด้วยกัน โดยมีสายตาของทุกคนมองตามไปจนทั้งสองคนออกจากห้อง
จ๊ะจ๋าหันกลับมามองพี่ๆ ก่อนจะถามถึงเรื่องที่สงสัยออกมา “พี่น้ำเหนือกับท่ารองฯ...”
“เป็นสามีภรรยากันจ้า” พี่ตี๋เป็นคนไขข้อสงสัยให้ “ถ้าตามข่าวบ่อยๆ ก็น่าจะได้เห็นอยู่นา... ข่าวแต่งงานของลูกชายคนบริษัทเครื่องประดับยักษ์ใหญ่น่ะ”
“ก็เคยได้ยินอยู่ครับ” ทิวตอบหันไปมองทางประตูที่ทั้งสองคนเพิ่งจะเดินออกไปเมื่อครู่อีกครั้ง
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
กลับมาแล้วจ้า กลับมาแล้ว คิดถึงพี่ควอตซ์น้องเหนือกันไหม?? หลายคนกังวลเรื่องเด็กฝึกงาน อันนี้ก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าจะมีประเด็นอะไรไหมเพราะฟางเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะแต่งอย่างไรดี ฮ่าาาา แต่เอาเป็นว่าประเด็นดราม่าหลักของเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ที่เด็กฝึกงานก็แล้วกันนะจ้า อิอิ นี่ไม่ได้สปอยนะ แค่ไม่อยากให้ทุกคนกังวลเกินไป เพราะมันยังไม่ถึงแค่นั้นเอง
สองพี่น้อง พี่ควอตซ์น้องเหนือก็ยังคงความน่ารัก น่าอิจฉาได้ตลอดๆ ไม่รู้ว่าในชีวิตจริงเราจะมีโอกาสได้เจอคนแบบพี่ควอตซ์หรือเปล่าเนอะ ถ้าไม่เจอก็ขออยู่ในโลกมโนของพี่ต่อไป~~
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ปล. อ่านแล้วอย่าลืมให้กำลังใจกันหน่อยน้าาาาาาาาา
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
ง่าาาา จะมีดราม่าด้วยเหรออออ.
-
:กอด1:
-
หวังว่าดราม่าจะไม่ใช่เรื่องแบบนอกใจ :mew6: :mew6:
อิอิ คิดถึงมากก
สวีทกันดีทางเราก็อุ่นใจ
-
ดราม่าเรื่องอาราย เรื่องน้องแฝดไม่อยากมีน้องอ๊ะปล่าวนะ
-
:กอด1: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
-
ให้ความรู้สึกว่า ถึงจะมีลูกแล้วก็ยังน่ารักกันอยู่เลย :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักกกกกก คิดถึงจังเลยย
-
เหมือนน้องจะคิดอะไรอยู่นะครับ พี่บอกเลย ขอให้หยุดคิดเดี๋ยวนี้!!!
-
น่ารักกกก พ่อหมีงอแงตลอด
-
ดูๆ แล้วก็มีความสุขดีนี่ ไม่มีวี่แววมนต์ดำ คำสาบ ลางร้ายใด ๆ ให้เห็นเลยนิ :กอด1:
-
หวานซะ
-
ไม่เอาดราม่าได้มั้ยย
-
:katai2-1: :katai2-1:
:mew1: :mew1: คิดถึงงงงงงงงงงงงงงง
-
จะมีดราม่าด้วยเหรอ
-
คิดถึงแฝดดด
-
เรื่องนี้ ดราม่าเบาๆ เราไม่กลัว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
บททดสอบของการใช้ชีวิตครอบครัว ตอนนี้ก็เลิฟ ๆ
-
รักกันขนาดนี้ยังจะมีดราม่าอะไรอีก หวานๆ ไปก่อน
-
(https://i.pinimg.com/564x/5e/78/35/5e7835d3917478aaf7b82ca480c80407.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “04”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
ควอตซ์พาน้ำเหนือไปทานมื้อเย็นที่ร้านบรรยากาศดีริมแม่น้ำเจ้าพระยา เป็นร้านที่เคยไปทานกับพ่อสินธร
“จริงสิ... พี่คุยกับพี่ลินอีกรอบแล้วนะเรื่องบ้านของพ่อสินธร” ควอตซ์พูดขึ้นระหว่างที่กำลังอาหารมาเสิร์ฟ
“พี่ลินว่ายังไงบ้างครับ” น้ำเหนือรีบถามกลับด้วยความสนใจทันที “พี่ลินอยากจะซื้อหรืออยากจะเช่าบ้านของพ่อไหมครับ”
เพราะถ้าหากว่าลินสนใจอยากจะซื้อบ้านหลังนั้นต่อ หรือเช่าบ้านหลังนั้น ก็จะทำให้พ่อสินธรยอมย้ายมาอยู่ด้วยกันกับน้ำเหนือที่บ้านในรั้วบริสตันเสียที หลังจากที่น้ำเหนือทั้งอ้อนทั้งขอมาหลายรอบแล้ว
“พี่ลินชอบนะ ถ้าพ่อสินธรจะขายก็จะซื้อ เพราะบ้านของพ่อก็ไม่ได้นานเป็นสิบๆ ปี เพิ่งสี่ห้าปีเอง ตกแต่งใหม่ ทาสีสักหน่อยก็สวยเหมือนบ้านใหม่แล้ว” ควอตซ์พูดพลางนึกไปถึงบ้านที่พ่อสินธรอยู่ในตอนนี้
เป็นบ้านในโครงการหมู่บ้านของบริษัทชื่อดังทางด้านอสังหาริมทรัพย์ เป็นบ้านที่พ่อสินธรซื้อแล้วก็ย้ายเข้ามาอยู่ได้ไม่นานนัก ย้ายมาพร้อมๆ กันกับเพื่อนสนิทหรือก็คือทางครอบครัวของนุชจิราที่ตอนนี้ย้ายไปอยู่ต่างประเทศแล้ว
“อย่างนั้นผมจะได้ไปคุยกับพ่อ ให้พ่อย้ายมาอยู่ด้วยกัน ส่วนบ้านก็ตกแต่งรีโนเวทอีกหน่อยแล้วค่อยให้พี่ลินพี่โอ๊ตกับน้องทินย้ายไปอยู่” น้ำเหนือนึกไปเป็นฉากเป็นตอนแล้วเรียบร้อย
“ครับผม จะย้ายมาอยู่ที่บ้านเราหรือจะไปอยู่บ้านคุณแม่ก็ได้หมด เอาที่พ่อสินธรสะดวกแล้วก็ชอบเลย”
“ใช่ครับ คืนนี้ผมโทรไปคุยกับพ่อเรื่องนี้ดีกว่า” คิดแล้วก็ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข พลอยทำให้ควอตซ์เผลอยิ้มตามไปด้วย
เห็นรอยยิ้มของน้ำเหนือแล้วก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม เพราะรอยยิ้มของคนตรงหน้าดูมีความสุขมากเหลือเกิน จนทำให้คนมองรู้สึกมีความสุขตามไปด้วย
“กินอะไรอีกไหม” ถามพร้อมกับเอื้อมมือไปเช็ดมุมปากที่เปื้อนนิดๆ ให้ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายส่ายหน้าเขาจึงพูดต่อ “อย่างนั้นก็กลับกันเลยนะ”
หลังจากเคลียร์ค่าอาหารเรียบร้อยทั้งคู่ก็พากันกลับบ้าน ขึ้นรถมาได้ไม่ทันไหร่ก็ได้รับสายจากคุณหญิงมรกตที่โทรมาบอกว่าฝาแฝดถามหาตั้งแต่ตอนเย็น จนควอตซ์ต้องเพิ่มความเร็วของรถขึ้นอีกนิดหน่อยเพื่อที่จะได้กลับถึงบ้านได้เร็วขึ้น
ขืนกลับไปช้า คงได้โดนสองแสบพี่ฮาร์ทน้องเดียร์งอนเข้าให้แน่นอนเลย
โชคดีที่รถไม่ติดเท่าไหร่ ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงบ้านบริสตัน ได้ยินเสียงแจ้วๆ ของฝาแฝดดังมาถึงประตูบ้าน ตอนนี้แฝดยังอยู่ที่บ้านของคุณหญิงมรกตอยู่
น้ำเหนือหันมามองควอตซ์ก่อนจะหลุดยิ้มเมื่อได้ยินเสียงแฝดงอแงถามหาแด๊ดๆ มัมๆ ไม่หยุด
“คุงย่า แด๊ดๆ ไปไหน มัมๆ ไปไหน แด๊ดๆ พามัมๆ ไปไหน”
“นั่นจิๆ แด๊ดๆ มัมๆ ไปไหน ยุ่ไหน”
“แด๊ดๆ กับมัมๆ อยู่นี่ครับ” น้ำเหนือส่งเสียงออกไปเมื่อเดินมาถึงห้องนั่งเล่น สองแสบที่กำลังส่งเสียงถามเจื้อยแจ้วหยุดชะงักแล้ววิ่งเข้ามาหาทันที
เจ้าตัวน้อยยืนกอดอกทำหน้าขึงขังมองหน้าแด๊ดๆ “แด๊ดๆ พามัมๆ ไปไหนมา”
“แด๊ดๆ ขโมยมัมๆ ไป”
“แด๊ดๆ ทำแบบนี้ได้งัย”
“แด๊ดๆ เอามัมๆ ไป”
“ไม่ให้มัมๆ กิงข้าวกะเดียกะพี่ฮาด”
ทั้งสองคนผลัดกันพูดจนแทบจะจับใจความไม่ได้ แต่ดูเหมือนเจ้าตัวแสบทั้งสองคนจะเคืองแด๊ดๆ อยู่ไม่น้อยที่พามัมๆ ของเขาไป
“แด๊ดพามัมไปกินข้าวมาครับ” ควอตซ์ย่อตัวลงนั่งเพื่อคุยกับลูกชายทั้งสองคนที่ยังคงทำหน้าขึงขังน่ากลัวอยู่
ยื่นมือออกไปทั้งสองข้างรั้งเจ้าตัวแสบเข้ามาใกล้ “แด๊ดพามัมไปกินข้าวไง ไม่ดีเหรอครับ มัมจะได้กินข้าว”
“มัมไม่กินข้าวหยอ” น้องเดียร์เอียงคอมองแด๊ดดี๊ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองมัมมี๊ที่ยืนยิ้มอยู่
“ครับ แด๊ดๆ เลยพามัมๆ ไปไง” น้ำเหนือก้มลงมาหาลูกชายพร้อมตอบ รั้งเจ้าตัวน้อยมากอดให้หายคิดถึงแล้วทั้งสองคนก็ให้ความร่วมมือดีมากรีบผละจากแด๊ดดี๊มากอดอ้อนมัมมี๊กันยกใหญ่ จนน้ำเหนืออดไม่ได้ต้องหอมแก้มต้องฟัดแก้มลูกชายไปหลายชุดเพราะทำตัวน่ารักน่ามั่นเขี้ยวเหลือเกิน
“กินข้าวกันเสร็จก็ร้องหาแด๊ดๆ มัมๆ ไม่หยุดจนแม่ต้องโทรไปหานั่นแหละ” คุณหญิงมรกตพูดพลางส่ายหน้าให้กับความป่วนของสองแสบ
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ตอนคุณแม่โทรมาผมกำลังขับรถกลับมาพอดี” ควอตซ์ตอบ
“ค่ะลูกชาย พาแฝดไปอาบน้ำนอนเถอะลูกเดี๋ยวจะเลยเวลานอนของแฝดเสียก่อน”
“ครับผม อย่างนั้นผมกลับไปที่บ้านก่อนนะครับ” ควอตซ์พูดก่อนจะหันมาอุ้มพี่ฮาร์ทขึ้นส่วนน้องเดียร์ก็ให้น้ำเหนืออุ้มไป
“หนักขึ้นอีกแล้ว อีกหน่อยมัมๆ ต้องอุ้มลูกไม่ไหวแน่เลย” น้ำเหนือบอกระหว่างที่เดินกลับมาที่บ้าน
“เดี๋ยวลูกอุ้มเอง” เจ้าตัวน้อยว่าพร้อมยิ้มกว้าง
ควอตซ์ที่ได้ยินก็ทำตาโต “จะอุ้มมัมๆ เขาไหวเหรอเรา ตัวนิดเดียวเอง”
น้องเดียร์พยักหน้าหงึกหงัก “ไหวซี่ๆ เดะเดียจะโตๆ โตๆ กว่าแด๊ดๆ เลย อุ้มมัมๆ ได้ เก่งๆ อิอิ”
“มัมจะรอวันนั้นเลยครับลูกชาย” หอมแก้มไปอีกฟอดอย่างรักใคร่
ทั้งสองคนพาฝาแฝดขึ้นไปอาบน้ำ จับห่อตัวด้วยผ้าขนหนูแล้วอุ้มไปวางบนเตียง ควอตซ์เช็ดตัวให้ฝาแฝด ส่วนน้ำเหนือก็เดินไปหยิบชุดนอนมาให้ ก่อนจะลองให้ทั้งน้องเดียร์แล้วก็พี่ฮาร์ทแต่งตัวเอง
ถ้าไม่ใช่ช่วงเวลาเร่งรีบพวกเขาก็จะให้ฝาแฝดได้ฝึกทำอะไรด้วยตัวเองเพื่อเป็นการฝึก ไม่ว่าจะเป็นพวกอาบน้ำ แปรงฟัน แต่งตัว แล้วก็สอนเรื่องอื่นๆ อย่างกันเก็บของให้เป็นที่ พับผ้านิ่มผืนน้อยที่เจ้าตัวกอดเวลาน้อย จัดที่นอนให้เรียบร้อย แม้บางอย่างทั้งคู่อาจจะยังทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ทั้งควอตซ์และน้ำเหนือก็จะฝึกไปเรื่อยๆ
“เดี๋ยวมัมไปอุ่นนมมาให้นะครับ ดื่มนมก่อนนอนเนอะจะได้โตไวๆ นะครับ” น้ำเหนือบอกหลังจากทาแป้งให้ฝาแฝดจนหอมฟุ้งแล้ว
“มัมๆ อย่าไปนาน”
“ครับ มัมไปแปบเดียว อยู่กับแด๊ดก่อนนะ” หันมายิ้มให้ลูกชายทั้งสองคนก่อนจะเดินลงไปข้างล่างเพื่ออุ่นนมใส่แก้วให้ลูกชาย
ขึ้นมาบนห้องอีกรอบก็เห็นควอตซ์กำลังเปิดหนังสือศัพท์ภาษาอังกฤษให้ลูกดูอยู่ มีสองแฝดนั่งหัวชนกันมองด้วยความสนใจ
“มาดื่มนมกันก่อนครับ” ส่งเสียงออกไปให้ทั้งฝาแฝดเงยหน้ามองก่อนจะขยับมารับนมจากมัมมี๊ไปคนละแก้ว “ดื่มนมเสร็จแล้วต้องทำอะไรต่อครับ”
“แปรงฟัน!” ตอบออกมาพร้อมกัน
“เก่งมาครับ ดื่มให้หมดเลยนะ”
ควอตซ์พาฝาแฝดไปแปรงฟันก่อนนอนส่วนน้ำเหนือก็เตรียมที่นอนเอาไว้รอเจ้าตัวแสบที่วิ่งออกมาจากห้องน้ำ อุ้มทั้งสองคนขึ้นไปนอนบนเตียง ก่อนจะเล่านิทานก่อนนอนให้ฟัง
ไม่ทันที่นิทานจะจบเรื่องสองแฝดก็หลับกันไปเรียบร้อยแล้ว ควอตซ์ค่อยๆ ผละออกมา หันไปหยิบเครื่องเล่นเพลงมาเปิดเพื่อกล่อมให้คืนนี้แฝดนอนหลับสนิททั้งคืน เช็คทุกอย่างในห้องแฝดเรียบร้อยก็พากันออกจากห้องไป
“พี่ควอตซ์ไปอาบน้ำก่อนเลยครับ เดี๋ยวผมเอาแก้มนมแฝดลงไปเก็บก่อน” น้ำเหนือบอกกับคนรักก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง
“คุณหนูใหญ่... เดี๋ยวสาลี่จัดการให้เองค่ะ” สาลี่เดินเข้ามารับแก้วนมจากน้ำเหนือ
“ขอบคุณครับ ฝากด้วยนะ” น้ำเหนือส่งแก้วไปให้พร้อมกับยิ้มขอบคุณก่อนจะหมุนตัวเดินกลับขึ้นไปบนห้องแทน
“เร็วจังครับ” ควอตซ์หันมาทักเมื่อน้ำเหนือเดินเข้ามาในห้อง
“พอดีลาสี่จัดการให้ครับ มาเดี๋ยวผมเตรียมของให้” น้ำเหนือว่าก่อนจะเดินไปเปิดตู้เพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนเตรียมเอาไว้ให้
แต่ยังไม่ทันจะได้หยิบชุดนอนน้ำเหนือก็ถูกจับหมุนกลับไปหาควอตซ์ ผ้าขนหนูในมือล่วงลงกับพื้นเมื่อต้องยกมือขึ้นโอบรอบคออีกฝ่ายแทนยามที่ควอตซ์ช้อนตัวเขาขึ้นอุ้ม
“พี่ควอตซ์!” เรียกอีกคนเสียงดุ “จะทำอะไรครับ ปล่อยผมเลยนะมาอุ้มผมทำไมเนี่ย”
“อาบน้ำไงครับ” อีกคนว่ายิ้มๆ แต่เป็นรอยยิ้มที่น้ำเหนือไม่ค่อยจะไว้ใจสักเท่าไหร่
“ต่างคนต่างอาบสิครับ... พี่ไปอาบก่อน”
“พี่อยากอาบพร้อมเรา”
“ไม่เคยได้แค่อาบน้ำอย่างเดียวหรอก” น้ำเหนือพูดเสียงเบา อดจะหน้าแดงไม่ได้เพราะทุกครั้งที่อีกคนอ้างว่าอาบน้ำ มันไม่จบแค่ที่อาบน้ำน่ะสิ
“สัญญาครับว่าอาบน้ำอย่างเดียว”
“แน่นะครับ...”
ควอตซ์พยักหน้ารับก่อนจะพาน้ำเหนือเข้าไปในห้องน้ำ ตลอดเวลาที่อาบน้ำควอตซ์ไม่ได้ทีท่าทางจะล่วงเกินหรือแกล้งอะไรทำให้น้ำเหนือถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ก็ไม่นานเพราะหลังจากอาบน้ำเสร็จควอตซ์ก็จัดการอุ้มเขาออกไปข้างนอก
และแทนที่จะตรงไปที่ห้องแต่งตัว กลับพาออกไปที่เตียงเสียอย่างนั้น
“พี่ควอตซ์...! จะทำอะไรครับ” น้ำเหนือยกมือดันไหล่กว้างเอาไว้ทันทีเมื่ออีกคนโน้มตัวลงมาหา “ไหนสัญญาว่าจะไม่ทำไง...”
“หือ... พี่สัญญาตอนไหนครับ” ควอตซ์พูดยิ้มๆ
น้ำเหนือได้แต่ขมวดคิ้ว ก่อนจะได้พูดต่อควอตซ์ก็เฉลยออกมาก่อน “พี่สัญญาว่าจะอาบน้ำอย่างเดียว ไม่ทำอะไรระหว่างอาบน้ำ แต่พี่ไม่ได้สัญญานี่... ว่าหลังอาบน้ำเสร็จจะไม่ทำอะไร”
“คนเจ้าเล่ห์...” ไม่มีคำไหนเหมาะกับคำนี้อีกแล้ว “ถามจริงๆ เถอะครับ ไม่เบื่อบ้างหรือครับ”
ควอตซ์ทำหน้าดุใส่ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น “ไม่เบื่อครับ และคงไม่มีทางเบื่อง่ายๆ น้ำเหนือเบื่อเหรอ ไม่ชอบที่พี่ทำบ่อยๆ ใช่ไหม...”
พอถูกถามแบบนั้นก็ได้แต่หน้าแดง จะบอกว่าเบื่อก็ไม่ใช่ เพราะเขาก็ไม่ได้เบื่อ แต่จะให้ยอมรับหรือว่า...
“ชอบนะ พี่ชอบนะที่ได้กอดน้ำเหนือ”
ใบหน้าที่แดงอยู่แล้วเปลี่ยนเป็นแดงก่ำทันทีที่ได้ยิน จะมีใครพูดตรงไปกว่าคนคนนี้อีกไหม
“น้ำเหนือไม่ชอบใช่ไหม...”
“...”
“... ไม่ชอบสินะ พี่จะได้รู้” ควอตซ์ยังคงพูดต่อ “พี่เข้าใจแล้วล่ะครับว่าเราไม่ชอบ พอพี่รู้ว่าเราไม่ชอบแบบนี้พี่ก็จะหด้ทำตัวถูก”
คนด้านบนค่อยๆ ผละออก ใบหน้าคมคายก้มลงจนมองไม่เห็นสีหน้าว่าอีกฝ่ายกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ และก่อนที่ควอตซ์จะลุกไปไหนน้ำเหนือก็คว้าเข้าที่ข้อมืออีกฝ่ายก่อนจะพูดออกมาอย่างขุ่นเคือง
“ผมยังไม่ได้พูดว่าไม่ชอบสักคำ! จะให้ผมพูดออกมาหรือยังไงกันครับว่าชอบน่ะ ผมไม่ได้กล้าพูดแบบพี่นะ!!”
แล้วน้ำเหนือก็ได้รู้ว่าตัวเองพลาดไปแล้วเมื่อคนที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเงยขึ้นมาสบตาด้วยดวงตาที่เป็นประกาย
“พี่ควอตซ์!! แกล้งผมเหรอ!!”
“พูดเองนะว่าชอบที่พี่กอดน่ะ” ไม่ทันตั้งตัวก็โดนดันจนหลังติดเตียง คนที่ทำตัวหงอยเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นยิ้มพราวก่อนจะขยับมาใกล้
“พี่ควอตซ์นิสัยไม่ดี แกล้งผม!” ได้แต่ยกมือชกไหล่คนข้างบน แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้สะทกสะท้านสักเท่าไหร่
“พี่ไม่ได้แกล้งสักหน่อย”
น้ำเหนือได้แต่มองค้อนรู้สึกหมั่นไส้คนคนนี้อย่างจริงจังจนอดไม่ได้ที่จะดึงอีกฝ่ายลงมาแล้วกัดเข้าที่ไหล่เต็มแรงจนควอตซ์ต้องร้องออกมา และแค่ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่เป็นถึงสามและสี่ที่น้ำเหนือกัด
รอยฟันขึ้นเด่นชัดเมื่อน้ำเหนือผละออก พอได้ระบายออกไปบ้างก็ผ่อนคลายขึ้น แล้วก็ได้แต่ทำหน้าสำนึกผิดตอนที่เห็นร่องรอยที่เขาทิ้งเอาไว้
“ผมขอโทษ... เจ็บมากไหมครับ” เลื่อนปลายนิ้วไปลูบที่รอยฟันเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแนบจูบลงไปแทน
“อ่ะ... พี่ควอตซ์” ได้แต่ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อโดนอีกฝ่ายจับข้อมือตรึงเอาไว้ที่เตียง
“มากัดพี่แบบนี้พี่ไม่ยอมนะ บอกเอาไว้เลย” ควอตซ์พูดเสียงนิ่งแต่ตาเป็นประกายจนน้ำเหนืออยากจะกัดให้อีกสักรอบเอาให้เลือดออกกันไปข้าง คนทำเสียงนิ่งหลุดยิ้มเมื่อเห็นตากลมๆ ค้อนมาให้ จนต้องก้มลงใช้ปลายจมูกคลอเคลียออดอ้อน
“พี่จะทำให้เรารู้ว่าพี่ชอบกอดเรามากแค่ไหน” กระซิบบอกก่อนจะเลื่อนมาจูบที่ปากอิ่ม เนิบนาบ นิ่มนวลและอ้อยอิ่ง ไม่ได้รุนแรง เร่าร้อนและดุดัน แต่มันอ่อนหวานเสียจนน้ำเหนือใจเต้นแรง
ไม่นานเลย... น้ำเหนือก็เคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบอันหอมหวานชวนหลงใหลนั้น
“พี่ชอบกอดเราแบบนี้...” ควอตซ์พูดและกลัวว่าน้ำเหนือไม่เข้าใจเลยสาธิตให้ดูเป็นตัวอย่างประกอบ
“พี่ชอบหอมเราแบบนี้...” เลื่อนไปหอมแก้มแดงๆ ทั้งสองข้าง
“พี่ชอบจูบเราแบบนี้...” คราวนี้เป้าหมายอยู่ที่ริมฝีปากฉ่ำวาวที่เพิ่งผ่านการจูบมา ไล่มาที่ลำคอขาว ไหล่เล็กๆ นั่น รวมไปถึงที่หน้าอก
“พ พอครับ...” น้ำเหนือห้ามเสียงสั่น ทั้งเขินทั้งอายกับคำพูดและการกระทำของคนรัก “ผ ผมรู้แล้วว่า... พี่ชอบ...”
“ก็พี่กลัวไม่รู้ กลัวไม่เข้าใจว่าพี่ชอบจริงๆ” คนด้านบนผละออกห่าง สบตาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ยังมีอีกหลายอย่างที่พี่ชอบ พี่จะบอกไปเรื่อยๆ นะ อย่างเช่น...”
ปลายนิ้วที่ลากผ่านลำคอมาหยุดที่ยอดอก คลึงเบาๆ ที่คนได้รับสะท้านไปทั้งตัว “พี่ชอบ... คลึงแบบนี้... ดูด...”
“ผมเข้าใจแล้วครับ!” น้ำเหนือแทรกเสียงดัง ยกมือปิดหน้าแดงๆ ของตัวเอง “ผมเข้าใจแล้ว ม ไม่ต้องบอกแล้ว ผ ผมเขินจะแย่อยู่แล้วเนี่ย...”
ควอตซ์หัวเราะเอ็นดูคนน่ารักที่นอนขดตัวแดงอยู่ใต้เขา ก้มลงจูบที่ขมับหนักๆ “เชื่อพี่แล้วเนอะว่าพี่ชอบ แล้วก็ไม่เบื่อ”
“ฮื่อ... เชื่อแล้วครับ...”
“แล้วน้ำเหนือเบื่อไหม ชอบหรือเปล่า”
“ม ไม่เบื่อ อะไรที่พี่ชอบผมก็ชอบนั่นแหละ” ตอบรัวทันทีเพราะเกรงว่าถ้าหากไม่ยอมตอบอาจจะได้มีการสาธิตอีกรอบ หรือไม่ก็อาจจะเกิดอะไรที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นก็ได้
“ดีใจจังที่น้ำเหนือก็ชอบ”
น้ำเสียงฟังดูมีความสุขมากเหลือเกินจนน้ำเหนืออยากจะเงยหน้าขึ้นมองแล้วส่งค้อนให้อีกรอบ หรือไม่ก็กัดแรงๆ อีกสักที แต่เพราะตอนนี้เขินอายเกินกว่าจะทำแบบนั้นได้เลยทำได้แค่นอนตัวแดงเท่านั้น
“ถ้าพี่ยังไม่เลิกแกล้งผมนะ... ผมจะโกรธจริงๆ แล้วนะ” เพราะสู้ไม่ได้ก็ต้องขู่กันเอาไว้ก่อน
“โอ๋... ไม่แกล้งแล้วครับ” ควอตซ์ขยับไปนอนข้างๆ แล้วรั้งคนเขินมากอดเอาไว้แน่น
น้ำเหนือได้แต่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดนั้น ไม่รู้ว่าน้ำเหนือตัวเล็กลงหรือควอตซ์ตัวใหญ่ขึ้น พอโดนกอดแบบนี้แล้วน้ำเหนือแทบจะจมไปกับร่างของอีกฝ่าย
มือหนาลูบผม ลูบหลังเบาๆ เลิกแกล้งคนขี้เขินอย่างจริงจังเพราะไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นโกรธแน่นอน จูบเบาๆ ที่หน้าผาก ก่อนจะกอดให้แน่นขึ้น รู้สึกมั่นเขี้ยวปนเอ็นดูคนในอ้อมกอดจนอยากจะกอดให้จมอก ฟัดให้แก้มช้ำ แต่ทำแบบนั้นไม่ได้เลยได้แต่กอดเอาไว้สลับกับจูบกับหอมไปเรื่อยๆ
“ผมง่วง...”
“ง่วงก็นอนครับมัมมี๊ เดี๋ยวแด๊ดดี๊กอดเองนะ” ควอตซ์กระซิบบอกคนที่ส่งเสียงงอแง ลูบหลังช้าๆ เบาๆ เพื่อกล่อมให้มัมมี๊นอนหลับ
เพราะทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน ไหนจะโดนเขาแกล้งไปอีกตั้งเยอะ หลังจากกล่อมอยู่ไม่นานน้ำเหนือก็ขยับตัวซุกซบที่อกเขา หาท่วงท่าที่สบายที่สุดแล้วก็หลับไป
ควอตซ์ดูจนแน่ใจว่าน้ำเหนือหลับสนิทดีแล้ว ก็ถึงคราวเขาที่จะนอนหลับบ้าง คลายอ้อมกอดลงหน่อยเพื่อไม่ให้น้ำเหนืออึดอัด แต่ก็ไม่ได้ยกมือออกจากเอวของอีกฝ่าย จูบอีกรอบที่หน้าผาก กระซิบบอกฝันดี แล้วก็หลับตามไป
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
สวัสดีจ้าาาาา สวัสดีวันหยุดนะคะ พาพี่ควอตซ์น้องเหนือมาให้แล้วจ้า เห็นหลายๆ คนกังวลเรื่องดราม่า ยังไม่ต้องกังวลนะคะ มันยังไม่มาเร็วๆ นี้หรอก นู้นนนน อีกนานเลย แล้วก็บอกให้ชื่นใจเลยว่าดราม่านั้นไม่มีมือที่สามสี่ห้าหรือหกใดๆ แน่นอนจ้า พี่น้องรักกันขนาดนี้มือไหนๆ ก็คงเข้ามาแทรกแซงไม่ได้หรอกเนอะๆๆ เพราะฉะนั้นปล่อยๆ มันไปก่อน อย่าเพิ่งไปนึกถึงเลยดีกว่า
ตอนนี้ก็น่ารักอีกแล้ว พี่ควอตซ์ก็นะ... แกล้งน้องเก่งจริงๆ เร็วๆ นี้เราคงได้เห็นน้องตัวน้อยๆ แน่นอนเลยถ้าพี่ควอตซ์จะขยันทำการบ้านขนาดนี้ อิอิ >< น่ารักเนอะๆๆๆๆ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณค่ะ น่ารักมากกก
-
น่ารักอีกแล้ว ววว วว ว
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รีบมาต่อนะคะ
-
:-[ o13 :pig4:
-
พี่ควอตร์สกิลเค้าไม่ธรรมดานะจ๊ะ แกล้งทำเป็นหงอยๆให้น้องหลุดบอกว่าชอบ ทีนี้ล่ะจัดใหญ่เลย
-
เด็กแฝดใกล้จะมีน้องแล้วเนอะ
-
มาเป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้าาา
รอให้เจ้าแฝดมีน้องไม่ไหวแล้วเนี่ยยย
:hao3: :pig4:
-
แฝดหวงมัมน่าดู ขอน้องสาวให้แฝดด้วย
-
:impress2:มาแล้นนนนนนนนนนนนนนนนน
-
:hao6: :hao6: อีหน่อยก็จะมีน้องแล้ววว
-
น่ารักๆๆๆๆๆ
-
มันชักจะหวานเกินไปแล้วนะคะคูมพ่อวววววว
-
หวานกันจนสงสารน้ำตาลเลย :-[ :impress2: :-[
-
:L1:
-
หวานกันอีกแล้วนะคู่นี้ อิจฉาอ่ะ :hao3:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
แด๊ดๆแกล้งมัมๆอีกและ
-
สสสองตัวแสบ ถ้ามีน้องคงจะห่วงน่าดู
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
คิดถึงน้ำเหนือ เด็กๆ
-
:impress2: :impress2: :impress2: รอลูกสาวอยู่นะพี่ควอตซ์ รีบๆหน่อยสิ
-
เขินอ่ะพี่ควอตซ์ แกล้งน้องแบบละมุน งื้ออ
อยากเห็นน้องของแฝด อิอิ
-
จ้าา!! เดะสาวน้อยอีกคนคงตามมา 55555
-
รอตอนต่อไป~
-
รอตอนต่อไป~
-
พี่ควอตซ์น้องเหนือน่ารักหวานตลอดเลยจะได้น้องคนที่3มาให้เราตั้งชื่อมั้ยน้า
-
มาแล้ววว
-
หวานกันขนาดนี้ อยากให้พี่ฮาร์ต กับน้องเดียร์มีน้องจังเลย อิอิ
-
ยังรักควอตกัวน้ำเหนือเหมือนเดิมคะ
เพิ่มเติมคือรักน้ำเหนือมากขึ้นอีกแล้ว
-
ขอบคุณนิยายน่ารักๆค่ะ :pig4:
-
แฝดหวงมัมๆ น่าร้ากกกก
-
แฝดน่ารักมากมีน้องให้แฝดได้แล้ว
-
น่ารักกกกก มีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมด
-
วันนี้ 2 แฝดจะมีน้องใช่ไหมคะ 5555555
ขยันกอดกันจริงๆเลยยยยยยย
-
มัมๆ ถูกแด๊ดๆ แกล้งอีกแล้ว อิอิ
-
ภาค2 เด็กๆน่ารักจังงงงงงง มัมๆแด๊ดๆรีบมีน้องสาวให้อีกคนนะคะ
:pig4:
-
หมั่นไส้หมีอดกินน้ำผึ้ง :mew3: มัมๆแด็ดๆน่ารัก
-
:-[ เขินนนนน แด๊ดๆมัมๆเค้าแกล้งกัน แต่ก็อยากให้น้ำพี่ฮาร์ท น้ิองเดียร์มีน้องอีกคนเร็วๆ :katai2-1:
-
(https://i.pinimg.com/564x/47/5d/07/475d07a0c8cb7e97827b1ab4f3ea98aa.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “05”
“พี่น้ำเหนือครับ... ช่วยผมดูตรงนี้หน่อยได้ไหมครับว่าโอเคหรือยัง” เสียงของทิวดังขึ้นในช่วงบ่ายของวัน
“ไปตรงโต๊ะกลางกัน” น้ำเหนือหันมาบอกก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินมาที่โต๊ะกลางที่พวกเขามักไว้ใช้ประชุมกันหรือไม่ก็มานั่งคุยเล่นกันเวลาพัก
ในแผนกดีไซน์ตอนนี้เหลือเพียงแค่น้ำเหนือกับทิวแค่สองคนเท่านั้น คนอื่นๆ ออกไปข้างนอกกันหมดเพื่อไปหาแนวทางรวมไปถึงแรงบันดาลใจในการออกแบบคอลเลกชั่นที่กำลังทำอยู่
น้ำเหนือก็ตั้งใจจะให้ทิวออกไปข้างนอกด้วยแต่พอดีว่าโม่ บัดดี้ที่ทำงานร่วมกับเขาในคอนเซ็ปขนมไทยนั้นไม่สบายเลยไม่ได้มาทำงาน คุณบีก็มีไปประชุมข้างนอก ทำให้ที่แผนกไม่มีใครอยู่ น้ำเหนือเลยต้องอยู่เพื่อมีคนมาส่งเรื่องต่างๆ อีกทั้งเขาต้องออกไปรับฝาแฝดด้วยเพราะควอตซ์มีประชุมที่เดียวกันกับคุณบีเลยไปรับแฝดไม่ได้ ทิวที่ทำงานอยู่ทีมเดียวกับเขาเลยอดออกไปข้างนอกด้วยเลย แต่ตอนแรกน้ำเหนือรวมไปถึงคุณบีก็อนุญาตให้ทิวออกไปกับคนอื่นๆ แต่เจ้าตัวไม่ไป เพราะจะได้คอยอยู่ช่วยน้ำเหนือที่ออฟฟิศ น้ำเหนือเลยตั้งใจว่าจะพาออกไปวันหลังแทน
“แล้วเราคิดว่ายังไง ผลงานที่ตัวเองออกแบบน่ะ” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นถามหลังจากดูแบบสเก็ตที่อีกฝ่ายเอามาให้ดู
“อือ...” ทิวมีสีหน้าลังเลก่อนจะตอบ “ผมว่า... มันยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เหมือนมันขาดๆ อะไรไป”
น้ำเหนือพยักหน้ารับกับคำพูดของอีกฝ่าย คลี่กระดาษสเก็ตแบบของทิวออกตรงหน้าเจ้าตัว “ทั้งหมดนี่น่ะ ยังใช้ไม่ได้หรอกนะมันมีสิ่งที่ขาดอยู่ ขาดอยู่อย่างเดียวเท่านั้น”
ทิวหน้าเสียไปนิดตอนที่ได้ยินน้ำเหนือพูดแบบนั้น “ใช้... ไม่ได้เลยเหรอครับ...”
น้ำเหนือพยักหน้าก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของน้องฝึกงาน “รู้ไหมว่าขาดอะไร... ขาดความมั่นใจของดีไซน์เนอร์ไง”
“ครับ” ทิวทวนคำอย่างไม่เข้าใจ
“เพราะดีไซน์เนอร์ขาดความมั่นใจ ไม่มั่นใจว่างานของตัวเองดี มันเลยใช้ไม่ได้ ก็ขนาดคนออกแบบยังไม่มั่นใจเลย แล้วลูกค้าจะมั่นใจในการเลือกของๆ เราไปสวมใส่ได้ยังไง... จริงไหม”
“ดีไซน์เนอร์ต้องมีความมั่นใจในผลงานที่เราออกแบบสิ แต่พี่ก็ไม่ได้จะบอกว่าให้มั่นใจในตัวเองแล้วก็ฝีมือของตัวเองจนมองข้ามสิ่งต่างๆ ไปนะ” น้ำเหนือพูดก่อนจะหันไปหยิบกระดาษมาแล้วเริ่มขีดเขียนลงไปบนกระดาษแผ่นนั้น โดยมีทิวคอยมองด้วยความสนใจ
ใช้เวลาไม่นานน้ำเหนือก็เลื่อนกระดาษแผ่นที่ว่ามาตรงหน้าของทิว “ทิวว่าที่พี่วาดมันดีหรือยัง”
เจ้าของชื่อหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาดู ก่อนจะหยิบของตัวเองมาเทียบดู บนกระดาษสองแผ่นมีภาพสเก็ตที่เหมือนกันแทบจะทุกอย่าง
“ครับ ผมว่ามันดีมากเลย”
“ดีกว่าของที่ทิววาดอีกเหรอ”
ทิวพยักหน้ารับ ไม่ได้ทำเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นรุ่นพี่หรืออะไร แต่ยอมรับจริงๆ ว่าผลงานที่น้ำเหนือวาดออกมานั้นดูดีมาก จนรู้สึกได้เลยว่าถ้าทำออกมาเป็นชิ้นเป็นอันจะต้องสวยแน่นอน
“ทั้งๆ ที่แบบก็เหมือนของทิวเลยนะ ทั้งๆ ที่พี่ก็ลอกงานของทิวมานั่นแหละ แต่เพราะพี่มั่นใจ ความมั่นใจมันแสดงออกได้จากแบบที่เราสเก็ตนะ เพราะมั่นใจในสิ่งที่เราคิดเราทำ มันก็เลยแสดงออกมาให้เห็น ทั้งลายเส้น ทั้งการลงสี รวมไปถึงการเก็บรายละเอียดในแบบสเก็ต”
“ครับ...”
“ผลงานของทิวน่ะ ดีทุกชิ้นแล้วสำหรับพี่ แค่ต้องมีความมั่นใจในการออกแบบเท่านั้นแหละนะ” น้ำเหนือยิ้มให้
“ครับ... ขอบคุณครับ” ทิวเองก็ยิ้มรับก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อเห็นน้ำเหนือเอากระดาษที่เจ้าตัวเพิ่งวาดเมื่อครู่นี้ไปใส่ในเครื่องทำลายกระดาษ “พี่น้ำเหนือทำอะไรครับนั่น! เอาไปทำลายทำไมละครับ!”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ นี่ไม่ใช่ผลงานของพี่นี่ พี่แค่เลียนแบบเรามาเฉยๆ เอง” น้ำเหนือตอบยิ้มๆ
“แต่เอาไปนำเสนอได้เลยนะครับ”
“ความคิดของทิวก็ต้องใช้ผลงานของทิวไปนำเสนอสิ ยังมีเวลาอีกสู้ๆ เข้านะ ถ้าสงสัยอะไรก็ถามพี่ได้ตลอด”
“ขอบคุณนะครับ” ทิวตอบ มองตามน้ำเหนือที่เดินกลับไปนั่งทำงานของตัวเอง
ทิวทิ้งตัวลงนั่งที่โต๊ะกลาง โดยหันหน้าไปทางน้ำเหนือที่นั่งหันหลังให้ ก่อนจะหันไปหยิบกระดาษ อุปกรณ์วาดเขียนต่างๆ มาวางกองเอาไว้แล้วเริ่มลงมือร่างเครื่องประดับขึ้นมาใหม่ บางครั้งที่เผลอตัวทิวก็เอาแต่มองข้างหลังของน้ำเหนืออยู่แบบนั้น
ไม่รู้ว่าเผลอมองนานแค่ไหน แต่มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงของคนที่สามดังขึ้น
“น้ำเหนือ...” เสียงทุ้มของควอตซ์เรียกคนรัก ไม่รู้ว่ามายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เพราะทั้งทิวและน้ำเหนือไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด
ทิวสะดุ้ง เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายก่อนจะก้มลงมองที่โต๊ะ เขารีบขยำกระดาษแผ่นบนสุดทันที แล้วจึงยกมือไหว้คนที่อาวุโสกว่า
“พี่ควอตซ์... ทำไมกลับมาเร็วจังครับ ผมนึกว่าจะเย็นกว่านี้เสียอีก” น้ำเหนือหันมาถามอย่างแปลกใจ
“เสร็จเร็วกว่าที่คิด พี่เลยแวะรับแฝดมาแล้ว ปล่อยให้นั่งทำการบ้านอยู่บนห้อง” ควอตซ์ตอบก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ ห้อง “วันนี้เลยไม่มีคนอยู่เลยสิ”
“ครับ เหลือผมกับทิวแค่สองคน”
ควอตซ์พยักหนั้บกับคำพูดของคนรัก “อย่างนั้นก็กลับเถอะ อยู่กันแค่สองคนเอง เอางานกลับไปทำที่บ้านก็แล้วกัน”
น้ำเหนืออดที่จะแปลกใจไม่ได้เมื่อได้ยินประโยคนั้น ควอตซ์ไม่เคยยอมให้น้ำเหนือเอางานกลับไปที่บ้านเพราะกลัวว่าเขาจะทำงานเพลินจนไม่มีเวลาให้กับครอบครัว แต่คราวนี้กลับพูดว่าให้เอางานกลับไปทำที่บ้านแทนเสียอย่างนั้น
“คุณก็ด้วยนะ กลับได้เลยไม่ต้องรอเลิกงานหรอก ผมอนุญาต” ควอตซ์หันไปบอกกับทิวที่ได้แต่นั่งฟังพวกเขาสองคนคุยกัน
“เอ่อ...” ทิวเงยหน้าขึ้นมอง ลังเลว่าจะตอบอย่างไรดี หันไปมองน้ำเหนือเมื่อเห็นเจ้าตัวพยักหน้ามาให้ก็หันกลับมาตอบรับควอตซ์ “ครับ... ขอบคุณครับ”
“เก็บของสิน้ำเหนือ เดี๋ยวจะได้กลับบ้านกัน” ควอตซ์หันกลับไปพูดกับคนรักที่ยังมองเขาตาปริบๆ ให้น้ำเหนือต้องรีบหันกลับไปเก็บของ ทั้งๆ ที่ในใจยังมีข้อสงสัยอยู่ แต่เอาไว้ค่อยถามตอนกลับบ้านแล้วก็ได้
น้ำเหนือเดินไปปิดไฟโดยมีทิวเดินสำรวจรอบๆ ว่าทุกอย่างถูกปิดและเก็บเรียบร้อยดีแล้วก่อนที่พวกเขาทั้งสามคนจะพากันเดินออกจากห้อง น้ำเหนือจัดการปิดห้องจนเรียบร้อย
“กลับบ้านดีๆ นะทิว เอาไว้เจอกัน” น้ำเหนือพูดกับทิว
“ครับ สวัสดีครับพี่น้ำเหนือ คุณควอตซ์” ทิวยกมือไหว้ทั้งสองคน
น้ำเหนือตอบรับด้วยรอยยิ้ม ผิดกลับควอตซ์ที่พยักหน้ารับเท่านั้น ก่อนที่คุณรองประธานจะโอบเอวคนรักแล้วพาเดินไปขึ้นลิฟต์ โดยมีสายตาของทิวมองตามไปจนกระทั่งทั้งคู่เข้าลิฟต์ไปแล้ว
ทิวถอนหายใจออกมาก่อนจะยิ้มบางๆ แล้วจึงเดินไปรอลิฟต์เพื่อลงไปชั้นล่าง วันนี้ได้เลิกงานเร็ว... ไปหาแรงบันดาลใจเสียหน่อยก็คงจะดี...
“เสน่ห์แรงนะ” ควอตซ์พูดกับน้ำเหนือในตอนกลางคืน พวกเขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเรียบร้อยแล้ว และกำลังดูโทรทัศน์ด้วยกันอยู่บนเตียงนอน ส่วนฝาแฝดก็หลับไปแล้วเรียบร้อยเมื่อตอนหัวค่ำ
“หือ... อะไรเหรอครับ” น้ำเหนือทำหน้างง ไม่เข้าใจในสิ่งที่ควอตซ์พูดว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร
จะหมายถึงสิ่งที่กำลังฉายอยู่บนโทรทัศน์ก็คงไม่ใช่ เพราะพวกเขากำลังดูรายการสัตว์โลกตัวน้อยอยู่ แล้วคำว่าเสน่ห์แรงควอตซ์คงไม่เอามาพูดกับสัตว์ตัวน้อยบนจอนั่นแน่นอน นั่นก็หมายความว่าคนที่ควอตซ์พูดถึงอยู่ก็คือ...
“ผมเหรอครับ...” ถามกลับไปอย่างไม่แน่ใจว่าตัวเองได้ยินผิด หรือเข้าใจอะไรผิดไปเองหรือเปล่า “อือออ...”
น้ำเหนือยกมือตีมือของควอตซ์เมื่อเจ้าตัวยกมือมาบีบจมูกของเขาอย่างมันเขี้ยว “ก็เรานั่นแหละ ถ้าไม่ใช่เราแล้วจะใครหือ...”
“แล้วผมไปเสน่ห์แรงอะไรที่ไหนละครับ พี่มั่ว” ย่นจมูกใส่อีกรอบ
“ก็เสน่ห์แรงที่ออฟฟิศนี่แหละ” ควอตซ์ว่า มองคนข้างตัวที่ยังทำหน้างงอยู่ก่อนจะถอนหายใจออกมา คนรักของเขาเคยรู้ตัวอะไรบ้างไหมนะ “ไม่รู้หรือยังไงว่าเด็กฝึกงานนั่นคิดอะไรด้วยน่ะ”
“ใครครับ จ๊ะจ๋าเหรอ”
ควอตซ์ถึงกับกรอดตาทันทีที่ได้ยินคำตอบของคนรัก นึกมันเขี้ยวหนักขึ้นไปอีกเมื่ออีกฝ่ายหัวเราะชอบใจกับท่าทางของเขา สุดท้ายก็เลยต้องคว้าเอวเล็กเข้ามากอดแล้วฟัดแก้มขาวๆ นั้นไปชุดใหญ่จนหนำใจถึงได้หยุด
“ผมล้อเล่นหรอก... กลัวผมจะไปสนใจทิวหรือครับ เด็กหนุ่มด้วยนี่เนอะ”
“หึ! พี่ไม่กลัวหรอกว่าเราจะไปสนใจเด็กนั่น เพราะพี่มั่นใจว่าเด็กนั่นไม่มีทางทำให้เรารักได้เท่าพี่ทำหรอก แค่หงุดหงิดนิดหน่อยที่เห็นเด็กนั่นมองเราไม่วางตา เอาจริงๆ ไม่ว่าใครมองก็ไม่ชอบทั้งนั้นแหละ”
“โห... พี่หมีอดกินน้ำผึ้งของผมขี้หึงนะเนี่ย” พูดเสียงล้อเลียนไป
จริงๆ ก็ไม่บ่อยหรอกที่ควอตซ์จะแสดงอาการหึงหวงเพราะเจ้าตัวมักจะไม่เคยปล่อยให้น้ำเหนือคลาดสายตา เพียงมีคนมองมาก็หันไปทำตาดุใส่จนคนอื่นต้องถอนสายตาไปหมด
ควอตซ์ยกมือบีบแก้มน้ำเหนือ ทำตาดุแต่แรงบีบที่แก้มนั้นเหมือนหยอกล้อมากกว่าจริงจัง คนรักของเขานับวันทำตัวน่ารักน่ามันเขี้ยวขึ้นเรื่อยๆ จนนึกอยากจะฟัดให้ช้ำจะได้ไม่แก่นเซี้ยวขนาดนี้
แต่ก็เพราะกลัวจะช้ำนี่แหละเขาถึงทำได้แค่คิดไม่เคยได้ทำจริงๆ สักที...
น้ำเหนือหัวเราะชอบใจที่เห็นท่าทางเหมือนอยากจะฟัดเขาให้จมเขี้ยวแต่ก็ไม่ทำ จนควอตซ์ทำตาวาวขึ้นเหมือนจะเริ่มเคืองที่เขาหัวเราะก็ต้องรีบเข้าไปกอดอ้อนทันที ไม่อย่างนั้นได้โดนแกล้งอีกแน่นอน
“โอ๋ๆ นะครับแด๊ดดี๊ มัมมี๊รักแด๊ดดี๊คนเดียวเนอะ ไม่ต้องหึงต้องหวงนะครับ” พูดจบก็จูบหน้าผากของควอตซ์ไปทีอย่างหยอกล้อ
สุดท้ายคนที่ตั้งใจว่าจะไม่ทำให้น้ำเหนือช้ำก็อดทนไม่ไหวคว้าคนที่เพิ่งจูบหน้าผากเขามาแล้วพลิกอีกฝ่ายลงนอนราบบนเตียงทันทีก่อนจะลงมือหอมแก้มขาวๆ นั้นไปฟอดใหญ่
น้ำเหนือได้แต่มองค้อนหลังจากที่ควอตซ์ปล่อยเขาให้เป็นอิสระแล้ว ควอตซ์หัวเราะขำกับท่าทางของคนรักก่อนจะรั้งตัวน้ำเหนือมากอดเอาไว้เหมือนที่ทำอยู่ทุกคืน
ชีวิตในแต่ละวันของเขากับน้ำเหนือแทบไม่ต่างกันในแต่ละวัน เช้าตื่นมาก็เข้าไปดูฝาแฝดพาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมไปเรียน แล้วเขากับน้ำเหนือก็ทำงานกันทั้งวัน เจอกันบ้างในแต่ละช่วงเวลาอย่างตอนกลางวัน หรือตอนประชุม ส่วนบ่ายๆ ไม่เขาก็น้ำเหนือจะสลับกันไปรับฝาแฝดที่โรงเรียน เลิกงานก็กลับมาบ้าน ทานข้าวกับคุณโทมัสแลว้ก็คุณหญิงมรกตที่บ้านใหญ่ สอนแฝดทำการบ้านก่อนจะพาเจ้าตัวแสบทั้งสองคนมาอาบน้ำ พาเข้านอนก่อนที่พวกเขาจะมาพักผ่อนที่ห้องตัวเองบ้าน
ในแต่ละวันก็วนซ้ำๆ อยู่แบบนี้ ที่จริงชีวิตประจำวันของใครหลายๆ คนก็คงเหมือนกันที่วนซ้ำๆ ในทุกวัน บางคน บางคู่ บางครอบครัวก็คงจะรู้สึกว่ามันธรรมดา มันจืดชืดแล้วก็จำเจ แต่นั่นไม่ใช่ความคิดและความรู้สึกของควอตซ์
ในทุกๆ วันของเขามันไม่มีคำว่าเบื่อหน่าย จืดชืดหรือจำเจ แม้ว่ากิจวัตรประจำวันจะเหมือนเดิมเสมอก็ตาม เพราะในแต่ละวันของเขามีคนคนนี้... มีคนที่เขารักมากอย่างน้ำเหนือ มีฝาแฝดจอมแสบที่เขารัก เขาเลยคิดว่าชีวิตของเขามันดีมาก ดีที่สุด...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มาแล้วค่า มาแล้ว คู่นี้นี่ยังคงความเป็นคู่ที่น่าอิจฉาได้อย่างเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ อะไรจะหวานกันขนาดนี้ หวานไม่เกรงใจใครเลย อีกไม่นานพวกเราต้องได้หลานสาวกันแน่นอนถ้าแด๊ดดี๊กับมัมมี๊จะหวานกันแบบนี้อ่ะเนอะ ฟางยังยืนยันคำเดิมเน้อว่าไม่มีดราม่ามือที่สามจ้า ไม่ต้องห่วงและเป็นกังวลกันไปเนอะ เราไปรอลุ้นลูกสาวกันดีกว่าว่าจะมาเมื่อไหร่ มาตอนไหนเนอะ
ช่วงนี้อาจจะมาไม่ได้ทุกอาทิตย์แต่ก็จะพยายามไม่ทิ้งนานเกินไปนะคะ พอดีเวลาไม่ค่อยมีเท่าไหร่ค่ะ กว่าจะได้กลับห้องทำอะไรเสร็จช่วงนี้ก็ 4-5 ทุ่มตลอด แล้วสมองก็ไม่ค่อยแล่นด้วย รอกันหน่อยเนอะทุกคน
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
หวานเจี๊ยบๆๆๆๆๆๆๆ
-
คุณพ่อแฝดเป็นผู้ชายขี้หึงมากนะเนี่ยะ และน้ำเหนือก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับใครเค้าเหมือนเดิม
-
อ้าว แต่เราอยากให้มีมือที่สามนะคะจะได้มีสีสันมากขึ้นหน่อยแต่ไม่เอาแบบพี่ควอรซ์ไปนอนกับคนอื่นนะคะ
-
:pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
-
อยากเห็นตอนแดดดี๊หึงโหดดดด
-
:L2: :L2: :L2:
-
มีการยืนยันว่าจะไม่มีมือที่ 3 มาเกี่ยวข้อง งั้นคงจะเป็นมือที่ 4 ที่ 5 แน่ๆ เลย :hao3:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เด็กๆมีความสุข เราก็ดีใจ
-
o13 ยังน่ารักและหวานมากกกก เหมือนเดิมเลยค่ะ :hao7: ชอบมากๆๆๆ ค่ะ
ขอบคุณมากนะค่ะที่ภาคแรกมีE-book ด้วย( กดซื้อทันทีที่เห็นเลยค่ะ) :hao3:
-
รอน้องสาวแฝด ^^
-
:mew1: :mew1: :mew1: เมื่อไหร่น้องจะมาน้าาาา
-
ตอนนี้มาเรียบๆมีความขี้หึงเล็กๆ
-
กะแล้วว่าทิวต้องชอบน้ำเหนือ แต่อาจไม่ได้ชอบแบบชู้สาว อาจแบบชื่นชมแต่พี่ควอร์ตก็หึง
-
คู่นี้เค้าก็เติมความหวานให้เราอิจฉาต่อไป
-
คนขี้หึงก็หึงวันยังค่ำแก้ไม่ได้
แต่น่ารักนะ
-
หึงน้องตลอดพี่ควอตซ์ แต่ชอบ
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
คนดีจิงๆ
-
ตัดใจซะทิว!
-
อบอุ่นมากกกกกกกกกกก
ชอบมากเลย
-
น่ารักกก อยากเห็นพ่อหมีหึงโหด อิอิ
-
ชอบน้ำเหนือยังไงก็ยังชอบอยู่แบบนั้น :กอด1: :กอด1:
-
พ่อหมีขี้หึง :-[
-
พี่ควอตซ์ก็ยังคงความหวงน้ำเหนือไม่เปลี่ยนเลย
-
พี่ควอตนี้ยังขี้หวงเหมืินเดิม
-
:กอด1:
:L2:
-
พ่อหมีขี้หึง
-
น่ารักมากๆ ครับ อบอุ่นในใจทุกครั้งที่อ่าน
//หาคู่ให้น้องทิวด้วยนะครับ ไม่อยากให้ครอบครัวมีปัญหา ^^
-
รอน้องสาวมานะคะไม่เอามือที่สามน้าาปวดใจชีวิตครอบครัวมีอะไรน่าเรียนรู้มากกว่านั้นเยอะ
-
น่ารักกกกกกกกก หวังว่าน้องฝึกงานจะรู้สถานะตัวเองและมีคุณธรรมพอที่จะไม่เป็นมือที่สามใครนะ
-
น้ำเหนือน่ารักตลอดด เป็นคุณมัมมี๊แล้วยังน่าบีบ 55
-
ไม่มีดราม่าก็ดีเเล้วจ้าา แต่อยากให้ผลัดกันหึงนิดๆหน่อย เพราะส่วนตัวเราคิดว่าถ้าเกิดมีดราม่ามือที่สามถึงจะคนดีแค่ไหนก็ไม่มีใครโอเคหรอก :hao4:
-
:o8: :o8: :o8:
-
:o8: มีความหึงเบาๆ
-
:oo1:i
-
(https://i.pinimg.com/564x/47/5d/07/475d07a0c8cb7e97827b1ab4f3ea98aa.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “05”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
“แด๊ดดี๊~ มัมมี๊~” เสียงของฝาแฝดดังลั่นมาก่อนที่เจ้าตัวแสบจะเดินมาถึงเสียอีก ควอตซ์กับน้ำเหนือได้แต่หันไปมองตรงประตูห้องนั่งเล่นก่อนจะเห็นแฝดเดินถือถาดอะไรสักอย่างเข้ามา
ค่อยๆ เดินค่อยๆ ย่อง อย่างกลัวว่าของที่ถือมาจะตกหล่นไปเสียก่อน พอมาใกล้พวกเขาถึงได้เห็นว่าเป็นเครื่องดื่ม ทั้งพี่ฮาร์ทและน้องเดียร์วางถาดที่ถือมาลงบนโต๊ะหน้าโซฟาที่น้ำเหนือกับควอตซ์นั่งอยู่ก่อนที่ทั้งสองคนจะถอนหายใจออกมาพร้อมกันเมื่อวางถาดลงได้แล้วเสียงรอยยิ้มขำจากแด๊ดดี๊แล้วก็มัมมี๊ได้เป็นอย่างดี รวมไปถึงคนที่เดินตามเข้ามาอย่างป้ายุพินแล้วก็คุณหญิงมรกตด้วย
“อะไรครับเนี่ย” น้ำเหนือถาม
“หมุนไพๆ ย่ายุพิง ย่าหยิงบอกให้มัมๆ บำรุง จะได้มีน้องๆ ครับ” น้องเดียร์เงยหน้าขึ้นมาตอบ
“ใช่ๆ ให้แด๊ดๆ ด้วย บำรุงๆ กินเลยๆ คุณย่าบอก” พี่ฮาร์ทพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะถือแก้วยื่นส่งให้ควอตซ์ แบบที่น้องเดียร์ก็ทำตามบ้าง
“อ่า...” น้ำเหนือชะงักเงยหน้ามองป้ายุพินและคุณหญิงมรกตที่ยืนหัวเราะคิกคักชอบใจ จะไม่ยื่นมือไปรับแก้วจากน้องเดียร์ก็ไม่ได้เพราะถ้าทำแบบนั้นเจ้าตัวเล็กต้องน้อยใจแน่นอน
“มัมๆ กินๆ สิ น้องเดียร์จะได้มีน้อง” น้องเดียร์ทำหน้าจริงจังตอนที่ยื่นแก้วน้ำให้มัมมี๊
“ครับๆ” ได้แต่รับน้ำสมุนไพรมาดื่ม แอบได้ยินคนที่นั่งข้างๆ หัวเราะด้วย เลยหันไปตีที่ขาหนึ่งทีเพราะหมั่นไส้
“มัมได้ยาบำรุงดีขนาดนี้ อีกไม่นานต้องมีน้องให้แฝดแน่นอนเลย” ควอตซ์พูดพลางอุ้มพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ขึ้นมานั่งบนโซฟา ส่วนป้ายุพินกับคุณหญิงมรกตเองก็เดินมานั่งร่วมวงสนทนาด้วย
“เย่ๆ น้อง มีน้อง” ทั้งพี่ฮาร์ททั้งน้องเดียร์ชูมือขึ้นร้องเย่อย่างดีใจ พร้อมกับเด้งตัวดึ๋งๆ อยู่บนโซฟาไปด้วย
“มีน้องๆ มัมๆ จะมีน้อง” หันมาเกาะแขนมัมมี๊แล้วร้องวนซ้ำไปซ้ำมาอยู่แบบนั้น
“อ่า... ครับๆ แล้วนี่ไม่มีการบ้านกันหรือยังไงหือ...” น้ำเหนือได้แต่พยักหน้ารับก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
สองแฝดทำตาโตอย่างตกใจก่อนจะพากันลื่นตัวลงจากโซฟาแล้ววิ่งออกจากห้องนั่งเล่นไป ไม่นานก็กลับเข้ามาอีกรอบพร้อมกระเป๋าที่สะพายไปเรียน หยิบเอาสมุดการบ้านออกมานั่งทำอยู่ใกล้ๆ
“ตรงไหนไม่เข้าใจถามแด๊ดกับมัมได้นะครับ” น้ำเหนือหันไปมอง ซึ่งทั้งสองคนก็หันมารับคำเสียงดังก่อนจะหันกลับไปทำการบ้านกันต่อ
“จริงสิลูก คุณธรจะย้ายเข้ามาตอนไหนล่ะ ตกลงจะอยู่บ้านนี้หรือจะไปอยู่บ้านแม่” คุณหญิงมรกตถามน้ำเหนือ
“น่าจะเดือนหน้าครับ พ่อบอกว่าอยากจะจัดการอะไรให้เรียบร้อยก่อนครับ” น้ำเหนือตอบ “ส่วนบ้านก็คงอยู่ที่นี่แหละครับ”
“อ้าว... แล้วนอนห้องไหนล่ะลูก”
“ข้างล่างครับ พ่อสินธรไม่อยากเดินขึ้นชั้นสองเลยบอกจะอยู่ข้างล่าง ผมก็เลยว่าจะเอาห้องนอนแขกนั่นแหละครับให้พ่อสินธรอยู่เพราะห้องนั้นก็มีห้องน้ำในตัวอยู่แล้ว” ควอตซ์เป็นคนตอบ
“อ่อ... ก็ดีแล้วล่ะ อยู่ข้างล่างก็ดีนะ นี่แม่ว่าแม่เดินขึ้นลงชั้นสองก็ชักจะเมื่อยๆ แล้วเหมือนกัน ยิ่งอายุเยอะขึ้นก็ยิ่งต้องระวังไปหมด”
“อีกหน่อยคงต้องปรับปรุงบ้านใหม่มั้งครับคุณแม่ทำเป็นห้องนอนข้างล่างแทนเอา” ควอตซ์ตอบกลับไป ก่อนที่ทั้งคู่จะคุยกันเรื่องปรับปรุงบ้าน
ส่วนน้ำเหนือกับป้ายุพินก็คอยสอนการบ้านให้กับฝาแฝดที่หันมาถามเป็นระยะจนกระทั่งทำเสร็จเรียบร้อยถึงได้เอามาให้น้ำเหนือตรวจให้
“น้ำเหนือลูก เย็นนี้ชวนคุณธรมาทานข้าวที่บ้านสิจ๊ะ นี่คุณพ่อเขาก็ถามถึงอยู่คงอยากจะชวนคุณธรไปออกรอบจะแย่แล้ว” คุณหญิงมรกตหันมาบอกกับน้ำเหนือ
“จริงด้วยครับ เดี๋ยวผมลองไปโทรหาพ่อก่อนดีกว่า” น้ำเหนือยิ้มกว้างก่อนจะลุกไปโทรศัพท์ข้างนอก
“ว่าแต่ว่าคุยกับน้าหมอเขาว่ายังไงบ้างล่ะพี่ควอตซ์ น้องยังมีลูกได้ใช่ไหม” คุณหญิงหันมาถามกับลูกชาย
“ครับคุณแม่ แต่ก็ต้องระวังเรื่องสุขภาพเยอะหน่อยแล้วก็โอกาสยากหน่อยแต่ไม่ใช่ว่าจะท้องไม่ได้เลย” ควอตซ์ตอบ สีหน้าของเจ้าตัวดูเคร่งเครียดขึ้น “เรื่องน้องจะมีลูกอีกคนหรือเปล่าผมก็ไม่ได้ซีเรียสขนาดนั้นหรอกครับ แต่ผมห่วงสุขภาพน้องมากกว่ากลัวว่าจะรับไม่ไหว”
คุณหญิงมรกตพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วยกับสิ่งที่ลูกชายพูด “ก็จริงของลูกนะ ยังไงสุขภาพน้องก็สำคัญกว่า ก็เอาไว้เป็นเรื่องของบุญสาวนาแล้วกันลูก ถ้าดวงลูกจะมีลูกอีกคนก็ให้มี หรือถ้าไม่มีก็ไม่เป็นอะไร แม่ก็แซ็วพวกลูกไปอย่างนั้นแหละ มีแค่เจ้าแฝดก็พอแล้ว”
“ฮับ! / ฮะ!” ฝาแฝดที่ได้ยินก็นึกว่าคุณย่าเรียกต่างก็หันมารับครับเสียงดังทันที
“เปล่าครับ ไม่มีอะไรคุณย่าไม่ได้เรียกหนูลูก”
“คุงย่าเรียกแฝด เรียกพี่ฮาร์ท เรียกน้องเดียร์” พี่ฮาร์ทบอกชี้นิ้วไปที่ตัวเองกับน้องเดียร์เป็นการบอกว่าเรียกพวกเขาทั้งสองคน
“ไม่ใช่ครับ คุณย่าไม่ได้เรียกนะ คุณย่าแค่พูดถึงเฉยๆ เอง”
“เรียกซี่ เรียกๆ เนอะพี่ฮาดก็ได้ยินเนอะ” น้องเดียร์ยืนยันหันไปหาพี่ชายฝาแฝดเพื่อขอคำยืนยันด้วย
“ได้ยินๆ พี่ฮาร์ทได้ยิน”
เมื่อสองแฝดยืนยันแบบนั้นคุณหญิงมรกตก็ไม่อยากจะขัดใจหลานชายสุดที่รักเลยต้องพยักหน้ายอมรับไปว่าเรียกฝาแฝดจริงๆ ก่อนจะเรียกทั้งสองคนไปกอดแล้วก็หอมแก้มอย่างมั่นเขี้ยวกับท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูของฝาแฝด
“เป็นยังไงครับ โทรหาพ่อเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” ควอตซ์หันไปถามคนรักที่เดินกลับเข้ามาในห้อง
น้ำเหนือส่ายหน้าไปมาก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ “พ่อไม่รับสายเลยครับ ผมโทรไปตั้งหลายสาย ปกติพ่อก็จะรับสายผมตลอดเลยนะครับ”
“พ่อคงเอาโทรศัพท์วางทิ้งไว้ตรงไหนหรือเปล่าเลยไม่ได้ยิน คงกำลังทำอะไรอยู่นั่นแหละ” ควอตซ์บอกลูบผมน้ำเหนือเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของคนรัก “เดี๋ยวพ่อก็คงโทรกลับมานั่นแหละนะ”
ยังไม่ทันขาดคำเสียงโทรศัพท์มือถือของน้ำเหนือก็ดังขึ้นเป็นชื่อของพ่อสินธร น้ำเหนือเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มออกมาทันทีเขาค่อนข้างกังวลที่พ่อไม่รับสายเพราะปกติแล้วพ่อไม่เคยไม่รับสายเขา แม้แต่โทรไปตอนประชุมอยู่พ่อก็จะรับสายและให้เขาได้ยินเสียงรอบๆ เพื่อให้รู้ว่าประชุมอยู่ก่อนจะกดวางสายไป แต่คราวนี้โทรหลายรอบมากพ่อก็ไม่รับเขาจึงเป็นกังวล
“พ่อครับ” น้ำเหนือกดรับสาย เจ้าตัวนิ่งไปก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจ “อ อะไรนะครับ!”
“มีอะไรน้ำเหนือ” ควอตซ์ถามด้วยความเป็นห่วง
น้ำเหนือหันมามองดวงตาทั้งสองข้างคลอไปด้วยน้ำตาพูดเสียงสั่นจนแทบจะจับใจความไม่ได้ “พ พ่อ... ย อยู่โรงพยาบาล พ่อ พ่อ... พ่อหมดสติ”
“เดี๋ยวพี่คุยเองครับ” ควอตซ์ว่าหยิบโทรศัพท์มาจากน้ำเหนือเพื่อคุยกับปลายสายให้เข้าใจเพราะดูเหมือนว่าน้ำเหนือจะช็อคจนฟังอะไรไม่รู้เรื่องแล้ว
ระหว่างที่คุยกับปลายสายสีหน้าของควอตซ์ก็เคร่งเครียดจนน้ำเหนือกังวลหนักกว่าเดิม ควอตซ์เลยต้องเอื้อมมือมาจับมือของน้ำเหนือเอาไว้ระหว่างที่คุยโทรศัพท์ ไม่นานเขาก็วางสายไป
“ว่าไงลูก / พ่อเป็นยังไงครับ” ทั้งคุณหญิงมรกตและน้ำเหนือถามออกมาพร้อมกัน
“ทางโรงพยาบาลโทรมาครับบอกว่าพ่อถูกพาส่งโรงพยาบาลเพราะเจอหมดสติอยู่ในห้องน้ำ น่าจะลื่นล้มจนหมดสติไป แต่ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วครับสมองไม่ได้รับการกระทบกระเทือนอะไร มีแผลถลอกตามตัว หนักสุดก็คือแขนซ้นครับคงเพราะตอนล้มพ่อใช้แขนรับน้ำหนักตัว” ควอตซ์ตอบ
พอได้ยินแบบนั้นคนที่ตั้งท่าจะร้องไห้ก็ปล่อยโฮทันทีทั้งเป็นห่วงทั้งโล่งใจที่พ่อสินธรไม่ได้เป็นอะไรมากจนควอตซ์ต้องดึงมากอดปลอบ
“คุณแม่ครับ ผมฝากพาแฝดออกไปข้างนอกก่อนนะครับ เดี๋ยวเห็นมัมเขาร้องไห้แบบนี้ได้งอแงแน่นอนเลย” ควอตซ์หันมาบอกกับคุณหญิงมรกต
“จ๊ะ ดูน้องนะลูกถ้าน้องโอเคแล้วเดี๋ยวพาไปหาคุณธรเขา จะออกไปแล้วไปบอกแม่ด้วยนะเดี๋ยวแม่ออกไปด้วย” คุณหญิงมรกตพูดก่อนจะเดินไปเรียกฝาแฝดที่นั่งเล่นกันอยู่ชักชวนให้ไปที่บ้านใหญ่
เพราะทั้งสองคนยังเล่นสนุกอยู่เลยไม่ทันมองมัมมี๊ของตัวเอง ถ้าเห็นว่ามัมมี๊ร้องไห้แบบนี้คงได้พากันงอแงไม่หยุดแน่นอน
“ชู่... นิ่งนะเด็กดี พ่อไม่เป็นอะไรแล้วไม่ร้องไห้นะครับ” ควอตซ์ก้มลงปลอบคนที่นั่งร้องไห้อยู่กับอกของเขา
“พ พ่อ... อึก พ่อ...”
“พ่อไม่เป็นอะไรแล้วครับ พ่อปลอดภัยแล้วนะ นิ่งก่อนเร็วคนเก่ง ไม่ร้องไห้แล้วนะเดี๋ยวจะได้ไปหาพ่อกันไงครับ” ดันคนที่กำลังร้องไห้อยู่ออกก่อนจะเช็ดน้ำตาให้
ร้องไห้ขนาดนี้เดี๋ยวได้ตาแดง แสบตาแน่นอนเลยเด็กดื้อของเขา...
“ฮึบก่อนเร็วคนเก่ง ฮึบ!”
น้ำเหนือที่พยายามจะหยุดร้องไห้หลุดยิ้มออกมา ยกมือเช็ดน้ำตาตัวเอง “ผ ผมไม่ใช่แฝดนะ จ จะมาฮึบอะไรละครับ”
“แต่ก็หยุดร้องไห้แล้วนะ” ควอตซ์ยิ้มเกลี่ยคราบน้ำตาบนหน้าของน้ำเหนือออก “ไปล้างหน้าไปครับ เดี๋ยวจะได้ไปหาพ่อสินธรกันนะ”
“ครับ” น้ำเหนือรับคำก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินขึ้นไปบนห้อง
เจ้าตัวยกมือจับขอบประตูเพื่อประคองตัวเอง อยู่ๆ ก็รู้สึกหน้ามืดคล้ายจะเป็นลม น้ำเหนือเดินไปนั่งที่โซฟาปลายเตียงเพื่อให้อาการหน้ามืดนั้นทุเลาลงก่อนจะลุกไปล้างหน้าล้างตาเตรียมไปหาพ่อสินธรที่โรงพยาบาล
รถตู้คันใหญ่ของครอบครัวบริสตัสขับออกจากรั้วบ้าน ฝาแฝดนั่งอยู่กับคุณหญิงมรกตที่แถวหน้าสุดส่วนควอตซ์นั่งคู่น้ำเหนือที่เบาะหลัง ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล พวกเขาทั้งหมดรีบไปติดต่อเจ้าหน้าที่เพื่อสอบถามห้องพักฟื้นของสินธรก่อนจะรีบขึ้นลิฟต์ไปทันที
น้ำเหนือก้าวไปยืนชิดเตียงผู้ป่วย พ่อสินธรยังคงนอนหลับอยู่ ดูจากภายนอกแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงยกเว้นแขนข้างที่ซ้น พอเห็นแบบนั้นน้ำเหนือก็โล่งอกแต่ก้ยังไม่คลายความกังวลลงได้ทั้งหมดถ้ายังไม่ได้คุยกับพ่อก่อน เจ้าตัวลงนั่งข้างเตียง ปักหลักอยู่ตรงนี้จะไม่ไปไหนจนกว่าพ่อจะตื่น
“แด๊ดๆ คุณตาทำไมอยู่อย่างนั้น” พี่ฮาร์ทกระตุกแขนเสื้อของคนเป็นพ่อแล้วร้องถาม
“คุณตาไม่สบายครับเลยต้องนอนแบบนั้น” ควอตซ์ก้มลงบอก
“มีแหลมๆ ทิ่มคุณตาไหม คุงตาจะเจ็บไหม พี่ฮาร์ทเคยโดน เจ็บมากเยย”
“น้องเดียกะเคย เจ็บๆ เยย” น้องเดียร์พูด
“ครับ มีเข็มทิ่มหลังมือคุณตาอยู่เหมือนตอนที่พวกหนูมานอนที่นี่ยังไงล่ะครับ” ควอตซ์ลูบผมฝาแฝด
ตอนยังเล็กกว่านี้แฝดป่วยบ่อยและเคยต้องเข้าแอดมิดที่โรงพยาบาลเพราะไข้ขึ้นสูงจนเพ้อ
“คุงตาจะหายตอนไหนคับ”
“เดี๋ยวพอคุณตาตื่นก็หายแล้วครับ ตอนนี้คุณตาหลับอยู่” คุณหญิงมรกตพูด “พวกหนูต้องเป็นเด็กดีไม่ส่งเสียงดังรบกวนคุณตานะครับ เข้าใจไหม”
ฝาแฝดพยักหน้ารับทันที “เข้าใจครับ!”
“เก่งมากครับ”
ควอตซ์ฝากฝาแฝดเอาไว้กับคุณหญิงมรกตก่อนจะเดินมาหาน้ำเหนือที่นั่งจับมือพ่อสินธรอยู่ข้างเตียง ยกมือลูบผมคนรักเบาๆ
“รู้สึกดีขึ้นไหม”
“ก็... ครับ อย่างน้อยก็โล่งไปหน่อยที่เห็นพ่อไม่เป็นอะไรมาก แต่คงไม่ทั้งหมดถ้าผมยังไม่ได้คุยกับพ่อให้รู้แน่ชัดก่อนว่าพ่อไม่เป็นอะไรจริงๆ น่ะครับ” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นไปตอบ “พี่ควอตซ์ครับ...”
“หือ ว่าไง”
“ถ้าพ่อออกจากโรงพยาบาลแล้ว เราพาพ่อไปอยู่ที่บ้านเลยนะครับ ผมไม่อยากให้พ่ออยู่คนเดียวอีกแล้วนี่ก็ไม่รู้ว่าล้มหมดสติไปได้ยังไง ผมเป็นห่วง... อย่างน้อยอยู่บ้านเราก็ยังมีคนเยอะ”
“พี่ก็ตั้งใจแบบนั้นเหมือนกัน” ควอตซ์ตอบลูบผมน้ำเหนือไปเรื่อยๆ อย่างต้องการจะปลอบให้คลายความกลัวความกังวลลง
เกือบชั่วโมงต่อมาคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงก็ขยับตัวตื่น น้ำเหนือรีบผลุดลุกขึ้นยืนทันทีมือบีบมือบีบแขนของพ่อสินธรข้างที่ไม่ได้เจ็บ ใช้เวลาสักพักพ่อสินธรก็ลืมตาขึ้นมา
“น้ำเหนือ...” เรียกชื่อลูกชายด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง
“พ่อกินน้ำก่อนนะ” น้ำเหนือหันไปรินน้ำใส่แก้วมาให้ เอาหลอดจ่อที่ปากของสินธรให้อีกฝ่ายดูดได้ถนัดขึ้น “ดีขึ้นไหมครับ”
“อือ... ว่าแต่ว่า... นี่มันอะไรกัน”
“ผมสิครับต้องถามพ่อ” น้ำเหนือขมวดคิ้ว “ผมตกใจมากเลยตอนที่โรงพยาบาลโทรไปหาผมแล้วบอกว่าพ่อล้มหมดสติตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล”
“แล้วทำไมพ่อถึงล้มได้ล่ะครับ” ควอตซ์ถาม
“อ่า... เหมือนว่าพ่อจะหน้ามืดน่ะ ไม่ทันระวังเลยลื่นล้ม ตอนนั้นก็ตกใจมากเอาแขนยันตัวเองเอาไว้แล้วก็จำอะไรไม่ได้แล้ว” พ่อสินธรตอบยกมือลูบแขนข้างที่เจ็บเบาๆ “ขอโทษด้วยนะ ทำลูกเป็นห่วงแย่เลยสิ”
น้ำเหนือพยักหน้ารับ “เป็นห่วงสิครับ ตอนนี้พ่อรู้สึกอะไรบ้างไหม เจ็บตรงไหนไหม ปวดหัวไหมครับ”
“แค่แขนน่ะ ตรงอื่นก็ไม่เจ็บไม่ปวดอะไรเท่าไหร่”
น้ำเหนือเอื้อมมือไปจับมือของพ่อสินธรก่อนจะแนบแก้มตัวเองลงฝ่ามือหยาบกร้านแต่อบอุ่นเหลือเกิน “พอออกจากโรงพยาบาลพ่อไปอยู่กับผมที่บ้านเลยนะครับ ผมเป็นห่วงไม่อยากให้พ่ออยู่คนเดียวอีกแล้ว”
“พ่อไม่เป็นอะไรหรอก”
ส่ายหน้าไปมาอยู่กับฝ่ามือของพ่อ “ไม่เอาครับ ผมไม่ยอมหรอก ผมมีพ่อแค่คนเดียวนะครับ ผมเป็นห่วงพ่ออยากดูแลพ่อ พ่อไปอยู่กับผมเลยนะ”
“ใช่ครับ ผมก็เป็นห่วงอยู่คนเดียวอันตราย” ควอตซ์เองก็ยืนยันอีกคน
“นะครับพ่อ... นะ...”
พอเจอลูกอ้อนของลูกชาย พ่อสินธรก็ได้แต่ยิ้มแล้วก็ยอมพยักหน้าตกลง “ก็ได้ พ่อจะไปอยู่ด้วย”
“ดีที่สุดเลยครับ!” น้ำเหนือยิ้มกว้าง อยากจะโน้มตัวไปกอดพ่อแต่ก็กลัวพ่อจะเจ็บเลยได้แต่ซบหน้ากับมือของพ่อสินธรแค่นั้น
“ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ”
“ไม่เป็นอะไรครับ แค่หลังจากนี้พ่อจะดูแลตัวเองเยอะๆ ก็พอครับ...”
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
งุ้ย... หายไปนานเลย แฮ่... ขอโทษด้วยนะคะ ช่วงนี้ยุ่งเหมือนเดิมค่ะ (เอาจริงบอกว่าช่วงนี้ไม่ได้เพราะมันยุ่งตั้งแต่เปิดปีใหม่มาเลยยังไม่หายยุ่งเลย) แล้วก็พยายามที่อยากจะเร่งแต่งนิยายให้ได้เยอะๆ (แต่ก็ยังทำไม่ได้เลย เฮ้อ...) ยังไงก็รอกันหน่อยนะคะ ฟางไม่ทิ้งการแต่งนิยายไปไหนแน่นอนค่า คนอ่านก็อย่าทิ้งฟางกันนะ แม้จะมาไม่บ่อย แต่จะไม่หายไปไหนนะคะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
ท้องแล้ววววว
-
เหนืออยู่ๆก็หน้ามืดด้วย คงจะมีน้องแล้วใช่มั้ยเอ่ยย
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนที่น้ำเหนือหน้ามืดนั่น จะมีเบบี๋แล้วใช่มั้ย :hao3:
-
น้องเหนือหน้ามืดนี่จะมีน้องให้แฝดแล้วหรือเปล่าเนี่ย?
-
แฝดน่าร้ากกกกกกก น้องจะมาแย้วใช่ม้ายยย ตื่นเต้นๆ
-
คิดถึงจ้งเลยเด็ก ๆ มากอดที :กอด1:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
น้ำเหนือท้องแน่เลย
-
ดีใจกับน้ำเหนือด้วยที่พ่อจะไปอยู่ด้วยแล้ว แล้วก็น้ำเหนือมีอาการแล้วจะท้องมั้ยนะ
-
มีน้องๆ
-
มั่นใจว่าน้องมาแล้วว
-
รอตอนต่อไป~
-
ที่น้ำเหนือหน้ามืดนี่มีเบบี้แล้วใช่ไหม พี่ควอตน้ำยาดีจริง :mew3: :mew3: :L2:
-
น้ำเหนือมีน้องละ แต่พ่อน้ำเหนือก็อย่าเป็นรัยนะ กลัวจะมาทดแทนกัน
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แฟนน้อยจะมีน้องไมน๊า
-
:hao7 :hao7: :hao7: :hao7: ท้องงงงงงงงงงงงง
-
โล่งใจที่พ่อไม่เป็นไร
ลุ้นน้ำเหนือท้อง
-
มีหน้ามืดแบบนี้ ท้องแล้วแน่เลย o13
-
อุ๊ยๆๆน้อวเลิฟจะมาแล้ว :z2: ขอบคุณมากค่ะฟาง
-
แฝดน่ารัก น้องจะมาไหม
-
น้ำเหนือกำลังจะมีน้องให้แฝดหรือเปล่าน้าา
-
:pig4: ได้น้องอีกแน่ แฝดอีกหรือเปล่านะ
-
น้องสาวกำลังจะมาแล้วพี่แฝดดดด~~
-
อาการน้ำเหนือคล้ายจะมีน้องอีกคน แต่อาการคุณพ่อสินธรก็น่ากังวล กังวลว่าจะต้องดราม่าแน่เลย //ทำใจไม่ได้ T^T
-
น้องมาแล้ววววว
-
แฝดจะมีน่องเมื่อไหร่อีกนาสา
-
:pig4:
-
:กอด1: มายเลิฟ
-
:hao7: เด็ก ๆ น่ารักกกกก
-
:hao7: พี่หมีขี้หึงงง
-
:mew6: น้ำตาซึมกับตอนนี้เลย ดีคุณพ่อไม่เป็นอะไร
-
:hao3: ดีนะพ่อไม่เป็นไร นี่ใกล้จะสมาชิกใหม่แน่ ๆ
-
สู้ๆนะน้ำเหนือ
-
รอน้ำเหนือมีน้องอีกคน :กอด1: :กอด1:
-
น้องมาแล้วแน่ๆ
-
อย่าเพิ่งรีบท้องงงงงง
ยังอ่านพี่ควอตซ์กินน้องไม่หนำใจเลยย
#สายหื่น 5555555555
-
ดีแล้วที่พ่อไปอยู่ด้วย คนมีอายุหน้ามืดจะได้มีคนดูแล
แฝดมีน้องแล้วแน่เลย :mc3: :mc3:
-
:z2:
-
รอๆ น้องของแฝด :hao6:
-
คิดถึงแด๊ดๆ มัมๆ
:mew2:
-
ดีที่พ่อน้ำเหนือไม่เป็นอะไรมาก
น้ำเหนือทำท่าจะหน้ามืดหรือน้องจะมาแล้ว
ฝาแฝดน่ารักมากค่ะ
-
น้ำเหนือก็ยังเหมือนเด็กน้อยอยู่เลย น่ารักดี
ควอตซ์เซนส์ดีมาก มาถูกเวลาด้วย
เลยต้องรีบบอกรีบหวงกันไว้ก่อนเลย
อบอุ่นมากเลยค่ะ ควอตซ์ดูแลนำ้เหนือและลูกๆ ดีมาก
พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์น่ารัก เด็กน้อยหาว่าย่าเรียก 5555
สงสัยจะมีน้องแล้วมั้งคะ มีวูบแบบนี้
-
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “06”
เพราะอาการของสินธรไม่ได้มีอะไรน่าเป็นห่วงมาก วันถัดมาหมอก็อนุญาตให้กลับบ้านได้แต่ต้องคอยระวังอย่าใช้แขนข้างที่เจ็บเพราะไม่อย่างนั้นอาจจะอักเสบกว่าเดิมและทำให้หายช้าได้ แล้วอีกหนึ่งสัปดาห์ค่อยมาให้หมอดูอาการอีกรอบ
น้ำเหนือมารับพ่อสินธรแต่เช้าหลังจากไปส่งแฝดไปโรงเรียนแล้วเรียบร้อยตั้งใจว่าวันนี้จะพาพ่อกลับไปที่บ้านเพื่อเก็บของที่จำเป็นแล้วพาเข้าไปอยู่ด้วยกันที่บ้านเลย
“ที่จริงวันหลังก็ได้นะลูก”
“ไม่ได้ครับ ต้องวันนี้เลยผมไม่มีทางปล่อยให้พ่ออยู่คนเดียวที่บ้านทั้งๆ ที่เจ็บแบบนี้แน่นอนครับ จะทำอะไรยังไง หยิบจับอะไรก็ลำบาก เพราะอย่างนั้นพ่อต้องย้ายไปวันนี้เลยครับ” พอลูกชายยื่นคำขาดแบบนั้นคนเป็นพ่อก็ไม่อาจจะขัดใจได้นอกจากพยักหน้ารับ แล้วปล่อยให้ลูกชายกับลูกเขยจัดการทุกอย่างไป
ใช้เวลาเกือบค่อนวันข้าวของที่จำเป็นของพ่อสินธรก็ถูกเคลื่อนย้ายไปที่บ้านของควอตซ์และน้ำเหนือ กระเป๋าเสื้อผ้าหลายใบถูกยกลงจากรถแล้วหิ้วไปเก็บเอาไว้ที่ห้องนอนของพ่อสินธรที่ชั้นล่าง น้ำเหนือกับสาลี่ช่วยกันเก็บข้าวของให้ส่วนพ่อสินธรก็นั่งคุยอยู่กับลูกเขยที่ห้องนั่งเล่น จนใกล้ได้เวลาเลิกเรียนของแฝดควอตซ์จึงขอตัวไปรับสองแสบที่โรงเรียน พอดีกับที่น้ำเหนือเก็บของเรียบร้อยจึงเดินออกมาหาคนเป็นพ่อ
“ผมเก็บเสื้อผ้าให้พ่อเรียบร้อยแล้วนะครับ” น้ำเหนือตอบก่อนจะทิ้งตัวลงนอนตักของคนเป็นพ่ออย่างที่ชอบทำตอนเป็นเด็ก
“ขอบใจลูก เหนื่อยเลยสิ” พ่อสินธรก้มมองลูกชายของตัวเองที่แม้ว่าตอนนี้จะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่ในสายตาของคนเป็นพ่อนั้นมองเห็นว่านอนที่นอนทอดกายอยู่บนโซฟาแล้วหนุนตักเขาอยู่นั้นคือเด็กชายน้ำเหนือในวัยเด็ก
คงเพราะระหว่างเขาทั้งสองคนมีความทรงจำต่อกันในช่วงหลายปีก่อนที่น้ำเหนือยังเป็นเด็ก แม้เวลาจะล่วงเลยผ่านมานานหลายปีแต่ความรู้สึกของพวกเขาถูกสะกดเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน พอตอนนี้ได้กลับมาเจอกัน กลับมาอยู่ด้วยกัน เวลาที่เคยถูกหยุดไว้เหมือนได้เดินต่อ และเป็นการเดินต่อจากช่วงเวลานั้น น้ำเหนือเลยรู้สึกว่าตัวเองยังเป็นเด็กชายตัวน้อยๆ ที่จะวิ่งตามและอ้อนพ่อ เหมือนกับที่พ่อสินธรเห็นว่าลูกชายคนเดียวของเขาเป็นเด็กตัวน้อยไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่มีครอบครัวแล้ว
“ผมคิดมาตลอดว่าผมคงไม่มีโอกาสได้นอนหนุนตักพ่อแล้ว” น้ำเหนือพูด จับมือของคนเป็นพ่อมากุมเอาไว้แน่น
“พ่อก็เหมือนกัน พ่อคิดว่าชาตินี้พ่อคงไม่มีโอกาสได้เจอหน้าลูกแล้วแน่ๆ”
“แต่ตอนนี้ผมได้นอนหนุนตักพ่อแล้ว ได้เจอพ่อแล้วทุกวันเลยด้วย แล้วก็ได้อยู่กับพ่อแล้ว” น้ำเหนือเงยหน้ายิ้มกว้างให้กับพ่อสินธรจับมือที่แม้จะหยาบกร้านเพราะทำงานหนักแต่ทว่าให้ความอบอุ่นที่มากมายเหลือเกินของพ่อมาแนบลงที่แก้มของตัวเอง
สินธรทอดสายตาที่เต็มไปด้วยความรักความเอ็นดูมองลูกชายคนเดียวที่ช่างออดช่างอ้อนแล้วจึงยิ้มออกมา
“คุงตา~ มัมๆ~” เสียงของสองแสบดังลั่นเข้ามาในห้องนั่งเล่นก่อนที่เจ้าตัวจะมาถึงเสียอีก
น้ำเหนือขยับลุกขึ้นนั่งพอดีกับเจ้าตัวแสบวิ่งดุ๊กๆ เข้ามาหา เจ้าตัวแสบเบรคตัวก่อนจะวิ่งชนมัมมี๊ยกมือไหว้ทั้งน้ำเหนือและสินธรแล้วจึงโถมตัวเข้าใส่มัมมี๊เต็มแรง
“หยุดครับ ห้ามโถมตัวใส่คุณตา คุณตาเจ็บอยู่” น้ำเหนือรีบร้องห้ามเมื่อเห็นว่าฝาแฝดกำลังจะหันไปโถมตัวกอดพ่อสินธรบ้าง
“โง๊ะ คุงตาเจ็บๆ” ดวงตาทั้งสองคู่มองไปที่แขนของสินธรที่ยังมีผ้าพันเอาไว้อยู่
ทั้งพี่ฮาร์ทและน้องเดียร์ขยับเข้าไปใกล้คุณตาที่นั่งอยู่บนโซฟาก่อนจะเป่าเพี้ยงให้คนละเพี้ยง “โอ๋คุงตา ไม่เจ็บแย้วนะ ไม่เจ็บ”
“ใช่ๆ เดียเป่าให้แย้ว พิฮาดด้วย ไม่เจ็บแย้วนะ”
สินธรหัวเราะขำก้มลงใช้แขนข้างที่ไม่ได้เจ็บกอดหลานชายฝาแฝดแล้วหอมแก้มยุ้ยไปคนลาที “ตาไม่เจ็บแล้ว หายเจ็บเลยขอบใจนะ”
“พี่ฮาร์ทเก่ง น้องเดียร์ก้อเก่ง” เจ้าตัวยืดอกรับอย่างภาคภูมิใจจนคนมองต้องยิ้มขำออกมาอย่างเอ็นดู
“วันนี้มีการบ้านไหมครับ” น้ำเหนือถามลูกชายฝาแฝด
ทั้งคู่พยักหน้ารับก่อนจะเดินไปนั่งอีกมุมของห้องนั่งเล่นที่มีโต๊ะญี่ปุ่นกางเอาไว้ให้ฝาแฝดนั่งทำการบ้าน ตรงไหนที่ไม่เข้าใจก็เดินมาถาม ให้มัมมี๊กับแด๊ดดี๊ช่วยสอนให้ จนกระทั่งได้เวลาอาหารเย็นน้ำเหนือเลยเรียกสองแฝดที่นั่งทำการบ้านอยู่ให้ไปทานข้าวที่บ้านขอฃคุณหญิงมรกต
“คุณธร... เป็นอย่างไรบ้าง” คุณโทมัสเอ่ยถามทันที่ที่เห็นพ่อสินธรเดินเข้ามาในห้องอาหาร
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ ไม่นานก็หายโชคดีที่แค่ซ้นไม่ได้หักหรือกระดูกแตกอะไร” สินธรตอบ
“แย่เลย ช่วงนี้เราคงไปออกรอบกันไม่ได้เลยสินะ” คุณโทมัสอดที่จะทำหน้าเสียดายไม่ได้
“เล็กๆ น้อยๆ ก็พอได้ครับ”
“ไม่ได้ครับ” น้ำเหนือรีบห้ามทันทีที่ได้ยินคนเป็นพ่อพูด “จนกว่าจะหายดีพ่อห้ามเล่นเลยนะครับ ผมให้ได้แค่ไปดูแต่ห้ามจับไม้กอล์ฟเด็ดขาดเลย”
สีหน้าจริงจังเสียยิ่งกว่าตอนดุลูกชายฝาแฝดอีก คุณมัสและพ่อสินธรมองแล้วก็หัวเราะออกมาก่อนที่คุณโทมาจะหันไปหยอกกับพ่อสินธร
“ลูกดุแล้วล่ะ คงต้องยกเลิกโปรแกรมไปก่อน”
“ผมก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน” พ่อสินธรพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย บนหน้ายังปรากฏรอยยิ้มขบขันอยู่
“ก็ผมเป็นห่วงนี่ครับ” น้ำเหนือว่า
“พ่อรู้แล้ว” พ่อสินธรได้แต่ยกมือไปจับศีรษะของลูกชายแล้วจับโยกไปมาอย่างเอ็นดู
อาหารมื้อเย็นจบลงพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากการอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาเป็นครอบครัว น่าเสียดายที่วันนี้น้าหมอมาร่วมวงด้วยไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคงสนุกสนานกว่านี้
หลังจากกลับจากบ้านใหญ่ของบริสตัน น้ำเหนือก็พาฝาแฝดไปอาบน้ำนอน ก่อนที่ตัวเขาจะลงไปดูที่หลับที่นอนของพ่อสินธร อยู่ดูจนแน่ใจว่าพ่อไม่ต้องการอะไรเพิ่มเติมแล้วและโดนคนเป็นพ่อไล่ให้มานอนนั่นแหละถึงได้ออกจากห้องของพ่อมาได้
“พี่ควอตซ์! เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” น้ำเหนือร้องถามด้วยความตกใจเมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาเห็นคนรักนั่งกุมหน้าผากอยู่ที่โซฟานั่งเล่น
“พี่เวียนหัวนิดหน่อย” ควอตซ์ตอบ
น้ำเหนือรีบเดินเข้ามาหาจับตามเนื้อตัวอีกฝ่ายเพื่อดูว่าเป็นไข้ตัวร้อนหรือเปล่า “ไม่สบายหรือเปล่าครับ ตัวร้อนๆ ด้วย”
“คงจะอย่างนั้น” อีกฝ่ายตอบ
“เดี๋ยวผมไปเตรียมยาให้นะครับ” น้ำเหนือพูดเตรียมผละไปหยิบยามาให้ แต่ไม่ทันจะลุกไปไหนคนตัวโตกว่าก็จับแขนรั้งให้นั่งเหมือนเดิม ก่อนที่ศีรษะของควอตซ์จะซบลงกับไหล่ของน้ำเหนือ มือยังจับแขนของน้ำเหนือเอาไว้จนเจ้าตัวรู้สึกถึงไอร้อนจากฝ่ามือของควอตซ์
“พี่ควอตซ์ครับ”
“แป๊บนึงนะครับ” เสียงอ้อนๆ ที่ฟังดูเหนื่อยล้าดังออกมาก่อนที่เจ้าตัวจะกอดน้ำเหนือแน่นขึ้น
คนที่ไม่ค่อยเจ็บป่วยแต่พอเจ็บป่วยทีก็เป็นหนักเสียเหลือเกิน
น้ำเหนือยกมือลูบหลังคนป่วยเบาๆ เหมือนจะปลอบ “พี่ควอตซ์ครับ ให้ผมเป็นเตรียมยาให้นะถ้าพี่ไม่รีบกินตอนนี้เดี๋ยวไม่สบายหนักขึ้นมาแน่ๆ เลย ตัวเริ่มร้อนขึ้นแล้วนะครับ”
“อือ...” แม้จะรับคำแต่ก็ไม่ยอมปล่อยน้ำเหนือ เอาแต่กอดแล้วซุกหน้ากับไหล่ของคนรักอยู่แบบนั้น
“พี่ควอตซ์... ปล่อยผมก่อนนะครับ แป๊บเดียวนะ” น้ำเหนือจับแขนของควอตซ์ที่กอดเอวเขาเอาไว้อยู่ออกก่อนจะลุกเดินออกจากห้องนอนไปเพื่อไปเตรียมน้ำเตรียมยาให้คนป่วย
“พี่ควอตซ์... เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” น้ำเหนือที่เดินกลับขึ้นมาบนห้องร้องถาม พลางมองหมอนอิงที่หล่นระเกะระกะบนพื้นทั้งๆ ที่ก่อนหน้าที่เขาจะออกจากห้องมันยังวางเรียงอยู่บนโซฟาอยู่เลย
“พี่ว่าปลอกหมอนมันเริ่มเหม็นแล้วนะ” คนป่วยขมวดคิ้วพลางว่า
“เดี๋ยวผมให้เอาไปซักให้ กินยาก่อนนะครับแล้วผมจะเช็ดตัวให้นะ” น้ำเหนือส่งยาให้คนรักรับไปทานพร้อมดื่มน้ำตาม
ปล่อยให้คนที่เพิ่งทานยาไปนั่งพักไปก่อนส่วนตัวน้ำเหนือก็เดินไปเก็บหมอนอิงที่อยู่บนพื้นให้เข้าที่เข้าทาง ถอดปลอกหมอนแยกใส่ตะกร้าเตรียมเอาให้เมดไปซัก เดินไปเปิดน้ำใส่อ่างแก้วแล้วยกออกมาข้างนอก ตอนนี้คนป่วยย้ายไปกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงแล้ว น้ำเหนือวางอ่างแก้วบนโต๊ะข้างหัวเตียงก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างคนรัก
“เป็นยังไงบ้างครับ เวียนหัวเยอะไหม”
“อือ” คนป่วยตอบสั่นๆ คิ้วขมวดเข้าหากันท่าทางหงุดหงิดเอาแต่ใจแบบที่น้ำเหนือไม่เห็นนานแล้ว
“อย่างนั้นเช็ดตัวก่อนนะครับ แล้วจะได้นอนพักนะ” น้ำเหนือพูดพลางชุบผ้าลงในอ่างแก้วแล้วบิดจนหมาด
จับแขนคนป่วยมาค่อยๆ ใช้ผ้าเช็ดไปตามแขน ลำคอ ไล่ไปตามเนื้อตัวและขา โดยมีเสียงฮึดฮัดของคนป่วยส่งมาตลอดเพราะเขาไม่อยากเช็ดตัว ท่าทางหงุดหงิดของควอตซ์ทำให้น้ำเหนือยิ้มขำ รู้สึกเอ็นดูเด็กโข่งคนนี้เสียเหลือเกิน
“เสร็จแล้วครับ” น้ำเหนือพูด ลุกไปหยิบชุดนอนมาให้คนบนเตียงใส่ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมรับไปใส่ เขาเลยต้องเป็นฝ่ายใส่ให้ เหมือนเลี้ยงลูกชายอีกคนไม่มีผิด
“อือ...” คนป่วยรับคำก่อนจะทิ้งตัวลงนอนทันที ก่อนจะมองหน้าคนรักที่ยังยืนอยู่ข้างเตียง “มานอนสิ”
“ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลยครับ เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อนพี่ควอตซ์นอนไปก่อนเลยครับ คนป่วยต้องพักเยอะๆ จะได้หายนะครับ”
“มานอน” ดูเหมือนว่าประโยคของน้ำเหนือจะยาวเกินไปจนคนป่วยไม่สามารถรับรู้และเข้าใจความหมายนั้นได้
“ผมไปอาบน้ำก่อน”
“มานอน” คำพูดเอาแต่ใจ มีออฟชั่นเสริมเป็นตาดุๆ ขวางๆ
ดูท่าคนป่วยจะเอาแต่ใจมากทีเดียว
น้ำเหนือยิ้มขำกับอาการเอาแต่ใจ สุดท้ายก็ยอมให้เดินอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อขยับลงนอนข้างๆ กัน ทันทีที่น้ำเหนือลงนอนแขนของคนป่วยก็คว้าเอวน้ำเหนือแล้วรั้งเข้าไปใกล้แล้วกอดเอาไว้ทันที
“รู้สึกยังไงบ้างครับ พรุ่งนี้ต้องหาหมอไหม” น้ำเหนือส่งเสียงถาม
“เมื่อกี้เวียนหัว แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว” ควอตซ์ตอบเสียงอู้อี้เพราะเจ้าตัวเอาแต่ฝังหน้าลงกับกลุ่มผมของน้ำเหนือ กระชับกอดที่เอวบางแน่นขึ้น
ลมหายใจร้อนๆ ของควอตซ์กระทบอยู่บนศีรษะ น้ำเหนือได้แต่ยกมือลูบไหล่ลูบหลังอีกฝ่ายเบาๆ เป็นการกล่อมให้คนป่วยได้นอนหลับเพื่อจะได้พักผ่อน
“พี่ควอตซ์ครับ...” น้ำเหนือเรียกเสียงเบา แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ตอบอะไร ลองเรียกอีกครั้งก็ยังเหมือนเดิม คงหลับไปแล้วไม่ผิดแน่
น้ำเหนือจับแขนของควอตซ์ให้ออกจากเอว แต่ขยับตัวได้เพียงนิดคนที่หลับอยู่ก็หรี่ตามองพร้อมส่งสายตาขวางๆ ให้ที่มีอะไรมารบกวนเวลานอน น้ำเหนือเลยต้องทิ้งตัวลงนอนให้ควอตซ์กอดต่อไปทั้งๆ ที่ตัวเองยังไม่ได้อาบน้ำ อีกทั้งผ้าเช็ดตัวกับอ่างแก้วก็ยังไม่ได้เก็บ คงต้องรอให้ควอตซ์หลับสนิทเสียก่อน
ผ่านไปเกือบชั่วโมงจนน้ำเหนือแทบจะหลับตามคนป่วยไปแล้ว แต่เพราะแรงกอดรัดที่เริ่มคลายลงทำให้เขารู้สึกตัวขึ้น น้ำเหนือจึงค่อยๆ ผละจากอ้อมกอดของคนรักเพื่อไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย
แวะเดินไปดูฝาแฝดที่อีกห้องว่าหลับเรียบร้อยดีหรือเปล่า หยิบผ้าที่ฝาแฝดถีบกระเด็นมาห่มให้อีกรอบ ก้มลงหอมหน้าผากไปคนละทีก่อนจะเดินกลับมาที่ห้องของตัวเอง แล้วคนป่วยที่ควรจะหลับอยู่ตอนนี้กลับนั่งพิงหัวเตียงอยู่
“เป็นอะไรครับ ทำไมตื่นขึ้นมาล่ะ” น้ำเหนือเดินไปหา
พอหยุดอยู่ข้างเตียงก็โดนคนป่วยดึงแขนจนล้มลงนั่งบนเตียง
“ไปไหนมา” เสียงแหบของคนป่วยเอ่ยถาม หน้าตาดูเหมือนจะหงุดหงิดอะไรสักอย่าง
“ผมไปอาบน้ำมาครับ แล้วก็แวะไปดูแฝดด้วย แล้วทำไมพี่ควอตซ์ไม่นอนต่อละครับ ลุกขึ้นมาทำไม”
“ก็ไม่อยู่” อีกฝ่ายตอบสั้นๆ “เวียนหัว นอนคนเดียวแล้วเวียนหัว”
รั้งคนที่นั่งอยู่มาเกยตักตัวเองก่อนจะกอดน้ำเหนือเอาไว้แน่น ซุกหน้าที่ไหล่บางของคนรัก “ห้ามไปไหนอีก พี่ป่วยอยู่”
น้ำเหนืออยากจะหัวเราะกับท่าทางของคนป่วย ที่ดูจะงอแงเสียเหลือเกินแต่ขืนถ้าทำแบบนั้นคนป่วยของน้ำเหนือคงได้หน้าบูดหน้าบึ้งแน่นอนเพราะตอนนี้ก็ใกล้จะเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว
“โอเคครับ ไม่ไปไหนแล้ว พี่ควอตซ์นอนได้แล้วนะครับ หรือว่าไม่สบายตัวหรือเปล่าอยากให้ผมเช็ดตัวให้อีกรอบไหม”
ควอตซ์ส่ายหน้า ขยับตัวลงนอนทั้งๆ ที่ยังกอดน้ำเหนือเอาไว้แบบนั้นจัดท่าทางของตัวเองจนสบายถึงได้หลับตาลงอีกรอบ น้ำเหนือก็ได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายนอนกอดตัวเองเอาไว้แบบนั้น ไม่กล้าผละไปไหนแล้วเพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะตื่นขึ้นมาอีกรอบ แม้จะอึดอัดนิดหน่อยเพราะคืนนี้ควอตซ์กอดเขาแน่นกว่าทุกคืน แต่ก็ไม่ได้อึดอัดจนไม่สามารถนอนหลับได้
เพราะไม่ว่าอย่างไร... อ้อมกอดของควอตซ์ก็ทำให้น้ำเหนือนอนหลับได้เสมอ
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
หายไปร่วมเดือนอีกแล้ว ขอโทษด้วยค่ะ แฮ่... เรื่องนี้ไปๆ มาๆ แต่งยากกว่าที่คิดเลยแต่งไม่ค่อยจะออกเลยค่ะ กลัวว่าเรื่องมันจะน่าเบื่อ ซ้ำซาก จำเจ ไม่มีอะไรน่าสนใจ เพราะกว่าจะถึงตอนที่หลากหลายอารมณ์ก็อีกสักพักเหมือนกัน แรกๆ นี่เลยออกแนวเป็นชีวิตประจำวันในแต่ละวันของตัวละครมากกว่า ก็ไม่รู้ว่าคนอ่านจะเบื่อกันหรือเปล่า แต่แบบ... ชีวิตประจำวันของเราอ่ะเนอะก็คงไม่มีอะไรผาดโผนมากมายหรือแปลกมากมาย ฟางก็เลยกลัวว่ามันจะดูเป็นฉากซ้ำๆ น่ะค่ะ เลยแต่งไม่ค่อยออกเท่าไหร่เลย
ยังไงก็คอมเมนต์ความคิดเห็นกันเอาไว้ได้นะคะ ขอบคุณมากค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
น้องน้ำท้องแล้วหรือเปล่าออเจ้า
แฝดจะมีน้องแล้วหรือเปล่า
-
แพ้ท้องกำเริบแน่ ๆ ชอบดมกลิ่นน้ำเหนืออย่างนี้ พกเสื้อน้ำเหนือติดตัวไปดมที่ทำงานไหมเฮีย :hao3:
-
แพ้ท้องแทนน้ำเหนือแน่นอน อิอิ
-
เวียนหัว เหม็นนู่นนี่ หงุดหงิดง่าย ถ้าอยากกินของเปรี้ยวด้วยนี่ชัดเลย!
-
เวียนหัว เหม็นนู่นนี่ หงุดหงิดง่าย ถ้าอยากกินของเปรี้ยวด้วยนี่ชัดเลย!
-
แพ้รักน้องมากไง :-[
-
คนโบราณเค้าว่ากันว่า ถ้าสามีรักภรรยามากๆ ตอนภรรยาท้อง สามีจะแพ้ท้องแทน :laugh: อาจจะไม่ใช่ทุกคน แล้วก็ความเชื่ออ่ะเนอะ
-
แหมมมม เป็นคนป่วยที่งอแงจังเลยนะพี่ควอตซ์ อ้อนน้องใหญ่เลย
-
o13 มาแล้วดีใจจัง...รอทุกวันเลยค่ะ o13 ไม่น่าเบื่ออย่างที่คุณฟางกังวลหรอกค่ะ...ชอบที่มันเรือยๆได้รับรู้ชีวิตประจำวัน..มันทำให้รู้สึกถึงความรักความผูกพันของทั้งคู่ค่ะ o13
-
หวังว่าอาการของควอตซ์จะไม่มีอะไรร้ายแรงนะ
-
เอ!!!ยังไง ๆ อยู่น๊า!!! :hao3:
ท้องไม่ท้อง..ท้องไม่ท้อง :hao6:
รอจ้า :mew1: :mew1:
-
พี่ควอตแพ้ท้องแทนเมียไหมเนี่ยย มีน้องแน่เลย
-
มาพร้อมกับข่าวดี
-
แพ้ท้องแทนเมียหรือเปล่านะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:hao6: :hao6: :hao6: พี่ควอตซ์แพ้ท้องงง
-
แพ้ทองแทนเมียแน่ๆ
-
น้ำเหนือท้องแน่นอน สามีออกอาการแพ้ท้องแทนแล้ว
-
งอแงเหมือนเด็กเลย
-
แหมๆๆ อยากรู้จริงๆ ควอตแพ้แทนน้ำเหนือรึป่าวนะ
-
แฝด น้องจะมาแล้วนะ
-
:impress2: แพ้ท้องแน่เลยจ้า แต่อ้อนเมียเนี่ยเป็นกิจวัตรของพี่ควอต
-
ยังไงๆ อาการของพี่ควอตซ์นี่น่าสงสัย
-
พี่ควอตซ์แพ้ท้องแทนเมีย
-
อ้อนกว่าแฝดแล้วคุณพี่
-
น้องของแฝดกำลังจะมาหรือเปล่าหว่า ลุ้นๆ
เรื่องชีวิตประจำวันของบ้านนี้ไม่น่าเบื่อเลยค่ะ
แฝดน่ารัก อ่านแล้วเพลินเลย น่าเอ็นดู
แต่แอบอยากให้มีโมเม้นพี่ควอตต์น้องเหนือ
อยากเห็นโมเม้นเป็นแฟนเป็นคนรักกัน อยากเห็นตอนหึงตอนหวงกัน
เพราะว่าตอนภาคแรกคือข้ามขั้นการเป็นแฟนการจีบกันไปเป็นท้องเลย
เลยอยากรู้ว่าถ้าพี่ควอตต์จีบน้องหึงหวงน้องมันจะเป็นยังไง
เอาแบบเป็นตอนพิเศษก็ได้ค่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ o13
-
น้ำเหนือจะมีน้องชัวร์เลยพี่ควอตซ์แพ้ท้องแทนเมีย
-
น้องตัวเล็กมาแล้ววว
-
หลานสาวมาแล้วววววว o13 o13 พี่ควอตซ์แพ้ท้องแทนแบบติดหนึบน้ำเหนือแย่แน่ๆห่างไม่ได้เลย :L2: :กอด1:
-
พี่ควอตซ์ท่าทางจะได้เจ้าตัวเล็กเพิ่มละม๊างงง :m3:
-
ผลการวินิจฉัยจากอาการของพี่คว๊อตขอสรุปสั้นๆ แบบได้ใจความว่า
“แพ้ท้องแทนเมีย”
:mew1:
-
คนป่วยก็แบบนี้แหละเอาแต่ใจตัวเอง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ดีใจมากเลยค่ะที่กลัยมาเเต่งs2เพราะว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายอีกเรื่องที่เรารักมากกกก
ขอบคุณนะค่ะที่มาแต่งs2จะรออ่านนะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ตอนแรกเมนต์แค่สติกเกอร์เพราะมันไม่สามารถเขียนอะไรได้เลยสงสัยระบบมีปัญหา
วันนี้ลองดูใหม่เห็นพิมพ์ได้เลยรีบพิมพ์ให้กำลังใจค่ะ :mew1: :mew1:
-
แพ้ท้องแทนเมีย....
-
มาแล้วใช่ไหม my love
-
แพ้ท้องแทนเมีย!
พี่คิดว่าแบบนั้นนะ อาการดูแปลกๆ อิอิ
-
รอข่าวดีได้เลยยยยยยยย
-
ได้ต้อนรับสมาชิกใหม่แน่เลย ป่วยแล้วอ้อนติดน้ำเหนือนะพี่ควอร์ต
-
ได้ต้อนรับสมาชิกใหม่แน่เลย ป่วยแล้วอ้อนติดน้ำเหนือนะพี่ควอร์ต
-
หนูน้อยอย่างเพิ่งมาลู๊กกกกก
น้าขอบทจู๋จี๋ระหว่างแด๊ดกับมัมอีกสักบทค่อยมานะลูกนะ 5555555555555555
-
พี่ควอตซ์แพ้ท้องแทนเมียแน่ๆ อ้อนเป็นเด็กๆเลย น่ารักดี :-[
-
:mew1:
เพิ่งสังเกตว่าฟางเปิดนิยายภาคต่อ กดข้ามตลอดเลย
เพิ่งมาตามอ่านจนทัน สนุกมากเลยค่ะ ชอบมากเลย
ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้ฟางนะคะ ติดตามผลงานต่อไไปค่ะ
-
รักน้องมากแน่ๆ แพ้ท้องชัวร์ ดีงามม งื้อๆๆ รอเจ้าตัวเล็ก
-
สองแสบยังคงความน่ารักไม่เปลี่ยนเลยค่ะ
คนพี่ป่วยแล้วงอแงอ้อนน้องนะ
-
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก'S l "06"
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
“พี่ควอตซ์ครับ... พี่ควอตซ์” น้ำเหนือเอ่ยเรียกคนที่ยังนอนอยู่บนเตียงทั้งๆ ที่เวลานี้ก็เช้ามากแล้ว
“อือ... เหนือ...” คนที่หลับอยู่รู้สึกตัวตื่น เจ้าตัวหรี่ตามองคนที่เอ่ยปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมา
สีหน้าท่าทางที่ไม่ปกตินักทำให้น้ำเหนือนึกเป็นห่วง ดูท่าแล้วอาการจะยังไม่ดีขึ้นเสียเท่าไหร่ “รู้สึกเป็นยังไงบ้างครับ เวียนหัวอยู่หรือเปล่า”
“ครับ... เช้าแล้วเหรอ” ควอตซ์ถาม ดันตัวเองขึ้นนั่งแต่ก็ยังไม่สามารถลุกจาเตียงไปไหนได้เพราะรู้สึกเวียนหัว
“ครับ ไปทำงานไหวไหม ผมว่าพี่ควอตซ์นอนพักอยู่บ้านก่อนดีกว่าไหมครับ”
“ไม่เป็นอะไรครับ วันนี้พี่มีประชุมบอร์ดด้วย เดี๋ยวขอพี่นั่งพักอีกแป๊บหนึ่งแล้วจะลุกไปอาบน้ำครับ น้ำเหนือไปดูแฝดเถอะ” ถึงแม้จะเอ่ยบอกแบบนั้นแต่เจ้าตัวกลับจับแขนของน้ำเหนือเอาไว้ไม่ยอมปล่อยอีกทั้งยังดึงอีกฝ่ายมากอดเอาไว้ด้วย
“พี่ควอตซ์...”
“แป๊บนึงนะครับ” ควอตซ์บอกพร้อมกับกอดน้ำเหนือแน่นขึ้น เจ้าตัวซุกหน้าลงกับซอกคอของคนรัก กดจมูกเพื่อสูดดมความหอมอ่อนๆ จากร่างกายของน้ำเหนือ เป็นกลิ่นที่ทำให้เขารู้สึกดี
จนรู้สึกว่าตัวเองดีขึ้นมากแล้วนั่นแหละถึงได้ยอมผละออกจากน้ำเหนือแล้วเดินเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ พอเจอน้ำเย็นๆ ก็พอช่วยให้รู้สึกสดชื่นแล้วก็สมองโล่งขึ้น อาการมึนๆ ตึงๆ ที่ศรีษะก็ลดลงไปมากทีเดียว อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็เดินลงมาข้างล่างเห็นคนรักกำลังต้อนเจ้าแสบให้ไปทานมื้อเช้า
ควอตซ์เอ่ยทักทายพ่อภรรยาที่เดินออกจากห้องมาพอดีก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินไปยังห้องอาหาร มื้อเช้าเป็นข้ามต้มหมูส่งกลิ่นหอม แต่ควอตซ์รู้สึกไม่อยากอาหารเลยสักนิดคงเพราะอาการป่วย
“ของฉันเอากาแฟมาแก้วหนึ่ง” ควอตซ์เอ่ยบอกกับเมดที่กำลังจัดแจงตักข้าวต้มให้คุณหนูตัวเล็กทั้งสอง แต่พอเห็นสายตาของคนรักที่มองมาเขาก็เอ่ยปากอีกรอบ “ขนมปังปิ้งมาด้วยก็แล้วกัน”
เหล่าเมดพากันอมยิ้มกับอาการยอมลงให้ภรรยาของควอตซ์ เพราะถ้าหากเป็นก่อนที่น้ำเหนือจะเข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะภรรยาและลูกสะใภ้ของบริสตัน ควอตซ์ไม่มีเสียหรอกกับการยอมตามใจใครแบบนี้ แม้แต่กับคุณหญิงมรกตยังต้องส่ายหน้ากับความเอาแต่ใจของลูกชาย แต่เพราะตอนนั้นควอตซ์เองก็ไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดีแค่เป็นการเอาแต่ใจกับบางเรื่องเท่านั้น คุณหญิงมรกตเลยปล่อยผ่าน
“วันนี้พ่อจะไปทำงานหรือเปล่าครับ หรือจะพักอยู่ที่บ้านอีกวัน ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนไหม” น้ำเหนือหันมาถามพ่อสินธรที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ
“พ่อว่าจะเข้าไปสักหน่อย ยังมีงานค้างหลายอย่างเลย” พ่อสินธรว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงพ่อหรอกน่า พ่อไม่ได้เป็นอะไรมากแค่ไปทำงานแค่นี้เอง”
“ก็ได้ครับ อย่างนั้นเดี๋ยวให้สิงคอยรับส่งพ่อแล้วกันนะครับ แขนเจ็บแบบนี้พ่อขับรถเองไม่ได้หรอก”
“ตามที่ลูกว่านั่นแหละ” สินธรพยักหน้ารับเห็นตามนั้น
หลังจากจัดการมื้อเช้าเรียบร้อย น้ำเหนือก็พาสองแสบไปบ้วนปากอีกรอบเช็คเสื้อผ้าลูกชายให้เรียบร้อยก่อนจะส่งกระเป๋านักเรียนให้คนละใบ ทั้งสองคนรับไปสะพายก่อนที่ครอบครัวบริสตันจะเริ่มออกเดินทาง
น้ำเหนือเห็นว่าควอตซ์ดูยังไม่สบายอยู่จึงไม่ได้ให้เจ้าตัวขับรถไปเองเลยให้สิง...คนขับรถขับมาส่งแทน แวะไปส่งฝาแฝดที่โรงเรียนก่อนแล้วจึงไปส่งเขากับควอตซ์ที่บริษัท แล้วให้สิงกลับไปคอยรับส่งพร้อมคอยดูแลพ่อสินธร
“พี่ลินครับ ผมฝากดูพี่ควอตซ์ด้วยนะครับไม่สบาย เวียนหัว” น้ำเหนือบอกกับลิน “แล้วเดี๋ยวผมจะแวะมาดูบ่อยๆ นะครับ นี่ประชุมบอร์ดตอนไหนเหรอครับ”
“ค่ะ เดี๋ยวสิบโมงครึ่งก็ประชุมแล้วค่ะ คงแค่ครึ่งวันค่ะ” ลินเปิดตารางงานดูก่อนจะตอบ “ตอนบ่ายไม่มีนัดอะไร ถ้ายังไงให้คุณควอตซ์กลับไปพักที่บ้านก็ได้ค่ะ ดูท่าจะอาการหนัก”
ทั้งคู่หันไปมองคนที่นั่งหลับตาพิงโซฟาอยู่ จากตอนแรกก่อนจะออกจากบ้านท่าทางของควอตซ์ก็ดูดีขึ้นมาแล้ว แต่พอตอนนี้เจ้าตัวดูจะเวียนหัวไม่น้อยเลยต้องนั่งนิ่งๆ แบบนั้น
“นี่... น้องเหนือคะ” ลินกระซิบเรียกให้น้ำเหนือหันมามอง “ไม่ได้... จะมีข่าวดีอะไรใช่ไหมคะ”
“ข่าวดี อะไรเหรอครับ” น้ำเหนือทำหน้างง
“อาการคุณควอตซ์จากที่ฟังน้องเหนือมาน่าสงสัยนี่ค่ะ นึกว่าจะมีข่าวดี” ลินพูดยิ้มๆ พลางลูบไปที่หน้าท้องของตัวเองเพื่อสื่อว่าข่าวดีที่พูดหมายถึงอะไร
น้ำเหนือมองก่อนจะร้องอ๋อ แล้วจึงยิ้มขำพลางส่ายหน้า “ไม่ใช่หรอกครับ ผมว่าพี่ควอตซ์น่าจะเครียดมากกว่า”
“แหม... น่าเสียดาย นึกว่าจะสมใจคุณหญิงแล้วเสียอีก” ลินทำหน้าเสียดายอย่างปิดไม่มิด
เห็นทั้งคุณหญิงมรกต ทั้งคุณโทมัสต่างก็ลุ้นกันมานานว่าอยากจะได้หลานสาวอีกสักคน แต่ก็ไม่มีข่าวดีสักที แต่ลินก็พอรู้มาว่าไม่ใช่เรื่องงานที่น้ำเหนือจะตั้งท้องลูกอีกคนเพราะสภาพร่างกายที่ไม่เหมือนคนอื่น
“พี่ลินก็รู้ว่าไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ” น้ำเหนือพูดยิ้มๆ
“น้ำเหนือ” เสียงเรียกของคนป่วยทำให้ทั้งสองคนที่คุยกันอยู่ต้องหันไปมอง ลินเอ่ยขอตัวไปทำงาน น้ำเหนือเลยเดินมาหาคนที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ที่โซฟา
“ว่ายังไงครับ อยากได้อะไรหรือเปล่าครับ” น้ำเหนือทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ก่อนจะเอ่ยถาม
อีกฝ่ายไม่ตอบ ยื่นมือมาคว้ามือของน้ำเหนือไปกอดเอาไว้แทน ทิ้งตัวพิงผนักแล้วหลับตาลง
“เวียนหัวอีกแล้วเหรอครับ” น้ำเหนือถามพยายามจะดึงมือออกแต่อีกฝ่ายจับเอาไว้แน่นเลยต้องปล่อยให้จับไป
“อือ” ควอตซ์รับคำสั้นๆ
“เข้าประชุมไหวแน่ใช่ไหมครับเนี่ย ต้องไปโรงพยาบาลไหมครับดูอาการพี่ไม่ค่อยดีเลยนะ” น้ำเหนือเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร แค่มึนนิดหน่อยเดี๋ยวก็ดีขึ้น” ควอตซ์ตอบก่อนจะบังคับให้น้ำเหนือนั่งนิ่งๆ เป็นหมอนให้เขานอนหนุนตัก สองแขนโอบรอบเอวของคนเป็นหมอนแล้วหลับตาลง
น้ำเหนือก้มลงมองคนป่วยก่อนจะลูบผมเบาๆ หวังว่าการที่เขาทำแบบนี้จะทำให้ควอตซ์อาการดีขึ้นแม้จะรู้ว่ามันไม่ได้ส่งผลกันเลยก็ตาม คนบนตักหายใจเข้าออกสม่ำเสมอคงหลับไปแล้ว ยังเหลือเวลาก่อนจะเข้าประชุมน้ำเหนือเลยปล่อยให้พักผ่อน ส่วนตัวเขาก็เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มากดส่งข้อความหาพี่ๆ ในแผนกเพื่อบอกว่าจะเข้าสาย
เกือบครึ่งชั่วโมงต่อมาคนที่นอนหลับอยู่ก็รู้สึกตัวตื่นโดยที่น้ำเหนือยังไม่ได้ลงมือปลุก น้ำเหนือรอจนอีกฝ่ายตื่นเต็มที่
“เป็นยังไงบ้างครับ ดีขึ้นไหม”
“ครับ ก็ดีขึ้นนะ” ควอตซ์ขยับตัวลุกขึ้นนั่งพลางตอบ
“เดี๋ยวผมไปหยิบผ้ามาให้ครับ อย่าสะบัดหน้าแบบนั้น” น้ำเหนือห้ามเมื่อเห็นอีกฝ่ายสะบัดหน้าเพื่อไล่ความง่วงงุน กลัวว่าจะกลายเป็นหายง่วยแต่มึนหัวมากกว่าเดิม
ลุกเดินเข้าไปในห้องน้ำในส่วนพักผ่อนของห้องทำงานก่อนจะออกมาพร้อมกับผ้าเปียกหมาดๆ หนึ่งผืน น้ำเหนือเดินกลับมานั่งลงข้างๆ ควอตซ์ก่อนจะใช้ผ้าผืนนั้นเช็ดไปทั่วใบหน้าคนรักจนคนที่ยังมีอาการง่วงงุนตื่นเต็มตา
“เป็นยังไงบ้างครับ”
“อือ ดีแล้วล่ะ” ควอตซ์ตอบ เป็นเวลาเดียวกับที่ลินเดินเข้ามาในห้องเพื่อบอกเตือนเรื่องประชุม
น้ำเหนือจัดเสื้อผ้าของคนรักให้เข้าที่เข้าทางจนเรียบร้อยก่อนจะเดินไปส่งอีกฝ่ายที่ห้องประชุมแล้วตัวเองจึงกลับไปทำงานต่อ
“ว่าไงน้ำเหนือ เรียบร้อยแล้วเหรอ” เสียงทักทายดังขึ้นทันทีที่น้ำเหนือเดินเข้ามาในแผนก
น้ำเหนือยกมือไหว้รุ่นพี่ทุกคนก่อนจะรับไหว้น้องฝึกงานทั้งสองคน “สวัสดีครับ เรียบร้อยดีครับพี่เอ ถ้าอาการพี่เขาไม่ดีขึ้นตอนบ่ายผมคงต้องขอตัวกลับก่อน”
“อาการหนักเหรอ” เป็นตี๋ที่เงยหน้าจากคอมพิวเตอร์ขึ้นมาถาม ก่อนที่ทุกคนจะเลื่อนเก้าอี้ตัวเองมาล้อมโต๊ะกลาง
“พี่เขาเวียนหัวครับ เป็นๆ หายๆ ผมเลยว่าถ้ายังไม่ดีขึ้นจะพาไปหาหมอแล้ว” น้ำเหนือตอบ
“ดีแล้ว ดีๆ พาไปหาหมอนั่นแหละตอนนี้โรคอะไรก็ไม่รู้เกิดขึ้นเต็มไปหมด รีบไปตรวจไปหาสาเหตุเสียก่อนจะได้ไม่เป็นอันตราย” เอเห็นด้วยกับความคิดของน้ำเหนือ
“ถ้าเขาไม่ดื้อนะครับ” น้ำเหนือพูดยิ้มๆ
“แหม... แต่ท่านรองฯ ก็ไม่เคยดื้อกับเราเลยนี่นา”
น้ำเหนือส่ายหน้า “ไม่เคยดื้อน้อยน่ะสิครับ พี่ว่าสองแสบดื้อไหมล่ะ คนเป็นพ่อคูณสิบเข้าไปครับ”
“จะว่าไปไม่เจอสองแสบนานแล้วนะเนี่ย” ดินพูดเมื่อนึกขึ้นได้ว่าพวกเขาไม่เห็นฝาแฝดมาเกือบเดือนแล้ว
“มาถึงก็อยู่กับพี่ควอตซ์ครับ พี่เขากลัวว่าจะมาวุ่นวายเพราะเห็นว่าเรากำลังเร่งงานกันอยู่ แต่เดี๋ยววันนี้คงมาป่วนได้” น้ำเหนือตอบยิ้มๆ
“ทิวกับจ๊ะจ๋ายังไม่เคยเจอตัวนำโชคของแผนกเราสินะ” เอหันไปพูดกับน้องฝึกงานทั้งสองคน ให้ทั้งคู่ทำหน้างง
“เดี๋ยววันนี้ก็ได้เจอแล้วล่ะ ตัวป่วนเลย”
“ว่างั้นไม่ได้สิเหนือ เดี๋ยวพี่แนะนำให้รู้จักตัวนำโชคเลย ชี้แบบไหน แบบนั้นขายดีมาก พวกพี่ชอบพนันกัน รู้ไหมเคยพนันว่าแบบที่สองแสบเลือกไม่ดัง โดนกินเรียบ!”
ทั้งทิวกับจ๊ะจ๋าก็ได้แต่พยักหน้ารับเพราะยังไม่เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดดี ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันทำงานในส่วนของตัวเองต่อ คอลเลคชั่นความเป็นไทยที่เร่งทำกันมาตลอดเดือนใกล้ประสบความสำเร็จ หลังจากประชุมกันมาหลายรอบจนได้แบบไฟนอลแล้ว ตอนนี้ทุกคนเลยกำลังลงรายละเอียดของงาน แบบดีไซน์ของทิวกับจ๊ะจ๋าก็ได้รับเลือกให้ผลิต ทั้งสองแทบจะร้องไห้ด้วยความดีใจไม่คิดว่าจะมีผลงานเร็วขนาดนี้ สำหรับพวกเขาแค่คิดว่ามีโอกาสได้ร่วมออกแบบก็ดีมากแล้ว แต่นี่ได้นำแบบออกมาผลิตด้วยเลยเหนือความคาดหมายมากทีเดียว
“พี่น้ำเหนือครับ ช่วยผมดูตรงนี้หน่อยได้ไหมครับ ผมทำมาแบบนี้ใช้ได้หรือยังครับ” ทิวเรียกน้ำเหนือก่อนจะส่งแบบสเก็ตให้ดู
น้ำเหนือรับงานของรุ่นน้องไปนั่งดูรายละเอียดก่อนจะแนะนำไปในส่วนที่ยังไม่ดี “ทิวเขียนระบุลงไปเลยว่าต้องการขนาดเท่าไหร่ ยิ่งขนาดของชิ้นงานยิ่งต้องระบุนะ ไม่อย่างนั้นฝ่ายผลิตเขาไม่รู้หรอก แล้วเดี๋ยวพอได้แบบที่พอใจแน่แล้วก็ออนสเกลได้เลย อย่างตรงนี้ทิวสามารถระบุได้เลยว่าอยากได้เป็นอะไร ทับทิม สปิเนล ทัวร์มาลีนหรือโกเมน ระบุแค่รัตนาภรณ์ไม่พอหรอก เพราะสีแดงก็มีเพียบไปหมดเลย”
“ครับ”
“ลองเช็คดีเทลพวกนี้ดีๆ มันเป็นดีเทลเล็กๆ ที่ชอบลืมกันแต่มันสำคัญมาก เพราะถ้าไม่ระบุสีฝ่ายผลิตหยิบสีอื่นมาใส่งานเราจะเปลี่ยนเลยนะ พวกพี่ๆ น่ะโดนฝ่ายผลิตบ่นมาหลายรอบแล้วเรื่องไม่ระบุสีเนี่ย” น้ำเหนือว่ายิ้มๆ
“ใช่ๆ” โม่ที่อยู่ใกล้ๆ กันได้ยินก็พยักหน้า “เคยโดนฝ่ายผลิตสั่งให้นั่งคัดด้วยว่าให้ระบุสีระบุชนิด มือแทบหงิก อย่างกับย้อนไปตอนเรียนประถมโดนคัดลายมือ”
ทิวได้ยินก็หัวเราะกับคำบอกเล่านั้น คนอื่นๆ ก็หัวเราะไปด้วย ตอนนี้มานั่งนึกก็ขำกัน แต่ตอนนั้นจริงๆ ก็แทบขำไม่ออก
“ขอบคุณพี่น้ำเหนือมากนะครับ”
“อือ มีอะไรก็ถามได้นะ” น้ำเหนือยิ้มให้
“เออน้ำเหนือ แล้วไม่ไปรับแฝดเหรอ วันนี้บอกว่าเลิกครึ่งวันนี่” ดินหันมาถาม เพราะใกล้เวลาพักเที่ยงแล้ว
“วันนี้มีคนอาสาไปรับให้ครับ” น้ำเหนือตอบ หยิบโทรศัพท์มากดดูเมื่อมีการแจ้งเตือน ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าคนที่อาสาไปรับฝาแฝดให้ส่งรูปเจ้าตัวเล็กนั่งทานข้าวมาให้ดู
น้ำเหนือส่งข้อความขอบคุณกลับไปก่อนจะเปลี่ยนไปส่งข้อความหาลินเพื่อถามถึงการประชุมบอร์ด อีกฝ่ายตอบกลับมาว่ายังไม่เลิกประชุม น้ำเหนือเลยจัดการเรื่องอาหารกลางวันให้ทั้งคอวตซ์แล้วก็ลินด้วย
“มัมๆ~มัม~” สองเสียงดังประสานกันมาให้ทุกคนที่อยู่ในห้องชะงัก กลายเป็นว่าทุกคนหยุดทำงานกันหมดแล้วหันไปมองทางเดียวกัน
ก่อนจะเห็นร่างน้อยๆ วิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามา เจ้าตัวแสบโถมตัวหามัมมี๊ที่ขยับมารอรับอยู่ก่อนแล้วเพราะรู้นิสัยลูกชายดี ต่างแย่งกันกอดมัมมี๊จนพอใจแล้วถึงได้ผละออกก่อนจะยกมือไหว้มัมมี๊ รวมไปถึงทุกคนในห้องด้วย ฝาแฝดชะงักไปเมื่อเห็นคนแปลกหน้าในห้อง
“สวัสดีอาทิวกับอาจ๊ะจ๋าก่อนครับ” น้ำเหนือบอกกับฝาแฝด
“ซาหวัดดีครับ” ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ต่างก็ยกมือไหว้พร้อมกับยิ้มกว้างอย่างเด็กอารมณ์ดีไม่กลัวคนแปลกหน้า
“สวัสดีครับ” ทิวกับจ๊ะจ๋ายิ้มรับ ก่อนจะพากันทำตาโตเมื่อได้ยินน้ำเหนือแนะนำต่อ
“นี่พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ ลูกชายฝาแฝดของพี่เอง” น้ำเหนืออดที่จะยิ้มขำกับท่าทางของทั้งสองคนไม่ได้เมื่อได้ยินแบบนั้น เพราะทั้งคู่เองก็รู้ว่าเขากับควอตซ์เป็นอะไรกัน แม้จะไม่เคยบอกตรงๆ แต่ก็คงรู้ พอมาได้ยินเขาแนะนำเด็กแฝดว่าเป็นลูกคงจะทั้งงง ทั้งไม่เข้าใจ “เป็นลูกชายฝาแฝดของพี่กับคุณควอตซ์น่ะ”
“มัมๆ แด๊ดๆ ล่ะ แด๊ดๆ” พอได้ยินชื่อของแด๊ดดี๊สองฝาแฝดก็รีบร้องถามทันที
“แด๊ดๆ ยุ่งอยู่ครับ วันนี้อยู่กับมัมๆ ก่อนนะ มีการบ้านกันหรือเปล่า ถ้ามีก็เอาขึ้นมาทำนะครับ” น้ำเหนือลูบผมฝาแฝดก่อนจะบอกให้ทั้งสองคนไปนั่งทำการบ้าน “ว่าแต่ลุงโอ๊ตล่ะครับ ไม่ได้เดินมาด้วยกันกับพวกหนูเหรอ”
“ลุงโอ๊ตไปหาป้าลินแย้วครับ” พี่ฮาร์ทหันมาตอบคำถามของน้ำเหนือ “วันนี้ลุงโอ๊ตพาไปกิงข้าวด้วย หย่อยๆ เลย กิงติมด้วย”
“อย่างนั้นเหรอครับ แล้วพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ดื้อกับลุงโอ๊ตหรือเปล่า”
ฝาแฝดส่ายหน้า “มะดื้อเลย จิงๆ นะครับ”
“ครับผม มัมๆ เชื่อลูกอยู่แล้ว ทำการบ้านนะครับทำไม่ได้มาบอกมัมนะเดี๋ยวมัมสอน แล้วก็อย่ากวนพวกคุณลุงคุณป้านะครับ”
“ครับ!”
น้ำเหนือยิ้มกับการขานรับของทั้งสองคน แต่ก็กลายเป็นว่าบรรดาลุงๆ ป้าๆ เสียเองที่เข้าไปก่อกวนฝาแฝด ทั้งชวนคุยชวนเล่นจนฝาแฝดไม่ได้ทำการบ้าน
ตอนนี้กำลังเปิดประชุมกันอยู่ว่าคอลเลคชั่นใหม่นี้ผลงานชิ้นไหนจะขายดีสุด ก็เอาแบบมากางบนโต๊ะ แล้วก็ให้ฝาแฝดเลือกดู แต่ละคนก็ลุ้นกันสนุกสนานจนเกือบจะตั้งวงเดิมพันกันแล้ว
“พี่น้ำเหนือครับ” ทิวขยับมาใกล้น้ำเหนือก่อนจะก้มลงเรียกรุ่นพี่
“หือ ว่าไง”
“พวกพี่ๆ เขา เล่นแบบนี้กันบ่อยๆ เหรอครับ” ทิวถามออกมาเมื่อนั่งมองพวกบรรดาพี่ๆ ในแผนกเล่นกันอยู่สักพักแล้ว
น้ำเหนือหลุดขำก่อนจะพยักหน้ารับ “ตั้งแต่เจ้าแฝดเล็กๆ แล้ว ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งประเด็นกันแบบนี้หรอก แต่ตอนแฝดเล็กๆ พี่เคยพามาเข้าประชุมด้วยแล้วทั้งแสบก็ไปตีแปะๆ บนกระดาษที่ร่างแบบเอาไว้ แล้วแบบนั้นดันขายดีมาก”
“อ่า... ครับ”
“แล้วมันบังเอิญหลายครั้งไง พอหลังๆ เวลาจะออกคอลเลคชั่นใหม่ก็จะมาเปิดประเด็นเอาแฝดมาเลือกแบบนี่แหละ”
ทิวพยักหน้ารับรู้กับคำบอกเล่าของน้ำเหนือ “ออ... ครับ เอ่อ... พี่น้ำเหนือขอโทษนะครับ พอดีมีสีเลอะหน้าพี่น่าจะเป็นสีไม้”
“อ้าวเหรอ สงสัยมือพี่เลอะสีเลยไปป้ายโดนหน้า”
น้ำเหนือว่าก่อนจะหันไปหยิบกระดาษมาจะเช็ดหน้าตัวเอง “ผมช่วยดีกว่าครับ” ทิวพูดก่อนจะใช้กระดาษค่อยๆ เกลี่ยสีที่เปื้อนหน้าน้ำเหนือออกให้
“เสร...”
“น้ำเหนือ!!” เสียงเรียกอันดังทำเอาทุกคนสะดุ้ง แม้แต่ฝาแฝดที่จำเสียงนั้นได้ก็พลอยสะดุ้งหน้าเสียไปด้วย
น้ำเหนือเห็นอาการสะดุ้งของลูกชายก็เดินเข้าไปหาฝาแฝดที่นั่งอยู่บนโต๊ะ ทั้งพี่ฮาร์ทน้องเดียร์รีบขยับมาใกล้มัมมี๊ทันที
“ครับพี่ควอตซ์” หันไปขานรับคนที่เรียกเขาเสียงดังด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด รวมไปถึงหน้าตาบึ้งตึง
“กลับบ้าน!” ควอตซ์ตอบเสียงห้วนสั้น ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องทำงานของแผนกดีไซน์ไป
“ขอโทษทีครับ สงสัยจะไม่สบายเลยดูหงุดหงิด อย่างนั้นผมขอตัวเลยนะครับ พี่ฮาร์ทน้องเดียร์ไปเก็บกระเป๋าครับ เรากลับบ้านกัน” น้ำเหนือหันไปขอโทษทุกคนก่อนจะก้มลงบอกลูกชายฝาแฝด
“มัมๆ... แด๊ดๆ น่ากลัว...” น้องเดียร์บอกกับน้ำเหนือระหว่างรอลิฟต์ลงไปชั้นล่าง ควอตซ์ไม่ได้อยู่ตรงนั้นคาดว่าอีกฝ่ายคงลงไปรอที่รถแล้ว
“ไม่มีอะไรครับ แด๊ดๆ ไม่ดุหนูหรอกนะ” น้ำเหนือย่อตัวลงกอดลูกชายทั้งสองคนที่ดูท่าจะกลัวแด๊ดดี๊กันมากทีเดียว
แม้ควอตซ์จะดุแฝดเวลาทั้งสองคนทำผิด แต่ก็ไม่เคยตวาดหรือใส่อารมณ์ ทำเสียงดังใส่ แต่คราวนี้ทั้งสองคนไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ได้ยินแด๊ดดี๊ทำเสียงดังก็คงนึกกลัวกันไปก่อน
น้ำเหนือพาฝาแฝดลงลิฟต์ไปชั้นล่าง วันนี้พวกเขาไม่ได้เอารถมาแต่คิดว่าควอตซ์คงสั่งให้คนเตรียมรถแล้ว และก็จริงดังคาดเพราะทันทีที่ออกจากลิฟต์ก็เห็นคนหน้าหงุดหงิดยืนรออยู่
แม้ว่าสีหน้าของควอตซ์จะไม่ได้หงุดหงิดเท่าก่อนหน้านี้แต่ฝาแฝดก็ยักนึกกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้ ตอนนั่งรถกลับน้ำเหนือเลยต้องพาฝาแฝดไปนั่งที่เบาะแถวสองของรถตู้แทน และให้ควอตซ์นั่งแถวแรกด้านหลังคนขับ ฝ่ายตัวควอตซ์เองก็พอจะเข้าใจเลยไม่ได้ว่าอะไร
น้ำเหนือพาฝาแฝดไปอยู่ที่บ้านใหญ่ให้ป้ายุพินและสาลี่ช่วยดูแล ส่วนตัวเขาก็เดินตามควอตซ์ไปที่บ้านเพื่อจะได้พูดคุยกัน
“เป็นอะไรไปครับ ทำไมถึงได้หงุดหงิดเสียงดังแบบนั้น ลูกกลัวพี่ไปหมดแล้ว” น้ำเหนือเปิดประเด็นทันทีที่เข้ามาในห้องนอน
“แล้วเราล่ะ” ควอตซ์ไม่ตองแต่ถามกลับ “ทำไมถึงได้ทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมกับเด็กนั่นขนาดนั้น ยืนพูดคุยหัวเราะ”
“เด็กนั่น... หมายถึงทิวน่ะเหรอครับ” น้ำเหนือทำหน้างง “พี่ควอตซ์ครับ ทิวเป็นเด็กฝึกงานและอยู่กลุ่มผม ผมก็ต้องคอยให้คำแนะนำน้องเป็นธรรมดา และถ้าพี่เห็นว่าผมกับทิวคุยกันหัวเราะสนิทสนมกันนั่นล่ะก็ ผมคุยกับทิวเรื่องแฝด และที่สำคัญกว่าอะไรเลยผมไม่ได้คิดอะไรกับทิวในเชิงนั้นเลยสักนิดเดียว”
คนอธิบายก็อธิบาย แต่คนโมโห หงุดหงิดก็ยังไม่คลายความหงุดหงิดลง แม้จะชักงักไปตอนได้ยินคำอธิบาย
“มีเรื่องอะไรครับ ผมเชื่อว่าแค่พี่ควอตซ์เห็นผมใกล้ชิดกับทิวคงไม่ได้ทำให้พี่หงุดหงิดขนาดนี้หรอก” น้ำเหนือถามด้วยความเป็นห่วง ยกมือขึ้นจับแขนของคนรัก “งานมีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ”
พอน้ำเหนือใช้น้ำเย็นเข้าลูบ คนร้อนก็เริ่มเย็นลง ควอตซ์เดินไปนั่งที่โซฟาพลางลูบหน้าลูบตาตัวเองเพื่อตั้งสติ
“พี่ขอโทษ... วันนี้ประชุมเรื่องเครียดหลายเรื่องพี่เลยทั้งเวียนหัว มึนหัว รู้สึกหงุดหงิดอารมณ์แปรปรวนมาก” ควอตซ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “พี่ไม่ได้ตั้งใจจะตวาดหรือหงุดหงิดใส่เรากับแฝดเลย แต่พี่อารมณ์ไม่ค่อยดีเพราะเวียนหัวอยู่แล้วพอไปเห็นเราอยู่ใกล้กับเด็กนั่นก็เลย...”
“ผมน่ะไม่เป็นไร เพราะผมเข้าใจว่าต้องมีเรื่องอะไรมารบกวนพี่แน่นอน แต่กับลูก... ไม่ใช่นะครับ” น้ำเหนือเดินไปนั่งข้างๆ แล้วพูดอย่างใจเย็น
“พี่รู้... พี่เข้าใจ พี่ขอโทษ แล้วเดี๋ยวพี่จะไปขอโทษลูกด้วย”
“ครับ ผมว่าพี่ควอตซ์พักก่อนดีกว่าครับจะได้ดีขึ้น สีหน้าพี่ดูไม่ค่อยดีเลย เดี๋ยวจะไม่หายป่วยเสียที” น้ำเหนือพูด จับมือควอตซ์ให้เดินไปที่เตียง จัดที่นอนให้เรียบร้อยตอนที่อีกฝ่ายนอนลงแล้ว
“พี่ขอโทษนะ”
“ครับ ผมเข้าใจ” จับมือของควอตซ์เอาไว้ ลูบเบาๆ ที่หลังมือ “นอนพักเถอะครับ ตื่นมาแล้วค่อยไปคุยกับลูกนะ”
น้ำเหนือนั่งจับมืออีกฝ่ายอยู่แบบนั้นจนกระทั่งควอตซ์หลับไปจึงได้ผละออกจากเตียง ตั้งใจว่าจะไปคุยกับพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ก่อน แล้วจึงค่อยให้ควอตซ์ไปคุยอีกที ถ้าปล่อยให้คุยเลย ดีไม่ดีสองแสบอาจจะไม่ยอมคุยกับแด๊ดดี๊เพราะกลัวแด๊ดดี๊จะเสียงดังใส่อีก
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
เค้ากลับมาแล้ววววววว หายไปเกือบเดือนเลยเนอะ ฮ่าาาา สารภาพผิดด้วยความจริงใจ 1. ขี้เกียจ คืออยากแต่งนะคะแต่ว่าความขี้เกียจชนะทุกสิ่งอย่างจริงๆ ค่ะ แฮ่... 2. ติดละครเจ้าค่ะ ติดหนักมาก 3. ติดเกมค่ะ ไม่ใช่เกมออนไลน์ หรือ เกมใหม่อะไร แต่หาโหลดมาเล่นเรื่อยๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เลยค่ะ นั่นแหละสาเหตุ ฮาาาา จริงๆ ก็แบบ อยากปล่อยชิลนั่นแหละค่ะ อยากพักสักหน่อยด้วย เลยไม่ได้มาอัปให้เลย ยังไงจากนี้ถ้าไม่ติดธุระสำคัญอะไรจริงๆ จะมาอัปให้ตลอดนะคะ อีกอย่างละครจะจบแล้วด้วย ไม่มีเรื่องใหม่ให้ติดแล้ว แต่งนิยายได้จ้าาา
ตอนนี้อาการคุณพี่แลจะแปรปรวน เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย คุณพี่เป็นอะไรเนี่ย อาการช่างน่าเป็นห่วงเนอะ วิงๆ เวียนๆ แบบนี้ สงสัยต้องพาคุณพี่ไปหาหมอแล้วล่ะเนอะ ไม่รู้จะใช่อย่างที่ทุกคนเข้าใจกันหรือเปล่า
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
อารมณ์แปรปรวน จัง
พาไปหาหมอเถอะจะได้รู้ว่าเป็นข่าวดีหรือเปล่า
-
คิดถึงงงงงงงง
สองแสบ อันไหนจะขายดีลูก ป้าจะซื้อมาเก็บเกร็งราคา
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ช่วงนี้ก็ลงๆให้พี่เค้าหน่อยน้า
เค้าลงมาแพ้แทนน้องแล้วนี่เนอะ หุหุ
-
:mew1:
เข้าใจอารมณ์ฟางเลย เราก็เป็น
ยังงัยก็ติดตามตลอดจ้า ไม่หายไปไหน
-
แพ้ท้องแทนแล้วหึงรุนแรงขนาดนี้เลยหรออออ
-
พี่ควอตซ์ตอนนี้อารมณ์แปรปรวนยิ่งกว่าน้องอีกจ้าาา
ตกลงเจ้าลูกหมูคนเล็กมายังน้าา
แฝดตัลล้ากอ้ะะะ
-
:pig4:
-
แด๊ดๆ เกรี้ยวกราดดดดดด
เอาอีกค่ะ เอาอีกกกกกก
-
แด๊ดๆอารมณ์แปรปรวนสุดๆ
-
น้ำเหนือไม่คิดอะไรกับทิว แล้วทิวคิดอะไรกับน้ำเหนือหรือเปล่า หวังว่าคงไม่มีนะ รมณ์เจ้านายยิ่งไม่ดีอยู่ด้วย กลัวแทนทิวจริงๆ :hao3:
-
โอ๋ๆ แฝดไม่ต้องกลัวแด๊ดๆ หรอกนะ เพราะเดี๋ยวๆ จะมีข่าวดีให้แฝดได้ไชโยกันแล้ว
-
คิดถึงมากมายยยยยย :กอด1:
-
ใจเย็นๆสิคะคุณพี่ แหม น้องคนนี้คงอารมณ์ร้ายน่าดู
-
คิดถึงสองแสบมากกกกกกกกกกกกก โถ...ลูกชาย เป็นตัวนำโชคจริงๆ ไม่ว่าจะเรื่องไหนๆ
งานนี้มีสมใจคุณหญิงแน่นอน ขอให้ได้ลูกสาวนะคะ อยากเห็นคุณพ่อคนหล่อไว้หนวด 5555
อยากติดเกมมากนะ เราคิดถึง คริคริ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
งอแงๆๆ :m14: :m14:
-
ต้องมีข่าวดีแน่ๆ ชัวร์เลย อารมณ์แปรปรวนแบบนี้แพ้ท้องแทนชัวร์ๆ
-
ยังคิดเหมือนเดิมว่าพี่ควอตซ์นั้นแพ้ท้องแทนน้ำเหนือแน่ๆ
รอข่าวดีนะคะ :hao6:
-
พี่ควอคซ์แพ้ท้องแทนเมียชัวร์
-
รอๆ
-
แฝดกลัวใหญ่เลย ไม่ต้อง กลัว นะคะ
น่ารักกันจริงๆเด็กๆ
-
แสดงว่าแด๊ดรักมัมมี๊มากนะ แพ้ท้องแทน
-
อยากให้รู้ว่าจังเลย
-
:mew1:
-
คิดถึงมากกกกก มาให้หายคิดถึงได้พักใหญ่เลย ^^
-
ถ้าจำไม่ผิด ทิวนี่เคยมีปัญหาไปท่ละไม่ใช่หรอ เห้อมมม
-
น่ารัก ๆๆๆๆ. :hao7: แพ้ท้องแน่นอนน พี่ควอตส์
-
แพ้ ท้องแทนอีกละหราา 5555
-
รีบพาน้ำเหนือไปตรวจด่วนๆ เลยค่ะ
-
แด๊ดๆอารมณ์ขึ้นๆลงๆ 5555
-
น้องตัวเล็กมาแล้วแน่ๆเลย อิอิ
-
55555 น้ำเหนือยังไม่รู้ตัวเลย ทำไมคุณพ่อล้ำหน้าแบบนี้
สงสัยเจ้าตัวเล็กจะอยากมาเต็มทีแล้ว
ใจเย็นนะลูก รอแม่รู้ตัวแปบ ปล่อยคุณพ่อวิงเวียนไปก่อนนะ
โอ๋ๆ นะ พี่ฮาร์ทน้องเดียร์ คุณพ่อไม่ได้ตั้งใจ
-
เตรียมตัวรอฟังข่าวดีนะค่ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
น้องทิวก็รู้ว่าเจ้าของเค้าหวงแล้วจะไปยุ่งกับน้ำเหนือทำไมลูก
-
ดีใจที่กลับมาแล้วไม่ได้หายไปไหนนะคะ
น้ำเหนือ อย่าลืมพาคุณสามีไปหาหมอนะ จะได้รู้สักทีว่าเป็นอะไร
-
มาแล้ว...คิดถึงมากเลย :impress2: :impress2: :impress2:
-
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :3123: :3123: :3123:
-
พี่ควอตซ์แพ้ท้องแทนเมียชัวร์
หงุดหงิดเวียนหัวอารมณ์แปรปรวนแบบนี้
แฝดใกล้จะได้เฮแล้วใช่มั้ยนี่ จะมีน้องๆ แล้ว
ว่าแต่ทิวคิดไรกับน้ำเหนือป่ะนั่น เมียเจ้านายนะ
แถมมีลูก 2 แล้วอย่าคิดเชียว
-
คุณสามีแพ้ท้องแทนภรรยาสินะ
-
:a5:บึมกันเลยทีเดียว
-
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “07”
“พี่ควอตซ์ครับดื่มน้ำส้มหน่อยนะครับจะได้สดชื่นขึ้น” น้ำเหนือยกแก้วน้ำมาให้คนที่นั่งหน้าตาซีดเซียวอยู่บนเตียงระหว่างรอน้าหมอวิรัชมาดูอาหาร
ตั้งแต่เช้ามาควอตซ์ทานอะไรไม่ได้ ทั้งเหม็นกลิ่น ทั้งอาเจียนจนน้ำเหนือนั่งไม่ติด ตอนแรกตั้งใจว่าจะโทรเรียกรถพยาบาลมารับตัวไปแล้วแต่ควอตซ์ห้ามเอาไว้ก่อนเลยได้แต่โทรหาน้าหมอ
“ขอบคุณครับ” ควอตซ์รับแก้วน้ำมาจิบจนเกือบหมดแล้วก่อนจะส่งคืนให้น้ำเหนือ
ไม่นานหลังจากนั้นหมอวิรัชก็มาถึง คนเป็นน้าชายเดินมาดูอาการของหลานชาย “ดูไม่ได้เลยหลานชาย หน้าซีดเชียว”
“ตัวก็ไม่ได้ร้อน ไม่มีไข้ ตาไม่แดง คอไม่แดง ไม่มีน้ำมูก ไม่ได้เป็นหวัดหรืออะไร แต่เวียนหัว อาเจียน น่าจะเพราะเครียด” หมอวิรัชว่าอาการของหลานชาย “ช่วงนี้เราเครียดอะไรหรือเปล่า”
“ก็... นิดหน่อยครับ” ควอตซ์ตอบคำถามของน้าหมอ
และคำตอบนั้นก็ทำให้น้ำเหนือที่นั่งอยู่ข้างๆ หันไปมองด้วยความเป็นห่วงปนกังวล “เรื่องอะไรครับ งานที่บริษัทก็ไม่มีปัญหาอะไรไม่ใช่เหรอครับ หรือว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
“นั่นสิ... แต่น้าไม่เห็นว่าพ่อเราจะเครียดอะไรเลยนะ ชวนคุณสินออกรอบแทบทุกอาทิตย์”
“ที่บริษัทไม่ได้มีเรื่องเครียดอะไรหรอกครับ”
“อ้าว... แล้วพี่ควอตซ์เครียดเรื่องอะไรครับเนี่ย”
“ก็... เรื่องของเรานั่นแหละ” พยักหน้าไปทางน้ำเหนือเพื่อบอกว่าเรื่องที่เครียดคือเรื่องของเจ้าตัว
“เรื่องของผม เรื่องอะไรเหรอครับ” น้ำเหนือไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะมาเครียดเรื่องอะไรเกี่ยวกับเขา เพราะทุกวันนี้สุขภาพร่างกายของน้ำเหนือก็ปกติ สมบูรณ์แข็งแรงดีทุกอย่าง ไม่มีอะไรน่ากังวล
ถ้าจะเครียดเรื่องที่อีกฝ่ายเคยหึงเขากับนักศึกษาฝึกงานก็ไม่ใช่ เพราะถ้าตัดอารมณ์หงุดหงิด โมโหเพราะเวียนหัวของควอตซ์ไป เจ้าตัวไม่ได้หึงหวงไร้เหตุผลอะไร อีกอย่างไม่มีความจำเป็นที่จะต้องหึงเสียด้วยซ้ำ เพราะทั้งตัวน้ำเหนือและควอตซ์เองก็รู้ดีว่าเรื่องทำนองนั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอนไม่ว่าจะเป็นใคร และกับใครก็ตาม
“เรื่องลูก พี่เป็นห่วงแล้วก็กังวลว่าถ้าเกิดน้ำเหนือท้องอีกร่างกายของเราจะไหวหรือเปล่า” ควอตซ์ตอบ และทั้งน้ำเหนือกับหมอวิรัชก็เข้าใจในสิ่งที่อีกฝ่ายพูดทันที
เพราะพวกเขาทั้งพูดคุยและปรึกษากับน้าหมอมาสักพักใหญ่แล้ว น้ำเหนือรู้ดีว่าควอตซ์อยากจะมีลูกอีกสักคน รวมไปถึงคุณหญิงมรกตที่อยากได้หลานสาว แม้ว่าทั้งสองจะบอกว่าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่น้ำเหนือรู้ว่าลึกๆ แล้วควอตซ์นั้นอยากมีลูก แม้จะมีโอกาสที่น้ำเหนือจะสามารถตั้งท้องได้เพราะมีมดลูกแฝง แต่ตอนครั้งเมื่อตั้งท้องแฝดมดลูกของน้ำเหนือก็ทำงานหนักมาก อีกทั้งเพศสภาพที่เป็นผู้ชาย ซึ่งธรรมชาติไม่ได้สร้างมาสำหรับการตั้งท้อง ทำให้อาจจะเกิดอันตรายและความเสี่ยงกว่าปกติได้
ควอตซ์คงนึกเครียดไปแทนและถกเถียงความต้องการของตัวเองอยู่ในใจ ถ้าหากน้ำเหนือมีลูกได้ตามความตั้งใจของเขานั่นก็อาจจะแลกมากับความเสี่ยงต่อทั้งตัวน้ำเหนือและลูกในท้อง จนกลายเป็นว่าเขาเก็บเรื่องนี้มาคิดมากังวลจนเครียดไป
“พี่ควอตซ์... ไม่ดีเลยนะครับอย่างนี้ เอาเรื่องผมมาเครียดเสียจนป่วยแบบนี้น่ะ” น้ำเหนือดุด้วยความเป็นห่วง
หมอวิรัชเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับหลานสะใภ้ “น้าเห็นด้วย เก็บมาเครียดจนเกินไปแล้วล่ะนะ อย่างที่น้าเคยบอกปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ อย่าฝืนจนเกินไป ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป”
“ผมก็ค่อยๆ ทำไปนะ ไม่ได้เร่งเลยครับน้า” ควอตซ์ว่า แบบที่พอพูดจบก็โดนน้ำเหนือตีเข้าที่แขนโทษฐานพูดจาไม่น่าฟัง
“พี่ควอตซ์! ป่วยแล้วยังจะเล่นอีกนะครับ เดี๋ยวเถอะ” น้ำเหนือหันมามองดุๆ แต่แก้มสองข้างแดงปลั่งเพราะเขินอาย
น้าหมอหัวเราะกับคำพูดของหลานชาย “แต่ถ้าไม่ติดว่าเราเครียดจนเวียนหัว อาเจียนล่ะก็ น้าจะใช้ความรู้ชาวบ้านฟันธงไปแล้วล่ะว่าเราแพ้ท้องแทนน้ำเหนือ”
คำพูดของหมอวิรัชทำเอาสองคนถึงกับมองหน้ากันก่อนจะหันมามองน้าหมออย่างไม่เข้าใจ “แพ้ท้องแทนน้ำเหนือ ผมเนี่ยนะครับ”
“อือ ใช่” น้าหมอพยักหน้ารับ “อาการเราเหมือนคนแพ้ท้อง แต่จริงๆ แล้วอาการแพ้ท้องแทนเนี่ยยังไม่มีผลการวิจัยออกมายืนยันแน่นอนหรอกว่า สามีสามารถแพ้ท้องแทนภรรยาได้ ปกติแล้วถ้าสามีมีอาการเวียนหัว อาเจียน เหม็นอาหาร คลื่นไส้ ทางการแพทย์เขาว่าเพราะเครียด กังวลแทนภรรยาที่กำลังตั้งท้องอยู่ แต่ชาวบ้านๆ เขาว่าเป็นอาการของคนแพ้ท้องแทนภรรยา”
“แต่น้ำเหนือก็ไม่ได้ท้องนี่ครับ ผมคงเครียดเรื่องน้ำเหนือนั่นแหละครับเลยไม่สบายแบบนี้ ไม่ใช่ว่าแพ้ท้องแทนหรอกครับ”
“น้าก็ถึงได้บอกไงว่าเราเครียดเกินไปแล้ว อย่าไปเครียดมาก ถ้าอยากมีลูกจริงๆ ก็ตัดสินใจกันให้แน่นอนแล้วใช้วิธีทางการแพทย์ช่วยก็ได้”
“แล้ว... ถ้าผมท้องละครับ...”
พอได้ยินน้ำเหนือพูดแบบนั้นทั้งควอตซ์ที่นั่งอยู่บนเตียงและหมอวิรัชที่นั่งอยู่ข้างเตียงก็หันไปมองทันที
“ว่ายังไงนะ” ทั้งสองคนแทบจะพูดออกมาพร้อมกัน จนน้ำเหนืออมยิ้มขำกับท่าทางของน้าหลานที่แสดงสีหน้าและท่าทางออกมาเหมือนกันไม่มีผิด
เจ้าตัวเดินไปเปิดลิ้นชักตรงโต๊ะทำงาน ก่อนจะหยิบของบางอย่างข้างในออกมาแล้วจึงเดินกลับไปหาทั้งสองคน น้ำเหนือวางของในมือลงบนโต๊ะข้างเตียง มันเป็นเครื่องตรวจครรภ์ที่แสดงขีดสีแดงขึ้นมา
“จริงๆ แล้ว ผมสังเกตตัวเองมาสักระยะแล้วครับ ตั้งแต่ตอนที่พ่อเข้าโรงพยาบาล ผมหน้ามืดแต่ตอนนั้นคิดว่าคงเพราะเป็นห่วงพ่อเกินไป แต่หลังจากนั้นก็มีเวียนหัวบ้าง หน้ามืดบ้างแต่ไม่บ่อยแล้วก็ไม่หนักเท่ากับตอนท้องแฝด”
“แล้วทำไมไม่รีบบอกพี่หล่ะ” ควอตซ์หันไปถาม
“ผมไม่แน่ใจครับ ตอนแรกให้สาลี่ไปซื้อมาตรวจก็ไม่ขึ้น แต่เมื่อวันก่อนลองอีกรอบถึงขึ้นขีด ลองไปสามครั้งก็เหมือนกันหมดก็เลยคิดว่าน่าจะใช่ แต่ผมก็ยังไม่ได้ไปตรวจที่โรงพยาบาล ยังไม่ชัวร์ก็เลยไม่ได้บอกใคร พอดีกับที่พี่ควอตซ์ไม่สบายอีกผมก็เลยไม่ได้บอก”
ควอตซ์เอื้อมมือไปหยิบเครื่องตรวจครรภ์มาดู มือของเขาสั่นน้อยๆ เพราะทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจ และมันก็แสดงออกมาทางสีหน้าทั้งหมด “จ จริงน่ะเหรอ... ท ท้องจริงๆ น่ะเหรอ”
“ก็ถ้าเครื่องนี้ไม่ผิดพลาดนะครับ” น้ำเหนือยิ้ม
ควอตซ์ยิ้มกว้างคว้าตัวคนรักมากอดแน่นอย่างดีใจ กดจูบที่ขมับหลายต่อหลายรอบ มันรู้สึกเต็มตื้นเสียเหลือเกิน
“อย่างนั้นไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกรอบดีกว่าน้ำเหนือให้ชัดไปเลย ถ้าท้องจริงๆ คราวนี้คุณแม่จะต้องระวังตัวหน่อยนะ คงต้องดูแลกันให้ดีเลย” หมอวิรัชพูดกับหลานสะใภ้ ใบหน้ามีรอยยิ้มดีใจ
“ครับน้าหมอ” น้ำเหนือยิ้มรับ
หมอวิรัชพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยขอตัวก่อนปล่อยให้คู่รักเขาได้พูดคุยกันเพราะดูท่าแล้วหลานชายของเขาคงจะมีเรื่องคุยกับน้ำเหนือไม่น้อย
“น้ำเหนือมานี่...” ควอตซ์เรียกคนรักที่ลุกเดินไปส่งน้าหมอให้มาหาตัวเองก่อนจะคว้าเอวอีกฝ่ายรั้งลงมาให้นั่งตักเขา กอดคนบนตักเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“อะไรกันครับพี่ควอตซ์” น้ำเหนือเอี้ยวตัวไปมองคนที่ทำตัวเป็นเก้าอี้ให้เขานั่ง
“พูดจริงใช่ไหม เรื่องท้องน่ะ” ควอตซ์ทำหน้าจริงจังยามถาม
น้ำเหนือหลุดขำ “คิดว่านะครับ เอาไว้ไปตรวจที่โรงพยาบาลให้รู้แน่ชัดไปเลยครับ”
“พี่ดีใจ” ควอตซ์ยิ้มกว้าง ซบหน้าตัวเองกับไหล่ของน้ำเหนือ มือข้างหนึ่งลูบเบาๆ ที่หน้าท้องของน้ำเหนือ “พี่ดีใจจริงๆ นะ”
“ครับ ผมก็ดีใจที่พี่ดีใจ” น้ำเหนือวางมือบนแก้มของควอตซ์ เอนศีรษะซบอีกคน รอยยิ้มแห่งความสุขไม่ได้จางหายไปจากใบหน้าของทั้งคู่เลย
พวกเขามีความสุข เพราะมันแสดงออกมาทั้งสีหน้าและแววตา แววตาที่บ่งบอกว่าความสุขมันเปี่ยมล้นมากแค่ไหน
ควอตซ์ไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นเท่านี้มาก่อนในชีวิต ตอนน้ำเหนือคลอดฝาแฝดมันเป็นความตื่นเต้นปนตื่นกลัว แต่คราวนี้เขาตื่นเต้นมากจริงๆ
ผ่านมาเป็นอาทิตย์พวกเขาเพิ่งจะได้มาโรงพยาบาลเพื่อตรวจดูว่าน้ำเหนือตั้งท้องจริงหรือไม่ เพราะหลังจากวันนั้นที่พูดคุยกัน อาการของควอตซ์ก็ไม่ได้ดีขึ้นเท่าไหร่ ทั้งเวียนหัว เหม็นอาหาร และอาเจียน จนทุกคนแทบจะคอนเฟิร์มแล้วว่าแพ้ท้องแทนน้ำเหนือแน่นอน แต่ถึงอย่างนั้นพอมีเวลา และอาการของควอตซ์ทุเลาลงแล้วพวกเขาจึงพากันมาตรวจที่โรงพยาบาล เพื่อจะได้ตรวจร่างกายของว่าที่คุณแม่ด้วยว่าแข็งแรงดีไหม
ทางที่บ้านเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน ทั้งพ่อสินธร คุณโทมัส ลาพิส โดยเฉพาะคุณหญิงมรกตที่ทั้งตื่นเต้นดีใจจนแทบจะจัดงานเลี้ยงฉลอง ดีที่ควอตซ์กับน้าหมอห้ามเอาไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นบ้านบริสตันคงได้วิ่งวุ่นจัดงานใหญ่โตแน่
“พี่ควอตซ์ดูตื่นเต้นนะครับ” อดไม่ได้ที่จะทักเมื่อเห็นท่าทางของควอตซ์ที่ดูกระสับกระส่าย ตอนนี้พวกเขากำลังนั่งรอผลตรวจอยู่ที่ห้องพักของน้าหมอ
“ตื่นเต้นสิครับ ก็... นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่พี่ได้มานั่งลุ้นแบบนี้” ควอตซ์ตอบ มือทั้งสองข้างของเขาชื้นไปด้วยเหงื่อ “ตอนแฝดพี่ไม่ได้มานั่งลุ้นกับเราแบบนี้นี่ ตอนนั้นมีแต่ตกใจจนแทบช็อกที่รู้เรื่อง”
พูดแล้วก็นึกไปถึงตอนนั้นที่เขารู้เรื่อง ตอนแรกตั้งใจจะมาเยี่ยมน้ำเหนือแต่ดันได้ยินเรื่องราวทั้งหมด วินาทีนั้นเขารู้สึกช็อกจนทำอะไรไม่ถูก ไม่ได้มีความรู้สึกตื่นเต้นเลยสักนิดเดียว
“แล้วเราไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ” ถามคนรักกลับเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทางอะไรเลยนอกจากยิ้มให้เขาแค่นั้น
“ไม่ครับ ไม่ตื่นเต้นเพราะผมดีใจมากกว่า”
“พี่ก็ดีใจ...”
น้ำเหนือขยับไปใกล้ก่อนจะกอดรอบเอวของควอตซ์เอาไว้ “ผมดีใจ... เพราะว่าการที่ผมท้องในครั้งนี้เกิดจากความรักความตั้งใจของเราสองคน ผมเลยดีใจมากกว่าที่จะตื่นเต้น”
ควอตซ์ยกมือขึ้นกอดตอบ ก้มลงจูบที่หน้าผากของน้ำเหนือเบาๆ ไม่ผิดไปจากที่น้ำเหนือพูดเพราะครั้งนี้ผมเขาเต็มใจ ตั้งใจ ที่จะอยากจะให้เด็กตัวน้อยๆ มาอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัว ผิดจากตอนฝาแฝดที่ไม่ได้เกิดจากความตั้งใจ ที่มาจากความพลั้งเผลอ แต่ถึงอย่างนั้นฝาแฝดก็เปรียบเหมือนแก้วตาดวงใจของพวกเขา เปรียบดังเหมือนสายใยที่เชื่อมพวกเขาให้เกิดความรักความผูกผันซึ่งกัน
“พี่รู้แล้ว...”
“รู้อะไรครับ” น้ำเหนือเงยหน้ามองอย่างงงๆ เมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายก็พูดออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“พี่รู้แล้วว่าจะให้ตัวเล็กชื่ออะไร” ควอตซ์ยิ้มยามมองหน้าน้ำเหนือ
“เรายังไม่รู้เพศตัวเล็กเลยนะครับ ได้ชื่อแล้วเหรอ” ยิ้มขำกับคนที่ดูจะเห่อลูกไม่ใช่น้อยเลย
“ไม่เห็นเป็นไรเลย จะผู้หญิงผู้ชายก็ได้หมดนั่นแหละ”
“อย่างนั้นชื่ออะไรครับ”
“อือ...” ควอตซ์วางมือลงกับหน้าท้องของน้ำเหนือ “เพราะว่าเขามาด้วยความตั้งใจของเรา มาด้วยความรักของเรา ที่เราอยากให้เขามาอยู่ด้วยกัน”
น้ำเหนือตั้งใจฟังกับสิ่งที่ควอตซ์กำลังพูด ก่อนจะยิ้มออกมา
“เพราะว่าเขาเกิดจากความรักของเรา... เป็น มายเลิฟ ของเราสองคน”
“ครับพี่ควอตซ์... เขาคือมายเลิฟของเราสองคน”
ทั้งคู่ได้แต่ยิ้มให้กัน ยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข แล้วช่วงเวลาแห่งการรอคอยของทั้งสองคนก็หมดลงเมื่อหมอวิรัชเดินเข้ามาในห้องพร้อมแฟ้มผลการตรวจในมือ
“เป็นยังไงบ้างครับน้าหมอ น้ำเหนือท้องเลิฟได้กี่เดือนแล้ว” ไม่รอให้น้าหมอได้นั่งพัก ควอตซ์ก็ยิงคำถามทันทีให้คนฟังได้แต่ทำหน้างง
“เลิฟ อะไรของเรา”
“ก็เลิฟไงครับ ลูกของผมกับน้ำเหนือ ชื่อเลิฟ”
“นี่ยังไม่ทันรู้ผลตรวจกันเลยตั้งชื่อลูกแล้วเรียบร้อยอย่างนั้นเหรอ” หมอวิรัชหัวเราะขำกับอาการของหลานชาย “ไม่กลัวผลออกมาแล้วน้ำเหนือไม่ได้ท้องหรือยังไงกัน”
เจ้าตัวส่ายหน้าทันที “ผมมั่นใจว่าน้ำเหนือท้อง เป็นแบบนั้นใช่ไหมครับ”
“ฮ่ะๆ ก็ไม่ผิดหรอก” หมอวิรัชยิ้ม “ยินดีด้วยนะคุณพ่อคุณแม่ กำลังจะมีน้องอีกคนแล้ว ตอนนี้อายุครรภ์ได้สี่สัปดาห์แล้วล่ะ”
ควอตซ์กับน้ำเหนือมองหน้ากันก่อนจะยิ้มกว้างออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น ในที่สุดก็สมหวังดังใจแด๊ดดี๊แล้วที่อยากจะมีลูกอีกคน
“เรื่องการดูแลตัวเองต่อจากนี้ก็สำคัญนะ น้าจะนัดให้มาตรวจทุกเดือนเหมือนเดิม แต่ก็อย่างที่น้าเคยบอกเอาไว้ว่าการท้องรอบนี้มีความเสี่ยงมากกว่าเดิมเพราะฉะนั้นต้องระวังทุกอย่าง” น้าหมอพูด “แล้วก็ถ้ารู้สึกถึงอาการผิกปกติ แม้แต่นิดเดียวก็ให้รีบมาหาน้าทันทีเลยนะรู้ไหม”
“ครับน้าหมอ” ทั้งควอตซ์และน้ำเหนือพยักหน้ารับคำ
“อย่างนั้นเดี๋ยวน้าให้ทำเรื่องฝากครรภ์เอาไว้เลยนะ เสร็จตรงนี้แล้วก็กลับบ้านได้แล้วล่ะ คนที่บ้านคงลุ้นกันจนนั่งไม่ติดแล้วล่ะมั้ง”
ไม่ผิดจากที่หมอวิรัชพูดไว้ เพราะทันทีที่ถึงบ้านทุกคนในบ้านก็รีบมาดึงทั้งสองคนไปนั่งคุยกันทันที อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาทุกคนทั้งพ่อสินธร คุณโทมัส คุณหญิงมรกต ลาพิส ป้ายุพิน แล้วก็เหล่าเมดคนสนิท รวมไปถึงฝาแฝดที่นั่งอยู่ด้วยแม้จะไม่เข้าใจสถาการณ์ตอนนี้ก็ตาม
“ว่ายังไงลูก ตกลงท้องไม่ท้อง แม่ลุ้นจนไม่รู้จะลุ้นยังไงแล้ว” คุณหญิงมรกตว่าให้ทั้งสองคนอมยิ้ม
“ครับ ผมท้องได้สี่สัปดาห์แล้ว” สิ้นคำบอกของน้ำเหนือทุกคนต่างก็อุทานออกมาด้วยความดีใจ เข้ามากอดน้ำเหนือยกใหญ่โดยเฉพาะคุณหญิงมรกต
“เรากำลังจะมีน้องแล้ว มัมมี๊กำลังจะมีน้องให้แล้วนะ” ควอตซ์หันมาพูดกับฝาแฝดที่นั่งมองอยู่
ทั้งคู่ตาโตก่อนจะร้องเย่ออกมาอย่างดีใจที่ได้ยิน แม้จะไม่เข้าใจทั้งหมดแต่พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์รับรู้ว่ามันเป็นเรื่องราวดีๆ ทุกคนในบ้านดีใจ พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ก็ดีใจเหมือนกัน
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ก่อนอื่นเลย สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะ สงกรานต์นี้หากใครเดินทางไปไหนมาไหนก็ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพค่ะ ขอให้มีความสุขกับวันหยุดยาวนี้นะคะ แล้วก็ขอให้สนุกสนานค่ะ ใครไปเที่ยวไหนเจออะไรน่าสนใจเอามาเล่าให้ฟางฟังบ้างนะทุกคน~~~~
กลับมาที่เนื้อเรื่องกันเนอะ ท้องแล้วจ้า... ในที่สุดความพยายามของพี่ควอตซ์ก็สำเร็จเห็นผลแล้ว ตอนนี้น้ำเหนือมีน้องตัวน้อยๆ อยู่ในท้องแล้ว ถ้าหากใครได้อ่านตอนพิเศษในรูปเล่ม หรือใน e-book แล้วก็คงรู้แล้วเนอะ คราวนี้ก็เตรียมตัวรับขวัญหลานคนต่อไปกันได้เลยจ้า
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
o13 น้องlove มาแล้วววว... อย่างนี้ คุณพ่อคุณแม่ต้องหวานมากๆๆๆๆๆนะค่ะ น้องได้หน้ารักเหมือนแฝด ... :ruready
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ลุ้นๆๆๆ น้องจะออกมาเป็น ผู้หญิงหรือชายนะ
ถ้าเป็นผูหญิง ควอตหวงตายเลย
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
เย่ในที่สุดน้ำเหนือก็ท้องแล้วววว
ว่าแต่ว่าได้น้องผู้หญิงใช่ไหมค่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
-
ในที่สุดก็มีสมาชิกเพิ่ม
-
ในที่สุดก็ท้องแล้วแฝดจะมีน้องแล้ว
-
นั่นไงน้ำเหนือท้องแล้วววววววว
-
และแล้วออเจ้าก็มาจนได้นะ หญิงเลิฟ :mc4:
-
ดีใจกับแฝดด้วย จะได้น้องแล้ว :katai2-1:
สุขสันต์ สดชื่น วันสงกรานต์นะคะ
-
น้องจะเป็นหญิงหรือชายกันน้าา
-
:mew1:
ท้องรอบนี้พี่ควอร์ตรับเต็มๆ
แต่ชอบนะ แพ้ท้องแทนเมีย
-
งู้ยยยยย ครอบครัวสุขสันต์สุดๆ //น้องเลิฟจะมาแล้ว ^^
-
หนุ่มๆ บ้านนี้ต้องหวงสาวน้อยแน่ๆ
-
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
ยินดีกับครอบครัวพี่ควอตน้องเหนือด้วย รอดูคุณพ่อขี้เห่อดูแลคุณแม่ :mew3:
-
ยอนดีกับครอบครัวบริสตันด้วยนะคะ ปลื้มปริ่มจริงๆค่ะ
ต้องมีเรื่องราวหวานมาให้อ่านอีกแน่เลยยยยยย ชอบๆๆค่ะ
ขอบคุณนะคะ
-
:mew1:น่ารักกกก
-
หลานน้ามาแล้ววววว
งื้ออออออ
เอาอีกกกกกกกกกกก
-
น้องเลิฟมาละ รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของครอบครัวนี้เลย
เดาว่าหนึ่งในพี่แฝด ต้องหวงน้องคนนี้มากๆ :katai2-1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
้เย่!!!! น่าร๊ากกกกกกกก
-
น้องมายเลิฟ~
-
น้องเลิฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :L1:
-
เตรียมรับขวัญน้องเลิฟ :o8: :L2:
-
น้องเลิฟมาแล้ว เย่!!!
-
:pig4:
-
:impress2: ลูกสาวสมใจคนทั้งบบ้านแน่ๆ
-
น้านงัย #ตบเข่าฉาด ว่าแล้วพี่ควอร์ตต้องแพ้ท้องแทนเมีย แล้วเจอกันนะลูกน้องเลิฟ ดูแลตัวเองดีๆนะ
-
มาแล้ววววววว
-
ตัวเล็กสุดแสบมาแล้ว
-
:hao7: รอลุ้นมายเลิฟฟฟฟ เกิดดด
-
มาแล้ววววว น้องสาววว
-
ว๊ายเห่อลูกอ่ะ 55 คุณพ่อรักคุณแม่มาก ๆ แน่ ๆ
-
น้องเลิฟมาแล้ว เย้ๆ
-
หลานสาวคนใหม่มาแล้ว :mc4: :mc4: :mc4:
-
อื้อหื้อ แพ้ท้องแทนเมีย น้องเล็กคงแสบใช่ย่อย
-
:กอด1:
-
น้องเลิฟมาแล้ว ท่าทางคุณพ่อจะหวงหนักเลยคราวนี้ :m26:
-
น้ำเหนือ ท้องแล้วเย้ๆๆๆๆ
-
เย้ๆ สองแฝดมีน้องแล้ว
-
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “07”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
จากที่คิดว่าจะไม่ค่อยมีอาการแพ้ท้องเหมือนตอนท้องแฝดนั้น กลายเป็นว่าน้ำเหนือคิดผิดไป อาการแพ้ท้องยังมีอยู่แต่แค่ไม่หนักหนา และไม่ทุกวันเท่านั้นเอง อาการจะเกิดขึ้นเป็นบางวันบางเวลา แต่เหมือนถูกตั้งโปรแกรมเอาไว้ว่าในหนึ่งสัปดาห์จะต้องมีวันที่มีอาการแพ้ท้องอยู่สามถึงสี่วัน ส่วนควอตซ์ก็ไม่ได้มีอาการเวียนหัว อาเจียนแล้ว คงเพราะผ่อนคลายขึ้นไม่ได้เก็บเรื่องน้ำเหนือท้องมาเครียดมากนัก
ทางบ้านบริสตันเองก็ชื่นมื่น เต็มไปด้วยความสุขที่กำลังจะมีหลานตัวน้อยๆ อีกคน คราวนี้คุณหญิงมรกตจัดเตรียมของบำรุงให้ลูกสะใภ้ชุดใหญ่เพื่อสุขภาพร่างกายที่ดีของทั้งลูกสะใภ้และหลานคนที่สาม ส่วนคุณโทมัสกับพ่อสินธรก็ชอบจับคู่คุยกันบ่อยๆ ว่าจะซื้ออะไรให้หลานคนนี้ดี ส่วนว่าที่คุณพ่อลูกสามก็ร่ำๆ จะทำห้องให้ลูกเอาไว้แล้ว แม้กระทั่งฝาแฝดก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย เห็นทีก็คงมีแต่น้ำเหนือที่ไม่ได้ตื่นเต้นเท่ากับคนอื่น
“มัมๆ น้องตื่นหรือยัง” เจ้าตัวแสบถามพลางแนบหน้าลงกับหน้าท้องของน้ำเหนือกันคนละฝั่ง
“ยังไม่ตื่นครับ น้องนอนหลับอยู่” น้ำเหนือตอบ
“เมื่อไหร่น้องจะตื่น” น้องเดียร์เงยหน้าขึ้นถาม ทำหน้ายุ่งยากเพราะน้องไม่ยอมตื่นสักที
“อีกนานเลยครับน้องถึงจะตื่น น้องเดียร์ต้องรอก่อนนะ” น้ำเหนือตอบลูบผมลูกชายทั้งสองคนอย่างเอ็นดู
เจ้าตัวแสบทำปากยื่น หน้ามุ่ย ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกทำหน้าจริงจัง “น้องนอนนานจริงๆ เลย”
น้ำเหนือหลุดขำก่อนจะอธิบายเพิ่มต่อ “น้องยังตัวเล็กมากครับ แค่ฝ่ามือหนูเองยังไม่แข็งแรง ต้องรอให้น้องแข็งแรงก่อนถึงจะออกมาเล่นกับหนูได้”
ทั้งพี่ฮาร์ทและน้องเดียร์ก้มมองมือตัวเองแล้วก็ทำตาโต “น้องตัวนิดเดียว”
“ใช่ครับ ตัวนิดเดียว ต่อให้น้องตื่นมาแล้วก็ยังตัวเล็กอยู่ เพราะอย่างนั้นพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ต้องช่วยมัมๆ ดูแลน้องนะครับ” น้ำเหนือบอก
“ดูแลน้อง...”
“ฮาร์ทช่วยได้ ฮาร์ทดูแลน้อง” พี่ฮาร์ทรีบยกมือแสดงตัวทันที
“เดียกะดูได้ เดียช่วยดูด้วย” น้องเดียร์เองก็ไม่ยอมแพ้พี่ชายเหมือนกัน
“เก่งมากเลยครับ ทั้งสองคนเลย” ก้มไปหอมแก้มลูกชายฝาแฝดคนละทีอย่างให้กำลังใจและชมเชยในสิ่งที่เจ้าตัวทำ
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์หัวเราะคิกคักชอบใจพลางกอดคอมัมมี๊เอาไว้แล้วผลัดกันหอมแก้มมัมมี๊ และพอน้ำเหนือจะหอมคืนบ้างก็ขยับหลบไปมาไม่ยอมให้หอม พอโดนมัมมี๊จับตัวได้ก็หัวเราะสนุกสนาน
“แม่ลูกเล่นอะไรกันหือ” พ่อสินธรที่เพิ่งเดินเข้ามาร้องถาม ได้ยินเสียงหัวเราะของสองแสบดังไปถึงข้างนอก
“คุงตา~” หันไปร้องเรียกก่อนจะปล่อยคอมัมมี๊แล้ววิ่งไปหาคุณตาทันที สองแสบกอดหมับเข้าที่ขาของคุณตาสินธรแล้วก็หัวเราะสนุกสนาน
“อารมณ์ดีจริงเชียว” พ่อสินธรก้มลงกอดหลานชายสุดแสบเอาไว้ก่อนจะพาเดินกลับมานั่งที่โซฟา “แล้วนี่คุยอะไรกันอยู่”
“น้องๆ คุยเรื่องน้อง” ทั้งสองแสบแทบจะแย่งกันตอบก่อนจะผลัดกันพูดคนละประโยค
“เดียร์ถามมัมๆ เรื่องน้อง”
“ใช่ๆ เดียถามเอง มัมๆ บอกน้องนอน”
“น้องตัวเล็กนิดเดียว” พี่ฮาร์ทยกมือขึ้นชูเอานิ้วโป้งกับนิ้วชี้จรดกันเป็นการบอกว่าน้องตัวนิดเดียว ก่อนจะกางมือ “เท่ามือฮาร์ทเอง”
“ใช่ๆ มัมๆ บอกน้องนอน เพราะน้องตัวเล็กต้องรอก่อน”
“เดียร์บอกจะดูแลน้อง”
“พี่ฮาทกะบอก ดูแลน้อง พี่ฮาทเก่ง”
“เดียร์ก็เก่ง”
ปิดท้ายด้วยการชมกันเองก่อนจะพากันหัวเราะชอบใจ แบบที่คนฟังอย่างพ่อสินธรแล้วก็น้ำเหนือเองก็ยิ้มขำเอ็นดูกับท่าทางของทั้งสองคน
“หลานตานี่เก่งกันทุกคนเลยนะ” พ่อสินธรอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปบีบแก้มป่องๆ ของหลานชายอย่างเอ็นดูก่อนจะหันกลับมาหาลูกของตัวเอง “แล้ววันนี้เป็นยังไงบ้างล่ะเรา เมื่อเช้าพ่อเจอควอตซ์เขาบอกว่าลูกตื่นมาอาเจียนแต่เช้ามืด ตอนแรกพ่อจะขึ้นไปดูแต่เห็นหลับอยู่ก็เลยไม่อยากจะกวน”
“ครับ ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ไม่มีเวียนหัว อาเจียนแล้วล่ะครับ แต่ตอนนั้นหนักจริงๆ ครับจนพี่ควอตซ์ต้องอุ้มผมออกมาเลย” น้ำเหนือเล่า
นึกไปถึงเมื่อเช้ามืด ฟ้ายังไม่สว่างน่าจะเป็นเวลาตีสี่กว่าๆ เท่านั้นอยู่ๆ คนที่กำลังนอนหลับสนิทก็เป็นอันต้องลุกพรวดขึ้นมาเพราะอาการตีตื้นขึ้นมาที่อกจนต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำก่อนจะอาเจียนออกมา ควอตซ์ที่นอนหลับอยู่ข้างๆ ก็พลอยสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วย เขารีบก้าวตามหลังคนรักเข้าไปในห้องทันที เห็นน้ำเหนือนั่งอาเจียนอยู่ตรงชักโครกก็ใจสั่น นึกไปถึงตอนน้ำเหนือแพ้ท้องฝาแฝดมีอาการแทบไม่ต่างกันนัก
ควอตซ์ต้องประคองคนท้องเอาไว้ในอ้อมแขน ล้างหน้าล้างตาให้เสร็จสรรพแล้วก็อุ้มออกมาจากห้องน้ำ หยิบยาหอมมาให้ดมเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น ไม่นานน้ำเหนือก็หลับไปต่อ จนกระทั่งเช้าก็ยังไม่ตื่น หน้าตาซีดเซียวและตัวรุ่มๆ ควอตซ์เลยต้องจัดการเช็ดตัวให้และเลือกที่จะไม่ปลุกคนรักขึ้นมาปล่อยให้นอนพักต่อ วันนี้น้ำเหนือเลยไม่ได้ไปทำงาน พอดีกับที่โรงเรียนของฝาแฝดหยุด สามคนแม่ลูกเลยอยู่บ้านด้วยกัน มีสาลี่และป้ายุพินช่วยดูแล
ตอนเช้าหลังจากตื่นนอนมาน้ำเหนือก็ยังมีอาการเวียนหัวอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ไม่มีอาเจียนพอทานข้าวเข้าไป ดมยาหอมอีกหน่อยก็อาการดีขึ้นจนมาอยู่เล่นกับฝาแฝดที่ห้องนั่งเล่นได้
“แต่ก็ไม่ได้เป็นทุกวันใช่ไหม” พ่อสินธรอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะเขาไม่เคยเห็นน้ำเหนือแพ้ท้องมาก่อน เคยได้ฟังจากคำบอกเล่าของคนอื่นๆ ว่าตอนท้องฝาแฝดน้ำเหนือแพ้ท้องหนักมาก
“ไม่ครับ เป็นแค่บางวัน แต่นี่ก็ยังเบากว่าตอนแฝดนะครับ ตอนนั้นทุกเช้าทุกวัน ผมหมดแรงทุกวันเลยครับ เข้าไปอยู่ในที่คนเยอะๆ ก็เวียนหัว เหม็นกลิ่นนู้นนี่ไปหมด แต่คราวนี้ไม่ค่อย นอกจากกลิ่นอะไรแรงๆ จริงๆ ถึงจะเวียนหัว”
พ่อสินธรยกมือลูบผมลูกชายของตัวเองก่อนจะส่งยิ้มให้ “ก็ดีแล้วล่ะนะ พ่อล่ะเป็นห่วง เห็นเราวิ่งไปอาเจียนเมื่อคราวก่อนแล้วใจแทบหล่นไปถึงตาตุ่มนู้น ตอนแม่เราท้องยังไม่แพ้ท้องอะไรเลย ถ้าไม่รู้พ่อละนึกว่าเราป่วยหนักแล้ว”
“มัมๆ คุงปู่คุงย่ามาแล้ว” พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ที่วิ่งออกไปนอกห้องนั่งเล่นวิ่งกลับเข้ามาร้องบอก
“หาน้องหมาๆ น้องหมา” น้องเดียร์เดินเข้ามาดึงมือของมัมมี๊ ส่วนพี่ฮาร์ทก็ดึงแขนของคุณตา
“โอเคครับๆ ไปรับน้องหมากัน” น้ำเหนือขำ ลุกขึ้นตามแรงฉุดของลูกชาย ก่อนที่ทั้งสี่คนจะเดินไปยังบ้านใหญ่
เมื่อวานตอนเย็นคุณหญิงมรกตบอกว่าจะรับลูกหมามาเลี้ยง เป็นลูกหมาของคนลูกจัก พอดีว่าหมาที่บ้านของเขาคลอดลูกออกมาคอกใหญ่เลยแบ่งๆ กัน คุณหญิงเลยตั้งใจจะรับมาเลี้ยงสักหนึ่งตัว ฝาแฝดได้ยินก็ดีใจกระโดดโลดเต้นยกใหญ่บอกว่าอยากเลี้ยงน้องหมา
พอเมื่อครู่ได้ยินเสียงรถก็พากันวิ่งออกมาดู เห็นคุณปู่คุณย่าลงจากรถก็รีบวิ่งเข้ามาบอกเพื่อจะให้มัมมี๊พามาที่บ้านใหญ่ อยากเห็นน้องหมาแล้ว
“คุงปู่ คุงย่า” เจ้าสองแสบวิ่งเข้าไปกอดแขนกอดขาทั้งสองคนทันที จนทั้งคู่ที่ไม่ทันระวังตัวตกใจก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นหลานชายตัวแสบ “น้องหมาๆ”
“อะไรกันหือ วิ่งมากอดย่านึกว่าจะคิดถึงร้องหาน้องหมาหรอกเหรอเจ้าตัวแสบ” คุณหญิงมรกตบีบจมูกหลานชายอยากหยอกล้อ น้องเดียร์ยิ้มก่อนจะหัวเราะคิกแล้วเปลี่ยนมาออดอ้อนคุณย่าแทน
“จริงๆ เชียวหลานคนนี้” คุณหญิงมรกตขำท่าทางของหลานชายที่ปรับเปลี่ยนทันที
พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์มองคุณปู่ที่หยิงกระเป๋าบางอย่างออกมาจากในรถ ก่อนจะทำตาโตเมื่อเห็นเจ้าลูกหมาตัวขาวที่อยู่ในกระเป๋า
“เข้าไปดูข้างในบ้านนะ” พอได้ยินคุณโทมัสพูดแบบนั้นสองแฝดก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันทีแบบที่ผู้ใหญ่ทั้งสี่คนต้องหยุดหัวเราะออกมาก่อนจะเดินตามเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงสองแสบร้องเรียก
เจ้าลูกหมาตัวน้อยสีขาวสะอาดสายพันธ์ซามอยด์กำลังใช้จมูกของมันดุนมือของฝาแฝดสลับกันไปมา เจ้าตัวเล็กเดินถอยหลังเงยหน้าขึ้นมองทั้งคู่ก่อนจะเดินกลับเข้าไปหา ทำแบบนั้นอยู่หลายครั้งก่อนจะเดินไปนอนขดตัวอยู่ระหว่างสองคน
ฝาแฝดดูชอบอกชอบใจและหลงรักเจ้าซามอยด์ตัวน้อยมากเพราะตามติดไม่ห่าง กลายเป็นเจ้าของตามติดลูกหมาแทนที่ลูกหมาจะตามติดเจ้าของ
“ไหวแน่ใช่ไหม” ควอตซ์ถามคนรักด้วยสีหน้าจริงจัง วันนี้จะมีประชุมของคิวเอ็น เพราะตัวอย่างเครื่องประดับคอลเลคชั่นความเป็นไทยเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงจะมีการประชุมเพื่อสรุปแบบและวางแผนการเปิดตัวคอลเลคชั่นนี้ แต่เพราะเมื่อเช้าน้ำเหนือมีอาการแพ้ท้องควอตซ์เลยนึกเป็นห่วงกลัวว่าคนรักจะไม่ไหว เมื่ออีกฝ่ายดื้อดึงจะเข้าร่วมประชุมด้วย
น้ำเหนือยิ้มก่อนจะพยักหน้ารับ “ไหวแน่นอนครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรแล้ววันนี้ไม่ได้แพ้หนักอะไรครับ”
จำได้ว่าเขาพูดยืนยันด้วยประโยคทำนองนี้มาหลายรอบแล้วตั้งแต่ออกจากบ้าน น่าจะเกือบสิบครั้งได้แล้ว แต่ก็เข้าใจคนช่างห่วง คงนึกกังวลกลัวว่าเขาจะเวียนหัว ปวดหัว ไม่สบายเนื้อตัวแล้วก็คงกลัวว่าจะเครียดเรื่องงานในวันนี้
“แน่ใจนะ” ควอตซ์ถามย้ำอีกครั้ง อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็จะเข้าประชุมแล้วแต่ควอตซ์ก็ยังไม่ยอมปล่อยให้น้ำเหนือไปเตรียมตัว เตรียมเอกสารการประชุม หรือแม้แต่เดินไปที่แผนกเลย เพราะตั้งแต่มาถึงท่านรองประธานก็พาเขามาที่ห้องทำงานของตัวเอง
“พี่ควอตซ์ครับ” น้ำเหนือขยับเข้าไปใกล้คนรักมากขึ้น มือทั้งสองข้างจับอยู่ที่มือของควอตซ์ “ถ้าผมรู้สึกไม่ดี หรือมีอาการแม้แต่นิดเดียว แค่นิดเดียว... ผมจะรีบบอกทันทีครับ เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วงผมนะ”
“จะไม่ให้พี่เป็นห่วงได้ยังไงกัน” ขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจกับคำพูดของน้ำเหนือ
“ผมรู้ครับว่าพี่ควอตซ์เป็นห่วง แต่ผมไม่อยากให้พี่กังวลมากเกินไป ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก อีกอย่างพี่ควอตซ์ก็เข้าประชุมอยู่ด้วยกันถ้าผมรู้สึกไม่ดีผมจะรีบบอกเลยครับ จะไม่ดื้อดึงแน่นอน”
สุดท้ายคนช่างห่วงแต่ก็ไม่เคยขัดใจได้ก็ถอนหายใจออกมา “ก็ได้ สัญญากับพี่เลยว่าจะไม่ฝืนตัวเองเด็ดขาด”
“ครับ” น้ำเหนือพยักหน้ารับ “ผมสัญญาเลยว่าจะไม่ฝืนตัวเอง ไม่ดื้อ ถ้ารู้สึกไม่ดีแม้แต่นิดเดียวผมจะรีบบอกเลยครับ”
“ดีมาก” ยกมือลูบผมน้ำเหนือที คว้ามืออีกฝ่ายมาจับเอาไว้ก่อนจะเดินนำน้ำเหนือไปที่ห้องประชุม
ทุกคนมาพร้อมกันอยู่แล้วตอนที่น้ำเหนือกับควอตซ์ไปถึง น้ำเหนือเอ่ยทักทายทุกคนก่อนจะเดินไปนั่งรวมกลุ่มกับคนในฝ่าย ส่วนควอตซ์ก็เดินไปนั่งที่หัวโต๊ะตรงตำแหน่งประธานในที่ประชุม แต่ก็ไม่วายหันมามองน้ำเหนืออีกรอบจนเจ้าตัวต้องพยักหน้าแล้วส่งยิ้มไปให้
“ทำไมถึงเพิ่งมาล่ะ” พี่เอเอียงตัวมาถามเมื่อน้ำเหนือเดินมานั่งแล้ว
“พอดีเมื่อเช้าผมไม่สบายนิดหน่อยครับ พี่ควอตซ์เลยกังวลผมเลยไม่ได้แวะเข้าไปที่ฝ่ายก่อน” น้ำเหนือตอบเสียงเบา
“แล้วนี่เป็นอะไรมากไหม ไหวแน่นะ”
“ครับผม สบายมากไม่ต้องห่วงนะ ถ้าไม่ไหวยังไงเดี๋ยวผมบอก”
การประชุมเริ่มต้นขึ้นหลังจากที่ทุกอย่างพร้อม เรื่องแรกที่พูดคุยกันก็คือเครื่องประดับตัวอย่างของคอลเลคชั่นความเป็นไทยที่ใช้เวลาไม่น้อยเลยในการออกแบบและผลิตชิ้นตัวอย่างออกมา
เครื่องประดับทั้งสร้อยคอ แหวน ข้อมือ และต่างหูถูกส่งเวียนกันรอบห้องเพื่อช่วยกันดูก่อนจะส่งกลับมายังฝ่ายดีไซน์เพื่อตรวจสอบความสวยงาม ดีเทลต่างๆ ว่าเป็นไปตามแบบที่ดีไซน์เอาไว้หรือเปล่า
“โอเคเลยนะ ดีเทลครบถ้วนดี เราสองคนลองดูสิว่าถูกใจเป็นไปตามแบบที่ดีไซน์เอาไว้ไหม” พี่โม่พูดก่อนจะส่งเครื่องประดับที่เป็นผลงานการออกแบบของน้องนักศึกษาฝึกงานไปให้เจ้าตัวตรวจสอบ
ทิวกับจ๊ะจ๋าพยายามบังคับมือตัวเองไม่ใส่สั่นแต่ก็ทำได้ยากเหลือเกินเพราะนี่เป็นผลงานชิ้นแรกที่ผลงานการออกแบบของพวกเขาจะได้วางขายอย่างจริงจังในร้านของคิวเอ็นทุกสาขา
“แค่มีผลงานออกมาขายพวกเราก็ใจแล้วล่ะค่ะ” จ๊ะจ๋าว่า
“ไม่ได้นะ” น้ำเหนือส่ายหน้ายิ้มๆ “ถึงจะดีใจยังไงก็ต้องตรวจให้ละเอียด เพราะเราเป็นดีไซน์เนอร์ เราคงไม่อยากให้ลูกค้าใช้ของที่ไม่ดีหรอกใช่ไหม”
“ครับ / ค่ะ”
หลังจากตรวจสอบรายละเอียดของงานเรียบร้อยก็เริ่มพูดคุยถกกันถึงเรื่องการเปิดตัวคอลเลคชั่นใหม่ และวางแผนการตลาด กว่าจะเรียบร้อยก็ใช้เวลาไปเป็นชั่วโมงถึงจะสรุปได้ว่างานเปิดตัวในคราวนี้ทางคิวเอ็นจะเปิดตัวร่วมกันกับทางเพชรเพทาย เพราะคอลเลคชั่นนี้เป็นแบบพิเศษที่ออกแบบคอนเซ็ปมาทั้งฝั่งของคิวเอ็นและเพชรเพทาย
ซึ่งจากนี้ก็จะเป็นในส่วนของฝ่ายพีอาร์ที่จะคิดเรื่องการโปรโมททั้งทางออนไลน์ โฆษณาทางโทรทัศน์ แล้วจึงค่อยนัดประชุมกันอีกรอบ
ทุกคนทยอยเดินออกจากห้องประชุมหลังจากการประชุมเสร็จสิ้น รวมถึงน้ำเหนือด้วยแต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวพ้นประตูห้องแขนก็โดนดึงเอาไว้เสียก่อนพอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นท่านรองประธานบริษัทที่รั้งเขาไว้
“ครับพี่ควอตซ์”
ควอตซ์ดึงอีกคนมาใกล้พลางมองสำรวจไปทั่วใบหน้า “ไม่ได้รู้สึกไม่ดีใช่ไหม”
น้ำเหนือยิ้มให้กับคนช่างห่วง “ครับผม ผมสบายดีครับไม่ได้เวียนหัว ปวดหัวอยากจะอาเจียนอะไร เห็นไหม... ผมบอกแล้วว่าผมไม่เป็นอะไร”
“ก็อาการเมื่อเช้าเรามันน่าทำให้พี่เชื่อไหมล่ะ” ควอตซ์ว่าเสียงดุ ยกมือขึ้นแตะหน้าผากคนรักเพื่อวัดอุณหภูมิดูว่ามีไข้หรือเปล่า ก่อนจะใช้หลังมือแตะไปทั่วไปหน้าลำคอ
“ผมรู้ว่าครับว่าพี่ควอตซ์เป็นห่วงผม” จับมือของคนตัวสูงกว่ามากุมเอาไว้ “แต่ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ พี่ควอตซ์ก็เห็นว่ารอบนี้ไม่ได้หนักเหมือนคราวก่อน”
“พี่ก็ต้องเป็นห่วงเอาไว้ก่อนสิ ลูกเมียพี่นะ”
แก้มขาวขึ้นสีระเรื่อเมื่อได้ยินแบบนั้น จัดการตีลงที่หลังมือของควอตซ์โทษฐานพูดจาเปิดเผย “นี่แหน่ะ พูดจาอะไรแบบนั้นครับ”
“พี่พูดจริง มาตีพี่ทำไม” คนพูดจริงทำหน้าบึ้งที่อยู่ๆ ก็โดนตีแม้จะไม่ได้แรงมาก แต่ก็รู้ว่าแค่แกล้งทำไม่พอใจไปอย่างนั้น
"ผมไม่พูดกับพี่ควอตซ์แล้ว ไปกินข้าวกับพวกพี่ๆ เขาดีกว่า” น้ำเหนือทำไม่รู้ไม่ชี้ เลยโดนคนรักบีบจมูกด้วยความมันเขี้ยวไปที เลยต้องส่งเสียงประท้วงแล้วตีที่แขนของควอตซ์อีกรอบ
“มันเขี้ยว พี่จะทบเอาไว้ก่อนเดี๋ยวจะไปคิดรวบยอดทีเดียว” พูดไปก็ทำตาวาววับเป็นประกาย ให้น้ำเหนือต้องมองอย่างระแวงเพราะไม่ไว้ใจ
“ห้ามรังแกผมเลยนะ” น้ำเหนือขู่
ควอตซ์หัวเราะให้กับท่าทางแมวขู่ของคนรัก ดูน่าเอ็นดูมากกว่าน่ากลัว “พี่บอกแล้วว่าจะเก็บเอาไว้ก่อนแล้วคิดรวบยอดทีเดียว กี่วัน... กี่เดือน... ก็นับไป เอ๋... พี่ลูกคนที่สี่ต่อเลยก็ดีนะพี่ว่า”
“พี่ควอตซ์!” น้ำเหนือทำตาโตใส่แก้มขาวแดงก่ำเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร “นิสัยไม่ดี ผมไม่คุยด้วยแล้ว ฮึ่ม!”
น้ำเหนืออยากจะเดินกระทืบเท้าปึงปังแต่เพราะนึกได้ว่าตัวเองกำลังท้องอยู่เลยทำได้แค่ส่งค้อนใส่คนรักแล้วเดินหนีออกมา เจ้าตัวรีบจ้ำหนีไปกดลิฟต์เพื่อลงไปยังห้องทำงาน ระหว่างอยู่ในลิฟต์ก็พยายามระงับความเขินอายและอาการเขินอายจนแก้มแดง เพราะไม่อย่างนั้นได้โดนพี่ๆ ในฝ่ายแซวอีกแน่นอน
แต่โชคดีที่ทุกคนมัวแต่สนใจเครื่องประดับตัวอย่างเลยไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่นัก นั่นเลยทำให้น้ำเหนือเนียนเข้าไปพูดคุยได้ง่ายขึ้น
“พี่น้ำเหนือ...” ทิวทักเมื่อเห็นเขาเข้าร่วมวงสนทนาด้วย “ผมนึกว่าพี่จะไม่มา...”
“อ๋อ พอดีเมื่อเช้าพี่รู้สึกเหมือนจะไม่สบายนิดหน่อยก็เลยมาช้า ไม่ได้แวะมาที่นี่ก่อนน่ะ” น้ำเหนือหันไปตอบ
“แล้วเป็นอะไรมากไหมครับ ต้องไปหาหมอไหม ถ้าไม่ไหวก็บอกนะครับผมจะได้หายามาให้หรือจะให้พาไปหาหมอครับ”
“ทิว... ใจเย็นๆ ก่อน” น้ำเหนือเอ่ยห้ามเสียงกลั้วหัวเราะ รู้สึกขำปนเอ็นดูกับท่าทางตื่นตูมของน้อง “พี่ไม่ได้เป็นอะไรมาก กินยามาแล้วอาการดีขึ้นเยอะแล้ว ไม่ได้ไม่รู้สึกไม่ดีอะไร”
ทิวยกมือลูบผมตัวเองอย่างเก้อเขินที่ทำตัวตื่นตูมเกินไป “ขอโทษทีครับ ผมตกใจ แล้วก็เป็นห่วง”
“ไม่เป็นไร ขอบใจมากนะที่เป็นห่วง แต่พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอก” น้ำเหนือตอบยิ้ม ก่อนจะหันกลับไปคุยกับพี่คนอื่นๆ ที่ถามความคิดเห็นเขาขึ้นมาพอดี
ทิวได้แต่มองก่อนจะถอนหายใจออกมา รู้หรอกว่าอะไรควรไม่ควร แต่บางครั้งมันก็ห้ามกันไม่ได้จริงๆ โดยเฉพาะเรื่องของความรู้สึก ยิ่งห้ามกันไม่ได้เข้าไปใหญ่ แม้จะพยายามแล้วก็ตามที
ทิวชอบ... ชอบรุ่นพี่คนนี้ แทบจะตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอเลยด้วยซ้ำ ตอนแรกตั้งใจว่าอยากจะลองพยายามดูสักครั้ง ไม่รู้ว่าพี่คนนี้จะชอบหรือเปล่าแต่ก็อยากลอง แต่พอรู้ว่าใครคือเจ้าของหัวใจของพี่คนนี้เขาก็ปิดประตูแพ้ตั้งแต่ยังไม่ลอง บอกตัวเองว่าไม่มีทางและให้ตัดให้ พยายามทุกครั้งแต่ก็ยังพลั้งเผลอไปกับความใจดีของน้ำเหนือ
ทิวเองก็ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้... จะเป็นอย่างไรต่อไป...
แต่ก็บอกตัวเองเสมอว่าให้ยอมรับกับอาการอกหัก
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
กลับมาแล้วจ้า~~~ เพิ่งแต่งเสร็จสดๆ ร้อนๆ ร้อนจี๋เลยด้วยจ้า เรียกว่ายกออกจากเตามาเสิร์ฟกันเลยทีเดียว แฮ่... พอดีมีออกบูธค่ะ เลยยุ่งๆ ตั้งแต่ก่อนออกบูธจนออกบูธเสร็จ มานั่งปั่นเอาหลังจบบูธค่ะ เรื่องนี้ก็จะไปเรื่อยๆ เนอะ ตามติดชีวิตคู่รัก คงไม่มีอะไรวือหวา เพราะลูกสองแล้ว นี่คนที่สามก็กำลังมา ฟางอยากแต่งแบบค่อยๆ ไป ไม่เครียด ไม่กดดันตัวเอง ออกนอกทะเลบ้าง กลับเข้าฝั่งบ้าง หวังแค่ว่าทุกคนจะชอบนะคะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
น้องจะมาแล้วววพี่ควอตซ์เป็นห่วงน้ำเหนือน่ารักมาก
-
:mew1:
รักคนแต่งสิจ๊ะ นานแค่ไหนก็ยังติดตามจ้าา
เนื้อเรื่องสนุก ถึงจะมาช้า แต่ก็ดีกว่าไม่มาเลย
-
น้องแฝดยังน่ารักตลอดๆๆ
-
คุณแม่มีประสบการณ์แล้วเนอะเลยไม่กังวล
แต่ผู้ชายขี้ห่วงก็ยังห่วงอยู่วันยังค่ำ
แฝดน่ารัก
-
จ้าาาาา
-
ทิวยังไม่ถอดใจเรื่องน้ำเหนือหรอ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
แฝดจะหลงน้องหมาจนลืมดูแลน้องไหมน้าา อิอิ
-
แฝด ได้หมาติดหมาเลยยย
-
ครอบครัวสุขสันต์มากๆ อ่านทุกครั้ง ก็อบอุ่นหัวใจทุกครั้งเลยครับ ^^
ส่วนน้องทิวนี่คือยังไงครับ? ต้องการอะไร รู้ไม่ใช่เหรอครับว่าเขามีเจ้าของแล้ว ยังจะไปวอแวอีก รู้ว่าห่วง แต่ก็ควรมีขอบเขตบ้างนะครับ อย่ามากเกินไป มันไม่ใช่เรื่องดีหรอกนะครับ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
น้องทิวระวังจะฝึกงานไม่ผ่านนะลูก
-
ทิว ทำใจแล้วไปหาคนใหม่เถอะ นี่เป็นการเตือนด้วยความหวังดี :hao3:
-
ทิวแกทอดใจไปได้เลยไม่อย่างนั้นศพไม่สวยแน่ๆขอเตือน
-
ตัดใจเถอะทิว
-
สงสารน้องทิว แต่น้ำเหนือเค้ามีเจ้าของหัวใจแล้ว ที่สำคัญแฝดเค้าหวงหม่ามี๊มาก ๆๆๆ ด้วย 55+
เป็นห่วงอย่างพอดีก็พออย่าทำให้น้ำเหนืออึดอัดกำลังท้อง
-
:hao3: o13 o13 o13 :pig4: :bye2:
-
ชอบบบบบ :mew1: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
ระหว่างรอน้องตื่น แฝดก็ฝึกเลี้ยงน้องหมาไปก่อนนะจ๊ะ
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เลี้ยงน้องหมากันไปก่อนนะเด็กๆ
ตัดใจให้ได้เร็วๆนะทิว สู้ๆ
-
ตัดใจเลยทิว อย่ามาคิดอะไรเลยยย ห้าม หวงแทนพี่ควอตซ์
-
สนุกมากจ้า
-
:pig4:
-
คุณพ่อคงจะเห่อน่าดู เลยนะคะ ถ้ารู้ว่าได้ลูกสาว
อันที่จริงควจะเห่อกันยกบ้านนั่นแหละเน้ออ
รอน้องเลิฟค่าาาาา
เอาใจช่วยน้องทิว ตัดใจให้ได้นะหนู
-
ชอบเรื่องนี้ น่ารัก :L2:
-
ทิวเอ๊ย หักห้ามใจนะลูก
รอน้ำเหนือโดนรังแกค่ะ #ทีมพี่ควอตช์
-
แฝดน่ารักตลอดเวลาเลยค่ะ
ว่าแต่ท้องนี้ไม่มีแฝดอีกเหรอ อิอิ
-
:m1:
-
รอน้องเลิฟค่ะ
ลำไยทิว ก็เห็นๆอยู่ว่าเค้ามีลูกมีสามีแล้ว
ยังจะมาคิดกับน้ำเหนือแบบนี้ได้อีก
-
:-[ :-[
-
เข้าใจน้องทิวนะว่าบางทีมันก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ค่อยๆตัดใจซะเถอะนะลูก เดี๋ยวโดนพี่ควอตซ์โหดใส่เอานะ
-
:pig4: :pig4:
-
รอเธออยู่น้ะจ้ะเธอจะรู้หริอเปล่า ชอบมากๆๆๆติดตามตลอดขอบคุณน้ะครับที่สร้างนิยายดีๆมาให้อ่าน
-
:L1:
-
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “08”
เสียงหัวเราะดังไปทั่วสวน วันนี้เป็นวันหยุดครอบครัวบริสตันเลยได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา และตอนนี้ทุกคนก็เปลี่ยนบรรยากาศมานั่งรับลมเย็นๆ ในสวน เพราะเข้าฤดูหนาวแล้วแม้อากาศจะไม่ได้หนาวจับใจแต่ปีนี้ก็อากศเย็นกว่าทุกปี แดดก็ไม่แรงมากนักทำให้สามารถออกมานั่งเล่นในสวนกันได้ อีกทั้งสวนของบ้านบริสตันก็เต็มไปด้วยไม้ใหญ่ที่ให้ความร่มรื่นจึงไม่มีปัญหาอะไร
ตอนนี้เหล่าผู้ใหญ่กำลังนั่งมองฝาแฝดพี่ฮาร์ทน้องเดียร์วิ่งเล่นอยู่กับลูกหมาตัวน้อยสายพันธ์ซามอยด์ คนหนึ่งวิ่งหนีลูกหมา อีกคนวิ่งตามลูกหมา เสียงหัวเราะชอบใจสลับกับเสียงเห่าของลูกหมาดังไปทั่ว
“สนุกเขาล่ะ” ควอตซ์พูดยามมองลูกชายทั้งสองวิ่งเล่น เขาหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเอาไว้ “พี่ว่าจะทำอัลบั้มภาพใหม่อีกเล่ม”
“หือ... อะไรเหรอครับ”
“วิวัฒนาการของลูกคนกับลูกหมา” พูดจบก็หัวเราะชอบใจในความคิดของตัวเอง “ดูสิว่าลูกหมาจะติดลูกคน หรือลูกคนจะติดลูกหมา”
“พิสว่าไม่ต้องดูแล้วค่ะพี่ควอตซ์ เห็นชัดๆ เลยนั่นว่าลูกคนติดลูกหมา” ลาพิสพูดพยักเพยิบไปทางลูกคนกับลูกหมา
ที่ตอนนี้เปลี่ยนจากวิ่งหนีกับวิ่งตามเป็นเดินตามลูกหมาตัวขาวต้อยๆ ไม่ว่ามันจะเดินไปทางซ้ายก็ตามไปทางซ้าย เปลี่ยนเป็นเดินไปทางขวาก็เดินตามไปทางขวาไม่ทิ้งห่าง
“ต้องรอดูกันไปว่าจะเห่อได้นานแค่ไหนนะครับ” น้ำเหนือพูด พลางมองลูกชายสุดแสบที่กำลังเดินตามลูกหมาตัวน้อย
“รอดูกันไปลูก” คุณหญิงมรกตว่า “จริงสิ อาทิตย์หน้าพวกลูกจะเลี้ยงส่งนักศึกษาฝึกงานเหรอ”
“ครับคุณแม่ สิ้นเดือนนี้ก็สิ้นสุดการฝึกงานของน้องๆ แล้วครับ พวกพี่ๆ เขาเลยว่าจะเลี้ยงส่งน้องๆ สักหน่อยน่ะครับ” น้ำเหนือตอบ
คุณหญิงมรกตเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดนั้น “อย่างนั้นก็ดีค่ะลูก แล้วนี่ได้กำหนดการเปิดตัวคอลเลกชั่นถัดไปมาหรือยัง”
“ยังครับ คิดว่าอาทิตย์หน้าคงเรียบร้อย แล้วเดี๋ยวคงมีประชุมร่วมอีกสักรอบเพื่อพรีเซ็นต์ครับ” ควอตซ์ตอบคนเป็นแม่
“เอาไว้หลังจบงานนี้แล้วพวกเราไปเที่ยวกันอีกสักรอบดีกว่า ในไทยนี้แหละไม่ต้องไปไหนไกล เดี๋ยวอีกหน่อยพอท้องน้ำเหนือโตขึ้นก็คงไม่ได้ออกไปไหนมาไหนแล้ว” คุณหญิงมรกตพูดยิ้ม
“พ่อว่าพอจบงานนี้เราพักเสียเลยก็ดีนะ ไปทำงานเครียดๆ มันส่งผลต่อลูก” คุณโทมัสพูด
“ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกันครับ ไม่อยากให้น้องไปทำงานเท่าไหร่ ทำงานทีไรไม่เผลอทำงานจนลืมเวลาก็คิดนู้นนี่นั่นไม่หยุด” ควอตซ์ยกมือขึ้นลูบผมคนรักของตัวเอง
“แต่ผมไม่อยากอยู่เฉยๆ นี่ครับ” น้ำเหนือทำหน้างอแงที่รู้ว่าจะต้องหยุดทำงานหลังจากโปรเจคนี้เรียบร้อย “พ่อครับ...” รู้ว่าอ้อนใครไม่ได้นอกจากพ่อสินธรก็เลยหันไปหาคนเป็นพ่อเพื่อให้อีกฝ่ายช่วยพูด
แต่ดูเหมือนว่าคราวนี้พ่อสินธรเองก็คงช่วยอะไรไม่ได้มาก “พ่อเองก็เป็นห่วงนะ ถ้าได้พักเยอะๆ ก็คงดีนะลูก”
“พี่น้ำเหนือไม่ต้องกลัวเหงาไปค่ะ พิสอยู่ด้วย รับรองเลยว่าไม่มีเหงาะเพราะพิสจะเอาโปรเจคจบมาคุยกับพี่น้ำเหนือ” ลาพิสรีบพูดเมื่อเห็นว่าพี่สะใภ้กำลังจะงอแง ตอนนี้เจ้าตัวเรียนจบระดับปริญญาตรีแล้ว และกำลังเรียนปริญญาโทต่อ อยู่ในช่วงกำลังทำโปรเจคจบพอดี
น้ำเหนือถอนหายใจอย่างยอมแพ้ เพราะพูดไปก็คงไม่ชนะ เมื่อทุกคนจับมือกันหมดแล้ว เขาเองก็เข้าใจทุกคนว่าเป็นห่วง แต่เขาเองก็ไม่อยากอยู่เฉยๆ ทำตัวไม่มีประโยชน์ “ก็... ตามที่ทุกคนคิดว่าสมควรแหละครับ”
ควอตซ์นึกขำกับท่าทางของคนรัก จนต้องยกมือขึ้นโยกศีรษะของน้ำเหนือเล่นเบาๆ อย่างเอ็นดู เด็กดื้อของเขาก็ยังคงเป็นเด็กดื้ออยู่แบบนั้น แม้จะโตจนมีลูกสองคนและกำลังตั้งท้องลูกคนที่สามแล้วก็ตาม
“ฮาร์ท เดียร์มานี่เร็ว มาพักก่อนวิ่งเล่นกันมาตั้งนานแล้ว” คุณหญิงมรกตเอ่ยเรียกหลานชาย “พาเจ้าแพนเค้กมาด้วย”
“คร้าบ...” สองแสบขานรับเสียงดังก่อนจะพากันไล่จับเจ้าลูกหมามาอุ้มแล้วพาเดินมาหาทุกๆ คน
แพนเค้กคือชื่อของเจ้าลูกหมาสายพันธ์ซามอยด์ แม้ว่ามันจะเป็นเพศผู้ก็ตามที ที่ชื่อนี้เพราะฝาแฝดเป็นคนตั้งให้เหตุผลก็ไม่ได้มีอะไรมาก นอกจากว่าแพนเค้กเป็นขนมที่พวกเขาชอบมากที่สุด
ทั้งพี่ฮาร์ทและน้องเดียร์เดินยิ้มร่าเข้ามาหา ใบหน้าชื้นไปด้วยหงาดเหงื่อเพราะวิ่งเล่นมานานแล้ว ผมเปียกลู่ไปหมดจนน้ำเหนือต้องหยิบผ้ามาเช็ดหน้าให้ทั้งสองคน
“น้ำครับ ดูสิวิ่งเล่นกันจนเหงื่อซกเลย” คุณหญิงมรกตส่งแก้วน้ำส้มใส่น้ำแข็งเย็นๆ ให้หลานชาย
ฝาแฝดยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณคุณย่ารับน้ำเย็นๆ มาดูดอึกใหญ่
“ให้แพนเค้ก” น้องเดียร์ชูแก้วน้ำส้มที่ยังเหลืออยู่ให้ทุกคนดูเป็นเชิงบอกว่าจะให้น้ำส้มกับแพนเค้กที่นอนหมอบอยู่ใกล้ๆ
“อันนี้ให้แพนเค้กไม่ได้ ต้องอันนี้” พ่อสินธรส่งถาดอาหารสุนัขให้ “เทน้ำเปล่าใส่แล้วก็ให้แพนเค้กครับ”
“ครับ!” น้องเดียร์รับคำ รับถาดอาหารสุนัขกับขวดน้ำมา ทั้งสองคนช่วยกันเปิดฝาขวด น้องเดียร์จับขวดเอาไว้ ส่วนพี่ฮาร์ทก็บิดเปิดฝาขวด ใช้ความพยายามอยู่ไม่นานก็เปิดออก ยิ้มกว้างใส่กัน ก่อนจะเทน้ำใส่ถาดแล้วเลื่อนไปให้แพนเค้ก
“แพนเค้กกินน้ำๆ” ปรบมือแปะๆ เรียกแพนเค้กมากินน้ำ
ครอบครัวบริสตันใช้เวลาช่วงบ่ายพูดคุยและทานของว่างกันที่สวน นั่งดูฝาแฝดเล่นสนุกสนานกับลูกหมาตัวสีขาวจนเกือบเย็นถึงได้พากันเข้าบ้าน
น้ำเหนือกับควอตซ์พาฝาแฝดไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่หลังจากเล่นมาทั้งวัน ก่อนที่พวกเขาทั้งครอบครัวจะออกไปหามื้อเย็นทานนอกบ้านเพื่อเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ
เสียงเพลงจังหวะสนุกสนานดังอยู่ภายในห้องอาหาร วันนี้แผนกดีไซน์เนอร์ของคิวเอ็นมาสังสรรค์กันในตอนเย็นเนื่องในโอกาสที่งานคอลเลกชั่นล่าสุดประสบความสำเร็จด้วยดี และกำลังจะมีงานเปิดตัวในอีกไม่กี่วันข้างหน้า อีกเหตุผลหนึ่งก็มาเพื่อเลี้ยงส่งทิวกับจ๊ะจ๋า นักศึกษาฝึกงานของแผนกทั้งสองคน
น้ำเหนือเองก็มาร่วมเลี้ยงส่งด้วยแม้จะต้องคุยและออดอ้อนคนคุมอยู่นานสองนานเพราะควอตซ์ไม่อยากให้มา ไม่ใช่กังวลเรื่องของทิวแต่เป็นห่วงน้ำเหนือกลัวว่าจะแพ้ท้องขึ้นมากะทันหัน แต่ถึงแม้จะห่วงแสนห่วงแต่คนช่างตามใจก็ไม่สามารถขัดใจคนรักได้เลยยอมปล่อยให้มา เนื่องจากเจ้าตัวมีนัดทานข้าวกับผู้ถือหุ้นเลยไม่สามารถตามมาด้วยได้ แต่ก็จะแวะมารับอีกที
“พี่ควอตซ์ฝากมาครับ” น้ำเหนือพูดกับคุณบี หัวหน้าแผนกพร้อมกับส่งซองสีขาวให้ “บอกว่าช่วยครับ”
“ที่จริงไม่ต้องก็ได้นะน้ำเหนือ” คุณบีตอบ
“ผมก็บอกแบบนั้นแหละครับ แต่ก็... พี่ควอตซ์นี่ครับ ยังไงพี่บีก็รับเอาไว้เถอะครับ เอาไว้จ่ายมื้อนี้เพราะถ้าขืนผมเอากลับไปขืนคงโดนดุแน่เลย” น้ำเหนือยิ้ม แบบที่คุณบีเองก็ยังยิ้มขำตาม สุดท้ายก็พยักหน้ารับและยื่นมือมารับซองจดหมายสีขาวในมือของน้ำเหนือไป
“น้ำเหนือ มาสนุกกันหน่อยเร็ว” พี่เอกวักมือเรียกน้ำเหนือ ตอนนี้ทุกคนยกเว้นคุณบีและน้ำเหนือต่างไปยืนออกันอยู่หน้าโทรทัศน์แล้วร่วมร้องร่วมเต้นคาราโอเกะกันอย่างสนุกสนาน
“ไม่เป็นอะไรครับ ผมขอเป็นฝ่ายนั่งดูดีกว่า” น้ำเหนือส่ายหน้าปฎิเสธ ไม่อยากออกไปกระโดดโลดเต้นมากนักกลัวจะแพ้ท้องและส่งผลกระทบต่อเจ้าตัวน้อย อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่สายสนุกสนานเฮฮาด้วย ขอเป็นผู้ชมอยู่วงนอกแบบนี้ดีกว่า
“ไม่มาสนุกกันหน่อยเหรอ”
“นั่งดูแบบนี้ผมก็สนุกแล้วครับ เชิญทุกคนเต็มที่เลยไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจะคอยอัดคลิปให้เอง” พูดจบก็หัวเราะ พลางเอนตัวหลบถั่วที่บรรดาพี่ๆ ปาใส่อย่างหยอกล้อ
ร้องกันจนเสียงแหบ ตะโกนกันจบแทบไม่เหลือเสียงให้พูดแต่ละคนถึงได้ทยอยกลับมานั่งพักเอาแรง ตอนนี้เลยเหลือแค่พี่โม่กับพี่เอสองคนที่ยังครองไมค์กันอยู่ น้ำเหนือมองแต่ละคนแล้วก็ยิ้มขำกับท่าทางหมดเรี่ยวแรงก่อนจะบริการส่งน้ำให้คนละแก้ว
“ขอบคุณค่ะ / ขอบคุณครับ” จ๊ะจ๋ากับทิวเอ่ยขอบคุณเมื่อน้ำเหนือส่งแก้วน้ำเย็นๆ ไปให้
“เหนื่อยเลยสิเรา”
จ๊ะจ๋าหันมายิ้มหวานใส่ ก่อนจะหันกลับไปจัดการกับอาหารตรงหน้าต่อ เหลือแต่ทิวที่ยังมองหน้าน้ำเหนือ “พี่น้ำเหนือน่าจะออกไปสนุกด้วยกัน”
เจ้าตัวส่ายหน้า “ไม่ล่ะ พี่ชอบเป็นผู้ชมมากกว่านักแสดงนะ ได้นั่งดูทุกคนสนุกก็สนุกไปอีกแบบ”
“ผมคงคิดถึงที่นี่น่าดูเลยหลังจากไปแล้ว” ทิวพูดหันไปมองพี่ๆ แต่ละคนที่กำลังสนุกสนานอยู่ ตลอดระยะเวลาสี่เดือนที่อยู่กับทุกคน ทิวได้ทั้งความสนุกสนาน ได้ทั้งความรู้ ได้ทำในสิ่งที่คิดว่าคงไม่มีทางได้ทำ ตอนเพื่อนคนอื่นๆ รู้ว่าเขาได้ออกแบบเครื่องประดับจริงๆ และจะได้วางขายจริงๆ ต่างก็พากันอิจฉายกใหญ่ เพราะแต่ละคนถ้าไม่ได้ไปเป็นเบ้ประจำแผนกก็ทำแค่ปรับแบบนิดๆ หน่อยๆ ในงานของรุ่นพี่ ไม่มีใครได้ลงมือจริงเหมือนอย่างเขากับจ๊ะจ๋าเลยสักคน
“วันงานเปิดตัวคอลเลกชั่นใหม่อย่าลืมมาล่ะ ไม่มาไม่ได้เลยนะเพราะเราน่ะเป็นดีไซน์เนอร์นะ จะได้รับรู้ความรู้สึกไงว่าตอนที่ผลงานที่เราออกแบบได้เปิดตัวและวางขายออกมามันเป็นยังไง”
“ตอนนั้นพี่น้ำเหนือรู้สึกยังไงเหรอคะ” จ๊ะจ๋าที่นั่งฟังอยู่ด้วยหันมาถาม
“แทบจะลอยเลยล่ะ พี่เองก็กว่าจะได้ทำงานออกแบบจริงจังแล้วก็ผลงานได้ออกวางขายจริงๆ ก็ตอนมาทำงานที่นี่แล้วนั่นแหละ ตอนที่เก่าก็เป็นแค่ลูกน้องเขา ลงสีให้เขาบ้าง เดินเอกสารให้เข้าบ้าง พอเห็นสร้อยที่พี่ออกแบบวางขายอยู่ในร้านนะ ตัวแทบลอย” น้ำเหนือตอบ พลางนึกไปถึงตอนที่เขาได้ทำงานออกแบบชิ้นแรกให้กับทางคิวเอ็น
เขายังจำได้ดีในวันที่ควอตซ์พาเขาไปเดินเที่ยวห้างสรรพสินค้า และบังเอิญเดินผ่านร้านคิวเอ็นพอดี น้ำเหนือที่เห็นสร้อยคอที่ตัวเองออกแบบแขวนขายอยู่ในนั้นก็เอาแต่ยิ้มกว้างไปทั้งวัน ไม่สิ... ยิ้มกว้างไปอีกหลายวันเลยทีเดียว
“ยิ่งตอนที่ได้ยินคำชมจากลูกค้าว่าชอบสร้อยที่พี่ออกแบบนะ ยิ้มไม่หุบไปเป็นวันๆ เลย มีกำลังใจในการออกแบบเพิ่มมากขึ้นไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ พี่ไม่รู้หรอกว่าดีไซน์เนอร์แต่ละคนตั้งเป้าหมายเอาไว้สูงสุดแค่ไหน แต่สำหรับพี่นะ... เป้าหมายสูงสุดของพี่เลยคือการทำงานออกมาแล้วลูกค้าชอบนั่นแหละ ไม่จำเป็นว่าทุกคนจะต้องชอบ แค่มีใครสักหนึ่งคนชอบ พี่ก็ดีใจที่สุดแล้ว”
“สำหรับผมในตอนนี้ก็คงไม่พ้นเรื่องที่งานออกแบบได้วางขายนั่นแหละครับ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเป็นเรื่องจริง”
จ๊ะจ๋าเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่ทิวพูด “ใช่ค่ะ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ นะคะ จ๋ายังนึกว่ามันคือความฝันอยู่เลยค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้น วันเปิดตัวก็ต้องมาให้ได้นะ จะได้รู้ว่าความฝันมันเป็นจริงมันเป็นยังไง” คุณบีหันมาบอกกับทั้งสองคน “ถ้าทำโปรเจคจบแล้ว เรียนจบเรียบร้อยก็ลองมายื่นสมัครงานที่นี่ดูก็ได้ ถ้าหากที่นี่ยังเป็นหนึ่งในตัวเลือกของเรานะ เผื่อจะได้ทำงานร่วมกันอีก”
“แต่ที่นี่ไม่มีนโยบายรับเด็กเส้นนะครับ” พี่ดินเข้าร่วมวงสนทนาด้วย “จะบอกว่าเคยฝึกงานอยู่ที่นี่ สนิทกับพวกพี่ สนิทกับน้ำเหนือก็ไม่ช่วยนะบอกเลย ต้องผ่านการทดสอบเท่านั้นนะ”
“ผมจะลองดูครับ”
“จ๋าด้วยค่ะ”
น้ำเหนือนั่งพูดคุยกับทุกคนก่อนจะเอ่ยขอตัวเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพอหยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นควอตซ์ที่โทรเข้ามา เจ้าตัวเลยเอ่ยขอตัวกับทุกคนเพื่อเลี่ยงออกมารับโทรศัพท์ข้างนอก
“ครับพี่ควอตซ์”
[พี่เสร็จจากตรงนี้แล้วนะ กำลังจะเข้าไปรับเตรียมตัวกลับได้แล้วล่ะ]
น้ำเหนือก้มมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ เกือบสามทุ่มแล้ว... คงได้เวลาที่จะต้องกลับตามที่อีกฝ่ายพูดแล้ว ไม่รู้ว่าพ่อสินธรกับทางคุณหญิงมรกตจะพาฝาแฝดเข้านอนได้หรือเปล่า นึกแล้วก็ชักจะเป็นห่วง “ครับพี่ควอตซ์ ถ้ายังไงใกล้ถึงแล้วพี่ควอตซ์โทรหาผมอีกทีนะครับ ผมจะได้ลงไปรอหน้าร้าน พี่จะได้ไม่ต้องขึ้นมา”
[ได้ เดี๋ยวพี่โทรหาอีกที]
“ครับผม” น้ำเหนือเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง ยืนรับลมเย็นยามค่ำคืนที่ระเบียงต่ออีกสักหน่อยแทนที่จะเข้าไปข้างใน
“พี่น้ำเหนือ...” เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้คนที่ยืนรับลมเย็นหันไปมอง
“ทิว” เอ่ยทักเมื่อเห็นว่าเป็นใคร “ไม่อยู่สนุกข้างในเหรอ”
“พอดีผมออกมาเข้าห้องน้ำครับ กำลังจะกลับเข้าไปข้างในเห็นพี่ก่อนเลยเดินมาหา พี่ไม่เข้าไปข้างในเหรอ” ทิวตอบก่อนจะถามกลับ
“อีกแป๊บน่ะ จะเข้าไปลาทุกคนแล้ว พอดีพี่ควอตซ์กำลังมารับ”
“อ่อ... ครับ” ทิวรับคำ
ระหว่างเขาทั้งสองคนเกิดความเงียบขึ้น น้ำเหนือเงียบและยืนมองรุ่นน้องตรงหน้าเพราะรู้สึกว่าอีกฝ่ายมีเรื่องที่อยากจะพูดกับเขา แต่เพียงแค่ยังไม่พูดออกมาเท่านั้น
“ทิว... มีอะไรจะพูดกับพี่หรือเปล่า” น้ำเหนือตัดสินใจถามหลังจากที่พวกเขาเงียบกันมาสักพัก
“ผม...” ทิวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพ่นมันออกมาเหมือนพยายามที่จะรวบรวมความกล้า “ผมชอบพี่น้ำเหนือ ผมรู้ว่าพี่ก็น่าจะรู้... ใช่ไหมครับ”
น้ำเหนือพยักหน้ารับกับคำถามของทิว “พี่รู้... แต่ว่า...”
“ผมรู้ครับว่าพี่น้ำเหนือไม่ได้ชอบผม และไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับผมเลย ผมรู้ว่าพี่น้ำเหนือรักคุณควอตซ์ และผมคงไม่มีทางสู้คุณควอตซ์ได้สักอย่าง” ทิวพูดขึ้นก่อนที่น้ำเหนือจะได้พูดอะไรต่อ
“ที่ผมบอกชอบพี่ ผมไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่าว่ามันคือความต้องการของผม ผมรู้ตัวดีว่าต่อให้พยายามมากแค่ไหนผมก็ไม่มีทางได้หัวใจพี่ แต่ผมไม่อยากเสียใจ ไม่ว่าในอนาคตผมจะได้เจอพี่หรือไม่เจอ จะได้ทำงานร่วมกับพี่อีกหรือเปล่าผมก็ไม่รู้ แต่ผมไม่อยากเสียใจเมื่อตอนผมนึกย้อนกลับมา” ทิวพูดพลางมองหน้าน้ำเหนือ “ผมไม่อยากนึกย้อนกลับมาแล้วเสียใจว่าทำไมวันนี้ผมไม่บอกชอบพี่ ผมไม่อยากให้ความรู้สึกมันค้างคาอยู่ในใจของผม”
“พี่เข้าใจ... และพี่ก็ขอบคุณมากที่ทิวมีความรู้สึกดีๆ ให้พี่ ทิวเป็นน้องชายที่เก่งแล้วก็น่ารักมากสำหรับพี่ พี่เชื่อว่าสักวันหนึ่งทิวจะเจอคนที่ดี ที่เหมาะสมกับทิวแน่นอน” น้ำเหนือพูดด้วยรอยยิ้ม
คนตรงหน้าถอนหายใจออกมาอีกรอบ บนใบหน้าของทิวปรากฏรอยยิ้มจางๆ “ทั้งโล่งแล้วก็เศร้า อย่างน้อยผมก็ได้บอกความรู้สึกกับพี่ไปแล้ว ผมไม่อึดอัดข้างในใจแล้ว ที่เหลือต่อจากนี้ผมคงต้องรักษาใจตัวเอง”
“ทิวทำได้ พี่เชื่อ...”
“ขอบคุณครับพี่น้ำเหนือ...”
น้ำเหนือเดินเข้าไปใกล้ทิว ยกมือขึ้นแตะที่ไหล่ของอีกฝ่าย “แล้วเรามาทำงานร่วมกันอีกนะ”
“ครับ...” ทิวพยักหน้ารับ “ถ้ายังไง... ผมลาพี่ตรงนี้เลยแล้วกันครับ คุณควอตซ์มารับพี่แล้ว เดี๋ยวผมบอกพี่คนอื่นๆ ให้”
ทิวยกมือไหว้น้ำเหนือ รวมไปถึงใครอีกคนที่อยู่ทางด้านหลังด้วย ก่อนที่ทิวจะเดินกลับเข้าไปในห้องที่คนอื่นๆ ยังสนุกสนานกันอยู่
น้ำเหนือหันกลับไปมองคนที่บอกจะมารับ เขามีสีหน้าแปลกใจที่เห็นควอตซ์ยืนอยู่ตรงนี้ เพราะตอนที่คุยกันตกลงกันไว้ว่าถ้าอีกฝ่ายใกล้ถึงให้โทรมาและเขาจะลงไปรอหน้าร้าน แต่นี่อีกฝ่ายก็ไม่ได้โทรมาแถมยังมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“พี่ควอตซ์... มาตอนไหนครับ ไหนว่าจะโทรมาก่อนถึงไง” น้ำเหนือเอ่ยถามคนที่เดินเข้ามาหา
“ตอนแรกก็ว่าจะโทร แต่เจอที่จอดรถวางพอดีเลยลงมาเองเลยดีกว่า ก็ไม่คิดหรอกว่าจะลงมาเจออะไรดีๆ พอดี” น้ำเสียงขุ่นเคืองที่ทำให้น้ำเหนือแอบยิ้มเพราะรู้ดีว่าท่านรองฯ ผู้มาดขรึมคนนี้ออกอาการหวงเขาอีกแล้ว
“แสดงว่าได้ยินหมดเลยสินะครับ”
“เหอะ” ควอตซ์ส่งเสียงในลำคอให้น้ำเหนือต้องอมยิ้มเอ็นดูมากขึ้น ตอนคนขี้ห่วงออกอาการหวงเขาแบบนี้ก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูดีเหมือนกัน
“ถ้าอย่างนั้นผมคงไม่ต้องเล่าให้ฟังเนาะว่าน้องทิวไม่มีโอกาสจีบผมติดแน่นอน เพราะพี่ก็ได้ยินแล้วที่น้องพูดเองว่าไม่มีทางสู้พี่ควอตซ์ได้”
“แล้วสู้ไม่ได้จริงไหมล่ะ” แอบเหล่มองคนรักที่ยืนยิ้มแป้นจนน่ามันเขี้ยว
น้ำเหนือส่ายหน้าจนผมกระจาย “ฮื่อ... สู้ไม่ได้ตั้งแต่ไม่ได้ชื่อ ควอตซ์ อชิตพล บริสตัส แล้วครับ”
คราวนี้ล่ะได้เห็นท่านรองฯ ผู้วางมาดชะงักกันไปบ้าง เจ้าตัวเหล่ตามองคนรักแล้วจัดการบีบจมูกน้ำเหนืออย่ามันเขี้ยวกับคำพูดคำจาที่แสนจะน่ารักนั่น
“ระวังเถอะพูดจาแบบนี้ จะโดนพี่รังแก”
“ฮื่อ! ไม่ได้สิ น้าหมอห้าม” น้ำเหนือส่งเสียงประท้วงเมื่อได้ยินแบบนั้น พยายามรั้งตัวเองเมื่ออีกฝ่ายเอื้อมมือมาโอบรอบเอวแล้วดึงเข้าไปใกล้ ตอนนี้พวกเขาอยู่ข้างนอกในที่สาธารณะนะ จะมาทำอะไรประเจิดประเจ้อได้ยังไงกัน
ควอตซ์มองแก้มแดงๆ ของคนรักแล้วก็ยิ้มขำ ก้มลงไปกระซิบใกล้ๆ แบบจงใจให้ปลายจมูดปัดผ่านแก้มแดงนั้น
น้ำเหนือตาโตยกมือตีอกคนรักไปหนึ่งที ก่อนจะรีบจ้ำหนีไปทันที ไม่รู้หรอกว่ารถอีกฝ่ายจอดตรงไหน แต่ขอหนีไปจากตรงนี้ก่อนก็แล้วกัน
“สงสัยเห็นที... แฝดกับน้องเลิฟจะมีน้องอีกคนต่อทันที เอาเป็นว่าพี่จะขยันๆ ก็แล้วกันนะ”
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
น้องทิวเขาก็รู้ตัวเขาเองเนอะว่ายังไงก็ไม่มีทางทำให้น้ำเหนือหันมาชอบได้ แต่ใจมันชอบเขาอ่ะเนอะ อย่างน้อยก็ขอให้ได้สารภาพออกไปก็พอแล้ว ไม่ได้หวังอะไรเลย แค่ไม่อยากให้ค้างคาใจ นึกย้อนมาจะได้ไม่เสียดาย คงเหมือนความรู้สึกของเราๆ นั่นแหละเนอะที่บางครั้งพอนึกย้อนกลับไปแล้วก็รู้สึกเสียดาย ทำไมวันนั้นไม่ทำอย่างนั้น ทำไมไม่ทำอย่างนี้ ทิวก็แค่นั้นแหละจ้า อย่างที่ฟางบอก ทิวไม่ใช่ประเด็นดราม่านะจ๊ะ ฮี่ๆๆ ส่วนคุณแด๊ดดี๊ ลูกคนที่สามยังไม่ทันคลอดนี่พูดไปถึงคนที่สี่แล้วจ้า คนจริงก็พี่ควอตซ์นี่แหละ!
ถึงจะมาช้า แต่ก็ไม่ทิ้งนะ สัญญาเลยจ้า
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
น้องเลิฟยังไม่ออกมาลั้ลลาเลย...พี่ควอตซ์ใจเย็น ๆ ตามคิวสิจ้ะ :z1:
-
:mew1:
ให้คลอดคนที่สามกอนไหมพี่ควอร์ต
วางแผนมีคนที่สี่ซะและ
-
หวานในหวาย โอ๊ยยยยยย
เหมือนได้เลี้ยงแฝดเองกะมือ
:mew3: :mew3: :mew3:
-
พี่ควอตซ์นี่ก็ขยันอยากทำลูกจริงๆ :hao7:
น้ำเหนือท้องกี่เดือนแล้วนะ เมื่อไหร่น้องเลิฟจะคลอดน้อออ
-
มารอน้องเลิฟค๊า
:L2: :L2:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่ควอตซ์ขี้หวงเว่ออออ
-
ได้ทีแกล้งทำเนียนเลยนะคะคุณพี่ควอตซ์ :hao3:
-
หูย หวานไม่แคร์สื่อ
-
ยังคงหึงแรง ชัด จัดเต็มเหมือนเดิม :hao3:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เอะอะจะขยันทำลูกตลอดอ่ะ ฮ่าๆ
-
:pig4:
-
เป็นคุณพ่อขี้หึงจริงๆ
-
นับวัน รอน้องเลิฟ :mew1:
-
ขยันจริงๆ เลยนะพี่ควอตซ์ ถนอมน้องน้ำเหนือหน่อย ^^
-
บ้าบอออออ
-
คุณพ่อต้องใจเย็นๆก่อนค่าาาา
-
รอตอนต่อไป
-
พาไปทำหมันเถอะ ถ้าพี่ควอตซ์จะตั้งหน้าตั้งตาผลิตลูกขนาดนี้ 55+
-
คนที่สามยังไม่ทันออกมาเลยพี่คิดถึงคนที่สี่แล้วเหรอค่ะ
-
ตอนนี้คุณพ่อหวังคนที่สี่ งานหนักตกอยู่ที่น้ำเหนือแล้ว 555
-
:hao3: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:mew1:
-
คนที่สามยังไม่ทันคลอด แพลนคนที่สี่มาแล้ว พี่ควอร์ตคนหื่นให้น้ำเหนือพักท้องก่อน :laugh:
-
คนที่สามไม่ทันคลอด พี่ควอตซ์ จะมีต่อแล้วเหรอคะ 5555
-
คงหวงลูกมากๆแน่ๆ
-
น่ารักไปอีก :hao5:
-
ครอบครัวสุขสันต์ ว่าแต่อิพี่ควอตนี่เรียกว่าสายหื่นได้ไหมคะ น้องท้องอยู่นะคุณพี่
ส่วนทิว เสียใจด้วยนะลูก เขามีเจ้าของแล้วววว ขอให้ได้เจอคนดีๆนะหนู
-
พี่ควอตซ์ล่ะก็ ><
-
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “08”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
สายลมเย็นในยามค่ำพัดผ่านเข้ามาในห้องผ่านทางประตูที่ออกไปตรงเฉลียง หอบเอาความเย็นจากน้ำของสระว่ายน้ำส่วนตัวเข้ามาด้วย ทำให้ภายในห้องพักขนาดใหญ่นี้เย็นสบายโดยไม่ต้องเพิ่งเครื่องปรับอากาศ น้ำเหนือกระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้นตอนก้าวออกไปนั่งที่เก้าอี้ตรงเฉลียงที่ยื่นไปที่สระว่ายน้ำส่วนตัวของห้องพัก อากาศในยามค่ำนั้นเย็นสดชื่น คงเพราะบริเวณรอบๆ เต็มไปต้นไม้ และที่พักที่อยู่บนเนินเขาแบบนี้เลยทำให้ได้รับอากาศเย็นๆ ได้เต็มที่
หลังจากจบงานเปิดตัวคอลเลกชั่นความเป็นไทยไปแล้วครอบครัวบริสตันก็ลาพักร้อนทั้งครอบครัวแล้วพากันเดินทางมาเที่ยวต่างจังหวัดเพื่อพักผ่อน รอบนี้ไม่ได้ไปทะเลเหมือนครั้งก่อนๆ แต่เลือกมาที่จังหวัดนครราชสีมา หรือที่คนมักเรียกติดปากกันว่าเขาใหญ่
ครอบครัวบริสตันเลือกที่พักที่ดีที่สุดสำหรับการพักผ่อนในคราวนี้ตอนที่น้ำเหนือเห็นราคาก็แทบจะเป็นลมเพราะจำนวนไม่ใช่น้อยๆ แต่ก็รู้ว่าพูดอะไรไปก็เท่านั้นเลยได้แต่ปล่อยให้คุณหญิงมรกตจัดการ แต่พอมาถึงที่พักแล้วทั้งสถานที่ บรรยากาศ ความสะดวกสะบาย ธรรมชาติ วิว และอื่นๆ อีกมากมายก็คุ้มค่าสมกับราคามากทีเดียว
“ไม่หนาวเหรอน้ำเหนือ” เสียงทุ้มดังขึ้นก่อนที่ใครอีกคนจะเดินมานั่งลงข้างๆ บนเก้าอี้ตัวเดียวกัน
น้ำเหนือขยับตัวเพื่อให้ควอตซ์สามารถเอนตัวลงนอนบนเก้าอี้ริมสระตัวเดียวกันกับเขาได้ ก่อนที่แขนขาวจะเอื้อมกอดรอบเอวสอบแล้วซบหน้าลงกับอกกว้าง การกระทำออดอ้อนที่เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากควอตซ์ได้เป็นอย่างดี
“ไม่หนาวหรือยังไงกัน ลมเย็นนะ” ควอตซ์กดจูบลงที่ข้างขมับ ใช้มือลูบไหล่ลูบแขนน้ำเหนือเบาๆ
“ตอนแรกหนาว ตอนนี้ไม่หนาวแล้วครับ” น้ำเหนือตอบ
“ช่างพูด ชอบพูดจาน่ารักคิดจะแกล้งพี่ใช่ไหม” ควอตซ์ถาม นึกมันเขี้ยวคนรักที่เดี๋ยวนี้ชักจะเอาใหญ่ ชอบพูดจาทำตัวน่ารักน่าเอ็นดู จะว่าไปแล้วตั้งแต่ตั้งท้องลูกคนนี้น้ำเหนือดูช่างออดช่างอ้อนขึ้นกว่าเดิมเยอะทีเดียว
แถมยังชอบพูดจาชวนให้นึกอยากรังแกบ่อยๆ แต่เพราะเขาทำแบบนั้นไม่ได้เลยได้แต่ทดเอาไว้ในใจเหมือนอย่างตอนนี้
น้ำเหนือหัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจที่ได้กลั่นแกล้งคนรักของตัวเอง “ผมไม่ได้จะแกล้งพี่ควอตซ์สักหน่อยครับ”
“ให้จริงเถอะ พอรู้ว่าพี่รังแกเราไม่ได้ละเอาใหญ่เชียวนะ ชอบทำตัวให้น่าฟัด” ไม่พูดเปล่าแต่ยังสาธิตให้ดูด้วย โดยการหอมแก้มน้ำเหนือฟอดใหญ่ ย้ำอยู่แบบนั้นหลายรอบปิดท้ายด้วยการจูบเบาๆ ที่ขมับ
ควอตซ์ใช้มือข้างที่โอบรอบเอวน้ำเหนือไว้ลูบหน้าท้องที่เริ่มนูนขึ้นมาของน้ำเหนือเหมือนจะทักทายเจ้าตัวน้อยที่กำลังพัฒนาการอยู่ในห้องของน้ำเหนือ อดใจรออีกหกเจ็ดเดือนหลานคนเล็กของบริสตันก็จะลืมตาดูโลกใบนี้แล้ว
“แล้วนี่ตกลงฝาแฝดนอนกับพวกคุณแม่ใช่ไหมครับ” น้ำเหนือถามไปถึงลูกชายฝาแฝด
“ใช่แล้วล่ะ นี่ก็ไม่เห็นร้องมาหาเรา คงนอนกับคุณแม่แล้วล่ะ” ควอตซ์ตอบ “คุณแม่คงอยากให้เราอยู่ด้วยกันแบบนี้บ้าง”
“ครับ คงจะอย่างนั้น” น้ำเหนือเองก็เห็นด้วยกับควอตซ์ และความจริงก็ไม่ผิดจากที่พวกเขาคิด เพราะในทุกๆ วันน้ำเหนือกับควอตซ์จะช่วยกันดูแลฝาแฝด ทั้งเลี้ยงลูกทั้งทำงานก็เหนื่อยไม่ใช่เล่น พอได้มาพักผ่อนกันแบบนี้คุณหญิงมรกตก็เลยอยากให้ลูกชายกับลูกสะใภ้ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันสองคนบ้าง จึงขันอาสาดูแลสองแสบให้เอง
“พี่ควอตซ์ครับ ผมอยากเล่นน้ำ” น้ำเหนือพูด ขยับลุกขึ้นนั่ง “นะครับ ผมขอเล่นน้ำนะ ไม่นานแค่แป๊บเดียวนะครับ นะ...”
“ก็ได้ครับ อย่างนั้นเดี๋ยวพี่ลงด้วย ไปเปลี่ยนชุดกันครับ” ควอตซ์จับจูงน้ำเหนือกลับเข้าไปในห้อง ก่อนที่พวกเขาจะแยกกันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงว่ายน้ำแทน
น้ำเหนือเดินออกจากห้องน้ำพร้อมกับชุดคลุมตัวยาว ผิดกับอีกคนที่สวมเพียงแค่กางเกงขาสั้นอวดหุ่นตัวเองโดยไม่สวมชุดคลุม
ควอตซ์ลงน้ำไปก่อนเขารอรับน้ำเหนือที่กำลังก้าวลงมา สองแขนโอบรอบเอวที่แม้จะไม่ได้คอดเหมือนก่อนหน้านี้เพราะตอนนี้มีเด็กตัวน้อยๆ อยู่ข้างใน ควอตซ์รับร่างของน้ำเหนือรอจนอีกฝ่ายทรงตัวอยู่ในน้ำได้แล้วจึงปล่อย เขาทั้งสองคนว่ายน้ำวนไปมาอยู่ในสระส่วนตัว ขนาดไม่ได้ใหญ่มากนักแต่ก็พอว่ายได้อย่างสนุกสนาน
คนตัวสูงลอยตัวอยู่ข้างสระ เท้าแขนทั้งสองข้างเอาไว้ที่ขอบสระในมือข้างหนึ่งมีแก้วไวน์ที่ข้างในมีไวน์สีเข้มใส่อยู่ สายตาจับจองไปยังคนตัวขาวที่ดำผุดดำว่ายอยู่ข้างหน้า ดูท่าน้ำเหนือจะสนุกสนานกับการว่ายน้ำ
“นั่งพักก่อนไหม ไม่เหนื่อยเหรอ” ควอตซ์ส่งเสียงถามให้น้ำเหนือว่ายน้ำเข้ามาใกล้
ควอตซ์วางแก้วไวน์กับพื้นเฉลียง ก่อนจะยกตัวน้ำเหนือขึ้นนั่งห้อยขาลงในสระก่อนที่เขาจะแทรกตัวอยู่กลางหว่างขาของคนรัก ยกมือขึ้นปาดหยดน้ำที่เกาะพราวอยู่บนใบหน้าหวานให้เสยผมที่ปรกหน้าปรกตาให้เข้าที่เข้าทาง
“ขอบคุณครับ” น้ำเหนือยิ้มหวานขอบคุณ สองมือวางไว้ที่ไหล่กว้างๆ ของคนที่ยังลอยตัวอยู่ในน้ำ
“ผ้าครับ เอาคลุมเอาไว้ก่อนอากาศมันเย็นนะ” ควอตซ์คว้าผ้าใกล้ๆ มาคลุมตัวน้ำเหนือให้
“ขอบคุณนะครับ” กระชับผ้าคลุมแน่นขึ้น
“วันนี้ตัวเล็กสนุกเลยสินะ ได้ว่ายน้ำด้วย” ควอตซ์ยิ้มให้น้ำเหนือก่อนจะก้มลงคุยกับเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้องของน้ำเหนือ พวกเขามักจะพูดคุยกับเจ้าตัวน้อยเป็นประจำเพื่อช่วยเสริมสร้างพัฒนาการตั้งแต่ในครรภ์ “มัมมี๊ก็สนุกด้วย ใช่ไหมครับ”
“ครับ สนุกมากเลยครับ ผมอยากว่ายน้ำอีก”
“พอก่อนครับ เดี๋ยวไม่สบาย พรุ่งนี้บ่ายๆ ค่อยว่ายใหม่นะครับนี่มันเริ่มดึกแล้ว” ควอตซ์ห้าม อากาศยามค่ำคืนแบบนี้บนภูเขาแม้จะไม่ได้หนาวจนสั่นสะท้านแต่ก็เย็น ถ้าขืนยังปล่อยให้น้ำเหนือเล่นน้ำต่อคงได้ป่วยแน่นอน “ไปครับ กลับเข้าไปข้างในกันดีกว่า”
ควอตซ์ดันตัวเองขึ้นมาข้างบน คว้าผ้ามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวแบบลวกๆ ก่อนจะประคองน้ำเหนือให้ลุกขึ้นยืนแล้วพาเข้ามาข้างใน ภายในห้องอุ่นขึ้นมาทันทีเมื่อเทียบกับข้างนอก คนตัวสูงพาน้ำเหนือกลับเข้าไปในห้องนอนเขาใช้ผ้าที่คลุมตัวน้ำเหนืออยู่เช็ดตัวให้ก่อนจะพาเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเตรียมอาบน้ำ
“หนาวเหรอ” ควอตซ์ถามเมื่อเห็นน้ำเหนือตัวสั่นหลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เขาคว้าร่างนั้นมากอดแนบอกเพื่อช่วยคลายความหนาว
“ตอนนี้อุ่นแล้วครับ” น้ำเหนือตอบพลางซุกหน้ากับอกของควอตซ์
“ช่างพูด” นึกอยากจะจูบย้ำๆ ที่ริมฝีปากช่างเจรจานี้ ควอตซ์ไล้ปลายนิ้วไปที่กลีบปางล่างของน้ำเหนือ เขาจ้องมองริมฝีปากนั้นที่ขยับเอื้อยเอ่ยคำพูดออกมา โน้มหน้าลงไปหาก่อนจะประทับริมฝีปากของตัวเองลงไปอย่างหักห้ามใจไว้ไม่อยู่
สองมือของน้ำเหนือเลื่อนขึ้นมาโอบรอบคำคนรักเอาไว้ ดวงตากลมโตหลับพริ้มลงยามรับจุมพิตแสนหวาน มือหนาเริ่มซุกซนเพราะตอนนี้มันสอดเข้าไปในเสื้อนอนของน้ำเหนือแล้วเรียบร้อยและกำลังลูบไล้อยู่ที่หลังเนียน
“อือ...” น้ำเหนือส่งเสียงประท้วงแต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจเพราะกำลังมัวเมาอยู่กับรสจูบ ควอตซ์ผละออกเพียงนิดก่อนจะประทับจูบลงไปอีกรอบ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนปากของน้ำเหนือฉ่ำวาวไปหมด
“พี่ควอตซ์...” เอ่ยเรียกอีกคนเสียงสั่น ตอนนี้เขาถูกอุ้มมานอนบนเตียงแล้ว และคนที่อุ้มเขามาก็กำลังคร่อมอยู่เหนือร่างของเขา “น้าหมอห้ามรังแกผมนะ...”
“สัญญา... พี่จะไม่เข้าไป” ควอตซ์กระซิบ ให้หยุดตอนนี้เขาก็ชักจะไม่อยากหยุดเสียแล้ว ขอไปต่ออีกหน่อยก็แล้วกัน
กดจูบลงที่ข้างแก้มแดง ปลายนิ้วไล้ไปตามคางเรียว น้ำเหนือได้แต่หลับตาพริ้มยอมรับสัมผัสทั้งหมดอย่างเต็มใจ เพราะเขาก็เริ่มที่จะคิดถึงสัมผัสของคนคนนี้แล้วเหมือนกัน เสื้อนอนของพวกเขาถูกถอดทิ้งเอาไว้ที่ข้างเตียง มือหนาสัมผัสไปทั่วแผ่นอกและหน้าท้องป่องนูน ควอตซ์แนบจูบลงไปบนหน้าท้องกระซิบบอกรักเจ้าตัวน้อยและเอ่ยขออนุญาต
“อ่ะ... พี่...” น้ำเหนือได้แต่ส่งเสียงอย่างแผ่วเบายามที่อีกคนสัมผัสไปทั่วหน้าอก โดยเฉพาะยอดอกนั่น ทั้งริมฝีปาก ทั้งฟัน และปลายลิ้นที่หยอกล้อให้น้ำเหนือต้องแอ่นอกขึ้นอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่
“คนดี” ควอตซ์กระซิบเรียกพร้อมเอ่ยคำรัก
“พี่ควอตซ์...” ได้แต่ซุกหน้ากับไหล่กว้างๆ ของควอตซ์ยามที่ปล่อยให้คนตัวโตซุกซนไปตามร่างกายอันเปลือยเปล่า
มือหนานั้นทั้งมอบสัมผัสอันร้อนรุ่มแต่ทว่าก็อบอุ่นและอ่อนโยนให้ ควอตซ์กอบกุมเอาไว้ทั้งมือยามมอบความสุขหรรษาให้กับคนรัก ฟังเสียงครวญหวานจากปากที่ช้ำเพราะโดนเขาปล้นจูบไปไม่น้อย
ริมฝีปากของควอตซ์ขยับไปทุกทีบนเรือนร่างและตอนนี้กำลังหยุดอยู่ที่กลางลำตัว ทั้งหยอกล้อ ทั้งรุกเล้าจนน้ำเหนือได้แต่นอนตัวอ่อนอย่างไม่สามารถทำอะไรได้ สองมือจับยึดผ้านวมผืนหนาเอาไว้ยามที่ความรู้สึกพุ่งสูงมากขึ้น
“อ่ะ... ย อย่าเร็ว... อือ...” น้ำเหนือบิดตัวเกร็ง หายใจหอบและสั่นไปทั้งตัว
ควอตซ์ผละตัวออกก่อนจะเคลื่อนกายมาเสมอคนรัก จูบปลอบเบาๆ ให้ผ่อนคลายอารมณ์ลง
“เรามาช่วยกันนะ” แต่ความรู้สึกของควอตซ์ไม่ได้เย็นลงเลย
ทั้งสองคนนอนหันหน้าเข้าหากัน มือของทั้งคู่ต่างกอบกุมกันและกัน ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะเดียวกัน ริมฝีปากแนบสนิทกัน ต่างป้อนจูบให้กันอย่างไม่รู้จักพอ
“อือ... คนดี...” ควอตซ์พึงพอใจกับสัมผัสของคนรัก “เร่งหน่อย... นะครับ”
“พ พี่ควอตซ์... ผ ผม อือ...”
ต่างฝ่ายต่างเร่งมือเพื่อช่วยให้อีกคนไปถึงฝั่งฝัน ควอตซ์กอดคนรักเอาไว้ยามที่มือของเขาขยับรัวเร็วเพื่อช่วยน้ำเหนือที่นอนตัวสั่นเพราะอารมณ์ความรู้สึก น้ำเหนือกระตุกเกร็งก่อนที่ทุกอย่างจะสงบลง เจ้าตัวหายใจหอบจนแผ่นอกสะท้อนขึ้นลง
น้ำเหนือถูกจับผลิกให้นอนหันหลังโดยมีควอตซ์นอนประกบไม่ห่าง “ช่วยพี่หน่อยนะครับ... หนีบขาไว้นะ”
น้ำเหนือทำหน้างงก่อนจะตาโตเมื่อรับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่แทรกผ่านหว่างขาของเขา ตั้งใจจะยกขาหลบแต่ก็โดนมือของควอตซ์กดทับเอาไว้ก่อน และเจ้าสิ่งนั้นก็ขยับเข้าออกพร้อมกับเสียงครางในลำคอของคนที่นอนกอดเขาอยู่
ส่วนร้อนผ่าวของควอตซ์แทรกผ่านขาของเขา น้ำเหนือที่เผลอก้มลงไปมองก็หน้าร้อนวูบยามที่เห็นจนต้องหลับตาแล้วซุกหน้าลงกับหมอนใบใหญ่แทน แต่เพราะสัมผัสนั้นชัดเจน ความร้อนที่เสียดสีไปมาจนร่างกายของเขาเริ่มสะท้านขึ้นมาอีกรอบ ควอตซ์เองก็เหมือนจะรับรู้เพราะมือทั้งสองข้างที่ก่อนหน้านี้กอดเขาเอาไว้อยู่เริ่มขยับ ข้างหนึ่งขยับสูงขึ้น แต่อีกอย่าง... ขยับลงต่ำ
“อ่ะ พ พี่ควอตซ์ อือ... อ่ะ” ทุกอย่างของควอตซ์ดูจะทำงานประสานกันได้เป็นอย่างดี ทั้งร่างกายที่ขยับโยกไว้อยู่ด้านหลัง มือข้างซ้ายและขวาที่ปรนเปรออย่างไม่ขาดตกบกพร่องใดๆ
ทำเอาน้ำเหนือตาพร่ามัวไปอีกรอบ หมดแรงจะห้ามปราบและปล่อยให้ทำตามอำเภอใจ หลังจากนั้นไม่นานน้ำเหนือก็ตัวสั่นอีกรอบยามที่ปลดปล่อยทุกอย่างออกมาพร้อมกับเสียงครวญที่ลากยาว
“อ่า... น้ำเหนือ...” เสียงทุ้มแหบพร่าดังอยู่ข้างหู น้ำเหนือรับรู้ถึงอาการกระตุกเกร็งของคนที่กอดเอาไว้ และสัมผัสอุ่นๆ ที่ไหลเปื้อนขาของเขา ทำเอาน้ำเหนือหน้าแดงก่ำ
ควอตซ์หายใจหอบซบหน้าลงกับหลังคอของคนรัก ลมหายใจร้อนๆ รินรดอยู่ที่ต้นคอ เขารอจนกระทั่งปรับลมหายใจเป็นปกติได้แล้วจึงกอดน้ำเหนือเอาไว้ แนบริมฝีปากของตัวเองลงบริเวณท้ายทอยก่อนจะเลื่อนไปจูบที่ขมับอีกครั้ง
“ขอบคุณครับ... เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้นะ” ควอตซ์หอมแก้มน้ำเหนือก่อนจะผละออกจากเตียง เขาคว้าเสื้อผ้ามาสวมแบบลวกๆ ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูเอาไปชุบน้ำบิดจนหมาด ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงข้างน้ำเหนืออีกรอบ ค่อยๆ เช็ดตัวให้คนรักที่นอนหน้าแดงอยู่บนเตียง
เขายิ้มให้กับสีหน้าและท่าทางเขินอายของคนรัก ก้มลงจูบหน้าผากอย่างเอ็นดู ลุกไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่มาสวมให้ ปิดท้ายด้วยการหอมแก้มซ้ายขวาอีกรอบ แล้วจึงลุกไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย
ควอตซ์กลับมาที่เตียงหลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาขยับไปนอนข้างๆ คนรักแล้วรั้งคนที่นอนอยู่ให้เข้ามาใกล้แล้วสวมกอดเอาไว้ แปลกใจนิดหน่อยที่เห็นคนรักลืมตามองเขาอยู่
“ยังไม่หลับอีกเหรอครับ ไม่ง่วงเหรอ หือ...” ควอตซ์ถาม
“นิดหน่อยครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็นอนพักนะ พรุ่งนี้จะได้ไม่เพลีย” ลูบผมนุ่มของน้ำเหนือเบาๆ
“ก็เพราะพี่ควอตซ์นั่นแหละครับ แกล้งผม” น้ำเหนือบ่นทั้งๆ ที่แก้มยังแดงอยู่
“เพราะเรานั่นแหละ” แต่คนผิดกลับไม่ยอมรับแถมยังโยนความผิดกลับมาให้น้ำเหนืออีกด้วย แบบที่คนที่กลายเป็นคนผิดทำหน้าเหวอ “ก็เพราะนั่นน่ะน่ารักเกินไป พี่เลยอดใจไม่ไหว”
“คนหื่น...”
“ยอมรับครับ แอบเสียดายนิดหน่อยกอดเราแบบเต็มๆ ไม่ได้”
สุดท้ายก็เลยโดนน้ำเหนือทุบเข้าที่กลางอกไปหนึ่งทีโทษฐานพูดจาทะลึ่ง “ทะลึ่ง! ลามก!”
“ก็ยอมรับอีกนั่นแหละครับ” ควอตซ์หัวเราะ ฟัดแก้มนุ่มนิ่มไปอีกหนึ่งรอบก่อนจะยอมนอนกอดน้ำเหนือดีๆ เมื่อเห็นว่าน้ำเหนือทำท่าเหมือนตาจะปิดอยู่รอมร่อ
“นอนนะครับคนดี” ควอตซ์กระซิบเสียงนุ่ม ลูบผมลูบหลังกล่อมคนเพลียให้นอนหลับ ซึ่งก็ใช้เวลาไม่นานเลยน้ำเหนือก็เข้าสู่ห้วงนิทราไป
ควอตซ์ยิ้มยามทอดสายตามองคนรักที่นอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของเขา นับวันก็ยิ่งรักมากขึ้น ไม่มีลดน้อยลงเลยสักนิด น้ำเหนือเข้ามาเติมเต็มทุกอย่างในชีวิตของเขา สอนเขาให้รู้จักกับความรักที่แท้จริง มอบครอบครัวที่มีแต่เสียงหัวเราะและความสุขให้กับเขา มอบสิ่งมีชีวิตน้อยๆ ให้กับเขา ได้ร่วมกันดูแล
น้ำเหนือเป็นทุกอย่างในชีวิตของเขา เป็นรักแท้ของเขา เป็นคู่ชีวิตของเขา เป็นพลังและกำลังใจของเขา เป็นโลกทั้งใบของเขา และ...
“Good night my breath.”
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
งุ้ย... ทำไมคนที่เขาแต่งงานอยู่ด้วยกันมาหลายปี มีลูกแล้วถึง 2 คนถึงได้ยังรักกันเหมือนเพิ่งจีบกันใหม่ๆ แบบนี้นะ งุ้ย... ทำไมคนพี่ถึงยังชอบแกล้งรังแกน้องอยู่เรื่อยเลยนะ เพราะน้องน่ารักใช่ไหมล่ะ คนอย่างพี่ควอตซ์มีอยู่ที่ไหนบ้างคะ จะไปตามหาอยากได้เหลือเกินนน คนอะไร... ดี๊ดีอ่ะ ดีไปหมด ตอนแรกก็พูดไม่เป็นหรอกคำนี้อ่ะ แต่ตอนนี้พูดบ้อยบ่อย “อิจฉา” มันพูดอย่างนี้นี่เอง ฮี่ๆๆ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
เหมือนมาฮันนีมูนมากๆเลย
-
ยังหวานกันเหมือนเดิม
:L2: :L2:
-
:-[ :-[ :-[
-
:o8: :o8: :o8:
-
:-[ :m3: :m5:
-
น่ารัก หวานมากๆเลย อดต่อแขนต่อขาให้ลูกเลยเนอะพี่ควอร์ต :hao6: แต่ไม่เป็นไรหมอสั่งห้ามไว้นิ แค่นี้ก็หวานแล้ว
-
พอแฝดไม่อยู่ ก็เป็นทีของพ่อแฝดเลยสินะ :hao6:
กำลังจะลูกสามแล้ว แต่ความสวีทเพิ่มขึ้นกว่าเดิมอีก
-
แด๊ดดี้หื่นน
-
:pig4: :pig4:
-
รอน้องเลิฟค่าาา น้องออกมาต้องติดพ่อแน่ๆ เลย
-
โอ้ยยยยยยยยยยยย มดกัดจ้าาาาาาาาา
ทำไมหวานกันขนาดนี้ ลูกคนที่ 3 กำลังอยู่ในท้องนะพี่ควอตเพลาๆบ้างค่าาาาา
เด๋วคนอ่านเป็นเลาหวานก่อน
:o8:
-
:impress2: ลีลาพี่ท่านเด็ดจริงๆ น้ำเหนือเอาหัวเป็นประกัน :laugh:
-
หวานเลือดสาดมาก
นี่ขนาดท้องน้าพี่ควอตซ์
-
หวานมาก หวานไปอีก หวานไปให้สุด ^^
-
เบาๆหน่อยค่ะคุณพ่อขาาาา
-
แต่งงานมาหลายปีแล้วยังหวานอยู่เลยน่ารักจริง
-
:o8: :-[ :impress2: เขินแทนน้ำเหนือ
-
หวานกันจริงๆ
-
พาตัวน้อยมารับอากาศบริสุทธิ์ เจ้าแฝดคงจะสนุกกันน่าดู
-
:-[ :o8: :z1:
-
่น่ารักเหมือนเดิมเลยย
พี่ควอตซ์ก็ยังหื่นเหมือนเดิมม
-
ลูกสองละยังหวานเว่อร์ :hao6: :hao6: :hao6:
-
หวานนนนนเกินนนนนน
-
รักกันไม่มีเปลี่ยน :impress2: :impress2: :impress2:
-
:mew1:
น่ารักอ่ะฟางงงง อ่านไปเขินไป
สนุกมากเลย
-
:-[ :o8:
-
หึหึ
-
ยังคงหวานตลอดๆ คู่นี้ :m3: :m1:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
คุณพ่อสายหื่น
-
:pig4: :L1:
-
พี่ควอตซ์นี่มีขายที่ไหนอีกไหมคะ
-
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “09”
ช่วงเวลาแห่งการพักผ่อนของครอบครัวบริสตันจบลงไปแล้ว ทุกคนกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองตามเดิม ยกเว้นเพียงแต่น้ำเหนือที่ถูกขอร้องแกมบังคับให้ดูแลรักษาตัวเองอยู่ที่บ้าน ไม่ให้ไปทำงานที่บริษัท แต่เปลี่ยนเป็นให้ทำงานอยู่ที่บ้านแทนโดยมีสาลี่อยู่เป็นเพื่อนในแต่ละวัน วันไหนที่ลาพิสไม่ได้ไปเรียนก็จะเข้ามาอยู่ด้วยในห้องทำงาน
ท้องของน้ำเหนือดูโตกว่าตอนท้องแฝดเพราะเพียงแค่เดือนที่สี่ท้องของน้ำเหนือก็เด่นชัด เมื่อสัปดาห์ก่อนก็เพิ่งไปตรวจครรภ์ตามนัดของน้าหมอมา ปกติและแข็งแรงดีทั้งคุณแม่และคุณลูก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังถูกน้าหมอกำชับให้ดูแลตัวเองให้ดี ระวังกิจกรรมที่ใช้แรงเยอะอย่างการออกกำลังกายหนักๆ การยกของหรือแม้แต่เดินเร็วๆ เรื่องอาหารก็สำคัญซึ่งเรื่องนี้ก็ได้คุณหญิงมรกตกับป้ายุพินดูแลและจัดแจงให้ในแต่ละมื้อ
“พี่ว่าเราดูหน้าซีดๆ นะน้ำเหนือ เวียนหัวอยากอาเจียนหรือเปล่า” ควอตซ์ถามคนรัก วันนี้งานที่บริษัทไม่ได้ยุ่งมากนักควอตซ์จึงกลับมาที่บ้านตั้งแต่ช่วงกลางวัน
ทานมื้อกลางวันกับน้ำเหนือก่อนจะพาคนรักมานั่งรับลมเย็นๆ ที่ศาลาในสวน เขามักจะให้น้ำเหนือออกมาข้างนอกบ้างเพื่อที่จะได้ไม่รู้สึกอุดอู้อึดอัดอยู่แต่ในบ้าน บางวันก็มานั่งเล่นในสวน บางวันก็นั่งขาแกว่งน้ำเล่นตรงสระว่ายน้ำ
“แค่รู้สึกเวียนหัวครับ ไม่ได้อยากจะอาเจียน” น้ำเหนือตอบ
พอได้ยินแบบนั้นควอตซ์ก็หยิบยาดมในกระเป๋าออกมาส่งให้ รั้งคนหน้าซีดให้พิงไหล่ตัวเอง ใช้พัดที่หยิบมาด้วยพัดให้ความเย็น
“แพ้ท้องหรือยังไงกันหือ”
“พี่ควอตซ์... ผมอยากกินมะม่วงเปรี้ยวๆ มันพะอืดพะอม” น้ำเหนือส่งเสียงอ้อน ตากลมหลับลงแล้วซุกหน้ากับอกกว้าง
“เดี๋ยวพี่ให้สาลี่ไปหาให้ ไหวใช่ไหมเราขึ้นไปนอนพักบนห้องไหม” ควอตซ์ถามอย่างเป็นห่วง แต่เด็กดื้อของเขาก็ส่ายหน้าปฏิเสธไม่ยอมไปท่าเดียว
“ผมไม่อยากนอนบนห้อง มันอึดอัด” คนแพ้ท้องงอแง
“อย่างนั้นไปตรงสระว่ายน้ำไหม เดี๋ยวเอาฟูกออกมาปูนอน อยู่ตรงนี้นอนไม่ถนัดหรอก” ควอตซ์เสนออีกหนึ่งความคิด เวลาน้ำเหนือเวียนหัว พะอืดพะอมเจ้าตัวจะนอนหลับตานิ่งๆ ถึงจะรู้สึกดีขึ้น มานั่งหลับตาแบบนี้มีแต่จะทำให้เวียนหัวหนักขึ้นกว่าเดิม
“ก็ได้ครับ” คราวนี้เด็กดื้อยอม
“หลับตาไว้นะ เดี๋ยวพี่พาไป” ควอตซ์บอก เขาลุกขึ้นก่อนจะช้อนตัวน้ำเหนือขึ้นอุ้มแล้วพาตรงกลับไปที่บ้าน เอ่ยสั่งเมดที่ทำงานอยู่ใกล้ๆ ให้ไปเตรียมฟูกมาปูตรงเฉลียงริมสระว่ายน้ำ
ควอตซ์ค่อยๆ วางน้ำเหนือบนฟูกที่ถูกปูเรียบร้อยพร้อมหมอนหนุนใบโต พอรับรู้ว่าตัวเองลงนอนแล้วน้ำเหนือถึงได้ลืมตาขึ้น เจ้าตัวส่งยิ้มให้กับควอตซ์
“ขอบคุณนะครับ”
“ไม่เป็นอะไรครับ นอนพักก่อนนะเดี๋ยวพี่ไปบอกสาลี่ให้หามะม่วงมาให้นะ เอาอะไรอีกไหมเด็กดื้อ”
“ไม่เอาแล้วครับ” น้ำเหนือตอบก่อนจะหลับตาลงเหมือนเดิม
ควอตซ์มองอีกคนนอนพักก่อนจะลุกขึ้น ขยับพัดลมแอร์ที่ซื้อมาให้น้ำเหนือใช้เวลาออกมานอนเล่นข้างนอกโดยเฉพาะให้หันไปทางคนรัก ไอเย็นพัดผ่าน ดูจนแน่ใจว่าน้ำเหนือจะไม่ร้อนหรือพัดลมจ่อจนเกินไปก็เดินไปหาสาลี่ในครัวเพื่อส่งให้อีกฝ่ายหามะม่วงเปรี้ยวมาให้คุณแม่แพ้ท้อง
“เดี๋ยวสาลี่ออกไปดูที่ตลาดให้ค่ะเพราะที่บ้านหมดแล้ว บ้านใหญ่ก็ไม่มี” สาลี่ตอบหลังจากเปิดดูผลไม้ในตู้
“ฝากด้วยนะ ยังไงก็รีบกลับล่ะเดี๋ยวมีเด็กงอแงอีกถ้าตื่นมาแล้วไม่มีมะม่วง”
สาลี่ยิ้มขำ พยักหน้ารับ “ค่ะ สาลี่จะรีบไปรีบกลับค่ะ”
น้ำเหนือนอนหลับไปแล้วตอนที่ควอตซ์เดินกลับมา คนตัวสูงทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ หยิบผ้าขนหนูมาคลุมให้ก่อนจะนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงนั้นไม่ได้ขยับไปไหนไกล
คนท้องหลับไปเกือบชั่วโมงก่อนจะขยับตัวตื่น ดวงตากลมโตกระพริบอยู่สองสามรอบเจ้าตัวส่งเสียงงัวเงียออกมาให้ควอตซ์ต้องหันไปมองแล้วยิ้มขำกับท่าทางเหมือนแมวง่วงของคนรัก ควอตซ์วางหนังสือลงขยับไปใกล้น้ำเหนือลูบผมลูบแก้มเบาๆ ช่วยปลุกคนงัวเงียให้ลืมตาขึ้น
“พี่ควอตซ์...” คนท้องงัวเงียขยับมานอนหนุนตักของควอตซ์ต่างหมอน นอนนิ่งอยู่ไม่นานก็ขยับตัวอีกรอบเมื่อรู้สึกตื่นเต็มที่ “มะม่วง...”
พอหายง่วงก็ร้องหาผลไม้ทันที น้ำเหนือดันตัวลุกขึ้นนั่งหันมองซ้ายขวาเพื่อมองหาจานใส่มะม่วง พอไม่เจอก็หันมาทำหน้ายุ่งกับควอตซ์
“งอแง” ปลายนิ้วเคาะลงบนจมูกรั้นๆ ของน้ำเหนือ “สาลี่ไปเตรียมให้อยู่ครับที่บ้านไม่มี รอหน่อยนะมัมมี๊”
มัมมี๊ส่งเสียงอย่างขัดใจ แต่ก่อนที่จะได้งอแงหนักกว่าเดิมสาลี่ก็เดินถือถาดที่วางจานมะม่วงมาให้ สีของมะม่วงที่มองดูก็รู้ว่าเปรี้ยวเข็ดฟัน ควอตซ์แทบจะเบ้หน้าตอนที่น้ำเหนือหยิบมะม่วงมากัดเข้าปากได้หน้าตาเฉยเหมือนทานมะม่วงหวานๆ
“แค่เห็นพี่ก็เปรี้ยวแทนแล้ว” ควอตซ์ส่ายหน้าตอนที่น้ำเหนือยื่นมะม่วงมาให้
น้ำเหนือยิ้มขำชอบใจแกล้งหยอกคนรักต่อแต่เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมทานแน่ๆ ก็เอามาทานต่อเองอย่างอารมณ์ดี มะม่วงทั้งจานน้ำเหนือจัดการจนหมด กึ่งนั่งกึ่งนอนลูบท้องพิงอกควอตซ์ไม่ไปไหน
“ผมอยากกินอีก”
“หือ... อยากกินอะไร มะม่วงน่ะเหรอ” ควอตซ์ละสายตาจากหนังสือในมือก้มลงมองน้ำเหนือแทน ก่อนที่คิ้วเข้มจะขมวดเข้าหากันแล้วส่ายหน้าเมื่อเห็นน้ำเหนือพยักหน้ารับกับคำถามของเขา “ไม่เอาแล้วครับ มันเปรี้ยวมากเลยเดี๋ยวปวดท้อง ที่กินไปก็เยอะแล้ว เอาไว้กินอย่างอื่นแทนนะ”
แม้จะขัดใจแต่น้ำเหนือก็ยอมพยักหน้ารับ ให้ควอตซ์ยิ้มออกมาแล้วก้มลงจูบหน้าผากคนรักหนักๆ “เก่งมากครับเด็กดี เย็นนี้พี่ให้ปายุพินกับสาลี่เตรียมของโปรดเราเอาไว้ให้เอาไหม”
“ปลาซาบะ” น้ำเหนือพูดทันที
“ครับ ปลาซาบะย่างเนอะ ต้มยำด้วยเอาไหม”
“เอาครับ เอาด้วย อ่ะ... เอาเต้าหู้ทรงเครื่องให้พ่อด้วย พ่อชอบแล้วก็ต้มจืดลูกเงาะให้แฝด แล้วก็ทอดมันของพี่ควอตซ์”
“เยอะไปไหมเรา จะกินกันหมดไหมหือ” บีบแก้มคนพูดเบาๆ อย่างหยอกล้มและมันเขี้ยว น้ำเหนือหัวเราะชอบใจก่อนจะขยับซุกหน้ากับอกของควอตซ์เหมือนคนง่วงนอน
ท้องรอบนี้แม้น้ำเหนือจะไม่ค่อยมีอาการแพ้ท้องหนักเท่าตอนฝาแฝด แต่เจ้าตัวนั้นอ่อนเพลียได้ง่ายกว่า เดี๋ยวเหนื่อย เดี๋ยวง่วง ปวดเหมื่อยร่างกายไปหมดจนควอตซ์ต้องช่วยนวดบ่อยๆ นี่ก็ออกอาการง่วงงุนอีกแล้วทั้งๆ ที่เพิ่งตื่นได้ไม่นาน
“ง่วงนอนเหรอครับ”
“ครับ...”
“ไปที่ห้องดีกว่าครับ อีกเดี๋ยวตรงนี้แดดจะส่องแล้วเดี๋ยวไม่สบาย” ควอตซ์บอก ดูท่ามัมมี๊จะง่วงมากจึงยอมพยักหน้ารับง่ายๆ ไม่มีประท้วงหรืองอแงอะไร พอเห็นแบบนั้นควอตซ์ก็เลยพาน้ำเหนือขึ้นไปนอนพักบนห้อง
เปิดเพลงกล่อมให้ทั้งมัมมี๊และเจ้าตัวน้อยนอนหลับฝันดี...
น้ำเหนือขยับตัวเมื่อได้ยินเสียงดังอยู่ใกล้ๆ แล้วก็รู้สึกถึงการยวบตัวลงของที่นอนจนต้องลืมตาขึ้นก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นใบหน้าของฝาแฝดชะโงกมามอง ทั้งสองคนทำตาโตเมื่อเห็นมัมมี๊ลืมตาขึ้นมา
“มัมๆ ตื่นแล้ว” พี่ฮาร์ทส่งเสียงทักคนแรก
“ครับ มัมๆ ตื่นแล้วครับ ไหน... ขอมัมๆ กอดหน่อย” น้ำเหนือชูแขนออกเพื่อให้ฝาแฝดก้มลงมากอด แขนทั้งสองข้างโอบตัวลูกชายเอาไว้แน่น หอมแก้มนุ่มๆ ของทั้งคู่สลับกันไปมา “อือ... หอมชื่นใจจริงๆ เลย”
ฝาแฝดพากันหัวเราะคิกคักชอบใจแล้วจึงหอมแก้มมัมมี๊คืนบ้าง “มัมๆ ก็ชื่นจาย หอม”
น้ำเหนือดันตัวลุกขึ้นนั่ง พอเห็นมัมมี๊นั่งเรียบร้อยแล้วเจ้าตัวแสบทั้งสองก็ตามมาประกบข้างๆ แล้วกอดแขนมัมมี๊เอาไว้เหมือนกับลูกลิงเกาะแม่ลิงไม่ยอมปล่อย “กลับมาถึงนานหรือยังครับ”
น้องเดียร์ส่ายหน้าจนผมสะบัด “มะนาน เพิ่งกลับมา คุงตาไปรับน้องเดียกะพี่ฮาทมา”
“คุงตาใจดี ซื้อแพนๆ ให้น้องเดียด้วย” พี่ฮาร์ทเล่าบ้าง
“อ๋อ... แพนเค้กคุณหมีน้อยน่ะเหรอครับ” น้ำเหนือร้องอ๋อเมื่อนึกออกว่า ‘แพนๆ’ ของเจ้าตัวแสบหมายถึงอะไร
มันคือแพนเค้กที่ทำเป็นรูปหมีของร้านขนมที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนของฝาแฝดมากนัก เป็นร้านโปรดร้านประจำของเจ้าตัวเล็กเลยทีเดียว
“ช่ายๆ คุงตาบอก กินข้าวก่อนค่อยกิน”
“ใช่แล้วครับ ต้องกินข้าวเย็นก่อนแล้วถึงค่อยกินแพนๆ เนอะ” น้ำเหนือยิ้ม กอดรัดฝาแฝดอยู่บนเตียง “แล้วแด๊ดๆ ล่ะครับ”
“คุยกะคุงตา” น้องเดียร์ตอบ ซบหน้ากับอกของมัมมี๊อย่างออดอ้อน
สามคนแม่ลูกก็พากันนั่งกอดฟัดกันอยู่แบบนั้นโดยไม่ได้สังเกตุเห็นเลยว่ามีใครอีกคนเดินเข้ามาในห้องแล้ว ควอตซ์ยิ้มกับภาพที่เห็นตรงหน้าก่อนจะเดินไปหยิบกล้องมาถ่ายภาพความสุขตรงหน้าเอาไว้ ภาพที่น้ำเหนือยิ้มกว้าง มือกอดลูกชายฝาแฝดทั้งสองคนเอาไว้ ในขณะที่แฝดเองก็ยิ้มแล้วก็หัวเราะซบอกของคนเป็นแม่
“ได้เวลาอาหารเย็นแล้วครับ” หลังจากถ่ายรูปจนพอใจแล้ว ควอตซ์ก็ส่งเสียงเรียกให้ทั้งสามคนหันมามองด้วยท่วงท่าเดียวกันอย่างไม่ผิดเพี้ยน
“แด๊ดๆ” ฝาแฝดร้องเรียนก่อนจะพากันผละออกจากมัมมี๊แล้วโถมตัวใส่แด๊ดดี๊ที่เดินเข้ามาหา
ควอตซ์คว้าตัวลูกชายฝาแฝดเอาไว้ อุ้มลงจากเตียงทีละคน “ไปครับ ลงไปข้างล่างเร็วคุณตารออยู่ วันนี้คุณปู่คุณย่ามากินข้าวที่บ้านเราครับ”
“คร้าบบบ” ฝาแฝดรับคำเสียงดังก่อนจะพากันเดินออกจากห้อง
“คุณพ่อคุณแม่มาเหรอครับ” น้ำเหนือถาม เขาวาดขาลงจากเตียงก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยมีควอตซ์ประคองช่วย
ปกติจะเป็นพวกเขาที่ไปทานข้าวเย็นที่บ้านใหญ่ ซึ่งก็จะมีคุณหญิงมรกต คุณโทมัส ลาพิส ครอบครัวของน้ำเหนือ พ่อสินธร และน้าหมอวิรัชกับภรรยา บางวันก็มีโอ๊ตกับลินมาร่วมด้วย
“ครับ คุณแม่บอกอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง อีกอย่างวันนี้บ้านน้าหมอก็ไม่ได้มาครับ คุณแม่เลยมาที่นี่แทน” ควอตซ์ตอบ มือของเขาโอบอยู่ที่เอวของน้ำเหนือ เขาคอยดูแลและประคองคนรักตลอดจนกระทั่งลงมาถึงห้องอาหารที่ทุกคนนั่งรอพร้อมอยู่แล้ว
น้ำเหนือเดินเข้าไปกอดคุณหญิงมรกต คุณโทมัส ปิดท้ายด้วยกอดพ่อสินธรแล้วนั่งลงข้างๆ อาหารหน้าตาน่าทานวางอยู่เต็มโต๊ะ มีของโปรดของน้ำเหนืออย่างที่ควอตซ์พูด แล้วก็มีของโปรดของฝาแฝดด้วย
ตลอดมื้ออาหารมีแต่เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะของความสุข หลังจากทานของคาวเรียบร้อยก็เป็นคราวของของหวานที่ฝาแฝดตื่นเต้นยกใหญ่โดยเฉพาะน้องเดียร์ เพราะว่ามีแพนเค้กจากร้านเจ้าโปรด เจ้าตัวเลยทั้งดีใจ ทั้งตื่นเต้นที่จะได้ทาน ส่วนของคนอื่นๆ ก็เป็นผลไม้เย็นๆ ทานชื่นใจ
“แพนๆ” น้องเดียร์โยกตัวไปมาพร้อมร้องแต่คำว่าแพนๆ เป็นจังหวะเหมือนกำลังร้องเพลง เรียกรอยยิ้มจากทุกคนบนโต๊ะ
ทั้งสองคนปรบมือชอบใจเมื่อแพนเค้กวางลงตรงหน้า เป็นแพนเค้กรูปหมีที่ถูกจัดใส่จานอย่างสวยงาม ราดด้วยซอสช็อคโกแลต
“ทานช็อคโกแลตตอนนี้ คืนนี้ต้องตั้งใจแปรงฟันนะครับรู้ไหม” น้ำเหนือเอ่ยเตือนลูกทั้งสองคนที่พากันหยักหน้าอย่างแข็งขัน เข้าใจหรือเปล่าก็ไม่รู้ ได้ยินหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ เพราะกำลังมีความสุขกับแพนเค้กตรงหน้า
คุณหญิงมรกตและคุณโทมัสขอตัวกลับในช่วงหัวค่ำโดยมีควอตซ์เดินไปส่งทั้งคู่ที่บ้าน แม้ว่าจะอยู่ในรั้วเดียวกันและใกล้กันแค่นี้แต่ควอตซ์ก็ไม่อยากปล่อยให้ทั้งสองเดินกลับเองเขาเลยจึงขันอาสาเดินไปส่ง ตอนนี้เลยเหลือน้ำหนือกับพ่อสินธรที่กำลังนั่งช่วยสอนการบ้านให้ฝาแฝด
“ไหนครับ ท่อง A – Z ให้มัมๆ กับคุณตาฟังก่อนเร็ว” น้ำเหนือเรียกฝาแฝด
“A B C D E F G” พี่ฮาร์ทท่องออกมาเป็นทำนองเพลง ก่อนจะตามด้วยน้องเดียร์ที่ร้องออกมาเหมือนกัน “H… I… J… K… L M N O P…”
ทั้งสองผลัดกันร่อง ผลัดกันท่องตัวอักษรภาษาอังกฤษจนจบ แล้วจึงเริ่มท่องตัวอักษรไทยต่อ ปิดท้ายด้วยการทบทวนคำศัพท์ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษจากสมุดภาพคำศัพท์ที่คุณตาคุณปู่ซื้อมาให้
“ใกล้ได้เวลานอนของแฝดแล้วนะน้ำเหนือ พาลูกไปแปรงฟันนอนเถอะ” พ่อสินธรบอกหลังจากหันไปเห็นเวลาที่แสดงอยู่บนนาฬิกาดิจิตอล
“จริงด้วย... พี่ควอตซ์ยังไม่กลับมาผมก็เลยนึกว่ายังผ่านไปไม่นานเท่าไหร่ สงสัยคงนั่งคุยงานกับคุณพ่ออยู่” น้ำเหนือว่า “อย่างนั้นผมพาแฝดไปแปรงฟันนอนก่อนนะครับ พ่อจะเข้าห้องเลยหรือเปล่า”
“อือ พ่อก็ว่าจะเข้าไปแล้วเหมือนกัน” พ่อสินธรพยักหน้า
“ครับ อย่างนั้นฝันดีนะครับพ่อ” น้ำเหนือตอบก่อนจะหันไปเรียกแฝด “พี่ฮาร์ทน้องเดียร์ครับ บอกฝันดีคุณตาก่อนเร็ว เดี๋ยวเราจะได้ไปแปรงฟันนอนกันครับ”
“ฝันดีคับคุงตา” สองแสบประสานเสียงกัน ลุกไปกอดแล้วก็หอมแก้มคุณตาคนละฟอด
น้ำเหนือเดินจูงมือฝาแฝดขึ้นไปบนชั้นสอง เขาบีบยาสีฟันใส่แปรงให้แต่ละคนแล้วยืนดูฝาแฝดแปรงฟัน เข้าไปช่วยตอนที่เห็นว่าเด็กๆ ทำไม่ถูก เช็คดูว่าพวกเขาทำเองได้ดีแล้ว และเรียบร้อยแล้วก็พาเข้านอน เสียงเพลงบรรเลงถูกเปิดคลออยู่ในห้องนอนของทั้งคู่ ฝาแฝดนอนมองมัมมี๊อยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ระหว่างที่มัมมี๊เดินไปหยิบหนังสือนิทานมา
ขยับไปกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ข้างๆ ฝาแฝด น้ำเหนือเล่านิทานก่อนนอนให้ฟัง ใช้เวลาไม่นานฝาแฝดก็หลับสนิท น้ำเหนือยังไม่ได้ขยับลุกไปไหน แต่นอนมองทั้งคู่จนไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปนอนไหน เพราะรู้ตัวอีกทีก็ในตอนเช้า บนเตียงในห้องนอนของเขากับควอตซ์แล้ว โดยมีคนตัวสูงนอนกอดเขาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มาแล้วจ้า คิดถึงกันไหม??? ช่วงนี้พยายามปั่นนิยายสต็อกเอาไว้อยู่ค่ะ แต่ก็ยังไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่เพราะมีเวลาแต่งแค่ตอนดึกๆ ไม่กี่ชั่วโมง เลยกว่าจะได้แต่ละ 50% ก็ใช้เวลาหลายวันเลยค่ะ ยังไงก็รอกันหน่อยน้า ไม่ทิ้ง ไม่หนี ไม่หายแน่นอนค่ะ แต่อาจจะมาช้าเท่านั้นเอง
เนื้อเรื่องในช่วงนี้ก็ยังจะสบายๆ อยู่นะคะ ไปเรื่อยๆ ตามประสาคนมีครอบครัว ไม่ได้หวือหวาหรืออะไร เป็นชีวิตปกติของคนทั่วๆ ไป(หรือเปล่า) เตรียมของรับขวัญหลานกันเอาไว้นะคะ อีกไม่นานค่า ภาคนี้คงไม่ได้กล่าวถึงช่วงท้องมากเท่าไหร่ เพราะไม่อย่างนั้นเนื้อหามันจะซ้ำกับภาคแรกเนอะ แต่ก็จะพยายามไม่รวบรัดตัดตอนจนเกินไปนะคะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
อ่าน แล้วมีความสุขที่สุด มันไม่เครียดไม่มีเรื่องให้ดราม่า ชอบอ่ะ
-
ของรับขวัญหลาน เอาเป็นอะไรดีน้าาา คิดหนักเลย555 /บริสตันเป็นครอบครัวที่อบอุ่นและน่ารักมาก อ่านไปยิ้มไปตลอดเลย
-
รอน้องเลิฟนะคะ
-
น้ำเหนืออ้อนขนาดนี้จะได้ลูกสาวซะละมั้งคะ
-
ครอบครัวอบอุ่น :mew1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น้ำเหนือน่ารักจังง อ้อนพี่ควอตซ์ใหญ่เลย อยากมีคนให้ซบอกแบบนี้บ้างงง
เจ้าแฝดก็น่ารักเสมอ เลิฟๆนะหนูๆ
-
ครอบครัวสุขสันต์
-
ท้องนี้คุณแม่ขี้อ้อนอย่างมาก. o18
-
คิดถึงมากกกกก ครอบครัวบริสตัน
-
เลิฟเอย รีบ ๆ ออกมาเถอะ คนแก่อยากเห็นหน้าเต็มทีแล้ว :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตั้ลล้าก
-
:mew1: :mew1: :mew1: ทำไมอิจฉาาาาาาาาาาาาา
-
รอรับขวัญน้องเลิฟอยู่ค๊าาาาาา
:-[ :-[
-
อบอุ่น
-
:mew3: :mew3:
-
ตกหลุมรักซ้ำๆ :mew3:
-
ครอบครัวอบอุ่นน่ารักที่สุดชอบเรื่องแบบนี้ค่ะอ่านแล้วสบายใจ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่ควอตน่ารัก ดูแลลูกและเมียดีมากอะ
มันเป็นความละมุนอบอุ่นแบบไม่ต้องบรรยายอะไรมากมาย ^^
-
:pig4:
-
ครอบครัวนี้ น่ารักมากๆเลยค่ะ :L2:
-
:mew1:
ละมุนมาก อ่านแล้วอบอุ่นตลอดเลย
-
:-[
-
มีความสุข รอรับขวัญหลาน :กอด1:
-
:pig4:
-
อ่านแล้วมีความสุขมากเลยค่า หวานละมุน ><
-
รอไม่ไหวแล้ว :z3:
-
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “09”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
รถคันสวยแล่นไปตามท้องถนนมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่แห่งหนึ่งในตัวเมือง รถติดกว่าที่คิดเอาไว้อาจจะเพราะยังเป็นเวลาเช้าอยู่แม้จะผ่านช่วงเวลาเร่งด่วนมาแล้วก็ตาม วันนี้น้ำเหนือมีนัดตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาลตามนัดของน้าหมอ ทั้งแด๊ดดี๊ควอตซ์และมัมมี๊น้ำเหนือเลยอยู่ระหว่างการเดินทางไปโรงพยาบาล หลังจากขับรถไปส่งฝาแฝดที่โรงเรียนมาแล้วเรียบร้อย
น้ำเหนือมองคนที่กำลังขับรถอยู่แล้วก็นึกขำ เจ้าตัวดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะว่าวันนี้พวกเขาจะได้อัลตราซาวน์ดูเพศของเจ้าตัวน้อยก็ได้แต่หวังว่ารอบนี้จะทราบเพศเพราะเจ้าตัวน้อยขี้แกล้งไม่แพ้พี่ชายทั้งสองคนเลยที่เขาแต่หนีบขา บิดตัวไม่ยอมให้ดูว่าเป็นเพศอะไร
“พี่ควอตซ์ดูตื่นเต้นนะครับ” น้ำเหนือพูดยิ้มๆ
“ก็... ตื่นเต้นสิ จะได้รู้แล้วนี่นะว่าเลิฟเพศอะไร” ควอตซ์หันมาตอบ
“พี่ควอตซ์อยากได้ลูกสาวเหรอครับ” เจ้าตัวดูจะตั้งความหวังเอาไว้มาทีเดียวที่อยากจะให้เจ้าตัวน้อยเป็นผู้หญิง
“จริงๆ ก็ใช่ครับ แต่ถ้าไม่ได้ลูกสาวพี่ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะยังไงเลิฟก็คือลูกของพี่ ลูกของเราอยู่ดี” ควอตซ์ตอบ ยื่นมือมาจับมือของน้ำเหนือแล้วบีบเบาๆ ก่อนจะขยับไปยังหน้าท้องป่องๆ ของคนรัก เจ้าตัวลูบท้องของน้ำเหนือ “วันนี้ไม่แกล้งแด๊ดแล้วนะ ให้แด๊ดเห็นเพศหน่อยนะตัวเล็ก”
“ไม่ต้องบอกก็รู้เลยครับว่าลูกใคร ช่างแกล้งเหมือนแด๊ดไม่มีผิด” น้ำเหนือว่า
ควอตซ์หัวเราะชอบใจที่ได้ยินแบบนั้นอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของคนรัก “ก็คงจะจริง แต่ก็นะ... ลูกแด๊ดนี่เนอะ”
ไม่นานหลังจากนั้นควอตซ์ก็เลี้ยวรถเข้ามาในเขตของโรงพยาบาล เจ้าตัววนหาที่จอดรถอยู่ไม่นานก็ได้ก่อนจะจับมือพาน้ำเหนือเดินเข้าไปข้างใน น้าหมอวิรัชมารอพวกเขาอยู่ก่อนแล้ว ทั้งสองคนเลยเดินตามน้าหมอเข้าไปในห้องตรวจ
“มานอนตรงนี้เลยครับคุณแม่” น้าหมอเรียกให้น้ำเหนือเดินไปนอนบนเตียง
พยาบาลที่คุ้นหน้ากันดีเพราะช่วยดูแลกันตั้งแต่สมัยตอนตั้งท้องฝาแฝดเดินมาช่วยคุณหมอ หยิบผ้ามาคลุมช่วงขาของน้ำเหนือให้ก่อนจะถกเสื้อตัวใหญ่ที่น้ำเหนือใส่อยู่ขึ้น ส่วนควอตซ์ก็ยืนอยู่ข้างเตียงไม่ได้ขยับไปไหนไกล
น้าหมอเริ่มทาเจลบนท้องของน้ำเหนือก่อนจะใช้หัวตรวจเลื่อนไปบนหน้าท้อง บนจอปรากฏเป็นภาพภายใน มองเห็นเจ้าตัวน้อยอยู่ในนั้น มือของน้าหมอจับหัวตรวจขยับไปมาเพื่อสำรวจว่าเจ้าตัวน้อยแข็งแรงสมบูรณ์ดีหรือเปล่า
“ร่างกายครบถ้วนสมบูรณ์ รอพัฒนาการตามระยะเวลาของเขานั่นแหละนะ” น้าหมอหันมาบอกพลางเก็บเครื่องมือไปด้วย
“สุดท้ายก็ไม่รู้อยู่ดีว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย” ควอตซ์ว่ายิ้มๆ นึกขำเจ้าตัวน้อยในท้องของน้ำเหนือ เพราะเจ้าตัวขยับตัวไปมาอยู่หลายรอบตรวจทำการอัลตราซาวน์แต่ก็เอาแต่งอตัวไม่ยอมยืดหรือขยับตัวให้เห็นเพศเลย “อย่างจับจงใจแกล้งกันอย่างนั้น”
“บอกแล้ว... ลูกพี่ควอตซ์ของจริง ช่างแกล้ง” น้ำเหนือแซวเล่นก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่งโดยมีควอตซ์ช่วยพยุง
“สุขภาพแข็งแรงดีทั้งแม่และลูก น้าก็เบาใจหน่อย ยังไงช่วงนี้ก็อย่าเครียดหรือกังวลอะไรมากเกินไปนะ เพราะทุกๆ อย่างมันส่งผลต่อเราแล้วก็ลูกทั้งนั้น เรื่องอาหารก็เหมือนกัน”
“ครับน้าหมอ” ทั้งควอตซ์และน้ำเหนือตอบรับพร้อมกัน
หมอวิรัชไม่กังวลเท่าไหร่ในเรื่องภายนอกไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหาร เรื่องงาน ความคิดที่จะไม่เก็บมาเครียดจนเกินไป เพราะเขามั่นใจว่าทั้งน้ำเหนือและควอตซ์สามารถดูแลได้ แต่ที่เขากังวลน่าจะเป็นเรื่องสุขภาพของน้ำเหนือมากกว่า เพราะไม่มีอะไรมายืนยันได้แน่นอนว่าในอนาคตร่างกายของน้ำเหนือจะยังแข็งแรงและสามารถอุ้มท้องได้จนถึงกำหนดคลอด สภาพร่างกายของน้ำเหนือเป็นผู้ชาย แม้ภายในบางส่วนจะเป็นผู้หญิงก็ตามที่ เขากังวลว่าน้ำเหนืออาจจะเกิดภาวะคลอดก่อนกำหนด เพราะตอนท้องฝาแฝดก็มีประวัติแบบนี้มาแล้ว แม้ในตอนนั้นหมอวิรัชจะสามารถฉีดยาต้านเอาไว้ได้ก็ตามที
“ส่วนเรื่องนี้... สำคัญมาก น้าอยากบอกให้รู้แต่ไม่อยากให้เอามาเครียดหรือกังวล แต่ถ้าน้าจะเก็บไม่บอกก็คงจะไม่ได้” หมอวิรัชพูด
“อะไรเหรอครับ”
“ตอนนี้ทั้งน้ำเหนือแล้วก็ลูกแข็งแรงดี แต่น้าไม่สามารถยืนยันได้ว่าในอนาคตจะเป็นแบบนั้น เรามีประวัติคลอดก่อนกำหนดมาแล้วตอนท้องแฝด แม้จะยื้อกันมาได้จนครบกำหนดก็ตามที”
ทั้งควอตซ์และน้ำเหนือต่างก็ตั้งใจฟังในสิ่งที่น้าหมอพูด มือของทั้งคู่จับกันเอาไว้ไม่ปล่อย
“เพราะฉะนั้นท้องนี้ก็อาจจะมีโอกาสเสี่ยงที่จะเกิดภาวะคลอดก่อนกำหนดหรือครรภ์เป็นพิษได้ ฟังน้าก่อน...” หมอวิรัชพูดเมื่อเห็นควอตซ์ทำท่าเหมือนจะถาม “แต่มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นได้ง่ายๆ มันมีปัจจัยอะไรหลายๆ อย่างอีก อย่างสุขภาพของตัวน้ำเหนือ อาหารการกินที่มันอาจจะไปกระตุ้นให้เกิดภาวะครรภ์เป็นพิษ การเกิดอบุติเหตุเพียงเล็กน้อย น้าแค่จะบอกว่ามันมีโอกาส แต่ไม่ได้หมายความว่ามันจะเกิดขึ้นแน่นอน”
“น้าจะต้องบอก เพื่อที่น้ำเหนือจะได้ดูแลตัวเอง ระวังตัวให้มากขึ้น เพื่อที่จะได้ลดความเสี่ยงตรงนี้”
น้ำเหนือนิ่งไปเมื่อได้ฟัง แอบนึกกังวลกับสิ่งที่น้าหมอพูด แต่เพราะแรงบีบที่มือทำให้เขาหันไปมอง ก่อนจะเห็นควอตซ์ที่มองตรงมาที่เขา ยิ้มและพยักหน้าให้ เลยทำให้น้ำเหนือยิ้มออก
“ครับ ขอบคุณน้าหมอนะครับ ผมจะได้ระวังตัวเองให้มากขึ้น”
“แต่ก็อย่าระวังตัวเองจนกลายเป็นความเครียดไปนะน้ำเหนือ”
“ครับ ผมรับรองว่าผมจะไม่เครียดและดูแลตัวเองให้ดีที่สุดครับ” น้ำเหนือยิ้มก่อนจะหันกลับไปมองควอตซ์อีกรอบ “เพราะผมรู้ว่า... ผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ไม่ว่าผมจะเจอกับอะไรก็จะมีคนอยู่ข้างๆ ผมเสมอครับ”
ควอตซ์กระชับมือของน้ำเหนือแน่นขึ้น “แน่นอน พี่จะอยู่ข้างๆ เราเสมอ”
หมอวิรัชยิ้มกับคำตอบของหลานชายและหลานสะใภ้ นึกดีใจแทนหลานชายตัวดีที่ได้คู่คิดและคู่ชีวิตที่ดี “อย่างนั้นก็ดีแล้วล่ะ วันนี้ก็แค่นี้แหละนะ เดี๋ยวน้าจะให้ยาบำรุงไปเหมือนเดิม กินให้ครบอย่าขาด แล้วก็ถ้ามีอะไรก็รีบบอกน้าทันที”
“ครับน้าหมอ ขอบคุณมากนะครับ”
น้ำเหนือกับควอตซ์ออกจากโรงพยาบาลตอนเกือบเที่ยง ทั้งสองคนเลยแวะทานมื้อกลางวันที่ร้านอาหารประจำ ก่อนจะตรงไปที่บริษัทเพราะว่าในตอนบ่ายควอตซ์มีประชุมกับบอร์ดผู้บริหาร แต่เพราะน้ำเหนือท้องโตขึ้นพอสมควรถ้าเป็นคนสนิทๆ กันก็อาจจะสังเกตได้ง่าย เจ้าตัวเลยไม่ได้แวะไปที่ฝ่ายของตัวเองและขึ้นไปรอควอตซ์ประชุมที่ห้องทำงานของอีกฝ่ายแทน
ตอนนี้เลยหยิบหนังสือในห้องทำงานของควอตซ์มานั่งอ่านระหว่างรออีกฝ่ายประชุม มีทั้งผลไม้ น้ำผลไม้แล้วก็พวกคุกกี้ที่ลินเตรียมเอาไว้ให้วางอยู่เต็มโต๊ะไว้ให้น้ำเหนือทาน และพอหนังท้องตึงหนังตาก็เริ่มหย่อน คนท้องที่มีอาการอ่อนเพลียได้ง่ายอ้าปากหาววอด ก่อนจะเอนตัวลงนอนไปกับโซฟาตัวยาวใช้เวลาไม่นานคนท้องก็หลับไป
เวลาผ่านไปเกือบสามชั่วโมงการประชุมก็หยุดลง ควอตซ์เดินกลับเข้ามาในห้องพลางกวาดสายตาไปรอบๆ เพื่อมองหาคนรักก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่โซฟา ขายาวก้าวตรงไปหาก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา ยื่นมือไปแตะหน้าผากและแก้มของคนรักเบาๆ เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่สบายแต่เมื่อรู้แน่ชัดว่าอีกฝ่ายแค่หลับไม่ได้ป่วยแต่อย่างใดก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งอก
“น้ำเหนือ... น้ำเหนือ” ควอตซ์ลงมือปลุกคนหลับให้ตื่นเพราะกลัวว่าถ้านอนบนโซฟาแบบนี้นานๆ จะทำให้ไม่สบายตัว
คนหลับเริ่มรู้สึกตัว เจ้าตัวส่งเสียงเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงรบกวนก่อนจะลืมตา “พี่ควอตซ์... ประชุมเสร็จแล้วเหรอครับ”
“ครับ เสร็จแล้ว” ควอตซ์ตอบ ปัดผมที่ปรกหน้าปรกตาออก สองมือสอดไปประคองหลังของคนรักแล้วช่วยดึงอีกคนให้ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับสวมกอดน้ำเหนือเอาไว้ “ง่วงเหรอ ทำไมถึงมานอนอยู่แบบนี้ล่ะ”
“ครับ ตอนแรกตั้งใจว่าจะแค่นอนเล่น ไปๆ มาๆ หลับไปเฉยเลย” น้ำเหนือตอบ วางคางเกยเอาไว้บนไหล่กว้าง
ควอตซ์จูบขมับของน้ำเหนือเบาๆ ก่อนจะผละออกเพื่อให้อีกฝ่ายขยับตัวนั่งดีๆ “ไปล้างหน้าหน่อยไหมจะได้ตื่นเต็มตา แล้วเดี๋ยวเราไปรับฝาแฝดกัน ใกล้ถึงเวลาเลิกเรียนของแฝดแล้ว”
“ครับ” น้ำเหนือพยักหน้าก่อนจะเดินไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้น แล้วจึงเดินกลับมาหาควอตซ์ที่กำลังเก็บของอยู่
“ไปกันครับ” ควอตซ์ส่งมือให้น้ำเหนือจับ กระชับมือแน่นแล้วจึงพาน้ำเหนือไปที่รถ รถคันสวยเลี้ยวออกจากลานจอดรถของบริษัทเพื่อตรงไปยังโรงเรียนของสองแสบ รถติดเล็กน้อยเพราะเป็นช่วงเวลาเลิกเรียนของเด็กๆ บางกลุ่ม แต่เพราะบริษัทกับโรงเรียนไม่ได้อยู่ไกลกันนัก ใช้เวลาไม่นานพวกเขาทั้งสองคนก็มาถึงโรงเรียนของฝาแฝด
เหล่าผู้ปกครองกำลังเดินจูงมือลูกตัวน้อยออกจากโรงเรียนเป็นแถว ควอตซ์วนหาที่จอดรถก่อนที่พวกเขาจะเดินเข้าไปรับพี่ฮาร์ทน้องเดียร์ สองแสบกระโดดดีใจเมื่อเห็นแด๊ดดี๊กับมัมมี๊ วิ่งเข้ามาหาเตรียมโถมตัวใส่จนควอตซ์ต้องก้มลงไปรอรับ แขนกางออกแล้วรัดสองแสบเอาไว้เพราะถ้าหากไม่ทำแบบนี้ไม่คนใดคนหนึ่งต้องโถมตัวใส่มัมมี๊แบบเต็มแรงแน่นอน
“ไม่โถมตัวแรงๆ ให้มัมมี๊นะครับ เดี๋ยวมัมมี๊เจ็บ” ควอตซ์เอ่ยเตือน
สองแสบเงยหน้ามองมัมมี๊ก่อนจะยกมือไหว้ “ขอโทษครับ...”
“ไม่เป็นอะไรครับ” น้ำเหนือลูบผมทั้งสองคน “ไปกันครับ กลับบ้านกัน”
“ครับ!” รับคำเสียงดัง ก่อนที่สี่คนพ่อแม่ลูกจะเดินกลับไปที่รถ ฝาแฝดเดินจับมือกัน ส่วนมืออีกข้างก็ได้มัมมี๊กับแด๊ดดี๊จับ
ควอตซ์อุ้มทั้งสองคนขึ้นรถ เอ่ยเตือนให้นั่งดีๆ ก่อนที่เขาจะเดินไปประจำที่คนขับรถ “มีใครอยากกินแพนเค้กบ้างไหม”
“เดียคับ”
“ฮาร์ทด้วยครับ”
ทั้งสองคนชูมือขึ้นสูงพร้อมร้องบอกเมื่อได้ยินคำถาม ควอตซ์มองฝาแฝดผ่านกระจกมองหลังก่อนจะยิ้มขำ “อย่างนั้นแด๊ดจะพาไป แต่ต้องสัญญากับแด๊ดก่อนว่าจะเป็นเด็กดี”
“สัญญาครับ” ประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพียง จนแด๊ดดี๊กับมัมมี๊ขำ
“เดี๋ยวน้ำเหนือพาแฝดไปที่ร้านก่อนเลยนะ เดี๋ยวพี่ไปวนหาที่จอดรถก่อน” ควอตซ์จอดส่งน้ำเหนือกับฝาแฝดที่หน้าร้านขนมหวานที่ชื่อว่า Cake @ Time เป็นร้านโปรดร้านประจำของสองแสบ รวมไปถึงของน้ำเหนือด้วย เพราะรสชาติของขนมรวมไปถึงเครื่องดื่มที่อร่อยถูกใจในราคาที่เหมาะสม
“ได้ครับ” น้ำเหนือตอบรับ เจ้าตัวเดินไปประตูเบาะด้านหลังให้ จับมือฝาแฝดทีละคนตอนที่เจ้าตัวลงจากรถ ก่อนจะจูงมือสองพี่น้องฝาแฝดเข้าไปในร้าน
“สวัสดีครับ / ค่ะ Cake @ Time ยินดีต้อนรับครับ / ค่ะ” เสียงของพนักงานในร้านดังขึ้นพร้อมกันเมื่อน้ำเหนือเปิดประตูเข้าไป
ภายในร้านตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่ดูดี อาจจะเพราะยังไม่ถึงช่วงเวลาเลิกงานคนในร้านเลยบางตาแต่ก็มีสาวๆ นั่งกันอยู่เป็นกลุ่มตรงมุมร้าน ยังไม่ทันที่น้ำเหนือจะได้พาฝาแฝดเดินไปตรงตู้ข้างเคาน์เตอร์สองแสบก็วิ่งไปถึงพร้อมกับยืนเกาะกระจกดูแล้ว
“มัมๆ เค้กๆ เค้ก” น้องเดียร์หันมาพูดเสียงเจื้อยแจ้วพลางชี้นิ้วไปที่ตู้เค้ก
“ไม่อยากหม่ำแพนๆ แล้วเหรอครับ” น้ำเหนือถาม
พอได้ยินมัมมี๊ถามแบบนั้นน้องเดียร์ก็ชะงักไปทันที เหลือบมองตู้เค้กสลับกับหน้ามัมมี๊เหมือนจะลังเลใจ อยากหม่ำแพนเค้กก็อยาก แต่เค้กก็น่าหม่ำแม้จะมองเห็นไม่ชัดก็ตาม
น้ำเหนือนึกขำกับท่าทางหนักอกหนักใจของลูกชายคนเล็ก แม้แต่พนักงานร้านที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ยังพลอยยิ้มขำไปด้วย เพราะคิ้วเล็กๆ ขมวดเข้าหากันจนยุ่ง ปากเล็กยู่เข้าหากันเพราะตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเลือกอะไรดีระหว่างแพนๆ กับเค้ก
“มัมๆ” พี่ฮาร์ทกระตุกชายเสื้อของมัมมี๊ “ฮาร์ทไม่เอาแพนๆ เอาเค้ก แล้วแบ่งกับน้อง”
“พี่ฮาร์ทไม่หม่ำแพนๆ แล้วเหรอครับ” น้ำเหนือถามย้ำ เพราะลูกชายคนโตก็ชอบแพนเค้กร้านนี้มากเหมือนกัน
เจ้าตัวพยักหน้ายืนยัน “ไม่เอา เอาเค้ก แบ่งกับน้อง”
“น้องเดียร์ครับ” น้ำเหนือเรียกลูกชายคนเล็ก เขานั่งลงเพื่อให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกันกับลูกชายทั้งสองคน “พี่ฮาร์ทไม่เอาแพนเค้กแล้ว แต่จะเอาเค้กแทนแล้วก็จะแบ่งเค้กให้น้องเดียร์ด้วย”
น้องเดียร์ทำตาโตหันมองพี่ชายทันที “หูย... จริงหยอ”
“แล้วน้องเดียร์จะทำยังไงดีครับ พี่ฮาร์ทแบ่งขนมเค้กให้แล้ว”
“เดียร์แบ่งแพนๆ แบ่งกันๆ กะพี่ฮาร์ท เนอะๆ” เจ้าตัวรีบพูดทันที
“อย่างนั้น พี่ฮาร์ทเอาเค้กนะครับ น้องเดียร์เอาแพนเค้ก แล้วก็ไปแบ่งกันหม่ำนะครับ พี่ฮาร์ทจะแบ่งขนมเค้กให้ น้องเดียร์ก็ต้องแบ่งแพนเค้กให้ด้วย ตามนี้นะครับ”
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์พยักหน้ารับทันที มีเสียงแบ่งๆ ตามมาเพื่อยืนยันอีกรอบ น้ำเหนือยิ้มลูบผมลูกชายทั้งสองคนเบาๆ อย่างเอ็นดูก่อนจะหันไปสั่งเมนูแพนเค้กคุณหมีน้อยเมนูโปรดของฝาแฝด แล้วก็เลือกขนมเค้กมาเพิ่มอีกสองชิ้น เค้กช็อกโกแลตของโปรดอีกหนึ่งอย่างของพี่ฮาร์ท แล้วก็เค้กสตรอว์เบอร์รี่ของโปรดของน้องเดียร์
น้ำเหนือพาพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์มานั่งรอแพนเค้กคุณหมีน้อย น้ำเหนือนั่งฟังสองแสบเล่าเรื่องราวที่โรงเรียนให้ฟัง
“พี่ฮาร์ทท่อง A B C ได้ด้วย คุณครูชมพี่ฮาร์ทเก่ง” เจ้าตัวแทบจะยืดอกตอนเล่า “น้องเดียร์ก็ท่องได้ น้องเดียร์เก่ง”
“ช่ายๆ เดียร์ก็ท่องได้เหมือนกัน”
“โอ้... เก่งกันมากๆ เลยครับลูกชายมัมมี๊ แต่ก็ต้องฝึกท่องบ่อยๆ นะครับจะได้ไม่ลืมเนอะ แล้วก็จะได้เก่งกว่านี้ด้วย” น้ำเหนือเอ่ยชมฝาแฝด
รออยู่ไม่นานพนักงานก็ถือแพนเค้กคุณหมีน้อยในกล่องอย่างดีก็มาให้ น้ำเหนือรับมาพร้อมเอ่ยขอบคุณก่อนจะพาทั้งสองคนเดินออกจากมายืนรอหน้าร้าน ก่อนจะกดโทรศัพท์หาควอตซ์ให้วนรถมารับได้เลย
น้ำเหนือเปิดประตูหลังก่อนจะอุ้มฝาแฝดขึ้นไปนั่งบนรถ ส่งถุงขนมให้ถือคนละถุงก่อนที่เขาจะเดินไปนั่งข้างคนขับ หันมามองฝาแฝดพร้อมเอ่ยกำชับ “ถือดีๆ นะครับ ระวังหกนะ”
“ครับ” ทั้งคู่ขานรับให้มัมมี๊แด๊ดดี๊ยิ้มขำ
“ซื้ออะไรมาอีกน่ะ” ควอตซ์ถามคนรัก
“ขนมเค้กครับ น้องเดียร์อยากกินขนมเค้กด้วยตอนแรกตัดสินใจไม่ได้ พี่ฮาร์ทเลยบอกว่าไม่เอาแพนเค้กแล้ว เอาขนมเค้กแทนแล้วก็แบ่งกันกับน้อง ผมเลยซื้อแพนเค้กมาชุดเดียวแล้วก็ซื้อขนมเค้กมาให้เขาแบ่งกัน” น้ำเหนือตอบ
“ใช่ครับ พี่ฮาร์ทแบ่งเค้กให้เดียร์ เดียร์ก็แบ่งแพนๆ ให้พี่ฮาร์ท” น้องเดียร์ที่ได้ยินมัมมี๊พูดก็พูดยืนยัน
“น้องอยากกินเค้ก พี่ฮาร์ทเลยไม่เอาแพนๆ ครับ เอาเค้กมาแบ่งน้อง” พี่ฮาร์ทพูดบ้าง
“โอ้... จริงเหรอครับ ทำดีมากครับ ทั้งคู่เลยนะ” ควอตซ์มองฝาแฝดผ่านกระจกหลัง “เป็นเด็กดีมากครับ รู้จักแบ่งปันกันแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นแบ่งแพนๆ กับเค้กให้แด๊ดกับมัมบ้างได้ไหมครับ”
“ได้ครับ / ด้ายครับ” ทั้งสองคนตอบพร้อมกันทันที
“แบ่งคุงปู่ คุงตา คุนย่าด้วย น้องเดียร์แบ่งหมดทุกคนเลยครับ”
“พวกคุณปู่คุณตาต้องดีใจมากแน่ๆ เลยที่น้องเดียร์จะแบ่งขนมให้แบบนี้” น้ำเหนือหันมาชมลูกชาย ให้เจ้าตัวยิ้มกว้างชอบใจที่ได้รับคำชม
บางครั้งฝาแฝดก็ทำให้น้ำเหนือและควอตซ์แปลกใจ ทั้งความคิดที่ดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัว อย่างเรื่องแพนเค้กกับขนมเค้กนี่น้ำเหนือเองก็แปลกใจไม่น้อยตอนที่ได้ยินพี่ฮาร์ทบอกว่าจะไม่เอาแพนเค้กแล้ว และจะเอาขนมเค้กแทนเพื่อที่จะได้แบ่งกันกับน้อง ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยสอนให้ฝาแฝดแบ่งปันซึ่งกันและกัน พวกเขามักจะสอนตลอดเพื่อป้องกันไม่ให้แย่งของกันเองไม่ว่าจะเป็นของอะไรก็ตาม แต่ก็ไม่คิดว่าทั้งคู่จะจำได้และเข้าใจได้เป็นอย่างดีแบบนี้
อาจจะเป็นเพราะฝาแฝดจดจำในสิ่งที่ผู้ใหญ่ทำเสมอ อย่างเวลาทานข้าวน้ำเหนือจะตักอาหารให้ทุกคนแล้วบอกกับฝาแฝดว่าแบ่งกัน และพอทั้งคู่เห็นเป็นประจำเลยสามารถจดจำแล้วก็เข้าใจได้ จากการกระทำที่สม่ำเสมอของผู้ใหญ่ในครอบครัว
เพราะเด็กเป็นเหมือนผ้าขาวที่ผู้ใหญ่จะแต่งแต้มสีสันลงไป ถ้าหากสิ่งที่แต้มลงไปเป็นเรื่องที่ดี เด็กๆ ก็จะจดจำแล้วก็ทำตามในสิ่งที่ดี แต่ถ้าหากสิ่งที่แต้มลงไปไม่ดี เด็กๆ ก็จะจดจำแบบนั้น และในอนาคตก็คงจะทำแบบนั้นเหมือนกัน
ควอตซ์กับน้ำเหนือไม่เลี้ยงลูกให้อยู่ในกรอบ แต่พวกเขามีขอบเขต ไม่บังคับไม่กดดัน ให้ลองผิดลองถูกแล้วค่อยๆ สอนค่อยๆ อธิบายถ้าหากสิ่งที่พวกเขาทำไม่ถูกไม่ควร จนเด็กๆ สามารถรับรู้และเข้าใจได้
“วันนี้ครูให้ดูผีเสื้อด้วย ส้วยสวย มันโดนมัดแน่นเลย แต่ก็ออกมาได้”
“เขาเรียกว่าดักแด้ครับ มันไม่ได้โดนมัด” น้ำเหนือแก้ให้
ฝาแฝดตาโต พยักหน้ารับก่อนจะส่งเสียงเจื้อยแจ้วเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้ฟังไม่หยุดไปตลอดทาง จนกระทั่งถึงบ้าน น้ำเหนือกับควอตซ์ฟังไปก็หัวเราะขำไป พร้อมกับคอยแก้ความเข้าใจผิดของลูกชายให้ ซึ่งเจ้าตัวแสบก็จะทำตาโตร้องอู้ๆ แล้วก็พยักหน้ารับเหมือนจะบอกว่าเข้าใจแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าเข้าใจแล้วจริงๆ หรือเปล่า หรือแค่คิดว่าตัวเองเข้าใจก็ไม่รู้
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มาแล้วจ้าทุกคน มาอัปให้แล้วนะ ลูกพี่ควอตซ์นี่ช่างแกล้งกันจริงๆ ตอนเจ้าแฝดก็แอบไม่ยอมให้ดูเพศ นี่ก็ยังแกล้งให้แด๊ดๆ กับมัมๆ ลุ้นอีกว่าจะได้ลูกสาว หรือ ลูกชาย... ร้านเค้กที่มัมๆ พาฝาแฝดไปคุ้นๆ เนอะ อิอิ ฝาแฝดน่ารัก แบ่งขนมกันด้วย น่าเอ็นดูจริงๆ เลยน้าาา อยากจะฟัดๆ เจ้าตัวแสบทั้งสองคนเลยเนอะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
ฝาแฝดดดดดดดดดดด น่าัรกจังง มีแบ่งๆกันด้วยย เด็กน้อยย
-
ขอให้ได้ลูกสาวนะจะได้สมใจพี่ควอตซ์
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
แฝดพี่น้องน่ารัก :-[
รอน้องเลิฟมาช่วยป่วน o13
:mew1:
-
น้องเลิฟเป็นเด็กขี้แกล้ง
-
แฝดน่าร้ากอ่า
เลิฟเป็นสาวน้อยขี้อายค่ะ
-
อยากกินทั้งเด็ก ทั้งแพนเค้ก ใส่กล่องกลับบ้านให้ด้วยยย :hao7:
-
:mew1:
-
พี่ฮาร์ทน่ารัก รู้จักคิดเผื่อและแบ่งปันน้อง พอเห็นน้องตัดสินใจยาก ตัวเองก็ยอมสละของชอบให้ :mew1:
ร้านเค้กของพี่ตัวโต เมื่อไรจะเจอกันน้าาาาาาาาาาาาาาา
-
แฝดน่ารัก
จะมีฉากที่ได้เจอพี่กันต์มั้ยน้อ
-
เด็กๆ น่ารัก รู้จักแบ่งปัน
-
อยากเห็นหน้าเลิฟแล้ว อีกกี่ตอนจะได้เห็นอ่ะ :mew3:
-
คิดถึงสองแสบมากๆ มาทีไรก็น่ารักตลอดเลย ^^
-
:กอด1: :กอด1: :L2:
-
:mew1: :mew1: :katai2-1: :katai2-1: ทำเลิฟเหมือนแดดดี๊
-
แฝดน่ารักกก มีแบ่งๆกันด้วยๆ :-[
-
น้องฮาร์ท น้องเดียร์เด็กดีของพี่ :กอด1:
-
แฝดน่ารัก :กอด1:
-
พี่ฮาร์ทน้องเดียร์ น่ารักทั้งคู่เลยลูกกกก :impress2:
-
อยากให้น้องเลิฟเป็นหลานสาวนะคงเป็นขวัญใจของบ้าน แต่ก็อยากให้เป็นหลานชายเหมือนกันเพราะคงเหมือนคุณพ่อ
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
เด็กๆนิสัยดีมาก น่ารักมากเลยลูก
-
น่ารักหมดเลย :mew1:
-
ครอบครัวสุขสันต์~
-
น่ารักมากๆเลยครอบครัวฝาแฝด :mew1:
-
น่ารักเนาะ
-
เป็นครอบครัวที่น่ารักและอบอุ่นมาก
:mew1: :mew1:
-
:mew1:
ฉลาดแต่เด็กทั้งคู่เลย โตมาก็เก่งทั้งคู่ น่ารักจริงๆ
-
อ่านทีไร ยิ้มไป มีความสุขทุกครั้งเลยค่ะ
เด็กๆน่ารัก
-
ีครอบครัวสุขสันต์จริงๆ
-
เหนือน่ารัก :กอด1:
-
รอไม่ไหวแล้วววว :a5:
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก น้องคนเล็กอาจจะเป็นแบบมัมๆก็ได้น้าาา แอบลุ้น
-
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “10”
“ทางผู้บริหารชื่นชมฝ่ายดีไซน์ของคิวเอ็นมาก เพราะคอลเลกชั่นความเป็นไทยล่าสุดได้รับความสนใจมาก ๆ จากทั้งลูกค้าที่มีทั้งวัยรุ่น วัยทำงาน รวมไปถึงลูกค้าระดับสูง” ควอตซ์พูดระหว่างที่กำลังปลดเสื้อสูทรวมไปถึงเนคไทออก “พี่บอกทางฝ่ายดีไซน์ไปแล้ว แต่เราก็อยู่ในฝ่ายพี่ก็เลยมาบอกเองอีกรอบ”
“ครับ” น้ำเหนือยิ้มรับ “เมื่อตอนบ่ายพวกพี่ ๆ เขาก็โทรมาเล่าให้ฟังแล้วเหมือนกัน แล้วก็เอาแต่ถามว่าเมื่อไหร่ผมจะกลับไปทำงาน จนผมไม่รู้จะเลี่ยงตอบยังไงเลย”
“แล้วเราตอบเขาไปว่ายังไง” ควอตซ์นั่งลงข้างคนรักที่โซฟาในห้องนอน ยกมือขึ้นเกลี่ยแก้มขาวเบา ๆ อย่างรักใคร่เอ็นดู
“ผมก็เลี่ยง ๆ ไปน่ะครับ บอกว่าที่บ้านทางฝั่งพ่อกับแม่ผมมีเรื่องให้ต้องเข้าไปจัดการน่ะครับ คงใช้เวลากว่าจะเรียบร้อย” น้ำเหนือตอบ “แล้วก็บอกไปว่ากำลังเตรียมเลี้ยงลูกคนที่สาม”
“หือ... ไม่ยิ่งถามกันใหญ่เหรอแบบนั้น” ควอตซ์ถาม เรื่องที่น้ำเหนือสามารถท้องได้ก็ยังคงเป็นความลับที่มีคนเพียงไม่กี่คนที่รับรู้เรื่องนี้ ที่บริษัทก็มีเพียงแค่ลินกับโอ๊ตสองคนเท่านั้น ทุกคนคิดว่าฝาแฝดพี่ฮาร์ทน้องเดียร์เป็นเด็กอุ้มบุญ
“ก็ถามครับ แต่ถามเชิงว่าไปรับมาเลี้ยงเพิ่มหรือว่าใช้อุ้มบุญอีก แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรชวนคุยเรื่องอื่น เพราะถ้าแค่เรื่องที่บ้านผมหายไปนานก็ดูไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่ บอกเตรียมเลี้ยงลูกคนที่สามแม้จะสงสัยกันแต่ก็คงไม่คิดอะไรมากหรอกครับ” น้ำเหนือตอบ
ควอตซ์พยักหน้ารับ เพราะก็จริงอย่างที่น้ำเหนือว่า ทุกคนในบริษัทรู้อยู่แล้วว่าควอตซ์กับน้ำเหนือเป็นอะไรกัน แล้วก็มีลูกชายฝาแฝดที่น่ารักถึงสองคน ถ้าหากเขาจะมีเพิ่มอีกสักคน คนอื่น ๆ ก็คงไม่คิดอะไรนอกจากว่าเขาไปรับเด็กมาเลี้ยงเพิ่มหรือไม่ก็อุ้มบุญอย่างที่น้ำเหนือบอกพี่ ๆ ในฝ่ายไป และเพราะต้องดูแลลูกน้ำเหนือเลยไม่ได้เข้าออฟฟิศก็ดูเป็นคำตอบที่พอจะสมเหตุสมผลอยู่เหมือนกัน แม้จะไม่ใช่ทั้งหมดก็ตามที
“ครับผม” ควอตซ์ลูบผมคนรักเล่น
น้ำเหนือยิ้มหวานก่อนจะซบไหล่ของควอตซ์เอาไว้ นับวันน้ำเหนือก็ยิ่งออดอ้อนเก่ง บางวันที่เขาพาน้ำเหนือไปที่บริษัทด้วยและกำลังนั่งทำงานอยู่ก็จะมีคุณแม่ว่าที่ลูกสามเดินมานั่งข้าง ๆ บางครั้งก็มานั่งตัก มาอยู่ใกล้ ๆ มาอ้อน
หรือบางทีเวลาอยู่บ้านก็จะตามติดอยู่ข้าง ๆ ตลอดไม่ไปไหนไกล เหมือนอย่างตอนนี้ที่เขานั่งอ่านหนังสือระหว่างรอคนรักอาบน้ำ พอเจ้าตัวเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นเขานั่งอยู่ตรงนี้ก็รีบเดินมานั่งข้าง ๆ กอดแขน ซบอก ซบไหล่เขาตลอด
ควอตซ์ไม่ได้นึกรำคาญ บางครั้งก็แปลกใจเพราะปกติน้ำเหนือไม่ใช่คนช่างอ้อน แต่ความรู้สึกที่มากกว่าแปลกใจก็คือเอ็นดู นึกขำทุกทีที่อีกคนเข้ามากอดมาอ้อนเพราะเหมือนกับลูกแมวตัวเล็ก ๆ ที่เข้ามาพันแขนพันขาเจ้าของ และเขาก็ชอบมากเสียด้วยที่น้ำเหนือมาอ้อนแบบนี้
“ง่วงหรือยังหือ ปวดหลังไหม” ควอตซ์ถามหลังจากกดจมูกลงที่ขมับของน้ำเหนือไปแล้ว
“ยังไม่ง่วงครับ แต่ผมอยากไปนอนที่เตียงแล้ว” น้ำเหนือตอบ
“โอเค เดี๋ยวพี่พาไป” ควอตซ์เก็บหนังสือที่อ่านอยู่ก่อนจะช้อนร่างของคุณแม่ขึ้นอุ้มแล้วพาเดินไปที่เตียงนอน
วางน้ำเหนือลงบนเตียงพร้อมกับช่วยจัดที่นอนให้เพื่อที่คุณแม่จะได้นอนอย่างสบายที่สุดก่อนที่เขาจะขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงอยู่ข้าง ๆ พอนั่งเรียบร้อยน้ำเหนือก็ขยับมากอดแขนซบไหล่เขาทันที
“ดูโทรทัศน์ไหม” ควอตซ์ไม่ได้ทักท้วงเรื่องความช่างอ้อนของคนรักแต่ถามเรื่องอื่นแทน
“ครับ” น้ำเหนือเองก็พยักหน้า รับรีโมทโทรทัศน์ที่ควอตซ์ส่งมาให้ เจ้าตัวกดเปลี่ยนช่องไปเรื่อย ๆ หยุดที่รายการวาไรตี้ของประเทศเกาหลี
ดูเหมือนน้ำเหนือจะชอบใจมากเพราะหัวเราะไม่หยุด ยิ่งตอนที่พิธีกรของรายการล้มลุกคลุกคลานอยู่ในโคลนจนเลอะเทอะไปหมด
“หัวเราะเบา ๆ หน่อยไหม เดี๋ยวลูกก็ตกใจหรอก” อดที่จะแซวคนรักไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่หัวเราะจนตัวสั่นไปหมด
พอได้ยินแบบนั้นคนที่กำลังสนุกสนานกับรายการโทรทัศน์ก็หยุดหัวเราะทันที หันมามองคนที่เขานั่งพิงตาขวาง ก่อนจะกดปิดโทรทัศน์ไปเสียอย่างนั้นแถมยังขยับไปนอนหันหลังให้อีก คราวนี้ควอตซ์ได้แต่ทำหน้างง จากลูกแมวน้อยช่างอ้อนกลายมาเป็นเด็กขี้งอนไปเสียแล้ว
คนตัวสูงทอดสายตามองคนตัวอวบเพราะตั้งครรภ์ด้วยสายตาเอ็นดูปนขบขัน ควอตซ์ขยับไปใกล้เอื้อมมือไปลูบผมนุ่มของน้ำเหนือเบา ๆ ให้อีกฝ่ายหันมามอง แต่พอเห็นรอยยิ้มขำของเขาก็ทำหน้าบึ้งใส่แล้วหันกลับ
ท้องรอบนี้นอกจากจะช่างอ้อนแล้ว... ก็ขี้งอนด้วยนะ มัมมี๊
“โกรธพี่เหรอหือ” ควอตซ์ก้มลงจูบที่ขมับของน้ำเหนืออย่างมันเขี้ยว ใจจริงอยากจะกอดคนตัวขาวแน่น ๆ แล้วก็ฟัดให้หนำใจ แต่เพราะทำแบบนั้นไม่ได้เขาเลยต้องหอมหนัก ๆ แบบนี้แทน
“เปล่า ผมไม่ได้โกรธ”
“อย่างนั้นก็งอน...”
“ผมไม่ได้งอน” ตัวอย่างของปากอย่างใจอย่างคือแบบนี้นี่เอง แม้จะบอกว่าไม่โกรธไม่งอน แต่ทั้งท่าทางและน้ำเสียงบ่งบอกชัดเจนว่างอน
“แล้วไม่ดูโทรทัศน์ต่อแล้วเหรอ” ถามหยั่งเชิงไป
คนที่นอนหันหลังส่งเสียงขึ้นจมูก “ไม่ครับ เดี๋ยวหัวเราะมาก ๆ ลูกจะตกใจ”
ควอตซ์หัวเราะ รั้งคนแสนงอนมากอดเอาไว้หอมแก้มขาวแรง ๆ อย่างอดใจไม่ไหว “แสนงอน ถ้าอย่างนั้นนอนกันดีกว่านะ นอนดึกไม่มีต่อลูกนะ”
“ผมไม่ได้งอนเสียหน่อย”
“ครับมัมมี๊ ตามนั้นครับ” ควอตซ์ยอมแพ้ ขยับตัวลงนอนสอดแขนให้น้ำเหนือนอนหนุน ใช้มืออีกข้างกดปิดไฟในห้องก่อนจะเปลี่ยนมารั้งตัวน้ำเหนือไปกอดเอาไว้ จูบหน้าผากไปอีกรอบ “นอนได้แล้วนะ ฝันดีครับ”
“ฝันดีครับ” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นจูบปลายคางของควอตซ์ก่อนจะซุกหน้ากับอกกว้างแล้วหลับตาลง
ปล่อยให้อีกฝ่ายลูบผม ลูบหลังกล่อมให้นอนหลับฝันดี
“คุณหนูใหญ่... ป้าเอาขนมมาให้ค่ะ” เสียงของป้ายุพินดังขึ้น น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเล่มหนาที่กำลังอ่านอยู่แล้วยิ้มกว้าง
“ขอบคุณนะครับ”
ขนมตะโก้ชิ้นพอดีวางเรียงอยู่บนจาน มีทั้งตะโก้เผือก ตะโก้สาคู ตะโก้ข้าวโพดแล้วก็ตะโก้มันม่วง น้ำเหนือยิ้มชอบใจที่จะได้ทานขนมที่อยากทาน
“ป้าให้ทานได้แค่สี่ชิ้นเล็กนะคะ ทานเยอะ ๆ ไม่ดีนะ” ป้ายุพินพูด
คุณหนูใหญ่เองก็พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ได้ทานแค่สี่ชิ้นเล็ก ๆ ก็พอแล้ว แค่พอให้หายอยาก น้ำเหนือมักจะอยากทานนู้นนี่เต็มไปหมด ทั้งของคาวของหวาน แต่เจ้าตัวก็ทานเพียงแค่นิดหน่อยก็ไม่อยากทานแล้ว
“ครับ ขอบคุณนะครับป้ายุพิน” คนดีใจยิ้มไม่หุบ ใช้ช้อนแบ่งขนมแต่ละชิ้นแล้วตักทาน ทำหน้ากลั้นฟินเสียจนป้ายุพินต้องยิ้มอย่างเอ็นดู
“เดี๋ยวป้าให้สาลี่ยกน้ำส้มมาให้นะคะ”
ขนมตะโก้ในจานหมดเกลี้ยงในเวลาอันรวดเร็ว ปิดท้ายด้วยการยกน้ำส้มคั้นเย็น ๆ ขึ้นดื่มเป็นการล้างปาก ก่อนจะหยิบหนังสือนิยายที่อ่านค้างไว้มาอ่านต่อ น้ำเหนือนั่งเหยียดขาบนโซฟาตัวเบดตัวใหญ่ที่ควอตซ์สั่งตัดใหม่เพื่อให้น้ำเหนือนั่งได้อย่างสบายที่สุด
วันนี้ทุกคนไปทำงานกันหมด ฝาแฝดก็ไปเรียน เหลือเพียงแค่เขา ป้ายุพิน สาลี่แล้วก็เมดคนอื่น ๆ แค่นั้น แล้วก็เจ้าซามอยด์ตัวขาวที่ตอนนี้ตัวโตกว่าเดิมมากทีเดียวแถมยังตัวกลมน่ากอด
เจ้าซามอยด์วิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่น มากระโดดเกาะโซฟาข้าง ๆ น้ำเหนือส่งเสียงเห่าเรียกร้องความสนใจ
“ว่าไงเรา หิวแล้วล่ะสิใช่ไหม” น้ำเหนือวางหนังสือลง ยืนมือไปตรงหน้าให้เจ้าตัวขาวดม “ป่ะ อย่างนั้นไปกินข้าวกันเนอะ”
พอได้ยินคำว่ากินข้าว เจ้าแพนเค้กก็เห่ารับอย่างชอบใจก่อนจะวิ่งออกจากห้องนั่งเล่นนำหน้าน้ำเหนือไป น้ำเหนือได้แต่ยิ้มขำยอมลุกตามเจ้าตัวขาวที่วิ่งกลับมาอีกรอบเหมือนจะมาเร่ง
“คุณหนูใหญ่... อยากได้อะไรคะ เรียกสาลี่ก็ได้ค่ะไม่ต้องเห็นเดินมาเองเลย” สาลี่ร้องทักเมื่อเห็นคุณหนูใหญ่เดินเข้ามาในครัว
“แพนเค้กคงจะหิว เดินไปตามที่ห้องนั่งเล่นตั้งสองรอบ” ตอบกลับไปอย่างขบขัน
“เอาอีกแล้วเจ้าแพนเค้ก สาลี่เพิ่งให้อาหารมันเมื่อสองชั่วโมงก่อนเองค่ะ แล้วก็ออกไปวิ่งเล่นมา นี่วิ่งไปหาคุณหนูนี่เอง พวกพี่สายพี่ดินก็ตามหาอยู่ อาบน้ำให้ยังไม่ทันเช็ดตัวให้แห้งก็วิ่งหายมาแล้ว”
น้ำเหนือหัวเราะเมื่อได้ฟัง แพนเค้กซนเอาเรื่อง แล้วก็มักจะชอบแกล้งคนงานในบ้านด้วย ชอบออกไปวิ่งเล่นจนเนื้อตัวเลอะเทอะ พอจับอาบน้ำได้ยังไม่ทันเสร็จดีก็วิ่งหนีให้ต้องตามหากันอยู่เรื่อยไป
“สงสัยเพราะได้เจ้าแฝดเลี้ยง นิสัยเลยเหมือนกัน”
สาลี่หัวเราะเมื่อได้ยินแบบนั้น “ก็คงจะอย่างนั้นนะคะ”
นึกไปถึงคุณหนูน้อยทั้งสองคนที่ซนไม่แพ้กัน ทำเอาคนช่วยเลี้ยงวิ่งวุ่นไปหมดเพราะตามหาคุณหนูน้อยที่นึกอยากเล่นซ่อนแอบในตอนเช้าก่อนไปเรียน แทบจะเกณฑ์คนทั้งบ้านมาช่วยกันหา พอจับคนหนึ่งได้อีกคนก็หนี เล่นเอาเหนื่อยกันไปหมด สุดท้ายวันนั้นสองแสบก็ไม่ได้ไปโรงเรียน แล้วก็โดนแด๊ดดี๊ดุไปชุดใหญ่ทำเอาหยุดซนไปพักใหญ่
“คุณหนูใหญ่ไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวเจ้าแพนเค้กสาลี่จัดการเอง”
“โอเคครับ ผมฝากด้วยนะ” น้ำเหนือพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม หนังสือเล่มหนาที่วางทิ้งเอาไว้ตอนแรกถูกหยิบขึ้นมากางอ่านต่อ
เพราะต้องอยู่คนเดียวบ่อย ๆ หนังสือนิยายเลยเป็นอีกหนึ่งเพื่อนสนิทของน้ำเหนือในเวลานี้ หนังสือในห้องอ่านหนังสือที่บ้านใหญ่หลายเล่มน้ำเหนือก็อ่านจบไปแล้ว และยังมีเรื่องใหม่ที่เพิ่งซื้อมาอีก น้ำเหนือขยับเอนหลังลงนอนเมื่อนั่งอยู่นานจนปวดหลัง รู้สึกว่าตั้งครรภ์รอบนี้น้ำเหนือทำอะไรมากแทบไม่ได้ นั่งนานก็ปวดหลังไปหมด เดินหรือยืนสักพักก็ปวดขา เมื่อยขาจนต้องหาที่นั่ง ทำอะไรก็เหนื่อยหอบง่าย คิดงานมากเกินไปก็ปวดหัว
น้ำเหนือเลยโดนทั้งคนรัก แล้วก็คุณหญิงมรกตสั่งห้ามทำงานเด็ดขาด เพราะอาจจะทำให้เกิดความเครียดแล้วส่งผลถึงเจ้าตัวน้อยได้ แม้ตอนแรกน้ำเหนือจะอิดออด รวมไปถึงต่อรองและขอร้อง เพราะเขาคงรู้สึกแย่แล้วก็เบื่อถ้าต้องอยู่เฉย ๆ โดยไม่ทำอะไร แต่พอได้ลองทำแล้วก็พบว่ามันยิ่งส่งผลในด้านแย่มากกว่าด้านดี น้ำเหนือเลยยอมหยุดทำงาน และหากิจกรรมอื่นทำแทน แล้วการอ่านหนังสือ อ่านนิยายก็เป็นกิจกรรมที่ดีที่สุดในเวลาที่อยู่คนเดียว
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นเรียกสายตาของคนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ให้หันมามอง น้ำเหนือเอื้อมมือมาหยิบเจ้าเครื่องมือสื่อสารที่ส่งเสียงไม่หยุดแล้วกดรับ
“ครับพี่ควอตซ์”
[พี่กำลังไปรับฝาแฝด วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม] ปลายสายส่งเสียงกลับมา
“สตรอว์เบอร์รี่หมดแล้วครับ พี่ควอตซ์ซื้อมาให้หน่อยนะ เชอร์รี่ด้วย”
[โอเคครับ ถ้ายังไงเดี๋ยวพี่ซื้อเข้าไปให้นะ แล้วตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่]
“อ่านนิยายครับ ผมอ่านจะหมดอีกแล้ว” น้ำเหนือตอบไปก็หัวเราะไป เมื่ออาทิตย์ก่อนนิยายที่น้ำเหนือสั่งซื้อไปเพิ่งมาส่งชุดใหญ่ และตอนนี้เขาก็อ่านจะจบแล้ว
[เอาไว้สั่งใหม่ก็ได้ครับ หรืออยากจะไปดูที่ร้านไหม เดี๋ยวเอาไว้วันไหนว่าง ๆ พี่พาไปนะ]
“ได้ครับ” น้ำเหนือรับคำ “พี่กำลังจะขับรถแล้วใช่ไหม”
ถามออกไปเมื่อได้ยินเสียงเหมือนกดรีโมทเปิดรถดังลอดเข้ามาในสาย [ใช่ครับ พี่ลงมาถึงชั้นที่จอดรถแล้ว]
“อย่างนั้นพี่ควอตซ์ขับรถก่อนเถอะครับ แล้วเจอกันครับ”
[ครับผม แล้วเจอกันครับ]
น้ำเหนือกดวางสายไป พร้อมกับวางโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิม พอดีกับที่แพนเค้กเจ้าซามอยด์เดินเข้ามาในห้อง แพนเค้กเดินมาหยุดอยู่ใกล้กับโซฟาที่น้ำเหนือนั่งอยู่แล้วเงยหน้าขึ้นมอง เหมือนกำลังเชิญชวนให้มาเล่นด้วยกัน
“มานี่มา” น้ำเหนือตบที่ตักตัวเอง เจ้าแพนเค้กเห็นก็รีบกระโดดขึ้นมาบนโซฟาแล้วทิ้งตัวลงนอนหนุนตักของน้ำเหนือทันที
ท่าทางฉลาดรอบรู้เรียกรอยยิ้มจากน้ำเหนือได้เป็นอย่างดี มือของน้ำเหนือลูบไปตามขนสีขาวสวยและนุ่มมือเพราะได้รับการดูแลอย่างดีแล้วก็สม่ำเสมอ
“อีกเดี๋ยวเพื่อนเล่นเราก็กลับมาแล้ว” น้ำเหนือพูด เจ้าแพนเค้กเองก็เห่ารับเหมือนกับว่าฟังออก “ดีใจล่ะสิ แล้วก็อย่าพากันไปเล่นซนที่ไหนอีกรู้ไหม เพิ่งจะอาบน้ำมาเองเมื่อเช้า”
โฮ่ง โฮ่ง
ซามอยด์ตัวขาวเห่ารับ ก่อนที่มันจะใช้ขาหน้าของตัวเองขึ้นมาปิดหน้าปิดตาเอาไว้ “อะไรเรา ปิดหน้าปิดตา จะไม่ฟังที่พูดเหรอ”
คราวนี้เจ้าแพนเค้กไม่เห่ารับแล้ว ให้คนที่พูดด้วยนึกมันเขี้ยวเจ้าตัวขาวที่นอนหนุนตักเขาอยู่ เลยต้องคว้าตัวขึ้นมาฟัดเบา ๆ
น้ำเหนือลูบขนแพนเค้กไปเรื่อย ๆ พลางอ่านนิยายไปด้วย จนกระทั่งเผลอหลับไป หนังสือในมือล่นลงข้างตัวบนโซฟา เอนหลังพิงกับผนักโซฟาไปแล้วหลับไปในท่านั่งโดยมีแพนเค้กนอนหนุนตักหลับอยู่
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
หายไปนานเลยค่ะ ไปปั่น #พี่กันต์สายอ่อยมา ตอนนี้เรื่องนู้นฟางปั่นจบแล้ว เลยได้ฤกษ์กลับมาแต่งเรื่องนี้ต่อ แต่ห่างหายไปนาน ยังจูนไม่ค่อยติดค่ะ นี่ก็ต้องมานั่งย้อนอ่านตั้งแต่ตอนแรกใหม่เลย ตอนนี้มันเลยอาจจะยังแปลก ๆ แปร่ง ๆ อยู่นะคะเพราะห่างหายไปนานสำหรับเรื่องนี้ เลยยากเลยค่ะ ยังไงรอบหน้าจะปรับปรุง แก้ไขนะคะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
เอ็นดูน้ำเหนือ หลับไปพร้อมกับน้องหมา
พี่ควอตซ์เห็นคงเอ็นดูแน่ๆ :กอด1:
-
ว้าวววว มาเเล้ว คิดถึงสองเเสบจะเเย่ มาบ่อยๆเน้อ
-
เมื่อไหร่จะคลอดน้องเลิฟหว่า
-
มาแล้วๆ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
หนูเลิฟมาซะทีเถอะ อยากเจอแล้ว :กอด1:
-
ท้องนี้มัมมี้ว่าง่ายแฮะ
รอเจอน้องแฝดดดดดด
-
อยากให้น้องเลิฟเป็นผู้หญิงนะ จะได้สมใจคุณพ่อ
-
คนแต่งกลับมาแล้วคิดถึงน้ำเหนือจัง
-
:pig4: :pig4:
-
คิดถึงมากมายมาต่ออีกน้าาาา :mew1:
-
น้องใกล้จะมาแล้ว
-
มัมมี้โหมดขี้อ้อนน่าเอ็นดูจริงๆ แพนเค้กเป็นน้องแฝดนี่นา ก็ต้องซนเหมือนกันสิ :katai2-1:
-
:กอด1: :L2: :L2:
-
น่ารักจังเลยว่าที่คุณแม่ลูก 3
-
มัมมี๊ขี้อ้อนจริงๆ 55555
-
คิดถึงเรื่องนี้มากๆเลย :กอด1:
-
:katai2-1:รอแฝดน่าาา :katai2-1:
-
:pig4: :pig4:
-
น้ำเหนือยังน่ารักไม่เปลี่ยน
รอคลอดน้องคนที่ 3 นะคะ
:mew1: :mew1:
-
อยากเจอน้องเลิฟแล้ว :L2:
-
คิดถึงน้ำหนือกับน้องแฝด :mew1:
-
เอ็นดูคุณแม่
-
คิดถึงนะ บ้านนี้
-
คุณแม่ขี้งอน
-
:mew1:
น่ารักมากเลยค่ะเรื่องนี้ ฟางเขียนนิยายได้อบอุ่นมากเลย
ชอบมากเลย
-
คิดถึงน้ำเหนือ จะกลายเป็นคุณแม่ลูกสามแล้ว ดีใจๆ
-
มัมมี้ขี้อ้อนแล้วยังขี้งอนอีก พี่ควอร์ตห้ามใจไม่ฟัดได้ไง :-[ :กอด1:
-
กลับมาแล้วววว
-
อ้อนได้น่าร้ากกกกก :mew3:
-
น้ำเหนือน่ารัก ออดอ้อนแบบนี้ ชอบมากค่ะ
-
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “10”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
ควอตซ์ที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านและกำลังเดินหาคนรักที่อยู่คนเดียวชะงักไปเมื่อมองเข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้วเจอคนที่ตามหานั่งหลับคอพับคออ่อนอยู่บนโซฟา โดยมีแพนเค้กหมาซามอยด์สีขาวนอนหนุนตักอยู่ ร่างสูงก้าวเข้ามาใกล้ เจ้าตัวขาวที่นอนหนุนตักน้ำเหนือขยับตัวก่อนจะลืมตาข้างเดียวขึ้นมอง แล้วพอเห็นว่าเป็นเจ้านายอีกคนที่เดินเข้ามา แทนที่เจ้าตัวขาวจะลุกหนีไปกลับปิดตาข้างที่เปิดขึ้นลงแล้วก็นอนหนุนตักน้ำเหนือต่อไม่สนใจ จนควอตซ์นึกมันเขี้ยวปนหมั่นไส้เจ้าลูกหมาตัวขาวจนอยากจะเคาะนิ้วบนหัวนั้นสักที
นอกจากฝาแฝดที่เป็นเพื่อนเล่นของเจ้าซามอยด์ตัวนี้แล้ว ก็มีน้ำเหนือนี่แหละที่เจ้าตัวขาวตามติด ชอบเข้ามาคลอเคลียออดอ้อนอยู่ใกล้ ๆ ส่วนกับควอตซ์... ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเจ้าตัวขาวว่าอยากเล่นด้วย หรือว่าไม่อยากเล่นด้วย
ควอตซ์เคาะนิ้วลงบนหัวเจ้าแพนเค้กเบา ๆ เจ้าตัวขาวลืมตามองอีกรอบ ก่อนจะกระโดดลงจากโซฟาแล้วเดินหายออกจากห้องไป ควอตซ์ได้แต่ส่ายหน้ากับการกระทำนั้นแล้วนั่งลงข้าง ๆ คนรักแทน ยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าแล้วก็ลำคอของน้ำเหนือ ขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกว่าเนื้อตัวของคนรักอุ่นกว่าปกติ
“น้ำเหนือ เหนือครับ” ควอตซ์ปลุกคนหลับให้รู้สึกตัวตื่น
น้ำเหนือขมวดคิ้วตอนขยับตัว เจ้าตัวลืมตาขึ้นมองพอเห็นว่าเป็นควอตซ์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็ขยับเข้ามาซุกทันที ควอตซ์ได้แต่ยกมือกอดคนตัวเล็กกว่าเอาไว้แล้วสังเกตอีกคนไปด้วย ลมหายใจของน้ำเหนือร้อนกว่าเดิม เนื้อตัวก็อุ่น ไม่สบายแล้วแน่นอน
“ไม่สบายแล้วเรา ตัวเริ่มร้อนแล้วนะ รู้สึกไม่ดีบ้างไหม” ควอตซ์ก้มลงถามคนในอ้อมกอดของตัวเอง
“ผมปวดหัว...” น้ำเหนือพูดเสียงเบา พลางซุกหน้ากับไหล่ของควอตซ์
ร่างของน้ำเหนือถูกยกจนลอยก่อนจะวางลงบนตักของควอตซ์ สองแขนแข็งแรงโอบกอดรอบตัวว่าที่คุณแม่ลูกสามเอาไว้ จับให้คนบนตักซบหน้ากับไหล่ของเขาได้ “หนาวหรือเปล่าน้ำเหนือ”
“ครับ...” คนที่เหมือนจะป่วยตอบเสียงเบา จนควอตซ์ต้องกระชับกอดให้แน่นขึ้นอีกหน่อย แต่ก็ไม่รัดจนเกินไป
“ขึ้นไปบนห้องไหม จะได้นอนพัก ต้องกินยาแล้วก็นอนเยอะ ๆ จะได้หาย” ควอตซ์พูด กดจูบที่ขมับของน้ำเหนือเบา ๆ
ไม่อยากให้น้ำเหนือไม่สบายแบบนี้เลย เพราะเขากลัวว่าถ้าร่างกายของน้ำเหนืออ่อนแอแบบนี้จะส่งผลถึงสุขภาพแล้วก็ลูกในท้องด้วย
ควอตซ์อุ้มน้ำเหนือขึ้นก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองเพื่อตรงไปยังห้องนอน เขาค่อย ๆ วางน้ำเหนือบนเตียง คลี่ผ้าขึ้นคลุมให้คนป่วย น้ำเหนือลืมตามองคว้าแขนของคนรักเอาไว้ให้คนโดนจับมือยกยิ้มแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ คนป่วยบนเตียง
พอควอตซ์นั่งลงน้ำเหนือก็ขยับมาใกล้ทันที ไม่ได้นอนหนุนตักอีกฝ่ายแต่แค่วางศีรษะใกล้ ๆ ขาเท่านั้น เป็นท่าประจำของคุณแม่เวลาป่วยและอยากอ้อน “เดี๋ยวพี่โทรหาน้าหมอดีกว่า ให้มาช่วยดูอาการของเรา พี่ไม่กล้าหยิบยาให้เรากินเองกลัวจะส่งผลไม่ดี”
“วันนี้ทำอะไรบ้าง ทำไมอยู่ ๆ ก็ไม่สบายแบบนี้ได้นะ” ควอตซ์ลูบผมของน้ำเหนือ
คนนอนป่วยส่ายหน้าไปมา “ไม่ได้ทำ... ออกไปนั่งเล่นตรงสระมาแปบเดียว แต่คงเพราะอากาศมันร้อน พอกลับเข้ามาอยู่ในห้องแอร์ก็เลยป่วยละมั้งครับ”
“ก็คงจะเป็นแบบนั้น วันนี้อากาศร้อนจริง ๆ ป่วยเลยคุณแม่ฝาแฝด”
“แล้ว... แฝดน่ะครับ” น้ำเหนือถามไปถึงลูกชายฝาแฝด เมื่อเช้าควอตซ์บอกจะไปรับฝาแฝดเองแต่นี่เขายังไม่เห็น ยังไม่ได้ยินเสียงสองแสบเลย
“อยู่บ้านคุณแม่ พ่อสินธรก็อยู่ที่นั่นด้วย” ควอตซ์บอก “เดี๋ยวพี่โทรบอกพวกคุณแม่ก่อนแล้วจะได้โทรหาน้าหมอด้วย เรานอนพักไปก่อนนะแล้วพี่จะมาเช็ดตัวให้จะได้สบายตัว”
“ครับ” น้ำเหนือรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนจะหลับตาลง
ควอตซ์ลูบผมน้ำเหนือเบา ๆ อีกทีก่อนจะลุกไปโทรศัพท์หาคุณหญิงมรกตเพื่อบอกเรื่องน้ำเหนือป่วย เย็นนี้คงไม่ได้ไปทานข้าวที่บ้านใหญ่ด้วย ทางคุณหญิงได้ยินก็ตกใจ บอกจะช่วยดูแลฝาแฝดให้ก่อนแล้วก็จะให้ป้ายุพินทำข้าวต้มมาให้คนป่วย ควอตซ์พูดขอบคุณแล้วจึงโทรหาน้าหมอเพื่อรบกวนให้มาช่วยดูอาการของน้ำเหนือ
เมื่อคุยโทรศัพท์เรียบร้อยควอตซ์ก็หยิบผ้าไปชุบน้ำเพื่อมาเช็ดตัวให้คุณแม่ที่นอนหลับอยู่บนเตียง สัมผัสที่ไล้ไปตามแขนปลุกให้คนหลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา น้ำเหนือนอนนิ่ง ๆ ปล่อยให้ควอตซ์เช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้จนเรียบร้อย
“รู้สึกเป็นยังไงบ้าง ปวดหัวมากไหม ร้อน หรือว่าหนาว อยากจะอาเจียนหรือเปล่า เจ็บคอไหม” ควอตซ์รัวคำถามเสียจนคนฟังประมวลผลแทบไม่ทัน
ได้แต่ยิ้มขำกับอาการขี้ห่วงของคนรักของตัวเอง “ถามจนผมตอบไม่ทันแล้วล่ะครับ”
“ก็พี่เป็นห่วงนี่ครับ ตกลงว่าเป็นยังไงบ้าง”
“ปวดหัวครับ แต่ไม่มากเท่าไหร่มันตื้อ ๆ มากกว่า แล้วก็ไม่ได้อยากจะอาเจียนอะไรครับ คอก็ไม่เจ็บครับ น่าจะเป็นแค่หวัด” น้ำเหนือตอบคำถามของควอตซ์แทบจะทุกคำถาม
“จะเป็นแค่หวัดหรืออะไรก็เถอะ ถ้าเลือกได้พี่ก็ไม่อยากให้เราป่วยเลยสักโรคเดียว” ลูบผมคนรักก่อนจะคว้ามือของน้ำเหนือมาจับเอาไว้ “พี่โทรบอกน้าหมอแล้ว ถ้ากลับมาแล้วจะแวะมาดูอาการของเราให้ ส่วนฝาแฝดคุณแม่อาสาดูให้ก่อน เรากินข้าวเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่จะไปรับแฝดกลับมาบ้าน”
“ครับ... ผมไม่สบายแบบนี้คงเข้าใกล้แฝดไม่ได้ กลัวว่าแฝดจะป่วยตามผมไปด้วย” น้ำเหนือตอบ จับมือของควอตซ์มาแนบเอาไว้ที่แก้มของตัวเองแล้วซุกลงไป
“ไม่เป็นอะไรครับ เดี๋ยวพี่ดูแลแฝดเอง เราน่ะนอนพักเยอะ ๆ จะได้หายไว ๆ นะ”
“ขอบคุณนะครับ”
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก ป้ายุพินเดินนำเข้ามาในห้องก่อนที่เมดอีกสองคนจะเดินตามเข้ามาในมือมีถาดอาหารมาด้วยทั้งสองคน ป้ายุพินจัดแจงให้เมดเอาถาดอาหารไปวางไว้ตรงโต๊ะหน้าโซฟา
“ป้าทำข้าวต้มกุ๊ยมาให้ค่ะ จะทำข้าวต้มหมู ข้าวต้มกุ้งก็กลัวพวกคุณจะเบื่อกัน แต่ก็มีกับข้าวอ่อน ๆ สำหรับคนป่วยด้วยนะคะ” ป้ายุพินหันมาพูดกับทั้งสองคน
“ขอบคุณนะครับป้ายุพิน” น้ำเหนือเอ่ยขอบคุณ ดันตัวเองลุกขึ้นนั่งโดยมีควอตซ์ช่วยพยุง “ผมกำลังอยากกินพอดีเลย”
“ค่ะ หายไว ๆ นะคะคุณหนู เดี๋ยวให้เด็ก ๆ มาเก็บจานอีกรอบนะคะ ทานข้าวแล้วก็พักผ่อนเถอะค่ะ”
“ป้ายุพินครับ เดี๋ยวน้าหมอจะมาดูอาการน้ำเหนือ ถ้าน้าหมอมาแล้วให้น้าหมอขึ้นมาได้เลยนะครับ” ควอตซ์บอกกับป้ายุพิน ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้ารับ ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป
“กินข้าวเลยนะครับ ไปนั่งตรงนู้นไหวไหม” ควอตซ์หันมาถาม
“ไหวครับ”
ควอตซ์พยุงน้ำเหนือไปที่โซฟา ประคองให้อีกฝ่ายนั่งลงก่อนจะตักอาหารคอยป้อนคนรักสลับกับตักทานเอง แต่ทานไปได้ไม่เท่าไหร่น้ำเหนือก็ส่ายหน้าปฏิเสธเพราะทานไม่ลงแล้ว แม้ว่าควอตซ์จะคะยั้นคะยอยังไงก็เอาแต่ส่ายหน้า ควอตซ์ก็เลยยอมแพ้ แล้วหันไปหยิบน้ำส่งให้น้ำเหนือดื่มตามแทน
“ไปนอนพักที่เตียงไหม”
“ยังครับ พี่ควอตซ์กินข้าวให้เรียบร้อยก่อนเถอะครับ ผมนั่งตรงนี้แหละ” น้ำเหนือตอบ เอนตัวพิงไหล่ของควอตซ์
คนโดนพิงก็ไม่ได้ว่าอะไรอีกทั้งยังยกมือโอบไหล่ของน้ำเหนือเอาไว้ด้วย ลูบผม ลูบแก้มของคนรักเบา ๆ อย่างหยอกล้อ “เอาอีกไหมหือ เมื่อกี้กินไปนิดเดียวเอง”
“ไม่เอาแล้วครับ ไม่ค่อยอยากกินอะไรเลย” น้ำเหนือยังคงส่ายหน้าปฏิเสธเหมือนเดิม
ให้น้ำเหนือนั่งย่อยอีกสักพักก็พาคนป่วยไปนอนพักที่เตียง ดูเหมือนว่าไม่สบายคราวนี้จะทำให้น้ำเหนือเพลียได้ง่ายเพราะนอนได้ไม่นานเจ้าตัวก็หลับไป ควอตซ์จึงใช้ช่วงเวลานั้นไปรับฝาแฝดที่บ้านใหญ่ แต่ยังไม่ทันจะได้เดินออกจากบ้านพ่อสินธรก็เดินจูงมือแฝดกลับมาพอดี มีแพนเค้กเจ้าซามอยด์สีขาววิ่งตามมาด้วย
“ผมกำลังจะไปรับฝาแฝดพอดีเลยครับ” ควอตซ์พูดกับพ่อสินธร
“แล้วน้ำเหนือเป็นยังไงบ้าง”
“นอนหลับอยู่ครับ พ่อขึ้นไปดูก็ได้ครับอีกเดี๋ยวน้าหมอคงจะมาตรวจให้ ฝาแฝดเดี๋ยวผมจัดการเองครับ” ควอตซ์บอกกับพ่อสินธร
พ่อสินธรพยักหน้ารับ ส่งต่อฝาแฝดให้กับควอตซ์แล้วเดินไปดูลูกชายที่ห้องข้างบน ควอตซ์พาฝาแฝดกลับไปที่ห้องของเจ้าตัวเพื่อพาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“เมื่อกี้หม่ำอะไรไหมครับ” ควอตซ์ถามพลางช่วยถอดชุดฝาแฝดออก
“มีหมูเกล็ด ๆ ครับ ข้างในมันเยิ้ม ๆ เลย” พี่ฮาร์ทเล่า “ตอนดึงแบบนี้ครับ ยืด ๆ เลย เนอะ”
“ช่าย หร่อยมากครับ เดียชอบ อิอิ บอกคุงย่าเอาอีกเยอะ ๆ เลย”
ควอตซ์ยิ้มขำกับท่าทางการเล่าเรื่องของฝาแฝด หอมฟัดทั้งสองคนอย่างมันเขี้ยวปนเอ็นดู
“แด๊ด ๆ มัม ๆ ล่ะครับ” น้องเดียร์ถามถึงมัมมี๊เพราะตั้งแต่กลับมาจากโรงเรียนยังไม่เจอมัมมี๊เลย
“มัม ๆ ไปไหน” พี่ฮาร์ทเองก็ถามถึงเช่นกัน
“มัมมี๊ไม่สบายครับ ต้องนอนพักผ่อนเยอะ ๆ จะได้หายไว ๆ เพราะฉะนั้นเราสองคนห้ามดื้อ ห้ามรบกวนมัมมี๊น่ะครับ มัมมี๊จะได้นอนพัก”
“มัมมี๊มะฉะบายเหยอ แบบที่เดียเป็นเหรอครับ มีแหลมจิ้มมือ มัมมี๊เจ็บไหม”
“ครับ มัมมี๊ไม่สบาย เหมือนกับที่เราสองคนเคยเป็น แต่ว่าไม่มีเข็มแหลม ๆ จิ้มมือมัมมี๊” ควอตซ์ตอบคำถามของฝาแฝดไปก็พาทั้งคู่เข้าไปอาบน้ำ เขาก็เลยถือโอกาสอาบน้ำพร้อมลูกไปเลย
อาบน้ำให้ฝาแฝดเสร็จก็ห่อตัวสองแสบออกจากห้องน้ำ ควอตซ์ปล่อยให้ทั้งคู่แต่งตัวเอง ส่วนเขาก็เดินไปหยิบชุดนอนที่มีอยู่ในห้องนี้มาใส่ เพราะบางวันก็อาบน้ำพร้อมกับฝาแฝดก็เลยมีเสื้อผ้าเก็บเอาไว้ในตู้บ้าง
“แด๊ด ๆ ครับ ฮาร์ทกับเดียร์ไปหามัม ๆ ได้ไหม” พี่ฮาร์ทที่แต่งตัวด้วยตัวเองเสร็จแล้วก็เดินเข้ามาดึงชายเสื้อของแด๊ดดี๊แล้วร้องถาม
“ได้ครับ แต่ไม่นานนะ มัมมี๊ต้องนอนเยอะ ๆ นะ”
“ครับ / ฮะ” ทั้งสองคนพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย
ควอตซ์เลยจูงมือทั้งสองคนเดินไปที่ห้องนอน ภายที่คนป่วยนอนอยู่เต็มไปด้วยคนเยี่ยมไข้ ทั้งพ่อสินธร คุณหญิงมรกต คุณโทมัส น้าหมอเองก็มาแล้วและก็กำลังตรวจคนป่วยอยู่ ควอตซ์พาฝาแฝดไปหาพ่อสินธรกับคุณโทมัส ไม่อยากให้ทั้งคู่เข้าใกล้น้ำเหนือมาก กลัวว่าฝาแฝดจะไม่สบายไปด้วย
แม้ว่าร่างกายของฝาแฝดจะแข็งแรงขึ้นมากแล้วไม่ป่วยบ่อย ๆ เหมือนตอนยังเป็นเด็ก แต่ทั้งคู่ก็ยังรับเชื้อได้ง่าย ควอตซ์เลยไม่อยากให้เข้าใกล้น้ำเหนือมากไป เพราะอาจจะติดหวัดไปด้วย
“อาการไม่ได้น่าเป็นห่วงอะไร คอไม่แดง ไม่อักเสบ ไม่มีน้ำมูกด้วย เดี๋ยวน้าให้ยาเอาไว้ ยาตัวนี้ไม่แรงมากคนท้องกินได้ แล้วก็ยาบำรุงเดี๋ยวน้าจะให้เพิ่มไว้” หมอวิรัชพูด “เพราะตอนนี้กำลังท้องอยู่ ร่างกายเลยอ่อนเพลียได้ง่าย เรื่องป่วยเป็นหวัด เป็นไข้ก็มีโอกาสเป็นได้กว่าคนปกติ”
“พักผ่อนมาก ๆ กินของที่มีประโยชน์เยอะ ๆ เพราะถ้าแค่ยาบำรุงอย่างเดียวคงจะไม่พอ” น้าหมอพูด “ถ้าหากอีกสองสามวันยังไม่หายก็ให้บอกน้า น้าจะได้มาดูให้ใหม่ หรือไม่อย่างนั้นต้องไปตรวจที่โรงพยาบาล”
“ขอบคุณน้าหมอมากนะครับ” น้ำเหนือยกมือไหว้ขอบคุณ “รบกวนน้าหมอบ่อยเลยครับ”
“ไม่รบกวนหรอก เราก็หลานน้าเหมือนกันนะ เอาล่ะ พักผ่อนมาก ๆ จะได้หายไว ๆ นะ”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวแม่กับพ่อกลับก่อนดีกว่า ลูกจะได้พักผ่อนด้วย” คุณหญิงมรกตพูด ลุกเดินไปหาน้ำเหนือที่นอนพักอยู่บนเตียง “หายไว ๆ นะลูก พักเยอะ ๆ นะคะ”
“ขอบคุณครับคุณแม่ คุณพ่อด้วย” น้ำเหนือยกมือไหว้คุณหญิงมรกตกับคุณโทมัส แล้วทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับหมอวิรัช ในห้องเลยเหลือพ่อสินธร ควอตซ์แล้วก็สองแสบที่นั่งมองมัมมี๊อยู่ตรงโซฟา ไม่ได้เข้าไปใกล้เพราะแด๊ดดี๊บอกไว้
“เดี๋ยวพ่อไปบ้างแล้วล่ะ ลูกจะได้พัก” พ่อสินธรที่นั่งอยู่ปลายเตียงพูด ขยับมายืนข้างเตียงแล้วยกมือลูบผมลูกชาย
“ครับ พ่อก็อย่าป่วยเหมือนผมนะ”
พ่อสินธรหัวเราะ พยักหน้ารับคำก้มลงไปกอดลูกชายที่อ้อนขอกอดเหมือนเด็ก ๆ ครั้งหนึ่งแล้วจึงผละออก
“มัม ๆ มัม ๆ ป่วย...” พี่ฮาร์ทพูดพลางมองมัมมี๊ที่นอนอยู่บนเตียง อยากจะเดินเข้าไปหาแต่ก็ไม่กล้าขัดคำพูดของแด๊ดดี๊
“ใช่ครับ มัมป่วย อยู่ใกล้พวกหนูไม่ได้เดี๋ยวหนูติดไข้มัมไปด้วย”
“มัม ๆ เจ็บไหมครับ” น้องเดียร์ถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง ตอนน้องเดียร์ป่วยมันเจ็บมาก เพราะต้องไปนอนในห้องที่มีกลิ่นอะไรก็ไม่รู้ แถมยังมีแหลม ๆ จิ้มหลังมือเอาไว้อีก น้องเดียร์เจ็บมากเลยตอนนั้น
“ไม่เจ็บครับ พวกหนูทำการบ้านกันเสร็จหรือยังหือ”
“เสร็จแล้วครับ” ทั้งสองคนตอบพร้อมกัน ก่อนที่พี่ฮาร์ทจะพูดต่อ “ทำตอนอยู่บ้านคุงย่าครับ”
“ดีแล้วครับ” น้ำเหนือยิ้ม ก่อนจะหันไปหาคนรัก “พี่ควอตซ์พาฝาแฝดออกไปเถอะครับ อยู่นาน ๆ เดี๋ยวป่วย พี่ควอตซ์ก็อยู่กับลูกก่อนก็ได้ ผมอยู่ได้ครับ แฝดจะได้ไม่เหงาด้วย”
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่พาแฝดเข้านอนแล้วจะรีบกลับมา เรานอนพักก่อนเถอะนะ”
“ครับพี่ควอตซ์”
น้ำเหนือรับคำอย่างว่าง่าย ในใจอยากจะลุกไปกอดไปหอมฝาแฝดเหมือนทุกทีแต่ก็ทำไม่ได้ ขืนทำแบบนั้นฝาแฝดได้ติดหวัดจากเขาแน่นอน ทางที่ดีเขาจะต้องรีบหาย จะได้ดูแลแฝดได้เต็มที่
อาการป่วยของว่าที่คุณแม่ลูกสามยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้แย่ลง เหมือนอาการคงตัวแบบนี้มาเป็นวันที่สามแล้ว ไม่มีอาการเจ็บคอหรือว่าไอ แต่ร่างกายอ่อนเพลียแล้วก็มึนหัว บางทีก็ตัวร้อนแต่ไข้ไม่ได้ขึ้นสูงจนน่าเป็นกังวล
อาการไม่ได้หนักจนน่าเป็นห่วง แต่สิ่งที่น่าเป็นห่วงคืออารมณ์ของคุณแม่ที่ทั้งอ่อนไหว แล้วก็งอแงเสียเหลือเกิน งอแงยิ่งกว่าตอนฝาแฝดป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลเสียอีก
“น้ำเหนือ พี่ไปส่งลูกก่อนนะ แล้วตอนเช้าพี่มีประชุมแต่เดี๋ยวจะรีบกลับมากินข้าวกลางวันด้วย” ควอตซ์เอ่ยบอกคนที่นอนหันหลังให้เขา
ตั้งแต่ตื่นมาคุณแม่ก็งอแง อยากจะลุกไปดูฝาแฝดอาบน้ำแต่งตัว อยากจะลงไปทำมื้อเช้าให้ฝาแฝด แต่ก็โดนควอตซ์ห้าม เจ้าตัวก็เลยออกอาการโกรธ งอนคนรักแล้วก็นอนหันหลังให้ไม่พูดคุยด้วย
ตอนแรกฝาแฝดเองก็ร้องอยากจะมาหามัมมี๊แต่ควอตซ์กับพ่อสินธรก็ช่วยกันห้ามเอาไว้ ขืนปล่อยให้เจอกัน ไม่ใครก็ใครได้งอแงหนักกว่านี้แน่นอน
น้ำเหนือนอนนิ่งไม่ตอบรับ ไม่หันไปมองให้ควอตซ์ต้องถอนหายใจออกมาเบา ๆ ในใจนึกอยากจะทิ้งทุกอย่างแล้วขยับไปกอดคนแสนงอนเอาไว้ แต่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้เลยต้องทำใจแข็งเดินออกจากห้องไป
ควอตซ์เดินไปยังห้องอาหารที่ฝาแฝดแล้วก็พ่อสินธรนั่งทานมื้อเช้ากันอยู่ พอเขานั่งลงเมดสาวก็ยกอาหารมาเสิร์ฟทันที
“สาลี่ เดี๋ยวทำอะไรเสร็จขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนน้ำเหนือหน่อยนะ” ควอตซ์หันไปบอกเมดสาวคนสนิทของน้ำเหนือ
“ค่ะ คุณควอตซ์”
“น้ำเหนือเป็นยังไงบ้างล่ะ” พ่อสินธรถามถึงลูกชายของตัวเอง
“ไม่ยอมพูดกับผมเลย คงจะไม่พอใจผมที่ห้ามไม่ให้เจอแฝด ตอนออกมาผมคุยด้วยก็ไม่ตอบ นอนหันหลังให้อย่างเดียวเลย” ควอตซ์ตอบแล้วถอนหายใจอีกรอบ
ไม่สบายใจเลยที่เห็นน้ำเหนือมีอาการแบบนี้ เขากลัวว่าเจ้าตัวจะเผลอคิดมากไปเองจนเครียด ถ้าเป็นแบบนั้นก็จะไม่ดีทั้งกับตัวน้ำเหนือเองแล้วก็ลูกในท้องด้วย
“คงกำลังน้อยใจเรื่องไม่ให้เจอแฝด ไม่น่ามีอะไรมากหรอก เอาไว้กลับมาแล้วค่อยคุยกันอีกที น่าจะพอหายงอนแล้ว” พ่อสินธรพูดให้กำลังใจลูกเขย เขาเองก็ไม่มีวิธีที่จะแนะนำเหมือนกัน เพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกที่พ่อสินธรเห็นลูกชายมีอาการแบบนี้ เลยรับมือไม่ถูก
“ครับพ่อ” ควอตซ์ได้แต่รับคำ
หลังจากทานมื้อเช้ากันเรียบร้อยพ่อสินธรก็แยกไปรถอีกคันซึ่งมีคนขับรถไปส่งทำงาน ส่วนควอตซ์ก็ขับรถครอบครัวที่ได้มาตอนคลอดฝาแฝดไปส่งทั้งคู่ที่โรงเรียน
“แด๊ด ๆ ครับ” เสียงลูกชายคนเล็กดังมาจากเบาะด้านหลัง ควอตซ์ยังให้ฝาแฝดนั่งคาร์ซีทอยู่เพื่อป้องกันอันตราย
“ว่าไงครับ”
“เมื่อไหร่มัม ๆ จะหาย เดียคิดถึงมัม ๆ ครับ” เจ้าตัวพูดเสียงอ่อนพร้อมทำหน้าเศร้า
พี่ฮาร์ทมองน้องชายแล้วก็ทำหน้าเศร้าตาม “พี่ฮาร์ทก็คิดถึงมัม ๆ ครับ...”
สามวันแล้วที่ทั้งสองคนไม่ได้เข้าไปกอดไปหอมมัมมี๊เหมือนอย่างที่เคย คิดถึงมัมมี๊ อยากให้มัมมี๊กอด อยากให้มัมมี๊เล่านิทานให้ฟัง
น้องเดียร์ที่เผลอนึกถึงมัมมี๊ก็ทำหน้าจะร้องไห้ จนพี่ฮาร์ทต้องยื่นมือมาจับมือน้องชายเอาไว้ “เดียร์มะร้อง ฮึบ ๆ ไว้”
“อึก... ฮึบแล้ว เดียมะร้อง”
“เดี๋ยวมัมมี๊ก็หายแล้วครับ อดทนอีกไม่นานนะเด็ก ๆ เอาไว้ถ้าเย็นนี้มัมมี๊ดีขึ้นแด๊ดจะให้เข้าไปหามัมมี๊ดีไหมครับ” ควอตซ์อาศัยช่วงรถติดไฟแดงหันมาพูดกับลูกชายทั้งสองคน เอื้อมมือมาเช็ดหน้าให้น้องเดียร์ แล้วลูบผมทั้งสองคน
“ดีครับ!” ฝาแฝดร้องออกมาพร้อมกันอย่างดีใจ
“แต่ต้องสัญญากับแด๊ดก่อน ว่าพวกหนูจะเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซน แด๊ดพูดต้องฟังนะครับ”
“สัญญา ๆ น้องเดียร์สันยา”
“พี่ฮาร์ทด้วยครับ พี่ฮาร์ทกะสัญญา”
“น่ารักมากครับ” ควอตซ์ยิ้ม ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในโรงเรียนของฝาแฝด “นั่งรอแด๊ดก่อนครับ”
ควอตซ์ลงจากรถก่อนจะเปิดประตูหลังแทน เขาถอดสายรัดของคาร์ซีทออกให้ฝาแฝดแล้วอุ้มทั้งสองคนลงจากรถ หยิบกระเป๋านักเรียนส่งให้ทั้งคู่ กดปิดรถจนเรียบร้อยก็เดินจูงมือฝาแฝดไปส่งตรงจุดที่คุณครูยืนรอรับอยู่
“เดี๋ยวตอนเย็นคุณปู่คุณย่าจะมารับนะครับ รออยู่ที่นี่ห้ามไปไหนนะเข้าใจไหม” ควอตซ์ก้มบอกลูกชายทั้งสองคน
ฝาแฝดพยักหน้าพร้อมรับคำอย่างว่าง่าย ให้คนเป็นพ่อยิ้มแล้วรวบตัวลูกชายมากอดเอาไว้ “แล้วตอนเย็นแด๊ดจะพาไปกอดมัมมี๊นะครับ”
“ครับแด๊ด” ทั้งสองคนกอดรอบคอแด๊ดดี๊
ควอตซ์หอมแก้มลูกชายก่อนจะผละออก ยืนมองจนกระทั่งคุณครูพาทั้งสองคนเดินเข้าไปในอาคารเรียน ก่อนจะหมุนตัวกลับไปที่รถเพื่อตรงไปที่บริษัท
ได้แต่หวังว่าการประชุมในเช้าวันนี้จะไม่ยืดเยื้อจนเกินไป ไม่อย่างนั้นคุณแม่ที่นอนป่วยงอนเขาอยู่คงงอแงหนักมากกว่าเดิมแน่นอน
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มัม ๆ ของฝาแฝดป่วยเสียแล้ว น่าสงสารจังเลยนะ ป่วยคราวนี้จะงอแงแค่ไหนกันเชียว แด๊ดดี๊คงต้องรับศึกหนักหน่อยแล้วล่ะ มัมมี๊ป่วยแบบนี้ แถมยังตั้งท้องอีก ทั้งอ่อนเพลีย ทั้งฮอร์โมน อ่อนไหวแน่นอนเลยจ้าคราวนี้ เรามาเอาใจช่วยแด๊ดดี๊กันเนอะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
:hao5: :hao5: แฝดน่ารักมาเลย
-
มัมมี่ อ่อนไหวง่าย ต้องเข้าใจนะ อิอิ
-
พี่ควอตซ์รีบประชุมรีบกลับบ้านนะ เดี๋ยวคุณมัมๆจะงอนหนักกว่าเดิม
-
หนูเลิฟเมื่อไรจะออกมาลูก :mew1:
-
งานหนักตกไปอยู่แด๊ดดี๊ซะแล้วววว
ฝาแฝดน่ารัก คิดถึงมัมมี้ มัมมี้ป่วยเข้าใกล้มะด้าย
-
อาการคนแพ้ท้องล่ะมั้ง ต้องทำใจหน่อยนะพี่ควอตซ์ 5555 แฝดน่ารักจังเลย
-
:hao7:
-
งอนหนักมาก งอแงน่ารักแทนลูกไปแว้ว
-
งอนแบบนี้ ต้องจับนอนแล้วกล่อมให้หลับด้วยการตบตูด :katai3:
-
คุณมัมไม่สบาย งอแงหนักเลย
-
แฝดน่่่ารักจัง ห่วงมัมๆเจ็บกันใหญ่เลย
-
น้ำเหนือป่วยแล้วขี้อ้อน น่ารักจริงๆเบยคุณแม่ ❤
-
คิดซะว่าฝึกเลี้ยงลูกคนที่สามนะพี่ควอร์ต
-
น่าสงสารแด๊ดดี้ อิอิ
-
รอๆ
-
:mew2:
สงสารน้ำเหนือกับแฝดจังเลย
คิดถึงมัมๆน่าดูเลย น่ารักอ่ะ
-
:pig4:
-
คุณแม่ป่วยซะแล้ว
-
มัมๆ ป่วยซะแล้ว
-
ว๊าาาาา น้ำเหนือไม่สบายซะงั้น พี่ควอตซ์ต้องรีบกลับบ้านแล้วนะครับเนี่ย
-
:hao3: ตอนนี้กลายเป็นแด๊ดมีลูกสามคนเลย มัมป่วยแล้วงอแงเป็นเด็กน้อย
-
ครอบครัวอบอุ่นกันมากๆ เลย
-
พี่ควอตซ์งานงอกแล้ว :jul3:
-
คู่แฝดน่ารักมากค่ะ
น้ำเหนือหายป่วยไวไวน้า
-
โธ่ๆคุณแม่
-
รักเรื่องนี้ :L1:
-
มัมมี้ป่วยเลย น่าสงสาร
หายไวๆนะค้า
-
55555 เอ็นดูคุณแม่น้ำเหนือ งอแง ขี้อ้อน แถมขี้งอนด้วย
อย่าเผลอนอนร้องไห้ไปซะก่อนนะมัมมี้
ควอตซ์อบอุ่นมากเลยค่ะ ดูแลดีมากเลยด้วย
พี่ฮาร์ทน้องเดียร์ ก็น่ารัก เชื่อฟัง ฉลาดด้วย คนเก่งมากลูก
ครอบครัวนี้ดูแลกันดีมากเลยค่ะ ปลื้ม
-
(https://uppicimg.com/s/8XCnjYoI)
Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “11”
ร่างสูงสมส่วนของท่านรองประธานบริษัทเครื่องประดับยักษ์ใหญ่ของประเทศก้าวไว ๆ ออกจากห้องประชุมหลังจากที่การประชุมสิ้นสุดลง เขารีบตรงไปที่ห้องทำงานของตัวเอง หยิบกระเป๋าสตางค์กับกุญแจรถมาถือเอาไว้ แล้วรีบเดินออกจากห้อง
“ค คุณควอตซ์จะรีบไปไหนคะนั่น”
“พี่ลินตอนบ่ายผมไม่อยู่นะครับ กลับบ้านมีอะไรด่วนโทรหาผมนะ” อีกฝ่ายหันมาบอกแค่นั้นแล้วเดินดุ่ม ๆ ไปที่ลิฟต์ทันที จนลินได้แต่ยืนมองอย่างงง ๆ ไม่ทันได้ตอบรับหรือถามอะไรเพิ่มเติม
ลิฟต์ในวันนี้ดูทำงานช้าเหลือเกินในความรู้สึกของควอตซ์ เขาก้มดูเวลาที่แสดงอยู่บนหน้าจอของนาฬิกาข้อมือแล้วก็ยิ่งร้อนใจ การประชุมล่าช้าอย่างที่คิด แต่ไม่คิดว่าจะเสียเวลาเพิ่มเป็นชั่วโมง ตอนนี้เกือบจะบ่ายสองแล้วเขาเพิ่งได้ออกจากห้องประชุม
มีสายที่ไม่ได้รับจากน้ำเหนือสามสายตอนเที่ยงกว่า พอกดโทรกลับก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ ไม่รู้ว่าปิดเครื่องไปแล้วหรือแบตโทรศัพท์หมดกันแน่ ได้แต่หวังว่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า
รถครอบครัวคันหรูแล่นออกจากอาคารสูงทันที อย่างน้อยโชคก็ยังเข้าข้างเขาเพราะการจราจรบนท้องถนนไม่ติดอย่างที่คิด อาจจะเป็นเพราะเวลานี้ยังไม่ใช่เวลาเลิกงาน ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงรถคันหรูก็เลี้ยวเข้าสู่รั้วบ้านบริสตัน
ควอตซ์รีบเปิดประตูรถแล้วก้าวลงโดยไม่ทันได้ดับเครื่องด้วยซ้ำ เอาไว้ให้คนขับรถไปเก็บที่โรงจอดรถ ขาที่ก้าวขึ้นบันไดแทบจะก้าวข้ามทีละสามขั้น
“คุณควอตซ์... มาแล้ว” ป้ายุพินที่หันมาเห็นเขาถอนหายใจอย่างโล่งอก
“มีอะไรครับ น้ำเหนือเป็นอะไรหรือเปล่า” ควอตซ์รีบถามทันที “หรือว่าไม่ยอมกินข้าวกินยาครับ”
ป้ายุพินส่ายหน้า “ไม่ใช่ค่ะ คุณหนูใหญ่ทานข้าวทานยาเรียบร้อยดี ไม่ดื้อเลยค่ะ แต่ว่า... เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุดเลยค่ะตั้งแต่เที่ยงแล้ว”
“ร้องไห้!”
“ค่ะ” สาลี่ช่วยพยักหน้ายืนยัน “สาลี่ถามว่าเป็นอะไรก็ไม่ยอมตอบค่ะ ไม่พูดอะไรเลยสักคำ แต่ทานข้าวทานยา แต่ไม่คุยกับใครเลยค่ะ สาลี่ ป้ายุพิน หรือเด็กคนอื่น ๆ ก็ไม่ยอมคุยด้วยค่ะ”
ควอตซ์มองไปทางประตูห้องนอนของเขากับน้ำเหนือ ก่อนจะหันกลับมามองทั้งสองคน “เดี๋ยวผมจัดการเองครับ ป้ายุพินกับสาลี่ไปทำอย่างอื่นเถอะ”
“ค่ะ” ทั้งสองคนรับคำก่อนจะพากันเดินลงบันไดไป
ควอตซ์เปิดประตูห้องนอนก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน น้ำเหนือนอนหันหลังให้กับประตู ไม่ได้หันมามองเลยว่าใครเดินเข้ามาในห้อง คนตัวสูงเดินอ้อมไปทางฝั่งที่น้ำเหนือหันหน้า ย่อตัวลงนั่งข้างเตียง คนบนเตียงหลับอยู่ แต่ดวงตานั้นบวมช้ำจนเห็นได้ชัด จมูกแดง กับปากที่ซีดจนควอตซ์เป็นห่วง
มือหนายกมือวางบนแก้มที่ซีดไร้สีเลือดฝาดเหมือนทุกที ปลายนิ้วโป้งไล้เบา ๆ ที่ใต้ดวงตา และสัมผัสนั้นก็ทำให้คนหลับรู้สึกตัวตื่น น้ำเหนือลืมตาขึ้น เมื่อเห็นว่าใครที่นั่งอยู่ตรงหน้าน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง ไม่มีเสียงสะอื้นไห้ มีเพียงแค่น้ำตาที่ไหลออกมาเท่านั้น
“คนเก่ง ร้องไห้ทำไมครับ บอกพี่สิ” ควอตซ์ถามเสียงนุ่ม ใช้ปลายนิ้วปาดเช็ดน้ำตาให้
น้ำเหนือยังคงนิ่งเงียบและปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเรื่อย ๆ
“น้ำเหนือ ร้องไห้ทำไมครับบอกพี่ได้ไหม ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า ปวดหัวเหรอ หรือว่าปวดตัว บอกพี่หน่อยได้ไหม”
“น้ำเหนือครับ คนเก่ง... คุยกับพี่หน่อยนะครับ โกรธอะไรพี่หรือเปล่า บอกพี่ได้ไหม” ควอตซ์เริ่มเป็นกังวลเมื่อน้ำเหนือยังเอาแต่เงียบไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักอย่าง
แต่น้ำเหนือก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม ควอตซ์ถอนหายใจออกมาเบา ๆ อย่างคนกำลังคิดหนักว่าจะทำอย่างไรดีน้ำเหนือถึงจะยอมพูดด้วย เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองเผลอทำอะไรที่ทำให้น้ำเหนือโกรธหรือเปล่า ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากเรื่องเมื่อเช้าที่เขาไม่ยอมให้น้ำเหนือได้เจอกับฝาแฝด ไม่ยอมตามใจ แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่ามีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว หรือว่าเรื่องอื่นอีก
“อึก...” น้ำเหนือสะอื้นหนักขึ้น ร้องไห้หนักขึ้นจนควอตซ์ต้องลุกไปนั่งบนเตียงแล้วช้อนตัวอีกฝ่ายขึ้นมากอดเอาไว้แนบอก
“น้ำเหนือ ร้องไห้ทำไม บอกพี่สิ พี่ทำอะไรผิดทำอะไรให้เราโกรธหรือเปล่า” ควอตซ์ถาม กอดคนที่ออกอาการดื้อดึงไม่ยอมให้กอดเอาไว้แน่นขึ้น
น้ำเหนือพยายามที่จะสะบัดตัวออกแต่เพราะร่างกายที่ไม่แข็งแรงทำให้ไม่สามารถหลุดจากกอดของควอตซ์ได้ แล้วเมื่อทั้งออกแรงทั้งร้องไห้คนที่ไม่สบายอยู่แล้วก็เลยอ่อนเพลียได้ง่ายกว่าเดิม ตอนนี้เลยได้แต่พิงอกของควอตซ์ แล้วหายใจเหนื่อย ลมหายใจร้อนผ่าว ไอร้อนระบายออกมาจากเนื้อตัวจนควอตซ์สัมผัสได้
ยกมือขึ้นอังหน้าผากของคนรัก ไข้ขึ้นเสียแล้ว...
“ไข้ขึ้นแล้วนะน้ำเหนือ ไม่ร้องไห้แล้วนะเดี๋ยวจะยิ่งปวดหัวไปมากกว่านี้รู้ไหม” ควอตซ์พยายามที่จะปลอบ
“พ... พี่ไม่อยากดูแล อึก... ผ ผมแล้ว ใช่ไหม” เสียงของน้ำเหนือนั้นแผ่วเบาจนแทบจะจับใจความไม่ได้
“ทำไมเราคิดแบบนั้น พี่ไม่ได้ไม่อยากดูแลเรา แต่พี่เป็นห่วงไม่อยากให้เราป่วยแบบนี้นะเหนือ” ควอตซ์ขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อได้ยินถ้อยคำตัดพ้อของคนในอ้อมกอด
“อึก... พ พี่ถอนหายใจ... พ พี่ไม่อยากดูแลผมแล้ว ม เมื่อเช้าพี่ก็ออกไปเลย อึก... ม เมื่อกี้ด้วย พี่เหนื่อยแล้ว อึก... โทรไปพี่ก็ไม่รับ...” พูดไปก็สะอื้นไปจนดูน่าสงสาร
ควอตซ์จับน้ำเหนือให้นั่งดี ๆ มือทั้งสองข้างประคองแก้มของคนป่วยให้เงยหน้าขึ้นมองเขา ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มให้ น้ำเหนือในตอนนี้ดูอ่อนแอแล้วก็น่าสงสารมาก ดวงตากลมโตที่เคยสดใสเศร้าหมองจนคนมองอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าตามไปด้วย
“น้ำเหนือ... คนเก่งฟังพี่ก่อนนะ” ควอตซ์เริ่มพูด เขาเริ่มจับประเด็นได้แล้ว
น้ำเหนือเห็นเขาเงียบไปเมื่อเช้าอีกทั้งยังถอนหายใจแล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น แถมโทรหาเขาตั้งหลายสายเขาก็ไม่ได้รับเพราะติดประชุมอยู่ คงไม่แปลกอะไรที่คนป่วยจะคิดมาก คิดกังวลไปเองจนเอาแต่นอนร้องไห้แบบนี้
นี่พอโทรไปหาเขาแล้วเขาไม่ได้รับก็คงยิ่งคิดมาก ไม่ยอมพูดคุยกับใครแล้วก็เอาแต่นอนร้องไห้เพราะคิดว่าเขาไม่อยากคุย ไม่สนใจแล้วแน่ ๆ เลย
“น้ำเหนือเข้าใจพี่ผิด พี่ถอนหายใจไม่ใช่ว่าเพราะไม่อยากดูแล เหนื่อย หรือเบื่อเราเลย แต่พี่กำลังหนักใจว่าพี่จะง้อน้ำเหนือยังไงดี จะทำยังไงดีนะน้ำเหนือถึงจะหายโกรธหายงอนพี่ แล้วก็ยอมคุยกับพี่ พี่กังวล ไม่ใช่ว่าเบื่อเราเลยนะ” ควอตซ์พยายามอธิบายอย่างช้า ๆ และใจเย็นเพื่อให้น้ำเหนือเข้าใจ
“พ พี่ไม่เบื่อ... อึก ไม่เบื่อผม จริงนะ...” คนร้องไห้จนตาแดงมองหน้าควอตซ์ ดวงตาทั้งสองข้างสั่นไหวเหมือนกับไม่แน่ใจ
“จริงครับ ไม่เบื่อ ไม่เคยเบื่อเลย”
“ล แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ผม...”
“พี่ขอโทษครับ ตอนนั้นพี่ประชุมอยู่ มันช้ากว่าที่พี่คิดแล้วโทรศัพท์พี่ก็อยู่ในห้องทำงานไม่ได้หยิบไปด้วย เลยไม่ได้รับโทรศัพท์ของเรา” ควอตซ์พูด “พี่ไม่ได้ไม่อยากรับนะ ไม่ได้ไม่อยากคุยกับเราด้วย ไม่โกรธพี่นะครับ”
น้ำเหนือปล่อยโฮก่อนจะโถมตัวกอดคนรักเอาไว้แน่นจนควอตซ์ต้องกอดปลอบ ลูบผมลูบหลังคนเสียใจให้คลายสะอื้นลง
“ไม่ร้องไห้แล้วคนเก่ง ตาบวมแดงหมดแล้วเดี๋ยวปวดหัวนะ ฮึบก่อนเร็วคนเก่ง นี่ถ้าแฝดรู้ว่าพี่ทำมัมมี๊ของพวกเขาร้องไห้ พี่คงโดนโกรธแน่เลย”
ควอตซ์ทั้งปลอบ ทั้งเช็ดน้ำตาให้จนกระทั่งคนป่วยหยุดร้องไห้ หน้าตาแดงก่ำไปหมดยิ่งดูก็ยิ่งน่าสงสาร
“ผ ผมขอโทษ... ขอโทษครับ” น้ำเหนือพูดยกมือไหว้ขอโทษคนรักของตัวเอง
“ไม่เป็นอะไรครับ พี่ไม่ได้โกรธเราเลย” ควอตซ์กอดน้ำเหนือแล้วโยกตัวไปมาเหมือนเวลากล่อมฝาแฝดนอนตอนยังเป็นเด็ก
หน้าตาของน้ำเหนือเปรอะเปื้อนไปหมด คนตัวสูงเลยจัดการอุ้มคนท้องขึ้นแล้วพาเข้าไปในห้องน้ำ วางน้ำเหนือบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า
หยิบผ้าขนหนูผืนนุ่มมาชุบน้ำแล้วเช็ดหน้าเช็ดตาให้คนที่ร้องไห้จนตาแดงจมูกแดงไปหมด
“เดี๋ยวกินยาอีกหน่อยนะ เราดูเหมือนจะไข้ขึ้น ดูสิ... ตาบวมไปหมดแล้ว” ควอตซ์ใช้ผ้าผืนนั้นซับเบา ๆ ทั่วใบหน้าของน้ำเหนือ
น้ำเหนือยกมือกอดคอของควอตซ์แล้วซบหน้ากับไหล่กว้าง มือของควอตซ์ประคองอยู่ที่เอว อีกข้างลูบผมน้ำเหนือไปด้วย
“อยากเช็ดตัวไหม เหงื่อออกเต็มหลังแล้ว”
ไม่มีแล้วคุณแม่แสนงอนที่ไม่ยอมพูดด้วย กลายเป็นคุณแม่ที่แสนจะว่าง่ายพยักหน้าหงึกหงักรับคำ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ยอมปล่อยมือที่โอบคอของคอวตซ์เอาไว้ ควอตซ์ยิ้มกับท่าทางของคนรักที่เหมือนกับฝาแฝดไม่ผิดเพี้ยน
ตอนที่ฝาแฝดโดนเขาดุเวลาทำผิดก็มักจะเข้ามากอด มาคลอเคลียตามติดอยู่ไม่ห่าง เหมือนกับมัมมี๊ของเด็ก ๆ ในตอนนี้เลย
“ปล่อยพี่ก่อน พี่จะได้เช็ดตัวให้ได้ไง” ควอตซ์บอกคนที่กอดเขาไม่ยอมปล่อย
น้ำเหนือส่ายหน้าไปมาแล้วกอดควอตซ์แน่นขึ้น ควอตซ์นึกขำกับสถานที่ที่พวกเขาอยู่ตอนนี้ บรรยากาศโรแมนติกเสียเหลือเกินห้องน้ำในห้องนอน เมื่อเห็นท่าว่าคุณแม่แสนงอนไม่ยอมปล่อยเขาง่าย ๆ แน่ ควอตซ์ก็จัดการอุ้มน้ำเหนือขึ้นแล้วพาออกไปข้างนอก ควอตซ์นั่งลงที่โซฟาภายในห้องนอน จับให้น้ำเหนือนั่งตัก ปล่อยให้คุณแม่กอดแบบนั้นจนกว่าจะพอใจ แล้วค่อยเช็ดตัวใหม่อีกที
“น้ำเหนือ หลังจากนี้... ถ้าเรามีเรื่องไม่พอใจ ไม่สบายใจ หรือว่าโกรธอะไรพี่ ให้บอกพี่นะ อย่าเก็บเงียบแล้วก็คิดมากแบบนี้อีกรู้ไหม” ควอตซ์บอกกับคนบนตัก “พี่เป็นห่วง เห็นเราคิดมากจนร้องไห้แบบนี้แล้วพี่เป็นห่วง”
“ผมขอโทษ...”
“พี่ไม่โกรธครับ แต่พี่อยากให้เหนือรู้ว่าพี่เป็นห่วงเหนือมากนะ หรือถ้าโกรธพี่มากจนอยากร้องไห้ เอาไว้อยู่กับพี่แล้วค่อยร้อง พี่จะได้คอยปลอบได้ อย่าร้องไห้คนเดียวแบบนี้” ควอตซ์ดันคนบนตักออกนิด ลูบแก้มของน้ำเหนือเบา ๆ
“ขอโทษครับ เหนือขอโทษ น้องขอโทษ...”
คนฟังชะงักไปเมื่อได้ยินคำแทนตัวของน้ำเหนือ “เมื่อกี้... แทนตัวเองว่ายังไงนะ”
พอได้ยินควอตซ์ถามแบบนั้นน้ำเหนือเองก็นิ่งไปเหมือนจะนึกว่าเขาพูดอะไรออกไปบ้าง ก่อนที่แก้มขาว ๆ จะซับสีระเรื่อเมื่อนึกขึ้นได้ “เอ่อ... คือ...”
“แทนตัวเองว่าน้องอย่างนั้นเหรอ” เขาได้ยิน แต่ไม่แน่ใจถึงได้ถามออกไป และเมื่อเห็นอาการ ท่าทางของน้ำเหนือก็ทำให้แน่ใจว่าเขาได้ยินไม่ผิด
“ผ ผม... ผมน่าจะติดมาจากนิยายที่อ่าน... ข เขาแทนตัวละครว่าน้องน่ะครับ”
“ให้ตายสิ... ทำไมชอบทำตัวน่ารักแบบนี้นะ” ควอตซ์เป็นฝ่ายซบหน้ากับไหล่ของน้ำเหนือมาก รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงกับคำแทนตัวที่แสนจะน่ารักน่าเอ็นดูของน้ำเหนือ
“ผมเปล่า”
“ไหนแทนตัวเองว่าน้องใหม่สิ พี่อยากฟังอีก”
น้ำเหนือส่ายหน้าทันทีที่ได้ยินคำขอของเขา เจ้าตัวรีบซุกหน้ากับอกของควอตซ์ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมอง
“พูดหน่อย พี่อยากฟัง ไม่อยากให้พี่โกรธไม่ใช่เหรอถ้าไม่อยากให้โกรธก็พูดก่อน”
น้ำเหนือทำหน้ามุ่ยแต่ก็ยังไม่ยอมเงยหน้าอยู่ดี เจ้าตัวบ่นพึมพำกับอกกว้างที่ซบอยู่ “ไหนพี่บอกว่าไม่ได้โกรธ...”
เขาหัวเราะกับคำพูดของน้ำเหนือ รู้สึกมันเขี้ยวคุณแม่คนนี้มากเหลือจน อยากจะฟัดให้แก้มช้ำ “พูดให้พี่ฟังไม่ได้เหรอ อยากได้ยินอีกจัง”
น้ำเหนือซุกหน้ากับอกควอตซ์ไม่ยอมขยับไปไหน เม้มปากอย่างใช้ความคิดและตัดสินใจ ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง “จ จะให้น้อง... พูดอะไร อ่ะ!”
ทันทีที่คำว่าน้องหลุดออกจากปากของน้ำเหนือเจ้าตัวก็ต้องหลุดเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคนที่ทำหน้าที่เป็นเก้าอี้ให้เขานั่งจับหน้าเขาให้เงยขึ้นแล้วกดจูบลงที่ข้างแก้มหนัก ๆ ทั้งสองข้าง แล้วยังกดจูบที่ปากอิ่มของน้ำเหนืออีกหลายรอบ
“พ พี่ควอตซ์... อือ...” น้ำเหนือพยายามปัดป้องแต่สองมือที่มีดูเหมือนจะไม่สามารถสู้สองมือของควอตซ์ได้เลย จนน้ำเหนือชักไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายมีแค่สองมือเหมือนกับเขาหรือเปล่า หรือว่ามีมากกว่านั้นกันแน่
ควอตซ์จับมือของน้ำเหนือเอาไว้ รวมไปถึงจูบปิดปากอิ่มนั้นด้วยริมฝีปากของเขาเอง ไม่ได้ลุกล้ำ แต่แค่กดจูบลงไปแล้วผละออก แล้วจูบลงไปอีกครั้ง ทำซ้ำ ๆ แบบนี้ไม่หยุด จนคนป่วยอย่างน้ำเหนือได้แต่เอนซบอีกฝ่ายเพราะไร้เรี่ยวแรงจะต่อสู้แล้ว
“นิสัยไม่ดี... พี่... คนนิสัยไม่ดี” น้ำเหนือได้แต่พึมพำหลังจากโดนปล้นจูบไปไม่รู้เท่าไหร่ เพราะร่างกายยังไม่แข็งแรงดี อีกทั้งยังมีไข้ ตอนนี้น้ำเหนือเลยรู้สึกว่าเขาหมดแรงมากกว่าเคย
“พี่ขอโทษ ก็เราน่ารัก” ควอตซ์ยอมรับผิดแต่โดยดี แต่เพราะน้ำเหนือน่ารักเกินไปจนเขาอดใจไม่ไหว
น้ำเหนือเลยจัดการทุบไหล่ของคนนิสัยไม่ดีไป ควอตซ์ก็ไม่ได้ห้ามหรือปัดป้องปล่อยให้คนรักทุบไหล่ได้ตามใจเพราะแรงของน้ำเหนือไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเจ็บ แต่เขากลัวว่าน้ำเหนือจะเจ็บมือเสียก่อนเลยต้องจับข้อมืออีกฝ่ายเอาไว้
“เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ดีกว่า จะได้สบายตัวนะ”
เขาให้น้ำเหนือนั่งรออยู่ตรงนั้นส่วนตัวเองก็ลุกไปหยิบผ้ารวมไปถึงเสื้อผ้าของน้ำเหนือเตรียมเอาไว้ในห้องน้ำ ก่อนจะมาพาน้ำเหนือไปเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ คนป่วยสีหน้าดูดีขึ้นเมื่อได้เช็ดตัวเอาคราบเหงื่อออกไป แต่ถึงอย่างนั้นเนื้อตัวของน้ำเหนือก็ยังอุ่น ๆ อยู่ ควอตซ์เลยให้อีกฝ่ายกินยาแล้วก็นอนพักผ่อน ตื่นมาตอนเย็นอาการก็น่าจะดีขึ้น
ส่วนตัวควอตซ์เองก็ไม่ได้ไปไหนไกล กึ่งนั่งกึ่งนอนเป็นหมอนให้น้ำเหนือนอนซุก วันนี้เขาไม่ต้องไปรับฝาแฝดเพราะคุณหญิงมรกตอาสาจะไปรับให้เอง ตั้งใจว่าจะพาหลานชายฝาแฝดไปหาอะไรทานนอกบ้าน ไปกันหมดทั้งคุณปู่ คุณย่า แล้วก็คุณตา
มื้อเย็นของน้ำเหนือกับควอตซ์เป็นข้าวต้มร้อน ๆ เพื่อให้คนป่วยทานได้คล่องคอ แม้ว่าจริง ๆ แล้วน้ำเหนือจะทานได้ไม่เท่าไหร่ก็ตามที
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
งุ้ยยยย มัมมมมม มัมงอแงหนักมากค่ะ ทั้งกังวล ทั้งคิดมากเลย กลัวพี่เขาจะเบื่อ โถ่... น่าสงสาร พี่เขาไม่มีทางเบื่อหรอกนะ ไม่ต้องคิดมากเลย แต่น้องก็น่ารักนะพอรู้เหตุผลของพี่ก็ยอมลง เข้าใจอะไรง่าย ๆ ไม่โกรธพี่แล้ว แถมยังเอ่ยขอโทษกับพี่อีก น่ารักสุด ๆ ไปเลยเนอะคนนี้อ่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
งู้ยยยยย น้องอ้อนพี่ใหญ่เลย ไม่สบายหรือว่าเป็นอาการของคนท้องกันนะเนี่ย ^^
-
ลูกสาวทำมามี๊อ่อนไหว...น่ารัก :-[ :-[ :-[
-
เออออออ นี่แม่น้ำเหนือ หรือ น้องเดียร์ในร่างผู้ใหญ่กันนะ :hao3:
-
:z1: :z1: :z1:
-
มัมมี๊อ้อนแด๊ดดี้ใหญ่เลย :-[
-
ท้องนี้น้องอ้อนมากกกกก ต้องได้ลูกสาวน่ารักๆแน่ๆเลย
-
งื้ออออออออ
คุณแม่งอแงกว่าแฝดซะล่ะมั้ง
-
:-[ :-[ มัมๆ น่าลั๊คคคค
-
น้ำเหนืออ้อนได้น่ารักมาก :mew4: :mew4: :mew4:
-
มัมมัมอ้อนหนักมาก เป็นเพราะฮอร์โมนท้องลูกสาวหรือน้า. น่ารักอ่ะ :-[
-
อ้อนหนักมากกกกกกกแทนตัวเองว่าน้องด้วยน่ารักกกกกกกกกกกก :impress2: :-[
-
คนน้องอ้อนคนพี่ใหญ่เลย
-
คุณแม่น่ารักมาก ขี้อ้อนสุดๆ
-
:-[ :-[ :กอด1: แทนตัวว่าน้องน่ารักกก
-
แทนตัวว่า น้อง น่ารักมากเลย แถมอ้อนเก่งกว่าน้องแฝดล้านเท่าเลยเนี่ย
-
อ้อนสุดๆไปเลย
-
:pig4: :pig4:
-
มัมมัมงอแงแค่ไหน พี่ควอตซ์ก็เห็นว่าน่ารักอยู่ดี
งอแงอะไรได้น่ารักมากค่ะ มัมมัม
-
คุณแม่อารมณ์อ่อนไหวง่ายแบบนี้ล่ะค่ะเหนื่อยหน่อยนะคะพี่ควอซ์
-
:mew1:
พี่ควอร์ตนี่ข่างน่ารักจริงๆเลน
อยากได้แฟนแบบนี้
-
คุณแม่ขี้งอนได้น่ารักมาก
-
น้องงงงงอ้อนน่ารักที่สุด
-
แค่น้องคำเดียวทำพี่ควอร์ตใจบางไปหมด o18
-
ดีกันแล้ว
:mew1: :mew1:
-
แหม่น้อง ลูกสอง ก้บในท้องอีกหนึ่งละเด้อ น้องอะ 5555
-
:o8: :-[ :impress2:
-
(https://uppicimg.com/s/8XCnjYoI)
Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “11”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
“มัม ๆ มาแย้ว” เสียงของฝาแฝดดังขึ้นเมื่อเห็นมัมมี๊น้ำเหนือเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่ทั้งสองคนนั่งเล่นนอนเล่นอยู่
ฝาแฝดรีบวิ่งมาหาน้ำเหนือให้คนเป็นมัมมี๊ย่อตัวลงรับกอดลูกชายทั้งสองอย่างรักใคร่ทันที หอมแก้มป่อง ๆ ไปคนละที แล้วทั้งคู่ก็หอมแก้มมัมมี๊ฟอดใหญ่คนละที น้ำเหนือเดินตามแรงจับจูงของลูกชายไปยังโต๊ะญี่ปุ่นที่วางเอาไว้ให้ฝาแฝดใช้เวลาทำการบ้าน
“ทำอะไรกันอยู่ครับ” น้ำเหนือถามลูกชายทั้งสองคน
“ระบายสีครับ การบ้านครับ” พี่ฮาร์ทตอบคำถามของมัมมี๊ “มัม ๆ ดู ๆ ฉวยมั้ย ฉวยเนอะ”
น้ำเหนือขยับตัวลงนั่งข้างเด็ก ๆ โดยมีควอตซ์ที่เพิ่งเดินตามเข้ามาช่วยประคองเพราะตอนนี้ท้องของมัมมี๊โตขึ้นทุกวันเลยลุกนั่งเริ่มจะลำบากแล้ว น้ำเหนือกับควอตซ์รับสมุดภาพระบายสีของฝาแฝดมาดูก่อนจะยกมือขึ้นยีผมลูกชายทั้งสองคนเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยชม
“สวยมากเลยครับ เก่งกันทั้งสองคนเลย” น้ำเหนือชม ไม่ใช่ว่าแค่ชมเพื่อให้ลูกชายดีใจแต่เพราะฝาแฝดระบายสีสวยจริง ๆ แทบไม่มีสีเลอะออกนอกกรอบหรือนอกเส้นเลย แถมยังระบายสีได้เรียบเสมอกันไม่เหลือช่องขาว ๆ ของกระดาษเอาไว้เลย
คุณหมอที่ดูแลฝาแฝดบอกว่าทั้งคู่เป็นคนที่มีสมาธิดีมาก ต่างจากเด็กวัยเดียวกันที่มักจะสมาธิหลุดได้ง่าย หรือมีอะไรอย่างอื่นมาเบี่ยงเบนความสนใจได้ แต่ไม่ใช่กับฝาแฝด ถ้าหากพวกเขาเริ่มทำอะไรแล้วก็จะทำจนเสร็จไม่มีวอกแวกหรือเสียสมาธิไปไหน
“ลูกชายแด๊ดนี่เก่งกันจริง ๆ เลยนะ” ควอตซ์เองก็เอ่ยชมลูกชายเหมือนกัน ให้ทั้งสองคนหันมากอดอ้อนแด๊ดดี๊กับมัมมี๊
“มา... มัมระบายสีด้วย ยังมีอีกเล่มนี่นะที่มัมซื้อมาพร้อมกับพวกหนู” น้ำเหนือบอกขยับไปนั่งอีกฝั่งของโต๊ะญี่ปุ่น “น้องเดียร์ไปหยิบสมุดระบายสีให้มัมได้ไหมครับ พี่ฮาร์ทหยิบกล่องสีมาให้มัมอีกกล่องได้ไหม”
“ได้ครับ”
“ได้ฮะ”
ทั้งสองคนตอบรับพร้อมกันก่อนจะพากันลุกไปหยิบสมุดระบายสีกับกล่องสีที่อยู่ในตู้มาให้มัมมี๊ ตอนนี้ทั้งสี่คนพ่อแม่ลูกต่างก็นั่งอยู่ที่โต๊ะแต่ละด้าน ฝาแฝดแล้วก็น้ำเหนือกำลังตั้งใจระบายสี ส่วนแด๊ดดี๊ไม่แน่ใจว่าเจ้าตัวช่วยอย่างที่ปากบอกหรือเปล่า หรือว่าคอยแกล้งฝาแฝดกันแน่
“มัม... แด๊ด ๆ แกล้ง” สองพี่น้องฝาแฝดหันไปฟ้องมัม ๆ ทันทีเพราะโดยแด๊ดดี๊แกล้งหลายรอบแล้ว
“มัม ๆ แด๊ด ๆ แกล้งน้องเดียร์”
“แกล้งพี่ฮาร์ทด้วย”
“น้องเดียร์โป้งแด๊ด ๆ แย้ว”
“พี่ฮาร์ทก็โป้งด้วย”
ทั้งคู่ชูนิ้วโป้งให้แด๊ด ๆ ที่เอาแต่แกล้งไม่หยุด ทั้งหยิบสีให้ผิดบ้าง ทั้งแกล้งเอามือปิดหน้ากระดาษบ้าง แกล้งไม่ยอมยื่นสีให้ดี ๆ บ้าง ตอนนี้ฝาแฝดทำหน้าตาขึงขังกอดอกมองแด๊ดดี๊อย่างเคือง ๆ แล้วจึงหันไปกอดอ้อนมัมมี๊แทน
“พี่ควอตซ์ชอบแกล้งลูกจริง ๆ เลย” น้ำเหนือถอนหายใจออกมา สองมือกางออกเพื่อกอดฝาแฝดที่ขยับมานั่งตักแล้วซุกเขาเอาไว้
“แกล้งลูกหมูตลกดี” คนแกล้งไม่มีสลด อีกทั้งยังยิ้มชอบใจที่ได้แกล้งฝาแฝด จริง ๆ ต้องบอกว่าการแกล้งฝาแฝดเป็นอีกหนึ่งอย่างที่โปรดปรานมากสำหรับควอตซ์ แกล้งมาตั้งแต่ยังเป็นลูกหมูกระดึ๊บ ๆ จนตอนนี้โตขนาดนี้แล้วก็ยังไม่เลิกแกล้ง
ตอนเด็ก ๆ ควอตซ์ชอบตอนฝาแฝดส่งเสียงอ้อแอ้ ๆ เวลาโดนเขาแกล้งทั้งไม่ให้นม ทั้งให้เอาของรสชาติแปลก ๆ ให้ชิม พอโตขึ้นมาจนแฝดพูดได้ เดินได้ก็ยังหาเรื่องแกล้งอยู่บ่อย ๆ ตอนที่มีโอกาส
“มัม ๆ ดู” น้องเดียร์เงยหน้าขึ้นมองแล้วก็ซบหน้ากับอกของมัมมี๊อย่างออดอ้อน “แด๊ด ๆ แกล้ง”
น้ำเหนือยื่นมือไปตีแขนของควอตซ์สองที “มัมตีแด๊ดให้แล้วครับ แด๊ดเป็นเด็กดื้อต้องโดนลงโทษ มัมลงโทษให้แล้วครับ”
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์หันไปมองหน้าแด๊ด ๆ ก่อนจะหัวเราะคิกคักชอบใจที่แด๊ดดี๊โดนตี แต่พอได้ยินเสียงร้องของแด๊ดดี๊ก็หันไปมองใหม่
“โอ๊ย... แด๊ดเจ็บ มัม ๆ ตีแด๊ดแรงมาก ๆ เลย ดูสิ...” ควอตซ์ลูบแขนตัวเองบริเวณที่โดนน้ำเหนือตีไป
สีหน้าของแด๊ดดี๊ดูเจ็บมากจนพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ต้องผละออกจากอกมัมมี๊แล้วขยับไปหาแทน มือน้อย ๆ ทั้งสี่มือวางแปะบนแขนของควอตซ์
“แด๊ด ๆ เจ็บมากไหม”
“เจ็บมากเยยเหยอ”
ฝาแฝดเงยหน้ามองแด๊ดดี๊ก่อนจะพากันปลอบเมื่อเห็นแด๊ดดี๊พยักหน้ารับ สองคนโอบกอดแด๊ดดี๊เอาไว้ ลูบแขนลูบหลังปลอบเหมือนเวลาที่แด๊ดดี๊กับมัมมี๊ปลอบพวกเขาทั้งสองคน
“โอ๋ ๆ นะแด๊ด ๆ แด๊ดดื้อนี่ มัม ๆ เลยต้องลงโทษ” น้องเดียร์เงยหน้าขึ้นมองแด๊ดดี๊
พี่ฮาร์ทพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของน้องชาย “มัม ๆ ตีนิ๊ดเดียว ไม่ตีแย้ว ไม่เจ็บแล้วนะ แด๊ด ๆ ต้องไม่ดื้อแล้วนะ มัม ๆ จะได้ไม่ตีอีก รู้ไหมครับ”
น้ำเหนือยิ้มขำ อยากจะหัวเราะเสียจริงกับท่าทางจริงจังของฝาแฝดตอนพูดกับควอตซ์ จริงจังเสียจนคนได้รับการปลอบก็ขำด้วยเหมือนกัน แต่เพราะเด็กน้อยยังไม่รู้ไม่เข้าใจคำว่าเจ้าเล่ห์เลยตกหลุมพรางของแด๊ดดี๊เข้าเต็ม ๆ
ควอตซ์พยักหน้ารับอย่างว่าง่ายสองแขนกอดลูกชายเอาไว้ก่อนจะเพิ่มแรงรัดตัวสองแสบมากขึ้นแล้วฟัดแก้มพี่ฮาร์ทที น้องเดียร์ทีอย่างมันเขี้ยวจนคนโดนฟัดต้องร้องโวยวายที่โดนแด๊ดดี๊แกล้ง ร้องไปหัวเราะไปดิ้นไป คนเป็นพ่อเห็นก็ยิ่งสนุกแกล้งมากกว่าเดิมอีก
“พอแล้วครับพี่ควอตซ์เดี๋ยวแฝดนอนละเมอ” น้ำเหนือเอ่ยห้ามปราบ เมื่อเห็นว่าควอตซ์แกล้งลูกนานเกินไปแล้ว แถมฝาแฝดก็หัวเราะไปร้องไปจนหอบแล้วด้วย
แม้ใจจะยังไม่อยากปล่อยฝาแฝดแต่พอเห็นสายตาดุ ๆ ของคนรัก แด๊ดดี๊ก็ยอมปล่อยสองแสบทันที พอแด๊ดดี๊เลิกแกล้งแล้วพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ก็โผกลับมาหามัมมี๊ทันที สลับกันฟ้องยกใหญ่ว่าโดนแด๊ดดี๊แกล้ง น้ำเหนือเลยยื่นมือไปตีคนรักอีกรอบเป็นการลงโทษ
“มัมลงโทษแด๊ดเรียบร้อยแล้วครับ แด๊ดไม่กล้าแกล้งแล้วล่ะนะ” น้ำเหนือว่าหอมแก้มฝาแฝดคนละทีก่อนจะปล่อยให้เจ้าตัวแสบกลับไปนั่งระบายสีต่อ “ไปครับ ทำการบ้านต่อนะจะได้เสร็จเร็ว ๆ พรุ่งนี้จะได้มีเวลาเล่นทั้งวันเลย”
“เย่!” สองแสบพากันร้องเย่ดีใจแล้วผละไปนั่งทำการบ้านต่อ
น้ำเหนือขยับมานั่งพิงโซฟาแทนเพราะเริ่มเมื่อย หลังจากที่นั่งพื้นโดยไม่ได้พิงอะไรมาเป็นเวลานาน น้ำเหนือรู้สึกว่าท้องนี้ตัวเขาเองดูอุ้ยอ้ายกว่าตอนท้องฝาแฝด ไม่ใช่ว่าตัวใหญ่กว่าปกติ แต่เป็นท้องที่โตจะลุกจะนั่งก็ดูลำบาก ปวดเมื่อยไปหมด
ควอตซ์เห็นน้ำเหนือขยับมานั่งพิงโซฟาก็ขยับไปใกล้ประคองคนรักให้ขึ้นไปนั่งดี ๆ บนโซฟาแทน หยิบหมอนมารองหลังให้จะได้ไม่ปวดเอวปวดหลัง หันไปเรียกเมดแล้วสั่งให้ไปยกน้ำส้มคั้นมาให้น้ำเหนือรวมไปถึงของเด็ก ๆ ด้วย
“นั่งสบายไหม” ควอตซ์ถามคนรัก
“ครับ แบบนี้โอเคแล้วล่ะครับ” น้ำเหนือตอบ
เมดสาวเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับเหยือกใส่น้ำส้มคั้นเย็น ๆ แล้วก็เหยือกใส่น้ำแข็งอีกหนึ่งใบพร้อมกับแก้วอีกสี่ใบ รินน้ำแข็งกับน้ำส้มใส่แก้วยกไปให้ฝาแฝดที่นั่งทำงานอยู่ ทั้งคู่ยกมือไหว้ขอบคุณ ส่วนแก้วอีกสองใบก็ของน้ำเหนือกับควอตซ์
พอเมดสาวเดินออกไป คุณหญิงมรกต คุณโทมัสแล้วก็พ่อสินธรก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ทั้งสามคนดูแปลกใจเมื่อเห็นควอตซ์กับน้ำเหนือนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วย
“อ้าว... กลับมาจากโรงพยาบาลกันแล้วเหรอลูก แม่นึกว่ายังไม่กลับกันมาเสียอีกเลยตั้งใจจะมาอยู่เป็นเพื่อนฝาแฝด” คุณหญิงมรกตทักทั้งสองคนก่อนจะเดินมานั่งร่วมวงสนทนาด้วยกัน
“เพิ่งกลับมาได้ไม่นานเท่าไหร่ครับ” น้ำเหนือตอบคำถามของคุณหญิง
“แล้วหมอวิรัชเขาว่าอย่างไรบ้าง” พ่อสินธรถามขึ้นมาบ้าง
วันนี้ควอตซ์พาน้ำเหนือไปที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจตามนัด ทั้งสองคนเลยออกไปโรงพยาบาลตั้งแต่เช้าแต่ว่าไม่ได้พาฝาแฝดไปด้วย
“ทุกอย่างปกติดีครับ ลูกก็แข็งแรงดี แม้คุณแม่จะป่วยบ่อยไปหน่อยก็ตาม” ควอตซ์ตอบยกมือโยกศีรษะของคนรักไปมา ก่อนจะเอ่ยเสริมต่อ “แต่น้าหมอบอกว่าถ้าเข้าช่วงสัปดาห์ที่สามสิบเจ็ดแล้วอยากให้ไปอยู่ที่โรงพยาบาลเลยเผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินน่ะครับ”
“ต้องไปนอนเหมือนตอนนู้นอีกเหรอ” คุณโทมัสถาม นึกไปถึงตอนที่ลูกสะใภ้ของเขาเข้าโรงพยาบาลเพราะมีภาวะคลอดก่อนกำหนด ตอนนั้นน้ำเหนือต้องนอนนิ่ง ๆ อยู่บนเตียง ห้ามขยับหรือลุกไปไหน เห็นแล้วก็นึกสงสาร เห็นใจ
“ไม่ขนาดนั้นครับ ถ้าผมไม่มีภาวะคลอดก่อนกำหนดหรืออันตรายเสี่ยงจะแท้งก็ไม่ต้องนอนนิ่ง ๆ แบบนั้น” น้ำเหนือพูด “แต่ที่น้าหมออยากให้ไปอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะจะได้ใส่เครื่องคาดเพื่อวัดการบีบตัวของมดลูกน่ะครับ ป้องกันเอาไว้ก่อน”
พอได้ยินแบบนั้นเหล่าผู้ใหญ่ทั้งสามคนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก พ่อสินธรยกมือขึ้นลูบผมลูกชายของตัวเองเบา ๆ “พ่อขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะลูก”
“ครับพ่อ”
“อย่างนั้นก็อีกเดือนเศษ ๆ ก็ต้องไปอยู่โรงพยาบาลแล้วสินะ”
ตอนนี้น้ำเหนือตั้งท้องลูกคนที่สามได้เจ็ดเดือนกว่าแล้ว อาการแพ้ท้องของน้ำเหนือก็ไม่มีแล้วยกเว้นอาการอ่อนเพลียได้ง่าย เหนื่อยง่าย แต่เพราะร่างกายอ่อนเพลียง่ายก็เลยทำให้ไม่สบายค่อนข้างบ่อย สองเดือนที่ผ่านมาว่าที่คุณแม่ลูกสามไม่สบายบ่อยมาก แม้จะไม่ได้เป็นหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาลแต่ป่วยแต่ละครั้งก็ใช้เวลาหลายวันกว่าจะหาย
ทุกคนเลยค่อนข้างห่วงแล้วก็เป็นกังวลมาก กลัวว่าทุกอย่างจะส่งผลกับตัวน้ำเหนือแล้วก็ลูกในท้อง
"ช่วงที่น้ำเหนือต้องไปอยู่โรงพยาบาล ผมคงต้องรบกวนพวกคุณแม่ช่วยดูแลแฝดให้หน่อยนะครับ ไม่อยากให้ไปอยู่โรงพยาบาลบ่อย ๆ นาน ๆ กลัวว่าจะติดโรคได้ง่าย” ควอตซ์พูดกับคุณหญิงมรกต
“ได้ลูก ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเดี๋ยวให้แฝดไปนอนที่บ้านใหญ่กับพวกแม่” คุณหญิงมรกตว่า “แต่ก็คงต้องอธิบายกันยาวหน่อย ต้องห่างจากมัม ๆ แด๊ด ๆ เป็นเดือนคงงอแงน่าดูเลย”
“พาไปหาตอนเย็นได้ครับ แต่ผมไม่อยากให้อยู่นาน ไม่อยากให้ลูกป่วยไปอีก กว่าจะแข็งแรงกันได้แบบนี้ก็ป่วยกันไปไม่รู้เท่าไหร่” น้ำเหนือหันไปมองฝาแฝดที่ไม่ได้สนใจพวกผู้ใหญ่เพราะกำลังตั้งใจระบายสีกันอยู่
“เดี๋ยวพวกพ่อกับแม่ช่วยกันดูแลแฝดเอง ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะ”
“ขอบคุณมากเลยนะครับ”
โฮ่ง! โฮ่ง!
เสียงเจ้าซามอยด์ตัวขาวที่โตขึ้นมากนับจากวันแรกที่มาอยู่บ้านบริสตันดังขึ้นเหมือนต้องการเรียกร้องความสนใจ แล้วก็ดูเหมือนจะได้ผลเพราะฝาแฝดแสนซนพากันวิ่งออกไปที่สวน ไม่นานหลังจากนั้นทุกคนที่อยู่บริเวณใกล้ ๆ ก็จะได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักสลับกับเสียงหมาเห่า
ควอตซ์ที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นสองได้ยินเสียงแพนเค้กเห่าก็เดินออกมาดู เห็นลูกชายทั้งสองคนกำลังวิ่งไล่จับเจ้าซามอยด์ตัวขาว ท่าทางสนุกสนานจนต้องหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดถ่ายวีดิโอเอาไว้ ตั้งใจว่าจะเอาไปให้คนป่วยดู
น้ำเหนือไม่สบายอีกแล้ว เจ้าตัวปวดเมื่อยไปทั้งตัวน่าจะเพราะต้องรับน้ำหนักตัวของเจ้าตัวน้อยในท้อง เมื่อเช้าตื่นมาก็ดูซึม ๆ ตัวรุ่ม ๆ เหมือนจะมีไข้ ควอตซ์เลยต้องลุกไปหยิบปรอทวัดไข้ที่ซื้อมาติดเอาไว้ที่บ้านมาวัดไข้ให้น้ำเหนือ โชคดีที่ไข้ไม่สูงจนน่าเป็นกังวล ควอตซ์เลยจัดการเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แล้วบังคับให้คนป่วยนอนพักหลังจากทานมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“แด๊ด ๆ มาเล่นกัน” น้องเดียร์ที่หันมาเห็นแด๊ดดี๊ก็รีบยกมือเรียก
เจ้าซามอยด์ก็ดูเหมือนอยากจะให้มาเล่นด้วยเพราะมันวิ่งมาพันแข้งพันขาเขาไม่หยุด แต่ควอตซ์ก็ไม่แน่ใจว่ามันอยากจะให้เขาเล่นด้วยหรือต้องการแกล้งให้เขาเดินสะดุดล้มกันแน่
“เล่นอะไรกันอยู่ครับ” ควอตซ์เดินเข้ามาหาฝาแฝด
“เล่นไล่จับฮะ” พี่ฮาร์ทตอบคำถามของแด๊ดดี๊ “มัม ๆ ไม่ฉะบายเหรอครับ”
“ครับ ช่วงนี้มัม ๆ ต้องนอนพักเยอะ ๆ มัม ๆ ไม่ค่อยแข็งแรง” ควอตซ์ย่อตัวลงนั่งเพื่อให้เสมอกับลูกชาย แขนสองข้างโอบตัวฝาแฝดเอาไว้
“เดียร์อยากให้มัม ๆ ออกมานี่ ลมเย็ง ๆ มัม ๆ สดชื่น”
“เดี๋ยวรอให้มัมดีขึ้นอีกหน่อยแล้วแด๊ดจะพามานะครับ” ลูบผมที่เปียกชื้นเพราะเหงื่อของฝาแฝด
ควอตซ์นึกขอโทษลูกชายทั้งสองคนอยู่เสมอเพราะตอนนี้น้ำเหนือป่วยบ่อยเขาเลยต้องคอยดูแล บางวันก็แทบไม่ได้มาเล่นกับฝาแฝดเลย แต่เขาก็พยายามแบ่งเวลามาอยู่กับทั้งคู่เสมอ เป็นคนพาไปอาบน้ำ เข้านอน อ่านนิทานให้ฟังในทุกคืน ชดเชยที่ไม่ได้มานั่งเล่น มาคุย มาสอนการบ้านให้ โชคดีของเขากับน้ำเหนือที่ฝาแฝดเป็นเด็กดี
“แด๊ด ๆ ครับ มะไหร่น้องจะมา” พี่ฮาร์ทถาม ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างไม่เข้าใจ น้องของเขายังไม่มาอีก นอนหลับนานมาก ๆ เลย “น้องนอนน้านนาน”
“เดี๋ยวน้องก็มาแล้วครับ ถ้าน้องมาแล้วเราจะทำอะไรให้น้องหือ” ควอตซ์ถาม พลางจับจูงฝาแฝดไปที่ศาลาในสวนโดยมีแพนเค้กวิ่งตามมา
“มี ๆ พี่ฮาร์ทกะน้องเดียร์มีของให้น้องด้วย เนอะ ๆ เดียร์เนอะ”
น้องเดียร์พยักหน้ารับกับคำพูดของพี่ชาย “ช่าย ๆ มีด้วยเนอะ”
“หือ... ของอะไรกันครับ แด๊ดไม่เห็นรู้เลย” ควอตซ์แปลกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น
ทั้งสองคนส่ายหน้าไปมา “มะบอก ๆ คุงย่าบอกว่าเดะไม่สะไภ้ ต้องม่ายบอก”
ควอตซ์หัวเราะ “โอเคครับ ไม่บอกก็ไม่บอกครับ”
“แต่นี่ ๆ น้องเดียร์จะให้น้องเจอแพนเค้ก แพนเค้กน่ารัก” น้องเดียร์ชี้ไปทางเจ้าแพนเค้กที่กระโดดขึ้นมานอนมองเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่บนโต๊ะ ข้าง ๆ ตัวฝาแฝดที่แด๊ดดี๊อุ้มให้ขึ้นมานั่งบนโต๊ะเหมือนกัน “แพนเค้กน่ายัก หย่อยด้วย หย่อย ๆ เลย”
“เดี๋ยวเจ้าลูกหมู คนละแพนเค้กแล้วนั่น” ควอตซ์พูดไปก็ขำไปกับคำของลูกชาย
“อุ๊ย!” เจ้าตัวยกมือปิดปากทำตาโตด้วยความตกใจก่อนจะยิ้มกว้าง หันไปกอดคอเจ้าแพนเค้กตัวขาว “มะใช่แพนเค้กนี้ แพนเค้กนี้กินมะได้ เนอะ”
โฮ่ง!
เจ้าซามอยด์ก็เห่ารับเหมือนจะตอบคำของน้องเดียร์
“ฮาร์ทกับเดียร์จะให้น้องเล่นกับแพนเค้กด้วยใช่ไหมครับ” ควอตซ์ถามลูกชายทั้งสองคน
“ครับ / ฮะ” ตอบกลับมาพร้อมเพียงกันโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย
“แบ่งกัน ๆ มัม ๆ เคยสอน ต้องแบ่งกัน เป็นพิน้อนกัน ต้องแบ่งกัน” พี่ฮาร์ทพูด “เหมือนพี่ฮาร์ทแบ่งเค้กให้น้องเดียร์ น้องเดียร์แบ่งแพนเค้กให้พี่ฮาร์ท เราแบ่งกันเนอะ”
น้องเดียร์พยักหน้ากับคำพูดของพี่ชาย “ช่าย ๆ แบ่งกันเนอะ พิฮาดน้องเดียแบ่งกัน แบ่งให้น้องด้วย พิฮาดน้องเดียเด็กดี ที่หนึ่งเลย” จบท้ายด้วยการอวยตัวเองกันยกใหญ่แล้วก็หัวเราะคิกคักชอบใจ มีลูกคู่เป็นแพนเค้กที่เห่าโฮ่ง ๆ รับอีกรอบ
“แต่น้องเดียอยากหม่ำแพนเค้กจังคับ” เจ้าตัวหันมาทำตาแป๋วอ้อนแด๊ดดี๊
ดวงตาที่ถอดแบบมาจากน้ำเหนือ ยิ่งพอมาทำตาแป๋วอ้อนแบบนี้ก็ยิ่งเหมือนน้ำเหนือ แล้วคนที่แพ้ทางน้ำเหนือทุกอย่างอย่างควอตซ์จะไม่แพ้ทางสายตาของลูกชายคนเล็กได้อย่างไร
“เดี๋ยวแด๊ดฝากคุณปู่ซื้อมาให้ดีไหมครับ”
น้องเดียร์พยักหน้าหงึกหงักยิ้มหวานทันที “ขอบคุณครับ”
“ไปครับ เข้าไปในบ้านดีกว่า ได้เวลาอาหารของเจ้าแพนเค้กแล้วล่ะ”
โฮ่ง!
แพนเค้กเห่ารับทันทีเหมือนกับฟังออกว่าได้เวลาอาหาร แล้วเจ้าซามอยด์ตัวขาวก็กระโดดลงไปที่พื้น หันมาเห่าเรียกอีกรอบแล้ววิ่งนำกลับไปที่บ้าน
ควอตซ์อุ้มฝาแฝดลงจากโต๊ะปล่อยให้ทั้งคู่วิ่งตามแพนเค้กไปส่วนตัวเขาก็เดินตามหลังไปอีกที เห็นหลังฝาแฝดวิ่งหายเข้าไปในครัวคงจะตามเจ้าตัวขาวไป
“ไม่ต้องให้เยอะมากนะครับ เดี๋ยวเจ้าแพนเค้กอ้วนเกินไป” ควอตซ์บอกเมื่อเห็นพี่ฮาร์ทหยิบถุงอาหารสุนัขออกมาจากตู้ชั้นล่าง
“ครับ” ทั้งคู่รับคำ ก่อนจะเทอาหารสุนัขใส่ถาดให้
พากันนั่งมองเจ้าตัวขาวจัดการอาหาร จ้องเสียจนควอตซ์คิดว่าอีกนิดเดียวลูกชายของเขาน่าจะเข้าไปแย่งเจ้าตัวขาวทานด้วย
“ใครอยากขึ้นไปหามัมมี๊กับแด๊ดบ้างครับ แต่เจ้าแพนเค้กขึ้นไปไม่ได้นะ มัมป่วยอยู่”
“น้องเดียไป ๆ ครับ”
“พี่ฮาร์ทด้วย ไปด้วยครับ”
ทั้งสองคนพากันยกมือ ส่งเสียงตอบ ควอตซ์เลยจูงมือทั้งสองคนขึ้นไปที่ชั้นสอง ในห้องมีพ่อสินธรนั่งอยู่ด้วย พอหันมาเห็นควอตซ์กับฝาแฝดพ่อสินธรเลยลุกมานั่งที่โซฟาแทน ปล่อยให้สองแสบปีนเตียงไปหามัมมี๊ที่นอนอยู่บนเตียง
“พ่อขึ้นมานานแล้วเหรอครับ” ควอตซ์ถามพ่อสินธร
“ไม่นานหรอก สักพักนี่เอง ได้ยินเสียงแฝดอยู่นอกแล้วก็เห็นเราอยู่ดูลูก พ่อเลยขึ้นมาข้างบนนี่แหละ” พ่อสินธรตอบคำถาม
“มัม ๆ ป่วยเหยอ เจ็บไหมฮะ มัม ๆ เจ็บไหม” น้องเดียร์ถามมัมมี๊ที่นอนอยู่บนเตียง
“อูย ๆ มัม ๆ ตัวร้อนด้วย ร้อน” พี่ฮาร์ทที่เอามือจับแขนมัมมี๊ร้องบอก
“มัมไม่เจ็บแล้วครับ แต่ถ้าได้จุ๊บจากพวกหนูนะ มัมคงหายเร็วแน่เลย” น้ำเหนือพูดยิ้ม ๆ
พอได้ยินมัมมี๊พูดแบบนั้นฝาแฝดก็ขยับไปหอมแก้มมัมมี๊ทันทีคนละหลายฟอดจนน้ำเหนือต้องเอ่ยห้าม
“มัม ๆ หายแย้ว”
“ขอบคุณนะครับ มัม ๆ จะรีบหายเลย จะได้เล่นกับพวกหนูได้เนอะ”
พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์พยักหน้ารับกับคำพูดของมัมมี๊ ก้มลงไปกอดมัมมี๊อีกคนละทีก่อนที่มัมมี๊จะพูดให้ไปนั่งอยู่กับคุณตาแทน ใจจริงก็อยากจะให้ฝาแฝดอยู่ใกล้ ๆ แต่ไม่อยากให้ฝาแฝดป่วยตามเขาไปด้วย เลยต้องให้อยู่ห่างเอาไว้ก่อน
ควอตซ์ขยับมานั่งลงบนเตียงข้างคนรักแทนหลังจากลูกชายทั้งสองคนลงจากเตียงไปหาคุณตาแล้ว เขาหยิบปรอทวัดไข้มาวัดไข้น้ำเหนืออีกรอบ
ไม่มีไข้แล้ว แต่น้ำเหนือยังคงดูอ่อนเพลียเหมือนไม่มีแรง วันนี้ทั้งวันคงต้องให้นอนพักก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยให้ลุกเดินบ้าง
“หายไว ๆ นะครับ พี่จะได้พาไปเที่ยวก่อนเข้าโรงพยาบาล ไปนอนพักต่างจังหวัดสักสามสี่วันเปลี่ยนบรรยากาศ ดีไหมครับ”
“ผมอยากไปเขาใหญ่ อากาศเย็นสบาย”
“ถ้าอยากไปก็ต้องรีบหายนะลูก จะได้ไปเที่ยวกัน ไปกันหมดทั้งบ้านเลย” พ่อสินธรที่ได้ยินลูกชายพูดก็เอ่ย
“น้องเดียร์ไปด้วย พี่ฮาร์ทไปด้วย” สองแสบชูมือขึ้นแล้วร้องบอก
“ได้ครับ ไปกันหมดทุกคนเลย”
“เย่!”
“รีบหายไว ๆ นะน้ำเหนือ พี่เป็นห่วงรู้ไหม” ควอตซ์ยกมือขึ้นลูบผมของน้ำเหนือเบา ๆ
“ครับ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะครับพี่ควอตซ์”
“ไม่เป็นอะไรครับ เราป่วยพี่ก็ดูแลได้อยู่แล้ว แต่พี่ไม่อยากให้เราป่วยแบบนี้เลย”
น้ำเหนือส่งยิ้มให้คนรัก จับมือของควอตซ์มาแนบเอาไว้ที่ข้างแก้มแล้วซมหน้ากับฝ่ามือหนาที่มักจะคอยกุมมือของเขาเอาไว้เสมอ
เหมือนแมวน้อยที่ได้อยู่ใกล้เจ้าของ รู้สึกอุ่นใจ สบายใจก็หลับไปแทบจะทันที
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มาแล้วจ้า รอบบนี้มาเต็มกับฝาแฝดเนอะ น่ารักกันจริง ๆ เลย ฟางล่ะอยากฟัดเจ้าแฝดบ้าง ฟ้องมัม ๆ โดนแด๊ด ๆ แกล้ง สุดท้ายก็โดนแด๊ดแกล้งอีกอยู่ดีเจ้าตัวแสบเอ๊ย พวกหนูตามแด๊ดดี๊ไม่ทันหรอกลูก น่าสงสารเจ้าแฝดเลย แด๊ดแกล้งตั้งแต่ตอนยังเป็นลูกหมูวัยกระดึ๊บ จนตอนนี้วิ่งเก่งแล้วแด๊ดก็ยังไม่เลิกแกล้ง ไม่รู้ว่าจะโดนแด๊ดแกล้งไปอีกนานแค่ไหนเนอะ
อีกไม่นานก็จะได้เจอกับหลานคนเล็กแล้วนะคะ อดใจรออีกนิดเดียว นิดเดียวจริง ๆ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
แด๊ดๆโดยตีเลย ชอบแกล้งนัก /รีบไปเที่ยวกันนะเด็กๆ
-
ฮือออออ น้ำเหนือใกล้คลอดแล้ว อดตื่นเต้นแทนพี่ควอตซ์ และบ้านบริสตันไม่ได้เลยจริงๆ
-
น้องเลิฟกำลังจะมาแล้ววววววว
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สงสารสงสารคนป่วย ป่วยบ่อยเหลือเกิน
-
อ่านแล้วอบอุ่นมากๆ ฮีลหัวใจมากค่ะ
-
:impress2: :-[ แฝดน่ารักจริงๆเลย
-
มัมๆน่าสงสารป่วยตลอดเลย
-
รอเจอหลานเลิฟอยู่นะ :mew1:
-
แฝดน่ารัก :impress2: คุณมัมๆก็เหมือนแมวเลย
-
น่ารัก น้ำเหนือเหนื่อยง่าย ป่วยบ่อย งอแง
แต่งอแงแบบน่าจับฟัดน่ะ น้อยใจพี่ซะงั้น
เรื่องอ้อนมาเต็มมากค่ะ พี่ควอตซ์หลงแล้วหลงอีก
เอ็นดูน้ำเหนือ นอนร้องไห้ นึกว่าพี่ไม่สนใจกันแล้ว
ควอตซ์ ดูแลน้ำเหนือดีมาก อบอุ่น ละมุนเลยค่ะ
พี่ฮาร์ทน้องเดียร์ก็น่ารักมากลูก ฉลาด ไม่งอแงด้วย
น้องเลิฟแกล้งมัมๆ บ่อยหรอ ป่วยอีกแล้ว
ออกมาเจอกันคงป่วนน่าดู
-
แฝดๆ น่ารักที่สุด. :mew1:
มัมๆ รีบคลอดน้องเร็วน้า จะได้มาเล่นกะพี่แฝดๆ กะแพนเค้กเร็วๆ
-
:pig4:
-
มัมๆป่วยบ่อยมาก
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ตื่นเต้นน้ำเหนือใกล้คลอดแล้ว รอน้องคลอดค่ะ
-
หายไวๆนะจ๊ะน้ำเหนือ
-
:o8: น้ำเหนือสู้ๆ น้องเลิฟใกล้จะมาแล้ววว
-
:pig4: :pig4:
-
น้ิองจะมาแล้ววววว
-
:katai2-1: หลานจะมาแล้ววว หรือจริงๆแล้วอาจจะเป็นแฝดอีกน้ำเหนือเลยดูอุ้ยอ้าย เหนื่อยง่ายแบบนี้ :hao3:
-
มัมมี๊น้ำเหนือหายไวๆน้า จะได้ไปเที่ยวเขาใหญ่เปลี่ยนบรรยากาศก่อนคลอดน้อง
อีกไม่นานจะได้เจอน้องเลิฟแล้ว เย่ๆ :katai2-1:
-
ยิ่งใกล้คลอดก็ยิ่งอ่อนเพลียเนอะ :กอด1:
-
น้ำเหนือ น่าสงสาร กว่าจะคลอดลูก ป่วยอีกกี่รอบล่ะเนี่ย
-
:mew1:
น้องเดียร์ได้ความขี้อ้อนมาจากมัมๆแน่เลย
น่ารัก ละมุน โอ๊ย อ่านแล้วละลาย
-
น้องเลิฟเมื่อไรจะออกมาเล่นกับพี่แฝด :mew1: :mew3:
-
(http://image.free.in.th/v/2013/ib/180926031330.jpg)
Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “12”
“Happy birthday to you… Happy birthday to you… Happy birthday , happy birthday , happy birthday to you”
เสียงเพลงสุขสันต์วันเกิดถูกร้องวนซ้ำอีกรอบก่อนที่เสียงปรบมือจะดังขึ้นตามมา ควอตซ์เลื่อนถาดวางขนมเค้กไปตรงหน้าลูกชายฝาแฝดทั้งสองคน “เป่าเทียนเลยครับ”
พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์จับมือกันแน่นก่อนจะโน้มตัวไปใกล้ขนมเค้กหน้าตาน่าทานตรงหน้า เทียนตัวเลขตามอายุถูกปักอยู่ตรงกลางขนมเค้ก แล้วทั้งคู่ก็ช่วยกันเป่าเทียนเล่มนั้นให้ดับ
“เย่ ๆ เค้กหย่อย ๆ เดียร์กินเค้กหย่อย ๆ นะครับ” พอเป่าเทียนดับเสร็จน้องเดียร์ก็ร้องเย่ออกมาอย่างดีใจ หันมามองหน้าแด๊ดดี๊มัมมี๊อ้อนเพื่อขอทานขนมเค้ก
“ได้ครับ เดี๋ยวแด๊ดตัดให้นะ” ควอตซ์ตอบหยิบมีดพลาสติกมาหั่นเค้กเป็นชิ้น ๆ ตักใส่จานให้ฝาแฝดคนละชิ้น รวมไปถึงของคนอื่น ๆ ด้วย
วันนี้เป็นวันเกิดของฝาแฝดที่บ้านตระกูลบริสตันเลยมีงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้กับหลานชายของตระกูล ซึ่งก็เป็นสมาชิกในครอบครัวทั้งหมด แล้วก็มีลิน กับโอ๊ต แล้วก็น้องทินลูกชายของลินด้วยแค่นั้น ไม่ได้จัดงานใหญ่โตอะไร
ทานข้าวด้วยกันในมื้อเย็น แค่มื้อนี้เมนูอาหารจะหลากหลายกว่าทุก ๆ มื้อ แล้วก็มีขนมเค้กให้ฝาแฝดเท่านั้น เป็นงานเลี้ยงฉลองเล็ก ๆ แต่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแล้วก็เสียงหัวเราะของทุกคน งานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยความสุข
“น้ำเหนือเอาสักหน่อยไหมลูก” คุณหญิงมรกตหันมาถามลูกสะใภ้
“ไม่ดีกว่าครับคุณแม่ มันดูเลี่ยน ๆ แค่เห็นผมก็ไม่ไหวแล้วครับ” น้ำเหนือเอ่ยปฏิเสธขนมเค้กตรงหน้า เขารู้สึกว่ามันจะต้องเลี่ยนมากแน่ ๆ อีกอย่างช่วงนี้น้ำเหนือรู้สึกไม่ค่อยอยากจะทานอะไร โดยเฉพาะพวกขนม อยากทานแต่ผลไม้อย่างเดียว
“มัม ๆ ไม่กิงหยอครับ หย่อย ๆ เลยนะ” พี่ฮาร์ทหันมาถาม ปากเล็กเลอะครีมจากขนมเค้กเต็มไปหมด จนน้ำเหนือก็หยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดปากให้ลูกชายคนโต รวมไปถึงคนเล็กด้วย
“ไม่เป็นไรครับ เอาไว้ให้พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์กินแทน” น้ำเหนือยิ้มให้ลูกชาย คว้ามือเล็ก ๆ มาแล้วก็เช็ดครีมให้ ไม่รู้ว่าใช้ช้อนตักหรือใช้มือหยิบกันแน่ ถึงได้เลอะไปหมดแบบนี้ “กินขนมเค้กแล้วคืนนี้ต้องตั้งใจแปรงฟันกันนะรู้ไหม”
“ครับ / ฮะ” ทั้งคู่พยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปตักขนมเค้กเข้าปากต่อ
“องุ่นลูก” พ่อสินธรส่งจานใส่องุ่นให้กับน้ำเหนือแทนเมื่อเห็นว่าลูกชายไม่ทานขนมเค้ก
“ขอบคุณครับพ่อ” เงยหน้ายิ้มกว้างแล้วรับจานองุ่นมาทาน
“คืนนี้โอ๊ตกับลินจะค้างที่นี่ไหมลูก หรือว่าจะกลับบ้านกัน” คุณหญิงมรกตหันไปถามทั้งสองคน
“กลับบ้านดีกว่าค่ะ พรุ่งนี้ทินยังมีเรียนบ้านใกล้โรงเรียนของทินมากกว่า” ลินตอบคำถามของคุณหญิง ซึ่งทางคุณหญิงก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากพยักหน้ารับรู้
น้ำเหนือหันไปหาพี่ชายพี่สาวทั้งสองคน “พี่โอ๊ต พี่ลินครับ ผมมีเรื่องอยากจะรบกวนหน่อย”
“หือ เรื่องอะไรล่ะ”
“เดี๋ยวอาทิตย์หน้าผมก็ต้องไปอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว พี่ควอตซ์ก็คงจะไปอยู่ด้วย ยังไงผมรบกวนพี่โอ๊ตพี่ลินพาน้องทินมาเล่นกับแฝดบ่อย ๆ หน่อยนะครับ ผมไม่อยากให้พวกเขาเหงา” น้ำเหนือพูด หันไปมองลูกชายทั้งสองคนที่ยิ้มมีความสุขกับขนมเค้กของโปรด “จริง ๆ พวกคุณพ่อคุณแม่ก็จะช่วยดูแต่แฝดทั้งซน ทั้งวิ่งกันเร็วจะให้พวกคุณพ่อไปวิ่งเล่นกับแฝดก็ไม่ไหว ผมเลยอยากให้น้องทินมาเล่นเป็นเพื่อนแฝดหน่อย”
“ได้สิ ไม่มีปัญหา เอาไว้ช่วงสุดสัปดาห์พี่จะพาทินมาค้างที่นี่ด้วยแล้วกัน จะได้เล่นกันได้เต็มที่” ลินตอบรับคำขอของน้ำเหนือ
“ขอบคุณนะครับพี่ลิน” ควอตซ์ที่ฟังอยู่ด้วยพูด “ผมก็กังวล จะให้ปล่อยน้ำเหนืออยู่คนเดียวก็ไม่ได้ ผมไม่สบายใจ แต่จะให้พาแฝดไปนอนอยู่โรงพยาบาลก็ไม่ไหว ไม่อยากให้ป่วยกลัวจะไปรับเชื้ออะไรเข้า ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงดีเหมือนกัน ทางนี้ก็เป็นห่วง ทางนี้ก็กังวล”
“ไม่เป็นไร ๆ เดี๋ยวพี่กับโอ๊ตมาช่วยดูแฝดให้ ว่าแต่นี่ได้คุยกับแฝดหรือยังว่าน้ำเหนือจะต้องไปนอนโรงพยาบาลเป็นเดือนน่ะ”
“ก็ยังหรอกครับ แต่เดี๋ยวก็ต้องพูดเอาไว้บ้าง ไม่อย่างนั้นวันนั้นได้งอแงหนักแน่นอนเลย” น้ำเหนือตอบคำถามของลิน
“ก็ต้องอดทนกันหน่อยเนอะ”
ทั้งควอตซ์แล้วก็น้ำเหนือได้แต่พยักหน้ารับกับคำพูดนั้น กำหนดคลอดของน้ำเหนือนั้นคืออีกหนึ่งเดือนข้างหน้า แต่เพื่อความปลอดภัยทั้งตัวน้ำเหนือแล้วก็ลูกในท้องหมอวิรัชเลยอยากให้น้ำเหนือเข้าไปอยู่ที่โรงพยาบาลเสียตั้งแต่ตอนนี้ อย่างน้อยก็ใกล้ชิดหมอ ใกล้ชิดพยาบาล เครื่องมือพร้อมเผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้น
น้ำเหนือเองก็เข้าใจดีถึงความจำเป็นในเรื่องนี้ แต่ก็อดเป็นห่วงลูกชายทั้งสองคนไม่ได้ ตั้งแต่คลอดฝาแฝดออกมานี่เป็นครั้งแรกเลยที่น้ำเหนือต้องแยกจากลูกชาย ไม่ได้คอยอาบน้ำ แต่งตัวให้ ไม่ได้พาเข้านอนหรืออ่านนิทานให้ฟัง แถมการแยกกันในครั้งนี้ก็ใช้ระยะเวลาเป็นเดือน แม้ว่าฝาแฝดจะสามารถไปหาน้ำเหนือที่โรงพยาบาลได้ทุกวัน แต่ความรู้สึกของคนเป็นแม่ก็บอกว่ามันไม่เหมือนกัน...
“เอาไว้ค่อยว่ากัน อย่าเพิ่งคุยเรื่องเครียดเรื่องกังวลเลย วันนี้วันดี วันเกิดแฝดทั้งที อย่าพูดเรื่องเครียดให้สองคนนั้นกังวลตามไปเลย” โอ๊ตพูด พยักหน้าไปทางฝาแฝดที่หันมามองทางพวกเขา
น้ำเหนือกับควอตซ์เลยหันไปสนใจลูกชายแทน สีหน้าแปลก ๆ เหมือนจะเป็นกังวล เป็นห่วงของเด็กน้อยก็เปลี่ยนไป เต็มไปด้วยรอยยิ้มแล้วก็เสียงหัวเราะเหมือนเดิม
“น้องเดียร์เอาขนมเค้กให้แพนเค้กกินไม่ได้นะครับ” น้ำเหนือรีบห้ามลูกชายที่กำลังยื่นช้อนที่มีขนมเค้กชิ้นโตไปทางเจ้าซามอยด์ตัวขาว
“เค้กหย่อย ๆ เดียร์อยากให้แพนเค้กกินครับ”
"แพนเค้กมอง แพนเค้กอยากกินนะครับ” พี่ฮาร์ทเองก็ช่วยน้องเต็มที่เหมือนกัน “เค้กหย่อย ๆ แพนเค้กชอบ”
“แพนเค้กกินไม่ได้ครับ เดี๋ยวแด๊ดไปหยิบขนมของแพนเค้กให้ เดียร์ป้อนอันนั้นแทนนะ” ควอตซ์พูด ลุกหายเข้าไปในครัวเพื่อหยิบขนมสำหรับสุนัขมาส่งให้พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์คนละชิ้น “เอาอันนี้ป้อนแทนนะ แพนเค้กชอบอันนี้มากกว่า ขนมเค้กพวกหนูเอาไว้กินเองนะครับ”
“ขอบคุณครับ” ทั้งสองคนยกมือไหว้ขอบคุณแด๊ดดี๊ก่อนจะหยิบขนมไปถือคนละชิ้น
“กิงนี่ๆ หย่อย ๆ เหมือนกันนะ” น้องเดียร์ยื่นขนมไปให้เจ้าแพนเค้ก ซึ่งเจ้าตัวขาวก็อ้าปากงับแล้วเคี้ยวทันที ท่าทางเอร็ดอร่อยจนน้องเดียร์ต้องปรบมือแปะ ๆ ดีใจที่แพนเค้กชอบ
โฮ่ง!
พอหมดชิ้นก็ส่งเสียงร้อง กระโดดเกาะเก้าอี้เด็กที่น้องเดียร์นั่งแล้วใช้จมูกดุน ๆ ที่มือแล้วส่งเสียงร้องเหมือนขอขนมอีก แต่เพราะในมือของน้องเดียร์ไม่มีแล้ว เลยต้องชูมือขึ้นให้เจ้าตัวขาวเห็น “ที่เดียร์หยดแย้ว ไม่มีแย้ว นู้น ๆ ที่พี่ฮาร์ทมี เอาเยย ๆ ไปเอาเยย”
ชี้นิ้วไปที่พี่ฮาร์ทที่ถือขนมสุนัขอยู่ พอแพนเค้กเห็นก็รีบผละไปหาฝาแฝดคนพี่ทันที ใช้จมูกดัน ใช้ลิ้นเลียเหมือนออดอ้อนให้พี่ฮาร์ทหัวเราะชอบใจก่อนจะป้อนขนมในมือให้
“แด๊ด ๆ หมดแล้วครับ” พี่ฮาร์ทหันไปบอกแด๊ดดี๊เมื่อป้อนขนมให้แพนเค้กจนหมดชิ้นแล้ว
“ให้แพนเค้กกินแค่นี้พอครับ กินเยอะไม่ดีเดี๋ยวแพนเค้กฟันพุ” แด๊ดดี๊ควอตซ์บอก “พวกหนูก็ต้องไปแปรงฟันนอนแล้ว ดึกแล้ว”
พี่ฮาร์ทหันไปมองแพนเค้กที่ยังยืนเกาะเก้าอี้อยู่ ยกมือลูบขนนุ่มมือสีขาวแล้วทำหน้าเศร้า “หมดแล้ว กินไม่ได้แล้วนะเดี๋ยวฟันพุ ต้องไปหาคุณหมอ”
“โอ๋ ๆ นะ โอ๋ ๆ เลย” น้องเดียร์เองก็ช่วยปลอบเจ้าแพนเค้กตัวขาว
“ไปครับเด็ก ๆ ได้เวลาแปรงฟันนอนแล้วนะ” น้ำเหนือพูดเมื่อหันไปดูเวลา ถึงเวลานอนของฝาแฝดแล้ว
“อย่างนั้นผมกับน้องพาแฝดไปนอนก่อนนะครับ” ควอตซ์หันมาบอกกับทุกคนที่ยังนั่งพูดคุยกันอยู่ ก่อนจะหันมาอุ้มลูกชายทั้งสองคนลงจากเก้าอี้ “บอกฝันดีทุกคนก่อนครับ”
พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์วิ่งเข้าไปกอดคุณตาคนแรก ทั้งกอดทั้งหอมแล้วบอกฝันดี ก่อนจะไล่ไปจนครบทุกคน ต่อด้วยคุณย่า คุณปู่ อาพิส ป้าลิน ลุงโอ๊ต แล้วก็พี่ทินด้วย ปิดท้ายมากอดเจ้าแพนเค้กแล้วเดินไปจับมือแด๊ดดี๊มัมมี๊เพื่อกลับไปที่บ้าน
“ถ้าคุยกันถึงดึกมาก พ่อนอนที่บ้านนี้เลยนะครับอย่าเดิมกลับบ้านคนเดียวมืด ๆ เดี๋ยวลื่นล้มไป ผมเป็นห่วง” น้ำเหนือหันมาบอกกับพ่อสินธร
“ไม่ต้องห่วงพ่อหรอกน่ะ ลูกน่ะเดินกลับดี ๆ รู้ไหม”
“ก็ผมเป็นห่วงพ่อนี่ครับ”
“พ่อก็เป็นห่วงลูกเหมือนกัน” พ่อสินธรพูดยิ้ม ๆ “ถ้าคุยกันติดลมเดี๋ยวพ่อนอนที่นี่ ไม่เดินกลับบ้านแน่นอน สบายใจได้”
พอได้ยินพ่อสินธรพูดแบบนั้นคนช่างห่วงก็ยิ้มออก เอ่ยฝันดีกับทุกคนแล้วพากันเดินกลับไปที่บ้าน ควอตซ์กับน้ำเหนือพาฝาแฝดไปอาบน้ำอีกรอบเพราะเนื้อตัวเปื้อนขนมเค้กจนมันไปหมด ควอตซ์กับน้ำเหนือนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเตี้ยในห้องน้ำแล้วอาบน้ำให้ฝาแฝดเพราะถึงเวลานอนของทั้งคู่แล้วเลยไม่อยากปล่อยให้อาบน้ำกันเอง
“นั่งรอตรงนี้ก่อน พี่พาแฝดออกไปก่อนแล้วจะมาประคอง ห้ามลุกเองเด็ดขาด” ควอตซ์พูดกับเด็กดื้อของเขา ที่ร้องจะมาช่วยอาบน้ำในแฝดทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ท้องโตลุกนั่งลำบากแล้ว
“ครับแด๊ดดี๊” น้ำเหนือยอมรับคำอย่างว่าง่าย นั่งมองแด๊ดดี๊พาลูกชายฝาแฝดออกจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำแปรงฟันเรียบร้อยแล้ว ไม่นานควอตซ์ก็เดินเข้ามาอีกรอบ สองมือสอดประคองตัวน้ำเหนือให้ลุกขึ้นยืนแล้วพาเดินออกจากห้องน้ำ
ฝาแฝดโดนแด๊ดดี๊จับห่อตัวเป็นดักแด้นอนหัวเราะคิกคักอยู่บนเตียงเพราะลองขยับตัวแล้วขยับไม่ได้ มองหน้ากันแล้วก็ขำกันเอง คนมองก็เลยขำไปด้วย
น้ำเหนือเดินไปหยิบชุดนอนลายก้อนเมฆมาสองชุด ชุดหนึ่งสีฟ้า อีกชุดหนึ่งสีน้ำเงินก่อนจะเดินไปที่หาฝาแฝดที่ตอนนี้โดนแด๊ดดี๊จับฟัดแล้วก็นอนหัวเราะอย่างไร้หนทางต่อสู้
พี่ฮาร์ทกระดึ๊บเหมือนหนอนน้อยไปหามัมมี๊เตรียมจะโถมตัวใส่แต่ควอตซ์ก็ไวพอที่จะคว้าตัวลูกชายเอาไว้ได้ ทั้งน้ำเหนือแล้วก็ควอตซ์ถอนหายใจอย่างโล่งอก ถ้าหากเป็นเวลาปกติน้ำเหนือคงรับไหวหรือไม่ก็กอดลูกชายเอาไว้ได้ทัน แต่ในยามท้องโตแบบนี้ต่อให้รับทันน้ำเหนือของลูกชายก็คงทับมาที่ท้องเต็ม ๆ
“แด๊ดบอกแล้วไงครับว่าอย่าโถมตัวใส่มัมมี๊ น้องนอนอยู่ในนั้นจะทับน้องแล้วนะเราน่ะ” ควอตซ์พูดกับพี่ฮาร์ท ไม่ได้พูดด้วยน้ำเสียงดุ ๆ เพราะเขาก็ไม่อยากจะดุลูกชายในวันเกิดแบบนี้
ดวงตาที่ถอดพิมพ์มาจากแด๊ดดี๊เบิกกว้างอย่างตกใจและนึกขึ้นได้ หันไปยกมือไหว้ขอโทษมัมมี๊ก่อนจะแนบหน้าตัวเองลงที่ท้องโต ๆ ของมัมมี๊ “พี่ฮาร์ทขอโทษครับ”
“ไม่เป็นอะไรครับ” น้ำเหนือลูบผมลูกชายคนโต “มาแต่งตัวดีกว่าจะได้รีบนอน เดี๋ยวมัมอ่านนิทานให้ฟังดีไหมครับ”
“ดีครับ!” ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ตอบรับเสียงใส
ควอตซ์กับน้ำเหนือช่วยกันแต่งตัวให้ลูกชายฝาแฝดปะแป้งจนหอมฟุ้งแล้วจึงเรียกทั้งคู่ให้มาล้มตัวลงนอนดี ๆ น้ำเหนือคลี่ผ้าห่มขึ้นคลุมตัวทั้งสองคนหันไปรับหนังสือนิทานเล่มโปรดมาจากควอตซ์แล้วเริ่มต้นอ่านนิทานให้ฟัง อ่านไปได้เกือบจบเล่มทั้งสองคนก็หลับสนิท น้ำเหนือเลยวางนิทานเล่มนั้นลง
ควอตซ์หันไปเปิดเพลงเพื่อใช้กล่อมเจ้าตัวแสบก่อนจะนั่งลงข้างน้ำเหนือที่ยังนั่งมองลูกชายทั้งสองคนอยู่
“สุขสันต์วันเกิดนะครับคนดีของมัมมี๊” น้ำเหนือมองมือของทั้งสองคนที่จับกันเอาไว้ทุกครั้งที่นอนหลับ “มัมมี๊ไม่ขออะไรเลยนอกจากขอให้พวกหนูแข็งแรง มีความสุขในทุก ๆ วัน มัมมี๊รักพวกหนูนะครับ พวกหนูเป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของมัมมี๊เลยนะ”
“ฝาแฝดเป็นเด็กดี” ควอตซ์พูด ลูบผมคนรักเบา ๆ
“ครับ ฝาแฝดเป็นเด็กดี แล้วผมก็ดีใจที่พวกเขาเกิดมา” น้ำเหนือหันกลับไปมองอีกฝ่ายแล้วยิ้มออกมา
“พี่ก็ดีใจเหมือนกัน ไปครับไปพักกันดีกว่า ให้พวกเขานอนกัน”
“ครับ” น้ำเหนือรับคำ หันไปจูบหน้าผากลูกชายทั้งสองคนก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยมีควอตซ์ช่วยประคอง
แด๊ดดี๊สำรวจภายในห้องนอนของลูกชายอีกรอบ หันกลับมาจัดผ้าห่มให้เรียบร้อยก้มลงจูบหน้าผากฝาแฝดพูดฝันดีพร้อมอวยพรวันเกิดอีกรอบ ก่อนจะพาน้ำเหนือกลับมาที่ห้องของตัวเองบ้าง
คนตัวสูงเดินเข้าไปเตรียมน้ำให้น้ำเหนือได้แช่สักหน่อยจะได้ผ่อนคลาย ก่อนจะกลับมาพาคนรักไปแช่น้ำ แต่ก็แช่อยู่ไม่นานก็ให้ขึ้นเพราะกลัวอีกฝ่ายจะป่วยไปเสียก่อน
“ง่วงหรือยังครับ” ควอตซ์ถามในระหว่างที่เขากำลังหวีผมให้กับน้ำเหนือ
“ยังไม่ง่วงครับ พี่ควอตซ์ง่วงหรือยัง”
“ยังเหมือนกัน อยากดูโทรทัศน์ไหม หรืออยากจะทำอะไร”
น้ำเหนือขยับไปนอนบนเตียงหลังจากที่ควอตซ์หวีผมให้เสร็จ เจ้าตัวส่ายหน้าไปมาพลางชูแขนขึ้นทำหน้าตาออดอ้อน “ไม่ดูครับ แต่อยากนอนกอด มากอดผมหน่อย”
“อ้อนพี่เหรอ”
“อ้อนไม่ได้เหรอ”
ควอตซ์ยิ้มขำ “ถ้าอยากอ้อนต้องพูดยังไง” เขายังไม่ลงไปนอนกอดแต่นั่งลงข้าง ๆ แทน ยื่นมือไปเขี่ยปลายจมูกรั้น ๆ ของคุณแม่ช่างอ้อน
น้ำเหนือทำหน้างอแงเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมตามใจ ดึงแขนเสื้ออีกคนแล้วกระตุกเบา ๆ ทำหน้าอ้อนมากกว่าเดิมแบบที่ควอตซ์เริ่มคิดว่าเขาไม่น่าพูดออกไปแบบนั้น เพราะใจเขาน่าจะรับไม่ไหวกับการกระทำต่อไปของคนรัก
“กอดหน่อย กอดน้องหน่อย... พี่กอดน้องหน่อย”
ควอตซ์ไม่อยากจะกอดเฉย ๆ แล้วตอนนี้ อยากจะฟัดให้หนำใจเลย
“ขยันป่วนพี่จริง ๆ เลยนะ” ควอตซ์ว่าอย่างไม่จริงจังนัก เอียนตัวลงนอนข้าง ๆ แล้วคว้าตัว ‘น้อง’ มากอดเอาไว้แนบอก
น้ำเหนือหัวเราะชอบใจที่แกล้งคนรักได้ จนควอตซ์นึกมันเขี้ยวก้มลงไปฟัดแก้มขาว ๆ จนชื่นใจ “ทำตัวน่ามันเขี้ยว มันน่านักนะ”
“ไม่เอา ไม่แกล้งผมสิ” น้ำเหนือได้แต่หันหน้าหลบไปมาเมื่อปลายจมูกโด่งไล่สัมผัสทั้งแก้มซ้ายแล้วก็ขวา “อย่าแกล้งน้อง”
“น้องน่ะ... อย่าแกล้งพี่” ควอตซ์ทำเสียงดุ “ตอนนี้น่ะคนที่โดนแกล้งคือพี่แล้วไม่ใช่น้อง อย่าให้พี่ทำอะไรน้องได้นะ...”
“ทำไมเหรอครับ” แกล้งทำตาโตถามกลับด้วยความสนใจ
“เพราะถ้าพี่ทำอะไรน้องได้ล่ะก็... อีกสองวันน้องก็ลุกจากเตียงไม่ไหวแน่นอน”
น้ำเหนือได้แต่ทุบคนพี่ไปเต็มแรงหลังจากได้ฟังจบประโยค หน้าขาว ๆ แดงก่ำไปหมด แต่คนโดนทุบก็ไม่ได้ว่าอะไร อีกทั้งยังหัวเราะชอบใจที่ทำให้น้ำเหนือเขินจนหน้าแดงขนาดนี้ได้ ควอตซ์รวบตัวน้ำเหนือมากอดแน่นขึ้น แต่พยายามที่จะไม่กดทับช่วงท้องมากจนเกินไป ซุกใบหน้าตัวเองกับไหล่เล็ก
“รักที่สุดแล้วคนนี้...”
“... พ พูดอะไรก็ไม่รู้”
“หึหึ เขินเหรอ” ควอตซ์เงยหน้าขึ้นมองซีกหน้าแดง ๆ ของคนรักแล้วก็หัวเราะ
“ฮื่อ...”
ยิ่งเห็นอาการที่แสดงออกอย่างเขินอายของน้ำเหนือก็ยิ่งชอบใจ หอมแก้มแดง ๆ นั้นไปฟอดใหญ่อย่างอดใจไม่ไหว “Love you my honey.”
“...”
“Love you to my husband.”
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
สุขสันต์วันเกิดจ้า วันเกิดเจ้าแฝด โตขึ้นอีกปีแล้วนะเจ้าแฝด เราอยู่กับเจ้าตัวแสบกันมาตั้งแต่อยู่ในท้องจนมาฉลองวันเกิดกันแล้วเนอะ รู้สึกตัวเองแก่ยังไงก็ไม่รู้ มองดูลูกหลานเติบโต ๆ ไปเรื่อย ๆ ฮ่าาาา... พี่ควอตซ์นี่หลงน้องเหนืออย่างจริงจังจริง ๆ อะไรจะรักน้องขนาดนั้น นี่นึกว่าเพิ่งจะจีบกันใหม่ ๆ ไม่คิดว่านี่แต่งงานกันมา 4-5 ปีแล้วนะจ๊ะ ลูก 3 ด้วย หวานกันเหลือเกินเนอะ อิอิ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
:z1: :z1: :z1:
-
ยังหวานกันได้อีกเยอะ (อิจมากค่ะ ขอบอก) :-[
-
หวานนนนนนนนนนน น่ารักกกกกกกก :mew1:
ชอบอ่ะะ เหมือนวันแรกๆที่รักกันเลย อยากได้แบบนี้
-
วันเกิดแฝด แต่พ่อแม่สวีทหวานแย่งซีนหมดแล้ววว
-
ถ้าคนน้องอ้อนคนพี่บ่อยๆ คาดว่าลูกดกแน่นอน :mew3: นี่ขนาดลูกสามแล้วนะเนี่ย...ยังหวานกันหยดย้อยขนาดนี้ :-[
-
:mew1:
น่ารักกกกกก
-
:pig4:
-
แด๊ดดี๊ มัมมี๊ หวานขึ้นทุกวัน :-[
-
น่ารัก
-
หวานกันจริงๆ
-
หวานจริงๆ เลยคุณพ่อคุณแม่
:-[ :-[
-
ทำไมเปียกปูนที่บ้านเรา ไม่เหมือนแพนเค้กนะ :เฮ้อ:
-
น่ารักก
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
หวานมากๆๆๆ
-
อยากจะบอกว่าได้อ่านตอนนี้ต้องมีสำลักความหวานกันบ้าง :-[ :-[
-
น่ารักไม่เปลี่ยน :m1: :m1: :m1:
-
:pig4:
-
คู่นี้หวานมากค่ะ
ชอบมาก อ่านไปเขินไปค่ะ >//<
-
แฝดอ้อนเก่ง
มัมมี๊ก็อ้อนเก่ง
-
รักกันเบาๆๆๆ :-[
-
งู้ยยยยย หวานไปอีกนะ ใกล้คลอดแล้ว ตื่นเต้นมากๆ เลย
-
สุขสันต์วันเกิดแฝด ^^
-
คนอ้อนผัววว
-
แด๊ดดี้กับมัมมี๊สวีทกันเหลือเกิน
-
น้องแฝดน่ารักกกก :impress2:
-
มัมอ้อนแด๊ด เหมือนแฝดอ้อนเลย o18
-
ขยันจีบกันจั๊งงงง
เขินวุ้ยยยย
-
น่ารักสุดๆๆๆๆๆ
-
หวานมากกกกกกกกกกกกก แต่ตรงสุดท้ายน่าจะเป็น Love you too รึป่าวคะ น่าจะพิมพ์ตกไปนิดนึง แต่ตอนนี้น่ารักมากๆ เขินนนน
-
(http://image.free.in.th/v/2013/ib/180926031330.jpg)
Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “12”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
น้ำเหนือนั่งมองเมดสาวสองคนที่กำลังช่วยกันจัดกระเป๋าให้กับควอตซ์ สุดสัปดาห์นี้น้ำเหนือจะต้องเข้าไปอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ควอตซ์เลยให้คนมาช่วยเก็บกระเป๋าให้ เพราะเขาตั้งใจจะไปอยู่เป็นเพื่อนน้ำเหนือที่โรงพยาบาลด้วย แม้ตัวน้ำเหนือจะบอกว่าไม่เป็นอะไรก็ตาม อยากให้อยู่กับฝาแฝด กลัวว่าฝาแฝดจะเหงาที่ทั้งแด๊ดดี๊แล้วก็มัมมี๊ไม่อยู่บ้านเลย
พูดคุยกันหลายรอบสำหรับเรื่องนี้จนเกือบจะมีปากเสียงกัน แต่เพราะว่าเหตุผลของแต่ละคนนั้นเป็นเหตุผลเดียวกันคือเป็นห่วง ควอตซ์เป็นห่วงน้ำเหนือกลัวว่าอีกฝ่ายอยู่คนเดียวแล้วจะเหงา หรือคิดมาก น้ำเหนือเป็นห่วงทั้งควอตซ์ที่ต้องคอยเทียวไปเทียวมาหลายที่ และเป็นห่วงฝาแฝด
สุดท้ายบทสรุปของประเด็นนี้ก็กลายเป็นว่าควอตซ์จะแบ่งเวลาอยู่กับทั้งลูกแล้วก็น้ำเหนือ บางวันไปค้างกับน้ำเหนือที่โรงพยาบาล บางคืนไปนอนกับลูกบ้าง สลับกันไป ประเด็นนี้ก็เลยตกไป
“ของคุณหนูใหญ่เอาไปแค่นี้พอใช่ไหมคะ” เมดสาวถามน้ำเหนือหลังจากที่เก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้ว
น้ำเหนือพยักหน้ารับก่อนจะยิ้มขอบคุณ “ครับ แค่นี้แหละ ขอบคุณนะครับ”
“เก็บของเสร็จแล้วเหรอ” เสียงทุ้งดังมาจากทางประตูห้องนอนให้เมดทั้งสองคนที่มาเก็บกระเป๋าให้รับคำก่อนจะเอ่ยขอตัวแล้วเดินออกจากห้องไป
ควอตซ์เดินมาหาน้ำเหนือที่นั่งอยู่ตรงโซฟาก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ยกมือโอบคนรักที่เอียงตัวมาซบเขา “อีกวันเดียวก็จะต้องไปอยู่โรงพยาบาลแล้วนะ”
“นั่นสิครับ จะว่าไปก็เร็วเหมือนกันเนอะ” น้ำเหนือพยักหน้ารับ เขารู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร็วเหลือเกิน ในความรู้สึกเหมือนกับว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนเองที่เขาไปโรงพยาบาลกับควอตซ์เพื่อตรวจให้แน่ใจว่าท้องจริง ๆ หรือเปล่า แต่ดูตอนนี้... ผ่านมาแปดเดือนแล้ว “เหลืออีกเดือนเดียว”
“อีกเดือนเดียวเราจะได้เจอกันแล้วนะตัวเล็ก” ควอตซ์พูดพลางลูบหน้าท้องของน้ำเหนือไปด้วย “ดีใจใช่ไหมเรา จะได้ออกมาหาแด๊ดหามัม แล้วก็หาพี่ชายแล้วนะ”
“อ่ะ...” น้ำเหนือสะดุ้งก่อนจะหัวเราะออกมา “น่าจะดีใจนะครับ ขยับตัวใหญ่เลย”
ควอตซ์เองก็รับรู้ได้ถึงแรงดิ้นภายในท้องของน้ำเหนือ เจ้าตัวก้มลงเอาหนูแนบกับท้องของคนรัก “ว่ายังไงนะ จะบอกว่าดีใจใช่ไหม แด๊ดก็ดีใจเหมือนกัน”
น้ำเหนือนั่งมองแด๊ดดี๊พูดคุยกับลูกในท้องเป็นเรื่องเป็นราวแล้วก็ยิ้มขำ ใครจะคิดกันว่าคนอย่าง ควอตซ์ อชิตพล บริสตัน จะมีมุมน่ารักแบบนี้ ตอนฝาแฝดเห่อลูกแค่ไหน กับคนเล็กนี้ก็ไม่ต่างกัน จูงมือแฝดแล้วก็คุณหญิงมรกตไปห้างฯ มาไม่รู้กี่ครั้ง เพื่อเลือกซื้อของให้กับน้องเลิฟ โดยเฉพาะชุดที่ขยันซื้อกันมาทั้ง ๆ ที่ ลูกสาว ยังไม่ทันได้คลอด
คงเพราะได้ลูกสาวอย่างที่ตั้งความหวังเอาไว้ แด๊ดดี๊ก็เลยเห่อมากเป็นธรรมดา ยิ่งเข้าคู่กับคุณหญิงมรกตด้วยแล้ว ใครก็ห้ามไม่อยู่
“แล้วนี่แฝดหลับไปแล้วเหรอครับ” น้ำเหนือถาม
“ครับ หลับไปแล้วล่ะ” ควอตซ์ตอบยื่นหน้าไปหอมแก้มน้ำเหนือเบา ๆ
คนโดนหอมแก้มสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจที่โดนหอมแบบไม่ทันตั้งตัว ยกมือตีแขนของควอตซ์ไปหนึ่งที “พี่ควอตซ์นี่ล่ะก็...”
ควอตซ์ได้แต่หัวเราะชอบใจ อยากจับน้ำเหนือมาฟัดให้หนำใจ เขารู้สึกว่าช่วงนี้น้ำเหนือดูน่ากอดน่าฟัดมาก อาจจะเพราะอีกฝ่ายดูมีน้ำมีนวลขึ้น แก้มป่อง ๆ ตัวขาว ๆ เห็นแล้วน่าจับน่าบีบไปหมด
“หยุดมองผมแบบนั้นเลยนะ” น้ำเหนือหรี่ตามองคนรักอย่างไม่ไว้วางใจ “ผมว่าพี่ควอตซ์ชักจะนิสัยไม่ดีขึ้นทุกวันแล้วนะครับ ชอบจ้องผมแบบนี้อยู่เลย คิดจะทำอะไรผมใช่ไหม”
คราวนี้คนคิดจะทำอะไรจริง ๆ ก็หัวเราะออกมาเสียงดัง งับไหล่คนรักเบา ๆ อย่างมันเขี้ยวให้น้ำเหนือสะดุ้งแล้วถอยหนีไปติดโซฟาอีกด้านแน่ เห็นท่าทางหวาดระแวงของคนรักแล้วก็ขำ
“หยุดหัวเราะเลยนะครับ พี่ขำอะไรของพี่เนี่ย แล้วมากัดผมทำไม เขี้ยวขึ้นหรือยังไงกันครับ” น้ำเหนือหยิบหมอนมากันตัวเองเอาไว้ ถ้าอีกฝ่ายกัดเขาอีกล่ะก็... สาบานเลยว่าจะเอาหมอนตีเลย
ท่าทางของน้ำเหนือในตอนนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นลูกเสือขาวที่กำลังแยกเขี้ยวขู่ ดูน่ารักมากกว่าน่ากลัว “พี่ว่าเราก็น่ามันเขี้ยวขึ้นทุกวัน พี่เห็นแล้วอยากจับฟัดทุกทีเลย บางครั้งเห็นแล้วก็อยากกัด”
“พี่ควอตซ์! หยุดเลยนะ” น้ำเหนือร้องเสียงดังขึ้นมาเมื่ออีกฝ่ายขยับทีเดียวก็เข้ามาชิดตัวเขา แถมทำท่าเหมือนจะงับเขาด้วย
น้ำเหนือได้แต่นั่งฮึดฮัดอย่างขัดใจเมื่ออีกฝ่ายหัวเราะสนุกสนานกับท่าทางของเขา เลยจัดการเอาหมอนอิงที่กอดอยู่ตีอีกคนไปสองทีก่อนจะลุกหนี “ฮึ่ม! ผมไม่คุยกับพี่แล้ว ถ้าคันเหงือกอยากกัดนักก็กัดแขนตัวเองไปก่อนแล้วกัน!”
ควอตซ์ยิ้มขำ นั่งมองคนท้องที่น่าจะงอนหนักอยู่เดินไปที่เตียงแล้วนอนหันหลังให้เขา ท่าทางของอีกฝ่ายน่าเอ็นดูมากกว่าน่ากลัว คิดแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า ชักจะหลงน้ำเหนือหนักขึ้นทุกวัน ๆ ไม่รู้ว่าท้องนี้มาพร้อมกับยาเสน่ห์หรือเปล่า เขาถึงได้ทั้งรัก ทั้งหลงขนาดนี้
เด็กดื้อเอ๊ย...
รถครอบครัวแบรนด์ยุโรปแล่นออกจากบ้านในช่วงสายของวัน วันนี้คือวันที่น้ำเหนือจะต้องไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาลและเป็นวันแรกที่เจ้าตัวจะต้องไปนอนอยู่ที่นั่นเพื่อป้องกันการเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้น วันถูกเลื่อนขึ้นมาให้เร็วขึ้นเพราะเมื่อตอนหัวค่ำของเมื่อวาน น้ำเหนือเกิดเจ็บท้องขึ้นมาสร้างความกังวลให้กับทุกคนในบ้านเพราะกังวลกว่าจะเกิดภาวะคลอดก่อนกำหนดอีก ดีที่เจ็บท้องไม่นานก็หาย หมอวิรัชมาตรวจเบื้องต้นก็ยังไม่พบอาการผิดปกติในครรภ์ แต่เพื่อความแน่ใจวันนี้ควอตซ์เลยต้องพาคุณแม่ไปตรวจให้ละเอียดอีกรอบ น้าหมอเลยเลื่อนวันเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลให้เร็วขึ้น จากตอนแรกเลื่อนออกไปแล้วเพราะสุขภาพของน้ำเหนือแข็งแรงมาโดยตลอด
“แน่ใจใช่ไหมว่าไม่ได้รู้สึกปวดท้อง เจ็บท้องอีกน่ะ” ควอตซ์หันมาถามคนรักที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ตรงตำแหน่งข้างคนขับ
“ครับ ไม่เจ็บท้องแล้ว” น้ำเหนือตอบเอื้อมมือไปจับมือของควอตซ์ไว้เพราะเข้าใจว่าอีกฝ่ายคงเป็นกังวลมากกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้
“พี่ใจหายมากเลยตอนที่เราร้องออกมาว่าเจ็บท้อง นึกว่าจะ... แย่แล้ว” ควอตซ์พูด พอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก็ทำเอาใจสั่นเพราะสีหน้าของน้ำเหนือไม่ได้ผิดแผกไปจากตอนที่เจ็บท้องฝาแฝดเพราะภาวะคลอดก่อนกำหนดเลย
“ผมเองก็ใจหล่นไปตาตุ่มเหมือนกันครับ” น้ำเหนือยิ้มแหย “นึกว่าจะเหมือนตอนนั้นแล้ว”
น้ำเหนือจำความรู้สึกตอนนั้นได้เป็นอย่างดี อยู่ ๆ ก็เกิดเจ็บท้องขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทั้งเจ็บทั้งปวดจนทนแทบไม่ไหว น้ำตาไหลออกจากตาทั้งสองข้างได้แต่ร้องด้วยความเจ็บปวด ในหัวก็นึกไปถึงตอนที่เขาเจ็บท้องสมัยตอนท้องฝาแฝดที่เป็นเหตุให้ต้องนอนนิ่ง ๆ อยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเดือน ๆ ได้แต่ภาวนาว่าให้หายเจ็บท้อง อย่าได้เป็นเหมือนตอนนั้นอีกเลย โชคดีที่ไม่นานอาการเจ็บท้องก็ทุเลาลงจนหายในที่สุด
ควอตซ์พลิกมือเป็นฝ่ายจับมือประสานกับน้ำเหนือ เขาบีบมือน้ำเหนือเหมือนต้องการส่งกำลังใจให้ น้ำเหนือเองก็หันมายิ้มให้แล้วบีบมือเขาตอบกลับมา
ใช้เวลาไม่นานทั้งคู่ก็ถึงโรงพยาบาล ควอตซ์ถือกระเป๋าของคุณแม่ลงจากรถ จูงมือน้ำเหนือไปหน้าน้าหมอที่ห้องพักตามที่นัดกันไว้ ก่อนที่น้ำเหนือจะถูกพาไปตรวจอย่างละเอียด ส่วนควอตซ์ก็ได้แต่นั่งลุ้นแล้วก็ภาวนาอยู่ด้านนอกห้อง
น้ำเหนือในชุดคนไข้นั่งรถเข็นโดยมีบุรุษพยาบาลเข็นรถออกมา เจ้าตัวส่งยิ้มให้กับควอตซ์เลยทำให้คนที่นั่งลุ้นอยู่เป็นนานสองนานยิ้มออก
“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ที่เจ็บท้องเมื่อวานน่าจะเป็นอาการเจ็บหลอกน่ะ มดลูกมีการบีบตัว ส่วนเจ้าตัวเล็กยังสมบูรณ์แข็งแรงดีทุกอย่าง น้ำเหนือเองก็เหมือนกัน” น้าหมอพูดกับทั้งสองคน “แต่เพื่อเป็นการป้องกันก็คงต้องให้ลดการเคลื่อนไหวลง แต่ไม่ถึงกับต้องนอนนิ่ง ๆ อยู่บนเตียงเหมือนตอนนั้น มดลูกจะได้ไม่ทำงานหนักจนเกิดการบีบตัวอีก เพราะถ้าเกิดอาการแบบนี้อีกครั้งสองครั้งน้าเกรงว่าจะต้องผ่าคลอดก่อนกำหนด แล้วต้องพาเจ้าตัวเล็กเข้าตู้อบ”
“ครับน้าหมอ” น้ำเหนือรับคำอย่างว่าง่าย
“ยังไงวันนี้ก็คงให้นอนที่นี่เลยนะ จะได้คอยเช็คอัตราการบีบตัวของมดลูกด้วย ถ้ามีอาการอะไรผิดปกติก็ให้รีบบอกน้าเลยนะ”
“ขอบคุณนะครับน้าหมอ”
“ไม่เป็นอะไร เดี๋ยวน้าให้คนพาไปที่ห้องพัก ห้องเดิมนั่นแหละนะเอาไว้น้าจะแวะไปหาที่ห้องอีกที”
น้ำเหนือถูกพาตัวไปที่ห้องพักโดยมีควอตซ์เดินอยู่ข้าง ๆ รถเข็นของน้ำเหนือ เขาโทรศัพท์เพื่อแจ้งข่าวให้กับคนที่บ้านรับรู้ จะได้หายห่วงกันเพราะรู้ดีว่าทุกคนคงเป็นกังวลมากแน่นอน
ควอตซ์รอจนบุรุษพยาบาลและพยาบาลเดินออกจากห้องไปแล้วเดินมานั่งอยู่ข้างเตียง มองเครื่องต่าง ๆ ที่วางอยู่อีกฝั่งของเตียงแล้วถอนหายใจออกมา คว้ามือของน้ำเหนือมาจับเอาไว้ “ต้องติดเครื่องพวกนี้อีกแล้ว”
เขาหมายถึงเครื่องที่วัดอัตราการบีบตัวของมดลูกแล้วก็อัตราการเต้นของหัวใจของลูกน้อยในท้องน้ำเหนือเพื่อคอยเช็คการบีบตัวของมดลูก ยังดีที่คราวนี้มีแค่เครื่องนี้เครื่องเดียว และไม่ต้องใส่เอาไว้ตลอดเวลา
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องนอนนิ่ง ๆ เหมือนเดิม ผมยังลุกไปไหนมาไหนได้ แค่ต้องไม่บ่อยจนเกินไป” น้ำเหนือยิ้ม แม้ในใจจะยังรู้สึกกังวลอยู่ไม่น้อย “ว่าแต่พี่ควอตซ์เถอะครับ วันนี้มีประชุมไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องไปประชุมหรือยังไง”
ควอตซ์ส่ายหน้ากับคำถามของน้ำเหนือ “ไม่หรอก คุณพ่อกับคุณแม่บอกจะเข้าแทนพี่น่ะ อีกอย่างถ้าพี่ไปเข้าประชุมก็คงไม่รู้เรื่องหรอก กังวลแต่เรื่องของเรานี่แหละ ให้พี่อยู่ตรงนี้น่ะดีแล้ว ให้พี่ดูให้แน่ใจว่าเราไม่เป็นอะไรจริง ๆ”
“ผมไม่เป็นอะไรจริง ๆ ครับ พี่ควอตซ์สบายใจได้”
“ครับ” ควอตซ์ยิ้ม จูบเบา ๆ ที่หลังมือของน้ำเหนือ “อดทนเนอะ...”
“ครับ อดทนเนอะ เราทั้งสองคนเลย ไม่สิ... สามคน ในนี้ด้วย” น้ำเหนือชี้ไปที่หน้าท้องนูน ๆ ของตัวเอง
มืออีกข้างของควอตซ์วางบนหน้าท้องของน้ำเหนือลูบเบา ๆ “อดทนนะคนเก่งของแด๊ด อีกนิดเดียวนะครับ”
“เลิฟเก่งอยู่แล้วครับ พี่ชายเขาก็เก่ง แด๊ดเขาก็เก่ง เพราะฉะนั้นเลิฟก็ต้องเก่งเหมือนพี่ชายเหมือนแด๊ดของเขา”
“มัมมี๊ของเลิฟก็เก่ง” ขยับตัวไปจูบหน้าผากของน้ำเหนืออย่างรักใคร่ ผละออกมายิ้มให้กับคนรักที่ยิ้มตอบกลับมา “เก่งที่สุดเลยคนนี้น่ะ”
ควอตซ์นั่งอยู่ข้างเตียงน้ำเหนือแทบไม่ได้ขยับไปไหนยกเว้นตอนที่พยาบาลเดินเข้ามาตรวจดูเครื่องวัด เขานั่งมองมัมมี๊คนเก่งของทุกคนนอนหลับ นั่งมองมัมมี๊พูดเสียงเจื้อยแจ้วตอนตื่น มองตอนที่มัมมี๊ทานมื้อกลางวัน ทานยา นั่งมองอยู่แบบนั้นไม่ให้คลาดสายตา แม้จะโดนน้ำเหนือบ่นหลายรอบก็ยังไม่เลิกมอง จนน้ำเหนือเลิกบ่นแล้วปล่อยให้มองต่อไปตามใจ สุดท้ายน้ำเหนือเลยชิงหลับหนีไปเสียก่อนในตอนบ่าย
มือหนาจับผ้าห่มคลุมตัวน้ำเหนือให้ดี ๆ จูบที่หน้าผาก ไล่มาที่เปลือกตาแล้วจึงผละออก หยิบเครื่องเล่นเพลงที่ป้ายุพินเอามาให้พร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าของเขามาเปิดเพลงกล่อมมัมมี๊ให้นอนหลับฝันดี ดูจนแน่ใจว่าน้ำเหนือหลับสนิทดีแล้วจึงลุกมาจัดการกับมื้อกลางวันของตัวเองบ้าง
รับโทรศัพท์จากลินที่โทรมาถามอาการของน้ำเหนือหลังจากที่รู้ข่าว พูดคุยกันอยู่นานทั้งเรื่องของน้ำเหนือแล้วก็เรื่องของงาน ช่วงนี้ถ้าหากไม่มีงานด่วนอะไรมาก หรือไม่มีประชุมควอตซ์ก็ขอให้ลินเอางานมาให้ที่นี่ เพราะเขาคงไม่ได้เข้าบริษัท คิดว่าภายในห้องพักฟื้นของน้ำเหนือน่าจะกลายเป็นห้องทำงานของควอตซ์อีกรอบ เขาไม่อยากละสายตาไปจากน้ำเหนือสักเท่าไหร่ กลัวว่าจะเกิดเรื่องราวไม่คาดฝันขึ้นมา
เสียงเสียดสีของเนื้อผ้าเรียกสายตาของควอตซ์ให้หันไปมอง คนหลับตื่นแล้วเขาเห็นดวงตากลมโตนั้นกระพริบอยู่หลายรอบ ควอตซ์วางโทรศัพท์ของตัวเองลงแล้วลุกเดินไปหา ประคองคนท้องเอาไว้พร้อมกับกดปุ่มปรับเตียงให้ตั้งขึ้น น้ำเหนือจะได้ลุกขึ้นนั่งด้วย
“น้ำหน่อยครับ” หยิบแก้วน้ำที่เสียบหลอดเอาไว้เรียบร้อยแล้วให้น้ำเหนือ ซึ่งอีกฝ่ายก็รับไปดูอึกใหญ่จนหมดแก้วก่อนจะส่งคืนให้
“กี่โมงแล้วครับเนี่ย ผมหลับไปนานไหม” น้ำเหนือถามพลางหันไปดูเวลา
“สี่โมงกว่าแล้วครับ เราหลับไปเกือบสามชั่วโมงได้” ควอตซ์ตอบ หยิบผ้าขนหนูไปชุบน้ำเพื่อมาเช็ดหน้าให้กับคนที่เพิ่งตื่นนอน “เมื่อกี้พ่อสินธรโทรมา บอกว่ากำลังเข้ามาหา ไปรับฝาแฝดมาให้แล้วจะพามาด้วย”
“ครับ” พอได้ยินว่าพ่อกับแฝดกำลังมา น้ำเหนือก็ยิ้มกว้างอย่างดีใจ “พี่ควอตซ์ครับ... ถ้าให้ฝาแฝดมานอนที่นี่ด้วย จะได้ไหมครับ”
“เอาไว้พี่ถามน้าหมอก่อนดีกว่า” ควอตซ์ตอบ ลูบผมน้ำเหนือเล่นอย่างที่ชอบใจ “พี่เข้าใจว่าอยากอยู่ใกล้ ๆ ลูก พี่ก็เหมือนกัน ถ้าน้าหมอว่าได้ ก็อาจจะให้แฝดมาบ้าง มานอนสักคืนสองคืนพอ คงเป็นช่วงวันหยุด ดีไหม”
น้ำเหนือรีบพยักหน้ารับทันที “ดีครับ ผมขอให้แฝดมานอนได้ ผมคิดถึงลูก”
“พี่ก็เชื่อว่าแฝดต้องคิดถึงมัมมี๊แน่นอน เชื่อเถอะว่าถ้ามาคงได้ร้องคิดถึงมัม ๆ กันยกใหญ่แน่เลย”
พอได้ยินควอตซ์พูดแบบนั้นน้ำเหนือก็หัวเราะ เพราะเขานึกภาพฝาแฝดออกเลยว่าเจ้าตัวแสบทั้งสองคนจะทำสีหน้าแบบไหน จะทำท่าทางอย่างไร แล้วจะพูดกับเขายังไง
“ผมว่าผมนึกภาพออกเลยครับ แล้วพี่ควอตซ์จะกลับไปนอนบ้านบ้างใช่ไหมครับ”
“ครับ แต่ให้แน่ใจก่อนว่าเราโอเคจริง ๆ พี่คงกลับไปนอนบ้านบ้าง แฝดจะได้ไม่รู้สึกว่าแด๊ดกับมัมทิ้งเขา”
“ดีแล้วล่ะครับ ผมก็กลัวว่าแฝดจะนึกน้อยใจ ถ้าน้าหมออนุญาตให้ผมกลับบ้านบ้างก็คงดีนะครับ แต่น่าจะยากกว่าให้แฝดมานอนที่นี่”
ควอตซ์บีบมือของน้ำเหนือ “อดทนเนอะ”
“ครับ อดทน แค่นิดเดียว ไม่นาน...” น้ำเหนือยิ้มออกมาเพื่อให้ควอตซ์สบายใจ “น้องเก่งอยู่แล้ว”
“ใช่ครับ น้องเก่งอยู่แล้ว”
นั่งคุยกันอยู่ไม่นานน้ำเหนือก็เหมือนจะได้ยินเสียงของฝาแฝดดังแว่ว ๆ มาจากนอกห้อง แล้วก็ไม่ผิดไปจากที่คิดเมื่อประตูห้องพักเปิดออก ร่างเล็ก ๆ ก็วิ่งดุ๊ก ๆ เข้ามาทันที ตามมาด้วยพ่อสินธร
“มัม ๆ น้องเดียคิดถึงครับ”
“พี่ฮาร์ทก็คิดถึงมัม ๆ ครับ”
ไม่ผิดจากที่คิดเอาไว้เลย สองแสบวิ่งมาเกาะเตียงแล้วร้องบอกคิดถึงมัม ๆ ไม่หยุดจนผู้ใหญ่ทั้งสามคนหัวเราะออกมา ควอตซ์อุ้มฝาแฝดขึ้นทีละคนให้ขึ้นมานั่งกับมัมมี๊บนเตียง
“พูดตั้งแต่ออกจากโรงเรียนว่าคิดถึงมัม ๆ คิดถึงมัม ๆ” พ่อสินธรเล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงที่ขบขันระคนเอ็นดู “คิดถึงกันเหลือเกิน เมื่อเช้าก็เจอกัน”
“นานแย้วครับ เมื่อเช้าน้านนาน เดียร์เลยคิดถึง” น้องเดียร์หันมาพูดกับคุณตาก่อนจะหันไปกอดอ้อนมัมมี๊
มีพี่ฮาร์ทพยักหน้าสนับสนุน “ใช่ ๆ นานแล้ว”
“ช่างพูดนะเรา ใครสอนกัน” พ่อสินธรหัวเราะชอบใจเมื่อได้ยินคำพูดของหลานชายทั้งสองคน
ควอตซ์กับน้ำเหนือเองก็หลุดขำ มัมมี๊เลยจัดการหอมแก้มลูกชายทั้งสองคนไปฟอดใหญ่ที่พูดจาน่ารักน่าฟังแบบนี้
“แล้วนี่วิรัชเขาว่ายังไงบ้างล่ะลูก ไม่ได้เป็นอะไรอันตรายใช่ไหม” พ่อสินธรถาม นั่งมองลูกชายที่นั่งกอดหลานชายอยู่ตรงโซฟา
“ครับ ไม่เป็นอะไรมาก น้าหมอบอกว่ามดลูกบีบตัวน่ะครับ ผมเลยเจ็บท้องแต่ไม่ได้เป็นอันตรายอะไร เหมือนเป็นการเจ็บหลอกเฉย ๆ ครับ” น้ำเหนือตอบพ่อ สองมือก็ยังกอดลูกชายทั้งสองคนเอาไว้ไม่ห่าง
“ก็ดีแล้วล่ะลูก นี่ต้องอยู่ที่นี่เลยใช่ไหมแบบนี้”
“ครับพ่อ” ควอตซ์ตอบแทนน้ำเหนือที่โดนฝาแฝดเรียกร้องความสนใจอยู่ “อยู่จนกว่าจะถึงกำหนดคลอดเลยครับ”
“อยู่ที่นี่ก็คงปลอดภัยกว่า เครื่องไม้เครื่องมือครบ มีทั้งหมอทั้งพยาบาล พ่อก็เบาใจ” พ่อสินธรพยักหน้ารับ “กับเรื่องแฝดก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะ พ่อจะช่วยดูให้ ไปรับไปส่งได้ แล้วตอนเย็นจะพามาหา จะได้ไม่คิดถึงกันมากนัก”
“ขอบคุณพ่อนะครับ”
“ไม่เป็นอะไร เรื่องเล็กน้อย แฝดก็หลานพ่อ เหนือก็ลูกพ่อ พ่อต้องช่วยต้องดูแลอยู่แล้วไม่ต้องกังวลไปหรอก”
น้ำเหนือยิ้มกว้างขอบคุณ เขารู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหลือเกินที่มีครอบครัวที่ดีแบบนี้
“มัม ๆ เจ็บหยอครับ ไม่ฉะบายเหยอ” น้องเดียร์ถาม ยกมือขึ้นแตะหน้าของมัมมี๊ เลียนแบบเวลาที่มัมมี๊วัดไข้เวลาเขาป่วย
“มัมไม่เจ็บแล้วครับ” น้ำเหนือตอบ เขายังไม่ได้พูดเรื่องที่ต้องนอนอยู่โรงพยาบาลกับฝาแฝดเลย เพราะมันกะทันหันกว่าที่คิด “น้องเดียร์ครับ พี่ฮาร์ทครับ”
“ครับ!” ทั้งสองคนขานรับเมื่อได้ยินน้ำเหนือเรียก
“มัมต้องนอนที่นี่นะครับ สักพักหนึ่งแต่ไม่นานหรอกมัมสัญญา”
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ขมวดคิ้วเหมือนกับกำลังทำความเข้าใจในสิ่งที่น้ำเหนือพูด “ทำไมครับ มัมไม่ไปนอนบ้านเหยอ”
“เพราะน้องไม่แข็งแรงครับ” น้ำเหนือจับมือของฝาแฝดมาวางที่ท้องของตัวเอง “ตอนนี้น้องป่วยอยู่ มัมกับน้องเลยต้องนอนที่นี่ครับ แต่ถ้าน้องออกมาแล้ว ทั้งมัมทั้งน้องก็จะกลับไปนอนที่บ้าน”
น้องเดียร์ทำหน้ายู่ “น้องป่วยเหยอ”
“ครับ น้องป่วย” ควอตซ์ลูบผมลูกชาย
“แต่ถ้าน้องหาย มัม ๆ กับน้องจะกลับไปนอนบ้านใช่ไหมครับ นอนกะฮาร์ทนอนกะเดียร์” พี่ฮาร์ทเงยหน้ามองมัมมี๊กับแด๊ดดี๊สลับไปมา
“ใช่ครับ ถ้าน้องหายป่วยแล้วมัมก็กลับไปนอนกับพวกลูกได้”
“นานไหมครับ”
ทั้งควอตซ์และน้ำเหนือส่ายหน้า “ไม่นานครับ แปบเดียวเอง”
“ให้แด๊ด ๆ เฝ้ามัม ๆ กะน้อน” น้องเดียร์หันมามองหน้าแด๊ดดี๊ “ให้แด๊ด ๆ รับมัม ๆ กะน้องกลับบ้าน”
“แน่นอนอยู่แล้วครับ แด๊ดดี๊ต้องพามัมกับน้องกลับบ้านอยู่แล้ว” น้ำเหนือยิ้ม
พี่ฮาร์ทเลยหันไปมองหน้าแด๊ดดี๊บ้าง ทำหน้าตาขึงขังจริงจังที่สุดเท่าที่จะทำได้ “แด๊ด ๆ ต้องพามัม ๆ กับน้องกลับบ้านนะครับ ห้ามลืมเลยนะ”
“ช่าย ๆ แด๊ด ๆ ต้องห้ามลืมเลยนะ ลืมน้องเดียโป้งเลยน้า พี่ฮาดก็จะโป้ง น้อนก็โป้งเลยด้วย” น้องเดียร์เองก็ทำหน้าตาจริงจังไม่ต่างจากพี่ชายฝาแฝด ให้คนที่มองอยู่ทั้งสามคนต้องยิ้มขำอย่างเอ็นดู
“สัญญาเลยนะครับ”
“สังยาเลย สัญญา”
ควอตซ์พยักหน้า ชูนิ้วก้อยทั้งสองข้างไปตรงหน้าฝาแฝด “แด๊ดสัญญาเลยครับ ว่าจะอยู่เฝ้ามัมมี๊กับน้อง แล้วก็จะพาทั้งมัมมี๊ทั้งน้องกลับบ้านไปหาฮาร์ทกับเดียร์”
พอได้ยินคำสัญญาจากแด๊ดดี๊ฝาแฝดก็ยิ้มกว้าง ยกมือขึ้นเกี่ยวก้อยสัญญากับแด๊ดดี๊ “สัญญา ๆ”
“ฉลาดกันจริง ๆ สองคนนี้” พ่อสินธรว่ายิ้ม ๆ กับคำพูดคำจาของหลานชายตัวแสบ
“นั่นสิครับ” น้ำเหนือเองก็เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคนเป็นพ่อ
ได้แต่ยิ้มตอนมองฝาแฝดทวงสัญญากับแด๊ดดี๊อีกรอบเรื่องให้พาเขากับน้องสาวกลับบ้าน
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
น้องมาอยู่โรงพยาบาลแล้วจ้า ก่อนอื่นเลยก็ยินดีกับพี่ควอตซ์จ้า ได้ลูกสาวสมใจ หวังว่าน้องเลิฟจะแข็งแรงนะ มัมมี๊อดทนนะ สู้ ๆ นะคนเก่ง ในภาคนี้ช่วงท้องก็จะเร็ว ๆ กว่าภาคแรกเนอะ เพราะฟางตั้งใจแค่อยากให้ได้เจอน้องเลิฟกัน ตั้งเป้าเอาไว้ว่าสัก 20 ตอน + - ก็คงจะจบจ้า ก็เหลืออีกไม่มากไม่มายอ่ะเนอะ ติดตามกันไปจนจบแล้วกันเนอะ ตามกันมาตั้งแต่ภาคแรกแล้วนี่นา เนอะๆๆๆ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
ใกล้แล้วอดทนอีกเดือนเดียว มัมๆ แด๊ดๆ น้องเลิฟ สู้ไปด้วยกันน้า :กอด1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เตรียมรับขวัญหลาน :L1: :L1: :L1: :pig2:
-
เป็นนิยายดีๆอ่านแล้วละมุนครอบครัวนี้น่ารัก
-
งื้อออออ ใกล้เข้ามาอีกแล้ว ตื่นเต้นๆ
-
น้องเลิฟใกล้จะมาแล้วว
ฝาแฝดน่ารักตลอดด ช่างพูดเชียววว
แด๊ดดี๊น่ารัก อบอุ่นมากพี่ควอตซ์ :-[
-
น้องเลิฟรีบออกมาเร็วๆ นะ ทุกคนรออยู่จ้า
-
ขอบคุณนะคะ
-
รอน้องเลิฟนะคะ คงน่ารักไม่แพ้พี่ๆเลย
-
น้องเลิฟใกล้คลอดแล้ว
-
น่ารักไปหมดดดดด
-
สงสัยน้องเลิฟจะค่าตัวแพงจัด หลานคนแต่งจ่ายค่าตัวน้องเลิฟเสียทีซิ รอเจอน้องเลิฟอยู่นะ :serius2:
-
รอๆๆๆ :mew1:
-
ดูท่าว่าคนที่จะงอแงน่าจะเป็นมัมมี๊แทนแฝดแล้วล่ะ แฝดฉลาดแบบนี้น่าจะเข้าใจไม่งอแงคิดถึงมัมมัม แด๊ดๆนะคะ
:mew1:
-
เตรียมของขวัญรับหลานสาว
-
รอๆ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
จะมาแล้ว ๆ ...พี่ฮาร์ท น้องเดียร์ หนูเลิฟ....น่ารัก :m1: :m1: :m1:
-
:pig4: :L1:
-
:pig4:
-
แฝดน่ารักกันจังเลย
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
รอน้องเลิฟ :o8:
-
:mew1:
ครอบครัวจะสมบูรณ์แล้ว ดีจังเลย
น่ารักทั้งครอบครัวจริงๆเลย
-
น่ารัก อบอุ่น ชอบเรื่องนี้มากๆๆเลย :mew1:
-
รอรับขวัญน้องเลิฟ
:mew1: :mew1:
-
daddyไม่ลืมหรอกลูก ช่างพูดจังแฝดน้อย
-
:กอด1:
-
แฝดลูกจะได้เลี้ยงน้องแล้วววววว
น้องเลิฟกำลังจะมาาาาาา
-
รอรับขวัญหลาน :กอด1:
-
ใกล้ได้เห็นหน้าน้องเลิฟแล้ว รอค่ะ ^^
-
ใกล้ล้าววว
-
เด็กน้อยน่ารัก อ้อนทุกคนได้ครบหมด
คุณแม่ก็อ้อนคุณพ่อหนักกว่า
จนคุณพ่ออยากจับฟัด วันละหลายรอบ
น้องเลิฟใกล้จะมาแล้วนะ ดีดเหลือเกิน
-
น้องเลิฟออกมาหาพี่แฝดแล้ว :impress2:
-
น้องงงงจะมาแล้วนะเจ้าแฝด ท่าทางจะเห่อกันทั้งบ้าน
-
(https://uppicimg.com/s/ig6LSvkR)
Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “13”
เสียงเจื้อยแจ้วของฝาแฝดดังอยู่ภายในห้องพักฟื้นในโรงพยาบาล ทั้งสองคนกำลังสลับกันเล่าเรื่องราวของวันนี้ที่โรงเรียนให้แด๊ดดี๊กับมัมมี๊ฟัง ดูท่าวันนี้จะมีเรื่องน่าตื่นเต้นเพราะทั้งคู่ผลัดกันเล่าแบบประโยคต่อประโยคไม่พักหายใจเลย
“วันนี้พี่ฮาร์ทเล่นที่หนามหญ้า เนอะ ตอนกลางวัน”
“ช่าย ๆ เล่นกันหนุก ๆ เนอะ เล่นกันหลายคนเลยครับ” พอพี่ฮาร์ทพูดจบน้องเดียร์ก็ต่อประโยคทันที
“มีพี่ฮาร์ท มีน้องเดียร์ มีหญิงหญิง มีเติ้ลด้วยเนอะ”
น้องเดียร์พยักหน้ารับกับคำพูดของพี่ชาย “ตอนนั้นเนอะ เล่นอยู่เติ้ลก็เรียกทุกคนเลย ให้ไปดูนี่ ๆ”
“มันตัวเล็ก ๆ จิ๊ดเดียวเอง” พี่ฮาร์ทยกมือขึ้นเอานิ้วชี้จรดนิ้วโป้งเพื่อให้รู้ว่ามันตัวเล็กนิดเดียวจริง ๆ “มันสีแดง ๆ มีจุดด้วยเนอะ สีดำ”
“ใช่ครับ ใช่เลย น้องเดียร์ไปดู พี่ฮาร์ทไปดู เพื่อน ๆ ก็ไปดูกัน ตัวมันเล็กมากเลยครับ”
“แล้วอยู่ ๆ มันก็กางปีก บินหนีไปด้วย ผ่านจมูกพี่ฮาร์ทกับน้องเดยร์ไป”
“น้องเดียร์สะดุ้งเยย ตกใจมาก” เจ้าตัวยกมือขึ้นทาบอกตัวเองเพื่อบอกว่าตอนนั้นเขาตักใจมากจรงิ ๆ นะ
“พี่ฮาร์ทก็สะดุ้ง ตกใจเลยครับ” พี่ฮาร์ทเองก็พยักหน้ายืนยัน “คุงครูเรียกแมงเต่าทอง”
“ใช่ครับ แมงเต่าทอง มันบินฟิ้วหายไปเลย” น้องเดียร์กางแขนออกแล้วท่าทางเหมือนกำลังบิน วิ่งวนไปมารอบตัวเองเพื่ออธิบายให้ผู้ใหญ่ในห้องฟังว่าเจ้าแมลงเต่าทองตัวที่ว่านั้นมันบินแบบไหน
“มองไม่ทันเลยเนอะ”
“เนอะ ๆ บินไวมากเลยเนอะ”
ควอตซ์กับน้ำเหนือที่นั่งฟังอยู่ก็พากันอมยิ้มขำกับท่าทางการเล่าเรื่องการเจอแมลงเต่าทองของเด็ก ๆ ท่าทางตื่นเต้นกันใหญ่เหมือนได้ไปพจญภัยมา แต่สำหรับเด็ก ๆ การได้พบเจอสัตว์ หรือแมลงที่ไม่เคยเห็นก็คงถือว่าเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นมากพอ ๆ กับการไปพจญภัยในป่าเลยก็เป็นได้
“เรียกว่า แมลง เต่า ทอง ครับ ไม่ใช่แมงเต่าทอง” น้ำเหนือที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงคนไข้พูดออกเสียงช้า ๆ ชัด ๆ ให้ฝาแฝดฟังเพื่อให้ทั้งคู่เลียนแบบการพูดตาม
“ม แมง... แมลงเต่าทอง” พูดยากไปสักหน่อยแต่ก็ไม่เกินความสามารถของสอบแสบ สุดท้ายแล้วก็สามารถเรียกชื่อแมลงเต่าทองได้อย่างถูกต้อง
“ถูกต้องครับ เก่งมากเลย แมลงเต่าทอง” ควอตซ์เองก็เอ่ยชมลูกชายทั้งสองคน “แล้ววันนี้มีการบ้านหรือเปล่า เอามาทำเลยครับกลับบ้านไปจะได้อาบน้ำนอนเลย”
“ครับ!” ทั้งสองคนรับคำก่อนจะขยับไปนั่งที่พื้นที่ควอตซ์หาผ้ามาปูเอาไว้ให้ฝาแฝดนั่ง ทั้งคู่หยิบสมุดการบ้านออกมาจากกระเป๋าเป้แล้วลงมือทำ ส่วนมากก็จะเป็นการคัดลายมือทั้งภาษาไทยแล้วก็ภาษาอังกฤษ
“วันนี้พี่ต้องพาแฝดกลับไปที่บ้านนะ พ่อสินธรติดประชุม คุณพ่อคุณแม่ก็ติดงานเลี้ยงลูกค้า” ควอตซ์หันมาบอกกับคนรัก
หลังจากที่น้ำเหนือเข้ามาอยู่ที่โรงพยาบาลได้เกือบสองสัปดาห์หน้าที่รับส่งฝาแฝดส่วนใหญ่จะเป็นเหล่าคุณพ่อคุณแม่ที่ผลัดกันไป มีบางวันที่ควอตซ์ไปรับส่งเองเนื่องจากคนอื่นไม่สะดวก เหมือนกับวันนี้ที่ตอนบ่ายเขาออกไปรับแฝดที่โรงเรียนแล้วก็พามาหาน้ำเหนือที่โรงพยาบาล
“ครับ” น้ำเหนือพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย แต่ดวงตากลมโตนั้นวูบไหวเจ้าตัวหันหน้าไปมองโทรทัศน์แทนแต่ควอตซ์ก็ทันเห็นสายตาของคนรัก
คนตัวสูงผละจากโซฟาที่นั่งอยู่มายืนข้างเตียงของคนรัก ยกมือขึ้นลูบผมของน้ำเหนือเบา ๆ ให้คนที่หันไปทางอื่นหันมามอง
“พี่เข้าใจ... ว่าเราอยากจะส่งแฝดเข้านอน”
น้ำเหนือหลุบตาลง ในบางวันน้ำเหนือนึกน้อยใจกับตัวเองที่เขาไม่สามารถทำหน้าที่ของแม่ได้ดี ตั้งแต่เข้ามาอยู่ในโรงพยาบาลเขาไม่เคยได้เข้าไปใกล้ฝาแฝด แทบไม่ได้กอดไม่ได้หอมอย่างที่ทำเป็นประจำเพราะบางวันเขาต้องนอนนิ่ง ๆ ขยับไปไหนมาไหนไม่ได้มากนัก ไม่ได้อ่านนิทานให้ลูกฟัง ไม่ได้นอนกอดหรือบอกฝันดีลูกน้อยทั้งสองทุกคืนเหมือนอย่างทุกครั้ง
“ผมอยากทำหน้าที่ของแม่...”
“น้ำเหนือกำลังทำอยู่ครับ” ควอตซ์พูด ก้มลงจูบเบา ๆ ที่ขมับของน้ำเหนือ “ตอนนี้ เวลานี้ น้ำเหนือกำลังทำหน้าที่ของแม่อยู่ เป็นหน้าที่ที่สำคัญมาก และต้องใช้ความอดทนมากเลยนะ”
“พี่ควอตซ์...”
“ในนี้...” ควอตซ์วางมือของตัวเองบนหน้าท้องของน้ำเหนือ “ก็ลูกของน้ำเหนือ ลูกของเรา น้ำเหนือคือแม่ของเลิฟ และการที่น้ำเหนือมานอนอยู่ที่นี่ ก็เพราะน้ำเหนือกำลังทำหน้าที่ของแม่อยู่นะ อย่าลืมสิคนเก่ง”
น้ำเหนือเม้มปาก ลูบหน้าท้องตัวเองเบา ๆ ดวงตากลมโตสั่นระริกคล้ายคนจะร้องไห้ “ผมผิดเอง... ผมไม่ทันคิดถึงเลิฟ”
ปลายนิ้วของควอตซ์ปาดที่หางตาของคนที่อยู่บนเตียงเมื่อหยาดน้ำใส ๆ ไหลออกมา “ไม่เป็นอะไรครับ พี่เชื่อว่าเลิฟไม่โกรธน้ำเหนือหรอก ไม่ต้องคิดมากนะ แล้วก็อย่าคิดแบบนี้อีกนะครับ รู้ไหม”
“ครับ ผมขอโทษ... ผมเข้าใจแล้วครับ”
“ดีมากครับ คนเก่ง” ควอตซ์จูบเบาๆ ที่หน้าผากของน้ำเหนืออีกรอบอย่างปลอบใจและให้รางวัลคุณแม่คนเก่ง
“พี่ฮาร์ทจูบด้วย ๆ”
“น้องเดียด้วย ๆ”
ฝาแฝดที่เงยหน้าขึ้นมาเห็นแด๊ดดี๊จูบหน้าผากมัมมี๊พอดีก็รีบวิ่งมาหาแล้วร้องของ สองมือชูขึ้นเหมือนจะให้แด๊ดดี๊อุ้ม
“โอเค มาแด๊ดอุ้มนะ” ควอตซ์จัดการอุ้มฝาแฝดขึ้นไปบนเตียง “อย่าทับมัมมี๊นะครับ น้องอยู่ด้วยเดี๋ยวน้องเจ็บ”
“ครับ!”
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ต่างก็พากันยื่นหน้าไปหอมแก้ม จูบหน้าผากมัมมี๊ยกใหญ่ จนคนโดนจูบโดนหอมอย่างน้ำเหนือต้องหลุดหัวเราะออกมา ความคิด ความรู้สึกน้อยใจเมื่อครู่หายไปหมดแล้ว นึกโทษตัวเองอยู่ในใจที่คิดงี่เง่าแบบนั้น
จริงอย่างที่ควอตซ์พูดทุกคำ แม้เขาจะไม่ได้ทำหน้าที่พาฝาแฝดเข้านอน ไม่ได้พาฝาแฝดอาบน้ำหรือจูบราตรีสวัสดิ์ แต่เขาก็กำลังทำหน้าที่ของแม่อยู่เช่นกัน เพราะในเวลานี้เขาไม่ได้มีแค่ฝาแฝด แต่ยังมีเจ้าตัวน้อย ๆ ที่กำลังรอลืมตาดูโลกใบนี้อยู่
พอเห็นน้ำเหนือยิ้มแล้วก็หัวเราะควอตซ์เองก็ยิ้มออกมาบ้างอย่างโล่งใจ ช่วงนี้เขานึกกังวลกลัวว่าน้ำเหนือจะคิดน้อยใจ หรือคิดมาก ที่ต้องมานอนอยู่โรงพยาบาลแบบนี้ จะทำอะไร จะไปไหนก็ทำไม่ได้ แถมยังไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ ฝาแฝดอีก เขาถึงไม่ค่อยอยากจะทิ้งน้ำเหนือไปไหน ไม่อยากปล่อยให้อยู่คนเดียวเพราะเขากลัวว่าอีกฝ่ายจะคิดมากกว่าเดิม และเขาไม่อยากให้น้ำเหนือรู้สึกเหงาหรือโดดเดี่ยว
ควอตซ์หันมองเวลาเมื่อเห็นว่าเริ่มค่ำแล้วเขาจึงปากให้ฝาแฝดเก็บของเพื่อเตรียมกลับบ้าน ทั้งคู่งอแงเล็กน้อยที่จะต้องแยกจากมัมมี๊
“มัมมี๊กลับกับน้องเดียร์” น้องเดียร์เดินไปยืนเกาะเตียงของน้ำเหนือแล้วร้องอ้อน
“มัมยังกลับไปตอนนี้ไม่ได้ครับ” น้ำเหนือวางมือบนศีรษะของลูกชายแล้วลูบผมเบา ๆ
“ทำไมมัม ๆ ยังกลับไม่ได้ครับ” พี่ฮาร์ทเองก็เดินมาเกาะขอบเตียงไม่ต่างจากน้องชาย “มัม ๆ กลับบ้านกับฮาร์ท”
“นะครับ... มัม ๆ กลับบ้านกับเดียร์ กับพี่ฮาร์ท กับแด๊ด ๆ กลับกันนะ” น้องเดียร์พยายามที่จะจับมือของมัมมี๊แล้วออกแรงดึงมัมมี๊ที่ยังอยู่บนเตียงให้ลงมาด้วยกัน
“มัม ๆ กลับบ้าน”
“ฮาร์ทครับ เดียร์ครับ” ควอตซ์เรียกลูกชายทั้งสองคนเมื่อเห็นว่าทั้งคู่ตั้งท่าจะงอแงเต็มที่แล้ว
แด๊ดดี๊นั่งยอง ๆ ลงเพื่อให้ใบหน้าของเขาเสมอกับใบหน้าของลูกชายทั้งสอง มือทั้งสองข้างจับไหล่ของฝาแฝดเอาไว้ “จำที่แด๊ดบอกได้ไหมครับ มัมมี๊ต้องนอนที่นี่ก่อน เพราะตอนนี้ทั้งมัมมี๊แล้วก็น้องไม่สบาย ถ้ามัมมี๊กลับไปนอนที่บ้าน มัมมี๊ก็จะไม่หายนะครับ แล้วพวกลูกก็จะไม่ได้เจอน้องด้วยนะ”
“ฮาร์ทอยากให้มัม ๆ หาย อยากเจอน้องด้วยครับ...”
“เดียร์ด้วยครับ...”
“ถ้าอย่างนั้นพวกหนูต้องเป็นเด็กดีนะครับ วันนี้กลับบ้านกับแด๊ดก่อน แล้วถ้ามัมหายแล้วแด๊ดจะให้พวกหนูพามัมกับน้องกลับบ้าน โอเคไหมครับ”
ทั้งสองคนหันไปมองหน้ามัมมี๊ที่นอนอยู่บนเตียง พอเห็นมัมมี๊ยิ้มแล้วก็พยักหน้ามาให้ทั้งคู่จึงพยักหน้าตามก่อนจะหันมาตอบรับแด๊ดดี๊
“ครับ...” แม้น้ำเสียงที่เอ่ยรับคำแด๊ดดี๊จะหงอยเสียเหลือเกิน
“เด็กดี คนเก่งของแด๊ด ไปครับ... สวัสดีมัมมี๊ก่อน บอกฝันดีมัมมี๊ครับ”
“มัม ๆ ฝันดีนะครับ”
“ฝันดีนะครับมัม ๆ” ทั้งคู่ขยับไปใกล้น้ำเหนือให้มากที่สุดก่อนจะพูดฝันดี
“ครับคนเก่ง ฝันดีนะครับ” น้ำเหนือยกมือลูบผมลูกชายทั้งสองคน “ถ้ามัมหายแล้วจะรีบกลับบ้านเลยนะ แล้วก็จะอ่านนิทานให้พวกหนูฟัง อาบน้ำให้ นอนกอดพวกหนูด้วย ดีไหมครับ”
“ดีครับ!”
“อย่างนั้นคนเก่งของมัมมี๊กลับบ้านกับแด๊ดดี๊ก่อนนะครับ เป็นเด็กดีนะ”
“เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมานะ” ควอตซ์พูดกับน้ำเหนือ พลางคว้ากระเป๋าเป้ทั้งสองใบของฝาแฝดมาสะพายไว้ที่ไหล่ทั้งสองข้างของตัวเอง
“อยู่ดูแฝดให้นอนเรียบร้อยก่อนเถอะครับ ถ้าเหนื่อยพี่ก็พักที่บ้านก่อนก็ได้ ผมอยู่ได้ครับ” น้ำเหนือตอบ เขาเองก็เป็นห่วงควอตซ์เหมือนกัน อีกฝ่ายต้องขับรถไปมาทั้งที่บ้าน โรงเรียนฝาแฝด ที่บริษัทแล้วก็โรงพยาบาล
“ครับ” ควอตซ์รับคำ แต่น้ำเหนือเชื่อว่าอีกฝ่ายไม่มีทางทำแน่นอน
“ขับรถระวัง ๆ นะครับ กลางคืนอันตราย”
“ครับผม แล้วพี่จะรีบมา” ยกมือลูบผมคนรักไปที คว้ามือของลูกชายมาจับเอาไว้ทั้งสองข้างแล้วพาเดินออกจากห้อง
ก่อนจะออกจากห้องทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์หันมามองมัมมี๊ตาละห้อย จนน้ำเหนือต้องส่งยิ้มแล้วโบกมือให้กลับไปเจ้าตัวถึงจะยิ้มกันออก
ประตูห้องพักปิดลงแล้วหลังจากที่ควอตซ์พาฝาแฝดเดินออกจากห้องไป น้ำเหนือหันกลับมามองเวลาแม้ว่าจะยังไม่ดึกแต่เพราะอยู่คนเดียวน้ำเหนือเลยไม่รู้จะทำอะไรดี โทรทัศน์เขาก็เปิดดูเกือบทั้งวันจนเบื่อแล้ว สุดท้ายเลยตัดสินใจว่าจะนอนไปเรื่อย ๆ หยิบเครื่องเล่นเพลงที่วางอยู่ใกล้ ๆ มากดเปิดเพลง แล้วขยับตัวลงนอน ฟังเพลงไปเรื่อย ๆ เพลิน ๆ จนกระทั่งเผลอหลับไป
น้ำเหนือรู้สึกตัวตื่นในกลางดึก อาจจะเพราะนอนตั้งแต่ช่วงหัวค่ำเลยทำให้ตื่นเวลานี้ กระพริบตาไล่ความง่วงงุนให้หายไปก่อนจะหันมองเวลา เกือบตีหนึ่งแล้ว...
ภายในห้องถูกปิดไฟแล้วเรียบร้อย มีเพียงแสงไฟจากบริเวณหน้าห้องน้ำแล้วก็แสงไฟจากด้านนอกที่ไม่ทำให้ทั้งห้องมืดจนมองอะไรไม่เห็น น้ำเหนือกวาดสายตาไปรอบ ๆ ก่อนจะสะดุดอยู่ข้างเตียง ไม่รู้ว่าควอตซ์กลับมาตอนไหน อีกฝ่ายคงเห็นเขาหลับเลยไม่ได้ปลุกเขา แต่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าตัวมานั่งฟุบหลับแบบนี้นานแค่ไหนแล้ว
แสงไฟจากภายนอกทำให้เห็นใบหน้าของควอตซ์ได้ แม้จะไม่ชัดแต่ก็เห็นร่องรอยของความเหนื่อยล้าบนใบหน้าคมคายนั้น น้ำเหนือค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง วางมือที่ข้างแก้มของคนหลับแล้วใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเบา ๆ ที่ใต้ดวงตา
คนที่ทำหน้าที่ได้สมบูรณ์แบบที่สุด และเหน็ดเหนื่อยที่สุดในเวลานี้คงไม่พ้นคนคนนี้ ควอตซ์ทั้งคอยดูแลฝาแฝด ดูแลน้ำเหนือที่ต้องมาอยู่โรงพยาบาล อีกทั้งตำแหน่งหน้าที่ทางการงานก็ยังต้องทำอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ น้ำเหนือรู้ว่าควอตซ์เหนื่อย แต่อีกฝ่ายก็ไม่เคยพูดหรือบ่นเลยสักครั้ง อีกทั้งยังมีรอยยิ้มให้เขาเสมอ
“ขอบคุณนะครับพี่ควอตซ์...” น้ำเหนือพูดเสียงเบาเพราะกลัวว่าคนหลับจะตื่นขึ้นมา “ขอบคุณที่ดูแลผมอย่างดี ขอบคุณที่ดูแลแฝด ขอบคุณนะครับ พี่เป็นคุณพ่อที่ยอดเยี่ยมที่สุดครับ”
“อ่ะ”
น้ำเหนือสะดุ้งตกใจเมื่ออยู่ ๆ มือของตัวเองที่กำลังลูบแก้มของควอตซ์อยู่ถูกจับด้วยมือของคนที่น้ำเหนือคิดว่ากำลังหลับ ก่อนจะตามมาด้วยสัมผัสหนัก ๆ ที่หลังมือ “ไม่ได้หลับเหรอครับ”
“ตื่นตอนเราจับแก้มพี่นั่นแหละครับ” ควอตซ์พูด ขยับตัวนั่งดี ๆ โดยที่ยังไม่ปล่อยมือของน้ำเหนือ
“พี่ควอตซ์กลับมาตอนไหนเหรอครับ”
“เกือบสี่ทุ่มแล้วครับ เห็นเรานอนหลับอยู่พี่เลยไม่อยากปลุกปล่อยให้นอนหลับสบายๆ ดีกว่า”
“เหนื่อยไหมครับ” น้ำเหนือถาม มองสำรวจใบหน้าของคนรัก
“ถ้าบอกว่าไม่เหนื่อยก็คงโกหก...” ควอตซ์ยิ้ม จูบเบา ๆ ที่มือของน้ำเหนืออีกรอบ “พี่เหนื่อยครับ แต่พี่ยินดี พี่เต็มใจที่จะทำแบบนี้ และพี่มีความสุขครับ ไม่ต้องคิดมาก”
“ผมยังไม่ทันพูดอะไรเลยครับ” น้ำเหนือว่าเสียงกึ่งบึ้งกึ่งงอนเพราะโดนควอตซ์จับความรู้สึกได้ว่าเขากำลังคิดมาก และคิดแทน
“พี่รู้ครับว่าเราคิดอะไร” ควอตซ์พูด “ไม่ต้องห่วงนะครับ พี่เคลียร์งานเรียบร้อยแล้วพรุ่งนี้พี่ไม่ต้องเข้าออฟฟิศ พี่จะนอนพักผ่อนทั้งวันเลย พรุ่งนี้ไม่ต้องรับส่งแฝดด้วย พ่อสินธรจะจัดการให้เอง”
“นอนให้จริงเถอะครับ เดี๋ยวก็ตื่นมาอยู่กับผม พี่กลัวผมเหงา”
“เบื่อจัง คนรู้ทัน” ยกมือจิ้มปลายจมูกของน้ำเหนือเบาๆ อย่างเอ็นดู
“พี่ควอตซ์นอนพักเถอะครับ ไปนอนที่เบาะดี ๆ ครับ แล้วก็ไม่ต้องรีบตื่นนะครับนอนพักให้เต็มที่ ช่วงนี้พี่เหนื่อยมากทั้งวิ่งดูผม ดูแฝด ไหนจะเรื่องงานอีก ผมเป็นห่วงนะครับ”
“ครับคนเก่ง” ควอตซ์ประคองตัวน้ำเหนือให้เอนลงนอนบนเตียงเหมือนเดิม “เราก็นอนพักต่อเถอะ ดึกมากแล้ว ถ้ายังไม่นอนต่อเดี๋ยวพรุ่งนี้ปวดหัวนะ”
“ครับ พี่ต้องนอนเลยนะ ผมจะหลับตาแล้ว พี่ต้องเดินไปที่เบาะเลย ห้ามรอจนผมหลับนะ แล้วก็ห้ามมาฟุบหลับข้างเตียงแบบเมื่อกี้อีก มันไม่ดีนะครับเดี๋ยวจะปวดหลัง”
ควอตซ์ยิ้มขำกับคนช่างห่วง “ครับมัมมี๊ พูดเก่งจริงเรา นอนได้แล้วครับ”
“เพราะผมเป็นห่วงหรอกครับ เลยพูดน่ะ” คนช่างห่วงว่าอย่างงอน ๆ
“ครับ ทราบแล้วครับ พี่จะไม่ดื้อไม่ซนครับ”
“ผมหลับตาแล้วต้องเดินไปนอนเลยนะ”
“ครับผม เราก็หลับตาได้แล้ว ลืมตามองพี่อยู่แบบนี้พี่ก็ไม่ได้ไปนอนนะ” ควอตซ์พูด ก้มลงจูบหน้าผากน้ำเหนืออีกรอบ ก่อนจะไล่มาที่เปลือกตาเพื่อให้น้ำเหนือได้หลับตาลง ก่อนจะเลื่อนไปจูบที่แก้มทั้งสองข้าง ปิดท้ายด้วยริมฝีปากอิ่มเบา ๆ เพียงแค่สัมผัสลงไปแล้วก็ผละออกเท่านั้น ไม่ได้แนบชิด ไม่ได้ลุกล้ำ
“ฝันดีนะครับมัมมี๊”
“ฝันดีครับแด๊ดดี๊”
ควอตซ์มองจนน้ำเหนือจัดผ้าห่มคลุมตัวให้ดี ๆ มองดูจนแน่ใจว่าน้ำเหนือหลับสบายแล้ว เขาถึงได้เดินไปที่เบาะนอนที่อยู่ภายในห้องพักนี้บ้าง ได้เวลาพักผ่อนของแด๊ดดี๊แล้วเหมือนกัน
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ครอบครัวสุขสันต์จริง ๆ เลยเนอะครอบครัวนี้ แฝดก็น่ารัก พี่ควอตซ์ก็น่ารัก มีใครแสนดีไปกว่าผู้ชายคนนี้บ้างไหมเนี่ย อิจฉาน้องเหนือเลยได้คนอย่างพี่ควอตซ์มาเป็นสามีเนอะ อีกไม่นานแล้วน้าเราจะได้เจอหลานสาวกันแล้ว เตรียมของรับขวัญหลานกันด้วยนะทุกคน ^^
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ใกล้จะคลอดแระ
-
ใกล้เข้ามาอีกนิดแล้ว
-
มัมมี๊อดทนอีกหน่อยน้า ตอนที่สองแฝดอ้อนมัมๆกลับบ้านนี้น้ำตาซึมเลย :hao5:
-
น้องเลิฟใกล้จะมาแล้ว :mew1: :กอด1:
-
เด็ก ๆ อ้อนแม่ น่าฟัดจังเลย :จุ๊บๆ:
-
ตั้งตารอน้องเลิฟพร้อมทุกคนค่ะ มาเร็วนะ. :mew1:
-
สุดยอดคุณพ่อจริงๆ
-
เป็นแด๊ดดี้ที่น่ารักมากที่สุด ดูแลทุกคนได้ดีจริงๆ
-
พี่ควอตซ์สามีแห่งชาติมากๆ หาแบบนี้ได้ที่ไหนนน
แฝดน่ารักจังเลยยย รอน้องเลิฟน้าา :mew1:
-
เดี๋ยวน้องก็มาแล้ว :hao5:
-
:pig4: :pig4:
-
มัมๆอดทนน้าา
-
พี่ควอตซ์สุดยอดคุณพ่อจริงๆค่ะ เยี่ยม!!
-
ดี้ดี
-
ดีจังนาาาาาา
-
ใกล้จะจเอน้องเลิฟแล้ว :กอด1:
-
คุณพ่อตัวอย่าง o13
-
:mew1:
พี่ควอร์ตนี่น่ารักที่สุดเลย
รักครอบครัวนี้
-
(https://uppicimg.com/s/ig6LSvkR)
Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “13”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
[/b]
ในแต่ละวันของน้ำเหนือเหมือนกดเล่นเครื่องวีซีดีแล้วเลือกกดให้มันเล่นวนซ้ำ ฉายหนังที่เพิ่งจะฉายจบไป วันไหนที่ต้องอยู่คนเดียวน้ำเหนือก็จะรู้สึกว่าวันนั้นมันผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหลือเกิน แต่ถ้าหากวันไหนเป็นวันที่มีคนอยู่ด้วย ไม่ว่าจะเป็นควอตซ์ ฝาแฝด พ่อสินธร รวมไปถึงคุณหญิงมรกต คณโทมัส วันนั้นน้ำเหนือจะรู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร็วเหลือเกิน เผลอแปบเดียวก็หมดวันแล้ว
ส่วนวันนี้เป็นวันที่น้ำเหนือต้องอยู่คนเดียวเพราะทุกคนติดงานกันหมด ฝาแฝดก็ไปเรียน พ่อสินธรก็มีงาน ทางควอตซ์แล้วก็คุณหญิงมรกต คุณโทมัสก็ติดประชุม ตอนแรกคิดว่าลาพิสจะว่างมาอยู่เป็นเพื่อน แต่เจ้าตัวก็ถูกอาจารย์เรียกตัวไปคุยเรื่องโพรเจกต์จบก็เลยมาอยู่เป็นเพื่อนไม่ได้
ตอนแรกควอตซ์ก็ตั้งใจจะให้ลาสี่หรือไม่ก็ป้ายุพินมาอยู่เป็นเพื่อน แต่น้ำเหนือปฏิเสธ ไม่อยากจะรบกวนเพราะทั้งสองคนก็เหนื่อยกับการที่ต้องช่วยควอตซ์และน้ำเหนือดูแลฝาแฝดให้ ควอตซ์ก็เลยตามใจแต่ก็ไม่วายโทรกลับไปที่บ้านเพื่อบอกให้สาลี่มาอยู่เป็นเพื่อนน้ำเหนือหลังจากที่จัดการงานที่บ้านเรียบร้อยแล้ว
พอต้องมาอยู่คนเดียวแบบนี้น้ำเหนือก็รู้สึกว่าว่างเสียเหลือเกิน กดเปลี่ยนช่องโทรทัศน์วนไปวนมาจนไม่รู้ว่าจะดูอะไรแล้ว ยังดีที่เมื่อวันก่อนควอตซ์เอาหนังสือนิยายมาให้น้ำเหนือเลยยังมีหนังสือให้อ่านแก้เบื่อ แต่เพราะว่างทั้งวันนิยายเล่มหนาก็เลยอ่านจบในเวลาไม่นาน
หยิบโทรศัพท์มากดดูก่อนจะถอนหายใจออกมาเพราะไม่มีแม้สักข้อความจากควอตซ์ อีกฝ่ายคงจะติดประชุมอยู่ ทั้ง ๆ ที่รู้แบบนั้นแต่คนท้องที่ต้องอยู่คนเดียวแบบนี้ก็อดคิดน้อยใจไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่เข้าใจแต่ก็ห้ามความรู้สึกไม่ได้จริง ๆ
คนที่นึกน้อยใจหันไปมองที่ประตูทันทีเมื่อได้ยินเสียงเจ้าตัวชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา แม้จะไม่ได้ยิ้มจนเต็มแก้มก็ตามที
“อะไรกัน ทำหน้าเหมือนผิดหวังอย่างนั้นแหละที่เห็นผม”
“คุณหมอซี...” น้ำเหนือเรียกชื่อคนตรงหน้า คุณหมอที่เคยได้รู้จักเพราะเหตุบังเอิญตั้งแต่ตอนช่วงท้องฝาแฝด เป็นอีกหนึ่งคนที่รู้เรื่องที่น้ำเหนือสามารถตั้งท้องได้ และตอนนี้ก็มาช่วยหมอวิรัชดูเคสของน้ำเหนือ “ไม่ได้ผิดหวังเสียหน่อยครับ”
อีกฝ่ายหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง “วันนี้คุณควอตซ์ไม่อยู่เหรอครับ”
“ครับ มีประชุม”
“อย่างนี้นี่เอง คนไข้ของหมอเลยหน้าหงอยเลย” คุณหมอเอ่ยแซวเมื่อรู้สาเหตุ “หงอยแบบนี้ระวังน้องจะหงอยตามคุณแม่ไปด้วยนะครับ”
“ผมไม่ได้หงอยเสียหน่อย...” น้ำเหนือเถียง แต่ก็ไม่เต็มเสียงหนักเพราะเขาก็รู้สึกนอยด์ ๆ จริง “แล้วคุณหมอไม่มีคนไข้เหรอครับ ถึงมานั่งคุยกับผมแบบนี้น่ะ”
“ไม่มีครับ หมอพักอยู่เหลือเวลาพักอีกครึ่งชั่วโมงก็เลยแวะมาดู” หมอซีพูด ก่อนจะลุกขึ้นมาดูค่าอัตราวัดการบีบตัวของมดลูกแล้วก็การเต้นของหัวใจของน้ำเหนือแล้วก็ลูกว่าปกติดีหรือเปล่า “วันนี้มีอาการอะไรบ้างไหมครับ เจ็บท้องบ้างหรือเปล่า”
น้ำเหนือส่ายหน้ากับคำถามของคุณหมอ “ไม่ครับ ไม่มีเจ็บท้องอะไร”
“โอเคครับ ถ้ามีอาการผิดปกติก็ให้รีบบอกหมอ หรือพยาบาลเลยนะ หมอไม่ไว้ใจเท่าไหร่อาจจะเกิดภาวะเสี่ยงได้ตลอดเวลาเลยตอนนี้” หมอซีพูด
ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาน้ำเหนือมีอาการมดลูกบีบตัวผิดปกติเกิดขึ้นแล้วก็มีอาการเจ็บท้องแต่ว่าแต่ละครั้งเกิดไม่นานก็กลับมาปกติ หลังจากตรวจดูแล้วรวมถึงการอัตราซาวน์เพื่อเช็คก็ไม่พบอะไรที่ผิดปกติ ช่วงนี้เลยต้องคอยเฝ้าระวังกันเป็นพิเศษเพราะหมอวิรัชกับหมอซีกลัวว่าจะเกิดภาวะคลอดก่อนกำหนด
“ได้ครับคุณหมอ” น้ำเหนือว่ายิ้ม ๆ ยกมือลูบหน้าท้องนูน ๆ ของตัวเองเล่น
“ถ้าเกิดอาการหนักขึ้นกว่าเดิมหน่อย หมออาจจะต้องผ่าคลอดก่อนกำหนด เพราะถ้าปล่อยให้เกิดมดลูกบีบตัวแบบนี้บ่อย ๆ ก็ไม่ดีนัก เดี๋ยวพรุ่งนี้อัตราซาวน์อีกรอบนะครับเพื่อเช็คความผิดปกติ” หมอซีพูดเดินกลับมานั่งข้างเตียงเหมือนเดิม
“หมอซีครับ...” น้ำเหนือเรียก “ถ้าสมมติว่าผมต้องผ่าคลอดก่อน แล้ว... ลูกของผมจะแข็งแรงดีไหมครับ”
“ถ้าเกิดเหตุการณ์นั้นจริง ๆ น้องจะต้องเข้าตู้อบจนกว่าจะครบกำหนดคลอดเดิมครับ ส่วนเรื่องสุขภาพอาจจะไม่แข็งแรงเท่าเด็กที่คลอดตามกำหนด แต่ก็ไม่มีอะไรน่ากังวลมากนักเพราะพัฒนาการในครรภ์ของน้องสมบูรณ์ดีทุกอย่าง”
“แต่ไม่ต้องกังวลไปนะครับ หมอจะยื้อเอาไว้ให้ถึงที่สุด” หมอซีพูดเมื่อเห็นสีหน้าของน้ำเหนือที่ดูจะไม่สู้ดีนัก
คนฟังยิ้มกับคำพูดของคุณหมอ “ขอบคุณนะครับ”
หมอซีอยู่นั่งคุยกับน้ำเหนือต่ออีกพักก่อนจะขอตัวเพื่อไปเตรียมตัวเข้าเวรต่อ แต่ไม่นานหลังจากหมอซีกลับออกไปสาลี่ก็มาถึง เลยพอให้น้ำเหนือรู้สึกหายเหงาไปได้บ้าง แต่ก็เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น
เขารู้สึกว่าวันนี้มันผ่านไปช้าเหลือเกิน เขาเพิ่งจะทานมื้อกลางวันพร้อมยาบำรุงชุดใหญ่ไปเอง เท่ากับว่าวันนี้เพิ่งจะผ่านไปแค่ครึ่งวันเท่านั้น นึกแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา โทรศัพท์ก็ยังคงเงียบไม่มีแม้แต่เสียงข้อความหรือเสียงเรียกเข้า แม้เวลาจะล่วงเลยผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่าก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
“คุณหนูใหญ่อยากทานอะไรไหมคะ ให้สาลี่ไปซื้ออะไรให้ไหม” สาลี่เอ่ยถามเมื่อเห็นคุณหนูใหญ่เอาแต่มองโทรศัพท์มือถือแล้วก็ถอนหายใจออกมา
“ไม่เป็นอะไรครับ... ผมไม่หิวอะไร นี่ก็บ่ายมากแล้ว สาลี่ไปหาอะไรกินเถอะ” น้ำเหนือส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่เป็นอะไรค่ะ เดี๋ยวสาลี่ค่อยไปก็ได้”
“สาลี่ไปหาอะไรกินก่อนเถอะ เดี๋ยวจะปวดท้องไปเสียก่อน ผมอยู่ได้”
สาลี่ลังเล ไม่อยากจะปล่อยคุณหนูใหญ่เอาไว้คนเดียวกลัวจะคิดมาก แต่เมื่อน้ำเหนือยืนยันแบบนั้นก็ตอบตกลง “ถ้ายังไงสาลี่จะรีบกลับมานะคะ เดี๋ยวสาลี่ซื้อผลไม้มาให้ด้วยดีไหมคะ”
“ขอบคุณครับ”
น้ำเหนือมองตามสาลี่ที่เดินออกจากห้องไป ก่อนจะถอนหายใจออกมา เม้มปากแน่นพยายามที่จะเลิกคิดฟุ้งซ่านเพราะเขารู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร แต่มันก็ยากเหลือเกินที่จะไม่คิดมาก น้ำเหนือพยายามแล้ว... พยายามที่จะไม่คิดอะไร
อยู่ ๆ น้ำตาหนึ่งหยดก็ไหลมาออกมารีบยกมือขึ้นเช็ด หยดที่สองที่สามตามมาก็รีบเช็ดจนมันไหลออกมาไม่หยุดและน้ำเหนือก็เช็ดไม่ไหวแล้ว
มือเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มากดดูอีกรอบแต่ก็พบกับความว่างเปล่า อยากจะกดโทรหาใครคนนั้นแต่ก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะประชุมอยู่ แล้วถ้าเจ้าตัวกดรับขึ้นมา และได้ยินเสียงที่กำลังร้องไห้ของน้ำเหนือ อีกฝ่ายจะต้องทิ้งการประชุมมาหาเขาแน่นอน
น้ำเหนือรู้ว่าวันนี้มีประชุมสำคัญที่ควอตซ์จะขาดมาได้เลย เขารู้มาว่าคุณโทมัสจะยกตำแหน่งให้ควอตซ์ในเร็ว ๆ นี้ ช่วงนี้จึงมีการประชุมค่อยข้างบ่อยเพื่อพิจารณาในเรื่องการยกตำแหน่งนี้ ควอตซ์เองก็เหนื่อยเพราะเจ้าตัวเองก็ต้องเร่งทำผลงาน เพื่อให้บอร์ดบริหารไว้วางใจให้ควอตซ์ขึ้นรับตำแหน่ง ถ้าหากพลาดไป... ตำแหน่งประธานบริษัทก็อาจจะหลุดไปอยู่กับคนที่เหมาะสมกว่า น้ำเหนือเลยต้องอดทนและเข้มแข็ง... เพื่อควอตซ์
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นให้คนที่นอนร้องไห้สะดุ้งยกโทรศัพท์ขึ้นดู หน้าจอปรากฎชื่อของคนที่รอมาตลอดก่อนจะรีบกดรับ
“ค... ค ครับ...”
[ทำไมเสียงเป็นแบบนั้นล่ะครับ ไม่สบายหรือเปล่าเรา หรือว่า... ร้องไห้หรอ! น้ำเหนือครับร้องไห้เหรอคนเก่ง]
เพียงแค่กดรับด้วยเสียงสั่น ๆ ควอตซ์ก็รับรู้ถึงความผิดปกติในน้ำเสียงนั้นได้เป็นอย่างดี
“...”
[น้ำเหนือครับ ร้องไห้เหรอ รอพี่นานเลยใช่ไหมครับขอโทษนะ พี่เพิ่งออกจากห้องประชุมเอง]
“ผ ผมรู้ อึก ครับ...”
[คนเก่งเงียบก่อนนะ หยุดร้องไห้ก่อนนะ พี่ประชุมเสร็จแล้ว พี่จะรีบไปหานะ] ควอตซ์เริ่มเป็นกังวล ที่จริงเขากังวลตั้งแต่เห็นเข็มนาฬิกาเลื่อนเข้าสู่เลขสิบสองแล้ว
[น้ำเหนือ ได้ยินไหมครับ... หยุดร้องไห้นะคนเก่ง]
“พี่ควอตซ์...”
[ไม่เอา ไม่ร้องไห้นะ หยุดร้องไห้ก่อนเร็วครับ เดี๋ยวปวดหัวนะร้องไห้แบบนี้น่ะ]
การประชุมครั้งนี้ค่อนข้างเป็นทางการเพราะประชุมกับบอร์ดผู้บริหารทั้งหมด ไม่ใช่การประชุมในแผนกที่เขาจะสามารถขอพักเบรคเพื่อโทรหาน้ำเหนือได้ ควอตซ์ก็คิดเอาไว้อยู่ว่าคนที่โรงพยาบาลน่าจะเหงาแล้วก็งอแง แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ ด้วย
น้ำเหนือพยายามกลั้นสะอื้น ยกมือขึ้นปาดน้ำตาไปมานึกต่อว่าตัวเองในใจที่กลายเป็นคนขี้แงแบบนี้ เขาพยายามสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อปรับอารมณ์ของตัวเองจนดีขึ้น พอจะพูดคุยได้โดยไม่สะอึกสะอื้น
“ผมรู้ครับ... ผมขอโทษแต่อยู่ ๆ มันก็ร้องไห้ออกมาเอง ผมไม่ได้โกรธพี่ควอตซ์ ต แต่มันก็อดคิดไม่ได้”
[พี่ไม่โกรธครับ ไม่ว่าอะไร พี่เข้าใจนะ พี่อยู่บนรถแล้วล่ะกำลังไป รอหน่อยนะ] ควอตซ์เริ่มสบายใจขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น อย่างน้อยน้ำเหนือก็ไม่ได้โกรธหรืองอนอะไรเขามากนัก เขาเข้าใจอารมณ์ของคนท้องที่นึกน้อยใจ และคิดมาก ยิ่งกับน้ำเหนือที่ต้องไปนอนอยู่โรงพยาบาลแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่จะคิดมากกว่าปกติ
[ว่าแต่กินข้าวกินยาแล้วใช่ไหมครับ]
“ครับ เรียบร้อยแล้วครับ พี่ควอตซ์กินอะไรหรือยังครับ”
[ยังครับ เดี๋ยวพี่แวะซื้อที่ร้านใต้โรงพยาบาลขึ้นไป]
น้ำเหนือเม้มปากแน่น “ผมขอโทษนะครับ ที่ทำให้พี่ต้องเป็นห่วงจนต้องรีบมาแบบนี้ ผมพยายามแล้วที่จะไม่งี่เง่า”
ปลายสายหัวเราะเอ็นดูกับคำพูดของน้ำเหนือ หลังจากที่น้ำเหนือเคยคิดน้อยใจว่าควอตซ์เบื่อและไม่รักไปครั้งก่อน แล้วได้คุยกันจนเข้าใจแล้วน้ำเหนือก็พยายามปรับตัว พอรู้สึกว่าตัวเองคิดมากไปเอง หรือเริ่มจะงอน หรืองี่เง่า เจ้าตัวก็จะหยุดแล้วเอ่ยขอโทษทุกครั้ง
[ครับ พี่รู้ครับว่าเราไม่ได้ตั้งใจ พี่บอกแล้วไงว่าไม่โกรธ ดีแล้วที่น้ำเหนือพูดออกมาทุกอย่างแบบนี้ไม่เก็บเอาไปคิดมาก]
พอได้ยินแบบนั้นคนทางนี้ก็ยิ้มออก ความรู้สึกเหงาแล้วก็โดดเดี่ยวหายไปหมดแล้ว คุณแม่ขี้แยก็ไม่มีแล้ว เพราะตอนนี้บนใบหน้าของน้ำเหนือไม่มีแม้แต่น้ำตาสักหยด มีเพียงรอยยิ้มของคนมีความสุข แล้วก็ดูเหมือนว่าเจ้าตัวน้อยก็จะรับรู้ด้วยว่ามัมมี๊กำลังรู้สึกอย่างไร เพราะเจ้าตัวน้อยขยับตัวดิ้นไปมาให้น้ำเหนือหลุดเสียงหัวเราะ
[หือ... หัวเราะอะไรครับ]
“เลิฟดิ้นครับ ขยับตัวใหญ่เลยก่อนหน้านี้เอาแต่นอนนิ่ง ๆ ไม่ขยับ”
[สงสารเจ้าตัวเล็กจะรู้แล้วว่ามัมมี๊อารมณ์ดีเลยเล่นด้วย]
น้ำเหนือเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน “ครับ คงจะอย่างนั้น ดิ้นใหญ่เลย”
[อยากเห็นเจ้าตัวเล็กดิ้น]
“พูดเหมือนกับไม่เคยเห็นนะครับ”
[เห็นแล้วก็เห็นอีกได้ครับ น่าตกใจดีตอนเห็นมือ เห็นเท้าเจ้าตัวเล็กขึ้นมาเป็นรูปบนท้องของเราน่ะ] อีกฝ่ายพูดพร้อมกับหัวเราะ
“พี่ควอตซ์ขับรถอยู่เหรอครับ... วางสายก่อนไหมครับจะได้ขับรถถนัด ๆ”
[ไม่เป็นอะไรครับ คุยได้]
เขาไม่ได้วางสายจากควอตซ์ ตอนแรกน้ำเหนือตั้งใจจะวางสายแล้วเพราะจะได้ให้อีกคนขับรถแต่ควอตซ์บอกว่าไม่เป็นอะไรเพราะเขาไม่ได้ถือโทรศัพท์คุย แต่เชื่อมต่อโทรศัพท์เข้ากับระบบของรถแล้วเลยสามารถคุยได้ แต่ถึงอย่างนั้นน้ำเหนือก็ไม่ได้ชวนคุยอะไรมากเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเสียสมาธิ พวกเขาทำเพียงแค่ปล่อยให้สายอยู่ต่อไป อย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกว่าอีกคนอยู่ข้าง ๆ ไม่ได้หายไปไหน
“ผมอ่านหนังสือนะครับ พี่ควอตซ์ถึงแล้วก็บอกผมนะครับ ขับรถดี ๆ นะครับระวังด้วย”
[ครับผม]
พอปลายสายตอบรับมาน้ำเหนือก็เลยหยิบหนังสือนิยายที่วางทิ้งเอาไว้ก่อนหน้านี้มาอ่านต่อ เพลิดเพลินไปกับตัวอักษรในหนังสือและเสียงเพลงที่เป็นคลอเอาไว้
[เอี๊ยด! เฮ้ย!...]
เสียงเหมือนเสียงล้อบดถนนพร้อมกับเสียงร้องของควอตซ์ทำให้น้ำเหนือที่กำลังอ่านหนังสืออยู่สะดุ้งด้วยความตกใจ วางหนังสือแทบไม่ทันหยิบโทรศัพท์ที่เปิดสปิกเกอร์โฟนเอาไว้มาถือด้วยหน้าตาที่ตื่นตกใจ
“พ พี่ควอตซ์ พี่ควอตซ์ครับ เกิดอะไรขึ้น พ พี่ควอตซ์! ได้ยินผมไหมครับ พี่ควอตซ์”
ไม่มีเสียงอะไรมาจากปลายสาย ก่อนที่จะกลายเป็นเสียงสัญญาณถูกตัดไป หน้าจอโทรศัพท์สว่างขึ้นก่อนจะมืดลงบ่งบอกว่าสิ้นสุดการสนทนาแล้ว มือสั่น ๆ ของน้ำเหนือรีบกดโทรออกอีกครั้งรอจนเสียงสัญญาณตัดไป ก่อนจะกดโทรออกซ้ำ ๆ อยู่แบบนั้น
มือของน้ำเหนือสั่นขึ้นเรื่อย ๆ และไม่ใช่แค่มือแต่รวมไปถึงตัวของน้ำเหนือด้วย น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วกำลังไหลออกมาอีกรอบ
“พ พี่ควอตซ์ ร รับโทรศัพท์ผมสิครับ อึก... พ พี่ควอตซ์...”
“ด ได้โปรด... ร รับโทรศัพท์ของผมหน่อย อึก พ พี่ควอตซ์...” น้ำเหนือเอ่ยเสียงสั่นเพราะสะอื้น มือสั่น ๆ จับโทรศัพท์แนบหูตัวเอง หวังว่าจะได้ยินเสียงอีกฝ่ายดังมาจากปลายสาย
แต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิม ไม่มีสัญญาณจากอีกฝ่ายเลย มือที่ถือโทรศัพท์ค่อย ๆ หล่นลงข้างตัว โทรศัพท์เครื่องหรูไหลตกลงไปที่พื้น น้ำตามากมายไหลออกมาไม่หยุด น้ำเหนือได้แต่ยกมือขึ้นกุมหน้าอกตัวเองเพราะรู้สึกหายใจไม่สะดวกจากการสะอื้นไห้
“พ พี่ควอตซ์...”
น้ำเหนือรู้สึกแทบจะขาดใจ มันทั้งเจ็บทั้งหน่วงไปทั้งหัวใจ ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น นอกจากเสียงดังของรถแล้วก็เสียงร้องด้วยความตกใจของควอตซ์ ความคิดมันนึกไปสารพัด นึกไปถึงเรื่องราวที่เลวร้ายที่สุดที่จะเกิดขึ้นกับอีกฝ่าย แม้จะพยายามคิดว่าไม่มีอะไร ไม่ได้เกิดอะไรไม่ดีขึ้น แต่การที่อีกฝ่ายไม่รับโทรศัพท์ และไม่ติดต่อกลับมาก็ทำให้น้ำเหนืออดคิดไม่ได้ คิดจนปวดหัวไปหมด
ร่างทั้งร่างสั่นเพราะสะอื้น น้ำเหนือได้แต่นอนงอตัวอยู่บนเตียง เริ่มหายใจติดขัด รู้สึกแน่นหน้าอกไปหมดจนแทบจะกลายเป็นความรู้สึกเจ็บไปแล้ว ริมฝีปากเผยอเพื่อใช้ช่วยในการหายใจ
“คุณน้ำเหนือ!!” เสียงร้องด้วยความตกใจของพยาบาลที่เดินเข้ามาในห้องเพื่อตรวจเช็คร่างกายของน้ำเหนือร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายนอนหายใจหอบอยู่บนเตียง “ฉุกเฉิน! ตามคุณหมอมาเร็วเข้า”
เกิดความโกลาหลขึ้นเมื่อพยาบาลรีบเข้ามาดูอาการของน้ำเหนือทันที ตามมาด้วยบุรุษพยาบาลอีกคน ไม่นานทั้งคุณหมอวิรัช และคุณหมอซีก็ก้าวท้าวเร็ว ๆ เข้ามาในห้อง หมอวิรัชตกใจกับอาการของหลานสะใภ้รีบตรงเข้ามาดู
“เช็คอัตราการเต้นบีบตัวของมดลูกแล้วก็หัวใจของทั้งคนไข้แล้วก็เด็กด้วย” หมอซีเอ่ยสั่งกับพยาบาลทันที
“น น้าหมอ... พ พี่ควอตซ์... พี่ควอตซ์...” น้ำเหนือพยายามฝืนลืมตา เมื่อเห็นน้าหมอก็เอ่ยเสียงสั่นไปหมด “พ พี่ควอตซ์... จ เจ็บ อึก... ผมเจ็บ...”
“น้าหมอ... พี่ควอตซ์...” ยิ่งพูดน้ำเหนือก็ยิ่งหอบ เพราะทั้งเจ็บท้องแล้วก็หายใจติดขัด มือทั้งสองข้างยกมือขึ้นมือของน้าหมอเอาไว้แน่นก่อนจะเผลอบีบมือของน้าหมอเมื่อรู้สึกเจ็บที่ท้องขึ้นมา
“น้ำเหนือ ได้ยินน้าไหม” หมอวิรัชก้มลงไปพูดกับน้ำเหนือก่อนจะเหลือบตาขึ้นมองพยาบาลที่ยืนอยู่หน้าจอของเครื่องวัด
“คุณหมอคะ มดลูกบีบตัวถี่มากค่ะ” พยาบาลรีบเอ่ยทันทีเมื่อเห็นตัวเลขและเส้นกราฟบนหน้าจอ
“รีบพาเข้าห้องด่วนเลย! เตรียมทีมผ่าตัดด้วย” หมอวิรัชเลื่อนมือไปจับหน้าท้องของน้ำเหนือแล้วกดเบา ๆ เพื่อตรวจดู มองหน้าจอที่พยาบาลหันมาให้ดูว่า ก่อนที่จะหันไปสั่งกับบุรุษพยาบาลและหมอซี
เตียงของน้ำเหนือถูกเข็นออกจากห้องพักฟื้น พยาบาล บุรุษพยาบาลที่ได้รับหน้าที่คอยดูแลน้ำเหนือวิ่งวุ่นไปหมดเพื่อเตรียมห้องผ่าตัด เตรียมความพร้อมในทุก ๆ เรื่อง หมอวิรัชเองก็ก้าวตามไปด้วยความเป็นห่วง
“ค คุณหนูใหญ่... ค คุณหมอคะ ก เกิดอะไรขึ้นกันคะ” สาลี่ที่เดินกลับมารีบตรงเข้ามาถามหมอวิรัชทันที เพราะเห็นเตียงของน้ำเหนือถูกบุรุษพยาบาลเข็นผ่านไป
“ฉันก็ไม่แน่ใจ แต่อยู่ ๆ มดลูกน้ำเหนือก็บีบตัวรุนแรงมาก อาจจะต้องผ่าคลอดก่อนกำหนด” หมอวิรัชว่า
สาลี่ตาโตด้วยความตกใจ “อ อันตรายไหมคะ ล แล้ว... แล้ว...”
“ใจเย็นก่อนสาลี่ เดี๋ยวฉันจะเข้าไปดูอาการของน้ำเหนือก่อน ส่วนเธอพยายามติดต่อเจ้าควอตซ์หน่อย แล้วก็บอกเรื่องนี้กับทางบ้านใหญ่ด้วยนะ”
“ค ค่ะคุณหมอ ด ได้ค่ะ”
หมอวิรัชตบไหล่สาลี่เบา ๆ สองทีก่อนจะรีบเดินไปทางห้องผ่าตัดในทันที
เขาไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมหลานสะใภ้ของเขาถึงได้เป็นแบบนี้ แม้อยากจะโทรหาหลานชายของตัวเองเพื่อถามให้รู้เรื่องราวทั้งหมด แต่อาการของน้ำเหนือน่าเป็นห่วงกว่า เขาต้องรีบพาน้ำเหนือไปตรวจให้ละเอียด เพราะถ้าหากเขาช้าไปเพียงแค่วินาทีเดียว อาจจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้
“มดลูกบีบตัวรุนแรงมากครับ ผมว่าถ้าเกิดปล่อยเอาไว้นาน...”
หมอวิรัชพยักหน้ารับรู้ในสิ่งที่หมอซีต้องการจะพูด เขาหันไปมองดูหลานสะใภ้ที่นอนอยู่บนเตียง น้ำเหนือส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บท้อง ท่าทางเหนื่อยหอบจนน่าเป็นห่วง
“เตรียมผ่าตัดคลอด... ขืนปล่อยไว้นานกว่านี้น่าจะเป็นอันตราย”
ไฟหน้าห้องผ่าตัดสว่างขึ้นบ่งบอกว่าการผ่าตัดกำลังจะเกิดขึ้น หมอวิรัชและหมอซีพร้อมในชุดผ่าตัดสีเขียวกำลังยืนอยู่ข้างเตียงในระหว่างที่พยาบาลกำลังฉีดยาให้กับน้ำเหนือ เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อมการผ่าตัดคลอดก็เริ่มต้นในทันที
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ขอไม่ทอล์คอะไรได้ไหม ขอหนีความผิดก่อนได้ไหมอ่ะ... อย่าว่าฟางงงงง ฟางไม่รู้ว่าแต่งอะไรไป มือมันพิมพ์ไปเอง จริง ๆ นะ จริงจริ๊งงงงง!! เชื่อเถอะ ไม่ได้ตั้งใจเล้ยยย มันไปของมันเองงงงง
หนีดีกว่า คราวหน้าค่อยทอล์ค (เอาผ้าคลุมหน้าคลุมตาแล้วย่องออกไปเงียบ ๆ)
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
เกิดอะไรกับพี่ควอต
-
ม้ายยยยนะ :hao5: :hao5:
-
ไรท์อ่ะใจร้าย :mew6:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
-
ต้องปลอดภัทั้งแม่ทั้งลูกน้า
-
ขอให้ปลอดภัยทั้งพ่อ แม่ ลูก นะคะ
รอต้อนรับหนูเลิฟ
-
ขอให้ทุกคนปลอดภัยนะ :hao5:
-
เกิดอะไรขึ้นกับพี่ควอตซ์ครับ? น้องน้ำเหนือกับน้องเลิฟจะไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?
โอ๊ยๆ กังวลเลยครับเนี่ย เป็นห่วงทั้งสามคนเลย ขอให้ปลอดภัยนะครับ
-
เกิดอะไรขึ้นอ่า :hao4:
-
ไม่นะพี่ควอตซ์ เอาใจช่วยทั้งสามคนนนน :serius2: :serius2: :serius2:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
เป็นไงล่ะ เดี๋ยวได้เจอน้องเลิฟสมใจ คนเขียนค่าาาาาา :serius2: ขอให้ปลอดภัยทั้ง 3 คนเลยนะ
-
โอ๊ยยยยยยยย ขอให้ปลอดภัยนะน้ำเหนือ :serius2:
-
หวังงว่าพี่ควอทซ์จะแค่เฉี่ยวๆนะ ไม่มีคนเจ็บส่วนมั๊ ที่ กับน้องเลิฟก็ปลอดภัยย สู้ๆๆๆๆ
-
เป็นห่วงว่าอีพี่จะขับรถฝ่าไฟแดง, หมาวิ่งตัดหน้า หรือชนรถที่จอดติดไฟแดง แต่.................................... :a5:
พอมาช่วงเมาส์ หลานคนแต่งบอก คิดอะไรไม่ออก นิ้วมือมันพิมพ์ไปเอง o22
สงสัยจะเป็นโรคที่เกิดขึ้นใหม่ นอกจากโรคปากหาเรื่องแล้ว ยังมีนิ้วมือหาเรื่องอีก โรคสมัยนี้มันพัฒนาขึ้นเยอะ น่ากลัวนิ o21
-
ขอให้ปลอดภัยทั้งพ่อ แม่ ลูกน้า
-
:mew2: :mew2:ปลอดภัยทุกคนนะ
-
ลุ้นๆ
-
อะไรเนี่ยะ เดอะไรขึ้นกับพี่ควอตซ์ ขอให้ทุกคนปลอดภัยนะคะ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยหัวใจจะวายยย
-
อะไรกัน..อะไรกัน :serius2: :serius2: :serius2:
-
:a5: :a5: :ling1: :ling2:
-
:mew1:
มาแบบค้างคากันเลยทีเดียว
เกิดอะไรขึ้นนะ
-
อย่ามีใครเป็นอะไรเลย ปลอดภัยทุกคน
-
อะไรอ่ะ!!!! เลิฟอยากออกมาแล้วเหรอ
แล้วจะปลอดภัยมั้ย แล้วพี่ควอตซ์ล่ะ
ฟางงงงงงงงงงงง
-
ม่ายยยย ทั้งพี่ควอตซ์และน้ำเหนืออย่าเป็นอะไรน้า :hao5:
-
:katai1: กรี๊ดดดดดด คุณฟางงงง แง้ ทำไมทำแบบเน้
:serius2: ขอให้ควอตซ์ปลอดภัย น้ำเหนือก็อย่าเป็นอะไรด้วยเถิด
-
โอ๊ยยย คุณแม่ อย่าพึ่งเป็นอะไรนะคะ ใจเย็นนะ
แล้วควอตซ์เกิดอะไรขึ้นล่ะนั่น
น้องเลิฟเอาใจช่วยคุณแม่ด้วยนะลูก
-
:a5: o22 :a5:
-
:katai1: :katai1: ค้างมากกกก อินโทรพี่ตูนดังขึ้นมาทันใด "...ชีวิตแค่โดนทำร้าย แต่ที่สุดมันต้องไม่โดนทำลาย..." อยากให้พี่ควอสมาทัน มาอยู่กับน้ำเหนือในห้องคลอดอีกจัง ขอให้ปลอยภัยนะทั้งสามคนเลย
-
(https://i-h2.pinimg.com/564x/10/6e/b8/106eb810dabf6e45de3b42cccda0efeb.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “14”
“สาลี่! น้ำเหนือเป็นยังไงบ้าง” เสียงของคุณหญิงมรกตดังขึ้นให้สาลี่ที่นั่งมองประตูห้องผ่าตัดอยู่หันไปมอง
คุณหญิงมรกตก้าวเท้าไว ๆ เสียจนเกือบจะเป็นการวิ่งมาหาตามมาด้วยคุณโทมัสแล้วก็พ่อสินธร “นี่เกิดอะไรขึ้น ทำไม... ต้องรีบผ่าตัดขนาดนี้ล่ะ”
“สาลี่ขอโทษค่ะ...” สาลี่ยกมือไหว้ “สาลี่ไม่แน่ใจ คุณหนูใหญ่ให้สาลี่ไปกินข้าว พอกลับขึ้นมาคุณหนูใหญ่ก็ถูกพาเข้าห้องผ่าตัดแล้วค่ะ ถ้าตอนนั้นสาลี่อยู่ด้วย... ก็ ก็อาจจะไม่เป็นแบบนี้ สาลี่ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรสาลี่ ไม่เป็นไร” คุณหญิงมรกตลูบไหล่อีกฝ่ายเบา ๆ “แล้วนี่ยังไม่ออกกันมาอีกเหรอ”
“ยังเลยค่ะ เข้าไปได้เกือบชั่วโมงแล้วค่ะ”
“แล้วเจ้าควอตซ์ล่ะ” คุณโทมัสถามไปถึงลูกชายของเขาที่ควรจะอยู่ตรงนี้ แต่ก็ไม่เห็น “อยู่ข้างในนั้นเหรอ”
สาลี่ส่ายหน้าไปมากับคำถามของคุณโทมัส “ไม่ทราบค่ะ สาลี่ติดต่อคุณควอตซ์ไม่ได้เลยค่ะ โทรไปก็ไม่รับค่ะ”
ทั้งคุณหญิงมรกตแล้วก็คุณโทมัสต่างหันมองหน้ากันทันที “เจ้าควอตซ์ออกมาก่อนเราอีกไม่ใช่เหรอคุณหญิง”
“นั่นสิคะ เห็นลินบอกว่าพอประชุมเสร็จก็รีบออกมาเลย แล้วนี่หายไปไหนนะ เดี๋ยวฉันจะลองโทรหาลูกดูก่อนนะคะ”
คุณโทมัสพยักหน้ารับกับคำพูดของคุณหญิง มองตามอีกฝ่ายที่เดินเลี่ยงออกไปเพื่อโทรลูกชายก่อนจะหันกลับมามองพ่อสินธรที่ยืนหน้าซีดอยู่ตรงประตูห้องผ่าตัด คุณโทมัสเดินเข้าไปยืนข้าง ๆ ยกมือวางบนไหล่ของพ่อสินธร
“ไม่ต้องห่วง... วิรัชเก่งอยู่แล้วล่ะนะ”
“ครับ ผมรู้” พ่อสินธรพูด
รู้ว่าหมอวิรัชเป็นหมอที่เก่งมากแต่ถึงอย่างนั้นพ่อสินธรก็ยังนึกเป็นห่วงลูกชายที่นอนอยู่ในห้องผ่าตัด พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ รับรู้จากการบอกเล่าของสาลี่เท่านั้นว่าน้ำเหนือจะต้องผ่าคลอดกะทันหัน และตอนนี้ก็อยู่ในห้องผ่าตัดแล้วเรียบร้อย ไม่รู้รายละเอียดอะไรไปมากกว่านี้ ก็เลยรู้สึกเป็นห่วงแล้วก็เป็นกังวลไม่ได้
“ฉันติดต่อตาควอตซ์ไม่ได้เลยค่ะคุณ... มีสัญญาณแต่ไม่รับสายเลยค่ะ” คุณหญิงมรกตเดินหน้าเครียดกลับมาหลังจากลองพยายามโทรติดต่อลูกชายหลายต่อหลายสายแต่ก็ติดต่อไม่ได้ “คงไม่ได้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นใช่ไหมคะ ฉันล่ะเป็นห่วงไปหมดเลย ทั้งตาควอตซ์ ทั้งน้ำเหนือ”
“เดี๋ยวผมโทรให้ตำรวจช่วยดูให้เรื่องเจ้าควอตซ์” คุณโทมัสยกมือขึ้นโอบภรรยาของตน “เจ้าควอตซ์ไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อสิคุณหญิง”
“ค่ะคุณ...”
คุณโทมัสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทรหาตำรวจ แต่ยังไม่ทันที่จะได้กดโทรออกคนที่พวกเขานึกเป็นห่วงอยู่ก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางนี้ให้พวกเขาหันไปมองเพราะได้ยินเสียง คุณหญิงมรกตยกมือปิดปากด้วยความตกใจเมื่อเห็นลูกชายตัวเองใกล้ ๆ รีบเดินเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง
“ต ตาควอตซ์ เป็นอะไรไปลูก ก เกิดอะไรขึ้นกัน” คุณหญิงมรกตถาม ยกมือขึ้นแตะใบหน้าลูกชายเบา ๆ เพราะกลัวว่าควอตซ์จะเจ็บ
“อุบัติเหตุนิดหน่อยครับคุณแม่ ว่าแต่นี่เกิดอะไรขึ้นครับ...”
“น้องต้องผ่าคลอดด่วนลูก พวกแม่ก็ไม่รู้รายละเอียดอะไรเลย รอวิรัชออกมาอย่างเดียวตอนนี้” คุณหญิงมรกตตอบคำถามของลูกชาย
ควอตซ์ตาโตด้วยความตกใจรีบผละจากแม่ไปเกาะประตูห้องผ่าตัดทันที ในอกของเขามันร้อนรุ่มไปหมดด้วยความเป็นห่วงน้ำเหนือ
“น้องอยู่กับน้าหมอแล้ว น้องต้องไม่เป็นอะไร” คุณโทมัสพยายามพูดปลอบใจ ไม่ใช่แค่ปลอบใจลูกชายแต่รวมไปถึงทุกคนที่อยู่ตรงนี้ และเขาก็เชื่อว่าน้ำเหนือจะต้องไม่เป็นอะไร “ว่าแต่เราเถอะ เกิดอะไรขึ้น อุบัติเหตุอะไรแล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่า พ่อว่าไปให้หมอตรวจดูหน่อยดีไหม”
“ผมไม่เป็นอะไรครับ แค่คิ้วแตกนี่แหละ อย่างอื่นไม่เจ็บไม่ปวดอะไร” ควอตซ์ส่ายหน้า เขาไม่มีกะจิตกะใจจะไปไหนทั้งนั้น ตราบใดที่น้ำเหนือยังคงอยู่ในนั้น
“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นลูก...”
ควอตซ์เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง “พอดีมีรถมอเตอร์ไซค์ตัดหน้ามาครับ อีกฝ่ายเองก็โดนรถกระบะที่ออกจากซอยเบียดมาก็เลยเบี่ยงหลบ แต่ไม่ทันมองว่ารถผมเองก็ตรงมาอยู่”
ในระหว่างที่ควอตซ์กำลังขับรถมาที่โรงพยาบาลเพื่อมาหาน้ำเหนือเขาก็เจอกับรถมอเตอร์ไซค์ที่ขี่ตัดหน้ารถของเขา จนควอตซ์ต้องเหยียบเบรกกะทันหัน รถเหวี่ยงนิดหน่อยแต่เขาก็คุมเอาไว้ได้แต่ถึงอย่างนั้นก็ได้แผลที่หางคิ้วมาเพราะแรงกระแทกตอนบังคับรถไม่ให้เหวี่ยงจนเสียหลัก แต่ส่วนอื่น ๆ ก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไร โชคดีที่ไม่มีรถตามรถของเขามาใกล้ ๆ ไม่อย่างนั้นคงจะเป็นอุบัติเหตุใหญ่กลางเมือง
รถมอเตอร์ไซค์คันที่ตัดหน้ารถเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นแต่อีกฝ่ายโดนรถกระบะที่ขับออกจากซอยแบบไม่มองรถ มองทางเบียดมา ด้วยความตกใจกลัวก็เลยเบี่ยงออกไม่ทันได้ดูว่ารถทางตรงก็มาเลยเกิดการตัดหน้ากัน ที่จริงควอตซ์จะไม่เอาเรื่องอะไรเพราะเขารีบอยากมาหาน้ำเหนือให้เร็วที่สุด แต่ทางคู่กรณีรถมอเตอร์ไซค์กับรถกระบะเกิดปะทะคารมกัน จะขับออกมาก่อนก็กลัวว่าจะกลายเป็นโดนกล่าวหาชนแล้วหนี เลยต้องยืนหงุดหงิดฟังสองคนนั้นทะเลาะกัน มีการหันมาโยนความผิดให้เขาด้วย สุดท้ายควอตซ์ก็ทนไม่ไหวยื่นนามบัตรไปให้ บอกว่ามีอะไรให้โทรมาเคลียร์ จะให้ทนายช่วยจัดการให้ สองคนนั้นถึงได้ยอมหยุด แล้วก็โทรเรียกประกันมาแทน
“จะโทรหาน้ำเหนือก็โทรไม่ได้ ตอนเกิดเหตุโทรศัพท์คงหล่นกระแทกจนพัง กว่าจะเคลียร์จบผมก็รีบมานี่เลย” ควอตซ์เล่าจนจบ พอขับรถมาถึงโรงพยาบาลได้ก็รีบวิ่งมาขึ้นลิฟต์ทันที แต่ระหว่างที่กำลังจะวิ่งไปหาน้ำเหนือที่ห้องก็หันมาเห็นทุกคนยืนอยู่ตรงนี้ก่อนเลยรีบวิ่งมา
“แล้วลูกแน่ใจนะว่าไม่เจ็บอะไรตรงไหนแล้ว” คุณหญิงมรกตถามย้ำอีกรอบด้วยความเป็นห่วง
“แน่ใจครับ ไม่เป็นอะไรแล้ว ว่าแต่น้ำเหนือเข้าไปนานหรือยังครับ”
“ตอนนี้ก็ชั่วโมงกว่าแล้วค่ะ” สาลี่เป็นคนตอบคำถามนั้น
ช่วงเวลาแห่งการรอคอยมันช่างดูยาวนานเสียเหลือเกิน ควอตซ์ผุดลุกผุดนั่งไปหลายรอบ เดินวนหน้าห้องผ่าตัดหลายรอบแล้วก็ยังไม่มีใครออกมาจนเขารู้สึกหงุดหงิดไปหมด
แต่สุดท้ายการรอคอยก็สิ้นสุดลง ไฟหน้าห้องผ่าตัดดับลงไม่นานหลังจากนั้นหมอวิรัชก็เดินออกมาจากห้องผ่าตัด ควอตซ์เป็นคนแรกที่เข้าไปถึงตัวน้าหมอก่อนที่คนอื่น ๆ จะก้าวตามไปติด ๆ
“น้าหมอครับ... นี่มันเกิดอะไรขึ้น น้ำเหนือเป็นยังไงบ้าง ล แล้ว... เลิฟละครับ” ควอตซ์รีบถามทันทีด้วยความร้อนใจ
“ใจเย็นก่อน” น้าหมอจับไหล่หลานชายเอาไว้ “น้ำเหนือเกิดภาวะคลอดก่อนกำหนด มดลูกบีบตัวแรงมาก ส่วนหนึ่งน้าว่าอาจจะเครียดมาก ตอนน้าเข้าไปน้ำเหนือทั้งหอบ หายใจติดขัดแล้วก็ร้องไห้หนัก ทุก ๆ อย่างมันเลยส่งผลถึงกันไปหมด น้าเลยต้องรีบผ่าคลอด”
“แล้วเลิฟล่ะวิรัช” พ่อสินธรถามไปถึงหลานสาว “เป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยใช่ไหม”
“การผ่าคลอดผ่านไปด้วยดีครับ แต่เพราะเลิฟคลอดก่อนกำหนดเลยต้องอยู่ในตู้อบก่อนจนกว่าร่างกายจะแข็งแรงพอที่จะกลับบ้านได้” หมอวิรัชบอก “ตอนนี้เลิฟก็อยู่ในตู้อบนั่นแหละ ส่วนน้ำเหนือเดี๋ยวจะพาไปที่ห้อง ตอนนี้ยังหลับอยู่”
ควอตซ์ถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยทั้งน้ำเหนือและลูกก็ปลอดภัย “ค่อยยังชั่ว... ขอบคุณน้าหมอมากนะครับ ขอบคุณจริง ๆ ครับ”
“ไม่เป็นไร ยังไงก็หลานน้า ว่าแต่ว่ามันเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า น้าเห็นน้ำเหนือร้องไห้แล้วก็เอาแต่เรียกชื่อเราไม่หยุดเลย”
“ครับ... น้ำเหนือคงตกใจ พอดีผมเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย แล้วตอนนั้นก็กำลังคุยกับน้ำเหนืออยู่ พอได้ยินเสียงผมร้องแล้วติดต่อผมไม่ได้ก็เลยกลัว เลยตกใจครับ นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้น้ำเหนือเครียดหนัก”
“แล้วนี่เราไม่เป็นอะไรใช่ไหม” หมอวิรัชกวาดสายตาสำรวจหลานชาย
“ครับ ไม่เป็นอะไร มีแผลที่คิ้วนิดหน่อย”
“ยังไงก็ไปตรวจ ไปทำแผลก่อนเถอะ อีกนานเลยกว่าน้ำเหนือจะฟื้น เราคงไม่อยากให้น้ำเหนือตื่นมาเห็นเราสภาพหางคิ้วมีเลือดเกาะแบบนี้หรอกนะ”
“นั่นสิ พ่อก็เห็นด้วยนะไปทำแผล ไปตรวจก่อนเถอะจะได้สบายใจกันทุกคน” พ่อสินธรเองก็เห็นด้วยกับความคิดของหมอวิรัช
“ครับ เดี๋ยวผมตามไปที่ห้องครับ” ควอตซ์บอกก่อนจะเดินตามพยาบาลที่หมอวิรัชเรียกให้มาพาควอตซ์ไปตรวจร่างกายแล้วก็ทำแผล ส่วนคนอื่น ๆ ก็แวะไปดูเลิฟก่อน ก่อนที่จะไปหาน้ำเหนือที่ห้องพักฟื้น
คนบนเตียงยังคงหลับสนิทตั้งแต่ออกจากห้องผ่าตัดจนตอนนี้ก็ดึกมากแล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมา น้าหมอบอกว่าอาจจะตื่นขึ้นมาตอนดึกเลย หรือไม่ก็พรุ่งนี้เช้า ควอตซ์เองหลังจากที่ไปตรวจร่างกายและทำแผลที่คิ้วเรียบร้อยแล้วก็กลับเข้ามาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องพักฟื้นของน้ำเหนือแล้วจึงเดินไปดูลูกสาวคนเล็กที่นอนอยู่ในตู้อบ ก่อนจะเดินกลับมาที่ห้องพักฟื้นของน้ำเหนือเหมือนเดิม พวกพ่อสินธรกลับไปแล้วตั้งแต่ตอนเย็น เพราะต้องไปรับฝาแฝด
วันนี้พ่อสินธรไม่ได้พาฝาแฝดมาที่โรงพยาบาล ควอตซ์ก็ไม่แน่ใจว่าเจ้าตัวแสบทั้งสองคนจะดื้อหรือเปล่า แล้วพวกพ่อสินธรจะรับมือไหวหรือเปล่า แต่ก็ไม่มีใครโทรมาหาก็คิดว่าฝาแฝดไม่น่าจะงอแงมากนัก
ควอตซ์นั่งอยู่ข้างเตียงของน้ำเหนือไม่ไปไหน เขาไม่ได้เปิดโทรทัศน์เพราะกลัวว่าจะรบกวนคนหลับ เปิดแค่เพลงไว้กล่อมน้ำเหนือให้หลับสบาย ส่วนตัวเขาก็เอาหนังสือนิยายของน้ำเหนือมานั่งอ่านไปพลาง ๆ รอ เผื่อว่าน้ำเหนือจะตื่นขึ้นมาคืนนี้
ดวงตาสีสวยมองหน้ากระดาษสลับกับใบหน้าของน้ำเหนือ เพราะเป็นห่วงคนที่นอนอยู่มากจนอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง สุดท้ายก็ต้องถอนหายใจแล้ววางหนังสือลงที่เดิม เปลี่ยนมาเป็นนั่งมองใบหน้ายามหลับของคนรักแทน ควอตซ์เอื้อมมือไปปัดปรอยผมของน้ำเหนือออก วางมืออย่างแผ่วเบาที่ข้างแก้มใช้ปลายนิ้วลูบผิวเนียนเบา ๆ อย่างกลัวว่าถ้าลงแรงมากกว่านี้น้ำเหนือจะเจ็บ
“พี่ขอโทษ... ไม่ว่าจะตอนฝาแฝดหรือตอนนี้ พี่ก็เป็นสาเหตุให้เราต้องเจ็บปวดคนเดียวตลอดเลย พี่ขอโทษนะ” ควอตซ์พูด ปลายนิ้วยังคงไล้อยู่ที่ใต้ดวงตาและแก้มของน้ำเหนือ
ไม่ว่าจะเป็นคราวท้องฝาแฝดที่น้ำเหนือโดนเปลี่ยนยาจนเกิดภาวะคลอดก่อนกำหนดทำให้ต้องนอนโรงพยาบาลแบบไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ หรือแม้กระทั่งคราวนี้ที่น้ำเหนือเกิดความเครียดอย่างรุนแรงจนส่งผลต่อร่างกายไปหมด ทำให้น้ำเหนือต้องรีบผ่าคลอดก่อนกำหนด ไม่ว่าจะเป็นคราวก่อนหรือคราวนี้ ต้นเหตุของทุกอย่างก็เพราะเขาทั้งหมด
“พี่ขอโทษจริง ๆ น้ำเหนือ พี่ขอโทษ” ควอตซ์ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะว่าเขาเคยทำร้ายน้ำเหนือมาก่อนหรือเปล่า เขาถึงต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ เพื่อตอกย้ำความผิดของตัวเอง อาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้
“พ... พี่ควอตซ์...” เสียงเรียกทั้งแหบและเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่เพราะทั้งห้องมีกันอยู่แค่สองคน ถึงจะได้ยินไม่ชัดแต่ควอตซ์ก็ได้ยิน
คนตัวสูงรีบเงยหน้าขึ้นมองน้ำเหนือทันที คนบนเตียงยังไม่ลืมตาแต่ขยับตัวไปมาจนควอตซ์ไม่แน่ใจว่าน้ำเหนือกำลังฝันร้าย ละเมอ หรือว่าฟื้นแล้วกันแน่ เขาผลุดลุกขึ้นยืน มือข้างหนึ่งบีบจับมือของน้ำเหนือ ส่วนอีกข้างก็ลูบผม ลูบหน้าของน้ำเหนือ
“น้ำเหนือ” ควอตซ์ส่งเสียงเรียกคนที่ยังหลับตาอยู่
“พี่ควอตซ์... พี่...” มือของน้ำเหนือยกขึ้นเหมือนต้องการยื่นไปหาคนในห้วงความคิด ขยับตัวไปมาอย่างกระส่ำกระส่าย ปากก็เปล่งเสียงเรียกควอตซ์ไปด้วย เหงื่อเริ่มผุดตามไรผม คิ้วขมวดเข้าหากัน ใบหน้าหวานส่ายไปมา น้ำเหนือคงกำลังฝันร้าย...
“น้ำเหนือ พี่อยู่นี่ครับ พี่อยู่นี่แล้วนะ” ควอตซ์ยกมือขึ้นจับมือของน้ำเหนือที่ยกขึ้นมากุมเอาไว้เอง เขาเขย่ามือน้ำเหนือ บีบเบา ๆ เหมือนต้องการเรียกให้น้ำเหนือรู้สึกตัว “พี่อยู่นี้ครับคนเก่ง พี่อยู่นี่”
“น้ำเหนือลืมตาก่อนนะ ได้ยินพี่ไหม เรากำลังฝันร้ายนะ แค่ฝันร้าย แค่ฝันไปเท่านั้น พี่อยู่ตรงนี้นะ” จับมือน้ำเหนือแนบแก้มของตัวเอง กดจูบเบา ๆ ที่ฝ่ามือนั้นพร้อมกับเอ่ยเรียกคนที่นอนฝันร้ายให้ตื่น
น้ำเหนือเริ่มสงบลง หายใจหอบเหมือนกับไปวิ่งมา แต่ไม่นานลมหายใจของน้ำเหนือก็เป็นปกติ ก่อนที่ดวงตากลมโตจะปรือขึ้น หลับตาลงอีกครั้งเพราะรู้สึกตาพร่าจนมองไม่ชัด
“น้ำเหนือ ตื่นแล้ว... หิวน้ำไหม กินน้ำก่อนนะ” ควอตซ์ยิ้มเมื่อเห็นน้ำเหนือลืมตาขึ้นมา เขาหันไปหยิบแก้วน้ำมาให้ก่อนจะจับหลอดจ่อที่ริมฝีปากของน้ำเหนือให้อีกฝ่ายได้ดูดน้ำแก้กระหาย
น้ำเหนือดูดน้ำไปค่อนแก้วก่อนจะปล่อยหลอด ควอตซ์เลยหันเอาแก้วไปเก็บไว้ที่เดิม หันมาส่งยิ้มให้กับคนรักที่นอนมองเขาอยู่
“พี่ควอตซ์... ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ... ผ ผมติดต่อพี่ไม่ได้ ไม่ได้เลย...” น้ำเหนือถามเสียงสั่น ดวงตากลมโตมองสำรวจไปทั่วใบหน้าของคนรักก่อนจะสะดุดอยู่ที่ผ้าปิดแผลที่หางคิ้ว “แผล... พี่เป็นอะไรครับ เกิดอะไรขึ้น โอ๊ย...”
ร้องออกมาด้วยความเจ็บแผลที่ท้องเมื่อเขาขยับตัวจะลุกขึ้นนั่งจนควอตซ์ต้องรีบประคองให้น้ำเหนือนอนลงเหมือนเดิม “ค่อย ๆ ครับ เราเจ็บอยู่”
“ลูก... เลิฟล่ะครับ... ผม ผมมึนมากเลย เกิดอะไรขึ้นบ้างครับเนี่ย” น้ำเหนือหลับตาพยายามนึก “ผมติดต่อพี่ไม่ได้เลย ผมเป็นห่วงมาก ล แล้ว... หลังจากนั้นผมก็เจ็บท้องมาก เหมือนเห็นน้าหมอในห้อง แล้วผมก็นึกอะไรไม่ออกแล้ว...”
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเล่าทุกอย่างให้ฟังเองนะ” ควอตซ์พูดปลอบ ลูบผมน้ำเหนือเบา ๆ จับมือของคนรักเอาไว้แน่น “พี่ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง ตอนที่พี่ขับรถจะมาหาเราเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย พี่เลยได้แผลที่คิ้วมา แต่มีแค่นี้ไม่มีที่อื่น พี่สบายดี ไม่ได้เจ็บตรงไหน แล้วก็ไม่มีใครเป็นอะไร แค่รถเฉี่ยวกันนิดหน่อย”
“ตอนที่เกิดเรื่องโทรศัพท์พี่คงโดนกระแทกไปมา ก็เลยพัง พี่เลยโทรหาเราไม่ได้ เราติดต่อพี่ไม่ได้ คงเป็นห่วงพี่มากเลยใช่ไหม พี่ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง”
“ผมเป็นห่วงมาก... ตกใจไปหมด ก่อนสายจะตัดไปผมได้ยินเสียงดัง แล้วพี่ก็ร้องด้วย” น้ำเหนือมองสำรวจใบหน้าของควอตซ์ แตะเบา ๆ ที่หางคิ้วบริเวณที่มีผ้าปิดแผลปิดอยู่ “เจ็บมากไหมครับ”
“ไม่ครับ ไม่เป็นอะไรมากหรอก ไม่อันตราย” ควอตซ์พูด ยิ้มให้กับน้ำเหนือก่อนจะเล่าต่อ “น่าจะเพราะเราเครียดมาก กังวลมาก กลัวมากเรื่องของพี่ มันเลยเหมือนเป็นตัวกระตุ้นอย่างหนึ่งให้เกิดภาวะคลอดก่อนกำหนด น้าหมอเข้ามาเจอพอดีก็เลยต้องรีบพาเราไป ทำการผ่าคลอดฉุกเฉิน เราหมดสติไปด้วยเลยไม่รู้ตัวอะไรเลย”
“ล แล้วลูกล่ะครับ เลิฟล่ะครับพี่ควอตซ์”
“ชู่... ใจเย็น ๆ ครับ เลิฟไม่เป็นอะไร แต่เพราะคลอดก่อนกำหนด น้ำหนักไม่ถึงเกณฑ์ เลิฟเลยต้องอยู่ในตู้อบ แต่น้าหมอบอกไม่มีอะไรต้องกังวล เพราะสัปดาห์ของเลิฟไม่ได้น้อยมากจนอันตราย พัฒนาการของเลิฟสมบูรณ์ทุกอย่าง มีปัญหานิดหน่อยเรื่องระบบทางเดินหายใจ แต่ถ้าเราดูแล ใส่ใจก็ไม่เป็นอันตราย ตอนนี้แค่รอให้เลิฟน้ำหนักตัวได้ตามเกณฑ์ แข็งแรงขึ้นอีกหน่อย ก็พาเลิฟกลับบ้านได้แล้ว”
น้ำเหนือถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินในสิ่งที่ควอตซ์พูด น้ำตาไหลออกจากดวงตาทั้งสองข้าง เป็นน้ำตาที่เต็มไปด้วยความหลากหลายของอารมณ์ ทั้งดีใจ ทั้งหมดห่วง ทั้งกังวล ทั้งกลัว ทุก ๆ อย่างมันปนกันไปหมด
“ค่อย... อึก ค่อยยังชั่ว...” น้ำเหนือสะอื้นเบา ๆ ตอนพูด “ผมขอโทษนะครับ... ที่อดทนไม่มากพอ”
ควอตซ์ส่ายหน้ากับคำพูดของน้ำเหนือ “ไม่เลยคนเก่ง น้ำเหนืออดทนได้ดีมาก เก่งมาก ๆ เลยนะคนเก่งของพี่ พี่สิที่ต้องขอโทษ พี่เป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมด พี่ทำให้เราเป็นห่วง จนทำให้เราคิดมากจนเครียด พี่ขอโทษนะครับ”
“พี่ควอตซ์...”
“ไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่มีอะไรแล้วล่ะนะ ไม่มีเรื่องร้ายหรืออันตายอะไรแล้ว” ควอตซ์เองก็รู้สึกโล่ง เขาแนบหน้ากับฝ่ามือของน้ำเหนือแล้วหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน
ความรู้สึกของควอตซ์ก็คงไม่ได้ต่างไปจากน้ำเหนือมากนักทั้งเครียด ทั้งกลัวไปหมด กลัวไปหมดทุกอย่าง
“พี่ควอตซ์ครับ...” น้ำเหนือเรียก
“ครับ”
“ขอบคุณนะครับ ที่อดทนเพื่อผม” น้ำเหนือพูดยิ้ม ๆ ปลายนิ้วของมือข้างที่แนบอยู่กับแก้มของควอตซ์เกลี่ยนเบา ๆ ที่ใต้ตาเพื่อปาดเช็ดน้ำตาที่ไหลซึมออกจากดวงตาของควอตซ์
“คนที่ขอบคุณต้องเป็นพี่สิ ขอบคุณนะครับที่อดทนสู้มาตลอด”
“ไม่เป็นอะไรครับ เพื่อพี่ควอตซ์ เพื่อลูก เพื่อครอบครัว... ผมทำได้ ผมเก่ง”
“ครับ น้ำเหนือเก่งที่สุดเลย” เลื่อนไปจูบหน้าผากของน้ำเหนือเบา ๆ อย่างรักใคร่ “นอนพักต่อเถอะครับ เราเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พรุ่งนี้พี่จะพาไปหาเลิฟนะ”
“ฝาแฝดด้วยนะครับ”
ควอตซ์หัวเราะ “ครับ ฝาแฝดด้วย พี่ไม่ลืมหรอก นอนพักนะครับ”
น้ำเหนือพยักหน้ารับ “พี่ควอตซ์ก็ต้องพักด้วยนะครับ ผมเป็นห่วง”
“ครับ สัญญาเลยว่าถ้าเราหลับแล้วพี่จะไปนอน ฝันดีนะครับ”
คนบนเตียงตอบรับแผ่วเบา ไม่นานน้ำเหนือก็เข้าสู่ห่วงนิทราไปอีกครั้ง ควอตซ์จัดผ้าห่มให้คลุมตัวน้ำเหนือให้ดี แนบริมฝีปากที่หน้าผากของน้ำเหนืออีกครั้ง
“ขอบคุณครับคนเก่ง ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
อย่ามองแรงใส่ฟางขนาดน้านนนน ไม่เอา ไม่ตีฟาง ไม่เอาไม่ปาระเบิดใส่ฟางนะ ไม่ดีจริง ๆ นะทำแบบนั้นอ่ะ เห็นไหม... ไม่มีอะไรน่ากังวลหรอก บอกแล้วว่านิยายของฟางไม่มีดราม่า จะให้พี่เป็นอันตราย เป็นตายเท่ากัน น้องเหนือเสี่ยงกับการผ่าคลอด น้องเลิฟอัตราการรอด 50 50 อะไรพวกนี้ไม่มีหรอก ฟางแต่งไม่ได้ มีแค่ให้ตกใจเล่นนิด ๆ หน่อย ๆ แค่นั้นเอง ทุกอย่างจบในครั้งตอน ปลอดภัย ยิ้มรับกันทุกคน อิอิ
ฟางแค่อยากให้ตื่นเต้นเฉย ๆ ไม่มีอะไร ไม่ต้องกังวลนะ หลังจากนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว ใกล้จบแล้วด้วยจ้า 55555 อย่าลืมเตรียมของขวัญให้หลานกันนะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
ค่อยหายใจโล่งหน่อย แต่เดี๋ยวน้องเลิฟก็แข็งแรง โตมาสดใสร่าเริง สวยด้วย จนพี่เดียร์ออกอาการหึงพี่กันต์ไม่ได้เลยเน๊อะ
-
คลอดก่อนก็ดี จะได้กลับบ้านไวๆ :hao4:
-
โล่งใจที่พี่ควอตซ์ไม่เป็นอะไรมาก ยินดีต้อนรับน้องเลิฟ ตอนหน้าจะได้เจอน้องแล้ว
-
:กอด1: รักน้ำเหนือ :กอด1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เฮ้อออออ
โล่งอก เหลือแค่น้องเลิฟ สู้ๆ นะลูก
-
:mew1:
น่ารัก โล่งใจไม่มีอะไรร้ายแรง
-
ขวัญเอ้ยขวัญมา :เฮ้อ:
ปลอดภัยทุกฝ่าย...happy..happy :mc3: :mc2: :m11:
-
ค่อยยังชั่วว โล่งอกไปที
-
โล่งอก :mew4: :mew4: :mew4:
-
ค่อยโล่งอกหน่อย
-
ไม่โทษตัวเองกันนะ :hao5:
-
ทุกคนปลอดภัย ดีที่สุดเลย :L2: :L2: :L2:
-
ผ่่านด้วยดีคือดีที่สุดแล้ว
-
ใกล้จะได้เจอเลิฟเลิฟแล้ว ดีใจจังเลย :z2:
-
ดีใจที่ทุกคนปลอดภัย
-
:hao5: :mew1: :mew1:ปลอดภัยทุกคนเลย
-
อบอุ่นเสมอเลย ปลอดภัยทุกคนนะคะ
-
:pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
โล่งอก
-
ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไรทั้งสามคน เป็นห่วงมากๆ
-
I i :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เฮ้อออออออ โล่งอกปลอดภัยดีทุกคน :man1: :mc4:
-
โล่งอกไปที
ปลอดภัยกันทุกคน
o13 o13
-
:เฮ้อ: ทุกคนปลอดภัยยยยย
: 222222:
-
จะคลอดกันดีๆไม่ได้ช่ายมั้ย 555
ปลอดภัยก้อดีล้าว
-
ขอบคุณอาหมอที่พยายามผ่าคลอดเต็มที่ ถึงเลิฟจะคลอดก่อนกำหนดแต่ถ้าดูแลดีๆก็แข็งแรงกลับบ้านได้แน่ๆ :กอด1: แข็งแรงเร็วๆนะมัมมัม
-
ต๊กใจ๋หม๊ด :เฮ้อ:
-
ปลอดภัยทั้งพ่อแม่ลูก คนอ่านก็สบายใจล่ะ
-
ดีใจที่ปลอดภัยทุกคนค่ะ
รอฝาแฝดเจอน้องเลิฟ
-
ตกใจหมดเลย
-
ลุ้นคุณมัมกับน้องเลิฟใจจะขาด
:ling1: :ling1: :ling1:
-
:katai1: ลุ้นใจหายใจคว่ำหม้ดด
-
:pighaun: :o12:
-
(https://i-h2.pinimg.com/564x/10/6e/b8/106eb810dabf6e45de3b42cccda0efeb.jpg)
Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “14”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
ร่างสูงของรองประธานบริษัทเครื่องประดับยักษ์ใหญ่ยืนเกาะกระจกมองเข้าไปภายในห้องปลอดเชื้อที่ทารกคลอดก่อนกำหนดต้องมาอยู่ในห้องนี้ ในตู้อบแต่ละตู้ เขาแวะมาดูลูกสาวคนเล็กก่อนในช่วงที่น้ำเหนือยังไม่ตื่น เขาเลยปฏิเสธที่จะเข้าไปข้างในเพราะตั้งใจว่าจะไปพาน้ำเหนือมาก่อนถึงค่อยเข้าไปหาลูกสาวตัวน้อยด้วยกัน
“ควอตซ์... ว่าแล้วเชียวว่าต้องอยู่นี่”
เสียงเรียกดังขึ้นให้เขาหันไปมองก่อนจะเห็นน้าหมอเดินมาหา “น้าหมอ”
“มาดูเจ้าตัวเล็กเหรอเรา แล้วน้ำเหนือล่ะตื่นขึ้นมาบ้างหรือเปล่า” หมอวิรัชขยับมายืนข้างหลานชาย ยกมือวางบนไหล่หลานชายแล้วตบเบา ๆ
“เมื่อคืนตอนดึก ๆ ตื่นขึ้นมาแล้วครับ ตอนผมออกมาเมื่อเช้ายังไม่ตื่น ตั้งใจจะแวะมาดูเลิฟหน่อยแล้วจะกลับไปพาน้ำเหนือมาด้วย” ควอตซ์หันมาตอบก่อนจะเบนสายตากลับไปมองลูกสาวต่อ
“ไม่ต้องกังวลหรอกนะ เลิฟไม่เป็นอะไรหรอก”
“ครับ ขอบคุณน้าหมอมากนะครับ”
“ไม่เป็นอะไร หลานน้าทั้งคน ไปเถอะ ไปดูน้ำเหนือนก่อนดีกว่า ตื่นขึ้นมาไม่เจอใครเดี๋ยวจะใจเสียเปล่า ๆ น้าแวะมาดูเลิฟหน่อยเพราะเพิ่งเลิกเวร ว่าจะกลับไปพักก่อนแล้วค่อยมาอีกที” น้าหมอว่า
“ครับ เดี๋ยวผมไปดูน้ำเหนือก่อน แล้วเจอกันนะครับ” ควอตซ์พูดกับหมอวิรัชก่อนจะเดินแยกออกมา เขาเดินกลับไปยังห้องพักฟื้นของน้ำเหนือ
โชคดีที่น้ำเหนือยังไม่ตื่น เพราะถ้าอีกฝ่ายตื่นมาแล้วไม่เจอใครในห้องคงจะงอแงอย่างที่น้าหมอว่า ควอตซ์เดินกลับไปนั่งข้างเตียงตามเดิม แต่นั่งอยู่ได้ไม่นานคนที่นอนหลับอยู่ก็รู้สึกตัวตื่น คุณแม่ลูกสามลืมตาขึ้นก่อนจะมองไปรอบ ๆ จนมาหยุดสายตาอยู่ที่ควอตซ์
“อรุณสวัสดิ์ครับคนเก่ง” ควอตซ์ขยับมายืนข้างเตียง ลูบผมคนที่นอนอยู่เบา ๆ
“ครับ พี่ควอตซ์”
“เดี๋ยวพี่เช็ดหน้าเช็ดตัวให้เนอะ จะได้สดชื่นขึ้นหน่อย” ควอตซ์บอกยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินหายไปหยิบผ้าขนหนูกับอ่างแก้วที่รองน้ำมาแล้วเรียบร้อย ดึงผ้าม่านปิดรอบเตียงป้องกันเผื่อมีใครเปิดประตูเข้ามา
ผ้าขนหนูผืนนุ่มซับไปตามใบหน้าขาวของคนบนเตียง ก่อนจะไล่ไปตามลำคอแขน ลำตัวและขา น้ำเหนือมองตามคนที่เช็ดตัวให้เขาก่อนจะยิ้มออกมา
“ยิ้มอะไรหือ”
“ยิ้มพี่นั่นแหละครับ”
“พี่ทำไมครับ”
น้ำเหนือส่ายหน้าไปมาไม่ยอมตอบ เขาแค่รู้สึกอยากยิ้มตอนมองอีกคนดูแลเขาก็แค่นั้น ไม่ได้มีเหตุผลอะไรมากไปกว่านี้เลย “พี่ควอตซ์ครับ... ผมอยากไปหาน้องเลิฟ”
“เดี๋ยวกินข้าวกินยาให้เรียบร้อยก่อน แล้วพี่จะพาไปนะ” ควอตซ์บอก เขารูดผ้าม่านกลับคืนหลังจากเช็ดตัวเปลี่ยนชุดให้น้ำเหนือเรียบร้อยแล้ว พอดีกับที่พยาบาลเคาะประตูห้องแล้วเดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหาร
“เช็ดตัวเรียบร้อยแล้วเหรอคะ นี่อาหารเช้ากับยานะคะ ขอวัดไข้หน่อยนะคะเมื่อคืนคุณน้ำเหนือมีไข้” พยาบาลหันมาพูดกับน้ำเหนือพร้อมกับส่งยิ้มให้ เดินเข้ามาวัดไข้น้ำเหนือ “ไข้ลดลงแล้วล่ะค่ะ แต่ก็ยังมีอยู่ ยังไงก็อย่าลืมทานยาหลังอาหารด้วยนะคะ”
“ขอบคุณครับ” น้ำเหนือเอ่ยรับ
ควอตซ์เดินไปเข็นโต๊ะคร่อมเตียงที่มีถาดอาหารอยู่บนนั้นมาใกล้ ปรับเตียงนอนของน้ำเหนือให้ตั้งขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายได้ลุกนั่งเพื่อที่จะได้ทานมื้อเช้า
“เดี๋ยวพี่ป้อนนะ” ควอตซ์ตักข้าวต้มขึ้นเป่าให้คลายความร้อนก่อนจะป้อนน้ำเหนือ
“พี่ควอตซ์กินข้าวเช้าหรือยังครับ” น้ำเหนือถาม หันมองเวลา ตอนนี้ก็ยังเช้าอยู่มาก ไม่รู้ว่าควอตซ์ตื่นก่อนเขานานหรือยัง แล้วอีกฝ่ายได้ทานอะไรบ้างแล้วหรือยัง
“ไม่ต้องห่วงครับ พี่จัดการเรียบร้อยแล้ว ช่วงเวลาแบบนี้พี่ไม่ปล่อยให้ตัวเองป่วยแน่นอน” ควอตซ์ว่ายิ้ม ๆ ก่อนจะตักข้าวป้อนให้กับน้ำเหนือต่อ
แต่ดูเหมือนน้ำเหนือจะยังทานไม่ค่อยลงเพราะข้าวต้มพร่องไปหน่อย ยังไม่ถึงครึ่งชามเลยด้วยซ้ำ คนบนเตียงก็ส่ายหน้าไม่ทานแล้ว ควอตซ์เลยจัดการส่งยาหลังอาหารให้อีกฝ่ายแทน ควอตซ์ให้น้ำเหนือนั่งพักก่อน อีกสักพักถึงจะพาน้ำเหนือไปหาน้องเลิฟ ในระหว่างนั้นควอตซ์ก็เดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
พอเดินออกจากห้องน้ำมาก็ต้องหลุดขำเพราะคุณแม่ลูกสาวนั่งจ้องมาที่เขาตาแป๋ว เหมือนต้องการจะบอกว่ารีบ ๆ พาไปหาลูกได้แล้ว
“โอเค จะพาไปเดี๋ยวนี้แหละครับ จ้องพี่ไม่ละสายตาเลยเรา” ควอตซ์ยีผมน้ำเหนือเล่นเบา ๆ กดกริ่งเพื่อเรียกบุรุษพยาบาลให้เข้ามาช่วยประคองน้ำเหนือ เขาไม่กล้าทำเองเพราะกลัวจะทำให้น้ำเหนือเจ็บเลยต้องเรียกบุรุษพยาบาลมา
ควอตซ์เดินอยู่ข้าง ๆ รถเข็นที่น้ำเหนือนั่งอยู่โดยมีบุรุษพยาบาลช่วยเข็นให้ไปยังห้องปลอดเชื้อที่น้องเลิฟอยู่
“ผมยังไม่เข้าไปหาลูกนะครับ เป็นไข้อยู่กลัวว่าลูกจะติดไข้ไปด้วย” น้ำเหนือบอกเมื่อพวกเขามาถึงหน้าห้องแล้ว
มือหนาประคองตัวของน้ำเหนือเอาไว้ ให้อีกฝ่ายพิงตัวเพื่อที่จะได้ยืนดูน้องเลิฟชัด ๆ พยาบาลช่วยขยับตู้อบของเลิฟมาใกล้กระจกเพื่อให้พวกเขาเห็นได้ชัดขึ้น
น้องเลิฟตัวเล็กนิดเดียว น่าจะตัวเล็กพอ ๆ กับตอนคลอดฝาแฝดหรืออาจจะตัวเล็กกว่า เนื้อตัวก็แดงไปหมดทั้งตัว อีกทั้งยังมีสายระโยงระยางอยู่ตามตัวเล็ก ๆ นั้น
น้ำเหนือวางมือบนกระจกอยากให้มันสามารถทะลุผ่านเข้าไปด้านใน ดวงตากลมโตสั่นระริกก่อนที่น้ำตาจะไหลออกจากดวงตาคู่นั้น
“ร้องไห้ทำไมหือ” ควอตซ์ก้มมองคนในอ้อมแขน ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้
“ผมสงสารลูก... อึก... ลูกต้องอยู่ในนั้น...”
“ไม่ร้องไห้นะ ลูกไม่เป็นอะไร ดูสิขยับแขนขยับขาใหญ่เลยนั่น เลิฟแค่ตัวเล็กกว่าเกณฑ์เท่านั้น ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอกนะ ลูกจะแข็งแรง ลูกจะปลอดภัย เชื่อพี่สิ” ควอตซ์กระซิบบอก กดจมูกที่ข้างขมับของน้ำเหนือเบา ๆ “เลิฟคลอดตอน สามสิบสี่วีคแล้ว ไม่เป็นอะไรมากหรอก”
ตอนที่รู้ว่าน้ำเหนือท้อง พวกเขาหาข้อมูลกันเยอะมากเนื่องจากน้ำเหนือมีประวัติภาวะคลอดก่อนกำหนดมาแล้ว แม้ว่าครั้งนั้นจะสามารถยื้อเอาไว้ได้ โอกาสที่ท้องครั้งนี้จะเกิดการคลอดก่อนกำหนดอีกก็ยิ่งมีสูงกว่าเดิม พวกเขาจึงศึกษาข้อมูล รู้ว่าน้องเลิฟมีโอกาสรอดชีวิตถึงเก้าสิบกว่าเปอร์เซ็นต์เพราะพัฒนาการต่าง ๆ สมบูรณ์แล้วยกเว้นแค่ระบบหายใจ แต่ถึงแม้จะรู้แต่พอเกิดเหตุการณ์จริงก็อดเป็นห่วงไม่ได้ หัวใจของคนเป็นพ่อเป็นแม่ตอนที่เห็นลูกของตัวเองต้องนอนอยู่ในตู้อบ คงไม่มีหัวใจของใครเต้นได้อย่างสงบ
“เลิฟจะปลอดภัยใช่ไหมครับ”
“แน่นอนครับ เลิฟเก่งอยู่แล้ว เก่งเหมือนมัมมี๊ของเขานี่แหละ เลิกร้องไห้นะเจ้าตัวเล็กล้อเลียนใหญ่แล้วดูสิ” ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของน้ำเหนือให้ ควอตซ์กระชับอ้อมกอด แต่พยายามไม่รัดมากเกินไปเพราะน้ำเหนือยังเจ็บจากการผ่าตัดเมื่อวานอยู่
น้ำเหนือหันหน้ากลับมาซุกอกของควอตซ์ รู้สึกสงสารลูกจนทำอะไรไม่ถูก สองมือกำเสื้อของคนประคองกอดเขาเอาไว้แน่น ควอตซ์ได้แต่กอดปลอบคนรัก ยกมือขึ้นลูบผมอีกฝ่ายโยกตัวเบา ๆ เหมือนกำลังกล่อมเด็กน้อยให้หยุดร้องไห้
“เลิฟยังอยู่กับเรานะน้ำเหนือ ไม่ต้องร้องไห้แล้ว เลิฟไม่ได้ไปไหนเลย พี่เชื่อว่าอีกไม่นานเลิฟก็จะกลับบ้านได้นะ” ควอตซ์พูดกับคนในอ้อมแขน “ถ้าขืนเรายังร้องไห้แบบนี้เดี๋ยวจะยิ่งป่วยหนักนะ ไม่อยากเข้าไปอุ้มลูกเหรอหือ... เข้าไปกอดเลิฟไง เลิฟกำลังรอเราอยู่นะ”
“ครับ...” น้ำเหนือได้แต่พยักหน้ากับอกของควอตซ์ ดวงตากลมโตหลับลงอย่างต้องการตั้งสติ เขาสูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ หลายรอบก่อนจะผละออกจากอกกว้างที่เป็นที่พักพิงให้เสมอ เงยหน้ายิ้มให้กับควอตซ์
“คนเก่ง” ลูบผมน้ำเหนือเล่นเบา ๆ ก่อนจะชี้ชวนให้อีกฝ่ายหันกลับไปดูลูกสาว “พี่ว่าเลิฟได้ดวงตาจากเรานะ น่าจะตาโต ดูสิ หน้าเล็กนิดเดียวเอง เหมือนเราไม่มีผิด”
“ก็เลิฟลูกผมนี่ครับ”
“นั่นสินะ แล้วแบบนี้จะดื้อเหมือนมัมมี๊ด้วยหรือเปล่านะ” ควอตซ์หยอก
“ผมไม่ดื้อเสียหน่อย” คนถูกหาว่าดื้อหันมามองค้อนทันที
ควอตซ์หัวเราะกับท่าทางของคนรัก แบบนี้เรียกว่าไม่ดื้อ แล้วแบบไหนถึงจะดื้อกัน “ไม่ดื้อก็ไม่ดื้อครับ เหนื่อยไหม เมื่อหรือเปล่า กลับไปพักที่ห้องไหม”
น้ำเหนือส่ายหน้าไปมา “ยังครับ ขอผมดูเลิฟอีกหน่อยนะครับ”
ควอตซ์ไม่ได้เอ่ยขัด เขายืนให้น้ำเหนือพิงอยู่แบบนั้น สายตาของทั้งสองคนจับจ้องไปยังร่างของทารกน้อย ๆ ที่นอนขยับแขนขยับขาอยู่ในตู้อบ มองดูพยาบาลเข้าไปป้อนนมให้ น้ำเหนืออยากจะเข้าไปในนั้นแต่เพราะเขายังมีไข้อยู่จึงไม่อยากเสี่ยงเข้าไป พวกเขาเลยได้แต่ยืนมองเจ้าตัวน้อยผ่านกระจกบานนี้
“ควอตซ์ น้ำเหนือ” เสียงเรียกดังขึ้นให้ทั้งสองคนหันไปมอง ก่อนจะเห็นพ่อสินธร เดินมาพร้อมกับคุณหญิงมรกตแล้วก็คุณโทมัส
“พ่อครับ... คุณพ่อ คุณแม่” น้ำเหนือเอ่ยทัก ก่อนจะขยับไปกอดคุณหญิงมรกตที่เดินเข้ามากอดปลอบเขา
“แม่ตกใจมากเลยตอนรู้เรื่อง แต่ไม่เป็นอะไรแล้วนะลูกนะ”
“ครับคุณแม่”
“แล้วไม่เข้าไปหาลูกเหรอหือ”
“น้ำเหนือมีไข้น่ะครับ เลยไม่อยากเข้าไป พวกคุณแม่จะเข้าไปเยี่ยมเลิฟข้างในก็ได้นะครับ” ควอตซ์เป็นคนตอบคำถามนั้นแทน
“จ๊ะ เดี๋ยวพวกแม่เข้าไปดูหลานหน่อย ดูสิ น่าชังจริง ๆ เด็กอะไร” คุณหญิงมรกตหันไปมองหลานสาวก่อนจะยิ้มออกมา
“แล้วเราเป็นไข้เป็นยังไงบ้างหือ ปวดหัว ปวดตัวอะไรไหมเรา” พ่อสินธรขยับมาหาลูกชายที่เอนตัวมากอดอ้อนทันที “อ้อนอะไรของเราหือ”
“ก็ผมอยากกอดพ่อนี่ครับ” น้ำเหนือว่ากอดคนเป็นพ่อแน่นให้พ่อสินธรหลุดหัวเราะออกมากับท่าทางของลูกชาย
“แล้วเป็นยังไงบ้าง”
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ มีตึง ๆ เจ็บ ๆ ที่แผลผ่าตัดแค่นั้น ไข้ก็ลดลงแล้วล่ะครับ” น้ำเหนือตอบคำถามของพ่อสินธร “พ่อเข้าไปดูเลิฟก่อนเถอะครับ”
พ่อสินธรพยักหน้ารับคำลูกชายก่อนจะเดินไปเตรียมตัวเข้าไปในห้องที่น้องเลิฟอยู่พร้อม ๆ กับคุณโทมัสแล้วก็คุณหญิงมรกต ควอตซ์ประคองน้ำเหนือให้นั่งลงที่รถเข็นตามเดิมเพราะกลัวว่าจะสะเทือนที่แผล
ทั้งสองคนมองพวกคุณหญิงมรกตเข้าไปหาน้องเลิฟ น้ำเหนือยิ้มออกมาเมื่อคุณหญิงจับมือน้อย ๆ โบกให้เขา นึกอยากจะหายไข้เสียตอนนี้เลยจะได้เข้าไปหาเจ้าตัวน้อยได้
พวกคุณหญิงมรกตเข้าไปไม่นานก็กลับออกมาพวกเขาทั้งหมดเลยย้ายกลับไปที่ห้องพักฟื้นของน้ำเหนือตามเดิม บุรุษพยาบาลเข้ามาช่วยควอตซ์ประคองน้ำเหนือให้ขึ้นไปนั่งบนเตียง ก่อนจะขอตัวไปทำงานต่อ
“เมื่อคืนแฝดไม่ได้งอแงอะไรใช่ไหมครับ” น้ำเหนือถามไปถึงสองแสบที่ตอนนี้อยู่ที่โรงเรียน
“ไม่ได้งอแงอะไร พอบอกว่าวันนี้ตอนเย็นจะพามาหาน้องก็ยิ้มร่าเข้านอนเร็ว บอกว่าอยากมาหาน้องเร็ว ๆ” พ่อสินธรเล่าให้ฟัง “เห็นแอบทำอะไรกันด้วยก็ไม่รู้ บอกว่าจะเอามาให้น้อง พ่อเห็นทำมาหลายวันแล้วล่ะ”
“ฝาแฝดน่ะเหรอครับ”
“ใช่ บอกว่าเป็นของขวัญให้น้อง ไปให้ลาพิสช่วยสอน ช่วยทำ” คุณโทมัสพูดยิ้ม ๆ ตอนที่นึกไปถึงหลานชายทั้งสองคน “ทำเป็นลับ ๆ ล่อ ๆ ไม่ให้ใครดู ไม่รู้คิดจะทำอะไรกันอาหลาน”
น้ำเหนือกับควอตซ์หัวเราะเมื่อนึกไปถึงท่าทางของฝาแฝดเวลาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ แอบไม่ให้ใครเห็นแต่เชื่อเถอะว่าทุกคนคงเห็นหมดแต่แค่ไม่อยากพูดให้เจ้าตัวแสบเสียความมั่นใจเลยทำเป็นไม่เห็น พอนึกถึงท่าทางนั้นแล้วก็อดขำไม่ได้ คงจะน่ารัก น่าเอ็นดู ปน ๆ ไปกับน่าขบขันแน่นอน
“ชักอยากจะเห็นแล้วสิครับว่าคิดจะทำอะไรให้น้อง”
พวกคุณหญิงมรกตนั่งคุยกับน้ำเหนือต่ออีกสักพักก่อนจะพากันกลับเพราะต้องกลับไปทำงานกันต่อ คุณโทมัสอนุญาตให้ควอตซ์ไม่ต้องเข้าประชุมวันนี้และตัวคุณโทมัสจะเข้าแทนเพื่อให้ควอตซ์อยู่ดูแลน้ำเหนือที่โรงพยาบาล
ตลอดทั้งวันควอตซ์ดูแลน้ำเหนือ พาคนรักแวะไปดูน้องเลิฟบ่อย ๆ เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายคงอยากอยู่ใกล้ ๆ ลูก นั่งดูพยาบาลป้อนนมให้เจ้าตัวเล็ก มองดูน้องเลิฟส่งเสียงร้องแล้วก็ขยับตัวไปมาเหมือนไม่สบายตัว ควอตซ์ไม่ได้ให้น้ำเหนือนั่งดูอยู่นานเพราะพอไปหาเจ้าตัวน้อยทีไร มัมมี๊ก็ตาแดง ๆ จะร้องไห้ทุกที เขาเลยพาไปแต่ละครั้งไม่นานมากนักแล้วก็พากลับมาที่ห้องตามเดิม ไม่อยากให้น้ำเหนือร้องไห้เพราะกลัวว่าจะป่วยหรือไข้ขึ้น แทนที่จะหายก็คงกลายเป็นไม่หายเสียที
“เป็นยังไงบ้างเรา” หมอวิรัชที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหมอซีเอ่ยถามกับน้ำเหนือก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ “ไข้ลดลงแล้วใช่ไหม”
“ครับน้าหมอ”
“ถ้าไข้หายดีแล้ว ไม่มีอาการแทรกซ้อนอะไรอีก อีกสามสี่วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วล่ะนะ” หมอวิรัชพูด
“แล้วเลิฟล่ะครับ จะกลับบ้านได้ตอนไหน” ควอตซ์ถามไปถึงลูกสาวคนเล็ก
“น่าจะอีกสักระยะ น้าอยากให้แน่ใจก่อนว่าเจ้าตัวเล็กแข็งแรงดีพอ อย่างน้อยก็ต้องให้น้ำหนักตัวได้ตามเกณฑ์กว่านี้ก่อน อาจจะสักหนึ่งเดือน หรืออาจจะเร็วกว่านั้นก็ได้”
“เดือนหนึ่งเลยเหรอครับ”
“เพื่อความปลอดภัยของน้อง ก็ต้องตามนั้นแหละครับ แต่ถึงแม้ว่าน้องจะกลับบ้านได้แล้วก็ต้องดูแลเป็นพิเศษนะครับ” หมอซีพูด
หมอวิรัชเองก็พยักหน้ากับคำพูดของหมอซี “ใช่แล้วล่ะ เรื่องตอนกลับไปอยู่บ้านเดี๋ยวเราค่อยคุยกันอีกทีก็ได้ ที่สำคัญกว่าคือต้องให้เจ้าตัวเล็กแข็งแรงดีก่อน”
“แล้วตัวเล็กกินนมจากไหนเหรอครับ”
“อ่อ... ใช่ ๆ น้าจะเข้ามาพูดเรื่องนี้ด้วย เจ้าตัวเล็กออกจากตู้อบนานไม่ได้ คงต้องให้เราปั๊มนมแช่เอาไว้จะได้ให้ตัวเล็กได้” หมอวิรัชว่า “แล้วท่าเราหายไข้ดีแล้วก็เข้าไปดูเจ้าตัวเล็กได้ พาออกจากตู้อบได้ จะได้อุ้มเขาบ้าง”
“ครับน้าหมอ”
“แล้วก็อีกเรื่องหนึ่ง...” น้าหมอมองหลานสะใภ้กับหลานชายสลับกัน “เพราะท้องรอบนี้มดลูกของน้ำเหนือทำงานค่อนข้างหนัก น้าก็อยากบอกเอาไว้ก่อนเสียตั้งแต่ตอนนี้ว่าความหวังเรื่องการตั้งท้องครั้งต่อไปคงไม่มี...”
ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนที่ควอตซ์จะพูดตอบ “ผมไม่คิดถึงตรงนั้นแล้วล่ะครับ แค่สามคนผมก็พอแล้ว อีกอย่าง... ยังไงสุขภาพของน้ำเหนือก็สำคัญที่สุดอยู่แล้วล่ะครับ”
“ใช่ครับ ผมว่าแค่สามคนก็ปวดหัวกันทั้งบ้านแล้วล่ะครับ ยิ่งถ้าน้องเลิฟได้พี่ชายช่วยเลี้ยงด้วยแล้วล่ะก็... ทุกคนในบ้านคงจะพากันขอร้องผมว่าอย่ามีลูกอีกคนเลย” น้ำเหนือพูดเสริม
คนฟังหัวเราะกับคำพูดของน้ำเหนือ พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดนั้น “ก็จริงของเรา เห็นพี่หญิงบอกว่าเจ้าแสบเตรียมของขวัญให้น้องด้วย”
“ไม่รู้ว่าจะเตรียมอะไรให้นะครับ”
“นั่นน่ะสิ... เอาล่ะเดี๋ยวน้ากับหมอซีต้องไปทำงานต่อแล้วล่ะ เราก็พักผ่อนเยอะ ๆ จะได้หายไข้ไว ๆ นะ แล้วเดี๋ยวน้าจะแวะมาใหม่”
“ครับ ขอบคุณมากนะครับน้าหมอ หมอซีด้วย” น้ำเหนือยกมือไหว้ขอบคุณทั้งสองคน
“ด้วยความยินดีครับ” หมอซีเองก็ยิ้มรับคำขอบคุณนั้น
พอคุณหมอทั้งสองเดินออกจากห้องไปแล้วควอตซ์ก็หันมาหาน้ำเหนือ ประคองให้อีกฝ่ายนอนลงบนเตียงดี ๆ เพื่อพักผ่อน ตอนนี้ยังมีเวลาให้พักควอตซ์ก็อยากให้น้ำเหนือพักให้เต็มที่ เพราะถ้าตอนเย็นสองแสบมาคงไม่ได้พักแน่นอน
“เรานอนพักก่อนเถอะ เดี๋ยวตอนเย็นพี่จะพาไปหาลูกอีกรอบ” ควอตซ์ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวน้ำเหนือให้
“ครับ พี่ควอตซ์ก็พักบ้างนะครับ ดูแลผมทั้งวันเลย”
“พี่เต็มใจครับ” ลูบผมน้ำเหนือเบา ๆ อย่างกล่อมให้นอนหลับ “เดี๋ยวเรานอนแล้วพี่ก็จะไปพักบ้าง สัญญาเลยครับ”
น้ำเหนือยิ้มกับคำพูดของควอตซ์ก่อนจะหลับตาลง ไม่นานน้ำเหนือก็หลับไป คงเพราะสุขภาพร่างกายที่ยังไม่สมบูรณ์เต็มร้อย แถมวันนี้ก็ออกไปหาน้องเลิฟหลายรอบ ไม่ได้พักเลย พอได้นอนหลับตาก็เลยหลับไปด้วยเวลาอันรวดเร็ว
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มาแล้วจ้า มาแล้ว หายไปหลายวันหน่อยเพราะว่าไปออกบูธงานบ้านและสวนมาจ้า วันนี้ได้หยุดพักเลยแวะมาอัปนิยายให้อ่านกันนะ เจ้าตัวเล็กไม่เป็นอะไรมากน้า ไม่ต้องเป็นห่วง เจ้าตัวเล็กไม่เป็นอะไรหรอก รอวันที่เจ้าตัวเล็กจะได้กลับบ้านกันน้า
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อยากรู้จังสองแฝดจะทำอะไรให้น้องเลิฟ :-[
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4: :กอด1:
-
พี่แฝดทำของให้น้องเลิฟ :mew1: :-[ :กอด1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4:
-
อยากเห็นของที่แฝดทำให้น้องเลิฟ
-
น่ารักก น้องเลิฟฟ รอน้องแข็งแรง :กอด1:
-
น่ารักจังเด็ก ๆ บ้านนี้...ติดเด็ก ๆ หนึบเลย :m1: :m1: :m1:
-
ผ่านไปด้วยดี
-
ทุกคนเตรียมดูแลดีอย่างนี้ น้องเลิฟต้องโตเร็วแข็งแรงแน่ๆ
-
ฝาแฝดทำอะไรให้น้อง อยากรู้จัง
-
เจ้าแฝดจะทำอะไรกันนะ
-
แฝดมีของขวัญให้น้องด้วยนะเนี่ย ท่าท่างจะหวงน้องหนักเข้าขั้นเลย
-
:mew1:
อบอุ่นน่ารักมากเลยครอบครัวนี้
-
ตอนหน้า คงได้เจอหน้าพร้อม ๆ กันทั้ง 3 พี่น้องแล้วซินะ :กอด1:
-
ควอตซ์ปลอดภัย ดีนะไม่เป็นไรมาก
น่ารักมาก เอ็นดูคุณแม่ อ้อนมากพี่ควอตซ์แพ้ทางมาก
บางทีคุณแม่ก็ยังมีมุมเด็กน้อยให้คุณพ่อได้ยิ้ม
น้ำเหนือนอยด์ตามวิสัยแม่ แถมไม่สบายอีก
น้องเลิฟก็ปลอดภัย อยู่กับน้าหมอไปก่อนเนาะ
-
แข็งแรงเร็วๆนะน้องเลิฟ มัมมี๊
-
อยากเห็นของขวัญของแฝดจัง จะให้อะไรน้องกันนะ :really2:
ตอนเห็นน้องคงกรี๊ดกร๊าดกันน่าดู.
-
อยากเห็นของรับขวัญน้องของสองแฝดเร็วๆจัง
:mew1:
-
ตื่นเต้นกับของขวัญของฝาแฝดค่ะ 55
-
รอแฝดมาเจอน้อง เลี้ยงน้องจะป่วนกันแค่ไหน
แหม่ ... 55
-
รอติดตามตอนต่อไป o13
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อยากเห็นของขวัญของแฝดจังเลย รอนะคะ
-
แฝดลูก จะทำอะไรให้น้องเลิฟนะ ตื่นเต้นจังค่ะ
-
สู้ๆนะ
-
แข็งแรงไว ๆ นะจ๊ะน้องเลิฟ
:L2: :L2:
-
:pig4:
-
(https://uppic.cc/d/Lev)
Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ
อุ้มรัก’S l “15”
เกือบเดือนแล้วที่น้ำเหนือกลับมาที่บ้าน และก็เป็นเวลาเกือบเดือนแล้วเหมือนกันที่น้องเลิฟยังอยู่ในตู้อบที่โรงพยาบาล เพราะน้ำหนักของเจ้าตัวน้อยยังไม่ถึงเกณฑ์พอจะให้กลับบ้านมาได้ ในทุกวันน้ำเหนือจะไปอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อดูแลเจ้าตัวน้อย ทั้งให้นม อุ้มให้ความอบอุ่น พูดเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้ฟัง และก็ขอพรทุกวัน ขอให้น้องเลิฟสุขภาพแข็งแรง ได้กลับบ้านเสียที
วันนี้น้ำเหนือก็มาอยู่โรงพยาบาลตั้งแต่ช่วงเช้าหลังจากไปส่งฝาแฝดที่โรงเรียนแล้ว เจ้าตัวน้อยของน้ำเหนือยังนอนหลับอยู่ในตู้อบ น้ำเหนือมองเห็นได้ผ่านกระจกห้อง พอเห็นว่าน้องเลิฟยังนอนหลับอยู่น้ำเหนือก็เลยไม่เข้าไปข้างใน ปล่อยให้ตัวน้อยได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่
“ไม่เข้าไปข้างในเหรอคะ” พยาบาลที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดีร้องถามเมื่อเห็นน้ำเหนือทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้หน้าห้อง
“เขาหลับอยู่ ปล่อยให้เขานอนก่อนดีกว่าครับ ผมค่อยเข้าไปอีกที” น้ำเหนือตอบ
แม้จะมาโรงพยาบาลทุกวันแต่ในแต่ละวันน้ำเหนือเข้าไปหาน้องเลิฟไม่กี่ครั้ง สัมผัสลูกไม่บ่อยนักเพราะน้ำเหนือกลัวว่าน้องเลิฟจะเจ็บ หรือช้ำได้ถ้าหากเขาจับหรือเล่นด้วยบ่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่มีทางทำให้ลูกเจ็บแน่นอน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็กลัวอยู่ดี
“ถ้าจะเข้าไปข้างในตอนไหนก็บอกได้เลยนะคะ”
“ขอบคุณนะครับ” น้ำเหนือยิ้มตอบ พลางมองเข้าไปในห้อง ตำแหน่งที่เขานั่งอยู่ตรงนี้สามารถมองเห็นน้องเลิฟได้อย่างชัดเจน
มองไปก็ยิ้มไป ยิ้มกับท่าทางของเจ้าตัวน้อย ไม่รู้ว่านอนหลับฝันดีหรือว่าฝันถึงอะไรกันแน่ สองขา สองแขนปัดป่ายไปมา ดีที่พยาบาลใส่ถุงมือถุงเท้าให้เจ้าตัวน้อย ไม่อย่างนั้นน้ำเหนือคิดว่าลูกสาวของเขาได้มีรอยเต็มหน้า เต็มขาแน่ ถ้าจะขยับขาขยับมือเก่งขนาดนี้
“มาแต่เช้าเหมือนเดิมเลยนะครับ” เสียงทักที่ดังขึ้นเรียกสายตาของน้ำเหนือจากลูกสาวให้หันมามองได้
“หมอซี... สวัสดีครับ” น้ำเหนือทักอีกฝ่าย
“สวัสดีครับ ไม่เข้าไปข้างในเหรอครับ”
“อีกสักพักครับ ตอนมาผมเห็นเขาหลับอยู่ก็เลยยังไม่อยากจะเข้าไปกวน เอาไว้รอเขาตื่นก่อนดีกว่าครับผมค่อยเข้าไป”
“ถ้าอย่างนั้น... หมอรบกวนเวลาสักครู่ จะได้คุยเรื่องน้องด้วยเลยครับ” หมอซีพูด ก่อนจะเดินนำน้ำเหนือไปที่ห้องตรวจเมื่อน้ำเหนือพยักหน้ารับคำ
“มีเรื่องอะไรเหรอครับ หรือว่าเลิฟเป็นอะไรหรือเปล่า” พอถึงห้องของหมอซีน้ำเหนือก็ถามออกไปทันทีด้วยความเป็นกังวล
อีกฝ่ายส่ายหน้าพร้อมกับยิ้ม “ไม่ได้เป็นอะไรครับ หมอแค่จะบอกว่าเมื่อเช้าก่อนคุณน้ำเหนือจะมา พยาบาลชั่งน้ำหนักของน้อง ตอนนี้น้องเลิฟหนักตามเกณฑ์แล้วล่ะครับ ระบบการหายใจของน้องก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว แต่หมออยากจะให้อยู่ดูอีกสักสองสามวัน ถ้าทุกอย่างยังคงที่แบบนี้หมอก็ให้กลับบ้านได้ครับ”
“จริงเหรอครับ... จริง ๆ นะครับคุณหมอ” น้ำเหนือตาโตด้วยความตื่นเต้นกับข่าวที่ได้ยิน เพราะมันช่างน่ายินดีเสียเหลือเกิน
“จริงครับ แต่ต้องเป็นไปตามที่หมอบอกนะ ถ้าไม่มีอาการอะไรแทรกซ้อน ไม่ป่วย ไม่เป็นไข้ น้ำหนักตัวคงที่หรือเพิ่มมากขึ้นก็หมดห่วงครับ พากลับบ้านได้ แต่ถ้าหากน้ำหนักตัวเกิดลดลงกว่าวันนี้หมอก็คงจะไม่สามารถอนุญาตให้กลับบ้านได้นะครับ”
น้ำเหนือพยักหน้ารับคำพูดของหมอซี "ครับ ผมเข้าใจ อย่างน้อยเลิฟแข็งแรงกว่าเดิมแค่นี้ผมก็ดีใจแล้วล่ะครับ”
“น้องเลิฟแข็งแรงมากครับ คงเพราะคุณแม่ของเธอเข้มแข็ง ลูกสาวถึงได้เข้มแข็งตามคุณแม่แบบนี้” หมอซีพูดยิ้ม ๆ ความเข้มแข็งคงถ่ายทอดจากน้ำเหนือไปยังลูกสาวตัวน้อย
ทั้ง ๆ ที่น้องเลิฟคลอดก่อนกำหนด น้ำหนักตัวน้อยอีกทั้งยังมีปัญหาเรื่องระบบทางเดินหายใจบ้าง แต่ใช้เวลาเพียงไม่นาน ไม่กี่สัปดาห์ร่างกายของเจ้าตัวน้อยก็แข็งแรงขึ้น คงเพราะได้กำลังใจดีจากคนในครอบครัว
“ถ้ายังไงวันที่จะมารับน้องกลับบ้าน หมอจะให้ทางคุณหมอเด็กมาอธิบายวิธีการดูแลอีกทีนะครับ น้องคลอดก่อนกำหนดการดูแลเอาใจใส่ยังไงก็ต้องดูแลเป็นพิเศษกว่าปกติ จะได้ไม่ป่วยบ่อย เพราะไม่อย่างนั้นคงได้พาน้องเข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่นแน่นอนครับ”
“ได้ครับ ยังไงผมก็ต้องขอบคุณคุณหมอมากเลยนะครับ” น้ำเหนือยกมือไหว้ขอบคุณอีกฝ่าย
“เป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้วล่ะครับ เรื่องที่หมอจะคุยด้วยก็มีเท่านี้แหละครับ เชิญคุณน้ำเหนือตามสบายเลยครับ”
น้ำเหนือยกมือไหว้คุณหมออีกรอบก่อนจะเดินออกจากห้องกลับไปทางเดิม ลูกสาวตัวน้อยตื่นนอนแล้ว ตอนนี้กำลังดูดนมที่พยาบาลป้อนอยู่ เป็นน้ำนมของมัมมี๊ที่ปั๊มแช่เอาไว้ให้ น้ำเหนือไม่ได้เข้าไปในระหว่างที่พยาบาลกำลังป้อนนมน้องเลิฟ แม้ทางพยาบาลจะหันมาพยักหน้าเป็นเชิงบอกให้เข้ามาได้ เขาไม่อยากเข้าไปขัดเวลาลูกดูดนม รอจนเจ้าตัวน้อยอิ่มน้ำเหนือถึงได้เดินเข้าไป
“วันนี้ทานนมได้เยอะกว่าทุกวันเลยค่ะ แข็งแรงขึ้นเยอะเลย” พยาบาลพูดกับน้ำเหนือก่อนจะส่งน้องเลิฟให้น้ำเหนืออุ้ม
“จริงเหรอครับ ขอบคุณนะครับ” น้ำเหนือรับมา จับลูกน้อยให้ฟุบอยู่กับอกของตัวเอง ใช้มือข้างหนึ่งรองก้นเจ้าตัวน้อยเอาไว้ อีกข้างก็คอยจับประคอง ใบหน้าของน้องเลิฟซบกับกลางอกของคนเป็นแม่ใกล้ตำแหน่งหัวใจ
“คุณหมอแจ้งแล้วใช่ไหมคะเรื่องน้ำหนักตัวของน้องถึงเกณฑ์แล้ว”
“ครับ ผมเพิ่งไปคุยกับคุณหมอมา ผมต้องขอบคุณมากเลยนะครับที่ช่วยดูแลน้องเลิฟอย่างดีแบบนี้” น้ำเหนือเอ่ยขอบคุณจากใจจริง ถ้าหากไม่ได้เหล่าคุณหมอ พยาบาลในห้องนี้ลูกน้อยของเขาก็คงจะไม่แข็งแรงเร็วขนาดนี้
พยาบาลเดินเลี่ยงไปแล้วเพื่อให้น้ำเหนือได้มีเวลาอยู่กับลูกสาวคนเล็ก มัมมี๊คนเก่งกอดประคองลูกสาวตัวน้อยเอาไว้พร้อมกับร้องเพลงกล่อมเบา ๆ เพื่อให้น้องเลิฟหลับสบาย
“คนเก่งของมัมมี๊ อีกไม่นานก็จะได้กลับบ้านแล้วนะคะ ดีใจไหมเอ่ยคนเก่ง” ก้มลงจูบเบา ๆ ที่กระหม่อมของลูกสาว ใบหน้าของน้ำเหนือมีแต่รอยยิ้ม ยิ้มทั้งริมฝีปาก และดวงตา “อดทนอีกนิดเดียวนะคะ มัมมี๊ก็จะอดทน มัมมี๊อยากนอนกอดหนูทั้งวันเลย แข็งแรงแบบนี้นะคะจะได้รีบกลับบ้านกัน”
น้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟต่ออีกสักพักจนแน่ใจว่าเจ้าตัวน้อยหลับสนิทแล้วจึงส่งต่อให้กับพยาบาลพาไปนอนในตู้อบต่อก่อนที่น้ำเหนือจะเดินออกจากห้อง เปลี่ยนมายืนเกาะกระจกดูแทน
“อ้าว... กลับมาแล้วเหรอลูก พ่อนึกว่ายังอยู่โรงพยาบาลเสียอีก” เสียงของพ่อสินธรเอ่ยทักเมื่อเดินเข้ามาในบ้านแล้วหันไปเห็นลูกชายนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่เฉลียงริมสระว่ายน้ำ จึงเดินมาหา
“พ่อกลับมาแล้วเหรอครับ” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะยิ้ม วางหนังสือลงข้าง ๆ เมื่อพ่อสินธรเดินมานั่งด้วย “ผมเองก็เพิ่งกลับมาได้ไม่นานครับ อยากให้ลูกนอนเยอะ ๆ จะได้แข็งแรง”
“แล้วเจ้าเลิฟเป็นยังไงบ้างล่ะ วันนี้พ่อก็ว่าจะแวะไป กลับมาอาบน้ำอะไรก่อนแล้วค่อยออกไป”
พอได้ยินคำถามนั้นน้ำเหนือก็ยิ้มกว้างทันที “แข็งแรงมากครับพ่อ น้ำหนักก็เป็นไปตามเกณฑ์แล้ว ถ้าน้ำหนักไม่ลง ไม่เจ็บ ไม่ป่วยอีกสองวันก็กลับบ้านมาได้แล้วล่ะครับ คุณหมอเขาอยากให้อยู่ดูให้แน่ใจก่อนแล้วถึงจะให้กลับบ้าน”
เป็นคำตอบที่น่ายินดี เมื่อได้ฟังพ่อสินธรก็ยิ้มไปกับลูกชาย ยกมือวางบนศีรษะของน้ำเหนือแล้วโยกเบา ๆ อย่างรักใคร่เอ็นดู “ดีแล้วล่ะลูก ดีแล้ว เป็นเรื่องที่น่ายินดีจริง ๆ เลยนะ”
“ใช่ครับ ผมดีใจมากเลย อยากให้ลูกกลับมาอยู่บ้านเร็ว ๆ ไม่อยากเห็นแกนอนอยู่ในตู้อบแบบนั้นเลยครับ เห็นแล้วก็น่าสงสาร”
“หลานตานี่เก่งจริง ๆ เลยนะ เข้มแข็งกันทุกคนเลย” พ่อสินธรพูด พลางนึกไปถึงหลานชายฝาแฝดทั้งสองคนด้วย “ลูกพ่อก็เก่ง ผ่านเรื่องร้าย ๆ มาได้ตลอด หลังจากนี้พ่อเชื่อว่าจะมีแต่เรื่องดี ๆ เข้ามาหาลูกนะ”
“ครับพ่อ ผมก็คิดแบบนั้นครับ” น้ำเหนือพยักหน้ารับ
จริงอย่างที่พ่อสินธรพูด พวกเขาทุกคนเข้มแข็งกันมาก ตั้งแต่ตอนฝาแฝดแล้ว สองแสบเองก็เข้มแข็งที่อดทนไม่ยอมจากเขาไปไหนในตอนที่เกิดเรื่องอันตราย น้องเลิฟเองก็เข้มแข็ง ทั้งอดทนทั้งต่อสู้จนร่างกายแข็งแรงขึ้นแบบนี้
“แล้วนี่ควอตซ์กับสองแสบยังไม่กลับมาเหรอ” ถามไปถึงลูกเขยแล้วก็หลานตัวแสบทั้งสองคน
“ยังครับ อ่ะ... น่าจะมาแล้วล่ะครับ เจ้าแพนเค้กส่งเสียงเห่าอยู่นั่น” น้ำเหนือตอบก่อนจะเปลี่ยนคำตอบอีกรอบเมื่อได้ยินเสียงเจ้าแพนเค้กเห่าอยู่ตรงหน้าบ้าน “เพื่อนเล่นกลับมาแล้ว คงออกไปต้อนรับนั่นแหละครับ ผมไปดูหน่อยดีกว่า พ่อไปอาบน้ำก่อนเถอะครับจะได้สบายตัว”
“โอเคลูก เดี๋ยวพ่อมา” พ่อสินธรลุกเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง
ส่วนน้ำเหนือก็เดินออกไปหน้าบ้าน จริงดังที่คาด พ่อลูกกลับมาถึงแล้ว เห็นเจ้าสองแสบวิ่งหัวเราะชอบใจเข้ามากอดเจ้าซามอยด์ตัวขาวที่ตอนนี้โตจะทันฝาแฝดแล้ว น้ำเหนือหัวเราะเมื่อน้องเดียร์โดนเจ้าแพนเค้กใช้จมูกดุน ๆ จนล้มไปกับพื้นแล้วก็โดนเจ้าตัวขาวเลียแขนเลียขา ส่วนพี่ฮาร์ทที่เห็นน้องชายโดนแพนเค้กแกล้งก็เข้าไปช่วย สุดท้ายตัวเองก็กลายเป็นเหยื่อให้แพนเค้กแกล้งแทน
“อะไรกัน สองคนยังสู้เจ้าแพนเค้กตัวเดียวไม่ได้เลย” สุดท้ายควอตซ์ที่ยืนมองอยู่นานก็ต้องเข้าไปช่วยเจ้าตัวแสบ ควอตซ์หิ้วเจ้าตัวแสบทั้งสองคนขึ้นจนขาลอยจากพื้น ทั้งสองคนก็ไม่มีกลัวหรือตกใจอีกทั้งยังหัวเราะชอบใจอีกด้วย “เข้าไปสวัสดีมัมมี๊ก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยมาเล่นกับแพนเค้กต่อ”
ฝาแฝดวิ่งมาที่บ้านหลังจากที่แด๊ดดี๊ปล่อยตัวให้ลงมายืนกับพื้นแล้ว เจ้าตัวแสบยิ้มกว้างเมื่อเห็นมัมมี๊ยืนรออยู่หน้าประตูบ้าน ยกมือไหว้สวัสดีมัมมี๊กันอย่างพร้อมเพียง
“มัม ๆ สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับ” น้ำเหนือยิ้มรับ ย่อตัวลงรับฝาแฝดที่โถมตัวมากอดเต็มรัก “เอากระเป๋าไปไว้ที่ห้องนั่งเล่นก่อนครับแล้วค่อยออกมาเล่นกับแพนเค้ก”
“ครับผม” ทั้งสองรับคำก่อนจะพากันวิ่งเข้าไปในบ้าน ไม่นานก็พากันวิ่งดุ๊ก ๆ กลับมา
เจ้าแพนเค้กเองก็เหมือนกับรู้เพราะมายืนรอที่บันไดเลย พอเห็นฝาแฝดวิ่งออกมาก็วิ่งนำไปที่สนามหญ้าโดยมีฝาแฝดวิ่งตามไป
“กลับมาถึงนานแล้วเหรอครับ” ควอตซ์เอ่ยถามเมื่อเดินมาถึงหน้าบ้าน
“สักพักแล้วล่ะครับ นั่งเล่นอยู่ตรงสระแต่ได้ยินเสียงเจ้าแพนเค้กเห่าก็เลยเดาว่าพี่กลับมากันแล้วเลยออกมาดูนี่แหละครับ” น้ำเหนือตอบ หยิบเสื้อสูทที่พาดอยู่บนแขนของควอตซ์มาถือเอาไว้เอง ก่อนจะส่งต่อให้เมดที่เดินออกมา
“แล้วเลิฟเป็นยังไงบ้างครับ” ควอตซ์ถาม จับมือน้ำเหนือมากุมแล้วพาเดินไปที่สนามหญ้าที่ลูกชายฝาแฝดวิ่งเล่นอยู่
“แข็งแรงดีครับ น้ำหนักถึงเกณฑ์แล้วด้วย ถ้าแข็งแรงดีแบบนี้อีกสองวันก็กลับบ้านได้แล้วล่ะครับ” ไม่ว่าจะพูดอีกกี่รอบน้ำเหนือก็ยิ่งกว้างทุกครั้งที่ได้พูดถึง
ควอตซ์เองพอได้ฟังคำตอบแบบนั้นก็หยุดเดิน หันมามองน้ำเหนือทันที ดวงตาสีสวยทั้งสองข้างเป็นประกาย “จริง ๆ นะเหรอ”
“จริงสิครับ อีกสองวันเราไปรับลูกกัน”
คนตัวสูงคว้าตัวน้ำเหนือมากอดทันทีด้วยความยินดี ออกแรงรัดตัวคนรักเอาไว้อุ้มน้ำเหนือขึ้นจนเท้าลอยจากพื้นแล้วพาหมุนไปรอบ ๆ น้ำเหนือก็ได้แต่กอดรอบคอของควอตซ์เอาไว้ หัวเราะกับท่าทางของแด๊ดดี๊ ควอตซ์เองก็ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
“พี่ดีใจจริง ๆ ที่ได้ยินแบบนี้” ควอตซ์วางน้ำเหนือลงยืนที่พื้นอีกรอบ แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อย เขายังคงกอดเอาไว้แบบนั้น
“ครับ ผมก็ดีใจเหมือนกัน” น้ำเหนือเกยคางเอาไว้ที่ไหล่กว้าง สองมือโอบแผ่นหลังกว้าง ๆ ของคนรักเอาไว้ เขาลูบหลัง โยกตัวเหมือนเวลากอดฝาแฝด “ดีใจมาก ๆ เลยครับ”
“เป็นข่าวที่ดีที่สุดเลยครับ ดียิ่งกว่าผลประกอบการของบริษัทได้กำไรกว่าปีก่อน ๆ อีก”
น้ำเหนือหัวเราะ ลูบหลังของควอตซ์ไปมา “ครับ เป็นข่าวดีมากจริง ๆ ครับ”
ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาควอตซ์เองก็ไปที่โรงพยาบาลทุกวัน ไปจับมือจับแขนลูกสาวคนเล็กแล้วร้องบอกให้รีบกลับบ้าน ทุกครั้งที่เข้าไปในห้องนั้นน้ำเหนือจะเห็นดวงตาเศร้า ๆ ของควอตซ์ นี่คงเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้ผู้ชายที่เข้มแข็งอย่างควอตซ์อ่อนไหว บางครั้งเวลาที่ไปเห็นน้องเลิฟไม่สบาย ร้องไห้งอแง ควอตซ์จะแอบไปที่อื่น และน้ำเหนือก็จะเห็นไหล่ทั้งสองข้างของควอตซ์สั่นไหว แด๊ดดี๊ของเด็ก ๆ กำลังร้องไห้
น้ำเหนืออยากเข้าไปปลอบ แต่ก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายเองก็คงไม่อยากให้เขาเห็นช่วงเวลานั้น น้ำเหนือเลยได้แต่ยืนมองแผ่นหลังกว้าง ๆ ที่ดูเหงาและเศร้าสร้อยนั้น ก่อนจะเดินเลี่ยงออกมา น้ำเหนือรู้ดีว่าควอตซ์ยังรู้สึกผิดและโทษตัวเองอยู่ทุกครั้งที่ตัวเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาเครียดจัด และคลอดน้องเลิฟก่อนกำหนด ทำให้น้องเลิฟต้องอยู่ในตู้อบแบบนั้น
แต่ทุกครั้งที่เขาจะพูดเรื่องนี้ คนตัวสูงก็มักจะยิ้มแล้วเปลี่ยนเรื่องทุกครั้งไป น้ำเหนือเลยไม่อยากพูดถึงอีก เพราะกลัวจะไปกระตุ้นความรู้สึกของควอตซ์มากขึ้น แต่น้ำเหนือเชื่อว่าถ้าน้องเลิฟแข็งแรงและออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ความรู้สึกผิดของควอตซ์ก็จะดีขึ้นจนจางหายไปแน่นอน
“พี่ดีใจที่สุดเลย”
“แด๊ด ๆ มัม ๆ กอดด้วย กอดด้วยครับ” เสียงสองแสบดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งดุ๊กดิ๊กมาหาโดยมีแพนเค้กวิ่งตามมาด้วย
ฝาแฝดกางแขนออกกว้างตอนวิ่งเข้ามา ให้ควอตซ์กับน้ำเหนือต้องผละออกจากกันแล้วหันไปรับเจ้าตัวน้อยมากอดแทน
ทั้งสองคนคว้าตัวฝาแฝดขึ้นมาแล้วหมุนไปรอบ ๆ เหมือนเล่นเครื่องเล่น ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์หัวเราะชอบใจที่ได้เล่นแบบนี้ มีเสียงเห่าของแพนเค้กเป็นคู่ประสานด้วย ควอตซ์ยกตัวพี่ฮาร์ทขึ้นสูงแล้วพาหมุนไปเรื่อย ๆ น้ำเหนือเองก็จับตัวน้องเดียร์หมุนเหมือนกัน ทั้งสองคนชนกันเบา ๆ จนต้องหยุดหมุนแล้วทิ้งตัวลงกับสนามหญ้า ฝาแฝดนอนแผ่อยู่บนตัวพวกเขาหัวเราะลั่นด้วยความสนุก ส่วนเจ้าแพนเค้กก็วิ่งวนไปรอบ ๆ ตัวพวกเขาทั้งสี่คนแล้วเห่า สลับกับเข้ามาเลียหน้าเลียแขน
ภาพของทั้งสี่คนอยู่ในสายตาของพ่อสินธรที่เดินมายืนตรงเฉลียงใกล้ ๆ กับจุดที่พวกน้ำเหนือเล่นกัน พ่อสินธรทอดสายตามองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข เขาดีใจที่ลูกชายคนเดียวของเขาได้เจอคนดี ๆ อย่างควอตซ์ ได้มีครอบครัวที่มีความสุขแบบนี้
“คุงตา ๆ คุณตา” ฝาแฝดพากันประสานเสียงเรียกเมื่อเงยหน้าไปเห็นคุณตายืนมองอยู่
พ่อสินธรเดินเข้ามาหา น้ำเหนือกับควอตซ์ดันตัวลุกขึ้นนั่งปล่อยสองแสบให้วิ่งไปหาคุณตาที่กำลังเดินมา แรงปะทะของสองแสบแม้จะไม่มากแต่พอมาพร้อม ๆ กันและไม่ได้ระวังตัวเท่าไหร่ก็ทำเอาเซได้ไหมเหมือนกัน
“ว่ายังไงเรา สนุกเลยสิ ตาได้ยินเสียงดังไปถึงในบ้านนั่น” คุณตาเองก็ทิ้งตัวลงนั่งบนสนามหญ้าเหมือนกัน รับสองแฝดที่ขยับมานั่งตัก
“สนุกครับ พี่ฮาร์ทวิ่ง ๆ กับแพนเค้ก สนุกมาก” พี่ฮาร์ทเริ่มเล่า
“ใช่ครับ น้องเดียร์ก็วิ่ง ๆ สนุกมากเลยเนอะ”
พี่ฮาร์ทพยักหน้ารับคำของน้องชายก่อนจะเล่าให้คุณตาฟังต่อ “แด๊ด ๆ กับมัม ๆ ก็มา พี่ฮาร์ทเห็นกอดกัน หมุน ๆ ด้วย”
“น้องเดียร์ก็เห็น น้องเดียร์กับพี่ฮาร์ทเลยวิ่งไปหาแด๊ด ๆ มัม ๆ ด้วย บอกกอดกัน ๆ กอดแน่นเลย”
“แด๊ด ๆ อุ้มพี่ฮาร์ทหมุน ๆ สูง ๆ ด้วยครับ สนุกเลย”
น้องเดียร์พยักหน้ายืนยันอีกเสียงว่าสนุกจริง ๆ “มัม ๆ ก็อุ้มน้องเดียร์หมุน สนุกเลยครับ แล้วก็ชนกัน ล้มเลย อิอิ”
“ช่าย ๆ ล้มเลย แต่ไม่แรงนะ ไม่เจ็บ ๆ ไม่เจ็บเลยครับ” พี่ฮาร์ททำสีหน้าจริงจัง ยกมือขึ้นโบกส่ายหน้าไปมาตอนบอกว่าไม่เจ็บ เพราะกลัวว่าคุณตาจะเป็นห่วงที่บอกว่าล้ม
พ่อสินธรหัวเราะชอบใจกับท่าทางของหลานชาย ควอตซ์กับน้ำเหนือเองก็เหมือนกัน เวลาเห็นเจ้าสองแสบทำหน้าตาขึงขังจริงจังแล้วมันทั้งน่ารักน่าเอ็นดูไปหมด
“ไม่เจ็บกันเนอะ”
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์พยักหน้ารับ “ไม่เจ็บครับ สนุกมาก ๆ เลย”
ทุกคนยิ้ม หัวเราะ มีความสุขกับช่วงเวลาที่ดีแบบนี้ น้ำเหนืออยากจะให้น้องเลิฟได้กลับมาบ้านเร็ว ๆ เขาเชื่อว่าความสุขมันจะยิ่งเพิ่มมากขึ้นอีกแน่นอน
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มาอัปแล้วจ้า ตอนนี้มีข่าวดีมาฝาก น้องเลิฟจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว เย่~~ ดีใจ ๆ ทุกคนก็ดีใจกันหมดเลย โดยเฉพาะแด๊ด ๆ ที่ดีใจมาก ๆ ดีใจที่สุด เพราะลึก ๆ แล้วแด๊ดก็ยังโทษตัวเองอยู่เสมอว่าที่น้องเลิฟต้องคลอดก่อนกำหนดเป็นเพราะตัวเอง พอได้ข่าวว่าน้องเลิฟแข็งแรงจนจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วก็ดีใจที่สุดเลย ฉากนี้เหมือนเป็นฉากตอนจบของเรื่องเลยเนอะ ทุกคนแฮปปี้ วิ่งเล่นในสวน สนุกสนานเฮฮา ยิ้มแย้ม ฮา แต่ยังไม่จบค่า ไม่ต้องห่วง ยังมีอีก ยังมีอีก
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
:mew1: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น้องเลิฟแข็งแรงแล้วจะได้กลับบ้านแล้วตอนนี้้ครอบครัวสุขสันต์มากๆ อ่านแล้วมีความสุข :mew1: :mew1:
-
หนูน้อยจะได้กลับบ้านแล้ววว เย่ๆๆๆๆๆ
รีบออกจากตู้อบได้แล้วน้องเลิฟ จะกลับบ้านแล้ว เด๋วปรับตัวกับอุณหภูมิข้างนอกไม่ได้นะลูก
ครอบครัวสุขสันต์ อยากเห็นของขวัญที่แฝดเตรียมให้น้องเร็วๆจัง
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
น้องจะได้กลับบ้านแล้วนะแฝด เตรียมเลี้ยง :mew1: เจ้าแพนเค้กจะมีเพื่อนเล่นเพิ่ม
-
ยินดีกับพี่ควอตซ์และน้ำเหนือด้วยน้า น้องเลิฟจัได้กลับบ้านแล้ว :L2:
-
น้องเลิฟจะได้กลับบ้านแล้ว อยากให้โตไวๆมาเล่นกับแฝด
-
:L1: :L1:
-
ดีใจด้วยที่น้องเลิฟจะได้กลับบ้านแล้ว
-
น้องเลิฟจะได้กลับบ้านแล้ว จะได้ยินเสียงน้องเสียที :m4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
รอลูกสาวคนเล็กกลับบ้านครบทีม :m1: :m1: :m1:
-
น้องเลิฟจะได้กลับบ้านแล้ว เย้ๆๆๆๆ
-
ดีใจจัง น้องเลิฟจะได้กลับบ้านแล้ว ทั้งบ้านคงเต็มไปด้วยตวามอบอุ่น มีแต่รอยยิ้ม เสียงหัวเราะแน่ๆ
สองแสบจะอิจฉาน้องมั้ยน้า. :hao3:
-
น่ารักจังน๊าาา
-
แฮปปี้แฟมิลี่ :katai2-1:
-
:pig4: :pig4:
-
น่าร๊ากกกกกก
:mew3: :mew3: :mew3:
-
แด๊ดดี๊อย่าโทษตัวเองเลยน๊าาา
น้องเลิฟจะได้กลับบ้านแล้ว
:L2: :L2:
-
น้องเลิฟจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ดีมากๆ
-
โอ๊ยยยยยย มีความสุขไปกับครอบครัวนี้จังเลยค่ะ อ่านไปยิ้มกับแฝดน่ารักมากกกกก
-
เย้ เลิฟใกล้ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว :katai2-1:
-
น้องเลิฟจะได้กลับบ้านแล้ว ดีใจด้วยนะ รอดูความอบอุ่นที่จะเพิ่มมากขึ้นของบ้านนี้นะครับ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข o13
-
:mew1:
น่ารัก จะได้ออกจากรพ.แล้ว เย้ๆๆๆ
-
น้องเลิฟจะได้กลับบ้านแล้ว ^^
-
:o8:สนุกมากค่ะ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
รอน้องเลิฟ~
-
เจ้าแฝดน่ารักน่าฟัดเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือน้องเลิฟจะได้กลับบ้านแล้ววว :กอด1:
-
ติดตามมาตั้งแต่ภาคแรก เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ยังคงความอ่อนหวานและเคล้าน้ำตาเสมอ ทั้งตื้นตันและน่ารักอมยิ้มได้ตลอด เป็นครอบครัวอบอุ่นมาก ขอให้น้องเลิฟออกจาก ร.พ.อย่างแข็งแรงนะคะ สงสารแด๊ดๆ ที่ไปแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ :hao5:
รอตอนต่อไปนะคะ
:katai3:
-
:pig4:
-
สาวน้อยเข้มแข็งมากลูก
-
งื้อน่ารักจังเลยยย แด๊ดไม่เศร้าน้าาา
ครอบครัวสุขสันต์ ขออีกเยอะๆน้าอย่าเพิ่งจบบ
-
ดีจังน้าาาา
-
(https://uppic.cc/d/Lev)
Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ
อุ้มรัก’S l “15”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
วันนี้เป็นวันที่คนในบ้านบริสตันตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะว่าเป็นวันที่สาวน้อยของตระกูลจะได้กลับบ้านแล้ว หลังจากต้องอยู่ในตู้อบที่โรงพยาบาลมาเดือนกว่า คุณหญิงมรกตจะจัดงานฉลองเล็ก ๆ ภายในครอบครัวเป็นการต้อนรับหลานสาวคนเล็ก น้ำเหนือเห็นคนที่บ้านใหญ่ลุกขึ้นมาเตรียมงานตั้งแต่เช้า เห็นเดินถือลูกโป่งเข้าออกบ้านเป็นว่าเล่น พอเห็นคนเป็นแม่ดีใจที่จะจัดงาน น้ำเหนือก็ไม่ขัดอะไร
ฝาแฝดเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน เจ้าตัวแสบถามกับควอตซ์กับน้ำเหนือทุกคืนว่าเมื่อไหร่น้องจะกลับบ้าน พวกเขาไม่ค่อยพาฝาแฝดไปหาน้องที่โรงพยาบาล กลัวว่าจะไม่สบายกันไปหมด แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยพาไปเลย
ตอนนั้นที่ฝาแฝดได้เข้าไปหาน้อง เจ้าตัวร้องบอกว่าน้องตัวเล็กมาก ๆ ไม่กล้าจับน้อง กลัวจะทำน้องเจ็บ แล้วก็ยืนจับมือกันมองน้องอยู่แบบนั้น ไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มกว้างดีใจ พอเมื่อคืนควอตซ์บอกว่าวันนี้น้องจะได้กลับบ้านก็พากันร้องดีใจ กระโดดไปกระโดดมาตั้งนาน บอกว่ามีของจะให้น้องด้วย เตรียมเอาไว้ตั้งนานแล้ว น้องกลับบ้านจะได้ให้น้องเสียที
ของที่ว่าคืออะไรควอตซ์กับน้ำเหนือก็ไม่รู้ เจ้าตัวแสบไม่เคยพูดถึงเลย เอาแต่ยกมือปิดปากส่ายหน้าไปมาไม่ยอมพูด พวกเขาก็เลยไม่คิดถาม ไม่อยากให้ความตั้งใจของลูกชายพังลง
“พ่อเห็นบ้านนู้นวุ่นวายกันตั้งแต่เช้า” พ่อสินธรพูดหลังจากที่พวกเขานั่งลงที่โต๊ะอาหารแล้ว
น้ำเหนือหัวเราะ “ครับ คุณแม่บอกจะฉลองต้อนรับน้องเลิฟ”
“พ่อจะไปรับเลิฟด้วยกันไหมครับ” ควอตซ์ถาม พร้อมกับเลื่อนชามข้าวต้มไปให้น้ำเหนือ
“แล้วพวกลูกพาเจ้าแฝดไปด้วยหรือเปล่า” พ่อสินธรยังไม่ตอบคำถามนั้นแต่ถามคำถามกลับไปแทน
“ไม่ครับ นี่ก็ยังไม่ตื่นกันเลย ผมเห็นว่าเป็นวันหยุดเลยให้นอนตื่นสายได้ อีกอย่างเมื่อคืนก็นอนดึกเพราะมัวแต่ตื่นเต้นที่วันนี้น้องจะกลับบ้านน่ะครับ” น้ำเหนือตอบ เมื่อเช้าเขาเข้าไปดูลูกชายฝาแฝด เห็นเจ้าตัวแสบนอนหลับสนิทก็เลยไม่อยากปลุก ปล่อยให้นอนพักผ่อนให้เต็มอิ่ม
“อย่างนั้นพ่อไม่ไปดีกว่า อยู่ดูเจ้าแฝด เพราะทางฝั่งคุณหญิงน่าจะยุ่ง ๆ คงจะช่วยดูได้ไม่เต็มที่” พ่อสินธรว่า น้ำเหนือกับควอตซ์ก็ไม่ได้ขัดอะไร เพราะดูแล้วน่าจะจริงอย่างที่พ่อสินธรพูด
หลังจากที่ทั้งสามทานมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อย น้ำเหนือก็เดินกลับขึ้นมาบนห้องฝาแฝดเพื่อปลุกทั้งคู่ให้ตื่น ส่วนควอตซ์ก็เดินไปเตรียมของสำหรับจะไปรับลูกสาวที่โรงพยาบาล
น้ำเหนือต้องใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะพาสองแสบให้มาอาบน้ำได้ ไม่ใช่ว่าทั้งคู่งอแงแต่ติดเล่นเสียมากกว่า อาบน้ำเสร็จก็พาออกมาแต่งตัว นั่งมองทั้งคู่แต่งตัวเอง ติดกระดุมผิดไปบ้างแต่ก็ถือว่าทำได้ดี น้ำเหนือเลยต้องมาจัดการติดกระดุมเสื้อให้ใหม่ สำรวจความเรียบร้อยเสร็จก็พาฝาแฝดลงไปข้างล่าง
ตอนนี้ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีคุณตานั่งคุยเป็นเพื่อน ควอตซ์กับน้ำเหนือก็เตรียมตัวไปโรงพยาบาล
ควอตซ์แวะบอกคุณหญิงมรกตว่ากำลังจะออกไปรับน้องเลิฟก่อนจะขับรถพาทั้งตัวเองแล้วก็น้ำเหนือไปที่โรงพยาบาล ยิ่งใกล้ถึงโรงพยาบาลมากเท่าไหร่ก็ยิ่งตื่นเต้น
“ตอนนี้พี่ตื่นเต้นมากเลย มือเย็นไปหมดแล้ว” ไม่พูดเปล่า ควอตซ์ยังคว้ามือของน้ำเหนือมาจับด้วย
“มือพี่ควอตซ์เย็นจริง ๆ ด้วยครับ” น้ำเหนือหัวเราะ ใช้มือทั้งสองข้างกุมมือของควอตซ์เอาไว้ ถูมือใหญ่เบา ๆ เพื่อให้มือของคนพี่อุ่นขึ้น
“ก็พี่ตื่นเต้นมาก ๆ เลยนี่”
ใช้เวลาไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงโรงพยาบาล ทั้งสองคนเดินไปหาหมอซีที่ห้องก่อนเพราะยังต้องไปฟังวิธีการดูแลเจ้าตัวเล็ก ในห้องพักของหมอซีที่พวกเขาเคยเข้าออกมีคุณหมอที่คุ้นหน้าคุ้นตาอีกคนนั่งอยู่ด้วย เป็นคุณหมอประจำตัวฝาแฝดนั่นเอง
“เจอกันอีกแล้วนะคะ” คุณหมอยิ้มทักทายเมื่อเห็นพวกควอตซ์เดินเข้ามาในห้อง “เจ้าตัวแสบของหมอเป็นยังไงบ้างคะ”
“ทั้งแสบทั้งซนเลยครับ” น้ำเหนือตอบ คุณหมอแนนคือคุณหมอที่ดูแลแฝดมาตั้งแต่เล็ก ๆ จนตอนนี้ก็ยังคอยดูแลอยู่เวลาพาฝาแฝดมาตรวจที่โรงพยาบาล แต่ก็ไม่บ่อยเท่าตอนยังเป็นเด็ก
คนเป็นหมอยิ้มขำกับคำตอบของน้ำเหนือ “ถ้าอย่างนั้นมาคุยกันเรื่องเจ้าหญิงน้อยกันดีกว่าค่ะ เรื่องที่ต้องระวังเลยก็คือเรื่องของความสะอาด เพราะว่าน้องเลิฟคลอดก่อนกำหนดการสร้างภูมิคุ้มกันของร่างกายจึงยังไม่สมบูรณ์มากนัก จะทำให้ป่วยได้ง่าย เรื่องของความสะอาดจึงสำคัญมาก ของต่าง ๆ ถ้าจะเอามาใช้กับน้องเลิฟอย่างพวกขวดนมต้องนึ่งฆ่าเชื้อก่อนทุกครั้งนะคะ”
ควอตซ์กับน้ำเหนือนั่งฟังอย่างตั้งใจเพราะทุกอย่างที่คุณหมอแนนพูดคือเรื่องสำคัญ “ล้างมือบ่อย ๆ เวลาจะจับตัวน้อง แล้วก็อย่าพาไปที่ ๆ ที่มีคนเยอะ ๆ นะคะ หลีกเลี่ยงได้ยิ่งดี อีกเรื่องที่สำคัญก็เรื่องการหายใจ ถ้าเกิดน้องหายใจผิดปกติ หรือว่ามีน้ำมูก หายใจไม่สะดวก อย่างพวกอาการแน่นจมูก หายใจมีเสียงครืดคราด ก็รีบพามาหาหมอเลยนะคะ”
“ครับ”
“เรื่องการพัฒนาการ หมอไม่อยากให้ทั้งคุณพ่อคุณแม่กดดันหรือเครียด น้องอาจจะพัฒนาช้าไปบ้าง แต่ทุกคนสามารถช่วยกระตุ้นได้ ไม่ต้องรีบร้อนจนเกินไปนะคะ ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป สิ่งที่จะช่วยกระตุ้นการพัฒนาการให้กับน้องได้เป็นอย่างดีก็คือตัวคุณพ่อคุณแม่เองนี่แหละค่ะ” หมอแนนยังคงพูดให้คำแนะนำต่อ
“การกอด การสัมผัส มองหน้า ร้องเพลง พูดคุย เรื่องพวกนี้จะช่วยกระตุ้นการพัฒนาการได้ดีเลยค่ะ”
น้ำเหนือกับควอตซ์ถามทุกวิธีการดูแลในเรื่องต่าง ๆ ต่อเพื่อให้เข้าใจได้มากที่สุด กว่าจะเรียบร้อยเวลาก็ผ่านไปร่วมชั่วโมง ทั้งสองคนเอ่ยลาคุณหมอแนนกับคุณหมอซีก่อนจะเดินมาหาน้องเลิฟ ตอนนี้เจ้าตัวน้อยกำลังดูดนมที่พยาบาลป้อนอยู่ พวกเขาก็ไม่ได้เข้าไปขัดอะไร รอจนกระทั่งเรียบร้อยถึงได้เดินเข้าไปหา
ควอตซ์ไปจัดการในเรื่องของค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ส่วนน้ำเหนือก็คุยพยาบาลเพื่อฟังคำแนะนำเพิ่มเติม เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยน้ำเหนือก็อุ้มน้องเลิฟไปที่รถ ได้เวลาพาเจ้าตัวน้อยกลับบ้านแล้ว
“เรียบร้อยแล้วนะ” ควอตซ์หันมองคนรักที่กำลังจัดผ้าอ้อมที่ห่มตัวน้องเลิฟอยู่เพื่อไม่ให้โดนแอร์มากเกินไป
“ครับ เรียบร้อยแล้ว”
รถคันสวยแล่นออกจากโรงพยาบาลเพื่อตรงกลับไปยังบ้านตระกูลบริสตัน ที่ตอนนี้คาดว่ายังคงวิ่งวุ่นจัดงานฉลองกันอยู่
น้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟลงจากรถหลังจากที่ควอตซ์จอดรถสนิทแล้วที่หน้าบ้านใหญ่ ควอตซ์หยิบกระเป๋าสำหรับเจ้าตัวน้อยเดินตามมัมมี๊เข้าไปในบ้าน ในห้องนั่งเล่นเป็นสถานที่ที่ทุกคนรวมตัวกันอยู่ น้ำเหนือกับควอตซ์ชะงักไปเมื่อตอนเดินเข้ามาในห้องแล้วเจอกับลูกโป่งตัวอักษรที่แขวนติดผนังเอาไว้เป็นคำว่า ‘WELCOME LOVE’ ไม่รู้ว่าใครคิด ใครเตรียมแล้วไปจัดเตรียมกันตอนไหน
“มาแล้วหลานย่า” คุณหญิงมรกตเป็นคนแรกที่เดินเข้ามาหาน้ำเหนือ เตรียมยื่นมือมาเพื่อขออุ้มเจ้าตัวน้อยแต่ก็ชะงักไปก่อนหันไปบอกกับเมดให้ไปหยิบเจลล้างมือมาให้ “ต้องสะอาดเป็นพิเศษ แม่จำได้ค่ะ”
น้ำเหนือยิ้มขำก่อนจะส่งเจ้าตัวน้อยให้กับคุณหญิงมรกตอุ้ม ส่วนเขาก็ก้มลงรับกอดจากลูกชายฝาแฝดที่วิ่งเข้ามาหา คนอื่น ๆ ก็ขยับมาใกล้เพื่อดูน้องเลิฟ
“ตัวเล็กนิดเดียวเอง Little princess ของปู่” คุณโทมัสที่ยืนอยู่ด้านหลังคุณหญิงมรกตพูดพร้อมกับยิ้ม
พ่อสินธรเองก็ยืนอยู่ไม่ไกลนักมองเจ้าหญิงตัวน้อยในอ้อมแขนของคุณหญิง “นั่นสินะ ตัวนิดเดียวเอง”
น้องเลิฟในอ้อมแขนของคุณย่าลืมตามอง ริมฝีปากอ้าน้อย ๆ พร้อมส่งเสียงอ้อแอ้ไปด้วยเหมือนอยากจะพูดคุย “ว่ายังไงคะคนสวย อยากคุยกับย่าด้วยเหรอคะ ชอบใช่ไหมที่ย่าอุ้มแบบนี้ คุณปู่คุณตาก็อยากอุ้ม แต่กลัวหนูจะช้ำเสียก่อน”
“น้องเดียร์อยากดูน้องด้วย”
“พี่ฮาร์ทด้วยครับ”
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ร้องบอก พลางกระโดดดึ๋ง ๆ เพื่อดูน้อง คุณหญิงมรกตเห็นแบบนั้นก็เดินมานั่งที่โซฟาเพื่อให้ฝาแฝดมองเห็นน้องได้ชัด ๆ คุณโทมัส พ่อสินธรก็เดินมานั่งที่โซฟาใกล้ ๆ กัน
“ฮาร์ท เดียร์ มาล้างมือก่อนครับ” ควอตซ์เรียกลูกชายฝาแฝดให้เดินมาหาตนเองก่อน เขากดเจล ล้างมือใส่มือของทั้งสองคน “ถูมือเลยครับ เหมือนเวลาล้างสบู่เลย”
“อันนี้อะไรครับ” พี่ฮาร์ทถาม มองเจลสีฟ้าใสในมือตัวเองตาแป๋ว “ถู ๆ แบบนี้เลย”
“อันนี้เขาเรียกว่าเจลล้างมือครับ ก่อนที่จะจับน้องทุกครั้งต้องล้างมือให้สะอาดก่อนรู้ไหม น้องตัวเล็กมาก ไม่สบายง่ายต้องระวัง มือเลอะห้ามจับน้อง กอดน้อง ถ้าน้องไม่สบายน้องจะเจ็บเหมือนตอนที่พวกหนูไม่สบายยังไงล่ะครับ” น้ำเหนือตอบ
ฝาแฝดพยักหน้ารับหงึกหงัก “น้องเดียร์รู้ ตอนไม่สบายเจ็บมากเลย ไม่ชอบเลย”
“เพราะงั้นเราถึงต้องล้างมือก่อนจับน้องครับ” ควอตซ์พูดย้ำอีกรอบให้ทั้งกับสองแสบที่ตอนนี้กลายมาเป็นพี่ชายแล้วพยักหน้า
“ถู ๆ ล้างมือบ่อย ๆ ล้างมือบ่อย ๆ ล้างมือบ่อย ๆ ล้างมือบ่อย ๆ” น้องเดียร์เริ่มต้นร้องเพลง ก่อนที่พี่ฮาร์ทจะร้องในท่อนต่อมา
“เริ่มที่ข้อหนึ่งเอาฝ่ามือถูกัน ข้อที่สองนั้น ต้องเอาฝ่ามือถูหลังมือ” ร้องเพลงไปก็ทำท่าประกอบเพลงไปด้วย ทั้งสองคนโยกสะโพกไปมาซ้ายขวา ๆ ตอนเอาฝ่ามือถูกันตามเนื้อร้อง
เหล่าผู้ใหญ่ทั้งสามคน รวมไปถึงควอตซ์กับน้ำเหนือ ป้ายุพินแล้วก็เมดที่อยู่ในห้องต่างก็ยิ้มขำปนเอ็นดูกับท่าทางน่ารักนั้น ควอตซ์กับพ่อสินธรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดอัดวีดิโอเอาไว้ทันที
“ข้อที่สาม ต้องเอานิ้วถูฝ่ามือ ข้อที่สี่ ต้องเอาหลังนิ้วถูฝ่ามือ”
“แล้วมาข้อที่ห้า ต้องถูนิ้วหัวแม่มือ” คราวนี้ทั้งสองคนก็เปลี่ยนมาถูนิ้วตามเพลง สะโพกก็ยังคงส่ายไปมาดุ๊กดิ๊กไม่เลิก “ข้อที่หก เอาปลายนิ้วถูฝ่ามือ”
“และข้อที่เจ็ด ถูวนรอบ ๆ ข้อมือ ทำประจำกจะมีดีดี”
หลังจากทั้งร้องเพลง ทั้งเต้นและถูมือจนสะอาดเรียบร้อยเจ้าสองแสบก็เงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับยิ้มแฉ่งให้ “สะอาดแล้วครับ”
“จับน้องได้ยังครับ”
“ได้ครับ ไปดูน้องได้แล้วครับ”
พอได้ยินมัมมี๊พูดแบบนั้นทั้งสองคนก็ขยับไปหาคุณย่าทันที ปีนขึ้นไปนั่งบนโซฟาขนาบข้างคุณย่าซ้ายขวา ก่อนจะชะโงกหน้ามองน้องน้อยที่ลืมตาแป๋วมองพี่ ๆ ทั้งสองคน
พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ทำตาโตเมื่อได้เห็นน้องก่อนจะยิ้มกว้าง “น้องตัวเล็กมาก ๆ เลย หูย... ตัวนิดเดียวเอง”
“พี่ฮาร์ทแตะน้องได้ไหมครับ” พี่ฮาร์ทเงยหน้าขึ้นถามคุณหญิงมรกต เมื่อคุณหญิงพยักหน้ารับก็ค่อย ๆ เอื้อมมือไปแตะขาน้องเบา ๆ “น้องตัวเล็ก นิ่ม ๆ ด้วย ถ้าจับแรงน้องจะเจ็บ เดียร์ค่อย ๆ จับนะ ไม่จับแรง น้องเจ็บ”
“อือ! เดียร์จับเบา ๆ นะ จับเบา ๆ เลย น้องไม่เจ็บเลย” น้องเดียร์พยักหน้าหงึกหงักรับคำพี่ชาย ยื่นมือไปแตะ ๆ ที่แขนของน้องเลิฟ “นี่ไง ๆ เดียร์จับแบบนี้เบา ๆ เลย ไม่เจ็บเนอะ”
“เรามีของจะให้น้องด้วยไม่ใช่เหรอ ลืมแล้วหรือเปล่า” พ่อสินธรพูดกับหลานชาย
ทั้งสองคนทำตาโตอย่างนึกขึ้นได้ ก่อนจะรีบพากันลงจากโซฟาแล้ววิ่งดุ๊ก ๆ ออกจากห้องไป มีน้ำเหนือกับควอตซ์มองตามไปอย่างงง ๆ
“อะไรเหรอครับพ่อ” น้ำเหนือเอ่ยถาม
“ของขวัญน่ะ ที่เจ้าแฝดทำเอาไว้ไง ตั้งแต่ตอนเรายังอยู่โรงพยาบาลที่พ่อเคยบอก” พ่อสินธรไขข้อสงสัยให้
“ที่ว่าซุ่มทำกับพิสน่ะเหรอครับ”
“ใช่แล้วล่ะลูก” คุณหญิงมรกตพูด “ตอนที่พวกลูกอยู่โรงพยาบาลนะ สองแสบซุกตัวอยู่กับเจ้าพิส ทำอะไรกันก็ไม่รู้ พวกแม่เข้าไปถามก็ไม่ยอมบอก แสบกันเหลือเกิน”
ควอตซ์กับน้ำเหนือหัวเราะกับคำบอกเล่านั้น นึกสงสัย และอยากรู้เสียแล้วว่าสองแสบแอบทำอะไรกันแน่ ไม่ต้องรอนานทั้งคู่ก็เดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่น ในมือถือกระดาษหรืออะไรสักอย่างมาด้วย เดาว่าน่าจะเป็นการ์ด
“อันนี้ของน้องครับ” พี่ฮาร์ทส่งกระดาษในมือให้กับน้ำเหนือ “พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ช่วยกันเขียนด้วยครับ”
“อันนี้ของมัม ๆ ครับ” น้องเดียร์ส่งอีกอันหนึ่งให้
น้ำเหนือรับมาทั้งสองอัน พูดขอบคุณลูกชายพร้อมกับหอมแก้มนิ่ม ๆ ไปคนละฟอด เขาเลือกที่จะดูกระดาษของน้องเลิฟก่อน เป็นการ์ดจริงอย่างที่คาดเอาไว้
การ์ดขนาดกระดาษเอห้า ด้านหนึ่งมีรูปวาดอยู่ ดู ๆ แล้วน่าจะเป็นรูปของน้องเลิฟ เพราะเป็นเหมือนรูปวาดเด็ก ที่เห็นได้ชัดก็คงเป็นผ้าอ้อมที่พันรอบ ๆ เอาไว้ เดาว่าลาพิสคงวาดให้ดูเป็นตัวอย่างแบบง่าย ๆ แล้วก็ให้ฝาแฝดหัดวาดต่อเอง ส่วนอื่นของกระดาษก็มีหัวใจวาดเอาไว้เต็มไปหมด ลงสีหลากลายทั้งสีแดง ชมพูด ส้ม เขียว เหลือง ฟ้า น้ำเงิน
พอพลิกดูอีกด้านก็เป็นข้อความที่เขียนด้วยลายมือของฝาแฝด น้ำเหนือไล่สายตาอ่านก่อนจะยิ้มออกมา แล้วจึงหยิบอีกใบที่ฝาแฝดทำให้เขาขึ้นมาดู ใบนี้ก็ไม่ต่างจากใบที่แล้ว ด้านหนึ่งเป็นรูปวาด คราวนี้ไม่ได้มีแค่คนเดียว แต่มีด้วยกันถึงห้าคน คงจะเป็นตัวน้ำเหนือ ควอตซ์ ฝาแฝดแล้วก็น้องเลิฟ ส่วนอีกด้านก็เป็นข้อความที่ฝาแฝดเขียนให้น้ำเหนือ เป็นข้อความที่ได้อ่านแล้วก็ยิ้มกว้าง คว้าตัวลูกชายมากอดฟัดด้วยความมันเขี้ยวปนเอ็นดู
“อันนี้พวกหนูวาดพวกมัม ๆ ใช่ไหมครับ” น้ำเหนือจับน้องเดียร์นั่งตัก ส่วนพี่ฮาร์ทนั่งอยู่ข้าง ๆ สองมือโอบตัวลูกชายทั้งสองคนเอาไว้
พี่ฮาร์ทพยักหน้ากับคำถามของมัมมี๊ ก่อนจะชี้นิ้วไปที่รูปคนบนกระดาษ “อันนี้มัม ๆ ครับ ส่วนนี้แด๊ด ๆ แล้วก็นี่พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ มีน้องเลิฟด้วยครับ อยู่นี่”
“พวกหนูวาดกันเองเลยเหรอ” ควอตซ์ถามบ้าง เพราะเขานั่งอยู่ข้างน้ำเหนือจึงมองเห็นการ์ดได้ชัดเจน รวมไปถึงข้อความบนการ์ดนั้นด้วย
“ใช่ครับ อาพิสวาด ๆ ให้ดูก่อน แล้วเดียร์กับพี่ฮาร์ทก็วาดตาม อาพิสชมด้วยว่าเก่ง คุณย่าก็ชม คุณปู่ก็ชม อ่ะ... คุณตาก็ชมด้วย” พี่ฮาร์ทหันไปตอบแด๊ดดี๊เสียงเจื้อยแจ้ว พลางมองแด๊ดดี๊ตาแป๋วเหมือนอยากจะให้แด๊ดดี๊ชมด้วย “ทุกคนชมหมดเลยน้า”
ทุกคนหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ก่อนที่พี่ฮาร์ทจะโดนแด๊ดดี๊คว้าตัวไปฟัดโทษฐานทำตัวน่ารักน่าเอ็นดู คนโดนฟัดก็ได้แต่หัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจ
“พวกหนูเก่งมาก ๆ เลยครับ” น้ำเหนือเอ่ยชมหลังจากที่หยุดหัวเราะแล้ว ลูบผมลูกชายฝาแฝดทั้งสองคน “มัมชอบมาก ๆ เลยครับ ขอบคุณนะครับคนเก่ง”
พอได้รับคำชมจากมัมมี๊ก็ยิ้มกว้าง ก่อนจะหันไปมองหน้าแด๊ดดี๊ที่ยังไม่ได้พูดอะไร คนโดนจ้องก็หลุดขำออกมาอีกรอบ เหมือนได้ยินเสียงว่า ชมผมสิ ชมผมหน่อย ออกมาจากดวงตาสองคู่นั้น สุดท้ายก็ต้องพยักหน้าให้ แล้วเอ่ยชม
“เก่งมากครับ ทั้งสองคนเลยนะ” ยีผมเจ้าตัวแสบไปด้วย
“แม่ว่าพาเจ้าตัวเล็กนี่ไปนอนก่อนดีกว่าลูก ดูสิท่าจะง่วงแล้วล่ะ” คุณหญิงมรกตพูดหลังจากที่พวกเขานั่งคุยกันอยู่พักใหญ่
“ครับ อย่างนั้นเดี๋ยวผมพาไปนอนที่บ้านก่อน” น้ำเหนือรับคำ เดินไปหาคุณหญิงมรกตเพื่อรับน้องเลิฟมาอุ้มเอาไว้เอง “พี่ฮาร์ทน้องเดียร์อยู่กับพวกคุณย่าก่อนนะครับ มัมพาน้องไปนอนก่อน”
ทั้งสองคนรับคำอย่างว่าง่าย ให้มัมมี๊ชมไปอีกรอบก่อนที่น้ำเหนือจะเดินออกจากบ้านใหญ่เพื่อกลับไปที่บ้านโดยมีควอตซ์เดินถือกระเป๋าของน้องเลิฟตามไปด้วย
ควอตซ์เปิดประตูห้องนอนให้น้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟเข้าไป ดูท่าเจ้าตัวน้อยจะง่วงมากแล้วแค่ร้องเพลงกล่อมไม่นานก็หลับไปในอ้อมแขนของน้ำเหนือ ดูจนแน่ใจว่าหลับสนิทดีแล้วจึงค่อย ๆ วางน้องเลิฟลงในเปล
“เจ้าหญิงหลับแล้ว” น้ำเหนือหันกลับมาพูดกับควอตซ์ ก่อนจะเดินไปนั่งข้างอีกฝ่ายที่นั่งมองอยู่ที่โซฟา
ควอตซ์ยิ้มก่อนจะส่งการ์ดที่ฝาแฝดทำให้กับน้ำเหนือ คนรับรับไปด้วยรอยยิ้มอย่างปลื้มใจที่ลูกชายทั้งสองคนทำการ์ดให้ “ผมจะเอาไปใส่กรอบ ตั้งเอาไว้ในห้อง”
“เอาสิ เอาเป็นกรอบที่มันหมุนได้สิ จะได้หมุนดูได้ทั้งสองด้าน ถ้าใส่แบบกรอบรูปปกติก็จะเห็นแค่ด้านเดียวนะ” ควอตซ์พูด ยกมือขึ้นจับผมของน้ำเหนือเล่นอย่างที่ชอบทำ
“จริงด้วยครับ ต้องใส่แบบนั้นเนอะ จะได้เห็นทั้งสองด้านเลย”
“ครับ”
น้ำเหนือก้มอ่านข้อความบนการ์ดอีกรอบ แม้จะเป็นเพียงประโยคสั้น ๆ แต่ก็เป็นประโยคที่อ่านแล้วทำให้ยิ้มได้ ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนเพียงแค่เห็นเจ้าสิ่งนี้น้ำเหนือก็เชื่อว่าความเหนื่อยทั้งหมดจะหายเป็นปลิดทิ้งแน่นอน
“ต้องเก็บเอาไว้ให้น้องเลิฟดูด้วย พี่ชายทำการ์ดให้ทั้งที”
“นึกถึงหน้าเจ้าตัวแสบตอนโต ไม่รู้ว่าถ้าน้องสาวหยิบมาให้ดูจะทำหน้ายังไงกันนะ” ควอตซ์ขำเมื่อนึกถึง “ถ้าโตขึ้นแล้วเป็นพวกเก๊กหล่อหน่อยคงจะตลกดี”
“พี่ควอตซ์คิดว่าสองคนนั้นจะขี้เก๊กหรือยังไงกันครับ” น้ำเหนือขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ไม่พอใจอะไร ออกจะขำเสียด้วยซ้ำกับความคิดของคนรัก
“พี่ก็แค่คิดเล่น ๆ มันก็น่าจะมีแหละน่าวัยแบบนั้น แบบที่คิดว่าตัวเองโตแล้ว ต้องเก๊ก ๆ หน่อยอะไรแบบนี้”
“ก็คงจะตลกดีนะครับ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ แต่ถ้าแฝดขี้เก๊กก็คงได้แด๊ดดี๊มานั่นแหละครับ”
คนโดนหาว่าขี้เก๊กไหวไหล่ “คนมันหน้าตาดี ก็เป็นเรื่องธรรมดา”
“ขี้เก๊กจริง ๆ ด้วย” น้ำเหนือย่นจมูกใส่ ก่อนที่พวกเขาทั้งสองคนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน
รู้สึกขบขันกับตัวเองที่มานั่งคุยเรื่องอะไรแบบนี้ จะว่าไร้สาระก็ไม่ใช่เพราะเป็นเรื่องของลูกชายฝาแฝดในอนาคต แต่จะบอกว่ามีเนื้อหาสาระก็คงไม่ใช่อีก แต่ไม่ว่าเรื่องที่คุยจะเป็นอย่างไรแต่การที่พวกเขาได้มานั่งคุยเล่นกันแบบนี้ หัวเราะกันแบบนี้ ก็ถือว่ามีความสุขที่สุดแล้ว
กรอบรูปไม้แบบหมุนได้วางอยู่บนโต๊ะทำงานภายในห้องนอนใหญ่ของบ้านบริสตัน มันกำลังหมุนรอบเพราะเจ้าของห้องที่เพิ่งลุกไปจากโต๊ะหมุนมันเล่น ก่อนที่กรอบรูปนั้นจะค่อย ๆ หมุนช้าลงจนหยุดนิ่ง ภายในกรอบรูปไม่ได้มีภาพครอบครัว หรือภาพของใคร แต่เป็นการ์ดที่ลูกชายฝาแฝดทำให้ เป็นการ์ดที่ไม่ว่าจะมองเมื่อไหร่ก็ยิ้มได้เสมอ
ทุกเช้าหลังตื่นนอนก็จะต้องมานั่งมองแล้วหมุนเจ้ากรอบรูปนี้ดู หมุนไปหมุนมา นั่งมองเป็นนาทีก่อนจะลุกไปทำอย่างอื่นต่อ
กรอบรูปที่หยุดนิ่งหันด้านข้อความออกมา ทำให้มองเห็นตัวหนังสือที่เป็นลายมือของฝาแฝดได้ชัดเจน แม้ว่าตัวอักษรจะโย้ไปเย้มาบ้าง แต่สำหรับคนที่ได้รับก็รู้สึกว่าเป็นตัวอักษรที่สวยมาก
มัม ๆ ของพี่ฮาร์ทเก่งที่สุดเลยครับ!
น้องเดียร์รักมัม ๆ ที่สุดเลยครับ!
แค่ประโยคสั้น ๆ สองประโยคเท่านั้น แต่ความหมายนั้นมีมากยิ่งกว่าอะไร...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ตอนที่แต่งตอนนี้ ฟางยิ้มตลอดทั้งตอนเลยค่ะ มันเป็นอารมณ์แบบ... แฮปปี้อ่ะ แฮปปี้มาก ๆ มันมีความสุข ได้มองแต่ละคนยิ้ม หัวเราะ นั่งคุยกัน เล่นกัน มันแฮปปี้มาก เป็นตอนที่แต่งแล้วมันดีต่อใจมากจริง ๆ ค่ะ ก็หวังว่าคนอ่านจะรู้สึกดีกับนิยายตอนนี้นะคะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
ครอบครัวอบอุ่นจริงๆค่ะ
-
:L2: อบอุ่น
-
ฮืออออออ น่ารักมากก :pig4: :pig4:
-
น่ารักจังเลยย อ่านแล้วอยากมีครอบครัวอบอุ่นแบบนี้บ้างง
เด็กๆน่าเอ็นดู :mew1:
-
อยากรู้ว่าถ้าพี่ฮาร์ทตอนโตเห็นคลิปตัวเองเต้นแล้วร้องเพลงเวลาล้างมือ พี่ฮาร์ทจะทำหน้ายังไง
-
อบอุ่นมากๆค่ะ อ่านไปยิ้มไปเลย :-[
-
แฝดน่ารัก โตขึ้นจะล้อกันเองไหม 555
-
ซึ้งมากตอนนี้ (นั่งอ่านไป น้ำตาซึมไปจริงๆ) แสดงถึงความรักของครอบครัวจริงๆ ความรักที่พี่ชายทั้งสองมีให้น้องสาวคนเล็กของตระกูล
-
น่ารักสุดใจ :m3: :m3: :m3:
-
แฝดน่ารักน่าฟัด
-
ทำไมเราน้ำตาไหล
มันอบอุ่น และชุ่มชื่นหัวใจมากนะ
อาจเป็นเพราะอ่านซีนนี้แล้วคิดถึงตัวเอง
ตอน ม.1 อาจารย์ให้ทำการ์ดวันแม่
แล้วให้ส่งไปรษณีย์ไปที่บ้าน
ทุกวันนี้ผ่านมา 20 กว่าปี การ์ดใบนั้น
แม่เราก็ยังเก็บไว้อยู่เหมือนกัน
:กอด1: :กอด1:
-
รอวันน้องเลิฟอ้อนพวกพี่ ๆ ไม่ไหวแล้วอ่ะ :mew1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เป็นครอบครัวที่อบอุ่นจริงๆ
สองแฝดน่ารักมากเลย อยากฟัดด้วย. o18
-
น่ารัก
-
ความสุขแน่นมากกกกกกก
-
:กอด1: :กอด1: :mew1: :mew1:
ขอบคุณค่ะ :pig4: :pig4:
-
น่ารักจังเลยลูกแฝด อยากเอาคลิปล้างมือไว้ให้ดูตอนโต :laugh:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น่ารักมากค่ะ :katai2-1:
-
แฝด น่ารักมากเลย อ่านการ์ดแล้วหยุดยิ้มไม่ได้จริงๆ
-
แฝดน่ารักมากมาย หลงแล้วหลงอีกนะเนี่ย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอดูพัฒนาการเลิฟ
-
:mew1:
น้องเลิฟกลับบ้านแล้วดีใจจังเลย
รอดูความห่วงน้องของแต่ละคน 5555
-
:pig4:
-
แฮปปี้~
-
พี่ฮาร์ทน้องเดียร์น่ารักมากเลยลูก น่าเอ็นดู
เด็กน้อยก็เข้าใจทำให้มัมมี้กับน้องเนาะ
ควอตซ์ตลก น้ำเหนือก็น่ารัก คุณพ่อคุณแม่ยิ้มได้เต็มที่แล้วนะ
น้องเลิฟได้กลับบ้านแล้ว ไม่ต้องเทียวไปเทียวมา
-
น่ารักมากๆเลยค่ะ ชอบครอบครัวนี้ ^^
-
(https://uppic.cc/d/dhe)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ
อุ้มรัก’S l “16”
เสียงอ้อแอ้ของลูกสาวคนเล็กดังมาจากห้องนั่งเล่น ดู ๆ ไปแล้วก็เหมือนกำลังคุยอยู่กับพี่ชายคนเล็ก บางช่วงก็เสียงเบาเหมือนตอบรับคำพูดของพี่ชาย บางทีก็เสียงแข็งขึ้นมาอย่างกับว่ากำลังเถียงสู้พี่ชายอยู่อย่างนั้น เรียกรอยยิ้มจากมัมมี๊ได้เป็นอย่างดี
“น้องเสียงดัง” น้องเดียร์ทำคิ้วขมวด ดุน้องสาวที่อยู่ ๆ ก็เสียงดังขึ้นมาเสียอย่างนั้น “มัม ๆ น้องเสียงดังครับ”
“สงสัยน้องจะน้อยใจ เห็นพี่ชายไม่คุยด้วยก็เลยเสียงดังขึ้นมา น้องเดียร์บอกน้องสิครับว่าทำการบ้านอยู่ เสร็จแล้วจะเล่นด้วย” น้ำเหนือพูดกับลูกชายคนเล็ก ก่อนจะนั่งมองทั้งสองคน
น้องเดียร์พยักหน้ารับ ก่อนจะหันกลับไปหาน้องสาวอีกครั้ง เอานิ้วชี้แตะที่ปากตัวเองทำเสียงจุ๊ ๆ ให้เบา “พี่ชายทำการบ้านอยู่ น้องห้ามเสียงดัง เอาไว้พี่ชายทำการบ้านเสร็จแล้วจะมาเล่นด้วยนะ โอเคไหม”
น้องเลิฟที่นอนมองพี่ชายตาแป๋วไม่ส่งเสียงตอบรับ สองมือสองขาถีบไปมาไม่หยุด
“โอเคไหม” น้องเดียร์ถามย้ำอีกรอบ
“แอ้!” คราวนี้ยอมตอบรับง่าย ๆ
“น้องน่ารักมาก” พูดจบก็ก้มลงไปหอมแก้มน้องสาวหนึ่งทีแล้วจึงกลับมานั่งทำการบ้านต่อ
น้ำเหนือได้แต่ยิ้มกับการกระทำทั้งพี่ชายน้องสาวคู่นี้ รู้สึกว่าลูกชายคนเล็กโตขึ้นแล้วหลังจากมีน้อง บางครั้งที่น้องเลิฟร้องไห้งอแงก็จะเข้ามาช่วยดู แม้จะยังอุ้มน้องไม่ได้แต่ก็จะมาแตะ ๆ จับ ๆ ที่ตัวน้อง พอน้องดื้อก็จะดุ แล้วก็ดูเหมือนว่าน้องเลิฟเองก็จะเข้าใจคนเป็นพี่ พอโดนดุก็ยอมเงียบ ทั้ง ๆ ที่มัมมี๊กับแด๊ดดี๊ปลอบกันยังไง อุ้มพาเดินแค่ไหนก็ไม่ยอมหยุด
ว่าน้องเดียร์ก็ดุแล้ว พี่ชายคนโตอย่างพี่ฮาร์ทก็ไม่ต่างกัน แถมยังคอยดูแลน้องเป็นอย่างดีด้วย ใครที่จะเข้าใกล้น้อง หรือจะจับน้องก็เป็นอันต้องโดนห้ามเอาไว้ก่อน ก่อนที่พี่ฮาร์ทจะวิ่งไปหยิบเจลล้างมือมาให้ ยืนมองทุกคนล้างมือจนสะอาดถึงจะยอมให้เข้าใกล้น้องสาวได้ เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากทุกคนที่เห็นได้เป็นอย่างดี ถึงแม้จะห่วงน้องมาก บ้างครั้งก็ดุน้องด้วย แต่ก็เป็นคนที่ตามใจน้องเก่งยิ่งกว่าใคร ดูแววแล้วในอนาคตน้องเลิฟคงจะเหนื่อยหน่อย เพราะมีพี่ชายสองคนที่หวงมาก รักมาก แล้วก็ดุมากด้วย
“มัม ๆ นมของน้องครับ” พี่ฮาร์ทเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับขวดนมของน้องเลิฟ
เมื่อครู่พี่ชายคนโตของบ้านตามสาลี่เข้าไปในครัวเพื่อไปหยิบนมของน้องเลิฟเพราะใกล้ได้เวลาให้นมกับเจ้าตัวเล็กแล้ว
“ขอบคุณครับ” น้ำเหนือรับขวดนมมา
“มีนมของเดียร์ด้วย เดี๋ยวพี่ฮาร์ทหยิบให้” พูดจบเจ้าตัวก็วิ่งออกจากห้องนั่งเล่นไปอีกรอบ คราวนี้มีน้องชายฝาแฝดวิ่งตามออกไปด้วย
“เดียร์หยิบนมให้พี่ฮาร์ท”
น้ำเหนือยิ้มขำกับลูกชายฝาแฝด ก่อนจะขยับมาใกล้สาวน้อยของบ้านที่พอเห็นขวดนมในมือของมัมมี๊ก็มองไม่วางตา น้ำเหนืออุ้มลูกสาวขึ้นมาก่อนจะป้อนนมให้ สุขภาพร่างกายของน้องเลิฟในวัยสามเดือนแข็งแรงขึ้นมาก ตัวโตขึ้นเรื่อย ๆ แต่ถ้าเทียบกับเด็กวัยเดียวกันที่คลอดตามกำหนดก็ยังตัวเล็กกว่า แล้วก็ไม่สบายได้ง่ายกว่า
“หิวแล้วล่ะสิ... ใช่ไหม กินเก่ง ๆ แบบนี้นะคะ จะได้แข็งแรงแล้วก็โตไว ๆ เนอะ มัมไม่อยากเห็นหนูป่วยเลยรู้ไหมคะ” น้ำเหนือพูดกับเจ้าตัวน้อย มองริมฝีปากน้อย ๆ ขยับดูดน้ำนมจากขวดไม่หยุด
“มัม ๆ ครับ น้องเดียร์ไปเล่นกับแพนเค้กกับพี่ฮาร์ทนะครับ” น้องเดียร์วิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่นก่อนจะพูดกับมัมมี๊ “พี่ฮาร์ทออกไปข้างหน้าแย้ว กับแพนเค้ก”
“การบ้านเสร็จหรือยังครับ”
“เสร็จแล้วครับ มัม ๆ ดูได้” พูดจบก็เดินไปหยิบสมุดการบ้านมาให้มัม ๆ ดู พร้อมกับช้อนตามองตาแป๋ว
“ถ้าเสร็จแล้วก็เก็บให้เรียบร้อยแล้วก็ไปเล่นกับแพนเค้กได้ครับ”
“เย่ ขอบคุณครับ” ร้องออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะรีบเดินไปเก็บของจนเรียบร้อย วิ่งมาหอมแก้มมัมมี๊อีกทีแล้ววิ่งดุ๊ก ๆ ออกจากห้องนั่งเล่นไป
“ว่ายังไงเรา มองตามพี่เลยนะ” น้ำเหนือพูดแหย่น้องเลิฟที่ปล่อยขวดนมออกจากปากแล้วหันมองตามพี่ชาย ก่อนจะหันมามองหน้ามัมมี๊แล้วส่งเสียงอ้อแอ้เหมือนจะฟ้อง “ฟ้องมัมเหรอคะ ฟ้องเก่งนะเราเนี่ย มากินนมต่อก่อนค่ะ จะหมดขวดแล้ว เดี๋ยวมัมพาออกไปดูพี่ ๆ เล่นข้างนอกนะ”
น้ำเหนือป้อนนมจนหมดขวด จับเจ้าตัวน้อยให้เรอก่อนจะพาออกมาข้างนอกตามที่บอกเอาไว้ น้ำเหนือนั่งลงกับเก้าอี้หวายทรงกลมที่ตั้งอยู่ตรงเฉลียงริมสระว่ายน้ำ มองดูลูกชายฝาแฝดวิ่งเล่นกับแพนเค้ก เสียงคนเสียงเห่าดังไปทั่ว
“มัม ๆ คร้าบ” พี่ฮาร์ทที่หันมาเห็นมัมมี๊ก็ตะโกนเรียก มีแพนเค้กเห่ารับ
“เล่นกันระวัง ๆ นะครับ ระวังล้มกันไปนะ” น้ำเหนือร้องบอก จับมือลูกสาวตัวน้อยโบกไปมา
“แอ้ ๆ แอ้” น้องเลิฟทำมือกำ ๆ แบ ๆ ร้องอ้อแอ้ไม่หยุด คงอยากจะลงไปเล่นด้วย
จริง ๆ แล้วน้องเลิฟชอบแพนเค้กมาก เห็นเจ้าตัวขาวทีไรก็ส่งเสียงร้องไม่หยุดเหมือนอยากจะเล่น แต่น้ำเหนือก็ยังไม่กล้าปล่อยให้ลูกน้อยเล่นกับแพนเค้ก แม้จะมั่นใจว่าเจ้าซามอยด์สะอาดเพราะได้รับการดูแลอย่างดี แต่น้ำเหนือกลัวว่าขนของแพนเค้กจะเข้าปากเข้าคอน้องเลิฟแล้วจะส่งผลต่อระบบทางเดินหายใจ เอาไว้ให้โตกว่านี้ก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที
“เอาไว้ให้มัมมั่นใจก่อนว่าหนูจะไม่ป่วยง่าย แล้วมัมจะให้เล่นกับแพนเค้กนะคะ อดทนก่อนนะคนเก่ง”
“แอ้...” น้องเลิฟส่งเสียงออกมาก่อนจะนั่งมองพี่ ๆ เล่นกัน
แต่ดูเหมือนว่านั่งมองไปได้สักพักเจ้าตัวน้อยก็เริ่มเบื่อเลยขยับแขนขยับขาไปมาเพื่อเรียกความสนใจจากมัมมี๊ให้ก้มลงไปมอง น้องเลิฟส่งเสียงอยู่ในลำคอไม่หยุดเหมือนกำลังพูดหรือบ่นอะไรสักอย่าง
“อะไรหือ บ่นเก่งจริง ๆ เลยนะ ง่วงนอนหรือยัง มัมพาไปนอนดีกว่านั่งข้างนอกนานแล้วเดี๋ยวไม่สบายเนอะ” น้ำเหนือพูด อุ้มน้องเลิฟขึ้นให้เจ้าตัวน้อยซบหน้ากับไหล่ “พี่ฮาร์ท น้องเดียร์ครับ มัมพาน้องไปนอนนะ เล่นกันอีกสักพักก็เข้าบ้านนะครับ”
“คร้าบ” ทั้งสองคนหันมาตอบรับ
น้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟเข้าไปในบ้าน แวะบอกสาลี่ว่าให้ไปตามเด็กแสบอีกสองคนเข้าบ้านด้วย ก่อนจะพาน้องเลิฟขึ้นไปบนห้อง น้ำเหนือขยับไปนั่งตรงกลางเตียง จับเจ้าตัวน้อยให้นอนซบอยู่ที่กลางอกพลางใช้แขนประคองเอาไว้
มือข้างหนึ่งเอื้อมไปเปิดเพลงกล่อมเด็ก เขาร้องเพลงคลอตามไปด้วย มือก็ลูบหลังน้องเลิฟเบา ๆ เพื่อกล่อมให้เจ้าตัวน้อยนอนหลับ
ควอตซ์ที่เพิ่งกลับจากบริษัทค่อย ๆ เปิดประตูห้องนอนเพราะรู้มาจากเมดในบ้านว่าน้ำเหนือพาลูกสาวขึ้นมานอนบนห้อง เขาเลยไม่อยากส่งเสียงดังรบกวน คนตัวสูงระบายยิ้มเมื่อเห็นว่าไม่ใช่แค่ลูกตัวน้อยที่นอนหลับ มัมมี๊เองก็หลับเหมือนกัน
แด๊ดดี๊ลูกสามเดินไปช้อนตัวลูกสาวคนเล็กขึ้นอุ้มไปนอนที่เปล ห่มผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะหันกลับมามองน้ำเหนือที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ก้มลงจูบเบา ๆ ที่หน้าผากของคนรักก่อนจะดึงผ้าขึ้นมาคลุมตัวให้ ปล่อยให้นอนพักไปก่อนแล้วกัน คงเหนื่อยจากการเลี้ยงลูกมาทั้งวัน
เสียงขยับตัวพร้อมกับแอ้ดังมาจากในเปลให้ควอตซ์หันไปมอง ลูกสาวที่เขาเพิ่งอุ้มมานอนที่เปลตื่นเสียแล้ว และตอนนี้ก็กำลังมองแด๊ดดี๊ตาแป๋วเลย
“ว่ายังไงคะเจ้าหญิง ตื่นแล้วเหรอ แด๊ดเพิ่งอุ้มหนูมานอนที่เปลเองนะ” ควอตซ์ก้มลงไปคุยกับลูกสาวเสียงเบา จะได้ไม่รบกวนน้ำเหนือ “หรือว่าไม่ได้นอนใกล้ ๆ มัมมี๊เลยตื่นเหรอคะ”
ท่าทางของน้องเลิฟไม่ได้มีอาการงอแงเพราะง่วงนอน น่าจะนอนหลับเต็มอิ่มแล้ว เจ้าตัวขยับขาถีบอากาศไปมาพร้อมยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดี
“นอนหลับเต็มอิ่มก็อารมณ์ดีเลยนะ แด๊ดอุ้มเอาไหม อยากให้อุ้มไหม” เขายื่นมือไปในเปลเพื่อดูปฏิกิริยาของลูกสาว
น้องเลิฟขยับดิ้นกว่าเดิมพร้อมกับส่งเสียงเหมือนต้องการบอกว่าให้อุ้ม ควอตซ์เห็นก็ยิ้มขำก่อนจะอุ้มลูกสาวขึ้นมา แก้มป่อง ๆ ของเจ้าตัวน้อยเบียดอยู่กับไหล่ ท่าทางขี้อ้อนเหมือนกับมัมมี๊ไม่มีผิด
“ขี้อ้อนนะเรา”
“แอ้...”
ควอตซ์ใช้ปลายจมูกแตะที่แก้มนิ่มของลูกสาวเบา ๆ หลายที อยากจะฟัดให้หนักแต่ก็ทำไม่ได้เพราะกลัวว่าลูกสาวจะเจ็บ ยิ่งตัวเล็ก ๆ อยู่ด้วย “วันนี้ทำอะไรบ้างคะ ไหนบอกแด๊ดสิ ดื้อหรือเปล่าหือ”
“แอ้”
“หือ อะไรนะ ดื้อมากเลยเหรอ”
“แอ้...” คราวนี้ลูกสาวเสียงแข็งขึ้นมาอีกหน่อย
“ฟังรู้เรื่องเหรอเรา นี่กำลังเถียงแด๊ดใช่ไหม บอกว่าดื้อมากก็ไม่ยอมด้วย เถียงเก่งแบบนี้น่าจะดื้อมากเลยนะ”
“แอ้... บู้...” เป่าปากเล่นจนน้ำลายเยิ้มให้ควอตซ์หัวเราะ เดินไปหยิบผ้าอ้อมมาเช็ดปากให้
มือหนาค่อย ๆ เช็ดไปรอบปากเล็กนั้นอย่างแผ่วเบา ระวังไม่ใช้แรงมากเกินไปเพราะกลัวว่าผิวขาวของลูกสาวจะแดงช้ำขึ้นมา
“โอ๊ะ... นั่นดูสิ มัมตื่นแล้ว เห็นไหม” ควอตซ์พูดหมุนตัวไปทางเตียงเพื่อให้น้องเลิฟได้มองมัมมี๊ที่ขยับตัวตื่น “มัม ๆ ตื่นแล้ว”
น้ำเหนือที่นอนหลับอยู่บนเตียงเริ่มขยับตัวตื่นเพราะได้ยินเสียงอยู่ในห้อง เจ้าตัวใช้เวลาตั้งสติอยู่ไม่นานก็หันมองไปรอบห้อง ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นควอตซ์อุ้มน้องเลิฟยืนอยู่ข้างเตียง “พี่ควอตซ์... กลับมานานแล้วเหรอครับ”
“ใช่ครับ นานแล้วล่ะ อยู่เล่นกับฝาแฝดข้างล่างสักพักใหญ่ถึงได้เดินขึ้นมานี่แหละ”
“แล้วแฝดล่ะครับ ทำอะไรอยู่” น้ำเหนือขยับตัวลุกขึ้นนั่ง “ตอนแรกตั้งใจว่าจะลงไปดูแฝดหลังจากน้องเลิฟหลับ ไม่รู้ไป ๆ มา ๆ ทำไมผมถึงได้หลับไปได้”
“พ่อสินธรอยู่ครับ” ควอตซ์ตอบ เอื้อมมือข้างหนึ่งไปปัดปอยผมของน้ำเหนือให้ “เราคงเหนื่อย เลี้ยงลูกทั้งวันเลย”
“ผมมีความสุขครับ”
“พี่รู้ครับ ไปล้างหน้าเถอะครับเดี๋ยวลงไปข้างล่างกัน เย็นแล้วล่ะ เดี๋ยวพวกคุณแม่คงมากันแล้ว” ควอตซ์บอก
หลังจากที่พาน้องเลิฟกลับมาอยู่บ้าน ทุกคนก็เปลี่ยนจากการทานมื้อเย็นที่บ้านใหญ่มาเป็นที่บ้านของควอตซ์กับน้ำเหนือแทน ให้เหตุผลว่าจะได้ไม่ต้องอุ้มน้องเลิฟเดินไปเดินมา เผื่อโดนละอองฝนบ้าง ละอองฝุ่นบ้าง
รอน้ำเหนือล้างหน้าเรียบร้อยก็พากันเดินลงไปข้างล่าง ได้ยินเสียงแฝดพูดคุยเจื้อยแจ้วไม่หยุด คงจะคุยโม้อะไรให้คุณตาฟังอีกแล้ว
“อ้าว... คุณพ่อคุณแม่ มาเร็วจังครับ” ควอตซ์ทักเมื่อเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้วเห็นคุณหญิงมรกตกับคุณโทมัสนั่งอยู่แล้ว รวมไปถึงลาพิสที่กำลังนั่งฟังหลานชายทั้งสองคนโม้อยู่ด้วย
“มัม ๆ” ฝาแฝดที่หันมาเห็นมัมมี๊ก็วิ่งเข้ามากอดอ้อนใหญ่ กอดจนพอใจแล้วนั่นแหละถึงได้เดินกลับไปหาคุณอาคนสวยต่อ
“ไงเรา อยากอุ้มหลานบ้างไหม” ควอตซ์ทักเมื่อเห็นน้องสาวมองหลานตัวน้อยไม่วางตา
ลาพิสส่ายหน้าไปมาทันที “ไม่เอาค่ะ ๆ พิสกลัวทำหลานเจ็บ เอาไว้โตกว่านี้ก่อนค่อยกว่ากัน พิสเล่นกับเจ้าแสบดีกว่า วัยกำลังฟัดได้” พูดจบก็หันไปจับตัวหลานชายทั้งสองมาฟัดทันที ฝาแฝดหัวเราะลั่นเมื่อโดนแกล้ง
“น้ำเหนือ... พ่อว่าเราดูซูบ ๆ ไปหน่อยนะ จะไม่สบายหรือเปล่า” คุณโทมัสเอ่ยทักเมื่อเห็นใบหน้าของลูกสะใภ้ชัด ๆ คำทักนั้นเรียกสายตาของทั้งควอตซ์ คุณหญิงมรกตแล้วก็พ่อสินธรให้หันมามองน้ำเหนือทันที
“ไม่หรอกครับ ไม่ได้รู้สึกป่วยหรืออะไร” น้ำเหนือส่ายหน้า
“แต่พ่อว่าเราดูเหนื่อย ๆ นะ” พ่อสินธรพูดบ้าง
“คงเพราะเลี้ยงน้องเลิฟนั่นแหละครับ ไม่ได้ป่วยอะไรจริง ๆ ครับ”
“พี่ควอตซ์ ช่วงนี้งานที่บริษัทยุ่งมากไหมลูก” คุณหญิงมรกตที่นั่งฟังอยู่หันไปถามลูกชาย
“ไม่ยุ่งเท่าไหร่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับคุณแม่”
“อย่างนั้นพี่ควอตซ์พาน้องไปพักผ่อนสักคืนสองคืนดีไหมลูก ไปกันสองคนนั่นแหละเดี๋ยวแฝดกับน้องเลิฟพวกแม่ช่วยกันเลี้ยงช่วยกันดูเอง” คุณหญิงมรกตเสนอความคิดเห็น “ตั้งแต่คลอดเลิฟมาเราก็เอาแต่เลี้ยงลูก ไม่ได้ออกไปไหนมาไหนเลย”
“ผมกลัวว่าไปแล้วจะไม่สนุกน่ะสิครับ เป็นห่วงลูก อีกอย่างผมเกรงใจพวกคุณแม่ด้วย ฝาแฝดก็ซน น้องเลิฟอีกคน” น้ำเหนือส่ายหน้า
“แต่พ่อว่าไปพักสักหน่อยก็ดีนะลูก” พ่อสินธรเห็นด้วยกับคำเสนอของคุณหญิงมรกต
แต่ดูเหมือนน้ำเหนือจะไม่เห็นด้วย ถ้าหากไปพักผ่อนแล้วใจมัวแต่กังวลเรื่องลูกก็คงไม่ได้พักผ่อน เผลอ ๆ อาจจะเครียดก็ได้
“ถ้างั้นไปเช้าเย็นกลับดีไหม พี่ว่าก็ดีนะ ไปพักสักหน่อยเอาแต่เลี้ยงลูกจนจะผอมหมดแล้วเนี่ย” ควอตซ์เองก็เห็นด้วยกับคุณแม่ แต่ก็เข้าใจคนรักถ้าต้องปล่อยลูกเอาไว้ เพราะเขาเองก็คงกังวลเหมือนกัน แม้จะมั่นใจว่าลูก ๆ ทั้งสามคนมีคนเลี้ยงแน่นอนแต่ก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี ถ้าอย่างนั้นไปเช้าเย็นกลับอาจจะเป็นหนทางที่ดีในตอนนี้ “ไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง จะได้ผ่อนคลายหน่อย”
“ครับ ถ้าเป็นไปเช้าเย็นกลับผมก็ว่าได้ครับ” น้ำเหนือเองก็ยอมรับได้กับข้อเสนอนี้
พวกเขานั่งคุยเล่นกันอีกสักพักก่อนจะพากันไปยังห้องอาหาร ควอตซ์ส่งน้องเลิฟให้สาลี่ช่วยดูให้ระหว่างมื้อเย็น ฝาแฝดยังคงครองบทสนทนาบนโต๊ะ ไม่รู้ว่าไปสรรหาเรื่องมาคุยจากที่ไหนได้เยอะแยะขนาดนี้ ยิ่งมีคุณอาคนโปรดอย่างลาพิสอยู่ด้วย ก็เข้าคู่กันได้ดีเลยเชียว
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มาอัปแล้วค่ะ นิยายเรื่องนี้นี่ดีต่อใจทุกตอน ทุกคนเลยจริง ๆ ฝาแฝดก็น่ารัก น้องเลิฟก็น่าเอ็นดู พี่ควอตซ์ก็แสนดี๊แสนดี แต่ละคนในเรื่องคงเป็นคนในฝันของหลาย ๆ คนที่อยากจะเจอในชีวิตจริงเนอะ ฮ่า ชีวิตจริงหายากนักก็มามโนกันต่อไปในนิยายของฟางค่ะ!
ใกล้จบแล้วนะเรื่องนี้ อีกไม่กี่ตอนเอง แอบใจหายเล็ก ๆ ที่จะต้องแต่งตอนจบ เพราะอยู่กับเรื่องนี้มานานมากเลย ฟางก็หวังว่าคนที่ได้อ่านภาค 2 นี้จะชอบกับทุกเรื่องราวที่ฟางถ่ายทอดออกมานะคะ ^^
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
นุ้งเลิฟฟฟฟ มีความน่าน้วย น่ารักมากๆเลยค่ะ
-
เลิฟน่ารัก :pig4:
-
น้องเลิฟน่ารักจริงๆ งานหนักสำหรับพี่ชายทั้งสองแล้วล่ะต้องหวงเลิฟมากแน่ๆ พักผ่อนมากๆนะมัมมี๊อย่าปล่อยให้ตัวเองป่วยล่ะ :กอด1: :pig4:
-
น่ารัก :mew1: :mew1: :mew1:
-
น้องเลิฟไม่ได้ดื้อ ไม่ได้เถียงคะ แค่อยากจะคุยกับพี่ ๆ เท่านั้นเอง จะว่าอ้อนก็ได้ค่ะ :a14:
-
น่ารัก
-
น้องเลิฟน่ารัก พี่ควอตซ์อบอุ่นมาก อยากได้ :กอด1:
-
:mew1:
น้องเลิฟฉลาดตั้งแต่เด็กเลยนะ
เหมือนพี่ๆทั้งสองคนเลย
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ความหวงของพี่ ๆ มีมาตั่งแต่เด็กเลย
-
แฝดน่ารักกันดีจัง โตมาอย่างดีเลยน้าาาา
-
ครอบครัวสุขสันต์มาก ฝาแฝดน่ารักขยันเลี้ยงน้อง เก่งมากๆ เลย :katai2-1:
-
งื้อออออ น่ารักมากๆ ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ พร้อมหน้าทั้งบ้านเลย ^^
-
ครอบครัวสุขสันต์
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ครอบครัวสุขสันต์เว่อร์ :katai2-1:
-
น้องเลิฟน่ารักจัง o18
-
เห็นแววคุยเก่งแต่เด็กเลยน้องเลิฟ
-
เป็นนิยายที่ดีต่อใจจริง ๆ
อบอุ่น ละมุนมาก
:mew3: :mew3:
-
รอตอนต่อไป~
-
:impress2: เด็ก ๆ น่ารัก น่าฟัดกันทุกคนเลย
-
ครอบครัวสุขสันต์ รับรางวันด้วยเสียงเพลง 5555 ไม่เกี่ยวไหมล่ะ
พี่เดียร์กับพี่ฮาร์ทน่ารัก ช่วยเลี้ยงน้องด้วย หวงมากอีกตะกาก ไหง๋โตมาชอบทะเลาะกับน้องล่ะเดียร์
555555555
-
:pig4: :pig4:
-
:m1: :m1: :m1:
-
รักสองแสบและน้องเลิฟ :mew1:
-
อยากให้เหนือมีอีกสักคน 4คนกำลังสนุกเลย
-
ครอบครัวนี้น่ารักเสมอเลยค่ะ
-
(https://uppic.cc/d/dhe)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ
อุ้มรัก’S l “16”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
น้ำเหนือมองฝาแฝดนอนอยู่บนหวงยางเป็ดสีเหลืองตัวใหญ่แล้วก็ยิ้ม ทั้งสองดูท่าจะชอบใจที่ได้มาเล่นน้ำแบบนี้ นึกแล้วก็ขำ... จากทริปไปเช้าเย็นกลับของควอตซ์กับน้ำเหนือ กลายมาเป็นทริปสามวันสองคืนของบริสตันไปเสียได้
ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะไปเปลี่ยนบรรยากาศกันสองคน แต่พอฝาแฝดรู้ก็ร้องอยากไปเที่ยว ไปเล่นน้ำในสระว่ายน้ำ แล้วน้ำเหนือก็ทนใจร้ายกับลูกชายไม่ได้ สุดท้ายก็เลยเปลี่ยนแผนกัน เป็นมาเที่ยวพักผ่อนกันยกครอบครัว
“ไม่ลงไปเล่นน้ำเหรอลูก” พ่อสินธรที่เพิ่งเดินออกมาจากบ้านพักเอ่ยถามลูกชายที่นั่งมองลูกชายฝาแฝดเล่นน้ำอยู่กับควอตซ์แล้วก็ลาพิส
“ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวเผื่อเลิฟตื่นขึ้นมาด้วย” น้ำเหนือหันไปตอบคนเป็นพ่อ
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาพาน้องเลิฟออกมาข้างนอก นอกเหนือจากเวลาไปโรงพยาบาล ซึ่งก่อนจะมาเที่ยวกันก็พาน้องเลิฟไปตรวจสุขภาพมาแล้วก็สอบถามกับทางคุณหมอเพื่อให้แน่ใจ พวกเขาเลือกมาเที่ยวเขาใหญ่กันอีกรอบหลังจากที่มาครั้งสุดท้ายตอนก่อนน้ำเหนือเข้าโรงพยาบาล ที่นี่อากาศดี แถมรีสอร์ทที่พวกเขามาพักก็กว้างใหญ่ มีความเป็นส่วนตัว
“มาทั้งทีก็พักผ่อนเลยเถอะลูก พวกพ่อก็อยู่ช่วยดูเลิฟได้ ไปเล่นน้ำกับแฝดไป พ่อเห็นมองมาทางนี้หลายรอบแล้ว คงอยากจะให้เราไปเล่นด้วยแต่ก็ไม่กล้าเรียก” พ่อสินธรพูด พยักหน้าไปทางฝาแฝดที่เล่นน้ำอยู่กับควอตซ์
“จริงลูก ที่พวกแม่อยากให้ลูกมาเที่ยวก็เพื่อจะให้มาพักผ่อน ไม่ต้องห่วงน้องเลิฟเลย” คุณหญิงมรกตสนับสนุนอีกหนึ่งความคิดเห็น
น้ำเหนือหันไปมองทางสระว่ายน้ำ เห็นว่าฝาแฝดหันมามองทางเขาจริง ๆ อย่างที่พ่อสินธรพูด ดูท่าจะอยากให้เขาไปเล่นน้ำด้วย “ครับ อย่างนั้นผมฝากเลิฟด้วยนะครับ”
“ไม่ต้องห่วงเลยลูก”
น้ำเหนือหันไปยิ้มให้กับพ่อสินธรและคุณหญิงมรกต ก่อนจะเดินไปลงสระว่ายน้ำแล้วว่ายไปหาคนอื่นๆ ฝาแฝดที่หันมาเห็นมัมมี๊ก็ยิ้มกว้างแล้วร้องเรียกมัม ๆ กันใหญ่
“ว่าไงครับ มัมเล่นด้วยคนได้ไหม”
“มัม ๆ มัมมม เล่นน้ำกัน หนุกมากครับ” พี่ฮาร์ทพยักหน้าหงึกหงักยิ้มกว้าง
“ช่ายครับ หนุกมาก ๆ เลย เย็น” น้องเดียร์เองก็ยิ้มกว้างไม่ต่างจากคนเป็นพี่ชาย
“เรามาเล่นไล่จับกันดีกว่าดีไหมคะ ให้ฝาแฝดขี่หลัง แล้วก็มีคนไล่จับ” ลาพิสเสนอเกมขึ้นมาเล่น แน่นอนว่าฝาแฝดเห็นดีด้วย ร้องว่าเล่น ๆ ทันที
“ก็ดีนะ อย่างนั้นพิสเป็นคนไล่จับแล้วกัน เดี๋ยวพี่กับน้ำเหนือให้แฝดขี้หลังเอง” ควอตซ์เองก็พยักหน้ากับข้อเสนอของน้องสาว
“ได้ค่ะ ตามนั้นเลย พี่เหนือว่ายังไงคะ” ลาพิสหันมาถามความคิดเห็นของพี่สะใภ้
น้ำเหนือเองก็ไม่มีปัญหาอะไร ตกลงตามนั้น ทั้งควอตซ์กับน้ำเหนือเลยให้ฝาแฝดขี่หลังคนละคน พี่ฮาร์ทขี่หลังแด๊ดดี๊ ส่วนน้องเดียร์ก็ขี่หลังมัมมี๊ เมื่อเตรียมพร้อมแล้วก็เริ่มเล่นไล่จับกันทันที ควอตซ์กับน้ำเหนือออกเดินไปข้างหน้า โดยมีลาพิสเดินไล่หลังมา
“ระวังตัวให้ดีนะ อาพิสจะตามไปจับตัวแล้วนะ” ลาพิสร้องบอกฝาแฝด
“อิอิ มัม ๆ อาพิสมาแล้วว หนีเร็วครับ อาพิสมาแล้ววว” น้องเดียร์ที่หันไปมองคุณอาหันมาบอกกับมัมมี๊ พลางหัวเราะชอบใจที่ได้เล่นไล่จับในน้ำ
“แด๊ด ๆ อาพิสจะถึงตัวแล้วครับ หนีเร็ว ๆ อาพิสจับไม่ได้ อิอิ” พี่ฮาร์ทเองก็สนุกสนานที่ได้เล่นแบบนี้ ร้องบอกแด๊ดดี๊ให้รีบหนีอาพิสไม่หยุด
วิ่งวนรอบสระอยู่สองรอบ ผู้ใหญ่ทั้งสามคนก็เริ่มหอบผิดจากสองแสบที่ยังหัวเราะคิกคักชอบใจกันอยู่ สุดท้ายทั้งควอตซ์กับน้ำเหนือก็ปล่อยให้ลาพิสจับตัวฝาแฝดไป
“จับตัวได้แล้ว!” ลาพิสร้องบอกอุ้มน้องเดียร์มาเป็นคนแรก หอมแก้มหลานไปฟอดใหญ่แล้ววางตัวน้องเดียร์บนห่วงยางเป็ดน้อย
น้ำเหนือคอยจับห่วงยางเอาไว้ให้ ส่วนลาพิสก็เดินไปจับตัวพี่ฮาร์ทอีกคน
“จับฮาร์ทได้แล้ว! มาให้อาฟัดดี ๆ เจ้าตัวแสบ”
“คิกคิก พี่ฮาร์ทโดนจับได้แล้ว พี่ฮาร์ทโดนจับ” น้องเดียร์หัวเราะชอบใจที่เห็นพี่ชายโดนจับตัว ลืมไปแล้วว่าตัวเองก็โดนจับตัวเหมือนกัน
“น้องเดียร์ก็โดน” พี่ฮาร์ทหันมาบอก
คนลืมทำตาโตยกมือขึ้นปิดปาก “โอ๊ะ! จริงด้วย น้องเดียร์ก็โดน” แล้วก็หัวเราะใหญ่เลย
“ขึ้นมาข้างบนกันได้แล้วล่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายกันหมดทั้งแด๊ดทั้งมัม ทั้งอาทั้งหลาน” คุณหญิงมรกตเรียกให้ขึ้นจากสระหลังจากเห็นว่าเล่นกันจนเหนื่อยแล้ว
“คร้าบ” ฝาแฝดร้องบอกพร้อมกัน
ควอตซ์กับน้ำเหนือเลยว่ายพาห่วงยางเป็ดน้อยไปชิดขอบสระ คุณโทมัสกับพ่อสินธรเดินมาอุ้มฝาแฝดขึ้นจากสระ สาลี่ที่ตามมาคอยช่วยดูแลรีบเอาผ้าขนหนูมาคลุมตัวคุณหนูน้อยทั้งสองให้ทันที
“มาเช็ดตัวให้แห้งเลย” ทั้งคุณตาคุณปู่ช่วยกันเช็ดตัวเช็ดผมให้ฝาแฝด
“อย่างนั้นพิสไปอาบน้ำก่อนเลยนะคะ” ลาพิสที่ขึ้นจากสระเอ่ยบอก เอาผ้าขนหนูคลุมตัวแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านพัก
“เอาผ้าคลุมไว้ก่อน เดี๋ยวไม่สบายเช็ดตัวด้วย” ควอตซ์ใช้ผ้าอีกผืนคลุมตัวน้ำเหนือ ก่อนจะใช้ผืนเล็กเช็ดผมให้กับอีกฝ่าย
“พี่ควอตซ์ก็รีบเช็ดตัวเช็ดผมเถอะครับ” น้ำเหนือบอก
“เข้าไปอาบน้ำกันเถอะพวกลูกน่ะ เดี๋ยวไม่สบาย”
“ครับคุณแม่ ไปพี่ฮาร์ทน้องเดียร์ ไปอาบน้ำกับแด๊ดเร็ว” ควอตซ์เรียกสองแสบ “เดี๋ยวพี่อาบน้ำให้แฝดเอง น้ำเหนือไปอาบอีกห้องนะ จะได้ออกมาช่วยคุณแม่ดูเลิฟ”
“พี่ควอตซ์ไหวนะครับ” น้ำเหนือถามด้วยความเป็นห่วง ดูท่าแล้วฝาแฝดน่าจะยังสนุกกันไม่เลิก อาบน้ำรอบนี้แด๊ดดี๊เหนื่อยแน่นอน
“ไหวครับ ไม่ต้องห่วง”
“โอเคครับ”
ควอตซ์คว้าตัวน้องเดียร์ขึ้นอุ้มในท่าบิน ก่อนจะร้องบอกพี่ฮาร์ทให้วิ่งหนีไปที่หน้าห้องน้ำเพราะน้องเดียร์จะไปจับตัวแล้ว
“ม่าย~ จับไม่ได้ อิอิ” พี่ฮาร์ทรีบวิ่งหนีทันที
“แด๊ดไปเลย แด๊ด ๆ ไปเล้ยยย จับพิฮาร์ทเลย จับเลย~”
น้ำเหนือมองตามแด๊ดดี๊กับลูกอีกสองคนแล้วก็ยิ้ม หันไปคุยกับพวกพ่อสินธรสองสามประโยคก็แยกตัวไปอาบน้ำบ้าง
ท้องฟ้ามืดลงสนิท ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปนานแล้ว แต่ใครบางคนก็ยังไม่นอน คนตัวเล็กกว่าละสายตาจากท้องฟ้าที่มีดวงดาวส่งประกายระยิบระยับไปยังคนที่เดินเข้ามาใกล้และรวบตัวเขาทั้งตัวไปกอดเอาไว้
น้ำเหนือชอบที่จะให้ควอตซ์กอดตัวเองเอาไว้เพราะเขารู้สึกว่าอ้อมกอดนี้ปลอดภัยเสมอ มันทั้งอบอุ่น แล้วก็รู้สึกดี ควอตซ์ก้มลงมองมัมมี๊ของเด็ก ๆ ทั้งสามคนที่หันมาซุกหน้ากับอกของเขาแทนราวกับว่ากำลังออดอ้อน รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏบนใบหน้าคมคายนั้น
“ชอบไม่หยิบเสื้อคลุมออกมาทุกที ก็รู้อยู่ว่ากลางคืนอากาศมันเย็น” ควอตซ์อดที่จะบ่นคนในอ้อมแขนไม่ได้ เมื่อมือหนาลูบไปตามแขนของคนรักแล้วพบว่าเนื้อตัวเย็นไปหมด “ตัวเย็นหมดแล้ว”
“ทำไมพี่ขี้บ่นจัง” คนโดนบ่นว่าเสียงอู้อี้ ใช้ศีรษะตัวเองเขกลงกับอกกว้างเบา ๆ
“แล้วทำไมน้องชอบทำตัวดื้อ” พูดไปก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น “เดี๋ยวก็ไม่สบาย ดูสิจะไม่ให้ดุได้ยังไงเนี่ย”
“ฮื่อ... ไม่บ่นน้องสิ” เงยหน้าขึ้นมอง ทำหน้าตาดื้อ ๆ “น้องไม่ทำแล้ว”
“แบบนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่า ดื้อตาใส น่ะ” ใช้นิ้วเคาะเบา ๆ ที่หน้าผากมน “พูดแบบนี้ทุกที แล้วก็ไม่ทำทุกที พี่ก็ต้องดุน้องทุกที”
“พี่ไม่ดุ พี่เป็นห่วงน้อง... น้องรู้หรอก” ยิ้มหวานออดอ้อน
เดี๋ยวนี้คุณแม่ลูกสามมีวิธีสารพัดในการออดอ้อนคนเป็นสามี ทั้งคำแทนตัวว่าน้องที่รู้ว่าคนพี่ฟังกี่รอบ กี่ทีก็ใจอ่อนทุกครั้ง ยิ้มหวาน ๆ เพิ่มการกอดและการสกินชิพเข้ามาอีก ต่อให้คนพี่ใจแข็งแค่ไหนก็ยอมลงให้ตลอด
ไม่มีเลยสักครั้งที่ควอตซ์จะดุน้ำเหนืออย่างจริงจังได้
“รู้อีก”
“รู้สิ เพราะน้องรักพี่เหมือนที่พี่รักน้อง น้องเลยรู้ไง”
คนพี่มองคนในอ้อมแขนอย่างมันเขี้ยวปนเอ็นดู อดไม่ไหวต้องก้มลงจูบที่ปากอิ่มช่างเจรจานั้นหนัก ๆ ไปที “ขยันทำตัวน่ารัก”
“พี่ควอตซ์จะได้ไม่ไปมีข่าวกับใครยังไงล่ะครับ” พูดไปก็หัวเราะชอบใจ
เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนมีข่าวซุบซิบของท่านรองประธานบริษัทจิเวล บริสตัน กับหญิงสาวนิรนาม ควงกันไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า ลือกันไปเรื่อย บ้างก็ว่าเลิกกันกับคนรักที่เป็นผู้ชายแล้วหันมาคบกับผู้หญิงแทน บ้างก็ว่าผู้หญิงในภาพเข้ามาเป็นมือที่สามระหว่างควอตซ์กับน้ำเหนือ
แต่จริง ๆ แล้วคนในภาพก็คือน้ำเหนือเองนั่นแหละ แค่มุมกล้องและผมที่ยังไม่ได้ตัดที่ยาวระบ่าเลยมองดูเหมือนผู้หญิง นึกไปถึงตอนหลายปีก่อนที่ก็เคยมีข่าวทำนองนี้ แต่รอบนี้พวกเขาไม่ได้ออกไปแถลงข่าวอะไร เพราะวันรุ่งขึ้นท่านรองฯ ก็พาน้ำเหนือควงไปทั่วให้เห็นกันไปเลยว่ายังรักกันดี เตียงไม่หัก
“ชอบใจใหญ่ เห็นสามีตัวเองเป็นข่าวควงผู้หญิงคนอื่นนี่ชอบใจใหญ่” หอมแก้มขาวไปอีกหลายฟอด
น้ำเหนือทำตาโต “ผมก็ลืมไป ผมควรไม่พอใจสิที่สามีผมไปควงหญิงอื่น” ยกมือตีกลางอกควอตซ์เบา ๆ ทำหน้าตาหาเรื่อง “ไหนอธิบายผมมาเลยนะว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”
ควอตซ์ยิ้มขำ แต่ก็ยอมเล่นไปตามคนรัก สองมือยกขึ้นคล้ายคนยอมรับผิดและยอมรับสารภาพ “ฟังพี่ก่อน พี่ไม่ได้ควงใครเลยจริง ๆ นะ”
“อย่ามาโม้เลย ถ้าไม่จริงจะมีรูปพี่กับผู้หญิงคนนั้นออกมาได้ยังไง” น้ำเหนือถอยห่างออกไปหนึ่งก้าว เพื่อจะได้มองหน้าอีกฝ่ายได้ชัดเจน
คนตัวสูงกว่าก้าวเข้าไปใกล้ น้ำเหนือก็ถอยหลัง “มันไม่มีอะไรจริง ๆ เชื่อพี่ได้เลย”
“ถ้าผมไม่เชื่อล่ะ”
“พี่ก็จะทำให้เชื่อ” ควอตซ์พูด ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว แบบที่น้ำเหนือก็ก้าวถอยหลังไปทีละก้าวเหมือนกัน “พี่จะพิสูจน์ให้เห็นเอง...”
“พิสูจน์ยังไง... เฮ้ย!” น้ำเหนือถามก่อนจะหลุดเสียงร้องออกมาเมื่อเขาก้าวถอยไปชนเตียงจนล้มลงนั่งบนเตียง ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองก้าวหนีควอตซ์เข้ามาในห้องตั้งแต่ตอนไหน คงเพราะมัวแต่คิดจะเล่นมากไปเลยไม่ทันรู้ตัวว่าตัวเองนั่นแหละที่กำลังจะโดนเล่นแทน
ควอตซ์ตั้งใจก้าวเข้าไปหาน้ำเหนือทีละก้าว ต้อนให้คนรักเดินไปที่เตียงนอนหลังใหญ่ คนเจ้าเล่ห์โน้มตัวลงไปหาให้น้ำเหนือเอนตัวหนี ถูกต้อนจนต้องถอยหนีไปอยู่กลางเตียงเป็นจังหวะดีให้ควอตซ์คนเจ้าแผนการตามไปกักตัวเอาไว้
“ด เดี๋ยวครับ” น้ำเหนือยกมือยันไหล่อีกฝ่ายเอาไว้ “ผมว่า... ฉ ฉากนี้ไม่มีอยู่ในละครที่เรากำลังเล่นกันนะ”
“จริงเหรอ... พี่ว่าเราควรเพิ่มฉากนี้เข้าไปนะ” คนด้านบนยิ้มเจ้าเล่ห์แบบที่คนมองชักจะเหงื่อตก หันซ้ายหันขวามองหาหนทางหนี “มองซ้ายมองขวาก็ไม่มีทางหนีหรอก ไม่มีคนมาขัดด้วยเพราะเด็ก ๆ อยู่บ้านนู้นกันหมด”
เพราะจุดประสงค์หลัก ๆ ที่พวกเขามาเที่ยวกันก็เพื่อต้องการให้น้ำเหนือได้ผ่อนคลายและพักผ่อน พวกคุณหญิงมรกตเลยอาสาดูแลเด็ก ๆ เอง คืนนี้เด็กทั้งสามคนก็ไปนอนที่บ้านพักอีกหลังกับพวกคุณหญิง แต่น้ำเหนือเริ่มคิดว่า... เขาอาจจะไม่ได้พักผ่อนเสียแล้ว
“พี่กำลังเล่นฉากไม่ดีอยู่นะครับ”
“พี่ว่าฉากนี้ดีนะ... น่าจะทำให้เราหายเข้าใจพี่ผิดด้วยว่าพี่ไม่ได้มีคนอื่นจริง ๆ ยังไงล่ะ”
“ผมเข้าใจแล้วครับ ผมไม่เชื่ออยู่แล้วว่าพี่มีคนอื่น เนอะ” ยิ้มหวานให้เป็นทัพหน้า
แต่ดูเหมือนรอยยิ้มหวาน ๆ นี้จะช่วยอะไรไม่ได้แล้ว “เสียใจ... ไม่ทันแล้วครับคุณนายบริสตัน”
น้ำเหนือหน้าแดงทันทีเมื่อได้ยินคำเรียกแบบนั้น ตาโต ๆ แก้มแดง ๆ นั้นดูน่ารักแล้วก็น่าขบขันไปพร้อม ๆ กัน จนควอตซ์ต้องยื่นหน้าไปหอมแก้ม ก่อนจะเปลี่ยนมาจูบที่ปากอิ่มนั้นแผ่วเบา และเริ่มล่อลวงน้ำเหนือด้วยความอ่อนโยน ความหอมหวานของรสจูบ
ควอตซ์รู้ดีว่าจะต้องทำอย่างไรเพื่อให้อีกฝ่ายคล้อยตาม จะต้องเริ่มต้นแบบไหนที่จะทำให้น้ำเหนือไม่มีสมาธิพอที่จะคิดห้ามปรามได้ สุดท้ายแล้วน้ำเหนือก็ได้แต่นอนตัวอ่อนอยู่ใต้ร่างอีกฝ่าย
“พี่นิสัยไม่ดี...”
เสียงทุ้มหัวเราะอยู่ข้างหูก่อนจะกดจูบเบา ๆ ที่ข้างแก้ม ดวงตาสีสวยพราวระยับอย่างชอบใจจนน้ำเหนือต้องยกมือขึ้นปิดตาอีกฝ่ายเพราะไม่สามารถทนมองสายตานั้นได้
ควอตซ์ยกมือขึ้นจับมือของน้ำเหนือออก จูบไปที่ฝ่ายมือแล้วใช้มือของตัวเองประสานมือของน้ำเหนือเอาไว้ จูบซ้ำลงไปที่ปากอิ่มอย่างแผ่วเบาแล้วจึงค่อย ๆ แนบชิดขึ้น เนินนานกว่าจะถอนริมฝีปากออก
ร่างสูงผละลงไปจากเตียงโดยมีสายตาสงสัยของน้ำเหนือมองตามไป คนตัวสูงถอดเสื้อนอนตัวเองทิ้งเอาไว้ข้างเตียงเดินเปลือยท่อนบนไปยังกระเป๋าเสื้อผ้าที่เอาไว้บนโต๊ะวางกระเป๋า ค้นของในกระเป๋าอยู่ไม่นานก็เดินกลับมา โยนของในมือลงบนเตียงให้น้ำเหนือหันไปมอง
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง แก้มขาวแดงปลั่งไปหมดคว้าหมอนปาใส่คนรักไปที “พ พี่ควอตซ์! ต เตรียมของพวกนี้มาด้วยเหรอ”
คนโดนทำร้ายไม่ได้โกรธอะไร เขายกมือขึ้นรับหมอนที่ถูกปามาได้ทัน ปล่อยมันลงพื้นแบบไม่ใส่ใจมองคนหน้าแดงบนเตียงด้วยสายตาพราวปนขบขัน “พี่แค่เป็นคนที่เตรียมพร้อมทุกสถานการณ์ เกิดจะต้องใช้แล้วไม่มีใช้จะแย่เอา”
น้ำเหนือได้แต่ทำหน้าตาฮึดฮัด อยากจะลุกไปข่วนหน้าหล่อ ๆ นั้นสักที
“เห็นไหมครับ พี่เป็นคนที่เตรียมพร้อมขนาดไหน”
เหลือบตาไปมองขวดเรียว ๆ สีแดงที่มีรูปสตรอว์เบอร์รี่อยู่บนนั้น ข้างขวดนั้นก็มีกล่องสี่เหลี่ยมจากแบรนด์เดียวกันวางอยู่ ควอตซ์หัวเราะเมื่อเห็นท่าทางเคอะเขินของคนรัก นึกเอ็นดูไปหมดทุกการกระทำ เขาก้าวขึ้นมาบนเตียงอีกรอบ แรงยวบของเตียงทำเอาน้ำเหนือสะดุ้งหันมามองเขาตาโตจนต้องหัวเราะออกเสียง
“ขำอะไรครับ”
“ขำแม่กระต่าย สะดุ้งโหยงเชียว” ควอตซ์ว่า รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้าไม่หายไปไหน “ไม่ชินหรือไง เราแต่งงานกันมาตั้งกี่ปีแล้ว”
“ผมไม่ชินด้วยหรอก... เรื่องแบบนี้น่ะ” น้ำเหนือว่าเข้าให้
“ดีแล้ว ไม่ชินแบบนี้น่ะ เพราะพี่จะได้มีข้ออ้างทำให้ชินยังไงล่ะ” คนตัวสูงโน้มตัวไปหา กักตัวแม่กระต่ายเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน “พี่จะได้คอยสอนให้บ่อย ๆ ด้วย”
“ผมไม่เรียนได้ไหมครับ”
ก้มจูบที่ปากอิ่มนั้นหนัก ๆ อย่างมันเขี้ยว “เสียใจครับ หลักสูตรนี้ถอนวิชาออกไม่ได้ ต้องเรียนไปเรื่อย ๆ ไม่มีวันจบการศึกษาด้วย”
“ขี้โกงชะมัดเลย”
นิ้วชี้ยกขึ้นแตะที่ปากของน้ำเหนือ “เวลาแบบนี้เขาไม่พูดกันนะ พูดเยอะเดี๋ยวเจ็บคอ”
น้ำเหนือนึกอยากจะทำหน้ายู่ใส่เสียเหลือเกิน ชักจะหมั่นไส้คนที่ทำตัวเป็นคุณครูขึ้นมาเสียอย่างนั้น แต่ก็เอาเถอะ... เมื่อครู่ควอตซ์ยังยอมเล่นละครตามบทของน้ำเหนือ ตอนนี้... ก็จะยอมเล่นบทนักเรียนให้เพื่อตอบแทนก็แล้วกัน
คิดเองในใจแล้วก็นึกเขินจนหน้าแดงอีกรอบ ไม่กล้าสบตาคนด้านบนเสียอย่างนั้น ท่าทางนั้นทำเอาควอตซ์สงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป คิดว่าคนรักของตนคงจะนึกอะไรขึ้นมาเองแล้วก็เขินเอง อีกอย่างเวลานี้ไม่ควรจะมาสนใจเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ด้วย
ควอตซ์ใช้มือข้างหนึ่งยันตัวเองเอาไว้ อีกข้างจับมือของน้ำเหนือให้มาคล้องอยู่ที่คอของตัวเองแล้วมอบจูบแสนพิเศษให้เพื่อเริ่มต้นบทเรียนรักสำหรับวันนี้ เสียงแผ่วเบาในลำคอบ่งบอกถึงความพึงพอใจของทั้งสองฝ่าย
มือหนาเริ่มซุกซนไปตามร่างกายของคนใต้ร่างอย่างถือวิสาสะ ไม่นานเสื้อผ้าก็ไปกองอยู่ข้างเตียง น้ำเหนือนอนหอบพลางกอดคนด้านบนเอาไว้แน่นยามที่อีกฝ่ายเริ่มซนใช้ริมฝีปากร้อน ๆ สำรวจร่างกายของเขาจนทั่ว ตั้งแต่ลำคอ ไล่ลงไปที่หน้าอก หน้าท้องที่มีรอยแผลเป็นจากการผ่าตัดจาง ๆ และต่ำลงไปกว่านั้น
“ฮ้า... พ พี่...” น้ำเหนือได้แต่อ้าปากหอบหายใจเฮือกใจ มือขยุ้มผ้าปูที่นอนจนยับไปหมด
กว่าจะหายใจได้คล่องขึ้นก็ตอนที่คุณครูจำเป็นขยับขึ้นมาเสมอกัน น้ำเหนืออยากจะขอถอนวิชานี้ออกจริง ๆ เพราะดูท่าแล้วไม่น่าจะเรียนทันครูสอน เพราะแต่ละครั้งที่คุณครูสอนบทเรียน คนเป็นครูก็มักจะมีอะไรใหม่ ๆ มาเสมอ อีกทั้งคุณครูก็ชักจะเก่งขึ้นทุกที เจ้าเล่ห์ขึ้นทุกครั้ง จนนักเรียนอย่างน้ำเหนือตามไม่เคยทัน
“ย อย่าแกล้งผมนักสิครับ... ผ ผมตามไม่ทันแล้ว” น้ำเหนือพูดเสียงแผ่ว ระหว่างที่คุณครูให้พักหายใจ
ควอตซ์ยิ้ม เอ็นดูคนตรงหน้านี้อย่างหมดใจ เขาขยับมานอนข้าง ๆ รอให้น้ำเหนือหายเหนื่อยเสียก่อนเพราะเขาแกล้งไปเยอะ แม้ว่าบทเรียนจะยังดำเนินไปไม่สุดทางก็ตามที แต่เพราะเห็นใจคนคนนี้เลยยอมให้พักก่อน
“นักเรียนคนนี้ยังต้องเรียนอีกเยอะเลยนะ”
“ผมถอนวิชานี้ไม่ได้จริง ๆ เหรอครับ”
“เสียใจครับ วิชานี้ถอนไม่ได้ เหมือนกับที่รักพี่แล้วก็เลิกรักไม่ได้เหมือนกัน”
“พี่เอาแต่ใจจังครับ...”
คนเอาแต่ใจขยับไปใกล้อีกรอบ “เพราะพี่รู้... ว่าน้องยอมให้พี่เอาแต่ใจ”
บทเรียนขั้นต่อไปเริ่มต้นขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป เพราะนักเรียนคนนี้ขาดเรียนไปนาน ต้องใช้เวลาในการปรับพื้นฐานเสียก่อน ถึงจะพร้อมที่จะเรียนต่อ
น้ำเหนือไม่แน่ใจว่าวิชานี้มีกี่คาบกันแน่ และแต่ละคาบใช้เวลากี่ชั่วโมงในการเรียน แต่ที่รู้คุณครูคนนี้สอนโหดไม่ใช่เล่น เพราะไม่ยอมปล่อยนักเรียนคนเดียวคนนี้ให้พักเลย...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ตอนแต่งครึ่งหน้านี้คือแต่งไปเขินไป แก้มร้อน เขินนนน... เป็นอีกฉากที่มือลั่นจ้า นอกจากลั่นตอนพี่ควอตซ์เจออุบัติเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้ว อันนี้ก็มือลั่นเหมือนกัน น่าตีมือจริง ๆ เลย ลั่นแต่ละอย่าง อิอิ หมอกสีชมพูที่ลอยอยู่รอบ ๆ ตัวนี่คืออะไร ความรักของพี่น้องคู่นี้สินะ คนหนึ่งก็เอาแต่ใจ แต่อีกคนก็ช่างตามใจ วุ้ย! เหม็นฟามรักจริง ๆ เลย
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
เป็นบทเรียนที่ฟินจริงๆ
-
ละมุนมาก หวานที่สุดด ตอนเรียกว่าน้องกับพี่นี่ยิ้มเลยย ละลายแทนทั้งคู่
:-[
-
สุขสันต์!!!! :z2: :z2: :z2:
-
แด๊ด กับ มัม หวานกันตลอด
:m25: :m25:
-
ตั้งแต่ฝากน้องเลิฟให้คุณปู่ คุณย่า กับคุณตาดูแลแทนนี่ คงลืมไปแล้ว มัวแต่หวานใส่กัน :hao3:
-
เขินนน
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
:m25:
-
:heaven
-
:m25: :-[ :m25:
-
โอ้ยยยยยยยยยยมดกัด พี่อย่างงั้น น้องอย่างงี้
ดีที่น้ำเหนือไเล่นกับแฝดบ้าง ไม่อย่างงั้นพอนานไปถ้าในชีวิตจริงนะ จะเกิดพี่อิจฉาน้องขึ้นมา
แต่ด้วยความที่ว่าบ้านนี้น่ารัก เลยไม่มีปัญหา อิอิ
-
:mew3: :mew3:
-
:pighaun: :pighaun:
-
:-[ ลงวิชานี้ ฟรีค่าหน่วยกิต ตลอดชีพ :hao7:
-
:mew4: ลูกสามแล้ว ความหวานของทั้งคู่ไม่ลดลงเลย
-
ลงเรียนวิชาเดียวตลอดชีพเลยนะคะน้ำเหนือ. o18
หวานไม่เกรงใจคนอ่านเลย
-
คุณครูโหดจริงๆ
รักครอบครัวนี้จังอ่านแล้วอบอุ่น จากตอนแรกๆไม่ชอบควอตเลย
ตอนนี้เทใจ+คะแนนให้เกินสิบเลย
ยอดคุณพ่อและสามีจริงๆ
ครอบครัวในฝันชะมัด
-
:-[
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
มือลั่นแบบนี้เราโอเคค่ะ o18 คุณครูขยันสอนนักเรียนดีจัง
-
เหม็นความรักคุณน้องกับคุณพี่..ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องราวเยียวยาจิตใจได้ดีมากๆค่ะ
-
อ๊ายยยยยยย อยากเห็นตอนคุณครูสอน ขอแอบใต้เตียงนะ :mew3: :impress2: :-[
-
ไหนบอกพาน้ำเหนือมาพักผ่อนไง 55
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
บทเรียนนี้กี่หน่วยกิตกันค่ะพี่ควอซ แล้วน้ำเหนือจะได้เกรดอะไรเนี่ย :-[ :-[ :-[
-
ลูกสามแล้วแต่ยังหวานกันไม่หยุดเลยคู่นี้ o18 o18 o18
-
:mew1:
น่ารักกกก น่ารักมากๆเลย
อ่านไปเขินไปเหมือนคนแต่งเลย
-
น่ารักไปอีก ทริปครอบครัว
-
ยอมพี่เค้าละ
-
หวานกันจังนะคุณพ่อคุณแม่ :mew1: :mew1:
-
55555 เป็นไงล่ะ สมจริงไหมน้ำเหนือ
เจอพี่ควอตซ์จัดไปเต็มๆ แถมให้อีกต่างหาก
เด็กๆ น่ารักมากเลยค่ะ พี่ฮาร์ทน้องเดียร์คุมเข้มน้องเลิฟหรอ
ฝึกไว้ล่วงหน้างี้หรอ น่าเอ็นดูความเจื้อยแจ้ว ความฉลาด
ครอบครัวน่ารัก อบอุ่นเสมอเลยค่ะ
-
รักไม่เคยจืดจาง รักกกกกกกกก
-
(https://i-h2.pinimg.com/564x/3a/9e/be/3a9ebe206799abbcbf38512e81816a28.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ
อุ้มรัก’S l “17”
หลังจากที่นอนหลับอย่างเต็มอิ่มควอตซ์ก็เริ่มรู้สึกตัวตื่นพลางกระชับกอดคนในอ้อมแขนไปด้วยทั้ง ๆ ที่ดวงตาทั้งสองข้างยังไม่ได้ลืมขึ้น ใช้เวลาปรับตัวเองอยู่ไม่นานก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เขากวาดสายตาไปรอบ ๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ร่างของคนข้างกายแล้วรอยยิ้มอ่อนโยนก็ปรากฏบนใบหน้าคมคายนั้น ดวงตาสีสวยทอดมองคนหลับอย่างรักใคร่ เป็นสายตาที่ใครมองก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้าของสายตาคู่นี้รักคนที่นอนหลับอยู่มากแค่ไหน
น้ำเหนือยังคงนอนหลับสนิทอยู่ในอ้อมแขนที่แข็งแรงและอบอุ่น ใบหน้าอ่อนเยาว์กว่าอายุจริงดูผ่อนคลายคล้ายคนหลับฝันดีเพราะมุมปากอิ่มยกขึ้น ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูจนคนมองต้องเลื่อนใบหน้ามาใกล้แล้วกดจูบที่ไหล่ขาวที่โผล่พ้นผ้าห่ม ก่อนจะกระชับกอดแน่นขึ้นอย่างนึกมันเขี้ยว
คนที่โดนทั้งจูบไหล่ ทั้งกอดเริ่มรู้สึกตัว น้ำเหนือขยับตัวน้อย ๆ ก่อนจะหรี่ตาขึ้นมองส่งเสียงงัวเงียเหมือนจะประท้วงที่อีกฝ่ายมารบกวนเวลานอนแสนสบายนี้
ควอตซ์ยิ้มขำกับท่าทางเหมือนลูกแมวน้อยเวลางุ่นง่าน จับใบหน้าหวานที่คิ้วขมวดเข้าหากันเอาไว้แล้วป้อนจูบหวาน ๆ รับอรุณ ให้คนที่กำลังงัวเงียอยู่รู้สึกตัวตื่นเต็มตา
“อือ... พี่ควอตซ์” น้ำเหนือส่งเสียงประท้วงพลางหันหน้าหนีเมื่ออีกฝ่ายยื่นหน้ามาหวังจะจูบอีกรอบ แต่ก็หนีไปไหนได้ไม่ไกลเพราะแขนอีกข้างของคนขโมยจูบยังกอดเอวเขาเอาไว้ไม่ปล่อย “กี่โมงแล้วครับ”
คนอายุมากกว่าเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มากดดูเวลาก่อนจะวางเอาไว้ที่เดิม พลิกตัวมากอดน้ำเหนือแน่นขึ้นซุกหน้ากับไหล่ของคนรัก “เพิ่งจะหกโมงเองครับ ป่านนี้พวกเด็ก ๆ น่าจะยังไม่ตื่นหรอก”
“อย่างนั้นผมนอนต่อดีกว่า” น้ำเหนือว่า ขยับตัวเพื่อจัดท่านอนให้ตัวเองตั้งใจจะนอนอีกสักหน่อยเพราะเขายังรู้สึกง่วง ๆ เพลีย ๆ อยู่เลย
“อย่าเพิ่งนอนสิ” แต่คนที่ตื่นก่อนกลับไม่ยอม จมูกโด่งกดที่ไหล่ขาว ๆ พร้อมกับริมฝีปากที่แนบลงไปเป็นภาษากาย
“พ พี่ควอตซ์! พอเลยนะครับ” น้ำเหนือยกมือตีมือปลาหมึกที่ตอนนี้เริ่มจะซนไปตามร่างกายของเขาแล้ว
คนโดนตีไม่พูดอะไรแต่กระชับกอดแน่นขึ้นจนตอนนี้ร่างกายของทั้งคู่แนบชิด แผ่นหลังของน้ำเหนือแนบไปกับหน้าอกของควอตซ์ ริมฝีปากของคนซนก็ประทับไปตามลาดไหล่ หลังคอ สัมผัสแผ่วเบาและเชื่องช้าเหมือนจะออดอ้อนไปในที
“พี่ควอตซ์ครับ... ไม่ดื้อสิครับ”
“พี่ไม่ดื้อครับ” แม้จะพูดแบบนั้นแต่การกระทำกลับสวนทางกันเลย เพราะตอนนี้มือข้างหนึ่งกำลังสัมผัสอยู่ที่สะโพกของน้ำเหนือ “พี่เป็นเด็กดี”
“แต่ตอนนี้พี่กำลังจะเป็นเด็กดื้อแล้วนะครับ” ทั้ง ๆ ที่ทั้งเขาและอีกฝ่ายมีสองมือเท่ากัน แต่ทำไมถึงตามจับมือของคนด้านหลังไม่ทันเลยนะ
“เด็กดีต้องบอกรักเราบ่อย ๆ ครับ” คนที่คิดว่าตัวเองเป็นเด็กดีว่าแบบนั้น
“บอกรักแค่ปากก็ได้ครับ มือไม่ต้องก็ได้” น้ำเหนือพยายามจับมือของคนด้านหลังเอาไว้ “ทำไมพี่ควอตซ์ซนแบบนี้ครับ มือจะเยอะไปไหนผมตามจับไม่ทันแล้ว”
“ให้พี่บอกรักแค่ปากเหรอ” ควอตซ์ถาม น้ำเสียงดูจะตื่นเต้นขึ้นมาจนน้ำเหนือต้องหันไปมอง ไม่ทันได้พูดอะไรต่อก็โดนคนด้านหลังจูบปิดปากเสียแล้ว
เนิ่นนานกว่าจะยอมถอนริมฝีปากออก จนปากของน้ำเหนือแทบจะช้ำ แล้วไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ควอตซ์ขยับมาอยู่เหนือร่างของเขา ผ้าห่มที่คลุมตัวเอาไว้ร่นไปกองอยู่ที่เอว “พี่จะใช้แค่ปาก... บอกรักเราเองครับ”
น้ำเหนือคิดว่าการสื่อสารระหว่างเขากับควอตซ์น่าจะผิดพลาด และก็คงเป็นตัวเขาเองที่พูดออกไปโดยไม่ได้ไตร่ตรองให้ดีจนเหมือนกลายเป็นการเปิดช่องให้คนเจ้าเล่ห์คนนี้
“ด เดี๋ยวครับพี่ควอตซ์... ผ ผมว่า อือ... พี่น่าจะเข้าใจผมผิด...” น้ำเหนือยกมือยันไหล่คนด้านบนเอาไว้ ต้องการที่จะพูดคุยกันให้รู้เรื่องก่อน
“ไม่นี่ครับ พี่ไม่ได้เข้าใจผิดอะไรเลย” คนด้านบนทำหน้าตาใสซื่อเสียจนน้ำเหนืออยากจะหยิกให้เนื้อเขียว แต่ก็แค่แปบเดียวดวงตาคู่นั้นก็ทอประกายระริก พร้อมกับรอยยิ้มที่น้ำเหนือบอกได้เลยว่า...
เจ้าเล่ห์... สุด ๆ
“ก็น้ำเหนือบอกพี่เอง... ว่าให้พี่ใช้แค่ปากบอกรัก” นัยน์ตาของควอตซ์ทอประกายเหมือนกำลังสนุกสนาน “พี่ก็เลยจะใช้ปากบอกรักเรา แต่พอดีว่าพี่ไม่ชอบบอกรักด้วยคำพูด แต่ชอบบอกด้วยการกระทำมากกว่า พี่ว่า... พี่ก็ไม่ได้ผิดอะไรนี่ครับ”
น้ำเหนือแทบจะถลึงตามองคนด้านบน ท่าทางเขินอายปนโมโหของน้ำเหนือเรียกรอยยิ้มขบขันจากควอตซ์ได้เป็นอย่างดี ก็เขาไม่ได้ทำอะไรผิดจริงอย่างที่อีกฝ่ายพูด แม้จะรู้ว่าความหมายของน้ำเหนือคือคำบอกรัก แต่เขาก็ชอบที่จะแหย่ให้คนรักได้เขินแบบนี้
“พี่ขออนุญาตบอกรักนะครับ” พูดจบก็ลงมือบอกรักน้ำเหนือด้วยปากของตัวเองทันที
เริ่มจากริมฝีปากอิ่มนั่นเป็นอันดับแรก ก่อนจะผละไปที่แก้มทั้งสองข้าง เปลือกตา หน้าผาก แล้ววนกลับมาที่ปากอีกครั้ง และคราวนี้ควอตซ์ก็บอกรักผ่านปากตัวเองกับปากของน้ำเหนือได้หนักหน่วงขึ้น จนน้ำเหนือต้องส่งเสียงอยู่ในลำคอเพื่อประท้วง สองมือก็โดนตรึงเอาไว้ด้วยมือของควอตซ์ ขาทั้งสองข้างก็โดนกดทับด้วยขาของอีกฝ่าย คนด้านบนป้องกันการหนีของน้ำเหนือได้อย่างสมบูรณ์แบบ
และเมื่อแขน ขา ถูกปล่อยให้เป็นอิสระอีกรอบ น้ำเหนือก็ไร้เรี่ยวแรงในการต่อต้านแล้ว...
แต่การบอกรักของควอตซ์ยังไม่จบแค่เท่านี้เขาเริ่มใช้ปากของตัวเองบอกรักน้ำเหนือไปจนแทบจะทั่วทั้งตัว จนน้ำเหนือได้แต่นอนยกมือปิดหน้าอย่างเขินอายเต็มที่
“พ พี่ควอตซ์... เลิกแกล้งผมเถอะครับ” น้ำเหนือพูดเสียงแผ่ว
ควอตซ์ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าการใช้ริมฝีปากกดจูบไปตามผิวกายของน้ำเหนือ แต่อีกฝ่ายไม่ได้จูบแค่ปาก หรือว่าแค่ไหล่ แต่แทบจะทุกสัดส่วนของร่างกายที่อีกคนแนบจูบลงไป การที่ต้องมานอนเปิดเผยร่างกายขาวเนียนแล้วให้อีกฝ่ายกดจูบไปทั่วตัวพร้อมฟังเสียงจูบไปด้วยแบบนี้ มันน่าอายมากที่เดียว
ใบหน้าของน้ำเหนือแดงก่ำไปหมด และมันกำลังลามไปที่ใบหู และเนื้อตัว จนตอนนี้ผิวขาว ๆ ของน้ำเหนือกลายเป็นสีระเรื่อไปแล้ว
“พี่ทำแบบนี้... ผมอายจะแย่อยู่แล้ว”
ควอตซ์หัวเราะ ไม่ได้ขบขันแต่เอ็นดูคนตรงหน้าจับใจ เขาขยับตัวไปเสมอน้ำเหนือ ก่อนจะจับมือข้างหนึ่งของคนรักออกจาก มองใบหน้าแดงก่ำอย่างชอบใจระคนเอ็นดู ก้มลงจูบหนัก ๆ ที่แก้มทั้งสองข้าง
“ที่รัก... คุณเป็นคนที่มีเสน่ห์ที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา” คนด้านบนโน้มตัวไปกระซิบข้างหู “โดยเฉพาะ... เวลานี้”
“พี่ควอตซ์!” น้ำเหนือยกมือทุบไหล่คนด้านบนทันทีที่ได้ยินประโยคชวนเลี่ยนแต่ทำให้หัวใจเต้นแรงนั้น “คนลามก”
ดวงตากลมโตทั้งสองข้างของน้ำเหนือเริ่มคลอด้วยหยาดน้ำใส แบบที่ควอตซ์เห็นแล้วก็ต้องยอมแพ้ วันนี้ดูเหมือนเขาจะแกล้งน้ำเหนือให้อายมากไปหน่อย...
“โอ๋...” คนตัวสูงเปลี่ยนมาพิงหัวเตียงก่อนจะช้อนตัวน้ำเหนือขึ้นมากอดเอาไว้ “พี่ไม่แกล้งแล้ว”
“ทำไมชอบแกล้งผมอยู่เรื่อยเลย” น้ำเหนือทุบไหล่เจ้าของตักอีกหลายรอบ ตามด้วยกัดที่ไหล่กว้าง ๆ นั้นด้วย ไม่ได้แรงมากแค่พอเป็นรอยฟันชัดเจนก็เท่านั้น
“ก็เราน่ารัก เวลาเขิน หรืออายก็ยิ่งน่ารัก พี่ก็เลยชอบแกล้ง” ควอตซ์ตอบ โน้มอีกคนให้ลงมาซบที่อกแล้วกอดเอาไว้แน่น
“พี่ชักจะโรคจิตแล้วนะแบบนี้”
“อาจจะใช่นะ” ไม่มีปฏิเสธ อีกทั้งยังหัวเราะชอบใจยิ้มรับคำต่อว่าด้วยความยินดี
เขาว่าเขาชักจะโรคจิตอย่างที่น้ำเหนือพูด ยิ่งตอนเห็นสีหน้าเหมือนกึ่งบึ้งกึ่งเขินของน้ำเหนือก็ยิ่งชอบ ต้องเผลอแกล้งอยู่เรื่อย ๆ
ไหนใครว่าคู่รักที่แต่งงานกันไปนาน ๆ แล้วเริ่มจะไม่แสดงความรักต่อกันแล้ว บางคู่นานไปก็เริ่มเบื่อ เริ่มต่างคนต่างใช้ชีวิต เขาไม่เห็นรู้สึกแบบนั้นเลย นับวันยิ่งรัก ยิ่งอยากแสดงออกให้เห็นว่าทั้งรักทั้งห่วงมากแค่ไหน ยิ่งอยากแกล้ง อยากหยอก อยากรัก...
“ยังง่วงอยู่ไหม” ควอตซ์ถามเมื่อเห็นอีกคนตาปรือ ๆ เหมือนคนง่วงนอน
น้ำเหนือพยักหน้ารับ เขายังไม่หายง่วงเลยตอนโดนปลุกให้ตื่น แถมยังมาเสียพลังงานไปกับการแกล้งหนัก ๆ ของควอตซ์อีก พอได้นั่งพิงอีกคนนิ่ง ๆ แบบนี้ก็ชักจะง่วงขึ้นมาอีกรอบ
“อย่างนั้นก็หลับเถอะ เอาไว้สักแปดเก้าโมงค่อยตื่นอีกทีก็ได้ มาพักผ่อนทั้งที เด็ก ๆ พวกคุณแม่ช่วยดูแลได้อยู่แล้ว” ควอตซ์บอก ลูบหลัง ลูบผมคนบนตักอย่างต้องการกล่อมให้นอน
“ไม่ให้ผมนอนดี ๆ ล่ะครับ...” พอโดนลูบผม ลูบหลังก็ยิ่งเคลิ้ม
ควอตซ์ประคองน้ำเหนือให้ลงนอนบนเตียงดี ๆ ก่อนที่เขาจะเอนตัวลงนอนตาม รั้งตัวคนรักมากอดเอาไว้ ลูบผมกล่อม ใช้เวลาไม่นานน้ำเหนือก็หลับไปอีกรอบ ส่วนตัวเขาก็นอนมองใบหน้ายามหลับของน้ำเหนือแบบนั้นไปเรื่อย ๆ
“แอ้... แอ้” เสียงออแอ้ของหลานสาวคนเล็กของตระกูลบริสตันดังขึ้นอย่างต้องการเรียกร้องความสนใจจากพี่ชายทั้งสองคนนั่งมองน้องสาวอยู่ข้าง ๆ เบาะนอน
คุณย่าบอกให้ดูน้องเอาไว้ ระหว่างคุณย่า คุณปู่ แล้วก็คุณตาไปสั่งมื้อเช้ามาให้ ซึ่งทั้งสองคนก็ทำหน้าที่พี่ชายที่แสนดีได้อย่างดีเยี่ยม หลังจากที่พวกคุณย่าลุกไปแล้วสองแสบก็ขยับมานั่งมองน้องแบบไม่ละสายตาเลย
ตอนนี้ฝาแฝดและน้องเลิฟอยู่ตรงเฉลียงของบ้านพักที่เชื่อมกับบ้านพักอีกหลังที่ควอตซ์กับน้ำเหนือพักอยู่ รวมไปถึงเชื่อมกับสระว่ายน้ำด้วย น้องเลิฟนอนอยู่บนเบาะที่เตรียมมา ดวงตาใสแจ๋วมองพี่ชายทั้งสองคนก่อนจะร้องออแอ้ออกมา
“หิวไหม” พี่ฮาร์ทเอ่ยถามน้องสาวตัวน้อย “คุณย่าไปเอาหม่ำ ๆ อยู่ เดี๋ยวมาแล้วนะ”
“แอ้....” น้องเลิฟยิ้มร่า ขยับแขนขาถีบอากาศไปมาอย่างชอบใจ
“เดียร์เช็ดให้น้อง” น้องเดียร์หันไปหยิบผ้าอ้อมมาก่อนจะค่อย ๆ เช็ดปากเล็ก ๆ ที่มีน้ำใส ๆ ไหลเยิ้มออกมาจากการยิ้มแล้วก็หัวเราะ
“แอะ แอ้...” ดูท่าแล้วเจ้าตัวน้อยจะชอบใจที่มีพี่ชายทั้งสองคนมาดูแลแบบนี้ ยิ้มกว้างใหญ่เลย
“เดียร์ อันนี้ให้น้องเล่นได้” พี่ฮาร์ทหันไปหยิบลูกบอลในกระเป๋าของเล่นของน้องสาวมาส่งให้น้องชายของตัวเอง
ทั้งคู่เคยเห็นมัมมี๊เอาลูกบอลอันนี้ให้น้องเล่น มัมมี๊บอกว่าเอาไว้ให้น้องฝึกจับของ น้องเดียร์รับลูกบอลมาจากพี่ชายฝาแฝดก่อนจะยื่นให้น้องสาวที่มองตามลูกบอลในมือของพี่ชาย สองแขนน้อย ๆ ยื่นออกมาเหมือนต้องการจะจับลูกบอลลูกนั้น
“แอ้ ๆ แอะ... แอ...” ยิ้มกว้างเมื่อจับลูกบอลในมือพี่ชายเอาไว้ได้ น้องเลิฟใช้สองมือจับลูกบอลยางลูกเล็กเอาไว้ ขยับแขนขึ้นลงเหมือนชอบใจ พอลูกบอลหล่นก็หัวเราะ พยายามจะจับลูกบอลใหม่แต่ก็จับไม่ได้เลยหันไปมองพี่ชายทั้งสองคนแทน ส่งเสียงออแอ้เหมือนต้องการฟ้อง
“เล่นอะไรกันเด็ก ๆ ย่าได้ยินเสียงไปถึงนู้นเลย” คุณหญิงมรกตที่เพิ่งเดินกลับมาร้องถามหลานชาย
“น้องเลิฟเล่นบอลครับ แต่ทำล่วงแล้วหยิบไม่ได้ น้องเลยร้อง” พี่ฮาร์ทหันไปตอบคำถามของคุณย่า
“น้องจะฟ้องเราน่ะสิ อยากให้เราหยิบให้” คุณหญิงพูดพลางหัวเราะ “มาครับ มากินข้าวก่อน ย่าตักข้าวต้มมาให้ คุณตาคุณปู่กำลังมาเอาขนมปังปิ้งมาเผื่อด้วยนะ”
“แล้วน้องเลิฟล่ะครับ หม่ำอะไร” น้องเดียร์ถามไปถึงน้อง
“น้องเลิฟหม่ำนมครับ ของพวกนี้น้องยังหม่ำไม่ได้ ต้องรอโตกว่านี้ก่อน”
“ฮาร์ทป้อนนมน้องได้ไหม” พี่ฮาร์ทถามเหมือนกับไม่แน่ใจ ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อคุณย่าพยักหน้า รับขวดนมของน้องเลิฟมาถือเอาไว้ก่อนจะป้อนนมให้น้อง
“อย่างนั้นเดียร์มากินข้าวก่อนครับ เดี๋ยวจะได้ไปเล่นกับน้อง ผลัดกันให้พี่ฮาร์ทมากินข้าว” คุณหญิงมองดูจนแน่ใจว่าพี่ฮาร์ทป้อนนมน้องได้ก็เอ่ยเรียกให้น้องเดียร์มาทานข้าวแทน “สาลี่ช่วยฮาร์ทดูเลิฟด้วยนะ”
“ค่ะ คุณหญิง” สาลี่รับคำ ช้อนตัวคุณหนูน้อยมาอุ้มเอาไว้เองเพื่อที่พี่ฮาร์ทจะได้ป้อนนมน้องได้ถนัดขึ้น
“น้องดูดนมใหญ่เลย” พี่ฮาร์ทยิ้มเมื่อเห็นปากน้อย ๆ ของน้องเลิฟขยับดูดนมจากขวดไม่หยุด “น้องหม่ำเก่ง”
น้องเดียร์พอได้ยินพี่ชายพูดแบบนั้นก็วิ่งมาดูน้องดูดนม ก่อนจะวิ่งกลับไปหาคุณย่าเพื่อทานมื้อเช้าต่อ โต๊ะสนามที่ตั้งอยู่ตรงเฉลียงคือสถานที่สำหรับมื้อเช้าของครอบครัวบริสตัน ลาพิสที่พักแยกที่บ้านอีกหลังก็ตามมาสมทบด้วย เจ้าตัวแวะมาดูหลานคนโตป้อนนมน้องก่อนจะเดินไปกอดคุณหญิงมรกตแล้วก็คุณโทมัส ก่อนจะลงมือจัดการมื้อเช้า
“พี่ควอตซ์กับพี่น้ำเหนือล่ะคะ” ถามถึงพี่ชายกับพี่สะใภ้
“ยังไม่มาจ๊ะ น่าจะยังไม่ตื่นกัน” คุณหญิงมรกตตอบคำถามของลูกสาว “ปล่อยพวกพี่เขานอนกันไปนั่นแหละ มาพักผ่อนทั้งที”
“คุณย่าครับ น้องหม่ำนมหมดขวดแล้ว” พี่ฮาร์ทเรียก ชูขวดนมเปล่าที่น้องดูดหมดแล้วให้ดู
“โอเคครับ อย่างนั้นมาหม่ำข้าวครับ แล้วค่อยเล่นกับน้องใหม่” คุณหญิงเรียกพี่ฮาร์ท ให้สาลี่ช่วยดูแลน้องเลิฟระหว่างนั้น
พ่อสินธรยกตัวหลานชายขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ ก่อนจะดันชามข้าวต้มให้ ซึ่งพี่ฮาร์ทก็ยกมือไหว้ขอบคุณพร้อมกับยิ้มกว้างให้
สองแสบกับคุณอาคนสวยยังคงครองบทสนทนาบนโต๊ะอาหารเหมือนทุกครั้ง นั่งฟังเสียงเจื้อยแจ้วของฝาแฝดเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้ฟัง ก่อนที่อาหลานจะชักชวนกันไปเล่นน้ำหลังจากทานข้าวเสร็จ แต่ก็โดนคุณปู่คุณตาห้ามเอาไว้ก่อน เพราะจะพาออกไปเที่ยวข้างนอก เอาไว้ตอนบ่ายกลับมาแล้วค่อยเล่นน้ำอีกที
เช้านี้พวกเขาตั้งใจจะไปเที่ยวไร่องุ่นกัน พาเด็ก ๆ ไปเก็บองุ่นแล้วก็ลองชิมองุ่นสด ๆ จากต้น พอได้ฟังโปรแกรมทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ก็พากันตื่นเต้นยกใหญ่ที่จะได้ไปเก็บองุ่นอร่อย ๆ กัน
“น้องเดียร์อยากเก็บองุ่นเยอะ ๆ เลย องุ่นหย่อย ๆ ครับ”
“พี่ฮาร์ทก็เก็บด้วย จะเก็บให้แด๊ด ๆ มัม ๆ ด้วย”
“เก็บให้อาพิสด้วย คุณตาด้วย” น้องเดียร์หันไปพูดกับพี่ชาย
พี่ฮาร์ทพยักหน้าหงึกหงัก “เก็บให้คุณย่ากับคุณปู่ด้วย”
“อ่ะ ๆ ๆ เก็บให้น้องเลิฟด้วย เนอะ ๆ พี่ฮาร์ท”
“ใช่ ๆ เก็บให้น้องเลิฟด้วย”
น้องเดียร์หันไปทางคุณปู่โทมัส “น้องเลิฟหม่ำองุ่นได้ไหมครับ”
“น้องยังหม่ำไม่ได้ครับ เดี๋ยวติดคอน้อง”
พอได้ยินคำตอบแบบนั้นทั้งสองแสบก็ทำหน้าเสียดายกันใหญ่ก่อนที่น้องเดียร์จะยิ้มกว้างออกมาแทน “ไม่เป็นไร น้องเดียร์หม่ำแทนน้องก็ได้”
เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ใหญ่ทุกคนได้เป็นอย่างดี คุณโทมัสยีผมหลานชายคนเล็กอย่างมันเขี้ยวปนเอ็นดู
“ฉลาดจริง ๆ เด็กคนนี้ หลานใครเนี่ย” พ่อสินธรหัวเราะ
“หลานคุณตา อ่ะ... หลานคุณปู่คุณย่าด้วย หลานอาพิสด้วยครับ!”
“ลูกแด๊ด ๆ กับ มัม ๆ ด้วย เนอะ”
แล้วสองพี่น้องก็หัวเราะกันเอง ดูท่าจะตื่นเต้นกับการที่จะได้ไปไร่องุ่นเสียเหลือเกิน...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มีโรงพยาบาลไหนรับรักษาโรคเหม็นฟามรักของคู่นี้บ้างค่ะ หรือไม่ก็รับรักษาความหลงเมียบ้าง จะพาพี่ควอตซ์ไปรักษา สงสารน้องเหนือเหลือเกินโดนพี่กลั่นแกล้งทุกครั้งที่มีโอกาสเลยจ้า เราขอข้ามคู่นี้ไป ไปโฟกัสที่เจ้าตัวแสบกับน้องสาวตัวน้อยดีกว่า ฝาแฝดก็เป็นพี่ชายที่แสนดีนะเนี่ย อยากจับเจ้าแฝดมาฟัดที่สุดเลยจ้า ฮ่า...
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
ชอบตอนสองแฝดช่วยเลี้ยงน้อง น่ารัก :-[
-
ฟินกับความน่ารักของครอบครัวนี้ :m1: :m1: :m1: :m1:
-
ครอบครัวนี้น่ารักมากๆๆเลย อบอุ่นดีจัง :mew1:
-
รักหวานๆ.. :heaven
-
:pig4: :pig4:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
เบาหวานขึ้นตา
-
พี่ควอตซ์ละมุนมากกก แกล้งน้องง อยากได้แบบพี่ควอตซ์สักคนนน
แฝดน่ารักกก น้องเลิฟก็น่ารักกก :กอด1:
-
:mew1:
ตอนนี้ตาร้อนมากเลย อิจน้ำเหนือสุดอ่ะ
อยากมีคนรักแบบนี้
-
อิจมากกกกกกกกก ครอบครัวน่ารักมากกกกกกกกก :L2:
-
คนพี่ชอบแกล้งน้องละเกินนนน เรานี่เหม็นความรักไปหมดแล้ววว
-
น่่ารัก ฟินน
-
เจอแฝดทีไรยิ้มได้ทุกทีสิ :mew1: :mew1: :mew1:
-
บอกรักด้วยปากนี้ ทำเอาหลับยาวไปเลยเนอะ :mew3:
-
สุขสันต์หรรษา ทริปของครอบครัวอย่างแท้จริง
-
ดีจังเลยน้าาาา
-
พี่ฮาร์ทช่างดูแลแต่เด็กเลยนะเนี่ย
-
:mew1: :mew1:
-
แฝดน่ารัก
-
เห็นพี่ควอตซ์ กับน้ำเหนือหวานกันขนาดนี้อยากให้มีน้องกันอีกสักหลายๆคนเลย
-
น่ารักจังเลย :mew1: :mew1: :mew1:
-
:mew1: :mew1:
-
พี่ควอตซ์หวานใส่น้ำเหนือตลอด
:กอด1: :กอด1:
-
สองแฝดเก่งจัง ช่วยดูแลน้องเลิฟด้วย แต่จะกินองุ่นแทนน้องนี่คืออัลไร 555
-
พี่ชายโตแล้ว ช่วยดูแลน้อง
-
หวานกันซะ
-
เจ้าแฝดรักน้องกันมากๆเลย
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกก อบอุ่นตลอดเลย
-
ครอบครัวนี้น่ารักมากค่ะ
ชอบที่สุด >//<
-
(https://i-h2.pinimg.com/564x/3a/9e/be/3a9ebe206799abbcbf38512e81816a28.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ
อุ้มรัก’S l “17”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
โชคดีที่แดดวันนี้ไม่แรงเท่าไหร่ แถมยังมีลมเย็น ๆ พัดผ่านมาให้รู้สึกสบายอีกด้วย อาจจะเป็นเพราะว่าเดือนนี้ก็เข้าสู่เดือนสุดท้ายของปีแล้ว อากาศที่นี่เลยดีเป็นพิเศษ ครอบครัวบริสตันทยอยลงจากรถตู้คันใหญ่เมื่อรถจอดสนิทที่ไร่องุ่นแห่งหนึ่ง
น้ำเหนือจัดหมวกที่น้องเลิฟใส่อยู่ให้เข้าที่ก่อนจะส่งตัวลูกสาวคนเล็กต่อให้กับควอตซ์ที่รับไป คนตัวสูงจับลูกสาวให้นั่งบนฐานของเป้อุ้มเด็กโดยให้ลูกสาวนั่งหันหน้าออกเพื่อที่จะได้มองเห็นรอบ ๆ ได้ชัดเจน น้ำเหนือคอยจับสายคาดให้เรียบร้อย
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยทุกคนก็พร้อมที่จะเข้าไปชมองุ่นในไร่ ลาพิสอาสาไปซื้อบัตรเข้าชมสำหรับทุกคน
“ไปนั่งรถดูรอบ ๆ กันก่อนดีกว่าค่ะ แล้วเดี๋ยวค่อยไปโซนที่เขาให้เข้าไปเก็บองุ่นได้” ลาพิสที่ซื้อบัตรเข้าเรียบร้อยแล้วเดินมาบอกกับทุกคน
ที่ไร่องุ่นแห่งนี้มีขนาดพื้นที่ใหญ่โต แบ่งสัดส่วนเอาไว้หลายโซน ส่วนแรกคือส่วนที่สามารถนั่งรถรางของไร่ชมส่วนต่าง ๆ ได้ ส่วนที่สองจะเป็นส่วนของโรงผลิต มีทั้งโรงงานบ่มไวน์ ซึ่งก็แบ่งตามสายพันธ์ขององุ่นย่อยลงไปอีก โรงงานองุ่นแปรรูป ส่วนที่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าไปทดลองเก็บองุ่นได้ ซึ่งส่วนนี้ต้องจ่ายเพิ่มต่างหากไม่เกี่ยวกับบัตรเข้าชม แล้วก็ยังมีส่วนที่เป็นร้านขายของฝากแล้วก็ร้านอาหารอีกด้วย
“โอเค ตามนั้น” คุณโทมัสพยักหน้าเห็นด้วยกับลูกสาว ก่อนที่ทุกคนจะเดินไปขึ้นรถรางของไร่องุ่น
แถวแรกเป็นคุณหญิงมรกต กับฝาแฝดแล้วก็ลาพิส แถวที่สองเป็นควอตซ์กับน้ำเหนือ แถวที่สาวเป็นคุณโทมัสกับพ่อสินธร ส่วนแถวอื่น ๆ ก็เป็นบรรดานักท่องเที่ยว
ฝาแฝดตื่นเต้นยกใหญ่ตอนที่รถรางเริ่มออกเดินทาง ขับไปช้า ๆ พร้อมกับเสียงบรรยายส่วนต่าง ๆ ของไร่องุ่น แวะพักแต่ละจุดเพื่อให้ทุกคนลงไปชมแล้วก็ถ่ายรูป มีมุมถ่ายรูปอยู่ไม่น้อยเลย
น้องเลิฟเองก็ดูจะตื่นเต้นไม่แพ้กันเพราะเอาแต่ขยับแขนขยับขาไปมา ทำตาโต ปากเล็ก ๆ ห่อเข้าหากันมันตื่นตาตื่นใจที่ได้เห็นอะไรใหม่ ๆ ส่งเสียงอ้อแอ้ไม่หยุด
“ชอบเหรอคะ” น้ำเหนือก้มลงพูดกับลูกสาวพลางใช้ผ้าอ้อมเช็ดปากให้
“แอ้... แอ้...” น้องเลิฟส่งเสียงกลับมาเหมือนจะตอบรับคำถามของมัมมี๊ เจ้าตัวน้อยขยับตัวเด้งดึ๋ง ๆ ไม่หยุดเหมือนจะชอบใจจนควอตซ์ต้องจับตัวเอาไว้ให้มั่นกว่าเดิมแม้ว่าน้องเลิฟจะนั่งอยู่ในเป้ก็ตามที
“ดูท่าจะชอบ” ควอตซ์พูดยิ้ม ๆ เมื่อเห็นลูกสาวส่งเสียงออกมาไม่หยุด แถมสายตายังมองซ้ายมองขวา ท่าทางจะชอบใจมากจริง ๆ
“นั่นสิครับ ดีนะครับอากาศเย็นสบาย ไม่ร้อนแล้วก็ไม่หนาวไป” น้ำเหนือว่า ยื่นมือไปจับมือเล็ก ๆ ของลูกสาว
น้องเลิฟหันมามองมัมมี๊ก่อนจะส่งเสียงอู้อี้ไปหมดเหมือนจะชี้ชวนให้มัมมี๊มองไปรอบ ๆ มือน้อยกำรวบนิ้วมือของมัมมี๊แล้วยกขยับขึ้นลง ก่อนจะหัวเราะชอบใจจนคุณย่าที่นั่งอยู่ด้านหน้าต้องหันมามอง
“อารมณ์ดีเชียว”
“ใช่ครับ ท่าจะชอบน่ะครับคุณแม่” น้ำเหนือตอบคำของคุณหญิงมรกต
รถรางแวะจอดตามสถานที่ต่าง ๆ จนกระทั่งวนครบรอบ แต่ละคนทยอยลงจากรถหลังจากที่รถจอดสนิทแล้ว ฝาแฝดที่ลงจากรถได้ก็กระโดดชอบใจ ต่างผลัดกันเล่าเรื่องราวให้ฟังไม่หยุด ทั้ง ๆ ที่ก็นั่งรถไปด้วยกันตั้งเป็นชั่วโมง แต่เหล่าผู้ใหญ่ก็ไม่มีใครเอ่ยขัด ให้ทั้งสองคนเล่าตามที่ใจเขาอยากจะเล่า
“เราไปโซนเก็บองุ่นก่อนดีไหมคะ แล้วค่อยไปหาอะไรกินกันอีกที” ลาพิสที่เพิ่งดูเวลาเสร็จเงยหน้าขึ้นพูดกับทุกคน ตอนนี้เพิ่งจะสิบเอ็ดโมงเท่านั้นเอง
“ก็ดีนะ เอาตามนั้นแล้วกัน” คุณโทมัสเป็นคนตัดสินใจแทน
เมื่อตกลงกันได้เรียบร้อยแล้วพวกเขาก็นั่งรถรางอีกคันเพื่อไปยังโซนที่อนุญาตให้นักท่องเที่ยวไปทดลองเก็บองุ่นได้
“เดี๋ยวเราจะไปเก็บองุ่นกันนะครับ” น้ำเหนือบอกกับฝาแฝดระหว่างที่นั่งรถไป “เขาจะมีตะกร้าให้คนละใบ พวกหนูเก็บองุ่นใส่ตะกร้าได้ แล้วองุ่นพวกนั้นก็เอากลับบ้านได้ครับ”
ฝาแฝดทำตาโตทันทีที่ได้ยินมัมมี๊พูด “น้องเดียร์เก็บงุ่น ๆ เยอะ ๆ เลยใช่ไหมครับ”
“ครับ เก็บได้เต็มตะกร้าเลยครับ”
“อู้...” น้องเดียร์ทำตาโตกว่าเดิม ปรบมือชอบใจก่อนจะหันไปหาพี่ชายฝาแฝด “พี่ฮาร์ท เก็บงุ่น ๆ ได้ มัม ๆ บอกเก็บได้เยอะเลย น้องเดียร์เก็บให้นะ”
พี่ฮาร์ทพยักหน้าพร้อมกับยิ้มกับคำพูดของน้องชาย “พี่ฮาร์ทก็จะเก็บให้เดียร์ เก็บให้น้องเลิฟด้วยเลย”
“เดียร์ก็จะช่วยเก็บด้วย เก็บให้แด๊ด ๆ มัม ๆ อาพิส”
“คุณปู่ คุณย่า แล้วก็คุณตาด้วย” พี่ฮาร์ทพูดต่อ “ให้อาลาสี่ ย่ายุพินด้วย ทุกคนเลย”
น้องเดียร์พยักหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองมัมมี๊ “ให้แพน ๆ ด้วยได้ไหมครับ”
น้ำเหนือยิ้ม ยกมือลูบผมลูกชายทั้งสองคนก่อนจะพยักหน้ารับ “ได้ครับ เก็บให้ทุกคนเลยนะ”
“ครับ! / ฮะ!” ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ตอบรับ
คนฟังอย่างน้ำเหนือกับควอตซ์อดที่จะยิ้มภูมิใจในตัวลูกชายไม่ได้ ดีใจที่พวกเขาทั้งสองคนรู้จักแบ่งปันและเผื่อแผ่ไปถึงคนอื่น ๆ ไม่ได้นึกถึงแค่ตัวพวกเขาเอง แต่ยังนึกถึงทุก ๆ คน ทั้งน้องสาว พวกคุณปู่คุณย่า แล้วไหนจะนึกไปถึงคนที่บ้านอีก
พวกเขาก็หวังว่าเมื่อโตขึ้นลูกชายทั้งสองคนจะนึกถึงคนอื่นแบบนี้เสมอ ๆ
นั่งรถรางไม่นานก็มาถึงยังโซนเก็บองุ่น พ่อสินธรอุ้มฝาแฝดลงจากรถทีละคนก่อนที่คนอื่น ๆ จะทยอยกันลงบ้าง ลาพิสเดินไปส่งบัตรเข้าที่ซื้อมาตั้งแต่ตอนแรกให้กับเจ้าหน้าที่ที่ดูแลโซนนี้ ก่อนจะรับตะกร้าสำหรับใส่องุ่นมาส่งให้ทุกคน
โซนนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่อาจจะเพราะถ้าอยากจะเข้าต้องเสียเงินเพิ่ม อีกทั้งยังจำกัดการเข้าบริเวณนี้เป็นรอบ ๆ อีกด้วย แต่ละรอบก็จำนวนไม่เยอะมาก มีเวลาให้หนึ่งชั่วโมงในการเดินเล่นและเก็บองุ่น
ยืนฟังคำแนะนำของเจ้าหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญจนเข้าใจทุกคนก็เริ่มเดินเข้าไปด้านใน ควอตซ์เปลี่ยนมาให้น้ำเหนือคอยอุ้มน้องเลิฟเอาไว้แทน ส่วนตัวเขาก็คอยดูฝาแฝด เพราะต้องใช้กรรไกรในการตัดเถาองุ่น ควอตซ์เลยต้องคอยดูแฝดใกล้ชิด ช่วยกันดูกับคุณปู่ คุณตา
น้ำเหนือกับคุณหญิงมรกตเดินตามคนอื่น ๆ ไปเรื่อย ๆ พูดคุยหยอกล้อกับน้องเลิฟ น้ำเหนือลองปอกเปลือกขององุ่นที่ใช้น้ำล้างทำความสะอาดแล้วฉีกเป็นชิ้นเล็กส่งให้น้องเลิฟของชิม รสชาติแปลกไปทำให้เจ้าตัวน้อยทำสีหน้าตลกออกมาเรียกเสียงหัวเราะจากน้ำเหนือแล้วก็คุณหญิงมรกตได้เป็นอย่างดี
“ฮูย... งุ่น ๆ เต็มเลย น้องเดียร์เก็บได้หมดเลย” น้องเดียร์ทำตาโตเมื่อเดินเข้ามาด้านในแล้วมองเห็นพวงองุ่นอยู่เต็มไปหมดสองข้างทาง
“มา! ปู่อุ้ม” คุณโทมัสว่าก่อนจะอุ้มน้องเดียร์ขึ้นในระดับที่เห็นองุ่นได้ชัดเจน พ่อสินธรที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ก็จับมือหลานชายให้มาช่วยตัดองุ่น
“ตัดแบบนี้นะ เราจะใช้มือเด็ดออกมาเลยไม่ได้ นี่ไง... น้องเดียร์ตัดได้แล้ว” พ่อสินธรพูดก่อนจะวางองุ่นพวงโตบนมือน้อย ๆ ของหลานชาย
น้องเดียร์หันไปบอกให้คุณปู่วางเขาลงแล้วจึงวิ่งมาหามัมมี๊กับคุณย่าที่เดินตามหลังมา “คุณย่า มัม ๆ น้องเดียร์เก็บงุ่น ๆ เองด้วย” สองมือประคององุ่นไว้ไม่ให้หล่นลงพื้นไปเสียก่อน
“เก่งจังเลยครับ ตัดเสร็จแล้วก็เอาใส่ตะกร้าได้เลยนะ” คุณหญิงมรกตเอ่ยชมหลานชาย
“ระวังมือด้วยนะครับ ให้พวกคุณตาช่วยนะหนูทำเองไม่ได้รู้ไหม แล้วก็ระวังล้มด้วยครับ ห้ามวิ่งนะ” น้ำเหนือเอ่ยกำชับกับลูกชายอีกรอบ ซึ่งน้องเดียร์เองก็พยักหน้ารับก่อนจะกลับไปหาคุณปู่ คุณตาต่อ
ส่วนพี่ฮาร์ทกำลังสนุกสนานกับการเก็บองุ่นกับแด๊ดดี๊แล้วก็คุณอาคนสวยที่ดูจะสนุกไม่แพ้หลานชายเลย ควอตซ์อุ้มลูกชายเอาไว้บนแขนมืออีกข้างก็จับตัวเอาไว้ไม่ให้หล่น ให้ลาพิสจับมือของพี่ฮาร์ทตัดองุ่นแล้วเอาใส่ตะกร้า
“ลูกใหญ่ม้ากมาก พี่ฮาร์ทหม่ำได้ไหม” พี่ฮาร์ทจ้ององุ่นในมือตาไม่กระพริบจนทั้งสองคนหัวเราะออกมา
“มา เดี๋ยวอาล้างให้ก่อน” ลาพิสหยิบองุ่นในมือหลานชายไปถือเอาไว้ก่อนจะใช้ก๊อกน้ำที่มีอยู่แทบจะทุกจุดในไร่ล้างองุ่นจนสะอาดแล้วจึงส่งให้หลานชายอีกรอบ “กินได้แล้วล่ะ ลองดูสิอร่อยไหม”
“ขอบคุณครับ” พี่ฮาร์ทยกมือไหว้ขอบคุณคุณอา ก่อนจะรับองุ่นที่อาลาพิสเด็ดออกมาให้ส่งเข้าปาก เจ้าตัวยิ้มกว้างชอบใจเมื่อได้ลองชิมผลไม้โปรด “อร่อยครับ! อร่อย อาพิสลอง ๆ” หยิบองุ่นป้อนคุณอาด้วย แล้วก็ป้อนให้แด๊ด ๆ ด้วย “อร่อย ๆ”
“อือ! อร่อยจริง ๆ ด้วยเนอะ อย่างนั้นอาว่า... เรามาเก็บกันให้เยอะ ๆ เลยดีกว่า ดีไหม”
“ดีครับ!” พี่ฮาร์ทยิ้มกว้าง ก่อนจะหันมองหน้าแด๊ดดี๊ “ได้ไหมครับ”
“ได้สิ เอา... เก็บเลย เดี๋ยวแด๊ดอุ้ม” ควอตซ์อุ้มพาพี่ฮาร์ทเดินไปเรื่อยสลับหยุดเพื่อให้ลูกชายกับน้องสาวช่วยกันเก็บองุ่นจนเต็มตะกร้าสามใบ
เก็บองุ่นเรียบร้อยก็พอดีกับเวลาหนึ่งชั่วโมง ทุกคนเลยเดินออกจากบริเวณนี้ไปยังอีกส่วนเพื่อให้เจ้าหน้าที่แพ็คองุ่นที่เก็บมาให้ แล้วจึงย้ายไปยังโซนของร้านอาหารต่อ เพราะตอนนี้ก็เที่ยงกว่าแล้ว
ภายในร้านอาหารคนแน่นร้านแต่ก็ยังดีที่มีโต๊ะว่างสำหรับพวกเขาทุกคน คุณโทมัสกับพ่อสินธรอุ้มฝาแฝดนั่งบนเก้าอี้สำหรับเด็ก โดยที่ฝาแฝดนั่งอยู่ระหว่างคุณหญิงมรกตแล้วก็ลาพิส คุณโทมัสกับพ่อสินธรนั่งหัวโต๊ะคนละฝั่ง ควอตซ์ที่เพิ่งเดินมาถึงร้านเพราะไปหยิบเก้าอี้เสริมสำหรับน้องเลิฟแล้วก็นมของน้องเลิฟมาเพิ่ม
ควอตซ์จัดแจงที่นั่งให้ลูกสาวจนเรียบร้อย ก่อนที่น้ำเหนือจะวางน้องเลิฟบนเก้าอี้เสริม จัดการคาดเข็มขัดล็อคเอาไว้เรียบร้อย ระหว่างรอคุณหญิงมรกตกับลาพิสสั่งอาหารก็หยิบนมของน้องเลิฟมาป้อนให้ลูกสาว พร้อมกับฟังลูกชายฝาแฝดเล่าเรื่องที่ไปเก็บองุ่นมาไปด้วย
ฝาแฝดสลับกันเล่าคนละประโยคอย่างทุกที ท่าทางจริงจังตอนพูดถึงขั้นตอนการเก็บองุ่น ดูน่าขบขันมากกว่าน่าเกรงขาม แต่ดูเหมือนจะตื่นเต้นมากเกินไป เล่าเยอะเกินไปเลยหิวก่อนใครเพื่อนจนคุณตาต้องส่งองุ่นที่เก็บมาให้ไปหนึ่งกล่อง คราวนี้พวกเขาก็ไม่ได้ยินเสียงฝาแฝดเลยเพราะเอาแต่หยิบองุ่นเข้าปากไม่หยุด
“พอก่อนครับ เดี๋ยวกินข้าวไม่ลง” น้ำเหนือห้ามลูกชายทั้งสองคนเมื่อเห็นว่าเด็ก ๆ ทานองุ่นไปเยอะแล้ว
พอดีกับที่อาหารมาเสิร์ฟ คุณหญิงมรกตเลยหยิบกล่องใส่องุ่นมาเก็บและให้ฝาแฝดทานข้าวแทน มีเมนูโปรดของฝาแฝดอย่างต้มจืดเต้าหู้หมูสับด้วย น้ำเหนือตักต้มจืดใส่ถ้วยแบ่งใบเล็กก่อนจะส่งให้ทุกคน อาหารหน้าตาน่าทานหลายอย่างทยอยมาเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะไปหมด
“แอ้... แอ้...” น้องเลิฟส่งเสียงเหมือนต้องการเรียกร้องความสนใจจากทุกคน สองมือตีแปะ ๆ
“ว่าไงคะ อยากกินบ้างเหรอ” น้ำเหนือหันมาถามลูกสาว ก่อนจะตักน้ำต้มจืดขึ้นเป่าแล้วลองป้อนให้เจ้าตัวน้อยได้ชิม
แต่ดูเหมือนว่ารสชาติจะไม่ถูกใจเพราะลองตักให้อีกช้อนเจ้าตัวก็หันหน้าหนีไปทางแด๊ดดี๊แทน ควอตซ์เลยหยิบขวดน้ำส่งให้แทน ปล่อยให้ลูกสาวลองหยิบ ลองยกขวดดูเอง แล้วก็เหมือนว่าเจ้าขวดน้ำนั้นจะเรียกความสนใจจากน้องเลิฟได้เป็นอย่างดี
ทานอาหารเสร็จก็นั่งย่อยต่ออีกพัก ก่อนจะย้ายไปโซนขายของที่ระลึก ลาพิสซื้อไอศกรีมรสองุ่นให้หลานคนละถ้วยพร้อมของตัวเอง เดินไปนั่งตักไอศกรีมทานกันอยู่สามคน คุณโทมัสกับพ่อสินธรยืนดูไวน์องุ่นอยู่ตรงโซนขายไวน์และเครื่องดื่ม คุณหญิงมรกตเดินดูพวกองุ่นแปรรูป ควอตซ์กับน้ำเหนือก็เดินดูรอบ ๆ ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ
สุดท้ายคุณโทมัสก็ได้ไวน์องุ่นมาหลายขวด พร้อมกับน้ำองุ่นอีกหลายแพ็ค คุณหญิงมรกตก็ได้พายองุ่นมาหลายสิบซองตั้งใจว่าจะเอาไปฝากคนที่บ้านด้วย ได้ของที่ต้องการแล้วก็ถึงเวลากลับที่พัก พอขึ้นรถมาได้ ยังไม่ทันจะพ้นปากทางไร่องุ่น ฝาแฝดที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วก็เงียบเสียงไป พอชะโงกหน้ามองก็เห็นว่าหลับไปแล้วทั้งคู่
น้องเลิฟเองก็เริ่มออกมาอาการงอแง คงเพราะเลยเวลานอนมาแล้ว น้ำเหนือเลยต้องกล่อมเจ้าหญิงตัวน้อยให้นอนหลับ ควอตซ์ส่งผ้าห่มให้น้องสาวเอาไปห่มให้ฝาแฝด ก่อนจะหยิบผ้าอ้อมในกระเป๋ามาห่มให้น้องเลิฟที่หลับสนิท พ่อสินธรเลยจัดการเปิดเพลงกล่อมให้เด็ก ๆ ได้นอนหลับสบายขึ้น
พอถึงที่พักก็อุ้มฝาแฝดแล้วก็น้องเลิฟลงจากรถโดยไม่ได้ปลุกให้ตื่นขึ้นมา ควอตซ์กับคุณโทมัสอุ้มฝาแฝด ส่วนน้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟ เดินตามคุณหญิงมรกตไปที่บ้านพัก เพราะข้าวของของเด็ก ๆ อยู่ที่บ้านพักของคุณหญิงมรกต เลยต้องพาเด็ก ๆ ไปนอนที่นั่นแทนบ้านพักของควอตซ์กับน้ำเหนือ
แด๊ดดี๊ มัมมี๊จัดการเปลี่ยนชุด เช็ดตัวให้ลูกชายลูกสาวเพื่อที่จะได้นอนสบาย ห่มผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกจากห้องมา
“แล้วพิสล่ะครับ” ควอตซ์ถามขึ้นมาเมื่อไม่เห็นน้องสาวอยู่ด้วย
“แยกกลับห้องไปแล้วค่ะ พวกลูกก็ไปพักกันสักหน่อยเถอะ ตอนเย็น ๆ ค่อยสั่งอาหารมาทานที่นี่กัน” คุณหญิงมรกตว่า “เดี๋ยวพวกแม่ดูแลเด็ก ๆ ให้เอง คงอีกนานเลยกว่าจะตื่นกัน”
“แต่แบบนั้นพวกคุณแม่ก็ไม่ได้พักน่ะสิครับ”
“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เดี๋ยวสาลี่ช่วยดูพวกคุณหนูด้วย หลับไปแบบนี้คงอีกหลายชั่วโมงเลยกว่าจะตื่น” สาลี่ที่วันนี้ไม่ได้ออกไปเที่ยวด้วยพูดอาสา วันนี้เจ้าตัวเอ่ยปฏิเสธคำชวนของคุณหญิงมรกตที่ชวนออกไปไร่องุ่นด้วยกัน ทางคุณหญิงเองก็ไม่อยากบังคับ เมื่ออีกฝ่ายขอไม่ไปก็ไม่บังคับหรือว่ากล่าวอะไร
“ไม่ต้องห่วงหรอก พวกลูกก็เหนื่อยเหมือนกันวันนี้ ไปพักที่ห้องเถอะ” พ่อสินธรพูดอีกคนเพื่อให้ลูกชายกับลูกเขยไปพักผ่อน
“ก็ได้ครับ ถ้าฝาแฝดหรือน้องเลิฟงอแงอะไรก็เรียกพวกผมได้ตลอดเลยนะครับ” สุดท้ายก็ยอม ทั้งสองคนเลยเดินกลับไปยังส่วนที่เป็นบ้านพักของตัวเอง
ควอตซ์ให้น้ำเหนือเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นเพราะวันนี้ออกไปข้างนอกมาหลายชั่วโมง โดนทั้งฝุ่นทั้งควัน น้ำเหนือเลยจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียเลย ใช้เวลาไม่นานก็เดินออกจากห้องน้ำพร้อมชุดใหม่
“พี่ควอตซ์... ไปอาบน้ำหน่อยไหมครับจะได้สดชื่นขึ้น” น้ำเหนือยเอ่ยถามคนที่นั่งเล่นอยู่ตรงโซนนั่งเล่นภายในห้องนอน
“ครับ”
พออีกฝ่ายรับคำ น้ำเหนือก็เดินไปเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ พร้อมกับผ้าขนหนู ก่อนจะส่งให้คนรักที่เดินมาหา
“ขอบคุณครับ” หอมแก้มขาวเป็นการขอบคุณเบา ๆ รับเสื้อผ้ามาถือเอาไว้เองก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
น้ำเหนือจัดการเก็บเสื้อผ้าใช้แล้วใส่ลงถุงก่อนจะเดินไปกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงหลังใหญ่ หยิบโทรศัพท์มากดเปิดเพลงเอาไว้เพื่อไม่ให้ภายในห้องเงียบจนเกินไป หยิบหนังสือที่พกมาด้วยมาอ่านระหว่างรออีกคนอาบน้ำ
“อ่านอะไรครับ” ควอตซ์ถามพลางขยับมานอนข้าง ๆ น้ำเหนือแล้วจัดการกอดคนรักเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างที่ชอบทำ
“หนังสือที่เอามาด้วยน่ะครับ” น้ำเหนือตอบ ชูหน้าปกให้อีกฝ่ายดูก่อนจะวางหนังสือเอาไว้ที่ตู้ข้างเตียง แล้วหันมาหาควอตซ์ทั้งตัว ยกมือขึ้นปัดผมด้านหน้าอีกฝ่ายเล่น “เหนื่อยไหมครับ นอนพักหน่อยไหม วันนี้พี่ควอตซ์ดูแลลูกทั้งวันเลย”
“นิดหน่อยครับ เราเถอะเหนื่อยหรือเปล่า”
“ไม่ค่อยครับ” ตอบแบบนั้นแต่ก็ขยับไปใกล้ควอตซ์มากขึ้นพลางซบหน้ากับอกกว้าง ๆ แล้วหลับตาลง
ควอตซ์กระชับอ้อมแขนตัวเองแน่นขึ้น รัดคนรักอย่างต้องการแกล้ง ก่อนจะหอมแก้มขาวไปอีกหลายฟอด
“ได้นอนกอดเราแบบนี้ก็ดีนะ เหมือนได้ชาร์จพลังเลย” ควอตซ์พูด
เขาชอบการที่ได้นอนกอดน้ำเหนือแบบนี้ ในวันที่เหนื่อยจากการทำงานหรือมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น ปัญหาที่ต้องแก้ไข ถ้าหากเขาได้กอดน้ำเหนือ ทุกเรื่องราว ทุกปัญหาก็เหมือนจะมลายหายไปอย่างสิ้นเชิง น้ำเหนือเหมือนเป็นพลังด้านบวกสำหรับเขา ไม่ต้องมีคำพูดปลอบโยนหรืออะไร แค่อ้อมกอดของอีกฝ่ายก็เพียงพอแล้ว
“ผมก็เหมือนกัน” น้ำเหนือได้แต่ซุกหน้ากับอกของควอตซ์อย่างออดอ้อน ให้คนพี่กระชับกอดแน่นขึ้น ก่อนจะคลายกอดลงเพื่อให้น้ำเหนือนอนได้สบาย “นอนพักสักหน่อยเถอะ”
“ครับผม”
ควอตซ์ยกมือขึ้นลูบผมน้ำเหนืออย่างที่ชอบทำทุกครั้งเวลาจะกล่อมให้อีกฝ่ายนอนหลับ
“หือ... ยังไม่หลับอีกเหรอ ไม่ง่วง ไม่เหนื่อยหรือไง” ควอตซ์ถามเมื่อคนในอ้อมแขนขยับตัวไปมา ไม่ได้หลับอย่างที่เขาคิด
“ยังไม่หลับครับ พี่ควอตซ์ก็ยังไม่หลับ” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมอง
“ก็เรายังไม่หลับ พี่ก็เลยยังไม่หลับ”
“สงสัยเพราะอากาศวันนี้ไม่ได้ร้อนด้วยละมั้งครับ เลยทำให้ไม่เพลียเท่าไหร่” น้ำเหนือขยับตัวอีกรอบเพื่อหาท่าที่สบาย จนตอนนี้แทบจะนอนเกยอยู่บนตัวของควอตซ์แล้ว
“ไม่ง่วงก็ไม่เป็นไร ยังไม่ต้องนอนหลับก็ได้” มือหนาลูบแก้มของน้ำเหนือเล่นอย่างที่ชอบทำ บีบเบา ๆ อย่างมันเขี้ยวเมื่อเห็นอีกฝ่ายมองมา ก่อนจะประคองใบหน้าน่ารักให้ขยับมาใกล้แล้วจัดการจูบไปที่ปากอิ่มนั้น
ริมฝีปากขยับหยอกล้อ ก่อนจะมอบจูบที่ลึกซึ้งให้อีกรอบ อีกรอบและอีกรอบจนคนได้รับแทบจะหายใจไม่ทัน ต้องทุบที่อกกว้างเพื่อประท้วงเมื่อควอตซ์ไม่ยอมให้เขาได้พักหายใจเลย แต่ก็พักอยู่ได้ไม่นานคนอายุมากกว่าก็คว้าไปจูบอีกรอบ
เหมือนเสพติด ยิ่งจูบก็ยิ่งติดจนไม่สามารถละริมฝีปากไปไหนได้เลย
“อือ... พี่ควอตซ์...” น้ำเหนือได้แต่ส่งเสียงแผ่วเบา ไม่แน่ใจว่าทำไมตอนนี้เรื่องราวมันถึงได้กลับตาลปัตรแบบนี้ คนที่บอกให้น้ำเหนือพักผ่อนกลายมาเป็นกลั่นแกล้งไม่ให้พักเสียอย่างนั้น
ไม่รู้ว่าตอนไหนที่โดนพลิกให้มาอยู่ด้านล่าง และควอตซ์ขึ้นไปคร่อมทับอยู่ด้านบน ไม่แน่ใจว่าตอนไหนที่เสื้อผ้าบนกายถูกถอดออกไปจนตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนเหลือแต่ร่างกายที่เปลือยเปล่าที่กำลังกอดกัน
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ลมหายใจปกติกลายมาเป็นลมหายใจร้อนผ่าว เสียงทุ้ม ๆ กลายมาเป็นเสียงแหบพร่าที่ดังอยู่ข้างใบหู ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่น้ำเหนือโอบรับควอตซ์เอาไว้...
“อือ... น้ำเหนือ...” เสียงแหบดังอยู่ข้างหู ยามที่คนด้านบนขยับกายเข้าหาไม่หยุด
น้ำเหนือได้แต่ยกมือขึ้นโอบรอบคอของควอตซ์เอาไว้ยามปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจ ดวงตากลมโตหลับพริ้มลงพร้อมกับเปล่งเสียงแห่งความสุขออกมา บางจังหวะก็เร่งเร้าจนน้ำเหนือแทบจะขาดใจ บางจังหวะก็เนิบนาบจนต้องเอ่ยร้องขอ...
“พี่ควอตซ์... อ อีกครับ... ให้น้องอีก...” น้ำเหนือมั่นใจว่าวันนี้เขายังไม่ได้ดื่มไวน์สักแก้ว แต่ทำไมเขาถึงได้มัวเมาอยู่ในรสรักของควอตซ์จนถอนตัวไม่ขึ้น
“เด็กดี... คนเก่ง...”
เพราะเดินมาเกือบจะสุดทาง สายลมเย็นเลยเปลี่ยนเป็นพายุที่โหมกระหน่ำจนน้ำเหนือตัวสั่นคลอน เกี่ยวรั้งคนด้านบนเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย กว่าพายุรักจะสงบลงก็แทบจะหมดแรง แขนทั้งสองข้างที่กอดรัดอีกฝ่ายเอาไว้ตกลงข้างตัว
ควอตซ์เสยผมชื้นเหงื่อที่ปรกหน้าปรกตาตัวเองให้เสยไปด้านหลังพร้อมกับส่งยิ้มให้คนรักที่นอนหมดแรงอยู่ น้ำเหนือที่มองท่วงท่านั้นก็ได้แต่เบนสายตาหลบเพราะเขารู้สึกว่าอีกฝ่ายดูดีเหลือเกิน ดูดีจนชวนให้แก้มทั้งสองข้างร้อนผ่าว
คนที่เห็นอาการเขินอายของคนรักก็หัวเราะขำ ร่างสูงทิ้งตัวลงนอนข้างน้ำเหนือก่อนจะคว้าอีกฝ่ายมากอดเอาไว้ จูบเบา ๆ ที่ไหล่ขาว ใช้สายตากวาดมองไปทั่วตัวของน้ำเหนือจนเจ้าของร่างกายต้องยกมือขึ้นปิดตา
“มองอะไรครับ... ทะลึ่ง”
ควอตซ์หัวเราะ ยกมือจับมือของน้ำเหนือออกก่อนจะจูบเบา ๆ ที่ฝ่ามือนั้น “แค่มองร่างกายของคนรักเอง ไม่ได้ทะลึ่งเสียหน่อย”
“พี่ไม่มองอย่างเดียวน่ะสิครับ” น้ำเหนือพูดอย่างรู้ทัน
คนโดนรู้ทันก็พูดอะไรไม่ออกนอกจากหัวเราะ “ยอมแพ้ครับ นอนพักเถอะคราวนี้คงหลับลงแล้วล่ะเนอะ”
“แน่สิครับ... พี่เล่นดูดแรงผมไปหมดเลย” น้ำเหนือว่าเสียงงอน ๆ แต่ก็ขยับเข้าหาคนตัวสูงมากขึ้น
“แล้วใครกันบอกว่าน้องขออีก”
“ฮื่อ... ผมจะนอนแล้ว” น้ำเหนือยกมือปิดปากของคนช่างพูด ใบหน้าหวานแดงก่ำ ตอนนั้นอะไรหลาย ๆ อย่างพาไปเลยพูดออกมา แต่ตอนนี้พอนึกย้อนไปก็อายจนแทบจะมุดผ้าห่มหนี
“หึหึ ไม่แกล้งแล้วครับ นอนพักเถอะ” ควอตซ์หัวเราะก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองแล้วก็น้ำเหนือเอาไว้ ลูบผม ลูบหลังคนรักเพื่อกล่อมนอน คราวนี้ใช้เวลาไม่นานน้ำเหนือก็หลับไป
“ฝันดีครับ” จูบเบา ๆ ที่หน้าผากมนอีกรอบ ก่อนที่เขาจะหลับตาลงบ้าง ไม่นานก็หลับตามน้ำเหนือไปอีกคน...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ครึ่งหลังมีแต่ครอบครัวสุขสันต์ ครอบครัวสุขสันต์จ้า แฝด ๆ น่ารัก น่าเอ็นดูเป็นที่สุดเลย อยากได้ฝาแฝดมาเล่นที่บ้าน จะจับฟัดทั้งวัน ส่วนตอนท้ายตอนขอไม่พูดถึงนะคะ เจ็บคอ แค่ก ๆ ฮา...
สำหรับนิยายเรื่องนี้มีทั้งหมด 19 ตอนนะคะ ใกล้จะจบแล้วเนอะ อยู่กันมายาวนานมาก ๆ เอาไว้ค่อยคุยกันอีกทีตอนนู้นเนอะ ตอนนี้อ่านให้สนุกก่อนก็พอค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
:z1: :z1: :z1:
นิดหน่อยก็เอานะคะพี่ควอตซ์
-
น่ารักอ่ะ
:mew1: :mew1:
-
:pig4:
-
เด็กๆ บ้านนี้นี่ น่ารัก น่าฟัดเป็นที่สุดเลย :กอด1:
คู่แด๊ดๆ มัมๆ ก็ออดอ้อน เหมือนมาฮันนิมูน ชาร์ทพลังกันเต็มที่เช่นกันล่ะเน้อ. :hao3:
-
อีก 2 ตอนก็จะจบแล้ว ต้องคิดถึงเรื่องนี้มากแน่ๆ เลย
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ช่วงเวลาหวานของแด๊ดๆกับมัมๆ
-
น่ารักกกกกก
-
ไม่น้าาาไม่อยากให้จบเลยยย
ครอบครัวน่ารักมากก พี่ควอตซ์สามีดีเด่นน
แต่ตอนท้ายนี่อะไรกันนน พี่รังแกน้องงงง :hao7:
-
สรุปเหนื่อยกว่าเลี้ยงน้องเลิฟอีก ถ้าคู่นี้อยู่ตามลำพัง :mew3:
-
:mew1:
โอ้ยเขิน น่ารักจริงๆ
-
เป็นครอบครัวที่น่ารักมากๆเลย :o8:
-
เป็นครอบครัวที่น่ารักมากๆ
:L2: :L2:
-
หวานกว่าองุ่นไปเลย
-
:-[ :-[ :-[
-
น่ารักกันทั้งบ้านเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แทบอยากจะสิงน้ำเหนือ...งานดีทั้งครอบครัว o13
ฟิน :heaven
-
:hao7: หวานน้ำตาลขึ้นตามาก
-
น่ารักๆ
-
ฟินนจุง :pig4: :pig4:
-
ฟินกับความรักของคู่นี้จริงๆ น่ารัก :กอด1:
-
หวานกันจนคิดว่าสามารถเรียกมดมาเป็นกองทัพได้ เด็กๆ ก็น่ารัก เป็นทริปพักผ่อนที่น้ำเหนือเหนื่อยที่สุดละมั้ง แอบสงสาร แต่ก็ชอบ พี่ควอตซ์จัดยาวๆ ไปค่ะ
:katai3:
-
น่ารักมากเลยค่ะ อบอุ่น ดูแลกันดีมากเลย
เอ็นดูน้ำเหนือ มือเท่ากันทำไมไล่จับตามไม่ทัน 55555
น้ำเหนือแพ้ทางควอตซ์เวลาแบบนี้ตลอด น่ารัก
มีความออดอ้อน สมแล้วที่ควอตซ์รักหนักมาก
ควอตซ์มาพักผ่อนนะ ให้น้องนอนพักบ้างไรบ้าง
แหมมมม เช้ามาก็ปลุก บ่ายมาก็ปลุกนะ
-
ีอ่านแล้วความสุข o13 :L2:
-
อบอุ่นเป็นที่สุด
-
:-[ :-[ :-[
-
(https://i-h2.pinimg.com/564x/4e/9b/5a/4e9b5a3c26c7970c8ee8df34df00f9e2.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ
อุ้มรัก’S l “18”
เช้าวันสุดท้ายของการพักผ่อนของครอบครัวบริสตันที่เขาใหญ่ น้ำเหนือตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง ขาทั้งสองข้างวาดลงจากเตียงพร้อมกับหยิบชุดคลุมมาสวมทับเพื่อปกปิดร่างกายของตัวเองที่สวมเพียงเสื้อตัวเดียวที่ควอตซ์สวมให้ก่อนจะหลับ ก่อนจะเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ
พอเดินออกจากห้องน้ำก็ตั้งใจจะเดินไปปลุกคนที่ยังหลับสบายอยู่บนเตียงแต่ก็เปลี่ยนใจเมื่อเห็นแสงสีส้มทองทอประกายอยู่ด้านนอก
พระอาทิตย์กำลังจะขึ้น...
ขาที่ตอนแรกจะก้าวไปที่เตียงก็เปลี่ยนเป็นเดินออกไปที่ระเบียงแทน สายลมเย็นพัดมาให้ต้องกระชับเสื้อคลุมที่สวมเอาไว้แน่นขึ้น สายตาทอดมองดวงอาทิตย์ที่กำลังเลื่อนขึ้นสู่ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่
“ทำไมตื่นเร็วจังเลย หือ...” เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับอ้อมแขนที่สอดมากอดรัดรอบเอวบางของน้ำเหนือ แผ่นหลังแนบไปกับอกกว้างของคนที่ตัวสูงกว่า “ทำไมไม่นอนให้พี่กอดต่ออีกหน่อย”
“ไม่เอาหรอกครับ เดี๋ยวพี่ควอตซ์จะไม่ใช่แค่กอดอย่างเดียว” น้ำเหนือว่า พลางย่นจมูกใส่คนรัก
ควอตซ์หัวเราะชอบใจ หอมแก้มใสไปฟอดใหญ่อย่างเอ็นดูปน ๆ กับมันเขี้ยว “จะว่ารู้ใจหรือว่ารู้ทันกันแน่นะ”
“ผมรู้ทันพี่หรอก”
คนโดนรู้ทันพยักหน้ารับ “คงจะจริง เมียพี่นี่เก่งจริง ๆ เลยนะ”
น้ำเหนืออดไม่ได้ที่จะหน้าแดงกับคำพูดของคนรัก เลยต้องหันไปตีแขนอีกฝ่ายแก้เขิน เขินแล้วต้องลงไม้ลงมือตลอดคนนี้...
“เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยครับ” น้ำเหนือเอ่ยไล่คนที่ยังยืดกอดเขาเอาไว้อยู่
“อีกเดี๋ยวสิ ดูพระอาทิตย์ขึ้นก่อน” ควอตซ์พาเขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงระเบียงก่อนจะรั้งน้ำเหนือให้ลงมานั่งตักแล้วกอดเอวอีกฝ่ายเอาไว้
น้ำเหนือเองก็ไม่ได้ขัดอะไรปล่อยให้ควอตซ์กอดตัวเองเอาไว้แบบนั้นระหว่างนั่งมองภาพธรรมชาติอันแสนสวยงามตรงหน้า ท้องฟ้าเวลานี้ทอประกายสีส้มทองสวยงาม ตัดกับสีเขียวของต้นไม้ อากาศเย็นสบายเพิ่มความโรแมนติกเข้าไปอีก
ควอตซ์กระชับกอดแน่นขึ้นอย่างกลัวว่าน้ำเหนือจะหนาว นั่งพูดคุยกันไปพลางซึมซับบรรยากาศตรงหน้าไปด้วย
“ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะได้เตรียมตัวกลับบ้านกันด้วย” ควอตซ์พูดพลางอุ้มคนรักขึ้นก่อนจะตรงไปยังห้องน้ำ
ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่เพราะคนตัวสูงไม่เกเร ทั้งสองคนเดินออกมาแต่งตัวพร้อมกับเก็บกระเป๋าสำหรับเดินทางกลับกรุงเทพฯ เมื่อเรียบร้อยแล้วควอตซ์กับน้ำเหนือก็เดินไปที่บ้านพักของพวกคุณพ่อคุณแม่ ได้ยินเสียงสองแสบตั้งแต่ยังไม่เปิดประตูเข้าไป ทั้งคู่หันมองหน้ากันเล็กน้อยก่อนจะหลุดยิ้มออกมา
ควอตซ์เคาะประตูเรียก รออยู่ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออกโดยคุณโทมัส ก่อนที่จะมีเสียงเล็ก ๆ ของฝาแฝดดังตามหลังมาเมื่อหันมาเห็นแด๊ดดี๊กับมัมมี๊
“แด๊ด ๆ มัม ๆ อรุณสวัสดิ์ครับ” ทั้งสองคนวิ่งเข้ามาหาแด๊ดดี๊กับมัมมี๊ทันที ให้ทั้งสองคนย่อตัวลงไปรับกอดและปล่อยให้เจ้าตัวแสบทั้งสองคนหอมแก้มซ้ายขวาจนพอใจ
“ชื่นใจ อิอิ แก้มมัม ๆ ห๊อมหอม หอมชื่นใจเยย” น้องเดียร์ยกมือปิดปากหัวเราะคิกคัก มีการแอบมองแด๊ดดี๊ด้วย
เคยเห็นแด๊ดดี๊หอมแก้มมัมมี๊บ่อย ๆ แล้วก็บอกหอมชื่นใจ เจ้าตัวเลยจำมาบ้างก็เท่านั้น น้ำเหนือหัวเราะกับคำพูดของลูกชายคนเล็ก หอมแก้มยุ้ยไปหลายทีอย่างเอ็นดู ไม่ลืมที่จะคว้าตัวพี่ฮาร์ทมากอดมาหอมด้วย จะได้ไม่น้อยใจกัน
“น้องตื่นหรือยังครับ” น้ำเหนือถามไปถูกลูกสาวคนเล็ก
“ตื่นแย้วครับ น้องพลิก ๆ กลิ้ง ๆ อยู่บนเตียง น้องเดียร์กับพี่ฮาร์ทก็เล่นกับน้องด้วย” น้องเดียร์พูด ทำท่าจะลงไปนอนกลิ้งให้ดูน้ำเหนือเลยคว้าตัวเอาไว้ก่อน
“ไม่ต้องทำให้ดูครับ มัมเข้าใจ”
“โอเคครับ!”
“พวกคุณพ่อจะกินข้าวที่ไหนครับ จะไปที่ห้องอาหารหรือว่าจะสั่งมาที่นี่ดีครับ” ควอตซ์หันไปถามพ่อของตนเอง พลางอุ้มน้องเลิฟที่พอได้ยินเสียงมัมมี๊แด๊ดดี๊ด็พงกหัวขึ้นมองแล้วยิ้มร่าดีใจ
“สั่งมาที่นี่แหละค่ะ เมื่อกี้แม่โทรสั่งไปแล้ว รอลาพิสกับคุณธรก่อน ไม่รู้เจ้าพิสตื่นหรือยัง”
“อย่างนั้นไปนั่งรอข้างนอกก็ได้ครับ เดี๋ยวผมแวะไปดูพ่อก่อนด้วย” น้ำเหนือบอก
ทุกคนเลยย้ายไปนั่งเล่น นั่งคุยกันที่เฉลียงด้านนอกแทน ส่วนน้ำเหนือก็แยกไปอีกห้องเพื่อไปดูพ่อสินธรว่าตื่นหรือยัง
หลังจากทานมื้อเช้ากันเรียบร้อยก็ได้เวลาเดินทางกลับบ้านบริสตัน กระเป๋าเสื้อผ้าและถุงของฝากถูกยกเก็บบนรถจนเรียบร้อย ควอตซ์แยกไปทำเรื่องเช็คเอาท์ ก่อนที่รถตู้คันสวยของครอบครัวจะแล่นออกจากที่พักมุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ
แวะเที่ยวสวนดอกไม้ระหว่างกลับ ตอนแรกตั้งใจจะแวะฟาร์มแกะแต่กลัวว่าจะทำให้เด็ก ๆ โดยเฉพาะน้องเลิฟไม่สบายเลยตัดสินใจว่าจะไปเที่ยวสวนดอกไม้กันแทน
ตอนกลางวันก็หยุดพักที่ร้านอาหารบรรยากาศดีติดอันดับทุกการรีวิวที่ลาพิสเปิดดู พวกเขาเลยตัดสินใจเลือกร้านนี้
บรรยากาศดีสมกับที่มีการรีวิวเอาไว้ เรียกว่าของจริงตรงปกเลยทีเดียว มองเห็นทิวเขาเรียงตัวอยู่ไกล ๆ พอมองต่ำลงด้านล่างก็มีสวนดอกไม้ที่ทางร้านจัดเอาไว้ ข้าง ๆ ก็มีทั้งสวนอังกฤษ สวนญี่ปุ่น หลากหลายสไตล์เลยทีเดียว
รสชาติอาหารก็ดี ฝาแฝดเลยเจริญอาหารทานได้เยอะกว่าทุกทียิ่งเจอเมนูกุ้งชุบแป้งทอดของโปรดด้วยแล้ว แย่งกันใหญ่จนเหล่าผู้ใหญ่ต้องยกจานให้ทั้งจาน
นั่งกินลมชมวิวพร้อมอาหารอร่อย ๆ ร่วมชั่วโมงก็ถึงเวลาเดินทางกลับกันต่อ เพราะคล้อยบ่ายแล้วเลยไม่ได้แวะเที่ยวที่ไหนอีกกลัวว่าจะถึงค่ำจนเกินไป แล้วก็กลัวจะเจอรถติดในเมืองกรุงด้วย
รถตู้คันใหญ่เลี้ยวเข้าสู่รั้วบ้านของตระกูลบริสตันในเวลาที่พระอาทิตย์ตกดินพอดี คนงานพากันออกมาช่วยยกกระเป๋าไปเก็บ คุณหญิงมรกตแจกแจงเรื่องของฝากและให้ไปจัดสรรแบ่งกันเอง
ควอตซ์ น้ำเหนือ และพ่อสินธรแยกกลับไปที่บ้าน พาฝาแฝดแล้วก็เจ้าหญิงน้อยไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะได้สบายตัวก่อนทานมื้อเย็น
“ถ้าอาบน้ำให้เลิฟเสร็จแล้วมาฝากพ่อเอาไว้ก่อนก็ได้ เราน่าจะต้องไปช่วยควอตซ์เขาจัดการแฝด” พ่อสินธรพูด พยักเพยิบไปทางลูกเขยแล้วก็หลานชายฝาแฝดที่นึกคึกไม่หาย ชวนแด๊ด ๆ เล่นไม่หยุด พูดเจื้อยแจ้วว่าจะเล่นน้ำ แช่น้ำ
น้ำเหนือหัวเราะขำ ตอบรับคำของพ่อสินธรอย่างไม่อิดออด “ได้ครับ ยังไงฝากพ่อด้วยนะครับ”
“ไม่เป็นไร ๆ พ่อไปอาบน้ำก่อนล่ะ เดี๋ยวจะได้มาช่วยดูเลิฟได้ อีกสักพักพวกคุณหญิงก็คงมาบ้านนี้กัน” พ่อสินธรยิ้มให้ลูกชายก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องนอน
น้ำเหนือเลยพาลูกสาวขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ จนเนื้อตัวหอมฟุ้งน่าฟัด เลยต้องก้มลงฟัดพุงป่อง ๆ ขาว ๆ ของลูกสาวไปทีอย่างมันเขี้ยว น้องเลิฟก็น่ารักไม่งอแงอีกทั้งยังหัวเราะชอบใจ สองมือยกขึ้นปรบแปะ ๆ อีกด้วย
“ใส่ชุดไหนดีคะเย็นนี้ ใส่ชุดนี้ดีไหม” น้ำเหนือชูชุดแบบบอร์ดี้สูทให้ลูกสาวดูก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นลูกสาวเป่าปากเล่นน้ำลายพร้อมหันหน้าหนี พอยื่นชุดไปใกล้ ๆ ก็ปัดทิ้งทันที
“อะไรกัน คุณปู่ซื้อมาให้เลยนะ คุณปู่รู้เสียใจแย่เลย” พูดไปก็ขำไป มองชุดในมือแล้วก็ส่ายหน้า
คุณปู่โทมัสเห็นว่าคราวนี้ได้หลานสาวก็เลยซื้อชุดบอร์ดี้สูทสีชมพูมีระบายมาให้ แต่หลานสาวกลับไม่ชอบเสียอย่างนั้น ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นก็ยกมือปัดทิ้ง แล้วพอเห็นทุกครั้งก็ทำแบบเดียวกันตลอด ทำเอาคุณปู่น้อยใจไปสองวันเลยทีเดียว
“อย่างนั้นชุดนี้ล่ะคะ” หันไปหยิบอีกชุดมาชูให้ดู คราวนี้ลูกสาวไม่มีอาการงอแง แสดงว่าใส่ได้ น้ำเหนือเลยจัดการจับตัวลูกสาวมาใส่ชุดสีฟ้ามีฮู้ดเป็นรูปพี่ปลาฉลามอ้าปากเห็นฟันขาว ๆ
แต่งตัวให้ลูกสาวเสร็จก็อุ้มพาน้องเลิฟไปฝากเอาไว้กับพ่อสินธร ก่อนจะขึ้นมาข้างบนอีกรอบ แค่เปิดประตูห้องนอนของฝาแฝดเข้าไปก็ได้ยินเสียงสองแสบดังออกมาจากห้องน้ำแล้ว สองขาก้าวตรงไปที่ห้องน้ำ
“ยังอาบน้ำกันไม่เสร็จอีกเหรอครับคุณพ่อคุณลูก” น้ำเหนือถามเสียงเข้มให้ทั้งคุณพ่อคุณลูกที่แช่น้ำเล่นกันอยู่ในอ่างอาบน้ำสะดุ้ง
“มัม~” ฝาแฝดลากเสียงอ้อน น้องเดียร์ใช้ดวงตาที่ถอดมาจากมัมมี๊มองมาอย่างอ้อน ๆ ส่วนพี่ฮาร์ทก็ใช้ดวงตาสีสวยจากแด๊ดดี๊มองมาเหมือนกัน
“มัม ๆ อาบน้ำกัน อาบน้ำ” น้องเดียร์กวักมือเรียกมัมมี๊ที่ยืนอยู่ตรงประตูห้องน้ำ
“เลิกเล่นกันได้แล้วครับ อาบน้ำกันมาครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว” มัมมี๊ไม่ยอมตามใจแถมดุด้วย สายตาดุ ๆ ไม่ได้มองที่ฝาแฝดแต่มองแด๊ดดี๊คนที่นำทัพพาฝาแฝดมาอาบน้ำ “เดี๋ยวลูกไม่สบายครับแด๊ดดี๊”
“เด็ก ๆ ยังสนุกอยู่เลย” แด๊ดดี๊พูด ชี้ให้ดูฝาแฝดที่พยักหน้ารับคำพูดของแด๊ดดี๊
“มัมมี๊นับหนึ่ง...”
“แด๊ดว่าเราเลิกเล่นกันดีกว่าเนอะ” พอได้ยินมัมมี๊นับหนึ่งเท่านั้นแหละ แด๊ดดี๊ก็รีบเปลี่ยนคำทันที เด็ก ๆ ก็คงรับรู้เพราะพร้อมใจกันลุกขึ้นยืน
“มัมมี๊นับสอง...”
ควอตซ์คว้าตัวพี่ฮาร์ทขึ้นก่อนจะปล่อยให้ยืนนอกอ่างตามด้วยน้องเดียร์ ก่อนจะจูงมือสองพี่น้องไปยังโซนชาวเวอร์ หยิบฝักบัวมาเปิดน้ำล้างตัวให้เด็ก ๆ รวมถึงตัวเองด้วย
ล้างทีละคนดูจะช้าเกินไป แด๊ดดี๊เลยจัดการรวบตัวลูกชายฝาแฝดมาใกล้ ๆ แล้วเปิดน้ำล้างตัวทีเดียวพร้อมกันสามคน หยิบผ้าขนหนูห่อตัวให้จนเรียบร้อย ยืนเรียงแถวหน้ากระดานหันไปยิ้มหวานให้มัมมี๊กันพร้อมหน้าพร้อมตา
“มาแต่งตัวครับเด็ก ๆ” น้ำเหนือเรียกสองพี่น้องที่เดินดุ๊กดิ๊กไปหามัมมี๊อย่างว่าง่าย “แด๊ดดี๊ชอบเล่นเลยตามเลยกับลูกทุกที ต้องให้มัมมี๊มาดุก่อนใช่ไหมครับ”
“แด๊ด ๆ ดื้อเยยมัม ๆ มัม ๆ ตีแด๊ด ๆ ได้เลยครับ” ตอนแรกก็ว่าอยู่ทีมเดียวกัน แต่ทำไมตอนนี้แด๊ดดี๊โดนทิ้งก็ไม่รู้สิ
“แด๊ด ๆ ดื้อใช่ไหมครับ ต้องโดนตีใช่ไหม” น้ำเหนือถามระหว่างเช็ดตัวให้ลูกชาย “แด๊ด ๆ ดื้อเรื่องอะไรครับ”
“แด๊ดดื้อ... ดื้อ...” สองแสบเอียงคอมองกัน นึกไม่ออกว่าแด๊ด ๆ ดื้อเรื่องอะไร
“แด๊ดดื้อที่พาพวกหนูอาบน้ำนานใช่ไหมครับ” น้ำเหนือถาม ซึ่งฝาแฝดก็พยักหน้ารับ “อาบน้ำนานจะทำให้ไม่สบายใช่ไหมครับ”
“ใช่ครับ!”
“แล้วทำไมพวกหนูไม่บอกแด๊ด ๆ ครับ เวลาพวกหนูดื้อ มัมกับแด๊ดก็บอกทุกครั้งใช่ไหมครับว่าพวกหนูดื้อนะ พวกหนูดื้อแบบนี้ไม่ได้ ไม่ดี ถูกต้องไหมครับ”
ฝาแฝดพยักหน้ารับกับคำพูดของมัมมี๊
“ครั้งนี้แด๊ดดื้อ พวกหนูต้องเตือนนะครับ พวกหนูก็รู้ว่าถ้าอาบน้ำนานไปจะทำให้ไม่สบายได้ พวกหนูก็ไม่เตือนแด๊ด ๆ แบบนี้แด๊ด ๆ ดื้อคนเดียวหรือเปล่าหือ” น้ำเหนือใช้น้ำเสียงอ่อนโยนในการพูดทุกประโยค หลายครั้งที่น้ำเหนือมักจะบอกว่าแด๊ดดี๊ดื้อและเกเร พาเด็ก ๆ ดื้อด้วย หลายครั้งที่น้ำเหนือแกล้งลงโทษควอตซ์ เพราะแต่ละเรื่องไม่ใช่เรื่องใหญ่โตที่ทำให้เกิดอันตรายได้
แต่เขาก็ไม่อยากทำแบบนั้นทุกครั้ง เขาอยากให้ฝาแฝดได้คิดด้วยจึงได้เอ่ยเตือน แต่ไม่อยากให้ฝาแฝดรู้สึกไม่ดี น้ำเหนือเลยพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนเวลาคุยกันแทนที่จะทำเสียงดุให้เด็ก ๆ ใจเสีย
ฝาแฝดได้ฟังก็ส่ายหน้าหลังจากที่คิดตามที่มัมมี๊พูดแล้ว
“พวกฮาร์ทก็ดื้อครับ...” พี่ฮาร์ทพูด “ไม่บอกแด๊ด ๆ”
“น้องเดียร์ก็ดื้อ” น้องเดียร์ทำหน้าหงอยโน้มตัวมากอดมัมมี๊ที่นั่งคุกเข่าอยู่
พี่ฮาร์ทเห็นน้องโน้มตัวมากอดมัมมี๊ก็ทำตามบ้าง ตอนนี้มัมมี๊เลยมีลูกลิงสองตัวกอดคออยู่คนละข้าง
น้ำเหนือยกมือขึ้นโอบลูกชายเอาไว้ หอมแก้มทั้งสองคน “มัมมี๊ไม่โกรธครับ แต่คราวนี้รู้แล้วนะครับว่าครั้งหน้าต้องไม่เล่นน้ำเวลาอาบน้ำนาน ๆ แบบนี้อีก เดี๋ยวพวกหนูจะไม่สบาย ครั้งหน้าต้องช่วยกันเตือนนะครับ”
“ครับ” ทั้งสองคนพยักหน้ารับ
“เก่งมาก มาครับแต่งตัวกันต่อ แล้วแด๊ด ๆ ก็ไปแต่งตัวได้แล้วครับ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” น้ำเหนือพูดกับแฝดจบก็หันไปบอกใครอีกคนที่ยืนกอดอกมองมาอย่างยิ้ม ๆ
“ครับผม แด๊ด ๆ จะไม่ดื้อแล้วครับ” เจ้าตัวพูดเสียงอ่อนเหมือนโดนดุก่อนจะเดินออกจากห้องลูกชายเพื่อกลับไปแต่งตัวที่ห้อง
น้ำเหนือลุกไปเลือกชุดนอนมาให้ฝาแฝด เป็นชุดสีฟ้าลายปลาฉลามลายเดียวกับน้องสาว “ใช่ชุดนี้เนอะ น้องเลิฟก็ใส่พี่ฉลามเหมือนกัน”
“ครับ!” ฝาแฝดรับชุดจากมัมมี๊ไป
ยืนมองฝาแฝดแต่งตัวเอง เพราะชุดเป็นแบบสวมหัวแล้วก็กางเกงขอบยางยืดไม่ได้แต่งยากอะไรน้ำเหนือเลยให้ทั้งสองคนแต่งเอง แม้จะทุลักทุเลนิดหน่อยตอนใส่เสื้อแต่ทั้งสองก็ทำได้สำเร็จ
หัวกลม ๆ ที่โผล่มาจากคอเสื้อส่งยิ้มให้กับน้ำเหนือหลังจากหาทางเอาหัวออกมาอยู่สักพัก
เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้วน้ำเหนือก็พาฝาแฝดลงไปข้างล่าง ทุกคนรวมอยู่ที่ห้องอาหารกันหมดแล้วทั้งพ่อสินธร ควอตซ์ คุณหญิงมรกต คุณโทมัสและลาพิส รวมไปถึงน้องเลิฟที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เสริมกำลังส่งเสียงอ้อแอ้ ๆ คุยกับน้าสาวอยู่
ควอตซ์ลุกมาช่วยน้ำเหนืออุ้มฝาแฝดนั่งบนเก้าอี้ของตัวเอง ก่อนที่จะเริ่มทานอาหารมื้อเย็น เรื่องนู้นเรื่องนี้ถูกหยิบยกขึ้นมาพูดคุยเพื่อสร้างสีสันระหว่างมื้อ คุณโทมัสกับพ่อสินธรนัดออกรอบกันในวันหยุดสุดสัปดาห์ ผู้หญิงสองคนอย่างลาพิสและคุณหญิงมรกตก็นัดกันเข้าร้านเสริมสวย ส่วนฝาแฝดก็เอาแต่ชวนไปเที่ยวในช่วงปิดเทอมตลอด ควอตซ์กับน้ำเหนือเลยทำหน้าที่รับฟังเสียส่วนใหญ่พร้อมกับคอยดูแลฝาแฝดจอมซนกับน้องเลิฟช่างฟ้องไปด้วย
พวกคุณหญิงมรกตนั่งคุยเล่นต่อเป็นชั่วโมงหลังจากมื้อเย็นจบลงก่อนจะเดินกลับกันไปที่บ้านใหญ่ น้ำเหนือให้ฝาแฝดเล่นเกมกับแด๊ดดี๊แล้วก็คุณตา ระหว่างที่น้ำเหนือพาน้องเลิฟขึ้นไปนอน ตกลงกันว่าถ้ามัมมี๊ลงมาอีกรอบก็จะเลิกเล่นเกมแล้วไปนอนแต่โดยดี ก็ได้แต่หวังว่ารอบนี้จะไม่มีผู้ใหญ่คนไหนพาฝาแฝดเล่นจนเพลินอีก
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ครอบครัวสุขสันต์ แฮปปี้กันจริง ๆ เลยน้าบ้านนี้ ผู้ใหญ่ก็น่ารัก เด็ก ๆ ก็น่าเอ็นดูไปหมดเลย~~~
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
ครอบครัวนี้อ่านแล้วจะละลายหวานกันมากกกก :impress2: o13
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อบอุ่นสุดๆ เลยบ้านบริสตัน
-
อ่านแล้วมีความสุข เป็นครอบครัวที่น่ารักมากๆจริงๆค่ะ :katai2-1:
-
เป็นครอบครัวที่อบอุ่น
และดีต่อใจมากจริงๆ
:o8: :-[
-
ครอบครัวสุขสันต์จริงๆๆ
อุ่นไปทั้งใจเลย แดดดี๊ก็ขยันโรแมนติกกับมัมมี้จริงเชียวอิจฉาอ่ะ
-
:mew1:
โอ้ยน่ารัก ทั้งแฝดทั้งน้องเลิฟ
-
โอ๊ย!!!น่ารัก ชอบความกลัว :hao3: เกรงใจเมียของพี่ควอตซ์ :laugh:
ความช่างพูดของแฝดและความช่างจ้อของน้องเลิฟ :m3: น่ารัก :m1:
ครอบครัวในฝัน :mc2:
-
แด๊ดแค่เกรงใจมัมมี๊ ไม่ได้กลัวนะ
-
สนุกสนาน
-
เห็นภาพประกอบก่อนอ่าน ก็หลงเทวดา-นางฟ้าตัวน้อย ๆ เข้าให้แล้ว :กอด1:
-
ครอบครัวสุขสันต์
-
เพลิน
-
เป็นครอบครัวที่น่ารักน่าอิจฉาจริงๆ
-
ช่างเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากๆ
-
:mew1: :mew1:
-
:impress2: ครอบครัวนี้น่ารัก ชอบการสอนลูกของน้ำเหนือจริง ๆ
-
รอตอนต่อไป
-
เลี้ยงลูกน่ารักจังเลยน้ำเหนือ :katai2-1:
-
อบอุ่นจัง :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
ไม่มีอะไรมาทำให้ความหวานของแด๊ดๆกับมัมมี๊ๆจืดจางลงได้ :mew1:
-
ทุกคนน่ารักกันจัง :กอด1:
-
ครอบครัวน่ารัก อบอุ่นมากๆเลยค่ะ
-
ชุดน้องเลิฟน่ารักจัง ชอบค่ะ
-
น่ารัก :mew1: :mew1: :mew1:
-
รักทุกตัวละครในเรื่องนี้เลย อบอุ่นใจ
ถ้าใครกำลัง dark dark แวะมาอ่านเรื่องนี้
ทุกตอน จะเห็นความรัก ความอบอุ่น ความเข้าใจ ซึ่งกันและกัน
:L1:
-
ชอบตรงที่เวลาสอนลูกจะใ้ช้น้ำเสียงปกติ ไม่ดุเกินไป แบบดีอ่ะ เป็นมัมมี๊ที่อบอุ่นมากเลยย :กอด1:
-
(https://i-h2.pinimg.com/564x/4e/9b/5a/4e9b5a3c26c7970c8ee8df34df00f9e2.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ
อุ้มรัก’S l “18”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
“คนเก่งของแด๊ดดี๊ ตื่นแล้วเหรอคะ” ควอตซ์เอ่ยทักเมื่อเดินมาที่เปลนอนของน้องเลิฟแล้วเห็นเจ้าตัวน้อยนอนลืมตาแป๋วอยู่ ดวงตาของน้องเลิฟถอดแบบมาจากคนเป็นแม่อย่างกับพิมพ์เดียวกัน พ่อสินธรเองก็บอกว่าน้องเลิฟหน้าเหมือนน้ำเหนือตอนเด็ก ๆ ไม่มีผิด
“แอ้...” เจ้าตัวน้อยยิ้มหวานทันทีที่เห็นใบหน้าของแด๊ดดี๊ สองแขนสองขาขยับไปมาเป็นท่าทางที่แสดงออกเวลาอยากจะให้อุ้ม
“อยากให้อุ้มเหรอ นอนอยู่ในนี้มันน่าเบื่อใช่ไหม” ก้มลงไปอุ้มน้องเลิฟขึ้นมา “ไปปลุกใครก่อนดี ไปปลุกพี่ชายดีไหม ป่านนี้ยังไม่ตื่นแน่เลย”
ควอตซ์อุ้มน้องเลิฟออกจากห้องนอนตรงไปยังห้องของลูกชายฝาแฝดที่คาดว่าเวลานี้น่าจะยังไม่ตื่นกัน ช่วงนี้เป็นช่วงปิดภาคเรียนฝาแฝดเลยได้รับอนุญาตให้นอนดึกกว่าปกติ และตื่นสายได้กว่าปกติ แต่ถึงอย่างนั้นฝาแฝดก็ไม่เคยนอนตื่นสายกว่าเก้าโมงเช้าเลย อาจจะเพราะชินกับการตื่นเช้าเวลาไปเรียน
จริงอย่างที่คิดเอาไว้ ทั้งสองคนยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่ น้องเดียร์นอนขดตัวอยู่ข้างพี่ชาย ส่วนพี่ฮาร์ทก็นอนกอดน้องเอาไว้ เห็นแล้วก็ได้แต่ยิ้มเอ็นดู
“หอมแก้มปลุกพี่เขาหน่อยนะคะ” ควอตซ์อุ้มน้องเลิฟไปใกล้พี่ชายคนโต ให้ปากเล็ก ๆ นั้นสัมผัสกับแก้มของพี่ฮาร์ท มีบริการเสริมเป็นมือน้อย ๆ ที่แปะไปตามใบหน้าของพี่ชาย
“แอ้~” ส่งเสียงเรียกอีกอย่าง ควอตซ์จับน้องเลิฟให้นั่งบนตัวพี่ชายคนโต เจ้าตัวน้อยก็เริ่มปลุกพี่ชายอีกรอบ
มือเล็กแปะไปตามตัวคนเป็นพี่ รวมไปถึงใบหน้าพร้อมกับส่งเสียงออกมาไม่หยุด “แอ้ ๆ แอ้!”
ใบหน้าจิ้มลิ้มเริ่มยู่เข้าหากันเมื่อพี่ฮาร์ทไม่ยอมตื่นสักที หันมามองหน้าแด๊ดดี๊เหมือนต้องการฟ้อง ก่อนจะหันไปตีพี่อีกรอบ
“แอ้!”
ควอตซ์รีบจับมือลูกสาวเอาไว้ทันทีเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวเล็กง้างมือขึ้นอีกรอบ “ไม่เอา ไม่ตีพี่สิ ไม่น่ารักเลยนะคะ”
คราวนี้พี่ฮาร์ทที่โดนน้องสาวตีไปก็สะดุ้งตื่น เจ้าตัวทำหน้างอแงเหมือนจะร้องไห้แล้วแต่พอเห็นหน้าของน้องสาวที่นั่งมองมาอยู่ก็ชะงัก
“แอ้...” น้องเลิฟยิ้มร่าเมื่อเห็นว่าพี่ฮาร์ทตื่นแล้ว
“น้องเลิฟ... แด๊ด ๆ” เรียกทั้งสองคนก่อนจะชูมือคว้าตัวน้องไปกอด คนน้องก็น่ารักไม่ดิ้นไม่งอแง ปล่อยให้พี่กอดอยู่แบบนั้น
ควอตซ์มองภาพนั้นแล้วก็ยิ้ม หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดถ่ายรูปเอาไว้ ก่อนจะถามลูกชายคนโต “ยังง่วงอยู่ไหม อยากนอนต่อหรือเปล่า”
“แอ้...” คนตอบไม่ใช่พี่ฮาร์ทแต่เป็นน้องเลิฟที่เอนซบหน้ากับอกของพี่ชายแล้วหลับตาพริ้มให้ทั้งแด๊ดดี๊แล้วก็พี่ฮาร์ทยิ้มเอ็นดู
“ดูท่าน้องอยากจะนอนด้วย ดูน้องได้ไหม”
“ครับ พี่ฮาร์ทดูน้องได้ ดูเลิฟ ดูเดียร์เลย” พี่ฮาร์ทพยักหน้ารับ
“โอเคครับ อย่างนั้นเดี๋ยวแด๊ดไปดูมัมก่อน นอนเล่นกับน้องไปก่อนนะ”
แด๊ดดี๊เดินออกจากห้องไปแล้ว ตอนนี้เลยเหลือพี่ชายคนโตที่ขยับตัวน้องเลิฟให้ลงนอนกับเตียงดี ๆ ส่วนตัวเองก็นอนหันข้างเข้าหาน้อง น้องเดียร์ยังคงนอนหลับสนิทอยู่อีกข้างของน้องเลิฟ
พี่ฮาร์ทนอนมองหน้าน้องสาวตัวเองที่เจ้าตัวน้อยก็มองตอบพี่ชายตาแป๋ว ยิ้มร่าอย่างน่าเอ็นดูให้พี่ฮาร์ทยิ้มรับ กดจมูกลงที่แก้มยุ้ย ๆ ของน้องสาวไปฟอดใหญ่ ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักชอบใจจากเจ้าหญิงน้อยของบ้าน เจ้าตัวคงชอบใจที่พี่ชายเล่นด้วย พี่ฮาร์ทเลยจัดการหอมแก้มน้องย้ำ ๆ อยู่แบบนั้น
เสียงของน้องเลิฟคงดังพอที่จะปลุกพี่ชายอีกคนให้ตื่น พี่ฮาร์ทที่เห็นว่าน้องชายฝาแฝดทำท่าจะตื่นก็ยื่นมือไปสะกิดเรียก
“เดียร์ น้องมา น้องนอนอยู่ข้าง ๆ นี่” บอกเอาไว้ก่อนกันไม่ให้น้องชายกลิ้งมาทับน้อง
“น้องเหยอ น้อง...” น้องเดียร์ยังคงงัวเงียอยู่ แต่ก็เอ่ยเรียกน้องสาวไปด้วย “เลิฟ”
“แอ้ ๆ” น้องเลิฟคอแข็งแล้ว แถมยังขยับพลิกตัวคว่ำหงายได้แล้ว พอได้ยินเสียงพี่ชายคนรองเรียกชื่อตัวเองก็ร้องแอ้ออกมาทันที ก่อนจะหันหน้าไปมองพี่ชาย ยิ้มหวานให้เมื่อเห็นว่าพี่เดียร์กำลังมองอยู่
น้องเลิฟหัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจ เมื่อโดนทั้งพี่ชายคนโตแล้วก็พี่ชายคนรองระดมหอมแก้มยุ้ย ๆ หอม ๆ ไปหลายฟอด
พวกเด็ก ๆ ไม่รู้ตัวเลยว่าแด๊ดดี๊กับมัมมี๊กำลังยืนมองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้ม มองเสียงหัวเราะ มองรอยยิ้มของเด็ก ๆ เป็นภาพที่ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกว่ามันเต็มตื้นไปหมด มันคือความสุข ความสุขที่หาอะไรมาทดแทนไม่ได้ เป็นความสุขเล็ก ๆ ที่มีผลที่ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าอะไร
“เช้านี้คุณตาเข้าครัวเองด้วยนะ ทำเส้น ๆ สปาเก็ตตี้ให้ มีใครอยากหม่ำบ้าง” น้ำเหนือส่งเสียงออกไป ให้สามพี่น้องที่ยังนอนเล่นกันอยู่บนเตียงหันมามอง
“พี่ฮาร์ทครับ!” พี่ฮาร์ทยกมือเป็นคนแรก
“น้องเดียร์ด้วยครับ” ตามมาด้วยน้องเดียร์
“แอ้!” แล้วก็เสียงสุดท้ายของน้องสาวคนเล็กที่อยากร่วมวงกับพี่ ๆ ด้วย
“น้องหม่ำไม่ได้ มันติดคอได้นะ” พี่ฮาร์ทหันไปพูดกับน้องสาวด้วยสีหน้าจริงจัง มีน้องเดียร์พยักหน้ายืนยันอีกคน
“ช่าย ๆ น้องหม่ำไม่ได้ น้องหม่ำนมเนอะ หร่อยเหมือนกันเลย”
“แอ้...” เจ้าหญิงน้อยส่งเสียงเหมือนราวกับว่าเข้าใจในสิ่งที่พี่ชายทั้งสองคนพูด
“ถ้าอย่างนั้นใครอยากกินก็ต้องรีบลุกไปแปรงฟัน อาบน้ำเลย” ควอตซ์พูดขึ้นมา พอได้ยินแบบนั้นสองแสบก็รีบลุกจากเตียงทันทีก่อนจะพากันเดินเข้าไปในห้องน้ำ ควอตซ์หันมาหาคนรัก “เดี๋ยวพี่จัดการฝาแฝดเอง เราพาเลิฟไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเถอะ”
“ครับผม อย่าให้แฝดเล่นน้ำกันนานไปนะครับพี่ควอตซ์”
“ครับ เข้าใจแล้วครับ” ควอตซ์ยีผมคนรักเบา ๆ อย่างเอ็นดูก่อนจะเดินไปดูฝาแฝดในห้องน้ำ
น้ำเหนือเดินมาที่เตียงก่อนจะช้อนตัวเจ้าหญิงน้อยขึ้นอุ้มแล้วพากลับไปที่ห้องหมือนเดิมเพื่อจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ให้กับลูกสาว ใช้เวลาไม่นานเจ้าหญิงตัวน้อยก็ตัวหอมฟุ้งจนมัมมี๊ต้องอุ้มมาฟัดแก้มฟัดพุงไปชุดใหญ่ แบบที่เจ้าตัวน้อยก็หัวเราะชอบใจ
“วันนี้ใส่ชุดไหนดีคะ เอาสีฟ้าไหม หรือว่าสีเขียวดี” น้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟไปเปิดลิ้นชักที่เก็บชุดของเจ้าตัวน้อยเอาไว้ “อ่ะ... อันนี้ชุดเต่าทองคุณย่าซื้อมาให้ ใส่ชุดนี้ดีกว่าเนอะแม่แมลงเต่าทอง”
ชุดแมลงเต่าทองสีดำแดงถูกสวมให้กับน้องเลิฟ มีฮู้ดเข้าชุดกันด้วย น้ำเหนือมองลูกสาวตัวน้อยในชุดแสนน่ารักแล้วก็ยิ้มชอบใจ หยิบโทรศัพท์มากดถ่ายรูปลูกสาวไปหลายรูปก่อนจะอุ้มพาน้องเลิฟลงไปข้างล่าง ป้อนนมให้กับน้องเลิฟระหว่างรอควอตซ์แล้วก็ฝาแฝด
“วันนี้เป็นเจ้าแมลงเต่าทองเหรอคนสวยของตา” พ่อสินธรที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นร้องทักเมื่อเห็นน้ำเหนือกำลังป้อนนมจากขวดให้น้องเลิฟอยู่
“ใช่ครับ แมลงเต่าทอง... ชุดนี้คุณแม่ซื้อมาให้” น้ำเหนือบอก ก้มลงพยักหน้าหยอกล้อกับลูกสาวไปด้วย “พ่อทำสปาเก็ตตี้เสร็จแล้วเหรอครับ”
“เสร็จแล้วล่ะ นี่แฝดตื่นกันหรือยัง” ถามไปถึงหลานชายทั้งสองคน
“ตื่นแล้วครับ พี่ควอตซ์กำลังอาบน้ำแต่งตัวให้อยู่ อีกเดี๋ยวก็คงจะลงมากันแล้ว” น้ำเหนือตอบ “พอรู้ว่าพ่อทำสปาเก็ตตี้ให้ก็ตื่นเต้นใหญ่ รีบลุกไปอาบน้ำเลยครับ”
“พ่อไม่เคยเห็นเจ้าแฝดไม่ตื่นเต้นกับอาหารเลยสักครั้ง จะทำอะไรให้กินก็ตื่นเต้นตลอด แค่ข้าวไข่เจียวก็ตื่นเต้น” พ่อสินธรพูดไปก็หัวเราะไป นึกไปถึงหลานชายทั้งสองคนที่มักจะตื่นเต้น ตื่นตาตื่นใจกับอาหารต่าง ๆ เสียเหลือเกิน แม้ว่าอาหารจานนั้นจะเป็นเมนูธรรมดา ๆ ก็ตาม
“ไม่รู้อีกหน่อยจะตัวพองกันหรือเปล่า กินกันเก่งเหลือเกินครับ ตอนเด็ก ๆ พี่ฮาร์ทว่ากินเก่งแล้วยิ่งโตมายิ่งกินเก่ง น้องเดียร์ก็ด้วย”
“ไม่น่าอ้วนหรอก กินกันเสร็จก็ไปวิ่งเล่นกับแพนเค้กเหงื่อท่วม อีกอย่างพวกผัก พวกผลไม้แฝดก็กิน ไม่ได้กินแต่ของไม่มีประโยชน์เสียหน่อย” พ่อสินธรส่ายหน้ากับคำพูดของลูกชาย
ฝาแฝดทานเก่ง ทานอาหารได้หลากหลายรวมถึงผักได้หลายชนิด น้ำเหนือรู้สึกโชคดีที่ลูกชายทั้งสองคนไม่เลือกทาน ทานได้เกือบทุกอย่าง ยกเว้นพวกผักที่มีรสขมเอาไว้หน่อย อีกทั้งพวกบรรดาขนมคบเคี้ยวก็ไม่ค่อยทาน แต่ถ้าเป็นพวกขนมเค้ก แพนเค้กล่ะก็ เมนูโปรดเลย
ไม่นานหลังจากน้องเลิฟอิ่มฝาแฝดกับควอตซ์ก็เดินลงมาจากชั้นบน น้ำเหนือเลยส่งลูกสาวต่อให้กับสาลี่ ส่วนพวกเขาก็ย้ายไปยังห้องอาหารเพื่อทานมื้อเช้ากัน
สปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศถูกยกมาเสิร์ฟให้กับทุกคน ฝาแฝดที่เห็นก็ยิ้มร่าชอบใจใหญ่เพราะเมนูนี้ถือเป็นอีกหนึ่งเมนูโปรดเลย
“ขอบคุณคุณตาก่อนครับ คุณตาตื่นมาทำให้ตั้งแต่เช้าเลย” น้ำเหนือเอ่ยเตือนฝาแฝด
ทั้งสองคนยกมือไหว้คุณตา “ขอบคุณครับคุณตา”
“ไม่เป็นอะไรครับ กินเถอะ เดี๋ยวจะไม่อร่อย” พอได้ยินคุณตาพูดแบบนั้นฝาแฝดก็หยิบส้อมมาม้วนเส้นสปาเก็ตตี้เข้าปากทันที
ทั้งสองคนดูดเส้นเข้าปากจนเกิดเสียง เรียกรอยยิ้มขบขันจากทุกคนได้เป็นอย่างดี สองข้างแก้มและก็รอบปากเปื้อนไปด้วยสีแดงของซอสมะเขือเทศ ดูตลกไม่น้อย
“เปื้อนหน้าหมดแล้วลูกชายมัม หมดหล่อเลย” น้ำเหนือว่า จับใบหน้าของพี่ฮาร์ทให้หันมาหาก่อนจะใช้กระดาษทิชชูเปียกเช็ดคราบซอสแดง ๆ ให้
น้องเดียร์เองก็ได้ควอตซ์เช็ดให้อยู่เหมือนกัน เจ้าตัวหัวเราะชอบใจกับคำพูดของมัมมี๊
“หมดหล่อเลย หมดหล่อ”
“อิ่มแล้วไปนั่งพักก่อนครับ อย่าเพิ่งออกไปวิ่งเล่นเดี๋ยวจุกหมด” ควอตซ์บอกพลางอุ้มน้องเดียร์ลงจากเก้าอี้
“แพนเค้กอยู่ไหนครับ” ร้องถามถึงเพื่อนเล่นทันทีที่ยืนบนพื้นได้
“แพนเค้กกินข้าวอยู่ครับ แต่เมื่อกี้แด๊ดบอกว่าอย่าเพิ่งออกไปวิ่งเล่นไง ไปนั่งดูการ์ตูนก่อนครับ อีกสักพักค่อยออกไปเล่นกับแพนเค้ก” น้ำเหนือตอบ
“ให้แพนเค้กดูตูนด้วยได้ไหมครับ” พี่ฮาร์ทถาม
น้ำเหนือหันมองควอตซ์กับพ่อสินธรอย่างต้องการถามความคิดเห็น
“เมื่อเช้าพ่อเห็นว่าพวกเด็ก ๆ จับแพนเค้กอาบน้ำอยู่ แล้วก็น่าจะยังไม่ได้ออกไปวิ่งเล่นข้างนอก คงไม่เป็นอะไรหรอก เลิฟเองก็แข็งแรงมากแล้วนี่ หมอก็บอกว่าไม่เป็นไร” พ่อสินธรพูดเพราะรู้ว่าลูกชายกังวลเรื่องอะไร
“ครับพ่อ อย่างนั้นก็ได้ครับ ไปพาแพนเค้กมาดูการ์ตูนด้วยได้ แต่ถ้าจับแพนเค้กแล้วจะมาจับน้องพวกหนูต้องไปล้างมือก่อนนะครับ” น้ำเหนือหันมาพูดกับฝาแฝด
“ครับ!” ทั้งคู่รับคำก่อนจะจูงมือพากันเดินไปหาแพนเค้กที่ด้านหลังบ้าน ไม่นานเจ้าซามอยด์ตัวขาวก็วิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่น เจ้าตัวขาววิ่งวนรอบตัวเองอยู่สองสามรอบก่อนจะวิ่งออกไปตรงประตูเพื่อยืนรอเพื่อนเล่นทั้งสองคน
พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์วิ่งจับมือตามมาก่อนจะโถมตัวกอดเจ้าขนปุยจนเอนล้มไปด้วยกันทั้งสองคนหนึ่งตัว แต่ดูแล้วจะไม่มีใครเจ็บเพราะเอาแต่หัวเราะชอบใจ เจ้าตัวขาวก็เห่ารับเหมือนกับว่าสนุก
แพนเค้กขยับลุกขึ้นยืนเจ้าตัวหันมาทางน้ำเหนือที่อุ้มน้องเลิฟอยู่บนตักก่อนที่มันจะเดินเข้ามาหา แพนเค้กกับน้องเลิฟเล่นจ้องตากันเพราะไม่มีฝ่ายไหนหันหน้าหนีไปเลย มือน้อยยื่นออกมาข้างหน้าหวังอยากจะจับขมนุ่มมือของเจ้าตัวขาว
“แพนเค้ก... มานี่มา” น้ำเหนือตบที่ตักตัวเอง เจ้าตัวขาวเลยเดินเข้าไปหาก่อนจะวางหน้าตัวเองบนหน้าขาของเจ้านายสุดที่รักรองจากเพื่อนเล่นอย่างฝาแฝด
“แอ้ ๆ แอ้” น้องเลิฟส่งเสียงไม่หยุดเมื่อเห็นเจ้าแพนเค้กใกล้ ๆ ตากลมโตวาววับอย่างถูกใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองมัมมี๊ “แอ้ ๆ”
“ลองจับแพนเค้กสิคะ นี่ไง” น้ำเหนือจับมือของลูกสาววางบนหัวของแพนเค้กที่หลับตาพริ้มรออยู่แล้ว
“อู้... แอ้...” น้องเลิฟร้องเหมือนกับชอบใจ ริมฝีปากยิ้มเป็นรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะขยับมือไปมาบนขนนุ่มสีขาวของแพนเค้ก ดูท่าจะชอบเจ้าซามอยด์ตัวนี้มากจริง ๆ
น้ำเหนืออดคิดอย่างตลก ๆ ไม่ได้ว่ามันอาจจะเป็นความผูกพันตั้งแต่น้องเลิฟยังอยู่ในท้อง เพราะตอนที่ท้องน้องเลิฟและเขาต้องอยู่บ้านคนเดียวก็มีเจ้าแพนเค้กนี่แหละอยู่เป็นเพื่อน บางครั้งก็ขึ้นมานอนขดอยู่ใกล้ ๆ บางครั้งก็มานอนซบท้องของน้ำเหนือ
“ฮาร์ทมาพาแพนเค้กไปได้แล้วล่ะ” ควอตซ์เรียกลูกชายคนโต เมื่อเห็นว่าลูกสาวเล่นกับแพนเค้กได้พักใหญ่แล้ว แด๊ดดี๊หันไปหยิบเจลล้างมือส่งให้กับคนรักเพื่อล้างมือให้น้องเลิฟ ป้องกันเวลาเจ้าตัวน้อยเอามือเข้าปาก เพื่อขนของเจ้าแพนเค้กจะหลุดติดมือมา
“แพน ๆ มานี่มา” พี่ฮาร์ทหันมาเรียกเจ้าแพนเค้ก ซึ่งเจ้าตัวขาวก็รีบเดินไปหาฝาแฝดที่นั่งดูการ์ตูนอยู่กับพ่อสินธรทันที
แพนเค้กที่ตอนนี้ตัวโตขึ้นมากนอนฟุบอยู่ข้าง ๆ ฝาแฝด เอาจมูกดุนพ่อสินธรเล่นบ้าง แฝดเล่นบ้าง ก่อนจะนอนนิ่งให้ฝาแฝดได้พิงได้ซบอย่างสบายใจ
ในตอนบ่ายทุกคนย้ายจากการนั่งอยู่ในห้องไปนั่งรบลมที่เฉลียงบริเวณสระว่ายน้ำ เพราะบริเวณตรงนี้เป็นช่องลมพอดี อีกทั้งตัวบ้านยังช่วยบังแดดได้เป็นอย่างดี ทำให้ไม่ร้อน ตอนนี้ฝาแฝดก็เปลี่ยนไปใส่ชุดว่ายน้ำแล้วนั่งเล่นน้ำอยู่ตรงบริเวณสระเด็กของสระว่ายน้ำ ความลึกของน้ำก็ประมาณช่วงเอวของฝาแฝดเวลานั่ง เจ้าตัวเลยสนุกกันใหญ่
ตอนแรกน้ำเหนือก็พาน้องเลิฟลงไปเล่นน้ำด้วยกัน แต่ไม่นานก็พาขึ้นเพราะกลัวจะไม่สบาย แต่ฝาแฝดภูมิคุ้มกันดีแล้วเลยปล่อยให้เล่นกันต่ออีกสักพัก มีแด๊ดดี๊กับคุณตาช่วยดูอยู่ใกล้ ๆ ส่วนน้ำเหนือก็จัดการเช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ให้กับลูกสาว นั่งมองลูกชายฝาแฝดเล่นน้ำ ก่อนจะเอ่ยเรียกทุกคนในสระให้ขึ้นมาข้างบนได้แล้วเพราะเล่นกันนานแล้ว
ฝาแฝดงอแงนิดหน่อยเพราะยังอยากเล่นน้ำอยู่แต่พูดแค่ครั้งสองครั้งก็ยอมห่อตัวด้วยผ้าขนหนูขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่
เสียงแพนเค้กเห่าเรียกสายตาของน้ำเหนือกับน้องเลิฟที่ยังนั่งเล่นอยู่ตรงเฉลียงริมสระให้หันไปมอง เจ้าตัวขาวยืนอยู่อีกฝั่งของสระว่ายน้ำ คงวิ่งหายไปหาอะไรลงท้องมาแน่นอน
“แพนเค้ก... มานี่มา” น้ำเหนือเอ่ยเรียก ตบที่ว่างข้างตัวเบา ๆ เป็นเชิงเรียก เจ้าตัวขาวเห็นก็สะบัดหางดีใจก่อนจะรีบวิ่งอ้อมสระว่ายน้ำมาหาทันที
แพนเค้กนอนหมอบอยู่ข้าง ๆ น้ำเหนือให้น้องเลิฟลูบขนนุ่ม ๆ เล่นอย่างชอบใจ มีบ้างที่เงยหน้าขึ้นมาเลียมือเล็ก ๆ นั้นอย่างหยอกล้อแล้วก็นอนหมอบต่อเหมือนเดิม
เจ้าหญิงน้อยดูจะอารมณ์ดีชอบใจใหญ่ที่วันนี้ได้เล่นกับแพนเค้กถึงสองครั้ง มีหลายรอบที่เจ้าตัวตั้งท่าจะโน้มตัวไปกอดคอเจ้าตัวขาวแต่น้ำเหนือก็รั้งเอาไว้ก่อน แค่ให้ลูบขนเล่นเท่านั้นพอ
“มัม ๆ มัม” เสียงของฝาแฝดดังมาก่อนที่ตัวจะถึง และเมื่อวิ่งมาเห็นเจ้าแพนเค้กก็ร้องเรียกเพื่อนรักยกใหญ่
เจ้าซามอยด์ตัวขาวที่ได้ยินเสียงของเพื่อนเล่นก็หันไปมอง ขยับลุกขึ้นยืนแล้วเห่ารับก่อนจะพากันนั่งเล่นอยู่ตรงนั้นสองคนหนึ่งตัว
“วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ได้มากินข้าวด้วย” ควอตซ์ที่เพิ่งเดินตามลูกชายมาถึงพูดกับคนรัก
“อ้าว... ทำไมล่ะครับ”
“มีนัดทานข้าวกับลูกค้า เมื่อกี้คุณแม่เพิ่งจะโทรมาบอกพี่” ควอตซ์ตอบ รับลูกสาวมาอุ้มเอาไว้เอง
“อย่างนั้นวันนี้เราก็กินข้าวเย็นเร็วหน่อยก็แล้วกันลูก” พ่อสินธรที่เดินมาทันได้ยินพูดขึ้น “วันนี้แฝดเล่นทั้งวันคงง่วงเร็วน่าดู พลังเหลือล้นกันเหลือเกิน”
“จริงอย่างที่พ่อสินธรว่าเลยครับ เดี๋ยวค่ำ ๆ ได้เจอเด็กงอแงง่วงนอนแน่เลย” ควอตซ์เองก็เห็นด้วยกับที่พ่อสินธรพูด
“อย่างนั้นอีกเดี๋ยวก็แล้วกันนะครับ ผมไปบอกในครัวไว้ก่อนดีกว่าจะได้เตรียมตั้งโต๊ะกันได้” น้ำเหนือพูดก่อนจะลุกเดินเข้าไปในครัวเพื่อบอกเรื่องให้ตั้งโต๊ะเร็วกว่าปกติ
ไม่ผิดจากที่คิดกันเอาไว้สักเท่าไหร่ เพราะหลังจากที่ทานมื้อเย็นเสร็จนั่งย่อยอยู่ในห้องนั่งเล่นได้สักพักใหญ่ฝาแฝดก็เริ่มงอแงง่วงนอนเข้ามากอดมาอ้อนมัมมี๊กันใหญ่ เวลางอแงเพราะง่วงนอนทีไรฝาแฝดจะเข้ามาอ้อนมัมมี๊ ให้มัมมี๊พาไปเข้านอน
“ผมพาแฝดไปนอนก่อนดีกว่า ฝากน้องเลิฟด้วยนะครับ” น้ำเหนือหันไปบอกพ่อสินธรที่อุ้มน้องเลิฟเล่นอยู่ ส่วนควอตซ์ออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอกเลยไม่ได้อยู่ในห้องด้วย
“โอเค ลูกไปจัดการเจ้าแสบเถอะ เลิฟเดี๋ยวพ่อดูให้เอง”
น้ำเหนือเอ่ยขอบคุณก่อนจะหันไปจับมือฝาแฝดคนละข้างเพราะเขาไม่สามารถอุ้มเจ้าตัวแสบพร้อมกันสองคนได้ แม้จะงอแงแต่แฝดก็ยอมเดินตามแรงจูงของมัมมี๊แต่โดยดี พี่ฮาร์ทน้องเดียร์ปีนขึ้นไปบนเตียงคนละด้านหลังจากที่น้ำเหนือพาไปล้างหน้าแปรงฟันมาแล้ว ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน มือตบเตียงแปะ ๆ เป็นการเร่งให้มัมมี๊ขึ้นมานอนด้วยกัน
“มัม ๆ นอน ๆ นอน”
“มาแล้วครับ มาแล้ว” น้ำเหนือพูดขยับไปกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงกับฝาแฝด
พอมัมมี๊ขึ้นมาบนเตียงเรียบร้อยแล้วเจ้าตัวแสบก็ขยับมากอดซุกมัมมี๊ทันที พี่ฮาร์ทขยับมาอีกฝั่งเพื่อให้มัมมี๊อยู่ตรงกลาง จะได้กอดกันถนัดทั้งพี่ทั้งน้อง แขนน้อย ๆ ของฝาแฝดกอดอยู่ที่เอวของมัมมี๊หนึ่งคน กอดรอบคอมัมมี๊อีกหนึ่งคน
มือทั้งสองข้างของน้ำเหนือก็กอดพาดตัวลูกชายเอาไว้ ลูบผม ลูบหลังกล่อมเจ้าตัวแสบให้หลับ ร้องเพลงคลอตามเพลงที่เปิดเอาไว้ในห้อง
เมื่อได้นอนซุกตัวกับอ้อมกอดอุ่น ๆ ของมัมมี๊ ไม่นานฝาแฝดจอมงอแงก็หลับสนิทโดยที่ยังกอดมัมมี๊ไม่ปล่อย น้ำเหนือรอจนแน่ใจว่าฝาแฝดหลับสนิทดีแล้วจึงค่อย ๆ แกะมือทั้งสองคนออก
“พี่ควอตซ์...” เอ่ยเรียกคนที่ยื่นมือมาช่วยอุ้มน้องเดียร์ที่นอนกอดคอ
“พ่อสินธรบอกว่าเราพาแฝดขึ้นมานอน พี่เลยขึ้นมาดู หลับกันนานแล้วเหรอ” ควอตซ์พูด
“ครับ ก็สักพักแล้วผมเลยจะจับให้นอนดี ๆ นี่แหละครับ” น้ำเหนือตอบ พลางจัดท่าทางการนอนของลูกชายคนโตให้เรียบร้อยแล้วก้าวลงจากเตียง
ขยับถอยออกมาให้ควอตซ์วางร่างของลูกชายคนเล็กข้าง ๆ พี่ชายของเขา จัดผ้าห่มขึ้นคลุมตัวทั้งสองคนให้ หยิบตุ๊กตาแมวน้ำที่แด๊ดดี๊ซื้อให้ตั้งแต่ตอนยังเป็นเด็กวางไว้ใกล้มือเอาไว้ให้หยิบไปนอนกอด
“แล้วน้องเลิฟล่ะครับ”
“หลับแล้ว พ่อพาไปนอนที่ห้องให้แล้ว พี่แวะมาดูเราก่อน ไปเถอะให้ลูกนอน” ควอตซ์วางมือบนสะโพกของน้ำเหนือ แตะเบา ๆ เพื่อให้อีกฝ่ายเดินตาม น้ำเหนือหันกลับไปมองลูกชายจนแน่ใจว่านอนหลับเรียบร้อยดีแล้วจึงกดปิดไฟแล้วเดินตามคนรักออกไป
พอดีกับที่พ่อสินธรเดินออกจากห้องนอนของควอตซ์และน้ำเหนือพอดี “แฝดหลับแล้วใช่ไหมลูก”
“ครับพ่อ”
“เลิฟก็นอนอยู่ในห้องน่ะ พ่อกำลังจะไปเรียกพอดีเลย ถ้าอย่างนั้นพ่อไปนอนก่อนแล้วกันนะ” พ่อสินธรพูด
“ครับ ขอบคุณพ่อนะครับ” น้ำเหนือพูด “พ่อไปนอนเถอะครับ วันนี้ช่วยผมดูแฝดกับเลิฟทั้งวันคงเหนื่อยแย่ พรุ่งนี้เจอกันครับพ่อ”
“พรุ่งนี้เจอกันลูก”
น้ำเหนือเดินเข้าไปกอดคนเป็นพ่ออย่างที่ทำเป็นประจำ ก่อนจะปล่อยให้พ่อสินธรได้ไปนอนพักบ้าง เขากับควอตซ์เข้าไปในห้อง แวะดูเจ้าตัวน้อยที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงเด็ก ก้มลงจูบหน้าผากลูกสาวเบา ๆ
ควอตซ์ช้อนตัวคนรักขึ้นอุ้มก่อนจะวางบนเตียงนอนหลังใหญ่แล้วจึงตามขึ้นไปนอนข้าง ๆ เอื้อมมือไปกดเปิดเพลงเพื่อใช้ขับกล่อมลูกสาวตัวนอนให้นอนหลับสนิท รวมไปถึงกล่อมคนรักให้ผ่อนคลายด้วย
“ฝันดีนะน้ำเหนือ”
“ฝันดีครับพี่ควอตซ์”
คนตัวสูงกดจูบเบา ๆ ที่หน้าผากมน กระชับกอดคนในอ้อมแขน ลูบหลัง ลูบผมนุ่มเพื่อกล่อมให้เจ้าตัวได้นอนหลับ
คราวนี้ก็ถึงเวลาพักผ่อนของพวกเขาบ้างแล้ว...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
Merry Christmas นะคะทุกคน ขอให้ทุก ๆ คนมีแต่ความสุขแล้วก็รอยยิ้มเหมือนกับครอบครัวบริสตันนะคะ เหลือลงอีก 2 ครั้งนิยายเรื่องนี้ก็จะจบแล้วน้า ใจหายเหมือนกันเนอะ ใกล้แล้ว แต่มันยังมาไม่ถึง เราก็จะยังไม่พูดถึงเนอะ ตอนนี้ก็ไม่รู้จะพูดถึงอะไรอ่ะ เขามีความสุขกันสุด ๆ ไปแล้วอ่ะ ก็เลยอยากให้คนอ่านของฟางมีความสุขบ้างจ้า แค่นั้นแหละ!
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
:pig4: :pig4: :L1:
-
น่ารักทั้งบ้านเลยจริงๆ
Merry Christmas :L2:
-
อบอุ่นจริงๆ :pig4: :pig4:
-
เค้ารักครอบครัวนี้ อ่านแล้วเห็นภาพออกมาเลยอ่ะมีความสุขมากกกกก :mew1: :L2: :L1: :pig4:
-
เป็นครอบครัวที่น่ารักที่สุด
:L2: :L2:
-
อบอุ่นหัวใจ :-[
-
น่ารักอบอุ่นสุดๆ
-
ครอบครัวที่อบอุ่นมากจริงๆ
-
(https://i-h2.pinimg.com/564x/3d/c2/3f/3dc23f744783f71468e46191a0d0e90b.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ
อุ้มรัก’S l “19”
“คนเก่ง... วันนี้ไปพบคุณหมอกันนะคะ” น้ำเหนืออุ้มลูกสาวขึ้นจากเตียงนอนเด็กเพื่อเตรียมตัวพาน้องเลิฟไปฉีดวัคซีนตามนัด
“น้ำเหนือเดี๋ยวพี่พาแฝดไปบ้านใหญ่ก่อนนะ” ควอตซ์บอกกับน้ำเหนือก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป
“ไปค่ะ ลงไปข้างล่างกันดีกว่าเนอะ” น้ำเหนือหันกลับมาพูดกับลูกสาว หยิบกระเป๋าของเจ้าตัวน้อยมาสะพายแล้วอุ้มน้องเลิฟลงไปข้างล่าง
วันนี้มีนัดฉีดวัคซีนให้กับน้องเลิฟที่โรงพยาบาล พวกเขาเลยต้องเตรียมตัวออกกันตั้งแต่ช่วงเช้า ส่วนฝาแฝดที่ช่วงนี้ปิดเทอมแต่น้ำเหนือไม่อยากพาไปด้วยกันเพราะกลัวจะไปรับเชื้อจากที่โรงพยาบาลก็เลยต้องพาฝาแฝดไปฝากเอาไว้ที่บ้านใหญ่ เนื่องจากว่าวันนี้พ่อสินธรมีประชุมจึงไม่สามารถอยู่บ้านเพื่อช่วยดูแลได้ คุณโทมัสกับคุณหญิงมรกตก็มีนัดกับลูกค้า เลยเหลือลาพิสที่ช่วยอยู่เป็นเพื่อนฝาแฝด แล้วก็เจ้าแพนเค้กตัวขาว
น้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟนั่งรอควอตซ์ที่พาฝาแฝดไปส่งที่บ้านใหญ่อยู่หน้าบ้าน ถ้าเจ้าตัวมาก็จะได้ไปกันได้เลย ไม่นานอีกฝ่ายก็เดินกลับมา คนตัวสูงยื่นมือมาหยิบกระเป๋าไปถือเอาไว้ก่อนจะเดินนำน้ำเหนือไปที่รถ น้ำเหนือจับลูกสาวให้นั่งบนคาร์ซีท คาดเข็มขัดให้เรียบร้อยก่อนจะขยับไปนั่งข้าง ๆ เจ้าตัวน้อยที่เบาะด้านหลัง ส่วนควอตซ์ก็เดินไปประจำที่คนขับรถ
“เรียบร้อยดีนะครับ” คนด้านหน้าหันมาถามเพื่อให้แน่ใจ
“ครับ เรียบร้อยครับ”
รถคันสวยแล่นออกจากบ้านบริสตันเพื่อไปโรงพยาบาล น้องเลิฟที่นั่งอยู่ในคาร์ซีททำตาโตหันซ้ายหันขวาไม่หยุด เป็นอาการที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่พานั่งรถออกมาข้างนอก คงตื่นเต้นที่ได้เห็นอะไรใหม่ เจ้าตัวน้อยส่งเสียงอ้อแอ้ชวนแด๊ดดี๊มัมมี๊คุยไปตลอดทาง
“แอ้ ๆ แอ้...”
“อะไรคะลูกสาว โม้อะไรไม่หยุดเลยเนี่ย” ควอตซ์ใช้ช่วงที่รถติดไฟแดงหันมามองลูกสาว
น้องเลิฟหันไปมองแด๊ดดี๊ก่อนจะส่งเสียงออกมาอีก “แอ้ ๆ ออ แอ้...”
“อะไรของเรา พูดฟังไม่รู้เรื่องเลย” เอื้อมมือมาบีบแก้มยุ้ย ๆ ของลูกสาวไปที เลยโดนเจ้าหญิงตัวน้อยส่งเสียงแอ้ดุออกมาให้ได้ขำกันทั้งแด๊ดดี๊มัมมี๊ “ดุนะเรา”
“นี่ก็แกล้งลูกเก่ง” น้ำเหนือเอ่ยห้าม หยิบผ้าอ้อมมาเช็ดปากให้เจ้าตัวน้อย
ใช้เวลาไม่นานพวกเขาก็มาถึงโรงพยาบาล ควอตซ์ขับรถวนหาที่จอดอยู่ไม่นานก็ได้ที่จอดใกล้ทางเข้า ลงจากรถมาช่วยน้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟ ส่วนน้ำเหนือก็หิ้วกระเป๋าของเจ้าตัวน้อยแทน น้ำเหนือเดินไปติดต่อเจ้าหน้าที่ก่อนจะนั่งรอให้คุณหมอเรียก
น้ำเหนือมองลูกสาวที่นั่งอยู่บนตักของแด๊ดดี๊แล้วก็ยิ้มขำ เหมือนลูกสาวจะรู้ตัวว่ากำลังจะโดนฉีดยาเพราะเจ้าตัวนั่งซุกหน้ากับอกของแด๊ดดี๊ ไม่มีส่งเสียงอ้อแอ้ช่างคุยเหมือนตอนอยู่ในรถเลย
“ดูท่าจะรู้ตัวนะครับ นั่งเงียบเชียว”
“คงจะอย่างนั้นแหละ” ควอตซ์เองก็เห็นด้วย น้องเลิฟเวลาพามาฉีดวัคซีนเจ้าตัวจะร้องไห้งอแงตลอด ผิดกับพี่ชายทั้งสองคน “คงจะกลัวว่าจะต้องโดนเข็มทิ่มมือนาน ๆ เหมือนตอนยังเด็ก ๆ ล่ะมั้ง”
“ก็อาจจะใช่นะครับ... เขาเรียกแล้วไปกันเถอะครับ”
ควอตซ์อุ้มน้องเลิฟเดินเข้าไปในห้องตรวจ ทั้งสองคนยกมือไหว้คุณหมอที่คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี ควอตซ์นั่งตรงข้ามกับคุณหมอ จับลูกสาวให้หันไปหาคุณหมอ
“สวัสดีค่ะ จำกันได้ไหมเอ่ย” คุณหมอยิ้มทักทายเจ้าตัวน้อย หยิบตุ๊กตาตัวเล็กส่งให้น้องเลิฟไว้ถือเล่น “น้องเป็นยังไงบ้างคะช่วงนี้”
“แข็งแรงขึ้นเยอะเลยครับ ไม่ค่อยป่วยบ่อยเหมือนตอนก่อนหน้านี้ แล้วก็ดูพัฒนาได้ไวด้วยครับ” น้ำเหนือเป็นคนตอบคำถามของคุณหมอ “นี่ก็เพิ่งไปเที่ยวกันมา กลับมาถึงก็ไม่ป่วยหรืองอแงอะไรนะครับ”
“โอ้... ดีจังค่ะ แสดงว่าแข็งแรงขึ้นเยอะเลยคนเก่ง” แตะแก้มยุ้ย ๆ ของน้องเลิฟเบา ๆ ให้เจ้าตัวน้อยยิ้มหวาน “แต่ก็ต้องแข็งแรงให้มากกว่านี้เนอะ เดี๋ยวหมอฉีดวัคซีนให้นะคะ คุณพ่อจับน้องเอาไว้หน่อยนะ”
คุณหมอหันไปหยิบลูกบอลที่มีกระดิ่งข้างในมาถือเอาไว้สำหรับหลอกล่อเจ้าตัวน้อย หยิบลูกบอลอีกสองลูกให้กับน้ำเหนือเอาไว้ช่วยกันเรียกความสนใจน้องเลิฟในตอนที่คุณหมอจะฉีดวัคซีน คุณหมอขยับมือที่ถือลูกบอลไปมาจนเกิดเสียงเรียกสายตาและความสนใจของน้องเลิฟได้เป็นอย่างดี น้ำเหนือเองก็ทำเหมือนกัน
เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวน้อยสนใจลูกบอลในมือของน้ำเหนือจนไม่ได้สนใจอะไรอย่างอื่นคุณหมอก็รีบเอาเอาสำลีเช็ดแขนป้อม ๆ นั่นแล้วฉีดยาให้ทันที เมื่อปลายเข็มกดลงไปที่แขนน้องเลิฟก็สะดุ้งหันมามองตรงบริเวณที่รู้สึกเจ็บเป็นเวลาเดียวกับที่คุณหมอดึงเข็มออก
“เก่งจังเลยค่ะ คนเก่ง” คุณหมอเขย่าลูกบอลเรียกร้องความสนใจเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวน้อยส่งเสียงสะอื้น
“โอ๋ ๆ คนเก่ง ไม่ร้องนะคะ” ควอตซ์จับลูกสาวให้หันหน้าเข้าหาตัวแต่ดูเหมือนว่าลูกสาวจะงอนแด๊ดดี๊เสียแล้วเพราะเอาแต่หันหน้าหนีพร้อมกับออกแรงดิ้นจนน้ำเหนือต้องมารับไปอุ้มแทน
พอย้ายมาอยู่ในอ้อมกอดของมัมมี๊น้องเลิฟก็สงบลง เจ้าตัวน้อยเอียงแก้มซบไหล่ของมัมมี๊พลางส่งเสียงออกมาไม่หยุดเหมือนจะฟ้อง แถมยังมีการเมินแด๊ดดี๊ด้วย
“สงสัยแด๊ดดี๊จะโดนลูกสาวงอนซะแล้ว” น้ำเหนือพูดยิ้ม ๆ เมื่อเอ่ยชักชวนให้ลูกสาวหันไปมองหน้าแด๊ดดี๊ไม่สำเร็จ “งอนแด๊ดดี๊ใช่ไหมคะ”
น้องเลิฟส่งเสียงอืออาตอบรับคำถามของมัมมี๊ เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี เจ้าตัวน้อยคงงอนแด๊ดดี๊ที่แด๊ดดี๊เป็นคนอุ้มเจ้าตัวเอาไว้ตอนโดนฉีดวัคซีน
ตลอดเวลาที่อยู่ในห้องตรวจทั้งรอดูอาการแล้วก็นั่งปรึกษาคุณหมอเรื่องพัฒนาการของน้องเลิฟ น้ำเหนือต้องคอยอุ้มเจ้าตัวน้อยเอาไว้ตลอดเพราะไม่ยอมไปหาแด๊ดดี๊เลย น้องเลิฟเอาแต่ซบหน้ากับอกของน้ำเหนือ มือน้อย ๆ ก็ทั้งจับทั้งกำเสื้อของน้ำเหนือเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ไม่ว่าคุณหมอหรือแด๊ดดี๊จะเอ่ยเรียกยังไงก็ไม่ยอมหันไปมอง
“ยังไงอีกสองเดือนเจอกันใหม่นะคะคนเก่ง ไม่งอนหมอแล้วเนอะ” คุณหมอพูดกับน้องเลิฟ เจ้าตัวน้อยแอบหันมามองก่อนจะส่งเสียงอืออาตอบรับ แต่ก็แค่นิดเดียวก็หันกลับไปซบมัมมี๊ต่อเหมือนเดิม
“ขอบคุณนะครับ พวกผมขอตัวก่อน” ควอตซ์เอ่ยขอบคุณคุณหมอก่อนที่พวกเขาจะเดินออกจากห้องตรวจ
“มาหาแด๊ดไหม ให้แด๊ดอุ้ม” ควอตซ์ตบมือแปะ ๆ เรียกลูกสาว
น้องเลิฟเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะหันหน้าหนีไปซุกมัมมี๊ต่อเหมือนเดิม ทำเอาน้ำเหนือหัวเราะขำเมื่อเห็นแด๊ดดี๊โดนลูกงอนอย่างจริงจัง
“น้องเลิฟคงงอนที่พี่ควอตซ์อุ้มเขาตอนฉีดวัคซีนนะครับ” น้ำเหนือคิดถึงเหตุผลที่ทำให้ลูกสาวเกิดอาการแบบนี้
“คงจะใช่แหละ เพราะแด๊ดอุ้มเลยโดนฉีดยาเจ็บ คงจะงอนเอาไว้พี่ค่อยง้อใหม่ก็แล้วกัน” เพราะดูท่าวันนี้ลูกสาวคงจะไม่หายงอนแด๊ดดี๊ง่าย ๆ ควอตซ์เลยต้องยอมแพ้ “ป่ะ กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวต้องแวะซื้อแพนเค้กให้ลูกชายอีก”
“ครับพี่ควอตซ์”
น้ำเหนือเดินอุ้มลูกสาวอยู่ข้าง ๆ คนรักไปจนถึงรถ ควอตซ์เปิดประตูหลังให้เพื่อให้น้ำเหนือวางน้องเลิฟบนคาร์ซีท
“แง้... แอ้...” พอถูกดันตัวออกห่างจากมัมมี๊น้องเลิฟก็ร้องไห้งอแงทันที
“โอ๋ ๆ คนเก่ง มัมมี๊ไม่ได้ไปไหนค่ะ อยู่นี่นะ” เลยต้องจับปลอบอีกพัก แต่พอทำท่าจะวางเจ้าตัวน้อย น้องเลิฟก็ร้องออกมาทุกรอบ
“น้ำเหนือไปนั่งข้างหน้าเถอะ อุ้มลูกไปด้วยเดี๋ยวพี่จะขับรถระวัง ๆ ดูท่าไม่ยอมนั่งคาร์ซีทเลย” ควอตซ์เสนอออกมาในที่สุดเมื่อยืนดูคนรักจับลูกสาวนั่งคาร์ซีทไม่สำเร็จ
“ครับ” น้ำเหนือเลยต้องย้ายไปนั่งข้างหน้าแทน ส่วนควอตซ์ก็เดินไปหยิบเป้อุ้มเด็กที่หลังรถมาให้น้ำเหนือใส่คาดอุ้มเจ้าตัวน้อยเอาไว้ อย่างน้อยก็เป็นการเซฟอีกชั้นหนึ่ง
น้องเลิฟหลับไปหลังจากที่ควอตซ์ขับรถออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นาน คงเพราะร้องไห้จนเหนื่อย น้ำเหนือใช้ผ้าอ้อมผืนนุ่มเช็ดเหงื่อตามหน้าผากให้ ไม่ลืมที่จะกดเปิดเพลงคลอเอาไว้ด้วย
“เดี๋ยวพี่ลงไปซื้อเอง เรารออยู่บนรถนี่แหละจะเอาอะไรไหม” ควอตซ์ถามหลังจากที่จอดรถอยู่หน้าร้านขนมเค้กร้านโปรดของฝาแฝดแล้วเรียบร้อย
“ไม่ครับ พี่ซื้อแพนเค้กมาให้เจ้าแฝดแค่นั้นแหละครับ ป่านนี้น่าจะชะเง้อคอมองแล้วว่าเมื่อไหร่จะได้หม่ำแพน ๆ”
ควอตซ์ยิ้มขำกับคำพูดของคนรักก่อนจะลงจากรถเพื่อไปเข้าไปซื้อแพนเค้กเมนูโปรดของลูกชายฝาแฝดให้ ส่วนน้ำเหนือก็นั่งรออยู่บนรถเพราะติดลูกสาวที่นอนหลับซบอกตัวเองอยู่
ไม่นานควอตซ์ก็เดินกลับมาที่รถก่อนที่พวกเขาจะตรงกลับบ้านบริสตัน รถคันสวยจอดนิ่งอยู่ที่หน้าบ้านเพื่อให้น้ำเหนือลงได้สะดวก เมดเดินเข้ามาช่วยถือของให้ ส่วนควอตซ์เดินไปรับเจ้าฝาแฝดที่บ้านใหญ่
“จะให้คุณหนูขึ้นไปนอนบนห้องเลยไหมคะ” สาลี่ถามเมื่อเห็นว่าคุณหนูน้อยของบ้านหลับอยู่
“ที่ห้องนั่งเล่นก็ได้ครับ ฝากกางเบาะให้ผมหน่อยนะครับ”
“ค่ะ”
น้ำเหนือพาน้องเลิฟเข้าไปในห้องนั่งเล่น ตอนนี้นอกจากจะมีมุมของฝาแฝดแล้วก็ยังมีมุมของน้องเลิฟด้วย สาลี่หยิบเบาะมากางในคอกกั้น หยิบผ้าผืนนุ่มมาปูทับอีกที จัดหมอนให้เรียบร้อยก่อนจะถอยออกมา น้ำเหนือเลยก้าวเข้าไปแทน ให้สาลี่ช่วยถอดสายเป้ด้านหลังให้ มือทั้งสองข้างของน้ำเหนือประคองลูกสาวเอาไว้ ค่อย ๆ วางน้องเลิฟบนที่นอนอย่างเบามือเพื่อที่เจ้าตัวน้อยจะได้ไม่ตื่น
หยิบหมอนข้างใบเล็กมาวางกั้นเอาไว้สองฝั่งกันน้องเลิฟกลิ้งตกจากเบาะแม้ว่าความสูงของเบาะจะไม่ได้ต่างจากพื้นที่ปูแผ่นรองคลานเอาไว้ ตุ๊กตากระต่ายที่พี่ชายฝาแฝดช่วยกันเลือกให้ตอนน้องอายุได้สี่เดือนวางไว้ใกล้ตัว เอาไว้ให้เจ้าตัวน้อยนอนซุก นอนกอด ห่มผ้าให้เรียบร้อย ดูจนแน่ใจว่าน้องเลิฟนอนหลับสบายดีก็ถอยออกมา แต่ก็ไม่ได้ไปไหนไกล น้ำเหนือนั่งอยู่บนโซฟาที่สามารถมองเห็นลูกสาวได้อย่างชัดเจน
“มัม~ มัม ๆ ครับ~” ฝาแฝดส่งเสียงดังมาก่อนตัวเหมือนทุกครั้งก่อนจะวิ่งดุ๊ก ๆ เข้ามาหา มีควอตซ์กับลาพิสเดินตามเข้ามา
“เบา ๆ ครับ น้องหลับอยู่” น้ำเหนือทำมือจุ๊ปาก
พอได้ยินแบบนั้นฝาแฝดก็ทำตาโตยกมือปิดปากกันใหญ่ ก่อนจะพากันเดินย่องมาหามัมมี๊ น้ำเหนือยิ้มขำกับท่าทางของลูกชาย อุ้มฝาแฝดขึ้นมาบนโซฟาก่อนจะหอมแก้มทั้งสองคนซ้ายขวา
“อยู่กับอาพิสดื้อหรือเปล่าครับ” น้ำเหนือถาม
สองแสบส่ายหน้าจนผมกระจาย “ไม่ดื้อครับ ไม่ดื้อเลย”
“น้องเดียร์ไม่ดื้อ พี่ฮาร์ทก็ไม่ดื้อ เนอะ”
“เนอะ!”
“ครับ ๆ มัมเชื่อครับว่าพวกหนูไม่ดื้อ เป็นเด็กดีมากครับไม่ดื้อกับอาพิส” คว้าตัวลูกชายมาฟัดอีกรอบเพราะมันเขี้ยว
“แล้วนี่พิสจะออกไปไหนหรือเปล่า” ควอตซ์หันไปถามน้องสาวที่ช่วยอยู่เลี้ยงฝาแฝดให้
“ตอนบ่ายค่ะ เดี๋ยวออกไปข้างนอกนัดกับเพื่อน ๆ เอาไว้ค่ะ”
“อย่างนั้นอยู่กินข้าวกลางวันด้วยกันก่อนไหม หรือว่าจะออกไปกินข้าวกับเพื่อน” น้ำเหนือเอ่ยชวน
“ตอนกลางวันพิสนัดกับเพื่อนเอาไว้แล้วค่ะว่าจะไปหาอะไรกินกัน เดี๋ยวอีกพักพิสก็จะออกไปแล้วล่ะค่ะ” ลาพิสตอบ
ควอตซ์นั่งคุยกับน้องสาวเรื่องแบบเครื่องประดับ ส่วนน้ำเหนือก็ดูแลลูกลิงที่วันนี้เกาะมัมมี๊ไม่ยอมปล่อย ทั้งเกาะ ทั้งกอด นัวเนียกันไม่เลิก คนพี่ฝั่งซ้าย คนน้องฝั่งขวา จนกระทั่งลาพิสขอตัวไปแล้วนั่นแหละควอตซ์เลยหันมาช่วยคนรัก จับลูกลิงคนพี่ไปฟัดตามด้วยคนน้อง คราวนี้เลยเปลี่ยนเป็นฟัดกันอยู่สามคนพ่อลูก น้ำเหนือได้แต่ส่ายหน้าอย่างขำ ๆ ปล่อยให้พ่อลูกเล่นกันไปส่วนตัวเองก็เดินไปดูลูกสาวที่ยังนอนหลับอยู่
น้องเลิฟเหมือนจะมีไข้อ่อน ๆ น้ำเหนือเลยเรียกให้เมดไปเตรียมน้ำกับผ้ามาให้จะได้เช็ดตัวให้ เอาไว้เจ้าตัวตื่นแล้วค่อยป้อนยาอีกที ตอนนี้เช็ดตัวเปลี่ยนชุดใหม่ให้สบายตัวอย่างเดียวก่อน
“มัม ๆ น้องไม่สบายเหรอครับ” พี่ฮาร์ทถาม เจ้าตัวกับน้องชายเกาะพนักโซฟามองมัมมี๊แล้วก็น้องสาว เห็นมัมมี๊เช็ดตัวให้น้อง เหมือนกับตอนที่เวลาพวกเขาไม่สบาย มัมมี๊ก็จะเช็ดตัวให้แบบนี้เหมือนกัน
“ใช่ครับ วันนี้เล่นกับน้องไม่ได้นะ น้องไม่สบายต้องให้น้องนอนเยอะ ๆ จะได้หายไว ๆ ครับ”
“น้องไม่สบาย น้องเจ็บไหม” น้องเดียร์ถามบ้าง
“ครับ น้องเจ็บ”
“แด๊ด ๆ น้องไม่สบาย” พี่ฮาร์ทหันไปบอกแด๊ดดี๊เมื่อได้ยินจากมัมมี๊ว่าน้องไม่สบาย
“ครับ เพราะอย่างนั้นวันนี้พวกเราต้องเป็นเด็กดีรู้ไหม ห้ามดื้อ ห้ามซนกับมัมมี๊ มัมต้องดูแลน้องด้วย แล้วก็เล่นกับน้องไม่ได้นะ” ควอตซ์คว้าตัวลูกชายไปนั่งตัก ก่อนจะพูด
พี่ฮาร์ทพยักหน้ารับหงึกหงักอย่างเข้าใจ “ครับ พี่ฮาร์ทไม่ดื้อ”
“น้องเดียร์ก็ไม่ดื้อ ไม่ซนด้วย” น้องเดียร์เองก็ยืนยันอีกคน เจ้าตัวหันกลับไปหาแด๊ดดี๊ ยกมือกอดรอบคอของแด๊ดดี๊เอาไว้
“เก่งมากครับ! อย่างนั้นแด๊ดมีรางวัลให้คนเก่ง อยากกินแพน ๆ ไหม”
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ตาวาวด้วยความดีใจ ทั้งสองคนพยักหน้ารับทันที “อยากครับ อยาก”
“ถ้าอย่างนั้นเรามาตกลงกันก่อน แด๊ดจะให้กินก่อนคนละหนึ่งชิ้น แล้วหลังกินข้าวเสร็จและเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซน แด๊ดถึงจะให้กินที่เหลือ โอเคไหม” ควอตซ์ยกมือโอบลูกชายทั้งสองคนที่ขยับตัวเด้งดึ๋ง ๆ บนโซฟาอย่างชอบใจ
“ครับ! พี่ฮาร์ทไม่ดื้อ ไม่ซน”
“น้องเดียร์ด้วย”
“โอเค อย่างนั้นไปกัน” ควอตซ์อุ้มฝาแฝดลงจากโซฟาทีละคน พอลงมายืนที่พื้นได้สองพี่น้องก็พากันเดินจับมือออกจากห้องนั่งเล่นไปทันที ควอตซ์เลยหันมาหาคนรัก “เดี๋ยวพี่ไปดูเจ้าแฝดนะ แล้วเลิฟเป็นยังไงบ้าง ตัวร้อนมากไหม”
“ไม่ครับ แค่ตัวอุ่น ๆ ไม่ได้ไข้สูงอะไร คอยแช็ดตัวบ่อย ๆ ก็น่าจะดีขึ้น เอาไว้ตื่นแล้วผมค่อยป้อนยาอีกที ใกล้ได้เวลากินนมแล้วด้วย” น้ำเหนือหันมาตอบ
“เดี๋ยวพี่มาช่วยดูนะ” ควอตซ์เดินไปหาน้ำเหนือ ก้มลงจูบที่ขมับของคนรักเบา ๆ ก่อนจะเลยไปกดจมูกที่หน้าผากของลูกสาว “หายไว ๆ นะคะ”
“พี่ควอตซ์คอยดูแฝดเถอะครับ เดี๋ยวน้องเลิฟผมจัดการเอง”
“โอเคครับ” หอมคนรักอีกรอบแล้วเดินออกไปหาลูกชายที่วิ่งมาเรียกแด๊ด ๆ อยู่หน้าประตูห้องนั่งเล่น “ไปครับ ไปกินแพนเค้กกัน”
น้ำเหนือมองตามลูกชายฝาแฝดที่กระโดดโลดเต้นดีใจที่จะได้หม่ำแพนเค้กจนร้องออกมาเป็นเพลงแล้วก็ขำ ชอบจริง ๆ สินะแพนเค้กเนี่ย แค่พูดถึงก็ตาวาว พอได้ทานก็อารมณ์ดีไปทั้งวัน ได้แต่ยิ้มขำปนเอ็นดูลูกชายฝาแฝด หันกลับมามองลูกสาวที่ขยับตัวไปมาก่อนจะลืมตาขึ้น
ดวงตากลมโตคู่นั้นมองมาที่มัมมี๊ก่อนจะยิ้มหวาน ให้น้ำเหนือยิ้มตอบ
น้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟขึ้นแนบอก ขยับตัวนั่งพิงคอกกั้นแล้วเล่นหยอกล้อกับลูกสาว
“หิวหรือยังคะ หิวไหมหือ... หม่ำ ๆ นมไหมคะ”
น้องเลิฟเม้มปาก ดูดปากอย่างที่ทำเวลาหิว ยิ่งพอได้ยินคำว่าหม่ำ ๆ ก็กลืนน้ำลายดูดปากยกใหญ่ “หม่ำ ๆ มัม ๆ”
“หิวแล้วล่ะสิ มา... หม่ำนมกันเนอะ” หันไปหยิบขวดนมของน้องเลิฟที่เมดเพิ่งหยิบมาให้ตอนที่น้ำเหนือกำลังเช็ดตัวให้น้องเลิฟอยู่มาป้อน
มือน้อย ๆ ทั้งสองข้างยกประคองขวดนม ปากเล็ก ๆ ก็ขยับดูดน้ำนมจากในขวดไม่หยุด สองขาขยับไปมาอย่างอารมณ์ดีที่ได้หม่ำนม
“หม่ำเยอะ ๆ นะคะ จะได้โตไว ๆ แข็งแรง ๆ เนอะคนเก่ง” น้ำเหนือยิ้มยามที่มองลูกสาวคนเล็กดูดนมจากในขวด
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ปี 2562 ค่ะทุกคน ต้อนรับปีใหม่นี้ฟางก็ขอให้คนอ่านของฟางทุกคนมีแต่ความสุขนะคะ มีแต่รอยยิ้มค่ะ สิ่งร้าย ๆ สิ่งไม่ดีในปีเก่าก็ขอให้กลายเป็นสิ่งดี ๆ เรื่องราวดี ๆ ในปี้ใหม่นี้นะคะ คิดหวังสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนากันทุกประการค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
-
:mew1: :mew1:
-
อบอุ่น ฟีลกู๊ด ส่งท้ายปีจริงๆ ^^
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ร้านแพนเค้กที่แวะคือร้านพี่กันต์ใช่มั้ยคะ :-[
-
ได้อ่านเรื่องของเด็ก ๆ แล้วชื่นใจดี อยากได้ ๆ แต่หันไปมองข้าง ๆ นี่มัน "มารชัด ๆ" :katai1:
-
น่ารัก :-[
-
:pig4: สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณฟาง
-
เด็กไทย ร่าเริงดี ดีมากๆๆ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เป็นครอบครัวที่อ่านแล้วหัวใจพองฟูมาก น่ารักที่สุด Happy New Year 2019 นะคะ ^^
-
น่ารักกก
Happy new year 2019 นะคะ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
:L2: :L2:
-
:mew1:
น่าร้ากกก ทั้งแฝดทั้งเลิฟเลย
โอ้ยหลงเด็กบ้านนี้
-
:mew1: :mew1:
-
น่ารักมากเลยทั้งแฝดทั้งน้องเลิฟ สมแล้วที่เป็นลูกของน้ำเหนือ
-
:-[ :mew1: เด็กบ้านนี้น่ารัก
-
น่ารักอบอุ่นเสมอเลยเรื่องนี้ :mew1:
-
ขอให้แข็งแรง โตเร็วๆทั้งน้องแฝดและน้องเลิฟเลยนะ :กอด1:
-
อบอุ่น~
-
น่ารักที่สุดด
-
(https://i-h2.pinimg.com/564x/3d/c2/3f/3dc23f744783f71468e46191a0d0e90b.jpg)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ
อุ้มรัก’S l “19”
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
น้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟลงมาจากชั้นสองของบ้านโดยมีควอตซ์จูงมือพี่ฮาร์ทน้องเดียร์ตามหลังมา น้องเลิฟวัยหกเดือนกว่าเกือบเจ็ดเดือนอยู่ในชุดกระโปรงสีขาว ตัวเสื้อเป็นลักษณะผ้ายืดแขนยาว มีปักลายดอกไม้สีชมพูสองดอก ส่วนตัวกระโปรงเป็นผ้าชีฟองสีขาว บนศีรษะมีผ้าคาดผมรูปโบว์สวมเอาไว้ ส่วนฝาแฝดพี่ฮาร์ทน้องเดียร์อยู่ในชุดแบบเดียวกัน คือเป็นชุดสูทลำรองของเด็ก เสื้อเชิ้ตสีขาว สวมทับด้วยสูทกับกางเกงเข้าชุด ของพี่ฮาร์ทสีเบจ ส่วนของน้องเดียร์สีครีมสว่าง
ส่วนตัวควอตซ์กับน้ำเหนือแม้จะไม่ได้ใส่ชุดสูทแต่ก็อยู่ในชุดสุภาพดูเรียบร้อย เหตุผลที่วันนี้ครอบครัวบริสตันแต่งตัวจัดเต็มแบบนี้ก็เพราะว่าที่บ้านใหญ่มีงานเลี้ยง เป็นงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้คุณหญิงมรกต แขกผู้ใหญ่มากมายต่างก็เดินทางมาร่วมอวยพรวันเกิด ควอตซ์กับน้ำเหนือเลยจับลูกชายลูกสาวแต่งตัวเพื่อพาไปร่วมงาน
“โอ้... หลานตาสวยหล่อกันหมดเลย” พ่อสินธรที่แต่งตัวเสร็จแล้วและนั่งรออยู่ร้องทักเมื่อเห็นพวกเขาเดินเข้ามา
พี่ฮาร์ทน้องเดียร์หัวเราะคิกคักชอบใจที่คุณตาชมว่าหล่อ ไม่มีถ่อมตนเสียหรอกสองคนนี้ ยิ้มรับด้วยความภาคภูมิใจว่าตัวเองหล่อ
“คุณตาหล่อ”
“เข้าใจพูดหลานตา” พ่อสินธรหัวเราะชอบใจ “อย่างนั้นเราไปที่บ้านนู้นกันเถอะ”
ทั้งหมดเดินออกจากบ้านเพื่อไปยังบ้านใหญ่ ได้ยินเสียงเพลงลอยมาตามลม สวนบริเวณข้างบ้านถูกเนรมิตให้กลายเป็นสถานที่จัดงานฉลองวันเกิด มีเวทีเล็ก ๆ ที่ยกสูงจากสนามหญ้าไม่มากนักตั้งอยู่ที่ด้านหนึ่ง รูปแบบงานเลี้ยงเป็นแบบงานเลี้ยงค็อกเทล รอบ ๆ งานมีโต๊ะตัวยาวสีขาววางอยู่ บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารทั้งคาวและหวาน ตกแต่งด้วยดอกไม้หลากหลายพันธุ์ บริเวณตรงกลางก็ตั้งโต๊ะสำหรับแขก
ปกติแล้วคุณหญิงมรกตไม่ได้จัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดเป็นประจำทุกปี ปีไหนที่จัดก็มักจะจัดที่โรงแรมเสียมากกว่า แต่ปีนี้นึกอยากเปลี่ยนบรรยากาศไม่อยากให้งานดูเป็นทางการจนเกินไป เลยจ้างออแกไนซ์มาจัดที่บ้านแทน
“มากันแล้ว... หลานย่า” คุณหญิงมรกตที่ยืนรับแขกอยู่หันมาเห็นพวกควอตซ์พอดี “คุณสิน... คุณโทมัสนั่งอยู่ด้านในน่ะค่ะ พวกคุณปริญก็มาแล้ว”
“โอ้... ครับ อย่างนั้นพ่อเข้าไปก่อนนะ” พ่อสินธรรับคำคุณหญิงก่อนจะหันมาพูดกับลูกชายแล้วเดินเข้าไปข้างในงาน
“เราสองคนมีของขวัญจะให้คุณย่าไม่ใช่เหรอ” ควอตซ์พูดกับลูกชายทั้งสองคน
“ใช่ครับ” พี่ฮาร์ทพยักหน้ารับ ก่อนที่น้องเดียร์จะส่งการ์ดทำเองให้กับคุณย่า
“น้องเดียร์กะพี่ฮาร์ททำเองครับ ให้คุณย่า”
“จริงเหรอครับ ขอบคุณนะครับ” คุณหญิงมรกตย่อตัวลงมากอดหลานชายทั้งสองคน “ทำให้ย่าเองเลยนะ”
พี่ฮาร์ทพยักหน้ารับ “ใช่ครับ ทำให้เองเลย”
“สุขสันต์วันเกิดครับคุณย่า” ทั้งสองพูดพร้อมกันก่อนจะโผเข้ากอดรอบคอคุณย่าแล้วหอมแก้มเต็มฟอด “รักคุณย่าครับ”
“ขอบคุณครับ ย่าก็รักพวกหนูทั้งสองคนครับ” คุณหญิงมรกตหอมแก้มหลานชายคนละฟอด
“ส่วนนี้ของผมกับน้ำเหนือครับคุณแม่” ควอตซ์ส่งกล่องของขวัญให้กับคุณหญิงมรกต
“ไม่ต้องก็ได้นะลูก”
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ พวกผมอยากให้คุณแม่ คุณแม่รับเอาไว้เถอะครับ” น้ำเหนือยิ้ม
“ใช่ครับ คุณแม่รับเอาไว้เถอะ”
“ขอบใจนะลูก” คุณหญิงมรกตเดินเข้ามากอดลูกชายกับลูกสะใภ้ก่อนจะรับกล่องของขวัญไปถือเอาไว้ ส่งกล่องของขวัญกับการ์ดที่ฝาแฝดทำให้กับเมดแยกเอาไว้คนละส่วนกับของขวัญของแขกคนอื่น ๆ “เข้าไปนั่งเถอะพวกลูก ยัยพิสก็นั่งอยู่ข้างในแล้ว ตาโอ๊ตกับลินก็มาถึงแล้วเหมือนกัน”
“ครับ” น้ำเหนือกับควอตซ์รับคำ ก่อนจะจูงมือฝาแฝดเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับลาพิส โอ๊ตแล้วก็ลิน ส่วนพ่อสินธรไปนั่งร่วมโต๊ะอยู่กับคุณโมทัสและกลุ่มที่นัดออกรอบด้วยกันบ่อย ๆ
เสียงเพลงจังหวะฟังสบายดังคลอไปกับเสียงพูดคุยของคนบนโต๊ะ ฝาแฝดนั่งทานบาร์บีคิวที่น้ำเหนือลุกไปหยิบมาให้อย่างเอร็ดอร่อย ส่วนน้องเลิฟก็ได้แต่นั่งมองพี่ ๆ ทานเพราะตัวเองยังทานไม่ได้ หันมาประท้วงอ้อแอ้กับมัมมี๊เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
“ดูท่าแล้วโตไปน่าจะพูดเก่งนะคะ” ลินพูดหลังจากที่เห็นน้องเลิฟหันไปส่งเสียงอ้อแอ้กับน้ำเหนือหลายรอบแล้ว
“ครับพี่ลิน นี่ก็พูดเก่ง ฟ้องเก่ง อะไรนิดหนึ่งก็ฟ้องแล้วล่ะครับ อ้อแอ้ทั้งวัน” น้ำเหนือเล่าไปก็หัวเราะไป “แต่ก็เชื่อฟังพี่ชายเขานะครับ พี่ชายดุหน่อยก็เงียบ พูดอะไรก็ฟังตลอด”
“อย่างนี้จะน้องติดพี่ หรือ พี่ติดน้องละเนี่ย” โอ๊ตว่าขำ ๆ
“น่าจะทั้งสองอย่างล่ะครับ”
พวกเขานั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ มีควอตซ์ที่ลุกไปทักทายผู้ใหญ่คนอื่นบ้างเพราะส่วนใหญ่แขกที่มาก็เป็นลูกค้าของร้านเพชรเพทายด้วยกันแทบทั้งนั้น ทั้งคุณหญิงคุณนาย เซเลป ไฮโซ นักแสดงชื่อดังหลายคนก็มาร่วมงานด้วย รวมไปถึงหุ้นส่วน นักธุรกิจหลากหลายประเภท ในฐานะที่เป็นรองประธานที่ในอนาคตไม่อีกกี่ปีข้างหน้าจะขึ้นตำแหน่งประธานบริษัท ควอตซ์เลยต้องเข้าไปทักทาย ไปแนะนำตัวเอาไว้
ทีแรกควอตซ์ก็ตั้งใจจะให้น้ำเหนือไปด้วยกัน แต่น้ำเหนือปฏิเสธ เพราะเขาไม่อยากออกหน้าจนเกินไป ที่สำคัญต้องคอยดูแลลูก ๆ ทั้งสามคนด้วย จะฝากลาพิส โอ๊ตหรือลินช่วยดูก็เกรงใจ เจ้าตัวเลยขอไม่ไปดีกว่า
“น้ำหน่อยไหมครับ” น้ำเหนือส่งแก้วน้ำให้กับควอตซ์ที่เพิ่งเดินกลับมาที่โต๊ะ
“ขอบคุณครับ” เจ้าตัวยิ้มให้คนรักก่อนจะรับแก้วน้ำไปดื่มเพราะรู้สึกคอแห้งอยู่พอดีหลังจากที่เดินทักแขกผู้ใหญ่ไปหลายโต๊ะ
“ปกติคุณแม่จัดงานวันเกิดบ่อยเหรอครับ” น้ำเหนือถามอย่างสงสัย อดที่จะมองไปรอบ ๆ งานไม่ได้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่น้ำเหนือเห็นคุณหญิงมรกตจัดงานเลี้ยงฉลอง หลังจากที่เข้ามาเป็นหนึ่งในครอบครัวบริสตันมาหลายปี
“ก็ไม่ถือว่าบ่อยนะ คุณแม่เขานึกอยากจัดก็จัด บางทีจัดติดกันหลายปี แถมยังจัดของทุกคนทั้งของคุณพ่อ ของพี่ของพิส แต่บางปีไม่จัดก็ไม่จัดเลย” ควอตซ์ตอบ “ก็ตามสไตล์คุณหญิงมรกตเขานั่นแหละ”
“แต่นี่เป็นครั้งแรกนะคะที่จัดที่บ้าน ปกติจะจัดที่โรงแรม” ลินที่อยู่กับครอบครัวบริสตันมานานพูดบ้าง “พี่ก็ยังแปลกใจอยู่ ๆ ปีนี้ก็นึกจะจัดงานทั้ง ๆ ที่ไม่ได้จัดมาหลายปีแล้ว แถมยังมาจัดที่บ้านอีก”
“ความคุณหญิงมรกตค่ะพี่ลิน ความคุณหญิงมรกต” ลาพิสเอ่ยแซวคนเป็นแม่ของตัวเองอย่างขำ ๆ
น้ำเหนือเองก็แอบเห็นด้วยกับคำพูดของลาพิส ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนงานเลี้ยงประเภทนี้คงเป็นสิ่งที่ไกลตัวจากน้ำเหนือเป็นอย่างมาก แต่พอได้เข้ามาอยู่ในบ้านบริสตันก็เริ่มคุ้นขึ้นมาบ้าง เพราะเห็นพวกคุณหญิงไปงานเลี้ยงกันบ่อยมาก บางงานน้ำเหนือก็ต้องไปด้วยตามคำขอร้องทั้งจากตัวคุณหญิงมรกตเองแล้วก็คนรัก แต่ทุกครั้งที่เห็นการจัดงานเลี้ยงต่าง ๆ น้ำเหนือก็อดทึ่งไม่ได้กับการเนรมิตของทุกสิ่งอย่างในงานนั้น ๆ
งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป น้ำเหนือเห็นคุณหญิงมรกตเดินพูดคุยกับแขกแทบจะทุกโต๊ะ จนกระทั่งเวลาเกือบสามทุ่มคุณหญิงมรกตถึงได้เดินไปที่เวทีเตี้ย ๆ ด้านหน้า เสียงเพลงเบาลง เสียงพูดคุยเงียบลง
“สวัสดีทุก ๆ คนนะคะ” คุณหญิงมรกตพูดออกไมค์ “นานแล้วที่ไม่ได้จัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้ตัวเอง แต่ปีนี้เป็นปีที่พิเศษค่ะ ดิฉันก็เลยอยากจัดงาน”
“เพราะว่าปีนี้ไม่ได้มีแค่คนในครอบครัวสี่คนพ่อแม่ลูกอีกแล้ว แต่ครอบครัวบริสตันได้ขยายใหญ่ขึ้น มีทั้งลูกสะใภ้ที่ทั้งเก่ง ทั้งน่ารัก แล้วก็หลานชายหลานสาวที่น่ารักรวมกันอีกสามคน”
น้ำเหนือที่ได้ยินก็อดที่จะหน้าแดงไม่ได้กับคำพูดของคุณหญิงมรกต ยิ่งเห็นคนบนโต๊ะส่งสายตาล้อเลียนก็ยิ่งเขิน
“คุณย่า~~” ฝาแฝดที่ได้ยินคุณย่าพูดถึงก็พากันร้องเรียก เพราะว่าไม่มีใครพูดอะไรอีกทั้งเสียงของฝาแฝดก็ไม่ใช่เบา ๆ ทุกคนเลยได้ยิน ก็พากันขำออกมากับท่าทางของฝาแฝด
คุณหญิงมรกตยิ้มกว้างเมื่อเห็นท่าทางโบกไม้โบกมือดุ๊กดิ๊ก ๆ ของหลานชาย “เห็นไหมคะ หลานชายของดิฉันน่ารักจริง ๆ ค่ะ”
“จริง ๆ แล้ว เหตุผลจริง ๆ ที่จัดงานเลี้ยงวันนี้ไม่ได้จัดขึ้นเพื่อแค่ฉลองวันเกิดให้ตัวเองที่แก่ขึ้นอีกปีแล้ว แต่ดิฉันอยากจัดงานเลี้ยงเพื่อฉลองอะไรก็ตาม... ที่ทำให้ครอบครัวบริสตันมีแต่ความสุข ส่วนใหญ่ในวันเกิดแบบนี้เราก็มักจะขอพรกัน ซึ่งในปีนี้ดิฉันไม่คิดอยากจะขอพรให้ตัวเอง”
“แต่ในฐานของคนเป็นแม่... แม่ก็อยากจะขอพรให้ลูกชาย ลูกสาวของแม่มีแต่ความสุข พบเจอแต่ความสุขในทุก ๆ วัน ขอให้น้ำเหนือของแม่มีความสุข หลานชาย หลานสาวของคุณย่ามีความสุข ขอให้ครอบครัวบริสตันมีแต่ความสุข แล้วก็ขอให้ทุกคนที่อยู่ในที่นี้มีความสุขค่ะ...”
ทุกคนปรบมือหลังจากที่คุณหญิงมรกตพูดจบประโยค “ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองในวันนี้นะคะ ขอบคุณมากค่ะ หวังว่าทุกคนจะมีความสุขค่ะ”
ท้องฟ้ามืดสนิท งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของคุณหญิงมรกตสิ้นสุดลงแล้วเมื่อหลายชั่วโมงก่อน ควอตซ์กับน้ำเหนือพาเด็ก ๆ กลับมาที่บ้านและอาบน้ำพาเข้านอนตั้งแต่ก่อนงานเลี้ยงจะเลิก เพราะว่าได้เวลาเข้านอนของเด็ก ๆ แล้ว
ในตอนนี้ทั้งสองเลยนั่งเล่นอยู่ที่ระเบียงตรงห้องนอนของตัวเอง ควอตซ์ยกมือขึ้นโอบไหล่ของน้ำเหนือก่อนจะกระชับแขนให้แน่นขึ้น แบบที่น้ำเหนือเองก็เอนตัวมาซบไหล่กว้าง ๆ เหมือนกัน
“ยิ้มอะไรหือ” ควอตซ์ถามเมื่อเห็นว่าคนรักเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ผมกำลังมีความสุขตามคำขอพรของคุณแม่ครับ” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมอง “ผมว่าคำขอของคุณแม่ศักดิ์สิทธิมาก เพราะผมกำลังมีความสุขมาก”
“มีความสุขเรื่องอะไร”
“ทุกเรื่องเลยครับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ผมได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ เรื่องที่ผมมีลูกชาย ลูกสาวที่น่ารัก เรื่องที่ผมได้เจอกับพ่ออีกครั้งแล้วก็ได้อยู่ด้วยกัน จะเรื่องไหน ๆ ผมก็มีความสุขครับ”
“แล้วเรื่องของพี่ล่ะ” ควอตซ์ถามถึงตัวเอง เมื่อไม่ได้ยินชื่อตัวเองออกจากปากของคนรักเลย
น้ำเหนือหัวเราะ “ขี้น้อยใจเหรอครับ”
“แล้วน้อยใจไม่ได้หรือไง หือ... ไม่เห็นจะได้ยินชื่อของพี่เลย” ควอตซ์แสร้งทำเสียงเศร้า ซบหน้าตัวเองกับไหล่ของน้ำเหนือ มือเปลี่ยนมากอดรอบเอวของน้ำเหนือแทน
“กลายเป็นแด๊ดดี๊ขี้น้อยใจไปแล้ว” น้ำเหนือขำกับท่าทางของคนรัก
ควอตซ์ได้แต่นึกมันเขี้ยวน้ำเหนือ กดจมูกเข้าที่แก้มหอม ๆ ไปหลายฟอดจนน้ำเหนือหัวเราะแล้วเอนตัวหนีปลายจมูกโด่งนั้น “มันน่านัก มันน่านัก...”
น้ำเหนือยิ่งหัวเราะใหญ่เมื่อได้ยินอีกคนพึมพำ ท่าทางมันเขี้ยวเขามาก
“ไม่ต้องน้อยใจหรอกครับ” สองมือของน้ำเหนือแนบลงข้างแก้มของควอตซ์ ดวงตากลมโตที่ควอตซ์ชอบมองสบกับดวงตาสีสวยคู่นั้น ถ่ายทอดทุกความรู้สึกผ่านดวงตาให้อีกฝ่ายได้รับรู้ “พี่ควอตซ์... คือความสุขที่สุดในชีวิตของผมครับ”
มือหนายกมือวางทาบบนมือของน้ำเหนือก่อนที่ควอตซ์จะจับมือทั้งสองข้างของน้ำเหนือมากุมเอาไว้ จูบเบา ๆ ที่หลังมือของน้ำเหนือ “น้ำเหนือก็คือความสุขที่สุดในชีวิตพี่เหมือนกัน”
ขอบคุณ... ไม่ว่าจะอะไรก็ตามที่วันนั้นดลใจให้ควอตซ์ยื่นมือเข้าไปช่วยพนักงานเสิร์ฟคนนี้
ขอบคุณ... ไม่ว่าจะอะไรก็ตามที่ดลใจให้น้ำเหนือยอมย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้
ขอบคุณ... ไม่ว่าจะอะไรก็ตามที่ดลใจให้พวกเขาสานสัมพันธ์กัน และรักกันในที่สุด
“พี่ต้องขอบคุณอะไร... ที่ทำให้เราได้เจอกัน ที่ทำให้เราได้รักกันแบบนี้”
น้ำเหนือยิ้ม ยกมือของควอตซ์ขึ้นมาจูบบ้าง “ขอบคุณลูกครับ... ขอบคุณที่เขามาเกิด ขอบคุณที่เขาทำให้ผมลดทิฐิตัวเองลง ขอบคุณที่เขาทำให้ผมได้มองเห็นพี่ และรักพี่ในที่สุด”
“จริงอย่างที่เราว่า ขอบคุณลูกของเราที่ทำให้เรามีวันนี้”
“ครับ เพราะพวกเขาเป็น มายฮาร์ท มายเดียร์ แล้วก็มายเลิฟของเรา”
ควอตซ์ยิ้ม รั้งคนตรงหน้าเข้ามากอดเอาไว้ จูบเบา ๆ ที่ขมับก่อนจะแนบใบหน้าตัวเองกับกลุ่มผมนุ่ม ๆ ของคนในอ้อมแขน รู้สึกมีความสุขจนข้างในอดมันฟูฟ่องไปหมด ไม่รู้ว่าคนเราจะรู้สึกมีความสุขได้มากที่สุดแค่ไหน แต่ควอตซ์คิดว่าเขายังสามารถมีความสุขได้มากกว่านี้ ถ้าในชีวิตของเขามีครอบครัวอยู่
“ครับพวกเขาเป็น... และน้ำเหนือก็เป็น”
“เป็นทั้งความรัก และชีวิตของพี่...”
… THE END …
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
จบลงแล้วนะคะสำหรับ ... อุ้มรัก ' S ... อยู่ด้วยกันมายาวนานจริง ๆ ค่ะ สำหรับเรื่องนี้ รวมตั้งแต่เปิดเรื่องภาค 1 วันแรกคือ 1 กรกฎาคม 2558 จนถึงตอนนี้ก็... 3 ปีกว่า เป็นนิยายที่ยาวนานมากจริง ๆ ค่ะ ฟางขอบคุณคนอ่านทุก ๆ คนมากนะคะ ไม่ว่าจะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่วันแรก หรือ เพิ่งมาอยู่ด้วยกันวันนี้ ฟางก็ต้องขอบคุณค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งยากมากอย่างที่ฟางเคยบอกหลาย ๆ ครั้ง แต่เพราะกำลังใจจากทุกคน เพราะคอมเมนต์ของทุก ๆ คนที่ทำให้ฟางรู้ว่า ทุกคนอยู่กับฟาง มันเลยทำให้นิยายเรื่องนี้ดำเนินมาจนถึงตอนนี้ กำลังใจ คอมเมนต์ ของทุกคนคือพลังสำหรับฟางจริง ๆ ค่ะ
อาจจะมีหลายฉากหลายตอนที่ฟางแต่งออกมาแล้วไม่ถูกใจคนอ่านเท่าไหร่ แต่ฟางคิดว่าที่ฟางแต่งไปคือดีที่สุดและเหมาะที่สุดแล้ว ทุก ๆ ฉาก ทุก ๆ ตอนที่ฟางแต่งออกมา ฟางแต่งด้วยใจและความสุขค่ะ ฟางอยากถ่ายทอดความรู้สึกของตัวเองให้คนอ่านได้อ่าน นิยายเรื่องนี้เลยเปรียบเหมือนกับเพื่อน ครอบครัว คุณครูที่สอนให้ฟางพัฒนาเพิ่มไปอีกขั้น
เหมือนเราได้เติบโตไปพร้อมกันหมด ทั้งฟาง ทั้งคนอ่าน ทั้งตัวละคร มันเลยเหมือนเราคือครอบครัวเดียวกันเลยค่ะ
ทอล์คยาวเลยค่ะวันนี้ จริง ๆ มันยังมีความรู้สึกอีกมากมาย แต่ไม่รู้จะพิมพ์ออกมายังไงดี เอาเป็นว่า...
ขอบคุณคนอ่านทุก ๆ คนมากนะคะที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ ครอบครัวบริสตัน ครอบครัวนี้ ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาค่ะ ผ่านทุกช่วงเวลาของบริสตันมาด้วยกัน ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ เอาไว้สะดวก ว่าง ๆ ฟางจะพาครอบครัวบริสตันมาหาทุก ๆ คนอีกนะคะ ^^
-
:กอด1:
-
อิ่มเอมใจทุกครั้งที่อ่าน
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
-
รักเรื่องนี้มากๆเลย จบซะแล้วว
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ อ่านแล้วอยากมีครอบครัวอบอุ่นกับสามีแบบพี่ควอตซ์
พาตอนพิเศษมาหาบ้างน้า :กอด1:
-
รอเรื่องขอพี่ฮาร์ทอยู่นะ
-
:กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4:
-
อิ่มเอม อบอุ่นกับครอบครัวบริสตันไปด้วยเลยค่ะ
เด็กๆ ก็น่ารักมากๆ ก็เกิดมาในครอบครัวอบอุ่น มีความสุขกันตลอดไปนะคะ
-
จบแล้ว แต่ก็ยังอยากรู้เรื่องน้องเลิฟที่โตกว่านี้ ไงก็ขอตอนพิเศษตอนน้องเลิฟเข้าอนุบาลก็แล้วกันค่ะ :กอด1:
-
ครอบครัวอบอุ่น :L1: :pig4:
-
เป็นนิยายที่เราติดตามมานาน แล้วก็ไม่เคยเบื่อที่จะรอจริงๆค่ะ เพราะทุกคนน่ารัก เป็นครอบครัวในฝันที่อยากเห็นในชีวิตจริงมากๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
-
เต็มอิ่มมากครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวต่างๆ มากมาย ทั้งของพี่ควอตซ์ น้ำเหนือ พี่ฮาร์ท น้องเดียร์ และน้องเลิฟ ทำให้เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน
-
:pig4: :pig4: :pig4: ขอบคุณไรท์ ที่นำครบอครัวอบอุ่นครอบครัวนี้ กลับมาหาเราอีกครั้งค่ะ
-
งุ้ยยยย เขินนนนนน
-
ขอบคุณคนแต่งเช่นกันค่ะ
สำหรับนิยายที่มีแต่ความสุขแบบนี้
:mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4:
-
น่ารักมากๆๆๆๆๆ
เป็นเรื่องที่อบอุ่นที่สุดเท่าที่อ่านมา
-
:กอด1: :กอด1:ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ สนุกมาก ติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ รอเรื่องต่อไปนะ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ ค่ะ :L2:
-
ขอบคุณมากนะคะ เป็นอะไรที่อบอุ่นใจทุกทีที่อ่านเรื่องราวครอบครัวสุขสันต์ แอบใจหายที่จบแล้ว เหมือนเพื่อนคนนึงที่เห็นกันมานานหายไป แต่หายไปแบบมีความสุข ขอบคุณอีกครั้งนะคะ :mew1:
-
ชอบมากค่ะ เป็นmpregที่อบอุ่นใจและส่วนตัวกลับมาอ่านบ่อยมากกกกกก ขอบคุณนะคะ :heaven :heaven :heaven :-[ :-[ :-[
-
:pig3: :mc3: มีความสุข จบอีก1เรื่องพี่ควอตซ์น้องเหนือทำให้มีความสุขอีกแล้ว ขอบคุณไรท์ค่ะ :pig4: :L1: :L2:
-
ภาคสองนี่เป็นแบบเล่าเรื่องเรื่อย ๆ แต่น่ารักทุกตอน o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1: :L2: :pig4:
-
o13 o13 ดีมากๆเลย
ขอบคุณคนเขียนจเาาาาา
แต่ว่าตอนน้องเดียร์หลงทางไปเจอพี่กันต์จะมีมาให้อ่านไหมน๊าาาา
-
:mew1:
ฮืออออ จบแล้ว
ต้องคิดถึงมากแน่ๆเลย
-
ดีมากเลย สนุกมากค่ะ
-
อ่านทีไรอบอุ่นหัวใจทุกที
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ :pig4:
-
ขอบคุณ ไรท์ฟาง ที่เขียนเรื่องราวดีดี ให้อ่าน
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน
รอติดตามเรื่องใหม่ใหม่ต่อไปนะคะ
สุขสันต์วันปีใหม่ กับไรท์ และ นักอ่าน ทุกท่าน
-
อบอุ่นใจตั้งแต่เริ่มจนจบเรื่อง อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขทุกครั้ง ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ :pig4:
-
:pig4:
-
เป็นตอนจบที่หวานและมีความสุข แม้แต่ตอนยังไม่จบก็หวานแล้ว :กอด1: เป็นเรื่องที่อ่านทีไรก็ให้ความรู้สึกว่ามีความหวานตลบอบอวลตลอด เป็นนิยายภาษาดอกไม้มาก ไม่มีคำหยาบคายเลย o13 ทำให้ดูละมุลไปอีก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้นะคะ
:mew1:
-
จบแล้ว ขอบคุณค่ะ มีความสุขทุกครั้งที่อ่านเรื่องนี้
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเมื่อจบแล้ว เรื่องน่ารักมากค่ะ ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ
-
:กอด1: :pig4:
-
จบแล้ววววววว
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ อ่านแล้วยิ้มตาม
นิยายที่ฟางแต่งเราชอบทุกเรื่องเลย
แต่งให้อ่านอีกไปนานๆนะคะ
รักพี่ควอต น้ำเหนือค่ะ
-
อยากให้มีภาค3ต่อ :ling1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักมากเลยค่ะ ครอบครัวน่ารัก อบอุ่นมาก
ขอบคุณที่ทำให้ควอตซ์กับน้ำเหนือมาเจอกัน
น้ำเหนือพูดถูก เพราะลูก ทำให้เปิดใจเยอะขึ้น
จนมามีความสุขด้วยกันถึงตอนนี้ มัมมี้น่ารักมากค่ะ
ยังมีงอแง ขี้อ้อน น่าเอ็นดู แบบน้องแฝดเลย
ควอตซ์คือผู้ชายที่อบอุ่นมาก ดูแลทุกอย่าง
เข้าใจเยอะขึ้น และหวงมัมมี้มากเหมือนเดิม
แดดกับมัมหวานกันมาก หวานกันได้ตลอด
พี่ฮาร์ทน้องเดียร์ น่าเอ็นดู น่ารักมากค่ะ ฉลาด
น้องเลิฟก็อ้อแอ้ น่าจับฟัด มัมมี้แต่งตัวให้แต่ละที น่ารักเลย
ชอบความน่ารัก ความเข้าใจ จนมีวันนี้ ของครอบครัวบริสตัน
ทุกคนมาอยู่รวมด้วยกัน ได้ดูแลกัน ได้ใกล้ชิด ห่วงใย
ขอบคุณมากนะคะ เรื่องราวน่ารักเสมอเลย
เป็นอุ้มรักที่ทำให้ยิ้มได้ตลอดเวลาค่ะ
เป็นกำลังใจให้ต่อไป และรอติดตามเรื่องอื่นๆ อีกนะคะ
สวัสดีปีใหม่จ้า
-
ขอบคุณสำหรับนิยายที่น่ารักและอบอุ่นค่ะ :mew1: :L2:
-
รักฟางคนเกงมากๆ
มีเรื่องดีๆน่ารักๆมาให้อ่านอีกน้าาาาา :mew1: :mew2:
-
คือดีมากกกก ดีไปหมด ชอบทุกอย่างเลย
อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจ ละลายไปกับความรักของมัมกับแด๊ด
ตกหลุมรักเด็กแฝดจอมแสบ เอ็นดูเจ้าหมาแพนเค้กด้วย อยากเลี้ยงง
ครอบครัวก็ดี น่ารักมากๆ ๆๆๆๆๆ อมยิ้มไปตลอดเรื่อง
:mew1:
-
เป็นครอบครัวที่น่ารักอบอุ่นมากเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆสนุกๆค่ะ
-
รออ่านภาค 2 มานานแล้ว
มีความเอื่อยๆนิดหน่อย
แต่ก็เข้าใจว่าแนวชีวิตประจำวัน
ชอบความสปอยล์ครอบครัวของบริสตัน
น่ารักทั้งครอบครัวจริงๆ
รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ
-
:กอด1: ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก อบอุ่น เรื่องนี้ครับ เป็นครอบครัวที่มีความสุขมาก
-
จะจบแล้วจริงๆเหรอ อ่านไปยิ้มไปกับความน่ารักของเด็กๆและความรักของพี่ควอตซ์และน้ำเหนือ และของครอบครัว มีความสุขที่ได้อ่าน อยากให้มีตอนพิเศษมาเรื่อยๆค่ะ คิดถึงครอบครัวบริสตัน :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายจ้า หวานเยิ้มเลย หวานจนแบบเขิลแทนเลย :mew1: :mew1: :mew1:
-
จบไปอีกครั้ง
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ แสนจะอบอุ่นค่ะ... :L2: :L2: :กอด1:
-
ฟิน จิกหมอน
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
น้องเดียร์ พี่ฮาร์ท น้องเลิฟ น่ารักมาก อ่านแล้วหลงอยากจะฟัดแก้มบ้างจังเลย
ขอบคุณสำหรับภาคต่อที่น่ารักและอบอุ่นนี้นะคะ
-
(https://i-h2.pinimg.com/564x/40/bd/a5/40bda5c9c7a9a19649d8e4ccba76ebe1.jpg?b=t)
Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ
Valentine Day
ปลายนิ้วของมือข้างขวากระดกเคาะไปกับโต๊ะ ส่วนข้าวซ้ายก็ยกขึ้นมาเพื่อดูเวลาบนหน้าปัดของนาฬิกา เจ้าของนาฬิกาเรือนหรูพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดเมื่อสิ่งที่ตั้งใจเอาไว้ไม่เป็นอย่างที่คิด
วันนี้คือวันที่ 14 กุมภาพันธ์ วันแห่งความรักที่คนมีคู่ต่างก็แสดงความรักต่อกัน ไม่ว่าจะเป็นการซื้อของขวัญให้กัน ซื้อดอกไม้ให้ หรือแม้แต่พาไปเที่ยว พาไปทานข้าว เป็นวันที่แสนจะมีความสุขสำหรับคนหลายคน แต่ทำไมถึงไม่ใช่กับเขา ควอตซ์ อชิตพล บริสตัน
ในวันแห่งความรักช่วงเวลาบ่ายคล้อยเย็นแบบนี้ แทนที่เขาจะได้ไปรับคนรักไปทานข้าว กลับกลายเป็นว่าท่านประธานบริษัทผลิตเครื่องประดับและอัญมณีระดับต้น ๆ ในประเทศ รวมถึงมีการส่งออกไปต่างประเทศ ต้องมานั่งหงุดหงิดเมื่อคู่ค้าคนสำคัญโทรมาบอกว่าจะขอมาสายสักครึ่งชั่วโมงเพราะติดประชุมอยู่ ถ้าหากว่าคนคนนี้ไม่ใช่ผู้ส่งอัญมณีรายใหญ่ รายสำคัญให้กับเขา เขาจะไม่มีทางมานั่งอดทนรอแบบนี้เลย
“พี่ลินเช็คให้หน่อยได้ไหมครับว่าเขาถึงไหนแล้ว” ควอตซ์หันมาพูดกับเลขาคนสนิทที่นับถือกันเป็นพี่น้อง
“ค่ะ สักครู่นะคะ” อีกฝ่ายรับคำก่อนจะลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปหามุมสงบ ๆ ในการโทรศัพท์ ไม่นานก็เดินกลับมานั่งที่เดิม “อีกไม่เกินสิบนาทีค่ะ ใกล้ถึงแล้ว”
พอได้ยินแบบนั้นควอตซ์ก็พ่นลมหายใจออกมาอีกรอบ “ทำไมผมต้องมานั่งรอเขาด้วยเนี่ย”
“ใจเย็น ๆ นะคะ ทางนั้นเองเขาก็ไม่ได้อยากจะขอเปลี่ยนเวลาหรอกค่ะ แต่ทุกอย่างมันเหตุสุดวิสัยจริง ๆ ค่ะ” ลินพยายามพูดปลอบใจให้อารมณ์ขุ่นมัวของเจ้านายเบาบางลง “ไม่นานก็เสร็จค่ะ”
“ครับ ผมก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน” ควอตซ์พยายามที่จะทำใจให้เย็นลง เพราะก็รู้ว่าเรื่องขอเลื่อนเวลานัดในครั้งนี้ทางฝ่ายนั้นเองก็ไม่ได้อยากจะทำ แต่เพราะมีเรื่องจำเป็นจริง ๆ
แต่ดูเหมือนว่าวันนี้จะไม่ใช่วันของควอตซ์เลย จากที่คิดว่าการพูดคุย เจรจาจะผ่านลุล่วงไปได้ด้วยดี กลับไม่เป็นเช่นนั้น เนื่องจากมีบุคคลที่สามที่ทางฝ่ายคู่ค้าพามาเข้ามาแทรกแซงการต่อรองทำให้แผนทุกอย่างรวนไปหมด กว่าควอตซ์และลินจะอธิบายให้เข้าใจได้ก็ใช้เวลาไปไม่น้อยเลย
เวลาไม่น้อยที่ใช้ไปก็แค่ทำให้ท้องฟ้าภายนอกร้านกาแฟนที่เป็นที่นัดหมายในครั้งนี้แปรเปลี่ยนเป็นสีเข้มแทนสีส้มทองของพระอาทิตย์ตกดิน
“ขอบคุณคุณควอตซ์มากนะครับ” หลังจากที่ตกลงกันได้ก็ถึงเวลาล่ำลากันเสียที
“เช่นกันครับ ส่วนรายละเอียดเพิ่มเติมผมจะจัดการให้อีกทีนะครับ” ควอตซ์ลุกขึ้นยืนเพื่อจับมือที่อีกฝ่ายส่งมาให้
ลินเป็นฝ่ายเดินไปส่งที่ประตู ส่วนควอตซ์ก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาเหมือนเดิม ช่วยลินรวบเอกสารกลับมาเป็นปึก ๆ
“เรียบร้อยแล้วล่ะ ควอตซ์จะไปเลยไหมคะ” ลินที่เดินกลับมาเอ่ยถาม
“ครับ อย่างนั้นผมไปก่อนนะครับ” ควอตซ์รับคำก่อนจะรีบก้าวขายาว ๆ ตรงไปยังลานจอดรถเพื่อขับรถของตัวเองกลับบ้าน
ตอนนี้แค่อะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ทำให้ควอตซ์หงุดหงิดได้แล้ว โดยเฉพาะสภาพการจราจรที่แน่นขนัดแบบนี้อีก ตัวเลขบนจอนาฬิกาจิติตอลในรถแสดงเวลาให้เห็นว่าตอนนี้เริ่มค่ำแล้ว ผิดจากแผนที่ควอตซ์วางเอาไว้ตั้งสองสามชั่วโมง
อาศัยช่วงรถติดไฟแดงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาคนรักของตัวเอง “น้ำเหนือครับ พี่กำลังกลับบ้านนะ”
[ครับพี่ควอตซ์ ค่อย ๆ ขับรถนะครับ ไม่ต้องรีบร้อยขนาดนั้นนะ] คนที่อยู่ทางปลายสายส่งเสียงตอบกลับมา
“เด็ก ๆ หลับกันไปหรือยัง”
[หลับกันหมดแล้วครับ ผมเพิ่งไปส่งเข้านอนมาเอง แล้วนี่พี่ควอตซ์กินอะไรหรือยัง ให้ผมเตรียมอะไรเอาไว้ให้ไหมครับ]
“ครับ รบกวนด้วยนะครับ”
[ไม่เป็นอะไรครับ พี่ควอตซ์ขับรถเถอะ อย่างรีบนะครับ]
“ครับ รอพี่นะ”
[ครับผม]
เสียงของคนรักทำให้อารมณ์ของควอตซ์ดีขึ้น เขากดเปิดวิทยุเพื่อฟังเพลง ซึ่งดูเหมือนว่าวันนี้ไม่ว่าคลื่นไหน ๆ ก็เปิดแต่เพลงรักทั้งนั้น เสียงดันตรีเพราะ ๆ เสียงร้องหวาน ๆ ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
หลังจากติดอยู่บนท้องถนนมาครึ่งชั่วโมง การจราจรก็คล่องตัวขึ้น ใช้เวลาไม่นานรถคันสวยของควอตซ์ก็เลี้ยวเข้ามาในรั้วของครอบครัวบริสตัน ก่อนจะขับไปจอดในโรงจอดรถ
ไฟในบ้านส่วนใหญ่ปิดหมดแล้ว รวมไปถึงบ้านใหญ่ที่พ่อแม่อยู่ด้วย แต่พอเขาเปิดประตูบ้านเข้าไปก็เจอกับคนที่เฝ้านึกถึง น้ำเหนือเดินออกมารับเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่ควอตซ์ชอบมอง
“เหนื่อยมากไหมครับ พี่ควอตซ์จะอาบน้ำก่อนหรือจะกินข้าวก่อนดีครับ”
“กินข้าวก่อนก็ได้ครับ ทำอะไรไว้ให้พี่ล่ะ” ควอตซ์ตอบ พลางคว้าเอวบางของคนรักมากอดเอาไว้
“ผมทำข้าวต้มเอาไว้ครับ ไม่อยากให้พี่กินอะไรหนัก ๆ ท้องตอนนี้ มันดึกมากแล้ว” น้ำเหนือตอบพร้อมกับเดินไปที่ห้องทานข้าว
ควอตซ์เดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร ส่วนน้ำเหนือก็เดินไปตักข้าวต้มร้อน ๆ ที่ส่งกลิ่นหอมมาให้ ก่อนจะเดินไปรินน้ำเย็น ๆ มาให้อีกแก้วแล้วนั่งลงตรงข้ามอีกฝ่าย
“เป็นอะไรไปครับ” น้ำเหนือถามเมื่อเห็นสีหน้าของคนรัก ที่จะบึ้งก็ไม่เชิง จะหงุดหงิดก็ไม่ใช่
“พี่แค่เซ็งนิดหน่อยครับที่วันนี้มันผิดแผนไปหมด” ควอตซ์ตอบคำถามนั้น “วันวาเลนไทน์ทั้งที พี่ตั้งใจจะพาเราไปกินข้าว ชมวิว แต่ทุกอย่างไม่เป็นแบบนั้นเลย เราต้องไปรับลูกเอง กินข้าวกับลูก ๆ พาลูกเข้านอน ไม่ได้ของขวัญจากพี่ ไม่ได้อะไรเลย”
น้ำเหนือยิ้มขำปนเอ็นดูผู้ชายตัวโตที่มานั่งทำหน้ากึ่งบึ้งกึ่งเสียใจ เอื้อมมือไปจับมือของควอตซ์เอาไว้แล้วบีบเบา ๆ “ผมไม่โกรธ ผมไม่นึกน้อยใจ วันนี้ก็คือวันธรรมดาวันหนึ่งเท่านั้นครับ”
“แต่ว่า...”
“สำหรับผม ไม่ว่าจะวันไหน ๆ ก็คือวันแห่งความรักครับ เพราะผมกับพี่รักกัน แล้วเราก็มีพยานรักอีกสามคน สิ่งเหล่านี้แหละครับที่บ่งบอกว่าในทุก ๆ วันคือวันแห่งความรัก” น้ำเหนือส่งยิ้มให้กับคนตรงหน้า
ควอตซ์มองหน้าคนรักนิ่งก่อนจะยิ้มออกมา “ครับ ตามนั้นเลยครับผม”
“เดี๋ยวผมไปเตรียมน้ำอุ่นเอาไว้ให้พี่ควอตซ์แช่ก่อนดีกว่า วันนี้ทำงานทั้งวันคงจะล้าน่าดูเลย” น้ำเหนือพูดพลางลุกขึ้น “พี่ควอตซ์ก็นั่งกินข้าวไปก่อนนะครับ เดี๋ยวผมลงมา”
“ครับผม”
รับคำของคนรักก่อนจะนั่งจัดการกับข้าวต้มในชามต่อไปเรื่อย ๆ จนหมด หยิบแก้วน้ำมาดื่มเพื่อล้างปาก ก่อนจะยกชามไปเก็บล้างในครัวจะได้ไม่ต้องวางทิ้งไว้จนเช้า เรียบร้อยก็ตั้งใจจะเดินขึ้นห้องเพื่อไปอาบน้ำให้สบายตัว
แต่ยังไม่ทันจะเดินพ้นห้องอาหารขาที่กำลังก้าวเดินก็หยุดชะงักเมื่อเห็นช่อดอกกุหลาบขาวถูกยื่นมาตรงหน้า ควอตซ์มองดอกไม้ช่อนั้นก่อนจะไล่สายตาขึ้นมองเจ้าของมือที่ยื่นมาให้
“Happy valentine day ครับ” น้ำเหนือยิ้มให้
“น้ำเหนือ...”
“รับไปสิครับ” ยื่นดอกไม้ให้อีกรอบ คราวนี้ควอตซ์ยกมือมารับไป “ผมรู้ว่าพี่ควอตซ์วางแผนอะไรไว้ในวันนี้ พี่ควอตซ์อยากจะให้ดอกไม้ผมสักช่อ พาผมไปกินข้าว ฉลองกันเล็ก ๆ แล้วก็กลับมาบ้าน แต่แผนก็ล่มเพราะงานของพี่รัดตัว”
ควอตซ์ไม่ได้พูดอะไรแต่เขากำลังฟังในสิ่งที่น้ำเหนือพูด “แต่พี่ควอตซ์ก็อย่าลืมสิครับ ว่าหน้าที่เซอร์ไพรส์ไม่ใช่หน้าที่ของสามีคนเดียว ภรรยาอย่างผมก็เตรียมเซอร์ไพรส์ให้ได้เหมือนกัน”
คนฟังหัวเราะ รอยยิ้มบนใบหน้าเริ่มกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ตามความสุขที่ได้รับ น้ำเหนือขยับเข้ามาใกล้เขา จับมือของเขาขึ้น ก่อนที่ข้อมือของควอตซ์จะรู้สึกเย็นเหมือนมีอะไรมาโดนและพอน้ำเหนือปล่อยมือเขาถึงได้เห็น
สร้อยข้อมือที่ทำมาจากเงิน ตัวสร้อยเป็นสองเส้นที่เกี่ยวพันกันเป็นเกลียวรอบวง เส้นหนึ่งเรียบ ๆ ส่วนอีกเส้นแกะเป็นลวดลายคล้าย ๆ ดอกไม้ใบไม้ มีเพชรเม็ดเล็ก ๆ ประดับเอาไว้ตามจุดที่เป็นเหมือนเกสรดอกไม้ ดูเรียบ ๆ แต่ทว่าก็สวยงามมากทีเดียว
“นี่แอบพี่ทำเหรอ” ควอตซ์ชูข้อมือขึ้น
น้ำเหนือพยักหน้า “ครับ พี่ควอตซ์ชอบไหม”
คนอายุมากกว่าคว้าตัวน้ำเหนือไปกอดเอาไว้แน่น “ไม่ใช่แค่ชอบครับ พี่รักสร้อยข้อมือเส้นนี้เลยล่ะ ขอบคุณนะที่รัก”
“ไม่เป็นอะไรครับที่รัก” น้ำเหนือตอบ เอียงหน้าเพื่อจูบแก้มของอีกฝ่ายเบา ๆ “สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ”
“สุขสันต์วันวาเลนไทน์เช่นกันครับ”
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
สวัสดีวันแห่งความรักค่ะ วันนี้ฟางเอาตอนพิเศษสั้น ๆ มาฝากกันค่ะ เป็นตอนสั้นจริง ๆ คิดขึ้นมาแล้วก็แต่งสดเลยค่ะ เพิ่งปั่นเสร็จสด ๆ ร้อน ๆ เลย ฮี่ ๆ
คิดว่าหลายคนคงคิดถึงคู่นี้แน่ ๆ ก็เลยพามาหาค่ะ เอาไว้ถ้ามีเวลาว่างกว่านี้หน่อยจะพาคู่นี้กลับมาหาอีกนะคะ
ขอให้มีความสุขในวันแห่งความรัก และในทุก ๆ วันค่ะ ^^
-
หวานตลอดเลยคู่นี้
-
อู๊ย!!!หวาน :m3:
แต่แอบเหม็นความรัก :m14: ความรู้สึกที่อิจฉาคนมีคู่ :m23:
-
:L2:
-
หวานนน คิดถึงจังเลยย
-
หวานไปอีก หวานเข้าไป #ไม่มีอะไรแค่อิจฉา :z3:
-
มาสั้นๆแต่หวานมากจ้าา
-
น่ารักๆ
-
หวานกันตล๊อดดด :m3:
-
หวานไปอีกค่ะ มดขึ้นตาเราาา! :hao7:
-
งือ น่ารักอ่ะ
-
:hao3: :hao3:
อิจฉา
-
:mew1: :mew1:
-
:-[ :-[ :-[
-
:mew1:
หวานมว๊ากกกกกก น้ำเหนือน่ารักที่สุด
-
ความหวานนี้ :กอด1: อิจฉาง่ะ
-
หวานกันตลอด
:mew3: :mew3:
-
:o8:
-
หวานหยด มากกก เชื่อดิ สี่ห้า ต้องมา 555 :hao7: :hao6:
-
หวานกันอีกล่ะ นี่ขนาดลูกสามแล้วน้า. เห็นใจคนโสดบ้างเหอะ. :o12:
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมาก ๆ ครับ ลูกสามคนแล้วยังหวานละมุนมาก ๆ
ขอบคุณครับ
-
อยากให้มีภาค3เร็วๆๆๆๆๆ
-
o13
-
:-[ :impress2:
เป็นนิยายที่เราอ่านตั้งแต่ภาคแรกเลยค่ะเเละก็มีเหตุจำเป็นต้องไปเรียนต่อบวกกับคอม้สียอล้วเป็นคนไม่ชอบิ่สนหนังสือกับมือถือเพราะมันปวดตา
แต่ที่สุดเราก็ได้กลับมาอ่านอีกครั้งมีความสุขทุกตอนที่อ่านเหมือนได้ชาร์ตแบตให้ตัวเองนิยายเรื่องนี้คือพลังด้านบวกดีๆนี่เองค่ะ.....ขอบคุณค่ัคุณฟาง
-
:กอด1:
-
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆมาให้พวกเราได้อ่าน ถึงจะไม่ได้คอมเมนท์บ่อย แต่ก็ติดตามผลงานอยู่ตลอดๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะไรท์ เลิ๊ฟยูวววววววววว :mew1:
-
รายละเอียดการแจ้งโอนหนังสือ ... อุ้มรัก ' S ...
ตั้งแต่วันที่ 1 สิงหาคม – 30 กันยายน 2562
แจ้งล่วงหน้านะคะ จะได้หยอดกระปุกทันเนอะ ^^
รายละเอียดหนังสือ
จำนวนหนังสือ : 1 เล่ม
หน้าปก : พิมพ์ 4 สี กระดาษอาร์ตการ์ด 260 แกรม
เคลือบ : ด้าน
การเย็บเล่ม : ไสกาว
ขนาด : A5
จำนวนหน้า : 460 หน้าโดยประมาณ
เนื้อหาประกอบด้วย : 1. เนื้อเรื่องหลักตั้งแต่บท 00 – บท19 (ตอนจบ)
2. ตอนพิเศษ 9 ตอน
- First step
- Happy anniversary
- Happy valentine’s day
- Go to school
- Mommy
- Naughty child
-I’m jealous for you
- Sugar daddy
- My heart , my dear , my love
ของแถมในชุด
- ที่คั่นหนังสือ
- โปสการ์ด
- แผ่นรองเมาส์
พิเศษเฉพาะรอบ One-Day
- โปสการ์ด 1 ใบ
- สร้อยข้อมือชามัว พร้อมจี้สลักชื่อ
* หลังจากรอบ One-Day สามารถสั่งซื้อสร้อยข้อมือได้ในราคา 120 บาท ค่ะ
ราคาหนังสือ
- ราคาหนังสือ 550 บาท / ชุด
- สร้อยข้อมือชามัว พร้อมจี้สลักชื่อ 120 บาท / เส้น (รอบ One-Day ได้รับชุดละ 1 เส้น)
ค่าจัดส่ง
- 80 บาท / ชุด ชุดต่อไป + 30 บาท ค่ะ จัดส่งผ่านทางไปรษณีย์แบบลงทะเบียน
ตัวอย่าง : 1. สั่งหนังสือ 1 ชุด ค่าหนังสือรวมค่าจัดส่ง 550 + 80 = 630 บาท
2. สั่งหนังสือ 1 ชุด พร้อมสร้อยข้อมือ 1 เส้น ค่าหนังสือรวมค่าจัดส่ง 550 + 120 + 80 = 750 บาท
3. สั่งหนังสือ 2 ชุด ค่าหนังสือรวมค่าจัดส่ง 550 + 550 + 80 + 30 = 1,210
4. สั่งหนังสือ 2 ชุด พร้อมสร้อยข้อมือ 2 เส้น ค่าหนังสือรวมค่าจัดส่ง 550 + 550 + 120 + 120 + 80 + 30 = 1,450 บาท
หมายเหตุ กรณีที่สั่งหนังสือตั้งแต่ 2 ชุด ฟางจะใช้การเพิ่มขนาดกล่องให้นะคะ และจะระมัดระวังในการห่อหนังสือให้ค่ะ
ระยะเวลาในการเปิด Pre-Order
ตั้งแต่วันที่ 1 สิงหาคม – 30 กันยายน 2562
แบ่งรอบการโอนเป็น 2 รอบค่ะ
รอบ One-Day
ตั้งแต่วันที่ 1 สิงหาคม 2562 เวลา 12:30 น. จนถึงวันที่ 2 สิงหาคม 2562 เวลา 23:59 น.
หมายเหตุ คนที่โอนในรอบวันนี้ จะได้รับ โปสการ์ดเพิ่ม 1 ใบ และ สร้อยข้อมือ พร้อมจี้สลัก 1 เส้น ค่ะ
รอบปกติ
ตั้งแต่วันที่ 3 สิงหาคม 2562 เวลา 00:00 น. จนถึงวันที่ 30 กันยายน 2562 เวลา 23:59 น.
หมายเหตุ คนที่โอนในรอบนี้ สามารถสั่งสร้อยข้อมือพร้อมจี้สลักได้ ในราคาเส้นละ 120 บาท ค่ะ
การจัดส่งฟางจะจัดส่งตามลำดับ ในการโอนเงิน นะคะ ไม่ใช่เวลาในการแจ้งโอนค่ะ หลังจากแจ้งโอนเข้ามาแล้วฟางจะใช้เวลาในการตรวจสอบเวลาการโอนเงินภายใน 2 วันเพื่อทำการอัปเดตข้อมูลให้นะคะ
การจัดส่ง
1 – 2 เดือนภายหลังจากปิดจองแล้วค่ะ
การโอนเงิน
บัญชี : ธนาคารกสิกรไทย
ชื่อบัญชี : ศจิษฐา สุขประเสริฐ (SAJITTA SUKPRASERT)
เลขบัญชี : 028-8-72661-2
การแจ้งโอน
สามารถโอนเงินและแจ้งโอนผ่านทาง https://forms.gle/FJQWhoJL8ud4pLd7A
กรุณาตรวจสอบรายละเอียดให้ครบถ้วนเพื่อความถูกต้องด้วยนะคะ หากต้องการแก้ไขข้อมูลสามารถแจ้งฟางได้โดยตรงทางข้อความของเพจ Facebook , DM ทาง Twitter หรือทาง Line@ นะคะ งดการกรอกแบบฟอร์มซ้ำค่ะ
ตรวจสอบสถานการณ์โอนเงินทาง http://bit.ly/30B1wfw
รายชื่อที่แสดงทางลิ้งค์จะเป็นเพียงรายชื่อ ตามลำดับการแจ้งโอน เท่านั้นนะคะ ส่วนรายชื่อ ตามลำดับการโอนเงิน ฟางจะมาลงให้อีกครั้งหลังจากที่มีการอัปเดตแล้วนะคะ
ช่องทางติดต่อ
E-mail : f.gc.yaoiอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
Facebook : https://www.facebook.com/fgc32yaoi/
Twitter : @Fangiily_GC
Line@ : @f.gc
E-BOOK
สำหรับ E-BOOK มีแน่นอนค่ะ แต่จะเป็นหลังจากที่ฟางจัดส่งหนังสือแล้วเรียบร้อยนะคะ
วิธีการสั่งจองหนังสือ ❤ ... อุ้มรัก ' S ... ❤
สวัสดีค่ะ วันนี้ฟางมาอธิบายถึงวิธีการสั่งจองหนังสือ ❤ ... อุ้มรัก ' S ... ❤ นะคะ จะได้เข้าใจตรงกันทั้งหมดนะ
ฟางรบกวนช่วยอ่านโดยละเอียดด้วยนะคะ
แจ้งโอนเงินทาง https://forms.gle/FJQWhoJL8ud4pLd7A
(https://i.ibb.co/sWfLph7/screencapture-4.jpg)
(https://i.ibb.co/gw8rjWP/screencapture-5.jpg)
การจองหนังสือ ทุกคนสามารถโอนเงินได้เลย แล้วจึงค่อยมากรอกแบบฟอร์มอีกทีนะคะ ซึ่งในแบบฟอร์มจะประกอบด้วยกัน 2 ส่วน ในส่วนแรกจะบอกถึงรายละเอียดของหนังสือ และข้อมูลอื่น ๆ ตามที่ฟางได้ลงเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
ซึ่งรายละเอียดตรงส่วนนี้จะมีบอกถึงรายละเอียดของหนังสือ ของแถมต่าง ๆ ราคา และวิธีคิดราคา รวมไปถึงระยะเวลาในการเปิดจองหนังสือ
(https://i.ibb.co/qgJbQyy/screencapture-6.jpg)
(https://i.ibb.co/84XvNcM/screencapture-7.jpg)
ในส่วนที่สอง จะเป็นส่วนการกรอกข้อมูลเพื่อสั่งจองหนังสือนะคะ รบกวนตรวจสอบข้อมูลให้เรียบร้อยก่อนกดส่งข้อมูลนะคะ
หัวข้อสร้อยข้อมือ ในกรณีที่โอนเงินและแจ้งโอนตั้งแต่ ตั้งแต่วันที่ 1 สิงหาคม 2562 เวลา 12:30 น. จนถึงวันที่ 2 สิงหาคม 2562 เวลา 23:59 น. ถือว่าเป็นการจองในรอบ One-Day ซึ่งจะได้รับสร้อยข้อมืออยู่แล้วชุดละ 1 เส้น แต่ในกรณีที่ต้องการสร้อยข้อมือเพิ่ม สามารถสั่งซื้อได้ในราคาเส้นละ 120 บาท นะคะ
(https://i.ibb.co/QJpng7h/screencapture-3.jpg)
สลิป หลักฐานการโอนเงิน ฟางรบกวนส่งให้ฟางทาง ข้อความเพจ Facebook , ข้อความทาง Twitter หรือ Line@ [ID Line@ : @f.gc] พร้อมแจ้งชื่อที่ใช้ในการสั่งจองมาด้วยนะคะ เผื่อที่ฟางจะได้ตรวจสอบได้ง่ายขึ้นค่ะ
ตรวจสอบสถานการณ์โอนเงินทาง http://bit.ly/30B1wfw
รายชื่อที่แสดงทางลิ้งค์จะเป็นเพียงรายชื่อ ตามลำดับการแจ้งโอน เท่านั้นนะคะ ส่วนรายชื่อ ตามลำดับการโอนเงิน ฟางจะมาลงให้อีกครั้งหลังจากที่มีการอัปเดตแล้วนะคะ
หากมีข้อสงสัย หรือ ต้องการสอบถามอะไรเพิ่มเติม สามารถสอบถามได้เลยนะคะ ผ่านทาง...
E-mail : f.gc.yaoiอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
Facebook : https://www.facebook.com/fgc32yaoi/
Twitter : @Fangiily_GC
Line@ : @f.gc
-
หยอดกระปุกหมูรอนะค่ะ :mew2:
-
แจ้งการตรวจสอบสถานะ การโอนเงิน
นิยาย ❤ ... อุ้มรัก ' S ... ❤
(https://i.ibb.co/TLRvvPB/2-Cover.jpg)
สถานะการโอนเงิน
สามารถตรวจสอบสถานกระ การโอนเงิน ได้ทาง http://bit.ly/30B1wfw (http://bit.ly/30B1wfw)
สำหรับคนที่โอนเงินมาในรอบ One Day แทบรายชื่อ จะเป็นสีเขียว นะคะ และช่องหลังชื่อ-นามสกุล จะมีคำว่า “ตรวจสอบแล้ว” อยู่ด้วย ถ้าหากใครที่รายชื่อยังไม่มีแทบสีเขียว และยังไม่มีคำว่า ตรวจสอบแล้วอยู่ที่ช่องด้านหลัง แสดงว่ายังไม่ได้แจ้งโอนกับฟางนะคะ
สำหรับคนที่โอนเงินมาในรอบปกติ แทบรายชื่อ จะเป็นสีเหลือง นะคะ และช่องหลังชื่อ-นามสกุล จะมีคำว่า “ตรวจสอบแล้ว” อยู่ด้วย ถ้าหากใครที่รายชื่อยังไม่มีแทบสีเหลือง และยังไม่มีคำว่า ตรวจสอบแล้วอยู่ที่ช่องด้านหลัง แสดงว่ายังไม่ได้แจ้งโอนกับฟางนะคะ
รบกวนแจ้งโอนเข้ามาด้วยนะคะ
สามารถแจ้งโอนกับฟางได้ที่... ข้อความเพจ Facebook [F.GC_Yaoi] / DM ทาง Twitter [@Fangiily_GC] หรือทาง Line@ [@f.gc]
การแจ้งโอนนี้เพื่อการยืนยันเท่านั้นนะคะ ไม่มีผลกับการสั่งจองหนังสือค่ะ ฟางแค่อยากให้ทุกคนยืนยันการแจ้งโอนกับฟาง ป้องกันการผิดพลาดเท่านั้นค่ะ
ช่องทางติดต่อ
E-mail : f.gc.yaoiอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
Facebook : https://www.facebook.com/fgc32yaoi/
Twitter : @Fangiily_GC
Line@ : @f.gc
E-BOOK
สำหรับ E-BOOK มีแน่นอนค่ะ แต่จะเป็นหลังจากที่ฟางจัดส่งหนังสือแล้วเรียบร้อยนะคะ
-
o13 o13
-
o13 o13
-
ขอให้คุณแม่แข็งแรงๆ น้องเลิฟก็แข็งแรงๆ
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
น่ารักตลอดเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
ไม่ว่าจะกลับมาอ่านกี่ครั้งก็ทำให้มีความสุขทุกครั้ง ทุกเรื่องของผู้เขียนสนุกทุกเรื่องค่ะ ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายดีๆ รออ่านเรื่องต่อไปของฟางนะคะ :pig4: :L1:
-
ภาคแรกว่าดีแล้ว ภาคนี้ผมโคตรอินเลิฟเลยครับบ
-
หลังจากที่อ่านภาค1 จบอีกรอบที่4 ก็....
มาอ่านภาค2 ใหม่อีกรอบ.. o13 o13 o13
..ก็เค้าคิดถึง.. :mew1: :mew1: :mew1: