หัวข้อ: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ

[mooping-7]

ไปกอดก้นบนยอดเขาอิอิ

[nevergoodbye]

พี่อิงเดือดร้อน คิดมากอยู่คนเดียว
เล้งไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยย
สงสาร พี่อิงคนดีของน้อง 

[lizzii]

ยัยฝ้าย!!!!

[iceman555]

 

[me12inzy]

ดีนะพี่อิงไม่เหมือนพระนายอื่นๆที่สงสารอีชะนีบ้า

[mkianit]

นอนรอตอนต่อไปค่าบบบ

[twinmonkey0311]

 

[mystery Y]

รอตอนต่อไป~

[puiiz]

 

[MorethanMore]

 

[crazydoii]

ไปเที่ยวกัน. พีอิงจะได้สบายใจ,,,

[monoo]

 
 

[marionatte]

แจ้งสถานะ ปั่นอยู่จ้า จะมาลงไม่เกินวันพุธหน้าแน่นอนค่ะ อดใจรอกันหน่อยนะคะ
ขอบคุณค่ะ

[Billie]

 
รออออออออ

[OoniceoO]

ขอกินมั่งสิง่ายๆ

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

มารออิงอิง

[marionatte]

20th Step : การเดินทางของเราสองคน
[Leng]



ถึงผมจะไม่รู้สาเหตุที่ไอ้อิงทำหน้าเหมือนคิดไม่ตกอยู่พักหนึ่ง ทว่าหลังจากที่ผมเสนอไอเดียเรื่องไปเที่ยว ก็เหมือนจะทำให้อีกฝ่ายผ่อนคลายลง

ในระหว่างที่ใช้เวลาราวชั่วโมงกว่าในการกินชาบูรสเลิศที่ผมชื่นชอบ เราสองคนก็หาที่เที่ยวในอินเทอร์เน็ตไปด้วย แล้วผมก็ตัดสินใจจะไปในวันพรุ่งนี้ ทั้งที่ไม่ได้เตรียมอะไรเลย ไอ้อิงก็บ่นนิดหน่อย เพราะมันฉุกละหุกเกินไป ซึ่งผมก็เกลี้ยกล่อมจนได้ผลอย่างที่ต้องการ ในเมื่อเครื่องร้อนแล้วจะมัวแต่ชักช้าก็หมดอารมณ์กันพอดีน่ะสิครับ

หลังจากกินอาหารกลางวันเสร็จ ผมกับไอ้อิงก็เดินหาซื้อของที่ต้องใช้ในการนอนกางเต็นท์ในครั้งนี้ครับ

ผมไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน ตอนเรียนลูกเสือสมัยก่อน ช่วงออกค่ายก็ไม่ได้ลำบากอะไร ออกจะสบายด้วยซ้ำ เพราะมีแต่ลูกคนมีเงินเรียนกัน ทางโรงเรียนเลยอำนวยตวามสะดวกเพื่อตอบสนองตวามสบายใจของบรรดาผู้ปกครองที่ยินยอมฝากลูกหลานที่หวงแหนให้ทางโรงเรียนดูแล

นี่จึงเป็นครั้งแรกที่ผมจะได้นอนกลางดินกินกลางทราย เลยรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยครับ

"เอาเต็นท์แบบไหนดีอ่ะ"

ผมหันไปถามไอ้อิงที่กำลังยืนดูอยู่ โดยที่มีพนักงานของร้านแนะนำเต็นท์ดีไซน์และขนาดต่างๆ อย่างกระตือรือร้น

"ใช้ครั้งเดียว เอาถูกๆ ก็พอ ที่จริงไปเช่าเอาก็ได้"

"ไม่เอาอ่ะ กูจะซื้อแบบดีๆ ไปเลย แล้วกูก็ไม่คิดว่าจะใช้แค่ครั้งเดียวด้วย"

ไอ้อิงหันมามองผมอย่างสงสัย ผมก็ยกยิ้มออกมา แล้วลดระดับเสียงให้ได้ยินกันสองคน

"ก็ถ้ากิจกรรมเอาท์ดอร์ มันคื่นเต้นเร้าใจ ก็น่าจะลองหลายๆ รอบไม่ใช่หรือไงครับ"

"หึ! ทะลึ่ง"

ผมมองไอ้อิงที่ทำหน้าดุใส่แงบไม่จริงจังนัก แต่มันก็ตั้งใจเลือกมากกว่าเดิมอีกนิด สุดท้ายพวกเราก็ได้เต็นท์ขนาดสองคนที่มีฟูกนอนสบายมาหลังหนึ่งครับ
เมื่อได้สิ่งสำคัญสำหรับการออกทริปเร่งด่วนสนองความต้องการของผมเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ไปเดินซื้อของใช้และสิ่งต่างๆ ที่ต้องเตรียม ซึ่งผมก็ไม่ค่อยรู้หรอกครับ ส่วนใหญ่ไอ้อิงเป็นคนจัดการ ก่อนที่เราสองคนจะกลับถึงห้องก็เกือบหกโมงเย็น


.........


เมื่อกลับมาถึง ผมก็เข้าไปอาบน้ำ ส่วนไอ้อิงไปทำอาหารเย็นต่อ อันที่จริงมันบอกว่าให้กินข้างนอกไปเลยสะดวกดี แต่ผมอยากกินอาหารที่มันทำมากกว่า ผมไม่ได้เข้าข้างเรื่องฝีมือการทำอาหารของแฟนหรอกนะครับ แต่ของเขาดีจริงๆ

พอสบายตัวขึ้น ผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู แล้วก็เห็นข้อความของไอ้เป้เพื่อนกินและเที่ยวของตัวเอง

[หายหัวไปเลยนะมึง]

-แล้วมึงเพิ่งมาถามตอนนี้?-

ผมสอบเสร็จตั้งแต่เที่ยงครับ เวลานี้ก็หกโมงเย็นใกล้จะหนึ่งทุ่มแล้ว ไอ้เพื่อนที่แสนดีเพิ่งจะถามหา

[ก็กูเพิ่งนึกถึงมึงไง]

แล้วมันก็ส่งสติ๊กเกอร์ปัญญาอ่อนที่แฝงความกวนประสาทมาให้

[เจอกันร้านเดิมสองทุ่มเว้ย]

-ไว้วันหลัง กูไม่ว่าง-

[เฮ้ยๆ นี่มึงไม่เอาเพื่อนฝูงมาพักใหญ่แล้ว ถามจริง ติดสัตว์ที่ไหนเปล่าวะ]

-เรื่องของกู มึงเอาเวลากวนตีนไปหาผัวเถอะว่ะ ใกล้จะถึงกำหนดแล้วไม่ใช่หรือไง-

[ไอ้เหี้ยเล้ง! พวกมึงตกลงกันเอง กูไม่เกี่ยวเว้ย]
-กูก็ไม่อะไรหรอก แต่ไอ้แชมป์ มันไม่ยอมยกเลิกแน่ มึงก็ไปเคลียร์กับมันก็แล้วกัน แต่กูว่ายาก ฮ่าๆ-

ผมส่งสติ๊กเกอร์หัวเราะเยาะใส่มันแบบรัวๆ เลยครับ เอาให้เข้าใจถึงการสมน้ำหน้าและเยาะเย้ยอย่างชัดเจน

ไอ้เป้แค่อ่านแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรอีก ผมเลยออกจากแอพพลิเคชั่นแชทสุดฮิต แล้วเลื่อนนิ้วไปกดเล่นเกมเพื่อผ่อนคลายอารมณ์หลังจากผ่านการสอบอันหนักหน่วงแทน


.........


เมื่อคืนนี้ถึงผมจะไม่ได้กินไอ้อิงอย่างเป็นทางการตามที่ตั้งใจเอาไว้ แต่ก็ได้จูบหวานๆ มาปลอบใจ เพราะมันอยากจะออกเดินทางเช้าหน่อยครับ

ไอ้อิงไม่มีรถยนต์ ส่วนผมก็มีแต่รถสปอร์ต จะให้สาวน้อยแสนสวยทั้งสองคันของผมลุยขึ้นเขาผจญทางลูกรังก็ไม่สมควร ผมเลยโทรศัพท์ให้ที่บ้านเอารถยนต์มาส่งไว้ที่คอนโดมืเนียมตั้งแค่เมื่อคืน

หลังจากตรวจเช็กของรวมถึงสภาพการใช้งานของรถยนต์เป็นที่เรียบร้อย พวกเราก็พร้อมออกเดินทางกันตอนเจ็ดโมงเช้า

อันที่จริงผมอยากขี่บิ๊กไบต์อะไรทำนองนั้นอยู่เหมือนกันนะครับ คงจะให้ความรู้สึกไม่เลวเลย แต่ผมไม่มี และพอมาคิดอย่างจริงจังแล้ว ก็ต้องตัดใจที่จะหามาไว้ในครอบครอง เนื่องจากสภาพอากาศที่แสงแดดแรงเอาเรื่องขนาดนี้ คงจะให้ความรู้สึกลำบากและร้อนเอาเปล่าๆ ถึงรังสียูวีจะไม่ทำให้ผมดำขึ้นสักเท่าไหร่ก็ตาม

เราสองคนเลือกไปค้างแรมที่อุทยานแห่งชาติแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากเมืองหลวงนักแต่ก็มีบรรยากาศดีไม่แพ้แหล่งกางเต็นท์ยอดฮิตที่นักท่องเที่ยวนิยมกัน

ไอ้อิงจอดแวะเข้าปั๊มเพื่อเติมน้ำมันและทำธุระส่วนตัว ก่อนจะเดินทางเข้าสู่ตัวเมืองของจังหวัดเพื่อไหว้พระตามประสาคนพุทธครับ

ผมก็นับถือศาสนาพุทธครับ แต่ไม่ค่อยเข้าร่วมกิจกรรมทางศาสนานัก จึงมีเพียงไม่กี่ครั้งที่ผมจะได้เข้าวัดทำบุญ

"เดี๋ยวแวะหาซื้อสังฆทานก่อน"

ไอ้อิงบอกพร้อมกับขับรถเลี้ยวเข้าซุปเปอร์สโตร์ประจำจังหวัด ผมก็นึกสงสัยขึ้นมา ก่อนจะตัดสินใจถาม เมื่อเราสองคนมายืนอยู่ตรงโซนสังฆภัณฑ์

"นี่เราต้องซื้อด้วยหรือวะ กูคิดว่าแค่ไปไหว้พระในโบสถ์แล้วก็ให้อาหารปลาอะไรแบบนั้น"

"ไหนๆ ก็มาแล้ว เผื่อจะทำให้สันดานมึงดีขึ้นบ้าง"

ผมชักสีหน้ากับน้ำเสียงราบเรียบแต่สายตาทิ่มแทงอย่างชัดเจนของมัน ก่อนที่ผมจะผ่อนลมหายใจออกมาอย่างระบายอารมณ์

"ถ้ากูมันไม่ดีขนาดนั้น จะมายุ่งด้วยทำไมวะ"

ไอ้อิงละสายตาจากเครื่องสังฆทานที่ถูกจัดพร้อมสรรพเพื่อความสะดวกของลูกค้ามามองผมเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดประชดประชันของผม ก่อนที่มันจะหันไปพิจารณาสิ่งที่อยู่บนชั้นขายของตรงหน้าต่อ

"กูชอบแก้ปัญหามากกว่าหนีปัญหา"

ผมเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะปั้นหน้ายาก เมื่อมันขยายความของคำพูดของตัวเองต่อ

"ถึงมึงจะไม่มีอะไรดี แต่กูก็จะพยายามแก้ไข นอกจากเกินจะเยียวยาจริงๆ"

"หึ! พูดแบบนี้ หมายถึงมึงจะมาเปลี่ยนกูที่มึงไม่ชอบหรือไง"

ผมส่งสีหน้าไม่พอใจไปให้ไอ้อิงที่หยิบเครื่องสังฆทานมาชุดหนึ่ง แล้วกำลังจะเดินไปจ่ายเงินอย่างไม่รีบร้อน

"เปล่า มึงเป็นตัวเองก็ดีอยู่แล้ว แต่บางสิ่งที่มันมากไปหรือน้อยไป กูจะดูแลเอง"

ผมขมวดคิ้วออกมา ถึงจะรู้สึกคันอยู่ในหัวใจเล็กน้อย แต่ความไม่เข้าใจมีมากกว่า

"หมายความว่ายังไงวะ"

ไอ้อิงส่งเงินให้พนักงาน ก่อนจะส่งเครื่องสังฆทานมาให้ผมถือต่อ สายตาที่ซ่อนอยู่หลังเลนส์ใสฉายแววบางอย่างที่ผมรู้สึกขัดเขินออกมา

"กูแค่อยากให้เราสองคน 'พอดี' สำหรับกันและกันก็แค่นั้น"


.........

[marionatte]

สำหรับคนที่เคยชินกับบรรยากาศแสงสีและความเจริญที่ต้องปรับชีวิตให้ทันเวลาที่ผ่านไปแบบไม่รอใคร วิวทิวทัศน์เรียบง่ายของทุ่งนาที่มองไปจนสุดสายตาและแนวภูเขาที่ทอดตัวยาวราวกับกำแพงก็ทำให้ผมรู้สึกสนใจไม่น้อย ท้องถนนที่การจราจรปลอดโปร่งทำให้เราสองคนใช้เวลาไม่นานก็เดินทางมาถึงวัดแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับแม่น้ำสายหลักของประเทศ

ไอ้อิงจอดรถไว้ใต้ด้นไม้ใหญ่ บรรยากาศเงียบสงบราวกับหลุดพ้นจากความวุ่นวายทางโลก อีกทั้งสายลมเย็นที่พัดผ่าน ทำให้ผมยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี

"กูชอบว่ะ"

ไอ้อิงที่กำลังเดินมาด้วยกันหันมามอง ก่อนที่มันจะทำหน้าแปลกออกมาให้ผมสงสัย

"แค่เข้าวัด มึงก็บรรลุธรรมเลยหรือไง"

"โหย...อย่าทำเสียบรรยากาศดิ"

ไอ้อิงแค่ยกยิ้มรับ ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปหาเจ้าอาวาสเพื่อทำบุญถวายสังฆทานตามที่ตั้งใจเอาไว้ครับ

หลังจากสวดมนต์และกรวดน้ำตามพิธีกรรม หลวงพ่อก็ชวนคุยเพราะแปลกใจที่เห็นวัยรุ่นอย่างเราสองคนเข้าวัดแบบนี้ ก่อนที่ท่านจะแนะนำให้ไปทางหลังวัดที่ติดแม่น้ำเพื่อให้อาหารปลา ซึ่งเป็นจุดประสงค์หลักที่ผมให้ไอ้อิงมาที่วัดนี้

เราสองคนใช้เวลาเดินเท้าไปไม่ภึงห้านาที ผมก็เห็นแพที่ทำเป็นเรือนยื่นออกไปทางแม่น้ำ ก่อนจะหันไปมองคุณป้าคนหนึ่งที่นั่งหน้าเบื่ออยู่ที่โต๊ะขายอาหารปลา

"พี่อิง เอาด้วยป่ะ"

"มึงซื้อไปคนเดียวเถอะ"

ผมไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ แล้วส่งยิ้มให้คุณป้าที่กระตือรือร้นขึ้นมาทันทีที่เห็นเงินของผม ก่อนที่เธอจะส่งทั้งถังอาหารปลาและขนมปังชุดใหญ่มาให้

"ซื้ออะไรมาเยอะแยะ"

"ช่วยป้าเขาไง"

ผมส่งทั้งขนมปังและถังอาหารปลาให้ไอ้อิงก่อนจะหันไปมองแม่น้ำตรงหน้า ปลาหลายตัวแหวกว่ายล่อสายตา ผมคลี่ยิ้มอย่างพอใจ แล้วเริ่มฉีกขนมปังขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่นักโยนลงในแม่น้ำ ทันทีที่อาหารสัมผัสผิวน้ำ ฝูงปลาก็เข้าจู่โจมราวกับฝูงซอมบี้เจอเหยื่อ ผมมองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าด้วยความสนใจ

"เฮ้ยๆ พี่อิงดูดิ แย่งกันใหญ่เลยว่ะ"

ไอ้อิงมองตาม ก่อนจะฉีกขนมปังแล้วโยนไกลออกไปจากฝูงปลาเบียดเสียดตรงหน้าของผมอย่างไม่ใส่ใจนัก

"เรื่องปกติ มีอะไรให้ตื่นเต้น"

"ก็กูไม่เคยมาให้อาหารปลาแบบนี้นี่"

ตั้งแต่จำความได้ ผมเคยไปแต่พิพิภัณฑ์สัตว์น้ำครับ จริงอยู่ว่าได้เจอปลาสวยงามและปลาใต้ทะเลลึก แต่ก็ทำได้แค่มองผ่านกระจกใส ไม่เคยมีโอกาสให้อาหารกับมือตัวเองแบบนี้มาก่อน

ไอ้อิงหันมามองผมอีกครั้ง ก่อนที่มันจะโยนขนมปังทั้งหมดลงแม่น้ำตรงหน้าของผม และเมื่ออาหารจานใหญ่ส่งมาให้ถึงที่ ฝูงปลาที่กินกันแบบไม่รู้จักอิ่มก็พุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว ปลายหางและครีบที่สะบัดไปมาเพื่อเคลื่อนไหวนั้นพยายามพาร่างกายของตัวเองเข้าไปช่วงชิงสิ่งทีต้องการจนทำให้น้ำกระจายใส่ผมที่ยืนมองด้วยความตกตะลึง

"สุดยอดอ่ะ! นี่ถ้ากูร่วงลงไป คงโดนกินตายห่าแน่"

ไอ้อิงหัวเราะออกมาเบาๆ ผมละสายตาจากสงครามแย่งชิงขนมปังที่ดุเดือดมามองคนที่ยืนอยู่ข้างกัน ใบหน้าหล่อที่ประดับด้วยแว่นสายตาคลี่ยิ้มน่ามอง

"มันไม่แดกมึงหรอก"

"ทำไมวะ"

"มันรู้ว่าอันไหนควรแดก อันไหนไม่ควรแดก"

ผมไม่แน่ใจเจตนาของอีกฝ่ายนัก แต่ก็เดาได้ว่าคงไม่ใช่ในทางที่ดีสักเท่าไหร่ ผมเลยโยนขนมปังทั้งหมดที่มีไปให้ปลาผู้หิวโหยตรงหน้าของไอ้อิงบ้าง แล้วผลก็เป็นไปตามคาด เมื่อกราแย่งชิงอาหารอย่างดุเดือด ทำให้น้ำสาดกระเซ็นโดนมันอย่างจังตามที่ผมตั้งใจเอาไว้

ไอ้อิงไม่ได้แสดงใบหน้าไม่พอใจอย่างที่ผมคิด แต่กลับชี้นิ้วให้ผมดูบางอย่างแทน

"มีปลาสวายเผือกด้วย"

ผมรีบมองตามทันที แล้วตาโตขึ้น เมื่อเห็นลำตัวเคลือบเกล็ดสีขาวโผล่พ้นผิวน้ำจากการพยายามเบียดตัวเพื่อได้กินอาหาร

"ได้เจอปลาเผือก ถือว่าโชคดีหรือเปล่าวะ"

ไอ้อิงหันมาสบตากับผม ก่อนจะตักอาหารปลาในถังแล้วสาดให้ไกลออกไปกลางแม่น้ำด้วยท่าทีเอื่อยเฉื่อย

"แล้วแต่มึงจะคิด"

"ถ้างั้นกูก็จะคิดว่าโชคดีแล้วกัน เหมือนที่กูโชคดีที่ได้เจอพี่อิงไง"

ไอ้อิงไม่ได้หันมามองหรือพูดตอบรับอะไร มีแต่รอยยิ้มบางที่วาดอยู่บนเสี้ยวหน้าของมันที่แสดงออกมาเท่านั้น


.........


พวกเราใช้เวลาพักใหญ่ในการให้อาหารปลาอยู่ที่วัด จากนั้นก็แวะกินข้าวขาหมูที่ร้านข้างทางเป็นมื้อเที่ยง แล้วเดินทางไปถึงอุทยานแห่งขาติที่ใช้เป็นที่พักแรมคืนนี้ในเวลาราวบ่ายสองโมงครับ

บริเวณที่ใช้กางเต็นท์เป็นพื้นหญ้าปนทรายโล่งกว้าง ถึงแม้จะไม่ได้อยู่บนภูเขาสูงมากนัก แต่ทัศนืยภาพก็งดงามสบายตา เพราะไม่ได้มาในช่วงเทศกาลท่องเที่ยวเลยมีคนน้อยและมีพื้นที่ในเลือกใช้ได้ตามใจชอบ

"พี่อิง กูกางเต็นท์เลยนะ"

"อืม"

ผมรีบรื้อเต็นท์จากกระเป๋าออกมาราวกับเด็กที่กำลังจะได้เล่นของเล่น ถึงแม้แสงแดดในช่วงร้อนที่สุดของวันจะมีอานุภาพสักแค่ไหน แต่ในเวลานี้ก็ไม่สามารถลดทอนพลังงานของผมลงไปได้

"เอาคานใช่ตรงนี้เลยใช่เปล่า"

"อืม"

ผมพยักหน้ารับ แล้วเริ่มสร้างบ้านหลังเล็กสำหรับนอนในคืนนี้อย่างขะมักเขม้นโดยมีไอ้อิงมาช่วยพอเป็นพิธี เพราะผมอาสาอยากจะทำด้วยตัวเอง

เพียงไม่นานเต็นท์ผ้าใบหลังย่อมก็ปรากฏสู่สายตา ผมอมยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะเอาฟูกไปไว้ด้านใน แล้วนอนแผ่เพื่อซึมซับความรู้สึกที่ได้นอนในเต็นท์ครั้งแรกในชีวิต

แคบว่ะ...

"เข้าไปนอนอะไรตอนนี้ ไม่ร้อนหรือไง"

ไอ้อิงเปิดซิปออกมาพร้อมกับโยนกระเป๋า หมอนและผ้าห่มที่เพิ่งขนมาจากรถเข้ามาด้านใน

"ก็ร้อน"

"งั้นก็ออกมานั่งข้างนอก หิวหรือเปล่า"

ผมมองไอ้อิงที่กำลังจัดเตรียมของอยู่ที่หน้าเต็นท์โดยที่ยังไม่ได้ลุกไปไหน ตอนนี้พื้นที่ที่เคยเป็นแค่พื้นหญ้าปนทรายก็กลายเป็นที่ปิกนิกขนาดย่อม นอกจากจะมีเสื่อปูพร้อมแล้ว ของกินที่ซื้อมาก็ถูกอีกคนเตรียมการเรียบร้อย มื้อเย็นของวันนี้เป็นสุกี้มักง่ายมีอะไรก็ใส่ลงหม้อไปแบบที่ผมชอบครับ

"ออกมานั่งข้างนอก"

ไอ้อิงหันมาบอกเสียงเข้มขึ้น ผมก็เลยเขยิบตัวออกมานั่งบนเสื่อด้านนอกตามที่มันสั่ง ลมเย็นเบาสบายพัดผ่านดับความร้อนได้พอสมควร

"จะแดกอะไรหรือเปล่า"

"ยังอ่ะ แต่เหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะเย็น ไปเดินเล่นแถวนี้กัน"


..........


ผมกับไอ้อิงออกไปสำรวจพื้นที่กันเล็กน้อยครับ บริเวณโดยรอบไม่มีอะไรมากไปกว่าต้นไม้ ใบหญ้า และหน้าผาที่มองเห็นทิวทัศน์ในมุมสูง แต่เพียงเท่านี้ ผมก็สามารถถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึกในความทรงจำได้เป็นอัลบั้มแล้วครับ

หลังจากใช้เวลาพักใหญ่เดินและชวนไอ้อิงถ่ายรูปด้วยกันจนพอใจ แสงแดดที่อ่อนลงก็เปลี่ยนสีท้องฟ้าให้เข้มขึ้น พวกเราเลยกลับไปที่เต็นท์เพื่อเริ่มทำมื้อเย็นกินกัน

ผมมองไอ้อิงใช้แก๊สกระป๋องจุดไฟหม้อสุกี้อย่างรอคอย เพียงไม่นานกลิ่นน้ำซุปหอมก็ลอยแตะจมูก จากนั้นมันก็เริ่มใส่ทุกอย่างที่มีลงไปเพื่อทำให้สุกครับ

"พี่อิง กูกินเลยนะ"

"อืม"

ผมไม่รอช้าที่จะตักมื้อเย็นขึ้นมาลิ้มลอง ลมกลางคืนพัดผ่านพาความเย็นที่ต่างจากการทำงานของเครื่องปรับอากาศที่เคยใช้ประจำ ผมอมยิ้มออกมาอย่างพอใจกับความอร่อยที่อยู่ในปาก

"อร่อย"

"มีอะไรที่มึงแดกแล้วไม่อร่อยบ้างหรือเปล่า"

ผมชักสีหน้ามองไอ้อิงที่พูดแขวะออกมา ก่อนจะเอาตะเกียบคนหาเนื้อหมูในหม้อสุถี้

"อะไรที่มึงไม่ได้ทำนั่นแหละ ที่กูกินไม่ค่อยอร่อย"

"ปากดี หาเรื่องให้กูทำ"

ไอ้อิงตีหน้าเข้มใส่ แต่ผมก็ยักคิ้วกลับแบบไม่สนใจ ก่อนจะคีบเส้นบะหมี่เข้าปากอย่างมีความสุข

"จะเอาอะไรเพิ่มหรือเปล่า"

ผมมองไอ้อิงที่กำลังคีบลูกชิ้นปลาใส่ในถ้วยของผม ก่อนจะมองถ้วยของมันที่ยังวางเปล่า ตั้งแต่ที่ผมเริ่มกิน มันก็ยังไม่ได้เอาอะไรใส่ปากสักขิ้นเลยครับ

"มึงก็กินบ้างดิ ไม่หิวหรือไง"

"ทำให้หมาแดกก่อน"

"โหย...มาแดกกับหมาเลยมา"

ผมทำหน้าเซ็งออกมา ก่อนจะขยับตัวไปนั่งใกล้กับไอ้อิงมากขึ้น แล้วป้อนเนื้อหมูกับผักในถ้วยของตัวเองให้อีกคนกิน มันก็อ้าปากรับไปอย่างว่าง่าย

"เอาบะหมี่ด้วย"

พอมีคนบริการให้ ไอ้อิงก็เริ่มสั่งต่อเลยครับ แต่ผมก็ไม่ได้บ่นหรือว่าอะไร เพราะคอนนี้มันก็คอยเติมอาหารใส่ถ้วยของผมไม่ขาด สรุปว่าผมกับมันก็มากินสุกี้ถ้วยเดียวกันเป็นที่เรียบร้อย

"หันมาดิ"

ไอ้อิงก็หันหน้ามาทางที่ผมบอก ก่อนจะอ้าปากสูดบะหมี่ที่ชุ่มด้วยน้ำซุปและน้ำจิ้มสุกี้ของผม หลังจากนั้นก็หันไปสนใจหม้อสุกี้ที่ตัวเองดูแลอยุ่ต่อ

ถึงบรรยากาศรอบข้างจะมืดลงอย่างรวดเร็ว ผืนป่าที่อยู่รายล้อมแลดูน่ากลัวไปบ้าง แต่ก็มีเสาไฟและตะเกียงไฟฟ้าที่ซื้อมาให้ความสว่าง หลังจากใช้เวลาระหว่างมื้อเย็นในการกินและคุยเล่นกันพักใหญ่ พวกเราก็อิ่มจนพุงกางเลยครับ

ผมกับไอ้อิงช่วยกันเก็บของและทิ้งขยะ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเวลาก็ล่วงเลยมาถึงสองทุ่ม ทั้งที่เพิ่งจะหัวค่ำ แต่ทุกสื่งรอบตัวก็เต็มไปด้วยความมืดมิดและเงียบสงบราวกับเลยเที่ยงคืนไปแล้ว

"มึงไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวกูค่อยไป"

ผมมองไอ้อิงที่เพิ่งเดินกลับมาจากไปเก็บของที่รถ แล้วหันไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองและสิ่งของสำหรับอาบน้ำมาถือเอาไว้ ห้องน้ำของที่นี่เป็นอาคารชั้นเดียวสีตุ่นสร้างจากปูนอยู่ห่างจากเต็นท์ของพวกเราไม่เกินร้อยเมตรครับ

"ไม่ไปพร้อมกันเหรอ"

ไอ้อิงเลิกคิ้วมอง แล้วนั่งลงบนเสื่อที่ถูกทำความสะอาดเรียบร้อย ก่อนสายตาเรียบเฉยภายใต้กรอบแว่นจะฉายแววบางอย่างออกมา

"กลัวผี?"

"เฮ้ย! เข้าป่าอย่าทักเรื่องแบบนี้ดิ"

ผมไม่ได้กลัวผีนะครับ แต่ถ้าเจอก็ไม่โอเค แล้วยิ่งตอนนี้อยู่ในป่าเขา คนก็น้อย มองไปทางไหนก็เจอแต่ความมืดและเสียงใบไม้พัดไหว แถมห้องน้ำก็ดูสยองกว่าตอนกลางวันเป็นสิบเท่า ถ้าเกิดอาบน้ำแล้วเจอใครก็ไม่รู้ขัดหลังให้ หรือไม่ก็ตอนกำลังล้างหน้าอยู่แล้วเห็นใครก็ไม่รู้ยืนอยู่ข้างหลังผ่านกระจกเงาขุ่นๆ ผมคงร้องป่าแตก

"ไม่มีอะไรหรอก เมื่อตอนบ่ายมึงก็ไปดูมาแล้วไม่ใช่หรือไง"

"นั่นมันตอนมีแดดเว้ย"

"สรุปว่ากลัวผี?"

"พี่อิง...."

ไอ้อิงหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง ผมลอบถอนหายใจออกมาอย่างเบาใจ ทว่าความรู้สึกก็ต้องสะดุดลง เมื่อเห็นอีกคนเดินลื่วไปทางห้องน้ำแบบไม่รอใครพร้อมกับคำพูดที่ทิ้งท้ายเอาไว้

"งั้นกูไปอาบก่อน ถ้าเจออะไรแล้วจะมาบอก"
"อ้าวเฮ้ย! รอกูด้วยดิ!"

.

.

.

Next step loading...

Marionetta ::: มาต่อแล้วค่ะ ^^
สำหรับตอนนี้ก็มาแบบหวานเบาๆ ถึงจะไม่ค่อยมีอะไรมาก แต่แต่งเองก็รุ้สึกว้าสองคนนี้มันมุ้งมิ้งได้เหมือนกันนะเนี่ย อิอิ อิน้องเล้งปากหวาน ><
ขอบคุณที่ติดตามาจนถึงตอนนี้ค่ะ ตอนหน้าก็ยังอยู่บนเชาจ้า ^^

[Billie]

 

[iceman555]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

อิง เล้ง 

อิง  ดูนิ่งๆไปนะแต่ไปพักผ่อนกัน น่าจะทำให้ชื่นมื่น
       
 

[mystery Y]

มีความเที่ยวกันสองคน

[B52]

สบายๆหวานๆกันอยู่สองคน

[twinmonkey0311]

 

[mooping-7]

น่ารักจริงๆตอนนี้ รู้สึกเหมือนเล้งจะดีกับพี่อิงมากขึ้นนิดหน่อย

[crazydoii]

หวานมาก,,,

[Himbeere20]

ให้ความรู้สึกผ่อนคลายนะ

[imymild]

มุ้งมิ้งดีจัง

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

เล้งเหมือนจะประพฤติดีขึ้นมานิดนึง ส่วนอิงอิงเป็นแฟนที่ดีมากอะ น่ารัก นี่คือความไบแอสในเรื่องนี้ 

[kenghan]

ชอบหนุ่มซึนแบบพี่อิง