Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
โชคดีที่แดดวันนี้ไม่แรงเท่าไหร่ แถมยังมีลมเย็น ๆ พัดผ่านมาให้รู้สึกสบายอีกด้วย อาจจะเป็นเพราะว่าเดือนนี้ก็เข้าสู่เดือนสุดท้ายของปีแล้ว อากาศที่นี่เลยดีเป็นพิเศษ ครอบครัวบริสตันทยอยลงจากรถตู้คันใหญ่เมื่อรถจอดสนิทที่ไร่องุ่นแห่งหนึ่ง
น้ำเหนือจัดหมวกที่น้องเลิฟใส่อยู่ให้เข้าที่ก่อนจะส่งตัวลูกสาวคนเล็กต่อให้กับควอตซ์ที่รับไป คนตัวสูงจับลูกสาวให้นั่งบนฐานของเป้อุ้มเด็กโดยให้ลูกสาวนั่งหันหน้าออกเพื่อที่จะได้มองเห็นรอบ ๆ ได้ชัดเจน น้ำเหนือคอยจับสายคาดให้เรียบร้อย
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยทุกคนก็พร้อมที่จะเข้าไปชมองุ่นในไร่ ลาพิสอาสาไปซื้อบัตรเข้าชมสำหรับทุกคน
“ไปนั่งรถดูรอบ ๆ กันก่อนดีกว่าค่ะ แล้วเดี๋ยวค่อยไปโซนที่เขาให้เข้าไปเก็บองุ่นได้” ลาพิสที่ซื้อบัตรเข้าเรียบร้อยแล้วเดินมาบอกกับทุกคน
ที่ไร่องุ่นแห่งนี้มีขนาดพื้นที่ใหญ่โต แบ่งสัดส่วนเอาไว้หลายโซน ส่วนแรกคือส่วนที่สามารถนั่งรถรางของไร่ชมส่วนต่าง ๆ ได้ ส่วนที่สองจะเป็นส่วนของโรงผลิต มีทั้งโรงงานบ่มไวน์ ซึ่งก็แบ่งตามสายพันธ์ขององุ่นย่อยลงไปอีก โรงงานองุ่นแปรรูป ส่วนที่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าไปทดลองเก็บองุ่นได้ ซึ่งส่วนนี้ต้องจ่ายเพิ่มต่างหากไม่เกี่ยวกับบัตรเข้าชม แล้วก็ยังมีส่วนที่เป็นร้านขายของฝากแล้วก็ร้านอาหารอีกด้วย
“โอเค ตามนั้น” คุณโทมัสพยักหน้าเห็นด้วยกับลูกสาว ก่อนที่ทุกคนจะเดินไปขึ้นรถรางของไร่องุ่น
แถวแรกเป็นคุณหญิงมรกต กับฝาแฝดแล้วก็ลาพิส แถวที่สองเป็นควอตซ์กับน้ำเหนือ แถวที่สาวเป็นคุณโทมัสกับพ่อสินธร ส่วนแถวอื่น ๆ ก็เป็นบรรดานักท่องเที่ยว
ฝาแฝดตื่นเต้นยกใหญ่ตอนที่รถรางเริ่มออกเดินทาง ขับไปช้า ๆ พร้อมกับเสียงบรรยายส่วนต่าง ๆ ของไร่องุ่น แวะพักแต่ละจุดเพื่อให้ทุกคนลงไปชมแล้วก็ถ่ายรูป มีมุมถ่ายรูปอยู่ไม่น้อยเลย
น้องเลิฟเองก็ดูจะตื่นเต้นไม่แพ้กันเพราะเอาแต่ขยับแขนขยับขาไปมา ทำตาโต ปากเล็ก ๆ ห่อเข้าหากันมันตื่นตาตื่นใจที่ได้เห็นอะไรใหม่ ๆ ส่งเสียงอ้อแอ้ไม่หยุด
“ชอบเหรอคะ” น้ำเหนือก้มลงพูดกับลูกสาวพลางใช้ผ้าอ้อมเช็ดปากให้
“แอ้... แอ้...” น้องเลิฟส่งเสียงกลับมาเหมือนจะตอบรับคำถามของมัมมี๊ เจ้าตัวน้อยขยับตัวเด้งดึ๋ง ๆ ไม่หยุดเหมือนจะชอบใจจนควอตซ์ต้องจับตัวเอาไว้ให้มั่นกว่าเดิมแม้ว่าน้องเลิฟจะนั่งอยู่ในเป้ก็ตามที
“ดูท่าจะชอบ” ควอตซ์พูดยิ้ม ๆ เมื่อเห็นลูกสาวส่งเสียงออกมาไม่หยุด แถมสายตายังมองซ้ายมองขวา ท่าทางจะชอบใจมากจริง ๆ
“นั่นสิครับ ดีนะครับอากาศเย็นสบาย ไม่ร้อนแล้วก็ไม่หนาวไป” น้ำเหนือว่า ยื่นมือไปจับมือเล็ก ๆ ของลูกสาว
น้องเลิฟหันมามองมัมมี๊ก่อนจะส่งเสียงอู้อี้ไปหมดเหมือนจะชี้ชวนให้มัมมี๊มองไปรอบ ๆ มือน้อยกำรวบนิ้วมือของมัมมี๊แล้วยกขยับขึ้นลง ก่อนจะหัวเราะชอบใจจนคุณย่าที่นั่งอยู่ด้านหน้าต้องหันมามอง
“อารมณ์ดีเชียว”
“ใช่ครับ ท่าจะชอบน่ะครับคุณแม่” น้ำเหนือตอบคำของคุณหญิงมรกต
รถรางแวะจอดตามสถานที่ต่าง ๆ จนกระทั่งวนครบรอบ แต่ละคนทยอยลงจากรถหลังจากที่รถจอดสนิทแล้ว ฝาแฝดที่ลงจากรถได้ก็กระโดดชอบใจ ต่างผลัดกันเล่าเรื่องราวให้ฟังไม่หยุด ทั้ง ๆ ที่ก็นั่งรถไปด้วยกันตั้งเป็นชั่วโมง แต่เหล่าผู้ใหญ่ก็ไม่มีใครเอ่ยขัด ให้ทั้งสองคนเล่าตามที่ใจเขาอยากจะเล่า
“เราไปโซนเก็บองุ่นก่อนดีไหมคะ แล้วค่อยไปหาอะไรกินกันอีกที” ลาพิสที่เพิ่งดูเวลาเสร็จเงยหน้าขึ้นพูดกับทุกคน ตอนนี้เพิ่งจะสิบเอ็ดโมงเท่านั้นเอง
“ก็ดีนะ เอาตามนั้นแล้วกัน” คุณโทมัสเป็นคนตัดสินใจแทน
เมื่อตกลงกันได้เรียบร้อยแล้วพวกเขาก็นั่งรถรางอีกคันเพื่อไปยังโซนที่อนุญาตให้นักท่องเที่ยวไปทดลองเก็บองุ่นได้
“เดี๋ยวเราจะไปเก็บองุ่นกันนะครับ” น้ำเหนือบอกกับฝาแฝดระหว่างที่นั่งรถไป “เขาจะมีตะกร้าให้คนละใบ พวกหนูเก็บองุ่นใส่ตะกร้าได้ แล้วองุ่นพวกนั้นก็เอากลับบ้านได้ครับ”
ฝาแฝดทำตาโตทันทีที่ได้ยินมัมมี๊พูด “น้องเดียร์เก็บงุ่น ๆ เยอะ ๆ เลยใช่ไหมครับ”
“ครับ เก็บได้เต็มตะกร้าเลยครับ”
“อู้...” น้องเดียร์ทำตาโตกว่าเดิม ปรบมือชอบใจก่อนจะหันไปหาพี่ชายฝาแฝด “พี่ฮาร์ท เก็บงุ่น ๆ ได้ มัม ๆ บอกเก็บได้เยอะเลย น้องเดียร์เก็บให้นะ”
พี่ฮาร์ทพยักหน้าพร้อมกับยิ้มกับคำพูดของน้องชาย “พี่ฮาร์ทก็จะเก็บให้เดียร์ เก็บให้น้องเลิฟด้วยเลย”
“เดียร์ก็จะช่วยเก็บด้วย เก็บให้แด๊ด ๆ มัม ๆ อาพิส”
“คุณปู่ คุณย่า แล้วก็คุณตาด้วย” พี่ฮาร์ทพูดต่อ “ให้อาลาสี่ ย่ายุพินด้วย ทุกคนเลย”
น้องเดียร์พยักหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองมัมมี๊ “ให้แพน ๆ ด้วยได้ไหมครับ”
น้ำเหนือยิ้ม ยกมือลูบผมลูกชายทั้งสองคนก่อนจะพยักหน้ารับ “ได้ครับ เก็บให้ทุกคนเลยนะ”
“ครับ! / ฮะ!” ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ตอบรับ
คนฟังอย่างน้ำเหนือกับควอตซ์อดที่จะยิ้มภูมิใจในตัวลูกชายไม่ได้ ดีใจที่พวกเขาทั้งสองคนรู้จักแบ่งปันและเผื่อแผ่ไปถึงคนอื่น ๆ ไม่ได้นึกถึงแค่ตัวพวกเขาเอง แต่ยังนึกถึงทุก ๆ คน ทั้งน้องสาว พวกคุณปู่คุณย่า แล้วไหนจะนึกไปถึงคนที่บ้านอีก
พวกเขาก็หวังว่าเมื่อโตขึ้นลูกชายทั้งสองคนจะนึกถึงคนอื่นแบบนี้เสมอ ๆ
นั่งรถรางไม่นานก็มาถึงยังโซนเก็บองุ่น พ่อสินธรอุ้มฝาแฝดลงจากรถทีละคนก่อนที่คนอื่น ๆ จะทยอยกันลงบ้าง ลาพิสเดินไปส่งบัตรเข้าที่ซื้อมาตั้งแต่ตอนแรกให้กับเจ้าหน้าที่ที่ดูแลโซนนี้ ก่อนจะรับตะกร้าสำหรับใส่องุ่นมาส่งให้ทุกคน
โซนนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่อาจจะเพราะถ้าอยากจะเข้าต้องเสียเงินเพิ่ม อีกทั้งยังจำกัดการเข้าบริเวณนี้เป็นรอบ ๆ อีกด้วย แต่ละรอบก็จำนวนไม่เยอะมาก มีเวลาให้หนึ่งชั่วโมงในการเดินเล่นและเก็บองุ่น
ยืนฟังคำแนะนำของเจ้าหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญจนเข้าใจทุกคนก็เริ่มเดินเข้าไปด้านใน ควอตซ์เปลี่ยนมาให้น้ำเหนือคอยอุ้มน้องเลิฟเอาไว้แทน ส่วนตัวเขาก็คอยดูฝาแฝด เพราะต้องใช้กรรไกรในการตัดเถาองุ่น ควอตซ์เลยต้องคอยดูแฝดใกล้ชิด ช่วยกันดูกับคุณปู่ คุณตา
น้ำเหนือกับคุณหญิงมรกตเดินตามคนอื่น ๆ ไปเรื่อย ๆ พูดคุยหยอกล้อกับน้องเลิฟ น้ำเหนือลองปอกเปลือกขององุ่นที่ใช้น้ำล้างทำความสะอาดแล้วฉีกเป็นชิ้นเล็กส่งให้น้องเลิฟของชิม รสชาติแปลกไปทำให้เจ้าตัวน้อยทำสีหน้าตลกออกมาเรียกเสียงหัวเราะจากน้ำเหนือแล้วก็คุณหญิงมรกตได้เป็นอย่างดี
“ฮูย... งุ่น ๆ เต็มเลย น้องเดียร์เก็บได้หมดเลย” น้องเดียร์ทำตาโตเมื่อเดินเข้ามาด้านในแล้วมองเห็นพวงองุ่นอยู่เต็มไปหมดสองข้างทาง
“มา! ปู่อุ้ม” คุณโทมัสว่าก่อนจะอุ้มน้องเดียร์ขึ้นในระดับที่เห็นองุ่นได้ชัดเจน พ่อสินธรที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ก็จับมือหลานชายให้มาช่วยตัดองุ่น
“ตัดแบบนี้นะ เราจะใช้มือเด็ดออกมาเลยไม่ได้ นี่ไง... น้องเดียร์ตัดได้แล้ว” พ่อสินธรพูดก่อนจะวางองุ่นพวงโตบนมือน้อย ๆ ของหลานชาย
น้องเดียร์หันไปบอกให้คุณปู่วางเขาลงแล้วจึงวิ่งมาหามัมมี๊กับคุณย่าที่เดินตามหลังมา “คุณย่า มัม ๆ น้องเดียร์เก็บงุ่น ๆ เองด้วย” สองมือประคององุ่นไว้ไม่ให้หล่นลงพื้นไปเสียก่อน
“เก่งจังเลยครับ ตัดเสร็จแล้วก็เอาใส่ตะกร้าได้เลยนะ” คุณหญิงมรกตเอ่ยชมหลานชาย
“ระวังมือด้วยนะครับ ให้พวกคุณตาช่วยนะหนูทำเองไม่ได้รู้ไหม แล้วก็ระวังล้มด้วยครับ ห้ามวิ่งนะ” น้ำเหนือเอ่ยกำชับกับลูกชายอีกรอบ ซึ่งน้องเดียร์เองก็พยักหน้ารับก่อนจะกลับไปหาคุณปู่ คุณตาต่อ
ส่วนพี่ฮาร์ทกำลังสนุกสนานกับการเก็บองุ่นกับแด๊ดดี๊แล้วก็คุณอาคนสวยที่ดูจะสนุกไม่แพ้หลานชายเลย ควอตซ์อุ้มลูกชายเอาไว้บนแขนมืออีกข้างก็จับตัวเอาไว้ไม่ให้หล่น ให้ลาพิสจับมือของพี่ฮาร์ทตัดองุ่นแล้วเอาใส่ตะกร้า
“ลูกใหญ่ม้ากมาก พี่ฮาร์ทหม่ำได้ไหม” พี่ฮาร์ทจ้ององุ่นในมือตาไม่กระพริบจนทั้งสองคนหัวเราะออกมา
“มา เดี๋ยวอาล้างให้ก่อน” ลาพิสหยิบองุ่นในมือหลานชายไปถือเอาไว้ก่อนจะใช้ก๊อกน้ำที่มีอยู่แทบจะทุกจุดในไร่ล้างองุ่นจนสะอาดแล้วจึงส่งให้หลานชายอีกรอบ “กินได้แล้วล่ะ ลองดูสิอร่อยไหม”
“ขอบคุณครับ” พี่ฮาร์ทยกมือไหว้ขอบคุณคุณอา ก่อนจะรับองุ่นที่อาลาพิสเด็ดออกมาให้ส่งเข้าปาก เจ้าตัวยิ้มกว้างชอบใจเมื่อได้ลองชิมผลไม้โปรด “อร่อยครับ! อร่อย อาพิสลอง ๆ” หยิบองุ่นป้อนคุณอาด้วย แล้วก็ป้อนให้แด๊ด ๆ ด้วย “อร่อย ๆ”
“อือ! อร่อยจริง ๆ ด้วยเนอะ อย่างนั้นอาว่า... เรามาเก็บกันให้เยอะ ๆ เลยดีกว่า ดีไหม”
“ดีครับ!” พี่ฮาร์ทยิ้มกว้าง ก่อนจะหันมองหน้าแด๊ดดี๊ “ได้ไหมครับ”
“ได้สิ เอา... เก็บเลย เดี๋ยวแด๊ดอุ้ม” ควอตซ์อุ้มพาพี่ฮาร์ทเดินไปเรื่อยสลับหยุดเพื่อให้ลูกชายกับน้องสาวช่วยกันเก็บองุ่นจนเต็มตะกร้าสามใบ
เก็บองุ่นเรียบร้อยก็พอดีกับเวลาหนึ่งชั่วโมง ทุกคนเลยเดินออกจากบริเวณนี้ไปยังอีกส่วนเพื่อให้เจ้าหน้าที่แพ็คองุ่นที่เก็บมาให้ แล้วจึงย้ายไปยังโซนของร้านอาหารต่อ เพราะตอนนี้ก็เที่ยงกว่าแล้ว
ภายในร้านอาหารคนแน่นร้านแต่ก็ยังดีที่มีโต๊ะว่างสำหรับพวกเขาทุกคน คุณโทมัสกับพ่อสินธรอุ้มฝาแฝดนั่งบนเก้าอี้สำหรับเด็ก โดยที่ฝาแฝดนั่งอยู่ระหว่างคุณหญิงมรกตแล้วก็ลาพิส คุณโทมัสกับพ่อสินธรนั่งหัวโต๊ะคนละฝั่ง ควอตซ์ที่เพิ่งเดินมาถึงร้านเพราะไปหยิบเก้าอี้เสริมสำหรับน้องเลิฟแล้วก็นมของน้องเลิฟมาเพิ่ม
ควอตซ์จัดแจงที่นั่งให้ลูกสาวจนเรียบร้อย ก่อนที่น้ำเหนือจะวางน้องเลิฟบนเก้าอี้เสริม จัดการคาดเข็มขัดล็อคเอาไว้เรียบร้อย ระหว่างรอคุณหญิงมรกตกับลาพิสสั่งอาหารก็หยิบนมของน้องเลิฟมาป้อนให้ลูกสาว พร้อมกับฟังลูกชายฝาแฝดเล่าเรื่องที่ไปเก็บองุ่นมาไปด้วย
ฝาแฝดสลับกันเล่าคนละประโยคอย่างทุกที ท่าทางจริงจังตอนพูดถึงขั้นตอนการเก็บองุ่น ดูน่าขบขันมากกว่าน่าเกรงขาม แต่ดูเหมือนจะตื่นเต้นมากเกินไป เล่าเยอะเกินไปเลยหิวก่อนใครเพื่อนจนคุณตาต้องส่งองุ่นที่เก็บมาให้ไปหนึ่งกล่อง คราวนี้พวกเขาก็ไม่ได้ยินเสียงฝาแฝดเลยเพราะเอาแต่หยิบองุ่นเข้าปากไม่หยุด
“พอก่อนครับ เดี๋ยวกินข้าวไม่ลง” น้ำเหนือห้ามลูกชายทั้งสองคนเมื่อเห็นว่าเด็ก ๆ ทานองุ่นไปเยอะแล้ว
พอดีกับที่อาหารมาเสิร์ฟ คุณหญิงมรกตเลยหยิบกล่องใส่องุ่นมาเก็บและให้ฝาแฝดทานข้าวแทน มีเมนูโปรดของฝาแฝดอย่างต้มจืดเต้าหู้หมูสับด้วย น้ำเหนือตักต้มจืดใส่ถ้วยแบ่งใบเล็กก่อนจะส่งให้ทุกคน อาหารหน้าตาน่าทานหลายอย่างทยอยมาเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะไปหมด
“แอ้... แอ้...” น้องเลิฟส่งเสียงเหมือนต้องการเรียกร้องความสนใจจากทุกคน สองมือตีแปะ ๆ
“ว่าไงคะ อยากกินบ้างเหรอ” น้ำเหนือหันมาถามลูกสาว ก่อนจะตักน้ำต้มจืดขึ้นเป่าแล้วลองป้อนให้เจ้าตัวน้อยได้ชิม
แต่ดูเหมือนว่ารสชาติจะไม่ถูกใจเพราะลองตักให้อีกช้อนเจ้าตัวก็หันหน้าหนีไปทางแด๊ดดี๊แทน ควอตซ์เลยหยิบขวดน้ำส่งให้แทน ปล่อยให้ลูกสาวลองหยิบ ลองยกขวดดูเอง แล้วก็เหมือนว่าเจ้าขวดน้ำนั้นจะเรียกความสนใจจากน้องเลิฟได้เป็นอย่างดี
ทานอาหารเสร็จก็นั่งย่อยต่ออีกพัก ก่อนจะย้ายไปโซนขายของที่ระลึก ลาพิสซื้อไอศกรีมรสองุ่นให้หลานคนละถ้วยพร้อมของตัวเอง เดินไปนั่งตักไอศกรีมทานกันอยู่สามคน คุณโทมัสกับพ่อสินธรยืนดูไวน์องุ่นอยู่ตรงโซนขายไวน์และเครื่องดื่ม คุณหญิงมรกตเดินดูพวกองุ่นแปรรูป ควอตซ์กับน้ำเหนือก็เดินดูรอบ ๆ ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ
สุดท้ายคุณโทมัสก็ได้ไวน์องุ่นมาหลายขวด พร้อมกับน้ำองุ่นอีกหลายแพ็ค คุณหญิงมรกตก็ได้พายองุ่นมาหลายสิบซองตั้งใจว่าจะเอาไปฝากคนที่บ้านด้วย ได้ของที่ต้องการแล้วก็ถึงเวลากลับที่พัก พอขึ้นรถมาได้ ยังไม่ทันจะพ้นปากทางไร่องุ่น ฝาแฝดที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วก็เงียบเสียงไป พอชะโงกหน้ามองก็เห็นว่าหลับไปแล้วทั้งคู่
น้องเลิฟเองก็เริ่มออกมาอาการงอแง คงเพราะเลยเวลานอนมาแล้ว น้ำเหนือเลยต้องกล่อมเจ้าหญิงตัวน้อยให้นอนหลับ ควอตซ์ส่งผ้าห่มให้น้องสาวเอาไปห่มให้ฝาแฝด ก่อนจะหยิบผ้าอ้อมในกระเป๋ามาห่มให้น้องเลิฟที่หลับสนิท พ่อสินธรเลยจัดการเปิดเพลงกล่อมให้เด็ก ๆ ได้นอนหลับสบายขึ้น
พอถึงที่พักก็อุ้มฝาแฝดแล้วก็น้องเลิฟลงจากรถโดยไม่ได้ปลุกให้ตื่นขึ้นมา ควอตซ์กับคุณโทมัสอุ้มฝาแฝด ส่วนน้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟ เดินตามคุณหญิงมรกตไปที่บ้านพัก เพราะข้าวของของเด็ก ๆ อยู่ที่บ้านพักของคุณหญิงมรกต เลยต้องพาเด็ก ๆ ไปนอนที่นั่นแทนบ้านพักของควอตซ์กับน้ำเหนือ
แด๊ดดี๊ มัมมี๊จัดการเปลี่ยนชุด เช็ดตัวให้ลูกชายลูกสาวเพื่อที่จะได้นอนสบาย ห่มผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกจากห้องมา
“แล้วพิสล่ะครับ” ควอตซ์ถามขึ้นมาเมื่อไม่เห็นน้องสาวอยู่ด้วย
“แยกกลับห้องไปแล้วค่ะ พวกลูกก็ไปพักกันสักหน่อยเถอะ ตอนเย็น ๆ ค่อยสั่งอาหารมาทานที่นี่กัน” คุณหญิงมรกตว่า “เดี๋ยวพวกแม่ดูแลเด็ก ๆ ให้เอง คงอีกนานเลยกว่าจะตื่นกัน”
“แต่แบบนั้นพวกคุณแม่ก็ไม่ได้พักน่ะสิครับ”
“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เดี๋ยวสาลี่ช่วยดูพวกคุณหนูด้วย หลับไปแบบนี้คงอีกหลายชั่วโมงเลยกว่าจะตื่น” สาลี่ที่วันนี้ไม่ได้ออกไปเที่ยวด้วยพูดอาสา วันนี้เจ้าตัวเอ่ยปฏิเสธคำชวนของคุณหญิงมรกตที่ชวนออกไปไร่องุ่นด้วยกัน ทางคุณหญิงเองก็ไม่อยากบังคับ เมื่ออีกฝ่ายขอไม่ไปก็ไม่บังคับหรือว่ากล่าวอะไร
“ไม่ต้องห่วงหรอก พวกลูกก็เหนื่อยเหมือนกันวันนี้ ไปพักที่ห้องเถอะ” พ่อสินธรพูดอีกคนเพื่อให้ลูกชายกับลูกเขยไปพักผ่อน
“ก็ได้ครับ ถ้าฝาแฝดหรือน้องเลิฟงอแงอะไรก็เรียกพวกผมได้ตลอดเลยนะครับ” สุดท้ายก็ยอม ทั้งสองคนเลยเดินกลับไปยังส่วนที่เป็นบ้านพักของตัวเอง
ควอตซ์ให้น้ำเหนือเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นเพราะวันนี้ออกไปข้างนอกมาหลายชั่วโมง โดนทั้งฝุ่นทั้งควัน น้ำเหนือเลยจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียเลย ใช้เวลาไม่นานก็เดินออกจากห้องน้ำพร้อมชุดใหม่
“พี่ควอตซ์... ไปอาบน้ำหน่อยไหมครับจะได้สดชื่นขึ้น” น้ำเหนือยเอ่ยถามคนที่นั่งเล่นอยู่ตรงโซนนั่งเล่นภายในห้องนอน
“ครับ”
พออีกฝ่ายรับคำ น้ำเหนือก็เดินไปเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ พร้อมกับผ้าขนหนู ก่อนจะส่งให้คนรักที่เดินมาหา
“ขอบคุณครับ” หอมแก้มขาวเป็นการขอบคุณเบา ๆ รับเสื้อผ้ามาถือเอาไว้เองก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
น้ำเหนือจัดการเก็บเสื้อผ้าใช้แล้วใส่ลงถุงก่อนจะเดินไปกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงหลังใหญ่ หยิบโทรศัพท์มากดเปิดเพลงเอาไว้เพื่อไม่ให้ภายในห้องเงียบจนเกินไป หยิบหนังสือที่พกมาด้วยมาอ่านระหว่างรออีกคนอาบน้ำ
“อ่านอะไรครับ” ควอตซ์ถามพลางขยับมานอนข้าง ๆ น้ำเหนือแล้วจัดการกอดคนรักเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างที่ชอบทำ
“หนังสือที่เอามาด้วยน่ะครับ” น้ำเหนือตอบ ชูหน้าปกให้อีกฝ่ายดูก่อนจะวางหนังสือเอาไว้ที่ตู้ข้างเตียง แล้วหันมาหาควอตซ์ทั้งตัว ยกมือขึ้นปัดผมด้านหน้าอีกฝ่ายเล่น “เหนื่อยไหมครับ นอนพักหน่อยไหม วันนี้พี่ควอตซ์ดูแลลูกทั้งวันเลย”
“นิดหน่อยครับ เราเถอะเหนื่อยหรือเปล่า”
“ไม่ค่อยครับ” ตอบแบบนั้นแต่ก็ขยับไปใกล้ควอตซ์มากขึ้นพลางซบหน้ากับอกกว้าง ๆ แล้วหลับตาลง
ควอตซ์กระชับอ้อมแขนตัวเองแน่นขึ้น รัดคนรักอย่างต้องการแกล้ง ก่อนจะหอมแก้มขาวไปอีกหลายฟอด
“ได้นอนกอดเราแบบนี้ก็ดีนะ เหมือนได้ชาร์จพลังเลย” ควอตซ์พูด
เขาชอบการที่ได้นอนกอดน้ำเหนือแบบนี้ ในวันที่เหนื่อยจากการทำงานหรือมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น ปัญหาที่ต้องแก้ไข ถ้าหากเขาได้กอดน้ำเหนือ ทุกเรื่องราว ทุกปัญหาก็เหมือนจะมลายหายไปอย่างสิ้นเชิง น้ำเหนือเหมือนเป็นพลังด้านบวกสำหรับเขา ไม่ต้องมีคำพูดปลอบโยนหรืออะไร แค่อ้อมกอดของอีกฝ่ายก็เพียงพอแล้ว
“ผมก็เหมือนกัน” น้ำเหนือได้แต่ซุกหน้ากับอกของควอตซ์อย่างออดอ้อน ให้คนพี่กระชับกอดแน่นขึ้น ก่อนจะคลายกอดลงเพื่อให้น้ำเหนือนอนได้สบาย “นอนพักสักหน่อยเถอะ”
“ครับผม”
ควอตซ์ยกมือขึ้นลูบผมน้ำเหนืออย่างที่ชอบทำทุกครั้งเวลาจะกล่อมให้อีกฝ่ายนอนหลับ
“หือ... ยังไม่หลับอีกเหรอ ไม่ง่วง ไม่เหนื่อยหรือไง” ควอตซ์ถามเมื่อคนในอ้อมแขนขยับตัวไปมา ไม่ได้หลับอย่างที่เขาคิด
“ยังไม่หลับครับ พี่ควอตซ์ก็ยังไม่หลับ” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมอง
“ก็เรายังไม่หลับ พี่ก็เลยยังไม่หลับ”
“สงสัยเพราะอากาศวันนี้ไม่ได้ร้อนด้วยละมั้งครับ เลยทำให้ไม่เพลียเท่าไหร่” น้ำเหนือขยับตัวอีกรอบเพื่อหาท่าที่สบาย จนตอนนี้แทบจะนอนเกยอยู่บนตัวของควอตซ์แล้ว
“ไม่ง่วงก็ไม่เป็นไร ยังไม่ต้องนอนหลับก็ได้” มือหนาลูบแก้มของน้ำเหนือเล่นอย่างที่ชอบทำ บีบเบา ๆ อย่างมันเขี้ยวเมื่อเห็นอีกฝ่ายมองมา ก่อนจะประคองใบหน้าน่ารักให้ขยับมาใกล้แล้วจัดการจูบไปที่ปากอิ่มนั้น
ริมฝีปากขยับหยอกล้อ ก่อนจะมอบจูบที่ลึกซึ้งให้อีกรอบ อีกรอบและอีกรอบจนคนได้รับแทบจะหายใจไม่ทัน ต้องทุบที่อกกว้างเพื่อประท้วงเมื่อควอตซ์ไม่ยอมให้เขาได้พักหายใจเลย แต่ก็พักอยู่ได้ไม่นานคนอายุมากกว่าก็คว้าไปจูบอีกรอบ
เหมือนเสพติด ยิ่งจูบก็ยิ่งติดจนไม่สามารถละริมฝีปากไปไหนได้เลย
“อือ... พี่ควอตซ์...” น้ำเหนือได้แต่ส่งเสียงแผ่วเบา ไม่แน่ใจว่าทำไมตอนนี้เรื่องราวมันถึงได้กลับตาลปัตรแบบนี้ คนที่บอกให้น้ำเหนือพักผ่อนกลายมาเป็นกลั่นแกล้งไม่ให้พักเสียอย่างนั้น
ไม่รู้ว่าตอนไหนที่โดนพลิกให้มาอยู่ด้านล่าง และควอตซ์ขึ้นไปคร่อมทับอยู่ด้านบน ไม่แน่ใจว่าตอนไหนที่เสื้อผ้าบนกายถูกถอดออกไปจนตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนเหลือแต่ร่างกายที่เปลือยเปล่าที่กำลังกอดกัน
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ลมหายใจปกติกลายมาเป็นลมหายใจร้อนผ่าว เสียงทุ้ม ๆ กลายมาเป็นเสียงแหบพร่าที่ดังอยู่ข้างใบหู ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่น้ำเหนือโอบรับควอตซ์เอาไว้...
“อือ... น้ำเหนือ...” เสียงแหบดังอยู่ข้างหู ยามที่คนด้านบนขยับกายเข้าหาไม่หยุด
น้ำเหนือได้แต่ยกมือขึ้นโอบรอบคอของควอตซ์เอาไว้ยามปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจ ดวงตากลมโตหลับพริ้มลงพร้อมกับเปล่งเสียงแห่งความสุขออกมา บางจังหวะก็เร่งเร้าจนน้ำเหนือแทบจะขาดใจ บางจังหวะก็เนิบนาบจนต้องเอ่ยร้องขอ...
“พี่ควอตซ์... อ อีกครับ... ให้น้องอีก...” น้ำเหนือมั่นใจว่าวันนี้เขายังไม่ได้ดื่มไวน์สักแก้ว แต่ทำไมเขาถึงได้มัวเมาอยู่ในรสรักของควอตซ์จนถอนตัวไม่ขึ้น
“เด็กดี... คนเก่ง...”
เพราะเดินมาเกือบจะสุดทาง สายลมเย็นเลยเปลี่ยนเป็นพายุที่โหมกระหน่ำจนน้ำเหนือตัวสั่นคลอน เกี่ยวรั้งคนด้านบนเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย กว่าพายุรักจะสงบลงก็แทบจะหมดแรง แขนทั้งสองข้างที่กอดรัดอีกฝ่ายเอาไว้ตกลงข้างตัว
ควอตซ์เสยผมชื้นเหงื่อที่ปรกหน้าปรกตาตัวเองให้เสยไปด้านหลังพร้อมกับส่งยิ้มให้คนรักที่นอนหมดแรงอยู่ น้ำเหนือที่มองท่วงท่านั้นก็ได้แต่เบนสายตาหลบเพราะเขารู้สึกว่าอีกฝ่ายดูดีเหลือเกิน ดูดีจนชวนให้แก้มทั้งสองข้างร้อนผ่าว
คนที่เห็นอาการเขินอายของคนรักก็หัวเราะขำ ร่างสูงทิ้งตัวลงนอนข้างน้ำเหนือก่อนจะคว้าอีกฝ่ายมากอดเอาไว้ จูบเบา ๆ ที่ไหล่ขาว ใช้สายตากวาดมองไปทั่วตัวของน้ำเหนือจนเจ้าของร่างกายต้องยกมือขึ้นปิดตา
“มองอะไรครับ... ทะลึ่ง”
ควอตซ์หัวเราะ ยกมือจับมือของน้ำเหนือออกก่อนจะจูบเบา ๆ ที่ฝ่ามือนั้น “แค่มองร่างกายของคนรักเอง ไม่ได้ทะลึ่งเสียหน่อย”
“พี่ไม่มองอย่างเดียวน่ะสิครับ” น้ำเหนือพูดอย่างรู้ทัน
คนโดนรู้ทันก็พูดอะไรไม่ออกนอกจากหัวเราะ “ยอมแพ้ครับ นอนพักเถอะคราวนี้คงหลับลงแล้วล่ะเนอะ”
“แน่สิครับ... พี่เล่นดูดแรงผมไปหมดเลย” น้ำเหนือว่าเสียงงอน ๆ แต่ก็ขยับเข้าหาคนตัวสูงมากขึ้น
“แล้วใครกันบอกว่าน้องขออีก”
“ฮื่อ... ผมจะนอนแล้ว” น้ำเหนือยกมือปิดปากของคนช่างพูด ใบหน้าหวานแดงก่ำ ตอนนั้นอะไรหลาย ๆ อย่างพาไปเลยพูดออกมา แต่ตอนนี้พอนึกย้อนไปก็อายจนแทบจะมุดผ้าห่มหนี
“หึหึ ไม่แกล้งแล้วครับ นอนพักเถอะ” ควอตซ์หัวเราะก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองแล้วก็น้ำเหนือเอาไว้ ลูบผม ลูบหลังคนรักเพื่อกล่อมนอน คราวนี้ใช้เวลาไม่นานน้ำเหนือก็หลับไป
“ฝันดีครับ” จูบเบา ๆ ที่หน้าผากมนอีกรอบ ก่อนที่เขาจะหลับตาลงบ้าง ไม่นานก็หลับตามน้ำเหนือไปอีกคน...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ครึ่งหลังมีแต่ครอบครัวสุขสันต์ ครอบครัวสุขสันต์จ้า แฝด ๆ น่ารัก น่าเอ็นดูเป็นที่สุดเลย อยากได้ฝาแฝดมาเล่นที่บ้าน จะจับฟัดทั้งวัน ส่วนตอนท้ายตอนขอไม่พูดถึงนะคะ เจ็บคอ แค่ก ๆ ฮา...
สำหรับนิยายเรื่องนี้มีทั้งหมด 19 ตอนนะคะ ใกล้จะจบแล้วเนอะ อยู่กันมายาวนานมาก ๆ เอาไว้ค่อยคุยกันอีกทีตอนนู้นเนอะ ตอนนี้อ่านให้สนุกก่อนก็พอค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 245341 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก