ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “10”“ทางผู้บริหารชื่นชมฝ่ายดีไซน์ของคิวเอ็นมาก เพราะคอลเลกชั่นความเป็นไทยล่าสุดได้รับความสนใจมาก ๆ จากทั้งลูกค้าที่มีทั้งวัยรุ่น วัยทำงาน รวมไปถึงลูกค้าระดับสูง” ควอตซ์พูดระหว่างที่กำลังปลดเสื้อสูทรวมไปถึงเนคไทออก “พี่บอกทางฝ่ายดีไซน์ไปแล้ว แต่เราก็อยู่ในฝ่ายพี่ก็เลยมาบอกเองอีกรอบ”
“ครับ” น้ำเหนือยิ้มรับ “เมื่อตอนบ่ายพวกพี่ ๆ เขาก็โทรมาเล่าให้ฟังแล้วเหมือนกัน แล้วก็เอาแต่ถามว่าเมื่อไหร่ผมจะกลับไปทำงาน จนผมไม่รู้จะเลี่ยงตอบยังไงเลย”
“แล้วเราตอบเขาไปว่ายังไง” ควอตซ์นั่งลงข้างคนรักที่โซฟาในห้องนอน ยกมือขึ้นเกลี่ยแก้มขาวเบา ๆ อย่างรักใคร่เอ็นดู
“ผมก็เลี่ยง ๆ ไปน่ะครับ บอกว่าที่บ้านทางฝั่งพ่อกับแม่ผมมีเรื่องให้ต้องเข้าไปจัดการน่ะครับ คงใช้เวลากว่าจะเรียบร้อย” น้ำเหนือตอบ “แล้วก็บอกไปว่ากำลังเตรียมเลี้ยงลูกคนที่สาม”
“หือ... ไม่ยิ่งถามกันใหญ่เหรอแบบนั้น” ควอตซ์ถาม เรื่องที่น้ำเหนือสามารถท้องได้ก็ยังคงเป็นความลับที่มีคนเพียงไม่กี่คนที่รับรู้เรื่องนี้ ที่บริษัทก็มีเพียงแค่ลินกับโอ๊ตสองคนเท่านั้น ทุกคนคิดว่าฝาแฝดพี่ฮาร์ทน้องเดียร์เป็นเด็กอุ้มบุญ
“ก็ถามครับ แต่ถามเชิงว่าไปรับมาเลี้ยงเพิ่มหรือว่าใช้อุ้มบุญอีก แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรชวนคุยเรื่องอื่น เพราะถ้าแค่เรื่องที่บ้านผมหายไปนานก็ดูไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่ บอกเตรียมเลี้ยงลูกคนที่สามแม้จะสงสัยกันแต่ก็คงไม่คิดอะไรมากหรอกครับ” น้ำเหนือตอบ
ควอตซ์พยักหน้ารับ เพราะก็จริงอย่างที่น้ำเหนือว่า ทุกคนในบริษัทรู้อยู่แล้วว่าควอตซ์กับน้ำเหนือเป็นอะไรกัน แล้วก็มีลูกชายฝาแฝดที่น่ารักถึงสองคน ถ้าหากเขาจะมีเพิ่มอีกสักคน คนอื่น ๆ ก็คงไม่คิดอะไรนอกจากว่าเขาไปรับเด็กมาเลี้ยงเพิ่มหรือไม่ก็อุ้มบุญอย่างที่น้ำเหนือบอกพี่ ๆ ในฝ่ายไป และเพราะต้องดูแลลูกน้ำเหนือเลยไม่ได้เข้าออฟฟิศก็ดูเป็นคำตอบที่พอจะสมเหตุสมผลอยู่เหมือนกัน แม้จะไม่ใช่ทั้งหมดก็ตามที
“ครับผม” ควอตซ์ลูบผมคนรักเล่น
น้ำเหนือยิ้มหวานก่อนจะซบไหล่ของควอตซ์เอาไว้ นับวันน้ำเหนือก็ยิ่งออดอ้อนเก่ง บางวันที่เขาพาน้ำเหนือไปที่บริษัทด้วยและกำลังนั่งทำงานอยู่ก็จะมีคุณแม่ว่าที่ลูกสามเดินมานั่งข้าง ๆ บางครั้งก็มานั่งตัก มาอยู่ใกล้ ๆ มาอ้อน
หรือบางทีเวลาอยู่บ้านก็จะตามติดอยู่ข้าง ๆ ตลอดไม่ไปไหนไกล เหมือนอย่างตอนนี้ที่เขานั่งอ่านหนังสือระหว่างรอคนรักอาบน้ำ พอเจ้าตัวเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นเขานั่งอยู่ตรงนี้ก็รีบเดินมานั่งข้าง ๆ กอดแขน ซบอก ซบไหล่เขาตลอด
ควอตซ์ไม่ได้นึกรำคาญ บางครั้งก็แปลกใจเพราะปกติน้ำเหนือไม่ใช่คนช่างอ้อน แต่ความรู้สึกที่มากกว่าแปลกใจก็คือเอ็นดู นึกขำทุกทีที่อีกคนเข้ามากอดมาอ้อนเพราะเหมือนกับลูกแมวตัวเล็ก ๆ ที่เข้ามาพันแขนพันขาเจ้าของ และเขาก็ชอบมากเสียด้วยที่น้ำเหนือมาอ้อนแบบนี้
“ง่วงหรือยังหือ ปวดหลังไหม” ควอตซ์ถามหลังจากกดจมูกลงที่ขมับของน้ำเหนือไปแล้ว
“ยังไม่ง่วงครับ แต่ผมอยากไปนอนที่เตียงแล้ว” น้ำเหนือตอบ
“โอเค เดี๋ยวพี่พาไป” ควอตซ์เก็บหนังสือที่อ่านอยู่ก่อนจะช้อนร่างของคุณแม่ขึ้นอุ้มแล้วพาเดินไปที่เตียงนอน
วางน้ำเหนือลงบนเตียงพร้อมกับช่วยจัดที่นอนให้เพื่อที่คุณแม่จะได้นอนอย่างสบายที่สุดก่อนที่เขาจะขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงอยู่ข้าง ๆ พอนั่งเรียบร้อยน้ำเหนือก็ขยับมากอดแขนซบไหล่เขาทันที
“ดูโทรทัศน์ไหม” ควอตซ์ไม่ได้ทักท้วงเรื่องความช่างอ้อนของคนรักแต่ถามเรื่องอื่นแทน
“ครับ” น้ำเหนือเองก็พยักหน้า รับรีโมทโทรทัศน์ที่ควอตซ์ส่งมาให้ เจ้าตัวกดเปลี่ยนช่องไปเรื่อย ๆ หยุดที่รายการวาไรตี้ของประเทศเกาหลี
ดูเหมือนน้ำเหนือจะชอบใจมากเพราะหัวเราะไม่หยุด ยิ่งตอนที่พิธีกรของรายการล้มลุกคลุกคลานอยู่ในโคลนจนเลอะเทอะไปหมด
“หัวเราะเบา ๆ หน่อยไหม เดี๋ยวลูกก็ตกใจหรอก” อดที่จะแซวคนรักไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่หัวเราะจนตัวสั่นไปหมด
พอได้ยินแบบนั้นคนที่กำลังสนุกสนานกับรายการโทรทัศน์ก็หยุดหัวเราะทันที หันมามองคนที่เขานั่งพิงตาขวาง ก่อนจะกดปิดโทรทัศน์ไปเสียอย่างนั้นแถมยังขยับไปนอนหันหลังให้อีก คราวนี้ควอตซ์ได้แต่ทำหน้างง จากลูกแมวน้อยช่างอ้อนกลายมาเป็นเด็กขี้งอนไปเสียแล้ว
คนตัวสูงทอดสายตามองคนตัวอวบเพราะตั้งครรภ์ด้วยสายตาเอ็นดูปนขบขัน ควอตซ์ขยับไปใกล้เอื้อมมือไปลูบผมนุ่มของน้ำเหนือเบา ๆ ให้อีกฝ่ายหันมามอง แต่พอเห็นรอยยิ้มขำของเขาก็ทำหน้าบึ้งใส่แล้วหันกลับ
ท้องรอบนี้นอกจากจะช่างอ้อนแล้ว... ก็ขี้งอนด้วยนะ มัมมี๊
“โกรธพี่เหรอหือ” ควอตซ์ก้มลงจูบที่ขมับของน้ำเหนืออย่างมันเขี้ยว ใจจริงอยากจะกอดคนตัวขาวแน่น ๆ แล้วก็ฟัดให้หนำใจ แต่เพราะทำแบบนั้นไม่ได้เขาเลยต้องหอมหนัก ๆ แบบนี้แทน
“เปล่า ผมไม่ได้โกรธ”
“อย่างนั้นก็งอน...”
“ผมไม่ได้งอน” ตัวอย่างของปากอย่างใจอย่างคือแบบนี้นี่เอง แม้จะบอกว่าไม่โกรธไม่งอน แต่ทั้งท่าทางและน้ำเสียงบ่งบอกชัดเจนว่างอน
“แล้วไม่ดูโทรทัศน์ต่อแล้วเหรอ” ถามหยั่งเชิงไป
คนที่นอนหันหลังส่งเสียงขึ้นจมูก “ไม่ครับ เดี๋ยวหัวเราะมาก ๆ ลูกจะตกใจ”
ควอตซ์หัวเราะ รั้งคนแสนงอนมากอดเอาไว้หอมแก้มขาวแรง ๆ อย่างอดใจไม่ไหว “แสนงอน ถ้าอย่างนั้นนอนกันดีกว่านะ นอนดึกไม่มีต่อลูกนะ”
“ผมไม่ได้งอนเสียหน่อย”
“ครับมัมมี๊ ตามนั้นครับ” ควอตซ์ยอมแพ้ ขยับตัวลงนอนสอดแขนให้น้ำเหนือนอนหนุน ใช้มืออีกข้างกดปิดไฟในห้องก่อนจะเปลี่ยนมารั้งตัวน้ำเหนือไปกอดเอาไว้ จูบหน้าผากไปอีกรอบ “นอนได้แล้วนะ ฝันดีครับ”
“ฝันดีครับ” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นจูบปลายคางของควอตซ์ก่อนจะซุกหน้ากับอกกว้างแล้วหลับตาลง
ปล่อยให้อีกฝ่ายลูบผม ลูบหลังกล่อมให้นอนหลับฝันดี
“คุณหนูใหญ่... ป้าเอาขนมมาให้ค่ะ” เสียงของป้ายุพินดังขึ้น น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเล่มหนาที่กำลังอ่านอยู่แล้วยิ้มกว้าง
“ขอบคุณนะครับ”
ขนมตะโก้ชิ้นพอดีวางเรียงอยู่บนจาน มีทั้งตะโก้เผือก ตะโก้สาคู ตะโก้ข้าวโพดแล้วก็ตะโก้มันม่วง น้ำเหนือยิ้มชอบใจที่จะได้ทานขนมที่อยากทาน
“ป้าให้ทานได้แค่สี่ชิ้นเล็กนะคะ ทานเยอะ ๆ ไม่ดีนะ” ป้ายุพินพูด
คุณหนูใหญ่เองก็พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ได้ทานแค่สี่ชิ้นเล็ก ๆ ก็พอแล้ว แค่พอให้หายอยาก น้ำเหนือมักจะอยากทานนู้นนี่เต็มไปหมด ทั้งของคาวของหวาน แต่เจ้าตัวก็ทานเพียงแค่นิดหน่อยก็ไม่อยากทานแล้ว
“ครับ ขอบคุณนะครับป้ายุพิน” คนดีใจยิ้มไม่หุบ ใช้ช้อนแบ่งขนมแต่ละชิ้นแล้วตักทาน ทำหน้ากลั้นฟินเสียจนป้ายุพินต้องยิ้มอย่างเอ็นดู
“เดี๋ยวป้าให้สาลี่ยกน้ำส้มมาให้นะคะ”
ขนมตะโก้ในจานหมดเกลี้ยงในเวลาอันรวดเร็ว ปิดท้ายด้วยการยกน้ำส้มคั้นเย็น ๆ ขึ้นดื่มเป็นการล้างปาก ก่อนจะหยิบหนังสือนิยายที่อ่านค้างไว้มาอ่านต่อ น้ำเหนือนั่งเหยียดขาบนโซฟาตัวเบดตัวใหญ่ที่ควอตซ์สั่งตัดใหม่เพื่อให้น้ำเหนือนั่งได้อย่างสบายที่สุด
วันนี้ทุกคนไปทำงานกันหมด ฝาแฝดก็ไปเรียน เหลือเพียงแค่เขา ป้ายุพิน สาลี่แล้วก็เมดคนอื่น ๆ แค่นั้น แล้วก็เจ้าซามอยด์ตัวขาวที่ตอนนี้ตัวโตกว่าเดิมมากทีเดียวแถมยังตัวกลมน่ากอด
เจ้าซามอยด์วิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่น มากระโดดเกาะโซฟาข้าง ๆ น้ำเหนือส่งเสียงเห่าเรียกร้องความสนใจ
“ว่าไงเรา หิวแล้วล่ะสิใช่ไหม” น้ำเหนือวางหนังสือลง ยืนมือไปตรงหน้าให้เจ้าตัวขาวดม “ป่ะ อย่างนั้นไปกินข้าวกันเนอะ”
พอได้ยินคำว่ากินข้าว เจ้าแพนเค้กก็เห่ารับอย่างชอบใจก่อนจะวิ่งออกจากห้องนั่งเล่นนำหน้าน้ำเหนือไป น้ำเหนือได้แต่ยิ้มขำยอมลุกตามเจ้าตัวขาวที่วิ่งกลับมาอีกรอบเหมือนจะมาเร่ง
“คุณหนูใหญ่... อยากได้อะไรคะ เรียกสาลี่ก็ได้ค่ะไม่ต้องเห็นเดินมาเองเลย” สาลี่ร้องทักเมื่อเห็นคุณหนูใหญ่เดินเข้ามาในครัว
“แพนเค้กคงจะหิว เดินไปตามที่ห้องนั่งเล่นตั้งสองรอบ” ตอบกลับไปอย่างขบขัน
“เอาอีกแล้วเจ้าแพนเค้ก สาลี่เพิ่งให้อาหารมันเมื่อสองชั่วโมงก่อนเองค่ะ แล้วก็ออกไปวิ่งเล่นมา นี่วิ่งไปหาคุณหนูนี่เอง พวกพี่สายพี่ดินก็ตามหาอยู่ อาบน้ำให้ยังไม่ทันเช็ดตัวให้แห้งก็วิ่งหายมาแล้ว”
น้ำเหนือหัวเราะเมื่อได้ฟัง แพนเค้กซนเอาเรื่อง แล้วก็มักจะชอบแกล้งคนงานในบ้านด้วย ชอบออกไปวิ่งเล่นจนเนื้อตัวเลอะเทอะ พอจับอาบน้ำได้ยังไม่ทันเสร็จดีก็วิ่งหนีให้ต้องตามหากันอยู่เรื่อยไป
“สงสัยเพราะได้เจ้าแฝดเลี้ยง นิสัยเลยเหมือนกัน”
สาลี่หัวเราะเมื่อได้ยินแบบนั้น “ก็คงจะอย่างนั้นนะคะ”
นึกไปถึงคุณหนูน้อยทั้งสองคนที่ซนไม่แพ้กัน ทำเอาคนช่วยเลี้ยงวิ่งวุ่นไปหมดเพราะตามหาคุณหนูน้อยที่นึกอยากเล่นซ่อนแอบในตอนเช้าก่อนไปเรียน แทบจะเกณฑ์คนทั้งบ้านมาช่วยกันหา พอจับคนหนึ่งได้อีกคนก็หนี เล่นเอาเหนื่อยกันไปหมด สุดท้ายวันนั้นสองแสบก็ไม่ได้ไปโรงเรียน แล้วก็โดนแด๊ดดี๊ดุไปชุดใหญ่ทำเอาหยุดซนไปพักใหญ่
“คุณหนูใหญ่ไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวเจ้าแพนเค้กสาลี่จัดการเอง”
“โอเคครับ ผมฝากด้วยนะ” น้ำเหนือพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม หนังสือเล่มหนาที่วางทิ้งเอาไว้ตอนแรกถูกหยิบขึ้นมากางอ่านต่อ
เพราะต้องอยู่คนเดียวบ่อย ๆ หนังสือนิยายเลยเป็นอีกหนึ่งเพื่อนสนิทของน้ำเหนือในเวลานี้ หนังสือในห้องอ่านหนังสือที่บ้านใหญ่หลายเล่มน้ำเหนือก็อ่านจบไปแล้ว และยังมีเรื่องใหม่ที่เพิ่งซื้อมาอีก น้ำเหนือขยับเอนหลังลงนอนเมื่อนั่งอยู่นานจนปวดหลัง รู้สึกว่าตั้งครรภ์รอบนี้น้ำเหนือทำอะไรมากแทบไม่ได้ นั่งนานก็ปวดหลังไปหมด เดินหรือยืนสักพักก็ปวดขา เมื่อยขาจนต้องหาที่นั่ง ทำอะไรก็เหนื่อยหอบง่าย คิดงานมากเกินไปก็ปวดหัว
น้ำเหนือเลยโดนทั้งคนรัก แล้วก็คุณหญิงมรกตสั่งห้ามทำงานเด็ดขาด เพราะอาจจะทำให้เกิดความเครียดแล้วส่งผลถึงเจ้าตัวน้อยได้ แม้ตอนแรกน้ำเหนือจะอิดออด รวมไปถึงต่อรองและขอร้อง เพราะเขาคงรู้สึกแย่แล้วก็เบื่อถ้าต้องอยู่เฉย ๆ โดยไม่ทำอะไร แต่พอได้ลองทำแล้วก็พบว่ามันยิ่งส่งผลในด้านแย่มากกว่าด้านดี น้ำเหนือเลยยอมหยุดทำงาน และหากิจกรรมอื่นทำแทน แล้วการอ่านหนังสือ อ่านนิยายก็เป็นกิจกรรมที่ดีที่สุดในเวลาที่อยู่คนเดียว
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นเรียกสายตาของคนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ให้หันมามอง น้ำเหนือเอื้อมมือมาหยิบเจ้าเครื่องมือสื่อสารที่ส่งเสียงไม่หยุดแล้วกดรับ
“ครับพี่ควอตซ์”
[พี่กำลังไปรับฝาแฝด วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม] ปลายสายส่งเสียงกลับมา
“สตรอว์เบอร์รี่หมดแล้วครับ พี่ควอตซ์ซื้อมาให้หน่อยนะ เชอร์รี่ด้วย”
[โอเคครับ ถ้ายังไงเดี๋ยวพี่ซื้อเข้าไปให้นะ แล้วตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่]
“อ่านนิยายครับ ผมอ่านจะหมดอีกแล้ว” น้ำเหนือตอบไปก็หัวเราะไป เมื่ออาทิตย์ก่อนนิยายที่น้ำเหนือสั่งซื้อไปเพิ่งมาส่งชุดใหญ่ และตอนนี้เขาก็อ่านจะจบแล้ว
[เอาไว้สั่งใหม่ก็ได้ครับ หรืออยากจะไปดูที่ร้านไหม เดี๋ยวเอาไว้วันไหนว่าง ๆ พี่พาไปนะ]
“ได้ครับ” น้ำเหนือรับคำ “พี่กำลังจะขับรถแล้วใช่ไหม”
ถามออกไปเมื่อได้ยินเสียงเหมือนกดรีโมทเปิดรถดังลอดเข้ามาในสาย [ใช่ครับ พี่ลงมาถึงชั้นที่จอดรถแล้ว]
“อย่างนั้นพี่ควอตซ์ขับรถก่อนเถอะครับ แล้วเจอกันครับ”
[ครับผม แล้วเจอกันครับ]
น้ำเหนือกดวางสายไป พร้อมกับวางโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิม พอดีกับที่แพนเค้กเจ้าซามอยด์เดินเข้ามาในห้อง แพนเค้กเดินมาหยุดอยู่ใกล้กับโซฟาที่น้ำเหนือนั่งอยู่แล้วเงยหน้าขึ้นมอง เหมือนกำลังเชิญชวนให้มาเล่นด้วยกัน
“มานี่มา” น้ำเหนือตบที่ตักตัวเอง เจ้าแพนเค้กเห็นก็รีบกระโดดขึ้นมาบนโซฟาแล้วทิ้งตัวลงนอนหนุนตักของน้ำเหนือทันที
ท่าทางฉลาดรอบรู้เรียกรอยยิ้มจากน้ำเหนือได้เป็นอย่างดี มือของน้ำเหนือลูบไปตามขนสีขาวสวยและนุ่มมือเพราะได้รับการดูแลอย่างดีแล้วก็สม่ำเสมอ
“อีกเดี๋ยวเพื่อนเล่นเราก็กลับมาแล้ว” น้ำเหนือพูด เจ้าแพนเค้กเองก็เห่ารับเหมือนกับว่าฟังออก “ดีใจล่ะสิ แล้วก็อย่าพากันไปเล่นซนที่ไหนอีกรู้ไหม เพิ่งจะอาบน้ำมาเองเมื่อเช้า”
โฮ่ง โฮ่ง
ซามอยด์ตัวขาวเห่ารับ ก่อนที่มันจะใช้ขาหน้าของตัวเองขึ้นมาปิดหน้าปิดตาเอาไว้ “อะไรเรา ปิดหน้าปิดตา จะไม่ฟังที่พูดเหรอ”
คราวนี้เจ้าแพนเค้กไม่เห่ารับแล้ว ให้คนที่พูดด้วยนึกมันเขี้ยวเจ้าตัวขาวที่นอนหนุนตักเขาอยู่ เลยต้องคว้าตัวขึ้นมาฟัดเบา ๆ
น้ำเหนือลูบขนแพนเค้กไปเรื่อย ๆ พลางอ่านนิยายไปด้วย จนกระทั่งเผลอหลับไป หนังสือในมือล่นลงข้างตัวบนโซฟา เอนหลังพิงกับผนักโซฟาไปแล้วหลับไปในท่านั่งโดยมีแพนเค้กนอนหนุนตักหลับอยู่
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
หายไปนานเลยค่ะ ไปปั่น #พี่กันต์สายอ่อยมา ตอนนี้เรื่องนู้นฟางปั่นจบแล้ว เลยได้ฤกษ์กลับมาแต่งเรื่องนี้ต่อ แต่ห่างหายไปนาน ยังจูนไม่ค่อยติดค่ะ นี่ก็ต้องมานั่งย้อนอ่านตั้งแต่ตอนแรกใหม่เลย ตอนนี้มันเลยอาจจะยังแปลก ๆ แปร่ง ๆ อยู่นะคะเพราะห่างหายไปนานสำหรับเรื่องนี้ เลยยากเลยค่ะ ยังไงรอบหน้าจะปรับปรุง แก้ไขนะคะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 246480 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก