Underlying Disease
ติณณ์ภพรู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นในอกขณะบิดมอเตอร์ไซค์ราคาหลายล้านด้วยความเร็วสูงไปตามท้องถนนยามค่ำคืน จุดมุ่งหมายคือร้านอาหารของเพื่อนที่เขาเห็นในวีดีโอเมื่อครู่
"อ้าวไอ้ติณณ์ จะมาทำไมไม่บอกวะ.."
"ห้องคาราโอเกะมึงมีลูกค้าสามคน เป็นฝาแฝดสอง เด็กผมทองๆหนึ่งมั้ย" ติณณ์ภพถามขัดเพื่อนต่างคณะที่ปัจจุบันช่วยพ่อแม่
ดูแลกิจการร้านอาหารหลายที่
"มีๆ อยู่วีไอพีห้องห้องหนึ่ง มีไรป่าววะ เฮ้ย! ไอ้ติณณ์!!"
ชายหนุ่มเดินตรงไปยังห้องที่อีกฝ่ายบอกแล้วเปิดประตูออก ในห้องที่มีเพียงแสงสลัวและเสียงดนตรีดังสนั่นจากทีวีจอใหญ่ทำให้คนในห้องไม่ได้รับรู้ถึงการมาของเขา ร่างโปร่งที่กำลังเมาได้ที่นั่งคร่อมหนึ่งในสองแฝดอยู่บนโซฟา ใช้ใบหน้าถูไถคลอเคลียอยู่บนอกเพื่อนอย่างออดอ้อนโดยมีฝาแฝดอีกคนนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆ
"เทสต์จ๋าาาา"
"เชี่ยเหนือ มึงอยากได้กูเป็นผัวขนาดนั้นเลยเหรอ" ไอ้แว่นผิวเผือกที่แต่งตัวเหมือนอาเสี่ยมาออฟเด็กหัวเราะ บีบจมูกคนบนตักแล้วบิดไปมาอย่างเอ็นดู "อยากมากรึไง หืม?"
"เทสต์จ๋าาาา เหนือร้ากกกกเทตส์ที่สูดดดด"
"ครับๆ เทสต์ก็รักเหนือที่สุดเหมือนกัน" เสียงอ่อนโยนนั้นมันจริงใจเกินกว่าจะมองว่าเป็นคำหยอกเย้าของเพื่อน ติณณ์ภพเดินตรงเข้าไปดึงร่างที่สะลึมสะลืออยู่บนตักเพื่อนออกมาด้วยแรงที่ไม่เบานัก
"ฟ้า...กลับกับพี่"
"อือ..ใครอ่า..." เหนือฟ้าหรี่ตามองคนที่จับข้อมือของตัวเองอย่างมึนงงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
"มึงเป็นใคร? ปล่อยเพื่อนกูเดี๋ยวนี้!" เทสต์และทีมลุกขึ้น ติณณ์ภพดึงร่างที่แม้จะสูงขึ้นจากครั้งสุดท้ายที่ได้สัมผัสแต่ยังคงสูงเพียงไหล่ของเขาเท่านั้นเข้ามาในอ้อมกอดแน่นขึ้น เหนือฟ้าที่เมาไม่รู้เรื่องเอนตัวพิงเขาอย่างสบายใจ
"ผัวฟ้า" ร่างสูงตอบเสียงเรียบ ช้อนตัวร่างโปร่งขึ้นอุ้มราวกับอีกฝ่ายตัวเบาราวปุยนุ่น ไม่สนใจสองแฝดที่มองหน้ากันอย่างไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้า "ฟ้า กลับบ้านเรานะครับ.."
"อือ...พี่ติณณ์?" เหนือฟ้าปรือตาที่ฉ่ำเยิ้มด้วยฤทธิ์เหล้าเมื่อใบหน้าของคนที่อุ้มเขาอยู่เริ่มชัดขึ้น ริมฝีปากบางยิ่มกว้างอย่างดีใจราวกับเด็กๆ "ฟ้าคิดถึงงงง"
"ฟ้าเมาแล้ว...ลาเพื่อนได้แล้วครับ" ร่างสูงกระชับอ้อมกอดให้มั่นคง เหนือฟ้าโบกมือให้เพื่อนทั้งสองอย่างอ่อนแรง "บ๊ายบายยย"
ชายหนุ่มอุ้มร่างของคนอายุน้อยกว่าออกมาจากห้อง หันไปบอกเพื่อนที่เป็นเจ้าของร้านซึ่งยืนดูสถานการณ์อยู่ด้านนอกอย่างเป็นห่วง
"ไอ้น็อต ลงบัญชีกูไว้ ฝากรถด้วย"
"เออๆ รีบไปไป ลูกค้ากูแตกตื่นหมด" เจ้าของร้านออกปากไล่เมื่อเห็นลูกค้าที่นั่งทานอาหารอยู่โซนด้านนอกชะเง้อมองอย่างสนใจ ติณณ์ภพพยักหน้า แล้วอุ้มเหนือฟ้าที่ซุกหน้ากับอกของเขาไปยังรถฮอนด้าซีวิคสีดำที่เขาจำได้ดี
"ฟ้าครับ กุญแจอยู่ไหน" ติณณ์ภพกระซิบถามคนเมา
"อือ..ฟ้าไม่รู้...ฟ้าขอโทษ..." คนผมทองพึมพำตอบทั้งที่ไม่ลืมตา ติณณ์ภพถอนหายใจกับคำขอโทษที่มักจะติดปากอีกฝ่ายตั้งแต่เด็กจนโต
เขาไม่อยากได้ยินคำขอโทษ
เพราะอีกฝ่ายไม่เคยเป็นคนผิด
"ระวังหัวนะครับ" เมื่อหากุญแจเจอจากกระเป๋ากางเกงของเหนือฟ้า ติณณ์ภพวางอีกฝ่ายลงบนที่นั่งข้างคนขับอย่างนุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้ คนเมายังคงกำเสื้อเข้าไว้แน่นไม่ยอมปล่อย หางตามีน้ำใสๆไหลรินอาบแก้ม
"พี่ติณณ์ อย่าไป...ฟ้าขอโทษ..."
"ชู่ว์ เด็กดี พี่อยู่ตรงนี้แล้วครับ" ร่างสูงประทับริมฝีปากลงบนแก้มเนียนใส จูบซับน้ำตาของอีกฝ่ายอย่างทะนุถนอม "พี่อยู่นี่ พี่ไม่ไปไหนแล้วครับ"
เหนือฟ้านอนหลับไปตลอดทางจากร้านจนถึงคอนโด แต่ชายหนุ่มยังคงได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆเป็นระยะจากริมฝีปากบาง เสียงที่ฟังดูราวกับว่าคนที่อยู่ในห้วงนิทรากำลังเผชิญหน้ากับฝันร้าย
ฝันร้ายที่ติณณ์ภพรู้ว่าเขาเป็นต้นเหตุ
เมื่อมาถึงห้องของตน ชายหนุ่มวางร่างที่หลับสนิทในอ้อมแขนลงบนเตียง ชั่งใจอย่างหนักว่าจะโทรไปเรียกน้องชายมารับเพื่อนสนิทดีหรือไม่ เพราะหากอีกฝ่ายตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ที่ไหน คงอาละวาดห้องแตกแน่
แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับกวินภพอย่างไรเช่นกัน
"พี่ติณณ์~" คนเมาที่เริ่มได้สติเรียกเขาเสียงอ้อแอ้ เจ้าของชื่อนั่งลงบนเตียง ลูบศีรษะของคนอายุน้อยกว่าเบาๆ นิ้วยาวสางตามเส้นผมที่โกรกเปลี่ยนสีไม่รู้กี่รอบจนเส้นผมเริ่มเสีย
'พี่ชอบสีผมฟ้า'
'เอ๊ะ? ผมฟ้าก็สีเดียวกับคนอื่นนี่ครับ?'
'ไม่อ่ะ สีมันน้ำตาลหม่นๆ แปลกดี'
'ไม่แปลกซะหน่อย พี่ติณณ์อ่าาา'"พี่ติณณ์.." เสียงหวานเรียกย้ำอีกครั้ง ร่างที่ถูกลูบหัวพยายามฝืนเปิดเปลือกตาที่หนักขึ้นอย่างยากลำบาก ถูแก้มกับฝ่ามือเขาด้วยความเคยชิน "กลับมาแล้วเหรอครับ?"
"...ครับ พี่กลับมาแล้ว" ชายหนุ่มยอมเออออตามคนเมาอย่างง่ายดาย
"พี่ติณณ์...กินเหล้ามารึเปล่าครับ..." เสียงของเหนือฟ้าเบาลงอย่างหวาดกลัว
'พี่ติณณ์...เมาแล้วนะครับ'
'พี่ติณณ์ พอเถอะนะครับ ฟ้าขอ'
'พี่ติณณ์...ฟ้าเจ็บ! พี่ติณณ์!! ปล่อย!!!'ชายหนุ่มสะบัดหัวไล่ความทรงจำเมื่อหลายปีก่อนออกไปจากหัว
เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว...
อย่างที่คนตรงหน้าไม่มีทางกลับไปเป็นเด็กหนุ่มคนเดิมเมื่อหกปีก่อน
"เปล่าครับ พี่ไม่ได้กิน"
"เหรอ..." เหนือฟ้าดมฟุดฟิดที่มือของชายหนุ่ม "อือ...ม่ายเหม็นจริงด้วย..."
"ฟ้า อาบน้ำไหวมั้ย หรือจะให้พี่เช็ดตัวให้"
ทั้งที่รู้ว่าไม่ควรฉวยโอกาสจากสถานการณ์แบบนี้ แต่ติณณ์ภพรู้ดีว่านี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตที่เขาจะได้ดูแลคนตรงหน้า
"อาบเองได้..."
เหนือฟ้าตอบเสียงงึมงำในลำคอ พยายามยันตัวเองลุกขึ้นจากเตียง ติณณ์ภพช่วยพยุงร่างโปร่งขึ้นยืนแล้วพาไปยังห้องน้ำ ทันเวลากับที่เหนือฟ้ามีอาการคลื่นไส้ขึ้นมาพอดี
"อุ๊บ..."
คนเมาคุกเข่าลงตรงหน้าชักโครกแล้วขย้อนอาหารที่อยู่ในกระเพาะออกมา ติณณ์ภพรวบเส้นผมที่ยาวประบ่าของอีกฝ่ายมาด้านหลังแล้วใช้มืออีกข้างลูบหลังให้อีกฝ่ายอย่างเป็นห่วง
'พี่ติณณ์..ไหวมั้ยครับ'ความทรงจำที่อีกฝ่ายมักจะดูแลเขาในตอนที่นอนเมาเหมือนหมาอยู่ในห้องแจ่มชัดขึ้นมา ทั้งที่เป็นแค่เด็กมัธยมตัวเล็กๆแต่กลับพยายามดูแลเขาอย่างแข็งขัน ทั้งเช็ดอาเจียน เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า หายามาให้
สิ่งที่เขาตอบแทนอีกฝ่ายงั้นเหรอ?
'อย่ามายุ่งได้มั้ย รำคาญ'"พี่ติณณ์...ออกไป.." คนที่โก่งคออาเจียนจนหมดไส้หมดพุงเอ่ยเสียงหอบ ติณณ์ภพเม้มปากแน่น เขารู้อยู่แล้วว่าจะต้องโดนอีกฝ่ายไล่ออกไปจากห้องไม่ช้าก็เร็ว
กรรมตามสนองมั้ยล่ะ
"...ฟ้า...ไม่อยากเป็นภาระ...."
"....." ชายหนุ่มกดชักโครกแล้วพยุงร่างที่อ่อนปวกเปียกและชื้นไปด้วยเหงื่อขึ้นยืน รองน้ำจากก็อกใส่แก้วให้เหนือฟ้าบ้วนปาก "ฟ้าไม่เคยเป็นภาระของพี่"
เหนือฟ้ารับแก้วมาเงียบๆ ไม่รู้ว่าเพราะไม่ได้ยินหรือไม่อยากพูดกับเขาต่อกันแน่
"ฟ้าใส่คอนแท็กต์อยู่รึเปล่าครับ?" ติณณ์ภพถาม นึกถึงสมัยที่เด็กหนุ่มตัวเล็กยังคงใส่แว่นกรอบเหลี่ยมอันใหญ่ที่ทำให้ดวงตาสีเดียวกับเส้นผมดูโตจนเหมือนตัวการ์ตูน
เหนือฟ้าส่ายหน้า
"ฟ้าถอดเสื้อฟ้าเองไหวมั้ย"
คนเมาพยักหน้าตาปรือปรอย ติณณ์ภพประคองให้อีกฝ่ายก้าวลงไปนั่งในอ่างอาบน้ำแล้วยืนรอคนในอ่างที่ปลดกระดุมเสื้ออย่างเชื่องช้า
"พี่ติณณ์... อย่ามอง..." แก้มขาวขึ้นสีเรื่อ ติณณ์ภพยิ้มอย่างเอ็นดู
"มีอะไรที่พี่ไม่เคยเห็นด้วยเหรอครับ หืม?"
"พี่ติณณ์บ้า!" คนเมาน้ำแดงก่ำด้วยฤทธิ์เหล้าผสมความอาย กว่าจะถอดเสื้อผ้าออกมาได้หมดก็เล่นเอาคนยืนรอลุ้นแทบตาย
เรือนร่างขาวผ่องที่เขาเคยมีสิทธิ์สัมผัสทุกตารางนิ้วปรากฏแก่สายตา กาลเวลาทำให้ร่างที่เคยตัวเล็กเพียงแค่อกเขากลายเป็นเรือนร่างโปร่งบางที่แม้จะไม่อรชรอ้อนแอ้นเหมือนสตรีเพศ แต่กลับมีเสน่ห์เย้ายวนกว่าหลายเท่าในสายตาของเขา เหนือฟ้ารวบผมของตนขึ้นเป็นมวยแล้วจับไว้ดึงมือข้างหนึ่ง เผยให้เห็นหลังคอเนียนที่น่าฝากรอยไว้ยิ่งนัก ติณณ์ภพได้แต่อดกลั้นความรู้สึกที่สุมอยู่ข้างในแล้วหยิบฝักบัวลงมาจ่อที่แผ่นหลังขาว
"อาบน้ำนะครับ"
"พี่ติณณ์ไม่อาบกับฟ้าเหรอ..." คนในอ่างถามเสียงง่วงงุนขณะลูบไล้สบู่ไปตามร่างกายตัวเอง ร่างสูงส่ายหน้า
"ไม่หรอกครับ" แค่นี้พี่ก็รู้สึกเลวมากพอแล้ว
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวจนคนเมาสบายตัวแล้ว ติณณ์ภพจึงอุ้มร่างโปร่งมาที่เตียง เหนือฟ้าพลิกตัวไปมาหาท่านอนที่สบาย คิ้วเรียวขมวดมุ่นทั้งที่ยังหลับตาอยู่เมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักของอีกร่างที่หายไปจากเตียง
"พี่ติณณ์...จะไปไหน..."
'พี่ติณณ์จะไปไหนครับ?'
'อย่าถามมากได้มั้ย'
'มะ...ไม่ไป...ไม่ได้เหรอครับ'
'เลือกทำตัวงอแงเป็นเด็กๆซะที รู้ตัวมั้ยว่ามันน่ารำคาญ!'"พี่ไม่ได้ไปไหนครับ" ชายหนุ่มที่เพิ่งลุกขึ้นจากเตียงนั่งกลับลงมาทันที "พี่อยู่กับฟ้าคนเดียว"
"อือ..." เหนือฟ้าสงบลงบ้างเมื่อรับรู้ถึงไออุ่นที่กลับมาข้างกายอีกครั้ง มือเรียวควานหาเสื้อของเขาแล้วจับไว้แน่น
ครืดดดดเสียงโทรศัพท์ของร่างโปร่งสั่นเรียกร้องความสนใจอยู่บนหัวเตียง ติณณ์ภพชั่งใจอยู่นานก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมาดูหน้าจอ
'กล้า'
ชายหนุ่มขมวดคิ้ว น้องชายเขาโทรมาทำไมดึกดื่นป่านนี้
ติณณ์ภพตัดสินใจวางโทรศัพท์กลับไปที่เดิมรอให้อีกฝ่ายตัดสายไปเอง แต่กวินภพยังคงโทรมาอีกหลายสายกว่าจะยอมแพ้ เสียงข้อความไลน์เด้งขึ้นทำให้ติณณ์ภพหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างสงสัย
กล้า: กูโดนแทง ขับรถไม่ได้ มึงมารับกูที่คอนโดพรุ่งนี้ได้มั้ย
โดนแทง?
แต่ถ้ายังมีสติพิมพ์ไลน์หาเพื่อนก็คงไม่น่าห่วงเท่าไหร่
"พี่ติณณ์...อย่าไป.." ร่างโปร่งซุกตัวเข้าหาเขามากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ ใยหน้าขาวบิดเบี้ยวจากการร้องไห้ "จะทำอะไรผมก็ได้...ฮึก....อย่าไปนะ"
"นอนนะครับเด็กดี...พี่ไม่ไปไหนหรอก" ติณณ์ภพก้มลงจุมพิตหน้าผากใสเบาๆ "พี่จะปกป้องฟ้าเอง"
พี่จะไม่ให้ใครมาทำให้ฟ้าร้องไห้อีก
ถึงแม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นพี่ก็ตามติณณ์ภพออกมาจากห้องก่อนฟ้าสาง
ชายหนุ่มซื้อโจ๊กกับน้ำเต้าหู้ที่เหนือฟ้าชอบจากร้านใต้คอนโดขึ้นมาไว้ให้พร้อมกับวางยาแก้ปวดหัวกับน้ำเปล่าไว้ข้างกัน แม้จะรู้ว่าคนอย่างเหนือฟ้าไม่มีทางแตะต้องของที่เขาให้ ติณณ์ภพก้มลงมองหน้าคนที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงเป็นครั้งสุดท้าย ความรูสึกหลากหลายตีกันในอก
รู้สึกผิด...
คิดถึง...
โหยหา...รัก"ฝันดีนะครับ เหนือฟ้าของพี่"
__________
ขอเสียงแฟนๆพี่ติณณ์หน่อยเร๊ววววว//เงียบ
หัวข้อ: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษติณณ์เหนือ P.35 22/1/63 (อ่าน 413874 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก