Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
น้ำเหนือมองฝาแฝดนอนอยู่บนหวงยางเป็ดสีเหลืองตัวใหญ่แล้วก็ยิ้ม ทั้งสองดูท่าจะชอบใจที่ได้มาเล่นน้ำแบบนี้ นึกแล้วก็ขำ... จากทริปไปเช้าเย็นกลับของควอตซ์กับน้ำเหนือ กลายมาเป็นทริปสามวันสองคืนของบริสตันไปเสียได้
ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะไปเปลี่ยนบรรยากาศกันสองคน แต่พอฝาแฝดรู้ก็ร้องอยากไปเที่ยว ไปเล่นน้ำในสระว่ายน้ำ แล้วน้ำเหนือก็ทนใจร้ายกับลูกชายไม่ได้ สุดท้ายก็เลยเปลี่ยนแผนกัน เป็นมาเที่ยวพักผ่อนกันยกครอบครัว
“ไม่ลงไปเล่นน้ำเหรอลูก” พ่อสินธรที่เพิ่งเดินออกมาจากบ้านพักเอ่ยถามลูกชายที่นั่งมองลูกชายฝาแฝดเล่นน้ำอยู่กับควอตซ์แล้วก็ลาพิส
“ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวเผื่อเลิฟตื่นขึ้นมาด้วย” น้ำเหนือหันไปตอบคนเป็นพ่อ
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาพาน้องเลิฟออกมาข้างนอก นอกเหนือจากเวลาไปโรงพยาบาล ซึ่งก่อนจะมาเที่ยวกันก็พาน้องเลิฟไปตรวจสุขภาพมาแล้วก็สอบถามกับทางคุณหมอเพื่อให้แน่ใจ พวกเขาเลือกมาเที่ยวเขาใหญ่กันอีกรอบหลังจากที่มาครั้งสุดท้ายตอนก่อนน้ำเหนือเข้าโรงพยาบาล ที่นี่อากาศดี แถมรีสอร์ทที่พวกเขามาพักก็กว้างใหญ่ มีความเป็นส่วนตัว
“มาทั้งทีก็พักผ่อนเลยเถอะลูก พวกพ่อก็อยู่ช่วยดูเลิฟได้ ไปเล่นน้ำกับแฝดไป พ่อเห็นมองมาทางนี้หลายรอบแล้ว คงอยากจะให้เราไปเล่นด้วยแต่ก็ไม่กล้าเรียก” พ่อสินธรพูด พยักหน้าไปทางฝาแฝดที่เล่นน้ำอยู่กับควอตซ์
“จริงลูก ที่พวกแม่อยากให้ลูกมาเที่ยวก็เพื่อจะให้มาพักผ่อน ไม่ต้องห่วงน้องเลิฟเลย” คุณหญิงมรกตสนับสนุนอีกหนึ่งความคิดเห็น
น้ำเหนือหันไปมองทางสระว่ายน้ำ เห็นว่าฝาแฝดหันมามองทางเขาจริง ๆ อย่างที่พ่อสินธรพูด ดูท่าจะอยากให้เขาไปเล่นน้ำด้วย “ครับ อย่างนั้นผมฝากเลิฟด้วยนะครับ”
“ไม่ต้องห่วงเลยลูก”
น้ำเหนือหันไปยิ้มให้กับพ่อสินธรและคุณหญิงมรกต ก่อนจะเดินไปลงสระว่ายน้ำแล้วว่ายไปหาคนอื่นๆ ฝาแฝดที่หันมาเห็นมัมมี๊ก็ยิ้มกว้างแล้วร้องเรียกมัม ๆ กันใหญ่
“ว่าไงครับ มัมเล่นด้วยคนได้ไหม”
“มัม ๆ มัมมม เล่นน้ำกัน หนุกมากครับ” พี่ฮาร์ทพยักหน้าหงึกหงักยิ้มกว้าง
“ช่ายครับ หนุกมาก ๆ เลย เย็น” น้องเดียร์เองก็ยิ้มกว้างไม่ต่างจากคนเป็นพี่ชาย
“เรามาเล่นไล่จับกันดีกว่าดีไหมคะ ให้ฝาแฝดขี่หลัง แล้วก็มีคนไล่จับ” ลาพิสเสนอเกมขึ้นมาเล่น แน่นอนว่าฝาแฝดเห็นดีด้วย ร้องว่าเล่น ๆ ทันที
“ก็ดีนะ อย่างนั้นพิสเป็นคนไล่จับแล้วกัน เดี๋ยวพี่กับน้ำเหนือให้แฝดขี้หลังเอง” ควอตซ์เองก็พยักหน้ากับข้อเสนอของน้องสาว
“ได้ค่ะ ตามนั้นเลย พี่เหนือว่ายังไงคะ” ลาพิสหันมาถามความคิดเห็นของพี่สะใภ้
น้ำเหนือเองก็ไม่มีปัญหาอะไร ตกลงตามนั้น ทั้งควอตซ์กับน้ำเหนือเลยให้ฝาแฝดขี่หลังคนละคน พี่ฮาร์ทขี่หลังแด๊ดดี๊ ส่วนน้องเดียร์ก็ขี่หลังมัมมี๊ เมื่อเตรียมพร้อมแล้วก็เริ่มเล่นไล่จับกันทันที ควอตซ์กับน้ำเหนือออกเดินไปข้างหน้า โดยมีลาพิสเดินไล่หลังมา
“ระวังตัวให้ดีนะ อาพิสจะตามไปจับตัวแล้วนะ” ลาพิสร้องบอกฝาแฝด
“อิอิ มัม ๆ อาพิสมาแล้วว หนีเร็วครับ อาพิสมาแล้ววว” น้องเดียร์ที่หันไปมองคุณอาหันมาบอกกับมัมมี๊ พลางหัวเราะชอบใจที่ได้เล่นไล่จับในน้ำ
“แด๊ด ๆ อาพิสจะถึงตัวแล้วครับ หนีเร็ว ๆ อาพิสจับไม่ได้ อิอิ” พี่ฮาร์ทเองก็สนุกสนานที่ได้เล่นแบบนี้ ร้องบอกแด๊ดดี๊ให้รีบหนีอาพิสไม่หยุด
วิ่งวนรอบสระอยู่สองรอบ ผู้ใหญ่ทั้งสามคนก็เริ่มหอบผิดจากสองแสบที่ยังหัวเราะคิกคักชอบใจกันอยู่ สุดท้ายทั้งควอตซ์กับน้ำเหนือก็ปล่อยให้ลาพิสจับตัวฝาแฝดไป
“จับตัวได้แล้ว!” ลาพิสร้องบอกอุ้มน้องเดียร์มาเป็นคนแรก หอมแก้มหลานไปฟอดใหญ่แล้ววางตัวน้องเดียร์บนห่วงยางเป็ดน้อย
น้ำเหนือคอยจับห่วงยางเอาไว้ให้ ส่วนลาพิสก็เดินไปจับตัวพี่ฮาร์ทอีกคน
“จับฮาร์ทได้แล้ว! มาให้อาฟัดดี ๆ เจ้าตัวแสบ”
“คิกคิก พี่ฮาร์ทโดนจับได้แล้ว พี่ฮาร์ทโดนจับ” น้องเดียร์หัวเราะชอบใจที่เห็นพี่ชายโดนจับตัว ลืมไปแล้วว่าตัวเองก็โดนจับตัวเหมือนกัน
“น้องเดียร์ก็โดน” พี่ฮาร์ทหันมาบอก
คนลืมทำตาโตยกมือขึ้นปิดปาก “โอ๊ะ! จริงด้วย น้องเดียร์ก็โดน” แล้วก็หัวเราะใหญ่เลย
“ขึ้นมาข้างบนกันได้แล้วล่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายกันหมดทั้งแด๊ดทั้งมัม ทั้งอาทั้งหลาน” คุณหญิงมรกตเรียกให้ขึ้นจากสระหลังจากเห็นว่าเล่นกันจนเหนื่อยแล้ว
“คร้าบ” ฝาแฝดร้องบอกพร้อมกัน
ควอตซ์กับน้ำเหนือเลยว่ายพาห่วงยางเป็ดน้อยไปชิดขอบสระ คุณโทมัสกับพ่อสินธรเดินมาอุ้มฝาแฝดขึ้นจากสระ สาลี่ที่ตามมาคอยช่วยดูแลรีบเอาผ้าขนหนูมาคลุมตัวคุณหนูน้อยทั้งสองให้ทันที
“มาเช็ดตัวให้แห้งเลย” ทั้งคุณตาคุณปู่ช่วยกันเช็ดตัวเช็ดผมให้ฝาแฝด
“อย่างนั้นพิสไปอาบน้ำก่อนเลยนะคะ” ลาพิสที่ขึ้นจากสระเอ่ยบอก เอาผ้าขนหนูคลุมตัวแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านพัก
“เอาผ้าคลุมไว้ก่อน เดี๋ยวไม่สบายเช็ดตัวด้วย” ควอตซ์ใช้ผ้าอีกผืนคลุมตัวน้ำเหนือ ก่อนจะใช้ผืนเล็กเช็ดผมให้กับอีกฝ่าย
“พี่ควอตซ์ก็รีบเช็ดตัวเช็ดผมเถอะครับ” น้ำเหนือบอก
“เข้าไปอาบน้ำกันเถอะพวกลูกน่ะ เดี๋ยวไม่สบาย”
“ครับคุณแม่ ไปพี่ฮาร์ทน้องเดียร์ ไปอาบน้ำกับแด๊ดเร็ว” ควอตซ์เรียกสองแสบ “เดี๋ยวพี่อาบน้ำให้แฝดเอง น้ำเหนือไปอาบอีกห้องนะ จะได้ออกมาช่วยคุณแม่ดูเลิฟ”
“พี่ควอตซ์ไหวนะครับ” น้ำเหนือถามด้วยความเป็นห่วง ดูท่าแล้วฝาแฝดน่าจะยังสนุกกันไม่เลิก อาบน้ำรอบนี้แด๊ดดี๊เหนื่อยแน่นอน
“ไหวครับ ไม่ต้องห่วง”
“โอเคครับ”
ควอตซ์คว้าตัวน้องเดียร์ขึ้นอุ้มในท่าบิน ก่อนจะร้องบอกพี่ฮาร์ทให้วิ่งหนีไปที่หน้าห้องน้ำเพราะน้องเดียร์จะไปจับตัวแล้ว
“ม่าย~ จับไม่ได้ อิอิ” พี่ฮาร์ทรีบวิ่งหนีทันที
“แด๊ดไปเลย แด๊ด ๆ ไปเล้ยยย จับพิฮาร์ทเลย จับเลย~”
น้ำเหนือมองตามแด๊ดดี๊กับลูกอีกสองคนแล้วก็ยิ้ม หันไปคุยกับพวกพ่อสินธรสองสามประโยคก็แยกตัวไปอาบน้ำบ้าง
ท้องฟ้ามืดลงสนิท ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปนานแล้ว แต่ใครบางคนก็ยังไม่นอน คนตัวเล็กกว่าละสายตาจากท้องฟ้าที่มีดวงดาวส่งประกายระยิบระยับไปยังคนที่เดินเข้ามาใกล้และรวบตัวเขาทั้งตัวไปกอดเอาไว้
น้ำเหนือชอบที่จะให้ควอตซ์กอดตัวเองเอาไว้เพราะเขารู้สึกว่าอ้อมกอดนี้ปลอดภัยเสมอ มันทั้งอบอุ่น แล้วก็รู้สึกดี ควอตซ์ก้มลงมองมัมมี๊ของเด็ก ๆ ทั้งสามคนที่หันมาซุกหน้ากับอกของเขาแทนราวกับว่ากำลังออดอ้อน รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏบนใบหน้าคมคายนั้น
“ชอบไม่หยิบเสื้อคลุมออกมาทุกที ก็รู้อยู่ว่ากลางคืนอากาศมันเย็น” ควอตซ์อดที่จะบ่นคนในอ้อมแขนไม่ได้ เมื่อมือหนาลูบไปตามแขนของคนรักแล้วพบว่าเนื้อตัวเย็นไปหมด “ตัวเย็นหมดแล้ว”
“ทำไมพี่ขี้บ่นจัง” คนโดนบ่นว่าเสียงอู้อี้ ใช้ศีรษะตัวเองเขกลงกับอกกว้างเบา ๆ
“แล้วทำไมน้องชอบทำตัวดื้อ” พูดไปก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น “เดี๋ยวก็ไม่สบาย ดูสิจะไม่ให้ดุได้ยังไงเนี่ย”
“ฮื่อ... ไม่บ่นน้องสิ” เงยหน้าขึ้นมอง ทำหน้าตาดื้อ ๆ “น้องไม่ทำแล้ว”
“แบบนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่า ดื้อตาใส น่ะ” ใช้นิ้วเคาะเบา ๆ ที่หน้าผากมน “พูดแบบนี้ทุกที แล้วก็ไม่ทำทุกที พี่ก็ต้องดุน้องทุกที”
“พี่ไม่ดุ พี่เป็นห่วงน้อง... น้องรู้หรอก” ยิ้มหวานออดอ้อน
เดี๋ยวนี้คุณแม่ลูกสามมีวิธีสารพัดในการออดอ้อนคนเป็นสามี ทั้งคำแทนตัวว่าน้องที่รู้ว่าคนพี่ฟังกี่รอบ กี่ทีก็ใจอ่อนทุกครั้ง ยิ้มหวาน ๆ เพิ่มการกอดและการสกินชิพเข้ามาอีก ต่อให้คนพี่ใจแข็งแค่ไหนก็ยอมลงให้ตลอด
ไม่มีเลยสักครั้งที่ควอตซ์จะดุน้ำเหนืออย่างจริงจังได้
“รู้อีก”
“รู้สิ เพราะน้องรักพี่เหมือนที่พี่รักน้อง น้องเลยรู้ไง”คนพี่มองคนในอ้อมแขนอย่างมันเขี้ยวปนเอ็นดู อดไม่ไหวต้องก้มลงจูบที่ปากอิ่มช่างเจรจานั้นหนัก ๆ ไปที “ขยันทำตัวน่ารัก”
“พี่ควอตซ์จะได้ไม่ไปมีข่าวกับใครยังไงล่ะครับ” พูดไปก็หัวเราะชอบใจ
เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนมีข่าวซุบซิบของท่านรองประธานบริษัทจิเวล บริสตัน กับหญิงสาวนิรนาม ควงกันไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า ลือกันไปเรื่อย บ้างก็ว่าเลิกกันกับคนรักที่เป็นผู้ชายแล้วหันมาคบกับผู้หญิงแทน บ้างก็ว่าผู้หญิงในภาพเข้ามาเป็นมือที่สามระหว่างควอตซ์กับน้ำเหนือ
แต่จริง ๆ แล้วคนในภาพก็คือน้ำเหนือเองนั่นแหละ แค่มุมกล้องและผมที่ยังไม่ได้ตัดที่ยาวระบ่าเลยมองดูเหมือนผู้หญิง นึกไปถึงตอนหลายปีก่อนที่ก็เคยมีข่าวทำนองนี้ แต่รอบนี้พวกเขาไม่ได้ออกไปแถลงข่าวอะไร เพราะวันรุ่งขึ้นท่านรองฯ ก็พาน้ำเหนือควงไปทั่วให้เห็นกันไปเลยว่ายังรักกันดี เตียงไม่หัก
“ชอบใจใหญ่ เห็นสามีตัวเองเป็นข่าวควงผู้หญิงคนอื่นนี่ชอบใจใหญ่” หอมแก้มขาวไปอีกหลายฟอด
น้ำเหนือทำตาโต “ผมก็ลืมไป ผมควรไม่พอใจสิที่สามีผมไปควงหญิงอื่น” ยกมือตีกลางอกควอตซ์เบา ๆ ทำหน้าตาหาเรื่อง “ไหนอธิบายผมมาเลยนะว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”
ควอตซ์ยิ้มขำ แต่ก็ยอมเล่นไปตามคนรัก สองมือยกขึ้นคล้ายคนยอมรับผิดและยอมรับสารภาพ “ฟังพี่ก่อน พี่ไม่ได้ควงใครเลยจริง ๆ นะ”
“อย่ามาโม้เลย ถ้าไม่จริงจะมีรูปพี่กับผู้หญิงคนนั้นออกมาได้ยังไง” น้ำเหนือถอยห่างออกไปหนึ่งก้าว เพื่อจะได้มองหน้าอีกฝ่ายได้ชัดเจน
คนตัวสูงกว่าก้าวเข้าไปใกล้ น้ำเหนือก็ถอยหลัง “มันไม่มีอะไรจริง ๆ เชื่อพี่ได้เลย”
“ถ้าผมไม่เชื่อล่ะ”
“พี่ก็จะทำให้เชื่อ” ควอตซ์พูด ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว แบบที่น้ำเหนือก็ก้าวถอยหลังไปทีละก้าวเหมือนกัน “พี่จะพิสูจน์ให้เห็นเอง...”
“พิสูจน์ยังไง... เฮ้ย!” น้ำเหนือถามก่อนจะหลุดเสียงร้องออกมาเมื่อเขาก้าวถอยไปชนเตียงจนล้มลงนั่งบนเตียง ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองก้าวหนีควอตซ์เข้ามาในห้องตั้งแต่ตอนไหน คงเพราะมัวแต่คิดจะเล่นมากไปเลยไม่ทันรู้ตัวว่าตัวเองนั่นแหละที่กำลังจะโดนเล่นแทน
ควอตซ์ตั้งใจก้าวเข้าไปหาน้ำเหนือทีละก้าว ต้อนให้คนรักเดินไปที่เตียงนอนหลังใหญ่ คนเจ้าเล่ห์โน้มตัวลงไปหาให้น้ำเหนือเอนตัวหนี ถูกต้อนจนต้องถอยหนีไปอยู่กลางเตียงเป็นจังหวะดีให้ควอตซ์คนเจ้าแผนการตามไปกักตัวเอาไว้
“ด เดี๋ยวครับ” น้ำเหนือยกมือยันไหล่อีกฝ่ายเอาไว้ “ผมว่า... ฉ ฉากนี้ไม่มีอยู่ในละครที่เรากำลังเล่นกันนะ”
“จริงเหรอ... พี่ว่าเราควรเพิ่มฉากนี้เข้าไปนะ” คนด้านบนยิ้มเจ้าเล่ห์แบบที่คนมองชักจะเหงื่อตก หันซ้ายหันขวามองหาหนทางหนี “มองซ้ายมองขวาก็ไม่มีทางหนีหรอก ไม่มีคนมาขัดด้วยเพราะเด็ก ๆ อยู่บ้านนู้นกันหมด”
เพราะจุดประสงค์หลัก ๆ ที่พวกเขามาเที่ยวกันก็เพื่อต้องการให้น้ำเหนือได้ผ่อนคลายและพักผ่อน พวกคุณหญิงมรกตเลยอาสาดูแลเด็ก ๆ เอง คืนนี้เด็กทั้งสามคนก็ไปนอนที่บ้านพักอีกหลังกับพวกคุณหญิง แต่น้ำเหนือเริ่มคิดว่า... เขาอาจจะไม่ได้พักผ่อนเสียแล้ว
“พี่กำลังเล่นฉากไม่ดีอยู่นะครับ”
“พี่ว่าฉากนี้ดีนะ... น่าจะทำให้เราหายเข้าใจพี่ผิดด้วยว่าพี่ไม่ได้มีคนอื่นจริง ๆ ยังไงล่ะ”
“ผมเข้าใจแล้วครับ ผมไม่เชื่ออยู่แล้วว่าพี่มีคนอื่น เนอะ” ยิ้มหวานให้เป็นทัพหน้า
แต่ดูเหมือนรอยยิ้มหวาน ๆ นี้จะช่วยอะไรไม่ได้แล้ว “เสียใจ... ไม่ทันแล้วครับคุณนายบริสตัน”
น้ำเหนือหน้าแดงทันทีเมื่อได้ยินคำเรียกแบบนั้น ตาโต ๆ แก้มแดง ๆ นั้นดูน่ารักแล้วก็น่าขบขันไปพร้อม ๆ กัน จนควอตซ์ต้องยื่นหน้าไปหอมแก้ม ก่อนจะเปลี่ยนมาจูบที่ปากอิ่มนั้นแผ่วเบา และเริ่มล่อลวงน้ำเหนือด้วยความอ่อนโยน ความหอมหวานของรสจูบ
ควอตซ์รู้ดีว่าจะต้องทำอย่างไรเพื่อให้อีกฝ่ายคล้อยตาม จะต้องเริ่มต้นแบบไหนที่จะทำให้น้ำเหนือไม่มีสมาธิพอที่จะคิดห้ามปรามได้ สุดท้ายแล้วน้ำเหนือก็ได้แต่นอนตัวอ่อนอยู่ใต้ร่างอีกฝ่าย
“พี่นิสัยไม่ดี...”
เสียงทุ้มหัวเราะอยู่ข้างหูก่อนจะกดจูบเบา ๆ ที่ข้างแก้ม ดวงตาสีสวยพราวระยับอย่างชอบใจจนน้ำเหนือต้องยกมือขึ้นปิดตาอีกฝ่ายเพราะไม่สามารถทนมองสายตานั้นได้
ควอตซ์ยกมือขึ้นจับมือของน้ำเหนือออก จูบไปที่ฝ่ายมือแล้วใช้มือของตัวเองประสานมือของน้ำเหนือเอาไว้ จูบซ้ำลงไปที่ปากอิ่มอย่างแผ่วเบาแล้วจึงค่อย ๆ แนบชิดขึ้น เนินนานกว่าจะถอนริมฝีปากออก
ร่างสูงผละลงไปจากเตียงโดยมีสายตาสงสัยของน้ำเหนือมองตามไป คนตัวสูงถอดเสื้อนอนตัวเองทิ้งเอาไว้ข้างเตียงเดินเปลือยท่อนบนไปยังกระเป๋าเสื้อผ้าที่เอาไว้บนโต๊ะวางกระเป๋า ค้นของในกระเป๋าอยู่ไม่นานก็เดินกลับมา โยนของในมือลงบนเตียงให้น้ำเหนือหันไปมอง
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง แก้มขาวแดงปลั่งไปหมดคว้าหมอนปาใส่คนรักไปที “พ พี่ควอตซ์! ต เตรียมของพวกนี้มาด้วยเหรอ”
คนโดนทำร้ายไม่ได้โกรธอะไร เขายกมือขึ้นรับหมอนที่ถูกปามาได้ทัน ปล่อยมันลงพื้นแบบไม่ใส่ใจมองคนหน้าแดงบนเตียงด้วยสายตาพราวปนขบขัน “พี่แค่เป็นคนที่เตรียมพร้อมทุกสถานการณ์ เกิดจะต้องใช้แล้วไม่มีใช้จะแย่เอา”
น้ำเหนือได้แต่ทำหน้าตาฮึดฮัด อยากจะลุกไปข่วนหน้าหล่อ ๆ นั้นสักที
“เห็นไหมครับ พี่เป็นคนที่เตรียมพร้อมขนาดไหน”
เหลือบตาไปมองขวดเรียว ๆ สีแดงที่มีรูปสตรอว์เบอร์รี่อยู่บนนั้น ข้างขวดนั้นก็มีกล่องสี่เหลี่ยมจากแบรนด์เดียวกันวางอยู่ ควอตซ์หัวเราะเมื่อเห็นท่าทางเคอะเขินของคนรัก นึกเอ็นดูไปหมดทุกการกระทำ เขาก้าวขึ้นมาบนเตียงอีกรอบ แรงยวบของเตียงทำเอาน้ำเหนือสะดุ้งหันมามองเขาตาโตจนต้องหัวเราะออกเสียง
“ขำอะไรครับ”
“ขำแม่กระต่าย สะดุ้งโหยงเชียว” ควอตซ์ว่า รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้าไม่หายไปไหน “ไม่ชินหรือไง เราแต่งงานกันมาตั้งกี่ปีแล้ว”
“ผมไม่ชินด้วยหรอก... เรื่องแบบนี้น่ะ” น้ำเหนือว่าเข้าให้
“ดีแล้ว ไม่ชินแบบนี้น่ะ เพราะพี่จะได้มีข้ออ้างทำให้ชินยังไงล่ะ” คนตัวสูงโน้มตัวไปหา กักตัวแม่กระต่ายเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน “พี่จะได้คอยสอนให้บ่อย ๆ ด้วย”
“ผมไม่เรียนได้ไหมครับ”
ก้มจูบที่ปากอิ่มนั้นหนัก ๆ อย่างมันเขี้ยว “เสียใจครับ หลักสูตรนี้ถอนวิชาออกไม่ได้ ต้องเรียนไปเรื่อย ๆ ไม่มีวันจบการศึกษาด้วย”
“ขี้โกงชะมัดเลย”
นิ้วชี้ยกขึ้นแตะที่ปากของน้ำเหนือ “เวลาแบบนี้เขาไม่พูดกันนะ พูดเยอะเดี๋ยวเจ็บคอ”
น้ำเหนือนึกอยากจะทำหน้ายู่ใส่เสียเหลือเกิน ชักจะหมั่นไส้คนที่ทำตัวเป็นคุณครูขึ้นมาเสียอย่างนั้น แต่ก็เอาเถอะ... เมื่อครู่ควอตซ์ยังยอมเล่นละครตามบทของน้ำเหนือ ตอนนี้... ก็จะยอมเล่นบทนักเรียนให้เพื่อตอบแทนก็แล้วกัน
คิดเองในใจแล้วก็นึกเขินจนหน้าแดงอีกรอบ ไม่กล้าสบตาคนด้านบนเสียอย่างนั้น ท่าทางนั้นทำเอาควอตซ์สงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป คิดว่าคนรักของตนคงจะนึกอะไรขึ้นมาเองแล้วก็เขินเอง อีกอย่างเวลานี้ไม่ควรจะมาสนใจเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ด้วย
ควอตซ์ใช้มือข้างหนึ่งยันตัวเองเอาไว้ อีกข้างจับมือของน้ำเหนือให้มาคล้องอยู่ที่คอของตัวเองแล้วมอบจูบแสนพิเศษให้เพื่อเริ่มต้นบทเรียนรักสำหรับวันนี้ เสียงแผ่วเบาในลำคอบ่งบอกถึงความพึงพอใจของทั้งสองฝ่าย
มือหนาเริ่มซุกซนไปตามร่างกายของคนใต้ร่างอย่างถือวิสาสะ ไม่นานเสื้อผ้าก็ไปกองอยู่ข้างเตียง น้ำเหนือนอนหอบพลางกอดคนด้านบนเอาไว้แน่นยามที่อีกฝ่ายเริ่มซนใช้ริมฝีปากร้อน ๆ สำรวจร่างกายของเขาจนทั่ว ตั้งแต่ลำคอ ไล่ลงไปที่หน้าอก หน้าท้องที่มีรอยแผลเป็นจากการผ่าตัดจาง ๆ และต่ำลงไปกว่านั้น
“ฮ้า... พ พี่...” น้ำเหนือได้แต่อ้าปากหอบหายใจเฮือกใจ มือขยุ้มผ้าปูที่นอนจนยับไปหมด
กว่าจะหายใจได้คล่องขึ้นก็ตอนที่คุณครูจำเป็นขยับขึ้นมาเสมอกัน น้ำเหนืออยากจะขอถอนวิชานี้ออกจริง ๆ เพราะดูท่าแล้วไม่น่าจะเรียนทันครูสอน เพราะแต่ละครั้งที่คุณครูสอนบทเรียน คนเป็นครูก็มักจะมีอะไรใหม่ ๆ มาเสมอ อีกทั้งคุณครูก็ชักจะเก่งขึ้นทุกที เจ้าเล่ห์ขึ้นทุกครั้ง จนนักเรียนอย่างน้ำเหนือตามไม่เคยทัน
“ย อย่าแกล้งผมนักสิครับ... ผ ผมตามไม่ทันแล้ว” น้ำเหนือพูดเสียงแผ่ว ระหว่างที่คุณครูให้พักหายใจ
ควอตซ์ยิ้ม เอ็นดูคนตรงหน้านี้อย่างหมดใจ เขาขยับมานอนข้าง ๆ รอให้น้ำเหนือหายเหนื่อยเสียก่อนเพราะเขาแกล้งไปเยอะ แม้ว่าบทเรียนจะยังดำเนินไปไม่สุดทางก็ตามที แต่เพราะเห็นใจคนคนนี้เลยยอมให้พักก่อน
“นักเรียนคนนี้ยังต้องเรียนอีกเยอะเลยนะ”
“ผมถอนวิชานี้ไม่ได้จริง ๆ เหรอครับ”
“เสียใจครับ วิชานี้ถอนไม่ได้ เหมือนกับที่รักพี่แล้วก็เลิกรักไม่ได้เหมือนกัน”
“พี่เอาแต่ใจจังครับ...”
คนเอาแต่ใจขยับไปใกล้อีกรอบ
“เพราะพี่รู้... ว่าน้องยอมให้พี่เอาแต่ใจ”บทเรียนขั้นต่อไปเริ่มต้นขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป เพราะนักเรียนคนนี้ขาดเรียนไปนาน ต้องใช้เวลาในการปรับพื้นฐานเสียก่อน ถึงจะพร้อมที่จะเรียนต่อ
น้ำเหนือไม่แน่ใจว่าวิชานี้มีกี่คาบกันแน่ และแต่ละคาบใช้เวลากี่ชั่วโมงในการเรียน แต่ที่รู้คุณครูคนนี้สอนโหดไม่ใช่เล่น เพราะไม่ยอมปล่อยนักเรียนคนเดียวคนนี้ให้พักเลย...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ตอนแต่งครึ่งหน้านี้คือแต่งไปเขินไป แก้มร้อน เขินนนน... เป็นอีกฉากที่มือลั่นจ้า นอกจากลั่นตอนพี่ควอตซ์เจออุบัติเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้ว อันนี้ก็มือลั่นเหมือนกัน น่าตีมือจริง ๆ เลย ลั่นแต่ละอย่าง อิอิ หมอกสีชมพูที่ลอยอยู่รอบ ๆ ตัวนี่คืออะไร ความรักของพี่น้องคู่นี้สินะ คนหนึ่งก็เอาแต่ใจ แต่อีกคนก็ช่างตามใจ วุ้ย! เหม็นฟามรักจริง ๆ เลย
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 245637 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก