หัวข้อ: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ

[puiiz]

 

[marionatte]

ตอนนี้ตั้งใจมาแบบเบาๆ สบายๆ ค่ะ แต่งเองก็ยังชอบเลย แฮะๆ
อิงอิงยังแสนดี แล้วอิน้องเล้งก็ะบาบามปรับตัวค่ะ
ตอนหน้าเจอกันภายในอาทิคย์หน้าแน่นอนค่ะ   

ขอบคุณค่ะ

[mkianit]

ตอนหน้าจะมีอะไรบ้างน้อออ55555

[marionatte]

21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้
[Leng]



"ทำไมตัวสั่น"

ไอ้อิงมองพร้อมกับเดินเข้ามาโอบไหล่ของผมเอาไว้ ไออุ่นที่คุ้นเคย ทำให้ผมขยับตัวเข้าหาอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว

"น้ำเย็นฉิบหาย แถมลมยังเย็นอีก"

"หึ! คิดว่ากลัวผีจนตัวสั่น"

"เมื่อไหร่จะเลิกพูดเรื่องนี้วะ แม่ง!"

ผมบ่นอุบ ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ของคนที่ให้ไออุ่นอยู่ ตอนนี้พวกเรากำลังเดินกลับจากการอาบน้ำที่แสนทรมานไปที่เต็นท์ครับ ในเมื่อเป็นแฟนกัน เคยมีอะไรกันแล้ว เรื่องอาบน้ำด้วยกันก็ไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรนัก

อันที่จริงก็จะให้มันเฝ้าหน้าห้องน้ำนั่นแหละครับ แต่พอนึกถึงตอนที่อยู่คนเดียวในห้องน้ำ ก็หวิวสันหลังชอบกล เลยตัดสินใจให้มันมาอาบน้ำพร้อมกันเนี่ยแหละครับ ถึงจะโดนเยาะเย้ยหรือหัวเราะใส่ ผมก็ไม่สนใจ

ผมไม่ได้กลัวฝีนะ แค่ไม่ชินกับบรรยากาศเฉยๆ!

เมื่อเราสองคนกลับมาถึงที่เต็นท์ได้ครู่เดียว เจ้าหน้าที่ของอุทยานก็เข้ามาถามไถ่ ก่อนจะเดินจากไป ตอนนี้บริเวณที่กางเต็นท์ก็เงียบสงัดจนได้ยินเสียงแมลงกลางคืนร้องเท่านั้น

"กี่โมงแล้ววะ"

ผทหันไปถามไอ้อิงที่กำลังเดินไปตากผ้าเช็ดตัวจากเชือกที่ทางเจ้าหน้าที่จัดหามาให้

"คงสามทุ่มกว่าๆ มั้ง"

"เหรอ บรรยากาศอย่างกับตีหนึ่ง วังเวงฉิบ"

ผมมองความมืดโดยรอบอีกครั้ง ก่อนจะรีบมุดเข้าไปในเต็นท์ที่เปรียบเสมือนบ้านหลังน้อยที่ปลอดภัยของตัวเอง ความอุ่นก่อตัวขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อผ้าใบซึ่งเป็นส่วนประกอบหลักของเต็นท์กันลมหนาวได้พอสมควร

"ก็อยู่ในป่า"

ไอ้อิงเดินตามเข้ามา ก่อนจะฉวยเอาผ้าขนหนูที่ผมกำลังงใช้งานอยู่ไปเช็ดผมของตัวเองเฉย ผมขมวดคิ้วมอง มันก็แค่เลิกคิ้วแบบไม่สนใจ

"จะแดกอะไรอีกหรือเปล่า"

"ไม่เอาแล้ว ขี้เกียจเดินไปแปรงฟันอีกรอบ"

"อืม..."

ไอ้อิงก็ยิ้มล้อรับพลางเช็ดผมของตัวเองไปด้วย ก่อนที่มันจะหันไปเปิดกระเป๋า แล้วหยิบผ้าขนหนูอีกผืนปาใส่ผมที่กำลังทำหน้างออยู่

"เช็ดผมให้แห้ง เดี๋ยวไม่สบาย"

ก็มึงแย่งกูใช้ไม่ใช่หรือไง...

ผมก็ตีหน้ายุ่งพร้อมกับใช้ผ้าขนหนูผืนใหม่เช็ดผมของตัวเองไปเงียบๆ ทั้งที่สายตายังมองอีกคนที่เดินออกไปจากเต็นท์ และเมื่อผมอยู่คนเดียวได้ครู่ใหญ่เลยยื่นหน้าออกจากที่พักไปมองหาว่ามันหายไปไหน

ไอ้อิงไม่อยู่ครับ ผมเลยออกมาจากเต็นท์เพื่อมองหา ก่อนจะเห็นมันกำลังเดินทางจากรถที่จอดอยู่ห่างออกไป ในมือก็ถือของบางอย่างมาด้วย

"หาอะไรอุ่นๆ แดก"

ไอ้อิงส่งชาร้อนมาให้ ผมอมยิ้มรับ ก่อนที่เราสองคนจะนั่งลงบนเสื่อที่ปูอยู่หน้าเต็นท์ ทิวทัศน์ด้านหน้าเป็นท้องฟ้ายามค่ำคืนที่กว้างสุดสายตา แต่น่าเสียดายที่วันนี้คงเป็นคืนฟ้าปิด ถึงไม่เห็นแสงดาวหรือดวงจันทร์

"มีแต่ท้องฟ้า"

ผมมองภาพเบื้องหน้าพลางจิบชาเพื่อทำให้ร่างกายอุ่นขึ้นอย่างอารมณ์ดี ไอ้อิงที่นั่งข้างกันก็แค่ตอบรับในลำคอพร้อมกับจิบชาในแก้วของตัวเองไปด้วย

เราสองคนไม่ได้พูดอะไร แล้วปล่อยให้เวลาผ่านไปพร้อมกับความเงียบของค่ำคืน สายลมเย็นพัดมาเป็นระยะพร้อมกับแว่วเสียงแมลงที่ส่งเสียงร้องอยู่ในป่า

"บรรยากาศดี แต่คงจะสงบไปสำหรับกูว่ะ"

ผมวางแก้วเปล่าลงที่ข้างตัว พลางสูดกลิ่นของธรรมชาติเข้าไปเต็มปอด สายตาก็ยังมองทิวเขาและท้องฟ้าที่อยู่ตรงหน้า

"ไม่ชอบเหรอ"

"นานๆ ทีก็โอเค แต่ให้เจอแบบนี้ประจำ กูคงเบื่อ แต่มันก็เป็นเรื่องปกติหรือเปล่าวะ เวลาเจออะไรซ้ำซากทุกวันน่ะ"

"อืม"

ผมหันไปมองคนข้างตัวที่นั่งเงียบ ตอนนี้ไอ้อิงไม่ได้ใส่แว่นตาครับ เสี้ยวหน้าที่คุ้นชินก็แปลกตาไปเล็กน้อย

"พี่อิงว่า ถ้าเราจะคบกับใครสักคนนานๆ จะเบื่อหรือเปล่าวะ"

ไอ้อิงหันมาสบตากับผม นัยน์ตาสีดำสว่างตัดความมือชัดเจน ก่อนสายตาคู่นั้นจะเลื่อนไปทางอื่น

"ไม่รู้เหมือนกัน ก็คงขึ้นอยู่ว่าคนนั้นคือใครล่ะมั้ง"

"ถ้าใครคนนั้นเป็นกู มึงจะเบื่อหรือเปล่า"

ไอ้อิงตีหน้านิ่ง ก่อนที่มันจะยกมือขึ้นมาโยกหัวของผมเบาๆ ผมมองท่าทางของอีกฝ่ายเงียบๆ

"เพ้อเจ้ออะไรของมึง"

"กูรู้ตัวว่าตั้งแต่คบกันมา กูก็ทำตัวไม่ค่อยดีนัก เอาแต่ใจ เห็นแก่ตัว ไม่ได้เรื่อง ก็ไม่รู้ว่ามึงจะทนคบกับกูได้นานแค่ไหน"

"ยังดีที่รู้ตัว"

ผมตีหน้ามุ่ยพลางมองคนที่นั่งอยู่ข้างกัน ไอ้อิงมองผมเล็กน้อย ก่อนจะสนใจเครื่องดื่มที่ตัวเองกำลังถืออยู่

"พี่อิง จะว่าอะไรกูหรือเปล่า ถ้ากูยังไม่แน่ใจว่ารักมึงหรือยัง"

ไอ้อิงเลื่อนสายตามามองผมอีกครั้ง เพราะความมืดอาจจะทำให้ผมเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายไม่ชัดเจนนัก ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่ามันรู้สึกยังไง แต่ในเวลาที่ความเงียบและสงบรายล้อมราวกับโลกนี้มีแค่เราสองคน ทำให้ผมทบทวนความรู้สึกของตัวเองได้ดีขึ้น

ผมรู้ว่าไอ้อิงรักผม แล้วผมก็เอาความรู้สึกนั้นเหนี่ยวรั้งอีกฝ่ายเอาไว้เพราะความเห็นแก่ตัวและลังเลของงตัวเอง ถึงเราจะรู้จักได้ไม่ถึงครึ่งปีด้วยซ้ำ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันทำให้จนถึงตอนนี้ ก็ทำให้ผมต้องพิจารณาความรู้สึกของตัวเองอย่างจริงจัง

ไม่อยากหลอกใช้ความรู้สึกของมันไปมากกว่านี้...

เพราะไม่แน่ใจว่าควรจัดการความรู้สึกโลเลของตัวเองยังไง ทำได้แต่บอกความในใจของตัวเองที่มีให้อีกคนได้รู้
ก็แล้วแต่คนฟังจะว่ายังไง...

สุดท้าย...ผมก็ปัดภาระทางความรู้สึกให้มันอย่างเห็นแก่ตัวอยู่ดี

"ถึงอย่างนั้นมึงก็ห้ามทิ้งกูนะ"

"สันดาน"

"อ่า...แต่กูมั่นใจมากว่าชอบพี่อิงมากๆ ไม่เกินชาตินี้รักมึงแน่นอนอ่ะ"

ไอ้อิงที่ทำหน้านิ่งเมื่อครู่หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะตบผมหัวทิ่ม และเมื่อผมหันไปมองคนทำร้าย มันก็คลี่ยิ้มบางออกมา

"พี่อิง..."

"เออๆ จะรักตอนไหนก็เรื่องของมึง"

"ได้เหรอวะ"

ผมมองไอ้อิงด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่คาดคิดว่าจะได้คำตอบแบบนี้ มันถอนหายใจออกมาเบาๆ

"ไม่ได้แล้วไง ในเมื่อกูบังคับความรู้สึกมึงไม่ได้แต่กูยังพอบังคับความรู้สึกตัวเองได้"

"มึงทนได้เหรอ"

"กูไม่ได้ทนแต่กูรอ แล้วถ้ากูไม่อยากรอ กูก็ไปเอง"

"เฮ้ย! ห้ามทิ้งกูก่อนไง"

ผมหันไปโวยวายใส่คนที่พูดอะไรดูง่ายจนเกินไป ทั้งที่ตอนนี้ผมกำลังคิดหนักเรื่องความรู่สึกที่มีต่อมันอยู่แท้ๆ ถึงแม้จะรู้ดีอยู่แก่ใจว่า การ 'รอ' เป็นสิ่งที่ยากและบั่นทอนพลังใจมากก็ตาม

โดยเฉพาะการรอที่ไม่รู้จุดสิ้นสุด

"เรื่องมาก แล้วจะถามทำไม"

ไอ้อิงทำหน้าหงุดหงิดใส่แบบไม่จริงจัง ถึงอย่างนั้นผมก็พูดเสียงอ่อนด้วยความไม่มั่นใจ

"ก็...กลัวมึงเบื่อกูอ่ะ เบื่อที่ค้องรอความรู้สึกของกู แต่กูก็พยายามอยู่"

"ไอ้สัตว์ ถ้าจะรักกูแล้วต้องพยายามก็ไม่ต้องทำ"

"ได้เหรอวะ"

"ถามแบบนี้อีกที กูถีบ"

ผมหน้าเหวอมองสีหน้าจริงจังของไอ้อืง ตอนนี้บรรยายความรู้สึกของตัวเองไม่ถูกเลยครับ

"ไม่ถึบแฟนดิพี่อิง"

"ก็แฟนกานตีนไง"

"ไม่กวนนะ กูซีเรียส"

ไอ้อิงทำหน้าเซ็งออกมาอย่างชัดเจน พร้อมกับมองผมนิ่ง สายตาที่สบมา ทำให้ผมรู้สึกเกร็งขึ้นมาเล็กน้อย

"มึงไม่ต้องคิดเยอะ กูไม่ได้คบใครไปงั้นๆ แบบมึง ความรู้สึกของกูไม่ได้ไร้ค่าแบบนั้น"

สรุปผมก็ยังโดนด่าอยู่ดีใช่ไหม...

ผมขักสีหน้าเล็กน้อย ก่อนจะนึกแปลกใจ เมื่อเห็นคนหน้านิ่งคลี่ยิ้มบางออกมาราวกับคนอ่อนใจ

"ไอ้เล้ง ถึงมึงจะไม่มั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง แต่ก็ควรมั่นใจในความรู้สึกของกู"

ไอ้อิงหันไปมองทางอื่น ก่อนเสียงทุ้มนิ่งเรียบทว่ามั่นคงจะดังขึ้น

"มึงก็รู้ดีว่า กูรักมึงมากขนาดไหนแล้วยังจะมาตั้งคำถามบ้าบอใส่กูอยุ่ได้"

ผมมองเสี้ยวหน้าของคนที่ทำทีมองแก้วกระดาษใบเล็กอย่างสนอกสนใจไม่หันมามองผมอีก ถึงความมืดจะอำพรางท่าทีและสีหน้าของอีกฝ่ายเอาไว้ แต่สิ่งที่ผมมองเห็นก็ทำให้รู้ว่า มันก็คงอายมากเหมือนกัน

ทั้งที่ก็เคยมีคนมาสารภาพรักอยู่บ้าง แต่ไม่เคยมีครั้งไหนทำให้ผมหัวใจเต้นแรงได้แบบนี้เลย

ความอุ่นซ่านที่ก่อตัวขึ้น ทำให้ผมก็ไม่เปันตัวของตัวเองนัก ระหว่างเราเกิดสุญญากาศวูบหนึ่ง ก่อนที่ผมจะหันไปมองคนที่ยังเอาแต่มองแก้วกระดาษในมือของตัวเองอยู่

"พี่อิง"

"อะไร"

น้ำเสียงทุ้มติดห้วนที่ดังตอบรับไม่ได้ทำให้ผมนึกขุ่นเคืองอะไร เพราะรู้ว่าคนขี้อายมักกลบเกลื่อนท่าทีและความรู้สึกของตัวเองยังไง นี่ยังดีนะครับที่มันไม่เอาแก้วในมือปาใส่หน้าผมแล้ววิ่งหนีไป

"ขแบคุณที่รักกูนะ"

ไอ้อิงหันมามองผมเล็กน้อย และเมื่อผมส่งยิ้มกว้างไปให้ คนตรงหน้าก็เบือนหน้าหนีพร้อมกับขมวดคิ้วไม่พอใจ

"หึ! ใครจะอยากรักคนอย่างมึง"

ผมมองคนปากกับใจไม่ตรงกัน ก่อนจะเขยิบตัวเข้าไปนั่งเบียดจนอีกฝ่ายหันมามอง และผมก็ไม่รอให้มันว่าหรือบ่นอะไรด้วยการโอบคอของคนตรงหน้าเอาไว้แล้วแนบริมฝีปากปิด

ไอ้อิงมีท่าทีตกใจเพียงเสี้ยววินาที ก่อนการตอบสนองจากบทจูบที่ผมเริ่มตันจะทำให้ร่างกายของผมอุ่นขึ้นมาทีละน้อย

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน เมื่อจูบชวนหลงใหลยุติลง ก่อนเสียงทุ้มนุ่มของมันจะดังติดริมฝีปากของผมพร้อมกับฝ่ามืออุ่นที่ประคองใบหน้าของผมเอาไว้อย่างนุ่มนวล

"มึงทำให้กูเป็นไอ้โง่จนกู่ไม่กลับ"

ทั้งที่ไม่ใช่คำหวานหูแต่กลับทำให้ผมยิ้มออกมาได้ทันที หัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะอยู่แล้วก็เพิ่มความเร็วในการทำงานมากกว่าเดิม ผมไม่อาจนิยามความรู้สึกนี้ว่ารักได้ไหม แต่ผมก็ยอมรับว่า ไม่อยากให้มันหายไปจากชีวิตของผม ถึงอย่างนั้นก็ไม่อยากบอกคำสำคัญเพียงแค่กักขังอีกคนเอาไว้เช่นเดียวกัน

ถ้าผมมั่นใจเมื่อไหร่ จะบอกคำว่า 'รัก' ให้มันเขินเล่นทุกวันเลยครับ


..........

[marionatte]

หลังจากผ่านช่วงเวลาโรแมนติก เราสองคนก็พูดคุยสัพเพเหระจนเวลาใกล้เข้าห้าทุ่มตรง บรรยากาศโดยรอบลดอุณหภูมิลง ผมเลยชวนไอ้อิงเข้ามานอนในเต็นท์แทน แต่พอล้มตัวลงนอนแล้วมองหลังคาเต็นท์ที่อยู่ห่างสายตาไม่มากนัก ก็ขมวดคิ้วออกมา

"รู้สึกแปลกว่ะ จะนอนหลับไหมเนี่ย"

"เรื่องของมึง แต่อย่ามากวนตอนกูนอน"

"เฮ้ยๆ เราเป็นแฟนกันนะ"

"น่ารำคาญ"

"แล้วเมื่อกี้ใครที่บอกรักกูวะ คนรักกันทำอย่างนี้เหรอ"

ผมลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับมองคนที่นอนตะแคงหันหลังให้อย่างไม่พอใจ ไอ้อิงทำหน้าเบื่อหน่ายออกมา

"นอนไม่หลับก็ออกไปเดินเล่นไป ง่วงแล้วค่อยกลับมานอน"

เฮ้ย! อย่าไล่กันง่ายๆ แบบนี้ดิ

"โหย...พี่อิงอ่ะ"

ผมชักสีหน้าออกมา ก่อนไอ้อิงจะดึงผมลงมานอนแบบไม่สนใจ และไม่ทันได้ตั้งตัว ผ้าห่มผืนใหญ่ก็คลุมร่างของเราสองคนเอาไว้ให้มันทั้งมืดและแคบมากกว่าเดิม และในเขณะที่ผมกำลังจะว่ามันทำบ้าอะไร ก็โดนอีกคนช่วงชิงลมหายใจและปิดเสียงร้องด้วยริมฝีปากที่อุ่นร้อน

"อื้อ!"

ไอ้อิงคลายสัมผัสจากริมฝีปากของผม ก่อนคนที่อยู่ด้านบนจะไล่จูบไปทั่วใบหน้าจนถึงลำคออย่างเป็นเจ้าของ ฝ่ามือหยาบลูบไล้เข้ามาสัมผัสหน้าท้องแล้วเลื่อนไปบดคลึงที่หน้าอกจนทำให้ผมครางออกมาอย่างระบายอารมณ์ แล้วผมก็ต้องแอ่นตัวด้วยความเสียวซ่าน เมื่อปลายนิ้วที่ขยี้แผ่นอกถูกแทนที่ด้วยปลายลิ้นนุ่มที่หยอกล้อ มือหนาเลื่อนผ่านเข้าไปในกางเกงจนถึงส่วนกลางลำตัว

"อะ...อิง"

ผมสบสายตาวาวที่ส่งมาในความมืด อารมณ์ที่ถูกกระตุ้นขึ้นทำให้อากาศรอบตัวเพิ่มขึ้นทันที แล้วไอ้อิงก็ยกยิ้มขึ้น เมื่อผมเกร็งตัวเรียกชื่อของคนที่กำลังเล้าโลมความใคร่ให้ไม่หยุด

"อือ...อิง อิง"

"หึ! เดี๋ยวกูกล่อมให้มึงหลับเอง"


.........


เมื่อคืนผมโดนผีหลอกครับ

ทว่าไม่ใช่ผีสางนางไม้อะไรแบบนั้นหรอกนะครับ แต่มันเป็นผีผ้าห่ม!

กว่าจะหลับได้ก็โดนหลอกจนเสียวไปทั้งตัว พอตื่นมาอีกทีผมก็นอนซบอกอุ่นในอ้อมกอดของแฟนเป็นที่เรียบร้อย

อาจจะเป็นเพราะไม่ชินกับสถานที่ ถึงจะเกิดเหตุการณ์เสียเหงื่อจนร่างกายอ่อนเพลียไปบ้าง แต่ก็ดันตื่นเช้าได้ แถมยังคื่นก่อนไอ้อิงอีกต่างหาก

ผมมองใบหน้ายามหลับของคนที่นอนกอดผมเอาไว้อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจขยับตัวขึ้นไปจุ๊บปากของมันเบาๆ ก่อนจะเลื่อนตำแหน่งไปที่ปลายคาง แก้มและหน้าผากเป็นการลักหลับเล็กน้อย

โอเค...แฟนของผมหล่อ เลยอยากลวนลามเท่านั้นแหละครับ

ไอ้อิงยังไม่ตื่น จนกระทั่งผมซุกใบหน้าเข้าไปที่ซอกคอของมัน เพื่อสูดกลิ่นกายของอีกฝ่ายพลางดูดเม้มผิวเนื้อตึงแน่นอย่างเพลิดเพลิน เจ้าของร่างก็ขยับตัว ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็เห็นนัยน์ตาปรือคู่หนึ่งกำลังมองมาพร้อมกับเสียงทุ้มเอื่อย

 "อยากต่อตอนเช้าเหรอ"

"เปล่า แค่อยากฟัดมึงเล่นอ่ะ"

"อืม"

ผมอมยิ้มมองคนเพิ่งตื่น ก่อนจะรู้สึกหมั่นเขี้ยวเลยก้มลงไปกัดแก้มของมันเล่น แล้วก็โดนอีกฝ่ายกัดคืนแทบจะในทันที เราสองคนนอนนัวเนียเล่นบนฟูกในเต็นท์อยู่ครู่หนึ่ง หลังจากจูบหวานๆ รับวันใหม่ปิดท้ายการทักทายกันในตอนเช้า ไอ้อิงก็ลุกออกไปข้างนอก ก่อนที่ผมจะยื่นแค่หน้าออกไปมอง

ตอนนี้เวลาประมาณหกโมงเช้าครับ บรรยากาศโดยรอบยังคงความหนาวเย็นอยู่บ้างและมีน้ำค้างจำนวนมากรอบบริเวณ ผมสูดลมหายใจเอากลื่นธรรชาติยามเช้าเข้าปอด

"ไปล้างหน้า จะได้หาอะไรแดก"

ไอ้อิงหันมาบอก ก่อนที่มันจะเดินไปที่รถ ผมยังไม่ขยับตัวไปไหน จนกระทั่งมันกลับมาพร้อมกับกาแฟและขนมปัง

"ไอ้เล้ง"

เสียงของไอ้อิงที่เข้มขึ้น ทำให้ผมต้องขยับตัวออกมานอกเต็นท์ที่อบอุ่นเพื่อมาเผชิญอากาศเย็นอีกครั้ง ผมส่งยิ้มให้มันแล้วหยิบกาแฟซองเทใส่แก้วเติมน้ำร้อนโดยที่มีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่

"กินกาแฟก่อน"

"ซกมก"

ผมไม่ได้สนใจคำต่อว่า แล้วหยิบขนมปังที่มันทาแยมมาให้กินแล้วดื่มกาแฟตามอย่างสบายอารมณ์

หลังจากใช้เวลากับมื้อเช้าได้สักพัก ไอ้อิงก็บังคับให้ผมไปอาบน้ำในตอนสาย ซึ่งน้ำมันก็เย็นฉิบหายเหมือนเดิม ดีหน่อยที่ไม่น่ากลัวเหมือนเมื่อคืนนี้ และเมื่อเราสองคนแต่งตัวด้วยชุดใหม่เรียบร้อย ก็มาช่วยกันเก็บเต็นท์เตรียมตัวกลับครับ

ทั้งที่การมาเที่ยวครั้งนี้ก็แค่มานอนค้างคืนกินลมชมธรรมชาติเปลี่ยนบรรยากาศที่แสนจะธรรมดา แค่ก็เป็นโอกาสดีที่ทำให้เราสองคนเข้าใจสถานะหัวใจของกันและกันมากขึ้น

ผมไม่จำเป็นต้องรีบเร่งความรุ้สึกของตัวเองเพื่อตอบสนองความรู้สึกของอีกคนที่มีให้ ก็แค่เป็นตัวของตัวเองและอย่าทำให้ความรักที่มันมีให้ลดน้อยลงก็พอ

"พี่อิง เมื่อกี้กูไปเอาเสื้อที่ตากไว้ แล้วมันเกี่ยวกับกิ่งไม้เลยเผลอดึงขาดเลยอ่ะ"

ผมยื่นเสื้อยืดที่ตากผึ่งลมไว้ตั้งแต่เมื่อวานมาให้มันดู

ไอ้อิงพิจารณารอยขาดเล็กน้อย ก่อนจะส่งคืนให้ผมแบบไม่ค่อยสนใจ แล้วหันไปเก็บของต่อ

"เดี๋ยวกลับไปเย็บให้"

"ฮะ? มึงเย็บได้?"

"แล้วมันจะยากอะไร"

ไอ้อิงปรายตามามองผมเล็กน้อย แล้วยกของเดินไปเก็บที่รถ ผมก็หยิบกระเป๋ามาสะพายแล้วยกของที่เหลือเตินตามมันไปด้วยความสงสัยและแปลกใจ

"นอกจากงานบ้านกับทำอาหารแล้ว มึงก็เย็บปักถักร้อยเป็ยด้วยเหรอ"

"มึงปัญหา?"

"ใช่ กูสงสัยว่าผู้ชายทั้วไปไม่น่าทำเป็น"

ไอ้อิงหันมามองผมอีกครั้ง แล้วหันกลับไปจัดของในรถต่อพร้อมกับตอบคำถามของผมไปด้วย

"เมื่อก่อนแม่กับพี่อุ้มไม่ว่าง กูก็เลยต้องช่วยย้ยอ้อนทำงานฝีมือส่งครู เลยทำเรื่องพวกนี้เป็นไปด้วย"

"เจ๋งว่ะ แล้วงานช่าง มึงทำเป็นหรือเปล่า"

"ก็ได้บ้างเป็นบางอย่าง"

"มีอะไรที่มึงทำไม่ได้บ้างไหมเนี่ย"

ผมเปรยขึ้นอย่างนึกภูมิใจแฟนของตัวเองอยู่เต็มเปี่ยม อีกทั้งยังขอบคุณในความโชคดีที่คนออฟชั่นพร้อมขนาดนี้มีใจให้ แล้วเมื่อมาเปรียบเทียบกับตัวเองในฐานะผู้ชายด้วยกัน ถ้าไม่นับเรื่องเงินกับหน้าตา ผมก็แพ้มันหลุดรุ่ยเลยครับ

ไอ้อิงไม่ได้หันมามองผม มันปิดกระโปรงหลังรถ ก่อนจะเดินไปทางที่นั่งคนขับอย่างไม่รีบร้อนพร้อมกับเสียงทุ้มเรียบของมันจะดังขึ้น

"ก็เรื่องที่ทำให้มึงรักไง"

ผมกะพริบตาฟังคำตอบ ก่อนจะลอบถอนหายใจออกมาพลางเดินไปยังที่นั่งข้างคนขับ และเมื่อเครื่องยนต์ทำงานและล้อรถหมุน ผมก็หันไปมองแฟนของตัวเอง

"มึงทำได้ เชื่อกูดิ ไม่นานนี้หรอก"

"เหรอ"

เราสองคนไม่ได้พูดคุยอะไรอีก เมื่อรถยนต์เคลื่อนตัวออกจากอุทยานแห่งชาติในเวลาประมาณสิบโมง นอกจากรอยยิ้มบางที่มีให้กันเท่านั้น

.

.

.

Next step loading

Marionetta : มาต่อแล้วค่ะ ตอนนี้ก็มาแบบหวานปนฮาเบาๆ กำลังพยายามดันคะแนนอิน้องเล้งอยู่ค่ะ ฮ่าๆ 
ปล. ตอนหน้าเจอกับอิงอิงจ้า

[lizzii]

พี่อิงนี่มันดีเกินไปรึป่าว 55555

[winndy]

ตอนนี้ยังไม่ชัด แต่ต่อไปชัด ๆ นะเล้ง รอพร้อมพี่ิอิงค่ะ

[iceman555]

 

[mareya.no7]

ลำไยเล้ง เป็นนายเอกที่เชียร์ไม่ลงจริงๆ อยากเห็นเจ็บหนักๆ กับความเห็นแก่ตัว แต่คงไม่ได้เห็นเพราะคนเขียนเหมือนจะเอ็นดูเล้งเหลือเกิน 55555+

[Billie]

 

ดีใจ มาต่อแล้ว
พี่อิง ดี อ่าาาาาาาาา

[Bronc]

พี่อิง โคตรดี ออฟชั่นครบมาก อยากมีบ้าง

[B52]

แฟนดีขนาดนี้อย่าปล่อยให้หลุดมือล่ะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ดูท่า เล้งเริ่มหวั่นไหวกับอิงแล้ว
ถึงไม่แน่ใจตัวเอง แต่ไม่อยากปล่อยอิง
แถมเล้งกลัวอิงเบื่อตัวเองซะด้วย
นี่แสดงว่าเล้ง แคร์อิงแล้วนะ

อิง สมบูรณ์แบบทุกอย่าง
รักจริง รักเดียว มั่นคง ดูแลคนรักได้ดีสุดๆ
       
   

[aunszMT]

ถ้าอีเล้งทำอิงอิงชั้นเสียใจอีกแกเตรียมตัวเลย ชั้นจะไปบึ้มบ้านแก

[twinmonkey0311]

 

[kenghan]

อิงอิงตีต่อใจมาก เล้งรีบรักเร็วๆ

[crazydoii]

รักอิงอิง FC อิง อิง,,,

[mystery Y]

รอตอนต่อไป~

[mooping-7]

พี่อิงสุดยอดเลยอะ.

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

มีอิงอิงเป็นแฟนสบายไปทั้งชาติเลย ผู้ชายอะไรอเนกประสงค์ขนาดนี้ ถ้าเล้งไม่รีบรู้ใจตัวเองละก็ ไม่มีทางแฟนดีขนาดนี้ได้แน่ แถมรักเรามากด้วย

ในป่าในเขาก็ไม่เว้นเรื่องอย่างว่าเลยนะคนเรา  ตอนนี้สวีทกันเบาๆ หมั่นไส้

ปล.แอบกระซิบว่าตอนนี้มีคำผิดอยู่จำนวนหนึ่งค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ   

[OoniceoO]

มีผัวเก่งมีชัยไปกว่าครึ่ง

[marionatte]

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้ค่ะ 
ตอนนี้ก็กำลังเร่งปั่นอย่างต่อเนื่องเท่าที่เวลาและสมองจะพาไป ฝากติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ

ปล.1 คนเขียนรักอิงอิงกับอิน้องเล้งเท่ากันจริงๆ นะ  เรากลั่นแกล้งด้วยความรักอย่างสุกซึ้ง
ปล. 2 ต้องขออภัยเรื่องคำผิดด้วยค่ะ (ผิดประจำ) เร่งพิมพ์ก็อาจจะตาเบลอไปบ้าง มีเวลาอีกครั้งจะกลับไปแกเไขนะคะ 
ปล. 3 ตอนหน้าจะมาภายในอาทิคย์หน้าเช่นเคยค่ะ อดใจรอกันนิดนึงนะคะ

[marionatte]

22nd Step : ประกาศตัว
[Ing]



ตอนนี้ชีวิตประจำวันของผมก็กลับมาปกติอีกครั้งครับ ส่วนใหญ่ก็อยู่ที่คอนโดของไอ้เล้งเป็นหลัก มีหน้าที่ดูแลให้เจ้าของห้องไม่อดตาย


วันนี้ผมมีเรียนแค่ครึ่งวัน ช่วงบ่ายก็ไปเดินซื้อของใช้ที่ขาดเหลือเข้าห้อง แลัวกลับมาถึงคอนโดตอนเกือบบ่ายสี่โมงเย็นครับ

เมื่อผมมาถึงก็เจอพี่แวว ซึ่งเป็นแม่บ้านที่ดูแลห้องของไอ้เล้ง เราสองคนก็ทักทายพอเป็นพิธี แล้วต่างคนต่างทำธุระของตัวเอง

"งั้นพี่กลับก่อนนะคะ"

"ครับ สวัสดีครับ"

เมื่อเสียงประตูปิดลง ผมก็กลับมาสนใจโทรทัศน์ที่กำลังฉายหนังดังเมื่อสมัยก่อน พลางมองเวลาที่นาฬิกาแขวนผนัง อีกสักพักถ้าไอ้เล้งไม่ได้เถลไถลไปไหนก็คงจะกลับมา

พอนึกถึงไอ้เล้ง ผมก็รู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อย ทั้งที่ก่อนหน้าที่ผมจะรู้จักกับกันอย่างจริงจัง เรื่องเจ้าชู้มั่วผู้หญิงก็เข้าหูของผมบ่อยจากฝ้ายที่เคยเล่าให้ฟัง รวมไปถึงตามหน้าเฟซบุ๊กก็มีคนทักหรือพูดคุยไม่ขาด ทว่าตั้งแต่ที่ผมคบกับมันเป็นแฟแบบไม่เปิดเผย ผมก็ไม่เคยเห็นอีกฝ่ายคุยกับใครให้น่าสงสัย อาจมีบ้างที่มองคนเดินผ่านอย่างสนใจโดยเฉพาะผู้ชายหน้าตาดี แต่ก็แค่มองแล้วเลยผ่านไปอยู่ดี

ถึงจะผิดคาด แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะครับ

ผมกดเปลี่ยนช่องรายการทีวีอยู่พักหนึ่ง เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น เมื่อดูที่หน้าจอก็เป็นคนที่กำลังนึกถึงอยู่

"ไง"

ผมได้ยินเสียงวุ่นวายจากปลายสาย ก่อนเสียงทุ้มที่คุ้นเคยจะดังขึ้น

[คืนนี้จะไปงานเลี้ยงกับเพื่อน]

"ที่ไหน"

[ไอ้สัตว์! เดี๋ยวกูตามไป เออ! มึงว่าไงนะ]

ผมลอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อยกับเสียงจอแจที่ดังแทรกเป็นระยะจากอีกฟากของคู่สนทนา

"จะไปที่ไหน"

[ก็ผับแถวมออ่ะ]

"อืม แล้วจะกลับกี่โมง"

[ก็ไม่น่าเกินเที่ยงตืนหรอก]

"ส่งที่อยู่ร้านมา เดี๋ยวกูไปรับ"

[ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูกลับเองได้ จะกลับแล้วโทรบอก]

ไอ้เล้งมันรู้ครับว่า ผมไม่ชอบสถานที่แบบนั้นสักเท่าไหร่ แถมยังดื่มไม่ค่อยเป็นอีกต่างหาก ถ้ามีงานเลี้ยงสังสรรค์ ผมก็มักจะกินพวกกับแกล้มมากกว่า

"ไอ้เล้ง"

ผมเรียกอีกฝ่ายเสียงเข้มขึ้น ผมไม่ได้จะจับผิดหรือต้องการควบคุมพฤติกรรมอะไรของมันหรอกนะครับ แต่ที่อยากจะไปรับเพราะเป็นห่วง กลัวมันเมาแล้วโดนตำรวจสอยหรือเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาระหว่างทาง มันไม่คุ้มกันหรอกครับ

[ก็ได้ๆ งั้นสักห้าทุ่ม มึงค่อยมานะพี่อิง]

"เออ"

ผมตัดสายก่อนจะทำหน้าเซ็งออกมา เย็นนี้ตั้งใจจะทำของโปรดให้มันกินเป็นมื้อเย็น ก็คงต้องพับเก็บไปก่อน ในเมื่อตอนนี้ก็กินข้าวเย็นคนเดียวแล้ว ผมเลยตัดสินใจจะทอดไข่เจียวหมูสับแบบง่ายๆ กินครับ ผมกลับไปสนใจรายการในโทรท้ศน์ต่อแล้วเลื่อนสายตาไปมองเวลาที่ฝาผนังอีกครั้ง

แม่ง! ต้องรออีกตั้งหลายชั่วโมง


..........


ผมไม่ใช่คนเต่งตัวเก่ง เมื่อเทียบกับไอ้เล้งที่แต่งเว่อร์เหมือนจะไปเดินแบบตลอดเวลา ผมก็เป็นแค่คนธรรมดาสามัญแบบบ้านๆ ที่ใส่เสื้อราคาไม่เกินสองร้อยห้าสิบบาท หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็มาค้นเสื้อผ้าของตัวเอง อันที่จริงก็ไม่ได้สนใจว่าใครจะมองยังไง แต่ก็แคร์ไอ้เล้งมันบ้าง กลัวเพื่อนมันมาเห็นผม แล้วจะทำให้คุณหนูไฮโซถูกลดระดับ

ผมดึงเสื้อเชิ้ตสีเข้มกับกางเกงยีนส์ที่ดูดีที่สุดออกมา ก่อนจะมองนาฬิกาอีกครั้ง เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก็ห้าทุ่มตรงแล้วครับ

ผมลงมาเรียกแท็กซี่และไปถึงที่หมายราวห้าทุ่มยื่สิบนาที ก่อนจะมองไปด้านหน้าของผับที่มีคนเดินเข้าออกไม่ขาดสาย

ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาติดต่อหาอีกคน หลังจากยืนฟังเสียงสัญญาณอยู่สักพัก อีกฝ่ายก็กดรับสาย

"กูถึงแล้ว"

[อ้าวเหรอ เข้ามาดิ]

เสียงของไอ้เล้งดังขึ้นพร้อมกับเสียงเพลงและเสียงพูดคุยเป็นฉากหลัง ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนมองอยู่

"กูไม่เข้า มึงนั่นแหละออกมา"

[กูยังไม่กลับตอนนี้ พี่อิงเข้ามาตรงชั้นลอยนะครับ ขวามือห้องในสุด]

ผมยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ อีกฝ่ายก็ตัดสายทิ้งไปแล้ว และในขณะที่ผมกำลังไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ที่ค้องเดินเข้าไปด้านใน คนที่มองผมอย่างไม่ปิดบังก็เดินเข้ามาขวางทาง มือบางแตะแขนของผมอย่างเข้าหา

"มาคนเดียวหรือคะ"

ผมมองหญิงสาวแต่งตัวเฉี่ยว รูปร่างอ้อนแอ้นประทินน้ำหอมฟุ้ง ทว่าถึงจะสวยน่ามองแค่ไหน แต่ผู้หญิงกล้าแบบนี้ไม่ใช่แบบที่ผมอยากสนใจ และที่สำคัญผมก็มีแฟนให้รักและสนใจคนเดียวก็พอ

ผมไม่ได้ตอบรับอะไรพร้อมกับปัดมือของเธออกอย่างสุภาพเป็นการปฏิเสธ แล้วเดินเข้าไปด้านในผับโดยไม่ได้สนใจใครหรืออะไรอีกด้วยความรู้สึกหงุดหงิดอยู่เล็กน้อย
.
ผมเดินฝ่าผู้คนที่ยืนกันเบียดเสียด เสียงเพลงและแสงไฟทำงานอย่างลงตัวราวกับต้องการปลุกให้อาคารที่มืดสลัวแห่งนี้มีชีวิตชีวาขึ้น ผมดันแว่นสายตาที่เลื่อนตกลงมาพลางมองหาทางขึ้นไปยังชั้นลอยตามที่ไอ้เล้งบอก

ผมลอบถอนหายใจ เมื่อสามารถพาตัวเองมายังบันไดที่อยู่ใกล้กับลำโพงที่กำลังทำงานจนแก้วหูแทบลั่น ทว่าเมื่อก้าวมาถึงชั้นบน ผมก็ถูกทักขึ้นอีกครั้ง

"มาทำอะไรที่นี่ไม่ทราบ"

ผมจะทำเป็นเมินเหมือนไม่ได้ยินก็ได้ เพียงแต่น้ำเสียงที่ดังขึ้นนั้นเป็นของเพื่อนสมัยเด็กที่เพิ่งมีเรื่องกันเมื่อไม่นานมานี้ ผมเลิกคิ้วขึ้น

"แล้วฝ้ายล่ะ"

ฝ้ายชักสีหน้าออกมา คืนนี้เธอใส่เดรสสีฟ้าน้ำทะเลและเกล้าผมน่ามอง แต่ดูเหมือนอารมณ์ของเธอจะไม่ค่อยดีเหมือนหน้าตาสักเท่าไหร่

"หึ! ไม่ใช่เรื่องของนายก็แล้วกัน"

ผมไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองกับกิริยาไม่ดีของอีกฝ่าย อันที่จริงผมก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรแล้วด้วยครับ เหตุการณ์ที่ทำให้ต้องทะเลาะกันก็เพราะอารมณ์พาไป พอได้กลับมาคิดอีกครั้งก็รู้สึกว่ามันช่างไร้สาระจริงๆ ไม่ว่าอย่างไรฝ้ายก็เป็นเพื่อนของผม ถึงแม้ตอนนี้ผมอาจจะไม่ใช่เพื่อนของเธอแล้วก็ตาม

ผมมองฝ้ายที่ยังมีสีหน้าบึ้งตึง ก่อนจะเดินไปยังจุดหมาย ซึ่งก็คือด้านในสุดของชั้นลอยแห่งนี้ ทว่าผมก็โดนคนที่ชักสีหน้าใส่รั้งเอาไว้อีกครั้ง

"นี่! อย่าเดินหนีนะ!"

"มีอะไรอีก"

ผมหันไปถามเสียงเรียบ ฝ้ายเม้มริมฝีปากแน่นเหมือนกำลังอดกลั้นอารมณ์บางอย่างอยู่

"ที่นี่มันงานเลี้ยงสำหรับคนที่ได้รับเชิญเท่านั้น นายไม่มีสิทธิ์เข้าไปหรอกนะ"

"แล้วไง"

ผมตีหน้านิ่งมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ตอนนี้เริ่มชักจะรำคาญฝ้ายขึ้นมาทีละนิด งานเลี้ยงบ้าบออะไร ผมไม่รู้แล้วก็ไม่สนใจหรอกครับ แต่ถ้าจะถามว่าใครเชิญมาก็แฟนของผมเนี่ยแหละที่เชิญให้ขึ้นมาหา

ผมไม่ได้สนใจฝ้ายอีก แล้วเดินตรงเข้าไปด้านใน บนชั้นลอยที่มีผู้คนอยู่พอสมควรและคงจะเป็นพวกที่ได้รับเชิญอย่างที่ว่า ผมไม่ได้สนใจสายตาบางคู่ที่มองมาเหมือนผมเป็นคนแปลกหน้า แต่มองตรงไปยังทางที่อยู่เบื้องหน้า

"หน้าด้าน!"

เสียงของฝ้ายกระแทกใส่ ก่อนที่เธอจะเดินชนไหล่ของผมเข้าไปด้านใน ผมมองแผ่นหลังที่ห่างออกไปด้วยความไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเดินไปตามทางเดิมของตัวเองต่อ พร้อมกับลอบมองคนรอบข้างไปด้วย คนพวกนี้ก็คงเป็นเด็กในมหาวิทยาลัยเดียวกัน เพราะท่าทางการแต่งตัวก็เดาเรื่องฐานะได้ไม่ยาก

ผมนึกระอาแต่ก็ไม่มีสิทธิ์ไปว่าอะไรได้ แค่คนใกล้ตัวที่ชอบผลาญเงินเล่นอย่างไอ้เล้ง ผมก็ทั้งบ่นทั้งว่าจนช่างหัวมันไปแล้ว ในเมื่อบ้านของมันรวยแล้วก็ไม่ได้นำความเดือดร้อนไปให้ใคร ผมก็ไม่อยากจะใส่ใจเรื่องพรรค์นี้อีก

ผมมองกลุ่มคนที่กำลังยืนคุยเล่นกัน ฝ้ายก็ยืนอยู่ในบริเวณนั้นโดยที่สายตาของเธอจ้องผมเขม็ง ผมละสายตาจากเพื่อนสมัยเด็กแล้วหันไปมองไอ้เล้งที่กำลังหัวเราะกับเพื่อนของมันอยู่

ผมกำลังจะเอ่ยปากเรียกอีกคน ทว่าก็ดันพูดไม่ออกขึ้นมาเสียอย่างนั้น ไม่รู้ว่าควรจะเรียกอีกฝ่ายว่ายังไงดี จะเดินเข้าไปดึงตัวมาเลยก็ต้องแทรกเข้าไป ถ้าไม่หน้าด้านมารยาทเสื่อมหนักก็คงทำแบบนั้นไม่ได้ แต่จะให้ยืนรอให้มันหันมามองเองก็โง่เกินควายเข้าไปอีก

บางทีการที่ผมไมกล้าเรียกไอ้เล้ง เพราะยังไม่แน่ใจว่าต่อหน้าคนอื่นแล้ว ตัวเองอยู่ในฐานะอะไรของมันกันแน่ก็ได้

"เล้ง"

เสียงของผมไม่ได้ดังแต่ก็สามารถแทรกเข้าไปให้เจ้าของชื่อหันมามอง ใบหน้าที่คุ้นเคยยกยิ้มขึ้น ก่อนที่มันจะหยุดคุยกับเพื่อนแล้วเดินเข้ามาหาผม

"พี่อิงมารู้จักเพื่อนกู"

ผมมองไอ้เล้งที่ดึงแขนของผมเข้ามาในกลุ่ม แน่นอนว่าทุกสายตาในบริเวณนั้นหันมามองทันที ผมตีหน้านิ่งด้วยความรู้สึกเกร็งเล็กน้อย

ผมมองเพื่อนสนิทของไอ้เล้งที่เคยเห็นและรู้จักชื่อมาแล้ว ก่อนจะลอบมองฝ้ายที่ยังส่งสายตาไม่พอใจมาให้แล้วหันมาสนใจคนที่ยังจับแขนของผมเอาไว้ไม่ปล่อย

"ใครวะ"

ผู้ชายผอมสูงทักขึ้น คนนี้ชื่อเป้ครับ ผมเคยเห็นไอ้เล้งคุยด้วยบ่อย ท่าทางไม่ค่อยได้เรื่อง เอาแต่ชวนเที่ยวกับมั่วผู้หญิงผลาญเงินไปเรื่อย

"อย่าเพิ่งแสือก กูกำลังจะแนะนำอยู่นี่ไง"

ส่วนไอ้นี่ก็ไม่ได้เรื่องพอกัน

ผมนึกเซ็งกับคนทียืนอยู่ข้างกัน อยากจะตบให้หัวทิ่มกับท่าทางจองหองที่มันกำลังแสดงออกมา แต่ก็ยังไว้หน้าอีกฝ่ายอยู่

"นี่พี่อิง แฟนกูเว้ย"


..........

[marionatte]

ในขณะที่ผมกำลังหมั่นไส้ไอ้เล้งอยู่ก็พลันอารมณ์ค้างกลางอากาศ ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองแสดงสีหน้ายังไง แต่ใบหน้าของคนที่อยู่ในสายตาต่างนิ่งอึ้งอย่างชัดเจน

นี่มัน...

ผมหันไปมองอีกคนที่ยังยักคิ้วใส่เพื่อนเหมือนตัวเองเหนือกว่า ในวินาทีนี้ดูเหมือนทุกเสียงรอบตัวจะดับลงเหลือเพียงเสียงหัวใจของผมที่เต้นแรงเท่านั้น

อาจเป็นเพราะผมไม่ได้เตรียมใจว่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้ ทำให้พูดอะไรไม่ออก ทำได้แต่มองไอ้เล้งอย่างไม่อยากจะเชื่อ

"กูเตือนมึงแล้ว"

เสียงของเพื่อนไอ้เล้งดังขึ้น ผมปรายตามอง อีกฝ่ายเป็นผู้ชายสูงสมส่วน ท่าทางหยิ่งไม่เห็นหัวใคร และยิ่งตอนนี้ที่กำลังยิ้มอยู่ก็ดูไม่น่าไว้ใจสักเท่าไหร่ คนนี้ชื่อแชมป์ครับ

"พูดเป็นเล่น! มึงอย่ามาอำกูไอ้เหี้ยเล้ง!"

"อำอะไร แฟนกูจริงๆ เนอะพี่อิง"

ผมมองรอยยิ้มของไอ้เล้งที่ส่งมาให้โดยไม่ได้ตอบรับอะไร บอกตามตรงว่ายังรู้สึกอึ้งไม่หายเลยครับ
"มึงแพ้เแล้วไอ้เป้ อย่าลืมจ่ายตามที่ตกลง"

แพ้? จ่าย?

"หึ! หาเรื่องเองนะมึง"

ผมมองไอ้เล้งที่หัวเราะออกมา พร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดี คนชื่อเป้ก็ทำหน้าหงิกหน้างอ

"ไม่ยอมเว้ย! พวกมึงรวมหัวกันแกล้งกู"

"ไอ้สัตว์! แพ้แล้วอย่างอแง จ่ายภายในวันพรุ่งนี้นะมึง"

คนชื่อแชมป์ว่า ก่อนที่ผมจะหันไปมองไอ้เล้งอีกครั้ง เมื่ออีกฝ่ายเรียก ใบหน้าของมันยังคงรอยยิ้มอยู่

"นี่เพื่อนสนิทกู คนที่ท่าทางห่วยๆ นั้นชื่อเป้ ส่วนไอ้หน้าเลือดนั่นชื่อแชมป์"

"อืม"

ผมแค่มองตาม อย่าไปหวังว่าจะได้รับการไหว้หรืออะไรที่แสดงถึงมารยาทต่อผู้ที่มีอายุมากกว่าจากเพื่อนสนิทของมัน ตอนนี้คนชื่อเป้กำลังโอดครวญไม่หยุด ส่วนคนชื่อแชมป์ก็แค่มองผมอย่างท้าทายเท่านั้น

"เฮ้ยๆ งั้นกูกลับก่อน"

"เดี๋ยวก่อน! มึงจะพาใครก็ไม่รู้มาโมเมหลอกแดกเงินกูเล่นไม่ได้นะเว้ย"

ไอ้เล้งเลิกคิ้วขึ้น ก่อนคนชื่อเป้จะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
"ลองจูบพิสูน์หน่อยสิวะ เอาแบบดูดดื่มเลยนะมึง"

ผมมองไอ้เล้งกับเพื่อนของมันที่กำลังสบตากัน แล้วขมวดคิ้วออกมาอย่างไม่พอใจ ถึงจะแอบรู้สึกดีที่มันบอกว่า เราสองคนอยู่ในฐานะอะไรกัน แต่ไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องทำตามเกมของใคร

ผมไม่ใช่คนที่ไอ้เวรพวกนี้จะเอามาเล่นสนุก!

"อะ..."

ผมกำลังจะปรามความคิดของอีกฝ่าย แต่ก็คงจะช้าไปแล้ว เมื่อเสียงของไอ้เล้งดังขึ้นขัด

"ได้อยู่แล้ว"

คงเป็นเพราะผมกำลังจะอ้าปากเรียกมัน เลยเป็นจังหวะดีที่ทำให้ถูกอีกคนดึงไปจูบแบบไม่แคร์สายตาใคร ท่ามกลางเสียงผิวปากและกรีดร้องแบบไม่อยากจะเชื่อที่ดังระงม ทั้งที่เป็นจูบที่คุ้นเคยดีแต่ในเวลานี้กลับทำให้ใบหน้าของผมร้อนผ่าวมากกว่าปกติ

ผมกะพริบตาทีหนึ่ง เมื่อคนตรงหน้าละริมฝีปากออกห่าง ผมปั้นหน้าไม่ค่อยถูกแต่ก็รู้ว่าตัวเองกำลังเขินแล้วก็อายพอสมควร

"ชัดแล้วนะมึง"

ไอ้เล้งหันไปยิ้มให้เพื่อนที่ทำหน้าตกตะลึงหนักกว่าเก่า ก่อนที่มันจะพาผมเดินออกมาอย่างมีมาดไม่ต่างจากเสี่ยใหญ่หิ้วอีหนูกลับบ้าน

"มึงเป็นเกย์หคือวะ"

ผมนิ่งไปทันที ทั้งที่ไม่ใช่คนถูกถาม ก่อนจะลอบมองท่าทางของไอ้เล้งที่ยืนมองเพื่อนของตัวเองอยู่

"มึงก็รู้ว่ากูเอากับผู้หญิงได้"

ผมลอบถอนหายใจออกมา ก่อนจะเลิกทำตัวสงบเสงี่ยมเป็นเด็กที่ไอ้เล้งมันเลี้ยงด้วยการตบหัวของมันเบาๆ แล้วเดินกอดคอลากมันออกมา ทว่ายังไม่ทันเดินไปไหน เสียงของคนชื่อแชมป์ก็ดังขึ้น

"จะเปิดตัว ก็เล่นใหญ่นะมึง"

"หึ! ก็มันเข้าทางกูพอดีไง"


.........


"นี่มันเรื่องอะไรกันแน่"

ผมมองไอ้เล้งที่กำลังนั่งอยู่บนรถด้วยกัน มันก็แกล้งทำหน้าเหลอหลาเหมือนไม่รู้เรื่องจนน่าหมั่นไส้

"พี่อิงพูดเรื่องอะไร"

"ก็เรื่องในผับไงวะ"

"อ่าฮะ ก็พาแฟนไปแนะนำให้เพื่อนรู้จักไงครับ ไม่ดีเหรอ"

"ไอ้เล้ง"

ผมตีหน้าดุใส่พร้อมกับใช้เสียงแข็งขึ้น ไอ้เล้งที่ส่งรอยยิ้มยั่วเมื่อครู่ก็ทำหน้าเหนื่อยใจออกมา

"กูไม่ใช่ของเล่นของมึง"

ผมบอกเสียงเย็น ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นจะชวนให้หัวใจเต้นแรงและพองโตก็ตาม แต่ความจริงที่เหมือนพวกมันกำลังเล่นเกมบางอย่างโดยมีผมมาเกี่ยวข้องไม่ใช่สิ่งที่ผมพอใจ

"พี่อิงอ่า...มันก็แค่เรื่องบังเอิญน่ะ"

"ยังไง"

ผมเลื่อนสายตาไปมองไอ้เล้งที่หัวเราะออกมาเบาๆ แล้วมันก็เริ่มเล่าเรื่องออกมาด้วยสายตาชอบใจ

"พวกกูเล่นเกมกันนิดหน่อย จะให้ไอ้เป้ไปจีบเดือนคณะสักคนมาเป็นแฟนภายในหนึ่งเดือน แล้วสุดท้ายมันก็ทำไม่ได้ เลยโยนมาให้กูเล่นแทน"

ผมขมวดคิ้ว เริ่มนึกฉุนขึ้นมาในใจ แต่ไอ้เล้งก็รีบอธิบายต่อทันทีราวกับล่วงรู้อารมณ์ของผมที่กำลังปะทุขึ้น

"แต่เพราะเปลี่ยนคนเล่น กูเลยเปลี่ยนเงื่อนไข ขอเวลาสองอาทิตย์หาแฟนที่เป็นผู้ชายแทน แล้วไอ้โง่เป้ก็ตกลง"

ผมมองไอ้เล้งอย่างตำหนิและไม่พอใจ แต่อีกฝ่ายไม่สะทกสะท้านพลางเล่าต่อด้วยน้ำเสียงระรื่น

"ฮ่าๆ แต่ไอ้แชมป์มันรู้เรื่องที่กูคบมึงอยู่แล้ว กูกับมันเลยรวมหัวกันต้มไอ้เป้หลอกเอาเงินมันมาอย่างที่เห็น"

"เหี้ย"

ผมสบถออกมาเบาๆ กับสิ่งที่พวกมันทำ ไอ้เล้งก็หัวเราะรับ แล้วยิ้มให้ผมอย่างอารมณ์ดี

"มึงอย่าไปคิดมากเลย พวกกูก็เล่นเกมแบบนี้เรื่อยๆ หลอกเอาเงินกันไปเอาเงินกันมาเนี่ยแหละ"

"สันดานเสีย"

ผมมองอีกฝ่ายอย่างตำหนิและไม่สบอารมณ์นัก ไอ้เล้งก็ยิ้มบาง ก่อนจะเอนตัวมาซบไหล่ของผมอย่างเอาใจ มันก็คงรู้นั่นแหละว่าทำยังไงผมถึงจะใจอ่อนจนยอมให้อยู่เรื่อย

"เรื่องเกมนั่นก็แค่โอกาสพอดีที่กูคว้ามา แต่เรื่องที่กูเปิดตัวมึงให้พวกมันรู้เป็นสิ่งที่กูตั้งใจทำนะครับ"

ผมปรายตามองแล้วลูบหัวของคนที่ซบไหล่าเบาๆ ก่อนจะสนใจท้องถนนตรงหน้าต่อ

"พวกมึงจะเล่นเกมเหี้ยอะไรกันก็ช่าง แต่อย่าเอาความรู้สึกของใครมาเล่น"

"เตือนไม่ทันแล้ว แต่กูจะไม่ทำอีกก็แล้วกัน"

ผมหันไปมองไอ้เล้งที่ตอนนี้หยิบโทรศัพท์มือถือมาเล่นเกมอย่างเคย แล้วลอบถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจ

.

.

.


.Next step loading...

[Bronc]

ถึงจะพนันกันแต่เล้งก็เปิดตัวกับเพือนๆแล้วนะพี่อิง อิอิ ปลื้มปริ่ม

[Billie]

 

พี่อิงถึงจะโมโห แต่ก็เขิลๆอะดิ
รักอิเล้งนิดนุง แต่รักพี่อิง ม๊ากกกก

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เล้ง เปิดตัวแฟน เพื่อนๆเหอวเลย

แต่รำคาญฝ้ายมาก ถามอิง พออิงถามกลับ ก็ด่าอิง
ด่าว่าคนนอกห้ามเข้า เดินชนไล่อิง  ตลกมาก หลงตัวเองเกินไปปะ
ว่าแต่ฝ้าย อยู่ตอนที่เล้งเปิดตัวอิงเป็นแฟนนี่
เป็นไง หน้าแตกเป็นเม็ดกระจกปะ ช่วยกวาดไปทิ้งขยะมั้ย ทำตัวทุเรศมาก

ถึงการเปิดตัวแฟนเล้งส่วนหนึ่งมาจากการพนันกัน
แต่ก็เป็นความตั้งใจจริงๆของเล้ง อิงให้อภัยเล้งนะ
       
 

[iceman555]

  แอบดีใจอยู๋ละสิพี่อิงอิง

[กาลณัฐ]

เหนื่อยแทนพี่อิงอิง 5555555555

[twinmonkey0311]