Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์น้ำเหนือนั่งมองเมดสาวสองคนที่กำลังช่วยกันจัดกระเป๋าให้กับควอตซ์ สุดสัปดาห์นี้น้ำเหนือจะต้องเข้าไปอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ควอตซ์เลยให้คนมาช่วยเก็บกระเป๋าให้ เพราะเขาตั้งใจจะไปอยู่เป็นเพื่อนน้ำเหนือที่โรงพยาบาลด้วย แม้ตัวน้ำเหนือจะบอกว่าไม่เป็นอะไรก็ตาม อยากให้อยู่กับฝาแฝด กลัวว่าฝาแฝดจะเหงาที่ทั้งแด๊ดดี๊แล้วก็มัมมี๊ไม่อยู่บ้านเลย
พูดคุยกันหลายรอบสำหรับเรื่องนี้จนเกือบจะมีปากเสียงกัน แต่เพราะว่าเหตุผลของแต่ละคนนั้นเป็นเหตุผลเดียวกันคือเป็นห่วง ควอตซ์เป็นห่วงน้ำเหนือกลัวว่าอีกฝ่ายอยู่คนเดียวแล้วจะเหงา หรือคิดมาก น้ำเหนือเป็นห่วงทั้งควอตซ์ที่ต้องคอยเทียวไปเทียวมาหลายที่ และเป็นห่วงฝาแฝด
สุดท้ายบทสรุปของประเด็นนี้ก็กลายเป็นว่าควอตซ์จะแบ่งเวลาอยู่กับทั้งลูกแล้วก็น้ำเหนือ บางวันไปค้างกับน้ำเหนือที่โรงพยาบาล บางคืนไปนอนกับลูกบ้าง สลับกันไป ประเด็นนี้ก็เลยตกไป
“ของคุณหนูใหญ่เอาไปแค่นี้พอใช่ไหมคะ” เมดสาวถามน้ำเหนือหลังจากที่เก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้ว
น้ำเหนือพยักหน้ารับก่อนจะยิ้มขอบคุณ “ครับ แค่นี้แหละ ขอบคุณนะครับ”
“เก็บของเสร็จแล้วเหรอ” เสียงทุ้งดังมาจากทางประตูห้องนอนให้เมดทั้งสองคนที่มาเก็บกระเป๋าให้รับคำก่อนจะเอ่ยขอตัวแล้วเดินออกจากห้องไป
ควอตซ์เดินมาหาน้ำเหนือที่นั่งอยู่ตรงโซฟาก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ยกมือโอบคนรักที่เอียงตัวมาซบเขา “อีกวันเดียวก็จะต้องไปอยู่โรงพยาบาลแล้วนะ”
“นั่นสิครับ จะว่าไปก็เร็วเหมือนกันเนอะ” น้ำเหนือพยักหน้ารับ เขารู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร็วเหลือเกิน ในความรู้สึกเหมือนกับว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนเองที่เขาไปโรงพยาบาลกับควอตซ์เพื่อตรวจให้แน่ใจว่าท้องจริง ๆ หรือเปล่า แต่ดูตอนนี้... ผ่านมาแปดเดือนแล้ว “เหลืออีกเดือนเดียว”
“อีกเดือนเดียวเราจะได้เจอกันแล้วนะตัวเล็ก” ควอตซ์พูดพลางลูบหน้าท้องของน้ำเหนือไปด้วย “ดีใจใช่ไหมเรา จะได้ออกมาหาแด๊ดหามัม แล้วก็หาพี่ชายแล้วนะ”
“อ่ะ...” น้ำเหนือสะดุ้งก่อนจะหัวเราะออกมา “น่าจะดีใจนะครับ ขยับตัวใหญ่เลย”
ควอตซ์เองก็รับรู้ได้ถึงแรงดิ้นภายในท้องของน้ำเหนือ เจ้าตัวก้มลงเอาหนูแนบกับท้องของคนรัก “ว่ายังไงนะ จะบอกว่าดีใจใช่ไหม แด๊ดก็ดีใจเหมือนกัน”
น้ำเหนือนั่งมองแด๊ดดี๊พูดคุยกับลูกในท้องเป็นเรื่องเป็นราวแล้วก็ยิ้มขำ ใครจะคิดกันว่าคนอย่าง ควอตซ์ อชิตพล บริสตัน จะมีมุมน่ารักแบบนี้ ตอนฝาแฝดเห่อลูกแค่ไหน กับคนเล็กนี้ก็ไม่ต่างกัน จูงมือแฝดแล้วก็คุณหญิงมรกตไปห้างฯ มาไม่รู้กี่ครั้ง เพื่อเลือกซื้อของให้กับน้องเลิฟ โดยเฉพาะชุดที่ขยันซื้อกันมาทั้ง ๆ ที่
ลูกสาว ยังไม่ทันได้คลอด
คงเพราะได้ลูกสาวอย่างที่ตั้งความหวังเอาไว้ แด๊ดดี๊ก็เลยเห่อมากเป็นธรรมดา ยิ่งเข้าคู่กับคุณหญิงมรกตด้วยแล้ว ใครก็ห้ามไม่อยู่
“แล้วนี่แฝดหลับไปแล้วเหรอครับ” น้ำเหนือถาม
“ครับ หลับไปแล้วล่ะ” ควอตซ์ตอบยื่นหน้าไปหอมแก้มน้ำเหนือเบา ๆ
คนโดนหอมแก้มสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจที่โดนหอมแบบไม่ทันตั้งตัว ยกมือตีแขนของควอตซ์ไปหนึ่งที “พี่ควอตซ์นี่ล่ะก็...”
ควอตซ์ได้แต่หัวเราะชอบใจ อยากจับน้ำเหนือมาฟัดให้หนำใจ เขารู้สึกว่าช่วงนี้น้ำเหนือดูน่ากอดน่าฟัดมาก อาจจะเพราะอีกฝ่ายดูมีน้ำมีนวลขึ้น แก้มป่อง ๆ ตัวขาว ๆ เห็นแล้วน่าจับน่าบีบไปหมด
“หยุดมองผมแบบนั้นเลยนะ” น้ำเหนือหรี่ตามองคนรักอย่างไม่ไว้วางใจ “ผมว่าพี่ควอตซ์ชักจะนิสัยไม่ดีขึ้นทุกวันแล้วนะครับ ชอบจ้องผมแบบนี้อยู่เลย คิดจะทำอะไรผมใช่ไหม”
คราวนี้คนคิดจะทำอะไรจริง ๆ ก็หัวเราะออกมาเสียงดัง งับไหล่คนรักเบา ๆ อย่างมันเขี้ยวให้น้ำเหนือสะดุ้งแล้วถอยหนีไปติดโซฟาอีกด้านแน่ เห็นท่าทางหวาดระแวงของคนรักแล้วก็ขำ
“หยุดหัวเราะเลยนะครับ พี่ขำอะไรของพี่เนี่ย แล้วมากัดผมทำไม เขี้ยวขึ้นหรือยังไงกันครับ” น้ำเหนือหยิบหมอนมากันตัวเองเอาไว้ ถ้าอีกฝ่ายกัดเขาอีกล่ะก็... สาบานเลยว่าจะเอาหมอนตีเลย
ท่าทางของน้ำเหนือในตอนนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นลูกเสือขาวที่กำลังแยกเขี้ยวขู่ ดูน่ารักมากกว่าน่ากลัว “พี่ว่าเราก็น่ามันเขี้ยวขึ้นทุกวัน พี่เห็นแล้วอยากจับฟัดทุกทีเลย บางครั้งเห็นแล้วก็อยากกัด”
“พี่ควอตซ์! หยุดเลยนะ” น้ำเหนือร้องเสียงดังขึ้นมาเมื่ออีกฝ่ายขยับทีเดียวก็เข้ามาชิดตัวเขา แถมทำท่าเหมือนจะงับเขาด้วย
น้ำเหนือได้แต่นั่งฮึดฮัดอย่างขัดใจเมื่ออีกฝ่ายหัวเราะสนุกสนานกับท่าทางของเขา เลยจัดการเอาหมอนอิงที่กอดอยู่ตีอีกคนไปสองทีก่อนจะลุกหนี “ฮึ่ม! ผมไม่คุยกับพี่แล้ว ถ้าคันเหงือกอยากกัดนักก็กัดแขนตัวเองไปก่อนแล้วกัน!”
ควอตซ์ยิ้มขำ นั่งมองคนท้องที่น่าจะงอนหนักอยู่เดินไปที่เตียงแล้วนอนหันหลังให้เขา ท่าทางของอีกฝ่ายน่าเอ็นดูมากกว่าน่ากลัว คิดแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า ชักจะหลงน้ำเหนือหนักขึ้นทุกวัน ๆ ไม่รู้ว่าท้องนี้มาพร้อมกับยาเสน่ห์หรือเปล่า เขาถึงได้ทั้งรัก ทั้งหลงขนาดนี้
เด็กดื้อเอ๊ย...รถครอบครัวแบรนด์ยุโรปแล่นออกจากบ้านในช่วงสายของวัน วันนี้คือวันที่น้ำเหนือจะต้องไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาลและเป็นวันแรกที่เจ้าตัวจะต้องไปนอนอยู่ที่นั่นเพื่อป้องกันการเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้น วันถูกเลื่อนขึ้นมาให้เร็วขึ้นเพราะเมื่อตอนหัวค่ำของเมื่อวาน น้ำเหนือเกิดเจ็บท้องขึ้นมาสร้างความกังวลให้กับทุกคนในบ้านเพราะกังวลกว่าจะเกิดภาวะคลอดก่อนกำหนดอีก ดีที่เจ็บท้องไม่นานก็หาย หมอวิรัชมาตรวจเบื้องต้นก็ยังไม่พบอาการผิดปกติในครรภ์ แต่เพื่อความแน่ใจวันนี้ควอตซ์เลยต้องพาคุณแม่ไปตรวจให้ละเอียดอีกรอบ น้าหมอเลยเลื่อนวันเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลให้เร็วขึ้น จากตอนแรกเลื่อนออกไปแล้วเพราะสุขภาพของน้ำเหนือแข็งแรงมาโดยตลอด
“แน่ใจใช่ไหมว่าไม่ได้รู้สึกปวดท้อง เจ็บท้องอีกน่ะ” ควอตซ์หันมาถามคนรักที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ตรงตำแหน่งข้างคนขับ
“ครับ ไม่เจ็บท้องแล้ว” น้ำเหนือตอบเอื้อมมือไปจับมือของควอตซ์ไว้เพราะเข้าใจว่าอีกฝ่ายคงเป็นกังวลมากกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้
“พี่ใจหายมากเลยตอนที่เราร้องออกมาว่าเจ็บท้อง นึกว่าจะ... แย่แล้ว” ควอตซ์พูด พอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก็ทำเอาใจสั่นเพราะสีหน้าของน้ำเหนือไม่ได้ผิดแผกไปจากตอนที่เจ็บท้องฝาแฝดเพราะภาวะคลอดก่อนกำหนดเลย
“ผมเองก็ใจหล่นไปตาตุ่มเหมือนกันครับ” น้ำเหนือยิ้มแหย “นึกว่าจะเหมือนตอนนั้นแล้ว”
น้ำเหนือจำความรู้สึกตอนนั้นได้เป็นอย่างดี อยู่ ๆ ก็เกิดเจ็บท้องขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทั้งเจ็บทั้งปวดจนทนแทบไม่ไหว น้ำตาไหลออกจากตาทั้งสองข้างได้แต่ร้องด้วยความเจ็บปวด ในหัวก็นึกไปถึงตอนที่เขาเจ็บท้องสมัยตอนท้องฝาแฝดที่เป็นเหตุให้ต้องนอนนิ่ง ๆ อยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเดือน ๆ ได้แต่ภาวนาว่าให้หายเจ็บท้อง อย่าได้เป็นเหมือนตอนนั้นอีกเลย โชคดีที่ไม่นานอาการเจ็บท้องก็ทุเลาลงจนหายในที่สุด
ควอตซ์พลิกมือเป็นฝ่ายจับมือประสานกับน้ำเหนือ เขาบีบมือน้ำเหนือเหมือนต้องการส่งกำลังใจให้ น้ำเหนือเองก็หันมายิ้มให้แล้วบีบมือเขาตอบกลับมา
ใช้เวลาไม่นานทั้งคู่ก็ถึงโรงพยาบาล ควอตซ์ถือกระเป๋าของคุณแม่ลงจากรถ จูงมือน้ำเหนือไปหน้าน้าหมอที่ห้องพักตามที่นัดกันไว้ ก่อนที่น้ำเหนือจะถูกพาไปตรวจอย่างละเอียด ส่วนควอตซ์ก็ได้แต่นั่งลุ้นแล้วก็ภาวนาอยู่ด้านนอกห้อง
น้ำเหนือในชุดคนไข้นั่งรถเข็นโดยมีบุรุษพยาบาลเข็นรถออกมา เจ้าตัวส่งยิ้มให้กับควอตซ์เลยทำให้คนที่นั่งลุ้นอยู่เป็นนานสองนานยิ้มออก
“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ที่เจ็บท้องเมื่อวานน่าจะเป็นอาการเจ็บหลอกน่ะ มดลูกมีการบีบตัว ส่วนเจ้าตัวเล็กยังสมบูรณ์แข็งแรงดีทุกอย่าง น้ำเหนือเองก็เหมือนกัน” น้าหมอพูดกับทั้งสองคน “แต่เพื่อเป็นการป้องกันก็คงต้องให้ลดการเคลื่อนไหวลง แต่ไม่ถึงกับต้องนอนนิ่ง ๆ อยู่บนเตียงเหมือนตอนนั้น มดลูกจะได้ไม่ทำงานหนักจนเกิดการบีบตัวอีก เพราะถ้าเกิดอาการแบบนี้อีกครั้งสองครั้งน้าเกรงว่าจะต้องผ่าคลอดก่อนกำหนด แล้วต้องพาเจ้าตัวเล็กเข้าตู้อบ”
“ครับน้าหมอ” น้ำเหนือรับคำอย่างว่าง่าย
“ยังไงวันนี้ก็คงให้นอนที่นี่เลยนะ จะได้คอยเช็คอัตราการบีบตัวของมดลูกด้วย ถ้ามีอาการอะไรผิดปกติก็ให้รีบบอกน้าเลยนะ”
“ขอบคุณนะครับน้าหมอ”
“ไม่เป็นอะไร เดี๋ยวน้าให้คนพาไปที่ห้องพัก ห้องเดิมนั่นแหละนะเอาไว้น้าจะแวะไปหาที่ห้องอีกที”
น้ำเหนือถูกพาตัวไปที่ห้องพักโดยมีควอตซ์เดินอยู่ข้าง ๆ รถเข็นของน้ำเหนือ เขาโทรศัพท์เพื่อแจ้งข่าวให้กับคนที่บ้านรับรู้ จะได้หายห่วงกันเพราะรู้ดีว่าทุกคนคงเป็นกังวลมากแน่นอน
ควอตซ์รอจนบุรุษพยาบาลและพยาบาลเดินออกจากห้องไปแล้วเดินมานั่งอยู่ข้างเตียง มองเครื่องต่าง ๆ ที่วางอยู่อีกฝั่งของเตียงแล้วถอนหายใจออกมา คว้ามือของน้ำเหนือมาจับเอาไว้ “ต้องติดเครื่องพวกนี้อีกแล้ว”
เขาหมายถึงเครื่องที่วัดอัตราการบีบตัวของมดลูกแล้วก็อัตราการเต้นของหัวใจของลูกน้อยในท้องน้ำเหนือเพื่อคอยเช็คการบีบตัวของมดลูก ยังดีที่คราวนี้มีแค่เครื่องนี้เครื่องเดียว และไม่ต้องใส่เอาไว้ตลอดเวลา
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องนอนนิ่ง ๆ เหมือนเดิม ผมยังลุกไปไหนมาไหนได้ แค่ต้องไม่บ่อยจนเกินไป” น้ำเหนือยิ้ม แม้ในใจจะยังรู้สึกกังวลอยู่ไม่น้อย “ว่าแต่พี่ควอตซ์เถอะครับ วันนี้มีประชุมไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องไปประชุมหรือยังไง”
ควอตซ์ส่ายหน้ากับคำถามของน้ำเหนือ “ไม่หรอก คุณพ่อกับคุณแม่บอกจะเข้าแทนพี่น่ะ อีกอย่างถ้าพี่ไปเข้าประชุมก็คงไม่รู้เรื่องหรอก กังวลแต่เรื่องของเรานี่แหละ ให้พี่อยู่ตรงนี้น่ะดีแล้ว ให้พี่ดูให้แน่ใจว่าเราไม่เป็นอะไรจริง ๆ”
“ผมไม่เป็นอะไรจริง ๆ ครับ พี่ควอตซ์สบายใจได้”
“ครับ” ควอตซ์ยิ้ม จูบเบา ๆ ที่หลังมือของน้ำเหนือ “อดทนเนอะ...”
“ครับ อดทนเนอะ เราทั้งสองคนเลย ไม่สิ... สามคน ในนี้ด้วย” น้ำเหนือชี้ไปที่หน้าท้องนูน ๆ ของตัวเอง
มืออีกข้างของควอตซ์วางบนหน้าท้องของน้ำเหนือลูบเบา ๆ “อดทนนะคนเก่งของแด๊ด อีกนิดเดียวนะครับ”
“เลิฟเก่งอยู่แล้วครับ พี่ชายเขาก็เก่ง แด๊ดเขาก็เก่ง เพราะฉะนั้นเลิฟก็ต้องเก่งเหมือนพี่ชายเหมือนแด๊ดของเขา”
“มัมมี๊ของเลิฟก็เก่ง” ขยับตัวไปจูบหน้าผากของน้ำเหนืออย่างรักใคร่ ผละออกมายิ้มให้กับคนรักที่ยิ้มตอบกลับมา
“เก่งที่สุดเลยคนนี้น่ะ”ควอตซ์นั่งอยู่ข้างเตียงน้ำเหนือแทบไม่ได้ขยับไปไหนยกเว้นตอนที่พยาบาลเดินเข้ามาตรวจดูเครื่องวัด เขานั่งมองมัมมี๊คนเก่งของทุกคนนอนหลับ นั่งมองมัมมี๊พูดเสียงเจื้อยแจ้วตอนตื่น มองตอนที่มัมมี๊ทานมื้อกลางวัน ทานยา นั่งมองอยู่แบบนั้นไม่ให้คลาดสายตา แม้จะโดนน้ำเหนือบ่นหลายรอบก็ยังไม่เลิกมอง จนน้ำเหนือเลิกบ่นแล้วปล่อยให้มองต่อไปตามใจ สุดท้ายน้ำเหนือเลยชิงหลับหนีไปเสียก่อนในตอนบ่าย
มือหนาจับผ้าห่มคลุมตัวน้ำเหนือให้ดี ๆ จูบที่หน้าผาก ไล่มาที่เปลือกตาแล้วจึงผละออก หยิบเครื่องเล่นเพลงที่ป้ายุพินเอามาให้พร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าของเขามาเปิดเพลงกล่อมมัมมี๊ให้นอนหลับฝันดี ดูจนแน่ใจว่าน้ำเหนือหลับสนิทดีแล้วจึงลุกมาจัดการกับมื้อกลางวันของตัวเองบ้าง
รับโทรศัพท์จากลินที่โทรมาถามอาการของน้ำเหนือหลังจากที่รู้ข่าว พูดคุยกันอยู่นานทั้งเรื่องของน้ำเหนือแล้วก็เรื่องของงาน ช่วงนี้ถ้าหากไม่มีงานด่วนอะไรมาก หรือไม่มีประชุมควอตซ์ก็ขอให้ลินเอางานมาให้ที่นี่ เพราะเขาคงไม่ได้เข้าบริษัท คิดว่าภายในห้องพักฟื้นของน้ำเหนือน่าจะกลายเป็นห้องทำงานของควอตซ์อีกรอบ เขาไม่อยากละสายตาไปจากน้ำเหนือสักเท่าไหร่ กลัวว่าจะเกิดเรื่องราวไม่คาดฝันขึ้นมา
เสียงเสียดสีของเนื้อผ้าเรียกสายตาของควอตซ์ให้หันไปมอง คนหลับตื่นแล้วเขาเห็นดวงตากลมโตนั้นกระพริบอยู่หลายรอบ ควอตซ์วางโทรศัพท์ของตัวเองลงแล้วลุกเดินไปหา ประคองคนท้องเอาไว้พร้อมกับกดปุ่มปรับเตียงให้ตั้งขึ้น น้ำเหนือจะได้ลุกขึ้นนั่งด้วย
“น้ำหน่อยครับ” หยิบแก้วน้ำที่เสียบหลอดเอาไว้เรียบร้อยแล้วให้น้ำเหนือ ซึ่งอีกฝ่ายก็รับไปดูอึกใหญ่จนหมดแก้วก่อนจะส่งคืนให้
“กี่โมงแล้วครับเนี่ย ผมหลับไปนานไหม” น้ำเหนือถามพลางหันไปดูเวลา
“สี่โมงกว่าแล้วครับ เราหลับไปเกือบสามชั่วโมงได้” ควอตซ์ตอบ หยิบผ้าขนหนูไปชุบน้ำเพื่อมาเช็ดหน้าให้กับคนที่เพิ่งตื่นนอน “เมื่อกี้พ่อสินธรโทรมา บอกว่ากำลังเข้ามาหา ไปรับฝาแฝดมาให้แล้วจะพามาด้วย”
“ครับ” พอได้ยินว่าพ่อกับแฝดกำลังมา น้ำเหนือก็ยิ้มกว้างอย่างดีใจ “พี่ควอตซ์ครับ... ถ้าให้ฝาแฝดมานอนที่นี่ด้วย จะได้ไหมครับ”
“เอาไว้พี่ถามน้าหมอก่อนดีกว่า” ควอตซ์ตอบ ลูบผมน้ำเหนือเล่นอย่างที่ชอบใจ “พี่เข้าใจว่าอยากอยู่ใกล้ ๆ ลูก พี่ก็เหมือนกัน ถ้าน้าหมอว่าได้ ก็อาจจะให้แฝดมาบ้าง มานอนสักคืนสองคืนพอ คงเป็นช่วงวันหยุด ดีไหม”
น้ำเหนือรีบพยักหน้ารับทันที “ดีครับ ผมขอให้แฝดมานอนได้ ผมคิดถึงลูก”
“พี่ก็เชื่อว่าแฝดต้องคิดถึงมัมมี๊แน่นอน เชื่อเถอะว่าถ้ามาคงได้ร้องคิดถึงมัม ๆ กันยกใหญ่แน่เลย”
พอได้ยินควอตซ์พูดแบบนั้นน้ำเหนือก็หัวเราะ เพราะเขานึกภาพฝาแฝดออกเลยว่าเจ้าตัวแสบทั้งสองคนจะทำสีหน้าแบบไหน จะทำท่าทางอย่างไร แล้วจะพูดกับเขายังไง
“ผมว่าผมนึกภาพออกเลยครับ แล้วพี่ควอตซ์จะกลับไปนอนบ้านบ้างใช่ไหมครับ”
“ครับ แต่ให้แน่ใจก่อนว่าเราโอเคจริง ๆ พี่คงกลับไปนอนบ้านบ้าง แฝดจะได้ไม่รู้สึกว่าแด๊ดกับมัมทิ้งเขา”
“ดีแล้วล่ะครับ ผมก็กลัวว่าแฝดจะนึกน้อยใจ ถ้าน้าหมออนุญาตให้ผมกลับบ้านบ้างก็คงดีนะครับ แต่น่าจะยากกว่าให้แฝดมานอนที่นี่”
ควอตซ์บีบมือของน้ำเหนือ “อดทนเนอะ”
“ครับ อดทน แค่นิดเดียว ไม่นาน...” น้ำเหนือยิ้มออกมาเพื่อให้ควอตซ์สบายใจ “น้องเก่งอยู่แล้ว”
“ใช่ครับ น้องเก่งอยู่แล้ว”
นั่งคุยกันอยู่ไม่นานน้ำเหนือก็เหมือนจะได้ยินเสียงของฝาแฝดดังแว่ว ๆ มาจากนอกห้อง แล้วก็ไม่ผิดไปจากที่คิดเมื่อประตูห้องพักเปิดออก ร่างเล็ก ๆ ก็วิ่งดุ๊ก ๆ เข้ามาทันที ตามมาด้วยพ่อสินธร
“มัม ๆ น้องเดียคิดถึงครับ”
“พี่ฮาร์ทก็คิดถึงมัม ๆ ครับ”
ไม่ผิดจากที่คิดเอาไว้เลย สองแสบวิ่งมาเกาะเตียงแล้วร้องบอกคิดถึงมัม ๆ ไม่หยุดจนผู้ใหญ่ทั้งสามคนหัวเราะออกมา ควอตซ์อุ้มฝาแฝดขึ้นทีละคนให้ขึ้นมานั่งกับมัมมี๊บนเตียง
“พูดตั้งแต่ออกจากโรงเรียนว่าคิดถึงมัม ๆ คิดถึงมัม ๆ” พ่อสินธรเล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงที่ขบขันระคนเอ็นดู “คิดถึงกันเหลือเกิน เมื่อเช้าก็เจอกัน”
“นานแย้วครับ เมื่อเช้าน้านนาน เดียร์เลยคิดถึง” น้องเดียร์หันมาพูดกับคุณตาก่อนจะหันไปกอดอ้อนมัมมี๊
มีพี่ฮาร์ทพยักหน้าสนับสนุน “ใช่ ๆ นานแล้ว”
“ช่างพูดนะเรา ใครสอนกัน” พ่อสินธรหัวเราะชอบใจเมื่อได้ยินคำพูดของหลานชายทั้งสองคน
ควอตซ์กับน้ำเหนือเองก็หลุดขำ มัมมี๊เลยจัดการหอมแก้มลูกชายทั้งสองคนไปฟอดใหญ่ที่พูดจาน่ารักน่าฟังแบบนี้
“แล้วนี่วิรัชเขาว่ายังไงบ้างล่ะลูก ไม่ได้เป็นอะไรอันตรายใช่ไหม” พ่อสินธรถาม นั่งมองลูกชายที่นั่งกอดหลานชายอยู่ตรงโซฟา
“ครับ ไม่เป็นอะไรมาก น้าหมอบอกว่ามดลูกบีบตัวน่ะครับ ผมเลยเจ็บท้องแต่ไม่ได้เป็นอันตรายอะไร เหมือนเป็นการเจ็บหลอกเฉย ๆ ครับ” น้ำเหนือตอบพ่อ สองมือก็ยังกอดลูกชายทั้งสองคนเอาไว้ไม่ห่าง
“ก็ดีแล้วล่ะลูก นี่ต้องอยู่ที่นี่เลยใช่ไหมแบบนี้”
“ครับพ่อ” ควอตซ์ตอบแทนน้ำเหนือที่โดนฝาแฝดเรียกร้องความสนใจอยู่ “อยู่จนกว่าจะถึงกำหนดคลอดเลยครับ”
“อยู่ที่นี่ก็คงปลอดภัยกว่า เครื่องไม้เครื่องมือครบ มีทั้งหมอทั้งพยาบาล พ่อก็เบาใจ” พ่อสินธรพยักหน้ารับ “กับเรื่องแฝดก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะ พ่อจะช่วยดูให้ ไปรับไปส่งได้ แล้วตอนเย็นจะพามาหา จะได้ไม่คิดถึงกันมากนัก”
“ขอบคุณพ่อนะครับ”
“ไม่เป็นอะไร เรื่องเล็กน้อย แฝดก็หลานพ่อ เหนือก็ลูกพ่อ พ่อต้องช่วยต้องดูแลอยู่แล้วไม่ต้องกังวลไปหรอก”
น้ำเหนือยิ้มกว้างขอบคุณ เขารู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหลือเกินที่มีครอบครัวที่ดีแบบนี้
“มัม ๆ เจ็บหยอครับ ไม่ฉะบายเหยอ” น้องเดียร์ถาม ยกมือขึ้นแตะหน้าของมัมมี๊ เลียนแบบเวลาที่มัมมี๊วัดไข้เวลาเขาป่วย
“มัมไม่เจ็บแล้วครับ” น้ำเหนือตอบ เขายังไม่ได้พูดเรื่องที่ต้องนอนอยู่โรงพยาบาลกับฝาแฝดเลย เพราะมันกะทันหันกว่าที่คิด “น้องเดียร์ครับ พี่ฮาร์ทครับ”
“ครับ!” ทั้งสองคนขานรับเมื่อได้ยินน้ำเหนือเรียก
“มัมต้องนอนที่นี่นะครับ สักพักหนึ่งแต่ไม่นานหรอกมัมสัญญา”
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ขมวดคิ้วเหมือนกับกำลังทำความเข้าใจในสิ่งที่น้ำเหนือพูด “ทำไมครับ มัมไม่ไปนอนบ้านเหยอ”
“เพราะน้องไม่แข็งแรงครับ” น้ำเหนือจับมือของฝาแฝดมาวางที่ท้องของตัวเอง “ตอนนี้น้องป่วยอยู่ มัมกับน้องเลยต้องนอนที่นี่ครับ แต่ถ้าน้องออกมาแล้ว ทั้งมัมทั้งน้องก็จะกลับไปนอนที่บ้าน”
น้องเดียร์ทำหน้ายู่ “น้องป่วยเหยอ”
“ครับ น้องป่วย” ควอตซ์ลูบผมลูกชาย
“แต่ถ้าน้องหาย มัม ๆ กับน้องจะกลับไปนอนบ้านใช่ไหมครับ นอนกะฮาร์ทนอนกะเดียร์” พี่ฮาร์ทเงยหน้ามองมัมมี๊กับแด๊ดดี๊สลับไปมา
“ใช่ครับ ถ้าน้องหายป่วยแล้วมัมก็กลับไปนอนกับพวกลูกได้”
“นานไหมครับ”
ทั้งควอตซ์และน้ำเหนือส่ายหน้า “ไม่นานครับ แปบเดียวเอง”
“ให้แด๊ด ๆ เฝ้ามัม ๆ กะน้อน” น้องเดียร์หันมามองหน้าแด๊ดดี๊ “ให้แด๊ด ๆ รับมัม ๆ กะน้องกลับบ้าน”
“แน่นอนอยู่แล้วครับ แด๊ดดี๊ต้องพามัมกับน้องกลับบ้านอยู่แล้ว” น้ำเหนือยิ้ม
พี่ฮาร์ทเลยหันไปมองหน้าแด๊ดดี๊บ้าง ทำหน้าตาขึงขังจริงจังที่สุดเท่าที่จะทำได้ “แด๊ด ๆ ต้องพามัม ๆ กับน้องกลับบ้านนะครับ ห้ามลืมเลยนะ”
“ช่าย ๆ แด๊ด ๆ ต้องห้ามลืมเลยนะ ลืมน้องเดียโป้งเลยน้า พี่ฮาดก็จะโป้ง น้อนก็โป้งเลยด้วย” น้องเดียร์เองก็ทำหน้าตาจริงจังไม่ต่างจากพี่ชายฝาแฝด ให้คนที่มองอยู่ทั้งสามคนต้องยิ้มขำอย่างเอ็นดู
“สัญญาเลยนะครับ”
“สังยาเลย สัญญา”
ควอตซ์พยักหน้า ชูนิ้วก้อยทั้งสองข้างไปตรงหน้าฝาแฝด “แด๊ดสัญญาเลยครับ ว่าจะอยู่เฝ้ามัมมี๊กับน้อง แล้วก็จะพาทั้งมัมมี๊ทั้งน้องกลับบ้านไปหาฮาร์ทกับเดียร์”
พอได้ยินคำสัญญาจากแด๊ดดี๊ฝาแฝดก็ยิ้มกว้าง ยกมือขึ้นเกี่ยวก้อยสัญญากับแด๊ดดี๊ “สัญญา ๆ”
“ฉลาดกันจริง ๆ สองคนนี้” พ่อสินธรว่ายิ้ม ๆ กับคำพูดคำจาของหลานชายตัวแสบ
“นั่นสิครับ” น้ำเหนือเองก็เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคนเป็นพ่อ
ได้แต่ยิ้มตอนมองฝาแฝดทวงสัญญากับแด๊ดดี๊อีกรอบเรื่องให้พาเขากับน้องสาวกลับบ้าน
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
น้องมาอยู่โรงพยาบาลแล้วจ้า ก่อนอื่นเลยก็ยินดีกับพี่ควอตซ์จ้า ได้ลูกสาวสมใจ หวังว่าน้องเลิฟจะแข็งแรงนะ มัมมี๊อดทนนะ สู้ ๆ นะคนเก่ง ในภาคนี้ช่วงท้องก็จะเร็ว ๆ กว่าภาคแรกเนอะ เพราะฟางตั้งใจแค่อยากให้ได้เจอน้องเลิฟกัน ตั้งเป้าเอาไว้ว่าสัก 20 ตอน + - ก็คงจะจบจ้า ก็เหลืออีกไม่มากไม่มายอ่ะเนอะ ติดตามกันไปจนจบแล้วกันเนอะ ตามกันมาตั้งแต่ภาคแรกแล้วนี่นา เนอะๆๆๆ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 277463 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก