Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
“มัม ๆ มาแย้ว” เสียงของฝาแฝดดังขึ้นเมื่อเห็นมัมมี๊น้ำเหนือเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่ทั้งสองคนนั่งเล่นนอนเล่นอยู่
ฝาแฝดรีบวิ่งมาหาน้ำเหนือให้คนเป็นมัมมี๊ย่อตัวลงรับกอดลูกชายทั้งสองอย่างรักใคร่ทันที หอมแก้มป่อง ๆ ไปคนละที แล้วทั้งคู่ก็หอมแก้มมัมมี๊ฟอดใหญ่คนละที น้ำเหนือเดินตามแรงจับจูงของลูกชายไปยังโต๊ะญี่ปุ่นที่วางเอาไว้ให้ฝาแฝดใช้เวลาทำการบ้าน
“ทำอะไรกันอยู่ครับ” น้ำเหนือถามลูกชายทั้งสองคน
“ระบายสีครับ การบ้านครับ” พี่ฮาร์ทตอบคำถามของมัมมี๊ “มัม ๆ ดู ๆ ฉวยมั้ย ฉวยเนอะ”
น้ำเหนือขยับตัวลงนั่งข้างเด็ก ๆ โดยมีควอตซ์ที่เพิ่งเดินตามเข้ามาช่วยประคองเพราะตอนนี้ท้องของมัมมี๊โตขึ้นทุกวันเลยลุกนั่งเริ่มจะลำบากแล้ว น้ำเหนือกับควอตซ์รับสมุดภาพระบายสีของฝาแฝดมาดูก่อนจะยกมือขึ้นยีผมลูกชายทั้งสองคนเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยชม
“สวยมากเลยครับ เก่งกันทั้งสองคนเลย” น้ำเหนือชม ไม่ใช่ว่าแค่ชมเพื่อให้ลูกชายดีใจแต่เพราะฝาแฝดระบายสีสวยจริง ๆ แทบไม่มีสีเลอะออกนอกกรอบหรือนอกเส้นเลย แถมยังระบายสีได้เรียบเสมอกันไม่เหลือช่องขาว ๆ ของกระดาษเอาไว้เลย
คุณหมอที่ดูแลฝาแฝดบอกว่าทั้งคู่เป็นคนที่มีสมาธิดีมาก ต่างจากเด็กวัยเดียวกันที่มักจะสมาธิหลุดได้ง่าย หรือมีอะไรอย่างอื่นมาเบี่ยงเบนความสนใจได้ แต่ไม่ใช่กับฝาแฝด ถ้าหากพวกเขาเริ่มทำอะไรแล้วก็จะทำจนเสร็จไม่มีวอกแวกหรือเสียสมาธิไปไหน
“ลูกชายแด๊ดนี่เก่งกันจริง ๆ เลยนะ” ควอตซ์เองก็เอ่ยชมลูกชายเหมือนกัน ให้ทั้งสองคนหันมากอดอ้อนแด๊ดดี๊กับมัมมี๊
“มา... มัมระบายสีด้วย ยังมีอีกเล่มนี่นะที่มัมซื้อมาพร้อมกับพวกหนู” น้ำเหนือบอกขยับไปนั่งอีกฝั่งของโต๊ะญี่ปุ่น “น้องเดียร์ไปหยิบสมุดระบายสีให้มัมได้ไหมครับ พี่ฮาร์ทหยิบกล่องสีมาให้มัมอีกกล่องได้ไหม”
“ได้ครับ”
“ได้ฮะ”
ทั้งสองคนตอบรับพร้อมกันก่อนจะพากันลุกไปหยิบสมุดระบายสีกับกล่องสีที่อยู่ในตู้มาให้มัมมี๊ ตอนนี้ทั้งสี่คนพ่อแม่ลูกต่างก็นั่งอยู่ที่โต๊ะแต่ละด้าน ฝาแฝดแล้วก็น้ำเหนือกำลังตั้งใจระบายสี ส่วนแด๊ดดี๊ไม่แน่ใจว่าเจ้าตัวช่วยอย่างที่ปากบอกหรือเปล่า หรือว่าคอยแกล้งฝาแฝดกันแน่
“มัม... แด๊ด ๆ แกล้ง” สองพี่น้องฝาแฝดหันไปฟ้องมัม ๆ ทันทีเพราะโดยแด๊ดดี๊แกล้งหลายรอบแล้ว
“มัม ๆ แด๊ด ๆ แกล้งน้องเดียร์”
“แกล้งพี่ฮาร์ทด้วย”
“น้องเดียร์โป้งแด๊ด ๆ แย้ว”
“พี่ฮาร์ทก็โป้งด้วย”
ทั้งคู่ชูนิ้วโป้งให้แด๊ด ๆ ที่เอาแต่แกล้งไม่หยุด ทั้งหยิบสีให้ผิดบ้าง ทั้งแกล้งเอามือปิดหน้ากระดาษบ้าง แกล้งไม่ยอมยื่นสีให้ดี ๆ บ้าง ตอนนี้ฝาแฝดทำหน้าตาขึงขังกอดอกมองแด๊ดดี๊อย่างเคือง ๆ แล้วจึงหันไปกอดอ้อนมัมมี๊แทน
“พี่ควอตซ์ชอบแกล้งลูกจริง ๆ เลย” น้ำเหนือถอนหายใจออกมา สองมือกางออกเพื่อกอดฝาแฝดที่ขยับมานั่งตักแล้วซุกเขาเอาไว้
“แกล้งลูกหมูตลกดี” คนแกล้งไม่มีสลด อีกทั้งยังยิ้มชอบใจที่ได้แกล้งฝาแฝด จริง ๆ ต้องบอกว่าการแกล้งฝาแฝดเป็นอีกหนึ่งอย่างที่โปรดปรานมากสำหรับควอตซ์ แกล้งมาตั้งแต่ยังเป็นลูกหมูกระดึ๊บ ๆ จนตอนนี้โตขนาดนี้แล้วก็ยังไม่เลิกแกล้ง
ตอนเด็ก ๆ ควอตซ์ชอบตอนฝาแฝดส่งเสียงอ้อแอ้ ๆ เวลาโดนเขาแกล้งทั้งไม่ให้นม ทั้งให้เอาของรสชาติแปลก ๆ ให้ชิม พอโตขึ้นมาจนแฝดพูดได้ เดินได้ก็ยังหาเรื่องแกล้งอยู่บ่อย ๆ ตอนที่มีโอกาส
“มัม ๆ ดู” น้องเดียร์เงยหน้าขึ้นมองแล้วก็ซบหน้ากับอกของมัมมี๊อย่างออดอ้อน “แด๊ด ๆ แกล้ง”
น้ำเหนือยื่นมือไปตีแขนของควอตซ์สองที “มัมตีแด๊ดให้แล้วครับ แด๊ดเป็นเด็กดื้อต้องโดนลงโทษ มัมลงโทษให้แล้วครับ”
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์หันไปมองหน้าแด๊ด ๆ ก่อนจะหัวเราะคิกคักชอบใจที่แด๊ดดี๊โดนตี แต่พอได้ยินเสียงร้องของแด๊ดดี๊ก็หันไปมองใหม่
“โอ๊ย... แด๊ดเจ็บ มัม ๆ ตีแด๊ดแรงมาก ๆ เลย ดูสิ...” ควอตซ์ลูบแขนตัวเองบริเวณที่โดนน้ำเหนือตีไป
สีหน้าของแด๊ดดี๊ดูเจ็บมากจนพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ต้องผละออกจากอกมัมมี๊แล้วขยับไปหาแทน มือน้อย ๆ ทั้งสี่มือวางแปะบนแขนของควอตซ์
“แด๊ด ๆ เจ็บมากไหม”
“เจ็บมากเยยเหยอ”
ฝาแฝดเงยหน้ามองแด๊ดดี๊ก่อนจะพากันปลอบเมื่อเห็นแด๊ดดี๊พยักหน้ารับ สองคนโอบกอดแด๊ดดี๊เอาไว้ ลูบแขนลูบหลังปลอบเหมือนเวลาที่แด๊ดดี๊กับมัมมี๊ปลอบพวกเขาทั้งสองคน
“โอ๋ ๆ นะแด๊ด ๆ แด๊ดดื้อนี่ มัม ๆ เลยต้องลงโทษ” น้องเดียร์เงยหน้าขึ้นมองแด๊ดดี๊
พี่ฮาร์ทพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของน้องชาย “มัม ๆ ตีนิ๊ดเดียว ไม่ตีแย้ว ไม่เจ็บแล้วนะ แด๊ด ๆ ต้องไม่ดื้อแล้วนะ มัม ๆ จะได้ไม่ตีอีก รู้ไหมครับ”
น้ำเหนือยิ้มขำ อยากจะหัวเราะเสียจริงกับท่าทางจริงจังของฝาแฝดตอนพูดกับควอตซ์ จริงจังเสียจนคนได้รับการปลอบก็ขำด้วยเหมือนกัน แต่เพราะเด็กน้อยยังไม่รู้ไม่เข้าใจคำว่าเจ้าเล่ห์เลยตกหลุมพรางของแด๊ดดี๊เข้าเต็ม ๆ
ควอตซ์พยักหน้ารับอย่างว่าง่ายสองแขนกอดลูกชายเอาไว้ก่อนจะเพิ่มแรงรัดตัวสองแสบมากขึ้นแล้วฟัดแก้มพี่ฮาร์ทที น้องเดียร์ทีอย่างมันเขี้ยวจนคนโดนฟัดต้องร้องโวยวายที่โดนแด๊ดดี๊แกล้ง ร้องไปหัวเราะไปดิ้นไป คนเป็นพ่อเห็นก็ยิ่งสนุกแกล้งมากกว่าเดิมอีก
“พอแล้วครับพี่ควอตซ์เดี๋ยวแฝดนอนละเมอ” น้ำเหนือเอ่ยห้ามปราบ เมื่อเห็นว่าควอตซ์แกล้งลูกนานเกินไปแล้ว แถมฝาแฝดก็หัวเราะไปร้องไปจนหอบแล้วด้วย
แม้ใจจะยังไม่อยากปล่อยฝาแฝดแต่พอเห็นสายตาดุ ๆ ของคนรัก แด๊ดดี๊ก็ยอมปล่อยสองแสบทันที พอแด๊ดดี๊เลิกแกล้งแล้วพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ก็โผกลับมาหามัมมี๊ทันที สลับกันฟ้องยกใหญ่ว่าโดนแด๊ดดี๊แกล้ง น้ำเหนือเลยยื่นมือไปตีคนรักอีกรอบเป็นการลงโทษ
“มัมลงโทษแด๊ดเรียบร้อยแล้วครับ แด๊ดไม่กล้าแกล้งแล้วล่ะนะ” น้ำเหนือว่าหอมแก้มฝาแฝดคนละทีก่อนจะปล่อยให้เจ้าตัวแสบกลับไปนั่งระบายสีต่อ “ไปครับ ทำการบ้านต่อนะจะได้เสร็จเร็ว ๆ พรุ่งนี้จะได้มีเวลาเล่นทั้งวันเลย”
“เย่!” สองแสบพากันร้องเย่ดีใจแล้วผละไปนั่งทำการบ้านต่อ
น้ำเหนือขยับมานั่งพิงโซฟาแทนเพราะเริ่มเมื่อย หลังจากที่นั่งพื้นโดยไม่ได้พิงอะไรมาเป็นเวลานาน น้ำเหนือรู้สึกว่าท้องนี้ตัวเขาเองดูอุ้ยอ้ายกว่าตอนท้องฝาแฝด ไม่ใช่ว่าตัวใหญ่กว่าปกติ แต่เป็นท้องที่โตจะลุกจะนั่งก็ดูลำบาก ปวดเมื่อยไปหมด
ควอตซ์เห็นน้ำเหนือขยับมานั่งพิงโซฟาก็ขยับไปใกล้ประคองคนรักให้ขึ้นไปนั่งดี ๆ บนโซฟาแทน หยิบหมอนมารองหลังให้จะได้ไม่ปวดเอวปวดหลัง หันไปเรียกเมดแล้วสั่งให้ไปยกน้ำส้มคั้นมาให้น้ำเหนือรวมไปถึงของเด็ก ๆ ด้วย
“นั่งสบายไหม” ควอตซ์ถามคนรัก
“ครับ แบบนี้โอเคแล้วล่ะครับ” น้ำเหนือตอบ
เมดสาวเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับเหยือกใส่น้ำส้มคั้นเย็น ๆ แล้วก็เหยือกใส่น้ำแข็งอีกหนึ่งใบพร้อมกับแก้วอีกสี่ใบ รินน้ำแข็งกับน้ำส้มใส่แก้วยกไปให้ฝาแฝดที่นั่งทำงานอยู่ ทั้งคู่ยกมือไหว้ขอบคุณ ส่วนแก้วอีกสองใบก็ของน้ำเหนือกับควอตซ์
พอเมดสาวเดินออกไป คุณหญิงมรกต คุณโทมัสแล้วก็พ่อสินธรก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ทั้งสามคนดูแปลกใจเมื่อเห็นควอตซ์กับน้ำเหนือนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วย
“อ้าว... กลับมาจากโรงพยาบาลกันแล้วเหรอลูก แม่นึกว่ายังไม่กลับกันมาเสียอีกเลยตั้งใจจะมาอยู่เป็นเพื่อนฝาแฝด” คุณหญิงมรกตทักทั้งสองคนก่อนจะเดินมานั่งร่วมวงสนทนาด้วยกัน
“เพิ่งกลับมาได้ไม่นานเท่าไหร่ครับ” น้ำเหนือตอบคำถามของคุณหญิง
“แล้วหมอวิรัชเขาว่าอย่างไรบ้าง” พ่อสินธรถามขึ้นมาบ้าง
วันนี้ควอตซ์พาน้ำเหนือไปที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจตามนัด ทั้งสองคนเลยออกไปโรงพยาบาลตั้งแต่เช้าแต่ว่าไม่ได้พาฝาแฝดไปด้วย
“ทุกอย่างปกติดีครับ ลูกก็แข็งแรงดี แม้คุณแม่จะป่วยบ่อยไปหน่อยก็ตาม” ควอตซ์ตอบยกมือโยกศีรษะของคนรักไปมา ก่อนจะเอ่ยเสริมต่อ “แต่น้าหมอบอกว่าถ้าเข้าช่วงสัปดาห์ที่สามสิบเจ็ดแล้วอยากให้ไปอยู่ที่โรงพยาบาลเลยเผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินน่ะครับ”
“ต้องไปนอนเหมือนตอนนู้นอีกเหรอ” คุณโทมัสถาม นึกไปถึงตอนที่ลูกสะใภ้ของเขาเข้าโรงพยาบาลเพราะมีภาวะคลอดก่อนกำหนด ตอนนั้นน้ำเหนือต้องนอนนิ่ง ๆ อยู่บนเตียง ห้ามขยับหรือลุกไปไหน เห็นแล้วก็นึกสงสาร เห็นใจ
“ไม่ขนาดนั้นครับ ถ้าผมไม่มีภาวะคลอดก่อนกำหนดหรืออันตรายเสี่ยงจะแท้งก็ไม่ต้องนอนนิ่ง ๆ แบบนั้น” น้ำเหนือพูด “แต่ที่น้าหมออยากให้ไปอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะจะได้ใส่เครื่องคาดเพื่อวัดการบีบตัวของมดลูกน่ะครับ ป้องกันเอาไว้ก่อน”
พอได้ยินแบบนั้นเหล่าผู้ใหญ่ทั้งสามคนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก พ่อสินธรยกมือขึ้นลูบผมลูกชายของตัวเองเบา ๆ “พ่อขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะลูก”
“ครับพ่อ”
“อย่างนั้นก็อีกเดือนเศษ ๆ ก็ต้องไปอยู่โรงพยาบาลแล้วสินะ”
ตอนนี้น้ำเหนือตั้งท้องลูกคนที่สามได้เจ็ดเดือนกว่าแล้ว อาการแพ้ท้องของน้ำเหนือก็ไม่มีแล้วยกเว้นอาการอ่อนเพลียได้ง่าย เหนื่อยง่าย แต่เพราะร่างกายอ่อนเพลียง่ายก็เลยทำให้ไม่สบายค่อนข้างบ่อย สองเดือนที่ผ่านมาว่าที่คุณแม่ลูกสามไม่สบายบ่อยมาก แม้จะไม่ได้เป็นหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาลแต่ป่วยแต่ละครั้งก็ใช้เวลาหลายวันกว่าจะหาย
ทุกคนเลยค่อนข้างห่วงแล้วก็เป็นกังวลมาก กลัวว่าทุกอย่างจะส่งผลกับตัวน้ำเหนือแล้วก็ลูกในท้อง
"ช่วงที่น้ำเหนือต้องไปอยู่โรงพยาบาล ผมคงต้องรบกวนพวกคุณแม่ช่วยดูแลแฝดให้หน่อยนะครับ ไม่อยากให้ไปอยู่โรงพยาบาลบ่อย ๆ นาน ๆ กลัวว่าจะติดโรคได้ง่าย” ควอตซ์พูดกับคุณหญิงมรกต
“ได้ลูก ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเดี๋ยวให้แฝดไปนอนที่บ้านใหญ่กับพวกแม่” คุณหญิงมรกตว่า “แต่ก็คงต้องอธิบายกันยาวหน่อย ต้องห่างจากมัม ๆ แด๊ด ๆ เป็นเดือนคงงอแงน่าดูเลย”
“พาไปหาตอนเย็นได้ครับ แต่ผมไม่อยากให้อยู่นาน ไม่อยากให้ลูกป่วยไปอีก กว่าจะแข็งแรงกันได้แบบนี้ก็ป่วยกันไปไม่รู้เท่าไหร่” น้ำเหนือหันไปมองฝาแฝดที่ไม่ได้สนใจพวกผู้ใหญ่เพราะกำลังตั้งใจระบายสีกันอยู่
“เดี๋ยวพวกพ่อกับแม่ช่วยกันดูแลแฝดเอง ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะ”
“ขอบคุณมากเลยนะครับ”
โฮ่ง! โฮ่ง!
เสียงเจ้าซามอยด์ตัวขาวที่โตขึ้นมากนับจากวันแรกที่มาอยู่บ้านบริสตันดังขึ้นเหมือนต้องการเรียกร้องความสนใจ แล้วก็ดูเหมือนจะได้ผลเพราะฝาแฝดแสนซนพากันวิ่งออกไปที่สวน ไม่นานหลังจากนั้นทุกคนที่อยู่บริเวณใกล้ ๆ ก็จะได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักสลับกับเสียงหมาเห่า
ควอตซ์ที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นสองได้ยินเสียงแพนเค้กเห่าก็เดินออกมาดู เห็นลูกชายทั้งสองคนกำลังวิ่งไล่จับเจ้าซามอยด์ตัวขาว ท่าทางสนุกสนานจนต้องหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดถ่ายวีดิโอเอาไว้ ตั้งใจว่าจะเอาไปให้คนป่วยดู
น้ำเหนือไม่สบายอีกแล้ว เจ้าตัวปวดเมื่อยไปทั้งตัวน่าจะเพราะต้องรับน้ำหนักตัวของเจ้าตัวน้อยในท้อง เมื่อเช้าตื่นมาก็ดูซึม ๆ ตัวรุ่ม ๆ เหมือนจะมีไข้ ควอตซ์เลยต้องลุกไปหยิบปรอทวัดไข้ที่ซื้อมาติดเอาไว้ที่บ้านมาวัดไข้ให้น้ำเหนือ โชคดีที่ไข้ไม่สูงจนน่าเป็นกังวล ควอตซ์เลยจัดการเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แล้วบังคับให้คนป่วยนอนพักหลังจากทานมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“แด๊ด ๆ มาเล่นกัน” น้องเดียร์ที่หันมาเห็นแด๊ดดี๊ก็รีบยกมือเรียก
เจ้าซามอยด์ก็ดูเหมือนอยากจะให้มาเล่นด้วยเพราะมันวิ่งมาพันแข้งพันขาเขาไม่หยุด แต่ควอตซ์ก็ไม่แน่ใจว่ามันอยากจะให้เขาเล่นด้วยหรือต้องการแกล้งให้เขาเดินสะดุดล้มกันแน่
“เล่นอะไรกันอยู่ครับ” ควอตซ์เดินเข้ามาหาฝาแฝด
“เล่นไล่จับฮะ” พี่ฮาร์ทตอบคำถามของแด๊ดดี๊ “มัม ๆ ไม่ฉะบายเหรอครับ”
“ครับ ช่วงนี้มัม ๆ ต้องนอนพักเยอะ ๆ มัม ๆ ไม่ค่อยแข็งแรง” ควอตซ์ย่อตัวลงนั่งเพื่อให้เสมอกับลูกชาย แขนสองข้างโอบตัวฝาแฝดเอาไว้
“เดียร์อยากให้มัม ๆ ออกมานี่ ลมเย็ง ๆ มัม ๆ สดชื่น”
“เดี๋ยวรอให้มัมดีขึ้นอีกหน่อยแล้วแด๊ดจะพามานะครับ” ลูบผมที่เปียกชื้นเพราะเหงื่อของฝาแฝด
ควอตซ์นึกขอโทษลูกชายทั้งสองคนอยู่เสมอเพราะตอนนี้น้ำเหนือป่วยบ่อยเขาเลยต้องคอยดูแล บางวันก็แทบไม่ได้มาเล่นกับฝาแฝดเลย แต่เขาก็พยายามแบ่งเวลามาอยู่กับทั้งคู่เสมอ เป็นคนพาไปอาบน้ำ เข้านอน อ่านนิทานให้ฟังในทุกคืน ชดเชยที่ไม่ได้มานั่งเล่น มาคุย มาสอนการบ้านให้ โชคดีของเขากับน้ำเหนือที่ฝาแฝดเป็นเด็กดี
“แด๊ด ๆ ครับ มะไหร่น้องจะมา” พี่ฮาร์ทถาม ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างไม่เข้าใจ น้องของเขายังไม่มาอีก นอนหลับนานมาก ๆ เลย “น้องนอนน้านนาน”
“เดี๋ยวน้องก็มาแล้วครับ ถ้าน้องมาแล้วเราจะทำอะไรให้น้องหือ” ควอตซ์ถาม พลางจับจูงฝาแฝดไปที่ศาลาในสวนโดยมีแพนเค้กวิ่งตามมา
“มี ๆ พี่ฮาร์ทกะน้องเดียร์มีของให้น้องด้วย เนอะ ๆ เดียร์เนอะ”
น้องเดียร์พยักหน้ารับกับคำพูดของพี่ชาย “ช่าย ๆ มีด้วยเนอะ”
“หือ... ของอะไรกันครับ แด๊ดไม่เห็นรู้เลย” ควอตซ์แปลกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น
ทั้งสองคนส่ายหน้าไปมา “มะบอก ๆ คุงย่าบอกว่าเดะไม่สะไภ้ ต้องม่ายบอก”
ควอตซ์หัวเราะ “โอเคครับ ไม่บอกก็ไม่บอกครับ”
“แต่นี่ ๆ น้องเดียร์จะให้น้องเจอแพนเค้ก แพนเค้กน่ารัก” น้องเดียร์ชี้ไปทางเจ้าแพนเค้กที่กระโดดขึ้นมานอนมองเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่บนโต๊ะ ข้าง ๆ ตัวฝาแฝดที่แด๊ดดี๊อุ้มให้ขึ้นมานั่งบนโต๊ะเหมือนกัน “แพนเค้กน่ายัก หย่อยด้วย หย่อย ๆ เลย”
“เดี๋ยวเจ้าลูกหมู คนละแพนเค้กแล้วนั่น” ควอตซ์พูดไปก็ขำไปกับคำของลูกชาย
“อุ๊ย!” เจ้าตัวยกมือปิดปากทำตาโตด้วยความตกใจก่อนจะยิ้มกว้าง หันไปกอดคอเจ้าแพนเค้กตัวขาว “มะใช่แพนเค้กนี้ แพนเค้กนี้กินมะได้ เนอะ”
โฮ่ง!
เจ้าซามอยด์ก็เห่ารับเหมือนจะตอบคำของน้องเดียร์
“ฮาร์ทกับเดียร์จะให้น้องเล่นกับแพนเค้กด้วยใช่ไหมครับ” ควอตซ์ถามลูกชายทั้งสองคน
“ครับ / ฮะ” ตอบกลับมาพร้อมเพียงกันโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย
“แบ่งกัน ๆ มัม ๆ เคยสอน ต้องแบ่งกัน เป็นพิน้อนกัน ต้องแบ่งกัน” พี่ฮาร์ทพูด “เหมือนพี่ฮาร์ทแบ่งเค้กให้น้องเดียร์ น้องเดียร์แบ่งแพนเค้กให้พี่ฮาร์ท เราแบ่งกันเนอะ”
น้องเดียร์พยักหน้ากับคำพูดของพี่ชาย “ช่าย ๆ แบ่งกันเนอะ พิฮาดน้องเดียแบ่งกัน แบ่งให้น้องด้วย พิฮาดน้องเดียเด็กดี ที่หนึ่งเลย” จบท้ายด้วยการอวยตัวเองกันยกใหญ่แล้วก็หัวเราะคิกคักชอบใจ มีลูกคู่เป็นแพนเค้กที่เห่าโฮ่ง ๆ รับอีกรอบ
“แต่น้องเดียอยากหม่ำแพนเค้กจังคับ” เจ้าตัวหันมาทำตาแป๋วอ้อนแด๊ดดี๊
ดวงตาที่ถอดแบบมาจากน้ำเหนือ ยิ่งพอมาทำตาแป๋วอ้อนแบบนี้ก็ยิ่งเหมือนน้ำเหนือ แล้วคนที่แพ้ทางน้ำเหนือทุกอย่างอย่างควอตซ์จะไม่แพ้ทางสายตาของลูกชายคนเล็กได้อย่างไร
“เดี๋ยวแด๊ดฝากคุณปู่ซื้อมาให้ดีไหมครับ”
น้องเดียร์พยักหน้าหงึกหงักยิ้มหวานทันที “ขอบคุณครับ”
“ไปครับ เข้าไปในบ้านดีกว่า ได้เวลาอาหารของเจ้าแพนเค้กแล้วล่ะ”
โฮ่ง!
แพนเค้กเห่ารับทันทีเหมือนกับฟังออกว่าได้เวลาอาหาร แล้วเจ้าซามอยด์ตัวขาวก็กระโดดลงไปที่พื้น หันมาเห่าเรียกอีกรอบแล้ววิ่งนำกลับไปที่บ้าน
ควอตซ์อุ้มฝาแฝดลงจากโต๊ะปล่อยให้ทั้งคู่วิ่งตามแพนเค้กไปส่วนตัวเขาก็เดินตามหลังไปอีกที เห็นหลังฝาแฝดวิ่งหายเข้าไปในครัวคงจะตามเจ้าตัวขาวไป
“ไม่ต้องให้เยอะมากนะครับ เดี๋ยวเจ้าแพนเค้กอ้วนเกินไป” ควอตซ์บอกเมื่อเห็นพี่ฮาร์ทหยิบถุงอาหารสุนัขออกมาจากตู้ชั้นล่าง
“ครับ” ทั้งคู่รับคำ ก่อนจะเทอาหารสุนัขใส่ถาดให้
พากันนั่งมองเจ้าตัวขาวจัดการอาหาร จ้องเสียจนควอตซ์คิดว่าอีกนิดเดียวลูกชายของเขาน่าจะเข้าไปแย่งเจ้าตัวขาวทานด้วย
“ใครอยากขึ้นไปหามัมมี๊กับแด๊ดบ้างครับ แต่เจ้าแพนเค้กขึ้นไปไม่ได้นะ มัมป่วยอยู่”
“น้องเดียไป ๆ ครับ”
“พี่ฮาร์ทด้วย ไปด้วยครับ”
ทั้งสองคนพากันยกมือ ส่งเสียงตอบ ควอตซ์เลยจูงมือทั้งสองคนขึ้นไปที่ชั้นสอง ในห้องมีพ่อสินธรนั่งอยู่ด้วย พอหันมาเห็นควอตซ์กับฝาแฝดพ่อสินธรเลยลุกมานั่งที่โซฟาแทน ปล่อยให้สองแสบปีนเตียงไปหามัมมี๊ที่นอนอยู่บนเตียง
“พ่อขึ้นมานานแล้วเหรอครับ” ควอตซ์ถามพ่อสินธร
“ไม่นานหรอก สักพักนี่เอง ได้ยินเสียงแฝดอยู่นอกแล้วก็เห็นเราอยู่ดูลูก พ่อเลยขึ้นมาข้างบนนี่แหละ” พ่อสินธรตอบคำถาม
“มัม ๆ ป่วยเหยอ เจ็บไหมฮะ มัม ๆ เจ็บไหม” น้องเดียร์ถามมัมมี๊ที่นอนอยู่บนเตียง
“อูย ๆ มัม ๆ ตัวร้อนด้วย ร้อน” พี่ฮาร์ทที่เอามือจับแขนมัมมี๊ร้องบอก
“มัมไม่เจ็บแล้วครับ แต่ถ้าได้จุ๊บจากพวกหนูนะ มัมคงหายเร็วแน่เลย” น้ำเหนือพูดยิ้ม ๆ
พอได้ยินมัมมี๊พูดแบบนั้นฝาแฝดก็ขยับไปหอมแก้มมัมมี๊ทันทีคนละหลายฟอดจนน้ำเหนือต้องเอ่ยห้าม
“มัม ๆ หายแย้ว”
“ขอบคุณนะครับ มัม ๆ จะรีบหายเลย จะได้เล่นกับพวกหนูได้เนอะ”
พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์พยักหน้ารับกับคำพูดของมัมมี๊ ก้มลงไปกอดมัมมี๊อีกคนละทีก่อนที่มัมมี๊จะพูดให้ไปนั่งอยู่กับคุณตาแทน ใจจริงก็อยากจะให้ฝาแฝดอยู่ใกล้ ๆ แต่ไม่อยากให้ฝาแฝดป่วยตามเขาไปด้วย เลยต้องให้อยู่ห่างเอาไว้ก่อน
ควอตซ์ขยับมานั่งลงบนเตียงข้างคนรักแทนหลังจากลูกชายทั้งสองคนลงจากเตียงไปหาคุณตาแล้ว เขาหยิบปรอทวัดไข้มาวัดไข้น้ำเหนืออีกรอบ
ไม่มีไข้แล้ว แต่น้ำเหนือยังคงดูอ่อนเพลียเหมือนไม่มีแรง วันนี้ทั้งวันคงต้องให้นอนพักก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยให้ลุกเดินบ้าง
“หายไว ๆ นะครับ พี่จะได้พาไปเที่ยวก่อนเข้าโรงพยาบาล ไปนอนพักต่างจังหวัดสักสามสี่วันเปลี่ยนบรรยากาศ ดีไหมครับ”
“ผมอยากไปเขาใหญ่ อากาศเย็นสบาย”
“ถ้าอยากไปก็ต้องรีบหายนะลูก จะได้ไปเที่ยวกัน ไปกันหมดทั้งบ้านเลย” พ่อสินธรที่ได้ยินลูกชายพูดก็เอ่ย
“น้องเดียร์ไปด้วย พี่ฮาร์ทไปด้วย” สองแสบชูมือขึ้นแล้วร้องบอก
“ได้ครับ ไปกันหมดทุกคนเลย”
“เย่!”
“รีบหายไว ๆ นะน้ำเหนือ พี่เป็นห่วงรู้ไหม” ควอตซ์ยกมือขึ้นลูบผมของน้ำเหนือเบา ๆ
“ครับ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะครับพี่ควอตซ์”
“ไม่เป็นอะไรครับ เราป่วยพี่ก็ดูแลได้อยู่แล้ว แต่พี่ไม่อยากให้เราป่วยแบบนี้เลย”
น้ำเหนือส่งยิ้มให้คนรัก จับมือของควอตซ์มาแนบเอาไว้ที่ข้างแก้มแล้วซมหน้ากับฝ่ามือหนาที่มักจะคอยกุมมือของเขาเอาไว้เสมอ
เหมือนแมวน้อยที่ได้อยู่ใกล้เจ้าของ รู้สึกอุ่นใจ สบายใจก็หลับไปแทบจะทันที❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
มาแล้วจ้า รอบบนี้มาเต็มกับฝาแฝดเนอะ น่ารักกันจริง ๆ เลย ฟางล่ะอยากฟัดเจ้าแฝดบ้าง ฟ้องมัม ๆ โดนแด๊ด ๆ แกล้ง สุดท้ายก็โดนแด๊ดแกล้งอีกอยู่ดีเจ้าตัวแสบเอ๊ย พวกหนูตามแด๊ดดี๊ไม่ทันหรอกลูก น่าสงสารเจ้าแฝดเลย แด๊ดแกล้งตั้งแต่ตอนยังเป็นลูกหมูวัยกระดึ๊บ จนตอนนี้วิ่งเก่งแล้วแด๊ดก็ยังไม่เลิกแกล้ง ไม่รู้ว่าจะโดนแด๊ดแกล้งไปอีกนานแค่ไหนเนอะ
อีกไม่นานก็จะได้เจอกับหลานคนเล็กแล้วนะคะ อดใจรออีกนิดเดียว นิดเดียวจริง ๆ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 246477 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก