Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะปลายนิ้วของมือข้างขวากระดกเคาะไปกับโต๊ะ ส่วนข้าวซ้ายก็ยกขึ้นมาเพื่อดูเวลาบนหน้าปัดของนาฬิกา เจ้าของนาฬิกาเรือนหรูพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดเมื่อสิ่งที่ตั้งใจเอาไว้ไม่เป็นอย่างที่คิด
วันนี้คือวันที่ 14 กุมภาพันธ์ วันแห่งความรักที่คนมีคู่ต่างก็แสดงความรักต่อกัน ไม่ว่าจะเป็นการซื้อของขวัญให้กัน ซื้อดอกไม้ให้ หรือแม้แต่พาไปเที่ยว พาไปทานข้าว เป็นวันที่แสนจะมีความสุขสำหรับคนหลายคน แต่ทำไมถึงไม่ใช่กับเขา
ควอตซ์ อชิตพล บริสตันในวันแห่งความรักช่วงเวลาบ่ายคล้อยเย็นแบบนี้ แทนที่เขาจะได้ไปรับคนรักไปทานข้าว กลับกลายเป็นว่าท่านประธานบริษัทผลิตเครื่องประดับและอัญมณีระดับต้น ๆ ในประเทศ รวมถึงมีการส่งออกไปต่างประเทศ ต้องมานั่งหงุดหงิดเมื่อคู่ค้าคนสำคัญโทรมาบอกว่าจะขอมาสายสักครึ่งชั่วโมงเพราะติดประชุมอยู่ ถ้าหากว่าคนคนนี้ไม่ใช่ผู้ส่งอัญมณีรายใหญ่ รายสำคัญให้กับเขา เขาจะไม่มีทางมานั่งอดทนรอแบบนี้เลย
“พี่ลินเช็คให้หน่อยได้ไหมครับว่าเขาถึงไหนแล้ว” ควอตซ์หันมาพูดกับเลขาคนสนิทที่นับถือกันเป็นพี่น้อง
“ค่ะ สักครู่นะคะ” อีกฝ่ายรับคำก่อนจะลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปหามุมสงบ ๆ ในการโทรศัพท์ ไม่นานก็เดินกลับมานั่งที่เดิม “อีกไม่เกินสิบนาทีค่ะ ใกล้ถึงแล้ว”
พอได้ยินแบบนั้นควอตซ์ก็พ่นลมหายใจออกมาอีกรอบ “ทำไมผมต้องมานั่งรอเขาด้วยเนี่ย”
“ใจเย็น ๆ นะคะ ทางนั้นเองเขาก็ไม่ได้อยากจะขอเปลี่ยนเวลาหรอกค่ะ แต่ทุกอย่างมันเหตุสุดวิสัยจริง ๆ ค่ะ” ลินพยายามพูดปลอบใจให้อารมณ์ขุ่นมัวของเจ้านายเบาบางลง “ไม่นานก็เสร็จค่ะ”
“ครับ ผมก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน” ควอตซ์พยายามที่จะทำใจให้เย็นลง เพราะก็รู้ว่าเรื่องขอเลื่อนเวลานัดในครั้งนี้ทางฝ่ายนั้นเองก็ไม่ได้อยากจะทำ แต่เพราะมีเรื่องจำเป็นจริง ๆ
แต่ดูเหมือนว่าวันนี้จะไม่ใช่วันของควอตซ์เลย จากที่คิดว่าการพูดคุย เจรจาจะผ่านลุล่วงไปได้ด้วยดี กลับไม่เป็นเช่นนั้น เนื่องจากมีบุคคลที่สามที่ทางฝ่ายคู่ค้าพามาเข้ามาแทรกแซงการต่อรองทำให้แผนทุกอย่างรวนไปหมด กว่าควอตซ์และลินจะอธิบายให้เข้าใจได้ก็ใช้เวลาไปไม่น้อยเลย
เวลาไม่น้อยที่ใช้ไปก็แค่ทำให้ท้องฟ้าภายนอกร้านกาแฟนที่เป็นที่นัดหมายในครั้งนี้แปรเปลี่ยนเป็นสีเข้มแทนสีส้มทองของพระอาทิตย์ตกดิน
“ขอบคุณคุณควอตซ์มากนะครับ” หลังจากที่ตกลงกันได้ก็ถึงเวลาล่ำลากันเสียที
“เช่นกันครับ ส่วนรายละเอียดเพิ่มเติมผมจะจัดการให้อีกทีนะครับ” ควอตซ์ลุกขึ้นยืนเพื่อจับมือที่อีกฝ่ายส่งมาให้
ลินเป็นฝ่ายเดินไปส่งที่ประตู ส่วนควอตซ์ก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาเหมือนเดิม ช่วยลินรวบเอกสารกลับมาเป็นปึก ๆ
“เรียบร้อยแล้วล่ะ ควอตซ์จะไปเลยไหมคะ” ลินที่เดินกลับมาเอ่ยถาม
“ครับ อย่างนั้นผมไปก่อนนะครับ” ควอตซ์รับคำก่อนจะรีบก้าวขายาว ๆ ตรงไปยังลานจอดรถเพื่อขับรถของตัวเองกลับบ้าน
ตอนนี้แค่อะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ทำให้ควอตซ์หงุดหงิดได้แล้ว โดยเฉพาะสภาพการจราจรที่แน่นขนัดแบบนี้อีก ตัวเลขบนจอนาฬิกาจิติตอลในรถแสดงเวลาให้เห็นว่าตอนนี้เริ่มค่ำแล้ว ผิดจากแผนที่ควอตซ์วางเอาไว้ตั้งสองสามชั่วโมง
อาศัยช่วงรถติดไฟแดงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาคนรักของตัวเอง “น้ำเหนือครับ พี่กำลังกลับบ้านนะ”
[ครับพี่ควอตซ์ ค่อย ๆ ขับรถนะครับ ไม่ต้องรีบร้อยขนาดนั้นนะ] คนที่อยู่ทางปลายสายส่งเสียงตอบกลับมา
“เด็ก ๆ หลับกันไปหรือยัง”
[หลับกันหมดแล้วครับ ผมเพิ่งไปส่งเข้านอนมาเอง แล้วนี่พี่ควอตซ์กินอะไรหรือยัง ให้ผมเตรียมอะไรเอาไว้ให้ไหมครับ]
“ครับ รบกวนด้วยนะครับ”
[ไม่เป็นอะไรครับ พี่ควอตซ์ขับรถเถอะ อย่างรีบนะครับ]
“ครับ รอพี่นะ”
[ครับผม]
เสียงของคนรักทำให้อารมณ์ของควอตซ์ดีขึ้น เขากดเปิดวิทยุเพื่อฟังเพลง ซึ่งดูเหมือนว่าวันนี้ไม่ว่าคลื่นไหน ๆ ก็เปิดแต่เพลงรักทั้งนั้น เสียงดันตรีเพราะ ๆ เสียงร้องหวาน ๆ ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
หลังจากติดอยู่บนท้องถนนมาครึ่งชั่วโมง การจราจรก็คล่องตัวขึ้น ใช้เวลาไม่นานรถคันสวยของควอตซ์ก็เลี้ยวเข้ามาในรั้วของครอบครัวบริสตัน ก่อนจะขับไปจอดในโรงจอดรถ
ไฟในบ้านส่วนใหญ่ปิดหมดแล้ว รวมไปถึงบ้านใหญ่ที่พ่อแม่อยู่ด้วย แต่พอเขาเปิดประตูบ้านเข้าไปก็เจอกับคนที่เฝ้านึกถึง น้ำเหนือเดินออกมารับเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่ควอตซ์ชอบมอง
“เหนื่อยมากไหมครับ พี่ควอตซ์จะอาบน้ำก่อนหรือจะกินข้าวก่อนดีครับ”
“กินข้าวก่อนก็ได้ครับ ทำอะไรไว้ให้พี่ล่ะ” ควอตซ์ตอบ พลางคว้าเอวบางของคนรักมากอดเอาไว้
“ผมทำข้าวต้มเอาไว้ครับ ไม่อยากให้พี่กินอะไรหนัก ๆ ท้องตอนนี้ มันดึกมากแล้ว” น้ำเหนือตอบพร้อมกับเดินไปที่ห้องทานข้าว
ควอตซ์เดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร ส่วนน้ำเหนือก็เดินไปตักข้าวต้มร้อน ๆ ที่ส่งกลิ่นหอมมาให้ ก่อนจะเดินไปรินน้ำเย็น ๆ มาให้อีกแก้วแล้วนั่งลงตรงข้ามอีกฝ่าย
“เป็นอะไรไปครับ” น้ำเหนือถามเมื่อเห็นสีหน้าของคนรัก ที่จะบึ้งก็ไม่เชิง จะหงุดหงิดก็ไม่ใช่
“พี่แค่เซ็งนิดหน่อยครับที่วันนี้มันผิดแผนไปหมด” ควอตซ์ตอบคำถามนั้น “วันวาเลนไทน์ทั้งที พี่ตั้งใจจะพาเราไปกินข้าว ชมวิว แต่ทุกอย่างไม่เป็นแบบนั้นเลย เราต้องไปรับลูกเอง กินข้าวกับลูก ๆ พาลูกเข้านอน ไม่ได้ของขวัญจากพี่ ไม่ได้อะไรเลย”
น้ำเหนือยิ้มขำปนเอ็นดูผู้ชายตัวโตที่มานั่งทำหน้ากึ่งบึ้งกึ่งเสียใจ เอื้อมมือไปจับมือของควอตซ์เอาไว้แล้วบีบเบา ๆ “ผมไม่โกรธ ผมไม่นึกน้อยใจ วันนี้ก็คือวันธรรมดาวันหนึ่งเท่านั้นครับ”
“แต่ว่า...”
“สำหรับผม ไม่ว่าจะวันไหน ๆ ก็คือวันแห่งความรักครับ เพราะผมกับพี่รักกัน แล้วเราก็มีพยานรักอีกสามคน สิ่งเหล่านี้แหละครับที่บ่งบอกว่าในทุก ๆ วันคือวันแห่งความรัก” น้ำเหนือส่งยิ้มให้กับคนตรงหน้า
ควอตซ์มองหน้าคนรักนิ่งก่อนจะยิ้มออกมา “ครับ ตามนั้นเลยครับผม”
“เดี๋ยวผมไปเตรียมน้ำอุ่นเอาไว้ให้พี่ควอตซ์แช่ก่อนดีกว่า วันนี้ทำงานทั้งวันคงจะล้าน่าดูเลย” น้ำเหนือพูดพลางลุกขึ้น “พี่ควอตซ์ก็นั่งกินข้าวไปก่อนนะครับ เดี๋ยวผมลงมา”
“ครับผม”
รับคำของคนรักก่อนจะนั่งจัดการกับข้าวต้มในชามต่อไปเรื่อย ๆ จนหมด หยิบแก้วน้ำมาดื่มเพื่อล้างปาก ก่อนจะยกชามไปเก็บล้างในครัวจะได้ไม่ต้องวางทิ้งไว้จนเช้า เรียบร้อยก็ตั้งใจจะเดินขึ้นห้องเพื่อไปอาบน้ำให้สบายตัว
แต่ยังไม่ทันจะเดินพ้นห้องอาหารขาที่กำลังก้าวเดินก็หยุดชะงักเมื่อเห็นช่อดอกกุหลาบขาวถูกยื่นมาตรงหน้า ควอตซ์มองดอกไม้ช่อนั้นก่อนจะไล่สายตาขึ้นมองเจ้าของมือที่ยื่นมาให้
“Happy valentine day ครับ” น้ำเหนือยิ้มให้
“น้ำเหนือ...”
“รับไปสิครับ” ยื่นดอกไม้ให้อีกรอบ คราวนี้ควอตซ์ยกมือมารับไป “ผมรู้ว่าพี่ควอตซ์วางแผนอะไรไว้ในวันนี้ พี่ควอตซ์อยากจะให้ดอกไม้ผมสักช่อ พาผมไปกินข้าว ฉลองกันเล็ก ๆ แล้วก็กลับมาบ้าน แต่แผนก็ล่มเพราะงานของพี่รัดตัว”
ควอตซ์ไม่ได้พูดอะไรแต่เขากำลังฟังในสิ่งที่น้ำเหนือพูด “แต่พี่ควอตซ์ก็อย่าลืมสิครับ ว่าหน้าที่เซอร์ไพรส์ไม่ใช่หน้าที่ของสามีคนเดียว ภรรยาอย่างผมก็เตรียมเซอร์ไพรส์ให้ได้เหมือนกัน”
คนฟังหัวเราะ รอยยิ้มบนใบหน้าเริ่มกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ตามความสุขที่ได้รับ น้ำเหนือขยับเข้ามาใกล้เขา จับมือของเขาขึ้น ก่อนที่ข้อมือของควอตซ์จะรู้สึกเย็นเหมือนมีอะไรมาโดนและพอน้ำเหนือปล่อยมือเขาถึงได้เห็น
สร้อยข้อมือที่ทำมาจากเงิน ตัวสร้อยเป็นสองเส้นที่เกี่ยวพันกันเป็นเกลียวรอบวง เส้นหนึ่งเรียบ ๆ ส่วนอีกเส้นแกะเป็นลวดลายคล้าย ๆ ดอกไม้ใบไม้ มีเพชรเม็ดเล็ก ๆ ประดับเอาไว้ตามจุดที่เป็นเหมือนเกสรดอกไม้ ดูเรียบ ๆ แต่ทว่าก็สวยงามมากทีเดียว
“นี่แอบพี่ทำเหรอ” ควอตซ์ชูข้อมือขึ้น
น้ำเหนือพยักหน้า “ครับ พี่ควอตซ์ชอบไหม”
คนอายุมากกว่าคว้าตัวน้ำเหนือไปกอดเอาไว้แน่น “ไม่ใช่แค่ชอบครับ พี่รักสร้อยข้อมือเส้นนี้เลยล่ะ ขอบคุณนะที่รัก”
“ไม่เป็นอะไรครับที่รัก” น้ำเหนือตอบ เอียงหน้าเพื่อจูบแก้มของอีกฝ่ายเบา ๆ “สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ”
“สุขสันต์วันวาเลนไทน์เช่นกันครับ”❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
สวัสดีวันแห่งความรักค่ะ วันนี้ฟางเอาตอนพิเศษสั้น ๆ มาฝากกันค่ะ เป็นตอนสั้นจริง ๆ คิดขึ้นมาแล้วก็แต่งสดเลยค่ะ เพิ่งปั่นเสร็จสด ๆ ร้อน ๆ เลย ฮี่ ๆ
คิดว่าหลายคนคงคิดถึงคู่นี้แน่ ๆ ก็เลยพามาหาค่ะ เอาไว้ถ้ามีเวลาว่างกว่านี้หน่อยจะพาคู่นี้กลับมาหาอีกนะคะ
ขอให้มีความสุขในวันแห่งความรัก และในทุก ๆ วันค่ะ ^^
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 242840 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก