พิมพ์หน้านี้ - [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษติณณ์เหนือ P.35 22/1/63

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: littlepig ที่ 18-02-2017 13:56:59

หัวข้อ: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษติณณ์เหนือ P.35 22/1/63
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 18-02-2017 13:56:59
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ

เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ3
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาทของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


คลังนิยายของข้าพเจ้า

 :mc4:จบแล้ว

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58878.msg3600724#msg3600724 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58878.msg3600724#msg3600724) Which one? รัก||หลอก||เด็ก (แนวกินเด็กและโดนเด็กกิน)

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.0)Blind side รัก || ของ || แว่น(แนวแอบรัก)

https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59401.0ํ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59401.0ํ)Your Stranger รัก||ไม่||ลืม (แนวความจำเสื่อม)

https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=60332.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=60332.0)How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ (แนวแอบรัก)


 :z13:ยังไม่จบ

https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66195.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66195.0) Sugar Daddy เล่น||ของ||สูง(อายุ) (แนวโดนเด็กกิน) rewrite อยู่ coming soon

https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70320.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70320.0) Soulmate From Hell ด้วยรักจากนรก (แนวแฟนตาซี)

https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70468.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70468.0) #Newyou สามสิบวันรับประกันคุณคนใหม่





------



Blind side รัก || ของ || แว่น



Atrial Fibrilation || หัวใจเต้นแรง...หน้าแดงทุกที  -




เชื่อว่า ณ ช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิต ทุกคนจะต้องเคยถูกแกล้งด้วยประโยคนี้

"น้องๆ เพื่อนพี่คนนั้นเค้าชอบน้องอ่ะ"





"ขอโทษครับ พี่เขาไม่ใช่สเป็กผม" เด็กหนุ่มดันแว่นสีดำทรงกลมประหนึ่งหลุดมาจากแฮร์รี่ พอตเตอร์ที่มีเลนส์หนาเตอะเป็นก้นขวดแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


ทั้งที่หัวใจดวงน้อยกำลังเต้นอย่างบ้าคลั่ง

ก็ใครใช้ให้คนที่ถูกชี้เป็นรุ่นพี่ที่เขาแอบมองมาตลอดกันล่ะ




"โถ่ น้องแว่นอ่ะ เพื่อนพี่ออกจะหล่อ ไม่สนใจมันซักนิดเหรอคร้าบบบบ"

"ไม่ครับ ผมไม่ชอบคนตัวโต" แว่นโกหกเสียงเรียบ พลิกหน้าหนังสือเรียนภาษาอังกฤษในมือโดยไม่สนใจรุ่นพี่ต่างคณะที่โดนเพื่อนอีกสองคนลากกลับไปยังโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้อันเป็นที่สิงสถิตประจำของเหล่านักศึกษาคณะบริหารกลุ่มนี้


แม้ว่าคณะที่เด็กหนุ่มอยู่จะเป็นคณะที่รวบรวมประชากรที่มีความพิการทางสายตาไว้มากที่สุด แต่ร่างเล็กก็ยังหันทุกครั้งที่มีคนเรียก 'น้องแว่น'

เพราะนั่นเป็นชื่อของเขา

แว่น หรือ นรธีร์ เด็กหนุ่มอายุสิบเจ็ดปี นักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งคณะแพทยศาสตร์ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเขตปริมณฑล เจ้าของรูปร่างผอมแห้งแรงน้อยในชุดนักศึกษาหลวมโพรกแม้จะเป็นไซส์เล็กสุดในร้าน ผิวขาวซีดเหมือนคนเป็นโลหิตจาง และเจ้าของเทรนด์ยอดฮิต หม้าเต่อ แว่นหน้า ผมกะลาครอบ มีความลับหนึ่งเขาที่ไม่เคยบอกใคร

เขาแอบมองคนคนนึงมานานแสนนาน









 ทั้งหมดเริ่มจากความรู้สึกอิจฉา

ในสมัยมัธยมปลาย แว่นมักจะได้รับการขนานนามว่าอัจฉริยะของห้อง ซึ่งเจ้าตัวก็ยืดอกรับอย่างภูมิใจด้วยรู้ว่านั่นเป็นสิ่งเดียวที่เขาทำได้ดี

มนุษย์เราถ้าเกิดมาหน้าตาไม่ดี ก็ต้องรวย ถ้าไม่รวย ก็ต้องมีความสามารถพิเศษ ถ้าไม่มีความสามารถพิเศษ ก็ต้องหัวดี

แว่นเชื่อในสัจธรรมนั้น...

จนกระทั่งเขาวันที่เขาได้รู้จักกับผู้ชายที่ชื่อ กวินภพ รัตนประดิษฐ์


"รางวัลชนะเลิศอันดับหนึ่ง เหรียญทองระดับประเทศ การแข่งขันสุนทรพจน์ภาษาอังกฤษ นาย กวินภพ รัตนประดิษฐ์ ห้องม.6/1"

เสียงประกาศหน้าเสาธงไม่ได้ทำให้เด็กนักเรียนที่ยืนตากแดดจนแทบจะกลายเป็นเนื้อแดดเดียวสนใจเลยแม้แต่น้อย อย่างมากก็แค่ปรบมือพอเป็นพิธี แว่นก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนกางเกงสีดำก้มอ่านโน๊ตย่อวิชาเคมีในมืออย่างไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว

"รางวันชนะเลิศอันดับหนึ่งตอบปัญหาวิชาการคณิตศาสตร์ โอลิมปิกส์ ระดับเอเชีย นาย กวินภพ รัตนประดิษฐ์ ห้องม.6/1"

หืม?

อาจารย์ประกาศชื่อซ้ำรึเปล่า?


"รางวัลเหรียญทองเทสนิสชายเดี่ยวระดับประเทศ นาย กวินภพ รัตนประดิษฐ์ ห้องม.6/1"

คราวนี้แว่นอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมาดูหน้าตาของคนที่ทำให้อาจารย์ต้องพูดรีเพลย์ชื่อซ้ำเหมือนแผ่นเสียงตกร่อง ดวงตาสีน้ำตาลภายใต้กรอบแว่นหนาเบิกกว้างเมื่อเห็นคนที่ยืนรับมอบเกียรติบัตรและถ้วยรางวัลบนเวที

ร่างสูงที่น่าจะเกือบแตะร้อยเก้าสิบในชุดนักเรียนที่ไม่สามารถปิดบังหุ่นที่ถูกดูแลอย่างดียืนมองกล้องขณะรับเกียรติบัตรด้วยสีหน้าเรียบเฉย ผิวสีแทนอย่างคนชอบเล่นกีฬากลางแจ้งตัดกับเสื้อนักเรียนสีขาวสะอาด ดวงตาคมสีรัตติกาลหรี่ลงจากแสงอาทิตย์ คิ้วหนาชี้ขึ้นที่ทำให้อีกฝ่ายดูเคร่งเครียดตลอดเวลาอยู่แล้วขมวดมุ่น ใบหน้าคมหล่อเหลามีเหงื่อผุดเล็กน้อยจากการยืนกลางแดดนานๆ

หล่อ..

เรียนเก่ง....

เล่นกีฬาดี...



"แก รู้มั้ยวันเกิดปีนี้พ่อพี่ต้นกล้าเขาซื้อมาเซราติคันละเกือบยี่สิบล้านให้ด้วยล่ะ"

"พี่ต้นกล้านี่คือพี่กวินภพใช่ป่ะ เรื่องจริงดิ ไม่แพงไปเหรอ พี่เขายังเด็กอยู่เลยนะ"

"โอย บ้านนั้นน่ะซื้อดวงซื้อเดือนไปขนหน้าแข้งยังไม่ร่วงเล้ย ฮ่าๆๆๆ"

"ไอ้นี่ก็เว่อร์ตลอด"


เสียงพูดคุยกันของเพื่อนในแถวทำให้แว่นได้ข้อสรุป


ผู้ชายคนนี้เป็นตัวแทนของอำนาจมืดที่จะมาลบล้างสัจธรรมในการดำเนินชีวิตของเขา!!!!

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่สายตาเอาแต่คอยมองตามคนคนนี้ แว่นไม่เคยคิดเข้าข้างตัวเองว่าอีกฝ่ายจะมองกลับมา ถึงเขาจะไม่ได้รวยบ้านเขาก็มีกระจกให้ส่อง

แค่รู้สึกอยากมอง เหมือนกับเวลาที่ชื่นชมงานศิลปะที่จิตกรเอกสรรสร้างขึ้น ก็เท่านั้น

เมื่อไหร่กันนะที่รู้สึกเจ็บแปลบในอกเวลาที่เห็นเขาอยู่กับใคร





ทั้งๆที่ตัวเองเป็นแค่ไอ้แว่นแท้ๆ








กลับมาสู่ปัจจุบัน หลังจากรุ่นพี่ที่แกล้งเขาเมื่อครู่เห็นว่าเด็กหนุ่มไม่สะทกสะท้านจึงเบนเข็มไปเล่นงานสาวๆปีหนึ่งคณะอักษรศาตร์ที่นั่งทานอาหารกลางวันอยู่โต๊ะข้างๆแทน และได้รับการตอบรับที่ต้องการเป็นท่าทีขัดเขินจนตัวบิดของเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งและเสียงกรี้ดกร้าดของเพื่อนร่วมโต๊ะ

ถ้าเขาทำอย่างนั้นบ้าง คงจะได้รับการตอบรับเป็นการโดนกระทืบข้อหาเป็นมลพิษทางสายตาของผู้พบเห็น


"แว่น รอนานมั้ย โทษทีว่ะคนเยอะไปหน่อย"

แทนไทย หรือ แทน เพื่อนสนิทควบตำแหน่งรูมเมทของเขานั่งลงพร้อมกับข้าวผัดหมูชิ้นไข่ดาวไม่สุกสองจาน แว่นไม่ชอบทานเผ็ด ส่วนแทนก็ขี้เกียจคิดเมนูเป็นของตัวเอง ทำให้พวกเขาต้องลงเอยกับอาหารรายการนี้บ่อยๆ

"ไม่นาน" แว่นดึงจานข้าวเข้าหาตัว แต่ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆรีบดึงจานนั้นออกมา

"เฮ้ย จานนี้ของฉัน ใส่พริกน้ำปลาไปแล้ว" แทนไทยเปลี่ยนสลับจานให้เพื่อนแล้วลงมือกินราวกับไปอดอยากมาแต่ชาติปางไหน ทั้งที่ในความเป็นจริงอีกฝ่ายแค่ทานข้าวเช้าไม่ทันเท่านั้นเอง แว่นส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

"ระวังโรคกระเพาะจะถามหา"

"หมอก็รักษาสิครับ โอ๊ย คุณหมอ ผมปวดท้องจังเลย~" เด็กหนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษแต่ชื่อโคตรไทยดึงข้อมือผอมให้มาจับที่หน้าท้องซึ่งมีกล้ามขึ้นเป็นลูกคลื่น "คุณหมอตรวจให้หน่อยจิค้าบบบบ"

"ตัวเองก็หมอไม่ใช่รึไง" แว่นดึงมือออกจากหน้าท้องแน่น สมแล้วที่เป็นเดือนคณะ งานคุณภาพจริงๆ
"โห ไม่หวั่นไหวเลยเหรอ นี่ฉันอุตส่าห์ฟิตหุ่นรองานประกวดดาวเดือนมหาลัยนะเนี่ย" คนตัวใหญ่กว่าแกล้งทำหน้าจ๋อย แว่นยังคงให้ความสนใจกับเนื้อหาในหนังสือมากกว่าความติ๊งต๊องของเพื่อน

"นอนห้องเดียวกันแบบนี้ ฉันหวั่นไหวขึ้นมานายนั่นแหละจะเดือดร้อน"

"เดือดร้อนอะไรล่ะ ดีสิจะได้จับทำเมียซะเลย ฮ่าๆๆ"

"อ้าวน้องแว่น ไหนว่าไม่ชอบคนตัวโตไงครับ" เสียงของรุ่นพี่ขี้แกล้งที่ตอนนี้เก็บกระเป๋าเรียบร้อยเตรียมขึ้นเรียนทักขัดเสียงหัวเราะของแทนไทย แว่นเงยหน้าขึ้น หัวใจกระตุกวูบหนึ่งเมื่อเห็นคนที่แอบมองมาตลอดสามปีในรั้วโรงเรียนยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับกลุ่มเพื่อนที่หน้าตาประหนึ่งบอยแบนด์แดนกิมจิอีกสามคน

แต่แน่นอน...เด็กหนุ่มตีสีหน้านิ่งเหมือนไม่เคยเห็นร่างสูงมาก่อน

"โห ไม่ชอบอะไรล่ะพี่ เมื่อคืนยังร้องคราง แทนจ๋า ลึกอีก แรงอีก อยู่เลย" ไอ้เพื่อนเวรแกล้ง

"แทน กูไม่เล่น" แว่นตวัดสายตาดุๆใส่ แต่พอมองผ่านแว่นหนาเตอะกลับไม่มีความน่ากลัวเลยแม้แต่น้อย
"ไอ้เหนือ สนุกนักรึไงวะแกล้งเด็กเนี่ย ไปเรียนได้แล้ว" กวินภพขัด ดวงตาคมมองเพื่อนด้วยสีหน้าหงุดหงิด"เขาจะทำอะไรมันก็เรื่องของเขา"

"อ้าวๆๆ ไอ้คุณต้นกล้าหึงเหรอครับ กิ๊วๆๆๆ" พี่เหนือ หรือเหนือฟ้า ยังแซวไม่เลิก กวินภพไม่ตอบ หมุนตัวสาวเท้าเดินไปยังตึกเรียนโดยไม่รอเพื่อนๆ เหนือฟ้ากับเพื่อนอีกสองคนรีบเดินตามไป ทิ้งให้รูมเมททั้งสองอยู่ตามลำพัง

"แว่น รู้จักพวกพี่เขาด้วยเหรอ"

"พี่กวินภพกับพี่เหนือฟ้าอยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่ก็ไม่เคยคุยกันนะ" แว่นตอบตามความเป็นจริง แม้พี่เหนือฟ้าจะเคยคบกับเด็กห้องเขาทำให้เจอกันบ่อยๆ แต่อีกฝ่ายแค่ชอบทักเขาเพราะชอบที่เด็กแว่นหัวกะลามันดันชื่อแว่นจริงๆก็เท่านั้น

"อ๋อ เฮ้ย จะบ่ายแล้ว ขึ้นห้องเหอะ เดี๋ยวสาย"
แทนไทยชวน ร่างบางลุกขึ้นเก็บหนังสือใส่กระเป๋าเตรียมขึ้นห้องเรียน แต่สายตาพลันสะดุดกับของบางอย่างที่ตกอยู่ที่พื้น

"นี่มัน..." เด็กหนุ่มก้มลงเก็บกุญแจรถมาเซราติที่ห้อยตุ๊กตาทำมือที่เขาจำได้ว่าเป็นของที่ห้องของเขาขายที่งานวิชาการของโรงเรียนสมัยม.5

พี่กล้ากลับมาด้วยเหรอ?

"เร็วๆสิ ชักช้าเดี๋ยวอาจารย์ล็อคห้องนะ" แทนไทยเร่ง เดินล่วงหน้าเขาไปก่อนแล้ว แว่นเก็บกุญแจรถใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินตามเพื่อนขึ้นไปบนอาคารเรียน เขาเลิกเรียนก่อนพี่กล้าครึ่งชั่วโมง น่าจะเอาไปคืนทัน

เป็นสตอล์กเกอร์ก็มีข้อดีเหมือนกันแฮะ








"อ้าว น้องแว่น ว่าไง เปลี่ยนใจให้โอกาสเพื่อนพี่แล้วเหรอ จะบอกให้นะ พี่อ่ะเคยไปรด.กับมัน ขนาดงี้ อื้อหือ...."

"พี่กวินภพอยู่ไหนเหรอครับ" แว่นเอ่ยขัดเหนือฟ้าที่กำลังสาธยายคุณสมบัติของเพื่อนแม้จะอยากฟังมากแค่ไหนก็ตาม เขารีบวิ่งมาดักรอหน้าห้องทันทีที่คลาสเลิก แต่กลับไม่มีวี่แววของชายหนุ่ม

"อ๋อ มันไปที่ลานจอดรถอ่ะ เห็นว่าลืมกุญแจไว้..." เด็กหนุ่มวิ่งใส่เกียร์หมาไปยังทางเชื่อมลานจอดรถทันทีโดยไม่จำเป็นต้องถามว่ากวินภพจอดรถที่ไหน ข้อมูลพวกนี้เด็กหนุ่มจำแม่นยิ่งกว่าตารางธาตุเสียอีก


อ๊ะ...เห็นแล้ว

ชายหนุ่มก้มๆเงยๆอยู่แถวตัวรถ ยกมือขยี้หัวอย่างอารมณ์เสีย แว่นไม่มั่นใจว่าตัวเองควรจะออกไปตอนนี้หรือรอให้อีกฝ่ายเย็นลงก่อน

"แม่งเอ๊ย!!"

ขายาวเตะเข้าที่ตัวรถอย่างไม่กลัวสีถลอก เด็กหนุ่มที่ซ่อนตัวอยู่หลังเสาสะดุ้ง ถ้าเขาเอากุญแจไปคืนตอนนี้เขาจะโดนงับหัวมั้ยอ่า

แต่แบบนั้นก็ไม่เลวเหมือนกันนะ

มึงอาการหนักละไอ้แว่น


ร่างเล็กตัดสินใจเสี่ยงดวงเดินเข้าไปหาร่างสูงที่ทรุดตัวนั่งลงบนพื้นพิงกับรถสปอร์ตคันหรูอย่างอารมณ์เสีย ชายหนุ่มจมอยู่ในห้วงความคิดดูจะไม่ทันสังเกตเห็นเขา

"พี่กวินภพครับ" แว่นเรียก นึกดีใจที่เสียงของตัวเองดังออกไปอย่างโมโนโทนทำให้เขาดูไม่เหมือนสตอล์กเกอร์โรคจิต นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาได้พูดคุยกับอีกฝ่ายตัวต่อตัว แค่คิดก็เขินจนอยากจะมุดลงดินไปโผล่ที่ขั้วโลกใต้แล้ว

เจ้าของชื่อหันขวับกลับมาอย่างรวดเร็วจนเด็กหนุ่มกังวลว่าอีกฝ่ายจะคอเคล็ด แว่นยื่นกุญแจรถในมือให้โดยไม่พูดอะไร กวินภพมองกุญแจในมือขาวสลับกับใบหน้าของเขา แล้วยื่นมือออกมา

....คว้าข้อมือผอมไว้

"...." ภายนอกใบหน้าขาวภายใต้กรอบแว่นยังคงนิ่ง แต่ภายในนั้นทุ่งลาเวนเดอร์เบ่งบานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"ลุกไม่ขึ้น ดึงหน่อย" เสียงทุ้มว่า แว่นออกแรงดึงอีกฝ่ายขึ้นตามคำขอ แต่ด้วยการกะแรงที่ผิดพลาดทำให้กวินภพแทบจะล้มทับเขาไปอีกรอบ มือใหญ่ตวัดรวบเอวบางไว้ไม่ให้เด็กหนุ่มเซล้ม อีกมือก็หยิบกุญแจออกจากมือไม้ที่อ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟของเขา

"ขอบใจ" เสียงทุ้มเอ่ยๆเบา แต่ใบหน้าที่อยู่ห่างกันเพียงคืบทำให้เด็กหนุ่มได้ยินคำนั้นอย่างชัดเจน

"ครับ" แว่นนึกดีใจเหลือเกินที่เขาฝึกปรือวิชาโป๊กเกอร์เฟซมาจากยอดเขาอัลไตอันหนาวเหน็บจนบรรลุ ไม่อย่างนั้นคงถูกการโจมตีระยะประชิดนี้เล่นงานจนน่วมไปแล้ว

แต่หัวใจที่รับแอทแทคไปตรวจนี่สิ เต้นเป็นสาวคาบาเร่ต์เลยทีเดียว

"เพื่อเป็นการตอบแทน เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงข้าวแล้วกัน"
"ครับ?" แว่นมองอีกฝ่ายอย่างงุนงง เมื่อกี้พี่ต้นกล้าว่าอะไรนะ?
"ดี ขึ้นรถ"
"หา?" ไม่ทันได้ตั้งตัว เด็กหนุ่มก็ถูกอีกฝ่ายฉุดขึ้นรถไปนั่งเป็นตุ๊กตาเสียกบาลข้างคนขับเสียแล้ว บรรยากาศ ในรถถูกปกคลุมด้วยความเงียบ แว่นหันมองนอกหน้าต่าง แสร้งชมทิวทัศน์ข้างทางหลบหน้าชายหนุ่มที่สายตาจับจ้องอยู่บนท้องถนน


คงไม่ใช่ว่าเขากำลังถูกพี่ต้นกล้าลักพาตัวไปขายอวัยวะที่ชายแดนหรอกนะ




มีความสุขจัง....


----


โธ่ เจ้าแว่น5555 ฝากนิยายด้วยนะคะ❤❤❤
อ้างถึง
หัวข้อ: Re: Blind side รัก || ของ || แว่น 1st Diagnosis: Atrial Fibrilation
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 18-02-2017 14:21:04
น้องแว่นซึนหรือพี่เขาที่ซึน :katai5:
หัวข้อ: Re: Blind side รัก || ของ || แว่น 1st Diagnosis: Atrial Fibrilation
เริ่มหัวข้อโดย: Nighttime ที่ 18-02-2017 15:17:22
ต่างคนต่างแแอบมองกันแน่ๆ :o8:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 18-02-2017 17:00:42
- Hyperventilation || หายใจเข้า....หายใจออก -



 ในชีวิตของแว่น มีสิ่งเดียวที่เขายกให้เป็นความสุขเหนือพี่ต้นกล้า


นั่นก็คือ....


"เอ่อ..."



กวินภพเป็นคนไม่ประทับใจอะไรง่ายๆ

แต่ความสามารถในการ 'ยัดทะนาน' ของเด็กหนุ่มสร้างภาพติดตาให้เขาได้เป็นอย่างดี ในตอนแรกที่เขาพามาเลี้ยงอาหารบุฟเฟ่ต์ในห้างที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย ชายหนุ่มยังคิดอยู่เลยว่าจะคุ้มที่จ่ายไปหรือไม่ แต่ดูจากสายตาตื่นตะลึงของคนในร้านแล้ว เขาเริ่มคิดหนักแล้วว่าควรจะต้องจ่ายเพิ่มเป็นมารยาทรึเปล่า

แว่นเคี้ยวข้าวตุ้ยๆจนแก้มขาวป่องเหมือนกระรอกอมลูกวอลนัท ยิ่งแว่นกลมหนาเตอะยิ่งทำให้เด็กหนุ่มดูเหมือนเจ้าสัตว์ขนปุยจนเขาหลุดขำพรวดออกมา

ทางด้านแว่น เด็กหนุ่มดูไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรกับการถูกหัวเราะโดยคนที่ตนแอบชอบ ร่างเล็กรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่มีวันสนใจ แล้วทำไมจะต้องพยายามด้วยล่ะ

“แว่น..”
 
เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นจากจานอาหารที่กองเป็นภูเขาหย่อมๆ แก้มทั้งสองยังคงป่องกลมอย่างน่าเอ็นดู เพิ่มด้วยหางของกุ้งเทมปุระตัวอวบอ้วนที่โผล่ออกมาจากริมฝีปากเล็กที่ดูไม่น่าจะยัดอะไรใหญ่ๆแบบนั้นเข้าไปได้

กวินภพต้องรวบรวมสติไม่ให้เผลอหลุดขำออกมาอีกครั้งอยู่เป็นเวลาพอสมควรกว่าจะเริ่มพูดได้

“ทำไมถึงชื่อแว่นล่ะ”

เด็กหนุ่มเคี้ยวอาหารตุ้ยๆก่อนจะกลืนลงคอ ดึงหางกุ้งออกมาวางบนจานแล้วตอบคำถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“แม่ผมเปิดร้านแว่นครับ”

“แค่นั้นน่ะนะ” กวินภพถามอย่างไม่อยากเชื่อ เด็กหนุ่มพยักหน้าก่อนจะยัดซูชิเข้าปากเพื่อตัดบทสนทนา ความจริงแว่นไม่ใช่คนตะกละตะกลามอะไรขนาดนั้น แต่เขาอยากลดการพูดคุยของพวกเขาให้มากที่สุดเพื่อที่เด็กหนุ่มจะมั่นใจได้ว่าเขาจะไม่หลุดพูดอะไรที่เป็นภัยกับตัวเอง

“กินเสร็จเดี๋ยวพี่ไปส่งที่หอ อยู่หอในใช่มั้ย” กวินภพถาม เหลือบมองนาฬิการ้านที่เหลือเวลาทานอีกห้านาที

“ไม่ต้องก็ได้ครับ เดี๋ยวผมให้แทนมารับ”ร่างเล็กรีบปฎิเสธ

“อยู่กับพี่แล้วจะไปรบกวนเขาทำไม” คิ้วหนาขมวดมุ่น แว่นไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองรึเปล่าที่รู้สึกว่าอีกฝ่ายเอ่ยด้วยเสียงห้วนกว่าเดิม

“แทนเขาเต็มใจครับ”....ยังไงก็แชร์ค่าน้ำมันกันอยู่แล้ว

“พี่ก็เต็มใจ!”คราวนี้แว่นมั่นใจว่าเขาไม่ได้หูฝาด พี่ต้นกล้ากำลังโกรธเขาอยู่จริงๆ


แต่เรื่องอะไรล่ะ?


“ตามใจแล้วกัน” ชายหนุ่มหยิบแบงค์สีเทาออกมาจากกระเป๋าวางไว้บนโต๊ะ “ฝากจ่ายด้วย”

พูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้เด็กหนุ่มนั่งสับสนว่าเมื่อครู่ตนพูดอะไรผิดไป




อะไรของเขา...











‘โทษนะแว่น เดี๋ยวพรุ่งนี้เลี้ยงข้าว’

“เออๆไม่ต้องหรอก งั้นแค่นี้นะ”


ไอ้แทนเพื่อนรักที่ร้อยวันพันปีทำตัวล่องลอยประหนึ่งแมงกระพรุนในท้องท้องอันกว้างใหญ่ดันมามีธุระในวันที่เขาต้องการ แต่แว่นก็โทษเพื่อนไม่ได้เพราะตัวเองไม่ได้โทรบอกไว้ก่อน



ช่วยไม่ได้...ขึ้นรถเมล์กลับแล้วกัน










กวินภพกำลังอารมณ์เสีย


หลังจากที่แอบมองเด็กคนนึงมาตลอดสามปี กลับไปงานโรงเรียนทุกครั้งที่เปิดให้คนนอกเขาจนได้รับฉายาว่าศิษย์เก่าดีเด่น ไปแกร่วรอแถวที่น้องเรียนกวดวิชาทุกวันหยุด(ซึ่งเหมือนฟ้าฝนเป็นใจให้น้องนัดติวกับติวเตอร์ที่ร้านกาแฟในมหาวิทยาลัยทุกสัปดาห์) โผล่ไปทุกที่ที่น้องเช็คอินในเฟสบุ๊ค จนกระทั่งวันที่เห็นน้องมาลงทะเบียนที่โต๊ะของเขาในวันรับน้องของมหาวิทยาลัย แต่กลับเดินเข้าไปในเต็นท์ของคณะแพทยศาสตร์โดยไม่มีแม้แต่ท่าทางแสดงที่บ่งบอกว่าน้องจำเขาได้ เขาก็ยังคงไม่กล้าพอที่จะคุยกับน้องแว่น ชายหนุ่มเป็นคนหน้าดุโดยกำเนิด ทำให้มีปัญหาในการสร้างมิตรภาพกับคนอื่นอยู่แล้ว ความขี้อายระดับแมกส์ที่ไม่เข้ากับหน้าก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรๆดีขึ้น


ในที่สุดโอกาสที่รอคอยก็มาถึง วันที่เขาได้เข้าใกล้น้องเกินระยะสิบเมตร โดยเพื่อนรักสมัยมัธยมปลายเป็นคนเปิดทางให้ด้วยมุขหลอกเด็กยอดนิยมที่มีมูลความจริงอยู่มากกว่าที่ใครๆคิด


‘น้องๆ เพื่อนพี่คนนั้นเค้าชอบน้องอ่ะ’


แต่ประโยคแรกที่แว่นพูดหลังจากปรายตามองเขาด้วยหางตาคือ ‘ขอโทษครับ พี่เขาไม่ใช่สเป็กผม’



ถามว่าเจ็บมั้ย?



ที่ผ่านมาใช่ว่าเขาจะไม่พยายามสืบว่าน้องชอบผู้ชายแบบไหน กระทั่งให้ไอ้เหนือไปล่อซื้อข้อมูลจากเด็กในห้องของแว่น ก็ไม่มีใครรู้ว่าอีกว่าเด็กหนุ่มจะบวชไม่สึกหรือกามตายด้านกันแน่ แต่สิ่งนึงที่เขาเคยได้ยินอยู่บ่อยๆคือ น้องไม่ชอบคนตัวโต น้องไม่ชอบคนผิวเข้ม และน้องไม่ชอบคนหน้าดุ


ซึ่งทำให้โอกาสของชายหนุ่มที่น้อยอยู่แล้วแทบจะเท่ากับศูนย์

เขาเลิกเล่นเทนนิสไปพักใหญ่แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ผิวที่เฉดสีเข้มเป็นกรรมพันธุ์อยู่แล้วขาวขึ้นได้ ชายหนุ่มพยายามเดินห้องไหล่ให้ส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบเก้าเซนติเมตรของตนลดลงมาบ้าง ส่วนเรื่องใบหน้า เรียกได้ว่าเหลือแค่ยันฮีกับไปตายแล้วเกิดใหม่แค่สองออพชั่นเท่านั้น

น้องแว่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเริ่มลองยิ้มในกระจก ยิ้มให้คนในบ้าน และยิ้มให้เพื่อนสนิทที่ต่างขอร้องให้เขาเลิกทำหน้าเหมือนมาตกรโรคจิต เมื่อลองทุกทางแล้วไม่ได้ผล ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะมองเด็กน้อยของเขาอยู่เงียบๆ


มีครั้งหนึ่งที่เขาเคยกลับไปงานโรงเรียนแล้วถูกรุ่นน้องขอร้องให้ใส่หน้ากากผีถือป้ายโปรโมทบ้านผีสิงของห้อง ครั้งนั้นห้องของแว่นทำคาเฟ่คอสเพลย์  โดยเด็กหนุ่มแต่งเป็นยอดนักสืบจิ๋วโคนันถือตะกร้าขายของที่ระลึกเล็กน้อยให้กับแขก

“พวงกุญแจมั้ยครับ แฮนเมดมีชิ้นเดียวในโลกเลยนะครับ”

กวินภพยังคงไม่เข้าใจว่าเด็กหนุ่มทำอย่างไรใบหน้าขาวถึงได้ไม่ขยับตามริมฝีปากเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าร่างเล็กเป็นเพียงหุ่นยนต์ที่ถูกป้อนข้อมูลให้พูดแค่นี้

ชายหนุ่มควักเงินซื้ออย่างไม่ลังเล ถึงแม้แว่นจะไม่ได้เป็นคนทำ แต่แค่เขาสามารถมีอะไรให้มองย้อนกลับมาถึงช่วงเวลานี้ได้ เขาก็ดีใจแล้ว

แต่วันนี้เขากลับทำพวงกุญแจอันนั้นหายไป


ทั้งที่อาจจะถูกขโมยรถไปแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เขาร้อนใจกลับเป็นความคิดที่ว่าเขาจะไม่ได้ของสำคัญชิ้นนั้นกลับมา ร่างสูงย้อนกลับไปหาตามทางไปจนถึงที่รถ แต่ก็ไม่พบ

แต่โชคชะตากลับทำให้เขาได้กลับมาทั้งพวงกุญแจ และคนที่ทำให้เขาตามหามันอย่างแทบเป็นแทบตายขนาดนี้

‘เพื่อเป็นการตอบแทน เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงข้าวแล้วกัน’

กวินภพนึกเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองทันทีที่พูดออกไป

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่การได้แอบมองอยู่ในมุมมืดไม่เพียงพออีกต่อไป


แล้วความหึงหวงก็ทำให้โอกาสของเขาหมดไปจริงๆ


ตั้งแต่ไอ้เด็กแทนไทยเข้ามาในชีวิตของแว่น เด็กหนุ่มก็ดูกล้าที่จะแสดงสีหน้าท่าทางมากขึ้น กวินภพแอบมองการเปลี่ยนแปลงของอีกฝ่ายอย่างเจ็บใจที่เขาไม่ใช่คนคนนั้นที่ทำให้เด็กหนุ่มเปลี่ยนสีหน้าได้ อีกอย่าง เขาก็เข้าใจอยู่หรอกนะว่ามันเป็นฝรั่ง แต่เพื่อนประเทศไหนเอะอะไรกอดคอ นอนหนุนตัก จับเล็กตอดน้อยเพื่อนไม่เว้นแต่ละวัน มันไม่ใช่มั้ย?

อยากจะกระชากมันออกมา แล้วบอกว่าเขามาก่อน

ทั้งที่รู้ว่าไม่มีสิทธิ์หึง

รู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีสิทธิ์หวง

แต่ก็ควบคุมตัวเองไม่ได้


กวินภพอยากจะหมุนตัวกลับไปแทบจะในทันทีที่เดินออกมา แต่ภาพของร่างเล็กที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาเพื่อนรักราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำให้ชายหนุ่มชะงัก

ก็สมควรแล้วป่ะวะไอ้กล้า

ครั้งนี้มึงทำตัวเอง





ชายหนุ่มหมุนตัวกลับไปยังทางเข้าลานจอดรถ ไหล่ที่ห่อจนติดเป็นนิสัยลู่ลงมากกว่าเดิม









คนบางคนก็สมควรจะอยู่ในมุมมืดเท่านั้น


------ (ครึ่งแรก)--------

ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์นะคะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation
เริ่มหัวข้อโดย: MmBb ที่ 18-02-2017 17:49:22
อ่านแล้วยิ้้มตามเลยค่ะตลกน้องแว่นน่ะชอบเค้าเขินเค้าแต่ต้องเก็บอาการสุดๆคนพี่ก็กล้าๆให้สมชื่อหน่อยค่ะมันน่ารักมากตรงที่เค้าคิดเหมือนกันทั้งคู่แล้วก้เก็บอาการเก่งพอกันทั้งคู่เลยอยากรู้ละว่าใครจะเข้าหาใครก่อน  รอตอนต่อไปนะคะ อ่านแล้วนึกถึงเกรทพอร์ชเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 18-02-2017 17:55:59
โง้ยยย น่ารักกเอาใจช่วยทั้งคู่จ้ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 18-02-2017 17:56:36
โอ๊ย แล้วเมื่อไหร่จะได้คบกัน น้องแว่นก็ทำเฉยเหมือนไม่รัก พระเอกก็ป๊อดไม่สมกับหน้า ไม่ได้ดั่งใจเล้ย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 18-02-2017 19:05:12
เราเคยเจอประโยคนี้ตอนป.หก
เราตอบกลับว่า อ้อ เหรอ
แล้วโดนพี่คนนั้นตะโกนบอกมาว่า
"กูไม่ชอบเด็กแบบนั้นหรอกโว้ย"
เหมือนโดนสาปอ่ะ ตั้งแต่วันนั้นมาจนถึงวันนี้ยังไม่เคยมีแฟนเลย เศร้าตรงนี้ล่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 18-02-2017 20:57:45
คนพี่ต้องรุกแรงดิถึงจะได้แอ้มคนน้อง สู้ๆนะพี่ :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 18-02-2017 21:42:00
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation
เริ่มหัวข้อโดย: oOMqROo ที่ 18-02-2017 22:08:33
ว่าแล้วว่าพี่กล้าต้องแอบชอบน้องแว่นอยู่
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 19-02-2017 11:10:22
-----(ครึ่งหลัง)-----




นี่แค่สี่ทุ่มเองนะ ทำไมรถเมล์ไม่วิ่งเลยฟะ






แว่นตบยุงที่แขนอย่างหงุดหงิด กินจังเลย เลือดเขามันหวานขนาดนั้นรึไง


หรือว่าจะตัดใจขึ้นแท็กซี่...แต่ก็ไม่มีเงินอ่ะ


เอาไงดี...

เดินกลับละกลับ ไม่กี่สิบกิโลเอง เพลินๆดี



ปรี๊นๆๆๆ





ขอให้ทุกท่านนึกถึงฉากที่นางเอกยืนตากฝนรอรถผ่านไปมาหลังจากที่ทะเลาะกับพระเอก นางเอกจะหันไปพบกับรถสปอร์ตคันหรูที่จอดขวางจุดจอดรถเมล์อย่างไม่เกรงใจกฎหมายจราจร เปิดประตูลงมาจากรถโดยไม่คิดจะดับเครื่องยนต์ แล้วกระทำการฉุดกระชากหญิงสาวที่สะดีดสะดิ้นกรีดร้องทุบตีเขาขึ้นรถอย่างอุกอาจโดยที่ไม่มีพลเมืองดีกล้าโทรแจ้งตำรวจเพราะพระเอกหล่อ


แล้วจงตื่นจากมโน


“แว่น ไปไหนอ่ะ” เหนือฟ้าในรถฮอนด้าซีวิคสีดำตีไฟฉุกเฉินจอดริมฟุตบาท “หอในป่ะ ขึ้นมาก่อนๆเร็วเดี๋ยวโดนเขาไล่”

แน่นอน แว่นผู้หวงเงินในกระเป๋ายิ่งชีพจนถึงขั้นจะยอมเดินกลับกระโดดแผล็วเข้าไปนั่งในรถของรุ่นพี่สมัยมัธยมปลายทันที

“แล้วไหงมาอยู่นี่ได้อ่ะ ซื้อของเหรอ” เหนือฟ้าถามขณะตีไฟแล้วมองกระจกข้างเพื่อเคลื่อนรถกลับเข้าสู่ถนนใหญ่

“พี่กวินภพพามาเลี้ยงข้างครับ” แว่นตอบเสียงเรียบ แต่คนฟังนี่เกือบเบรกหัวทิ่มกลางถนนแล้ว

“ห๊ะ ไอ้กล้าอ่ะนะ”

“ผมเก็บกุญแจรถเขาได้ เขาเลยเลี้ยงตอบแทนน่ะครับ” แว่นตอบ ความรู้สึกผิดที่ทำให้อีกฝ่ายโกรธจนเดินออกจากร้านไปยังคงมีอยู่ แต่ข้อเสียในตัวของเด็กหนุ่มมีมากเกินกว่าเขาจะเจาะจงได้ว่าส่วนไหนที่ทำให้กวินภพเกลียดเขา

หรือว่าเขาจะกินเยอะเกินไปนะ...

เหนือฟ้าไม่ได้พูดอะไรต่อ ชายหนุ่มเจ้าของร่างสูงโปร่งและเส้นผมโกรกสีทองยาวประบ่าจมอยู่ในห้วงความคิดอย่างผิดวิสัยคนช่างพูด แว่นกำลังคิดว่าเขาควรจะถามมั้ยว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรตอนที่จู่ๆเครื่องยนต์ของรถก็ดับลงตอนที่เลี้ยวเข้าซอยที่เป็นทางผ่านไปประตูหอพักในของมหาวิทยาลัย


“หือ? อยู่บนรถนะ เดี๋ยวพี่ลงไปดูก่อน”

เจ้าของรถสั่งแล้วเปิดประตูลงไปเปิดกระโปรงหน้ารถสำรวจความเสียหายอย่างคล่องแคล่ว แว่นมีความรู้เรื่องรถเท่ากับศูนย์ แต่เด็กหนุ่มจำได้ว่าบ้านของเหนือฟ้าเปิดธุรกิจคาร์แคร์และอู่ซ่อมรถ


เพราะงั้นน่าจะไม่เป็นไร...มั้ง?


ร่างเล็กเห็นชายหนุ่มควักโทรศัพท์ออกมากดโทรออกสองรอบ ก่อนจะกลับเข้ามานั่งในรถ

“พี่โทรเรียกช่างเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าน่าจะมาถึงประมาณอีกชั่วโมงกว่าๆ”

นาฬิกาตอนนี้บอกเวลาห้าทุ่มแล้วจากการติดอยู่บนท้องถนนเมื่อครู่ หอของแว่นปิดเที่ยงคืนเสียด้วย

“นี่...พี่ถามจริงๆเหอะ แว่นชอบคนแบบไหนกันแน่” จู่ๆอีกฝ่ายก็โพล่งขึ้นมา คนถูกถามดันแว่นก่อนจะตอบคำตอบเดียวกับที่เคยตอบคนอื่นในสมัยมัธยมที่ไม่รู้จะสนใจะไรสเป็กของเขานักหนา

“ชอบก็คือชอบครับ ผมไม่รู้หรอกว่าคนที่ผมชอบจะเป็นแบบไหน...”

“ขอให้ไม่ใช่ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ผิวเข้ม หน้าตาดุ?” เหนือฟ้ายกมือขึ้นประสานรองศีรษะ ยืดตัวคลายความเมื่อยล้า แล้วหันมองเด็กหนุ่มด้วยแววตารู้ทัน “ไม่รู้สึกว่ามันเจาะจงไปหน่อยเหรอ?”

“ก็ไม่นี่ครับ” เด็กหนุ่มปฎิเสธหน้าตายทั้งที่หัวใจเต้นรัวแรง



จะให้พี่เหนือรู้ไม่ได้เด็ดขาด...



“แล้วถ้าคนคนนั้นตรงกับสิ่งที่นายไม่ชอบทั้งสามข้อ แต่เขาพยายามทุกอย่างที่จะเปลี่ยนตัวเองเพื่อนายละ”เหนือฟ้าเลิกคิ้ว “นายจะชอบเขาได้มั้ย”

“ไม่ชอบก็คือไม่ชอบครับ” เด็กหนุ่มตอบตามความคิด ไม่ได้เชื่อมโยงสิ่งที่รุ่นพี่ต้องการสื่อแม้แต่น้อย “ถ้าผมไม่ชอบ ต่อให้เขาพยายามยังไง ผมก็ไม่ชอบอยู่ดี”

“เฮ้อ....นายนี่มันจริงๆเล้ย” หนุ่มผมทองเก๊บ่นพึมพำ

“พี่เหนือ ผมต้องรีบกลับหอ มันจะปิดแล้ว เดี๋ยวผมโบกวินหน้าปากซอยไปเอง พี่อยู่ได้ใช่มั้ยครับ” แว่นปลดเข็มขัดนิรภัย กระชับสายสะพายกระเป๋าเตรียมลงจากรถ แต่ถูกเจ้าของรถรั้งไว้


“เฮ้ย ไม่ต้องๆ เดี๋ยวก็มาแล้ว”

“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกว่าอีกชั่วโมงไงครับ” เด็กหนุ่มถาม

“ไม่ใช่ช่างหรอก”





แสงไฟหน้ารถของมาเซราติสีดำสนิทสว่างจ้าเสียจนร่างเล็กต้องหลับตา เมื่อดวงตาเริ่มคุ้นชินกับแสง สิ่งแรกที่เห็นคือร่างสูงที่เปิดประตูลงมาจากรถ



“นี่ไง อัศวินขี่ม้าขาวของนาย” เหนือฟ้ายิ้มทะเล้น โบกมือไล่รุ่นน้องและเพื่อนสนิท “ไปได้แล้ว ชิ่วๆ ซอยแคบแค่นี้เดี๋ยวรถมาฉันออกไม่ได้”

“เดี๋ยวสิครับ ผมไปวิน...” กระเป๋าหนังสือสะพายข้างถูกดึงไปจากมือด้วยแรงที่แทบจะเรียกได้ว่ากระชาก แว่นเซวูบแต่รักษาการทรงตัวได้ทัน เด็กหนุ่มหันไปหาคนชิงกระเป๋าที่แวบหนึ่งดูเหมือนจะตกใจกับการกระทำของตัวเองเช่นกัน

แต่เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้น แค่กระพริบตา ใบหน้าคมคายก็กลับมาตีสีหน้าดุดันที่เขาคุ้นเคยอีกครั้ง กวินภพหันหลังกลับไปที่รถโดยไม่รอเด็กหนุ่ม เจ้าของกระเป๋าหันรีหันขวางเหมือนไม่รู้จะทำอย่างไร

“ไปสิ เดี๋ยวเขาทิ้งวันนี้ได้หน้าหอไม่รู้ด้วยนะ” เหนือฟ้าเร่ง ร่างเล็กจึงเดินไปเปิดประตูรถเข้าไปนั่งอย่างช่วยไม่ได้ คนขับรถที่นั่งรออยู่แล้วใส่เกียร์ถอยหลังเลื่อนรถออกจากซอย มุ่งหน้าสู่ถนนเข้ามหาวิทยาลัย


“พี่กวิน...”

“กล้า” เจ้าของชื่อขัด ยังคงไม่ละสายตาจากถนน “เรียกพี่ว่ากล้า”

“พี่กล้า ผมขอกระเป๋าคืนได้มั้ยครับ” แว่นถาม ยังคงเดาอารมณ์ของคนตรงหน้าไม่ออกว่าตกลงอีกฝ่ายยังโกรธเขาอยู่หรือไม่

“หลังรถ” ร่างสูงตอบสั้นๆ รถสปอร์ตคันหรูเทียบจอดที่หน้าหอพักในชายที่เขาอยู่ เจ้าของรถและเจ้าของกระเป๋าโน้มตัวไปด้านหลังพร้อมกัน ใบหน้าที่อยู่ห่างกันเพียงคืบเป็นรอบที่สองของวันเริ่มทำให้หัวใจเด็กหนุ่มทุบเข้าที่ซี่โครงถี่รัวเป็นการประท้วงแล้ว

“นี่…” สุดท้ายเป็นคนแขนยาวกว่าที่เอื้อมไปหยิบกระเป๋าให้ แว่นกล่าวขอบคุณเสียงงึมงำในลำคอ แต่ก่อนที่จะได้ลงจากรถ เสียงทุ้มก็เรียกเขาไว้เสียก่อน “เดี๋ยวแว่น”

“ครับ?” เด็กหนุ่มหันกลับมาหาต้นเสียง

“ทำไมไม่กลับกับแทนไทย”

“แทนไม่ว่างครับ”

ร่างสูงทำท่าเหมือนจะพูดอะไรซักอย่างแต่เปลี่ยนใจอยู่หลายรอบ แว่นที่ไม่เคยได้เห็นมุมนี้ของอีกฝ่ายนั่งรออย่างใจเย็น


“คือ…”

“ครับ?”


“คือพี่...” กวินภพกัดริมฝีปากล่าง เป็นสิ่งหนึ่งที่เด็กหนุ่มรู้ว่าอีกฝ่ายชอบทำเวลารู้สึกประหม่า ซึ่งไม่ได้มีให้เห็นบ่อยนัก ร่างเล็กเริ่มนั่งไม่ติดที่เมื่อคิดถึงเรื่องที่อาจจะออกมาจากปากอีกฝ่าย


‘พี่รู้ว่านายแอบตามพี่มาตลอด พี่อึดอัด ช่วยไปไกลๆได้มั้ย?’

‘พี่ขยะแขยงพวกโรคจิตแบบนาย ช่วยไปไกลๆได้มั้ย?’

‘พี่ไม่อยากใช้อากาศร่วมโลกกับนาย ช่วยไปไกลๆได้มั้ย?’







“พี่ปวดหัว มีพารามั้ย”

แว่นกระพริบตาปริบๆ ก่อนจะเปิดกระเป๋าค้นหาแผงยาในช่องเล็กด้านในแล้วส่งให้อีกฝ่าย


“จริงสิ นี่ตังค์ทอนเมื่อตอนเย็นครับ” เด็กหนุ่มหยิบเงินที่พับเก็บไว้ออกมา “ผมททำใบเสร็จหายไปแล้ว ขอโทษด้วยนะครับ"

“อืม ไม่เป็นไร ขอบใจนะ” ร่างสูงรับของจากมือเล็กด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่บรรยายได้อย่างเดียวว่า ‘เพลียจิต’ สงสัยจะเหนื่อยจริงๆ

“ขอบคุณที่มาส่ง ขับรถกลับดีๆนะครับ” แว่นปิดประตูรถ มองมาเซราติสีดำสนิทเคลื่อนตัวออกไป พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก


“เฮ้อ นึกว่าจะถูกจับได้ซะแล้ว”



ร่างเล็กเดินกลับเข้าในหอพักของตน โดยไม่ได้เอะใจเลยว่าเหตุใดชายหนุ่มถึงมาส่งเขาที่หอพักนี้โดยไม่ต้องถามทาง ทั้งที่มีหอชายถึงแปดหอ
 









ร่างสูงของเจ้าของรถถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เช่นกันหลังจากพ้นเขตมหาวิทยาลัยออกมาแล้ว แต่ด้วยคนละเหตุผลกับเด็กหนุ่มอย่างสิ้นเชิง


“พี่…ไม่อยากให้แว่นเดินทางคนเดียว พี่เป็นห่วง ให้พี่มารับมาส่งได้มั้ย ให้พี่เป็นตัวเลือกที่สองรองจากไอ้แทนก็ยังดี”



ทำไมตอนอยู่ต่อหน้าร่างเล็ก ถึงได้พูดออกไปยากนักนะ






ไม่เข้าใจ....
------



ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์นะค้าาาาาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 19-02-2017 12:37:22
ต่างคนต่างแอบชอบกัน แล้วป๊อดทั้งคู่เมื่อไหร่จะได้ลงเอย สงสัยต้องให้พี่เหนือกับแทนช่วยแล้วแหละ :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 19-02-2017 13:13:42
พี่ต้องเริ่มก่อน เพราะน้องคงไม่เริ่มแน่ ๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 19-02-2017 13:23:42
ชอบจัง   :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MmBb ที่ 19-02-2017 14:34:28
พีกล้าพี่ต้องเข้าหาน้องก่อนนะอย่ามัวแต่กลัวแล้วก็เลิกคิดไปเองได้ละ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 19-02-2017 15:09:25
ต่างคนต่างไม่กล้า  :serius2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 19-02-2017 18:49:07
ตอนนี้รู้ที่มาแล้วว่าทำไมแว่นชอบกล้า  แล้วมีตอนพิเศษที่จะทำให้รู้ว่ากล้าชอบแว่นได้ไงไหมคะ ตอนพาร์ทกล้าอยู่ ๆ กล้าก็ชอบแว่นแล้ว ไม่มีที่มาที่ไปอ่ะ คือคนเราจะชอบใครสักคน มันควรต้องมีเหตุการณ์หรือความประทับใจอะไรสักอย่างนะ ยิ่งกล้าหล่อรวยเพอร์เฟ็คคนเข้าหาเยอะแยะอ่ะ น่าจะยิ่งชอบใครยากเนอะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: tear0313 ที่ 19-02-2017 19:57:58
ป็อดไง โถ่ววววว :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 19-02-2017 20:37:50
น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รีบมาต่อไวๆนะๆๆๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 19-02-2017 20:48:54
เปิดใจคุยกันหน่อยไหมมมม :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-02-2017 22:01:28
ตอนนี้รู้ที่มาแล้วว่าทำไมแว่นชอบกล้า  แล้วมีตอนพิเศษที่จะทำให้รู้ว่ากล้าชอบแว่นได้ไงไหมคะ ตอนพาร์ทกล้าอยู่ ๆ กล้าก็ชอบแว่นแล้ว ไม่มีที่มาที่ไปอ่ะ คือคนเราจะชอบใครสักคน มันควรต้องมีเหตุการณ์หรือความประทับใจอะไรสักอย่างนะ ยิ่งกล้าหล่อรวยเพอร์เฟ็คคนเข้าหาเยอะแยะอ่ะ น่าจะยิ่งชอบใครยากเนอะ
ก็ว่างี้แหละ มันยังไม่ชัดเจนนะ
มันต้องมีอะไร ที่จุดประเด็นให้กล้าชอบแว่น นะ
แล้วกล้า จะไม่รู้การสตอกเกอร์ของแว่นเลยรึ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 2nd Diagnosis: Hyperventilation 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 19-02-2017 22:33:31

3rd Diagnosis: Pneumothorax || คนปอดแหก...


ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์หลังจากที่แว่นได้คุยกับพี่ต้นกล้าเป็นครั้งสุดท้าย



เด็กหนุ่มกลับเข้าสู่โหมดสตอล์กเกอร์โรคจิตเช่นเดียวกับที่เคยทำมา แต่เหมือนโชคจะเข้าข้างเขาตลอดตั้งแต่มัธยมปลาย ที่ไม่ว่าจะไปที่ไหน อีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะโผล่เข้ามาในลานสายตาของเขาได้ทุกเมื่อ


อย่างเช่นวันนี้...


“เออแว่น กูว่าจะถามมึงหลายวันแล้ว”

แทนไทยที่ตักวิปครีมบนกาแฟปั่นเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยเปรย แว่นเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่เขาแกล้งทำเป็นอ่าน แต่แท้จริงแล้วกำลังใช้หายตาเหลือบมองโต๊ะของเด็กบริหารสี่คนที่นั่งติวหนังสือเตรียมควิซกันอย่างขะมักเขม้น ทำเลนี้เป็นจุดยุทธศาสตร์เหมาะสมที่สุดในการเก็บภาพกวินภพไว้ในพื้นที่รอยหยักของสมองโดยไม่ถูกเห็นหากอีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจหา ซึ่งก็เป็นโชคดีของแว่นที่ชายหนุ่มไม่เคยคิดจะเงยหน้าขึ้นจากสมุดที่ตนจดอยู่เลย

“ว่า?”

“มึงเอาใบเสร็จค่าอาหารใส่กรอบไว้ไมวะ?”

ถ้าในปากของแว่นมีอะไรอยู่ มันคงพุ่งพรวดใส่หน้าของเพื่อนรักไปแล้ว

“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเลย กูบังเอิญเห็นตอนมึงหยิบออกมาดูเมื่อเช้าไง ไม่ได้ไปค้นลิ้นชักมึงหรอกน่า” แทนไทยรีบแก้ตัวด้วยรู้ว่าเพื่อนสนิทมีโลกส่วนตัวสูงเพียงใด

“กูว่ากูกินคุ้มดีเลยเก็บไว้เป็นที่ระลึก” แว่นโกหก แต่ด้วยพฤติกรรมแปลกๆของเด็กหนุ่มที่เก็บของที่แทนไทยรู้สึกว่าคนปกติไม่เก็บกันไว้มากมายทำให้แทนไทยเชื่ออย่างง่ายดาย

“เออ ว่าแต่เย็นนี้มึงจะไปดูแข่งยูโดป่ะ” เด็กหนุ่มลูกครึ่งผมสีบลอนด์ทรายถาม ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมา แว่นยังไม่เคยพลาดการแข่งกีฬาชนิดนี้ซักครั้ง แทนไทยที่อยู่ในชมรมอยู่แล้วยังไม่โผล่ไปบ่อยขนาดนั้นเลย “จริงๆมึงน่าจะสมัครเข้าชมรมยูโดนะถ้าชอบขนาดนั้น"

“แค่ชอบดู” คนหน้านิ่งขยับแว่นให้เข้าที่ “เย็นนี้ถ้าไม่มีอะไรก็คงไปแหละ”

พี่ต้นกล้าลงแข่ง...ทำไมเขาจะไม่ไป

“เออ ดีๆ เย็นนี้กูลงแข่ง จะได้มีคนเชียร์บ้าง”

“จะได้มีคนหิ้วมึงกลับก็บอก”

“ตัวเท่าลูกหมาจะไปหิ้วใครไหว ฮึ” มือใหญ่ขยี้ผมเพื่อนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

ตึ้ง!

เสียงแก้วกระทบกับโต๊ะอย่างแรงดึงความสนใจไปจากร่างบาง เพื่อนร่วมโต๊ะกำลังมองกวินภพที่จู่ๆก็วางกระแทกแก้วน้ำอย่างแรงจนน่ากลัวว่าแก้วจะร้าว แว่นรีบหันกลับมาด้วยกลัวคนที่นั่งอยู่จะสังเกตเห็นเขาอยู่ตรงนี้



แต่ก็สายไปเสียแล้ว



"อ้าว นั่นพวกพี่เหนือนี่นา โย่ว พี่ๆครับ" ถึงแม้จะเคยพูดคุยกับเหนือฟ้าครั้งแรกเมื่อวาน แต่ด้วยความมนุษย์สัมพันธ์ดีเลิศ แทนไทยยกมือขึ้นโบกให้กับกลุ่มนักศึกษาปีสาม เหนือฟ้าที่เห็นยกมือขึ้นโบกตอบพร้อมรอยยิ้มกว้าง

"ไอ้แทน น้องแว่น บังเอิญจัง มานั่งกับพวกพี่มา" อีกฝ่ายกวักมือเรียก แว่นกำลังจะตอบปฎิเสธแต่ไอ้เพื่อนตัวดียกแก้วของพวกเขาเดินตรงไปหาคนเรียกแล้ว ร่างบางจึงเก็บข้าวของเดินตามไปอย่างช่วยไม่ได้

"มาๆ แทนมานั่งนี่ น้องแว่นไปนั่งข้างไอ้กล้าไป มันมองตาละห้อยแล้วนั่น"

"พี่เหนือเลิกแซวพี่เขาเถอะครับ" แว่นปราม นั่งลงข้างร่างสูงที่นอกจากจะไม่ได้มองเขาตาละห้อยอย่างที่ว่า ยังเบือนหน้าหนีไม่หันมามองเขาด้วยซ้ำ

"โธ่ น้องแว่น เพื่อนพี่มันรักมันหลงน้องแว่นอย่างกับโดนของขนาดนี้ อย่าใจร้ายกับมันนักเลยคร้าบบบ" เพื่อนอีกสองคนที่แว่นจำได้ว่าเป็นฝาแฝดชื่อพี่เทสต์กับพี่ทีมผิวปากแซว แต่ถูกสายตาของพี่ต้นกล้ามองจนหุบปากฉับ

แว่นชินกับการแกล้งแบบนี้แล้ว ตั้งแต่สมัยม.ต้นมักจะมีเพื่อนหรือรุ่นพี่หน้าตาดีๆแกล้งจีบแกล้งหยอกเขาเป็นประจำและเอาไปพูดคุยกันสนุกปากทุกครั้งที่เด็กหนุ่มมีท่าทีอ่อนไหว บางครั้งที่เลวร้ายถึงขั้นขอคบเขาเกือบเดือน แล้วควงเด็กผู้หญิงน่าตาน่ารักมาหัวเราะกับความไม่เจียมตัวของเขาถึงที่


'คิดว่าหน้าอย่างนายจะมีคนชอบจริงๆเหรอ? แค่เห็นหน้าก็รู้สึกเหี่ยวเฉาแล้วว่ะ'


 ถึงแม้พี่เหนือน่าจะไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่ก็ทำให้เด็กหนุ่มอดรู้สึกหงุดหงิดกับพูดให้ความหวังนั้นไม่ได้อยู่ดี


แต่ก็ทำได้แค่ตีสีหน้านิ่ง




ถ้าเขาไม่เห็นว่าเราอ่อนแอ....เขาจะหมดสนุกไปเอง



นั่นเป็นคติของแว่นมาโดยตลอด




"เอ่อ...พี่ต้นกล้าคะพวกเราขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ" เด็กสาวหน้าตาน่ารักกลุ่มนึงเดินเข้ามาถามด้วยท่าทีเขินอาย ร่างสูงมีท่าทีลำบากใจ แต่เมื่อเจอสายตาออดอ้อนของเด็กสาว เขาจึงยอมพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก

"ขอบคุณค่า! พวกแก เร็วๆมาๆ" ทั้งกลุ่มหยิบมือถือขึ้นมา หันหลังขยับเข้ามาเบียดชิดชายหนุ่มประหนึ่งร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆไม่มีตัวตน แล้วระดมถ่ายเซลฟี่อย่างสนุกสนาน

"อื้อหือ เสน่ห์แรงเหลือเกินพ่อเดือนมหาลัย" เหนือฟ้าแซว กวินภพได้รับตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยตอนอยู่ปีหนึ่ง ปัจจุบันมีทั้งกลุ่มแฟนคลับและแฟนเพจเป็นของตัวเอง แน่นอน แว่นทำได้แค่ส่องเป็นประจำสม่ำเสมอด้วยไม่กล้ากดติดตามเพจ

เฟสบุ๊คที่สมัครเพราะพี่เขา ปัจจุบันก็ยังไม่กล้าแอดไป ได้แต่กดเข้าไปส่องรูปเช่นกัน

เฟสของเด็กหนุ่มมีเพียงเพื่อนในคณะ เพื่อนสมัยมัธยมปลายบางคน และคนที่เรียนมัธยมเดียวกันที่แอดมาแต่เขาไม่รู้จักเขาก็กดรับไว้บ้างแต่ไม่ได้สนใจ

"จริงสิ เย็นนี้พี่ต้นกล้าลงแข่งเหมือนกันป่ะครับ ผมจะได้เจอพี่มั้ยเนี่ย" แทนไทยเปิดบทสนทนา กวินภพยกแก้วกาแฟที่เด็กหนุ่มรู้ว่าเป็นคาปูชิโน่ร้อนเพราะชายหนุ่มไม่ชอบกาแฟดำขึ้นดื่ม ไม่ตอบคำถามของเด็กหนุ่มอัธยาศัยดีตรงหน้า

"ใช่ ไอ้กล้ามันก็ลง พวกพี่ก็ว่าจะไปเชียร์อยู่" เหนือฟ้าตอบแทนเมื่อเห็นคนถามหน้าเจื่อนไป หันมาหาแว่นพร้อมรอยยิ้มร่าเริงประจำตัว "น้องแว่นไปมั้ยครับ ถ้าวันนี้น้องไป พี่ว่าคนแถวนี้ต้องดีใจแน่เลย"

"ปกติๆ้ผมก็ไปอยู่แล้วครับ" เด็กหนุ่มตอบ "ไปเชียร์แทน"

เขารู้สึกไปเองรึเปล่าว่าอีกฝ่ายยิ้มค้างอย่างไม่รู้จะไปต่ออย่างไร

"พยาบาลประจำตัวผมเองครับ" แทนไทยอวด "ไม่เคยพลาดซักการแข่งเลย"

"งั้นไปกับพวกพี่มั้ยเดี๋ยวให้ไอ้กล้าไปรับ"เหนือฟ้าเสนอ

"กูไม่ว่าง" คนถูกพาดพิงขัดขึ้น เหนือฟ้าขมวดคิ้ว แต่เทสต์(หรือทีม?)ที่นั่งเงียบอยู่นานเป็นคนเอ่ยอย่างงุนงง

"แต่เมื่อกี้มึงบอกว่ากินเสร็จจะไปวอร์มที่โรงยิมเลยนี่"

"ไม่เป็นไรครับ แทนมีรถ ยังไงพวกผมก็ต้องกลับด้วยกันอยู่แล้ว" แว่นช่วยแก้สถานการณ์ ไม่อยากให้กวินภพต้องโดนเพื่อนตำหนิ


แต่ก็แอบเจ็บอยู่นะ...


"เอ่อ...ถ้างั้นพวกผมไปก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวต้องไปเอาชุดที่หอ" แทนไทยบอก ยกมือไว้รุ่นพี่ทั้งกลุ่ม ปกติเด็กหนุ่มเป็นคนที่ชอบพูดคุยเล่นหัวกับรุ่นพี่ได้อย่างสนิทสนม แต่ร่างสูงจะดูออกว่าใครที่ไม่เล่นด้วย


อย่างเช่นชายหนุ่มตาดุที่จ้องเขาเขม็งอยู่ตอนนี้เป็นต้น










"แว่น...มึงว่าพี่ต้นกล้าเขาไม่ชอบกูรึเปล่าวะ?"

แทนถามขึ้นในรถระหว่างทางจากหอไปยังสถานที่แข่งขัน แว่นเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเรียนเล่มหนาที่พกติดตัวตลอดเวลาทันทีที่ได้ยินชื่อคนที่แอบชอบ

"ไม่นี่"

"เหรอ กูว่าพี่เขาดูเหม็นขี้หน้ากูแปลกๆ" คนขับรถเอ่ยอย่างเป็นกังวล

"คิดมากมึง จอดให้กูลงก่อนค่อยวนรถไป กูจะจองที่" เด็กหนุ่มสั่งเพื่อน แทนไทยวนรถไปจอดที่จุดรับส่งตรงทางเข้าอย่างว่าง่าย แว่นเปิดประตูลงจากรถ แล้วรีบเดินเข้าไปในงาน

แน่นอน เด็กหนุ่มเลือกทำเลที่มีเงาจากที่นั่งด้านบนตกลงมาเพื่อความกลมกลืนเข้าไปในเงามืด จัดแจงเอากล้องวีดีโอออกมาตั้งไว้ที่แผงกั้นด้านหน้าตัวเองแต่เนิ่นๆเพื่อไม่ให้เป็นจุดสังเกต แล้วนั่งกวาดตามองหากวินภพรอการเเข่งเริ่ม




ร่างสูงที่เด็กหนุ่มมองหา ในตอนนี้กำลังถูกเพื่อนรักเทศนาในรถของตัวเองตั้งแต่ออกมาจากร้าน

"มึงเป็นไรวะไอ้กล้า กูอุตส่าห์เปิดทางให้ นี่อะไรตัดโอกาสตัวเองเฉยเลย"

"มึงจะให้กูไปนั่งฟังเขาจีบกันเหรอวะ"กวินภพถามอย่างอึดอัดใจ "มึงจะให้กูไปนั่งเป็นก้างให้เขารำคาญกูไปมากกว่านี้ทำไม"

"มันดีกว่าการที่มึงมานั่งฟุ้งซ่านมโนภาพไปถึงฉากสิบแปดบวกในรถไอ้แทนมั้ยล่ะ" เหนือฟ้าอยากจะเพ่นกบาลเพื่อนตัวโต เป็นเพื่อนกันมานานทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามันไม่มีความมั่นใจในตัวเองจนน่าตกใจ แต่นี่มันมากเกินไปแล้วนะ "เอาที่มึงสบายใจเลยแล้วกัน มัวแต่หวงก้าง ระวังคู่แข่งโผล่มาจริงๆแล้วจะหนาว"


และคำพูดนั้นทำให้ชายหนุ่มอารมณ์เสียไปจนถึงตอนเริ่มการแข่งขัน


"อิปโป้ง!"

แว่นไม่ค่อยเข้าใจกติกาเท่าไหร่ แต่เขาพอรู้ว่าตอนนี้พี่ต้นกล้าได้คะแนนนำไปไกลมากจากการเอะอะจับทุ่มจนเขาเริ่มสงสัยว่าตัวเองมาดูมวยปล้ำรึเปล่า

ทางด้านแทนไทยก็ไม่น้อยหน้า เด็กหนุ่มยังคงชนะเรื่อยๆแม้จะไม่ดุเดือดเหมือนทางกวินภพก็ตาม ร่างสูงหันมาชูสองนิ้วให้เขาพร้อมกับรอยยิ้มทุกครั้งที่แข่งเสร็จ เล่นเอาแฟนคลับที่ถือป้ายเชียร์หันมาส่งสายตาอาฆาตให้เขาเป็นแถบ

ซึ่งแว่นก็ทำได้เพียงอัดวีดีโอของเพื่อนสนิทไปด้วยอย่างไม่ให้ผิดสังเกต

"น้องแว่น" เสียงนุ่มทัก เจ้าของชื่อหันไปทางต้นเสียงอย่างงุนงง ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนในชุดกาวน์ยาวและรอยยิ้มอบอุ่นที่ทำให้ดวงตาเรียวเล็กของเจ้าตัวหยีเป็นพระจันทร์เสี้ยวยืนอยู่ข้างที่นั่งที่เขาวางของไว้

"พี่อุ่นสวัสดีครับ นั่งเลยครับพี่" เด็กหนุ่มยกมือไหว้ รีบเก็บของให้รุ่นพี่ปีสี่ที่เป็นสายรหัสของตน ร่างโปร่งยิ้มขอบคุณแล้วปลดกระดุมชุดกาวน์ออกพับ ก่อนจะนั่งลงแล้วเก็บชุดสีขาวใส่ถุงพลาสติกก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋าอีกรอบ

"พี่อุ่นเพิ่งลงเวรเหรอครับ" เด็กหนุ่มถาม สังเกตว่าอีกฝ่ายมีเหงื่อผุดออกมาตามหน้าผาก คนถูกทักพยักหน้ายิ้มๆ อันที่จริงแว่นไม่เคยเห็นพี่อุ่น หรือ น้ำอุ่น หุบยิ้มเลยซักนิด ด้วยออร่าที่มีพลังฮีลลิ่งสูงทำให้อีกฝ่ายเหมือนแหล่งเยียวยาจิตใตชั้นดีให้กับคนที่พบเห็น

"แล้ว พี่อุ่นมาเชียร์เพื่อนเหรอครับ" แว่นถาม แม้จะไม่ได้เจออีกฝ่ายเลยตั้งแต่เปิดสายรหัส แต่เด็กหนุ่มก็รู้สึกสนิทกับพี่น้ำอุ่นมากกว่าพี่ๆคนอื่นในสาย อาจจะด้วยบุคคลิกอ่อนโยนกับทุกคนทำให้อีกฝ่ายดูเป็นเพื่อนคุยที่ดี

"เปล่า พี่ชอบดูน่ะ" ชายหนุ่มตอบยิ้มๆ


เอ๊ะ...เหตุผลเดียวกัน


แต่ทำไมมันฟังดูจริงใจไม่เหมือนตอนที่เขาพูดฟะ?

ของแบบนี้มันอยู่ที่หนังหน้าสินะ....


ร่างเล็กสรุปปลงๆ



"จริงสิแว่น พี่ขอเบอร์หน่อยได้มั้ย เอานัดเลี้ยงสายอ่ะ" ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์สมาร์ทโฟนยี่ห้อยอดฮิตรุ่นล่าสุดออกมายื่นให้ แว่นรับมาเมมเบอร์แล้วส่งคืนให้อีกฝ่าย ก่อนที่คนทั้งคู่จะหันกลับไปให้ความสนใจกับการแข่งขันต่อ


หารู้ไม่ว่าการกระทำเมื่อครู่อยู่ในสายตาของสองเพื่อนรักที่นั่งรอการแข่งรอบถัดไปอยู่ใต้อัฒจรรย์อีกฟากของสนาม

ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองร่างขาวสูงโปร่งเจ้าของรอยยิ้มที่ทำให้โลกสว่างสดใสราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ยิ่งตอนที่อีกฝ่ายยื่นโทรศัพท์ให้เด็กหนุ่มเมมเบอร์ราวกับเป็นเรื่องปกติร่างสูงกัดฟันกรอดจนกรามขึ้นสัน

"อื้อหือ นี่มันชายในอุดมคติหลุดออกมาจากหัวน้องชัดๆเลยไอ้กล้า ดูท่าจะเรียนหมอเหมือนกันด้วย เอาไงดีวะไอ้กล้า" เหนือฟ้าเขย่าแขนเพื่อนอย่างแตกตื่น "ถ้ามึงไม่รีบ น้องเสร็จไอ้หน้าหวานนั่นแน่ๆ"


"รอบชิงชนะเลิศ นาย กวินภพ รัตนประดิษฐ์ กับ นาย แทนไทย แดนเวอร์ส ประจำที่ด้วยครับ"

ร่างสูงเดินเข้าไปในสนามแข่งอย่างเหม่อลอย สมองมีแต่ภาพของคนทั้งคู่ลอยอยู่เต็มไปหมด

"เริ่มได้!"


"โห...สองคนเก่งทั้งคู่เลยเนอะ" น้ำอุ่นว่าอย่างสนอกสนใจ ดวงตาเรียวเล็กดูการแข่งขันในสนามตาไม่กระพริบ แว่นพยักหน้าเห็นด้วย "น้องแทนไทยนี่...รูมเมทแว่นเหรอ?"

"ครับ พี่อุ่นมีอะไรกับไอ้แทนรึเปล่าครับ?" หลานรหัสถามอย่างระแวง ไม่ใช่ไอ้แทนไปปีนเกลียวอะไรพี่เขาไว้หรอกนะ

"เปล่าหรอก แค่เห็นในเพจคณะบ่อยๆน่ะ เพิ่งเคยเห็นตัวจริง" ชายหนุ่มตอบยิ้มๆ

โครม!!

เสียงทุ่มที่ดังผิดปกติทำให้แว่นหันกลับไปที่การแข่งขันอย่างตกใจ สิ่งที่เขาเห็นคือแทนไทยนอนนิ่งอยู่บนพื้นโดยมีร่างสูงของกวินภพยืนอยู่ หน่วยพยาบาลข้างสนามรีบวิ่งเข้ามาทันที

"ไอ้แทน!"

เด็กหนุ่มรีบวิ่งลงบันไดเบียดฝ่าผู้คนลงมาในสนามโดยมีรุ่นพี่ตามมาติดๆ

"ไม่เป็นไรครับ..แค่จุก" แทนไทยบอกหน่วยปฐมพยาบาลด้วยน้ำเสียงขาดห้วงเล็กน้อย

"อย่าเพิ่งลุกนะ เมื่อกี้หัวกระแทกรึเปล่า?" มือขาวที่ไม่คุ้นเคยจับไหล่เขาไว้ไม่ให้ลุก แทนไทยส่ายหน้ามองอีกฝ่ายงงๆ

ใครอ่ะ?

นางฟ้า?


"ตอนนี้เจ็บตรงไหนบ้าง ขยับได้มั้ย" น้ำอุ่นถาม มองสำรวจความเสียหายตามร่างกายจนเด็กหนุ่มรู้สึกเขินเบาๆ

"เอ่อ จุกอ่ะครับ แล้วก็เจ็บก้นกบ" จากที่เจ็บเล็กน้อยกลายเป็นร้องโอดโอยทันทีที่เจอคนงาม แว่นกลอกตาเอือมๆกับความตอแหลของเพื่อนรัก

"ถ้าอย่างนั้นไปตรวจที่โรงพยาบาลให้แน่ใจดีกว่านะครับ น้องเดินได้ใช่มั้ย เดี๋ยวพี่ขับไปส่ง"น้ำอุ่นดึงแขนอีกฝ่ายให้โอบรอบบ่าตัวเองแล้วประคองเหนือเอวอีกฝ่าย "ลุกไหวนะครับ ฮึบ"

แทนไทยแสร้งเซเล็กน้อยให้ร่างที่เตี้ยกว่าเขาเกือบช่วงหัวต้องโอบเขาแน่นกว่าเดิม "ขอบคุณครับ"

"เดินดีๆนะ"คนหน้าเป็นยิ้มสว่างไสวแล้วพาอีกฝ่ายเดินออกจากสนาม แว่นที่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตนกำลังจะโดนทิ้งเดินตามไปแต่ถูกคนที่ยืนนิ่งอยู่นานรั้งข้อมือไว้

"แว่น..."

"ขอตัวนะครับ" ด้วยความรีบร้อนกลัวไม่มีรถกลับ เด็กหนุ่มบิดข้อมือออกจากมือใหญ่แล้ววิ่งตามเพื่อนไป ชายหนุ่มก้มลงมองมือ
ของตัวเอง รู้สึกราวกับอากาศรอบกายกำลังหายไป

"จะทำอะไรก็รีบทำมึง ก่อนจะเสียใจทีหลัง" เหนือฟ้าตบไหล่เพื่อนสนิท กวินภพกัดริมฝีปาก



ก่อนจะเสียใจทีหลัง....






คืนนั้น แว่นเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูพันรอบเอวและอีกผืนที่กำลังใช้เช็ดผม แทนไทยที่นอนเหม่อมองเพดานพร้อมกับรอยยิ้มราวกับคนบ้าหันมาหาเขาด้วยสีหน้าอิ่มเอมใจ

"มึง...กูเจอนางฟ้า"

"นางฟ้า?" นี่เพื่อนเขาโดนทุ่มจนสมองเลอะเลือนเลยเหรอเนี่ย

"นางฟ้าชุดขาว..."

น่าน...เข้าโรงบาลแป๊บเดียวมีเวลาไปม่อพยาบาลอีกเพื่อนกู

"พี่น้ำอุ่น..."
 
หือ?

"อะไรนะ ขออีกที" แว่นไม่แน่ใจว่าตนหูฝาดไปรึเปล่า

"มึง กูชอบอ่ะ กูชอบพี่เขา กูจะเอา กูจาอาววว" อีกฝ่ายกอดเอวเขาไว้ เอาหน้าถูไถราวกับโจรหื่นกามจนแว่นต้องดันหัวเพื่อนออกอย่างรังเกียจ

"เออๆ เรื่องของมึงเลยครับไอ้แทน นั่นน่ะของศักดิ์สิทธิ์ โอเอซิสของพี่ปีสี่เลยนะ"

"โอยยยย ไม่ไหว ดีต่อใจเกินไปล้าววววว" หนุ่มลูกครึ่งนอนบิดไปมาบนเตียงแคบ จินตนาการถึงวันแต่งงานไปเรียบร้อยโดยไม่สนใจคำเตือนของเพื่อนซักนิด


แว่นส่ายหน้าเอือมๆ แล้วหยิบกางเกงบ็อกเซอร์ที่วางอยู่บนเตียงขึ้นมาใส่แล้วหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างกันขึ้นมาเปิดไลน์ ว่าจะส่งสติ๊กเกอร์ไปบอกฝันดีแม่ซักหน่อย


หมาน้อยธรรมดา added you by phone number



หือ?

แว่นหลุดขำพรืดออกมา

ใครวะ ชื่อไลน์ครีเอทีฟได้อีก

แต่แอดจากเบอร์มาวันนี้ คงพี่น้ำอุ่นนั่นแหละ

เด็กหนุ่มกดรับแอดคนที่แม้แต่รูปไลน์ยังเป็นรูปลูกสุนัขไซบีเรียนฮัสกี้นั่งอยู่ในกล่องกระดาษ


หมาน้อยธรรมดา: สวัสดีครับ


แว่นเลิกคิ้ว สงสัยเรื่องเลี้ยงสายมั้ง

เด็กแว่น: ครับ?

หมาน้อยธรรมดา: ยินดีที่ได้รู้จักครับ *สติ๊กเกอร์หมีแพนด้าโบกมือ*

ห๊ะ?

แว่นกระพริบตาปริบๆ อะไรของพี่อุ่นเนี่ย


Rrrr


หน้าจอโทรศัพท์เปลี่ยนจากแอพพลิเคชั่นเป็นเบอร์โทรที่ไม่คุ้นเคย แว่นกดรับสาย

"ครับ?"

"ฮัลโหลแว่น นี่พี่อุ่นนะ พฤหัสว่างมั้ย เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงสายที่ร้านชาบูตรงหน้ามอ" เสียงเนิบนาบดังขึ้นจากปลายสาย แว่นขมวดคิ้ว ทำไมไม่บอกในไลน์อ่ะ

"ว่างนะครับ"

"นัดน้องปีอื่นให้พี่หน่อยนะ พี่ไม่เล่นโซเชียลอ่ะ" พี่อุ่นขอด้วยน้ำเสียงเกรงใจ แต่คนฟังนี่สิเงิบไปแล้ว"แว่น?"

"ครับ ได้ครับพี่"

"โอเค แต้งกิ้วมาก แค่นี้นะ"

"ครับ สวัสดีครับ"


พี่อุ่นไม่เล่นโซเชียล...


แล้วคนที่ไลน์มานี่ใคร?

เด็กหนุ่มกดกลับเข้าไปที่แอพทันที

เด็กแว่น: ขอโทษนะครับ นี่ใคร?

หมาน้อยธรรมดา: ผมเป็นหมาน้อยไง *รูปน้องหมานอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้น*

ทำเอาคนรักสัตว์อดยิ้มไม่ได้

ไม่ใช่สิ มึงจะไปยิ้มตามเขาทำไมวะแว่น

เด็กแว่น: เอาจริงๆครับ คุณเป็นใคร แอดผิดคนรึเปล่า

หมาน้อยธรรมดา: อาจจะฟังดูแปลกๆ

หมาน้อยธรรมดา: แต่ผมแอบชอบคนคนนึงอยู่

หมาน้อยธรรมดา: ความรู้สึกที่อยากใกล้ชิดใครซักคน แต่ไม่กล้าที่จะทำอะไร ไม่กล้าบอกให้เขารู้ ว่ามีเราอยู่ตรงนี้ เพราะรู้ว่าตัวเองไม่คู่ควร มันทรมานนะครับ...

หมาน้อยธรรมดา: ผม...อยากระบายกับใครซักคนที่ผมไม่รู้จัก ที่จะไม่ตัดสินผมจากความขี้ขลาดของผม

คนไม่รู้จัก...

เด็กแว่น:ถ้าอย่างนั้นคุณรู้เบอร์ผมได้ยังไง?

หมาน้อยธรรมดา: กดมั่วครับ

แว่นแทบจะกุมขมับกับคำตอบนั้น

เออ คนติสๆแบบนี้ยังมีบนโลกด้วยเว้ย

แต่...ก็ใช่ว่าจะไม่เข้าใจความอึดอัดนั้นหรอกนะ

หมาน้อยธรรมดา: เรา...เป็นเพื่อนกันได้มั้ยครับ?

เด็กแว่น: ถ้าคุณส่งไลน์ลูกโซ่มา ผมบล็อกนะ

หมาน้อยธรรมดา: *สติ๊กเกอร์หมารับทราบ*

เด็กแว่น: ดาวไลน์ขายตรงผมก็บล็อกนะ

หมาน้อยธรรมดา: *สติกเกอร์แมวยิ้มหวาน*

เด็กแว่น: บ้านทำสติ๊กเกอร์ไลน์ขายเหรอครับ

หมาน้อยธรรมดา: ฝันดีนะครับ

อะไรของเขา แว่นนั่งมึนกับโทรศัพท์ของตน แต่ที่มึนยิ่งกว่าคือทำไมเขาไม่กดบล็อกอีกฝ่ายให้จบๆแล้วกลับไปสู่ชีวิตอันเงียบสงบอย่างการนอนฟังเพื่อนละเมอหาปู่รหัสตัวเอง

เด็กแว่น: อือ

หมาน้อยธรรมดา: ไม่บอกให้ผมฝันดีบ้างเหรอ *สติ๊กเกอร์หมีทำหน้าน้อยใจ*

เด็กแว่น: อย่าเยอะ ไปนอนได้แล้ว


เด็กแว่น: *สติ๊กเกอร์หมีหลับฝันดี*


แว่นกดออกจากแอพแล้วทิ้งตัวลงนอน เกิดมาเพิ่งเคยเจอคนพิลึกแบบนี้


แต่ก็ช่างเถอะ


ถือว่าช่วยคนที่อยู่ในสถานะเดียวกัน

เผื่อกุศลจะส่งผลให้เขาได้พบทางออกบ้าง...








ณ คอนโดหรูราคาหลักสิบล้านขนาดหนึ่งห้องนอนที่อยู่ไม่ห่างจากมหาวิทยาลัยมากนัก ชายหนุ่มร่างสูงที่ยังคงอยู่ในชุดยูโดร้องเยสออกมาดังลั่นหลังจากเห็นสติ๊กเกอร์ของอีกฝ่ายที่ถูกส่งมา มือใหญ่อีกข้างถือใบลงทะเบียนพร้อมเบอร์โทรติดต่อของแว่นที่เขาแอบถ่ายเอกสารไว้ในวันงานรับน้อง


กวินภพอมยิ้มอ่านข้อความของอีกฝ่ายซ้ำไปมา ไม่คิดว่าความบ้าระห่ำของตัวเองจะได้รับการตอบกลับจากคนที่แอบมอง

น่าจะคิดวิธีนี้ออกตั้งแต่สมัครเฟสปลอมไปแอดน้องเขาเมื่อสามปีก่อนแล้ว...

ชายหนุ่มเดินไปยังโต๊ะหนังสือ หยิบกุญแจขึ้นมาไขลิ้นชักเดียวที่เขาล็อกไว้ แล้วหยิบกรอบรูปที่ภายในบรรจุพลาสเตอร์ยาลายโดราเอม่อนแทนที่จะเป็นรูปถ่ายตามปกติพร้อมกับกระดาษโน๊ตเล็กๆที่เขียนคำว่า'คลีนิคหมอแว่น'ออกมา



สามปีแล้วสินะ...จากวันแรกที่เราพบกัน



"ฝันดีนะครับ"




เขารู้ ว่าคืนนี้เขาจะต้องฝันดีแน่นอน



-------




ตอนนี้รู้ที่มาแล้วว่าทำไมแว่นชอบกล้า  แล้วมีตอนพิเศษที่จะทำให้รู้ว่ากล้าชอบแว่นได้ไงไหมคะ ตอนพาร์ทกล้าอยู่ ๆ กล้าก็ชอบแว่นแล้ว ไม่มีที่มาที่ไปอ่ะ คือคนเราจะชอบใครสักคน มันควรต้องมีเหตุการณ์หรือความประทับใจอะไรสักอย่างนะ ยิ่งกล้าหล่อรวยเพอร์เฟ็คคนเข้าหาเยอะแยะอ่ะ น่าจะยิ่งชอบใครยากเนอะ
ก็ว่างี้แหละ มันยังไม่ชัดเจนนะ
มันต้องมีอะไร ที่จุดประเด็นให้กล้าชอบแว่น นะ
แล้วกล้า จะไม่รู้การสตอกเกอร์ของแว่นเลยรึ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

แอร๊ยยยยยย ดีใจกับแต่ละคอมเม้นท์เหลือเกินนนนน

ทำไมพี่กล้าชอบแว่นกันน้า....

อิอิอิอิ ลุ้นกันต่อไป (?)//ส่งรอยยิ้มพี่น้ำอุ่นไป//โดนตบ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mom2maM ที่ 20-02-2017 00:51:23
เข้ามากรี๊
ให้อารมณ์หมอป่ากับวาโย

ที่แต่ละคนก็แอบชอบกันมานาน

/รอฟินรัวๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-02-2017 02:22:12
 :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MmBb ที่ 20-02-2017 06:58:57
ต้องเข้าหาน้องในชีวิตจริงด้วยนะพี่กล้าไม่ใช่แค่คนแปลกหน้าที่คุยกัน เราพี่เหนือน่าจะมองออกนะว่าจริงๆแล้วแว่นน่ะคิดยังไงไม่งั้นก็คงไม่ยุให้พี่กล้าจีบหรอก มาต่อเนื่องแบบนี้ดีจังเลยค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mochimanja2 ที่ 20-02-2017 09:12:46
รอตอนต่อไปน๊า น่ารักน่าติดตาม :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 20-02-2017 09:40:18
แอบสงสารแว่น ก็ว่าเพื่อนกล้าอ่อยขนาดนี้ ทำไมแว่นทำเหมือนไม่หวั่นไหว ที่แท้น้องก็มีปมมาก่อนนี่เอง ได้แต่เชียร์กล้า เลิกป๊อด จีบน้องจริงจังเสียที กล้าหล่อเพอร์เฟ็คขนาดนี้ ถ้าไม่ออกหน้าจีบก่อน รับรองแว่นไม่กล้าจีบแน่นวล
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: P.PIM ที่ 20-02-2017 13:19:05
น่ารักจังโว้ยยยยยย เลิกป๊อดทีพี่กล้า พลีสสสสสส :katai4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: we.jinkyu ที่ 20-02-2017 15:45:31
อ่านแล้ว น่ารักทั้งคู่ :hao7: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 20-02-2017 19:06:55
ทำไมไม่กช่าให้สมชื่อห้ะพี่กล้าาาาาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 20-02-2017 19:07:50
ทำไมไม่กล้าให้สมชื่อห้ะพี่กล้าาาาาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 20-02-2017 21:14:59
พี่กล้า ผู้ไม่กล้า
ดูท่าแทนคงหลงนางฟ้ามากสินะ 555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: hibatsumoe ที่ 20-02-2017 21:38:49
กดเข้ามาเพราะชื่อตอน 555 เดาว่าคนเขียนต้องเรียนสายสุขภาพแน่เลย
ขัดใจน้องแว่นสายหน้านิ่ง  :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 3rd Diagnosis: Pneumothorax 100% [19/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 21-02-2017 11:26:07


4th Diagnosis: Hypertension || ความดัน(ทุรัง)สูง

หมาน้อยธรรมดา: *รูปเจ้าขุนทองกางปีก* อรุณเบิกฟ้า นกกาโบยบิน~

เด็กแว่น: ดักแก่ นี่ผมคุยกับคุณลุงอารมณ์เปลี่ยวอยู่รึเปล่า?
นิ้วเรียวกดพิมพ์กลับโดยอัตโนมัติอย่างที่ทำประจำในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาพร้อมกับรอยยิ้มจางประดับที่มุมปาก

แว่นไม่ใช่คนเส้นตื้น

บางมุขที่ทุกคนขำจนน้ำตาเล็ด ยังไม่สามารถทำให้กล้ามเนื้อใบหน้าของเด็กหนุ่มกระตุกได้

แต่มีสิ่งนึงที่แว่นแพ้ทาง คือสัตว์ทุกชนิดบนโลกใบนี้

กว่าจะรู้ตัว เขาก็ไลน์ไปมากับบุคคลปริศนาที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร หน้าตาเป็นอย่างไร อายุเท่าไหร่ อยู่ส่วนใดของโลก ในเรื่องที่เขาไม่เคยพูดกับใคร แม้ส่วนใหญ่จะเป็นแค่เรื่องสัมเภเหระที่ไม่มีความสำคัญอะไรก็ตาม

"เป็นอะไรแว่น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโทรศัพท์อีกแล้ว เดี๋ยวนี้มีอะไรไม่อัพเดทเพื่อนนะ" แทนไทยล็อคคอเพื่อนรัก แว่นกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ ผลักศีรษะอีกฝ่ายด้วยแรงไม่เบานัก

"เสือก"

"โห ไรอ่ะแว่น เดี๋ยวนี้มีหญิงแล้วลืมเพื่อนเหรอวะ แย่ๆๆ" แทนไทยแซวอย่างไม่สะทกสะท้านกับคำด่า "วันนี้ไปกินข้าวโรงอาหารคณะกัน"

"ข้าวเที่ยง?"

"ข้าวเช้าดิ"

แว่นเลิกคิ้วให้เพื่อน มันจะถ่อสังขารไปกินข้าวที่คณะแล้วกับมาเรียนตึกรวม?

เนื่องจากปีหนึ่งยังไม่มีวิชาคณะ ทำให้คนส่วนใหญ่สิงสถิตอยู่ตามโรงอาหารของตึกที่เรียนในวันนั้นๆ ยิ่งคนขี้เกียจอย่างไอ้แทนยิ่งพึ่งพาเซเว่นเป็นสรณะจนแว่นเอาแสตมป์ไปแลกกระติกน้ำได้เป็นสิบใบแล้ว เรื่องที่จะดั้นด้นไปกินอาหารเช้าแล้วต้องรีบกลับเข้าเรียนยิ่งไม่ต้องพูดถึง

"น่า ไปกับกูหน่อย กูอยากกินข้าวยำปลาร้านป้าโรงคณะ" แทนไทยงอแง

"เออๆ ไปก็ไป" แว่นเหลือบมองนาฬิกาที่บอกเวลาหกโมงครึ่ง เขาน่ะตื่นตีห้าทุกวันจึงไม่แปลกที่จะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว แต่แทนไทยนี่สิตื่นเร็วแปลกๆ

"แว่น! เร็วๆดิวะ กูหิว" รูมเมทร่างสูงคว้ากระเป๋าของพวกเขาทั้งคู่ไปยืนรอหน้าห้อง แว่นถอนหายใจแล้วลุกจากเตียง

"เออๆ มาแล้ว"





แล้วแว่นก็ได้รู้ถึงจุดประสงค์ของไอ้เพื่อนเวรที่ลากเขาออกมากินข้าวไกลถึงโรงอาหารคณะ

จะเรียกว่าโรงอาหารคณะก็คงไม่ถูกเสียทีเดียว โรงอาหารของคณะเขาใช้ร่วมกับโรงพยาบาล ทำให้ร้านเปิดเร็วและปิดช้ากว่าปกติ เป็นที่สิงสถิตชั้นดีของพี่ๆชั้นคลินิกกาวน์สั้นกาวน์ยาวที่บางคนก็เพิ่งลงเวร บางคนก็เตรียมราวน์วอร์ดเช้าให้มาฝากท้อง รวมถึงร่างโปร่งในชุดกาวน์ยาวสีขาวที่ยืนคุยกับเพื่อนพร้อมรอยยิ้มเยียวยาจิตใจ ส่วนพี่ๆปีสูงคนอื่นที่ยืนคุยกับพี่น้ำอุ่นนั้น จะเรียกว่าศพก็รู้สึกว่าศพยังดูดีกว่า

คนเราจะสว่างไสวได้ขนาดนี้เลยเหรอ

"มองขนาดนั้นกูว่าถ้าเป็นปลากัดพี่เขามีลูกเป็นทีมฟุตบอลได้แล้วล่ะ" แว่นบอกเพื่อนที่ยืนค้างมองร่างในชุดกาวน์อยู่หน้าที่หยิบช้อนส้อม เกะกะขวางทางชาวบ้านเป็นอย่างมาก "แทน มึงรีบๆหยิบได้แล้ว กูหิว"

ร่างสูงยื่นมือไปที่หลุมใส่ช้อนส้อม

....ก่อนจะจุ่มลงไปในน้ำร้อนที่อยู่ในหม้อลวกอุปกรณ์เต็มๆ

"โอ๊ย!"

คนมองไม่รู้จะสงสารหรือสมเพชเพื่อนตัวโตดี แต่ดูเหมือนโชคจะเข้าข้างมันเมื่อคนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดหันมาตามเสียงร้อง พี่น้ำอุ่นพูดอะไรบางอย่างกับเพื่อนแล้วเดินตรงมาทางพวกเขา

"เป็นอะไรมั้ยครับ"

"ปล่อยมันเถอะครับพี่ โง่ขนาดนี้ปล่อยมันตายๆไปจะได้ไม่เดือดร้อนคนอื่น" แว่นตอบแทนเสียงเรียบ วางจานอาหารลงบนโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆแล้ววางกระเป๋าลง

"ไม่ได้หรอกครับ ผิดจรรยาบรรณแย่เลย" พี่น้ำอุ่นว่ายิ้มๆ หยิบจานอาหารจานมืออีกข้างของเด็กหนุ่มร่างสูงแล้ววางลงบนโต๊ะ ก่อนจะยกมือข้างที่โดนลวกขึ้นพิจารณา "แค่1st degree burnเอง ลองไปล้างมือด้วยน้ำสะอาดก่อนนะครับ ถ้ายังไม่หายเคืองเดี๋ยวพี่ไปซื้อยาให้"

"...." แทนไทยยืนนิ่งมองคนพูดด้วยอาการเหมือนคนถูกสะกดจิต

"น้องครับ... ได้ยินพี่มั้ย?" ร่างโปร่งยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนริมฝีปาก แต่สายตาที่อีกฝ่ายส่งมาให้แว่นนั้นราวกับจะถามว่าคนตรงหน้าสมองมีปัญหาอะไรรึเปล่า

ถ้าไม่ติดหลัก do no harm ตามจริยธรรมแพทย์ที่ถูกอบรมทุกครั้งที่อาจารย์เรียกประชุม ร่างเล็กจะโบกรูมเมทให้ลงไปนอนนับดาวบนพื้นเลย

น่าอายจริงๆ...


"ไอ้แทน ตื่น!" แว่นตบมือใส่หน้าเพื่อน แทนไทยสะดุ้งเล็กน้อย แล้วกระพริบตาปริบๆ

"เอ่อ..ล้างมือ เดี๋ยวผมไปล้างมือนะครับ"

"อื้อ เดี๋ยวพี่นั่งรอ" พี่น้ำอุ่นยิ้มให้ แล้วทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างแว่น ดวงตาเรียวมองตามร่างสูงไปด้วยสีหน้าอ่านไม่ออก

"น้องแว่น ทำไมวันนี้มากินข้าวไกลจังครับ ปีหนึ่งเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ?" ร่างโปร่งชวนคุย แว่นเกาหัวแกรกๆ จะให้พูดว่ายังไงดีล่ะ

"ไอ้แทนมันอยากกินข้าวยำปลาร้านป้าครับ"

"เหรอ...แทนชอบของเผ็ดเหรอ?" พี่น้ำอุ่นถามด้วยน้ำเสียงสนใจ หากเป็นคนอื่น แว่นคงคิดไปแล้วว่าอีกฝ่ายกำลังรวบรวมข้อมูลของเพื่อนสนิทอยู่

แต่พี่อุ่นเขาพูดแบบนี้เป็นนิสัยอยู่แล้ว.... คงไม่ใช่หรอกมั้ง?

"ก็ชอบนะครับ เห็นมันชอบชวนเพื่อนไปกินส้มตำ ก๋วยเตี๋ยวน้ำตก ไรงี้บ่อยๆ" แว่นตอบอย่างระมัดระวังไม่ให้หลุดข้อมูลมากเกินไป ลอบสังเกตอาการของคนตรงหน้า

"จริงดิ? เห็นเป็นลูกครึ่งพี่ก็นึกว่าจะไม่กินเผ็ด งี้แว่นก็ลำบากแย่เลย เราไม่ชอบกินเผ็ดนี่" พี่น้ำอุ่นว่าอย่างเห็นใจ "เขาบอกว่าคนกินเผ็ดจะไม่ชอบกินหวาน ไม่รู้จริงมั้ยเนอะ?"

"ไม่จริงหรอกครับ ไอ้แทนมันชอบขนมหวานจะตาย" เชี่ย หลุดไปละ

"เหรอ..." พี่น้ำอุ่นยังคงมีรอยยิ้มจางๆประดับอยู่ แต่แว่นกลับรู้สึกขนลุกที่หลังคออย่างบอกไม่ถูก

น่ากลัว...

"เป็นอะไรไปแว่น ทำหน้าอย่างกับเห็นผี" พี่น้ำอุ่นหัวเราะ เอื้อมมือมาขยี้ผมเขาอย่างเอ็นดู "ตกลงพฤหัสนี้เจอกันห้าโมงเย็นนะ"

"พี่น้ำไม่อยู่เวรเหรอครับ?" แว่นถาม

"ไม่อ่ะ วอร์ดนี้พี่ได้หยุดทุกพฤหัสเลย" อีกฝ่ายยิ้มกว้าง ก่อนจะเริ่มเก็บกระเป๋าเมื่อเห็นแทนไทยเดินกลับมา

"เป็นไงบ้างน้องแทน ยังแสบอยู่มั้ย"

"ไม่แล้วครับ ขอบคุณครับพี่" แทนไทยยกมือไหว้อย่างนอบน้อม พี่อุ่นยกมือรับไหว้พร้อมรอยยิ้มประหนึ่งกุลสตรีศรีสยาม"ไม่เป็นไร แต่คราวหลังดูแลตัวเองให้ดีนะรู้มั้ย มือน่ะเป็นของสำคัญของแพทย์นะ"

"ครับ..." แทนไทยหน้าเจื่อน

"งั้นพี่ไปก่อนนะ เจอกันนะอุ่น" แว่นยกมือไหว้ชายหนุ่มที่โบกมือให้ ลับหลังร่างโปร่ง เด็กหนุ่มผมบลอนด์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วฟุบลงกับโต๊ะ
"โอ๊ยยย ทำไมเจอพี่เขาทีไรมีแต่ตอนที่กูไม่เท่วะ แถมยังโดนด่าอีก นี่กูจะได้เด็ดดอกฟ้ากับเขาบ้างมั้ยเนี่ย"

กูว่าดอกฟ้าจะโน้มตัวลงมางาบมึงลงท้องมากกว่าว่ะ

"จะมานั่งเฝ้าก็ไม่รู้อีกว่าพี่เขาขึ้นเวรวันไหนบ้าง อย่างนี้จะได้เจอกันอีกมั้ยเนี่ย" แทนไทยบ่น เขี่ยข้าวในจานอย่างหมดความอยากอาหาร

"พี่อุ่นไม่มีเวรทุกพฤหัส" แว่นบอกข้อมูลที่ได้มาเมื่อครู่ ค่อนข้างมั่นใจว่าตนกำลังถูกปู่รหัสหลอกใช้

เอาเถอะ...ทำบุญทำทาน

ร่างสูงที่ฟุบอยู่เมื่อครู่หูผึ่ง เด้งตัวกลับขึ้นมาทันที

"จริงเหรอ? ดีมากไอ้เพื่อนรัก มันต้องช่วยกันทำมาหากินแบบนี้ดิวะถึงจะรักกันจริง"

เปล่า...กูไม่ได้ทำอะไรเลย

แว่นดูดน้ำเขียวโซดาที่ตนสั่งมาอึกใหญ่ เลือกที่จะไม่บอกข้อมูลส่วนนั้นกับอีกฝ่าย

เรื่องบางเรื่อง คนนอกก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะไปก้าวก่าย








"แว่น ตอนเที่ยงกินไหนวะ" ข้าวเช้าเพิ่งผ่านไป ไอ้เพื่อนตะกละก็สะกิดเขายิกๆในคาบแคลคูลัสเสียแล้ว

"อย่าเพิ่ง" แว่นดุเสียงห้วน แค่นี้เขาก็ตามอาจารย์ไม่ทันอยู่แล้ว ไม่ต้องให้เพื่อนมาชวนคุยให้ดิ่งลงเหวหนักกว่าเดิมหรอก

แทนไทยที่โดนเพื่อนดุยิ้มแห้ง หันกลับไปสนใจอาจารย์ต่อ







เฮ้อ...เลิกซะที


แว่นรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาทำสิ่งที่ตนทำประจำมาตลอดหลายปี

เช็คเฟสพี่เหนือ...

อย่าสงสัยว่าทำไมเขาถึงไม่เช็คเฟสพี่ต้นกล้า อย่างที่บอก เขาไม่ได้เป็นเพื่อนกับอีกฝ่าย อีกอย่าง ร่างสูงแทบจะไม่มีความเคลื่อนไหวบนเฟสบุ๊คนอกจากรูปถ่ายตอนไปเที่ยวที่คนอื่นแท็กมาเท่านั้น

ต่างจากพี่เหนือที่บันทึกทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตราวกับสารคดีชีวิตสัตว์โลก

อย่างเช่นตอนนี้พี่พวกพี่ๆนั่งติวหนังสือกันอยู่ที่ร้านนมสดหน้ามหาลัย


ไหนๆก็ไหนๆแล้วก็ลองเช็คแฟนเพจซักหน่อยดีกว่า

รูปล่าสุดถูกอัพเดทเมื่อเช้า เป็นรูปของชายหนุ่ม ณ โต๊ะหินอ่อนตัวประจำของกลุ่มที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์เหมือนคนปกติทั่วไป แต่รูปนี้จะไม่ทำให้เด็กหนุ่มแตกตื่นเลยหากใบหน้าที่นิ่งเฉยอยู่ตลอดไม่ได้กำลังอมยิ้มน้อยๆให้กับโทรศัพท์อยู่

"ฮืออออ พี่กล้าคุยกับใครอ่า"

"เจ้าชายน้ำแข็งยิ้มแล้วค่อดหล่อ โอ๊ย น้ำเดินเจ้าค่ะ"

"อิจฉาาาาา ริษยาาาาาาาา อยากเป็นโทรศัพท์ ฮรือออออ"

และอีกหลายๆคอมเม้นท์บ่งบอกว่าเหล่านักสืบออนไลน์ก็ยังไม่รู้ว่าผู้โชคดีที่ได้รับรอยยิ้มละลายใจของชายหนุ่มนั้นเป็นใคร

เขาไม่เคยเห็นพี่กล้ายิ้มมาก่อน สิ่งที่ใกล้เคียงกับรอยยิ้มของอีกฝ่ายที่สุดน่าจะเป็นตอนที่หลุดขำออกมาตอนไปกินบุฟเฟ่ต์ด้วยกันคราวนั้น

เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าพี่กล้ายิ้มแบบนี้ได้ด้วย...


อิจฉาชะมัด...

แต่แม่ง...ดีต่อใจอ่ะ

กดเซฟรัวๆ

"ไอ้แว่น เรียนไม่รู้เรื่องเหรอวะ หน้าเครียดเชียว" แทนไทยทักเพื่อนที่แม้ภายในจะละลายลงไปเป็นเยลลี่เหนียวๆบนพื้น แต่ภายนอกกลับนิ่งขรึมจนเพื่อนเข้าใจผิด

"อือ" เด็กหนุ่มไม่ปฎิเสธ "กูไปหาขนมกินหน้ามอนะ"

"เออ ไปดิๆ บ่ายว่าง จะได้นั่งติวยาวๆ" ร่างสูงเห็นด้วย ไม่ได้เข้าใจเลยว่าอีกฝ่ายไม่ได้ชวนตัวเอง

เมื่อมาถึงจุดหมาย แว่นดึงเพื่อนตัวสูงได้เดินอ้อมไปเข้าประตูข้างร้านอย่างชำนาญทาง เด็กหนุ่มเลือกโต๊ะสำหรับสองคนที่ถูกบังด้วยเสาไปครึ่งนึง แทนไทยที่ไม่เคยเข้าใจว่าทำไมเข้าชอบนั่งที่แคบๆตามซอกหลืบร้านได้แต่นั่งตามอย่างช่วยไม่ได้ ปกติเขากับแว่นไม่ค่อยได้มากินอะไรนอกมหาลัยด้วยกันเท่าไหร่ บางทีเรียนเสร็จหันกลับมาอีกฝ่ายก็หายไปแล้ว ไม่รู้ไปไหนของเขา


แว่นไม่ได้รังเกียจอะไรเพื่อนหรอก แต่ด้วยรูปลักษณ์ที่โดดเด่นเกินไปทำให้เขากลัวถูกจับได้
แต่ข้อดีคืออย่างน้อยเวลาถูกเจอ เขายังแถต่อได้ว่ามาหาอะไรกินกับเพื่อน


"ไปเข้าห้องน้ำนะ" แต่มาด้วยทีไร ไอ้เพื่อนรักไม่เคยให้ความร่วมมือในการอำพรางตัวเองเลยแม้แต่น้อย แว่นรีบคว้าแขนเพื่อนที่กำลังลุกขึ้นไว้


"ไปเข้าหลังร้าน"

"ไม่เป็นไร ไปหน้าร้านสะอาดกว่า" แทนไทยตอบ แต่คนตัวเล็กยังคงไม่ยอมปล่อย

"หลังร้านมันใกล้กว่า"

"อะไรของมึงวะแว่น"


"เอ้าๆๆ เจอกันอีกแล้ว~"

ตาวิเศษเห็นเขาอีกครั้ง สี่หน่อ'ซุปตาร์แห่งคณะบริหารหันมาทางพวกเขา ชายทั้งสามคนที่ไม่ได้เป็นเป้าหมายของเด็กหนุ่มดูจะไม่แปลกใจที่เห็นแว่นอีกแล้ว ส่วนกวินภพ หลังจากที่พูดคุยกับเพื่อนปกติอยู่เมื่อครู่ ตอนนี้กลับเข้าสู่โหมดเจ้าชายน้ำแข็งอีกครั้ง


"มานั่งด้วยกันสิ มาๆๆ" เหนือฟ้ารีบดันเพื่อนอีกสองคนให้นั่งเบียดเข้าไปข้างใน "คนแถวนี้กำลังคิดถึงพอดีเลย"

"ไม่ดีกว่าครับ พวกผมจะอ่านหนังสือ" แว่นปฎิเสธเสียงเรียบ

"ไอ้แว่นมันกลัวตกแคลอ่ะครับพี่ อย่าไปกวนมันเลย" แทนไทยช่วยพูด

"แคลนี่ที่เรียนรวมทุกคณะป่ะ พวกพี่ก็เรียนตอนปีหนึ่ง ไอ้กล้า มึงได้เอไม่ใช่เหรอวะ" เหนือฟ้าหันไปพูดกับเพื่อน ชายหนุ่มพยักหน้า "ให้มันสอนสิแว่น รับรองเอชัวร์"

"อย่าเลยครับ พวกพี่อ่านกันอยู่ไม่ใช่เหรอ" ปล่อยผมกลับไปตามทางของผมเถอะน่า

"โอย ไอ้นี่น่ะอ่านจบรอบที่สามร้อยแล้วมั้ง มากกว่านี้ก็ท่องสารบัญได้ละ ไปเลย มึงไปนั่งติวน้องแว่นของกูตรงโน้นเลย ส่วนไอ้แทนมึงมาเม้าท์กะกูนี่ ชิ่วๆๆ" ไม่พูดเปล่าเหนือฟ้าที่เมื่อครู่ยังเชียร์ให้เด็กหนุ่มนั่งด้วยจัดการขนข้าวของและแก้วกาแฟเย็นของเพื่อนเดินไปวางที่โต๊ะที่พวกแว่นนั่งอยู่เมื่อครู่ แว่นมองตามการกระทำนั้นอย่างไม่รู้จะทำยังไง แต่เมื่อร่างสูงลุกเดินไปนั่งจริงๆ เขาจึงเดินตามไปอย่างไม่มีทางเลือก

เมื่ออยู่กันสองคน แว่นที่ไม่รู้จะพูดอะไรหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อเปิดโจทย์ที่ถ่ายรูปไว้เมื่อเช้า แต่ไอค่อนไลน์ที่ขึ้นแจ้งเตือนทำให้เด็กหนุ่มกดเข้าไปดู พบว่าคนที่เขาคุยด้วยตอบกลับมาแทบจะในทันทีหลังจากเขาส่งข้อความไป แต่เด็กหนุ่มไม่ได้สังเกต




หมาน้อยธรรมดา: ใจร้าย แก่อะไรครับ เพิ่งขึ้นเลขสองเอง กำลังเคี้ยวหนุบหนับ

หมาน้อยธรรมดา: *รูปทารกกอดอกหน้ามุ่ย*

เด็กหนุ่มอมยิ้มอย่างไม่รู้ตัว


"จะเรียนมั้ย?"

เสียงเย็นที่ดังขึ้นจากคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม แว่นรีบกดออกแล้วเปลี่ยนไปเปิดแอพรูปภาพทันที

"เอ่อ...ผมไม่เข้าใจข้อนี้ครับ"


กวินภพรับมา ดวงตาคมกวาดอ่านโจทย์แล้วเปิดสมุดทดของตนไปยังหน้าที่ว่างแล้วเริ่มจดโจทย์ลงไป

"ลองทำให้พี่ดู"

แว่นเป็นเด็กฉลาด แต่มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขากับแคลคูลัสเกลียดขี้หน้ากันอย่างรุนแรง ปกตินั่งทำโจทย์เฉยๆแว่นก็รู้สึกว่าตัวเองมีปัญหากับวิชานี้อยู่แล้ว ยิ่งถูกร่างสูงนั่งจ้องราวกับไปฆ่าใครมาแบบนี้ยิ่งสมองตื้อเข้าไปใหญ่

"ผม..."

"ได้เท่าไหร่เท่านั้น"

ฮือ....

เมื่อถูกดักเด็กหนุ่มยิ่งรู้สึกกดดัน แว่นนั่งเขียนสูตรทุกสูตรที่มีในหัวแล้ววิเคราะห์ที่ละสูตรอย่างตั้งใจ เมื่อทำไปได้ซักพักเด็กหนุ่มจึงวางปากกาอย่างยอมแพ้ กวินภพหยิบสมุดกลับมาอ่านพร้อมกับหยิบปากกาแดงขึ้นมา  ชายหนุ่มหันมาหาเขาอย่างชั่งใจ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมมาข้างหลังเด็กหนุ่ม วางสมุดลงตรงหน้าแว่นอีกครั้ง พร้อมกับที่ร่างสูงโน้มตัวลงมาเขียนวิธีทำให้เขาดู

"เกือบถูกแล้ว จริงๆควรใช้วิธีนี้..."

เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....

แว่นมัวแต่นั่งเคลิ้มทางในเสียจนไม่ได้สังเกตว่าคนที่เท้าแขนคร่อมเขาอยู่นั้นเรียกหลายครั้งแล้ว



"แว่น เข้าใจรึเปล่า"

"เอ่อ..." แว่นก้มมองสมุดที่เต็มไปด้วยรอยปากกาแดงตรงหน้า

"มันเป็นอย่างงี้" ร่างสูงขยับเข้ามาใกล้ด้วยนึกว่าเด็กหนุ่มไม่ได้ยิน แว่นลอบกลืนน้ำ เหลือบมองเสี้ยวหน้าคมที่อยู่ในระยะประชิดแบบฟูลเอชดี ใกล้เสียจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นที่ข้างแก้มและกลิ่นอาฟเตอร์เชฟหอมเย็นที่ทำให้ร่างเล็กใจเต้นหนักขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ กวินภพใช้ปากกาในมือชี้เคาะลงบนจุดที่เขาเขียนไว้ "ถ้าเราเอาXมา..."

"ถอยออกไปหน่อยได้มั้ยครับ"

คำพูดที่หลุดออกจากปากฟังดูแข็งกว่าที่เด็กหนุ่มคิดมาก แต่จะเอาคืนก็ไม่ทันเสียแล้ว แวบนึงเขาคิดว่าเขาเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีเจ็บปวดกับคำพูดของเขา

มโนไปไกลละไอ้แว่น

"ขอโทษ"  กวินภพขยับออกห่าง ก่อนจะเริ่มสอนเขาใหม่อีกครั้ง คราวนี้แว่นพยายามตั้งใจฟังทุกคำพูดของอีกฝ่าย ก่อนจะพบว่านอกจากพี่ต้นกล้าของเขา(?)จะหัวดีแล้ว ยังเป็นคุณครูที่ดีอีกด้วย

"....เข้าใจมั้ย?"

เด็กหนุ่มพยักหน้าหงึกหงัก

"ถ้างั้นโจทย์ข้อต่อไป" ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ของแว่นขึ้นมาเพื่อสไลด์ไปยังรูปถัดไป

แต่เดี๋ยว...รูปต่อไปนั่นมัน...

"ไม่ได้นะครับ!!"

แว่นกระชากโทรศัพท์ที่อยู่ในมือชายหนุ่มอย่างแรงจนแก้วกาแฟที่วางอยู่ตรงหน้าหกเลอะเสื้อนักศึกษาสีขาวของอีกฝ่าย

 "ขะ...ขอโทษครับ" เด็กหนุ่มละล่ำละลัก รีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดคราบกาแฟที่หกเลอะเต็มบริเวณหน้าท้องของร่างสูงลงไปอย่างแตกตื่น แต่ทว่าก่อนจะได้เช็ดไปมากกว่านั้นมือใหญ่ก็คว้าข้อมือเขาไว้เสียก่อน

"อย่าจับ!!" ชายหนุ่มกระชากเสียง ปล่อยมือเด็กหนุ่มราวกับถูกของร้อน คนถูกดุส่งผ้าเช็ดหน้าให้ด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย กวินภพรับมาแล้วเดินออกไปจากร้านด้วยท่าทีหัวเสีย เหนือฟ้ารีบเดินตามเพื่อนไปพร้อมกับที่แทนไทยลุกกลับมาหาแว่น

"แว่น...มีไร..." เสียงของร่างสูงหายไปในลำคอเมื่อเห็นน้ำใสๆไหลลงมาจากกรอบแว่นหนา

"กลับกันเถอะ" เด็กหนุ่มยังคงมีสีหน้าเรียบเฉยประหนึ่งน้ำตาที่เพื่อนสนิทเห็นเป็นเพียงภาพลวงตา แทนไทยช่วยเพื่อนเก็บข้าวของแล้วเดินตามร่างเล็กไปเงียบๆอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์ ทีมกับเทสต์มีสีหน้าเลิ่กลั่ก มองหน้ากันไปมาเหมือนกับไม่มั่นใจว่าควรจะรั้งตัวน้องไว้ดีมั้ย

แว่นยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลออกมาจากความตกใจที่ถูกดุเมื่อครู่ เดินไปที่รถของแทนไทยโดยไม่คิดจะตอบคำถามเพื่อนรักว่าเกิดอะไรขึ้น



ทั้งที่แค่ได้ดูอยู่ห่างๆก็ดีแล้วแท้ๆ

สร้างเรื่องให้เขาโกรธจนได้



ไอ้แว่นเอ๊ย...











"เป็นไงล่ะมึง ตื่นเลยสิ"

ร่างสูงที่วักน้ำเย็นใส่หน้าตัวเองจนเปียกไปหมดทั้งหัวเงยหน้าขึ้น ในกระจกสะท้อนภาพของเขาและเพื่อนสนิทที่ยืนกอดอกพิงประตูห้องน้ำด้วยสีหน้าขบขัน

คนอื่นอาจจะมัวแต่ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนไม่ทันสังเกต แต่สำหรับเพื่อนสนิทที่อยู่ด้วยกันมานาน มีเหรอจะไม่เห็นอีกฝ่ายพึมพำอะไรบางอย่างกับตัวเองขณะที่เดินออกไป

ยุบหนอ...ยุบหนอ...

"เงียบไปเลย มึงน่ะตัวดี" กวินภพโทษเพื่อนอย่างหงุดหงิด

"ใช่เหรอ กูเห็นมึงไม่ใช่เหรอที่แทบจะสิบร่างน้องเขาอยู่แล้วน่ะ" เหนือฟ้าหัวเราะ


กวินภพถอนหายใจ นึกเกลียดตัวเองที่บ้าจี้สอนน้องตามที่ไอ้เหนือยุ

เพียงแค่ตอนที่ยืนสอนอยู่หลังร่างเล็กนั้น แค่ได้อยู่ใกล้ ได้รู้สึกถึงกลิ่นหอมอ่อนๆของสบู่เด็กกับน้ำยาปรับผ้านุ่ม แค่นั้นประสาทสัมผัสก็ทำงานอย่างดีเลิศ โลหิตสูบฉีดดีเดินไปจนเข้าต้องย่อตัวลงไม่ให้เป็นที่สังเกต แต่ยิ่งได้เห็นดวงหน้าขาวในระยะประชิดประกอบกับกลิ่นหอมๆนั้น ชายหนุ่มยิ่งรู้สึกว่าสติของตนโบยบินออกไปนอกวงโคจรโลกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว


ไม่ต้องพูดถึงตอนที่มือเล็กพยายามจะเฉียดเข้ามาใกล้เขาในจุดเฝ้าระวังภัยเลย มีหวังมังกรยักษ์ได้โผล่มาทักทายเซย์ฮัลโหลจนเขาถูกน้องหาว่าเป็นพวกหื่นกามจิตวิตปริตแน่

"โถ ไอ้อ่อนเอ๊ย" เหนือฟ้ายังคงหัวเราะเพื่อนอย่างไม่เกรงใจ "กูว่ามึงรีบกลับไปเถอะ น้องมันดูตกใจมากเลยนะเมื่อกี้ ไม่ใช่มันนึกว่าโดนมึงโกรธไปแล้วเหรอวะ"


"ไม่ทันแล้ว..." เสียงของสองแฝดดังประสานขึ้นจากด้านหลังของชายหนุ่มผมทอง เหนือฟ้าหันกลับไปหาเพื่อนด้วยสีหน้าตกใจเช่นเดียวกับกวินภพ เทสต์และทีมทำหน้าเจื่อนๆขณะรายงานเพื่อนทั้งสอง

"น้องกลับไปแล้ว เหมือนจะร้องไห้ด้วยว่ะ"


!!!!!!

---
จะพยายามมาอัพอย่างต่ำอาทิตย์ละครั้งเน้อ55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 21-02-2017 11:45:18
ถึงกล้าทักไลน์แต่ก็ไม่กล้าบอกว่าเป็นตัวเอง55555 น่ารักดี :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: angelnan ที่ 21-02-2017 11:50:21
งอนเลย  ว่น ไอ้พี่กล้ามันจะได้กะวนกะวายสักที จะได้กล้าเข้ามาคุยสักที ทำไมต้องตะคอก แว่นด้วย โกนธๆๆๆๆๆเลยแว่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 21-02-2017 12:14:19
ตามๆ น่ารักดี
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 21-02-2017 12:21:05
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 21-02-2017 12:51:16
เป็นการทักไลน์ที่คลาสิกมาก อรุณเบิกฟ้า นกกาโบยบิน5555 ทำน้องร้องไห้แล้วพี่กล้าจะรับผิดชอบยังไงคะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: โอ ที่ 21-02-2017 14:22:01
อยากอ่านอีก :z13:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: lighter ที่ 21-02-2017 14:56:50
แว่นนนนน น่ารัก พี่กล้าจีบแว่นเลย แว่นจะได้รู้
ไม่ต้องแอบแล้ว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: MmBb ที่ 21-02-2017 15:40:01
เก็บความรู้สึกเก่งทั้งคู่จนน่าอึดอัดแทนจังอ่ะพี่กล้าถ้าเป็นนี้แย่แน่น้องยิ่งคิดว่าตัวเองไม่เหมาะกับใครอยู่ด้วยแล้วน้องแว่นนี่ก็เก็บอาการเก่งชะมัดใครก็คงช่วยอะไรไม่ได้อ่ะถ้าทั้งคู่ยังคิดจะมองกันอยู่ห่างๆแบบนี้ อย่างต่ำอาทิตละครั้งก็แสดงว่าจะมาบ่อยๆดีต่อใจค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 21-02-2017 16:11:31
 :angry2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 21-02-2017 16:18:42
น้องแทนกับพี่อุ่น  คู่นี้น่าจะจีบกันน่ารักดี ไม่มีปัญหา
แต่พี่กล้า กับ น้องแว่น นิซิ

แอบชอบกันอยู่ แต่ไม่กล้าบอกกัน

ติดตามต่อค่ะ


 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 21-02-2017 18:30:55
อุตส่าห์ได้พี่ต้นกล้าติว ก็พูดไม่ดีเพราะประหม่าใส่
แล้วความกลัวพี่จะเห็นรูปในมือถือ
ก็แย่งกลับซะจนเกิดเรื่อง
ดีนะที่แฝดเห็นน้ำตา พี่ต้นกล้าจะได้รู้ว่าแว่นไม่ใช่หุ่นยนต์
แทน ไม่ต้องจีบหรอก รุ่นพี่ขุดหลุมรอแล้ว
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: bekeyyy ที่ 21-02-2017 18:34:35
สนุกมากเลยค่า อยากให้มีทุกวัน ฮืเอออออ รอออ
น้องแว่นกับพี่กล้าหนนอออออ ทำไมไม่บอกไปว่าใจมันตรงกันนนน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 21-02-2017 21:56:00
เอาจริง ๆ ตอนนี้สงสารกล้ามากกว่านะ คือเห็นถึงความพยายามของกล้ามาหลายตอนแล้วงัย พยายามให้เพื่อนอ้อยให้ พาไปกินข้าว หาทางไปส่งที่พัก  แอดไลน์มาคุย ติวให้ ในขณะที่แว่นเก็บความรู้สึกเกินไป รู้ว่ามีปม รู้ว่าพี่เขาของสูง แต่ที่แว่นทำมันไม่ใช่แค่เก็บความรู้สึก มันออกแนวปฏิเสธจนเกือบก้าวร้าวแล้วนะ ถ้าเราเป็นกล้าเจอพฤติกรรมแบบนี้ หลายครั้งแบบนี้ คงไม่กล้าจีบแล้วแหละ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 21-02-2017 22:38:29
คนพี่ก็แทบคว่ำรถอ้อย คนน้องก็บ่ายเบี่ยงทู้กกกกที :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: sebest ที่ 21-02-2017 22:41:21
เป็นกำลังใจให้พี่กล้า มีความกล้ากับเขาสักที :katai5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 22-02-2017 19:35:18
โอ้ยน้องแว่นน่ารักง่าาาา รออ่านค่าาาาา
พี่กล้าคะ ถ้าพี่กล้าสมชื่อพี่ได้น้องไปแล้ว 55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: benzdekba ที่ 22-02-2017 22:56:20
 :ling3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 24-02-2017 11:05:06
เรามาชมค่ะ เขียนดีมากกกก กอไก่ล้านตัวเลย

คุมโทนเรื่องได้ดีมาก มันคือแอบชอบจริงๆ ไม่เร็วด้วย ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆขยับ อายยังไงก็ยังงั้น ป๊อดยังไงอย่างงั้น

น้องแว่นยังคง นิ่งเหมือนเดิมว่าในใจจะ สั่นยิกๆสมกับที่ไปเรียนมาจากเขาหิมาลัย


เราชอบมากค่ะ ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: Orangeship ที่ 24-02-2017 19:46:59
ดีอ่ะ มันฟินและก็ละมุน
ชอบอารมณ์แบบนี้ มันมวนๆในท้อง เขินนน
ชอบสำนวนด้วย ฮือ ดีจัง จะเข้ามารอทุกวันเลยนะคะ

ปล.แอบถามว่าเรียนหมอหรอคะ สู้ๆน้า ^^  o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 4th Diagnosis: Hypertension 100% [21/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 24-02-2017 20:25:37
5th diagnosis: Myocardial Infarction || จะตัดใจ...หรือจะไปต่อ

หลังจากนั้นแว่นก็เลือกที่จะตัดใจ...



ซะที่ไหนล่ะ


ถ้ามันทำได้ง่ายขนาดนั้น เด็กหนุ่มคงทำไปนานแล้ว




เด็กหนุ่มเลือกที่จะติดตามข่าวสารผ่านทางโซเชียลเน็ตเวิร์คไปซักระยะ ไม่ใช่แค่เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกเอะใจ แต่ร่างเล็กรู้สึกละอายใจกับสิ่งที่ทำลงไปด้วย

 วันนี้มีแข่งยูโดภายในชมรมแต่แว่นบอกเพื่อนร่วมห้องไปว่าเขารู้สึกไม่สบาย ซึ่งดูน่าเชื่อถือพอสมควรจากสภาพการอดหลับอดนอนของเด็กหนุ่ม ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องของกวินภพทำให้แว่นไม่ค่อยได้พักผ่อนอย่างที่อยากทำ

นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาพลาดการแข่งขันของกวินภพ

แทนไทยที่อยู่ในชุดยูโดเรียบร้อยแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ ร่างสูงมองดูเพื่อนร่วมห้องที่นอนแผ่รังสีมืดหม่นอยู่บนเตียงอย่างไม่รู้จะช่วยอย่างไร

"แว่น..."

"หืม..." คนบนเตียงขานรับในลำคอ ไสลด์หน้าจอดูข่าวสารของชายหนุ่มไปเรื่อยๆ

"มีอะไรก็บอกกูได้นะ" แทนไทยที่ปกติไม่ใช่คนเซ้าซี้อยู่แล้วได้แต่บอกเพื่อนแบบนั้น

"รีบไปเถอะ เดี๋ยวไม่ทันแข่ง" ร่างเล็กเปลี่ยนเรื่อง ไม่ยอมละสายตาจากหน้าจอ แทนไทยได้แต่ส่ายหัวอย่างจนปัญญา เขาอยากจะถามเพื่อนอยู่หรอกนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่แว่นไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องของตัวเอง อีกอย่าง แทนไทยคิดว่าอย่างน้อยเขาก็ควรจะได้รับความไว้วางใจจากอีกฝ่ายมากพอที่จะเล่าให้เขาฟังด้วยตัวเอง



เรื่องที่แว่นแอบชอบพี่ต้นกล้าอยู่...


แทนไทยอาจจะไม่ได้เก่งเรื่องอ่านใจคนมากที่สุด แต่เขาก็ไม่ได้โง่ที่สุดเช่นกัน

หลังจากวันที่อีกฝ่ายเดินออกมาจากร้านนมสด พฤติกรรมแปลกๆของแว่นที่มักจะโผล่ไปทุกที่ที่มีรุ่นพี่คณะบริหารอยู่และสายตาอาฆาตพยาบาทที่ชายหนุ่มร่างสูงส่งให้เขาราวกับเขาเผลอขับรถเหยียบเท้าเจ้าตัวก็ปะติดปะต่อกันอย่างลงตัว

แต่เขาควรจะเกลี้ยกล่อมยังไงให้เพื่อนรักเชื่อ ในเมื่อหากมองจากมองมุมมองของคนนอก ไอ้แว่นเพื่อนรักของเขาไม่ใช่คนที่คนปกติจะนึกถึงหากพูดถึงคนในสเป็กของเดือนมหาลัยปีสามที่แสนจะหล่อรวยเพอร์เฟ็กต์ซักเท่าไหร่

ขนาดเขารักมันปานจะกลืน แทนไทยยังไม่เข้าใจเลยว่าพี่ต้นกล้าชอบมันที่ตรงไหน


แต่ก็นะ ลางเนื้อชอบลางยา...


"งั้นกูไปละนะ"

"อือ"

แทนไทยเหลือบมองเพื่อนรักอย่างเป็นห่วงเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป



ไม่รู้อะไรดลใจ หลังจากที่เพื่อนร่วมห้องเดินออกไป เด็กหนุ่มถึงได้กดเข้าแอพไลน์ที่เงียบเหงาพอสมควรนอกจากไลน์กลุ่มของคณะที่เด้งตลอดเวลาไม่ว่าจะกี่โมงกี่ยาม

เด็กแว่น: นี่

หมาน้อยธรรมดา:ครับ?

เด็กแว่น:คนที่คุณชอบ เขาเป็นคนยังไงเหรอ?

หมาน้อยธรรมดา: ทำไมจู่ๆถึงได้สนใจขึ้นมาล่ะครับ?


แว่นนึงคิด... นั่นสิ


เด็กแว่น:ผมแค่อยากรู้ ว่าคนที่มีค่าพอจะมีใครซักคนมารัก เขาเป็นคนแบบไหน


แค่อยากรู้...ว่าคนที่ถูกคนอื่นรักจะต้องมีคุณสมบัติเช่นไร


หมาน้อยธรรมดา: น่ารัก


ว่าแล้ว...


แว่นยิ้มขื่น

ใครๆต่างก็ชอบของสวยงามทั้งนั้น เขาก็เริ่มชอบพี่ต้นกล้าจากความสมบูรณ์แบบของอีกฝ่ายไม่ใช่รึไง

เด็กหนุ่มไม่เข้าใจว่าตัวเองจะรู้สึกแย่ทำไมเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายตอบแบบนั้น

หมาน้อยธรรมดา: แต่ผมไม่ได้พูดถึงหน้าตาหรอกนะครับ


แว่นเลิกคิ้ว ชันตัวขึ้นนั่งอย่างสนใจ


หมาน้อยธรรมดา: ผมชอบ เพราะสำหรับผม เขาเป็นคนที่น่ารักที่สุด

หมาน้อยธรรมดา: ผมเชื่อว่า ทุกคนเป็นคนที่น่ารักที่สุดสำหรับใครซักคน แค่อีกคนจะคิดว่าเราน่ารักที่สุดสำหรับเรามั้ย ก็แค่นั้น


คนอ่านอมยิ้มเล็กๆ นั่นสินะ...

เด็กแว่น: แล้วทำไม เขาถึงน่ารักที่สุดสำหรับคุณล่ะ?

หมาน้อยธรรมดา: คนคนนั้นเคยช่วยชีวิตผมไว้


"หือ? นี่มันพล็อตนิยายน้ำเน่ารึเปล่าเนี่ย?" เด็กหนุ่มยิ้มขำ


หมาน้อยธรรมดา: เรื่องจริงนะครับ แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นเหตุผลหลักทำให้ผมชอบเขาหรอก

เด็กแว่น:อะไรของคุณเนี่ย อ่านใจผมได้รึไง

หมาน้อยธรรมดา: ครับ ผมเป็นยอดหมานุ๊ดดด

เด็กแว่น:....

หมาน้อยธรรมดา: ง่า ขำหน่อยจิ

เด็กแว่น:....

หมาน้อยธรรมดา:*สติ๊กเกอร์หมาสะบัดหน้างอนๆ*

หมาน้อยธรรมดา: ผมชอบรอยยิ้มของเขา ถึงเขาจะเคยยิ้มให้ผมแค่ครั้งเดียวก็เถอะ


แว่นนึกย้อนไปถึงภาพชายหนุ่มในชุดนักศึกษาที่นั่งยิ้มให้กับโทรศัพท์


เขาเข้าใจความรู้สึกดีเลยล่ะ


หมาน้อยธรรมดา:แล้วคุณล่ะครับ?

เด็กแว่น:หืม?

หมาน้อยธรรมดา: ไม่มีคนที่ชอบเหรอครับ?

แว่นลังเล เขายอมรับว่าเขารู้สึกว่าตัวเองคุยกับอีกฝ่ายได้มากกว่าที่คุยกับคนที่รู้จัก ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะความรู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงเพื่อนในจินตนาการของเขาก็เป็นได้ แต่เด็กหนุ่มไม่มั่นใจ ว่าตนจะเชื่อใจคนคนนี้ได้มากแค่ไหน แม้สัญชาตญาณของเขาจะบอกว่าอีกฝ่ายไว้ใจได้ก็ตาม

เด็กแว่น:มี

อีกฝ่ายเว้นช่วงไปนานพอควรหลังจากอ่านข้อความ ก่อนจะตอบกลับมา

หมาน้อยธรรมดา: เป็นคนแบบไหนเหรอครับ?

เด็กแว่น: ไม่บอก คิดเอาเอง

เด็กหนุ่มกดปิดหน้าจอแล้วโยนโทรศัพท์ลงบนหัวเตียง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง แว่นนอนมองเพดานด้วยจิตใจที่ปลอดโปร่งขึ้นเล็กน้อยหลังจากได้แกล้งคนที่อยู่อีกฝั่งของบทสนทนา


ไม่ได้รับรู้เลยว่าคนที่อ่านข้อความกำลังเดินไปเดินมาเป็นหนูติดจั่นอยู่ในห้องแต่งตัวของชมรม

"ไอ้กล้า เสร็จยังวะ เอ้า ทำอะไรของมึงเนี่ย" เหนือฟ้าที่เดินเข้ามาตามเพื่อนทักเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินจงกรมรอบม้านั่งจนเขาเวียนหัวแทน

"มึง..." กวินภพหันมาหาเพื่อนรักที่มักจะมีคำตอบให้เขาในทุกๆเรื่อง "กู...ไม่รู้จะทำยังไงแล้วว่ะ"

"ฮะ?" เหนือฟ้าดันประตูปิดแล้วล็อคกลอนอย่างรู้งาน นี่เห็นมันซึมที่ทำน้องร้องไห้จนไม่เป็นอันทำอะไร ทำไมงานเข้าอีกแล้ววะ
"มีอะไรวะกล้า?"

"น้อง...มีคนที่ชอบแล้ว" ร่างสูงในชุดยูโดนั่งลงบนม้านั่ง ซุกหน้าลงบนฝ่ามืออย่างเคร่งเครียด

"อะไรนะ? มึงไปได้ยินมาจากไหน" เหนือฟ้าถามอย่างไม่เชื่อ เขาเห็นแววตาที่แว่นมองเพื่อนของเขา ไม่มีทางเลยที่เด็กหนุ่มจะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว

"กูรู้ก็แล้วกัน" กวินภพตอบอย่างหงุดหงิด เหนือฟ้ายังคงมีสีหน้าไม่เชื่อ แต่ชายหนุ่มคิดว่านี่เป็นการดีที่เพื่อนรักจะได้ชัดเจนกับตัวเองเสียที

"แล้วมึงจะทำยังไง?"

"?" คนถูกถามหันไปมองเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างงุนงง

"ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้น มันอยู่ที่ตัวมึงแหละ ว่าจะทำอะไรต่อ" ชายหนุ่มผมทองเทศนา "น้องเขามีคนที่ชอบ แล้วไง? ในเมื่อตอนที่น้องเขาไม่มีใครในใจมึงก็ไม่เคยทำอะไรให้ชัดเจนป่ะวะ แล้วตอนนี้จะมาทำแตกตื่นเพื่อ?"


คนถูกด่านิ่งไป เมื่อเห็นฟันเฟืองในหัวเพื่อนกำลังเริ่มทำงาน เหนือฟ้าจัดการการสอนคนขี้กลัวไปอีกดอก

"วันนึงน้องก็ต้องมีแฟนป่ะวะ? มึงคิดเหรอว่ามึงเป็นคนเดียวบนโลกที่รู้สึกว่าน้องน่ารักน่ะ?" เหนือฟ้าตบไหล่เพื่อนให้กำลังใจ "มึงคิดเอาเองแล้วกัน ว่ามึงจะโอเคกับการเป็นหมาหวงก้าง อารมณ์เสียกับผู้ชายทุกคนที่เข้ามาในชีวิตน้อง หรือมึงจะทำทุกอย่างให้ตัวเองได้อยู่ในฐานะคนที่สามารถหวงน้องได้อย่างชอบธรรม มึงเลือกเลยกล้า เพราะกูก็ไม่รู้ว่าน้องจะโสดให้มึงหวงไปอีกนานแค่ไหน" เหนือฟ้าลุกขึ้นยืนเต็มความสูง "รีบออกไปได้แล้ว คนรอกันนานแล้ว"

กวินภพพยักหน้า ลุกขึ้นตามเพื่อนรัก ทั้งสองเดินออกมาจากห้องแต่งตัวโดยไม่มีใครพูดอะไร กวินภพมัวแต่จมอยู่ในห้วงความคิดของตนจึงไม่ทันสังเกตร่างของเด็กหนุ่มลูกครึ่งที่กระโดดเข้าไปหลบในหลืบข้างตู้กดน้ำติดประตูห้องอย่างทันท่วงที




แทนไทยถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ไม่ถูกจับได้

ไอ้แว่นเอ๊ย...ไปทำอีท่าไหนให้พี่เขาเข้าใจผิดไปขนาดนั้นวะ














"แว่น..."

"ไม่"

"แว่นจ๋า...."

"ไม่"

"แว่นยอดรักของแทน...."

"มึงดูปากกูนะ" ร่างเล็กชี้ที่ริมฝีปากของตัวเอง "ไม่"


"ฮืออออ นี่กูเพื่อนรักสุดสวาทขาดใจของมึงนะแว่น มึงจะไม่บอกกูจริงๆเหรอว่าพี่อุ่นนัดเลี้ยงที่ไหน" แทนไทยแทบจะลงไปกอดขาเพื่อนร่วมห้อง ร่างเล็กกลอกตามองบนอย่างระอากับความเล่นใหญ่รัชดาลัยของเด็กหนุ่มผมบลอนด์

"กูไปละ พี่นุ่นรออยู่หน้าหอนานแล้ว" แว่นมองความเรียบร้อยของตนในกระจก รอยคล้ำใต้ตาจากการนอนไม่หลับมาหลายคืนเห็นชัดเสียจนน่ากลัว เด็กหนุ่มเปิดกระเป๋าตรวจเช็คข้าวของ แล้วเดินออกจากห้องโดยไม่แคร์เสียงร้องโหยหวนที่ดังออกมาจากห้องของตน

จริงๆแว่นจะบอกแทนไทยก็ได้ว่าพี่น้ำอุ่นนัดเลี้ยงที่ไหน เขาเชื่อว่าปีสายรหัสปีสี่ของตนคงจะไม่รังเกียจหากมีเพื่อนร่วมโต๊ะเพื่อนขึ้นอีกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคนๆนั้นเป็นไอ้แทน

แต่เมื่อเห็นทางรักที่โรยด้วยกลีบกุหลาบปูพรมแดงกลางแสงสปอร์ตไลท์ของเพื่อนกับปู่รหัส คนดีอย่างแว่นก็อดไม่ได้ที่จะเอาตัวเข้าไปเป็นขวากหนาม เป็นก้อนกรวดเล็กๆให้เรื่องรักของเพื่อนมีรสชาติ



พูดง่ายๆ...หมั่นไส้ว่ะ






"พี่นุ่น พี่พราว สัวสดีครับ" แว่นยกมือไหว้พี่นุ่น พี่รหัสของตนที่เป็นคนขับรถ และพี่พราว พี่ปีสามที่นั่งอยู่ข้างคนขับ

"จ้า ขึ้นรถเลย ร้านไกลจากมออยู่เหมือนกัน เดี๋ยวรถติด"

แว่นเปิดประตูรถฮอนด้าแจ๊ซสีแดงเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง รถคันเล็กเคลื่อนตัวออกจากหอพักของเขาไปยังจุดหมายซึ่งเปลี่ยนจากร้านชาบูหน้ามหาวิทยาลัยเป็นร้านบุฟเฟ่ต์ปิ้งย่างที่อยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยประมาณครึ่งชั่วโมง โชคดีที่รถไม่ติดมากทำให้พวกเขาไปถึงจุดหมายอย่างรวดเร็ว

"โห ร้านใหญ่อ่ะ" พี่นุ่นตาโต

"รีบไปกันเถอะ พี่อุ่นบอกว่าถึงแล้ว" พราวที่เพิ่งวางสายจากน้ำอุ่นบอก ทั้งสามเดินเข้าไปในร้าน ทีแรกแว่นมองไม่เห็นร่างของเจ้ามือในวันนี้ที่นั่งอยู่ที่บูธใกล้ที่ตักอาหาร แต่เมื่อร่างโปร่งยืนขึ้นโบกมือให้พวกเขา เด็กหนุ่มถึงกับมองค้างไปชั่วขณะ


ชายหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อยืดคอวีสีฟ้าอ่อนแขนยาวเผยให้เห็นลำคอระหงส์ไปจนถึงกระดูกไหปลาร้า สร้อยคอสายคู่สีดำที่มีจี้เป็นไม้กางเขนสีเงินเรียบๆประดับอยู่ที่คอทำใหเดูไม่โล่งจนเกินไป กางเกงยีนส์ขายาวที่แม้จะไม่รัดจนน่าเกลียดแต่ก็แนบชิดติดกายพอสมควรทำให้ช่วงขาเรียวดูยาวขึ้นไปอีกเส้นผมสีน้ำตาลที่มักจะหวีเรียบร้อยเป็นระเบียบถูกจัดทรงให้ดูเปผ้นวัยรุ่นตามสมัยนิยม

"กรี๊ดดดด พี่อุ่นอปป้าที่สุดดดดด" สองสาวพากันประสานเสียง ดึงแว่นวิ่งไปหาพี่รหัสแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นถ่ายรูปคู่กับชายหนุ่มเป็นการใหญ่ เด็กหนุ่มได้แต่มองกล้องเอ๋อๆขณะที่สองสาวรัวถ่ายเซลฟี่อย่างสนุกสนาน

"เช็คอินก่อน อิอิ" พี่นุ่นลงรูปภาพพร้อมกดเช็คอินแล้วแท็กพวกเขาทั้งหมดรวมทั้งพี่อุ่นที่ไม่มีโซเชียลเน็ตเวิร์คอย่างอื่นนอกจากเฟสบุ๊คที่สมัครทิ้งไว้ตามข่าวสารคณะ



"จะกินอะไรตักได้เลยนะ" น้ำอุ่นบอกเด็กๆที่พยักหน้าหงึกหงัก ไม่นานนัก โต๊ะของพวกเขาก็เต็มไปด้วยอาหารมากมายที่ครึ่งนึงเป็นของแว่น พี่ทั้งสามที่โดนน้องถล่มในวันเปิดสายรหัสไปแล้วได้แต่มองกองอาหารขนาดย่อม

"เห็นแว่นกินทีไรพี่อิจฉาทุกที" พี่พราวว่า "เอาไปเก็บไว้ไหนหมด"

"ว่าแต่น้องแว่น พี่พราวดูพี่อุ่นก่อนค่ะ" นุ่นแซวร่างโปร่งที่มีถาดอาหารเยอะพอสมควรแม้จะไม่เท่าแว่นก็ตาม
"อะไรกัน พี่กินน้อยแล้วนะวันนี้" น้ำอุ่นแย้งดร้อมรอยยิ้ม

พี่ทั้งสามปลัดกันถามเรื่องชีวิตของแว่นในรั้วมหาลัย ทั้งเรื่องการเรียน กิจกรรม และเรื่องทั่วไป แว่นก็ตอบได้บ้างไม่ได้บ้างอย่างคนไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมเท่าไหร่ พี่อาจจะมีหลุดพูดคุยเรื่องเนื้อหาบทเรียนที่แว่นยังไม่เข้าใจบ้าง แต่พี่น้ำอุ่นก็มักจะพยายามให้เด็กหนุ่มมีส่วนร่วมในบทสนาทนาเสมอ

"เดี๋ยวพี่ไปเอาเนื้อเพิ่ม..อ๊ะ"

พี่น้ำอุ่นลุกขึ้นจากที่นั่งก่อนจะชนเข้ากับคนที่เดินผ่านมาอย่างจัง โชคดีที่อีกฝ่ายไหวตัวทันรวบเอวบางไว้ไม่ให้ล้มลงไป

"อ้าว พี่น้ำอุ่น สวัสดีครับ"  แทนไทยทัก ยังคงไม่ปล่อยมือจากเอวของคนตัวเล็กกว่า

"สวัสดีครับน้องแทน มากับใครเหรอครับ?" คนอายุมากกว่าถามพร้อมรอยยิ้มประจำตัว ไม่ได้สนใจมือใหญ่ที่วางบนแผ่นหลังของตนแม้แต่น้อย

แว่นกระแอมกระไอ เพื่อนสนิทที่เพิ่งรู้สึกตัวรีบปล่อยมืออกจากเอวของรุ่นพี่ ยกมือลูบหลังคอแก้เก้อ น้ำอุ่นเพียงแต่ยิ้มให้เด็กหนุ่มแล้วถามอีกครั้ง

"ว่าไงครับ?"

"อ๋อ คืออยู่ๆผมก็อยากกินเนื้อย่าง แต่ไอ้แว่นมันมาเลี้ยงสาย เลยขับรถมากินคนเดียวน่ะครับ บังเอิญจังน่ะครับ" แทนไทยหัวเราะกลบเกลื่อน

"ถ้าอย่างนั้นมากินกับพวกพี่มั้ย" น้ำอุ่นเสนอ แทนไทยส่ายหน้าอย่างเกรงใจ

"อย่าเลยครับ ผมไม่อยากรบกวน"

"ไม่กวนหรอก มาเถอะ" น้ำอุ่นยังคงยืนยัน แทนไทยจึงพยักหน้าอย่างไม่กล้าเล่นตัวต่อ

"แต่ผมจ่ายเองนะครับ"

"ตามสบาย เลี้ยงพี่ด้วยก็ได้นะ" ชายหนุ่มพูดกึ่งเล่นกึ่งจริง "เดี๋ยวพี่ไปตักเนื้อเพิ่มก่อน นั่งข้างพี่ก็ได้ ที่ยังว่างอยู่"

ไม่รู้ทำไมแว่นถึงรู้สึกว่า 'ยังว่างอยู่' ของพี่น้ำอุ่นมีความหมายแอบแฝงมากกว่าที่เห็นนะ

"ครับผม"

แทนไทยนั่งลงด้วยสีหน้าระริกระรี้จนน่าเตะ แว่นมองเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยความหมั่นไส้

"มาได้ไงวะ" แว่นขมุบขมิบปากถาม

"พี่นุ่นแท็กเฟสมึง" แทนไทยขยับปากต่อด้วยสีหน้าเหนือกว่า

....เขาประมาทมันเกินไปสินะ

"น้องแทน ประกวดเดือนมหาลัยปีนี้นี่วันไหนนะ?" นุ่นชวนคุยจังหวะเดียวกับที่น้ำอุ่นเดินกลับมาพร้อมกับเนื้อสดหลายถาด

"จริงสิ น้องแทนเป็นเดือนคณะนี่เนอะ" ชายหนุ่มนั่งลงข้างร่างสูงที่ยังคงอยู่ในชุดนักศึกษาแล้ววางจานลงตรงหน้าแทนไทย "พี่ตักมาเผื่อ แทนทานได้ทุกอย่างมั้ย?"

"ได้ครับ ขอบคุณมากครับ" แทนไทยยิ้มกว้างจนแว่นนึกหมั่นไส้กับความดี๊ด๊าของเพื่อน

"แล้วตกลงแทนประกวดวันไหนเหรอ?" น้ำอุ่นถาม

"จันทร์หน้าครับ" เด็กหนุ่มรีบตอบ

"จันทร์หน้าพี่ว่างช่วงเย็นพอดีเลย ถ้าว่างๆจะไปเชียร์นะ"

"ครับ!"

ร่างสูงบริการหยิบจับปิ้งย่างอาหารให้คนอายุมากกว่าที่นั่งอยู่ข้างกายโดยไม่ยอมให้อีกฝ่ายต้องออกแรงซักนิด พี่น้ำอุ่นรีบจับข้อมือของคนที่คีบเนื้อใส่จานเขาอย่างต่อเนื่องพร้อมสีหน้าเหมือนพยายามกลั้นหัวเราะ

"พอแล้ว พี่ไม่ได้ตะกละขนาดนั้นซักหน่อย"

"ขะ...ขอโทษครับ"

แทนไทยรีบขอโทษขอโพย น้ำอุ่นคีบเนื้อย่างจิ้มลงในน้ำจิ้มแล้วยกขึ้นเป่าเล็กน้อย ก่อนจะยื่นมาจ่อที่ริมฝีปากได้รูปของเด็กหนุ่ม

"..." คนอายุน้อยกว่าจ้องอาหารตรงหน้าราวกับมันเป็นเนื้อของสิ่งมีชีวิตจากนอกโลก

"รับผิดชอบสิ" น้ำอุ่นว่า ดันเนื้อย่างชิดริมฝีปากของเด็กหนุ่มที่อ้าปากรับแต่โดยดี แทนไทยเคี้ยวตุ้ยๆทั้งที่ยังมองคนป้อนไม่วางตา


"อร๊ายยยย พี่อุ่นอ่ะ ทำงี้พี่ติณณ์ไม่หึงแย่เหรอคะ" พราวแหย่ แว่นขมวดคิ้วกับชื่อที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน

"ก็อย่าให้รู้สิ" น้ำอุ่นตอบพร้อมรอยยิ้ม

"ใครเหรอครับ?" แทนไทยถามอย่างสังหรณ์ใจไม่ดี

"แฟนพี่อุ่นไงจ๊ะ" พี่พราวบอก "เดือนคณะปีสี่เชียวนะ แซ่บเว่อร์"

เดี๋ยวนะ...พี่อุ่นมีแฟนแล้ว???

แว่นลอบสังเกตสีหน้าเพื่อนที่หมองลงอย่างรวดเร็วด้วยความสงสาร ทว่าร่างโปร่งกลับหลุดหัวเราะออกมา  สร้างความงุนงงให้กับเด็กหนุ่มทั้งสองเป็นอย่างมาก

"ไปแกล้งน้อง ดูสิ น้องตกใจหมด"

"เอ๊ะ? ตกลงว่ายังไงกันแน่ครับ?" แทนไทยถามอย่างงุนงง

"ติณณ์เป็นเพื่อนพี่น่ะ คนอื่นเขาแค่แซวกันไปอย่างนั้น" น้ำอุ่นอธิบาย แต่สองสาวดูจะไม่เชื่อง่ายๆ

"แล้วสร้อยแทนใจที่พี่อุ่นใส่ล่ะคะ?"

"รถมาสแตงที่พี่อุ่นขับด้วย"

เดี๋ยวๆๆๆ

สร้อยน่ะแว่นยังพอเข้าใจได้ว่าเป็นของที่เพื่อนซื้อให้กัน แต่รถนี่มัน....

"รถน่ะแค่เอามาขับเล่นเพราะติณณ์มันขโมยรถพี่ไปใช้ก่อนหน้านี้ ส่วนสร้อย..." น้ำอุ่นหยิบจี้รูปไม้กางเขนขึ้นมาหมุนเล่น "พี่แค่รู้สึกว่าพี่ใส่แล้วหล่อดี"


"อะไรอ่าพี่อุ่นนนนน น้องอุตส่าห์จิ้นนนนน" พี่นุ่นงอแง แว่นสะกิดพี่พราวแล้วกระซิบถามเบาๆ

"พี่ติณณ์นี่คนไหนเหรอครับ"

"คนนี้ๆ" พราวเปิดเพจคิวท์บอยของมหาวิทยาลัยในมือถือให้แว่นดู เด็กหนุ่มรับโทรศัพท์มา ดวงตากลมเบิกกว้างเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่พี่ๆกำลังพูดถึง

'ติณณ์ภพ ปีสี่ คณะแพทยศาสตร์'


โคตร-พ่อ-โคตร-แม่-หล่อ!!!



เขาไม่อยากเชื่อว่าจะมีวันที่ตัวเองเห็นนอื่นหล่อกว่าพี่ต้นกล้า ชายหนุ่มร่างสูงในชุดกาวน์ยาวที่ยืนถือคลิปบอร์ดอ่านอะไรบางอย่างอยู่มีผิวสีค่อนข้างเข้มแม้จะไม่เท่าพี่ต้นกล้า กล้ามเป็นมัดๆที่ยากจะอำพรางด้วยเสื้อผ้ากับใบหน้าคมคายที่ถูกทำให้ซอฟต์ลงด้วยแว่นไร้กรอบยิ่งทำให้อีกฝ่ายดูมีสเน่ห์น่าค้นหา ถ้าจะเปรียบคงเหมือนหมาป่าที่กำลังเฝ้ามองเหยื่อด้วสายตาที่ยากจะคาดเดา


เทียบกับเจ้าหมาโกลเด้นที่วิ่งเล่นชนข้าวของไปวันๆอย่างไอ้แทน ชายหนุ่มช่างเหนือกว่าหลายขุมนัก

"ถ้างั้น...พี่น้ำอุ่นยังโสดอยู่รึเปล่าครับ?"

แว่นเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนที่ถามคนที่แอบชอบเอาแบบดื้อๆทันที เช่นเดียวกับสองสาวที่หันขวับกลับมาหาแทนไทยด้วยสายตาแวววาว

น้ำอุ่นนิ่งคิดก่อนตอบ "ก็โสดนะ"

"อะไรๆๆๆๆ น้องแทนถามแบบนี้จะจีบพี่อุ่นเหรอจ๊ะ" พี่นุ่นแซว คนถูกดักทางใบหน้าขึ้นสีเรื่อ ด้วยความที่เป็นคนขาวทำให้ใบหูที่แดงก่ำเป็นที่สังเกตอย่างชัดเจน


"แล้ว..จีบได้มั้ยครับ"

น้ำอุ่นเอียงคออย่างน่ารัก รอยยิ้มที่มักจะประดับบนริมฝีปากกว้างขึ้นเล็กน้อยในสายตาของแว่น

"เอาสิ"

"กรี้ดดดดดดด"

เด็กหนุ่มกลัวเหลือเกินว่าพวกตนจะถูกเชิญออกจากร้านโทษฐานส่งเสียงดังรบกวนโต๊ะอื่น

เด็กหนุ่มเบือนหน้าหนีจากภาพตรงหน้า เขาดีใจกับเพื่อนอยู่หรอกนะ แต่มันก็อดหงุดหงิดไม่ได้ที่เห็นความรักของเพื่อนราบรื่นเสียจนน่าตกใจ

คนหน้าตาดีมันก็ได้อะไรมาง่ายๆแบบนี้นั่นแหละ

แว่นพยายามสลัดความคิดพาลๆของตัวเองออกจากหัว ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้นะให้ตายสิ

เด็กหนุ่มลุกขึ้นเพื่อไปตักอาหารเพิ่ม แต่ต้องรีบทรุดกลับลงมานั่งทันทีเมื่อเห็นร่างของชายหนุ่มที่ตนกำลังหลบหน้าและเพื่อนสนิทกำลังเดินเข้ามาในร้าน



นี่มันวันดวงซวยอะไรของเขาเนี่ย?!





---------

สอบเสร็จล้าวววววววว//แทบทรุดด้วยความดีใจ
ปิดเทอมสองวัน555555

ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์นะคะ ดีใจมากเลย><


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:


หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 5th diagnosis: MI 100% [24/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 24-02-2017 21:25:29
แทนกับพีอุ่น ไม่น่าห่วง
แต่อีกคู่นี่ซิ

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 5th diagnosis: MI 100% [24/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 24-02-2017 21:39:42
อยากให้พี่ติณณ์ออกมาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 5th diagnosis: MI 100% [24/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: bekeyyy ที่ 24-02-2017 22:02:21
ได้กลิ่นว่าแว่นจะเป็นคนน่ารักให้กับพี่ติณณ์อีกคน55555555555
จ้างพี่ติณณ์ออกมาเยอะๆเลย *ยื่นทอง*
ไม่เชียร์แล้วพี่กล้าคนป๊อด5555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 5th diagnosis: MI 100% [24/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 24-02-2017 22:33:50
เราชอบแว่นมาก ตอนสองมั้งที่มีเปิดปมหน่อยๆ ว่าทำไมภายนอกเย็นชาดุจตู้ฟรีซ -40 องศา เราสงสารแว่นมากเลย
แว่นเล่าผ่านๆ เหมือนไม่มีผลอะไร แต่เราว่ามันเป็นปมสำคัญให้แว่นกลายเป็นคนไม่กล้าแสดงออกแบบนี้


ส่วนอิพี่ต้นกล้า ขอดูยาวๆก่อนนะคะ
ฮีหวงก้างดีแท้ ขำดี ขี้เก็กใจป๊อดแบบนี้น่าแกล้งชะมัด
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 5th diagnosis: MI 100% [24/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 24-02-2017 22:38:06
น่ารักกกกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 5th diagnosis: MI 100% [24/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 24-02-2017 22:53:34
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 5th diagnosis: MI 100% [24/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: โอ ที่ 25-02-2017 00:07:49
ชอบอะขออีก :katai4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 5th diagnosis: MI 100% [24/2/60] P.2
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 25-02-2017 16:10:47
6th Diagnosis: Cirrhosis || ฤทธิ์เหล้าหรือจะเท่าฤทธิ์เธอ

"วันนี้กูเลี้ยง อย่าทำหน้าหมดอาลัยตายอยากงั้นดิวะ" เหนือฟ้ากอดคอเพื่อนเดินเข้าไปที่นั่งด้านในของร้าน โชคดีที่ทั้งสองไม่สังเกตเห็นเขาและคนในโต๊ะ แว่นหันกลับมาสนใจอาหารตรงหน้าแต่หูกลับเงี่ยฟังบทสนทนาของโต๊ะที่กวินภพและเหนือฟ้านั่งอยู่

"เครื่องดื่มรวมอยู่ในรายการอาหารยกเว้นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์นะครับ"

"ถ้างั้นเอาเบียร์มาสองขวดครับ" เหนือฟ้าสั่งเสียงใส ผิดกับคนแอบฟังที่ใจตกไปอยู่ที่ท้องเรียบร้อยแล้ว


พี่เหนือทำอะไรน่ะ...


"เหนือ กูขับรถมา" กวินภพบอกเพื่อน

"เดี๋ยวกูเสียสละไม่กินเอง" เหนือฟ้าไม่ยอมให้เพื่อนปฏิเสธ "ไม่อย่างนั้นมึงลืมเรื่องที่จะให้กูช่วยไปได้เลย"


เรื่องที่จะให้ช่วย?


"แต่กูยังไม่ได้กินอะไร..."

"กล้า มึงเชื่อใจกูมั้ย?"

"...."

"มึงบอกกูเองว่าจะยอมทำทุกอย่าง เพราะฉะนั้นเลิกถามแล้วกระดกเข้าไป"


แว่นเริ่มอยู่ไม่สุข แต่ไม่กล้าชะเง้อออกไปดูเหตุการณ์ด้วยกลัวถูกจับได้

เด็กหนุ่มอาจจะไม่รู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับกวินภพ แต่หนึ่งในหลายสิ่งที่เขามั่นใจว่าตัวเองรู้ คือความคออ่อนของอีกฝ่าย แม้จะไม่ถึงขึ้นแก้วเดียวสลบ แต่เบียร์แค่หนึ่งขวดก็ทำให้อีกฝ่ายเดินเซได้แล้ว เขาจำได้ว่าในวันเกิดของเพื่อนคนหนึ่งในรุ่นของชายหนุ่ม กวินภพเมามากจนแว่นที่ยึดมั่นในหน้าที่สตอลกเกอร์ที่ดีต้องเดินตามจากร้านอาหารไปส่งถึงปากซอยบ้านด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะล้มพบไปกลางทาง หลังจากวันนั้น รุ่นพี่ที่อยู่ในงานวันนั้นเอาเรื่องนี้มาล้ออีกฝ่ายที่โรงเรียนจนแม้แต่คนที่ไม่ได้เป็นแฟนคลับของกวินภพยังรู้ว่าอีกฝ่ายคออ่อนขนาดไหน


พี่เหนือที่เป็นเพื่อนสนิทน่าจะรู้เรื่องนี้ดีที่สุด

แล้วทำไม....




ในที่สุดร่างเล็กก็ทนไม่ไหว แว่นแอบยื่นหน้าออกไปมองทางโต๊ะของคนทั้งสอง กวินภพกำลังยกเบียร์ขวดที่สองขึ้นดื่มรวดเดียวโดยไม่สนใจจะเทลงแก้วด้วยซ้ำ ร่างสูงวางขวดลงบนโต๊ะแล้วลุกขึ้น

"กู..ไป..."


ชั่วขณะนั้น แว่นรู้สึกว่าร่างกายไม่ใช่ของตัวเองอีกต่อไป

เด็กหนุ่มพุ่งไปหาร่างที่โงนเงนกำลังจะล้มลง ใช้แรงทั้งหมดที่มียันตัวอีกฝ่ายไว้ไม่ให้ร่างสูงล้มหัวฟาดพื้น เสียงโครมครามที่ดังขึ้นเรียกความสนใจจากคนในร้าน รวมทั้งกลุ่มคนที่โต๊ะของแว่นซึ่งยังคงงุนงงกับการพุ่งตัวออกจากที่นั่งอย่างกระทันหันของร่างเล็ก


"ฮึบ!" แว่นดันอีกฝ่ายให้นั่งลงอย่างนิ่มนวลที่สุดเท่าที่แรงของเด็กหนุ่มจะอำนวย ร่างสูงที่ดูเหมือนสติจะเริ่มหลุดลอยไปคว้าตัวเด็กหนุ่มไว้เป็นที่ยึดเกาะไม่ยอมให้ไปไหน

"อ้าว น้องแว่น เจอกันพอดีเลย ช่วยพี่พาไอ้เหนือไปขึ้นรถหน่อยสิ"

แว่นมัวแต่โกรธคนตรงหน้าจนไม่ได้เอะใจว่าทำไมเหนือฟ้าถึงได้ไม่มีท่าทีประหลาดใจกับการปรากฎตัวของเขา น้ำอุ่นลุกขึ้น ตั้งท่าจะเข้าไปช่วยรุ่นน้อง แต่กลับถูกแทนไทยดึงแขนไว้ คนถูกรั้งหันกลับมามองเด็กหนุ่มอย่างงุนงง

"เอ่อ..โอ๊ย... พี่อุ่น ผมปวดท้องอ่ะครับ" แทนไทยเอามือกุมท้องด้วยท่าทางที่สามารถอธิบายได้ด้วยคำว่ามารยาสาไถที่สุด น้ำอุ่นหันไปมองน้องสายรหัสสลับกับคนที่นั่งกุมท้องอยู่ข้างๆอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ก็ตัดสินใจนั่งลง

"มาเร็ว เดี๋ยวไอ้กล้าเมาอาละวาดกลางร้านขึ้นมาจะยุ่ง" เหนือฟ้าหิ้วปีกเพื่อนรักให้ลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างไม่มั่นคงนัก แว่นที่ตัวสูงเพียงอกของกวินภพกอดเอวอีกฝ่ายไว้อย่างไม่มีทางเลือกเพื่อเป็นที่ยึดเกาะให้คนเมา แล้วช่วยรุ่นพี่ต่างคณะพาคนที่ยืนโงนเงนไปยังรถสปอร์ตคันหรูที่จอดอยู่หน้าร้าน

"เอ้า ฮึบ" ทั้งสองช่วยกันดันร่างของกวินภพเข้าไปในเบาะหลังของรถ เมื่อเช็คจนแน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายนั่งสบาย แว่นจึงหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้น

"เดี๋ยวน้องแว่น" เจ้าของชื่อชะงัก "คือพี่ต้องไปเฝ้าอู่ให้พ่อวันนี้อ่ะ แล้วไอ้กล้ามันไม่มีคนดูแล น้องแว่นช่วยตามไปดูมันหน่อยได้มั้ย"

แว่นเลิกคิ้วมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่สื่อความหมายว่า 'แล้วมันธุระอะไรของผม'

"แว่น...ถือว่าพี่ขอนะ พี่ไม่รู้จะพึ่งใครแล้วจริงๆ"

"แล้วพี่จะยัดเยียดแอลกอฮอล์ให้คนคออ่อนกินทำไมล่ะครับ?" แว่นถามเสียงเรียบ ในใจคุกรุ่นไปด้วยความโกรธ เขารู้ว่าพี่เหนือเป็นคนขี้แกล้ง ถึงเขาจะรู้ว่าชายหนุ่มไม่มีทางทำร้ายเพื่อนรักโดยเจตนา แต่เด็กหนุ่มก็อดรู้สึกไม่พอใจกับการกระทำของรุ่นพี่ไม่ได้

ถ้าพี่กล้าล้มหัวฟาดพื้นขึ้นมาจะทำยังไง

ถ้าพี่กล้าอาละวาดในร้านแล้วถูกแจ้งความจับจะทำยังไง

ถ้าพี่กล้าดึงดันจะขับรถกลับ ถูกตำรวจจับ หรือร้ายแรงกว่านั้น...ขับรถชนใครตายขึ้นมาจะทำยังไง

"แว่น...ช่วยพี่หน่อยนะ" เหนือฟ้ายังคงขอร้อง ร่างที่นั่งอยู่ในรถขยับตัวเล็กน้อยแต่ไม่มีวี่แววจะกลับมามีสติในเวลาอันสั้น สร้างความเป็นห่วงให้ก่อเกิดในใจของร่างเล็ก

แว่นถอนหายใจ

"เดี๋ยวผมไปลารุ่นพี่ก่อนนะครับ"







แว่นพยายามไม่สนใจร่างที่ฟุบลงมานอนบนตักของตนระหว่างทางไปคอนโดของเจ้าตัว

เขาพยายามไม่สนใจน้ำหนักที่ทิ้งลงมาของศีรษะของชายหนุ่ม

พยายามไม่สนใจกลิ่นหอมๆของอาฟเตอร์เชฟและโคโลญจ์จางๆ

พยายามไม่สนใจลมหายใจอุ่นที่เป่ารดหน้าท้องของเขาโดยมีเพียงเสื้อนักศึกษาตัวบางของเด็กหนุ่มเป็นตัวขวางกั้น



เขาพยายามแล้วจริงๆ



"เมาจริงเว้ยคราวนี้ ซุกใหญ่เลย" เหนือฟ้าที่เหลือบมองเพื่อนผ่านทางกระจกหลังเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ

"แล้วมันเพราะใครล่ะครับ?" แว่นเหน็บ อีกฝ่ายทำหน้าเจื่อนก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับถนนตรงหน้า เด็กหนุ่มใช้มือปัดเส้นผมที่ปรกใบหน้าของคนที่นอนอยู่บนตักออกอย่างทะนุถนอม ร่างสูงขยับเล็กน้อยอย่างไม่พอใจที่ถูกกวนเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากริมฝีปากเรียวได้เป็นอย่างดี



รถสีดำสนิทเคลื่อนตัวเข้ามาในลานจอดรถของคอนโดหรูที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก เหนือฟ้าช่วยดึงร่างของคนที่ยังไม่ค่อยได้สติออกมาจากรถโดยมีแว่นคอยพยุงอีกข้าง ด้วยความที่พวกเขาทั้งคู่เป็นคนตัวค่อนข้างเล็ก กว่าจะจัดการพากวินภพเข้าไปในลิฟต์ได้ก็เล่นเอาเหนื่อย

"ถึงแล้ว"เหนือฟ้าประกาศเมื่อพวกเขาแบกเจ้าของห้องมาถึงหน้าประตู ชายหนุ่มล้วงกระเป๋าเงินออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อนแล้วใช้คีย์การ์ดที่อยู่ด้านในเปิดประตูห้อง

"...." แว่นถึงกับอ้าปากค้างไปชั่วขณะกับความใหญ่ของห้อง แม้จะไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรมาก แต่ก็มีทุกอย่างเพียงพอกับความต้องการ ทั้งห้องน้ำ ห้องนอน ห้องครัว ห้องทานอาหาร และห้องนั่งเล่น ทั้งห้องถูกตกแต่งด้วยโทนสีเทาดูสบายตา มีมุมพักผ่อนที่ประกอบด้วยชั้นหนังสือติดผนังขนาดใหญ่และมุมอ่านหนังสือที่มีโต๊ะกระจกเตี้ยน่ารักกับพรมนุ่มสีครีมขัดกับคนตัวโตอย่างเจ้าของห้องเป็นที่สุด

เรียกได้ว่าหากแว่นจะมีห้องในฝัน ก็คงจะเป็นห้องนี้แหละ


 เหนือฟ้าและแว่นพยุงกวินภพไปยังห้องนอนอย่างทุลักทุเล ก่อนที่ชายหนุ่มผมทองจะทิ้งเพื่อนลงบนเตียงอย่างไม่บอกกล่าว ทำเอาแว่นแทบจะถูกดึงลงไปบนเตียงด้วย


"พี่ไปนะ ป่านนี้พ่อพี่ด่าแย่ละ" เหนือฟ้าเหลือบมองนาฬิกาหัวเตียงแล้วรีบเดินกลับโดยไม่สนใจเสียงคัดค้านของรุ่นน้องที่จู่ๆก็ถูกทิ้งไว้กับกวินภพในห้องที่ตนเพิ่งเคยเข้ามาครั้งแรก



ถ้าพี่เขาหาว่าผมเป็นขโมยขึ้นมาจะทำยังไง


"อือ..." แว่นหันไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียงแค่ครึ่งตัวซึ่งกำลังขยับตัวพยายามยกขาขึ้นมาบนเตียง เด็กหนุ่มคุกเข่าลงบนพื้นแล้วถอดรองเท้าหนังราคาแพงกับถุงเท้าสีดำให้คนเมาอย่างไม่รังเกียจ แว่นมองคนที่ขยับตัวไปมาหาท่านอนอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าขบขันเล็กๆ ก่อนจะเอารองเท้าของอีกฝ่ายออกไปเก็บข้างนอกแล้วถือวิสาสะเดินดูรอบๆห้องเพื่อหาของที่ต้องการ


ขออนุญาตนะครับพี่กล้า









เหนือฟ้าเดินยิ้มออกมาจากห้องของเพื่อนสนิทเมื่อเสียงข้อความเข้าดังขึ้นจากโทรศัพท์ของเขา

แทนไทยไงจะใครล่ะ: ผมรู้นะว่าพวกพี่จะทำอะไร

แทนไทยไงจะใครล่ะ: ถ้าพี่กล้าทำไอ้แว่นร้องไห้อีก ผมจะเอามันไปซ่อนไม่ให้พี่เห็นเลยคอยดู

แทนไทยไงจะใครล่ะ:ตัวมันยิ่งเล็กๆอยู่

เหนือฟ้าหัวเราะในลำคอกับความห่วงเพื่อนแบบแปลกๆของแทนไทย ร่างโปร่งพิมพ์ตอบกลับไปให้อีกฝ่ายสบายใจ

เหนือฟ้ามีฟ้า: ไม่ต้องห่วง มันไม่กล้าหรอก

หลังจากวันที่กวินภพไปรู้มาว่าน้องมีคนที่ชอบแล้ว ชายหนุ่มใช้เวลาอยู่นานกว่าจะยอมรับกับเขา ว่ามันไม่อยากเสียแว่นไป แต่คนมีชนักติดหลังที่ทำให้ร่างเล็กร้องไห้ยังไม่กล้าสู้หน้าเด็กหนุ่มจนเขาต้องเค้นสมองคิดแผนให้เพื่อนได้มีเวลาสองต่อสองกับน้องอย่างที่มันต้องการ

พอเห็นเฟสน้องแว่นถูกแท็กรูปจากร้านปิ้งย่างแถวมหาลัย แผนอันชาญฉลาดของชายหนุ่มก็บังเกิด

น้องแว่นรู้...ว่าเหนือฟ้าเป็นคนขี้แกล้ง ชอบยุให้เพื่อนทำอะไรบ้าๆโดยไม่มีเหตุผล

น้องแว่นรู้...ว่ากวินภพเป็นคนคออ่อนจนน่าสมเพช


แต่สิ่งที่แว่นไม่รู้ คือเพื่อนรักของเขาถูกเพื่อนๆในห้องพยายามเค้นเอาความลับเรื่องคนที่แอบชอบจนเกือบหลุดปากออกมาตอน
เมาในงานฉลองวันเกิดของเพื่อนคนหนึ่ง ทำให้ปิดเทอมนั้น ไอ้กล้าใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการ'ฝึกกินเหล้า' จนตอนนี้ อีกฝ่ายคอแข็งยิ่งกว่าเพื่อนที่เคยล้อมันเสียอีก

แม้กวินภพจะไม่รู้เรื่องแผนของเขาในตอนแรก แต่ก็โชคดีที่ร่างสูงมีสีหน้าเข้าใจทันทีที่เห็นน้องแว่นในร้านปิ้งย่างนั้น

ที่เหลือก็แล้วแต่มารยาล้านเล่มเกวียนของมึงแล้วล่ะไอ้กล้า


ติ๊ง!

เสียงลิฟต์ที่เปิดออกเรียกในเหนือฟ้าเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเบิกกว้างเมื่อเห็นคนที่อยู่ในลิฟต์ เช่นเดียวกับร่างสูงที่ชะงักไปเมื่อเห็นเขา

ทั้งที่มาหากวินภพอยู่บ่อยๆ แต่เหนือฟ้ามักจะเลือกเวลาที่เขามั่นใจว่าจะไม่เจอกับคนที่อาศัยอยู่ชั้นเดียวกันกับเพื่อนรักอย่างคนตรงหน้า


ทำไมวันนี้ถึงได้กลับมาเร็วนัก


"ฟ้า..."


ร่างสูงที่ยังอยู่ในชุดกาวน์ยาวก้าวออกมาจากลิฟต์ ทำท่าเหมือนจะเดินเข้ามาหาเขา เหนือฟ้าก้าวขาหลบไปด้านข้าง สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะระบายยิ้มออกมาน้อยๆ


รอยยิ้มที่เขาใช้เวลานานกว่าจะได้กลับคืนมา


"สวัสดีครับพี่ติณณ์"

เหนือฟ้าเดินผ่านอีกฝ่ายเข้าไปในลิฟต์แล้วกดปุ่มปิดประตูทันที ราวกับกลัวว่าชายหนุ่มจะพุ่งเข้ามาคว้าตัวเขาไว้

หึ...ถ้าจะทำจริงๆ ผู้ชายคนนั้นคงทำไปนานแล้ว

 ร่างโปร่งทรุดตัวลงบนพื้นทันทีที่ประตูลิฟท์ปิดลง น้ำตาที่แห้งเหือดไปหลายปีไหลรินลงมาตามสองแก้มอย่างห้ามไม่รู้ เหนือฟ้ายกมือขึ้นปิดหน้าสะอื้นจนตัวโยน ได้แต่หวังว่าจะไม่มีใครเห็นตนในสภาพแบบนี้


เขาไม่อยากอ่อนแอให้ใครเห็นอีกแล้ว






---------(ครึ่งแรก)-------


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

เอ้า ปั่นๆๆๆๆ 55555

ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์ค่า




หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 25-02-2017 16:41:12
รอตอนต่อไปจ้า :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 25-02-2017 17:02:06
โอ๊ยดี ชอบมากกก

ปล. ชอบไอเดียเอาชื่โรคมาเป็นชื่อตอนด้วยค่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 25-02-2017 18:28:50
เหว่ยยย นกเลยย นึกว่าขุ่นพี่ติณห์จะเป็นคู่แข่งของพี่กล้าไม่ก็แทนซะอีก 5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 25-02-2017 18:39:12
กล้าแว่น  อุ่นแทน  ติณณ์ฟ้า  แต่ละคู่นี่น่าลุ้นทั้งนั้น ตอนแรกนึกว่าติณณ์จะมาเป็นตัวแทรกกลางของกล้ากับแว่นซะอีก แต่พอเห็นว่าเหมือนจะเคยอะไรๆกับฟ้ามาก่อนนี่โล่งใจเลย แต่คิดว่าคงดราม่าหนักกว่าคู่อื่นละนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Ferin1A ที่ 25-02-2017 18:46:41
กว่าจะจบเรื่องนี้เป็นกันกี่โรคอะ เปิดมาก็A-Fibกันเลยทีเดียว5555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: โอ ที่ 25-02-2017 18:52:22
เอาอีกๆ :katai5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Orangeship ที่ 25-02-2017 18:58:06
เหยย  ดีใจอ่ะ
ทีแรกจะมาอ่านซ้ำ แต่มาอีพเพิ่ม ดีใจจริงๆ ปาหัวใจใส่รัวๆ
อีพี่กล้าร้ายนะ ขอให้คืบหน้า หรือไม่ก็จับน้องกดเลยย555
 :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: BeautifulGirl ที่ 25-02-2017 21:10:12
มาต่อค่ะะะะ สนุกมากกกกกกกดกกกกกกกกกก :mew2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 25-02-2017 21:52:00
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 25-02-2017 22:31:26
พี่ติณณ์กับพี่เหนือ คู่นี้เปิดมาก็ดราม่าเลย


 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: lighter ที่ 26-02-2017 08:28:52
พี่กล้าร้ายนะคะคราวนี้ 55555 รุกน้องเลยๆๆๆ
เหนือกับติณณ์ มาแล้วๆๆๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 50% [25/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 26-02-2017 09:35:18

----(ครึ่งหลัง)----


น้องถอดรองเท้าให้ด้วยอ่ะ...

กวินภพที่แกล้งนอนหลับอยู่บนเตียงอายจนแทบจะลุกขึ้นมาถอดรองเท้าออกเองแต่กลัวแผนแตก ชายหนุ่มแอบหรี่ตามองหาร่างที่เอารองเท้าเขาออกไปเก็บ เขาได้ยินเสียงกุกกักอยู่นานรวมทั้งเสียงเปิดน้ำในห้องน้ำ จนชักสงสัยแล้วว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่

เสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาทำให้คนบนเตียงรีบหลับตาลงอีกครั้ง

ผ้าขนหนูอุ่นชื้นถูกวางลงบนหน้าผาก กวินภพขยับเล็กน้อยอย่างไม่ทันตั้งตัว

"อ๊ะ...ขอโทษครับ" เสียงหวานรีบเอ่ยขอโทษขอโพยเสียงแผ่ว มือเล็กใช้ผ้าขนหนูบิดหมาดเช็ดตามใบหน้าและลำคอของอีกฝ่ายอย่างระมัดระวัง แล้วใช้ผ้าขนหนูแห้งเช็ดตาม

"ไม่ต้องเปลี่ยนชุดหรอกมั้ง" แว่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ

"อือ...อึดอัด..." กวินภพรีบส่งสัญญาณ มือไม้ปัดป่ายพยายามปลดกระดุมเสื้อของตัวเองอย่างทุลักทุเลตามประสา'คนเมา'

"เฮ้อ...ครับๆ" เด็กหนุ่มถอนหายใจ ช่วยร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงบนกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด พยายามบอกตัวเองไม่ให้ใจเต้นกับมัดกล้ามสมส่วนที่ถูกเผยให้เห็นทีละนิดทุกครั้งที่กระดุมหลุดออก ร่างเล็กเอ่ยขออนุญาตเบาๆก่อนจะเช็ดลงมาตามแผงอกแกร่งถึงหน้าท้องแน่นน่าซบ...

ไอ้แว่น!!

เด็กหนุ่มสะบัดหัวเรียกสติตัวเองกลับเข้าร่าง เมื่อจัดการกับเสื้อนักศึกษาของอีกฝ่ายเรียบร้อยแล้ว แว่นสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆปลดเข็มขัดโดยให้มือสัมผัสกับร่างของอีกฝ่ายน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

"ขอโทษนะครับพี่กล้า" เด็กหนุ่มพึมพำแล้วดึงกางเกงนักศึกษาของร่างสูงลง โชคดีที่อีกฝ่ายใส่กางเกงบ็อกเซอร์สีเทาอยู่ด้านใน แว่นจึงรอดจากการเสียเลือดทางจมูกตายก่อนวัยอันควร

เด็กหนุ่มหอบเสื้อผ้าไปใส่ในตะกร้าผ้าซักในห้องน้ำพร้อมกับแขวนผ้าขนหนูตาก แล้วเดินกลับมาเปิดแอร์ให้เจ้าของห้อง มือเล็กดึงผ้าห่มผืนหนาคลุมร่างของชายหนุ่มในบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวด้วยกลัวอีกฝ่ายจะเป็นไข้ แต่กลับถูกที่นอนหลับอยู่คว้าเข้าไปในอ้อมกอดเสียดื้อๆ

"..." เด็กหนุ่มไม่กล้าขยับตัว ใบหน้าอีกฝ่ายอยู่ใกล้เสียจนเข้ามองเห็นแพขนตาสีดำสนิทเรียงตัวเป็นระเบียบชัดทุดเส้น มือใหญ่สอดใต้เสื้อโปโลคอปกตัวเก่งที่แว่นมักจะชอบใส่นอกเวลาเรียน ความร้อนจากฝ่ามือที่วางนิ่งอยู่บนแผ่นหลังเหนือสะโพกเพียงเล็กน้อยและแผงอกแกร่งที่ไร้ซึ่งอาภรณ์ปกคลุมนอกจากผ้าห่มผืนหนาที่ร่นไปอยู่ที่เอวสอบยิ่งทำให้แว่นไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป ชายหนุ่มรั้งคนตัวเล็กเข้ามาแนบชิดกับร่างของตนมากกว่าเดิมพร้อมทั้งเอาขาพาดอีกฝ่ายไว้ไม่ให้หนี ใบหน้าคมฝังอยู่ที่ลำคอขาวเสียจนแว่นรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่น และริมฝีปากได้รูปที่ทาบทับอยู่บนแอ่งชีพจรของเขาอย่างแผ่วเบา ลมหายใจสม่ำเสมอของอีกฝ่ายไม่ได้ช่วยให้หัวใจที่เต้นแรงของเด็กหนุ่มดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ความง่วงเข้าครอบงำเด็กหนุ่ม ความเหนื่อยล้าสะสมจะการอดหลับอดนอนมาหลายคืนส่งผลให้ร่างเล็กผลอยหลับไปในเวลาไม่นานนัก เมื่อร่างกายเข้าสู่ห้วงนิทรา แว่นที่ติดหมอนข้างมาตั้งแต่เด็กขยับตัวเข้าซุกคนแกล้งหลับพร้อมกับถูใบหน้ากับอกแกร่งเบาๆ กวินภพลืมตาขึ้นมองท่าทีออดอ้อนที่เขาไม่เคยเห็นร่างบางทำมาก่อนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์


นี่เขาคิดถูกแล้วใช่มั้ยที่ทำแบบนี้...

มือใหญ่เกลี่ยเส้นผมสีน้ำตาลเข้มออกจากหน้าผากใสแล้วประทับจุมพิตลงบนผิวขาวเนียนเบาๆ

"รอพี่นะครับคนดี..."




พี่สัญญา ว่าพี่จะพยายาม'กล้า' ให้สมกับชื่อให้ได้







"อือ..."

แว่นขยับตัวซุกกอดหมอนข้างอย่างมีความสุข นานๆเขาจะได้นอนสบายๆบนที่นอนนุ่มๆโดยไม่มีไอ้แทนนั่งเล่นเกมส์จนเกือบเช้า มีหมอนนุ่มๆให้หนุน มีร่างอุ่นๆให้กอด


เดี๋ยว...


เด็กหนุ่มลืมตาโพลง ภาพแผงอกแกร่งที่แว่นเคยเพ้อฝันถึงปรากฎแก่สายตาแบบโคลสอัพชัดเจนทุกอณูรูขุมขน เจ้าของแผงอกเปลือยเปล่าส่งเสียงอือในลำคออย่างขัดใจเมื่อคนตัวเล็กในอ้อมกอดเริ่มขยับตัวยุกยิก แว่นที่ไม่มีทางเลือกจึงได้แต่นอนนิ่งมองหน้ากวินภพอยู่อย่างนั้น

หล่อ...

แว่นรู้ว่าเขาไม่ควรตัดสินคนจากภายนอก แต่เด็กหนุ่มต้องยอมรับว่ารูปลักษณ์ภายนอกของอีกฝ่ายเป็นหนึ่งในหลายปัจจัยที่ทำให้เขาสนใจ แต่ตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา แว่นได้เห็นมุมต่างๆของกวินภพที่เขามั่นใจว่าน้อยคนนักจะเคยเห็นมาก่อน ทั้งนิสัยและความชอบที่ขัดกับหน้าตา ความป้ำๆเป๋อๆในบางเวลาที่แว่นกลับมองว่ามันดูเท่เสียอย่างนั้น ยิ่งรู้จักแว่นยิ่งอยากเป็นคนคนเดียวที่รู้เรื่องพวกนี้ของอีกฝ่าย

อยากจะหลอกตัวเองว่าเขาจะได้ตื่นขึ้นมามองใบหน้ายามหลับของชายหนุ่มแบบนี้ตลอดไป

กวินภพขยับพลิกตัวนอนหงาย คลายอ้อมกอดจากร่างเล็กที่อยู่ข้างๆ แว่นใช้จังหวะนี้ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกมาจากห้องนอน เด็กหนุ่มชั่งใจอยู่นานว่าจะโทรเรียกแทนไทยมารับดีหรือไม่

จริงสิ ทำอะไรไว้ให้พี่กล้ารองท้องหน่อยดีกว่า

ร่างเล็กถือวิสาสะเดินเข้าไปในครัวที่ดูเหมือนแทบไม่ได้รับการแตะต้อง ทั้งที่มีอุปกรณ์ทำอาหารครบครันไม่แพ้ภัตราคารใหญ่ๆเลย

ถ้าเขาอยู่ที่นี่เขาจะไม่ออกไปหาอาหารกินนอกบ้านเลย...



กวินภพลืมตาตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย ร่างสูงรั้งร่างของแว่นเข้ามาในอ้อมกอดเพียงเพื่อที่จะพบว่าเด็กหนุ่มหายไปแล้ว
กวินภพสะดุ้งขึ้นจากเตียงทันที ชายหนุ่มหันซ้ายแลขวาหาร่างของคนที่เคยนอนอยู่ข้างๆแต่ไม่พบ ชายหนุ่มขมวดคิ้ว

กลับไปแล้วเหรอ...


แกร๊ง...

เสียงเบาๆที่ดังขึ้นจากในครัวทำให้คนที่นั่งเครียดอยู่บนเตียงยิ้มออก กวินภพรีบลุกจากเตียงเดินตรงไปยังห้องครัว ภาพเด็กหนุ่มร่างเล็กในผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานยืนก้มๆเงยๆอยู่หน้าเตาสร้างความรู้สึกอุ่นวาบในอกของชายหนุ่ม


น่ารัก...

ผ้ากันเปื้อนผืนเล็กที่แว่นกำลังใช้อยู่นั้น กวินภพซื้อมาด้วยเหตุผลเดียว คือเขาคิดว่าร่างเล็กคงจะดูน่ารักมากเมื่อสวมใส่ ซึ่งก็ไม่ผิดจากที่คาดเท่าไหร่นัก

เช่นเดียวกับข้าวของหลายอย่างในห้องที่ชายหนุ่มซื้อเพียงเพราะคิดว่าคนตรงหน้าคงจะชอบ แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายอาจจะไม่มีวันได้เห็นมันเลยก็ตาม


"อ๊ะ.." แว่นที่หันกลับมาชะงักอย่างตกใจเมื่อเห็นเจ้าของห้องในสภาพกึ่งเปลือยยืนกอดอกพิงกรอบประตูมองเขาพร้อมรอยยิ้ม

รอยยิ้มที่ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกร้อนวูบวาบที่ใบหน้าอย่างห้ามไม่อยู่

"ทำอะไรอยู่เหรอ?" เสียงทุ้มถาม แว่นหันกลับไปปิดเตาไฟฟ้าและเครื่องดูดควัน

“ข้าวต้มกุ้งครับ พี่กล้าสร่างเมาแล้วเหรอครับ?”

“…โอ๊ย…ปวดหัวจัง”

ชายหนุ่มยกมือขึ้นกุมขมับด้วยปฎิกิริยาที่ดีเลย์ไปหลายสเต็ป แต่อย่างที่เขาว่ากันว่าความรักมักจะทำให้คนตาบอด แว่นรีบเดินตรงมาหาร่างสูงทันทีโดยไม่รู้สึกเอะใจเลยแม้แต่น้อย

“นั่งพักก่อนนะครับ” เด็กหนุ่มประคองร่างสูงที่แสร้งทำเป็นเดินไม่ไหวมานั่งที่โต๊ะทานอาหาร “เดี๋ยวผมไปเอาเสื้อมาให้ใส่ ขอเปิดตู้เสื้อผ้านะครับ”

กวินภพที่เพิ่งรู้สึกตัวว่าตนมีเพียงบ็อกเซอร์สีเทาเรียบๆเป็นอาภรณ์ติดกายพยักหน้า มองตามร่างเล็กที่เดินเข้าไปในห้องนอนอย่างไม่ยอมละสายตา


ตั้งสติไว้ไอ้กล้า...

มึงทำได้


“ตัวนี้ได้มั้ยครับ” แว่นโผล่หน้าออกมาจากห้องพร้อมกับเสื้อบอลสีขาวตัวเก่งของเขา กวินภพยังคงทำได้เพียงพยักหน้า พยายามหาทางเริ่มบทสนทนากับอีกฝ่าย

แว่นยื่นเสื้อให้เจ้าของห้องก่อนจะเดินไปตักข้าวต้มร้อนๆจัดใส่ถาดพร้อมกับน้ำเปล่าและยาแก้ปวดหัวยกมาวางที่โต๊ะทานข้าว เด็กหนุ่มหันมาหากวินภพด้วยสีหน้าเรียบเฉยอย่างที่ตนทำอยู่ตลอด

“ถ้าอย่างนั้นผมกลับแล้วนะครับ”

“เดี๋ยว” กวินภพรีบขัด “ดึกแล้วนอนนี่เถอะ...เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปส่ง”

“ไม่เป็นไรครับ ผมขึ้นแท็กซี่ไปเองได้” แว่นปฎิเสธ

“แต่พี่เป็นห่วง” ไม่รู้ว่าด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือความรู้สึกที่สั่งสมไว้มานาน ร่างสูงถึงพูดโพล่งออกไปแบบนั้น แม้จะตกใจกับคำพูดของตัวเอง แต่กวินภพก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปง่ายๆ “นะ...นอนนี่เถอะ”

“ผม…” เด็กหนุ่มมีสีหน้าลังเล แต่นี่ก็ใกล้เวลาปิดหอเขามากแล้วจริงๆ

“นะครับ” น้ำเสียงออดอ้อนที่แว่นไม่เคยได้ยินสร้างดาแมจรุนแรงให้เด็กหนุ่มอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างเล็กพยักหน้าอย่างต้านทานสีหน้าเว้าวอนของคนตรงหน้าไม่ไหว

ฮือ...เบียร์ยี่ห้ออะไรเนี่ย






รู้ตัวอีกทีเด็กหนุ่มก็ยืนกระพริบตาปริบๆอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าแบบวอล์กอินที่เชื่อมกับห้องน้ำขนาดใหญ่ของอีกฝ่ายเสียแล้ว

“จะใส่ตัวไหนก็หยิบได้เลยนะ ผ้าขนหนูกับแปรงสีฟันอยู่ลิ้นชักล่างสุด” กวินภพส่งเสียงมาจากด้านนอก ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือไม่ที่รู้สึกว่าร่างสูงดูสร่างเป็นปลิดทิ้งทันทีที่เขาตกลงจะค้างด้วย


ทางด้านคนแกล้งเมานั่งยิ้มกับตัวเองอยู่บนเตียงอย่างมีความสุข กวินภพหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นฆ่าเวลาด้วยรู้ว่าหากปล่อยให้สมองว่างงาน ความคิดของเขาจะพุ่งไปยังร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังยืนเปลือยเปล่าอยู่ใต้สายน้ำที่ไหลลงมากระทบใบหน้า ลำคอขาว แผ่นอกและหน้าท้องแบนราบ ลงไปยัง....

หยุด

หยุดอยู่ตรงนั้นเลยไอ้กล้า

กลับมาสู่โลกความเป็นจริงเดี๋ยวนี้!


"เอ่อ..." เสียงหวานเรียกให้ชายหนุ่มเงยหน้าจากจอมือถือ กวินภพรู้สึกมือไม้อ่อนขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นร่างเล็กในเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนของเขาที่พออยู่บนตัวอีกฝ่ายกลับกลายเป็นเสื้อนอนตัวยาวคลุมเข่าเผยเรียวขาขาวเนียนยืนเช็ดผมอยู่หน้าประตูห้อง  แว่นกรอบหนาขึ้นฝ้าจนมองไม่เห็นดวงตาของอีกฝ่าย "มีไดร์เป่าผมมั้ยครับ"

"มานั่งนี่" ชายหนุ่มตบปุที่พื้นที่บนเตียงข้างกายแล้วก้มลงดึงลิ้นชักหัวเตียงเพื่อหยิบไดร์ออกมา แว่นนั่งลงอย่างว่าง่าย กวินภพเสียบปลั๊กไดร์เป่าผมแล้วหันมาหาร่างบาง "พี่เป่าให้"

"ไม่ต้องก็ได้ครับ" ร่างสูงไม่สนใจคำทักท้วง เปิดไดร์เป่าผมแล้วเริ่มใช้ผ้าขนหนูขยี้ผมเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างเบามือเพื่อให้ลมโดนเส้นผมอย่างทั่วถึง

แว่นได้แต่นั่งเงียบ ไม่ดึงดันที่จะทำอะไรเองเช่นทุกครั้ง ไม่เข้าใจว่าทำไมตนถึงได้ลดเกราะป้องกันที่สร้างมาตลอดหลายปีลงในคืนนี้


คงเป็นเพราะอีกฝ่ายกำลังเมา


ได้แต่แก้ตัวแบบนั้น ทั้งที่ส่วนลึกในใจก็รู้ ว่าร่างสูงไม่มีเค้าลางของคนเมาเลยซักนิด

"แว่น" เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหู เจ้าของชื่อหันไปตามเสียงเรียก กวินภพปิดสวิชท์ไดร์เป่าผมด้วยสีหน้าอึดอัดจนเด็กหนุ่มเป็นห่วง

พี่กล้าเป็นอะไร? คลื่นไส้รึเปล่า?

"คือ...พี่...พี่..." ชายหนุ่มอึกอัก พยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกที่อยู่ในอกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แว่นขมวดคิ้วรอฟังอย่างตั้งใจ"พี่... ชะ...ชอบ..."

ร่างของเด็กหนุ่มตรงหน้าเกร็งขึ้นมาทันที สีหน้าที่ดูอ่อนโยนลงเมื่อครู่ดูแข็งกร้าวขึ้นอีกครั้ง

"....ข้าวต้มกุ้งของแว่นมากเลย!"


ไอ้กล้าเอ๊ย....

สิ้นหวังแล้วล่ะมึง...

กวินภพอยากจะทึ้งหัวตัวเองแรงๆ แต่เมื่อเขาพูดจบ ท่าทีแข็งกร้าวของเด็กหนุ่มก็ผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด หากเขาไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไป ร่างสูงคิดว่าเขาเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเด็กหนุ่มด้วยซ้ำ

"ขอบคุณครับ"

"คือ...พี่..." กวินภพพยายามปรับลมหายใจให้เป็นปกติ เอาใหม่ไอ้กล้า "....พี่ขอผูกปิ่นโตได้มั้ย"

เชี่ยกล้า!!!!

ถ้าถอดจิตออกมาตบหัวตัวเองได้ชายหนุ่มคงทำไปแล้ว

"ผูกปิ่นโต?" แว่นทวนคำอย่างงุนงง "แต่หอผมทำอาหารไม่ได้นะครับ"

"แค่ศุกร์เสาร์อาทิตย์ก็ได้ ปกติแว่นกลับบ้านรึเปล่า?" กวินภพรีบถามแม้จะรู้คำตอบอยู่แล้ว

"ก็...ไม่ได้กลับหรอกครับ" เด็กหนุ่มตอบ

"งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับไปส่งที่หอ ตอนกลางคืนก็ค้างที่นี่ เดี๋ยวพี่จ่ายค่าเสียเวลาให้" ชายหนุ่มทำสายตาเว้าวอนแบบที่เคยทำให้เด็กหนุ่มยอมค้างในคืนนี้ "พี่ทำอาหารไม่เป็น ต้องพึ่งอาหารเวฟตลอด"

"...." เด็กหนุ่มไม่ค่อยชอบให้ใครทานอาหารแช่แข็งอยู่แล้วด้วยความคิดที่ว่าอาหารปรุงสุกใหม่ๆย่อมดีต่อสุขภาพมากกว่า แต่พอเป็นพี่กล้า เขายิ่งไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องทานอะไรแบบนั้น

แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะไปเจ้ากี้เจ้าการชีวิตของชายหนุ่ม

"แถมพี่ยังกินข้าวไม่ตรงเวลา ถ้ามีคนช่วยเตือนคงจะดี..." เมื่อเห็นร่างเล็กไม่ปฎิเสธ ชายหนุ่มยิ่งใส่สีตีไข่ทำตัวดราม่าน่าสงสารขึ้นมาทันที

แต่พี่กล้าเป็นโรคกระเพาะไม่ใช่เหรอ?

แว่นเริ่มรู้สึกไม่พอใจ ทำไมอีกฝ่ายถึงไม่ดูแลสุขภาพตัวเองแบบนี้

ไม่รู้หรือไงว่าทำให้คนอื่นเขาเป็นห่วง

"นะแว่น...พี่อยู่ห้องคนเดียวมันเหงา...."

กวินภพแทบจะได้ยินเสียงเหนือฟ้าดังขึ้นในหัวว่าแล้วมันไม่นับเป็นคนเหรอ แต่แน่นอน คนดีอย่างกวินภพย่อมเลือกคนที่ชอบก่อนเพื่อนรักเสมออยู่แล้ว

"ก็ได้ครับ" ถ้าถอนหายใจแล้วอายุสั้น แว่นคงเหลือเวลาอยู่บนโลกอีกไม่นานแล้ว

"จริงเหรอ?! ขอบใจนะ" รอยยิ้มกว้างปรากฎขึ้นบนใบหน้าคมทำเอาเด็กหนุ่มเคลิ้มไปชั่วขณะ ก่อนที่ชายหนุ่มจะรู้ตัวรีบหุบยิ้ม

"โทษๆ พี่ยิ้มน่ากลัวใช่มั้ย"

"....ก็ไม่นี่ครับ ปกติ" แว่นโกหกหน้าตาย ทั้งที่ในใจละลายไปกับรอยยิ้มเมื่อครู่เรียบร้อยแล้ว

"เหรอ..." รอยยิ้มจางปรากฎบนริมฝีปากเรียวอีกครั้ง







ดีแล้วที่พี่กล้าไม่ยิ้มบ่อยๆ ไม่งั้นแผนกฉุกเฉินของมหาวิทยาลัยคงเต็มไปด้วยคนไข้หัวใจล้มเหลวเฉียบพลันแน่ๆ


____________

 :katai4: :katai4: :katai4:



ถามว่าสงสารพี่กล้ามั้ย

ไม่อ่ะ55555

อายนักก็อดต่อไปค่ะพี่ :laugh:



กว่าจะจบเรื่องนี้เป็นกันกี่โรคอะ เปิดมาก็A-Fibกันเลยทีเดียว5555555

ไรท์ก็อยากรู้ค่ะว่าตัวเองจะดิ้นรนไปได้อีกกี่โรค555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 26-02-2017 09:51:11
โอ้ยยยย พี่กล้าาาาา ต้องการแรงกระตุ้นไหม จะได้มีความกล้าสักที ฮึ่ยยยย :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 26-02-2017 10:03:15
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 26-02-2017 10:21:34
พระเอกป๊อด !!!  :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 26-02-2017 10:53:20
อย่างน้อยก็ถือว่าดีขึ้นอ่ะนะพี่กล้า
จะได้ใกล้ชิดกับน้องแว่นขึ้นมาอีกนิด

พี่กล้าสู้ๆ
ด้านได้ อายอด ท่องไว้ ๆ 

 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 26-02-2017 11:07:19
จริงๆว่าจะเป็นกำลังใจให้น้องแว่น ตอนนี้ดันพี่มันอย่างแรง จะรอดมั้ยเอ่ย พี่กล้า 55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 26-02-2017 11:16:01
อย่าว่าพี่กล้านะ. พี่เขาก็ทำไรหลายอย่างแล้วนะ  แม้จะป๊อดก็เหอะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 26-02-2017 11:37:27
น่ารักกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 26-02-2017 11:49:08
เรื่องนี้มันดีต่อใจเราจริงๆ

อยากให้ถึงตอนที่ Dx.Diabetes จังเลย เดาว่าพี่กล้าต้องมาทั้งไร่อ้อยแน่ อัดอั้นมานาน 555  :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 26-02-2017 12:50:13
งือออออ มันน่ารักมาเลยยยย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 26-02-2017 12:52:39
พี่ชอบ...ข้าวต้มของแว่นมาก ฮ่วยยยยพี่กล้า พี่กล้าถอดจิตตัวเองไม่ได้ให้พี่เหนือช่วยตบก็ได้ค่ะ  หมั่นไส้มาก55555 ป๊อดเหมือนเดิมแต่เพิ่มเติมความสตอ :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 26-02-2017 17:32:19
 :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 26-02-2017 18:58:33
ถึงเขาจะป๊อด แต่เขาก็น่าร๊ากกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: โอ ที่ 26-02-2017 19:59:03
เนียนมากพี่กล้า o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: bekeyyy ที่ 26-02-2017 21:02:04
คิดว่าคุณติณจะมาเป็นตัวกระตุ้นพี่กล้าซะอีก งอแงงงง
พี่กล้ามันก็ร้ายนะคะหัวหน้า5555555555
แว่นน่ารักจัง อยากเห็นแว่นใส่ชุดกันเปื้อนสีชมพู
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 26-02-2017 21:17:31
พี่กล้าน่ารักง่าาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-02-2017 21:36:27
แอ๊ะ.....ไม่ค่อยเจอพระเอกป๊อด
มีแต่ โหด มึน เกรียน เอาแต่ใจ ใช้กำลัง
ต้นกล้า น่ารัก อบอุ่น สุภาพ อ่อนโยน
ไม่กล้าสมชื่อ แต่อย่างนี้แหละ เหมาะกับแว่น
แต่ต้นกล้า ก็ก้าวหน้าแล้วนะ กล้าขึ้นแล้ว.....
อุตส่าห์บอก "พี่... ชะ...ชอบ..."
"....ข้าวต้มกุ้งของแว่นมากเลย!"  :ling1: :ling1: :ling1:
แล้วยังสามารถอ้อนให้แว่น มาทำกับข้าว
ให้กินถึงห้องได้ ไม่ธรรมดาแล้ว
พี่ต้นกล้าพัฒนา ทั้งสกิลคอแข็ง
สกิลการแสดงบทบาทคนเมา
สกิลการอ้อน แถมยิ้มหวานกระชากใจแว่น  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: boommerang ที่ 27-02-2017 01:37:11
แสดงว่ามีหลายคู่แน่ๆๆๆๆๆ 555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-02-2017 04:09:58
พี่กล้าเริ่มอ่อยน้องเป็นแล้วใช่มั้ย :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: AmPnie ที่ 27-02-2017 09:23:58
นั่่นไงมารยาชายร้อยเล่มเกวียนเริ่มมาแล้วนะคะ 555 :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: netich ที่ 27-02-2017 14:09:49
 :-[
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 27-02-2017 14:54:15
โอ๊ยยยดีต่อใจ

อ้าว อูยเล่ฮุยย

ไม่รุ้จะเชียร์ใคร พอกันทั้งคู่
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 6th diagnosis: Cirrhosis 100% [26/2/60] P.3
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 27-02-2017 18:51:33
7th Diagnosis: Hypovolumic shock || เจ็บแค่นี้...ไกลหัวใจ


'พี่กร เราจะไปไหนกันเหรอครับ?'

'ไปที่ไหนก็ได้ที่แว่นอยากไป พี่ตามใจแว่นอยู่แล้ว'

'ตามใจผมบ่อยๆแบบนี้จะดีเหรอครับ?'

'ดีสิ...พี่มีแฟนคนเดียว ไม่ตามใจแว่นจะไปตามใจใครที่ไหนล่ะครับ หืม?'






เฮือก!

แว่นสะดุ้งตื่น ร่างเล็กที่อาบไปด้วยเหงื่อหอบหายใจพร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัวอย่างบ้าคลั่งในอก เด็กหนุ่มตกใจกับสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยอยู่พักหนึ่งก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตนอยู่บนเตียงคิงไซส์ของกวินภพโดยมีเจ้าของห้องนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ

เมื่อคืนพวกเขาเถียงกันอยู่นานว่าใครจะไปนอนที่โซฟา ดูจากสภาพการณ์ ทั้งคู่คงหลับไประหว่างที่เถียงกัน แว่นหันไปมองนาฬิกาที่บอกเวลาตีห้าตรงแล้วตัดสินใจลุกจากเตียงด้วยไม่อยากให้ผ้าปูที่นอนชื้นไปด้วยเหงื่อของตน


ทำไมจู่ๆถึงได้ฝันถึงคนคนนั้นนะ

ร่างเล็กปล่อยให้สายน้ำเย็นจัดกระทบร่างเพื่อปลุกให้ตัวเองตื่นเต็มตา ทั้งที่เขาคิดว่าตัวเองก้าวผ่านช่วงเวลานั้นมาได้แล้วแท้ๆ ทำไมคนคนนั้นถึงยังตามหลอกหลอนเขาไม่เลิก

ราวกับเป็นสัญญาณเตือนไม่ให้เด็กหนุ่มถลำลึกกับความรู้สึกที่มีตัวกวินภพไปมากกว่านี้

คงต้องขอบคุณผู้ชายคนนั้น ที่ทำให้แว่นรู้จักปกป้องตัวเองมาจนถึงทุกวันนี้

คนที่ทำให้แว่นรู้ ว่าไม่มีใครทำอะไรหัวใจของเขาได้ ถ้าเขาไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาใกล้





พี่กร...











"แว่น เย็นนี้ว่างมั้ย"


กวินภพถามทันทีที่รถมาเซราติคันหรูจอดเทียบหน้าตึกอาคารเรียนรวมอันเป็นที่สิงสถิตของเหล่านักศึกษาปีหนึ่งแทบจะทุกคณะ เด็กหนุ่มที่ไ้ม่พูดอะไรกับเขามาตั้งแต่เช้าเพียงแต่พยักหน้าน้อยๆแล้วปลดเข็ดขัดนิรภัยออก

"ไปกินข้าวกับพี่นะ"

"ขอโทษครับ ผมอยากอยู่อ่านหนังสือที่หอ" เสียงเรียบที่เย็นขากว่าปกติทำให้กวินภพขมวดคิ้ว ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรต่ออีกฝ่ายก็ลงจากรถไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คนขับรถได้แต่มองตามเด็กหนุ่มไปด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ


เขาทำอะไรผิดรึเปล่า....











"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"



"มึงจะหัวเราะอีกนานมั้ยไอ้เหนือ"

ชายหนุ่มฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างหมดอาลัยตายอยาก ปล่อยให้เพื่อนรักกุมท้องหัวเราะเยาะเขาจนพอใจ

"โอย..ฮะๆ... กูขอโทษ..มึงนี่มัน...สมเป็นมึงจริงๆ"

เหนือฟ้าตบไหล่เพื่อนเป็นเชิงปลอบใจทั้งที่ตนยังหยุดขำไม่ได้ กวินภพยังคงนอนหมอบอยู่บนโต๊ะอย่างท้อแท้กับชีวิต

"ทั้งที่มึงอุตส่าห์ช่วยกูแท้ๆ...."

"เฮ้ย อย่าคิดมากดิวะ แค่นี้มึงก็พัฒนาจากที่ไปปีนรั้วส่องน้องเปลี่ยนเสื้อผ้าตอนเรียนพละเท่าไหร่แล้ว"

"สัดเหนือ กูบอกแล้วไงกูปีนไปเก็บบอล" กวินภพโวยวาย สร้างความบันเทิงให้แก่เพื่อนรักเป็นอย่างมาก

"นั่นแหละ มึงคิดดูนะ นอกจากที่มึงตามก้นน้องต้อยๆไปมาทุกวัน มึงยังได้เจอเขาทุกศุกร์เสาอาทิตย์ วันจันทร์ก็ได้ขับรถมาส่งน้องที่มหาลัย แถมยังได้กินอาหารฝีมือน้องอีก นี่มันยิ่งกว่าพัฒนาการก้าวกระโดดอีกนะเว้ย" เหนือฟ้ากอดคอเพื่อนรัก "มึงก็ตอดนิดตอดหน่อยอย่างที่มึงถนัดนั่นแหละ อย่างที่สุภาษิตท่านว่าไว้ น้ำหยอดลงหินวันละหยดหินยังกร่อน นี่น้ำกรดเข้มข้นยี่ห้อกวินภพ น้องมันจะไม่สะทกสะท้านจริงๆเหรอวะ"

"กูตอดเป็นที่ไหนล่ะ" ชายหนุ่มบ่น

"แหม ไซร้จนน้องจะตั้งท้องบนรถอยู่แล้วมึงอย่ามาตอแหลว่าทำไม่ได้ เดี๋ยวกูโบกซะหรอก" เหนือฟ้าขยี้ผมเพื่อนรักจนเสียทรงด้วยความหมั่นไส้ กวินภพจะหันไปเอาคืนเพื่อนบ้างแต่อาจารย์ผู้สอนเดินเข้ามาพอดี ชายหนุ่มจึงทำได้เพียงส่งสายตาคาดโทษอีกฝ่ายเท่านั้น







"แว่น เย็นนี้เข้าคณะกับกูมั้ย"

แทนไทยเอ่ยปากชวน แว่นที่เปิดชีทเรียนอ่านทบทวนอยู่เงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนงงๆ

"เข้าทำไม?"

"ก็วันนี้พี่นำสันเค้าจะมาซ้อมให้รุ่นเราเอาไปสอนเพื่อนอ่ะ ตอนรับน้อง หรือพวกค่ายไรงี้จะได้มีคนสอนเพื่อน" เจ้าพ่อกิจกรรมตอบ แว่นไม่รู้จริงๆว่าตัวเองคิดผิดหรือไม่ที่เป็นเพื่อนกับคนบ้างานแบบมัน

"เออๆ กูไม่มีไรทำอยู่แล้ว"





แล้วเด็กหนุ่มก็ได้รู้ว่าตัวเองคิดผิดจริงๆที่เป็นเพื่อนกับมัน

"เอ้าน้องๆมายืนเรียงกันเลยครับ"

พี่ที่เป็นหัวหน้าผู้นำสันทนาการสั่ง แว่นวางกระเป๋าเป้แล้วนั่งลงกับพื้นเพื่อรอแทนไทยเสร็จกิจกรรม แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามแผนเมื่อพี่นุ่นที่เป็นหนึ่งในผู้นำสันทนาการวิ่งมาหาเขาด้วยท่าทางดีใจ

"น้องแว่นมาด้วยเหรอ ดีจัง เท่านี้สายเราก็อยู่ในนำสันทุกรุ่นแล้ว" พูดจบก็ไม่รอช้า จัดการดึงเด็กหนุ่มที่พยายามปฎิเสธให้เข้ามายืนกับเพื่อนๆที่มีสีหน้าประหลาดใจไม่น้อยที่เห็นเด็กสายเรียนอย่างแว่นมาทำกิจกรรม

"เอ้า เริ่ม ส้มตำมะละกอส้มตำมะละกอส้มตำ~"

แว่นไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ รู้ตัวอีกทีเด็กหนุ่มก็ลงไปนอนแผ่หลาอย่างหมดแรงกับเพื่อนๆเสียแล้ว

"ขอบคุณน้องๆทุกคนที่มาวันนี้มากเลยนะครับ เจอกันอาทิตย์หน้านะ" รุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้านำสันทนาการว่า แว่นลุกขึ้นเก็บของอย่างเมื่อยพลางส่งสายตาอาฆาตให้เพื่อนสนิทที่กำลังช่วยรุ่นพี่ยกกลองไปเก็บอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร


"ป่ะมึง กินข้าวกัน เดี๋ยวกูเลี้ยง" แทนไทยกอดคอเพื่อนเดินออกจากห้องประชุมเชียร์ที่ใช้ซ้อม แว่นยอมเดินตามคนที่ล็อคคอเขาอยู่อย่างง่ายดายเมื่อได้ยินคำว่าเลี้ยง

ทั้งคู่เดินมาที่โรงอาหารคณะซึ่งมีคนพลุกพล่านตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นคนไข้ ญาติคนไข้ บุคคลากรของโรงพยาบาล หรือนักศึกษาแพทย์ทุกระดับชั้นที่ยังคงสิงสถิตอยู่ในคณะไม่ยอมกลับไปสู่ที่ชอบที่ชอบเสียที

"น้องแทน น้องแว่น" เสียงนุ่มที่ชักจะได้ยินบ่อยขึ้นทุกวันเรียกพวกเขา น้ำอุ่นในชุดกาวน์เดินตรงมาทางเด็กหนุ่มทั้งสอง โดยมีผู้ชายอีกคนเดินตามมาไม่ห่าง



พี่ติณณ์ภพ...



พอเห็นตัวจริงแล้ว ออร่าจับยิ่งกว่าในภาพเสียอีก แม้แว่นจะไม่ได้ใจเต้นกับหน้าตาหล่อคมราวกับรูปสลักของอีกฝ่าย แต่ก็ต้องยอมรับว่าชายหนุ่มสามารถทำให้หญิงชายทั้งหลายเข่าอ่อนได้ไม่ยาก เขาจะไม่แปลกใจเลยหากเห็นชายหนุ่มบนหน้าปกนิตยาสารหลังหรือในละครภาคค่ำ



ดูๆไปก็สไตล์เดียวกับพี่กล้าเลย




ดีนะที่พี่กล้าไม่น่ากิน(?)ขนาดนี้ ไม่อย่างนั้นแว่นคงอารมณ์เหวี่ยงขึ้นลงวันละหลายๆรอบ


"พี่อุ่นสวัสดีครับ" เด็กทั้งสองยกมือไหว้

"สวัสดี เอ้อ นี่น้องแว่น น้องรหัสเรากับน้องแทน เค้าเป็นรูมเมทกัน" น้ำอุ่นแนะนำน้องๆให้คนที่ยืนอยู่ด้านหลัง "นี่พี่ติณณ์นะ เดือนคณะปีสี่ แทนมีอะไรก็ถามพี่เขาได้นะเรื่องประกวดเดือน ถึงหมอนี่จะไม่ชนะเพราะไม่ยอมประกวดรอบสุดท้ายก็เถอะ"
แทนไทยพยายามยิ้มสู้ แต่รังสีของจ่าฝูงสุนัขป่าที่แผ่ออกมาจากติณณ์ภพช่างทำร้ายหมาบ้านผู้สดใสร่าเริงอย่างเขายิ่งนัก

"จะไปกินข้าวเหรอ ไปด้วยกันมั้ย พวกพี่ก็ว่าจะไปหาอะไรกินแถวหน้ามออยู่พอดี" น้ำอุ่นชวน แน่นอน คนอย่างแทนไทยมีหรือจะปฎิเสธ "งั้นไปรถ... เอ๊ะ วันนี้ติณณ์เอารถมารึเปล่า ทำไมเราไม่เห็น"

คนถูกถามมีสีหน้าลังเล แต่พอถูกเพื่อนมองด้วยสีหน้าคาดคั้นจึงตอบเสียงเบา

"เอามอไซค์มา"

"ติณณ์! เราบอกแล้วไงว่ามันอันตราย จากคอนโดติณณ์มานี่ก็ไม่ได้ใกล้ขนาดนั้นนะ" น้ำอุ่นดุ แม้จะไม่ได้น่ากลัว แต่เสียงที่มักจะเนิบนาบชวนให้เคลิ้มมาตลอดทำให้เด็กหนุ่มทั้งสองแอบตกใจ

"กูเครียด..."

"เครียดแล้วมันใช่ข้ออ้างเอามอเตอร์ไซค์ออกมาซิ่งมั้ย" คนตัวเล็กกว่ากอดอก "ไม่รู้แหละ ถ้าติณณ์เอามาอีกเราจะขโมยไปขายแล้วนะ"

"ครับแม่" ชายหนุ่มยกมือยอมแพ้ แว่นแอบเหลือบมองปฏิกิริยาของเพื่อนที่มีต่อเหตุการณ์ทั้งหมดแต่แทนไทยดูจะไม่สะทกสะท้านกับความสนิทสนมของคนทั้งคู่แม้แต่น้อย

"งั้นไปรถพี่ดีกว่า เดี๋ยวกินเสร็จพี่ไปส่ง"

น้ำอุ่นเดินนำทุกคนนอกจากติณณ์ภพไปยังลานจอดรถของโรงพยาบาล ร่างโปร่งเดินมาหยุดที่รถฮอนด้าเอชอาร์วีสีน้ำเงินสดใสเหมาะกับคนสว่างไสวอย่างเขาเป็นอย่างมาก แทนไทยทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีด้วยการกระโจนเข้าไปนั่งข้างคนขับแทบจะทันทีที่น้ำอุ่นเปิดประตู ส่วนแว่นก็ไปนั่งด้านหลังแต่โดยดีด้วยไม่อยากเป็นก้างขวางคอ


"วันจันทร์จะประกวดแล้ว พร้อมรึยัง?"น้ำอุ่นถามคนที่นั่งข้างๆขณะใส่เกียร์เคลื่อนรถออกจากลานจอด

"ก็...คิดว่านะครับ" แทนไทยยิ้มแห้ง

แว่นเอนศีรษะพิงหน้าต่างมองวิวทิวทัศน์ของมหาวิทยาลัยยามค่ำคืนอย่างเหม่อลอย เด็กหนุ่มขมวดคิ้วเมื่อสังเกตเห็นอะไรบางอย่างตามมาจากด้านหลัง

ติณณ์ภพบนมอเตอร์ไซค์ดูคาติสีแดงตัวท็อปขับผ่านหน้าพวกเขาไป ไม่ใช่แค่แว่น แทนไทยที่นั่งอยู่ด้านหน้าก็อ้าปากค้างมองตามอีกฝ่ายไปอย่างชื่นชม

"อยู่แค่ในมหาลัย ขับเร็วไปรึเปล่า" น้ำอุ่นบ่น เมื่อมาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าดังหน้ามหาวิทยาลัย ชายหนุ่มจอดรถไว้ข้างร้านแล้วเดินนำรุ่นน้องทั้งสองเข้ามาในร้านที่แน่นไปด้วยนักศึกษา ติณณ์ภพที่นั่งรออยู่แล้วยกมือให้พวกเขาเห็น

"ติณณ์ ขับรถเร็วอีกแล้วนะ" น้ำอุ่นดุเพื่อนทันทีที่นั่งลงบนเก้าอี้ ซึ่งอีกฝ่ายดูไม่สำนึกแม้แต่น้อย

"เอ่อ...ผมหิวจัง พี่อุ่นจะเอาอะไรครับ" แทนไทยรีบหยิบกระดาษมาจดรายการอาหาร น้ำอุ่นละสายตาจากเพื่อนมาหาเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยสีหน้าครุ่นคิด

"พี่เอาเล็กหมูตุ๋นแล้วกัน เพิ่มไข่ต้ม" พูดเสร็จก็เอื้อมมือไปหยิบขนมถ้วยที่วางประกบกันอยู่บนโต๊ะ แต่กลับโดนติณณ์ภพตีมือด้วยแรงไม่เบานัก

"น้ำตาล"

"ถ้วยเดียวเอง..."

"อุ่น อย่าดื้อ"ติณณ์ภพดุ คนโดนดุกลับหันไปส่งสายตาออดอ้อนอย่างน่ารักให้แทนไทยที่ยังคงไม่รู้จะประมวลผลเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไร

"เอ่อ...คนละครึ่งถ้วยมั้ยครับ?"

แว่นหยิบกระดาษมาเขียนรายการอาหาของตัวเองเงียบๆ แล้วหันไปถามคนที่นั่งอยู่ข้างตัวเอง

"พี่ติณณ์เอาอะไรครับ"

"บะหมี่ต้มยำ" อีกฝ่ายตอบ แล้วหันไปกีดกันเพื่อนจากขนมต่อโดยไม่สนใจแว่นอีก

“จริงสิ แว่นบอกพี่ว่าแว่นเรียนโรงเรียนXXXใช่มั้ย” น้ำอุ่นถามด้วยสีหน้าเหมือนเพิ่งนึกอะไรออก “ติณณ์ก็จบจากโรงเรียนนั้นนี่”

“เหรอครับ...” แว่นได้แต่ตอบไปแบบนั้นเนื่องจากรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ข้างๆไม่มีท่าทีจะเข้าร่วมบทสนทนา

“แว่นคลาดกับติณณ์หนึ่งรุ่นพอดีเลย เสียดายเนอะ” ร่างโปร่งยังคงพยายามจะให้เพื่อนมีส่วนในบทสนทนา แต่ชายหนุ่มยังคงจมอยู่ในโลกส่วนตัวไม่พูดไม่จากับใคร




อาการหนักกว่าเขาอีกแฮะ





 


หลังจากที่อาหารถูกวางลงตรงหน้า ทั้งสี่ก็ก้มลงจัดการก๋วยเตี๋ยวในชามของตัวเองเงียบๆ แทนไทยใช้นิ้วสไลด์โทรศัพท์ไปทานอาหารไปอย่างที่วัยรุ่นส่วนใหญ่ชอบทำ เด็กหนุ่มหลุดหัวเราะออกมาแล้วยื่นโทรศัพท์ให้แว่นดู

เด็กหนุ่มกดเล่นวีดีโอที่ถูกส่งมาอย่างสงสัย ภาพของเหนือฟ้าที่อยู่ในสภาพที่เรียกได้ว่า ‘เมาเละ’ กลายเป็นภาพเคลื่อนไหวของชายหนุ่มเต้นแรงเต้นกาอยู่บนโซฟาของห้องคาราโอเกะในร้านอาหารแห่งหนึ่ง

“ไอ้กล้าาาา มึงพลาดมากกกก ม่ายมากินกะพวกกู” ชายหนุ่มผมทองตะโกนแข่งกับเสียงเพลงทำเอาแว่นลดเสียงแทบไม่ทัน แต่นั่นเรียกความสนใจของติณณ์ภพที่นั่งข้างเขา ชายหนุ่มขมวดคิ้วมองวีดีโอของชายหนุ่มที่ส่ายสะโพกไปมาอยู่บนตักของหนึ่งในสองแฝดโดยมีแฝดอีกคนถ่ายวีดีโอพร้อมหัวเราะลั่น

“เชี่ยเหนือ ลงไปเลยมึง” ชายหนุ่มที่โดนเพื่อนนั่งทับอยู่ดันเหนือฟ้าออกพร้อมกับหัวเราะ

“ม่ายยยย วานนี้เมิงต้องเปนผัวกูวววว”

วีดีโอตัดจบแค่นั้น แว่นเงยหน้ามองเจ้าของโทรศัพท์อย่างไม่เข้าใจ

“คงกะจะส่งไลน์ให้พี่กล้าแต่กดผิดมาหากูมั้ง” แทนไทยยักไหล่ขำๆ ส่วนแว่นก็ได้แต่โล่งใจที่คนคออ่อนไม่ได้ไปกับเพื่อนๆ

“กูไปนะ” ติณณ์ภพลุกขึ้น วางธนบัตรสีเทาลงบนโต๊ะแล้วเดินออกไปจากร้านอย่างเร่งรีบโดยไม่สนใจเสียงเรียกของเพื่อน น้ำอุ่นได้แต่มองตามงงๆ

“อะไรของเขา”

“เอ่อ พี่อุ่นครับ ผมขอกลับก่อนนะครับ มีธุระ” แว่นหันไปบอกปู่รหัสด้วยไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอคนทั้งสอง น้ำอุ่นมีสีหน้างุนงงเล็กน้อยที่ใครๆก็ลุกออกไป แต่ก็พยักหน้า

“กลับดีๆนะ”

แว่นพยักหน้าแล้วยกมือไหว้อีกฝ่าย ก่อนจะเดินออกมาจากร้าน ท้องฟ้ายามค่ำคืนของมหาวิทยาลัยมืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากร้านรวงต่างๆทำให้บรรยากาศดูครึกครื้น ร่างเล็กเดินลัดเลาะไปตามร้านค้า รู้สึกยังไม่อยากกลับไปที่หอในตอนนี้

“กรี๊ดดดดดดด ขโมย!!!ช่วยด้วยค่าาาา!!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นจากด้านหลัง แว่นหันกลับไปในจังหวะที่ชายในชุดสีดำทั้งตัวที่มีกระเป๋าถืออยู่ในมือวิ่งตรงมาทางเขา


ผลั่ก!



กวินภพที่โผล่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้กระแทกร่างของชายหนุ่มลงไปกองกับพื้น แว่นได้แต่ยืนตะลึงมองชายทั้งสองแลกหมัดกันอยู่บนพื้น กวินภพซัดเข้าที่ท้องของอีกฝ่ายจนตัวงอแล้วลุกขึ้นยืนพร้อมกับหอบหายใจ เดินตรงมาหาแว่นโดยไม่สนใจโจรที่นอนอยู่บนพื้นซักนิด

“แว่น ไม่เป็นไรใช่มั้ย”
“เอ่อ... ครับ”

“ระวัง!!”

กวินภพใช้ยกแขนขึ้นใช้ร่างของตนเป็นเกราะกำบังเด็กหนุ่มทันทีที่ได้ยินเสียงเตือน มีดพกของชายชุดดำแทงเข้าที่ต้นแขนของร่างสูง ก่อนที่กวินภพจะใช้แขนอีกข้างอัปเปอร์คัตอีกฝ่ายลงไปนอนนับดาวจังหวะเดียวกับที่ตำรวจมาถึง

“พี่กล้า เลือด!” แว่นที่เพิ่งเห็นมีดที่ปักคาอยู่บนต้นแขนที่โชกเลือดของอีกฝ่ายร้องอย่างตกใจ กวินภพก้มลงมองตามสายตาของเด็กหนุ่ม

“อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก แค่ถากๆน่ะ”ชายหนุ่มพูดให้คนตัวเล็กสบายใจ จริงๆเริ่มรู้สึกหัวเย็นๆแล้วแต่กลัวไม่เท่จึงยืนเก๊กอยู่แบบนั้น แว่นที่ตกใจอยู่แล้วส่งสายตาค้อนอีกฝ่ายอย่างลืมตัว


ถากบ้านใครมีดปักคาอยู่แบบนั้นครับ!!!!




--------ครึ่งแรก---------



พี่ติณณ์ไปไหนน้อววววว

พี่กล้าจะเป็นอะไรมั้ยน้อววววว

พี่อุ่นจะลากน้องแทนไปโรงแรมไหนน้อวววว(เดี๋ยว)

ขอต่อรองว่าบางทีอาจจะหายบ้าง แต่ไม่เกินสองอาทิตย์แน่นอนค่ะ แต่ตอนนี้ยังไม่หายเนอะ อิอิ

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์จ้าาาา :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: numberll ที่ 27-02-2017 20:13:11
คู่พี่อุ่นนี่ล้ำไปไกล 555
ฉุดแทนเข้าโรงแรมไปเลยยพี่อุ่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: โอ ที่ 27-02-2017 20:47:15
นี่แค่ถากถ้าบาดนี่สงสัยจะมิดด้ามดูไว้น้องแว่น   ถ้าจะอาการหนักจริงคงต้องให้มีดทะลุมาอีกด้าน
                               ว่าแต่พี่กล้าอย่าเพิ่งเป็นลมเพราะเสียเลือดไปซะก่อนละ... :laugh:
   
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: AmPnie ที่ 27-02-2017 20:56:02
พี่กล้าสต็อกเกอร์น้องอยู่รึป่าวนะถึงมาทันเวลาพอดีขนาดนี้ :katai2-1: :z2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 27-02-2017 21:06:13
พี่กล้าอุตส่าห์กลัวไม่เท่ห์อีกเนอะมีดปักคาขนาดนั้น ออเซาะกับน้องซิคะ :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 27-02-2017 21:19:58
แว่นรีบพาพี่กล้าไปหาหมอด่วน

 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: it.the.world ที่ 27-02-2017 22:18:57
 :hao7:อ้อนเลยพี่กล้าา :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-02-2017 22:45:31
แหม่ เจ็บตัวขนาดนี้ นัองแว่นต้องคอยดูแลแน่ๆเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 28-02-2017 00:33:10
ลุ้นสุดกับติณเนี่ยล่ะ


เชียร์สุดว่าจะเล่าเมื่อไหร่ค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 28-02-2017 02:47:27
สนุกดี
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 28-02-2017 04:54:45
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 28-02-2017 06:18:49
ท่าทางพี่ติณจะพูดน้อยต่อยหนักนะคะ แต่เห็นเงียบๆทาทางแม่ยกจะเพียบนะคะเนี่ย
ส่วนพี่กล้าคนป๊อด โดนมีดปักแล้วบอกถากๆเพราะกลัวไม่เท่ห์ต่อหน้าน้อง ชอบๆๆๆ 555 น่ารักดีค่ะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-02-2017 07:17:29
พี่ติณณ์ เหนือฟ้า  :mew1:
ต้นกล้า แว่น  :กอด1:
น้ำอุ่น แทนไทย  :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 28-02-2017 07:22:18
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 28-02-2017 07:36:46
 :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 28-02-2017 08:35:07
คู่เหนือก็น่าสนใจ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 28-02-2017 09:30:14
คู่น้องแว่นนี่แหละจะทำยังไงต่อดี
 :katai3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 28-02-2017 11:12:07
พี่กล้าของน้อง แว่นเล่นตัวนัก ก็มานี่มา / กวักมือ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 28-02-2017 12:25:19
โอยยยย ชอบเรื่องนี้ 5555555 พระเอกโคตรกากอ่ะ กากแบบกากกกกกกกก  :laugh:
น้องแว่นก็เล่นตัวซะเหลือเกิน ชอบเค้าก็บอกๆเค้าป๊ายยยยย
รอตอนต่อไปอยู่นะจ้ะ ดาร์ลิ้ง o18
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 28-02-2017 15:56:54
 :z3: :z3: ฮ่าๆๆๆๆๆๆอิพี่กล้าเอ้ยยยย คนหล่อมักจะกากนี่เป็นความจริงสินะ แต่เราว่าแบบนี้ก็ดีแล้วนะเพราะดูเหมือนว่าถ้ากล้าโพล่งบอกไปตรงๆแว่นอาจจะคิดว่าแกล้งก็ได้ ต้องค่อยเป็นค่อยไปอะดีกว่า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 28-02-2017 16:37:00
ชอบความยั่วของเหนือฟ้ามาก แต่ชอบความกากของพี่กล้ามากกว่า ขำมีดปักอยู่แต่บอกว่าถากๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 50% [27/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 28-02-2017 17:10:52

-----(ครึ่งหลัง)-----




แว่นนั่งรอกวินภพอยู่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างกระวนกระวาย นาฬิกาที่อยู่หน้าห้องบอกเวลาตีหนึ่ง ชายหนุ่มเข้าไปในนั้นหลายชั่วโมงแล้ว เด็กหนุ่มไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายกันแน่



“ญาติคุณกวินภพ รัตนประดิษฐ์ เชิญในห้องด้วยค่ะ” พยาบาลสาวเดินออกมาเรียก แว่นรีบเดินตามหญิงสาวเข้าไปในห้องทันที สิ่งแรกที่เห็นคือกวินภพที่นั่งเปลือยท่อนบนอยู่บนเตียง ต้นแขนขวาถูกพันด้วยผ้าก๊อซอย่างหนาแน่น


“อ้าว น้องแว่นไม่ใช่เหรอ”


ความบังเอิญมีอยู่จริง กลายเป็นว่านายแพทย์ที่ประจำห้องฉุกเฉินในวันนี้เป็นพี่สายโคที่เขาเคยเจอหนึ่งครั้งวันเฉลยสายรหัส แว่นยกมือไหว้ชายหนุ่มตามมารยาท

“พี่เอ็มสวัสดีครับ”

“ดีเลย มาๆ พี่จะสอนวิธีทำความสะอาดแผลที่บ้านให้” พี่เอ็มกวักมือให้แว่นนั่งลง แล้วสอนวิธีการดูแลรักษาแผลขั้นพื้นฐานให้

“อีกอย่าง ช่วงนี้พี่ยังไม่อยากให้คนไข้ขยับแขนมากนะ เพราะที่เย็บไว้อาจจะปริ แว่นก็ช่วยดูด้วยแล้วกัน เพราะบางทีเวลาเผลอคนไข้ก็ชอบหยิบจับอะไรด้วยตัวเอง”

“เอ่อ...” เด็กหนุ่มพยายามจะบอกให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่ได้อาศัยอยู่กับกวินภพ แต่คุณหมอก็ยังคงพูดต่อ


“แล้วก็ อย่างบางเรื่องถ้าแว่น..อืม..เปลี่ยนท่าได้ ที่ไม่ต้องให้คนไข้ต้องใช้แขนรับน้ำหนักตัว..”

“พี่ครับ!” ร่างเล็กหน้าแดง “คือ ผมไม่ได้...”

“ตอนอาบน้ำก็อย่าให้โดนแผลนะ รับใบนัดกับยาด้านนอกนะ เดี๋ยวคืนสู้เหย้าเจอกัน” นายแพทย์หนุ่มตัดบทพร้อมรอยยิ้ม กวิภพที่ถูกพยาบาลสาวติดกระดุมเสื้อกลับให้เรียบร้อยแล้วก้าวลงจากเตียงอย่างระมัดระวัง นิ่วหน้าเล็กน้อยด้วยความเจ็บแปลบที่ต้นแขน


“พี่กล้าระวังครับ” แว่นรีบลุกไปช่วยชายหนุ่มลงจากเตียง เอ็มมองน้องปีหนึ่งตรงหน้าพร้อมรอยยิ้ม

“ดีแล้วล่ะที่รีบๆหาแฟนไว้ตั้งแต่ปีหนึ่ง ขึ้นปีสองไปก็หาได้แค่ในคณะละ"

“มะ..ไม่...”

“ขอบคุณครับหมอ” กวินภพเอ่ยขัดคำปฎิเสธของเด็กหนุ่ม “ไปกันเถอะแว่น”

“แต่...” แว่นหันรีหันขวางระหว่างอธบายให้คุณหมอหนุ่มเข้าใจกับเดินตามคนเจ็บไป

“การเงินเรียกชื่อพี่แล้ว” กวินภพไม่ฟัง เดินนำเด็กหนุ่มไปยังช่องจ่ายเงินและรับยา แว่นรีบก้าวขาตามชายหนุ่มไปเท่าที่ขาสั้นๆของเขาจะเอื้ออำนวย

“แล้ว พี่กล้าจะกลับยังไงครับ” แว่นถาม พวกเขาทั้งคู่ขึ้นรถตำรวจมาที่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลมหาวิทยาลัย อีกทั้งชายหนุ่มไม่อยู่ในสภาพจะขับรถกลับ

“เดี๋ยวพี่ขึ้นแท็กซี่กลับ ว่าแต่แว่นเถอะ หอปิดแล้วไม่ใช่เหรอ คืนนี้ไปนอนกับพี่นะ”

“อย่าเลยครับ รบกวนเปล่าๆ” แว่นปฎิเสธ ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ กวินภพยกมือเรียกแท็กซี่ที่ขับวนขึ้นมาหน้าห้องฉุกเฉินด้วยแขนข้างที่เจ็บอย่างจงใจ ก่อนจะร้องออกมาเบาๆด้วยท่าทางเจ็บปวด “โอ๊ย!”


“พี่กล้า! หมอบอกไม่ให้พี่ใช้แขนไม่ใช่เหรอครับ” แว่นรีบเช็คผ้าพันแผล โชคดีที่ไม่มีเลือดไหลซึมออกมา

“ก็…พี่ลืมอ่ะ” คนเจ็บใช้มืออีกข้างเกาแก้มแก้เก้อ

“เจ็บมากมั้ยครับ แล้วอย่างนี้พี่จะอยู่ห้องยังไงคนเดียว มีใครมาอยู่กับพี่ได้มั้ยครับ” นี่น่าจะเป็นบทสนทนาที่ยาวที่สุดที่เด็กหนุ่มเคยพูดกับเขา กวินภพลอบอมยิ้มเล็กน้อย

ถ้ารู้ว่าจะเป็นนี้เขาเอามีดแทงตัวเองไปนานแล้ว

“ไม่มี แต่พี่อยู่คนเดียวจนชินเดียว ไม่เป็นระ...โอ๊ย!” ชายหนุ่มกุมต้นแขนด้วยสีหน้าสำออยเป็นที่สุด
แว่นกัดกระพุ้งแก้มตัวเองอย่างชั่งใจอยู่นาน มองคนที่บาดเจ็บเพราะเขาเป็นต้นเหตุ ก่อนจะเสนอสิ่งที่เขาไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าพูด

“เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะพี่ช่วยผมไว้ ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป ผมขอไปอยู่ช่วยพี่จนกว่าจะหายได้มั้ยครับ”

“จริงเหรอ ขอบใจมากนะ ช่วยพี่ได้มากเลย” กวินภพรีบบอกก่อนที่เด็กหนุ่มจะเปลี่ยนใจ เมื่อตกลงกันได้แล้วเด็กหนุ่มจึงพาคนเจ็บเข้าไปนั่งในรถแท็กซี่เพื่อมุ่งหน้าไปยังคอนโดของชายหนุ่ม







“แล้วพรุ่งนี้พี่กล้าจะไปมหาลัยยังไงเหรอครับ” แว่นถามเมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องที่เด็กหนุ่มนอนค้างคืนก่อนหน้านี้ กวินภพวางถุงยาลงบนโต๊ะทานข้าวแล้วหันมาตอบคำถามเด็กหนุ่ม


“เดี๋ยวให้พี่ชายพี่มารับ"

“อ๋อ…” แว่นเคยได้ยินว่ากวินภพมีพี่ชายหนึ่งคน แต่ตั้งแต่เริ่มเป็นสตอล์กเกอร์ตามอีกฝ่ายมา เขายังไม่เคยเห็นหน้าเลยซักครั้ง

“พี่กล้ามียาอะไรที่ต้องกินก่อนนอนมั้ยครับ”

“เอ่อ...มียาแก้ปวดแต่ว่าเขาให้กินหลังอาหาร” ชายหนุ่มรื้อค้นถุงยาด้วยมือข้างเดียวอย่างทุลักทุเล

“แล้วอาหารเย็นพี่กล้ากินไปตอนกี่โมงเหรอครับ?” เด็กหนุ่มถาม มือก็ตอกไข่ใส่ถ้วยเตรียมทำข้าวไข่เจียวให้อีกฝ่ายพอได้มีอะไรรองท้องกับยา

“….”

“ว่าไงครับ?” แว่นหันมาหาคนที่ไม่ยอมตอบคำถามเสียที กวินภพมีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อยก่อนจะตอบ

“ก็…เมื่อเช้า”

“เมื่อเช้า?” เด็กหนุ่มทวนคำเสียงสูง “เมื่อเช้าที่ผมทำขนมปังปิ้งให้พี่น่ะเหรอครับ?”

ชายหนุ่มพยักหน้าด้วยสีหน้าสำนึกผิดจนแว่นดุไม่ลง และรู้ดีว่าตนไม่มีสิทธิ์โกรธด้วย

เด็กหนุ่มวางจานอาหารลงตรงหน้าคนเจ็บที่ทำตาวาวกับอาหารสิ้นคิดราวกับว่ามันเป็นหูฉลามสูตรลับเฉพาะจากเมืองจีนอย่างไรอย่างนั้น

กวินภพใช้มือซ้ายตัดไข่เจียวให้ขาดออกจากกันอย่างทุลักทุเล แว่นเห็นดังนั้นจึงดึงจานกลับมาช่วยอีกฝ่ายตัดอาหารในจานจนพอดีคำ แล้วเลื่อนกลับไปตรงหน้าชายหนุ่ม

กวินภพพยายามใช้มือซ้ายตักอาหารอีกรอบ แต่อาหารในช้อนกลับไหลตกลงมาบนจานทุกครั้ง ชายหนุ่มเงยหน้ามองคนทำอาหารที่ยืนกอดอกดูเขาอยู่ด้วยสีหน้าลำบากใจ

“ขอโทษนะ...พี่ไม่ถนัดจริงๆ”

“…ขอโทษนะครับ” แว่นดึงเก้าอี้อีกตัวไปนั่งข้างคนเจ็บแล้วดึงช้อนออกมาจากมือชายหนุ่มเพื่อตักอาหาร “อ้าปากครับ"

กวินภพทำตามอย่างว่าง่าย อ้าปากรับอาหารจากช้อนในมือของร่างเล็กแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ รอออาหารคำต่อไปตาแป๋วราวกับลูกนกที่รอแม่ป้อน แว่นไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมพฤติกรรมแบบนี้ของอีกฝ่ายยิ่งทำให้เขาใจสั่นยิ่งกว่าเดิม อาจจะเป็นเพราะแว่นมีน้องชายอายุห่างกันห้าปีทำให้เขาชินกับการดูแลคนอื่น และรู้สึกว่าการกระทำของคนตรงหน้า...น่ารัก


“ทานยาได้แล้วครับ” เมื่ออาหารหมดจาน เด็กหนุ่มแกะยาออกจากซองแล้วนำไปจ่อที่ริมฝีปากของชายหนุ่ม ริมฝีปากได้ริมอ้า
รับยาเม็ดเล็กพร้อมกับปลายนิ้วของแว่นเข้าปาก เด็กหนุ่มชักมือออกอย่างตกใจ ใบหน้าขาวขึ้นสีเรื่ออย่างห้ามไม่อยู่เมื่อนึกถึงสัมผัสอุ่นชื้นเพียงชั่ววินาทีเมื่อครู่


“เอ่อ..น้ำครับ” แว่นรีบเอาหลอดใส่แก้วน้ำให้อีกฝ่ายแล้วหยิบจานไปล้าง รู้สึกโชคดีที่กวินภพไม่ได้สังเกตว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่


“แว่น พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ” เจ้าของห้องว่าพลางขยับตัวลุกขึ้น

“พี่กล้าอาบเองได้เหรอครับ ฝักบัวมันเป็นแบบติดเพดานนี่ครับ” แว่นถาม

“อื้อ เดี๋ยวพี่อาบในอ่าง ช่วงนี้คงต้องงดสระผมไปก่อน” ชายหนุ่มใช้มือข้างที่ไม่บาดเจ็บเกาศีรษะอย่างเซ็งๆ

แว่นมีสีหน้าลังเลที่จะเสนอตัวเข้าไปช่วย เพราะเด็กหนุ่มไม่รู้จริงๆว่าตนจะทนสิ่งเร้ารอบกายได้อีกมากน้อยเพียงไร
กวินภพลอบสังเกตท่าทีของอีกฝ่ายอย่างระมัดระวัง ก่อนจะเกาหัวเเรงขึ้น

“โอ๊ยยยย คันจังเลย....”

“เอ่อ..ผมสระให้มั้ยครับ” แว่นถามด้วยความรู้สึกผิด

“จะดีเหรอ พี่ไม่อยากรบกวน” ปากว่าอย่างงั้นแต่มือที่เกาหัวอย่างแรงราวกับมีเห็บหมัดสร้างอาณาจักรอยู่ภายในทำให้แว่นยิ่งรู้สึกสงสารอีกฝ่ายเข้าไปใหญ่

“ครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมของให้นะครับ” แว่นรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนหนึ่งเพื่อกันไม่ให้ตัวเองเปลี่ยนใจ อีกส่วนเพื่อเตรียมใจให้พร้อมกับสิ่งที่จะเกิดต่อจากนี้

 เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าในระยะสั้นๆเขาจะพัฒนาจากพวกโรคจิตคอยตามอีกฝ่ายไปทุกที่มาสระผมให้ชายหนุ่มได้ โชคชะตาเล่นตลกอะไรกับเขาอยู่กันแน่

กวินภพเดินตามเข้ามาในห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กในมือ แว่นนั่งลงบนขอบอ่างอย่างระมัดระวังแล้วหันมาหาร่างสูง

“พี่กล้านอนลงมาเลยครับ”

คนเจ็บเลิกคิ้ว แต่ก็ยอมนั่งลงบนขอบอ่างน้ำจากุดซี่ขนาดใหญ่แล้วเอนตัวลงนอนบนตักของเด็กหนุ่มแต่โดยดี

“ขยับหัวขึ้นมาอีกนิด...โอเคครับ” ร่างเล็กเปิดฝักบัวของอ่างอาบน้ำเบาๆให้น้ำอุ่นไหลผ่านลงบนศีรษะของอีกฝ่าย มือเรียววางกันบนหน้าผากไม่ให้ละอองน้ำเข้าตาชายหนุ่ม

กวินภพหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขเมื่อมือเรียวนวดศีรษะเขาเบาๆ กลิ่นหอมของแชมพูผสานกับนิ้วโป้งที่นวดวนที่ขมับสร้างความผ่อนคลายให้ชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี

แว่นก้มมองใบหน้าคมที่ดูผ่อนคลายจากเวลาปกติอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากเล็กจุดยิ้มเบาบางเมื่อคิดว่าตนเป็นคนทำให้อีกฝ่ายมีความรู้สึกเช่นนั้น

“พี่กล้า เสร็จแล้วครับ” ร่างเล็กใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมให้อีกฝ่ายพอหมาด แล้วทำความสะอาดอ่างอาบน้ำอย่างคล่องเเคล่ว “เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จค่อยเป่าผมแล้วกันนะครับ”

“อื้ม ขอบใจนะ” กวินภพก้มลงมองเสื้อนักศึกษาที่ถูกติดกระดุมอย่างเรียบร้อยของตน “เอ่อ...”

แว่นเอื้อมมือไปปลดกระดุมให้อีกฝ่ายอย่างรู้งาน

หึ...มาเลยเจ้ากล้าม แกทำอะไรท่านแว่นคนนี้ไม่ได้แล้ว


ซะเมื่อไหร่...


คนที่ปลดกระดุมด้วยมือที่สั่นเทาเล็กน้อยยังคงต้องตั้งสติไม่ให้เลือดกำเดาพุ่งออกมาจากจมูกเมื่อมัดกล้ามเป็นลอนปรากฎแก่สายตา การได้เห็นร่างกายของอีกฝ่ายบ่อยๆไม่ได้ทำให้ภูมิคุ้มกันของเด็กหนุ่มดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย


“เดี๋ยวผมไปรอข้างนอกนะครับ”

แว่นบอกเมื่อหมดหน้าที่แล้วเดินออกจากห้องน้ำไปโดยไม่รอคำตอบของคนเจ็บ กวินภพนั่งลงในอ่าง มองตามร่างเล็กไปพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก




“น้ำหยดทุกวันหินยังกร่อน....”









ภาพเหตุการณ์ในขณะนี้เหมือนกับเดจาวูของคืนก่อนหน้า ต่างกันตรงที่กวินภพนั่งอยู่บนพื้นระหว่างขาเรียวและแว่นในเสื้อบอลตัวยาวของเจ้าของห้องเป็นฝ่ายเป่าผมให้ชายหนุ่ม

“ถ้าไม่ได้แว่น พี่คงลำบากแย่” ร่างสูงที่อยู่ในกางเกงนอนขาสั้นเงยหน้าขึ้นบอกคนที่ช่วยทำทุกอย่างให้เขาตั้งแต่กลับมาในห้อง เพราะเป็นคนใจดีแบบนี้ไงเขาถึงได้ตัดใจไม่ลงเสียที


“ถ้าไม่ใช่เพราะผม พี่ก็ไม่ต้องมาลำบากแบบนี้หรอกครับ” แว่นตอบเสียงเรียบ มือเรียวสางผ่านเส้นผมนุ่มลื่นสีดำสนิทขณะเป่าให้เส้นผมแห้ง “ว่าแต่ ทำไมพี่ถึงไปอยู่ตรงนั้นได้ล่ะครับ”



ชายหนุ่มนึกไพล่กลับไปถึงเมื่อตอนเย็น ที่จู่ๆคลิปวีดีโอปริศนาก็ถูกส่งเข้ามาในไลน์เขาจากเด็กหนุ่มที่ชื่อ ‘แทนไทยไงจะใครล่ะ’


‘ส้มตำมะละกอส้มตำมะละกอส้มตำมะละกอส้มตำ~’


ร่างเล็กที่เต้นตามชาวบ้านอย่างงกๆเงิ่นๆดูไม่เข้าพวกเรียกรอยยิ้มจากร่างสูงได้เป็นอย่างดี แต่ที่เขาอยากรู้ คือแทนไทยส่งวีดีโอของเพื่อนสนิทมาให้เขาทำไม


แทนไทยไงจะใครล่ะ: ชอบก็รีบจีบนะพี่

แทนไทยไงจะใครล่ะ:รุ่นนี้ลิมิเต็ดอิดิชั่น


กวินภพผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยความตกใจ แทนไทยรู้?


ถ้าอย่างนั้น....


แทนไทยไงจะใครล่ะ:ไม่ต้องห่วง ไอ้แว่นมันไม่รู้หรอกครับ ผมเห็นว่าพี่ดูเป็นคนดีหรอกนะ เลยอยากช่วย

แทนไทยไงจะใครล่ะ:เดี๋ยวผมพามันไปกินข้าวต่อที่โรงคณะ จะตามมาก็ได้นะครับ

ร่างสูงพุ่งไปยังรถของตนก่อนที่สมองจะคิดถึงข้อแก้ตัวว่าทำไมตนถึงโผล่ไปที่โรงอาหารของคณะแพทย์ได้เสียอีก แต่เมื่อมาถึงที่มหาวิทยาลัย แทนไทยก็ส่งข้อความมา

แทนไทยไงจะใครล่ะ: พี่ๆ เปลี่ยนแผ่น รุ่นพี่เขาพามาเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวหน้ามอ

มาถึงนี่แล้วจะให้ทำยังไง....ตามไปสิครับ

แต่กวินภพก็ไม่รู้ว่าจะโผล่ไปทักทายยังไงไม่ให้ผิดสังเกต ยิ่งเด็กหนุ่มดูจะไม่พอใจเขาด้วยเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ด้วยเมื่อเช้านี้ ร่างสูงจึงตัดสินใจยืนรอเด็กหนุ่มทานเสร็จแล้วแกล้งทำเป็นบังเอิญเจอกัน


แต่แทนไทยดันส่งข้อความมาอีกครั้ง


แทนไทยไงจะใครล่ะ: ไอ้แว่นมันออกไปแล้วอ่ะพี่

กวินภพสังเกตเห็นร่างเล็กในชุดนักศึกษาทันทีที่อีกฝ่ายออกมาจากร้าน ชายหนุ่มขยับกายหลบเข้าไปในมุมมืดตามสัญชาตญาณ กวินภพเว้นระยะห่างพอสมควรขณะเดินตามเด็กหนุ่มที่เดินไปตามทางอย่างไร้จุดหมาย ยังคงไม่เข้าใจว่าตัวเองถ่อมาถึงที่นี่ทำไมทั้งที่รู้ว่ายังไงตนก็ไม่กล้าเดินเข้าไปหาร่างตรงหน้า


เดินเข้าไปทักสิวะไอ้กล้า

แค่คนรู้จักบังเอิญเจอกัน เรื่องปกติจะตาย

“กรี๊ดดดดดดด ขโมย!!!ช่วยด้วยค่าาาา!! ”





อืม....อย่างน้อยก็มีเรื่องให้ได้เข้าไปทักน้องแว่นล่ะนะ







“พี่กล้าครับ?” เด็กหนุ่มเรียกร่างสูงให้กลับมาสู่ปัจจุบัน

“เอ่อ..พี่ไปซื้อน้ำเต้าหู้น่ะ” ชายหนุ่มรีบตอบ “แต่เกิดเรื่องซะก่อนเลยไม่ได้ซื้อ”

“อ๋อ…” แว่นดูจะไม่ได้ติดใจอะไร ปิดเครื่องไดร์เป่าผมแล้วม้วนเก็บในลิ้นชักอย่างเป็นระเบียบแล้วลุกขึ้นจากเตียง

"ถ้างั้นผมออกไปนอนที่โซฟานะครับ"

"ก็ได้.." ชายหนุ่มยอมอย่างว่าง่ายผิดกับครั้งที่แล้ว "เวลาพี่ต้องตื่นมาเข้าห้องน้ำกลางดึกพี่จะได้ไม่ต้องรบกวนแว่น..."

ฟันเฟืองในสมองเด็กหนุ่มเริ่มหมุนทำงาน แว่นชั่งน้ำหนักระหว่างการออกไปนอนข้างนอกกับการอยู่ช่วยอีกฝ่ายตอนกลางดึก กวินภพที่เห็นอีกฝ่ายเริ่มโอนอ่อนตามจับต้นแขนตัวด้วยสีหน้าเหมือนอดกลั้นความเจ็บปวด

"ถ้าพี่ปวดแผลกลางดึกแว่นจะได้ไม่ต้อง..."

"ผมว่าผมนอนในห้องดีกว่า" แว่นที่เริ่มคิดภาพตามอีกฝ่ายเปลี่ยนใจ ถ้าเขาอยู่ข้างนอกมันก็ลำบากในการช่วยอีกฝ่ายหยิบจับข้าวของจริงๆ "แต่ผมนอนบนพื้นนะครับ"

"เตียงพี่กว้างออก นอนด้วยกันนี่แหละ" ชายหนุ่มชวน ก่อนจะขมวดคิ้วเหมือนเพิ่งนึกอะไรออก "หรือเมื่อคืนพี่กวนอะไรแว่น"


นั่นรึเปล่าที่ทำให้แว่นดูหงุดหงิดกว่าปกติเมื่อเช้า


"เปล่าครับ พี่กล้าไม่ได้ทำอะไร" เด็กหนุ่มปฎิเสธ ซึ่งก็เข้าทางโจรพอดี

"ถ้างั้นก็ไม่มีปัญหาเนอะ นอนกันดีกว่า " กวินภพรวบรัดตัดบทไม่เปิดช่องให้อีกฝ่ายเถียง ชายหนุ่มขยับตัวมานอนอีกฝั่ง ใช้มือข้างที่ไม่เจ็บตบที่ฟูก "พี่ง่วงแล้ว"

"ครับ" แว่นปิดไฟแล้วเดินกลับมาที่เตียงอย่างหมดแรงที่จะเถียง เขารู้สึกว่ายิ่งต่อรองกับอีกฝ่ายเขายิ่งเสียเปรียบ เด็กหนุ่มสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกับร่างสูง ใกล้เสียจนเขารู้สึกถึงอุณหภูมิของร่างที่อยู่ข้างๆ


"ราตรีสวัสดิ์ครับพี่กล้า" แว่นกระซิบ ความเงียบในห้องทำให้เข้าได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองอย่างชัดเจน

"อือ ฝันดีนะแว่น" กวินภพกระซิบตอบพร้อมรอยยิ้มที่เด็กหนุ่มมองไม่เห็น


ทั้งสองไม่ได้รู้เลยว่าคนที่นอนอยู่ข้างตนบนเตียงนอนตาค้างไปจนเกือบเช้า....








--------------



 :katai4:
 :pig4: :pig4: :pig4:

พี่กล้า:ผมไม่ป๊อดแล้วนะครับ

หราาาาาาา//เบ้ปากมองบน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 28-02-2017 18:01:32
5555 พี่กล้าไม่ป๊อด หรออออ ใช้ไปกี่เล่ห์แล้วล่ะ ล่อลวงเด็กน้อย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 28-02-2017 18:20:56
แหม่ ขอให้ไม่ป๊อดไปเรื่อยๆนะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 28-02-2017 18:25:11
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: bekeyyy ที่ 28-02-2017 18:27:08
ร้าย!!!!!!!!!!!!!!! กล้าคนกล้า!!!!!!!
ถ้ากล้าไม่เจ็บตัวมีดปักแขน คงคิดไปแล้วว่าขโมยนี่ก็จ้างมา55555555
ฮื้อออออ มีแทนไทมาเป็นผู้สนับสนุนมาอีก 1 หน่วย พี่กล้าก็ต้องขยันเดินหน้าเต็มกำลังเน้อออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: ah-chan ที่ 28-02-2017 19:43:37
โอ๊ยยยย นังพี่กล้า แต่ละมุก  :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 28-02-2017 20:06:29
อิพี่กล้ามันร้ายมากค่ะท่านผู้ชม  :ruready
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-02-2017 20:06:52
อีพี่กล้าแผนสูงมากๆๆๆๆๆ.   5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 28-02-2017 20:12:56
โอ้ยยยยยทำไมต้นกล้าเป็นคนแบบนี้ ขี้อ้อนอ่ะเวลาอยู่กับน้อง 55555 แต่ก็ไม่มีความมั่นใจในตัวเองทั้งสองคนเลย น่ารักสนุกมากค่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: โอ ที่ 28-02-2017 20:14:06
อิพี่ได้ทีเอาใหญ่เลย อิอิ o18
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 28-02-2017 20:31:36
อิพี่กล้านังร้ายกาจมากค่ะ  o8
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 28-02-2017 21:30:57
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-02-2017 21:55:51
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 28-02-2017 22:35:35
หราาาาาาาา. เพ่กล้า ไม่ป๊อด 555 น่ารักๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 28-02-2017 23:13:43
สำออยขึ้นมาทันตา
5555555555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 28-02-2017 23:22:54
จัดมาเยอะๆ อัพสกิลการอ้อนเต็มเลเวลเลยจ้า o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 01-03-2017 01:15:22
ลงชื่อรอลุ้นพี่กล้าคนป๊อด :hao3:

หวังว่าพี่ชายพี่กล้าจะไม่ใช่พี่กรณ์ คนที่ทำน้องเสียใจนะคะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 01-03-2017 07:13:18
ทำดีมากค่ะพี่กล้า
สำออยเยอะๆ น้องจะได้เห็นใจ

 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 7th diagnosis: Shock 100% [28/2/60] P.4
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 01-03-2017 16:05:05
8th Diagnosis: Muscle Atrophy || เทไร่อ้อยขนาดนี้ ชอบพี่ซักทีเถอะครับ



แว่นลืมตาตื่นขึ้นมาบนร่างของกวินภพ


เด็กหนุ่มนอนทับอยู่บนร่างของคนเจ็บโดยมีแขนข้างที่ปกติของอีกฝ่ายรวบเอวไว้ไม่ให้ตก ความร้อนจากร่างของอีกฝ่ายและสัมผัสจากบางสิ่งบางอย่างในร่างกายชายหนุ่มที่ตื่นเช้ากว่าใครเพื่อนทำให้แว่นพยายามแกะตัวเองออกจากอ้อมแขนแกร่ง แต่นั่นยิ่งทำให้อีกฝ่ายกอดรัดร่างเขาไว้แน่นกว่าเดิม

แว่นเหลือบมองนาฬิกาที่บอกเวลาตีห้า เวลาตื่นนอนตามปกติของเขา ก่อนจะถอนหายใจออกมา

นี่เขาจะต้องรอพี่ต้นกล้าตื่นจริงๆเหรอเนี่ย




อีกสิ่งหนึ่งที่แว่นได้เรียนรู้จากการอยู่ห้องเดียวกับกวินภพ

ชายหนุ่มเป็นคนตื่นสาย

ตื่นสายชนิดที่ปลุกยังไงก็ไม่ตื่นเสียด้วย

"พี่กล้าครับ จะแปดโมงแล้วนะ ตื่นเถอะครับ" แว่นที่ยังคงไม่สามารถงัดแงะตัวเองออกจากกรงเล็บมัจจุราชได้โวยวาย จะเขย่าอีกฝ่ายให้ตื่นก็กลัวโดนแผล

พี่กล้าจูเนียร์นี่ก็ทิ่มจัง แว่นหลบจนจะไม่มีที่หลบอยู่แล้วนะ ฮือออออ


ในที่สุด ฟ้าก็เมตตาให้ชายหนุ่มคลายมืออกจากเอวบาง แม้จะเพียงแค่เล็กน้อยแต่แว่นก็รีบดันตัวเองออกมาอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เด็กหนุ่มพยายามไม่สังเกตวัตถุปริศนาใต้กางเกงนอนสีเข้มที่แนบชิดสนิทสนมกับต้นขาของตนอยู่หลายชั่วโมง แต่ก็อดเหลือบด้วยหางตาไม่ได้


พระเจ้าช่วยกล้วยหอม

เด็กหนุ่มรีบเดินออกจากห้องนอนทันทีด้วยกลัวว่าหากอยู่นานกว่านี้เขาอาจจะเผลอทำน้ำลายหยดใส่พื้นก็เป็นได้ ทว่าภาพที่เห็นเมื่อครู่ยังคงไม่หายไปจากสมองง่ายๆ





พี่กล้ารีบหายไวๆนะครับ








กลิ่นอาหารหอมฉุยจากในครัวทำให้ท้องของกวินภพที่เพิ่งอาบน้ำเสียงร้องประท้วงเสียงดัง ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาเดินเข้าไปในครัวอย่างเงียบเชียบ แว่นที่ขะมักเขม้นอยู่กับอาหารในกระทะสะดุ้งโหยงเมื่อรู้สึกถึงร่างที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง ใบหน้าคมก้ม
ลงมาใกล้จนแทบจะเกยคางบนไหล่เขาได้อยู่แล้ว

“พะ…พี่กล้า เล่นอะไรครับเนี่ย”

“ก็…พี่อยากรู้ว่าปกติเค้าทำอาหารกันยังไง” ร่างสูงตอบด้วยสีหน้าใสซื่อไร้พิษภัยที่แว่นเริ่มจะคุ้นเคยขึ้นเรื่อยๆ

“ก็มายืนข้างๆสิครับ” เด็กหนุ่มบ่น

“ไม่อ่ะ เดี๋ยวพี่เกะกะแว่น”


แบบนี้เกะกะผมยิ่งกว่าเดิมอีกครับ!!!





“แว่นทำอาหารเก่งจัง” คนแขนเจ็บที่ยังต้องให้เด็กหนุ่มป้อนยิ้มหวานให้เหมือนเด็กๆ หลังจากที่แว่นบอกว่ารอยยิ้มของเขาไม่ได้น่าเกลียดน่ากลัวอะไร กวินภพก็ชักจะยิ้มเรื่อยเปื่อยขึ้นทุกที แม้ว่าจะเป็นแค่เวลาที่อยู่กับเด็กหนุ่มก็ตาม

“รีบๆทานเถอะครับ เดี๋ยวพี่ชายจะมารับไม่ใช่เหรอ” แว่นเตือน ตักข้าวผัดหมูเข้าปากชายหนุ่มแล้วหันมาจัดการกับอาหารของตัวเองระหว่างที่รอให้อีกฝ่ายเคี้ยว

“จริงสิ พี่มีเรื่องจะเตือนแว่น” กวินภพเอ่ยเสียงจริงจัง แว่นเงยหน้าขึ้นจากจานอาหารด้วยความสงสัย

“อะไรเหรอครับ?”

“พี่ชายพี่หล่อมาก”


หือ?


เด็กหนุ่มกระพริบตาปริบๆ ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม

“เพราะฉะนั้น ห้ามชอบพี่ชายพี่เด็ดขาดเลยนะ”

โถ...นึกว่าอะไร เด็กติดพี่นี่เอง

ร่างเล็กแอบขำในใจ พี่กล้าก็มีมุมน่ารักง้องแง้งแบบนี้เหมือนกันแฮะ

“พี่จริงจังนะแว่น” อีกฝ่ายพูดต่อเมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มไม่ได้เข้าใจถึงความซีเรียสของสถานการณ์ “พี่ชายพี่น่ะ ทั้งหล่อ ทั้งเท่ ทั้งหัวดี เล่นกีฬาเก่ง แต่นิสัยนี่แย่ที่สุด”

“เดี๋ยวสิครับ...ว่าพี่แบบนี้จะดีเหรอ” แว่นถามอย่างแปลกใจ แต่กวินภพยังคงไม่ยอมหยุดอยู่แค่นั้น

“พี่ชายพี่น่ะ ทั้งเจ้าชู้ หลายใจ จับปลาสองมือ สับรถไฟหลายราง แถมยังชอบหลอกเด็กตัวเล็กๆหน้าตาน่ารักแบบแว่นด้วย"


“ด่าพี่ขนาดนี้เดินไปเรียนดีมั้ยไอ้กล้า”


ทั้งสองหันไปตามเสียงที่ดังขึ้นที่ประตูห้อง ติณณ์ภพในชุดกาวน์เต็มยศยืนพิงประตูด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย แว่นหันกลับมามองหน้ากวินภพ แล้วหันไปมองร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง


ทำไมเขาถึงไม่เคยคิดถึงความเป็นไปได้นี้เลย


แว่นรู้สึกสงสารวัยเด็กของพี่กล้าเบาๆ เพราะถ้าทั้งสองคนเดินมาด้วยกัน แว่นก็คิดว่าคนส่วนใหญ่คงจะหันมองติณณ์ภพก่อนแน่นอน



ซึ่งแว่นไม่เคยอยู่ในกลุ่มคนส่วนใหญ่อยู่แล้ว...



“มึงไม่ต้องขู่น้องมากหรอก กูไม่ชอบยุ่งกับของของใคร” ชายหนุ่มในชุดกาวน์กอดอก คิ้วหนาเลิกขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“แต่ถ้ายังไม่มีเจ้าของ กูก็ไม่ผิดนะ”


“พี่ติณณ์ไปสตาร์ทรถเลยไป ต้องรีบกลับไปเรียนต่อไม่ใช่เหรอ” กวินภพไล่พี่ชายด้วยสีหน้าหงุดหงิด คนถูกสั่งโค้งคำนับอย่างล้อเลียนแล้วเดินกลับออกไป คนเจ็บที่ตอนนี้ทำหน้าบึ้งเป็นเด็กโดนแย่งขนมสะพายกระเป๋าเป้ที่ไหล่ซ้ายแล้วลุกขึ้น แว่นหยิบจานอาหารไปวางไว้ที่ล้างแล้วหยิบกระเป๋าเดินตามอีกฝ่ายออกจากห้อง

“วันหลังพี่จะเรียกแท็กซี่” กวินภพพึมพำ

“ไม่ต้องหรอกครับ เปลืองเงิน” แว่นที่ยังคงเหนียวแน่นกับการเก็บทุกบาททุกสตางค์ท้วง

“แต่พี่เป็นห่วง” ชายหนุ่มบอกด้วยสีหน้าเป็นกังวลจนคนมองใจเต้นผิดจังหวะ

อย่าพูดจาให้ความหวังด้วยหน้าตาใสซื่อแบบนั้นจะได้มั้ยครับ?!

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ คนอย่างผมน่ะ ถ้าไม่ใช่ ก็คือไม่ใช่ ต่อให้ทำยังไงผมก็ไม่ชอบหรอก” แว่นยื่นยันหวังปลอบใจให้ชายหนุ่มคลายกังวล แต่กลายเป็นว่าทำให้อีกฝ่ายดูซึมลงไปยิ่งกว่าเดิม



อะไรของเขาเนี่ย?


ว่าแต่...ก่อนที่พี่ติณณ์จะเข้ามา...



พี่กล้าบอกว่าเขาน่ารักงั้นเหรอ?








“แล้วเย็นนี้จะกลับไง”  ติณณ์ภพที่บึ่งรถมาหลังจากราวน์วอร์ดเช้าเสร็จถามน้องชายที่นั่งสำออยอยู่เบาะหลังกับแว่นเพราะ 'ถ้านั่งหน้าเดี๋ยวเข็มขัดนิภัยรัดแขน'


"น่าจะให้ไอ้เหนือมารับนะครับ" กวินภพตอบ "พี่ติณณ์จำมันได้มั้ย ตั้งแต่พี่เข้ามหาลัยพี่ก็ไม่ได้เจอมันเลยนี่"
"อือ" คนขับส่งเสียงตอบรับในลำคอ "มึงจะกวนเพื่อนทำไม ให้ลุงสมปองมารับมาส่งก็ได้นี่"

"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวแม่รู้" คนอายุน้อยกว่ารีบปฎิเสธ

"อ้าว นี่มึงยังไม่ได้บอกแม่เหรอ?" ติณณ์ภพขมวดคิ้วมองน้องชายผ่านกระจกหลัง

คนเจ็บส่ายหน้า "ผมไม่อยากให้แม่เป็นห่วง"

"ไม่อยากให้แม่เป็นห่วง หรือกลัวว่าแม่จะมาแย่งหน้าที่คนดูแล..."

"โอ๊ย!" จู่ๆกวินภพก็ร้องออกมาดังลั่นกลบเสียงของพี่ชาย แว่นรีบหันไปดูคนที่นั่งกุมแผลที่เขาเพิ่งเปลี่ยนผ้าก๊อซให้เมื่อเช้าอย่างตกใจ

"พี่กล้าเป็นอะไรครับ?" เด็กหนุ่มขยับเข้ามาดูใกล้ๆด้วยความเป็นห่วง ดึงมืออีกฝ่ายออกเพื่อสำรวจผ้าพันแผลของตนที่ยังคงแน่นหนาดี

"สงสัยขยับผิดท่า เฮ้ย!" รถยนต์คันหรูสะบัดวูบ แม้จะไม่แรงมากแต่ร่างสูงที่ไม่ได้ตั้งตัวก็ถูกแหว่งไปทางเด็กหนุ่มที่นั่งข้างๆอย่างควบคุมไม่อยู่

"เป็นอะไรมั้ย" กวินภพถามร่างเล็กที่เกือบโดนเขาทับ แว่นส่ายหน้า

"พี่กล้าล่ะครับ"

"ไม่เป็นไร ไม่โดนแผล"

"โทษๆ เมื่อกี้รถอ้อยมันคว่ำอยู่ข้างทาง" คนขับบอกหน้าตาย กวินภพตวัดสายตามองพี่ชายบังเกิดเกล้าด้วยสายตาคาดโทษ ส่วนแว่นก็พยายามชะเง้อมองอุบัติเหตุข้างทางอย่างสนใจ




ไหนอ่ะ ไม่เห็นมีเลย








เมื่อมาถึงลานจอดรถที่อยู่ห่างจากตัวคณะแพทยศาสตร์ไปไกลพอสมควร ติณณ์ภพเปิดประตูลงมาจากรถพร้อมกับมองนาฬิกาข้อมือ

"เดี๋ยวกูต้องเข้าเรียนแล้ว มึงนั่งรถเวียนไปคณะเองนะ" กวินภพพยักหน้า แต่แทนที่ชายหนุ่มในชุดกาวน์จะเดินจากไป ติณณ์ภพกลับเชยคางคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างน้องชายของตนขึ้นแล้วโน้มตัวลงมาพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก

รอยยิ้มที่ดูมีเสน่ห์ แต่กลับส่งไปไม่ถึงดวงตาคมสีรัตติกาล

"ถ้าไอ้กล้าไม่เอา มาหาพี่ได้นะ"

"พี่ติณณ์!" กวินภพดึงเด็กหนุ่มมายืนข้างหลังด้วยสีหน้าบึ้งตึง คนเป็นพี่หัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะตบบ่าน้องชายข้างที่เจ็บจนชายหนุ่มนิ่วหน้า

"มัวแต่ลีลา ระวังมันสายเกินไปจริงๆแล้วมึงจะหัวเราะไม่ออก"



นั่นเป็นคำแนะนำที่ดีที่สุดของติณณ์ภพ ทั้งในฐานะพี่ชาย และในฐานะคนที่ปล่อยทุกอย่างให้สายเกินแก้


กวินภพมองตามร่างของพี่ชายไปด้วยความสงสัย เช่นเดียวกับแว่นที่มองคนที่ยังคงจับข้อมือของเขาไว้ไม่ปล่อย

"เอ่อ..พี่กล้าครับ.." คนถูกเรียกหันกลับมา แว่นยกแขนที่ยังคงถูกจับไว้อย่างแน่นหนาขึ้นพร้อมกับเลิกคิ้วราวกับจะถามว่าเมื่อไหร่จะปล่อยมือเขาเสียที

คนอายุมากกว่าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ จูงมือเด็กหนุ่มออกเดินไปยังป้ายรอรถเวียนอย่างไม่สนใจสายตาของเหล่านักศึกษาที่มองมาทางพวกเขาอย่างสนใจ


"พี่กล้า...ปล่อย..."


"ไม่เอา พี่ไม่เคยมา เดี๋ยวพี่หลง" คนเจ็บตอบด้วยสีหน้าจริงจังจนคนอายุน้อยกว่าไปไม่เป็น



พี่อยู่ที่นี่มาจนจะเรียนจบแล้วนะครับ!!!!









"ขอบใจมากนะมึง" แว่นรับกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นต่างๆจากแทนไทยมาเปิดตรวจเช็ค พวกเขาเรียนเสร็จก่อนกวินภพเกือบชั่วโมง เด็กหนุ่มจึงมานั่งอ่านหนังสือรอกับเพื่อนที่โต๊ะหินอ่อนใต้คณะบริหาร รูมเมทที่บัดนี้ได้ครอบครองห้องแต่เพียงผู้เดียวแสร้งทำท่าซับน้ำตาป้อยๆ


"เหมือนกูส่งลูกสาวเข้าหอเลย..."

"เชี่ยแทน กูแค่ไปช่วยดูแลพี่เค้า"

"ปรนนิบัติพัดวีสามีเป็นหน้าที่ที่ดีของภรรยานะลูก"

"ไอ้แทน!" แว่นตบหัวเพื่อนดังป้าบอย่างหมั่นไส้ "บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่ดิ"

"เออ ฝั่งมึงอ่ะไม่ใช่ แต่ทางโน้นเขาเข้าใจตรงกับมึงมั้ย" คนโดนประทุษร้ายลูบหัวตัวเองเพื่อบรรเทาความเจ็บ แว่นที่ก้มลงตรวจนับเสื้อผ้าต่อเงยหน้าขึ้นอย่างไม่เข้าใจ

"หมายความว่าไง?"

"ก็คนปกติที่ไหนเขาจะยอมให้คนไม่รู้จักไปค้างห้องตัวเองตั้งนานแบบนี้วะ มึงฉลาดขนาดนี้ก็คิดบ้างดิ" เด็กหนุ่มผมบลอนด์พยายามแย้มให้เพื่อนคิดตาม แว่นนิ่งไปครู่หนึ่ง แต่ก็ส่ายหน้า

"พี่เขาใจดี..."

"นั่นมึงใช้สมองคิดแล้วเหรอ ไม่ใช่กระแสประสาทวิ่งผ่านไขสันหลังแล้ววนกลับออกมาเลยใช่มั้ย" แทนไทยเหน็บ เขารู้สึกเหมือนแว่นไม่ได้ไม่รู้ว่ากวินภพพยายามจะทำอะไร แต่อีกฝ่ายปฎิเสธที่จะรับรู้มากกว่า

"มึงจะพูดอะไร" แม้จะถามไปแบบนั้น แต่สีหน้าของร่างเล็กฉายชัดว่าไม่ต้องการรู้คำตอบ

แทนไทยได้แต่สงสารกวินภพกับความหัวดื้อของเพื่อน

"แว่น กูไม่รู้หรอกนะว่ามึงเจออะไรมา ถึงได้ปิดกั้นตัวเองขนาดนี้ แต่มึงลองมองในมุมของพี่เขาบ้างสิ เขากำลังพยายามอยู่นะเว้ย พยายามมากด้วย กูดูออกนะว่ามึงไม่ได้โง่ขนาดนั้น"

แว่นเบือนหน้าหนี สีหน้ามึนตึงที่เขาคุ้นเคยดีบ่งบอกว่าบทสนทนานี้จบลงแล้ว ร่างสูงถอนหายใจ

"แว่น ไม่มีใครไม่คู่ควรกับการถูกรักหรอกนะ กูอยากให้มึงลองเปิดใจบ้าง ก่อนที่พี่เขาจะเหนื่อยจนไม่อยากพยายามต่อแล้ว"แทนไทยสะพายเป้ของตนแล้วลุกขึ้น"กูไปละ ประกวดเดือนพรุ่งนี้อย่าลืมถือป้ายไฟมาเชียร์กูด้วย"


"เออๆ" แว่นตอบส่งๆขณะก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ เมื่ออีกฝ่ายเดินจากไปจนลับสายตา เด็กหนุ่มถึงได้เงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าสับสน



ก่อนที่พี่เขาจะเหนื่อยจนไม่อยากพยายามต่อแล้ว....


แล้วถ้าวันที่กวินภพเหนื่อย เป็นวันที่เขายอมให้อีกฝ่ายเข้ามาใกล้หัวใจเกินไปแล้วล่ะ

เพราะแว่นไม่รู้จริงๆว่าถ้าหัวใจของเขาต้องแหลกสลายอีกครั้ง มันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกมั้ย








"กล้า เป็นไรวะ ซึมเชียวมึง" เหนือฟ้าจิ้มแก้มเพื่อนที่นั่งฟุบอยู่ข้างๆตนในห้องบรรยาย ถึงแม้ร่างสูงจะเป็นพวกหัวกะทิที่ไม่จำเป็นต้องตั้งใจเรียนก็เก็บเอสบายๆจากการอ่านเลคเชอร์ชาวบ้าน แต่ชายหนุ่มก็ตั้งใจฟังอาจารย์สอนเสมอ กวินภพยกหัวขึ้นมองเพื่อน ก่อนจะถอนหายใจอย่างเซ็งๆ


"มึงจำพี่ติณณ์ได้มั้ย?"

คนถูกถามชะงัก ใบหน้าขาวซีดเผือดอย่างมีพิรุธ โชคดีที่เพื่อนรักของเขาไม่ทันสังเกตความเปลี่ยนแปลงนั้น เหนือฟ้ารีบเรียกสติกลับเข้าร่าง ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าปกติที่สุด

"เออ จำได้ ทำไมเหรอ?"

"เมื่อเช้ากูให้พี่ติณณ์มาส่งกูกับแว่น แล้วมึงก็รู้ใช่ป่ะว่าแว่นแม่งโคตรเสป็กพี่ติณณ์อ่ะ...."


รู้สิ...รู้ดีด้วย


เหนือฟ้าได้แต่เก็บคำพูดนั้นไว้ในใจ

"แล้วไง? พี่เขาไปแตะต้องสุดที่รักมึงรึไงวะ"

"เออดิ มีเชยคงเชยคาง แม่งงงง" กวินภพทุบโต๊ะอย่างหงุดหงิดจนเหนือฟ้าต้องรีบจับแขนอีกฝ่ายไว้ไม่ให้อาจารย์สอนอยู่หน้าห้องหันมาด่า "กูยิ่งแยกไม่ออกอยู่ว่าพี่ติณณ์พูดจริงหรือพูดเล่น"

ติณณ์ภพเป็นพี่ชายที่ดี เป็นคนที่กวินภพยกย่องให้เป็นไอดอลในทุกๆด้าน แต่ชายหนุ่มก็เป็นคนประเภทที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ โดยไม่สนใจว่าจะต้องทำร้ายจิตใจใครบ้างระหว่างทาง

ข้อนี้เหนือฟ้ารู้ซึ้งดียิ่งกว่ากวินภพ

"ถ้าอย่างนั้นมึงก็รีบๆเก็บแต้มสิวะ มึงมีแต้มต่ออยู่ตั้งสามปี"เหนือฟ้าตบหลังเพื่อนให้กำลังใจ อีกฝ่ายร้องออกมาเบาๆด้วยความเจ็บจากแผลที่ถูกกระทบกระเทือน "แถมมึงยังมีข้ออ้างให้ใกล้ชิดน้องเขาอีก กลัวอะไรวะ"

"พูดง่ายเนอะ มึงก็รู้ว่าคนอย่างพี่ติณณ์ ถ้าสนใจอะไรแล้วกัดปล่อยซะทีไหน" คนเจ็บฟุบลงไปนอนหมดอาลัยตายอยาก


มันก็ใช่...


เหนือฟ้ามองหน้าเพื่อนที่คิดกังวลไปต่างๆนานาด้วยความสงสาร เขาไม่อยากให้เพื่อนที่ตนรักจนยอมตายแทนได้ต้องมาเจ็บเพราะการเล่นสนุกของพี่ชายที่อีกฝ่ายชื่นชมบูชา



นอกจากว่าติณณ์ภพจะมีเป้าหมายที่น่าสนใจกว่า.....











"งานประกวดเดือนมหาลัยเหรอ?"

ระหว่างทางกลับคอนโดโดยมีเหนือฟ้าเป็นสารถีจำเป็นชั่วคราว แว่นลองชวนรุ่นพี่ทั้งสองไปดูเพื่อนรักประกวด กวินภพมีท่าทีอยากปฎิเสธ แต่ถูกเพื่อนผมทองตอบดักคอ

"มันไปอยู่แล้วล่ะ น้องปีสองที่ได้ตำแหน่งเดือนปีที่แล้วซิ่วไปอยู่ที่อื่น ทางกองประกวดเลยขอให้มันไปมอบมงให้"

แต่เขาก็ยังไม่ได้ตอบรับไปมั้ยล่ะ

กวินภพมองเพื่อนเคืองๆ เขาไม่ชอบไปงานอะไรแบบนั้น ตอนประกวดเขาก็จำใจทำเพราะได้เหนือมันเป่าหูเช้าเย็นว่าแว่นจะได้หันมามองเขาบ้าง

เหอะ อย่าว่าแต่มองเลย เดินสวนกันน้องยังไม่ทักเลย



"เอ๊ะ แต่พี่กล้าแขนเจ็บอยู่จะทำได้เหรอครับ?" แว่นถามอย่างเป็นสงสัย

"น้องแว่นก็ไปช่วยมันสิครับ" เหนือฟ้าตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนมันเป็นทางออกเดียวสำหรับปัญหานี้

"คนอื่นก็มีนี่ครับ"

"ให้คนอื่นไปเดี๋ยวไอ้กล้าเสียกำลังใจไง" เหนือฟ้าล้อ ได้รับรางวัลที่แรงถีบอัดเบาะจากเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างหลัง

"แต่จริงๆพี่ก็อยากให้แว่นอยู่กับพี่นะ" กวินภพบอก "เผื่อพี่ลืมกินข้าวกินยาตอนรออยู่หลังเวทีก็จะได้มีคนเตือน"


อื้อหือ...แถขนาดนี้แสบสีข้างมั้ยเพื่อน


เหนือฟ้าส่ายหน้าขำๆ ที่หนักกว่าคือคนตัวเล็กดันเออออตามอีกฝ่ายไปอีก

"ถ้างั้นก็ได้ครับ ดีเหมือนกันผมจะได้ไม่ต้องกังวล" แว่นตอบหลังจากใคร่ครวญอยู่นาน

"หืม? เป็นห่วงพี่ด้วยเหรอ" ชายหนุ่มถามด้วยแววตาที่ทำให้แว่นรู้สึกจั๊กจี้ในอก

"คนที่ขนาดมีดปักแขนเข้าไปครึ่งนึงแล้วยังยืนยิ้มอยู่ได้ไม่สมควรจะถูกปล่อยให้อยู่คนเดียวหรอกครับ" เด็กหนุ่มดันแว่นกรอบหนาของตนขึ้นปิดบังความรู้สึกในตอนนี้ "คราวนี้พี่อาจจะตกบันไดขาหักสองข้างแล้วบอกว่า 'แค่ขาพลิก' ก็ได้"

เหนือฟ้าหัวเราะลั่น หากแขนไม่เจ็บอยู่กวินภพคงได้มอบความรักให้กับศีรษะเพื่อนผ่านทางฝ่ามือไปแล้ว





“โห น้องแว่น มาอยู่บ้านพี่มั้ย เดี๋ยวพี่จะส่งเสียเลี้ยงดูอย่างดีเลย”

เหนือฟ้าชวนเมื่อเห็นอาหารเย็นที่เด็กหนุ่มวางลงจนเต็มโต๊ะราวกับเสกได้ ทั้งแกงส้ม ไข่เจียวชะอม คั่วกลิ้งหมู และแกงจืดเต้าหู้ไข่ แม้จะเป็นคนไม่ทานเผ็ด แต่แว่นก็ทำอาหารรสจัดเก่งพอควรจากการที่คนในบ้านทานรสจัดทั้งบ้าน ร่างเล็กวางข้าวสวยร้อนๆลงตรงหน้าแขกไม่ได้รับเชิญของเจ้าของห้อง แล้ววางอีกจานลงตรงหน้าคนเจ็บก่อนจะดึงเก้าอี้มานั่งข้างกวินภพ

“อ้าว น้องแว่นไม่กินเหรอครับ” เหนือฟ้าถามเมื่อไม่เห็นจานของเด็กหนุ่ม

“ผมกินกับพี่กล้าครับ จะได้ช่วยป้อนสะดวก” เด็กหนุ่มชูช้อนส้อมสองเซ็ทให้อีกฝ่ายเห็นด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงราวกับเป็นเรื่องปกติ

เหนือฟ้าเลิกคิ้ว หันไปมองร่างสูงที่ยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจกับผลงานของตัวเอง



นี่มึงจะหาเมียหรือหาแม่


“แล้ว...แขนอีกข้างมันเป็นง่อยเหรอครับ” ชายหนุ่มผมทองหันกลับไปถามคนที่กำลังตักอาหารใส่จานให้เด็กโข่งที่นั่งติดกัน

“ใช้แขนซ้ายพี่เขาเลยทำอะไรเองไม่ค่อยถนัดน่ะครับ”

“อ๋อ…เหรอ....” เหนือฟ้าลากเสียงยาว เหลือบมองเพื่อนตัวดีที่หุบยิ้มฉับด้วยสายตาขบขันปนสมเพชเวทนา


กวินภพถนัดซ้าย...


น้อยคนนักที่จะรู้เรื่องนี้ เพราะมารดาของร่างสูงบังคับให้ลูกชายทั้งสองที่ถนัดซ้ายทั้งคู่ฝึกเขียนมือขวาตั้งแต่เด็ก แต่หลายอย่างที่ต้องใช้ความละเอียดอ่อนในการทำ กวินภพมักจะสลับมาใช้มือซ้ายเสมอ ขนาดบางครั้งที่จดตามอาจารย์ในห้องเรียนไม่ทัน เขายังเห็นมันแอบกลับมาใช้มือซ้ายอยู่บ่อยๆ



แหม...ตอดไม่เป็น


ถ้าตอดเป็นนี่มึงคงได้ตั้งขบวนขันหมากไปขอน้องแล้วมั้ง






เหนือฟ้าขอตัวกลับหลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ทิ้งให้พยาบาลจำเป็นกับเจ้าของห้องอยู่ตามลำพังเป็นคืนที่สาม กวินภพที่เดินออกมาจากห้องน้ำในกางเกงนอนตัวเดียวเช่นทุกวันหยุดยืนมองคนที่กำลังล้างจานอย่างขะมักเขม้น รอยยิ้มจางๆปรากฎขึ้นบนริมฝีปากได้รูป

อยากเข้าใกล้มากกว่านี้...


“พี่กล้า กินยาเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยครับ” แว่นเช็ดมือกับผ้าขนหนู “เดี๋ยวผมลงไปมินิมาร์ทข้างล่างนะครับ นมกับขนมปังหมดแล้ว พี่กล้านอนเลยก็ได้”

“พี่ไปด้วยสิ” กวินภพรีบเสนอตัว

“อย่าเลยครับ พักผ่อนดีกว่า” แว่นบอกอย่างเป็นห่วง เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายเคลื่อนไหวมากเกินไป

“พี่แค่เดินลงไปด้วยเอง พี่อยากยืดเส้นยืดสายน่ะ” ชาายหนุ่มอ้าง คว้าเสื้อเชิ้ตมาใส่อย่างทุลักทุเลขณะเดินตามเด็กหนุ่มออกมาจากห้องต้อยๆโดยไม่ฟังคำห้ามปรามของอีกฝ่าย คนตัวเล็กต้องยอมหยุดเพื่อช่วยอีกฝ่ายแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะออกจากห้อง





“แว่น พี่อยากกินขนม”

“ไม่ได้ครับ ดึกๆกินน้ำตาลไม่ดี”

“แว่น กินมาม่าได้มั้ย”

“ไม่ได้ครับ มันไม่มีสารอาหาร”

“แว่น....”





แว่นควรจะรู้สึกหงุดหงิดกับคำถามเซ้าซี้ของคนที่เป็นผู้กุมอำนาจการเงินในขณะนี้



แต่เด็กหนุ่มกลับพบว่าตัวเองต้องพยายามตีหน้านิ่งบอกปฎิเสธทั้งที่ในใจยิ้มแก้มแทบปริกับท่าทีเหมือนสุนัขตัวโตที่กระดิกหางขอขนมจากเจ้านายนั้น


ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องถามความเห็นของเขาก็ได้แท้ๆ...


“ถ้าเป็นเด็กดีไม่ซื้ออะไร วันหยุดผมจะอบเค้กให้ ตกลงมั้ยครับ”


คนตัวโตหูหางตั้งขึ้นมาทันทีเมื่อไปได้ยินดังนั้น

“แว่นทำขนมเป็นด้วยเหรอ”

“อร่อยกว่าของคาวอีกครับ” เด็กหนุ่มอวดหน้าตาย ร่างสูงยอมเดินตามหลังเขาต้อยๆราวกับเด็กน้อยมาซื้อของกับแม่อย่างว่าง่ายหลังจากได้ยินคำสัญญานั้น


ถามว่ากวินภพรู้สึกอายมั้ย...


กวินภพเป็นน้องชายคนเล็กของบ้านที่ติดพี่แบบสุดๆมาตั้งแต่เด็ก ทำให้เขารู้ดีว่าทำอย่างไรคนที่รักและโอ๋น้องขนาดหนักอย่างแว่นต้องทนไม่ได้ที่จะประคบประหงมดูแลเขาในแบบของตัวเอง


หึๆ อย่าดูถูกพลังของน้องคนสุดท้องของบ้านสิครับ

“ว้าย แก นั่นพี่กล้านี่” เสียงแหลมที่ไม่เบานักดังขึ้นจากด้านหลัง แม้จะสงสัยแต่แว่นก็ไม่กล้าหันกลับไปมอง เช่นเดียวกับกวินภพที่ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไร

“อร๊ายยยย หล่อ ดี๊ดีต่อใจอ่ะแก”

“รวยด้วยนะ เห็นรถพี่เค้าป่ะ โอ๊ยยย อยากเป็นตุ๊กตาหน้ารถ”

“โหยแก ขนาดมีคนใช้ส่วนตัวมาถือของให้แบบนี้ ไม่รวยก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว”


น่าน....


อยู่ดีๆได้งานพิเศษเพิ่มเฉยเลย

แว่นได้แต่ยืนเข้าแถวรอจ่ายเงินอย่างเซ็งจิต แต่จู่ๆร่างที่ยืนอยู่ข้างเขาก็เอื้อมไปหยิบยานวดบรรเทาอาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อที่วางอยู่บนชั้นยาหน้าแคชเชียร์มาใส่ตะกร้า

“เอ๊ะ? พี่กล้าเมื่อยเหรอครับ” แว่นหันไปถามร่างสูง

“อือ ก็เมื่อคืนแว่นอยู่บนตัวพี่ทั้งคืนเลยนี่นา พี่ก็ต้องเมื่อยบ้างสิ” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าปกติเล็กน้อย

“แก๊…แกได้ยินอย่างที่ฉันได้ยินมั้ย!!”

“พี่กล้า พูดอะไรแบบนั้นครับ” แว่นรีบปรามอีกฝ่ายก่อนที่แฟนคลับข้างหลังจะเข้าใจเขาผิด

“ไม่ต้องเลย พี่รู้นะว่าแว่นจะเอาคืนเรื่องในห้องน้ำเมื่อวานน่ะ” กวินภพทำหน้างอน “ที่หลังถ้าเมื่อยแล้วก็บอกสิ ไม่เห็นต้องแกล้งพี่เลย"

“โอ๊วมายก้อดดดดดด”

“คนสวยจะเป็นลม โฮกกกกก”


“มะ…ไม่ได้แกล้งซะหน่อย” แว่นตะกุกตะกักหน้าแดง จะว่าอะไรก็ไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายไม่ได้พูดโกหกซักนิด

“จริงสิ เอาไอ้นี่ไปด้วยแล้วกัน” อีกฝ่ายยังคงพูดด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม เอื้อมมือไปหยิบกล่องถุงยางอนามัยบนชั้นมาใส่ตะกร้าด้วย

“จะ…จะเอาไปทำไมครับของแบบนั้นน่ะ!!!” เด็กหนุ่มร้องอย่างตกใจ

กวินภพยิ้ม รอยยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมดวงตาวาววับที่แว่นเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักอีกฝ่ายมา


“นั่นสินะ เราไม่จำเป็นต้องใช้อยู่แล้วนี่”


“กรี๊ดดดดดดดดด”

กวินภพยื่นธนบัตรสีเทาให้พนักงานหน้าเคาท์เตอร์ที่ทำหน้าเหวอไม่ต่างจากความรู้สึกของแว่นในขณะนี้ เมินเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นด้านหลังอย่างสิ้นเชิง ก่อนจะปิดฉากทุกอย่างด้วยประโยคสุดท้ายพร้อมรอยยิ้มละลายใจ



“ไว้เรามาซื้อของเข้าบ้านด้วยกันอีกนะ”





“เป็นอะไรแว่น เงียบเชียว” กวินภพแซวเด็กหนุ่มที่เดินก้มหน้างุดตั้งแต่ออกจากร้านมาจนถึงห้อง แว่นเงยหน้าที่ยังคงขึ้นสีแดงก่ำจนถึงใบหูมองชายหนุ่มค้อนๆ แล้วสะบัดหน้าหนีด้วยความอาย

“ไม่พูดกับพี่กล้าแล้ว!”

ร่างเล็กเดินปึงปังเข้าห้องนอนไป ทิ้งให้เจ้าของห้องมองตามพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง





น่ารักเกินไปแล้ว...



--------

บางที่ก็สงสัยว่าพี่กล้าทาหน้าด้วยปูนซีเมนต์รึเปล่า :z3:

เปิดตัวพี่ชายสุดหล่อของพี่กล้าอย่างเป็นทางการรรรรร

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
 :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:





หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 01-03-2017 17:06:41
มันต้องเเบบนี้สิพี่กล้า
ทำได้ดีมากๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 01-03-2017 17:14:10
ต้องตามมม!! มีความตั้ลล้ากกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 01-03-2017 17:24:46
อันนี้รุกแรงมาก 5555555555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 01-03-2017 17:29:50
อ่อยเรี่ยอ่อยราดมากค่ะพี่กล้า

 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 01-03-2017 18:13:09
ทำไมพี่กล้าร้ายแบบนี้ รุกน้องหนักมากกกกก  :katai2-1: โอ้ยยยยยยยยย จะน่ารักอะไรขนาดนี้คุณ  :o8:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 01-03-2017 18:28:20
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: ah-chan ที่ 01-03-2017 19:03:18
 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 01-03-2017 19:24:47
เทใจให้พี่ก้าเต็มล้าน กนี๊ดดังจนเพื่อนตกใจ น่ารักเกินไปแล้ววว พี่กล้า ชูป้ายไฟ

พี่ติณ หมั่นไส้ ทำเหนือฟ้าร้องไห้สินะ หึหึ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-03-2017 19:36:06
เง้อออ......ดีงามต่อใจแท้ๆ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
พี่กล้า แว่น  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่กล้า ออดอ้อนแว่นได้เนียน
แว่น รีบใจอ่อนเร็วๆเลย
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 01-03-2017 19:46:30
ขนาดนี้ คงเรียก่าไม่เป็นคงไม่ได้555

รุกหนักจริงๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 01-03-2017 19:53:59
 เททั้งไร่แล้วแบบนี้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: BeautifulGirl ที่ 01-03-2017 20:18:27
ตอดไม่เป็น อ้อยไม่เป็นของพี่กล้า เชื่อค่ะเชื่อจริงๆ *เสียงสูง* แหม เป็นเบาหวานกันหมดละค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 01-03-2017 20:44:22
รถอ้อยคว่ำสิบกว่าคันแล้วม้างงงง :z1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 01-03-2017 21:13:18
พี่กล้าไม่ป๊อดแล้วนะคะ  :z1: แหมพอได้ตอดน้องหน่อยล่ะเอาใหญ่เชียว แว่นต้องระวังหัวใจตัวเองให้ดีแล้ว เย็นชาต่อไปแบบนี้แหละดีแล้วแว่นเดี๋ยวพี่กล้าได้ใจ ดูสิยังไม่ทันบอกชอบเลยเอาซะขนาดนี้แล้ว ฮุฮุ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 01-03-2017 21:33:44
แหมมมมมม ตอดไ่ม่เป็นนนนนนนนนน เผลออีกนิดเดียวก็จับข้องแดร๊กทั้งตัวแล้วล่ะคุณนนนนน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: zonpine ที่ 01-03-2017 22:14:53
เย้ตามทันแล้ว! :hao7: :hao7: :hao7:
ตอนนี้น่ารักมากเมื่อไหร่เขาจะได้กันคะ(?)55555
ชอบเรื่องนี้ค่ะน่ารักละมุนๆดี มาต่อไวๆน้าาาาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 01-03-2017 22:47:42
พี่กล้าคะ อ้อยคว่ำไปหลายคันรถเลยค่ะ
ตอนนี้มันดีต่อใจของเราจริงๆ tachycardia กันเลยทีเดียว  :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-03-2017 23:16:11
โหหหหห.   อีพี่กล้ายกมาทั้งโรงงานอ้อยแล้วมั่ง. 5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 01-03-2017 23:19:34
กราบแทบตีนพี่กล้า 55555 ชอบนางงง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 01-03-2017 23:26:40
อ๋อออ อันนี้คือไม่กล้า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 02-03-2017 00:02:42
ปากแข็งทั้งคู่ โอ้โห ลุ้นจะแย่ แต่ตอนนี้คืบหน้าไปมาก พี่กล้าสู้ๆ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แล้ว
น้องน่ารักกกก ดูแลพี่ดีมาก น่าเอามาเป็นเมีย เอ๊ย แฟน  กองเชียร์รอบข้างลุ้นกันตัวโก่ง

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 02-03-2017 00:45:37
ใครเอาดีหมีให้อิพี่กล้ากิน ถึงได้กล้าประกาศตัวแบบนี้หลังจากป๊อดมานาน3ปี
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 02-03-2017 02:55:01
อ้อยเข้าไปเยอะๆเลยพี่กล้า เอาให้คนอ่านฟินตายกันไปข้างนึง :impress2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: MhEe2543 ที่ 02-03-2017 05:11:48
ชอบมากคะ เอาใจช่วยพี่กล้า สู้ๆน้าาาาาา ><
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: A_bookworm ที่ 02-03-2017 09:22:36
น่ารักมากนิยายเรื่องนี้ อ่านไปก็ยิ้มไป ตั้งแต่อ่านมายังไม่เคยเห็นฉากแว่นถอดแว่น แอบสงสัยว่า แทนไทน่าจะเคยเห็นแว่นตอนถอดแว่นเพราะอยู่หอเดียวกัน แต่คนอื่นอาจยังไม่เห็นตอนแว่นถอดแว่น เอ๊ะหรือแทนไทก็ยังไม่เคยเห็นเหมือนกัน เพราะขนาดเข้าห้องน้ำ ออกมาแว่นก็ยังใส่แว่นที่ขึ้นฟ่าจากไอน้ำ แอบอยากให้มีบทพีคแบบแว่นถอดแว่นแล้วโครตของโครตหน้ารักในงานประกวดเดือนดาว เอาแบบใครๆก็ตะลึง พี่กล้าคงคลั่งกว่าเดิม ฮึ่ยยยยคิดเองฟินเอง 55555+ :-[

ขอบคุณไรท์มากๆ สนุกน่ารักที่สุด ฝีมือจริงๆ เป็นนิยายที่ทำให้ตาเป็นหมีแพนด้ามาก (คือกดเข้ามาลองอ่านIntroตอนเที่ยงคืนแล้วก็ยาวมาจนตีสี่เลยค๊าาาา)เป็นกำลังใจให้นะจะติดตามอ่านต่อไปจร้าาา o13 :impress2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 02-03-2017 11:23:31
อร๊ายยยยยยยย  :-[ พี่กล้าสุดยอดไม่ใช้ถุงยางกับน้องด้วย ผิดๆๆๆๆ พี่กล้าปลูกไร่อ้อยต่อไปน้า ดีต่อใจ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 02-03-2017 13:11:53
โอ๊ยยพี่กล้า ร้ายกาจมาก


นี่หรอคนยอดไม่เป็น รถอ้อยคว่ำเหมือนที่พี่ติณท์บอกเลย 555555


ใครจะพูดอะไรก็พูดไป แต่ห้ามว่าน้องสินะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 02-03-2017 14:36:53
Underlying Disease


ติณณ์ภพรู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นในอกขณะบิดมอเตอร์ไซค์ราคาหลายล้านด้วยความเร็วสูงไปตามท้องถนนยามค่ำคืน จุดมุ่งหมายคือร้านอาหารของเพื่อนที่เขาเห็นในวีดีโอเมื่อครู่


"อ้าวไอ้ติณณ์ จะมาทำไมไม่บอกวะ.."

"ห้องคาราโอเกะมึงมีลูกค้าสามคน เป็นฝาแฝดสอง เด็กผมทองๆหนึ่งมั้ย" ติณณ์ภพถามขัดเพื่อนต่างคณะที่ปัจจุบันช่วยพ่อแม่
ดูแลกิจการร้านอาหารหลายที่

"มีๆ อยู่วีไอพีห้องห้องหนึ่ง มีไรป่าววะ เฮ้ย! ไอ้ติณณ์!!"

ชายหนุ่มเดินตรงไปยังห้องที่อีกฝ่ายบอกแล้วเปิดประตูออก ในห้องที่มีเพียงแสงสลัวและเสียงดนตรีดังสนั่นจากทีวีจอใหญ่ทำให้คนในห้องไม่ได้รับรู้ถึงการมาของเขา ร่างโปร่งที่กำลังเมาได้ที่นั่งคร่อมหนึ่งในสองแฝดอยู่บนโซฟา ใช้ใบหน้าถูไถคลอเคลียอยู่บนอกเพื่อนอย่างออดอ้อนโดยมีฝาแฝดอีกคนนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆ

"เทสต์จ๋าาาา"

"เชี่ยเหนือ มึงอยากได้กูเป็นผัวขนาดนั้นเลยเหรอ" ไอ้แว่นผิวเผือกที่แต่งตัวเหมือนอาเสี่ยมาออฟเด็กหัวเราะ บีบจมูกคนบนตักแล้วบิดไปมาอย่างเอ็นดู "อยากมากรึไง หืม?"

"เทสต์จ๋าาาา เหนือร้ากกกกเทตส์ที่สูดดดด"

"ครับๆ เทสต์ก็รักเหนือที่สุดเหมือนกัน" เสียงอ่อนโยนนั้นมันจริงใจเกินกว่าจะมองว่าเป็นคำหยอกเย้าของเพื่อน ติณณ์ภพเดินตรงเข้าไปดึงร่างที่สะลึมสะลืออยู่บนตักเพื่อนออกมาด้วยแรงที่ไม่เบานัก

"ฟ้า...กลับกับพี่"

"อือ..ใครอ่า..." เหนือฟ้าหรี่ตามองคนที่จับข้อมือของตัวเองอย่างมึนงงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์

"มึงเป็นใคร? ปล่อยเพื่อนกูเดี๋ยวนี้!" เทสต์และทีมลุกขึ้น ติณณ์ภพดึงร่างที่แม้จะสูงขึ้นจากครั้งสุดท้ายที่ได้สัมผัสแต่ยังคงสูงเพียงไหล่ของเขาเท่านั้นเข้ามาในอ้อมกอดแน่นขึ้น เหนือฟ้าที่เมาไม่รู้เรื่องเอนตัวพิงเขาอย่างสบายใจ

"ผัวฟ้า" ร่างสูงตอบเสียงเรียบ ช้อนตัวร่างโปร่งขึ้นอุ้มราวกับอีกฝ่ายตัวเบาราวปุยนุ่น ไม่สนใจสองแฝดที่มองหน้ากันอย่างไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้า "ฟ้า กลับบ้านเรานะครับ.."

"อือ...พี่ติณณ์?" เหนือฟ้าปรือตาที่ฉ่ำเยิ้มด้วยฤทธิ์เหล้าเมื่อใบหน้าของคนที่อุ้มเขาอยู่เริ่มชัดขึ้น ริมฝีปากบางยิ่มกว้างอย่างดีใจราวกับเด็กๆ "ฟ้าคิดถึงงงง"

"ฟ้าเมาแล้ว...ลาเพื่อนได้แล้วครับ" ร่างสูงกระชับอ้อมกอดให้มั่นคง เหนือฟ้าโบกมือให้เพื่อนทั้งสองอย่างอ่อนแรง "บ๊ายบายยย"


ชายหนุ่มอุ้มร่างของคนอายุน้อยกว่าออกมาจากห้อง หันไปบอกเพื่อนที่เป็นเจ้าของร้านซึ่งยืนดูสถานการณ์อยู่ด้านนอกอย่างเป็นห่วง


"ไอ้น็อต ลงบัญชีกูไว้ ฝากรถด้วย"

"เออๆ รีบไปไป ลูกค้ากูแตกตื่นหมด" เจ้าของร้านออกปากไล่เมื่อเห็นลูกค้าที่นั่งทานอาหารอยู่โซนด้านนอกชะเง้อมองอย่างสนใจ ติณณ์ภพพยักหน้า แล้วอุ้มเหนือฟ้าที่ซุกหน้ากับอกของเขาไปยังรถฮอนด้าซีวิคสีดำที่เขาจำได้ดี

"ฟ้าครับ กุญแจอยู่ไหน" ติณณ์ภพกระซิบถามคนเมา

"อือ..ฟ้าไม่รู้...ฟ้าขอโทษ..." คนผมทองพึมพำตอบทั้งที่ไม่ลืมตา ติณณ์ภพถอนหายใจกับคำขอโทษที่มักจะติดปากอีกฝ่ายตั้งแต่เด็กจนโต




เขาไม่อยากได้ยินคำขอโทษ



เพราะอีกฝ่ายไม่เคยเป็นคนผิด



"ระวังหัวนะครับ" เมื่อหากุญแจเจอจากกระเป๋ากางเกงของเหนือฟ้า ติณณ์ภพวางอีกฝ่ายลงบนที่นั่งข้างคนขับอย่างนุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้ คนเมายังคงกำเสื้อเข้าไว้แน่นไม่ยอมปล่อย หางตามีน้ำใสๆไหลรินอาบแก้ม

"พี่ติณณ์ อย่าไป...ฟ้าขอโทษ..."

"ชู่ว์ เด็กดี พี่อยู่ตรงนี้แล้วครับ" ร่างสูงประทับริมฝีปากลงบนแก้มเนียนใส จูบซับน้ำตาของอีกฝ่ายอย่างทะนุถนอม "พี่อยู่นี่ พี่ไม่ไปไหนแล้วครับ"



เหนือฟ้านอนหลับไปตลอดทางจากร้านจนถึงคอนโด แต่ชายหนุ่มยังคงได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆเป็นระยะจากริมฝีปากบาง เสียงที่ฟังดูราวกับว่าคนที่อยู่ในห้วงนิทรากำลังเผชิญหน้ากับฝันร้าย


ฝันร้ายที่ติณณ์ภพรู้ว่าเขาเป็นต้นเหตุ









เมื่อมาถึงห้องของตน ชายหนุ่มวางร่างที่หลับสนิทในอ้อมแขนลงบนเตียง ชั่งใจอย่างหนักว่าจะโทรไปเรียกน้องชายมารับเพื่อนสนิทดีหรือไม่ เพราะหากอีกฝ่ายตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ที่ไหน คงอาละวาดห้องแตกแน่

แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับกวินภพอย่างไรเช่นกัน

"พี่ติณณ์~" คนเมาที่เริ่มได้สติเรียกเขาเสียงอ้อแอ้ เจ้าของชื่อนั่งลงบนเตียง ลูบศีรษะของคนอายุน้อยกว่าเบาๆ นิ้วยาวสางตามเส้นผมที่โกรกเปลี่ยนสีไม่รู้กี่รอบจนเส้นผมเริ่มเสีย

'พี่ชอบสีผมฟ้า'

'เอ๊ะ? ผมฟ้าก็สีเดียวกับคนอื่นนี่ครับ?'

'ไม่อ่ะ สีมันน้ำตาลหม่นๆ แปลกดี'

'ไม่แปลกซะหน่อย พี่ติณณ์อ่าาา'




"พี่ติณณ์.." เสียงหวานเรียกย้ำอีกครั้ง ร่างที่ถูกลูบหัวพยายามฝืนเปิดเปลือกตาที่หนักขึ้นอย่างยากลำบาก ถูแก้มกับฝ่ามือเขาด้วยความเคยชิน "กลับมาแล้วเหรอครับ?"

"...ครับ พี่กลับมาแล้ว" ชายหนุ่มยอมเออออตามคนเมาอย่างง่ายดาย

"พี่ติณณ์...กินเหล้ามารึเปล่าครับ..." เสียงของเหนือฟ้าเบาลงอย่างหวาดกลัว

'พี่ติณณ์...เมาแล้วนะครับ'

'พี่ติณณ์ พอเถอะนะครับ ฟ้าขอ'

'พี่ติณณ์...ฟ้าเจ็บ! พี่ติณณ์!! ปล่อย!!!'



ชายหนุ่มสะบัดหัวไล่ความทรงจำเมื่อหลายปีก่อนออกไปจากหัว


เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว...


อย่างที่คนตรงหน้าไม่มีทางกลับไปเป็นเด็กหนุ่มคนเดิมเมื่อหกปีก่อน


"เปล่าครับ พี่ไม่ได้กิน"

"เหรอ..." เหนือฟ้าดมฟุดฟิดที่มือของชายหนุ่ม "อือ...ม่ายเหม็นจริงด้วย..."

"ฟ้า อาบน้ำไหวมั้ย หรือจะให้พี่เช็ดตัวให้"

ทั้งที่รู้ว่าไม่ควรฉวยโอกาสจากสถานการณ์แบบนี้ แต่ติณณ์ภพรู้ดีว่านี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตที่เขาจะได้ดูแลคนตรงหน้า


"อาบเองได้..."


 เหนือฟ้าตอบเสียงงึมงำในลำคอ พยายามยันตัวเองลุกขึ้นจากเตียง ติณณ์ภพช่วยพยุงร่างโปร่งขึ้นยืนแล้วพาไปยังห้องน้ำ ทันเวลากับที่เหนือฟ้ามีอาการคลื่นไส้ขึ้นมาพอดี

"อุ๊บ..."

คนเมาคุกเข่าลงตรงหน้าชักโครกแล้วขย้อนอาหารที่อยู่ในกระเพาะออกมา ติณณ์ภพรวบเส้นผมที่ยาวประบ่าของอีกฝ่ายมาด้านหลังแล้วใช้มืออีกข้างลูบหลังให้อีกฝ่ายอย่างเป็นห่วง


'พี่ติณณ์..ไหวมั้ยครับ'


ความทรงจำที่อีกฝ่ายมักจะดูแลเขาในตอนที่นอนเมาเหมือนหมาอยู่ในห้องแจ่มชัดขึ้นมา ทั้งที่เป็นแค่เด็กมัธยมตัวเล็กๆแต่กลับพยายามดูแลเขาอย่างแข็งขัน ทั้งเช็ดอาเจียน เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า หายามาให้



สิ่งที่เขาตอบแทนอีกฝ่ายงั้นเหรอ?



'อย่ามายุ่งได้มั้ย รำคาญ'


"พี่ติณณ์...ออกไป.." คนที่โก่งคออาเจียนจนหมดไส้หมดพุงเอ่ยเสียงหอบ ติณณ์ภพเม้มปากแน่น เขารู้อยู่แล้วว่าจะต้องโดนอีกฝ่ายไล่ออกไปจากห้องไม่ช้าก็เร็ว


กรรมตามสนองมั้ยล่ะ


"...ฟ้า...ไม่อยากเป็นภาระ...."

"....." ชายหนุ่มกดชักโครกแล้วพยุงร่างที่อ่อนปวกเปียกและชื้นไปด้วยเหงื่อขึ้นยืน รองน้ำจากก็อกใส่แก้วให้เหนือฟ้าบ้วนปาก "ฟ้าไม่เคยเป็นภาระของพี่"

เหนือฟ้ารับแก้วมาเงียบๆ ไม่รู้ว่าเพราะไม่ได้ยินหรือไม่อยากพูดกับเขาต่อกันแน่

"ฟ้าใส่คอนแท็กต์อยู่รึเปล่าครับ?" ติณณ์ภพถาม นึกถึงสมัยที่เด็กหนุ่มตัวเล็กยังคงใส่แว่นกรอบเหลี่ยมอันใหญ่ที่ทำให้ดวงตาสีเดียวกับเส้นผมดูโตจนเหมือนตัวการ์ตูน


เหนือฟ้าส่ายหน้า

"ฟ้าถอดเสื้อฟ้าเองไหวมั้ย"


คนเมาพยักหน้าตาปรือปรอย ติณณ์ภพประคองให้อีกฝ่ายก้าวลงไปนั่งในอ่างอาบน้ำแล้วยืนรอคนในอ่างที่ปลดกระดุมเสื้ออย่างเชื่องช้า

"พี่ติณณ์... อย่ามอง..." แก้มขาวขึ้นสีเรื่อ ติณณ์ภพยิ้มอย่างเอ็นดู

"มีอะไรที่พี่ไม่เคยเห็นด้วยเหรอครับ หืม?"

"พี่ติณณ์บ้า!" คนเมาน้ำแดงก่ำด้วยฤทธิ์เหล้าผสมความอาย กว่าจะถอดเสื้อผ้าออกมาได้หมดก็เล่นเอาคนยืนรอลุ้นแทบตาย

เรือนร่างขาวผ่องที่เขาเคยมีสิทธิ์สัมผัสทุกตารางนิ้วปรากฏแก่สายตา กาลเวลาทำให้ร่างที่เคยตัวเล็กเพียงแค่อกเขากลายเป็นเรือนร่างโปร่งบางที่แม้จะไม่อรชรอ้อนแอ้นเหมือนสตรีเพศ แต่กลับมีเสน่ห์เย้ายวนกว่าหลายเท่าในสายตาของเขา เหนือฟ้ารวบผมของตนขึ้นเป็นมวยแล้วจับไว้ดึงมือข้างหนึ่ง เผยให้เห็นหลังคอเนียนที่น่าฝากรอยไว้ยิ่งนัก ติณณ์ภพได้แต่อดกลั้นความรู้สึกที่สุมอยู่ข้างในแล้วหยิบฝักบัวลงมาจ่อที่แผ่นหลังขาว


"อาบน้ำนะครับ"


"พี่ติณณ์ไม่อาบกับฟ้าเหรอ..." คนในอ่างถามเสียงง่วงงุนขณะลูบไล้สบู่ไปตามร่างกายตัวเอง ร่างสูงส่ายหน้า

"ไม่หรอกครับ" แค่นี้พี่ก็รู้สึกเลวมากพอแล้ว

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวจนคนเมาสบายตัวแล้ว ติณณ์ภพจึงอุ้มร่างโปร่งมาที่เตียง เหนือฟ้าพลิกตัวไปมาหาท่านอนที่สบาย คิ้วเรียวขมวดมุ่นทั้งที่ยังหลับตาอยู่เมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักของอีกร่างที่หายไปจากเตียง


"พี่ติณณ์...จะไปไหน..."


'พี่ติณณ์จะไปไหนครับ?'


'อย่าถามมากได้มั้ย'


'มะ...ไม่ไป...ไม่ได้เหรอครับ'


'เลือกทำตัวงอแงเป็นเด็กๆซะที รู้ตัวมั้ยว่ามันน่ารำคาญ!'



"พี่ไม่ได้ไปไหนครับ" ชายหนุ่มที่เพิ่งลุกขึ้นจากเตียงนั่งกลับลงมาทันที "พี่อยู่กับฟ้าคนเดียว"

"อือ..." เหนือฟ้าสงบลงบ้างเมื่อรับรู้ถึงไออุ่นที่กลับมาข้างกายอีกครั้ง มือเรียวควานหาเสื้อของเขาแล้วจับไว้แน่น


ครืดดดด


เสียงโทรศัพท์ของร่างโปร่งสั่นเรียกร้องความสนใจอยู่บนหัวเตียง ติณณ์ภพชั่งใจอยู่นานก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมาดูหน้าจอ


'กล้า'

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว น้องชายเขาโทรมาทำไมดึกดื่นป่านนี้

ติณณ์ภพตัดสินใจวางโทรศัพท์กลับไปที่เดิมรอให้อีกฝ่ายตัดสายไปเอง แต่กวินภพยังคงโทรมาอีกหลายสายกว่าจะยอมแพ้ เสียงข้อความไลน์เด้งขึ้นทำให้ติณณ์ภพหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างสงสัย


กล้า: กูโดนแทง ขับรถไม่ได้ มึงมารับกูที่คอนโดพรุ่งนี้ได้มั้ย


โดนแทง?


แต่ถ้ายังมีสติพิมพ์ไลน์หาเพื่อนก็คงไม่น่าห่วงเท่าไหร่

"พี่ติณณ์...อย่าไป.." ร่างโปร่งซุกตัวเข้าหาเขามากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ ใยหน้าขาวบิดเบี้ยวจากการร้องไห้ "จะทำอะไรผมก็ได้...ฮึก....อย่าไปนะ"

"นอนนะครับเด็กดี...พี่ไม่ไปไหนหรอก" ติณณ์ภพก้มลงจุมพิตหน้าผากใสเบาๆ "พี่จะปกป้องฟ้าเอง"

พี่จะไม่ให้ใครมาทำให้ฟ้าร้องไห้อีก

ถึงแม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นพี่ก็ตาม






ติณณ์ภพออกมาจากห้องก่อนฟ้าสาง

ชายหนุ่มซื้อโจ๊กกับน้ำเต้าหู้ที่เหนือฟ้าชอบจากร้านใต้คอนโดขึ้นมาไว้ให้พร้อมกับวางยาแก้ปวดหัวกับน้ำเปล่าไว้ข้างกัน แม้จะรู้ว่าคนอย่างเหนือฟ้าไม่มีทางแตะต้องของที่เขาให้ ติณณ์ภพก้มลงมองหน้าคนที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงเป็นครั้งสุดท้าย ความรูสึกหลากหลายตีกันในอก


รู้สึกผิด...



คิดถึง...




โหยหา...







รัก






"ฝันดีนะครับ เหนือฟ้าของพี่"


__________

ขอเสียงแฟนๆพี่ติณณ์หน่อยเร๊ววววว//เงียบ

 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 02-03-2017 14:46:02
ชูป้ายไฟ #ติณณ์เหนือฟ้า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 02-03-2017 14:55:58
อยากรู้เรื่องคู่ของเหนือฟ้ามากกว่านี้อ่า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 02-03-2017 15:12:13
เหนือมีแววขี้อ้อน :mew2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 02-03-2017 15:37:49
พี่ติณง้อด่วน! ทำผิดแล้วอย่ามาป๊อดนะ!
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: sehunice ที่ 02-03-2017 15:48:21
แต่ก่อนพี่ติณน่าจะทำกับฟ้าไว้เยอะเหมือนกันนะเนี่ย คู่นี้น่าติดตามมากก :katai5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 02-03-2017 15:58:50
เหนือฟ้านี่รักติณณ์มากแน่ๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 02-03-2017 17:17:33
 :mew4: :mew4: :mew4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: ah-chan ที่ 02-03-2017 18:40:04
สถานการณ์ตอนนี้ : รถอ้อยถูกรถขนมาม่าปาดหน้า คนอ่านรีบเบรกเปลี่ยนคู่อวย  :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-03-2017 19:15:07
สนุกดีค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 02-03-2017 19:21:08
โอ้ยคู่นี้เขาจะรักกันเมื่อไหร่คะเนี่ย ลุ้นกว่าคู่หลักอีก รอค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 02-03-2017 19:32:52
คู่นี้ อารมณ์ฟ้าตอนอยู่กับพี่ติณท์น่ารักอะ ไม่คิดว่าฟ้าจะสวยเลยอะ 5555 เข้าใจว่ากวนตีนไปวัน ๆ ลุ้นมาก เทคู่แว่น มาลุ้นคู่นี้แทน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 02-03-2017 20:05:36
เท่าที่อ่าน ติณณ์เลวกับฟ้าไว้เยอะอ่ะ ไม่เอาละ เลวแถมป๊อดอีก ไม่ยอมมาง้ออ่ะ (สรุปว่าป๊อดทั้งพี่ทั้งน้องใช่ไหม)
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 02-03-2017 20:06:13
พี่ติณณ์เคยทำไรไว้น้อออ ติดตามๆ

เชียร์ทุกคู่เลยยย :impress2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Orangeship ที่ 02-03-2017 20:19:32
เอ้า ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 8th Diagnosis: Muscle Atrophy 100% [1/3/60] P.5
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 02-03-2017 20:35:40
 :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 02-03-2017 20:44:34
ยังไงหว่า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-03-2017 21:18:41
ติณณ์  ฟ้า  :กอด1:
ให้อารมณ์ต่างไปจากคู่กล้า แว่น เลย
พี่ติณณ์ ที่เจ้าชู้ หลายใจ จับปลาสองมือ
สับรถไฟหลายราง อย่างที่กล้าว่า
คงเป็นจริง  และทำให้ฟ้า เจ็บปวดใจ
แต่ส่วนลึกของฟ้ายังคงรักพี่ติณณ์
พี่ติณณ์ ดูยังสำนึกผิดที่เคยทำนิสัยไม่ดีใส่ฟ้า
แต่พี่ติณณ์ ต้องรักฟ้า หึงฟ้าแน่
เพราะพอฟังว่าฟ้าจะยุ่งกับเพื่อนฟ้า
รีบไปแยกฟ้าออกมา แถมบอกว่าเป็นผัวฟ้าด้วย  :ling1: :ling1: :ling1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 02-03-2017 21:59:15
ติณณ์ฟ้าแลดูมีดราม่า ชอบคู่นี้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 02-03-2017 22:18:45
กรี๊ดดดด น่ารักมากกกกกค่ะ ชอบมากกกกกกกกกก ไม่รู้จะบรรยายยังไง
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีนิยายสายฮีลในสต๊อกเท่าไหร่เลยค่ะ มาเจอเรื่องนี้คือแบบถูกใจใช่เลยมากๆ แง
ชอบชื่อตอนทุกตอนเลยค่ะ น่ารักมุมิมาก 555555555 ดูเป็นกิมมิคดีค่ะ ><
//ถ้าบอกว่า Atrial Fibrillation มี l 2 ตัวจะโกรธกันไหมคะ ฮือ ไม่ได้จงใจจับผิดนะคะ แต่ตามันเหลือบเห็นเอง TTTT
//ถ้าหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะขนาด A fib นี่รีบ consult cardio เถอะค่ะ เป็นห่วงแลง 555555555

ชอบคาแรคเตอร์น้องแว่นมากกกก แต่ทุกครั้งที่คนเรียกแว่นๆเราจะรู้สึกเหมือนน้องโดนล้อเลยค่ะ ฮือ
ทั้งๆที่เป็นชื่อน้องจริงๆอ่ะนะ 55555 หลงรักความโมโนโทนของน้อง ความเก็บอาการเบอร์แรง ความปิดใจที่ทำให้ดูมีอะไรสุดๆ
พี่กรนี่มันใครกันห๊ะะะะะ สงสารพี่กล้าสุดอะไรสุด สู้ๆต่อไปนะพี่นะ เราเชื่อว่าพี่กล้าจะปกป้องน้องได้แน่นอน!
สุดท้ายแล้วถึงพี่กรจะกลับมาก็ขอให้พากันผ่านไปด้วยดี จะได้ลบปมในใจน้องด้วยเถิด  :impress:

เรื่องของคู่รองแต่ละคู่ก็น่าสนใจไม่แพ้กันค่ะ ชอบพี่น้ำอุ่น ~ รุ่นพี่ที่คณะเราก็มีแบบนี้คนนึงค่ะ
สวยมากกกกกกก เหมือนนางฟ้าเลย พูดก็นุ่มนิ่ม ตัวก็นุ่มนิ่ม แง เค้าเป็นกุลสตรียิ่งกว่าผู้หญิงแท้ๆอย่างเราอีกค่ะ 55555
ส่วนแทนไท เอ่อ ข้ามๆไปค่ะ 55555 //โอ๋นะ

มาพี่ติณณ์กับฟ้าดีกว่า โฮ เค้าลางดราม่าแบบหนักหน่วงมาก เหนือฟ้าอย่าไปยอมง่ายๆนะคะ!! ต้องเอาให้รู้ซึ้งไปเลยค่ะะะ
ยิ่งทำเราเจ็บมา ยิ่งต้องทำมันเจ็บคืน ฮึ่มมม #ทีมเหนือฟ้า ขอให้บรรดาเพื่อนๆทั้งหลายจงกันท่าพี่ติณณ์เข้าไว้ค่ะ! อย่าไปยอมมม

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ ชอบมากมาก มาบ่อยๆน้า เค้าต้องการฮีลแรงมาก จะสอบวันอาทิตย์นี้แล้วยังอ่านไม่ถึงไหนเลย ฮือ
มาถึงบล็อกนี้มีเรื่อง Ethics แล้วนี่แอบอ่านนิยายในคาบเรียนค่ะ (ชั่วมาก 55555) อ่านๆมาถึงเจอคำว่า Do no harm
แทบจะร้องไห้ 5555555555 ไม่ได้เรียนก็เหมือนเรียนอยู่เลย /ปาดน้ำตา ; - ; ..
รออ่านต่อมากมายยยย~  :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 02-03-2017 22:26:46
 :3123:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-03-2017 22:47:45
อย่าใจอ่อนง่ายๆน้า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 02-03-2017 22:49:24
อิพี่ติณณ์  :angry2: ร้ายกะน้องเหนือได้ไง
รีบง้อ รีบทำความดีไถ่โทษกะน้องเลย

หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 02-03-2017 23:07:45
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: dilokrittisak ที่ 03-03-2017 00:40:37
 :z3: :z3: :z3: :z3: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 03-03-2017 02:41:45
พี่ติณณ์ง้อน้องเหนือด่วนนนน :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 03-03-2017 05:48:50
สนุกมากค่ะ ชอบๆๆๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 03-03-2017 09:28:55
พี่ติณเคยทำตัวไม่ดี ทำให้พี่เหนือเสียใจแน่ๆ เลย แต่พอโตขึ้นคิดได้งัย เอาใจช่วยนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 03-03-2017 10:37:30
ที่ผ่านมาพี่ติณณ์ทำร้ายจิตใจเหนือไว้เยอะ
ต้องดูแลน้องดีๆนะถ้าอยากได้น้องคืน

 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 03-03-2017 13:05:56
รู้ว่ารักเค้า หลังจากที่เค้าไม่รอแล้วใช่ไหมคะ พี่ติณท์
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Nattanun ที่ 03-03-2017 14:15:02
 :katai1:อร้ายสนุกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น {ติณณ์เหนือ} Underlying Disease 100% [2/3/60] P.6
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 03-03-2017 21:07:40



9th Diagnosis: Deep Vein Thrombosis || ขยับเข้าใกล้หัวใจอีกนิดแล้วนะครับ


เหนือฟ้ายืนอยู่หน้าห้องพักที่อยู่ห่างจากห้องของเพื่อนสนิทไปเกือบสิบประตู เขาก้มมองนาฬิกาข้อมือที่บ่งบอกเวลาห้าทุ่มตรงพร้อมกับเม้มปากอย่างชั่งใจ

เขาไม่อยากเจ็บปวดจากน้ำมือของคนคนคนนี้อีกแล้ว

แต่เขาก็ทนไม่ได้เช่นกันหากกวินภพต้องใจสลายเพียงเพราะความคึกคะนองของพี่ชายแท้ๆของตน




ไม่เป็นไรหรอกเหนือฟ้า....



เขาทำให้มึงเจ็บไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว




ก็อกๆๆ

ชายหนุ่มผมทองเคาะประตูสองสามครั้ง ใจนึงภาวนาให้อีกฝ่ายไม่อยู่ห้อง แต่อีกใจก็รู้ว่าอีกฝ่ายน่าจะกลับจากเวรมาแล้ว

ประตูห้องถูกเปิดออกโดยร่างสูงที่ยังคงอยู่ในชุดนักศึกษาแม้จะไม่มีเสื้อกาวน์ตัวยาว เส้นผมสีดำสนิทชี้โด่ชี้เด่ไปคนละทิศ ดางตาสีรัตติกาลแดงก่ำภายใต้แว่นไร้กรอบปรือครึ่งนึงเหมือนคนอดหลับอดนอนมานาน


"พี่ติณณ์"


ดวงตาที่แทบจะปิดอยู่รอมร่อเมื่อครู่เบิกกว้างเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป็นใคร


"ฟ้า.."

"ผมมาขอบคุณที่ช่วยดูแลผมเมื่อคืน" เหนือฟ้าชูถุงคุ้กกี้ที่ตนอบเองกับมือให้ชายหนุ่มเห็น "ผมไม่รู้ว่าพี่ยังชอบมันอยู่มั้ย..."

"ชอบสิ!" ติณณ์ภพรีบตอบ ยื่นมือไปรับถุงขนมในมือคนอายุน้อยกว่าพร้อมรอยยิ้มกว้างเหมือนเด็กๆ "ขอบใจนะ"

"พี่ติณณ์ทานข้าวรึยังครับ?" เหนือฟ้าอดถามไม่ได้เมื่อเห็นสภาพที่โทรมจนน่าสงสารของคนตรงหน้า สองพี่น้องตระกูลรัตนประดิษฐ์มีอะไรคล้ายกันหลายอย่าง หนึ่งในนั้นคือการไม่ดูแลตัวเองจนคนรอบข้างต้องปวดหัวบ่อยๆ


 ติณณ์ภพส่ายหน้า


 "ให้ผมทำอะไรให้กินมั้ย?"


ติณณ์ภพชะงัก ดวงตาคมหรี่ลงอย่างระแวดระวัง ราวกับไม่มั่นใจว่าร่างโปร่งกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ สีหน้าที่เขาคุ้นเคยดียามที่อีกฝ่าย...กำลังมีคนอื่น


"ขอโทษครับ มีคนอยู่สินะ"


ทำไมเขาถึงไม่นึกถึงเรื่องนี้เลยนะ



แม้จะเป็นเรื่องที่เขาควรจะเดาได้จากนิสัยของร่างสูง แต่ก้อนเนื้อในอกก็ยังคงบีบรัดจนเขาหายใจไม่ออก


เขาไม่ใช่ของมึงแล้วเหนือ


เขาไม่เคยเป็นของมึง


"เปล่า พี่แค่...ไม่คิดว่าฟ้าจะใจดีกับพี่ขนาดนี้" ติณณ์ภพเปิดประตูออกกว้าง เผยให้เห็นห้องที่มีเพียงชายหนุ่มคนเดียว "เข้ามาสิ"





เหนือฟ้ามองไปรอบๆห้องที่ตนตื่นขึ้นมาเจอตอนเช้า แต่กลับจำอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องที่จู่ๆตนก็ถูกติณณ์ภพพามาที่นี่ ห้องของติณณ์ภพต่างจากของน้องชายพอสมควร อาจเป็นเพราะชายหนุ่มเลือกจะแต่งห้องตามความชอบของตนแทนที่จะซื้อทุกอย่างที่'น้องแว่นน่าจะชอบ'เหมือนกวินภพ ชั้นหนังสือถูกอัดแน่นไปด้วยตำราแพทย์เล่มหนาที่แค่เห็นเหนือฟ้าก็รู้สึกวิงเวียน นอกจากนั้นก็มีเพียงเฟอร์นิเจอร์สีขาววะอาดตาที่จำเป็นไม่กี่ชิ้น ร่างโปร่งวางไข่เจียวลงตรงหน้าคนที่ก้มหน้าก้มตาทำรายงานเคสอย่างเคร่งเครียด รู้สึกโชคดีที่ตัวเองไม่มีความคิดที่จะเรียนหมอ แค่เห็นก็รู้สึกเหนื่อยแทนแล้ว

"ผมกลับแล้วนะครับ"


"เดี๋ยวฟ้า"


มือที่กำลังจะจับลูกบิดประตูชะงัก เจ้าของชื่อหันกลับมาหาคนที่มีสีหน้าเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง


"ครับ?"

"ว่างๆ...เราไปหากาแฟกินกันมั้ย?" แม้จะเป็นคำถามธรรมดาๆ แต่สีหน้าของชายหนุ่มดูราวกับตนรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีในการพูดประโยคนั้นออกมา และคำตอบของเขาเป็นสิ่งเดียวที่จะไม่ทำให้โลกทั้งใบของติณณ์ภพแตกสลาย


ซึ่งเหนือฟ้าไม่เข้าใจว่าทำไม


"ศุกร์นี้ผมว่างตอนเย็น"


"ได้ๆ" ติณณ์ภพพยักหน้ารัวๆ ดวงตาของชายหนุ่มสว่างไสวยิ่งกว่าไฟต้นคริสมาสต์ เหนือฟ้าทำได้เพียงบอกหัวใจ ว่าอย่าเผลอตกหลุมที่ตัวเองใช้เวลาหกปีกว่าจะตะเกียกตะกายกลับขึ้นมาได้อีก


แค่ดึงความสนใจของอีกฝ่ายไว้จนกว่ากวินภพจะจีบแว่นสำเร็จ


แล้วหลังจากนั้น...


ก็อย่าได้เห็นหน้ากันอีกเลย









"แต่งตัวดีๆก็พอไปวัดไปวาได้นี่"


แว่นชมเพื่อนรักที่ถูกเหล่ารุ่นพี่รุมจิกทึ้งเสื้อผ้าหน้าผมมาร่วมชั่วโมง เด็กหนุ่มซื้อลูกชิ้นปิ้งกับใส้กรอกที่อีกฝ่ายชอบมาฝากที่หลังเวที แต่ ณ ปัจจุบันแทนไทยก็ยังไม่สามารถปลีกตัวมากินได้จนอาหารเย็นชืด

"แน่นอน อย่างกูนี่ว่าที่ซุป'ตาร์" เดือนคณะอวด ก่อนจะโดนรุ่นพี่ดุไม่ให้ขยับหน้า กวินภพที่รันคิวกับฝ่ายจัดงานเสร็จเดินมานั่งข้างแว่นที่จุดแต่งหน้าทำผมของคณะแพทยศาสตร์ เอนศีรษะซบไหล่เด็กหนุ่มโดยไม่บอกกล่าว

"เหนื่อยจัง"

"บอกเขาแล้วใช่มั้ยครับว่าจะนั่งรอตรงนี้" แว่นขยับไหล่ให้อีกฝ่ายพิงสบายขึ้น เพราะส่วนสูงที่ต่างกันมากทำให้ร่างสูงต้องเอนลงมาพอสมควร

"บอกแล้ว" อีกฝ่ายงึมงำตอบ หลังจากที่ได้อยู่กับอีกฝ่ายมาหลายวัน แว่นถึงได้ค้นพบความจริงที่ว่ากวินภพเป็นสิ่งมีชีวิตที่เป็นของไหลไม่ต่างจากแมว ชายหนุ่มเป็นมนุษย์ประเภทที่เอนพิงทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ใกล้ ประหนึ่งว่าตนไร้กระดูกสันหลังยิ่งกว่าแมงกระพรุน


"งีบได้ครึ่งชั่วโมงนะครับ เดี๋ยวตื่นมากินอะไรรองท้องก่อนขึ้นเวทีจะได้ทานยา" แว่นเตือน แต่คนขี้เซาเข้าเฝ้าพระอินทร์ไปเรียบร้อยแล้ว

"แอร๊ยยย อิจฉาน้องแว่นเหลือเกิน ต้องทำบุญด้วยอะไรคะถึงได้งานดีเบอร์นี้" รุ่นพี่ที่แต่งหน้าให้แทนไทยเสร็จในที่สุดกรีดร้องเบาๆ แว่นรีบแก้ความเข้าใจผิดแต่ถูกรุ่นพี่ที่เซ็ทผมอยู่เอ่ยขัดเสียก่อน

"นี่ยังไม่เท่าไหร่แก เขาอยู่กินกันแล้วนะเธอ"


ห๊ะ?


"พี่รู้ได้ไงอ่ะครับ?" แทนไทยที่รู้ความจริงอยู่แล้ว นอกจากจะไม่ช่วยแก้ข่าวให้ ยังหันไปถามคนที่ทำผมให้ตนตาแป๋ว หญิงสาวหยิบมือถือของตัวเองออกมาแล้วเปิดอะไรบางอย่างให้เด็กหนุ่มดู


"เฮ้ย! มึงไปถึงขั้นนี้แล้วเหรอวะแว่น"

แทนไทยหันมือถือให้เพื่อนรักเห็น รูปที่ร่างสํงกำลังหยิบกล่องถุงยางอนามัยใส่ตะกร้าของเขาเด่นหราอยู่บนหน้าเพจแฟนคลับของกวินภพที่เขาไม่ได้ส่องมาหลายวัน

"คือ...มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ"

"โอ๊ย มาถึงขนาดนี้แล้วไม่ต้องปฎิเสธหรอกจ้ะ" หญิงสาวหัวเราะ "เห็นเงียบๆร้ายเหมือนกันนะเรา"

มาถึงตอนนี้แว่นรู้แล้วว่าถึงแก้ตัวอะไรไปก็ไม่มีใครฟัง

เขาน่ะไม่เสียหายหรอก...

แต่คนที่ซบเขาอยู่นี่สิ ทำไมไม่รู้จักห่วงชื่อเสียงตัวเองบ้างนะ


"โห น้องแทน แต่งแบบนี้แล้วหล่อขึ้นเยอะเลย"

เสียงนุ่มดังขึ้นจากหน้าประตู น้ำอุ่นเดินเข้ามาพร้อมกับถุงใส่ขนมจีบร้อนๆกับลูกชิ้นปิ้งแบบเดียวกับที่แว่นซื้อมาในมือ ข้างหลังมีติณณ์ภพเดินตามมาราวกับเงาตามตัว

แทนไทยมีสีหน้าสดใสขึ้นทันทีเมื่อกำลังใจมาหาถึงที่ รุ่นพี่ช่างแต่งหน้ากำลังเก็บอุปกรณ์ไหว้ชายหนุ่มทั้งสองตาโต


"นี่มันงานรวมเดือนเหรอคะเนี่ย ดีต่อใจจริงจริ๊ง"


น้ำอุ่นยิ้มให้สองสาว แล้วนั่งลงข้างๆเดือนคณะปีหนึ่งพร้อมกับชูถุงเสบียงให้เด็กหนุ่มเห็น


"หิวมั้ย"

"พี่อุ่นป้อนหน่อยสิครับ" แทนไทยอ้อน ติณณ์ภพที่ยืนพิงผนังอยู่เลิกคิ้วถามด้วยสีหน้าจริงจัง

"เป็นง่อยเหรอ?"


แว่นเกือบหลุดขำเมื่อนึกถึงเหนือฟ้าที่ถามเขาคำถามเดียวกันด้วยสีหน้าไม่ต่างกันนัก


"ติณณ์ อย่าแกล้งน้อง" น้ำอุ่นดุเพื่อนสนิท มือเรียวจิ้มขนมจีบป้อนเด็กหนุ่มตามคำขอ แทนไทยอ้าปากรับแล้วเคี้ยวตุ้ยๆอย่างอารมณ์ดี

"เออๆ มีผัวแล้วลืมเพื่อน จำไว้เลยนะ" ติณณ์ภพเหน็บ เด็กหนุ่มที่ถูกพาดพิงสำลักขนมจีบจนไอหน้าดำหน้าแดง น้ำอุ่นเสียบหลอดใส่ขวดน้ำให้แทนไทยดูดแล้วหันมาตอบเพื่อนด้วยรอยยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน


"ถ้าได้เราเป็นเมีย เราล่ามโซ่ไว้บ้านไม่ให้มาโชว์เท่ให้คนอื่นเห็นไปแล้ว"


แว่นรู้สึกสงสารเพื่อนรักที่สำลักน้ำต่อจนไอโขลกตัวโยน


พี่อุ่นเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวจริงๆ


"อ๊ะ ครึ่งชั่วโมงแล้ว พี่กล้าครับ ตื่นๆ" แว่นเขย่าไหล่ข้างที่ไม่เจ็บของคนที่นอนพิงเขาอยู่เบาๆ แต่อีกฝ่ายไม่มีท่าทีจะรู้สึกตัว

"มานี่" ติณณ์ภพเดินไปหาน้องชายแล้วก้มลงพูดกับคนที่นอนหลับอยู่ด่วยเสียงไม่เบานัก "ถ้ามึงไม่ตื่นกูจะปล้ำน้องแว่นแล้วนะ"


ร่างสูงเด้งตัวขึ้นมาจากไหล่ของเด็กหนุ่มทันที แว่นได้แต่ส่ายหน้ากับการหยอกกัน(?)ของพี่น้องคู่นี้

"เอ๊ะ? น้องคนนี้ใช่น้องชายติณณ์รึเปล่า" น้ำอุ่นทัก แทนไทยที่เริ่มหายใจหายคอสะดวกมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไร ติณณ์ภพพยักหน้าแล้วนั่งลงอีกข้างนึงของแว่น ยกแขนโอบรอบบ่าของเด็กหนุ่ม แว่นยังไม่ทันจะได้ตกใจร่างของเขาก็ถูกกวินภพดึงขึ้นไปนั่งบนตักแล้วกอดเอวเขาไว้แน่น

อะไรของพี่กล้าเนี่ย

"เชี่ย กับพี่ก็หวงนะคนเรา" แม้จะพูดแบบนั้น แต่แว่นก็ดูออกว่าคนเป็นพี่เพียงแค่แหย่น้องชายอย่างนึกสนุก

แต่คนที่มองพี่ชายตัวเองตาขวางดูจะไม่มีอารมณ์เล่นด้วย

"ดาวเดือนประจำที่นะคะ" สต๊าฟเดินมาเรียกพวกเขาที่หลังเวที แทนไทยลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินตามดาวเดือนคณะอื่นๆไปยังเวทีประกวด ยังไม่วายหันกลับมาชูสองนิ้วยิ้มสดใสให้น้ำอุ่นที่ยิ้มตอบอย่างสดใสไม่ต่างกัน

ความสว่างเจิดจ้านี่มันอะไรกัน

"ไปกันเถอะติณณ์" น้ำอุ่นดึงเพื่อไปหาที่นั่งหน้าเวที ส่วนแว่นที่ยังคงนั่งอยู่บนตักของกวินภพก็พยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนแกร่ง

"พี่กล้า ปล่อยครับ"

"หิวอ่ะ" คนที่กลับเข้าสู่โหมดประหยัดพลังงานงอแง

"ก็ปล่อยสิครับ ผมจะได้เอาข้าวมาให้" แว่นแงะอ้อมกอดของชายหนุ่มออก แต่เมื่อได้ยินเสียงร้องเบาๆด้วยความเจ็บเด็กหนุ่มก็รีบหยุดการขัดขืนทันที

"พี่กล้าเจ็บเหรอครับ"

"อือ เจ็บอ่ะ แว่นป้อนหน่อย" เสียงอู้อี้จากการที่ใบหน้าคมฝังอยู่กับไหล่ของเด็กหนุ่มดังขึ้นข้างหู ถึงแม้จะอาหารเย็นของอีกฝ่ายจะเป็นแซนด์วิชที่ไม่จำเป็นต้องป้อน แต่แว่นที่รู้สึกผิดซึ่งทำให้แผลของชายหนุ่มเจ็บขึ้นมาอีกจึงยอมตามใจอีกฝ่ายอย่างไม่ขัดขืน เอี้ยวตัวเอื้อมไปหยิบกล่องแซนด์วิชที่ตนทำมาจากคอนโดแล้วใช้ทิชชู่หยิบแซนด์วิชชิ้นแรกมาจ่อที่ปากชายหนุ่มกวินภพอ้าปากงับอย่างอารมณ์ดี สีหน้ามีความสุขที่ถอดแบบมาจากแทนไทยเมื่อครู่ไม่ผิดเพี้ยนกระตุกความสงสัยในใจของเด็กหนุ่ม


แต่เขาปัดมันลงไปในส่วนลึกของจิตใจเหมือนอย่างที่ทำเป็นประจำ


"อุ๊ย พี่ต้นกล้าอยู่ในนี้จริงๆด้วย พวกเราขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ" นักศึกษากลุ่มนึงแหวกม่านเดินเข้ามาหาของเขาอย่างตื่นเต้น แว่นรีบดันตัวออกจากอีกฝ่ายแต่ชายหนุ่มยังคงไม่ยอมคลายอ้อมกอดง่ายๆ

"ยังไม่อิ่มเลย"กวินภพท้วง ไม่สนใจกลุ่มสาวๆที่ยืนรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

"พี่กล้า เค้ามองใหญ่แล้วครับ" แว่นเตือน แต่เด็กโข่งตัวโตยังไม่ยอมปล่อย

"เอ่อ คืออยากถ่ายทั้งคู่เลยอ่ะค่ะ"

เอ๊ะ?

"กินไปถ่ายไปได้มั้ย" คนที่โดนแยกจากแซนด์วิชสุดที่รักถามเสียงหงุดหงิด

"พูดอะไรอย่างงั้นครับพี่กล้า"

"ได้ค่ะ ถ่ายตอนกินก็ได้"




เดี๋ยว...อย่างงี้ก็ได้เหรอ



กวินภพก้มงับแซนด์วิชในมือของคนที่นั่งอยู่บนตักต่อทันทีที่มือเล็กขยับมาใกล้ แว่นได้แต่ก้มหน้างุดกับแผ่นอกแกร่งด้วยความเขินอาย แต่นั่นกลับทำให้คนที่รัวกล้องและโทรศัพท์อยู่กดชัตเตอร์หนักกว่าเดิม

"รีบกินสิครับพี่กล้า" แว่นกระซิบดุเมื่อเห็นว่าคนกลุ่มนี้ไม่คิดจะไปง่ายๆ แต่ชายหนุ่มกลับเคี้ยวช้าลงอย่างจงใจแถมยังหันไปยิ้มให้กล้องอีกต่างหาก "พี่กล้า อย่าเล่นครับ ต้องรีบกินยาก่อนเขาเรียกนะครับ"

เมื่อเห็นคนบนตักเริ่มดุจริงจัง กวินภพจึงเลิกแล้วกินแซนด์วิชจนหมดพร้อมกับอ้าปากรับยาที่เด็กหนุ่มแกะป้อนให้อย่างเคยชิน

"เดี๋ยวจะถึงรอบแสดงความสามารถแล้วนะคะ พี่กล้าแสตนด์บายหน้าเวทีเลยค่ะ" สต๊าฟปีสองเดินเข้ามาบอก สองสองจึงเอ่ยขอตัวกับสาวๆแล้วเดินออกมาจากหลังเวที

"ขอเสียงปรบมือต้อนรับ เดือนมหาวิทยาลัยปีสาม พี่กวินภพ คณะบริหารธุรกิจด้วยค่า"

เสียงปรบมือกรีดร้องดังสนั่นห้องยิ่งกว่าตอนแนะนำดาวเดือนของปีนี้เสียอีก แว่นผ่อนฝีเท้าเว้นระยะห่างชายหนุ่มที่ถูกแสงไฟจับจ้อง คนที่เป็นจุดสนใจเพียงจุดเดียวของห้องตอนนี้



คนบางคนก็เกิดมาเพื่อที่จะอยู่ในมุมมืด...


ทว่ามือใหญ่กลับคว้ามือเขาไว้แล้วดึงให้แว่นมาเดินข้างๆ กวินภพหันไปยิ้มให้กล้องนับร้อย จับมือเด็กหนุ่มไว้แน่นไปตลอดทาง




เดินเคียงคู่กันในแสงไฟ

สต๊าฟของงานพาพวกเขามายังที่นั่งแถวหน้าสุดที่เป็นโซฟาตัวยาว กวินภพนั่งลงบนโซฟา ดึงคนตัวเล็กให้ลงมานั่งข้างๆ

"เห็นแทนไทยมั้ย"

แว่นหันไปชะเง้อมองบนเวที ร่างสูงสะดุดตาของเด็กหนุ่มลูกครึ่งยืนอยู่ริมสุดของเวที เส้นผมสีบลอนด์ทรายยามต้องแสงไฟเป็นประกายเช่นเดียวกับดวงตาสีฟ้าอมเขียวเป็นเอกลักษณ์ แต่สิ่งที่สว่างไสวที่สุดเห็นจะเป็นรอยยิ้มที่แทบจะฉีกไปถึงใบหูของร่างสูงที่ทำให้เดือนคณะอื่นหมองไปเลยทีเดียว



"แว่นว่าแทนไทยหล่อมั้ย" กวินภพถามข้างหูเพื่อกลบเสียงพิธีกรที่ดังลั่นอยู่บนเวที

"ก็...ไม่แย่นะครับ" แว่นตอบแบ่งรับแบ่งสู้

"แล้วอย่างพี่นี่หล่อมั้ย" เดือนมหาวิทยาลัยชี้หน้าตัวเองพร้อมรอยยิ้มที่ชักจะแจกพร่ำเพรื่อขึ้นทุกวัน

"ได้ตำแหน่งมาแล้วยังจะมาถามอะไรผมอีกล่ะครับ" เด็กหนุ่มตอบปัด แต่ชายหนุ่มขยับเข้ามาใกล้ ไม่ยอมปล่อยผ่านคำตอบไปง่ายๆ

“ไม่ใช่เสป็กแว่นแบบนี้ พี่ยังมีสิทธิ์หล่อในสายตาแว่นมั้ย?”

“พี่กล้า...” รู้ด้วยเหรอ?

“แต่ไม่เป็นไรหรอก” กวินภพยิ้ม ทิ้งตัวลงกับพนักพิงโซฟา “เพราะแม่พี่ก็เคยบอกว่าพ่อพี่ไม่ใช่เสป็กเค้าเหมือนกัน”



ช่วยเลิกพูดอะไรแบบนี้แล้วทำเป็นเหมือนมันเป็นเรื่องปกติได้มั้ยครับ?!!!!



“การแสดงชุดต่อไป เป็นการแสดงร้องเพลงของคณะแพทยศาสตร์ เชิญรับชมได้เลยค่า”


ร้องเพลง?


“อะไรกัน ไม่ธรรมดาไปหน่อยเหรอ” กวินภพบ่น

“ไม่หรอกครับ...” แว่นพยายามกัดกระพุ้งแก้มเพื่อสะกดกลั้นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ “ไม่ธรรมดาหรอก”

ดาวและเดือนของคณะแพทยศาสตร์เดินขึ้นมาบนเวทีพร้อมกับ ‘แคน’ หนึ่งอัน เมื่อแทนไทยเดินไปที่ไมค์สาย เกรซ สาวอีสานที่ได้รับตำแหน่งดาวคณะในครั้งนี้ก็เริ่มเป่าแคน

“หนาว~ เริ่มเยือนมาแล้วน้อง พี่~ ร่ำร้องเรียกน้องบัวลอย ใคร เล่าใครเขาหมายเหม่อคอย พี่ใจลอย ไร่อ้อย คงเหลือแต่ซาง~” เสียงร้องที่แทบจะถอดแบบต้นฉบับมาดังขึ้นพร้อมกับเสียงเพลง กวินภพหันกลับมามองแว่นด้วยสายตาอึ้งๆ

“เห็นหน้าอย่างนั้นมันร้องได้ตั้งแต่สุนทราภรณ์ยันพี่ไผ่ พงศธรเลยนะครับ” เด็กหนุ่มหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่



หลังจากช่วงแสดงความสามารถพิเศษเป็นช่วงตอบคำถาม แทนไทยที่ได้ตอบเป็นลำดับสุดท้ายยืนรอพิธีกรอ่านคำถามด้วยรอยยิ้มที่เริ่มประหม่าขึ้นบ้างแล้ว

“น้องแทนไทยครับ ถ้าน้องได้ตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยในค่ำคืนนี้ แล้วแฟนของน้องไม่พอใจกับการที่น้องจะต้องทำหน้าที่เดือนมหาวิทยาลัย พบเจอผู้คนตลอดเวลา น้องจะทำยังไงครับ?”

“ขอบคุณสำหรับคำถามครับ” ร่างสูงโบกมือไปมาประหนึ่งนางงามจักรวาล เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมได้เป็นอย่างดี “สำหรับผม การเป็นเดือนมหาวิทยาลัย ถือเป็นเกียรติ เป็นความภาคภูมิใจที่ผมได้สร้างชื่อเสียงให้กับคณะ ผมอยากจะทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มที่และอธิบายให้แฟนเข้าใจ แต่ถ้าเขาไม่พอใจ...”

เด็กหนุ่มยิ้ม สายตาจับจ้องไปยังคนที่นั่งดูการประกวดกับเพื่อนสนิทที่นั่งยิ้มเหมือนไม่ได้รับรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงตนอยู่

“…ผมก็คงจะต้องขอให้คณะกรรมการพิจารณาปลดผมออกจากตำแหน่ง เพราะหน้าที่ของเดือนมหาลัยมีเพียงหนึ่งปี แต่หน้าที่ที่ผมมีต่อคนรัก ผมต้องทำตลอดไปครับ”

“แหม ส่งสายตาหวานขนาดนี้แฟนมาดูด้วยแน่เลยใช่มั้ยครับเนี่ย” พิธีกรหนุ่มแซว

“ก็…ไม่รู้จะเรียกว่าแฟนได้รึยังนะครับ” แทนไทยเกาแก้มเขินๆ

“อย่างนี้ทางคุณว่าที่แฟนว่าไงครับ เรียกแฟนได้รึยัง” ฝ่ายพิธีกรยังคงไม่เลิก หันไปพูดกับฝูงชนด้วยไม่แน่ใจว่าคนไหนคือคนที่แทนไทยพูดถึง ความเงียบเข้าปกคลุมห้องที่บรรจุคนไว้เกือบพันคน ก่อนที่เสียงหวานเนิบนาบอันเป็นเอกลักษณ์จะดังขึ้นจากแถวเกือบหน้าสุด

“อยากเรียกก็เรียกสิ”

เสียงโห่ร้องดังขึ้นจากทั่วทุกสารทิศ แทนไทยที่ยืนอยู่บนเวทีหน้าแดงไปจนถึงใบหูและลำคอ กว่าที่พิธีกรของงานจะควบคุมฝูงชนให้อยู่ในความสงบได้ก็กินเวลาพอสมควร

“เอาล่ะครับ มาถึงช่วงเวลาสำคัญของงานกันแล้วนะครับ ขอเชิญคุณกวินภพ เดือนมหาวิทยาลัยปีสาม ขึ้นมามอบสายสะพายให้กับคนที่ได้ป๊อปปูล่าโหวต ดาวและเดือนมหาลัยด้วยครับ”

เจ้าของชื่อลุกขึ้น ไม่ลืมดึงคนที่อยู่ข้างกายไปด้วย แม้จะคุยกับฝ่ายจัดงานไว้แล้ว แต่พอเอาเข้าจริงๆเด็กหนุ่มก็รู้สึกว่าตัวเองไม่จำเป็นอยู่ดี


“สวัสดีครับพี่ต้นกล้า ไหนๆก็ขอสัมภาษณ์รอผลประกวดเลยแล้วกันนะครับ เห็นว่าโดนแทงที่ตอนช่วยจับโจรวิ่งราวใช่มั้ยครับ"

กวินภพเพียงแต่พยักหน้า จนโดนแว่นกระทุ้งสีข้างเบาๆถึงได้ยอมเปิดปาก

“ใช่ครับ”

“โห อย่างนี้อยู่คนเดียวไม่ลำบากแย่เหรอครับ” พิธีกรหนุ่มทำเสียงสงสาร

“ไม่หรอกครับ ผมมีคนนี้เป็นแขนให้ยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย” ชายหนุ่มดูกระตือรือร้นขึ้นทันทีที่ได้อวดคนข้างกาย

“หวานกันไม่แพ้คู่น้องแทนไทยเมื่อกี้เลยนะครับ อย่างนี้แฟนชัวร์ๆไม่ต้องรอคอนเฟิร์มแล้วใช่มั้ยครับเนี่ย” ชายหนุ่มแซว แต่คนถูกถามกลับส่ายหน้า

“เปล่าครับ ไม่ใช่แฟน....”

ถึงจะโล่งใจที่อีกฝ่ายตอบไปแบบนั้น แต่ก็อดรู้สึกเจ็บแปลบในอกไม่ได้



แต่นี่ไม่ใช่เหรอที่เขาต้องการให้อีกฝ่ายพูดให้ชัดเจน..



“แต่เป็นคนสำคัญกว่านั้นล้านเท่า"



กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!


เสียงกรีดร้องที่ดังกระหึ่มจนพื้นแทบสั่นสะเทือนไม่อาจกลบเสียงหัวใจที่เต้นรัวอย่างบ้าคลั่งของเด็กหนุ่มได้ กวินภพหันกลับมาหาเขาพร้อมรอยยิ้ม แล้วดึงเด็กหนุ่มที่ยังตกอยู่ในภาวะช็อกให้ไปยืนประจำที่


“ป็อปปูล่าโหวตสำหรับค่ำคืนนี้ได้แก่ นายแทนไทย แดนเวอร์ส คณะแพทยศาสตร์ครับ!”


แว่นเรียกสติกลับมาทันเวลาที่จะต้องสวมสายสะพายให้กับเพื่อนรักพอดี แทนไทยก้มตัวลงให้แว่นใส่สายสะพายให้พร้อมกับรอยยิ้มกว้างที่น่าจะมาจากเรื่องอื่นมากกว่าได้รางวัล

“ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าจะได้” เด็กหนุ่มร่างสูงหัวเราะร่า

“เหรอ เมื่อกี้กูเป็นพี่อุ่นเหมากุหลาบทั้งงานให้มึงได้แล้วมั้ง” แว่นตอกกลับอย่างหมั่นไส้ เดือนมหาวิทยาลัยในค่ำคืนนี้ตกเป็นของคณะวิศกรรมศาสตร์ที่แว่นต้องยอมรับว่าเบ้าหน้าเขาดีจริงๆ

แม้จะไม่เท่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆแว่นก็เถอะ

ส่วนดาวมหาวิทยาลัยคือเกรซที่กระโดดโลดเต้นอยู่หลังเวทีอย่างดีใจในตอนนี้

“ป่ะๆ มงลงหัวแล้วก็ต้องไปฉลองกันซักหน่อย” แทนไทยกอดคอเพื่อนรัก เรียกสีหน้าบึ้งตึงจากร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆแว่นได้เป็นอย่างดี

“อ้าว ไม่ไปกับพี่อุ่นอ่ะ” แว่นถาม

“ไปเข้าเวรแล้ว นะๆๆ ไปกับกูหน่อย” แทนไทยเริ่มอ้อน

“เอ่อ...”แว่นหันกลับไปมองเจ้าของห้องที่เขาอาศัยอยู่ในตอนนี้อย่างขอความเห็น

“ไปร้านชาบูหน้ามอมั้ย เดี๋ยวพี่เลี้ยง”

“ไปครับ!” คนตัวเล็กตอบรับทันทีโดยไม่ต้องปรึกษาเพื่อน

จนถึงปัจจุบันกวินภพก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเด็กหนุ่มถึงได้มีปฎิกิริยาตอบรับที่รุนแรงกับคำว่า ‘เลี้ยง’และ ‘บุฟเฟ่ต์’ ต่างจากคนอื่นมากมายขนาดนี้ ถ้าเขาบอกแว่นว่าจะพาไปกินบุฟเฟ่ต์แล้วจับตัวอีกฝ่ายขึ้นรถตู้ไปเรียกค่าไถ่ แว่นก็คงยอมเดินตามเขาขึ้นรถแต่โดยดี


“เร็วสิครับพี่กล้า เดี๋ยวคนก็เต็มหรอก” แว่นกอดแขนอีกฝ่ายดึงให้รีบเดินอย่างเคยชิน ไม่ได้สังเกตเลยว่าตัวเองแตะเนื้อต้องตัวกวินภพได้โดยไม่มีอาการเขินอายแล้ว คนเจ็บสาวเท้าตามแรงจูงของเด็กหนุ่มพร้อมกับรอยยิ้มจางๆที่มุมปาก







ใกล้เข้าไปอีกนิดแล้ว...



___________________________

สัปดาห์หน้าน่าจะมาลงช้าจริงจังแล้วนะคะ ไม่งั้นอาจจะเรียนไม่จบได้55555



กรี๊ดดดด น่ารักมากกกกกค่ะ ชอบมากกกกกกกกกก ไม่รู้จะบรรยายยังไง
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีนิยายสายฮีลในสต๊อกเท่าไหร่เลยค่ะ มาเจอเรื่องนี้คือแบบถูกใจใช่เลยมากๆ แง
ชอบชื่อตอนทุกตอนเลยค่ะ น่ารักมุมิมาก 555555555 ดูเป็นกิมมิคดีค่ะ ><
//ถ้าบอกว่า Atrial Fibrillation มี l 2 ตัวจะโกรธกันไหมคะ ฮือ ไม่ได้จงใจจับผิดนะคะ แต่ตามันเหลือบเห็นเอง TTTT
//ถ้าหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะขนาด A fib นี่รีบ consult cardio เถอะค่ะ เป็นห่วงแลง 555555555

ชอบคาแรคเตอร์น้องแว่นมากกกก แต่ทุกครั้งที่คนเรียกแว่นๆเราจะรู้สึกเหมือนน้องโดนล้อเลยค่ะ ฮือ
ทั้งๆที่เป็นชื่อน้องจริงๆอ่ะนะ 55555 หลงรักความโมโนโทนของน้อง ความเก็บอาการเบอร์แรง ความปิดใจที่ทำให้ดูมีอะไรสุดๆ
พี่กรนี่มันใครกันห๊ะะะะะ สงสารพี่กล้าสุดอะไรสุด สู้ๆต่อไปนะพี่นะ เราเชื่อว่าพี่กล้าจะปกป้องน้องได้แน่นอน!
สุดท้ายแล้วถึงพี่กรจะกลับมาก็ขอให้พากันผ่านไปด้วยดี จะได้ลบปมในใจน้องด้วยเถิด  :impress:

เรื่องของคู่รองแต่ละคู่ก็น่าสนใจไม่แพ้กันค่ะ ชอบพี่น้ำอุ่น ~ รุ่นพี่ที่คณะเราก็มีแบบนี้คนนึงค่ะ
สวยมากกกกกกก เหมือนนางฟ้าเลย พูดก็นุ่มนิ่ม ตัวก็นุ่มนิ่ม แง เค้าเป็นกุลสตรียิ่งกว่าผู้หญิงแท้ๆอย่างเราอีกค่ะ 55555
ส่วนแทนไท เอ่อ ข้ามๆไปค่ะ 55555 //โอ๋นะ

มาพี่ติณณ์กับฟ้าดีกว่า โฮ เค้าลางดราม่าแบบหนักหน่วงมาก เหนือฟ้าอย่าไปยอมง่ายๆนะคะ!! ต้องเอาให้รู้ซึ้งไปเลยค่ะะะ
ยิ่งทำเราเจ็บมา ยิ่งต้องทำมันเจ็บคืน ฮึ่มมม #ทีมเหนือฟ้า ขอให้บรรดาเพื่อนๆทั้งหลายจงกันท่าพี่ติณณ์เข้าไว้ค่ะ! อย่าไปยอมมม

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ ชอบมากมาก มาบ่อยๆน้า เค้าต้องการฮีลแรงมาก จะสอบวันอาทิตย์นี้แล้วยังอ่านไม่ถึงไหนเลย ฮือ
มาถึงบล็อกนี้มีเรื่อง Ethics แล้วนี่แอบอ่านนิยายในคาบเรียนค่ะ (ชั่วมาก 55555) อ่านๆมาถึงเจอคำว่า Do no harm
แทบจะร้องไห้ 5555555555 ไม่ได้เรียนก็เหมือนเรียนอยู่เลย /ปาดน้ำตา ; - ; ..
รออ่านต่อมากมายยยย~  :L2:


เพิ่งสังเกตเหมือนกัน ขอบคุณมากๆเน้อ

ทางนั้นแอบอ่านนิยายชั่วโมงEthicsทางนี้นั่งแต่งเลยค่า//เด็กๆไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง

สอบปิดบล็อคสู้ๆเน้อ ขอให้ได้ของให้โดน กาให้ได้ ดิ่งให้ดี MCQ เต็ม CRQเก็งถูกโรค พักผ่อนปิดเทอมสองวันให้เต็มที่แล้วลุยใหม่555555 :call: :call: :call: :call:

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่า :bye2:

 :L2: :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 03-03-2017 21:28:07
ชูป้ายไฟให้พี่อุ่นรัวๆ

 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 03-03-2017 21:35:02
จะเอาพี่กล้าาาาาา นับวันยิ่งน่ารัก  :mew2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 03-03-2017 21:57:42
พี่กล้าน่ารักไปอีก 555


ดีต่อใจ ดีต่อใจ พี่อุ่นก็ อ่อยไปอีก ควีนไปอีก ฟ้ากับพี่ติณน์ โฮ่ ๆ ๆ รอชมเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 03-03-2017 22:02:48
 :pig4: 
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-03-2017 22:05:19
ตั้ลล้ากกกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-03-2017 22:20:35
แว่น ถูกพี่กล้าจีบ
แว่น จะบ่ายเบี่ยงปฏิเสธตลอด ทั้งที่ใจชอบพี่กล้า
พี่น้ำอุ่น จีบแทนไท
แทนไท หน้าแดง ยอมรับตลอด
ช่างเป็นคู่ที่ตรงกันข้ามซะจริงๆ
พี่ติณณ์ บอกชอบฟ้าไปสิ ดูชอบฟ้าซะ
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Missmu ที่ 03-03-2017 22:53:24
เมื่อไหร่กล้าจะกล้าสมชื่อ  :-[
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 03-03-2017 22:56:57
น่ารักเกินไปแล้วแว่นนน  :impress2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: zonpine ที่ 03-03-2017 23:16:59
แว่นคุงงงงงงงงง
น่ารักอีกแล้ว
ชอบๆๆๆๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 03-03-2017 23:34:14
ตอนนี้พี่อุ่นแย่งซีนไปเต็มๆ 555 พี่เค้าน่ารักดีอ่า  :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-03-2017 00:24:03
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 04-03-2017 01:02:21
 :hao6:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-03-2017 01:48:28
อ่านตอนนี้แล้วดีต่อใจทุกคู่เลย ถึงคู่พี่ติณณ์กับเหนือจะแอบหน่วงก็เถอะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-03-2017 01:52:39
 o13 o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 04-03-2017 03:27:18
สงสารฟ้าอะ หน่วงงงงง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 04-03-2017 06:41:34
หวานมากๆๆๆ โอ้ย ติดน้องได้อีกพี่ เดี๋ยวซบเดี๋ยวจูง อวดน้องต้อหน้าธารกำนัลไปอีก
พี่น้ำอุ่นนี่ลุคเป็นสายแบ๊วแต่มาชัดเจนตลอดนะคะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 04-03-2017 08:22:06
เอาใจช่วยทุกคู่ 5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 04-03-2017 09:20:29
น่ารัก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 04-03-2017 10:57:52
นอกจากน้องแว่นจะจับมือถือแขนพี่กล้าแบบไม่อานแล้ว พี่กล้าก็ขยับสเต็ปแล้วนะจากจีบไม่เป็นมาทั้งจีบเป็นและอ่อยได้ ส่วนพี่อุ่นน้องแทนนี่กลัวใจจริงๆว่าพี่อุ่นแกจะนึกคึกพลิกขึ้นมาดูท่าแล้วพี่แกจะเจ้าเล่ห์พอดูนะ คู่สุดท้ายนี่น่าจะดราม่าหนักสุดอะฟ้ายอมเข้าใกล้พี่ติณณ์เพราะอยากกันให้ออกจากแว่น อิพี่ติณณ์ไม่รู้เรื่องก็ดีใจไปสิระวังแป้วนะพี่แต่ก็นะเหมือนจะทำเขามามากนะในอดีตอะ อยากรู้เรื่องอดีตคู่นี้จริงๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 04-03-2017 11:54:04
เริ่มพัฒนาอย่างเห็นได้ชัดเลย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 04-03-2017 15:19:59
ชอบเรื่องนี้มากกกก อ่านรวดเดียวเลย มันทำให้อมยิ้มน้อยๆ ฟินอ่ะ  :-[
 
ป๊อดไปกับพี่กล้า
หน้านิ่งแต่ใจสั่นไหวไปกับน้องแว่น
สดใสไปกับแทนไทย
ยิ้มอ่อนไปพี่อุ่น
นิ่งๆ กวน.. ไปกับพี่ติณณ์
เจ้าแผนการ รักเพื่อน ไปกับเหนือฟ้า

ความสัมพันธ์ของ 3 คู่ ต่างรูปแบบกันไป
เราชอบคนแบบเหนือฟ้า โคตรรักเพื่อน ดูเป็นคนสดใส ยิ้มง่าย แต่จริงๆก็มีเรื่องในใจที่บอกใครไม่ได้
เลือกที่จะแสดงออกมาแบบนี้ รักๆเหนือฟ้า :)

ติดตามๆค่ะ รัก  :L1:
รอรู้ว่าทำไมพี่ต้นกล้าถึงตกหลุมรักน้องกล้า อิอิ
 (เราชอบหนุ่มแว่นเป็นทุนเดิม อิอิ)

หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 04-03-2017 18:27:37
น่ารักๆๆๆมากๆๆๆ อ่านไปลุ้นไปว่าจะเป็นแฟนกันตอนไหน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 04-03-2017 19:07:51
เป็นกำลังใจให้นักเขียนและทุกๆคนนะคะ ลุ้นจนเหนื่อย 55555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: dilokrittisak ที่ 05-03-2017 00:06:41
บอกเลยว่าชอบคู่ของติณณ์ฟ้ามากกกกกกกกก
อยากให้มีเนื้อเรื่องหลักแยกไปเลยยิ่งดี :hao7: :hao7: :hao7:

โคตรชอบแอบดราม่า  :hao6:
เหนือฟ้าก็น่ารักน่าเอ็นดู
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 9th Diagnosis: DVT 100% [3/3/60] P.7
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 05-03-2017 09:55:16
10th Diagnosis: Tachycardia || ตุบ…ตุบ..ตุบตุบ...



ติณณ์ภพกำลังประหม่า



ชายหนุ่มในเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนส์ตัวเก่งนั่งเคาะโต๊ะอย่างกระวนกระวายอยู่ในร้านกาแฟของห้างสรรพสินค้าไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยที่เขานัดกับเหนือฟ้า ร่างสูงก้มลงมองนาฬิกาของมือเรือนเก่าที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วนซึ่งเขาใส่ไว้ติดกายตลอดสามปีที่ได้มันมา

ของขวัญชิ้นสุดท้ายจากเหนือฟ้า



“ขอโทษครับที่มาช้า”


ติณณ์ภพเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วจนคอแทบเคล็ด รอยยิ้มที่ฝึกซ้อมมาอย่างดีแข็งค้างอยู่บนริมฝีปากเมื่อเห็นคนตรงหน้าเต็มตา

เหนือฟ้าอยู่ในชุดเสื้อยืดพอดีตัวสีฟ้าน้ำทะเลกับกางเกงยีนส์ที่ค่อนข้างแนบเนื้อ อวดช่วงขายาวและสรีระที่ทำให้ลูกค้าหลายโต๊ะต้องเหลียวมอง เส้นผมยาวประบ่าถูกย้อมกลับเป็นสีน้ำตาลหม่นซึ่งเป็นสีธรรมชาติของเจ้าตัว แว่นกรอบเหลี่ยมที่เขาไม่ได้เห็นมานานถูกคาดอยู่บนหน้าผากของร่างโปร่งแทนที่คาดผม

“พี่ติณณ์?” คนที่เพิ่งมาถึงเรียกอีกฝ่ายอีกรอบ เจ้าของชื่อสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบลุกขึ้นมาเลื่อนเก้าอี้ให้คนตรงหน้า

“ไม่ช้าหรอก พี่มาเร็วเอง”

“กาแฟร้อนกับช็อกโกแลตเย็นได้แล้วค่ะ” พนักงานยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้ทั้งสองพร้อมรอยยิ้ม ติณณ์ภพกลับไปนั่งที่ของตนแล้วดันแก้วช็อกโกแลตเย็นให้เหนือฟ้า

“พี่สั่งมาเผื่อ ของโปรดของฟ้าไง”

เหนือฟ้าก้มมองแก้วเครื่องดื่มตรงหน้า ชั่งใจอยู่นานว่าจะพูดออกไปดีหรือไม่ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจบอกความจริงอีกฝ่าย


“จริงๆผมไม่ชอบช็อกโกแลตครับ”

“???” ชายหนุ่มมีสีหน้างุนงง ตั้งแต่คบกันเขาก็มักจะซื้อช็อกโกแลตให้อีกฝ่ายเสมอเพราะรู้สึกว่ามันง่าย เค้กช็อกโกแลต ช็อคโกแลตเย็น ช็อคโกแลตแท่ง....ใครๆก็ชอบช็อกโกแลต



เหนือฟ้าในตอนนั้นมักจะมีรอยยิ้มเมื่อเห็นของที่เขาซื้อให้เสมอ


บางครั้งเขาก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าแค่ช็อกโกแลตแท่งละไม่กี่บาทมันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ



“เวลากินเยอะๆจะปวดหัว ปวดท้อง มีผื่นเม็ดเล็กๆขึ้นมาเต็มไปหมด” เหนือฟ้าไล้นิ้วไปตามขอบแก้วที่มีวิปครีมอยู่เต็ม “แต่ซักพักมันก็หายไปเอง”

“แล้วฟ้ากินเข้าไปทำไม” ติณณ์ภพถามอย่างไม่เข้าใจ


ถ้าเขารู้....เขาจะไม่มีทางให้เหนือฟ้าแตะต้องช็อกโกแลตแน่นอน


“ก็…” รอยยิ้มเศร้าผุดขึ้นบนริมฝีปากบาง “...มันเป็นของที่พี่ให้ผมนี่ครับ”

ถึงแม้ทุกครั้งที่กินจะรู้สึกอยากอาเจียน ปวดหัวจนแทบระเบิด หรือผื่นจะขึ้นเห่อแค่ไหน แต่เหนือฟ้าในตอนนั้นก็ยังคงกินขนมที่ติณณ์ภพให้จนหมดทุกครั้ง



เพราะความคิดแบบเด็กโง่ๆคนนึงว่าจะถูกอีกฝ่ายทิ้งหากตัวเองเรื่องมาก



"พี่ขอโทษ" ติณณ์ภพมีสีหน้าสลดลง

"ไม่หรอกครับ เรื่องมันผ่านไปแล้ว" เหนือฟ้ายกแก้วช็อกโกแลตเย็นขึ้นจิบ "ถ้าช็อกโกแลตไม่เข้มข้น ผมก็ไม่รู้สึกอะไรมากหรอกครับ"

"ฟ้า...พอแล้ว ไม่ต้องกิน" ร่างสูงรีบห้าม

เหนือฟ้าวางแก้วลงตามคำขอ รู้สึกดีที่เห็นสีหน้ากระวนกระวายของอีกฝ่ายที่มองมาทางตัวเอง อยากให้คนตรงหน้ารู้สึกผิดบ้างแม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม

 

แต่....


เขามาที่นี่เพื่อดึงความสนใจของพี่ติณณ์ไปจากแว่นไม่ใช่เหรอ?

แล้วนี่เขากำลังทำอะไรอยู่?


ตั้งสติสิเหนือฟ้า


"แล้ว...วันนี้พี่ติณณ์อยากไปไหนเหรอครับ?"

"พี่ตามใจฟ้า ฟ้าอยากไปไหน เดี๋ยวพี่พาไป" ชายหนุ่มถามกลับอย่างกระตือรือร้น สร้างความแปลกใจให้กับคนฟังเป็นอย่างมาก


ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน?


ติณณ์ภพที่เขารู้จักเป็นคนมั่นใจในตัวเอง ด้วยความที่เป็นลูกชายคนโตของนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ชั้นแนวหน้าของประเทศและคุณหญิงเจ้าของร้านอัญมณีหลายร้อยสาขาทั่วเอเชีย ติณณ์ภพเป็นคนที่มักจะมีผู้คนเข้าหาเพื่อหวังผลประโยชน์เสมอ ชายหนุ่มไม่เคยต้องพยายาม แค่กระดิกนิ้วทุกคนก็พร้อมจะทำทุกอย่างให้ตามคำบัญชา


รวมทั้งเหนือฟ้าด้วยเช่นกัน


ถึงแม้สิ่งที่เขาต้องการจากอีกฝ่ายจะไม่ใช่ชื่อเสียงเงินทองก็ตาม


ชายหนุ่มจึงไม่รู้จะคิดอย่างไรกับผู้ชายที่ดูประหม่าอยู่ตลอดเวลา ตามใจทุกอย่างราวกับกลัวว่าเขาจะหายไปในอากาศหากตนพูดอะไรผิดตรงหน้า


ลูกเล่นใหม่รึไงกันนะ?










"พี่ติณณ์จะไม่ดูอะไรจริงๆเหรอครับ"


สุดท้ายทั้งคู่ก็ลงเอยด้วยการเดินเล่นในห้าง เหนือฟ้าเป็นคนที่ชอบเดินห้างมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ถึงแม้จะไม่ค่อยได้ซื้ออะไรก็ตาม ต่างจากติณณ์ภพซึ่งไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้เท่าไหร่นัก

"พี่ไม่มีอะไรต้องซื้อนี่" ร่างสูงตอบ สำหรับเขา แค่ได้เดินตามอีกฝ่ายไปเรื่อยๆแบบนี้ก็มีความสุขมากพออยู่แล้ว เหนือฟ้าขมวดคิ้ว แต่ก็ก้าวเท้าเดินต่อไปเงียบๆอย่างไม่รู้จะพูดอะไร


"ไอ้เหนือ"

เสียงเรียกสองเสียงที่ประสานกันจนคนเดินผ่านไปมาหยุดหันมองดังขึ้นจากด้านหลัง เจ้าของชื่อและคนที่ยืนอยู่ข้างกันหันไปตามต้นเสียง เทสต์กับทีมโบกมือให้เขาแล้วเดินตรงมาหาคนทั้งคู่

"เชี่ยเหนือ ทำอะไรกับผมมาวะเนี่ย" เทสต์ดึงกลุ่มผมนุ่มมาดูใกล้ๆ เหนือฟ้าร้องเบาๆแล้วส่งสายตาค้อนเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก

"ดึงขนาดนี้มึงตัดไปบูชาเลยมั้ย"

"ได้เหรอ" แฝดคนพี่ถามด้วยสีหน้าจริงจังจนเหนือฟ้าโบกหัวไปทีนึงอย่างรำคาญ

"ไอ้เหนือ มึงจะไม่แนะนำพวกกูหน่อยเหรอวะ" ทีมพยักเพยิดไปทางติณณ์ภพที่ยืนมองพวกเขาด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก

"พี่ติณณ์ นี่เทสต์กับทีม เพื่อนผม" เหนือฟ้ายอมทำตามอย่างไม่เต็มใจนัก ชายหนุ่มชี้ไปทางเทสต์ที่ตัวสูงกว่าน้องชายฝาแฝดเล็กน้อย และชี้ไปทางทีมตามลำดับ "ส่วนพวกมึง นี่พี่ติณณ์ พี่ชายที่เคารพรักของไอ้กล้า ไหว้ซะ"


"พี่ไอ้กล้า?" ทั้งสองทวนเสียงสูง

"ใช่ ทำไมวะ? ไม่เหมือนกันขนาดนั้นเลยเหรอ" เหนือฟ้าถามอย่างสงสัย

ทีมทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกเทสต์ห้ามไว้ด้วยสายตา

"เปล่า แค่นึกไม่ถึงว่าไอ้กล้าจะมีพี่กับเขาด้วย"

"อ้าวไอ้นี่ คนไม่ได้เกิดจากกระบอกไม้ไผ่นะเว้ยจะได้ไม่มีครอบครัว" เหนือฟ้าว่าขำๆ "ถ้างั้นพวกกูไปละ เจอกันๆ"

"เออ เจอกัน" เทสต์ยิ้มมุมปาก ประสานสายตากับดวงตาคมภายใต้แว่นไร้กรอบของร่างสูง "ไว้เจอกันนะครับ คุณพี่ชาย"


"อะไรของมัน" เหนือฟ้าทำหน้างงเมื่อเพื่อนทั้งสองเดินจากไปแล้ว ชายหนุ่มหันไปหาคนที่ยืนเงียบมาตั้งแต่เมื่อครู่ "พี่ติณณ์ ถ้าเบื่อ จะกลับก่อนก็ได้นะครับ"

"พี่ไม่ได้เบื่อจริงๆ" ร่างสูงยืนกราน ในความเป็นจริงร่างสูงไม่ได้ดูเบื่อ แต่ดูเหมือนกำลังพยายามฝืนเปลือกตาไม่ให้ปิดเสียมากกว่า

"พี่ติณณ์..." เหนือฟ้าเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี "เมื่อคืนพี่นอนกี่โมงครับ?"


ติณณ์ภพไม่ตอบ เขารู้ดีว่าตัวเองโกหกไม่เก่งพอ


ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาคนตรงหน้าจะแสร้งทำเป็นเชื่อทุกข้ออ้างที่เขาสร้างขึ้นมาก็ตาม

"พี่ติณณ์ครับ" เหนือฟ้าเรียกเสียงเข้ม

"ห้า..."

"ห้าทุ่ม?" คนอายุน้อยกว่าถาม ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นแววตาที่ไหววูบของร่างสูง "ตีห้า?!"

"...." ความเงียบของติณณ์ภพยืนยันความคิดของร่างโปร่ง เหนือฟ้าพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้วีนแตกกลางห้าง ดึงชายหนุ่มที่ไม่เข้าใจว่าตนทำอะไรผิดตรงไปยังลานจอดรถ โชคดีที่เหนือฟ้าสังเกตเห็นมาสแตงของอีกฝ่ายตอนที่เข้ามาจอดทำให้เขาเดินไปถูกโดยไม่ต้องถามใคร

"กุญแจครับ"

ร่างโปร่งแบมือ ถ้าเป็นเหนือฟ้าคนเดิม เขาคงไม่กล้าแม้แต่จะขอให้อีกฝ่ายเดินตามเขามาแต่โดยดี

ติณณ์ภพส่งกุญแจรถของตนให้อย่างว่าง่าย เหนือฟ้าเข้าไปนั่งแล้วสตาร์ทรถอย่างคล่องแคล่ว

"ขึ้นมาครับ"


รู้ตัวอีกทีชายหนุ่มก็นั่งอยู่บนรถของตัวเองโดยมีเหนือฟ้าขับออกมาจากลานจอดรถของห้าง

"แล้วรถฟ้าล่ะ"

"เดี๋ยวให้พี่ที่อู่มาเอา" คนขับตอบอย่างไม่ใส่ใจ หลังจากอยู่บนถนนซักพักติณณ์ภพถึงได้ตระหนักว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้ากลับไปยังคอนโดของตน

"ฟ้า..."

“พี่คิดอะไรอยู่ถึงได้ออกมา ถ้าไม่พร้อมก็โทรมาเลื่อนนัดสิครับ แถมยังขับรถออกมาเอง เกิดแหกโค้งตายไปพี่คิดบ้างมั้ยว่าผมจะรู้สึกผิดน่ะ”

เหนือฟ้าใส่เป็นชุด เลี้ยวรถเข้ามาในลานจอดใต้คอนโดอย่างหงุดหงิดแล้วดับเครื่องยนต์ ก่อนเดินลงมาจากรถ


“ขึ้นไปนอนได้แล้วครับ”

“ฟ้า…พี่ขอโทษ” ติณณ์ภพคว้าแขนของร่างโปร่งที่ตอนนี้อารมณ์คุกรุ่นจนแทบระเบิดด้วยสีหน้ากระวนกระวายใจ “อย่าไปได้มั้ย...”


‘ฮึก…ฟ้าขอโทษ...’

‘ฮือ..พี่ติณณ์อย่าไป...ฟ้าผิดเอง ฟ้าขอโทษ...’



เหนือฟ้าพยายามไล่ความทรงจำนั้นออกไปจากสมอง


เขาไม่ใช่เด็กโง่คนนั้นอีกแล้ว


อย่าลืมสิว่าวันนี้เขามาหาติณณ์ภพเพื่ออะไร





จะให้แผนมาแตกตอนนี้ไม่ได้!



“ขึ้นห้องกันเถอะครับ” คนอายุน้อยกว่าเดินนำชายหนุ่มไปที่ลิฟต์ ติณณ์ภพที่เดินตามมามีสีหน้าสับสนกับคำพูดของอีกฝ่ายแต่ไม่กล้าถามอะไรด้วยกลัวว่าคนตรงหน้าจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้






ทันทีที่ประตูห้องปิดลง ร่างโปร่งผลักชายหนุ่มชิดผนัง บดริมฝีปากบางเข้ากับริมฝีปากได้รูปที่แห้งผากของคนตรงหน้า ติณณ์
ภพตอบรับสัมผัสของเหนือฟ้าตามสัญชาตญาณ มือใหญ่ข้างหนึ่งประคองใบหน้าเรียวให้ขยับได้องศา อีกข้างดึงรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิดร่าง ริมฝีปากได้รูปจูบตอบคนอายุน้อยกว่าอย่างโหยหา เหนือฟ้าเผยอริมฝีปากให้ลิ้นร้อนที่ไล้ชิมเรียวปากสีชมพูอ่อนได้เข้ามาสำรวจความหอมหวานที่ไม่ได้สัมผัสมานาน ติณณ์ภพถอนริมฝีปากออกแล้วไล่จูบลงมาตามซอกคอขาวเนียน ร่างโปร่งปล่อยให้คนตัวสูงกว่ามัวเมากับสัมผัสของผิวกายหอมกรุ่น มือขาวขยุ้มเส้นผมของอีกฝ่ายด้วยความเสียวซ่านจากลิ้นร้อนที่เลียวนที่หลังใบหู จุดอ่อนไหวที่ชายหนุ่มรู้ดีว่าทำให้เขาเข่าอ่อนได้เสมอ


"อ๊ะ..พี่ติณณ์..."


'พี่ติณณ์...ปล่อยฟ้า...'


ติณณ์ภพดันร่างโปร่งออกห่างทันทีราวกับโดนของร้อน

"พี่...พี่ขอโทษ..."

"ขอโทษทำไมครับ" ใบหน้าขาวแดงก่ำ เหนือฟ้าหอบน้อยๆจากการถูกกระตุ้นแต่ยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า "ผมชอบ.."

"ฟ้า..พี่..."

"มาต่อกันดีกว่านะครับ"

"เดี๋ยวฟ้า.." ร่างโปร่งก้าวเข้ามาประชิดตัวชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว เหนือฟ้ากดริมฝีปากลงบนแก้มสากแล้วไล่จุมพิตลงมาตามคอของร่างสูงบ้าง

"ฟ้า..พอก่อน...พี่ไม่ไหวแล้ว..." ชายหนุ่มพยายามควบคุมสติที่มีอยู่น้อยนิดเอ่ยห้าม แต่เหนือฟ้าไม่ฟัง สอดมือเขาไปใต้เสื้อยืดของติณณ์ภพอย่างชำนาญ ลูบไล้หน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างเชื่องช้า

"ถ้าไม่ไหว...เราไปที่เตียงกันดีมั้ยครับ"

"ฟะ...ฟ้า..." เสียงทุ้มดังลอดไรฟันบ่งบอกถึงความพยายามในการข่มอารมณ์ของชายหนุ่มในตอนนี้ เหนือฟ้าขบเบาๆที่แอ่งชีพจรของอดีตคนรักอย่างหยอกเย้า เช่นเดียวกับติณณ์ภพ ร่างโปร่งรู้ดีว่าทำอย่างไรจึงจะปลุกอารมณ์ของอีกฝ่ายได้ดีที่สุด


"ฟ้า..หยุด!"


ติณณ์ภพกำข้อมือขาวไว้แน่นก่อนจะได้ซุกซนไปมากกว่านี้

"ฟ้าทำอะไรเนี่ย?!"

"ก็ทำอย่างที่เราเคยทำไงครับ" ดวงตาสีน้ำตาลหม่นฉายแววขี้เล่น แต่ติณณ์ภพไม่เล่นด้วย

“ฟ้า...คุยกันให้รู้เรื่องก่อน”

“ปกติพี่ติณณ์ไม่เห็นจะสนใจคุยเลยนี่ครับ?” เหนือฟ้าขยับเข้าใกล้ร่างสูง “ผมรู้นะ...ว่าพี่ต้องการผม”

“ใช่ พี่ต้องการฟ้า” ชายหนุ่มยอมรับ “แต่พี่ต้องการทั้งตัว ทั้งหัวใจของฟ้า”

คนฟังยิ้มขื่น


สมกับที่เป็นคุณชายติณณ์ภพ


อะไรที่ไม่ได้ครอบครองโดยสมบูรณ์ ชายหนุ่มไม่มีวันพอใจ

“พี่อยากพิสูจน์ให้ฟ้าเห็น ว่าพี่เปลี่ยนไปแล้ว” ติณณ์ภพเอ่ยด้วยเสียงเว้าวอน “พี่อยากให้เราเริ่มต้นกันใหม่ ขอโอกาสให้พี่ได้มั้ย
ฟ้า”


เล่นใหญ่จังนะ


อาจเป็นเพราะเขาเป็นคนแรกที่กล้าบอกเลิกกับติณณ์ภพ อีกฝ่ายถึงได้มีรอยช้ำในอีโก้ของตัวเองสูงถึงขั้นอ้อนวอนขอโอกาสครั้งที่สอง



โอกาสที่จะทำลายเขาอีกครั้ง


เหนือฟ้ารู้ดีว่าติณณ์ภพเจ้าคิดเจ้าแค้น แต่เขาไม่คิดจริงๆว่าขนาดคนกันเองอีกฝ่ายยังกัดไม่ปล่อยขนาดนี้


แต่ก็...เข้าทางเขาพอดีล่ะนะ


“ก็ได้ครับ” คนอายุน้อยกว่าตอบในที่สุด “แต่มีข้อแม้....”


ร่างสูงนิ่งรอฟังเงื่อนไขของร่างโปร่งด้วยจิตใจกระสับกระส่าย


“พี่ติณณ์ต้องไปนอนตอนนี้ พักผ่อนให้เต็มที่ แล้วอย่าฝืนทำอะไรแบบนี้อีก”


สีหน้าตึงเครียดของติณณ์ภพผ่อนคลายลงทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น


“อื้อ พี่สัญญา”


“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” เหนือฟ้าเที่ไม่รู้ว่าตนจะยังอยู่ในห้องนี้ต่อทำไมดินไปทางประตูห้องโดยไม่รอคำตอบของชายหนุ่ม

“เดี๋ยวฟ้า"


เจ้าของชื่อหยุดเดิน แต่ยังคงไม่หันกลับมา


“พี่ไปหาฟ้าที่คณะได้มั้ย"

คำถามพื้นๆแต่กลับมีความหมายหยั่งลึกลงไปมากกว่านั้น


ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่เคยถูกเปิดเผย สาเหตุหนึ่งเป็นเพราะทั้งคู่เห็นพ้องต้องกัน ว่าไม่อยากให้กวินภพรู้สึกลำบากใจ

อย่างน้อยนั่นก็เป็นสิ่งที่ร่างสูงอ้างกับเขาเพื่อให้หุบปากเงียบไว้



ครั้งนี้...ไอ้กล้าจะเป็นยังไงพี่ติณณ์ก็ไม่สนงั้นเหรอ?



“ไม่ได้ครับ”


ถ้าพี่ไม่สน...ผมจะปกป้องมันเองก็ได้

เหนือฟ้าเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างเขาแม้เพียงเสี้ยววินาที

‘พี่กล้า! อย่าเล่นสิครับ’

‘แว่นอ่า....’

‘ถ้ายังซนอยู่แบบนี้ไม่ต้องกินแล้วนะครับ’

เสียงที่ดังแว่วออกมาจากห้องของเพื่อนรักเรียกให้ฝีเท้าของเหนือฟ้าหยุดชะงักอีกครั้ง ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้องของกวินภพที่มีเสียงหัวเราะดังลอดออกมาเป็นระยะ



รีบๆจีบน้องให้ติดซะทีนะไอ้กล้า








เพราะกูไม่รู้ว่าใจกูจะรับแรงกระแทกได้อีกกี่ครั้ง






------(ครึ่งแรก)------

 :z3: :z3: :z3:

ฮืออออออ ขอโทษที่เป็นติณณ์เหนืออีกแล้ว แฟนคลับแว่นน้อยกับอ้อยศรีอย่าเพิ่งเสียใจเน้อ เดี๋ยวจะกระดึ๊บๆเข็นออกมาให้
 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai5: :katai5:

ใครว่าพี่กล้าป๊อด ของจริงมันต้องเฮียติณณ์ค่ะ55555


ตอบคห.บนๆ เราก็อยากแต่งเหนือติณณ์แยกนะ แต่คือเนื้อเรื่องมันทับซ้อนกันมาก เลยกลัวเกิดการรีเพลย์5555


 เห็นมีแต่คนไม่ห่วงคู่น้องแทนกับพี่อุ่น

ห่วงนางหน่อยก็ดีนะ o18
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 05-03-2017 10:05:02
ใกล้ขึ้นอีกนิิดแล้วนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 05-03-2017 10:11:14
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 05-03-2017 11:11:45
แผลพี่เหนือลึกมาก :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-03-2017 11:30:10
แผลเป็นมันลบยาก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 05-03-2017 11:36:27
สงสารและเป็นห่วงเหนือฟ้า แต่ก็กลัวว่าถ้าพี่ติณณ์รู้จุดประสงค์ของเหนือแล้วจะโกรธอีก
โอย!!! อ่านไปลุ้นไป  :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 05-03-2017 12:32:47
พี่ติณญ์คงทำฟ้าเจ็บปวดมาเยอะ
 :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 05-03-2017 12:54:26
กลัวสุดท้ายจะเจ็บทั้งสอง :o12:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 05-03-2017 14:17:31
จะทนได้อีกนานแค่ไหน

 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: saruwatari_guy ที่ 05-03-2017 14:48:34
สงสารเหนือ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 05-03-2017 15:17:46
ก็ว่ากล้าป๊อดแล้วนะ เจอพี่ติณณ์เข้าไป...

คือแบบ....เฮ้ออออออ

ปล. แต่ถ้าพี่ติณณ์รู้ว่าฟ้าทำไปเพื่ออะไรแต่แรกมันจะดราม่าตามมาไหมเนี่ย?
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 05-03-2017 15:43:20
สงสารพี่ติณณ์ แต่ดูแล้วก่อนหน้านี้น่าจะชั่วกว่านี้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 05-03-2017 15:45:24
สงสารเหนือฟ้า ต้องเข้มแข็งนะ สู้ๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: dilokrittisak ที่ 05-03-2017 15:49:41
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ทางที่ดีควรทำเป็นเรื่องหลัก!!!!!!
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อยากอ่านแบบเต็มที่ ไม่ใช่ตอนแทรกซ้อนนนนน

ชอบคู่นี้มาก :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 05-03-2017 16:16:19
เข้าใจเหนือ เข้าใจใจทั้งการกระทำและความรู้สึก
อยากช่วยเพื่อน เลยจำเป็นต้องกลับไปหาคนในอดีตที่ทำให้เราเจ็บ
ถึงตอนนี้เขาจะบอกว่าเขาเปลี่ยนไป แต่คนเคยโดนกระทำ มันเชื่อไม่ได้ง่ายๆอยู่แล้วอ่ะเนอะ
ตอนนี้มีเวลาอยู่ด้วยกัน พีติณณ์ต้องรีบใช้เวลานี้ปรับความเข้าใจและทำให้เหนือกลับมาเชื่อใจอีกครั้ง
FC เหนืออยู่ตรงนี้ 555555
รอติดตามทั้งสามคู่ฮะ
 :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 05-03-2017 16:16:58
น่าติดตามทั้ง 3 คู่
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 05-03-2017 18:08:14
ฟ้ากำลังเข้าใจพี่เขาผิดนะลูก :mew2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-03-2017 19:33:47
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 05-03-2017 19:40:15
ฟ้าสู้ ๆ เอาใจช่วยฟ้า อยากอ่านเรื่องแยก 5555 แต่แบบนี้กะได้ พี่กล้ากะน้องแว่นกะน่ารัก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 05-03-2017 23:20:20
เหนือฟ้าสู้ๆ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 06-03-2017 00:13:15
พี่น้องคู่นี้มันมีปมไม่กล้าแสดงออก แบบผิดปกติไปไหมอ่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-03-2017 01:04:14
เฮ้ออออออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 06-03-2017 01:53:05
เหนือฟ้าสู้ๆ อีกเดี๋ยวกล้าก็จะจีบน้องแว่นได้ละ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 06-03-2017 02:05:06
เเผลลึกมาก ในเรื่องของนิสัยแปลกคิดอ่านผิดปกติของพี่น้อง จะรอดูว่าคนเขียนทำปูมหลังอะไรมาหรือไม่
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 06-03-2017 02:31:16
เราเข้าใจฟ้านะ สู้ๆเขา จะเอายังไงกับตินแล้วแต่เลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 06-03-2017 09:05:45
อื้อ หือ มาคุมากกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 50% [5/3/60] P.8
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 06-03-2017 17:08:03

-----(ครึ่งหลัง)-------


กวินภพตัดไหมแล้ว

เมื่อวานตอนเย็นทั้งสองไปตามนัดเพื่อตรวจดูอาการที่โรงพยาบาล ถึงแม้หมอจะยังไม่ให้ทำอะไรที่ต้องใช้กล้ามเนื้อต้นแขนมากๆ แต่ชายหนุ่มก็สามารถทานอาหารเองได้แล้ว ซึ่งนั่นทำให้แว่นรู้สึกโล่งอกระคนใจหายเล็กน้อย

ไม่สิ เราจะใจหายทำไมเนี่ย?!

“แว่น...”

เสียงงัวเงียเรียกเขาจากข้างหลังทำให้เด็กหนุ่มที่กำลังง่วนอยู่หน้าเตาหันกลับไปหา ชายหนุ่มในชุดกางเกงนอนตัวเดียวเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมกัยผ้าห่มผืนหนาคลุมร่างของตนจนเหมือนดักแด้ แว่นพยายามกลั้นหัวเราะกับภาพตรงหน้าอย่างสุดความสามารถแล้วถามคนขี้เซา

“มีอะไรครับพี่กล้า”

“ตื่นเช้าอ่ะ...” ชายหนุ่มตอบหน้ามุ่ยทั้งที่ตายังไม่เปิดดี “แว่นไม่อยู่ พี่หนาว....”

“หนาวก็หรี่แอร์สิครับ”

เด็กหนุ่มตอบอย่างไม่คิดอะไรมาก ยังคงไม่เข้าใจจนถึงตอนนี้ว่าคนที่ขี้หนาวจนต้องนอนกอดเขาทุกวันทำไมถึงได้นอนแก้ผ้าเหลือแค่กางเกงบ็อกเซอร์ทุกคืน

“ไม่เอาอ่ะ กลับไปนอนกัน” ร่างสูงงอแง ทำท่าจะเดินเข้ามาในครัวทั้งผ้าห่มที่ยาวลากพื้นทำให้แว่นรีบเดินออกไปหาก่อนอีกฝ่ายจะทำผ้าห่มเปื้อน

“พี่กล้า อย่าเข้ามาในครัวสิครับ เดี๋ยวผ้าห่มเปื้อน”

“งืออออ” คนขี้เซายังคงดึงดันจะเดินเข้าไปในครัว เด็กหนุ่มต้องใช้ร่างทั้งร่างดันฝืนอีกฝ่ายไว้ไม่ให้เข้าไปได้

“อะไรของพี่เนี่ย ไปอาบน้ำเลยไป”

แว่นดุด้วยน้ำเสียงที่ไม่รู้จะโกรธหรือเหนื่อยหัวใจกับเด็กโข่งตรงหน้าดี กวินภพส่งเสียงในลำคออย่างไม่พอใจแต่ก็ยอมเดินเข้าไปในห้องนอนแต่โดยดี ทิ้งผ้าห่มผืนหนาไว้บนพื้นให้เด็กหนุ่มตามเก็บอีกต่างหาก

แว่นได้แต่ส่ายหน้ามองตามอีกฝ่ายไปพร้อมรอยยิ้มบางที่ประดับอยู่บนริมฝีปากอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะก้มเก็บผ้าห่มมาปัดเอาฝุ่นออกแล้วเอากลับเข้าไปในห้องนอน วางผ้าห่มผืนใหญ่ลงบนเก้าอี้ของโต๊ะอ่านหนังสือข้างเตียงแล้วจัดการดึงผ้าปูที่นอนให้ตึงทั้งสี่ด้าน

“แว่น”เสียงทุ้มดังออกมาจากในห้องน้ำ

“ครับ” เด็กหนุ่มขานตอบ สะบัดผ้าห่มแล้วปูลงบนเตียง  ดึงชายผ้าทั้งสี่ด้านให้ตึงเช่นเดียวกับผ้าปูแล้วตบหมอนทั้งสองใบเข้าด้วยกันให้ฟูนุ่มน่านอน กิจวัตรที่ทำเป็นประจำจนติดเป็นนิสัย

“ผ้าเช็ดตัวหมดอ่ะ” กวินภพตะโกนบอก แว่นขมวดคิ้ว เขาว่าเขาพับผ้าเช็ดตัวเก็บในตู้เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วนะ

“แป๊บนะครับ”

เด็กหนุ่มเดินไปยังระเบียงที่ตนตากผ้าไว้ จริงๆพี่กล้าบอกเขาว่าเขาไม่จำเป็นต้องทำงานบ้านเพราะปกติมีแม่บ้านมาทำให้อยู่แล้ว แต่แว่นทนอยู่กับห้องรกๆมากกว่าสองวันไม่ได้จึงมักจะปัดกวาดเช็ดถูให้หายรำคาญใจอยู่เสมอ


“พี่กล้า ได้แล้วครั....”

ร่างสูงโผล่ร่างครึ่งท่อนบนออกมาจากห้องน้ำ เส้นผม ใบหน้า และลำตัวของชายหนุ่มมีหยดน้ำเกาะพราว แว่นรีบยัดผ้าเช็ดตัวใส่มือเจ้าของห้องแล้วเดินกลับเข้าไปในครัว ใช้หลังมือเช็ดมุมปากอย่างรวดเร็วด้วยกลัวว่าน้ำลายจะหยดลงพื้น


งื้ออออ แซ่บอ่ะ


กวินภพในเสื้อยืดกางเกงขาสั้นสบายๆเดินออกมาจากห้องน้ำเวลาเดียวกับที่ร่างเล็กจัดโต๊ะอาหารเสร็จพอดี ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆแว่นอย่างเคยชิน แต่คราวนี้เด็กหนุ่มกลับก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารโดยไม่สนใจเขาเลยซักนิด


“แว่น...”

“พี่กล้าทานเองได้แล้วนี่ครับ ไม่ต้องให้ผมป้อนแล้ว” เด็กหนุ่มตอบแล้วตักข้าวเข้าปากตัวเอง

“แต่พี่อยากให้ป้อนนี่” ร่างสูงทำเสียงเศร้า หูลู่ไหล่ตกเหมือนสุนัขโดนเจ้าของทิ้งไม่มีผิด


บอกตามตรงแว่นก็รู้สึกชินกับการป้อนข้าวป้อนน้ำให้อีกฝ่าย เขาถึงได้รู้สึกใจหายเล็กๆที่เวลาที่อีกฝ่ายต้องการเขากำลังจะหมดลง แต่จะให้เขาทำเหมือนตัวเองมีสิทธิ์ดูแลกวินภพทั้งที่อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องมีเขาแล้ว แว่นก็ไม่ได้สำคัญตัวผิดขนาดนั้น


‘แต่เขาเป็นคนสำคัญกว่านั้นล้านเท่า’


ถึงแม้คำพูดของอีกฝ่ายจะชวนให้เหลิงเพียงไรก็ตาม


ตั้งแต่วันประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัย แว่นก็ไม่เคยหยิบยกเรื่องนั้นมาพูดกับกวินภพ แสร้งทำเป็นเรื่องบนเวทีไม่เคยเกิดขึ้น
แม้ว่าใจจริงจะอยากถามอีกฝ่ายให้รู้เรื่องก็ตาม


แต่เขากลัวว่าคำตอบที่ได้อาจจะเป็นเพียงเสียงหัวเราะเยาะของอีกฝ่ายกับคำพูดที่ว่าเขาสำคัญตัวผิดแค่ไหน...


“แว่น..เป็นอะไรรึเปล่า”

กวินภพโบกมือไปมาตรงหน้าเด็กหนุ่ม แว่นที่เหม่อลอยไปไกลผงะเล็กน้อย

“ครับ?”

“พี่ถามว่าแว่นเป็นอะไรรึเปล่า? ไม่สบายเหรอ?” เสียงทุ้มถามด้วยความเป็นห่วง

“อ๋อ…ไม่มีอะไรครับ เครียดเรื่องเรียนนิดหน่อย” เด็กหนุ่มตอบปัด ดันแว่นกรอบหนาของตนแล้วลุกขึ้นเอาจานไปเก็บที่ล้าง
“ตกลงวันนี้จะกินเค้กมั้ยครับ”

“กินๆๆๆ” คนตัวโตทำหูตั้งกระดิกหางดุ๊กดิ๊กทันทีที่ได้ยินคำว่า ‘เค้ก’

 “งั้นก็เป็นเด็กดีนะครับ”

แว่นหยิบเอาส่วนผสมต่างๆที่เขาซื้อมาจากร้านขายวัตถุดิบทำขนมไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยขึ้นมาวางบนเคาท์เตอร์ ยังคงแปลกใจไม่หายที่ห้องครัวของคนที่ทำอาหารไม่เป็นกลับมีทุกสิ่งที่เขาต้องการอย่างครบครัน

“พี่ทำด้วยได้มั้ย” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหูอย่างไม่บอกกล่าวล่วงหน้า แว่นสะดุ้ง รู้สึกโชคดีที่ตนไม่ได้ถือของมีคมอยู่ในมือ ไม่อย่างนั้นคนที่ยืนประชิดด้านหลังเขาอยู่นี้คงได้แผล ‘ถากๆ’ เพิ่มอีกรู

“จะกินได้เหรอครับ” เด็กหนุ่มเลิกคิ้วถาม กวินภพทำสีหน้าเจ็บปวดหัวใจอย่างเกินจริงจนแว่นเกือบทำหน้านิ่งต่อไปไม่อยู่ “ครับๆ อยากช่วยก็มา”

เด็กหนุ่มหยิบถ้วยโลหะขนาดกลางออกมาจากตู้ใต้เคาท์เตอร์สองใบแล้วเดินไปหยิบแพ็คไข่ในตู้เย็นออกมาวางข้างกัน แว่นหยิบไข่ออกมาตอกแล้วเทไข่แดงลงในเปลือกไข่สองด้านสลับไปมาให้ไข่ขาวตกลงไปในถ้วยอย่างชำนาญ ปากก็อธิบายให้ร่างสูงที่ยืนดูตาโตฟัง

“พอแยกไข่ขาวลงในชามนี้ พี่กล้าก็เอาไข่แดงใส่ในชามนี้ เปลือกไข่ทิ้งใส่ถุง ทำให้หมดนี่นะครับ”

คนฟังพยักหน้า หยิบไข่ไก่มาตอกลงบนเคาท์เตอร์ด้วยท่าทีเงอะงะ แว่นหรี่ตามองอย่างไม่ไว้ใจ แต่เมื่อเห็นไข่ฟองแรกผ่านพ้นวิกฤติไปได้ด้วยดีจึงหันไปสนใจส่วนผสมแห้งของตนแทน


“พี่กล้าครับ เดี๋ยวพี่กล้าค่อยๆเทนมลงมานะครับ” แว่นหันไปบอกคนที่ตอกไข่เสร็จเรียบร้อยแม้จะตายในหน้าที่ไปหลายฟองก็ตาม กวินภพพยักหน้า เปิดฝานมขวดใหญ่ออกแล้วค่อยๆเทลงในส่วนผสมตามที่แว่นบอกขณะที่เด็กหนุ่มคนทุกอย่างให้เข้ากัน

“พี่กล้าอยากลองคนบ้างมั้ยครับ?” แว่นหันไปถามชายหนุ่ม กวินภพพยักหน้าอย่างอารมณ์ดี แต่ก่อนที่แว่นจะได้ขยับออกจากเคาท์อีกฝ่ายก็ก้าวเข้ามาประชิดด้านหลัง มือใหญ่กุมรอบมือที่กำไม้คนของแว่น กวินภพเกยคางลงบนไหล่ของเด็กหนุ่มแล้วกระซิบถาม

“ทำยัังไงต่อเหรอ?”

“พี่กล้า...คนเองสิครับ” เด็กหนุ่มหลับตาข่มความรู้สึก ภาวนาให้คนที่อยู่ใกล้ไม่ได้ยินเสียงหัวใจที่ยังคงเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่งทั้งที่อีกฝ่ายทำแบบนี้กับเขาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

“ไม่เอาอ่ะ พี่กลัวทำพัง” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่แว่นไม่เคยปฎิเสธได้ เด็กหนุ่มค่อยๆคนส่วนผสมต่อโดยมีมือของกวินภพกุมมือเข้าไว้ไม่ยอมปล่อย


แว่นไม่ยอมรับหรอกนะ...ว่าเขาจงใจคนให้้ช้ากว่าความจำเป็น

หลังจากที่ส่วนผสมเข้ากันดีและถูกเทเข้าแม่พิมพ์เค้กเสร็จเรียบร้อย แว่นก็เอาเค้กเข้าเตาอบที่เปิดไว้ให้ร้อนก่อนหน้านี้แล้วเดินไปหยิบช็อกโกแลตแท่งในตู้เย็น

“เดี๋ยวทำกานาชราดหน้าเค้กต่อเลยละกันนะครับ” กวินภพได้แต่พยักหน้าตามด้วยไม่รู้ว่าไอ้นาชๆที่เด็กหนุ่มพูดถึงคืออะไร แว่นเอาหม้อใส่น้ำตั้งไฟ แล้ววางถ้วยแก้วลงไป ก่อนจะบิช็อกโกแลตใส่ลงไปในถ้วย

“ทำไม่เราไม่เอาช็อกโกแลตใส่หม้อเลยล่ะ” กวินภพถาม ตีเนียนเดินเข้ามาเกาะดูคนที่ยืนทำขนมอย่างใกล้ชิด

“ไม่งั้นมันจะไหม้น่ะครับ” เด็กหนุ่มตอบ แสร้งทำเป็นไม่สนใจมือใหญ่ที่วางอยู่บนเอวของตน

“แว่นนี่เก่งไปหมดทุกเรื่องเลยเนอะ” กวินภพชม ก้มลงกระซิบข้างหูคนตัวเล็กกว่าเบาๆ “พี่อิจฉาแฟนแว่นจัง”

“หน้าอย่างผมจะไปมีได้ยังไงกันล่ะครับ” เด็กหนุ่มดันใบหน้าคมออกห่าง หรี่ไฟเพื่อไม่ให้ช็อกโตแลตไหม้แล้วเดินไปหยิบครีมมาเทใส่ถ้วยแก้วที่มีช็อกโกแลตอยู่นั้น

“หน้าอย่างแว่นมันทำไมเหรอ” กวินภพกอดอกถามอย่างไม่เข้าใจ

“ก็…หน้าตาชวนหดหู่ใจแบบผม ใครอยู่ด้วยก็มีแต่ซึมเศร้ากว่าเดิมทั้งนั้นแหละครับ” เด็กหนุ่มดันแว่นกรอบหนาของตนอย่างประหม่า จริงอยู่ที่เรื่องของพี่กรทำให้เขาเก็บอารมณ์ได้ดีขึ้น แต่ก่อนหน้านั้นเขาก็ไม่ใช่คนที่น่าคบเท่าไหร่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“ไม่เหมาะจะเป็นแฟนใครหรอก”

“เหรอ...” คนตัวสูงเอียงคอ ก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้มจางที่มุมปาก “แต่พี่ชอบอยู่กับแว่นนะ”


เอาอีกแล้ว คำพูดแบบนี้อีกแล้ว


เป็นอีกครั้งที่แว่นเลือกที่จะเก็บความสงสัยไว้ในใจ เด็กหนุ่มยกช็อกโกแลตที่เหลวและไม่เกาะตัวกันแล้วลงพักแล้วก้มลงเปิดเตาอบเพื่อนำตัวเค้กออกมา

“แว่น อันนี้กินได้เลยเหรอ”

เด็กหนุ่มหันไปตามเสียงเรียก กวินภพใช้นิ้วชี้ปาดช็อกโกแลตเหลวในถ้วยแก้วขึ้นมาดมฟุดฟิด เด็กหนุ่มรีบวางเค้กที่แกะจากพิมพ์ลงบนตะแกรงพักแล้วดึงข้อมืออีกฝ่ายไว้ไม่ให้เอาเข้าปาก


“พี่กล้า มันสกปรกนะครับ ใช้ช้อนชิมดีๆสิ”

“เสียดายอ่ะ"

ไม่พูดเปล่า คนที่ถูกจับข้อมือไว้ก้มลงเลียซอสช็อกโกแลตที่ไหลลงมา จากโคนนิ้วไปจนถึงปลาย ลิ้นสีแดงเลียริมฝีปากของตัวเอง ดวงตาสีนิลจ้องตรงมาที่เขาด้วยแววตาวาววับราวกับหมาป่ากำลังจ้องตะครุบเหยื่อ

“หวาน...”

เด็กหนุ่มลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

พูดอะไรซักอย่างสิวะ..

“เอ่อ...ไป...ไปหาพี่ติณณ์กันมั้ยครับ?”

อาจเป็นเพราะสีหน้าเมื่อครู่ของชายหนุ่มเหมือนกับพี่ชายมากทำให้แว่นโพล่งออกไปแบบนั้น ทว่าทันทีที่คำชวนหลุดออกจากปาก สีหน้าของชายหนุ่มก็หมองลงแทบจะในทันที


ทั้งที่แต่ก่อนอ่านสีหน้าของเขาไม่ออกแท้ๆ


นี่เรา...อยู่ใกล้กันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

“ทำไมจู่ๆถึง...” กวินภพมีสีหน้าไม่เข้าใจ เหมือนจะหัวเราะก็ไม่ออกร้องไห้ก็ไม่ได้

“ก็…อุตส่าห์ทำตั้งเยอะตั้งแยะนี่ครับ เอาไปฝากพี่ติณณ์กันดีกว่า” เด็กหนุ่มเดินเลี่ยงไปจัดการประกอบร่างเค้กให้เสร็จสมบูรณ์ แว่นรู้หลังจากมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานว่าติณณ์ภพก็อาศัยอยู่ชั้นเดียวกัน เด็กหนุ่มสังเกตเห็นรถมาสแตงคันหรูของชายหนุ่มที่จอดเคียงข้างกับมอเตอร์ไซค์ดูคาติและพอร์ชที่เป็นของนักศึกษาแพทย์หนุ่มทั้งหมดในชั้นใต้ดิน พอไปถามกวินภพก็อิดออกอยู่นานกว่าจะยอมรับ

“แต่พี่ติณณ์ไม่ค่อยอยู่ห้องหรอก” ชายหนุ่มรีบเสริม “สงสัยไปค้างห้องเด็กในสต็อกนั่นแหละ”

ไม่รู้ทำไม แต่จากบุคคลิกของติณณ์ภพ แว่นเดาไม่ออกจริงๆว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบนั้น


“ไปกันเถอะครับ”แว่นจัดเค้กใส่กล่อง เดินดุ่มๆออกไปจากครัวโดยมีกวินภพตามเงียบๆ เด็กหนุ่มเคาะประตูห้องของติณณ์ภพสองสามที เจ้าของห้องก็เปิดประตูออกพร้อมกับรอยยิ้มที่กว้างที่สุดที่แว่นเคยเห็น


“อ้าว น้องแว่น ไอ้กล้า มาทำอะไรเนี่ย?” ติณณ์ภพถาม

“เอ่อ...ผมอบเค้กช็อกโกแลตน่ะครับเลยแบ่งมาให้” เด็กหนุ่มตอบเมื่อเห็นว่าคนที่เด็กตามมาไม่มีท่าทีจะทักทายพี่ชายบังเกิดเกล้า

“อื้อหื้อ น้องสะใภ้ใครขยันเอาใจจริงๆ งานดีขนาดนี้ระวังโดนตีท้ายครัวนะ”รุ่นพี่ปีสี่เลิกคิ้วกวน ซึ่งแว่นไม่เข้าใจว่าทำไมตอนอยู่ต่อหน้ากวินภพ ร่างตรงหน้าถึงได้ชอบแกล้งชอบล้อน้องชายต่างจากพี่ติณณ์ภพที่เงียบเป็นเป่าสากเวลาอยู่กับพี่น้ำอุ่น


ไบโพลาร์รึไงกัน?


“อ๊ะ จริงสิ ผมลืมแบ่งไว้ให้พี่เหนือเลย” เด็กหนุ่มร้องขึ้นมาอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้

“ไอ้เหนือมันแพ้ช็อกโกแลต จำไม่ได้เหรอ?”กวินภพเตือน แว่นมีสีหน้าเจื่อนลงทันที

“จริงด้วย..ผมลืมสนิทเลย”

“นี่ทุกคนรู้หมดเลยเหรอ ว่าฟ้...เหนือฟ้าแพ้ช็อกโกแลต” คนที่ก้มมองเค้กในมือของตนเมื่อครู่เงยหน้าขึ้นผม ทั้งสองพยักหน้า

“ตอนอนุบาลสามพอไอ้เหนือกินช็อกโกแลตเข้าไปก็ผื่นขึ้นเต็มตัว แถมยังทำท่าเหมือนจะอ้วกจนอาจารย์ต้องพาเป็นโรงพยาบาล” กวินภพตัวสั่นเมื่อนึกถึงภาพเพื่อนรักในวัยอนุบาลที่จู่ๆก็ล้มลงไปนอนกุมท้องร้องไห้จ้าจนเขาร้องไห้ตามอย่างตกใจ

“ที่โรงเรียนพี่เหนือก็ปฎิเสธช็อกโกแลตวาเลนไทน์จากพวกผู้หญิงตลอด บอกว่าแพ้” แว่นเล่าบ้าง “แต่เหมือนตอนม.สี่ผมได้ยินว่าพี่เขาเข้าโรงพยาบาลเพราะกินเข้าไปใช่มั้ยครับ?”

“อือ มันไม่รู้ไงว่ามีอยู่” กวินภพหลุดขำออกมาเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น “ขนาดปวดหัวจะเป็นจะตายมันยังร้องแง้วๆหาโทรศัพท์อยู่เลยนะวันนั้น สงสัยนัดสาวไว้ แต่สุดท้ายก็ไม่มีคนรับสาย มันเลยยอมไปหาหมอ”

แว่นสังเกตว่าติณณ์ภพหน้าซีดลงเล็กน้อยเมื่อได้ยิน แต่เขาอาจจะตาฝาดไปเองก็ได้

“แต่พี่ติณณ์จะไม่รู้ก็ไม่แปลกหรอก มันระวังตัวมากเรื่องของกิน” กวินภพยักไหล่ “อีกอย่าง พี่ไม่ได้สนิทกับมันเท่าไหร่นี่”

เจ้าของห้องยังคงยืนนิ่งเหมือนจมอยู่ในความคิดของตน

"เอ่อ...ถ้าอย่างนั้นพวกผมกลับก่อนนะครับ"แว่นสะกิดกวินภพเมื่อเห็นว่าพี่ชายของร่างสูงเข้าโหมดซึมเศร้าอย่างรวดเร็วโดยไม่บอกกล่าว


ทั้งสองถอยฉากออกมาเงียบๆแล้วเดินกลับมาที่ห้อง กระนั้นแว่นก็ยังงุนงงกับท่าทีของติณณ์ภพไม่หาย


"พี่ติณณ์นี่เขาอารมณ์ขึ้นๆลงๆอย่างนี้ตลอดเลยเหรอครับ?" แว่นถามโดยไม่หันกลับไปมองคนที่เดินตามมาเมื่อพวกเขากลับมาถึงห้อง แต่เมื่อไม่ได้คำตอบ เด็กหนุ่มจึงหันกลับไปหาเจ้าของห้อง "พี่กล้า?"

"แว่น พี่เปลี่ยนใจเรื่องผูกปิ่นโตวันหยุดแล้ว..."ชายหนุ่มที่ยืนก้มหน้าก้มตาหาไส้เดือนอยู่บนพื้นเอ่ยขึ้นหลับจากยืนเงียบอยู่นาน

"ครับ?" จริงๆแว่นก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรนัก หลังจากกินอาหารที่เขาทำแทบทุกมื้อกวินภพคงจะตระหนักได้แล้วว่ามันไม่ได้อร่อยขนาดนั้น

"ทำให้พี่กินทุกวันเลยได้มั้ย?"


หือ?


อะไรนะ?

"พี่กล้าหมายความว่ายังไงครับ"


"อยู่ด้วยกันนะ"ชายหนุ่มยังคงไม่เงยหน้าขึ้นมา แต่แว่นรู้สึกได้ว่าเสียงของอีกฝ่ายฟังดูประหม่าอย่างเห็นได้ชัด

เด็กหนุ่มก้าวเข้าไปหาคนที่ยังคงยืนอยู่หน้าตู้เก็บรองเท้า มือขาวแตะที่ต้นแขนของกวินภพเบาๆด้วยความเป็นห่วง

"พี่กล้า เป็นอะไรรึเปล่าครับ"

"อยู่ด้วยกันนะ!" ชายหนุ่มพูดซ้ำด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นกว่าเดิม"ที่นี่น่ะ พอแว่นขึ้นปีสองมันใกล้ตึกเรียนแว่นมากกว่าหอในนะ มีซุปเปอร์ใต้หอ มีห้างใกล้ๆ ปีหนึ่งพี่ไปรับไปส่งได้ทุกวัน..."

"เดี๋ยวๆ พี่กล้า หยุดก่อนครับ" แว่นรีบเบรกก่อนที่อีกฝ่ายจะร่ายสรรพคุณไปถึงดาวอังคาร "แผลพี่ก็หายแล้วนี่ครับ จะให้ผมอยู่ที่นี่ต่อทำไม?"


"พี่..." กวินภพกัดริมฝีปาก "แว่น...ไม่รู้จริงๆเหรอ?"


เขารู้


แว่นไม่แน่ใจว่าทำไม แต่ในวินาทีนั้น เขารู้


แค่ไม่อยากจะยอมรับ...



'....ก่อนที่พี่เขาจะเหนื่อยจนไม่อยากพยายามต่อแล้ว'



แทนไทยพูดถูก แว่นไม่ใช่คนโง่ขนาดที่จะดูไม่ออกว่าคนตรงหน้าพยายามจะทำอะไร แต่สิ่งที่เขาไม่เข้าใจ...คือทำไม

พี่กล้าไม่ใช่พี่กร เรื่องนั้นเขารู้ดี

คนที่สามารถประกาศให้คนทั้งมหาวิทยาลัยรู้ว่าเขาเป็นคนสำคัญ แต่กลับไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขาตรงๆในตอนนี้ ไม่มีทางเป็นประเภทเดียวกับผู้ชายเลวๆที่ตามจีบเขาเพียงเพราะพนันกับเพื่อนไว้

คนที่สามารถทำให้โลกทั้งใบสว่างไสวด้วยรอยยิ้ม แต่กลับกลัวว่ารอยยิ้มของตัวเองจะทำให้คนอื่นรู้สึกแย่

คนที่อ่อนโยนขนาดนี้ ไม่มีทางเป็นคนเลวได้หรอก



ทั้งที่รู้อย่างนั้น....


"ผมไม่รู้"
 

...แต่กลับไม่กล้าบอกไป


"พี่....ช่างเถอะ ถือซะว่าพี่ไม่ได้พูดแล้วกัน"


รอยยิ้มที่อยู่บนริมฝีปากได้รูปฝืนเสียจนสั่นระริก น้ำเสียงของร่างสูงฟังดูอ่อนล้า เหมือนคนที่กำลังจะยอมแพ้หลังจากที่ต่อสู้มาอย่างยาวนาน



เหมือนคนที่ยอมจำนนต่อโชคชะตา




"คนไม่ใช่...มันก็ไม่ใช่จริงๆสินะ"






----------------

 :katai1: :katai1: :katai1:


ฮั่นแน่...นึกว่ามันจะหวานมุั้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งสินะ

ไรท์ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน :a5:

ไม่ต้องห่วง รับประกันนั่งยันนอนยันว่าไรท์เป็นสายเฮลที่รักษาสุขภาพ ไม่กินมาม่าบ่อยๆ//หรา



 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 06-03-2017 17:49:21
อะไรอะ 3 บรรทัดสุดท้ายไรท์มาหักคอกันนี่นา   :serius2: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 06-03-2017 17:53:09
ทำไมทำแบบนี้งะ ฮือ อุตส่าห์ลุ้นให้เขาคบกันแล้วนะ :z3:
กล้าอย่าเพิ่งยอมแพ้นะ 
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 06-03-2017 18:15:05
ทำไมคนน้องทำกับคนพี่แบบนี้้้ :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 06-03-2017 18:22:51
โอ๊ยยย ทำไมมมถึงเป็นเช่นนี้~~

คิดว่าจะหวานมุ้งมิ้งกุ๊งกิ๊งซะอีก :hao4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 06-03-2017 18:29:56
แว่น...ชักจะเยอะเกินไปนะ
คิดไรเยอะแยะ ชักเสียดายพี่กล้า หล่อ รวย เพอเฟค
หาใหม่ได้เพียบ  :angry2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 06-03-2017 18:30:25
สงสารพี่กล้าอ่ะ อุตส่าห์ตั้งใจจะสารภาพแต่ดันโดนแว่นขัดซะงั้น แต่ตอนนี้สงสารพี่ติณณ์มากกว่าอ่ะ ไม่เคยรู้เลยว่าฟ้าแพ้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 06-03-2017 18:49:11
แว่นนี่เหมือนเราตอนเรียนอ่ะ เกรดสี่ลอยมาแล้วแต่หลบทัน นี่แฟนดีๆลอยมาแล้วแต่หลบทันเหมือนกัน .....  :hao4: :hao4: :hao4:  คนเราถ้ามันจะไปด้วยกันได้นะลูก มันต้องพยายามให้เท่ากัน ไม่ใช่ให้เขาพยายามเข้าหาเราเข้าใจเราอยู่ฝ่ายเดียว มันเหนื่อยค่ะ  /กางปีกปกป้องผู้ชาย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 06-03-2017 18:49:22
โอยยย หวานๆมาดีๆ หน่วงใจเลยค่ะ
ชอบบรรยากาศของคู่นี้ที่แบบ ยังไม่เป็นแฟนก็เหมือนเป็นแฟนกันมานานแล้วเลย ฮือ สวีทไปอีกกกกก
ความห่มผ้าห่มดักแด้ออกมาหาน้องคืออะไรคะ ความงอแงให้กลับไปนอนด้วยคืออะไรคะะะะ นี่มันแฟนเกินไปแล้วววววว
ขอให้ตอนหน้าเค้าเข้าใจกันด้วยเถิดดด //จุดธูป
//ตอนท้ายนี่หน่วงแบบ Bradycardia แทนเลยค่ะ ฮือ 55555555

เกลียดอิพี่กรมาก นังคนเฬววว ขอสาปแช่งให้ไปรักใครก็โดนหักอกค่ะ!
ถ้าเผลอมาชอบน้องแว่นก็ขอให้ช้ำใจจนตายไปเลยยยย ชิ่วๆๆ ตอนนี้น้องแว่นเค้ามีคนที่พร้อมจะรักอยู่แล้ว!

ชอบคู่ติณณ์ฟ้ามากเลยค่ะ ; ////////////// ; .... เป็นอะไรที่หน่วงตับแต่ก็ชอบนะ 555555
ความเข้าใจกันไปคนละทางนี้ หมั่นไส้อิพี่ติณณ์มาก อ่านไปเรื่อยๆยิ่งรู้สึกว่าเมื่อก่อนทำเลวไว้มากมายก่ายกองจริงๆ 555555
สมน้ำหน้าที่โดนฟ้าทิ้ง ขอให้ฟ้าไม่ยอมง่ายๆนะคะ! ต้องให้รู้สำนึกซะบ้าง หึ -.-

//ตัดเข้าพาร์ทไร้สาระ
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะะะะ T _____ T .. น้องอยู่ปี 2 ค่า สอบ MCQ อย่างเดียวเลย เนื้อหาพวก Prevention Health determinants ค่ะ
ปิดบล็อกไปเมื่อวาน วันนี้เปิดบล็อกใหม่ต่อเลยค่ะ TTTTT คนแต่งสู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้แรงๆเลย >___<
รออ่านใจจดใจจ่อมากกก ชอบทุกคู่เลย ' '/

ปล. มีคำผิดนิดนึงค่า
พร้อมกัยผ้าห่ม - กับ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 06-03-2017 18:51:36
แว่นไม่รักไม่สงสารพี่กล้าหรอ

 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 06-03-2017 18:54:56
พี่กล้าาาาาาาาาาา  :mew6:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 06-03-2017 19:02:34
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 06-03-2017 19:27:04
ไม่พูดกันสักที ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 06-03-2017 19:35:17
อ้าว เดี๋ยว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 06-03-2017 19:58:23
อ่าวว ไอน้องแว่น  :m16:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: baiyor ที่ 06-03-2017 20:01:00
ทำไมไรต์ทำกันแบบนี้ เสียใจจจจจ :o12:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: baiyor ที่ 06-03-2017 20:03:45
ทำไมทำกันแบบเน้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 06-03-2017 20:20:30
แว่น ทำไมใจแข็งได้ขนาดนี้
พี่กล้า ยอมทุกอย่าง แว่นยังบอกไม่รู้
ทั้งที่รู้ว่าจะเป็นอย่างแทนไทพูด
'....ก่อนที่พี่เขาจะเหนื่อยจนไม่อยากพยายามต่อแล้ว'
ทำไมแว่นไม่ถามให้รู้เรื่องไปเลยเรื่องพนันจีบ
จะจบ ทั้งที่ก็รักพี่กล้า อย่างที่พูดกับพี่กล้าใช่มั้ย
"คนไม่ใช่...มันก็ไม่ใช่จริงๆสินะ"
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 06-03-2017 20:20:43
อ้าว เฮ้ย ไม่เหมือนที่คิดเลยนี่นา มั่นใจหน่อยพี่กล้า อีกนิดเดียวเอง ไม่มีน้องอยู่ได้เหรอ
ยังไม่ทันพูดว่าชอบเลยนะจะยอมแพ้แล้ว ฮือ ลุ้นมากค่ะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 06-03-2017 20:34:33
เร่ิมไม่ชอบใจแว่นแล้ว ถ้าไม่รู้จริง ๆ ใส ๆ จะไม่โกรธนะ แต่นี่รู้ทั้งรู้ รู้ด้วยว่ากล้านิสัยดี ไม่เหมือนกร ยังพูดแบบนี้อีก ไม่สงสารเห็นใจความพยายามของกล้าบ้างเลย

ถ้าแว่นไม่ชอบกล้าก็ไม่เป็นไรหรอก แต่นี่คือชอบงัย ชอบแต่ยังให้กล้าวิ่งตามอยู่คนเดียว ปกติอวยเคะนะ แต่เรื่องนี้เข้าข้างไม่ไหวจริง ๆ เข้าใจว่ามีปม แต่ต้องแยกแยะป่าว กล้าแสดงความจริงใจเยอะมากอ่ะ แว่นก็รู้ ตอนนี้อยากให้กล้าเหนื่อย ท้อ และเลิกพยายาม ถ้าแว่นยังไม่วิ่งตามมาอีก ก็เทเหอะ อย่างกล้าหาใหม่ได้เยอะแยะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: ah-chan ที่ 06-03-2017 20:57:14
ปล่อยแว่นไปค่ะ ปล่อยนางไป นางแผลใจเยอะ (หรา...)

เตรียมเกาะเตียงพี่ติณกับน้องฟ้าดีกว่า เหมือนมีอะไรให้มุงอีกเยอะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 06-03-2017 20:57:41
ฉันได้กลิ่นความแซ่บบบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 06-03-2017 21:37:26
ถ้าจะขนาดนี้ก็ปล่อยน้องไปดีเถอะ หาใหม่ไฉไลกว่าเยอะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 06-03-2017 21:52:37
ปกติเราจะไม่ตอบเม้นท์ถ้าไม่มีนิยายจะลง...

แต่อย่าเพิ่งรุมประชาทัณฑ์น้องแว่นเน้ออออ

ให้ไรท์ตื้บก่อน//เดี๋ยว


 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 06-03-2017 21:54:20
โถ่แว่น :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 06-03-2017 22:12:29
ตอนแรกมันไม่ใช่อย่างนี้ รถอ้อยยังคว่ำอยู่เลย ทำไมตอนท้ายหงอยซะงั้น :serius2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: bekeyyy ที่ 06-03-2017 22:14:50
ขอโวยวายได้ไหม โวยวายๆๆๆๆๆๆๆๆ/ไๆๆๆๆๆๆๆๆๅๅๅๅๅๅ
ขัดใจน้องแว่นอะ ขอเล่นแทนได้มะบทนายเอกเนี่ย ลืมได้ไหมผู้ชายชื่อกร
กรกับกล้านี่เหมือนกันตรงกไก่ตัวเดียวเท่านั้นแหละ เพราะฉะนั้น เลิก!
โวยวายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โวยวายๆๆๆๆไๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่กล้าเค้าให้หนู100
หนูช่วยรับสักครึ่งนึงได้ไหม เห้อ คนที่เรารักรักเราตอบมันไม่ดีแล้วหรอหนูแว่น โวยวายๆๆๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 06-03-2017 22:29:27
11th Diagnosis:  Angina || เจ็บที่ใจ...ไม่ตายหรอก



หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ใช้เวลาตลอดทั้งวันในความเงียบ




ร่างสูงนอนดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นตั้งแต่ทานอาหารเย็นเสร็จ เด็กหนุ่มอยากจะบอกอีกฝ่ายให้เข้านอนได้แล้ว แต่ไม่รู้จะพูดอย่างไร สุดท้ายจึงได้แต่นั่งอ่านหนังสือรอเงียบๆบนเตียง


เด็กหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอย่างเบื่อหน่าย กดเข้าไปในแอพสีเขียวที่ไม่ได้เปิดดูเสียหลายวัน สายตาภายใต้กรอบแว่นเลื่อนไปหยุดอยู่ที่แชทของบุคคลปริศนาที่ขาดการติดต่อไปนาน


ไม่รู้อะไรดลใจให้เด็กหนุ่มเริ่มพิมพ์ข้อความ


เด็กแว่น:นี่

หมาน้อยธรรมดา: ครับ?

เด็กแว่น:เรื่องคนที่คุณแอบชอบ....เป็นยังไงบ้าง?

หมาน้อยธรรมดา: อกหักซะแล้วล่ะครับ *สติ๊กเกอร์หมาน้อยยิ้มแป้น*


สิ่งหนึ่งที่แว่นไม่ชอบเกี่ยวกับการส่งข้อความคุยกัน คือการที่เขาไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเบื้องหลังรอยยิ้มของเจ้าหมาน้อย มีน้ำตาของใครซ่อนอยู่


หมาน้อยธรรมดา: ถามทำไมเหรอครับ?

เด็กแว่น:เปล่า แค่อยากรู้

หมาน้อยธรรมดา:แล้วทางคุณล่ะครับ?

เด็กแว่น: ไม่รู้สิ

หมาน้อยธรรมดา: เขาเป็นคนยังไงเหรอครับ?



แว่นชั่งใจ แต่เมื่ออีกฝ่ายยอมตอบเรื่องของตัวเอง เขาจะไม่ตอบคำถามบ้างก็ดูจะใจร้ายไปหน่อย


อีกอย่าง ก็ใช่ว่าจะได้เจอกันเสียเมื่อไหร่



เด็กแว่น: เป็นรุ่นพี่


เด็กแว่น: หล่อ เท่ รวย เรียนเก่ง เล่นกีฬาก็เก่ง


เด็กแว่น: สมบูรณ์แบบจนน่าหมั่นไส้เลยล่ะ


อีกฝั่งหนึ่งของบทสนทนา ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนโซฟาตัวยาวในกวาดตาไล่อ่านข้อความอย่างรวดเร็ว ร่างสูงหลับตาลงเพื่อข่มอารมณ์


ทั้งที่รู้ไปก็ทรมานตัวเองแท้ๆ


มึงยังจะถามให้มันได้อะไรขึ้นมาวะกล้า?


ทั้งที่สมองคิดได้แบบนั้น แต่นิ้วมือกลับพิมพ์ไปเอง


หมาน้อยธรรมดา: เป็นรุ่นพี่? หมายถึงพี่ที่โรงเรียน หรือรุ่นพี่ที่มหาลัยเหรอครับ?

เด็กแว่น:ทั้งคู่แหละ


กวินภพพยายามนึกหาวิธีเค้นข้อมูลของชายปริศนาที่แว่นแอบชอบอย่างแนบเนียนที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้


หมาน้อยธรรมดา: แล้ว...ไม่เคยคุยกันเลยเหรอครับ?


เด็กแว่น:ก็คุยนะ เจอกันตลอด


เจอกันตลอด?


เขาก็อยู่กับแว่นตลอดเวลา นอกจากไอ้เหนือ รุ่นพี่ที่อีกฝ่ายเจอบ่อยๆก็มีแค่...



พี่ติณณ์


ไม่ใช่หรอกมั้ง...


กวินภพกัดริมฝีปาก พี่ติณณ์ก็ไม่ใช่เสป็กของแว่นเหมือนกันไม่ใช่รึไง? ถึงแม้พี่ติณณ์จะผิวขาวกว่าเขา แต่ก็ยังจัดว่าเป็นผู้ชาย
ผิวเข้ม ตัวโต แค่พี่ติณณ์หน้าไม่ดุเท่าเขาเพราะไอ้แว่นไร้กรอบกับภาพลักษณ์เทพบุตรชุดขาวนั่นก็เท่านั้น

แต่ก็ต้องยอมรับ ว่าพี่ชายของเขาเป็น 'ข้อยกเว้น' สำหรับทุกคนไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม





เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว



เด็กแว่น: แต่ว่าแต่ก่อนไม่ได้เป็นแบบนี้หรอกนะ


หือ?


หมาน้อยธรรมดา:แล้วแต่ก่อนเป็นแบบไหนเหรอครับ?


เด็กแว่น: สตอล์กเกอร์


ชายหนุ่มสะดุ้งเบาๆราวกับถูกอีกฝ่ายด่าด้วยคำคำนั้น

เด็กแว่น: ขนาดที่เรียนพิเศษผมยังเลือกติวกับติวเตอร์ที่มหาลัยของพี่เค้า คิดว่าแค่ได้เห็นแค่ซักครั้งก็ยังดี

เด็กแว่น:ผมบ้าถึงขั้นยอมทิ้งความฝัน ยอมเลือกที่จะเข้าคณะที่ไม่ได้คิดจะเข้าตั้งแต่แรก แค่เพราะอยากอยู่มหาลัยเดียวกัน

เด็กแว่น: รู้มั้ย? จนถึงตอนนี้แม่ผมยังรู้สึกผิดเพราะคิดว่าตัวเองบังคับให้ผมเรียนในคณะที่ไม่ได้ชอบ

เด็กแว่น:ถ้าแม่รู้ความจริงคงหัวเราะเยาะผมน่าดู

จิ๊กซอว์ทั้งหลายที่กวินภพรวบรวมได้ค่อยๆปะติดปะต่อร้อยเรียงเป็นเรื่องราว

การที่แว่นมาเรียนพิเศษที่มหาวิทยาลัยของเขา

การที่เขาเจออีกฝ่ายในงานของมหาวิทยาลัยบ่อยๆตั้งแต่เข้าเรียน

การที่แว่นเข้าเรียนในคณะแพทยศาสตร์...





แทนที่จะเป็นคณะสัตวแพทยศาสตร์ที่อีกฝ่ายมุ่งมั่นตั้งใจเอาไว้




'อีกซักสิบปีถ้าพี่ชายมีสัตว์เลี้ยง ถึงตอนนั้นค่อยจ่ายค่าทำแผลทีเดียวก็ได้นะ'


รอยยิ้มกว้างที่ทำให้เขาตะลึงค้างยังคงแจ่มชัดในความทรงจำ


'อย่าลืมนะ มาอุดหนุนคลินิคหมอแว่นด้วยนะ'




เพราะที่นี่ไม่มีคณะสัตวแพทย์สินะ



แม่ง...



ชายหนุ่มยกแขนก่ายหน้าผาก รู้สึกอยากจะหัวเราะดังๆออกมา

เขาโกรธ...

เขากำลังโกรธมาก...




ตั้งแต่เกิดมา กวินภพเป็นที่สองรองจากพี่ชายมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน กีฬา หรือแม้กระทั่งเรื่องหน้าตา


พี่ติณณ์เป็นลูกชายคนโตของทั้งฝั่งบิดาและมารดา ทำให้มีแต่คนสนใจและอยากเข้าหา ด้วยบุคคลิกที่เป็นคนมั่นใจในตัวเอง ทำให้เขายิ่งดูโดดเด่นกว่าที่เป็นอยู่



ไม่เหมือนกับกวินภพ


ตั้งแต่เล็กจนโต เพื่อนคนเดียวที่เขามีคือเหนือฟ้า คนอื่นๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเพียงแค่ใช้เขาเป็นสะพานไปหาพี่ชาย ทั้งลูกหลานของหุ้นส่วนบริษัท เพื่อนในชั้น ไปจนถึงแฟนสาวสมัยมัธยมต้นของเขา


ไม่รู้ว่าจุดไหนของชีวิตที่ชายหนุ่มเลือกที่จะยอมแพ้


จากเด็กที่ขี้อายและมักจะหลบอยู่หลังพี่ชายและเพื่อนสนิท กลายเด็กหนุ่มที่ไม่พูดไม่จา ไม่คิดจะคบค้าสมาคมกับคนใหม่ๆ แม้เขาจะเทิดทูนพี่ชายเป็นเหมือนไอดอลของตัวเองมาตั้งแต่เด็ก แต่กวินภพก็ต้องยอมรับว่าการเป็นน้องของติณณ์ภพมันช่าง
เหนื่อยเหลือเกิน



คนอย่างเขา ต่อให้พยายามแทบตายก็เป็นได้แค่เงา


ในสายตาของทุกคน เขาเป็นแค่ 'น้องชายของติณณ์ภพ'



สิ่งเดียวที่ทำให้เขารู้สึกอยากพยายามอีกครั้ง คือเด็กมัธยมต้นตัวเล็กๆคนหนึ่งที่วาดภาพความฝันของตนไว้อย่างแจ่มชัด คนที่มีความเป็นตัวของตัวเองจนคนที่ไม่เคยยิ้มอย่างเขาอดยิ้มกว้างตามไม่ได้



คนที่เขาปรารถนาจะให้มีความสุขอยู่ในภาพความฝันสีสดใสตามที่ใจของตนเรียกร้อง



แม้กระทั่งสิ่งนั้น พี่ติณณ์ยังทำลายมันได้โดยที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ


แม้จะต้องอยู่ในเงา ต้องเป็นที่สองรองจากอีกฝ่ายซักกี่ครั้ง แต่สิ่งหนึ่งที่กวินภพไม่เคยทำ คือการโกรธเกลียดพี่ชายคนเดียวของเขา


แต่ตอนนี้...



"ผมแม่ง...โคตรเกลียดพี่เลยว่ะ"













"อะไรของเขา อ่านแล้วไม่ตอบ" แว่นบ่น "สงสัยจะหลอน"

ไม่รู้ทำไม ภาพสุนัขพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้ที่หูตกตัวสั่นเมื่อเห็นข้อความของเขาถึงได้แว่บเข้ามาในหัว

แว่นรีบยกมือขึ้นปิดปากก่อนตัวเองจะเผลอหลุดขำออกมา เด็กหนุ่มกดปิดหน้าจอแล้วลุกจากเตียงไปดูคนที่ยังคงไม่เข้ามาในห้องนอน

ร่างสูงนอนขดอยู่บนโซฟา ในมือกำโทรศัพท์หน้าจอดับไปแล้วแน่น ลมหายใจที่สม่ำเสมอบ่งบอกว่าอีกฝ่ายกำลังหลับสนิท แว่นตั้งใจจะปลุกเจ้าของห้องเข้าไปนอน แต่เมื่อเห็นว่ากวินภพหลับลึกพอตัวจึงเปลี่ยนใจเดินกลับไปเอาผ้าห่มสำรองจากในตู้เสื้อผ้าออกมาห่มให้ร่างสูง



“ฝันดีนะครับ” แว่นกระซิบ ปิดไฟในห้องนั่งเล่นแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนอนเพียงลำพัง




วันนี้กวินภพเลือกที่จะขับรถมามหาวิทยาลัยเองโดยอ้างว่าแขนหายดีแล้ว แม้แว่นจะพยายามคัดค้านแต่ร่างสูงไม่ยอมฟัง ดื้อแพ่งจะขับรถมาเรียนเองลูกเดียว แถมตอนขับรถออกมายังดูเหม่อลอยเสียจนคนข้างๆนั่งไม่ติดเบาะอย่างเป็นกังวล


“พี่กล้าครับ ขากลับให้พี่ติณณ์มารับเถอะนะครับ” แว่นขอร้อง แต่อีกฝ่ายไม่ตอบรับอะไรทั้งนั้น เมื่อมาถึงหน้าตึกเรียน ร่างเล็กที่ยังคงไม่สามารถเกลี้ยกล่อมอีกฝ่ายให้กลับกับพี่ชายได้ยกมือไหว้ชายหนุ่มอย่างเหนื่อยหัวใจ

“ผมไปนะครับ”

แว่นเอื้อมมือไปเปิดประตูแต่กลับเปิดไม่ออก แม้เด็กหนุ่มจะพยายามเปิดล็อคด้วยตัวเองแต่ประตูก็ยังคงปิดสนิท

“เอ่อ...พี่กล้าครับ"

“เป็นพี่ไม่ได้จริงๆเหรอ...” ชายหนุ่มที่นั่งประจำที่คนขับเอ่ยขึ้น สายตายังคงมองตรงไปข้างหน้าทั้งที่รถจอดนิ่งสนิทแล้ว

“พี่กล้า...”

“พี่รู้..ว่าพี่ไม่ใช่คนที่แว่นต้องการ พี่ไม่ใช่เจ้าชายในเทพนิยาย พี่ไม่ใช่ผู้ชายในฝัน...” กวินภพเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตน
“แต่พี่เปลี่ยนได้นะ”



อยากให้พี่เป็นอะไร....ก็ได้ทั้งนั้น


“พี่กล้า มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ” เด็กหนุ่มอยากอธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่เขาจะทำได้อย่างไร ในเมื่อเด็กหนุ่มยังไม่เข้าใจตัวเองด้วยซ้ำ

“พี่เป็นตัวแทนได้นะ เรื่องแบบนี้พี่ถนัด” ชายหนุ่มพยายามฝืนยิ้ม “แค่นั้นก็ยังดี...”


“พี่กล้า...” ...ผมชอบพี่

แค่พูดแค่นั้น เขารู้ว่าสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ของคนตรงหน้าจะหายไปทันที


“..อย่าเปลี่ยนตัวเองเพื่อใครเลยนะครับ”

แต่สุดท้ายก็ขี้ขลาดเกินกว่าจะพูดมันออกไป


เสียงคลิ๊กเบาๆเปิดล็อคประตูรถ แว่นพยายามยิ้มให้อีกฝ่ายแล้วเปิดประตูลงจากรถไป

ชายหนุ่มมองตามแผ่นหลังของร่างเล็กไปจนลับสายตา แล้วออกรถกลับไปยังลานจอดรถของคณะบริหาร














“มึงว่าไงนะ กูขออีกที”




เหนือฟ้าไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน


“แว่นชอบพี่ติณณ์” ชายหนุ่มที่นอนฟุบหน้าอยู่บนโต๊ะเอ่ยเสียงอู้อี้



โป๊ก!!


“โอ๊ย!”กวินภพยกมือขึ้นกุมศีรษะที่ถูกเพื่อนรักประทุษร้ายโดยอัตโนมัติ เงยหน้ามองเหนือฟ้าที่ถือหนังสืออยู่ในมือด้วยสายตาเคืองๆ “อะไรของมึงเนี่ย”

“เทสต์ ทีม มึงจดเลคให้พวกกูด้วย” เหนือฟ้าหันไปบอกสองแฝดที่นั่งนิ่งเป็นตัวประกอบไร้บทพูดอยู่ข้างเขา

“ส่วนมึง มากับกูนี่”


กวินภพถูกเพื่อนรักที่ตัวเล็กกว่าเกือบช่วงหัวดึงหูแล้วลากออกมาจากห้องเรียน ชายหนุ่มร้องโอดโอยด้วยความเจ็บแต่ก็ไม่ได้ทำให้เหนือฟ้าเบามือลงจนกระทั่งทั้งสองมาถึงพื้นที่โล่งหลังตึกกคณะที่ไม่มีคนเดินผ่าน

“มึงเอาหลักฐานมาให้กูดูเดี๋ยวนี้เลย” เหนือฟ้าแบมือสั่งเพื่อนที่ยืนลูบหูที่แดงก่ำด้วยความเจ็บ

“กู….”

“ถ้ามึงบอกกูว่ามึงมโนขึ้นมาเองกูจะโบกมึงด้วยหลังมือนี่แหละ”คนตัวเล็กกว่าทำเสียงดุ

กวินภพหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมาเปิดบทสนทนาของตนกับแว่นแล้วส่งให้อีกฝ่าย เหนือฟ้ารับไปอ่านอย่างรวดเร็ว แววตาที่ดูหงุดหงิดเมื่อครู่เบิกกว้างเมื่อไล่อ่านจนจบ ชายหนุ่มตวัดสายตาขึ้นมองเพื่อนรักด้วยสายตาเพลียจิตจนถึงขีดสุด



“ไอ้จ๊าดง่าวววววว”


“โอ๊ยๆๆ มึงทุบกูทำไมเนี่ย” กวินภพยกแขนกันมือที่ทุบรัวลงมาไม่ยั้ง


“ไอ้คนไม่ฉลาด ไอ้คนสมองเท่าเมล็ดถั่ว ไอ้สมองน้อย..ไอ้ ...ไอ้เซริเบลลัม!” เหนือฟ้าทุบเพื่อนรักไม่ยั้งมือจนตัวเองเริ่มหอบเสียเอง “ถ้ามึงเอาไอ้นี่มาให้กูดูตั้งแต่แรก มึงได้ลงเอยกับน้องไปนานแล้ว”

“ฮะ?”

คนโดนทุบลืมความเจ็บไปชั่วขณะ ก่อนจะร้องจ๊ากออกมาอีกรอบเมื่อโดนเพื่อนรักดึงหูให้นั่งลงบนม้านั่งเก่าๆที่วางอยู่แถวนั้น

“ไอ้กล้า มึงดูข้อความนะ” เหนือฟ้าสไลด์กลับขึ้นไปข้อความเมื่ิอวาน “แล้วคิดตามกู ใช้สมองนะ กูขอร้อง”

“เออๆ กูรู้ว่ากูโง่” ร่างสูงพึมพำ

“รู้ตัวก็ดี ดูนี่” เหนือฟ้าจิ้มที่ข้อความแรก“รุ่นพี่ทั้งที่โรงเรียนทั้งที่มหาลัย มึงนับซิว่าจะมีซักกี่คน”

“มีพี่ติณณ์ กู แล้วก็มึง” กวินภพตอบอย่างว่าง่าย

“น้องมาติวที่ร้านกาแฟที่มึงชอบไปนักหนา จำได้มั้ยที่มึงไปกินวันแรกแล้วบังเอิญเจอน้อง หลังจากนั้นมึงก็ไปสิงอยู่ที่นั่นทุกวัน
ที่น้องไปเรียน” เนหือฟ้าเกริ่น “มึงคิดตามกูนะ ถ้าน้องอยากจะตามติดชีวิตพี่ติณณ์จริงๆ ตอนนั้นพี่เขาอยู่ที่ไหน?”

“คณะแพทย์” จากเวลาในตอนนั้นติณณ์ภพอยู่ปีสอง เขาอยู่ปีหนึ่ง และแว่นอยู่ม.ห้า

“แล้วมึงคิดว่าเด็กที่อยากจะเจอพี่ติณณ์จนตัวสั่น จะยอมทิ้งทำเลทองของร้านกาแฟเกือบสิบร้านในคณะมานั่งติวที่ร้านกาแฟร้านเดียวข้างตึกบริหารมั้ย?”




เอ่อ....



เหนือถอนหายใจยาวๆเมื่อเห็นกวินภพพยายามจะคิดตามคำพูดของเขาอย่างยากลำบาก เขาไม่รู้จริงๆว่ามันสอบได้เอรวดมาโดยตลอดได้ยังไง


“ส่วนอันสุดท้ายนี่...” เหนือฟ้าตบบ่าเพื่อน “กูไม่รู้จะชมหรือจะด่ามึงดีว่ะ”




แว่น...ชอบเขา?



แว่นชอบเขาจริงๆงั้นเหรอ?



เขาเนี่ยนะ?




ไอ้กล้าคนนี้เนี่ยนะ?



“นี่กู..เป็นต้นเหตุให้น้องทิ้งความฝันของตัวเองเหรอวะ?” กวินภพก้มหน้านิ่ง “กูทำให้น้องต้องเลือก....”



ปั้ก!!

สันมือเรียวฟาดเข้าที่กลางกระหม่อมของชายหนุ่มที่กำลังจะเปิดโหมดซึมเศร้า

“ไอ้เวรนี่ จากที่กูพูดมาปากเปียกปากแฉะนี่มึงจับใจความได้แค่นั้นน่ะนะ?!”เหนือฟ้าถามอย่างท้อแท้ ร่างโปร่งทรุดตัวลงข้างเพื่อนสนิทอย่างหมดแรง “กูไม่รู้หรอกนะว่ามันยังไง ถึงมึงจะมีส่วนทำให้น้องเลือกที่จะมาเป็นหมอ แต่กูว่าคนอย่างน้องแว่นไม่ใช่คนที่จะตัดสินเรื่องพวกนี้จากการวิ่งตามผู้ชายอย่างเดียวหรอก”


“แต่..” กวินภพแย้งเสียงอ่อย “กูก็ลองขอคบ...”

“มึงไม่ได้ขอคบกับน้อง ไอ้กล้า” เหนือฟ้าหลับตาลงอย่างปวกกบาลถึงที่สุด “มึงขอเด็กคนนึงที่มึงไม่เคยแม้แต่จะออกเดทด้วยให้เป็นกิจลักษณะให้หอบข้าวหอบของย้ายสัมมะโนครัวไปอยู่กับมึง”


“ก็กูไม่รู้จะพูดยังไง”ร่างสูงยังคงเถียง 

“กล้า กูจะแนะนำมึงเป็นครั้งสุดท้าย แล้วถ้าครั้งนี้ยังไม่สำเร็จ กูก็แนะนำให้มึงตัดใจ มูฟออน ทำตัวให้เป็นประโยชน์กับสังคมได้แล้ว กูรำคาญ” เหนือฟ้าขยับนั่งตัวตรง หันมาหาเพื่อนรักตั้งแต่สมัยอนุบาลของตน “มึงจำตอนที่มึงแขนหักตอนเล่นบาสสมัยประถมได้มั้ย”

กวินภพพยักหน้างงๆ

“จำได้มั้ยว่าหลังจากที่มึงถอดเฝือกหลายเดือนแล้ว พอมีคนโยนลูกบอลมาทางมึง มึงทำยังไง”

“เก็บแขน จะได้ไม่โดนบอล” ชายหนุ่มตอบ ยังคงไม่เข้าใจว่าเพื่อนรักต้องการจะสื่ออะไร

“หัวใจคนก็เหมือนอวัยวะอื่นนั่นแหละกล้า ถ้ามันเคยเจ็บ ต่อให้แผลหายไปนานแล้ว บางทีคนเราก็เผลอกันมันไว้ ไม่ให้ถูก
ทำร้ายอีก” เหนือฟ้ารู้ดีว่าตนไม่ได้พูดถึงแค่แว่น เขาดูออกว่าเด็กหนุ่มต้องผ่านอะไรที่เลวร้ายมาพอสมควร แต่ที่ไม่คิดจะบอก
เรื่องที่เขาสงสัยกับกวินภพ เพราะเขารู้ว่าแผลบางอย่าง ถ้าฝืนกลับมาทำอะไรเหมือนปกติเร็วเกินไป มันจะติดเชื้อเสียเปล่าๆ
 

บางครั้งแผลถึงกับเน่าเฟะ และต้องตัดทิ้งในที่สุด



แต่ดูจากสภาพการณ์แล้ว ถ้าไม่รีบทำอะไรซักอย่างกับสองคนนี้ มีหวังคนที่จะเป็นบ้าเสียก่อนก็น่าจะเป็นเขานี่แหละ


เพราะถึงแม้น้องแว่นจะปิดกั้นตัวเองจนน่ากลัว แต่มันก็ต้องใช้ความซื่อบื้อระดับหนึ่งในฝั่งของกวินภพถึงจะทำให้เรื่องอิรุงตุงนังโดยไม่จำเป็นได้ขนาดนี้


“กูไม่รู้หรอกนะว่าน้องเจออะไรมา แต่ถ้าเป็นกู จู่ๆรุ่นพี่สุดป๊อปปูล่า หล่อ เท่ แถมยัง ‘สมบูรณ์แบบจนน่าหมั่นไส้’...” เหนือฟ้าทำนิ้วเป็นเครื่องหมายคำพูดในอากาศ “...เดินมาบอกกูว่าเขาชอบกูทั้งที่ก่อนหน้านี้คุยกันจนแทบจะนับครั้งได้ กูก็สงสัยเหมือนกันนั่นแหละว่ามึงแกล้งกันรึเปล่า"

“อ้าว แล้ววันที่มึงวิ่งไปบอกน้องว่ากูชอบคืออะไรวะ” กวินภพโวยวาย

“ก็ใครจะนึกว่าเพื่อนจะไก่อ่อนแบบนี้วะ” เหนือฟ้าตอกกลับอย่างหงุดหงิด

“แล้วเรื่องทางพี่ติณณ์ล่ะ ถึงแว่นไม่ได้ชอบพี่ติณณ์ ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่ติณณ์จะไม่ชอบแว่นนะ” กวินภพถามอย่างข้องใจ

“ไม่ต้องห่วง กูไปสืบมาแล้ว ตอนนี้พี่ติณณ์มีคนที่ตามจีบอยู่ แถมยังติดพันกันสุดๆ มึงไม่ต้องกลัวอะไรหรอก” เหนือฟ้าโกหก
หน้าตาย สิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้ดีกว่าติณณ์ภพ

“จริงเหรอ” ดวงตาสีรัตติกาลเป็นประกายด้วยความดีใจ

“กูเคยโกหกมึงด้วยเหรอวะ” เหนือฟ้าถามย้อน “เชื่อใจกูสิกล้า"


กูไม่มีวันปล่อยให้ใครทำร้ายมึง




“ที่มึงควรทำในตอนนี้น่ะ คือ..."








“แว่น เป็นไรวะ ทำไมกินน้อยจัง” แทนไทยถามเพื่อนที่เขี่ยข้าวในจานไปมาอย่างเป็นห่วง

“มึงกับพี่อุ่นเป้นไงกันบ้างวะ” แว่นถามกลับ ไม่ยอมตอบคำถามแรกของเพื่อนสนิท แทนไทยหน้าขึ้นสีเล็กน้อยเมื่อนึกถึงคนรักอายุมากกว่าที่ไม่ได้เจอกันมาสองสามวันแล้ว

“ก็ดีอ่ะ แต่ช่วงนี้พี่เขายุ่งๆ”

“เหรอ...” แว่นยังคงเขี่ยข้าวเล่นไปมาอย่างไม่สนใจจะกิน ซึ่งสำหรับคนที่เห็นอาหารเป็นพระเจ้าอย่างเด็กหนุ่มถือเป็นเรื่องที่ผิดวิสัยเอามากๆ

“แล้วมึงกับพี่กล้าล่ะ” แทนไทยถามต่อ ยิ่งรู้สึกกังวลเมื่อคนที่ปกติตีสีหน้านิ่งจนอ่านไม่ออกอย่างแว่นมีสีหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด

“กูว่า...พี่เขาคงเหนื่อยแล้วล่ะ” เด็กหนุ่มยิ้มเศร้า ก้มหน้าเขี่ยข้าวเพื่อซ่อนน้ำตาที่รื้นอยู่ตรงขอบตาจากเพื่อนสนิท

ทั้งที่แค่อยากมองอยู่ห่างๆแท้ๆ

ทำไมคนอย่างพี่กล้าถึงต้องมาชอบเขาด้วย

ทำไม...


“เอ่อ...กูว่าคงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง...”

“มึงจะไปรู้อะไรวะ?”

แว่นถามกลับเสียงขื่น เขารู้ว่าตัวเองทำผิด....รู้ตั้งแต่วินาทีที่พูดคำว่า “ผมไม่รู้” ออกไป

แต่เขาจะแก้ไขอะไรได้....

มึงเลือกเองไม่ใช่เหรอวะแว่น?


“รู้ว่าคนที่เขาเลิกพยายามแล้วคงไม่เดินมาหามึงพร้อมช่อดอกกุหลาบอันเท่าหัวหรอก”

หือ? อะไรนะ?

เด็กหนุ่มหันหลังไปมองตามที่เพื่อนรักชี้ กวินภพที่เดินลงมาจากรถหอบช่อกุหลาบช่อใหญ่ที่เต็มไปด้วยกุหลาบแดง ขาว และชมพูในกระดาษห่อสีฟ้าคุ้นตา ไม่สนใจเหล่านักศึกษาที่ยกโทรศัพท์ขึ้นถ่ายรูปแม้แต่น้อย

ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าเขาเคยเห็นกุหลาบช่อนี้ที่ไหนมาก่อนนะ

“แว่น...” กวินภพยื่นช่อกุหลาบให้เด็กหนุ่มที่ยังคงตกใจกับการปรากฎตัวของเขา

“พี่กล้าไม่มีเรียนเหรอครับ” แว่นถามอย่างงุนงง

“โดดน่ะ” ชายหนุ่มยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน

“เอ๊ะ? แล้ว...นี่มันอะไรกันครับ” แว่นไม่รู้จะถามเรื่องโดดเรียนหรือเรื่องดอกกุหลาบในมือ ได้แต่มองช่อดอกไม้สลลับกับคนให้
อย่างสับสน

“พี่เอามาคืน” กวินภพยิ้มอย่างมีเลศนัย ไม่เหลือคราบชายหนุ่มเมื่อเช้า

“คืน?” เด็กหนุ่มกระพริบตาปริบๆ

“มากันพี่หน่อยได้มั้ย พี่มีอะไรจะให้ดู” ร่างสูงดึงข้อมือเด็กหนุ่มให้ลุกตาม แว่นที่ยังคงประมวลผลเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ปลิวติดมือชายหนุ่มมาอย่างง่ายดาย เด็กหนุ่มรีบท้วง

“ผมมีเรียนบ่ายสาม..”

“คลาสพันคนมึงไม่เข้าก็ไม่มีใครรู้หรอก” แทนไทยขัด โยนกระเป๋าของร่างเล็กให้กวินภพอย่างอำนวยความสะดวกเต็มที่ “ไม่ต้องกลับมานะเดี๋ยวกูจดให้”








รู้ตัวอีกทีก็มานั่งในรถสปอร์ตคันหรูของอีกฝ่ายเสียแล้ว


“พี่กล้า...เรื่องเมื่อวาน....” เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ อย่างน้อยที่สุดเขาก็อยากขอโทษกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“แว่น...จำครั้งแรกที่เราเจอกันได้มั้ย” ชายหนุ่มเอ่ยขัด

“เอ๊ะ?” เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว สมัยมัธยมเขาค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองไม่เคยคุยกับอีกฝ่าย พอขึ้นมหาวิทยาลัยก็น่าจะมีแค่เรื่องทำกุญแจตกนี่แหละที่ทำให้พวกเขาได้พูดคุยกัน

รถยนสีดำสนิทจอดเทียบที่หน้าโรงเรียนมัธยมปลายที่แว่นเพิ่งก้าวออกจากรั้วของมันมาไม่กี่เดือน ร่างสูงดับเครื่องยนต์แล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้อีกฝ่ายลงมาจากรถ

“แว่นจำวันที่แว่นมามอบตัวได้มั้ย?”

“วันที่มามอบตัว....อ๊ะ!!” เด็กหนุ่มเปิดตากว้างเมื่อเห็นชายหนุ่มดึงมาสก์ปิดหน้าที่มีลายรูปจมูกและปากของสุนัขออกมาจาก
กระเป๋ากางเกงแล้วสวม ก่อนจะดึงแว่นสายตาที่ตนไม่เคยใส่ให้ใครเห็นออกมาใส่

“จำพี่ได้รึยังครับ” เสียงอู้อี้แต่ยังคงพอจับใจความได้ดังลอดออกมาจากใต้หน้ากาก แม้ริมฝีปากจะถูกบังอยู่แต่ด้วยตาที่หยีเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวนั้นทำให้รู้ว่าชายหนุ่มกำลังยิ้มกว้าง




เป็นไปตามแผน....




เด็กหนุ่มได้แต่เบิกตากว้างอย่างตกตะลึง มือที่ถือช่อดอกกุหลาบอยู่พลันอ่อนแรงจนทำให้ดอกไม้ช่อใหญ่ตกลงบนพื้น






เช่นเดียวกับวันที่พวกเขาพบกันครั้งแรก...


__________


กะจะลงพรุ่งนี้ แต่สารภาพว่ากลัวแว่นตาย

อย่าเพิ่งฆ่าน้อง

น้องไม่ได้ตั้งใจ :hao5:

สัญญาจะให้น้องชดใช้ให้หวานๆ :mew6:


ทุกคนcalm downnnnnnnnn ฮืออออออ
ไรท์ตดใจแทนแล้วเนี่ย 5555555 :katai5: :katai5: :katai5:





หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 06-03-2017 22:37:26
 :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 06-03-2017 22:42:04
โถ่พ่อคุณ. เก่งไปหมดทุกเรื่อง แต่ไม่กล้าจีบแบบชัดเจนๆ มั่นใจหน่อยเนาะๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 06-03-2017 22:55:29
คนพี่น่ารักกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 06-03-2017 23:15:33
มีความมึนกับพี่กล้า ต้องให้เหนือฟ้ามาอธิบายเนอะ 555 :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-03-2017 23:19:53
เหนือช่วยเพื่อนให้สมหวังในรักครั้งนี้ ก็ขอให้เหนือเข้าใจกับพี่ติณณ์เร็วๆด้วยเถอะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 06-03-2017 23:28:10
รักเหนือฟ้ามากมาย
อยากมีเพื่อนสมัยอนุบาลปกป้องเราอย่างนี้บ้างจัง  :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 06-03-2017 23:40:39
ยังไงเราก็ยังขัดใจแว่นอยู่ดี จริงๆ อยากให้กล้าถอยมานะ เพราะนี่ถ้าเหนือฟ้าไม่บอกกล้า คือทุกอย่างจบ แว่นไม่คิดจะทำไรเลย ซึ่งเราไม่ได้มองว่ามันซึนๆ น่ารัก แต่มันน่าหมั่นไส้ กล้าไม่ควรยอมมากขนาดนี้ ส่วนแว่นเองแสดงความรักให้เห็นหน่อยสิ นายทำได้แค่ไหน เข้าใจว่าเจ็บมาแต่แบบนี้เขาเรียกเล่นตัวเกินงาม #อินจัด
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 06-03-2017 23:45:41
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วเราร้องไห้   :mew6:
ตอนท้ายน้องแว่นมีความช็อก อยากรู้แล้ววว
ขอบคุณเหนือฟ้าที่ช่วยตบความจั๊ดง่าวของพระเอกให้หายไป ผลบุญในครั้งนี้ต้องส่งผลให้ความรักสมหวังแน่
ขอบคุณคนเขียนที่มาต่ออีกตอนนะคะ น่ารักที่สุด  :L1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 10th Diagnosis: Tachycardia 100% [6/3/60] P.9
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-03-2017 23:50:59
แว่นนนนนน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 07-03-2017 00:12:11
พ่อกล้า โถ่พ่อคุณ อะไรจะขนาดนั้น น่าเอ็นดู

เกือบละแว่น เกือบด่าละ จะด่าแล้วด้วย เล่นองค์ ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา ถึงจะเจ็บมาขนาดไหน แต่ถ้า ไม่รู้จักทำใจ แล้วยอมรับมัน ชีวิตก็เดินหน้าต่อไม่ได้ แว่นจะจมปรัก อยู่ใน โลกเน่า ๆ ต่อไปไม่ได้ เพราะพี่กล้าพร้อมฉุด ฮ่าาา โอ๊ย ชอบพี่เหนือฟ้าจังเลย


ปล.ไอ้พี่ติณท์ ไปให้พ้นเหนือฟ้า เราไม่ให้อภัย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 07-03-2017 00:14:07
อิน้องไม่ทำอะไรให้คนพี่เลยนะ คนพี่ตามตลอดอะ แอบหมั่นไส้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 07-03-2017 00:21:06
กล้าสู้ๆ
 :man1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-03-2017 00:31:34
 :mew5: :mew5: :mew5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 07-03-2017 00:52:44
พี่กล้าเป็นตลก :m20:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-03-2017 01:03:14
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-03-2017 01:23:30
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 07-03-2017 04:37:20
 :katai2-1: กล้าสู้ๆเอาเลยเป็นแฟนกันเมื่อไหร่จัดหนักเลย ตลกกับความไม่มั่นใจของกล้า  :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 07-03-2017 06:57:54
เอาแว่นมาปรบทัศนคติด่วน ๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 07-03-2017 07:40:02
อ่าววว เหยยยยย จะมาตัดตอนกันแบบนี้ม่ายยด้ายยย มาต่ออย่างด่วนเลยน้าาา  :m31:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 07-03-2017 08:41:04
 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
สงสารพี่กล้าาาาาาาาา
นี่กล้าที่จะเผยความในใจแล้วนะ แต่อีกคนไม่ยอมรับจะทำอะไรได้ เวรี่แซดดดดดด
กลัวจริงๆ กลัวว่า ไอ้พี่กร จะกลับมายุ่ง โอ๊ยๆ

พี่ติณห์กับเหนือฟ้าก็ยังคงความหน่วงต่อไป 555

รอติดตามฮะๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 07-03-2017 09:23:36
ถ้าไม่มีพี่เหนือ คู่นี้จะได้ลงเอยกันม๊ายยยยยยยยยยย

ถ้าพี่กล้ากับน้องแว่นตกลงกันได้
ขอซีนหวาน ๆ ด้วยนะคะ

ส่วนพี่ติณณ์ ต้องพยายามมากกว่านี้นะคะ
ไม่งั้นได้เสียพี่เหนือไปจริง ๆ

คู่พี่น้ำอุ่น คู่นี้คงหวานกันตลอด


 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 07-03-2017 10:17:12
 :3123: :3123: :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 07-03-2017 11:32:22
 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 07-03-2017 11:34:29
งือออออออ น้องแว่นนนนน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 07-03-2017 12:12:23
ก็ยังไม่พอใจแว่น ถ้าแว่นไม่รู้ว่ากล้าชอบ จนกลัวการคิดไปเอง เราจะไม่โกรธนะ แต่นี่คือกล้าทั้งทำ ทั้งพูด จนแว่นรู้แล้วว่ากล้าชอบ ยังทำแบบนี้ ไม่โอเคอย่างแรง

จริง ๆ ไรท์ไม่ควรให้กล้าทำแบบนี้นะ ถึงกล้าจะรู้ว่าแว่นชอบ แต่ถ้าแว่นยังเป็นแบบนี้ ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ปัญหามันเกิดจากการที่แว่นไม่ยอมทำไร รู้ว่ากล้ารักก็ยังไม่ยอมรับรักกล้า ต่อให้กล้าวิ่งตามอีกเท่าไหร่ก็เหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 07-03-2017 13:46:21
ไอ้พี่กล้าเป็นคนแสดงความรักแบบแปลกๆ ดึงตัวเองเข้าหานะ แต่โคตรผิดวิธี พูดเลยย นี่ดีไง น้องแว่นเล่นด้วย มันเลยดูสมูทตี้ในช่วงแรก

แต่พอถึงขั้นจริงๆจัง จะเริ่มคิดละ เป็นคนเวลาอยู่กับเพื่ออัธยาศัยดีหรือเปล่า เพราะขนาดดูไม่สนิทกัน ยังไหลไปตามตัวแว่น ชวนพูกปินโต ชวนอนห้อง ชวนป้อนข้าว

เห้ยย แมร่งโคตรอ้อนอะ  เราพึ่งรู้จักกันนะ <ในมุมมองของแว่นตอนนั้นเข้าใจว่าพี่เค้าพึ่งรู้จัก> แปลว่าพอเริ่มสนิทท่าทางแบบนี้คือปกติ หลายๆสิ่งหล่อหลอมบอกว่า พี่เค้าไม่ได้เลวหรอก พี่เค้าเป็นคนดี แต่แมร่งก็กลัวอยุ่ดี แนะนำให้บอกไปตรงๆ เกริ่นให้ถูกเรื่องคุยให้เข้าใจไปเลย จะได้ไม่ต่างฝ่ายจะได้ไม่คิดไปเองซะที



ปล. เหนือเอ้ยย เอาตัวเองเข้าไปเอี่ยวทำไมหน้อออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: bekeyyy ที่ 07-03-2017 17:26:14
 o13 o13 o13 o13 o13
น้องแว่นวันนี้หนูรอดไปได้อีกวันนะลูก แล้วพี่กล้าถ้าไม่ได้ฟ้ามาไขข้อเท็จจริง
คนอ่านกะเอาตะไบไปเหลาเขาของพี่กล้าแล้วนะเนี่ย!!!!!
ไม่อยากให้พี่กล้าคิดว่าตัวเองด้อยกว่าพี่ติณณ์เล๊ยยยย
คราวนี้กล้าอาจจะได้เมียก่อนพี่ติณณ์ก็ได้ เห็นไหม ชนะ!55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 11th Diagnosisมาอัพแว้วว อย่าฆ่าแว่นน้า [6/3/60] P.10
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 07-03-2017 18:12:38
History: Abrasion



เวียนหัว


กวินภพ รัตนประดิษฐ์ในวัยสิบเจ็ดปีคิดอย่างเซ็งๆ ทั้งที่วันนี้เป็นวันปิดเทอมแท้ๆ แต่นักเรียนม.ห้าอย่างเขาที่ต้องเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยต้องเสียสละเวลานอนอันมีค่ามาเรียนพิเศษที่สถาบันกวดวิชาใกล้โรงเรียนทุกวัน เด็กหนุ่มอยู่ในชุดลำลองกางเกงขายาวกับเสื้อมีฮู้ดและหน้ากากปิดจมูกรูปหน้าหมาน้อยที่เหลือเพียงแผ่นเดียวในเซเว่นซึ่งขัดกับอากาศร้อนๆของสยามเมืองยิ้มเป็นอย่างมาก



ซวยจริงๆ มาเป็นหวัดอะไรตอนนี้ก็ไม่รู้



เมื่อเช้าเด็กหนุ่มรีบร้อนออกมาทำให้ไม่ได้กินอาหารเช้าและยาอย่างที่ตั้งใจไว้ พอกะว่าจะกินข้าวกลางวันอาจารย์ที่สอนก็ปล่อยช้าเสียจนเขาเกือบไปเรียนคลาสต่อไปไม่ทัน อย่าว่าแต่หาอะไรใส่ปากเลย



จนถึงตอนนี้เลยรู้สึกไม่ค่อยหิวซะแล้ว




ว่าแต่...ทำไมพื้นมันเอียงๆ?



“ระวัง!!!!!”


ร่างสูงที่เซลงไปบนถนนใหญ่ถูกแรงกระชากให้กลับมาในทางเท้าทันเวลาที่รถสิบล้อวิ่งผ่านไปพอดี กวินภพที่นั่งอยู่กับพื้นหันไปหาคนที่ช่วยชีวิตของตนหวังจะขอบคุณ

ภาพที่เห็นคือเด็กชายในชุดนักเรียนของโรงเรียนเขากำลังก้มหาอะไรบางอย่างบนพื้นอย่างลุกลี้ลุกลน รอบกายมีกลีบกุหลาบร่วงหล่นเต็มพื้นจากช่อของมันที่หล่นอยู่ไม่ไกลออกไป

ที่ปลายเท้าของกวินภพมีแว่นสายตาทรงกลมตกอยู่ ชายหนุ่มรีบยกมือแต่ที่แว่นกรอบเหลี่ยมของตน ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อรู้สึกว่ามันยังอยู่บนหน้า เด็กหนุ่มหยิบแว่นที่พื้นขึ้นมาแล้วถามร่างที่ยังคงก้มหน้าหาของจนแทบจะชิดกับพื้น


“เอ่อ...แว่น.. แค่กๆ” กวินภพไอค่อกแค่กก่อนจะได้ถามว่าหาแว่นอยู่หรือไม่ แต่เด็กชายรีบเงยหน้าขึ้นมาทันที

ใบหน้าจิ้มลิ้มและดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มสะกดให้ร่างสูงมองตาค้าง รับกับผมทรงกะลาม้าเต่อที่ไม่เคยปราณีใครกลับดูเหมาะกับคนตรงหน้าจนน่าตกใจ ริมฝีปากรูปกระจับเผยยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นแว่นของตนในมือของร่างสูง

“เจอแล้ว!”เด็กชายหยิบแว่นกลับมาใส่ทันที ดวงตากลมโตที่ถูกบดบังด้วยแว่นกรอบหนากระพริบปริบๆ เพื่อปรับโฟกัส ก่อนจะหันมาเจอเขา

“ถ้าพี่อยากตายก็อย่าทำตัวเป็นภาระสังคมแบบนี้ พี่รู้มั้ยว่าคนขับรถบรรทุกคันเมื่อกี้อาจจะมีภรรยา มีลูกเล็กๆรอพ่ออยู่ที่บ้าน แต่พ่อของตัวเองกลับต้องมาติดคุกเพราะคนประมาทเลินเล่ออยากลงไปเดินเล่นกลางถนน แล้วเด็กก็จะโตมาไม่มีพ่อ โดนตราหน้าว่าเป็นลูกฆาตกร กลายเป็นขยะสังคมเพราะไม่มีใครสนใจ แล้วก็ลงเอยด้วยการทำอาชีพค้ายาเสพติด ขายให้อนาคตของชาติอีกมากมาย เด็กๆอีกหลายร้อยชีวิตจะต้องอยู่เหมือนตายทั้งเป็นจากปัญหายาเสพติด พี่จะรับผิดชอบสังคมยังไงครับ?”
เสียงเรียบเอ่ยออกมาเป็นชุดราวกับปืนกลรัวกระสุน



อยู่ดีๆกลายเป็นคนชั่วทำลายอนาคตของชาติเลยเว้ย



“คือ…เมื่อกี้พี่...แค่กๆ...วูบไป...” กวินภพพยายามแก้ตัวให้หลุดพ้นจากข้อหา แต่ความสนใจของคนที่ด่าเขาด้วยคำสุภาพยาวเหยียดลงไปอยู่ที่เข่าของเด็กหนุ่มซึ่งถลอกเป็นทางยาว


“มาครับ ไปนั่งที่ม้านั่งก่อน เดี๋ยวผมทำแผลให้”

คนที่ยังมึนๆด้วยพิษไข้กับช็อกจากเหตุการณ์เมื่อครู่เดินตามเด็กชายไปอย่างว่าง่าย ร่างเล็กเดินเข้าไปในเซเว่นข้างๆ ส่วนกวินภพก็นั่งสัปหงกรออีกฝ่ายหลังจากอะดรีนาลีนจากความตื่นเต้นเริ่มลดลง


"อ่ะ"


คนที่กำลังสะลึมสะลือได้ที่ผงกหัวขึ้นมองมองขนมปัง น้ำเปล่าและยาลดไข้ในมือเด็กชาย

"กินสิครับ" คนตัวเล็กเอ่ยซ้ำ วางขนมลงบนตักของเขาแล้วคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อสำรวจบาดแผล "แสบหน่อยนะครับ"

แม้จะพูดอย่างนั้น แต่กวินภพที่กำลังจัดการขนมปังอย่างหิวโหยไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดจากการล้างแผลของเด็กชายเลยแม้แต่น้อย

"ทานยาด้วยสิครับ" คนที่ก้มทำแผลให้เขาเอ่ยโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา

"ไม่เอาอ่ะ" คนกินยายากส่ายหน้า

"ถ้าพี่ไม่กินยา เชื้อโรคในร่างกายพี่ก็จะเพาะตัว กลายพันธุ์จากไข้หวัดใหญ่ เป็นไข้หวักนก เป็นไข้วัดพญานกอินทรีย์ แล้วก็เป็น
ไข้หวัดเครื่องบินในที่สุด..." แม้สมองจะยังขมุกขมัว แต่กวินภพค่อนข้างมั่นใจว่ามีบางผิดปกติในคำอธิบายของร่างเล็ก "...แล้วเครื่องบินก็จะป่วย พอเครื่องบินป่วยมันก็จะตก"


เด็กชายแปะพลาสเตอร์ลายโดราเอม่อนอันใหญ่ทับบาดแผลของกวินภพ


"พี่จะเป็นสาเหตุให้คนเป็นร้อยครอบครัวต้องสูญเสียคนสำคัญ บ้านเมืองสูญเสียกำลังขับเคลื่อน เศรษฐกิจตกต่ำ เกิดความยากจนข้นแค้นไปทั่ว พี่ชายต้องการแบบนั้นจริงๆเหรอครับ?"



เพื่อเป็นการตัดปัญหาไม่ให้สมองต้องคิดไปมากกว่านี้ เด็กหนุ่มจึงยัดยาเข้าปากแล้วกระดกน้ำตามอย่างว่าง่าย


"แค่นั้นก็จบ" เสียงหวานบ่นพึมพำ


"แล้ว...นี่ซื้อกุหลาบมาทำไมเยอะแยะ" เมื่อน้ำลงคอแล้วก็รู้สึกระคายน้อยลงเยอะ กวินภพปิดหน้ากากกลับขึ้นมาจังหวะเดียวกับที่เด็กชายเงยหน้าขึ้น


"อ๋อ ผมสอบติดที่นี่ วันนี้มามอบตัว แม่เลยให้เอากุหลาบมาแก้บนน่ะครับ" ร่างเล็กว่า


"โทษทีนะที่ทำให้เดือดร้อน เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่" ร่างสูงหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาแต่ถูกคนตรงหน้าห้ามไว้


"กุหลาบพวกนี้บ้านผมปลูกเอง เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยตัดมาใหม่ก็ได้"

"แต่ว่า...."

"เก็บเงินไว้ซื้อข้าวกินเถอะครับ" คนที่ก้มหาบาดแผลอื่นของร่างสูงขัด "ไปทำยังไงครับถึงได้หิวจนเป็นลมไปแบบนั้น"

"ก็....เรียนพิเศษ..." ทั้งที่อายุมากกว่าแท้ๆ ทำไมเขาต้องรู้สึกหงอที่โดนอีกฝ่ายดุด้วยเนี่ย

"ทำไมถึงไม่ดูแลตัวเองแบบนี้ล่ะครับ ถ้าพี่เป็นอะไรขึ้นมาพ่อกับแม่พี่จะว่ายังไง"เด็กแว่นตรงหน้าเอ่ยอย่างหงุดหงิด "ต่อให้
อยากเข้ามหาลัยแค่ไหนถ้าตายก่อนก็ไม่คุ้มนะครับ"

กวินภพได้แต่นั่งเงียบ

"เฮ้อ..." เสียงถอนหายใจเบาๆดังขึ้นจากร่างเล็ก ก่อนที่ริมฝีปากรูปกระจับสีแดงอมชมพูจะเป่าลงบนพลาสเตอร์เป่าๆ "เพี้ยง! หายซะนะ"

การกระทำเด็กๆที่ดูเหมาะกับวัยเป็นครั้งแรกตั้งแต่เจอกันทำให้กวินภพเริ่มยิ้ม

"เงินนี่ถือซะว่าเป็นค่าทำแผล" ร่างสูงยื่นเงินให้ ยังคงรู้สึกไม่สบายใจที่เด็กที่ตนไม่รู้จักมาทำนู่นทำนี่ให้ตนฟรีๆ

"ไม่ต้องหรอกครับ ถือซะว่าพี่ชายเป็นตัวทดลองให้ผมฝึกไว้ใช้ตอนโต" ร่างเล็กปฎิเสธด้วยประโยคที่กระตุ้นความสนใจของกวินภพ

"ทำไม อยากเป็นหมอเหรอเรา?" คนถามเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ ตัวแค่นี้รู้แล้วเหรอว่าตัวเองอยากเป็นอะไร

"หมอหมาต่างหากล่ะครับ" อีกฝ่ายแก้ ลุกขึ้นมานั่งข้างเขาบนม้านั่ง

"ทำไม..."

"ถึงอยากเป็นน่ะเหรอครับ?" เด็กชายดันแว่นกรอบหนาให้ชิดใบหน้า "สัตว์น่ะ มันน่าสงสารนะครับ เจ็บก็พูดไม่ได้ ได้แต่นั่งรอให้เจ้านายสังเกตแล้วพามาหาหมอ"

กวินภพรู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่ได้พูดถึงสัตว์ที่เป็นสัตว์จริงๆ

"ต่อให้บาดเจ็บแค่ไหนก็ได้นอนครางหงิงๆ ถ้าเจ้าของไม่สนใจ ก็ได้แต่นอนรอความตาย...." ร่างเล็กหันมาหาเขา

"พี่ชายมีสัตว์เลี้ยงมั้ยครับ?"

"มีหมาสองตัว" กวินภพตอบ เป็นลูกสุนัขพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้และโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ที่พ่อเขาเพิ่งได้มาเป็นของขวัญจากลูกค้า

ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเป็นประกายภายใต้กรอบแว่น


ตึกๆ


อะไร...

นั่นเสียงอะไร..
.



กวินภพพยายามไม่ตกใจที่จู่ๆหัวใจของตนก็เต้นผิดจังหวะ


หัวใจวายรึเปล่านะ?


"เอาอย่างนี้ อีกซักสิบปีถ้าพี่ชายมีสัตว์เลี้ยงอยู่ ถึงตอนนั้นค่อยจ่ายค่าทำแผลทีเดียวก็ได้นะ" เด็กชายบอก เรียกสติของคนฟังให้กลับเข้าร่าง "คลินิคของผมจะมีทั้งที่อาบน้ำตัดขน รับฝากสัตว์เลี้ยง ผมจะทาผนังเป็นสีม่วงที่แม่ชอบ มีมุมขายของเล่นสัตว์ มีมุมให้เจ้าของนั่งรอมันชั้นบนไว้ให้สัตว์ที่รับฝากได้วิ่งเล่น...."

"ตัวแค่นี้คิดไปถึงไหนแล้วเนี่ยเรา" คนที่ใส่หน้ากากอยู่ยกมือขึ้นหมายจะขยี้ผมอีกฝ่ายอย่างหมั่นไส้ ทว่ารอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนริม
ฝีปากเล็กทำให้มือของเขาชะงักค้างอยู่กลางอากาศ


รอยยิ้มกว้างที่ทำให้โลกทั้งใบหยุดหมุนไปชั่วขณะ


ตึกๆ... ตึกๆ..ตึกๆๆๆ


"ผมต้องทำให้ได้...ผมรู้ว่าผมต้องทำให้ได้" เด็กชายเอ่ยอย่างมุ่งมั่นจนกวินภพสัมผัสได้ ร่างเล็กลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วโบกมือลา

"อย่าลืมนะ มาอุดหนุนคลินิคหมอแว่นด้วยนะ"







วันนั้น....เป็นวันแรกที่กวินภพตกหลุมรัก











"หลังจากวันนั้น พี่ก็ตั้งหน้าตั้งตารอวันเปิดเทอม กะว่าจะเข้าไปคุยกับแว่นให้ได้..."


ทั้งสองเดินเลียบสนามฟุตบอลของโรงเรียนที่ไม่มีคนเพราะนักเรียนอยู่ในห้องกันหมด กวินภพมองบรรยากาศรอบกายด้วยความคิดถึง

"แต่พอเจอจริงๆ...พี่ก็ไม่กล้า"

"ผมไม่เข้าใจ" แว่นมีสีหน้าสับสน "ทำไมคนที่มีทุกอย่างพร้อม มีคนล้อมหน้าล้อมหลัง คนที่ไม่น่าจะกลัวอะไรอย่างพี่ถึงไม่กล้าคุยกับผม?"

ขายาวหยุดเดินกระทันหันจนคนที่เดินตามมาเกือบเบรกไม่ทัน กวินภพหันกลับมาหาร่างเล็กด้วยแววตาลังเล ก่อนจะยอมตอบด้วยคำตอบที่แว่นยังคงไม่เข้าใจว่ามันเกี่ยวกันตรงไหน

"พี่น่ะ...เป็นน้องพี่ติณณ์นะ"

"?" เด็กหนุ่มเอียงคออย่างงุนงง

"การเป็นน้องพี่ติณณ์...มันไม่ง่ายเลยนะ" ร่างสูงกัดริมฝีปาก "พี่ไม่รู้หรอกว่าคนอื่นจะมองพี่เพราะอะไร สำหรับพี่ คนมองมักจะมองพี่ เพราะพี่คือน้องพี่ติณณ์...คือ..พะ..พี่..พี่..." ลมหายใจของอีกฝ่ายเริ่มขาดห้วง คำพูดตะกุกตะกักจนฟังไม่ได้ศัพท์

แว่นเอื้อมมือไปจับมือใหญ่ กวินภพก้มลงมองมือขาวของเด็กหนุ่มอย่างประหลาดใจ


"หายใจลึกๆนะครับ" มือเรียวเล็กบีบมือเขาน้อยๆอย่างให้กำลังใจ ส่งกระแสไฟฟ้าให้แล่นผ่านทั่วร่างชายหนุ่ม ส่งเป็นความกล้า
ให้กวินภพพยายามพูดสิ่งที่คิดออกไป

"พี่...พี่พูดไม่เก่ง ขี้อาย เงอะงะซุ่มซ่าม แถมยังไม่มีเพื่อนคนอื่นนอกจากไอ้เหนือ พี่ไม่อยากให้แว่นมองพี่ว่าเป็นพวกขี้แพ้ พี่ไม่อยากให้แว่นมองพี่เป็นคนไม่เจียมตัวที่กล้าเดินเข้ามาขอทำความรู้จัก..." ชายหนุ่มยกมืออีกข้างเกาท้ายทอยอย่างเก้อๆ ดวงตาคมฉายแววเศร้าหมองแต่เปี่ยมไปด้วยความหวัง


"พี่กล้า..." ดวงใจดวงน้อยเต้นตึกตักเมื่อสบสายตากับอีกฝ่าย


"แต่ตอนนี้ พี่คิดเข้าข้างตัวเองได้รึเปล่าแว่น? พี่ขอหลงตัวเองคิดว่าแว่นก็รู้สึกอย่างที่พี่รู้สึก..." มือใหญ่ดึงมือของเด็กหนุ่มขึ้นมาทาบบนหน้าอกข้างซ้ายที่ถูกก้อนเนื้อภายในกระแทกอย่างบ้าคลั่ง



"พี่..."



"กวินภพ? นรธีร์?"



เสียงของชายวัยกลางคนดังขึ้น เจ้าของชื่อหันขวับไปมองคนขัดจังหวะที่เดินตรงเข้ามาหาด้วยสีหน้าดีใจ ศิษย์เก่าทั้งสองยกมือไหว้อาจารย์โต้ง อาจารย์พละของพวกเขาที่เคยเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของกวินภพ


"สวัสดีครับอาจารย์โต้ง"


แม้จะน้ำตาตกในที่ถูกขัดจังหวะในช่วงที่ตนกำลังจะสารภาพรัก แต่กวินภพก็ไม่ลืมหน้าที่ลูกศิษย์ดีเด่นทักทายอดีตอาจารย์ประจำชั้นอย่างนอบน้อม อาจารย์ในชุดเสื้อโชพละและกางเกงวอร์มขายาวตบไหล่ลูกศิษย์พร้อมรอยยิ้ม
"เอ้อๆ ไม่เจอกันหลายเดือนหล่อขึ้นนะเนี่ย" ดวงตาที่ล้อมไปด้วยรอยย่นจากการเวลาเหลือบมองแว่นพร้อมรอยยิ้มกว้าง "มานี่ๆหมอแว่น ไปห้องพักอาจารย์กับครู เดี๋ยวจะพาไปหาอาจารย์คนอื่น"

ทั้งสองได้แต่เดินตามไปอย่างปฎิเสธไม่ได้ บอกตามตรงแว่นรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยกับระฆังช่วยชีวิตนี้ แต่ไม่ใช่เพราะเขาไม่ต้องการได้ยินคำๆนั้นจากอีกฝ่าย....


"เอ้า ใครรู้ตัวว่าแพ้ก็จ่ายมา!" อาจารย์โต้งตะโกนลั่นห้องทันทีที่เปิดประตู อาจารย์สิบกว่าชีวิตเงยหน้าขึ้นตามเสียง ก่อนที่เสียงบ่นจะดังระงมจนจับใจความไม่ได้

แว่นกับกวินภพมองหน้ากันอย่างงุนงง

"อะไรว้าาา ไอ้เด็กพวกนี้ ทนอีกหน่อยก็ไม่ได้ แค่ปีเดียวครูก็ชนะแล้วเนี่ย" อาจารย์ชาติ ครูสอนเคมีควักธนบัตรสีเทาใส่มือของอาจารย์โต้งอย่างอารมณ์เสีย

"ครูผิดหวังในตัวพวกเธอจริงๆ" อาจารย์วันเพ็ญ ครูสอนภาษาอังกฤษจอมเฮี้ยบเอ่ยเสียงดุ แต่ก็ยอมจ่ายเงินให้อาจารย์อีกคนแต่โดยดี "คิดว่าเธอจะไวไฟกว่านี้นะกวินภพ นี่ครูรอมาจะปีนึงแล้วนะ"

และเสียงบ่นอีกหลายเสียงที่ทั้วสองไม่เข้าใจว่าพวกตนทำผิดอะไร

"เดี๋ยวครับๆ นี่มันอะไรกันครับอาจารย์" ร่างสูงที่ทนไม่ไหวโพล่งถามขึ้นมาในที่สุด เสียงพูดคุยในห้องหยุดลงพร้อมกับทุกสายตาที่จับจ้องมาทางพวกเขา

"ก็พวกครูพนันไว้ว่าพวกเธอจะลงเอยกันตอนไหนน่ะสิ" อาจารย์ประจำชั้นที่รับทรัพย์เป็นกอบเป็นกำยิ้มหน้าบาน "แหม่  มันต้องได้อย่างนี้สิวะศิษย์ครู"


เดี๋ยว...

อะไรนะ?


แว่นกระพริบตาปริบๆ พยายามคิดตามคำพูดของอีกฝ่าย


"ทำไมอาจารย์ถึงรู้..." ต้นกล้ามีสีหน้าไม่อยากเชื่อว่าจะถูกอาจารย์ประจำชั้นที่เคารพรักใช้เป็นเครื่องมือหากินลับหลัง


"แหม เขารู้กันทั้งโรงเรียนแหละจ้ะพ่อคุณ" อาจารย์บุปฝา ครูประจำชั้นสมัยม.สี่ของแว่นแซวเสียงสูง "จ้องกันไปหลบกันมาจนพวกครูนึกว่าหนังแขก"


นี่มันอะไรกัน...


แว่นอยากยกมือกุมหัวให้ธรณีสูบเขาลงไปในรอยแยกมันตอนนี้

"แล้วนี่...อาจารย์ไปพนันกันตอนไหนครับเนี่ย" กวินภพมีสีหน้าเพลียจิตอย่างรุนแรง เขาไม่รู้จะโกรธหรือจะขำเหล่าอาจารย์ที่ดูจะสนใจเรื่องของพวกเขามากเกินไปดี


"ก็ตอนที่เธอปีนรั้วโรงเรียนไปดูนรธีร์เปลี่ยนชุดนั่นแหละ"


แว่นหันขวับไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างตกใจ ยกมือขึ้นปิดเรือนร่างของตัวเองแล้วก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณ


"ผมบอกแล้วไงว่าผมปีนไปเก็บบอล ทำไมไม่มีใครเชื่อผมบ้าง!"


เกือบจะดีอยู่แล้วกลายเป็นโรคจิตเฉยเลย


นี่เขาหน้าตาหื่นกามขนาดนั้นรึไงกัน



"จ้า พ่อคุณ เก็บบอลก็เก็บบอล" น้ำเสียงของอาจารย์แต่ละท่านไม่มีความเชื่อถือในคำพูดของชายหนุ่มซักนิด

"เอ้อ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว คาบสุดท้ายพอดี สองคนไปแนะแนวน้องกับครูหน่อยสิ" อาจารย์ปรียา ครูแนะแนวร่างท้วมใจดีที่มักจะหาเรื่องทำทุกอย่างให้ตัวเองไม่ต้องสอนลากพวกเขาออกมาจากห้องพักครู ดับฝันการขอลากลับของกวินภพอย่างง่ายดาย






"...ครับ ก็ทั้งหมดก็ประมาณนี้" แว่นส่งไมค์คืนให้อาจารย์หลังจากพูดจบ เมื่อทั้งสองสามารถปลีกตัวออกมาได้ในที่สุด กวินภพพยายามรวบรวมความกล้าที่ปลิวหายไปในจักรวาลเวิ้งว้างอันไกลโพ้นแล้วหันไปหาคนที่เดินอยู่ข้างๆเขา


"คือพี่..."


"พี่แว๊นนนนนนน" เสียงแหกปากของเด็กหนุ่มร่างสูงในชุดนักเรียนดังขึ้นก่อนจะเจ้าของเสียงจะวิ่งเข้ามากอดร่างเล็กด้วยความไวแสง "ฮืออออ ผมคิดถึงพี่ที่สุดเลยยยยย"

"ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้วินด์"แว่นผลักศีรษะน้องรหัสของตนอย่างหมั่นไส้ ไม่ได้รับรู้ถึงสายตาไม่พอใจของร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างแม้แต่น้อย โชคดีที่วินด์เริ่มรับรู้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากร่างของกวินภพถึงได้ยอมแกะมือออกจากพี่รหัสของตน

"แหะๆ แฟนดุเนอะ" เด็กหนุ่มม.หกกลืนน้ำลาย แว่นอ้าปากจะปฎิเสธ แต่เปลี่ยนใจไม่พูดอะไร

เรียกรอยยิ้มจากคนหน้าดุได้เป็นอย่างดี

"จริงสิ ที่ชมรมกำลังทำกิจกรรมอยู่ พี่แว่นไปหาน้องกัน ป่ะๆ" พูดเสร็จก็ลากรุ่นพี่ของตนไปทางห้องชมรม แว่นที่ขืนตัวไม่ทันหันกลับไปส่งสายตาของความช่วยเหลือจากชายหนุ่ม แต่กวินภพเพียงแค่ยักไหล่แล้วเดินตามมาเงียบๆ








สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร


ความกล้าที่กระจายคนละทิศละทางไปในตอนต้นหายไปอย่างกู่ไม่กลับ กวินภพจึงได้แต่ขับรถพาร่างเล็กที่นั่งเหม่ออยู่ข้างๆกลับไปยังคอนโดของตน


ถ้าไอ้เหนือรู้....เขาโดนฆ่าแน่


แต่ความอบอุ่นของมือเล็กที่เอื้อมมาจับมือเขาไว้ตอนที่ชายหนุ่มพยายามพูดความในใจและแววตาเอาใจช่วยของแว่น ทำให้เขารู้ว่าวันนี้ไม่ได้ล้มเหลวอย่างที่เขาคิด


ชายหนุ่มเลี้ยวเข้ามาจอดในที่จอดประจำ แว่นที่นั่งเงียบตั้งแต่ขึ้นมาบนรถเอ่ยขึ้นเบาๆ


"ไข่หมดแล้ว เดี๋ยวผมไปซื้อที่ซุปเปอร์นะครับ"

"อื้อ พี่ขึ้นไปรอบนห้องนะ" กวินภพว่า พยายามยิ้มให้เด็กหนุ่มอย่างเป็นธรรมชาติที่สุดแล้วปลดล็อครถของตน
มือขาวเอื้อมมาจับข้อมือของเขาไว้ กวินภพก้มมองอย่างงุนงงแล้วเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย


"ผมน่ะ เชื่อว่าคนบนโลกนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว ว่าใครจะได้รับความรัก หรือใครที่ไม่มีสิทธิ์จะได้รับมัน" เด็กหนุ่มเอ่ย เสตามองไปยังคอนโซลรถอย่างไม่กล้าสบตากวินภพ


"แว่น..."

"ผมเชื่อว่าคนอย่างผมไม่คู่ควรกับคำคำนั้น ไม่คู่ควรกับการได้รับคำคำนั้นจากใคร" เด็กหนุ่มเม้มปาก "ผมเชื่อแบบนั้นมาโดยตลอด"

"...."

"ทั้งที่ผม..แค่อยากจะมองพี่อยู่ห่างๆแท้ๆ"

"...."

"ขอบคุณนะครับพี่กล้า"


"!!!!"


ริมฝีปากปากนุ่มที่เขาเฝ้าฝันถึงมาตลอดสามปีทาบทับลงบนแก้มของเขาอย่างแผ่วเบา


ขอบคุณนะครับสำหรับความอดทน...


ถึงแม้ผมจะไม่คู่ควรกับมันเลยก็ตาม



คนขี้ขลาดอย่างแว่นทำได้เพียงส่งความรู้สึกทั้งหมดผ่านจุมพิตอ่อนโยนที่ข้างแก้มนั้น



"มะ...ไม่ใช่พี่คนเดียวหรอกนะครับที่พูดไม่เก่ง" เด็กหนุ่มตีสีหน้านิ่งทั้งที่หน้าแดงก่ำ กระโดดแผล็วลงจากรถแล้ววิ่งตื๋อเข้าไปในร้านสะดวกซื้อใต้คอนโดโดยไม่หันกลับมา ทิ้งให้ชายหนุ่มยกมือขึ้นแต่จุดที่ยังอุ่นจากริมฝีปากนุ่ม พร้อมกับรอยยิ้มกว้างที่ผุดขึ้นบนใบหน้า





-------------


อย่าเพิ่งตื้บแว่น :hao5:


 :katai4: :katai4: :katai4:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 07-03-2017 18:27:46
เกือบละแว่นเกือบละ ถ้างี่เง่า ปฏิเสธอีก จะยุให้พี่กล้าเลิก ตัดใจ เท พอ รำคาญ ถ้ากลัว หรือตีค่าตัวเองต่ำต้อยขนาดนั้นเชิญอยู่คนเดียวไปเถอะ ดีนะ ไปหอมแก้มพี่กล้า กร๊ากกกก


เราอยู่ทีมอวยพระเอก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 07-03-2017 18:32:22
ทำดีแว่นทำดี ต่อไปก็อยู่ในจุดไม่ใช่แฟนก็เหมือนแฟนละ  :hao3: :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: ah-chan ที่ 07-03-2017 18:34:36
การขู่ตื้บแว่นทำให้ได้อ่านตอนเพิ่มล่ะคุล  :hao7:
ต้องขู่เยอะๆ... เอ้ย เอาใจช่วยแว่นนะจ๊ะ

เหนือฟ้านี่น่าทำเรื่องแยกนะคะ นางเป็นตัวละครที่มีปมน่าสนใจ+นิสัยที่เหมาะกับการเป็นราชินี(?)ที่ดีมั่กๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 07-03-2017 18:53:39
ป้าพร้อมมากคะ ที่จะจับแว่นมาเรียกค่าถ่าย จับมาทรมาณอีโรติก หนักๆ ถ้าพรุ่งนี้ไม่มาต่อนะคะ โซ่แส้พร้อมมากนะจุดนี้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-03-2017 18:59:50
กรี้ดดด!! อิจ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 07-03-2017 19:09:19
น้องกล้าแล้ว ความนี้พี่กล้าก็รีบรวบรวมความกล้าที่กระเจิงไป กลับมาด่วนๆเลยนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 07-03-2017 19:34:40
ขนาดอาจารย์ยังลุ้นเลยนะแว่น พี่กล้า :hao3:

เอ้าๆพี่กล้าน้องแว่นบอกแล้วนะ อิอิ

มีจุ๊บ(?)ด้วยยย :impress2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 07-03-2017 19:42:34
กำ เขารู้กันหมด ทั้งโรงเรียน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 07-03-2017 19:45:31
ตอนนี้แว่นรู้แล้วว่ากล้าชอบแว่นตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะอะไร แล้วกล้าจะได้รู้ไหมว่าแว่นชอบกล้าตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะอะไร คืออยากให้รู้อ่ะ กล้าจะได้มั่นใจในตัวเองขึ้น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: sehunice ที่ 07-03-2017 19:53:39
แว่นรอดตัวไปนะที่ไม่ปฏิเสธ ถ้าปฏิเสธจะกล่อมให้กล้าตัดใจแล้วนะ :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 07-03-2017 21:22:16
อะไรจะหวานกกันขนาดนี้ๆๆๆๆๆ
อิจฉาๆๆๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 07-03-2017 21:36:34
อร๊ายยยยยยย  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 07-03-2017 21:45:15
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-03-2017 21:46:15
ขนาดอาจารย์ยังลุ้นกับสองคนนี้จนวางเงินกันเลยนะเนี่ย  :laugh:  หวังว่าตอนต่อไปจะหวานขึ้นเรื่อยๆนะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 07-03-2017 21:50:22
ทำดีมากน้องแว่น
ท่านอาจารย์ทั้งหลายคะ
พนันกันแบบนี้เลยหรอ

 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 07-03-2017 21:50:42
ถ้ายังไม่ลงตัวตอนนี้ จะจับแว่นกะพี่กล้า เอาหัวโขกกันเลย  :m20:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 07-03-2017 22:42:35
วรั้ย น่ารักมาก เหตุที่คนพี่รักคนน้อง น่ารักๆๆๆ โหยเขาลุ้นกันทั้งโรงเรียนเลยคู่นี้ ฮาอ่ะ
พี่กล้าคนไม่มั่นใจ โถ คนหล่อ เพอร์เฟคแมน ตอนน้องจุ๊บพี่กล้าน่ารักมาก ฮือ มีความฟิน

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 07-03-2017 23:01:12
กำลังซึ้ง กำลังลุ้น อาจารย์มาทำฮาซะงั้น ตกลงรู้กันทั้งโรงเรียนยกเว้นเจ้าตัว 2 คน :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 07-03-2017 23:07:05
คุณน้องขา คุณพี่มีความฟินในตอนนี้เหลือเกิน  :-[

แต่ขุ่นพี่ขำเหล่าบรรดาอาจารย์โรงเรียนนี้มากกว่านะคะเนี่ย 555  :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Ploids ที่ 07-03-2017 23:11:37
เอาใจช่วยนุ้งแว่นน ๕๕๕๕๕๕๕
เค้ารู้กันทั้งโรงเรียนแล้วว อาจารมาลุ้นด้วยนี่สิ เอ๊ะ
 :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-03-2017 00:25:06
 :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 08-03-2017 00:31:52
โอ้โหเผื่อจะยอมรับกันผ่านมากี่ปีแล้วน้อ จารย์ยังรู้เลยแหม่
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-03-2017 00:55:20
 :เฮ้อ:เกือบไปแล้วนะแว่นนะ ตั้งท่ารออย่างจริงอย่างจังเลยนะบอกให้ ทำดีมากๆ o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 08-03-2017 01:09:32
แวะมารอเหนือฟ้ากับพี่ติน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: A_bookworm ที่ 08-03-2017 07:55:26
อาจารย์อย่างนี้ก็ได้เหรอ  o13 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 08-03-2017 08:19:55
งื้ออออออออออออออออ น่ารัก :-[
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 08-03-2017 08:46:50
โอ้ยยยยยยยย ตอนนี้พี่กล้าน่ารักมากกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 08-03-2017 10:04:31
แว่นทำตัวน่าฟัดดดดด
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.11
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 08-03-2017 12:50:50
ลงเอยกันแล้วววว ตลกคือเค้ารู้กันทั้งโรงเรียนมีแต่เจ้าตัวที่ไม่รู้555555 รออ่านเรื่องของติณฑ์เหนือนะค่า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 08-03-2017 16:53:39
12th Diagnosis: Bipolar|| บางทีสิ่งที่เห็น...ก็เป็นแค่ภาพลวงตา





"อือ..."




เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นในความมืดพร้อมกับขายาวที่พาดอยู่บนเอวของตนจากด้านหลังเช่นทุกวัน  แต่ที่ต่างออกไปเห็นจะเป็นมือใหญ่ที่วางอยู่บนหน้าท้องแบนราบภายใต้เสื้อนอน

แว่นพยายามย้ายมือหน้าออกจากหนาท้องของตนอย่างเบามือที่สุด แต่คนที่นอนหลับสนิทอยู่กลับไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ ร่างสูงรั้งคนตัวเล็กกว่าเข้ามาใกล้จนเด็กหนุ่มแทบจะจมหายไปในร่างของชายหนุ่ม


"พี่กล้า...ผมจะไปทำกับข้าวครับ" เด็กหนุ่มพึมพำกับตัวเอง พยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดที่แน่นหนาราวกับกรงเล็บราชสีห์

"อือ...หอมก่อน" ร่างเล็กหยุดดิ้นทันที เอี้ยวคอหันกลับไปมองคนที่เขานึกว่ากำลังหลับสนิทอยู่ ถึงแม้คนตัวโตจะหลับตาอยู่ แต่รอยยิ้มมุมปากบนใบหน้าคมบ่งบอกว่าอีกฝ่ายกำลังสนุกกับเหตุการณ์นี้อยู่ไม่น้อย


"พี่กล้า ปล่อยครับ" แว่นย้ำอีกครั้ง แต่กลับได้รับการตอบแทนเป็นอ้อมกอดที่หนาแน่นกว่าเดิม "พี่กล้า!"

"ดิ้นอย่างนี้เดี๋ยวพี่ตื่นนะ..." เสียงทุ้มที่แหบพร่าจะการเพิ่งตื่นนอนกระซิบข้างหูอย่างหยอกเย้า ทีแรกแว่นไม่เข้าใจความหมาย
ของอีกฝ่าย แต่เมื่อรู้สึกถึงพี่กล้าจูเนียร์ที่กำลังสะลึมสะลือกึ่งหลับกึ่งตื่นกำลังสะกิดเขาอยู่ด้านหลัง ร่างเล็กก็หยุดค้างตัวแข็งทื่อทันที




ไอ้ตัวนั้นน่ะนอนต่อไปเถอะครับ




"หอมก่อนเดี๋ยวปล่อย" ใบหน้าคมที่ซุกอยู่กับซอกคอขาวกระซิบ ริมฝีปากได้รูปและคางที่มีไรหนวดน้อยๆเสียดสีกับลำคอขาวจนเด็กหนุ่มต้องกัดริมฝีปากกลั้นเสียงประหลาดในลำคอ


กวินภพที่ยังคงหลับตาอยู่ยิ้มเมื่อได้ยินเสียงครางแผ่วเบาในลำคอราวกับลูกแมวน้อยของร่างหอมกรุ่นในอ้อมกอดของตน ชายหนุ่มเอียงแก้มให้เมื่อรู้สึกถึงร่างในอ้อมกอดที่ยอมพลิกตัวกลับมาหา

ใบหน้าขาวยื่นเข้ามาใหล้ ชายหนุ่มรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นของเด็กหนุ่มที่รินรดใบหน้าของตน ก่อนจะ...


"อื้อๆๆๆๆ" บีบจมูกเขาไว้แน่น ร่างสูงพยายามหายใจทางปากแต่ถูกมือเรียวตะปบไว้จนต้องยอมคลายอ้อมกอดจากเอวบาง

"อรุณสวัสดิ์ครับพี่กล้า ไปอาบน้ำได้แล้วครับ" เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ แล้วเดินออกไปเตรียมตัวทำอาหารเช้าเช่นทุกวัน กวินภพลูบจมูกที่แดงก่ำของตัวเองอย่างน้อยใจ เขานึกว่าจากเรื่องเมื่อคืนอีกฝ่ายจะเปลี่ยนไปจากเดิมมากกว่านี้เสียอีก


ชายหนุ่มไม่ได้สังเกตเลยว่าคนที่เดินออกจากห้องไปมีรอยยิ้มกว้างอยู่บนใบหน้าที่เห่อร้อนด้วยความเขินอาย



"เย็นนี้ผมมีเข้าห้องเชียร์ น่าจะเลิกซักสองทุ่มครึ่งนะครับ" แว่นบอกเมื่อรถสปอร์ตคันหรูจอดเทียบหน้าอาคารเรียนรวมอันเป็นภาพที่เห็นจนชินตาจนเหล่าแฟนคลับเลิกเม้าท์ไปนานแล้ว กวินภพพยักหน้า


"เดี๋ยวพี่มารับ ถ้าเลิกเลทก็โทรมานะ" ชายหนุ่มว่า กดปลดล็อครถให้เด็กหนุ่มเช่นทุกวัน

"พี่กล้า"

"หืม?" ดวงตาคมเบิกกว้างเมื่อริมฝีปากรูปกระจับเคลื่อนเข้ามาใกล้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

น่ากิน...

ริมฝีปากนิ่มกดลงบนแก้มอีกข้างของชายหนุ่ม "ทีหลังขอกันดีๆก็ได้นะครับ"

คราวนี้กวินภพไม่ยอมให้คนชอบเล่นทีเผลอหนีไปง่ายๆ หันหน้าเอาจมูกโด่งเป็นสันกดแก้มนิ่มหอมกลิ่นแป้งเด็กจนจมอย่างหมั่นเขี้ยวอยู่นานกว่าจะยอมปล่อย แว่นยกมือแตะแก้มตัวเองหน้าแดงก่ำ แล้วเปิดประตูลงจากรถไปโดยไม่พูดอะไร

ชายหนุ่มมองส่งร่างเล็กขึ้นตึกไปพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะรีบบึ่งรถกลับไปยังที่จอดของคณะก่อนที่ตนจะเข้าเรียนสายไปมากกว่านี้






"ฮั่นแน่ เหม่อๆ เป็นไง แผนกูเจ๋งใช่มั้ยล่า~" เหนือฟ้าตบไหล่เพื่อนที่นั่งยิ้มอยู่คนเดียวราวกับคนบ้าอย่างอารมณ์ดี "บอกน้องไปแล้วใช่มั้ย?"


กวินภพส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะถูกเพื่อนรักโบกหัวป้าบใหญ่


"มึงมัวทำอะไรอยู่?" เหนือฟ้าอยากจะบีบคอเพื่อนรักให้ไปที่ชอบที่ชอบให้รู้แล้วรู้รอด กวินภพรีบยกมือปัดป้องตัวเองแล้วรีบอธิบายก่อนจะโดนเพื่อนรักกระทืบ เหนือฟ้านิ่งฟังบอกเล่าของเพื่อน ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างสมเพชเวทนา "ตอนนี้มึงก็รู้แล้วว่าน้องก็ขี้กลัวแบบมึง หลังจากนี้มีอะไรก็อย่าคิดเองเออเอง คุยกันให้รู้เรื่อง เข้าใจมั้ย?"


กวินภพพยักหน้า


"ดี ตอนเที่ยงกูมีนัด ไม่ต้องรอกูนะ" เหนือฟ้าบอก หันกลับไปจดเลคเชอร์ตามอาจารย์ลวกๆ กวินภพได้แต่พยักหน้า เหนือฟ้าไม่เหมือนเขา เรื่องความรักเพื่อนสนิทของเขาไม่เคยบอกอะไรให้ชายหนุ่มรับรู้ แต่พักนี้ เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายมีเรื่องหนักใจกับคนที่กำลังคบอยู่คนนี้พอสมควร


เหมือนสมัยเด็กๆที่ร่างโปร่งแอบมีแฟนโดยไม่ยอมบอกเขา


แม้เหนือฟ้าจะไม่เคยบอกชื่อของอีกฝ่ายให้เขารับรู้ แต่บางครั้งที่มาค้างที่บ้านเขา กวินภพจะได้ยินเสียงเพื่อนรักสะอื้นอยู่ในห้องน้ำตอนกลางดึก



เหนือฟ้าไม่เคยยอมให้เขาเห็นน้ำตา


"มึง...ถึงกูจะช่วยอะไรไม่ได้ แต่กูก็ฟังมึงระบายได้นะ" กวินภพเอ่ยขึ้นลอยๆ เหนือฟ้าที่ก้มจดเลคเชอร์ไม่หือไม่อือ ประหนึ่งว่าตนไม่ได้ยินเสียงเพื่อนรัก




ทั้งที่มืออีกข้างกำหมัดแน่นจนข้อนิ้วเป็นสีขาว....








"สรุปเมื่อคืนยังไงวะแว่น พี่กล้าแซ่บอ่ะดิ" แทนไทยกระซิบถามล้อเพื่อนรักในคาบเรียนวิชาบังคับของมหาวิทยาลัยที่แว่นยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้องเรียน

"พ่อแม่ส่งมาเรียนก็เรียนไปมึง" แว่นไม่ตอบ แต่สีหน้าเปล่งปลั่งของเพื่อนตอบคำถามให้แทนไทยเรียบร้อยแล้ว

"รายงานที่แจ้งไปตอนต้นเทอม ครูขอรายชื่อกลุ่มภายในอาทิตย์หน้าด้วยนะ" อาจารย์ประกาศออกไมค์

แว่นลืมไปสนิทว่าอาจารย์ประจำวิชาให้จับกลุ่มสามคนทำพาวเวอร์พอยต์นำเสนอรายงาน แว่นก็แทนไทยจับฉลากเรื่องการขายเรือนร่างของเด็กมหาวิทยาลัยที่มีแนวโน้มสูงขึ้น แต่พวกเขายังไม่ได้หาสมาชิกคนที่สามเลย

"มึง ชวนคนนั้นป่ะ" แทนไทยชี้ไปที่เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่หน้าสุด แว่นแทบไม่เคยคุยกับอีกฝ่าย แต่เขารู้ว่าคนที่นั่งจดตามอาจารย์อย่างขะมักเขม้นชื่อมีน เป็นเด็กที่สอบเข้ามาด้วยคะแนนสุดที่สุดในชั้นปี ได้รับทุกแยกต่างหากจากมหาวิทยาลัยซึ่งครอบคลุมค่าเทอมทุกเทอม นอกจากนั้นยังเป็นเด็กผู้ชายที่ตัวเล็กที่สุดในคณะ ตัวเล็กกว่าแว่นเสียอีก แถมยังหน้าตาน่ารักที่สุดแม้จะเทียบกับผู้หญิงในคณะ ปากนิดจมูกหน่อย หน้าตาเหมือนเด็กญี่ปุ่น ตาโตๆผิวขาวๆแก้มแดงๆ เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนที่เด็กหนุ่มค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นสีธรรมชาติรับกับดวงตากลมโตสีใกล้เคียงกัน แต่น่าแปลกที่คนตัวเล็กไม่ค่อยพูดจาอะไรกับใคร พอเรียนเสร็จก็ตรงดิ่งกลับบ้าน ถ้าไม่ใช่กิจกรรมบังคับอย่าหวังว่าจะได้เห็นหน้าเลย




แต่ก็นะ...ใช่ว่าแว่นจะเป็นมนุษย์รวยเพื่อนเสียเมื่อไหร่





"มีน รอก่อน"


แทนไทยตะโกนเรียกร่างที่กอดกระเป๋าเดินดุ่มๆออกมาจากห้องทันทีที่อาจารย์ปล่อยคลาส เจ้าของชื่อสะดุ้งแล้วมองซ้ายขวาอย่างตกใจจนแว่นตีแขนเพื่อนรักดังป้าบ

"มึงเห็นมั้ยเขาตกใจหมดแล้ว" เด็กหนุ่มดุ เดินตรงไปหามีนที่ยังคงหันซ้ายขวามองหาต้นเสียง "เอ่อ...มีน รายงานมีกลุ่มรึยัง"

แว่นที่นานๆที่จะได้ก้มหน้าคุยกับคนอื่นถาม ร่างเล็กมองเขาตาโต ก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ กอดกระเป๋าไว้แนบอกแทนเกราะกำบัง


ทะ...ทำไมเขารู้สึกเหมือนกำลังแกล้งหนูแฮมสเตอร์เลยอ่ะ?!


"งั้นอยู่กลุ่มเดียวกันป่ะ พวกเราขาดคนนึงพอดี" แทนไทยโผล่เข้ามาร่วมบทสนทนา ทว่าร่างสูงใหญ่และความสดใสอันล้นเหลือของเด็กหนุ่มลูกครึ่งอังกฤษยิ่งทำให้คนตัวเล็กหดตัวหนีอย่างตกใจ


"...ว่าไง สนใจมั้ย?" แว่นพยายามถามด้วยน้ำเสียงเวลาเขาใช้พูดกับลูกนกที่บาดเจ็บ


มีนมีสีหน้าลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ



"ดีเลย งั้นเดี๋ยวไปกินข้าวกันจะได้รีบแบ่งงาน" แทนไทยที่คุ้นเคยกับสกินชิพมากกอดไหล่เพื่อนร่วมกลุ่มคนใหม่พร้อมรอยยิ้ม แว่นแอบสังเกตเห็นมีนที่สะดุ้งเฮือกอีกครั้ง แต่ก็ยอมเดินตามแรงดึงของร่างสูงแต่โดยดี





อัจฉริยะน่าจะแปลกๆแบบนี้ทุกคนล่ะมั้ง?







"มีนเป็นคนที่ไหนเหรอ?" แทนไทยพยายามชวนคนที่นั่งทานข้าวเงียบๆอยู่คุย เจ้าของชื่อตอบเสียงแผ่ว

"เราเป็นคนที่นี่.."

"เหรอ เหมือนกันเลย นี่ เคยไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือที่คลองข้างวัด..."


แว่นลอบสังเกตสีหน้าของมีนเป็นระยะ เด็กหนุ่มดูเป็นคนอัธยาศัยดีคนนึง แทนไทยถามอะไรก็ตอบตามปกติ แค่เป็นคนเสียงเบาและขี้ตกใจไปหน่อยเท่านั้น


"แว่น ทำไรวะ?" แทนไทยหันมาถามเพื่อนที่ฟังบทสนทนาไปตัดกระดาษไปบ้าง

"ตัดคูปองแลกน้ำยาปรับผ้านุ่ม" แว่นตอบ "จะหมดเขตอยู่แล้วเหลืออีกตั้งใบนึง เสียดายว่ะ"

"ไอ้นี่ ทำตัวเป็นแม่บ้านดีเด่นอะไรเบอร์นั้น" ร่างสูงหัวเราะ จะมีคนประเภทไหนที่สะสมคูปองเป็นล่ำเป็นสันจนแลกได้ยันบ้านยันรถเหมือนแว่นบ้างมั้ยบนโลกใบนี้

"เอ่อ..." เสียงหวานดังขึ้นเรียกความสนใจจากพวกเขา "เรามีเกินใบนึง..."

เสียงหัวเราะของแทนไทยหยุดลงกลางอากาศ เช่นเดียวกับแว่นที่เงยหน้าขึ้นจากใบเสร็จที่ตัดอยู่

"คะ...คือเราสะสมครบแล้วมันเกินมาใบนึงพอดี จะเอาไปก็ได้นะ" ร่างเล็กเปิดกระเป๋าเป้กลางเก่ากลางใหม่ของตนแล้วหยิบซองพลาสติกใสที่ใส่คูปองซึ่งตัดไว้อย่างเป็นระเบียบ แถมยังเขียนติดซองไว้ว่าเป็นคูปองของร้านใดบ้างออกมา



และแล้วแว่นก็ได้ข้อสรุปเกี่ยวกับตัวคนตรงหน้า


คนดีๆที่เสียสละคูปองน้ำยาปรับผ้านุ่มฟรีให้เพื่อนร่วมวิชาชีพ(?)แบบนี้ มันช่างน่ายกย่องยิ่งนัก



"มีอะไรเหรอ อารมณ์ดีจัง" อ้อมแขนแกร่งวางลงบนบ่าทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มพร้อมกับคางที่เกยลงบนกระหม่อมอย่างไม่ขอนุญาต แม้จะไม่หันไปมองร่างเล็กก็รู้ว่ามีเพียงคนเดียวที่ชอบทำแบบนี้กับเขา


"พี่กล้าสวัสดีครับ" แทนไทยยกมือไหว้ มีนที่ไม่รู้จักอีกฝ่ายยกมือไหว้ตามอย่างนอบน้อม


ชดช้อยดีแท้แม่คุณเอ๋ย


"กินข้าวเสร็จแล้วเหรอ?" ร่างสูงถาม

"ครับ หลังจากนี้ก็ว่าจะไปทำรายงานกันที่ห้องสมุด" แว่นตอบ พยายามทำเฉยกับนิ้วโป้งที่ถูวนเป็นวงกลมอยู่ที่หัวไหล่

"พี่ว่างพอดีเลย ไปด้วยได้มั้ย"



เด็กทั้งสามมานั่งทำรายงานในชั้นของห้องสมุดที่มีไว้เพื่อการทำงานกลุ่ม เป็นโต๊ะญี่ปุ่นกระจัดกระจายไว้ให้นักศึกษาได้ใช้งาน ซึ่งเด็กส่วนใหญ่กำลังจับจองที่นั่งอยู่ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน เสียงพูดคุยปรึกษากันดังเซ็งแซ่ไปทั่วบริเวณ

ยกเว้นเด็กปีสามคณะบริหารธุรกิจที่นอนตากแอร์โดยมีตักของแว่นเป็นหมอนในตอนนี้


"พี่กล้า ถ้าง่วงก็ไปนอนคอนโดสิครับ" เด็กหนุ่มบ่น คนบนตักเพียงแต่นอนมองหน้าเขาด้วยสีหน้ามีความสุขอยู่อย่างนั้นจนเด็กหนุ่มยอมแพ้ไปเอง


แว่นพยายามใช้สมาธิกับการทำงาน แต่ชายหนุ่มที่พลิกตัวซุกหน้าลงกับหน้าท้องของเขาทำให้เด็กหนุ่มต้องกำหนดลมหายใจเข้าออกเพื่อไม่ให้จิตหลุด


"แว่น เป็นไรป่าววะ?" แทนไทยที่มองไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นใต้โต๊ะถาม แว่นจะตอบเพื่อนรัก แต่ริมฝีปากร้อนที่กดจูบลงบนหน้าท้องของเขาอย่างแผ่วเบาย้ำๆทำให้เด็กหนุ่มหุบปากฉับแล้วพยักหน้าแทน


"จะถึงเวลาเข้าห้องเชียร์แล้ว ไปกันเลยมั้ย" แทนไทยชวน แว่นพยักหน้าแล้วเริ่มเก็บของ แต่มีนกลับอึกอักก่อนจะเอ่ยขึ้น

"เราต้องกลับ..."

"เฮ้ย แต่วันนี้วันให้รุ่นนะ พี่เขาเช็คชื่อ" ร่างสูงเตือน แม้จะไม่ใช่การรับน้อวระบบโซตัส แต่คณะแพทยศาสตร์ก็ถือเป็นคณะที่มีระบบรุ่นพี่รุ่นน้องเข้มข้นที่สุด เพราะอาจารย์ของพวกเขาไม่ได้มีแค่อาจารย์และคนไข้ แต่ยังมีรุ่นพี่ที่ช่วยสั่งสอนประสบการณ์ให้


"เอ่อ..." เด็กหนุ่มตัวเล็กยังคงมีสีหน้าลังเล


"น่า ไปเถอะ แค่ไปเช็คชื่อก็ยังดี" แทนไทยทำตาวิ้งๆเหมือนหมาขอขนม ท่าทางที่แม้จะหมั่นไส้แต่แว่นก็ปฎิเสธมันไม่เคยจะลง


"เอ่อ..เรา...ขอโทรศัพท์ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวตามไป" มีนเก็บข้าวของแล้วเดินออกไป ทิ้งให้เพื่อนทั้งสองมองหน้าอย่างงุนงง


"พี่กล้าครับ ผมต้องไปแล้ว"


แว่นก้มลงบอกร่างที่นอนอยู่บนตัก กวินภพทำเสียงไม่พอใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมปล่อยให้เด็กหนุ่มลุกแต่โดยดี






"มึงว่าพี่เขาจะมีเซอร์ไพร์สอะไรป่ะวะ"แทนไทยกระซิบถาม แว่นส่ายหน้า ทั้งสองนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องประชุม มีนเดินเข้ามาในห้องเป็นคนท้ายๆแล้วนั่งลงข้างแว่นเงียบๆ


ไม่ทันขาดคำ ทันทีที่เด็กคนสุดท้ายนั่งประจำที่ แสงไฟในห้องก็ดับลง




"เปลวเทียนน้อยๆ ในค่ำคืนไม่มีแสง..."



เสียงร้องเพลงของรถ่นพี่ดังขึ้นก้องหอประชุม ไม่ใช่แค่พี่ปีสอง พี่ปีสาม ปีสี่ ปีห้า หรือแม้แต่พี่เอ็กเทิร์นบางคนก็มาร่วมร้องเพลงด้วย  แม้แต่คนที่ไม่ค่อยอินกับอะไรอย่างนี้ยังอดรู้สึกจั๊กจี้ในอกไม่ได้

"ลำดับต่อไปขอเชิญพี่ๆผูกสายสิญจ์ให้น้องด้วยนะครับ" พิธีกรพูดออกไมค์ เหล่าพี่ๆปีสูงเดินตามหาน้องในสายของตัวเองกันให้ควั่ก น้ำอุ่นที่ถือสายสิญจ์กำนึงในมือเดินตรงเข้ามาหาพวกเขาทันทีที่เห็น

"มา แว่น พี่ผูกข้อมือให้" พี่อุ่นหยิบสายสิญจ์เส้นหนึ่งออกมาแล้วเริ่มถูมันไปมาเบาๆบนข้อมือเด็กหนุ่ม "ขอให้เก็ทเอทุกตัวนะ มีอะไรปรึกษาพี่ๆได้นะ"

"ขอบคุณครับ" แว่นยกมือไหว้เมื่ออีกฝ่ายผูกข้อมือเสร็จ

"พี่อุ่น ผมอ่ะ" คนตัวโตที่ยืนอยู่ข้างๆเริ่มงอแงเมื่อน้ำอุ่นหันไปผูกข้อมือให้กลุ่มเด็กหนุ่มปีหนึ่งที่เข้ามาขอ ดูจากสีหน้าของคนทั้งกลุ่มสิ่งที่อยากได้จากรุ่นพี่คนสวยคงไม่ใช่แค่ศีลพร


แม้จะหวงแต่แทนไทยก็ไม่กล้าพูดอะไรมากด้วยกลัวว่าพี่อุ่นจะอายเพื่อนๆ


"ใจเย็นดิวะไอ้แทน ของแบบนี้มันต้องตามคิว" อาร์ม รองเดือนคณะยักคิ้วให้เด็กหนุ่มอย่างอ้อนบาทา

"น้องอาร์มพูดถูกนะ" น้ำอุ่นยิ้มหวานให้คนรัก "อีกอย่าง ถ้าอยากได้อะไรผูกข้อมือ เดี๋ยวคืนนี้พี่หาอะไรดีๆผูกให้แทนสายสิญจ์ ดีมั้ย?"




เด็กหนุ่มกลุ่มใหญ่ที่เพิ่งขอให้ร่างโปร่งผูกสายสิญจ์ให้มองหน้ากันเลิ่กลั่ก แล้วถอยฉากออกไปเงียบๆด้วยสีหน้าหวาดหวั่น



"เอ่อ..จริงสิ พี่อุ่นผูกให้มีนหน่อยสิครับ" ร่างสูงที่แดงไปทั้งหน้าทั้งคอคว้าตัวเพื่อนที่ยืนหันหลังให้รุ่นพี่อีกคนผูกข้อมือมาทางพวกเขาแก้เขิน แต่ทว่าเมื่อเห็นร่างเล็ก รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนริมฝีปากของน้ำอุ่นเสมอตั้งแต่แว่นรู้จักอีกฝ่ายมาอันตรธานหายไป ไม่ใช่แค่แว่นที่ตกใจ แม้แต่เพื่อนของชายหนุ่มยืนอยู่รอบข้างยังอ้าปากค้าง ไม่ต้องพูดถึงแฟนของชายหนุ่มช็อกไปแล้ว


แต่ก็ยังเทียบไม่ได้กับมีนที่หน้าซีเผือด ตัวสั่นอย่างหวาดกลัว


มือเรียวของน้ำอุ่นแบออก ปล่อยสายสิญจ์ให้ร่วงกระจัดกระจายอยู่บนพื้น แว่นขมวดคิ้ว


จงใจ?


ไม่หรอกมั้ง?


"ขอโทษนะครับ ผมนี่ซุ่มซ่ามจัง" ร่างโปร่งก้มลงเก็บสายสิญจ์ รอยยิ้มหวานกลับมาประดับบนใบหน้าอีกครั้ง เอียงคอถามด้วยเสียงเนิบนาบแต่กลับทำให้ขนที่แขนของแว่นลุกเบาๆ "ยังอยากได้อยู่มั้ย?"



มีนก้มหน้านิ่ง


"เอ่อ...พี่อุ่นรีบผูกเถอะครับ จะได้ผูกคนอื่นต่อ" แม้จะไม่เข้าใจ แต่แทนไทยก็พยายามแก้ไขสถานการณ์ที่กำลังตึงเครียดอย่างสุดความสามารถ


น้ำอุ่นถูสายสิญจ์กับข้อมือเล็กเบาๆ ก้มลงกระซิบบางอย่างข้างหูเด็กหนุ่มเสียงเบาเสียจนไม่มีใครได้ยิน มีนก้มหน้าต่ำทำให้แว่นมองไม่เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกอย่างไร

หลังจากผูกข้อมือเสร็จ มีนยกมือขึ้นไหว้อีกฝ่ายอย่างนอบน้อมแม้เสียงหวานจะสั่นเครือ

"ขอบ...ขอบคุณครับพี่..."

"อะไรนะครับ?" น้ำอุ่นถามด้วยน้ำเสียงสงสัย แต่แววตากลับเย็นเยียบจนคนมองสะดุ้ง


"ขะ...ขอบคุณครับคุณธาร"


คุณธาร?


"ยินดีเสมอครับ" รุ่นพี่ปีสี่ยิ้มบาง เดินออกไปจากห้องพร้อมๆกับพี่ปีสูงทุกคนเมื่อหมดเวลากิจกรรม

"อะไรของพี่อุ่นน่ะ" แทนไทยมีสีหน้างุนงงปนโมโห เขาไม่รู้ว่าพี่อุ่นพูดอะไรกับมีน แต่การที่เด็กหนุ่มตัวสั่นขนาดนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ "ไม่ต้องห่วงนะมีน เราจะไปคุยกับพี่อุ่นให้รู้เรื่อง"

"อย่านะแทน" มีนรีบเอ่ยห้าม “เรา...เราแค่ตกใจน่ะ"

“เรื่องอะไรเหรอ?” แว่นอดถามไม่ได้ ปกติเขาไม่ค่อยยุ่งเรื่องชาวบ้านแบบโจ่งแจ้งหรอกนะ แต่มันดูมีซัมติงอย่างบอกไม่ถูก


“คือ…พี่เขาชวนเราสวดมนต์น่ะ เราไม่ทันตั้งตัวเลยหลอนๆ ไม่มีอะไรหรอก แหะๆ” มีนยิ้มเจื่อน “ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะ”
หา?

คนฟังมีสีหน้าไม่อยากเชื่อ แต่ก็นั่นแหละ...คนติสท์ๆอย่างพี่อุ่นอะไรก็เกิดขึ้นได้


เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าเป้ของมีนดังขึ้น เด็กหนุ่มหยิบโทรศัพท์ออกมารับอย่างรีบร้อน ผงกหัวให้เป็นเชิงลาแล้วเดินออกจากห้องประชุมไปทันที แทนไทยหันมามองหน้าแว่นอย่างงุนงง


"ว่าแต่ทำไมมีนถึงเรียกพี่อุ่นว่าคุณธารล่ะ?"


"เรียกจากชื่อจริงล่ะมั้ง?" แว่นยักไหล่


"ชื่อจริง?" แทนไทยขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ แว่นไม่อยากเชื่อเลยว่าอีกฝ่ายจะไม่เคยสังเกตชื่อของแฟนตัวเองที่ปักอยู่ทนโท่บนอกเสื้อกาวน์





"นศพ. ธารธารา ทรัพย์ดำรง"








ธารธารา... แปลว่าสายน้ำ


‘อุ่นต้องทำตัวเป็นสายน้ำนะลูก’

คำพูดของมารดายังคงก้องอยู่ในหัว

‘อะไรที่ผ่านไปแล้วให้มันผ่านไป อย่าถือโทษ อย่าโกรธ อย่าผูกใจเจ็บ...’


“เพราะมันจะไม่ฉุดให้ใครตกต่ำลงนอกจากตัวอุ่นเอง” ร่างโปร่งพึมพำ มือเรียวเล่นกับแหวนเพชรน้ำงามที่ตนทำเป็นจี้สร้อยแขวนไว้ที่คอ “อุ่นรู้ครับแม่”



แต่อุ่นทำไม่ได้...



ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูห้องนอนของเขาทำให้น้ำอุ่นถอนหายใจเฮือก ร้อยวันพันปีอ่อยยังไงแทนไทยก็ไม่เคยเข้าใจการเชิญชวนมาที่ห้องทางอ้อมของเขา มาวันนี้กลับโทรมาขอขึ้นมาคุยด้วยเสียอย่างนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นเรื่องอะไร

รู้อย่างนี้จัดหนักกว่านี้ก็คงดี

“ครับ” น้ำอุ่นเปิดประตูห้องหอพักแพทย์ที่ตนอยู่ รอยยิ้มหวานประดับอยู่บนใบหน้าเตรียมพร้อมเผชิญหน้าคนรัก “เข้ามาก่อนสิ”

แทนไทยเดินเข้ามาในห้อง น้ำอุ่นนั่งลงบนเตียงแล้วตบที่ข้างๆให้อีกฝ่ายนั่ง ร่างสูงนั่งลงบนเตียงเดี่ยวขนาดเล็กอย่างช้าๆ อย่างหวั่นใจว่าตนจะทำให้เตียงของหอหัก

“มีอะไรเหรอ?” แม้จะรู้อยู่แล้ว แต่เจ้าของห้องก็ยังคงถามเด็กหนุ่มด้วยรอยยิ้ม

“วันนี้...พี่พูดอะไรกับมีนเหรอครับ?” เด็กหนุ่มถามอย่างเป็นกังวล

ว่าแล้ว...

“พี่สวดมนต์น่ะ” ชายหนุ่มตอบ “ช่วยภาวนาให้มีนเจอสิ่งดีๆในชีวิต”



‘จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย’


“มีนก็พูดแบบนั้น...แต่มันไม่ผิดปกติไปหน่อยเหรอครับ?”  แม้คำตอบที่ได้จะตรงกัน แต่เด็กหนุ่มกลับรู้สึกว่าเรื่องมันไม่น่าจะมีเพียงเท่านี้ “ใครเขาสวดมนต์ให้รุ่นน้องกันบ้างล่ะครับ?”


“เหรอ พี่ว่าก็ปกตินะ” ร่างโปร่งทำหน้างุนงง “ขอโทษนะ คราวหลังจะไม่ทำแล้วล่ะ”

“ผมก็ไม่ได้จะว่าอะไรหรอกนะครับ...”แม้จะอยากโกรธแต่แทนไทยก็รู้สึกโกรธคนตรงหน้าไม่ลง ทำไมพี่อุ่นถึงได้ชอบทำอะไรแปลกๆอยู่เรื่ิยเลยนะ“แล้ว..ทำไมมีนถึงเรียกพี่ว่าคุณธารล่ะครับ?”

“ไม่รู้สิ” น้ำอุ่นส่ายหน้า “คงต้องถามเจ้าตัวล่ะมั้ง"


แม้จะไม่หมดข้อสงสัย แต่เด็กหนุ่มก็มั่นใจว่าคงไม่ได้คำตอบจากคนที่นั่งทำหน้าไม่รู้เรื่องอยู่ข้างๆ แทนไทยจึงยอมตัดใจ




เขาก็เป็นซะแบบนี้ อะไรที่คนอื่นไม่อยากพูด เขาก็ไม่กล้าคะยั้นคะยอให้พูด


“ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียง แต่กลับถูกมือเรียวคว้าแขนไว้ แทนไทยหันกลับไปมองรุ่นพี่ปีสี่เป็นเชิงถาม

“นี่…จะมาห้องพี่ทั้งที แค่มาพูดเรื่องผู้ชายคนอื่นแล้วกลับไปเนี่ย ไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยเหรอ”เสียงหวานตัดพ้อ น้ำอุ่นเงยหน้ามองคนรักด้วยสีหน้าน้อยใจ “ถ้าไม่มีธุระ ก็ไม่อยากอยู่กับพี่เหรอ?”

“เอ่อ...ไม่ใช่แบบนั้นครับ ผมแค่ไม่อยากรบกวน” แทนไทยรีบปฎิเสธ

“ไม่เป็นไร คืนนี้พี่ไม่มีเวร”ร่างโปร่งลุกขึ้น ก้าวประชิดคนตัวสูงกว่า มือเรียววางทาบบนแผงอกแกร่งจากการเล่นยูโด ริมฝีปากเรียวขยับยิ้มยั่วเย้า “ค้างที่นี่นะ”

“เอ่อ...คือผม..” แทนไทยอึกอัก เด็กหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือที่วางทาบอยู่บนอกค่อยๆเลื่อนลงมาที่หน้าท้องซึ่งอุดมไปด้วยมัดกล้าม “เดี๋ยวสิครับพี่อุ่น...”

"อะไรเหรอ?" เจ้าของชื่อเอียงคอ มือซุกซนไล่ปลดกระดุมชุดนักศึกษาของแทนไทยทีละเม็ด ร่างโปร่งเบียดใกล้เสียจนหากแทนไทยก้มลงเขาสามารถมองเห็นตุ่มเม็ดสีชมพูน่าทานผ่านเสื้อนอนคอกว้างอย่างง่ายดาย ร่างสูงพยายามขยับออกห่างจากชายหนุ่มอย่างแนบเนียนที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยาก...ใกล้ชิดกับพี่อุ่นไปอีกขั้น แต่ที่ผ่านมานอกจากจับมือกันเป็นครั้งคราว ความสัมพันธ์ทางร่างกายของทั้งคู่แทบจะเป็นศูนย์ ทั้งด้วยเวลาที่ไม่ตรงกันและความเกรงใจที่เขามีต่อรุ่นพี่ แทนไทยถูกเลี้ยงมาในบ้านที่มารดาเข้มงวดเรื่องการให้เกียรติแฟนมาก เรียกได้ว่าเขาแทบจะไม่มีประสบการณ์อะไรในสนามนี้เลย


ยิ่งเรื่องบนเตียงยิ่งไม่ต้องพูดถึง


แทนไทยเคยลองไปยืนพลิกหน้าหนังสือการ์ตูนที่ร้านใต้หอเพื่อศึกษาข้อมูล แต่สีหน้าเจ็บปวดของฝ่ายถูกกระทำในฉากอัศจรรย์ของหนังสือการ์ตูนที่สาวๆสมัยนี้นิยมชมชอบกันนักหนายิ่งทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกกลัวยิ่งกว่าเดิม


ถ้าจะต้องเห็นพี่อุ่นทำสีหน้าเจ็บปวดแบบนั้น เขายอมบวชไม่สึกยังดีกว่า


“ผม…วันนี้ผมไม่สะดวกจริงๆ ขอตัวนะครับ” แทนไทยรีบผละออกจากร่างโปร่งทันทีที่สบโอกาส เด็กหนุ่มรีบเดินออกไปจากห้องก่อนที่ตัวเองจะหน้ามืดจับรุ่นพี่คนสวยในชุดนอนตัวบางกดลงบนเตียงแล้วเสียใจทีหลังในวันต่อมา

“….” น้ำอุ่นทิ้งตัวลงบนเตียง ยกมือทั้งสองข้างปิดหน้าแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ


‘อย่าร้องไห้นะครับพี่สาว ตอนพี่สาวยิ้มแล้วสวยจะตาย เหมือนนางฟ้าเลย'


‘ถ้าใครได้พี่เป็นเจ้าสาว ต้องเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกเลยล่ะ’



“ต่อให้สวยแค่ไหน...ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงมันก็ไม่มีประโยชน์ไม่ใช่รึไง” ร่างโปร่งพึมพำ


เขารู้มาตั้งแต่ต้นว่าแทนไทยชอบผู้หญิง และไม่เคยมีแนวโน้มว่าจะชอบผู้ชายด้วยกัน แต่ด้วยหน้าตาของตนที่เหมือนมารดาทุกกระเบียดนิ้วจนหลายคนแทบแยกไม่ออกว่าเขาเป็นผู้ชายทำให้น้ำอุ่นอยากจะลองเสี่ยงดูซักครั้ง



เขาถึงได้ดีใจมากที่อีกฝ่ายสนใจเขาขึ้นมาจริงๆ


แต่ทั้งที่คบกันมาหลายเดือนแล้ว...แทนไทยกลับไม่เคยแตะต้องเขาเลย


‘ตอนพี่สาวยิ้มสวยจะตาย’


‘ยิ้มนะอุ่น...รอยยิ้มของอุ่นน่ะ สวยที่สุดในโลกเลยรู้มั้ยจ๊ะ ถ้าอุ่นยิ้ม อุ่นก็จะมีความสุข....’



มือขาวเลื่อนลงจากใบหน้าเรียว รอยยิ้มอ่อนโยนยังคงไม่หายจากริมฝีปาก







อุ่นยิ้มอยู่ครับแม่...
แต่ทำไมอุ่นถึงไม่มีความสุขเลยครับ




_______


อะไรนะ? ใครบอกไม่ห่วงคู่พี่อุ่น?  o18 o18 o18

มีใครจำน้องมีนจาก พี่ครับ รับผมได้มั้ย ได้บ้าง

จะบอกว่าเรื่องนั้นรีไรท์อยู่นาจา ไม่ได้หายไปไหน5555 ถ้าเคยอ่านเรื่องนั้น(ที่ดองแล้วดองอีก)ก็คงจะแอบคุ้นๆนามสกุลพี่อุ่นเนอะ :katai2-1:

จิบอกว่าน้องมีนแค่แวะมาทักทาย55555 :hao3:
 

ติณณ์เหนือรอก่อนนะ ตอนหน้านี่ละ แต่จะมาลงเมื่อไหร่ไม่รู้ อ่านหนังสือไม่ทัน55555 แต่ตามสัญญา หายนานแค่ไหนก็ไม่เกินสองอาทิตย์แน่นวลลลลล

หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-03-2017 17:15:16
 :mew5: :mew5: :mew5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 08-03-2017 18:04:19
อะไรเนี่ย แทนอุ่นก็มีปมหรอ คนแบบพี่อุ่นนี่น่ากลัวแฮะเห็นยิ้ม ๆ อย่างนั้นไม่มีทางรู้เลยว่าคิดอะไรอยู่
กลายเป็นว่าคู่กล้าแว่นราบรื่นที่สุดซะงั้น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 08-03-2017 18:14:26
 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 08-03-2017 18:17:43
พี่อุ่นนนน มีปมอะไรน้ออ ลุ้นไปทุกคู่ เชียร์ทุกคู่~
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 08-03-2017 18:18:20
พี่อุ่นมีอะไรในใจนะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-03-2017 18:29:19
ปมมาอีกล้าววว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 08-03-2017 18:45:28
ทำไม่คู่รองแต่ละคู่มันน่าเป็นห่วงมากกว่าคู่หลักอีกละเนี่ย  :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 08-03-2017 19:15:59
นึกว่าคู่พี่อุ่นจะสบาย ๆ ชิว ๆ
ที่ไหนได้ ดูท่าจะหนักสุดเลยมั้ง


 :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 08-03-2017 19:21:11
คู่นอกจากคู่หลังจะต่างคนต่างติดไปเองแล้ว

คู่รองก็ไม่แพ้กัน....เฮ้อออออ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 08-03-2017 19:30:51
 :hao4: อะไร ยังไง นะคะคุณธาร
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-03-2017 20:21:02
 :m15:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 08-03-2017 20:45:22
ตอนหอมแก้มลากันน่ารักมากๆ อัพเลเวลความหวานสุดๆ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 08-03-2017 20:48:35
อ้าว ไอ้ที่ดูตลกขี้เล่น ลูกเล่นแพรวพราว
ตัวจริงไม่เคย






นี่มันนิยายรวมสายป๊อด!!

โอ๊ยยยย สงสารพี่อุ่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: sehunice ที่ 08-03-2017 21:02:19
ปมอีกแล้ว... :ling3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 08-03-2017 21:10:18
เอาๆๆๆ เคลียร์ไปทีละคู่ :a5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 08-03-2017 22:07:16
เดาว่า มีนเค้าเป็นลูกเมียน้อยของพ่อคุณอุ่น หรือ ทำให้แม่คุณอุ่นตายด้วยเหตุการณ์อะไรบางอย่าง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 08-03-2017 23:01:06
 :เฮ้อ: เรื่องมันช่างซับซ้อน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 08-03-2017 23:32:18
ปัญหา ปมทั้งหมดในเรื่อง เกิดจากการคิดไปเองของทุกคู่ คุยสิคะ คุยกัน ปากมีไว้ถามนะ ฮืออ หน่วงไปอีก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-03-2017 00:40:55
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 09-03-2017 00:57:39
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 09-03-2017 01:26:55
พี่อุ่นจะมาดีหรือมาร้าย แงงงงง :mew2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 09-03-2017 12:33:36
พี่กล้า แว่น  เข้าใจกันแล้ว  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่ติณณ์ ใจร้ายกับเหนือฟ้า พี่ก็รอการให้อภัยไปเถอะนะ
แทนไทย พี่น้ำอุ่น  :mew1:
ดูท่าจะไม่มีอะไร พี่น้ำอุ่นอารมณ์ดี อ่อยแทนซะยังกับทำไร่อ้อย
แต่พี่น้ำอุ่นก็มีปม มีอดีตกับมีน ถึงขั้นผูกจิตมาดร้าย
แทน ก็ได้รับการอบรม และเชื่อฟังมารดา
จนไม่กล้าแตะต้องคนรัก  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 09-03-2017 15:51:45
ทำได้ดีมากแว่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 09-03-2017 16:03:48


ติดตามค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 09-03-2017 16:07:16
รู้สึกสงสารอุ่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 09-03-2017 19:12:10
ชอบทุกคู่เลยมาต่อไวๆน้าาาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 10-03-2017 13:00:49
คู่แว่นนี่ท่าจะลอยลำสุดละ คู่อื่นนี่ต้องกินมาม่าไปก่อน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 10-03-2017 15:05:13
ขมวดปม ทุกคู่ ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 12th Diagnosis: Bipolar 100% [8/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 10-03-2017 19:08:50
13th Diagnosis: Hallucination || คนเคยรัก



เหนือฟ้าไม่เข้าใจ




แทนที่จะพาเขาไปทานอาหารร้านใกล้ๆ ติณณ์ภพกลับขับรถเป็นชั่วโมงเพื่อพาเขามาทานอาหารที่ร้านซึ่งอยู่อีกฟากของเมือง

"แต่ก่อนฟ้าเคยบอกพี่ว่าอยากมาร้านนี้ใช่มั้ย?" ติณณ์ภพหันมาถามพร้อมรอยยิ้มเมื่อรถมาจอดที่หน้าร้าน เหนือฟ้าเงยหน้ามองป้ายร้าน รู้สึกอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ


ใช่ เขาเคยบอกอีกฝ่ายว่าอยากจะลองมาทานที่นี่ตอนที่มันเปิดใหม่เมื่อสี่ปีก่อน


แต่สิ่งที่ติณณ์ภพจำไม่ได้คือ ชายหนุ่มเป็นคนนัดเขามาฉลองวันเกิดที่นี่





 แต่กลับไม่โผล่หัวมาจนร้านปิด




เหนือฟ้ามารู้ทีหลังว่าอีกฝ่ายได้กินดรัมเมเยอร์โรงเรียนจนอิ่มแล้ว แถมยังฉลอง “วันเกิด” สาวเจ้าจนหลับไปที่บ้านหลังนั้น ร่างโปร่งจำได้ว่าวันนั้นเขานั่งรออีกฝ่ายอยู่หน้าร้านจนเกือบเที่ยงคืน จนสุดท้ายก็ยอมแพ้แล้วเดินออกมาหาแท็กซี่กลับบ้านตามลำพัง


"ครับ ดีใจจังที่พี่จำได้" ริมฝีปากบางระบายยิ้มน้อยๆ


บอกแล้วไงว่าเขาโกหกเก่งกว่าติณณ์ภพเยอะ


"เหนือสั่งเลย" ชายหนุ่มเลื่อนเมนูให้อีกฝ่าย เหนือฟ้าพลิกเปิดหน้าเมนู ก่อนจะยกมือเรียกพนักงานเสิร์ฟ

"เอา ยำไข่ดาว ต้มยำมะนาว หมูมะนาว ผัดเปรี้ยวหวาน แล้วก็ข้าวสวยหนึ่งโถครับ"

ติณณ์ภพเป็นมนุษย์ที่เกลียดรสเปรี้ยว ทานทีไรอีกฝ่ายมักจะปวดท้องเสมอ

เหนือฟ้าเงยหน้าขึ้นจากเมนูมองร่างสูงที่เหงื่อตกเล็กน้อย ส่งรอยยิ้มใสซื่อให้ติณณ์ภพไปอีกดอก

"ทานเยอะๆนะครับพี่ติณณ์ มีแต่ของโปรดพี่ทั้งนั้นเลย"




ทานให้อร่อยนะครับ









ใครจะไปนึกว่าร่างสูงจะกินอย่างเอร็ดอร่อยสมพรปากจริงๆเสียด้วย

เหนือฟ้ามองคนที่ตักต้มยำเข้าปากด้วยสีหน้ามีความสุขอย่างไม่เข้าใจ ทำไมติณณ์ภพต้องพยายามขนาดนี้

อยากชนะขนาดนั้นเลยรึไงกัน?

"เป็นยังไงบ้างครับพี่ติณณ์"

"อร่อยดีนะ" ชายหนุ่มตอบราวกับไม่ได้กำลังฝืนใจยัดอาหารลงท้อง สุดท้ายคนขี้ใจอ่อนทนไม่ไหวต้องยกมือสั่งข้าวผัดปูของโปรดของอีกฝ่ายมาให้ ซึ่งติณณ์ภพก็ก้มหน้าก้มตากินด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง

“พี่ติณณ์ เข้าเวรกี่โมงครับ?”

เหนือฟ้าก้มลงดูนาฬิกาข้อมือที่บอกเวลาสี่โมงกว่าๆ

"ฟ้าไม่ต้องห่วง พี่ไปทันอยู่แล้ว" ติณณ์ภพว่า เอื้อมมือไปกุมมือขาวไว้อย่างแนบเนียน ยิ่งเมื่อเห็นเหนือฟ้าไม่ว่าอะไรยิ่งมีกำลังใจ "พี่อยากใช้เวลาอยู่กับฟ้าให้นานที่สุด"



แต่เหนือฟ้าอยากกำจัดอีกฝ่ายให้เร็วที่สุด


"อยู่กับผมน่ะตอนไหนก็ได้ แต่ถ้าไม่รีบไปพี่ติณณ์จะโดนอาจารย์ดุเอานะครับ" เหนือฟ้าเตือนด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล "ผมไม่อยากให้พี่เสียการเรียนเพราะผม"

แม้จะไม่เต็มใจ แต่ติณณ์ภพก็ยอมสั่งคิดเงินเพราะรู้ว่าหากออกจากร้านช้ากว่านี้ได้โดนอาจารย์ด่าอย่างที่คนอายุน้อยกว่าว่าแน่ๆ ทั้งสองเดินออกมาจากร้าน เหนือฟ้าหยุดมองพระอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า ระบายสีท้องฟ้าให้เป็นสีส้มอ่อนสบายตา อาจเป็นเพราะยังไม่เข้าสู่ฤดูร้อน ทำให้พระอาทิตย์ตกเร็วกว่าที่ควร


'อยากได้อะไรเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ล่ะ?'


'ฟ้า...อยากดูพระอาทิตย์ตกดินกับพี่ติณณ์'


'นี่ พี่อุตส่าห์จะให้ของขวัญทั้งทีขออะไรที่มันแพงๆหน่อยสิ พระอาทิตย์ตกน่ะมันดูเมื่อไหร่ก็ได้ไม่ใช่รึไง?'





ทั้งที่บอกว่าดูเมื่อไหร่ก็ได้ แต่อีกฝ่ายกลับไม่เคยดูกับเขาเลยซักครั้ง...



"ท้องฟ้าตอนเย็นนี้สวยจังเลยเนอะ" คนที่หยุดมองทิวทัศน์เบื้องหน้าเป็นเพื่อนเขาเอ่ยขึ้น "พี่อยาก...ดูพระอาทิตย์ตกดินกับฟ้าบ่อยๆจัง"


มาพูดทำไมวันที่ผมไม่อยากมีพี่อยู่ข้างๆแล้ว


"กลับกันเถอะครับพี่ติณณ์" เหนือฟ้าหันไปบอกร่างสูง ดวงตาสีน้ำตาลหม่นหยุดค้างอยู่ที่ใบหน้าคมหล่อเหลาซึ่งถูกอาบไล้ด้วยแสงอาทิตย์ยามสนธยา


ตึกๆ ตึกๆ



หยุดเลยไอ้เหนือ


มึงจะต้องโง่อีกกี่ครั้งถึงจะจำ


"เอ่อ...หน้าพี่มีอะไรติดอยู่เหรอ?" ติณณ์ภพที่หันกลับมาเห็นคนตัวเล็กกว่าจ้องเขาตาไม่กระพริบรีบถาม ยกมือแตะใบหน้าตัวเอง

"พี่ติณณ์...ปากแห้งนะครับ" เหนือฟ้าเตือนกลบเกลื่อน ติณณ์ภพเป็นคนดื่มน้ำน้อยจนเป็นนิสัย ทำให้ปากแห้งแตกอยู่บ่อยๆ ร่างสูงเลียริมฝีปากอย่างเคยชิน ร่างโปร่งถอนหายใจแล้วหยิบลิปมันที่พกติดตัวจนเป็นนิสัยออกมาจากกระเป๋ากางเกง"ทาลิปหน่อยนะครับ เดี๋ยวเลือดออก"


'พี่ติณณ์ ทาลิปหน่อยนะครับ ปากแห้งหมดแล้ว'

'เหนอะหนะ ไม่ชอบ'

'นะครับ ดีกว่าปล่อยให้ปากแตก'

'อยากทาก็มาทาให้พี่สิ'





"ฟ้าทาให้พี่หน่อยสิ"



แม้จะเป็นประโยคที่คล้ายกัน แต่น้ำเสียงและแววตาที่ชายหนุ่มใช้ต่างจากเมื่อหลายปีก่อนอย่างสิ้นเชิง


เหนือฟ้าเก็บลิปมันเข้ากระเป๋าด้วยสีหน้าเรียบเฉย


"ไม่ทาก็ไม่ต้องทาครับ โตๆกันแล้วคงดูแลตัวเองได้"


ติณณ์ภพมีสีหน้าสลดลง แต่ก็ยอมเดินตามเหนือฟ้ากลับไปที่รถโดยไม่พูดอะไร


กลับเป็นร่างโปร่งเสียเองที่ทนไม่ไหว ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งที่อีกฝ่ายไม่เคยใส่ใจว่าเขาจะยิ้มหรือร้องไห้แท้ๆ




...แต่เขากลับทนสีหน้าเศร้าหมองนั้นไม่ได้


เหนือฟ้าหันกลับไปหาร่างที่เดินตามมา ชายหนุ่มยกแขนขึ้นโอบรอบคอติณณ์ภพที่มีสีหน้าประหลาดใจก่อนจะดึงลงมาประกบริมฝีปาก ลิปมันที่เขาเพิ่งทาหลังจากทานอาหารเสร็จเคลือบริมฝีปากได้รูปของร่างสูงเล็กน้อย แต่ติณณ์ภพไม่ยอมให้เขาหยุดอยู่เเค่นั้น ชายหนุ่มงับริมฝีปากล่างของเหนือฟ้า ดูดดึงเบาๆเพื่อลิ้มรสกลิ่นสตรอเบอร์รี่ที่อีกฝ่ายชอบทาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม

ยิ่งทาลิปแบบนี้ยิ่งทำให้ริมฝีปากที่น่ากินอยู่แล้วดูชุ่มฉ่ำล่อตาล่อใจคนอื่นไปอีก สมัยนั้นติณณ์ภพต้องดึงเด็กหนุ่มเข้ามาจูบเพื่อเช็ดเอาลิปมันที่เคลือบอยู่บนริมฝีปากหวานอย่างหงุดหงิดอยู่บ่อยๆ


"อือ.." เหนือฟ้าตบไหล่กว้างเบาๆเป็นเชิงให้ชายหนุ่มปล่อยริมฝีปากของตนเสียที ซึ่งติณณ์ภพก็ยอมทำตามแต่โดยแม้จะรู้สึกเสียดายมากเพียงใดก็ตาม


ผิดกับเหนือฟ้ารู้สึกว่าหากเหตุการณ์เมื่อครู่ยังคงดำเนินต่อไป เขาคงได้เข่าอ่อนยวบลงไปกับพื้นแน่



"กลับกันเถอะครับ" ร่างโปร่งเปิดประตูก้าวเข้าไปในรถ พยายามไม่สนใจร่างสูงที่ยิ้มกว้างพร้อมกับฮัมเพลงไปในรถตลอดทาง









"ขอบคุณครับที่มาส่ง" เมื่อถึงหอพักนอกของมหาวิทยาลัยอันเป็นที่พักของตน เหนือฟ้าปลดเข็มขัดนิรภัยออก ร่างโปร่งหันไปหาคนขับเพื่อกล่าวลา แต่สีหน้าหม่นหมองของอีกฝ่ายทำให้คนอายุน้อยกว่ารู้สึกประหลาดใจ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยนี่ "พี่ติณณ์เป็นอะไรครับ?"


"พี่แค่รู้สึกว่าช่วงเวลาก่อนหน้านี้ที่พี่มีเวลาตั้งมากมาย พี่เอาไปทำอะไรหมด" ร่างสูงตอบเสียงเหม่อลอยราวกับกำลังพูดอยู่กับตัวเอง


เอาไปใช้กับดาวมหาลัยหมดล่ะมั้งครับ...


"ถ้าพี่ได้คุยกับฟ้าเร็วกว่านี้....เราคงมีเวลามากขึ้น" ติณณ์ภพเอนศีรษะพิงเบาะอย่างเหนื่อยล้า "พี่คงไม่ต้องคิดถึงฟ้าตลอดเวลาแบบนี้"


"เผื่อเวลาไว้คิดถึงคนอื่นบ้างผมก็ไม่ว่าหรอกครับ" คนฟังยักไหล่อย่างไม่สนใจ


"ฟ้าหมายความว่ายังไง?" ติณณ์ภพขมวดคิ้ว


"อย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้หน่อยเลยครับ" เหนือฟ้ายิ้ม "พี่ติณณ์ก็รู้...ผมไม่สน"


'อย่างอแง พี่ไม่ชอบคนเรื่องมาก ถ้ารับไม่ได้ก็ไป พี่ไม่ได้ห้าม'


แน่นอน...เขารับไม่ได้


แต่เขาเลือกที่จะไม่ไป



"ฟ้า...ทำไมฟ้าคิดแบบนี้"  แทนที่จะดูโกรธ ชายหนุ่มกลับมีสีหน้าไม่สบายใจที่ถูกคนตรงหน้าเข้าใจผิด "พี่คุยกับฟ้าแค่คนเดียว"


"อย่างที่บอก...ผมไม่สน" เหนือฟ้ายักไหล่ "ขับรถดีๆนะครับ"


"ฟ้า...พี่ไม่ใช่คนอย่างนั้นแล้ว" ติณณ์ภพเอ่ยเสียงหนักแน่น ดวงตาสีรัตติกาลไม่ยอมละไปจากใบหน้าของเหนือฟ้า "พี่จะพิสูจน์ให้ฟ้าเห็น ว่าพี่มีฟ้าแค่คนเดียว"


"ไปเรียนได้แล้วครับ" เหนือฟ้าตัดบท เปิดประตูแล้วก้าวลงจากรถโดยไม่สนใจว่าร่างสูงมีอะไรจะพูดกับตนอีก



อย่างที่บอก...เหนือฟ้าดูออกทุกครั้งที่ติณณ์ภพกำลังโกหก


เขาจึงไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไร กับท่าทีที่เขาอ่านไม่ออกของอีกฝ่าย




อย่าหลงตัวเองหน่อยเลยเหนือฟ้า...



คนแบบนั้นไม่มีทางทำอย่างที่พูดได้หรอก


เลิกตั้งความหวังได้แล้ว









หลังจากวันนั้นติณณ์ภพก็ทำอย่างที่พูด




อีกฝ่ายโผล่มาหาเขาทุกครั้งที่มีโอกาส ถึงแม้จะยากลำบากเต็มทีเพราะเหนือฟ้าอยู่กับกวินภพตลอดเวลา หากที่โรงพยาบาลไม่วุ่นวายติณณ์ภพก็มักจะโทรมากล่าวราตรีสวัสดิ์กับเขาแทบจะทุกคืน ยิ่งพักหลังๆมานี้ดอกไม้และของขวัญถูกส่งมาที่หอพักเขาจนป้ายามใต้หอเขินตัวบิดแทนไปหลายรอบแล้ว


เหนือฟ้าไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรกับเหตุการณ์นี้


เขาไม่คุ้นเคยกับการเป็นจุดสนใจของติณณ์ภพ


เขาไม่คุ้นเคยกับการอยู่ในสายตาของชายหนุ่ม



เขาไม่คุ้นเคยกับความรู้สึกอุ่นวาบในอกนี้




"พี่ติณณ์ ผมบอกแล้วว่าผมไปเองได้" เหนือฟ้าโวยวายเมื่อเห็นรถมาสแตงของติณณ์ภพจอดอยู่หน้าหอพัก ร่างสูงของเจ้าของรถยืนพิงกระโปรงหน้าในชุดเสื้อเชิ๊ตสีดำที่ปลดกระดุมสองเม็ดบนอวดแผงอกแกร่งชวนน้ำลายหกและกางเกงแสล็คขายาวสีเข้มเข้ากัน เมื่อคืนติณณ์ภพชวนเขาไปเที่ยว แต่เหนือฟ้าปฎิเสธเนื่องจากตนรับหน้าที่ซื้อของทำโปรเจ็กต์จากเพื่อนในกลุ่มไว้


ใครจะคิดว่าชายหนุ่มจะยอมแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาในวันหยุดเพื่อมารับเขาไปซื้อของกัน...


"พี่รู้ว่าฟ้าไปเองได้..." ชายหนุ่มดันแว่นไร้กรอบของตนให้เข้าที่ รอยยิ้มอ่อนโยนที่พักนี้ชักจะเห็นเยอะขึ้นเรื่อยๆปรากฎบนริมฝีปาก "....แต่พี่อยากพาไป"


เหนือฟ้ากลอกตากับความเป็นสุภาพบุรุษจอมปลอมของคนตรงหน้า


"แล้วแต่ครับ แต่ถ้าพี่กลับก่อนแล้วผมต้องแบกข้าวของขึ้นแท็กซี่กลับ ก็ไม่ต้องกลับมาให้ผมเห็นหน้าอีก" เหนือฟ้าดักเสียงแข็งด้วยรู้นิสัยความอดทนน้อยของคนตรงหน้า แล้วเดินไปที่รถ


"ต่อให้ฟ้าไล่พี่ก็ไม่ไปหรอก" ติณณ์ภพเอ่ยเสียงใส ก่อนที่จะประจำตำแหน่งสารถี พารถมาสแตงของตนเคลื่อนตัวออกจาก
หอพักไปยังห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกลออกไป









ติณณ์ภพเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าร่างโปร่งหมายถึงอะไร



ทีแรกเขาคิดว่าเหนือฟ้าแค่จะมาซื้อของทำรายงานนิดหน่อยแล้วเขาจะชวนอีกฝ่ายไปหาอะไรทานเนื่องจากยังไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เมื่อคืน แต่ดูจากการสไลด์ดูรายการของที่ต้องซื้อของเหนือฟ้า เขาว่าตัวเองคงต้องอยู่ที่นี่อีกนาน


แต่แทนที่จะรู้สึกหงุดหงิดรำคาญ ติณณ์ภพกลับรู้สึกมีความสุขที่ได้ใช้เวลามองตามแผ่นหลังบอบบางที่เขาไม่เคยเห็นความสำคัญ จนวันหนึ่งที่เขาเสียมันไป


"พี่ติณณ์ ไหวมั้ยครับ?" แม้ปากจะบอกว่าไม่สนใจเรื่องของเขา แต่เหนือฟ้ากลับหันมาด้วยสีหน้ากังวลเป็นระยะตั้งแต่เข้ามาในห้าง

ถึงจะพยายามเย็นชากับเขาแค่ไหน เหนือฟ้าก็ไม่เคยสลัดแววตาห่วงใยออกไปจากดวงตาสีน้ำตาลหม่นนั้นได้เลย


เพราะอย่างนั้นติณณ์ภพถึงได้ยังเชื่อ...ว่าตัวเองยังมีความหวัง



ว่าแต่...ทำไมถึงได้รู้สึกว่าโลกมันหมุนๆนะ





“พี่ติณณ์ครับ....พี่ติณณ์!!!!”



___________________(ครึ่งแรก)_________________


ติณณ์เหนือมาล้าวววววว
คู่สายหวานก็งี้ :hao3:

มาช้าต้องขออภัย ความเรียนไม่ทันมีอยู่จริง :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: winterday ที่ 10-03-2017 19:50:29
แอบเชียร์ลึก ๆ ว่าระหว่าง เหนือฟ้า กับ ติณณ์ภพ จะมีเรื่องเข้าใจผิด แต่ท่าทางจะไม่ได้เข้าใจผิด

คุณ littlepig นิยายเรื่องนี้สนุกจริง ๆ ชอบคู่แว่นกับกล้ามาก น่ารักจริง ๆ แบบเด็กดีชอบ

ตั้งใจเรียนนะคะ แม้จะลุ้นให้มีตอนใหม่วันละหลาย ๆ รอบก็ตาม ขอบคุณมากค่ะ สำหรับนิยายเรื่องนี้ สนุกถูกใจ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-03-2017 19:53:36
ทรมานดี ชอบๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-03-2017 19:54:28
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 10-03-2017 20:15:52
เป็นกำลังใจให้คนเขียน เข้ามาดูทุกวันเลย
แต่ยังไงก็ต้องเอาเรื่องเรียนไว้ก่อนนะ เราเข้าใจ แต่อย่าหายไปนะ! มีเรื่องนึงที่ตามหายไปปีนึงแล้ว ถถถ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Kamidere ที่ 10-03-2017 20:23:43
อ๋าาาา พี่ติณณ์เป็นลมไปละจ้าาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-03-2017 20:27:59
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-03-2017 20:30:03
จะใจแข็งได้มั้ยเนี่ย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 10-03-2017 21:11:22
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: lovetogether ที่ 10-03-2017 21:18:29
ใจหนึ่งก็สะใจ ใจหนึ่งก็สงสาร
แต่ก็อยากให้คู่กันนะ :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 10-03-2017 21:28:19
อยากสมน้ำหน้าพี่ติณณ์นะ
แต่ก็เข้าใจเหนือ
เจ็บมาเยอะ ก็แบบนี้
ไม่สามารถไว้ใจพี่ติณณ์ได้ง่าย ๆ หรอก

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 10-03-2017 22:05:51
อ่ะ มีความเทียวไล้เทียวขื่อ พี่ติณกำลังชดใช้กรรมสินะ แล้วนั่น เป็นลม

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 10-03-2017 22:40:17
 :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 10-03-2017 22:46:15
รู้สึกสมน้ำหน้าพี่ติน
ฟ้าเอาคืนแรงๆเลย  :katai4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 10-03-2017 23:04:03
เป็นลมซะแล่ววว พี่ติณณ์ยังไม่ได้กินข้าวสินะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 10-03-2017 23:11:00
รักคู่ติณห์กับเหนือฟ้า รอค่ะ ^^
สู้ๆกับเรื่องเรียนนะคะ ส่งกำลังใจ  :L1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 10-03-2017 23:22:25
เอ๋าา พี่ติณณ์เป็นไรไปปป  :hao4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 10-03-2017 23:26:58
หน่วงไปอีกกกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 10-03-2017 23:44:07
เพิ่งได้เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ รู้สึกฟินมาก มีหลายคู่ด้วย ทั้งเศร้า ดราม่า ทั้งหวาน รออ่านตอนต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 11-03-2017 00:25:01
คู่แว่นกับกล้านี่ลอยลำสุดแล้วว
คู่อื่นนี่มาม่าอืดไปหมดเลยค่ะ
2ชามโตๆเลยยย
ติณณ์กะบเหนือฟ้ายังพอมีแนวโน้มที่ดีขึ้นนะ
คนนึงยังรักแต่เจ็บแล้วจำไง เข็ดกับการรักคนๆนี้แล้ว แต่ก้ยังรักมาก
อีกคนรักมากแต่พึ่งรู้ตัวเมื่อสายไปแล้ว และพยายามอย่างหนักเพื่อแก้ไข
อย่างน้อยๆเค้าก้ยัฃรักกันและยังอยู่ด้วยกันตอนนี้
มันมีบทเรียนแล้วอะ ที่เหลือที่ทางแก้เท่านั้น
แต่คู่ของน้ำอุ่นกับแทนไทนี่สิ ดราม่าไร้หนักเลยยยยย
พี่อุ่นมีปมอะ ปมหนักด้วยยยย แต่ฝืนแรงมาก ปกปิดทุดอย่าง
ซ่อนทุกอย่างไว้ใต้รอยยิ้ม ในขณะที่แทนไม่ได้สังเกตถึงเลยอะ
สงสารพี่อุ่นมากก ไม่มีใครอยากดูร้ายในสายตาคนที่รักหรอก
บาดแผลของผู้ใหญ่อะส่งผลต่อมาถึงเด็กๆจริงๆนะ พี่อุ่นกับมีนอะปัญหาครอบครัวแน่ๆ
รอค่ะ ชอบทุกคู่เลย แต่ชอบคู่พี่ติณณ์สุดด ดูนางพยายามชดใช้ให้มากกจริงๆอะ
ชอบการรู้สึกผิดแล้วพยายามจะแก้ไขของติณณ์มาก ทุ่มสุดตัวจริงๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 11-03-2017 01:29:42
พยายามต่อไปนะติณณ์ ทำเหนือฟ้าเจ็บมาเยอะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-03-2017 02:38:48
หน่วงงงงงงง :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 11-03-2017 11:37:36
พี่ติณณ์ตื้อเท่านั้นนะ เอาใจช่วยค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 11-03-2017 12:50:35
คู่หลักที่น่าห่วงตอนนี้ไม่ค่อยน่าห่วงแล้วสินะ เหลือคู่รองนี่แหละ อยากรู้เรื่องในอดีตของติณณ์ฟ้าเยอะๆอะ อยากรู้ว่าอิพี่มันเคยเลวมาแบบไหนบ้าง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 11-03-2017 14:50:46
ขอหวานๆหน่อย
ไม่เอาดราม่าแล้ว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 11-03-2017 15:24:33
หน่วงทุกคู่เลยอ่ะ แต่เริ่มรักกันใช่ไหม อย่าดราม่านะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: ah-chan ที่ 11-03-2017 19:02:47
โคตรชอบเหนือฟ้าเลยค่ะ มีชีวิตชีวาดี ตรงสเปคเจ้ฝุดๆ  :z2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น 13th Diagnosis: Hallucination 50% [10/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 12-03-2017 07:59:25
______(ครึ่งหลัง)_______



“อือ..”







ติณณ์ภพขมวดคิ้วกับแสงสว่างจ้าที่ลอดผ่านผ้าม่านของตนเช่นทุกวัน ชายหนุ่มพลิกตัวหนีแสงแดดยามเช้า ดึงร่างเปลือยเปล่าที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาเข้ามากอด


เดี๋ยวนะ....


ร่างสูงลืมตาโพลง ผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างตกใจ การเคลื่อนไหวอย่างกระทันหันของติณณ์ภพทำให้ร่างที่นอนหันหลังหลับสนิทอยู่ส่งเสียงในลำคออย่างรำคาญ เจ้าของแผ่นหลังนวลเนียนที่เต็มไปด้วยรอยรักสีกุหลาบพลิกตัวกลับมาทางเขา ดวงตาสีน้ำตาลหม่นถูกซ่อนภายใต้แพขนตางอนหนา ริมฝีปากบางที่ยังคงบวมเจ่อเล็กน้อยจากการถูกบดจูบซ้ำๆตลอดคืนพึมพำเสียงแหบพร่า



“พี่ติณณ์...ไม่เอาอีกยกแล้วนะ... ฟ้ามีเรียน..”

“ฮะ?” ติณณ์ภพก้มลงมองร่างกายของตัวเองที่ไร้อาภรณ์ปกคลุมกายเช่นเดียวกับคนอายุน้อยกว่า แถมยังมีรอยเล็บราวกับถูกแมวข่วนเป็นทางหลายรอย ทางด้านเหนือฟ้าที่นอนหลับอยู่นั้นสภาพร่างกายไม่ต่างจากที่เห็นจากแผ่นหลังเนียนมากนัก ร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของถูกทิ้งไว้ทั่วร่างโดยเฉพาะเม็ดทับทิมสีชมพูน่ากินที่บวมแดงเล็กน้อยจากการถูกหยอกล้อ ซึ่งติณณ์ภพจำได้ดีเพราะมันเป็นหนึ่งในจุดที่เขาชอบใช้กระตุ้นอารมณ์ของอดีตคนรักที่สุด


แต่เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองมาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร


“เกิด...เกิดอะไรขึ้น?”


เหนือฟ้าลืมตาขึ้นด้วยสีหน้ารำคาญใจที่ถูกกวนการพักผ่อน ร่างโปร่งชันตัวลุกขึ้น ผ้านวมผืนหนาสีขาวไหลลงไปกองที่สะโพก ปกปิดร่างกายท่อนร่างของชายหนุ่มไว้อย่างหมิ่นเหม่


“อะไรของพี่เนี่ย ดมกลิ่นยาฆ่าเชื้อโรงพยาบาลมากไปรึไง”


“ฟ้า..ทะ...ทำไมฟ้าถึงมานอนบนเตียงพี่ได้...” ชายหนุ่มตะกุกตะกัก สมองพยายามเค้นหาเหตุการณ์ในคืนก่อนหน้านี้แต่พบเพียงความว่างเปล่า เหนือฟ้าที่ดูจะยังไม่ตื่นดีคลานขึ้นมานั่งคร่อมบนตักของติณณ์ภพ บั้นท้ายกลมกลึงขยับบดเบียดส่วนที่ตื่นเต็มตาของชายหนุ่มจนติณณ์ภพกัดริมฝีปากแน่นอย่างข่มอารมณ​์ วงแขนเล็กคล้องรอบคอของร่างสูงพร้อมกับใบหน้าขาวที่ยื่นเข้ามาใกล้ ริมฝีปากบางกระซิบชิดริมหู



“ถ้าไม่ให้ฟ้านอนเตียงแฟน จะให้ฟ้านอนที่ไหนครับ?”


“ฟะ…แฟน?” ติณณ์ภพเบิกตากว้าง


“ไม่พูดกับพี่ติณณ์แล้ว คนอะไรพูดไม่รู้เรื่อง” คนบนตักยิ้มขำ หอมแก้มทั้งสองข้างของร่างสูงฟอดใหญ่ “ฟ้าไปอาบน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวทำอะไรให้กิน จะได้ไปเรียนทัน”


ร่างโปร่งก้าวลงจากเตียง ไม่สนใจจะหาอะไรมาปิดบังเรือนร่างของตนแม้แต่น้อย ติณณ์ภพมองตามแผ่นหลังขาวด้วยความรู้สึกประหลาดในอก



ความรู้สึกเหมือนเขากำลังจะเสียคนตรงหน้าไป




“ฟ้า… เดี๋ยวก่อน”


เจ้าของชื่อยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆราวกับไม่ได้ยินเสียงเรียกของเขา


“ฟ้า…” ติณณ์ภพยื่นมือออกไป พยายามไขว่คว้าร่างโปร่งไว้แต่กลับคว้าได้เพียงความว่างเปล่า



ฉับพลันสภาพแวดล้อมรอบตัวกลับกลายเป็นเพียงความว่างเปล่า ติณณ์ภพหันมองซ้ายขวาอย่างแตกตื่นเมื่อเห็นเหนือฟ้าถูกกลืนกินหายไปกับความมืดมิด ชายหนุ่มส่งเสียงเรียกด้วยความตกใจ





“ฟ้า!!!”









“พี่ติณณ์!!”




เหนือฟ้าที่จะร้องไห้อยู่รอมร่อร้องอย่างดีใจเมื่อเห็นร่างที่ล้มพับไปเริ่มได้สติกลับคืนมา โชคดีที่ตอนนั้นเป็นจังหวะที่เหนือฟ้าหันกลับมาพอดีจึงถลาไปรับศีรษะของชายหนุ่มได้ทันก็ที่มันจะฟาดลงกันพื้น เหนือฟ้าประคองคนที่ตัวใหญ่กว่าเขาพอสมควรไปยังม้านั่งใกล้ๆแล้วใช้กระดาษโบรชัวร์พัดให้ติณณ์ภพอย่างกระวนกระวายใจ มือขาวแตะหน้าผากของชายหนุ่มที่ร้อนเสียจนน่าจะทอดไข่ได้


ทำไมถึงไม่บอกว่าตัวเองไม่สบาย ก็รู้ว่าเขาไม่ชอบให้ฝืน...


‘แล้วแต่ครับ แต่ถ้าพี่กลับก่อนแล้วผมต้องแบกข้าวของขึ้นแท็กซี่กลับ ก็ไม่ต้องกลับมาให้ผมเห็นหน้าอีก’


เพราะเขางั้นเหรอ?


“ฟ้า…ฟ้า...”เสียงแหบพร่าพึมพำเรียกชื่อเขาซ้ำไปมา เหนือฟ้าพยายามเขย่าตัวเรียกสติอีกฝ่าย


“พี่ติณณ์ ไหวมั้ยครับ ไปหาหมอกัน”


ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ส่ายหน้าทั้งที่ยังไม่ลืมตา “ไม่..ส่งพี่ที่คอนโดได้มั้ย..”


“ได้ครับ พี่ติณณ์ลุกไหวนะ รถอยู่ใกล้ๆนี่เอง กอดคอผมไว้นะครับ” ด้วยความรู้สึกผิด เหนือฟ้าช่วยพยุงร่างที่สูงกว่าและล่ำสันกว่ากวินภพพอสมควรไปยังทางออกลานจอดรถ






สุดท้ายวันนี้ก็ไม่ได้ของจนได้...









“พี่ติณณื ถึงแล้วครับ” เหนือฟ้าดับเครื่องยนต์ของรถมาสแตงของรักของชายหนุ่มที่เขาเพิ่งเคยขับเป็นครั้งที่สอง สมัยก่อนติณณ์ภพเป็นคนหวงรถมาก ทำให้เขาไม่เคยได้แตะต้องรถซักคันของชายหนุ่มเลย


ขนาดแค่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถยังไม่มีวาสนา


ร่างโปร่งหันไปหาคนป่วยที่หลับไปอีกครั้งหลังจากเข้ามานั่งในรถได้ไม่นาน มือขาวเอื้อมไปแตะที่หน้าผากที่ยังร้อนจี๋ของอดีตคนรักอย่างเป็นห่วง


หมับ!


คนป่วยจับข้อมือเขาไว้ทันทีที่สัมผัสกับใบหน้าคม ติณณ์ภพที่ยังคงไม่ลืมตาพึมพำชื่อเขาอีกครั้ง



“ฟ้า..”


“ครับ” เหนือฟ้าตอบเสียงเบา พยายามดึงมือออกจากการเกาะกุมของร่างสูง “พี่ติณณ์ ถึงคอนโดแล้ว ไปกันเถอะครับ”
ร่างโปร่งต้องขอให้พี่ยามที่ลานจอดรถช่วยเขาพยุงชายหนุ่มเข้าไปในลิฟท์  กว่าจะพาไปถึงห้องได้เล่นเอาเหนือฟ้ารู้สึกปวดหลังพอสมควร ชายหนุ่มเอนตัวคนป่วยลงนอนบนเตียงอย่างนุ่มนวลที่สุด นึกชั่งใจว่าจะโทรบอกกวินภพอย่างไรดีไม่ให้อีกฝ่ายจับพิรุธได้


“ฟ้า....” ติณณ์ภพที่นอนอยู่บนเตียงคว้าตัวเขาไว้ทันทีที่รู้สึกว่าร่างโปร่งกำลังห่างออกไป “อย่าไปได้มั้ย...”


ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าตัวเองได้ยินคำนี้บ่อยเกินไปแล้วนะ...


แต่เหนือฟ้าก็ไม่ใช่คนใจไม่ใส้ระกำที่จะปล่อยให้คนป่วยนมอนซมอยู่คนเดียวซะด้วยสิ


“ครับๆ ผมไม่ไปไหนหรอก” แม้น้ำเสียงจะฟังดูเหนื่อยหน่าย แต่แววตาที่มองชายหนุ่มบนเตียงกลับเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจลบล้างได้ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปี “เช็ดตัวซะหน่อยนะครับ จะได้นอนสบายๆ”

เหนือฟ้าเดินเข้าไปหาอุปกรณ์เตรียมเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ชายหนุ่ม ระหว่างที่รองน้ำอุ่นในกะละมังอยู่นั้น ความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัว


หรือว่านี่จะเป็นกรรมที่เขาทำไว้กับน้องแว่น?


“พี่ติณณ์ ลุกขึ้นนั่งนิดนึงนะครับ ฮึบ” เหนือฟ้าจัดแจงดึงอีกฝ่ายให้นั่งพิงหมอน ติณณ์ภพที่เริ่มมีสติมากขึ้นแล้วให้ความร่วมมือโดยไม่ปริปากบ่น ต่างจากสมัยก่อนที่มักจะเหวี่ยงทุกคนเมื่อไม่ได้อย่างใจ สิ่งนั้นควรจะทำให้เหนือฟ้ามีความสุข แต่ชายหนุ่มกลับรู้สึกโหวงๆในอกอย่างบอกไม่ถูก



เหมือนกับอีกฝ่ายค่อยๆกลายเป็นผู้ชายที่เขาไม่รู้จักทีละนิด


เหนือฟ้าปลดกระดุมเสื้อของคนป่วยอย่างชำนาญ สมัยก่อนเวลาที่ติณณ์ภพเมา เหนือฟ้ามักจะเป็นคนที่คอยดูแลเช็ดตัว เช็ดอาเจียน เปลี่ยนเสื้อผ้า และทำความสะอาดให้อีกฝ่ายอย่างไม่รังเกียจ เขาเคยเห็นร่างกายของอีกฝ่ายมากกว่าที่อีกฝ่ายเห็นร่างกายของเขาเสียอีก




เรื่องแค่นี้ทำอะไรเหนือฟ้าไม่ได้หรอก



ไม่นานนักร่างของติณณ์ภพก็ถูกถอดเสื้อผ้าออกไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว เหนือฟ้ารู้ว่าชายหนุ่มจะอึดอัดถ้าไม่ได้นอนใส่บ็อกเซอร์ย้วยๆสบายตัวอย่างที่ชอบจึงรีบเช็ดตัวด้วยกลัวชายหนุ่มจะหนาว ก่อนจะใส่กางเกงนอนให้ติณณ์ภพ พยายามไม่สัมผัสสิ่งที่ตนเคยคุ้นเคยดีเมื่อหลายปีก่อนที่กำลังสะลึมสะลือกึ่งหลับกึ่งตื่นเช่นเดียวกับเจ้าของ



ร่างโปร่งพร่ำบอกตัวเองว่าสิ่งที่ตนกำลังรู้สึกในตอนนี้เป็นเพียงปฎิกิริยาของร่างกายเท่านั้น



“พี่ติณณ์ห่มผ้านะครับ”


ติณณ์ภพไม่ชอบใส่เสื้อนอน เหนือฟ้าจึงแก้ปัญหาด้วยการเอาผ้าห่มสำรองมาโปะลงไปอีกชั้นเพื่อให้ความอบอุ่น แต่ดูเหมือนคนป่วยจะอุ่นไม่พอถึงได้คว้าตัวเขาเข้าไปกอดเสียดื้อๆ


“….” แม้จะอยากด่า แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่ซีดขาวกับอุณหภูมิกายที่ร้อนเป็นไฟของอีกฝ่ายแล้ว เหนือฟ้าก็โกรธไม่ลง




ใช่ว่าเขาจะไม่เคยอยู่ดูแลติณณ์ภพจนติดหวัดจากอีกฝ่ายเสียเมื่อไหร่








"ฟ้า..." นั่นเป็นสิ่งแรกที่ร่างสูงพึมพำหลังจากได้สติอีกครั้ง ดวงตาสีดำสนิทปรือขึ้นอย่างยากลำบาก เจ้าของชื่อที่นอนอยู่ข้างๆขานรับเสียงแผ่ว


"ครับ?"


" ฝัน...อีกแล้วเหรอ" เสียงของอีกฝ่ายเจือด้วยเจ็บปวด แต่ชายหนุ่มยังคงดึงร่างของเขามาในอ้อมกอดอยู่ดี "ไม่เป็นไร...แค่มีฟ้าอยู่ข้างๆ...ในฝันก็ยังดี"


"พี่ติณ...อุ๊บ..!!!"ริมฝีปากบางถูกปิดด้วยเรียวปากร้อนจากพิษไข้ แม้จะตกใจ แต่เหนือฟ้าก็ยอมเผยอปากให้ลิ้นร้อนสอดเข้ามากวาดชิมความหอมหวาน ร่างโปร่งเอียงคอทำมุมองศาที่เพิ่มความลึกให้กับการจูบอันแสนดูดดื่มที่ทำให้ท้องน้อยของเขา
รู้สึกวาบหวามอย่างห้ามไม่อยู่



เห็นว่าป่วยอยู่หรอกนะถึงไม่อยากขัดใจ



"ฟ้าครับ..." ริมฝีปากแห้งผากขยับเรียกชื่อของเขาทั้งที่ยังไม่ถอนริมฝีปากออกไป เหนือฟ้าครางรับเบาๆอย่างรู้สึกหมดแรง "ไม่อยากตื่นเลย..."


"พี่ติณณ์ พอแล้วครับ ถ้าทำมากกว่านี้เดี๋ยวอาการจะแย่ลงนะ" เหนือฟ้าเอ่ยปรามคนป่วยที่เริ่มซุกไซร้ซอกคอของเขาอย่างมัวเมา แต่เตือนไปก็เท่านั้น...เขารู้ดีว่าชายหนุ่มเวลาป่วยมักจะกลายเป็นมนุษย์มือปลาหมึกที่ชอบเอาหวัดมาติดเขาเสมอไม่ว่าเขาจะเต็มใจหรือไม่ก็ตามตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว


อีกอย่าง...เหนือฟ้ายอมรับว่าตัวเองยังรู้สึกดีกับสัมผัสที่ได้รับจากอีกฝ่าย


ก็แค่ปฎิกิริยาทางร่างกายเท่านั้น...


ท่องไว้เหนือฟ้า



"...ฟ้า..." ราวกับนั่นเป็นคำเดียวที่ร่างสูงรู้จัก ชายหนุ่มประทับริมฝีปากลงบนซอกคอหอมกรุ่นอย่างทะนุถนอม แล้วลากลิ้นร้อน
ขึ้นไปตามลำคอระหงส์จนถึงใบหูที่เป็นจุดอ่อนไหวของอีกฝ่าย


"อ๊ะ.." เหนือฟ้าเกร็งตัวอย่างเสียวซ่านเมื่อลิ้นร้อนแหย่เข้ามาในหูอย่างหยอกล้อ คนตัวเล็กหดคอหนีตามสัญชาตญาณ เรียกเสียงหัวเราะในลำคออย่างพึงพอใจจากติณณ์ภพได้เป็นอย่างดี "พี่ติณณ์...อย่าแกล้งสิครับ"

ชายหนุ่มหาได้ฟังคำขอของคนอายุน้อยกว่า มือใหญ่สอดเข้าไปใต้เสื้อของเหนือฟ้า ลูบผ่านหน้าท้องแบนราบ เขี่ยวนรอบเม็ดเชอร์รี่สีชมพูที่ตนโปรดปราน



"อ๊ะ...พะ...พี่ติณณ์..."


เหนือฟ้าแอ่นร่างรับสัมผัสที่คุ้นเคยอย่างลืมตัว ติณณ์ภพเงยหน้ามองร่างที่แดงระเรื่อไปทั้งตัวด้วยแววตาฉ่ำเยิ้มจากพิษไข้ ยังคงเข้าใจว่าเรื่องทุกอย่างเป็นเพียงความฝันแสนหวาน


ถ้ามึงไม่ห้ามเขาตอนนี้....มึงจะถอยไม่ได้แล้วนะเหนือ


แล้วมึงก็จะโทษพี่ติณณ์ไม่ได้ด้วย...


ทั้งที่รู้แบบนั้น แต่สีหน้าเปี่ยมสุขที่เขาไม่เคยเห็นจากร่างสูงทำให้เหนือฟ้าเพียงแต่เสตามองไปทางอื่นอย่างเขินอาย ไม่คิดจะห้ามการกระทำของคนตรงหน้า



เมื่อได้สัญญาณอนุญาตจากร่างโปร่ง ติณณ์ภพจึงตอบแทนด้วยการใช้ปากครอบครองเม็ดสีชมพูที่เริ่มแข็งเป็นไตจากสัมผัสขของเขา ส่วนอีกข้างก็ใช้มือสะกิดเขี่ยเป็นระยะไม่ให้น้อยหน้ากัน เหนือฟ้าสอดมือเข้าไปในกลุ่มผมสีดำสนิท แอ่นกายรับสัมผัสที่คนป่วยปรนเปรอให้ตนอย่างเต็มใจ



ก็แค่ปฎิกิริยาทางร่างกายเท่านั้น...



แม้ในขณะที่พยายามหลอกตัวเองอย่างนั้น....ส่วนลึกในใจของเหนือฟ้ารู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง


"ฟ้า..." เสียงแหบพร่ายังคงเอ่ยชื่อเขาด้วยน้ำเสียงเทิดทูนบูชา ราวกับว่าเหนือฟ้าเป็นเครื่องแก้วล้ำค่าที่จะแตกหักได้ทุกเมื่อ



ทั้งที่อีกฝ่ายรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่ใช่...


"อะ..ดะ...เดี๋ยวครับ..." เหนือฟ้าดึงกลุ่มผมของคนที่ดื่มด่ำกับร่างกายของเขาเบาๆ ติณณ์ภพเงยหน้ามองเขาอย่างงุนงง"พี่ติณณ์...คนป่วยน่ะ นอนลงไปดีกว่าครับ..."


ร่างโปร่งพลิกตัวให้อีกฝ่ายลงมานอนใต้ร่างอย่างง่ายดาย อาจเป็นเพราะพิษไข้ทำให้ติณณ์ภพไม่ต่อต้านอะไรเขามากนัก


เหนือฟ้าอยากมองย้อนกลับมาในช่วงเวลานี้ แล้วพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ว่านี่คือการตัดสินใจของเขา



ถ้าเขาจะเจ็บ...ก็เป็นเพราะตัวเขาเอง ไม่ใช่ติณณ์ภพ


ชายหนุ่มรู้สึกสมเพชตัวเองที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เขาก็ยังคงหาข้อแก้ตัวให้อีกฝ่ายเสมอ


"ฟ้า..." ติณณ์ภพพยายามฝืนเปลือกตาที่หนักอึ้งมองคนที่ใช้นิ้วเกี่ยวขอบกางเกงนอนเขาแล้วดึงลงอย่างชำนาญ


"ครับ...ฟ้าเอง.." เจ้าของชื่อแทนตัวด้วยชื่อของตนอย่างที่ไม่ได้ทำมาหลายปี นอกจากติณณ์ภพแล้ว เขาไม่เคยยอมให้ใครเรียกเขาด้วยชื่อที่เหมือนผู้หญิงแบบนั้น แต่กับร่างสูง เหนือฟ้าสามารถยอมให้อีกฝ่ายเป็นข้อยกเว้นได้ทุกเรื่อง


มือเรียวหยอกเย้าทำความคุ้นเคยกับติณณ์ภพจูเนียร์ที่เขาไม่ได้สัมผัสมานานจนอีกฝ่ายเริ่มตื่นตัวลุกขึ้นมาเซย์ฮัลโหล ร่างสูงขบกรามแน่นกับจังหวะเนิบช้าของอดีตคนรักที่ราวกับจะแกล้งให้เขาเสียสติ


"ฟะ...ฟ้า..."

"พูดเป็นอยู่คำเดียวเหรอครับ?" เจ้าของชื่อเลิกคิ้ว เหนือฟ้าปรับจังหวะของมือเรียวให้เร็วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะแทนที่มันด้วยริมฝีปากบางโดยไม่รอให้ติณณ์ภพตั้งตัวได้ทัน


"...!!" ร่างสูงกำผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความรู้สึกที่ตนไม่ได้สัมผัสนานถึงสามปี ตั้งแต่เลิกกับเหนือฟ้า เขาก็ไม่เคยคบกับใครอีก
นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ติณณ์ภพแทบจะปลดปล่อยทันทีที่ความอุ่นชื้นเข้าครอบครอง


เหนือฟ้าไล้ลิ้นเลียจากโคนจรดปลาย ลอบยิ้มกับอิทธิพลที่เขามีต่อคนตรงหน้า ศีรษะกลมขยับขึ้นลงเร่งจังหวะเสียจนสะโพกสอบเด้งสวนอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่


"ฟะ...ฟ้า...เดี๋ยว..."


ติณณ์ภพพยายามเตือนร่างโปร่งถึงปลายทางที่ใกล้เข้ามาแต่ไม่ทันการณ์ สมองของร่างสูงขาวโพลนไปขณะเมื่อความทรมานในร่างได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ เหนือฟ้าที่ไม่ทันตั้งตัวแทบสำลักกับปริมาณที่เยอะกว่าที่เขาคิดไว้มาก


อะไรกัน...ช่วงนี้ไม่ได้ทำรึไง



ทั้งที่ควรจะรู้สึกหงุดหงิดกับความเลอะเทอะที่เกิดขึ้น แต่เหนือฟ้าเพียงแค่ดึงทิชชู่จากหัวเตียงมาเพื่อคายเอาส่วนที่ตนยังไม่ได้กลืนลงคอออก เมื่อหันกลับไป ร่างโปร่งพบว่าร่างบนเตียงจมสู่ห้วงนิทราไปเสียแล้ว เหนือฟ้าหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่ยังหมาดๆอยู่มาเช็ดตามใบหน้าที่ผุดพรายด้วยเหงื่ออย่างพึงพอใจ



"เหงื่อออกแบบนี้จะได้หายป่วยเร็วๆเนอะ" เสียงหวานกระซิบเบาๆ ความอ่อนเพลียจากการเดินซื้อของและดูแลคนตรงหน้าตลอดวันทำให้เหนือฟ้าตัดสินใจเอนตัวลงนอนข้างๆแล้วหลับตาลง






ขอซักงีบคงไม่เป็นไรมั้ง







ติณณ์ภพพยายามฝืนลืมเปลือกตาที่หนักขึ้นอย่างอยากลำบาก อาการปวดหัวที่มีก่อนหน้าหายไปมากแล้ว เหลือเพียงแค่อาการวิงเวียนเล็กน้อยกับอุณหภูมิร่างกายยังไม่ค่อยจะลดลงเท่านั้น


ทว่าภาพที่เขาเห็นทำให้ชายหนุ่มเด้งตัวลุกขึ้นนั่งทันที


ราวกับแผ่นฟิล์มม้วนเดิมถูกฉายซ้ำจากความฝันครั้งก่อน ร่างเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มผืนหนานอนหลับสนิทอยู่ข้างเขา ติณณ์ภพที่ถูกความฝันหลอกให้ดีใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำสิ่งเดียวที่จะสามารถพิสูจน์ได้ว่าตนไม่ได้ฝันไป



เพี้ยะ!



เหนือฟ้าลืมตาโพลงทันทีที่ได้ยินเสียงคนโดนตบ ร่างโปร่งชันตัวขึ้นนั่งอย่างตกใจ มือเรียวเอื้อมไปแตะแก้มที่แดงจากแรงตบอย่างเป็นกังวล ลืมไปชั่วขณะว่าตนไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะทำอย่างนั้นได้แล้ว



"พี่ติณณ์ ตบตัวเองทำไมครับ? แก้มบวมหมดเลย"


ติณณ์ภพยังคงตกตะลึงกับน้ำเสียงอ่อนโยนที่คนตรงหน้าพูดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ


"พี่...ไม่ได้ฝัน?" ความทรงจำก่อนที่ตนจะหลับไปย้อนกลับเข้ามาในหัว ร่างสูงมีสีหน้าตกใจจนเหนือฟ้าตกใจตาม "ถ้างั้นเมื่อคืนเราก็...?!"


"ยังครับ..." เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายแตกตื่นเรื่องอะไร เหนือฟ้าก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ "คนแถวนี้หลับไปก่อน"


ติณณ์ภพลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ได้ล่วงเกินอีกฝ่ายแล้วยังจำไม่ได้


"อะไรกันครับ โล่งใจขนาดนั้นเลยเหรอที่เราไม่ได้มีอะไรกัน" แม้จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่ในใจกลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก


"พี่แค่อยากให้ฟ้ายอมให้พี่กอดเพราะเรารักกัน...ไม่ใช่เพราะสงสารที่พี่ป่วย..." ติณณ์ภพแก้ตัวเสียงอ่อย แต่คำว่ารักกระแทก
ก้อนเนื้อน้อยๆในอกของร่างโปร่งอย่างแรงจนเหนือฟ้าต้องเบือนหน้าหนี


"ถ้าอย่างนั้นก็รอต่อไปเถอะครับ" รอให้แห้งตายไปเลย


"พี่รอมาตั้งสามปี ให้พี่รออีกพี่ก็ทำได้" ติณณ์ภพตอบพร้อมรอยยิ้ม เหนือฟ้าที่โดนย้อนลุกขึ้นจากเตียงทันทีอย่างไม่รู้จะโต้ตอบอีกฝ่ายอย่างไร


"เดี๋ยวผมทำอะไรมาให้กินจะได้กินยา คนป่วยน่ะนอนไปเถอะครับ"



ติณณ์ภพเอนตัวลงนอนอีกครั้ง มองตามแผ่นหลังขาวเนียนไปพร้อมรอยยิ้ม



ถ้าได้ร่างโปร่งกลับมาเคียงข้างกาย เขาจะไม่ยอมให้อีกฝ่ายหายไปไหนอีกเลยคอยดู






____________


เรื่องนี้บอกได้เลยว่าอาจNCยากนิดนึงเพราะคนแต่งไม่ถนัด5555

เอาติณณ์เหนือมาเสิร์ฟล้าววววว :katai4: :katai4: :katai4:


 :L1: :L1: :L1: :L1:


ช่วงนี้ก็หายหน้าหายตาไปบ้างเนอะ รอไรท์ปิดเทอมจะปลดปล่อยพลังการปั่นให้ชม55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 10% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 12-03-2017 09:05:49
ใจอ่อนทีเถ๊อะะะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 10% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 12-03-2017 09:54:05
ตอนนี้อ่านไปกำมือแน่นไป รู้สึกกดดันแทนติณณ์ รักขนาดนี้ตอนนั้นทำได้ยังไงนะ

ปล. 10% เองหรอไรท์ ตอนเปิดเข้ามางงนิดนุง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: saruwatari_guy ที่ 12-03-2017 10:21:35
หงึ ยังไง คือ รู้ตัวเมื่อสายไปเหรอ ตินติน ฟ้าอย่ายอมง่ายๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 12-03-2017 10:30:43
มารอลุ้นให้ฟ้าใจอ่อน  :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 12-03-2017 10:44:20
ฟ้ารักแต่ยังไม่เชื่อใจว่าพี่ติณณ์จะเปลี่ยนไปใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-03-2017 11:33:52
ติณณ์ เคยร้ายกับฟ้า อย่างไม่น่าให้อภัย
มารู้สึกตัวว่ารักฟ้า ก็เมื่อฟ้าไม่กลับมาหา
ติณณ์ ก็ต้องง้อฟ้าและ จนกว่าฟ้าจะให้อภัยแหละ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-03-2017 12:00:50
อย่าใจอ่อนง่ายๆนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 12-03-2017 14:17:53
เชียร์ ทุกคู่ ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 12-03-2017 14:25:17
เห้อออออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 12-03-2017 14:41:20
 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-03-2017 14:53:33
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 12-03-2017 15:11:37
ทุกคนล้วนมีอดีต,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 12-03-2017 16:44:44
นิดเดียวก็ไปแล้วพี่ติณณ์ :hao6:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 12-03-2017 16:52:20
พยายามต่อไปนะติณณ์ ฟ้าอย่าเพิ่งใจอ่อนล่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-03-2017 17:32:43
กลับมารักกันเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 12-03-2017 17:50:08
โอยย ยิ่งปัจจุบันคู่นี้เค้างอนง้อันมากเท่าไหร่ นี่ยิ่งอยากรู้เรื่องอดีตมากเท่านั้น ขออดีตฉบับเต็มของคู่นี้ได้ไหม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 12-03-2017 17:55:30
ขนาดแค่ฝันยังเป็นขนาดนี้เลยนะพี่ติณณ์ :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 12-03-2017 17:57:40
พี่ติณณ์ทำให้น้องเสียใจ ก็ต้องให้เวลาน้องด้วยเนอะ

พยายามอธิบายแล้วก็พิสูจน์ตัวเองให้น้องเห็นเร็วๆนะ เอาใจช่วยๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: dilokrittisak ที่ 12-03-2017 18:23:53
ไม่รู้ทำไม แต่ชอบคู่นี้มากกว่าคู่หลักอีก :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 12-03-2017 20:24:50
ยังไงก็สงสารเหนือฟ้าอยู่ดี รอตอนต่อไปค่า :katai4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: Foggy Time ที่ 13-03-2017 15:38:14
ในเรื่องชอบมุกปีนดูเปลี่ยนเสื้อผ้าสุดและ 555555555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 13-03-2017 18:48:50
พี่ติณณ์สู้ๆนะ
อย่าทำให้ฟ้าเสียใจอีก


 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 13-03-2017 22:08:50
สนุกทุกคู่
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 13-03-2017 22:11:32
 ผิดไหม ที่ไม่อยากให้ฟ้ากลับไป รู้นะว่ายังรักกัน แค่อภัยมันก็จบ แล้ว ถ้าอีกฝ่ายดีขึ้นแล้ว ก็กลับไปเถอะ แต่แค่รู้สึก ของเก่า มันก็ควรเป็นแค่ของเก่าไหม อย่าให้มันกลับมาเป็นปัจจุบันเลย ต่อให้วันนี้ใครต้องตายสมมุติ ก็เก็บไว้ในความทรงจำ แล้วเดินหน้าต่อไปก็พอปะ คือ ที่ผ่านมา ฟ้าเจ็บมากน่าดู แค่อ่านผ่าน ๆ ยังเกลียดพี่ติณท์เลย ต่ให้มันปรับปรุงตัวเอง แต่สันดานมันเปลี่ยนกันได้ง่ายขนาดนั่นเลยหรอ

เราอาจจะโรคจิตก็ได้ แต่ไม่เชียร์เลยบอกตรง ๆ เห็นใจนะ ใจอ่อนตามฟ้าด้วย แต่ ไม่เอาได้ไหม 555

รอน้องแว่น ผู้เล่นองค์ของฉัน กร๊ากกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: khwanji-my ที่ 14-03-2017 00:12:21
ชอบเรื่องนี้มาก สนุกมากค่ะ
ชอบคู่ติณณ์ฟ้า มากกก
แต่ทีมฟ้านะ บอกเลย คู่แว่นนี่เหมือนลอยลำไปแล้ววว
คู่พี่อุ่นก็รอดูกันไปยาวๆ
รออัพค่าา :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 14-03-2017 02:24:30
อ่านละก้สงสารติณณ์นะ
คือ3ปีที่ผ่านมาคงทรมานมากจริงๆอะ
ถึงกับเก็บไปฝันซ้ำแล้วซ้ำอีก จนเอามาหลอนกับความจริงแบบนี้อะ
ฝันซ้ำๆจนแทบจะแยกความฝันกับความจริงไม่ออกแล้ว
อยากให้ฟ้าใจอ่อนเรวๆ สงสารติณณ์อะ
นี่จะเปนโรคสงสารฝ่ายพระเอกทุกเรื่อง โอยยย5555
รอค่าาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: โอ ที่ 14-03-2017 08:00:13
ที่ร้านอาหารใจอยากให้เจ้าของร้านเจอฟ้าแล้วเข้ามาทักเพราะจำได้ว่าตอนเปิดร้านฟ้าเคยมาแล้วรอคนรักเพื่อฉลองวันเกิดแต่สุดท้ายจนร้านปิดก็ไม่มาเผื่อคนเลวอย่างติณอาจจะจำได้ว่าเคยทำให้อีกคนเจ็บขนาดไหนนัดฉลองแต่ตัวเองกับไปเอากับคนอื่นแต่ปล่อยให้คนที่รักต้องมานั่งรออย่างมีความหวังแต่สุดท้ายก็ไม่มา ยิ่งกว่าเลวอีกสำส่อนฟ้าอย่าเอาเลยคนแบบนี้แค่คิดว่านอกกายฟ้านับครั้งไม่ถ้วนนี่ก็ขยะขแยงแทนแล้ว :m31:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 14-03-2017 11:24:15
สงสารหัวใจของทั้งคู่เลย

หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น13th Diagnosis: Hallucination 100% [12/3/60] P.13
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 14-03-2017 15:55:37
14th Diagnosis: PTSD ||  บาดลึก






"พี่กล้า...ปล่อยครับ"



เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ ดวงตาสีน้ำตาลภายใต้กรอบแว่นก้มมองร่างที่คุกเข่าอยู่บนพื้น อ้อมแขนแกร่งกอดเอวบางไว้แน่น ใบหน้าซุกกับหน้าท้องแบนราบส่ายพรืดอย่างดื้อดึง

"พี่กล้า ผมบอกให้ปล่อยครับ" แว่นเอ่ยย้ำด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายหัวใจ

"ไม่เอา!" ชายหนุ่มปฎิเสธเสียงแข็ง หลับหูหลับตากอดเด็กหนุ่มไม่ยอมปล่อย

"พี่กล้า..." คิ้วเริ่มกระตุกอย่างรำคาญใจ

"อย่าไปเลยนะ..." กวินภพอ้อนวอน ดวงตาสีรัติกาลมีแววหงอยเหงา ใบหน้าคมถูไถกับหน้าท้องของเด็หนุ่มผ่านทางเสื้อยืดตัว
หลวมของเขาอย่างออดอ้อน แว่นถอนหายใจเฮือกใหญ่






"...ผมแค่จะไปทิ้งขยะครับ"









แว่นไม่เข้าใจจริงๆว่าตัวเองตกหลุมรักผู้ชายติ๊งต๊องแบบนี้ไปได้อย่างไรกัน...



แต่ก็รักไปแล้วน่ะนะ



'แค่ไปทิ้งขยะอะไรกันล่ะ แว่นรู้มั้ยว่าระยะทางจากตรงนี้ไปถึงลิฟท์ใช้เวลาสองนาทีสี่สิบสามวิ จากลิฟท์ลงไปชั้นล่างสุดใช้เวลาสามนาทีสิบเจ็ดวิ จากชั้นล่างไปที่ทิ้งขยะอีกสองนาทีครึ่ง แล้วกลับมาอีก รวมสิบเจ็ดนาทีแล้วนะ สิบเจ็ดนาทีเลยนะแว่น!!' ชายหนุ่มที่กอดเอวเขาอยู่งอแง


กว่าจะเกลี้ยกล่อมได้เล่นเอาเสียพลังงานไปมากพอสมควร จริงๆชายหนุ่มมีแม่บ้านจากที่บ้านมาทำความสะอาดละนำขยะไปทิ้งให้ แต่แว่นขอให้อีกฝ่ายบอกปฎิเสธไปเพราะไม่อยากให้หญิงวัยกลางคนต้องเดินทางมาทำงานที่นี่แล้วกลับไปทำงานที่คฤหาสน์ต่อ ซึ่งกวินภพก็ยอมอย่างง่ายดาย


แต่ก็นั่นแหละ มาคิดดูดีๆอีกฝ่ายเคยขัดใจเขาที่ไหนกัน


เด็กหนุ่มหิ้วถุงขยะเดินออกมาจากห้อง จังหวะเดียวกับที่เหนือฟ้ากำลังจะเดินผ่านห้องของกวินภพพอดี


"อ้าว พี่เหนือ มาทำอะไรครับ?"


"เอ่อ...พี่เหรอ? พี่เอาหนังสือที่ยืมไปมาคืนเพื่อนน่ะ พอดีมันอยู่ชั้นนี้เหมือนกัน" เหนือฟ้าโพล่งข้อแก้ตัวแรกที่คิดได้ออกไป


"น้องแว่นจะไปทิ้งขยะใช่มั้ย ป่ะ เดี๋ยวพี่กดลิฟท์ให้"


"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เหนือจะเข้าไปหาพี่กล้ามั้ยครับ?" แว่นถาม กระชับถุงขยะในมือไม่ให้ตก


"เฮ้ย ไม่ๆ เอ่อ...วันนี้พี่ไม่ค่อยสะดวก" อีกฝ่ายปฎิเสธอย่างร้อนรน "เอ้อ จริงสิ อย่าบอกไอ้กล้าได้มั้ยว่าพี่มา"


"อ้าว ทำไมล่ะครับ?" เด็กหนุ่มเอียงคอสงสัย เดินไปยังลิฟท์พร้อมกับร่างโปร่ง


"ก็ไอ้กล้ามันขี้น้อยใจ ถ้ารู้ว่าพี่มาหาเพื่อนคนอื่นแล้วไม่แวะหามัน เดี๋ยวก็งอนพี่อีก" เหนือฟ้าแสร้งถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย กดเปิดลิฟท์ให้แว่นเข้าไปก่อน เด็กหนุ่มยังคงมีสีหน้าไม่เข้าใจ


"งั้นทำไมพี่เหนือไม่แวะล่ะครับ"


"ก็แหม... พี่ก็กลัวไปขัดจังหวะ..." ชายหนุ่มประสานนิ้วมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน เอาฝ่ามือกระทบกันเป็นจังหวะ "... ของไอ้กล้ากับน้องแว่นน่ะสิ"


"พี่เหนือ!!" คนโดนแซวค้อนหน้าแดงก่ำ


"ฮ่าๆๆๆ ขอโทษครับๆ" เหนือฟ้าหัวเราะ "แต่ถ้าแว่นยอมไม่บอกไอ้กล้า พี่จะบอกความลับของมันให้อย่างหนึ่ง โอเคมั้ย?"



"เรื่องอะไรเหรอครับ?"



ชายหนุ่มผมยาวยิ้มเจ้าเล่ห์










"แว่น! หายไปไหนมาตั้งนาน นี่พี่รอจนเลยเวลามาสี่นาทีห้าสิบเจ็ดวิแล้วนะ" กวินภพถลาเข้าไปหาเด็กหนุ่มทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง "ถ้าช้ากว่านี้พี่จะลงไปตามแล้วนะรู้มั้ย?"

"ขอโทษนะครับ พอดีรอลิฟท์นานไปหน่อย" แว่นตอบ เดินไปล้างมือที่อ่างล้างจานเพื่อกำจัดเชื้อโรคจากถุงขยะออก ร่างบาง
เม้มปาก ก่อนจะเอ่ยถามทั้งที่ยังไม่หันกลับไปมองชายหนุ่ม


"พี่กล้าครับ วันนี้เป็นวันพิเศษอะไรของเรารึเปล่า?"




'วันนี้เป็นวันพิเศษของไอ้กล้ากับน้องนะรู้มั้ย' เหนือฟ้าเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

'วันพิเศษ? วันอะไรเหรอครับ?' แว่นถามอย่างงุนงง เด็กหนุ่มจำได้ว่าวันนี้ไม่ใช่วันเกิดของพวกเขา

'เรื่องนี้ต้องลองไปถามไอ้กล้าดูแล้วล่ะ' เหนือฟ้าก้าวออกจากลิฟท์เมื่อมาถึงชั้นล็อบบี้คอนโด ชายหนุ่มหันกลับมาโบกมือให้แว่นที่ตอนนี้ความอยากรู้อยากเห็นเต็มเปี่ยม 'โชคดีนะ'




กลับมาสู่ปัจจุบัน กวินภพหรี่ตามองคนที่ล้างมืออยู่อย่างสงสัย ถามกลับด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง


"ทำไมจู่ๆถึงถามล่ะ แว่นไปได้ยินอะไรมาเหรอ?"

"ก็...เปล่าหรอกครับ แค่รู้สึกว่าวันนี้พี่กล้าเกาะผมแจกว่าทุกวัน เลยสงสัย" แว่นตอบเสียงเรียบ เช็ดมือกับผ้าขนหนูที่แขวนอยู่กับตู้เย็น "แล้ว...สรุปว่าวันนี้วันอะไรเหรอครับ?"


"แว่นรำคาญพี่เหรอ" กวินภพครางหงิงเหมือนสุนัขบาดเจ็บ ทั้งภาพนั้นควรจะขัดกับร่างที่ใหญ่โตของอีกฝ่าย แต่กลับดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูกในสายตาเด็กหนุ่ม


"เปล่าครับ..." แว่นเอ่ยย้ำเสียงหนักแน่น "แค่อยากรู้"


ชายหนุ่มไม่ตอบในทันที แต่กลับเดินเข้าไปในห้องนอน แว่นเดินตามเข้าไปอย่างสงสัย กวินภพหยิบกุญแจดอกเล็กออกมาจากหลังหนังสือเล่มหนึ่งบนชั้นแล้วไขลิ้นชักบนสุดของโต๊ะเขียนหนังสือที่แว่นสงสัยมาตลอดว่าทำไมถูกล็อกไว้ มือใหญ่หยิบกรอบรูปใบหนึ่งออกมาแล้วส่งให้คนตัวเล็กกว่า แว่นรับมาดูด้วยความงุนงง ในกรอบรูปนั้นเป็นพลาสเตอร์ยาลายโดราเอม่อนที่ถูกแปะอยู่บนกระดาษขาวซึ่งถูกเขียนด้วยลายมือหวัดๆของร่างสูงว่า 'คลินิคหมอแว่น' พร้อมทั้งลงวันที่ของวันนี้เมื่อสามปีที่แล้วเอาไว้


"ทุกปี พี่จะฉลองวันที่เราเจอกันอยู่คนเดียวหรือไม่ก็ชวนไอ้เหนือมาเป่าเค้ก มันยังหาว่าพี่บ้าอยู่เลยรู้มั้ยที่ทำอะไรไร้สาระแบบนั้น" ชายหนุ่มยกมือขึ้นเกาท้ายทอยอย่างเขินๆ ในใจลึกๆแอบกลัวอีกฝ่ายจะรับไม่ได้กับความโรคจิตของเขา


แว่นเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงด้วยสีหน้าที่กวินภพอ่านไม่ออก


"งั้นปีนี้ไปฉลองกับผมมั้ยครับ?"


"เอ๊ะ?" กวินภพกระพริบตาปริบๆ ไม่แน่ใจว่าตนหูฝาดไปหรือไม่


"ก็วันครบรอบทั้งทีนี่ครับ" เด็กหนุ่มพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้เผลอยิ้มแต่ไม่เป็นผล "ก็ต้องฉลองกันหน่อย"





และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ทั้งสองมานั่งอยู่ในร้านอาหารอิตาเลี่ยนบรรยากาศดีที่ไม่ไกลจากคอนโดเท่าไหร่นัก ทีแรกแว่นรู้สึกเกร็งเล็กหน่อยเมื่อเห็นความหรูหราของตัวร้าน แต่เมื่อเห็นราคาของรายการอาหารที่แม้จะแพงกว่าอาหารที่เขากินเป็นประจำอยู่มาก แต่ก็อยู่ในหลักร้อยซึ่งแว่นถือว่ายังพอรับได้แม้จะไม่ชอบใจมากนักก็ตาม


“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ...พี่รู้นะว่าคิดอะไรอยู่” กวินภพเอ่ยอย่างรู้ทัน หยิบบัตรสมาชิกและบัตรสะสมแต้มที่เต็มแล้วออกมาด้วยสีหน้าภูมิใจ “อย่าดูถูกพี่สิ”


“พี่กล้าน่ารักที่สุดเลยครับ” เด็กหนุ่มตาวาว


ทั้งสองก้มหน้าดูเมนู ถึงแม้แว่นจะชอบกินอาหารทุกสัญชาติทำให้ไม่มีปัญหาว่าตัวเองอยากกินอะไร แต่พอไม่ใช่บุฟเฟ่ต์ร่างบางก็ยังคงรู้สึกเกรงใจคนจ่ายเงินอยู่ดี


“วันนี้คุณลูกค้ารับเป็นอะไรดีครับ” บริกรหนุ่มในเครื่องแบบถามพร้อมรอยยิ้ม


“เอา สปาเก็ตตี้คาโบนาร่า ขนมปังกระเทียม ซุปข้าวโพด แล้วก็ซีซาร์สลัดครับ” กวินภพสั่งอาหารอย่างคล่องแคล่ว ติดอยู่ตรงที่ทุกเมนูคือของโปรดของแว่น ไม่ใช่ของร่างสูง


“ของผมเอาริบอาย มีเดียมแรร์ กับมันบด แล้วก็ซุปเห็ดหอมด้วยครับ” เด็กหนุ่มสั่งของโปรดของอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้ เลิกคิ้วท้าทายคนตรงหน้าที่ยิ้มมุมปากรับคำท้า


“เครื่องดื่มรับเป็นอะไรดีครับ?” บริกรหนุ่มถามขณะจดรายการอาหารลงบนกระดาษ


“น้ำมะพร้าวครับ ใส่ลูกมะพร้าวมานะครับ” กวินภพสั่ง ยังคงไม่ละสายตาจากคนตัวเล็ก


“น้ำเปล่าไม่เย็นไม่ใส่น้ำแข็งครับ” แว่นจ้องอีกฝ่ายตอบอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน


หลังจากที่บริกรหนุ่มเดินจากไป กวินภพจึงถามเด็กหนุ่มด้วยสีหน้าของคนที่คุมเกมส์เหนือกว่า


“พี่รู้เรื่องแว่นน่ะไม่แปลกหรอก... แต่แว่นเนี่ยสิ...”


ถึงแม้เขาจะรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายก็แอบมองเขาอยู่เช่นกัน ทำให้พวกเขา ‘บังเอิญ’เจอกันบ่อยกว่าที่ควรจะเป็น แต่ร่างสูงก็อดแกล้งคนปากแข็งที่ตอนนี้มีสีหน้าซีดเผือดไม่ได้


“ก็…ผมได้ยินมา...” คนถูกจับได้แก้ตัว


“เหรอ...ได้ยินละเอียดจังนะ” ร่างสูงเท้าคางมองคนที่ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนจากใบหน้าซีดขาวเป็นแดงก่ำอย่างรวดเร็ว “แล้วนี่ได้ยินอะไรมาอีกครับ หืม?”


“มะ…ไม่มีแล้วครับ” แว่นผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ “ผมไปห้องน้ำนะครับ”


กวินภพมองตามคนที่รีบร้อนเดินออกไปอย่างนึกสนุก นานๆเขาจะได้เห็นท่าทีอย่างอื่นนอกจากสีหน้าเรียบเฉยของเด็กหนุ่ม



อยากเห็นบ่อยๆจัง...








“คนบ้า บ้าๆๆๆ”


แว่นไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังด่าร่างสูงที่ทำตัวเหมือนรู้อยู่แล้วว่าเขาแอบมองอีกฝ่ายอยู่ตลอด หรือกำลังด่าตัวเองที่ตกหลุมพรางเล่นเกมส์กับอีกฝ่ายเมื่อครู่ เด็กหนุ่มวักน้ำใส่หน้าเรียกสติ หยิบทิชชู่มาซับใบหน้าพร้อมกับสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองในกระจก


“ตั้งสติไว้แว่น” เด็กหนุ่มเตือนตัวเองเบาๆ แล้วเดินออกจากห้องน้ำเพื่อกลับไปที่โต๊ะ ระหว่างทางจากห้องน้ำไปโต๊ะอาหารของเขาเป็นโซนวีไอพีที่วันนี้มีเพียงโต๊ะเดียวที่ถูกจับจอง เนื่องจากโซนธรรมดากับวีไอพี่ต่างกันแค่ความโรแมนติกของการตกแต่ง มีเพียงพุ่มไม้โอบล้อมรอบทิศ เถากุหลาบพันตกแต่งซุ้มทางเข้า และน้ำพุวีนัสที่ใจกลางโซนที่ทำให้บรรยากาศดูหรูหรากว่าโซนที่เขานั่ง ทำให้แว่นสามารถมองเห็นคนสองคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างได้อย่างง่ายดาย



นั่นมัน...


เด็กหนุ่มก้มหลบหลังพุ่มไม้ที่สูงระดับเอวของตัวเองทันที ก่อนจะค่อยๆกระดื๊บๆไปยังพุ่มที่ใกล้ที่สุดเพื่อที่จะได้มองเห็นคนทั้งสองชัดๆ



ชายหนุ่มในชุดสูทราคาแพงที่นั่งอยู่ฝั่งนึงของโต๊ะกะจากสายตาดูเหมือนจะอายุราวๆสามสิบปลายๆ หรืออาจจะเป็นสี่สิบต้นๆที่ดูแลตัวเองดีมากๆ แม้จะนั่งอยู่แต่เด็กหนุ่มมั่นใจว่าอีกฝ่ายน่าจะสูงกว่ากวินภพหรือแม้แต่ติณณ์ภพเสียอีก ใบหน้าคมหล่อเหลาแทบไม่ถูกแตะต้องโดยร่อยรอยแห่งกาลเวลา จมูกโด่ง ริมฝีปากได้รูป ดวงตาคมดุสีควันบุหรี่บ่งบอกว่าชายหนุ่มต้องมีเลือดของชาวต่างชาติไม่มากก็น้อย ยังไม่รวมโครงหน้าที่ดูอย่างไรก็ไม่ใช่คนไทย เส้นผมสีดำสนิทตัดกับผิวที่แม้จะขาวแต่ก็ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายดูบอบบาง อาจเป็นเพราะกล้ามเนื้อที่ไม่อาจถูกซ่อนจากสายตาของผู้คนด้วยชุดสูทสั่งตัดพอดีตัวนั้นก็เป็นได้


แต่คนที่ทำให้แว่นต้องมาทำตัวเป็นนินจาผลุบๆโผล่ๆอยู่ตามซอกหลืบแบบนี้คือเด็กหนุ่มร่างเล็กในชุดเสื้อมีฮู้ดแขนกุดและกางเกงขาสั้นน่ารักน่าเอ็นดูที่นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ


“พื้นร้านอาหารมันมีอะไรน่าสนใจขนาดนั้นเลยรึไง?” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“ขะ…ขอโทษครับ” มีนรีบเงยหน้าขึ้น แต่ก็ก้มลงไปอีกแทบจะในทันที ดูท่าร่างสูงจะชินกับพฤติกรรมนี้แล้วถึงได้เลิกสนใจแล้วทานอาหารของตัวเองไปอย่างไม่สบอารมณ์่

“เอ่อ...คุณเชษฐ์ครับ..” เสียงหวานแผ่วเบาจนแว่นแทบจะมุดหัวผ่านร่องกระถางที่ใส่พุ่งไม้เข้าไปฟัง
เจ้าของชื่อไม่ตอบ แต่ก็วางส้อมกับมีดลงเป็นเชิงอนุญาตให้เด็กหนุ่มตรงหน้าพูดต่อ



ชื่อคุณเชษฐ์สินะ...



“คือ…วันเสาร์หน้าจะมีงานออกซุ้มของคณะ...”


“ไม่อนุญาต” ชายหนุ่มตอบทันทีอย่างไม่ให้เสียเวลา มีนมีสีหน้าเศร้าหมองลงวูบนึง ทำให้แว่นเริ่มตระหนักได้แล้วว่าการหายตัวไปของคนตัวเล็กอาจจะไม่ใช่ทางเลือกของเด็กหนุ่มเสมอไป


“ผมไม่ไปอยู่แล้วครับ เขาไม่ได้บังคับ” มีนตอบเสียงแผ่ว “แต่...คือ...”


“…”ชายหนุ่มกอดอกรอคำพูดที่หลุดออกมาจากปากอีกฝ่ายทีละคำอย่างอดทน


“งานวันเสาร์นี้ คุณธารก็จะไปช่วย...”



แว่นได้ยินมาเหมือนกันว่าวันเสาร์หน้าที่มีการออกซุ้มของแต่ละคณะในงานของมหาวิทยาลัย พี่อุ่นอาสามาช่วยแทนไทยเฝ้าซุ้ม เล่นเอาสาวๆ(และหนุ่มๆบางคน)ปีหนึ่งตื่นเต้นกันใหญ่



แต่มันเกี่ยวอะไรกับผู้ชายคนนี้ล่ะ



‘คุณเชษฐ์’ชะงักมือที่กำลังเอื้อมไปหยิบแก้วไวน์ของตน ชายหนุ่มมีสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดที่ได้ยินชื่อของพี่อุ่น



“เธอต้องการจะสื่ออะไร มีนา?”


“ผมแค่คิดว่า คุณธารน่าจะดีใจ....” เด็กหนุ่มก้มหน้างุด แต่ถูกมือใหญ่เชยคางมนขึ้นให้มองมาที่ตน เชษฐ์ที่โน้มตัวเข้าไปใกล้ร่างบางจนเกินกว่าคนรู้จักจะมีสิทธิ์ทำเอ่ยเสียงเย็น


“ฉันเอ็นดูเธอมากนะมีน ถ้าเป็นคนของฉันคนอื่น เธอได้หายตัวไปตั้งแต่วันแรกที่ธารรับรู้การมีตัวตนอยู่ของเธอแล้ว”


“ครับ...ผมทราบ” มีนตอบเสียงสั่น


หือ?



“อย่าเอาเรื่องที่เหนือการควบคุมของเธอมาคิดให้รกสมองเลย ยิ่งเธออยากจะซ่อมแก้วที่แตกมากเท่าไหร่ ผลลัพธ์ที่ออกมาก็จะทำให้เธอผิดหวังมากขึ้นเท่านั้น” เชษฐ์ละมือจากใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักของเด็กหนุ่ม “เรื่องของลูกชายฉัน ให้ฉันจัดการเอง”



ลูกชาย?



สมองแว่นเริ่มประมวลผลตามคำพูดของอีกฝ่ายไม่ทันแล้ว



“แต่คนเป็นลูก อยากจะตัดยังไงก็ตัดพ่อแท้ๆของตัวเองไม่ขาดหรอกนะครับ” มีนยังคงดึงดันแม้น้ำเสียงจะสั่นด้วยความหวาดกลัว


“เชื่อเถอะ คนอย่างธาร อยากทำอะไรก็ทำได้ทั้งนั้นนั่นแหละ”น้ำเสียงของเชษฐ์ฟังดูภาคภูมิใจอย่างน่าประหลาด “เรื่องนั้นเขาได้ฉันมาเต็มๆ"



“แต่ว่า...”


“มีน ถ้าเธอยังไม่หยุด ฉันจะทำให้สมองเธอคิดอะไรไม่ออกนอกจากชื่อของฉัน..” เชษฐ์เอื้อมมือไปกุมมือเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะ


“...ที่นี่ ตรงนี้ ตอนนี้ เอามั้ย?”


เด็กหนุ่มส่ายหน้าพรืด หยิบขนมปังเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆอย่างว่าง่ายด้วยสีหน้าแดงก่ำ


“เด็กดี...” น้ำเสียงที่อีกฝ่ายใช้ทำเอาขนาดแว่นที่แอบอยู่หลังพุ่มไม้ยังเขินแทน “คืนนี้ฉันจะให้รางวัล...”


แว่นรีบคลานออกมาจากตรงนั้นด้วยไม่อยากรับฟังบทสนทนาที่น่าอึดอัดใจต่อแล้ว ในหัวของเด็กหนุ่มเต็มไปด้วยคำถาม
มากมาย


ผู้ชายคนนั้น เป็นพ่อพี่อุ่น?

แล้วมีน...กับพ่อพี่อุ่น?

ฉับพลันท่าทีของพี่น้ำอุ่นที่มีต่อมีนก็ดูมีเหตุมีผลขึ้นมาทันที


“ไปห้องน้ำนานจัง พี่ว่าจะไปตามแล้วนะเนี่ย” กวินภพที่นังรออยู่นานเอ่ยอย่างเป็นกังวล


“คิวยาวน่ะครับ” แว่นนั่งลง พยายามสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากหัว “พี่กล้า...”


“ครับ?” เจ้าของชื่อขานรับพร้อมรอยยิ้ม แว่นที่ไม่รู้จะเล่าให้อีกฝ่ายฟังอย่างไรได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่



“เปล่าครับ ผมแค่รู้สึกดีที่ชีวิตเราเรียบง่ายแบบนี้”


“หือ? มาอารมณ์ไหนเนี่ย” ชายหนุ่มหัวเราะ หั่นเสต็กริบอายของตนเป็นชิ้นพอดีคำแล้วนำมาจ่อที่ริมฝีปากเล็ก “ทานเยอะๆนะ จะได้โตไวๆ”


“ไม่ทันแล้วล่ะครับ” เด็กหนุ่มว่า แต่ก็ยอมงับอาหารที่อีกฝ่ายป้อนให้แต่โดยดี



เขาเพิ่งรู้สึกว่าความสัมพันธ์เรียบง่ายของตัวเองมีค่ามากกว่าสิ่งใดก็ตอนนี้เขารู้ว่าแทนไทยจะต้องเจอเรื่องปวดหัวอีกหลายยกต่อจากนี้ไปนี่แหละ


“ไม่ป้อนพี่บ้างเหรอ” กวินภพอ้อน


“ไม่ครับ ป้อนบ่อยแล้ว กินเองบ้าง” เด็กหนุ่มยักไหล่ตอบเสียงเรียบ เรียกสีหน้าน้อยใจจากกวินภพได้เป็นอย่างดี แต่อีกฝ่ายก็กลับมาร่าเริงทันทีที่คนตัวเล็กเอื้อมมือมากุมมือของเขาไว้เงียบๆ




“พี่กล้า...”


หลังจากที่กลับมาจากร้าน ทั้งสองก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอนเหมือนวันปกติวันหนึ่ง กวินภพกำลังอ่านหนังสือที่ตนอ่านค้างไว้รอบนเตียงเมื่อร่างเล็กในชุดนอนลายหมูน้อยสีชมพูสดใสเดินเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มเงยหน้าจากหนังสือเมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักที่กดลงมาบนเตียง

“เสร็จแล้วเหรอ งั้นพี่ปิดไฟเล...” ริมฝีปากสีแดงอมชมพูประกบทาบทับริมฝีปากที่กำลังพูดอยู่ แว่นพยายามขยับริมฝีปากอย่างเงอะงะอย่างที่ตนเคยเห็นผ่านตาในหนัง ความไร้เดียงสาของร่างที่นั่งคร่อมอยู่บนตักของเขายิ่งทำให้กวินภพเครื่องติด ชายหนุ่มพลิกมาควบคุมเกมส์ด้วยการดูดดึงชิมริมฝีปากอิ่มน่าทานที่ล่อตาล่อใจตนมาหลายปี แว่นที่ไม่มั่นใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นอ้าปากถาม เปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนเข้าไปทักทายสำรวจความหวานในโพรงปากของเด็กหนุ่ม


‘นิ่งๆสิวะ!’


‘เฮ้ย! จับมันไว้!’




“อื้อ!” เด็กหนุ่มผลักกวินภพออกทันที ชายหนุ่มมีสีหน้ามึนงงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น


“พี่…พี่ขอโทษ เมื่อกี้...รู้สึกแย่ใช่มั้ย?”


“มะ...ไม่ใช่นะครับ!”แว่นรีบแก้ไขความเข้าใจผิดก่อนที่เรื่องจะบานปลาย “ผมแค่ตกใจ...แต่เมื่อกี้รู้สึกดีมากเลยนะครับ”


กวินภพรู้สึกสมเพชตัวเองเบาๆที่ต้องให้คนตรงหน้าพยักหน้าอย่างขึงขังเพื่อยืนยันว่าตัวเองรู้สึกดีกับจูบของเขา


“จริงๆนะครับ” เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังคงมีท่าทีไม่เชื่อ แว่นจึงเปลี่ยนยุทธการณ์ คล้องแขนรอบคอของชายหนุ่มแล้วโน้มหน้าเข้าไปอีกครั้ง “แต่ผม...ยังไม่ค่อยเป็น พี่กล้าสอนผมหน่อยได้มั้ยครับ..”


“…” กวินภพพยายามข่มความรู้สึกอยากจับร่างเล็กกดลงไปบนเตียงให้รู้แล้วรู้รอด มือใหญ่ประคองใบหน้าขาวอย่างทะนุถนอม
ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปอย่างแผ่วเบา “อ้าปากสิ”


ร่างบนตักเขาทำตามอย่างว่าง่าย กวินภพใช้ลิ้นหยอกเย้าลิ้นเล็กที่ยังไม่ประสีประสา ขณะที่แว่นพยายามเลียนแบบการเคลื่อนไหวของชายหนุ่มอย่างช้าๆ ไม่นานนัก กวินภพก็ดันร่างของเด็กหนุ่มที่อ่อนระทวยไปหมดทั้งตัวลงบนเตียง กดจูบย้ำบนริมฝีปากอิ่มที่บวมเจ่ออย่างรักใคร่ ชายหนุ่มใช้นิ้วโป้งเช็ดคราบใสที่เคลือบบนริมฝีปากของแว่นอย่างเบามือ กระซิบบอกคนที่นอนหอบหายใจตาปรือฉ่ำเยิ้มด้วยแรงอารมณ์


“นอนซะ...พี่ไปห้องน้ำก่อน”


“เอ๊ะ?..พี่กล้า!”เด็กหนุ่มหน้าแดงก่ำเมื่อเข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร


“ไม่ต้องห่วงครับ ถ้าแว่นพร้อมเมื่อไหร่...พี่จะรักแว่นไปจนถึงเช้าเลย” ชายหนุ่มบอกพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะผละออกจากร่างบางแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป


เด็กหนุ่มชันตัวลุกขึ้นนั่ง หลังมือมีเลือดไหลซิบจากการจิกแขนของตัวเองไว้เมื่อครู่


เขาไม่ได้โกหก...เขารู้สึกดีกับจูบของพี่กล้า


แต่พอหลับตา ภาพของเหตุการณ์ที่เขาไม่อยากจะจดจำกลับแล่นเข้ามาในหัว




แว่นไม่รู้จริงๆว่าตัวเองจะพร้อมเมื่อไหร่...


และพอถึงตอนนั้น...กวินภพยังจะรับเขาได้อยู่มั้ย








“พี่กรครับ?”


แว่นในชุดนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สามดินเข้ามาในโรงยิมของโรงเรียนที่เงียบสงัดเนื่องจากเป็นเวลาเกือบหกโมงเย็นแล้ว หลังจากที่ความจริงถูกเปิดเผยว่าแฟนที่อายุมากกว่าเขาสามปีเพียงแค่มาจีบเขาเพราะพนันกับเพื่อนไว้ ทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีก ถึงแม้จะเจ็บ แว่นก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ว่าจะถูกล้อถูกแกล้งแค่ไหน ร่างเล็กก็เพียงแต่นิ่งเฉย ไม่ตอบโต้ อย่างที่เขามักจะทำประจำเวลาถูกแกล้งก่อนหน้านี้ และได้แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะเบื่อและเลิกไป หรือสำนึกผิดได้ในวันใดวันหนึ่ง



ซึ่งดูเหมือนจะเป็นวันนี้..



กรวิชญ์ส่งข้อความขอนัดเจอเขาที่โรงยิมแห่งนี้หลังเลิกเรียนเพื่อขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ทำลงไปก่อนที่ตนจะไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศ



แต่ตอนนี้ก็ยังคงไม่มีวี่แววของเด็กหนุ่ม


“พี่กร..อุ๊บ!”เด็กชายถูกปิดปากไว้จากทางด้านหลัง แว่นพยายามดิ้นเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระแต่กลับถูกต่อยที่หน้าท้องไปหมัดหนึ่ง ร่างเล็กจุกจนตัวงอเมื่อถูกทุ่มลงไปกับพื้นแข็งๆของโรงยิม


“เก่งนักให้มั้ยมึง เห็นหน้านิ่งๆอย่างนี้กูยิ่งหมั่นไส้” พี่โจ๊ก หนึ่งในเพื่อนสนิทของพี่กรบีบกรามเขาอย่างแรงจนแว่นร้องออกมา

“ก็เจ็บเป็นเหมือนกันนี่หว่า”


“กล้องติดแล้วมึง” รุ่นพี่อีกคนถือกล้องวีดีโอเดินเข้ามา แว่นพยายามคลานหนีแต่กลับถูกผู้ชายอีกคนล็อคตัวไว้จากด้านหลัง พี่โจ๊กกระชากชุดนักเรียนของเด็กชายจนขาดวิ่น กระดุมกระเด็นไปคนละทิศ แว่นพยายามยกมือไหว้ขอให้อีกฝ่ายหยุด แต่เด็กหนุ่มไม่ฟัง มือของคนที่ล็อคตัวเขาไว้ฟ้อนเฟ้นร่างกายของแว่นอย่างหื่นกระหาย ขณะที่โจ๊กพยายามจับหน้าเขาไว้ให้ตัวเองบด
จูบได้ถนัด


แว่นรู้สึกเหมือนจะอาเจียน


เขากลัว..


“อะไรของมึงวะ มึงบอกแค่ว่าจะแกล้งน้องมันเล่นๆไม่ใช่เหรอ?!” เสียงโวยวายดังขึ้นจากด้านนอก เสียงที่แว่นจำได้ดี



เสียงพี่กร



“ช่วย...”


“มึงร้องไปมันก็ไม่มาช่วยมึงหรอก” เด็กหนุ่มหัวเราะ “มันนั่นแหละเป็นคนต้นคิด”



แว่นไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน


เขาไม่เข้าใจว่าตัวเองทำไอะไรผิด ถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้



“ร้องเลยไอ้แว่น ยิ่งมึงร้อง กูยิ่งมีอารมณ์” โจ๊กเลียปากอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะก้มตัวลงมาบดขยี้ริมฝีปากนิ่มของคนที่หนีไปไหนไม่ได้


แต่วินาทีที่ริมฝีปากเกือบจะสัมผัสกัน ร่างของเด็กหนุ่มก็ถูกเหวี่ยงออกไปจากร่างของเขาอย่างแรง กรวิชญ์รัวหมัดใส่เพื่อนสนิทของตัวเองไม่ยั้ง ก่อนจะหันกลับมาจัดการเพื่อนอีกคนที่ลอบเข้ามาจากด้านหลัง แว่นคลานหนีอย่างเร็วที่สุดทำที่เรี่ยวแรงจะอำนวย พลันสายตาเหลือบไปเห็นกล้องวีดีโอที่ตกอยู่บนพื้น มือเล็กรีบเอื้อมไปคว้ามันไว้ทันที



“แว่น เป็นอะไรรึ...โอ๊ย!”


แว่นใช้กล้องในมือหวดใส่ใบหน้าของกรเต็มๆจนอีกฝ่ายลงไปนอนกับพื้น ร่างเล็กในชุดขาดวิ่นวิ่งออกมาจากตรงนั้นโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นอย่างไร สิ่งเดียวที่คิดคือต้องออกไปจากที่นั่นให้เร็วที่สุด



“ตายแล้วหนู ไปโดนอะไรมาจ๊ะ?!”


แว่นมาหยุดอยู่หน้าคลีนิคสัตวแพทย์ที่อยู่ห่างออกไปจากโรงเรียนประมาณหนึ่งกิโล ขาเรียวที่อ่อนล้าทรุดลงบนพื้นถนนหลังจากอะดรินาลีนที่หลั่งออกมาเริ่มลดลง ร่างเล็กกอดตัวเองแน่นราวกับกำลังหนาวสั่น  คุณหมอที่กำลังปิดคลีนิคร้องอย่างตกใจแล้ววิ่งเข้ามาดูอการของเขา


“ฮึก…ช่วยด้วย...ฮึก...”


“ไม่เป็นไรนะจ๊ะ น้าอยู่ตรงนี้แล้ว ไม่มีใครทำอะไรหนูได้แล้ว”


“ฮึก..”


แว่นไม่ใช่คนที่ร้องไห้บ่อย แต่วันนั้น ร่างเล็กรู้สึกว่าตนใช้น้ำตาของตัวเองไปจนหมดสำหรับทั้งช่วงชีวิต











“!!!!”



เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นจากความฝัน ร่างสูงที่นอนกอดเอวเขาอยู่ส่งเสียงงึมงำในลำคอเมื่อรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของคนข้างๆ ดึงรั้งร่างบางเข้ามาให้อ้อมกอดแน่นกว่าเดิม


แว่นขยับซุกตัวกับแผงอกแกร่ง นอนลืมตาฟังเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมออย่างมั่นคงของชายหนุ่ม รู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่อยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง


หลังจากนั้นคุณหมอก็พาเขาไปตรวจร่างกาย แว่นไม่เคยลืมใบหน้าของแม่ที่อาบไปด้วยน้ำตาและน้องชายวัยสิบขวบที่ร้องไห้จ้าด้วยความเสียขวัญที่เห็นแม่ร้องไห้หลังจากถูกทางโรงพยาบาลติดต่อ


แต่ถึงแม้จะมีวีดีโอที่พิสูจน์ว่าอีกฝ่ายมีความผิด ทางโรงเรียนที่ได้รับเงินสนับสนุนอย่างอุ่นหนาฝาคั่งและถูกข่มขู่จากผู้ปกครองของเด็กกลุ่มนั้นก็เกลี้ยกล่อมให้แว่นไม่เอาเรื่อง แน่นอนว่ามารดาของเขาปฎิเสธเสียงแข็ง แต่เมื่อถูกทนายฝั่งนั้นขู่ว่าจะให้ทางโรงเรียนเขาถูกไล่ออกหากพวกเขาดำเนินการแจ้งความ แว่นจึงขอร้องให้แม่ล้มเลิกความคิดนั้น




แว่นไม่เคยเห็นหน้ากรวิญช์อีก



แต่ใบหน้าของอีกฝ่ายและเพื่อนของเขาไม่เคยถูกลบเลือนไปจากสมอง



“อือ..แว่น...” ใบหน้าของกวินภพคลอเคลียอยู่ข้างแก้ม เด็กหนุ่มหลุดยิ้มขำออกมา ก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากของอีกฝ่าย







เขาจะไม่ให้คนคนนั้นมาทำลายชีวิตเขาอีกครั้ง

 




ไม่มีวัน...




___________


กสพท.ประกาศล้าววววววว :hao7: :hao7: :hao7:

ขอแสดงความยินดีกับว่าที่น้องแว่น(?) ทุกคนนะจ๊ะ ขอให้ปีหนึ่งเจอพี่กล้าเป็นของตัวเอง//เอ๊ะยังไง? 5555

สำหรับน้องๆที่ติดโครงการก่อนหน้านี้ไปแล้วก็ขอแสดงความยินดีย้อนหลัง ไปเที่ยวให้เต็มที่ซะลูก ก่อนจะไม่มีเวลา55555

สว่นน้อง กส. อีกอึดใจเดียวค่ะ สัมภาษณ์สู้ๆน้า เป็นกำลังใจให้ จุ๊บๆๆๆ :mew1: :mew1: :mew1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 14-03-2017 17:04:40
พี่กล้าสุ้ ๆ สงสารน้องแว่นฉันจริง

แต่ยังรู้สึกเหมือนเดิมกับคุ่ติรท์เหนือ ไม่เชียร์เลย

จำไม่ได้ ไม่ได้อ่านเรื่องมีน แต่ถ้ามีนนจะถูกอุ่นเกลียด ไม่แปลกใจเลย เพราะ เป็นใครก็คงคิด เด็กคราวลูก ปอกลอก หลอกลวง หวังไรหรอ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: winterday ที่ 14-03-2017 17:11:05
อีกไม่นานคงได้เห็นกวินภพในอีกรูปแบบหนึ่ง เพราะเขาคงจะติงต๊องกับเฉพาะแค่บางคน (น่ารัก ชอบตัวละครตัวนี้จัง)

ส่วนน้องแว่น สู้ ๆ น้า

ขอบคุณผู้แต่งค่ะ เรื่องนี้หลากหลายรสชาติจริง ๆ

หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: 10003 ที่ 14-03-2017 18:11:13
คนแต่งเรียนหมอรึเปล่าเนี่ย ตอบเรามาวซะดีๆ55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-03-2017 18:33:56
ขอให้กรรมตามสนองกลุ่มคนเหล่านั้นและครอบคัวโดยเร็ว ให้พวกนั้นจมจ่ออยู่ความผิดบาปนั้นไม่ลืมเลือน  :fire:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-03-2017 18:40:34
 :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: ah-chan ที่ 14-03-2017 18:53:17
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 14-03-2017 19:19:06
ตอนอ่านนี่ลุ้นมากกลัวแว่นโดนแต่ดีแล้วที่รอดมาได้ สำหรับกรตอนนั้นเรายังคิดว่าเป็นคนดีนะที่ช่วยแว่นไว้ เอาจริงๆบางทีที่เพื่อนพูดอาจจะจริงแค่ห้าสิบเปอร์ก็ได้ เหตุผลที่อ้างกับกรกับที่บอกแว่นอาจจะคนละอันกัน แต่ถึงยังไงก็เถอะก็เลิกแล้วต่อกันนะอย่ามาทำให้กล้ากับแว่นมีปัญหากันละ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 14-03-2017 19:30:20
ไม่รู้จะเริ่มเม้นจากเรื่องไหนก่อนดีเลย โอ้โหแฟนตาซีมากกกกกก
ตอนแรกเราก็คิดแล้วแหละว่าพี่น้ำอุ่นคงไม่ธรรมดา ถ้าแทนไทไม่แมนมากโคตรก็นึกว่าจะโดนพลิกแล้ว -.-
//ดูเป็นแนวเมะที่หลอกล่อให้เคะเข้าใจผิดว่าตัวเองเคะอ่ะค่ะ 5555555555 แต่มาลงอีหรอบนี้ก็นะ
สงสารน้องมีนยังไงไม่รู้ ไม่รู้ว่าเต็มใจไหมยังไง แต่สถานะดูแบบ เห้อ ; - ; ... ตอนนี้ผุดมาเป็นคู่ที่ 4 แล้วสินะคะ 55555
เริ่มสลับสมองไม่ถูก คู่หลักนี่ก็ตะมุตะมิ ดูหายห่วงไปเลยเอ้อ สงสารก็แต่น้องแว่นอ่ะ ตอนนั้นมันโคตรจะเลวร้ายเลย
เราก็ไม่เคยเข้าใจคนที่ทำร้ายคนอื่นได้ขนาดนี้จริงๆนะ แบบที่บ้านเค้าเลี้ยงดูปลูกฝังกันมาแบบไหนหรอ
ขนาดวันนี้ขับรถกลับเจอนกโดนทับตาย แล้วมีเพื่อนนกอีก 2 ตัวมายืนใกล้ๆเรายังจะร้องไห้อ่ะ ทำลงได้ไง เลวสุด
แต่เราเชื่อว่าพี่กล้าจะทำให้น้องเปิดใจได้แน่ๆ สู้ๆนะ!

ติณณ์เหนือชอบเหมือนเดิมมมม ชอบมากกกกกกกกมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่รู้จะมากยังไง แง ชอบที่สุดเลย TTTTT
ชอบความพยายามของพี่ติณณ์ ชอบความเหมือนจะไม่ใจอ่อนของเหนือฟ้า คือดีงามแท้ ชอบสุดๆค่ะ
อยากให้คู่นี้เป็นเรื่องแยกเลยด้วยซ้ำ ชอบมากจริงๆ TTTTT รออ่านนะคะะะ

เป็นกำลังใจให้พี่คนเขียนค่า ~ <3
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-03-2017 19:40:45
พนันกันในเรื่องแบบนี้
มันเล่นกับความรู้สึกของคนมากกกก
พวกนี้ทั้งกลุ่ม น่าจะโดนกรรมสนอง
แบบมีคนท้าพนันกลับแบบเดียวกัน
จะได้รับรู้ความรู้สึกแบบแว่นโดนบ้าง
ว่ามันเป็นอย่างไร
พี่กล้าติงต๊อง น่ารักมาก กับแว่น
เพิ่งรู้ว่าพี่อุ่นแสดงกิริยากับมีนเพราะพ่อตัวเอง
แต่คนที่จะไม่มีความสุขสากกว่าใครเป็นพี่อุ่นเองนะ
มีน จิตใจดีแต่รู้สึกผิดกับพี่อุ่น
ถ้าพี่อุ่นจะโกรธ ก็ต้องเป็นพ่อพี่อุ่นนี่แหละ
ไม่ใช่มีน สงสารมีนนะ อยู่ระหว่างพี่อุ่นกับพ่อ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 14-03-2017 20:05:02
พี่กล้า สู้ต่อไปปปป :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 14-03-2017 21:16:02
สู้ๆนะน้องแว่น ผ่านมันไปให้ได้เนอะ กอดดดดดด
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-03-2017 22:08:46
แว่นแอบมีปม เด่วก้อลืมได้ล้า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 14-03-2017 23:16:13
ไม่ใช่ว่า กร ย้อนกลับมาอีกนะ,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 14-03-2017 23:25:29
ปมถัดไปมาแล้ว


ยิ่งทั้งสงสารและอยากถนอมน้องแว่นให้มากๆ กล้านายต้องช่วยน้องจากเรื่องนี้ให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-03-2017 02:41:27
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 15-03-2017 06:08:00
อะไรที่ปฏิเสธมักจะเกิดขึ้นเสมอ กรจะกลับมาใช่ไหม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: Kkfu ที่ 15-03-2017 08:27:07
สงสารน้องทำไมน้องต้ิองมาเจออะไรแบบนี้!!!!! :m15: :m16: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 15-03-2017 10:32:15
พี่กรต้องกลับมาแน่ ไม่ว่าจะมารูปแบบไหน แว่นไม่ผิดแม้ตอนนั้นจะเอากล้องไฟฟาดหน้ามัน ถึงเค้าจะเป็นคนมาช่วยก็เถอะ

พี่กร อาจไม่เลวร้ายจนาดนั้น แต่เพื่อนมันชั่วแน่นอน เรื่องแบบนี้จำติดตัวจนตายอยู้แล้วละ แต่หวังว่าแว่นจะไว้ใจพี่กล้าเนอะ พี่กล้าน่ารักจิตาย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 15-03-2017 11:19:59
เลวมาก :fire:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 15-03-2017 17:46:03
  ตอนนี้มีมีนด้วย ผู้แต่งเรื่องของมีนจะเอามาลงใหม่มั่ยคับ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: janehh ที่ 15-03-2017 20:19:20
สนุกมากเลยค่ะ ตามอ่านรวดเดียว ชอบน้องแว่นมากกก น่ารักกก แต่ปมแต่ละปมของแต่ละคนนี่ทำเอาปวดหัว ฮือออ สู้ต่อไปทาเคชิ! อย่าดราม่าหนักมากนะคะกลัว ;_____;
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 15-03-2017 22:59:13
ทุกคนมีปมหมดเลย อะะะ  :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 16-03-2017 05:02:14
โถ ลูก  นี่ก็ยังคิดอิิพี่กรอาจจะชอบน้องจริง แต่ประมาณอายที่โดนเพิื่อนล้อ เลยบอกเลิก เพื่อนยุให้แกล้งเลยเอาด้วย แต่พอเริ่มเลยเถิดเลยจะเข้ามาช่วย  จากนั้นก็ไม่อาจเข้าหน้าน้องติดอีกต่อไปแล้ว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-03-2017 14:50:38
 :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น14th Diagnosis: PTSD 100% [14/3/60] P.14
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 16-03-2017 15:49:32
15th Diagnosis: Sensory Aphasia || ไม่เข้าใจ...


“นี่ๆ กูซื้อมาฝาก กินเยอะๆเลย” แทนไทยวางถุงจากมินิมาร์ทข้างๆโต๊ะหินอ่อนที่พวกเขานั่งลงกลางโต๊ะ ภายในบรรจุด้วยขนมขบเคี้ยวจำนวนมาก มีนพยักหน้าขอบคุณขณะที่แว่นแบมือตรงหน้าร่างสูง เด็กหนุ่มลูกครึ่งหยิบสแตมป์ส่งให้เพื่อนรักพร้อมเสียงหัวเราะ


"มึงนี่ ตกถังข้าวสารแล้วยังงกไม่เปลี่ยนเลยนะ"

"เขาเรียกรู้จักค่าของเงิน" เด็กหนุ่มตอบเสียงเรียบ ดวงตาสีน้ำตาลภายใต้กรอบแว่นเหลือบมองคนที่นั่งพิมพ์ข้อมูลลงในคอมพิวเตอร์ยี่ห้อผลไม้ถูกกัดรุ่นล่าสุดที่แว่นจำได้ว่าราคาหลักแสน ซึ่งขัดกับกระเป๋ากลางเก่ากลางใหม่ของเจ้าตัวเป็นอย่างมาก เด็กหนุ่มก้มลงมองแสตมป์ในมือ ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะฉีกแสตมป์ครึ่งแผงแล้วยื่นให้คนตัวเล็กกว่า


"..." มีนเงยหน้าขึ้นมองของในมือเขา กระพริบตาปริบๆอย่างไม่เข้าใจ

"ขอบใจที่ให้คูปองนะ" แว่นบอก

"ไม่เป็นไรหรอก เราเต็มใจ" มีนรีบปฎิเสธ

"รับไปเถอะ ยังไงก็เพื่อนกัน" แว่นเป็นคนพูดไม่เก่ง แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองสามารถสื่อความหวังดีให้เพื่อนได้จากแสตมป์

"ขอบ...ขอบใจนะ" มีนยื่นมืออันสั่นเทามารับแสตมป์ของเขา กว่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างบางก็น้ำตาหยดเสียแล้ว


"เฮ้ย! เชี่ยแว่น มึงแกล้งไรเพื่อนเนี่ย" แทนไทยรีบโอบเพื่อนร่วมกลุ่มไว้ มือใหญ่ถูต้นแขนขาวขึ้นลงเชิงปลอบโยน


"อ้าว ทำไมกูผิดล่ะ" แว่นโวยวาย


"ก็มึงทำมีนร้องอ่ะ โอ๋ๆ" แทนไทยกอดเด็กหนุ่มโยกไปโยกมาเหมือนเก้าอี้โยกตัวใหญ่


"เปล่า..เรา...เราแค่ดีใจที่มีเพื่อน.." มีนพยายามควบคุมน้ำเสียงของตัวเองไม่ให้สั่นเครือ "ขอโทษนะที่ทำให้ตกใจ"


"เฮ้ย คิดมาก เราก็เพื่อนกันหมดนั่นแหละ" แทนไทยขยี้ผมคนขี้แยอย่างเอ็นดู ส่วนแว่นก็พยักหน้าสมทบหงึกหงัก


"ทำอะไรกันอยู่เหรอ" เสียงเนิบนาบดังขึ้นจากด้านหลัง น้ำอุ่นที่เดินมาจากทางไหนก็ไม่รู้เอียงคอถามพร้อมกับรอยยิ้ม มีนรับ
ผละออกจากอ้อมกอดของแทนไทยแล้วยกมือไหว้ชายหนุ่มอย่างหวาดกลัว



"สะ..สวัสดีครับ"


น้ำอุ่นเพียงแต่เหลือบมอง ไม่คิดจะรับไหว้เด็กหนุ่ม ร่างโปร่งเดินไปนั่งที่อีกข้างของแทนไทย


"กินขนมกินอยู่เหรอ?"

"ครับ พี่อุ่นกินมั้ย?" แทนไทยที่ไม่ได้รับรู้ถึงบรรยากาศมาคุหยิบซองขนมขึ้นมาฉีกให้

"ขอบใจนะ" คนสวยยิ้ม หยิบขนมชิ้นหนึ่งขึ้นมาแล้วนำไปจ่อที่ปากของเด็กหนุ่ม

"อ้าว พี่อุ่นไม่กินเหรอครับ?" แทนไทยถามงงๆ

"กิน แต่ให้แทนกินก่อน เดี๋ยวพี่กินแทนต่อ" คนหน้าเป็นยังคงยิ้มน่ารัก ขัดกับคำพูดสิบแปดบวกของตนเช่นเคย "แล้วนี่ทำอะไรกันอยู่เหรอ?"

"รายงานครับ เรื่องการค้าประเวณีในนักศึกษามหาวิทยาลัย พรีเซ้นต์วันศุกร์" แทนไทยตอบ
"เหรอ.." น้ำอุ่นพยักหน้า "มีนเป็นคนขึ้นพรีเซนต์เหรอ?"

เจ้าของชื่อสะดุ้งที่จู่ๆก็ถูกอีกฝ่ายพูดด้วย เด็กหนุ่มส่ายหน้าพรืดแทนคำตอบแล้วก้มหน้าพิมพ์งานต่อ
"เงียบขนาดนี้จะพรีเซนต์ได้ยังไงครับ ผมต่างหากที่พรี" แทนไทยอธิบาย นึกดีใจที่พี่อุ่นพูดกับเพื่อนของเขา



เราคงคิดมากไปเองว่าเขามีปัญหากันสินะ...



"เหรอ... นึกว่าจะขึ้นไปเป็นกรณีศึกษา"


ความเงียบปกคลุมรอบวงสนทนา แว่นที่พอจะเดาเรื่องได้แล้วมองมีนที่ก้มหน้างุดสลับกับน้ำอุ่นที่ทำหน้าเหมือนตัวเองไม่ได้พูดอะไรออกไป รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรเอาตัวเองไปแทรกระหว่างบทสนทนา


แต่แทนไทยไม่คิดเช่นนั้น


"พี่อุ่นพูดว่าอะไรนะครับ?"


"พี่บอกว่า นึกว่าจะพรีเซนต์เรื่องกรณีศึกษา" น้ำอุ่นว่าเสียงใสซื่อ "รู้มั้ยวิชานี้เขาเน้นการนำเสนอตัวอย่างมากเลยนะ ถ้าเพิ่มเติมไปหน่อยพี่ว่าน่าจะช่วยดึงคะแนนได้ดีเลยล่ะ"


"อ๋อ.." เด็กหนุ่มลูกครึ่งพยักหน้า สงสัยเขาคงหูฝาดไปเอง


"เรา...ไปห้องน้ำก่อนนะ"


มีนลุกขึ้นจากที่นั่ง น้ำอุ่นหยิบขนมเข้าปากตัวเองแล้วถามแทนไทยหลังจากที่ร่างเล็กเดินออกไป


"คืนพรุ่งนี้พี่ว่างนะ...ไปห้องพี่มั้ย"


แว่นรีบก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ ไม่อยากเป็นก้างขวางคอความหวานของคู่รักแห่งปี


"เอ่อ... ผมมีซ้อมพรีเซนต์ครับ" แทนไทยตอบ ยิ้มแห้งๆอย่างขอโทษขอโพย


เอ๊ะ?


มันนัดตอนไหนฟะ?


"อ้าวเหรอ แต่เมื่อคืนตอนพี่นัดแว่นเลี้ยง แว่นบอกว่าจะไปเที่ยวกับน้องกล้านี่?" น้ำอุ่นมีสีหน้างุนงง แต่แว่นกลับรู้สึกว่าพี่ปีสี่รู้ดีอยู่แล้วว่าแทนไทยกำลังโกหก


แต่โกหกทำไม...


"เอ่อ... อ๋อ คือผมซ้อมกับมีนสองคนน่ะครับเลยไม่ได้บอกแว่น พอดีมีนต้องกดสไลด์"
คำพูดเมื่อกี้เด็กอนุบาลยังรู้ว่าตอแหลออกมาสดๆ แต่น้ำอุ่นกลับไม่พูดอะไร ชายหนุ่มลุกขึ้นจากที่นั่งพร้อมรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ที่ยังคงประดับอยู่บนใบหน้า


"ถึงเวลาเรียนพี่แล้ว ถ้าอย่างนั้นไว้เจอกันวันเสาร์นะ"


น้ำอุ่นเดินจากไปโดยไม่รอให้คนรักตอบรับอะไร แว่นเงยหน้าขึ้นจากหนังสือแกล้งทำเป็นอ่านเมื่อครู่ด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ


"อะไรของมึงวะแทน ไปโกหกพี่เขาทำไม?"


"ก็...ก็กูตกใจอ่ะ" ร่างสูงมีสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ "พี่เขาชวนกูไปที่ห้องตลอดเลย กูไม่รู้จะทำยังไง"


"อ้าว เขาชวนมึงไปที่ห้องก็เรื่องปกติป่ะวะ?"


แว่นถามงงๆ คนเป็นแฟนกันมันไม่น่าจะเป็นเรื่องแปลกอะไรนี่นา


"มึงไม่เข้าใจ.." แทนไทยกุมศีรษะอย่างปวดหัว "แต่ละชุดที่พี่เขาใส่นอน แม่งโคตรรรรรบาง คือบางตัวกูรู้สึกว่าแค่หายใจรดก็
ขาดแล้ว แถมตอนพี่เขานอนอ่านหนังสือ คือกูก็เข้าใจนะว่าอยู่ห้องไรงี้ แต่คือบางทีท่านอนพี่อุ่นมันแบบ...."


ร่างสูงหน้าแดงก่ำ ไม่สามารถจบประโยคนั้นโดยไม่คิดถึงท่าทางล่อแหลมของคนรักระหว่างนอนอ่านหนังสือได้


"คือถ้ากูไปบ่อยๆกูคงควบคุมตัวเองไม่ได้แน่"


"ไอ้แทน...." แว่นไม่รู้จะสงสารพี่อุ่นหรือคนตรงหน้าดี "มึงไม่คิดบ้างเหรอ ว่าพี่เขาจงใจให้มึงเห็น?"


"จงใจ?" เด็กหนุ่มผมบลอนด์ทวนคำอย่างงุนงง "ทำไมพี่เขาต้องจงใจให้กู...โอ้..."


แว่นส่ายหัวกับสีหน้าบรรลุสัจธรรมของเพื่อน


"แล้วมึงก็หาว่ากูความรู้สึกช้า"


"ไอ้รู้น่ะมันก็พอจะเดาได้อยู่หรอก.." แทนไทยถอนหายใจ "แต่กูไม่รู้จะทำตัวยังไงว่ะ..."


"มึงไม่อยาก..." แว่นละคำคำนั้นไว้ในฐานที่เข้าใจด้วยไม่อยากกระดากปาก "...กับพี่อุ่นเหรอวะ?"


"อยากดิ...อยากมากจนกูกลัวใจตัวเอง" เด็กหนุ่มร่างสูงที่มักจะร่าเริงอยู่เสมอซุกหน้าลงกับฝ่ามือ "กูไม่อยากทำให้พี่อุ่นเจ็บ"


แว่นไม่รู้จะช่วยเพื่อนอย่างไร เพราะเขาเองก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้เสียด้วย


"แต่กูว่ามึงควรจะเคลียร์เรื่องเมื่อกี้ก่อนที่มึงจะทำพี่เขาเจ็บจริงๆดีกว่านะ" แว่นตบไหล่เพื่อนรัก


"หือ?" แทนไทยทำหน้าไม่เข้าใจ


"มึงลองคิดดูนะ ถ้ามึงเรียนหนักเป็นบ้าเป็นหลังทุกวัน แล้วในที่สุดมีวันที่มึงจะได้เจอพี่อุ่น แต่พี่อุ่นดันบอกว่าไม่ว่างเพราะต้องไปทำงานอะไรซักอย่างที่ใช้เวลาทำแค่ห้านาทีกับผู้ชายหน้าตาดีๆหล่อๆล่ำๆ เป็นมึงมึงจะรู้สึกไงวะ?"


แทนไทยได้แต่อ้าปากพะงาบๆ


"แต่...ไปตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วป่ะวะ พี่เขาไปแล้ว"


"เอาน่า วันเสาร์ก็เจอกัน ค่อยคุยกันวันนั้นก็ได้" แว่นปลอบ "แต่อีกเรื่องที่มึงกังวล กูว่ากูช่วยได้ว่ะ"


"หืม? ยังไงเหรอ?" แทนไทยหูผึ่งทันที



แว่นฉีกยิ้มกว้างที่ทำให้เพื่อนรักเสียวสันหลังวาบ










"แล้วก็เลยมาหาพี่?" ติณณ์ภพที่จู่ๆก็ถูกเด็กทั้งสองบุกมาถึงที่ห้องในเย็นวันนั้นเลิกคิ้วถาม โชคดีที่วันนี้เหนือฟ้ามีธุระกับน้องชายของเขา ไม่อย่างนั้นชายหนุ่มคงไม่ใจดีเชิญแว่นกับแทนไทยเข้ามาในห้องแบบนี้


"พี่ติณณ์พอจะบอกได้มั้ยครับ ว่าไอ้แทนมันควรทำยังไง?" แว่นถามแทนเพื่อนรักที่อายม้วนต้วนจนแทบจะมุดไปอยู่ใต้โต๊ะ



ติณณ์ภพรัวนิ้วบนโต๊ะอย่างครุ่นคิด



"ก็....จริงๆพี่ก็แนะนำอะไรไม่ได้มากอ่ะนะ เห็นไอ้อุ่นแรดๆแบบนั้นจริงๆมันรักนวลสงวนตัวมากเลยนะ เป็นเพื่อนกันมาสามสี่ปีพี่เพิ่งเคยเห็นมันหลงใครจนโงหัวไม่ขึ้นขนาดนี้"


คำว่าแรดที่ออกจากปากของชายหนุ่มแทบทำให้แทนไทยกระโจนข้ามโต๊ะไปต่อยปากเจ้าของห้อง แต่ถูกแว่นส่งสายตาปรามด้วยรู้ว่าพี่ติณณ์เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว


"แต่ถ้าจะให้พี่แนะนำอะไรจริงๆ ก็คงเป็นให้ขออนุญาตก่อนถ้ากลัวเขาไม่สมัครใจ แล้วบอกความกังวลของเราไปตรงๆ" ติณณ์ภพว่า "เพราะถ้ามัวแต่คิดว่าอีกฝ่ายเดาใจเราได้ แล้วไม่ยอมพูดกันตรงๆ ถ้าวันใดวันนึงที่เราอยากอธิบายว่าเขาเข้าใจผิด เขาอาจจะไม่อยากฟังคำแก้ตัวของเราแล้วก็ได้"


ว่ากันว่าคนที่เข้าใจความรักของคนอื่น มักจะไม่ฉลาดเรื่องความรักของตัวเอง


แว่นที่เหลือบมองนาฬิกาเห็นว่าได้เวลาที่กวินภพจะกลับมาถึงห้อง เด็กหนุ่มจึงขอตัวเดินออกมา ปล่อยให้ร่างสูงทั้งสองพูดคุยกันต่อ



"แล้วอย่างตอนใช้นิ้ว..."


แว่นรีบปิดประตูห้องกั้นเสียงบทสนทนาติดเรทนั้นทันทีด้วยใบหน้าแดงก่ำ เด็กหนุ่มหันไปทางห้องพักของตนก็พบเจ้าของห้องและเหนือฟ้าที่ยืนอ้าปากค้างอยู่



"พี่กล้า พี่เหนือ สวัสดีครับ กลับมาเร็วจัง"


เด็กหนุ่มรีบก้าวยาวๆกลับเข้าไปในห้องของกวินภพ เจ้าของห้องหันมามองเหนือฟ้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ชายหนุ่มร่างโปร่งเดินเข้ามาวางของให้เพื่อนที่เคาท์เตอร์ครัว ก่อนจะเดินกลับออกไปเงียบๆ


"เอ่อ...พี่กล้ามีอะไรรึเปล่าครับ?" แว่นถามเมื่อเห็นกวินภพเงียบผิดปกติ ชายหนุ่มดึงร่างเล็กเข้าไปในอ้อมกอดแน่น "พี่กล้าครับ?"


"พี่ไม่ให้นะ.." เสียงทุ้มพึมพำกับซอกคอของเขา "อย่างอื่นพี่ให้ได้ แต่แว่น...พี่ไม่ให้พี่ติณณ์นะ"


เด็กหนุ่มยิ้มอ่อนโยน ยกมือขึ้นลูบกลุ่มผมสีดำสนิทของอีกฝ่าย


"พี่ติณณ์อ้อนผมไม่ได้น่ารักขนาดพี่กล้าหรอกครับ สบายใจได้"


"พูดแบบนี้แสดงว่าถูกพี่ติณณ์อ้อนด้วยเหรอ" ชายหนุ่มทำหน้ามุ่ย เรียกเสียงหัวเราะจากคนในอ้อมกอดได้เป็นอย่างดี


"คิดไปไหนแล้วครับเนี่ย"


"ถ้างั้นแว่นเข้าไปในห้องพี่ติณณ์ทำไม" กวินภพถามด้วยสีหน้าหงุดหงิด แม้จะอยากช่วยเพื่อนเก็บความลับ แต่แว่นก็รู้ว่าคนคิดมากต้องไม่เชื่อคำโกหกของเขา เด็กหนุ่มจึงยอมเล่าเหตุผลให้อีกฝ่ายฟังแต่โดยดี



"...แว่นคิดว่าถ้าแทนขอ พี่น้ำอุ่นเขาจะโอเคเหรอ?" ร่างสูงถามเมื่อฟังจบ


"ไม่รู้สิครับ ถ้าพร้อมก็ยอมมั้ง" แว่นยักไหล่ ลุกขึ้นเก็บข้าวของจากห้างสรรพสินค้าที่กวินภพและเหนือฟ้าต้องใช้ทำโปรเจ็กต์ออกจากถุง


"แปลว่าถ้าพี่ขอ..." ร่างสูงลากเสียง เดินไปช่วยเด็กหนุ่มจัดเก็บทุกอย่างตามประสาพ่อบ้านที่ดี


แว่นผลักแขนคนที่มายืนข้างๆด้วยใบหน้าแดงก่ำ


"ไม่ต้องตีเนียนเลยครับ!"


คนถูกผลักแกล้งทำเป็นเซแล้วหัวเราะเบาๆ แต่แว่นรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้พูดเล่นเสียทีเดียวกับประโยคเมื่อกี้



แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้...



"ถ้าผมพร้อม ผมจะบอกนะครับ" เด็กหนุ่มพึมพำเบาๆ รวบรวมข้าวของเดินเข้าไปในห้องนอนเพียงวางบนโต๊ะหนังสือ แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินประโยคตอบรับจากปากร่างสูง



"ถ้าเป็นแว่น ตลอดชีวิตพี่ก็จะรอ"




ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็คงจะดี...






เพราะแว่นไม่รู้จริงๆว่าเขาจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อลืมสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดหรือไม่











เหนือฟ้าเคาะประตูห้องของติณณ์ภพ พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองแม้ภาพของน้องแว่นเดินหน้าแดงก่ำออกมาจากห้องห้องนี้ยังคงติดอยู่ในหัว


เกือบแล้วมั้ยล่ะเหนือ...

เกือบพลาดอีกแล้ว



"ลืมอะไรเหรอน้อง..." ติณณ์ภพเปิดประตูออกเนื่องคิดว่าแทนไทยลืมของอะไรไว้ "ฟ้า?"


"คิดว่าผมเป็นใครเหรอครับ?" เหนือฟ้ากอดอกถามด้วยน้ำเสียงจับผิด


"เข้ามาสิ" ชายหนุ่มมัวแต่ดีใจที่เห็นคนที่เฝ้าคิดถึงรีบถอยหลังเชิญให้อีกฝ่ายเข้ามาในห้องโดยไม่ได้สังเกตน้ำเสียงขุ่นมัวของร่างโปร่ง


"พี่ติณณ์ คืนนี้ผมขอค้างที่นี่ได้มั้ยครับ ผมรู้สึกเพลียๆไม่อยากขับรถกลับ"

"หือ? ได้สิ" แม้จะแปลกใจกับคำขอ แต่ติณณ์ภพก็พยักหน้าอนุญาตพร้อมรอยยิ้ม "ของในตู้เสื้อผ้าใช้ได้หมดเลยนะ ส่วนแปรงสีฟันมีอันใหม่อยู่ในตู้ในครัว"

เหนือฟ้าพยักหน้าเข้าใจ เริ่มสำรวจหาของใช้จำเป็นในห้อง ร่างโปร่งทบทวนแผนของตัวเองกลับไปกลับมาหลายครั้ง แม้จะรู้ว่ามันจะทำให้หัวใจของตนแตกเป็นเสี่ยงๆหากเดินหมากผิดแม้แต่ครั้งเดียว แต่นี่เป็นแผนที่ดีที่สุดที่เขาคิดได้ในตอนนี้




ติณณ์ภพนอนอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนอย่างที่ทำเป็นประจำทุกวัน ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมา ชายหนุ่มจะไปเที่ยวก็ต่อเมื่อปฎิเสธรุ่นพี่ไม่ได้จริงๆ เวลาส่วนใหญ่ที่มีหมดไปกับการอ่านหนังสือและทำกิจกรรมของคณะ ยิ่งพอขึ้นปีสี่ตารางเวลาของเขาก็ไม่เอื้ออำนวยให้ชายหนุ่มทำอะไรทั้งนั้น


ทั้งที่แต่ก่อนเป็นคนเที่ยวกลางคืนแทบทุกวันแท้ๆ


ในวันที่เขามีเด็กตัวเล็กๆคนนึงที่ฝืนตื่นรอเขาโทรหาอย่างเป็นกังวลไม่ว่าจะดึกแค่ไหน ติณณ์ภพไม่เคยสนใจแม้แต่จะโทรบอกอีกฝ่ายว่าเขายังมีชีวิตอยู่


แต่ในวันที่คนคนนั้นไม่คิดแม้แต่จะรับโทรศัพท์เขา ชายหนุ่มกลับเป็นฝ่ายที่อยู่แต่ในห้องที่ว่างเปล่า ได้แต่หวนนึกถึงช่วงเวลาที่ตนไม่เห็นค่า


เขาอยากใช้ช่วงเวลาทั้งหมดนับจากนี้ทำให้เหนือฟ้ามีความสุข


ติณณ์ภพไม่สนว่าเขาต้องแลกด้วยอะไร ถ้ามันทำให้รอยยิ้มของเหนือฟ้าคงอยู่ตลอดไป เขาพร้อมจะทำทุกอย่าง


"อ่านอะไรอยู่เหรอครับ?"


เหนือฟ้าในเสื้อเชิ้ตตัวยาวของเขาที่คลุมต้นขาขาวไว้อย่างหมิ่นเหม่เนื่องจากความสูงที่เพิ่มขึ้นของร่างโปร่งถาม เหนือฟ้านั่งลงบนเตียงข้างๆเขา เอนซบไหล่หนามองหนังสือในมือติณณ์ภพอย่างสนอกสนใจ


"เอ่อ...ฟ้า..." กลิ่นหอมๆกับร่างนุ่มนิ่มที่ซบเขาอยู่ตอนนี้รบกวนการทำงานของสมองติณณ์ภพเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มค่อยๆขยับตัวออกห่างจากอีกฝ่าย เหนือฟ้าที่เอนซบเขาอยู่เอ่ยขึ้นลอยๆ


"ฟ้าคิดถึงพี่ติณณ์..."



ติณณ์ภพไม่มั่นใจว่าเขาหูฝาดไปหรือไม่


"ฟ้าว่าอะไรนะ?"

"ฟ้าคิดถึงพี่ติณณ์" ขาเรียวยาวตวัดคร่อมตักร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียง เหนือฟ้ารวบผมที่เกะกะใบหน้าเกล้าขึ้นเป็นมวยสูงแล้วใช้ยางรัดผมที่คล้องไว้รอบข้อมือมัดไว้ เผยลำคอขาวที่ทำให้ติณณ์กลืนน้ำลายอึกใหญ่ ยังไม่รวมถึงชายเสื้อที่หมิ่นเหม่อยู่แล้วที่เลิกขึ้นแกล้งให้ใจคนมองแกว่งเล่นๆ


...และคำแทนตัวเองที่เขาไม่ได้ยินมานาน


"ฟ้า...ลงมานั่งคุยกันดีๆก่อนมั้ย?"


ติณณ์ภพเจรจา ขยับตัวนั่งตรงๆแต่คนบนตักไม่คิดจะให้ความร่วมมือ


"พี่ติณณ์ ถ้าเรากลับไปเป็นเหมือนเดิม พี่ติณณ์จะทำให้ฟ้าเสียใจมั้ย?"


ศีรษะกลมแนบลงกับอกแกร่ง กลิ่นสบู่ที่ชายหนุ่มใช้ประจำเมื่ออยู่บนตัวเหนือฟ้ากลับหอมฟุ้งยั่วยวนเสียจนติณณ์ภพแทบควบคุมตัวเองไม่ได้

"ไม่ครับ พี่จะไม่มีวันทำให้ฟ้าเสียใจอีก พี่สัญญา" มือใหญ่ยกขึ้นช้าๆอย่างลังเล เมื่อไม่เห็นการขัดขืนจากคนอายุน้อยกว่า ติณณ์ภพจึงโอบร่างโปร่งไว้หลวมๆ ซึมซับทุกสัมผัสไว้ในความทรงจำ


"ฟ้าขออะไรพี่ติณณ์ซักสองอย่างได้มั้ยครับ?"


ร่างที่พิงอยู่บนอกเขาถาม ติณณ์ภพพยักหน้า ณ จุดนี้หากอีกฝ่ายจะขอดาวขอเดือนเขาก็จะหามาให้ได้


"อย่างแรก...อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับไอ้กล้า ฟ้าจะหาเวลาบอกมันเอง"


แม้จะอยากวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าแล้วประกาศในคนทั้งโลกรู้สถานะของพวกเขา แต่ติณณ์ภพก็เคารพการตัดสินใจของเหนือฟ้า ชายหนุ่มพยักหน้าอีกครั้ง


"อย่างที่สอง..." นิ้วชี้ของอีกฝ่ายแตะลงบนริมฝีปากที่แห้งผากของเขา "...ห้ามมีใครนอกจากฟ้า"


"ครับ...พี่สัญญา..." ริมฝีปากบางประกบปิดคำพูดของติณณ์ภพทันทีที่คำสัญญาหลุดออกจากปาก ติณณ์ภพหลับตาลงดื่มด่ำกับสัมผัสที่ร่างโปร่งมอบให้ ก่อนจะพลิกร่างของเหนือฟ้าลงไปอยู่ข้างใต้ ให้ตัวเองเป็นฝ่ายคุมเกมส์ "ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสพี่"


นิ้วเรียวยาวราวลำเทียนไล้ตามพวงแก้มของเหนือฟ้า ก่อนที่ริมฝีปากของชายหนุ่มจะประทับจุมพิตตามลงไปอย่างรักใคร่ เหนือฟ้าเอื้อมมือโอบแผ่นหนังกว้าง หลับตาเตรียมรับสัมผัสที่คุ้นเคยจากเมื่อสามปีก่อน


แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น...


“พี่ติณณ์?” เหนือฟ้าเรียกเบาๆ “จะไม่..ทำเหรอครับ”


“ฟ้าอยากให้พี่รักฟ้าขนาดนั้นเลยเหรอ”อีกฝ่ายหัวเราะหึๆข้างใบหูของเขา มือใหญ่เกลี่ยปอยผมที่หลุดจากมวยสูงเบาๆให้พ้นใบหน้าขาว “พี่แค่อยากนอนกอดฟ้า คืนนี้...ได้มั้ย?”


ติณณ์ภพคนเก่ารับมือง่ายกว่านี้เยอะ



“จะทำอะไรก็ทำเถอะครับ ฟ้าจะนอน” ร่างโปร่งพลิกกายนอนตะแคงหันหน้าหนี ทำเป็นไม่สนใจอ้อมแขนแกร่งที่โอบรอบเอวของเขาไว้หลวมๆ


ทั้งที่ในใจเต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกมานอกอกอยู่แล้ว




--------------

เหนื่อยใจกับทุกคู่

เมื่อไหร่จะได้(รัก)กันซักที ฮือออออออ :hao5: :hao5: :hao5:

จะบอกว่าเรื่องอดีตติณณ์เหนือฉบับเต็มมีแน่ค่ะ น่าจะเป็นside story แบบไม่ยาวมาก ยังไม่รู้จะโผล่มาเมื่อไหร่

บอกไว้ก่อนเลยว่าในเรื่องนี้มีแค่3คู่ คู่ของน้องมีนกับคุณเชษฐ์ถ้ารีไรท์แล้วจะเอามาลงช่วงเมษานะคะ อยากให้เรื่องนี้ลงตัวนิดนึงก่อนจะเพิ่มงานให้ตัวเอง55555  :katai4: :katai4: :katai4:

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-03-2017 16:18:12
แต่ละคู่ ก็มีแต่ละปัญหาให้ปวดหัว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 16-03-2017 17:04:29
เหนื่อยใจจริงๆ ด้วย อึมครึม สงสารมีน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 16-03-2017 17:16:26
แต่ละคู่ปัญหาชวนไมเกรนขึ้นทุกคู่ @.@
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 16-03-2017 17:46:00
ป่านนี้พี่อุ่น คงแบบ เห้ออออ ตัดใจดีกว่า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 16-03-2017 19:34:14
ทุกคนล้วนมีอดีตนั่นล่ะ...

เฮ้อออออ สู้ๆนะทุกคน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 16-03-2017 20:44:04
 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 16-03-2017 23:02:40
แทนเอ้ยย พี่อุ่นคิดไปไหนต่อไหนแล้วมั้งเนี่ย  :hao3:

หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-03-2017 03:55:04
เหนื่อยใจด้วยคน 5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 17-03-2017 04:33:06
แต่ละคู่ก้มีปัญหาเปนของตัวเองทั้งนั้นเลย
ติณณ์ฟ้ามีปัญหาที่ความเชื่อใจ
แทนน้ำอุ่นนี่ก้ปัญหาที่มีอะไรไม่พูดกัน คิดว่าอีกฝ่ายรู้ใจตัวเอง
ส่วนคู่ที่หวานสุดในตอนนี้อย่างพี่กล้ากับแว่น ก้มีปมเล็กๆในใจกันทั้งคู่
รออออค่าาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 17-03-2017 09:44:08
พี่อุ่นตลกอะ ยั่วหนักมากก

พอแทนทำเฉยๆ คงโคตรเฟลอะ ตอนนี้นอนคิดมากอยู่แน่เลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 17-03-2017 11:32:37
แทนเอ้ยย เดี๋ยวพี่อุ่นก็นึกว่าแทนคิดอะไรกับน้องมีนอีกหรอก ยิ่งไม่ชอบมีนอยู่ แล้วไปทำกัน 2 คน ปฏิเสธคำชวนพี่อุ่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 17-03-2017 15:38:35
ตัวละคร แน่น ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-03-2017 17:15:20
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 17-03-2017 20:00:36
สงสารแว่น T ___ T .. อยากให้เปิดใจกับพี่กล้าจังเลยค่ะ เก็บไว้พี่กล้าก็ไม่รู้นะแว่นนะ ; ;
ติณณ์เหนือยังชอบเหมือนเดิมค่ะ รออ่านต่อไป ~ พี่ติณณ์แบบผู้ชายในฝันมากตอนนี้ 5555555
เหนือฟ้าก็น่ารักกก ชอบเวลาที่ทำเหมือนไม่สนแต่ก็คอยสนคอยเป็นห่วงอยู่ดี คือน่ารักมากกกกกก
ส่วนพี่อุ่น เฮ้ออออ ปวดหัวค่ะ เราเป็นพี่อุ่นได้มีเกลียดมีนเข้าจริงๆอ่ะ พ่อยังไม่พอหรอ ยังจะมาเอาแฟนอีก เกลียดเว่ออออ
ส่วนแทนไทนี่ตาคนซื่อ(บื้อ)ของแท้เลยค่ะ บอกเลยว่าถึงเราเป็นผู้หญิง ถ้าชวนแฟนมาห้องแล้วแฟนปฏิเสธเบอร์นี้
ร้อยทั้งร้อยก็คิดว่าไม่รักกันแล้วอ่ะค่ะ คือขนาดผู้หญิงนะ ยังไม่คิดว่าที่ทำคือเพราะให้เกียรติ อะไรจะถอยแบบ ถอยมากกก 55555555
แล้วยิ่งพี่อุ่นเป็นผู้ชายด้วยอ่ะ ; _ ; .. สงสารพี่น้ำอุ่นนนน TTTT

สงสารมีนด้วย อยากรู้เรื่องของมีนมากเลยค่ะ -.- ... จะรออ่านเรื่องแยกนะคะ

รอตอนต่อไปค่า :D
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: Kwanmin ที่ 17-03-2017 20:46:55
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ ชอบมากเลยค่ะ รอเลยยย งืออ  มีความฟินมากค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 17-03-2017 21:27:24
แต่ละคู่ ยังคงต้องติดตามต่อไป 555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 17-03-2017 22:39:03
โหยยยยย ปัญหาของแต่ละคู่นี่หนักมากกกกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 17-03-2017 22:55:44
ถ้าไม่มีคู่พี่กล้าน้องแว่นแล้ว เรารู้สึกคล้ายจะ hypoglycemia แล้วนะเนี่ยยยยย ทุกคู่ล้วนมีปม
ขอ 50% DW 50 ml iv push stat ค่ะ
อยากให้แก้ปมได้เร็วๆ จังง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น15th Diagnosis: Sensory Aphasia [16/3/60] P.15
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 18-03-2017 11:34:57
16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite || คาเฟ่เทพนิยาย



ในที่สุด วันงานออกซุ้มคณะของมหาวิทยาลัยที่ทุกคณะทุ่มเทแรงกายแรงใจช่วยกันทำออกมาก็มาถึง ในวันนี้ทั้งนักศึกษาจากในมหาวิทยาลัย นอกมหาวิทยาลัย เด็กนักเรียนที่สนใจ หรือแม้แต่ผู้ปกครองก็มาเดินในชมกันขวักไขว่เต็มพื้นที่ คณะแพทย์ปีนี้มาในธีม ‘คาเฟ่เทพนิยาย’ ที่ตกแต่งร้านกาแฟซึ่งเปรียบเสมือนดั่งเครื่องช่วยหายใจของนักศึกษาแพทย์ด้วยเหล่าเด็กเสิร์ฟที่แต่งตัวเป็นตัวละครจากเทพนิยายและนิทานก่อนนอนมากมายหลากหลายตัวไม่ว่าจะเป็นลูกหมูสามตัว เจ้าหญิงนิทรา เด็กเลี้ยงแกะ หรือแม้กระทั่งสโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ด


ทีแรกแว่นถูกเลือกให้เป็นหนึ่งในคนแคระ ซึ่งหากดูตามส่วนสูงของสโนว์ไวท์อย่างดาวคณะซึ่งสูงเกือบร้อยแปดสิบ แว่นคิดว่าสมเหตุสมมผลมากทีเดียว


แต่เมื่อเขากับแทนไทยเข้ามาในห้องแต่งตัวเพื่อรับชุดไปเปลี่ยน เด็กหนุ่มกลับได้ชุดที่ทางฝ่ายคอสตูมบอกว่ามีการเปลี่ยนฉุกเฉินเพราะคนที่ใส่ชุดนี้มาไม่ได้แทน


“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“เงียบไปเลยไอ้แทน”

แว่นด่าเพื่อนรักที่กุมท้องหัวเราะจนน้ำเล็ด เด็กหนุ่มอยู่ในชุดกระโปรงยาวคลุมเข่าและเสื้อคลุมสีแดงสดมีฮู้ดอันเป็นเอกลักษณ์
ของตัวละครตัวนี้ โชคดีที่เขาไม่จำเป็นต้องใส่วิกเพราะฮู้ดของเสื้อคลุมปิดบังศีรษะของเขาไว้ทั้งหมดอยู่แล้ว


“ตะกร้าปิกนิคอยู่นี่นะแว่น ข้างในมีโบรชัวร์ร้านอยู่ เอาไปเดินแจกรอบงานนะ” เพื่อนที่อยู่ฝ่ายคอสตูมสั่งแล้วเดินไปช่วยคนอื่นแต่งตัวโดยไม่รอให้แว่นได้ถามอะไร เรียกเสียงหัวเราะของแทนไทยให้ดังขึ้นไปอีก


“โชว์รอบงานด้วยว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”

“มึงก็ต้องเดินแจกใบปลิวมั้ยล่ะไอ้กระต่าย”

แทนไทยอยู่ในชุดสูทหางยาวสีเทา ในกระเป๋ากางเกงมีนาฬิกาพกสีทองห้อยอยู่ แต่สิ่งที่ทำให้ร่างสูงเข้าธีมตัวละครคือที่คาดผมติดหูกระต่ายสีขาวกับหางกลมปุกปุยที่ทำให้เด็กหนุ่มผมบลอนด์เข้มกลายร่างเป็นกระต่ายขาวจากเรื่องอลิซในดินแดนมหัศจรรย์


“ไม่เป็นไร กูหล่อ” แทนไทยฉีกยิ้มมั่นหน่าจนน่าหมั่นไส้

“เออ ไอ้เดือนคณะ แล้วนี่พี่อุ่นมารึยังอ่ะ?” แว่นหันมองไปรอบๆหารุ่นพี่สายรหัส

“เมื่อกี้โทรถามพี่อุ่นบอกเปลี่ยนชุดอยู่ น่าจะใกล้..เสร็จ...แล้ว..?” ดวงตาสีน้ำทะเลเบิกกว้าง แว่นหันไปมองตามสายตาของเพื่อนรักอย่างงุนงง ก่อนจะนิ่งค้างไปอีกคน


ร่างโปร่งของน้ำอุ่นอยู่ในชุดกระโปรงแขยตุ๊กตาสีฟ้าและขาวฟูฟ่องที่ปิดต้นขาไว้แทบไม่มิด ขาเรียวยาวสวมถุงน่องสีขาวสะอาด
ยาวเลยเข่าขึ้นมาครึ่งขา แต่ก็ยังไม่ช่วยปกปิดผิวกายขาวนวลเนียนของขาอ่อนของชายหนุ่ม วิกผมสีบลอนด์สว่างยาวไปจนถึงเอวถูกยึดไว้อีกทีด้วยที่คาดผมสีดำ ดวงหน้าสวยหวานที่ตอนผมสั้นก็แยกจากผู้หญิงยากพออยู่แล้วถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์เบาบาง มีเพียงดวงตาเรียวเล็กที่ถูกแปลงโฉมให้ดูโตขึ้นเล็กน้อย และริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปกลอสสีชมพูระเรื่อ มือ
เรียวพยายามดึงกระโปรงให้คลุมต่ำลงมามากกว่านี้แต่ไม่เป็นผล


“น้องเจน...พี่ว่ากระโปรงมันสั้นไปรึเปล่าครับ” น้ำอุ่นถามฝ่ายคอสตูมอย่างประหม่า


“ไม่หรอกค่ะ สวยแล้ว เดี๋ยวพี่อุ่นแจกใบปลิวนะคะ เจนจะให้แทนถือป้ายโปรโมท” เด็กสาวส่งตะกร้าใบคล้ายๆกับของแว่นให้น้ำอุ่นแล้วหยิบป้ายให้แทนไทย “ส่วนแว่นเดินไปคนละทางนะ จะได้ไม่ซ้ำกัน”


“โอเค” เด็กหนุ่มพยักหน้า คนแจกแจงหน้าที่เสร็จรีบวิ่งไปตรวจความเรียบร้อยหน้างาน เห็นแล้วแว่นรู้สึกเหนื่อยแทนเพื่อน

“แทน…เป็นอะไรรึเปล่า” น้ำอุ่นที่เห็นคนรักเงียบกริบตั้งแต่ตนเดินเข้ามาถาม เลิกดึงกระโปรงแล้วยืนตัวตรงเพื่อเรียกความมั่นใจในตัวเอง “พี่ดูโอเคมั้ย?”


“ไม่โอเคครับ” แทนไทยเอ่ยเสียงเครียด



และนั่นเป็นครั้งแรกที่แว่นได้เห็นพี่น้ำอุ่นที่มั่นใจอยู่ตลอดเวลาหน้าเสีย ถึงแม้จะแค่แวบเดียวก็ตาม


“นั่นสินะ...”


“พูดอะไรของมึงวะแทน กูว่าพี่อุ่นออกจะสวย” แว่นรีบเอ่ยปกป้องพี่สายรหัสอย่างไม่พอใจ


“ก็เพราะสวยน่ะสิกูถึงไม่โอเค” แทนไทยสวนกลับด้วยสีหน้าหงุดหงิดอย่างที่แว่นไม่เคยเห็นมาก่อน “ผมไม่อยากให้ใครมาทำยุ่มย่ามอะไรกับพี่”


“น่า ไม่เป็นไรหรอก พี่อยู่กับแทนตลอด ไม่มีใครกล้าทำอะไรพี่หรอก” น้ำอุ่นยิ้ม กอดแขนคนรักแล้วดึงเบาๆ “รีบไปกันเถอะ ถ้า
ช้ากว่านี้คนจะยิ่งเยอะนะ เดี๋ยวเดินไม่สะดวก”


แว่นมองตามคนทั้งสองที่เดินออกไปจากห้องแล้วก้มลงหยิบตะกร้าของตนมาเปิดดู ภายในมีใบปลิวของร้านและที่คาดผมรูปหูหมาป่าซึ่งเด็กหนุ่มคาดว่าคนที่จะต้องเดินคู่กับเขาคงจะเบี้ยวไม่ยอมมา เด็กหนุ่มกระชับตะกร้าในมือ แล้วหยิบป้ายร้านติดมือเดินตามแทนไทยและน้ำอุ่นออกไป


เด็กหนุ่มหนีบป้ายไว้กับคอแล้วหยิบใบปลิวแจกอย่างทุลักทุเล ด้วยท่าทีเก้ๆกังๆทำให้ไม้ที่ติดกับป้ายเริ่มไหลตกลงเรื่อยๆ โชค
ดีที่มีมือของใครบางคนช่วยคว้าไว้เสียก่อนที่ป้ายจะตกถึงพื้น


"ขอบคุณครับ..พี่กล้า?!" แว่นเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามาช่วยเป็นใคร


"แว่น?!" อีกฝ่ายดูตกใจไม่แพ้กัน กวินภพที่เห็นหนูน้อยหมวกแดงกำลังเดินแจกไปปลิวเลยจะเข้ามาถามทางไปซุ้ม ไม่คิดเลยว่าร่างเล็กน่ารักในชุดสีแดงจะเป็นคนที่เขากำลังตามหา "ไหนว่าเป็นคนแคระไง?"


เอาจริงๆที่เขามาในวันนี้จุดประสงค์ก็เพื่อถ่ายรูปแว่นในชุดคอสเพลย์ถึงแม้จะเป็นคนแคระก็ตาม


ไม่คิดเลยว่าจะเจอแจ๊คพ็อต


"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลยครับ ถ้าแอบถ่ายรูปผม ไปนอนโซฟาเลยหนึ่งอาทิตย์" คนตัวเล็กเอ่ยเสียงดุ กวินภพมีสีหน้ามืดหม่นลงทันที เหมือนมีเมฆฝนลอยปกคลุมอยู่เหนือร่างสูงเป็นฉากประกอบอย่างไรอย่างนั้น


"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลย ใช้กับผมไม่ได้ผลหรอก" แว่นยังคงทำเสียงเข้มแม้ในใจจะอยากเข้าไปกอดโอ๋อีกฝ่ายแค่ไหนก็ตาม



ไม่นะแว่น เราต้องมีจุดยืนสิ!


"จริงสิ พี่กล้าจะไปทำอะไรต่อรึเปล่าครับ?" เด็กหนุ่มถามเมื่อปิ๊งไอเดียดีๆได้


"ไม่มีนะ ซุ้มพี่ปีหนึ่งปีสองเป็นคนจัดการ"


"ถ้างั้นไปแจกใบปลิวกับผมมั้ยครับ" แว่นหยิบที่คาดผมหูหมาป่าขึ้นมา "ใส่ไอ้นี่ไว้จะได้เป็นคู่กัน"


จะได้เป็นคู่กัน...


ได้อยู่กับแว่นทั้งวัน..


ได้ป่าวประกาศสถานะของพวกเขาไปทั่วมหาวิทยาลัย...



ถ้าเขาทำตัวดีๆ แว่นอาจจะยอมใส่ชุดนั้นตอนกลางคืน...




แว่นไม่มั่นใจว่าความคิดอกุศลแบบไหนกำลังแล่นผ่านสมองของกวินภพ แต่สีหน้าของชายหนุ่มตอนนี้ช่างเข้ากับคาแร็กเตอร์
คุณหมาป่าเหลือเกิน


"พี่กล้า?"


"อื้อ ไปๆ พี่ว่าง!" กวินภพรีบจัดแจงใส่หูหมาป่า แล้วชูป้ายเดินตามแว่นไปอย่างอารมณ์ดี




"พี่กล้า น้องแว่น ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ" เหล่าแฟนคลับที่แว่นรู้สึกว่าหายไปจากชีวิตเขานานพอสมควร หรืออาจเป็นเพราะเขาไม่ได้ใส่ใจ กรูกันเข้ามาขอถ่ายรูป ไม่รอคำอนุญาต อีกฝ่ายรัวกล้องและมือถือจนแว่นรีบดึงผ้าคลุมลงมาปิดหน้าของตนแทบไม่ทัน เด็กหนุ่มรู้สึกถึงเงามือที่บังร่างของเขาจะผู้คนเมื่อกวินภพดึงเขามาหลบด้านหลัง ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง


"ขอโทษนะครับ น้องไม่ชอบกล้อง"


"อร๊ายยยยย น่ารักอ่ะ"


แทนที่จะหยุดถ่าย ทุกคนต่างพากันกรี๊ดกร๊าดและเก็บภาพของกวินภพที่โอบแว่นไว้แล้วเดินแจกใบปลิวต่อไปเงียบๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้าดุใส่ เหล่าสาวๆใจกล้าก็เริ่มรู้ตัวว่าตนล้ำเส้นกวินภพเข้าแล้ว


"พี่กล้า ไม่เป็นไรครับ ปล่อยเขาถ่ายไปเถอะ" แว่นเอ่ยอย่างเกรงใจที่ชายหนุ่มต้องมาเดินกันเป็นเหมือนบอดี้การ์ดให้เขาตลอดงาน



แต่ว่า...เท่อ่ะ



"ไม่เอาอ่ะ ถ้าพี่ไม่ได้ถ่าย คนอื่นก็ห้ามถ่าย"


น่าน ยังไม่ทันจะได้ชื่นชมความเป็นพระเอกขี่ม้าขาวให้ชื่นใจ เด็กน้อยขี้หวงก็ออกมาอีกแล้ว


"พี่กล้า รออยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ" แว่นบอกอีกฝ่ายเมื่อหันไปเห็นร้านขายอาหารว่างของคณะทันตแพทยศาสตร์ กวินภพหยุดยืนนิ่งอยู่กับที่อย่างเชื่อฟัง แว่นไม่รู้จะขำหรือเหนื่อยใจกับความเอาอกเขาใจของร่างสูงดี



เด็กหนุ่มเดินไปซื้อซาลาเปาไส้หมูสับและไส้ครีมนึ่งเสร็จใหม่ๆอย่างละสองลูกพร้อมกับน้ำเปล่าอีกขวดแล้วเดินกลับมาหาร่างสูงที่ยังคงยืนนิ่งไม่ขยับไปไหนแม้แต่เซนเดียว


"พี่กล้า ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้ครับ" เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ ชูถุงซาลาเปาให้ชายหนุ่มเห็น "ผมซื้อซาลาเปามาให้กินรองท้อง เดี๋ยวแจกใบปลิวเสร็จผมจะพาไปเลี้ยงข้าว โอเคนะครับ"


"อื้อ!" ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างอารมณ์ดี ทั้งสองนั่งลงบนม้านั่งตัวนึงที่ยังไม่มีคนจับจอง แว่นหยิบเจลล้างมือออกมาทำความสะอาดมือที่จัดแผ่นใบปลิวมาทั้งวันแล้วส่งให้กวินภพ


"พี่กล้าจับที่กระดาษนะครับ จะได้ไม่เลอะเทอะ" ร่างเล็กเตือนราวกับแม่กับลังสอนลูกน้อย


กวินภพงับซาลาเปาเข้าปาก ก่อนจะรีบห่อปากแล้วเป่าด้วยความร้อน


เหมือนเลี้ยงลูกจริงๆนั่นแหละ..


แว่นดึงมือของชายหนุ่มที่กำลังถือซาลาเปาเข้าหาตัว ก่อนจะเป่าให้ไอร้อนจากการนึ่งคลายลง


"เป่าตรงนี้ด้วย.." กวินภพชี้ที่ปากตัวเองอย่างน่าสงสาร


"ไม่ต้องเลยครับ ทำตัวเองชัดๆ" แม้จะพูดอย่างนั้นแต่แว่นก็หยิบขวดน้ำดื่มเย็นๆออกมาเสียบหลอดให้ร่างสูงดื่ม


"อื้อหือ หวานขนาดนี้เกรงใจสายตาคนเดินผ่านไปมาด้วยครับไอ้กล้า" เสียงของเหนือฟ้าดังขึ้น ชายหนุ่มที่แว่นยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมเส้นผมของอีกฝ่ายยังคงเป็นสีธรรมชาติทั้งที่คลั่งไคล้การย้อมผมขนาดหนักเดินตรงมาหาพวกเขา


"มาสวีทกันอยู่นี่เอง น้องๆที่ซุ้มตามหาให้มาโปรโมทร้านกันให้ควั่กแล้ว"



"อ้าว ไหนบอกว่าว่างไงครับ?" แว่นหันไปถามคนที่นั่งยิ้มเจื่อนอย่างเอาเรื่อง


"โธ่น้องแว่น อย่างไอ้กล้าอ่ะน่ะถ้าน้องแว่นถามว่าว่างมั้ย ต่อให้สอบปลายภาคอยู่มันก็ออกมา"

เหนือฟ้าแซวเพื่อนอย่างติดตลก แต่แว่นไม่ขำด้วย


"พี่กล้าทำไมทำแบบนี้ล่ะครับ รู้มั้ยว่าคนที่ซุ้มเขาจะเดือดร้อนแค่ไหน?"


"ก็พี่ไม่ได้บอกซักหน่อยว่าจะไปช่วย...เด็กมันโมเมไปเองต่างหาก..." กวินภพแก้ตัวเสียงอ่อย


"ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องปฏิเสธให้ชัดเจนสิครับ" แว่นดึงร่างสูงให้ลุกขึ้น " ไปกันได้แล้วครับ"


กวินภพส่งสายตาอำมหิตให้เพื่อนรักอย่างคาดโทษแล้วออกเดินตามแรงดึงของคนตัวเล็กโดยมีตัวต้นเหตุเดินผิวปากตามอย่างสบายอารมณ์



เมื่อมาถึงซุ้มร้านเครปของคณะบริหารที่ครึกครื้นไปด้วยชายงามกล้ามโตปีหนึ่งที่แว่นไม่รู้ว่าไปสรรหากันมาจากที่ไหน เด็กหนุ่มมองกล้ามเป็นมัดๆของเหล่าคนทำขนมที่แทบปริออกมานอกเสื้อกล้ามพร้อมกับกลืนน้ำลายอย่างลืมตัว


มือใหญ่ปิดตาเขาไว้อย่างหวงแหน กวินภพกระซิบบอกเด็กหนุ่มในชุดหนูน้อยหมวกแดงที่กำลังจะเดินเข้าดงหมาป่าเบาๆ


"ไอ้อย่างนั้นของพี่ก็มี จับได้ด้วยนะ"


"พี่กล้า!"คนโดนปิดตาโวยวาย ดึงมืออีกอีกออกจากใบหน้าของตน


"เอ้าๆ รู้แล้วคร้าบว่ารักกันม๊ากกกกมาก ถอดเสื้อออกซะดีๆไอ้กล้า"


เหนือฟ้าจัดการปลุกปล้ำฉุดกระชากเสื้อแขนยาวสีดำสนิทของเพื่อนรัก เผยให้เห็นเสื้อกล้ามสีดำแนบเนื้ออวดกล้ามท้องเช่นเดียวกับเด็กหนุ่มคนอื่นๆในซุ้ม

แว่นนึกอยากจะหยิบกล้องออกมารัวถ่ายรูปอีกฝ่ายเก็บไว้เป็นที่ระลึกเสียจริง


"พี่กล้า สวัสดีครับ" เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินตรงมาหาพวกเข้าพร้อมกับยกมือไหว้ ถึงแม้จะมีผมสีดำสนิทแต่โครงหน้าที่มาสายต่าง
ชาติแท้ๆกับโครงร่างสูงและนัยน์ตาสีควันบุหรี่ทำให้แว่นฟันธงได้ทันทีว่าอีกฝ่ายเป็นลูกครึ่งหรือลูกเสี้ยวของประเทศแถบยุโรปซักประเทศ



ที่สำคัญ...หล่อโคตรๆ


นี่มหาวิทยาลัยหรือกองถ่ายฮอลลีวูด


แต่หน้าตาแอบคุ้นๆอยู่นะ

ดารารึเปล่า?



"เอ้าๆน้องแว่น มองแบบนั้นระวังไอ้กล้าต่อยน้องเขานะครับ" เหนือฟ้าแซว แว่นรีบละสายตาจากร่างสูงเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองจ้องนานเกินไปจนเสียมารยาท


"แฟนพี่กล้าเหรอครับ สวัสดีครับ" เด็กหนุ่มยกมือไหว้เขาท่วมหัวราวกับลูกหนี้ขอผ่อนผันเงิน  แว่นรีบยกมือไหว้กลับด้วยกลัวจะอายุสั้น


"ไม่ต้องไหว้เราก็ได้ ปีหนึ่งเหมือนกัน"


"ไม่ได้หรอก คุณแม่เคยสอนว่าภรรยาของผู้ใหญ่ก็คือผู้ใหญ่ อายุเท่าไหร่เราก็ต้องไหว้" ร่างสูงตอบอย่างขึงขัง


ภรรยาเลยเรอะ!


"พูดจาดีมากไอ้ซัน เดี๋ยวว่างๆพาไปเลี้ยงหนม"  แทนที่จะแก้ไขความเข้าใจผิด กวินภพกลับหัวเราะชอบใจตบหลังเด็กหนุ่มหลายปุเสียอย่างนั้น "แว่น นี่ซัน หลานรหัสพี่เอง"


"อ๋อ..." แว่นพยักหน้าทักทายอย่างไม่รู้จะทำตัวอย่างไร "เราชื่อแว่น"


"แว่นกินเครปมั้ย เราเลี้ยงเอง" ซันถาม ไม่รอให้ร่างเล็กตอบ เด็กหนุ่มลากแว่นไปนั่งข้างในซุ้มราวกับสนิทสนมกันมาชาติเศษ



เหมือนไอ้แทนนี่เอง..



เด็กหนุ่มที่เลยตามเลยนั่งเขียนใบสั่งเครปคิด ไม่รู้จะขำหรือเหนื่อยใจที่มีคนอย่างแทนไทยสองคนบนโลก เด็กหนุ่มมองหากวินภพที่หายไปไหนก็ไม่รู้ ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับชายหนุ่มที่กำลังตามหาซึ่งโบกธงคณะอยู่หน้าซุ้ม


แว่นเท้าคางมองแผ่นหลังที่ชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อจากอากาศที่ร้อนอบอ้าว ยังคงไม่อยากเชื่อว่าตนมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร


จุดที่สามารถนั่งมองอีกฝ่ายอย่างเปิดเผยโดยไม่ต้องกลัวถูกจับได้...


"เครปมาแล้ว~" ซันวางเครปหน้าตาน่ากินบนจานพลาสติกลงตรงหน้าแว่น บดบังทัศนียภาพของเด็กหนุ่มอย่างสิ้นเชิง


"เอ่อ ขอบใจนะ" แว่นยกขนมร้อนๆขึ้นมากัด รสชาติหวานหอมทำให้เด็กหนุ่มกัดคำโตอีกคำอย่างเอร็ดอร่อย

"อร่อยใช่ม้า~ เรากำลังหัดทำอาหารให้แฟนอยู่ ถ้าวันนี้ขายดีเราจะได้ทำให้พี่เขากิน"ซันเล่า สีหน้าสดใสเมื่อเอ่ยถึงแฟนยิ่งทำให้เขานึกถึงไอ้แทนที่เดินควงคนรักเดินชมรอบงานอยู่ตอนนี้


คนสดใสนี่มันสดใสจริงๆ


"อ่า ขอตัวก่อนนะ" ซันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโทรศัพท์ที่เสียบไว้ในกางเกงสั่น เด็กหนุ่มหยิบมันขึ้นมากดรับแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้


"ครับพี่ภัทร.."


ช่วงนี้เขานิยมคนอายุมากกันสินะ


"เฮ้อ เหนื่อยจัง" คนที่โบกธงอยู่ด้านนอกเดินกลับเข้ามาพักเหนื่อยเมื่อเห็นจำนวนลูกค้าเพิ่มขึ้นอย่างล้นหลาม ทิ้งตัวลงข้างแว่นแล้วเอนศีรษะซบอย่างที่ชอบทำประจำ


"ถ้าอย่างนั้นเรากลับกันมั้ยครับ" เด็กหนุ่มเสนอ "หมดกะของผมแล้วด้วย"


"อือ...หิวอ่ะ" คนตัวโตเริ่มทำเสียงงุ้งงิ้ง


"อยากกินอะไรล่ะครับ?" เด็กหนุ่มถาม รู้สึกเห็นใจร่างสูงที่เหนื่อยเพราะเขามาทั้งวัน


"แว่น.." ชายหนุ่มตอบอย่างไม่ต้องคิด


"กินกำปั้นผมก่อนมั้ยครับ" ให้ตายสิ เผลอไม่ได้เลย


"ใจร้าย..." คุณหมาป่าครางหงิง "อยากกินข้าวผัดแกงเขียวหวานไก่ไข่ดาวไม่สุกกับต้มยำทะเลน้ำข้น"


"ตอบแค่นี้ก็จบแล้วครับ" แว่นบอกอย่างพอใจ ลุกขึ้นจากที่นั่งของตน "ถ้างั้นเรากลับกันเถอะครับ"




________(ครึ่งแรก)________

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

จงอย่าห่วงเรื่องความแน่นของตัวละคร คู่ในเรื่องนี้จะยังคงมีแค่สามคู่เพื่อไม่ให้ทำร้ายเวลาออกอากาศ(?)จ้า

น้องซันออกมาล้าวววววว//มันเป็นใคร5555


 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 18-03-2017 12:08:07
คู่นี้นี่ก้หวานกันตลอดดดดๆๆๆ
พี่กล้านี่ก้อ้อนแว่นอะไรเบอร์นี้คะะ
พี่อุ่นกับแทนนี่กลายเปนอลิสกับคุณกระต่ายไปแล้ว
แทนต้องหวงมากแน่ๆเลยอะ55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-03-2017 12:18:10
ตัวละครเพิ่มมาอีกแล้ว เขาจะเป็นใคร เกี่ยข้องกับคนในอดีตของแว่นหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 18-03-2017 12:53:12
คุณหมาป่า หนูน้อยหมวกแดง เดินไปแจกโบร์ชัวด้วยกัน
พี่กล้า ระริกระรี้เลยได้อยู่กับแว่น
แถมมีปิดตา ไม่ให้แว่น มองกล้ามคนอื่น
ท้าทายด้วยว่ากล้ามพี่ก็มีจับได้  :ling1: :ling1: :ling1:
แล้วถ้ากัดล่ะ ได้ปะ อะจ๊ากกกกก
พี่กล้านี่ยังไม่ทันไร ก็บอกได้ว่ากลัวเมียชัดเจน
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 18-03-2017 13:42:03
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 18-03-2017 13:53:40
น้องรหัสพี่กล้าโผล่มาทักทายยย

โอ๊ยๆหวานไม่เกรงใจใครเลยนะพี่กล้าแว่น :hao3: :-[
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 18-03-2017 15:05:45
น่ารักงุ้งงิ้ง แน่นเพิ่มเติม ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 18-03-2017 15:07:27
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 18-03-2017 17:34:22
พี่กล้านี่เอะอะอยากกินแว่นตลอดเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 18-03-2017 22:46:41
อิจฉาคนมีความรัก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: janehh ที่ 18-03-2017 22:54:51
พี่กล้าอ้อนน้องแว่นจังเลย น่ารักกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: askmes ที่ 18-03-2017 23:26:21
รอติดตามมมม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 19-03-2017 00:48:24
รอไซด์สตรอรี่ของติณณ์เหนือ แต่พี่กล้านี่พออ้อนเป็นละอ้อนใหญ่เลยนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 19-03-2017 16:09:27
แทนไทยกำลังรู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างมาก



ปกติเขาเป็นคนเฮฮา ไม่คิดอะไรมาก ทำให้ใครๆก็มักจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าแทนไทยโมโหไม่เป็น



เขาอยากให้คนพวกนั้นมาเห็นเขาในตอนนี้เหลือเกิน



"เอ่อ..ขอถ่ายรูปได้มั้ยครับ.." ชายรูปร่างผอมสูงเก้งก้างเดินเข้ามาถามน้ำอุ่นที่ยืนยิ้มโปรยเสน่ห์แจกใบปลิวให้คนที่ผ่านไปมา นี่ไม่ใช่คนแรกที่ขอร่างโปร่งในชุดอลิซถ่ายรูป และไม่ใช่คนแรกที่้สายตาโลมเลียชายหนุ่มอย่างหื่นกระหาย


"ได้สิครับ"


แต่พี่อุ่นก็ยังเป็นพี่อุ่น เข้าหาทุกคนด้วยรอยยิ้มสดใสไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร


จนบางครั้งแทนไทยก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าเขาเพียงแค่โชคดีที่จีบอีกฝ่ายก่อนคนอื่นรึเปล่า?


ไม่แน่...ถ้าเข้าหาก่อน ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครน้ำอุ่นก็อาจจะไม่ปฎิเสธด้วยซ้ำ


ก็เพราะพี่อุ่นใจดีแบบนี้ไม่ใช่เหรอ...เขาถึงตกหลุมรัก


ทำไมตอนนี้ความใจดีของอีกฝ่ายถึงได้ไม่พอสำหรับเขาแล้วล่ะ?



"แทน เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมทำหน้าเครียดๆ" คนที่ถ่ายรูปเสร็จแล้วใช้มืออังหน้าผากของเด็กหนุ่ม "หน้าผากอุ่นๆอยู่นะ"


"ไม่เป็นไรครับ ผมแค่เหนื่อย" แทนไทยตอบ พยายามอย่างเต็มที่ให้ความขุ่นมัวในจิตใจไม่ถูกแสดงออกมาในน้ำเสียง


"เหรอ พักหน่อยละกัน เดี๋ยวพี่หาน้ำมาให้กิน" น้ำอุ่นพาเด็กหนุ่มมานั่งบนม้านั่งใต้ต้นไม้ แล้วเดินไปซื้อน้ำจากซุ้มที่อยู่ไม่ไกลนัก


แทนไทยมองตามแผ่นหลังของร่างโปร่ง หากมองจากมุมนี้ร้อยทั้งร้อยคงคิดว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงหญิงสาวตัวสูงคนนึงเท่านั้น จริงอยู่ที่แทนไทยชอบผู้หญิง แต่เขากลับรู้สึกชอบพี่อุ่นที่เป็นตัวของตัวเองในชุดกาวน์ยาวสีขาว ผมตัดสั้นเรียบร้อย และใบหน้าที่ปราศจากเครื่องสำอางค์มากกว่า



ถึงแม้ลิปกลอสกลิ่นเบอร์รี่บนริมฝีปากของร่างโปร่งจะน่าลิ้มลองแค่ไหนก็ตาม



ว่าแต่...ทำไมเขาถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าพี่อุ่นในชุดกระโปรงผมยาวแบบนี้ล่ะ



"ขอโทษนะ รอนานมั้ย?"


น้ำอุ่นนั่งลงข้างคนรัก แทนไทยรีบถอดเสื้อนอกตัวยาวของตัวเองมาคลุมตักร่างโปร่งทันทีที่อีกฝ่ายทรุดตัวลงนั่ง น้ำอุ่นมีสีหน้าประหลาดใจก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นอมยิ้มเล็กๆจากความใส่ใจในเรื่องเล็กน้อยของคนตัวหน้า

"อะไรกัน จะเก็บไว้ดูคนเดียวเหรอ?"


"ก็รู้นี่ครับ" คำพูดนั้นหลุดออกจากปากอย่างไม่ทันได้ผ่านการไตร่ตรอง แทนไทยรีบเบือนหน้าหนีกลบเกลื่อนความอาย


 น้ำอุ่นส่ายหน้ายิ้มๆ เปิดฝาขวดเสียบหลอดดูดน้ำอย่างคล่องแคล่วแล้วส่งให้แทนไทย


"พี่อุ่นไม่หิวน้ำเหรอครับ?" ร่างสูงถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายซื้อน้ำมาขวดเดียว


"เดี๋ยวพี่กินต่อแทนก็ได้" น้ำอุ่นตอบ


"ถ้างั้นพี่อุ่นกินก่อนเลยก็ได้ครับ" แทนไทยยื่นขวดน้ำให้คนรักที่ยอมรับมันมาอย่างไม่เกี่ยงงอน


"แทนเนี่ย ใจดีจังเลยนะ" น้ำอุ่นยิ้มอ่อน ก้มลงดื่มน้ำจากหลอดไปหลายอึกก่อนจะส่งขวดน้ำขวดนั้นกลับไปให้เด็กหนุ่ม


แทนไทยก้มมองหลอดที่มีลิปกลอสวาวๆติดอยู่เล็กน้อยจนแทบมองไม่เห็น จินตนาการถึงริมฝีปากนิ่มที่เคยสัมผัสกับหลอดอันนี้มาก่อน



ความคิดที่ว่าหลอดดูดน้ำโง่ๆยังได้ใกล้ชิดกับอีกฝ่ายมากกว่าเขาทำให้เด็กหนุ่มโยนเจ้าวัตถุสีขาวที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ลงถังขยะข้างๆไปอย่างรุนแรง



"เอ๊ะ.." น้ำอุ่นมีสีหน้าตกใจเบาๆ


"เอ่อ...ผมไม่ถนัดกินจากหลอดน่ะครับ" แทนไทยก้มหน้าก้มตาแก้ตัว อายเกินกว่าจะยอมรับความจริงว่าตัวเองหน้ามืดหึงหลอดดูดน้ำ


"เหรอ..." หากแทนไทยกำลังมองหน้าน้ำอุ่นอยู่ในตอนนั้น เด็กหนุ่มจะได้เห็นแววตาเศร้าหมองของคนรักอย่างชัดเจน


ทว่ามันกลับถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มสดใสทันทีที่เด็กหนุ่มเงยหน้ากลับขึ้นมา



"เดินต่อกันเถอะ อีกนิดเดียวก็จะหมดแล้ว จะได้เดินดูงานกันต่อ" น้ำอุ่นลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย ส่งเสื้อนอกคืนให้อีกฝ่ายแล้วหยิบตะกร้าของตัวเองออกเดินต่อ แทนไทยรีบหยิบป้ายที่วางพิงขาตัวเองไว้แล้ววิ่งตามร่างโปร่งไป เหตุการณ์ก็เข้าสู่อีหรอบเดิม เด็กหนุ่มยังคงต้องทนมองคนรักถ่ายรูปกับบรรดาแฟนคลับและคนผ่านไปมาโดยไม่กล้าห้ามปรามอะไร



ถ้าพี่อุ่นไม่ว่า...เขาเป็นใครที่จะไปสั่งให้คนพวกนั้นเลิกยุ่งวุ่นวายกับพวกเขาเสียที



แทนไทยรู้สึกหัวร้อนยิ่งกว่าเดิมกับปริมาณของคนขอถ่ายรูปที่เพิ่มขึ้นราวกับดอกเห็ด ถึงแม้เขาจะมีสาวๆมาขอถ่ายรูปบ้าง แต่หากเทียบกับจำนวนผู้ชายหื่นกามที่ขอถ่ายรูปพี่อุ่นไปทำอะไรก็ไม่รู้ยังคงห่างกันหลายชั้น


"โห เครปน่าทานจัง" ร่างโปร่งหยุดชะเง้อมองร้านเครปสีสันสุดใสที่อยู่ห่างออกไปจากที่พวกเขายืนอยู่ประมาณสามร้าน แทนไทยที่สะสมโทสะไว้ตั้งแต่ช่วงเช้าจึงสบโอกาสขอไปล้างหน้าล้างตาให้หัวเย็นลงเสียหน่อย



"ผมขอไปห้องน้ำนะครับ พี่อุ่นไปสั่งเครปรอก็ได้ เดี๋ยวผมเดินไปหาที่ร้านนั้น"


น้ำอุ่นพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินไปที่ร้านคนเดียว ส่วนแทนไทยก็เดินย้อนกลับไปทางห้องน้ำที่เขาเพิ่งเดินผ่านมา



น้ำเย็นๆที่กระทบใบหน้าช่วยให้เด็กหนุ่มสดชื่นขึ้นพอสมควร แทนไทยมองตัวเองในกระจก ดวงตาสีน้ำทะเลจ้องตอบเขาอย่างมุ่งมั่น


'ไอ้อุ่นน่ะมันเป็นพวกปากแข็ง ถ้าไม่เค้นจริงๆมันก็ไม่พูดหรอกว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่'


วันนี้แหละเขาจะคุยกับพี่อุ่นให้รู้เรื่อง ว่าสถานะของพวกเขาในตอนนี้สามารถทำอะไรได้บ้าง


....และอธิบายให้ร่างโปร่งเข้าใจว่าเขาไม่มีความสามารถมากพอที่จะทำให้อีกฝ่ายมีความสุขบนเตียง



แต่เขาจะพยายาม...




แค่คิดแทนไทยก็สัมผัสได้ถึงความกระอักกระอ่วนในบทสนทนาแล้ว



ร่างสูงเดินออกไปจากห้องน้ำ ตรงไปยังร้านเครปที่ยังคงมีคนหนาแน่นตั้งแต่ก่อนหน้านี้ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ เด็กหนุ่มถึงได้เข้าใจว่าทำไมร้านนี่ถึงมีลูกค้าเยอะเหลือเกิน



"ยินดีต้อนรับคร้าบ~ สั่งไว้ก่อนได้นะครับ" ไอ้ไม้ เดือนคณะบริหารที่เขาค่อนข้างสนิทในชุดเสื้อกล้ามสีดำสกรีนชื่อร้านยื่นกระดาษให้เขาพร้อมรอยยิ้มการค้า


"ไม้ มึงเห็นพี่ที่ใส่ชุดสีฟ้าๆ วิกผมยาวๆสีทอง.."


"อ๋อ พี่สาวคนสวยเมื่อกี้อ่ะน่ะ ไปสวีทกับไอ้ซันหลังร้านโน่น" ไม้ยักไหล่ "ไวไฟจริงๆคนสมัยนี้ อ้าว จะไปไหนวะแทน"


ร่างสูงรู้สึกเหมือนหูตัวเองดับไปตั้งแต่ได้ยินว่าคนรักกำลัง 'สวีท' กับผู้ชายคนอื่น แทนไทยตรงไปเปิดประตูเชื่อมหลังร้านด้วยความกระวนกระวาย ไม่ใช่ว่าพี่อุ่นโดนฉุดไปอย่างไม่เต็มใจหรอกนะ



"เอ้า อีกรูปนะ หนึ่ง..สอง...สาม!"


ภาพที่เห็นคือคนรักในชุดสีฟ้าน่ารักตัวเดิมกำลังยกกล้องขึ้นถ่ายเซลฟี่ โดยมีเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเขากอดเอวอีกฝ่ายจากด้านหลัง เกยคางบนไหล่ของชายหนุ่มด้วยความใกล้ชิดที่แม้แต่เขายังไม่เคยทำ



แม้จะมองเห็นเพียงเสี้ยวหน้าจากด้านข้าง แต่แทนไทยก็ต้องยอมรับด้วยความเจ็บใจว่าคนตรงหน้าหล่อกว่าเขาหลายขุม ดีไม่ดี
อาจจะหล่อกว่าเดือนมหาวิทยาลัยปีนี้ด้วยซ้ำ



"อีกรูปนะครับพี่อุ่น" เด็กหนุ่มที่เขาสันนิษฐานว่าชื่อซันออดอ้อน ยังคงไม่ขยับออกห่างจากคนรักของเขาเสียที


"ขี้อ้อนจริงๆ" น้ำอุ่นบีบจมูกเด็กหนุ่มที่เกาะเอวตัวเองไม่ปล่อยอย่างหมั่นเขี้ยว "คิดว่าน่ารักเหรอ"



"น่ารักสิ ไม่งั้นพี่อุ่นไม่รักหรอก" เด็กหนุ่มยิ้มร่า


"จ้า... พ่อคนน่ารัก" ชายหนุ่มหัวเราะ ในเวลาไม่กี่นาทีที่อยู่กับซัน ชายหนถ่มแสดงอารมณ์ออกมามากกว่าที่อีกฝ่ายอยู่กับเขามาตลอดหลายเดือนเสียอีก



แทนไทยรู้สึกหายใจไม่ออก เขาไม่อยากคิดไปเอง แต่ภาพตรงหน้าไม่สามารถมีคำอธิบายอื่นได้จริงๆ เด็กหนุ่มปิดประตูอย่างเบามือ เดินกลับออกมาหน้าร้านด้วยสภาพจิตใจที่ไม่รู้ว่าจะโกรธหรือเสียใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่



"อ้าวแทน มานานรึยัง ทำไมไม่เข้าไปในร้านล่ะ?" น้ำอุ่นที่เพิ่งออกมาจากร้านถาม ชูเครปในมือให้คนรักดู "ดูสิ เครปที่นี่น่าทานมากเลยนะ แทนอยากได้อะไร..."


"พี่อุ่น ผมปวดหัว" แทนไทยตัดบทอีกฝ่ายเสียงห้วน น้ำอุ่นรีบประคองอีกฝ่ายไว้ทันทีที่ได้ยินดังนั้น



"ไหวรึเปล่า ไปหาหมอมั้ย"


แทนไทยส่ายหน้า

"แค่นอนพักก็น่าจะหายครับ"


"ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่หอแล้วกัน วันนี้แทนเอารถมารึเปล่า" น้ำอุ่นเอามืออังที่คอของคนรักเบาๆ

"อันที่จริง..." แทนไทยลากเสียง จับมือเรียวไว้หลวมๆ หันกลับมามองน้ำอุ่นด้วยสายตาที่ทำให้ร่างโปร่งรู้สึก...ขัดเขินอย่างบอกไม่ถูก "ผมขอไปนอนพักห้องพี่อุ่นได้มั้ยครับ?"


"ได้สิ..." แม้จะสงสัยกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของอีกฝ่าย แต่ร่างโปร่งก็เพียงแต่พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม "ถ้าอย่างนั้นไปรถพี่นะ"



แทนไทยพยักหน้า ยอมให้อีกฝ่ายคล้องแขนไว้กับแขนของตนแล้วเดินไปที่รถซึ่งจอดอยู่ไม่ไกลนัก



เขาจะแสดงให้พี่อุ่นเห็น...ว่าเขาก็อ้อนพี่ได้ไม่แพ้ไอ้ซันนั่นเหมือนกัน!!





--------

ครึ่งหลังแสนสั้น5555

เดี๋ยวเอาตอนต่อไปมาต่อเม้นท์ล่างน้า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th Diagnosis: Pseudohermaphrodite[18/3/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 19-03-2017 16:21:36
17th Diagnosis: Hypersexuality || เปิดใจ



"แทนจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนมั้ย พี่มีชุดของติณณ์ตอนที่เขามาค้าง พี่ว่าแทนน่าจะใส่ได้..." แทนไทยก้าวเข้ามาประชิดตัวร่างโปร่งทันทีที่ประตูห้องถูกปิดลง ความใกล้ชิดที่แทบไม่เคยเกิดขึ้นในความสัมพันธ์ของพวกเขา ยิ่งถ้าคนอายุน้อยกว่าเป็นฝ่ายเริ่มก่อนยิ่งไม่มี ทำให้น้ำอุ่นตั้งตัวไม่ทัน แต่ร่างโปร่งยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าราวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติ "ว่าไง...จะอาบน้ำก่อนมั้ย?"


"พี่อุ่น จูบ... ได้มั้ยครับ?" เสียงทุ้มกระซิบถาม ดวงตาสีน้ำตาลเบิกกว้างอย่างตกใจ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าหมอง แล้วกลับมาสดใสเช่นก่อนหน้า


บางครั้งแทนไทยก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในหัวของคนรัก


"เอาสิ.." ริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปกลอสมันวาวขยับยิ้ม น้ำอุ่นยกแขนขึ้นโอบคอของเด็กหนุ่มให้โน้มลงมา แทนไทยวางมือบนแผ่นหลังเหนือเอวของคนรักแล้วรั้งชายหนุ่มเข้ามาใกล้ ริมฝีปากได้รูปประทับลงบนเรียวปากนิ่มอย่างแผ่วเบา เด็กหนุ่มจูบย้ำเนิบช้า ทะนุถนอมร่างโปร่งราวกับอีกฝ่ายจะบุบสลายหากเขาออกแรงมากเกินไป กลีบปากเรียวเผยอขึ้นเชิญชวนเด็กหนุ่มให้ลิ้มชิมรสชาติอย่างลึกซึ้งขึ้นไปอีก น้ำอุ่นกดศีรษะของคนรักให้แนบชิดลงมา ต้องการให้ระยะห่างระหว่างพวกเขาน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้



แทนไทยกำลังจูบเขา...


เหมือนภาพที่ร่างโปร่งไม่อยากยอมรับว่าตัวเองวาดฝันไว้บ่อยครั้ง


ร่างทั้งสองขยับเข้าใกล้เตียงเดี่ยวที่ถูกลากมาชิดกันของน้ำอุ่น ร่างโปร่งในชุดกระโปรงเพิ่งมารู้ตัวว่าตนเดินมาถึงเตียงเมื่อร่างทั้งร่างเสียหลักหงายหลังลงบนผ้าห่มผืนนุ่มที่ปูคลุมเตียงไว้ โดยมีแทนไทยคร่อมร่างทั้งร่างของเขาไว้อีกที


“กระโปรง...” น้ำอุ่นหน้าแดงก่ำเมื่อรู้สึกหวิวๆ มือเรียวพยายามตะครุบปิดแต่คนตัวโตไวกว่าดึงชายกระโปรงปิดต้นขาเรียวอย่างอ่อนโยน แทนไทยผละจากร่างโปร่งที่นอนอยู่บนเตียงขึ้นยืน ก่อนทรุดตัวคุกเข่าลงบนพื้นห้อง น้ำอุ่นรีบชันตัวขึ้นนั่ง


 “แทน จะทำอะไรน่ะ...!!!"


เด็กหนุ่มถอดรองเท้าสีดำที่แม้จะเป็นส้นตึกแต่ก็ค่อนข้างสูงพอสมควรออกอย่างเบามือ แล้วถอดถุงน่องสีขาวตาม ก่อนจะนวดข้อเท้าที่บวมแดงเล็กน้อยช้าๆ


“ปวดมั้ยครับ แช่น้ำอุ่นหน่อยมั้ย"


คนถูกปรนนิบัติราวกับเจ้าหญิงส่ายหน้า แต่เด็กหนุ่มก็ยังดึงดันจะนวดต่อไปด้วยกลัวอีกฝ่ายจะปวดเมื่อยขึ้นมาตอนกลางคืน น้ำอุ่นเอนตัวพิงหมอนอย่างรู้สึกสบาย จนกระทั่งร่างโปร่งบอกให้พอเด็กหนุ่มถึงยอมไปล้างมือแต่โดยดี


“วันนี้แทน...แปลกๆนะ” น้ำอุ่นทักไม่เต็มเสียง


เขาคาดหวังว่าอีกฝ่ายจะกล้าเข้าหาเขามากขึ้นถ้าหากเขาแต่งตัวเป็นผู้หญิง แต่ร่างโปร่งก็ไม่คิดว่าแค่กระโปรงกับวิกผมยาวๆจะทำให้อีกฝ่ายกล้าแตะเนื้อต้องตัวเขามากขึ้นถึงเพียงนี้


“แปลกแล้วพี่อุ่นไม่ชอบเหรอครับ?” แทนไทยอยากให้น้ำเสียงของตัวเองฟังดูมั่นใจเหมือนไอ้เด็กฝรั่งตาสีเทานั่น แต่มันกลับฟังดูเรียกร้องหาคำยืนยันเสียจนน่าสมเพช


“ก็…ชอบนะ” คนสวยก้มหน้ายิ้มเอียงอาย


ถ้าแต่งตัวเป็นผู้หญิงแล้วจะทำให้แทนไทยสบายใจที่จะคบกับเขา


เขาจะเป็นผู้หญิงของแทนไทยก็ได้


“พี่อุ่น..” น่ารักเกินไปแล้ว “ผมจูบอีกรอบได้มั้ยครับ”


“เรื่อง..เรื่องแบบนี้เขาไม่ต้องขอกันทุกรอบก็ได้นะ” น้ำอุ่นตะกุกตะกัก การที่เห็นคนที่ดูมีสติและสงบเยือกเย็นตลอดเวลานั่งยุกยิกอยู่บนเตียงของตัวเองอย่างเขินอายเพียงเพราะคำพูดของเขายิ่งทำให้แทนไทยรู้สึกอยากรู้จักอีกฝ่ายให้มากกว่านี้


“แล้ว...เรื่องแบบนี้ผมต้องขอพี่มั้ยครับ?”


ร่างโปร่งถูกบังคับให้เอนตัวกลับลงไปนอนเมื่ออีกฝ่ายขยับเข้าใกล้จนไม่มีทางให้ถอยหนี น้ำอุ่นรู้สึกถึงหัวใจของตัวเองที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่ออีกฝ่ายปัดเส้นผมจากวิกยาวออกจากใบหน้าของเขาแล้วประทับจุมพิตลงบนพวงแก้มนิ่ม แล้วพรมจูบลงมาตามผิวขาวผ่องอย่างมัวเมา เรียกเสียงครางผะแผ่วจากคนอายุมากกว่าเป็นระยะ



“พี่อุ่น...ผมขอนะครับ...”


น้ำอุ่นไม่ตอบ เพียงแต่พยักหน้าเบาๆ ไม่ยอมสบตาคนรัก


แทนไทยรู้ ว่าการได้ครอบครองร่างกายของอีกฝ่าย ไม่ใช่หลักประกันว่าเขาจะได้หัวใจมาด้วย


แต่แค่นึกถึงภาพของคนรักที่โอบกอดกับผู้ชายคนอื่น ทั้งยังหัวเราะอย่างมีความสุข ก็ทำให้เด็กหนุ่มอยากจะขังอีกฝ่ายไว้ภายใต้ร่างของเขา ไม่ให้ใครได้เชยชมความงดงามของนางฟ้าไร้ปีกองค์นี้..



เขาเข้าใจแล้วว่าความรู้สึก‘หึง’มันเป็นยังไง



เด็กหนุ่มสอดมือเข้าไปใต้กระโปรงฟูฟ่อง ลูบไล้ต้นขาขาวเนียนพร้อมกับงับเบาๆที่ติ่งหูเย็น น้ำอุ่นกัดริมฝีปากกับสัมผัสที่ไม่คุ้นชิน ยิ่งนิ้วที่ไล้วนอยู่บริเวณขาอ่อนด้านในยิ่งทำให้ร่างโปร่งดึงหมอนมาปิดหน้าด้วยความอาย


“อย่าปิดสิครับ...” แทนไทยดึงรั้งชั้นในตัวเล็กของคนรักออกมา อีกมือลูบศีรษะของคนที่กำลังสั่นระริกอย่างปลอบประโลม “ผม
อยากเห็นหน้าพี่อุ่น...”



คนที่ปกติชอบพูดอะไรส่อแววให้คิดลึกตลอดเวลาดึงหมอนออกจากใบหน้าด้วยสีหน้าสับสนทำอะไรไม่ถูก



เหมือนกับนี่เป็นครั้งแรกของเขา..



“พี่อุ่น” แทนไทยถามอย่างไม่อยากเชื่อ “นี่...ครั้งแรกเหรอครับ?”


“ก็..อื้อ...” ร่างโปร่งยอมรับอย่างอายๆ ใครจะเชื่อว่าเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวราวนางแมวยั่วสวาทขนาดนี้กลับไม่เคยสูญเสียความบริสุทธิ์ให้กับใคร นั่นยิ่งทำให้แทนไทยรู้สึกดีใจ และประหม่าขึ้นในเวลาเดียวกัน


“นี่ก็ครั้งแรกของผมเหมือนกันครับ..” เด็กหนุ่มยอมรับเขินๆ “..ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมศึกษามาแล้ว”


“ฮะ? ไอ้ที่ศึกษามานี่คือ...อื้อ...” ริมฝีปากได้รูปประกบจูบเรียวปากนิ่มอีกครั้ง ร่างสูงยังคงลูบไล้ขาอ่อนของคนรักวนไปมา จงใจหลีกเลี่ยงจุดที่จะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีที่สุด มืออีกข้างสะกิดเขี่ยเม็ดทับทิมที่ถูกเสียดสีผ่านเนื้อผ้าจนร่างโปร่งหลังแทบไม่ติดเตียง กระตุ้นอารมณ์ของคนรักให้ปั่นป่วนอย่างที่ติณณ์ภพเคยสอนไว้


‘ยิ่งแกล้งให้เขาอยากมากเท่าไหร่ ตอนที่สัมผัสจริงๆเขาจะยิ่งรู้สึกดีมากเท่านั้น’



“อือ…แทน...”



ดูท่าสิ่งที่เพื่อนสนิทของน้ำอุ่นกล่าวไว้จะเป็นเรื่องจริง ร่างโปร่งครางเสียงหวาน มือเรียวยึดกลุ่มผมของแทนไทยไว้เป็นที่ระบายความรู้สึกในอก



“พี่อุ่น มีวาสลีนมั้ยครับ” แทนไทยถาม ริมฝีปากยังคงแนบชิดแอ่งชีพจรที่เต้นเร็วจนน่าเป็นห่วง


“ละ…ลิ้นชักหัวเตียง” ร่างโปร่งหอบหายใจเล็กน้อยจากการปลุกเร้าอย่างเชื่องช้าของอีกฝ่าย แทนไทยเอื้อมผ่านคนรักไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบเจ้ากระปุกสีเหลืองออกมา


"ดะ..เดี๋ยวแทน" น้ำอุ่นแย่งกระปุกในมือของคนรักมา "พี่ทำเอง.."


"เอ๊ะ?" เด็กหนุ่มทำหน้างุนงง คนอายุมากกว่าเบือนหน้าหนีแล้วเปิดฝา


"อยะ...อย่ามองนะ"


แต่แทนไทยกลับละสายตาไปจากร่างตรงหน้าไม่ได้



เขาไม่รู้ว่าภายใต้กระโปรงฟูฟ่องนั้นเกิดอะไรขึ้น แต่จากคิ้วที่ขมวดมุ่นที่คนตรงหน้าแสดงออกมาพร้อมทั้งกัดริมฝีปากแน่นเพื่อกลั้นเสียง เขาก็พอจะเดาไว้ว่ามันต้องเจ็บปวดมากพอตัว



 แทนไทยไม่อยากให้พี่อุ่นต้องเจ็บตัวเพราะเขา



"พี่อุ่น พอเถอะครับ" ร่างสูงเอ่ยห้ามอย่างสงสาร ดึงคนที่พยายามเตรียมพร้อมร่างกายให้เขาด้วยตัวเองเข้ามาในอ้อมกอด



"ถ้า...ถ้าแทนทำไม่ลง พี่ใช้ปากให้เอามั้ย?" ร่างโปร่งถามเสียงเบาหวิว แทนไทยสัมผัสได้ถึงร่างที่สั่นเล็กน้อย



ทำไม่ลง?



แทนไทยไม่เข้าใจคำพูดของคนรัก



"พี่อุ่นหมายความว่ายังไงครับ?"



"พี่รู้...พี่เป็นผู้ชาย ต่อให้หน้าตาเหมือนผู้หญิงแค่ไหน พี่ก็ยังเป็นผู้ชาย" น้ำอุ่นก้มหน้า รู้สึกอับอายเกินว่าจะสบตากับคนรักได้ "ถ้ามันจะทำให้แทนมีความสุข จะหลับตา แล้วคิดว่าพี่เป็นผู้หญิงก็ได้นะ"


ฉับพลันการแต่งกายและท่าทีประหลาดของร่างโปร่งในวันนี้ก็ดูมีเหตุผลขึ้นมา



นี่พี่อุ่นคิดว่าเขารังเกียจที่พี่อุ่นเป็นผู้ชาย?



"พี่อุ่น ถอดชุดครับ"



"เอ๊ะ?" น้ำอุ่นเอียงคออย่างไม่เข้าใจ



"พี่อยากรู้ไม่ใช่เหรอครับว่าอะไรที่ทำให้ผมมีความสุข..." ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบ "ถอดชุดครับ"


แม้จะมีคำถาม แต่น้ำเสียงของอรกฝ่ายมีบางอย่างที่ทำให้น้ำอุ่นยอมเอื้อมมือไปปลดซิปด้านหลังของชุดแต่โดยดี ไม่นานนักเดรสสีฟ้าตัวสวยก็ลงไปกองรวมกับเสื้อของแทนไทยที่ถูกถอดออกไปตอนไหนก็ไม่รู้ ร่างโปร่งใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าอกและจุดที่ยังไม่เคยมีใครเห็น อยากจะมุดตัวลงไปใต้เตียงให้รู้แล้วรู้รอด



"แทน... ปิดไฟก่อน.."


ร่างสูงถอดวิกผมสีบลอนด์ยาวออกจากศีรษะของคนรักอย่างเบามือ



"ถ้าปิด...พี่ก็คิดว่าผมรับเกียจพี่อีกน่ะสิครับ"


มือใหญ่จับข้อมือทั้งของของคนรักขึ้นตรึงไว้เหนือศีรษะ


"แทน..." ร่างโปร่งไม่อาจละสายตาจากคนรักที่มองสำรวจเรือนร่างเปลือยเปล่าของเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าด้วยความต้องการที่เต็มเปี่ยมในแววตา


"ผมไม่สนหรอกครับว่าพี่อุ่นจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย" แทนไทยกระซิบ ราวกับต้องการให้สิ่งนั้นเป็นความลับของพวกเขาเพียงแค่สองคน "แค่เป็นพี่อุ่นของผมตลอดไปก็พอ"



ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเนิบช้าแต่น้ำอุ่นกลับรู้สึกว่าตัวเองหายใจไม่ทัน แทนไทยหยอกล้อทุกจุดที่ไวต่อสัมผัสราวกับมีแผนที่ร่างกายของเขาอยู่ในหัว ชายหนุ่มแทบไม่รู้สึกถึงนิ้วของคนรักที่แทรกเข้ามา



จากหนึ่งเป็นสอง..



จากสองเป็นสาม...



น้ำอุ่นเริ่มหายใจหอบถี่เมื่อนิ้วเรียวยาวทั้งสามปัดผ่านจุดกระตุ้นอารมณ์ของเขาไปมาเหมือนต้องการกลั่นแกล้ง มือเรียวจิกผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความรู้สึก ทางด้านแทนไทยที่รู้สึกว่าอีกฝ่ายพร้อมแล้วค่อยๆถอนนิ้วออกอย่างเชื่องช้า เรียกเสียงครางในลำคออย่างไม่พอใจของคนรัก


"พี่อุ่น...ผมขอนะครับ" คนถูกปรนเปรอจนสติเริ่มไม่อยู่กับตัวพยักหน้า ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อรับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างใหญ่กว่านิ้ว
ของคนรักมาก แทนไทยกัดฟันกรอด ช่องทางที่ตอดรัดเขาทันทีที่สัมผัสแทบทำให้เด็กหนุ่มคลั่ง ร่างสูงพยายามผ่อนลมหายใจ จุมพิตหน้าผากใสชื้นเหงื่อของคนรักแล้วเริ่มขยับ


"อ๊ะ...แทน..." ร่างโปร่งผวาเฮือก กอดคอแทนไทยไว้แน่นเพื่อรับแรงกระแทกจากร่างสูง ริมฝีปากเรียวที่เริ่มบวมแดงจากจูบนับครั้งไม่ถ้วนพึมพำชื่อของคนรักซ้ำไปซ้ำมา "แทน..แทน..."


ศีรษะได้รูปโยกคลอนตามแรงเมื่อเด็กหนุ่มเริ่มเร่งจังหวะ แทนไทยรั้งใบหน้าสวยหวานมามอบจุมพิตดูดดื่ม ช่วยให้ร่างโปร่งลืมความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น


"พี่อุ่น..อย่ารัด..อึก...อย่ารัดแน่นสิครับ" แทนไทยกระซิบเมื่อร่างกายของชายหนุ่มบีบรัดเขาแน่นจนเริ่มเห็นปลายทางอยู่รำไร ร่างสูงเพิ่มความเร็วของกิจกรรมเข้าจังหวะจนร่างทั้งร่างของคนรักโยกไปมาราวกับตุ๊กตาล้มลุก


"แทน..พี่..พี่..."


"ผมรักพี่.." เด็กหนุ่มประกบริมฝีปากปิดกั้นเสียงครางหวานหูของอีกฝ่ายเมื่อภาพกลายเป็นสีขาวโพลน น้ำอุ่นทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรงโดยมีคนรักทิ้งตัวลงนอนข้างๆ



"เป็นไงครับ เชื่อรึยังว่าผม 'ทำลง' " แทนไทยดึงร่างที่นอนแผ่หลาอย่างหมดสภาพเข้ามาในอ้อมกอด"หรือว่าอยากให้ผมพิสูจน์อีกรอบ"


"ถ้าอยากทำอีกรอบก็ได้นะ.."


น้ำอุ่นคนปากเก่งยังคงท้าทายแม้ร่างกายจะยกธงขาวยอมแพ้ แทนไทยพลิกตัวกลับขึ้นมาคร่อมร่างของคนรัก ดวงตาสีน้ำทะเลวาววับ ฉีกยิ้มนักล่าที่น้ำอุ่นไม่เคยเห็นมาก่อน


"พี่อุ่นพูดเองนะครับ.." ริมฝีปากร้อนงับเข้าที่เม็ดทับทิมสีสดที่บวมเบ่งจากการถูกกระตุ้นซ้ำๆ ทำให้อ่อนไหวต่อสัมผัสมากกว่าเดิม


"อ๊ะ.." น้ำอุ่นรีบยกมือปิดปาก แต่กลับถูกร่างสูงใช้เนคไทค์ของชุดสูทผูกข้อมือทั้งสองตรึงไว้กับหัวเตียง ก่อนจะก้มลงหยอกล้อกับตุ่มเล็กแข็งเป็นไตอย่างน่าเอ็นดูต่อ


"อะ...อ๊า...แทน... ข้างห้อง..." น้ำอุ่นพยายามเตือนคนรักแต่ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะกำลังสนุกกับเกมส์ของตัวเองอยู่


"ถ้าอย่างนั้น... พี่อุ่นก็ต้องเงียบๆนะครับ"



แม้ปากจะพูดอย่างนั้น แต่ลิ้นร้อนที่ไล้วนอยู่รอบสะดือนั้นไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นเลย



"ถ้าพี่อุ่นเป็นเด็กดี ไม่ส่งเสียง คราวหน้าผมจะให้พี่มัดผมบ้าง อย่างที่พี่อยากทำ...ดีมั้ยครับ?"



น้ำอุ่นอ้าปากเถียง แต่สิ่งที่แทรกเข้ามาในร่างกายอย่างไม่ทันให้ตั้งตัวและจังหวะที่เร่าร้อนรุนแรงแปรเปลี่ยนคำพูดเป็นเสียงครางลั่น ที่แม้กระทั่งคนที่เพิ่งออกมาจากลิฟต์ก็คงได้ยินอย่างไม่ยากเย็น




"ไม่เอาสิครับพี่อุ่น อย่างอนน้า แทนก็ขอโทษแล้วไง" เด็กหนุ่มทำเสียงอ้อนคนที่ม้วนตัวด้วยผ้าห่มเป็นก้อนแยมโรล นอนตะแคงหันหลังใส่เขาหลังจากถูกแกล้งเสียจนหมดท่า


"ฮึ.." น้ำอุ่นเชิดหน้าหนี งอนแก้มป่อง ปฎิกิริยาที่แทนไทยไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นจากคนรัก เด็กหนุ่มหัวเราะหึๆ ขโมยหอมแก้มจาก
อีกฝ่ายฟอดใหญ่


'ไอ้อุ่นมันเป็นคนปากแข็ง ไม่ชอบบอกคนอื่นว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ ชอบยิ้มเหมือนไม่มีใครทำอะไรมันได้..'



แค่เห็นสีหน้าบึ้งตึงของอีกฝ่ายก็ทำให้แทนไทยยิ้มได้แล้ว



เด็กหนุ่มหยิบกระปุกวาสลีนที่ได้ใช้อย่างคุ้มค่าขึ้นมา เตือนตัวเองให้ซื้อเจลหล่อลื่นดีๆมาติดห้องอีกฝ่ายไว้เพื่อป้องกันความไม่สะดวกที่อาจเกิดให้ภายภาคหน้า



แทนไทยเปิดลิ้นชักเพื่อวางของกลับเข้าที่ แต่รูปถ่ายที่วางอยู่ในนั้นดึงความสนใจของเขาไว้


รูปถ่ายของเด็กสาวในชุดกระโปรงยาวสีครีมเรียบร้อย ใบหน้าน่ารักมีรอยยิ้มที่เขารู้สึกคุ้นเคยประดับอยู่ ข้างกันนั้นมีหญิงสาวร่างผอมที่มีโครงหน้าละม้ายคล้ายคลึงกันในรถวีลแชร์ส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กล้อง



ทำไมเขาถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าเด็กผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน



"พี่อุ่น...นี่ใครเหรอครับ"


บางอย่างในน้ำเสียงของคนรักบอกให้คนที่กำลังงอนอยู่รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ร่างโปร่งหันกลับไปหาแทนไทยที่ถือกรอบรูปที่เขารู้ดีว่ามีรูปอะไรข้างในอยู่


ริมฝีปากบางขยับยิ้ม


"อะไรกัน...ทั้งที่บอกเองว่าคนสวยๆอย่างพี่ไม่มีใครจำไม่ได้แท้ๆ..."


'พี่สาวอย่าร้องนะครับ'


ภาพของเด็กสาวที่นั่งสะอึกสะอื้นอยู่ในสวนสาธารณะไม่ไกลจากโรงเรียนของเขาปรากฏขึ้นในหัว



"ทำไม..."


น้ำอุ่นถอนหายใจ ถึงแม้จะรู้ว่ายังไงก็ต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้อีกฝ่ายฟัง แต่เมื่อเวลานี้มาถึง เขาก็ยังหวังว่าตัวเองจะไม่ต้องอธิบายอยู่ดี




"คือ.."






-----(ครึ่งแรก)--------




 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-03-2017 16:44:21
พูดกันซะที ทั้งแทนทั้งอุ่น อึมครึมมากกกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 19-03-2017 16:48:17
เอ๋า ค้างซะงั้น  :z3:
ในที่สุดแทนก็ได้กินพี่อุ่นแล้ว แทนไม่กากกก  :z2:
ถึงจะยังไม่ได้คุยกันคุยกัน คุยกันด้วยร่างกายเข้าใจง่ายกว่าเยอะ
ปล. นายซาดิสต์หรอแทน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 19-03-2017 16:59:42
ไม่ชอบคนแบบอุ่น แต่ ก็พูดกันสักที แต่ก็ยังคงอึมครึมไม่พูดต่อไป รอพี่ติณกับเหนือฟ้า เห้อ ค่นั้นนี่บอกตรง ไม่ค่อยอยากให้คืนดีกันเลย จะมั่นใจได้ไงว่าพี่ติณท์มันจะไม่ชั่วเหมือนเดิม

น้องกล้ากะแว่นน่ารักสุดแล้ว ดราม่า ไม่พูด ไม่บอกเหมือนกัน แต่ มันให้อารมณ์เอ็นดูกว่าคู่อุ่นแทน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 19-03-2017 17:21:49
  เอาละสิ น้ำอุ่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 19-03-2017 17:49:01
อดทนมานานสินะแทน

ต้องให้พี่อุ่นกุ๊กกิ๊กกับคนอื่นก่อนหรออ 55
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-03-2017 18:32:27
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: Kkfu ที่ 19-03-2017 19:52:22
 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 19-03-2017 21:05:41
เคลียร์กันให้หมดทุกเรื่องเลยนะพี่อุ่นน้องแทน จะได้มีเข้าใจตรงกันสักทีเนอะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 19-03-2017 22:07:20
เปิดใจเคลียร์ทั้งทีก้เอาให้หมดทุกเรื่องนะแทน อุ่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 19-03-2017 22:19:59
เค้ามีอดีตกานจ้าาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 19-03-2017 23:21:14
พี่อุ่นเล่าเร็ว
อย่าค้างแบบนี้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 20-03-2017 11:52:08
เรื่องเหมือนจะน่ารัก แต่มีปัญหาตลอดเลย งื้อออออ  :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 20-03-2017 18:16:28


ปมแน่นมากแต่ละคู่
ยังดีที่มีมุมน่ารัก ๆ ของน้องแว่นให้แม่ป้าได้พักหายใจหายคอบ้าง
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 20-03-2017 20:35:03
อุ่นอย่าพยายามทำตัวเป็นเคะราชินีเพราะมันไม่ใช่ :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 20-03-2017 22:41:43
เปิดใจเคลียร์ทั้งทีก้เอาให้หมดทุกเรื่องนะแทน อุ่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 21-03-2017 11:16:25
ติดตามต่อค่ะ
กำลังสนุก

 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น16th+17th Diagnosis [19/03/60] P.16
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 21-03-2017 17:20:56

เด็กชาย ธารธารา ทรัพย์ดำรง



นั่นเป็นชื่อจริงที่บิดาของเขาตั้งให้ในวันที่น้ำอุ่นลืมตาดูโลก



เขาเป็นลูกคนกลางของนักธุรกิจข้ามชาติมากความสามารถ ธีรเชษฐ์ ทรัพย์ดำรง ที่มีธุรกิจหมื่นล้านหลายเครือบริษัท ไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิคส์ โรงแรม รีสอร์ท สายการบิน หรือแม้กระทั้งอะไหล่รถยนต์


ธีรเชษฐ์แต่งงานกับเกศรา หญิงสาวที่อายุมากกว่าเขาถึงสามปีในวัยเพียงสิบเจ็ดหลังจากฝ่ายหญิงคลอดบุตรชายคนแรก ในสมัยนั้นเป็นเรื่องโจษจัณฑ์พอสมควรด้วยครอบครัวฝั่งมารดาของน้ำอุ่นเป็นเศรษฐีจีนที่มีชื่อเป็นที่นับหน้าถือตาพอตัว โชคดีที่ครอบครัวทั้งสองฝ่ายรู้จักกันจึงจัดงานมงคลสมรสเล็กๆให้คู่รักวัยรุ่นพอเป็นพิธี ถึงแม้เรื่องที่เกิดขึ้นจะเป็นอุบัติเหตุ แต่เขาเชื่อว่าธีรเชษฐ์รักมารดาของเขาในระดับนึง


แค่ไม่มากพอที่จะทำให้ชายหนุ่มหยุดความเป็นเสือผู้หญิงที่อยู่ในกมลสันดานได้


จนกระทั่งสี่ปีต่อมา หลังจากน้ำอุ่นลืมตาดูโลกเป็นครั้งแรก มารดาของเขามีสุขภาพแย่ลง ล้มหมอนนอนเสื่อง่ายขึ้น จนทำให้ธีรเชษฐ์ที่เพิ่งตระหนักได้ถึงภาระหน้าที่ของตนในฐานะสามีและพ่อของเด็กตาดำๆสองคนเริ่มจริงจังกับการหาเลี้ยงครอบครัว และหาเงินค่ารักษาพยาบาลให้ภรรยา


แม้จะไม่ได้นอกลู่นอกทางไปหาผู้หญิงอื่นบ่อยเท่าที่เคย แต่นิสัยไม่กลับบ้านหลายวันติดกัน ทำให้เกศราต้องตื่นรอด้วยความเป็นห่วงทุกคืนยังคงไม่เปลี่ยนไป


แต่เรื่องทั้งหมดเริ่มเลวร้ายขึ้นเมื่อมารดาของเขาให้กำเนิดน้องชายคนสุดท้อง สุขภาพของเกศราทรุดหนักจนต้องมีพยาบาลพิเศษมาคอยดูแลที่บ้าน หลายปีผ่านไปคุณยายของเขาที่เชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติมากในระดับนึงทนไม่ไหว ไปขอคำปรึกษาจากซินแสเพื่อช่วยเสริมดวงชะตาให้ลูกสาว


"ท่านบอกว่า ที่ยัยเกศไม่สบายหลังจากคลอดเจ้าน้ำอุ่นเพราะเขายกโชคลาภให้ลูกคนนี้ไปหมด หน้าตาถึงได้ออกมาพิมพ์เดียวกัน" หญิงชราว่า "ทางแก้คือให้เจ้าอุ่นไว้ผมยาว แล้วแต่งตัวเป็นผู้หญิงสะเดาะเคราะห์ให้แม่ จนกว่าจะหาย"


แม้จะอายุเพียงเจ็ดขวบในตอนนั้น แต่น้ำอุ่นก็โตพอจะรู้ว่าเสื้อผ้าที่เขาถูกยัดเยียดให้ใส่ไม่ใช่สิ่งที่ตรงกับเพศของเขา


"ฮือ อุ่นไม่ใส่"เด็กชายงอแง


"หนวกหู แกนั่นแหละที่ทำให้แม่ไม่สบาย อยากให้แม่หายมั้ย ฮึ? หรือว่าไม่รักแม่?" หญิงชราขึ้นเสียง


"ฮึก..ถ้าใส่แล้วแม่จะหายมั้ยฮะ" เด็กชายที่โดนตวาดถามเสียงสั่น


"หายสิ ท่านซินแสเขาว่ามาแบบนี้" คุณยายของเขาบอก "แต่อย่าไปบอกแม่แกนะอุ่น"


เด็กน้อยพยักหน้า


ถ้ามันจะทำให้แม่ของเขาหาย ให้เขาทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น


หลังจากวันนั้นมา เขาก็ใส่ชุดกระโปรงและไว้ผมยาวมาโดยตลอด ที่โรงเรียนซึ่งเป็นโรงเรียนนานาชาติเขาก็ใส่กระโปรงไปเรียน
ด้วยใบหน้าสวยหวานและรอยยิ้มอ่อนโยนเขามักจะมีให้กับมารดาเสมอเพื่อเป็นกำลังใจให้อีกฝ่ายรักษาสุขภาพ ทำให้ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นผู้ชาย



จนกระทั่งมีคนเห็นเขาเข้าห้องน้ำผู้ชายตอนอยู่เกรดสิบ



"อีตุ๊ดๆๆๆ"


"You fag"


"ทุเรศว่ะ วิปริต"


น้ำอุ่นพยายามก้าวหนีแก๊งเด็กผู้ชายที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นซึ่งตามตอแยเขามาตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากประตูโรงเรียน

"หยุดตามมาซะที" น้ำอุ่นขอร้อง น้ำเสียงสั่นเครืออย่างหวาดกลัว


"อีตุ๊ด! เป็นผู้ชายแต่เสือกใส่กระโปรง ฮ่าๆๆๆ" เด็กคนหนึ่งกลุ่มกระชากผมเขาอย่างแรงจนน้ำอุ่นหน้าหงาย เด็กหนุ่มหลับตาปี๋เตรียมรับหมัดจากกลุ่มอันธพาล ทว่ากลับเป็นกลุ่มเด็กพวกนั้นเสียเองที่ถูกถีบจนหน้าหงาย


"พี่สาวหลบไปครับ!" เด็กชายชาวต่างชาติที่โผล่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้กระโดดขาคู่ใส่หัวโจกของกลุ่ม น้ำอุ่นรีบถอยฉากออกมาทันทีที่ได้ยินดังนั้น แม้จะเป็นห่วงคนที่มาช่วย แต่ก็รู้ดีว่าตัวเองจะไปเกะกะเสียเปล่าๆ


ตุ้บ!ผลั่ก!อั่ก!!


ทั้งสามวิ่งหนีจากเด็กชายผมสีบลอนด์ทราย ร่างสูงปัดฝุ่นจากมือแล้วหันกลับไปหาน้ำอุ่น



"พี่สาวเป็นอะไรมั้ยครับ?" น้ำอุ่นส่ายหน้า


"บ้านพี่อยู่ตรงไหนเหรอครับ ให้ผมไปส่งมั้ย" เด็กชายถามตามประสาคนอัธยาศัยดี น้ำอุ่นเดินนำอีกฝ่ายมียังสวนสาธารณะหลังบ้านของตน ก่อนจะหันกลับไปบอกอีกฝ่าย



"ส่งพี่แค่นี้แหละ เมื่อกี้ขอบใจมากนะ"



"ไม่เป็นไรครับ พี่สาวกลับบ้านดีๆนะ" เด็กชายยกมือไว้แล้วหันหลังเดินย้อนกลับไปทางที่มา


"เดี๋ยวก่อน" น้ำอุ่นเรียก เด็กชายร่างสูงหันกลับมาอย่างสงสัย "น้อง...ชื่ออะไรเหรอ?"


"แทนไทยครับ" เด็กชายยิ้มกว้าง "ไว้เจอกันนะครับพี่สาวคนสวย"


น้ำอุ่นไม่เคยคิดว่าเขาจะได้พบกับฮีโร่ของตัวเองอีกครั้ง


หลังจากนั้นไม่กี่วัน อาการของมารดาของน้ำอุ่นเริ่มทรุดหนักลงเรื่อยๆ จนแม้แต่เด็กหนุ่มก็ไม่มีสิทธิ์เข้าเยี่ยม


นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้น้ำอุ่นมานั่งร้องไห้อยู่ที่สวนสาธารณะหลังบ้านแห่งเดิม



"ฮึก...ฮึก...."


เด็กหนุ่มไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าใคร เพราะรอยยิ้มของเขาเป็นหนึ่งในไม่กี่อย่างที่ให้มารดามีความสุข



แต่เขากลัว...


กลัวว่าวันนึง รอยยิ้มของเขาจะไม่เพียงพอให้แม่สู้ต่อไป




"พี่สาว ร้องไห้ทำไมครับ?"



น้ำอุ่นรีบเช็ดน้ำตาที่อาบสองแก้มอย่างลวกๆ เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่แม้จะเคยได้ยินครั้งเดียวแต่จำได้ไม่เคยลืม



“เปล่า พี่ไม่ได้ร้อง”



เด็กชายที่ถือไอศกรีมแท่งที่เพิ่งซื้อจากรถขายเมื่อครู่ทำหน้าไม่เชื่อ แต่ก็ไม่ได้ซักต่อ ร่างสูงนั่งลงข้างๆแล้วยื่นไอศรีมที่ยังไม่ได้แกะซองให้


“กินนะครับ จะได้อารมณ์ดี”


“….” น้ำอุ่นตั้งท่าจะปฎิเสธ แต่แววตาเป็นห่วงของอีกฝ่ายทำให้เขายอมรับแท่งไอศกรีมมาแกะกินแต่โดยดี


“อร่อยมั้ยครับ?”แทนไทยถาม


“อื้อ” เด็กหนุ่มพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่มีคนใส่ใจเขาแบบนี้ ถึงแม้จะเป็นลูกคนกลาง แต่พี่เมฆที่อายุห่างกันสี่ปีเป็นคนที่เงียบขรึมแถมยังดุเอามากๆ ส่วนน้องชายคนเล็กยิ่งไม่ต้องพูดถึง เป็นเด็กเงียบๆที่ถามคำตอบคำ ไม่สนใจโลกภายนอกทั้งที่อยู่ในวัยคึกคะนอง



น้ำอุ่นไม่อยากยอมรับว่าตอนเล็กๆเขาไม่เคยเล่นกับน้องชาย เพราะโทษอีกฝ่ายที่เป็นสาเหตุให้แม่ป่วยหนักกว่าเดิม



“เห็นมั้ย พี่สาวยิ้มแล้วสวยขึ้นตั้งเยอะ” แทนไทยยิ้มสดใส น้ำอุ่นมั่นใจว่าเขาไม่เคยเห็นรอยยิ้มที่ทำให้จิตใจของเขาพองฟูแบบนี้มาก่อน



“จริงเหรอ” เด็กหนุ่มหัวเราะเบาๆ


“อื้อ ผมมีความลับจะบอกแหละ” เด็กชายกวักมือให้อีกฝ่ายโน้มเข้ามาใกล้ “พี่สาวเป็นคนที่สวยที่สุดที่ผมเคยเห็นเลยนะ”




นั่นเป็นครั้งแรกที่น้ำอุ่นหน้าแดงกับคำชมของใครซักคน



“ขนาดนั้นเลยเหรอ”


“อื้อ ถ้าใครได้แต่งงานกับพี่นะ คงจะเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดเลยล่ะครับ” เด็กชายตอบด้วยสีหน้าจริงจัง


“แทนไทย กลับบ้านได้แล้วลูก เดี๋ยวพ่อจะพาออกไปกินข้าวกัน” เสียงของหญิงสาวตะโกนมาจากอีกฟากของถนน


“ครับแม่!” เด็กชายตะโกนตอบแล้วลุกขึ้นจากที่นั่ง “ไว้เจอกันใหม่นะครับพี่สาว ยิ้มกว้างๆไว้นะครับ”







และนั่น เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้เจอกับแทนไทย



สุขภาพของมารดาที่ทรุดลงเรื่อยๆทำให้ธีรเชษฐ์ตัดสินใจย้ายบ้านไปยังอีกฟากของตัวเมืองเพื่อความสะดวกตัวการรักษา แม้จะรู้สึกเสียใจ แต่น้ำอุ่นก็เลือกที่จะเก็บความทรงจำดีๆนั้นไว้เป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจ ได้แต่หวังว่าซักวัน เขาจะได้พบกับเด็กชายอีกซักครั้ง








“วันที่พี่เห็นแทนเดินเข้ามามอบตัวที่คณะ พี่นึกว่าพี่ฝันไปซะอีก” ร่างโปร่งหัวเราะเบาๆ “พี่ยังจำได้อยู่เลยนะ ว่าวันนั้นพี่คิดว่าในที่สุด พี่ก็เป็นบ้าไปแล้วจริงๆ”



“พี่อุ่น...” แทนไทยเอนศีรษะซบหัวไหล่มน “รักผมมากสินะครับ”


“ก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่” ร่างโปร่งไม่ยอมตอบตรงๆ ขยับตัวให้อีกฝ่ายพิงสบายขึ้น


“แต่ผมอยากได้ยินพี่พูด” ริมฝีปากได้รูปคลอเคลียออยู่กับซอกคอขาวที่เต็มไปด้วยรอยแสดงความเป็นเจ้าของจนคนรักหดคอหนี

“นะครับ..”


“อือ…รัก” น้ำอุ่นตอบอ้อมแอ้ม “พอใจรึยัง?”


“ถ้ารักก็ห้ามไปกอดกับผู้ชายคนอื่นแบบนั้นอีกนะครับ”


คนอายุมากกวว่ามีสีหน้าตกใจ “เห็นด้วยเหรอ?”


“ก็ใช่น่ะสิครับ” แทนไทยหน้ามุ่ย ดึงรั้งร่างโปร่งขึ้นมาบนตัก โอบกอดร่างบอบบางที่อ่อนเพลียจนขยับไปไหนไม่ได้ไว้อย่างหวงแหน “ผมนี่เกือบจะเข้าไปต่อยมันแล้วนะรู้มั้ย”



น้ำอุ่นหัวเราะ ไม่ใช่เสียงหัวเราะเบาๆ อย่างที่แทนไทยเคยได้ยิน ร่างโปร่งหัวเราะลั่นจนตัวงอ มือขาวปาดน้ำตาที่เล็ดจากดวงตาเรียวสวย

“แทน… นั่นซัน น้องชายพี่”


“น้อง...น้องแท้ๆน่ะเหรอครับ” แทนไทยมีสีหน้าไม่อยากเชื่อ หน้าตาไม่เห็นเหมือนกันเลยซักนิด


“อื้อ พ่อพี่เป็นลูกครึ่งรัสเซีย แต่แม่พี่มีเชื้อจีน พี่เลยออกมาหน้าตาไม่เหมือนซันกับพี่เมฆ” น้ำอุ่นยิ้ม “ที่ถ่ายรูปเพราะว่าเจ้าซันอยากจะส่งไปอวดพี่เมฆ แค่นั้นแหละ”



“เป็นน้องผมก็หวง” แทนไทยกระชับอ้อมกอด “ไม่ให้กอดแบบนั้นแล้วนะ”


น้ำอุ่นพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม


“แล้วก็...” แทนไทยเอนตัวลงนอน ดึงคนในอ้อมกอดลงมาด้วย เด็กหนุ่มจุมพิตข้อมือที่มีรอยแดงจากการถูกมัดเป็นเวลานาน “พี่อุ่นอย่าลืมนะครับ...”


“ลืมอะไรเหรอ?” ร่างโปร่งถามเขินๆ เมื่อถูกอีกฝ่ายจุมพิตที่หลังมือราวกับเจ้าหญิง



“ผมได้พี่เป็นเมียแล้ว..” เสียงทุ้มกระซิบ ริมฝีปากได้รูปกระตุกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นพวงแก้มใสแดงก่ำ“ถ้าพี่ไม่ยอมล่ามโซ่ผมไว้อย่างที่พูด ผมจะมัดพี่..”



ริมฝีปากได้รูปประทับลงบนหัวไหล่มน


“ตรึงพี่...”


…ขบลงบนติ่งหูเย็น



“ขังพี่ไว้...จนกว่าพี่จะยอมเป็นเมียผมตลอดไป” แทนไทยส่งยิ้มสดใสให้คนรัก “นะครับ”



น้ำอุ่นชักไม่มั่นใจแล้วว่าใครกันแน่ที่สวมหน้ากากพ่อพระมาโดยตลอด



“อือ…ไม่ปล่อยไปไหนทั้งนั้นแหละ”



“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้...” ผ้าห่มผืนหนาถูกกระชากออกจากร่างเปลือยเปล่า ขาเรียวยาวถูกจับแยกออกอยากไม่ให้ตั้งตัว แทนไทยแทรกกายคุกเข่าระหว่างเรียวขาขาวเนียนพร้อมรอยยิ้มกว้าง “ขออีกยกนะครับ”



ดวงตาเรียวเบิกกว้าง น้ำอุ่นพยายามดิ้นหนีแต่กลับถูกมือใหญ่จับไว้อย่างแน่นหนา ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาจุมพิตเบาๆที่หน้า
ผากใส




“ทะ...แทน พี่ไม่ไหวแล้ว แทน..มะ...ไม่..อ๊ะ...อะ...อ๊าาาา!!!”








---------

แทน...เธอเปิดเผยตัวตนออกมาแล้วสินะ....



เราจะไม่ดอง เราจะไม่ดอง :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

แต่เนื้อหาสอบมันช่างกว้างใหญ่ไพศาล :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

เจอกันใหม่เมื่อกระดึ้บออกมาจากสมรภูมิสอบได้นะคะ55555


อีกอย่าง ฝากside story ของคู่แฝดทีมเทสต์ที่โคตรจะไร้บทบาทไว้ ณ ที่นี้ด้วยยยยยยยย


http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58878.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58878.0)


รัก||หลอก||เด็ก

เหมาะสำหรับคนชอบกินเด็ก...หรือโดนเด็กกิน....


หุหุหุหุหุ


 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 21-03-2017 17:26:32
แทน ตอนแรกกลัวพี่เขาเจ็บ ตอนนี้คืออะไร ตอบดิ๊
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 21-03-2017 17:44:04
 :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 21-03-2017 17:46:42
น่ารัก หนุกหนาน ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 21-03-2017 18:13:05
พี่อุ่นไปปลุกซาตานในคราบเทพบุตรเข้าแล้วไหมล่ะ  :hao7:
ไม่ต้องกลัวแทนจะรังเกียจแล้ว กลัวจะไม่ยอมหยุดแทน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 21-03-2017 18:30:09
และแล้วพี่อุ่นก็โดนกินอีกรอบบบ  :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 21-03-2017 18:38:02
อดีตน้ำอุ่น แทนไทย เคยเจอกันมาก่อน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: ah-chan ที่ 21-03-2017 18:51:40
เราว่าคู่แทนไทยนี่ควรแยกจากเรื่องหลักนะ

คู่เหนือฟ้ามันมีความเกี่ยวเนื่องกับตัวพระเอกโดยตรง ช่วงเวลา เนื้อเรื่องมันเลยต่อกันติด ไม่ได้แย่งความสำคัญกัน

แต่คู่ของแทนไทย เรารู้สึกว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องหลักเลย นอกจากผ่านมาแล้วพูดถึง (คุณน้องแฟนพ่อยิ่งไม่เกี่ยว) พอออกมามันรู้สึกเหมือนขัดอารมณ์เรื่องหลักอะค่ะ คือรู้ก็ดี ไม่รู้ก็ได้ แต่แบบคู่หลักอารมณ์กำลังพีค มันกำลังได้ฟีล แล้วอยู่ๆก็ถูกโยนไปหาคนอื่นซะงั้นน่ะ ฮ่ะๆ

ทั้งนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคนเขียนเนอะ ยังไงก็ตามต่ออยู่ดีแหละ  :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 21-03-2017 20:31:24
จ้าาา รักวัยเด้ก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 21-03-2017 20:43:26
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 21-03-2017 21:55:04
มันช่างดีงามเหลือเกิน. มีอดีตด้วยกันนี่เอง,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 21-03-2017 22:57:02
ถอดหน้ากากกระต่ายค่ะ แทนจริงๆ เธอคือหมาป่านิ ครั้งแรกเล่นซะหลายยกนี่ขนาดตอนแรกกลัวพี่อุ่นเจ็บนะ :laugh: เคลียร์ใจเรียบร้อยแล้วน่าจะมีความสุขแล้วนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 22-03-2017 02:50:22
ประมาณ ว่าพี่แกไม่ได้เจ็บสาหัส เพราะฉะนั้น ก็เอาต่อได้เรื่อยๆ 555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 22-03-2017 03:03:36
ไหน ตอนแรกใครกลัวพี่อุ่นเจ็บนะ
ตัดภาพมาที่ตอนนี้5555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 22-03-2017 07:55:55
อืมมม...ไม่รู้ทำไม ไม่ค่อยชอบน้ำอุ่นเท่าไหร่ (ขอโทษนะ) ตอนแรกนึกว่าเป็นตัวร้าย แอ๊บมาหลอกปั่นหัวแทนไรงี้ 555
คงเพราะรูปแบบนิสัย และการแสดงออกหลายๆอย่างที่กั๊กๆ รู้สึกว่า นางมีความซับซ้อนทีเดียว เกี่ยวกับปมแต่เด็ก(?)
นอกจากการแจกจ่ายความสดชื่นอย่างฟุ่มเฟือยให้กับทุกคน ก็สามารถโถมความจงเกลียดจงชังใส่คนที่ไม่ชอบได้รุนแรงมาก

นี่สาย Taboo ด้วยมั้ง นอกจากคู่หลักกับคู่ติณณ์ฟ้า เลยชอบความดาร์คระหว่าง "คุณพ่อกับมีน" เคี๊ยกๆๆๆ ψ≖‿≖ψ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 22-03-2017 09:39:31
ไหน  ใครกันแน่หื่น


หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 22-03-2017 12:43:28
 :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: wijii ที่ 22-03-2017 13:01:45
น้องแทนนี่มันหมาป่าห่มหนังแกะชัดๆเลย :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 22-03-2017 16:19:33
แต่ก็ยังเคลียร์ไม่หมด
เรื่องพ่อกะมีนจะมีปัญหาอะไรในอนาคตไหม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 23-03-2017 00:43:16
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 17th Diagnosis 100%[21/03/60] P.17
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 23-03-2017 18:34:16


18th Diagnosis: Burnt Out || เทศกาลเตรียมสอบ



“หน้าตาสดชื่นเชียวนะมึง”



แว่นแซวเพื่อนรักที่มีสีหน้าอิ่มเอิบใจตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องเรียนจนกระทั่งทานข้าว มีนที่สังเกตเห็นเหมือนกันแต่ไม่พูดออะไรก็เงยห้นาขึ้นจากหนังสืออย่างอยากรู้อยากเห็น แทนไทยเพียงแต่ยิ้มอย่างมีเลศนัยแต่ไม่พูดอะไร


ไม่ใช่ว่าสุดท้ายพี่อุ่นทนไม่ไหวเลยออนท็อปไปเรียบร้อยแล้วหรอกนะ?!


แว่นขนลุกพรึ่บเมื่อนึกภาพพี่สายรหัสของตนมัดเพื่อนรัักไว้กับเก้าอี้พร้อมด้วยโซ่แส้กุญแจมือครบครัน แต่ยังไม่ทันจะได้ถามอะไร ฝ่ามืออรหันต์ก็บินมาลงกลางกบาลของแทนไทยที่นั่งเหม่อหานางฟ้าคนสวย


“โอ๊ย! เจ็บๆๆ พี่ติณณ์ทำอะไรครับเนี่ย?!”


เด็กหนุ่มลูกครึ่งโวยวายคนที่เดินเข้ามาเพ่นกบาลเขาโดยไม่พูดไม่จา ติณณ์ภพดีดหน้าผากเด็กหนุ่มอีกรอบอย่างหมั่นไส้


“เห็นมาถามซะดิบดี กลัวพี่อุ่นเจ็บอย่างนั้นกลัวพี่อุ่นปวดอย่างนี้ นี่อะไร ไอ้อุ่นแทบคลานมาเรียน”


โอ้ว...


แว่นอยากจะชูนิ้วโป้งสองนิ้วให้เพื่อนแต่กลัวโดนลูกหลงไปด้วย


“ก็ผมถึงบอกไง ว่าผมไม่อยากทำ” แทนไทยบ่นอุบ “ผมกลัวหยุดตัวเองไม่ได้...”


“แล้วมันใช่ข้ออ้างมั้ยได้เด็กเวร” ติณณ์ภพประเคนฝ่ามือให้อีกป้าบแทนเพื่อนรักที่นอนหลับเป็นตายในห้องเลคเชอร์


“โอ๊ย! หัวคนนะครับไม่ใช่ลูกวอลเล่ย์” แทนไทยโอดครวญ


“ไม่รู้ล่ะ ถ้าไอ้อุ่นเสียการเรียนเพราะเรื่องนี้หัวมึงเป็นลูกบอลให้กูเตะแน่” ติณณ์ภพชี้หน้าคาดโทษ แล้วเดินผ่านพวกเขา
เข้าไปในโรงอาหารที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมาย



พี่ติณณ์ก็มีมุมห่วงเพื่อนแบบนี้ด้วยแฮะ


“แทน ได้ให้เขากินยาแก้อักเสบกับยาแก้ปวดรึเปล่า” มีนถามเสียงเบา


“เอ๊ะ? ต้องให้กินด้วยเหรอ?” แทนไทยมีสีหน้าตกใจ


“จริงๆก็มียาทาด้วย...แต่ถ้ามันไม่บวมคงไม่ต้อง” ร่างเล็กงึมงำ จดชื่อยาในการดาษแผ่นเล็กแล้วยื่นให้แทนไทย ร่างสูงรับ
มาอย่างงุนงง อยากจะถามว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้รู้แต่ไม่กล้า


“เราขึ้นเรียนก่อนนะ” มีนหยิบจานของตัวเองลุกขึ้น เดินไปยังที่เก็บจานโดยไม่เปิดช่องว่างให้ใครถามอะไร


“มึง มีนนี่เขามีแฟนแล้วเหรอวะ?” แทนไทยหันมาถามเพื่อนรัก


“กูจะรู้กับมึงเหรอ ก็อยู่ด้วยกันตลอดเนี่ย” แว่นโกหก หยิบจานของตัวเองบ้าง “ไปได้ละ เดี๋ยวก็ไปเรียนสายหรอก”


เขาไม่รู้ความสัมพันธ์ที่แน่นอนของมีนกับพ่อของพี่อุ่น แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าชายหนุ่มเป็นสาเหตุให้ร่างเล็กต้องเรียนรู้เรื่องยาพวกนี้อย่างแน่นอน




หลังจากช่วงกิจกรรมหรรษาจบลง มหาวิทยาลัยก็เข้าสู่ช่วงสอบมิดเทอม


เป็นช่วงเวลาที่ร้านกาแฟ ห้องสมุด และศูนย์บริการอันเป็นที่สิงสถิตของหนอนหนังสือในช่วงเวลาปกติถูกยึดครองโดยเหล่าหมูที่ถูกดินพอกหางจนลุกไม่ขึ้น


และเป็นช่วงเวลาที่กวินภพเปิดโหมดอ่านหนังสือยี่สิบสี่ชั่วโมง


“พี่กล้า ข้าวเย็นครับ” แว่นป้อนอาหารให้กับชายหนุ่มที่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือมาตั้งแต่เช้า เนื่องจากเป็นช่วงสอบ เด็กหนุ่มจึงไม่มีคลาส และการสอบของปีหนึ่งก็อยู่หลังพี่ปีอื่นสองสัปดาห์ ทำให้แว่นที่อ่านทบทวนมาตลอดไม่จำเป็นต้องลนลานอ่านหนังสือ


ผิดกับคนที่มีสอบปลายสัปดาห์ขะมักเขม้นจนลืมกินข้าวกินปลา หากไม่มีแว่น อีกฝ่ายคงอดตายไปตั้งแต่สองสามวันแรกแล้ว


แต่เรื่องอาบน้ำกับการนอนพักผ่อนนี่สิ


“พี่กล้า อาบน้ำได้แล้วครับ”

“อีกห้านาที” ชายหนุ่มงึมงำ จดโน๊ตยุกยิกยาวเหยียด


“พี่กล้า...”เด็กหนุ่มกอดอก “ถ้าไม่อาบคืนนี้ไม่ต้องนอนกอดผมเลยนะ”


โชคดีที่แว่นก็มีวิธีจัดการในแบบของตัวเองเช่นกัน


เมื่ออาบน้ำเสร็จ ชายหนุ่มก็จมอยู่กับหนังสือ เมินร่างเล็กที่นั่งอ่านชีทอยู่บนเตียงโดยสิ้นเชิง แว่นเข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังต้องการสมาธิ แต่ก็อดรู้สึกแปลกๆไม่ได้ที่ไม่มีใครพันแข้งพันขาเหมือนปกติ


เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาที่บอกเวลาตีสองกว่าๆ


“พี่กล้า นอนได้แล้วครับ”


“แว่นนอนก่อนเลย พี่ขออีกบท” อีกฝ่ายพูดแบบนั้นมาห้ารอบแล้ว


แว่นอยากจะตามใจคนรัก แต่กวินภพทำแบบนี้มาสามวันแล้ว ทั้งที่ตัวเองก็อ่านทัน


เด็กหนุ่มเดินไปหาคนรัก โอบแขนรอบคอกวินภพจากด้านหลัง รู้สึกถึงแผ่นหลังกว้างที่แข็งเกร็งขึ้นมา


“นอนได้แล้วครับ เห็นมั้ยกล้ามเนื้อตึงหมดแล้ว” แว่นดุ บีบนวดบริเวณต้นคอของคนรักเบาๆให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายลง กวินภพครางอืออย่างพอใจ เอนตัวพิงคนที่กำลังนวดให้เขาอย่างเคลิบเคลิ้ม


“ไปนอนที่เตียงดีๆครับ เดี๋ยวผมนวดให้” เด็กหนุ่มกระซิบ ดึงคนที่เหนื่อยล้าสะสมมาหลายวันให้เดินตามไปที่เตียง กวินภพทิ้งตัวลงนอนคว่ำบนเตียงอย่างหมดสภาพ แว่นกดนิ้วโป้งลงบริเวณหลังคอของคนรัก แล้วไล่ลงมาตามแนวกระดูกสันหลัง


“ดีขึ้นมั้ยครับ?”


“อือ..” ชายหนุ่มงึมงำ แว่นนวดต่อไปซักพักเมื่อได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าร่างสูงหลับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เด็กหนุ่มลุกขึ้นไปปิดไฟ แล้วกลับมาคลุมผ้าห่มลงบนร่างของกวินภพ แล้วสอดตัวลงข้างใต้ผ้าห่มผืนหนาอีกคน หลายคืนแล้วเช่นกันที่อีกฝ่ายเหนื่อยจนหลับเป็นตาย ไม่กอดเข้าเหมือนหมอนข้างอย่างที่เคย


พรุ่งนี้คงต้องทำอาหารบำรุงหน่อยแล้ว






“เดี๋ยวพี่ออกไปเอาแบบฝึกหัดที่ฝากไอ้เหนือถ่ายเอกสารแป๊บนะ”


เด็กหนุ่มพยักหน้ารับรู้ แม้จะเป็นห่วงอยู่ลึกๆว่าร่างสูงจะขับรถไปชนต้นไม้ที่ไหนก่อนถึงหอพี่เหนือรึเปล่า



เมื่อตัดสินใจได้แล้วว่าจะทำอาหารบำรุงกวินภพ เด็กหนุ่มจึงเดินลงไปซุปเปอร์มาร์เก็ตด้านล่างเพื่อซื้อวัตถุดิบจำเป็น ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา กวินภพยกหน้าที่ให้แว่นเป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายในบ้าน เงินที่ได้มาทุกงวดจากทางบ้านและปันผลหุ่นที่อีกฝ่ายเล่น ทุกบาททุกสตางค์เข้ากระเป๋าแว่นอย่างไม่มีตกหล่นโดยชายหนุ่มให้เหตุผลว่าตัวเองเป็นคนใช้จ่ายเงินสุรุ่ยสุร่าย ซึ่ง
นอกจากเสื้อผ้าข้าวของที่ซื้อให้แว่น เด็กหนุ่มยังไม่เคยเห็นร่างสูงใช้เงินโดยไม่มีเหตุผลซักครั้ง แม้จะตั้งตัวไม่ทันกับจำนวนเงินที่เดือนนึงก็มากพอให้แว่นเรียนจบได้อย่างสบายๆ แต่เด็กหนุ่มก็ยังคงยึดมั่นในบัญชีรายรับรายจ่ายที่ตนทำมาโดยตลอด


จะว่าไป...เหมือนคู่แต่งงานยังไงก็ไม่รู้


ไม่ๆๆๆ คิดอะไรเนี่ยไอ้แว่น!


เด็กหนุ่มตีอกชกหัวตัวเองอยู่พักใหญ่กว่าจะกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง แว่นรีบหยิบของที่ต้องการแล้วเข็นไปที่ช่องจ่ายเงิน กว่าจะคิดเงินเสร็จ เอาของขึ้นไปเก็บ ผ้าที่ปั่นไว้ก็คงจะเสร็จพอดี



ติ๊ดๆ


เสียงเครื่องซักผ้าหยุดทำงานประจวบเหมาะกับเวลาที่เด็กหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพอดี ร่างเล็กหอบข้าวของะรุงพะรังเข้าไปในครัว เมื่อเก็บของสดเข้าตู้เย็นและพับถุงพลาสติกใส่ไว้ในกล่องใส่ถุงเรียบร้อบแล้ว แม่บ้านตัวน้อยจึงเดินออกไปที่ระเบียงเพื่อเก็บผ้าออกมาตาก


เด็กหนุ่มหยิบกางเกงชั้นในสีดำของกวินภพขึ้นมาสะบัดให้ผ้าคลายตัว หลุดขำออกมาเล็กน้อยเมื่อนึกย้อนไปถึงช่วยแรกๆที่
เจ้าของห้องรู้สึกอายที่จะให้เขาซักกางเกงชั้นในให้จนชอบเอาไปซ่อนอยู่บ่อยๆ แว่นนึกสงสัยอยู่นานว่าชั้นในของอีกฝ่ายหายไปไหนหมดจนกระทั่งค้นเจอกองผ้าสีดำขนาดย่อมที่อีกฝ่ายแอบซุุกไว้ในกระเป๋าผ้าหลังตู้เสื้อผ้าอีกที


‘พี่ว่าจะเอากลับไปซักที่บ้านนี่’ อีกฝ่ายแก้ตัวเสียงอ่อย ใบหน้าหงอๆอย่างนั้นเป็นใครก็โกรธไม่ลง แว่นยังรู้สึกขำเสียด้วยซ้ำ
ที่อีกฝ่ายเกรงใจเขาขนาดนี้


เสียงประตูห้องถูกปลดล็อคเรียกความสนใจจากร่างบาง แว่นก้มลงมองนาฬิกาข้อมือที่พี่กล้าซื้อให้


ทำไมกลับมาเร็วจัง?


“โห ห้องสะอาดเอี่ยมอ่องเลยค่ะคุณนาย”


“ตายจริง ตอนน้องต้นบอกว่าไม่อยากให้ป้านวลมาช่วยทำความสะอาด ฉันนึกว่าลูกจะนอนใต้กองขยะทุกวันซะอีก”


เสียงของผู้หญิงวัยกลางคนสองคนดังขึ้นจากในห้อง จากบทสนทนา ไม่ต้องเป็นอัจฉริยะก็เดาได้ไม่ยากว่าแขกไม่ได้รับเชิญเป็นใคร เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากเมื่อคิดว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับมารดาของกวินภพเพียงลำพัง ตามสัญชาตญาณการเอาตัวรอด แว่นแนบกายชิดริมกำแพง นึกขอบคุณตัวเองที่เปิดม่านออกไม่สุดในวันนี้


“โห ของสดเต็มตู้เย็นเลย”

“เดี๋ยวนี้คุณชายเล็กทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ”

“นั่นสิ มีแต่เครื่องแกงเครื่องเทศ น้องต้นทำอะไรเป็นนอกจากอุ่นเวฟด้วยเหรอ”


เด็กหนุ่มหลุดขำออกมา นึกถึงคนรักที่เกือบทำไมโคเวฟระเบิดเพราะใส่ไข่เข้าไปทั้งฟองโดยไม่เจาะไข่แดงให้แตกเสียก่อน


“เอ๊ะ ได้ยินเสียงอะไรมั้ยนวล”

“เหมือนจะมาจากทางระเบียงนะคะคุณผู้หญิง”

“สงสัยน้องต้นลืมปิดประตูระเบียงแน่เลย”


ซวยแล้วไง




แว่นสวมวิญญาณนักกายกรรมเปียงยาง ปีนขึ้นไปบนขอบระเบียงทันเวลาฉิวเฉียดกับที่อีกฝ่ายเปิดผ้าม่านออก ตั้งใจว่าหากคุณแม่และแม่บ้านของกวินภพเดินออกมาดูจริงๆ เขาจะกระโดดไประเบียงห้องข้างๆให้รู้แล้วรู้รอด


แต่ก็แอบห่างอยู่นะ


น่า แค่ห้าเมตรเอง เขากระโดดถึงอยู่แล้ว


แต่ถ้าตกลงไป...


แว่นไม่กล้าแม้แต่จะก้มลงมองความสูงจากขอบระเบียงที่เขายืนอยู่ลงไปยังพื้นเบื้องล่าง


ไม่ต้องเข้าโรงพยาบาลแล้ว เข็นขึ้นเมรุเลยครับ


“แม่ครับ? ป้านวล? มาทำอะไรกันที่นี่ครับ?” เสียงระฆังช่วยชีวิตดังขึ้นก่อนที่หญิงวัยกลางคนทั้งสองจะได้เปิดประตูระเบียง แว่นถอนหายใจอย่างโล่งอก พยายามย่อตัวลงเพื่อกลับลงมายังพื้นกระเบื้อง แต่เท้าเกิดลื่นจากมุมที่หมิ่นเหม่ ทำให้ร่างเล็กเสียการทรงตัว


“เหวอ!!”


“แว่น!!!” อ้อมแขนแกร่งดึงร่างทั้งร่างของเขาเข้ามาในอ้อมกอดอย่างทันท่วงที แต่แรงกระแทกทำให้ร่างสูงล้มลงมานั่งกับพื้นโดยมีคนรักอยู่บนตัก เด็กหนุ่มมัวแต่ใจหายใจคว่ำ กอดคนรักแน่นอย่างหวาดกลัวโดยลืมไปว่ามีแขกอาวุโสยืนก้มมองพวกเขาที่อยู่ในท่าล่อแหลมอย่างประหลาดใจ


“ทำอะไรเนี่ย?! ขึ้นไปบนนั้นทำไม? ถ้าแว่นตกลงไปพี่จะอยู่กับใคร ฮึ” กวินภพกอดตอบไม่ยอมปล่อย


“ขะ..ขอโทษครับ” เด็กหนุ่มตอบเสียงอ่อย


“น้องต้น...นี่เพื่อนเหรอลูก?”


ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมองคนถาม เมื่อรู้สึกตัวว่าอยู่ในสภาพแบบไหน แว่นรีบผละออกมาจากชายหนุ่มทันที


“เอ่อ..สะ..สวัสดีครับ” เมื่อคิดอะไรไม่ออก เด็กหนุ่มยกมือไหว้มารดาและแม่บ้านของกวินภพอย่างนอบน้อม ทั้งสองรับไหว้เขาทั้งที่ยังมีสีหน้างุนงงไม่หาย


“แม่ครับ ป้านวล นี่แว่น แฟนผมเอง”


คนถูกแนะนำหันขวับไปหาคนรัก บอกไปง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอ?


“หืม? คนนี้น่ะเหรอจ๊ะ?” หญิงร่างท้วมในชุดผ้าไหมอย่างดีที่เขาสันนิษฐานว่าเป็นมารดาของชายหนุ่มถามอย่างแปลกใจ

“แล้วเด็กที่น้องต้นเพ้อหาเช้าเย็นตั้งแต่ม.ปลายไปไหนซะล่ะ”


กวินภพรู้ว่ามารดาเป็นคนตรง แต่บางทีเขาก็อยากให้แม่พูดอ้อมกว่านี้บ้าง...


“ก็…คนนี้แหละครับ” กวินภพเกาท้ายทอย ยอมรับอย่างเขินๆ


“แหม จนได้สินะลูกคนนี้” หญิงวัยกลางคนร่างท้วมหัวเราะ “มาๆ มานั่งคุยกันดีๆ ให้แม่ดูหน้าลูกสะใภ้ชัดๆหน่อยซิ”





และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้แว่นมานั่งก้มหน้าอยู่บนโซฟาข้างๆกับคนรักที่มีสีหน้าระรื่นไม่ดูสถานการณ์


“น้องแว่น อายุเท่าไหร่แล้วจ๊ะเนี่ย เรียนอยู่คณะอะไร มหาลัยเดียวกับพี่เค้ารึเปล่า?” คุณหญิงของบ้านที่แนะนำตัวว่าชื่อคุณเดือนดารา แต่ยืนกรานจะให้แว่นเรียกว่าคุณแม่ถามแล้วยกน้ำชาที่เด็กหนุ่มต้มให้ขึ้นจิบ “อืม รสชาติดีมากเลยนะเนี่ย”


“ขอบคุณครับ” แว่นยกมือไหว้อย่างขัดเขินที่ถูกชม “ผมอยู่ปีหนึ่งคณะแพทย์ครับ มหาวิทยาลัยเดียวกับพี่กล้า”

“คณะแพทย์? ถ้าอย่างนั้นก็เป็นน้องพี่ติณณ์น่ะสิจ๊ะ? แหม โลกกลมจริงๆเลย”  คุณเดือนดารากล่าวยิ้มๆ
แว่นพยักหน้า แต่คนที่นั่งอยู่ข้างๆไม่ยอม ดึงคนรักเข้าไปกอดไว้แน่นราวกับเด็กหวงของเล่น


“ไม่เอา กล้าไม่ให้เป็นน้องพี่ติณณ์”

“น้องต้น แม่บอกแล้วไงคะว่าต้องแบ่งปันกัน อย่าเป็นเด็กขี้หวงสิ เดี๋ยวไม่มีคนรักนะ” แม้จะดุไปแบบนั้นแต่แววตาเอ็นดูของอีกฝ่ายบ่งบอกว่าคนเป็นแม่ไม่ได้จริงจังกับคำพูดของตัวเองนัก


แต่ลูกชายคนเล็กกลับไม่คิดเช่นนั้น


“...แว่นรักพี่ใช่มั้ย” ชายหนุ่มเงยหน้าจากซอกคอขาวที่ตนซุกอยู่


ว้อท?


เด็กหนุ่มมองคนรักกับผู้อาวุโสในห้องสลับไปมาเลิ่กลั่ก จะให้เขาตอบไปเลยจริงๆเหรอ?


“แว่นไม่รักพี่เหรอ...” ลูกหมาตัวโตมีสีหน้าสลดลง ทำให้มารดาและคนที่เลี้ยงดูชายหนุ่มมาแต่เล็กทำหน้าสงสารคุณหนูคนเล็กของบ้านไปด้วย


น่าน...ตอบก็ตาย ไม่ตอบก็ตาย


“ครับๆ รักก็รัก”


แว่นตอบอ้อมแอ้ม ได้รับรางวัลเป็นอ้อมกอดของคนรักที่แน่นขึ้นจนเขาเริ่มหากใจไม่ออก


“พอแล้วน้องต้น เดี๋ยวน้องก็ขาดอากาศหายใจกันพอดี” คุณเดือนดาราส่ายหน้า “พี่ติณณ์นี่ก็จริงๆเล้ย น้องชายเล่นซนอะไรไว้ก็ไม่รู้จักบอกแม่ น่าตีนักเชียว”


“ตีเลยครับ” กวินภพพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะโดนคนตัวเล็กตีที่เขียนดีงเพี๊ยะ “โอ๊ย แว่น พี่เจ็บนะ”


“ดีครับ จะได้ไม่เกเรแบบนี้อีก” คนประทุษร้ายชายหนุ่มต่อหน้ามารดาตอบหน้าตาย


“เอ น้องแว่นนี่...ที่คุณแม่เปิดร้านขายแว่นอยู่แถวตลาดรึเปล่าจ๊ะ?” คุณเดือนดาราถามหลังจากจ้องหน้าเด็กหนุ่มมาได้ซักพัก แว่นพยักหน้า รู้สึกประหลาดใจที่อีกฝ่ายรู้จักร้านแว่นของมารดา


“คุณแม่รู้จักด้วยเหรอครับ?”


“รู้จักสิ ก็สมัยตอนพี่ติณณ์เพิ่งเข้าปีหนึ่ง ไม่รู้ทำไม เลนส์แว่นหลุดบ่อยมาก น้องต้นเลยอาสาเอาไปซ่อมให้พี่ตลาด มีอยู่ครั้งนึงที่แม่เป็นคนไปเอา เหมือนแม่จะเคยเจอน้องแว่นอยู่นะ”


ในตอนนั้นเธอยังคิดอยู่เลยว่ายังมีเด็กผู้ชายเรียบร้อยน่ารักที่มาช่วยคุณแม่ขายของแบบนี้อยู่อีกหรือ


“เลนส์แว่นหลุดเหรอครับ?” เด็กหนุ่มทวนอย่างตะหงิดในใจ หันกลับไปมองคนข้างๆที่จู่ๆก็นึกอยากชมนกชมไม้กระทันหัน


“จ้ะ พอพี่ติณณ์อ่านหนังสือจบแล้ววางแว่นไว้ทีไร กลับมาเลนส์ก็หลุดออกจากกรอบทุกรอบ สงสัยกาวจะยึดไม่แน่น”



แม้จะพูดแบบนั้น แต่สายตาที่บ่งบอกว่ารู้ทันลูกชายตัวแสบทำให้กวินภพดึงคนรักมาเป็นเกราะกำบังประหนึ่งว่าตัวเองตัวเล็กเหลือเกิน คุณเดืนดาราส่ายหน้าอย่างเหนื่อยกับพฤติกรรมซุกซนของลูกชายคนเล็กที่มักจะเรียบร้อยยู่ตลอดเวลา นี่เธอ
ตามใจลูกมาเกินไปใช่มั้ย


“จริงๆวันนี้แม่แค่จะแวะมาดูว่าช่วงสอบน้องต้นมีอะไรทานรึเปล่า แต่เห็นแบบนี้แม่ก็หายห่วงแล้วล่ะจ้ะ” หญิงทั้งสองลุกขึ้นจากโซฟา แว่นลุกตามโดยอัตโนมัติเพื่อช่วยมารดาของคนรักถือของ เพิ่มคะแนนความเอ็นดูจากแม่สามีให้ตัวเองโดยไม่รู้ตัว


“แม่ไม่อยู่ทานข้าวก่อนเหรอครับ” กวินภพถาม ช่วยป้านวลถือข้าวของเดินออกมาส่งเช่นกัน


“ไม่ล่ะจ้ะ วันนี้พ่อเค้ารอทานข้าวอยู่ที่บ้าน” มารดาของเขาตอบ “แต่ถ้าสอบเสร็จแล้วพาแว่นมาทานข้าวที่บ้านบ้างสิ พ่อเขาก็อยากเห็นหน้าเหมือนกัน”


“ครับ!” ลูกชายคนเล็กตอบเสียงใส ไม่สนใจจะถามความเห็นของคนที่เป็นหัวข้อสนทนาซักนิด


“จริงสิ ชวนน้องฟ้ามาด้วยนะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน แม่คิดถึง” คุณนายของบ้านกล่าวเมื่อนึกขึ้นได้


“ไม่รู้ว่าเขาจะว่างรึเปล่านะครับ ชวนทีไรก็ติดธุระ” ชายหนุ่มตอบ


เมื่อมาถึงรถที่มีคนขับรถนั่งรออยู่ด้านใน หญิงวัยกลางคนก็ดึงลูกชายเข้ามากอดพร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่ ก่อนจะดึงแว่นที่ตั้งตัวไม่ทันเข้าไปทำอย่างเดียวกัน


“เจอกันนะจ๊ะ ฝากดูแลน้องต้นด้วยนะ”


“ครับคุณแม่” แว่นพยักหน้า รู้สึกแปลกใจที่ตัวเองสามารถตอบได้อย่างเป็นธรรมชาติโดยไม่รู้สึกประหลาดอะไร




“เป็นไงแว่น คุณแม่พี่ใจดีมั้ย?”


กวินภพถามระหว่างที่ทั้งสองเดินกลับมาที่ห้อง แว่นพยักหน้า รู้สึกโชคดีที่คุณแม่ของพี่กล้าดูจะชอบเขาอยู่ไม่น้อย เด็กหนุ่มเดินกลับเข้าไปในครัว เตรียมทำอาหารเย็นให้คนรักตามปกติ คิดว่าชายหนุ่มคงจะเดินกลับเข้าไปอ่านหังสือต่อในห้องเหมือนที่ผ่านมา แต่วันนี้กวินภพกลับเดินตามเขาเข้ามาในครัว ดึงผ้ากั้นเปื้อนสีชมพูหวานแหววผืนใหญ่กว่าเขาเล็กน้อยจากที่แขวนลงมาสวม แล้วหันมาหาแว่นด้วยสีหน้ามุ่งมั่น


“วันนี้ให้พี่ช่วยทำอาหารนะ”

“หืม? ไม่อ่านหนังสือเหรอครับ?” เด็กหนุ่มถาม รู้สึกประหลาดใจที่จู่ๆอีกฝ่ายก็เสนอตัวช่วย

“ไม่ล่ะ พี่อ่านจบแล้ว” ร่างสูงตอบ เปิดกระตูตู้เย็นหยิบของสดที่แว่นแช่ไว้ออกมาวางบนเคาท์เตอร์ครัว “อีกอย่าง พี่ีไม่ค่อยได้ใช้้เวลากับแว่นเลย”

“มะ..ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมอยู่คนเดียวได้” แว่นรีบพูด เขาไม่อยากถูกอีกฝ่ายมองว่าเป็นคนพึ่งพาตัวเองไม่ได้ ชอบเกาะแกะคนอื่นตลอดเวลา


“พี่รู้ว่าแว่นอยู่คนเดียวได้” ชายหนุ่มเชยคางมนให้้้เงยขึ้นมองตัวเอง “แต่พี่อยากอยู่กับแว่น”


เด็กหนุ่มรู้สึกถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้นบนใบหน้าของตัวเอง แว่นถอยออกมาเตรียมวัตถุดิบปรุงอาหาร แสร้งทำเป็นว่าตัวเองไม่ได้หวั่นไหวกับคำหยอดหวานหยดเมื่อครู่ กวินภพช่วยคนตัวเล็กหยิบจับข้าวของตามประสาลูกมือที่ดี แม้ว่ามือซนๆจะชอบมาป้วนเปี้ยนแถวเอวของแว่นบ่อยๆจนทำให้อาหารเสร็จล่าช้ากว่าที่ควรจะเป็นไปนานก็ตาม


“ออกมาเยอะกว่าที่คิดไว้แฮะ”


เด็กหนุ่มปาดเหงื่อ มองอาหารละลานตาที่ตนเนรมิตขึ้นมาโดยมีกวินภพเป็นผู้ช่วยอย่างกลุ้มใจ ทำเยอะขนาดนี้กินไม่หมดคงเสียดายแย่


“จริงสิ เอาไปฝากพี่ติณณ์ดีมั้ยครับ?” เด็กหนุ่มหันไปถามคนรักที่หน้ามุ่ยทันทีที่ได้ยินชื่อพี่ชาย


“ไม่เอา”

แว่นถอนหายใจ ไอ้ตอนแรกๆมันก็น่ารักอยู่หรอก แต่ถ้าอีกฝ่ายยังจงเกลียดจงชังพี่ชายอยู่แบบนี้ อนาคตไปจะมีปัญหาเข้าหน้ากันไม่ติดเสียเปล่าๆ อีกทั้งยังส่งผลถึงบุคคลิกระยะยาวของอีกฝ่ายด้วย เด็กหนุ่มดึงคนรักให้นั่งลงบนเก้าอี้ในครัวข้างตัวเองแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง


“พี่กล้าครับ อะไรทำให้พี่กล้าคิดว่าพี่ติณณ์ดีกว่าพี่กล้าขนาดนั้นเหรอครับ?”

“ก็…พี่ติณณ์ทั้งหล่อ ทั้งเท่ ทั้งเรียนเก่ง..” ชายหนุ่มตอบเสียงอ่อย


“แล้วพี่กล้าเรียนไม่เก่ง? ไม่หล่อ? ไม่เท่?” เด็กหนุ่มถามต่อ ก่อนจะได้รับคำตอบเป็นการส่ายหน้าแบบไม่ต้องคิด


“พี่กล้า ฟังผมนะครับ ในสายตาของคนอื่น พี่ติณณ์จะดีกว่าพี่แค่ไหนผมไม่รู้ แต่ในสายตาของผม พี่กล้าเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่สุด เพราะฉะนั้นอย่าเอาเรื่องแค่นี้มาเป็นประเด็นให้ตัวเองรู้สึกไม่ดีเลยนะครับ”


เมื่อเป็นชายหนุ่มไม่หือไม่อือ แถมยังมีสีหน้าไม่เชื่อคำพูดของเขา แว่นจึงเอื้อมมือไปแตะใบหน้าของชายหนุ่มเบาๆ


“ต่อให้พี่ติณณ์มาแก้ผ้ายืนอยู่ตรงหน้า ผมก็ไม่ทำแบบนี้หรอกนะครับ”
ริมฝีปากรูปกระจับแนบปิดริมฝีปากได้รูปของคนรัก แว่นขยับตัวจากเก้าอี้ของตนเข้าใกล้ชายหนุ่มมากขึ้น กวินภพโอบเอวบางให้นั่งลงบนตัก จูบตอบเด็กหนุ่มตัวเล็กอย่างทะนุถนอม แว่นหลับตาลง มือยังคงประคองใบหน้าคมของชายหนุ่มเพื่อให้ระลึกได้ว่าคนตรงหน้าคือพี่กล้าของเขา และพี่กล้าจะไม่มีวันทำร้ายเขา


มือหนาสอดเข้ามาใต้เสื้อยืดของเด็กหนุ่ม แว่นเกร็งตัวเล็กน้อย แต่ไม่ได้ห้ามปรามอะไร ชายหนุ่มถือเอาความเงียบเป็นคำอนุญาต ลูบไล้แผ่นหลังเนียนอย่างหลงใหล จุมพิตไล่ลลงมาตามซอกคอขาว


“พี่กล้า...” แว่นขยุ้มเสื้อของคนรักจนเป็นรอยยับกับความรู้สึกวาบหวามที่ไม่เคยสัมผัส สีหน้าน่ารักที่แสดงออกมาปลุกกวิน
ภพน้อยที่นอนหลับใหลให้ตื่น กวินภพรีบอุ้มอีกฝ่ายลงจากตักราวกับว่าเด็กหนุ่มทำจากปุยนุ่น ก่อนจะหยิบผ้ากันเปื้อนที่ถอดวางไว้บนโต๊ะมาคลุมตัก


“พี่กล้าครับ?” แว่นมีสีหน้าไม่เข้าใจ ร่างสูงยิ้มแห้งก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอายๆ


“คือ..พี่จะไปห้องน้ำอ่ะ แว่น...หันหลังไปก่อนได้มั้ย”


คราวนี้เด็กหนุ่มเข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการจะสื่ออะไร ใช่ว่าเขาจะไม่สงสารที่ชายหนุ่มต้องปลดปล่อยความต้องการของตัวเองทั้งที่เขาก็อยู่ตรงนี้ แต่เด็กหนุ่มยังไม่พร้อม....



รึเปล่า?


แว่นเม้มปาก เขาพร่ำบอกตัวเองเสมอว่าเขายังไม่พร้อมจะทำเรื่องแบบนั้นกับอีกฝ่าย แต่ในระยะเวลาที่ผ่านมา กวินภพก็จูบเขาหลายรอบโดยที่เขาไม่เคยมีปฎิกิริยาอะไรมากว่าการสะดุ้งเล็กน้อย



ถ้าเขาจะลองดู...จะเป็นไรมั้ยนะ?


“พี่กล้าครับ..”


“หืม?” ชายหนุ่มขยับตัวยุกยิก นึกสงสัยว่าเมื่อไหร่คนรักจะหันกลับไปเสียที แว่นคว้าข้อมืออีกฝ่ายที่กดผ้ากันเปื้อนไว้แล้วดึงให้ลุกขึ้น


“ไปที่เตียงกันเถอะครับ”










---------





ลาสอบนาจา ถ้าหายบ้างจงอย่าตกใจ555555




 :o8 :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 23-03-2017 18:57:28
ค้างงงงงงงงงงงง  :ling1:
รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ
ตั้งใจสอบค่ะ สู้ๆ น้าาาาาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: nirun4 ที่ 23-03-2017 18:58:27
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: ah-chan ที่ 23-03-2017 19:03:35
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: wijii ที่ 23-03-2017 19:19:47
หมดปัญหาเรื่องแม่ย่าไม่ชอบสะใภ้ น้องแว่นผ่านด่านนี้สบายหายห่วง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-03-2017 19:29:16
ว๊ายยยยย. ตอนหน้าแว่นจะเสร็จไหมนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 23-03-2017 19:40:47
ว้าายยยยยยย แว่นเด็ดมากก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-03-2017 20:14:12
 :impress2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 23-03-2017 20:23:24
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 23-03-2017 22:02:15
กรี๊ดดดดดดดดดดด :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-03-2017 22:05:44
 ชวนขึ้นเตียงกันไปจ้า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 23-03-2017 22:18:08
แว่นลูก!!!!!!!!! เป็นสาวเป็นแส้ทำไมชวนผู้ชายขึ้นเตียง!!!!  :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 23-03-2017 22:58:06
“พี่กล้าครับ..”
“หืม?”
“ไปที่เตียงกันเถอะครับ”

เก่งมากแว่น พี่กล้า ไม่ต้องเมื่อยมือ   :hao3:
ไม่ไปทำห้องน้ำเลอะแล้ว  :hao7:
รอตอนหน้า นะ  :ling1: :ling1: :ling1:
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 23-03-2017 23:19:16
 :z1: :z1: :z1: :z1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 23-03-2017 23:21:06
น้องแว่นนน มีที่ตงที่เตียง อิแม่ใจบ่ดีเลยยย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 23-03-2017 23:23:04
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 23-03-2017 23:26:12
55555 จ้าสงสารเจ้อุ้นเหลือเกิ้นนน สลบคาห้องเรียนเลย อ่านละดีอ่านแล้วอยากอ่านต่อ .... แต่คุณปู้ชมตะเราอ่านเจอคำว่า ลาสอบ 55555 เราต้องรอค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 23-03-2017 23:39:32
จะรอดหรือไม่รอด งานนี้

รอดฟุละกัน 555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 24-03-2017 00:14:42
มาทิ้งระเบิดไว้แล้วก็ไป :o12: จะรอดมั๊ยคราวนี้น้องแว่นสู้ๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 24-03-2017 01:21:04
ฮือออ คนเขียนจะเอาฉากแบบนี้มาลาสอบไม่ด้ายยยย
ค้างงงอะฮือออออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 24-03-2017 02:02:40
จะสวีทกะนให้ครบทุกคู่เลยใช่ไหมคะ ฮ่าา รอนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 24-03-2017 03:12:51
นุ้งแว่นจะเร่าร้อนแล้วใช่ไหมลูกกกกก ทำดีมากค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 24-03-2017 09:50:40
อุ่ยน้องแว่น เจ๋งมากลูก


หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 24-03-2017 10:36:14
น้องแว่น ชวนพี่กล้าขึ้นเตียงแล้ว


 :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 24-03-2017 15:07:26
ค้างมากๆๆๆๆๆ
โอ้นยยยยย
รีบมาต่อน้าาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 24-03-2017 15:41:10
แว่นจะพาพี่กล้าไปทำไรน้อออ  :hao3:

ตัดสินใจแล้วสิแว่นนน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-03-2017 16:44:11
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: janehh ที่ 24-03-2017 18:46:06
สนุกมาก รอค่าาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 24-03-2017 20:18:09
ค้างอยู่ปลายยอดหญ้า  :katai5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 24-03-2017 23:07:12
อ่านไปแล้วนึกเกลียดอีพวกที่เคยมาล้อเล่นกับความรู้สึกของแว่นในอดีตนะ
ยิ่
อีโจ๊กคนที่จะทำระยะกับแว่นนะเกลียดดดดมาสร้างแผลใจให้น้อ
แว่นของเรา
อิอิรออ่านนะค่ะรีบๆมาต่อนะค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 25-03-2017 12:12:35
แหม มีไปที่เตียง
แว่นจัดให้พี่กล้าหน่อยสิ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 26-03-2017 00:16:43
ผ่านอดีตไปให้ได้นะแว่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 26-03-2017 03:05:55
หึหึหึ แว่นจะโตแล้ว :hao6:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 26-03-2017 17:39:10
อะไรคือ ไปที่เตียง แล้วหายไป ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Tonkaew ที่ 27-03-2017 13:00:43
 :o8:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 27-03-2017 19:54:15
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 28-03-2017 12:36:45
ค้างสุดดดดดดดดดด  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: MissMay ที่ 29-03-2017 14:54:05
รอจ้า :impress2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 29-03-2017 16:34:14


อุ๊ยว้าย จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปนะ
(ทำตาใสไม่รู้ประสาทั้ง ๆ ที่สายตาหื่นมาก)
รอตอนต่อไปค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 18th Diagnosis: Burnt Out 100%[23/03/60] P.18
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 30-03-2017 15:41:03
19th Diagnosis: Panic Attack || เวลาจะรักษาทุกสิ่ง



บนเตียงขนาดคิงไซส์ ร่างทั้งสองนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง แว่นนั่งหลังตรง ขยับแว่นของตัวเองให้เข้าที่ ขณะที่กวินภพนั่งยุกยิกไปมา ดึงหมอนใบใหญ่มาวางบนตักอย่างงุ่นง่านใจ เขาควรจะเป็นคนเริ่มสินะ...





“แว่น...แว่นคิดดีแล้วจริงๆเหรอ?”




เด็กหนุ่มพยักหน้า



“งั้น..เอ่อ...”




กวินภพยกมือขึ้น ทำท่าจะโอบกอดร่างเล็ก แต่เปลี่ยนใจ จับที่ชายเสื้อยืดของคนรัก แต่ก็ยังรู้สึกไม่เป็นธรรมชาติ ทางฝั่งแว่นก็นิ่งรออย่างอดทน เวลาผ่านไปร่วมยี่สิบนาที ทั้งสองก็ยังคงหาทางเริ่มต้นกิจกรรมที่ควรจะมาจากสัญชาตญาณดิบภายในเบื้องลึกของจิตใจไม่ได้ ในที่สุด แว่นที่นั่งเกร็งจนเริ่มเหนื่อยจึงได้เสนอทางเลือกที่เด็กเรียนอย่างพวกเขาคุ้นเคยกันดี



“ถ้าอย่างนั้น เราหาข้อมูลกันก่อนมั้ยครับ?”










และนั่นเป็นสาเหตุให้ทั้งสองกลับมานั่งบนเตียงพร้อมกับคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คส์ราคาแพงของร่างสูง สมุดในมือ และหมอนใบใหญ่บนตักของกวินภพเช่นเดิม บนหน้าจอเปิดหน้าหลักของเว็บไซต์วาบหวิวที่เต็มไปด้วยคลิปที่เห็นเรือนร่างของชายหนุ่มสองคนกำลังเข้าได้เข้าเข็มกันอย่างเร่าร้อน



“แว่น...พี่ว่าเราไม่น่าจะต้องทำอะไรแบบนี้...”



“พี่กล้าอยากให้ไอ้ตรงนั้นหักเหรอครับ?” เด็กหนุ่มขยับแว่น



“หือ? มะ…มันหักได้ด้วยเหรอ?”



ชายหนุ่มมีสีหน้าตกใจ ไปหน้าที่ซีดขาวจากการที่เลือดไหลลงไปเลี้ยงช่วงล่างหมดแล้วยิ่งซีดขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินดังนั้น



“อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้นแหละครับ” แว่นว่า “เพราะแบบนี้ไงครับเราถึงต้องศึกษาข้อมูลก่อนการตัดสินใจ”



ร่างเล็กคลิกปุ่มเล่นวีดีโอคลิปแรกแล้วกดขยายภาพเต็มจอ



ชาายหนุ่มทั้งสองในคลิปบรรเลงเพลงรักอย่างดุเด็ดเผ็ดมันส์ เสียงครางของฝ่ายที่ถูกกระทำดังลอดออกมาจนแว่นต้องรีบกดปิดเสียง เด็กหนุ่มก้มหน้าจดรายละเอียดในคลิปอย่างขะมักเขม้นราวกับว่ามันเป็นเพียงวีดีโอเพื่อการศึกษาชนิดหนึ่ง ขณะที่กวินภพนั้นใบหน้าเปลี่ยนจากแดงสดเป็นซีดขาวและเขียวคล้ำสลับกันไป ในที่สุดชายหนุ่มก็ทนไม่ไหว ดึงร่างเล็กที่จดยุกยิกในสมุดของตัวเองขึ้นมานั่งบนตัก ซุกหน้าลงกับซอกคอขาวเนียน สูดหายใจเอากลิ่นหอมอ่อนๆของคนรักเข้าปอด
อย่างโหยหา




“พี่กล้า ทำอะไ...” ความแข็งขืนที่เขากำลังนั่งทำบ่งบอกให้รู้ว่าชายหนุ่มกำลังอยู่ในสถานการณ์แบบไหน กวินภพกอดรัดล่างเล็กแน่นจากด้านหลัง พึมพำเสียงเบาอย่างท้อแท้



“พี่ไม่ทำอะไรหรอก พี่สัญญา ขอพี่อยู่แบบนี้ซักพักนะ”



“ถ้าจะทำ...ผมก็ไม่ว่าหรอกนะครับ” แว่นตอบกลับเสียงเบาไม่แพ้กัน “ถ้าเป็นพี่กล้า...จะลองผิดลองถูกกี่ครั้งก็ไม่เป็นไรหรอกครับ”



กวินภพจับชายเสื้อของอีกฝ่ายดึงขึ้น ผิวขาวเนียนอมชมพูปรากฎแก่สายตา เด็กหนุ่มถอดแว่นของตัวเองออกเพื่อไม่ให้เกะกะสิ่งที่กำลังจะเกิด ถึงแม้กวินภพจะเคยเห็นร่างบางถอดแว่นชัดๆครั้งนึง และถอดในความมืดก่อนนอนนับครั้งไม่ถ้วน แต่ดวงตากลมโตเป็นประกายยังคงสะกดให้ชายหนุ่มหลงใหลได้ทุกครา




“ถ้าแว่นอยากหยุด ไม่ต้องลังเล บอกพี่ แล้วพี่จะหยุดทันที โอเคมั้ย”




เด็กหนุ่มพยักหน้า กวินภพจุมพิตหน้าผากใสเบาๆ ก่อนจะดันร่างอีกฝ่ายลงไปนอนบนเตียง น่าแปลก ทั้งที่เขาฝันถึงช่วงเวลานี้มาตลอดสามปี แต่เมื่อเวลานี้มาถึง เขากลับรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง



แต่ชายหนุ่มยังคงดึงดัน ริมฝีปากได้รูปทำความคุ้นเคยกับผิวกายขาวเนียน ฝากรอยสีกลีบกุหลาบเป็นพยานรักทุกที่ที่ลากผ่าน กวินภพรู้สึกถึงร่างเล็กที่แข็งเกร็งทุกครั้งที่เขาสัมผัส แต่ไม่ใช่ด้วยความเสียวซ่านหรือประหม่า เหมือนแว่นกำลังกลัว...



“ไม่เป็นไรนะครับคนเก่ง พี่อยู่นี่”


ชายหนุ่มแทรกกายระหว่างขาเรียว ปลดเปลื้องอาภรณ์ของคนรักอย่างงเชื่องช้าและนุ่มนวล ดวงตาสีรัติกาลมองสำรวจทั่วเรือนร่างที่บัดนี้ไร้ซึ่งอาภรณ์ใดปกคลุมกายอย่างกระหาย แว่นรู้สึกถึงหัวใจที่บีบรัดจนหายใจไม่ออกเมื่อสบตากับดวงตาที่ขุ่นมัวด้วยราคะ เด็กหนุ่มทำได้เพียงเบือนหน้าหนี ภาวนาให้ร่างกายของตัวเองเข้าใจว่าคนตรงหน้าจะไม่มีวันทำร้ายเขา



แต่ร่างกายไม่รักดียังคงไม่ฟังคำสั่งของสมองเช่นเดิม



ทันทีที่นิ้วเรียวยาวที่ถูกชโลมด้วยเจลหล่อลื่นจนชุ่มแทรกผ่านช่องทางที่ไม่มีใครเคยแตะต้อง แว่นกระถดตัวหนีอย่างรุนแรงจนชายหนุ่มตกใจ ขดตัวเป็นก้อนกลมอยู่บนหัวเตียง ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว



“ผม…ผมขอโทษ...ฮึก...”


“ไม่เป็นไรนะแว่น...พี่ขอโทษ...พี่ไม่ทำอะไรแล้ว...” กวินภพรีบปลอบคนที่ขวัญหนีดีฝ่อ ดึงผ้าห่มผืนหนามาห่อรอบตัวคนที่สั่นระริกอย่างหวาดกลัว กอดอีกฝ่ายไว้จนแทบจะจมหายไปในร่างของเขา แล้วโยกไปมา “พี่ขอโทษ...”



“ไม่..พี่กล้า ฮึก...ผม ผมขอโทษ...” เด็กหนุ่มซุกหน้าลงบนแผงอกแกร่ง “ผมทำไม่ได้...ไม่ได้จริงๆ...ฮึก...ผมขอโทษ...”



“ไม่เป็นไร...บอกแล้วไงว่าพี่รอได้” ชายหนุ่มกดจูบหนักๆลงบนขมับของคนรัก ลูบศีรษะของเด็กหนุ่มในอ้อมกอด “นานแค่ไหนพี่ก็จะรอ..”


“พี่กล้า..ผมมีเรื่องจะสารภาพ..” เด็กหนุ่มผละจากแผงอกแกร่งอบอุ่นที่มักจะทำให้เขารู้สึกปลอดภัย ปาดน้ำตาที่ไม่รู้ว่าไหลรินออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ หันกลับมาเผชิญหน้ากับร่างสูงที่ตอนนี้มีสีหน้ากังวลอย่างปิดไม่อยู่ “ถ้าพี่จะเลิกกับผม...ผมก็
เข้าใจ”


“อย่าพูดแบบนั้นสิ” กวินภพขมวดคิ้วอย่างไม่สบายใจ เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เด็กหนุ่มจะบอกคืออะไร แต่เขาไมไม่ชอบสีหน้าของ
อีกฝ่ายเลย “พี่สัญญา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่จะไม่มีวันทิ้งแว่น”



เด็กหนุ่มหลับตาลง รวมรวบความกล้าทั้งหมดที่มีในการเล่าเรื่องทุกอย่างของเขาให้อีกฝ่ายฟัง ทั้งเรื่องพี่กร เรื่องในคืนนั้น คิ้วของกวินภพขมวดเป็นปมขึ้นเรื่อยๆจนแว่นเริ่มหวั่นใจว่ามันจะติดกันอยู่แบบนั้นอย่างถาวร เมื่อเล่าจบ ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ทั้งสองได้แต่มองหน้ากันนิ่งไม่พูดอะไร จนกระทั่งกวินภพดึงเด็กหนุ่มเข้าไปในอ้อมกอด



“พี่ขอโทษ...”


“ขอโทษ? ขอโทษทำไมครับ” แว่นกอดตอบอีกฝ่าย ไม่เข้าใจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น


“พี่ช่วยอะไรแว่นไม่ได้...แว่นต้องทนทรมานอยู่คนเดียวมาตลอด พี่ขอโทษ” เสียงทุ้มแตกพร่าราวกับกำลังกั้นก้อนสะอื้นที่จุกอยู่ในลำคอ “ต่อไปนี้พี่จะไม่ให้ใครมาทำอะไรแว่นทั้งนั้น...”



“ขอบคุณนะครับ ที่ไม่รังเกียจผม” แว่นหลับตาลง ขยับซุกเข้าที่อกอุ่นอย่างเคยชิน ฟังเสียงหัวใจของอีกฝ่ายเต้นอย่างสม่ำเสมอ เหมือนจังหวะดนตรีที่คอยผ่อนคลายจิตใจที่ว้าวุ่นของเขา


“แต่พี่คิดว่าแว่นควรไปพบผู้เชี่ยวชาญนะ” กวินภพเสนอ “เขาอาจจะมีวิธีที่จะทำให้อาการของแว่นทุเลาลง ดีมั้ย?”


“ผมไม่มีเงิน...”นั่นเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้แว่นไม่เคยคิดจะไปพบจิตแพทย์


“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง พี่จัดการเอง” ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วเชยคางมนให้เงยหน้าขึ้นมองเขา “แว่นแค่สู้เพื่อพี่ก็พอ....นะครับ”
เด็กหนุ่มทำได้เพียงพยักหน้าอย่างตื้นตัน ปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ไม่เคยมีใครทำอะไรแบบนี้ให้เขามาก่อน


“เดี๋ยวพี่จะไปถามพี่ติณณ์ ว่าพอจะรู้จักอาจารย์หมอเก่งๆมั้ย” ร่างสูงรีบลุกจากเตียงด้วยความร้อนใจ อยากจะให้คนรักได้พบหมอโดยเร็ว แต่กลับถูกแว่นรั้งไว้


“นี่ก็ดึกมาแล้วนะครับ อย่าไปกวนพี่เขาเลย ไว้พรุ่งนี้ดีกว่า” เด็กหนุ่มให้เหตุผลทั้งที่น้ำเสียงยังสั่นเครือ กวินภพช่วยปาดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างทรมานหัวใจ


 “อีกอย่าง พี่เขาอาจจะกำลังยุ่งอยู่ก็ได้นะครับ”









“อ๊ะ…อ๊า...พี่ติณณ์....”



“ฟ้า…”


“แรงอีก แรงอีก ซี้ดส์ พี่ติณณ์ แรงอีกครับ อ๊ะ...”


“ฟ้า…”


“พี่ติณณ์ มะ..ไม่เอา อย่าจับตรงนั้น มันเสียว..พี่..พี่ติณณ์....ฮะ...”



“ฟ้าครับ...ถ้าฟ้ายังยั่วพี่แบบนี้ พี่จะทนไม่ไหวจริงๆแล้วนะครับ”




ติณณ์ภพที่คุกเข่าอยู่บนพื้นเงยหน้าขึ้นบอกเหนือฟ้าด้วยสีหน้าจริงจัง มือใหญ่ยังคงทำหน้าที่บีบนวดฝ่าเท้าของคนรักในกะละมังน้ำอุ่นอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เหนือฟ้าหลับตาลังอย่างผ่อนคลาย เสียงครางแว่วหวานดังขึ้นในลำคอเป็นระยะ แม้ชายหนุ่มเหนื่อยจากการเพิ่งลงเวร แต่สีหน้ามีความสุขของเหนือฟ้าทำให้ความเหนื่อยของเขาหายเป็นปลิดทิ้ง



“พี่ติณณ์...นวดขึ้นมาหน่อย” ชายหนุ่มบีบนวดน่องขาวของคนรักอย่างชำนาญตามคำสั่ง คนอายุน้อยกว่าที่กำลังเคลิบเคลิ้มปรือตามองอย่างพอใจ การที่เขาใส่เพียงแค่บ็อกเซอร์ทำให้เป็นเรื่องง่ายตัวการบีบนวดของร่างสูง “ขึ้นมาอีกครับ”



“ฟ้า…พี่ว่ามันสูงเกินไปรึเปล่า” ติณณ์ภพถามอย่างลังเล แม้จะขยับแขนขึ้นบีบนวดบริเวณต้นขาตามที่อีกฝ่ายบอกก็ตาม


“ทำไมครับ? ไม่น่าจะมีตรงไหนที่พี่ไม่เคยจับนี่นา” ร่างโปร่งตอบอย่างไม่ใส่ใจ “ตรงต้นขาด้านใน เน้นๆให้หน่อยได้มั้ยครับ ผมเมื่อย”



ชายหนุ่มยอมทำตามอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง พยายามหักห้ามความคิดอกุศลเมื่อได้สัมผัสผิวเนื้อนวลเนียน เหนือฟ้าเท้าคางกับที่เท้าแขนโซฟา เอียงคอมองคนที่ก้มหน้าก้มตานวดให้เขา ก่อนจะใช้เท้าเหยียบลงบนไหล่ของร่างสูง


“วางหน่อยนะครับ เมื่อย”


เขาไม่เคยพูดนะ ว่าเขาเป็นคนดี


บางทีถ้าเอาคืนเล็กๆน้อยๆได้ เขาก็ทำ


แต่นอกจากติณณ์ภพจะไม่โกรธ ชายหนุ่มยังจับข้อเท้าเข้า รั้งเข้ามาประทับฝีปากเบาๆลงบนข้อเท้าของร่างโปร่ง ส่งกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่างขาว ก่อนจะดึงให้ขาเรียวยืดตรงเพื่อให้พาดได้โดยไม่เมื่อย


“วางสิ”


นี่ไปฝึกความอดทนมาจากสำนักไหนกัน ทำไมถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้



เหนือฟ้าอ่านหนังสือเตรียมสอบเสร็จแล้ว ติณณ์ภพที่เห็นว่าเขาว่างจึงชวนมาค้างที่ห้อง ซึ่งหลังจากเช็คตารางชีวิตของกวินภพอย่างแนบเนียนเหมือนที่เคยทำเป็นประจำสมัยมัธยมปลายรวมทั้งยุยงให้เพื่อรักใช้เวลาอยู่กับแฟนทั้งวัน เหนือฟ้าก็ตอบตกลงเพียงเพราะไม่มีอะไรทำ และอยากมาสอดส่องว่าอีกฝ่ายทำอะไรนอกลู่นอกทางบ้างรึเปล่า



ไม่เกี่ยวอะไรกับการที่วันนี้เป็นวันครบรอบของพวกเขาเลยซักนิด



“ฟ้า คืนนี้อยากทำอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า” ร่างสูงถาม ใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดเท้าของอีกฝ่ายอย่างเบามือ


“ไม่มีนะครับ  ทำไมเหรอ?” คนอายุน้อยกว่าถาม เอื้อมมือไปหยิบสตรอเบอร์รี่ลูกอวบใหญ่ที่ติณณ์ภพซื้อมากัด ติณณ์ภพกลืนน้ำลาย ดวงตาคมมองตามหยดน้ำจากผลไม้สีแแดงสดที่ไหลลงมาตามคางของเหนือฟ้าตาไม่กระพริบ ลืมคำพูดที่ตัวเองจะถามไปจนหมด



“พี่ติณณ์ เช็ดให้หน่อยสิครับ”



ริมฝีปากบางขยับยิ้มเมื่อเห็นท่าทีของชายหนุ่ม ติณณ์ภพรีบกุลีกุจอหาทิชชู่ให้อีกฝ่าย แต่เหนือฟ้ายกมือเป็นเชิงห้าม


“เปลืองกระดาษครับพี่ติณณ์”


“อ้าว แล้วจะใช้อะไร....”


ริมฝีปากเรียวขยับเข้าใกล้เพียงคืบ ราวกับถูกสะกดจิต ติณณ์ภพเลียน้ำหวานที่ไหลลงมาตามคางของอีกฝ่ายย้อนกลับขึ้นมา
บนริมฝีปากบาง ลิ้นร้อนได้รรับคำเชื้อเชิญจากเหนือฟ้าให้ตักตวงความหอมหวานเท่าที่ใจปรารถนา ติณณ์ภพไม่รู้ว่าพวกเขามาถึงที่เตียงได้อย่างไร รู้ตัวอีกทีเสื้อของเขาก็ถูกโยนลงไปกองกับพื้นพร้อมกับร่างขาวที่จองที่นั่งบนตักเขาเรียบร้อยแล้ว



“ฟ้า..”


ร่างสูงซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างมัวเมา เรียกเสียงคราวผะแผ่วเป็นระยะ แต่ทั้งหมดถูกขัดจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์ของเหนือฟ้า ร่างโปร่งผลักอีกฝ่ายลงไปนอนราบบนเตียง ลุกขึ้นรับโทรศัพท์โดยไม่สนใจคนที่นอนมองเพดานอย่างงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย



“มีอะไรกล้า มึงเป็นอะไรรึเปล่า”



เหนือฟ้ากรอกเสียงลงไปตามสายอย่างร้อนรน ครั้งสุดท้ายที่กวินภพพยายามโทรหาเขาดึกดื่นป่านนี้ คือตอนที่ร่างสูงถูกแทง



ติณณ์ภพชันตัวขึ้นนั่ง ไม่น่าถามว่าคนที่ทำให้เหนือฟ้ายอมทิ้งทุกอย่างเพื่อรับโทรศัพท์เป็นใคร



น้องชายที่แพ้เขาในทุกๆเรื่อง...นอกจากเรื่องเดียวที่ติณณ์ภพอยากชนะ



“มึงไม่ต้องออกมารอรับกูหรอก กูออกมาหาอะไรกินแถวคอนโดมึงพอดี อยู่ดูน้องไป เดี๋ยวถึงนู่นกูเคาะประตูเอง”



ร่างโปร่งสั่งเพื่อนด้วยน้ำเสียงเป็นธรรมชาติราวกับว่าตัวเองไม่ได้อยู่ห่างจากอีกฝ่ายเพียงไม่ถึงสิบห้อง เมื่อวางสาย เหนือฟ้าก็เริ่มเก็บข้าวของรวมทั้งเสื้อผ้าที่อีกฝ่ายจะนำมาเปลี่ยนเพื่อค้างคืนกลับลงไปในกระเป๋าเป้ใบโตที่ตนแบกมา ก่อนจะเงยหน้ามองนาฬิกาเพื่อกะเวลา



“ฟ้า…จะไปไหนเหรอ” ติณณ์ภพถาม รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีกับท่าทางของอีกฝ่าย


“ไอ้กล้ามีเรื่องนิดหน่อย ไม่ต้องรอนะครับ ผมจะกลับหอเลย”



เหนือฟ้าพิมพ์อะไรบางอย่างในโทรศัพท์ ก้มลงอ่านอย่างขะมักเขม้นไม่สนใจร่างสูงที่ยืนนิ่งด้วยไม่กล้ากวนใจอีกฝ่าย แต่เมื่อร่างโปร่งลุกขึ้นเตรียมตัวออกไปจากห้อง ติณณ์ภพคว้าแขนอีกฝ่ายไว้ ชายหนุุ่มตัดพ้อด้วยน้ำเสียงน้อยใจ



“ไอ้กล้ามันสำคัญกว่าพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”


เหนือฟ้าปิดมือออกจากการเกาะกุม ใบหน้าเนียนเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึก


“ที่ผ่านมา พี่เป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตผม ผมยอมพี่ทุกอย่าง ถึงแม้มันจะทำให้คนรอบข้างที่รักผมต้องเจ็บแค่ไหน” ร่างโปร่งกระตุกยิ้มขื่น “แต่ถึงอย่างนั้น พี่ก็ยกให้ทุกคนในชีวิตพี่สำคัญกว่าผมเสมอ”



“ฟ้า…”




“เพราะฉะนั้น” เหนือฟ้าขัด ไม่อยากรับรู้ว่าอีกฝ่ายจะแก้ตัวน้ำขุ่นๆอะไรอีก “ถ้าตอนนี้ ผมจะยกให้คนคนเดียวในชีวิตนอกจากพ่อกับแม่ที่ไม่เคยทอดทิ้งผมเป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิต ผมก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องแปลกอะไร”



เหนือฟ้าจากไปพร้อมกับคำพูดเสียดแทงหัวใจ ติณณ์ภพทรุดตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง แม้จะรู้ว่ามันเป็นการชดใช้กรรมที่เขาทำกับร่างโปร่ง แต่บางครั้งเขาก็รู้สึกท้อเหลือเกิน



ชายหนุ่มเปิดลิ้นชักหัวเตียง หยิบเอากล่องใส่สร้อยข้อมือเงินแท้ที่เขาเคยเห็นอีกฝ่ายยืนจ้องตาไม่กระพริบสมัยที่พวกเขายังคบกัน ในตอนนั้นติณณ์ภพไม่คิดจะลงทุนอะไรกับเหนือฟ้า คิดเสมอว่าอีกฝ่ายจะยังอยู่่ตรงนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น



อีกปีแล้วสินะ...ที่เขายังไม่มีโอกาสได้ให้สิ่งนี้กับเหนือฟ้า




“Happy Anniversary นะครับ เหนือฟ้าของพี่”





ชายหนุ่มประทับริมฝีปากลงบนกล่องกำมะหยี่เบาๆ ก่อนจะเก็บมันกลับเข้าไปในลิ้นชัก







ซักวัน เขามอบมันให้อีกฝ่าย ในฐานะคนรัก ที่จะไม่ทำให้เหนือฟ้าเสียใจอีก








----------(ครึ่งแรก)-----------

ถ้าหายไปอีกอย่าตกใจ ยังคงอยู่ในช่วงสอบ

กลัวคนลืมเรา ฮืออออออออออ

มาหยอดไว้ อิอิ :mew1: :mew1: :mew1:

ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะค๊าาาบบบบบบบ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

รัก||หลอก||เด็ก

คู่แฝดทีมเทสต์กับ....ใครน้อ อิอิ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58878.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58878.0)
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 30-03-2017 15:58:57
สงสารพี่ติณณ์อะ
ฮือออออออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-03-2017 16:27:31
 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-03-2017 17:51:28
ช่วงเวลาเอาคืนของเหนือฟ้า
พี่ติณณ์ ต้องยอมถ้าอยากให้เหนือฟ้ากลับมา
พี่กล้า แว่น ได้เวลาเยียวยากัน
อดีตความทรงจำที่ไม่ดี ฝังในจิต
จะได้ทุเลาและหายไปด้วยดีจากหมอจิตวิทยา
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 30-03-2017 17:59:04
ฮืออออออ ต้องให้เวลาช่วยพิสูจน์แล้วล่ะพี่ติณณ์

ก็ทำเขาไว้แบบนั้นนี่นา สู้ๆละกันเนอะ

ปล. ดีใจที่น้องแว่นกล้าพูดออกมาแล้ว รักษาเนอะน้องแว่นเนอะ ก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 30-03-2017 18:21:02
พี่ติณณ์ต้องทำคะแนนเยอะๆนะ
เหนือฟ้าจะได้ใจอ่อนเร็วๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: ah-chan ที่ 30-03-2017 18:27:19
 :pig4: :pig4:

รอจ้า รอเรื่อยๆ ไม่รีบบร้อน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 30-03-2017 18:44:48
ฉันสมน้ำหน้าพี่ติณท์ ถ้าคิดจะกลับมา กรุณามั่นคงให้เห็นด้วยคะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 30-03-2017 23:33:26
 :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 31-03-2017 01:33:05
สงสารแว่นอะ  :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 31-03-2017 06:24:46
ฮือ น้ำตาไหล ชอบคู่ติณณ์เหนือมากเลยอ่ะ เหนือเจ็บมาแล้วครั้งนึงก็ไม่ได้คิดจะปล่อยใจไปอีกรอบ ซึ่งก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่หลีกเลี่ยงสิ่งที่ทำให้ตัวเองเจ็บปวด แต่เหนือก็เข้มแข็งมากๆเหมือนกันที่ยอมเผชิญหน้า รักตัวละครตัวนี้ มาต่อไวๆนะค่า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 31-03-2017 15:27:11
TT
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-03-2017 15:56:38
ปมปัญหากันทุกคน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 31-03-2017 16:14:55
สู้ๆ ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 01-04-2017 06:17:07
สงสารน้องแว่นอ่ะ พี่กล้าช่วยน้องให้ผ่านไปให้ได้นะ :m15:

เหนือกับพี่ติณณ์เห็นครางกำลังพีคเลย โถถถถ นวดเท้ากัน แต่ตอนจะจบแอบสงสารพี่ติณณ์
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 01-04-2017 11:53:16
 :o12:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-04-2017 18:33:59
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 01-04-2017 22:50:39
จะว่าไปก็สงสารติณฑ์อยู่นะครับ...

แต่เหนือฟ้าน่าสงสารกว่า,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 02-04-2017 00:45:19
 :L1: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 02-04-2017 20:27:46
สงสารแว่นที่สุดเพราะคนเลวๆพวกนั้นมาทำให้แว่นมีฝันร้ายในการใช้ชีวิต
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: ermine ที่ 06-04-2017 08:05:14
รักเหนือฟ้า สมน้ำหน้าติณณ์ อยากเห็นคนอื่นเป็นของตายดีนัก  :m16:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: wijii ที่ 06-04-2017 09:29:29
เริ่มจะสงสารพี่ติน ฟ้าไม่เปิดใจเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: PAtxxkMxxn ที่ 06-04-2017 16:06:18
 o13 :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 50%[30/03/60] P.19
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 08-04-2017 17:23:46
______(ครึ่งหลัง)__________








ในที่สุดการสอบก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี





สังเกตจากร่างสูงที่เกาะหนึบอยู่ที่เอวแว่นไม่ยอมไปไหนตั้งแต่วินาทีที่ก้าวออกมาจากห้องสอบวิชาสุดท้าย พวกเขาตกลงกันว่าจะไปหาจิตแพทย์วันนี้ ซึ่งทีแรกแว่นก็ไม่ได้รู้สึกประหม่าอะไร แต่พอมายืนอยู่หน้าคลินิคจิตเวชของโรงพยาบาลจริงๆ เด็กหนุ่มก็เริ่มปอดแหกขึ้นมาบ้างเล็กน้อย



“ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะรออยู่หน้าห้อง” กวินภพลูบศีรษะของเด็กหนุ่ม “ถ้าแว่นไม่โอเค แค่เดินออกมา แล้วพี่จะพากลับทันที”



เด็กหนุ่มเปิดประตูเลื่อน ชายวัยกลางคนท่าทางใจดีในชุดกาวน์ตัวยาวสีขาวนั่งรอยู่ในห้องพร้อมรอยยิ้มที่ชวนให้รู้สึกเย็นใจ แว่นนั่งลงตรงหน้าคุณหมอ ยกมือไหว้กล่าวทักทายตามประสา แต่ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำตัวเองอย่างไร



“น้องแว่น...หมอเรียกน้องแว่นได้มั้ยครับ?” เจ้าของชื่อพยักหน้า “ทำไมถึงได้ชื่อแว่นล่ะครับ?”



“คุณแม่ผมเปิดร้านขายแว่นน่ะครับ” เด็กหนุ่มตอบตาที่ตนเคยเล่าให้กวินภพฟัง นึกสงสัยว่าเมื่อไหร่อาจารย์หมอจะเข้าเรื่องเสียที



“น้องแว่นเป็นลูกคนเดียวเหรอครับ?”




เด็กหนุ่มส่ายหน้า



“ผมมีน้องชายครับ ห่างกันห้าปี ชื่อเลนส์”



“แว่นกับเลนส์? คุณแม่นี่เข้าใจคิดดีนะครับ”



เวลาผ่านไปสิบกว่านาที แต่แว่นกลับรู้สึกว่าตัวเองเล่าเรื่องราวชีวิตของตัวเองให้คุณหมอฟังมากมายเหลือเกิน ราวกับทุกอย่างที่เขาเคยปิดอัดไว้ในขวดในที่สุดก็ทะลักออกมา ทั้งเรื่องดดี เรื่องเลวร้าย เรื่องการแอบชอบการยาวนาน และความกลัวที่จะทำหน้าที่ของคนรักได้ไม่ดีอย่างที่กวินภพต้องการ



รวมถึงเรื่องสาเหตุที่เขามาในวันนี้



“หมอคิดว่า ถ้ายังไม่ถึงขั้นนอนไม่หลับติดต่อกันทุกวัน หมอยังไม่อยากสั่งยาให้ น้องแว่นมาทำจิตบำบัดไปเรื่อยๆดีกว่านะครับ” คุณหมอกล่าวพร้อมรอยยิ้ม จดบางอย่างลงบนสมุดบันทึกอย่างรวดเร็ว แว่นไม่อยากเสียมารยาท แต่ก็อดชำเลืองดูไม่ได้ว่าชายหนุ่มเขียนอาการของเขาว่าอย่างไร



อ่านไม่ออกอ่ะ...



“แสดงว่าหลังจากนั้น น้องแว่นก็ไม่เคยคุยกับคุณกรอีกเลย?” คุณหมอเลิกคิ้ว


“ผมไม่จำเป็นต้องคุยกับเขา” แว่นตอบเสียงแข็ง เแค่นึกว่าต้องเจอกับผู้ชายคนนั้นอีก เขาก็รู้สึกเหมือนจะอาเจียน



“บางที การได้บทสรุปของเรื่องบางอย่างก็เป็นเรื่องดีนะครับ ถึงแม้ว่าท้ายที่สุดแล้วจะไม่ใช่การให้อภัย หรือจากกันโดยดี แต่อย่างน้อย มันก็ทำให้เราปิดฉากช่วงเวลานั้นของชีวิตได้”



เมื่อเห็นว่าคนไข้มีท่าทีปิดกั้นตัวเองขึ้นมาทันที อาจารย์หมอมากฝีมือจึงเปลี่ยนเรื่องเพื่อเบนความสนใจ



“ส่วนเรื่อง ‘ทำการบ้านไม่ได้’เนี่ย....” เด็กหนุ่มหน้าแดง หลบสายตาหยอกล้อของคนหมอที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก “หมอว่า ลองค่อยๆเป็นค่อยๆไปดูก่อนนะครับ บางทีการเผชิญกับสถานการณ์ที่ตัวเองกลัวซ้ำๆที่ละนิดอย่างมีสติก็สามารถทำให้อาการดีขึ้นได้”



“แล้วมันจะใช้เวลานานแค่ไหนครับหมอ”




แว่นตามอย่างเป็นกังวล เขารู้ว่าไม่สามารถเร่งรัดอะไรแบบนี้ได้ แต่เขาไม่อยากให้พี่กล้าต้องทนทรมานอยู่คนเดียวโดยที่เขาได้แต่ยืนมองอยู่เฉยๆ




“อันนี้หมอก็บอกไม่ได้ อยู่ที่กำลังใจและความพยายามของน้องแว่น กับแฟนน้องแว่นด้วยนะครับ”









“เขาว่างั้นน่ะครับ”




ร่างบางเล่าทุกอย่างให้คนรักฟังระหว่างทางกลัับคอนโด กวินภพเดาะลิ้นอย่างครุ่นคิด หักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าไปในลานจอดรถของคอนโดที่กลายเป็นบ้านหลังที่สองของพวกเขา แว่นนั่งเงียบรอปฎิกิริยาจากชายหนุ่ม แต่กวินภพดูราวกับกำลังจมอยู่ในความคิดของตน ไม่ยอมพูดยอมจาตั้งแต่ลงจากรถมาจนถึงห้อง




“พี่กล้า...พูดอะไรหน่อยสิครับ” คนที่เดินตามหลังต้อยๆ เริ่มใจไม่ดี คนที่มีสีหน้าจริงจังมาตั้งแต่เมื่อครู่ถามขึ้นด้วยน้ำเสียง
เป็นเป็นการเป็นงาน



“ถ้าอย่างนั้น แปลว่าให้พีี่ตอดแว่นไปเรื่อยๆจนว่าแว่นจะหลวมตัวสมยอมพี่เองงั้นเหรอ?”




ทำไมการเลือกใช้คำศัพท์ของพี่มันถึงน่าเพลียจิตขนาดนั้นครับ?!



“ตอดเติดอะไรกันล่ะครับพี่กล้า!” แว่นโวยวายกลบเกลื่อนความอาย “ผมไม่คุยกับพี่กล้าแล้ว!”




ร่างเล็กตั้งท่าจะเดินหนีเข้าไปในห้องนอนแต่ถูกคว้าเอวไว้ด้วยมือข้างเดียว




“ได้ไงกันล่ะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยชิดริมหู “นี่ยาหมอสั่งเชียวนะ”





“ยาหมอสั่งอะไรกันล่ะครับ พี่กล้าปล่อยผมนะ พี่กล้า! ผมบอกให้ปล่อย พี่กล้า อื้อ! อยะ...อย่า ไม่เอาตรงหู...พี่กล้า ลิ้น มะ..มัน...”








ทุกเช้าเริ่มต้นด้วยความรู้สึกเสียวซ่านหลังต้นคอ รอยดูดเม้มสีชมพูระเรื่อถูกฝากไว้ตามหลังใบหูและซอกคอขาว ทุกครั้งที่เผลอ เขาจะถูกร่างสูงอุ้มขึ้นมานั่งบนตัก แล้วริมฝีปากได้รูปก็จะทำหน้าที่ ‘บำบัด’ ตามที่คนฉวยโอกาสชอบอ้างนักหนา ถึงแม้จะหงุดหงิดกับท่าทางกระดี๊กระด๊าของคนรัก แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าการกระทำของกวินภพทำให้เขาผ่อนคลายลงมากจริงๆ




“เย็นนี้ไปนอนบ้านพี่นะ”



จู่ๆอีกฝ่ายก็พูดขึ้นหลังจากฝากรอยไว้เต็มซอกคอจนคนถูกแกล้งเริ่มหายใจหอบ แว่นอ้าปากฮุบอากาศเพื่อสื่อสารกับคนรัก แต่กลับถูกอีกฝ่ายเข้าใจผิดประกบปิดช่องทางการหายใจของเขาเสียอย่างนั้น




“อื้อ!” แว่นพยายามดันผู้ชายหื่นกามในคราบเดือนมหาวิทลายลัยปีสามออกด้วยแรงอันน้อยนิดที่เหลืออยู่ ชายหนุ่มที่ส่งลิ้นเข้ามาตักตวงความหวานในปากของเขาหัวเราะในลำคอ แรงสั่นสะเทือนทำให้คนที่ยังคงถูกรุกรานอิสรภาพทางการหายใจเผลอครางเสียงเบา




“ชอบแบบนี้เหรอครับ...” กวินภพถามเสียงหยอกเย้า คนปากแข็งเบือนหน้าหนี ไม่ยอมตอบคำถามของร่างสูง



“ที่พี่พูดเมื่อกี้ คืออะไรเหรอครับ?”


“แม่พี่ชวนไปทานข้าวเย็นน่ะ พี่ติณณ์กับไอ้เหนือก็ไปด้วยนะ” กวินภพยิ้มร่า ดวงตาสีรัตติกาลวาววับเหมือนเด็กๆ “พ่อพี่เพิ่งกลับมาจากประชุมที่ต่างประเทศน่ะ แม่เลยอยากให้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา”



ไอ้หน้าตาแบบนี้ เขาเคยปฎิเสธได้ที่ไหน



“ครับๆ เข้าใจแล้วครับ”








“น้องแว่น ของต้น มาแล้วเหรอลูก น้องฟ้ากับพี่ติณณ์นั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขกน่ะ ไปนั่งรอก่อนสิ อีกเดี๋ยวอาหารก็เสร็จแล้ว” มารดาของกวินภพในชุดผ้ากันเปื้อนทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส ซึ่งลูกชายของเธอก็ตอบรับด้วยสีหน้าเริงร่าไม่แพ้กัน กวินภพดึงข้อมือคนรักที่หลบอยู่หลังเขาเบาๆได้เดินตามมา แต่เด็กหนุ่มไม่ยอม




“คุณแม่ครับ ให้ผมช่วยอะไรมั้ยครับ” แว่นถาม พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ตะลึงอ้าปากค้างกับความยิ่งใหญ่อลังการของคฤหาสน์ ถึงแม้เขาจะเคยมาแบบส่องหน้าบ้าน แต่ในตัวบ้านนั้นดาวล้านดวงยิ่งกว่าภายนอกเสียอีก


“ไม่ต้องหรอกจ้ะ ไปนั่งเล่นกับน้องต้นเถอะ เดี๋ยวอาหารก็เสร็จแล้ว” คุณเดือนดาราปฏิเสธพร้อมรอยยิ้ม แต่คนที่ไม่ชอบอยู่เฉยยังคงยืนยันหนักปน่นว่าอยากจะช่วย “ถ้าอย่างนั้นมาช่วยแม่ต้มเม็ดบัวลอยแล้วกันจ้ะ ของโปรดน้องต้นเขา”


กวินภพกระพริบตาปริบๆมองมารดาที่ฉกตัวว่าที่ลูกสะใภ้เข้าไปในครัวอย่างรวดเร็วราวกับกลัวว่าแว่นจะเปลี่ยนใจ จริงๆงานในครัวก็คงหนัก แต่ไม่อยากเสียฟอร์มล่ะสิท่า



ชายหนุ่มอมยิ้มมองหญิงวัยกลางคนกับลูกมือคนใหม่ที่กำลังช่วยกันปั้นเม็ดแป้ง คนรักเข้ากับมารดาได้ดีแบบนี้ เขาก็โล่งใจ



“แม่ครับ พ่อยังไม่กลับมาเหรอ”




“ยังจ้ะ เห็นว่าพี่วิชญ์จะขับมาส่งเลยต้องรอฝั่งโน้นทำธุระก่อนก่อน”



“พี่วิชญ์กลับมาแล้วเหรอครับ?”


 กวินภพถามอย่างสนใจ ลูกพี่ลูกน้องของเขาไปเรียนต่อเมืองนอกตั้งแต่ตอนเขาอยู่มัธยมปลาย แล้วก็รับช่วงต่อกิจการครอบครัวอยู่ที่โน่น ไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้


“จ้า คิดถึงล่ะสิ แต่ก่อนติดพี่วิชญ์แจเลยนี่” คุณเดือนดาราล้อ แว่นเงยหน้าขึ้นจากก้อนแป้งอย่างสนอกสนใจกับชื่อที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน “ดีเลย จะได้แนะนำน้องแว่นให้ทุกคนรู้จัก ดีมั้ยจ๊ะ?”


“เอ่อ ขอบคุณครับ” เด็กหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไรกับความชิวของมารดาของคนรัก



เมื่ออาหารเสร็จพร้อมขึ้นโต๊ะ ติณณ์ภพกับเหนือฟ้าที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ก่อนหน้านี้ก็เข้ามาช่วยจัดโต๊ะอาหารรอประมุขของบ้านที่ยังคงเดินทางมาไม่ถึง แว่นสังเกตว่าชายทั้งสองไม่พูดคุยกันแม้แต่ประโยคเดียว จะว่าไม่สนิทก็ไม่น่าใช่ เพราะถึงจะไม่สนิทยังไง รู้จักกันมาตั้งหลายปีน่าจะมีปฎิสัมพันธ์อะไรกันบ้าง



อย่างกับจงใจไม่พูดกันอย่างไรอย่างนั้น



แต่ดูเหมือนคนในบ้านจะไม่มีใครคิดเหมือนเขา



“น้องแว่นเนี่ย เหมาะสมกับน้องต้นจริงๆเลยน้า แต่แม่ก็เสียดายน้องฟ้าอ่ะ” มารดาของกวินภพทำหน้าเสียดาย “คิดว่าจะได้
น้องฟ้ามาเป็นเจ้าสาวของน้องต้นซะอีก"



แว่นได้แต่ก้มหน้าซ่อนความร้อนของแก้ม



“โห คุณแม่ครับ ผมกับกล้าตัวติดกันมาจนรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว ขอบายครับ” เหนือฟ้าหัวเราะ ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มดับกระหาย



“ถ้าอย่างนั้น น้องฟ้ามาเป็นเจ้าสาวของพี่ติณณ์แทนมั้ยจ๊ะ”



แค่กๆๆ



ร่างโปร่งสำลักน้ำที่ดื่มเข้าไป แว่นสังเกตว่าติณณ์ภพที่นั่งอยู่ข้างๆผุดลุกขึ้นจากที่นั่งทันทีแต่นั่งกลับลงไปเมื่อเจอสายตาดุๆจากคนอายุน้อยกว่า



หืม? มีอะไรแปลกๆรึเปล่า?


“อย่าพูดอะไรแบบนั้นสิครับคุณแม่ ฟ้าไม่อยากมานั่งร้องไห้เพราะสาวในสต็อกของพี่ติณณ์หรอกนะครับ” ร่างปร่งตอบยิ้มๆ
ความเจ้าชู้ของติณณ์ภพสมัยมัธยมปลายไม่ใช่เรื่องที่ถูกปิดบัง คุณเดือนดาราเรียกลูกชายมาเตือนหลายครั้งจนรู้สึกเหนื่อยใจ ได้แต่ขอให้ลูกชายเห็นใจความรู้สึกของคนที่ตัวเองกำลังคบ ไม่รู้ว่าคำสอนของเธอได้ผล หรือในที่สุดผลของการกระทำก็ตามสนองลูกชายคนโต ทำให้ติณณ์ภพเลิกนิสัยแบบนั้นในช่วงปีหนึ่งของการเรียนมหาวิทยาลัย




อาจจะเพราะอยู่ใกล้กันเกินไป คนในบ้านถึงได้มองไม่เห็นว่ารอยยิ้มของเหนือฟ้านั้นฝืนกว่าปกติเพียงใด



“อ๊ะ คุณพ่อคงมาแล้ว ไปรับคุณพ่อกันดีกว่านะเด็กๆ” คุณเดือนดาราเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงรถ ทั้งห้าเดินออกมาหน้าบ้านพร้อมกับคนรับใช้บางส่วนเพื่อต้อนรับคุณผู้ชายของบ้านและแขก แว่นแอบรู้สึกประหม่าเล็กน้อยด้วยกลัวว่่าบิดาของคนรักอาจจะไม่ชอบหน้าเขา




“ไม่ต้องห่วง พ่อพี่ใจดีมาก” กวินภพปลอบคนที่ตัวสั่นน้อยๆ “อีกอย่าง พี่เพ้อเรื่องแว่นให้ท่านฟังจนเบื่อแล้ว ท่านชินแล้วล่ะ”
เด็กหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไรกับอีกฝ่าย ร่างสองร่างก้าวออกมาจากรถยนต์ที่จอดสนิท ชายวัยกลางคนที่ออกมาจากฝั่งข้างคนขับรถมีโครงหน้าที่ละม้ายคล้ายคลึงลูกชายทั่งสองเป็นอย่างมาก แม้กาลเวลาจะฝากริ้วรอยไว้ตามส่วนต่างๆของใบหน้า แต่กลับทำให้ร่างสูงดูน่าเกรงขามขึ้นกว่าเดิม



แต่คนที่ทำให้แว่นตัวแข็งทื่อคือชายหนุ่มที่ทำหน้าที่สารถีจำเป็น แม้เวลาผ่านไปสี่ปีจะทำให้เด็กหนุ่มร่างสูงเจ้าของใบหน้าคมคาย ผมรองทรงถูกกฎระเบียบของโรงเรียนและแววตาขี้เล่นกลายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว แต่แว่นไม่มีวันลืมใบหน้าของคนคนนี้
ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามหลายต่อหลายครั้งก็ตาม



“แว่น เป็นอะไรรึเปล่า” กวินภพถาม ประคองคนรักที่ตัวสั่นระริก ลมหายใจของเด็กหนุ่มขาดห้วง กวินภพเริ่มตกใจเมื่อร่างในอ้อมกอดหายใจกระตุกจนเขาคิดว่าอีกฝ่ายกำลังจะชัก ติณณ์ภพรีบปรี่เข้ามาดูอาการคนรักของน้องชาย กวินภพกุมมือที่เกร็งแน่นของแว่น “พี่ติณณ์ น้องเป็นอะไร?!”



สิ่งที่หลุดออกมาจากริมฝีปากรูปกระจับที่ซีดเผือดไขข้อสงสัยทุกอย่างให้กับกวินภพ







“พี่..พี่กร...”



_______________


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


ข่าวดี สอบเสร็จล้าวววววว


ข่าวร้าย....งานยังคงเข้ามาอย่างต่อเนื่อง55555

แต่น่าจะอัพได้ถี่ขึ้น รวมทั้งเรื่องของทีมเทสต์ และเรื่องใหม่ที่กำลังจะลง :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

อย่าตกใจเน้อที่เราอัพสามเรื่องพร้อมกัน อัพวนๆไปมานี่ละ ไม่ทิ้งหรอก อิอิ :mew1: :mew1: :mew1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 08-04-2017 17:35:59
ทำไมค้างเเบบนี้ๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 08-04-2017 17:37:01
ค้างงงงงงงงงง ฮือ รีบมาต่อนะคะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-04-2017 18:33:46
 :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 08-04-2017 18:37:40
คิดอยู่ว่าน่าจะชื่อ กรวิชญ์ (ทำไมไม่รู้จักซื้อหวย)
ลูกพี่ลุกน้องก็น่าจะเรียนมาเหมือนๆ กันนี่แหละ

แต่ก็คิดว่าน่าจะผ่านไปได้ด้วยดีนะ
เพราะคุณหมอก็เปรยๆ มาแล้วว่าการได้ปิดฉากอาจจะดีกับน้องแว่นมากกว่า

นี่พยายามปูทางให้พี่กล้าได้ฮุบน้องเต็มปากเต็มคำเลยนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-04-2017 19:00:13
เจอกันแล้ว พี่กร น้องแว่น  :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-04-2017 19:07:16
โลกกลมจริงๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-04-2017 21:13:30
เอิ่มม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 08-04-2017 22:17:32
 :a5: :a5: :a5: :a5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 08-04-2017 23:04:15
 :katai1:

ค้างอย่างรุนแรงงงง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 08-04-2017 23:21:58
สู้นะน้องแว่น ผ่านมันมาให้ได้ คนพี่ก็ทำการบ้านกับน้องบ่อยๆด้วยละ อิอิ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 09-04-2017 00:10:35
อ้ากกกก. โลกกลมไปมั้ย???

สงสารแว่น,,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 09-04-2017 00:25:03
คะ คะ คะ ค้างงงงง o22
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 09-04-2017 00:42:37
จะค้างแบบนี้ม่ายด้ายยยนะะะ
ฮืออออ บังเอิญโลกกลมไปแล้วว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 09-04-2017 00:45:49
 :a5:      :L2: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 09-04-2017 01:21:54
ตายแปปค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 09-04-2017 03:30:28
ปีชงน้องแว่นสุดๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 09-04-2017 05:25:05
เจอพี่กรจนได้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 09-04-2017 12:13:41
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 09-04-2017 16:21:19
เจอกันแล้ว ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 09-04-2017 17:30:51
ทำไมค้างแบบนี้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Spenguin ที่ 09-04-2017 18:13:48
ค้างงงงง :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 09-04-2017 21:09:22
คือผงะ คนที่ชั่ว กับคนที่รัก ดันอยู่ในสปีชี่ร์เดียวกัน เออ

ขอต่อยกรวิชญ์สักทีได้ไหมคะ

ว่าแต่ น้องฟ้าคะ อย่าเพิ่งยอมพี่ติณท์เลยนะ สงสารใจตัวเองก่อนเนอะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: imac ที่ 09-04-2017 23:00:23
แว่นสู้ๆ ต้องผ่านไปได้แน่
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 10-04-2017 06:51:48
ปมกำลังจะคลายแล้วแต่คนเขียนใจร้ายมากกก ฮือ ค้างรุนแรงค่ะ
ปล. อยากอ่านคู่ติณณ์เหนือจังเลย อิอิ เป็นแฟนคลับคู่นี้ค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 19th Diagnosis: Panic attack 100%[08/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 10-04-2017 09:32:21
20th Diagnosis(1st Rx):Sertaline || ก้าวผ่าน




“มึง!!!!”





ก่อนที่ทุกคนจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น กวินภพกระโจนใส่ลูกพี่ลูกน้องที่ยืนตัวแข็งอยู่หน้ารถเช่นเดียวกับแว่น รัวหมัดใส่กรวิชญ์ไม่ยั้งโดยไม่คิดถึงความเป็นพี่น้องหรือคำสอนที่ไม่ให้ใช้วิชายูโดรังแกคนที่อ่อนแอกว่า ความคิดของกวินภพในตอนนี้มีเพียงให้คนที่อยู่ใต้ร่างเจ็บปวดให้ได้กึ่งหนึ่งของที่มันทำไว้กับคนรักของเขา



“ว้าย น้องต้น! หยุดลูก!” ผู้เป็นมารดาหวีดร้องอย่างตกใจ เธอไม่เคยเห็นลูกชายคุมสติไม่อยู่ขนาดนี้มาก่อน เหนือฟ้าพยายามเข้าไปล็อคตัวเพื่อนสนิทไว้ แต่ด้วยรูปร่างที่บางกว่าอีกฝ่ายเกือบเท่าตัวทำให้ถูกผลักกระเด็นออกมา ประมุขของบ้านและคนสวนสองคนช่วยกันแยกทั้งสองออกจากกัน กวินภพที่เลือดขึ้นตาตะโกนลั่น



“ปล่อย!!ผมจะฆ่ามัน!!”



“ไอ้ต้น! เลิกบ้าซะที!” หมัดหนักๆของบิดากระแทกที่มุมปากกวินภพจังๆ ชายหนุ่มหน้าหงายลงไปนอนอยู่บนพื้นพร้อมกับเสียงร้องของมารดา ประมุขของบ้านสะบัดมือ เรียกให้คนรับใช้พยุงร่างของกรวิชญ์และกวินภพเข้าไปในบ้าน



“แล้วนั่นใคร” ร่างสูงหันไปเห็นแว่นที่สลบไปแล้ว



“แฟนน้องต้นค่ะคุณ” เดือนดาราตอบเสียงสั่น ยังไม่หายตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่



“ติณณ์ พาน้องขึ้นไปพักที่ห้องไอ้ต้นมันก่อน เดี๋ยวพ่อเคลียร์กับไอ้สองตัวข้างล่างก่อน”




 ลูกชายคนโตพยักหน้า ช้อนตัวอุ้มคนในอ้อมกอดเดินเข้าไปในบ้านโดยมีเหนือฟ้าเดินตามไม่ห่าง คุณวรภพ ประมุขของบ้านหันกลับมาหาลูกชายคนเล็กที่นั่งก้มหน้าอยู่บนพื้นและหลานชายที่ยังคงนอนโอดโอยอยู่บนโซฟา




“บอกพ่อได้รึยังว่านี่มันเรื่องบ้าอะไร”



ถึงแม้จะอยากเคารพสิทธิความเป็นส่วนตัวของคนรัก แต่กวินภพก็ยอมเล่าทุกอย่างให้บิดาและมารดาฟัง อยากให้ทั้งสองได้รับรู้ถึงวีกรรมที่กรวิชญ์ได้ทำไว้กับคนรักของตน



คุณเดือนดารายกมือทาบอก ไม่คิดว่าหลานชายที่เห็นมาแต่อ้อนแต่ออดจะทำเรื่องน่ารังเกียจแบบนี้กับเด็กหนุ่ม ตลอดเวลากรวิชญ์เพียงแต่นอนใช้ผ้ากดหางคิ้วที่มีเลือดไหลไม่หยุด ไม่คิดจะปฎิเสธข้อกล่าวหา



“พี่วิชญ์ ทำไมถึงได้ทำแบบนั้นล่ะจ๊ะ” หญิงวัยกลางคนถามด้วยน้ำเสียงผิดหวัง



กรวิชญ์หลับตา ภาพในอดีตที่หลอกหลอนตัวเองไม่แพ้คนถูกกระทำหวนกลับคืนมาทีละฉาก









“ถ้ามึงจีบไอ้เด็กคนนั้นติด กูให้เลยสามพัน”




โจ๊กท้า การพนันขันต่อโดยมีเด็กในโรงเรียนเป็นเป้าหมายเป็นหนึ่งในกิจกรรมยามว่างของพวกเขานอกจากสูบบุหรี่ ดื่มเหล้า เปลี่ยนผู้หญิงไปวันๆ กรวิชญ์หันไปตามที่เพื่อนสนิทชี้ เด็กชายชั้นมัธยมศึกษาปีที่สามสวมแว่นหนาเตอะร่างแคระแกร็นในชุดนักเรียนถูกระเบียบกับผมทรงกะลาครอบสุดเห่ยกอดหนังสือกองโตเดินไปตามทางเชื่อมเพื่อไปยังห้องสมุดในเวลาพักเที่ยงเช่นทุกวัน เนื่องจากที่ตรงนี้เป็นที่ประจำของพวกเขา ทำให้เด็กหนุ่มได้เห็นร่างเล็กเดินผ่านทางนี้เป็นประจำเช่นกัน



“โห ไม่ท้าทายเลยว่า เด็กแบบนั้นแค่ไอ้กรกระดิกนิ้วดีไม่ดีจะกระโจนมานั่งตักซะด้วยซ้ำ” ไอ้กอง เพื่อนอีกคนในกลุ่มของเขาหัวเราะ ถึงแม้จะไม่เคยรู้จักกัน แต่กรวิชญ์ก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเด็กชายดูไม่ใช่พวกหัวอ่อนแบบที่เพื่อนๆคิด



แต่งานหินแบบนี้เขาชอบนักล่ะ



“ยังไม่จบ” โจ๊กดัก “มึงต้องคบกับน้องมันให้ได้อย่างน้อยสามเดือน แล้วหลังจากนั้นมึงค่อยเฉลย ว่ามึงคบกับมันเพราะอะไร”



“เชี่ยโจ๊ก จังไรมากอ่ะ กูชอบ ฮ่าๆๆๆๆ” คนในกลุ่มหัวเราะ ผิดกับกรวิชญ์ที่นิ่งไป สามเดือนเป็นระยะเวลาที่นานพอสมควร นานพอที่จะทำให้อีกฝ่ายเจ็บลึกหากรู้ความจริงเข้า ถึงแม้ใจนึงจะคึกคะนองไปกับการบิวท์ของเพื่อน แต่อีกใจก็รู้สึกว่าไม่ควรทำอะไรแบบนี้



แน่นอน จิตใจด้านเลวของเขามักจะชนะทุกครั้งไป



“ได้ มึงคอยดูเลย ไม่เกินสามวัน มานั่งบนตักกูแน่”






สามวันผ่านไป ยังไม่มีแม้แต่วี่แววความคืบหน้า



อย่าว่าแต่นั่งตักเลย แค่ทักเด็กน้อยยังเดินฉิวผ่านไปอย่างไม่ใยดี กรวิชญ์พยายามทำทุกวิถีทางที่จะได้ใกล้ชิดแว่น ทั้งอาสายกของไปให้อาจารย์ ดักรอหน้าห้องสมุด แม้กระทั่งดักรอหน้าห้องเรียน แต่อีกฝ่ายก้ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน



จนสุดท้าย ฟางเส้นสุดท้ายของเด็กหนุ่มก็ขาดลง



“น้องแว่น พี่ชอบน้องครับ” ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ไม่มีคำหยอดหวาน มีเพียงคำสารภาพรักห้วนๆจอมปลอมที่กระตุกหัวใจกรวิชญ์อย่างน่าประหลาด



เด็กชายมีสีหน้าเลิ่กลั่ก แก้มเนียนแดงระเรื่ออย่างน่าเอ็นดู เด็กชายยื่นหน้าเข้ามาเรื่อยๆ ใกล้เสียจนเขายังตกใจ ก่อนจะพึมพำออกมาอย่างไม่มั่นใจ



“พี่…กร?”


“ครับ จำพี่ได้แล้วเหรอ พี่ทักเราตั้งหลายวันก็ไม่ยอมตอบ” แม้จะตกใจกับเหุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่กรวิชญ์ยังคงเต๊ะท่าส่งยิ้มละลายใจให้คนตรงหน้าอย่างไม่หวาดหวั่น



“ขอ…ขอโทษครับ” แว่นรีบขอโทษของโพยด้วยสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ “ผม..มองไม่เห็น”


“หืม? แว่นไม่ชัดเหรอ?” เด็กหนุ่มเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ


“ครับ ยังไม่มีเวลาตัดใหม่...อ๊ะ”



มือใหญ่ดึงแว่นออกจากกรอบใบหน้าของคนตัวเล็ก ยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ แนบหน้าผากชิดกับหน้าผากของคนตัวเล็ก ลมหายใจอุ่นรินรดพวงแก้มนิ่มจนแว่นย่นคอหนีอย่างตกใจกับความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย



“แบบนี้ ชัดพอไหมครับ?”





หลังจากที่หมดปัญหาทางด้านสายตา น้องแว่นก็ตกลงคบกับเขาด้วยท่าทีเขินอาย



หลอกง่ายกว่าที่คิดแฮะ



ร่างสูงอดคิดไม่ได้



เขาดูแลเอาใจใส่แว่นทุกอย่างอย่างที่คนรักพึงกระทำต่อกัน ซึ่งเด็กชายไม่เคยเรียกร้องอะไร ได้แต่เออออกับทุกอย่างที่เขาถาม จนไม่รู้เมื่อไหร่ที่กรวิชญ์เสียเองที่เป็นฝ่ายประเคนทุกสิ่งทุกอย่างให้ร่างเล็ก


เหมือนกับทุกทุกวัน เขาตกหลุมรักแว่นเพิ่มขึ้นอีกทีละนิด


พวกเพื่อนๆ มักจะล้อว่าในที่สุดเขาก็ตกหลุมที่ขุดล่อเหยื่อไว้เสียเอง ถึงแม้จะอยากยอมรับ ยกเลิกเรื่องบ้าๆนี่แค่ไหน แต่ศักดิ์ศรีโง่ๆที่ค้ำคอเขาอยู่ในตอนนั้นทำให้ร่างสูงต้องจำใจหลอกเพื่อนไปว่าเขาไม่เคยคิดอะไรกับอีกฝ่าย



“พี่กร วันนี้ไปกินข้าวบ้านผมมั้ยครับ” แว่นถาม น้ำเสียงลังเลเหมือนไม่มั่นใจว่าตัวเองมีสิทธิ์จะถามอะไรแบบนี้หรือไม่ยิ่งทำให้กรวิชญ์รู้สึกเลวยิ่งขึ้นไปอีก


“ได้สิครับ จะได้ฝากเนื้อฝากตัวกับคุณแม่ไปเลย”


คนฟังมีสีหน้าขัดเขิน ก่อนจะค่อยๆระบายยิ้มน้อยๆออกมา สำหรับคนอื่นอาจจะไม่ใช่อะไรที่ยิ่งใหญ่ แต่สำหรับคนหน้านิ่งอย่างแว่น นี่ถือเป็นพัฒนาการที่ก้าวกระโดดมาก




เมื่อมองย้อนกลับไปในตอนนั้น ร่างสูงก็ยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมรอยยิ้มนั้นถึงไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาหยุดทำเรื่องชั่วช้าแบบนี้



“แม่ครับ นี่พี่กร รุ่นพี่ที่โรงเรียนแว่นครับ” เด็กชายแนะนำให้เขารู้จักกับหญิงสาวร่างเล็กเช่นเดียวกับลูกชาย เจ้าของใบหน้าอ่อนโยนและรอยยิ้มใจดี ‘น้าน้อย’ ต้อนรับเขาอย่างเป็นกันเอง บอกให้แว่นพาเขาไปรอบนห้องระหว่างที่เธอเตรียมอาหาร แม้เด็กชายจะยืนกรานที่จะช่วย แต่หญิงสาวยังคงยืนยันว่าตัวเองทำคนเดียวได้



“ดูแลน้องเลนส์ให้แม่หน่อยละกันถ้าอย่างนั้น”



น้องเลนส์เป็นเด็กชายวัยสิบขวบที่อย่างไรก็เหมือนเด็กอายุเจ็ดแปดขวบ ขนาดคนตัวเล็กอย่างแว่นยังสามารถอุ้มน้องชายได้อย่างสบายๆ กรวิชญ์ไม่ค่อยถูกกับเด็ก แต่เขาต้องยอมรับว่าเด็กน้อยที่มีโครงหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับพี่ชายนั้นน่ารักน่าเอ็นดูมากเลยทีเดียว



“พี่ชายเป็นแฟนพี่แว่นเหรอฮะ” เด็กน้อยถามตาแป๋ว แก้มป่องๆตามประสาเด็กยังไม่เข้าสู่ช่วงวัยรุ่นน่าฟัดน่ากัดเสียเหลือเกิน



เฮ้ย! เมื่อกี้กูคิดอะไรอยู่



กรวิชญ์ลบความคิดนั้นออกจากหัวอย่างรวดเร็ว ไม่อยากเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางตั้งแต่เด็ก



“เอ่อ..ครับ” ร่างสูงพยักหน้า



“ดีจัง พี่แว่นจะได้ไม่เหงา”



รอยยิ้มจริงใจที่ได้รับยิ่งทำให้กรวิชญ์รู้สึกอยากเอาหัวโหม่งกำแพงตายให้รู้แล้วรู้รอด




“น้ำมาแล้วครับ” พี่คนโตของบ้านนั่งลงบนพื้นข้างๆเขา ยกแก้วน้ำบนถาดรองวางบนโต๊ะญี่ปุ่น แล้วนั่งเงียบตามประสาคนไม่ค่อยพูด




“นี่ พี่ชายฮะ น้องเลนส์นั่งตักพี่ชายได้มั้ยฮะ” ผิดกับน้องชายที่ซักถามเขาไม่หยุดมาตั้งแต่เมื่อกี้



“เลนส์ ไปถามอะไรแบบนั้น” แว่นดุน้องชายด้วยสีหน้าไม่พอใจ นี่เป็นครั้งแรกที่กรวิชญ์เห็นเด็กชายทำสีหน้าแบบนัั้น



“ก็น้องเลนส์เจ็บก้นอ่ะ พื้นมันแข็ง” เด็กน้อยงอแง แว่นทำท่าจะดุอีกแต่กรวิชญ์ส่ายหน้า อุ้มน้องชายของคนรัก(?)ขึ้นมานั่งตักแต่โดยดี



“ข้าวเสร็จแล้วจ้า” เสียงของน้าน้อยดังขึ้นจากด้านล่าง



“พี่ชาย อุ้มๆ” น้องเลนส์งอแง กอดคออีกฝ่ายไว้แน่นราวกับเด็กเล็กๆ



“เลนส์!”



“ไม่เอาน่าแว่น อย่าดุน้องสิ เด็กตัวแค่นี้พี่อุ้มได้ ลงไปกันเถอะ” ร่างสูงไกล่เกลี่ยก่อนที่พี่น้องจะตีกัน  ประคองใต้ข้อพับขาเจ้าเด็กตัวแสบที่กอดคอเขาแน่นแล้วลุกขึ้น ในหัวคิดจินตนาการไปถึงภาพแว่นในสภาพคล้ายคลึงกัน แต่เสื้อผ้าน้อยชิ้นกว่ามาก



“พี่กร คิดอะไรอยู่เหรอครับ” แว่นที่เดินตามเขาลงมาถามอย่างสงสัย



“เปล่าหรอก พี่แค่มีความสุขน่ะ” ร่างสูงตอบพร้อมรอยยิ้ม






แต่ความสุขนั้นมักไม่ยั่งยืน




ในที่สุดเวลาสามเดือนก็สิ้นสุดลง วันที่เพื่อนๆของกรวิชญ์รอคอยก็มาถึง ในขณะที่เขาบอกเลิก ควงเด็กสาวที่เป็นเป้าหมายใหม่ของตัวเองมาเฉลยความจริงทั้งหมดให้แว่นรู้ เด็กชายไม่มีสีหน้าเปลี่ยนไปเลยซักนิด ไม่มีการโวยวาย ไม่มีคำด่าทอ ไม่มีน้ำตา


ไม่มีแม้แต่ประกายในแววตาที่ว่างเปล่า



“พูดจบแล้วใช่มั้ยครับ?”



นั่นคือสิ่งที่แว่นพูดกับเขาและเพื่อนในกลุ่มที่ยืนหัวเราะอยู่ด้านหลัง เสียงหัวเราะของเหล่าเด็กหนุ่มหยุดลงเมื่อได้ยินดังนั้น


“ถ้าพูดจบแล้วผมจะได้คืนหนังสือ จะหมดพักเที่ยงแล้ว”




และนั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่แว่นพูดกับเขา






“แม่ง น่าหมั่นไส้ชิบหาย ไอ้เด็กแบบนั้นมันน่าจัดตีนให้ซักยก” โจ๊กโวยวาย รู้สึกหงุดหงิดที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน


“แต่กูยอมใจว่ะ เป็นคนอื่นคบกับไอ้กรมาตั้งสามเดือน ดีไม่ดีคงโดดตึกตายไปแล้ว” ไอ้กองหัวเราะ บทสนาทนาดำเนินไปเรื่อยๆ โดยที่กรวิชญ์ไม่มีส่วนร่วมใดๆกับมันทั้งสิ้น เด็กหนุ่มได้แต่เหม่อมองไปยังทางเชื่อมอาคารที่เด็กชายใช้เดินไปห้องสมุดทุกวัน แต่ไม่มีวี่แววของแว่น


เด็กชายไม่เคยโผล่หน้ามาให้เขาเห็นอีกเลยหลังจากวันนั้น



จนกระทั่งวันจบการศึกษา พวกไอ้โจ๊กที่เขาคิดว่าจะเลิกราจากแว่นไปแล้วกลับเสนอแผนการบางอย่างขึ้น



“ไหนๆก็จะจบแล้ว จัดการไอ้น้องแว่นสองท้ายซักหน่อย ดีมั้ยวะ ไอ้กร”



“มึงจะทำอะไร?”กรวิชญ์ถามอย่างไม่ไว้ใจ




“แค่จะเอามันไปขังไว้ที่โรงยิมร้างซักคืน ให้มันหลอนซะหน่อย” โจ๊กหัวเราะ “กูอยากเห็นไอ้เด็กเวรนั่นทำสีหน้ากลัวบ้างว่ะ”




กรวิชญ์รู้ ว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิด




เขายังคงไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงยอมให้เพื่อนจูงจมูกได้ง่ายขนาดนี้




ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ต่อให้ไม่เหลือเพื่อนแม้แต่คนเดียว กรวิชญ์ก็จะไม่ทำแบบนี้




“เออ เอาดิ กูก็อยากเห็นเหมือนกัน”







“แม่ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริงๆ” คุณเดือนดารายังคงตัวสั่นจากเรื่องทั้งหมด คุณวรภพโอบร่างของภรรยาไว้ ก่อนจะหันไปหาลูกชาย



“ขึ้นไปดูแลน้องไป”



“ครับพ่อ”



แม้จะอยากตั๊นหน้ากรวิชญ์อีกซักที แต่ชายหนุ่มก็เป็นห่วงคนรักที่นอนอยู่บนห้องเช่นเดียวกัน กวินภพกำลังจะเคาะประตูห้อง จังหวะเดียวกับที่ติณณ์ภพและเหนือฟ้าเปิดประตูออกมา



“น้องไม่เป็นไร แค่หลับอยู่” พี่ชายบังเกิดเกล้าของเขาปลอบ “มึงก็นั่งเฝ้าไปนั่นแหละ ถ้าตื่นแล้วมีอะไรผิดปกิก็มาบอกกู”



“ครับ” กวินภพพยักหน้าขอบคุณ เดินเข้าไปในห้องนอนของเขาที่มีร่างของคนรักนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงง แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ของโต๊ะเขียนหนังสือ





“พี่จะไม่ยอมให้มันมาทำร้ายแว่นอีก พี่สัญญา”







--------(ครึ่งแรก)________



ความสม่ำเสมอกำลังจะกลับมา

เพราะช่วงปลายเดือนอาจจะวาร์ปไปอีก55555 :katai4: :katai4: :katai4:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 10-04-2017 09:42:27
คลายปมแน่นอน ไม่ได้นิสัยเสีย100%อ่ะนะ ดีไม่ดีคู่กับน้องชายเเว่นอี๊กกก 5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 10-04-2017 10:03:33
 :L1: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 10-04-2017 10:05:10
อดีตช่างเลวร้าย อิพี่กรเลวจริงๆ
แต่มีพี่กล้าแล้วไม่เป็นไรแล้วนะแว่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 10-04-2017 11:29:48
ฝากพี่กล้าต่อยตาแตกด้วยสามทีนะ อีพี่กร เลวว :z6: :m16:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 10-04-2017 11:50:03
ถ้าพี่กรยับยั้งชั่งใจอีกนิดก็จะไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น อารมณ์วัยรุ่นอ่ะนะทำอะไรไม่คิด
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 10-04-2017 12:22:06
พี่กร เลวมากค่ะ!!! รู้ว่าผิดแต่ก็ยังทำชั่วๆกะน้องแว่นได้ลงคอ  :m31: :fire: :fire: :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: แม่น้องเปา ที่ 10-04-2017 12:41:59
ไม่เอาน๊า...ไม่อยากให้คู่กับน้องชายแว่นเลย
ฮือออ...ขอคนดีๆคนอื่นเถอะ คนนี้ทำร้ายจิตใจพี่ชายตัวเองนะ ม่ายยยยย :katai1: :katai1: :fire: :fire:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-04-2017 13:11:11
มาเร็วๆนะคะ ค้างมากๆ อยากเห็นผลกรรมของพวกนั้นจังเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 10-04-2017 14:29:24
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 10-04-2017 15:12:06
มัวแต่ห่วงศักศรีบ้าบอ

เป็นไงละ สะใจไหม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: dilokrittisak ที่ 10-04-2017 15:19:44
ไม่น่าเชื่อ
เรื่องนี้มันบ่วงผูกติดเกินไปแล้ว
 :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 10-04-2017 15:43:46
ไม่ได้ทำ แต่รับรู้ในแผนการ
ก็ถือว่าสมคบกันกระทำผิด
      :L1: :L1: :L1:
 :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-04-2017 15:54:59
เห้อ ออ รีบมานะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 10-04-2017 19:14:30
ถ้าไม่รู้ก็ไม่ได้ผิดอะไรมาก แต่นี่รู้ว่าผิดก็ยังทำ เฮ้ออออ เข้าใจว่าวัยรุ่นแต่ต้องคิดบ้าง การเอาความรู้สึกคนอื่นมาล้อเล่นนี่ไม่สนุกเลยนะ อ่ะ สมมุติแว่นฆ่าตัวตายจริงๆแล้วกลุ่มของกรจะรับผิดชอบยังไงจากความคึกคะนองของตัวเอง?? ทำลายความรู้สึกคนอื่นแล้วยังมีหน้าหัวเราะเยาะเป็นเรื่องสนุก จะด่าเชี่ย หรือ เลวก็ยังน้อยไปเลย แล้วพอไม่เป็นไปตามที่ต้องการก็เสียหน้า จะไประรานเค้าอีก นี่ละน้าา คนเรา -*-
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 10-04-2017 19:41:32
ได้)รดอย่าให้กรวิชญ์คู่กับเลนส์เลยนะ เราเข้าใจว่า ถ้าเขากลับตัวได้มันดี แต่มันเหี้ยไปอะ ด่าเหี้ยสงสารเหี้ย สุดท้ายก็ให้อภัยกัน เรารู้ แต่ มันไม่โอเค ต่างคนต่างอยู่เถอะ แค่สปีชี่ร์เดียวกับพี่ต้นก็ จะอ้วกแล้ว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 10-04-2017 20:21:41
ถ้ากรได้คู่กับน้องแว่นจริงๆขอให้โดนดัดสันดานหนักๆ เอาให้รักกันยากยิ่งกว่าคู่ติณฟ้าอีก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 10-04-2017 22:21:44
เพราะความสนุกแค่ชั่ววูบเกือบทำลายคนๆนึงสงสารแว่นคนแบบกรกลับใจกลับตัวเราก็ไม่ให้อภัยแอบร้ายอิอิเรารักแว่นอ่ะ :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 10-04-2017 23:22:01
โหดร้ายกับแว่นสุดๆ. สงสารแว่นมาก,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 11-04-2017 00:55:55
ค่อยๆเคลียไปทีละปม
เอาจริงพี่กรก้หม่ได้เลวบริสุทธิ์100%อะไรเบอร์นั้นนะ
นังมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอะ
แต่ก้โอนอ่อนง่ายๆไปตามเพื่อน วัยคึกคะนอง+พวกมากลากไปจริงๆอะ
แต่น่าจะเคลียกันได้ด้วยดีแน่ๆละ เพราะมีแววว่าพี่กรจะคู่กับน้องเลนส์
แววงานคุกๆๆๆมาแต่ไกลเลยค่ะพี่
รอค่าาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-04-2017 01:38:05
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: monkey_saru ที่ 11-04-2017 06:07:32
สงสารแว่น :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 11-04-2017 15:51:10
ชอบคู่หลักตั้งแต่ต้นเรื่อง :กอด1:
ความแอบรักของคนน้องที่มีฟอร์มจากที่มาอันเจ็บปวดทำให้เกิดกลไกป้องกัน(หัวใจ)ตนเอง
ความแอบรักของคนพี่ที่น่าเอ็นดูและน่าหมั่นไส้
ความ(สาร)เลวของติณที่น่าได้รับการให้อภัยเพราะยังรู้จักสำนึกผิดและตั้งใจจะชดใช้เป็น
ความเจ็บปวดแต่ยังรักเท่าไรก็ไม่อาจไว้วางใจได้อีกแล้วของฟ้า
ความอ่อยแรงแต่ดูแพงของอุ่น
ความสุภาพบุรุษแต่หยุดรักพี่ไม่ได้ของแทน
ความมาแอบๆแต่ดึงดูดความสนใจของคู่น้องมีนา
ความเอาแต่ใจตัวเองของคนแก่กว่าที่ทำให้ลุ้นให้น้องขัดใจเพราะคนอ่านต้องการให้น้องคิดถึงแต่คุณเชษฐ์
..ที่นี่..ตอนนี้(ภาพมาเต็มแบบไม่ต้องนึกเลย)
และความจะตามไปอ่านคู่แฝดแน่ๆค่ะ
ขอบคุณจริงๆที่มีนิยายวายที่ไม่มีดราม่าพ่อแม่และสังคม...สุดยอดจ้า o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 11-04-2017 19:29:28
ไม่น่าเข้ามาอ่านเลยกู......ค้างชิบผาย ไอ้เหี้ยเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :ling2: :ling2: :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 11-04-2017 22:49:14
กรเลวมากค่ะ อารมณ์ประมาณก็ชอบนะแต่ไม่มากพอที่จะปกป้อง
ให้กรคู่กับใครก็ได้ แต่ขออย่าให้คู่กับน้องเลนส์เลยนะคะ มีคู่แล้วเอาแบบกรรมตามสนองหนักๆหน่อย โดนปั่นหัวบลาๆ
แต่ตอนนี้คุณพ่อคุณแม่น่ารักมากที่เข้าใจ ไม่อารมณ์ร้อนด่วนตัดสินใดๆ เลิฟฟฟ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 50%[10/04/60] P.20
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 12-04-2017 08:50:24
---------(ครึ่งหลัง)-------



“อือ…”




เมื่อลืมตาตื่น สิ่งแรกที่แว่นเห็น คือความเบลอ



ภาพทุกอย่างเห็นเป็นเพียงเค้าโครงของข้าวของต่างๆที่ห้องนอนหนึ่งห้องควรจะมี ตู้หนังสือ ทีวี ตู้เสื้อผ้า เด็กหนุ่มควานหาแว่นของตัวเอง แต่กลุบถูกใครบางคนสวมแว่นของเขาเข้ามาให้อย่างอ่อนโยน




“พี่กล้า...”


“ปวดหัวมั้ยแว่น ไหวรึเปล่า?”



ยังไม่ทันจะได้เห็นหน้าชัดๆอีกฝ่ายก็รั้งเขาเข้าไปในอ้อมกอด ลูบศีรษะของเด็กหนุ่มอย่างปลอบขวัญ แว่นเอนตัวเข้าหาฝ่ามืออุ่น ไม่อายที่จะกอบโกยเอาความรักความใส่ใจจากร่างสูงเพื่อลบล้างความรู้สึกที่ยังหลงเหลืออยู่ในอีกจากเหตุการณ์ก่อนหน้า



พี่กร!



“พี่กล้า พี่กรเขา....พี่กล้าไปโดนอะไรมาครับ?!” เด็กหนุ่มที่ผละจากอ้อมกอดของคนรักเพื่อถามถึงคนที่เป็นต้นเหตุให้ตนมานอนอยู่ตรงนี้ แต่รอยช้ำที่มุมปากและแก้มที่เริ่มบวมตุ่ยดึงความสนใจของเขาจากเรื่องนั้นไปจนหมด



“โดนพ่อต่อยน่ะ แหะๆ”



ยังมีหน้ามาแหะๆอีกแน่ะ!



“แล้วไปทำอีท่าไหนถึงได้โดนต่อยมาครับเนี่ย” นิ้วเรียวเล็กแตะที่บาดแผลเบาๆ ทั้งที่หายเจ็บนานแล้ว แต่ร่างสูงก็ยังคงทำสีหน้าเจ็บปวดให้คนรักโอ๋อยู่ดี




“ก็…ต่อยไอ้พี่วิชญ์ไปนิดหน่อย...”



“นิดหน่อยนี่มันแค่ไหนกันครับ” แว่นลูบแก้มที่บวมฉึ่งอย่างเป็นห่วง



“ก็…ไม่น่าตายมั้ง?”


“พี่กล้า!”  เจ้าของชื่อหงอยลงทันทีที่ถูกคนรักเรียกเสียงดุ แว่นถอนหายใจเฮือก ก่อนจะเหลือบไปเห็นอุปกรณ์ทำแผลบนหัวเตียง “ยังไม่ได้ทำแผลเหรอครับ?”



“อือ รอแฟนทำให้” ร่างสูงคลอเคลียที่ข้างแก้มคนรักอย่างออดอ้อน



“พี่ติณณ์ก็อยู่ทำไมถึงไม่ให้พี่ติณณ์ทำให้ล่ะครับ” แม้จะพวกอย่างนั้น แต่ร่างบางก็ยอมหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาแต่โดยดี



“แว่น...รักนะครับ โอ๊ย!”



เด็กหนุ่มเผลอกดสำลีที่ชุบแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อโดนแผลไปเต็มรัก



“มาพูดอะไรตอบนี้ครับเนี่ย ดูซิเจ็บเลย” เด็กหนุ่มบ่น ทว่ารอยยิ้มที่ผุดขึ้นมาบนริมฝีปากทำให้กวินภพรู้สึกคุ้มค่ากับความเจ็บเมื่อครู่ หลังจากที่ทำแผลเสร็จ เด็กหนุ่มขอร้องให้คนรักพาเขาลงไปหากรวิชญ์ แต่ชายหนุ่มส่ายหน้าพรืดจนแว่นเป็นห่วงสวัสดิภาพคอ



“นะครับพี่กล้า”


“แว่นจะลงไปหามันทำไม คนอย่างมันไม่มีสิทธิ์หายใจร่วมโลกกับแว่นด้วยซ้ำ!”ชายหนุ่มขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจ แว่นไม่เคยเห็นกวินภพหัวเสียแบบนี้มาก่อน


“พี่กล้า ผมอยากให้เรื่องนี้มันจบซะที” เด็กหนุ่มกุมมือใหญ่ไว้หลวมๆ “ถ้าการที่จะทิ้งอดีตไว้ข้างหลังหมายความว่าผมต้องคุยกับเขา ผมก็จะทำ”



“แต่ว่า...” กวินภพลังเล ในหัวเตรียมไปด้วยสถานการณ์ต่่างๆที่สามารถเกิดขึ้นได้ ถ้าแว่นสลบไปอีกล่ะ? ถ้าไอ้พี่วิชญ์มันทำอะไรแว่น? ถ้าแว่นเป็นอะไรไปในครั้งนี้แล้วไม่กลับมาเหมือนเดิม?




เขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไง




“ผมไม่เป็นไรหรอกครับ”แว่นพยายามยิ้มให้คนรักสบายใจ “ผมมีพี่กล้าอยู่ด้วยนี่นา”









และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ร่างสูงมายืนกอดอกฮึ่มๆมองร่างทั้งสองของคนรักและลูกพี่ลูกน้องของตนที่เดินออกไปคุยกันในสวนหลังบ้าน ถึงแม้จะอยู่ในลานสายตา แต่เขาไม่ได้ยินอะไรที่สองคนนั้นคุยกันแม้แต่คำเดียว




ซึ่งนั่นเป็นความต้องการของแว่น



“แว่น...”


“ขอโทษนะครับพี่กร ที่พี่กล้าทำร้ายพี่กรแบบนี้”



กรวิชญ์คาดเดาไปต่างๆนานาถึงปฎิกิริยาของอดีตคนรัก ในจินตาการของเขาไม่มีภาพใดเลยที่จบลงด้วยร่างบางยกมือไหว้ขอโทษเขาด้วยสีหน้าเหนื่อยใจแบบนี้



“แว่น...”



“พี่กล้าอาจจะอารมณ์ร้อนไปบ้าง แต่อย่าให้ถึงกับต้องตัดพี่ตัดน้องกันเพราะผมเลยนะครับ”



“แว่น....”



“ที่พี่กล้าทำไปก็เพราะผม ถ้าพี่กรจะเกลียดใคร เกลียดผมเถอะนะครับ”



“แว่น พี่ขอโทษ!”



“เอ๊ะ?”



เด็กหนุ่มมีสีหน้าประหลาดใจ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นตกใจเมื่ออีกฝ่ายทรุดตัวลงไปแทบจะกราบแทบเท้าเขาอยู่แล้ว ร่างเล็กรีบย่อตัวลงรับมือของอีกฝ่ายไว้ไม่ให้กราบลงมา



“พี่กร ไหว้ผมทำไม ลุกขึ้นมาครับ เปื้อนหมดแล้ว” แว่นร้องห้าม แต่ชายหนุ่มไม่มีท่าทีจะลุกกลับขึ้นมา


“พี่ขอโทษ พี่มันเลว ทั้งหมดที่พี่ทำไปพี่ไม่มีข้อแก้ตัว” กรวิชญ์เงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่ม “แต่พี่แค่อยากให้แว่นได้ยินคำขอโทษจากปากพี่”



“พี่กร....” แว่นถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “ผมจะไม่บอกว่าพี่กรไม่ผิด เพราะเราสองคนต่างก็รู้ว่ามันไม่ใช่ความจริง”



กรวิชญ์ก้มหน้าสำนึกผิด



“แต่ผมไม่ได้โกรธพี่” ในตอนที่พูดออกไปนั้น แว่นค้นพบว่านั่นคือความรู้สึกที่นอนนิ่งอยู่ก้นบึ้งของหัวใจตลอดมา “ผมไม่ได้โกรธ...แต่ผมผิดหวัง”



“ผมผิดหวัง ที่ผู้ชายที่มีพร้อมทุกอย่างแบบพี่ กลับใช้สิ่งที่ตัวเองมีเหนือคนอื่น มาทำให้คนที่ไม่มีอะไรอยู่แล้วรู้สึกด้อยค่าเพียงเพื่อสร้างเสียงหัวเราะ ผมผิดหวัง ที่พี่ทำให้คนคนนึงที่ไม่เคยเชื่อในความรักยอมเปิดใจ แล้วปิดประตูใส่หน้าเขาพร้อมด้วยเสียงหัวเราะ”



แว่นสูดลมหายใจเข้าลึกๆ



“แต่คนที่ผมผิดหวังที่สุด คือตัวผมเอง” กรวิชญ์เงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่มอย่างประหลาดใจ “ทั้งที่พี่ไม่ควรจะมีอิทธิพลอะไรกับชีวิตผมแล้ว แต่ผมกลับใช้พี่เป็นข้ออ้าง ทำร้ายคนที่ผมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมทำให้พี่กล้าต้องเจ็บ เพียงเพราะกลัวว่าวันนึงผมจะเสียเขาไปแบบที่พี่ทำกับผม”



เด็กหนุ่มหันกลับไปมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ในบ้าน กอดอกมองพวกเขาทั้งคู่อย่างร้อนรนประหนึ่งว่าหากกรวิชญ์ตุกติกแม้แต่น้อย อีกฝ่ายจะพรุ่งออกมาจากตัวบ้านทันที



“ทั้งที่สมองผมรู้ ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ แต่หัวใจของผมก็ยังไม่ยอมรับฟัง คอยแต่คิดว่าซักวันนึง พี่กล้าจะเดินเข้ามาหาผมพร้อมกับเด็กผู้หญิงที่ดีพร้อมเหมาะสมกับเขาทุกอย่าง แล้วหัวเราะใส่หน้าผมเหมือนที่พี่ทำ”
“กล้า...ไม่ใช่คนแบบนั้น” ชายหนุ่มแก้ตัวแทนลูกพี่ลูกน้องที่ฝากรอยแผลไว้บนใบหน้าของตนไม่ยั้ง



“ผมรู้ครับ” ริมฝีปากรูปกระจับกระตุกยิ้ม “ทั้งที่รู้...แต่ผมกลับทำร้ายเขาซ้ำแแล้วซ้ำเล่า จนวันนึงที่เขาสารภาพรักกับผม ผมถึงได้รู้ว่าคนที่กำลังทำเหมือนที่พี่ทำไม่ใช่พี่กล้า แต่เป็นตัวผมต่างหาก”



“ส่วนเรื่องคืนนั้น..” แว่นหันกลับมาหากรวิชญ์ “ขอบคุณนะครับ ที่มาช่วยผม”



“ถ้าไม่มีพี่ เรื่องเลวร้ายแบบนั้นอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้” กรวิชญ์แย้ง ไม่อยากให้เด็กหนุ่มมองข้ามความจริงว่าเขาเป็นคนทำให้เกิดเรื่องทั้งหมด



“แต่เราก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วนี่ครับ” เด็กหนุ่มนั่งลงบนม้านั่งในสวน รู้สึกเหนื่อยล้าขึ้นมาจากการระบายทุกสิ่งทุกอย่างออกไป “ถึงแม้เรื่องคืนนั้นจะทำให้ผม...กลัวการถูกสัมผัส แต่มันก็ทำให้ผมรู้ ว่าต่อไปผมไม่มีอะไรจะให้เขา ผู้ชายคนนั้นก็พร้อมที่จะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้ผมโดยไม่มีเงื่อนไข”




กรวิชญ์ได้แต่ยืนนิ่ง แม้จะยินดีแต่หัวใจกลับถูกบีบจนแทบกระอักเลือดเมื่อเห็นแววตาของเด็กหนุ่มเมื่อเอ่ยถึงคนรัก
แววตา...ที่เขาอาจจะได้รับซักวันหนึ่ง หากไม่ใช่เพราะความขลาดเขลาและคึกคะนองของตัวเองในวัยรุ่น



“ว่าแต่...พวกพี่โจ๊กเป็นยังไงบ้างล่ะครับ” แว่นถาม หากจะปิดฉากทุกอย่างในวันนี้ อย่างน้อยเขาก็อยากจะรู้ว่าคนพวกนั้นอยู่ที่ไหนแล้ว


“พวกไอ้กองอยู่ในคุก ข้อหาค้ายาเสพติด” ชายหนุ่มตอบ นึกถึงกลุ่มเพื่อนที่เขาเคยคิดว่าเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในช่วงวัยรุ่น
“ส่วนไอ้โจ๊ก...มันขัดขืน เลยถูกวิสามัญในที่เกิดเหตุ”



เด็กหนุ่มหลับตาลง ข้อมูลที่เขาได้มาผิดจากที่เขาคาดไว้มาก



“แว่น...พี่ขอโทษ พี่ขออโหสิกรรมแทนไอ้พวกนั้นที่มันทำไว้กับแว่นด้วย” แม้จะรู้สึกว่าคำขอโทษของตัวเองช่างดูไร้ค่าในเวลานี้ แต่กรวิชญ์ก็ยังอยากพูดมันออกมาให้บ่อยที่สุด


“ผมไม่ต้องการคำขอโทษของพี่” เด็กหนุ่มเงยหน้ามองท้องฟ้า ไม่รู้ว่ากำลังพูดกับกรวิชญ์ หรือดวงวิญญาณของคนที่เป็นหัวโจกของเรื่องทั้งหมด ก่อนจะหันกลับมาหาอดีตคนรักด้วยรอยยิ้มที่สดใสที่สุดที่เขาเคยเห็น



“ผมมีพี่กล้าแล้ว...ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้วล่ะครับ”


แม้จะรู้ว่าไม่เหมาะสม แต่กรวิชญ์ก็อดยิ้มตามไม่ได้ อย่างน้อย ความเลวของเขาก็ยังไม่ได้ทำร้ายดวงแก้วสีใสบริสุทธิ์นี้ให้แตกจนเกินเยียวยา



ขอบคุณสวรรค์



ไม่สิ...



ขอยคุณนะ ต้นกล้า




“พี่กร...” แว่นลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนที่กรวิชญ์จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างเล็กก็ยกมือขึ้นโอบกอดเขาไว้  แว่นกระซิบเสียงแผ่ว ทั้งที่ในสวนแห่งนี้มีเพียงพวกเขาแค่สองคน “หมดเวรหมดกรรมกันแล้วนะครับ เราสองคน...อย่าได้เจอกันอีกเลยนะ”









กรวิชญ์เดินกลับเข้ามาในตัวบ้านก่อนร่างเล็กขอเวลาอยู่กับตัวเองซักพัก ชายหนุ่มพนมมือไหว้ลาญาติผู้ใหญ่ทั้งสองที่เขา
เคารพรักไม่ต่างจากบิดาและมารดาแท้ๆ คุณวรภพเพียงแต่กอดอก ส่วนคุณเดือนดารายังคงยกมือรับไหว้ แต่ไม่พูดอะไรกับหลานชายแม้แต่คำเดียว



กวินภพกับเหนือฟ้ายืนอยู่ด้วยกัน ทั้งสองมองมาที่เขาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร แต่ก็พยักหน้าให้เมื่อชายหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิง
ลา กรวิชญ์เดินออกไปยังรถที่จอดไว้หน้าบ้านตามลำพัง หากไม่ติดร่างสูงที่ยืนกอดอกพิงตัวรถของเขาอยู่



“แล้วมึงจะเอายังไงต่อ วิชญ์” ติณณ์ภพถาม ดวงตาคมกวาดมองสภาพของอดีตเพื่อนสมัยมัธยมปลายถึงแม้จะไม่สนิทกันมาก แต่ก็เคยไปไหนมาไหนด้วยกันพอสมควร



“กูคงกลับอเมริกา ไม่มาไทยอีกแล้้วล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มอย่างอ่อนแรง “สิ่งเดียวที่แว่นขอ...กูอยากทำให้ได้”


“ไว้ว่างๆกูไปเยี่ยม รักษาตัวนะมึง” ติณณ์ภพตบบ่าเพื่อน หัวเราะในลำคอเมื่ออีกฝ่ายร้องซี้ดขึ้นมาเมื่อโดนแผล


“ว่าแต่มึงเถอะ” กรวิชญ์หันกลับไปมองในตัวบ้าน ถึงแม้จะตัวสูงชะลูกกว่าสมัยก่อนหลายเท่า และไม่ได้ใส่แว่นกรอบเหลี่ยมที่ใหญ่กว่าหน้า แต่เขาก็ยังคงจำเหนือฟ้าได้ดี “ไม่ได้เลิกกันไปแล้วเหรอ?”



กรวิชญ์เป็นเพียงคนเดียวในโลกที่ทราบเรื่องของพวกเขา เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นคนรับโทรศัพท์จากเหนือฟ้าในวันที่ร่างสูงเมาจนไม่ได้สติ



“กูไม่รู้...ว่าตอนนี้กูกับฟ้าอยู่ตรงไหน” ชายหนุ่มผิวคล้ำตอบตามความจริง “กูรู้แค่ว่า เขาให้โอกาสครั้งที่สองกับกู กูจะไม่ยอมให้มันจบลงเหมือนครั้งแรกแน่”



กรวิชญ์มีสีหน้าประหลาดใจ แต่ก็แสดงความยินดีกับเพื่อน



“มึงโชคดีกว่ากูมากนะติณณ์ อย่าทำพังล่ะ”



กรวิชญ์ได้แต่บอกเพื่อนไปแบบนั้น ก่อนจะเปิดประตูก้าวขึ้นรถ ติณณ์ภพมองส่งเพื่อนไปจนลับสายตา เขายังคงไม่เข้าใจ ว่าทำไมสวรรค์ถึงได้ตัดสินใจให้กรวิชญ์ได้รับผลจากการกรรมที่ตัวเองก่อไว้ แต่เขากลับได้รับโอกาสที่จะแก้ไขเรื่องผิดพลาดในอดีต



ทั้งๆที่เขาเคยทำเรื่องเลวร้ายกับเหนือฟ้า มากกว่าที่กรวิชญ์ทำไว้กับแว่นหลายเท่าตัว








ทั้งๆที่เขาก็เลวไม่ต่างจากมันแท้ๆ








--------------


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


รักทุกโคนนนนนน

ไรท์รอผลสอบอยู่ ถ้าจู่ๆไรท์หายไปอาจจะแปลว่าสอบตก เฟล นอนร้องไห้อยู่ที่มุมใดมุมนึงของโลกนะฮะ55555 :z3: :z3: :z3: :z3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 12-04-2017 09:51:27
ติณท์ มันต่างกันตรงฟ้า รักและหลงนายมากไง เขาเลยให้โอกาส อยากจะบอกว่า ถ้าคู่ติณท์ฟ้าไม่สมหวัง เราจะไ่ม่เสียใจ สำนึกผิดก็ดี แต่แบบให้ดีกันตอนนี้ก็ไม่โอ เล่นตัวไปอีกสักสองสามปีไหมฟ้า 5555

แต่จริง ๆ พี่ติณท์ มันก็ดีนะ แค่แบบ สงสารฟ้าโดนมาเยอะ คือให้อภัยกัน กลับมาเป็นพี่น้อง แต่มากกว่านั้นก็รอไปก่อน .



น้องแว่นกับพี่ต้นน่ารักไปไหน น่ารักเกิน น่ารักสุด ๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 12-04-2017 10:00:27
ชอบบบบบบบ :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 12-04-2017 10:04:26
เพราะแกเป็นตัวเอกของเรื่องไงติณห์แกถึงได้คู่กับฟ้า 55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 12-04-2017 10:46:42
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: Kmiew ที่ 12-04-2017 10:54:22
ขอให้ไอ้พี่ติณณ์โดนหนักๆนะ ความจริงไม่อยากให้คู่กับเหนือเลยแต่ถ้าต้องได้คู่กันก็ขอให้เจ็บช้ำยิ่งกว่าที่ทำกับเหนือไว้ก่อน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 12-04-2017 13:07:00
รออ่านเรื่องของฟ้าต่อค่ะ ชอบตัวละครตัวนี้มากกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 12-04-2017 14:27:01
ยังไม่ถึงเวลาที่จะได้รับไงพี่ 55555

รอหน่อยนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 12-04-2017 14:49:46
สาสมกับคนที่ทำร้ายแว่นละ :mew2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-04-2017 15:01:38
รักนะแว่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 12-04-2017 16:06:12
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 12-04-2017 19:36:49
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-04-2017 21:55:55
 :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-04-2017 22:03:53
คิวต่อไปก็พี่ติณณ์นั่นแหละ โดนแน่ๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 12-04-2017 22:08:50
นี่ยิ่งอยากรู้อดีตแบบละเอียดๆของติณณ์ฟ้าเลยอะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 12-04-2017 22:33:40
นี่ก็โดนสนองกรรมบ้างแล้วนะ แต่ยังไม่สุดงัยพี่ติณณ์ รอแพร๊บ :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 12-04-2017 23:35:54
เพราะเหนือฟ้ารักติณณ์มากจนยอมทุกอย่างไง
ยอมเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอีกครั้งเพราะรักเพื่อน
แต่ลึกๆก้อยากกลับไปอยู่ข้างๆคนที่รักที่ตัดใจไม่ได้ซักที
ต้องบอกว่าติณณ์โชคดีมากที่เหนือฟ้ารักมากขนาดนี้
แว่นเข้มแข็งมากอะตอนนี้ เปิดใจยอมรับทุกอย่าง
ยอมรับความอ่อนแอความผิดพลาดของหัวใจตัวเอง
และเมื่อยอมรับได้เราก้จะแก้ปัญหาได้อย่างถูกจุด
ส่วนพี่กล้านี่ตอนนี้ค่าตัวแพงนะคะ555 มาแวบๆ
มาบทอ้อนแหนล้วนๆเลยย
แอบสงสารพี่กรนะ แต่ในเมื่อพี่ก้ไม่ได้เลวขนาดนั้น
ซักวันก้คงเจอคนของตัวเองแหละ
พอถึงวันนั้นก้ดูแลเค้าให้ดีๆละกันนะ
อดีตมีไว้เพื่อเป็นบทเรียน อย่าให้มันตามหลอกหลอนเราเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 13-04-2017 00:16:20
 :3123: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 13-04-2017 00:35:54
รู้ว่ามันมีหลายคู่จนจะกลายเป็นซีรี่ย์แล้วแต่ว่าอยากเห็นคู่ของกรจริงเชียว บางทีบทลงโทษของตัวละครนี้มันยังน้อยเกินไป
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 13-04-2017 00:43:42
 o13 o13“พวกไอ้กองอยู่ในคุก ข้อหาค้ายาเสพติด” ชายหนุ่มตอบ นึกถึงกลุ่มเพื่อนที่เขาเคยคิดว่าเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในช่วงวัยรุ่น
“ส่วนไอ้โจ๊ก...มันขัดขืน เลยถูกวิสามัญในที่เกิดเหตุ”
 yes!!!!!!!สมแล้วที่พวกนั้นเจอจุดจบแบบนี้จริงๆไม่ได้อะไรมากเลยนะถ้าพวกมันสำนึกเหมือนกรแต่ใครจำได้บ้างตอนที่แว่นโดนขู่ว่าไม่ให้เอาเรื่องยี่ๆๆๆนึกแล้วเกรียดพวกเลวนั้นจริงๆๆส่วนกรโชคดีละกัน :bye2: :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 13-04-2017 16:41:19
ดีใจกับแว่น ให้อภัยใครได้ก็ไม่ปลดล็อคได้เท่ากับให้อภัยตัวเอง
ขอบคุณพี่กรที่เข้ามาทำให้แว่นได้รู้ว่าความรักที่แท้และคุณค่าที่ควรโอบอุ้มทะนุถนอมอยู่ที่ไหน
เป็นกำลังใจให้พี่ติณ ขอให้ฟ้ามีวันดีๆแบบแว่นแบบไม่มีอะไรตกค้างและติดค้างในใจอีกต่อไป
ขอบคุณคนแต่งที่แต่งนิยายเรื่องนี้มาให้หัวใจคนอ่านได้ชุ่มฉ่ำ
และขออวยพรให้ผลการเรียนออกมาดีๆ(ไทย)อย่างที่หวังไว้ มีความสุขกับทุกวันของชีวิตนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 13-04-2017 19:45:40
 :-[ :-[ :-[ :-[ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: monkey_saru ที่ 13-04-2017 22:26:36
ตอนนี้กลัวใจแต่เรื่องฟ้ากับติณเรื่องเดียวเลย :ling3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 20th Dx: 1st Rx sertaline 100%[12/04/60] P.21
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 14-04-2017 09:44:32
21st Diagnosis: (2nd Rx): Aspirin






คิดว่าเรื่องทุกอย่างจะราบรื่นหลังจากนั้นใช่มั้ย?






ถึงแม้การรักษากับจิตแพทย์จะส่งผลดีขึ้นอย่างต่อเนื่องหลังจากบทสนทนาที่เขามีกับกรวิชญ์ แต่ในความเป็นจริง ทั้งคู่ยังคงติดปัญหาอันยิ่งใหญ่ที่ยังไม่มีใครก้าวข้ามผ่านได้




เขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร




“ก็เลยมาปรึกษาพี่?” น้ำอุ่นเลิกคิ้ว เป่าควันหอมกรุ่นออกจากถ้วยกาแฟร้อนของคาเฟ่เล็กๆในโรงพยาบาล



“เอ่อ...ครับ”



แว่นเกาแก้มอย่างอายๆ หลังจากที่เขาเป็นว่าการพาแทนไทยไปขอคำแนะนำจากติณณ์ภพดูจะได้ผลดีกับคู่ของเพื่อนรัก เด็กหนุ่มจึงตัดสินใจขอนัดเจอปู่รหัสของตัวเองหลังจากมั่นใจว่าหนังหน้าของตัวเองผ่านร้อนผ่านหนาวมามากพอที่จะทนรับแววตารู้ทันของอีกฝ่ายได้




“อืม…ใช่ว่าพี่จะไม่เข้าใจนะ” น้ำอุ่นยกกาแฟขึ้นดื่มอึกหนึ่ง “แต่ที่พี่ไม่เก็ท คือคนนี้เนี่ย ตามเพื่อนมาทำไม”




ดวงตาเรียวเหลือบมองคนรักที่นั่งคนกาแฟอยู่ข้างกาย แทนไทยเงยหน้าขึ้นเมื่อรู้สึกว่าถูกพูดถึง ก่อนยิ้มแฉ่งให้น้ำอุ่น




“ก็ผมคิดถึงพี่อุ่นนี่นา ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”




เด็กหนุ่มร่างสูงเลื้อยจากที่นั่งคลอเคลียคนรักอย่างไม่แคร์สายตาประชาชี น้ำอุ่นยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่บนริมฝีปากขณะยันใบหน้าของเด็กหนุ่มรุ่นน้องไว้




“อะไรกัน เพิ่งเจอกันเมื่อวานไม่ใช่รึไง”



“นั่นมันตั้งยี่สิบเอ็ดชั่วโมง สิบสี่นาที ห้าสิบสามวินาทีแล้วนะครับ ผมจะเฉาตายอยู่แล้ว ฮือออออ”



“ไอ้แทน ทำอะไรก็สงสารกูนิดนึง” แว่นยืดตัวข้ามโต๊ะเพื่อตบกบาลเพื่อนรักโดยเฉพาะ



“โอ๊ย! มึงนั่นแหละ พี่อุ่นว่างแค่นี้ยังมาช่วงชิงเวลาอันมีค่าของกู” แทนไทยโวยวาย




“ถ้ายังเถียงกันไม่เลิกพี่จะกลับแล้วนะ” น้ำอุ่นยิ้มอ่อน หยุดการทะเลาะของเพื่อนรักทั้งสองกลางอากาศ แทนไทยส่งสายตาคาดโทษให้เพื่อนรักที่เลิกคิ้วอย่างท้าทาย แต่ก็ยอมหุบปากฉับแต่โดยดี



“แล้ว อยากถามอะไรพี่ล่ะ?”


“คือ…ผมต้องเริ่มยังไงเหรอครับ?” แว่นเกาศีรษะ




น้ำอุ่นมีสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะหันไปหาคนรักที่นั่งงอนแก้มป่องพองลมเป็นปลาปักเป้าจากการโดนดุเมื่อครู่



“ปกติพี่ทำยังไงเหรอ?”


“เอ๊ะ?” เด็กหนุ่มมีสีหน้าตื่นๆ หันมองเพื่อนรักสลับกับคนรักอย่างไม่รู้ว่าควรตอบคำถามดีมั้ย



“เรื่องนี้แทนน่าจะรู้ดีว่าพี่นะ” น้ำอุ่นว่า ขโมยกาแฟของคนรักมาดื่ม ปล่อยให้เพื่อนรักทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างไม่รู้จะพูดอะไร
แทนไทยพยายามคิด แต่สิ่งที่พวกเขาทั้งสองทำดูจะรุนแรงเกินกว่าจิตใจอันบอบบางของแว่นจะรับไว้




อีกอย่าง เขายังอยากให้แว่นมองพี่อุ่นด้วยสายตาเคารพนับถือเหมือนเดิมอยู่




“ก็…ทำใจให้สบายมั้ยอ่ะ คือกูไม่รู้ กูอาศัยฟีลลิ่งล้วนๆ”



“ถ้ามันง่ายขนาดนั้นมึงคิดว่ากูจะปากหน้ามาหาพี่อุ่นมั้ย” แว่นถามเสียงห้วน



“พี่ว่านะ” น้ำอุ่นเอ่ยขึ้น “ที่แทนพูดก็ไม่ผิด อย่าไปคิดอะไรมาก ร่างกายของเราถูกสร้างมาให้รู้อยู่แล้วว่าจะต้องทำยังไงเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ ถ้าอะไรที่แว่นรู้สึกว่ามันผิดปกติ ก็บอกให้เขาหยุด พี่ว่าน้องต้นกล้าเป็นคนดี เรื่องแบบนี้ถ้าเชื่อใจกันก็น่าจะไม่มีปัญหานะ”




“แต่มึงต้องพูดให้หนักแน่นนะ” แทนไทยรีบบอกเพื่อนรักอย่างเป็นห่วง “บอกว่าไม่คือไม่ หรือไม่ก็สร้างเซฟเวิร์ดไปเลย กำหนดไว้ว่าถ้ามึงพูดคำนี้คือหยุด”




“มันมีด้วยเหรอวะ ที่บอกว่าไม่แล้วไม่ได้แปลว่าไม่เนี่ย?” เด็กหนุ่มมีสีหน้างุนงง



“ก็…” แทนไทยเหล่ตามองคนรักที่นั่งอยู่ข้างๆพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ น้ำอุ่นยังคงทำหน้าเหมือนสิ่งที่คนรักพูดไม่ได้เกี่ยวอะไร
กับตน แต่มือเรียวที่ฟาดป้าบเข้ากลางหลังจนเด็กหนุ่มร่างสูงสะดุ้งทำให้แว่นรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ไม่รู้สึกรู้สาอะไรอย่างที่คิด




“ใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้ว พี่ไปก่อนนะ โชคดีนะแว่น”





“มึงอ่ะ ทำพี่อุ่นหนีไปเลยเห็นมั้ย” แว่นด่าเพื่อนสนิท แทนไทยเพียงแต่ยิ้ม ทั้งสองเดินออกจากคาเฟ่ไปทางจุดจอดรถของโรงพยาบาลเพื่อขึ้นรถเวียนกลับไปยังอาคารเรียนรวม โชคดีที่ตอนนี้หลายคณะยังไม่กลับมาเรียนหลังจากกลางภาคทำให้ถนนหนทางรวมทั้งรถสาธารณะมีที่ว่างอยู่ตลอดเวลา




“ผมต้องบอกคุณกี่ครั้งถึงจะพอ เลิกตามรังควานผมซะที” เสียงหวานที่ดังขึ้นจากซอกหลืบหนึ่งของทางเดินโรงพยาบาลที่ไม่มีคนผ่านทำให้ทั้งสองหยุดชะงัก เสียงของคนพูดไม่ได้ดังอะไรมาก หากเป็นคนเดินผ่านไปมาคนอื่นอาจจะไม่ได้สนใจ แต่สำหรับทั้งสองที่เพิ่งพูดคุยกับเจ้าของเสียงมารู้ดีว่าเขาเป็นใคร




แว่นกวักมือเรียกเพื่อนตัวสูง ย่อตัวลงใช้ถังขยะบดบังร่างของตัวเองไว้ แทนไทยมีสีหน้าลังเล แต่เมื่อถูกกวักมือเรียกซ้ำๆชายหนุ่มจึงยอมลงไปนั่งข้างเพื่อนสนิทแล้วโผล่ศีรษะออกมาดูสถานการณ์




น้ำอุ่นในชุดกาวน์ยืนหันหลังให้กับพวกเขา แต่สีหน้าหวาดกลัวของมีนในชุดนักศึกษาที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้าอีกฝ่ายบ่งบอกว่าชายหนุ่มไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก




“คุณธารครับ ผมขอร้อง อย่างน้อยวันเกิดคุณเชษฐ์...”




“ถ้าผู้ชายคนนั้นประสบอุบัติเหตุ เป็นโรคร้ายแรง หรืออะไรก็ตาม อะไรที่ผมช่วยยื้อชีวิตเขาได้ ผมยินดีจะช่วย อย่างน้อยที่สุดก็ในฐานะบุคลากรทางการแพทย์คนนึง แต่นอกจากนั้น ก็ทางใครทางมัน” เสียงหวานขัดอย่างเย็นชา แว่นไม่เคยได้ยินน้ำเสียงแบบนี้ออกจากปากของปู่รหัส แค่ฟังขนอ่อนหลังคอเขาก็ลุกพรึ่บพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย แทนไทยที่ขมวดคิ้วมุ่นทำท่าจะลุกออกไป แต่แว่นคว้าตัวเพื่อนสนิทไว้ทันเวลา



“ได้โปรดเถอะครับคุณธาร ถ้ามันเป็นเพราะผม ผมจะไม่ยุ่งกับคุณเชษฐ์อีก” ถึงแม้น้ำเสียงจะสั่นเครือราวกับจะร้องไห้ แต่ร่างเล็กก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ




“อย่าสำคัญผิด มีนา” เสียงเย็นของน้ำอุ่นเจือแววขบขัน ราวกับอีกฝ่ายกำลังเล่าตลกร้ายบางอย่างให้เขาฟัง “ผมไม่เคยเกลียดคุณ ถามว่าในฐานะเพื่อนร่วมโลก ผมรังเกียจสิ่งที่คุณกำลังทำมั้ย? ก็มีบ้าง แต่มันก็ไม่ใช่กงการอะไรของผม”




ร่างโปร่งก้าวเข้าไปใกล้เด็กหนุ่มที่ยืนตัวสั่น เชยคางมนให้เงยขึ้นสบตาเขา มีนสะดุ้ง แต่ไม่ยอมขยับไปไหน




“คนที่ผมเกลียด คือผู้ชายคนนั้น ความเกลียดของผมมันหยั่งรากลึกมานานกว่าที่คุณจะก้าวเขามาในชีวิตเขาเสียอีก”




น้ำอุ่นปล่อยมือจากใบหน้าของอีกฝ่าย




“ถ้าคุณยังไม่เลิกยุ่งวุ่นวาย พยายามให้ผมไปเจอกับเขาอีก ทั้งซัน ทั้งแว่น ทั้งแทนไทย จะได้รู้ ว่าเพื่อนที่แสนเรียบร้อยของตัวเองทำอาชีพเสริมอะไรในเวลาว่าง” ชายหนุ่มกอดอก “ถูกเชิญออกด้วยข้อหาค้าประเวณี ศพคงไม่สวยเท่าไหร่ คุณว่าไหม”




มีนก้มหน้านิ่ง ไหล่บางสั่นระริกอย่างห้ามไม่อยู่




“อย่ามายุ่งกับผม ถ้ายังอยากมีชีวิตที่สงบสุข จำไว้”




เพื่อนรักทั้งสองกลิ้งตัวหลบเข้าไปในสนามหญ้าข้างทางแทบไม่ทันเมื่อร่างโปร่งสะบัดชายเสื้อหมุนตัวเดินกลับออกมา เมื่อเห็นทั้งน้ำอุ่นและมีนาเดินออกจากตรงนั้นไปแล้ว แว่นจึงได้ดึงแทนไทยออกมาจากพงหญ้า ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ไม่ถูกจับได้




“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?” แทนไทยพึมพำอย่างสับสน ไม่รู้จะโกรธกับท่าทางของคนรัก หรือตกใจกับข้อมูลที่ได้รับ แล้วคุณชื่อเชษฐ์เป็นใคร ทำไมถึงได้มีอิทธิพลกับชีวิตของทั้งสองคนนี้นัก




“ไอ้แทน กูรู้ว่าถ้ามองจากเมื่อกี้พี่อุ่นดูไม่ใช่คนดีเท่าไหร่ แต่กูอยากให้มึงคิดถึงมุมมองของพี่เขาด้วย” แว่นเอ่ยดักทาง แต่คนที่ยังไม่เข้าใจเหตุการณ์ได้หันมามองเพื่อนอย่างงุนงง




เด็กหนุ่มถอนหายใจ





“กูมีเรื่องของมีน กับผู้ชายที่ชื่อเชษฐ์จะเล่าให้มึงฟัง”












แทนไทยยกมือขึ้น เตรียมจะเคาะประตูห้องพักที่เขามาบ่อยเสียจนแทบจะกลายเป็นรูมเมทของเจ้าของห้อง แต่หดมือลงอย่างลำบากใจ สิ่งที่เขาได้รับรู้ในวันนี้มันมากเกินกว่าที่ร่างสูงจะประมวลผลไหว




มีนกับพ่อของพี่อุ่น..




เขาไม่ใช่คนที่ชอบจี้ให้คนอื่นพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา แต่ในกรณีนี้ ความเกลียดชังที่อีกฝ่ายมีต่อบิดาส่งผลกระทบต่อตัวของน้ำอุ่นโดยตรง เข้าอยากมีส่วนช่วยเหลืออีกฝ่ายในมุมนั้นของชีวิต




อยากให้ร่างโปร่งรู้ว่าสามารถไว้ใจเขาได้ในทุกๆเรื่อง



“อ้าว แทน จะมาทำไมไม่บอก เข้ามาก่อนสิ”




ประตูห้องถูกเปิดออกโดยคนรักของเขาในชุดเสื้อยืดตัวหลวมเพียงตัวเดียว น้ำอุ่นมีสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อยแต่ก็เปิดประตูออกกว้างให้คนรักเข้ามาในห้อง ร่างสูงก้าวเข้ามาตามคำเชิญ ถึงแม้จะมาที่นี่นับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้แทนไทยกลับประหม่าจนเลือกที่จะนั่งบนเก้าอี้เขียนหนังสือแทนที่จะรวบตัวเจ้าของห้องลงไปบนเตียงด้วยกัน



น้ำอุ่นเลิกคิ้ว ตวัดขาคร่อมบนตักของลูกครึ่งหนุ่ม แขนเรียวดอบคล้องรอบคอคนรักทำให้เสือ้ยือดที่ปกคลุมแค่หมิ่นเหม่อยู่แล้วเลิกสูงจนแทบไม่มีอะไรปิดต้นขาขาว




เด็กหนุ่มแทบจะตะปบต้นขาขาวเนียนแล้วตวัดให้เกี่ยวรอบเอวเขาตามสัญชาตญาณ




ตั้งสติสิวะไอ้แทน!



“พี่อุ่น...”



“เป็นอะไรน่ะเรา ท่าทางเครียดๆ เรียนหนักเหรอ?” ร่างโปร่งเอียงคอถาม “เดี๋ยวพี่ช่วยนะ”


“พี่อุ่นครับ เดี๋ยว..” ริมฝีปากบางซุกไซร้ซอกคอของคนรักอย่างชำนาญ ถึงแม้น้ำอุ่นจะไม่มีประสบการณ์ แต่ชายหนุ่มก็ถือว่าเป็นคนที่เรียนรู้เร็วคนหนึ่ง “อืม..พี่...เดี๋ยวครับ”



“เครียดเหรอ กล้ามเนื้อตึงเชียว” น้ำอุ่นขบเม้มเบาๆที่ต้นคอคนรัก กระซิบด้วยน้ำเสียงหวานหยด “ตรงนี้ก็ตึง”



สะโพกกลมกลึงบดเบียดกล้ามเนื้อที่เครียดที่สุดในร่างกายของคนรัก แทนไทยถึงกับกัดริมฝีปาก อยากลงโทษจอมซนบนตักใจจะขาด แต่กลัวว่าหลังจากนั้นจะไม่มีโอกาสได้คุยกัน



“พี่อุ่น พอก่อนครับ” คนอายุน้อยกว่าดันร่างของคนรักลงจากตักด้วยแรงไม่เบานัก แต่แค่นั้นก็มากพอที่จะทำให้ดวงตาสีอัลมอนด์ไหววูบ น้ำอุ่นก้าวถอยหลังกลับไปนั่งบนเตียง พยายามควบคุมเสียงให้ฟังดูเป็นปกติ



“แทน…พี่ทำอะไรผิดรึเปล่า?”



“พี่อุ่น มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ คือผมอยากมาคุยเรื่องสำคัญจริงๆ” แทนไทยคุกเข่าลงบนพื้นข้างเตียง กุมมือคนที่มีสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ทั้งที่ริมฝีปากยังมีรอยยิ้มจางๆประดับอยู่



“…?” ร่างโปร่งนั่งนิ่ง รอฟังธุระที่คนรักว่า



“วันนี้ผมได้ยินที่พี่คุยกับมีน...เรื่องคุณพ่อของพี่...”



เพียงแค่ประโยคนั้นหลุดออกจากปาก สีหน้าของร่างโปร่งก็ปิดกั้นตัวเองลงราวกับเครื่องคอมพิวเตอร์ชัตดาวน์ น้ำอุ่นผุดลุกขึ้นจากเตียง พยายามดึงมือเรียวออกจากการเกาะกุมของร่างสูง แต่แทนไทยดึงไว้ไม่ยอมปล่อย



“แทน ปล่อยพี่...”



“พี่อุ่น ผมไม่อยากให้พี่ทำแบบนี้..”



“พี่บอกให้ปล่อย”


“พี่อุ่น...”



“ถ้าแทนไม่ปล่อย เราเลิกกัน” เสียงหวานเย็นเยียบ เหมือนน้ำเสียงที่น้ำอุ่นใช้ตอนที่คุยกับมีนา แต่ถึงแทนไทยจะดูเป็นคนง่ายๆสบายๆกับทุกเรื่อง เขาก็ไม่ได้เป็นคนที่จะยอมถอยง่ายๆเพียงเพราะคำขู่




“เอาสิครับ ถ้าความรักของผมมันมีความหมายน้อยขนาดนั้นสำหรับพี่” เด็กหนุ่มไม่ยอมปล่อยมือของคนรัก มิหนำซ้ำยังกุมกระชับแน่นยิ่งกว่าเดิม “แต่อย่างน้อยก็ให้ผมได้ช่วยพี่ซักนิดก็ยังดี”




“ทำไมกัน ทำไมทุกๆคนต้องพยายามลากพี่กลับไปหาผู้ชายคนนั้น” น้ำอุ่นทรุดกลับลงไปบนพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง “ทำไมถึงไม่ปล่อยให้พี่อยู่ในส่วนของพี่”



“ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมก็ไม่ได้จะอะไรหรอกครับ” แทนไทยถอนหายใจ ทรุดตัวลงบนเตียงแล้วดึงร่างบอบบางเข้ามาในอ้อมกอด “แต่นี่แค่พูดถึง สีหน้าพี่ก็มีแค่ความโกรธ ความโมโห ความเกลียดชัง แบบนี้น่ะเหรอครับที่เรียกว่าอยู่ส่วนใครส่วนมัน”




“แทนไม่เข้าใจ...”




“ก็ทำให้ผมเข้าใจสิครับ” เด็กหนุ่มเชยคางมนขึ้น จ้องลึกลงไปในดวงตาสีน้ำตาล “ให้ผมอยู่เคียงข้างพี่ ไม่ว่าจะเรื่องดี หรือเรื่องร้าย”




น้ำอุ่นมีสีหน้าลังเล แต่เมื่อเห็นแววตาแน่วแน่ของคนรัก ร่างโปร่งจึงยอมเปิดปากเล่าอย่างไม่เต็มใจ







-----------(ครึ่งแรก)-------




คาดว่าลงตอนนี้เสร็จอาจจะวาร์ปจนถึงสิ้นเดือน เนื่องจากอาจจะต้องไปในที่ที่ไม่มีเน็ต แต่ถ้ามีจะพยายามมาอัพเน้ออออออ


น้องแว่นน่าจะเหลืออีกห้าหกตอน ไม่รวมตอนพิเศษและอดีตติณณ์เหนือ...

ว่าแล้วก็คอนเฟิร์มซะหน่อย


มีอดีตติณณ์เหนือเป็นตอนพิเศษ ถ้ามันยาวมากอาจจะต้องเป็นเรื่องสั้น แต่ค่อนข้างมั่นใจว่าน่าจะเป็นตอนพิเศษ ไม่แยกเรื่อง55555

และเนื่องจากแว่น ใกล้จบ(บอกว่าใกล้แต่ก็หลายตอนแหละมั้ง5555) เจ้าเปิดเรื่องใหม่ทิ้งไว้ก่อนจะวาร์ปถึงสิ้นเดือน ชื่อเรื่อง


Your Stranger รัก||ไม่||ลืม

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59401.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59401.0)



เผื่อใครจะอยากรู้สาเหตุที่พี่อุ่นเกลียดคุณพ่อเข้าใส้ก่อนครึ่งหลังจะมา อิอิ




 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:








หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 14-04-2017 10:51:39
 :3123: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 14-04-2017 12:03:09
ฟังเพลง fool ของ winner แล้วรู้สึกตรงกะ ติณเหนือมากอ่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-04-2017 12:50:20
เห้ออออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-04-2017 13:27:26
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-04-2017 14:32:55
ถึงคราวของคู่นี้บ้างละนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: dilokrittisak ที่ 14-04-2017 15:07:04
มีนน่าสงสาร :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 14-04-2017 16:04:25
รออ่านตอนต่อไปๆๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-04-2017 16:36:26
พี่น้ำอุ่น แทนไทย   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
มีน แทนไทย ก็อยากให้พ่อลูกเข้าใจกัน
แม้จะไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างพ่อกับ พี่น้ำอุ่น
     :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 14-04-2017 17:24:49
 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 14-04-2017 18:11:13
ถ้าเราเป็นพี่อุ่น เราจะเกลียดทั้งสองคน ใครจะรับได้ จริงมั้ย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 14-04-2017 20:14:46
เพิ่งอ่านรวดเดียววันนี้  บอกเลยว่าชอบมาก   ติดตามๆ รีบมาต่อเลยคะเรารออยู่
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 14-04-2017 22:08:09
วายๆๆๆ วอดวายไปหมด โอ๊ยยยย เรื่องคุณพ่อๆเรื่องนู้นก็หนักเอาการ
แต่ชอบความอ่อยของพี่น้ำอุ่นมาก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 15-04-2017 05:06:42
นี่มาแนวสงสารมีนามากกว่าสงสารอุ่นนะ555
คือมองว่าทั้งคู่ตกอยู่ในสถานะเดียวกันคือเป็นเหยื่อของผู้ชายคนเดียวกัน
ที่มีนาต้องอยู่กับเชษฐ์น่าจะเป็นเรื่องสุดวิสัยจนลามไปถึงเรื่องติดใจติดกาย
และถูกพันธนาการจนไม่สามารถหลบหนีไปไหนได้รอดพ้นจากบ่วงรักเล่ห์สเน่หา
ส่วนอุ่นด้วยเพราะความอะไรของพ่อนี้ทำให้เกิดความสูญเสียที่ทำให้เป็นแผลลึกในจิตใจจนไม่อาจจะอภัยให้ได้
ทำให้เผื่อแผ่ความรู้สึกนั้นมาฟาดฟันคนที่เกี่ยวข้องกับพ่อด้วย
เลยสงสารมีนามากกว่าเพราะมองว่ามีนาโดนทั้งพ่อทั้งลูกรังแกถึงจะเป็นเพราะบางเรื่องมีนาจะว้อนท์เองก็ตามที^^
ชอบตัวละคร3คนนี้มากๆ สนุกกับการได้อ่าน และรอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ ขอบคุณมากๆ :กอด1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 15-04-2017 09:19:41
รอฟังเรื่องราวของพี่อุ่น ให้พี่อุ่นได้ปลดทุกข์ คลายปมเหมือนน้องแว่นซะที

แล้วคู่ของฟ้ากับพี่ติณณ์จะไปได้ไกลขนาดไหนนะ

 :katai5:  :katai5:   :katai5:   :katai5:

หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 50%[14/04/60] P.22
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 15-04-2017 09:20:22
_____(ครึ่งหลัง)________



“แทนจำได้ใช่มั้ย ที่พี่เคยเล่าให้ฟังว่าพ่อของพี่เป็นคนเจ้าชู้ ตั้งแต่ตอนที่แม่พี่ยังมีชีวิตอยู่ ไปจนถึงหลังจากที่ท่านเสียชีวิตตอนพี่อยู่ปีหนึ่ง เขาก็ยังไม่เลิกสันดานเสียๆนั่น”



แทนไทยพยักหน้า เขาพอจะนึกออกว่านั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้น้ำอุ่นเกลียดบิดาบังเกิดเกล้าเข้าใส้



“แต่มันก็ไม่ใช่เหตุผลทั้งหมดหรอกนะที่ทำให้พี่เกลียดเขา” ร่างโปร่งยิ้มขื่น “รู้มั้ย ตอนที่แม่ป่วย แล้วพี่ถูกบังคับให้ใส่เสื้อผ้าผู้หญิงและไว้ผมยาวแก้เคล็ด ผู้ชายคนนั้นรู้เห็นทุกอย่าง แต่ไม่เคยออกปากช่วยพี่ ไม่เคยเลยซักครั้ง เขายอมให้คนของคุณยายพาพี่ไป ทำเหมือนว่าไม่อยากให้ใครรู้ ว่าเด็กประหลาดผิดเพศนั่นเป็นลูกของเขา”



น้ำอุ่นเอนตัวพิงอกแกร่ง ก่อนจะเล่าต่อ



“หลังจากที่แม่พี่เสีย เขาส่งน้องชายคนเดียวของพี่ไปเรียนที่อเมริกาทันทีที่เสร็จงานศพ ถ้าพี่กับพี่เมฆไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยที่นี่แล้ว เขาคงจะถีบหัวส่งพวกพี่ไปด้วย” ร่างโปร่งหัวเราะอย่างสมเพช “แกล้งทำเป็นใจสลายที่เสียภรรยาไป เมาหัวราน้ำ นอนกกผู้หญิงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า พี่เมฆ พี่ชายคนโตของพี่ต้องกุมบังเหียนบริษัทแทนพ่อที่ไม่เอาไหนทั้งที่ตัวเองยังเรียนอยู่แค่ปีสี่”



แทนไทยรู้สึกถึงลมหายใจที่ขาดห้วงของคนรัก ไหล่มนสั่นเล็กน้อย ร่างสูงขมวดคิ้วเมื่อเห็นน้ำอุ่นซุกใบหน้ากับอกเขาราวกับไม่อยากให้แทนไทยเห็นใบหน้าของตนในตอนนี้



พี่อุ่น...ร้องไห้?



“พี่เมฆทำงานหนัก อุทิศตัวเองทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้กับบริษัท จนวันนึงที่พี่เมฆขับรถตอนกลางดึก รถของเขาประสบอุบัติเหตุ” น้ำอุ่นกัดริมฝีปาก กลั้นก้อนสะอื้นที่จุกอยู่ที่คอไม่ให้เล็ดลอดออกมา “พี่เมฆเสียเลือดมาก พี่เป็นโลหิตจาง บริจาคเลือดไม่ได้”







เขาจะไม่มีวันลืมความรู้สึกนั้น ความรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะกลายเป็นบ้าขณะที่นั่งรออยู่หน้าห้องผ่าตัด




“พี่พยายามโทรหาเขา ทำทุกวิถีทาง ภาวนาเหมือนคนบ้าให้ผู้ชายคนนั้นรับสาย แล้วทำหน้าที่ของพ่อซักครั้งในชีวิต”
แทนไทยโอบกอดคนรักแน่น ส่งผ่านความรู้สึกทั้งหมดของเขาให้กับน้ำอุ่น ร่างโปร่งหลับตา ภาพของพี่ชายคนเดียวของเขานอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง สายระโยงระยางเสียบเข้ากับร่างกายราวกับชายหนุ่มเป็นเพียงผักปลา



“โชคดีที่คืนนั้นเพื่อนของพี่เมฆมีเลือดกรุ๊ปเดียวกัน พี่เมฆถึงรอดมาได้ แต่หลังจากวันนั้น พี่ถึงได้รู้ว่าพี่เขาไม่รับสาย เพราะมัวแต่สังสรรค์บ้าบอจนเมาหลับไป”



น้ำอุ่นกำหมัดแน่น



“เพราะเรื่องแค่นั้น เขาเกือบจะพรากครอบครัวคนเดียวที่พี่เหลืออยู่ไปจากพี่ เพราะเรื่องแค่นั้น ผู้ชายคนนั้นเกือบจะทำลายทุกอย่างในชีวิตพี่!” ร่างกายของน้ำอุ่นสั่นเทิ้มอย่างน่ากลัว แทนไทยอยากจะดึงความเจ็บปวดของคนรักมาเป็นของตัวเอง เขาไม่อยากเห็นพี่อุ่นอยู่ในสภาพแบบนี้




ไม่อยากเห็นพี่อุ่นต้องทรมานแบบนี้




“เขาทำขนาดนั้น ทำไมพี่ถึงไม่มีสิทธิ์เกลียดเขา ทำไมพี่ถึงไม่มีสิทธิ์อยู่อย่างสงบโดยที่ไม่มีเขา ทำไม....”




ร่างโปร่งโยกร่างของตัวเองไปมา พยายามปลอบประโลมจิตใจที่ว้าวุ่น แทนไทยใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้คนรัก เห็นได้ชัดว่าถึงแม้น้ำอุ่นจะไม่รู้ตัว แต่เรื่องนี้กัดกินจิตใจของชายหนุ่มจนกลายเป็นบาดแผลลึก




“พี่อุ่น...ผมจะไม่บอกให้พี่ยกโทษให้เขา แต่อย่างน้อย ให้โอกาสเขาได้เล่าเรื่องในมุมมองของเขา แล้วถ้าพี่ยังเกลียดเขาอยู่ ผมก็จะไม่พูดเรื่องนี้อีก” เด็กหนุ่มยกมืออีกฝ่ายขึ้นมาจุมพิต “นะครับ”




“แต่พี่...” น้ำอุ่นลังเล




“ผมจะไปกับพี่ ไม่ว่าผลจะออกมายังไง ผมจะไม่ไปไหน โอเคมั้ยครับ?”




“ขอ…คิดดูก่อนได้มั้ย?”



แทนไทยฉีกยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นท่าทีอ่อนลงของร่างโปร่ง ในเวลาสั้นๆ เขาได้เห็นสีหน้าที่หลากหลายของน้ำอุ่นมากกว่าที่คบกันมาหลายเดือนเสียอีก ถึงแม้บางสีหน้าจะไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากเห็นเป็นครั้งที่สอง แต่เขาก็ดีใจที่อีกฝ่ายยอมเปิดใจกับเขา




“แค่นั้นก็พอแล้วล่ะครับ”












เหนือฟ้ากำลังหัวเสีย





ติณณ์ภพนัดเขามาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่อีกฟากของตัวเมือง ร่างโปร่งตรงไปที่นั่นทันทีที่เลิกคลาส เพียงเพื่อจะพบว่าร่างสูงที่เป็นคนนัดเขามาส่งข้อความมาขอยกเลิกโดยไม่มีเหตุผลใดๆ



หากเป็นเหนือฟ้าเมื่อหลายปีก่อน เขาคงจะก้มหน้ายอมรับ เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังสนุกกับของเล่นใหม่อยู่ที่ไหนซักแห่งและไม่ต้องการเขาในขณะนั้น และรอติณณ์ภพโทรกลับมาในวันรุ่งขึ้นแต่โดยดี



แต่เขาในตอนนี้รู้สิทธิ์ที่ตัวเองพึงมีและควรได้รับ



อย่างน้อยนั่นก็เป็นสิ่งที่เหนือฟ้าอ้างกับตัวเองขณะที่ก้าวเข้าไปในลิฟต์ของคอนโดที่เคยมานับครั้งไม่ถ้วน




ร่างโปร่งไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองในขณะนี้




ทั้งที่มันเป็นสิ่งที่เขารู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายจะทำ แต่เมื่อถูกหักหลังขึ้นมาจริงๆ เหนือฟ้ากลับรู้สึกถึงอารมณ์คุกรุ่นปะปนกับความรู้สึกผิดหวังที่ตัวเองไม่ได้เผชิญมานานแสนนาน




ทั้งๆที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้ชายคนนั้นแล้ว...ทำไมถึงได้โกรธขนาดนี้นะ




เหนือฟ้าใช้บัตรสำรองที่ติณณ์ภพให้ไว้ในการเปิดประตู ไม่มีการเคาะ ไม่มีการส่งเสียงเตือนใดๆ ร่างโปร่งเตรียมใจไว้แล้วกับสิ่งที่ตนกำลังจะได้เห็น




แต่ไม่ว่าสิ่งที่เขาคิดไว้ในหัวจะเป็นภาพอะไรก็ตาม ภาพร่างสูงที่นอนสลบอยู่บนพื้นทั้งชุดกาวน์ไม่ใช่หนึ่งในนั้นแน่นอน




“พี่ติณณ์!” เหนือฟ้าร้องอย่างตกใจ ถลาเข้าไปดูอาการคนรัก เขย่าตัวปลุกชายหนุ่ม อุณหภูมิร่างกายของอีกฝ่ายร้อนจี๋จนเขาต้องชักมือออก ร่างโปร่งดึงแขนของติณณ์ภพขึ้นมาคล้องคอ พยุงร่างที่เริ่มสะลึมสะลือตื่นเข้าไปในห้องนอน วางชายหนุ่มลงบนเตียงอย่างทุลักทุเล




ป่วยอีกแล้วเหรอ?




ติณณ์ภพเป็นคนชอบออกกำลัง แต่เหนือฟ้าคิดว่าการนอนน้แย อ่านหนังสือหนัก แถมยังตามเขาต้อยๆไปทุกที่ทำให้ร่างกายของชายหนุ่มเริ่มมาถึงขีดจำกัดแล้ว




นี่สินะ สาเหตุที่ยกเลิกนัด



“เรื่องแค่นี้บอกกันดีๆก็ได้นี่ครับ”



“พี่กลัวฟ้าติดหวัดนี่นา”ติณณ์ภพชันตัวขึ้นนั่ง เหนือฟ้าจะเข้ามาประคองแต่ชายหนุ่มส่ายหน้า “พี่ดูแลตัวเองได้ ฟ้ากลับไปเถอะ”


“นอนอยู่บนพื้นแบบนั้นเนี่ยนะครับเรียกดูแลตัวเองได้ ผมอยู่ดูพี่ดีกว่า เผื่อเป็นอะไรขึ้นมาผมจะได้ไม่รู้สึกผิด”
เหนือฟ้ายังคงไม่ยอมง่ายๆ ถึงยังไงพวกเขาก็เป็นคนรู้จักกัน อีกทั้งสถานะของพวกเขาในตอนนี้ก็นับว่าเป็นคนรักกันอีกด้วย จะให้เขาทิ้งอีกฝ่ายไว้แบบนี้ก็ดูไม่เข้าที



“พี่โอเคจริงๆ เมื่อกี้พี่แค่ง่วง เลยลงไปนอนบนพื้นน่ะ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง” ชายหนุ่มยิ้มแห้ง “พี่กำลังจะลงไปซื้อข้าวพอดี ของในห้องหมดเกลี้ยงเลย ฟ้าจะเอาอะไรมั้ย”



“สภาพแบบนี้ยังจะลงไปกินอีกเหรอครับ ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมไปซื้อให้” เหนือฟ้าเสนอ แต่ติณณ์ภพส่ายหน้า “พี่อยากลงไปข้างล่างมากกว่า อุดอู้อยู่แต่ในนี้ยิ่งรู้สึกป่วย”



หัวสมองของร่างโปร่งนึกถึงตารางชีวิตของเพื่อนรักที่อยู่ถัดไปไม่กี่ห้องอย่างรวดเร็ว



‘เหนือ คืนนี้กูว่าจะลองพาน้องไปเปลี่ยนบรรยากาศดูว่ะ’


‘นี่พวกมึงยังไม่ได้โจ๊ะพรึ่มๆกันอีกเหรอวะ?’


‘โจ๊ะเตี่ยมึงดิ ยังว้อย


‘แล้วมึงจะพาน้องไปไหน?’


‘น่าจะทะเลไรงี้แหละใกล้ๆ เผื่อน้องจะผ่อนคลายลงบ้าง ยังไงพรุ่งนี้ก็ไม่มีเรียนทั้งคู่ มะรืนกูค่อยขับมาส่งน้องตอนเรียนบ่าย’



ถ้าอย่างนั้นวันนี้คงจะไม่เป็นไรมั้ง



“งั้นเดี๋ยวเราลงไปด้วยกัน โอเคมั้ยครับ?”




ทั้งสองจึงมาลงเอยที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งใต้คอนโดของร่างสูง เหนือฟ้าสั่งข้าวผัดปูของโปรดของคนรักกับต้มจืดร้อนๆให้ ส่วนของตัวเองสั่งข้าวผัดพริกแกงหมูกรอบไข่ดาวมากิน ติณณ์ภพก้มลงรับประทานอาหารของตัวเองเงียบๆอยู่นาน ร่างสูงจ้องอาหารในจานของคนรัก ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัยอย่างอดไม่อยู่




“ฟ้าไม่ชอบผัดพริกแกงไม่ใช่เหรอ”


“เปล่าหรอกครับ” เหนือฟ้ากลืนอาหารที่เคี้ยวตุ้ยๆลงคอ “นี่ของโปรดผมเลยต่างหาก แต่ก่อนพี่ติณณ์ชอบบอกว่ามันแสบ
จมูก ผมเลยไม่สั่ง แต่ว่าตอนนี้พี่ติณณ์เป็นหวัดนี่ จมูกคงไม่ได้กลิ่นอะไรมาก”



ร่างโปร่งอธิบายเหมือนไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร แต่สำหรับติณณ์ภพ มันเหมือนเครื่องตอกย้ำทุกครั้งว่าเขาไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับคนตรงหน้าเลยทั้งที่เคยมั่นใจว่ารู้จักอีกฝ่ายดี



“ก่อนหน้านี้...พี่คงเลวมากสินะ”



“ครับ” เหนือฟ้าตอบแบบไม่ต้องคิด ติณณ์ภพสะดุ้งเล็กน้อยราวกับคำพูดนั้นสามารถทำร้ายร่างกายเขาได้จริงๆ



“พี่ขอโทษนะ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง”




สีหน้าสำนึกผิดของอีกฝ่ายกำจัดความอยากอาหารของเหนือฟ้าไปจนหมด ร่างโปร่งรวบชอบแล้วยกน้ำขึ้นดื่ม ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่บอกความรู้สึก



“ดีแล้วล่ะครับ ถ้าไม่มีพี่ ผมคงไม่มีวันเรียนรู้ที่จะเข้มแข็งขึ้น ไม่ยืนหยัดต่อสู้เพื่อตัวเอง แล้วก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรในตัวคนที่จะใช้ชีวิตร่วมกับผม”




ติณณ์ภพรู้สึกเหมือนตัวเองถูกตบหน้าซ้ำๆ ความเงียบของชายหนุ่มทำให้เหนือฟ้าพูดต่อ



“ตลอดชีวิตผมทรมานกับการแอบชอบพี่ หลังจากนั้นผมก็ต้องทนทรมานกับการคบกับพี่” ร่างโปร่งหลุดขำ “ช่วงเวลาสามปีทีี่ไม่มีพี่ เป็นช่วงเวลาที่ผมรู้สึกเป็นอิสระที่สุดในชีวิต ผมได้เรียนรู้คุณค่าของตัวเอง ได้รู้ว่าตัวเองเป็นใคร นอกจากเด็กคนนึงของติณณ์ภพ”



“ฟ้า…พี่ขอโทษ” ติณณ์ภพอยากจะรั้งตัวอีกฝ่ายเข้ามาในอ้อมกอด แต่รู้ดีว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์



“ช่างมันเถอะครับ เรื่องมันผ่านไปแล้ว” เหนือฟ้าเขี่ยอาหารในจานไปมาอย่างเบื่อหน่าย “ทานอาหารให้เสร็จแล้วกินยาได้แล้วครับ จะได้ขึ้นไปนอน เดี๋ยวผมซื้อของไปไว้ที่ห้องให้ จะได้ไม่ต้องกลับลงมา”



“พี่ไปด้วย” ติณณ์ภพรีบเสนอตัว



“ไม่ต้องเลยครับ คนป่วยน่ะ อยู่ส่วนคนป่วยเลย” เหนือฟ้าดึงแผ่นแปะลดไข้จะซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อแบบรีบๆมาแปะป้าบลงบนหน้าผากชายหนุ่มแล้วเรียกเก็บเงิน




ทั้งที่พูดไปแบบนั้น แต่อีกฝ่ายก็ยังดื้อแพ่งจะเดินตามมาช่วย เหนือฟ้าจึงต้องยอมให้ชายหนุ่มเดินเกาะรถเข็นซุปเปอร์มาร์เก็ตระหว่างที่ตัวเองเลือกของอย่างเร่งรีบ



“พี่ติณณ์ นี่ไข้ลงบ้างรึยังครับ?” ร่างโปร่งหันมาถามชายหนุ่มที่แม้จะยังหน้าซีดๆ แต่ก็ดูดีขึ้นพอสมควร


“ไม่รู้สิ แปะเจลอยู่อ่ะ” ติณณ์ภพชี้ที่เจลลบนหัว



เหนือฟ้ากลอกตากับความยุ่งยาก เดินเข้ามาใกล้คนที่ใช้รถเข็นเป็นหลักพิงแล้วดึงเสื้ออีกฝ่ายเบาๆให้ขยับเข้ามาใกล้ ติณณ์ภพทำตามแต่โดยดีแม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น



“อ้าปากครับ”



“ทำไมเหรอ? อุ๊บ!”



ริมฝีปากเรียวประกบปิดปากชายหนุ่มทันที ลิ้นเรียวสอดเข้าไปในโพรงปากอุ่นที่อุณหภูมิสูงกว่าปกติพอสมควร ติณณ์ภพเบิกตากว้าง ก่อนจะใช้โอกาสนั้นประคองศีรษะของคนรักแล้วสอดลิ้นเข้าไปพัวพันกับคนรัก




“โอ๊ย! เจ็บๆๆๆๆ”




ได้รับการตอบแทนเป็นรอยหยิกที่มือจนเนื้อเขียว ร่างสูงร้องโอดโอยอย่างน่าสงสาร ช้อนตามองคนรักด้วยสีหน้าน้อยใจ



“พี่ทำอะไรผิดอ่ะ”



“ใครใช้ให้สอดลิ้นเข้ามาไม่ทราบ” เหนือฟ้ากอดอกอย่างไม่พอใจ “ผมแค่จะวัดไข้ให้ อย่าลามกให้มันมากนักจะได้มั้ยครับ”



“ก็ฟ้าเป็นคน..” คนป่วยเถียงเสียงอ่อย หุบปากฉับทันทีเมื่อโดนสายตาพิฆาตของเหนือฟ้า “ว่าแต่...ทำแบบเมื่อกี้เดี๋ยวก็ป่วยหรอก..”



“ปกติผมก็ป่วยเพราะดูแลพี่ประจำอยู่แล้ว ร่างกายผมแข็งแรงพอแล้วล่ะครับ” เหนือฟ้าตอบอย่างไม่ใส่ใจ หยิบยาลดไข้ ยาแก้ปวดหัว และยาต่างๆไปเพิ่ม รวมถึงถุงยางอนามัยหลายกล่องและเจลหล่อลื่น



“ฟ้า เอาไปทำไมเนี่ย?!” ติณณ์ภพร้องเสียงหลงเมื่อเห็นคนรักหยิบกล่องทั้งหลายโยนโครมใส่รถเข็น เหนือฟ้าขมวดคิ้ว



“แค่เช็ดตัวให้พี่ผมก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ผมไม่มาลำบากทำความสะอาดตัวเองบ่อยๆหรอกนะ”



“ไม่ใช่...คือ...เอ่อ....”ร่างสูงตะกุกตะกัก “เรา...จะทำ...เหรอ?”



“ปกติเห็นป่วยทีไรก็มือปลาหมึกทุกที ซื้อไปไว้ก็ไม่เสียหายอะไรหรอกครับ” เหนือฟ้าไหวไหล่ “อีกอย่าง ตอนนี้มันหนึ่งแถมหนึ่งด้วย ถูกดี”



ติณณ์ภพได้แต่เดินตามอีกฝ่ายไปโดยไม่พูดอะไรอีก




ทั้งสองไม่ได้สังเกตเห็นเด็กสาวกลุ่มใหญ่ที่พยายามกลั้นเสียงกรี๊ดกร๊าดไว้ที่มุมหนึ่งของร้าน ในมือถือโทรศัพท์บันทึกทั้งภาพถ่ายและภาพนิ่งของคนทั้งคู่ไว้ตลอด



--------


 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

เจอกันใหม่เมื่อชาติต้องการ//ผิด5555

ถ้าแต่งมาทันอีกซักตอนจะมาลงให้ แต่ถ้าไม่ทันก็วาร์ปยันสิ้นเดือนนะตัว555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 15-04-2017 11:02:44
ชอบทุกคู่เลยยยยย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 15-04-2017 11:04:42
แต่ละคู่ มีปมมาทุกคู่

สิ้นเดือนเลยหรอออ ฮือออ ยาวไปๆๆ :monkeysad:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 15-04-2017 11:37:00
เราก็เป็นหนึ่งในกลุ่มสาวๆ นั่นที่กลั้นเสียงกรีดร้องอยู่5555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 15-04-2017 11:56:29
หึหึ  ชอบเหนือฟ้าาาาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 15-04-2017 12:07:09
สวัสดีค่ะ มาติดตามอ่านครั้งแรก

ตามอ่านต่อไปนะคะ สนุกมากเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 15-04-2017 12:24:05
กริ๊ด ชอบคู่นี้~~~ เหนือฟ้าสตรองมากลูก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 15-04-2017 15:45:13
 o13 o13น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกชอบการเอาคืนแบบเหนือฟ้า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 15-04-2017 16:26:17
ชอบคู่นี้อะะะะ
แต่อยากให้เหนือฟ้าใจอ่อนไวๆ
แอบสงสารพี่ติณณ์
หงอจนไม่รู้จะหงอยังไงละ
อีกนิดนี่กลายเป็นลูกหมาละนะ
รอค่าาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-04-2017 16:39:05
 :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 15-04-2017 16:43:43
อะไรคือกลุ่มสาวถือกล้อง ถ้าเอาไปลงเว็บ ฟ้องเลยพี่ติณท์ฟ้า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 15-04-2017 16:57:49
เด็กกลุ่มนั้นต้องเอารูปไปลงแล้วโป๊ะแตกแน่ๆเลย :hao4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: flyingploy ที่ 15-04-2017 18:08:54
ตัวเองงงงงงงงงงง เค้าไม่ได้เข้าบอร์ดมาหลายเดือนมาก (กำลังเรียนต่อ)
คือติดเรื่องนี้ไปเลย ชอบทุกคู่โดยเฉพาะติณณ์ฟ้า กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาเป็นกำลังใจให้ไรท์นะคะ สิ้นเดือนเจอกัลลลล
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-04-2017 18:52:19
เหนือฟ้า สตรองมาก  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 15-04-2017 20:37:13
งานละมั้ยละ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 15-04-2017 21:32:19
เหนือฟ้าต้องเข้มแข็ง
ดัดนิสัยพี่ติณหนักๆเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: nonnon04 ที่ 15-04-2017 22:46:24
สิ้นเดือนเลยหรือคะ แง้ :sad4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 16-04-2017 00:00:20
ฟ้าสู้ๆติณสู้ตาย ถ้าตอนนี้ฟ้ากำลังฝึกหัดติณอยู่ ขอให้ติณโชคดีตีโจทย์ออกทุกข้อ
ที่สำคัญขอให้ฟ้าตั้งโจทย์แบบไม่มีอคติลำเอียง ไม่ใช่เข้าข้างติณ แต่เพื่อให้ฟ้ามีความสุขจริงๆซะที :L1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 16-04-2017 00:25:17
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 21st Dx: 2nd Rx Aspirin 100%[15/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 16-04-2017 09:42:47
22nd Diagnosis: (3rd Rx): Naproxen




“พี่กล้า เรามาที่นี่ทำไมเหรอครับ?”



“พี่อยากพาแว่นมาผ่อนคลายบ้าง เจอเรื่องเครียดๆมาเยอะแล้ว”



ชายหาดที่เคยพลุกพล่านไปด้วยผู้คนในหน้าท่องเที่ยวเงียบสงบเนื่องจากอยู่ในช่วงเย็นของวันธรรมดา กระนั้นก็ยังคงมีร้านรวงเปิดขายอาหารทะเลหน้าตาน่ารับประทานอยู่จำนวนไม่น้อย กวินภพจูงมือคนรักมานั่งที่เก้าอี้ชายหาดที่อยู่ใกล้กับทะเลที่สุด แว่นเอนตัวลงอย่างว่าง่าย มองพระอาทิตย์ที่กำลังจมสู่ก้นบึ้งของท้องทะเล ย้อมท้องฟ้าให้เป็นสีส้มสบายตา



“สวยมั้ย?” มือของร่างสูงสอดประสานมือเล็กแล้วกุมกระชับไว้แน่น


“ครับ”


แว่นมองภาพวิวที่เขาไม่ได้เห็นมานาน นึกถึงตอนเด็กๆที่บิดายังไม่ถูกย้ายไปประจำที่ต่างจังหวัด พวกขามักจะไปทะเลกัน
ในวันหยุด กลิ่นอายของทะเลและเสียงคลื่นกระทบฝั่งมักจะทำให้ให้เด็กหนุ่มผ่อนคลายลงเสมอ


“น้ำมะพร้าวค่ะ” เด็กสาวพนักงานร้านวางมะพร้าวสองลูกลงบนโต๊ะ กวินภพยกมาดื่มอย่างอารมณ์ดีเช่นเดียวกับคนรัก ก่อนจะหยิบช้อนเหล็กที่มาพร้อมกันแล้วเริ่มขูดเนื้อมะพร้าวออกมา



“แว่น อ้าปาก” เด็กหนุ่มหันกลับมา ร่างสูงยัดเนื้อมะพร้าวเข้าปากคนที่เผยอริมฝีปากน้อยๆ เด็กหนุ่มส่งเสียงอู้อี้ประท้วง แต่ก็เคี้ยวเนื้อมะพร้าวหวานมันแต่โดยดี


“พี่กล้า เดี๋ยวมืดๆยุงจะเยอะมั้ยครับเนี่ย” เด็กหนุ่มถามอย่างเป็นกังวล


“จริงด้วย จากนี่เดินไปโรงแรมก็ไม่ค่อยใกล้ งั้นเอาแบบนี้แล้วกัน” ยังไม่ทันได้ถามว่าแบบไหน ขาเรียวก็ถูกดึงขึ้นไปพาดบนตักแข็ง  ชายหนุ่มหยิบยากันยุงออกมาจากกระเป๋าเป้ข้างกาย บีบครีมสีขาวกลิ่นสมุนไพรมาใส่มือแล้วลูบไล้ไปตามขาของคนรัก โชคดีที่แว่นใส่กางเกงขายาว ไม่อย่างนั้นชายหนุ่มอาจจะตบะแตกทำอนาจารคนรักในที่สาธารณะก็เป็นได้



“ซีฟู้ดเผากับหอยนางรมค่ะ” พนักงานคนเดิมกลับมาอีกครั้ง ชายหนุ่มพยักเพยิดให้อีกฝ่ายวางจานไว้บนโต๊ะ เด็กสาวมอ
การกระทำของร่างสูงที่ปรนนิบัติคนรักอย่างดีด้วยสีหน้าขวยเขิน ก่อนจะเดินกลับไปที่ร้าน



เด็กหนุ่มหยิบกุ้งตัวโตกลิ่นหอมกรุ่นขึ้นมาแกะ จุ่มกับน้ำจิ้มซีฟู้ดรสจัดแล้วยื่นไปจ่อปากของคนที่กำลังทายาให้เขา



“พี่กล้า อ้าปากครับ”



ชายหนุ่มอ้าปากรับกุ้งด้วยสีหน้ามีความสุข เนื่องจากร่างสูงมือเปื้อนยากันยุง แว่นจึงรับหน้าที่ป้อนอาหารคนรักจนหมด ถึงแม้กวินภพจะไม่ยอมแตะต้องหอยนางรมเลยก็ตาม


“พี่ไม่ชอบอ่ะ แว่นกินเลย”


“ทั้งถาดเนี่ยนะครับ” เด็กหนุ่มตาโต



“ถ้าไม่หมดก็ไม่เป็นไรนะ” ชายหนุ่มแสร้งทำเสียงเสียดาย ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าคนอายุน้อยกว่าไม่มีทางปล่อยให้อาหารเหลือ



‘หอยนางรมมันเป็นยากระตุ้นตามธรรมชาติ เอาให้น้องกินเยอะๆ’ เสียงของเหนือฟ้าลอยเข้ามาในหัว



หมดถาดนี่บางคนน่าจะคึกยันเช้า



 ทั้งสองเดินจูงมือกันเดินเลียบไปตามชายหาดยามค่ำคืน ไปยังโรงแรมหรูระดับห้าดาวริมชายหาด ตอนแรกที่มาจอดที่นี่ แว่นมีสีหน้าไม่พอใจกับตัวเลือกที่แพงเกินไป แต่เมื่อได้ยินว่าชายหนุ่มได้วอยเชอร์มาจากเพื่อน ลดราคาในวันธรรมดาถึงหกสิบเปอร์เซ็นต์ร่างบางก็ยิ้มออกทันที



‘ขอบใจมากไอ้ทีม’



เขาไม่รู้ว่าเพื่อนไปได้วอยเชอร์มาจากไหน แต่ก็ต้องขอบคุณมันที่ทำให้เขาได้สร้างบรรยากาศที่ต้องการด้วยงบที่คนรักพอใจ



“คุณกวินภพคะ ทางเราอัพเกรดห้องให้เป็นห้องสวีทเรียบร้อยแล้วนะคะ ไม่เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มเดิมค่ะ” พนักงานต้อนรับสาวกล่าวพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะหยิบตะกร้าไปเล็กที่มีกล่องปริศนาขนาดเล็กสองสามกล่องวางอยู่บนผ้าขนหนู “ของสมนาคุณน่ะค่ะ ขอให้มีความสุขกับการพักที่นี่นะคะ”



ชายหนุ่มพยักหน้าขอบคุณ แล้วเดินกลับไปหาคนรักที่นั่งรออยู่ในล็อบบี้โรงแรม



“ไปกันเถอะ”






“โห ห้องสวยจังเลยครับ เห็นวิวทะเลด้วย” เด็กหนุ่มวิ่งเข้าไปเกาะหน้าต่างอย่างตื่นเต้น เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากชายหนุ่ม ดูเหมือนเขาจะคิดถูกแล้วที่พาคนรักมาที่นี่



“แว่นไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่อาบทีหลัง” ชายหนุ่มว่า ร่างบางพยักหน้า หยิบเสื้อผ้าของตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ กวินภพยิ้มเมื่อได้ยินเสียงร้องหูหาของคนรักกับความอลังการของห้องน้ำ หยิบกล่องของสมนาคุณหน้าตาผิดสังเกตออกมาทีละกล่อง ดวงตาคมเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าภาพยในเป็นเจลหล่อลื่นและกล่องเครื่องป้องกันหนึ่งแพ็ค ร่างสูงหันกลับไปมองตะกร้า มีกระดาษโน๊ตพับครึ่งวางไว้บนผ้าขนหนู ชายหนุ่มหยิบมันออกมาคลี่เปิดอ่าน



‘ไอ้เหนือบอกว่ามึงอาจจะต้องได้ใช้


มึงติดหนี้กูนะกล้า



T.’




ตลอดเวลาสามปีีที่รู้จักกันมา เขามักจะเห็นทีมเป็นเพียงแฝดน้องที่วิ่งตามเทสต์ต้อยๆ ไม่ค่อยมีปากมีเสียง เป็นคนหัวอ่อนยอมคนง่าย และเป็นน้องเล็กให้คนในกลุ่มปกป้อง



ไม่คิดเลยว่าจะกล้าทำอะไรแบบนี้



แต่ก็ขอบใจล่ะนะ



“พี่กล้า ห้องน้ำว่างแล้วครับ”



ชายหนุ่มซุกของทั้งหมดลงใต้หมอนอย่างตกใจ หันมายิ้มแฉ่งให้คนรักด้วยสีหน้ามีพิรุธที่สุดในประวัติศาสตร์ของคนที่คิดจะกระทำผิด แว่นเอียงคอ แต่ก่อนจะได้ถามอะไร อีกฝ่ายก็กระโดดแผล็วเข้าห้องน้ำไปเสียแล้ว



 “สติ ไอ้กล้า สติ” กวินภพตบแก้มตัวเองเรียกสติเบาๆ แล้วเปิดน้ำชำระร่่างกาย กว่าจะทำใจเดินออกมาได้ ชายหนุ่มรู้สึกว่านิ้วมือเหี่ยวย่นจากการอาบน้ำนานจนเกินไป




“พี่กล้า เมื่อกี้รูมเซอร์วิสมา เขามีช็อกโกแลตฟรีด้วยแหละ” แว่นเอ่ยอย่างตื่นเต้นเมื่อคนรักเดินออกมาจากห้องน้ำ โยนช็อกโกแลตเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ดูจากกล่องราคาแพง ชายหนุ่มพอจะเดาได้ไม่ยากว่านี่เป็นหนึ่งใน’ของสมนาคุณ’ อีกชิ้นของไอ้ทีมกับไอ้เหนือ



มึงจะเอาให้น้องคึกยันวันกลับเลยใช่มั้ย



ไอ้เพื่อนเวร




กูโคตรรักมึงเลย




“มีแชมเปญด้วย พี่กล้าเอามั้ยครับ?” ร่างบางชี้ไปที่ขวดแชมเปญที่แช่อยู่ในถังน้ำแข็ง



“หืม พี่ดื่มได้เหรอ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว ปกติแว่นเข้มงวดเรื่องสุขภาพของเขาจะตายไป


“แค่แก้วสองแก้วน่ะได้ครับ แค่แชมเปญเอง อีกอย่างพรุ่งนี้เราก็ไม่ได้ไปไหน ผมอนุญาตวันนึงแล้วกัน” แว่นโยนช็อกโกแลตเข้าปากอีกชิ้นอย่างไม่ใส่ใจ ชายหนุ่มไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือไม่ แต่ดวงตาภายใต้กรอบแว่นหนาเริ่มดูเชิญชวนน้อยๆ



คิดไปเองอยู่แล้ว



ยากระตุ้นว้อยไม่ใช่ยาปลุก มึงอย่ามโนไอ้กล้า



“เอ่อ งั้นซักแก้วละกัน” กวินภพจะเดินไปหยิบขวดแชมเปญ แต่เด็กหนุ่มห้ามไว้เสียก่อน


“พี่กล้านั่งนี่แหละ เดี๋ยวผมเปิดให้”


ร่างบางเดินไปยังถังน้ำแข็งที่วางอยู่บนโต๊ะ หยิบขวดแชมเปญออกมาแล้วใช้ที่เปิดที่ทางโรงแรมให้มาหมุนเปิดขวดอย่างระมัดระวัง แต่ก็ยังไม่วายถูกเชญเปญกระเด็นใส่ใบหน้า



”ดีนะไม่โดนชุด” เด็กหนุ่มพึมพำ หยิบทิชชู่มาเช็ดข้างแก้มและบางส่วนที่ไหลเปื้อนมือ หารู้ไม่ว่าการกระทำของตนอยู่ในสายตาของคนรักที่นั่งกลืนน้ำลายไม่รู้กี่อึกอยู่บนเตียง


“นี่ครับพี่กล้า” ร่างบางเดินกลับมานั่งข้างชายหนุ่มบนเตียง ส่งแก้วแชมเปญให้ร่างสูงที่ยกดื่มรวดเดียวเพื่อดับกระหาย แต่ดูเหมือนจะยิ่งสุมแอลกอฮอล์เข้าไปในกองไฟที่ลุกโชนอยู่ก่อนแล้ว “เอ่อ...เอาอีกมั้ยครับ”



“อื้อ”ชายหนุ่มพยักหน้าหงึกหงัก ส่งแล้วให้คนรัก คราวนี้แว่นหยิบขวดมาทั้งขวดตั้งไว้ข้างเตียง นั่งมองคนที่กระดกแชมเปญแก้วแล้วแก้วเล่าด้วยแววตาสงสัย ก่อนจะหันไปสนใจช็อกโกแลตที่เหลือชิ้นเดียวในกล่อง



“พี่กล้า มันเหลือชิ้นเดียวแล้วอ่ะ พี่กล้าเอามั้ยครับ”


“ก็ได้นะ อ้าว...” ร่างสูงร้องอย่างงุนงงเมื่อคนถามหยิบช็อกโกแลตก้อนเล็กไปกัดไว้หน้าตาเฉย แว่นกระดิกนิ้ว ชี้มาที่ช็อคโกแลตในปากของตัวเอง กวินภพทำหน้างงอยู่ครู่หนึ่งกว่าจะเข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการจะสื่ออะไร



ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม



“ทานละนะครับ”



ชายหนุ่มก้มลงกัดช็อคโกแลตอีกด้าน ก่อนจะประกบริมฝีปากริมกระจับแล้วสอดลิ้นเข้าไปชิมความหอมหวานของช็อกโกแลต ซึ่งเด็กหนุ่มยอมเผยอปากให้ชายหนุ่มสำรวจเพื่อเติมเต็มความอยากรู้อยากเห็นได้อย่างเป็นอิสระ กวินภพผลักร่างเล็กลงไปนอนราบบนเตียง ตวัดขาคร่อมทับร่างของคนรักไว้มิดไม่ให้มีทางหนีทีไล่ไปไหนได้ ริมฝีปากร้อนที่ยังมีกลิ่นของแชมเปญผสมกับช็อกโกแลตยังคงไม่ละไปจากริมฝีปากนุ่มที่เขาฝันหามาตั้งแต่สมัยมัธยม



“อื้อ…”



เด็กหนุ่มประท้วงเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ กวินภพยอมให้อีกฝ่ายได้สูดอากาศเข้าปอด แต่ยังคงไล่ขบเม้มดูดดึงริมฝีปากล่างของคนรัก เรียกเสียงครางผะแผ่วจะเด็กหนุ่มตัวน้อยได้เป็นอย่างดี



“พี่กล้า...”



“ครับ?” เจ้าของชื่อขานรับ ฝากรอยรักไว้ตามซอกคอของคนรักอย่างมัวเมา



“พี่กล้ารู้ใช่มั้ยครับ ว่าผมเรียนหมอ?”


“หือ? รู้สิ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นอย่างไม่เข้าใจคำถาม


“แล้วพี่กล้าคิดว่าคนที่จะเรียนเพื่อไปเป็นหมอ ถึงจะยังไม่เคยเรียนวิชาคณะ เขาน่าจะรู้มั้ยครับ ว่าหอยนางรมกับช็อกโกแลตมีคุณสมบัติอะไร?”



เด็กหนุ่มเลิกคิ้วมองคนที่คร่อมร่างของเขาอยู่



“เอ่อ...” คนถูกจับได้เริ่มมีอาการพูดไม่ออก



“แล้วของแบบนี้เนี่ย ทีหลังถ้าจะซ่อน หาที่ที่มันดีกว่าที่ที่ผมจะนอนทับแล้วรู้สึกแน่ๆ ดีกว่ามั้ยครับ?”



แว่นดึงขวดเจลหล่อลื่นกลิ่นสตรอเบอร์รี่กับกล่องอุปกรณ์ป้องกันออกมาจากใต้หมอน



“เอ่อ...”



นั่นยังคงเป็นเพียงคำเดียวที่กวินภพนึกออก



“แล้วก็นะ...” เด็กหนุ่มยกตัวขึ้นกระซิบที่ข้างหูของคนรัก “พี่กล้าคงตื่นเต้นจนลืมไปสินะครับ ว่าตัวเองคออ่อน”



โดนจับได้เต็มๆเลยไอ้กล้าเอ๊ย



“คือพี่...” ร่างสูงพยายามเค้นสมองหาคำแก้ตัวดีๆ แต่ความคิดทั้งหมดหายไปจากหัวทันทีเมื่อลิ้นร้อนแหย่เข้ามาในหูอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว


“พี่กล้า..ผมร้อน..” เด็กหนุ่มกระซิบ ดึงมือของคนรักมาที่ชุดคลุมอาบน้ำที่ตัวเองใส่แทนชุดนอน “อือ...มัน..วูบๆ”


“แว่น..ถ้าแว่นทำแบบนี้พี่จะคุมตัวเองไม่อยู่แล้วนะ” ชายหนุ่มกลืนน้ำลาย พยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจช้าๆ ร่างเล็กถอดแว่นกรอบหนาของตัวเองออก แววตาฉ่ำเยิ้มกับร่างที่เริ่มขึ้นสีเลือดฝาดพร้อมทั้งผมที่ลู่ติดกับหน้าผากเพราะชิ้นเหงื่อไม่ได้ช่วยอะไรกวินภพหรือน้องชายของเขาเลย


“อึก…พี่กล้า...” ร่างเล็กเริ่มหายใจหอบ ดึงมือของชายหนุ่มมานาบไว้ที่คอ แล้วไล่ลงมาบนแผ่นอกแบนราบ “มือเย็นจัง”


“แว่นครับ โอยยย อิมานิ มะยังภันเต.. ” ชายหนุ่มเริ่มสวดมนต์เท่าที่นึกได้ กำหนดลมหายใจเข้าออกอย่างที่อาจารย์เคยสอนในชั่วโมงศีลธรรม



ยุบหนอ


พองหนอ


ขาวหนอ


เนียนหนอ



“พี่กล้า ถอดชุดให้หน่อย...” ร้องเล็กขอ น้ำเสียงเว้าวอนนั้นยิ่งกระตุ้นต้นกล้าจูเนียร์ให้ลุกขึ้นมาเซย์ไฮ


“ฮือ แว่นครับ จะด่าหรือจะยั่ว พี่ตามไม่ทัน” ชายหนุ่มแทบบ้า อยากจะจัดการร่างตรงหน้าเสียตอนนี้แต่ติดอยู่ที่เหมือนเมื่อกี้เขาจะยังโดนด่าไม่จบ


“ผมแค่จะบอกว่า..อึก...”เด็กหนุ่มขมวดคิ้วเมื่อความร้อนรุ่มในร่างกายมากกว่าที่เขาคิดไว้หลายเท่า แม้จะยังมีสติแต่เด็กหนุ่มก็รู้สึกได้ว่าคงควบคุมตัวเองไว้ได้อีกไม่นาน “ทั้งที่ผมรู้...ผมยังยอมพี่ขนาดนี้ อึก ถ้าคืนนี้ยังไม่สำเร็จอีกล่ะก็ อื้อ...ผมจะจับตอนให้ดู”



“กลัวแล้วครับ...”ชายหนุ่มยิ้มเมื่อได้ยินคำอนุญาต มือใหญ่กระชากชุดคลุมของอีกฝ่ายปลิวไปตกที่มุมห้อง ร่างเปลือยเปล่าของคนรักเรียกเลือดจากสมองให้ไหลลงไปหล่อเลี้ยงต้นกล้าจูเนียร์ที่พยายามโผล่ออกมาดูว่ามีอะไรเกิดขึ้น



“จะ..จ้องอะไรนักหนาครับ” แขนเรียวโอบปิดเรือนร่างของตัวเองไว้ แต่ถูกคนรักดึงออก “พี่กล้า!”



“กว่าจะได้เห็นแต่ละที ขอพี่ชื่นชมนานๆหน่อยจิ”ชายหนุ่มตอบอย่างไร้ยางอาย ร่างบางค้อนขวับ


“ถ่ายรูปไปเลยมั้ยครับ?!”


“ได้เหรอ?”


“พี่กล้า! อื้อ!” ริมฝีปากเล็กถูกประกบปิดอีกครั้ง กว่าจะรู้ตัว ร่างเล็กก็โอนอ่อนไปกับสัมผัสปลุกเร้าของคนรัก อาจจะเพราะฤทธิ์จากของที่กินไปทั้งหมด ทำให้เสียงครางหวานหูดังขึ้นอย่างไม่หยดหย่อน



กวินภพบีบเจลหล่อลื่นลงบนนิ้วจนชุ่ม ภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลายให้คืนนี้ผ่านไปด้วยดี



“อึ่ก!”


ชายหนุ่มแทบจะชักนิ้วออกอย่างตกใจ แต่แว่นเพียงแต่ส่ายหน้า กอดคอคนรักไว้แล้วพึมพำเสียงสั่น



“เข้า...เข้ามา..”


“ถ้าไม่ไหว บอกพี่นะ” ชายหนุ่มกระซิบเสียงอ่อนโยน สอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางที่ไม่มีใครเคยสัมผัส ดูดดึงซอกคอของคนรักเบาๆเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากการปวดหนึบที่ช่องทางด้านหลัง แว่นสะอื้นเล็กน้อย แต่ไม่ยอมร้องห้ามแม้นิ้วที่สามจะแทรกเข้ามาแล้วก็ตาม


“พี่กล้า..อื้อ...พี่กล้า...”


“ครับ พี่อยู่นี่ คนเก่งของพี่ ไม่เป็นไรนะ” ชายหนุ่มจูบซับน้ำตาที่ไหลรินบนพวงแก้มเนียน ก่อนจะถอนนิ้วออกมาอย่างช้าๆ เรียกเสียงถอนหายใจและเสียงครางแผ่วเบาในลำคออย่างเสียดายของเด็กหนุ่มในเวลาเดียวกัน


“พี่กล้า...อ๊ะ...”


ร่างเล็กร้องเมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่กว่าทั้งสามนิ้วนั้นมาก กวินภพกัดฟันกับความคับแน่นที่การเบิกทางและเจลหล่อลื่นไม่ได้ช่วยอะไร ชายหนุ่มก้มลงแลบลิ้นเลียวนรอบเม็ดทับทิมสีชมพู มืออีกข้างสะกิดอีกฝั่งเพื่อให้เด็กหนุ่มรู้สึกดี แว่นดูจะผ่อนคลายลงเล็กน้อย แต่ก็ยังยากต่อการเดินหน้าต่ออยู่ดี



“พี่กล้า...นอน...นอนลงไปครับ” ร่างที่ไร้เรี่ยวแรงจากอารมณ์โหมกระหน่ำดันคนรักให้ลงไปนอน ส่วนตัวเองก็นั่งคร่อมลงบนตักชายหนุ่ม


“แว่น...ทำอะไรครับ” ชายหนุ่มกัดกัดฟันถาม


แม้จะเจ็บจนทนแทบไม่ไหว แต่ร่างบางยังคงยิ้มเหนื่อยๆอย่างน่าเอ็นดู


“ใช้...อึก...แรงโน้มถ่วงครับ...”


ร่างบางกัดฟันกรอดเมื่อรู้สึกว่าร่างของคนค่อยๆรับสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่เข้ามาที่ละนิด กวินภพดึงคนรักเข้ามาจูบอย่าง
ดูดดื่ม พยายามลดความเจ็บปวดของอีกอีกฝ่ายให้ได้มากที่สุด


“จะขยับ...นะครับ” ชายหนุ่มพึมพำ ใบหน้าชื้นเหงื่อพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต ก่อนที่ชายหนุ่มจะขยับสะโพกขึ้นลงช้าๆสวนทางกับแรงโน้มถ่วง


“อ๊ะ…พี่..พี่กล้า...”



แว่นขยุ้มผ้าปูที่นอน ความเสียวซ่านที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูผิว


“แว่น...” ชายหนุ่มพึมพำ ชันตัวขึ้นนั่ง ร่างเล็กผวากอดเขาไว้แน่น กวินภพเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากได้รูปปรนเปรอติ่งไตชูชันที่ดูจะชอบการปรนนิบัติของเขาเป็นพิเศษ ได้รับรางวัลเป็นเสียงร้องที่ดังขึ้นเรื่อยๆ และมือเรียวเล็กที่ขยุ้มกลุ่มผมเขาเพื่อระบายความรู้สึกที่อัดแน่นในร่าง



“อ๊ะ...พี่..อ๊ะ..อ๊า...”



ศีรษะทุยสวยโยกคลอนไปตามแรง สะโพกกลมร่อนตามสัญชาตญาณยิ่งกระพือไฟในตัวชายหนุ่มให้โหมกระหน่ำ ร่างสูงเร่งจังหวะ รับรู้ถึงจุดจบที่ใกล้เข้ามา ก่อนที่ทุกอย่างจะกลายเป็นสีขาวโพลน










-----(ครึ่งแรก)----


ปั่นทันตั้งครึ่งตอน ความภูมิใจนี้55555 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
 :L1: :L1: :L1: :L1:

คิดถึงเก๊าก็ไปอ่านอีกสองเรื่องรอได้น้าาาา//ไม่ค่อยโฆษณาเลยยยยย :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 16-04-2017 10:19:20
 :hao5: :hao5: :hao5:


ในที่สุดกสำเร็จ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 16-04-2017 11:58:35
 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

ได้กินน้องแว่นสักที

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-04-2017 12:58:15
ลุ้นจะแย่ กลัวสวรรค์จะล่ม แต่ในที่สุดทั้งคู่ก็  :oo1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 16-04-2017 13:16:52
อ่านตอนนี้แล้วคำอุทานเต็มหัวไปหมดเลยค่ะ
น้องแว่นออนท้อป!! ช้อคคไปอีกก
พี่กล้ายังอยู่ดีมั้ยคะ ช้อคไปแล้วมั้ย555
ยินดีกับพี่กล้าด้วยจริงๆค่ะ ได้กินซะที
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 16-04-2017 13:58:57
ถึงกับต้องใช้นาพร็อกเซนเลยทีเดียว...
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 16-04-2017 14:22:16
น้องแว่นออนท็อป  :a5: :jul1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 16-04-2017 14:25:47
และแล้วววววววววววววววววววววว ความฝันของพี่กล้สก็เป็นจริงงง น้องแว่นเสร็จพี่กล้าจ้นได้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: anandawan ที่ 16-04-2017 14:53:30
เฮ้ยย เดี๋ยวนะ ตั้งตัวรับไม่ทัน น้องแว่น เป็นสาวเป็นนาง ทำไมไม่นอนเขินอายอยู่ใต้ร่างพี่กล้าคะ ออนท๊อปเลยนะตัวเอง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 16-04-2017 15:22:45
แว่นหายกลัวแบบนีัก็เข้าทางพี่กล้าเลยซิ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: mochimanja2 ที่ 16-04-2017 15:39:42
ยินดีด้วยพี่กล้า  :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 16-04-2017 16:57:10
เเล้วทีนี้พี่กล้าจะหลงกันขนาดไหนเนี่ยยยยนย

ชอบบบบ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 16-04-2017 18:01:58
 ยินดีด้วยนะพี่กล้าาาาาาาาาาาาาาาาาา :mc4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: swoooaa ที่ 16-04-2017 18:32:19
ขอแสดงความยินดีกับพี่กล้า :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 16-04-2017 18:35:00
นี่ขนาดมาครึ่งตอนยังเรียกเลือดได้ขนาดนี้ :z1: ต้นกล้ามีเพื่อนดีเหลือเกิน o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 16-04-2017 18:40:30
 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: powvera ที่ 16-04-2017 19:44:34
ครึีึ่งแรกเรียกเลือด   

:pighaun:     :pighaun:    :haun4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: Tuffina ที่ 16-04-2017 20:12:17
ตลกพี่กล้า55555555 แต่แว่นแซ่บบบ :pighaun:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-04-2017 20:22:25
 :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 16-04-2017 22:41:45
โอยยยย จัดเต็มไปเล้ยยยย :katai4: :haun4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 16-04-2017 22:44:22
ครั้งแรกน้องแว่นก็รุกหนักเลยค่ะพี่น้อง555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 16-04-2017 23:31:24
อ้ากกกกกกกกก ชอบนิยายเรื่องนี้มากๆ เลย ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีที่ได้อ่านในช่วงวันหยุดสงกรานต์
พี่กล้ากับแว่นคู่นี้น่ารักโคตรๆ พี่กล้าก็ดูเป็นเด็กน้อยบ่อยๆ ในหลายๆ มุมซึ่งน่ารักมุ้งมิ้งดี ส่วนคู่พี่ติณณ์กับเหนือฟ้า เอาใจช่วย แต่ดูๆ แล้ววีรกรรมของพี่ติณณ์คงหนักเอาเรื่องเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 16-04-2017 23:41:05
รู้สึกเหมือนลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝา................แว่นลูกแม่555 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 16-04-2017 23:55:16
ลูกสาวออกเรือนไปแล้ววววววว
 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 17-04-2017 09:23:11
อุบ้ะ ยอดจริงไรจริงน้องแว่น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 17-04-2017 12:39:40
ว้ากกกกก :serius2: ค้างมาก มาไม่สุดอยากส่องพี่กล้ากับน้องแว่นต่อ :-[ แอบใต้เตียงได้มะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 17-04-2017 14:02:06
อ๊ากกกกกก ค้างงงงงงง
น้องแว่นออนท้อป!!! อะไรจะฮอตเบอร์นั้นค่ะลูกกกกกกกก  o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-04-2017 16:00:15
หืมมมม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 17-04-2017 21:28:57
แว่นนี่สุดยอดไปเลย 555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 18-04-2017 10:49:51
น้องแว่นนี่ของจริง

55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 23-04-2017 17:08:42
ในที่สุด  :m25:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 25-04-2017 04:58:07
 :mew3: จนได้ค่ะ ไม่รู้ว่าช็อคโกแลตกับหอยนางรมพาไป หรือแว่นนำทางอะนะ
ต้นกล้าลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง ตอนนี้น้องรู้ละนะว่า คอแข็ง 55555

แว่นน่ารัก น้องไม่แปลกหรอกที่ปิดตัวเอง เจอเรื่องแบบนั้น ใครก็ต้องมีลืมยาก แถมยังไม่เคลียร์ด้วย ดีที่น้องไม่เก็บตัวด้วย
ต้นกล้าทำน้องสนใจได้ ต้องมีดีสิ โดนเทียบบ่อยหรอ เลยนอยด์

ตลกต้นกล้า หยอดไม่เป็นค่ะ ไม่เป็นถึงได้น้องมาอยู่ด้วย ถ้าเป็นคงสร้างบ้านอีกหลังได้แล้ว
แว่นน่ารัก รู้ว่าพี่อ้อนก็ยังทำให้ สมควรรัก หลง จริงๆ

เรื่องติณณ์กับเหนือฟ้า วุ่นไปอีกค่ะ ติณณ์พลาดนะตอนฟ้ารัก แต่ตอนนี้จะแก้ตัวก็ต้องพยายามอีกนะ
เหนือฟ้าถึงจะยังรักอยู่ แต่ก็ไม่คิดว่าพี่จะทำดีด้วย อาจจะหลอกอีก ก็เจ็บมาเยอะอะเนาะ
แต่อย่าหลอกตัวเอง จนต้องเสียใจอีกรอบนะ เหนือฟ้า

เทสต์ชอบเหนือฟ้าหรอ แล้วทีมเก็บกดหรอ 55555

แทนไทคุ้มสุด มาหลังสุด แต่ได้กินก่อน
น้ำอุ่นแอบมีความร้ายนะ เจอแต่ละเรื่อง อดีตทำร้ายปัจจุบันจริงๆค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-04-2017 00:44:08
 :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx: 3rd Rx Naproxen 50% [16/04/60] P.23
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 28-04-2017 06:58:56
----ครึ่งหลัง-----




“ตื่นได้แล้วครับคนขี้เซา”



แว่นขมวดคิ้ว เอื้อมมมือควานหานาฬิกาปลุกยี่ห้อกวินภพที่ยังคงสวมกอดเข้าจากด้านหลังไม่ยอมปล่อยทั้งที่ยังไม่ลืมตา ตบเบาๆที่ใบหน้าของอีกฝ่ายให้หยุดปลุกเขาเสียที



เดี๋ยวนะ...




พี่กล้าเนี่ยนะปลุกเขา?



เด็กหนุ่มลืมตาโพลง คว้าโทรศัพท์ที่หัวเตียงมาดูเวลาอย่างตกใจ



“เจ็ดโมงครึ่ง?!”



เขาไม่รู้ว่าอะไรน่าตกใจกว่ากัน การที่ตัวเองตื่นสาย หรือการที่ชายหนุ่มตื่นเจ็ดโมงครึ่งในเช้าวันหยุด แว่นหันกลับไปมองคนรักด้วยสายตาคาดโทษ แต่ก็โกรธอีกฝ่ายไม่ลงเมื่อถูกหอมฟอดใหญ่ที่แก้ม



“อรุณสวัสดิ์ครับ” เสียงทุ้มที่แหบพร่าจากการเพิ่งตื่นนอนฟังดูเซ็กซี่เป็นพิเศษในเช้าวันนี้ แต่แว่นเลือกที่จะเก็บข้อมูลนั้นไว้กับตัวเอง


“อรุณสวัสดิ์ครับพี่...กล้า”


เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว ยกมือจับที่ลำคอเมื่อรู้สึกเจ็บทุกครั้งที่ออกเสียง สาเหตุก็คงไม่พ้นชายหนุ่มที่ทำให้เขาบริหารเส้นเสียงติดต่อกันเกินกว่าที่ควรที่นอนอยู่ข้างๆ แว่นรู้สึกว่าเสียงแหบๆของตนเมื่อครู่ดูเหมือนแมวป่วยมากกว่าคนที่เพิ่งผ่านค่ำคืนอันเร่าร้อนมาเหมือนร่างสูง แต่กวินภพกลับมองเขาด้วยสายตาเหมือนเด็กหนุ่มเพิ่งชวนอีกฝ่ายทำเรื่องสยิวกิ้วกลางวันแสกๆ




“พูดอีกซิ”



“เอ่อ...ให้พูดอะไรครับ?” แว่นถาม ขยับตัวถอยหลังอย่างหวาดระแวงเมื่อกวินภพยื่นหน้าเข้ามาใกล้



“เสียงแว่น...น่ากินเป็นบ้า”


“เสียงใครเขากินได้กันล่ะครับ?!” เด็กหนุ่มคว้าหมอนมากันการจู่โจมของริมฝีปากได้รูปอย่างพอดิบพอดี “พอเลย ผมยังเจ็บอยู่เลยนะ”




ถามว่าเมื่อคืนกวินภพได้ไปกี่ยก


ก็จนของขวัญที่เหนือฟ้ากับทีมให้มาหมดนั่นแหละร่างสูงถึงได้ยอมเลิกรา



ส่วนแว่นน่ะเหรอ เหอะ สลบไปเมื่อไหร่ยังไม่มั่นใจตัวเองด้วยซ้ำ



“แปลว่าหายเจ็บแล้วก็ต่อได้สิ” ชายหนุ่มทำตาเป็นประกายเหมือนเด็กได้ของเล่น แววตาที่ต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่กี่ชาติแว่น
ก็ไม่มีทางปฎิเสธได้



“ค่อยว่ากันครับ” เด็กหนุ่มตอบอ้อมแอ้ม



“เย้!” กวินภพดึงร่างเล็กเข้ามากอด ก่อนจะรีบปล่อยมือทันทีที่ได้ยินเสียงร้องโอดโอยของอีกฝ่าย “แว่นไปอาบน้ำนะ เดี๋ยวพี่สั่งรูมเซอร์วิสมาให้กิน แล้วก็จะได้กินยาแก้ปวด เนอะ”



ร่างสูงหยิบกระเป๋าเป้ของตัวเองพร้อมกับดึงแผงยาแก้ปวด ยาลดไข้ เบาะรองนั่งเป่าลม และถุงน้ำร้อนแบบชาร์จไฟได้ออกมา



“เตรียมพร้อมจังนะครับ” ร่างบางเหน็บ แต่คนฟังกลับยิ้มแฉ่งเหมือนได้รับคำชมเสียอย่างนั้น



“อาบน้ำไหวมั้ย หรือให้พี่เช็ดตัว...”


“ไม่ต้องเลยครับ ขืนให้พี่ทำไม่ต้องอาบกันพอดี”



 แว่นดักอย่างรู้ทัน คว้าเสื้อของร่างสูงที่ตกอยู่ใกล้กว่าเสื้อคลุมอาบน้ำของเขาแล้วค่อยๆก้าวลงจากเตียงอย่างระมัดระวัง แต่ขาที่อ่อนแรงจากการถูกพาดในตำแหน่งต่างๆที่ไม่ค่อยดีต่อกล้ามเนื้อทำให้ร่างบางล้มพับลงไปทันที ดีที่กวินภพไหวตัวทัน รวบเอวของเด็กหนุ่มไว้ก่อนที่จะลงไปก้นจ้ำเบ้ากับพื้น


“เดี๋ยวพี่ไปส่งในห้องน้ำ นะ แค่ไปส่ง ไม่ทำอะไรแน่นอน”



แว่นเม้มปากก่อนจะพยักหน้า ยังไงเขาก็เดินไปไหนไม่ได้อยู่แล้วนี่



ร่างสูงช้อนตัวอุ้มเด็กหนุ่มขึ้นทันทีที่ได้รับการอนุญาต เดินพาอีกฝ่ายเข้าไปวางลงบนอ่างอาบน้ำแล้วหยิบฝักบัวลงมาให้ หยิบชุดแปรงสีฟัน สบู่ล้างหน้า และผ้าขนหนูมาวางไว้ขอบอ่าง


“ห้ามลุกนะครับ อาบเสร็จเรียกพี่ เดี๋ยวพี่มาอุ้มออกไป” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม


“ผมไม่เป็นไรหรอกครับ...”แว่นเถียง แต่เมื่อเห็นสายตาเป็นกังวลนั้นเด็กหนุ่มก็ยอมรับปากอย่างเสียไม่ได้



มื้อเช้าผ่านไปแต่โดยดี ด้วยฤทธิ์จากยาแก้ปวดเด็กหนุ่มจึงเริ่มนั่งได้อย่างสบายใจ แต่ก็ยังเดินไปไหนมาไหนไม่ได้มาก ทำให้แว่นได้แต่นั่งมองทะเลตาละห้อยอยู่ที่ระเบียง


“อยากไปเล่นน้ำเหรอ?” กวินภพถาม รู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็นคนรักนั่งซึมอยู่แบบนี้

“เปล่าครับ แค่อยากไปเดินเลียบชายหาดเฉยๆ” แว่นตอบเสียงอ่อย


“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันสิ” ชายหนุ่มยิ้ม







“พี่กล้าไม่หนักจริงๆเหรอครับ” แว่นถาม คนที่คะยั้นคะยอให้เขาขี่หลังเดินชมหาดส่ายหน้า  กระชับแขนให้ล็อกขาของคนรักกับที่ให้ถนัดขึ้น



“ตัวเบาอย่างกับนุ่น ขุนเท่าไหร่ก็ไม่ขึ้น นี่เราเอาไปยัดไว้ที่ไหนหมด หืม?”


เด็กหนุ่มซุกหน้ากับหลังคออีกฝ่าย ก่อนจะงับแรงๆไปหนึ่งทีเมื่อตอบคำถามไม่ได้ กวินภพหัวเราะ ยังคงเดินเลียบไปตามชายหาดอย่างอารมณ์ดี



ทั้งสองนั่งลงพักที่ร้านริมหาดอีกร้าน กวินภพยังทำหน้าพ่อบ้านที่ดี ปรนนิบัติพักวีคนรักไม่มีขาดตกบกพร่อง ชนิดที่ว่าแว่นเริ่มสงสัยแล้วว่าตนแค่ปวดเมื่อยหรือเป็นง่อยกันแน่



“พี่กล้า หยิบโทรศัพท์ให้หน่อยครับ” ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือของคนรักออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้ แว่นรับมาสไลด์เปิด ข้อความในไลน์เด้งขึ้นมาไม่มาก มีแค่มารดาไลน์มาถามสารทุกข์สุกดิบ และไลน์ของรุ่นที่เพื่อนสั่งงานกิจกรรมโน่นนี่ไม่หยุดหย่อนเท่านั้น เด็กหนุ่มกดไล่ตอบไปเรื่อยๆ ก่อนจะเลื่อนมาเจอเจ้าของไลน์รูปไซบีเรียนฮัสกี้ทที่เขาไม่ได้คุยด้วยเสียนาน



ความรักของทางนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะ?



แว่นได้แต่ภาวนาให้อีกฝ่ายสมหวังในรัก เช่นเดียวกับที่เขากำลังเป็นอยู่



“ยิ้มอะไรครับ?” กวินภพถามคนรัก คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างสงสัย


“แค่นึกถึงคนรู้จักน่ะครับ”




เด็กหนุ่มตอบปัด เปิดเฟซบุ๊คของตัวเองเพื่อไล่ดูฟีดตามประสา เขาไม่ได้เข้าโซเชียลนานมาก แต่ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรในหน้าไทม์ไลน์ให้เห็นมากนัก



นอกเสียจากคลิปวีดีโอบางอย่างที่เพื่อนแชร์กันสนั่นหวั่นไหว เด็กหนุ่่มจะไม่สนใจเลยหากคนในคลิปไม่ให้เหนือฟ้า และติณณ์ภพ ในซุปเปอร์มาร์เก็ตใต้คอนโดของพวกเขา



ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร คลิปวีดีโอก็เล่นเอง แว่นพยายามจะปิด แต่เสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆในบริเวณนั้นทำให้กวินภพชะเง้อมองอย่างสนใจ



“ดูอะไรน่ะ...!”



ภาพของเหนือฟ้าและติณณ์ภพที่จูบกันอย่างดูดดื่มในซุปเปอร์มาร์เก็ตปรากฎแก่สายตา ดูจากท่าทางแล้วไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งสองทำเรื่องแบบนี้แน่นอน แว่นรู้สึกถึงรังสีอำมหิตบางอย่างในตัวของคนรัก ก่อนที่กวินภพจะลุกขึ้นยืน



“พี่…พี่ต้องกลับ”


“พี่กล้า โอเคมั้ยครับ” แว่นลุกตาม กัดฟันกรอดกับความเจ็บที่แล่นผ่านสะโพก แต่รู้สึกเป็นห่วงคนรักในตอนนี้มากกว่า


“แว่น พี่ขอโทษนะ เรากลับกันเถอะ”



กวินภพเหยียบคันเร่งจนมิดเท้า แว่นเกาะพนักพิงของตัวเองไว้แน่นอย่างกลัวตายถึงแม้ถนนจะโล่งมากก็ตาม เด็กหนุ่มเอื้อมมืออีกข้างไปแตะแขนของคนรักที่จับพวงมาลัย ท่อนแขนแกร่งสั่นระริก แต่จากสีหน้าของชายหนุ่ม มันไม่ได้มาจากความเสียใจหรือโศกเศร้า



มันมาจากความโกรธที่แว่นสัมผัสได้มากกว่าตอนที่อีกฝ่ายเห็นพี่กรเป็นครั้งแรกเสียอีก





“พี่ติณณ์ ผมลงไปซื้อข้าวนะ” เหนือฟ้าตะโกนบอกคนที่ยังคงนอนซมอยู่บนเตียง ดูท่าหวัดครั้งนี้จะหนักจริง ชายหนุ่มถึงได้ตัวอ่อนไหลไปมาเป็นเยลลี่ เมื่อคืนก็ไข้ขึ้นจนเขาต้องช่วยให้เหงื่อออกไปหลายรอบ แต่อีกฝ่ายก็ดูจะดีขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น



“ฮื่ออออ”



เสียงตอบรับดังออกมาจากในห้องนอน เหนือฟ้าอมยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนจะหุบยิ้มทันควัน



ตั้งสติไอ้เหนือ



มึงเผลอหลายรอบเกินไปแล้วนะ



ร่างโปร่งเดินออกจากห้องไป เหลือเพียงเจ้าของห้องที่นอนซมเพราะพิษไข้ แต่กำลังใจยังดีจากการดูแลอย่างใกล้ชิดของคนรัก ติณณ์ภพนอนมองเพดานอย่างสุขใจ นึกหวังให้ตัวเองป่วยไปนานเสียด้วยซ้ำ




ปังๆๆๆ



เสียงเคาะประตูที่ดังสนั่นหวั่นไหวประหนึ่งมาเฟียทวงหนี้ดังขึ้น ร่างสูงขมวดคิ้ว เหนือฟ้าลืมคีย์การ์ดไว้งั้นเหรอ



ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียง ยกมือขึ้นกุมหัวที่ปวดตุบจากการลุกกระทันหัน แล้วลุกขึ้นเดินไปที่ประตูหน้าห้อง ไม่สนใจจะส่องตาแมวด้วยไม่คิดว่าจะมีใครมาหาเขาในตอนนี้



“ฟ้าลืมอะ...”



ผลั่ก!



หมัดหนักๆถูกประเคนให้อย่างรุนแรงจนติณณ์ภพไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงล้มลงไปนอนนับดาว ยังไม่ทันจะได้หายใจหมันลุ่นๆก็ฮุกเข้ากลางหน้า ติณณ์ภพที่อ่อนแรงจากพิษไข้ทำได้เพียงยกแขนตั้งการ์ดป้องกันจุดสำคัญไม่ให้เสียหายไปมากกว่านี้ สายตาที่พร่ามัวจากการที่แว่นกระเด็นหายไปไหนก็ไม่รู้ทำให้เขาไม่เห็นหน้าคนที่ทำร้ายตน แต่เสียงร้องของน้องแว่นทำให้เขารู้ทันทีว่าอีกฝ่ายเป็นใคร



“พี่กล้า!!หยุดเถอะครับ!! เดี๋ยวพี่ติณณ์ก็ตายหรอก!!” แว่นพยายามดึงคนรักออกมาแต่สู้แรงไม่ไหว จังหวะนั้นเหนือฟ้าที่กลับขึ้นมาจากซื้อของเปปิดประตูเข้ามาพอดี เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในห้อง ร่างโปร่งรีบวิ่งเข้าไปช่วยรุ่นน้องดึงเพื่อนรักออกมาจากพี่ชาย กวินภพยังคงพยายามสลัดตัวออกจากการเกาะกุม แต่ร่างบอบบางทั้งสองกอดไว้ไม่ยอมปล่อย



“ไอ้กล้า มึงทำอะไรเนี่ย พอแล้วกล้า!”



“ผมขอพี่แค่อย่างเดียว ขอแค่อย่ายุ่งกับไอ้เหนือ ทำไมพี่ให้ผมไม่ได้?!” เสียงของกวินภพสั่นเครือ ความโมโหและผิดหวัง
ปะปนกันจนแยกแยะไม่ออก “ถ้าพี่ทำไม่ได้แล้วรับปากผมให้ผมไว้ใจทำไมวะ?!”




“กู…ไม่ได้ทำอะไรฟ้า” ชายหนุ่มเช็ดคราบเลือดออกจากมุมปาก ชันตัวขึ้นนั่งบนพื้นอย่างช้าๆ ควานหาแว่นที่ตกอยู่บนพื้นขึ้น
มาสวม



“โกหก! คนอยากพี่เคยไม่ทำร้ายใครด้วยเหรอ? ผมไม่สนหรอกนะว่าใครจะโดนพี่ทำระยำอะไรไว้บ้าง แต่ไอ้เหนือมันเหมือนน้องแท้ๆของพี่เลยนะ ใจพี่ทำด้วยอะไรวะพี่ติณณ์!” ชายหนุ่มอยากจะพุ่งเข้าไปต่อยพี่ชายบังเกิดเกล้าอีกซักครั้ง แต่ถูกเหนือฟ้ากอดแขนไว้แน่น


“กูไม่เป็นไรเว้ย”


“มึงไม่ต้องโกหก”


“กูไม่เป็นไรจริงๆกล้า พี่เขาไม่ได้ทำอะไร กูต่างหากที่หลอกเขา!”



ทุกชีวิตในห้องนิ่งไปหลังจากได้ยินคำสารภาพของร่างโปร่ง กวินภพหันมาหาเพื่อนด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ



“มึงหมายความว่ายังไง?”


“กูเห็นมึงเครียดที่พี่ติณณ์มาวุ่นวายกับแว่น กูก็เลยคบกับพี่เขาเพื่อกันไม่ให้เขาไปยุ่งกับน้อง กูไม่เป็นไรจริงๆเว้ย” เหนือฟ้าจับหน้าเพื่อนให้มองมาที่เขาอย่างร้อนรน กลัวเพื่อนรักจะสติแตกกระโจนเข้าไปหาติณณ์ภพอีก “มึงดู กูเป็นใคร กูคือเหนือฟ้านะเว้ย มึงคิดว่ากูไม่รู้สันดานเหี้ยๆของไอ้พี่ติณณ์เหรอวะ?”


“เอ่อ...” กวินภพยังคงมีสีหน้าเคลือบแคลง


“มึง กูกับมึงก็อยู่ด้วยกันตอนที่พี่ติณณ์หักอกคนอื่นคนแล้วคนเล่า มึงคิดว่ากูจะควายขนาดคนพวกนั้นเลย?” เหนือฟ้าเลิกคิ้ว กวินภพนิ่งคิดไปเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหน้า “ดี มึงจำไว้ คนอย่างไอ้เหนือ อีแค่พี่ติณณ์ ทำอะไรกูไม่ได้หรอก ไม่ต้องห่วงกูขนาดน้าน”



ร่างโปร่งลากเสียงยาว ขยี้หัวเพื่อนรักจนฟูพร้อมรอยยิ้มทะลึ่งทะเล้นที่เป็นเอกลักษณ์ กวินภพนิ่งไปครู่ใหญ่ ก่อนจะดึงเพื่อนรักเข้าไปกอดแน่น เหนือฟ้ากอดตอบด้วยแรงทั้งหมดที่มี ซุกหน้าลงกับคอของเพื่อนรัก แว่นสังเกตว่ารอยยิ้มสดใสเมื่อครู่กระตุกราวกับจะร้องให้ได้ตลอดเวลา



“ไม่เอาแล้วนะ ห้ามทำแบบนี้อีกนะ”



“เออๆ กลับไปที่ห้องได้แล้ว ดูซิเล่นซะน้องหน้าซีดขนาดนี้ยังไม่พาไปพักผ่อนอีก” เหนือฟ้าดุ กวินภพหันกลับไปมองร่างสูงที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าลังเล แต่ก็ยอมออกไปเมื่อถูกเหนือฟ้าไล่อีกครั้ง “ไปได้แล้ว ทางนี้กูจัดการเอง”



เมื่อประตูห้องปิดลง เหนือฟ้าหันกลับมาหาคนที่ยังนั่งอยู่บนพื้น ร่างโปร่งรู้ตัวและเตรียมรับผลการกระทำของตัวเองตั้งแต่วันแรกที่เขาตัดสินใจ ย่อตัวลงนั่งยองบนพื้น แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงยื่นให้คนที่ยังนั่งนิ่งไม่พูดอะไร



“ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจให้พี่รู้ความจริงด้วยวิธีนี้”



“แล้วฟ้าคิดว่าพี่รู้ความจริงแบบไหนจะไม่เจ็บเหรอ”


เสียงของชายหนุ่มไม่มีแววประชดประชัน มีเพียงความเจ็บปวดบริสุทธิ์ไร้สิ่งเจือปน


“พี่ติณณ์ อย่าเข้าใจผมผิดนะครับ” เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ยอมรับผ้าไปเช็ด ร่างโปร่งจึงใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเลือดที่ไหลออกมาจากจมูกอีกฝ่ายอย่างเบามือ “ที่ผมทำไปทั้งหมด ไม่ใช่เพราะผมเกลียดพี่ หรืออยากเอาคืน”


“พี่รู้...” ชายหนุ่มแค่นเสียงหึในลำคอ “ฟ้าทำไปเพื่อไอ้กล้า”


เหนือฟ้าอยากปฎิเสธ แต่ไม่มีอะไรออกมาจากริมฝีปากบาง


“เจ็บมากมั้ยครับ” ร่างโปร่งแตะที่จมูกที่ไม่รู้ว่าหักไปรึยังของชายหนุ่ม


“ไม่รู้สิ...” ติณณ์ภพตอบอย่างอ่อนเพลีย “มันเจ็บที่ใจจนไม่รู้สึกที่อื่นแล้ว”


“ไม่ตายหรอกครับ” เหนือฟ้าว่า ซึ่งนั่นเป็นความจริงที่เขาเรียนรู้ด้วยตัวเอง ถึงจะเห็นใจ แต่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยผ่านมันมาก่อน “เดี๋ยวพี่ก็ชิน”


คนอายุน้อยกว่าลุกขึ้นจากพื้น คว้าถุงใส่ข้าวกล่องที่ยังไม่บุบสลายมาวางบนโต๊ะ


“ดูแลตัวเองนะครับพี่ติณณ์ หายไวๆนะครับ”

ร่างโปร่งเดินออกมาจากห้อง ทั้งที่ในที่สุด อีกฝ่ายก็เข้าใจความเจ็บปวดของเขาในคราวนั้น แต่เหนือฟ้ากลับไม่รู้สึกพอใจกับผลลัพธ์ที่ออกมาเลยซักนิด



อาจเป็นเพราะเขาไม่เคยคิดอยากแก้แค้น



หรืออาจเป็นเพราะ...



มือเรียวยกขึ้นแตะหน้าอกของตนที่ก้อนเนื้อภายในถูกบีบอย่างรุนแรงจนหายใจไม่ออก



“ระวังแทบตาย...สุดท้ายฏ็โดนลูกหลงอยู่ดีสินะ”





เหนือฟ้ายิ้มอย่างสมเพชตัวเอง เดินเข้าไปในลิฟต์ที่วางเปล่า กดปุ่มชั้น ก่อนจะทรุดตัวลงในนั้นอย่างหมดเรี่ยวแรง





--------

สารภาพว่าจงใจลง50%หลังตอนที่กลับมาไทยแล้วเพราะกลัวโดนตบถ้าคนอ่านรอนานนี่แหละ5555
 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


กลับมาอัพสม่ำเสมอกันดีฝ่า(จะพยายาม5555)
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 28-04-2017 08:56:33
ดีใจบวกเป็ดคนแรกอ่านคนแรกเย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 28-04-2017 08:57:16
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 28-04-2017 09:03:33
เจ็บทั้งคู่  เล่นกะความรู้สึก สุดท้ายมันก็กลับมาหาเราอยู่ดี
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-04-2017 09:20:33
รับผลกรรมไปนะพี่ติณณ์ :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 28-04-2017 09:54:10
 :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 28-04-2017 11:00:57
 :กอด1: :3123: :pig4: :3123: :กอด1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 28-04-2017 11:12:00
หน่วงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 28-04-2017 12:19:36
หน่วงมากกกกก  :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 28-04-2017 12:48:17
จุกแทนกับคำว่า...ไม่ถึงตาย..เดี๋ยวก็ชิน คือกำลังจะสงสารนิดๆแระนะ หายเลย555
สนุกขึ้นเรื่อยๆ มันได้ใจคนอ่านอย่างป้าจริงๆ
รออ่านต่อน้า :กอด1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 28-04-2017 14:13:18
เห้อออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-04-2017 15:25:15
ก็เจ็บกันทั้งคู่
ติณณ์ ต้องรู้อยู่แล้ว ว่าใคร ทำให้เหนือฟ้าทำอย่างนี้
      :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-04-2017 19:53:54
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 28-04-2017 20:27:46
สงสารพี่ติณณ์นะ แต่ทำอะไรไม่ได้
พี่ก้ทำกับฟ้าไว้เยอะพอตัวอะ
แต่ก้สงสาร เหมือนคนกลับใจได้ คิดได้แล้วอะ
แต่โอกาสที่หยิบยื่นมาให้ใหม่แม่งดันเป็นของปลอม
วืดไปเลย เสียหลักแรงอะ เห้ออ
รอค่ะ เกาะติดคู่นี้ยิ่งกว่าคู่หลักอีกนะเนี่ย555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 28-04-2017 21:00:35
เจ็บ จุก :impress3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 28-04-2017 21:41:38
แค่นี้ก็เสมอ 1-1 แล้ว
ถ้ายังรักเหนืออยู่ ก็เริ่มจีบใหม่ซะพี่ติณ อย่ามัวเสียใจนาน เด่วจะหายไปจริงๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-04-2017 22:47:14
เฮ้อออออออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-04-2017 23:09:31
 :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 28-04-2017 23:11:27
พี่ติณณ์.  :z6:  :z6:   :z6:

เหนือฟ้า  :sad4:  :sad4:  :sad4:

ต้นกล้า  :serius2:  :serius2:  :serius2:

หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: Readyaoi ที่ 29-04-2017 01:41:05
เจ็บทั้งสองฝ่าย  :sad11: :sad11:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 29-04-2017 11:08:56
หน่วงความรู้าึกเกินไปแล้ว  :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: MOLI ที่ 29-04-2017 14:05:35
ความโมโนโทนของแว่นนี่ช่างกร้าวจายยยย :katai3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 29-04-2017 23:25:17
ปรับอารมณ์เกือบไม่ทันค่ะ

กล้าปรอทแตกมาก เข้าใจว่าหวง แต่ถามสักหน่อยไหม
แว่นน่ารัก แว่นกล่มกล้าไปก่อนนะ

สงสารเหนือฟ้าที่สุดละ ทำยังไงไปสุดท้ายก็ทำร้ายตัวเองอยู่ดี เพราะไม่เคยเลิกรัก
จริงๆ ติณณ์ก็ไม่ได้น่าสงสารมากนะ แต่ก็ยังน่าสงสารอยู่
กำลังอยากเริ่มใหม่ แต่คนที่จะเริ่มด้วยไม่เชื่อใจแล้ว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: MOLI ที่ 29-04-2017 23:50:54
ไหนบอกอ่อยไม่เป็นไงไอ้พี่กล้า!!!!!
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 30-04-2017 10:14:34
เศร้ามาก,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: Reminder ที่ 30-04-2017 23:46:35
ไอ้ที่ตงิดๆตอนรู้สึกว่าโชคดีกว่าพี่กรอ่ะ ทีนี้รู้แล้วสิ555 สะจาย...
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: Spenguin ที่ 01-05-2017 06:22:04
 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 22nd Dx 100% [28/04/60] P.24 ไรท์กลับมาล้าวววววว
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 01-05-2017 08:34:29
23rd Diagnosis: 4th Rx: Laroxepam



 แทนไทยยืนมองตัวเองในกระจกของห้องในหอพักของคนรัก ขยับเนคไทค์ให้เข้าที่รอบที่ห้าร้อยแปดสิบเอ็ด




เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนที่หุ่นดีในระดับหนึ่ง ถึงแม้เด็กหนุ่มจะไม่ได้คลั่งไคล้การออกกำลังกายหรือกินคลีนอะไรเทือกนั้น แต่เจ้าของชุดสูทตัวนี้เห็นได้ชัดว่ามีรูปร่างที่ดีกว่าเขา แต่มองเผินๆเด็กหนุ่มลูกครึ่งก็ยังถือว่าตัวเองพอไปวัดไปวาได้



“พี่อุ่น มาดูให้หน่อยได้มั้ยครับ ผมดูโอเครึยัง” ร่างสูงเรียกคนที่เข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ เขาได้ยินเสียงตอบรับดังออกมาพร้อมกับลูกบิดประตูที่ถูกปลดล็อค แทนไทยหันกลับไปหาคนรักในชุดสูทสีขาวครีมสบายตา ขับให้ร่างโปร่งดูมีออร่าคุณชายผู้อ่อนโยนเพิ่มขึ้นไปอีก



“หล่อแล้วล่ะแทน” ร่างโปร่งก้าวเข้ามาชิด จัดเนคไทค์ของร่างสูงเพียงสองสามครั้งก็เข้าที่ ดูดีกว่าที่แทนไทยพยายามทำหลายเท่า



“ซันเค้าตัวใหญ่ แต่อย่างน้อยก็ไซส์ไม่ต่างจากแทนมาก ถ้ายืมของพี่เมฆนะ คงเหมือนเด็กขโมยชุดพ่อมาใส่เลยล่ะ”



“พี่เมฆตัวใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ?” แทนถาม เพราะจากที่เขาเห็น ซันก็ถือว่าตัวสูงมากแล้ว ถึงแม้จะเทียบตมมาตรฐานลูกครึ่งก็ตาม



“เดี๋ยวไปเจอก็รู้เองแหละ” น้ำอุ่นยิ้ม “ไปกันเถอะ”




“โห…”



แทนไทยแหงนมองคฤหาสน์หลังยักษ์อย่างชื่นชมจากด้านนอกรั้วที่ตนจอดรถไว้ จริงๆในงานมีโซนให้แขกนำรถเข้าไปจอดบางส่วน แต่น้ำอุ่นยืนยันเสียงหนักแน่นว่าจะจอดไว้ข้างนอก 



สงสัยกลัวไม่มีทางหนีทีไล่



บ้านของเขาก็ถือได้ว่าเป็นชนชั้นกลางที่ค่อนข้างมีฐานะ แต่เทียบอะไรไม่ได้กับฐานะทางบ้านของน้ำอุ่นเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้อีกฝ่ายจะไม่เคยทำตัวฟุ้งเฟ้อให้เห็นก็ตาม



“ปิดปากได้แล้ว คางจะแตะพื้นอยู่แล้วแทน” น้ำอุ่นแซว แทนไทยหุบปากฉับ ยิ้มแห้งให้คนรักที่ดูจะไม่สะทกสะท้านอะไรกับขนาดบ้านและจำนวนแขกเหรื่อ น้ำอุ่นสอดแขนคล้องกับแขนของเด็กหนุ่ม แล้วเดินนำร่างสูงเข้าสู่งานวันเกิดของบิดา



ปาร์ตี้ในปีนี้เป็นงานค็อกเทลปาร์ตี้ในสวน แขกของธีรเชษฐ์มีทั้งนักธุรกิจมากหน้าหลายตา ดารานางแบบที่ขนาดคนไม่ค่อยตามดาราอย่างแทนไทยยังรู้จัก และพนักงานระดับสูงในบริษัท สังเกตได้จากการแต่งกายที่เนี้ยบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แทนไทยห่อไหล่ รู้สึกว่าตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทาง ผิดกับคนรักที่โดดเด่นราวกับหงส์ขาวในฝูงกา เขาเพิ่งรู้ในวันนี้ว่าช่องว่างระหว่างสังคมไม่ใช่เรื่องที่สามารถมองข้ามผ่านได้ง่ายๆอย่างที่คิด



“มั่นใจหน่อยสิแทน แทนน่ะ ต่อให้แทนแก้ผ้าเดินเข้ามาก็ยังชนะคนพวกนี้ขาดลอย” ร่างโปร่งกระซิบ “อันที่จริง น่าจะเพราะแทนแก้ผ้านั่นแหละเลยชนะ”



“พี่อุ่นก็...” แทนไทยยิ้มแห้ง



คนในงานดูเหมือนจะเริ่มสังเกตถึงการมาเยือนของพวกเขา จากหนึ่งคนเป็นสองคน จากสองคนเป็นกลุ่มผู้คนที่เริ่มซุบซิบกันเสียงดัง ราวกับกลัวว่าพวกเขาจะไม่ได้ยินด้วย



“นั่นใครน่ะ?”



“หล่อทั้งคู่เลยแก ดี๊ดี”


“เดี๋ยว...นั่นคุณชายรองไม่ใช่เหรอ?”



“ชายรอง? คนกลางไม่ใช่ลูกสาวเหรอ?”



“ไม่รู้อ่ะ แต่ได้ยินว่าลูกชายนะ”



“แล้วที่มาด้วยนั่นใคร?”




น้ำอุ่นเดินตรงไปเรื่อยๆ ยิ้มทักทายแขกเหรื่อในงานตามมารยาท แต่ไม่ได้พูดอะไรกับใคร จนกระทั่งเหล่าคนรับใช้ที่ช่วยบริกรนำอาหารออกมาเสิร์ฟเริ่มสังเกตเห็นเขาด้วยเช่นกัน



“คุณชายรอง?” หญิงสาวร้องอย่างตกใจ ก่อนจะหันไปเรียกมารดาที่กำลังถือโถน้ำแกงเดินออกมาจากบ้าน “แม่จ๋า คุณชายรองมา!”




“อะไรนะ คุณชายรอง!”




ป้าแต้ว แม่บ้านเก่าแก่ที่ช่วยเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เล็กวิ่งหน้าตั้งออกมา เล่นเอาคนรับใช้คนอื่นใจหายใจคว่ำ กลัวน้ำแกงจะหกรดหญิงชรา




“ป้าแต้ว อย่าวิ่งสิครับ หกล้มขึ้นมาจะแย่เอา” น้ำอุ่นเตือน รีบเข้าไปช่วยหญิงชราร่างท้วมในชุดผ้าไหมตัวเก่งที่ขุดมาเพื่องานวันเกิดของเจ้านาย



“คุณชายรองของป้า ยิ่งโตยิ่งเหมือนคุณเกศจริงๆพ่อคุณเอ๊ย” หญิงชราจับมือของชายหนุ่มที่ตนเลี้ยงดูมา คุณชายรองเป็นเหมือนสิ่งเดียวที่คุณผู้หญิงของบ้านเหลือทิ้งไว้ที่พวกเธอสามารถดูต่างหน้าได้ นั่นทำให้คนรับใช้เก่าแก่เสียใจจกันมากเมื่อคุณชายรองตัดขาดกับบิดา



“ก็อุ่นเป็นลูกคุณแม่นี่ครับ” น้ำอุ่นฉีกยิ้ม



“ป้าคิดว่าจะตายก่อนได้เจอคุณชายรองอีกซักครั้งแล้วรู้มั้ยคะ นี่ป้ายังคิดอยู่เลยว่าถ้าเจอคุณผู้หญิงบนสวรรค์ป้าจะตอบคำถามท่านเรื่องคุณรองได้มั้ย” หญิงชราเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง



“อย่าพูดอย่างนั้นสิครับป้า รออุ่นเรียนจบก่อนนะ เดี๋ยวอุ่นจะมารับป้าไปอยู่ด้วยให้หายคิดถึงเลย” ร่างโปร่งยิ้ม



“คุณชายรองก็ ถ้าป้าไปคุณผู้ชายเขาจะอยู่ยังไงล่ะคะ รายนั้นน่ะทอดไข่ยังไหม้เลย” ป้าแต้วหัวเราะ แต่การเอ่ยถึงธีรเชษฐ์แม้เพียงเล็กน้อยก็ทำให้อารมณ์ที่เคยดีของชายหนุ่มขุ่นมัวลงได้



“คนแบบนั้นมีคนคอยดูแลตั้งเยอะตั้งแยะ ขาดป้าแต้วไปซักคนไม่ตายหรอกครับ”



“อย่างพูดอย่างนั้นสิคะคุณชายรอง คุณผู้ชายเขาไม่ได้มีพร้อมเหมือนอย่างคิดหรอกนะคะ”หญิงชราพยายามเกลี้ยกล่อมร่างโปร่ง “ขาดลูกไปซักคน หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ไม่สงบสุขหรอกค่ะ”



“ดูเหมือนผู้ชายคนนั้นจะกระตือรือร้นที่จะกำจัดลูกออกไปมากกว่านะครับ” น้ำอุ่นว่า ทั้งที่รอยยิ้มยังประดับอยู่บนใบหน้า แต่ป้าแต้วรู้ดีว่าคุณชายรองของเธอไม่อยากพูดเรื่อองนี้ต่อแล้ว




“อุ๊ย พ่อหนุ่มรูปหล่อคนนี้ใครกันคะคุณชาย?” หญิงชราถามเมื่อสังเกตเห็นแทนไทย ร่างสูงอึกอัก ไม่รู้จะแนะนำตัวเองกับคนที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ใหญ่ที่พี่อุ่นรักเหมือนคนในครอบครัวอย่างไร แทนไทยส่งสายตาขอความช่วยเหลือให้คนรักที่ส่ายหัวยิ้มๆแล้วหัันไปหาป้าแต้ว




“นี่แทนไทย รุ่นน้องที่คณะ...” น้ำอุ่นลอบขำเมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสลดของคนรัก “แล้วก็แฟนของอุ่นเองครับ”



“ว๊าย คุณชายรองมีแฟนแล้ว!”



ดูเหมือนบรรดาคนรับใช้จะตื่นเต้นกับการที่น้ำอุ่นมีแฟนเป็นตัวเป็นตนมากกว่าการที่แฟนที่ว่านั้นเป็นผู้ชายเสียอีก



“เอ่อ..สวัสดีครับทุกคน” ร่างสูงยกมือไหว้



“ไหว้พระเถอะจ้ะพ่อคุณ รูปหล่อจริง” ป้าแต้วรับไหว้ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น มองร่างสูงด้วยสีหน้าชื่นชม “เห็นคุณชายรองเป็นฝั่งเป็นฝา ป้าก็ดีใจ”



“ป้าแต้วก็ อย่าพูดแบบนั้นสิครับ เดี๋ยวน้องก็ไม่กล้าทิ้งอุ่นพอดี” น้ำอุ่นว่า



“ไม่ทิ้งหรอกครับ ยังไงก็ไม่ทิ้ง”แทนไทยรีบขัดเสียงหนักแน่น เพิ่มคะแนนประทับใจจากเหล่าคนรับใช้ของบ้านเป็นอย่างดี



“พูดเองนะ ถ้าโดนพวกพี่ๆตามไปซ้อมตอนที่แทนทิ้งพี่ พี่ไม่เกี่ยวนะ” ร่างโปร่งยิ้ม ใช้มือลูบเส้นผมหยักศกของอีกฝ่ายที่ชี้ขึ้นมาให้อยู่กับที่ “จริงสิ พี่เมฆกับซันมารึยังครับ?”



“คุณเมฆามาถึงตั้งแต่งานเริ่มแล้วค่ะ แต่คุณทินกร...” คนรับใช้สาวหันมาหามารดาอย่างขอความช่วยเหลือ ป้าแต้วจึงหันมาตอบแทน



“คุณหนูเล็กกำลังพาคุณภัทรเดินชมสวนอยู่ค่ะ”



“อ๋อ…เจ้าเด็กนี่ ติดแฟนจนลืมพี่ไปแล้วสินะ”น้ำอุ่นยิ้มขำ



“ตามสบายนะคะคุณชายรอง คุณแทนนไทย ป้าขอไปดูความเรียบร้อยของงานก่อน” หัวหน้าแม่บ้านเอ่ยขอตัว น้ำอุ่นพยักหน้า คล้องแขนดึงแทนไทยให้เดินตามตัวเองไป ร่างโปร่งพาคนรักไปยังบริเวณจัดเลี้ยง หยิบจานขึ้นมาแล้วหยิบอาหารคำเล็กที่จานวางอย่างสวยงามลงในจานจนเต็ม ก่อนจะหันมาหาแทนไทย



“เอาอะไรอีกมั้ย?”




ร่างสูงเพิ่งสังเกตว่าสิ่งที่คนรักหยิบมามีแต่ของชอบของเขา น้ำอุ่นจิ้มทองหยอดลูกเล็กขึ้นป้อน รู้ดีว่าคนรักชอบทานของหวานก่อนของคาว แทนไทยอ้าปากรับเขินๆ เคี้ยวตุ้ยๆแล้วยกจานขึ้นมาบ้าง



“พี่อุ่นจะเอาอะไรครับ เดี๋ยวผมตักให้”



“พี่กินไม่ค่อยลงน่ะ แทนกินก่อนเลย”ร่างโปร่งยิ้ม ซึ่งทำให้แทนไทยรู้สึกไม่สบอารมณ์มากขึ้นทุกที เขาไม่ชอบเลยเวลาที่เห็นน้ำอุ่นยิ้มแบบนี้ มันเหมือนกับยิ่งอีกฝ่ายกำลังเจ็บปวดมากเท่าไหร่ รอยยิ้มก็ยิ่งสว่างไสวขึ้นเป็นเท่าตัว เขาอยากจะกระชากร่างโปร่งเข้ามาบดขยี้ริมฝีปากบาง ลบรอยยิ้มบ้าๆนั่นออกไป เขาอยากเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายแสดงอารมณ์อย่างอื่น เหมือนตอนที่ร่างโปร่งถูกมัดอยู่กับเตียง ร่างเปลื่อยเปล่าบิดเร่าร้องขอรับการปลดปล่อย ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความทรมานที่ปะปนกับความสุขสมไปในที ดวงตาเรียวสวยเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา แต่ริมฝีปากกลับร่ำร้องหาร่างสูงไม่หยุด




เขาอยากเห็นพี่น้ำอุ่นปลดปล่อยความเจ็บปวดนั้นออกมาจากใจให้หมด



“คิดอะไรอยู่ หน้าเครียดเชียว” คนในห้วงคำนึงถามขึ้น



“เปล่าครับ แค่หิวน่ะ” แทนไทยโกหก พยายามสลัดภาพร่างตรงหน้าในอิริยาบถต่างๆที่ไม่เหมาะกับการนึกถึงในที่สาธารณะ



“เหรอ งั้นกินเยอะๆนะ” ร่างโปร่งจิ้มขนมไทยป้อนเข้าปากคนรักไม่หยุดหย่อน ตามด้วยอาหารหน้าตาน่าทานมากมาย จนแทนไทยเร็วรู้สึกตึงๆที่ขอบกางเกงแล้ว



“อ้าว น้ำอุ่น ทำไมอยู่ที่นี่ล่ะ?” ทั้งสองหันไปตามเสียง ชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทสีเทาเดินตรงมาทางพวกเขา ข้างกายมีคนที่แทนไทยเคยเห็นผ่านๆทุกครั้งที่เจอกับพวกของกวินภพ หนึ่งในสองฝาแฝดที่เขายังคงแยกไม่ออกเสียทีว่าใครเป็นใคร



“อาวี สวัสดีครับ” น้ำอุ่นยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้ม มองเลยชายหนุ่มไปยังร่างโปร่งที่อยู่ข้างๆพร้อมกับเลิกคิ้วสูง



“นี่เทสต์ แฟนอาเอง” คนที่ถูกแนะนำว่าแฟนสะดุ้งเล็กน้อย พยักหน้าให้พวกเขาแต่ไม่พูดอะไร แทนไทยสังเกตว่าอีกฝ่ายพยักหลบสายตาเขาอยู่ตลอด ราวกับกลัวว่าเขาจะทักอย่างไรอย่างนั้น




“อาดีใจนะที่ได้เจอเรา ไว้ว่างๆเราไปหาอะไรกินกันนะ” วีรภัทรชวน “อาขอตัวก่อน เทสต์เขาปวดหัว อาว่าจะพาไปหายากินก่อน”



“ครับ ไว้เจอกัน” น้ำอุ่นโบกมือลาคนทั้งสอง แทนไทยมองตามคนทั้งคู่ก่อนจะหันกลับมาถาม



“ใครเหรอครับ?”



“เพื่อนของผู้ชายคนนั้นน่ะ เขาช่วยพี่เรื่องเงินตอนที่พี่ย้ายออกมาอยู่คนเดียว ให้พี่ติวหนังสือให้ลูกเขา เป็นคนดีมากๆเลยล่ะ” น้ำอุ่นยิ้ม “แต่ช่วงนี้เขานิยมกินเด็กกันรึไงนะ?”




พี่อุ่นพูดอะไรไม่ดูตัวเองเลยครับ




แทนไทยได้แต่ยิ้มแห้ง ถึงกรณีของพี่อุ่นจะโดนเด็กกินก็เถอะ



“อ๊ะ พี่หมอก” ร่างโปร่งยกมือเรียกคนที่กำลังเดินผ่านไปชื่อที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนทำให้แทนไทยหันไปมองตามทิศทางสายตาของคนรัก ร่างโปร่งในชุดสูทสีกากีหันกลับมาตามเสียงเรียก แทนไทยสังเกตว่าอีกฝ่ายดูคล้ายกับน้ำอุ่นมากหากมองจากด้านหลัง



“ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี พี่หมอกสบายดีมั้ยครับ?”น้ำอุ่นเดินไปหาร่างโปร่ง หากมองจากด้านหน้า ความคล้ายคลึงที่มีอยู่นอกจากสีผมกับขนาดตัวก็แทบไม่มีอะไร อีกฝ่ายที่หน้าจะอายุมากกว่าน้ำอุ่นไม่กี่ปีมีดวงตาสีฟ้าเหลือบเทาที่ถูกซ่อนอยู่ภายใต้แว่นไร้กรอบ หากไม่สังเกตดีๆก็อาจจะไม่รู้ว่าสีตาของร่างโปร่งสามารถเปลี่ยนสีได้ตามการกระทบของแสง




“ก็เรื่อยๆครับคุณธาร” ร่างโปร่งตอบเสียงเรียบ สีหน้าเย็นชาเหมือนไม่หยี่ระต่อโลกก็เป็นอีกอย่างที่ต่างจากน้ำอุ่น
“คุณธารอะไรกัน เรีียกอุ่นนั่นแหละครับ” น้ำอุ่นว่า “พี่หมอกยังเป็นเลขาของผู้ชายคนนั้นอยู่อีกเหรอครับ? ผมว่าความสามารถอย่างพี่หมอก ไปอยู่บริษัทระดับโลกน่าจะได้กำไรดีกว่านะครับ ผมรู้จักคนเยอะ ให้ฝากให้เอามั้ยครับ?”




เฮ้ย...เล่นกันอย่างนี้เลยเหรอ




แทนไทยตกใจกับความตรงไปตรงมาของคนรัก แต่คนฟังดูจะไม่ประหลาดใจมากนัก



“ไม่ดีกว่าครับ ถ้าผมไป บริษัทคงวุ่นวายน่าดู”




“ก็…ไม่ใช่เรื่องที่พี่หมอกต้องสนนี่นา” รอยยิ้มของอีกฝ่ายทำให้เหมือนว่ากำลังล้อเล่น แต่แววตานั้นดูเอาจริงจนแทนไทยรู้สึกใจคอไม่ดี “คนแบบนั้น ทิ้งไปซะไม่ดีกว่าเหรอครับ?”




“จริงอยู่ ที่คนบางคน ทิ้งไปซะน่าจะดีต่อชีวิตมากกว่า” คนที่ชื่อหมอกขยับแว่น “แต่บางที คนเราก็ไม่ค่อยได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองหรอกครับ ขอตัวก่อนนะครับ”




“ไว้เจอกันนะครับ” น้ำอุ่นโบกมือลาพร้อมรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์




“พี่อุ่น ไหนว่าจะมาคุยไงครับ” ร่างสูงกระซิบ




“ก็คุยไง” ร่างโปร่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ทำเอาเด็กหนุ่มกุมขมับ



“คุยอะไรกัน”




เสียงทุ้มดังขึ้นจากด้านหลัง แทนไทยหันไปทางต้นเสียง ร่างที่ยืนอยู่ตรงหน้าเรียกได้คำเดียวว่า ‘ยักษ์’ เขาค่อนข้างมั่นใจว่าส่วนสูงของอีกฝ่ายน่าจะเกินหนึ่งร้อยเก้าสิบหากไม่เกือบๆสองเมตร สังเกตได้จากคนรักของเขาที่กระโดดกอดคนตรงหน้าจนขาลอยขึ้นจากพื้น





ว่าแต่...พี่อุ่นไปกอดเขาทำไมเนี่ย?!




“พี่เมฆ! คิดถึงพี่เมฆที่สุดเลย!!”




“คิดถึง แล้วทำไมไม่ติดต่อมาบ้าง” เมฆาถามเสียงดุ ยิ่งโครงหน้าคมเข้มที่ดุอยู่แล้วยิ่งทำให้อีกฝ่ายดูน่ากลัวขึ้นไปอีก แต่น้ำอุ่นดูจะไม่สะทกสะท้านกับความเย็นเยียบของดวงตาสีควันบุหรี่เลยแม้แต่น้อย




“พี่เมฆก็ไม่ติดต่อมาเหมือนกันแหละ ไม่ต้องทำเป็นพูดเลย” ร่างโปร่งยื่นปาก แสร้งทำเป็นงอนพี่ชายบังเกิดเกล้าที่แทนไทยดูยังไงก็ไม่มีความละม้ายคล้ายคลึงกันแม้แต่น้อย เมฆาใช้นิ้วดีดริมฝีปากน้องชายตัวแสบดังแป๊ะ น้ำอุ่นสะดุ้งโหยง  เอามือกุมปาก วิ่งแจ้นกลับมาฟ้องคนรัก



“แทน พี่เมฆแกล้งพี่อ่ะ” ร่างโปร่งที่มาที่ปากของตัวเอง “เป่าให้หน่อย”



สีหน้าออดอ้อนทำให้แทนไทยโน้มตัวลงตามความเคยชิน แต่ดวงตาคมของเมฆาที่หรี่ลงพร้อมรังสีอาฆาตที่แผ่ออกมาอย่างรุนแรงทำให้ร่างสูงรีบยืดตัวตรงอย่างกลัวตาย กระซิบถามคนรักอย่างร้อนรน



“พี่อุ่น พี่ชายพี่จะกระทืบผมมั้ยอ่ะ?”




หากพูดให้ดูดี เมฆาดูเหมือนคนที่เชี่ยวชาญด้านศาสตร์การป้องกันตัว แต่หากให้พูดตามตรง อีกฝ่ายดูเหมือนเจ้าพ่อมาเฟียที่พร้อมเป่าหัวเขาดับหากแทนไทยแตะต้องน้องน้ำอุ่นที่แสนบอบบางของเขา



“ไม่หรอก...มั้ง?”



น้ำเสียงของคนรักไม่ได้ช่วยให้แทนไทยสบายใจขึ้นแม้แต่น้อย น้ำอุ่นหันกลับไปหาพี่ชาย ดึงคนรักที่ยืนตัวแข็งทื่อให้ขยับเข้ามา



“พี่เมฆ นี่แทนไทย แฟนอุ่นเอง”


“แฟน?”



หากสายตาของอีกฝ่ายไม่เป็นมิตรอยู่แล้วเมื่อครู่ ตอนนี้มันเพิ่มระดับความเกลียดชังจนเหมือนกับแทนไทยทับรถทับเท้าอีกฝ่ายแล้วหนีอย่างไรอย่างนั้น



"สะ...สวัสดีครับพี่เมฆ..."



"ใครเป็นพี่คุณ?"



ชายหนุ่มถามสวนเสียงเรียบ เล่นเอาแทนไทยไปไม่เป็นเลยทีเดียว



"เอ่อ..."



"พี่เมฆ อย่าแกล้งน้องสิครับ น้องยิ่งขี้ตกใจอยู่ กว่าอุ่นจะล่อมาได้เปลืองตัวไปเท่าไหร่พี่เมฆรู้มั้ย?" น้ำอุ่นดุพี่ชาย แต่นั่นยิ่งทำให้จิตสังหารลอยคลุ้งใยอาศมากขึ้นไปอีก




ฮือ พี่อุ่นอยากเลิกกับผมก็บอกกันดีๆก็ได้ ทำไมต้องหลอกผมมาให้พี่เมฆฆ่าด้วย




แทนไทยอยากจะร้องไห้







--------(ครึ่งแรก)-------

มีความรวมองค์ประชุม :laugh: :laugh:


ขอบคุณที่รักน้องแว่นมาโดยตลอดนะครัช

ใกล้จบแล้วน้า แต่อย่าลืมติดตามตอนพิเศษนาจา โดยเฉพาะแฟนๆติณณ์เหนือ ไม่ควรพลาด5555 :katai5: :katai5:

 :katai4: :katai4:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-05-2017 08:52:32
คุ้นหูคุ้นตากันทั้งนั้น
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-05-2017 08:54:43
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 01-05-2017 10:44:09
โอ้โห นี่น้ำอุ่นหลอกเด็กมาเชือดใช่ไหม ร้ายกาจ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 01-05-2017 11:10:47
สนุกๆๆ. มาต่ออีกนะครับ,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 01-05-2017 11:13:58
นี่พี่อุ่นไม่ได้อยากจะฆ่าแทนใช่ไหมคะ  5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-05-2017 11:34:21
มากันมากหน้าหลายตา
น้ำอุ่น แอนตี้พ่อมากเลย
น่าจะมีพาร์ทของธีรเชษฐ์ บ้าง
พี่เมฆ หวงน้องมากๆ เลย
     :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 01-05-2017 11:41:48
ฮูยยยยย เจอพี่ชายแฟนโหดขนาดนี้แทนไทยก็ต้องสู้ๆนะ  :mew3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 01-05-2017 11:55:39
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 01-05-2017 12:42:55
สงสารแทนไท เจอยักษ์หวงน้องจะรอดมะ55555 รังสีอมหิต
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 01-05-2017 18:39:42
แทนไทยน่างสาร
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 01-05-2017 18:59:08
ติดตามๆๆๆ ค่า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 01-05-2017 19:50:35
น้ำอุ่นไม่เปิดใจให้พ่อเลยอะ
สงสารแทนอะตอนนี้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 02-05-2017 00:22:21
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 02-05-2017 00:29:32
พี่เมฆสุดโหดมีเจ้าของหรือยัง เราลงชื่อจองไว้ได้ไหม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 02-05-2017 06:15:00
มีคู่แฝดโผล่มาเรื่องนี้ด้วย กวินภพยังไม่รู้ความจริงอีก55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 02-05-2017 09:49:45
 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 02-05-2017 10:40:49
หลอกมาเชือดหรอคะ

หวงน้องหนักขนาดนี้ ไอสังหารขละคลุ้ง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 02-05-2017 16:11:19
รอต่อไป สนุกมากๆครับ ขอบคุณผู้แต่งมากๆสำหรับเรื่องสนุกๆ
เรื่องของเหนือฟ้าก็ลุ้นมากเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-05-2017 21:51:43
อุ้ รู้จักกันครบ 5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 02-05-2017 22:01:54
ชอบพี่เมฆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: Readyaoi ที่ 03-05-2017 21:59:32
น่าสงสาร 555 :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 04-05-2017 02:04:36
ขี้อ่อยระดับสิบ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 04-05-2017 04:48:26
น้ำอุ่นอารมณ์แปลกๆ

ตลกแทนไท สู้หน่อยนะ อย่าพึ่งหลอน 55555

เมฆมาแบบมาคุเลยนะ หมอกก็มาอารมณ์นิ่งสยบทุกอย่าง

อยากให้เจอพ่อแล้ว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 50% [1/05/60] P.25
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 04-05-2017 08:49:26
----(ครึ่งหลัง)


"โห พี่เมฆ ทำไรเนี่ย ดูดิ๊เขาตัวสั่นเป็นผีเข้าเลย"



เสียงปริศนาดังขึ้นจากด้านหลังของเมฆา เด็กหนุ่มร่างสูงที่แม้จะน้อยกว่าพี่ชายแต่ก็ไม่ได้ดูน่าเกรงขามน้อยไปกว่ากันเดินตรงมาหาพวกเขาโดยมีชายหนุ่มร่างโปร่งอีกคนที่แทนไทยเดาว่าน่าจะอายุประมาณยี่สิบปลายๆหรือสามสิบต้นๆเดินตามมาไม่ห่าง



"เจ้าเข้า" คนที่เดินตามมาช่วยแก้



"อือ นั่นแหละๆ เจ้าเข้า" ร่างสูงว่าพร้อมรอยยิ้มสดใสที่แทนไทยคุ้นเคยดีจากใบหน้าขอคนรัก



ดูเหมือนซันจะได้ส่วนดีของพี่ทั้งสองมาเต็มๆเลยสินะ



"อ้าว นึกว่าใคร พี่เขยนี่เอง หวัดดีครับ" คนอายุเท่ากันยกมือไหว้ เล่นเอาแทนไทยยกมือรับไหว้แทบไม่ทัน



"ภรัณยู? คุณมาทำอะไรที่นี่?"


เมฆาขมวดคิ้วเมื่อเห็นพนักงานในบริษัทที่ถึงแม้จะเป็นคนขยันเอาการเอางานไม่ได้มีตำแหน่งสูงขขนาดที่จะมางานวันเกิดของประธานบริษัทได้ยืนอยู่ข้างน้องชายคนสุดท้อง



"อ๋อ พี่เมฆครับ นี่พี่ภัทร แฟน...อุ่ก!" ร่างสูงร้องโอดโอยเมื่อถูกภรัณยูศอกเข้าให้ที่ท้อง "เอ่อ...เพื่อนผมครับ"



แทนไทยรู้สึกสงสารเมฆาที่ยกมือขึ้นนวนวดขมับขึ้นมาถนัดใจ



"อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเชียวนะ" เสียงทุ้มดังขึ้น แทนไทยที่ไม่คิดว่าตัวเองจะเจอใครน่ากลัวกว่าเมฆาหงอสนิทเมื่อเห็นว่าที่พ่อตาเจ้าของวันเกิดในชุดสูทสีดำสนิทเดินมาพร้อมกับมีนาในชุดสูทสั่งตัดสีขาวบริสุทธิ์ทำให้เด็กหนุ่มดูเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆไม่มีผิด หากเมฆาเหมือนเจ้าพ่อมาเฟีย คุณเชษฐ์คนนี้ก็คงเหมือนผู้คุมตลาดมืดค้าขายอวัยวะเถื่อนอะไรเทือกนั้น



ร่างสูงเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นคนที่เขาไม่คิดว่าจะได้พบ



"ธาร มากับเขาด้วยเหรอ?"



"ก็ไม่ได้อยากมาหรอกครับ ถ้าเด็กของคุณไม่ตามรังควาญชีวิตผมจนไม่เป็นอันทำอะไรแบบนี้"



น้ำอุ่นกอดอกมองมีนที่ตัวสั่นเล็กน้อย แต่ไม่ใช่เพราะสายตาเย็นเยียบของพี่ชายคนรองของบ้าน แต่เป็นแววตาสงสัยของลูกชายคนเล็กที่มองมาทางเด็กของบิดาอย่างงุนงง



"มีน? ทำไม..."



"รู้จักกันด้วยเหรอ?" ธีรเชษฐ์ถามลูกชาย



"ครับ เพื่อนที่มหาลัย แต่ทำไม.."


"ซัน ไปคุยกับเราหน่อยได้มั้ย เราจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง"




ร่างเล็กขอร้องก่อนที่สมองของเพื่อนจะเข้าสู่บทสรุปที่ทุกคนกำลังคิด สายตาของมีนเว้าวอนอย่างน่าสงสาร



"จะดีเหรอ? ได้ข่าวว่าเพื่อนยังน้อยๆอยู่นี่" น้ำอุ่นเลิกคิ้ว



"ครับ แต่ผมเหนื่อยที่จะต้องถูกใช้เรื่องนี้ขู่ทุกครั้งที่พูดอะไรแล้ว"



น้ำเสียงของมีนไม่มีแววประชดประชัน มีเพียงความเหนื่อยล้าเจือปนตามที่เจ้าตัวบอก คนถามมีสีหน้าประหลาดใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มพึงพอใจ ซันถูกเพื่อนตัวเล็กลากตัวไปยังอีกมุมหนึ่งของสวน ส่วนคนที่เหลือจมอยู่ในความเงียบ


"พี่อุ่น.."แทนไทยเรียกคนที่ยังคงจ้องหน้าบิดาด้วยสายตาเฉยชา พยายามเตือนอีกฝ่ายด้วยสายตาว่าพวกเขามาที่นี่ทำไม




น้ำอุ่นถอนหายใจ




"ผมมีเรื่องจะคุยด้วย"



"ไปคุยในบ้าน" ธีรเชษฐ์ตอบเสียงราบเรียบไม่แพ้กัน หมุนตัวหันหลังเดินกลับไปยังตัวบ้านโดยไม่คิดจะรอลูกชายคนรองที่เดินตามไปเงียบๆ ดูเผินๆเหมือนหุ่นยนต์กำลังสนทนากันไม่มีผิด แทนไทยถูกทิ้งให้อยู่กับเมฆาเพียงลำพัง ภรัณยูที่ยืนอยู่ด้วยกันเมื่อครู่หายไปเมื่อไหร่ไม่อาจทราบ



ถ้าพี่อุ่นกลับมาไม่เห็นผม ลงขุดหาใต้ต้นมะม่วงดูนะครับ



"นาย..." แค่เสียงทุ้มก็ทำให้ขนแขนน้องแทนตัวน้อยๆแสตนด์อัพได้แล้ว



"คะ..ครับท่าน" ถ้าก้มลงไปคำนับแทบเท้าได้เขาทำไปแล้ว



"ปราบพยศเจ้าอุ่นได้ดีเหมือนกันนี่" รอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นมาเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะหายไป แทนไทยไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าเมื่อครู่ตนคิดไปเองหรือไม่ "ตามสบาย ขอตัว"



"ครับ ขอบคุณมากครับ!"



แทนไทยยิ้มไม่หุบหลังจากได้ยินคำชม เดินเตรดเตร่ตามงานรอคนรักพูดคุยกับบิดา หลังจากเดินจนรอบ ร่างสูงพบร่างที่คุ้นตาสองคนนั่งทานอาหารที่ตักมาแถวศาลาริมน้ำ มีนากับซันดูจะเข้ากันได้ดี แทนไทยจึงเดาว่าการปรับความเข้าใจของคนทั้งคู่ผ่านไปด้วยดี



"อ๊ะ พี่เขยรอง! มานั่งด้วยกันสิครับ"




เด็กหนุ่มลูกครึ่งรัสเซียตัวโตหันมาเจอเขาเข้าพอดี กวักมือเรียกพร้อมกับตะโกนก้องสวน ทำเอาบรรดาแขกเหรื่อหันขวับกลับมามองกันเป็นแถว




"ซัน! เราบอกแล้วใช่มั้ย ถ้าเค้าไม่ได้แต่งงานกัน เรียกพี่เขยไม่ได้" มีนรีบเอ่ยปราม "แล้ววพี่เขยรองนี่มันคำสมัยไหนกัน?"




แทนไทยเพิ่งเคยเห็นมีนดุใครก็วันนี้นี่แหละ




"เราได้ยินจากในทีวีอ่ะ" ซันรีบแย้ง "ในซีรีย์เขายังใช้กันอยู่เลย"



"แล้วซีรีย์ที่ว่านี่มันละครยุคไหน?"



"...."




"เอ่อ...นั่งด้วยคนนะ" แทนไทยพยายามนั่งลงให้ไม่เป็นจุดสนใจ แต่ซันดูเหมือนจะไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ




"เรายังไม่เคยแนะนำตัวกันอย่างเป็นทางการเลยใช่มั้ย เราชื่อทินกรนะ แต่เราชื่อซัน"



"ชื่อเล่นชื่อซัน" คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆช่วยแก้ภาษาไทยแปลกหูของเพื่อน



"เราชื่อแทนไทย เรียกแทนเฉยๆก็ได้"



แทนไทยแนะนำตัวเองบ้าง รู้สึกโชคดีที่ถึงแม้เขาจะเป็นลูกครึ่งเช่นเดียวกับอีกฝ่าย แต่ก็เติบโตมาในบ้านที่เข้มงวดเรื่องการอนุรักษ์ความเป็นไทย เรียนโรงเรียนไทยตั้งแต่เด็ก ทำให้ภาษาไทยเขาแข็งกว่าใครหลายคน รวมถึงพี่อุ่นที่มักหลุดคำประหลาดออกมาเป็นครั้งคราว




พูดถึงพี่อุ่นแล้ว...



"นาย...เป็นน้องแท้ๆของพี่อุ่น?" ถึงจะรู้ว่าเสียมารยาทแต่ก็อดถามไม่ได้จริงๆ



"เยส พี่น้องท้องชนกันเลย"



ซันยิ้มร่า ร้อนถึงคนข้างๆต้องช่วยแก้ให้อีกตามเคย




"ท้องเดียวกัน!"



"นั่นแหละๆ เซมๆ" ร่างสูงยักไหล่เหมือนตัวเองไม่ได้พูดอะไรผิด "พี่อุ่นหน้าเหมือนแม่ แต่เราสามคนพ่อแม่เดียวกันหมด จริงๆถ้าย้อนไปดูรูปตอนเด็กๆ เราจะคล้ายกันมากกว่านี้ มีแต่พี่เมฆอ่ะที่น่ากลัวมาตั้งแต่เด็ก ฮ่าๆๆๆๆ"




"มีรูปตอนเด็กๆอยู่แถวนี้บ้างมั้ย?" แทนไทยหูผึ่งเมื่อได้ยินด้งนั้น



อยากเห็นพี่อุ่นตอนเด็กๆจัง




“มีอยู่บนห้องอ่ะ อยากดูมะ เดี๋ยวพาไป” ซันเสนออย่างกระตือรือร้นตามประสาคนอัธยาศัยดี แทนไทยลังเล ถึงแม้เขาจะอยากดูแค่ไหน แต่พี่อุ่นบอกให้เขารออยู่ที่นี่...




“เดี๋ยวเราบอกคุณธารเอง สองคนไปกันเถอะ” มีนอาสา หลังจากความลับออกมาในที่แจ้ง ร่างเล็กดูจะไม่ค่อยเกร็งต่อหน้าเขาเหมือนที่ผ่านมา




แต่ว่า...มีนรู้ได้ยังไงว่าแทนไทยรู้แล้ว?



หรือว่า...





“มีน เรื่องของมีนน่ะ พี่อุ่นไม่เคยพูดให้เราฟังเลยนะ คือเราแอบไปได้ยิน เลยถามเขาเฉยๆ” แทนไทยรีบแก้ตัวแทนคนรัก เขาไม่อยากให้มีนมองพี่น้ำอุ่นแย่ลงจากที่เป็นอยู่ แต่ร่างเล็กเพียงแต่ส่ายหน้ายิ้มๆ




“เรื่องนั้นเรารู้อยูแล้วล่ะ เราเห็นทั้งแทนทั้งแว่นอยู่หลังถังขยะตอนเดินออกมา”




คนถูกจับได้ยิ้มเจื่อน ยกมือไหว้ปลกๆอย่างขอโทษขอโพย แต่มีนดูจะไม่ได้ถือสาอะไร



“ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงทางนี้”






ไม่ต้องรอให้ไล่ซ้ำสอง แทนไทยวิ่งตามลูกชายคนเล็กของบ้านขึ้นไปยังชั้นสองของคฤหาสน์ทันที ห้องของซันเหมือนห้องของเด็กวัยรุ่นธรรมดา เพียงแต่ใหญ่กว่าไม่รู้กี่เท่า เจ้าของห้องหอบเอาอัลบั้มรูปนับสิบเล่มลงมากองบนเตียงแล้วทิ้งตัวลงตาม ตบที่นั่งข้างๆตัวเองให้แทนไทยนั่งด้วยราวกับทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันมานาน ขนาดคนเฟรนด์ลี่อย่างแทนไทยยังยอมแพ้จุดนี้ของร่างสูงกว่า



“นี่รูปตอนพี่อุ่นเกิด”



ซันชี้ไปที่เด็กชายตัวเล็กที่ดูอ่อนแอจนเหมือนจะหยุดหายใจได้ทุกเมื่อในอ้อมกอดของหญิงสาวรูปร่างผอมบางทั้งที่เพิ่งให้กำเนิดชีวิตหนึ่งชีวิตบนโลก ร่างเล็กดูเหนื่อยอ่อนแต่รอยยิ้มกว้างบ่งบอกว่ามีความสุขเพียงไรกับชีวิตน้อยๆในอ้อมกอด



รูปที่สองเป็นรูปเด็กน้อยน่ารักน่าชังในชุดกระโปรงสุ่มสีขาวบริสุทธิ์ ใบหน้าหวานเหยเก เหมือนจะร้องไห้ได้ทุกเมื่อ



“พี่อุ่นเกลียดชุดกระโปรงทุกชุด พี่อุ่นเกลียดผมยาวๆของตัวเอง” น้องชายคนเล็กลูบไล้กระดาษผิวมันด้วยรอยยิ้มเศร้า




“ตอนเด็กๆเราดีใจมากนะ มีแต่คนชอบว่าพี่สาวเราสวย แต่ทุกครั้งที่เราเรียกพี่อุ่นว่าพี่สาว พี่อุ่นจะมองเราแบบไม่พอใจ แล้วไม่คุยกับเราทั้งวัน”



“แล้ว...ไม่มีใครช่วยเลยเหรอ?” แทนไทยถาม พลิกดูรูปถ่ายมากมายของเด็กชายผมยาวที่ดูไม่ต่างจากเด็กหญิงตัวน้อยซักนิด รูปถ่ายเพียงไม่กี่รูปที่ร่างเล็กมีรอยยิ้มสดใสคือรูปที่ถ่ายกับมารดาของตนเท่านั้น



ซันส่ายหน้าเศร้าๆ แต่ไม่ได้ขยายความอะไร



“อ๊ะ เราจำรูปนี้ได้ เราถ่ายเอง” ซันชี้ไปที่รูปของน้ำอุ่นในวัยสิบหกปี ผมยาวสีน้ำตาลอ่อนระเอวปลิวสยายไปตามลม ชุดกระโปรงสีครีมแขนตุ๊กตาน่ารักยิ่งทำให้คนในรูปดูเหมือนนางฟ้า แต่สิ่งที่ขับให้รูปดูสว่างไสวกว่ารูปอื่นเห็นจะเป็นรอยยิ้มกว้างทั้งที่เป็นรูปถ่ายเดี่ยวของตัวเองที่หน้าบ้าน




แทนไทยจำคนในรูปได้ในทันที



วันนั้นเป็นวันที่เขาได้พบกับ’พี่สาวคนสวย’เป็นครั้งแรก




 “วันนั้น พี่อุ่นกลับมาจากโรงเรียน ยิ้มกว้างมากๆเลย เราเลยถ่ายรูปเก็บไว้ พอถามว่ามีอะไรรึเปล่า พี่อุ่นก็บอกว่า เจอเจ้าชายในฝัน....”




ซันหุบปากฉับเหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป



“โทษที แทนอย่าคิดมากนะ คือเราว่าจากตอนนั้นพี่อุ่นคงลืมผู้ชายคนนั้นไปแล้วล่ะ”



“เห็นพี่เป็นคนโลเลขนาดนั้นเลยเหรอซัน” เสียงของคนในบทสนทนาดังขึ้นจากหน้าประตู น้ำอุ่นเดินเข้ามาในห้องของน้องชายอย่างถือวิสาสะ ก่อนจะนั่งผลุบลงบนตักของคนรัก โอบแขนเรียวรอบคอของแทนไทยอย่างไม่เกรงใจสายตาน้องชายคนสุดท้อง



“นี่ไง...เจ้าชายของพี่”



“โห พี่อุ่น ทำอะไรเกรงใจผมหน่อย” ซันท้วง พี่ชายคนรองตอบรับโดยการโน้มใบหน้าของคนรักลงมาประกบริมฝีปากอย่างดูดดื่ม



“เค้าจะฟ้องพี่เมฆ!” เจ้าของห้องปิดตาวิ่งหนีออกจากห้องไป ยังไม่วายตะโกนกลับมาอย่างคาดโทษ น้ำอุ่นหัวเราะคิก ดูจะมีความสุขมากที่ได้แกล้งน้อง



“อะไรครับ? ใช้ผมเป็นเครื่องมือแกล้งน้องเหรอ?” แทนไทยโอบเอวของอีกฝ่ายแน่นขึ้น “แบบนี้จะลงโทษยังไงดีนะ”



“ไม่เอานะแทน ถ้าทำเตียงเลอะซันคงโกรธพี่เข้าจริงๆ”น้ำอุ่นรีบปรามคนรัก ร่างสูงขยับยิ้ม




“ถ้าอย่างนั้นพี่อุ่นก็ห้ามให้มันเลอะนะครับ”



“แทน!” ร่างโปร่งทุบไหล่คนรักไปทีนึงอย่างเขินอาย “ปล่อยได้แล้ว กลับกันเถอะ”




“ว่าแต่ เรื่องเมื่อกี้คุยกับคุณพ่อเป็นยังไงบ้างครับ” แทนไทยถาม น้ำอุ่นยิ้ม สีหน้าที่สดใสขึ้นของอีกฝ่ายทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกใจชื้นขึ้นเล็กน้อย ผลลัพธ์ที่ออกมาคงไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เขากลัว




“เรื่องบางเรื่องมันก็ต้องใช้เวลา แต่พี่ว่า...แค่นี้ก็ดีกว่าเดิมมากแล้วล่ะ” น้ำอุ่นตอบ “เขา...คุณเชษฐ์ชวนมากินข้าวด้วยกันวัน
หลัง แทนสะดวกมั้ย”



“ครับ” เด็กหนุ่มพยักหน้า ถึงจะไม่ใช่คำว่าพ่อ แต่สำหรับน้ำอุ่นนี่ถือว่าเป็นพัฒนาการที่ก้าวกระโดดพอสมควร



“ถ้าอย่างนั้นเราอยู่ถึงเป่าเค้กดีมั้ยครับ จะได้ไม่น่าเกลียด” ร่างสูงเสนอ แต่คนรักของเขาเพียงแต่ส่ายหน้า




“พี่ว่า ขนาดเจ้าของวันเกิดยังไม่น่าจะไปเป่าเลย”




“เอ๊ะ? ทำไม...”



ปึก...ปึก...



“คุณ…คุณเชษฐ์...อ๊ะ...เบา....อ๊า.....”



“แยกขาออกกว้างๆสิมีน”


“ไม่…พอ..อ๊า...พอ..ก่อน...”



“ยกสะโพกขึ้น...อย่างนั้น...เก่งมาก...”





น้ำอุ่นหลุดหัวเราะออกมาเสียงใสเมื่อเห็นใบหน้าที่แดงเสียยิ่งกว่ามะเขือเทศสุกปลั่งของคนรักตั้งแต่ได้ยินเสียงเตียงกระแทกกับพื้น



“ห้องนี้อยู่ใต้ห้องนอนใหญ่พอดีน่ะ”




“เดี๋ยว...เดี๋ยวเขาคงออกไปมั้งครับ เรารอซักหน่อย...” แทนไทยยิ้มเจื่อน คนอายุมากกว่ากดจมูกลงบนแก้มของคนรัก กระซิบชิดริมหู แทนไทยรู้สึกถึงขนอ่อนที่ลุกเกรียว




“วันนี้ในฐานะที่แทนเป็นเด็กดี พี่จะยอมให้ใช้ของเล่นที่แทนซื้อมา ดีมั้ย?”



ร่างสูงถึงกับหูผึ่ง เด้งตัวขึ้นยืนเต็มความสูง ฉุดคนรักให้ลุกตามขึ้นมาอย่างรวดเร็ว



“กลับกันเถอะครับ!”




น้ำอุ่นเดินตามแรงดึงของคนรัก มองแผ่นหลังกว้างในชุดสูทด้วยรอยยิ้มเอ็นดู
 



ขอบใจนะแทน...




เจ้าชายขี่ม้าขาวของพี่





_______

ตอนหน้าจะเป็นตอนจบ แต่ก็ขอฝากตอนพิเศษ แล้วก็เรื่องอื่นๆด้วยนะครัช

ปมบางปมที่ยังไม่คลาย ยังไม่ลืมเน้อ ไปตอนพิเศษ555555

ฝากพี่เมฆ พี่หมอก คุณวี พี่ทีม พี่เทสต์ เจ้าเวย์รับช่วงต่อ น้องแว่นอาจจะตามไปผลุบๆโผล่ๆ แถวนั้น55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-05-2017 09:30:25
ง่อวววว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: catka12 ที่ 04-05-2017 09:43:57
 :pighaun:..โออออออ....อย่าcut NCนะ...อยากเลือดท่วมบ้าง :jul1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 04-05-2017 10:03:09
เดี๋ยวนะ แล้วคือ มีนเป็นอะไรกะพ่อน้ำอุ่นนะ งงแล้ววว อ่านไปอ่านมาเริ่มงง 5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 04-05-2017 10:18:39
 :katai2-1: สู้ๆน้าาาา ตามทุกเรื่องเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 04-05-2017 14:12:42
จะตามอ่านต่อทุกเรื่องเลยค่ะ  o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 04-05-2017 16:09:16
ไม่ต้องสืบเลยว่าพี่อุ่นเหมือนใคร 555  ความหื่นได้พ่อมาเต็ม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-05-2017 17:39:13
คุณเชษฐ์ รุนแรง เร่าร้อนมาก  :z1: :pighaun: :haun4:
จนเสียงกระเทือนมาถึงห้องข้างล่างเลย  :o8: :-[ :impress2:
น้ำอุ่น อารมณ์ดีแล้ว
แถมยอมให้แทน ใช้ของเล่นอีกด้วย
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 04-05-2017 18:33:21
ฮ้าา ตอนจบ! แล้วเหนือฟ้ากับติณณ์ของเราล่ะะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-05-2017 18:40:31
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-05-2017 18:45:55
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 04-05-2017 19:46:52
ต่อ ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-05-2017 20:11:11
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 04-05-2017 21:55:21
ตอนหน้าจบแล้วหราเนี้ย
 :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 04-05-2017 23:52:45
ห่ะ!!  อะไรนะ. ตอนหน้าจบแล้วหรอ???
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 05-05-2017 00:18:03
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: B_SRIKHUNLA ที่ 05-05-2017 00:46:15
มีเรื่องของมีนมั้ยอ่าาาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 05-05-2017 00:46:56
หะะะ ตอนหน้าจบแล้ว!!
แล้วพี่ติณณ์กับฟ้าาาาละะะคะะะะ ฮืออ
ตอนนี้นี่ทุกอย่างของคู่นี้คือคลี่คลายแล้ว
คุณเชษฐ์กับพี่อุ้นนี่ก้มีเรื่องที่เหมือนกันมากๆอยู่นะ
หื่นเหมือนกันเป๊ะเลยอะ55555
รอพี่ติณณ์นะคะะะ รอมากกกฮือออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 05-05-2017 04:51:57
เรื่องกระชับมากเลยค่ะ

แทนไทตลกละ ทำเหมือนเด็กเจอคนยักษ์ 5555 แล้วยังหมกมุ่นนะ
น้ำอุ่นเจ้าเล่ห์ เคลียร์เรื่องพ่อไปแล้ว คงดีขึ้นเนาะ

เมฆมาแบบข่มมาก แต่จริงๆ แค่แหย่หรอ
ซันเหมือนเด็กไปอีก ตัวโตขนาดนั้น

เรื่องทุกคนน่าติดตามทั้งนั้นเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 05-05-2017 05:21:41
จะตามอ่านทุกเรื่องเลยค่ะ ว่าแต่อีก 1 ตอนก็จบแล้วจริงอ่ะ ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 05-05-2017 08:42:28
ตอนหน้าจบแล้ว รอตอนพิเศษของติณณ์เหนือ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 05-05-2017 09:36:52
พี่อุ่นนี่ยอดได้หยอกดีเลยนะ

แทนจะไปไหนได้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 05-05-2017 19:22:52
ตามต่อ ตอนต่อไป ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 06-05-2017 00:02:51
รอตอนต่อไปนะค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 06-05-2017 14:00:45
ตามอ่านทันแล้ว รอตอนหน้า

อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกชอบทุกตัวละครที่โผล่มา555 ทั้งพี่เมฆ ทั้งมีน อยากอ่านตอนของพวกเขาบ้าง

แต่เรื่องหลักชอบติณกะเหนือฟ้า แต่พระเอกยอมง่ายไป555

รอตอนจบของทุกคู่ :katai4: :mew6:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น 23rd Dx 100% [4/05/60] P.26
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 06-05-2017 18:59:10
HEALED





หลังจากวันนั้น ติณณ์ภพก็ไม่ได้เจอกับเหนือฟ้าอีกเลย




เขายอมรับว่าเจ็บ แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ในเมื่อตอนนี้พวกเขาทั้งคู่เสมอกันแล้ว แปลว่าการเริ่มต้นใหม่ในครั้งต่อไป จะเป็นการเริ่มต้นในฐานะคนที่ไม่มีอะไรติดค้างต่อกัน


ในฐานะคนรักที่แท้จริง



แค่คิด หัวใจของร่างสูงก็เต้นแรงขึ้นด้วยความหวัง




“ติณณ์! คนไข้Arrest! ไปตามพี่อินเทิร์นมา!”





ทว่าการเรียนในคณะแพทย์ไม่เคยเหลือช่วงว่างสำหรับความสัมพันธ์ ทั้งราวน์วอร์ด เข้าเวร สอบลงกอง เรียนเลคเชอร์ เขียนรายงาน แค่เวลาจะนอนติณณ์ภพยังไม่มี อย่าว่าแต่เวลาที่จะได้พูดคุยปรับความเข้าใจกับเหนือฟ้าเลย เขาได้แต่หวังว่าเรื่องของเขากับเหนือฟ้าจะยังไม่สายเกินไป เพราะนอกจากเหนือฟ้า ติณณ์ภพไม่คิดว่าตัวเองจะเริ่มต้นใหม่กับใครได้อีกแล้ว





ร่างสูงไม่ได้รับรู้เลยว่า เวลาของพวกเขากำลังลดน้อยลงทุกขณะ








“อะไรนะ?!”




กวินภพตบโต๊ะเสียงดัง ลุกขึ้นพรวดจนคนรอบข้างหันมามอง ทีมกับเทสต์ก็มองไปทางตัวต้นเหตุอย่างไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน เหนือฟ้าเกาศีรษะ ไม่รู้จะพูดอะไรกับร่างสูงที่กำลังของขึ้นอยู่ในตอนนี้



“กูสอบไปตั้งแต่ปีสอง…ไม่รู้นี่นาว่าจะสอบติด ก็เลยไม่อยากบอกมึงก่อน”



“มึงได้ทุนไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นจนจบปีสี่ แถมยังอาจจะได้ทุนเรียนต่อโทเอกที่โน่น แต่มึงไม่คิดจะบอกให้กูเตรียมใจล่วงหน้า มึงคิดว่ากูโอเคมั้ย ตอบ” กวินภพรู้สึกอยากขว้างปาข้าวของ เรื่องของพี่ชายยังไม่คลี่คลายดี ตัวต้นเหตุก็คิดจะชิงหนีตีตั๋วไปต่างประเทศเสียแล้ว เขาไม่อยากเชื่อว่าเพื่อนสนิทที่แทบไม่เคยห่างกันเกินสิบกิโลจู่ๆจะทิ้งเขาไปแบบนี้



“กูไปแค่ญี่ปุ่น บินหกชั่วโมง มึงอย่าโวยวายเหมือนกูจะไปขั้วโลกเหนือไม่กลับได้มั้ย”



ร่างโปร่งปรามเพื่อนรัก แต่คนอย่างกวินภพหากตั้งใจจะไปเยี่ยม ต่อให้เป็นดาวอังคารอีกฝ่ายก็คงต่อจรวดบินไปหาเขาได้อยู่ดี



“แต่กูไม่เคยแยกกับมึงนานขนาดนั้นเลยนะ” กวินภพเถียงเสียงอ่อย “แล้วถ้ากูป่วยขึ้นมาอ่ะ ใครจะมาค้างเป็นเพื่อนกูที่บ้าน แล้วถ้ากูลืมกินข้าว ใครจะมาเตือนกู แล้วถ้ากูเผลอทำอะไรโง่ๆ ใครจะ...”



“พอเลย กูเป็นเพื่อนนะไม่ใช่เมียมึง” เหนือฟ้าตบหัวเพื่อนไปป้าบหนึ่งอย่างหมั่นไส้ กวินภพยกมือขึ้นกุมศีรษะด้วยสีหน้าน้อยใจ “มึงก็มีน้องแว่นแล้วไง เรื่องพวกนั้นถ้าคนที่จะมาทำแทนกูคือน้องแว่น กูก็ไม่ห่วงอะไรมึงแล้ว..”



“มึงพูดเหมือนกับว่า..” ทีมที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น “ที่มึงพยายามทำให้ไอ้กล้าจีบน้องเขาติดให้ได้ภายในเทอมนี้ เพราะมึงรู้ว่ามึงจะไม่อยู่กับมันแล้วอย่างนั้นแหละ”



“…” นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าแผนการอย่างเหนือฟ้าไม่มีข้อแก้ตัว



กวินภพทรุดตัวลงอย่างหมดแรง รู้สึกปวดหัวตุบๆ กับข้อมูลใหม่ที่ได้รับ เขารู้ว่าเหนือฟ้าทำทุกอย่างได้เพื่อเขา แต่เขาไม่คิดเลยว่าเจ้าตัวจะวางแผนทุกอย่างเพียงเพื่อให้มั่นใจว่ากวินภพจะไม่ต้องอยู่ตัวคนเดียว




นี่เขา...เป็นภาระให้เหนือฟ้ามากขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?



“มึง…ไม่ได้จะหนีอะไรใช่มั้ย?” ร่างสูงถาม



“กูไม่ได้หนี กูแค่อยากเริ่มต้นใหม่” เหนือฟ้าทรุดตัวลงข้างเพื่อนรัก “กู อยากเรียนรู้ชีวิตในแบบที่ต่างออกไป”




แบบที่ไม่มีติณณ์ภพอยู่ในนั้น



“แล้วมึงจะไปวันไหน” กวินภพถาม



“วันศุกร์”



“อ๋อ…ฮะ! พรุ่งนี้อ่ะนะ?!” เพื่อนทั้งสามยิ่งแตกตื่นกันเข้าใหญ่ ความฉุกละหุกนี้ทำให้ทั้งแก๊งเริ่มประชุมหาเวลาเลี้ยงส่งกันยกใหญ่ เหนือฟ้าได้แต่มองเพื่อนๆทั้งสามด้วยสายตาเอ็นดูระคนใจหาย แต่เขาได้ตัดสินใจดีแล้ว




เขาอยากเป็นอิสระจริงๆเสียที








วันนี้วันศุกร์





เป็นวันสอบรอบสุดท้ายของวอร์ดสุดท้ายก่อนที่นักศึกษาปีสี่จะปิดเทอมเพื่อเตรียมตัวเป็นพี่ปีห้า เป็นวันที่ติณณ์ภพตั้งหน้าตั้งตารอมากที่สุด เมื่อคืนเขาอ่านหนังสือหามรุ่งหามค่ำ ปิดเโทรศัพท์มือถือเพื่อที่จะมีสมาธิกับการอ่านให้มากที่สุด




ถ้าสอบเสร็จก็จะได้เจอฟ้าแล้ว



ร่างสูงยิ้มไม่หุบ ระหว่างรอเข้าห้องสอบ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดูเวลา ทว่าข้อความและสายเรียกเข้าที่เด้งขึ้นมานับสิบสายทำให้ติณณ์ภพรีบเปิดอ่านอย่างไม่สบายใจ




‘พี่ติณณ์ ไอ้เหนือมันจะไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นจนจบตรี มันบินไฟล์ทวันศุกร์สิบเอ็ดโมง จะทำอะไรก็รีบทำนะพี่’




สิบเอ็ดโมง...เวลาสอบของเขา



กวินภพส่งข้อความมาเพียงแค่นี้ แต่นั่นก็มากพอที่จะทำให้ติณณ์ภพรู้สึกเข่าอ่อน น้ำอุ่นที่นั่งรออยู่ข้างๆหันมาหาเพื่อนสนิทด้วยความเป็นห่วง



“เป็นอะไรติณณ์ สีหน้าไม่ดีเลย”



ร่างสูงเอนศีรษะพิงผนัง ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้น้ำอุ่นฟัง สารภาพทุกสิ่งทุกอย่างจนหมดเปลือกให้กับเพื่อนที่อยู่เคียงข้างเขาตั้งแต่ปีหนึ่งทั้งที่ไม่เคยได้รับคำอธิบายเรื่องอารมณ์ขึ้นๆลงๆของเขา น้ำอุ่นเพียงแต่รับฟังเงียบๆตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีวี่แววว่าจะตัดสินเขาจากการกระทำของเขาเลยแม้แต่น้อย



“แล้ว..ติณณ์จะทำยังไงต่อ” ร่างโปร่งถามหลังจากฟังเรื่องทั้งหมดจบ



“กู..กูต้องไป” ติณณ์ภพกัดริมฝีปาก ก่อนจะลุกขึ้นยืน ทว่าถูกมือเรียวของเพื่อนจับข้อมือไว้แล่น



“ติณณ์ การสอบครั้งนี้สำคัญกับติณณ์มากนะ มันไม่ใช่เฉพาะเรื่องการเข้าสอบ การขึ้นปีห้า แต่มันสะท้อนถึงความรับผิดชอบของติณณ์ด้วย” น้ำอุ่นลุกขึ้นยืนตามเพื่อน ปัดฝุ่นออกจากชุดกาวน์ยาวของตน “ถ้าเกิดวันนี้ไม่ใช่ข้อสอบ แต่เป็นชีวิตของคนไข้ ถ้าติณณ์ทิ้งคนไข้ เพื่อเหตุผลส่วนตัวของตัวเอง ติณณ์จะเรียกตัวเองว่าหมอได้จริงๆเหรอ”




ร่างสูงมีสีหน้าลังเล ความสับสนในดวงตาคมทำให้น้ำอุ่นรู้สึกสงสาร แต่เขารู้ ว่าในตอนนี้ตัวเองมีหน้าที่เตือนสติเพื่อนรัก



“ติณณ์คิดว่าถ้าติณณ์ทิ้งอนาคตของตัวเองไปตอนนี้ ติณณ์คิดว่าคนคนนั้นที่หวังดีกับติณณ์มาตลอด จะดีใจงั้นเหรอ?”





“นักศึกษาเข้าห้องสอบได้ค่ะ” เสียงของเจ้าหน้าที่ประกาศ น้ำอุ่นปล่อยมือจากข้อมือของเพื่อนรัก เอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะเดินเข้าห้องสอบไป





“ในวันแรกที่ติณณ์ก้าวเข้ามาให้คณะนี้ ติณณ์เลือกแล้ว ว่าจะยกให้หน้าที่สำคัญกว่าตัวเอง เราหวังว่าติณณ์จะไม่ลืม”





ติณณ์ภพกัดริมฝีปาก ก้มมองจอโทรศัพท์ของตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะกดปิดเครื่องแล้วเดินเข้าไปในห้องสอบ








“เขาไม่มาหรอก”



“เอ๊ะ?”


กวินภพที่มองหาพี่ชายอยู่ตลอดตั้งแต่มาถึงสนามบินหันกลับมาหาเพื่อนสนิทที่ยืนมองไปทางเดียวกับเขาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย วันนี้มีเพียงเขาที่มาส่งเพื่อนรัก เนื่องจากบิดามารดาของอีกฝ่ายติดงาน ส่วนแว่นและสองแฝดก็ติดเรียน ส่วนพี่ชายของเขา....



“วันนี้เขามีสอบ”


“มึงรู้?”



“อือ..ดีแล้วล่ะที่เขาไม่มา กูไม่อยากให้อนาคตของเขาต้องมาพังเพราะอารมณ์ชั่ววูบแบบนั้น” เหนือฟ้าว่า อันที่จริง การที่อีกฝ่ายตัดสินใจไม่มาในวันนี้ ทำให้เขารู้สึกเคารพติณณ์ภพในฐานะคนคนหนึ่งมากขึ้นเสียด้วยซ้ำ ร่างโปร่งลุกขึ้นจากที่นั่งเมื่อถึงเวลาเตรียมเข้าด่านตรวจคนเข้าเมืองขาออก กวินภพนิ่งไป ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาเสียงเบา




“นี่ ถ้าพี่ติณณ์เขาชอบมึงจริงๆ แล้วเขาตามมึงไปที่นู่น มึงจะให้โอกาสพี่เขามั้ย”




เหนือฟ้านึกดีใจที่เพื่อนรักยังคงไม่รู้ถึงอดีตอันแสนขมขื่นที่เขามีกับติณณ์ภพ แต่ก็ดีแล้ว เพราะเหนือฟ้ารู้ว่ากวินภพไม่มีทางให้อภัยพี่ชายหากได้รู้เรืื่องทั้งหมด




กวินภพไม่ได้ขี้ใจอ่อนเหมือนเขานี่นะ



“แล้วถ้าเขาตามมา มึงจะยอมให้กูคบกับเขามั้ยล่ะ?”



ร่างสูงที่ถูกถามย้อนนิ่งไป ก่อนจะพยักหน้าช้าๆอย่างไม่มั่นใจ เขาคิดว่าสิ่งที่เหนือฟ้าทำกับติณณ์ภพ คงเทียบได้กับการใช้กรรมของร่างสูงที่ทำไว้กับคู่ควงทั้งหลายที่เขาเคยปั่นหัวไว้ ถ้าใครจะเอาพี่ติณณ์อยู่ ก็คงจะเป็นเพื่อนรักของเขานี่แหละ




 เหนือฟ้ายิ้ม ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงใจ




“กูไม่รู้ ว่าชีวิตของกูต่อไปนี้จะเป็นยังไง กูบอกไม่ได้ ว่ากูอยากให้พี่ติณณ์อยู่ในนั้นรึเปล่า” ร่างโปร่งเหม่อมองไปยังทางเดินที่ยังคงไม่ปรากฎร่างสูงที่กำลังติดสอบอยู่ในตอนนี้ “แต่ถ้าวันนั้นมาถึง ถ้าพี่เขาพร้อม ถ้ากูพร้อม กูคิดว่ามันไม่เสียหาย ที่จะลองนับหนึ่งกับใครซักคนจริงๆจังๆซะที”




เสียงประกาศดังขึ้นอีกครั้ง เหนือฟ้าหันไปมองทางประตูที่เพื่อนรักไม่สามารถไปส่งเขาได้ไกลกว่านี้ ก่อนจะดึงเพื่อนรักเข้าไปกอดเป็นครั้งสุดท้าย



“เดี๋ยวปิดเทอมกูไปเยี่ยมนะ” กวินภพซุกหน้ากับไหล่ของเพื่อนรัก “หยุดวันพิเศษด้วย หยุดเสาร์อาทิตย์ด้วย”



“พ่อมึงเป็นเจ้าของสายการบินเหรอ?” เหนือฟ้าหัวเราะ



“พ่อไม่เป็นเดี๋ยวกูเทคโอเวอร์เอง” กวินภพเอ่ยด้วยสีหน้ามุ่งมั่น เล่นเอาเพื่อนรักหลุดหัวเราะออกมา



“เออๆ กูไปละ อย่าเศร้าให้มันมากนะ เดี๋ยวน้องแว่นน้อยใจหนีไปหาแฟนใหม่กูไม่รู้ด้วยนะ”




“จะพยายาม” ร่างสูงไม่สัญญา โบกมือให้ร่างโปร่งที่เดินสะพายเป้เดินเข้าประตูไป เหนือฟ้าหันมามองเพื่อนรักเป็นครั้ง
สุดท้าย ก่อนจะหันหลัง ทิ้งทุกอย่างที่เคยรู้จัก เตรียมตัวผจญกับโลกใบใหม่ที่เต็มไปด้วยความเป็นใบได้ด้วยความรู้สึกหลากหลาย






ถ้าเจอกันอีกครั้ง...เหนือฟ้าเชื่อว่าเขาจะไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป












ถึงจะบอกว่าจะพยายามไม่เศร้าก็เถอะ...





“พี่กล้า อย่านอนบนพื้นแบบนี้เลยนะครับ เดี๋ยวเป็นหวัดนะ” แว่นคุกเข่าลงพูดคุยกับกองเยลลี่บนพื้นที่เคยเป็นคนรักของตนอย่างเป็นห่วง กวินภพเพียงแต่ส่งเสียงฟังไม่ได้ศัพท์ เอาหัวไถกระดื้บๆไปบนพื้นห้องอย่างไร้จุดหมาย




“พี่กล้า ไปกินไอศกรีมกันมั้ยครับ”



ยังคงไม่ได้ผล ร่างสูงยังคงกระดื้บไปมาบนพื้นจนเสื้อผ้าเปื้อนฝุ่นไปหมด สร้างความปวดหัวให้กับแว่นเป็นอย่างมาก เขาก็พอจะเตรียใจไว้อยู่แล้วล่ะนะว่าพี่กล้าจะต้องซึมไปแน่ๆ แต่นี่มันขวางหูขวางตาจนเขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ




ในเมื่อไม่นี้ไม่ได้ผล คงต้องใช้ไม้ตายแล้วสินะ




“เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง”




ร่างสูงเงยหน้าขึ้นจากพื้นอย่างตกใจ ไม่มั่นใจว่าตนหูฝาดไปหรือไม่




“แว่น...จะเลี้ยงพี่?”




“แฟนคนเดียว ผมเลี้ยงได้ครับ” ร่างเล็กกล่าวพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะดึงคนที่เหงาหงอยไม่มีชีวิตชีวาขึ้นจากพื้น พร้อมกับยื่นข้อเสนอที่น่าสนใจให้คนรัก “ถ้าไม่งอแง คืนนี้ผมจะทำขนมให้กินด้วยนะครับ”




“ขนม?” พาไปกินไอศกรีมแล้ว ยังจะยอมให้เขากินขนมอีกเหรอ? ร่างสูงหูผึ่งขึ้นมาทันที



“ครับ” เด็กหนุ่มเผยยิ้มน้อยๆ “ผมมีวิปครีมอยู่กระป๋องนึงพอดี”



“เอ๊ะ? แล้วจะเอาวิปครีมใส่อะไรล่ะ?” ร่างสูงถามอย่างงุนงง



เด็กน้อยแสนใสซื่อของเอาดึงมือของชายหนุ่มมาแตะที่ริมฝีปากของตัวเอง แล้วลากมือใหญ่ลงมาตามลำคอขาว ก่อนจะมาหยุดที่แผ่นอกแบนราบของตน




“ก็…กินกับผมก็น่าจะเข้ากันนะครับ”




หากอีกฝ่ายมีหูมีหาง มันคงจะกระดิกไปมาอย่างรุนแรงจนควบคุมไม่ได้แน่นอน




“งั้น...พี่ข้ามไปกินขนมเลยได้มั้ย?” ร่างสูงฉีกยิ้ม ไม่รอให้ตอบ ชายหนุ่มตวัดรวบตัวคนรักขึ้นอุ้มแล้วพาร่างเล็กเข้าไปในห้องนอน ท่าทีเซื่องซึมเมื่อครู่สลายหายไปเป็นปลิดทิ้งราวกับเป็นเพียงการแสดงเพียงออดอ้อนคนรักเท่านั้น ถึงแม้จะรู้ทัน แต่บางครั้งเด็กหนุ่มก็เรียนรู้ว่าการแกล้งไม่รู้ไม่ชี้ก็ทำให้ชีวิตราบรื่นขึ้นเหมือนกัน แว่นยกมือขึ้นโอบรอบคอคนรักพร้อมกับซุกหน้าลงกับไหล่กว้าง




คืนนั้น วิปครีมกระป๋องสีขาวถูกนำไปใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่า ก่อนที่กวินภพจะได้ลิ้มชิมรสขนมหวานของเขาโดยไม่ต้องใช้ครีมปรุงแต่งอีกหลายครั้ง





“พี่กล้า รักนะครับ” ร่างเล็กกระซิบ ขยับซุกตัวเข้าหาคนรัก




“ครับ...รักที่สุด”กวินภพกระซิบตอบ




เขาดีใจ ที่เรื่องของเขาจบลงด้วยดี ด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนรักที่สนับสนุนเขามาโดยตลอด กวินภพได้แต่หวังว่าเหนือฟ้าจะมีความสุขกับเส้นทางที่เลือกเดิน และพบกับคนที่เห็นความพิเศษของเพื่อนรักของเขา และรักทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเหนือฟ้า เหมือนกับที่เขารักทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นแว่น




ความรักช่างเป็นเรื่องน่าประหลาด



เหมือนจะมีเหตุผล....แต่กลับไร้ซึ่งกฎเกณฑ์



เหมือนจะเข้าใจง่าย...แต่กลับยากเกินกว่าจะบรรลุได้อย่างถ่องแท้



แต่สำหรับกวินภพ ความรักของเขา อธิบายได้ด้วยคนตัวเล็กที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ






รักนะครับ..แว่นของพี่






THE END



______________

อย่าเพิ่งตบไรท์!!!!!!

คือไรท์รู้สึกแหละว่าน้องฟ้าอภัยแล้ว แต่น้องฟ้าต้องการเวลาเยียวยาบาดแผล พี่ติณณ์ให้เวลาน้องหน่อยเนอะ5555


แต่เดี๋ยวตอนพิเศษติณณ์เหนือจะตามมาติดๆทั้งอดีตและปัจจุบัน55555

และตอนพิเศษของคู่อื่นๆด้วย อิอิ


ขอขอบคุณที่เอ็นดูน้องแว่น พี่กล้า และทุกๆคนมาจนถึงตอนนี้ และขอแจ้งข่าวอย่างเป็นทางการว่า

Blind side รัก||ของ||แว่น จะติพิมพ์กับสำนักพิมพ์ Hermit จ้า!!!!!


ขอบคุณทุกท่านมากจริงๆ ไม่คิดเลยว่าจะมีคนอ่านเยอะขนาดนี้

ฝากติดตามเรื่องอื่นด้วยนะคะ ก๊วนของน้องแว่นจะตามไปแจมแน่นอนนนนน


http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58878.msg3600724#msg3600724 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58878.msg3600724#msg3600724) Which one? รัก||หลอก||เด็ก  ความรักของสองแฝดเพื่อนพี่กล้า [คุณวี/ทีม, น้องเวย์/เทสต์]


ํYour Stranger รัก||ไม่||ลืม (แนวความจำเสื่อม) http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59401.0  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59401.0)[พี่เมฆ/คุณหมอก] มีคุณเชษฐ์กับน้องมีน น้องซันกับพี่ภัทร และอื่นๆ55555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 06-05-2017 19:10:17
รอทั้งตอนพิเศษและหนังสือค้าาาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 06-05-2017 19:25:59
 :mew1: :mew1: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-05-2017 19:34:32
พอใจดี
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 06-05-2017 19:39:31
 โคตรชอบเลยอะ

เหนือฟ้าเจ็บมาเยอะ ไม่แปลกเลยที่เลือกแบบนี้ แต่เพื่อนคู่นี้รักกันมากเลยอะ ชอบมันดูเป็นคนสำคัญที่สุดของกันและกัน

ถ้าวันข้างหน้า พี่ติณท์ดีขึ้น แล้วเหนือฟ้าจะกลับมามันก็โอเค

ปล.พี่กล้า หมั่นไส้คะ หมั่นแรง มีทำเป็นนอนตายหมดแรง หาเรื่องกินน้องแว่น นิสัยนะเรา

ส่วนพี่อุ่นนั้น เป็นไรที่ไม่ชอบสุดละ 5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 06-05-2017 20:26:19
น่ารักๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 06-05-2017 20:46:16
ตีพิมพ์กะเออร์มิทด้วยยย น่ายินดีๆ

ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆ มาให้อ่านนะคะ :)
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 06-05-2017 20:53:38
จบแล้ว ขอเม้นตามความรู้สึกเรานะ

1.เราชอบคู่ติณณ์กะฟ้ามากๆ แต่จบแบบนี้เราโอเคเลย อยากให้ฟ้าทำใจได้จริงๆ ติณก็นิสัยดีขึ้นมาก น้องอ่อยแล้วอ่อยอีก ก็ยังใจเย็น เราว่าคู่นี้กลับมาคบกันได้ ให้เวลาน้องฟ้าหน่อย

ส่วนตัวชอบพี่อุ่นและน้องเคะทุกคน ชอบแว่นตรงที่ทำทุกอย่างเพื่อใกล้ชิด

ติณณ์>ฟ้า>แว่น>อุ่น>แทนไทย>กล้า(เรียงตามความชอบ)
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 06-05-2017 20:57:37
ได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่งฟ้ากับติณณ์จะมึความสุข

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: Readyaoi ที่ 06-05-2017 21:20:16
จบดี  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 06-05-2017 21:51:36
วิปครีมกินกับน้องแว่นอร่อยที่สุดเลยใช่มะพี่กล้า แต่ชอบกินน้องแว่นสดๆที่สุด55555

ขอบคุณค่ะสนุกมาก ติดตามเรื่องต่อไปอยู่สนุกไม่แพ้กัน :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: dilokrittisak ที่ 06-05-2017 22:27:28
ติณณ์ฟ้า ล่ะ TT :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 07-05-2017 00:07:33
 :กอด1: :L2: :3123:  :pig4: :pig4: :pig4:  :3123: :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 07-05-2017 01:30:04
จบได้สมเหตุสมผลค่ะ แม่เราจะทีมพี่ติณณ์ก็ตามมม
เหนือฟ้าเจ็บมาเยอะ โดนมาเยอะ ได้เอาคืนความโกรธมันก้เบาลง
เหลือแค่ให้เวลารักษาแผลใจแค่นั้น
พี่ติณณ์ก้นิสัยดีขึ้นมากๆๆๆ และเชื่อว่าพี่ติณณ์จะไม่ยอมแพ้แค่นี้
ชอบคู่นี้มากที่สุดในเรื่องเลยค่ะ
ความสัมพันธ์ของกล้ากับเหนือฟ้าเป็นอะไรที่พิเศษอะ เราชอบความพิเศษนี้
เป็นมิตรภาพที่มีค่ามากๆจริงๆ ที่จะมีเพื่อนเป็นห่วงเราได้ขนาดนั้น
ส่วนพี่กล้ากับแว่น หวานแล้วหวานอีก หวานมดขึ้น
น้องแว่นนี่นับวันยิ่งร้ายยยอะ การแกล้งแอ๊ปใสๆว่าหนูไม่รู้ หนูตามไม่ทันนี่แบบ...55555
พี่กล้านี่เหมือนจะเจ้าเล่ห์แต่ก้โดนดูออกหมดดดเลยย
แถมยังตกหลุมพรางน้องแว่นแบบไม่รู้ตัวอีกกก55555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆน่ารักๆแบบนี้นะคะ
รอติดตามตอนพิเศษค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 07-05-2017 03:23:17
ไปๆมาๆเราชอบคู่ติณฟ้าที่สุดเลย จะรออ่านคู่ติณณ์ฟ้าต่อ
เชื่อว่าคู่นี้คงไม่แคล้วคลาดกันหรอก เพราะว่าเลิกกันมาหลายปีในใจฟ้าก็ยังมีแต่ติณณ์อยู่
แค่ไปญี่ปุ่นแค่นี้คงไม่เจอคนใหม่ที่ทำให้ฟ้าเปลี่ยนใจได้หรอก อย่างมากก็แค่หวั่นไหว
พี่ติณณ์บินตามไปเลยนะ กลับมาคุยกันให้ได้ ถึงจะไม่ได้อยู่ใกล้กันระยะทางจะเป็นตัวพิสูจน์ว่าจะรักกันจริงได้ไหม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-05-2017 03:48:45
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-05-2017 04:06:33
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-05-2017 07:24:27
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 07-05-2017 09:16:05
ติดตามต่ออีกสองเรื่องเลย
ชอบหมดทุกคู่อ่ะ
ขอบคุณไรท์น้าาาา.

 :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:

....
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-05-2017 14:20:54
รอๆๆๆ ตอนพิเศษ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 07-05-2017 14:49:46
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ สนุกๆ และรอ คู่ต่อๆ ไป
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 07-05-2017 23:51:08
รอตอนพิเศษ :really2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: numay ที่ 08-05-2017 00:18:14
 o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 08-05-2017 02:50:47
เพิ่งได้มาอ่าน ทำไมเราพลาดเรื่องนี้ไปได้ สนุกมากๆ ชอบทุกคู่เลยค่ะ
จะเก็บตังค์รอซื้อหนังสือเลยค่า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น HEALED [6/05/60] P.27 จบแล้วจ้า+แจ้งเรื่องตีพิมพ์
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 08-05-2017 09:54:16
Special case {ติณณ์เหนือ} : New Beginning



“โซระจางงง”




เสียงของโคจิ รูมเมทของเขาดังขึ้นจากหน้าห้อง เหนือฟ้าที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียก เขาอยู่ที่นี่มาจะครบหนึ่งปีแล้ว ตอนที่มาใหม่ๆร่างโปร่งคนพบว่าชื้อของตัวเองออกเสียงยากและทำให้เพื่อนๆลำบากใจ เขาจึงแก้ไขโดยการให้ทุกคนตั้งชื่อให้ตามที่สะดวก โคจิจึงเสนอชื่อโซระ ที่แปลว่าท้องฟ้าขึ้น และกลายเป็นชื่อที่คนในมหาวิทยาลัยเรียกเขามาจนถึงปัจจุบัน




“ว่าไง มีอะไรเหรอ?”




“มีคนถามหานายอยุ่ใต้หออ่ะ คนไทยด้วยนะ หล่อโคตรอ่ะ สาวๆในมอกรี๊ดใหญ่แล้วตอนนี้” เพื่อนร่วมห้องขาเมาท์รายงาน “แฟนเหรอ?”



“บ้าเหรอ ฉันมีแฟนที่ไหนล่ะ” ร่างโปร่งตอบ แต่หัวใจของเขากลับเต้นแรงขึ้นอย่างน่าประหลาด



จะใช่...รึเปล่านะ?




ไม่รอให้ตัวเองค้างคาใจไปมากกว่านี้ เหนือฟ้าปิดหนังสือ คว้าแจ็กเกตของตนแล้วมุ่งหน้าตรงไปยังทางออกของหอทันที
ร่างสูงยืนหันหลังให้เขาในเสื้อโค้ทตัวยาวสีน้ำตาล แต่เหนือฟ้าจำแผ่นหลังกว้างนั้นได้ต่อให้เขาอยู่ส่วนใดของโลกก็ตาม ดวงตาสีน้ำตาลหม่นภายใต้แว่นอ่านหนังสือเป็นประกายสดใส ก่อนที่ร่างโปร่งจะกระโดดกอดชายหนุ่มที่ยังคงไม่เห็นเขาจนอีกฝ่ายเซไปหลายก้าวก่อนจะล้มลงไปนั่งจุ้มปุ๊กกับหิมะที่สูงเกือบถึงเข่า




“ไอ้กล้า!!!”




“เซอร์ไพร์สมั้ยมึง” กวิพภพหัวเราะ กอดตอบเพื่อนสนิทแน่นพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง




“พี่กล้า พี่เหนือ ลงไปทำอะไรตรงนั้นครับ เลอะเทอะหมด” แว่นที่เดินถือกาแฟร้อนในมือข้างหนึ่ง และไอศกรีมในมืออีกข้างเดินเข้ามาหาร่างทั้งสองที่กอดกันกลมอยู่บนพื้น เหนือฟ้าลุกขึ้นยืนก่อนจะดึงเพื่อนรักให้ลุกตามขึ้นมา เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเพื่อนรักจะมาโดยไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้ อันที่จริงกวินภพก็ร่ำๆจะโดดเรียนมาหาเขาหลายรอบถึงแม้จะไสกป์คุยกันทุกวันจนแทบไม่มีอะไรให้คุย แต่ก็ติดอยู่ที่น้องแว่นไม่ยอมโดดเรียน ทำให้อีกฝ่ายไม่ได้มาเสียที




“แว่น หนาวขนาดนี้ยังจะกินไอศกรีมอีกเหรอ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” กวินภพเตือนอย่างเป็นห่วง เด็กหนุ่มส่งกาแฟร้อนที่คนรักฝากซื้อให้อีกฝ่าย ก่อนจะเลียไอศกรีมอย่างไม่สนใจคำเตือน เหนือฟ้าไม่รู้ว่าตัวเองคิดไปเองรึเปล่า แต่รู้สึกว่าทำเลียไอศกรีมของเด็กหนุ่มมันชวนให้เขารู้สึกหน้าร้อนผ่าวอย่างไรบอกไม่ถูก




“อึก…”





ดูจากปฎิกิริยาของเพื่อนสนิท เขาคงไม่ได้คิดไปเองสินะ




“ก็เขาลดห้าสิบเปอร์เซ้นต์ ไม่ซื้อได้ยังไงล่ะครับ” ร่างเล็กในชุดโค้ทหลายชั้นที่ดูก็รู้ว่าถูกคนรักจับห่อว่า




เหนือฟ้ายิ้มอย่างเอ็นดู น้องแว่นยังไงก็เป็นน้องแว่นสินะ




“วันนี้วันแรกของหยุดฤดูหนาวใช่มั้ย ได้หยุดกี่วันล่ะ?”




“ก็ ตั้งแต่วันนี้ถึงปีใหม่ ก็สองอาทิตย์กว่าๆนะ” ร่างโปร่งบอก เขากะว่าจะไปเที่ยวจังหวัดอื่นเปลี่ยนบรรยากาศจากโตเกียวอันเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยที่เขาได้ทุนมาศึกษาต่อ แตต่ถ้าเพื่อนรักอุตส่าห์มาเยี่ยมทั้งที เขาคงต้องเปลี่ยนแผนเสียแล้ว



“กูคงอยู่เที่ยวโตเกียวซักสามสี่วัน ว่าจะพาแว่นไปเที่ยวสวนสนุกซะหน่อย แล้วคงไปต่อจังหวัดอื่น” ร่างสูงเล่าแผนคร่าวๆให้เพื่อนฟัง “ไปด้วยกันนะ”



“เฮ้ยๆ มึงจะมาฮันนีมูนกัน พากูไปด้วยจะไม่เกะกะเหรอวะ?” ร่างโปร่งรีบเบรกนิสัยที่ต้องหนีบเขาไปด้วยทุกทีของเพื่อนรัก



“ฮันนีมูนอะไรล่ะครับพี่เหนือ นี่น่ะทริปมาเยี่ยมพี่เหนือของพี่กล้าเค้าเลยล่ะครับ ผมตามมาหาของกินเฉยๆ” แว่นยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเดินโต๋เต๋ออกไปซื้อขนมที่ร้านขายขนมที่อยู่ข้างถนน



“น้องมันเก็บไว้ไหนหมด ทำไมมันไม่อ้วนวะ” เหนือฟ้าอดถามไม่ได้




“กูพาน้องออกกำลังบ่อย” สีหน้าภูมิอกภูมิใจของกวินภพทำให้เหนือฟ้าเข้าใจความหมายของประโยคนั้นเป็นอย่างดี




หากความตัณหากลับของคนน้องมีมากพอกับคนพี่ เหนือฟ้าก็ขอไว้อาลัยล่วงหน้าให้ความราบรื่นในการเดินของน้องแว่น





“ไปกับกูนะ” กวินภพดึงแขนเพื่อนพร้อมด้วยสายตาวิงวอน




“อือ กูว่างทั้งวันหยุดอยู่แล้ว” ร่างโปร่งไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ





และแล้ว ทริปตะลอนทัวร์แบบไม่วางแผนของสองเพื่อนรักโดยมีคนรักของกวินภพติดสอยห้อยตามมาด้วยก็เริ่มขึ้น








“เคี้ยวตุ้ยๆเลย ชอบล่ะสิ” เหนือฟ้าหัวเราะเมื่อเห็นแว่นเคี้ยวขนมดังโงะตุ้ยๆไม่พูดไม่จา ตั้งแต่พาทัวร์มาานี้ สถานที่สวยงามหวือหวาน่ารักโรแมนติกแค่ไหนก็ไม่สามารถทำให้เด็กหนุ่มตาโตได้เท่ากับของกินมากมายที่เรียงรายตามสองข้างทาง




“เฮอะ!”




ปฎิกิริยาของน้องแว่นน่ะปกติ แต่คนที่นั่งหน้าเป็นตูดอยู่เนี่ย ดูก็รู้ว่าอารมณ์บูดสุดๆ เหนือฟ้าเอนตัวกระซิบข้างหูเพื่อนรัก



“มึงเป็นไรเนี่ย?”



“เปล่า” ร่างสูงสะบัดหน้าหนี ดูก็รู้ว่ากำลังงอนคนรักอยู่



ส่วนคนรักที่ถูกงอนยังคงเคี้ยวขนมอย่างเอร็ดอร่อยด้วยใบหน้าสุดฟินจนคนแถวนั้นอมยิ้มมองด้วยความเอ็นดู ไม่ได้สนใจสถานการณ์รอบข้างเลยสักนิด




เดี๋ยวนะ?


หรือว่า...



“กล้า...มึงคงไม่ได้กำลังหึงขนมอยู่ใช่มั้ย?”




ร่างสูงไม่ตอบ ยืนยันความคิดของเพื่อนรักที่นั่งอยู่ข้างๆได้เป็นอย่างดี




ป้าบ!



เหนือฟ้าตบหัวเพื่อนรักไปหนึ่งทีให้หายคิดถึง เขาสงสัยเหลือเกินว่ากวินภพสามารถประคับประคองชีวิตรักของตัวเองมาตลอดหนึ่งปีได้อย่างไร



“ถ้าพวกกูไปเมืองอื่นแล้ว มึงจะไปเที่ยวไหนเหรอ?” กวินภพถามหลังจากลูบหัวตัวเองจนหายเจ็บ



“ก็คงเมืองข้างๆอ่ะ แบบเช้าไปเย็นกลับ แต่คงไม่ออกไปคริสต์มาสเลย คนคงเยอะ คงไปหาร้านนั่งอ่านหนังสือแถวมอแหละ” เหนือฟ้ายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะหันไปดูน้องแว่นเขมือบโซบะทั้งถ้วยลงท้องพร้อมข้าวแกงกระหรี่อย่างรู้้สึกอิ่มแทน



“แล้ว...มึงจะไปกับใครอ่ะ” ชายหนุ่มถามแซะ ใช้ศอกกระทุ้งแขนเพื่อนเบาๆพร้อมรอยยิ้ม



“ไปคนเดียวนี่แหละ มึงคิดว่ากูมีเวลาหาแฟนเหรอวะ แค่นี้ก็เรียนจนหัวหมุนแล้ว” เหนือฟ้าหัวเราะ




อันที่จริงเวลาของเขามีล้นเหลือ คนที่มาตามจีบก็เยอะจนน่าปวดหัว แต่สำหรับเหนือฟ้า คนที่ไม่ใช่ ก็คือคนที่ไม่ใช่




ส่วนคนที่ใช่...



น่าแปลกที่ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่วัน เขาคิดถึงติณณ์ภพมากกว่าเขานึกถึงในหนึ่งปีที่ผ่านมาเสียอีก




แต่เขาในตอนนี้ สามารถนึกถึงชื่อของติณณ์ภพได้ โดยที่ก้อนเนื้อในหน้าอกไม่รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาแล้ว เหนือฟ้าไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอีกฝ่ายได้รับผลกรรมที่ตนทำไว้ หรือเป็นเพราะเขาไม่ได้ผูกใจเจ็บตั้งแต่แรก



หรือเพราะเขาพร้อมที่จะปล่อยวางอดีตเพื่อเริ่มต้นใหม่แล้วจริงๆ




“นี่…พี่ิติณณ์สบายดีมั้ย?”




กวินภพชะงัก ก่อนจะตอบอย่างไม่เต็มเสียง



“ก็…ดีมั้ง?”



“มั้ง?” เหนือฟ้าขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ



“ก็ พอขึ้นปีห้ามันมีเลือกเสรีใช่ป่ะ? พี่ติณณ์แม่งไม่เลือกอันไหนที่อยู่มหาลัยเลย กูก็ไม่ได้คุยกับเขานานแล้ว เอะอะก็เรียน เรียนเสร็จไปสัมนา สงสารว่ะ”



“อ๋อ…” ร่างโปร่งพยักหน้าเข้าใจ เขาก็ได้ยินมาเหมือนกันว่าปีห้าจะมีช่วงนึงที่แทบไม่ได้อยู่มหาวิทยาลัยเลย




คงจะ...อยากเปลี่ยนบรรยากาศเหมือนเขาล่ะมั้ง?



หลังจากพาเพื่อนเที่ยวจนทั่วเมือง และพาน้องแว่นตะลุยกันจนหนำใจ เหนือฟ้าก็พาเพื่อนรักมาส่งที่สถานีในเช้าวันคริสต์มาสเพื่อออกเดินทางไปท่องเที่ยวจังหวัดอื่น แล้วค่อยลงไปโอซาก้าเพื่อขึ้นเครื่องบินกลับจากที่นั่น




“เดินทางปลอดภัยเว้ย โชคดีๆ” สองเพื่อนรักกอดกันกลม เหนือฟ้าพยายามจะไม่คิดถึงกวินภพมากนักเวลาอยู่ที่นี่ แต่พอถึงวันที่ต้องจากกันแบบนี้ เขาถึงได้จำได้ว่าความรู้สึกเหงามันเป็นอย่างไร




ถ้าเขาจะไม่ยอมต่อโทที่นี่แล้วกลับไทย ก็คงจะเป็นเพราะทนคิดถึงเพื่อนรักไม่ไหวนี่แหละ



“มึงด้วย โชคดีนะ” กวินภพตบไหล่เพื่อนหนักๆบอกลา ก่อนจะหยิบกระเป๋าพาคนรักเดินเข้าไปยังสถานีรถไฟ เหนือฟ้ามองภาพนั้นด้วยความสุขระคนอิจฉา นึกสงสัยว่าตัวเองจะได้เจอคนที่รักตนได้มากเท่ากับที่สองคนนั้นรักกันหรือไม่




แล้วคนคนนั้นจะยอมรับได้มั้ย หากรู้ว่าใจของเขา มีส่วนเล็กๆที่มีคนจับจองไว้ ไม่สามารถยกให้ใครได้อีกตลอดไป




ส่วนเล็กๆเพียงเศษเสี้ยว แต่ก็ทำให้หัวใจที่จะมอบให้ใครไม่มีวันเต็มดวง








วันนี้วันคริสต์มาส



วันคริสต์มาสของประเทศญี่ปุ่นนั้น เป็นเทศกาลที่สามารถฆ่าคนโสดได้ตายสนิทยิ่งกว่าวันวาเลนไทน์เสียอีก ร้านรวงประดับประดาไปด้วยแสงไฟและต้นคริสต์มาส หิมะโปรยปรายสร้างบรรยากาศให้คู่รักเดินจับมือเพิ่มความอบอุ่นควงกันตามถนน เหนือฟ้ากระชับอ้อมกอดของตนที่มีแต่ชีทเรียนและคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค สะพายเป้เดินเข้าไปในร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่อบอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟและความรักลอยละล่อง ทำเอาคนโสดอย่างเขาอยากจะหมุนตัวเดินกลับออกไปเลยทีเดียว




“อเมริกาโน่ร้อนครับ”




หลังจากรับกาแฟที่สั่งและหาที่นั่งเหมาะๆริมหน้าต่างได้แล้ว เหนือฟ้าก็เริ่มเปิดโน๊ตบุ๊คแล้วเริ่มทบทวนบทเรียนของตัวเองทันที เวลาผ่านไป จากช่วงเช้าที่ไม่มีแสงอาทิย์ลอดผ่านเมฆที่ลอยอยู่เต็มฟ้า กลายเป็นช่วงบ่ายที่เริ่มหนาวเข้ามาถึงในร้าน อันที่จริงเหนือฟ้าเป็นคนไม่ถูกโรคกับที่หนาวๆอยู่แล้ว หน้าหนาวแบบนี้เลยทำให้เขารู้สึกคิดถึงบ้านขึ้้นมาจับใจ




แล้วแบบนี้จะต่อโทที่นี่ไหวได้อย่างไรกัน




หากไม่นับความหนาวจับขั้วหัวใจ เหนือฟ้ารู้สึกว่าตัวเองสามารถนั่งมองวิวทิวทัศน์ผ่านทางหน้าต่างนี้ได้เรื่อยๆไม่มีเบื่อ จากช่วงบ่ายคล้อยกลายเป็นช่วงเย็น พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าย้อมท้องฟ้าให้เป็นสีส้มแดง ถึงแม้จะมีตึกสูงมากมายบดบังทัศนียภาพ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความงามของภาพตรงหน้าด้อยลงแม้แต่น้อย




“สวยนะครับ”





เสียงทุ้มดังขึ้นจากด้านหลัง เหนือฟ้าตัวแข็งทื่อ ร่างโปร่งหันกลับไปช้าๆ ถึงแม้จะรู้ดีว่าเจ้าของเสียงเป็นใคร ต่อให้เวลาผ่านไปแค่ไหน เขาก็ไม่มีวันลืมเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มร่างสูงในชุดโค้ทตัวยาวสีดำสนิทที่ยืนถือแก้วชาเขียวร้อนใบโตตรงหน้าได้





‘ฟ้าอยากดูพระอาทิตย์ตกกับพี่ติณณ์’





“ครับ...สวยมาก” รอยยิ้มแตะแต้มบนริมฝีปากบาง





“ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ?” ร่างสูงถาม รอจนคนที่นั่งอยู่ก่อนพยักหน้าช้าๆ แล้วจึงวางแก้วชาเขียวร้อนของตัวเองลงบนโต๊ะ ก่อนจะนั่งตามลงมา เหนือฟ้ามองคนตรงหน้า แสงอาทิตย์สีส้มอาบไล้ใบหน้าคมภายใต้แว่นไร้กรอบ ขับผิวสีเข้มให้ดูโดดเด่นจากสภาพโดยรอบ ร่างสูงหันมาสบตากับเขา ก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา




รอยยิ้มจริงใจที่จุดให้ทั้งโลกสว่างไสวอย่างที่เหนือฟ้าไม่เคยเห็นมาก่อน




“ผมชื่อติณณ์ภพ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”




เริ่มต้นใหม่...



“เหนือฟ้าครับ” ร่างโปร่งยิ้ม “ยินดีที่ได้รู้จัก”






THE END

--------------

มาล้าววววว :hao5: :hao5: :hao5:

พี่ติณณ์จู้ๆ :mew1: :mew1:



จะพยายามดองไม่เกินอาทิตย์นึงต่อตอนนะคะ ตอนนี้ตาเจ็บ ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 08-05-2017 10:51:57
งื้ออออออ....เริ่มต้นใหม่กะใตรคนเดิม ขอให้รักครั้งนี้มีแต่ความสุขหวานยิ่งกว่าคู่น้องแว่น 555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 08-05-2017 11:03:37
พี่ติณณ์มาเริ่ทใหม่ตามที่เหนือฟ้าบอกแล้ว เย้ๆ

พักผ่อนให้เยอะๆ หายไวๆนะคะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 08-05-2017 11:09:44
 :serius2: พี่ติณณ์ :katai3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 08-05-2017 11:51:48
Resets ใหม่อีกครั้งสินะคู่นี้ น่าจะไปได้ดีกว่าเดิมนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-05-2017 12:39:11
ยิ้มได้แล้วนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 08-05-2017 12:47:03
ผิดเป็นเรื่องปกติธรรมดา ใครๆก็ทำผิดได้
ผิดแล้วยอมรับว่าผิดแล้วขอโทษเป็นเรื่องดีที่ควรทำ
ผิดแล้วสำนึกผิดนำบทเรียนมาปรับปรุงแก้ไขตัวเอง
ทำชีวิตให้ดีขึ้นเพื่อชดเชยต่อคนที่เคยทำผิดต่อเขา ต้องใช้ความกล้าหาญมากมายขนาดไหน
ก็ยังไม่เท่ากับคนที่ถูกกระทำผิดยอมรับคำขอโทษและสามารถให้อภัยด้วยใจที่ไม่เหลือความเจ็บปวด
เพราะต้องใช้พลังมหาศาลจากหัวใจที่รักและรู้คุณค่าของตัวเอง
รู้ว่าสิ่งที่ต้องการในชีวิตคืออะไร ความสุขที่แท้จริงอยู่ตรงไหน
จะปล่อยให้ความเจ็บปวดเคียดแค้นเผาไหม้หัวใจทุกครั้งที่เห็นหน้าทุกทีที่นึกถึงอย่างไม่มีวันลืมเลือน
หรือว่าอยากก้าวข้ามความทรงจำเลวร้ายอันนั้น เปิดใจพบความสุขครั้งใหม่
ตื่นทุกเช้ามาด้วยรอยยิ้มเพราะรู้ว่าวันนี้ก็จะเป็นวันที่ดีอีกวันหนึ่ง
และสามารถนอนหลับอย่างสนิททุกคืนอย่างไร้กังวลเพราะรู้ว่าได้ทำดีที่สุดแล้วในทุกๆวัน
ฟ้าติณสู้ๆจ้า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 08-05-2017 12:54:28
 :mew1:

 :กอด1: :3123: :pig4: :3123: :กอด1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 08-05-2017 13:59:17
ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Kkfu ที่ 08-05-2017 14:30:18
กรี๊ดได้ไหมคะ??
กรี๊ดเลยละกัน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :sad4: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 08-05-2017 16:24:59
แอร๊ยยย น่ารัก เริ่มต้นใหม่ ฮือออ เราจะอยู่ทีมพี่ติณท์ เชียร ์ ปล.ฟ้ากลับไทย พี่กล้างอแง 5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 08-05-2017 18:59:00
 :mew1: :mew1: :pig4: :pig4: :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-05-2017 19:04:38
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 08-05-2017 19:27:51
ดีจัง เริ่มต้นใหม่กันคนคนเดิม
นีเซตเอาแต่ความทรงจำแย่ๆออกไปนะ
ความรัก ความทรงจำดีๆ ก้เก็บมันไว้ดีๆ
รักคู่นี้มากกอะ รอค่าา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-05-2017 20:53:54
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 08-05-2017 21:12:10
จะมีสเปพาร์ท2มั้ยน้ออออออออ o18
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 08-05-2017 21:33:58


ดีต่อใจ

ละมุนมาก

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 08-05-2017 23:41:29
เริ่มต้นทำความรู้จักกันใหม่,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-05-2017 23:56:56
ดีจัง เริ่มต้นใหม่กันคนคนเดิม
นี่เซตเอาแต่ความทรงจำแย่ๆออกไปนะ
ความรัก ความทรงจำดีๆ ก้เก็บมันไว้ดีๆ
รักคู่นี้มากกอะ รอค่าา

ดีจริงๆ
พี่ติณณ์ เหนือฟ้า  :กอด1: :กอด1: :กอด1:   
ต้นกล้า น้องแว่น :กอด1: :กอด1: :กอด1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 09-05-2017 00:02:18
หายไวๆนะคะ

อู้ยยยเค้ายินดีที่ได้รู้จักกันอีกแล้ว ฮือออ แต่ขาดตอนมาก

ปล.พลาดมากเรื่องนี้ที่เพิ่งมาอ่าน มาก็ใกล้จบแถมตอนนั้นไม่ได้เม้นด้วย น่าตีจริงๆ  แต่ตอนนี้เค้าเม้นแล้วน้า รักพี่กล้ากะน้องแว่นมั้กมากกก
..เราชอบวิธีการเขียน ลื่นดี

ปอลิงอีก มีแฟนเพจไหมอ่า (ตอนนั้นไปส่องไม่มี ต้องบุ๊กมาคไว้แทน 555) ไม่ได้เข้าเล้าบ่อยเท่าไหร่ เหอะๆ บังเอิญมาก เห็นชื่อเรื่องแล้วจิ้มเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Premo1492 ที่ 09-05-2017 01:38:11
 :hao5: :pig4:  :pig4: จะเอาอีก :ling1::ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 09-05-2017 06:00:01
เหนือฟ้ากับพี่ติณณ์ จะได้มีความสุขจริงๆซะที

 :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 09-05-2017 14:08:24
หายไวๆนะคะ

อู้ยยยเค้ายินดีที่ได้รู้จักกันอีกแล้ว ฮือออ แต่ขาดตอนมาก

ปล.พลาดมากเรื่องนี้ที่เพิ่งมาอ่าน มาก็ใกล้จบแถมตอนนั้นไม่ได้เม้นด้วย น่าตีจริงๆ  แต่ตอนนี้เค้าเม้นแล้วน้า รักพี่กล้ากะน้องแว่นมั้กมากกก
..เราชอบวิธีการเขียน ลื่นดี

ปอลิงอีก มีแฟนเพจไหมอ่า (ตอนนั้นไปส่องไม่มี ต้องบุ๊กมาคไว้แทน 555) ไม่ได้เข้าเล้าบ่อยเท่าไหร่ เหอะๆ บังเอิญมาก เห็นชื่อเรื่องแล้วจิ้มเลย


เพิ่งมีตอนที่คนอ่านบอกเลยค่า55555

ฝากด้วยนะคะ

https://www.facebook.com/LittlePig-246682512474295/ (https://www.facebook.com/LittlePig-246682512474295/)
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 09-05-2017 20:21:53
ดีกับใจ เริ่มต้นกันใหม่นะพี่ติณณ์ เหนือฟ้า :pig4: :กอด1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 09-05-2017 21:14:00
น้องแว่นปลงกับความขี้หึงของกล้าไปแล้ว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 09-05-2017 21:29:34
โอ้ย เลิฟพี่ติณกะน้องฟ้าาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 09-05-2017 22:30:47
เริ่มใหม่อ่าเนาะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 09-05-2017 22:35:27
ชอบเรื่องนี้อ่ะ เสียดายเพิ่งได้มาอ่าน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: แอนนาแอนนี่ ที่ 11-05-2017 00:40:35
รักมากอะเเกร์~ :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-05-2017 02:11:44
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: kkmm ที่ 11-05-2017 02:25:13
Thank you
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case ติณณ์เหนือ [8/05/60] P.28 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 11-05-2017 09:10:18
Special Case : Happy Birthday แทนไทย




“มึงว่ากูดูเป็นไงบ้าง”



แทนไทยถามคำถามเดิมกับเพื่อนรักเป็นรอบที่ห้าร้อยเจ็ดสิบสี่ หมุนซ้ายขวาหน้ากระจกเหมือนสาวน้อยแรกรุ่นที่กำลังจะได้ออกเดทเป็นครั้งแรกในชีวิต คนถูกถามผงกหัวขึ้นจากเตียง เอียงคอซักพักเหมือนกำลังครุ่นคิดคำตอบทั้งที่ในหัวสมองมีเพียงลำดับเบสดีเอ็นดีที่กำลังท่องอย่างขะมักเขม้นเมื่อครู่ วันนี้เขาขอพี่กล้ามาติวกับแทนไทยเป็นกรณีพิเศษ แต่ดูเหมือนรูมเมทของเขาจะไม่เข้าใจความยากลำบากที่เขาต้องเผชิญกว่าจะได้กลับมาที่ห้องนี้แม้แต่น้อย



“อือ หล่อดี”



แทนไทยอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตคอปกแขนยาวสีน้ำเงินเข้มทับด้วยเสื้อกั๊กสีขาวกับกางเกงขายาวสีขาว เส้นผมสีบลอนด์ทรายหวีเรียบแปล้จัดทรงอย่างดี อันที่จริงระดับป๊อบปูล่าโหวตเดือนมหาลัยอย่างแทนไทยไม่จำเป็นต้องแต่งองค์อะไรมากนัก เขาไม่เข้าใจว่าเพื่อนรักจะตื่นเต้นอะไรนักหนากับค่ำคืนนี้



“เออ แทน มึงจะไปไหนนะ”



“พี่อุ่นจะอ่านหนังสือสอบ เลยออกไปเที่ยวกันไม่ได้ กูเห็นพี่เขาเสียงเครียดมากเลย กูเลยอยากจะทำอะไรให้พี่เขาผ่อนคลายน่ะ”



“มึงก็เลยจะทำอะไร?”



“กูจะพาดินเนอร์สุดหรูไปหาพี่เขาไง” ร่างสูงขยิบตา หยิบกระเป๋าเงิน โทรศัพท์ และกุญแจรถจากโต๊ะ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป แว่นชันตัวลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ที่ซ่อนไว้ใต้หมอนออกมาต่อสายหาร่างโปร่งที่เป็นคนล่อเด็กหนุ่มลูกครึ่งออกไปอย่างรวดเร็ว



“ฮัลโหลพี่อุ่น ไอ้แทนออกจากห้องไปแล้วนะครับ”



“ขอบใจมากนะแว่น เรื่องเค้กฝากด้วยนะ” เสียงหวานตอบกลับมาจากปลายสาย ก่อนจะตัดสายไป




เรื่องทั้งหมดเริ่มขึ้นเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากปู่รหัสก่อนหน้านั้นไม่นานนัก




“แว่น...พี่มีเรื่องรบกวนหน่อยได้มั้ย?”




เสียงของน้ำอุ่นฟังดูร้อนรน ร่างเล็กขยับตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง นิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดจากกิจกรรมยามดึกที่ลากยาวมาจนถึงยามเช้าและยามบ่ายของคนรักที่นอนหลับอุตุกอดเอวเขาไว้แน่นในขณะนี้




“มีอะไรรึเปล่าครับพี่?”




“คือ พี่เพิ่งรู้ว่าวันนี้วันเกิดแทน...”




อา..จริงด้วยสิ




“ครับ”




“แว่นช่วยพี่ทำเซอร์ไพร์สวันเกิดแทนได้มั้ย”





แและนั่นทำให้เขามาเดินหาเค้กวันเกิดของเพื่อนรักในโซนอาหารของห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่หลังจากที่อีกฝ่ายถูกหลอกไปที่ห้องของคนรักเรียบร้อยแล้ว และด้วยความที่รู้ตัวว่าเป็นคนไม่ละเอียดอ่อนเท่าไหร่นัก เด็กหนุ่มจึงตัดสินใจชวนมีนออกมาช่วยตามหาเค้กวันเกิดด้วยกัน




…ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะพกพ่อทูนหัวมาด้วย





“เอ่อ มีน ถ้าไม่ว่างเราไปคนเดียวก็ได้นะ” แว่นกระซิบ พยายามไม่ให้ชายร่างสูงในชุดสูททำงานเต็มยศที่เดินรั้งท้ายพวกเขาได้ยิน



“ขอโทษนะแว่น พอเราบอกว่าเพื่อนที่จะมาเลือกเค้กด้วยเป็นผู้ชาย เขาก็....”



“กระซิบกระซาบอะไรกัน”




ร่างเล็กทั้งสองผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว แว่นพยักเพยิดให้คนตัวเล็กกว่ากลับไปหาชายหนุ่มก่อนที่เขาจะโดนสั่งเก็บ ซึ่งมีนก็รู้หน้าที่ผ่อนฝีเท้ากลับมาเดินข้างร่างสูง ยิ่งมองยิ่งรู้สึกเหมือน(เจ้า)พ่อ(มาเฟีย)เดินกับลูก(หนี้)



“ก้อนนี้เป็นไง” แว่นชี้ไปที่เค้กช็อกโกแลตก้อนหนึ่ง มีนก้มลงพิจารณาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะส่ายหน้า



“แพง ไม่มีส่วนลด”



“จริงด้วย สะสมแต้มไม่ได้ด้วย” แว่นกัดกระพุ้งแก้มอย่างชั่งใจ




“เลือกไปเถอะ เดี๋ยวฉันจ่ายเอง” ธีรเชษฐ์ที่ยืนเงียบอยู่ด้านหลังมานานเสนอเสียงเรียบ




“เอ่อ...ไม่ต้องหรอกครับคุณเชษฐ์ คืออันนี้คุณธารเขาสั่ง...” มีนรีบปฎิเสธ แต่สายตาของร่างสูงทำให้เด็กหนุ่มค่อยๆปิดปากเงียบไปในที่สุด ทั้งสามเดินผ่านร้านขนมอีกหลายร้านจนกระทั่งคนตัวเล็กที่สุดหยุดยืนอยู่หน้าร้านขนมสีขาวสะอาดตาร้านหนึ่ง




แต่มันไม่ใช่ร้านขนมเค้กทั่วไปนี่สิ




“มีน..นี่มันร้านเค้กแต่งงานนะ” แว่นดึงแขนเสื้อเพื่อน “ไปกันเถอะ เดี๋ยวไม่เสร็จ”




“เอ่อ...อืม...ขอโทษที” มีนเดินตามเพื่อนร่วมคณะ ในที่สุดทั้งสองก็มาหยุดที่ร้านเค้กราคาแพง แต่แว่นมีบัตรเครดิตที่กวิน
ภพทำไว้ให้ซึ่งเข้าร่วมรายการส่วนลดพอดี ทำให้พวกเขาตัดสินใจจะซื้อเค้กของร้านนี้



“แทนมันชอบผลไม้ เอาฟรุ๊ตเค้กไปดีมั้ย”  แว่นก้มลงจ้องบรรดาเค้กหน้าตาหรูหราอย่างลังเล



“โทรไปถามคุณธารดีมั้ย?” มีนเสนอ แต่แว่นรีบส่ายหน้า



“พี่อุ่นอยู่กับไอ้แทน เดี๋ยวแผนแตก”



“อืม…งั้นเค้กช็อกโลแลตมั้ย หน้าตาน่ารักดี” มีนชี้ไปที่เค้กช็อกโกแลตมูสอีกก้อน “มีโปรโมชั่นสามปอนด์คิดแค่สองปอนด์ด้วย”



“เฮ้ย ตาดีมากอ่ะ วันหลังเดี๋ยวไปซื้อของด้วยกันมะ” แว่นชวนอย่างกระตือรือร้น รู้สึกถูกชะตากับคนข้างกาย



“เอ่อ..” มีนเหลือบมองเจ้ากรรมนายเวรที่ยืนกอดอกอยู่ด้านหลัง ชายหนุ่มมีสีหน้าเหนื่อยใจ แต่ก็พยักหน้าให้ “ได้สิ โทรมาแล้วกัน”




“ตกลงเอาก้อนนี้เนอะ” เด็กหนุ่มกำลังจะหันไปบอกพนักงานแต่เสียงของธีรเชษฐ์หยุดเขาไว้เสียก่อน



“สีขาว...”



“เอ๊ะ?” ทั้งสองหันไปมองร่างสูงที่ยืนพิจารณาขนมในตู้



“เอาก้อนสีขาว”



สายตาทั้งสามคู่จับจ้องไปที่ขนมเค้กครีมสดสีขาวบริสุทธิ์ที่ตกแต่งด้วยสตรอเบอร์รี่ด้านบน



“ลุงรู้ได้ยังไงครับว่าไอ้แทนมันจะชอบ”




คำว่าลุงที่ออกจากปากแว่นทำให้เด็กหนุ่มถูกหมายหัวจากธีรเชษฐ์ทันที แต่สำหรับแว่นที่ไม่ค่อยชอบท่าทางขี้เต๊ะของคนตรงหน้าอยู่แล้ว ร่างเล็กไม่ได้กลัวชายหนุ่มเลยซักนิด



ผิดกับมีนที่หน้าซีดตัวสั่นไปเรียบร้อยแล้ว




“เพราะฉันรู้ว่าธารจะสามารถประยุกต์ใช้มันได้ดีกว่าแบบอื่น” ชายหนุ่มให้เหตุผลหน้านิ่ง




แว่นนึกถึงวิปครีมกระป๋องของตนแล้วเผลอหน้าแดงออกมา




พ่อแบบนี้ก็มีด้วยรึไงฟะ?




“เอ่อ...งั้นเอาอย่างที่ลุงว่าก็ได้ครับ”





แว่นรีบหันไปคุยกับพนักงาน แต่หูยังไม่วายได้ยินเสียงทั้งสองคนกระซิบกระซาบอยู่ด้านหลังตัวเอง




“ขอโทษนะครับ..แว่นเขาเป็นคนตรงๆ”



“ไว้กลับไปฉันจะคิดบัญชีกับเธอทีหลัง”




อ่า...ขอโทษนะมีน



“พี่ติณณ์ ผมมาถึงใต้หอแล้วครับ” เมื่อมาถึงหอพักแพทย์ในรถยนต์คันหรูของคุณป๋าหน้าตาย แว่นก็โทรหาเพื่อนสนิทของพี่น้ำอุ่นที่ทำหน้าพาพวกเขาขึ้นหอ พี่ติณณ์เป็นคนที่พี่น้ำอุ่นใส่ชื่อลงไปเป็นรูมเมททำให้สามารถเข้าออกหอได้อย่างอิสระและมีกุญแจห้องถึงจะไม่เคยได้ใช้ ทีแรกแว่นจะเดินอ้อมไปหยิบเค้กที่หลังรถแล้วเดินขึ้นไปกับมีน แต่เจ้าของรถกลับดับเครื่องแล้วเดินลงไปยกกล่องเค้กออกมาด้วยตัวเอง




“คุณเชษฐ์จะขึ้นไปด้วยเหรอครับ?” มีนถามเสียงสูงอย่างตกใจ ชายหนุ่มหน้านิ่งขยับยิ้มมุมปากเป็นครั้งแรกของวัน ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงมั่นใจ



“ก็การขัดขวางลูกไม่ให้ได้กับแฟนไม่ใช่หน้าที่ของพ่อที่ดีเหรอ?”




เออ...ก็ถูกของลุงแกนะ




เฮ้ย! ใช่เหรอ?



“แว่น ทางนี้”



ติณณ์ภพจอดมอเตอร์ไซค์ที่ลานจอดมอเตอร์ไซค์ไม่ไกลจากจุดที่พวกเขาจอดรถ ร่างสูงถอดเสื้อกาวน์พาดไว้ที่รถ หิ้วถุงพิซซ่าและไก่ทอดถุงใหญ่วิ่งเหยาะๆมาหาพวกเขา ร่างสูงหยุดเล็กน้อยเมื่อเห็นธีรเชษฐ์ แว่นคิดว่ารุ่นพี่ของเขาคงไม่ค่อยได้เห็นคนที่สูงกว่าตัวเองอย่างเห็นได้ชัดแบบนี้มากนัก



“ใครเหรอ?”



“เอ่อ..พ่อพี่อุ่นน่ะครับ” แว่นที่ไม่รู้จะอธิบายสถานะของชายหนุ่มในชุดสูทอย่างไรตอบ ติณณ์ภพยังคงมีสีหน้างุนงงแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม ทั้งสี่เข้าไปในลิฟต์ของหอพัก ติณณ์ภพยกนิ้วแตะริมฝีปากเมื่อมาถึงชั้นที่น้ำอุ่นอยู่



“อย่าเสียงดัง ที่นี่ผนังบางมาก”



“แบบนี้ยังอยากมาอยู่นี่ตอนปีสี่อีกมั้ย?” ธีรเชษฐ์ก้มลงกระซิบถามคนตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม มีนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ กัดริมฝีปากแต่ไม่พูดอะไร



ทั้งสี่เดินมาตามทางเดินอย่างเงียบเชียบ ติณณ์ภพหยุดยืนที่หน้าห้องซึ่งมีชื่อของเขากับน้ำอุ่นติดอยู่ ชายหนุ่มหยิบกุญแจ
ห้องออกมาจากกระเป๋ากางเกง ทว่าก่อนที่จะได้ไขประตูห้อง เสียงที่ดังลอดออกมาจากด้านในก็หยุดชายหนุ่มไว้เสียก่อน



“อ๊ะ..แทน...พะ...พอก่อน...” เสียงหวานกระเส่าที่สงวนไว้สำหรับแผ่นหนังผู้ใหญ่ทำเอาเด็กหนุ่มสองคนในกลุ่มมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ทว่าเพลย์บอยตัวพ่ออย่างติณณ์ภพกับธีรเชษฐ์กลับไม่เปลี่ยนสีหน้าแม้แต่น้อย



“ทำไมล่ะครับ?” เสียงทุ้มถามขึ้น



“พี่…พี่เสียว...อ๊ะ...”



“แว่น..เรา..เรากลับก่อนดีมั้ย?” มีนกระซิบอย่างร้อนรน



“เฮ้ย แต่พี่อุ่นนัดเรามาเองนะ คงมีอะไรเข้าใจผิดล่ะมั้ง” แว่นยังคงไม่ปักใจเชื่อสิ่งที่ได้ยิน




“อย่างอแงสิครับพี่อุ่น ผมเพิ่งแหย่เข้าไปแค่ปลายๆเองนะ”




“ไม่..ไม่ไหว มันเสียว...”




“อยากให้ไอ้พวกแฟนคลับมาเห็นนางฟ้าของพวกมันตอนนี้จริงๆ” ติณณ์ภพกลอกตา “ยั่วน้องจนได้เรื่องอีกล่ะสิ”




ทำไมผมถึงฟังเหมือนพี่อุ่นไม่ได้เต็มใจกับสถานการณ์เลยครับ?




“อย่าดื้อนะครับพี่อุ่น ผมจะใส่เข้าไปอีกนิด..”



“แทน..ไม่เอา..พอก่อน..”



“ทนหน่อยนะครับ ไม่เข้าไปลึกว่านี้แล้ว ทนหน่อยนะครับ”



“ฮึก..ไม่เอา...”



“พี่อุ่นอย่างอแงสิครับ”แว่นได้ยินเสียงเพื่อนรักของเขาดุอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน



“ฮึก..แทน..ไม่เอาแล้ว...”เสียงหวานเริ่มสะอื้นเล็กน้อย คราวนี้ธีรเชษฐ์เป็นฝ่ายทนไม่ไหว กระชากกุญแจจากมือของติณณ์ภพแล้วไขประตูเปิดโดยไม่สนใจเสียงห้ามปรามของคนที่เหลือ



“เฮ้ย!”



แว่นได้ยินเสียงแทนไทยร้องลั่น ทั้งสามรีบตามธีรเชษฐ์เข้าไปข้างในทันที




ภาพที่เห็นคือแทนไทยนั่งอยู่บนเตียงโดยมีน้ำอุ่นนอนตะแคงอยู่บนตักในมือของร่างสูงมีไม้ปั่นหูที่รีบยกขึ้นด้วยกลัวว่าคนรักจะลุกพรวดขึ้นมาแล้วโดนไม้แทงหู ร่างโปร่งของเจ้าของห้องลุกขึ้นนั่งตัวตรง ยกมือปาดน้ำตาที่รื้นอยู่ที่ขอบตาแดงๆป้อยๆอย่างน่าเอ็นดู



“เอ่อ...เซอร์ไพร์ส?” แว่นชูกล่องเค้กขึ้นพร้อมรอยยิ้มแหย



“คุณมาทำอะไรที่นี่?” น้ำอุ่นถามเมื่อเห็นบิดาบังเกิดเกล้า แต่ไม่มีความเป็นศัตรูอยู่ในน้ำเสียงของร่างโปร่งแล้ว



“Я беспокоюсь о тебе.(ฉันเป็นห่วงเธอ)” ธีรเชษฐ์ตอบกลับเป็นภาษาที่แว่นไม่เข้าใจ



เหมือนพี่อุ่นจะเคยบอกว่ามีเชื้อรัสเซีย...ภาษารัสเซียเหรอ? 



“занимайся своими делами.”(ยุ่งแต่เรื่องของตัวเองเถอะ)



น้ำอุ่นตอบกลับด้วยสีหน้าหงุดหงิด แต่แว่นก็แอบสังเกตว่าอีกฝ่ายกำลังกลั้นยิ้มอยู่เล็กน้อยกับสิ่งที่บิดาพูด




ง่า..พูดไรกัน แว่นไม่เข้าใจ



“แล้ว...” ติณณ์ภพกอดอก ถามเพื่อนรักที่ยังคงนั่งหน้ามุ่ยอยู่บนเตียงอย่างผิดวิสัยด้วยสีหน้าเหมือนสนุกสนานกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นรอบตัวเสียเต็มประดา “เมื่อกี้เล่นอะไรกันอยู่เหรอ?”




น้ำอุ่นตวัดสายตามองคนรักอย่างเคืองๆ ส่วนแทนไทยก็ได้แต่เกาศีรษะแล้วยิ้มแห้ง สีหน้าเหมือนจะฆ่าคนได้ของธีรเชษฐ์ทำให้รู้ว่าหากเขาไม่รีบอธิบาย อาจจะได้กลายเป็นอาหารปลาใต้ท้องทะเลก็เป็นได้




“คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ...”




“โหแทน...แต่งตัวมาซะเต็มยศจะไปไหนเหรอ?”




น้ำอุ่นในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นถามเมื่อเปิดประตูห้องของตนออกแล้วพบกับร่างสูงที่แต่งองค์ทรงเครื่องเสียใหญ่โต แทนไทยฉีกยิ้ม ก่อนจะดึงช่อดอกกุหลาบขาวช่อโตที่ซ่อนไว้ด้านหลังออกมา พร้อมกับถุงใส่อาหารของร้านเสต็กที่ร่างโปร่งชอบซึ่งอยู่ห่างจากที่นี่ไปประมาณห้าสิบนาที




ไม่น่าล่ะ แว่นออกว่าออกมานานแล้วถึงยังมาไม่ถึงเสียที



“มาหาแฟนครับ” ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องของคนรัก “ผมยกเดทมาเสิร์ฟที่ห้องแล้ว พี่อุ่นจะได้ไม่ต้องออกไปไหน ดีมั้ยครับ?”



“แบบนี้พี่ต้องให้รางวัลหนักๆแล้วสิ” ร่างโปร่งอุ้มกุหลาบช่อใหญ่ไว้เต็มอ้อมแขนพร้อมรอยยิ้มกว้าง ทั้งที่ในใจเริ่มเหงื่อตก




นี่เขาแสดงเนียนเกินไปใช่มั้ยเนี่ย?




“ไม่ต้องหรอกครับ คืนนี้ให้ผมดูแลพี่ดีกว่า พี่อุ่นอ่านหนังสือเถอะ” แทนไทยว่า ถึงแม้จะรู้สึกเสียดายเลยน้อยก็ตาม ทั้งสองทานอาหารเย็นในห้อง ก่อนที่แทนไทยจะรีบเก็บจานไปล้างก่อนที่เจ้าของห้องจะได้ขยับตัว น้ำอุ่นใช้โอกาสนั้นรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อต่อสายหาติณณ์ภพว่าไม่ต้องซื้ออาหารเย็นมาแล้ว



“พี่อุ่น จานนี่เช็ดแล้วเก็บเข้าที่วางเลยหรือเอาไว้ข้างนอกก่อนครับ?”



แทนไทยโผล่หน้าเข้ามาจากระเบียง ทำเอาร่างโปร่งแทบโยนโทรศัพท์หนี




“เอ่อ...ไว้ก่อนก็ได้” น้ำอุ่นหันมายิ้มน่ารักให้แฟนหวังเบี่ยงเบนความสนใจ แต่คนตาไวอย่างแทนไทยกลับมองโทรศัพท์ด้วย
สีหน้าสงสัย




“โทรหาใครเหรอครับ?”




“เอ่อ...ติณณ์น่ะ พอดีจะถามเรื่องเลคเชอร์” ร่างโปร่งตอบตาใส



“แล้ว ไม่โทรแล้วเหรอครับ?” แทนไทยเลิกคิ้วกับท่าทางมีพิรุธของอีกฝ่าย



“ไม่อ่ะ พี่เข้าใจละ” น้ำอุ่นพยายามบอกตัวเองให้ใจเย็นๆ เขาไม่เคยเซอร์ไพร์สวันเกิดใครมาก่อนทำให้ลนลานกว่าที่เป็นตามปกติ




“จะว่าไป..พี่ติณณ์กับพี่อุ่นนี่ สนิทกันดีจังนะครับ” ร่างสูงเดินกลับเข้ามาในห้อง ก้าวประชิดร่างโปร่งที่ดูขี้ตื่นผิดวิสัย “สนิทกันจนน่าหงุดหงิด”




“หยุดฟุ้งซ่านเลย พี่จะอ่านหนังสือ” น้ำอุ่นดันแผ่นอกของคนรักออกเบาๆ หยิบหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเดินไปที่เตียงก่อนจะล้มตัวลงแล้วกางหนังสือเปิดอ่าน




ต้องหาทางติดต่อติณณ์กับน้องแว่น..




น้ำอุ่นนึกโกรธตัวเองที่ไม่เป็นคนติดโทรศัพท์ ทำให้ทุกครั้งที่เขาจับต้องเครื่องมือสื่อสาร แทนไทยจะต้องหันมามองด้วยความสนใจทุกครั้งไป



แทนไทยทรุดตัวลงบนเตียงข้างคนรัก นิ้วเรียวยาวสางเส้นผมของคนรัก น้ำอุ่นครางในลำคอเหมือนลูกแมว เรียกรอยยิ้มจากริมฝีปากของร่างสูงได้เป็นอย่างดี



น้ำอุ่นก้มลงอ่านหนังสืออย่างขะมักเขม้น ทั้งที่ใจจริงพะวะพะวงอยากโทรศัพท์หาติณณ์ภพกับแว่นจะแย่อยู่แล้ว




เจ็บ...



จู่ๆร่างโปร่งก็รู้สึกเจ็บๆที่หู น้ำอุ่นกดนิ้วที่ใบหูเพื่อช่วยบรรเทาอาการ ซึ่งแทนไทยนั่งอยู่ข้างๆก็เริ่มสังเกตเห็น



“เจ็บหูเหรอครับ?”



“อือ ไม่เป็นไรหรอก นิดหน่อย” คนอายุมากกว่าตอบ



“เดี๋ยวผมปั่นหูให้ดีกว่า จะได้โล่งขึ้น” เด็กหนุ่มเด้งตัวขึ้นจากเตียง เดินไปที่กล่องเก็บของจุกจิกที่วางอยู่บนโต๊ะของคนรักโดยไม่ฟังคำคัดค้านของชายหนุ่ม น้ำอุ่นได้แต่ถอนหายใจ ปล่อยให้คนรักที่ดูอยากจะดูแลเขาเหลือเกินในวันนี้ทำตามใจตัวเอง



ไหนๆวันนี้ก็วันเกิดแทนทั้งทีนี่นา



“นอนลงมาเลยครับ” น้ำอุ่นนอนตะแคงลงบนตักของเด็กหนุ่มอย่างว่าง่าย จริงๆเขาไม่ชอบปั่นหูเพราะกลัวจะเผลอแหย่ไม้เข้าไปลึกเกิน และอีกสาเหตุนึงคือ...



“อ๊ะ..แทน...พะ...พอก่อน...” น้ำอุ่นร้องขึ้นทันทีหลังจากอีกฝ่ายแหย่ไม้เข้ามาในหูได้ไม่นาน



“ทำไมล่ะครับ?” เสียงทุ้มถามงงๆ



“พี่…พี่เสียว...อ๊ะ...”ร่างโปร่งหายใจติดขัดเมื่ออีกฝ่ายใช่ด้านที่เป็นแปรงขนนิ่มปัดใบหูของเขาเบาๆ




ใบหูเป็นจุดที่เขาอ่อนไหวมากที่สุดจุดหนึ่งในร่างกาย



“อย่างอแงสิครับพี่อุ่น ผมเพิ่งแหย่เข้าไปแค่ปลายๆเองนะ” แทนไทยทำเสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย คนที่ยุกยิกอย่างอยู่ไม่สุขจึงต้องทำตัวนิ่งๆเป็นเด็กดีอย่างช่วยไม่ได้ แต่ทำไปได้ไม่เท่าไหร่น้ำอุ่นก็เริ่มงอแงขึ้นอีกครั้ง



"ไม่..ไม่ไหว มันเสียว...” มือเรียวจิกผ้าปูที่นอนแน่น เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจงใจหรือไม่ที่ลากไม้ปั่นหูไปมาบริเวณใบหูของเขาอย่างเชื่องช้า



“อย่าดื้อนะครับพี่อุ่น ผมจะใส่เข้าไปอีกนิด..” แทนไทยหว่านล้อมเสียงนุ่ม




“แทน..ไม่เอา..พอก่อน..” ...ถ้ามากกว่านี้เขาจะร้องไห้จริงๆแล้วนะ




“ทนหน่อยนะครับ ไม่เข้าไปลึกว่านี้แล้ว ทนหน่อยนะครับ”





“ฮึก..ไม่เอา...” เมื่ออ้อนไม่ไหวก็บีบน้ำตามันมันซะเลย น่าเสียดายที่แทนไทยอยู่กับเขามานานพอที่จะแยกแยะได้แล้วว่า
ตอนไหนร่างโปร่งกำลังเจ็บจริงๆ ตอนไหนที่ทำเพียงเพื่อเอาตัวรอดจากสิ่งที่ไม่อยากทำ




“พี่อุ่นอย่างอแงสิครับ”แทนไทยเริ่มทำเสียงดุ




“ฮึก..แทน..ไม่เอาแล้ว...” ร่างโปร่งยังคงงอแงไม่เลิก ทว่าการกระทำทั้งหมดถูกหยุดลงด้วยประตูห้องที่กระแทกเปิดเสียงดังลั่นจนพวกเขาสะดุ้ง





“…เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละครับคุณพ่อ” แทนไทยยิ้มแห้งอย่างขอความเมตตา




“ใครเป็นพ่อนาย” ธีรเชษฐ์มองร่างสูงที่ทำให้ลุกชายคนกลางของเขาต้องร้องไห้ตาขวาง




“คุณเชษฐ์ครับ...”มีนแตะข้อศอกร่างสูงเป็นเชิงปราม ธีรเชษฐ์มีสีหน้าหงุดหงิด แต่ก็ยอมสงบลงแต่โดยดี




แทนไทยเพิ่งนึกได้ถึงสัจธรรมข้อหนึ่ง



เขามีแม่เลี้ยงพี่อุ่นอยู่ทีมเขานี่หว่า




เสร็จโจรสิครับ




“นี่ก็ครางซะกูเคลิ้มเลยมึง” ติณณ์ภพทิ้งตัวลงข้างเพื่อนรัก ดีดปลายจมูกร่างโปร่งอย่างหมั่นไส้



“ติณณ์!”น้ำอุ่นยกมือปิดจมูก ร่างโปร่งตาโตเมื่อเห็นกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ที่ห้อยอยู่กับนิ้วชายหนุ่ม “ติณณ์! เราบอกว่าอย่าขี่มอเตอร์ไซค์มาไง! ช่วงนี้ฝนยิ่งตก ถนนลื่นๆอยู่”



“คร้าบแม่ ผมจะระวัง” คนโดนดุไม่มีความสำนึกผิดแม้แต่น้อย



“เอ่อ...งั้น เราทิ้งเค้กไว้นี่แล้วไปกินพิซซ่าหอผมมั้ยครับ”



แว่นรีบเสนอเมื่อเหลือบไปเห็นสีหน้าทะมึนของเพื่อนรัก ดูเหมือนติณณ์ภพจะสังเกตเห็นเช่นกัน แต่หลังจากโดนเหนือฟ้าเทหนีไปญี่ปุ่น คนดีๆอย่างเขาจะปล่อยให้เพื่อนมีความสุขได้ยังไงกัน




“งั้นกูไปแล้วนะ” ร่างสูงดึงแก้มใสไปมา ก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับกล่องอาหารมากมาย เดินนำทุกคนออกจากห้องให้คนทั้งสองอยู่กันตามลำพัง 






“เฮ้อ...แผนพังไม่เป็นท่าเลย”





น้ำอุ่นถอนหายใจเมื่อทุกอย่างจบลงอย่างรวดเร็ว ลุกไปดูกล่องเค้กที่วางอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ ริมฝีปากเรียวกระตุกยิ้มเมื่อเห็นว่าภายในเป็นเค้กสตรอเบอร์รี่ครีมสดสีขาว




รู้เลยว่าใครเลือก



“อย่างน้อยเราก็ยังมีเค้ก...แทนเป็นอะไรรึเปล่า?” ร่างโปร่งถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องเข้าไม่วางตาด้วยสีหน้าอ่านไม่ออก



“ไม่รู้จริงๆเหรอครับว่าเมื่อกี้พี่ทำอะไรผิด?”แทนไทยเลิกคิ้ว



“เอ่อ...”ร่างโปร่งนึกย้อนกลับไป สิ่งเดียวที่คิดออกคือภาพของติณณ์ภพที่กำลังหยิกแก้มเขา




หืม...น่าสนใจ




“อะไรเหรอ?” ร่างโปร่งเอียงคอถามตาแป๋ว



“ทำหน้าแบบนี้ อยากโดนลงโทษมากสินะครับ”



แทนไทยขยับประชิดร่างคนรักด้วยความว่องไวของคนที่ฝึกศิลปะป้องกันตัวมาตั้งแต่เด็ก น้ำอุ่นถูกผลักให้ฟุบลงกับโตีะเขียนหนังสือโดยไม่ทันตั้งตัว พอจะลุกขึ้นก็ถูกร่างสูงทาบทับลงมา ร่างทั้งสองแนบสนิทกันจนร่างที่ถูกดันติดโต๊ะลุกไม่ขึ้น แทนไทยกัดเข้าที่ติ่งหูของคนรักเบาๆ ดูดดุนที่หลังกกหูของร่างโปร่งจนเกิดรอย



“อ๊ะ..” ขนอ่อนที่หลังคอของร่างโปร่งลุกเกรียว กระซิบที่ข้างหูของคนรักด้วยน้ำเสียงที่ทำให้น้ำอุ่นเสียวสันหลังวาบ



“ผมจะทำให้พี่ร้องไห้..จนลืมไม่ลงเลยว่าอะไรไม่ควรทำ...”




“เลอะเทอะหมดเลย...”




ทั้งที่ถูก ‘ลงโทษ’ เสียจนต้องนอนฟุบอยู่บนพื้นห้อง ไม่มีแรงจะคลานกลับขึ้นไปบนเตียงด้วยซ้ำ แถมเค้กที่แว่นซื้อมายังถูกเจ้าของวันเกิดประยุกต์ใช้ด้วยตัวเองจนหมดก้อน แต่ร่างโปร่งยังไม่วายบ่นเรื่อยสภาพห้องราวกับตัวเองไม่ได้สะทกสะท้าน
อะไรกับพายุทอร์นาโดที่ชื่อว่าแทนไทยแม้แต่น้อย




“เค้กนี่...อร่อยดีจริงๆนะครับ” แทนไทยที่นั่งอยู่ข้างๆกัดสตรอเบอร์รี่ลูกโตลูกสุดท้ายของเค้ก ร่างโปร่งหน้าแดงวาบเมื่อนึก
ว่าสตรอเบอร์รี่ลูกอื่นหายไปไหน



“พี่อุ่น...ขอบคุณนะครับ” แทนไทยหอมแก้มคนรัก “สำหรับของขวัญวันเกิด”



“ไม่ต้องมาอ้อน พาพี่ไปอาบน้ำเลย เหนียวตัวจะแย่อยู่แล้ว” น้ำอุ่นชูแขนให้อีกฝ่ายอุ้ม ซึ่งคนที่เอาแต่ใจตัวเองมาค่อนคืนแล้วก็ยอมอุ้มอีกฝ่ายที่เกี่ยวขาเรียวยาวกับเอวสอบแล้วพาเข้าไปในห้องน้ำแต่โดยดี







Happy Birthday นะแทน...





THE END

------
มีความยาว555555 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:



https://www.facebook.com/LittlePig-246682512474295/  (https://www.facebook.com/LittlePig-246682512474295/)ฝากเพจด้วยเน้ออออออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-05-2017 12:26:49
สงสารคนข้างห้องจัง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 11-05-2017 12:56:05
พี่ติณณ์ก้บอกอยู่...ว่าผนังมันบางมาก
5555555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 11-05-2017 15:18:22
HBD กันไปยาวๆๆๆๆ ...
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 11-05-2017 16:12:28
 :z1:

 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 11-05-2017 16:45:28
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-05-2017 17:26:06
คุณพ่อตลกไปอีก 5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-05-2017 18:20:43
 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-05-2017 18:47:32
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 11-05-2017 20:31:47
พี่อุ่นกับคุณพ่อสุดยอดไปเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 11-05-2017 20:47:04
 :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 11-05-2017 21:14:25
 :o8:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 11-05-2017 22:21:22
คุณพ่อเค้ามีประสบการณ์มาก่อน รู้ใจลูกไปอีก :-[
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 11-05-2017 22:45:39
สนุกมากๆๆครับ,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: numay ที่ 12-05-2017 14:55:13
 :-[
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: beerby-witch ที่ 13-05-2017 20:08:51
ชอบคู่ตินเหนือมาก ฮือออออออออ อยากอ่านอีก  :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 13-05-2017 22:03:50
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:สนุกมากกกกกตอนพิเศษก็น่ารักชอบบบ :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 14-05-2017 06:32:39
5555555 ได้กินทั้งเค้กทั้งคนเลยนะแทนไท 
น้ำอุ่นมีความร้ายย ความยั่ว แทนไทก็มีความหื่น พอดีกันมาก

ตลกแว่นกับมีน วันเกิดทั้งทีนะ ต้องซื้อแบบมีส่วนลดไปอี้กก
ติณณ์มีโมเมนท์ห่วงเพื่อน เอิ่มมม ผนังคงบางจริงนะติณณ์ สงสารคนพักชั้นนั้นเลย

คุณธีมามาดเข้มมาก รู้ใจลูกด้วย มีนน่ารัก แต่ทำไมต้องหลอนคุณธีขนาดนั้นล่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น Special case HBDแทนไทย[11/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 14-05-2017 09:05:22
Underlying Disease: เริ่มรัก





เรื่องทั้งหมดเริ่มขึ้นที่โรงเรียนอนุบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ในวันเปิดเทอมของเหล่านักเรียนชั้นอนุบาลหนึ่งตัวน้อย ผู้ปกครองต่างพาหันจูงบุตรหลานเดินเข้ามาในห้องเรียน บ้างก็ส่งลูกน้อยมากับรถตู้ของโรงเรียน บ้างก็ลางานมาเพียงเพื่อจะได้เก็บภาพวันแรกของการเรียนของลูกน้อยไว้เป็นที่ระลึก




ในห้องอนุบาลหนึ่งทับสามของคุณครูน้ำผึ้ง ห้องเรียนลายท้องฟ้า กับพระอาทิตย์ยิ้มแฉ่ง เด็กน้อยทั้งหลายต่างก็มีปฎิกิริยาแตกต่างกันกับสภาพแวดล้อมที่แปลกใหม่ ส่วนน้อยเข้าหาเพื่อนใหม่อย่างร่าเริง แบ่งกันเล่นของเล่นอยากสนุกสนานราวกับรู้จักกันมาชาติเศษ แต่ส่วนมากร้องไห้กระจองอแงไม่ยอมปล่อยผู้ปกครองกับ บ้างก็ชักดิ้นชักงอราวกับจะไม่ได้เจอบิดามารดาอีกเป็นครั้งที่สอง





หนึ่งในนั้นคือเด็กชายกวินภพ รัตนประดิษฐ์ หรือน้องต้นกล้าของเรานั่นเอง





"แง๊!!!! น้องม่ายปายยยยย ฮึก น้องม่ายเยียนนนนนนน งื้อออออ ม่ายอาววววววว"





"น้องต้นปล่อยขาคุณแม่เถอะนะคะ มาเล่นกับเพื่อนๆดีกว่าเนอะ" อาจารย์สาวที่สอนเด็กอนุบาลมาหลายปีถึงกับเหงื่อตกกับ
แรงช้างสารของเด็กชายที่ตัวโตกว่าเพื่อนในห้องพอสมควร




"น้องต้น เดี๋ยวแม่ต้องประชุมต่อนะครับเด็กเก่ง ไม่งอแงนะครับ เดี๋ยวเย็นนี้แม่เอาเค้กช็อกโกแลตมาฝาก เอ้า ฮึบๆ" คุณ
เดือนดาราพยายามบิวท์ให้ลูกชายที่ติดแม่จนน่าเพลียหัวใจอารมณ์ดีขึ้น "พี่ติณณ์อยู่แค่ชั้นบนเอง ไม่งอแงนะคะคนดี"




กว่าจะแงะมือตุ๊กแกออกจากขาได้เล่นเอาผู้ใหญ่หอบไปตามๆกัน





คุณครูน้ำผึ้งอุ้มร่างของเด็กชายที่สะอื้นฮักๆมาวางลงบนพื้นข้างเด็กชายร่างเล็กผอมแห้งที่ดูดนมกล่องใหญ่ที่ม้าของเขาเจาะให้ก่อนจะส่งขึ้นรถตู้มาจ๊วบๆตามประสาเด็กเก่งอย่างไม่สนใจโลกภายนอก แต่เสียงร้องไห้ของเด็กชายที่มาใหม่เริ่มจะทำให้บรรยากาศรอบตัวเขาแย่ลง เด็กชายขมวดคิ้ว คิดหาวิธีที่จะหยุดเสียงน่ารำคาญนี้ตามที่ความสามารถของเด็กชายอายุสามขวบจะอำนวย





"แง๊ๆๆๆๆ อุ๊บ!"





หลอดดูดนมถูกยัดเข้ามาในปาก น้องต้นกล้าเริ่มต้นดูดนมกล่องโตที่เหลืออยู่ไม่ถึงครึ่งกล่องตามสัญชาตญาณ เสียงงอแงที่หายไปทำให้เหนือฟ้ารู้สึกสบายหูขึ้น ผิดกับความรู้สึกว่างเปล่าในมือ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่มีของกินแล้ว เด็กน้อยร่างเล็กก็ร้องไห้จ้าออกมาอย่างตกใจ น้องต้นกล้าที่เงียบไปเมื่อครู่เห็นเพื่อนร้องไห้ก็รู้สึกตกใจ วางกล่องนมลงแล้วร้องไห้ตามด้วยกลัวเพื่อนข้างๆจะเหงาหากร้องไห้คนเดียว





และนั่น เป็นจุดเริ่มต้นของมิตรภาพที่ยาวนานจนแทบจะเท่ากับระยะเวลาที่ทั้งสองลืมตาดูโลก




เหนือฟ้าจำช่วงชีวิตของเขาก่อนที่จะมีกวินภพอยู่ในนั้นไม่ได้





เช่นเดียวกับที่นึกไม่ออกเช่นกันว่าชีวิตของเขาจะเป็นอย่างไรหากไม่มีกวินภพอยู่ข้างๆ





โชคดีที่คุณแม่ของพวกเขาเข้ากันได้ดี แถมบ้านของพวกเขาก็บังเอิญอยู่ในซอยเดียวกัน ทำให้เหนือฟ้าเปรียบเสมือนลูกชายอีกคนของบ้านรันตประดิษฐ์ เรียกได้ว่าเขานอนที่บ้านของกวินภพ มากกว่าห้องของตัวเองเสียอีก ผู้ปกครองของพวกเขายังแซวอยู่เลยว่าหากเหนือฟ้าเป็นผู้หญิง คงจะมาสู่ขอให้เป็นเจ้าสาวของกวินภพไปแล้ว





แต่เหนือฟ้าไม่เคยคิดอยากเป็นเจ้าสาวของกวินภพ




เพราะเช่นเดียวกับที่เด็กชายไม่รู้ว่าช่วงชีวิตของเขาก่อนจะเป็นเพื่อนของกวินภพเป็นอย่างไร เขาก็ไม่รู้เช่นกัน ว่าชีวิตของเขาก่อนที่จะตกหลุมรักพี่ชายแท้ๆของเพื่อนสนิทเป็นอย่างไร




ทีแรก เหนือฟ้าเข้าใจว่ามันเป็นความรักแบบพี่น้อง ความผูกพันธ์จากการเติบโตมาด้วยกันเช่นเดียวกับความรู้สึกที่เขามีต่อ
กวินภพ





"วันนี้เล่นไรดีอ่ะ" กวินภพในวัยสิบขวบถาม นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงขนาดคิงไซส์ของตัวเอง เด็กชายยังคงครองแชมป์เด็กที่ตัวสูงที่สูงในห้องผิดกับเหนือฟ้าที่ต้องยืนอยู่หน้าๆเวลาต่อแถวเสมอ เด็กชายตัวน้อยส่ายหน้า ซุกตัวกับถุงที่นั่งขนาดยักษ์ซึ่งบุด้วยโฟมเมล็ดถั่วจนเต็ม ซึ่งสาเหตุที่ทำให้เหนือฟ้าใบ้รับประทานแบบนี้ก็ไม่พ้นพี่ชายของกวินภพที่เริ่มมีเค้าความคมคายของใบหน้าตั้งแต่อายุสิบเอ็ด เช่นเดียวกับลายเจ้าชู้แพรวพราวหยอดสาวคนนั้นคนนี้เป็นงานอดิเรก






ติณณ์ภพที่ยืนพิงประตูอยู่เลิกคิ้วเมื่อเห็นเพื่อนของน้องชายนิ่งเงียบ เหนือฟ้ามักจะเป็นแบบนี้เสมอเวลาที่เขาอยู่ด้วย ซึ่งเด็ก
ชายก็ไม่รู้ว่าทำไม





"งั้นเล่นพ่อแม่ลูกกันมั้ย" กวินภพเสนออย่างกระตือรือร้น ถึงรูปลักษณ์ภายนอกจะดูดุดันเพียงใด กวินภพก็เป็นเพียงเด็กผู้ชายธรรมดาที่ชื่นชอบบาร์บี้และสาวน้อยเวทย์มนต์เป็นชีวิตจิตใจ





"เราไม่มีเด็กผู้หญิงซะหน่อย" เหนือฟ้าแย้ง ก่อนจะหุบปากฉับเมื่อรู้ตัวว่าดึงความสนใจของพี่ชายคนโตของบ้านเข้าให้เสียแล้ว





"ฟ้าเป็นแม่ไง ฟ้าเหมือนเด็กผู้หญิงออก" กวินภพลุกจากเตียง จิ้มแก้มป่องๆของเพื่อนรักจึ้กๆ ก่อนจะโดนเหนือฟ้าตีมือดังเพี๊ยะ  "เราเป็นพ่อ พี่ติณณ์เป็นลูก"





"พี่จะเป็นพ่อ" ติณณ์ภพขัดอย่างเอาแต่ใจ เด็กทั้งสองหันกลับมามองคนที่ปกติไม่สนใจด้วยซ้ำว่าพวกเขาจะเล่นอะไรกัน




"โอเค/ไม่เอาอ่ะ!"





เหนือฟ้าส่ายหน้าพรืดโดยไม่รู้ตัว ทั้งที่ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าตัวเองจะปฎิเสธทำไม





"ทำไม? ฟ้ามีปัญหาอะไร?" ติณณ์ภพถาม ย่างสามขุมเข้ามาหาคนอายุน้อยกว่าที่ผลุบเข้าไปหลบหลังเพื่อนสนิท




"ก็...ก็..." เหนือฟ้าอึกอัก สมองพยายามค้นหาเหตุผลอย่างเร่งรีบ "ก็พ่อกับแม่ก็ต้องชอบกันนี่นา ผมไม่ได้ชอบพี่ติณณ์ซะหน่อย"




"แล้วชอบไอ้กล้า?" ติณณ์ภพกอดอกถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ




"ก็...ก็ชอบกว่าพี่ติณณ์อ่ะ!" เหนือฟ้าตอบ ดวงตาของคนอายุมากกว่าหรี่ลง ดวงตาสีรัตติกาลเข้มขึ้นจนดูน่ากลัว ดูท่าจะไม่ใช่แค่เหนือฟ้าที่คิดอย่างนั้นเพราะแม้แต่กวินภพก็ยังสะดุ้งกับแววตาของพี่ชาย





"กล้า หลบไป"




"ง่า...พี่ติณณ์ใจเย๊นนน" น้องชายรีบห้ามเสียงสูง แต่ถูกพี่ชายที่เชี่ยวชาญศิลปะป้องกันตัวถึงสามแขนงแถมยังสูงท่วมหัวเขาในตอนนี้จับไหล่ทั้งสองข้างแล้วยกไปยืนข้างๆราวกับตัวเองไม่มีน้ำหนัก





"พะ..พี่ติณณ์จะทำไรอ่ะ" เหนือฟ้าถอยกรูดไปชิดผนัง ร่างเล็กเพิ่งรู้ว่านั่นเป็นความคิดที่ผิดเมื่ออีกฝ่ายใช้แขนทั้งสองข้างยันกำแพงคร่อมเขาไว้





"กล้า หลับตา" ติณณ์ภพสั่งน้องชายเสียงเย็น กวินภพมีสีหน้าเลิ่กลั่ก ยังไม่ยอมทำตามทันที แต่เมื่อดวงตาคมดุของพี่ชายตวัดกลับมามอง เด็กน้อยก็รีบยกมือปิดตามด้วยกลัวโดนลูกหลง





โอ้โห ไอ้เพื่อนประเสริฐ





เหนือฟ้าลอบด่าเพื่อนรักในใจ ติณณ์ภพโน้มหน้าเข้ามาใกล้ เด็กชายตัวเล็กหลับตาปี๋อย่างหวาดกลัว รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่รินรดบนใบหน้า





จุ๊บ!





สัมผัสอ่อนโยนที่ริมฝีปากบางส่งแรงสั่นสะเทือนก้อนเนื้อน้อยๆในอกให้เต้นอย่างบ้าคลั่ง เหนือฟ้าลืมตาขึ้นช้าๆ รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นระรัวขึ้นมาอีกระลอกเมื่อเห็นใบหน้าของติณณ์ภพอยู่ใกล้แค่คืบ ร่างกายสั่นเทิ้ม เหงื่อกาฬแตกพลั่กราวกับวิ่งมาหลายกิโลเมตร





"ทีนี้ชอบพี่ได้รึยัง?" ร่างสูงกระซิบด้วยน้ำเสียงที่เด็กอายุสิบเอ็ดปีไม่ควรรู้จัก





"เอ่อ...คะ...คือ..." เหนือฟ้ามีสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของตน






เขากำลังจะตายรึเปล่า





"ถ้ายังไม่ชอบ พี่จะทำแบบนั้นอีก ดีมั้ย?" เสียงทุ้มกระซิบข้างหู ส่งกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านไขสันหลังจนขนอ่อนบนร่างกายของเด็กชายลุกพรึ่บทั่วร่าง เหนือฟ้ารีบส่ายหน้า เรียกเสียงหัวเราะในลำคอจากเด็กชายอายุมากกว่าได้เป็นอย่างดี





"ลืมตาได้แล้วกล้า"





ร่างสูงสั่งกวินภพที่หลับตาปี๋ยกมือปิดตาแน่น พร้อมกับผละออกมาจากเพื่อนรักของน้องชาย ทรุดนั่งลงบนเตียงพร้อมรอยยิ้มของผู้ชนะ





"เอ้า จะเล่นไม่ใช่เหรอ? เริ่มสิ"





และนั่นเป็นครั้งแรกที่เหนือฟ้าเข้าใจว่าความรักที่ตนมีให้ต่อติณณ์ภพ ไม่ใช่แบบพี่น้องอย่างที่ตัวเองคิดมาโดยตลอด





เหนือฟ้าในวัยสิบห้าปีนั่งดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟาตัวยาวของบ้านรัตนประดิษฐ์ รอเพื่อนรักที่ยังไม่กลับมาจากการฝึกซ้อมเทนนิส สาเหตุที่เขาไม่ไปรอในห้องนอนของเพื่อน เนื่องจากเด็กชายคิดว่าการบุกรุกห้องคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่อยู่เป็นเรื่องเสียมารยาท และอีกเหตุผลหนึ่งคือเขาอยากอยู่ในที่โล่งแจ้ง เพื่อมองหาทางหนีทีไล่หากบุคคลที่เขาคอยหลบหน้ามาตลอดสี่ปีปรากฏตัวขึ้นมาในตอนนี้




"ทำอะไรอยู่?"




เหนือฟ้าสะดุ้ง กอดหมอนอิงไว้แน่นราวกับว่ามันเป็นเกราะป้องกันตัว ติณณ์ภพเลิกคิ้ว หลายพี่ที่ผ่านมาเด็กหนุ่มเติบโตจากการเป็นเพียงเด็กชายที่เนื้อหอมในหมู่สาวๆกลายเป็นเพลย์บอยเต็มตัว อกหักคู่ควงเป็นว่าเล่นไม่ว่าหญิงหรือชาย แล้วออกล่าเหยื่อรายต่อไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น กวินภพและเหนือฟ้าได้แต่มองการกระทำของร่างสูงอยู่ห่างๆ โชคดีของพวกเขาที่สำหรับติณณ์ภพแล้ว ครอบครัวของเขาต้องมาก่อนทุกสิ่งทุกอย่าง ทำให้ไม่ว่าเด็กหนุ่มจะทำอะไรอยู่ที่ไหน หากกวินภพแข่งขันแพ้ หรือแม้จะเป็นแค่มีดบาดมือ ร่างสูงจะทิ้งทุกอย่างแล้วกลับมาหาน้องชายทันที





บางครั้ง เหนือฟ้าก็นึกขอบคุณที่อีกฝ่ายนับรวมเขาเข้าไปในสมาชิกครอบครัวด้วย





แต่นั่น ก็ย่อมหมายความว่าเหนือฟ้าไม่อยู่ในรายชื่อว่าที่เหยื่อของอีกฝ่ายเช่นกัน




ทั้งที่ควรจะดีใจ แต่พอคิดว่าติณณ์ภพไม่เคยมองเขาเกินเลยไปกว่าเพื่อนสนิทของน้องชาย เด็กชายก็รู้สึกอับอายกับความคิดเกินเลยของตัวเองจนไม่อยากสู้หน้าอีกฝ่าย





"ว่าไงครับน้องฟ้า ทำอะไรอยู่?"





เหนือฟ้าเกลียดการถูกเรียกว่าฟ้าที่สุด แต่ติณณ์ภพดึงดันจะเรียกเขาว่าน้องฟ้าตั้งแต่พบหน้ากันวันแรก จนแม้แต่คุณพ่อคุณแม่ก็เรียกเขาว่าน้องฟ้า





มีแค่กวินภพคนเดียวที่เลิกเรียกหลังจากโดนเหนือฟ้างับเข้าให้ที่แขน





"ดู...ดูการ์ตูนครับ" ร่างเล็กตอบ ขยับแว่นกรอบเหลี่ยมที่ตนเพิ่งจะจำเป็นต้องใส่ให้เข้าที่อย่างประหม่า




"เหรอ..." ร่างสูงเลิกคิ้ว นั่งลงข้างเหนือฟ้า ทั้งที่พื้นที่ว่างบนโซฟาเหลือไว้ปลูกข้าวได้ ร่างเล็กพยายามขยับออกห่าง แต่ติณณ์ภพขยับเข้ามาชิดยิ่งขึ้นไปอีกราวกับจงใจแกล้ง "นึกว่าหลบหน้าพี่อยู่ซะอีก"




"เปล่า...ซะหน่อยครับ"




เหนือฟ้าหลบสายตา ดวงหน้าแดงก่ำของลูกแกะน้อยยิ่งกระตุ้นสัญชาตญาณดิบของหมาป่าใจร้ายให้เพิ่มขึ้นจากเดิมหลายเท่าตัว





ติณณ์ภพยื่นหน้าเข้าไปใกล้ เด็กชายรีบหลับตาปี๋ ร่างสูงจ้องริมฝีปากบางสีชมพูที่ถูกกัดอย่างประหม่า นึกกระหายอยากลิ้มชิมรสริมฝีปากนุ่มหยุ่นที่ไม่ได้แตะต้องมาร่วมห้าปีขึ้นมาถนัดใจ




แต่ถ้าได้แค่นั้น...มันก็ไม่สนุกน่ะสิ





“ฟ้า...พี่ถามหน่อยสิ”




“…”




จะถามอะไรก็ไปนั่งถามดีๆที่อีกฟากของโซฟาไม่ได้รึไงครับ! เหนือฟ้าอยากจะพูดแบบนั้น แต่ตอนนี้แค่ขยับริมฝีปากเขายังไม่มีแรงเลยด้วยซ้ำ




“ฟ้า…เกลียดพี่เหรอ?”




“เอ๊ะ?”





ร่างบางเอียงคอ ไม่เข้าใจว่าทำไมคนตรงหน้าถึงได้คิดแบบนั้น




“ก็ฟ้าไม่คุยกับพี่เลย ถามคำตอบคำเหมือนไม่เต็มใจคุยกับพี่” ร่างสูงแสร้งทำสีหน้าเจ็บปวด “พี่ทำอะไรผิดเหรอฟ้า”




“พี่ติณณ์ เข้าใจผิดแล้วครับ ผมไม่ได้คิดแบบนั้นซะหน่อย” เหนือฟ้ารีบปฎิเสธข้อกล่าวหา




“จริงเหรอ?” เด็กหนุ่มเลิกคิ้ว




“ครับ”ร่างเล็กพยักหน้าช้าๆ ไม่มั่นใจว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหนกันแน่



“ถ้าอย่างนั้น...คบกับพี่ได้มั้ย?”



“เอ๊ะ?”




เหนือฟ้ากระพริบตา ไม่มั่นใจว่าตนหูฝาดไปหรือไม่ หรือติณณ์ภพกำลังเล่นตลกอะไรอยู่กันแน่




ครืด...





เสียงประตูอัตโนมัติหน้าบ้านเคลื่อนเปิดพร้อมกับรถที่เคลื่อนตัวเข้ามา เหนือฟ้าใช้โอกาสที่ร่างสูงหันไปมองรีบมุดจากใต้วงแขนของอีกฝ่ายออกมา แต่ยังเร็วไม่ทันนักกีฬาโรงเรียนที่ดึงแขนเล็กของเด็กชายไว้





เหนือฟ้าหันกลับมาอย่างงุนงง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อริมฝีปากได้รูปที่แห้งผากทาบทับลงมาบนริมฝีปากของตน





“มัดจำไว้นะครับ เดี๋ยวพี่มาเอาคำตอบ”





ร่างสูงทิ้งท้าย ก่อนจะวิ่งเหยาะๆออกไปหน้าบ้าน เหนือฟ้าได้ยินเสียงคุณหญิงเดือนดารา มารดาของติณณ์ภพและกวินภพ ลูกชายคนเล็กดังอยู่หน้าบ้าน หากเขาไม่เดินออกไปรับคงจะผิดสังเกต




“แม่ครับ ผมช่วยถือ” ติณณ์ภพอาสาเมื่อเห็นหญิงสาวหอบข้าวของพะรุงพะรังเดินลงมาจากรถ หยิบถุงอาหารสดจากในมือมารดามาถือไว้เองทั้งหมด




“ขอบใจนะจ๊ะพี่ติณณ์” หญิงร่างท้วมยิ้ม ส่วนกวินภพนั้นวิ่งตื๋อไปหาเพื่อนรักพร้อมกับถ้วยรางวัลขนาดยักษ์ในมือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว




“เหนือๆ ดูสิ ถ้วยรางวัลเราใหญ่มั้ย”




“อือ..” เหนือฟ้าตอบอย่างขอไปที จิตใจล่องลอยไปไกลแสนไกล




“เป็นอะไรรึเปล่า” กวินภพถามอย่างเป็นกังวล “ก่อนออกไปยังบอกว่าอยากเห็นถ้วยรางวัลชนะเลิศอยู่เลย”





ร่างสูงวางถ้วยรางวัลลงบนพื้นราวกับกระป๋องไร้ค่าทันทีที่เห็นว่าเพื่อนรักที่โวยวายให้เขาชนะการแข่งให้ได้เมื่อเช้าไม่สนใจ ใช้มือปัดเส้นผมสีน้ำตาลหม่นออกไปให้พ้นทางแล้วนาบหน้าผากลงบนหน้าผากของเพื่อนรัก




“ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา”




“ก็ไม่ร้อนน่ะสิ ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย” เหนือฟ้าตอบอย่างหงุดหงิด




“เฮ้อ เมื่อไหร่น้องฟ้าจะโตน้า แม่จะได้ไปขอน้องฟ้ามาให้น้องต้นซะที” คนเป็นแม่เอ่ยด้วยสีหน้ากลัดกลุ้มใจ “เด็กดีๆแบบนี้ไม่รีบเดี๋ยวบ้านอื่นเอาตัวไปคงเสียดายแย่”




“ไม่ต้องห่วงหรอกครับแม่” ติณณ์ภพว่า ดวงตาสีรัติกาลหรี่มองภาพของเพื่อนรักที่ใกล้ชิดเกินความจำเป็นอย่างไม่สบอารมณ์ “น้องฟ้าไม่รอดไปจากประตูบ้านหลังนี้หรอก”






---------





มาล้าวววววววววว
กรีดร้องดังมาก :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

ตอนพิเศษนี้มีหลายพาร์ทค่ะ เพระางั้นเราจะสลับตอนพิเศษนี้กับตอนพิเศษปกติอื่นๆนะคะ

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: TongRung ที่ 14-05-2017 09:37:31
ค้างงงงง.  :ling1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 14-05-2017 10:03:16
จริงๆ ไม่ค่อยอยากอ่านตอนติณณ์เหนือที่เริ่มชอบแล้วเหนือต้องเจ็บปวดเลยอ่ะ สงสารเหนือ อยากอ่านตอนหลังจากไปเรียนที่ญี่ปุ่นมากกว่า แต่ถ้าอัพาเราก็อ่านอยู่ดี :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-05-2017 10:07:04
คู่นี้มีแววดราม่า เดี๋ยวเตรียมทิชชู่รอ อิอิ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 14-05-2017 11:18:25
คู่นี้อดีตน่าจะดราม่ามาก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 14-05-2017 11:18:45
เตรียมตัวและเตรียมใจอ่านแล้วนะครับ,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 14-05-2017 14:00:07
 “น้องฟ้าไม่รอดไปจากประตูบ้านหลังนี้หรอก”
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:ชอบบบ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 14-05-2017 14:44:22
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 14-05-2017 16:10:07
มีตอนพิเศษของคุณเชษฐ์กับมีนไหมคะ
อยากอ่านคู่นี้มากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 14-05-2017 16:55:05
จุดเริ่มต้น มาแล้ว ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-05-2017 16:58:55
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 15-05-2017 09:33:19
ไม่รอดไปจากประตูบ้านคือติณณ์จะจับหมกหรอ

เด็กน้อยวัยใส กลายเป็นหลอนคนรัก ติณณ์ทำน้อง กว่าจะรู้ตัว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 15-05-2017 14:05:41
หน่วงๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 15-05-2017 16:55:37
อีพี่ติณ  :angry2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 15-05-2017 17:52:21
น่ารักทุกคู่เลย
แต่ตอนพิเศษคู่ฟ้ากันพี่ติณณ์หน่วงมากอ่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-05-2017 20:07:07
รอตอนต่อไปของติณฑ์เหนือนะ :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น ภาค อดีตติณณ์เหนือ[14/05/60] P.29 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 17-05-2017 10:00:47
Special case:[One year later] Korsakoff Syndrome






“อ๊ะ…อ๊ะ....อ๊า....”



ภายในห้องสวีทสุดหรูของโรงแรมระดับห้าดาวราคาแพงหูฉี่ใจกลางกรุงโตเกียวในสภาพอากาศติดลบสององศา ร่างเปลือยเปล่าชื้นเหงื่อสองร่างบนเตียงขนาดคิงไซส์กำลังสนุกสนานกับกิจกรรมยามว่างตามประสาคนรักที่ไม่ค่อยได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน เหนือฟ้าซุกหน้าลงกับหมอน ยกสะโพกมนลอยขึ้นให้ร่างสูงปรนเปรอความรู้สึกสุขสมให้อย่างไม่หยุดหย่อน ติณณ์ภพไล่ประทับร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของลงมาตามแนวกระดูกสันหลังของแผ่นหลังนวลเนียน สอดมือใหญ่ลงประคองหน้าท้องคนรักที่ลอยอยู่เหนือเตียงอย่างใส่ใจเพราะกลัวว่าหากเขาทำรุนแรงไปจะทำให้ร่างข้างใต้บาดเจ็บได้




“อ๊า..พี่ติณณ์..พี่ติณณ์...แรง..อื้อ!!” เสียงครางชื่อเขาดังเล็ดรอดออกมาจากริมฝีปากที่บวมเจ่อจากการถูกบดขยี้ไม่หยุดหย่อน ติณณ์ภพโน้มตัวไปข้างหน้า ผ่อนแรงลงเพื่อให้คนรักพูดได้สะดวก




“อา..แรงไป...อือ..เหรอครับฟ้า...” ร่างสูงถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนทั้งที่กัดฟันกรอดเพื่อระงับความต้องการที่ท่วมท้นของตัวเองไว้ ทว่าร่างโปร่งที่บิดเร่าอยู่ใต่ร่างเขากลับส่ายหน้าพรืด




“อ๊ะ..แรงอีก...ลึกๆ..อ๊า..ฟ้าชอบ...”




“จัดให้ครับ..” ติณณ์ภพแสยะยิ้ม ฝังเขี้ยวลงบนหัวไหล่มนก่อนจะเร่งความเร็วจนร่างข้างใต้แทบจะตามเกมไม่ทัน แต่เหนือฟ้าเป็นคนเรียนรู้เร็ว ทำให้ไม่ยอมเสียเปรียบอยู่นานนัก ร่อนสะโพกสวนคนรักอย่างไม่ยอมแพ้ทั้งที่ใบหน้าที่วูกอยู่กับหมอนแดงก่ำจนถึงใบหู เป็นภาพที่น่าเอ็นดูแบบติดเรทในสายตาของติณณ์ภพจริงๆ




“ฟ้า..อึ่ก..พี่...พี่จะไปแล้ว...”ร่างสูงกัดฟัน รับรู้ได้ถึงปลายทางที่ใกล้เข้ามา




Rrrrr




“เดี๋ยว..พี่ติณณ์..” เสียงหวานที่ครวญครางชื่อเขามาตลอดทั้งคืนห้าม ทว่าสะโพกสอบยังคงควบคุมจังหวะความเร็วไว้เท่าเดิมด้วยคิดว่าเป็นเพียงการเล่นตัวของคนรัก “อ๊ะ..พะ..พี่ติณณ์หยุด!!”






เจ้าของชื่อหยุดการกระทำของตนอย่างตกใจ สำรวจร่างกายของคนรักที่ยันตัวขึ้นจากหมอนอย่างยากลำบากแต่ก็ไม่พบบาดแผลที่จะทำให้เหงนือฟ้าเบรกเขาแบบหัวทิ่มหัวตำแบบนี้ ช่องทางที่ยังคงตอดรัดเขาเป็นจังหวะจนร่างสูงปวดตุบทำให้ติณณ์ภพต้องควบคุมตัวเองอย่างมากไม่ให้ขยับสะโพกต่อ




“ฟ้าเป็นอะไรครับ?”




“โทรศัพท์” ร่างโปร่งตอบเสียงหอบเหนื่อย นั่งอยู่บนตักของชายหนุ่มทั้งที่ร่างของพวกเขายังเชื่อมติดกันอยู่อย่างนั้น เอนตัวพิงแผ่นอกเปลือยเปล่าของคนรักที่มีสีหน้าไม่อยากเชื่อ




“ฟ้าครับ โทรศัพท์ค่อยรับก็ได้ นี่ตีสี่ญี่ปุ่น ตีสองเมืองไทย คนปกติที่ไหนจะโทรมาตอนนี้”




“เสียงเรียกเข้าไอ้กล้า” ร่างโปร่งคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ ไขข้อข้องใจของร่างสูงทันทีว่าใครกันที่สำคัญจนคนรักของเขาดับแสงที่ปลายอุโมงค์ได้อย่างเลือดเย็นโดยไม่กระพริบตา





เขาอุตส่าห์แอบหนีมาญี่ปุ่นคนเดียว ยังจะสร้างเรื่องจากที่โน่นได้อีกนะไอ้น้องบ้า!





“ฮัลโหล มีอะไร..อ้าวน้องแว่น?” เหนือฟ้าเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจกับเสียงของคนที่อยู่ปลายสาย “ช้าๆลงหน่อย ใครเป็นอะไร ทำไมเสียงเหมือนจะร้องไห้แบบนั้น พี่ติณณ์?อือๆ พี่ติณณ์อยู่กับพี่”




“เปิดลำโพงให้พี่ฟังด้วย” ติณณ์ภพระซิบข้างหูอีกฝั่งของคนรักอย่างเป็นห่วง เหนือฟ้ากดปุ่มเปิดลำโพง เสียงสั่นๆของเด็กหนุ่มที่มักจะเยือกเย็นอยู่เสมอดังลอดออกมา




“พี่กล้าเขาเป็นอะไรไม่รู้ อาเจียนในห้องน้ำมาหลายรอบแล้ว ตัวร้อนจี๋เลย เพลียเหมือนคนไม่มีแรง ผมบอกให้กินยาก็ไม่ยอม ให้ไปหาหมอก็ไม่ยอม แถมยังล็อกผมไว้นอกห้องน้ำ กลับออกมาไข้ก็ยิ่งสูง ผมกลัวพี่กล้าช็อก พี่เหนือช่วยกล่อมพี่กล้าหน่อยได้มั้ยครับ แล้วถามพี่ติณณ์ให้หน่อยว่าผมควรทำยังไง”





“ก็ ถ้ามีไข้สูง....”เหนือฟ้ายังมือห้ามคนรักที่กำลังจะสอนวิธีดูแลผู้ป่วยเบื้องต้นให้รุ่นน้อง ถามปลายสายด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย





“แว่น วันนี้แว่นจะพามันไปดูหนังใช่มั้ย?”



“เอ๊ะ? เอ่อ..ใช่ครับ พี่เหนือรู้ได้ไง?”เด็กหนุ่มรุ่นน้องถามกลับงงๆ




“แล้วไอ้หนังที่ว่าเนี่ย มีผีอยู่มั้ย?”เหนือฟ้าถามต่อ




“ก็มีนะครับ แต่เป็นหนังตลก พี่เหนือถามทำไม...พี่เหนือ! พี่กล้าอ้วกเสียงดังมากเลย ทำไงดีครับ” ร่างบางถามอย่างร้อนใจเมื่อได้ยินเสียงของคนรักจากในห้องน้ำ




“เฮ้อ...รอบบนี้พี่จัดการให้ละกัน แต่ถ้ามีอีก แว่นเอาไดร์เป่าผมออกมาจากห้องน้ำนะ แล้วบอกมันว่าเปลี่ยนแผนไปดูหนังการ์ตูนแทน รับรองหายเป็นปลิดทิ้ง”




“เอ๊ะ..แต่ว่า... อ๊ะ พี่กล้าออกมาแล้วครับ”




“ให้พี่คุยด้วยหน่อยซิ” ระหว่างที่พูดอยู่นั้น สะโพกมนก็เริ่มขยับ ติณณ์ภพอุทานเบาๆอย่างตกใจ รีบตะครุบปากตัวไว้ แต่คนที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่กลับดึงมือของเขาออกพร้อมรอยยิ้ม




“ฮัล..โหล?”เสียงอ่อนแรงของน้อยชายังลอดออกมาจากปลายสาย




“เลิกตอแหลเถอะไอ้กล้า น้องมันเรียนหมอนะเว้ย มึงคิดว่าจะเล่นมุขนี้ได้ซักกี่น้ำวะ..อ๊ะ..อย่าซนสิครับพี่ติณณ์”




เจ้าของชื่อที่โดนดุเสียงหวานเชื่อมทำหน้าเหลอหลา เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มีแต่เหนือฟ้านั่นแหละบดเบียดสะโพกลงมาจนติณณ์น้อยที่โดนเทพร้อมสู้ศึกต่อแล้วเนี่ย





“เฮ้ย...นี่มึงทำอะไรอยู่วะเหนือ?” กวินภพถามด้วยน้ำเสียงตกใจ ถึงแม้เขาจะรับรู้แล้วว่าพี่ชายกับเพื่อนสนิทกำลังคบหาดูใจกัน แต่ร่างสูงไม่เคยคิดไปถึงเลยประตูห้องนอนของคนทั้งคู่ แค่คิดกวินภพก็รู้สึกขนลุกซู่แล้ว




“อือ…พี่ติณณ์ คุุยโทรศัพท์อยู่ อย่าเพิ่งขยับสิครับ”ร่างโปร่งหันมาดุเขาเสียงกระเส่า แถมยังเลียริมฝีปากอย่างยั่วยวน แต่ก็เหมือนเดิม เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยว้อยครับ!




“ฟ้า..อือ..” ร่างโปร่งขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ ถึงแม้ติณณ์ภพจะพยายามไม่สวนสะโพกกลับ แต่เขาก็มันใจว่าเสียงของสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นต้องถูกส่งผ่านไปไม่มากก็น้อย




“เชี่ยเหนือ! เล่นไรเนี่ย!”




คนฟังโวยวายอย่างหลุดมาด ลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังเป็นคนป่วยอยู่ตอนนี้




“อ๊ะ..อ๊า.. ไหนบอกป่วย..อือ...ป่วยพี่มึงสิ” เหนือฟ้าเริ่มเร่งจังหวะ ทั้งที่ยังคุยกับปลายสายอยู่




โดนด่าก็โดนด่า เสียวก็เสียว ฟ้าจะทรมานพี่ไปถึงไหนครับ





ฮือ..คนหล่ออยากร้องไห้





“กู…กูป่วยจริง” กวินภพยังดื้อแพ่ง





“กล้า..กูนับหนึ่งถึง..อ๊ะ..ถึงสาม..อื้อ...ถ้ามึงยังไม่หายป่วย กูจะเปิดวีดีโอคอล” เหนือฟ้าขู่ แต่คนที่ถูกใช้เป็นเครื่องมือหน้าเริ่มมืด ใกล้ขาดสติเต็มทนแล้ว หากเหนือฟ้ายังทำแบบนี้ต่อเขาต้องขาดสติแล้วทำตามใจชอบโดยไม่สนความต้องการของคนรักแน่ “แล้วถ้ามึงวางสาย กูจะ..อื้อ..ส่งคลิปไปให้น้องแว่นเปิดให้มึงดู”



“เฮ้ย ไอ้เชี่ยเหนือ!”




“หนึ่ง..อ๊ะ.พี่ติณณ์..แรงๆ...”




“เหนือ ไม่อ๊าวววว”




“สอง..พี่ติณณ์...อ๊า..อ๊ะ....ลึกอีกครับ...”




“ไอ้เหนือ!”




“สาม..อ๊า..จะ..จะไปแล้ว...”




“แว่น!!พี่ขอโทษครับ พี่แค่ไม่อยากไปดูหนังผีอ่า...”





เสียงที่ออกห่างจากโทรศัพท์บ่งบอกให้รู้ว่าปลายสายหันไปสารภาพความจริงกับคนรักเรียบร้อยแล้ว เหนือฟ้ากดตัดสายแล้วโยนโทรศัพท์ลงบนตู้ข้างเตียง หันมาสนใจคนรักที่หน้าดำหน้าแดงด้วยความอดทน




“ฟ้า…พี่..พี่ไม่ไหวแล้ว”




“เอาสิครับ...แบบที่พี่ติณณ์ต้องการเลย...” เหนือฟ้าแตะใบหน้าของคนรักอย่างอ่อนโยน “ผมเป็นของพี่นี่นา”




และนั่นทำให้ร่างสูงขาดสติโดยสมบูรณ์ ติณณ์ภพส่งเสียงคล้ายเสียงคำรามในลำคอ เร่งจังหวะการขยับสะโพกจนร่างที่นั่งอยู่บนตักครางไม่เป็นภาษา เหนือฟ้าพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะตามคนรักให้ทัน มือเรียวเกาะอ้อแขนที่โอบรัดรอบเอวของเขาไว้แน่นราวกับคนใกล้จมน้ำที่เจอห่วงยาง ติณณ์ภพ กัดฟันกรอด ในหัวขาวโพลนไปชั่วขณะ ก่อนที่ร่างทั้งสองจะทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างอ่อนแรง เหนือฟ้าพลิกกายกลับมาหาคนรัก ซุกตัวเข้าหาอ้อมกอดอุ่นโดยไม่สนใจความเหนียวเหนอะหนะจากเหงื่อที่โทรมกาย




“พี่ติณณ์...”




“ครับ...”เจ้าของชื่อขานรับเสียงหอบจากกิจกรรมเมื่อครู่




“ต่อไปนี้ พี่ติณณ์จะเป็นคนเดียวที่สามารถทำให้ผมตื่นตอนตีสองโดยไม่มีเรื่องฉุกเฉิน ตกลงมั้ยครับ?”เหนือฟ้ากระซิบ ทั้งที่เป็นประโยคที่ไม่ได้หวานซึ้ง แต่มันกลับทำให้ร่างสูงที่ชอบเต๊ะท่าทำมาดเท่ตลอดเวลาหน้าแดงก่ำ




“แล้วกล้า...?”




“ไอ้กล้ามันมีคนที่ผมวางใจดูแลมันแล้ว” มือเรียววางลงบนหน้าอกของคนรัก สัมผัสจังหวะหัวใจที่เต้นอย่างสม่ำเสมอ “ตอนนี้ผมอยากดูแลคนพี่มากกว่า”




“พี่จะไม่ทำให้ฟ้าเสียใจอีก พี่สัญญา” ติณณ์ภพวางมือทับลงบนหลังมือของคนรัก




“อย่าสัญญาอะไรที่พี่ทำไม่ได้สิครับ” เหนือฟ้าเอ่ยเสียงแผ่ว แม้จะไม่ได้ติดใจ แต่ก็ไม่อยากให้คนรักสัญญาพร่ำเพรื่อ




“เพราะพี่ทำได้ พี่ถึงสัญญา”ร่างสูงกล่าวอย่างหนักแน่น ร่างโปร่งซุกใบหน้าลงบนแผ่นอกกว้างซ่อนรอยยิ้มขัดเขิน




“ขอบคุณนะครับพี่ติณณ์”




“รักนะครับฟ้า”ติณณ์ภพกระซิบ อีกฝ่ายไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ซึ่งติณณ์ภพก็ไม่ได้หวังจะได้ยินอะไรอยู่แล้วจึงไม่ได้รู้สึกผิดหวังมากนัก





“รอผมหน่อยนะครับ...”





ติณณ์ภพหูผึ่ง ไม่มั่นใจว่าสิ่งที่ร่างโปร่งพึมพำออกมาใช่สิ่งที่ตนได้ยินหรือไม่ แต่แค่นั้นก็มากพอที่จะเป็นกำลังใจให้เขาต่อสู้เพื่อได้หัวใจของอีกฝ่ายกลับคืนมา ร่างสูงจุมพิตลงบนหน้าผากชื้นเหงื่อของคนรักที่หลับไปแล้ว





“ทั้งชีวิต พี่ก็รอได้ครับ”












“แว่น...”




“…”




“อย่าโกรธพี่เลยนะครับคนดี”




“มันน่าโกรธมั้ยล่ะครับพี่กล้า?!” ร่างเล็กหันขวับมาหาคนรักตัวโตที่หงอไปทันทีที่โดนขึ้นเสียงใส่ “ไม่รู้พี่เหนือจะคิดว่าผมเป็นคนยังไง โทรไปกวนตอนตีสองแค่เพราะคุมแฟนไม่อยู่ พี่กล้าคิดว่ามันน่าอายมั้ยครับ?!”



กวินภพตัวลีบเล็กลงไปอีก แว่นส่งเสียงฮึดฮัด กอดอกทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างอารมณ์เสีย ร่างสูงรีบนั่งลงข้างๆหวังเอาใจ แต่เด็กหนุ่มกลับขยับหนีไม่พูดไม่จา พอกวินภพขยับตามเด็กหนุ่มก็ขยับหนีอีก ร่างสูงเริ่มคิดหนัก ไม่รู้ว่าจะง้ออีกฝ่ายอย่างไร




“แว่น...พี่ต้องทำยังไงแว่นถึงจะหายโกรธ”




“ผมไม่ได้โกรธ” คนที่ยังคงหันหน้าหนีตอบเสียงเรียบ




“แว่นครับ...”ชายหนุ่มเรียกเสียงอ่อย ดูยังไงก็รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังโกรธเขาอยู่




“ผมไม่ได้โกรธ แต่ผมผิดหวัง...”เด็กหนุ่มก้มหน้า “ที่พี่ไม่คิดแม้แต่จะพูดกับผมตรงๆ ต้องปล่อยให้ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจากพี่เหนือ”




“พี่ขอโทษครับ...”ร่างสูงโถมตัวเข้ากอดคนรักแน่น ไม่ยอมเปิดช่องว่างให้เด็กหนุ่มดิ้นหนี “ก็พี่ไม่อยากให้แว่นเห็นว่าพี่ป๊อดอ่ะ”




“เรื่องนั้นมันความรู้สามัญอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ” เด็กหนุ่มสวน ทั้งที่แว่นเป็นคนพูดจาตรงๆทิ่มแทงหัวใจอยู่แล้ว แต่คราวนี้
ชายหนุ่มรู้สึกว่าดาเมจมันรุนแรงกว่ารอบอื่นๆ




“ยกโทษให้พี่นะ” แต่หน้าหนาประหนึ่งปูนซีเทนต์ฉาบตึกอย่างเขาหรือจะสน ชายหนุ่มได้ทีซุกไซร้ออดอ้อนเด็กหนุ่มในอ้อมกอด “พี่จะพยายามปรับปรุงตัวให้ดีกว่านี้...”




“ป๊อดก็ป๊อดสิครับ”แว่นลูบศีรษะของคนอายุมากกว่าที่ซุกอยูที่หน้าท้องของตน “ป๊อดแบบนี้ก็น่ารักอยู่แล้ว”




“อ้าว...”ร่างสูงเงยหน้ามองคนรักอย่างงุนงง ท่าทางเหมือนเจ้าตูบขี้สงสัยยิ่งทำให้เขารู้สึกเอ็นดูมากขึ้นไปอีก




“แต่มีอะไรก็บอกกันดีๆนะครับ ผมไม่อยากรู้เรื่องของพี่จากคนอื่นแบบนี้อีก”ร่างเล็กเริ่มใจอ่อน คนอ้อนพยักหน้าหงึกหงัก หูหางกระดิกอย่างดีใจที่คนรักให้อภัย




“อื้อ ต่อไปจะไม่ทำแล้ว”




“งั้นวันนี้เราไปดูหนังการ์ตูนที่เพิ่งเข้าแทนดีมั้ยครับ?” แว่นเสนอ




“จะดีเหรอ? แว่นไม่ได้อยากดูเรื่องนั้นเหรอ?” ร่างสูงถาม




“ไม่เป็นไรครับ จริงๆผมไม่ค่อยชอบดูหนังหรอก” เด็กหนุ่มสารภาพ “ผมแค่อยากไปเที่ยวกับพี่...แค่นั้นแหละครับ”




แฟนใครทำไมน่าฟัดขนาดนี้วะ?




“งั้น...ทำอย่างอื่นกันมั้ย?”กวินภพเสนอ




“ไม่ไหวหรอกครับพี่กล้า ผมยังปวดสะโพกกับขาอยู่เลย” ชายหนุ่มรู้สึกว่าหน้าร้อนฉ่า เขาไม่เข้าใจว่าทำไมแว่นสามารถพูดอะไรแบบนั้นได้ด้วยสีหน้านิ่งสนิท




“มะ…ไม่ใช่ คือ ไปสวนสนุกอะไรแบบนี้มั้ย?”



“ก็ที่ถีบเรือเป็ดที่สวนสนุกครั้งที่แล้วไงครับ ยังเจ็บสะโพกกับขาอยู่เลย”เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว “พี่กล้าคิดว่าผมพูดถึงอะไรครับ?”




“….”สรุปเขาหื่นเองสินะ




“ไปดูหนังนั่นแหละครับ จริงๆผมไปดูหนังการ์ตูนกับน้องชายบ่อยๆ ไม่ได้ถึงขั้นไม่ชอบอะไรขนาดนั้นหรอก” เด็กหนุ่มยืนกราน  “อีกอย่าง...ผมก็มีอะไรที่อยากทำในโรงหนังกับพี่กล้าอยู่”



หัวสมองอันบรรเจิดของกวินภพพุ่งไปที่จินตภาพสิบแปดบวกที่เคยเห็นแค่ไหนหนังอย่างว่า ถึงแม้จะรู้ว่ามันผิดกฎของโรงหนัง แต่่ร่างสูงก็อดตื่นเต้นไม่ได้ ยิ่งคนรักเป็นฝ่ายออกปากเองแบบนี้ด้วยแล้ว




“ไปสิ! ไปกันเลย!”




“เดี๋ยวสิครับพี่กล้า ผมยังไม่ได้เก็บผ้าเลย...” ทว่าคนตัวโตหาได้สนใจเสียงทักท้วงของคนรัก ดึงร่างเล็กปลิวหวือออกจากห้องไปทันที









“พี่กล้า เป็นอะไรครับ ไม่สนุกเหรอ?” แว่นหันไปถามคนรักที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่ข้างๆพร้อมกับโยนป็อบคอร์นเข้าปาก กวินภพส่ายหน้าด้วยสีหน้ากล้ำกลืนฝืนทน




ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าสิ่งที่แว่นอยากทำกับเข้าในโรงหนังคือการใช้คูปองส่วนลดซื้อที่นั่งโซฟาด้านบนสุด กับซื้อป็อบคอร์นถังขนาดสี่คนกินโดยที่คนขายไม่มองด้วยสีหน้าประหลาดใจเพราะกวินภพตัวใหญ่มาก





กรรมตามสนองสินะ...




ชายหนุ่มได้แต่ยอมรับชะตากรรม นั่งดูหนังการ์ตูนของตัวเองไปขณะที่คนรักโยนป็อบคอร์นเข้าปากเรื่อยๆอย่างเอร็ดอร่อย





THE END


------

มาคั่นมาม่าด้วยความสใจฟรุ้งฟริ้งกันดีกว่า อิอิ :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 17-05-2017 10:33:44
น่ารักอะ ทั้งคู่แว่นและเหนือฟ้าเลย
สนุกมากครับ
ขอบคุณผู้แต่งมากสำหรับเรื่องสนุกๆแบบนี้ครับ
ชอบทุกคู่เลย

ขอบคุณมากๆครับ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 17-05-2017 14:15:12
ตลกกล้า


 :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-05-2017 15:37:39
  :L1::L1: :L1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 17-05-2017 17:04:58
จะสงสารกล้าหรือขำกล้าดี
เดาไปผิดทางตลอด
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 17-05-2017 19:24:42
กล้า แกป็อดเหรอ  :m20:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-05-2017 20:31:47
น่ารักทั้งสองคู่เลย   :mew1: :mew1: :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-05-2017 20:37:49
 :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 17-05-2017 21:27:20
น้องแว่นนี่จริงๆเลยนะช่างน่ารักน่ากอดที่สุด
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 18-05-2017 00:06:35
ขำไปอีก 5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 18-05-2017 11:43:36
 :katai2-1: สนุกมากค่ะ มีครบทุกอารมณ์ในเรื่องเลยทีเดียว5555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 18-05-2017 15:46:09
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: cirrus ที่ 19-05-2017 04:54:06
ตอดไม่เป็น โอ้ววว จ่ะพี่กล้า o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 19-05-2017 06:18:23
มีความสุขทั้งสองคู่ พี่กล้าคิดหื่นตลอดเวลา :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Haruya ที่ 19-05-2017 08:24:43
แหมมมม ตอนแรกไม่กล้าอย่างนั้น อย่างนี้ แต่อ่อยน้องแรงมากกกก บอกตรง
ชอบคู่ เหนือ ติณณ์อะ ^^ อยากอ่านตอนติณณ์หึงงงงง
สนุกดีค่ะ น่ารักดี ชอบทุกคู่เลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaavvee ที่ 19-05-2017 14:01:14
ชอบคู่เหนือกับพี่ติณณ์จังเลย อร๊ากกก อยากอ่านอีก
ตอนท้ายขำกล้ามาก55555555555
ความคิดไม่ดีโดนรีเจ็คไม่รู้ตัว :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 19-05-2017 21:25:20
ชอบทุกคู่เลยแต่อยากตอนพิเศษแทนกับพี่อุ่นอีก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 20-05-2017 04:16:26
พี่กล้าและน้องแว่น แลกันไปแลกันมา ดีนะที่มีเพื่อนรอบข้างเผื... /แค่ก ช่างสังเกตและคอยช่วยเหลือจนลงเอยกันได้  :m1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 20-05-2017 16:01:19
สนุกดีครับ. ชอบๆๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 21-05-2017 13:00:36
สนุกมากเลยคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 21-05-2017 23:43:03
สนุกมากเลยค่ะ รอตอนต่อๆไปนะค่ะ ตอนล่าสุดนี่อย่างฮา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Napa ที่ 22-05-2017 06:38:02
สนุกค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 22-05-2017 09:08:18
อาจารย์โรงเรียนนี้เจ๋งจริง o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: megatef4 ที่ 22-05-2017 09:28:47
อ่านจบแล้ววววว สนุกมากๆเลยค่ะ เขียนดีอ่ะเราชอบ
ปกติจะไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องที่มีหลายคู่ แต่เรื่องนี้สนุกทุกคู่ ขำความกากของกล้า #กล้าคนกาก 555
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆนะคะ ชอบมากเลย : :katai5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: B_SRIKHUNLA ที่ 22-05-2017 20:44:10
รอติดตามเรื่องต่อไปค่าาาาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่นSpecial case:1 year later[17/05/60] P.30 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 24-05-2017 08:13:04
Underlying Disease: ครึ่งใจ




“กล้า ออกไป หนัก”เหนือฟ้าบ่น ทว่าเพื่อนรักที่โตวันโตคืนซึ่งหลับไปตั้งแต่หัวถึงหมอนไม่สนใจ มิหนำซ้ำยังขยับตัวทับร่างเล็กๆของเด็กชายตัวน้อยจนแทบหายใจไม่ออก “ต้นกล้า!”






เหนือฟ้าพยายามดิ้น ทั้งเตะทั้งถีบกว่าจะสลัดตัวเองหลุดออกจากใต้ร่างของเพื่อนรัก เด็กชายคลานลงมาจากเตียงในสภาพเสื้อยืดตัวยักษ์ของกวินภพที่ยับยู่ยี่จากการโดนทับ ถึงแม้จะนอนกับอีกฝ่ายมาตั้งแต่เล็กจนโต แต่เหนือฟ้าก็ยังไม่ชินกับการโดนทับแบบนี้เสียที






ร่างเล็กคว้าแว่นสายตากรอบเหลี่ยมของตนที่วางอยู่ข้างเตียง เปิดประตูแล้วปิดอย่างแผ่วเบา ไม่ได้กลัวเจ้าของห้องตื่น เพราะรายนั้นต่อให้ฟ้าถล่มเขาก็ไม่คิดว่าจะตื่นขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง แต่เขากลัวเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างห้องซึ่งมักจะนอนดึกจากการอ่านหนังสือและโทรคุยกับสาวๆตื่นขึ้นมาต่างหาก เหนือฟ้าย่องลงมาจากบันไดโดยไม่เปิดไฟ อาศัยความคุ้นชินพาตัวเองลงมาที่ห้องครัวเพื่อหานมมาต้มดื่มให้นอนหลับ ทว่าระหว่างที่มุดหากล่องคุ้กกี้ที่ตนใส่ไว้เหนือชั้นผักด้านล่างสุด ไฟที่เปิดขึ้นอย่างกระทันหันพร้อมกับเสียงของคนที่เขาต้องการหลบหน้าที่สุดก็ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งโหยงจนศีรษะโขกกับชั้นวางเหยือกน้ำด้านบน






“กางเกงในลายน่ารักดีนะ”






“พี่ติณณ์!” เหนือฟ้าใช้มือข้างที่ไม่ได้ถือขวดนมดึงชายเสื้อปิดบั้นท้ายของตนที่โก้งโค้งลอยเด่นด้วยไม่นึกว่าจะมีคนมองอยู่เมื่อครู่ด้วยใบหน้าแดงก่ำ วันนี้เขาใส่กางเกงในลายสตรอเบอร์รี่ที่ม๊าซื้อมาแบบแพ็คจากร้านทุกอย่างยี่สิบบาท ไม่อยากเชื่อว่าคนที่เขาไม่อยากให้เห็นที่สุดดันเป็นคนที่โผล่มาในเวลาแบบนี้เสียได้






“อะไรกันฟ้า ตกใจอย่างกับเห็นผี แบบนี้พี่เสียเซลฟ์หมด”ติณณ์ภพผละจากประตูครัวเดินตรงมายังร่างเล็กที่ถือขวดนมอยู่ในมือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างก็กำชายเสื้อตัวเองแน่นด้วยใบหน้าแดงก่ำ






“ก็…พี่ติณณ์มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ผมตกใจหมด” เด็กชายแก้ตัว






“ฟ้า…”






“ครับ?”






“แทนตัวเองว่าฟ้าสิ” ร่างสูงยิ้มน้อยๆ “แค่ตอนที่อยู่กับพี่...ได้มั้ย?”






“ทำไมล่ะครับ?”เหนือฟ้าถามอย่างไม่เข้าใจ






“ก็…” ติณณ์ภพขยับเข้ามาประชิดร่างที่ยืนติดตู้เย็น ไม่มีทางหนีทีไล่ “มันน่ารักดี”






“นะ..นั่นไม่ใช่เหตุผลซักหน่อย”เหนือฟ้าแย้งเสียงสั่น ติณณ์ภพไหวไหล่ เหลือบไปเห็นขวดนมสดในมือร่างเล็ก





“ทำให้พี่หน่อยสิ”





“ฮะ…ทะ..ทำอะไรครับ?” ร่างเล็กถาม มองร่างสูงอย่างหวาดระแวง





“อุ่นนมไง? จะทำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?” ร่างสูงเลิกคิ้ว โน้มตัวลงมาใกล้พร้อมรอยยิ้มรู้ทัน “หรือว่าอยากทำอย่างอื่นให้พี่?”





“ปะ..ไปนั่งรอสิครับ เดี๋ยวผมทำให้”เหนือฟ้าดันแผ่นอกเปลือยเปล่าของอีกฝ่ายออกแล้วเดินไปยังเตาไฟฟ้า กดเปิดไฟแล้วหยิบหม้อขึ้นมาตั้ง พร้อมกับเทนมสดขวดใหญ่ลงไปทั้งขวด ถามโดยไม่หันหน้ากลับไปมองคนที่รออยู่ “เอาขนมปังปิ้งด้วยมั้ยครับ?”





“รู้ด้วยเหรอว่าที่ชอบขนมปังปิ้งกับนม?”





เสียงที่อยู่ใกล้กว่าที่ควรทำให้เหนือฟ้าหันไปมองอย่างสงสัย เข้าทางคนที่ดักรออยู่ด้านหลังเต็มเปา





จมูกโด่งฝังที่แก้มเนียนจนมิด ติณณ์ภพขโมยหอมจากแก้มนิ่มไปฟอดใหญ่ก่อนที่คนตัวเล็กจะประมวลผลได้ว่าเกิดอะไรขึ้น





“พี่ติณณ์!”





“ครับ?” เจ้าของชื่อขานรับเสียงใส เหนือฟ้ากัดริมฝีปากแน่นอย่างไม่รู้จะทำยังไง ก่อนจะหันกลับไปดูหม้อใส่นม แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อครู่





ติณณ์ภพยอมล่าถอยกลับมานั่งรอที่เคาท์เตอร์ครัวแต่โดยดีเมื่อได้แกล้งลูกแกะน้อยของตนจนพอใจแล้ว วิวของต้นขาขาวเนียนที่โผล่พ้นชายเสื้อตัวหลวมช่างเป็นอะไรที่เจริญหูเจริญตา หากไม่ติดว่าเสียผ้าของเด็กชายยับยู่ยี่จนผิดสังเกต





“ฟ้า ทำไมเสื้อยับจังล่ะ?” ร่างสูงเท้าคางกับเคาท์เตอร์แล้วถามคนที่ยังง่วนอยู่หน้าเตา




“อ๋อ ไอ้กล้ามันนอนทับน่ะครับ กว่าจะดิ้นหลุดออกมาได้แทบแย่” เหนือฟ้าหลุดขำออกมาเมื่อนึกถึงเพื่อนรักที่นอนหลับอุตุอย่บนเตียง





“เหรอ...” ร่างสูงเอ่ยเสียงยานคาง คิ้วเข้มขมวดมุ่นอย่างไม่สบอารมณ์กับคำตอบที่ได้






เป็นแค่เพื่อนมันต้องนอนทับกันแบบนั้นเลยเหรอวะ?






“นี่ครับพี่ติณณ์ นมสดร้อน ขนมปังปิ้งทาเนยนมข้นหวาน” เหนือฟ้ายกอาหารใส่จานมาเสิร์ฟให้พี่ชายของเพื่อนสนิทอย่างเป็นการเป็นงาน ก่อนจะเปิดกล่องคุ้กกี้ของตนออกแล้วหยิบขนมภายในออกมาจุ่มมนมกินอย่างเอร็ดอร่อย ติณณ์ภพมองภาพของร่างเล็กที่เลียคราบนมเหนือริมฝีปากด้วยจิตใจไม่สงบ





“ฟ้า…คืนนี้ไปนอนห้องพี่มั้ย”





รู้ตัวอีกทีก็พูดแบบนั้นออกไปแล้ว





“เอ๊ะ?” เหนือฟ้าหันมามองเขาเหมือนไม่มั่นใจว่าตนได้ยินถูกหรือไม่





“ไอ้กล้ามันนอนดิ้นใช่มั้ยล่ะ มานอนกับพี่น่าจะสบายกว่านะ”ติณณ์ภพใช้เหตุผลเข้าสู้





เหนือฟ้าลังเล ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าคำเชิญชวนนี้หมายความว่าอย่างไร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาพร้อมที่จะตอบตกลง





แต่ถ้าเขาไม่พร้อม...โอกาสแบบนี้จะมีมาอีกมั้ยนะ?





ร่างเล็กรู้ ว่าเขากำลังเหยียบอยู่บนเส้นบางๆระหว่างคำว่า ‘คนในครอบครัว’





หากเขาก้าวออกไป...เขาจะสูญเสียสิทธิทุกอย่างในการเป็น ‘น้องชายอีกคน’ ของติณณ์ภพ





แต่หากเขาก้าวออกไป...เขาจะมีสิทธิทุกประการ ในการที่จะ ‘รัก’ ติณณ์ภพโดยไม่ต้องรู้สึกผิด






“ถ้าไม่รบกวนพี่ติณณ์จนเกินไป ผม...ฟ้าขอนอนด้วยแล้วกันครับ”





“ยินดีครับ”





เหนือฟ้าเผลอจ้องรอยยิ้มพึงพอใจที่ประดับบนริมฝีปากได้รูปอย่างหลงใหล ไม่ได้รับรู้เลยว่าในอีกไม่ช้า รอยยิ้มนั้นจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ตนอยากเห็นบนโลกใบนี้






“ขอโทษนะ ห้องพี่ไม่มีผ้าห่มสำรอง ใช้ผืนเดียวกับพี่ไปก่อนแล้วกัน”






เหนือฟ้าพยักหน้า มองไปรอบห้องนอนของร่างสูงที่ตนไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาเป็นเวลาหลายปีแล้ว ห้องของติณณ์ภพยังคงดูเหมือนเดิม อาจเป็นเพราะเด็กหนุ่มไม่ค่อยมีของเล่นตั้งแต่สมัยเด็ก มีอะไรก็โยนไปไว้ห้องของกวินภพให้พวกเขาทั้งสองคนเล่น ทำให้ห้องของติณณ์ภพดูเป็นผู้ใหญ่มาตั้งแต่ต้น







หมับ!







“อ๊ะ…”






ร่างเล็กอุทานเบาๆเมื่อจู่ๆก็ถูกรั้งเข้าไปในอ้อมกอดของเจ้าของห้องจากด้านหลัง






“นี่คือคำตอบของคำถามเมื่อกลางวันรึเปล่าครับ?”เสียงทุ้มกระซิบถาม






“พี่ติณณ์..ผมจะนอนแล้วครับ” เหนือฟ้าพยายามเปลี่ยนเรื่อง





ฟอด!





คนถอดขโมยหอมรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวันสะดุ้ง ติณณ์ภพกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น





“ถ้าเรียกตัวเองว่าผมต่อหน้าพี่อีก พี่จะหอมให้แก้มช้ำเลย ตกลงมั้ยครับ?”




ร่างเล็กหน้าแดงก่ำ แต่ก็พยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ ติณณ์ภพยอมปล่อยคนในอ้อมกอดในที่สุด แต่ยังคงจับมือเรียวเล็กไว้แน่น
ขณะจูงเพื่อนสนิทของน้องชายมาที่เตียง แรงกระตุกแค่เพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้เหนือฟ้าลอยหวือขึ้นมาบนเตียงกับเขาอย่างง่ายดาย วงแขนแข็งแรงจากการเล่นเทนนิสรั้งเอวบางเข้ามาใกล้ นิ้วเย็นๆสอดเข้ามาใต้เสื้อยืดตัวใหญ่ ลากขึ้นตามแนวกระดูกสันหลัง รับรู้ถึงร่างที่สั่นเทาภายใต้สัมผัสเพียงผิวเผินของเขาอย่างไร้เดียงสา





น่ารัก..






“ว่าไงครับ?”





“ระ...รู้อยู่แล้วนี่ครับ...” เหนือฟ้าซุกหน้าลงกับผ้าปูที่นอน ไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นใบหน้าที่แดงก่ำของตน ทำให้เด็กชายไม่เห็นรอยยิ้มของหมาป่าใจร้าย





“ถ้าอย่างนั้น...”





นิ้วเรียวยาวลาย้อนกลับลงมาเรื่อยๆ เหนือฟ้าสะดุ้งอย่างแตกตื่น รีบคว้าข้อมือหนาไว้ก่อนที่มันตะได้เคลื่อนต่ำลงไปกว่าระดับเอว





“ไม่…ไม่เอา..”





“ครับๆ ไม่เอาก็ไม่เอา อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ” ติณณ์ภพปลอบ มืออีกข้างลูบศีรษะคนที่ยังคงตัวสั่นอย่างหวาดกลัว“ไม่ทำอะไรแล้วครับ”





“ขอ…ขอโทษครับ” เหนือฟ้ามีสีหน้าเหมือนกับจะร้องไห้






“พี่ไม่ได้จะเร่งอะไรฟ้าหรอกนะ พี่เข้าใจ แต่มีเรื่องนึงที่ฟ้าควรรู้” มือที่ยังคงวางทาบอยู่บนแผ่นหลังเนียนใต้เสื้อยืดดึงเสื้อตัวใหญ่ของน้องชายออกจากร่างเล็กภายในครั้งเดียว เหนือฟ้าไม่ทันทีจะได้กระพริบตาเสื้อที่ตนสวมใส่อยู่ก็ร่วงลงไปกองกับพื้น “พี่ไม่ชอบแชร์คนของพี่กับใคร”






เหนือฟ้ายกมือกอดตัวเองไว้ขณะที่ติณณ์ภพลุกไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อยืดของตนมาโยนให้ร่างบาง เหนือฟ้ารับมันมากอดไว้ แต่ยังคงไม่ยอมสวมมันเข้าไป






“จะนอนทั้งแบบนั้นก็ได้นะ” ร่างสูงไหวไหล่ ฉีกยิ้มที่ทำให้เหนือฟ้าขนลุกเกรียวทั่วร่าง“แต่พี่ไม่รับประกันความปลอดภัยนะ”




เหนือฟ้ารีบใส่เสื้อที่ได้รับมาอย่างรวดเร็ว ติณณ์ภพเดินกลับมาที่เตียง คว้าร่างที่เพิ่งใส่เสื้อผ้าเสร็จเข้ามาในอ้อมกอดแล้วล้มตัวลงนอน รั้งร่างของเหนือฟ้าลงมาพร้อมกัน





“พี่ติณณ์...”





“ฝันดีนะครับ” ติณณ์ภพหอมแก้มป่องไปอีกฟอดก่อนจะกระชับอ้อมกอด ซุกใบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่นแล้วหลับตาลง







เขาไม่รีบนักหรอก







เพราะคนที่ง่ายถึงขั้นยอมขึ้นเตียงกับเขาในวันแรกที่ชวน...ไม่ได้ท้าทายความสามารถของติณณ์ภพเลยซักนิด






----------

มาล้าวววววว หลังจากห่างหายไปนาน :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ2[24/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 24-05-2017 08:23:21
โห พี่ติณท์ เลวจริง สงสารฟ้าเลยอะ มิน่า ทำไมฟ้าถึงกลัวมาก ๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ2[24/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 24-05-2017 09:12:15
อ้าวอิพี่  เดี๋ยวจะรู้สึก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ2[24/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 25-05-2017 12:52:02
เลวไปอีก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ2[24/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 25-05-2017 18:36:50
โอ๊ะ นิสัยเสียนี่หว่า

ยังเด็กอยากเอาชนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ2[24/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 25-05-2017 19:02:18
กลับมาแล้ว ..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ2[24/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 26-05-2017 08:04:08
 :mew2:
จริงๆเหนือฟ้ารู้ทั้งรู้ว่าพี่เค้าเป็นไงก็ยังอยากไปเล่นกับไฟก็สมแล้วที่ไฟจะลวกเอาแต่ดีนะที่ตอนท้ายพี่ติณณ์มันกลับใจได้
ลองนึกดูว่าถ้าพี่ติณณ์กลับใจไม่ได้ยังลอบชายไปเรื่อยฟ้าจะเจ็บแค่ไหน :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ2[24/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-05-2017 10:15:04
 :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ2[24/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: janeyuya ที่ 26-05-2017 11:03:43
 :m16: มารออ่านความเลวของพี่ติณณ์
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ2[24/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 26-05-2017 18:52:48
รอมาต่ออีกค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ2[24/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงในเงามืด ที่ 27-05-2017 06:34:14
โคตรชอบเรื่องนี้เลยยยยยย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ2[24/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 28-05-2017 07:57:21

Underlying Disease: หลอกตัวเอง





เหนือฟ้าลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกหนักๆที่ข้างเอว กลิ่นหอมอ่อนของน้ำยาปรับผ้านุ่มที่เป็นกลิ่นเดียวกับที่เขาตื่นมาเจอแทบทุกเช้ากลับทำให้ร่างเล็กใจเต้นอย่างประหลาดเมื่อรู้ว่ามันไม่ใช่กลิ่นของกวินภพที่เขาคุ้นเคย เหนือฟ้าขยับตัวให้หลุดจากท่อนแขนแกร่ง แต่กลับถูกรั้งกลับไปอย่างรวดเร็ว





“ไปไหนแต่เช้าครับ หืม?”





“กล้ามันตื่นมาเข้าห้องน้ำเวลานี้น่ะครับ เดี๋ยวไม่เห็นผมจะงอแงเอา”





เหนือฟ้าไม่ได้เอาแว่นออกมาจากห้องของกวินภพตอนลงไปที่ครัวเมื่อคืนเพราะเขาไม่ใช่คนสายตาสั้นมาก แต่ระยะห่างระหว่างเขากับใบหน้าของติณณ์ภพ ต่อให้สายตาสั้นจนแทบบอด ก็ยังสามารถเก็บรายละเอียดของร่างสูงได้อย่างชัดเจน ทั้งจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากได้รูปที่ค่อนข้างแห้งอยู่ตลอดเวลา ดวงตาคมดุสีรัตติกาล คิ้วเข้มหนาที่ชี้ขึ้นทำให้ร่างสูงดูเหมือนโมโหใครอยู่...





“จ้องขนาดนี้ ถ่ายรูปเก็บไว้ก็ได้ครับ”ร่างสูงเย้า เหนือฟ้าได้สติรีบหันหน้าหนีพร้อมกับดันตัวเองออกจากร่างที่กักขังเขาไว้ข้างกาย





“พี่ติณณ์ครับ ปล่อยผม..”





“ถ้าแทนตัวเองผิดอีกพี่จูบจนกว่าจำได้เลย” ติณณ์ภพหรี่ตาอย่างคาดโทษ





“ปล่อย...ปล่อยฟ้าเถอะครับ”





“ถ้าพี่ไม่ปล่อย...ฟ้าจะทำยังไง?” ร่างสูงยักคิ้วยียวน แต่เหนือฟ้าไม่มีเวลามาเล่นหมาหยอกไก่กับอีกฝ่ายตอนนี้ เพราะเขารู้ว่าหากตัวเองไม่กลับไปให้ทันก่อนกวินภพจะรู้ว่าเขาหายไป ได้กลายเป็นเรื่องใหญ่แน่





“พี่ติณณ์ เดี๋ยวกล้ามันโวยวาย” เด็กชายเริ่มร้อนใจ




“ฟ้า น้องชายพี่อายุสิบห้าแล้วนะ ไม่ใช่เด็กสามขวบที่จะงอแง...”





“แม๊!!!!!!แม่คร้าบ!!!!!”





นั่นประไร ยังไม่ทันที่ติณณ์ภพจะพูดจบประโยคเสียงร้องดังลั่นที่สามารถปลุกทุกคนในบ้านจากการนอนหลับได้ของกวินภพก็ดังขึ้น เหนือฟ้าอาศัยจังหวะที่ติณณ์ภพเผลอกระโดดแผล็วลงจากเตียงแล้วเปิดประตูห้องวิ่งไปยังห้องของเพื่อนรักที่อยู่อีกฝั่งของทางเดิน





“กล้าๆ เราอยู่นี่ เบาๆหน่อยเดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่ตื่น” ร่างเล็กกระโดดกอดคอเพื่อนรัก ตวัดขาโอวรอบเอวสอบไว้เหมือนลูกหมีโคอาล่า แล้วใช้มือนึงปิดปากกวิภพไว้ “กลับเข้าไปในห้อง”






ร่างสูงพยักหน้าหงึกหงัก โอบเอวเพื่อนรักไว้ไม่ให้ตก แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องอย่างทุลักทุเล ไม่ได้สังเกตถึงสายตาของพี่ชายที่มองภาพนั้นด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์






ทีกับเขาแตะนิดแตะหน่อยทำเป็นหวงตัว...






ทีกับไอ้กล้าทำไมถึงต้องถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้นวะ?!










“น้องกล้า กินบวบด้วยสิคะ”คุณเดือนดาราเตือนเมื่อเห็นลูกชายไม่ยอมแตะบวบในบวบผัดไข่ที่ป้านวลทำให้ กวินภพเขี่ยวัตถุปริศนาในจานไปมา ก่อนจะเบ้หน้าไม่ยอมกินเหมือนเด็กๆ





“กล้า กินเข้าไป อย่าเรื่องมาก” เหนือฟ้าดุ





กวินภพมีสีหน้าหงอลง แต่ก็ยอมตักเข้าปากแต่โดยดี ถึงแม้จะเคี้ยวด้วยสีหน้ากล้ำกลืนฝืนทนมากก็ตาม เหนือฟ้ายกแก้วน้ำให้เพื่อนรักดื่มตามไป สงสารก็สงสารอยู่หรอกนะ แต่ถ้าตามใจมากๆเดี๋ยวก็จะเลือกกินอย่างนี้ตลอด




“ไปเรียนได้แล้วมั้งครับ เดี๋ยวสาย” ติณณ์ภพลุกขึ้นจากเก้าอี้ รู้สึกหมดความอยากอาหารขึ้นมา





“อ้าว วันนี้พี่ติณณ์ไม่ขี่มอเตอร์ไซค์ไปเองเหรอคะ?” คุณเดือนดาราถาม ตั้งแต่มีใบขับขี่รถจักรยานยนต์เด็กหนุมก็ไม่เคยนั่งรถไปกับเด็กทั้งสองอีกเลย ติณณ์ภพส่ายหน้า




“ไม่ครับแม่ วันนี้รู้สึกเพลียๆ” ร่างสูงเหลือบมองเด็กชายตัวเล็ก “สงสัยนอนผิดท่า”




เหนือฟ้าก้มหน้า ไม่กล้าสบตาพี่ชายของเพื่อนสนิทด้วยกลัวว่าคนรอบข้างจะรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทั้งสามเดินมาที่รถรถสี่ประตูซึ่งมีคนขับรออยู่แล้ว กวินภพเปิดประตูด้านหลังรถด้วยความเคยชิน แต่ลูกชายคนโตของบ้านกลับก้าวตัดหน้าน้องชายเข้าไปในรถ





“อ้าว พี่ติณณ์ ทำไมแย่งที่ผมอ่ะ” กวินภพโวยวาย




“ข้างหน้ามันหนาว” ร่างสูงตอบ ไม่คิดจะลุกให้น้องชายนั่ง




“แต่ว่า...”




“ไปนั่งข้างหน้า”




“แต่…”




“ไอ้กล้า”





“หยุดทั้งสองคนนั่นแหละครับ! ผมจะไปนั่งข้างหน้าเอง พี่ติณณ์นั่งหลังกับไอ้กล้าไป” เหนือฟ้าตัดบทอย่างรำคาญ เดินไปนั่งเบาะหน้าเพื่อป้องกันการตีกันอีกยกของสองพี่น้อง นี่น่าจะเป็นครั้งแรกในรอบปีที่ร่างสูงนั่งรถมาโรงเรียนกับพวกเขา เมื่อมาถึง ติณณ์ภพเปิดประตูลงจากรถ เด็กหนุ่มทำท่าเหมือนจะพูดอะไรกับเหนือฟ้า แต่เมื่อเห็นเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งโบกมือให้ ร่างสูงก็เดินฉิวไปหาร่างในชุดกระโปรงทันที






แต่ว่า...





“กล้า นั่นพี่พลอยไม่ใช่เหรอ?”






เด็กสาวหน้าตาเหมือนนางแบบแฟชั่นวัยรุ่นคนนั้นเป็นแฟนของกวินภพ ร่างสูงถูกพลอยพรรณขอคบเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน ซึ่งถึงแม้กวินภพจะไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษกับเธอ แต่เมื่อมีรุ่นพี่หน้าตาน่ารักมาขอเป็นแฟน เด็กชายที่ไม่เคยปฎิเสธใครได้เต็มปากเต็มคำจึงตอบตกลง หลังจากนั้นเหนือฟ้าก็เห็นทั้งสองไปไหนมาไหนด้วยกันดี มีเพียงไม่กี่วันมานี้ที่เขาไม่เห็นกวินภพพดถึงแฟนสาว





“อือ เลิกกันแล้ว”กวินภพพึมพำ





“เฮ้ย อีกแล้วเหรอวะ?” เมื่อไม่มีผู้ใหญ่อยู่ใกล้ๆ เหนือฟ้าจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพกับเพื่อนอีกต่อไป





“อือ…เหตุผลเดิม”






เหมือฟ้าไม่อยากให้เพื่อนพูดแบบนี้ด้วยสีหน้าปลงตก ผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของกวินภพบอกเลิกกับเขาแทบจะในทันทีที่รู้ว่าตัวเองเข้ามาอยู่ในลานสายตาของติณณ์ภพเรียบร้อยแล้ว แต่เหนือฟ้าก็ยังไม่อยากให้เพื่อนคิดว่านี่เป็นเรื่องปกติ เป็นสิ่งที่เขาจะพบเจอไปตลอด ถึงแม้เหนือฟ้าจะรู้ว่าผู้หญิงเหล่านั้นระวังตัวมากที่จะไม่ให้ติณณ์ภพรู้ว่ากำลังคบกับน้องของเขา บางครั้งถึงขั้นมาร้องห่มร้องไห้ว่าเด็กชายทิ้งพวกเธอ แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าติณณ์ภพก็ยังไม่ควรยุ่งกับผู้หญิงพวกนั้นอยู่ดี






อีกอย่าง...เขาก็อดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ ว่าเหตุการณ์เมื่อคืน อาจจะทำให้ร่างสูง....เลิกพฤติกรรมที่เคยทำมาตลอด






หึ...มโนเป็นตุเป็นตะเลยไอ้เหนือเอ๊ย





“มึงว่า..จะมีซักคนบนโลกที่เลือกกูก่อนพี่ติณณ์มั้ยวะ?” กวินภพพึมพำ เอนตัวลงนอนตักเพื่อนรักที่ม้านั่งตัวยาวหน้าห้องเรียน ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะเจ็บกับคำบอกเลิกมากกว่าทุกที เหนือฟ้าลูบกลุ่มผมสีดำสนิทถอดแบบมาจากพี่ชายอย่างทะนุถนอม





“แล้วกูเป็นมนุษย์ต่างดาว?” เหนือฟ้าก้มลงถามคนที่นอนหลับตาพริ้มอย่างไม่เกรงใจ





ถึงแม้จะเป็นแค่คำปลอบโยน แต่เหนือฟ้าหมายความตามนั้นทุกประการ





ต่อให้คนทั้งโลกเลือกติณณ์ภพ แต่สำหรับเขา กวินภพจะมาก่อนพี่ชายเสมอ





“มึงไม่นับสิ กูเอามึงไปทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วป่ะวะ ขนลุก” ร่างสูงหัวเราะ บีบจมูกเพื่อนรักที่งับนิ้วของเขากลับอย่างไม่ยอมแพ้






“โห คู่ผัวเมียมารขาวมารดำครับ สวีทกันเกรงใจคนโสดหน่อยคร้าบบบบ”





เพื่อนๆในห้องโห่แซว ร่างสูงพลิกตัวซุกหน้ากับหน้าท้องของเพื่อนรัก ไม่สนใจโลกภายนอก ซึ่งเป็นสิ่งที่เพื่อนทั้งห้องชินเสียแล้ว คาบแรกของวันนี้เป็นคาบโฮมรูม ซึ่งไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่อาจารย์ที่ปรึกษาของห้องพวกเขาไม่เคยเข้า ทำให้เป็นเวลาทองของนักลอกการบ้านทั้งหลาย แต่เด็กเรียนทั้งสองที่ไม่เคยมีปัญหานี้มักจะใช้เวลาดังกล่าวยึดครองที่ว่างหน้าระเบียงเพื่อเป็นสถานที่งีบให้กับร่างสูง





เหนือฟ้าเงยหน้าขึ้น ก่อนจะก้มลงอย่างรวดเร็ว กระซิบที่ข้างหูของเพื่อนรักอย่างรีบร้อน




“กล้า มึงอย่าเงยหน้าขึ้นมานะเว้ย”





“ติณณ์คะ พลอยอยากไปกินไอติม เย็นนี้ไปเป็นเพื่อนพลอยหน่อยนะคะ” พลอยพรรณควงติณณ์ภพเดินมาตามทางเดิน ร่างสูงพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มที่หุบลงทันทีที่ดวงตาสีรัติกาลหันมาเห็นเขา เหนือฟ้ารับรู้ถึงร่างที่สั่นน้อยๆของเพื่อนรัก จริงอยู่ที่กวินภพไม่ได้มีความผูกพันธ์อะไรกับพลอยพรรณเป็นพิเศษ แต่ร่างเล็กเข้าใจดีว่าที่เพื่อนรักกำลังสั่น เป็นเพราะความเจ็บใจที่ถูกพี่ชายแย่่งคนของตัวเองไปครั้งแล้วครั้งเล่าต่างหาก





ติณณ์ภพหันไปเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างกับเด็กสาวข้างกาย แต่ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจเมื่อเห็นกวินภพนอนอยู่บนตักของเหนือฟ้า ร่างเล็กก้มหน้าชิดกับใบหน้าของเพื่อนรัก ไม่ต้องการให้ร่างสูงเห็นว่าเขารู้สึกอย่างไรในขณะนี้
เหนือฟ้ารอคนเงาของคนทั้งสองเดินผ่านไป สะกิดเพื่อนรักให้ลุกจากตัวของเขา




“ไปเรียนเถอะ อาจารย์จะเข้าแล้ว”




เหนือฟ้าวักน้ำขึ้นกระทบใบหน้า ตลอดคาบเช้าเด็กชายไม่มีสมาธิในการเรียนเลยซักนิด ซึ่งผิดวิสัยของเขาเป็นอย่างมาก ปกติแล้วในเวลานี้เขาจะต้องลงไปทานอาหารกลางวันกับกวินภพ เพราะมัธยมต้นกับมัธยมปลายพักคนละช่วงเวลากัน เหนือฟ้าจึงมักจะหาข้ออ้างอยู่กินขนมจนถึงเวลที่พี่ๆเริ่มทยอยลง ด้วยความหวังว่าจะได้เห็นติณณ์ภพซักแว่บนึงก็ยังดี





ถึงแม้อีกฝ่ายจะมีใครอยู่ด้วยไม่ซ้ำหน้าก็ตาม




แต่วันนี้สภาพจิตใจเขายังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับพี่ชายเพื่อนสนิทมากกว่าที่จำเป็นจริงๆ





“พี่นึกว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ” เสียงของคนที่เขาพยายามหลบหน้าดังขึ้นจากด้านหลัง เหนือฟ้าสะดุ้ง เงยหน้าขึ้นจากอ่างล้างหน้า ภาพสะท้อนของติณณ์ภพจากกระจกเด่นชัดจนยากจะคิดว่าเป็นภาพลวงตา เหนือฟ้าควบคุมสติ หันกลับมาหาพี่ชายของเพื่อนสนิทด้วยสีหน้าเรียบเฉยที่สุดเท่าที่จะทำได้





“พี่ติณณ์มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”




“ฟ้าคงจะไม่เข้าใจที่พี่พูดเมื่อคืนสินะ” ร่างสูงย่างสามขุมเข้ามาหา เหนือฟ้าขยับถอยตามสัญชาตญาณทว่าอ่างล้างหน้าด้านหลังกันเขาไว้ไม่ให้ขยับไปไหน ติณณ์ภพเท้าแขนลงกับเคาท์เตอร์อ่างล้างหน้า ใบหน้าคมโน้มลงมาใกล้จนเหนือฟ้าต้องเบือนหน้าหนี




“พี่ติณณ์...เดี๋ยวคนมาเห็น...”




“พี่ไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องของของพี่” ติณณ์ภพเอ่ยอย่างชัดเจน มือข้างหนึ่งยกขึ้นแตะใบหน้าเรียวเล็กให้หันกลับมา “เราเข้าใจตรงกันนะครับ?”





“พี่ติณณ์...นั่นมันไอ้กล้านะครับ...”





“เข้าใจตรงกันนะครับ?” ร่างสูงถามย้ำ นิ้วโป้งแตะที่ริมฝีปากนุ่ม ก่อนที่ริมฝีปากได้รูปจะทาบทับลงมาอย่างนิ่มนวล เหนือฟ้าหลับตาลงอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ปล่อยให้ลิ้นร้อนที่ช่ำชองนำทางตามประสาเด็กน้อยไม่รู้ความ มือเล็กกำเสื้อของร่างสูงแน่นระบายความรู้สึกวาบหวามในอก ริมฝีปากเผยออ้าเพื่อให้อีกฝ่ายตักตวงความหวานได้มากขึ้น เด็กหนุ่มร่างสูงยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจกับผลงานของตัวเอง ถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง มองร่างเล็กที่หอบหายใจฮุบเอาอากาศอย่างเอาเป็นเอาตาย






น่ารัก...






“พี่…พี่ติณณ์...”เหนือฟ้าเรียกเสียงสั่น




“ครับฟ้า...” ร่างสูงพึมพำตอบรับ มือใหญ่ลูบวนที่สะโพกกลมกลึงภายใต้เนื้อผ้าของเครื่องแบบนักเรียน




“ปากแห้ง....”





“หือ…ฮ่าๆๆๆๆ”





ติณณ์ภพไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เด็กหนุ่มหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง ผละออกจากร่างที่ยังคงหายใจรัวเร็ว กุมท้องที่เจ็บจากการหัวเราะ





“ฮะๆ…นั่นสินะ ปากพี่แห้งจริงๆนั่นแหละ ไม่ค่อยได้กินน้ำ” ร่างสูงยิ้ม ขยิบตาให้เขาแบบที่ทำให้คนที่หน้าแดงเป็นลูกตำลึงอยู่แล้วอายขึ้นไปอีก “คงต้องมีคนดูแลแล้วล่ะ”





เหนือฟ้ายังคงยืนอยู่ตรงนั้นหลังจากที่ติณณ์ภพเดินออกจากห้องน้ำไปแล้ว มือเล็กยกขึ้นแตะริมฝีปากที่บวมแดงขึ้นมาเล็กน้อยของตนอย่างสั่นเทา






พี่ไม่ชอบให้ใครแตะต้องของของพี่





แต่ของของพี่ไม่มีสิทธิ์โวยวายถ้าพี่จะแตะต้องใคร...สินะครับ?







----------------

ไรท์ไม่ชอบมาม่า :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
ไรท์ชอบมุ้งมิ้งสีชมพูววววววว
เลยเข็นออกมายากหน่อยถถถถถ :katai4: :katai4: :katai4:


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ3[28/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 28-05-2017 11:01:35
ทำใจยังไงให้ไม่รักพี่ติณณ์ดีชอบผู้ชายสายเลวอิอิ :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ3[28/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 28-05-2017 11:21:33
 :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ3[28/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 28-05-2017 13:29:06
ทำไมติณเป็นแบบนี้อ่า??
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ3[28/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 28-05-2017 15:46:46
พี่กล้าน่ารักมาก อ้อนเหนือได้แบบสุด ๆ อะ มิน่าเหนือฟ้าเป็นห่วงมากมาย


พี่ติณท์เลว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ3[28/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 28-05-2017 18:54:01
สงสารเหนือฟ้า แต่เราชอบดราม่า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ3[28/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 29-05-2017 11:24:51
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ3[28/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 29-05-2017 16:13:53
อ่านแล้วอยากเอาหินปาหัวติณณ์

หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ3[28/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 29-05-2017 18:50:27
อร๊ากกกก ค้างพี่ติณณ์กะเหนือฟ้า
ส่วนน้องแว่นสนุกมากมาย อะไรก็มาทำ
ให้หัวใจน้องแว่นสั่นไหวมากกว่าของกิน
ไม่ได้ เหอๆๆ รักคู่เพื่อนสนิท ต้นกล้าเหนือฟ้า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ3[28/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 31-05-2017 16:08:13
Underlying Disease: ของเล่น



หลังจากวันนั้น ชีวิตสองด้านของเหนือฟ้าก็เริ่มต้นขึ้น




“อือ วันนี้กูไปช่วยป๊าที่อู่รถนะ มึงกลับไปก่อนเลย” ร่างเล็กกดวางสายจากเพื่อนรัก เงยหน้ามองพี่ชายของคนที่เขาเพิ่งโกหกใส่ที่ยิ้มให้เขาบนมอเตอร์ไซค์ดูคาติคันหรู หมวกกันน็อกสำรองถูกยื่นให้เขาโดยไม่มีคำอธิบาย แต่นั่นก็เป็นแค่หนึ่งในสิ่งที่เขาชินเสียแล้ว เหนือฟ้ารับหมวกกันน็อคมาสวม ตวัดขาคร่อมมอเตอร์ไซค์ซ้อนท้ายร่างสูงอย่างคล่องแคล่ว





“คล่องแล้วนี่เรา” ติณณ์ภพชม





“ขอบคุณครับ” เหนือฟ้ายิ้มเขิน เอื้อมมือกำชายเสื้อของร่างสูงไว้




“อีกหน่อยคงคร่อมอย่างอื่นคล่องเหมือนเนอะ” คนขับหันมายักคิ้วหลิ่วตาให้เขา เหนือฟ้าไม่มีทางเลือกนอกจากฝังใบหน้าลงกับแผ่นหลังของร่างสูง ปล่อยให้อีกฝ่ายหัวเราะในลำคอแล้วสตาร์ทเครื่องยนต์อย่างอารมณ์ดี ร่างเล็กซุกหน้ากับแผ่นหลังกว้าง อมยิ้มกับอุณหภูมิร่างกายที่ส่งผ่านมาหาเขาอย่างต่อเนื่อง




“ถึงแล้ว”





เหนือฟ้าถอดหมวกกันน็อคออก ช่วงสองสามเดือนที่เขาเริ่มคบกันมานี้ ติณณ์ภพมักจะพาเขาไปเที่ยวที่ห้างหรือไปทานข้าวที่ร้านอาหารซึ่งอยู่ห่างจากโรงเรียนไปเกือบอีกฟากของเมือง เด็กหนุ่มให้เห็นผลว่ามันเป็นร้านที่น่าไป แต่เหนือฟ้ารู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ต้องการให้ใครสังเกตเห็นพวกเขา ซึ่งก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล เขาจึงทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น







เช่นเดียวกับที่เขาทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องที่อีกฝ่ายมีใครอีกหลายคนซ่อนอยู่





“ครับแนน เดี๋ยวคืนนี้ติิณณ์ไปหา” เหนือฟ้าเมินเสียงกระซิบคุยโทรศัพท์ของร่างสูง กระโดดลงจากมอเตอร์ไซค์เพื่อสำรวจสภาพรอบกาย




นี่มัน...







“พี่ติณณ์ ผมเข้าไปในนั้นไม่ได้หรอกครับ”เหนือฟ้าหันกลับไปหาร่างสูงด้วยสีหน้าซีดเผือด “พี่ติณณ์ก็เข้าไม่ได้เหมือนกันนี่ครับ”






“ไร้สาระน่าฟ้า มากับพี่ กลัวอะไร”ติณณ์ภพหัวเราะ จูงเด็กชายที่ยังยู่ในชุดนักเรียนเข้าไปในผับ ดูเหมือนคนเฝ้าประตูจะคุ้นเคยกับร่างสูงดี ถึงได้ปล่อยพวกเขาเข้ามาโดยไม่พูดอะไรซักคำ เหนือฟ้ากำชายเสื้อของคนอายุมากกว่าแน่น ร่างสูงเดินนำเขาไปยังที่นั่งวีไอพีที่อยู่ชั้นบน ผ่านผู้คนที่โยกไปตามเสียงเพลง บ้างก็นัวเนียกันอยู่ตามมุมมืด ไม่อายสายตาคนซักนิด





มีแต่คนมองเนี่ยแหละที่รู้สึกอาย






“พี่ติณณ์...”





“มานี่มา” ร่างสูงในชุดแจ็กเกตหนังที่ไม่เหมาะกับอากาศเมืองไทย แต่ใส่แล้วหล่อลากธรณีนั่งลงบนโซฟาสีแดงตัวใหญ่ ตบ
ตักของตัวเองแล้วกระดิกนิ้วเรียกร่างเล็ก เหนือฟ้านั่งลงข้างพี่ชายของเพื่อนสนิทอย่างลังเล ก่อนจะร้องออกมาเบาๆเมื่อถูกอีกฝ่ายดึงขึ้นไปนั่งบนตัก





“พี่ติณณ์ เดี๋ยวคนมองครั...”





“ดูรอบๆสิฟ้า” ร่างสูงกระซิบ งับที่ใบหูเล็กน่ารักอย่างหยอกเย้า “ใครเขาจะมาสนใจเรา”





มือใหญ่สอดเข้ามาใต้เสื้อนักเรียนสีขาว ลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียนที่สั่นระริกจากสัมผัส




“พี่ติณณ์...ไม่...ไม่เอา...”




“รู้แล้วครับ...” เสียงทุ้มติดรำคาญเล็กน้อย เหนือฟ้ารู้สึกใจเสียยิ่งกว่าถูกอีกฝ่ายดุตรงๆเสียอีก “ไม่ทำจนจบหรอกน่า”




“พี่..พี่ติ...อื้อ!”




ริมฝีปากได้รูปบดขยี้ลงมาอย่างรุนแรง มือใหญ่บีบเค้นสะโพกมนเพิ่มความรู้สึกวาบหวามให้คนบนตักจนร่างเล็กที่ควบคุมตัวเองไม่ได้บิดเร่าอย่างห้ามไม่อยู่ ติณณ์ภพขยับยิ้มอย่างพึงพอใจ มือใหญ่ขยับมาด้านหน้า ลูบไล้หน้าท้องแบนราบไล่ขึ้นมาบนแผ่นอกน่ารัก สะกิดเม็ดทับทิมสีชมพูเข้มกระตุ้นให้ร่างเล็กแอ่นร่างรับสัมผัสอย่างลืมตัว





“ไม่..ไม่เอา...”




“อือ…ไม่ทำอะไรหรอกครับ ฟ้าขยับหน่อยสิ” ร่างสูงเร้าเสียงสั่นอย่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ มือใหญ่ควบคุมจังหวะให้สะโพกบนตักขยับเสียดสีกับความเป็นชายใต้กางเกงขายาวของตน





“ฮึก…ไม่เอา..พี่ติณณ์...ไม่...พอแล้ว....” แม้สติจะเริ่มเลือนรางจากอารมณ์ที่ครอบงำ แต่ร่างบางยังคงพึมพำอย่างหวาดกลัว
ดูเหมือนนั่นจะทำให้ร่างสูงที่หูทวนลมมานานรำคาญในที่สุด เด็กหนุ่มดันร่างของคนรักลับๆลงจากตัก เอนตัวพิงโซฟาอย่างไม่พอใจ เหนือฟ้าหอบหายใจฮุบเอาอากาศอย่างเอาเป็นเอาตาย มองร่างสูงที่นั่งไขว้ห้างกอดอกไม่สนใจตนเลยแม้แต่น้อย






พี่ติณณ์....โกรธเหรอ?






ตลอดเวลาที่คบกัน ถึงแม้ติณณ์ภพไม่เคยทำอะไรที่เขาไม่เต็มใจ แต่เขาก็ดูออกว่าอีกฝ่ายไม่พอใจทุกครั้งที่ถูกห้าม เหนือฟ้าไม่รู้ว่าตนควรจะทำอย่างไร หากไม่ยอม ไม่ช้าก็เร็วเขารู้ว่าพี่ติณณ์จะต้องหมดความอดทนกับเขา






แต่ถ้าเขายอม นั่นก็จะเป็นสิ่งหนึ่งที่เขาไม่ได้กลับคืนมาอีก





 “พี่ติณณ์...ผม...”





เจ้าของชื่อลุกขึ้นจากโซฟา “พี่จะไปห้องน้ำ อยากกินอะไรก็สั่ง”




เหนือฟ้าจะเรียกร่างสูงไว้ แต่ยั้งตัวเองทัน เขารู้ว่าพี่ติณณ์ไม่ชอบให้เซ้าซี้ตอนที่อารมณ์ไม่ดี จึงทำได้เพียงปล่อยให้ร่างสูงเดินออกไปสงบสติอารมณ์ ส่วนตัวเองก็นั่งนิ่งอยู่กับที่อย่างเชื่อฟัง แต่เมื่อเวลาล่วงเลยไปเกือบครึ่งชั่วโมง เหนือฟ้าก็เริ่มกังวลว่าอาจเกิดอะไรขึ้นกับเด็กหนุ่ม ร่างในชุดนักเรียนลุกจากโซฟาสีแดงตัวใหญ่ เดินตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่อีกฝั่งของผับ






“แหม…น้องติณณ์ก็...” เสียงหวานของหญิงสาวดังขึ้นเมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ห้องน้ำ เหนือฟ้ารีบก้มหลบเมื่อเห็นร่างที่คุ้นเคยยืนหันหลังให้เขา แขนทั้งสองข้างคร่อมร่างของหญิงสาวสวยเปรี้ยวในชุดสายเดี่ยวกระโปรงสั้นจนแทบจะปิดอะไรไม่มิดชิดกำแพง คนที่ถูกกักขังไว้ในอ้อมแขนแกร่งโอบรอบคอของร่างสูง





“วันนี้พี่ส้มก็สวยเหมือนเดิมจริงๆนี่ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยชมอย่างเป็นกันเอง มือใหญ่ที่วางอยู่บนเอวคอดค่อยๆสอดเข้าไปในเสื้อสายเดี่ยวแนบเนื้อ





เหนือฟ้าเบือนหน้าหนี ทนดูภาพที่เกิดขึ้นไม่ได้




“ไปนั่งที่โต๊ะพี่ก่อนสิ..”




“เอ่อ...คือผม...” น้ำเสียงของเด็กหนุ่มลังเล ทว่าคนชวนไม่ปล่อยให้ร่างสูงปฎิเสธ




“นะติณณ์ วันนี้ยัยตาลก็มาน้า...เดี๋ยวพวกพี่จะดูแดติณณ์ ‘อย่างดี’เลย”






เหนือฟ้ากัดริมฝีปาก เดินออกมาจากที่ตรงนั้นอย่างเงียบเชียบ อย่างน้อยตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายจะไม่กลับมาจากห้องน้ำอีกพักใหญ่ ร่างเล็กนั่งลงบนโซฟาที่ตอนนี้เบื้องหน้ามีแก้วเหล้าและขนมขบเคี้ยววางอยู่ ท้องของเขาร้องประท้วง แต่เหนือฟ้าไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะกินอะไรทั้งนั้น






“น้องชาย มาคนเดียวเหรอครับ” เสียงอ้อแอ้ดังขึ้นข้างกาย เหนือฟ้าเงยหน้าขึ้นพบชายหนุ่มที่ดูจะเมาได้ที่ยืนยิ้มให้เขา และเป็นรอยยิ้มที่ทำให้เหนือฟ้ารู้สึกพะอืดพะอมทั้งที่อีกฝ่ายยังไม่ได้ทำอะไร





“เปล่าครับ มากับพี่ พี่จะกลับมาแล้ว” เด็กชายขยับตัวหนีช้าๆ แต่นั่นกลับเปิดโอกาสให้คนตรงหน้านั่งลงที่ที่ว่างข้างกาย “นี่คุณจะทำอะไรน่ะ ลุกออกไปนะ!”






“อย่าใจร้ายนักเลย...มาสนุกกับพี่ดีกว่าน้า....” ชายหนุ่มดึงร่างของเหนือฟ้าเข้ามาใกล้ เด็กชายพยายามขัดขืน แต่พละกำลังที่ต่างกันเกินไปทำให้ร่างเล็กแทบจะลอยหวือขึ้นไปบนตักของอีกฝ่าย เหนือพยายามดิ้นขัดขืน ร้องโวยวายทุกวิถีทาง แต่เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มทำให้แทบไม่มีใครได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของเขา





ยกเว้นอยู่คนนึง




ผลั่ก!






ขี้เมาที่ลูบคลำไปทั่วตัวเขาเมื่อครู่ลงไปนอนกองกับพื้นด้วยหมัดเดียว เหนือฟ้าเงยหน้าขึ้นอย่างดีใจ ทว่ารอยยิ้มของเด็กชายหายไปจากใบหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่าคนที่ช่วยเขาไว้ไม่ใช่คนที่เขาคิด





ร่างสูงในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ประเคนหมัดลุ่นๆใส่หน้าคนที่ร่วงไปแล้วอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แล้วหันกลับมาทางเขา
ใบหน้าคมคายราวเทพบุตรกรีกเล่นเอาเหนือฟ้าอ้าปากค้าง ดวงตาคมสีควันบุหรี่จ้องมาที่เขานิ่ง เหนือฟ้าเริ่มรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา นี่เขาหนีเสือปะจระเข้รึเปล่าเนี่ย





“เป็นอะไรรึเปล่า”





ชายหนุ่มร่างโปร่งในชุดเสื้อคอวีแขนยาวสีครีมและกางเกงขายาวที่ยืนอยู่ข้างๆกับร่างสูงที่ช่วยเขาเอาไว้ถาม น้ำเสียงเป็นห่วงของอีกฝ่ายทำให้เขารู้สึกคลายกังวลไปบ้าง เหนือฟ้าส่ายหน้า ยกมือขึ้นไหว้ชายทั้งสอง





“ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยผมไว้”






“มากับใครเนี่ย ทำไมถึงได้อยู่คนเดียวในที่แบบนี้ล่ะ?”ร่างโปร่งถามอย่างเป็นห่วง




“ผม…มากับพี่...” เด็กชายตอบอ้อมแอ้ม “เขาไปกับ...เพื่อน”




“โห ลำบากแย่เลย แถวนี้ก็มีแต่คนเมา นี่ มานั่งกับพวกพี่ก่อนมั้ย อยู่โตะข้างๆนี่เอง ถ้าพี่ชายมาค่อยกลับมา”ร่างโปร่งเสนอ
ทั้งที่คำพูดชักชวนคล้ายคลึงกับขี้เมาเมื่อครู่ แต่แววตากังวลที่ฉายชัดในดวงตาสีเทาเหลือบฟ้าเขียวทำให้เหนือฟ้ารู้สึกดีกับคนตรงหน้ามากขึ้น





“งั้น รบกวนด้วยนะครับ” เด็กชายยกมือไหว้อีกครั้ง





“พี่ชื่อหมอก นี่พี่เมฆ น้องชื่ออะไรเหรอ?”




ร่างโปร่งแนะนำตัวชายที่ช่วยเขาไว้ เมฆาไม่หือไม่อือเพียงแต่พยักหน้ารับไหว้ ดูท่าจะไม่ใช่คนที่ชอบพูดเท่าไหร่นัก





“เหนือฟ้าครับ” เด็กชายแนะนำตัว เดินตามคนทั้งสองไปยังโต๊ะวีไอพีที่อยู่ด้านหลังอย่างว่าง่าย ที่โต๊ะมีชายหนุ่มร่างสูงอีกคนนั่งอยู่ สิ่งเดียวที่เหนือฟ้าเห็นอย่างเด่นชัดจากแสงสลัวคือรอยสักเต็มสองแขนที่โผล่พ้นเสื้อแขนสั้นออกมา





“วิน จัดการด้วย” เมฆาเอ่ยขึ้น นั่นเป็นครั้งแรกที่เหนือฟ้าได้ยินอีกฝ่ายพูดอะไรออกมา





“เออๆ กองมันไว้ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวให้เด็กหิ้วไปทิ้ง” คนที่ชื่อวินเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ ยกแล้วเหล้ากระดกเข้าปาก “นั่งเลยครับน้อง สั่งอะไรก็ได้ พี่เลี้ยงเอง ถือเป็นการไถ่โทษที่ผับของพี่มีคนแบบนี้เข้ามา”






เจ้าของผับหรอกเหรอเนี่ย?







เหนือฟ้ารู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อรู้อย่างนั้น นาวินทร์สั่งมันฝรั่งทอดกับไก่ทอดและน้ำอัดลมมาให้เมื่อเห็นว่าเขาเกรงใจไม่กล้าสั่งอะไรเสียที






“น้องเหนือเรียนม.ไหนแล้วเนี่ย เข้ามาในที่แบบนี้เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่จะดุหรือเปล่า?”หมอกถาม ยกเครื่องดื่มในแก้วขึ้นดื่มอึกใหญ่ เหนือฟ้าเพิ่งสังเกตเห็นว่าในแก้วเป็นนมช็อกโกแลตเย็นๆแก้วหนึ่ง






“คือ..”






“เอาน่าๆ อย่าดุน่าเลยหมอก ไว้ฉันจะกำชับเรื่องตรวจบัตรให้เข้มกว่านี้ วันนี้วันเกิดฉันนะ ผ่อนคลายหน่อยสิ”นาวินทร์ออกโรงปกป้องเด็กชายที่นั่งอยู่ข้างๆ โอบไหล่บางอย่างสนิทสนม น่าแปลกที่ทั้งที่เพิ่งรู้จักกัน แต่เหนือฟ้ากลับไม่รู้สึกขัดเขิน หรือรู้สึกว่าถูกล่วงเกินเลย






“เอ่อ สุขสันต์วันเกิดนะครับพี่วิน” เหนือฟ้าหันไปพูดกับเจ้าของผับ




“โอ้ ขอบใจๆ เด็กดีจริงๆ”นาวินทร์หัวเราะชอบใจ






พวกเขาพูดคุยกันหลายต่อหลายเรื่องจนเขาแทบลืมเวลา เหนือฟ้าหัวเราะไปกับมุกตลกของนาวินทร์ อมยิ้มไปกับเรื่องราวของเมฆาและหมอกที่เขาเพิ่งรู้ว่าทั้งสองคบกันมาสามปีแล้ว ร่างเล็กเห็นรอยยิ้มที่หมอกมีให้กับเมฆาและแววตาที่ร่างสูงมองตอบคนรัก ความสัมพันธ์เหนียวแน่นที่ไม่อาจอธิบายด้วยคำพูดชัดเจนในบรรยากาศรอบตัวคนทั้งคู่ เขารู้สึกยินดีที่ทั้งสองหากันจนเจอ และรู้สึกอิจฉาเล็กน้อยที่ไม่เคยมีใครมองเขาด้วยแววตาแบบนั้น






“มาทำอะไรตรงนี้!”ร่างของเหนือฟ้าถูกกระชากอย่างแรงจนถลาไปซบกับอกแกร่งของคนที่พาเขามาทิ้งไว้ที่นี่





“เฮ้ย!” ร่างสูงทั้งสามลุกขึ้นทันที เหนือฟ้าที่กลัวว่าเมฆาจะกระทืบติณณ์ภพไปนอนกับพื้นเป็นเพื่อนขี้เมาคนก่อนรีบเอ่มห้ามปรามร่างสูง






“ไม่…ไม่เป็นไรครับ นี่พี่ชายผม”





“หึ พี่ชาย?” คนโดนเปลี่ยนสถานะกลางคันแยกเขี้ยว “ได้...อยากได้พี่ชายใช่มั้ย?”





ร่างเล็กถูกลากออกมาจากผับอย่างรวดเร็ว คนทั้งสามที่เิ่งรู้จักกับเขาเมื่อครู่ตั้งท่าจะเดินตามมาด้วยความเป็นห่วง แต่เหนือฟ้าส่ายหน้าพรืดอย่างอ้อนวอน หมอกมีสีหน้าเป็นกังวล แต่ก็จับร่างของเมฆาไว้ไม่ให้เดินตามออกมา





“ขึ้นมา” ติณณ์ภพดึงเด็กชายขึ้นมานั่งบนมอเตอร์ไซค์ เหนือฟ้าไม่ขัดขืน หากมีอีกสิ่งที่เขาเรียนรูู้จากการเป็นเพื่อนสนิทของน้องชายติณณ์ภพ นั่นคือเด็กหนุ่มเป็นคนโมโหร้าย อยากได้อะไรก็ต้องได้ และไม่ควรขัดขืนในเวลาที่เขากำลังเดือดจัดแบบนี้






เหนือฟ้าซุกหน้าลงกับแผ่นหลังของอีกฝ่ายเช่นเดียวกับตแนมา แต่ด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว




________________

เปิดเทอมล้าววววววว :a5: :a5: :a5:

ความอัพช้ากำลังคืบคลานเข้ามา555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ4[31/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 31-05-2017 17:56:34
 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ4[31/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 31-05-2017 18:05:55
 :serius2:  กินมาม่านานท้องจะอืดแล้ว อยากได้ของหวาน  :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ4[31/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 31-05-2017 19:30:34
อดีต ติณณ์ ร้ายกาจ เอาแต่ใจ เจ้าอารมณ์
พอไม่ได้ดั่งใจ ก็ไปทำกับสาวๆ
ทำร้ายจิตใจเหนือฟ้า
ทิ้งเหนือฟ้าเฝ้าโต๊ะคนเดียว จนถูกคนเมาลวนลาม
ดีที่โต๊ะหมอก เมฆ มาช่วย
ติณณ์กลับมา ไม่เห็นเหนือที่โต๊ะก็ไ่ม่ถาม กลับแสดงอารมณ์ใส่
เป็นเหนือฟ้าไม่ทนติณณ์แล้ว คนที่พาเราไปแต่ไม่เห็นความสำคัญของเรา
สมละที่เหนือฟ้า จะไม่สนติณณ์กลับ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ4[31/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 31-05-2017 20:42:39
พออ่านตอนเก่า แบบ เอาใหม่ฟ้าอย่ากลับไปคบมันเยไอ้พี่ติณท์อ่ะ แม่งเลว ทุเรศจริง คิดว่าฟ้าเป็นของตายมาตลอดสินะ 


แต่ฟ้ายังรักใช่มะ เอาเถอะ คบไปแล้วทำไงได้ ไอ้ติณท์ก็ดีขึ้นละนิเนอะ เฮ้อ

สงสารต้นกล้า คือไม่รู้เรื่องอะไรเลย เหมือนคนโง่ คือเพื่อนที่รักที่สุดโดนพี่ชายทำร้ายแบบเลือดเย็นมาก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ4[31/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 31-05-2017 20:56:16
 :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ4[31/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 01-06-2017 14:23:29
ความรักของคู่นี้คือมาม่าจนจบค่ะ :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ4[31/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 01-06-2017 21:56:30
 :mew5: ทำตัวแบบนี้มันก็สมควรละที่เลิกกันไป
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ4[31/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 01-06-2017 22:10:24
สงสารเหนือฟ้ามากจัง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ4[31/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 01-06-2017 22:46:11
เป็นอดีตที่เจ็บปวด,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ4[31/05/60] P.31 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 07-06-2017 09:34:28
Underlying Disease: เศษใจ




ติณณ์ภพโยนร่างของเหนือฟ้าลงบนเตียงของเด็กชาย บ้านของเหนือฟ้าทำธุรกิจอู่ซ่อมรถและคาร์แคร์ทั่วประเทศทำให้ป๊าและม๊าของเขาต้องเดินสายดูกิจการอยู่เสมอ บ้านหลังนี้ของเหนือฟ้าอยู่ข้างๆอู่ซ่อมรถซึ่งมีคนงานที่ป๊าไว้ใจอยู่ยี่สิบสี่ชั่วโมง อีกทั้งยังมีครอบครัวของกวินภพคอยดูแล ทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองไว้ใจที่จะทิ้งเขาไว้คนเดียว หารู้ไม่ว่านั่นเป็นอันตรายอย่างหนึี่งที่พวกเขาคาดไม่ถึง






เหนือฟ้ากระถดตัวหนีร่างสูงอย่างหวาดกลัว ติณณ์ภพเคยมาที่ห้องเขาหลายครั้งเนื่องจากร่างสูงอ้างว่าไม่อยากคอยหลบคนในบ้านของตน เหนือฟ้าจึงให้กุญแจสำรองกับคนอายุมากกว่า รวมถึงกุญแจห้องนอนของเขาที่ติณณ์ภพอ้อนขอเพราะไม่อยากกวนเขาหากวันไหนเขาหลับไปแล้ว





“พี่…พี่ติณณ์จะทำอะไรครับ”ร่างเล็กถามเสียงสั่นเครือ





“พี่จะทำให้ฟ้ารู้ไง ว่าฟ้าไม่ใช่น้อง....” ร่างสูงคืบคลานเข้ามาใกล้ร่างที่ถอยจนชิดหัวเตียง “แต่เป็นอะไรของพี่”





“พี่ติณณ์เมาแล้วนะครับ...”เหนือฟ้าพยายามใช้เหตุผล แต่ติณณ์ภพไม่ฟัง กดร่างเล็กลงไปนอนราบบนเตียง ริมฝีปากได้รูปซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนอย่างมัวเมา เหนือฟ้าพยายามดิ้นขัดขืน แต่นั่นยิ่งทำให้ร่างที่คร่อมอยู่เหนือร่างของเขาโมโหขึ้นเท่านั้น ติณณ์ภพกัดเข้าที่กระดูกไหปลาร้าของคนรัก ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก หยุดการขัดขืนทันทีด้วยกลัวความเจ็บปวดเมื่อครู่จะเกิดขึ้นอีกครั้ง






“หึ…รู้เรื่องเหมือนกันนี่” ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นว่าเด็กน้อยของตนเริ่มสมยอม เหนือฟ้าหลับตาลง ไม่อยากรับรู้สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง ติณณ์ภพค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของคนตรงหน้าออก ลิ้นร้อนฉกฉวยความหอมหวานจากโพรงปากเล็กอย่างเพลิดเพลิน จนกระทั่งรับรู้ถึงความรู้สึกอุ่นชื้นที่ข้างแก้ม





น้ำตา?






ร่างสูงผละออกมาจากเพื่อนสนิทของน้องชาย ใบหน้าหวานเหยเกอย่างหวาดกลัว แม้ไม่มีเสียงสะอื้นแต่หยาดน้ำสีใสก็พรั่งพรูออกมาจากดวงตาไม่หยุด ติณณ์ภพมองภาพตรงหน้าอย่างสับสน ฤทธิ์สุราที่เริ่มอ่อนลงทำให้เด็กหนุ่มเริ่มรู้สึกผิดกับการกระทำของตน






แต่ความรู้สึกผิดนั้นไม่มากพอที่จะกลบความโกรธที่ถูกเหนือฟ้าทำท่าเหมือนรังเกียจเขาขนาดนั้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังปล่อยให้คนไม่รู้จักโอบไหล่ลูบแขนโดยไม่ถือสา






“โธ่เว้ย!” ติณณ์ภพสบถ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างไม่สบอารมณ์ รู้สึกสับสนกับอารมณ์ที่ตีกันปนเปไปหมดของตัวเอง เหนือฟ้ารีบชันตัวขึ้นนั่ง ติดกระดุมเสื้อกลับอย่างรวดเร็วด้วยกลัวร่างสูงจะเปลี่ยนใจ จังหวะเดียวกันนั้นเองที่เสียงโทรศัพท์ของเด็กหนุ่มดังขึ้น ติณณ์ภพกดรับสาย เสียงหวานออดอ้อนของเด็กสาวจากปลายสายทำให้เขายิ้มออกทันที






 เขาต้องออกไปจากที่นี่ ก่อนที่เขาจะหน้ามืดทำอะไรโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม






ติณณ์อาจจะไม่ใช่คนดี






แต่เขาก็ไม่ใช่คนเลวถึงขั้นจะบังคับขืนใจใครหรอกนะ





โดยเฉพาะ...






ร่างสูงเหลือบมองคนที่ยังนั่งตัวสั่นเทาอยู่บนเตียง หากเป็นคนอื่น เขาคงบอกเลิกไปตั้งแต่สัปดาห์แรกแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขาถึงยังดึงดันที่จะคบกับเหนือฟ้าต่อทั้งที่ดูก็รู้ว่าได้ไม่คุ้มเสีย และร่างเล็กก็ไม่เคยแสดงความสนใจอะไรในตัวเขามากกว่ารอยยิ้มจริงใจที่มีทุกครั้งที่เจอกัน







รอยยิ้ม....ที่ทำให้เขาละสายตาไม่ได้สักครั้ง





“ครับแนน เดี๋ยวติณณ์ไป”






ดวงหน้าขาวเนียนหม่นลงทันทีที่ได้ยินดังนั้น เล่นเอาติณณ์ภพรู้สึกเจ็บแปลบในใจอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน เหนือฟ้ารู้พฤติกรรมของเขาอยู่แล้ว และไม่เคยบ่นว่าหรืองอแงให้เขาเหนื่อยใจ แต่ทุกครั้งที่ร่างเล็กมีสีหน้าเศร้าสลดลง เขากลับรู้สึกอยากให้อีกฝ่ายโวยวาย หึงหวงเขาซักนิด







“จะไปแล้วเหรอครับ?” ร่างเล็กถามเสียงแผ่ว






“อือ ไม่ต้องรอนะ” ติณณ์ภพคว้าเสื้อนอกของตัวเองพร้อมกุญแจรถ ทว่าก่อนที่จะได้ออกไปจากห้อง วงแขนเล็กก็โอบรัดเอวสอบไว้จากด้านหลัง ติณณ์ภพชะงัก ไม่มั่นใจว่าความรู้สึกจั๊กจี้ในอกที่เกิดขึ้นวูบหนึ่งเมื่อครู่นี้คืออะไร








“มะ…ไม่ไป...ไม่ได้เหรอครับ?”





ทั้งที่เขาควรจะรู้สึกรำคาญ แต่รอยยิ้มน้อยๆกลับผุดขึ้นบนใบหน้าโดยไม่รู้ตัว





คงจะเป็นความรู้สึกยินดี ที่ร่างเล็กเริ่มเต้นตามเกมของเขาแล้ว





ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ






ติณณ์ภพหันกลับมา สีหน้าเย็นชาทำให้เหนือฟ้าก้มหน้าอย่างตื่นกลัว





“ฟ้าก็น่าจะรู้ ว่าอะไรทำให้พี่ไป”






คนฟังเม้มปาก เงยหน้าขึ้นถามเขาอย่างน่าสงสาร เขาเห็นการต่อสู่ที่เกิดขึ้นภายในหัวของร่างเล็กผ่านทางสีหน้าของอีกฝ่าย แม้จะสงสาร แต่ก็ไม่มากพอที่จะทำให้ร่างสูงยื่นมือเค้าไปช่วย หลังจากนั้นพักหนึ่ง เหนือฟ้าจึงได้ถามเขาด้วยน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้






“ถ้า…ถ้าฟ้าให้พี่ติณณ์ได้ เหมือนที่เขาให้...พี่ติณณ์จะไม่ไปใช่มั้ยครับ”





น่ารัก...





ดวงตากลมโตภายใต้กรอบแว่นที่รื้นไปด้วยน้ำตายิ่งทำให้ติณณ์ภพอยากจะทำเรื่องที่ไม่ควรทำกับอีกฝ่ายมากมาย ร่างสูงได้แต่ข่มใจไว้ ถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรีียบ






“แล้ว....ฟ้าทำอะไรให้พี่ได้บ้างล่ะ”








คืนนั้น ติณณ์ภพไม่ได้ก้าวขาออกจากห้องของเหนือฟ้าแม้แต่ก้าวเดียว








ร่างสูงลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับร่างของเหนือฟ้าในอ้อมแขน ติณณ์ภพก้มลงแตะริมฝีปากบนหน้าผากชื้นเหงื่อแผ่วเบา แก้มเนียนใสอาบไปด้วยคราบน้ำตา เขาดูออกว่าเหนือฟ้าไม่เต็มใจ แต่ก็ยินยอมเพียงเพื่อให้เขาอยู่กับตัวเองในคืนนี้







เด็กเอ๋ยเด็กน้อย...








ตามปกติ หลังจากได้ลิ้มลองแค่ครั้งสองครั้ง ติณณ์ภพก็เบื่อแล้ว แต่มีประกายบางอย่างในดวงตาสีน้ำตาลหม่นที่ทำให้เขาแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนเมื่อคืน







อาจเป็นเพราะคนคนนี้คือเหนือฟ้า...






ผลไม้ต้องห้ามมักจะทำให้คนที่ได้กัดคำนึงต้องการมากขึ้นเป็นธรรมดา







“อือ…”เหนือฟ้าสะลึมสะสือตื่นขึ้น ร่างเล็กนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ แต่ไม่พูดอะไรออกมา ติณณ์ภพจุมพิตขมับของคนรักอย่างอ่อนโยน






“เห็นมั้ย....ไม่เห็นจะแย่อย่างที่คิดเลย”






“ครับ...” เหนือฟ้าพยักหน้าเอียงอายให้พี่ชายของเพื่อนสนิท “พี่ติณณ์ไม่กลับบ้านเหรอครับ?”







“จริงๆต้องรีบกลับแล้วล่ะ” ร่างสูงมองนาฬิกาที่หัวเตียง “แต่พี่อยากเห็นหน้าฟ้าก่อนนี่นา”





คนฟังหน้าแดงก่ำ






“ก็..ก็เห็นแล้วไงครับ รีบไปเถอะครับ เดี๋ยวคนที่บ้านตื่นมาไม่เจอจะเป็นเรื่อง”





“ครับๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละ” พูดจบยังไม่วายขโมยหอมจากแก้มเนียนใสไปฟอดใหญ่ “เจอกันนะครับ”





“ครับ” เหนือฟ้าโบกมือให้คนที่รีบคว้าข้าวของออกไปจากห้อง เมื่อได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ของร่างสูงติดเครื่อง เจ้าของบ้านจึงยอมให้ความเจ็บปวดที่อดกลั้นไว้แสดงออกมา





“อึ่ก…”






เหนือฟ้าค่อยๆเปิดผ้าห่มที่ซ่อนเรืือนร่างของเขาไว้ข้างใต้ รู้สึกถึงของเหลวสีแดงสดที่ยังคงไหลออกมาตามต้นขาและเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอนร่วมกับธารอารมณ์ ความปวดร้าวแผ่กระจายไปทั่วต้นขา ลามขึ้นมาถึงแผ่นหลัง เหนือฟ้าค่อนข้างมั่นใจว่าตนมีไข้อ่อนๆอยู่ด้วย แต่ตอนนี้ที่น่ากังวลกว่าคือเขาจะลุกลงจากเตียงได้อย่างไร







เขารู้ว่าตัวเองไม่ควรเรื่องมาก เขาไม่ใช่สาวน้อยพรมจารีย์ที่จะต้องทำเหมือนมันเป็นเรื่องใหญ่ และเขาก็ไม่ปฎิเสธว่าเขาอยากให้ครั้งแรกของเขาเป็นติณณ์ภพ






แต่เหนือฟ้าแค่อยากให้มัน...มีความหมายมากกว่านี้






“หึ…มึงจะหวังอะไรกับพี่ติณณ์วะเหนือ?” ร่างเล็กพึมพำกับตัวเองเบาๆ






เขารู้ตั้งแต่ก่อนที่จะถลำตัวเข้ามาในความสัมพันธ์นี้อยู่แล้ว ว่าติณณ์ภพเป็นคนอย่างไร






แต่อีกฝ่ายยังอยู่กับเขาตอนที่ลืมตาตื่นขึ้นมา ก็นับว่าเป็นปาฎิหาริย์ในตัวของมันเองอยู่แล้ว






ติณณ์ภพมาโรงเรียนด้วยอารมณ์ปลอดโปร่งจนเพื่อๆนหลายคนทัก ร่างสูงเพียงแต่ไหวไหล่ไม่ตอบคำถาม ว่าคนที่สามารถทำให้ผู้ชายอย่างติณณ์ภพพึงพอใจได้เป็นสาวนิรนามคนไหนกันแน่






“ติณณ์คะ ทำไมเมื่อคืนไม่ไปหาแนน” เสียงโวยวายของเด็กสาวดังขึ้นก่อนที่เขาจะเห็นเจ้าตัวเสียอีก “รึว่าโดนแรดแถวนี้ฉุดลงข้างทาง?”






อารมณ์ดีๆของร่างสูงหายไปฉับพลัน ปกติเขาเฉยๆกับคำพูดแรงๆของเด็กคนนี่้ แต่วันนี้มันกลับแสลงหูเขาจนน่าหงุดหงิด






“ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน”






“ติณณ์คะ ติณจะทำกับแนนเหมือนที่ทำกับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้นะ!”





“ทำไมจไม่ได้” ร่างสูงเลิกคิ้วถามเด็กสาวตรงหน้า “เธอรู้อยู่แล้วว่าฉันเป็นยังไง ถ้ารับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ ฉันไม่ได้พิศวาสเธอถึงขั้นต้องรั้งไว้อยู่แล้ว”







ร่างสูงเดินหนีเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นบั่นทอนสุขภาพหูและสุขภาพจิต พลันสายตาเหลือบไปเห็นระเบียงของห้องที่น้องชายของตนเรียนอยู่ แต่กลับไม่พบร่างที่มักจะออกมานั่งเป็นหมอนให้กับกวินภพ






หายไปไหนของเขา?






“ทั้งหมดสองร้อยแปดสิบบาทค่ะ อย่าลืมว่ายาต้องให้ครบโดสนะคะ” เภสัชกรสาวกำชับ เหนือฟ้าพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เดินกะเผลกออกมาจากร้านโดยใช้ประตูเป็นเครื่องพยุง ร่างเล็กตัดสินใจซื้อกับข้าวเข้าบ้านเพราะรู้ว่าตัวเองไม่มีแรงพอที่จะทำอาหาร เมื่อถึงบ้าน เด็กชายทรุดตัวลงกับพื้นแทบจะในทันที เอนตัวพิงผนังบ้าน แล้วเริ่มฝืนกินอาหารเข้าไปเพื่อให้มีอะไรตกถึงท้องก่อนที่จะทานยา






Rrrr





เหนือฟ้าล้วงโทรศัพท์ออกมารับทั้งที่แทบไม่มีแรงจะพูดคุย คนคนเดียวที่น่าจะสนใจที่เขาหายไปคงจะหนีไม่พ้นกวินภพเพื่อนสนิท ร่างเล็กจึงไม่สนใจที่จะดูชื่อที่หน้าจอ






“กล้า วันนี้กูไม่ไปเรียนนะ”






“หายใจเข้าหายใจออกก็เป็นไอ้กล้าเลยนะ” เสียงเย็นเยียบดังขึ้นจากปลายสาย เหนือฟ้าสะดุ้งกับเสียงที่ไม่คาดคิด เอ่ยถามเสียงแผ่ว?






“พี่..พี่ติณณ์?”






“ใช่ พี่เอง แปลกใจเหรอ?”






“ก็…ไม่คิดว่าพี่จะโทรมา...” ไม่คิดว่าพี่จะสนใจ






“ทำไม คนเป็นผัวจะโทรหาเมียตัวเองต้องขออนุญาตใครด้วยเหรอ?” เหนือฟ้ารู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกับคำเรียก แต่ร่างเล็กก็ไม่ได้ขัดอะไรอีกฝ่าย “แล้วนี้เป็นไงบ้าง?”






น้ำเสียงที่อยู่ปลายสายอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เหนือฟ้าอมยิ้ม ดีใจกับความใส่ใจเล็กๆน้อยๆของร่างสูง ทว่าก่อนที่เขาจะได้ตอบ เสียงหวานใสก็ดังขึ้นจากปลายสาย






“ติณณ์คะ ไปทานข้าวกันดีกว่า วางสายได้แล้วค่ะ”








เขาไม่ได้ยินว่าติณณ์ภพตอบว่าอย่างไรเพราะสายถูกตัดไปเสียก่อน เหนือฟ้าก้มมองโทรศัพท์ในมือพร้อมกับถอนหายใจ แล้วฝืนตักข้าวเข้าปากทีละคำอย่างเชื่องช้าทั้งที่เปิดเปลือกตาแทบไม่ขึ้น





อย่างน้อย...พี่ติณณ์ก็ยังเป็นห่วงเขา





แค่นั้นก็มากพอที่จะทำให้เหนือฟ้าดีใจแล้ว






ถึงจะเป็นแค่เศษเสี้ยวความรู้สึก เขาก็ยังมีความสุขที่ได้รับมัน









-----

คิดถึงติณณ์เหนือกันม้ายยยยยยย
หน่วงกันต่อไปยาวๆ :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 07-06-2017 11:26:00
จิ้มเลยค่ะ ดีใจจัง เป็นกระทู้ที่ได้จิ้มคนแรก คิดถึงเหนือฟ้ามากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 07-06-2017 13:17:41
สงสารเหนือมาก
เดินออกมาเถอะ อย่าทนเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 07-06-2017 13:48:40
 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 07-06-2017 15:51:12
          อ่านไปปลอบใจเหนือฟ้าไป
สงสารเพราะรักซินะถึงยอมพี่ติณณ์แบบนั้น
พี่ติณณ์ก็นะเหลือเกินทำไว้แต่ละอย่าง
ยังมีหน้ามาโกรธเหนืออีก
ทิ้งเหนื้อไว้เองแท้ๆ
แล้วตัวเองไปอี๊อ่อกับสาวๆเอง :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 07-06-2017 23:21:21
หน่วงมากเลย สงสารเหนือฟ้ามาก,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: MorethanMore ที่ 10-06-2017 23:15:13
อ่านแล้ว แบบฟ้า รักมันมากเลยหรอ ไอ้คนชั่ว ๆ แบบนี้อะ คือเราให้อภัยได้นะ แต่ไม่เอาอะ อ่านพาร์ตอดีตไม่เอาไม่ให้กลับไปรักกัน สงสาร งานนี้สงสารกล้าสุดละ เหมือนโดนหลอก โดนปิดบัง เหมือนช่วยพี่ชั่ว ๆ ให้ได้กับเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิต

ไม่อะ ไม่โอเค ฮือออ น้องเหนือ โอ๋ๆ  กอดนะ ไม่เป็นไรนะ เกลียดพี่ติณท์ คืออ่านตอนในเรื่องก็ ไม่ได้เข้าข้างพี่ติณท์นะแต่คิดว่า คบกันใหม่ก็ดี แต่อ่านตอนนี้ ฟ้า ไปหาคนอื่นเถอะ พี่ติณท์ ไม่โอเค ฮืออ ย้อนแย้งในตัวเองมากอะ บอกเลย ใจแบบ อื้อ คบกันก็ดีนะฟ้ารัก แต่อีกใจแบบ กลัว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 11-06-2017 10:40:24
 :o12:  :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 11-06-2017 13:37:15
โอโหหห อีพี่ติณณ์ ทำไมร้ายกะน้องฟ้าได้ขนาดนี้เนี่ย  :m31: :m31: :m31:
เอาจริงๆถ้าเราโดนกระทำแบบฟ้านี่จะไม่คิดกลับไปรักกันกับพี่ติณณ์ใหม่อีกครั้งแน่ๆ  :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ▶August5th◀ ที่ 14-06-2017 17:32:43
ขำในความป๊อดพี่กล้ามาก แต่ก็น่ารัก
มิน่าแว่นชอบ 555+ ไอ่จตงหึงขนมนี่ฮามาก ฮ่าๆ
ชอบแว่นตรงชอบกินกับประหยัดอะ น้องน่ารัก 5555

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆครับ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: N-T ที่ 14-06-2017 18:45:59
 :mew2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaavvee ที่ 16-06-2017 20:05:07
อยากดูจุดจบความเจ้าชู้ของพี่ติณสมัยก่อนจัง ดูทำกับฟ้าเหมือนเป็นของเล่นเลย มีความเอะใจนะแต่ก็ปล่อยผ่าน ฮือออออ ไอ้พี่ติณณ์!

ชอบความหน่วงแบบนี้555555555
อยากอ่านต่อเรื่อยๆ เลยย ♡
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 17-06-2017 13:17:35
เรื่องดีมาก ไม่ชอบดราม่านะแต่ก็อยากอ่านติณเหนือ  ชอบทุกคู่เลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ5[7/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 18-06-2017 08:20:51

Underlying Disease: หัวใจอาบยาพิษ
 





วันนี้วันวาเลนไทน์






หลังจากคบกันมาได้หนึ่งปี เหนือฟ้าที่ตอนนี้อยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่ไม่เคยคิดคาดหวังอะไรจากคนรัก ที่ยังคงเป็นบุคคลสาธารณะไม่เปลี่ยนแปลง แต่เมื่อวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ก็ไม่แปลก ที่เหนือฟ้าจะอดคิดไม่ได้ว่า ติณณ์ภพอาจจะคิดอยากจะอยู่กับเขาในวันแบบนี้





ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นตัวจริง แต่เหนือฟ้าแค่รู้สึกว่าคบกันมาเป็นปี แปลว่าเขาน่าจะมีค่ามากกว่าดอกไม้ริิมทางที่ร่างสูงชมเด็ดมาเล่นเสียเหลือเกินพวกนั้น





ดูท่าเขาจะสำคัญตัวผิดไปจริงๆ...





ตัวเขาในตอนนี้เริ่มสูงขึ้นจากปีก่อนๆ ประกอบกับคอนแทกเลนส์ที่เริ่มนำมาใส่สลับกับแว่นที่ใช้ประจำทำให้เหนือฟ้าเริ่มเป็นที่นิยมชมชอบในหมู่สาวๆ ถึงแม้เหนือฟ้าจะยิ้ม พูดคุยกับพวกเธอบ้างตามมารยาท แต่เขาก็ไม่คิดจะสานสัมพันธ์กับใคร






เพราะเขารู้ดี ว่าความเจ็บปวดจากการตกหลุมรักคนที่ไม่มีวันจะเป็นของตัวเองได้มันเจ็บแค่ไหน





“พี่ติณณ์ออกไปกับสาวอีกแล้ว ไม่เบื่อบ้างรึไงวะ?”กวินภพบ่นอุบอย่างหมั่นไส้กับความป๊อบปูล่าของพี่ชาย ทั้งที่ตัวเองก็กำลังนั่งสวาปามช็อกโกแลตกองเท่าภูเขาที่ได้รับมาจากบรรดาแฟนคลับ เหนือฟ้าได้แต่นั่งมอง เขาแพ้ช็อคโกแลต ตั้งแต่ตอนที่เขาเผลอกินเข้าไปตอนอนุบาลจนเกือบตาย ร่างโปร่งก็เข็ดขยาดเจ้าขนมหวานยอดฮิตของวันแห่งความรักชนิดนี้ไปเลย





“ช่างพี่เขาเถอะน่า มึงน่ะเลิกกินได้แล้ว เดี๋ยวก็อ้วกหรอก” เหนือฟ้าทักท้วงเพื่อนที่จัดการกับช็อกโกแลตไปครึ่งทางแล้ว กวินภพทำหน้าขัดใจเล็กน้อย แต่ก็ยอมทำตามที่เพื่อนรักบอกแต่โดยดีด้วยรู้ว่าหากไม่ทำตามอาจโดนเหนือฟ้าแอบเอาขนมไปทิ้งก็เป็นได้




ติ๊ง!





เหนือฟ้าขมวดคิ้วกับเสียงข้อความเข้า เด็กหนุ่มหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดูข้อความอย่างงุนงง ใครกันนะส่งมาในเวลาแบบนี้





‘หลังโรงพละ ตอนนี้’





ข้อความห้วนสั้นแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนส่งเป็นใคร





“กูไปห้องน้ำนะ”เหนือฟ้าหันไปบอกเพื่อนสนิทที่ยังคงนั่งตาละห้อยมองช็อกโกแลตกองโตตรงหน้าแล้วลุกออกไปทันที ไม่อยากให้ร่างสูงอุตส่าห์ส่งข้อความมาในวันที่มีคนมากมายจองคิวต้องรอ






เดินลัดเลาะมาหลังโรงพละได้ไม่นานก็พอจะเห็นเงาของคนที่มายืนรออยู่รางๆ เหนือฟ้ารีบก้าวยาวๆไปหาติณณ์ภพที่ยืนกอดอกมองหาเขา





“พี่ติณณ์ รอนานมั้ยครับ?” คนอายุน้อยกว่าถาม ร่างสูงส่ายหน้าแม้จะมีสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อยจากการถูกปล่อยให้รอ ติณณ์ภพยื่นกล่องขนมหน้าตาคุ้นๆให้คนรักลับๆของตน เหนือฟ้าขมวดคิ้วมองของในมือร่างสูง ไม่ยอมรับไปในทันที ทำให้คนใจร้อนอย่างติณณ์ภพหงุดหงิดยิ่งขึ้น




“จะเอาไม่เอา”



“เอาครับ!”เหนือฟ้ารีบดึงของขวัญชิ้นแรกที่ติณณ์ภพมากอดไว้แนบอก ถึงแม้หัวใจจะเจ็บแปลบเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรที่ทำให้เขาตายได้ “ขอบคุณมากนะครับพี่ติณณ์”






“กินสิ”ร่างสูงขมวดคิ้วเมื่อเห็นเหนือฟ้าไม่ยอมแกะกล่องด้วยซ้ำ





“เอ๊ะ?” เด็กหนุ่มเริ่มเหงื่อตก




“ถ้าไม่กินพี่จะได้เอาไปให้คนอื่น”ติณณ์ภพเริ่มอารมณ์เสีย จริงๆแล้วเหนือฟ้าเป็นคนเดียวในบรรดาคู่ควงของเขาที่ไม่เคยร้องขออะไรในวันแห่งความรักนี้ เขาถึงรู้สึกผิดแล้วซื้อขนมที่ขายอยู่หน้าโรงเรียนมาให้ แต่ท่าทีของเด็กหนุ่มทำให้เขารู้สึกว่าคิดผิดที่อุตส่าห์ลงทุนทำ





“กินครับ” เหนือฟ้าหน้าตาตื่น เปิดกล่องช็อกโกแลตอย่างละล้าละลัง ร่างเล็กมองขนมชิ้นน้อยที่สามารถทำให้เขาไม่สบายได้ในไม่กี่นาที ภาวนาให้ปริมาณช็อกโกแลตในนี้มีไม่มากพอที่จะเกิดอะไร





ร่างเล็กยัดช็อกโกแลตเข้าปาก ยิ้มให้ร่างสูงด้วยสีหน้ามีความสุขที่สุดที่เขาจะสามารถปั้นได้ในเวลานี้





“อร่อยมากเลยครับ”





“ดี งั้นพี่ไปละ จะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว” ร่างสูงก้มลงมองนาฬิกา





“เอ่อ...”เหนือฟ้ายั้งตัวเองไว้ทันก่อนจะได้โพล่งถามออกไป





เย็นนี้พี่ติณณ์จะมามั้ยครับ




พี่ติณณ์...จะไปไหนกับใครรึเปล่า





ทั้งที่รู้ว่าไม่มีสิทธิ์ แต่ในหัวก็อดคิดหวังไม่ได้จริงๆ





“เย็นนี้..ถ้าว่างจะแวะไป”





แววตาของร่างสูงอ่อนลงเล็กน้อยราวกับรับรู้ว่าเหนือฟ้ากำลังคิดอะไร ร่างโปร่งพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มดีใจ ท่าทีตื่นเต้นนั้นทำให้ติณณ์ภพรู้สึกเอ็นดูทุกครั้งที่เห็น เหนือฟ้ามองร่างของพี่ชายเพื่อนสนิทที่เดินจากไป รอยยิ้มที่เคลือบอยู่บนริมฝีปากค่อยๆเลือนหาย พร้อมๆกับลมหายใจที่เริ่มรู้สึกติดขัด





เขารู้ดีว่าตัวเองโง่แค่ไหน...






มือเรียวที่สั่นเทาหยิบโทรศัพท์ออกมากดหาเพื่อนสนิท ก่อนที่สติสัมปชัญญะจะดับวูบไป






“เหนือ...เป็นไงบ้างวะ”





เหนือฟ้าตื่นขึ้นมาอีกครั้งในห้องพยาบาลของโรงเรียนโดยมีเพื่อนสนิทนั่งเฝ้าไม่ห่างกาย กวิพภพมีสีหน้ากระวนกระวาย ไม่ต่างกับอาจารย์ห้องพยาบาลที่ยืนกอดอกสังเกตอาการเขาอยู่ข้างๆ






“ไม่..ไม่เป็นไร” เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงแหบแห้ง ชันตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างมึนหัว “นี่กี่โมงแล้ว?”




“สี่โมงเย็น นี่ถ้ามึงไม่ตื่นกูว่าจะพาไปตรวจต่อที่โรงพยาบาลแล้วนะรู้มั้ย?”เด็กหนุ่มผิวเข้มบอกเพื่อนสนิท หยิบกระติกน้ำที่
เสียบอยู่ข้างกระเป๋าของตนออกมารินให้เหนือฟ้าดื่มอย่างรู้งาน “แล้วทำไมถึงกินช็อกโกแลตเข้าไปแบบนั้น ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าตัวเองแพ้”






“กูนึกว่าเป็นขนมอย่างอื่น” เหนือฟ้าแก้ตัวน้ำขุ่นๆ “กล้า เห็นโทรศัพท์กูมั้ย? อุ่บ...”





จู่ๆความรู้สึกคลลื่นไส้ก็ตีขึ้นมาจากกระเพาะอย่างไม่ทันตั้งตัว เหนือฟ้ารีบคว้าถึงขยะข้างเตียงมารองก่อนที่ของเสียที่ขย้อนออกมาจะเปรอะเปื้อนเตียงของห้องพยาบาล






“เฮ้ยเหนือ ไหวมั้ย”กวินภพลูบหลังของเพื่อนรักอย่างเป็นห่วง ถึงแม้เขาจะเอาเข็มฉีดยาแก้แพ้ที่หมอให้พกไว้ให้ครูพยาบาลฉีดจนเหนือฟ้าอาการดีขึ้นแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี





“กล้า..โทรศัพท์”







ทว่าในหัวของเหนือฟ้ามีเพียงความกลัวว่าติณณ์ภพจะหัวเสียหากไม่เห็นเขาที่บ้าน ทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้รับปากว่าจะมาแน่ๆ แต่เขาก็ไม่อยากคลาดกับร่างสูง





“เหนือ อย่าเป็นแบบนี้สิวะ กูไม่อยากให้มึงตายนะเว้ย”เสียงของกวินภพสั่นเครือด้วยความกลัว ตอนนี้แม้แต่อาจารย์ประจำห้องพยาบาลก็มาช่วยหิ้วปีกเขาเพื่อนำไปส่งโรงพยาบาล แต่เหนือฟ้าสะบัดแขนของตนออกด้วยแรงอันป้อแป้จนน่าสมเพช





“กล้า เอาโทรศัพท์กูมา”






อย่างน้อยที่สุดเขาก็อยากโทรไปบอกติณณ์ภพว่าวันนี้เขาไม่ว่าง ดีกว่าหายไปโดยไม่มีคำอธิบาย






น่าขำที่หากเป็นอีกฝ่าย เขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะถามว่าพี่ติณณ์ไปไหนมา






ถ้าไม่พอใจ...ก็ไม่ต้องอยู่





นั่นคือสิ่งที่พี่ติณณ์บอกกับเขาหลังจากครั้งแรกที่เหนือฟ้ารวบรวมความกล้าถามเรื่องของคนอื่นของอีกฝ่าย






เขาไม่พอใจ...






แต่เหนือฟ้าไม่รู้จริงๆว่าทำไมตัวเองถึงไม่ไปเสียที






“เออๆนี่ๆ” กวินภพยอมแพ้ ส่งโทรศัพท์มือถือของเหนือฟ้าคืนให้กับเจ้าของ ร่างโปร่งรับมาแล้วเตรียมส่งข้อความ ก่อนจะเปลี่ยนใจเปลี่ยนกดโทรออกเบอร์ของพี่ชายเพื่อนสนิท ร่างโปร่งยกมือห้ามไม่ให้กวินภพตามมา ก่อนจะเดินถือโทรศัพท์เกาะผนังออกมาจากห้องพยาบาลอย่างทุลักทุเล





ไม่มีคนรับสาย...





เหนือฟ้าลองกดโทรออกอีกครั้ง ผลลัพธ์ที่ได้ก็ยังเป็นเช่นเดิม ในการโทรออกครั้งที่สามของเขา ปลายสายปิดเครื่องไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จังหวะนั้นเองที่ความรู้สึกบิดมวนอย่างหนักในช่องท้องกลับมาอีกครั้ง





“กล้า...”เหนือฟ้ารวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายตะโกนเรียกเพื่อนสนิท ก่อนที่สติสัมปชัญญะจะดับวูบไปอีกครั้ง




------

 :z10: :z10: :z10:
บอกแล้วว่าเราไม่มาม่า
ทีมไสยๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 18-06-2017 10:10:06
 :o12: :sad4: :hao5: :mew4: :m15: :fire:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: chuchoo ที่ 18-06-2017 16:39:06
สงสารฟ้า ฟ้าเอ๊ยอย่าแคร์มันเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 18-06-2017 18:03:13
ติณณ์ร้ายอ่ะ :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 18-06-2017 21:37:25
เดินออกมาเถอะฟ้า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 18-06-2017 23:40:14
รักแล้วต้องทนเจอกับความเจ็บปวด
ซ้ำ..ซ้ำ..และซ้ำไปเรื่อยๆ

ไม่มีวันจุดจบซินะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: omgrung ที่ 19-06-2017 03:06:42
 :mew2:  เจ็บปวดซ้ำๆ
ตอนเก่าๆของเหนือฟ้ากับติณ อยู่หน้าไหนบ้างอ่ะ จะกลับไปอ่าน ใครผ่านมารู้แล้วช่วยบอกที
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: MorethanMore ที่ 19-06-2017 05:30:31
ฮืออ เกลียดพี่ติณท์วะ ถึงปัจจุบันนางจะดีขึ้น แต่เราก็เกลียดอยู่ดี
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 19-06-2017 19:16:41
รักไป ช้ำไป เสียใจจนชิน กล้ำกลืน ฝืนกิน น้ำตาหยู่อย่างนี้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดน้อยแฟนแมวโหด ที่ 20-06-2017 21:54:10
มีรวมเล่มไหมคะ อยากซื้อเก็บไว้ ชอบมาก :กอด1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Amploveakame ที่ 20-06-2017 23:33:18
สนุกมากเลยมีหลายคู่มากแต่ละคู่นี้มีแต่ความหลังที่ไม่ดีคู้เหนือฟ้านี้เจ็บสุดเลย จบแล้วๆๆๆจริงๆๆหรอยังไม่อยากให้จบเลย
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 20-06-2017 23:49:35
แบ๊คกราวน์แต่หนหลังของพี่ติดกับฟ้าทำให้เข้าใจฟ้าขึ้นเยอะ.

ทำให้ปัจจุบันฟ้าต้องแข็งแกร่ง และให้บททดสอบกับพี่ติณซะก่อน

 :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:

.....

..
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 21-06-2017 18:42:06
ยิ่งรักยิ่งเจ็บ เฮ้อ อดีตเจ็บปวดมาก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 21-06-2017 23:53:05
 :pig4:
ชอบทุกคู่เลยยยยย สนุกๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: janeyuya ที่ 22-06-2017 07:41:29
พี่ติณณ์นี่โง่จริง น้องเหนือก็โง๊โง่
ต่างคนต่างโง่ เฮ้อออออออออออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 22-06-2017 08:09:10
ทีมไสยๆ  o22 o22 o22
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: AngPao1932 ที่ 22-06-2017 15:51:52
ส่งจุดจบอิพี่ติณมาเดี๋ยวนี้น๊าาาาาาาาาาาาาาา บอกเลยเค้าไม่ต้องการให้เหนือฟ้ากลับไปไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม สึกนึกได้เมื่อสาย อยากเห็นเห็นแต่จับต้องไม่ได้ ทรมาน แอบรักฟ้าไป ตลอดกาล :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: numniimnum ที่ 23-06-2017 22:16:56
โอ้โห้ววววววว วว บอกได้คำเดียวว่าสุดยอดค่าาาา !!!
อ่านรวดเดียวสองวันจบจริงๆ นี่เป็นเรื่องที่ 3 ที่ตามอ่าน
สนุกทุกเรื่องจริงๆ ค่ะ ชอบการเขียนของไรเตอร์
เนื้อหาของเรื่อง ปมของแต่ละคน
ชอบที่แต่ละคนมีบทบาทเท่าๆ กัน
ถึงตัวเอกของเรื่องจะเด่นไปนิด (อันนี้ก็แน่นอน)
แต่ของคนอื่นก็ไม่ใช่ว่าน้อย
ต้นกล้าดูจะติ๊งต๊องหน่อยๆ น้องแว่นก็สุดแสนจะอึน
พี่ตินกับเหนือฟ้านี่ก็มาดราม่าอ่านแล้วหน่วงตลอดศก
ถึงตอนจบจะเอนดิ้งก็ตามมาเจอตอนพิเศษย้อนอดีคอีก
กระซิกๆ ปวดใจแทน เราคิดว่าอิคุณพี่ตินมันชอบฟ้าอยู่แล้วลึกๆ
แต่ไม่รู้ตัว สังเกตจากการหึงกับน้องชายตัวเอง สงสารก็แต่น้องฟ้า
รออ่านตอนพิเศษต่อไปค่ะ
แทนไทกับพี่น้ำอุ่นคู่นี้ก็น่ารักไปอี๊ก เคะราชินีมาก อ่อยเมะไปสิ
เมะก็ทำซึนไม่รู้เรื่อง แต่พอถึงฉากอย่างว่าก็ไม่ออมแรงเลย ฮ่าๆ (ชอบ)
เป็นเรื่องที่ตัวละครเยอะ แต่เราจำได้เกือบหมด
ไม่เหมือนบางเรื่องที่เยอะ แต่ไร้สาระมาก จำไม่ได้เลย
แล้วจากการที่เราอ่านาสองเรื่องมาก่อน
ยิ่งทำให้เรารู้สนุกเพราะเหตุการณ์แต่ละเหตุการณ์
มันเกี่ยวเนื่องกัน แต่เราไม่ค่อยชอบแนวโชตะของคุณเชากับมีนเท่าไร
อันนี้ก็แล้วแต่คนอะนะ แต่เหมือนเดิมค่ะ
ชอบที่สุตอนนี้คงเป็นเรื่องของคุณพี่มธุวันกับพี่เมฆนั่นเอง
มาอัพต่อเร็วๆ นะค่ะ รออ่าน เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เม้นซะยาว เพราะชอบ เลยกะเม้นทีเดียวให้คุ้ม
อีกนิด.. อยากอ่านเรื่องของคุณมาเฟียจัง
ยังไงช่วยพิจารณาให้ด้วยนะค่า
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 23-06-2017 23:26:12
โหดร้ายสุดๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 25-06-2017 07:25:21
เป็นอดีตที่เจ็บปวดมากเลยค่ะ เหนือฟ้ายอมเพราะรักนะ
แต่ติณณ์ร้ายกับน้องมากเลย เหมือนจะรัก แต่ก็เหมือนเป็นของเล่น

น่าสงสารเหนือฟ้า ต้องทนกับความรู้สึกแบบนี้มานานขนาดไหนนะ

ติณณ์จะเริ่มใหม่ ให้มันดีกว่าเดิมเยอะ ๆ เลยนะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: sukiraw ที่ 26-06-2017 12:52:22
อ่านแล้วชอบคู่แทนไทยกับพี่น้ำอุ่นที่สุดเลย ชอบความรู้สึกแบบนั้น  :-[
คู่อื่นๆก็ชอบ น่ารักทุกคู่เลย แต่ความมาม่าของเหนือฟ้ากับพี่ติณณ์นี่ ทำเอาน้ำตาตกฮืออออ แต่ก็ดีใจที่กลับมาคืนดีกันแล้วนะ  :กอด1:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะค๊าาาา เป็นกำลังใจให้คนเขียน จะไปติดตามอ่านเรื่องอื่นๆต่อแน่นอนค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 26-06-2017 21:28:31
ขอตอนต่ออดีตติณห์เหนือด้วยค่า อย่าเทเราาาา คืออยากรู้เรื่องของคู่นี้มากอะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 28-06-2017 06:35:46
รอ ฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด   :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: daisyskies ที่ 30-06-2017 13:45:59
ตามอ่านตาแฉะมาสองวันค่ะ ฟินในหัวใจเหลือเกิลลลล
ติณณ์เหนือนี่หนักหนามากจริงๆ หมายถึงสิ่งที่อิพี่ติณณ์ทำกับน้องเหนือนะคะ
ตอนนี้กลายเป็นว่าอยากให้อิพี่ติณณ์หึงน้องเหนือทุรนทุรายก่อนจะเริ่มใหม่ น้องเหนืออย่าไปใจอ่อนกับมันนะลูกกกกก กรี๊ดดดดดด
จริงในเรื่องเราชอบต้นกล้ามากค่ะ ชอบตรงที่คนเขียนให้เป็นคนไม่มีความมั่นใจ เพราะต้องอยู่ในเงาของพี่ชายตลอดมา
แต่ต้นกล้าก็ยังเป็นคนที่มีจิตใจดีๆ มีความน่ารักแบบลูกชายคนเล็ก ชอบมากๆกับความง๊องแง๊งของนาง
น้องแว่นก็น่ารักมากกกก ชอบความเขินนะอายนะแต่ทำหน้าโป๊กเกอร์เฟส555555555
ขอบคุณนะคะ เรื่องนี้ดีต่อใจมากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 50%[18/06/60] P.32 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 01-07-2017 10:01:56




ติณณ์ภพไม่ได้มาหาเขาในวันนั้น เหนือฟ้ารู้จากวงซุบซิบของเพื่อนในห้องว่าร่างสูงพาเพื่อนคนหนึ่งในห้องเขาไปดินเนอร์ ก่อนจะเข้าโรงแรมไปกับรุ่นพี่อีกคนหนึ่งที่เขาไม่รู้จัก




เหนือฟ้ารู้สึกว่าเขาไม่ควรจะเจ็บแล้ว






ร่างสูงกรีดแผลที่ยังไม่หายดีของเขาซ้ำแล้วซ้ำซ้ำเล่าจนเขาไม่คิดว่ามันจะสามารถลึกกว่านี้ได้อีกแล้ว





แต่เขาก็ยังเจ็บ





ถึงอย่างนั้น ในช่วงเวลาของความขมขื่น ก็ยังมีช่วงเวลาดีๆ ที่ทำให้เหนือฟ้าสามารถลืมสิ่งที่ร่างสูงทำให้เขาเจ็บได้ชั่วคราวอย่างในตอนนี้





“อยากไปไหน?” ร่างสูงสวมหมวกกันน็อคให้คนตัวเล็กกว่า ติณณ์ภพก้มลงรัดสายหมวกกันน็อคให้พอดีกับศีรษะของคนรัก ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มมีสีหน้าขัดเขินกับความเอาใจใส่ของเขา




“แล้ว...พี่ติณณ์อยากไปไหนครับ?” เด็กหนุ่มถามตามความเคยชิน



“พี่ถามฟ้าอยู่นะ ไม่ใช่ให้ฟ้ามาย้อนพี่” ติณณ์ภพกอดอก เมื่อเห็นว่าร่างสูงเริ่มไม่พอใจ เหนือฟ้าจึงรีบคิดหาสถานที่ที่ตนอยากไปทันที











“มาเดินห้างเนี่ยนะ?”




ติณณ์ภพบ่น ทั้งที่เขาปล่อยให้อีกฝ่ายเลือกตามใจชอบว่าอยากไปไหน เหนือฟ้ากลับเลือกที่จะให้เขาพามาห้างสรรพสินค้าใกล้บ้านเสียอย่างนั้น เขาคิดว่าเหนือฟ้าจะมีอะไรน่าสนใจว่ากว่าพวกผู้หญิงน่ารำคาญที่ชอบลากเขาไปซื้อข้าวของให้




“เอ่อ...เรากลับกันก็ได้นะครับ” เหนือฟ้ารีบพูดอย่างเกรงใจ เขาพอจะรู้ว่าติณณ์ภพไม่ใช่คนที่ชอบมาเดินห้างเท่าไหร่ แต่ในตอนนั้นเขากลับลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเสียอย่างนั้น




“เอาเถอะๆ อยากได้อะไรล่ะ เดี๋ยวจะซื้อให้”ติณณ์ภพตัดบทอย่างหงุดหงิด หยิบบัตรเครดิตที่บิดาทำให้เป็นบัตรเสริมออกมา



“เอ๊ะ? เปล่าครับ ไม่ใช่อย่างนั้น” เหนือฟ้ารีบส่ายหน้า “ผมแค่...อยากมาเดินดูของ”



“ตามใจ” ติณณ์ภพเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ จริงๆที่เขาพาอีกฝ่ายมาวันนี้แค่เพราะรู้สึกผิดหน่อยๆที่ทิ้งเหนือฟ้าไว้คนเดียวในวันวาเลนไทน์ แต่ดูเหมือนเหนือฟ้าจะไม่ได้โกรธเขาเท่าไหร่ สังเกตได้จากการที่ร่างโปร่งไม่ได้โวยวายใส่เขาเหมือนคู่ควงคนอื่นๆ




ไม่สิ...ต้องบอกว่าเหนือฟ้าไม่เคยโวยวาย หึงหวง หรือออดอ้อนให้เขาอยู่กับตัวเองเลยสักครั้ง




ไม่รู้ทำไม นั่นกลับทำให้ติณณ์ภพรู้สึกหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ



พวกเขาเดินไปตามร้านต่างๆด้วยความเงียบ เหนือฟ้าพยายามนึกหาหัวข้อสนทนาที่จะสามารถทำให้ติณณ์ภพอารมณืดีขึ้นได้แต่ก็ไม่พบ สุดท้าย เขาจึงยอมแพ้แล้วสนใจกับร้านต่างๆแทน




“อ๊ะ…”




สายตาของร่างโปร่งสะดุดเข้ากับสร้อยข้อมือสีเงินที่วางโชว์อยู่หน้าร้านขายเครื่องประดับ เหนือฟ้าชอบเครื่องประดับ ไม่ใช่เครื่องประดับเครื่องเพชรหรูหราราคาแพง แต่เป็นสร้อยข้อมือเรียบๆ ต่างหูผู้ชาย หรือแม้แต่นาฬิกาข้อมือ เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นเวลาที่ได้เดินดูของพวกนี้




ถึงแม้ราคาของพวกมันจะทำให้เขารู้สึกเครียดขึ้นมาอีกรอบก็ตาม



ติณณ์ภพขมวดคิ้วเมื่อเห็นเหนือฟ้าจ้องสร้อยข้อมือเส้นนั้นไม่วางตา แต่ก่อนจะได้ถามร่างโปร่งก็ผละออกมาจากหน้าตู้กระจกนั้นเสียแล้ว ร่างสูงหันกลับไปมองสร้อยข้อมือที่ค่อนข้างมีราคา แต่ก็ไม่ได้แพงไปกว่ากระเป๋าถือที่เด็กสาวทั้งหลายรบเร้าให้เขาซื้อให้เลย แต่เมื่อเหนือฟ้าไม่ได้ขอ เขาจึงไม่ได้เสนอตัวจะซื้อให้




“ไปหาอะไรกินกันมั้ย?”



ติณณ์ภพยังคงพยายามที่จะไถ่โทษถึงแม้ความรำคาญจะเริ่มเอาชนะความรู้สึกผิดมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เหนือฟ้าที่ยังคงเพลียจากคืนก่อนที่ติณณ์ภพมาค้างที่บ้าน ประกอบกับความเกรงใจไม่อยากให้คนรักต้องเสียเงินส่ายหน้า




“ไม่เป็นไรครับ ผมยังไม่หิว”




“ตามใจ” ร่างสูงชักเสียงห้วน หยิบธนบัตรสีเทาสองสามใบออกมาจากกระเป๋าเงินส่งให้เหนือฟ้า “อยากได้อะไรก็ซื้อ หาทางกลับเองได้ใช่มั้ย”




“เอ๊ะ..อ๊ะ...พี่....” เด็กหนุ่มเดินจากไปก่อนที่เขาจะได้รั้งไว้ ถึงแม้นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถูกทิ้งไว้ตอนที่มาเที่ยวด้วยกัน แต่มันก็เจ็บไม่ต่างกันกับครั้งไหนๆ




เจ็บ...แต่ก็ชินแล้วล่ะ




เหนือฟ้าถอนหายใจ ก่อนจะเก็บธนบัตรพวกนั้นใส่กระเป๋ากางเกง แล้วเดินตามหาแท็กซี่เพื่อกลับบ้าน





ติณณ์ภพบอกตัวเองว่าเขาไม่ผิด



เหนือฟ้ามักจะทำตัวน่ารำคาญแบบนี้เสมอ พยายามทำตัวเงียบๆ ไม่เคยโวยวาย ไม่เคยก้าวก่ายเรื่องของเขา แต่ดวงตาสีน้ำตาลหม่นมักจะฉายแววตัดพ้ออยู่ตลอดเวลาที่เห็นเขาอยู่กับใคร ทำเหมือนเขาเป็นฝ่ายผิดทั้งที่ตัวเองก็ไม่เคยห้ามอะไร
เหนือฟ้าคิดว่าเขาไม่เห็น แต่ติณณ์ภพสังเกตเห็นทุกครั้งที่อีกฝ่ายทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เวลาที่เขาหันหลังเดินออกมา
และแววตาแบบนั้นของอีกฝ่ายมักจะทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเลวเสมอ




ถ้าอยู่กับเขาแล้วมันฝืนใจนัก...แล้วจะอยู่ทำไม?



เขาไม่ได้ล่ามโซ่ไว้เสียหน่อย



ที่เขายังคงคบกับเหนือฟ้าอยู่ ก็แค่เพราะพึงพอใจกับสิ่งที่เด็กหนุ่มหยิบยื่นให้เขาบนเตีียงเท่านั้น




ใช่...ติณณ์ภพหลงใหลท่าทีเขินอายราวกับทุกทุกครั้งเป็นครั้งแรก เสียงครางหวานหู และดวงตาของอีกฝ่ายที่มองเขาเหมือนเขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกก็เท่านั้น



เท่านั้นจริงๆ



และที่เขาถ่อสังขารนั่งแท็กซี่มาถึงหน้าบ้านของเหนือฟ้าตอนค่ำมืดโดยที่ทิ้งมอเตอร์ไว้บ้านเพื่อนหลังจากรู้สึกมึนๆได้ที่จาก
เครื่องดื่มมึนเมาที่ไปกินกับเพื่อนก่อนหน้านี้เป็นเพราะเขาอยากได้เรือนร่างขาวเนียนนั้น ไม่ใช่สติสัมปชัญญะที่ลดลงทำให้เขาอยากจะกลับมาขอโทษอีกฝ่าย




ไม่ใช่ซักนิด



ร่างสูงเปิดประตูเดินเข้าไปในตัวบ้านราวกับเป็นที่ของตัวเอง ติณณ์ภพขมวดคิ้วเมื่อสังเกตเห็นรองเท้านักเรียนชายไซส์ใหญ่กว่าของเหนือฟ้ามากวางอยู่ ร่างสูงขยับหลบเข้าไปในห้องน้ำเมื่อได้ยินเสียงคนคุยกันเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ



“เหนือ มึงโอเคใช่มั้ย ตาบวมหมดแล้ว”



เสียงของน้องชายของเขาดังขึ้น ติณณ์ภพกำหมัดแน่น เขาน่าจะรู้ว่าใครที่สามารถเข้าออกบ้านนี้ไปอย่างอิสระเสียยิ่งกว่าเขา ถึงแม้เจ้าตัวจะชอบให้เหนือฟ้าไปหาที่บ้านมากกว่า




“เออ ก็บอกว่าภูมิแพ้ไง กินยาเดียวก็หาย” เสียงอู้อี้ของเหนือฟ้าตอบเพื่อนรัก ติณณ์ภพขมวดคิ้ว ตอนที่แยกกันเหยือฟ้าก็ยังดูดีๆอยู่นี่



เด็กหนุ่มแง้มประตูออกดู ร่างทั้งสองยืนคุยกันอย่างสนิทสนม ความใกล้ชิดของคนทั้งคู่ที่มักจะทำให้เขาไม่สบอารมณ์อยู่เสมอในวันนี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกอยากกระทืบน้องชายมากขึ้นหลายเท่า กวินภพก้มลงเอาหน้าผากแตะกับหน้าผากของเพื่อนรัก เมื่อผละออกมาเขาถึงได้เห็นใบหน้าขาวที่ดวงตาบวมแดงและจมูกแดงเป็นปื้นราวกับผ่านการร้องไห้มาเป็นเวลานาน




“ตัวไม่ร้อน งั้นรีบกินยานอนนะ”



“อือ กลับดีๆนะ”




เหนือฟ้าโบกมือลาเพื่อนรัก แล้วคล้องกุญแจล็อคประตูบ้านเพื่อเตรียมขึ้นไปอาบน้ำนอน เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกกระชากไปด้านหลังอย่างรุนแรง



“มานี่”



“พี่ติณณ์...” เหนือฟ้าเบิกตากว้าง แต่ก็ยอมให้ร่างสูงลากเขาไปที่ห้องนอนแต่โดยดีด้วยรู้ว่าสู้แรงไม่ไหว ร่างบอบบางถูกโยนลงบนเตียงอย่างไม่เบานัก ก่อนจะถูกร่างของติณณ์ภพคร่อมไว้ไม่ให้หนี




“ถ้าอยากมากทำไมไม่เรียก” ติณณ์ภพคำรามเสียงต่ำ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้อารมณ์ของเขาอยู่เหนือเหตุผลยิ่งกว่าทุกครั้ง เหนือฟ้าที่เห็นว่าติณณ์ภพดูไม่ปกติพยายามดันร่างของอีกฝ่ายออกแต่ไม่เป็นผล เด็กหนุ่มก้มลงซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นกลิ่นสบู่บ่งบอกว่าเพิ่งอาบน้ำมาใหม่ ริมฝีปากได้รูปขบลงบนผิวกายบอบบางอย่างไม่ออมแรง ดูดดึงรอยแดงที่ผิวจนขึ้นสีเข้มกว่าเดิม



“อ๊ะ..พี่ติณณ์...”เหนือฟ้าพยายามเบือนหน้าหนีขยับออกห่างจากคนรักแต่ไม่เป็นผล มีแต่จะยิ่งทำให้ติณณ์ภพไม่สบอารมณ์มากไปกว่าเดิม ร่างสูงกระชากกระดุมเสื้อนอนของร่างที่อยู่ข้างใต้จนขาดวิ่น ดวงตาคมไล่ตามผิวกายเนียนเรียบอย่างโหยหา ก่อนจะก้มลงฝากรอยแสดงความเป็นเจ้าของของเล่นชิ้นโปรดชิ้นนี้




“ฟ้า…”ริมฝีปากที่แนบชิดแผ่นอกแผ่นราบที่สะท้อนขึ้นลงขยับพรมจุมพิตอย่างหลงใหล “...ของพี่”




“พะ...พี่ติณณ์...เมามากแล้วนะครับ” เหนือฟ้าพยายามให้เหตุผลด้วยเสียงอันสั่นเทาจากอารมณ์ที่เริ่มสูงขึ้น แต่นั่นกลับทำให้ร่างสูงหงุดหงิดขึ้นมา ติณณ์ภพบีบคางเรียวให้มองตรงมาที่เขา จ้องตรงมาที่ดวงตาสีน้ำตาหม่น




“เก็บปากไว้ครางเสียงหวานๆให้พี่ฟังดีกว่า อย่าทำให้พี่หงุดหงิด”




เหนือฟ้าหุบปากฉับอย่างว่าง่าย เด็กหนุ่มเบือนหน้าหนีสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีความสุขกับการได้เป็นหนึ่งเดียวกับคนที่เขารัก....แต่บางครั้งเขาก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนที่ระบายความใคร่ มากกว่าเป็นคนที่ติณณ์ภพรู้สึกดีด้วยมากพอที่จะทำอะไรแบบนี้ และนั่นทำให้เหนือฟ้ารู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ายิ่งกว่าคู่นอนคนไหนๆที่ผ่านมาของร่างสูง




แต่อย่างน้อย...เขาก็เป็นคนไร้ค่าที่อยู่ในสายตาของพี่ติณณ์



“ฮะ….”




เสียงหวานดังลอดออกมาจากริมฝีปากเรียวเมื่อรับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่แทรกเข้ามาในร่างกายโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า เหนือฟ้ายกมือขึ้นกัดด้วยความเจ็บปวด แต่นั่นยังไม่สามารถทุเลาอาการที่เกิดขึ้นได้ ในม่านหมอกแห่งความเจ็บปวดนั้น สิ่งเดียวที่เหนือฟ้าคิดได้ คือความกังวลว่าร่างสูงจะเจ็บเหมือนที่เขากำลังรู้สึกหรือไม่




“พี่ติณณ์...ฮึก...ออกไปก่อนได้มั้ยครับ...”เสียงสะอื้นหลุดลอดออกมาจากริมฝีปากโดยไม่ได้ตั้งใจ เหนือฟ้าพยายามผ่อนคลายตัวเองเพื่อไม่ให้ทำร้ายร่างที่ยังคงไม่สนใจฟังคำขอของเขา แต่ความเจ็บปวดยิ่งทำให้ร่างของเขาเกร็งมากยิ่งขึ้น เด็กหนุ่มผวาเฮือกกอดร่างของคนรักไว้แน่นเมื่อความเจ็บปวดนั้นค่อยๆถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกอื่นทีละน้อย




“ฟ้าเป็นของพี่..”เสียงทุ้มยังคงกระซิบซ้ำไปซ้ำมา ราวกับจะสลักย้ำคำพูดนั้นเข้าไปในหัวใจของเหนือฟ้าในทุกการขยับร่าง



“ของพี่คนเดียว...”




เด็กหนุ่มซุกหน้าลงกับไหล่กว้าง ปล่อยให้ร่างสูงควบคุมจังหวะรักที่หนักหน่วงเสียจนเขาแทบหายใจไม่ทัน




“ครับ...”เหนือฟ้าตอบรับอย่างว่าง่าย ขยับตามจังหวะที่ร่างสูงเป็นคนกำกับอย่างไม่ประสีประสา “อ๊ะ...พะ..พี่ติณณ์..อ๊ะ...อะ...”




“ฟ้า…”



เสียงพึมพำครั้งสุดท้ายพร้อมกับความรู้สึกอุ่นวาบในช่องท้อง ติณณ์ภพฟุบลงนอนกอดร่างโปร่ง เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็วเพราะฤทธิ์เหล้าในร่างกาย




เหนือฟ้าหลับตาลง รอให้ความเจ็บปวดค่อยๆลดลงก่อนจะชันตัวลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ นิ่วหน้าด้วยความเจ็บร้าวที่สะโพก
ร่างโปร่งลากสังขารของตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะทรุดตัวลงบนพื้นที่เย็นเฉียบ แล้วกอดเข่าของตัวเองพร้อมกับปล่อยให้น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลออกมา





เหนือฟ้าลืมตาตื่นขึ้นพร้อมความเจ็บปวดที่ทุเลาลงไปมากแล้ว ร่างโปร่งชันตัวลุกขึ้นจากที่นอน ก่อนจะพบว่าสะโพกของตนถูกรองไว้ด้วยหมอนอีกใบที่ควรจะเป็นหมอนของติณณ์ภพ ทำให้เขาไม่เจ็บสะโพกเท่าที่ควร




“ตื่นแล้วเหรอ?”ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถาดที่ใส่ถ้วยร้อนๆควันฉุย ติณณ์ภพวางมันลงบนโต๊ะข้างเตียง เหนือฟ้าถึงได้เห็นว่าสิ่งที่อยู่ในหม้อคือต้มเลือดหมูหน้าตาน่าทาน



“พี่ติณณ์...” ร่างโปร่งไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ เขาไม่มั่นใจว่าร่างสูงในตอนนี้อยู่ในอารมณ์แบบไหน



“กินข้าวซะ จะได้กินยา” ติณณ์ภพนั่งลงข้างเขา เหนือฟ้ากระถดตัวหนีเล็กน้อยตามสัญชาตญาณก่อนจะยั้งตัวเองไว้ได้ทัน โชคดีที่ดูเหมือนติณณ์ภพจะไม่ได้สังเกต ร่างสูงยกถาดมาวางไว้ที่ตักของตนแล้วตักหมูสับปั้นก้อนขึ้นมาเป่าจนหายร้อน ก่อนจะยื่นช้อนมาจ่อที่ริมฝีปากของคนที่ยังหมดแรงจากเมื่อคืน




เหนือฟ้าอ้าปากรับ เคี้ยวเนื้อหมูในปากอย่างเชื่องช้า ร่างโปร่งรีบเคี้ยวให้เร็วขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงหันมามองเขา เขาลืมไปได้ไงว่าติณณ์ภพไม่ชอบคนชักช้า




“ค่อยๆกินก็ได้ พี่ไม่ไปไหนหรอก” ผิดคาด เสียงอ่อนโยนของร่างสูงทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในห้วงความฝันที่เขาไม่อยากตื่นขึ้นมา




เหนือฟ้าอ้าปากรับเนื้อหมูอีกคำอย่างขัดเขิน เคี้ยวตุ้ยๆตามประสาเด็กดีไม่เรื่องมาก เด็กหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อแก้มป่องๆจากอาหารถูกขโมยหอมไปฟอดใหญ่



“ทำตัวน่ารักกับเขาก็เป็นนี่”ร่างสูงกระซิบยิ้มๆ เหนือฟ้าที่ไม่เคยชินกับความใจดีแบบนี้อายม้วน ไม่ใช่ว่าติณณ์ภพไม่เคยใจดีกับเขา แต่มันหายากเสียยังกว่าสุริยุปราคาจนเหนือฟ้าไม่ชินเสียที




“ขอบคุณครับ”ร่างโปร่งพึมพำ ได้รับรางวัลเป็นอ้อมกอดอุ่นจากคนรับที่แทบจะอุ้มเขามานั่งตัก




“กินยาแล้วนอนพักซะ วันนี้พี่จะดูแลฟ้าเอง” ติณณ์ภพจุมพิตที่ขมับของเด็กหนุ่มเบาๆก่อนจะส่งแก้วเล็กๆที่ใส่ยาไว้ให้                                                                                                                                                                                                                                                                                   
เหนือรับมาโยนเข้าปาก แล้วรับแก้วน้ำที่ร่างสูงหยิบให้มาดื่มอย่างกระหาย ติณณ์ภพโอบเอวของเหนือฟ้าไว้พร้อมกับวางคางลงบนไหล่บาง ด้วยขนาดตัวที่ต่างกันพอสมควรทำให้เหนือฟ้ารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะจมหายเข้าไปในอ้อมกอดนั้น




Rrrrrr





แล้วเสียงที่เหนือฟ้าเกลียดที่สุดก็ดังขึ้น ติณณ์ภพเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มือถือของตน ตั้งใจว่าจะกดตัดสาย แต่เมื่อเป็นชื่อบนหน้าจอ ร่างสูงจึงกดรับอย่างไม่มีทางเลือก




“ตาล มีอะไรรึเปล่า”




เหนือฟ้าหลับตาลง และแล้วความฝันของเขาก็สิ้นสุดลงเพียงเท่านี้ ร่างโปร่งขยับตัวออกห่างจากติณณ์ภพ ร่างสูงทำท่าเหมือนจะรั้งเขาไว้ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียง




“อือ จะไปเดี๋ยวนี้”




ร่างสูงหยิบกระเป๋าเงินจากโต๊ะทั้งที่ยังไม่วางสาย หันมามองเหนือฟ้าราวกับจะขออนุญาต แต่เขารู้ดีว่าติณณ์ภพไม่ได้ให้ความสำคัญกับความคิดเห็นของเขาขนาดนั้น




‘เจอกันนะครับ’



เหนือฟ้าขยับริมฝีปากโดยไม่ออกเสียง พร้อมกับรอยยิ้มที่ฝืนทนเต็มที ติณณ์ภพขยับยิ้มเล็กน้อยอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป




เหนือฟ้าทิ้งตัวลงบนเตียง เหม่อมองเพดานห้องของตนพลางนึกสงสัยว่าสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่นี้ มันคุ้มค่ากับความเจ็บปวดจริงๆหรือ








“ขอโทษนะที่เรียกติณณ์ออกมาเช้าขนาดนี้”




น้ำตาล เพื่อนร่วมห้องที่สนิทกับเขาพอสมควรมาตั้งแต่สมัยเด็กๆกล่าวขอโทษขอโพยอย่างเกรงใจ รถมอเตอร์ไซค์ของเด็กสาวถูกรถยนต์ขับมาชน โชคดีที่มีแค่แผลถลอกเล็กน้อยและต้องรอประกัน แต่ทางตรงนั้นเป็นทางเปลี่ยว และคนที่ขับรถมาก็เป็นชายร่างใหญ่สามสี่คนซึ่งทำให้แม้แต่เด็กที่ไม่ค่อยกลัวอะไรง่ายๆอย่างน้ำตาลยังต้องขอกำลังเสริมเพราะทั้งพ่อและแม่ไปประชุมที่ต่างประเทศ ติณณ์ภพถือสายคุยกับเพื่อนตลอดทางที่ขึ้นแท็กซี่มาจากบ้านของเหนือฟ้าด้วยกลัวว่าเด็กสาวจะถูกทำอะไร ตอนนี้ร่างสูงจึงมานั่งรอประกันกับเพื่อนอยู่ข้างถนน




“ไม่เป็นไร ดีแล้ว อยู่คนเดียวอันตราย” ติณณ์ภพตอบอย่างไม่ใส่ใจ




“นี่เราคงไม่ได้กวนเวลาติณณ์กับบรรดาเด็กในสต็อกใช่มั้ยเนี่ย” น้ำตาลแซวเสียงกลั้วหัวเราะ แต่ติณณ์ภพดันพยักหน้าเสียอย่างนั้น




“อือ กวน”



เด็กสาวขำค้าง ปกติติณณ์ภพมักจะยกเพื่อนและครอบครัวไว้เหนือบรรดาของเล่นทั้งหลาย เธอจึงแปลกใจเล็กน้อยที่ร่างสูงก้มเช็คโทรศัพท์อยู่ตลอดเวลาราวกับกังวลเรื่องใครอยู่ตลอด





ติณณ์ภพยังคงห่วงเหนือฟ้า เมื่อคืนหลังจากที่เขาสร่างเมา ความทรงงจำทั้งหมดที่ตนยัดเยียดความเป็นเจ้าของให้ร่างโปร่งกลับมาอีกครั้ง คราวนี้มาพร้อมกับความรู้สึกขยะแขยงตัวเอง และความรู้สึกผิดต่อเหนือฟ้าอย่างเต็มหัวใจ





ทั้งที่วันนี้อยากจะอยู่ดูแลฟ้าแท้ๆ





“เราว่า...พักนี้ติณณ์ดูแปลกไปนะ”เด็กสาวเอ่ยขึ้น เรียกความสนใจจากร่างสูง




“หือ?”




“ไม่รู้สิ เราว่าหมู่นี้ติณณ์ทำตัว...เป็นผู้เป็นคนขึ้นมั้ง?”น้ำตาลหัวเราะตามประสาคนอารมณ์ดี “ติณณ์ไม่สังเกตเหรอว่าตัวเอง
ไปเที่ยวกับผู้หญิงน้อยลงมาก จริงๆเรารู้สึนะว่าบางครั้งที่ติณณ์ไป เพราะหงุดหงิดหรืออยากประชดใครมากกว่า”




“คิดมาก”ติณณ์ภพตอบปัด ทั้งที่สมองเริ่มคิดตามคำพูดของอีกฝ่าย




“เอ้าๆ คิดมากก็คิดมาก”เด็กสาวยิ้มขำ “แต่โทรศัพท์น่ะ จ้องมันไปมันก็ไม่โทรหาคนที่อยากโทรให้เราหรอกนะ”




“แค่ดูนาฬิกา”ติณณ์ภพเฉไฉ เบือนหน้าหนีไม่ยอมพูดกับเพื่อนต่อ



เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเหนือฟ้า




ที่พิเศษกว่า ก็แค่เพราะฟ้าเป็นเพื่อนของน้องชาย



แค่นั้น...









แค่นั้นจริงๆ









--------------
สอบเสร็จแล้วววววววววววว :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
แต่เดี๋ยวก้สอบอีก o22 o22 o22 o22 o22 o22

ไม่เป็นไร เขาติณณ์เหนือมาเสิร์ฟก่อนนนนนนนนน
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 01-07-2017 15:37:40
 :mew2: รอวันเหนือฟ้า กล้าเดินออกมาจากพี่ติณณ์
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 01-07-2017 16:10:05
ขอให้คนเขียนสอบได้คะแนนเยอะๆน้าาา  //  พี่ติณณ์ทำตัวแบบนี้ จะไม่โดนน้องฟ้าทิ้งได้ยังไง เชอะๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 01-07-2017 20:58:16
ออกไปจากชีวิตติณณ์เถอะฟ้า

เสียเวลาเปล่าๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: pockypocky ที่ 01-07-2017 23:13:28
หงุดหงิดอิพี่ติณจัง

โตป่านนี้ยังคิดไรได้แค่นี้ :m16:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 02-07-2017 00:21:52
อดีตของคู่นี้ที่รอคอยเป็นความหลังที่เจ็บมากสำหรับฟ้า อ่านๆแล้วอยากให้ถึงวันที่ฟ้าทิ้งพี่ติณห์เร็วๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 02-07-2017 04:34:46
 :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: MorethanMore ที่ 02-07-2017 07:50:43
โอ๊ย ยอมยอม แก้ใหม่ได้ไหม ถ้าพี่ติณท์เอี้ยขนาดนี้เรายอม วิงวอนกราบขาเลย ไม่เอาไม่ให้ฟ้ากลับไปหาพี่ติณท์ ชั่วมาก ต่ำทราม ฮืออออ แม่ง ไม่โอเค ไม่โอเคเลย เลวมาก ระยำมาก ไม่เอา เราไม่เอา ไม่ยกฟ้าให้ ฟ้า หาปั๋วใหม่เถอะ ทิ้งมันนะ ทิ้งมันไป ไม่เอา แบบ พี่มันกลับมามาหามาง้อ แล้วทิ้งมันไปมีคนอื่นนะฟ้า กราบ แล้วอโหสิกันไปเลย พี่มันแ่เกินไป อินมาก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 02-07-2017 08:34:45
เจ็บปวดตลอดเลยนะฟ้า,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 04-07-2017 14:19:32
พี่ติณหลอกตัวเอง ฟ้าก็นะตอนนั้นยอมอยู่นั่นแหล่ะ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดน้อยแฟนแมวโหด ที่ 04-07-2017 19:15:18
สงสารเหนือฟ้า  ดีใจที่ปัจจุบันเหนือฟ้าเด็ดเดี่ยว แข็งแกร่ง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 06-07-2017 07:01:16
โอ๊ยยยย  โกรธ   แล้วพอมาอ่านพาสปัจจุบัน ก็สงสารอิพี่ติณอีก โอ๊ยยยยไบโพล่า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ6 100%[1/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 07-07-2017 17:52:06
Underlying Disease:ใจสลาย




ติณณ์ภพไม่เข้าใจตัวเอง





ตอนนี้เขาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก ปีสุดท้ายของชีวิตในรั้วโรงเรียนมัธยม เขาควรจะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิต สอบให้ติดมหาวิทยาลัย และใช้เวลากับเพื่อนฝูงและ ‘คนคุย’หลายๆคนของเขาโดยไม่ต้องคิดอะไร เพราะหลังจากเข้ามหาวิทยาลัย คนพวกนี้จะกลายเป็นเพียงอดีตที่ไม่มีผลอะไรกับชีวิตของเขา





แล้วทำไมทุกครั้งที่เขาออกมากินข้าว ดูหนัง หรือแม้กระทั่งเข้าโรงแรมกับคนพวกนี้ เขาถึงไม่ได้รู้สึกอะไรแม้สักนิด





ไม่สิ ต้องบอกว่าเขารู้สึกอย่างมาก




เขารู้สึก ว่าคนพวกนี้ไม่ใช่คนที่เขาอยากอยู่ด้วยตลอดเวลา




เขารู้สึก ว่าทุกครั้งที่เขาอยู่กับใคร ใบหน้าเศร้าหมองของคนคนนึงจะลอยเข้ามาในหัวเสมอ




เขารู้สึก ว่าตัวเองเอาทุกคนไปเปรียบเทียบกับร่างโปร่งที่อยู่ในห้วงความคิดตลอดเวลา




ติณณ์ภพรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นบ้า




“เป็นไง เรายังคิดมากไปเองอยู่มั้ย”





น้ำตาลอยากจะหัวเราะเพื่อนที่นั่งเซ็งอยู่ที่โต๊ะเรียนพิเศษ ช่วงนี้พวกเขาต้องติวเข้มเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทำให้ติณณ์ภพสบโอกาสหาข้ออ้างบอกเลิกคนที่เขาคุยด้วยไปหลายคน





แต่นั่นก็ทำให้เขาไม่ได้เจอกับเหนือฟ้าบ่อยเท่าที่เคยเจอเช่นกัน




และนั่นทำให้ร่างสูงหงุดหงิดเป็นอย่างมาก




“พูดมากว่ะตาล”เด็กหนุ่มบ่นเพื่อน ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะแทบจะในทันทีที่อาจารย์เริ่มสอน จริงๆคณะบริหารในมหาวิทยาลัยที่เขาจะเข้าไม่ต้องใช้คณะแนนวิชาสายวิทยาศาสตร์ แต่เพราะน้ำตาลอยากเรียนเภสัช เด็กสาวเลยรบเร้าให้เขามาเรียนเป็นเพื่อนจะติณณ์ภพใจอ่อนยอมมาด้วย





เสียเวลาเขาจริงๆ





“จ้า” คนโดนว่ายิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน “ระวังเถอะ ไม่มีเวลาไปเจอเขาแบบนี้ เจอกันอีกทีเขาอาจจะหนีไปเรียนต่างประเทศไปแล้วก็ได้”





“ดูละครน้ำเน่ามากเกินไปแล้วตาล” ร่างสูงกลอกตา คนอย่างเหนือฟ้าเหรอจะกล้าทิ้งไอ้น้องรักของเขาไปไหน





เขาเพิ่งจะเห็นข้อดีในตัวของกวินภพก็ตอนนี้นี่แหละ




“ตกลงติณณ์จะเข้าบริหารจริงๆเหรอ?” เด็กสาวที่นั่งข้างเขาเปลี่ยนเรื่อง ตาก็มองตามกระดานจดตามอาจารย์ไปด้วย





“อือ ที่บ้านอยากให้เรียน ก็ไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษอยู่แล้ว”ร่างสูงไหวไหล่อย่างไม่คิดมาก





“เสียดายจัง ติณณ์เก่งชีวะมากเลยนี่นา ฟิสิกส์ก็เคยเข้าค่าย เคมีก็ท็อปสายชั้น” น้ำตาลถอนหายใจ “ถ้าเราเก่งเหมือนติณณ์ก็คงไม่ต้องมานั่งเรียนงกๆแบบนี้หรอก”





“อยากเก่งก็อย่าคุยดิวะ”ร่างสูงเขกกระโหลกเพื่อน ก่อนจะฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะอีกครั้งตามประสานักเรียนที่ดี













“ไม่ต้องมางอแงเลยไอ้กล้า กูจะดูพี่หมอ”




“แต่กูจะดูการ์ตูน...”





“ไม่ให้ดูกูกลับ”





เสียงทะเลาะกันของสองเพื่อนซี้ที่ยังตีกันเป็นเด็กๆทั้งที่จะขึ้นมอหกอยู่รอมร่อดังลอดออกมาถึงหน้าบ้านเป็นหนึ่งในสิ่งที่ติณณ์ภพเคยชิน กระนั้นร่างสูงก็ยังคงไม่ชอบใจความสนิทสนมอย่างไร้ขอบเขตของคนทั้งคู่ ติณณ์ภพที่ยังคงอยู่ในชุดนักเรียนลากสังขารของตัวเองเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่มีเด็กหนุ่มสองหน่อนั่งอยู่บนโซฟา ไม่สิ คงต้องบอกว่าเหนือฟ้านั่งอยู่บนโซฟาโดยกวินภพนอนอยู่บนตักมากกว่า





“กลับมาแล้ว”





เหนือฟ้าตัวแข็งเล็กน้อย ผิดกับกวินภพที่แหงนหน้ามองพี่ชายโดยไม่คิดจะลุกจากตักนิ่มของเพื่อนด้วยซ้ำ





“แม่บอกว่าข้าวอยู่ในฝาชี อุ่นกินได้เลย”พูดแค่นั้นน้องชายของเขาก็หันไปสนใจจอโทรทัศน์ที่กำลังเล่นละครเรื่องหนึ่งซึ่
เขาจำได้ว่าเป็นละครฮิตที่มีแต่คนพูดถึงซึ่งมีพระเอกเป็นนายแพทย์หนุ่มหล่อ เหนือฟ้าดูอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ?




“ชอบดูเหรอ?”




ร่างสูงเอ่ยขึ้นลอยๆ เขาไม่คาดหวังว่าอีกฝ่ายจะตอบ เหนือฟ้าระวังตัวแจเกี่ยวกับเรื่องของพวกเขาเวลาอยู่ต่อหน้ากวินภพ ถึงแม้ติณณ์ภพจะเป็นคนบอกให้อีกฝ่ายทำแบบนั้น แต่พอเห็นท่าทีของคนรักลับๆก็อดรู้สึกหงุดหงิดใจไม่ได้




“ไม่ชอบอ่ะ แต่ไอ้เหนือมันติดมากเลยนะพี่ติณณ์ แม่งติ่งพี่หมอ”




“เงียบไปเลย” เหนือฟ้าเอาหมอนโปะหน้าเพื่อนรัก กลายเป็นสงครามย่อมๆระหว่างเด็กทั้งสองอีกครั้ง ติณณ์ภพที่รู้สึกล้าไปทั้งตัวกลับเข้าห้องของตัวเองไป





หลังจากอาบน้ำเสร็จ ร่างสูงในกางเกงนอนทิ้งตัวลงบนเตียง ท้องส่งเสียงร้องโครกครากแต่ขี้เกียจเกินกว่าจะลุก




ก๊อกๆ




เสียงเคาะประตูดังขึ้น ติณณ์ภพค่อนข้างมั่นใจว่าเขารู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร จึงไม่ใส่ใจที่จะลุกไปเปิด




“เข้ามา”




“ผมเอาข้าวขึ้นมาให้”




เหนือฟ้าประคองถาดพร้อมกับดันประตูเข้ามา ติณณ์ภพชันตัวขึ้นนั่ง มองร่างโปร่งที่วางถาดใส่อาหารที่อุ่นร้อนแล้วลงบนโต๊ะหนังสือของเขา ร่างสูงเอื้อมมือไปคว้าเอวบางรั้งเข้ามา เหนือฟ้าที่ไม่ได้ตั้งตัวเซถลามานั่งทับอยู่บนตักของเขาโดยมีแขนแกร่งทั้งสองข้างล็อคไว้ไม่ให้หนี




“ไอ้กล้าไปไหน ทำไมถึงหนีมาหาพี่ได้ หืม?”



“อาบน้ำอยู่ครับ” เหนือฟ้าตอบ “พี่ติณณ์...เรียนพิเศษเหนื่อยมั้ยครับ?”




“เห็นหน้าฟ้าก็หายเหนื่อยแล้ว”ร่างสูงป้อ หอมแก้มเนียนใสไปฟอดใหญ่ ได้รับรางวัลเป็นรอยยิ้มเขินอายและร่างบนตักที่ก้มหน้างุด




“นี่ ฟ้าชอบคนแบบพระเอกเมื่อกี้เหรอ?” ติณณ์ภพสงสัย เพราะคุณหมอแสนดีในละครเมื่อครู่ ไม่ใกล้เคียงกับที่เขาเป็นเลยซักนิด เหนือฟ้าส่ายหน้า




“ผมแค่...ชอบแนวคิดของการได้ช่วยเหลือคน ผมว่ามันเท่ดีนะครับ”ร่างโปร่งยิ้ม “อีกอย่าง ชุดกาวน์สีขาวก็เท่ดีออก เหมือนผ้าคลุมฮีโร่เลย”








ร่างโปร่งไม่ได้รับรู้เลยว่าตัวเองได้สร้างแผนทางเดินชีวิตใหม่ให้กับคนอายุมากกว่าด้วยคำพูดแค่ไม่กี่ประโยค










“แล้ว...วันนี้พี่ติณณ์ไม่ได้ไปทานข้าวที่ไหนเหรอครับ...”




เหนือฟ้าพยายามถามด้วยน้ำเสียงที่ผิดสังเกตน้อยที่สุด เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะรู้ให้เจ็บหัวใจไปมากกว่านี้ทำไม แต่รู้ตัวอีกทีก็ถามออกไปแล้ว




“ไม่นะ เมื่อกี้ไปส่งตาลแล้วก็กลับมาเลย” ติณณ์ภพรีบตอบ รู้สึกภูมิใจในตัวเองอย่างประหลาดที่สามารถบอกความจริงให้เหนือฟ้าฟังได้อย่างฉะฉาน แต่ผิดคาด แทนที่เด็กหนุ่มจะมีสีหน้าดีขึ้นที่รู้ว่าเขาไม่ได้ไปไหนกับใคร ริมฝีปากบางกลับเม้มจนแทบจะเป็นเส้นตรง




เขาทำอะไรผิดอีกล่ะ?




“ถ้าอย่างนั้นผมไม่กวนแล้วครับ พี่ติณณ์ทานข้าวเถอะ กล้าคงอาบน้ำเสร็จแล้ว”ร่างโปร่งขยับตัวเพื่อลุกจากตักของเขา




"เดี๋ยวสิ" ติณณ์ภพรั้งเอวอีกฝ่ายไว้ อยากสัมผัสร่างอ่อนนุ่มให้นานขึ้นแม้เพียงเสี้ยววินาที "ขอกำลังใจอ่านหนังสือหน่อย"
เหนือฟ้ายิ้มออกเล็กน้อยเมื่อร่างสูงเคาะแก้มที่พองลมของตัวเอง แต่เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำจากห้องของเพื่อนรัก เด็กหนุ่มจึงรีบผละออกจากร่างสูงแล้ววิ่งออกไปจากห้องทันที ทิ้งให้คนที่อุตส่าห์ข่มความอายลองอ้อนอีกฝ่ายดูค้างอยู่ในท่านั้น




ไอ้กล้า...ไอ้น้องเวร!





"มึงว่าพี่ตาลนี่เป็นแฟนพี่ติณณ์มั้ย?"




กวินภพถามขึ้น นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงในกางเกงนอนตัวเดียว เหนือฟ้าที่นอนอ่านการ์ตูนอยู่ข้างๆชะงัก แต่รีบก้มหน้าอ่านหนังสือต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น




"ใครๆก็เป็นแฟนพี่ติณณ์ป่ะวะ"





"ไม่ใช่ แบบ ตัวจริงอ่ะ" กวินภพพลิกตัวพาดขาบนแผ่นหลังของเพื่อนรัก "กูไม่เคยเห็นพี่ติณณ์อยู่กับใครได้นานเท่าพี่ตาลเลย ยังช่วงนี้ที่ต้องเตรียมสอบพี่ติณณ์ยิ่งอยู่แต่กับพี่ตาล คนอื่นก็เลิกหมด"
ยังไม่หมดหรอก





จู่ๆความคิดนั้นก็โผล่เข้ามาในหัวด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวที่เหนือฟ้าไม่รู้ว่าตนรู้สึก





"อย่าไปสนเรื่องของพี่ติณณ์เลย" ร่างโปร่งบอกเพื่อนรัก ปิดหนังสือการ์ตูนในมือแล้ววางมันไว้ที่หัวเตียง "คนแบบนั้นไม่เคยรักใครจริงหรอก คิดไปก็ปวดหัว นอนเถอะ"




เหนือฟ้าไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้เอ่ยคำพวกนั้นได้อย่างง่ายดาย และไม่เคยเข้าใจว่าทำไมเขาบอกเรื่องพวกนี้กับกวินภพได้ แต่ไม่สามารถโน้มน้าวใจของตัวเองให้เชื่อสิ่งที่เขาพูดได้




"อือ ฝันดี"




กวินภพพลิกตัวกลับไปอีกด้าน จมสู่ห้วงนิทราอย่างง่ายดายจนน่าอิจฉา ผิดกับคนที่นอนอีกด้านที่ยังลืมตาโพลงโดยไม่มีวี่แววจะหลับง่ายๆ




เหนือฟ้าไม่เคยรู้จักกับคำนั้นตั้งแต่วันที่เขาดึงตัวเองลงมาในหุบเหวของความเจ็บปวดที่ไม่มีวันสิ้นสุดนี้









ติณณ์ภพสอบติดคณะแพทยศาสตร์ของมหาวิทยาลัยที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านรอบรับตรงรอบแรกที่เปิดให้สอบเร็วกว่าที่อื่น สร้างความงุนงงให้กับครอบครัว เพื่อนฝูง อาจารย์ และทุกคนที่ได้ข่าว เพราะเด็กหนุ่มไม่มีท่าทีที่จะสนใจคณะนี้มาก่อน
แต่มีอยู่คนนึงที่ตื่นเต้นดีใจมากกว่าชาวบ้านมาก




"เห็นมั้ย กูบอกแล้วว่าพี่ติณณ์น่ะชอบพี่ตาลจริงๆ ไม่อย่างนั้นไม่สอบหมอที่เดียวกับที่พี่ตาลสอบเภสัชหรอก"





เหนือฟ้ากำดินสอที่ตนใช้เขียนสรุปเนื้อหาวิชาเรียนแน่น เขาไม่อยากฟัง ถึงแม้จะรู้ว่าถึงแม้กวินภพจะไม่พูดก็ไม่ได้ทำให้สิ่งนั้นจริงน้อยลง แต่เขาไม่อยากได้ยินคำตอกย้ำให้ตัวเองรู้สึกเจ็บไปมากกว่านี้





ที่ผ่านมาเขารับได้ เขาจำใจยอมรับเพราะรู้ว่าติณณ์ภพไม่ได้ใส่ใจคนที่เขาคบซักคน ต่อให้เขาไม่ได้อะไรก็ไม่มีใครได้รับความรักจากร่างสูงเช่นกัน เขาเข้าใจและยอมรับเงื่อนไขนั้นมาตลอดสามปีที่คบกับอีกฝ่ายมา




แต่การเห็นติณณ์ภพเริ่มจัดการชีวิตของตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง พยายามปรับปรุงตัวเองในช่วงเวลาที่ผ่านมา ตะลุยอ่านหนังสือเป็นบ้าเป็นหลังจนล้มป่วยอยู่บ่อยครั้งเพื่อคนคนเดียว ไม่ได้อยู่ในสิ่งที่เหนือฟ้าเตรียมใจจะเห็น




มันเจ็บเกินไป




ความตื่นเต้นของกวินภพไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น เขารู้ว่าเพื่อนรักพยายามมากแค่ไหนที่จะมองติณณ์ภพเป็นพี่ชายที่แสนดี เป็นคนดีที่น่ายกย่อง ดังนั้นการที่น้ำตาลทำให้ติณณ์ภพกลับมาเป็นผู้เป็นคนได้ขนาดนี้ คงเรียกได้ว่าเป็นพี่สะใภ้ในฝันของเด็กหนุ่มเลยทีเดียว





และนั่นยิ่งทำให้เหนือฟ้ารู้สึกถึงความโกรธที่ไหลผ่านทั่วร่าง




"เลิกทำเหมือนพี่ติณณ์เป็นคนดีซะที! กูรู้ว่ามึงรักพี่ชายมึงนะกล้า แต่ผู้ชายแบบนั้นไม่ใช่แบบอย่างที่ดีของชีวิตมึง เขาเป็นแค่คนเห็นแก่ตัวที่หาผลประโยชน์กับความรู้สึกของคนอื่น พี่ติณณ์เป็นพี่ชายที่ดีของมึง แต่ในฐานะมนุษย์คนนึง บางเรื่องที่พี่มึงทำน่ะ เรียกว่าเลวยังน้อยไป!"




ร่างโปร่งรู้สึกผิดทันทีที่คำพูดนั้นหลุดออกจากปาก เขาเอาอารมณ์ที่เก็บไว้ในใจมาลงกับคนที่ไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วยเลย ดังคาด สีหน้าของกวินภพสลดลง เด็กหนุ่มร่างสูงเม้มปากแน่น ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเบา




"มึง...เกลียดพี่ติณณ์ขนาดนั้นเลยเหรอ?"





"กูไม่ได้เกลียด..." เหนือฟ้าถอนหายใจ ถ้าเขาเกลียดติณณ์ภพได้ เขาคงไม่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ "แต่ก็อยากให้มึงมองความเป็นจริง และเข้าใจว่ามึงรักพี่ของมึงได้ แต่ต้องยอมรับด้วย ว่าเขาไม่ใช่แบบอย่างที่ดี"




มึงต้องยอมรับให้ได้ ว่าคนที่มึงรักไม่ใช่คนดี....




เหนือฟ้าอยากหัวเราะที่คำสอนของเขาไม่ได้เขาหูตัวเองเลยแม้แต่น้อย




จะทนอยู่แบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่ เหนือฟ้า...




จะทนไปอีกนานแค่ไหน....



จะทนอยู่ไปเพื่ออะไร....





------------

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

ปั่นไปเรื่อยๆ หนังสือหนังหาไม่อ่าน55555
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 50%[7/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 07-07-2017 21:54:24
ฮือออ อยากอ่านต่อ ฟ้าเลิกทนเถอะๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 50%[7/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 07-07-2017 23:55:40
       ใกล้แล้วซินะค่ะความอดทนที่มีของเหนือฟ้าใกล้เดินทางมาถึงปลายทางละ
ส่วนพี่ติณณ์ก็นะรับผลที่ทำไว้ค่ะ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
จริงๆเราว่าบทเรียนที่พี่ติณณ์ได้รับมันน้องเกินไปด้วยซ้ำควรโดนหนักๆกว่าที่เจอ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 50%[7/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-07-2017 02:12:24
 :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 50%[7/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 08-07-2017 14:29:25
ใกล้จะถึงวันที่เหนือจะทิ้งพี่ติณห์แล้วสินะ รอๆ

ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ เปฌนกำลังใจในการอ่านหนังสือสอบนะคะ นิยายเรารอได้จ้า
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 50%[7/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 09-07-2017 04:05:39
มาต่ออีกนะครับ,,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 50%[7/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: omgrung ที่ 09-07-2017 04:58:51
 :hao5: :z3: :sad4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 50%[7/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 09-07-2017 10:25:40
 :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 50%[7/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 09-07-2017 21:33:18
ดูเหมือนอิพี่จะพยายามทำดีขึ้น แต่จุดแตกหักมันต้องมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา


กรรมตามทันสิเอ็ง
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 50%[7/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 09-07-2017 23:02:31
จี้ทีนึง พี่ติณห์ก้อลุกทีนึง. ไม่เคลียร์ความรู้สึกตัวเองเลยอ่ะ.

 :z13: :z13:  :z13:  :z13:  :z13:

รักน้อง แต่ก้อปล่อยน้อง ....ฮือออ. น้องเสียใจ

 :o12:  :o12:  :o12:  :o12:  :o12:

...

.
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 50%[7/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Persephone ที่ 09-07-2017 23:38:57
โอ๊ยลุ้นแรงมาก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 50%[7/07/60] P.33 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 10-07-2017 11:47:58



เพราะช่วงเวลาแบบนี้ ที่ทำให้เขาพอจะหาข้ออ้างหลอกตัวเองต่อไป ว่าเขายังสำคัญกับอีกฝ่ายแม้เพียงน้อยนิด



"พี่ติณณ์ อย่าเพิ่งกินสิครับ เดี๋ยวก็มือพอหมดหรอก"



เหนือฟ้ายกตระแกรงพักคุกกี้หนีมือซุกซนที่พยายามจะหยิบคุกกี้ที่เพิ่งออกจากเตาใหม่ๆและยังมีไอร้อนออกมาเข้าปาก ติณณ์ภพทำหน้ามุ่ย ยังไม่ยอมตัดใจจากขนมอบหอมกรุ่นตรงหน้า


“ก็คุ้กกี้ของฟ้าอร่อยนี่นา”



“อร่อยก็ต้องรอครับ”



เด็กหนุ่มไม่ยอมใจอ่อน วางตะแกรงไว้ที่เคาท์เตอร์อีกฝั่ง เอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อปลดผ้ากันเปื้อนออก ทว่ามือของติณณ์ภพจับข้อมมือของเขาไว้พร้อมกับร่างสูงที่ขยับเข้ามากอดเขาจากด้านหลัง เหนือฟ้าสะดุ้งเล้กน้อยเมื่อริมฝีปากอุ่นชื้นทาบทับลงมาบนหลังคอ



“อย่าเพิ่งถอด”



“ไหนว่าจะกินคุ้กกี้ไงครั...พะ...พี่ติณณ์...”


เด็กหนุ่มพยายามจับมือที่เลื้อยเข้ามาใต้ผ้ากันเปื้อนสะกิดตุ่มไตที่ถูกกระตุ้นอย่างง่ายดายผ่านการเสียดสีของเนื้อผ้า แต่ติณณ์ภพไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครขัดขวางเมื่อเขาต้องการอะไรอยู่แล้ว



“ระหว่างรอคุ้กกี้เย็น...กินคนทำก่อนแล้วกัน”



ร่างโปร่งถูกผลักลงไปนอนราบกับเคาท์เตอร์ที่ยังคงมีแป้งสีขาวคลุ้งจากการทำขนมพร้อมกับแขนแข็งแรงที่ท้าวคร่อมร่างของเขาไว้ทั้งสองข้าง ใบหน้าคมโน้มเข้ามาใกล้คนถูกแกล้งที่หัวเราะคิก ขาเรียวตวัดรอบเอวสอบอย่างรู้งาน



“ระวังเสื้อผ้าเลอะนะครับ”



“ไม่เลอะหรอก ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าทำนี่” ร่างสูงฉีกยิ้มด้วยดวงตาวาววับ




รู้ตัวอีกที่ คุ้กกี้ที่ถูกวางไว้ก็เย็นจนไม่มีไอร้อนใดๆหลงเหลืออยู่แล้ว ส่วนเคาท์เตอร์ที่พวกเขาทั้งสองใช้เมื่อคู่ก็เละเทะจนเจ้าของบ้านที่ยังคงนั่งอยู่บนเคาท์เตอร์ด้วยยืนไม่ไหวอดมองค้อนคุณชายเอาแต่ใจข้างๆไม่ได้



“น่า…เดี๋ยวพี่ช่วยเก็บ”ติณณ์ภพเอ่ยอย่างเอาใจ ทรุดตัวลงกับพื้นแล้วเก็บข้าวของที่หล่นลงมาจากการถูกพวกเขาชนกระจัดกระจาย เหนือฟ้าก้มมองภาพตรงหน้า เวลาติณณ์ภพอารมณ์ดี ก็มักจะดีจนน่าใจหาย บางครั้งเขาไม่รู้จริงๆว่าควรจะทำตัวอย่างไรเวลาอยู่กับร่างสูง



บ่อยครั้งเขาจริงเป็นฝ่ายปล่อยให้อีกฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนา และเลือกที่จะตอบเฉพาะเวลาที่ถูกถาม



แต่ก็มักจะมีบางครั้ง ที่เหนือฟ้ามักจะลืมตัว...ลืมฐานะของตัวเองแล้วถามออกไป



“ทำไมพี่ติณณ์ถึงสอบเข้าหมอเหรอครับ?”



ติณณ์ภพเงยหน้ามองคนที่นั่งแกว่งขาอยู่บนเคาท์เตอร์ ริมฝีปากได้รูปขยับยิ้มขณะชื่นชมผิวขาวเนียนที่ถูกประดับด้วยรอยรักสีชมพูเข้มที่โผล่พ้นเสื้อผ้าซึ่งยับยู่ยี่




“อืม…ไม่รู้สิ อยากเท่ให้ใครบางคนชอบล่ะมั้ง”



คำตอบนั้นถูกเหนือฟ้าตีความไปคนละทางอย่างสิ้นเชิง ร่างโปร่งเลือกที่จะไม่ถามต่อด้วยไม่อยากให้หัวใจที่บอบบางเต็มทีต้องเจ็บไปมากกว่านี้



“เสร็จละ พี่ว่าเราไปต่อกันที่ที่พี่ไม่ต้องเก็บของทีหลังดีกว่าเนอะ” ติณณ์ภพลุกจากพื้น ปัดมือที่เลอะแป้งไปมาเบาๆ “ถึงวิวจากตรงเมื่อกี้จะดีมากก็เถอะ”




“พี่ติณณ์...”คนถูกแซวหน้าแดง ขยุ้มเสื้อที่ยังใส่ไม่เรียบร้อยให้ปิดมิดชิดขึ้น “ไม่...ไม่กินคุ้กกี้เหรอครับ”




“เปลี่ยนใจแล้ว” ร่างสูงตวัดอุ้มร่างที่นั่งอยู่บนเคาท์เตอร์เข้ามาในอ้อมกอด ไม่สนใจเสียงร้องประท้วงของคนตัวเล็กกว่า “ยังกินฟ้าไม่อิ่มเลย”




“พี่ติณณ์ เดี๋ยวก็ตกหรอกครับ” เหนือฟ้ากอดคอร่างสูงไว้แน่นเมื่ออีกฝ่ายพาเขาเดินขึ้นบันไดมา “ผมไม่ได้ตัวเล็กๆเหมือนแต่ก่อนแล้วนะ”



“ตัวเท่าลูกแมว ทำมาเป็นห่วงพี่”ติณณ์ภพหัวเราะ ใช้หลังดันประตูห้องนอนที่เปิดแง้มไว้แล้วเข้าไปในห้อง วางเด็กหนุ่มลงบนเตียงเสียงดังตุ๊บ เหนือฟ้าร้องออกมาเบาๆ ลูบจุดที่โดนทิ้งลงมาหน้ามุ่ย



“อะไรครับเนี่ยพี่ติณณ์”



“ดีแล้ว...”ร่างสููงผลักคนรักลงไปนอนราบบนเตียงพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง ตรึงแขนเรียวเล็กของร่างโปร่งไว้เหนือศีรษะด้วยแขนข้างเดียว ส่วนอีกข้างก็สอดเข้าไปใต้เสื้อผ่านหน้าท้องแบนราบที่หดเกร็งตามสัญชาตญาณ “...ระบมไว้ ต่อไปจะได้ไม่เจ็บมาก”



เหนือฟ้าพยายามจะเอ่ยประท้วง แต่สิ่งที่หลุดออกมาจากปากมีเพียงเสียงครางแว่วหวานเป็นรางวัลให้กับความสุขที่ร่างสูงปรนเปรอให้กับเขา











ติณณ์ภพกำลังจะเปิดเทอมปีหนึ่งแล้ว...




ส่วนเหนือฟ้ากับกวินภพก็กลายเป็นนักศึกษาเตรียมสอบเต็มตัว แต่เพื่อนรักของเขาในตอนนี้กลับหมกมุ่นอยู่กับการแอบมองเด็กมอสี่เพิ่งเข้ามาใหม่คนหนึ่งอยู่ห่างๆ เหนือฟ้าไม่เคยเห็นกวินภพรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อน ก่อนหน้านี้เพื่อนของเขาไม่เคยขอคบกับใครก่อน แต่กวินภพเป็นคนขี้เกรงใจ จึงทำให้ตอบรับคนที่มาขอเป็นแฟนหลายคนที่ตื๊อหนักๆ ซึ่งร่างสูงก็ดูแลพวกเธอดีราวกับตัวเองเป็นคนที่ขอคบ



 แต่สุดท้ายคนพวกนั้นก็ทิ้งเพื่อนรักของเขาไปหาติณณ์ภพอยู่ดี



บอกตามตรงว่าเหนือฟ้าประหลาดใจมากที่กวินภพไม่ได้มีแผลใจกับเรื่องพวกนี้มากกว่าที่เป็นอยู่
แต่นั่นอาจเป็นเพราะร่างสูงไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนที่ทรยศเขาก็เป็นได้



บางทีเหนือฟ้าก็อดสงสัยไม่ได้ ว่าพี่น้องที่ถูกเลี้ยงดูมาในสภาพแวดล้อมที่เหมือนกัน อายุห่างกันแค่ปีเดียว ทำไมถึงได้มีมุมมองต่อความรักที่ต่างกันขนาดนี้




“พรุ่งนี้พี่ติณณ์จะเข้าหอวันแรก มึงไปช่วยกูยกของหน่อยดิ”




กวินภพบอกเพื่อนรักหลังจากที่พวกเขาเลิกเรียน เหนือฟ้าพยักหน้า เขาไม่มีเหตุผลอะไรต้องปฎิเสธเพื่อนอยู่แล้ว อีกอย่าง เขาแอบอยากเห็นหอพักที่ติณณ์ภพจะอยู่ด้วย



“พี่ติณณ์อยู่หอในหรือหอนอกอ่ะ?”



“พ่อซื้อห้องคอนโดใกล้ๆให้อ่ะ แต่แม่ให้จองหอในไว้ด้วย เห็นว่าเผื่อกิจกรรมดึกๆไม่อยากให้ขับรถ”



กวินภพตอบ ถึงแม้จะเปลืองเงิน แต่เหนือฟ้าก็รู้สึกโล่งใจที่ติณณ์ภพไม่ต้องขับรถออกถนนใหญ่ตอนดึกๆถ้าไม่จำเป็น



“งั้นเดี๋ยวตอนเย็นกูให้พี่ติณณ์มารับนะ เดี๋ยวกูช่วยพ่อยกของที่คอนโด มึงกับพี่ติณณ์เอาของไปลงหอใน น่าจะมีไม่เยอะ แล้วตามมาช่วยยกของที่คอนโด”



เหนือฟ้าพยักหน้า แอบรู้สึกดีใจเล็กน้อยที่ได้ใช้เวลากับติณณ์ภพสองต่อสองเพิ่มสักนิด ถึงแม้ว่าช่วงนี้ร่างสูงจะมาหาเขาแทบทุกวันก็ตาม



แต่เขาไม่ได้อยู่กับติณณ์ภพ ‘สองต่อสอง’ อย่างที่คิด











เหนือฟ้าไม่รู้ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร ถึงแม้เขาจะรับรู้มาโดยตลอดว่าร่างสูงไม่ได้คบแค่เขา แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาอยู่กับหนึ่งในนั้นในระยะเผาขน



โดยเฉพาะเมื่อคนคนนั้นคือพี่น้ำตาล คนที่ติณณ์ภพดูจะให้ความสำคัญมากที่สุด



“พอเห็นน้องเหนืออยู่คนเดียวไม่มีน้องกล้าแล้ว ดูแปลกๆเนอะ”



น้ำตาลที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับเอ่ยขึ้น ตอนที่ติณณ์ภพมารับขาที่บ้าน เด็กสาวก็นั่งอยู่ในรถแล้ว เหนือฟ้าเปิดประตูเข้าไปนั่งในเบาะหลังของรถ พยายามที่จะไม่ใส่ใจว่าเด็กสาวหน้าตาน่ารักเรียบร้อย ยิ้มง่ายและใจดีคนนี้เหมาะที่ดูแลติณณ์ภพกว่าเขามากแค่ไหน




“แปลก..เหรอครับ?”



ร่างโปร่งทวนคำอย่างไม่รู้ว่าจะตอบอะไร น้ำตาลพยักหน้า




“จ้ะ ก็ปกติพี่เห็นตัวติดกันตลอดเลยนี่นา ขนาดตอนแข่งกีฬาโรงเรียนที่น้องกล้าจับฉลากได้คนละสีกับน้องเหนือ เขายังวิ่งหาคนขอแลกสีกับเพื่อนพี่ใหญ่เลย” เด็กสาวเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ เหนือฟ้าไม่มั่นใจว่าได้ยินเสียงคนขับรถแค่นเสียงหึอย่างไม่พอใจหรือไม่



“กล้าไปยกของกับคุณพ่อน่ะครับ”



“เรียกคุณพ่อด้วย น่ารักอ่ะ”เด็กสาวบิดไปบิดมา เหนือฟ้ามองอย่างไม่มั่นใจว่าเขาควรจะตอบประโยคเมื่อครู่อย่างไร



“นี่ๆ น้องเหนือ พี่ถามอะไรหน่อยสิ”



คราวนี้น้ำตาลหันกับมาทั้งตัว รอยยิ้มหวานบนใบหน้าของเด็กสาวทำให้เหนือฟ้ารู้สึกว่าเขาต้องไม่ชอบสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังจะถาม



“ครับ?”



“น้องเหนือกับน้องกล้าเนี่ย เป็นแฟนกันใช่มั้ยอ่ะ”



เอี๊ยด!!!



เด็กสาวที่นั่งไม่เรียบร้อยแทบปลิวไปกระแทกกับคอนโซลรถหากไม่มีเข็มขัดนิรภัยและแขนของติณณ์ภพที่ยื่นมาขวางไว้




“นั่งดีๆ” ร่างสูงเอ่ยเสียงดุ แต่ท่าทีปกป้องของติณณ์ภพนั้นยิ่งกรีดแผลที่เกิดจากความไม่มั่นคงในสถานะตัวเองของคนมองให้ลึกขึ้นไปอีก




“จ้า…ขอโทษจ้า”น้ำตาลยิ้มเผล่อย่างน่ารัก แต่ยังไม่เลิกรากับคำถามเมื่อครู่ “ว่าไงจ๊ะน้องเหนือ บอกพี่ได้นะ พี่ไม่เอาไปบอกใครหรอก พี่อยากรู้ นี่ชาวบ้านเขาลุ้นจนตัวสั่นแล้วเนี่ย”




“ใครเหรอครับที่ลุ้นเนี่ย...” ร่างโปร่งอดถามไม่ได้



“แหม แทบทุกคนนั่นแหละ ขนาดอาจารย์ยังแอบเม้าท์กันเลยนะ ว่าคู่นี้อ่ะน่ารัก”น้ำตาลหัวเราะ “ว่าแต่ช่วงนี้เห็นมีคนบอกน้องกล้าชอบไปแถวมอสี่บ่อยๆ ระวังแอบไปมีกิ๊กน้า ยิ่งเป็นน้องติณณ์อยู่”



“เสียงดัง รำคาญ จะขับรถ” ติณณ์ภพเอ่ยเสียงห้วน ทั้งที่ปกติแล้วติณณ์ภพจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีในระดับหนึ่ง นอกจากเวลาอยู่กับเหนือฟ้าสองคน



ทั้งที่โดนเพื่อนด่า แต่สีหน้าของเด็กสาวกับไม่สลดเลยซักนิด



“โธ่ติณณ์ น้องเหนือเขารู้จักติณณ์มาก่อนเราอีก น้องเขารู้น่าว่าติณณ์เจ้าชู้แค่ไหน ไม่ต้องอายหรอกก ไม่ทันแล้ว”



 เหนือฟ้าเบือนหน้าหนีมองนอกหน้าต่าง ปล่อยให้คนขับกับตุ๊กตาหน้ารถเถียงกันไปมา พยายามบอกใจตัวเองว่าอย่าทำตัวงี่เง่า เขาควรจะดีใจเสียด้วยซ้ำ ที่ในที่สุดติณณ์ภพก็ได้พบคนที่เขาใส่ใจจริงๆ









แต่ก็ใช่ว่าใจของเขาจะฟังสมองเสียเมื่อไหร่





--------------


 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 100%[10/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaavvee ที่ 10-07-2017 12:27:28
เหนือทนกับความบ้าบอของพี่ติณณ์มานานเหมือนกันนะเนี่ย
พี่ติณณ์ยังซื่อบื้อไม่ยอมรับไม่ทำอะไรให้กระจ่างอยู่เลยยยย!
นั่งนับวันรอวันที่เหนือจะดีดพี่ติณณ์ทิ้งไม่ไหวล้าว

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 100%[10/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 10-07-2017 13:37:46
เหนือลูกกกก ถ้าเจ็บหัวใจนักก็ปล่อยมันไปเลยลูกไม่ต้องทนอยู่หรอก


ปล.คู่ติณฑ์เหนือจะมีหนังสือแยกมั้ยคะ คือชอบคู่นี้มากกกกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 100%[10/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 10-07-2017 15:45:01
อ่านทุกตอนก็ยังมองว่าติณณ์เป็นคนเห็นแก่ตัว..นั่นล่ะ
ทุกคนที่เข้ามาก็ต้องอดทนอย่างมากกับคนนี้..ไม่ใช่เหรอ

แล้วจะหวังอะไรจากเขาคนนี้
เหนือฟ้าก็แค่รักคนผิด..ผิดคน

หมดความอดทนเมื่อไรก็ออกมาซะ
รักผิดคน เจรงเจรง
หุหุ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 100%[10/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 10-07-2017 16:48:34
 :sad4: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 100%[10/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: MorethanMore ที่ 10-07-2017 19:22:52
ย้อนอดีตแล้วกลับมามองปัจจุบัน เรารู้สึกพูดไม่ถูกเลยอะ จริง ๆ คือไรวะ ติณท์ที่ยอมทุกอย่างในวันนี้ คือติณท์คนชั่วในวันวาน อิน้ำตาลนี่ชอบติณท์ปะ

ไม่แปลกใจละ ทำไม เหนือถึงไม่กล้าทิ้งต้นกล้า ใครจะกล้าทิ้ง พอมีน้องแว่นถึงยอมไปเรียนต่อ แต่คู่นี้สุดยอด คือมีแฟน แต่ไม่ลืมเพื่อนแล้วน้อองแว่นก็เข้าใจด้วย อยากมห้ ติณท์ เลิกกับเหนืออีกครั้ง ไม่รู้อะ มันไม่โอเค
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 100%[10/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 10-07-2017 23:49:39
อ่านกี่ทีก็สงสาร,,
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 100%[10/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 14-07-2017 00:53:07
ในตอนหลักนี่เห็นอิพี่ติณห์มันทำดีสารพัดเราก็รู้สึกละนะว่าอยากรู้อดีตคู่นี้ พอได้มาอ่ารพาร์ทอดีตเรื่อยๆนี่ร้องโอ้โหเลยอะ อิพี่ติณห์เลวได้โล่มากแถมยังโลเลขี้กั๊กอีก ก็ในเมื่อพี่มันไม่ชัดเจนก็ไม่แปลกทีาฟ้าจะทิ้งไป นับวันรอวันอิพี่โดนเทไม่ไหวแล้ว
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 100%[10/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 14-07-2017 02:10:52
ความรักทำให้คนตาบอดจริงๆ รอดูว่าจุดแตกหักของคู่นี้จะมาถึงตอนไหน  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 100%[10/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 14-07-2017 08:57:04
อ่านแล้วก็สะใจพี่ติณเบาๆ  :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ7 100%[10/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 16-07-2017 11:27:27
Underlying Disease: แตกหัก


“คณะเภสัชเนี่ย อยู่ไกลเหมือนกันนะครับ”



กลายเป็นว่า คณะเภสัชที่น้ำตาลอยู่นั้นตั้งอยู่อีกวิทยาเขตของมหาวิทยาลัย แต่เนื่องจากบิดามารดาของเด็กสาวยังอยู่ต่างประเทศ ทำให้ไม่มีใครช่วยย้ายของเลย ติณณ์ภพจึงไปส่งเพื่อนก่อน พร้อมทั้งช่วยยกของขึ้นไปบนห้องกับเหนือฟ้า แล้วถึงได้วนมาที่หอพักของร่างสูง ติณณ์ภพเอาแค่เสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวบางส่วนมาไว้ในหอ ส่วนที่เหลืออยู่กับกวินภพและบิดาที่คอนโด



“อือ”



ติณณ์ภพตอบ อุ้มข้าวของทั้งหมดเข้ามาในลิฟท์ด้วยตัวเอง ไม่ยอมให้เหนือฟ้าช่วยแม้แต่ชิ้นเดียว ร่างโปร่งได้แต่เดินตามต้อยๆไปจนถึงห้องของอีกฝ่าย



ภายในนั้นมีเด็กสาวคนหนึ่งนั่งพับเพียบอยู่ข้างเตียง กำลังจัดเก็บหนังสือและของต่างๆวางไว้บนหัวนอน เหนือฟ้าหันไปหาคนรักด้วยสีหน้าประหลาดใจ แต่ติณณ์ภพกลับไม่รู้สึกแปลกใจกับการดำรงอยู่ของคนตรงหน้าสักนิด



“อ้าว ติณณ์ มาพอดีเลย เราวางของเตียงฝั่งนี้ไปแล้ว ติณณ์ไม่ว่าอะไรใช่มั้ย”



ร่างโปร่งในชุดเสื้อยืดกางเกงขายาวหนักลับมาหาพวกเขา ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง และนั่นทำให้เหนือฟ้าตระหนักว่าคนตรงหน้าไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นเด็กหนุ่มที่มีโครงหน้าสวยหวานและเส้นผมสีน้ำตาลสว่างที่ยาวระเอว พร้อมด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจทำให้คนมองรู้สึกเหมือนได้รับการชำระล้างจากบาป



“ตามใจ กูคงไม่ได้นอนที่นี่บ่อย” ติณณ์ภพไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ คนผมยาวเหลือบมาเป็นเหนือฟ้าที่ยืนอยู่ข้างๆร่างสูงจึงยิ้ม
พร้อมกับพยักหน้าทักทาย แล้วจัดเก็บข้าวของที่มีอยู่ไม่มากนักของตัวเองต่อ ฝ่ายติณณ์ภพนั้นเรียกได้ว่าโยนเสื้อผ้าเข้าไปในตู้ วางข้าวของสองสามอย่างไว้บนโต๊ะ แล้วหันกลับมาหาเหนือฟ้า



“ไปกันเถอะ”



“เอ๊ะ?”



ร่างโปร่งกระพริบตาปริบๆอย่างงุนงง นี่ตกลงอีกฝ่ายให้เขามาช่วยยกของจริงรึเปล่าเนี่ย


“บาย เจอกันวันรับน้อง”เสียงนุ่มที่ฟังเหมือนบทเพลงชำระบาปดังไล่หลังพวกเขามา เหนือฟ้าพยายามกำจัดภาพของเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นเมื่อติณณ์ภพย้ายเข้ามาอยู่ออกจากหัว เดินตามร่างสูงกลับไปที่รถที่จอดอยู่หน้าหอพัก
เหนือฟ้าอยากถามเรื่องของคนคนนั้น แต่วันนี้ติณณ์ภพดูอารมณ์ไม่ค่อยดีตั้งแต่ตอนที่ไปส่งน้ำตาลแล้ว เขาจึงไม่อยากทำให้ร่างสูงอารมณ์เสียกว่าที่เป็น



“หิวมั้ย? แวะกินอะไรก่อนมั้ย?” คนขับรถเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ



“ไม่ครับ รีบไปที่คอนโดดีกว่า จะได้ไปช่วยคุณพ่อกับไอ้กล้ายกของ”



“หึ…ขาดกันไม่ได้เลยนะ”



เหนือฟ้าไม่มั่นใจว่าเขาได้ยินเสียงพึมพำภายใต้ลมหายในนั้นถูกหรือไม่ แต่สีหน้าที่ดูน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆของติณณ์ภพทำให้เขาเลือกที่จะปิดปากเงียบอย่างที่ทำเป็นปกติ พวกเขามาถึงคอนโดหรูที่อยู่ไม่ห่างจากมหาวิทยาลัยมากนัก หน้าคอนโดมีสวนสีเขียวสบายตาและทางเดินออกกำลังกาย ร่างโปร่งเดินตามพี่ชายของเพื่อนสนิทเข้าไปในลิฟท์ เงยหน้ามองไฟสีส้มที่บอกเลขชั้นเลื่อนขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่ทันได้สังเกตคีย์การ์ดสีขาวที่ถูกยื่นมาทางเขาจนเจ้าแผ่นพลาสติกเคลื่อนมาใกล้จนแทบจะชนแก้ม



“ครับ?”



“คีย์การ์ดห้องพี่ เอาไปสิ”



เหนือฟ้าไม่มั่นใจว่าเขาได้ยินร่างสูงถูกหรือไม่ มือเรียวรับคีย์การ์ดนั้นมาด้วยสีหน้าสับสน ก้มมองบัตรในมืออีกครั้งอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋า




“ขอบคุณครับ”



ทั้งสองเดินออกมาจากลิฟท์ตอนที่โทรศัพท์ของติณณ์ภพดังขึ้น ร่างสูงขมวดคิ้วก่อนจะกดรับสาย



“ครับพ่อ...ผมถึงแล้ว...อะไรนะครับ?”


เหนือฟ้าหันกลับมาอย่างสนใจเมื่อได้ยินความเคร่งเครียดในน้ำเสียงของติณณ์ภพ ร่างสูงพูดคุยกับบิดาอีกเพียงสองสามคำ
ก็กดวางสาย




“ไอ้กล้าปวดท้องมาก ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล”






สุดท้ายเขาก็ไม่ได้เห็นห้องของติณณ์ภพ




ทันทีที่ได้ยินว่าเพื่อนรักเข้าโรงพยาบาล เหนือฟ้าก็หันหลังกลับเข้าไปในลิฟท์ เช่นเดียวกับติณณ์ภพที่ตามมาไม่ห่าง เมื่อมาถึงโรงพยาบาล เหนือฟ้าพุ่งเข้าไปหาเพื่อนรักที่นอนต่อสายน้ำเกลือ กวินภพหันมาเจอเขา ก่อนจะทำในสิ่งที่ร่างกายของเขาถูกฝึกฝนให้ทำเวลาเผลอทำอะไรโง่ๆโดยไม่ปรึกษาเหนือฟ้า



…ยกแขนขึ้นตั้งการ์ด



“ทำ-ไม-มึง-ไม่-กิน-ข้าว-ต้อง-ให้-กระ-เพาะ-ทะ-ลุ-ก่อน-ใช่-มั้ย!!”



ร่างโปร่งคั่นทุกพยางค์ด้วยกำปั้นที่กระแทกลงบนร่างกายของเพื่อนรัก บิดาของคนป่วยเงินหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ที่อ่านเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือต่ออย่างไม่ใส่ใจ ติณณ์ภพกอดอกมองภาพตรงหน้าอย่างไม่พอใจนัก แต่รู้ว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้



เพราะสำหรับเหนือฟ้า เขาไม่เคยเอาชนะกวินภพได้อยู่แล้ว




ติณณ์ภพกลับบ้านไปกับพ่อของตน กวินภพงอแงขอให้เหนือฟ้าอยู่เฝ้า ส่วนเจ้าตัวก็ยืนกรานจะดูแลเพื่อนรัก ทำให้คนเป็นพี่ต้องยอมแพ้และล่าถอยกลับไปอย่างไม่เต็มใจนัก



ตอนนี้เหนือฟ้ากำลังเล่นเกมส์ในโทรศัพท์มือถือ ส่วนกวินภพก็ติดหนึบอยู่กับหน้าจอโทรทัสน์ของโรงพยาบาลที่ฉายละครที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับครอบครัวที่สามีนอกใจภรรยา เหนือฟ้าเคยดูละครเรื่องนี้ แต่มันใกล้เคียงกับความจริงในชีวิตของเขามาก...มากเสียจนเขาทนดูต่อไม่ได้




“ผู้หญิงก็โง่เนอะ เป็นกูถ้าแฟนกูมั่วไปทั่วขนาดนี้กูเลิกไปนานแล้ว”



กวินภพเอ่ยอย่างมีอารมณ์ร่วมไปกับละคร เหนือฟ้าเงยหน้าขึ้นมองจอทีวี ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา



“แต่ถึงจะเจ้าชู้ยังไง...เขาก็กลับมาหานางเอกไม่ใช่เหรอ? อีกอย่าง นางเอกก็รู้ดีว่าพระเอกทำอะไร...ไม่ได้ถือว่าเขาซื่อสัตย์กับนางเอกรึไง?”



ขนาดตัวเหนือฟ้าเองยังรู้ว่าสิ่งที่พูดมันฟังดูไม่สมเหตุสมผล แต่บางครั้ง ความรู้สึกก็ไม่ใช่เรื่องที่เหตุผลจะอธิบายได้ กวินภพหันมามองหน้าเพื่อนรักอย่างประหลาดใจ ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา



“มึงก็พูดแปลกๆนะเหนือ ของพรรค์นั้นเรียกว่าซื่อสัตย์ที่ไหนกัน ถ้าแค่ปล่อยออกจากปลอกคอแล้วหวังให้มันวิ่งกลับมาหาเราหลังจากไปวิ่งเล่นเสร็จมันเป็นสามัญสำนึก ไม่ต้องคนหรอก หมามันยังทำได้ คนที่ทำไม่ได้นี่ก็หนักกว่าหมาแล้ว”
เหนือฟ้าชะงัก เขาไม่เคยปรึกษาอะไรกับเพื่อนสนิท ไม่เคยปรับทุกข์กับกวินภพ ไม่เคยขอความเห็นใดๆเวลาที่เขาจะทำอะไร สำหรับเขา กวินภพเป็นเหมือนเด็กน้อยไม่ประสีประสาที่มักจะวิ่งแจ้นมาขอความเห็นชอบของเขาก่อนจะทำอะไร การที่ได้ยินคนที่เขาคิดว่าไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับความรักพูดแบบนั้น เหมือนกับเป็นการปลุกให้เหนือฟ้าตื่นจากโลกแห่งความฝันที่เขาพยายามประคับประคองไว้อย่างลำบาก



“นั่นสินะ...”




หัวไหล่มนสั่นระริก กวินภพสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อจู่ๆเพื่อนรักก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น เหนือฟ้าหัวเราะ หัวเราะ และหัวเราะจนน้ำตาค่อยๆไหลลงมาจากหางตา หัวเราะจนตัวเองไม่มีแรงจะหัวเราะ ราวกับได้ยินเรื่องที่ตลกที่น่าขันที่สุดในโลก
เรื่องตลก ที่มีเขาเป็นตัวเอกของเรื่อง


 




“ฟ้า มีอะไรรึเปล่า?”



ติณณ์ภพที่เปิดประตูเข้ามาในบ้านของคนรักถาม จู่ๆเหนือฟ้าก็โทรมาบอกว่าอยากคุยกับเขา แต่พอถามว่าเรื่องอะไรอีกฝ่ายก็เฉไฉไม่ยอมตอบ ด้วยความเป็นห่วง ติณณ์ภพจึงรีบออกมาจากบ้าน แต่เหนือฟ้าก็ยังคงดูปกติดี จะมีก็แต่แววตาที่ดูไม่ค่อยแจ่มใสนัก แต่ปกติดวงตาสีน้ำตาลหม่นของเหนือฟ้าก็มักทอประกายเศร้าตลอดเวลาอยู่แล้ว ติณณืภพจึงไม่มั่นใจว่านั่นถือเป็นเรื่องแปลกไปหรือไม่



“ไม่มีครับ ผมแค่...ฝันร้าย”



เด็กหนุ่มก้มหน้าเอียงอาย น้ำหนักที่ถ่วงอยู่ในใจของติณณ์ภพหายไปแทบจะในทันทีที่ได้ยินดังนั้น ร่างสูงฉีกยิ้มกว้างแล้วรั้งร่างบอบบางเข้ามาในอ้อมกอดแน่น จุมพิตที่กลางศีรษะของคนรักเบาๆแล้วกระซิบอย่างอ่อนโยน



“ไม่เป็นไรนะครับ มันเป็นแค่ฝันร้าย ตอนนี้ฟ้าตื่นแล้วเนอะ...ไม่มีใครทำอะไรฟ้าได้แล้ว”



ร่างในอ้อมกอดของเขาสั่นเล็กน้อยเมื่อผละออกมา เหนือฟ้ายิ้มให้เขา



“ครับ...ฟ้าตื่นแล้ว”


“คืนนี้พี่นอนเป็นเพื่อนมั้ย จะได้ไม่กลัว”



ติณณ์ภพปัดเส้นผมที่ปรกหน้าผากใสอย่างอ่อนโยน เหนือฟ้าไม่เคยอ้อนเขาแบบนี้ ไม่ว่าฝันร้ายนั้นจะเป็นเรื่องอะไร ร่างโปร่งในตอนนี้คงจะรู้สึกกลัวมาก เขาไม่อยากทิ้งเหนือฟ้าไว้คนเดียว



เขาอยากอยู่ตรงนั้นในเวลาที่เหนือฟ้าต้องการคนปกป้อง



ติณณ์ภพไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่ รู้ตัวอีกที่ ในหัวสมองของเขาก็มีแต่เด็กหนุ่มตรงหน้า เขาไม่อาจหายใจโดยไม่คิดถึงเหนือฟ้าได้แม้แต่วินาทีเดียว



ฟังดูเป็นเรื่องประหลาด...แต่เขากลับยินดีที่มันเกิดขึ้นกับเขา


เพราะนั่นทำให้เขารู้ว่าเหนือฟ้าสำคัญกับเขามากแค่ไหน




“ขอบคุณนะครับพี่ติณณ์”



เหนือฟ้ากระซิบบอกคนที่นอนอยู่ข้างๆ ติณณ์ภพยิ้ม ลูบเส้นผมอ่อนนุ่มของคนรักเบาๆ



“นอนเถอะ พี่อยู่ตรงนี้ ไม่ต้องกลัว”



“พี่ติณณ์...” เหนือฟ้ากระดิกนิ้ว เจ้าของชื่อเลิกคิ้วงุนง แต่ก็ยอมขยับหน้าเข้ามาใกล้ ริมฝีปากนุ่มหยุ่นที่เคลือบด้วยลิปมัน
ตลอดเวลาทาบทับลงบนริมฝีปากแห้งผากของเขา แม้จะประหลาดใจ แต่ลิ้นร้อนก็ตอบรับคำเรียกของของร่างโปร่งแต่โดยดี เหนือฟ้าถอนริมฝีปากออกเมื่อเริ่มหายใจไม่ทัน ติณณ์ภพมองริมฝีปากนิ่มๆที่อ้าฮุบอากาศหายใจอย่างเอ็นดู ก่อนจะใช้นิ้วโป้งเช็ดคราบของเหลวใสๆที่เลอะออกมาตามมุมปาก



“ปาก…แห้ง...”



เสียงแผ่วเบาของร่างโปร่งเรียกเสียงหัวเราะจากร่างสูงได้เป็นอย่างดี




“นี่จะยั่วพี่เหรอ?”



“แล้ว...ได้ผลมั้ยครับ?”



เหนือฟ้ากลั้นใจถามออกไป ได้รับคำตอบเป็นร่างสูงที่พลิกตัวขึ้นคร่อมร่างของเขาไว้อย่างรวดเร็ว




“ถ้าโวยวายให้พี่หยุด พี่ไม่หยุดให้แล้วนะครับ”



ไม่มีคำคัดค้านใดๆหลุดออกมาจากริมฝีปากเรียวตลอดทั้งคืน เหนือฟ้าตอบสนองทุกการกระทำของคนรักอย่างโหยหา ปราถนาที่จะตักตวงทุกช่วงเวลาไว้ราวกับว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายของพวกเขา






ครั้งสุดท้าย...ก่อนที่ความรักของเขาที่มีอยู่อย่างริบหรี่กำลังจะดับมอดลง





-----------

ลาสอบฮะสองอาทิตย์มั้ง5555
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

ทีมไสยๆอยู่ไหนนนนน
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ8 50%[16/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 16-07-2017 12:00:18
 :hao4: กว่ารู้ใจตัวเอง ก็คงสายเกินไปนะพี่ติณณ์
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ8 50%[16/07/60] P.34 [จบแล้วจ้า]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 16-07-2017 22:20:10
 หลังจากวันนั้น ติณ์ภพก็เริ่มปีการศึกษาใหม่ในฐานะนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง ร่างสูงต้องเรียนหนังสือควบคู่ไปกับการทำกิจกรรมรับน้อง ทำให้ไม่มีเวลากลับมาบ้านในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ เหนือฟ้ารู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากที่ไม่ต้องเจอหน้าอีกฝ่ายซักพัก แต่ก็รู้สึกหน่วงในอกเสมอที่นึกถึงวันที่อีกฝ่ายจะกลับมา




"ตอนนี้ยังอยู่ที่ค่ายรับน้อง พี่ได้เป็นเดือนคณะด้วยนะ..."





ทุกวันนี้ ทุกบทสนทนาทางโทรศัพท์ถูกยืดเยื้อโดยติณณ์ภพที่เล่าเรื่องต่างๆในมหาวิทยาลัยให้เขาฟัง เหนือฟ้านึกย้อนกลับไปถึงสมัยคบกันใหม่ๆที่เขาพยายามยื้อร่างสูงให้อยู่ในสายนานที่สุด เพื่อที่จะได้ยินเสียงทุ้มนั้นต่ออีกสักวินาทีก็ยังดี ไม่รู้ว่าติณณ์ภพจะรู้สึกว่าตัวเองกำลังดิ้นรนเพื่อไขว้คว้าความสัมพันธ์ที่ไม่มีจริงแบบที่เขาเคยทำมั้ย




หึ...จะเป็นไปได้ยังไงกัน



"ติณณ์...ไปอาบน้ำเถอะ..."




เสียงของผู้หญิงดังลอดออกมาจากปลายสาย ไม่รู้ทำไม ความเจ็บที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้เขารู้สึกเหมือนจะเป็นจะตาย ในตอนนี้กลับเป็นเพียงแผลมดกัดที่เขาไม่คิดจะใส่ใจ




ถึงแม้จะเป็นมดคันไฟทั้งรังก็ตาม...




"พี่ติณณ์ ฟ้าต้องอ่านหนังสือแล้ว แค่นี้นะครับ"



เหนือฟ้ากดตัดสายก่อนที่จะได้ยินเสียงตอบรับจากปลายสาย ตัวเขาในตอนนี้มักจะมีข้ออ้างในการลดเวลาการสนทนาของพวกเขาเสมอ ทั้งการบ้าน เรียนพิเศษ อ่านหนังสือเตรียมสอบ อะไรก็ได้ที่ทำให้เขาไม่ต้องได้ยินเสียงทุ้มที่มักจะสดใสขึ้นเสมอเมื่อพูดคุยกับเขาราวกับว่ารอคอยที่จะได้ยินเสียงเขามาตลอดทั้งวัน เขาไม่เข้าใจว่าทำไม ในเมื่อหากดูจากโซเชี่ยลมีเดียของแฟนคลับที่ตามติดร่างสูง คะแนนนิยมของติณณ์ภพมีแต่จะพุ่งสูงขึ้น ยิ่งโพสต์ล่าสุดของร่างสูงที่ยืนเคียงคู่กับนักศึกษาสาวที่คู่ควรกับตำแหน่งดาวพร้อมรอยยิ้มทำให้บรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ต่างกรีดร้องกับความเหมาะสมของคนทั้งคู่
ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บ แต่ลึกๆเหนือฟ้ากลับรู้สึกโล่งใจ ที่ในไม่ช้าสิ่งนี้จะไม่ใช่ปัญหาของเขา ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องเก็บมาใส่ใจอีกต่อไป






พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของติณณ์ภพ





มารดาของร่างสูงยื่นคำขาดว่าหากนักศึกษาหนุ่มไม่กลับงานวันเกิด จะตัดออกจากกองมรดก ติณณ์ภพจึงบอกว่าจะกลับฉลองที่บ้านตอนเย็นวันเกิดเนื่องจากติดรายงาน ในฐานะเพื่อนสนิทของน้องชาย เหนือฟ้ายังคงคิดว่าตัวเองสมควรจะซื้อของขวัญให้ร่างสูง ร่างโปร่งตัดสินใจลองไปเลือกดูของขวัญตามห้าง เขาจำได้ว่านาฬิกาของติณณ์ภพเริ่มเก่าพอตัวแล้ว ถ้าได้เรือนใหม่ดีๆสักเรือนน่าจะใช้ประโยชน์ได้บ้าง เหนือฟ้าเดินดูนาฬิกาวนไปวนมาอยู่นานกว่าจะได้เรือนที่เขาชอบ สายสีดำแข็งแรงกับหน้าปัดสีเงิน ร่างโปร่งเดินออกมาจากร้านก่อนจะสะดุดกับร่างสองร่างที่เขารู้จักดี เหนือฟ้ารีบขยับหลบ ถึงแม้ว่าคนทั้งคู่จะไม่ได้มองมาทางเขาก็ตาม ติณณ์ภพที่ควรจะปั่นรายงานอยู่กลับเดินคุยกับน้ำตาลที่วันนี้อยู่ในชุดกระโปรงสีครีมเรียบร้อยน่ารัก เหนือฟ้ารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ควร แต่ก่อนจะรู้ตัวขาของเขาก็ก้าวตามร่างทั้งสองไปเสียแล้ว





“ติณณ์นี่ก็มาแปลกนะ ปกติวันเกิดมีแต่คนเขารอของขวัญ นี่มาเดินหาของขวัญให้แฟนซะงั้น”





น้ำตาลชวนเพื่อนคุย เด็กสาวไม่เคยเห็นมุมแบบนี้ของเพื่อนมาก่อน แถมยังลากเธอมาช่วยเลือกของขวัญอีกต่างหาก ดูท่า ติณณ์ภพคงจะจริงจังกับคนคนนี้มากทีเดียว




“เงียบน่า มาช่วยกันหาก่อน”




ร่างสูงตัดบท แต่ปื้นแดงที่แก้มทำให้น้ำตาลรูปว่าอีกฝ่ายกำลังเขิน เด็กสาวอมยิ้ม ไม่คิดว่าตัวเองจะมีชีวิตอยู่จนถึงวันที่ผู้ชายอย่างติณณ์ภพจะกลับตัวกับใจเห็นแสงสว่างในชีวิต ทั้งสองเดินลัดเลาะไปตามร้านต่างๆ ถึงจะบอกว่าติณณ์ภพเรียกเธอมาช่วย แต่อดีตเพื่อนร่วมห้องก็ไม่ยอมบอกอะไรเกี่ยวกับคนคนนั้นนอกจาก ‘คงชอบอะไรเหมือนคนทั่วไปนั่นแหละ’เลย
แล้วคนทั่วไปเขาชอบอะไรกันล่ะ?




ติณณ์ภพเริ่มตื่นตระหนก เขาเพิ่งมารู้ตัวในวันนี้ ว่าเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความชอบของเหนือฟ้า ทั้งที่เขาเห็นอีกฝ่ายมาตั้งแต่เล็ก รู้จักกันมาตลอดชีวิต แต่เขากลับนึกไม่ออกว่าอีกฝ่ายเคยบิกเขาว่าชอบอะไร นอกจากพวกรถสวยๆที่อีกฝ่ายชอบเปิดดู
ในเน็ต แต่เขาคิดว่าหากซื้อรถให้อีกฝ่าย อาจจะโดนตัดออกจากกองมรดกได้




จู่ๆภาพของเหนือฟ้าที่ยืนตาแป๋วจ้องสร้อยข้อมือในตู้โชว์วาบเข้ามาในหัว เด็กหนุ่มคว้าข้อมือเพื่อนที่ยังทำหน้าที่ผู้ช่วยที่ดีมองหาของแล้วลากไปยังร้านจิวเวอรี่นั้น น้ำตาลเหวอไปเล็กน้อย แต่ก็ยาวๆตามแรงลากเท่าที่ขาจะเอื้ออำนวย
เมื่อพวกเขามาถึง ติณณ์ภพรีบผลักประตูกระจกเข้าไปในร้าน พนักงานสาวเดินเข้ามาหาเขาพร้อมรอยยิ้ม




“คุณลูกค้าสนใจสินค้าประเภทไหนคะ”




“ผมอยากได้สร้อยข้อมือเส้นนั้นครับ”




ร่างสูงชี้ไปที่สร้อยเส้นที่ยังคงวางโชว์อยู่ที่เดิมหน้าร้าน พนักงานสาวพยักหน้า ก่อนจะเดินไปหยิบสร้อยข้อมือเส้นที่เหมือนกันจากหลังร้านมาให้เขาตรวจดูความเรียบร้อย




“จะให้วัดข้อมือกับคุณผู้หญิงเลยมั้ยคะ”



“เอ่อ ไม่ใช่ของหนู...” น้ำตาลตั้งท่าจะปฎิเสธ แต่ติณณ์ภพเอ่ยขัด “วัดเลยครับ”



เด็กสาวขมวดคิ้วอย่างงุนงง ติณณ์ภพจึงหันกลับมาอธิบาย




“ข้อมือตาลพอๆกับของเขา”



“สรุปเรามีประโยชน์แค่นี้ใช่มั้ยเนี่ยติณณ์”คนใจเย็นคิ้วกระตุก แต่ก็ยอมยื่นข้อมือให้พนักงานวัดแต่โดยดี



“น่า ยังไงก็มีนัดกับแฟนต่อที่นี่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ถือว่ามาส่ง”ร่างสูงเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจว่าจะโดนเพื่อนงอน “ว่าแต่แฟนตาลเหอะ เพิ่งเจอกันทำไมคบกันเร็วแบบนี้ ระวังโดนพวกเสือผู้หญิงหลอกเอานะ”




ยิ่งจากปีหนึ่งเป็ฯต้นไปเด็กสาวจะย้ายไปเรียนวิทยาเขตที่ต่างจังหวัด เขายิ่งเป็นกังวลว่าคนซื่อๆอย่างน้ำตาลจะถูกเอาเปรียบได้



“เรารับมือติณณ์ได้ คนอื่นน่ะสบายๆจ้า”คนเรียบร้อยยิ้มแฉ่ง ได้รับรางวัลเป็นมะเหงกที่กลางเหม่งอย่างหมั่นไส้



“เดี๋ยวเดินรอเป็นเพื่อน จะกินอะไรก่อนมั้ย”



“ไม่อ่ะ กินก่อนเจอเขาเดี๋ยวตาลพุงป่อง”



“ไร้สาระว่ะ”



“โธ่ ติณณ์ ใครๆก็อยากดูดีตอนไปเดททั้งนั้นแหละ..”




คนทั้งสองเดินห่างออกไปเรื่อยๆ ถึงแม้จะไม่ได้ยินเสียง แต่ท่าทางสนิทสนมนั้นก็บอกเล่าทุกสิ่งอย่างให้ร่างโปร่งได้เป็ฯอย่างดี มือที่ถือถุงนาฬิกากำถุงกระดาษนั้นไว้แน่นจนข้อนิ้วเป็นสีขาว



ก็ดีแล้ว..ที่พี่ติณณ์ดูจะจริงจังกับพี่น้ำตาลมากพอสมควร อย่างน้อย เขาก็รู้สึกได้ว่าไม่ว่าจะเกินเรื่องเลวร้ายอะไร ร่างสูงจะมีคนคอยอยู่เคียงข้าง




ทั้งที่คิดอย่างนั้น



แล้วทำไม...น้ำตามันถึงได้ไหลออกมาไม่หยุดกันนะ








พอแล้ว...




เขาไม่อยากรู้สึกแบบนี้แล้ว





เมื่อไหร่กันนะที่ความรู้สึกสุขที่ได้อยู่กับร่างสูง มันไม่สามารถลบล้างความเจ็บปวดในใจได้อีกต่อไป




“เหนือ มึงจะสอบเข้ามอเดียวกับกูใช่มั้ย?”




จู่ๆกวินภพก็เอ่ยขึ้นระหว่างที่พวกเขาลำเลียงอาหารไปยังโต๊ะที่สวนสำหรับงานเลี้ยงวันเกิด เหนือฟ้าชะงักมือที่กำลังยกชามใส่ผลไม้ เขาคิดเรื่องนี้มาได้สักพักแล้ว แต่ไม่กล้าที่จะเปิดประเด็นกับเพื่อนสนิท




“ทำไม?”




“ก็…กูเห็นว่ามันจะปิดรับสมัครแล้ว มึงยังไม่ส่งใบสมัครเลยนี่”กวินภพว่า “มีปัญหาอะไรรึเปล่า กูออกตังค์ให้ก่อนได้นะ”




“ไม่ต้องๆ ไม่มีไรหรอก”ร่างโปร่งรีบปฎิเสธ แต่เมื่อเห็นว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะลองคุยกับเพื่อน เขาจึงลองหยั่งเชิงดู “แต่ว่า..ถ้าเกิดว่ากูไม่ได้อยากเข้ามอนั้น มึงจะทำยังไงวะ”



“ก็ไม่เข้า กูจะเข้ามอเดียวกับมึง”



วิธีที่กวินภพพูดดูสบายๆจนเหมือนกับว่าไม่ได้กำลังคุยเรื่องอนาคตของตัวเอง เหนือฟ้าหันขวับมาเพื่อนรักอย่างตกใจ



“เฮ้ย จะบ้าเหรอ มอนั้นมันดังเรื่องคณะบริหารมากไม่ใช่รึไง มึงจะไม่เข้าเพราะเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ”



“ไม่อ่ะ ถ้าไม่มีมึง กูก็ไม่อยากเข้า”ร่างสูงว่า “ถ้าไม่มีมึง ใครจะดูแลกู”




กวินภพเอ่ยเชิงหยอกล้อ ก่อนจะนิ่วหน้าแล้วเอามือกุมท้องของตัวเอง เหนือฟ้ารีบคว้าขนมปังที่วางอยู่ในจานแถวนั้นพร้อมกับน้ำเปล่า แล้วล้วงยาออกมาจากกระเป๋ากางเกงด้านหลังข้างซ้ายที่เขารู้ดีว่าเพื่อนเก็บไว้




“กินอะไรเข้าไปก่อนแล้วค่อยกินยา นี่”




ร่างโปร่งบิยาหลายเม็ดให้เพื่อนอย่างคล่องแคล่วโดยไม่จำเป็นต้องดูฉลาก กวินภพพยักหน้าขอบคุณ ปล่อยให้เหนือฟ้าประคองเขาไปนั่งแล้วทำตามที่ร่างโปร่งสั่ง




ถึงแม้คำพูดเมื่อครู่ของกวินภพจะเป็นเพียงการพูดเล่น แต่ในความเป็นจริงแล้ว เหนือฟ้ารู้ดีว่าหากไม่มีเขา ไม่ช้าก็เร็วอีกฝ่ายจะต้องสร้างเรื่องให้เขากระวนกระวายใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับอยู่ดี




เขาสัญญากับกวินภพไว้แล้ว ว่าต่อให้คนทั้งโลกเลือกพี่ชายของอีกฝ่าย เขาจะเป็นคนเดียวที่ให้ความสำคัญกับกวินภพเป็นที่หนึ่งเสมอ




และวันนี้เขาจะไม่ยอมให้เรื่องของติณณ์ภพ มาทำร้ายความสัมพันธ์ของเขากับเพื่อนรักเป็นอันขาด



เขารักกวินภพ




รัก...จนสามารถตายแทนได้ และเขาก็เชื่อว่าเพื่อนของเขาก็สามารถตายแทนเขาได้เช่นกัน




เพราะฉะนั้นเขาจะหยุดทำร้ายตัวเอง หยุดทำร้ายกวินภพที่ถึงแม้จะไม่รู้เรื่องอะไรแต่ก็มักจะมองมาที่เขาด้วยสายตาเป็นห่วงเสมอ




เขาจะหยุดทุกอย่างเอง




“เรื่องใบสมัคร จริงๆกูกรอกไว้แล้วแหละ แต่ขี้เกียจไปส่งไปรษณีย์ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปทำให้เสร็จ มึงจะได้เลิกฟุ้งซ่านเรื่องไม่เป็นเรื่อง โอเค้?”




เหนือฟ้าขยี้ผมเพื่อนรักอย่างหมั่นเขี้ยว รอยยิ้มสบายๆถูกครอบบนใบหน้าของเขาประหนึ่งหน้ากากชั้นดีที่ทำให้คนมองไม่รู้เลยว่ามีอะไรอยู่ภายใน กวินภพยิ้มอย่างสบายใจ ก่อนจะหันไปสนใจขนมปังในมือต่อ




“เออกล้า วันนี้กูคงอยู่ช่วยงานได้แค่นี้นะ ม๊าให้กูกลับไปเช็คอะไหล่ที่เพิ่งมาส่ง”



เหนือฟ้าเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงรถยนต์ที่เขาสามารถแยกได้ด้วยความเคยชินว่าเป็นเสียงรถของใคร กวินภพพยักหน้า ร่างโปร่งจึงเดินออกมาจาตัวบ้าน ทิ้งเพื่อนรักให้เคี้ยวขนมปังตุ้ยๆอยู่ในครัว หน้าบ้านตอนนี้มีเพียงรถมาสแตงคันหรูจอดอยู่ ทุกคนในบ้านกำลังเตรียมงานอยู่ในสวนด้านหลัง ติณณ์ภพเปิดประตูลงมาจากรถ ร่างสูงยิ้มออกเมื่อเห็นร่างที่เขาเฝ้าคิดถึงมา
ตั้งแต่ย้ายไปอยู่ที่หอ



“ฟ้า…”




“สุขสันต์วันเกิดนะครับพี่ติณณ์”



เหนือฟ้าเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นของขวัญให้ร่างสูง ติณณ์ภพรับมันมาพร้อมรอยยิ้มขอบคุณ เขาอดตื่นเต้นไม่ได้กับของขวัญที่ตนซื้อให้เหนือฟ้าที่วางอยู่ในรถ วันนี้เป็นวันเกิดของเขา เขาอยากให้คนที่สำคัญที่สุดของเขา ได้รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ




หวังว่าเหนือฟ้าจะชอบสร้อยข้อมือเส้นนั้นนะ





“ฟ้ามีเรื่องจะคุยกับพี่”




ในที่สุดเหนือฟ้าก็รวบรวมความกล้าเปิดบทสนทนา ติณณ์ภพยืนนิ่งรอฟังสิ่งที่คนรักต้องการจะบอกเขาอย่างใจจดใจจ่อ สีหน้าของเหนือฟ้าตอนนี้เหมือนกับทุกครั้ง รอยยิ้มจางๆที่ริมฝีปากกับแววตาที่ดูหม่นแสงอยู่ตลอดเวลา แต่เขารู้สึกว่าบางอย่างผิดปกติ




“ฟ้ารักพี่ติณณ์ครับ”




คำพูดที่หลุดออกมาจากริมฝีปากบางทำให้เขารู้สึกว่าหัวใจพองโตขึ้นเป็นสิบเท่า ติณณ์ภพยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ในเวลานี้เขาไม่สนใจวาใครจะมาเห็นพวกเขา เขาอยากจะกอดเหนือฟ้าไว้แน่นๆ ป่าวประกาศให้คนทั้งโลกรู้ ว่าคนตรงหน้าเป็นคนรักของเขา




“พี่ก็...”



“แต่…”ติณณ์ภพหุบปากฉับเมื่อเห็นว่าเหนือฟ้ายังพูดไม่จบ “...ฟ้าไม่ชอบตัวเองที่รักพี่ติณณ์”



“ฟ้า…”ร่างสูงเรียกคนรักเสียงแผ่ว ประโยคเมื่อครู่เพียงประโยคเดียวบีบหัวใจจนเขาแทบจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด



“ฟ้าไม่ชอบคนที่ฟ้ากำลังเป็นอยู่ในตอนนี้ คนโง่ๆที่ทำตัวเหมือนหมาที่ชะเง้อมองเข้าของอยู่ในบ้านไปวันๆ กระดิกหางดีใจทุกครั้งที่เห็นพี่ แกล้งโง่ทำเป็นไม่ได้กลิ่นหมาตัวอื่นที่พี่แวะเล่นด้วยระหว่างทาง”




เหนือฟ้ารู้สึกประหลาดใจที่ตนสามารถกลั่นกรองคำพูดนั้นออกมาได้อย่างเยือกเย็น แต่นั่นอาจเป็นเพราะเขาเหนื่อยจนไม่มีแรงใส่อารมณ์กับคำพูดพวกนี้แล้วก็เป็นได้




“ฟ้า..ผมพอแล้ว ผมไม่ไหวแล้วครับ ผมไม่อยากถูกพี่ล่ามโซ่ไว้แบบนี้อีกแล้ว”



เหนือฟ้ายกมือขึ้นพนมที่หน้าอกแล้วก้มลงเล็กน้อย



“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมานะครับพี่ติณณ์ ผมไม่เคยเสียใจที่ผมรักพี่ แต่ผมเสียใจ ที่ความรักที่ผมมีให้กับพี่มันเป็นยาพิษที่ทำให้ผมเกลียดตัวเอง”




ติณณ์ภพได้แต่ยืนนิ่ง สมองไม่อยากรับรู้สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น




“ผมขอโทษที่ผมอาจจะต้องหายไปจากชีวิตพี่ แต่วันที่ผมกลับมา ผมสัญญาว่าจะเป็นแค่เพื่อนของน้องชายพี่ และจะยังเคารพพี่ติณณ์ในฐานะพี่ชายที่ดีของกล้าต่อไป”




เหนือฟ้ายิ้ม ทั้งที่หัวใจถูกบีบจนแทบจะแหลกเป็นเสี่ยงๆ




“ลาก่อนครับพี่ติณณ์ ถ้าซักวันพี่ติณณ์ได้เจอคนที่มีค่าพอที่จะให้พี่ติณณ์หยุดทุกอย่างเพื่อเขา อย่าปล่อยเขาไปนะครับ”




ร่างโปร่งเดินผ่านคนที่ยืนนิ่งราวกับรูปสลักไป


จบแล้วเหนือฟ้า...




มึงเป็นอิสระแล้ว...




แต่ทำไม...หัวใจถึงได้เจ็บขนาดนี้กันนะ






ติณณ์ภพกดล็อคกลอนประตูห้องนอนของตัวเอง ร่างสูงทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง เขาไม่รู้ว่าเขาขึ้นมาถึงตรงนี้ได้อย่างไร ทุกสิ่งทุกอย่างรอบกายรู้สึกเหมือนภาพเบลอ




ฟ้า...ไปแล้ว



เพราะนิสัยเลวๆของเขา ทำให้คนที่เขารักเดินจากไป




ทั้งที่คิดว่าไม่ว่าเขาจะหันกลับมาเมื่อไหร่ เหนือฟ้าก็จะยังคงยืนส่งยิ้มให้เขาจากด้านหลังเสมอแท้ๆ แต่เขากลับไม่คิดเลยว่าความไม่ชัดเจนของตัวเองกลับทำร้ายร่างโปร่งจนทนไม่ไหว




หากเพียงเขากลับใจให้เร็วกว่านี้ แสดงความรักให้เหนือฟ้าเห็นมากกว่านี้




ทำให้เหนือฟ้ารู้สึกมั่นคงมากกว่านี้




เขาอาจจะยังมีคนรักอยู่ข้างกาย



ติ๊ก...




เข็มนาฬิกาที่มักจะส่งเสียงเป็นประจำเวลาที่เข็มวินาทีขยับเงียบลง ติณณ์ภพก้มลงมองนาฬิกาข้อมือเรือนเก่าที่เพิ่งจะหมดอายุขัยลง ราวกับจะย้ำเตือนว่าเวลาที่เขามีกับเหนือฟ้าได้หมดลงแล้ว




ติ๊ก...ติ๊ก...





ทว่าเสียงเข็มนาฬิกาที่ดังขึ้นจากด้านในกล่องของขวัญทำให้ร่างสูงหยิบมันออกมาดู ภายในกล่องมีนาฬิกาผู้ชายที่แม้จะเรียบแต่ดีไซน์กลับดูมีราคา ไม่ต้องลองก็รู้ว่าพอดีกับข้อมือเขาราวกับสั่งทำ




‘ถ้าซักวันพี่ติณณ์ได้เจอคนที่มีค่าพอที่จะให้พี่ติณณ์หยุดทุกอย่างเพื่อเขา อย่าปล่อยเขาไปนะครับ’




พี่เจอคนคนนั้นแล้วฟ้า



พี่เจอคนที่พี่อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยจนลมหายใจสุดท้ายแล้ว




แต่พี่ปล่อยเขาหลุดมือไปแล้วล่ะ





เหนือฟ้าสมควรได้พบคนที่ดีกว่าเขา เหนือฟ้าคู่ควรกับคนดีๆ ที่สามารถมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้เหนือฟ้าได้ตามที่ใจของร่าง
โปร่งปรารถนา




คนอย่างเขา ไม่คู่ควรแม้แต่จะใช้ลมหายร่วมกับอีกฝ่าย




คนโง่ๆที่ไม่รู้ค่าสิ่งที่มีอยู่อย่างเขา..ไม่คู่ควรกับเหนือฟ้าสักนิด









ร่างสูงเอนพิงประตูห้อง เหม่อมองเพดานสีขาวอน่างเลื่อนลอยไร้จุดหมาย ไม่มีแรงแม้แต่จะร้องไห้ออกมา








THE END

--------

จบแล้ววววว//จุดพลุฉลอง
 :katai4: :katai4: :katai4:
ตอนพิเศษอื่นๆสามารถติดตามต่อได้ในเล่มเน้อ แล้วถ้ามีหลังจากนี้อาจจะมาอัพเป็นครั้งเป็นคราว แล้วแต่ว่าจะปั่นเรื่องอื่นเสร็จมั้ย55555

ขอบคุณที่อยู่กับเรามายาวนานเหลือเกิน
ฝากติดตามรูปเล่มของน้องแว่นกับสนพ.เฮอร์มิทด้วยนะคะ
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
  :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

ฝากผลงานเรื่องอื่นๆของเราด้วยเน้อออออออออ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: MorethanMore ที่ 17-07-2017 00:08:23
เห้อ อ่านจบเกลียดพี่ติณท์ มันไม่ใช่ความไม่ชัดเจน พี่แค่อยากเอาชนะต้นกล้าอะตอนแรก จนล่าสุด พี่แค่เสียดาย เพราะเหนือฟ้าดีมาก พี่แค่แพ้ความดีเหนือฟ้า อิจฉากล้า อยากได้คนแบบฟ้าดูแลบ้าง ไม่รู้ไม่อินกับความสำนึกผิด ความต้องการของติณท์ แต่ปัจจุบันเขาดีเราก็โอเค เพราะตอนที่เดินหน้าง้อ ติณท์ก็สำนึกจริง ๆ ไม่ได้มองว่าฟ้าเป็นตุ๊กตาจริง ๆ

เกลียดความเลวของติณท์มากเลยให้ตาย

กล้ากับฟ้าเป็นเพื่อนที่แบบสุดยอด
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-07-2017 00:51:17
รู้สึกไม่สาสม
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 18-07-2017 21:55:10
และแล้ววันที่อิพี่ติณห์โดนเทก็มาถึง ทีแรกคิดว่าแบบฟ้าไปเจอแจ๊คพอทเห็นอิพี่มันกกกับใครแล้วเลยยอมตัดใจบอกเลิกซะอีกกลับกลายเป็นเพราะความชินชาตะหากที่มันทำให้ตัดใจ ส่วนพี่กล้านี่นิสัยเด็กน้อยมากอะถ้าไม่ติดว่าพี่แกชอบแว่นนะจะยุให้จีบฟ้าแทนละเนี่ย ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: andaseen ที่ 19-07-2017 23:05:09
 :z2:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 19-07-2017 23:53:42
ตอนนี้มีโมเม้นกล้าเหนือเบาๆด้วย เกือบแบ่งใจไปเขียร์คู่นี้ถ้าไม่ติดว่าพี่กล้ามีน้องแว่นแล้ว55555

ปล.แอบรำคาญพี่ติณฑ์เบาๆ ถ้าตอนนั้นหันหลังกลับไปคว้ามือเหนือฟ้าแล้วบอกรักเค้าไปก็จะไม่เป็นแบบนี้มะ ขี้ขลาดมากกก
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 20-07-2017 02:26:14
ร้องแปป สงสารนะพี่ติณณ์ แต่ พี่สมควรที่จะเจอแบบนี้
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 20-07-2017 12:49:29
ในที่สุดก็ทำใจอ่านเรื่องของพี่ติณณ์ได้


ก็สมน้ำหน้าอ่ะนะ
ทำตัวเองทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 21-07-2017 00:56:58
น้องแว่นน่ารัก ขี้เขินนนน
อิพี่กล้าก็ป๊อด ฮ่าาาา
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 21-07-2017 07:52:05
สนุกมากถึงจะมีดราม่าแต่ก็เป็นนิยายที่สนุกมาก..อยากอ่านตอนติน-ฟ้าหวานกันบ้างคะ..ตอนหลักมีแต่หน่วงๆ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 22-07-2017 14:46:32
ดูๆแล้วเหมือนพี่ติณณ์แค่รู้สึกตัวว่า'รัก'น้องฟ้า แต่พี่แกไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะรักเดียวใจเดียว จะเลิกมีคนอื่น ถ้าเป็นเรา เราก็เทพี่แกอ่ะ

ว่าแต่จบแล้วเหรอ? งุ้ยยยยย กำลังด่าพี่ติณณ์เพลินๆเลย 555

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 22-07-2017 15:42:23
แว่นกับต้นกล้าน่ารัก
อดีตเหนือน่าสงสาร
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: janeyuya ที่ 23-07-2017 17:20:18
อิเหี้นพี่ติณณ์ สมน้ำหน้า!!!!(ทำไมต้องหยาบคายกับพี่ชายผม :พี่กล้ากล่าวอุบอิบ)
คือนี่ยังติดใจเรื่องที่พี่ติณณ์เห็นน้องเป็นของตายอยู่เลยไง
พอเริ่มรักของตายก็ทิ้งแม่มไง
ไม่รู้จะเปล่งวาจาสะใจเป็นภาษาอะไรถึงจะสาสมในความสะใจนี้555555555
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 23-07-2017 22:20:59
อ่านตอนจบนี้แล้ว
ถึงกับต้องไปเปิด youtube
ฟังเพลง "ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน"

..จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา..
..เพียงปรารถนา ดอกทานตะวันหันมอง สักครั้ง..

มอดหมดแล้ว..เหนือฟ้า
หุหุ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก}Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ [16/07/60] P.34
เริ่มหัวข้อโดย: AngPao1932 ที่ 29-07-2017 23:08:46
อิพี่ติณทำไมฉันถึงไม่สงสารแกเลยนะ ทำไม
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 11-09-2017 17:58:25
How To อ่านเรื่องนี้ยังไงให้อารมณ์ตอนจบแบบฟิ้นฟินนน :hao3:
เริ่มอ่านตอนแรกที่หน้า29 partของติณเหนือ ตอน"เริ่มรัก"
อ่านดราม่าให้หน่วงไปจนจบตอนสุดท้ายหน้า34เลย
แล้วค่อยไปเริ่มอ่านตอนแรกที่หน้า1
จริงๆติณก็ไม่เลวเท่าไรหรอกนะ ยังนับว่าดีด้วยซ้ำที่คิดได้เองว่ารักฟ้าก่อนที่จะเสียฟ้าไปซะอีก o13
แต่คนเราน่ะนะ ไม่รู้เป็นยังไง ชอบมานั่งย้อนนึกเสียดายว่า
..รู้งี้..ทำ/ไม่ทำอย่างนี้..ก็คงจะดี... มากกว่าจะทำวันนี้ให้ดีที่สุดกัน
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกมากๆเรื่องนี้ และทุกๆเรื่องเลยนะคะ
ติดตามอ่านอยู่จ้า :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 12-09-2017 11:05:32
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 22-09-2017 14:53:05
รวดเดียวจบ ขอสมัครเป็นfcเลยค่าาา เค้าชอบคู่ติณเหนือมากเยย
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 08-10-2017 22:14:48
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: mirage ที่ 09-10-2017 15:28:19
 :pig4: :pig4:
 :L1: :L1:

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ เเสดงมุมมองความรักหลากหลายรูปแบบ สงสารฟ้า เราชอบตอนจบของแต่ละคู่นะคะ
 บางทีคำว่ารักมันอาจจะพูดออกไปยาก ถึงจะใช้การกระทำให้สื่อความหมายยังไงแต่สุดท้ายแล้วถ้าไม่ยืนยันให้มั่นคง เราก็อาจจะต้องเสียมันไป เพราะคำว่ารักของแต่ละคน "ไม่เหมือน" กัน

#เพ้ออะไรเนี่ย
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Haruya ที่ 12-10-2017 14:19:59
ชอบบบ ชอบทุกคู่
มาอ่านอีกรอบก็ชอบทุกคู่เลย
จะทำเป็น Ebook ไหม้
จะตามเห็บบบ งื้ออ ดีีต่อใจ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: NOOKNIK21 ที่ 17-10-2017 15:58:04
สนุกมาก ชอบการเล่าเรื่องของนักเขียนไหลลื่นดีมาก. ขอบคุณที่มีนิยายสนุกมาให้อ่าน เสียดายอยากเห็นมุมมองแอบรักของพี่กล้ากับแว่นนมากกว่านี้.  :mew2: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Naamtaan22 ที่ 18-10-2017 18:13:29
สวัสดีค่ะอ่านวันเดียวจบเลยอยากบอกคนเขียนว่า เรารักเรื่องนี้มากๆมีครบทุกอารมณ์เลยค่ะ ชอบน้องแว่นมากเป็นนายเอกที่ตรงไปตรงมาดีมากๆโดนใจในนิสัยน้องสุดๆส่วนพระเอกพี่กล้าคนป๊อดเราก็ลุ้นแทบแย่ว่าจะสารภาพความในใจสำเร็จไหม เล่นเอาลุ้นจนเหนื่อย เรื่องสนุกดีค่ะชอบมากๆขอบคุณสำหรับงานเขียนน่ารักๆสนุกๆแบบนี้นะคะ รักคนเขียนค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Sweettemp ที่ 20-10-2017 01:45:51
โอ๊ย อ่านรวดเดียวจบเลยคะ ชอบมาก แต่อยากให้มีคู่ฟ้าเรื่อยๆ เหมือนสิ่งที่ตินได้รับยังไม่สาสม 555  :hao3:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: nano ที่ 25-10-2017 10:53:46
เนื้อเรื่องน่ารักกกกกก
แต่เหมือนกะทัดรัดไปนิดนึง หรือเพราะหลายคู่ เลยดูรวบไป ถ้าเขียนยาวกว่านี้  มันจะฟินมากเลย
อยากอ่านคู่ฟ้าอีก ชอบบบบบบบ
คู่มีน ก็อยากอ่านต่อ ถ้าแยกเป็นเรื่องๆจะดีงามฝุดๆ
สรุป ชอบทุกคู่ จะคอยติดตามผลงานนะค่ะ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 28-10-2017 01:16:42
ตอนแรกก็เปิดเรื่องมาใสๆไหงตอนหลังหื่นมันทุกครเลยล่ะเนี่ย  :oo1:
โดยส่วนตัวรู้สึกว่าติณณ์ยังเจ็บน้อยไปนะ ขัดใจก็ตรงนี้แหละ ฟ้าไม่น่าอภัยให้เลยจริงๆ  :katai4:

แล้วจะตามไปอ่านเรื่องของตัวละครอื่นต่อนะคะ
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 08-11-2017 02:18:22
อ่านรวดเดียวจบ เด๋วจะไปต่อที่คู่หลานแฝด  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Panamapaper ที่ 09-11-2017 19:02:23
เขียนโคตรดี ขอบคุณที่แบ่งปันเน้ออออ  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 11-11-2017 11:23:57
ขอบคุณนะครับ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: pummy09 ที่ 30-11-2017 13:08:42
ตอนแรกอ่านก็พอรู้ว่าต่างคนต่างชอบก็คิดว่าเป็นนิยายฟีลกู้ด... แต่มาเจอติณห์เหนือ ฮือ...ดราม่าเฉยเลย ทางที่ดีควรอ่านพาร์ทอดีตของคู่นี้ก่อนเลย แล้วค่อยอ่านเรื่องของกล้าแว่นต่อ ฮ่าาา
ขอบคุณมากนะคะ  สนุกมากค่ะ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อดีตติณณ์เหนือ จบบริบูรณ์ P.34
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 06-12-2017 19:20:25
รูปปกน้องแว่นมาแว้ววววววว :hao5: :hao5: :hao5:

น่าจะออกปีหน้า ฝากน้องแว่นไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ :mew1: :mew1: :mew1:

ฝากเพจด้วยฮะ https://www.facebook.com/LittlePigWriter/ (https://www.facebook.com/LittlePigWriter/)
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อัพเดทภาพปก P.35
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 16-01-2018 11:14:02
อ่านจบแล้ว สนุกมากกกกก ชอบความต๊องของกล้า หลังจากที่ได้คบกับแว่นอ่ะ

โอ้ย ตลกเว่อ ,, แต่กว่าจะรักกันได้ก็ปวดใจดีเหมือนกัน

แต่ที่หน่วงสุด ไม่พ้นติณณ์เหนือจ้า บีบหัวใจเหลือเกินนนน

แต่กลับมารักกันอีกครั้งก็ดี มากที่สุดแล้ว รักกันไปนานๆน้า

หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อัพเดทภาพปก P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 16-01-2018 19:20:39
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อัพเดทภาพปก P.35
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-01-2018 08:23:34
สงสารฟ้า อ่านไปร้องไห้ไป
ไปอ่านพี่หมอกต่อดีกว่า
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อัพเดทภาพปก P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 08-02-2018 15:43:28
 :-[ ชอบบบบบบบ  :katai2-1:  o13 ดีงามมมมม  :haun4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น อัพเดทภาพปก P.35
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 14-02-2018 23:19:11


วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์




เหนือฟ้าไม่ได้หวังอะไรจากคนรัก หลังจากที่กลับมาคบกันใหม่ ติณณ์ภพก็มักจะมีเวรดึกในวันสำคัญต่างๆ ซึ่งเหนือฟ้าไม่เคยคิดน้อยใจเพราะเขาเข้าใจว่าการเรียนของอีกฝ่ายเป็นเรื่องสำคัญ และตนก็ไม่ใช่คนที่สนใจะไรเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว
แต่วันนี้ติณณ์ภพไม่มีเวรดึก เหนือฟ้าจึงตัดสินใจมาเดินตลาดนัดในมหาวิทยาลัยเพื่อรอคนรักเรียนเสร็จ บรรยายกาศเก่าๆทำเอาเขาคิดถึงช่วงเวลาในรั้วมหาวิทยาลัยไม่น้อย




"น้องเหนือ?"



เสียงเรียกชื่อเขาดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกล เหนือฟ้าหันไปตามเสียงหวานนั้น หญิงสาวหน้าตาสะสวยท่าทางเรียบร้อยคนหนึ่งในชุดนักศึกษาโบกมือให้เขาท่าทางดีใจ แหวกทะเลผู้คนเดินมาหน้าร่างโปร่ง เหนือฟ้าเพ่งมองอยู่นาน ก็จะนึกขึ้นได้ว่าคนตรงหน้าคือเพื่อนสมัยมัธยมปลายของติณณ์ภพนึกถึงเมื่อคืน




"พี่ตาล! สบายดีมั้ยครับ ไม่เจอกันตั้งนาน"




เหนือฟ้าทักอย่างประหลาดใจที่ได้เห็นหญิงสาว นักศึกษาปีสุดท้ายของคณะเภสัชศาสตร์ยกมือขึ้นทัดผมไว้ข้างหูแล้วยิ้มเขินให้เขา ตอนนั้นเองที่เหนือฟ้าสังเกตเห็นแหวนบนนิ้วนางข้างซ้ายของร่างเล็ก




”ยินดีด้วยนะครับ" ร่างโปร่งชี้ไปที่แหวน




"ขอบใจจ้ะ งานแต่งพี่เดือนหน้า เดี๋ยวพี่จะส่งการ์ดเชิญไปให้ติณณ์พอดี ถ้าน้องกล้ากับน้องเหนือว่างก็มาด้วยสิ"




"ขอบคุณครับ น่าอิจฉาพี่ตาลจัง" เหนือฟ้ายิ้มยินดีกับความสุขของอีกฝ่าย




"แหม ก็บอกน้องกล้าให้ไปขอเร็วๆสิ"




น้ำตาลเย้า เล่นเอาคนฟังรีบโบกไม้โบกมือแก้ไขความเข้าใจผิดเป็นพัลวัน




"ไม่ใช่ครับ! ผมกับไอ้กล้าไม่ได้เป็นอะไรกัน"




"อ้าวเหรอ...คิดว่ายังไงน้องเหนือก็ต้องลงเอยกับน้องกล้าแน่แท้ๆเลยนะเนี่ย"คนเรียบร้อยเอ่ยเสียงอ่อนอย่างผิดหวัง "ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เหนือมีแฟนรึยังล่ะ พี่รู้จักเพื่อนหล่อๆเยอะแยะเลยนะ"




"เอ่อ...ผม..." เหนือฟ้าอึกอัก นิสัยเก่าที่ต้องเก็บความสัมพันธ์ของตัวเองไว้เป็นความลับกลับมาอีกครั้งก่อนที่เขาจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรแล้ว "มีแล้วครับ"





"จริงเหรอ? พี่รู้จักมั้ย?"




น้ำตาลถามอย่างตื่นเต้น เหนือฟ้าพยักหน้าช้าๆอย่างไม่รู้จะปฎิเสธอย่างไร นั่นอีกทำให้หญิงสาวตาโตกระพริบตาปิ๊งๆมองเขาอย่างอยากรู้อยากเห็นจนเหนือฟ้าใจอ่อน




"พี่ติณณ์...นั่นแหละครับ"




คนฟังเหมือนจะไม่เข้าใจในทีแรก น้ำตาลทำหน้าสับสนอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆหัวเราะออกมาอย่างไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน



"ฮะๆ จริงเหรอเนี่ย คนอย่างติณณ์เนี่ยนะได้แฟนดีๆอย่างน้องเหนือ" หญิงสาวปาดน้ำตาที่เกิดจากการหัวเราะมากเกินไป หายใจขาดห้วงขณะพูดกับคนอายุน้อยกว่า "แล้วนี่คบกันมานานรึยัง?"




เหนือฟ้าลังเลว่าควรจะบอกอีกฝ่ายว่าอย่างไร ก่อนจะตัดสินใจนับตั้งแต่ความสัมพันธ์ครั้งแรกของพวกเขา




"ตั้งแต่ตอนมอปลายแล้วครับ"



เสียงหัวเราะหวานใสสะดุดกึกเมื่อได้ยินดังนั้น น้ำตาลขมวดคิ้วมองเขาเหมือนไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังโดนอำหรือไม่ ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาเหมือนนึกอะไรดีๆออก




"ไม่น่าล่ะ...คนที่ทำให้ติณณ์ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นคือน้องเหนือนี่เอง"




“ผม?”



เหนือฟ้าชี้มาที่ตัวเองอย่างไม่เข้าใจ น้ำตาลพยักหน้ายิ้มๆ



“ก็ติณณ์น่ะ จากทำตัวเละเทะเหลวเป๋วไม่เอาอะไรทั้งนั้น กินเหล้าไปวันๆ คณะที่อยากเข้าก็ไม่มี จู่ๆก็มาฟิตอยากเรียนหมอ ขยันอ่านหนังสือสอบ บอกเลิกคนที่ควงอยู่ทุกคน พี่ยังคิดอยู่เลยนะว่าอะไรทำให้ติณณ์ตาเห็นธรรมได้ขนาดนั้น”



เหนือฟ้าคิดมาตลอดว่าคนที่ทำให้ติณณ์ภพเปลี่ยนไปได้ขนาดนั้นคือผู้หญิงตรงหน้า เขาพยายามนึกย้อนกลับไปแต่ไม่สามารถนึกถึงความเป็นไปได้ที่ตนจะเป็นสาเหตุให้ติณณ์ภพเบนเข็มมาทางวิชาชีพนี้ แต่ก็ไม่พบ



“ผมว่าพี่ตาลเข้าใจผิดแล้วล่ะครับ ผมไม่ได้มีความสำคัญกับพี่ติณณ์ขนาดนั้นหรอกครับ”



บางครั้ง ในช่วงเวลาที่รู้สึกอ่อนแอ เหนือฟ้าก็อดคิดไม่ได้ว่าตัวเขาในตอนนี้มีความสำคัญกับติณณ์ภพแค่ไหน



”อย่าพูดอย่างนั้นสิจ๊ะ” ดวงตาของหญิงสาวรุ่นพี่อ่อนลงอย่างเข้าใจ เธอรู้ดีว่าเพื่อนของเธอนั้นเจ้าชู้ประตูดินแค่ไหน หากเหนือฟ้าคบกับอีกฝ่ายมาตั้งแต่สมัยมัธยม จะรู้สึกแบบนั้นก็คงไม่แปลก “ตอนที่เข้ามหาลัยใหม่ๆ ขนาดวันเกิดติณณ์ ติณณ์เขายังลากพี่ไปซื้อสร้อยข้อมือให้น้องเหนืออยู่เลยนะ”




น้ำตาลยิ้ม ยื่นมือไปดึงมือเรียวของเหนือฟ้าขึ้นมาเทียบกับมือของเธอแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ



“ติณณ์น่ะลากพี่ไปลองสร้อยข้อมือให้เพราะข้อมือพี่ขนาดพอๆกับน้องเหนือ พี่เนี่ยโมโหแทบแย่เลยเพราะพี่นัดกับแฟนไว้ แทนที่จะได้มีเวลาแต่งหน้าแต่งตัวไปเดทต้องมาช่วยเพื่อนเลือกของ”




สร้อยข้อมือ?




ความทรงจำที่เขาเห็นติณณ์ภพกับน้ำตาลในร้านเครื่องประดับเมื่อหลายปีก่อนกลับเข้ามาในหัว



“ตาล?”



เสียงทุ้มของติณณ์ภพดังขึ้น ร่างสูงในชุดกาวน์สั้นขมวดคิ้วเมื่อเห็นเพื่อนสมัยมัธยมยืนคุยอยู่กับคนรัก น้ำตาลโบกมือให้เพื่อนอย่างอารมณ์ดี




“ติณณ์! มานี่เลย ทำไมไม่บอกว่าคบกับน้องเหนืออยู่ เราอุตส่าห์เชียร์ให้น้องเหนือลงเอยกับน้องกล้าอยู่ตั้งนาน”




หญิงสาวอารมณ์ดีถามเสียงงอน แต่รอยยิ้มหวานบนริมฝีปากทำให้รู้ว่าน้ำตาลไม่ได้จริงจังกับคำบ่นนั้นมากนัก




“ก็ตาลไม่ถาม”



ติณณ์ภพตอบสั้นๆ น้ำตาลส่ายหัวยิ้มๆกับนิสัยที่ไม่เปลี่ยนแปลงของเพื่อนสนิท ก่อนจะก้มหยิบซองจดหมายสีชมพูออกมาจากกระเป๋า




“อ่ะ ไหนๆเจอกันแล้วก็เอาไปเลยแล้วกัน ถ้าว่างก็พาน้องเหนือมานะ”



ติณณ์ภพก้มลงอ่านชื่อของเจ้าบ่าวเจ้าสาวบ่าว คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างประหลาดใจ



“เอาจริงดิ? นึกว่าโดนเขาหลอกฟันแล้วทิ้งไปตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว”




“ติณณ์นี่ปากคอเราะร้ายเหมือนเดิมเลยนะ” น้ำตาลหัวเราะ “บอกแล้วไง เราเป็นเพื่อนกับติณณ์ได้ ผู้ชายคนไหนเราจะเอาอยู่ทั้งนั้นแหละ”




ติณณ์ภพกลอกตาอย่างเหนื่อยใจกับความสดใสมองโลกในแง่ดีของเพื่อน



“อ๊ะ แฟนเรามาแล้ว ไว้เจอกันนะ พี่ไปนะจ๊ะน้องเหนือ”




น้ำตาลก้มหยิบโทรศัพท์ที่สั่นในกระเป๋าขึ้นมาดูแล้วกดรับ โบกมือลาเพื่อนสมัยมัธยมและรุ่นน้อง ก่อนจะหันหลังเดินหายไปกับฝูงชน




“กลับกันเถอะ”



ติณณ์ภพเอื้อมมือมาจับมือของเหนือฟ้า ร่างโปร่งเม้มปาก แขนเรียวขืนแรงของชายหนุ่มรุ่นพี่เพียงชั่วครู่ก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายจูงมือของตนพาไปยังรถที่จอดอยู่ เขายังคงไม่ชินกับการทำอะไรแบบนี้ในที่สาธารณะกับอีกฝ่ายเสียที




“ครับ”









“พี่ติณณ์…ผมถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ”




“หือ? มีอะไรเหรอ?”




ติณณ์ภพถามคนที่นั่งเอนหลังพิงอกเขาดูซีรีย์ที่ตัวเองกำลังติดงอมแงม เหนือฟ้าช้อนตามองคนรัก ดวงตาสีน้ำตาลหม่นหยั่งลึกหาคำตอบบนใบหน้าของติณณ์ภพก่อนจะเอื้อนเอ่ยคำถาม แว่นตากรอบเหลี่ยมที่เหนือฟ้าเลือกใช้แทนคอนแทคเลนส์เวลาอยู่ด้วยกันทำให้ดวงตาของร่างโปร่งแลดูโตกว่าความเป็นจริงเล็กน้อย




“ทำไมพี่ติณณ์ถึงมาเรียนหมอเหรอครับ?”




สายตาของติณณ์ภพบ่งบอกว่าไม่คิดว่าจะได้ยินคำถามนั้น ร่างสูงนิ่งคิด ก่อนจะตอบตามความจริง



“ตอนนั้น มีเด็กติดละครงอมแงมคนนึงชอบเพ้อถึงคุณหมอในละครอยู่เรื่อย” ชายหนุ่มเกลี่ยเส้นผมสีน้ำตาลหม่นของคนรักอย่างเบามือ “พี่ก็แค่อยากให้เด็กคนนั้นมองพี่ด้วยสายตาแบบนั้นบ้าง…”




“เด็กคนนั้นอาจจะมองพี่แบบนั้นมาตั้งแต่แรก แค่พี่ไม่รู้ตัวก็ได้นะครับ”




เหนือฟ้าว่า ติณณ์ภพยิ้มอย่างสมเพชตัวเอง



“ไม่หรอก คนแบบพี่ในตอนนั้นไม่มีค่าพอให้ฟ้ามองพี่ด้วยแววตาแบบนั้นได้หรอก…”



“อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะครับ” เหนือฟ้ายกแขนขึ้นโอบรอบคอคนรัก “อีกอย่าง พี่ติณณ์ตอนนี้หล่อกว่าคุณหล่อในละครตั้งเยอะ”



“โทรมขนาดนี้เนี่ยนะ”



ติณณ์ภพหัวเราะเบาๆ อดีตเดือนคณะแพทยศาสตร์ยังคงดูหล่อเหลาไม่ต่างจากในอดีตแม้รอยคล้ำใต้ตาและท่าทีอ่อนเพลียจะทำให้แฟนคลับของร่างสูงต้องทอดถอนใจด้วยความเป็นห่วงอยู่บ่อยครั้งก็ตาม



“วาเลนไทน์ทั้งที จะปากหวานชมแฟนไม่ได้รึไงครับ?” เหนือฟ้าแสร้งงอนกอดอกอมลมแก้มพอง เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากติณณ์ภพได้เป็นอย่างดี



ถ้าเขาไม่โง่จนมองข้ามเพชรน้ำงามที่อยู่เคียงข้างเขามาโดยตลอด เขาคงได้นอนกอดอีกฝ่ายแบบนี้ในวันวาเลนไทน์ตั้งแต่หลายปีที่แล้ว



พูดถึงวันวาเลนไทน์…



“รอนี่นะ”



ติณณ์ภพลุกจากโซฟา เขายุ่งกับการเรียนจนไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดหาของขวัญให้อีกฝ่าย และนั่นทำให้นี่เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่ของขวัญที่เขาเก็บไว้นานหลายปีจะได้พบกับเจ้าของที่แท้จริงของมันเสียที



“อะไรครับ? ไหนบอกว่าพี่ติณณ์ไม่มีอะไรให้ผมไง?”



เหนือฟ้าเอ่ยอย่างประหลาดใจเมื่ออีกฝ่ายกลับมาพร้อมกล่องกำมะหยี่ขนาดกลางในมือ



“พี่ซื้อไว้นานแล้ว”



ติณณ์ภพตอบกว้างๆ ไม่อยากดูเป็นคนน่าสมเพชถึงขนาดเก็บของขวัญที่คิดจะให้อีกฝ่ายไว้มานานถึงหกปีราวกับเป็นเพียงเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจเพียงหนึ่งเดียวที่ทำให้ชีวิตของเขายังคงเป็นรูปเป็นร่างอยู่จนถึงทุกวันนี้



แต่สิ่งที่ร่างสูงคาดไม่ถึงคือน้ำตาที่ร่วงเผาะลงบนกล่องเมื่อเหนือฟ้าเปิดฝาออกดูสิ่งที่อยู่ภายใน



“ฟ้า? เป็นอะไรรึเปล่า?” ร่างสูงถามอย่างลนลาน เขาทำผิดอะไร? ทำไมฟ้าถึงร้องไห้?




“ผมแค่ดีใจน่ะครับ” เหนือฟ้าปาดน้ำตาพร้อมเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ “ขอบคุณนะครับพี่ติณณ์”



ติณณ์ภพยิ้มออกทันทีเมื่อรู้ว่านั่นเป็นน้ำตาแห่งความสุข



เหนือฟ้าก้มมองสร้อยข้อมือเส้นนั้นอีกครั้ง หลักฐานที่ว่าอีกฝ่ายไม่เคยลืมเขามาตลอดหกปีที่ผ่านมาทำให้หัวใจของร่างโปร่งพองโตด้วยความสุข สร้อยเส้นนี้เป็นเครื่องย้ำเตือนให้เขารู้ว่าแม้อดีตของพวกเขาจะไม่ใช่ความทรงจำที่สวยงาม แต่มันคือสิ่งที่หล่อหลอมให้พวกเขาเป็นอย่างที่พวกเขาเป็นในวันนี้




ไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่สมบูรณ์แบบ



เป็นความสัมพันธ์ที่เคยหัก เคยบิ่น และแตกร้าว



แต่ก็เป็นความสัมพันธ์ ที่เหนือฟ้าไม่มีวันยอมแลกกับสิ่งใดในโลก




“พี่ติณณ์…”



“ครับ?”



“ฟ้ารักพี่นะครับ”



คำพูดสั้นๆเพียงหนึ่งประโยคทำให้ติณณ์ภพรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนในวินาทีนั้น ร่างสูงรู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆที่ก่อตัวขึ้นที่บริเวณหางตา ติณณ์ภพดึงร่างของคนรักเข้าไปในอ้อมกอด เอ่ยตอบเหนือฟ้าเสียงสั่นเครือ




“พี่ก็รักฟ้าครับ…รักที่สุด”




เหนือฟ้ายิ้ม ยื่นสร้อยข้อมือเส้นนั้นให้กับคนรักที่รับมาแกะออกอย่างรู้งาน แล้วสวมมันรอบข้อมือผอมที่แม้จะใหญ่กว่าแต่ก่อนเล็กน้อย แต่ก็ไม่เป็นปัญหาในการสวมใส่แต่อย่างใด



“สวยมากเลย…” ติณณ์ภพยกมือของคนรักขึ้นมาประทับริมฝีปากลงบนข้อมือขาวอย่างนุ่มนวล “เหมาะกับฟ้ามากเลยครับ”
“ถึงตาฟ้าให้ของขวัญพี่ติณณ์แล้วสิ” เหนือฟ้าอมยิ้ม



“ฟ้ามีของให้พี่ด้วยเหรอ?”



ร่างสูงถามอย่างประหลาดใจ หันมองไปรอบห้องแต่ก็ไม่เห็นอะไรที่น่าจะเป็นกล่องของขวัญได้



“ไปที่ห้องนอนกันดีกว่านะครับ” ร่างโปร่งดึงให้คนรักลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมอมยิ้มอย่างมีเลศนัย “พี่ติณณ์จะได้แกะของขวัญสะดวก”



แน่นอน ถึงแม้จะได้ของขวัญชิ้นเดิมทุกเทศกาล แต่ติณณ์ภพก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันเบื่อของขวัญแสนสวยที่มีชื่อว่าเหนือฟ้านี้ตราบเท่าที่ตนยังมีชีวิตอยู่





The end

------

สารภาพว่าไม่คิดว่าจะปั่นทันวันวาเลนไทน์555555
ห้าทุ่มกว่าก็ยังถือว่าวันนี้เนอะ5555
 :L2: :L2: :L2: :L2:
 :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 15-02-2018 02:09:52
 :L1: :L2: ขอบคุณค้าบบบบบ
สิ่งเหนี่ยวใจคนโสด 555
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 15-02-2018 05:57:20
อ่านแล้วน้ำตาซึม..ชอบคู่นี้มากๆ
หวานกันไปตลอดนะแ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 15-02-2018 10:44:30
มีความสุขขข
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 15-02-2018 11:45:08
เก็บไว้ตั้ง 6 ปี ได้ให้ซะที  :hao5:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 15-02-2018 13:13:37
คู่มารธอน..กว่าจะได้รักและเข้าใจกัน  :-[

 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-02-2018 15:22:13
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 15-02-2018 20:19:28
 :pig4: :pig4: :pig4:เป็นนิยายที่น่ารักมากกกกก
อยากได้เล่มเร็วๆ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Naamtaan22 ที่ 17-02-2018 20:07:15
แว่บแรกคิดว่าตาฝาดไม่นึกว่าจะมีตอนพิเศษมาเพิ่มพอจิ้มปุ้บกรีดร้องทันที  อร้ายยยพี่ติณณ์กับน้องเหนือด้วย  น่ารักมากค่ะขอบคุณนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: jinutlove ที่ 24-02-2018 21:52:12
 :L1: :กอด1: :กอด1: รักเรื่องนี้จัง อบอุ่นในหลายๆอย่างถึงหน่วงไปบางครั้ง แต่เป็นเรื่องที่แล้วมีความสุขมากกก ขอบคุณน่ะค่ะที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 25-02-2018 16:38:46
สนุกมาก คู่หลักเรียบๆตามสไตล์น้องแว่น

คู่รองพี่ชายแซ่บเลย
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 28-02-2018 11:44:40
 :hao5: ถึงแม้จะชอบมาม่าคู่รอง แต่เนื้อเรื่องคู่หลักป็สนุกมากๆค่ะ  :impress3:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 04-03-2018 00:08:58
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ เป็นเรื่องที่ครบรสสำหรับเรามากเลย คู่น้องแว่นน่ารัก กร๊าววววววววใจเราอ่ะ อยากจะมีหมาขี้อ้อนตัวโตแบบพี่กล้าบ้างจัง คู่พี่ตินฟ้าก็ไม่น้อยหน้า แม้ตอนแรกความรักจะมีแต่หนามทิ่มแทงก็เถอะ แต่ว่าก็ผ่านมาได้ด้วยดีนะ ต่อจากนี้ก็รักษาความรักเอาไว้ให้ดีๆนะพี่ติน ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ เราจะตามไปอ่านในเล่มต่อน้า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 19-03-2018 07:42:10
  :mew1: สุดยอดดดดดด ติดตามคะ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: jomyingg ที่ 23-03-2018 11:42:53
สนุกมากๆเลยค่ะ พี่กล้าก็ป๊อดเกิ๊น น้องแว่นนี่น่าร้ากก ชอบคู่ติณณ์กับเหนือฟ้าด้วยค่ะ หนวงดี5555 แทนไทยกับพี่อุ่นก็แซ่บ ยั่วหนักมาก555  :ling1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: didididia ที่ 26-03-2018 03:21:15
ทำไมเราพึ่งได้อ่านเรื่องนี้ สนุกจนเลิกอ่านไม่ได้เลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะจะคอยติดตามเรื่องต่อๆไปค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 29-03-2018 14:40:52
สารภาพเลยค่ะว่าที่พลาดเรื่องนี้เพราะชื่อเรื่อง นึกว่าจะเป็นแนวเด็กเนริด์แอบรักรุ่นพี่ธรรมดาๆ แต่พอมาอ่านเข้าจริงๆ แต่ละคนก็มีปมหนักเบาเป็นของตัวเองทำให้เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามมาก พลาดไปแล้วจริงๆ
ชอบปมคูพี่ติณณ์กับฟ้า มันก้ำกึ่งระหว่างจะไปต่อหรือจะหยุดอยู่แค่ตรงนี้ ถ้าหากว่าทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างแยกทางกันเราก็ไม่สงสัยเพราะคนนึงก็ไม่ชัดเจนส่วนอีกคนก็คิดในแง่ลยมากเกินไป ถ้าหากคุยกันตั้งแต่แรกคงไม่นั่งเสียเวลาหลายปี
คู่แทนไทและพี่อุ่น ปมก็อยุ่ที่ครอบครัว เราไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมคุณพ่อต้องทำแบบนี้แต่ถ้าหากเราเป็นพี่อุ่นนี่จะโกรธก็คงไม่แปลก ดีที่แทนไทบอกและเตือนพี่ไม่อย่างนั้นความสัมพันธ์ครอบครัวคงดิ่งลงเหวมากกว่านี้
อีกคู่ที่จะไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือคู่หลักอย่างพี่กล้ากับน้องแว่น แอบรักกันนานมากกกกกก ต่างคนก็มองตัวเองในแง่ร้ายไม่คู่ควรอย่างงั้นอย่างงี้จนเราอยากจะจับขังในห้องด้วยกันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ถือว่าเป็นคู่ที่ปมไม่ค่อยหนัก อ่านแล้วสบายๆ น่ารัก
ขอบคุณนักเขียนนะคะสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: thananna ที่ 02-04-2018 08:20:20
อ่านวันเดียวจบรวด...ชอบเนื้อหาทุกคู่เลยค่ะ โดยเฉพาะคู่ ติณห์ฟ้า สะเทือนอารมณ์ได้สุดๆ ^^
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: pamhicc ที่ 05-04-2018 11:42:59
ชอบคู่ติณห์ฟ้าค่ะ สงสารทั้งคู่เลย
ขอบคุณมากนะคะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 08-04-2018 00:29:29
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 24-04-2018 22:06:10
 :m20:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: lipure ที่ 12-07-2018 02:06:18
น่ารักทุกคู่เลย

และชอบที่สุดคือ เหนือฟ้า กะ ติณณ์ภพ

 :3123: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 13-07-2018 09:04:38
ชอบคู่ ติณเหนือมากเลยค่ะ ขอตอนพิเศษคู่นี้อีกนะค่ะ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: noveeo ที่ 07-08-2018 12:37:00
 :L1: :really2:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Hoya ที่ 02-10-2018 21:43:07
 :กอด1: อ่านจบแล้ว ปักรายงานตัว
^_^ สนุก ทุกคู่ เริ่มหลงรัก สไตล์การเขียน ของ writer เข้าแล้วค่ะ

ปอลิง... น่าจะมีคนทำ ลิงค์ รวม ตอน ไว้ให้เนอะ.... เพราะการจิกอ่าน ไล่ลำดับ จาก หน้า 1 ถึง 36 รวดเดียว บนมือถือ
มัน ทรม้านนนนนน  555555
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Thanking ที่ 04-10-2018 15:44:01
งานเขียนชิ้นนี้อ่านแล้วมีความสุขจัง มีความงดงามของความรักในหลายรูปแบบ มีความเจ็บช้ำ มีความสมหวัง มีชิวิตจริง มีบาดแผลเรื้อรัง มีการเยียวยา มีเวลาสำหรับการปล่อยวาง และการเริ่มต้นใหม่ อ่านแล้วนับให้เป็นเครื่องมือจิตบำบัดอีกรูปแบบนึงได้เลย ขอบคุณผู้เขียนสำหรับงานที่น่าประทับใจชิ้นนี้ค่ะ   :กอด1:



หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Hoya ที่ 09-10-2018 01:47:44
ทดลองทำลิงค์รวมตอนค่ะ

รัก ของ แว่น
 ตอนที่ 1 หัวใจเต้นแรง...หน้าแดงทุกที  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.0)

 ตอนที่ 2 หายใจเข้า....หายใจออก --- ครึ่งแรก+ครึ่งหลัง ---  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3581697#msg3581697)

 ตอนที่ 3 คนปอดแหก (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3582728#msg3582728)

 ตอนที่ 4 ความดัน(ทุรัง)สูง  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3583657#msg3583657)

 ตอนที่ 5 จะตัดใจ...หรือจะไปต่อ  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3585977#msg3585977)

 ตอนที่ 6 ฤทธิ์เหล้าหรือจะเท่าฤทธิ์เธอ --- ครึ่งแรก ---  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3586513#msg3586513)

 ตอนที่ 6 ฤทธิ์เหล้าหรือจะเท่าฤทธิ์เธอ --- ครึ่งหลัง ---  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3586997#msg3586997)

 ตอนที่ 7 เจ็บแค่นี้...ไกลหัวใจ--- ครึ่งแรก---  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3587991#msg3587991)

 ตอนที่ 7 เจ็บแค่นี้...ไกลหัวใจ--- ครึ่งหลัง ---  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3588645#msg3588645)

 ตอนที่ 8 เทไร่อ้อยขนาดนี้ ชอบพี่ซักทีเถอะครับ  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3589365#msg3589365)

 ตอน Underlying Disease (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3589921#msg3589921)

 ตอนที่ 9 ขยับเข้าใกล้หัวใจอีกนิดแล้วนะครับ (ติณณ์เหนือ) (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3590725#msg3590725)

 ตอนที่ 10 ตุบ…ตุบ..ตุบตุบ...--- ครึ่งแรก--- (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3591591#msg3591591)

 ตอนที่ 10 ตุบ…ตุบ..ตุบตุบ...--- ครึ่งหลัง---  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3592474#msg3592474)

 ตอนที่ 11 เจ็บที่ใจ...ไม่ตายหรอก  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3592748#msg3592748)

 ตอน History: Abrasion (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3593225#msg3593225)

 ตอนที่ 12 บางทีสิ่งที่เห็น...ก็เป็นแค่ภาพลวงตา (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3593810#msg3593810)

 ตอนที่ 13 คนเคยรัก --- ครึ่งแรก --- (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3595023#msg3595023)

 ตอนที่ 13 คนเคยรัก --- ครึ่งหลัง --- (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3595900#msg3595900)

 ตอนที่ 14 บาดลึก  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3597176#msg3597176)

 ตอนที่ 15 ไม่เข้าใจ... (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3598393#msg3598393)

 ตอนที่ 16 คาเฟ่เทพนิยาย --- ครึ่งแรก --- (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3599350#msg3599350)

 ตอนที่ 16 คาเฟ่เทพนิยาย --- ครึ่งหลัง --- (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3599992#msg3599992)

 ตอนที่ 17 เปิดใจ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3599997#msg3599997)

 เด็กชาย ธารธารา ทรัพย์ดำรง  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3601342#msg3601342)

 ตอนที่ 18 เทศกาลเตรียมสอบ  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3602610#msg3602610)

 ตอนที่ 19 เวลาจะรักษาทุกสิ่ง --- ครึ่งแรก --- (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3606976#msg3606976)

 ตอนที่ 19 เวลาจะรักษาทุกสิ่ง --- ครึ่งหลัง --- (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3612073#msg3612073)

 ตอนที่ 20 ก้าวผ่าน ---ครึ่งแรก---   (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3613267#msg3613267)

 ตอนที่ 20 ก้าวผ่าน --ครึ่งหลัง---  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3614546#msg3614546)

 ตอนที่ 21 Aspirin --ครึ่งแรก--- (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3615603#msg3615603)

 ตอนที่ 21 Aspirin --ครึ่งหลัง--- (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3616149#msg3616149)

 ตอนที่ 22 Naproxen --ครึ่งแรก ---  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3616765#msg3616765)

 ตอนที่ 22 Naproxen --- ครึ่งหลัง ---  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3624684#msg3624684)

 ตอนที่ 23  Laroxepam --- ครึ่งแรก---  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3626544#msg3626544)

 ตอนที่ 23  Laroxepam --- ครึ่งหลัง---  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3628607#msg3628607)

 ตอนจบ HEALED , THE END  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3629949#msg3629949)


 Special case {ติณณ์เหนือ} : New Beginning (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3631063#msg3631063)

 Special Case : Happy Birthday แทนไทย  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3633002#msg3633002)

 Underlying Disease: เริ่มรัก (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3634763#msg3634763)

 Special case:[One year later] Korsakoff Syndrome ติณณ์เหนือ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3636497#msg3636497)

 Underlying Disease: ครึ่งใจ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3640584#msg3640584)

 Underlying Disease: หลอกตัวเอง  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3642851#msg3642851)

 Underlying Disease: ของเล่น  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3644880#msg3644880)

 Underlying Disease: เศษใจ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3648906#msg3648906)

 Underlying Disease: หัวใจอาบยาพิษ  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3655606#msg3655606)

 Underlying Disease: ตอนที่ 6  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3663656#msg3663656)

 Underlying Disease:ใจสลาย  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3667747#msg3667747)

 Underlying Disease:  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3669567#msg3669567)

 Underlying Disease: แตกหัก  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3673004#msg3673004)

 Underlying Disease: THE END  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3673353#msg3673353)

 วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.msg3789807#msg3789807)
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: nookik ที่ 11-10-2018 20:14:47
 :hao5:สนุกมากกกกกกกกกกกก. คู่น้องแว่นน่ารักเจ้าค่ะ แต่เรายินดีกับคู่น้องฟ้า แบบว่าจบดีแฮปปี้ปลื้มปริ่ม คือตอนแรกเนี่ยแพนด่าพี่ตินไว้เยอะมากจริงๆ แต่พอรู้ว่านางชดใช้กรรมแล้วเราก็สบายใจ คิคิ  //เลิฟๆนักเขียนที่สู๊ดดดดดดด
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: unnonym ที่ 25-11-2018 15:01:11
อ่านกี่ทีก็ประทับใจทุกทีเลยค่ะ จำไม่ได้ว่ารอบที่เท่าไหร่ แต่จะแวะมาเรื่อยๆนะคะ. ตอนนี้ขอไปอ่านเทสต์กับทีมอีกรอบก่อนน้า  :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: sira_nann ที่ 26-11-2018 21:55:29
 :pig4: :pig4: :pig4:

ขอบคุณค่ะ
 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 22-12-2018 20:07:13
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน รวดเดียวจบ ชอบทุกคู่ :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: KYLM_s ที่ 11-07-2019 01:13:01
-10-
กลัวว่าสุดท้ายจะพังกันทั้งคู่อะฮืออ ทั้งเหนือทั้งพี่ติณณ์ แต่ดูแล้วเหนือน่าจะโดนมาเยอะเลยจนพังมาแล้วครั้งนึงอะ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 07-08-2019 08:15:57
เรื่องนี้สนุกมาก ชอบพาร์ทติณณ์กับเหนือดูดาร์กดี ชอบ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Tonson777 ที่ 21-11-2019 22:50:53
น้องแว่นน่ารักมากและอิพี่กล้าคือหลุดมาดพระเอกเวอร์มากอะคือเฮ้ย!!!นี่พระเอกจริงๆหรอฟร๊ะทำไมถึงหลุดขนาดนี่ แต่ก็น่ารักดีในความหลุดๆของอิพี่กล้า

ส่วนพี่น้ำอุ่นนี้คือดีอะแบบมาดราชินีเวอร์แบบว่าโดนมากชอบตัวละครนี่มากมีความลูกล่อลูกชน มีความอ่อย ชอบที่สุด

ส่วนคู่พี่ติณกับเหนือคือปวดตับ ดราม่าจนปวดใจ เห้อ....ชีวิตแม่มเศร้าไปไหมถ้ามีความรักแบบนี้

ขอบคุณไรท์สำหรับนิยายนะ :mew1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 01-12-2019 23:14:26
อ่านเรื่องของคุณเชษฐ์กับหนูมีนมา แล้วเพิ่งรู้ว่าเรื่องนี้มีเป็นแฟมิลี่ ประทับใจ ใจเต้นรัวๆ เลยตามมาอ่านค่ะ
คู่กล้ากับน้องแว่น คือน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก ชอบในความอ้อน ความหวงน้องของคนพี่  :-[
พอมาเจอคู่พี่ติณณ์กับเหนือฟ้า นี่ปวดใจสุดดดดด สงสารเหนือ แต่สุดท้ายทุกคนก็แฮปปี้เอนดิ้ง  :katai2-1:

ขอบคุณคุณนักเขียนนะคะ เรื่องนี้สนุกมากกกกกกกกก มีหลายคู่ หลายรสชาด ที่สำคัญทำให้เข้าใจน้ำอุ่นมากขึ้นด้วย จากที่อ่านเรื่องของคนพ่อ เราก็ไม่ค่อยเข้าใจน้ำอุ่นเท่าไร ตอนนี้เคลียแล้วค่ะ  :heaven
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: กรุ๊ปเลือดวะวายยยย ที่ 03-12-2019 02:12:55
สนุกดี :katai2-1: o13
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: Areya ที่ 07-01-2020 04:08:48
ปมจากการไม่เข้าใจกันไม่พูดในสิ่งที่ตรงกับใจคิด คิดเองเออเองทำให้หลายๆเรื่องราวเกิดขึ้น ความน่ารักสดใส?ของคู่หลัก้เอาใจช่วยให้ลงเอยด้วยดี ผนวกกับความหม่นเศร้าที่กว่าจะเข้าใจกันของคู่รองทำให้ดั้นด้นอ่านจบจนรวดเดียวได้ ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่แบ่งปันให้อ่านอย่างต่อเนื่องนะคะ ตามไล่อ่านมายิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าคนเขียนแต่งเรื่องได้สนุก แยบยล ซับซ้อนน่าติดตามมากและหลากหลายมุมมองจริงๆค่ะ ชอบมากค่ะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 10-01-2020 21:14:31
 o13
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 22-01-2020 23:00:18
ตอนพิเศษ [ติณณ์เหนือ] หึง

*หมายเหตุ: เรื่องนี้เกิดก่อนอนพิเศษ วันวาเลนไทน์ของติณณ์เหนือนะคะ



เหนือฟ้าไม่ใช่คนขี้หึง


การคบกับพี่ติณณ์ครั้งแรกเตรียมพร้อมให้เขาเผื่อใจไว้สำหรับปัญหานี้


หรือไม่ นั่นอาจเป็นเพียงสิ่งที่เขาคิด


"ติณณ์ เราบอกแล้วไงว่าเลิกขี่มอร์เตอร์ไซค์เร็วๆได้แล้ว มันอันตราย"



"ยุ่ง"



"ติณณ์!"



"...เออๆ รู้แล้ว"



เหนือฟ้าที่นั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินกระดิกขาอย่างไม่สบอารมณ์ ทั้งที่เขารู้ดีว่าพี่ติณณ์กับคนคนนั้นเป็นแค่เพื่อนกัน จะพูดให้ถูกคือทั้งสองมีแค่กันและกันและไม่มีเพื่อนสนิทคนอื่นในรุ่น แถมคนตรงหน้ายังเป็นคนรักของแทนไทย เพื่อนสนิทของน้องแว่น ซึ่งรักกันหวานซึ้งและออกสื่อเสียจนเป็นคู่ขวัญที่คนตามกรี๊ดกันทั้งมหาวิทยาลัย



แต่ใครใช้ให้น้ำอุ่นทั้งน่ารัก อ่อนโยน แถมยังเป็นเหมือนนางฟ้าในวอร์ดของเพื่อนในรุ่นอีกล่ะ ประวัติพี่ติณณ์เป็นยังไงใครๆก็รู้ จะให้เขาไม่รู้สึกหวั่นไหวกับสิ่งที่เห็นก็คงไม่ได้



"เดี๋ยวให้อาจารย์มาดูก่อน..."



"ไม่ต้อง แค่ทำแผลก็พอแล้ว กูไม่เป็นไร"



ติณณ์ภพขยับแขนที่มาผ้าก็อซผืนใหญ่แปะไว้เพื่อทดสอบ ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงทำแผลโดยมีน้ำอุ่นที่ยังคงมีสีหน้าเป็นห่วงแฟนของเขาอย่างออกนอกหน้าพยุงออกมา


"ฟ้า ขอโทษนะ รอนานมั้ย"



ติณณ์ภพเอ่ยขอโทษคนรักที่ต้องเป็นธุระขับรถพาเขามาทำแผลอย่างเกรงใจ เหนือฟ้ากอดอกอย่างไม่สบอารมณ์ ถึงแม้ติณณ์ภพจะไม่มั่นใจว่าอีกฝ่ายกำลังโมโหเรื่องอะไรก็ตาม



"ช่างเถอะครับ กลับกันได้แล้ว"


"ติณณ์ อย่าลืมนะ ห้ามขี่มอเตอร์ไซค์แล้วนะ"


น้ำอุ่นย้ำอีกครั้ง ติณณ์ภพกลอกตาไปมาอย่างเหนื่อยน่ายกับคำบ่น แต่ก็พยักหน้าส่งๆตัดรำคาญไป



หากมีสิ่งหนึ่งที่เหนือฟ้ารู้ว่าติณณ์ภพไม่มีวันทำเพื่อเข้า คือการเลิกขี่เจ้าบิ๊กไบค์คู่ใจที่ชายหนุ่มรักเหมือนลูก เขาจึงไม่เคยคิดที่จะขอ แต่พอเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าให้เพื่อนรักอย่างง่ายดาย ความหัวร้อนที่เขาไม่ได้สัมผัสมานานก็กลับมาอีกครั้ง



"จะไปได้รึยังครับ"



เหนือฟ้ากระชากเสียงเล็กน้อยอย่างลืมตัว เดินนำคนที่มีแผลถลอกทั้งแขนและหัวเข่าให้เดินกระย่องกระแย่งตามมาโดยไม่คิดจะช่วย



ถ้าอยากได้คนช่วยนักก็เรียกพี่น้ำอุ่นอะไรนั่นมาสิ เฮอะ!






"แล้วมึงคิดดูนะ หลังจากวันนั้นไอ้พี่ติณณ์แม่งก็เลิกขี่มอไซค์ไปเลยจริงๆเว้ย"



เหนือฟ้าโวยวายกับเพื่อนรักที่นอนอยู่บนตักของเขา มือเรียวเอื้อมหยิบองุ่นไร้เมล็ดพวงเล็กที่น้องแว่นล้างมาวางไว้ให้ตามประสาเจ้าบ้านที่ดีมาเด็ดเข้าปาก อีกเม็ดป้อนเข้าปากเพื่อนรักที่อ้ารออยู่แล้วอย่างรู้งาน



"คือ เป็นเพื่อนกันมันก็ไม่จำเป็นต้องเชื่อฟังกันขนาดนั้นป่ะวะ สนิทแค่ไหนมันก็ต้องมีขอบเขตบ้าง ไอ้กล้า เคี้ยวดีๆ เดี๋ยวสำลัก"
ร่างโปร่งดุเพื่อนที่เคี้ยวอาหารลวกๆแล้วกลืน นิสัยที่เขาพยายามแก้มาหลายปีของอีกฝ่าย



"ใช่ พี่ติณณ์แม่งเลว"



น้องชายของคนรักที่มักจะยุให้พวกเขาเลิกกันวันละสามครั้งหลังอาหารเอ่ยด้วยสีหน้าชั่วร้าย หลังจากที่เหนือฟ้าตกลงคบกับติณณ์พบอีกครั้งเมื่อปีที่แล้ว กวินภพก็บังคับให้เขาสัญญาว่าจะเล่าทุกอย่างให้มันฟังหากเขามีอะไรไม่สบายใจ แต่เท่าที่จำได้นี่
น่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาทำตามคำสัญญานั้น


เพราะเหนือฟ้ารู้สึกว่าหากเขาไม่ทำอะไรซักอย่าง ความรู้สึกอึดอัดในอกนี้จะต้องทำให้เขาระเบิดใส่ทุกคนแน่



"คือกูไม่เข้าใจว่าเป็นเพื่อนกันมันจำเป็นจะต้องสนิทกันขนาดนั้นเลยเหรอวะ? เชี่ยกล้า อย่าดูด สกปรก" เหนือฟ้าบ่น พยายาม
ดึงนิ้วออกจากปากเพื่อนที่งับเอานิ้วของเขาแล้วดูดเอาที่มีน้ำหวานจากผลองุ่นเคลือบอยู่เล็กน้อยอย่างมีความสุข ตั้งแต่เขายอมกลับมาจากญี่ปุ่น กวินภพก็แทบจะล่ามโซ่เขาไว้กับตัวเองราวกับกลัวว่าหากละสายตาเหนือฟ้าจะตีตั๋วขึ้นเครื่องกลับญี่ปุ่นไป



"จริงมั้ยน้องแว่น?"


ร่างโปร่งหันไปขอความคิดเห็นจากเด็กหนุ่มในชุดนักศึกษาที่นั่งอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนเงียบๆอยู่ที่มุมอ่านหนังสือของห้อง ในช่วงปีกว่าๆที่เขาไม่อยู่น้องแว่นดูดีขึ้นผิดหูผิดตา ร่างเล็กดูสูงขึ้นจากที่เขาจำได้เกือบสิบเซนติเมตร ทรงผมม้ากะลาครอบเปลี่ยนเป็นทรงตัดสั้นเรียบร้อยตามสมัยนิยม จะมีก็แต่แว่นทรงกลมนั้นที่ยังคงปิดบังใบหน้าครึ่งหนึ่งของอีกฝ่ายทำให้ยากแก่

การคาดเดาอารมณ์ของเด็กหนุ่มหน้านิ่งคนนี้เสมอ



"ใช่ครับ" แว่นตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นจากหนังสือ "เป็นแค่เพื่อนทำไมต้องสนิทกันขนาดนี้ด้วย"



"ขนาดน้องแว่นยังเห็นด้วยเลย"


เหนือฟ้าถอนหายใจ ไม่ได้เอะใจเลยว่าคำพูดเมื่อครู่ของน้องแว่นไม่ได้หมายถึงติณณ์ภพกับน้ำอุ่น



"แต่กูว่าพี่น้ำอุ่นคงไม่ได้อะไรกับไอ้พี่ติณณ์หรอก ไม่ต้องห่วง"



กวินภพเอ่ยด้วยสีหน้าครุ่นคิด



"ทำไม?" เหนือฟ้าถามอย่างไม่เข้าใจ



"ก็แว่นเคยบอกว่าแทนไทยมันเป็นพวกหึงโหดจะตาย พี่น้ำอุ่นเขาคงไม่ทำอะไรให้แฟนตัวเองโกรธหรอก"ชายหนุ่มให้เหตุผล “อีกอย่าง นิสัยไอ้พี่ติณณ์เป็นยังไง พี่อุ่นเขาก็รู้ดีพอๆกับมึง จะเอาพิมพ์เสนไปแลกกับเกลือทำไม”



"...กูคงคิดมากไปเอง" ร่างโปร่งยอมรับ



"พี่น้ำอุ่นไม่ได้คิด ไม่ได้หมายความว่าพี่ติณณ์ไม่คิดด้วยนี่"



กวินภพได้ทียุให้พี่ชายบ้านแตก จนคนรักที่นั่งอย่างหนังสืออยู่เมื่อครู่ทนไม่ไหว ลุกขึ้นมาดึงหูคนรักไปจากตักของเพื่อนสนิทโดยที่คนอายุมากกว่าได้แต่ร้องโอดโอยเดินเซตามแรงดึง



"ถ้ามีเวลายุให้คนอื่นเขาแตกกันก็มาช่วยผมจัดห้อง"



"โอ๊ยๆๆๆ พี่เจ็บนะแว่น"



"เจ็บสิครับดี จะได้จำ"


เหนือฟ้าส่ายหน้ายิ้มๆมองคู่รักคู่ฮาทั้งสองที่ชีวิตดูเรียบง่ายและราบรื่นเสียจนเขาอิจฉา



เหนือฟ้ายอมรับ ว่าเขายังคงลืมตาค้างบางคืนที่ร่างสูงอยู่เวร นึกไพล่ไปถึงอดีต แล้วกังวลไปเองว่าติณณ์ภพได้ขึ้นเวรอย่างที่พูดไว้จริงหรือไม่



เหนือฟ้าอยากจะขอดูตารางเวร อยากตรวจสอบ อยากตามไปดูให้แน่ใจ แต่เขารู้ว่าการกระทำแบบนั้นน่ารำคาญเพียงใด



เขาอยากจะเชื่อว่าร่างสูงเปลี่ยนไปแล้ว แต่ก็มีบางครั้งในช่วงเวลาแบบนี้ ที่เหนือฟ้าอดถามตัวเองไม่ได้ว่าความสุขที่ได้รับ มัน
คุ้มค่ากับการใช้ชีวิตอย่างหวาดระแวงแบบนี้จริงหรือ






"พี่ติณณ์ ซักผ้าไปแล้วเหรอครับ"



เหนือฟ้าขมวดคิ้วเมื่อหาเสื้อผ้าในตะกร้าไม่พบ ติณณ์ภพที่นอนสลบอยู่บนโซฟาครางตอบในลำคอ เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากคนรักได้เป็นอย่างดี เหนือฟ้าเดินเข้าไปหยิบผ้าห่มในห้องนอนออกมาคลุมทับร่างของชายหนุ่มที่ใส่เพียงกางเกงนอนขาสั้นตัวเดียว
ถอดแว่นตาของอีกฝ่ายออกจากใบหน้าคมที่นอนหลับตาอย่างอ่อนเพลีย วงคล้ำใต้ตาของติณณ์ภพชัดขึ้นกว่าที่เขาจำได้มาก เหนือฟ้ารู้ดีว่าอีกฝ่ายจริงจังกับงานของตัวเองแค่ไหน ยิ่งตอนนี้ที่ใกล้จบปีหกแล้วความรับผิดชอบของอีกฝ่ายยิ่งมีมากขึ้น



แต่ก็ยังดึงดันจะช่วยเขาทำงานบ้าน ให้ตายเถอะ


"อือ..."



ชายหนุ่มขมวดคิ้ว พยายามปรือเปลือกตาที่หนักอึ้งเมื่อรู้สึกถึงร่างของคนรักที่คุกเข่าอยู่ข้างโซฟา เหนือฟ้าอมยิ้ม ก่อนจะโน้มตัวจุมพิตระหว่างคิ้วที่ขมวดมุ่นนั้นเบาๆ



"นอนพักเถอะครับ เดี๋ยวผมทำอะไรให้ทาน"



ติณณ์ภพส่งเสียงงึมงำประท้วง แต่ความเหนื่อยล้าทำให้ชายหนุ่มต้องยอมแพ้ๆ เหนือฟ้าหัวเราะเบาๆในลำคอ ก่อนจะลุกไปเตรียมอาหารให้กับคนรักที่เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ทว่าเมื่อกลับออกมา คนที่ตั้งใจจะหลับตาพักร่างกายสักเดี๋ยวกลับนอนหลับสนิทไปจริงๆเสียอย่างนั้น ถึงแม้จะเสียดายกับข้าวที่ทำเสร็จใหม่ๆ แต่เหนือฟ้าก็ตัดสินใจปล่อยให้อีกฝ่ายนอนต่อไป ร่างโปร่งทรุดตัวลงนั่งบนพื้นข้างโซฟา วางคางบนเบาะนุ่มมองใบหน้าคมคายที่อยู่ห่างกับเพียงคืบ รอยยิ้มอ่อนโยนผุดขึ้นบนริมฝีปาก
บางโดยไม่รู้ตัว



Rrrrr



โทรศัพท์มือถือของร่างสูงแผดเสียงลั่นจนเหนือฟ้าสะดุ้ง เช่นเดียวกับติณณ์ภพที่สะลึมสะลือตื่น เอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มือถือที่โต๊ะเล็กข้างโซฟาแล้วกดรับ มือใหญ่ขยี้ตาพร้อมอ้าปากหาวหวอด



"อะไร? เออ...อือ...อือ....รู้แล้วๆ ตื่นแล้วว้อย"



"เอ่อ...ใครโทรมาเหรอครับ?"



เหนือฟ้าถาม ติณณ์ภพขยับตัวขึ้นนั่งบนโซฟา ยังคงมีสีหน้าเหมือนไม่ตื่นดี



"ไอ้อุ่นน่ะ มันโทรมาเตือนว่าอย่าลืมทำพรีเซ้นต์เคสให้อาจารย์ ดีนะยังพอมีเวลา"



ร่างสูงดูนาฬิกาข้อมือที่เหนือฟ้าเคยให้ไว้เมื่อหลายปีก่อน ติณณ์ภพไม่เคยถอดนาฬิกาออกนอกจากเวลาอาบน้ำ ซึ่งมักจะทำให้เหนือฟ้ายิ้มได้เสมอเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายให้ความสำคัญกับของที่เขาให้มากขนาดนี้



แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างที่ไม่ได้เป็นมานานเมื่อได้ยินว่าคนที่โทรมาเป็นใคร ติณณ์ภพไม่ได้สังเกตสีหน้ามึนตึงของคนรัก คว้าแว่นของตัวเองลุกไปที่โต๊ะทำงานซึ่งอยู่ในห้องนอน เหนือฟ้าถอนหายใจ ก่อนจะลุกตามอีกฝ่ายไป



ภาพของติณณ์ภพที่นั่งก้มหน้าก้มตาทำงานจนเขาปวดหลังแทนก็เป็นอีกภาพนึงที่เขาชินตา ถึงแม้เหนือฟ้าจะไม่ได้รู้สึกอยาก
เคยชินเลยสักนิดก็ตาม ร่างโปร่งหยุดอยู่ที่หลังเก้าอี้ของอีกฝ่าย แขนเรียวโอบรอบคอของคนที่ใส่แค่กางเกงขาสั้นนั่งปั่นสไลด์จากด้านหลัง ติณณ์ภพจับมือของคนรักขึ้นมาจุมพิตเบาๆเพื่อเติมพลังให้ตัวเอง ยังคงไม่ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์



"ผมทำอาหารไว้ให้แล้ว อย่าลืมทานด้วยนะครับ"


เหนือฟ้าเกยคางกับลาดไหล่แข็งแรง พึมพำข้างหูคนรักที่พยักหน้าอย่างว่าง่าย เมื่อเห็นว่าติณณ์ภพเข้าสู่โลกของตัวเองไปแล้ว
เหนือฟ้าจึงหอมแก้มคนรักเบาๆ แล้วผละจากอีกฝ่ายไปอาบน้ำนอน ได้แต่หวังว่าติณณ์ภพจะไม่ลืมทานอาหารที่เขาเตรียมไว้ให้





นอกจากจะไม่ลืมแล้ว นักศึกษาแพทย์หนุ่มยังอุตส่าห์ล้างจานให้เสียเรียบร้อยอีกต่างหาก



เหนือฟ้าตื่นขึ้นมาพบกับร่างสูงที่ฟุปอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ เหนือฟ้าหยิบผ้าห่มที่ไม่เคยได้ใช้บนเตียงมาคลุมร่างเย็นเฉียบที่นอนหลับสนิท เมื่อร่างโปร่งเข้าไปหาน้ำดื่มในครัว จานอาหารที่เขาคลุมพลาสติกไว้ถูกล้างเก็บบนตะแกรงพัก เหนือฟ้าอมยิ้ม ส่ายหัวกับความขยันช่วยงานของคนรักที่เขาไม่เคยต้องเอื้อนเอ่ยขอความช่วยเหลือ



ติณณ์ภพยังคงหลับสนิทตอนที่เขากลับมาในห้องนอน เหนือฟ้าใช้นิ้วเกลี่ยเส้นผมสีดำสนิทที่ปรกใบหน้าที่ทำให้สาวน้อยสาวใหญ่บิดม้วนด้วยความเขินอายเพียงแค่ชายตามอง รู้สึกสงสารคนรักที่ไม่เคยได้พักผ่อนอย่างเต็มที่



"สู้ๆนะครับ ฮีโร่ของผม"



เหนือฟ้ากระซิบ ผละจากร่างที่ฟุบหลับอยู่ ก้าวเข้าไปในห้องน้ำอย่างเงียบเชียบเพื่ออาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปช่วยงานบิดาที่คาร์แคร์ซึ่งเขาเตรียมตัวที่จะรับช่วงต่อกิจการ




“เออๆ รู้แล้ว กำลังจะออกไป”



เหนือฟ้าเงยหน้าขึ้นจากส่วนผสมทำคุ้กกี้ที่ตนกำลังนวดให้เข้ากันอย่างประหลาดใจเมื่อได้ยินเสียงคนรักเอ่ยกับโทรศัพท์อย่างไม่สบอารมณ์ในชุดเครื่องแบบนักศึกษาแพทย์ปีหก



“พี่ติณณ์ วันนี้หยุดไม่ใช่เหรอครับ?”



“ไอ้อุ่นเรียกไปช่วยน่ะ เดี๋ยวพี่กลับมานะ”



ติณณ์หอมแก้มคนรักในผ้ากันเปื้อนฟอดใหญ่แล้วออกจากห้องไปอย่างรีบร้อน ทั้งให้เหนือฟ้ายืนเก้ออยู่ในครัวเพียงคนเดียว



เขารู้ว่าเขาไม่ควรจะหึง…



ทั้งที่รู้อย่างนั้นแท้ๆ




“ขอโทษที่มารบกวนนะครับน้องเหนือ”


วันนี้เป็นวันเกิดของเหนือฟ้า



ทั้งที่คิดว่าพวกเขาจะฉลองกันด้วยอาหารจานโปรดของทั้งคู่ เปิดไวน์รสดีสักขวดแล้วดื่มด่ำกับช่วงเวลาเพียงน้อยนิดที่เขาได้ติณณ์ภพมาเป็นของตัวเอง



แต่คนรักของเขากลับมีความคิดอื่นอยู่ในหัว



“พี่ติณณ์…ผมไม่ใช่เด็กๆแล้วนะครับ ไม่ต้องจัดปาร์ตี้อะไรแบบนี้ให้ก็ได้”


เหนือฟ้าบ่นอุบ ติณณ์ภพชวนทั้งน้องชายของตัวเอง น้องแว่น เพื่อนฝาแฝดทั้งสองของเหนือฟ้า และแทนไทย ซึ่งแน่นอนว่ามาพร้อมกับคนรักของตัวเองที่ยังคงภาพลักษณ์นางฟ้าของรุ่นไว้อย่างครบถ้วนไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี



ปกติเหนือฟ้าไม่ใช่คนที่รู้สึกว่าตัวเองจำเป็นจะต้องเป็นจุดเด่นในสายตาของคนอื่น เขาชอบที่จะอยู่ในฉากหลังเสียด้วยซ้ำ แต่ในวันนี้ เขากลับรู้สึกอยากจะช่วงชิงสปอตไลท์มาจากร่างโปร่งเจ้าของใบหน้าสวยหวานที่หัวร่อส่อกระซิกกับคนรักของเขา
ราวกับว่าที่นี่เป็นห้องของตัวเองให้อีกฝ่ายตระหนักว่าวันนี้เป็นวันของใคร



“เป็นไรมึง? หน้าเป็นตูดเชียว…”



เพื่อนรักของเขาถาม เกยคางลงบนไหล่มนด้วยสีหน้าง่วงงุน เหนือฟ้าถอนหายใจ ยกมือขึ้นลูบศีรษะของเพื่อนรักด้วยความเคยชิน



“ต้องถามอีกเหรอ?”


เหนือฟ้าเบือนหน้าหนีภาพบาดตาตรงหน้า นึกสงสัยว่าเขาคิดมากไปเอง หรือว่านี่เป็นความกังวลที่สมเหตุสมผลกันแน่



“วันนี้วันเกิดมึงนะ ถ้ามึงไม่อยู่ตรงนี้ ก็ไม่มีใครห้ามมึงหรอก” กวินภพคล้องแขนพาดคอเพื่อนสนิทให้ก้าวตามตนไป “มา…เดี๋ยวกูจะทำให้มึงอารมณ์ดีเอง”




ใครจะคิดว่าการทำให้เขาอารมณ์ดีหมายถึงการลักลอบพาเขาออกมาจากงานวันเกิดของตัวเองมายังคาเฟ่เล็กๆที่อยู่ไม่ไกลจากห้องของเขา แถมยังเป็นด้วยมอเตอร์ไซค์ลูกรักที่ติณณ์ภพยกให้น้องชายหลังจากเลิกขี่ไปอีกด้วย



ความสงบที่เหนือฟ้าไม่คิดว่าจะได้รับในค่ำคืนนี้ทำให้ร่างโปร่งรู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งเริ่มหายใจได้อีกครั้ง



เขาไม่เคยชอบงานเลี้ยงสังสรรค์ แม้จะไม่ได้ถึงกับต่อต้าน แต่หากอยู่ไปนานๆเขามักจะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกบีบเอาอากาศหายใจออกจากร่าง



แน่นอน…เขาไม่เคยบอกติณณภพเรื่องนั้น



“ถึงมึงจะเป็นแฟนพี่ติณณ์ แต่กูก็รู้จักมึงที่สุดอยู่ดีนั่นแหละ” กวินภพอวดอย่างภาคภูมิใจ



“ระวังเถอะ น้องแว่นจะทิ้งเอา หนีมาอยู่กับกูเแบบนี้” เหนือฟ้าจิกกัดอย่างหมั่นไส้ แต่เพื่อนรักของเขากลับส่ายหน้าอย่างมั่นใจ



“ไม่มีทาง แว่นนั่นแหละเป็นคนบอกให้กูพามึงออกมา”



เหนือฟ้าไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงประหลาดใจ คนรักของกวินภพเป็นคนช่างสังเกต แม้เจ้าตัวจะไม่แสดงออกแต่บ่อยครั้งที่เด็กหนุ่มสังเกตปัญหาของคนรอบข้างและพยายามช่วยเหลือเท่าที่จะทำได้



เขารู้สึกยินดีที่เพื่อนลงเอยกับคนดีๆแบบนั้น



“เหนือ…” กวินภพเรียกเพื่อนสนิทด้วยสีหน้าจริงจัง “ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนต่อนะ มึงหาได้ดีกว่าพี่ติณณ์เยอะ”



“กูรู้ว่ากูหน้าตาดี” ร่างโปร่งเอ่ยทีเล่นทีจริง ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบหลังจากนั้น เหนือฟ้าก้มลงดูดน้ำหวานที่ตัวเองสั่งมา ทิ้งตัวเอนพิงพนักโซฟาอย่างเหนื่อยล้า



เขารักพี่ติณณ์ รักมากเสียจนเขาไม่คิดว่าจะสามารถรักใครได้อีก



แต่ในเวลาที่อ่อนแอ…เขาอดคิดไม่ได้ว่าชีวิตของเขาจะเป็นแบบใดหากไม่ต้องรู้สึกหวาดระแวงทุกครั้งที่เห็นติณณภพอยู่กับเพื่อนสนิท



“กลับกันเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะหากูไม่เจอ” แม้จะไม่อยากกลับ แต่การหนีออกมาจากงานวันเกิดของตัวเองแบบนี้ดูจะไม่เป็นมืออาชีพเท่าไหร่นัก



“ไม่ต้องห่วง แว่นบอกว่ากว่าจะเป่าเค้กก็เที่ยงคืนนู่น ไม่ต้องรีบ” กวินภพไหวไหล่ “หายใจให้พอก่อน”



บางครั้งความเข้าใจที่ไร้เสียงระหว่างพวกเขาก็ทำให้เหนือฟ้ารู้สึกประหลาดใจแม้จะผ่านไปกี่ปี



หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ P.35
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 22-01-2020 23:01:56




ปกติเหนือฟ้าไม่ใช่คนที่รู้สึกว่าตัวเองจำเป็นจะต้องเป็นจุดเด่นในสายตาของคนอื่น เขาชอบที่จะอยู่ในฉากหลังเสียด้วยซ้ำ แต่ในวันนี้ เขากลับรู้สึกอยากจะช่วงชิงสปอตไลท์มาจากร่างโปร่งเจ้าของใบหน้าสวยหวานที่หัวร่อส่อกระซิกกับคนรักของเขา
ราวกับว่าที่นี่เป็นห้องของตัวเองให้อีกฝ่ายตระหนักว่าวันนี้เป็นวันของใคร



“เป็นไรมึง? หน้าเป็นตูดเชียว…”



เพื่อนรักของเขาถาม เกยคางลงบนไหล่มนด้วยสีหน้าง่วงงุน เหนือฟ้าถอนหายใจ ยกมือขึ้นลูบศีรษะของเพื่อนรักด้วยความเคยชิน



“ต้องถามอีกเหรอ?”


เหนือฟ้าเบือนหน้าหนีภาพบาดตาตรงหน้า นึกสงสัยว่าเขาคิดมากไปเอง หรือว่านี่เป็นความกังวลที่สมเหตุสมผลกันแน่



“วันนี้วันเกิดมึงนะ ถ้ามึงไม่อยู่ตรงนี้ ก็ไม่มีใครห้ามมึงหรอก” กวินภพคล้องแขนพาดคอเพื่อนสนิทให้ก้าวตามตนไป “มา…เดี๋ยวกูจะทำให้มึงอารมณ์ดีเอง”




ใครจะคิดว่าการทำให้เขาอารมณ์ดีหมายถึงการลักลอบพาเขาออกมาจากงานวันเกิดของตัวเองมายังคาเฟ่เล็กๆที่อยู่ไม่ไกลจากห้องของเขา แถมยังเป็นด้วยมอเตอร์ไซค์ลูกรักที่ติณณ์ภพยกให้น้องชายหลังจากเลิกขี่ไปอีกด้วย



ความสงบที่เหนือฟ้าไม่คิดว่าจะได้รับในค่ำคืนนี้ทำให้ร่างโปร่งรู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งเริ่มหายใจได้อีกครั้ง



เขาไม่เคยชอบงานเลี้ยงสังสรรค์ แม้จะไม่ได้ถึงกับต่อต้าน แต่หากอยู่ไปนานๆเขามักจะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกบีบเอาอากาศหายใจออกจากร่าง



แน่นอน…เขาไม่เคยบอกติณณภพเรื่องนั้น



“ถึงมึงจะเป็นแฟนพี่ติณณ์ แต่กูก็รู้จักมึงที่สุดอยู่ดีนั่นแหละ” กวินภพอวดอย่างภาคภูมิใจ



“ระวังเถอะ น้องแว่นจะทิ้งเอา หนีมาอยู่กับกูเแบบนี้” เหนือฟ้าจิกกัดอย่างหมั่นไส้ แต่เพื่อนรักของเขากลับส่ายหน้าอย่างมั่นใจ



“ไม่มีทาง แว่นนั่นแหละเป็นคนบอกให้กูพามึงออกมา”



เหนือฟ้าไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงประหลาดใจ คนรักของกวินภพเป็นคนช่างสังเกต แม้เจ้าตัวจะไม่แสดงออกแต่บ่อยครั้งที่เด็กหนุ่มสังเกตปัญหาของคนรอบข้างและพยายามช่วยเหลือเท่าที่จะทำได้



เขารู้สึกยินดีที่เพื่อนลงเอยกับคนดีๆแบบนั้น



“เหนือ…” กวินภพเรียกเพื่อนสนิทด้วยสีหน้าจริงจัง “ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนต่อนะ มึงหาได้ดีกว่าพี่ติณณ์เยอะ”



“กูรู้ว่ากูหน้าตาดี” ร่างโปร่งเอ่ยทีเล่นทีจริง ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบหลังจากนั้น เหนือฟ้าก้มลงดูดน้ำหวานที่ตัวเองสั่งมา ทิ้งตัวเอนพิงพนักโซฟาอย่างเหนื่อยล้า



เขารักพี่ติณณ์ รักมากเสียจนเขาไม่คิดว่าจะสามารถรักใครได้อีก



แต่ในเวลาที่อ่อนแอ…เขาอดคิดไม่ได้ว่าชีวิตของเขาจะเป็นแบบใดหากไม่ต้องรู้สึกหวาดระแวงทุกครั้งที่เห็นติณณภพอยู่กับเพื่อนสนิท



“กลับกันเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะหากูไม่เจอ” แม้จะไม่อยากกลับ แต่การหนีออกมาจากงานวันเกิดของตัวเองแบบนี้ดูจะไม่เป็นมืออาชีพเท่าไหร่นัก



“ไม่ต้องห่วง แว่นบอกว่ากว่าจะเป่าเค้กก็เที่ยงคืนนู่น ไม่ต้องรีบ” กวินภพไหวไหล่ “หายใจให้พอก่อน”



บางครั้งความเข้าใจที่ไร้เสียงระหว่างพวกเขาก็ทำให้เหนือฟ้ารู้สึกประหลาดใจแม้จะผ่านไปกี่ปี




พวกเขากลับมาถึงลานจอดรถของคอนโดไม่กี่นาทีก่อนเที่ยงคืน แต่จังหวะที่เหนือฟ้ากำลังจะตวัดขาลงจากมอเตอร์ไซค์ของติณณภพ ร่างโปร่งกลับเสียหลักจนเซหลับลงไปนั่ง ขาของเหนือฟ้านาบกับท่อไอเสียเพียงแค่เสี้ยววินาที แต่ความร้อนที่แผ่เข้าสู้ผิวหนังผ่านเนื้อผ้าอย่างรวดเร็วทำให้เขาร้องออกมาเสียงดังลั่น


“โอ๊ย!”



“ไอ้เหนือ!” กวินภพร้องอย่างตกใจ รีบประคองเพื่อนรักมายืนข้างตัวรถด้วยสีหน้าแตกตื่นก่อนจะก้มลงสำรวจบาดแผลที่แข้งของ
เพื่อนรัก “เดี๋ยวกูโทรเรียกพี่ติณณ์…”



“ไม่ต้อง!” เหนือฟ้ากัดฟันเอ่ยห้าม “พากูไปไปคลินิคใต้คอนโด”



แม้จะเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ในเวลานั้น ในหัวของเหนือฟ้ามีเพียงความคิดที่ว่าแผลพุพองบนขาในตอนนี้จะทำให้ติณณภพรู้สึกชอบเขาน้อยลง



ทั้งที่สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ยอมตกเป็นเบี้ยล่างในความสัมพันธ์อีก แต่คำพูดมักทำง่ายกว่าการกระทำเสมอ



“แต่…”



“ฟ้า!” ไม่ทันขาดคำ คนที่เขาไม่อยากให้เห็นตัวเองในสภาพนี้ที่สุดก็โผล่มา ติณณภพสาวเท้าเข้ามาหาคนรักด้วยสีหน้าไม่สบายใจ “หายไปไหนมา พี่โทรหาก็ไม่…เป็นอะไรน่ะ?!”



“โดนท่อไอเสียอ่ะพี่ติณณ์” กวินภพหันไปบอกพี่ชาย แต่ติณณภพในตอนนั้นไม่ได้เห็นน้องของตัวเองอยู่ในสายตา ร่างสูงทรุดตัวลงตรงหน้าเหนือฟ้าด้วยสีหน้าราวกับว่าร่างโปร่งเพิ่งถูกรถบรรทุกชน



“เจ็บมั้ยฟ้า…”



“ขึ้นไปทำแผลก่อนดีกว่านะ” เสียงหวานของต้นเหตุที่ทำให้เหนือฟ้ารู้สึกหงุดหงิดใจมานานดังขึ้น ร่างโปร่งเพิ่งตระหนักว่านอกจากติณณภพ คนที่มาร่วมงานต่างกำลังมองมาทางเขาด้วยความเป็นห่วง



“อุ่น มาช่วยกูหน่อย” ติณณภพขยับลุกขึ้นมาพยุงเหนือฟ้าไม่ให้ลงน้ำหนักบนขาที่มีแผลพร้อมกับเอ่ยเรียกเพื่อน แต่กวินภพตัดบท



“ไม่ต้องครับ ผมช่วยดีกว่า”



สุดท้าย เหนือฟ้าจึงถูกแบกกลับมาที่ห้องโดยสองพี่น้องตระกูลรัตนประดิษฐ์ ติณณภพขอให้แขกทุกคนกลับไปก่อน แม้กระทั่งกวินภพที่ดื้อแพ่งจะอยู่ต่อยังถูกคนรักลากกลับไปอย่างไม่จำยอม



“ทนหน่อยนะฟ้า”



ติณณภพคุกเข่าลงทำแผลให้เหนือฟ้าที่นั่งอยู่บนเตียงในเสื้อตัวเดิมและกางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้นตัวบางที่เขาไม่มีวันยอมรับว่าใส่มาเพื่ออ่อยคนบางคนที่เขาคิดว่าจะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง เขาไม่รู้ว่าเพราะอีกฝ่ายกำลังก้มหน้าอยู่หรืออย่างไร แต่เสียงของติณณ์ภพฟังดูสั่นเครืออย่างน่าประหลาด



เหนือฟ้ากัดริมฝีปากพร้อมหลับตาแน่น จิกผ้าปูที่นอนทุกครั้งที่รู้สึกเจ็บแม้ว่าร่างสูงจะพยายามเบามือขนาดไหน ในที่สุด ความรู้สึกของผ้าปิดแผลทำให้เขากล้าที่จะลืมตาขึ้นอีกครั้ง



…เพื่อพบกับดวงตาที่แดงก่ำของร่างสูงตรงหน้า



“พี่ติณณ์…”



ติณณภพกอดเอวบางไว้ราวกับเป็นที่พึ่งสุดท้าย ใบหน้าคมซุกกับหน้าท้องแบนราบเพื่อซ่อนใบหน้าของตัวเองในตอนนี้



“พี่ขอโทษ…”



“เรื่องอะไรเหรอครับ?” เหนือฟ้าถามอย่างไม่เข้าใจ



“พี่ขอโทษที่ทำให้ฟ้าอึดอัด” เสียงทุ้มพึมพำสั่นเครือ “ฟ้า...อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ”



“หา?” คนฟังเบิกตากว้างอย่างสับสน “พี่ติณณ์พูดถึงเรื่องอะไรครับ?”



“ถ้าฟ้าอยากให้พี่เปลี่ยน พี่จะเปลี่ยนทุกอย่าง ให้โอกาสพี่นะฟ้า” ร่างสูงช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างอ้อนวอน



เหนือฟ้าที่ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นดึงแขนเสื้อให้อีกฝ่ายขึ้นมานั่งข้างๆ ใบหน้าของติณณ์ภพดูเหมือนคนอดหลับอดนอนมาหลายคืน เหนือฟ้าไม่เคยคิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มากไปกว่าการเรียนที่หนักขึ้นของอีกฝ่าย แต่ในตอนนี้ เขาเริ่มรู้สึกแล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติกับอีกฝ่าย



“พี่ติณณ์...ทำไมพี่ติณณ์พูดแบบนี้ล่ะครับ?”



“พี่รู้นะ ว่าฟ้าหาข้ออ้างหลบหน้าพี่” ติณณภพเอ่ยขึ้นด้วยเสียงสั่นเครือ “พี่รู้นะ ว่าระยะหลังมานี้ ฟ้าหาเรื่องออกไปหาไอ้กล้า
ออกไปอยู่ข้างนอก เพราะฟ้าไม่อยากอยู่ที่ห้อง”



ข้อกล่าวหาที่มีมูลความจริงอยู่บางส่วนทำให้เหนือฟ้าเถียงไม่ออก ร่างโปร่งกัดริมฝีปาก คิดหาคำอธิบายที่ไม่น่าสมเพชมากนัก
ให้กับพฤติกรรมของตัวเองในช่วงที่ผ่านมา



“พี่ติณณ์ครับ ผม…”



“ฟ้า…เบื่อพี่แล้วใช่มั้ย”



คำถามที่ขัดขึ้นมานั้นทำเอาประโยคแก้ตัวใดๆในหัวของเหนือฟ้าแตกกระเจิงหายไปจากสาระบบ ร่างโปร่งกระพริบตา มองหาแววล้อเล่นในดวงตาสีรัตติกาล แต่สิ่งที่เขาพบ มีเพียงการเว้าวอนที่ไร้เสียงของผู้ชายไม่เคยคุกเข่าให้กับใคร
ติณณภพกำลังหวาดกลัว หวาดกลัวจากก้นบึ้งของหัวใจ



และคนที่ทำให้อีกฝ่ายตกอยู่ในสภาพเช่นนี้คือเขา



เหนือฟ้าเกลียดตัวเองที่รู้สึกถึงความดีใจเล็กๆที่ปะปนมากับความเจ็บในอกข้างซ้าย



“พี่ติณณ์เลยคิดว่าผมเบื่อ?”



“พี่รู้ว่าพอขึ้นปีหกแล้วเวลาที่มีมันไม่เหมือนเดิม เพื่อนพี่หลายคนเลิกกับแฟนเพราะไม่มีเวลาเหมือนแต่ก่อน…”ติณณภพกระชับ
อ้อมกอดที่โอบรอบเอวบาง ซุกหน้าลงกับตักนิ่มของคนรักที่เขาชอบใช้หนุนนอนเป็นประจำ อ้อนวอนคนรักเสียงสั่นเครือ “พี่สัญญา พี่จะดูแลฟ้าให้ดีกว่านี้ พี่จะใส่ใจฟ้าให้มากกว่านี้ ฟ้าอย่าทิ้งพี่ไปเลยนะครับ พี่อยู่ไม่ได้ ไม่มีฟ้า พี่อยู่ไม่ได้จริงๆ”
 มือเรียวยกขึ้นอย่างละล้าละลัง ก่อนจะว่าปุลงบนศีรษะของติณณภพแล้วลูบเบาๆ เหนือฟ้าถอนหายใจ รู้สึกว่าอารมณ์หึงหวงของตัวเองกลายเป็นเรื่องงี่เง่าขึ้นมา



“ผมไม่เคยโกรธพี่เรื่องนั้น ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพี่ติณณ์เรียนหนัก แค่ที่พี่ติณณ์หาเวลาอยู่กับผมได้มากขนาดนี้ ผมก็แปลกใจมากแล้ว”



“ถ้าอย่างนั้น…” โครงหน้าคมคายเงยขึ้นมองเขาอย่างสับสน “ฟ้าโกรธพี่เรื่องอะไรล่ะครับ”

เหนือฟ้ากัดริมฝีปาก ขยี้ผมตัวเองอย่างงุ่นง่านใจ



“พี่ติณณ์ห้ามล้อผมนะ”



“หือ?” คำสั่งประหลาดนั้นทำให้ติณณภพเอียงคออย่างงุนงง



“ห้ามหัวเราะ ห้ามแซว ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครด้วย ไม่งั้นผมทิ้งพี่จริงๆนะ” คำขู่ที่ห้อยทำเอาคนฟังผวาเฮือก กอดเอวบางส่ายหน้าพรืดสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่ทำสิ่งใดที่ทำให้ร่างโปร่งต้องขุ่นข้องหมองใจ



”ผม…ไม่ชอบ…พี่อุ่น…” เสียงหวานพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์ ติณณภพขมวดคิ้ว ยื่นหน้าเข้าใกล้อีกฝ่าย


“ฟ้า ว่ายังไงนะครับ”



 “ผมไม่ชอบเวลาพี่อยู่ใกล้พี่อุ่น” เหนือฟ้ากลั้นใจพูดออกมาตรงๆ “ผมหึง พอใจรึยังครับ”



เขาคาดหวังจะได้เห็นสีหน้าเปื้อนยิ้มของติณณภพ ได้ยินคำหยอกเย้าถึงความคิดไร้สาระของเขา แต่สิ่งที่เขาได้รับมีเพียงดวงเนตรสีรัตติกาลภายใต้กรอบแว่นที่เบิกกว้างและใบหน้าที่สลดลงของคนรัก



“พี่…ยังทำให้ฟ้าเชื่อใจพี่ไม่ได้สินะ”



“พี่ติณณ์…มันไม่ใช่อย่างนั้นครับ” เหนือฟ้าถอนหายใจ เอาไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิบายยังไง ในเมื่อตัวเขาในตอนนี้ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองคิดอะไร “ผมรักพี่ติณณ์ ผมเชื่อใจพี่ แต่เรื่องระหว่างเรามันมีอดีตที่ฝังลึกเกินกว่าที่ผมจะไม่รู้สึก…ไม่ปลอดภัย พี่อุ่นเขาทั้งหน้าตาดี อ่อนโยน น่ารัก แล้วแบบนี้จะไม่ให้ผมคิดมากได้ยังไง”



“ไอ้อุ่นเนี่ยนะ น่ารัก อ่อนโยน” ติณณภพเลิกคิ้วอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “นี่เราพูดถึงคนคนเดียวกันอยู่รึเปล่า”



“น่ารักไม่น่ารัก เขาก็ทำให้พี่ยกมอเตอร์ไซค์ของพี่ให้ไอ้กล้าได้นี่ครับ” เหนือฟ้าตัดพ้ออย่างน้อยเนื้อต่ำใจ แต่นั่นดูเหมือนจะยิ่ง

ทำให้ติณณภพสับสนยิ่งกว่าเก่า



“หา?”



“ก็หลังจากวันที่พี่ติณณ์รถล้ม พอเขาบอกให้พี่เลิกขี่มอ’ไซค์ พี่ก็ยกรถให้ไอ้กล้าเลยไม่ใช่เหรอครับ”



“นั่นเพราะฟ้าโกรธพี่ต่างหาก” ติณณภพแย้ง “ฟ้าไม่ยอมพูดกับพี่เลยหลังจากกลับมาจากห้องฉุกเฉิน พี่กลัวฟ้าจะโกรธพี่อีกเลยเลิกขี่ไป ไม่เกี่ยวอะไรกับไอ้อุ่นซะหน่อย”



เหนือฟ้าถึงกับหน้าม้านไปเมื่อได้ยินความจริงจากปากคนรัก


“แต่…ผมไม่ได้ขอเลยนะครับ”



“แค่พี่เห็นฟ้าไม่สบายใจ พี่ก็ไม่อยากเก็บมันไว้แล้ว” ติณณภพตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังที่ทำให้เหนือฟ้าหน้าร้อนเห่อ



“ขอโทษนะครับที่ทำให้พี่ติณณ์คิดมากกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง… ทั้งๆที่พี่ใกล้จะสอบแล้วแท้ๆ”



“เรื่องของฟ้าไม่เคยเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องสำหรับพี่” ติณณภพว่า ลุกขึ้นมานั่งข้างคนรักบนเตียงด้วยสีหน้าจริงจัง “พี่อยากดีพอสำหรับฟ้าในทุกด้าน พี่อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดกับฟ้า…พี่อยากเป็นสิ่งที่ดีที่สุดให้ฟ้า”



“ที่พี่ติณณ์เป็นอยู่ตอนนี้ก็มากกว่าที่ฟ้าจะฝันแล้วล่ะครับ” เหนือฟ้าโอบแขนรอบลำคอของคนรัก คำแทนตัวที่ไม่ได้ยินบ่อยนักในปัจจุบันเรียกรอยยิ้มจากติณณภพ “ให้เวลาฟ้าหน่อยนะครับ ฟ้าเชื่อว่าซักวัน ฟ้าจะรักตัวเองได้มากพอที่จะเชื่อว่าพี่ติณณ์ต้องการฟ้าแค่คนเดียว”



“พี่รอฟ้าได้ทั้งชีวิต” ติณณภพซุกหน้าลงบนซอกคอขาว “ต่อให้ฟ้าไม่เชื่อใจพี่อีก พี่ก็จะพิสูจน์ให้ฟ้าเห็นจนลมหายใจสุดท้าย ว่าชีวิตพี่มีแค่ฟ้า แค่ฟ้าคนเดียวจริงๆ”



“รอฟ้านะครับ รอคำนั้นจากปากฟ้า…” เหนือฟ้ากระซิบ แม้จะไม่ใช่คำที่เขาเฝ้าหวังจะได้ยินตลอดสองปีที่ผ่านมา แต่ก็นับว่าใกล้
เคียงเสียจนติณณภพรู้สึกเหมือนตนกำลังจะขาดอากาศหายใจ



“พี่รักฟ้านะครับ ต่อให้ชาตินี้พี่ไม่ได้ยินมันอีก พี่ขอแค่ได้บอกฟ้าแบบนี้ไปทุกวัน พี่ก็พอใจแล้ว” ติณณภพกระซิบตอบเสียงพร่า บ่งบอกว่าอีกฝ่ายกำลังสะกดกลั้นอารมณฟืไว้อย่างสุดความสามารถ เหนือฟ้ายิ้ม ผละออกมาจากคนรักแล้วประคองใบหน้าคมให้มองมาที่เขา



“จะเที่ยงคืนแล้ว เป่าเค้กกันดีกว่านะครับ”




“อื้อ” ร่างสูงกุลีกุจอลุกขึ้นไปจุดเทียนปักก้อนขนมเค้กที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างคล่องแคล่ว เหนือฟ้ามองแผ่นหลังของคนรักด้วยแววตาอ่อนโยน ส่งยิ้มให้ติณณภพที่ถือขนมเค้กก้อนใหญ่เดินมาตรงหน้าเขา เสียงทุ้มร้องเพลงวันเกิดให้กับคนรักอย่างตั้ง
อกตั้งใจ




เหนือฟ้าหลับตาลงอธิษฐาน ก่อนจะก้มลงเป่าเทียนทุกเล่มจนดับลง




“ฟ้าอธิษฐานว่าอะไรเหรอครับ”



ติณณภพถามอย่างสนใจ เหนือฟ้าอมยิ้ม



“ถ้าฟ้าบอกพี่ติณณ์ก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์สิครับ”



ถ้าจะพูดไปแบบนั้น เหนือฟ้ายังคงมั่นใจว่าคำอธิษฐานของตัวเองจะกลายเป็นจริงในอีกไม่ช้า




‘ขอให้เงาของอดีตกลายเป็นเพียงความทรงจำที่เขามองกลับมาได้โดยไม่รู้สึกเจ็บปวด



ขอให้หัวใจของเขาเปิดรับผู้ชายที่ชื่อติณณภพเข้ามาข้างในจนหมดทั้งดวง




ขอให้เขาได้เอ่ยคำคำนั้นที่อีกฝ่ายเฝ้ารอคอยได้อย่างไร้ซึ่งข้อกังขาในความรู้สึกของตัวเอง’





THE END

-___________________

คิดถึงคู่นี้กันม๊ายยยยย
เอาพี่ติณณ์กับน้องฟ้ามาเสิร์ฟค่ะ ของขวัญเล็กๆน้อยๆจากหมูน้อยปีใหม่นี้ อิอิ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษติณณ์เหนือ P.35 22/1/63
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 23-01-2020 09:19:18
กรุบกริบใจกันไปจ้าาา
รอวันน้องฟ้าบอกรักพี่ติณณ์
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษติณณ์เหนือ P.35 22/1/63
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 15-04-2020 13:34:08
 :pig4:
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 01-03-2022 03:49:27
มีน รอก่อน
ทำไมเราหาเรื่องของมีนกับพ่อของอุ่นไม่เจอเลย ใครรู้ช่วยบอกด้วย อยากอ่านอีก
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษติณณ์เหนือ P.35 22/1/63
เริ่มหัวข้อโดย: Freezz ที่ 03-03-2022 19:14:38
น่ารักมากค้าบบบ
หัวข้อ: Re: {แอบรัก} Blind side รัก||ของ||แว่น History: Abrasion [7/3/60] P.12
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 06-03-2022 09:38:04
มีน รอก่อน
ทำไมเราหาเรื่องของมีนกับพ่อของอุ่นไม่เจอเลย ใครรู้ช่วยบอกด้วย อยากอ่านอีก

เรื่องของน้องมีน ( เล่นของสูงอายุ ) ค่ะ จะมี 2 คู่หลัก
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษติณณ์เหนือ P.35 22/1/63
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 08-10-2023 19:49:28
เหนือฟ้าของช้าน น่ารักจัง คิดถึงติณเหนือมากค่ะ แต่ก็แอบจิ้นกล้าเหนือเหมือนกันนะ