หัวข้อ: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ

[puiiz]

 

[หมอตัวเปียก]

เกลียดเล้ง ไม่ได้สำนึกเลยใช่ไหมเนี้ย

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พี่อิง เล้ง   
พี่อิง งอนเล้ง ไม่นาน ก็คิดถึงและ
แล้วง้อด้วยอาหารชุดใหญ่ จัดเต็ม ทำเองด้วย 
ถ้าเล้ง ปล่อยอิงไปนี่ ต้องสมองกลวงแน่ 
     
 

[twinmonkey0311]

 

[JACKSON]

เป็นกำลังใจให้น้าาา สู้วววววว

[B52]

ชักจะอิจฉานิดๆแล้วแหะ

[iceman555]

 

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

เกือบจะสงสารนังเล้งอยู่แล้วเชียว
สรุปว่าต่างคนต่างรู้ทันกัน

[maekkun]

 

[mareya.no7]

เป็นนายเอกเรื่องแรกที่อยากตบคว่ำ เกลียดมานนนอิเล้ง

[ummax]

เอาอีกๆๆๆๆ
น่าจะมาซักห้าตอนเลย
คิดถึงเด้อ

[crazydoii]

พี่อิงๆน่าจะดัดนิสัยนานๆซะหน่อย,,,

[mkianit]

จริงๆแล้วอยากให้เล้งสำนึกมากกว่านี้ฝากถึงพี่อิงถ้ามีครั้งไม่ต้องไปยอมแล้วนะคะพอแล้วเลิกง่อก่อนเหอะ เดี๋ยวเล้งได้ใจ

[marionatte]

อิน้องเล้ง มันเห็นแก่ตัวค่ะ
ความรักทำให้อิงอิงใจอ่อน 

มาอ่านคอมเมนต์เพิ่มแรง อิอิ ตอนนี้กำลังปั่นสู้ความร้อนค่ะ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
 

[mild-dy]

 

[Pa'veaw]

อิงนี่คงหนีเล้งไม่พ้นแล้วแหละ

มารยาอ้อนแฟนพันเล่มเกวียนเหลือเกิน

เล้งอย่าทำร้ายใจอิงเล้ยย

[imymild]

พี่อิงคร่าาา ทางนี้ว่าง อย่าไปสนนังเล้งเลย

[Duangjai]

มารยาเล้งร้อยเล่มเกวียนเนอะ

         

....

[lizzii]

ดีกันแล้ว ดีนะที่พี่อิงมันหายโกรธเร็วอ่ะเล้ง

[somberness]

อิงอิงคนขี้ใจอ่อนนน

[mystery Y]

อิเล้งมันตอแหลจริงๆ

[buathongfin]

เนื้อเรื่องดีเลยค่ะ ชอบความซึนของนาง แต่บางทีก็เอสไป อยากให้คนน้องยั่วพี่อ่า 

[ummax]

หาย

[puiiz]

รอน้าาาาาาาาาาาาา   

[marionatte]

พอดีไม่ว่างเลย แต่จะมาต่อตอนหน้า ภายในอาทิตย์หน้าค่ะ
ขอบคุณที่ยังติดตามจ้า 

[puiiz]

 

[marionatte]

18th Step : ร้านอิ่มอุ่น
[Leng]



หลังจากที่เริ่มรู้สึกตัว ผมก็เปิดเปลือกตาขึ้นอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ก่อนจะนึกแปลกใจ เมื่อยังเห็นใครอีกคนนอนกอดอยู่

ยังไม่เช้าเหรอ...

ผมเลื่อนสายตาจากใบหน้ายามหลับของไอ้อิง แล้วหันไปมองหาเครื่องบอกเวลา ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น เมื่อพบว่าใกล้จะเที่ยงแล้ว

หืม???

ไอ้อิงตื่นสาย?!

ผมหันกลับไปมองอีกคนที่ยังนอนอยู่ และทันทีที่ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ไอ้อิงก็ตื่นแทบจะทันที

"ตื่นสาย"

ผมว่า พร้อมกับมองอีกคนด้วยสายตาตำหนิ ไอ้อิงไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากซุกหน้าลงกับหมอนด้วยท่าทางขี้เกียจ

"พี่อิง"

ผมเรียกคนที่ทำท่าจะนอนต่อ ก่อนจะเอามือแตะหน้าผากของอีกฝ่ายว่าไม่สบายอะไรหรือเปล่า แต่อุณหถูมิก็ปกติครับ

"ทำไมตื่นสายวะ"

"น่ารำคาญ กูแค่นอนไม่ค่อยหลับมาหลายวัน"

น้ำเสียงหงุดหงิดแกมงัวเงียที่ตอบกลับมา ทำให้ผมต้องเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะยกยิ้มแล้วลูบหัวของคนที่ยังนอนซุกหน้ากับหมอนใบโตอยู่

"นอนไม่หลับ เพราะคิดถึงกูล่ะสิ"

"เพ้อเจ้อ"

ผมก้มหน้าไปมองไอ้อิง แล้วเอานิ้วจิ้มแก้มของมันเบาๆ อย่างหยอกล้อ

"ถ้างั้นก็อย่าหน้าแดงดิ"

"ไอ้สัตว์"

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ อันที่จริงไอ้อิงไม่ได้หน้าแดงอะไรหรอกครับ ผมก็แค่แกล้งพูดไปอย่างนั้น พอเห็นมันทำท่าไม่พอใจใส่แล้วจิตใจกระชุ่มกระชวย

"วันนี้ไปบ้านมึงใช่ป่ะ"

"แล้วแต่มึงดิ"

ไอ้อิงทำท่าทีไม่ค่อยสนใจนัก ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งด้วยใบหน้างัวเงียเล็กน้อย แล้วหันมามองผม

"จะแดกข้าวที่นี่หรือไปแดกที่ร้าน"

สรุปว่าต้องไปสินะ...

"กินที่นี่ก็ได้ หิวแล้ว"

ไอ้อิงก็ตอบรับในลำคอ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอน ส่วนผมก็ลุกไปอาบน้ำ


..........


กว่าที่เราสองคนจะเคลื่อนพล ก็เกือบบ่ายสามโมงแล้วครับ และพวกเราก็มาถึงร้านอิ่มอุ่นราวสี่โมงเย็น

"สวัสดีครับ"

ผมยกมือขึ้นไหว้แม่อุ่นที่นั่งอยู่ในร้าน ซึ่งท่านก็ยิ้มรับด้วยท่าทางใจดีเหมือนครั้งก่อน

"เป็นยังไงบ้างลูก สบายดีแล้วเหรอ"

เอ๋???

ถึงผมจะแปลกใจกับคำถาม แค่ก็ยังคงสีหน้าปกติออกไปครับ

"สบายดีแล้วครับ"

"ดีแล้วๆ กินอะไรมากันหรือยัง"

"เรียบร้อยแล้วครับ แต่คงต้องฝากท้องกับมื้อเย็นที่นี่"

แม่อุ่นยิ้มรับพร้อมกับพยักหน้าสำทับ ก่อนจะหันไปสนใจไอ้อิงที่พูดขึ้น

"แม่ แล้วพี่อุ้มกับอ้อนไปไหน"

"ไปช้อปปิ้งกันตามประสาสาวๆ นั่นแหละ"

"งั้นเดี๋ยวอิงมาช่วย"

"ไม่เป็นไร อิงอิงพักก่อนก็ได้ ลูกค้าไม่เยอะแล้วล่ะ"

ไอ้อิงไม่ได้สนใจเสียงของแม่อุ่น เพราะมันเดินไปหยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่ แล้วเดินไปที่หน้าร้านพร้อมทำงาน

"ดื้อจริงๆ"

แม่อุ่นบ่นขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ่อนใจและเอ็นดู แล้วหันมาสนใจผมที่ยังยืนอยู่ไม่ห่าง ท่านเรียกพี่ลำไยให้เอาน้ำมาเสิร์ฟให้ผม

"ตามสบายเลยนะลูก"

"ขอบคุณครับ"

แม่อุ่นลุกจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปด้านในของร้าน ตอนนี้ชั้นล่างจึงเหลือแค่ผมกับไอ้อิงสองคน ส่วนพี่ลำไยไปล้างจานอยู่ด้านหลังของร้านครับ

"มึงมานี่"

เสียงของไอ้อิงเรียก ผมก็เดินเข้าไปหาอย่างไม่อิดออด ก่อนที่มันจะสั่งต่อ

"ไปตักข้าวใส่กล่องโฟมมา"

ไอ้อิงบอก ทั้งที่ยังตั้งหน้าตั้งตาผัดพริกแกงที่ส่งกลิ่นฉุนและเผ็ดร้อน ผมก็มองไปรอบตัว และเมื่อเจอกล่องโฟมสำหรับใส่อาหาร ผมก็เดินไปตักข้าวในหม้อหุงข้าว

"เอาเยอะเปล่าอ่ะ"

"พอดี"

ผมก็ลอบถอนหายใจออกมา พลางตักข้าวสวยในปริมาณที่คิดว่าพอดีใส่กล่อง แล้วส่งไปให้ไอ้อิง ก่อนที่มันจะตักผัดพริกแกงหมูราดข้าว

"สี่สิบ"

ไอ้อิงบอกอีกครั้ง แล้วหันไปล้างกระทะ ผมก็มองหน้ามันแบบงงๆ

"อะไรของมึง"

ไอ้อิงเลื่อนสายตารำคาญมามอง ก่อนจะอธิบายต่อ ผมก็ชักสีหน้าใส่แต่ก็ไม่ได้บ่นอะไร

"เอาไปให้ลูกค้า ค่าข้าวสีสิบ"

ผมปิดกล่องโฟมใส่ถุงพลาสติก แล้วเดินไปให้ลูกค้าที่นั่งอยู่ที่ม้าหินสำหรับรอ ก่อนจะส่งยิ้มตามประสาคนค้าขายเต็มที่

"ราคาสี่สิบบาทครับคุณพี่"

"ต๊าย! หล่อแล้วยังปากหวานอีกนะเรา ป้าไม่เคยเห็นเรามาก่อนเลย เป็นลูกหลานแม่อุ่นเหรอ"

"เปล่าครับ ผมเป็นเพื่อนรุ่นน้องพี่อิงครับ"

"อ้อ เพื่อนเจ้าอิงเหรอ นี่เงินจ้ะ"

"ขอบคุณครับ"

ผมยกมือไหว้ตามหลังอย่างมีมารยาทส่งคุณป้าที่คงจะเป็นลูกค้าขาประจำ ก่อนจะเดินยิ้มอย่างมีมาดเอาเงินสี่สิบบาทมาให้ไอ้อิงที่ไม่ได้สนใจอะไรผมนัก

"อ่ะ เงิน"

"เอาไปเก็บในลิ้นชัก"

ไอ้อิงชี้นิ้วบอก ผมก็ทำตามแต่โดยดี ตอนนี้ผมก็กลายเป็นลูกน้องให้มันชี้สั่งเรียบร้อยแล้วครับ ช่วงเวลาเลยผ่านจากบ่ายแก่เข้าสู่ยามเย็น ลูกค้ายังเข้ามาเป็นระยะเพราะร้านอิ่มอุ่นแห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากแหล่งชุมชนและอพาร์ตเมนต์ ทำให้คนที่ขี้เกียจทำกับข้าวกินเองมาฝากท้องไว้ที่นี่ไม่น้อย

ตอนนี้ผมก็ช่วยไอ้อิงไปตามเรื่องตามราวครับ จนกระทั่งแม่อุ่นออกมาว่ามันเรื่องที่ใช้งานผม แต่ผมก็รีบบอกปัดเพราะทำงานแบบนี้ยังรู้สึกดีกว่านั่งรอมันอยู่เฉยๆ

"มึงไปรับออร์เดอร์"

ไอ้อิงสั่งผมเสียงเรียบ ผมก็ทำตามไม่ต่างจากลูกจ้างที่ทำงานอย่างขยันขันแข็ง

"ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีครับ"

ผมส่งยิ้มให้กลุ่มนักศึกษาสาวที่มองผมกลับมาด้วยสายตาพราวระยับท่าทางเขินอาย ผมไม่ได้สนใจท่าทางของกลุ่มสาวสวยเท่าไหร่นัก พร้อมกับจำรายการอาหารที่พวกเธอสั่งด้วยรอยยิ้ม แล้วเดินกลับไปบอกไอ้อิง

"คะน้าหมูกรอบ ผัดซีอิ๊วหมู แล้วก็สุกี้แห้ง"

ไอ้อิงก็พยักหน้ารับ แล้วเริ่มทำอาหารต่อ ผมก็ยืนมองมันอยู่ไม่ห่าง เพียงไม่นานรายการอาหารที่ลูกค้าต้องการก็ทยอยออกมาส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย ในขณะที่ผมกำลังจะเดินยกจานอาหารไปเสิร์ฟ ก็ต้องหยุดชะงักเพราะคนทำกลับแย่งจานในมือของผมไป

ผมมองไอ้อิงอย่างสงสัยและงุนงง คนตรงหน้าส่งสีหน้าไม่พอใจมาให้ แล้วเดินไปเสิร์ฟลูกค้าด้วยท่าทางไม่รับแขก ก่อนจะเดินกลับมาล้างกระทะ ทำความสะอาดต่อเฉย

ผมหันไปมองกลุ่มสาวสวยที่ลอบมองมา ก่อนจะส่งยิ้มขอโทษกับท่าทางไร้อัธยาศัยของไอ้อิง แล้วผมก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อโดนคนใกล้ตัวตบหัวทิ่ม

"พี่อิง ตบหัวทำไมวะ"

"กูพอใจ"

ผมมองไอ้อิงที่ทำลอยหน้าลอยตาราวกับกำลังยั่วโมโห ผมก็ชักสีหน้าใส่ ก่อนจะหันไปสนใจอีกทาง เมื่อได้ยินเสียงหวานที่คุ้นเคย

"พี่เล้ง! หวัดดีค่ะ!"

"อ้าว อ้อน"

อ้อนยกมือไหว้ผมด้วย่ทาทางน่ารักน่าเอ็นดู สองมือของเธอถือถุงช้อปปิ้งมาหลายใบ ก่อนที่ผมจะยกมือไหว้พี่อุ้มที่เพิ่งรู้จักผ่านหน้าจอโทรศัพท์มือถือเมื่อคืนนี้ที่เดินตามหลังน้องสาวมา

"ดีจ้ะเล้ง คิดว่าจะไม่ได้เจอกันซะอีก"

"ทำไมล่ะครับ"

"แหม...ก็คนแถวนี้ ทำท่าไม่อยากจะให้เจอนี่น่า"

พี่อุ้มพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม พลางพยักเพยิดไปยังบุคคลที่สามที่กำลังส่งสายตาดุมาให้แบบไม่เกรงใจว่าอีกฝ่ายเป็นพี่สาวของตัวเอง

"แล้วทำไมกลับช้า"

ไอ้อิงถามพี่สาวที่ยืนสวย ใบหน้าที่ตกแต่งเครื่องสำอางค์อย่างพอเหมาะ ทำให้พี่อุ้มน่ามองจนยากที่จะละสายตา

"นางฟ้าเครียดไง นานๆ ทีกลับมา แต่น้องชายที่น่ารักดันไม่ยอมกลับมานอนที่บ้าน"

พี่อุ้มทำหน้าเศร้าออกมาอย่างแสแสร้ง ก่อนจะส่งสายตาตำหนิน้องชายที่ทำสีหน้ารำคาญใจออกมา

"จะไปไหนก็ไป"

"โธ่! เล้งดูสิ ทั้งที่พี่เป็นห่วงและคิดถึงอิงอิงขนาดนี้ แต่ก็ดันถูกพูดจาเย็นชาใส่ มันน่าน้อยใจจริงๆ"

"ใช่ๆ อิงอิงนิสัยไม่ดี แบร่!"

พี่อุ้มกับอ้อนพร้อมใจกันส่งสีหน้าท่าทางใส่ไอ้อิงที่ขมวดคิ้ว ผมก็ลอบยิ้มออกมาโดยที่ไม่ได้พูดอะไร

"เฮ้อ...ช่างเถอะ น้องอ้อนเก็บของไว้ในห้องพี่ด้วยนะ"

พี่อุ้มหันไปส่งของที่ตัวเองถืออยู่ให้น้องสาวที่ทำหน้างอใส่ทันทีที่โดนใช้งาน

"ทำไมพี่อุ้มไม่ไปเก็บเองอ่ะ"

"ขอโทษทีนะ พอดีพี่ไม่อยากเสียเวลาสักวินาทีที่จะสบตากับเล้งน่ะจ้ะ"

พี่อุ้มบอกเสียงหวาน พร้อมกับหันมาส่งสายตาโปรยเสน่ห์พร้อมกับรอยยิ้มชวนฝันให้ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

"อ้อนไม่ยอมนะ เรากำลังจีบกันอยู่เนอะพี่เล้ง"

อ้อนหันไปว่าพี่สาว ก่อนจะหันมามองผมอย่างขอกำลังเสริม ผมก็นึกตลกและอ่อนใจไปพร้อมกัน

"ถ้างั้นของที่ซื้อไปวันนี้ พี่เอาคืนนะ ในเมื่อเราเป็นศัครูกันแล้ว"

พี่อุ้มหันไปมองอ้อนด้วยท่าทางข่มขู่ ส่วนอีกคนก็ชักสีหน้า ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปด้านในของร้านอย่างรวดเร็ว

"นางมารร้าย ฝากไว้ก่อนเถอะ!"

ผมอมยิ้มมองสองสาวพี่น้องหยอกเล่นกัน ก่อนจะหันมาเลิกคิ้วขึ้น เมื่อพี่อุ้มหันมาส่งสายตาหวานให้ผมต่อ
"วันนี้เล้งอยากกินอะไรจ้ะ พี่จะทำให้กินทุกอย่างเลย"

"เอ่อ...อะไรก็ได้ครับ"

"ถ้างั้น...จะเป็นตัวของพี่ก็ไม่เป็นไรใช่ไหมจ้ะ"

"อ่า...."

ผมปั้นหน้าไม่ภูก เมื่อพี่อุ้มยังคงยิ้มหวานสบสายตาของผมไม่เลิก จนกระทั่งคนที่ยืนเงียบมานานแสดงตัวออกมา

"แก่แล้วยังไม่เลิกเพ้อเจ้ออีก"

"ร้ายกาจ! ทำไมอิงอิงต้องพูดจาทำร้ายจิตใจกันแบบนี้ด้วย"

พี่อุ้มทำสีหน้าตัดพ้อต่อว่าให้น้องชาย ก่อนจะเดินเข้ามาควงแขนของผมแบบไม่เคอะเขินเลยแม้แต่น้อย กลับกลายเป็นผมเองเสียอีกที่ตกใจกับการถึงเนื้อภึงตัวแบบไม่รู้ล่วงหน้า

"เราไปกันเถอะ เบื่อคนแถวนี้ชอบขัดบรรยากาศ เล้งไปช่วยพี่หน่อยนะจ้ะ"

ผมได้แต่มองพี่อุ้ม ทว่ายังไม่ทันได้ตัดสินใจอะไร ก็โดนพี่สาวคนสวยลากเข้าไปด้านในของร้านแล้วครับ


.........

[marionatte]

ผมเดินขึ้นมาที่ชั้นสองของร้านอิ่มอุ่น ซึ่งเป็นส่วนของที่พักอาศัย พี่อุ้มหันไปทักทายแม่อุ่นที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ แล้วพาผมไปยังห้องครัวต่อ

"เหลือพี่อิงที่ร้านคนเดียว ไม่เป็นอะไรเหรอครับ"

"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวน้องอ้อนก็ลงไปช่วย เรามาทำมื้อเย็นกันดีกว่า"

"ครับ"

ถึงผมจะรับปากไปแบบนั้น แต่ก็ทำอะไรไม่เป็นเลย ผมก็ได้แต่ยืนมองรอว่าพี่อุ้มจะสั่งให้ทำอะไรหรือเปล่า แต่คนตรงหน้าก็แค่เดินไปดูของในตู้เย๋น แล้วเดินถือของสดต่างๆ มาจัดการเองด้วยท่าทางคล่องแคล่ว

"พอจะได้ยินเรื่องของเล้งมาจากน้องอ้อนอยู่บ้าง แต่ไม่คิดว่าจะสนิทกับอิงอิงขนาดนี้เลยนะ"

ผมมองพี่อุ้มที่ยืนหันหลังให้ด้วยความรู้สึกแปลกเล็กน้อยกับบรรยากาศที่เหมือนจะเปลี่ยนไป แต่ก็รีบปัดมันออกไป

"ก็เพิ่งสนิทกันไม่นานหรอกครับ"

"งั้นเหรอ ไม่ค่อยเห็นอิงอิงสนใจเพื่อนคนไหนมากเท่านี้เลย"

พี่อุ้มหันมาส่งยิ้มให้เล็กน้อย ก่อนที่เธอจะหันไปล้างผัก โดยที่ผมก็ยังได้แต่ยืนมองอยู่เฉยๆ

"คือ...จะให้ผมช่วยอะไรหรือเปล่าครับ"

พี่อุ้มหันกลับมามองเล็กน้อย สายตาหวานที่เคยได้รับก่อนหน้านี้ดูเรียบเฉย ก่อนที่คนตรงหน้าจะยกยื้มที่คล้ายยิ้มเยาะยังไงก็ไม่รู้ แล้วเธอก็หันกลับไปสนใจสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่ต่อ

"แล้วเล้งทำครัวเป็นบ้างหรือเปล่า"

"แฮะๆ ก็ไม่เป็นหรอกครับ"

"น่าจะหัดไว้บ้าง ผู้ชายที่ทำอาหารเป็นมีเสน่ห์ออก จะรอให้แฟนทำให้อย่างเดียว เดี๋ยวจะกลายเป็นผู้ชายห่วยๆ เอานะ"

พี่อุ้มหันมามองด้วยรอยยิ้มประหลาด ผมก็ยิ้มรับพอเป็นพิธี ถึงแม้เนื้อความที่ได้ยินจะทิ่มแทงความรู้สึกไปบ้างก็ตาม สรุปว่าพี่สาวคนนี้คงอยากจะชวนผมมาคุยมากกว่าจะมาช่วยงานล่ะมั้งครับ

"พอพูดถึงเรื่องทำอาหาร ที่บ้านนี้อิงอิงก็ทำเก่งสุดนั่นแหละ"

"เห็นอ้อนก็เคยบอกแบบนั้น"

"อืม ใครได้เป็นแฟนก็สบายทั้งชาติ เวลาเขาสนใจหรือคิดว่าสำคัญ ก็จะจริงจังเต็มที่ ถึงจะเป็นสื่งที่ดีแต่ก็เป็นดาบสองคม ถ้าไปทุ่มเทกับคนไม่จริงใจก็ตงแย่ พี่ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน ก็นึกเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน"

พี่อุ้มหันมามองผมอีกครั้ง ผมก็รับฟังเงียบๆ ก่อนเสียงหวานของอีกฝ่ายจะดังขึ้นต่อ

"อิงอิงก็เป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน แม่อุ่นก็ตั้งความหวังเอาไว้ ถ้าเกิดไปเจอใครมาทำเสียผู้เสียคนขึ้นมา คงไม่ดีแน่ ดูท่าทางอิงอิงก็คงไว้ใจเล้งอยู่ พี่ก็ฝากช่วยดูน้องชายของพี่ให้หน่อยแล้วกันนะ ทำเข้มแบบนั้นแต่ก็ชี้ใจอ่อน เล้งก็คงจะรู้ใช่ไหม"

"ครับ"

ผมมองพี่อุ้มที่หยิบเนื้อหมูมาหั่นเป็นชิ้นพอดีคำพร้อมกับฟังคำพูดของอีกฝ่ายอย่างครุ่นคิด แล้วผมก็ต้องตัวแข็งไปเล็กน้อย เมื่อมีดหั่นเนื้อหมูปักลงบนเขียงไม้ราวกับผู้กระทำตั้งใจระบายโทสะบางอย่างออกมากระทันหัน พี่อุ้มไม่สนใจผม เสียงหวานแต่เย็นเยียบดังขึ้น

"ถึงพี่จะไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่ก็รักอิงอิงมาก อะไรที่ทำให้เขามีความสุข พี่ก็ไม่ห้าม แต่ถ้าอะไรก็ตามที่ทำให้เขาเสียใจ พี่ไม่ปล่อยไว้แน่"

ผมสบตากับพี่สาวตรงหน้าด้วยความหวั่นใจแบบไร้สาเหตุ เมื่อผมกะพริบตาอีกครั้ง บรรยากาศชวนอึดอัดก็คลายลงพร้อมกับรอยยิ้มบางที่อึกคนส่งมาให้

"พี่เชื่อใจเล้งนะจ้ะ"

"...ครับ"

ผมมองพี่อุ้มที่ยิ้มรับ ก่อนที่เธอจะหันไปทำอาหารต่อ ผมได่แต่เก็บงำความคิดกับตัวเองเงียบๆ ด้วยความรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนักพลางลอบมองอีกฝ่ายที่ไม่สนใจผมเลยอย่างประเมินท่าที

ถ้าถ้อยคำของพี่อุ้มเป็นแค่ประโยคบอกเล่าธรรมดาก็คงดี

"ทำอะไร"

เสียงของไอ้อิงที่ดังขึ้น ทำให้ผมที่จมอยู่กับความคิดของตัวเองต้องหันไปมอง ใบหน้าหล่อเหลาที่ประดับด้วยแว่นตามองมาที่ผมเขม็ง

"ก็...ยืนไง"

"กวน?"

"เปล่า ก็เห็นว่าทำอะไรล่ะ"

ไอ้อิงส่งสีหน้าไม่พอใจออกมา แล้วหันไปมองพี่อุ้มที่กำลังเคี่ยวน้ำแกง เธอทำเป็นตกใจ เมื่อหันมาเจอน้องชายของตัวเอง

"อิงอิงไม่ไปดูร้านล่ะ"

"ปิดแล้ว"

"อ้อ งั้นก็ไปพักเถอะ เดี๋ยวนางฟ้าจะจัดการทางนี้เอง"
"แล้วไหนจะให้มันมาช่วย ก็กะไว้แล้วว่ามายืนเกะกะเปล่าๆ"

อ้าว...

ผมหันไปมองไอ้อิงอย่างเเอาเรื่อง แต่อีกคนกลับไม่สนใจแล้วหยิบจับของช่วยพี่สาวทำอาหารเย็น

"แหม....แค่เล้งมายืนอยู่ใกล้ๆ ก็ช่วยเติมเต็มกำลังใจให้พี่แล้ว"

พี่อุ้มหันมาส่งสายตาเชื่อมหวานให้ ผมก็ยิ้มแห้งตอบกลับไป บรรยากาศประหลาดก่อนหน้านี้หายไปสนิท

"ไร้สาระสิ้นดี"

"โหดร้ายที่สุด!"

ผมมองสองพี่น้องที่ปะทะคารมกันด้วยใบหน้าและท่าทางที่ขัดกัน อีกคนก็ตีบทดราม่าแตก ส่วนอีกคนก็นิ่งราวกับไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น

"ไปดูทีวีกับแม่ไป"

ไอ้อิงหันมาไล่ผม ผมก็ชักสีหน้าออกมา แต่ก็ยอมออกจากห้องครัวที่ตัวเองไม่ได้มีส่วนร่วมอะไรแต่โดยดีครับ


.........


มื้ออาหารเย็นผ่านไปอย่างราบรื่น โดยที่มีพี่อุ้มและอ้อนเป็นคนเปิดบทสนทนาเป็นส่วนใหญ่ เมื่ออาหารเย็นจบลง ผมก็ตั้งใจจะเป็นคนเก็บล้างอย่างคราวที่แล้ว แต่ก็โดนแม่อุ่นห้ามปรามอย่างจริงจัง สุดท้ายก็เลยมานั่งเล่นอยู่ที่ห้องของไอ้อิงแทนครับ

ผมไม่เคยมาที่ห้องนี้มาก่อน ห้องนอนของมันก็ไม่มีอะไร เรียกได้ว่าเล็กและเรียบง่ายอย่างที่สุด ตอนนี้ผมกำลังนอนเล่นอยู่บนเตียงเดี่ยวฆ่าเวลาไปเรื่อย จนนาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่ม ผมก็ลอบมองเจ้าของห้องที่กำลังอ่านหนังสืออะไรสักอย่างอยู่ไม่ห่าง

"พี่อิง สี่ทุ่มแล้ว"

"อืม"

"พรุ่งนี้กูมีเรียนเช้า"

"อืม"

ผมลุกขึ้นจากเตียง พร้อมกับมองคนที่เลื่อนสายตามามองผมเล็กน้อย

"กูกลับก่อนแล้วกัน"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปส่ง"

หืม?

ไอ้อิงถอนหายใจออกมา พร้อมกับมองผมด้วยสายตาหงุดหงิดที่คุ้นชิน

"คืนนี้กูจะนอนที่บ้าน"

"อ่าฮะ...แล้ว?"

ผมแกล้งถามต่อ ทั้งที่ตอนนี้ก็พอจะเข้าใจความหมายและเจตนาของคนตรงหน้าแล้ว แต่จะไม่ให้แหย่สักหน่อย ก็เหมือนกินข้าวแล้วไม่ได้กินของหวานนั่นแหละครับ

"คืนนี้มึงก็ต้องค้างที่นี่"

"เกี่ยวไรกับกู"

"ไอ้เล้ง"

ผมอมยิ้มมองคนหน้าบึ้ง แล้วทำมึนไม่สนใจ

"เตียงแค่นี้นอนสองคนไม่ได้หรอก"

"ก็มีคนนึงนอนพื้นไงวะ"

"พี่อิงเหรอ"

"กูเจ้าของห้องต้องนอนเตียง"

"มีแต่แขกได้นอนเตียงไม่ใช่หรือไงวะ แต่ช่างเถอะ...งั้นกูกลับล่ะ ไม่อยากนอนพื้น ปวดหลัง"

"ไอ้สัตว์"

ไอ้อิงทำหน้าหงิกใส่ โดยที่มือยังคว้าแขนของผมเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ผมเลิกคิ้วมองท่าทางว่ามันจะทำยังไงต่อ

"ไอ้โง่ ยังไงกูก็ให้มึงนอนเตียงอยู่แล้ว"

ผมอมยิ้มรับ แล้วนอนเล่นอยู่บนเตียงของมันต่ออย่างอารมณ์ดี และเมื่อถึงเวลาเข้านอน สุดท้ายผมก็ลงไปนอนเบียดกับไอ้อิงอยู่ที่พื้นนั่นแหละครับ

ทำยังไงได้...ผมอยากนอนกอดกับแฟนนี่น่า

.



.


.
Next step loading


Marionaetta ::: ดีค่ะ ^^ เนื่องด้วยอะไรหลายๆ อย่างทำให้หายไปนาน แต่กลับมาปั่นต่อแล้วค่ะ
ตอนนี้มาแบบเบาๆ เอาพี่อุ้มมางัดกับน้องเล้ง 555 ถึงอิงอิงจะน่าแกล้ง แต่ก็ต้องหาพวกให้บ้าง อิอิ

ปล. ตอนหน้าเจอกับอิงอิงจ้า

[mild-dy]

 

[หมอตัวเปียก]

สม คนแบบเล้งต้องมีคนเตือนสติบ้าง