Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
น้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟลงมาจากชั้นสองของบ้านโดยมีควอตซ์จูงมือพี่ฮาร์ทน้องเดียร์ตามหลังมา น้องเลิฟวัยหกเดือนกว่าเกือบเจ็ดเดือนอยู่ในชุดกระโปรงสีขาว ตัวเสื้อเป็นลักษณะผ้ายืดแขนยาว มีปักลายดอกไม้สีชมพูสองดอก ส่วนตัวกระโปรงเป็นผ้าชีฟองสีขาว บนศีรษะมีผ้าคาดผมรูปโบว์สวมเอาไว้ ส่วนฝาแฝดพี่ฮาร์ทน้องเดียร์อยู่ในชุดแบบเดียวกัน คือเป็นชุดสูทลำรองของเด็ก เสื้อเชิ้ตสีขาว สวมทับด้วยสูทกับกางเกงเข้าชุด ของพี่ฮาร์ทสีเบจ ส่วนของน้องเดียร์สีครีมสว่าง
ส่วนตัวควอตซ์กับน้ำเหนือแม้จะไม่ได้ใส่ชุดสูทแต่ก็อยู่ในชุดสุภาพดูเรียบร้อย เหตุผลที่วันนี้ครอบครัวบริสตันแต่งตัวจัดเต็มแบบนี้ก็เพราะว่าที่บ้านใหญ่มีงานเลี้ยง เป็นงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้คุณหญิงมรกต แขกผู้ใหญ่มากมายต่างก็เดินทางมาร่วมอวยพรวันเกิด ควอตซ์กับน้ำเหนือเลยจับลูกชายลูกสาวแต่งตัวเพื่อพาไปร่วมงาน
“โอ้... หลานตาสวยหล่อกันหมดเลย” พ่อสินธรที่แต่งตัวเสร็จแล้วและนั่งรออยู่ร้องทักเมื่อเห็นพวกเขาเดินเข้ามา
พี่ฮาร์ทน้องเดียร์หัวเราะคิกคักชอบใจที่คุณตาชมว่าหล่อ ไม่มีถ่อมตนเสียหรอกสองคนนี้ ยิ้มรับด้วยความภาคภูมิใจว่าตัวเองหล่อ
“คุณตาหล่อ”
“เข้าใจพูดหลานตา” พ่อสินธรหัวเราะชอบใจ “อย่างนั้นเราไปที่บ้านนู้นกันเถอะ”
ทั้งหมดเดินออกจากบ้านเพื่อไปยังบ้านใหญ่ ได้ยินเสียงเพลงลอยมาตามลม สวนบริเวณข้างบ้านถูกเนรมิตให้กลายเป็นสถานที่จัดงานฉลองวันเกิด มีเวทีเล็ก ๆ ที่ยกสูงจากสนามหญ้าไม่มากนักตั้งอยู่ที่ด้านหนึ่ง รูปแบบงานเลี้ยงเป็นแบบงานเลี้ยงค็อกเทล รอบ ๆ งานมีโต๊ะตัวยาวสีขาววางอยู่ บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารทั้งคาวและหวาน ตกแต่งด้วยดอกไม้หลากหลายพันธุ์ บริเวณตรงกลางก็ตั้งโต๊ะสำหรับแขก
ปกติแล้วคุณหญิงมรกตไม่ได้จัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดเป็นประจำทุกปี ปีไหนที่จัดก็มักจะจัดที่โรงแรมเสียมากกว่า แต่ปีนี้นึกอยากเปลี่ยนบรรยากาศไม่อยากให้งานดูเป็นทางการจนเกินไป เลยจ้างออแกไนซ์มาจัดที่บ้านแทน
“มากันแล้ว... หลานย่า” คุณหญิงมรกตที่ยืนรับแขกอยู่หันมาเห็นพวกควอตซ์พอดี “คุณสิน... คุณโทมัสนั่งอยู่ด้านในน่ะค่ะ พวกคุณปริญก็มาแล้ว”
“โอ้... ครับ อย่างนั้นพ่อเข้าไปก่อนนะ” พ่อสินธรรับคำคุณหญิงก่อนจะหันมาพูดกับลูกชายแล้วเดินเข้าไปข้างในงาน
“เราสองคนมีของขวัญจะให้คุณย่าไม่ใช่เหรอ” ควอตซ์พูดกับลูกชายทั้งสองคน
“ใช่ครับ” พี่ฮาร์ทพยักหน้ารับ ก่อนที่น้องเดียร์จะส่งการ์ดทำเองให้กับคุณย่า
“น้องเดียร์กะพี่ฮาร์ททำเองครับ ให้คุณย่า”
“จริงเหรอครับ ขอบคุณนะครับ” คุณหญิงมรกตย่อตัวลงมากอดหลานชายทั้งสองคน “ทำให้ย่าเองเลยนะ”
พี่ฮาร์ทพยักหน้ารับ “ใช่ครับ ทำให้เองเลย”
“สุขสันต์วันเกิดครับคุณย่า” ทั้งสองพูดพร้อมกันก่อนจะโผเข้ากอดรอบคอคุณย่าแล้วหอมแก้มเต็มฟอด “รักคุณย่าครับ”
“ขอบคุณครับ ย่าก็รักพวกหนูทั้งสองคนครับ” คุณหญิงมรกตหอมแก้มหลานชายคนละฟอด
“ส่วนนี้ของผมกับน้ำเหนือครับคุณแม่” ควอตซ์ส่งกล่องของขวัญให้กับคุณหญิงมรกต
“ไม่ต้องก็ได้นะลูก”
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ พวกผมอยากให้คุณแม่ คุณแม่รับเอาไว้เถอะครับ” น้ำเหนือยิ้ม
“ใช่ครับ คุณแม่รับเอาไว้เถอะ”
“ขอบใจนะลูก” คุณหญิงมรกตเดินเข้ามากอดลูกชายกับลูกสะใภ้ก่อนจะรับกล่องของขวัญไปถือเอาไว้ ส่งกล่องของขวัญกับการ์ดที่ฝาแฝดทำให้กับเมดแยกเอาไว้คนละส่วนกับของขวัญของแขกคนอื่น ๆ “เข้าไปนั่งเถอะพวกลูก ยัยพิสก็นั่งอยู่ข้างในแล้ว ตาโอ๊ตกับลินก็มาถึงแล้วเหมือนกัน”
“ครับ” น้ำเหนือกับควอตซ์รับคำ ก่อนจะจูงมือฝาแฝดเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับลาพิส โอ๊ตแล้วก็ลิน ส่วนพ่อสินธรไปนั่งร่วมโต๊ะอยู่กับคุณโมทัสและกลุ่มที่นัดออกรอบด้วยกันบ่อย ๆ
เสียงเพลงจังหวะฟังสบายดังคลอไปกับเสียงพูดคุยของคนบนโต๊ะ ฝาแฝดนั่งทานบาร์บีคิวที่น้ำเหนือลุกไปหยิบมาให้อย่างเอร็ดอร่อย ส่วนน้องเลิฟก็ได้แต่นั่งมองพี่ ๆ ทานเพราะตัวเองยังทานไม่ได้ หันมาประท้วงอ้อแอ้กับมัมมี๊เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
“ดูท่าแล้วโตไปน่าจะพูดเก่งนะคะ” ลินพูดหลังจากที่เห็นน้องเลิฟหันไปส่งเสียงอ้อแอ้กับน้ำเหนือหลายรอบแล้ว
“ครับพี่ลิน นี่ก็พูดเก่ง ฟ้องเก่ง อะไรนิดหนึ่งก็ฟ้องแล้วล่ะครับ อ้อแอ้ทั้งวัน” น้ำเหนือเล่าไปก็หัวเราะไป “แต่ก็เชื่อฟังพี่ชายเขานะครับ พี่ชายดุหน่อยก็เงียบ พูดอะไรก็ฟังตลอด”
“อย่างนี้จะน้องติดพี่ หรือ พี่ติดน้องละเนี่ย” โอ๊ตว่าขำ ๆ
“น่าจะทั้งสองอย่างล่ะครับ”
พวกเขานั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ มีควอตซ์ที่ลุกไปทักทายผู้ใหญ่คนอื่นบ้างเพราะส่วนใหญ่แขกที่มาก็เป็นลูกค้าของร้านเพชรเพทายด้วยกันแทบทั้งนั้น ทั้งคุณหญิงคุณนาย เซเลป ไฮโซ นักแสดงชื่อดังหลายคนก็มาร่วมงานด้วย รวมไปถึงหุ้นส่วน นักธุรกิจหลากหลายประเภท ในฐานะที่เป็นรองประธานที่ในอนาคตไม่อีกกี่ปีข้างหน้าจะขึ้นตำแหน่งประธานบริษัท ควอตซ์เลยต้องเข้าไปทักทาย ไปแนะนำตัวเอาไว้
ทีแรกควอตซ์ก็ตั้งใจจะให้น้ำเหนือไปด้วยกัน แต่น้ำเหนือปฏิเสธ เพราะเขาไม่อยากออกหน้าจนเกินไป ที่สำคัญต้องคอยดูแลลูก ๆ ทั้งสามคนด้วย จะฝากลาพิส โอ๊ตหรือลินช่วยดูก็เกรงใจ เจ้าตัวเลยขอไม่ไปดีกว่า
“น้ำหน่อยไหมครับ” น้ำเหนือส่งแก้วน้ำให้กับควอตซ์ที่เพิ่งเดินกลับมาที่โต๊ะ
“ขอบคุณครับ” เจ้าตัวยิ้มให้คนรักก่อนจะรับแก้วน้ำไปดื่มเพราะรู้สึกคอแห้งอยู่พอดีหลังจากที่เดินทักแขกผู้ใหญ่ไปหลายโต๊ะ
“ปกติคุณแม่จัดงานวันเกิดบ่อยเหรอครับ” น้ำเหนือถามอย่างสงสัย อดที่จะมองไปรอบ ๆ งานไม่ได้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่น้ำเหนือเห็นคุณหญิงมรกตจัดงานเลี้ยงฉลอง หลังจากที่เข้ามาเป็นหนึ่งในครอบครัวบริสตันมาหลายปี
“ก็ไม่ถือว่าบ่อยนะ คุณแม่เขานึกอยากจัดก็จัด บางทีจัดติดกันหลายปี แถมยังจัดของทุกคนทั้งของคุณพ่อ ของพี่ของพิส แต่บางปีไม่จัดก็ไม่จัดเลย” ควอตซ์ตอบ “ก็ตามสไตล์คุณหญิงมรกตเขานั่นแหละ”
“แต่นี่เป็นครั้งแรกนะคะที่จัดที่บ้าน ปกติจะจัดที่โรงแรม” ลินที่อยู่กับครอบครัวบริสตันมานานพูดบ้าง “พี่ก็ยังแปลกใจอยู่ ๆ ปีนี้ก็นึกจะจัดงานทั้ง ๆ ที่ไม่ได้จัดมาหลายปีแล้ว แถมยังมาจัดที่บ้านอีก”
“ความคุณหญิงมรกตค่ะพี่ลิน ความคุณหญิงมรกต” ลาพิสเอ่ยแซวคนเป็นแม่ของตัวเองอย่างขำ ๆ
น้ำเหนือเองก็แอบเห็นด้วยกับคำพูดของลาพิส ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนงานเลี้ยงประเภทนี้คงเป็นสิ่งที่ไกลตัวจากน้ำเหนือเป็นอย่างมาก แต่พอได้เข้ามาอยู่ในบ้านบริสตันก็เริ่มคุ้นขึ้นมาบ้าง เพราะเห็นพวกคุณหญิงไปงานเลี้ยงกันบ่อยมาก บางงานน้ำเหนือก็ต้องไปด้วยตามคำขอร้องทั้งจากตัวคุณหญิงมรกตเองแล้วก็คนรัก แต่ทุกครั้งที่เห็นการจัดงานเลี้ยงต่าง ๆ น้ำเหนือก็อดทึ่งไม่ได้กับการเนรมิตของทุกสิ่งอย่างในงานนั้น ๆ
งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป น้ำเหนือเห็นคุณหญิงมรกตเดินพูดคุยกับแขกแทบจะทุกโต๊ะ จนกระทั่งเวลาเกือบสามทุ่มคุณหญิงมรกตถึงได้เดินไปที่เวทีเตี้ย ๆ ด้านหน้า เสียงเพลงเบาลง เสียงพูดคุยเงียบลง
“สวัสดีทุก ๆ คนนะคะ” คุณหญิงมรกตพูดออกไมค์ “นานแล้วที่ไม่ได้จัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้ตัวเอง แต่ปีนี้เป็นปีที่พิเศษค่ะ ดิฉันก็เลยอยากจัดงาน”
“เพราะว่าปีนี้ไม่ได้มีแค่คนในครอบครัวสี่คนพ่อแม่ลูกอีกแล้ว แต่ครอบครัวบริสตันได้ขยายใหญ่ขึ้น มีทั้งลูกสะใภ้ที่ทั้งเก่ง ทั้งน่ารัก แล้วก็หลานชายหลานสาวที่น่ารักรวมกันอีกสามคน”
น้ำเหนือที่ได้ยินก็อดที่จะหน้าแดงไม่ได้กับคำพูดของคุณหญิงมรกต ยิ่งเห็นคนบนโต๊ะส่งสายตาล้อเลียนก็ยิ่งเขิน
“คุณย่า~~” ฝาแฝดที่ได้ยินคุณย่าพูดถึงก็พากันร้องเรียก เพราะว่าไม่มีใครพูดอะไรอีกทั้งเสียงของฝาแฝดก็ไม่ใช่เบา ๆ ทุกคนเลยได้ยิน ก็พากันขำออกมากับท่าทางของฝาแฝด
คุณหญิงมรกตยิ้มกว้างเมื่อเห็นท่าทางโบกไม้โบกมือดุ๊กดิ๊ก ๆ ของหลานชาย “เห็นไหมคะ หลานชายของดิฉันน่ารักจริง ๆ ค่ะ”
“จริง ๆ แล้ว เหตุผลจริง ๆ ที่จัดงานเลี้ยงวันนี้ไม่ได้จัดขึ้นเพื่อแค่ฉลองวันเกิดให้ตัวเองที่แก่ขึ้นอีกปีแล้ว แต่ดิฉันอยากจัดงานเลี้ยงเพื่อฉลองอะไรก็ตาม... ที่ทำให้ครอบครัวบริสตันมีแต่ความสุข ส่วนใหญ่ในวันเกิดแบบนี้เราก็มักจะขอพรกัน ซึ่งในปีนี้ดิฉันไม่คิดอยากจะขอพรให้ตัวเอง”
“แต่ในฐานของคนเป็นแม่... แม่ก็อยากจะขอพรให้ลูกชาย ลูกสาวของแม่มีแต่ความสุข พบเจอแต่ความสุขในทุก ๆ วัน ขอให้น้ำเหนือของแม่มีความสุข หลานชาย หลานสาวของคุณย่ามีความสุข ขอให้ครอบครัวบริสตันมีแต่ความสุข แล้วก็ขอให้ทุกคนที่อยู่ในที่นี้มีความสุขค่ะ...”
ทุกคนปรบมือหลังจากที่คุณหญิงมรกตพูดจบประโยค “ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองในวันนี้นะคะ ขอบคุณมากค่ะ หวังว่าทุกคนจะมีความสุขค่ะ”
ท้องฟ้ามืดสนิท งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของคุณหญิงมรกตสิ้นสุดลงแล้วเมื่อหลายชั่วโมงก่อน ควอตซ์กับน้ำเหนือพาเด็ก ๆ กลับมาที่บ้านและอาบน้ำพาเข้านอนตั้งแต่ก่อนงานเลี้ยงจะเลิก เพราะว่าได้เวลาเข้านอนของเด็ก ๆ แล้ว
ในตอนนี้ทั้งสองเลยนั่งเล่นอยู่ที่ระเบียงตรงห้องนอนของตัวเอง ควอตซ์ยกมือขึ้นโอบไหล่ของน้ำเหนือก่อนจะกระชับแขนให้แน่นขึ้น แบบที่น้ำเหนือเองก็เอนตัวมาซบไหล่กว้าง ๆ เหมือนกัน
“ยิ้มอะไรหือ” ควอตซ์ถามเมื่อเห็นว่าคนรักเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ผมกำลังมีความสุขตามคำขอพรของคุณแม่ครับ” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมอง “ผมว่าคำขอของคุณแม่ศักดิ์สิทธิมาก เพราะผมกำลังมีความสุขมาก”
“มีความสุขเรื่องอะไร”
“ทุกเรื่องเลยครับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ผมได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ เรื่องที่ผมมีลูกชาย ลูกสาวที่น่ารัก เรื่องที่ผมได้เจอกับพ่ออีกครั้งแล้วก็ได้อยู่ด้วยกัน จะเรื่องไหน ๆ ผมก็มีความสุขครับ”
“แล้วเรื่องของพี่ล่ะ” ควอตซ์ถามถึงตัวเอง เมื่อไม่ได้ยินชื่อตัวเองออกจากปากของคนรักเลย
น้ำเหนือหัวเราะ “ขี้น้อยใจเหรอครับ”
“แล้วน้อยใจไม่ได้หรือไง หือ... ไม่เห็นจะได้ยินชื่อของพี่เลย” ควอตซ์แสร้งทำเสียงเศร้า ซบหน้าตัวเองกับไหล่ของน้ำเหนือ มือเปลี่ยนมากอดรอบเอวของน้ำเหนือแทน
“กลายเป็นแด๊ดดี๊ขี้น้อยใจไปแล้ว” น้ำเหนือขำกับท่าทางของคนรัก
ควอตซ์ได้แต่นึกมันเขี้ยวน้ำเหนือ กดจมูกเข้าที่แก้มหอม ๆ ไปหลายฟอดจนน้ำเหนือหัวเราะแล้วเอนตัวหนีปลายจมูกโด่งนั้น “มันน่านัก มันน่านัก...”
น้ำเหนือยิ่งหัวเราะใหญ่เมื่อได้ยินอีกคนพึมพำ ท่าทางมันเขี้ยวเขามาก
“ไม่ต้องน้อยใจหรอกครับ” สองมือของน้ำเหนือแนบลงข้างแก้มของควอตซ์ ดวงตากลมโตที่ควอตซ์ชอบมองสบกับดวงตาสีสวยคู่นั้น ถ่ายทอดทุกความรู้สึกผ่านดวงตาให้อีกฝ่ายได้รับรู้
“พี่ควอตซ์... คือความสุขที่สุดในชีวิตของผมครับ”มือหนายกมือวางทาบบนมือของน้ำเหนือก่อนที่ควอตซ์จะจับมือทั้งสองข้างของน้ำเหนือมากุมเอาไว้ จูบเบา ๆ ที่หลังมือของน้ำเหนือ
“น้ำเหนือก็คือความสุขที่สุดในชีวิตพี่เหมือนกัน”ขอบคุณ... ไม่ว่าจะอะไรก็ตามที่วันนั้นดลใจให้ควอตซ์ยื่นมือเข้าไปช่วยพนักงานเสิร์ฟคนนี้
ขอบคุณ... ไม่ว่าจะอะไรก็ตามที่ดลใจให้น้ำเหนือยอมย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้
ขอบคุณ... ไม่ว่าจะอะไรก็ตามที่ดลใจให้พวกเขาสานสัมพันธ์กัน และรักกันในที่สุด
“พี่ต้องขอบคุณอะไร... ที่ทำให้เราได้เจอกัน ที่ทำให้เราได้รักกันแบบนี้”
น้ำเหนือยิ้ม ยกมือของควอตซ์ขึ้นมาจูบบ้าง “ขอบคุณลูกครับ... ขอบคุณที่เขามาเกิด ขอบคุณที่เขาทำให้ผมลดทิฐิตัวเองลง ขอบคุณที่เขาทำให้ผมได้มองเห็นพี่ และรักพี่ในที่สุด”
“จริงอย่างที่เราว่า ขอบคุณลูกของเราที่ทำให้เรามีวันนี้”
“ครับ เพราะพวกเขาเป็น มายฮาร์ท มายเดียร์ แล้วก็มายเลิฟของเรา”ควอตซ์ยิ้ม รั้งคนตรงหน้าเข้ามากอดเอาไว้ จูบเบา ๆ ที่ขมับก่อนจะแนบใบหน้าตัวเองกับกลุ่มผมนุ่ม ๆ ของคนในอ้อมแขน รู้สึกมีความสุขจนข้างในอดมันฟูฟ่องไปหมด ไม่รู้ว่าคนเราจะรู้สึกมีความสุขได้มากที่สุดแค่ไหน แต่ควอตซ์คิดว่าเขายังสามารถมีความสุขได้มากกว่านี้ ถ้าในชีวิตของเขามีครอบครัวอยู่
“ครับพวกเขาเป็น... และน้ำเหนือก็เป็น”
“เป็นทั้งความรัก และชีวิตของพี่...”
… THE END …
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
จบลงแล้วนะคะสำหรับ ... อุ้มรัก ' S ... อยู่ด้วยกันมายาวนานจริง ๆ ค่ะ สำหรับเรื่องนี้ รวมตั้งแต่เปิดเรื่องภาค 1 วันแรกคือ 1 กรกฎาคม 2558 จนถึงตอนนี้ก็... 3 ปีกว่า เป็นนิยายที่ยาวนานมากจริง ๆ ค่ะ ฟางขอบคุณคนอ่านทุก ๆ คนมากนะคะ ไม่ว่าจะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่วันแรก หรือ เพิ่งมาอยู่ด้วยกันวันนี้ ฟางก็ต้องขอบคุณค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งยากมากอย่างที่ฟางเคยบอกหลาย ๆ ครั้ง แต่เพราะกำลังใจจากทุกคน เพราะคอมเมนต์ของทุก ๆ คนที่ทำให้ฟางรู้ว่า ทุกคนอยู่กับฟาง มันเลยทำให้นิยายเรื่องนี้ดำเนินมาจนถึงตอนนี้ กำลังใจ คอมเมนต์ ของทุกคนคือพลังสำหรับฟางจริง ๆ ค่ะ
อาจจะมีหลายฉากหลายตอนที่ฟางแต่งออกมาแล้วไม่ถูกใจคนอ่านเท่าไหร่ แต่ฟางคิดว่าที่ฟางแต่งไปคือดีที่สุดและเหมาะที่สุดแล้ว ทุก ๆ ฉาก ทุก ๆ ตอนที่ฟางแต่งออกมา ฟางแต่งด้วยใจและความสุขค่ะ ฟางอยากถ่ายทอดความรู้สึกของตัวเองให้คนอ่านได้อ่าน นิยายเรื่องนี้เลยเปรียบเหมือนกับเพื่อน ครอบครัว คุณครูที่สอนให้ฟางพัฒนาเพิ่มไปอีกขั้น
เหมือนเราได้เติบโตไปพร้อมกันหมด ทั้งฟาง ทั้งคนอ่าน ทั้งตัวละคร มันเลยเหมือนเราคือครอบครัวเดียวกันเลยค่ะ
ทอล์คยาวเลยค่ะวันนี้ จริง ๆ มันยังมีความรู้สึกอีกมากมาย แต่ไม่รู้จะพิมพ์ออกมายังไงดี เอาเป็นว่า...
ขอบคุณคนอ่านทุก ๆ คนมากนะคะที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ ครอบครัวบริสตัน ครอบครัวนี้ ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาค่ะ ผ่านทุกช่วงเวลาของบริสตันมาด้วยกัน ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ เอาไว้สะดวก ว่าง ๆ ฟางจะพาครอบครัวบริสตันมาหาทุก ๆ คนอีกนะคะ ^^
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 242782 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก