พิมพ์หน้านี้ - Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: marionatte ที่ 12-12-2016 12:32:51

หัวข้อ: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 12-12-2016 12:32:51
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

*****************************************************************************************

Between us ... รักข้างเดียว


เพราะมันต้องการสั่งสอนคนเลวอย่างผม เลยทำให้เราสองคนได้รู้จักกัน
อยู่ด้วยกัน มีอะไรกัน
แต่...ไม่ได้รักกัน (มั้ง)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

:-Content-:
► 1st Step : เพื่อนรักหักอกโหด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3532827#msg3532827)
► 2nd Step :ผู้ชายซึนเดเระ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3534545#msg3534545)
► 3rd Step :พลังของหนุ่มแว่น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3545091#msg3545091)
► 4th Step :งานเลี้ยง สระว่ายน้ำ และสายที่ไม่ได้รับ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3550229#msg3550229)
► 5th Step : แพ้ทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3555307#msg3555307)
► 6th Step : คนที่แสนกวนใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3560218#msg3560218)
► 7th Step : ความจริง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3565440#msg3565440)
► 8th Step : ตัดสินใจ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3569121#msg3569121)
► 9th Step : ลูกชายคนกลาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3572878#msg3572878)
► 10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3576204#msg3576204)
► 11th Step : วันแว่นแตก  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3584498#msg3584498)
► 12th Step : มนุษย์แฟน  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3588570+#msg3588570)
► 13th Step : ความรักของคนรอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3592285#msg3592285)
► 14th Step : หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน  ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3600590#msg3600590)
► 15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3607522#msg3607522)
► 16th Step : น้ำผึ้งขม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3613435#msg3613435)
►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3622836#msg3622836)
►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3640083#msg3640083)
►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3645862#msg3645862)
►20th Step : การเดินทางของเราสองคน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3652854#msg3652854)
►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3657062#msg3657062)
►22nd Step : ประกาศตัว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3665736#msg3665736)
►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3674907#msg3674907)
►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3678767#msg3678767)
►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3682497#msg3682497)
►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3689263#msg3689263)
►27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3700413#msg3700413)
►28th Step : รักที่ต้องการเวลา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3703862#msg3703862)
►29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3707442#msg3707442)
►30th Step : ห่างกันสักพัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3714465#msg3714465)
►31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3722044#msg3722044)
►32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3729176#msg3729176)
►33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3737288#msg3737288)
►34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3741244#msg3741244)
►35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3753075#msg3753075)
►36th Step : มิตรภาพและการจากลา  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3789462#msg3789462)
►37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3804058#msg3804058)
►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.msg3813359#msg3813359)



:mc4: หนังสือ - พร้อมส่ง

สามารถสั่งจองและติดตามรายละเอียดได้ที่ >Marionetta's shop< (http://marionetta.lnwshop.com)


(https://fy.lnwfile.com/z8dssm.jpg) (https://fy.lnwfile.com/mgyulz.jpg)


 :z13: Recommend
 :กอด1:แอบมารัก...ก็ไม่บอก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35520.0)
 :กอด1:PLAYBOY LOVER (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.0) 
 :กอด1:Between us... รักเลื่อนขั้น

 (https://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69766.0)
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 12-12-2016 13:11:11
1st Step : เพื่อนรักหักอกโหด
[Leng]


 

ผมชอบผู้ชายครับ

ผมเริ่มรู้ตัวตอนอายุสิบหก ทั้งที่มีผู้หญิงที่สวยและน่ารักเข้ามาจีบแล้วก็อ่อยอยู่หลายคน แต่ผมกลับไม่สนใจ สายตาเจ้ากรรมก็พลันจะมองเพื่อนผู้ชายเสียอย่างนั้น

ถึงผมจะแอบลอบมองผู้ชายหุ่นดีหน้าตาดีอย่างสงบไปเรื่อย แต่ก็มีอยู่คนหนึ่งที่ผมจะมองบ่อยที่สุด มองทุกวันทุกเวลาเท่าที่ตัวเองจะสามารถทำได้ นับเป็นอาหารตาจานหลักที่มีคุณค่าทางโภชนาการต่อจิตใจสูงสุด

ตอนแรกผมก็คิดว่า เพราะมันดูดีจนน่าอิจฉาเลยเผลอมองอยู่บ่อยๆ แต่พอมองไปมองมาก็ชักรำคาญพวกผู้หญิงที่เข้ามาใกล้มัน

"กูว่าจะเลิกกับแอมมี่แล้วว่ะ เบื่อ"

"เออ"

ดี! มึงเลิกไปเลย แล้วมาคบกับกูแทน

ผมก็ได้แต่เพ้อเจ้อกับตัวเองอยู่ในใจเท่านั้นล่ะครับ ตอนนั้นผมเริ่มเข้าใจตัวเองมากขึ้น ความรู้สึกชื่นชมแปรเปลี่ยนเป็นความชอบ ก่อนความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดจะก่อให้เกิดความรู้สึกพิเศษที่อาจจะเรียกว่า...รัก

"มึงนั่งรอแป๊บ กูไปเข้าห้องน้ำก่อน"

"กินเสร็จ ก็ขี้ต่อเลยเหรอ"

"เดี๋ยวมึงโดน"

"ฮ่าๆ"

ผมอมยิ้มเดินออกมาจากโรงอาหาร จริงอยู่ว่าเรื่องชอบผู้ชายด้วยกันน่ากลุ้มใจและเป็นปัญหาใหญ่ของชีวิต เพราะผมต้องคอยปิดกั้นตัวเอง ไม่ให้แสดงออกไป และสิ่งที่น่ารันทดยิ่งไปกว่านั้น คือความรักต้องห้ามดันมาผลิบานกับเพื่อนสนิทของตัวเอง แต่นั่นก็ยังไม่ใช่สิ่งย่ำแย่ที่สุดหรอกครับ

"อ้าว ทำไมมายืนอยู่นี่วะ"

ผมมองเพื่อนสนิทที่ยืนทำท่าไม่พอใจอย่างสงสัย มีนถอนหายใจแรงอย่างระบายอารมณ์

"ก็กูเจอไอ้เหี้ยพวกนั้นแล้วหงุดหงิด แม่งเสือกมาขอนั่งด้วย กูเลยรีบลุกออกมา เหี้ย! นึกแล้วขยะแขยงว่ะ ไอ้พวกตุ๊ดเกย์เนี่ย"

"เออ"

ผมเดินไปขึ้นห้องเรียนแล้วพูดคุยกับมีนเป็นปกติ ทั้งที่ในใจหนักอึ้ง สิ่งที่ทำให้ปวดใจไม่ใช่ความรักที่สังคมไม่ยอมรับ หากแต่เป็นตัวตนที่คนสำคัญรังเกียจ


..........


"อ่า....อ๊ะ!..สุดยอดค่ะ...เล้ง...ไม่ไหวแล้ว!"

ผมเหงื่อโซมไปทั่วร่าง ทั้งที่ภายในห้องนอนกำลังเปิดแอร์เย็นฉ่ำ ถึงแม้จะไม่รู้สึกอะไรเป็นพิเศษจนนึกรำคาญเสียงหวานบาดหูนั่น แต่ผมก็เร่งจังหวะของตัวเองให้เร็วและรุนแรงขึ้น เพียงไม่นานปลายทางของความใคร่ก็จบลง ผมสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วลุกขึ้นจากเตียงมาใส่เสื้อผ้า

"อื้อ จะรีบไปไหนล่ะคะ อยู่ด้วยกันก่อนสิ"

"อยากกลับห้องตัวเองมากกว่า"

ผมตอบอย่างไม่แยแส ก่อนจะเดินออกจากห้องพักของเธออย่างไม่สนใจ หลังจากนั้นผมก็กดโทรศัพท์มือถือเพื่อแชร์คลิปที่เพิ่งอัดเสร็จเข้ากลุ่มไลน์ของเพื่อนสนิทที่มีสมาชิกอยู่สามคนครับ

-ไอ้เล้ง!!!! มึงสอยดาวนิติมาจนได้นะมึง ไอ้เหี้ย!!!!-

นั่นเป็นข้อความของไอ้เป้ บ่างช่างยุที่ชอบท้าทายผมบ่อยๆ แล้วผมก็ชอบรับคำท้าของมันเป็นประจำด้วยครับ

-เหลืออีกกี่คณะวะ-

ส่วนนี่เป็นข้อความของไอ้แชมป์ มันเห็นคนอื่นเป็นแค่หมากในเกมกระดาน ไม่สนใจใครมากไปกว่าผลประโยชน์ของตัวเอง

พวกเราทั้งสามคนไม่อาจเรียกว่าเพื่อนรักได้เต็มปาก เพราะสามปีที่พวกเราคบกันมา ส่วนใหญ่จะต่างคนต่างอยู่มากกว่า ถ้าหากไม่มีเรื่องที่ต้องใช้ประโยชน์จากอีกฝ่าย ถึงอย่างนั้นความสัมพันธ์แบบหลวมนี้ก็ทำให้ผมสบายใจดีครับ

-หมดแล้วไอ้เหี้ย อู้ว...ขาวว่ะมึง-

ไอ้เป้ตอบออกมาพร้อมกับสันตานสถุลของมัน ผมถอนหายใจเล็กน้อย พร้อมกับขึ้นไปบนรถเพื่อขับกลับคอนโดฯ ก่อนจะส่งข้อความทิ้งท้าย แล้วเลิกสนใจเสียงข้อความที่ดังขึ้นในโทรศัพท์มือถืออีก

-โอนเงินให้กูก่อนเที่ยงด้วยไอ้สัตว์-


..........

 
ผมทนคบอยู่กับดาวคณะนิติศาสตร์อยู่อีกสองสามวันก็บอกเลิกครับ แน่นอนว่าสาวเจ้าเธอร้องไห้ฟูมฟายแล้วตบหน้าผมฉาดใหญ่ แต่ผมไม่สนใจเพราะเริ่มชินกับเหตุการณ์แบบนี้แล้ว

อันที่จริงผมก็ไม่ได้พิศวาสอะไรเธอนัก แต่เพราะมันเป็นเกมที่ผมต้องชนะเพื่อเอาเงินแสนมาครอง ภารกิจที่มาจากคำท้าและคำพูดพล่อยๆ ของไอ้เป้ ผมใช้เวลาอยู่เกือบครึ่งปี ก็สอยดาวทุกคณะให้มานอนครางใต้ร่างได้สำเร็จ แต่ก็ไม่ได้หมดจดครบทุกชั้นปีหรอกนะครับ ผมเหมามาคณะละคนเท่านั้น แค่นี้ชื่อเสียงของผมก็กระฉ่อนแล้ว

ความเลวของผมที่ฟันดาวคณะทั่วมหาวิทยาลัยทิ้งอย่างเลือดเย็น ทำให้ผมเป็นที่สนใจของผู้หญิงเป็นเท่าตัว มีทั้งเกลียดชัง หวาดกลัว และท้าทาย จนเกิดเป็นประเด็นที่ว่า จะมีใครสามารถทำให้ผมสยบได้

เล้ง...มังกรไร้รัก

แต่ผมรู้ตัวเองดีมานานแล้วว่า ผมพ่ายแพ้ให้กับใคร เพราะความรู้สึกที่เก็บเอาไว้ในใจไม่เคยเปลี่ยนแปลง ถึงแม้ที่ผ่านมาผมจะมีอะไรกับผู้หญิงมาหลายคนก็ตาม

ช่วงเวลาที่พ้นผ่าน ผมอาจจะไม่ได้คิดถึงตลอดเวลาแต่ก็ไม่เคยหายไปจากหัวใจ

ตอนนี้ก็ผ่านมาสามปีแล้ว หลังจากจบชั้นมัธยม ผมกับมีนเรียนอยู่คนละมหาวิทยาลัยกันครับ เลยไม่เจอกันบ่อยเหมือนเมื่อก่อน แต่ถ้ามีเวลาว่างก็จะนัดเจอกัน...เหมือนวันนี้

"ไงวะ"

ผมเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มือถือที่กำลังนั่งดูหนังอยู่ แล้วส่งยิ้มให้มีน ก่อนจะเลิกคิ้วด้วยความสงสัย เมื่อวันนี้มันไม่ได้มาคนเดียวอย่างทุกที

"เอ่อ....นี่กั้ง แฟนกู"

ตอนนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงทุกคนที่ผมบอกเลิกกทันหันในทันทีเลบครับ!!!

ไอ้เหี้ยมึน! มึงทำแบบนี้กับกูได้ยังไง! ไอ้สุดที่รักสารเลว!

ผมได้แต่โอดครวญอยู่ในใจ แต่สีหน้าคงช็อกสนิท ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออก ภายในใจได้แต่ภาวนาว่า สิ่งที่เกิดชึ้นก็แค่ฝันร้าย ภาพหลอน หูฝาดหรือเข้าใจผิด

"หวัดดีครับ พี่เล้ง"

ผมยังไม่สามารถรับความจริงได้ แต่ก็ยังฝืนยิ้มส่งให้แฟนของเพื่อนทั้งที่น้ำตาตกใน ถึงแม้ไม่อยากจะมองหน้า แต่ก็อดพิจารณาอีกฝ่ายไม่ได้ ผู้ชายคนนี้มีดีอะไรถึงคว้าหัวใจของเพื่อนที่ผมเฝ้ารักมาหลายปีได้

กั้งเป็นผู้ชายผิวขาวรูปร่างผอมบางหน้าตาไม่ได้โดดเด่นหรือน่ารักเหมือนผู้หญิง ซึ่งเทียบกับผมแล้ว... หึ! ก็ยังห่างชั้นกันเยอะครับ แต่ถึงอย่างนั้นผู้ชายหน้าตาธรรมดาที่สามารถมองผ่านไปอย่างไม่มีใครสนใจกลับคว้าหัวใจหนุ่มหล่อในดวงใจของผมไปได้

โลกนี้มันเกิดอะไรขึ้น!!!

ผมไม่อยากให้มีนอึดอัดหรือกังวลใจ แต่ผมเองก็ไม่อาจทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้ ถ้าหากแฟนของมันเป็นผู้หญิง ผมคงไม่ปวดใจจนแทบระเบิดแบบนี้

ไอ้เหี้ยเอ๊ย! ถ้ามึงจะกลับลำ ทำไมไม่บอก กูอุตส่าห์ละเมอว่าจะได้เป็นผู้ชายคนแรกของมึง แล้วไหนกลายเป็นไอ้หน้าจืดท่าทางซื่อบื้อได้วะ!

มีนส่งสีหน้าไม่ค่อยสบายใจออกมา ก่อนที่กั้งจะรีบอ้างว่ามีนัดกับเพื่อนแล้วรีบออกไปจากร้าน ตอนนี้เลยเหลือแต่ผมกับมีนแค่สองคนเหมือนทุกทีที่นัดเจอกัน แต่บรรยากาศต่างไปจากเดิม

"กูขอโทษว่ะเล้ง มึงคงรังเกียจกู ทั้งที่เมื่อก่อนพวกเราก็ไม่ชอบเรื่องแบบนี้กัน แต่กูก็ดันกลายมาเป็นแบบนี้เสียเอง"

"กูเปล่า กูแค่ตกใจ"

แล้วอันที่จริงก็มีแต่มึงนั่นแหละที่เอาแต่ด่าพวกรักร่วทเพศ ไม่ใช่กูเว้ย!

"แล้วมึง...จะยัง..."

"มีน ไม่ว่าจะยังไง กูกับมึงก็ยังเป็นเพื่อนกัน...เสมอ"

ถึงแม้ว่ากูจะอยากเป็นมากกว่านั้นอยู่ฝ่ายเดียวก็เถอะ...

"กูขอบใจว่ะ มึงเป็นเพื่อนรักของกูจริงๆ"

ผมมองใบหน้าซึ้งใจและคลายกังวลของมีนด้วยความรู้สึกเหมือนคนหมดแรง แต่ก็ยังส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับมิตรภาพของเพื่อนที่ไม่มีวันเปลี่ยนไป


..........
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 12-12-2016 13:15:43
 
 
"ไอ้เหี้ยเล้ง เมาแล้วมึง"

ผมไม่ได้สนใจเสียงของไอ้แชมป์ ที่ถึงจะพูดปรามแต่ก็ยังส่งแก้วเหล้ามาให้ผมอยู่ดี

"แม่งทำตัวเหมือนอกหักเลยว่ะ หรือว่าไปหลงรักใคร แล้วโดนปฏิเสธมาวะ"

"จะมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธกูวะ"

กูแค่โดนผู้ชายหักอกจนแตกละเอียดต่างหาก!

ผมมองไอ้เป้ที่นั่งยักไหล่ แล้วส่องสาวของมันต่อ ผมเจอมาหลายคนแล้วครับ ผู้หญิงที่ปากบอกว่าไม่อยากยุ่ง เล่นตัว จีบยาก แต่พอรุกหนักหน่อย สุดท้ายก็ไม่พ้นมือของผมอยู่ดี ในเมื่อผมมีอุปกรณ์ประจำตัวมาเต็มกำลัง ทั้งหน้าตา ฐานะ ความรักที่สามารถล่อลวงได้จากสิ่งที่เห็นภายนอก ก็สามารถซื้อมาด้วยเงินได้ไม่ยากหรอกครับ

เมื่อนึกถึงความรัก ก็วกมาคิดถึงเพื่อนรักที่เพิ่งพิฆาตใจของผมไปเมื่อกลวงวันนี้ หรือนี่จะเป็นผลจากบาปกรรมที่ผมทำเอาไว้

ก็คงจะเป็นอย่างนั้นแหละ....เฮ้อ

"เล้งขา ดีใจจังที่ได้เจอ"

ผมเลื่อนสายตาไปมองเล็กน้อย เมื่อได้กลิ่นน้ำหอมฟุ้ง อีกทั้งหน้าอกนุ่มนิ่มที่เบียดเข้าหาอย่างเชิญชวน แต่ตอนนี้ผมอยากอยู่อย่างสงบกับแก้วเหล้าของตัวเองมากกว่า

"เล้ง..."

"ออกไป อย่ามายุ่ง"

คงเพราะน้ำเสียงห้วนและใบหน้าไม่รับแขกของผม เลยทำให้เธอคนนั้นยอมถอยออกไป แต่ก็ยังแอบอ่อยด้วยการหอมแก้มของผมทิ้งท้าย ก่อนเสียงหมาในปากของไอ้เป้จะทำงาน

"ไอ้ห่า! น่าเสียดายว่ะ ของน่าแดกหย่อนถึงปากเสือกเลือกเหล้าเฉย ไม่โง่นี่ทำไม่ได้เลยนะเนี่ย"

"มึงก็ไปเคลมต่อไป หึ...กูจะรอดูว่ามึงจะได้หอยหรือแห้ว"

""ไอ้สัตว์แชมป์ ปากดี แข่งกับกูดีกว่า"

"เกมที่รู้ผลแพ้ชนะอยู่แล้ว กูไม่เสียเวลาเล่นหรอกว่ะ แต่ถ้ามึงจะจ้างกูเล่นสักห้าหมื่นก็โอเค"

"ไอ้หน้าเงิน"

ผมฟังไอ้แชมป์กับไอ้เป้กัดกันแบบไม่ค่อยสนใจนัก เสียงเพลงในผับเป็นแค่เสียงอะไรบางอย่างที่ฟังไม่รู้เรื่อง ผมนั่งกินดื่มไปเรื่อย โดยไม่ได้สนใจว่าใครจะไปไหนอะไรยังไง ตอนนี้ก็ชักอยากกลับไปนอนที่คอนโดฯแล้วครับ

"เฮ้ย กูไปละ"

ผมลุกขึ้นด้วยความมึน ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายค่อยว่ากันทีหลังได้ครับ เพราะไอ้แชมป์มันสนิทกับเจ้าของ

"มึงขับรถไหว?"

ผมพยักหน้าให้ไอ้เป้ แล้วเดินออกมาจากโต๊ะฝ่าผู้คนที่เต้นกระแซะกันเต็มทางเดินไปยังห้องน้ำ ยังไงก็ขอล้างหน้าล้างตาก่อนครับ เผื่อจะได้สร่างเมาเร็วขึ้น แต่ยังไม่ทันได้ถึงที่หมาย ผมก็ถูกมือของใครสักคกระชากไปอีกทาง

ผมถูกพามาอยู่ที่มุมหนึ่ง ซึ่งไม่แน่ใจว่าตรงไหน แล้วก็ต้องแปลกใจนิดหน่อยที่พบว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ผมไม่รู้จักมาก่อนเป็นคนฉุดผมมา

"ไอ้เหี้ย มึงแน่นักใช่ไหม ถึงได้กล้าทำแบบนี้!"

"ฮะ?"

ผลั่วะ

แต่ยังไม่ทันได้ไขความกระจ่าง ผมก็โดนต่อยจนหน้าหัน รสเลือดแผ่ซ่านไปทั่วปาก ผมตั้งใจจะสวนคืน แต่ก็ถูกคนแปลกหน้าคว้ามือเอาไว้ก่อน

"อะไรของมึงวะ!"

"มึงกล้าดียังไงมาฟันเพื่อนกูแล้วทิ้ง!"

หลังจากนั้นผมก็ถูกต่อยท้องจนทรุด ถึงตอนนี้จะไม่รู้อะไรแน่ชัด แต่ก็เข้าใจสาเหตุเบื้องต้นแล้ว ผมไม่ได้ขัดขืนอะไร เพราะรู้ตัวเองดีว่าผิด

"หึ!"

ผมถูกเตะเข้าที่สีข้างอีกที ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินจากไป ลมกลางคืนโชยผ่าน เสียงเพลงจากผับดังแว่ว แค่ทว่าผมก็นั่งกุมท้องหอบหายใจเพื่อข่มความเจ็บของตัวเองอยู่เพียงลำพังได้ไม่นาน ผู้ชายคนเดิมก็เดินกลับมา แล้วดึงผมให้ลุกขึ้น

"กูว่าแค่นี้มันยังน้อยไป ได้ยินว่ามึงสันดานเย่ เที่ยวฟันผู้หญิงไปทั่ว หึ! กูจะสั่งสอนมึงเอง"


 ..........

 
ผมุถูกพามาที่ไหนสักแห่งโดยไม่ได้โต้ตตบขัดขืนเพราะไม่มีแรงจะฝืน สมองก็ยังไม่ค่อยแล่นและคิดอะไรไม่ออก นอกจากจะตกอยู่ในสภาวะช้ำรักทางใจแล้ว ร่างกายก็น่วมไม่แพ้กันครับ

"กลัวจนพูดอะไรไม่ออกเลยหรือไง"

มันผลักผมให้ล้มไปบนเตียงเต็มแรง แล้วตามขึ้นมาล็อกคอของผมต่อด้วยท่าทางมุ่งร้าย ถึงในใจผมจะกังวลกับสวัสดิภาพของตัวเอง แต่เวลานี้ผมโดนพิษรักและน้ำเมาเล่นงานจนไม่อยากสนใจ อะไรจะเกิดก็ช่างมัน ก่อนสัญชาตญาณของการเอาตัวรอดจะสั่งให้ร่างกายของผมทำงาน เมื่อลมหายใจติดขัด

"...ปล่อย"

มันจะฆ่าผมจริงหรือเนี่ย!

"พูดอะไรโง่ๆ กูจะสั่งสอนมึงไอ้ชั่ว"

มันบีบคอจนผมแทบจะหมดสติ แล้วยอมให้ผมโกยเอาอากาศเข้าปอดในที่สุด ก่อนที่ผมจะสุะดุ้ง เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนที่ปะทะแถวซอกคอและความเจ็บที่เกิดจากการกัด

ทั้งที่ควรจะผลักไสให้สุดแรงและดิ้นหนีเพื่อเอาตัวรอดในสถานการณ์ที่ยำแย่และอันตรายต่อตัวเอง แต่ผมก็ดันเผลอจินตนาการว่าอีกฝ่ายคือเพื่อนสนิทที่ตัวเองรักขึ้นมา

ถ้าหากว่า...เราสองคนได้มีอะไรกันจริง มันจะเป็นยังไง ถึงผมจะชอบเพศเดียวกันแต่ก็ไม่เคยนอนทอดกายให้ผู้ชายคนไหนมาก่อน นึกไม่ออกว่าเซ็กส์ของมีนจะเป็นยังไง เด็กคนนั้นจะรู้สึกยังไง เวลาที่ถูกเพื่อนสนิทของผมโอบกอด

จะรู้สึกรุ่มร้อน เสียวซ่าน แล้วก็รุนแรงแบบนี้หรือเปล่า จูบของมีนจะชวนมึนงง อีกทั้งยังหายใจไม่ออกแบบนี้ไหม

ภาพตรงหน้าพร่าเลือนไปหมดจนผมต้องหลับตาลง แล้วเมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่ามีนมาอยู่ตรงหน้าแล้ว!

"อ่า..."

"รู้สึกดีหรือไง"

ผมได้แต่ตกตะลึงจนไม่ได้ตอบอะไร แล้วดึงคอของมีนเข้ามาจูบอีกครั้งอย่างที่ใจต้องการ ความรู้สึกที่เก็บซ่อนเอาไว้เหมือนจะปริแตกออกมาทีละน้อย ก่อนที่ผมจะหลับตาพริ้มอย่างพอใจ เมื่อร่างกายและความรู้สึกกำลังถูกเติมเต็ม

"...ไอ้สัตว์"

เสียงทุ้มต่ำที่แหบพร่าแว่วเข้ามาเหมือนเสียงลม ก่อนที่ทุกอย่างจะดำเนินต่อไป โดยที่ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรมากนัก มันทั้งเจ็บทั้งอึดอัด แต่ถ้าเป็นมีน...จะยังไงก็ช่างเถอะ ผมทนได้

"อื้อ....มีน"


.........

 
ผมรู้สึกตัวแต่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาทันที ก่อนจะกุมหน้าผากของตัวเอง เมื่อรู้สึกปวดหัว แล้วพลิกตัวให้นอนได้ถนัดขึ้น ผมตั้งใจจะกอดหมอนข้าง แต่กลับคว้าอะไรสักอย่างมาแทน เปลือกตาที่หนักอึ้งถึงได้เปิดขึ้นเต็มที่

"เฮ้ย!"

หมอนข้างกลายเป็นผู้ชายแก้ผ้าได้ยังไงวะ!

"มึงจะแหกปากทำไม กูจะนอน"

ผมขมวดคิ้ว แล้วมองคนตรงหน้าให้ชัดๆ อีกครั้ง สภาพของตัวเองตอนนี้ไม่ต้องให้ใครมาบอก ผมก็พอจะเดาได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

"มึงเเป็นใครวะ"

กูอุตส่าห์เก็บรักษาประตูหลังไว้ให้เพื่อนสุดที่รักของกูยิงคนแรก แล้วมึงโผล่มาจากไหนเนี่ย!

คนตรงหน้าขยับตัว แล้วทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ออกมา ก่อนจะส่งสายตาไม่พอใจมาให้ต่อ

"มึงตื่นแล้วจะไปไหนก็ไป น่ารำคาญ"

ถึงมันจะบอกแบบนั้นแต่ผมไม่ได้ปล่อยให้มันนอนต่อหรอกครับ ผมกระชากไหล่ของคนตรงหน้าแล้วบีบแน่น มันปัดมือของผมออก แล้วแค่นยิ้มออกมา

"อะไรวะ จะมาเรียกร้องให้รับผิดชอบหรือไง ฝันไปเถอะว่ะ"

มันผลักหัวของผมจนหน้าหงาย แล้วมองด้วยสายตาเหยียดหยาม ผมก็ถอนหายใจออกมา ที่จริงก็รู้สึกตกใจล้วก็โมโหอยู่เหมือนกัน แต่ไม่ได้โกรธมากเพราะงงมากกว่า

"เปล่า เมื่อคืนกูเมา ช่างแม่ง"

ผมทำสีหน้าไม่สนใจ แล้วเสยผมที่ไม่เป็นทรงของตัวเองพลางจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ก็โดนอีกคนกระชากแขนจนล้มหมดท่าหน้าซบตรงเป้าของมันพอดี

"ไอ้เหี้ย! มึงจะทำอะไร! จะยั่วกูหรือไงวะไอ้สัตว์!"

"เปล่า แล้วดึงกูมาทำไม จะไปแล้ว"

กูชักจะหงุดหงิด เริ่มเพลียกับมึงแล้วนะเนี่ย!

"นี่มึงไม่สำนึกเลยใช่ไหม ต้องให้กูสั่งสอนอีกใช่ไหม ฮะ?!"

มันตะคอกใส่หน้าผมด้วยท่าทางเอาเรื่อง ผมก็ทำหน้าเบื่อหน่ายออกมา ถึงจะไม่รู้ว่ามันพล่ามอะไร แต่เพราะท่าทางไม่เข้าตาของผม อีกฝ่ายเลยผลักผมให้นอนไปกับเตียงแล้วคร่อมตัวผมเอาไว้ด้วยท่าทางข่มขู่

"โดนแบบนี้ครั้งเดียว ความชั่วของมึงคงไม่สะเทือนสินะ หึ! กูจะกระแทกแรงๆ จนกว่ามันจะหมดเอง"

อะไรของมันวะ....?

.

.

.


Next step loading...

 

Marionetta ::: ดีค่ะ มาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว แฮะๆ
มีอะไรสามารถแนะนำและติชมเข้ามาได้ค่ะ ยังไงก็ฝากติดตามและคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
ขอบตุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►1st Step : เพื่อนรักหักอกโหด - 12/12/2016
เริ่มหัวข้อโดย: kyungploy ที่ 12-12-2016 14:00:37
โห เด็ดแฮะ แอบติดใจเล้งรึเปล่าเนี่ย 555555
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►1st Step : เพื่อนรักหักอกโหด - 12/12/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lay Kin ที่ 12-12-2016 17:25:43
ติดตามๆ
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►1st Step : เพื่อนรักหักอกโหด - 12/12/2016
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-12-2016 13:50:17
2nd Step : ผู้ชายซึนเดเระ
[Leng]




"ทำหน้าตาท้าทายกู คงคิดว่ากูไม่กล้าหรือไงวะ! กูจะทำให้มึงเอากับผู้หญิงที่ไหนไม่ได้อีกเลย"

พอมันพล่ามคนเดียวจบ ก็ก้มลงมาจูบผมต่อทันทีครับ ผมก็ไม่ทันได้ทำอะไร แต่ก็ไม่ได้รังเกียจอะไร หรือว่าเพราะผมชอบผู้ชายแถมคนตรงหน้าที่ไม่รู้จักนี่ก็หน้าตาดีหุ่นเจ่มอยู่เหมือนกัน

"หึ! ไอ้สันดาน กูจูบแค่นี้ก็เคลิ้มเลยหรือไง"

หลังจากนั้นมันก็ไม่รอให้ผมตอบอีกครอบ แล้วก้มลงมาจูบผมเหมือนต้องการเอาชีวิตต่อ แต่ครั้งนี้ถึงจะไม่รุนแรงจนเจ็บปาก ทว่าก็ทำให้หายใจไม่ทันมากกว่าเดิม

"มึงมันเลว คิดว่าความรู้สึกคนอื่นเป็นของเล่นหรือไง"

มันต่อว่าผมไปเรื่อย แต่ก็ไซ้คอของผมไปด้วย บางครั้งก็ดูดบางครั้งก็กัด ใจหนึ่งก็คิดจะขัดขืน แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกดี เมื่อคืนนี้ผมจำอะไรไม่ได้ แต่ตอนนี้รับรู้ทุกสัมผัสทุกความรู้สึกครับ

"มึงคงยั่วคนอื่นไปทั่ว กูจะสั่งสอนมึง มึงทำเพื่อนกูเจ็บ มึงก็ต้องเจ็บด้วย ไอ้เหี้ยเล้ง"

มันด่าผมต่อเหมือนคับแค้นใจมาตั้งแต่ชาติปางก่อน แล้วก้มลงกัดหน้าอกจนผมต้องร้องออกมา ก่อนปลายลิ้นที่ตวัดไปมาจะดูดเม้มจนเสียวไปหมด

เอาเถอะ...เชิญมึงตามสบาย ถึงกูเจ็บ กูก็ฟินว่ะ

"กูจะ..."

"สรุปว่ามึงชื่ออะไร"

มันเงยหน้าจากหน้าท้องของผม โดยที่มือสากนั้นลากมาจับน้องชายของผมเอาไว้ ใบหน้าคมคายที่แต้มเลือดฝาดตรงข้างแก้มจางชวนมองไม่น้อย ริมฝีปากบางที่มันวาวจากรอยจูบคลี่ยิ้มเย็น

"อิง แล้วกูจะทำให้มึงหายชั่วให้ได้"

ก็ดี...ถ้ามึงทำให้กูเลิกรักคนที่ไม่ควรรักได้ กูจะให้รางวัลมึง!

ผมตอบรับในใจ ก่อนจะโดนบังคับแกมยินยอมเล็กน้อยให้กล่อมน้องชายของมันด้วยปาก ผมเคยแต่โดนผู้หญิงทำให้ครับ พอมาทำเองแล้วรู้เลยว่าไม่มันเหมือนที่เจ้าหล่อนแสดงสีหน้าเคลิบเคลิ้มออกมา

"หึ! ร่านจริงๆ นะมึง อ่า..."

ผมเลิกสนใจคำพูดพล่ามของมันแล้วครับ แม่งไม่สร้างสรรค์สักอย่าง ปากก็ต่อว่าถากถาง แต่มือไม่ปล่อยแถมยังครางไม่หยุดเนี่ย คืออะไร?

"พอแล้ว ไม่ได้เรื่องว่ะ ผู้หญิงหลงอะไรมึงวะเนี่ย"

มันดันหน้าของผมออก แล้วกดให้ผมนอนคว่ำหน้าลงไปกับเตียง ผมไม่เห็นหรอกว่ามันแสดงสีหน้ายังไง แต่น้องชายของมันทื่ผมเพิ่งเล้าโลมละเลงลิ้นไปก็จวนเจียนจะแตกอยู่แล้ว ก่อนที่ผมจะต้องครางออกมา เมื่อบั้นท้ายที่ถูกบีบขย้ำเมื่อครู่กำลังถูกอีกคนรุกราน ความรู้สึกจุกแน่นเจ็บเสียดมาเต็ม ไม่มีเบิกทางห่าอะไรเลยครับ แม่งจะยัดใส่อย่างเดียว

ตอนนี้ผมเข้าใจสภาพร่างกายของตัวเองที่เหมือนตุ๊กตาหายใจได้ขึ้นมาในทันที เมื่อคืนมันก็คงจะดันทุรังใส่เข้ามา แต่เพราะผมเมาเลยไม่รู้เรื่องอะไร แต่ก็พอจำได้ลางๆ ว่า มันต้องการแก้แค้นเรื่องผู้หญิงที่ผมเคยนอนด้วย

"มึงใส่ถุงหรือเปล่าวะ"

ทุกครั้งที่ผมมีอะไรลึกซึ้งก็ป้องกันตลอดครับ ไม่อยากมีลูกโดยที่ไม่รู้ตัว ถึงแม้ผู้ชายด้วยกันจะไม่ท้อง แต่เรื่องความปลอดภัยและโรคที่ไม่คาดฝันก็มองข้ามไม่ได้

"นี่มึงคิดว่ากูเป็นโรคหรือไงวะ!"

มันตวาดผมเสียงดัง พร้อมกับตบก้นของผมเต็มแรง ความรู้สึกแสบและเห่อร้อนบริเวณที่ถูกทำร้าย ทำให้ผมต้องห่อปากด้วยความเจ็บ ก่อนจะรู้สึกได้ถึงน้ำหนักทับซ้อนมาเต็มแผ่นหลัง แล้วลมหายใจอุ่นก็เคลื่อนผ่านข้างแก้ม ไอ้อิงขบที่ใบหูของผม พร้อมกับเสียงทุ้มห้วนที่เย็นเยียบ

"เมื่อคืนกูก็ไม่ได้ใส่ หลังจากเอามึงเสร็จ ถ้ากูไปหาหมอแล้วเป็นอะไร มึงตาย"

มันใช่ทางแก้ปัญหาหรือไงวะ...

หลังจากนั้นไอ้อิงก็ดันน้องชายของตัวเองให้มุดเข้ามาในถ้ำลับของผมได้สำเร็จครับ ช่วงเวลาของความเจ็บร้าวถูกกลบด้วยความเสียวสะท้านในที่สุด ตอนนี้มันกระแทกใส่จนผมตัวสั่นคลอน ก่อนจะจับผมพลิกนอนหงาย แล้วดึงใบหน้าของผมเข้ามาจูบอย่างต่อเนื่อง

"อื้อ"

"ไอ้สัตว์เล้ง...เรียกชื่อกู เมื่อคืนมึงทำกูโมโหมากนะไอ้เหี้ย"

มันสั่งผมแล้วก็กระแทกใส่ไม่หยุด ผมสบตากับไอ้อิง และเมื่อคนตรงหน้าส่งสายตาเร่งรัดออกมา ผมก็เลยตามใจคนทำเสียวอย่างว่าง่าย

"อ่า...อิง อิง"

"หึ! ไอ้ชั่ว"

ไอ้อิงยกยิ้มที่มุมปาก แล้วก้มลงมาจูบผมแบบลืมตายอีกครั้ง ก่อนที่เราสองคนจะปลดปล่อยโซ่อารมณ์ที่ตึงแน่นให้ขาดสะบั้นไปพร้อมกัน


..........


ผมรู้สึกเหมือนตัวเองน็อตหลุด พอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็พบว่ายังนอนอยู่บนเตียงหลังเดิมในสภาพที่ยับเยินยิ่งกว่าหลายชั่วโมงก่อน ตอนนี้ผมทั้งปวดหัว มึนหัว เหมือนตัวเองจะไม่สบายครับ

"เฮ้ย! อย่ามาป่วยตายที่ห้องกู แดกซะ"

ไอ้อิงเดินเข้ามา พร้อมกับส่งข้าวต้มกลิ่นหอมและยาสองสามเม็ดมาให้ผม ถึงจะไม่ค่อยอยากอาหารแต่ก็จำใจกินไปจนหมดเพราะรสชาติอร่อยกว่าที่คิดเอาไว้ แล้วกลืนยาตาม

"กี่โมงแล้ว"

"จะห้าโมงเย็นแล้ว"

"อืม"

ที่จริงวันนี้ผมมีเรียนครับ แต่ก็ช่างมันเถอะ เพราะผมก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้นัก มีหน้าที่เรียนให้จบก็พอ แต่ผมห่วงสุดสวยของผมมากกว่าครับ ถ้าโดนคนไม่ดีลวนลาม ผมคงโมโหแน่

"รถกู"

ไอ้อิงที่กำลังเก็บชามข้าวต้มหันมามอง มันทำหน้าไม่พอใจกึ่งรำคาญออกมา ถ้าผมมีแรงลุกและไม่ได้กลายสภาพเป็นผักเหี่ยวอยู่แบบนี้ ก็คงต้องทำร้ายร่างกายมันสักอย่าง ข้อหากวนประสาททางสายตา

"ถ้าไม่มีปัญญาไปเอาเอง ก็เอากุญแจมา ทำไมกูต้องช่วยไอ้ชั่วแบบมึงด้วยวะ"

"ไม่ต้องลำบากคนดีอย่างมึงหรอกไอ้สัตว์ เดี๋ยวกูไปเอาเอง"

กูขอเอาคืนหน่อยเถอะ แม่ง!

"นี่มึงกล้าปฏิเสธความช่วยเหลือของกู? มึงอยากนอนตายคาห้องนักใช่ไหมวะ! มึง..."

ไอ้อิงเข้ามากระชาาไหล่ของผม ก่อนจะเขย่าแรงๆ จนผมอยากจะขย้อนของเก่าออกมา ผมขมวดคิ้ว พลางใช้แรงของคนป่วยยกมือชึ้นปิดปากคนที่ด่าอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะ แล้วพูดเสียงแห้ง

"อยู่ในกระเป๋ากางเกง"

ไอ้อิงหยุดพูดทันที ถึงอย่างนั้นสายตาแข็งกระด้างก็จ้องผมเขม็ง มันปัดมือของผมออกพลางพึมพำอะไรบางอย่างที่ผมไม่ได้สนใจ แล้วเดินไปเอากุญแจรถตามที่ผมบอก ก่อนที่มันจะหันสายตามาปะทะกับผมที่มองตาม พร้อมกับแสดงสีหน้าไม่เป็นมิตรออกมา

"ไอ้..."

ไอ้อิงคงสาปแช่งอะไรผมอีกรอบพลางเดินออกไปจากห้อง หลังจากที่มีความเงียบเป็นเพื่อน ผมก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ผมมองบรรยากาศรอบตัว แล้วเพิ่งสังเกตว่า สถานที่ที่ต้องเสียเอกราชนั้นเป็นแค่ห้องของหอพักธรรมดา ซึ่งต่างจากจินตนาการอันไกลโพ้นที่ผมเคยวาดฝันเอาไว้

ทั้งที่ใจนึกอยากจะสำรวจให้ทั่ว แต่ร่างกายและฤทธิ์ของยาก็ทำให้ผมเผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว พอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็เห็นเจ้าของห้องกำลังนั่งมองอยู่ นัยน์ตาสีดำวาววับ

"มึงไม่คิดจะลุกไปไหนเลยใช่ไหม นอนเป็นคุณชายง่อยแดกอยู่ได้ กูจะได้หาเชือกมาผูก ดีเหมือนกันจะได้ไม่เที่ยวมั่วไปทั่ว"

ไอ้โรคจิต!

ผมรีบลุกขึ้นทันที ทั้งที่ยังมึนค้างและสติยังมาไม่ต่อยครบ ถึงผมจะเชื่อว่ามันไม่น่าจะทำจริง แต่ก็ไม่อยากเสี่ยงกับคำขู่ของมันสักเท่าไหร่ครับ

"หึ!"

ไอ้อิงแค่นเสียงทิ้งท้าย ก่อนจะสะบัดก้นเดินออกไป หลังจากที่เห็นผมลุกมาในสภาพเกือบเปลือย ตอนนี้ผมมีเพียงบ็อกเซอร์หนึ่งตัวห่อหุ้มน้องชายเอาไว้ครับ

ผมเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างไม่ค่อยปกตินัก อาการหลังกิจกรรมบนเตียงยังคงมีผลต่อประตูหลังที่เพิ่งโดนยิงไปติดกันหลายนัดอยู่

ผมพาตัวเองมายืนอยู่ในห้องน้ำขนาดเล็กที่หมุนตัวก็เจอเครื่องทำน้ำอุ่น อ่างล้างหน้า และชักโครกในระยะไม่ถึงสามก้าว กระจกเงาที่แขวนอยู่เหนืออ่างล้างหน้าสะท้อนใบหน้าตื่นนอนที่คุ้นเคยผิดแต่ร่องรอยบางอย่างที่แต่งแต้มอยู่ทั่วร่างกาย

ความรู้สึกตอนนี้ปนเปจนผมไม่อาจระบุได้ชัดเจน แต่ก็พอจะรู้ตัวดีว่าไม่ได้เสียใจ โกรธเคือง หรืออะไรในทำนองของสาวบริสทุธิ์ที่ถูกแย่งพรหมจรรย์อย่างไม่เต็มใจ ทว่ากลับเหมือนมีบางสิ่งที่อยู่ลึกในใจถูกเปิดออก และผมก็ไม่เข้าใจว่าสิ่งนั้นคืออะไร

ผมอาบน้ำสระผมพลางปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปเรื่อย ถ้าเข้าใจไม่ผิด ไอ้อิงก็คงจะทำความสะอาดตัวผมไปบ้างแล้ว เพราะไม่มีคราบอะไรที่ติดค้างอยู่ พอนึกถึงมันผมก็แปลกใจ เพราะไม่เข้าใจเจตนาของมันเลย

เดิมทีผมคิดว่าไอ้อิงจะขับไล่ไสส่ง ซึ่งปากของมันก็ว่าแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้ถีบหัวโยนออกจากห้องอะไร แถมยังหาข้าวหายามาให้กินอีก แล้วไหนจะมาเช็ดตัวให้ด้วย ดูแล้วมันขัดแย้งกันยังไงชอบกลครับ

ผมปิดน้ำแล้วเตรียมตัวจะออกจากห้องน้ำ แต่เมื่อมองหาผ้าเช็ดตัวไม่เจอ ก็เพิ่งสำนึกได้ว่า พลาดไปแล้ว

ห้องน้ำเล็กเท่ารูหนู คงไม่มีตู้ใส่ผ้าเช็ดตัวให้หยิบใช้หรอก

ผมถอนหายใจ แล้วเปิดประตูแง้มออกมา ก่อนจะมองหาเจ้าของห้องที่กำลังยืนทำอะไรสักอย่างอยู่

"กูไม่มีผ้าเช็ดตัว"

ไอ้อิงหันมามอง แล้วทำหน้าไม่พอใจที่ผมเริ่มชินตาออกมา

"คิดว่ากูจะให้มึงใช้ของส่วนตัวของกูหรือไง"

ผมกลอกตาอย่างนึกเซ็งจัด ในเมื่อมันไม่ให้ความร่วมมือ ผมก็คงต้องหน้าด้านไปหยิบเสื้อผ้าที่มันเขี่ยทิ้งเป็นกองขยะตรงมุมห้องแทน แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะชีเปลือยเดินออกไปหรอกนะครับ ผมยังมีบ็อกเซอร์อยู่ ทว่าเมื่อผมเปิดประตูห้องน้ำอีกครั้งพร้อมกับร่างกายที่ชุ่มน้ำ อะไรหลายอย่างก็ปะทะใส่หน้าราวกับลูกกระสุน

"แม่ง! น่ารำคาญ"

ผมมองไอ้อิงที่เดินห่างออกไป แล้วมองสิ่งของที่มันประเคนมาให้ แล้วนึกประหลาดใจขึ้นมาอีกรอบ

แล้วไหนบอกว่า ไม่ให้ใช้ไงวะ...


..........

หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►1st Step : เพื่อนรักหักอกโหด - 12/12/2016
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-12-2016 14:00:14


ผมเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งในสภาพเสื้อกล้ามสีเก่ากับกางเกงยางเยืดเปื่อย แล้วมองไอ้อิงที่กำลังนั่งอยู่ตรงโต๊ะกลมขนาดสองที่นั่ง บนโต๊ะตัวนั้นมีชามสองใบวางอยู่ครับ

"ยืนทำเหี้ยอะไร! จะต้องให้กูจุดธูปเชิญมึงมาแดกข้าวหรือไงวะ"

พูดกับกูดีๆ บ้างไม่ได้หรือไงวะ...

ผมก็ได้แต่บ่นอยู่ในใจ ไม่กล้าพูดออกไปหรอกครับ เดี๋ยวมันสวนกลับด้วยกำลัง ตอนนี้ผมคงรับมือไม่ไหว

ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ แล้วมองชามข้าวต้มกลิ่นหอมที่ผมจำได้ว่าเพิ่งกินไปก่อนหน้านี้ ก่อนจะมองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

"มองอะไร แดกไปสิ หึ! หรือต้องให้กูป้อน"

ผมเป็นคนมีมารยาทนะครับ จะให้มานั่งกินแบบไม่สนใจใครก็ใช่เรื่อง แต่ในเมื่อเจ้าของห้องสั่งให้กินได้ ผมก็จะไม่เกรงใจ

"อร่อยว่ะ ซื้อจากที่ไหนวะ"

ผมเงยหน้าขึ้นไปมองมันเพื่อหวังคำตอบ แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือใบหน้าเหยียดหยามที่มีรอยยิ้มตรงมุมปากคล้ายกับตัวร้ายในละครหลังข่าว ซึ่งมันเป็นใบหน้าที่ชวนหมั่นไส้มากจริงๆ ครับ

"หึ! ใครจะไปบอกมึง"

ผมน่าจะรู้อยู่แล้วว่า มันคงไม่คิดพูดคุยกับผมดีนักหรอก ตั้งแต่เจอกันก็มีแต่คำต่อว่าประชดประชันนับไม่ถ้วน ผมเลยก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มของตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่ายที่นั่งมองผมอยู่ คือ...ผมตั้งใจว่าจะทำเป็นไม่รู้สึกอะไรแล้วนะครับ แต่เวลาโดนจ้องมองแบบไม่ละสายตาเนี่ย ก็ไม่ไหวเหมือนกัน

"แล้วมึงไม่กิน?"

"ใครจะไปอยากแดกร่วมโต๊ะกับคนอย่างมึง"

เอาเข้าไป...

"แล้วมึงตักมาทำไมสองถ้วย"

"เรื่องของกู มึงเสือกทำไม"

โอเคครับ ผมไม่ยุ่งแล้ว

ผมใช้เวลาไม่นานก็กินหมดครับ อร่อยมาก ในขณะที่ผมกำลังปิดจ็อบท้องของตัวเองด้วยน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว ชามข้าวต้มที่ไม่มีใครแตะต้องก็เลื่อนมาตรงหน้า พร้อมกับคำพูดราบเรียบที่แฝงไปด้วยน้ำเสียงบังคับชัดเจน

"แดกซะ"

ผมกะพริบตาทีหนึ่ง แล้วมองชามข้าวต้มกับใบหน้าจริงจังของไอ้อิงสลับกันอย่างไม่เข้าใจ

"เอ่อ..."

"ทำไม? เมื่อกี้ยังบอกอร่อยไม่ใช่หรือไง"

"แต่กูอิ่มแล้ว"

"อย่าให้กูพูดซ้ำ"

ไอ้คนแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรกันครับ เผด็จการ? บ้าอำนาจ? ผิดปกติ? ชอบใช้ความรุนแรง? ซาดิสต์? จิดเสื่อม? เฮ้อ...ผมเลือกไม่ถูก งั้นขอยกนิยามทั้งหมดให้มันเลยแล้วกัน

ผมถอนหายใจออกมา อันที่จริงก็พอจะกินได้อยู่หรอกครับ ข้าวต้มแค่นี้ไม่ได้เกินกำลังกระเพาะหนุ่มหล่ออย่างผมอยู่แล้ว แต่บรรยากาศเหมือนโดนแม่บังคับให้กินผักเนี่ย มันทรมานใจชะมัด

ความเงียบเคลื่อนที่ผ่าน ไอ้อิงก็นั่งกอดอกมองผมกินไม่วางตา ตอนนี้ให้ความรู้สึกเหมือนผมกำลังโดนพิพากษาแล้วนั่งกินข้าวมื้อสุดท้ายย้อมใจเลยครับ

ผมเลื่อนสายตาลอบมองมันระหว่างกินไปด้วย ไอ้อิงก็ไม่ได้หลบตาอะไร จนเป็นผมเองที่เบือนสายตาหนี ตอนนี้ผมนั่งกินข้าวต้มไปด้วยพร้อมกับคิดเรื่องของตัวเองต่อจากนี้ไปด้วยครับ

จากเท่าที่สมองจะจดจำได้ ดูเหมือนไอ้อิงจะรู้จักผมในระดับหนึ่ง แต่ผมกลับไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลยสักอย่าง ผมควรจะถามข้อมูลเพื่อเก็บเป็นความทรงจำของการเสียตัวให้ผู้ชายครั้งแรกหรือเปล่า เผื่อเวลาใครถามจะได้บอกไปอย่างมั่นใจว่า ใครที่ทำแต้มได้คนแรก แต่...มันก็คงจะไม่ตอบแถมด่ากลับให้เสียอารมณ์มากกว่า เอาเป็นว่าจะจำชื่อเอาไว้อย่างเดียวก็แล้วกัน ถ้าลืมก็บอกไอ้คนที่ถามว่า กูยังซิงอยู่เว้ย!

ตอนนี้ก็จบประเด็นเรื่องความสัมพันธ์ของผมกับมันแล้ว ต่อไปนี้หลังจากกินข้าวต้มเสร็จจะทำอะไรต่อ

อืม...ผมควรจะบอกขอบคุณที่มันพาผมมาเสียตัวแล้วก็เลี้ยงข้าวสองมื้อ หรือทำเนียนรอมันเผลอแล้ววิ่งออกจากห้อง โธ่เอ๊ย! ถ้าตอนนี้เป็นฉากมันนอนหลับแล้วผมตื่นมาใส่เสื้อผ้าพาตัวเองที่ร่างกายถูกย่ำยีออกจากห้อง ก็ไม่ต้องมาคิดมากหาวิธีให้ยุ่งยากแล้ว

"เป็นหมาหรือไงวะ คาบช้อนอยู่ได้"

เอ่อ...หมามันคาบช้อนด้วยหรือวะ?

ผมไม่ได้เถึยงแต่ก็ยอมเอาช้อนที่เผลอคาบเอาไว้ตอนที่คิดอะไรเพลินออก ตอนนี้ข้าวต้มที่กำลังจะหมดก็ไม่ต่างจากระเบิดเวลาที่เร่งให้สมองน้อยๆ ของผมหาวิธีออกไปจากห้องนี้

"ถ้ามึงยังเอาแต่คาบช้อนไม่เลิก กูจะจับกรอกปาก แม่ง! เสียเวลาว่ะ"

แล้วมึงจะมานั่งดูกูแดกทำไมครับ จะไปไหนก็ไปสิโว้ย

ผมก็ตอบรับคำต่อว่าของมันด้วยการตักข้าวต้มกินต่อด้วยความเร็วเท่าเดิม แถมยังคาบช้อนแกว่งเล่นกวนประสาทมันไปครับ

"ไอ้เล้ง!"

ไอ้อิงลุกชึ้นกำลังจะเล่นงานผมด้วยกำลัง ทว่าเสียงระฆังหมดยกแรกของผมกับมันก็ดังขึ้น ซึ่งก็คือเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของผมเองครับ

ไอ้อิงกระแทกตัวนั่งลงอย่างหงุดหงิด ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ที่โต๊ะกาแฟ ผมเพิ่งจะเห็นว่าที่นี่มีมุมครัวขนาดเล็กใกล้ระเบียงอยู่ด้วย แล้วถ้าผมไม่ได้ตาฝาด ผมเห็นหม้อใบหนึ่งวางอยู่บนเตา และเมื่อผมหันกลับไปมองเจ้าของห้อง ก็ต้องตกใจเล็กน้อย เมื่อมันกำลังมองผมเหมือนเจ้ากรรมนายเวนทวงแค้นอยู่ ใบหน้าหล่อที่บึ้งตึงนั้นมีรอยเลือดฝาดที่ข้างแก้ม ในชั่วขณะหนึ่งที่เห็นภาพนผมเผลอคิดไปว่า...มันดูน่ารักดีเหมือนกัน แต่ผมก็ต้องรีบปัดความคิดเพ้อเจ้อออกไป ก่อนจะรีบย้ายตัวเองไปรับสายที่ระเบียง

"ไรวะ"

[ไอ้เหี้ยเล้ง มึงหายหัวไปไหน เพื่อนเป้เป็นห่วง]

"ห่วงเหี้ยอะไรของมึง"

[ก็วันนี้มึงไม่มาเรียน ที่จริงเมื่อคืนกูเห็นรถมึงจอดอยู่ที่ร้าน คิดว่าโดนผู้หญิงหิ้วไปรุมโทรมแล้ว]

"เพ้อเจ้อ"

กูแค่โดนผู้ชายลากมาเอาแค่นั้นเอง!

"แล้วมึงเพิ่งโทรหากูตอนนี้?"

[ก็กูเพิ่งว่าง]

เจริญจริงๆ เพื่อน...

"ถ้ากูโดนฆ่า มึงคงเจอศพกูขึ้นอืด"

[ฮ่าๆ ไม่ต้องห่วง กูจะทำเรื่องวิ่งเต้นจับคนร้ายแล้วเรียกค่าจ้างจากครอบครัวมึง]

"ไอ้สัตว์"

ผมพูดคุยกับมันเล็กน้อย ก่อนจะกดวางสาย และเมื่อกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง ผมก็เดินไปหาไอ้อิงที่กำลังล้างชามข้าวต้มอยู่ตรงมุมครัว ตอนนี้ผมเห็นชัดแล้วว่าข้าวต้มแสนอร่อยมาจากไหน ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่ามันจะพูดกันท่าผมเอาไว้ทำไม

"กูกลับก่อน"

"ใครบอกให้มึงกลับได้"

เฮ้ย! ไอ้บรรยากาศเหมือนฆาตกรโรคจิตฆ่าหั่นศพนี่คืออะไร แล้วมีดที่วางอยู่ตรงสองนาฬิกาจะอยู่ใกล้มือของมันมากไปไหม

"เอ่อ...ข้าวต้มอร่อยดีนะ มึงทำเองเหรอ"

"มึงจะพูดซ้ำซากทำไมวะ ไอ้ปัญญาอ่อน"

อ้าว...

ตอนนี้ผมก็เลยยืนทำตัวไม่ถูกครับ ครั้นจะวิ่งหนีไปเลย ก็กลัวมีดวิ่งตามมาปักหลัง ผมเลยได้แต่ยืนง่อยรอมันทำความสะอาดมุมครัวกะทัดรัดของมันไป

"กูไปได้ยัง"

ไอ้อิงหันมามอง มันทำหน้าเหมือนผมเป็นแมลงสาบที่กำลังไต่ผนัง ก่อนจะกอดอกยืนพิงอ่างล้างจานอย่างวางท่า

"คิดจะแดกฟรีแล้วหนีเหรอ มึงคงฟันผู้หญิงไปทั่วแล้วทิ้งอย่างไม่รับผิดชอบแบบนี้สินะ"

ไอ้สัตว์อิงครับ...กูแค่แดกข้าวต้มที่มึงยัดเยียดให้ ส่วนมึงแดกกูครับ!

"แล้วจะเอายังไงวะ!"

ผมชักจะหมดความอดทนกับท่าทีเหมือนภรรยากระแหนะกระแหนสามีของมันเต็มทน เป็นแค่ผู้ชายคนแรกของกูอย่ามาเรื่องเยอะจะได้ไหมวะ!

"กล้าขี้นเสียงใส่กู?"

ไอ้อิงกระชากคอเสื้อกล้ามของผมเข้ามาใกล้อย่างหาเรื่องด้วยความไวแสงเลยครับ คนรักสงบอย่างผมเลยถอนหายใจอย่างระบายอารมณ์ แล้วมองหน้าไม่พอใจของมันไป

"กูแค่ถาม ตอนนี้จะห้าทุ่มแล้ว พรุ่งนี้กูมีงานต้องส่งแต่เช้า แล้วกูก็ยังไม่ได้ทำเหี้ยอะไรเลย กูจะกลับได้หรือยัง"

ไอ้อิงมองผมนิ่งอยู่พักหนึ่งแล้วดันผมออก ผมจับคอเสื้อกล้ามให้เข้าที่ พลางมองคนตรงหน้าที่บ่นงึมงำเดินออกไป ก่อนที่มันจะปากญแจรถใส่หน้าผากของผมเต็มแรงเลยครับ

"อู้ย...เจ็บ"

"อยากไสหัวไปก็เชิญ กูไม่ขับไปส่งแล้ว"

ไอ้อิงเดินหน้ามุ่ยนั่งลงที่โซฟาเดี่ยว แล้วกดเปิดโทรทัศน์ดูเฉย โดยไม่ได้หันมาสนใจไยดีอะไรผมอีก ตอนนี้ความขุ่นเคืองทุเลาลงจนเหลือแต่ความคิดบางอย่างที่เปล่งประกายอยู่ในใจ

ไอ้เหี้ยอิง ที่แท้มึงก็เป็นพวกซึนเดเระนี่เอง

.

.

.


Next step loading…




Marionetta ::
: ดีค่ะ! มาต่อตอนใหม่แล้วค่ะ
พี่อิงหนุ่มซึนกับพี่เล้งหนุ่มมึนเป็นยังไงบ้างคะ อิอิ ยังไงก็ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►2nd Step : ผู้ชายซึนเดเระ - 14/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 14-12-2016 15:01:36
มันจะไปรักกันตอนไหน อีกคนมึนอีกคนซึน โอ๊ย!! ฉันจะบ้า555
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►2nd Step : ผู้ชายซึนเดเระ - 14/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 28-12-2016 14:29:06
3rd Step : พลังของหนุ่มแว่น
[Leng]


 

ถึงแม้เหตุการณ์ในวันนั้นจะผ่านมาสักพักจนเหมือนเป็นแค่ความฝัน แต่ทว่าความจริงก็ยังมีเพียงหนึ่งเดียว!

มีนสุดที่รักมีแฟนเป็นผู้ชาย!!!

โอ้ มาย ก็อด!

[โทษทีว่ะ พอดีกั้งไม่ค่อยสบาย กูต้องอยู่ดูแล]

"อืม ไม่เป็นไร กูเข้าใจ"

[เอาไว้คราวหน้านะมึง]

"เออๆ"

ผมได้แต่ยืนฟังเสียงสัญญาณที่ตัดไปด้วยความไม่สบอารมณ์ ภายในใจก็กำลังต่อว่าไอ้หน้าซื่อที่ต้องแอบร้ายลึก มันต้องสำออยป่วยเพื่อไม่ให้มีนมาเดตกับผมแน่

กูประมาทมึงเกินไปสินะ ไอ้กั้งจืด!

ผมก็ว่าไปนั่น คนเป็นแฟนกันก็ต้องดูแลกัน คนที่เป็นแค่เพื่อนคิดไม่ซื่ออย่างผม ถึงจะสนิทสนมแค่ไหนก็ต้องทำใจ แบบนี้เขาถึงมีเพลงเพื่อนกับแฟนแทนกันไม่ได้ใช่ไหม เศร้าว่ะครับ

ผมได้แต่ถอนหายใจทิ้ง แล้วมองตั๋วหนังสองใบที่ซื้อเตรียมเอาไว้ แอบเนียนซื้อที่นั่งสวีตไว้ด้วย แต่ไม่นึกเลยว่าแผนจะมาล่มแบบนี้ แล้วทีนี้ผมจะเอายังไงต่อดี

ทว่าในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรกับตัวเองไปเรื่อย แรงกระชากตรงหัวไหล่ก็ทำให้ผมต้องหลุดจากภวังค์ แล้วหันไปมองอีกฝ่ายด้วยความตกใจ

ไอ้แว่นหล่อนี่ใครวะ?

"ทำหน้ากวนตีนกู อยากมีเรื่องใช่ไหมวะ"

อ้าว...ไอ้อิง

ผมมองใบหน้าของคนตรงหน้าด้วยความแปลกใจ คนหน้าตาดี ทำอะไรก็ดูดีครับ ถึงปากจะไม่น่าคบ แต่หนุ่มแว่นเร้าใจก็ไม่เลว

"หึ! อย่าคิดว่ากูไม่กล้า เจอที่ลับตาคนเมื่อไหร่ มึงโดนแน่ ไอ้เล้ง"

ขอต่อยให้แว่นแตกทีนึงเถอะ!

"แล้วทำไมมึงใส่แว่น สายตาสั้น?"

ไอ้อิงมองผมครู่หนึ่ง ก่อนจะมองไปทางอื่น ผมก็เตรียมใจรับคำถากถางตามสไตล์ไอ้อิงจิตผิดปกติ แต่ครั้งนี้มันกลับทำให้ผมแปลกใจขึ้นมาอีกรอบ

"ก็...สั้นห้าร้อยกว่า"

เฮ้ย! มันตอบเหมือนคนปกติด้วยว่ะ?

"แล้วคราวนั้นมึงใส่คอนเทคเลนส์เหรอ"

ผมรีบถามต่ออย่างกระคือรือร้น ตอนนี้ผมรู้สึกตื่นเต้นมากครับ เหมือนเพิ่งเห็นลูกตัวเองพูดได้ครั้งแรก

"มีสมองก็คิดเองสิวะ"

เออ...

จะว่าไปแล้วตั้งแต่ครั้งนั้น ผมก็ไม่ได้ติดต่อพบเจอกับมันอีกเลยครับ จนเผลอคิดไปว่าชาตินี้คงไม่มีวันที่เราสองคนต้องมาเจอกันแล้วด้วยซ้ำ

"แล้วมึงมากับใคร"

"มาคนเดียว"

พอนึกถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกช้ำใจครับ ผมก็แค่คนถูกทิ้งที่ไม่มีใครเหลียวแล

"มาคนเดียวแล้วทำไมต้องซื้อตั๋วสองใบ ถ้าเงินเหลือนักก็เอาไปบริจคมูลนิธิไป"

แม่งเห็นด้วยหรือวะ ผมคงดูถูกพลังของมนุษย์สี่ตามากเกินไป

"ที่จริงนัดเพื่อนเอาไว้ แต่มันติดธุระกะทันหันเลยมาไม่ได้"

ในเมื่อคนที่นัดไว้ไม่มา ตั๋วหนังสองใบนี้ก็ไม่มีความหมาย ถ้าจะให้เข้าไปดูคนเดียวก็ไม่ไหวครับ สุดท้ายก็คงต้องตัดสินใจทิ้งไปหรือไม่ก็เก็บเอาไว้เตือนหัวใจตัวเอง

ต่อไปนี้ผมคงต้องเตรียมเผื่อใจให้มากกว่านี้ เพราะมีนไม่ใช่คนพิเศษของผมเพียงคนเดียวอีกต่อไป อันที่จริงแล้วผมต่างหากที่ไม่ใช่คนพิเศษของมันอีกต่อไป

ยิ่งคิดก็ยิ่งห่อเหี่ยวใจ...

"หนังเข้ากี่โมง"

ผมมองไอ้อิงที่ยังยืนอยู่ตรงหน้า ผมเกือบลืมไปแล้วว่ายังมีผู้ชายคนแรกยืนอยู่ด้วย มัวแต่อินกับบทคนอกหักมากไปหน่อย

"ก็อีกสิบนาที"

"อืม งั้นไปได้แล้ว"

ฮะ...?

ผมมองไอ้อิงอย่างไม่เข้าใจ ส่วนคนถูกมองก็ทำหน้ารำคาญใจแบบทุกทีออกมา

"แล้วมึงจะยืนทำหน้าโง่อีกนานไหม กูจะรู้ไหมว่าดูโรงไหน คิดว่าทำแบบนี้แล้วน่ารักหรือไงวะไอ้สัตว์"

มาเป็นชุดเลยว่ะครับ...

"มึงจะดูเป็นเพื่อนกูเหรอ"

"หึ...กูดูเป็นผ้วมึงมั้ง"

ผมก็ทำหน้าเอ๋อแต่ไม่อยากพูดอะไรที่ดูเหมือนจะทำให้อีกฝ่ายสาดพายุคารมเข้ามาอีก ผมจะไม่แปลกใจเลย ถ้าหากไอ้อิงจะไม่มีใครคบ ก็ปากรั่วชั่วร้ายแบบนั้น แต่ละประโยคที่พ่นอกมา ใครจะไปทนฟังครั้บ

ถึงคำพูดกัาทางของมันจะมีปัญหา แต่การที่มันยอมดูหนังเป็นเพื่อนผม ก็พอจะลบล้างความน่าเบื่อของมันไปได้บ้าง


..........

 
"ที่นั่งแบบนี้ มึงแน่ใจว่านัดเพื่อนมาดู"

ไอ้อิงหันมามองผมเขม็ง เมื่อเราสองคนได้ลงจอดยังตำแหน่งที่นั่งสวีตเป็นที่เรียบร้อย มันคงคิดว่าผมนัดผู้หญิงมานั่งเร้าอารมณ์มากกว่า

"อืม ก็ที่นั่งแบบนี้มันเป็นส่วนตัวแล้วก็นั่งสบายกว่า"

นี่เป็นข้ออ้างที่ผมเตรียมเอาไว้ เวลามีนถามครับ แต่ตอนนี้ก็เอามาใช้ตอบไอ้อิงได้ด้วยเช่นเดียวกัน

"หึ! อย่าให้กูจับได้นะมึง"

ถ้ามึงจับได้แล้วจะทำไมวะ?

ผมอยากจะถามกลับ แต่ช่วงเวลาสั้นๆ ที่รู้จักกัน ทำให้ผมรู้ว่า มันกวนตีนคนอื่นได้ฝ่ายเดียวครับ ถ้าใครไปกวนตีนมัน ไอ้อิงจะองค์ลงขึ้นมาทันที

"ว่าแต่มึงมาทำอะไรวะ"

ตอนนี้เราสองคนกำลังนั่งดูหนังตัวอย่างอยู่ครับ ไอ้อิงก็หันมามองผมด้วยสายตาเย็นชาไม่สนสภาพอากาศที่หนาวในโรงหนังเหมือนเคย

"เกี่ยวอะไรกับมึง"

ผมก็ได้แต่ลอบถอนหายใจออกมา นอกจากหน้าตากับรูปร่างแล้ว ไอ้อิงก็ไม่มีอะไรน่าคบเลยครับ ผมเลยเลิกสนใจมัน แล้วหันมาดูหน้าจอยักษ์ที่อยู่ตรงหน้าต่อ

หนังที่กำลังฉายอยู่ตอนนี้สนุกดีเหมือนกันครับ เรื่องนี้ผมไม่ได้สนใจดูตั้งแต่แรก แต่มีนบอกว่าอยากจะมาดู ก็เลยเนียนหาเรื่องชวนมันมาดูด้วยกัน ถึงแม้มันจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว แต่ผมก็ยังอยากใกล้ชิดกับมันเหมือนเมื่อก่อนอยู่ดี บางทีรสนิยมทางเพศที่เปลี่ยนไปอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราเดินหน้าไปมากกว่าเดิม...มั้ง

"ป็อปคอร์น"

ผมหันไปมองคนที่นั่งข้างกัน ไอ้อิงก็มองมาด้วยสายตานิ่งเฉย ก่อนที่ผมจะส่งสิ่งที่มันต้องการไปให้ แต่พอผ่านไปสักพัก...

"น้ำ"

อะไรของมึงครับเนี่ย!?

ผมก็หันไปมองไอ้อิงอีกรอบ คราวนี้มันวางป็อปคอร์นไว้อีกฝั่ง แล้วหันมาสนใจแก้วน้ำที่ผมกำลังถืออยู่

"ชักช้าว่ะ"

ผมได้แต่มองไอ้อิงที่ดึงแก้วน้ำของผมไปดูดต่อหน้าตาเฉย ท่าทางปกติและเป็นธรรมชาติจนเกินไป ทำให้ผมรู้สึกตงิดขึ้นมาในใจ

ก่อนหน้านี้ผมก็ถามมันแล้วว่าจะซื้ออะไรเข้าไปกินไหม แต่มันก็ปฏิเสธ แล้วพล่ามถึงความรังเกียจที่มีต่อผมเหมือนที่ผ่านมา แต่ตอนนี้คือ...ฟาดของกินกูหมดแล้วเว้ย!

ไอ้คนแบบนี้...ถ้าไม่เกรียนสุดติ่งก็ต้องมีปมตอนเด็กแน่นอนครับ

ผมก็มองด้วยคววามเซ็งครับ ในโรงหนังไม่ควรส่งเสียงดังเลยปล่อยให้มันทำตามใจ แล้วกลับมาสนใจเนื้อเรื่องชวนติดตามอย่างจนใจ


..........
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►2nd Step : ผู้ชายซึนเดเระ - 14/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 28-12-2016 14:30:24

 
หลังจากใช้เวลาอยู่ในโรงหนังชั่วโมงกว่าๆ ตอนนี้ผมก็ย้ายตัวเองมาอยู่ที่ร้านหนังสือกับไอ้อิงครับ แน่นอนว่าผมโดนบังคับให้มา

ผมเดินวนไปวนมาอยู่ในร้านแบบไม่ได้สนใจอะไรนัก หนังสือกับผมไม่ใช่เพื่อนที่ดีต่อกันสักเท่าไหร่ครับ เราคบค้าสมาคมกันเฉพาะยามจำเป็นจริงๆ เท่านั้น

น่าเบื่อเว้ย!

ผมอยากจะกลับไปนอนเล่นที่คอนโดเต็มแก่ แต่ก็ไม่กล้าไปเร่งไอ้อิงที่พร้อมจะระเบิดอารมณ์ใส่ผมตลอดเวลา ผมเลยตั้งใจยืนมองมันเป็นการกดดันทางอ้อมแทนครับ

วันนี้ไอ้อิงใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงยืนส์สีซีดที่แสนจะธรรมดา แต่ก็ออกมาดูดีตามรูปร่างของผู้สวมไส่ แต่สิ่งที่น่าสนใจสำหรับผมในวันนี้ ก็คงเป็นแว่นสายตานั่นแหละครับ

ผมลอบมองเสี้ยวหน้าของไอ้อิงที่กำลังก้มอ่านหนังสืออะไรสักอย่างอยู่ไม่ไกลนัก ก่อนจะรู้สึกใจเต้นระรัวขึ้นมา เมื่อสายตาคมกริบที่ซ่อนอยู่หลังกรอบเลนส์จะเลื่อนมามอง นัยน์ตาที่เย็นชากับเว่นสายตาที่เลื่อนตกลงมาเล็กน้อยชวนโมเอะ

ไอ้เหี้ยอิง! มุมนี้แจ่มมาก! ไม่เสียแรงที่กูยอมเสียตัวให้!

"มองไรวะ"

"ก็มองไปเรื่อย มึงเลือกได้ยัง"

ไอ้อิงไม่ได้ตอบอะไร นอกจากหยิบหนังสือที่มันเลือกดูก่อนหน้านี้มาเล่มหนึ่ง แล้วเดินไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์ หลังจากนั้นผมก็เดินตามหลังมันเหมือนลูกเป็ดตามแม่เป็ดต่อไปครับ

กูวิ่งหนีไปเลยดีไหมวะ...

"เฮ้ย! ไอ้เล้ง"

เสียงทักที่ดังขึ้น ทำให้ผมต้องหันไปมอง ก่อนที่สายตาจะเป็นประกาย เมื่อเห็นไอ้โจ้เดือนคณะของผมเดินเข้ามาหา มันเป็นผู้ชายอีกคนที่ผมแอบใช้เป็นอาหารตาหล่อเลี้ยงหัวใจอยู่ครับ

นอกจากหน้าตาโดดเด่นกับหุ่นราวกับนายแบบเกรดเอแล้ว ไอ้โจ้ก็มีบุคลิกที่อบอุ่นกับท่าทางที่เป็นกันเองด้วยครับ อีกทั้งยังมีรอยยิ้มพิมพ์ใจชวนมอง ถือว่าเป็นอาหราตาระดับพรีเมียมเลยทีเดียว

"แล้วมึงมาทำไรวะ"

"กูมาเดินเล่น กะว่าจะหาของกินแถวนี้"

คือ...มันต้องอย่างนี้สิครับ! ตอบให้ตรงคำถาม ไม่ใช่กวนตีนกลับเหมือนใครบางคน

"อืม"

"ไปกินด้วยกันป่ะ พอดีกูมาคนเดียว"

ผมก็นึกลังเล เพราะการนั่งกินข้าวไปมองหน้าคนหล่อไปก็น่าสนใจจนยากที่จะปฏิเสธ เสียแต่ว่าวันนี้ผมไม่ได้มาคนเดียวแล้ว

"ไอ้เล้ง รถมึงจอดชั้นไหน"

ไอ้อิงถามผมเสียงนิ่ง ก่อนจะมองไอ้โจ้เล็กน้อย แล้วหันมาสนใจผมต่อ

"ชั้นห้า"

"เอากุญแจรถมึงมา"

ผมก็งงอยู่นะครับ แต่ก็ยอมทำตามที่มันบอกไป ไอ้อิงก็คว้ากุญแจรถแล้วชักสีหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินจากไปเฉย

"เฮ้ย!"

ผมมองตามไปแบบคนงงกับชีวิต ดูเหมือนไอ้โจ้เองก็คงงงเหมือนกัน ผมเลยส่งยิ้มให้มันเล็กน้อย

"กูขอตัวก่อน ไว้ค่อยเจอกัน"

"อืม ไว้เจอกัน"

ผมรีบวิ่งตามไอ้อิงที่ไม่ได้เดินเร็วอย่างที่คิด ก่อนที่เราสองคนจะมายืนอยู่หน้าลิฟต์ แล้วผมก็หันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างกัน

"อะไรของมึงเนี่ย"

"ยุ่งอะไรด้วยวะ"

"ก็มึงเอากุญแจรถกูไป"

"แล้วมึงส่งให้กูทำไม"

"ก็..."

ผมก็ถอนหายใจออกมา พลางมองไอ้อิงที่กำลังตอกย้ำความด๋อยของผมอย่างเย้ยหยัน ถือว่าคราวนี้เป็นความผิดของผมเองก็ได้ที่ดันซื่อบื้อโชว๋โง่ออกไปแบบนั้น

"แล้วมึงไม่ได้เอารถมาเหรอ"

"หึ! กูไม่ได้รวยมีรถขับอย่างมึง"

ผมก็ได้แต่มองสีหน้าหาเรื่องของมันโดยไม่ได้โต้ตอบอะไร ก่อนที่เราสองคนจะเดินเข้ามาในลิฟต์ แล้วมันก็โยนกุญแจรถคืนให้ผมครับ

"ขับรถไปส่งกูเลยไอ้สัตว์"

กูเป็นคนรับใช้มึงไง? สั่งอยู่ได้!

ผมก็ได้แต่จิ๊จ๊ะกับตัวเองอยู่คนเดียวครับ ถ้าโวยวายอาจจะโดนมันกระทืบทิ้งได้ ลานจอดรถก็เปลี่ยวชวนให้ลองตีนเล่นเพลินแบบไม่มีใครสนใจด้วย

เอาเถอะ...วันนี้กูยอมมึงเพราะเว่นของมึง รู้เอาไว้ด้วย!


..........

 
เมื่อเราสองคนเดินมาหยุดตรงรถยนต์คันสวยของผม ไอ้อิงก็มองเล็กน้อยพลางตีหน้ายุ่งออกมา แล้วเมินใส่ตามสไตล์ของมัน ผมก็ไม่ได้ใส่ใจครับ มันจะชักสีหน้าบ่อยจนมีรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าก็ไม่เกี่ยวกับผม

ปกติรถยนต์ของผมจะมีตุ๊กตาหน้ารถเป็นผู้หญิงครับ ส่วนเพื่อนของผมเกือบทุกคนก็มีรถยนต์ส่วนตัวขับกันเอง วันนี้จึงเป็นครั้งแรกที่คนนั่งข้างผมเป็นผู้ชาย

ผมไม่ได้เปิดเพลงฟัง แล้วมันก็นั่งเงียบไม่ได้พูดอะไร ผมมองมันเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจถนนข้างหน้า

"ให้ไปส่งที่ไหน"

"ห้องกูไงไอ้โง่"

เดี๋ยวกูก็ถีบมึงลงข้างทางนี่แหละ ไอ้เหี้ย!

ผมก็ทำตัวเก่งอยู่แค่ในใจคนเดียวเท่านั้นแหละครับ เอาเข้าจริงก็กลัวตัวเองนั่นแหละจะโดนเล่นงาน เรื่องชกต่อยทำร่ายร่างกายคนอื่นไม่ใช่แนวของผมหรอกครับ

"มึงมีรถกี่คันวะ"

"สองคัน คันนี้ชื่อบันนี่ ส่วนอีกคันชื่อแฟร์รี่"

"ทำไมต้องตั้งขื่อ ปัญญาอ่อนหรือไง"

"มึงไม่รู้หรือไง การตั้งชื่อคือการให้ความสำคัญ สิ่งไหนที่กูใส่ใจก็จะเรียกชื่อ"

"งั้นเรียกกูว่าพี่อิง"

"ฮะ?"

ผมหันไปมองไอ้อิงด้วยความงงกับการเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน ส่วนมันก็มองมาด้วยท่าทางจริงจังในมาดหนุ่มแว่นขรึมทรงเสน่ห์ครับ

"กูอยู่ปีสี่"

"อืม"

ผมก็ได้แต่ตอบรับไปตามเรื่องตามราว ก่อนที่เราสองคนจะไม่ได้พูดอะไรอีกจนกระทั่งผมขับรถมาถึงหน้าหอพักของไอ้อิง

"เอามือถือมึงออกมา"

"อะไรวะ"

"กูสั่ง เอาออกมา"

ผมก็บ้าจี้ยอมมันครับ ก็พอจะรู้ว่าไอ้อิงจะทำอะไร แต่ก็เล่นตัวนิดหน่อยให้มันด่า หลังจากนั้นมันก็บังคับแลกเบอร์โทรศัพท์กับผมครับ

"ถ้ากูโทรไปไม่รับ เจอดีแน่"

"แล้วมึงจะโทรมาทำไมวะ"

"ไม่ใช่เรื่องของมึง"

"ถ้ากูไม่รับ ก็ไม่ใช่เรื่องของมึงเหมือนกัน"

"ไอ้เล้ง!"

"ทำไมวะไอ้อิง!"

ทันทีที่ผมพูดจบ ไอ้อิงก็กระชากคอเสื้อของผมเข้ามาใกล้ และก่อนที่ผมจะทันได้เข้าใจอะไรก็โดนจูบไปแล้ว!

"เมื่อกี้กูบอกให้มึงเรียกกูยังไง"

ผมเบิกตากว้างประสานกับสายตาภายใต้กรอบแว่นวาววับดูน่ากลัว ทว่าในขณะเดียวกันดวงตาคู่นั้นที่สะท้อนภาพของผมชัดเจนก็น่าหลงใหลจนไม่อยากเบือนหนี

"ไอ้..."

ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบดีด้วยซ้ำ ผมก็โดนไอ้อิงปล้นจูบอีกครั้ง ถึงจะเป็นเหมือนจูบสั่งสอนตามฉบับผู้ชายซาดิสต์แต่ก็ไม่ได้รุนแรงจนเจ็บปากอย่างที่คิด ในทางกลับกันริมฝีปากที่บดเบียดและปลายลิ้นที่แทรกเข้ามาก็ทำให้ผมเคลิ้มไม่น้อย โดยเฉพาะเมื่อใบหน้าได้สัมผัสกับความเย็นของกรอบเว่นโลหะก็ทำให้รู้สึกระทวยยิ่งกว่าเดิม

"หึ! หาเรื่องเองนะมึง"

ไอ้อิงดันกรอบแว่นสายตาของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะเดินลงออกจากรถไป ผมก็ปรับลมหายใจของตัวเอง แล้วมองตามแผ่นหลังที่หายเข้าไปในหอพัก

ผมยกยิ้มขึ้นมา ก่อนจะขับรถกลับคอนโดของตัวเอง  ความรู้สึกวาบหวามที่เปื้อนอยู่เต็มริมฝีปากยังติดแน่นอยู่ในใจ จะว่ายังไงดีล่ะ...ผมก็หาเรื่องจริงๆ นั่นแหละ

แหม...ก็ผมอยากจูบกับหนุ่มแว่นนี่หว่า
.

.

.

Next Step Lpading…

 
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►3rd Step : พลังของหนุ่มแว่น - 28/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-12-2016 15:32:06
สนุก~~~
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►3rd Step : พลังของหนุ่มแว่น - 28/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 28-12-2016 19:03:26
เล้งมีความร้ายกาจ5555555
พี่อิงน่ารักกซึนไปอี้กก
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►3rd Step : พลังของหนุ่มแว่น - 28/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-12-2016 20:10:59
เล้งมีความอ่อย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►3rd Step : พลังของหนุ่มแว่น - 28/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 30-12-2016 18:25:56
เดาว่าชื่อเรื่อง'รักข้างเดียว'นี่มาจากฝั่งอิงใช่ไหม
แบบว่าอิงแอบชอบเล้งแต่หาเรื่องเค้าตลอดงี้ เพราะฐานะต่างกันสินะ ก็ต้องคอยติดตามตอนต่อไป อิอิ :hao7:
เล้งแอบชอบมีน แต่ตอนนี้เหมือนจะลืมมีนแล้วเพราะมีหนุ่มแว่นมาคอยป่วน :hao6:
อยากบอกว่าอิงนี่สเป็คเลยอะ หนุ่มแว่นแถมซึนอีก กรี๊ดดด :-[
ชอบอิงมาก มาต่อเร็วๆนะคะ
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►3rd Step : พลังของหนุ่มแว่น - 28/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 30-12-2016 20:03:42
อร๊ายยยยยยยยยยยยย สนุกอะ  :impress2: :impress2: :impress2:
รอติดตามค่าาาาาา
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►3rd Step : พลังของหนุ่มแว่น - 28/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 30-12-2016 20:30:55
ฟินมากก  พี่อิงหนุ่มแว่นสายซึน เล้งก็พร้อมจะอ่อยพี่อิงตลอดๆ
คำพูดกับการกระทำตรงข้ามกัน ทำให้ความโหดกลายเป็นความมุ้งมิ้งขึ้นมาทันที

หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►3rd Step : พลังของหนุ่มแว่น - 28/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 30-12-2016 22:17:37
นังเล้งงงง นังแรดดดดดดด 55555555
สนุกอ่ะ ชอบมาก หานิยายถูกใจเจอแล้ว เฮ้ๆๆ :katai2-1:
ขอติดแฮชแท็ก #ทีมพี่อิง ข่ะ หนุ่มแว่นสายซึน ฮ่าาาา  :hao6:
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►3rd Step : พลังของหนุ่มแว่น - 28/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-01-2017 14:43:26
สนุก~~~
ขอบตุณค่ะ ^^

เล้งมีความร้ายกาจ5555555
พี่อิงน่ารักกซึนไปอี้กก
พี่เล้งชอบยั่ว อิอิ

เล้งมีความอ่อย  :katai2-1:
จากนี้ไปก็จะอ่อยไปเรื่อยๆ จ้า 555

เดาว่าชื่อเรื่อง'รักข้างเดียว'นี่มาจากฝั่งอิงใช่ไหม
แบบว่าอิงแอบชอบเล้งแต่หาเรื่องเค้าตลอดงี้ เพราะฐานะต่างกันสินะ ก็ต้องคอยติดตามตอนต่อไป อิอิ :hao7:
เล้งแอบชอบมีน แต่ตอนนี้เหมือนจะลืมมีนแล้วเพราะมีหนุ่มแว่นมาคอยป่วน :hao6:
อยากบอกว่าอิงนี่สเป็คเลยอะ หนุ่มแว่นแถมซึนอีก กรี๊ดดด :-[
ชอบอิงมาก มาต่อเร็วๆนะคะ
ขอบคุณค่ะ จะเป็นยังไงต่อต้องติดตามต่อไปนะคะ

อร๊ายยยยยยยยยยยยย สนุกอะ  :impress2: :impress2: :impress2:
รอติดตามค่าาาาาา
 :mew1: :mew1:
ขอบคุณค่ะ ^^

ฟินมากก  พี่อิงหนุ่มแว่นสายซึน เล้งก็พร้อมจะอ่อยพี่อิงตลอดๆ
คำพูดกับการกระทำตรงข้ามกัน ทำให้ความโหดกลายเป็นความมุ้งมิ้งขึ้นมาทันที


พี่อิงไม่โหด เค้าแค่ขี้อายแบบรุนแรง อิอิ

นังเล้งงงง นังแรดดดดดดด 55555555
สนุกอ่ะ ชอบมาก หานิยายถูกใจเจอแล้ว เฮ้ๆๆ :katai2-1:
ขอติดแฮชแท็ก #ทีมพี่อิง ข่ะ หนุ่มแว่นสายซึน ฮ่าาาา  :hao6:
ขอบคุณค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►3rd Step : พลังของหนุ่มแว่น - 28/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-01-2017 17:49:39
4th Step : งานเลี้ยง สระว่ายน้ำ และสายที่ไม่ได้รับ
[Leng]



ผมเรียนอยู่คณะบริหารชั้นปีที่สามของมหาวิทยาลัยเอกชนครับ อย่าหาว่าผมหัวไม่ดีจนสอบเข้ามหาวิทยาลัยรัฐไม่ติดเลย ผมก็แค่มีเงินเลยเลือกเรียนอะไรที่สบายกว่า

"ไอ้เล้ง มึงทำรายงานมาเปล่าวะ"

ผมหันไปมองไอ้เป้ที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งด้วยกันที่โต๊ะใกล้กับตึกคณะแบบไม่ค่อยได้สนใจนัก

"เพิ่งทำเสร็จเมื่อเช้า"

ผมยื่นรายงานที่ทำอย่างรวดเร็วในเวลาหนึ่งชั่วโมงให้ไอ้เป้ดู มันพลิกหน้ากระดาษพร้อมกับชักสีหน้าใส่ทันที

"นี่มึงก็อปแล้ววางอีกแล้วเหรอ"

"แล้วไงวะ ข้อมูลก็ถูกต้อง มึงคิดว่าอาจารย์จะอ่านหรือไงวะ ก็แค่ดูผ่านๆ"

"แม่ง! หน้านี้ยังติดชื่อเว็บอยู่เลยเถอะไอ้สัตว์"

"เฮ้ย! ไหนดูดิ"

ผมรีบแย่งรายงานของตัวเองมาดู แล้วพบว่าเนื้อหาที่คัดลอกแล้ววางในโปรแกรมเวิร์ดดันติดที่อยู่เว็บมาด้วยครับ

"กูมีแหล่งอ้างอิงไง ไม่ได้มโนมาเอง"

"แถไปได้ เรื่องของมึงเถอะ"

ไอ้เป้ทำหน้าเหนื่อยใจ ก่อนจะเลิกสนใจผมแล้วกลับไปแชทกับสาวของมันต่อแทน ผมเองก็หาอะไรเล่นไปเรื่อย

"ไง"

เสียงของไอ้แชมป์ที่ทักขึ้น ทำให้ผมหันไปมองเล็กน้อย มันยังนั่งไม่ทันถึงห้านาที ก็มีรุ่นน้องคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหา พร้อมกับยื่นรายงายเล่มหนึ่งมาให้ครับ

"นี่ครับพี่แชมป์"

"ดีมากไอ้ลูกหมา เอารางวัลมึงไป"

"ขอบคุณครับ"

หลังจากนั้นรุ่นน้องปริศนาก็เดินจากไปพร้อมกับเงินจำนวนหนึ่งที่ไอ้แชมป์ควักให้เมื่อครู่ พวกเราไม่ค่อยแปลกใจกับพฤติกรรมของมันเท่าไหร่หรอกครับ

เราสามคนเวลาทำงานก็คนละสไตล์ครับ ผมเป็นพวกเสร็จเร็วไว้ก่อน ส่วนใหญ่ก็หาจากกูเกิ้ลแล้วเอามาทั้งดุ้นแปะให้มันดูเยอะเข้าไว้ เรียกสั้นๆ ว่า มักง่าย ส่วนไอ้เป้จะทำออกมาดีหน่อย มีการจัดแต่งประโยค เนื้อหาไม่เยอะแต่ก็เก็บประเด็นได้เกือบหมด ถือว่าเป็นรายงานระดับต่ำทั่วไป สุดท้ายก็ไอ้แชมป์...มันไม่เคยทำเอง มันเคยบอกผมว่าเสียเวลา มีเงินก็จ้างคนอื่นทำไปไม่ใช่หน้าที่ของมัน ผู้บริหารที่ดีต้องฉลาดเรื่องใช้เงินกับคนทำนองนั้น เอาเป็นว่ากลุ่มของผมไม่มีใครสนใจเรื่องการเรียนสักเท่าไหร่ ขอจบเอาวุฒิก็พอ เพราะพวกเราก็มีเส้นทางอาชีพรองรับให้ทำอยู่แล้ว

"พี่เล้งคะ"

ผมหันไปมองผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินเข้ามานั่งข้างกัน เธออยู่ในชุดนักศึกษารัดรูปเน้นทรวดทรง ก่อนที่เธอจะคล้องแขนของผมเอาไว้อย่างสนิทสนม

ใครวะ?

"ทำไมทำหน้างงอย่างนั้นล่ะคะ กิ๊ฟไง รุ่นน้องพี่ซิม"

อ้อ...รุ่นน้องไอ้ซิม

แรมความจำเรื่องผู้หญิงของผมค่อนข้างต่ำ แต่ถ้าเรื่องผู้ชายหน้าตาดีหุ่นโดนใจล่ะก็ เร็วยิ่งกว่าสี่จีครับ

"แล้วมีอะไรเหรอ"

ผมมองกิ๊ฟที่ส่งยิ้มหวานอย่างให้ท่าแบบไม่ค่อยสนใจนัก อย่าหาว่าผมมองโลกในแง่ร้ายเลย ผู้หญิงส่วนใหญ่ของที่นี่ก็เน้นเรื่องกิจกรรมบนเตียงมากกว่าการเรียนครับ มีแต่ลูกคนรวย ถ้าไม่มีเงินก็หาวิธีดันตัวเองเข้าไป ไม่อย่างนั้นก็จะไม่ได้รับความสนใจหรือถูกมองในสถานะที่ต่างออกไป

"วันนี้พี่เล้งว่างไหมคะ วันนี้วันเกิดกิ๊ฟค่ะ เลยอยากชวนพี่เล้งไปด้วย"

"ทำไมชวนแต่ไอ้เล้งล่ะครับ น้องกิ๊ฟคนสวย"

ไอ้เป้เสือกขึ้นมาแล้วครับ

"แหม...ก็ชวนพี่เป้ด้วยค่ะ พี่แชมป์ด้วยนะคะ"

"ไม่รับปากว่าจะไป"

ไอ้แชมป์ไม่ค่อยสนใจงานรี่นเริงทำนองนี้ครับ ผิดกับไอ้เป้ที่ชื่นชอบมาก ส่วนผมยังไงก็ได้ เบื่อๆ ว่างๆ ก็โอเคครับ

"แล้วจัดที่ไหน"

ที่จริงแล้วผมอยากถามว่ามีคนหล่อไปเยอะหรือเปล่ามากกว่า แต่ก็ยังไม่กล้าแสดงตัว ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาแกรนด์โอเพนนิงครับ

"จัดที่โรงแรม M ค่ะ กิ๊ฟเหมาโซนบาร์ริมสระว่ายน้ำเอาไว้ ไปนะคะพี่เล้ง"

"ก็ได้"

"เย้! ดีใจจังเลย มารับกิ๊ฟที่ห้องด้วยนะคะ จุ๊บ"

ผมก็ตกใจนิดหน่อยครับ ไม่ได้หนังหน้าหนาจนไม่รู้สึกอะไร พร้อมกับมองรอยยิ้มหวานของกิ๊ฟที่หย่อนกระดาษใบหนึ่งใส่กระเป๋าเสื้อของผม แล้วเดินสวยออกไป

"อ่อยไม่เกรงใจใคร"

ผมมองไอ้เป้ที่พูดแซวออกมา แล้วหยิบการ์ดที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์มือถือของกิ๊ฟออกมาดู

"ไอ้เล้ง ถ้าคืนนี้ไม่ได้น้องกิ๊ฟ ก็ควายเลยนะมึง"

ผมมองไอ้เป้เล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้โต้ตอบอะไร คืนนี้ผมไม่ได้หวังอะไรมาก แค่มีอาหารตาให้เชยชมก็โอเคแล้วครับ


..........

 
ผมไปรับกิ๊ฟที่ห้องของเธอตอนสี่โมงเย็น ก่อนที่เราสองคนจะถึงโรงแรมตอนหนึ่งทุ่มตรง พวกเราไม่ได้เสียเวลาระหว่างการเดินทางหรอกนะครับ แต่ดันใช้เวลาแต่งตัวให้เจ้าของวันเกิดนานไปหน่อย

งานเลี้ยงวันเกิดไม่ได้มีอะไรต่างจากที่คิดเอาไว้ครับ ส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อน รุ่นพี่ และรุ่นน้องในมหาวิทยาลัย แน่นอนว่าก็มีผู้ชายหน้าตาดีอยู่หลายคนให้มองแบบเพลินๆ

"เฮ้ย! มึงมาจริงหรือวะ ไม่นึกว่ากิ๊ฟจะกล้าไปชวน"

"ก็ว่างพอดี"

ภาพลักษณ์ของผมเป็นผู้ชายที่เข้าถึงยากครับ แต่ไม่ใช่เพราะว่าผมวางตัวสูงส่งอะไร เพียงแต่ว่าน้อยคนจะมีความมั่นใจมากพอที่จะเข้าหา เพราะข่าวฉาวของผมที่เน้นคั่วผู้หญิงเกรดเอ ถ้าไม่มั่นใจว่าตัวเองดีพอก็ไม่กล้ามาเสนอตัวให้ผมรู้จักหรอกครับ

ถึงแม้จะมีผู้ชายหน้าหล่อให้ลอบมองรายทาง แต่โดยรวมแล้วงานเลี้ยงก็เป็นไปด้วยความน่าเบื่อ เพราะผมเริ่มเอียนกับบรรยากาศของงานไฮโซที่เจอจนชินตา นอกจากจะอวดรวยใส่กัน ก็ดื่มกินเต้นไปตามประสา

ตอนแรกผมคิดว่าไอ้เป้ที่ทำท่าทางสนใจจะมาร่วมงานด้วย แต่สุดท้ายมันก็เบี้ยวครับ โดยมีข้ออ้างว่าติดสาว ส่วนไอ้แชมป์ก็ไม่เสียเวลาอันมีค่าของมันมางานแบบนี้อยู่แล้ว นอกจากกิ๊ฟจะมีข้อเสนอหรือแรงจูงใจมากพอให้ไอ้หน้าเลือดมันกอบโกย

ภายในงานก็ไม่ค่อยมีใครเข้ามาพูดคุยกับผมครับ นอกจากจะมีผู้หญิงไม่กล้าเข้าหาแล้ว ผู้ชายบางคนก็หมั่นไส้แกมอิจฉาผมจนไม่อยากเสวนาด้วย ตอนนี้ผมเลยเป็นชายหนุ่มผู้โดดเดี่ยวพลางเกี้ยวผู้ชายที่สนใจด้วยสายตาไปเรื่อย

"พี่เล้งมาเต้นด้วยกันสิคะ"

"พี่เต้นไม่เป็น"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวกิ๊ฟสอนให้ก็ได้ค่ะ"

หลังจากนั้นกิ๊ฟก็มาเต้นยั่วผมครับ บางทีเธออาจจะจินตนาการว่าผมเป็นเสาให้เธอได้รูดเล่น น้องเขามาเต็ม ผมก็เลยต้องตอบสนองไปบ้างด้วยการโอบเอวและซบซอกคอกรุ่นกลิ่นน้ำหอมหรูของเธอไปตามหน้าที่

"พี่เล้งเตรียมของขวัญอะไรให้กิ๊ฟคะ"

เสียงหวานแผ่วและรอยยิ้มสวย ทำให้คนฟังเพ้อได้ไม่ยาก แต่ใช้กับผมไม่ค่อยได้ผลครับ แต่ก็ยอมรับว่าน่าฟังชวนมองอยู่ไม่น้อย

"ไม่ได้เตรียม ก็เพิ่งรู้"

"งั้น...คืนนี้กิ๊ฟขอของขวัญเป็นพี่เล้งนะคะ"

ผมสบสายตาหยดย้อยอย่างสื่อความหมายของกิ๊ฟครู่หนึ่ง ก่อนจะโน้มตัวลงจูบปากของเธอเป็นคำตอบ หลังจากนั้นเสียงฮือฮารอบตัวก็ดังขึ้น

"โห! เกรงใจกันบ้าง"

"แน่จริงก็เล่นหนังสดโชว์เลย"

เสียงโห่แซวดังมาจากรอบทิศทาง กิ๊ฟหน้าแดงจนต้องเข้ามาซบอกของผมเอาไว้อย่างเขินอาย ส่วนผมก็ทำหน้าปกติตามแบบผู้ชายมาดเท่ไม่แคร์สื่อครับ

หลังจากนั้นเพียงไม่นานบรรยากาศก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ ส่วนกิ๊ฟก็กอดเอวคล้องแขนผมอย่างเป็นเจ้าของเป็นที่เรียบร้อย

"พี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน"

"ค่ะ มาเร็วๆ นะคะ"

ผมเดินแยกออกมาจากงานเลี้ยงที่เปิดเพลงอย่างสนุกสนาน แล้วมาเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือที่สั่นและส่งเสียงอยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมาดู

ไอ้อิง...

ผมนึกลังเลนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็กดรับ แล้วก็ต้องรีบดึงออกจากหูทันที เมื่อเสียงตะคอกที่คุ้นเคยดังลั่น

[ไอ้เหี้ยเล้ง! ทำไมเพิ่งรับสายวะ! กูบอกแล้วใช่ไหม ถ้ามึงไม่รับสาย เจอดีแน่!]

"ก็รับแล้วนี่ไง"

[ไอ้สัตว์! กูโทรไปหลายรอบแล้ว ตอนนี้มึงอยู่ไหน!]

"โรงแรม M"

[เออ!]

แล้วไอ้อิงก็ตัดสายไปครับ ผมก็ยังงงอยู่ แต่ก็ไม่อยากคิดอะไรมาก นึกว่าคนบ้าโทรมากวนก็แล้วกัน จากนั้นผมก็เดินกลับเข้างานเลี้ยง

"พี่เล้งทางนี้ค่ะ จะได้เวลาเป่าเค้กแล้ว"

ผมก็รีบเดินมายืนอยู่ข้างกิ๊ฟ ไฟที่จัดไว้รอบบริเวณถูกดับลงเกือบหมด ก่อนจะมีเสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดดังขึ้น พร้อมกับเคักขนาดใหญ่ที่ถูกนำมาวางไว้ตรงโต๊ะยาวด้านหน้า

กิ๊ฟยืนยิ้มแล้วหลับตาเหมือนกำลังอธิษฐานบางอย่าง ก่อนจะเป่าเทียนทั้งหมดดับพร้อมกับเสียงแสดงความยินดี

"สุขสันต์วันเกิด"

"ขอบคุณค่ะพี่เล้ง"

ผมมองรอยยิ้มหวานของกิ๊ฟ ก่อนที่เพื่อนของเธอจะเร่งให้ตัดเค้กแบ่งกัน ผมก็ยืนหลบมุมออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เหตุการณ์ไม่คาดฝันจะเกิดขึ้น เมื่อมีใครสักคนขว้างเค้กก้อนหนึ่งใส่หน้าผม

"เฮ้ย!"

ตู้ม!

ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เรื่องที่ถูกเค้กปาใส่หน้าก็ไม่เท่าไหร่ เรื่องที่ถูกผลักจนหงายหลังล้มก็ไม่เป็นไร แต่เรื่องตกน้ำคงปล่อยให้ผ่านเลยไปไม่ได้!

ผมว่ายน้ำไม่เป็นครับ!
หัวข้อ: Re: ♥ Between us ... รักข้างเดียว ♥ ►3rd Step : พลังของหนุ่มแว่น - 28/12/16
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-01-2017 17:50:19

"อ่ะ..."

ผมรู้สึกหนาวไปหมดเหมือนตัวเองกำลังหายใจไม่ออก ประสาทสัมผัสรอบตัวก็หยุดทำงานไปกะทันหัน ความหวาดกลัวและตกใจทำให้ผมตะเกียกตะกายเอาตัวรอดตามสัญชาตญาน แต่เหมือนร่างกายของผมจะมีลูกตุ้มถวงเอาไว้

 "เลิกดิ้นได้แล้วไอ้สัตว์"

เสียงทุ้มที่ดังข้างหูพร้อมกับอ้อมแขนที่เข้ามาหา ทำให้ผมรีบกอดอีกฝ่ายเอาไว้แน่นในทันที ตอนนี้ผมไม่ได้ยินอะไร นอกจากลมหายใจที่เป่ารดต้นคอ ก่อนที่ผมจะรีบสูดอากาศเข้าปอด เมื่อตัวเองกลับมานอนหมดสภาพอยู่บนบกในที่สุด

รอดตายแล้ว...

"พี่เล้ง!"

"ถอยออกไป"

ผมปรับลมหายใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะมีใครสักคนเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ และเมื่อร่างกายของผมเริ่มเข้าที่เข้าทาง ก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น

"ว้าย!"

ไอ้อิงกำลังต่อยใครสักคนอยู่ครับ โดยที่มีคนยืนดูแล้วก็ช่วยกันจับเอาไว้ ผมเองก็เลยต้องรีบลุกไปช่วยห้ามอีกแรง ดูก็รู้แล้วครับว่ามวยคนละรุ่น

"พอ..."

"มันเป็นคนผลักมึงตกน้ำ!"

ผมก็มองผู้ชายที่ไม่รู้จักอีกรอบที่ตอนนี้ใบหน้าบวม แถมยังเลือดกบปากจนดูไม่ได้ ผมก็รู้สึกโกรธนะครับ แต่ก็ไม่ได้อยากให้ใครมีเรื่องกัน

"พอได้แล้วน่า...พี่อิง"

"ฮี่ย! ที่แบบนี้ เสือกจะมาเป็นคนดี"

ไอ้อิงฮึดฮัดออกมา แต่ก็ยอมหยุดตามคำพูดของผม ส่วนไอ้คนที่เล่นงานผมก็ถูกใครสักคนพาหลบออกไป กิ๊ฟวิ่งเข้ามาหาผม ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยความตกใจและเสียใจ เธอรีบเอาผ้ามาเช็ดหน้าให้ผมทันที

"พี่เล้ง ไม่เป็นไรนะคะ กิ๊ฟขอโทษค่ะ"

"ไม่เป็นไร มันไม่ใช่ความผิดของกิ๊ฟนี่"

"เขาเป็นแฟนเก่ากิ๋ฟค่ะ พยายามมาง้อแต่กิ๊ฟไม่สนใจ ไม่นึกว่าเขาจะ..."

 ทว่าในขณะที่กิ๊ฟกำลังเช็ดหน้าและกล่สบโทษตัวเองอยู่ ไอ้อิงก็กระชากแขนของผมออกมา ก่อนจะเขวี้ยงผ้าเช็ดตัวไปอีกทางแบบไม่สนใจใคร

"กลับได้แล้ว แม่ง!"

 
..........

 
"รถมึงจอดไหนวะ"

"ชั้นบีสอง"

ไอ้อิงก็กดลิฟต์ไปยังชั้นที่ผมบอก โดยที่มือของมันยังคว้าแขนของผมเอาไว้ ผมมองใบหน้าหงุดหงิดเหมือนผู้หญิงในวันแดงเดือด ก่อนที่เราสองคนจะมาหาน้องแฟร์รี่สุดสวยที่ผมจอดไว้

"กุญแจ"

ผมก็ส่งกุญแจที่เปียกให้มันแต่โดนดีครับ ก่อนจะเดินมายังตำแหน่งที่นั่งข้างคนขับแย่างรู้งาน ตอนนี้กระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือเปียกไปหมด

ผมมองไอ้อิงที่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะกะพริบตาทีหนึ่ง เมื่อคนที่ลอบมองอยู่หันมา

"หึ! ดูไม่ได้"

ไอ้อิงถอดเสื้อยืดที่เปียกของมันออกมา ก่อนจะจับเป็นก้อนมาเช็ดหน้าให้ผมต่อ ผมก็ขัดขืนเล็กน้อย เพราะมันกดแรงจนหายใจไม่ออกครับ

"พอแล้ว เดี๋ยวเช็ดเอง"

ไอ้อิงก็ยอมครับ มันปล่อยมือจากก้อนเสื้อที่ตอนนี้กลายสภาพเป็นผ้าเช็ดหน้าให้ผมจัดการเองแต่โดยดี ทั้งที่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาหื่นเลยสักนิด แต่ผมก็แอบเนียนสูดกลิ่นเสื้อของมันไปครับ

ทั้งที่เปียกแบบนี้ แต่ทำไมหอมวะ..

หลังจากฟินกับกลิ่นหนุ่มหล่อที่ติดเสื้อมาเต็มที่ ผมก็มองท่อนบนเปลือยเปล่าโชว์กล้ามเนื้อกำลังดีของคนขับเล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนสายตาไปยังใบหน้าที่กำลังมองถนนข้างหน้าอยู่

"มึงมาได้ยังไงวะ"

"นั่งแท็กซี่มา"

"แล้วมึงมาทำไม"

ไอ้อิงก็ขมวดคิ้วพลางหันมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจถนนยามค่ำคืนต่อ

"ก็มึงไม่รับสาย กูก็เลยจะมาจัดการมึง"

"ฮะ?"

แค่นี้เนี่ยนะ...?

อาจเป็นเพราะสีหน้างุนงงของผมที่แสดงออกไปอย่างชัดเจน ไอ้อิงเลยหยิบโทรศัพท์มือถือของมันออกมากดอะไรสักอย่าง ขณะที่รถจอดติดไฟแดง แล้วยื่นมาให้ สิ่งที่ผมเห็นเป็นรูปที่ผมกำลังจูบกับกิ๊ฟที่ริมสระว่ายน้ำเมื่อชั่วโมงก่อนครับ ตอนนี้ก็มีคนกดไลค์กดแชร์แสดงความคิดเห็นกันอย่างสนุกสนาน

"เอ่อ...แล้วไง"

"ไอ้เล้ง!"

ผมก็เบ้หน้าออกมา แก้วหูแทบลั่นครับ พื้นที่ก็มีอยู่แค่นี้ จะตะโกนทำไมวะ...

"ก็แค่มีคนถ่ายไปลง กูไม่สนใจหรอก"

"มึงไม่อาย?"

"ก็แค่จูบ"

"มึงนี่มัน!"

ไอ้อิงทำหน้าไม่พอใจใส่ แต่เพราะยังขับรถอยู่ก็เลยไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น ผมก็มองวิวข้างทางไปอย่างสบายอารมณ์แต่ไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ ตอนนี้อยากอาบน้ำมาก

"ว่าแต่ทำไมวันนี้มึงไม่ใส่แว่น"

"ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง คินนี้กูจะสั่งสอนมึง!"

ผมก็ได้แต่มองสีหน้าอารมณ์เสียของมัน ก่อนจะมองเส้นทางที่ไม่ได้มุ่งหน้าสู่คอนโดฯ ของผม อันที่จริงไอ้อิงก็ไม่รู้ว่าผมพักที่ไหนอยู่ดีนี่หว่า แล้วทำไมมันไม่ถาม?

"หึ! ที่แบบนี้ เงียบไปเลยนะมึง"
 
ผมลอบมองไอ้อิงอีกครัง ก่อนความคิดบางอย่างจะวิ่งเข้ามา แล้วกลับไปสนใจภาพข้างทางที่ผ่านสายตาไปอย่างรวดเร็วแทน

หรือว่า...มันตั้งใจจะพาผมไปห้องมันตั้งแต่แรกอยู่แล้ววะ

.

.

.

Next step loading...

 
Marionetta ::: สวัสดีปีใหม่ค่ะ มาต่อแล้วจ้า ^^
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ยังไงก็ฝากพี่อิงกับพี่เล้งด้วยค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ♥ Between us...รักข้างเดียว ♥ ►4th งานเลี้ยง สระว่ายน้ำ สายที่ไม่ได้รับ 04/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-01-2017 18:27:22
:บทลงโทษที่เล้งแสนฟิน
หัวข้อ: Re: ♥ Between us...รักข้างเดียว ♥ ►4th งานเลี้ยง สระว่ายน้ำ สายที่ไม่ได้รับ 04/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-01-2017 18:44:08
หง่ะ อยากอ่านต่อแล้ววววว   :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ♥ Between us...รักข้างเดียว ♥ ►4th งานเลี้ยง สระว่ายน้ำ สายที่ไม่ได้รับ 04/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-01-2017 19:02:40
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♥ Between us...รักข้างเดียว ♥ ►4th งานเลี้ยง สระว่ายน้ำ สายที่ไม่ได้รับ 04/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 04-01-2017 21:21:41
คนสายซึน คนสายอ่อย 5555555
ว่าแต่ใครช่วยเล้งขึ้นจากน้ำนะ? อิงหรอ?
หัวข้อ: Re: ♥ Between us...รักข้างเดียว ♥ ►4th งานเลี้ยง สระว่ายน้ำ สายที่ไม่ได้รับ 04/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 06-01-2017 00:08:00
จะสงสารเล้งดีไหมที่ต้องทนกับปากร้ายๆที่ไม่ตรงกับความรู้สึกของอิง แต่เวลาโดนว่าแรงๆก็ดูไม่โกรธนี่นะ ส่วนอิงนี่ก็ไม่รู้ตัวเลยว่าเล้งแอบฟินทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน :hao7:
หัวข้อ: Re: ♥ Between us...รักข้างเดียว ♥ ►4th งานเลี้ยง สระว่ายน้ำ สายที่ไม่ได้รับ 04/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 11-01-2017 15:48:40
:บทลงโทษที่เล้งแสนฟิน
ถูกใจเขานั่นแหละ 555

หง่ะ อยากอ่านต่อแล้ววววว   :hao7: :hao7:
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

:pig4: :pig4:
ขอบคุณค่ะ ^^

คนสายซึน คนสายอ่อย 5555555
ว่าแต่ใครช่วยเล้งขึ้นจากน้ำนะ? อิงหรอ?
พี่อิงนั่นแหละค่ะ อิอิ

จะสงสารเล้งดีไหมที่ต้องทนกับปากร้ายๆที่ไม่ตรงกับความรู้สึกของอิง แต่เวลาโดนว่าแรงๆก็ดูไม่โกรธนี่นะ ส่วนอิงนี่ก็ไม่รู้ตัวเลยว่าเล้งแอบฟินทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน :hao7:
เล้งชอบให้พี่อิงด่าค่ะ เอิ๊กๆ

หัวข้อ: Re: ฃBetween us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 11-01-2017 18:04:03
5th Step : แพ้ทาง
[Leng]


 
ทั้งที่คิดว่าจะถูกหนุ่มสี่ตาที่คืนนี้ไม่ได้ใส่แว่นลงโทษด้วยความฟิน แต่เพราะมันมีธุระด่วนออกไปข้างนอกกะทันหัน คราวนี้ผมถึงรอดตัวไปอย่างน่าเสียดาย และด้วยความเพลียจากเหตุการณ์ระทึกขวัญที่ผ่านมา พอผมอาบน้ำเสร็จก็เผลอหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว ก่อนที่ผมจะตื่นขึ้นมาอีกทีจากแรงถีบของคนที่นอนอยู่ข้างกัน

"ไสหัวไปได้แล้ว"

ผมก็งัวเงียลืมตาอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่เพราะเท้าที่ดันก้นของงผมให้ออกจากเตียงอย่างแข็งขัน ทำให้คนขี้เซาอย่างผมลุกไปอาบน้ำอย่างจำใจ และเมื่อออกมาจากห้องน้ำ ไอ้อิงก็เขวี้ยงเสื้อผ้าของมันชุดหนึ่งมาให้อย่างพวกไร้อารยธรรม

ไอ้เหี้ยเอ๊ย! คิดจะสั่งสอนคนอื่น ก็หัดอบรมมารยาทตัวเองบ้างเถอะ!

ผมก็ได้แต่บ่นอยู่ในใจ แล้วใส่เสื้อผ้าของมัน ก่อนจะมองเจ้าของห้องที่ตอนนี้กลับไปจำศีลกับกองผ้าห่มบนเตียงอีกรอบ

อะไรวะ! ทำไมมึงนอนต่อได้ แต่กูนอนต่อไม่ได้?

"เฮ้ย! ตื่นดิ"

ผมเดินไปดึงผ้าห่มของมันออก ก่อนจะลากคนที่นอนสบายออกจากเตียง ใบหน้าหล่อที่ยับเยินจากการนอนมองผมด้วยความไม่พอใจ

"ยุ่งไรวะ กูจะนอน"

"กูตื่น มึงก็ต้องตื่น อย่ามาเอาเปรียบ"

"น่ารำคาญว่ะ วันนี้กูว่าง ส่วนมึงมีเรียนไม่ใช่หรือไงวะ แม่ง!"

ผมมองไอ้อิงด้วยความแปลกใจและสงสัย ดูเหมือนว่าคนตรงหน้าจะรู้ประวัติของผมดีเกินคาด ขนาดผมเองยังจำตารางชีวิตของตัวเองไม่ค่อยได้เลยครับ

"มึงว่างก็ไปส่งหน่อย"

ไอ้อิงทำหน้ายุ่งใส่ แต่ก็ยังฝืนแรงเกาะเตียงแน่นเป็นตุ๊กแก ผมก็เลยต้องเริ่มงัดกลยุทธ์ขั้นต่อไป

"นะครับพี่อิง ไปส่งหน่อย"

งานนี้ถ้าใช้ไม้แข็งไม่ได้ ก็ต้องลองใช้ไม้อ่อนดู ไม่ว่ายังไงก็ต้องขัดขวางการนอนของมันให้ได้ ผมไม่ได้มีจุดประสงค์อะไร นอกจากความสะใจครับ

ผมทำหน้าอ้อนแบบที่ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายจะมองแล้วเป็นยังไง ไอ้อิงทำเสียงไม่พอใจ แต่ก็ยอมลุกออกมาจากเตียงในที่สุด

"หึ!"

ไอ้อิงแค่นยิ้มตรงมุมปาก ก่อนจะเข้ามาบีบหน้าของผมแรงๆ ทีหนึ่ง แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ผมก็ได้แต่นวดหน้าของตัวเองคลายความเจ็บไปครับ ผมว่ามันต้องซาดิสม์อ่อนๆ แน่

ผมรอมันอาบน้ำแต่งตัวอยู่ไม่นาน เราสองคนก็เดินออกมาจากห้อง ผมมองไอ้อิงที่ใส่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์เหมือนเคย แล้วนึกแผนการบางอย่างขึ้นมาในใจ

"ไปคอนโดกูก่อน แล้วค่อยไปมอ"

"เออ"

ผมส่งกุญแจของน้องแฟร์รี่ไปให้ มันก็บ่นเหมือนตาแก่อีกนิดหน่อย แล้วทำหน้าที่เป็นคนขับรถให้ผมแต่โดยดี


..........

 
ท้องถนนในช่วงเร่งด่วนค่อนข้างติดขัด แต่คนอารมณ์ร้อนอย่างไอ้อิงก็ไม่ได้มีท่าทีหงุดหงิดอะไร ก่อนที่มันจะขับรถไปถึงคอนโดฯ ของผมตอนเกือบเก้าโมง

"เข้ามารอในห้องดิ"

ไอ้อิงไม่ได้ตอบรับอะไร แค่ก็ยอมลงมาจากรถ ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปที่ลิฟต์ด้วยกัน ทันทีที่ผมแตะคีย์การ์ดใช้งานลิฟต์เสร็จ ผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมา

"พี่อิงกดชั้นด้วย ขอดูโทรศัพท์ก่อน"

"เยอะนะมึง"

ไอ้อิงบ่น แต่ก็ทำตามที่ผมบอก ผมก็ลอบมองคนที่ยืนหลังตรงมองตัวเลขของชั้นที่เพิ่มขึ้นแบบไม่สนใจใคร

นอกจากไอ้อิงจะรู้ที่อยู่ของผมแล้ว มันก็ยังรู้ชั้นที่ผมอยู่ด้วย แบบนี้มันก็คงรู้ว่าผมอยู่ห้องไหนด้วยแน่เลยครับ

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก ผมก็ชะลอฝีเท้าของตัวเอง แล้วปล่อยให้ไอ้อิงเดินนำไปอย่างแนบเนียน และเมื่อมันหยุดเท้าแล้วมองมาทางผมที่ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์มือถือ ใบหน้าที่นิ่งเฉยเหมือนรูปปั้นก็กลับมามีชีวิตอีกครั้ง

"ถ้ามึงเดินล้มหน้าทิ่ม กูจะกรทืบซ้ำ"

"ก็มองทางอยู่"

ไอ้อิงก็สะบัดเสียงใส่ผมอีกรอบ ก่อนจะยืนรอผมเปิดประตูห้อง แล้วเดินตามเข้ามา ผมก็เก็บโทรศัพท์มือถือที่เพิ่งส่งข้อความไปบอกโดดเรียนกับเพื่อนในกลุ่มใส่กระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม

เรื่องเรียนช่างมันเถอะ ตอนนี้ผมสนใจเรื่องของคนตรงหน้ามากกว่า ผมอยากจะรู้ว่ามันรู้เรื่องส่วนตัวของผมมากแค่ไหน ทั้งที่ผมเพิ่งรู้จักมันเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อนเอง

ถ้ามันไม่เอาแต่ด่าแล้วพาลใช้อารมณ์กับผมอยู่เรื่อย ผมคงคิดว่ามันเป็นแฟนคลับของผมแน่


..........


คอนโดฯ ของผมอยู่ในย่านธุรกิจใจกลางกรุง มีการตกแต่งที่ทันสมัยและมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน แต่ผมก็ลดระดับความหรูหราของมันด้วยข้าวของที่วางเกะกะอย่างไร้ระเบียบ ส่วนที่ดูดีที่สุดก็คงเป็นห้องครัวที่ไม่ได้ใช้งานอะไร นอกจากล้างแก้วล้างจานในบางครั้ง ถึงอย่างนั้นผมก็จ้างแม่บ้านมาดูแลเรื่องความสะอาดและเสื้อผ้าทุกอาทิตย์นะครับ

ไอ้อิงทำท่าทีเหมือนไม่ได้สนใจอะไร แต่ผมว่ามันกำลังเก็บข้อมูลครับ เพราะสายตาของมันกวาดมองจนผมที่จับผิดอยู่สังเกตได้

"เมื่อกี้เพื่อนเพิ่งส่งข้อความว่ายกเลิกคลาสแล้ว"

ผมตอแหลใส่อย่างเป็นธรรมชาติ ไอ้อิงก็มองผมเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปนั่งลงตรงโซฟาที่ห้องนั่งเล่น

ผมเดินเข้าห้องนอนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นของตัวเอง ส่วนชุดที่ใส่มาก็โยนใส่ในตะกร้ารอแม่บ้านเอาไปซักครับ หลังจากนั้นผมก็เดินออกมานั่งข้างแขกคนพิเศษ แล้วเริ่มแผนการขั้นต่อไปอย่างใจเย็น

"พี่อิง มึงเรียนที่เดียวกับกูเหรอ"

ผมไม่มั้นใจว่ามันจะตอบคำถามไหม แต่ถ้าอยากรู้เรื่องของมัน ก็ต้องเตรียมรับมือปากของมันครับ

"ก่อนจะถามอะไร มึงควรหาน้ำมาเสิร์ฟแขกที่อุตส่าห์ขับรถมาส่งมึงไม่ใช่หรือไง"

โดนกัดไปหนึ่งที

"ก็ไม่ใช่คนรับใช้เลยไม่รู้"

มันกัดมา ผมก็กัดตอบครับ ไอ้อิงตาวาวขึ้นมาทันที ซึ่งเป็นสัญญานเตือนว่ามันกำลังจเกลายร่าง แต่ผมจะมาป๊อดตอนนี้ไม่ได้ ถึงแม้จะเจอกรงเล็บตะปบหรือโดนกัดจนจมเขี้ยว ผมจะต้องง้างปากหมาของมันให้คายสิ่งที่ผมต้องการออกมาให้ได้!

"ไอ้เล้ง!"

"เอาน้ำเย็นใช่เปล่า เดี๋ยวหยิบมาให้"

ผมไม่ได้กลัวมันหรอกนะครับ แต่การศึกบางครั้งก็ต้องรู้จักหลบหลีกเพื่อรอจังหวะที่เหมาะสมกว่า...เชื่อเถอะ

"เสืร์ฟน้ำแล้ว จะตอบได้ยัง"

ไอ้อิงไม่ได้สนใจแก้วน้ำเย็นที่ผมไปยกมาให้ แต่ใช้สายตาคมกริบที่วันนี้มีแว่นกรอบโลหะประดับมองเหมือนกับกำลังประเมินท่าทีของผมอยู่

"มึงจะอยากรู้ไปทำไม สนใจกู?"

"ถ้าไม่สนใจจะถามทำไม"

"หึ! ถ้าอยากรู้นัก ก็หาคำตอบเอาเองดิ"

ปากเสียแล้วยังจะเล่นตัวอีก ถ้าไม่หล่อกูไม่ทนหรอกนะเว้ย!

"พี่อิงบอกหน่อย วันหลังจะได้ไปหาเวลาอยากเจอไง"

ขั้นแรกก็งัดลูกอ้อนมาใช้ครับ เพราะดูเหมือนพอจะได้ผลอยู่บ้าง เห็นได้จากผลลัพธ์ก่อนหน้านี้

"กูไม่อยากเจอมึง ไม่ต้องเสนอหน้ามาให้เสียสายตา"

ผมคำนวณไว้แล้วว่า มันจะต้องตอกกลับ แต่ไม่เป็นไรครับ ผมยังมีขั้นต่อไป นั่นคือการหลอกล่อให้คายความลับออกมา

"แล้วที่คณะมีผู้หญิงสวยๆ บ้างเปล่า"

"ไอ้เหี้ย! นี่ต่อหน้ากูเลยนะ ถ้ากูเจอที่มอกูแต่ไม่ได้มาหากู มึงโดน!"

ไอ้อิงผลักผมจนหัวทิ่ม พร้อมกับมองมาอย่างคาดโทษ ผมก็ได้แต่เบ้หน้าใส่แล้วมองคนตรงหน้าอย่างใช้ความคิด

สรุปว่าอยู่คนละมหาวิทยาลัยกัน แล้วมันมารู้จักผมได้ยังไงวะ...

"ก็พี่อิงไม่บอก ถ้ากูไปหาแต่ไม่เจอมึง แล้วดันจีบผู้หญิงแถวนั้นติด ก็ช่วยไม่ได้"

"ไอ้เล้ง!"

"ความผิดมึงนะพี่อิง"

ผมสบตากับไอ้อิงที่จ้องผมเขม็ง ก่อนที่ผมจะเลิกคิ้วขึ้นกวนเส้นประสาทเพื่อให้มันเผยความจริงออกมา

"กูอยู่เศรษฐศาสตร์ มอ A"

เหนื่อย! กว่าจะได้แต่ละคำตอบ ต้องล่อหลอกอย่างกับป้อนข้าวเด็กเลยเว้ย!
หัวข้อ: Re: ฃBetween us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 11-01-2017 18:05:21

เอาเป็นว่าตอนนี้ผมก็รู้เรื่องของมันบ้างแล้ว ที่เหลือก็แค่ถามเรื่องที่มันรู้เกี่ยวกับผมครับ

"แล้วพี่อิงรู้จักกูได้ไง"

"ทำไมกูต้องตอบมึง น่ารำคาญ"

ผมมองไอ้อิงที่ทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ออกมา ก่อนที่มันจะยกแก้วน้ำที่ถูกเพิกเฉยก่อนหน้านี้ขึ้นมาดื่มราวกับไม่อยากเสวนากับผมอีก แต่ผมก็ยังไม่ยอมแพ้หรอกครับ

"คงรู้จากเพื่อนคนนั้นใช่เปล่า ชื่อไรวะ"

"คนอย่างมึงไม่มีสิทธิ์พูดถึงเพื่อนกู"

มันองค์ลงแล้ว!

ผมมองท่าทางจริงจังและสีหน้าไม่พอใจของไอ้อิงเล็กน้อย ก่อนจะทำหน้าไม่สนใจออกมา

"ตามใจ กูก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าใครเป็นใคร เอาไปงั้น ขี้เกียจจำ"

"ไอ้เหี้ย!"

ผลั่วะ!

ไอ้อิงต่อยผมทันที ผมก็ชักสีหน้าออกมา พร้อมกับมองคนที่แสดงสีหน้าโกรธเคืองชัดเจน ถึงตอนนี้จะรู้สึกเจ็บแต่ก็ต้องข่มอาการไว้ก่อนครับ

"แต่ถ้าบอกว่าเป็นใคร กูจะไปขอโทษ"

"ไม่จำเป็น! คนอย่างมึงไม่ต้องมายุ่งกับฝ้ายอีก!"

เอาล่ะครับ คราวนี้ก็ได้ชื่อของผู้หญิงที่เป็นผู้จุดชนวนความสัมพันธ์ของผมกับมันสักที ว่าแต่...ฝ้ายไหนวะ? ผ้าฝ้าย? ปุยฝ้าย? ใยฝ้าย? แต่ผมก็ไม่คุ้นสักฝ้ายอยู่ดี ถ้าพูดออกไปว่าไม่เคยได้ยิน ผมคงโดนอีกหมัดแน่ ท่าทางจะเป็นคนสำคัญของมันด้วย ไม่อย่างนั้นคงไม่ฉุนขาดต่อยผมทันทีแบบนี้

หรือว่าจะเปันเพื่อนที่มันแอบรักอยู่วะ?

น่าจะใช่...ถ้ามีใครพูดถึงมีนไม่ดี ผมก็คงจะโมโหอยู่เหมือนกัน

"ก็ได้ ต่อไปนี้จะไม่ยุ่งกับเพื่อนมึงอีก"

"ไม่ใช่แค่เพื่อนกู มึงต้องเลิกยุกับผู้หญิงคนอื่นด้วย"

"อะไรวะ ไม่เห็นเกี่ยว"

เรื่องเพื่อนของมัน ผมก็เข้าใจนะครับ แต่เรื่องที่ว่าผมจะคบหรือนอนกับใครก็เป็นสิทธิ์ของผมไม่ใช่หรือไง

"ไอ้เล้ง! ที่กูพูดมามึงไม่สำนึกเลยใช่ไหม มึงสนุกนักหรือไงที่เล่นตลกกับความรู้สึกของคนอื่น!"

ไอ้อิงตวาดผมเสียงดัง ผมก็ชักสีหน้าออกมา ก่อนจะเบือนหน้าหนีแบบไม่สนใจ

"อย่ามาโทษกู เรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกว่ะ"

"นี่มึง!"

ไอ้อิงเข้ามาบีบกรามของผมแน่น ก่อนจะส่งสีหน้าเหยียดหยามออกมาอย่างดูแคลน ผมขมวดคิ้วเพื่อข่มความเจ็บจากฝีมือของคนตรงหน้า

"มึงจำเอาไว้นะ ถ้ากูรู้ว่ามึงยังฟันผู้หญิงทิ้งเล่น กูจะเอามึงให้หมดสภาพจนไปเอากับใครไม่ได้อีก!"

ผมลอบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก น้ำเสียงเยือกเย็นและสายตาเอาจริงจนน่ากลัว ทำให้ผมนึกหวั่นใจว่าคิดผิดหรือเปล่าที่จะเอาตัวเข้ามาเกี่ยวข้องกับคนแบบนี้ แต่ตอนนี้ผมก็ก้าวเข้ามาจนไม่สามารถถอยหลังได้แล้ว

ผมโดนหมายหัวเป็นที่เรียบร้อย

"เจ็บ"

"หึ!"

ไอ้อิงแค่นเสียงในลำคอ ก่อนจะปล่อยมือที่ทำหน้าที่ข่มขู่ผมด้วยกำลังจนปวดไปหมดออก ผมเบ้หน้าออกมาพลางมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ จริงอยู่ว่าผมเป็นคนไม่ดี อาจจะมีคนเกลียด คนไม่ชอบ แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะเจอใครมาคุมแบบนี้

ไอ้อิงถอนหายใจออกมาเหมือนต้องการลดอารมณ์ที่เดือดพล่านเมื่อครู่ให้เย็นลง มันมองผมนิ่ง ก่อนจะยกมือขึ้นผลักหัวของผมเบาๆ เหมือนหยอกเล่น ท่าทีที่ผ่อนคลายลงของมัน ทำให้ผมหายใจคล่องขึ้น

"กูหิวแล้ว มึงไม่หิว?"

"หิว แต่เจ๋บปาก"

"แล้วที่นี่มีอะไรบ้างหรือเปล่า"

"ไม่มี มึงลองไปดูเอาเองแล้วกัน"

ไอ้อิงก็ไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากลุกขึ้นเดินไปทางห้องครัวอย่างไม่รีบร้อน ผมก็มองตามพลางขบคิดอยู่ในใจ

จะเอายังไงกับคนแบบนี้ต่อดีวะ...

 
.........

 
"เอาคีย์การ์ดมา กูจะลงไปซื้อของข้างล่าง"

"เอาเงินด้วยเปล่า"

"ไอ้สัตว์ อย่ากวนตีนกู"

ก็แค่ถาม...

ผมก็ตอบกลับมันในใจ พร้อมกับส่งสิ่งที่มันต้องการไปให้ ตอนนี้หมดอารมณ์ปะทะคารมที่อาจจะบานปลายเป็นการใช้กำลังแล้วครับ ถึงอย่างนั้นผมก็ยังมีสิ่งที่สงสัยอยู่

ผมมองไอ้อิงที่เดินพ้นจากประตูห้องออกไป ก่อนจะนอนเล่นบนโซฟา ความเจ็บที่ร้องบอกตรงมุมปากไม่ได้ทำให้ผมสนใจเท่าไหร่นัก บางทีผมอาจจะชินกับการโดนผู้หญิงตบมาหลายคน เรื่องแค่นี้ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร

โดยรวมแล้วผมก็รู้เรื่องบางส่วนที่สมควรรู้แล้ว ตอนนี้ก็เหลือแต่เรื่องที่มันรู้เรื่องส่วนตัวของผม

ผมไม่ได้ปิดบังเรื่องส่วนตัวหรอกนะครับ แต่จะมีสักกี่คนที่รู้เรื่องของคนอื่นแบบนี้ ถ้าหากไม่ได้สนใจมากเป็นพิเศษ

ถ้าคิดอย่างพิจารณาอีกครั้ง คำว่า 'สนใจ' ก็ไม่ได้มีความหมายในแง่ดีเสมอไป อาจจะสนใจเพราะ 'ชอบ' หรือ 'เกลียด' ก็ได้ แต่ผมว่าไอ้อิงคงเป็นอย่างหลังอยู่แล้ว มันคงหาประวัติและวางแผนมาก่อนจะลากผมไปอัดในคืนนั้น

"เฮ้อ..."

เมื่อเดือนก่อนผมยังลัลล้าอย่างสบายใจอยู่เลย แต่ตอนนี้เหมือนตัวเองกำลังอยู่ในกรงที่มองไม่เห็น

คิดถึงมีนว่ะ...

อยู่ดีๆ ผมก็คิดถึงเพื่อนสุดที่รักขึ้นมา แต่ก็ไม่รู้ว่าจะชวนคุยอะไร สุดท้ายโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือ ก็ถูกวางไว้ที่โต๊ะรับพแขกแทน

ผมหลับตาลงพร้อมกับปล่อยให้ความเงียบขัดเกลาจิตใจให้สงบ ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงเปิดประตูอีกครั้ง ไอ้อิงคงกลับมาแล้ว

ผมไม่ได้ลืมตาขึ้นมา เพราะตอนนี้อยากนอนอยู่นิ่งๆ มากกว่าในขณะที่ผมกำลังจมอยู่ในความคิดของตัวเอง ก็รู้สึกว่ามีใครอีกคนกำลังยืนมองอยู่ ผมก็เลยนึกสนุกทำเป็นนอนหลับเพื่อดูว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร หวังว่ามันคงจะไม่ปลุกผมด้วยฝ่าเท้าอย่างเมื่อเช้าหรอกนะครับ

ผมก็นอนรออย่างแอบลุ้นไปด้วย ก่อนจะตัวแข็งขึ้นเล็กน้อย เมื่อความเย็นและความแสบตรงมุมปากก่อตัวขึ้น ผมนึกอยากลืมตามองใจจะขาดแต่ก็อดใจเอาไว้ สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจนต้องแอบลืมตาขึ้นมานิดนึงครับ

ไอ้อิงกำลังทำแผลให้ผม

เพราะปรือตาขึ้นมาเล็กน้อย เลยเห็นภาพตรงหน้าไม่ค่อยชัด แต่ท่าทางอ่อนโยนและสีหน้าที่ดูตั้งใจแบบนั้น ทำให้ผมรู้สึกเหมือนเวลาหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ผมจะรีบปิดเปลือกตาให้สนิทพร้อมกับรับรู้ถึงสิ่งรอบข้างได้อีกครั้ง เมื่อความอบอุ่นจากฝ่ามือใหญ่ลูบหัวของผมเบาๆ

ผมรู้สึกเกร็งจนหายใจติดขัด แต่ถ้าผมตื่นตอนนี้สัมผัสที่ได้รับก็จะหายไปทันที จากมือที่ลูบหัวคงกลายไปตบหหัวเทนแน่ครับ

ผมกลั้นใจรอจนกระทั่งรู้สึกว่าไอ้อิงเดินห่างออกไปแล้ว ก่อนจะลืมตาขึ้นมาทันที แล้วขมวดคิ้วออกมา

มึงเป็นคนยังไงกันแน่?

 
..........

 
กลิ่นหอมของอาหารที่ลอยออกมาจากห้องครัวกระตุ้นน้ำย่อยในกระเพาะให้ร้องโวยวาย ผมเลยลุกจากโซฟาแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าให้สดชื่นและชะล้างความสับสนบางอย่างออกไป

ผมมองใบหน้าของตัวเองในกระจกเงา ก่อนจะยกมือสัมผัสกับพลาสเตอร์ที่ติดอยู่ตรงมุมปาก

อืม...เอายังไงดีวะ

ทันทีที่ผมได้เผชิญหน้ากับไอ้อิงอีกครัง ผมควรจะทำท่าทียังไงกับการทำแผลคร้งนี้

ทำหน้าตกใจแล้วขอบคุณมันอย่างนั้นเหรอ? แต่มันเป็นคนต่อยผมนะครับ ถึงแม้ผมจะหาเรื่องมันก่อนก็ตาม

ถ้ามันจะทำเมินไม่สนใจ ผมก็คงไม่ได้รู้สึกอะไรกับรอยแผลนี้นัก แต่ไอ้การที่ทำร้ายร่างกายกัน แล้วมาดูแลทีหลังเนี่ย ผมวางตัวไม่ถูกเลยจริงๆ

ผมเดินออกมาจากห้องนอน ในจังหวะเดียวกับที่ไอ้อิงเดินออกมาจากห้องครัวพอดี มันมองผม ก่อนจะแสดงสีหน้าไม่พอใจเหมือนเคย

"แดกข้าว"

ผมก็เดินตามไอ้อิงไปที่โต๊ะอาหาร ก่อนจะนั่งมองชามข้าวต้มปลาท่าทางน่ากินที่วางอยู่ตรงหน้า แล้วเริ่มคลายบรรยากาศชวนอึดอัดด้วยการให้มันด่าเพื่อลดช่องว่างของเราสองคนาง

"ข้าวต้มอีกแล้วเหรอ มึงทำเป็นอยู่อย่างเดียวหรือไง"

"ทำอะไรไม่เป็นอย่าเสร่อมาบ่น แดกไป"

ผมมองใบหน้าดุของไอ้อิงเล็กน้อย ก่อนจะตักข้าวต้มขึ้นมากินต่อ ผมไม่รู้หรอกว่ามันทำอาหารเก่งหรือเปล่า แต่ตอนนี้ผมติดใจรสชาติข้าวมต้มฝีมือของมันแล้วครับ

ใครจะไปคิดล่ะว่า...คนอย่างมันจะทำอาหารอร่อย
 
"เจ็บปากก็แดกแบบนี้ไปก่อน วันหลังจะทำของที่ชอบให้"

มันจะทำกับข้าวให้ผมกินอีก?!

ผมเงยหน้ามองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทันที แต่ไอ้อิงไม่ได้สนใจผมครับ มันก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มของตัวเองไปเงียบๆ แล้วตอนนี้ผมคิดว่าได้เวลาของผมแล้วมั้ง

"พี่อิง...ขอบคุณที่ทำแผลให้"

นัยน์ตาสีดำหลังกรอบแว่นเลื่อนขึ้นมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะหลุบลงต่ำอย่างไม่สนใจเช่นเดิม

"กูแค่รับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำเท่านั้น"


.

.

.

Next step loading...

Marionetta :::
มาต่อแล้วค่ะ ขอบตุณที่ติดตามนะคะ ดีใจมากเลย ตอนหน้าเจอกับพี่อิงจ้า
หัวข้อ: Re: ฃBetween us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-01-2017 19:29:55
 :z6: โดนสักทีดีไหมสายซึน
หัวข้อ: Re: ฃBetween us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 11-01-2017 23:39:57
พี่อิงนี่น่ารักแบบแปลกๆอะ  :hao4: :hao4:
หัวข้อ: Re: ฃBetween us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-01-2017 07:44:32
รออ่านพาร์ทของพี่อิงนะคะ :L2:
หัวข้อ: Re: ฃBetween us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 12-01-2017 09:22:09
สนุกมากๆค่ะ รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
 :katai4:
หัวข้อ: Re: ฃBetween us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 12-01-2017 09:55:23
ดูท่าเล้งจะจับทางพี่อิงได้แล้วล่ะ
หัวข้อ: Re: ฃBetween us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 12-01-2017 09:58:37
เริ่มสงสารเล้งแล้วอะ บางทีอิงก็รุนแรงเกิน เดี๋ยวน้องช้ำหมด(ถึงแม้ว่าเล้งจะชอบโดนกระทำก็เถอะ :hao6:) แต่ยังไงเราก็ fcอิง  :o8:
เวลาคุยกันเล้งเรียกแทนตัวเองว่ากู เรียกอิงว่าพี่อิง(เพราะอิงให้เรียก) เวลาคิดในใจเรียกไอ้อิง รู้เลยนะว่ากวนแค่ไหน :laugh:
หัวข้อ: Re: ฃBetween us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-01-2017 12:47:23
สนุกกกก ชอบบบบบ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
พี่อิง เล้ง  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่อิงนี่ น่าจะรู้จัก แอบรักเล้งมานานแล้วแน่ๆ
อาจรู้ข่าวแย่ๆ ที่ฟันแล้วทิ้ง
เลยโกรธเล้ง แล้วสวมรอยลงโทษเล้งซะเลย
เล้งนี่ ตั้งแต่มีอะไรกับพี่อิง
เหมือนที่เคยชอบมีน จะแผ่วจางลงนะ
รู้สึกเล้งสนุกกับการรู้จักตัวตนของอิงที่ทำตัวย้อนแย้งนะ
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ฃBetween us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 17-01-2017 11:16:29
:z6: โดนสักทีดีไหมสายซึน
โดนแน่ๆ ค่ะ 555

พี่อิงนี่น่ารักแบบแปลกๆอะ  :hao4: :hao4:
แปลกจริงๆ แต่น่ารักอ่ะ ^^

รออ่านพาร์ทของพี่อิงนะคะ :L2:
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

สนุกมากๆค่ะ รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
 :katai4:
ขอบคุณค่ะ ^^

ดูท่าเล้งจะจับทางพี่อิงได้แล้วล่ะ
ที่จริงพี่อิงก็เดาทางง่ายมากเลย อิอิ

เริ่มสงสารเล้งแล้วอะ บางทีอิงก็รุนแรงเกิน เดี๋ยวน้องช้ำหมด(ถึงแม้ว่าเล้งจะชอบโดนกระทำก็เถอะ :hao6:) แต่ยังไงเราก็ fcอิง  :o8:
เวลาคุยกันเล้งเรียกแทนตัวเองว่ากู เรียกอิงว่าพี่อิง(เพราะอิงให้เรียก) เวลาคิดในใจเรียกไอ้อิง รู้เลยนะว่ากวนแค่ไหน :laugh:
ฮ่าๆ เล้งยอมเพราะความหล่อของพี่อิงจ้า

สนุกกกก ชอบบบบบ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
พี่อิง เล้ง  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่อิงนี่ น่าจะรู้จัก แอบรักเล้งมานานแล้วแน่ๆ
อาจรู้ข่าวแย่ๆ ที่ฟันแล้วทิ้ง
เลยโกรธเล้ง แล้วสวมรอยลงโทษเล้งซะเลย
เล้งนี่ ตั้งแต่มีอะไรกับพี่อิง
เหมือนที่เคยชอบมีน จะแผ่วจางลงนะ
รู้สึกเล้งสนุกกับการรู้จักตัวตนของอิงที่ทำตัวย้อนแย้งนะ
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ต้องคอยติเตามต่อไปนะคะ ขอบคุณมากเลยค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ฃBetween us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 17-01-2017 15:58:40
งงง อิงมีแต่ความลับ แต่หลอกถามไม่ยาก 55555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: fahtallll ที่ 17-01-2017 18:18:33
ชอบมากกกก ก
น่ารักและซึนได้อีก อิงน่าจะแอบชอบเล้งแน่ๆ
ติดตามค่าา า มาต่อไวๆนะ  :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 17-01-2017 20:09:13
อิงนี่ปากร้ายจัง ร้ายกลบเกลื่อนใช่ม้ายยย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 17-01-2017 22:10:31
พี่อิงจะซึนไปรึเปล่า เดี๋ยวเล้งก็หนีหรอกกก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 17-01-2017 22:37:16
พี่อิงทำร้ายน้องทำไม
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-01-2017 13:02:03
งงง อิงมีแต่ความลับ แต่หลอกถามไม่ยาก 55555
พี่อิงหลอกง่าย ฮ่าๆ

ชอบมากกกก ก
น่ารักและซึนได้อีก อิงน่าจะแอบชอบเล้งแน่ๆ
ติดตามค่าา า มาต่อไวๆนะ  :L2:
ก็น่าจะชอบแล้วมั้งค่ะ อิอิ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ

อิงนี่ปากร้ายจัง ร้ายกลบเกลื่อนใช่ม้ายยย
ที่จริงพี่อิงขี้อายนะคะ ^^

พี่อิงจะซึนไปรึเปล่า เดี๋ยวเล้งก็หนีหรอกกก
เล้งมึนสู้ค่ะ 5555

พี่อิงทำร้ายน้องทำไม
พี่อิงมือไวใจง่ายค่ะ  ><
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-01-2017 13:15:16
6th Step : คนที่แสนกวนใจ
[Ing]

 
"เดี๋ยวนี้มึงติดเฟซแล้วหรือวะ"

ผมเงยหน้าขึ้นมาจาlกโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะมองเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งมองอยู่ ไอ้กลมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

"กูก็ดูไปเรื่อย"

"แล้วเย็นนี้มึงไปไหนป่ะ กูอยากไปดูรองเท้าว่ะ"

"อืม ก็ได้"

หลังจากนั้นผมก็ก้มหน้าไปเล่นโทรศัพท์มือถือต่อ อันที่จริงผมก็ไม่ได้ติดพวกสังคมออนไลน์สักเท่าไหร่หรอกครับ ก็มีเล่นบ้างไปตามประสา แต่ที่นั่งจิ้มๆ เลื่อนๆ อยู่ตอนนี้ก็กำลังส่องเฟซบุ๊กของไอ้เล้งอยู่

ถึงผมกับไอ้เล้งจะเรียนกันคนละที่ แต่ผมก็รู้จักมันมานานแล้วครับ เพราะเพื่อนของผมชอบมันมาก เวลาได้คุยกันก็พูดถึงแต่เรื่องของมันเสมอ ผมก็เลยรู้ข้อมูลของมันมาแบบไม่ได้ตั้งใจ

เพื่อนของผมคนนั้น ก็คือ ฝ้าย คนที่มันฟันแล้วทิ้งนั่นแหละครับ

ผมยอมรับว่าในตอนนั้นผมโมโหมาก ยิ่งเห็นฝ้ายที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กร้องไห้พร่ำเพ้อถึงมันไม่หยุด ผมก็บอกกับตัวเองเลยว่า ต้องทำอะไรสักอย่าง

จากข้อมูลที่ฝ้ายเคยบอกผมเอาไว้ ทำให้ผมรู้ว่าจะไปเจอมันได้ที่ไหนบ้าง แต่ผมก็ไม่ได้โชคดีที่ไปดักรอครั้งเดียวแล้วเจอหรอกนะครับ ผมก็ไปดูทุกวัน จนในที่สุดก็เจอมันนั่นแหละ

"ไอ้เหี้ย"

"มีอะไรวะ"

ผมไม่ได้ตอบอะไร นอกจากมองภาพของไอ้เล้งกำลังอี๋อ๋อกับผู้หญิงคนหนึ่งในร้านอาหาร ปกติผมก็ไม่ค่อยใส่ใจคนอื่นนักหรอก แต่ช่วงนี้ถ้าเป็นเรื่องของมัน ผมจะหงุดหงิดง่ายเป็นพิเศษ

"...ไอ้อิง"

"ไร"

"กูถามว่า มึงจะเอาอะไรไหม กูจะไปเซเว่น"

"น้ำเปล่ามาขวดนึง"

ผมมองไอ้กลมเดินออกไป แล้วกดโทรออกไปยังหมายเลขที่บันทึกเอาไว้ล่าสุด เพียงไม่นานปลายสายก็กดรับ

"มึงอยู่ไหน"

[อยู่มอ]

"วันนี้มึงมีเรียน?"

[กูคิดว่ามึงจำตารางเรียนกูได้ซะอีก]

"ไอ้เล้ง"

[แล้วมึงมีไร กูขับรถอยู่]

"ไม่มี"

แม่ง!

ผมกดตัดสายทิ้งอย่างอารมณ์เสีย อันที่จริงอยากจะคุยกับมันเรื่องผู้หญิงในภาพ แต่ก็รู้ดีว่าไม่ใช้เรื่องของผม แต่เห็นแบบนั้นแล้วผมไม่ชอบใจเลย

ผมถอนหายใจแรง นึกเซ็งตัวเองที่ทำอะไรไม่ได้ ผมวางโทรศัพท์มือถือลง พลางสงบจิตใจที่ว้าวุ่นของตัวเอง ทว่าเพียงไม่นานที่สภาวะทางอารมณ์กำลังจะเป็นปกติ ผมก็ต้องเบิกตากว้าง ก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ เมื่อเห็นคนในความคิดผ่านเข้ามาในสายตา

มันมาที่นี่ทำไม?

ไหนบอกว่าอยู่ที่มอ?

ความสงสัยที่เกิดขึ้นในสมองสั่งการให้ผมเดินตรงไปยังเป้าหมายที่เดินสบายใจห่างออกไปไม่กี่เมตร แล้วหัวใจก็เริ่มเต้นรัวจนห้ามรอยยิ้มไม่อยู่ เมื่อเกิดคำถามหนึ่งขึ้นมาในใจ

หรือวา...มันจะมาหาผม?

ผมกำลังจะเดินไปถึงตัวของมันอยู่แล้ว แต่ไอ้เล้งกลับหยุดยืนคุยกับใครคนหนึ่ง ก่อนที่ผมจะขมวดคิ้วขึ้น เมื่อเห็นท่าทางมีความสุขจนน่าหมั่นไส้ของมัน ทั้งที่ผมควรจะรอดูอยู่ห่างๆ แต่ร่างกายก็พาผมมายืนอยู่ข้างมันแล้ว

"ไอ้เล้ง"

"เฮ้ย! พี่อิงมาได้ไงวะ"

ผมมองท่าทีตกใจของไอ้เล้งที่แสดงอกมาอย่างชัดเจนอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองผู้ชายอีกคนที่สวมชุดนักศึกษาคณะแพทย์อย่างพิจารณา

"ไอ้โง่ ก็กูเรียนที่นี่"

"เออว่ะ ลืมไปเลย"

ผมนึกอยากจะตบกบาลมันให้หัวเปิด แล้วดูว่าสมองของมันมีแต่ขี้เลื่อยอย่างที่คิดจริงหรือเปล่า

"เพื่อนมึงเหรอ"

ผู้ชายอีกคนหันไปพูดกับไอ้เล้ง มันก็มองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนจะทำให้ผมอยากจะกัดปากของมันแรงๆ ให้หายเคือง

"ไม่มีอะไร คนรู้จัก"

"ไอ้เล้ง..."

"แล้วมึงมีอะไรหรือเปล่า กูมีนัดกับ..."

ผมไม่ได้สนใจว่ามันจะพูดอะไร แต่กระชากแขนของมันให้เดินออกมา ไอ้เล้งก็ทำหน้างงแล้วฝืนแรงของผมเล็กน้อย

"อะไรของมึง"

ผมไม่สนใจแต่พามันเดินเข้าไปยังหลังตึกที่ไร้ผู้คน ก่อนจะผลักมันกระแทกกับผนังปูนสีเก่าเต็มแรง ไอ้เล้งชักสีหน้าออกมา

"เป็นเหี้ยไรเนี่ย"

"มึงมาทำอะไรที่นี่"

"มาหาเพื่อน มึงไม่เห็นหรือไงวะ"

"แล้วไหนบอกกูอยู่มอ"

"ก็อยู่มอนี่ไง"

"ไอ้สัตว์ กวนตีนกูเหรอ!"

ผมจ้องมันอยู่ครูหนึ่ง ก่อนจะก้มลงไปกัดปากของมันเต็มแรงอย่างที่คิดเอาไว้ก่อนหน้านี้ด้วยความหมั่นเขี้ยวกับท่าทางไม่พอใจของมัน เสียงร้องประท้วงดังลอดออกมาพร้อมกับรสเลือดที่ฝาดลิ้น

"ไอ้เหี้ย! มึงกัดปากกูทำไมวะ!"

ผมมองใบหน้าไม่สบอารมณ์ของมัน ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองริมฝีปากที่เจือของเหลวสีแดง ผมขยับเข้าไปใกล้ แล้วแลบลิ้นเลียกลีบปากของมันเบาๆ โดยที่คนตรงหน้ายังดันไหล่ของผมเอาไว้

"ก็มึงพูดไม่เข้าหูกู"

"ถอยไปได้แล้ว กูจะไปหาเพื่อน"

"แล้วมาหาเพื่อนทำไม"

"เกี่ยวไรกับมึงวะ"

"ไอ้เล้ง"

"แม่ง! คิกว่ากูยอมหน่อย ก็สั่งกูใหญ่เลยนะมึง"

"มึงคงไม่อยากไปเจอเพื่อนมึงแล้วใช่ไหม"

ไอ้เล้งชักสีหน้าใส่ เมื่อผมถามกลับเสียงเย็น ก่อนจะทำหน้าหมือนลูกหมาออกมา ผมไม่ใช่คนรักสัตว์หรอกนะครับ แต่ก็ลดอารมณ์ของตัวเองลงจนได้

"พี่อิงอย่าแกล้งดิ"

"กูไม่ได้แกล้ง ก็มึงกวน"

"ก็อยู่ดีๆ มาทำงี้ ก็โมโหดิ ไม่มีไร จะไปหาเพื่อนแล้ว เดี๋ยวมันรอนาน"

"สรุปว่ามึงจะไปไหนกับเพื่อน"

"จะออกไปเที่ยวห้างกับมัน แล้วนั่นเสียงโทรสัพท์มึงเปล่า"

ผมถอยออกมาพลางมองไอ้เล้งที่ทำหน้ายุ่ง แต่ไม่ได้สนใจจะรับสายโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ผมคิดว่าน่าจะเป็นไอ้กลมที่โทรมา อันที่จริงผมก็ไม่มีอะไรแค่อารมณ์เสียที่มันทำเมินใส่เท่านั้นเอง

"แล้วจะกลับกี่โมง"

"ยังไม่รู้"

ไอเล้งมองผมเหมือนกำลังพิจารณาอะไรบางอย่าง ผมก็ดันไหล่ของมันให้เดินออกมาข้างนอก ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปหาเพื่อนของมันที่ยังยืนงงรออยู่ที่เดิม

"ถ้ากูโทรไปต้องรับ เข้าใจป่ะ"

"เออๆ ก็รับทุกรอบอ่ะ"

ผมก็ผลักหัวของมันไปทีหนึ่ง ก่อนจะมองเพื่อนของมันที่มองผมเช่นเดียวกัน หลังจากนั้นสายตาของอีกฝ่ายก็หันไปมองไอ้เล้งพลางทำหน้าสงสัยออกมา

"เล้ง มีอะไรหรือเปล่าวะ"

"ไม่มีอะไร"

"แล้วปากมึงไปโดนอะไรมา"

"เผลอกัดปากตัวเองอ่ะ"

"โง่ว่ะ"

"คุยกับคนโง่รู้เรื่อง มึงก็โง่เหมือนกันนั่นแหละ"

เพื่อนของไอ้เล้งก็หัวเราะออกมาเบาๆ เหมือนไม่ได้คิดอะไร ผมก็จะไม่ได้คิดอะไรเหมือนกัน ถ้าหากไม่ได้เห็นรอยยิ้มของไอ้เล้งที่ดูจะมีความสุขซะเหลือเกิน

"พี่อิง กูไปก่อน"

"เออ"

ทว่าในจังหวะที่ผมกำลังจะเลิกสนใจอีกฝ่าย ประโยตสุดท้ายของไอ้เล้งที่กำลังเดินห่างออกไปกับเพื่อนของมัน ก็ทำให้ผมต้องจ้องแผ่นหลังของคนทั้งคู่ไม่วางตา

"เฮ้ย! มีนแลี้ยงชาบูกูด้วย"

มีน...งั้นเหรอ

 
........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►5th Step : แพ้ทาง - 11/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-01-2017 13:17:36
 
ผมไปเจอไอ้กลมอีกครั้งที่ห้องเรียนครับ นักศึกษาชั้นปีที่สี่อย่างผมไม่ค่อยมีอะไรมาก เหลือแค่สอบให้ได้คะแนนมากพอกับเกรดเฉลี่ยที่ต้องการก็พอครับ

ผมไม่ค่อยมีสมาธิกับการเรียนเท่าไหร่นัก เพราะความคาใจที่ไอ้เล้งทิ้งท้ายเอาไว้ ทำให้ผมคิดไม่ตก

ชื่อของเพื่อนที่มันเรียกเป็นชื่อเดียวกับที่มันครางออกมาในคืนนั้น ตอนนั้นผมคิดว่าคงเป็นชื่อผู้หญิงสักคนที่มันเพ้ออยู่ แต่ตอนนี้ผมเริ่มไม่คิดแบบนั้นแล้ว

หมายความว่ายังไง...

"นี่อิง เย็นนี้ไปหาอะไรกินด้วยกันไหม"

ผมหันไปมองหวานที่กำลังส่งยิ้มให้ผม ผมไม่ได้หลงตัวเองนะครับ แต่เธอกำลังตามจีบผมอยู่ แล้วก็จีบมาพักใหญ่แล้วด้วย

"ไม่ว่าง จะไปดูรองเท้ากับไอ้กลม"

"แต่เมื่อกี้กลมบอกว่าอิงว่างนี่"

ผมหันไปมองไอ้กลมที่ไม่รู้หายไปไหนแล้ว ผมรู้ครับว่าเพื่อนสนิทของผมมันคิดอะไรอยู่ ไอ้กลมกำลังเชียร์ให้ผมคบกับหวาน ทั้งที่มันเองก็ชอบหวานอยู่แท้ๆ ผมล่ะไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ

ถึงผมจะหล่อเลือกได้แต่ก็ไม่ได้เอาใครง่ายๆ เหมือนไอ้เล้งหรอกนะครับ ผมให้เกียรติผู้หญิงเสมอ

ผมมีพี่สาวกับน้องสาวอย่างละคนครับ แค่คิดว่าพี่น้องของตัวเองต้องมาเสียตัวให้กับไอ้ผู้ชายที่มักง่ายเอาไปทั่วอย่างไร้ความรับผิดชอบเหมือนไอ้เล้ง ผมก็ของขึ้นแล้ว

ป่านนี้มันจะกลับหรือยังวะ...

แต่ก่อนอื่นผมต้องสลัดหวานไปให้พ้นทางก่อน

"วันนี้ไม่สะดวก เอาไว้วันหลังแล้วกัน"

"อิงก็แบบนี้ทุกทีอ่ะ หาเรื่องหนีหวานตลอด เมื่อไหร่อิงจะให้โอกาสหวานบ้าง"

หวานเป็นคนสวยนะครับ หุ่นดีหน้าตาน่ารัก เธออาจจะเป็นผู้หญิงที่ใครหลายคนต้องการ แต่ไม่ใช่ผม

ผมไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของหวานด้วยการยอมตกลงคบเป็นแฟน ทั้งที่ไม่ได้มีความรู้สึกกับเธอเป็นพิเศษ ผมเคยลองมาแล้วครับ คบทั้งที่ไม่ได้รักชอบอะไร แล้วสุดท้ายก็เลิกกัน เพราะในฐานะแฟนผมให้ได้มากที่สุด...แค่จูบเท่านั้น

ใครจะหาว่าผมอ่อนหัดก็ช่าง แต่ผมจะไม่นอนกับคนที่ไม่ใช่ภรรยาของผมเด็ดขาดครับ มันอาจจะเป็นสิ่งที่ใครฟังแล้วหัวเราะเยาะ แต่ถ้าคนสำคัญเป็นได้แค่เรื่องบนเตียงที่อีกฝ่ายไม่ได้จริงจังด้วย ผมคงแค้นใจมาก

ผมก็แค่ไม่อยากเป็นผู้ชายเลวๆ แบบนั้น แต่กับไอ้เล้ง....เป็นกรณีพิเศษครับ ก็มันเป็นผู้ชาย ด้วยเหตุนี้ผมเลยไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

ก็อย่างที่คิด...ผมเพิ่งเสียตัวให้ไอ้เล้งเป็นคนแรก

ผมไม่รู้ตอนนั้นนึกยังไงถึงทำแบบนั้น ผมแค่อยากทำให้มันเจ็บ เสียศักดิ์ศรี แค้นใจที่ถูกผู้ชายข่มขืนทำนองนั้น ถึงผมจะไม่มีความคิดติดลบกับพวกรักร่วมเพศแต่ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะไม่ได้รังเกียจกับการมีเพศสัมพันธ์ด้วย และอาจเป็นเพราะผมมีอะไรลึกซึ้งกับมันเป็นคนแรก ช่วงนี้ก็เลยอยากยุ่งเรื่องของมันเป็นพิเศษ เวลาเห็นมันอยู่กับคนอื่นก็พาลหงุดหงิดง่ายไปหน่อย

"อิง..."

"ก็ได้ แค่ไปกินข้าว"

"จ๊ะ"

ผมมองรอยยิ้มสดใสของหวานอย่างอ่อนใจ พร้อมกับนึกคาดโทษตัวการที่หายเข้ากลีบเมฆไปไหนแล้วก็ไม่รู้


.........

 
ผมกับหวานนั่งรถแท็กซี่มากินข้าวที่ร้านอาหารในห้างสรรพสินค้ากันครับ แต่ผมก็ไม่ได้เลี้ยงข้าวเธอหรอกนะครับ เพราะเราเป็นเพื่อนกัน ก็เลยต่างคนต่างจ่ายค่าอาหารของตัวเอง

ผมไม่ได้เป็นลูกคนรวยมีเงินมากมายอะไร ก็แค่ลูกของเจ้าของร้านอาหารตามสั่งธรรมดา ไม่มีอะไรโดดเด่นเป็นพิเศษครับ

"อิง ไปดูคอนเสิร์ตกันไหม"

"เปลืองเงิน"

"หวานได้เส้นบัครฟรีมา ไปด้วยกันนะ"

"แล้วจัดเมื่อไหร่"

"กลางเดือนหน้า ไปด้วยกันนะ"

"ถ้าว่าง"

"จะรอนะ"

ผมมองใบหน้าที่เปิ้อนรอยยิ้มของหวาน ก่อนจะมองที่นาฬิกาข้อมือ ตอนนี้ก็เกือบทุ่มครึ่งแล้ว ถึงผมจะอยากกลับแต่เราสองคนก็ยังเดินเล่นตากแอร์ไปเรื่อย

"อิงไปดูหนังกัน"

"เอาไว้วันหลัง"

"ก็แบบนี้ทั้งปีอ่ะ นะๆ ไปดูด้วยกันหน่อย อยากดูมากเลยอ่ะ"

ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินตามหวานเข้าไปในโซนของโรงภาพยนตร์อย่างปลงตก


..........

 
ผมดูไปเรื่อยๆ แบบไม่ได้สนใจเท่าไหร่ พอเวลาล่วงเลยมาร่วมชั่วโมง ผมก็เดินออกมาจากโรงหนังพร้อมกับหวาน ตอนนี้ภายในห้างสรรพสินค้าก็แทบจะร้างผู้คน

"ซึ้งมากเลยอ่ะ เมื่อกี้หวานยังแอบร้องไห้เลย"

"อืม"

ผมเดินออกมาเรียกแท็กซี่ที่ด้านหน้าของห้างสรรพสินค้า ก่อนที่พวกเราจะฝ่าท้องถนนที่แออัดกลับหอกัน

ผมกับหวานอยู่หอใกล้กับมหาวิทยาลัยครับ เลยตั้งใจว่าจะนั่งไปส่งหวานก่อน แล้วค่อยนั่งต่อมาลงที่หอของตัวเอง หลังจากนั้นผมก็จะโทรศัพท์ไปหาไอ้เล้งหน่อย ผมไม่อยากส่งข้อความไปหา ถ้าส่งไปแล้วไม่อ่านหรืออ่านแล้วไม่ตอบ ผมคงอารมณ์เสีย

"รถติดจังเลยเนอะ"

"อืม"

ผมได้แต่มองข้างทางที่มีแต่รถยนต์ขนาบข้าง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดรับด้วยความแปลกใจ

คนที่ตั้งใจจะโทรหาก็ดันติดต่อมาเองซะงั้น...

[มาหากู...หน่อย~]

ผมขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินเสียงยานคางของไอ้เล้งที่ลอดออกมา

"อะไรของมึงวะ อยู่ไหนเนี่ย"

[พี่อิงหรา...มาหาเล้งหน่อยคร้าบ]

"ไอ้สัตว์ มึงอยู่ไหนวะ"

นี่มันโทรหาผมแน่เปล่าวะ?

[อยู่....ไหน...ว้า]

"ไอ้เล้ง!"

ผมตวาดใส่มันไปที ตอนนี้ผมรู้สึกหงุดหงิดและร้อนใจขึ้นมา ไอ้เล้งเงียบไปสักพักก็ตอบ

[อยู่...อืม...ที่เดิมอ่า]

แม่ง! เจอตัวเมื่อไหร่จะตบกะโหลกสักที

"ที่ผับ K หรือเปล่า"

ผมคิดว่ามันน่าจะอยู่ผับประจำของมันนั่นแหละครับ จากที่รู้มามันก็ไปแต่ที่นี่ที่เดียว

[ใช่คร่าบ! เก่งมาก! เอาไปหนึ่งจุ๊บ จุ๊บๆๆ]

เฮ้อ...ผมโมโหจนเพลียแล้วครับ

ผมกดตัดสายทิ้งด้วยตวามไม่สบอารมณ์ ผับที่ว่าอยู่คนละทางกับมหาวิทยาลัยของผม ถ้าจะไปส่งหวานก่อนแล้วไปต่อ ไอ้เล้งคงหมดสภาพไปก่อนแน่ แต่อันที่จริงมันจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับผมอยู่ดี

"มีอะไรหรือเปล่าอิง"

ผมหันไปมองหวานที่กำลังแสดงสีหน้าสงสัยออกมา พลางหยิบเงินจำนวนหนึ่งส่งให้เธอ

"นี่ค่ารถน่าจะพอ ถ้าไม่พอหวานออกเองนะ โทษที เดี๋ยวเราต้องไปธุระก่อน พอดีหมาป่วย"

"ฮะ?"

ผมไม่รอให้หวานถามอะไรไปมากกว่านี้ เพราะรถติดอยู่แล้ว เลยตัดสินใจเปิดประตูลงมา แล้วรีบวิ่งไปที่ฟุตบาทเพื่อมองหาวินมอเตอร์ไซค์

นึกถึงมันแล้วน่ารำคาญ ไม่ได้อยากไปหามันเลย!

"พี่ไปผับ K แบบด่วนๆ"

ผมรีบกระโดดขึ้นซ้อนท้ายพี่วินที่นั่งรอผู้โดยสารอยู่ ก่อนที่เครื่องยนต์สองล้อจะพุ่งทะยานไปยังปลายทางท่ามกลางท้องถนนที่มีการจราจรติดขัด

.

 

.

 

.





Next step loading....


Marionetta ::: ม
าต่อตอนใหม่แล้วค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ   :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 18-01-2017 13:38:31
หมาป่วยของอิง ชื่อเล้ง
เล้ง ระทมทุกข์อีกละสิ
คงเห็นมีนกับแฟนหวานกัน
ตัวเองก็เศร้า เมาแน่เลย
ดีนะยังคิดถึงอิง
อิงยังไม่รู้ตัวว่าเริ่มชอบเล้งแล้ว
เล้งก็ไม่รู้ตัวว่าเริ่มไว้วางใจอิง
รอไรท์ มาลงใหม่ :mew1: :mew1: :mew1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 18-01-2017 14:34:46
แอบรับนี่หมายถึงอิงป่าว ไม่ใช่เล้ง
 :hao3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 18-01-2017 14:52:59
อิงนี่ท่าจะสับสนกับชีวิต   :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 18-01-2017 15:05:28
ใครจะแอบรักใครเนี่ย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-01-2017 15:44:47
ช่วยเล้งหน่อยนะพี่อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 18-01-2017 15:59:45
อิงรักน้องแล้วแหละ แต่ยังไม่รู้ตัวงัย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 18-01-2017 19:11:30
พี่อิงต่อยน้องเล้งทำไมไม่น่ารักเลยงือออ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-01-2017 01:36:52
แหม่ อิพี่อิงห่วงเมียก็บอกมาเถอะ รีบนั่งวินไปหาขนาดนี้ :hao3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 19-01-2017 05:56:33
อะ คนเขียน น้องเตยกับพี่แทม


ปล.เราหมั่นไส้และรำคาญพี่อิงมาก ไปไกล ๆ หน้าไหม ชั่งเป็นผช ที่ไม่น่ารักเลยชิชะ ซึนเกิ๊น เล้งน่ารัก ชอบเล้ง อยากเลี้ยงเล้งอะ งุงิ เล้งเขี่ยอิพี่อิงทิ้งเถอะ น่ารำคาญเนอะ ชอบออกคำสั่ง กร๊ากก หรือเป็คเล้งคะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 20-01-2017 22:21:46
เล้งเป็นคนแรกของพี่อิง คุณพระ!!! :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 22-01-2017 11:47:06
หมาป่วยของอิง ชื่อเล้ง
เล้ง ระทมทุกข์อีกละสิ
คงเห็นมีนกับแฟนหวานกัน
ตัวเองก็เศร้า เมาแน่เลย
ดีนะยังคิดถึงอิง
อิงยังไม่รู้ตัวว่าเริ่มชอบเล้งแล้ว
เล้งก็ไม่รู้ตัวว่าเริ่มไว้วางใจอิง
รอไรท์ มาลงใหม่ :mew1: :mew1: :mew1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ความซึนกับความมึนที่ค่อยๆ ผสมกัน 555 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

แอบรับนี่หมายถึงอิงป่าว ไม่ใช่เล้ง
 :hao3:
แอบรัก...ในคนละมุมค่ะ (น่าจะอย่างนั้นะ อิอิ)

อิงนี่ท่าจะสับสนกับชีวิต   :katai1: :katai1:
ประมาณนั้นค่ะ ให้อภัยกับความอินโนเซนต์แบบแปลกๆ ของพี่อิงด้วยนะคะ

ใครจะแอบรักใครเนี่ย
ต้องคอยติดตามค่ะ

ช่วยเล้งหน่อยนะพี่อิง
พี่อิงปากร้ายใจดีจ้า

อิงรักน้องแล้วแหละ แต่ยังไม่รู้ตัวงัย
อิอิ ^^

พี่อิงต่อยน้องเล้งทำไมไม่น่ารักเลยงือออ
อืม อาจเป็นเพราะเล้งไปสะกิดต่อม? สักอย่าง แฮะๆ

แหม่ อิพี่อิงห่วงเมียก็บอกมาเถอะ รีบนั่งวินไปหาขนาดนี้ :hao3:
อ่านะๆ เมียคนแรดนี่น้า ><

อะ คนเขียน น้องเตยกับพี่แทม


ปล.เราหมั่นไส้และรำคาญพี่อิงมาก ไปไกล ๆ หน้าไหม ชั่งเป็นผช ที่ไม่น่ารักเลยชิชะ ซึนเกิ๊น เล้งน่ารัก ชอบเล้ง อยากเลี้ยงเล้งอะ งุงิ เล้งเขี่ยอิพี่อิงทิ้งเถอะ น่ารำคาญเนอะ ชอบออกคำสั่ง กร๊ากก หรือเป็คเล้งคะ
555 อิมเมจนิสัยพี่อิงเป็นสาวน้อยเต็มขั้นค่ะ อิอิ ต้องทำใจ

เล้งเป็นคนแรกของพี่อิง คุณพระ!!! :hao7:
พี่อิงคือผู้เสียหายนะคะ เอิ๊กๆ

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 22-01-2017 14:35:49
 :L2: :pig4:

สนุกอ่าา ชอบๆ
เล้งงงง อยู่ดีดี ก็ได้ผู้ชาย
พี่อิง ชอบเล้ง แบบมึนๆนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-01-2017 09:57:10
:L2: :pig4:

สนุกอ่าา ชอบๆ
เล้งงงง อยู่ดีดี ก็ได้ผู้ชาย
พี่อิง ชอบเล้ง แบบมึนๆนะเนี่ย
อิอิ ^^
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-01-2017 10:08:59
7th Step : ความจริง
[Leng]


 
วันนี้ผมมีนัดกับมีนครับ เพราะรถของเพื่อนสุดที่รักเข้าอู่ไปเมื่อหลายวันก่อน ผมเลยอาสาทำหน้าที่เป็นคนขับรถให้

ผมไปรับมีนที่มหาวิทยาลัยตอนกลางวัน แต่ก็ดันบังเอิญเจอไอ้อิง ซึ่งผมก็เพิ่งจะนึกได้ว่า มันก็เรียนอยู่ที่นี่เหมือนกัน

ในตอนนั้นผมคิดว่าไอ้อิงจะทำเสียเรื่องจนทำลายนัดครั้งนี้ไปแล้ว แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีครับ ถึงแม้จะมีอุปสรรคไปบ้างก็ตาม เวลานี้ผมก็ได้มาเดินเคียงข้างมีนในห้างสรรพสินค้าแล้ว

"มึงอยากกินชาบูใช่ป่ะ"

"อืม มึงเลี้ยง"

มีนก็ยิ้มรับเล็กน้อยเป็นการตอบรับ ก่อนจะเดินนำผมเข้าไปในร้านบุฟเฟต์ชื่อดัง ผมก็อารมณ์ดีจนอมยิ้มกับตัวเองไม่หยุด

"เหมือนเราสองคนไม่ได้มากินแบบนี้นานแล้วป่ะวะ"

"อืม ก็มึงเรียนหมอ กินหนังสือแทนข้าวแล้วมั้ง"

"ถ้ากินแล้วจำได้ กูก็จะกิน"

ผมก็หัวเราะรับสีหน้าเหนื่อยใจของคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะคีบเนื้อหมูที่ลวกอยู่ในหม้อซุปร้อนไปให้

"มึงผอมลงว่ะ กินเข้าไปเยอะๆ"

"กูนอนไม่ค่อยพอ เครียดด้วย เรียนยากฉิบ"

"ก็มึงโง่ไม่มาเรียนแบบกูเอง เงินทองพลาดไปก็หาใหม่ได้ แต่ชีวิตคนพลาดไปก็ติดคุกหัวโต"

"ฮ่าๆ มึงสอบไม่ติด อย่ามาอ้างเลยว่ะ"

"ต้องให้บอกอีกกี่ครั้งวะ กูแค่เสียสละตำแหน่งให้คนที่ต้องการมากกว่า"

"ฮ่าๆ เอาที่มึงสบายใจแล้วกัน"

หลังจากนั้นเราสองคนก็นั่งคุยเล่นกัน เล่าเรื่องราวสมัยก่อนที่ย้อนเข้ามาในความคิด ผมกับมีนนั่งเพลินจนลยเวลาที่กำหนดไปเกือบสิบนาทีเลยครับ

"โม้จนเลยเวลานะมึง"

ผมแกล้งว่ามีนที่กำลังจ่ายเงินค่าอาหารสำหรับมื้อนี้ ว่าที่คุณหมอสุดหล่อของผมก็ยักไหล่ไม่สนใจ ก่อนที่เราสองคนจะเดินออกมาจากร้านด้วยกัน

"จะไปไหนต่อป่ะ"

ผมมองมีนที่ทำหน้าเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือของตัวเอง

"ไปเล่นเกมกัน"

"เอาดิ ไม่ได้เล่นเกมตู้นานแล้ว"

ด้วยเหตุนี้ผมกับมีนเลยเดินทางไปยังเกมเซ็นเตอร์ที่มีบรรดาตู้เกมวางเรียงรายรอผู้มีความสามารถเข้ามาพิชิต ถึงผมจะขี้เกียจแล้วก็เรียนไม่ค่อยได้เรื่อง แต่ถ้าเป็นเกม ผมสู้ตายเลยครับ

"หึ! แน่ใจว่าจะเอาเกมนี้ ถึงกูจะไม่ได้เล่นนานแต่ฝีมือไม่ตกนะเว้ย"

ผมมองมีนอย่างข่มขู่ แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้หวาดกลัวอะไร พร้อมกับนั่งข้างผมด้วยท่าทางจริงจัง

"ก็ต้องลองดู"

หลังจากนั้นเราสองคนก็เสียเงินและเวลาพักใหญ่ในการต่อสู้ฟาดฟันกันผ่านตัวละครในตู้เกมอย่างเมามัน แน่นอนว่าส่วนใหญ่ผมเป็นผู้ชนะครับ

"อ่อนจริงนะมึง ฮ่าๆ"

"มึงเกรียนไงเล้ง"

ผมได้แต่หัวเราะรับอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่เราสองคนจะเดินเอื่อยออกมาจากเกมเซ็นเตอร์ หลังจากนั้นมีนก็ขอแวะเข้าร้านหนังสือต่อ

"กูเห็นหนังสือแล้วจะหลับ"

ผมมองมีนที่หันมาเลิกคิ้วขี้น ก่อนที่มันจะหันกลับไปสนใจหนังสือจากต่างประเทศที่วางเรียงรายตรงหน้าต่อ

"แต่หนังสือเกมมึงอ่านได้ทั้งวันทั้งคืนเลยนี่"

"ก็มันจำเป็น"

"กล้าพูดนะมึง กูขอเวลาเป๊บนึง"

"หึ...งั้นกูไปรอแถวนู้นแล้วกัน"

มีนก็พยักหน้ารับ ก่อนที่ผมจะเดินไปทางมุมคาเฟ่ แล้วสั่งเครื่องดื่มมานั่งรอมันไปเรื่อย จนกระทั่งกาแฟที่สั่งเอาไว้ละลายเกือบหมด มีนก็เดินมาหาพร้อมกับถือถุงจากร้านหนังสือ

"เย็นแล้ว กลับเลยแล้วกัน"

"อืม"

 
.........

 
หลังจากเดินทางมาราวครึ่งชั่วโมง ผมก็มาถึงคอนโดฯ ของมีนครับ เมื่อก่อนผมก็มาบ่อยนะครับ ตั้งแต่ที่มันขึ้นปีสอง ผมก็ไม่ค่อยได้มา เพราะไม่อยากกวนมันอ่านหนังสือ

ผมกับมีนเดินขึ้นลิฟต์มายังชั้นสิบเจ็ด ก่อนที่เจ้าบ้านจะเดินนำไปก่อน มีนมีสีหน้าแปลกใจครู่หนึ่ง ก่อนที่คนตรงหน้าจะยิ้มออกมา

"ไหนบอกจะกลับพรุ่งนี้ไง"

เสียงของมีนดังขึ้นด้วยความดีใจ ก่อนหัวใจที่อัดแก๊สจนพองโตของผมจะค่อยๆ แฟบลง

เวลาของเพื่อนอย่างผมจบลงแล้ว...

"เล้งเข้ามาดิ"

ผมนึกอยากปฏิเสธ แต่ท่าทางกระตือรือร้นของมีนก็ทำให้ผมก้าวเท้าตามหลังมาอย่างจนใจ แล้วผมก็พบกับเจ้าของรอยยิ้มเมื่อครู่ที่หันมาไหว้ผมเป็นการทักทาย ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินเข้าไปในห้องครัว

"เล้งมึงนั่งก่อน เดี๋ยวกูมา"

เอ่อ..."

ผมกำลังจะขอตัวกลับ แต่มีนก็เดินเร็วหายไปทางห้องนอนของตัวเองแล้ว ผมก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา แล้วหันไปมองรอบห้องที่ดูสะอาดและเป็นระเบียบขึ้นมากจากที่ผมเห็นครั้งสุดท้าย ก็คงจะเป็นฝีมือของอีกคนที่เพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่

"น้ำครับพี่เล้ง"

"ขอบใจ"

"ครับ"

กั้งยิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะเดินหายกลับเข้าไปในห้องครัวอีกครั้ง ผมได้แต่นั่งมองแก้วน้ำที่วางอยู่ตรงโต๊ะรับแขกแต่ไม่ได้แตะต้อง

ก่อนหน้านี้ผมเผลอลืมไปว่า ในห้องนี้ไม่ได้มีมีนอยู่เพียงลำพังอย่างที่ผ่านมาแล้ว พอมาเจอความจริงเต็มตาก็รู้สึกจุกไปหมด ผมคงต้องออกไปจากห้องนี้แล้ว

ผมลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของมีน เพราะความเคยชินเลยเปิดประตูแบบไม่ทันได้คิดอะไร

"อะ...เฮ้ย!"

"ฮะ...เฮ้ย!"

ผมเบิกตากว้างและปั้นสีหน้าไม่ถูก เมื่อเห็นฉากของเพื่อนสนิทที่กำลังพลอดรักกับแฟนอยู่พอดี หัวใจที่หนักอึ้งอยู่แล้วก็หยุดนิ่งจนไม่รู้สึก มีนรีบแยกห่างกับกั้งที่ดูจะตกใจไม่แพ้กัน

"เอ่อ...โทษทีว่ะมีน กูก็..."

"เฮ้ย! ไม่ใช่! กูผิดเอง เอ่อ..แล้ว..."

"กูจะกลับแล้ว มีธุระน่ะ"

"อ้าวเหรอ อืม... เดี๋ยวกูเดินไปส่ง"

"เฮ้ย! ไม่ต้องๆ มึงก็ตามสบาย กูไปล่ะ"

ผมไม่ต่อความยาวสาวความยืดอีกต่อไป แล้วรีบพาตัวเองเดินออกจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด ภาพของมีนกับกั้งที่กำลังจูบกันอย่างอ่อนหวานนั้น ทำให้ผมเจ็บจนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไไม่อยู่ ทั้งที่รู้และเตรียมใจเอาไว้อยู่แล้ว แต่ก็ยังทำได้ไม่ดีพอ

แล้วแบบนี้ผมจะต้องทนเจ็บไปอีกนานเท่าไหร่กัน...

ผมกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาหาน้องบันนี่ที่รออยู่ ก่อนจะเข้าไปนั่งฟุบหน้ากับพวงมาลัยด้วยความเหนื่อยล้ากับหัวใจของคนแอบรักที่ระบมอย่างรุนแรง

สมองอยากจะหยุดรัก แต่หัวใจก็ห้ามความรู้สึกไม่ได้

ผมจะทำยังไงดี...

 
..........

 
ถึงจะรู้ดีว่าแอลกอฮอล์ไม่ได้ช่วยอะไร มีแต่จะทำร้ายร่างกายและหลอกให้หลงลืมความเศร้าไปแค่ชั่วขณะ ถึงอย่างนั้นคนที่ได้รับน้ำกรดมาราดตรงแผลใจซ้ำก็อับจนหนทางจนต้องใช้น้ำเมามาล้างใจให้ชินชา

"เอาเหมือนเดิม"

ผับ K เป็นร้านเหล้าที่กลุ่มของผมมาเป็นประจำครับ เพราะไอ้แชมป์รู้จักกับเจ้าของร้าน นอกจากจะได้ส่วนลดในบางครั้ง พวกผมก็มีที่นั่งส่วนตัวทำเลดีที่ไม่ว่าจะมาเมื่อไหร่ก็พร้อมต้อนรับเสมอ

"วันนี้มาคนเดียวหรือครับ"

"คิดว่างั้น"

พนักงานเสิร์ฟก็ยิ้มรับอย่างสุภาพ ก่อนจะเดินจากไป ผมผสมเหล้าไปตามปกติ แล้วยกขึ้นดื่ม

เฮ้อ...เซ็งเว้ย!

ปกติผมก็จะชวนไอ้เป้กับไอ้แชมป์มานั่งเป็นเพื่อน ผมไม่ได้หวังอะไร นอกจากกวนเวลาของพวกมันเล่นเท่านั้นครับ แต่คืนนี้ผมไม่มีแรงพอจะเก็บความรู้สึกที่เพิ่งได้รับความกระทบกระเทือนแล้วนั่งฟังพวกมันกวนประสาทเล่นได้

ผมอึดอัดจนทนไม่ไหวแล้วกับความรักที่ไม่สามารถบอกให้ใครรู้ได้ อยากจะบอกความในใจให้ใครสักคนฟัง เผื่อบางทีหัวใจที่หนักอึ้งตอนนี้จะเบาบางลงได้บ้าง

แค่ใครสักคนที่ยอมรับฟัง...

ผมนั่งเหม่อฟังเพลงที่เป็นเพียงคลื่นเสียงอย่างไม่สนใจ ก่อนจะดื่มด่ำกับเครื่องดื่มที่วางอยู่ตรงหน้าเพียงลำพังราวกับว่าในโลกนี้ไม่มีใครสักคนให้พบเจอ

เหงา...เกินไป

ผมยกแก้วเหล้าที่เหลืออยู่ค่อนแก้วดื่มอีกเล็กน้อย พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออกไปยังหมายเลขที่แสดงอยู่บนรายการล่าสุด ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจว่าเป็นใคร

แค่ตอนนี้...ผมอยากจะคุยกับใครสักคน

ทว่าเมื่อน้ำเสียงที่คุ้นเคยดังลอดตอบกลับมา ผมก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย

คืนนี้ผมคงไม่เหงาแล้ว


.........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►6th Step : คนที่แสนกวนใจ - 18/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-01-2017 10:10:26

 
ผมนั่งกินเหล้าคนเดียวอยู่ไม่นาน สายตาก็พบกับผู้ชายรูปหล่อที่กำลังรออยู่ ไอ้อิงทำหน้าตาเครียดขึง แล้วคว้าแก้วเหล้าออกจากมือของผมอย่างหาเรื่อง

"ไอ้สัตว์! เมาแล้วยังไม่เจียม"

"ไม่ได้เมา แค่แแล้งเมา เพราะอยากเมาต่างหาก ว่าแต่...มาเร็วจังเลยครับพี่อิง"

"แม่ง! กูก็มาปกติ ทางผ่านพอดี ไม่ได้อยากมานักหรอก ฮึ่ย!"

ผมมองไอ้อิงที่ทำหน้ากระฟัดกระเฟียดพลางกระแทกตัวนั่งลงบนโซฟาเหมือนคนอารมณ์เสียหนัก ก่อนที่นัยน์ตาคุกรุ่นจะสบมาด้วยความไม่พอใจอย่างเคย

"ทำไมไม่ใส่แว่นอีกแล้ว"

"เมื่อกลางวันก็ไม่ได้ใส่ พูดไม่รู้เรื่องแล้วมึง"

"นั่นสิ กูลืมทักไปตอนนั้นนี่"

ผมหยิบแก้วเหล้าที่ถูกดึงเอาไว้มาผสมอย่างขอไปที ก่อนจะยกขึ้นดื่มต่อ ตอนนี้มีคนมานั่งเป็นเพื่อนแล้ว แต่ก็ยังไม่หายเหงาอยู่ดี

"เป็นห่าอะไรของมึง แล้วทำไมมาคนเดียว"

"อืม...ไม่รู้เหมือนกันว่ะ"

ผมหันไปมองไอ้อิงอีกครั้ง แล้วยิ้มออกมา ทั้งที่ในใจไม่ได้รู้สึกเหมือนที่ร่างกายแสดงออกไปเลยสักนิด

"แต่ตอนนี้ก็ดีใจที่พี่อิงมาหา"

"หึ!"

ไอ้อิงคลายท่าทีในตอนแรกลง ก่อนจะดึงแก้วเหล้าที่ผมถืออยู่มาดื่มเองจนหมด ผมก็ได้แต่มองตามแต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร พลางตัดสินใจอะไรบางอย่าง

"พี่อิง กูเล่าเรื่องให้ฟังได้ป่ะ"

"อะไรชองมึงอีก กูไม่อยากฟัง"

ไอ้อิงหันมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะมองไปทางอื่น แต่ผมก็ไม่สนใจท่าทางของมัน แล้วเริ่มกลยุทธ์หลักที่ใช้สู้กับมันเป็นประจำออกมา

อ้อน..จนกว่ามันจะทนไม่ไหว

"ฟังหน่อยนะ นะๆ กูอยากเล่าให้มึงฟังงอ่ะ"

"แม่ง! น่ารำคาญว่ะ มึงพูดอะไรมา กูก็ไม่สนใจหรอก"

ผมยิ้มมองไอ้อิงที่ทำหน้าบูด แล้วเอนหลังพิงกับโซฟาพลางเรียบเรียงคำพูดของตัวเองไปด้วย ทั้งที่อยากระบายสิ่งที่เก็บเอาไว้ในใจให้ใครสักคนได้รับรู้ แต่ก็ยังยากที่จะถ่ายทอดออกมาได้อยู่ดี อาจเป็นเพราะมันเป็นเรื่องที่ไม่ควรบอกใครล่ะมั้ง

แต่ผมรู้...ถ้าเล่าเรื่องนี้ให้ไอ้อิงฟังจะไม่เป็นไร

"เงียบทำไมวะ ไหนบอกว่าจะเล่าอะไรของมึงไง"

"ไหนบอกว่าไม่อยากฟัง แหม...ที่จริงก็ชอบเสือกนะมึง"

"ไอ้เล้ง"

"โอ๋ๆ ไม่งอนดิ จะเล่าแล้ว นึกก่อน"

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ที่กวนประสาทมันได้ ก่อนจะเริ่มต้นบอกสิ่งที่เก็บเอาไว้ในใจมานาน

"กูแอบรักเพื่อนสนิทมาตั้งแต่มัธยม จนตอนนี้ก็ยังไม่ได้สารภาพ เพราะรู้อยู่แล้วว่าอกหักแน่ เลยได้แต่เก็บเอาไว้คนเดียวมาตลอด แถมมันก็เกลียดพวกตุ๊ดเกย์อะไรแบบนี้ขึ้นสมองด้วย กูไม่อยากเสียมันไป"

ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ทั้งที่สายตามองแก้วเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะแต่สิ่งที่มองเห็นกลับเป็นใบหน้าของเพื่อนสนิทเมื่อสมัยก่อน

"ตอนนั้นกูคิดว่าตัวเองเป็นเกย์ แต่สุดท้ายกูก็มีอะไรกับผู้หญิงได้อยู่ดี ฮ่าๆ สงสัยกูคงเป็นไบว่ะ มึงว่างั้นป่ะ"

ผมหันไปมองไอ้อิง แต่มันก็ไม่ตอบคำถามของผม ใบหน้าหล่อที่ถูกแสงไฟภายในร้านอำพรางมองไปทางอื่นเหมือนไม่ได้สนใจสิ่งที่ผมพูดเลยสักนิด ผมก็แค่นยิ้มออกมา

"กูไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครเลย เอาแต่เฝ้ามองเพื่อนที่กูรักไม่ได้อยู่ห่างๆ มาตลอด หึ! แต่ตอนนี้เพื่อนกูกลับมีแฟนเป็นผู้ชายเฉย แม่ง! แล้วที่ผ่านมากูมัวแต่ทำเหี้ยอะไรอยู่วะ"

ผมนึกถึงเรื่องในตอนนั้นแล้วกัดฟันของตัวเองอย่างกลั้นอารมณ์ ผมคิดอะไรไม่ออก ทำได้แต่โทษความไม่กล้าของตัวเอง

หากผมลองสารภาพรักกับมัน ถึงจะโดนเกลียดแต่อย่างน้อยก็คงสื่อความรู้สึกที่มีให้มันได้รู้บ้าง ทว่ากว่าจะคิดได้ ทุกอย่างก็สายไปหมดแล้ว ถ้าบอกออกไปตอนนี้ ก็มีแต่ทำให้ทุกฝ่ายเสียใจ

"กูเจ็บ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ กูพยายามทำใจ บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร แต่ทุกครั้งที่เจอกัน กูก็รู้ว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม"

ผมยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มอีกอึกใหญ๋ เสียงเพลงในผับไม่ได้เข้ามาในหูของผมแม้แต่น้อย เวลานี้มีเพียงภาพในอดีตที่วิ่งวนอยู่รอบตัวของผมเท่านั้น

"แล้ว...กูก็เห็นมันจูบกับแฟน กูไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง กูอยากเลิกรักมันว่ะ พี่อิง กู...ต้องทำยังไงวะ พี่อิงกูทนไม่ไหวแล้ว"

ผมสูดลมหายใจเข้าลึก เมื่อนึกถึงภาพเหตุการณ์ล่าสุดที่ยังติดตา ก่อนหัวใจที่เจ็บร้าวและร่างกายที่หนักอึ้งจะถูกมือของคนที่นั่งข้างกันดึงเข้าไปกอด ผมซบหน้าลงกับไหล่กว้างที่เจือกลิ่นอายและไออุ่นเบาบางพลางหลับตาลง

"...พี่อิง"

"สมน้ำหน้า คนเลวอย่างมึงต้องโดนแบบนี้แหละ คราวหลังจะได้ไม่ไปทำร้ายความรู้สึกคนอื่นอีก"

ผมรู้สึกถึงหยดน้ำที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ก้อนสะอื้นที่จุกตรงลำคอหลุดออกมา เมื่อฝ่ามืออุ่นที่กอดผมเอาไว้กำลังลูบหัวของผมอย่างอ่อนโยน ถึงแม้เจ้าของจะยังต่อว่าผมไม่หยุดก็ตาม

"อึก..."

"ใครจะไปเห็นใจมึง แค่นี้ยังไม่สาสมกับความชั่วของมึงด้วยซ้ำ"

"อึก  ฮือ..."

"แม่ง! มาทำเสื้อกูเปื้อนอึก นิสัยเสียจริงๆ"

"ฮือ! พี่อิง!"

ผมกอดคนตรงหน้าแน่นขึ้น พร้อมกับยึดอกของอีกฝ่ายซับความเสียใจที่ทะลักออกมา ยิ่งได้ยินคำพูดร้ายกาจและรับรู้ถึงการกระทำของมัน น้ำตาของผมก็ไหลไม่หยุด

ถึงแม้ถ้อยคำประชดประชันจะเสียดแทงความรู้สึกมากแค่ไหนแต่สัมผัสอ่อนโยนจากฝ่ามือที่กำลังได้รับอยู่ตอนนี้ ทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังปลอบใจผมตามสไตล์ของมันอยู่

"สกปรกว่ะ"

น้ำเสียงไม่พอใจแกมระอาที่ดังขึ้น ทำให้ผมต้องลอบยิ้มออกมาทั้งน้ำตา พร้อมกับซุกหน้าแนบชิดอีกฝ่ายมากกว่าเดิม

ถึงจะปากร้าย แต่ก็อบอุ่น

"ขอบคุณครับ"

ผมบอกเสียงเบา แต่ก็มั่นใจว่าคนตรงหน้าได้ยิน ไอ้อิงถอนหายใจออกมา พลางลูบหัวของผมเบาๆ

"หึ!"

เพียงเท่านี้..ก็เพียงพอกับสิ่งที่ผมต้องการแล้ว

 
..........

 
ผมปรับอารมณ์ของตัวเองพักหนึ่ง พอได้เล่าความรู้สึกของตัวเองออกไป ความหน่วงที่หนักอยู่ในใจก็ทุเลาลงไปบ้าง ก่อนที่ผมจะมองคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน

"มึงรังเกียอที่กูเป็นแบบนี้หรือเปล่า"

"แบบไหน"

"ก็...ที่จริงแล้วกูชอบผู้ชายไง"

ไอ้อิงก็มองผมด้วยสายตานิ่งเฉย ก่อนจะตบหัวของผมทิ่ม ยังดีที่ผมยั้งตัวเองได้ทัน ไม่อย่างนั้นหน้าผากคงกระแทกขอบโต๊ะแน่ครับ

"ไร้สาระ กลับได้แล้ว เสียเวลาฉิบหาย"

"พี่อิง...ตอบก่อนดิ"

ผมรั้งแขนของคนที่กำลังจะลุกขึ้นยืน มันก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย แล้วดึงผมให้ลุกขึ้นตาม ก่อนจะเอานิ้วจิ้มหน้าผากของผมแรงๆ ทีหนึ่ง

"ไม่ว่ามึงจะเป็นยังไง กูก็รังเกียจมึงอยู่แล้วไอ้สัตว์ ไปจ่ายเงิน กูจะไปรอที่รถ"

ผมมองไอ้อิงที่เดินออกไปก่อน พร้อมกับยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะจัดการค่าเครื่องดื่มย้อมใจ แล้วรีบเดินตามไอ้อิงไปที่ลานจอดรถ


...........

 
ไอ้อิงเป็นคนขับรถมาส่งผมที่คอนโดฯ ครับ แล้วมันก็ตั้งใจจะนั่งแท็กซี่กลับห้องของตัวเองต่อ แต่ผมก็รั้งมันเอาไว้ก่อน

"ค้างที่นี่ดิ"

"ไม่ กูจะกลับห้อง"

"กูเหงา คืนนี้ไม่อยากอยู่คนเดียว"

"เกี่ยวอะไรกับกู หัดเกรงใจกูบ้างสิวะ"

ถึงจะรู้สึกขำกับท่าทางของไอ้อิง แต่ผมก็ดีหน้าตาย แล้วหยิบโทรสัพท์มือถือของตัวเองออกมา

"งั้นก็ได้ กลับดีๆ ล่ะ กูโทรหาผู้หญิงสักคนมานอนแก้เหงาดีกว่า"

"ไอ้สัตว์! อยากโดนหรือไงมึง! ฮะ!"

ผมจ้องใบหน้าโมโหของไอ้อิง แล้วแสร้งเลิกคิ้วด้วยความสงสัยอย่างกวนประสาทอีกฝ่ายเต็มที่

"ก็เอาดิ กูชอบผู้ชาย ถ้ามึงจะปล้ำกูหรือทำอะไรทำนองนั้น ก็เข้าทางกูอยู่ดีว่ะ"

"ไอ้เล้ง!"

ผมลอบยิ้มมองไอ้อิงที่ทำท่าเหมือนคนกำลังจะสติแตก ก่อนจะดึงแขนของมันให้เดินไปยังลิฟต์ที่อยู่ห่างออกไปตรงหน้า

"คืนนี้อยู่ด้วยกันเถอะ กูยังไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายคนไหน นอกจากมึงเลย"

"พูดห่าอะไรวะ! แม่ง!"

ผมเลื่อนสายตามองใบหน้าไม่พอใจของคนที่ยืนอยู่ข้างกัน  แล้วอมยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อเห็นแก้มของคนหน้าบึ้งเจือเลือดฝาดจาง ก่อนจะมองไปยังประตูลิหต์ที่กำลังปิดลง

"กูก็แค่พูดความจริง"

.

.

.

Next step loading…

Marionetta ::
: ดีค่ะ ^^ มาลงตอนใหม่ฉลองตรุษจีนค่ะ เย้ๆ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นที่เป็นกำลังใจให้ และฝากติดตามเรื่องนี้ต่อไปด้วยนะคะ เจอกันตอนหน้าจ้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 26-01-2017 12:52:53
อร๊ายยยยย อิงน่าร้ากกกก   :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 26-01-2017 13:08:07
 :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 26-01-2017 16:38:47
ชอบอ่ะ สนุกดีค่ะ มาต่ออีกเยอะๆ นะคะ ชอบพี่อิง ปากร้าย ใจดี เล้งก็น่าร๊ากกกก คาดว่าเล้งเอาพี่อิงอยู่  :laugh:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 26-01-2017 22:19:49
 อิงน่าร้ากกกกกก ปากร้ายใจดีนะเรา
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: AmPnie ที่ 26-01-2017 22:29:14
นี่ถ้าพี่อิงพูดอะไรจะต้องตีความตรงข้ามสินะคะ แหมๆซึนจริงๆ :katai3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 26-01-2017 23:04:15
 :katai1:

ขอแสดงความยินดีด้วย พี่อิง คุณเป็นเมะ ที่ถูกใจเราแบบมึนๆ 55
ความรักเนาะ  บางทีก็เป็นเรื่องจังหวะ ที่ไม่พอดี

 :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 26-01-2017 23:09:55
พระเอกเรื่องนี้เค้าซึนได้ใจจริงๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 27-01-2017 02:11:56
ชักอยากรู้ ว่าทำไมพี่อิงถึงแค้นเคือง เล้งขนาดนี้ ไปหักอกสาวในฝันตัวเองอ๋อ หรือยังไง แต่พี่อิง จะทำตัวปากร้ายใจดีไปอีกนานแค่ไหนกัน ดีนะเป็นเล้ง เล้งผู้น่ารัก ชอบน้องเล้ง ลืม ไอ้มีนไปเถอะเล้ง รักได้ก็เลิกรักได้เนอะ โอ๋ ๆ กอดปลอบ ตอนแรกละบอกเกลียดเกย์ ถึงเวลาก็ควงผช มาเย้ยร้องเล้งของเจ้ สะเทือนใจ เอ๋ ๆ นะน้องเล้ง ปล่อยมีนนางไป อยู่กับแฟนนาง น้องเล้งหล่อ หาใหม่ได้
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-01-2017 02:30:32
พี่อิงปากไม่ตรงกับใจเลย ส่วนนังเล้ง แกก็อ่อยผัวตลอด
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 27-01-2017 07:10:51
จับทางพี่อิงแกได้แล้วซินะ
ถึงแกจะปากร้ายแต่ใจดีเหมือนกันนะ หุหุ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 27-01-2017 09:25:50
พี่อิง ใจดีสุดๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-01-2017 11:14:03
บอกความลับออกมาจนได้
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 27-01-2017 17:19:43
 :z1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 28-01-2017 18:55:25
หาคนใหม่ดีกว่า เพื่อนแบบนั้นปล่อยมันไปนั้นแหละ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 28-01-2017 20:14:11
ปากร้ายแค่ใจรักใช่ไหมพี่อิง   :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 29-01-2017 10:28:14
อร๊ายยยยย อิงน่าร้ากกกก   :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
แบ๊วตามฉบับหนุ่มซึนจ้า อิอิ

:mew1:

ขอบคุณค่ะ ^^

ชอบอ่ะ สนุกดีค่ะ มาต่ออีกเยอะๆ นะคะ ชอบพี่อิง ปากร้าย ใจดี เล้งก็น่าร๊ากกกก คาดว่าเล้งเอาพี่อิงอยู่  :laugh:
ขอบคุณค่ะ พี่อิงเลี้ยงไม่ยาก ถ้าจับทางถูกค่ะ อิอิ

อิงน่าร้ากกกกกก ปากร้ายใจดีนะเรา
ที่จริงพี่อิงใจดีนะ

นี่ถ้าพี่อิงพูดอะไรจะต้องตีความตรงข้ามสินะคะ แหมๆซึนจริงๆ :katai3:
ฮ่าๆ ประมาณนั้น พี่อิงขี้อายจ้า ><

:katai1:

ขอแสดงความยินดีด้วย พี่อิง คุณเป็นเมะ ที่ถูกใจเราแบบมึนๆ 55
ความรักเนาะ  บางทีก็เป็นเรื่องจังหวะ ที่ไม่พอดี

 :L1: :pig4:
ดีใจที่มีคนชอบพี่อิง เป็นกำบังใจให้คนซึนด้วยนะคะ ^^

พระเอกเรื่องนี้เค้าซึนได้ใจจริงๆ
555  ซึนกลบความเขินจ้า

ชักอยากรู้ ว่าทำไมพี่อิงถึงแค้นเคือง เล้งขนาดนี้ ไปหักอกสาวในฝันตัวเองอ๋อ หรือยังไง แต่พี่อิง จะทำตัวปากร้ายใจดีไปอีกนานแค่ไหนกัน ดีนะเป็นเล้ง เล้งผู้น่ารัก ชอบน้องเล้ง ลืม ไอ้มีนไปเถอะเล้ง รักได้ก็เลิกรักได้เนอะ โอ๋ ๆ กอดปลอบ ตอนแรกละบอกเกลียดเกย์ ถึงเวลาก็ควงผช มาเย้ยร้องเล้งของเจ้ สะเทือนใจ เอ๋ ๆ นะน้องเล้ง ปล่อยมีนนางไป อยู่กับแฟนนาง น้องเล้งหล่อ หาใหม่ได้
เรื่องที่พี่อิงโกรธน้องเล้ง ติดตามไก้ที่ตอน 6 จ้า น้องเล้งรักมาหลายปี ก็ต้องให้เวลาลืมนะคะ

พี่อิงปากไม่ตรงกับใจเลย ส่วนนังเล้ง แกก็อ่อยผัวตลอด
พี่อิงแพ้คนขี้อ้อน ส่วนน้องเล้งแพ้ความหล่อของหนุ่มแว่น ฮ่าๆ

จับทางพี่อิงแกได้แล้วซินะ
ถึงแกจะปากร้ายแต่ใจดีเหมือนกันนะ หุหุ
พี่อิงดูออกง่ายและไร้เดียงสา อิอิ

พี่อิง ใจดีสุดๆ
^^

บอกความลับออกมาจนได้
ความลับไม่มีในโลก เอิ๊กๆ

:z1:
ขอบคุณค่ะ

หาคนใหม่ดีกว่า เพื่อนแบบนั้นปล่อยมันไปนั้นแหละ
ให้เวลาน้องทำใจนะคะ

ปากร้ายแค่ใจรักใช่ไหมพี่อิง   :katai2-1:
พี่อิงนน่ารัก อิอิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 30-01-2017 12:25:18
คืนนี้พี่อิงเสร็จนังเล้งแน่ :laugh:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 31-01-2017 07:04:28
จะโอ้โน อิงปากแข็งจีๆเลยยย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 01-02-2017 10:21:26
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-02-2017 11:16:46
คืนนี้พี่อิงเสร็จนังเล้งแน่ :laugh:
ูู^^ อิอิ

จะโอ้โน อิงปากแข็งจีๆเลยยย
พี่อิงอายค่ะ

:pig4: :pig4:+
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-02-2017 11:18:46
8th Step : ตัดสินใจ

[Leng]


 

 ถึงไอ้อิงจะทำท่าเหมือนไม่ค่อยเต็มใจมา แต่สุดท้ายมันก็มาอยู่ในห้องของผมจนได้ ทันทีที่เข้ามาในห้อง ผมก็พาแขกคนพิเศษเข้ามาในห้องนอนเลยครับ

"ขอนอนเลยแล้วกัน"

ผมปล่อยมือจากไอ้อิง ก่อนจะล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยล้า ตอนนี้ไม่อยากทำอะไรแล้วครับ นอกจากนอนอย่างเดียว แต่ชีวิตมนุษย์ก็ไม่ได้ง่ายแบบนั้น

"เฮ้ยๆ อาบน้ำก่อน"

ตอนนี้คนที่ตั้งใจจะเอามากวนประสาทแก้เครียดก็กลายเป็นอุปสรรคตัวโตไปแล้ว!

"ไม่อาบอ่ะ ถ้าทนไม่ได้ ก็นอนโซฟาไปแล้วกัน"

"ไอ้เล้ง อย่ามาซกมก ไปอาบน้ำ"

ไอ้อิงไม่ได้สนใจท่าทีของผมพลางดึงผมให้ลุกจากเตียง แต่ผมก็ยื้อตัวเองเอาไว้อย่างสุดแรง พร้อมกับยึดที่มั่นแสนสบายของตัวเองเอาไว้อย่างไม่ยอมแพ้

"คนอกหักอยู่ อย่ามาสั่งได้เปล่าวะ"

"ถ้าไม่อยากให้กูสั่ง ก็พูดให้มันรู้เรื่องบ้าง"

ผมกับไอ้อิงจ้องตากัน ก่อนที่ผมจะชักสีหน้าออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจ เมื่อคนตรงหน้ายังทำหน้าดุใส่

"พี่อิงกลับไปได้แล้ว เชิญครับ"

"เดี๋ยวมึงโดนกูถึบ อย่าให้กูต้องพูดซ้ำ"

ผมก็ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด แล้วยอมเดินไปอาบน้ำอย่างจำนน ผมไม่ได้กลัวมันหรอกนะครับ แต่ถ้าต้องสู้กันจริงจัง ผมคงแพ้แน่ ก็มันแรงควายแบบนั้น

ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่ถึงสิบนาทีก็เดินออกมาพร้อมกับบ็อกเซอร์และผ้าเช็ดตัวที่พาดบ่า ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นไอ้อิงกำลังเก็บของที่ผมวางเกะกะไว้ในห้อง

"ทำอะไรวะ"

ไอ้อิงหันมามองผม แล้วทำหน้าหงุดหงิดออกมาตามสไตล์ พร้อมกับจัดวางของบางอย่างให้เข้าที่เข้าทาง

"เห็นแล้วรกสายตา ดูแลมั่งสิวะ"

"เดี๋ยวแม่บ้านมาจัดการเองนั่นแหละ"

ผมก็พอจะรู้ว่ามันเเจ้าระเบียบ เพราะห้องของมันสะอาดผิดปกติของผู้ชายทั่วไป แต่ไม่คิดว่าจะมากเหมือนผู้หญิงแบบนี้

"ไอ้สัตว์ เรื่องแค่นี้ยังต้องให้คนอื่นทำให้ มึงนี่มันยิ่งกว่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ"

"ก็กูมีเงิน จบป่ะ"

แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ผมกับไอ้อิงเล่นจ้องตากัน ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายถอยออกมาก่อน เพราะอยากนอนเต็มที แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่อาจก้าวข้ามอุปสรรคตัวโตที่ขัดขวางตั้งแต่แรกไปได้

"หัวยังเปียกจะนอนได้ไง เดี๋ยวไม่สบาย เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้หรือไง"

"ครับ...พ่ออิง แต่กูอยากนอนแล้วอ่ะ"

"มึงนี่มัน..."

ไอ้อิงบ่นอะไรสักอย่างที่ผมขี้เกียจฟัง ก่อนที่มันจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่ผมเพิ่งวางพาดไว้ที่โต๊ะแถวนั้นมาคลุมหัวของผมจนมิด แล้วเริ่มต้นเช็ดผมให้ในแบบฮาร์ดคอร์

โว้ย! กูหายใจไม่ออก!

"พี่อิง! ปล่อย..."

อาจเป็นเพราะคำพูดของผมคงไม่ทรงพลังมากพอ คนฟังก็เลยไม่สนใจ ไอ้อิงยังคงเช็ดผมที่เหมือนกับกำลังฆาตกรรมมากกว่าต่อไป

"อึก.."

ผมกระชากผ้าสุดแรงเพราะลมหายใจติดขัด และไอ้อิงก็ยอมปล่อยให้ผมเป็นอิสระในที่สุด

"จะฆ่ากันหรือไงวะ! หายใจไม่ออก!"

ผมหันไปมองไอ้อิงด้วยความไม่พอใจ แต่อีกคนก็แค่ทำเฉยเหมือนเมื่อครู่นี้ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเสียอย่างนั้น

"ถ้าจะฆ่าก็ทำนานแล้ว ไม่ปล่อยให้อยู่ถึงตอนนี้หรอก"

"ก็เมื่อกี้หายใจไม่ออกจริงนะเว้ย"

"เออๆ นอนได้แล้ว น่ารำคาญ"

ผมหยิบผ้าเช็ดตัวที่เกือบจะเป็นอุปกรณ์สังหารโยนไปอีกทางอย่างไม่ค่อยสนใจ ก่อนจะมองไอ้อิงที่กำลังจะเดินออกไปจากห้องนอน

"แล้วมึงจะไปไหน"

"มีอะไร"

"กูถามก่อนเปล่าวะ"

ไอ้อิงทำหน้าเบื่อหน่ายออกมา พลางมองผมด้วยสายตาเรียบเฉยเหมือนเคย

"จะไปนอน"

"ก็มานอนนี่ดิ"

"กูจะนอนข้างนอก"

"ทำไมวะ อ้อ...เพราะมึงจะไม่อาบน้ำใช่ป่ะ โห...ทำมาไล่กู แต่ตัวเองก็ไม่ทำ"

ไอ้อิงทำหน้าไม่พอใจพร้อมกับขมวดคิ้วออกมา ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ผมเพิ่งโยนทิ้งไว้ แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ผมก็ได้แต่มองตามพลางล้มตัวลงนอน

อาจเป็นเพราะไอ้อิงอาบน้ำนานเกินไปหรือผมง่วงจัดก็ไม่รู้ครับ แต่พอผมรุ้ตัวตื่นขึ้นมาอีกที ภายในห้องก็ปิดไฟเงียบ ส่วนอีกคนก็มานอนนู้ดอยู่ข้างผมเรียบร้อย 

อืม...

ผมก็มองคนตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหน้านี้ผมไม่ค่อยได้มองไอ้อิงตอนหลับเท่าไหร่นัก เพราะส่วนใหญ่ที่เราสองคนนอนด้วยกัน มันมักจะนอนทีหลังแล้วตื่นก่อนผมเสมอ

"พี่อิง"

ผมมองคนตรงหน้าที่ยังนอนเฉย ก่อนจะขยับท่านอนของตัวเองเล็กน้อย พร้อมกับตัดสินใจกวาดวงแขนไปหาไอ้อิงที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่อง หลังจากดูท่าทีขอบอีกฝ่ายที่ยังนิ่งอยู่ ผมก็เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้มากขึ้น ไออุ่นและกลิ่นกายจากร่างกายเปลือยเปล่ามีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด ผมสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วซุกหน้าเข้ากับไหล่กว้างพลางหลับตาลงอีกครั้ง


..........

 
ผมหาวออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งออก และเมื่อภาพในสายตาชัดขึ้น สมองก็สั่งการให้ผมหันไปมองคนที่มานอนค้างด้วยกันเมื่อคืนนี้

ว่างเปล่า...

ผมขมวดคิ้ว แล้วมองนาฬิกาแขวนผนังที่บอกเวลาสิบโมงกว่า ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงอย่างไม่รีบร้อน

ทว่าในขณะที่ผมกำลังจะเดินหน้ามึนออกไปจากห้องนอน สายตาที่งัวเงียก็เห็นโน้ตแหานหนึ่งถูกแปะไว้ตรงหน้าประตู

'ของกินอยู่ในครัว ถ้ามีสมองก็เอาเข้าเวฟแล้วแดกซะ'

ผมกะพริบตาอ่านข้อความนั้นอีกครั้ง ก่อนจะยิ้ม เมื่อนึกถึงใบหน้าของคนเขียนขึ้นมา ตอนแรกผมตั้งใจจะทิ้งลงถังขยะ แต่ก็เปลี่ยนใจเอาไปใส่ในลิ้นชักตรงโต๊ะเขียนหนังสือแทน หลังจากนั้นผมก็เดินกลับไปอาบน้ำ แล้วออกไปดูของกินที่ไอ้อิงทำเอาไว้ให้ครับ

ข้าวผัด...

ผมเอาจานข้าวผัดใส่ไมโครเวฟ แล้วรอเพียงไม่กี่นาที อาหารเช้าของวันนี้ก็ส่งกลิ่นหอม และเมื่อได้ตักินคำแรก ผมก็อมยิ้มออกมาเพราะความอร่อย

ผมเป็นคนกินง่ายครับ แต่ก็เลือกกินบ้างเป็นบางอารมณ์ แล้วตอนนี้ผมก็ชอบอาหารฝีมือของไอ้อิงเข้าแล้วจริงๆ พอมาคิดเล่นๆ ดูแล้ว จะลองจีบคนขี้บ่นดีหรือเปล่า ถึงจะปากร้ายไปเยอะ แต่อย่างอื่นก็เพอร์เฟกต์ครับ

มันหล่อ รูปร่างดี รักสะอาด ทำอาหารอร่อย ดูแลและใส่ใจคนอื่น ถ้าได้เป็นเมียก็เรียกได้ว่า แม่ศรีเรือนเกรดเอ เสียแต่ว่ามันเป็นผู้ชาย แล้วผมต่างหากที่เป็นเมียมัน ถ้าอย่างนั้น...ก็เอาเป็นพ่อศรีเรือนแทนก็แล้วกัน

ผมตัดสินใจแล้ว ในเมื่อเรื่องของมีนกลายเป็นหมันถาวร ผมก็จะลองหันไปสนใจไอ้อิงดู ถ้าจีบไม่ติดหรือรักมันไม่ได้ อย่างน้อยก็ได้ใช้เวลาช่วงหนึ่งทำให้ลืมความรักข้างเดียวที่น่าสมเพชไปได้บ้าง

ผมตักข้าวผัดคำสุดท้ายใส่ท้อง ก่อนจะเดินไปวางจานไว้ในห้องครัว วันนี้จะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดครับ หลังจากนั้นผมก็เดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือต่อ ผมมองเบอร์โทรศัพท์ที่เพิ่งติดต่อไปครั้งล่าสุด แล้วกดโทรออก เสียงสัญญาณรอสายดังอยู่ครู่หนึ่ง ปลายสายก็กดรับครับ

[ฮัลโหล]

เสียงผู้หญิง...?

ผมนึกแปลกใจ จนต้องมองดูว่าตัวเองกดอะไรผิดหรือเปล่า แต่คำว่า 'พี่อิง' ก็ขึ้นหราอยู่เต็มตา

"ครับ ขอสายพี่อิงหน่อยครับ"

หรือว่าจะเป็นแฟนของมันวะ? นี่ผมคงไม่ได้จะมาแย่งแฟนใครอีกใช่ไหม?

[รอแป๊บนึงนะคะ อิงอิง!!!]

อ่า...มีชื่อเล่นมุ้งมิ้งด้วย แฟนมันชัวร์เลยครับ!

นี่แผนจีบของผมจะล่มอีกแล้วหรือเนี่ย ผมคงอาภัพเรื่องความรักจริงสินะครับ เฮ้อ...

[...เล้ง ไอ้เหี้ยเล้ง]

"เออ..มีไรวะ"

[มึงโทรมาหากูไม่ใช่หรือไงวะ]

"เออๆ แล้วเมื่อกี้ใครรับ แฟนมึงเหรอ"

ถามมันเลยดีกว่าครับ จะได้ไม่เสียเวลา ไมีต้องเสียความรู้สึก

[น้องกู ตกลงมึงมีไร กูยุ่ง]

"อ้าวเหรอ แล้วทำไรอยู่"

เฮ้อ...งานนี้ยังมีลุ้นครับผม!

[ทำงาน ไม่ได้ว่างนอนกินบ้านกินเมืองแบบมึง แดกข้าวยัง]

"อืม กินแล้ว อร่อย แต่กูไม่ค่อยชอบมะเขือเทศเท่าไหร่"

[หึ! เพราะเลือกกินถึงได้โง่แบบนี้ไง]

"แค่บอกว่าไม่ชอบ แต่กูก็กินหมดเถอะ แล้วทำงานที่ไหน"

[ถามทำไม จะมาหา? ไม่ต้องเสนอหน้ามาบ้านกูเลย]

อ่าฮะ มันอยู่บ้าน

"ทำงานอะไร ทำงานบ้าน?"

[บ้านกูทำร้านอาหาร]

นี่คือที่มาของเสน่ห์ปลายจวักของมันสินะครับ

"ไปหาได้ป่ะ ชื่อร้านไรอ่ะ"

[ร้านอิ่มอุ่นไม่ต้อนรับมึง เกะกะ]

โอเค...ไม่อยากให้ไปแต่บอกชื่อร้านมาเรียบร้อย

"กูไปกินข้าว ไมได้ไปหามึง โอเคป่ะ"

[ไอ้สัตว์ ไม่ต้องมา]

"พี่อิง อยากเจอ"

[เพ้อเจ้ออะไรของมึงอีก ยังเมาค้างหรือไงวะ]

"เปล่าๆ ยุ่งอยู่ก็ไปทำงานได้แล้ว เจอกันครับ"

[ฮึ่ย! ขับรถดีๆ ไอ้เหี้ย]

ผมอมยิ้มกับสายที่ตัดไปแล้ว ก่อนจะเริ่มต้นล็อกร้านเพื่อเดินทางไปหาไอ้อิง ถึงมันจะไม่ได้บอกตำแหน่งที่ตั้งแน่นอน แต่ต่อจากนี้เจ๊กูเกิ้ลแมพจะนำทางผมต่อเองครับ ผมเชื่อใจเจ๊!


..........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►7th Step : ความจริง - 26/01/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-02-2017 11:19:35

 
ผมใช้เวลาบนท้องถนนอยู่เกือบชั่วโมง ในที่สุดก็เเดินทางมาถึงหน้าร้านอิ่มอุ่นที่ตั้งอยู่ติดถนนใหญ่เรียบร้อย ผมขับผ่านหน้าร้าน ก่อนจะขับรถเข้าไปในซอยถัดไปเพื่อหาที่จอดรถ

หลังจากหาที่พักให้น้องบันนี่สุดสวยเรียบร้อย ผมก็เดินตรงไปยังหน้าร้านอาหารตามสั่งที่มีลูกค้าอยู่พอสมควร ก่อนที่ผมจะเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นไอ้อิงกำลังถือกระทะหน้ามันอยู่ตรงเตาหน้าร้าน

"สั่งอะไรดีคะ"

เสียงทักที่ดังขึ้น ทำให้ผมละสายตาจากคนที่มาหาไปยังเด็กสาวหน้าตาน่ารักอายุราวสิบหกสิบเจ็ดปีที่กำลังส่งยิ้มมาให้

"ขอพี่อิงที่นึงครับ"

ผมมองอีกฝ่ายที่ทำหน้าตกใจ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอารมณ์ดีกับการหยอกเอินของตัวเอง

"เมื้อกี้พูดเล่น มาหาพี่อิงครับ"

"อ่าค่ะ เดี๋ยวไปเรียกให้นะคะ นั่งข้างในก่อนเลยค่ะ"

"ขอบคุณครับ"

ผมส่งยิ้มให้ ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งด้านในที่ยังมีที่ว่างอยู่ ที่ร้านนี้แบ่งเป็นสองส่วนครับ ส่วนหนึ่งอยู่ด้านนอก ใช้เป็นหน้าร้านและทำอาหาร และอีกส่วนหนึ่งเป็นพื้นที่รองรับลูกค้าติดแอร์เย็นสบาย ผมนั่งคนเดียวอยู่เพียงไม่นาน ไอ้อิงก็เดินมาหา ตอนนี้มันใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นที่สวมทับด้วยผ้ากันเปื้อนตัวยาวสีเข้ม

"ก็บอกว่าไม่ต้องมาไง"

"วันนี้ทำไมไม่ใส่แว่นอีกแล้ว"

ผมไม่ได้สนใจท่าทางไม่พอใจของมัน แต่เลือกมองใบหน้าหล่อที่เต็มไปด้วยเหงื่อแทน แล้วรู้สึกผิดหวังนิดหน่อยที่ไม่ได้เห็นมันใส่แว่นอีกแล้ว

ผมอยากเจอหนุ่มแว่นสุดหล่อ!

"มึงมีปัญหาอะไรกับแว่นกู"

"ก็กูชอบตอนมึงใส่แว่น"

ไอ้อิงก็มองผมเขม็ง ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในแล้วกลับมาพร้อมกับน้ำแข็งเปล่าแก้วหนึ่งและแว่นตาที่ประดับอยู่บนใบหน้า ผมเลิกคิ้วมองอย่างสนใจ แต่อีกฝ่ายก็รีบเดินหนีไปก่อน

"อย่าทำตัววุ่นวาย"

"ครับอิงอิง"

"ไอ้สัตว์ ถ้าเรียกกูแบบนั้นอีก มึงโดนดีแน่"

ผมก็แค่ยิ้มรับกับสีหน้าคาดโทษของไอ้อิงอย่างขอไปที ก่อนจะนั่งไม่มีอะไรทำ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือมาดูหนังฆ่าเวลา แต่ทว่าผมก็ไม่ได้ทำอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ เพราะมีเด็กสาวคนหนึ่งกำลังยืนมองอยู่

"มีอะไรครับ"

ผมพอจะจำเสียงได้ครับ เด็กคนนี้คือคนที่รับสายของผมก่อนหน้านี้ น้องสาวของไอ้อิง

"พี่ชื่ออะไรคะ อ้อนไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย"

"ชื่อเล้งครับ แล้วน้องชื่ออ้อนหรือครับ"

"ค่ะ อ้อนขอภ่ายรูปกับพี่เล้งหน่อยได้ไหมคะ"

"ได้สิครับ"

ผมมองรอยยิ้มกว้างของอ้อน เธอรีบวิ่งไปหยิบโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะเดินมายืนข้างผมแล้วกดถ่ายรูปอย่างชำนาญ

"ทำอะไรยัยอ้อน มัวแต่อู้อยู่ได้ ไปช่วยเสิร์ฟได้แล้ว"

ไอ้อิงเดินมาว่าครับ ส่วนอ้อนก็ไม่ได้มีท่าทีอะไร พลางมองพี่ชายของตัวเองแบบไม่เกรงกลัว

"อิงอิงก็อู้เหมือนกัน ก่อนหน้านี้ก็เอาแต่เล่นมือถือ แล้วใส่แว่นทำไมเนี่ย"

"พูดมาก ไปช่วยข้างนอกได้แล้ว"

ผมมองอ้อนที่โดนไอ้อิงดันหลังเหมือนขับไล่ไสส่งให้ออกไปหน้าร้าน โดยที่เธอก็บ่นอะไรบางอย่างที่ฟังไม่ได้ศัพท์ออกมา ก่อนจะหันไปเจออีกคนกำลังยืนมองผมอยู่ก่อนแล้ว

"น้องน่ารักนะ

"ถ้ามึงยุ่งกับน้องกู มึงตาย"

ผมก็แกล้งทำหน้าตกใจ แล้วยกยิ้มออกมาอย่างสบายอารมณ์กับท่าทางขึงขังของพี่ชายที่หวงน้องสาวเต็มขั้น

"แต่ยุ่งกับพี่ชายได้ใช่ป่ะ"

"หึ! แล้วเมื่อกี้ทำอะไร ทำไมต้องใกล้น้องกูด้วย"

"ก็น้องมึงขอถ่ายรูป แล้วไม่ไปทำงานต่ออ่ะ ยุ่งไม่ใช่เหรอ"

"เออ! ยุ่ง! กูแค่จะเข้าไปดูของข้างใน ไม่ได้อยากมาคุยกับมึง"

ผมก็มองไอ้อิงที่เดินเข้าไปด้านในของร้านครู่เดียว แล้วมันก็เดินออกมาตีหน้ายักษ์ใส่ผม ก่อนจะเดินไปทางหน้าร้านที่มีลูกค้ากำลังยืนสั่งรายการอาหารอยู่

ตอนแรกผมก็รำคาญไอ้ท่าทางพูดอย่างแต่ทำอีกอย่างของมันอยู่นะครับ แค่ตอนนี้มองไปมองมาก็น่ารักแล้วก็ตลกดีเหมือนกัน

แถมยังน่าแกล้งยังไงก็ไม่รู้

ถึงจะประหลาดไปหน่อย แต่ผมก็ตัดสินใจแล้วว่า จะจีบมันครับ

.
.
.

Next step loading…
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 01-02-2017 11:57:50
จีบเลยเล้ง เราเชียร์นาย  :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 01-02-2017 12:01:45
 :L2: :pig4:

พี่อิง รักเล้งแน่ๆ เสียจิ้นให้เล้งไปแล้วด้วย
พี่อิงคนมึนที่น่ารัก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 01-02-2017 12:06:31
ไม่ค่อยเลยพี่อิง ไม่อยากให้เขามาแน่เหรอบอกเขาไปแบบนี้ โหดแต่ซึนนี่มันดีจริงๆ

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 01-02-2017 12:24:21
จีบเลยๆๆ พี่อิงจีบติดแน่ๆ รักน้องเล้งจะแย่แต่แอบซึน  55555 ตามใจน้องตลอด แว่นยังรีบไปใส่
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-02-2017 16:10:14
 o13
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 01-02-2017 17:15:27
อ่อยตลอดอะพี่อิง  :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 01-02-2017 17:56:09
รักพี่อิงอ่ะ พี่อิงโคตรน่ารัก หนุ่มซึนนี่โดนใจจริงๆ :katai4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-02-2017 19:35:09
พี่อิงอิงน่ารัก      น้องเล้งเล้งจีบให้ติดนะ อิอิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 01-02-2017 19:44:24
พี่อิงคนซึน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 01-02-2017 19:59:39
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 01-02-2017 20:05:35
พี่อิงปากแข็ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 01-02-2017 20:14:55
ขำพี่อิง55555555555
อ่อยเเรงๆเลยน้องเล้งอยากเห็นคนซึนเขิน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 01-02-2017 21:12:05
ยิ่งอ่านยิ่งตลกพี่อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 01-02-2017 21:28:47
พี่อิงน่ารักอ่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 02-02-2017 03:55:12
น่ารักเชียว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 03-02-2017 01:56:08
ได้สามีแบบพี่อิงนี่โคตรโชคดี เล้งต้องจีบให้ติดนะจ๊ะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-02-2017 17:38:13
ขอบคุณที่ติดคามค่ะ  :กอด1:
แล้วก็ดีใจที่มีคนรักพี่อิงเยอะขึ้น อิอิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 04-02-2017 07:57:56
จีบโลยยยยยย คือแบบพี่อิงก็ผู้ชายคนแรกของเล้ง เล้งก็เป็นผู้ชายคนแรกของพี่อิงเหมือนกันอีก ฮือออ ถึงพี่อิงจะซึน+ฮาร์ดคอแต่ก็น่ารักเน้อะเล้งเน้อะ o18
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 06-02-2017 04:23:41
พี่อิงนี้สายซึนของแท้และแน่นอนจริงๆ 555 ชอบอ่ะ
เล้งก็สายมึน จีบแบบมึนๆ รุกแบบเนียนๆ รอลุ้นว่าเมื่อไร2คนนี้จะเป็นแฟนกัน
ทั้งคู่เคมีเข้ากันมากๆ จะรอติดตามนะคะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 06-02-2017 15:34:37
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 06-02-2017 17:12:33
มารอ พี่อิง กับเล้ง
ลงอีกที่เมื่อไร นะ คุณนักเขียน ^^ :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 06-02-2017 17:50:39
9th Step : ลูกชายคนกลาง
[Leng]



ตอนนี้เวลาก็เกือบบ่ายสองโมงแล้วครับ แต่ผมก็ยังไม่รู้สึกหิวเท่าไหร่ เพราะเพิ่งกินอาหารเช้าไปเมื่อตอนสิบเอ็ดโมง
ผมนั่งมองลูกค้าของร้านอิ่มอุ่นที่ผลัดเปลี่ยนกันเข้ามาเป็นระยะ แล้วก็มองพ่อครัวประจำร้านที่ยังยืนทำอาหารอยู่หน้าร้านตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อน

"พี่เล้ง จะกินอะไรไหมคะ เดี๋ยวอ้อนไปทำให้"

อ้อนเดินเข้ามาหาผม ก่อนหน้านี้เธอเข้าไปเก็บโต๊ะของลูกค้าที่เพิ่งเดินออกไปครับ

"ไม่เป็นไร พี่ไม่หิวหรอก ว่าแต่อ้อนทำอาหารเป็นด้วยเหรอ"

"เป็นคะ คนบ้านนี้ก็ทำเป็นกันหมด แต่คนที่ทำเก่งที่สุดก็อิงอิงนั่นแหละ"

อ้อนเข้ามานั่งฝั่นตรงข้ามกับผม ก่อนจะส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ท่าทางร่าเริงและอัธยาศัยดีดูไม่เหมือนไอ้อิงเลยครับ

"เก่งจังเลยนะ แล้วทำไมถึงเรียกพี่อิงว่า อิงอิงล่ะ"

อันที่จริงก็ไม่กล้าถามหรอกนะครับ แต่ผมสงสัยจริงๆ อีกทั้งยังดูเหมือนว่าจะถามข้อมูลของไอ้อิงจากปากของอ้อนได้ไม่ยากด้วย

"อ้อ ก็อิงอิงเป็นลูกคนกลางอ่ะค่ะ"
"ฮะ?"

อ้อนหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะทำสีหน้าเจ้าเล่ห์แต่ก็ดูน่ารักน่าเอ็นดู ผมก็ได้แต่รอฟังอย่างกระตือรือร้น

"เป็นคำเรียกของแม่อุ่นค่ะ ก็มีพี่อุ้ม อิงอิง แล้วก็น้องอ้อน"

"พี่อุ้ม? พี่สาวคนโตเหรอ"

"ใช่ค่ะ พี่อุ้มเป็นแอร์ นานๆ ทีถึงจะกลับมาบ้าน"

"อืม ว่าแต่อิงอิงนี่เหมือนชื่อหมาเลย"

"ฮ่าๆ นั่นสิๆ แต่อิงอิงก็ปากไม่ดีด้วยไง แถมยังดุ ชอบขู่อีกต่างหาก"

ผมหัวเราะรับคำพูดของอ้อนอย่างอดไม่อยู่ ตอนนี้ผมเริ่มเห็นแล้วว่าน้องสาวของไอ้อิงคนนี้ก็ปากร้ายไม่แพ้พี่ชายเหมือนกันครับ

"แล้วพ่อล่ะ"

"พ่ออ้วนเสียไปหลายปีแล้วค่ะ ตอนนั้นอ้อนยังอยู่มอต้นเลย"

"เสียใจด้วยนะ"

"ค่ะ ตอนนี้อิงอิงก็เหมือนพ่อคนที่สองแล้ว ทั้งขี้บ่น จู้จี้ เข้มงวด ชอบทำตัววางอำนาจ ห่วงไม่เข้าเรื่องด้วย น่าเบื่อมาก"

ผมมองอ้อนที่ยิ้มอ่อนออกมา ขณะที่กำลังกล่าวโทษพี่ชายที่ตอนนี้ยังยืนทำอาหารอยู่หน้าเตาแบบไม่หยุดพัก ก่อนจะนึกถึงบุคคลที่สาม นิสัยเจ้ากี้เจ้าการก็คงเพราะแบบนี้

"ก็คงรักทุกคนมาก เลยทำตัวน่ารำคาญแบบนั้น"

"ก็คงงั้นมั้งคะ ว่าแค่พี่เล้งรู้จักกับอิงอิงได้ไงคะ เป็นรุ่นน้องที่คณะเหรอ"

"เปล่าหรอก อยู่กันคนละมหา'ลัยเลย พอดีรู้จักกันที่ร้านเหล้าน่ะ"

ผมมองใบหน้าน่ารักของอ้อนที่พยักหน้ารับเบาๆ แล้วนึกถึงอดีตที่ทำให้เราสองคนได้เจอกัน ซึ่งมันก็ไม่น่าประทับใจสักเท่าไหร่

"แต่อิงอิงไม่ชอบไปร้านแบบนั้นนี่"
"งั้นเหรอ"

"ค่ะ เคยบอกว่าเปลืองเงิน แล้วก็สั่งห้ามไม่ให้อ้อนไปด้วย"

"พี่อิงพูดถูกแล้ว ไม่ใช่สถานที่ที่ควรไปนักหรอก"

"แต่พอเข้ามหา'ลัย ก็ต้องได้ไปอยู่ดีนี่ มันเป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรือคะ แล้วพี่เล้งเรียนคณะอะไรเหรอ"

"พี่เรียนบริหาร มอ S น่ะ แล้วอ้อนจะสอบเข้าคณะอะไรเหรอ"

"หมอค่ะ แล้วอ้อนก็สอบตรงติดแล้วด้วย ตอนนี้ก็เลยมีเวลามาช่วยที่ร้านนี่แหละค่ะ เห็นน่ารักแบบนี้ แต่อ้อนก็ฉลาดด้วยนะ"

อ้อนยิ้มทะเล้นมาให้ ผมก็หัวเราะออกมาอีกรอบ แล้วนึกถึงพี่ชายของคนตรงหน้าที่ควรจะเอาแบบอย่างน้องสาวบ้าง ไม่ใช่เอะอะก็ด่า ว่างก็โวยวาย ไม่พอใจก็ใช้กำลัง

"อู้อีกแล้วเหรอ เข้าไปล้างจานไป"

ตายยากนะมึง...

ผมก็ได้แต่คิดกับตัวเองอยู่ในใจ แล้วหันไปมองตัวมารที่มาขัดจังหวะหนุ่มสาวคุยเล่นกัน ไอ้อิงทำหน้าดุใส่น้องสาว ก่อนจะปรายตามามองผมแบบไม่ค่อยพอใจ

"อิงอิงวันนี้เป็นอะไรเนี่ย จู้จี้เกินปกตินะ"

"ย้ยอ้อน!"

"ก็จริงนี่ อ้อนรู้หน้าที่ตัวเองหอรกน่า ยังไม่ถึงเวลาสักหน่อย ถ้าอยากทำก็ไปทำเองสิ"

ผมได้แต่มองสองพี่น้องที่จ้องตากันแบบไม่มีใครยอมใครครับ ตอนนี้ไอ้อิงก็เหมือนจะระเบิดอารมณ์ในไม่ช้า ส่วนอ้อนก็มองกลับแบบไม่สะทกสะท้าน ผมก็คาดเดาไม่ถูกเหมือนกันว่า สงครามครั้งนี้ใครจะเป็นผู้ชนะ

"ทำอะไรกันอยู่"

ในขณะทีการจ้องตาเป็นไปอย่างดุเดือดและไม่มีทีท่าว่าใครจะเป็นฝ่ายถอยก่อน เสียงที่สามก็ดังขัดขึ้น แล้วเมื่อผมหันไปมองก็เจอผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังยืนมองอยู่ ในมือทั้งสองของเธอมีถุงพลาสติกใบโต ก่อนที่ท่านจะวางของทั้งหมดไว้บนโต๊ะ

"แม่อุ่น! อิงอิงมางี่เง่าใส่อ้อนอ่ะ"

"เดี๋ยวเถอะ! กล้าเถียงคำไม่ตกฟากกับพี่เหรอ!"

ผมว่าก็พอกันทั้งคู่นั่นแหละครับ

ผมมองสองพี่น้องที่ยังแยกเขี้ยวใส่กัน แล้วหันไปไหว้แม่อุ่นที่น่าจะเป็นแม่ของไอ้อิงกับอ้อน ซึ่งท่านก็รับไหว้ แล้วยิ้มให้ผมอย่างใจดี

"เราเป็นแฟนน้องอ้อนเหรอ หล่อจังเลยนะ"

"ใช่ค่ะ"

"ไม่ใช่"

เสียงตอบรับของอ้อนกับไอ้อิงดังขึ้นพร้อมกัน ผมก็มองคนทั้งคู่ ก่อนจะหันไปทางผู้ใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า

"ผมชื่อเล้ง เป็นรุ่นน้องของพี่อิงครับ"

"จ้ะ ตามสบายเลยนะลูก จะกินอะไรก็บอกอิงอิงเลย"

"ขอบคุณครับ"

หลังจากนั้นแม่อุ่นก็เดินเข้าไปข้างใน โดยที่มีสองพี่น้องที่เพิ่งเถียงกันเมื่อครู่ช่วยกันถือถุงตาม ก่อนที่จะพ้นสายตาของผม ไอ้อิงก็หันมามองแล้วทำหน้าดุใส่อีกรอบ


..........


"อ้อน เดี๋ยวพี่ช่วย"

"ขอบคุณค่ะ"

ผมเดินไปช่วยอ้อนยกจานไปเสิร์ฟให้ลูกค้า ไอ้อิงที่ยืนอยู่หน้าเตาก็มองเล็กน้อย แล่วทำอาหารต่อโดยที่ไม่ได้พูดอะไร หลังจากนั้นผมก็เปลี่ยนสถานะของตัวเองจากลูกค้ามาเป็นพนักงานของร้านเป็นที่เรียงร้อย

ร้านอิ่มอุ่นเปิดบริการตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่งจนถึงสองทุ่มครับ จากที่อ้อนเล่าให้ฟังระหว่างที่ช่วยกันเก็บโต๊ะตอนจะปิดร้าน ธรรมดาจะมีพี่ลำไยมาช่วยอีกแรง แต่ตอนนี้เธอไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัด 

โดยปกติแล้วในวันหยุดสุดสัปดาห์แบบนี้ ผมจะออกไปเที่ยวห้างหรือนอนเล่นที่ห้องไปเรื่อยจนหมดวัน แต่พอได้มาช่วยทำงานแบบนี้ก็ให้ความรู้สึกไปอีกแบบครับ

"เล้งช่วยพับโต๊ะมาวางพิงไว้ตรงนี้นะลูก"

"ครับ"

ตอนนี้พวกเรากำลังเก็บร้านครับ อ้อนเข้าไปล้างจานด้านในมาสักพักแล้ว เหลือผมกับไอ้อิงที่เก็บโต๊ะ โดยที่แม่อุ่นกวาดพื้นรอบร้าน หลังจากผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงทุกอย่างก็เสร็จ

"อ้อนทำอาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ"

อ้อนเดินออกมาบอก ก่อนที่พวกเราจะเดินไปยังชั้นสองที่เป็นบริเวณของบ้าน ภายในชั้นนี้ก็มีห้องนั่งเล่นกับห้องครัวครับ และเมื่อผมเดินไปถึงโต๊ะกินข้าวก็มีเรื่องขึ้นจนได้

"พี่เล้งนั่งข้างอ้อนตรงนี้เลยค่ะ"

"ไอ้เล้ง มานั่งข้างกู"

ผมกะพริบตายืนมองสองพี่น้องที่จ้องหน้ากันอีกแล้วอย่างปลงตก แต่แม่อุ่นคงคุ้นเคยกับนิสัยของลูกทั้งสองดี เลยมีท่าทีไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่นัก

"คนจะจีบกัน อย่ามาขวางสิอิงอิง"

"ไม่มีทาง! ไอ้เล้งยืนโง่อยู่ได้ มานั่งนี่!"

"อิงอิง"

เสียงเข้มจากแม่อุ่น ทำให้ไอ้อิงปิดปากเงียบ ส่วนอ้อนก็แลบลิ้นใส่ แล้วเดินมาดึงแขนผมให้มานั่งข้างกัน โดยที่มีสายตาคมกริบหลังเลนส์ใสมองอย่างไม่พอใจ
"นั่งที่เรียบร้อย ก็กินกันเลยจ้ะ"

ผมมองแม่อุ่นที่ส่งยิ้มมาให้ ก่อนจะเริ่มกินข้าวเเย็นกัน โอยากที่มีอ้อนคอยตักอาหารให้เป็นระยะ ส่วนไอ้อิงก็มองด้วยสายตาไม่พอใจเกือบตลอด

ผมควรจะวางตัวยังไงดีวะ?

"พี่เล้งกินนี่เลยค่ะ อ้อนทำสุดฝีมือเลย"

"ครับ"

ผมก็หันไปยิ้มรับ แล้วตักอาหารกินอย่างจำใจ ไม่ใช่เพราะรสชาติไม่อร่อยนะครับ แต่ผมไม่ชอบถั่วลันเตาจริงๆ

"ย้ยอ้อน เลิกตักได้แล้ว"

"อิงอิงไม่ต้องมายุ่งเลย"

"หึ! จะจีบมัน แต่ตักของที่มันไม่ชอบไปให้เนี่ยนะ"

อ้อนชักสีหน้าใส่พี่ชาย ก่อนจะหันมาทางผม ส่วนผมก็หันไปมองไอ้อิงที่ทำวางมาดกินข้าวของตัวเองต่อด้วยความประหลาดใจ

เรื่องที่ผมไม่ชอบกินอะไร มันก็ยังรู้เลนเหรอ?

"พี่เล้งไม่ชอบเหรอ"

"ก็พอกินได้ครับ ก็อ้อนทำอร่อยด้วย"

อ้อนคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ตักอะไรให้ผมอีก ถึงน้องเขาอ้างว่าจะจีบผม แต่ก็ไม่ได้ทำแบบนั้นหรอกครับ คงอยากกวนประสาทพี่ชายมากกว่า

"แล้วเล้งเรียนอยู่ปีไหนแล้วลูก"

แม่อุ่นที่นั่งเงียบมานานเริ่มต้นบทสนทนาระหว่างมื้ออาหารที่หายไปช่วงหนึ่ง

"อยู่ปีสามครับ"

"อืม แล้วเรามีพี่น้องหรือเปล่า หรือว่าลูกคนเดียวล่ะ"

"ผมเป็นลูกคนเดียวครับ"

"แบบนี้คงเหงาแย่ ไม่มีพี่น้องให้ทะเลาะด้วย"

ผมก็แค่ยิ้มรับกับคำหยอกของแม่อุ่นที่ส่งผลกระทบกับคู่พี่น้องที่หาเรื่องทะเลาะกันอยู่เกือบตลอดเวลา

"แม่อุ่นจะได้ไม่เหงาไงคะ"

อ้อนหันไปพูดหวานกับแม่อุ่นที่ท่านก็ยิ้มรับด้วยความเอ็นดู ส่วนไอ้อิงก็แค่มองแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

พวกเราคุยเล่นไปตามประสาจนกระทั่งมื้ออาหารเย็นจบลง ผมก็อาสาไปล้างจานทั้งหมด ถึงแม้แม่อุ่นกับอ้อนจะห้ามปรามเอาไว้ก็ตาม

"ให้มันทำเถอะ คุณชายอย่างมันไม่มีโอกาสได้ทำอะไรแบบนี้นักหรอก"

ไอ้อิงบอกพร้อมกับเก็บโต๊ะกินข้าวไปด้วย ผมก็พยักหน้ารับยืนยันตำพูดของมันอีกแรง แม่อุ่นเลยจำใจยอม ก่อนที่ท่านจะไปเตรียมวัตถุดิบสำหรับทำอาหารในวันพรุ่งนี้ที่ห้องนั่งเล่น


.........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►8th Step : ตัดสินใจ - 01/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 06-02-2017 17:51:50


"อ้อนช่วยนะคะ"

อ้อนเข้ามาช่วยผมยกจานไปไว้ที่อ่างล้างจาน ก่อนพี่ชายที่เดินตามเข้ามาจะขัดขวางอีกครั้ง

"ไปอาบน้ำ อ่านหนังสือได้แล้วไป"

"ไว่าทีหลังก็ได้"

"ไปช่วยแม่ไป"

"อิงอิงอ่ะ ทำไมต้องมาขัดขวางคนจะจู๋จี๋กันด้วยเนี่ย"

อ้อนทำหน้าบูดใส่ ก่อนจะเดินไปอีกทางแต่โดยดี ผมก็มองตามเล็กน้อย ก่อนจะหันมาเจอสายตาอีกคู่ที่กำลังมองอยู่

"แล้วมึงมายืนทำอะไร"

"เรื่องของกู บ้านกู มึงมีปัญหา?"

หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น ผมเลยเลิกสนใจมัน แล้วเริ่มทำหน้าที่ของตัวเองครับ ผมไม่ค่อยได้ทำงานบ้านเองหรอกครับ พอมาทำเองก็รู้สึกไม่ถนัดมือสักเท่าไหร่

"ไอ้สัตว์ ล้างแก้วก่อนดิ เรื่องแค่นี้ไม่รู้หรือไงวะ"

"เออๆ"

ก็กูไม่เคยทำเว้ย!

ผมก็เริ่มล้างแก้วน้ำตามที่มันบอก ก่อนจะเอาไปวางไว้บนชั้น แล้วค่อยเริ่มล้างจานที่วางเอาไว้อีกทาง

"ล้างให้สะอาดนะมึง ไม่งั้นกูจะเอาน้ำยาล้างจานล้างหัวมึง"

"ครับๆ"

"ถ้ามึงทำจานแตก กูคิดใบละพัน"

"รู้แล้วน่า"

สรุปคือมันมาคุมผมทำงาน ว่างั้น?

ผมก็เทน้ำยาล้างจานใส่ฟองน้ำแล้วขัดอย่างตั้งใจ ก่อนจะล้างน้ำเปล่า แล้ววางไว้ตรงชั้นเก็บจาน ก่อนที่ไอ้อิงจะหยิบจานแต่ละใบที่ผมทำความสะอาดแล้วมาเช็กอีกรอบเหมือนจะจับผิด

ให้ตายเถอะ! ผมไม่เคยตั้งใจทำอะไรเท่านี้มาก่อนเลยครับ

ผมก็ทำงานไปพลางลอบถอนหายใจออกมา โดยที่มีใครอีกคนยืนอยู่ไม่ห่าง ก่อนที่จะสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อโดนทัพพีตักข้าวเคาะหัว ผมหันไปมองอีกฝ่ายทันที

"อะไร"

"อะไร ทำงานของมึงไปสิ"

"ก็มึงเคาะหัวกูเนี่ย"

"เมื่อไหร่ กูไม่เห็นจะรู้เรื่อง อย่ามาหาเรื่องอู้ดิ"

อ้าว...กวนตีนแล้วนะเนี่ย

ผมก็มองอย่างคาดโทษ ก่อนจะวางจานใบสุดท้ายไว้บนชั้น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้วครับ ผมคงต้องกลับก่อน ทั้งที่ตั้งใจจะมาจีบไอ้อิง แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง

"กูกลับก่อนแล้วกัน"

ไอ้อิงก็ปรายตามองผมเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ผมเลยเดินไปบอกลาแม่อุ่นกับอ้อนที่กำลังเตรียมของพร้อมกับดูละครไปด้วย

"แล้วกลับยังไงล่ะ"

"ผมขับรถมาครับ"

"เดินทางดีๆ นะลูก"

"ครับ"

ผมยกมือไหว้แม่อุ่น แล้วหันไปยิ้มให้อ้อนที่ยิ้มตอบกลับมาเหมือนกัน

"พี่เล้งมาอีกนะคะ"

"ครับ"

ผมเดินลงไปข้างล่าง ซึ่งเป็นส่วนของร้านอาหาร ก่อนจะเห็นไอ้อิงกำลังยืนรอโดยที่มือของมันถือถุงขยะอยู่

"กูไม่ได้จะไปส่ง แค่จะออกไปทิ้งขยะ"

"อืม"

เอาที่มึงสบายใจ...

ผมเดินออกมาจากร้าน แล้วตรงไปยังซอยที่ทิ้งให้น้องบันนี่จอดเหงาอยู่ลำพัง ก่อนจะหันไปมองใครอีกคนที่เดินตามมา ไอ้อิงก็ทำหน้านิ่งเป็นปกติ

"เดินตามมาทำไม"

"ก็กูจะทิ้งขยะแถวนี้ เกี่ยวอะไรกับมึง"

ผมคงจะไม่ถาม ถ้าหากมันไม่ได้เดินเลยถังขยะมาแล้ว แถมในซอยที่ผมจอดรถอยู่ก็ไม่มีจุดให้มันทิ้งขยะได้ด้วยครับ

ถ้าจะมาส่ง ทำไมต้องหาข้ออ้างด้วยวะ...

ผมนึกระอากับคนตรงหน้า ก่อนจะเดินมาถึงรถยนต์ของตัวเอง โดยมีไอ้อิงที่เหมือนจะเดินผ่านไปตามหลัง แต่ผมก็ดึงแขนของมันมาก่อน ไอ้อิงก็ทำหน้าหงุดหงิดออกมาแบบทุกที

"อะไรของมึง"

"หมั่นเขี้ยวว่ะ"

ไอ้อิงขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วตัวแข็งไปชั่วครู่ เมื่อผมดึงใบหน้าที่ประดับด้วยแว่นตาเข้ามาใกล้ แล้วจูบปากมันแรงๆ ไปทีหนึ่ง

"พี่อิง ไว้เจอกัน"

"ไอ้เหี้ย"

ผมอมยิ้มมองคนหล่อที่หน้าแดงออกมาอย่างพอใจ ไอ้อิงถลึงตาใส่ผม ก่อนจะเดินหนีกลับไปทางเดิม เพื่อไปทิ้งขยะนั่นแหละครับ

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ พร้อมกับติดเครื่องยนต์ ทว่าในขณะที่ผมกำลังรอขับออกจากซอย ผมก็หันไปมองไอ้อิงที่ยืนอยู่บนทางเท้าอีกรอบ แล้วนึกแปลกใจ เมื่อเห็นมันยืนอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง

ผมไม่ได้สนใจหรอกว่ามันจะคุยกับใครหรือผู้หญิงคนไหน สิ่งที่ทำให้ผมคาใจคือสายตาที่มองกลับมาทางผมอีกครั้งมากกว่า

ทำไมถึงต้องตกใจแบบนั้นด้วยวะ?

.
.
.
Next step loading...
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 06-02-2017 20:06:37
ใครอะะ
หมั่นเขี้ยวพี่อิงง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 06-02-2017 20:22:53
อ้าว อิงอิง คุยกับสาวที่ไหนอ่า  :angry2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 06-02-2017 20:34:15
เพื่อนอิงที่เล้งไปฟันแล้วทิ้งนั่นหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 06-02-2017 22:20:26
ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นคนที่โดนฟันแล้วทิ้งก็ได้

แต่ก็นะจะเป็นใครก็ช่าง เมียมาเห็นแบบนี้ เป็นใครก็ร้อนตัวทั้งนั้นแหละ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 06-02-2017 22:39:33
ติดตามจ้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 06-02-2017 23:32:58
งือออ หลงเข้ามาอ่านเรื่องนี้ พอได้อ่านเท่านั้นแหละดีใจมากที่ไม่พลาดเรื่องสนุกกก

ชอบอิงอิงผู้ชายสายซึน น่ารักกกกกก

รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ นั่งรีนิยายวันละหลายๆรอบ ดูว่าเมื่อไหร่จะมาต่อ 555

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 06-02-2017 23:39:04
ยายเพื่อนคนนั้นที่ชอบพี่อิงข้างเดียวหรือเปล่า เราก็มโนไป

 :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 06-02-2017 23:49:02
อิงอิงนี่คือซึนมากกกกกกก ไม่เคยพูดอะไรตามที่ใจคิดเลยใช่ไหมเนี่ย?

แต่ก็เป็นคนที่อบอุ่นเว่อออออ...
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-02-2017 23:59:24
เพื่อนอิงที่เคยโดนฟันแล้วทิ้งหรือเปล่า ถึงได้ตกใจขนาดนั้น
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 06-02-2017 23:59:36
มีเงื่อนง่ำ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-02-2017 00:06:11
ใครหว่าาาาาาา
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 07-02-2017 03:01:27
 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-02-2017 06:56:59
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 07-02-2017 11:44:46
ชอบตอนเล้งบอกหมั่นเขี้ยวอะ ฮือออ ใจบางเลยยย :hao5:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 07-02-2017 22:08:30
ต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังแน่ๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ummax ที่ 08-02-2017 00:21:38
ค้างเลยอ่า
รอ
อยู่
นะ
ครับ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 08-02-2017 00:56:30
อยากให้เล้งหมั่นเขี้ยวพี่อิงบ่อยๆ :o8:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 08-02-2017 13:07:58
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ  :pig4:
ตอนหน้าเจอกับพี่อิงค่ะ
ปล. เหมือนยิ่งแต่งพี่อิงยิ่งแบ๊ว  :-[
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 08-02-2017 18:55:16
เชียร์เล้งสุดพลัง :katai3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 09-02-2017 16:43:49
อิงอิงตลก

ซึนเกิน น่าปวดหัวมาก

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 11-02-2017 00:50:10
อิงอิงจะน่ารักไปแล้วนะ พอรู้ว่าเล้งชอบให้ใส่แว่นก็ใส่ น้องขออะไรก็ทำให้ ถึงปากจะร้ายก็เถอะ ตอนเขินนี่น่ารัก กรี๊ดอัดกำแพง  :hao7:  :z3:
ตอนสุดท้ายใครน่ะ อาจจะเป็นเพื่อนอิงที่เล้งเคยไปสัมพันธ์ด้วยรึเปล่า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 11-02-2017 09:47:09
10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน
[Ing]




"ฝ้าย..."

ผมทั้งตกใจและประหลาดใจกับการเจอเพื่อนสมัยเด็กในตอนนี้ ผมคงจะไม่คิดมาก ถ้าหากสายตาของเธอไม่ได้มองเลยไปยังรถยนต์หรูที่กำลังขับออกจากซอย

"นั่นรถเล้งจริงๆ ด้วย"

น้ำเสียงกระตือรือร้น ทำให้ผมต้องหันไปมองตาม เวลานี้ผมอยากให้ไอ้เล้งรีบขับรถออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด

"ก็แค่รถเหมือน"

"จะไม่ใช่ได้ยังไง ก็เมื่อกี้อ้อนเพิ่งบอกเราว่าอิงมาส่งเล้ง"

ผมมองใบหน้าจับผิดของฝ้าย แล้วนึกเคืองน้องสาวตัวดีที่พูดอะไรไม่เข้าเรื่องออกมา ตอนนี้ก็เลยต้องจำนนต่ออีกฝ่ายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

"ตกลงอิงไปสนิทกับเล้งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"

ผมลอบถอนหายใจออกมา ตอนนี้คนที่ตกเป็นหัวข้อสนทนาไปไหนต่อไหนสบายใจไปแล้ว ทว่ากลับทิ้งความหนักใจให้ผมต้องทนต่อไป

"ก็แค่บังเอิญ ไม่คิดว่าจะสนิทกันหรอก อย่าสนใจเลย"

"จะไม่ให้เราสนใจได้ยังไง อิงก็รู้นี่ว่าเราชอบเล้งมากแค่ไหน เรารักเล้ง"

"รักมัน? ทั้งที่มันทำแบบนั้น แล้วไม่เคยสนใจหรือคิดอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ"

"อย่ามาพูดอย่างนี้นะ!"

ผมมองใบหน้าหวานของเพื่อนที่กำลังหม่นหมองลงด้วยความโกรธเคืองปนรำคาญใจ ในเมื่อไอ้เล้งไม่ได้มีอะไรดีพอให้เธอรัก แถมมันยังชอบผู้ชายอีกต่างหาก

"ลืมมันไปซะ แล้วอย่าไปยุ่งกับมันอีก"

"เราทำไม่ได้ เรารักเล้ง"

น้ำเสียงเศร้าสร้อยที่เจือเสียงเครือ ทำให้ผมต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะลูบหัวของคนตรงหน้าเบาๆ อย่างปลอบโยน

"คนชั่วแบบนั้นไม่มีค่าพอให้ฝ้ายรักหรอก ยังมีคนที่ดีกว่านี้ คนที่รักฝ้ายจริงๆ"

"...อิง"

ฝ้ายช้อนสายตาขึ้นมามอง หยดน้ำใสที่ซึมนัยน์ตากลมโต ทำให้ผมไม่สบายใจ อันที่จริงผมไม่ชอบเห็นน้ำตาของใครทั้งนั้น แม้กระทั่งน้ำตาของไอ้เล้งก็ตาม

"แล้ววันนี้มาทำไม"

ผมรีบเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากจะคุยเรื่องของไอ้เล้งให้หงุดหงิดไปมากกว่านี้ ฝ้ายยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลออกมา ก่อนจะตอบเสียงเบา

"พอดีเอาผลไม้มาฝาก ให้อ้อนไปแล้วล่ะ"

"อืม ตอนนี้ก็ดึกแล้ว เดี๋ยวเราเดินไปส่งที่รถ"

ฝ้ายพยักหน้ารับ ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปยังรถยนต์ที่จอดเทียบอยู่ริมทางเท้าตรงหน้าร้านพอดี

"ขับรถดีๆ"

"อืม ขอบใจนะ"

ผมพยักหน้ารับเล็กน้อย ก่อนจะมองรถของฝ้ายที่กำลังขับออกไปจนลับสายตา แล้วเดินกลับเข้าไปในบ้านของตัวเองพร้อมกับความรู้สึกหน่วงในใจ


..........


"อิงอิงเจอฝ้ายหรือเปล่า"

"เจอครับ"

แม่ตอบรับในลำคอ ก่อนจะหันไปสนใจละครที่กำลังฉายอยู่ต่อ ก่อนน้องสาวตัวแสบจะส่งส้มเขียวหวานมาให้

"กินไหม"

"ไม่เอา"

ผมนั่งลงข้างแม่ แล้วหยิบเนื้อหมูมาหั่นเป็นชิ้นพอดีคำเพื่อเตรียมสำหรับทำอาหารขายในวันพรุ่งนี้ครับ

"นี่ทำไมวันนี้ใส่แว่นล่ะ อ้อนสงสัยจัง"

ผมเลื่อนสายตาไปมองน้องสาวเล็กน้อย แล้วเพิ่งคิดได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ถอดแว่นตาออก

"แม่ก็สงสัยนะ เป็นอะไรหรือเปล่า"

"ไม่มีอะไรหรอกแม่"

"ไม่มีอะไรแล้วใส่ทำไมอ่ะ"

"ยัยอ้อน"

"แม่อุ่นดูสิ อิงอิงว่าอ้อนเฉยเลย"

ผมได้แต่มองน้องสาวช่างฟ้องอย่างเหนื่อยใจ ความจริงผมสายตาปกติ แต่ที่เอาแว่นตามาใส่ก็แค่กันแดดกันลมไปอย่างนั้น แล้ววันนั้นก็บังเอิญไปเจอไอ้เล้งพอดี

เพราะรู้สึกไม่อยากบอกความจริงกับมัน ผมเลยโกหกไปแบบนั้นครับ แล้วรอดูว่ามันจะมีท่าทียังไงกับผู้ชายสายตาสั้นอย่างผม แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะสนใจผมตอนใส่แว่นเป็นพิเศษ

แล้วผมจะไปใส่แว่นตามที่มันชอบทำไมวะ....

หลังจากนั้นเราสามคนก็คุยเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งเตรียมวัตถุดิบที่ต้องใช้งานในวันพรุ่งนี้ทั้งหมดเรียบร้อย ผมก็แยกตัวไปยังห้องนอนของตัวเอง

บ้านของผมเป็นตึกแถวหนึ่งคูหามีทั้งหมดสี่ชั้นครับ ชั้นล่างทำเป็นร้านอาหาร ส่วนชั้นบนเป็นพื้นที่อยู่อาศัย แล้วห้องนอนของผมก็อยู่ชั้นสามของตึกแถวหลังนี้

เมื่อกลับเข้ามาในห้องนอน ผมก็เตรียมตัวไปอาบน้ำที่ห้องน้ำด้านนอก ซึ่งแต่ละชั้นจะมีอยู่หนึ่งห้อง หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือที่วางตรงโต๊ะเขียนหนังสือมาดู ก่อนจะนึกแปลกใจเมื่อเห็นสายที่ไม่ได้รับ

ทั้งที่ไม่สนใจก็ได้ แต่นิ้วก็เลื่อนกดโทรออกไปแล้ว ผมรอสายไม่นาน อีกฝ่ายก็กดรับ

[ฮัลโหล]

"มีไร"

[ไม่มีไร จะโทรมาบอกว่าถึงห้องแล้ว]

"เรื่องแค่นี้กูไม่ได้อยากรู้"

แล้วกูจะอารมณ์ดีทำไมวะ!

[ก็กูอยากบอกอ่ะ แล้วทำไรอยู่]

"เสือก กูเพิ่งอาบน้ำเสร็จ"

[อืม พรุ่งนี้จะไปหาที่มอนะ]

"มาหากู?"

ผมนึกแปลกใจขึ้นมา ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเตียง เสียงถอนหายใจของไอ้เล้งดังลอดออกมา

[อืม ก็บอกอยู่เนี่ย]

"หึ! หาข้ออ้างจะมาหาเพื่อนมึงมากกว่ามั้ง"

[ฮะ? มีนเหรอ? ถ้าจะไปหามัน ก็ไม่เกี่ยวกับพี่อิงไม่ใช่หรือไงวะ]

"ไอ้เล้ง"

ผมขมวดคิ้วออกมาทันที อันที่จริงก็ไม่อยากมาอารมณ์เสียใส่มันเท่าไหร่นัก แต่พอนึกถึงเพื่อนของมัน ผมก็หงุดหงิดขึ้นมา

[เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ว่างกี่โมง จะชวนไปเดต]

เดต? นัดเดต?!

"เดตเหี้ยไรของมึง"

[เตดกับเหี้ยที่คุยด้วยเนี่ย ได้ไหม]

"ไอ้เหี้ยเล้ง!!!"

[อย่าตะโกนใส่ดิ หูจะแตก ตกลงว่ายังไงวะ จะไปไม่ไป จะนอนแล้ว ง่วง]

นี่คือการขอเดตของมันหรือไงวะ?!

"เรื่องของมึง กูว่างหลังสี่โมงครึ่ง"

[โอเคครับ ไว้เจอกัน]

"เออ"

[ฝันดีครับพี่อิง]

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร พร้อมกับตัดสายทิ้งทันที ก่อนจะเม้มริมฝีปากของตัวเองแน่น แต่ไม่อาจฝืนรอยยิ้มที่พยายามเผยขึ้นมาได้

ไอ้สัตว์ ฝันดีเหมือนกัน...


.......

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►9th Step : ลูกชายคนกลาง - 06/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 11-02-2017 09:53:26

"วันนี้ดูมึงอารมณ์ดีนะไอ้อิง"

"เหรอ กูก็ปกติ"

"ไม่ว่ะ ก็มึงนั่งฮ้มเพลงอยู่เนี่ย"

ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์มือถือที่กำลังเปิดเพลงฟัง แล้วมองหน้าไอ้กลมที่กำลังนั่งมองอยู่ ผมก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เมื่อยังเห็นคนตรงหน้าทำสีหน้าสงสัยออกมา

"เหรอ คงงั้นมั้ง"

"แปลกไปแล้วนะมึง ว่าแต่เย็นนี้ไปหาไรกินกัน"

"กูไม่ว่าง"

"อ้าวเหรอวะ เซ็งเลย"

ไอ้กลมทำสีหน้าเสียดายออกมา ผมดึงหูฟังที่ใช้งานอยู่ออก แล้วหันมามองเพื่อนอย่างจริงจัง

"มึงก็ชวนหวานไปดิ เดี๋ยวกูไปชวนให้"

"เฮ้ย! ไม่เอา"

"หึ! ป๊อดนะมึง"

ไอ้กลมถลึงตาใส่ แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ จนกระทั่งเวลาเรียนของวิชารอบบ่ายจบลง ผมก็บอกลาเพื่อนแล้วเดินออกไปจากห้องเรียนทันที

ผมเดินมานั่งที่โต๊ะม้าหินที่อยู่ไม่ห่างจากตึกคณะมากนัก ก่อนจะหยิบแว่นตาออกมาใส่ แล้วเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมานั่งเล่นรอเวลา

นักศึกษาที่เดินอยู่โดยรอบเริ่มบางตาลง ท้องฟ้าก็ค่อยๆ เปลี่ยนสีตามช่วงเวลาที่เลยผ่าน ผมเลื่อนสายตาจากเว็บไซต์ที่กำลังอ่านมามองตัวเลขบอกเวลา

ตอนนี้ก็เกือบหกโมงแล้ว แต่ไอ้เล้งก็ยังไม่โผล่หน้าออกมา อันที่จริงผมก็ไม่ได้นัดเวลาหรือสถานที่กับมันชัดเจน ถ้ามันหาไม่เจอก็คงโทรศัพท์มา แต่เงียบไปแบบนี้ มันคงไม่มาแล้ว ผมเองก็ไม่ได้สนใจเดตบ้าบอที่มันพล่ามเอาไว้เมื่อคืนนักหรอก

แม่ง!

ผมแค่นเสียงออกมาเล็กน้อย ก่อนจะกดเปลี่ยนหน้าจอโทรศัพท์มือถือไปยังรายการที่แสดงการติดต่อครั้งล่าสุด แล้วกดปุ่มโทรออก

"มึงอยู่ไหนวะ!"

[อยู่ข้างหลังมึงไง]

"ฮะ?!"

ผมรีบหันหลังกลับไปมองทันทีด้วยอวามตกใจ ก่อนจะเห็นไอ้เล้งกำลังนั่งหัวเราะอยู่ที่ม้านั่งอีกตัวที่อยู่ข้างหลัง ผมส่งสีหน้าไม่พอใจไปให้พร้อมกับกดตัดสายทิ้ง แล้วเดินไปหามัน

"นั่งทำเหี้ยอะไรตรงนี้"

ไอ้เล้งก็อมยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีผิดกับท่าทีของผมในตอนนี้อย่างสิ้นเชิง อันที่จริงผมก็ไม่ได้โมโหอะไรหรอก ก็แค่เคืองที่เหมือนถูกมันแกล้งยังไงก็ไม่รู้

"ก็มามองหลังพี่อิงสักพักแล้ว ผู้หญิงคณะนี้หน้าตาดีอยู่หลายคนนะ"

"ไอ้สัตว์"

"ฮ่าๆ อย่าอารมณ์เสียดิ มาเดตกันนะ"

ผมส่งสายตาดุให้มันอีกรอบ ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปยังรถยนต์สีขาวที่จอดอยู่ คันนี้มันเรียกว่าบันนี่ครับ

"ถ้ากูไม่โทร มึงก็จะนั่งโง่ต่อไปเรื่อยๆ ?"

"พี่อิงต้องโทรอยู่แล้ว เรื่องของกู มึงทนได้ไม่นานหรอก"

"หึ! พูดบ้าอะไรของมึง"

ไอ้เล้งก็แค่ยักไหล่รับ ก่อนจะขับรถออกจากมหาวิทยาลับอย่างไม่รีบร้อน

"ก็พูดไปงั้น แล้วมึงอยากไปไหนเป็นพิเศษ"

"ไม่มี กูไม่ได้อยากมา"

"อ้าวเหรอ งั้นกลับเลยแล้วกัน ไม่รู้จะไปไหน"

"กวนตีนกูเหรอไอ้เล้ง"

ผมมองใบหน้าของคนขับที่เปื้อนรอยยิ้ม ก่อนสายตาของมันจะเลื่อนมามองผมเล็กน้อย แล้วกลับไปมองถนนข้างหน้าต่อ

"งั้นไปหาอะไรกินก่อนก็แล้วกัน"


.........


ไอ้เล้งไม่ได้พาผมไปร้านอาหารหรูอย่างที่คิดเอาไว้ แต่กลับพามาย่านของกินกลางคืนที่มีผู้คนค่อนข้างหนาตา มันจอดรถเอาไว้ในซอยหนึ่ง ก่อนที่เราสองคนจะเดินเท้าหาอะไรกินไปเรื่อยๆ

"เดินแดกทีละร้านคือการเดตของมึงเหรอ"

"งั้นอยากให้ทำอะไรล่ะ กูเอาใจมึงไม่ถูก"

ผมมองไอ้เล้งที่กำลังเดินกินปลาหมึกย่าง แล้วเลิกคิ้วขึ้น เมื่อคนตรงหน้ายื่นของกินในมือมาตรงหน้าผม

"กูป้อนครับพี่อิง"

"กูไม่ได้ง่อย"

ถึงจะว่ามันไปแบบนั้น แต่ผมก็กินปลาหมึกย่างที่มันส่งมาให้ถึงปาก หลังจากนั้นเราสองคนก็เดินกินไปเรื่อยจนเริ่มเมื่อย เลยหาที่นั่งพัก แล้วตอนนี้ไอ้เล้งก็กำลังถ่ายรูปคู่ครับ ผมรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เมื่อมันยื่นใบหน้าเข้ามาชิด

"พี่อิงมองกล้องหน่อยครับ"

"กูแดกอยู่ มึงไม่เห็น?"

"เห็น ก็หจุดแดกแปบนึงดิ นะครับ"

"น่ารำคาญ"

ผมบ่นออกมา ก่อนจะหันไปมองหน้าจอของโทรศัพท์มือถือที่กำลังฉายภาพของเราสองคนอยู่ ผมมองตัวเลขที่กำลังนับถอยหลังจากการตั้งถ่ายรูปอัตโนมัติแล้วเบิกตากว้าง เมื่อถูกไอ้เล้งจูบแก้มตอนที่กล้องจับภาพพอดี

"เยี่ยม"

ผมขมวดคิ้วมองคนที่อมยิ้มดูภาพที่เพิ่งถ่ายไปเมื่อครู่ พร้อมกับความร้อนที่กระจายไปทั่วใบหน้า

"กูจะตั้งรูปนี้เป็นวอลเปเปอร์เลย"

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร แต่ก็ดูมันเปลี่ยนพื้นหลังจากรูปวิวเป็นรูปที่เพิ่งถ่ายคู่กับผมเมื่อครู่แทน

อยากได้...

ถึงจะน่าอายไปหน่อยแต่ผมก็อยากได้รูปคู่ของมันเหมือนกัน แต่ถ้าจะให้ถ่ายรูปคู่โดยใช้โทรศัพท์มือถือของผมอีกครั้ง...ไม่มีทาง!

ถ้าอย่างนั้นก็ต้อง...

"เอามือถือมึงมา"

ผมไม่ได้รอการตอบรับพร้อมกับแย่งสิ่งที่ตัวเองต้องการมาจากเจ้าของทันที ไอ้เล้งก็ทำหน้างงออกมา

"จะทำอะไร"

"ยุ่ง แดกลูกชิ้นไป"

ผมส่งถุงลูกชิ้นทอดไปให้ไอ้เล้ง มันก็ถือเอาไว้แต่สายตายังมองโทรศัพท์มือถือของตัวเองอยู่

"ก็นั่นมือถือกู"

ผมชักสีหน้าออกมา ก่อนยกมือปิดตาของมัน โดยที่มืออีกข้างกำลังเปิดไฟล์รูปแชร์เข้าโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ไอ้เล้งก็พยายามแกะมือของผมออก

"พี่อิง!"

"อยู่นิ่งๆ น่า"

ผมฝืนแรงของอีกฝ่ายเต็มที่ พร้อมกับเร่งกดแป้นพิมพ์เพื่อส่งรูปภาพที่มีใบหน้าของเจ้าของเครื่องทั้งหมดไปยังอีเมลของตัวเอง

"ทำอะไร! ทำไมต้องมาปืดตาด้วย!"

ผมไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะปล่อยมือที่ปิดการมองเห็นของคนที่นั่งข้างกันเอาไว้ แล้วส่งโทรศัพท์มือถือคืนเจ้าของที่ทำสีหน้าไม่พอใจออกมา

"พี่อิงแอบทำอะไรวะ"

ไอ้เล้งมองผมด้วยสายตาจับผิด พร้อมกับเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองเหมือนตรวจเช็กอะไรบางอย่าง ผมก็มองมันเล็กน้อย ก่อนจะดึงถุงลูกชิ้นทอดมากินต่อ

"บอกมาพี่อิง เมื่อกี้ทำอะไร"

"ถ้ากูอยากให้รู้ จะปิดตามึงทำไม คิดบ้างดิ"

"พี่อิงอ่ะ! บอกหน่อยนะครับ อยากรู้อ่ะครับ"

ผมไม่สนใจท่าทีของมัน พลางทำหน้าเบื่อหน่ายออกมา ไอ้เล้งต้องรู้แน่ว่าผมแพ้ลูกอ้อน เวลาจะเอาแต่ใจทีไรมันก็งัดมาใช้ตลอด

"แค่จะดูรูปที่ถ่ายเมื่อกี้ พอใจยัง"

"แค่นี้?"

"เออ จะลบทิ้งด้วย แต่ขี้เกียจฟังหมาโวยวาย"

"โหย...พี่อิงอ่ะ ถ้าลบกูโกรธแน่อ่ะ"

ไอ้เล้งมองผมอย่างคาดโทษ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก แล้วลุกขึ้นยืน ตอนนี้ก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้วครับ

"กลับกันได้แล้ว"

"อืม"

หลังจากนั้นเราสองคนก็เดินไปตามทางเท้าสวนกับผู้คนที่เดินผ่านไปมา ถึงแม้จะเหมือนแค่มาเดินเล่นหาอะไรกินธรรมดา แต่ผมก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

"ยิ้มแล้วหล่อนะ"

ผมหันไปมองไอ้เล้งที่มองผมอยู่ มันอมยิ้มออกมา ในวินาทีนี้สิ่งแวดล้อมที่วุ่นวายรอบด้านก็พลันหายไปราวกับมีแค่เราสองคนที่ยืนยู่ตรงนี้ พร้อมกับบรรยากาศประหลาดที่ก่อตัวขึ้น

"อะไรของมึง"

"อยากเห็นพี่อิงยิ้มบ่อยๆ"

"ไร้สาระ"

ผมทำทีไม่สนใจ ทั้งที่ตอนนี้รู้สึกเขินจนวางตัวไม่ถูก หัวใจที่ยังเต้นผิดจังหวะและใบหน้าที่ร้อนผ่าวกำลังไล่ต้อนรอยยิ้มให้เสนอหน้าออกมา ก่อนที่อีกฝ่ายจะจู่โจมความรู้สึกของผมด้วยคำพูดเบสิกที่มีพลังทำลายล้างมหาศาล

"ชอบพี่อิงนะครับ"

.

.

.

Next step loading…



M arionetta :::อิงอิงกลายเป็นสาวน้อบของน้องเล้งไปแล้ว   :z1:
ปล. มีท่านใดสนใจตอนพิเศษวาเลนไทน์ไหม? ถ้ามีคนอยากอ่านตามเป้าที่ตั้งไว้ (ในใจ) จะรีบปั่นมาลงให้จ้า อิอิ  :mew6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-02-2017 10:30:50
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 11-02-2017 10:40:29
ขออย่าให้มีดราม่าหนักๆเลยนะ ชอบเล้งรุกหนักเลยเว้ย ฟินต่อใจ มารอรอบพิเศษวันวาเลนไทน์ ใจจริงอยากให้มีวันละตอนด้วยซ้ำ55555 ขอบคุณนะครับที่มาอัพให้อ่านกันเรื่อยๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 11-02-2017 10:44:05
สนใจมากเลยค่ะ  พี่อิงน่าร้ากมากกกกกกกกกกกก    :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 11-02-2017 11:00:25
พี่อิงน่ารักอ่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: monnam0309 ที่ 11-02-2017 11:50:23
 o18
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 11-02-2017 11:57:41
เล้งน่ารักกก พี่อิงจะซึนไปไหน ปากร้ายจนสงสารคนฟัง ฝ้ายนั่นเคยมีอะไรกับเล้งจริงอ่ะหรอ นางต้องเป็นปัญหาทีหลังแน่ๆเลย  :katai1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 11-02-2017 11:59:39
อยากได้ๆตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ รอนะจ้ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-02-2017 12:08:49
น่าตบปากสักที
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 11-02-2017 12:14:20
 :L2: :pig4:
โคตรชอบอะ 55
พี่อิง น่ารัก  :ling1:

หนักใจกะเพื่อนตอนเด็กนี่ละ
เราอยากอ่านตอนพิเศษ วันแห่งความรัก  พลีสสสสสสส

 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Peterpanmama ที่ 11-02-2017 12:18:45
รอวาเลนไทน์นะค้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 11-02-2017 12:38:15
เล้งมันร้ายยยยยย  :impress2: รอตอนพิเศษค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Dadidice ที่ 11-02-2017 12:48:46
รอตอนพิเศษค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 11-02-2017 12:56:06
งืออออ อิงอิงน่ารักกกกกก

ชอบนิยายเรื่องนี้ยังเลยอ่านแต่ละตอนไม่อยากให้จบ

ขอทั้งตอนพิเศษ+กับเป้าที่ตั้งไว้เลยได้ไหมคะ 5555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ravyy ที่ 11-02-2017 13:21:21
งื้ออออออ อิงอิงน่ารักกกกกกกกกกกก ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาเดตกันบ่อยๆน้าาา ชอบตอนพี่อิงอารมณ์ดีอะ โทนเรื่องดูชมฟูฟรุ้งฟริ้งเลย 555555 :o8:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 11-02-2017 13:22:05
อิงอิงหายซึนเถอะะะ ฮี่ ๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 11-02-2017 19:29:15
คนบ้ากับคนซุยหวังว่าจะไม่มีอะไรหนัก ๆ เกิดขึ้นนะ

ขอตอนพิเศษด้วยครับ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: candyon ที่ 11-02-2017 20:12:37
น่ารักดชอบบบบบบบบ :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 11-02-2017 22:14:50
เข้ามาอ่านรวดเดียวเลย สนุกมากกกกกก :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-02-2017 00:38:04
หยอดไปเรื่อยๆเลยเล้ง  :katai2-1: 

***เราอยากอ่านตอนพิเศษ***
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 12-02-2017 02:05:26
เล้งร้ายกาจสุดๆเลย,,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 13-02-2017 15:32:11
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามจ้า ตอนนี้ถ้ามีเวลาว่างก็จะพยายามปั่นเต็มที่จ้า
ปล. ช่วงนี้พี่อิงกวาดคะแนนมาอย่างท่วมท้น อิอิ
ปล.2 เป้าตุงพอดี >< ตอนพิเศษอาจจะปั่นไม่ทันวาเลนไทน์ (พรุ่งนี้แล้ว) เพราะยังไม่ได้เริ่มอะไรเลย แฮะๆ อาจจะลงหลังเทศกาลนะคะ จะแจ้งอีกทีจ้า (งานเยอะจริงๆ)
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: idoloveyou555 ที่ 13-02-2017 15:41:11
พี่อิงคนซึน 5555 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 13-02-2017 16:55:09
พี่อิงโดนน้องจู่โจมมมมม
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►10th Step : ความรู้สึกที่ผลิบาน - 11/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-02-2017 21:29:04
Extra Step : Valentine's day

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 14-02-2017 21:46:26
 :L2: :L1: :pig4:

Happy Valentine s'day

555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-02-2017 21:55:06
ฝันแน่ๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 14-02-2017 21:57:03
ฝันร้ายแน่พี่อิง

HVD ค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Orangeship ที่ 14-02-2017 22:00:26
Happy Valentine day

อิอิ
รอจ้า

รอฟิน55555  :z1: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมูราชา ที่ 14-02-2017 22:03:10
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: yyyy617 ที่ 14-02-2017 22:08:17
HVD :o8: :-[
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 14-02-2017 22:13:27
HVD  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 14-02-2017 22:13:48
ฝันร้ายกลายเป็นดีนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 14-02-2017 22:16:22
 :laugh: พี่อิงฝันร้ายอยู่หรือเปล่าเนี้ย!?!

HVD <3  :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 14-02-2017 22:30:27
HDV ค่ะ อิ๊ นังพี่อิงเป็นเมียย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-02-2017 23:01:59
HDV.   :L1: :L1: :L1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: JYzzz ที่ 15-02-2017 00:00:47
 o22 ห๊ะ ยังไง อิงอิงจะกลายเป็นเมีย แบบนี้ก็ได้เหรอ
HVD ค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ตัว..M ที่ 15-02-2017 00:17:46
อิงอิงของน้องเล้ง  :-[ :-[

HVD รอค่าาาา
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 15-02-2017 00:25:12
เล้งมาเหนือความคาดหมาย55555
HVDค่ะ :L1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-02-2017 00:28:16
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: YingNatchaxx ที่ 15-02-2017 00:44:31
 :impress2:  HVD  นะค้าาา เล้งมาแสบมากรอบนี้ 5555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 15-02-2017 01:37:42
555 อิงอิงของเราโดนซะแล้ว

HVD ค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 15-02-2017 02:22:08
HVD ไว้ก่อน



ไม่หลอกชะมะ ว่าพี่อิงจะได้เป็นเมียบ้าง แบบ เดี่ยวจิอดอีก น้องเล้งเห็นหน้าแล้วไม่ได้ หรือพี่อิงมโนไป ไม่นะ ให้เขาต่างเป็นของกันและกัน กร๊ากกก เพราะแบบพี่อิงน่าโดนกดมาก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 15-02-2017 07:40:45
น่าสนใจ ๆ

HVD ค่ะ คริคริ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: มายาสีเงิน ที่ 15-02-2017 13:37:20
Happy Valentine s'day :3123:
 :mew1:. อย่าบอกว่าฝันนะพี่อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 15-02-2017 14:50:21
  HVD  ค่าาาา   :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: myfanhan ที่ 15-02-2017 15:02:19
HVD
^_____^
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: OrangeryLemon ที่ 15-02-2017 15:21:45

HVD ค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: andaseen ที่ 15-02-2017 15:31:31
เพิ่งเข้ามาอ่าน ชอบพี่อิงคนซึนอ่ะ แต่เหมือนพี่อิงจะเหมาะกะเคะมากกว่ามั้ยยยย :z2:
เปลี่ยนตำแหน่งแล้วพี่อิงอาจชอบมากกว่านะ  :-[

 HVD
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 15-02-2017 18:35:25
ห่ะ!!! อิงจะตกเป็นเมียเล้งหรอ

555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: LikeU ที่ 15-02-2017 22:28:25
พี่อิงฝันใช่มั้ยย

HVD จ้าา
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: wanwanbc ที่ 16-02-2017 08:41:39

HVD ค่า :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 16-02-2017 12:28:02
HVD ค่ะ   พี่อิงถึงกะตั้งตัวไม่ทัน  อิอิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 16-02-2017 16:17:45
เข้ามาอ่านรวดเดียวค่ะ

HVD ด้วยคนนนน ><
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 16-02-2017 16:55:44
HVD ค่าตู้หูววไปอีกค่าพี่อิงน้องเล้งเเสบจริงๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 16-02-2017 17:24:20
HVD
HVD
HVD  :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-02-2017 01:29:29
พี่อิงตื่นเดี๋ยวนี้ :laugh:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 17-02-2017 05:19:24
HVD  ด้วยค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: tamm8527 ที่ 17-02-2017 14:33:23
ขอ HVD ด้วยคนนะคะ
555  :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 17-02-2017 19:50:44
ตอนนี้ส่งตอนพิเศษถึง #168 ค่ะ


หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-02-2017 20:31:51
ของเรา 171 รอต่อไป   :katai3: :katai3: :katai3:
แล้วก็อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-02-2017 10:09:01
ตอนนี้ส่งตอนพิเศษครบแล้วจ้า ใครยังไม่ได้ก็แจ้งมานะคะ
ขอบคุณค่ะ
 :katai2-1: :katai4: :katai5:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 18-02-2017 10:28:41
HVD ค่าาาา มาช้าแต่ยังไม่สอ้นเดือนกุมภานะเออ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 18-02-2017 10:40:58
อ่านแล้ว ชอบมากกก พี่อิงยังซึนและมึนได้น่ารักเหมือนเดิม   :mew3: :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 18-02-2017 11:49:17
HVD นะพี่อิง มีความสุขมากๆ555555555  :hao6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: swoooaa ที่ 18-02-2017 13:10:27
HVDนะพี่อิง จัดชุดใหญ่เลยยย :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 18-02-2017 16:34:19
 :L2: :L1:

อิงอิง กับ เล้ง เป็นผลรวมของความฮา ที่น่ารักโคตร
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 18-02-2017 19:57:13
HVD :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: tidtist ที่ 18-02-2017 21:56:13
HVD ค่ะรอดูว่าจะได้พลิกมั้ย :o8:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 19-02-2017 00:41:37
อ่านแล้วดีงามค่ะน่ารักกันทั้งคู่เลย  :-[
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 19-02-2017 02:31:21
พี่อิงอิงคนซึนของน้องเล้งจะเปลี่ยนตำแหน่ง
หรอ อมก.555555  :katai1:
เนื้อเรื่องน่าติดตามมากกกก รอนะค้าาาา  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 21-02-2017 10:26:52
อ่านแล้ว ชอบมากกก พี่อิงยังซึนและมึนได้น่ารักเหมือนเดิม   :mew3: :mew3: :mew3:
ขอบคุณมากเลยค่ะ ^^ ถึงจะซึนและมีนแต่ก็น่ารักเนอะ

:L2: :L1:

อิงอิง กับ เล้ง เป็นผลรวมของความฮา ที่น่ารักโคตร
ขอบคุณมากเลยค่ะ ^^ ตอนนึกพล็อตก็ยังฮาเองเลยค่ะ อิอิ อิงอิงน่ารัก 555

+++++++++++++++++++++++++++
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด พรุ่งนี้เจอกับพี่อิงกันต่อเลย ><

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: torae ที่ 22-02-2017 01:58:43
เลย valentine's day มาแล้ว แต่ยังไงก็ HVD นะคะ
รอวันน้องเล้งได้ผงาด 5555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 22-02-2017 10:35:34
มารอพี่อิง   :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: papapajimin ที่ 22-02-2017 14:52:38
ชอบอ่ะ อ่านรวดเดียวตามทันเลยยย
พี่อิงน่าร้ากอ่ะ ชอบบบ ชอบความมึน 555555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 22-02-2017 18:56:16
11th Step : วันแว่นแตก
[Ing]



ชอบ?!

ผมตีหน้าเฉยมองไอ้เล้งที่ยังส่งยิ้มมาให้ ทว่าหัวใจกลับเต้นระรัวและใบหน้าร้อนผ่าวราวกับจะระเบิดในไม่กี่วินาทีข้างหน้า นัยน์คาสีดำที่จ้องผมไม่ละสายตา ทำให้ผมต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

"พูดแบบนี้ มึงจะจีบกู?"

ทั้งทีตั้งใจถามเพื่อไล่ต้อนอีกฝ่าย แต่ก็ดันตื่นเต้นเองเสียอย่างนั้น

ไอ้เล้งทำสีหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูเหมือนมีเลศนัย ก่อนที่ผมจะขมวดคิ้วเล็กน้อย

"แล้วจีบได้เปล่าล่ะ"

"หึ! อย่ามาเพ้อเจ้อ"

ผมส่งสายตาดุใส่ไอ้เล้ง ก่อนจะเดินต่อ แต่อีกฝ่ายก็เร่งฝีเท้ามาเดินถอยหลังอยู่ตรงหน้า

"กูเอาจริงนะพี่อิง"

ผมหยุดเดินพร้อมกับจับคนตรงหน้าไม่ให้เดินถอยหลังไปชนคนอื่น ไอ้เล้งก็อมยิ้มพร้อมกับมองงผมด้วยแววตาสดใส

"พี่อิงชอบกูบ้างป่ะ"

"ทำไมต้องตอบมึงด้วย"

ผมชักสีหน้าออกมา แล้วเดินต่ออย่างไม่สนใจ แต่ไอ้เล้งก็รีบเดินมาอยู่ข้างหน้าผมอย่างรวดเร็ว ก่อนทื่ผมจะต้องเบิกตากว้าง เมื่ออีกฝ่ายดึงแว่นตาจากใบหน้าของผมออกไปควงเล่นเฉย

"ไอ้เล้ง!"

"ตอบมาดิ ไม่งั้นไม่คืนอ่ะ"

มันแกว่งเว่นตาของผมไปมา ตอนนี้เราสองคนหยุดเดินแล้วครับ ผมก็พยายามจะคว้าของที่ถูกแย่งไปคืน แต่ก็ทำไม่ได้เต็มที่เพราะสภาพสายตาที่เคยบอกมันเอาไว้ เลยต้องแกล้งทำเป็นคว้าถูกบ้างไม่ถูกบ้างให้มันหัวเราะเยาะเล่น

"เอามา อย่าให้กูพูดซ้ำ"

น้ำเสียงเยือกเย็นของผมดังขึ้น ทว่าก็ยังไม่สามารถทำลายท่าทางกวนประสาทของมันได้อยู่ดี ไอ้เล้งเลิกคิ้วขึ้นพลางยกยิ้มชอบใจ

"ไม่ให้ครับ ตอบมาก่อนดิ ชอบกูเปล่า"

"ใครจะไปชอบมึง เอาแว่นคืนมา"

"ตอบแบบนี้เสียใจว่ะ ทำไงดี"

ผมมองไอ้เล้งที่ยังแกว่งเว่นตาของผมเล่นไปมาด้วยท่าทางกวนประสาทนิ่ง ก่อนเหตุไม่คาดฝ้นจะเกิดขึ้น เมื่อขาแว่นที่เกี่ยวกับนิ้วของคนตรงหน้าหลุดกระเด็นไปตรงถนนใหญ่ที่มีรถยนต์วิ่งผ่านไปมาไม่ขาดสาย

กร๊อบ!

แตกไม่มีชิ้นดี....

ผมได้แต่มองตามด้วยความอึ้ง ส่วนไอ้เล้งก็มีสีหน้าตกใจไม่แพ้กัน ใบหน้าที่ยิ้มแย้มก่อนหน้านี้ซึดลงไปถนัดตา

"เฮ้ย!"

ผมถอนหายใจออกมา แล้วหันไปมองคนที่ยืนทำหน้าจ๋อยสนิทอย่างเอาเรื่อง ไอ้เล้งส่งยิ้มเจื่อนมาให้พร้อมกับยกมือไหว้อย่างสำนึกผิด

"พี่อิงโทษที ไม่ได้ตั้งใจว่ะ มึงมีแว่นสำรองใช่เปล่า"

"ไม่มี"

ผมมองไอ้เล้งนิ่ง คนตรงหน้าก็ทำหน้าหงอยมากกว่าเดิม ก่อนจะยกนิ้วขึ้นมาตรงหน้าของผมสามนิ้ว

"พี่อิงกี่นิ้ว"

"ห้า"

"ฉิบหายแล้ว"

ไอ้เล้งสบถขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าตลกที่ผมอยากจะยิ้มออกมา แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้ เพราะอยากจะสั่งสอนคนที่เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง

"ตอนนี้ร้านแว่นก็คงปิดหมดแล้วด้วย ทำไงดีวะเนี่ย"

ไอ้เล้งบ่นออกมาเบาๆ ก่อนจะมองไปรอบตัวราวกับคนหลงทาง ผมก็ยืนมองดูว่ามันจะทำยังไงต่อ แล้วผมก็ต้องเลิกคิ้วขึ้น เมื่อคนก่อเรื่องหันมาจับมือของผมเอาไว้ แล้วพาเดินไปด้วยกัน

"ทำอะไรของมึง"

"ถ้าไม่จับมือ แล้วพี่อิงจะเดินเองต่อได้ไง มองมั่วขนาดนั้น"

ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร พลางปล่อยให้มันจับมือพาเดินกลับไปยังรถยนต์ที่จอดเอาไว้ ถึงแม้จะรับรู้ไถึงสายตาของคนที่เดินผ่าน แต่สิ่งที่ผมสนใจมีแค่คนที่เดินอยู่ด้วยกันเท่านั้น

ผมไม่เคยจับมือกับผู้ชายแบบนี้มาก่อน แล้วก็ไม่นึกว่าฝ่ามือของเพศเดียวกันจะนุ่มแบบนี้ด้วย ก็คงเป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นลูกคุณหนูไม่เคยหยิบจับหรือทำงานหนักอะไรล่ะมั้ง

ผมมองใบหน้าที่มีร่องรอยของความกังวลใจ ก่อนจะกระชับฝ่ามือที่กำลังจับอยู่ให้แน่นขึ้น ไอ้เล้งหันมามองผมเล็กน้อย

"ถ้ากูเดินสะดุดล้ม มึงโดนดีแน่"

"แต่สะดุดรัก โอเคใช่เปล่า"

"หึ! มุขจีบห่วยๆ"

"ห่วยก็อย่ายิ้มดิ"

"ไอ้สัตว์"


........


ผมลอบมองใบหน้าที่ยังติดกังวลของไอ้เล้งแล้วรู้สึกผิดอยู่เล็กน้อย ก่อนจะมองวิวข้างทาง

"มึงจะพากูไปไหน"

"พาไปห้องกูไง"

"มึงทำแบบนี้ประจำเลยหรือไง หึ! ชวนแดกเสร็จก็พาขึ้นเตียง"

"ก็มีบ้าง เฮ้ย! ไม่ใช่แบบนั้น! ก็มึงมองไม่เห็น ทำอะไรก็ไม่สะดวก กูจะดูแลมึงที่ห้องไปก่อน"

"งั้นไปห้องกู"

"ไม่เอา ไปห้องกูดีกว่า นะ พี่อิงนะ"

ผมก็มองมันเล็กน้อย ไอ้เล้งยังมองถนนอยู่ อันที่จริงจะนอนที่ไหนก็ไม่มีปัญหาหรอกครับ

"ตามใจมึง"

หลังจกานั้นเราสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรกัน จนรถยนต์มาจอดสนิทอยู่ในลานจอดรถของคอนโดมิเนียม ไอ้เล้งก็รีบมาเปิดประตูรถให้ผม

"อะไรอของมึง"

"จนกว่าพี่อิงจะมองเห็นปกติ กูจะเป็นตาให้เองนะครับ"

ผมมองไอ้เล้งที่แสดงสีหน้าจริงจังอย่างพิจารณา แล้วปล่อยให้อีกฝ่ายพาเดินปยังลิฟต์แต่โดยดี

ผมรู้ว่าความลับไม่มีในโลก และอีกไม่นานไอ้เล้งก็ต้องรู้ว่าผมไม่ได้สายตาสั้นอย่างที่มันคิด แค่ก่อนจะถึงเวลานั้นก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะทำดีกับผมได้สักแต่ไหนกัน


.........


ผมลอบถอนหายใจออกมา พลางมองคนตรงหน้าที่ยังจับมือของผมไม่ปล่อย ถึงจะรู้สึกแปลกไปบ้างแต่ก็โอเคดีครับ

"พี่อิงนั่งตรงนี้นะ กินน้ำอะไรหรือเปล่า"

"กูอยากอาบน้ำ"

"อ่า...งั้นเดี๋ยวกูอาบให้"

"ไม่ต้อง"

ผมตอบกลับเสียงแข็ง แต่คนตรงหน้าก็ชักสีหน้าออกมาเล็กน้อย แล้วทำหน้าจริงจังออกมา

"มองไม่ชัดแบบนั้น ถ้าเกิดลื่นล้มหรือเดินชนกำแพงหัวแตกจะทำไง ดีไม่ดีอาจจะเผลอหยิบน้ำยาล้างห้องน้ำมาสระผม หรือไม่ก็เอาครีมนวดผมมาอาบแทนสบู่ก็ได้ แล้วไหน..."

"พอ! กูไม่ได้ตาบอด"

"พี่อิงอ่ะ ไม่เอาตาอย่างกูไปอาบน้ำด้วยจะมองอะไรเห็นได้ยังไง"

ผมถอนหายใจ เมื่อเห็นใบหน้าเหมือนหมาอ้อนของมัน แล้วมองคนตรงหน้านิ่ง

"มึงคิดจะหาเรื่องลวนลามกูหรือไง"

"โหย....ไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย กูแค่จะไถ่โทษเฉยๆ จริงๆ"

ผมมองอีกฝ่ายที่หลบสายตาอย่างจับผิด อันที่จริงผมก็ไม่ได้คิดแบบนั้นหรอกครับ แต่พอดูท่าทางกระตือรือร้นผิดวิสัยก็เลยเผลอนึกออกมา

"แล้วจะอาบน้ำตอนนี้เลยใช่เปล่า หรือว่า...อายกู?"

คำถามและสายตาของไอ้เล้งทำให้ผมนึกปลงตก ถึงแม้เราสองคนจะเห็นร่างเปลือยเปล่าของกันและกันมาแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกกระดากอายอยู่เล็กน้อย ถ้าต้องให้มันอาบน้ำให้

"เออๆ น่ารำคาญว่ะ"


........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Extra Step : Valentine's day - 14/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 22-02-2017 18:57:16

ตอนนี้ผมกับไอ้เล้งมายืนเปลือยอยู่ในห้องน้ำแล้วครับ ภายในห้องน้ำหรูถูกแบ่งสัดส่วนเป็นอย่างดี มีทั้งอ่างอาบน้ำและห้องอาบฝักบัวแยกต่างหาก

"พี่อิงก้มลงหน่อย"

ผมมองคนตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะทำตามที่ไอ้เล้งบอก เมื่อมันกำลังจะใช้ฝักบัวทำให้หัวของผมเปียก ผมลอบมองคนที่มีความสูงห่างกันไม่มากไปด้วย

"เดี๋ยากูสระผมให้"

"สระผมไม่ต้องใช้ตา"

"ฮ่าๆ นานๆ ทีจะได้เล่นหัวพี่อิงอ่ะ"

ผมแค่แค่นยิ้มส่งไปให้ แล้วก็ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไร นอกจากหมั่นไส้มันมากกว่า ก่อนจะปล่อยให้ไอ้เล้งสระผมให้เสร็จ พอมองคนตรงหน้าอีกครั้ง ก็เห็นมันกำลังหยิบโฟมล้างหน้ามาถูหน้าให้

"ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้"

ผมบอกเสียงเรียบ พร้อมกับรู้สึกเกร็งขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นของอีกฝ่าย ไอ้เล้งไม่ได้ตอบอะไร นอกจากตั้งใจล้างหน้าของผม

ผมไม่รู้หรอกว่ามันคิดอะไรอยู่ แต่นัยน์ตาสีดำที่จ้องผมตอนนี้ เริ่มทำให้ผมอยากจะออกจากห้องน้ำเต็มที

"พี่อิงอย่าเพิ่งหันหน้าหนีดิ"

"ก็ล้างหมดแล้วไม่ใช่หรือไง"

"เหลือตรงไรผมอีกนิดหน่อย"

ผมขมวดคิ้วมองไอ้เล้งที่ยังใช้มือลูบตรงไรผมบริเวณหน้าผากมาถึงกกหูอย่างอึดอัด ฝ่ามือและปลายนิ้วที่ลูบไล้แผ่วเบาทำให้ผมต้องตัดสินใจคว้ามือของมันเอาไว้

"พอแล้ว"

ไอ้เล้งก็มองผมเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะปล่อยมือของมันออก แล้วมองคนตรงหน้าที่หันไปหยิบครีมอาบน้ำต่อ

"แล้วมึงไม่อาบหรือไง"

"ก็รออาบให้พี่อิงก่อน"

"แค่ถูสบู่ กูทำเองได้"

"แล้วขัดหลังอ่ะ"

"ไม่ต้อง!"

ผมแบมือให้ไอ้เล้งกดของเหลวกลิ่นหอมออกมา ก่อนจะทำความสะอาดร่างกายขอบตัวเองอย่างรวดเร็ว

เพียงแค่สัมผัสจากปลายนิ้วที่ลูบไล้ใบหน้าก็แย่แล้ว ถ้าเกิดปล่อยให้มันลากผ่านไปทั่วตัว ผมไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น

"เดี๋ยวกูล้างตัวให้"

"ไม่..."

"อย่าขัดใจกูดิ เดี๋ยวก็จับปล้ำหรอก"

ฮะ?!!!

ผมได้แต่อึ้งมองคนตรงหน้าที่ยกยิ้มออกมา ก่อนที่มันจะจัดการล้างตัวให้ผมอย่างที่ตัวเองต้องการ

"หึ! ไอ้เหี้ย"

ผมได้แต่ว่าออกมาเบาๆ ก่อนการอาบน้ำที่แสยอีดอัดจะผ่านไป ไอ้เล้งเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้ ก่อนจะพาผมมายืนอยู่ด้านนอกของห้องฝักบัว

"รอตรงนี้ก่อน กูอาบแปบเดียว"

ผมก็ทำหน้าเซ็ง ก่อนจะมองอีกฝ่ายเข้าไปอาบน้ำต่อ กระจกฝ้าที่อำพรางเรือนร่างของคนตรงหน้าไม่ได้ช่วยอะไร ในเมื่อผมได้เห็นทุกสัดส่วนของมันหมดแล้ว

ผมถอนหายใจออกมา เมื่อความรู้สึกบางอย่างกำลังอัดแน่นทีละน้อย ส่วนอ่อนไหวที่รุ่มร้อน ทำให้ผมต้อบยกมือสัมผัสเพื่อบรรเทาอาการของตัวเองอย่างเหนื่อยใจ พร้อมกับหวังว่าจะทำให้มันสงบ ก่อนที่อีกคนจะออกมา


..........


ผมยืนเซ็งกับอาการปวดหนึบช่วงกลางลำตัวได้เพียงไม่นาน ไอ้เล้งก็เดินอารมณ์ดีออกมาหา ก่อนจะส่งยิ้มมาให้

"พี่อิง เด็กดี"

"เดี๋ยวเถอะ!"

ผมส่งสายตาดุให้คนที่เดินเข้ามาเล่นหัวของผม ไอ้เล้งก็เลิกคิ้ว ทั้งที่ใบหน้ายังแต้มรอยยิ้ม

"เดี๋ยวไปหาเสื้อมาให้นะครับ"

ผมมองตามคนทื่เดินเลยไปอีกด้านหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องแต่งตัว ก่อนที่มันจะเดินออกมาพร้อมหับบ็อกเซอร์หนึ่งตัว

"แค่นี้ได้ใช่เปล่า"

"เออ"

ผมก็ตอบรับพร้อมกับรับสิ่งที่อีกฝ่ายส่งมาให้อย่างว่าง่าย ก่อนจะถูกมันพาออกมานั่งลงบนเตียง หลังจากเช็ดผมจนหมาด

"นอนเลยหรือปล่า"

"อืม"

ผมมองไอ้เล้งเดินไปปิดไฟ ก่อนจะเห็นเจ้าของห้องกลับมานอนลงบนเตียงข้างกัน ตอนนี้ผมยังไม่ง่วงเท่าไหร่ แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไร ในเมื่อตัวเองอยู่ในสภาพสายตาใช้งานไม่ได้ดีอย่างที่ควรจะเป็น

"พรุ่งนี้จะพาไปตัดแว่นอันใหม่นะครับ"

ผมเลื่อนสายตาไปมองโดยไม่ได้ตอบรับอะไร มีเพียงความเงียบพร้อมกับเครื่องปรับอากาศที่ทำงาน ความเย็นที่โอบล้อมร่างกาย ทำให้ผมต้องดึงผ้าห่มขึ้นมา แล้วก็ต้องหันไปสนใจอีกคนที่อยู่ใกล้กันอีกครั้ง เมื่อได้รับไออุ่นที่แนบสัมผัสอยู่ข้างตัว

"เข้ามาเบีนดทำไม"

"หวงตัวเหรอ"

คำถามจากน้ำเสียงยียวน ทำให้ผมต้องหันไปตีหน้าผากของมันไม่เบาไม่แรงนักเป็นการลงโทษ

"พี่อิงอ่ะ"

"นอนไป เดี๋ยวจะไม่ได้นอน"

"อ่า...จะทำอะไรอ่ะ"

น้ำเสียงกึ่งยั่วกึ่งเย้าที่ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ผมต้องหันไปมองอีกฝ่ายอย่างจริงจัง ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อย เมื่อไอ้เล้งอยู่ใกล้กว่าที่คิด แล้วก็ต้องแปลกใจ เมื่อคนตรงหน้าเปลี่ยนเรื่องเสียยอ่างนั้น

"พี่อิงเห็นหน้ากูชัดไหม"

"อะไรของมึง"

ไอ้เล้งคลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้อีก ระยะห่างที่สัมผัสได้ถึงลมหายใจและสายตาที่เป็นประกายสวยทำให้หัวใจของผมสั่นไหวอย่างรุนแรง

"เห็นชัดหรือยัง"

"พูดเหี้ยอะไร ออกไปห่างๆ เลยไป"

ออกไป ก่อนที่กูจะอดใจไม่ไหว...

"แล้วความรักของกู...เห็นชัดหรือเปล่า"

"หึ! มึงไม่ได้รักกู"

ผมมองไอ้เล้งนิ่ง ผมไม่รู้หรอกว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรจากผมกันแน่ ถึงแม้คำพูดหวานของมันจะทำให้ผมหวั่นไหว แต่ผมไม่เชื่อหรอกว่าคนตรงหน้าจะชอบหรือรักผมจริง

"แต่ชอบจริงๆ"

"กูไม่ใช่ตัวแทนใคร"

ใช่... ผมไม่ใช่ตัวแทนของคนที่มันรักไม่ได้ เพื่อนสนิทของมันคนนั้น

"พี่อิง..."

"ถ้ามึงกวนกูนอนอีก กูจะลากมึงไปนอนที่ระเบียง"

"แแบบที่ว่า เบื่อบนเตียงเอาที่ระเบียงบ้างก็ได้อย่างนั้นเหรอ"

"ไอ้เล้ง!"

"โอเคครับ หลับแล้ว ฝันดีครับ"

ผมมองคนที่รีบหลับตานอนไม่ต่างจากเด็ก แล้วนึกทอดถอนใจออกมา เพียงไม่นานคนที่นอนเบียดอยู่ก็หลับสนิทพร้อมกับความคิดของผมที่ไม่มีทีท่าจะหยุดพัก


.........


ไอ้เล้งตื่นแล้ว

ผมลุกขึ้นมาจากเตียง ทั้งที่เพิ่งนอนได้ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น อันที่จริงก็ไม่ค่อยได้นอนเท่าไหร่หรอกครับ

สมองที่ยังทำงานอยู่ตอนนี้กำลังขบคิดอยู่สองเรื่อง หนึ่ง...วันนี้ถ้ามันพาผมไปตัดแว่นจริง จะพอมีทางไหนที่จะยังปิดบังเรื่องระดับสายตาได้บ้าง และสอง...ระหว่างผมกับมันควรจะเดินต่อความสัมพันธ์ไปยังไง

ช่างเถอะ...จะเป็นยังไงก็ค่อยว่ากัน

ถึงจะพร่ำบอกกับตัวเองแบบนั้น ทว่าในใจก็ยังหวนมานึกถึงไม่หยุด จนต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันไปสนใจคนที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา

"กูเพิ่งโทรสั่งอาหารเช้าเมื่อกี้เอง เดี๋ยวพาไปล้างหน้าแปรงฟัน"

"ไม่ต้อง"

"อย่าดื้อสิครับ"

ไอ้เล้งเข้ามาดึงผม แล้วสุดท้ายผมก็ยอมทำตามใจอีกฝ่านจนได้ แถมมันยังพยายามจะอาบน้ำให้เหมือนเมื่อวาน แต่ผมก็รีบปฏิเสธเสียงแข็ง ผลสรุปก็คือมันยืนรอผมอาบน้ำเพื่อความแน่ใจว่าผมจะไม่เกิดอุบุติเหตุเพราะสายตาพร่าเลือน

"ต้องให้เข้าไปหยิบสบู่ให้ไหม"

"ไอ้เหี้ยเล้ง"

ผมตวาดกลับมาจากห้องฝักยัว โดยที่มีเสียงหัวเราะตอบกลับมา ก่อนทื่ผมจะนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาหาคนที่ยังยืนพิงเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า

"เดี๋ยวกูพาไปกินข้าว"

ผมถอนหายใจออกมา แล้วแต่งตัวโดยไม่ได้สนใจอีกฝ่ายจะยังยืนรออย่างใจเย็น

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เจ้าของห้องก็จับมือผมมานั่งที่โต๊ะอาหารด้านนอก และนั่งรออยู่ไม่นานอาหารเช้าที่มันสั่งเอาไว้ก็มาส่ง

"สปาเกตตีผัดขี้เมากุ้ง"


ไอ้เล้งเดินมาวางบนโต๊ะอาหาร ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องครัวเพื่อหยิบแก้วน้ำและเหยือกน้ำเปล่ามาวางไว้ และด้วยความเคยชินผมเลยหยิบแก้วน้ำมาไว้ใกล้ตัว แต่อีกคนก็มาดึงออกจากมือ และด้วยอารามตกใจหรืออะไรก็แล้วแต่แก้วใบนั้นมันก็ร่วงลงพื้น

เพล้ง!

"ทำอะไรของมึงเนื่ย!"

"พี่อิงนั่นแหละทำอะไร มองไม่เห็นก็อยู่เฉยๆ ดิ"

"ถ้าไม่เห็นแล้วกูจะหยิบถูกเหรอไอ้สัตว์! แม่ง! ถอยไปเลย เดี๋ยวกูกวาดเอง เซ่อซ่าแบบมึง เดี๋ยวแก้วบาดอีก"

"ดะ..."

ผมไม่รอฟังไอ้เล้งที่กำลังจะพูดอะไรอกมา แล้วรีบเดินเข้าห้องครัวไปหาไม้กวาดกับที่โกยผงมาจัดการเก็บกวาดเศษแก้วอย่างรวดเร็ว

"หาเรื่องแต่เช้า ถอยไปเกะกะ"

ผมว่าเจ้าของห้องที่ยังยืนเหมือนทำอะไรไม่ถูก ทั้งที่สายตายังกวาดมองซากแก้วใสที่อาจจะหลุดรอดสายตาไปทั่ว และพอมั่นใจว่าเก็บกวาดสะอาดเรียบร้อย ผมก็เดินไปเทเศษแก้วลงถังขยะ แล้วเดินกลับมานั่งที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง ก่อนจะเห็นอีกคนทำหน้ายุ่งอยู่

"เป็นอะไร"

"โกรธพี่อิง"

"อะไรของมึง"

"ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองทำอะไรลงไป"

"กูไม่ได้โง่เหมือนมึงที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไร"

ผมตอบเสียงเรียบ พร้อมกับคนที่ทำสีหน้าไม่พอใจอย่างชัดเจน ก่อนที่ไอ้เล้งจะเค้นเสียงออกมาอย่างประชดประชัน

"เออ! กูโง่! ไม่งั้นก็คงไม่โดนมึงหลอกแบบนี้หรอก!"

ผมไม่ได้ตอบโต่อะไร เมื่อนึกทบทวนคำพูดอละท่าทางของมันอีกครั้ง แล้วก็ตีหน้าเซ็งออกมา

คนตาเบลอที่เพิ่งกวาดเศษแก้วใสสะอาดเรียบร้อย

"แล้วไง"

ผมนั่งเท้าคางมองคนที่ยังมองผมด้วยความไม่พอใจอยู่ ก่อนที่ผมจะรีบลุกขึ้นไปดึงแขนของคนที่ทำท่าจะเดินหนี

"กูถามก็ตอบสิวะ"

"แล้วจะให้กูตอบอะไรวะ ดีใจที่ถูกหลอก ขอบใจมากไอ้สัตว์เหรอ!"

"ไอ้เล้ง!"

ผมบีบแขนของมันแน่นจากอารมณ์ที่เริ่มสูงขึ้น และคนตรงหน้าก็ดูไม่ต่างกัน

"เรื่องที่กูทำแว่นแตก กูจะซื้อชดใช้ให้ แล้วเรื่องที่มึงหลอกกูจะรับผิดชอบยังไง"

"รับผิดชอบ?"

"ไหนมึงเคยบอกว่ารับผิดชอบการกระทำของตัวเองเสมอไงวะ"

"เออ! แล้วมึงต้องการอะไร"

ผมมองคนตรงหน้าอย่างจนใจ เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะจำคำพูดของตัวเองได้ ไอ้เล้งมองผมด้วยสายตาแน่วแน่จริงจัง

"มาเป็นแฟนกู"
.

.

.

Next step loading...
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 22-02-2017 19:16:40
เมื่อไหร่พี่อิงจะตามอิเลิงทัน55555 อ่อยก็แล้ว ยั่วพี่เค้าก็แล้ว เฮ้อออออ
เดี๋ยวก็สิงพี่อิงไปปล้ำซะหรอก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-02-2017 19:43:01
อีเล้งแผนสูงนะเนี่ยะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 22-02-2017 19:59:13
แบบนี้....ก็ได้เหรอ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 22-02-2017 20:16:22
อิเล้งแม่งร้าย  :laugh:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 22-02-2017 20:27:45
ตกลงเลยยยยยย    :z2: :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 22-02-2017 20:29:02
 :mew4: อ้าว..พี่อิง เข้าตัวซะงั้น  :hao3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 22-02-2017 20:42:12
ได้เหรอ?
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 22-02-2017 21:22:16
 :katai3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 22-02-2017 21:24:20
สุดยอดไปเลย :laugh:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 22-02-2017 21:28:29
 :laugh:

พี่อิงมันจะอึดอัดขนาดไหนเนี่ย
คู่นี้ยังคงความน่ารักแบบแปลกๆ 55 ต่อไป :hao3:

 :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 23-02-2017 00:20:06
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 23-02-2017 00:53:28
คู่นี้โคตรฮาอ่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 23-02-2017 01:53:52
พี่อิงจะยอมเป็นแฟนเล้งมั้ย ตอบมา!!!!
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 23-02-2017 02:12:28
เป็นแฟนได้มั้ยยย เป็นได้รึป่าววว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-02-2017 07:49:27
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-02-2017 11:38:04
ฉวยโอกาสได้ตลอดนะเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 23-02-2017 13:27:18
  เพิ่งมาอ่านคับ สนุกมากๆ ตอนแรกอ่านจนถึงตอนเข้าผับแล้วโดนพี่อิงจับทำเมียก็เซ็งเพราะวิธีการแก้แค้นแทนเพื่อนฝ้าย คิดว่าจะข่มเหงนายเอกจนดราม่าที่ไหนได้อ่านต่ออีกหน่อยชอบบุคคลิกเล้ง เปลี่ยนใจมาจีบอิงซะงั้น ชอบตรงนี้ล่ะคับ
  รออ่านต่อนะคับ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 23-02-2017 14:41:27
แหมมมมมม....เอาอย่างนี้เลยนะเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: fahtallll ที่ 23-02-2017 15:07:51
ตกลงไปลงเลยค่ะพี่อิง~~~
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: swoooaa ที่ 23-02-2017 15:51:48
ยังงี้ก็ได้เหรอเล้ง :hao6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 23-02-2017 16:49:19
แอบคิดว่าเล้งแม่งรู้อยู่ก่อนหน้าแล้วชัวร์ ร้าย ๆ แบบนางน่ะ ไม่ปล่อยให้โดนหลอกหรอก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 24-02-2017 00:10:25
เล้งนี่สุดยอดจริงๆ

เจ้าเล่ห์

พี่อิงตามไม่ทันแน่ๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 24-02-2017 03:02:23
เล้งงงงง นู๋ช่าง........55555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 24-02-2017 10:12:27
โดนเล้งเล่นแล้วละ 555

มันไม่ได้โกธรหลอก หาเรื่องลวนลามขนาดนี้

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 24-02-2017 13:14:49
ไม่ได้เข้ามาอ่านไม่กี่วันอิงอิงจะตกเป็นเมียนังเล้งแล้วหรอ  :laugh:
HVD ค่ะ ทันไหมมมมม
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 24-02-2017 14:05:56
อิงอิงอย่าไปเชื่อเล้งมาก อ่อยตลอด แต่อิงอิงก็ติดกับตลอด ตอนต่อไปขอเดาว่าอิงอิงจะด่าก่อนแต่ก็ยอมแน่นอน :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: viewier ที่ 24-02-2017 15:26:17
เล้งก็เจ้าเล่ห์เหมือนกัน ไม่ต่างกันพี่อิงเท่าไหร่
พึ่งเข้ามาอ่าน HVD ทันมั้ยๆๆ 5555555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: จอมจุ้น6002 ที่ 24-02-2017 22:36:34
มาเป็นแฟนกู
มาเป็นแฟนกู
มาเป็นแฟนกู
 :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 25-02-2017 01:38:20
เล้งงงง..แบบนี้ก็ได้เหรออออ :laugh3: :laugh3: :laugh3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 25-02-2017 16:28:09
โถๆๆๆ พี่อิงคนซื่อ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-02-2017 19:38:40
แวะส่งตอนพิเศษ ก่อนไปปั่นต่อ
 :katai4: :katai4: :katai4:
ทำไมทุกคนถึงมองน้องเล้งผู้น่ารักเป็นตัววายร้ายแบบนั้น 555  :laugh:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Dangdang ที่ 28-02-2017 08:00:55
 o13 o13 o13

อย่างงี้เขาเรียกแผนเหนือเมฆ

ร้ายจริงนะน้องเล้ง

 :mc4: :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 28-02-2017 14:18:59
12th Step : มนุษย์แฟน
[Leng]




ผมโมโหที่โดนหลอก

ผมโกรธที่คนผิดเหมือนจะไม่สำนึก

แต่ถึงอย่างนั้น...ผมก็ไม่ปล่อยให้โอกาสหนีรอดไปได้หรอก!

"จะกลับคำพูดของตัวเองหรือไง ตุ๊ดนี่หว่า"

"ไอ้เล้ง!"

"ถ้ายอมรับข้อตกลง จะหายโกรธเลย"

"ใครสนวะ"

"ไม่สนก็ช่างดิ กูก็ไม่แคร์แล้ว เสียความรู้สึกว่ะ"

ผมตีหน้าเครียดมองไอ้อิงที่มีท่าทีไม่พอใจ ก่อนใบหน้าหล่อเหลาจะแสดงสีหน้าเซ็งออกมา

"เออๆ ก็ได้..."

เยส!

ผมยิ้มออกมาอย่างพอใจ พร้อมกับเข้าไปเกาะแขนของคนหน้าบึ้งที่เล่นตัวด้วยการสะบัดผมออก แล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวอีกครั้ง ผมก็เลยเดินตามไปนั่งที่ของตัวเองและทำตัวราวกับเมื่อกี้ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น

"แล้วทำไมถึงต้องโกหกกูเรื่องสายตาสั้นด้วย"

"กูพอใจ"

ตอบได้น่ากระทีบปากมากครับมึง...

แต่ไม่เป็นไร เป็นแฟนกันแล้ว ให้อภัยครับ

"งั้นเดี๋ยวกินข้าวเสร็จไปร้านแว่นกันนะ"

ไอ้อิงมองผมเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มกินอาหารเช้าของตัวเองต่อ

"จะไปทำไม มึงก็รู้แล้วว่ากูสายตาปกติ"

"แหม...ก็มึงใส่แว่นแล้วหล่ออ่ะ"

"ไร้สาระ"

ผมลอบยิ้มมองคนที่หน้าแดงอย่างพอใจ การที่ผมเลือกคบกับมัน นอกจากหน้าตากับฝีมืองานบ้านงานเรือนที่น่าประทับใจแล้ว ผมก็พอจะดูออกว่าอีกฝ่ายก็คงจะชอบหมอยู่เหมือนกัน ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำอะไรหลายอย่าง ทั้งที่ไม่จำเป็นเลยสักนิดสำหรับคนที่บอกว่ารังเกียจนักหนา

"คิดจะคบกับกูก็อย่าดื้อ แล้วเรื่องผู้หญิงก็เลิกยุ่ง ถ้ากูจับได้ มึงโดนดีแน่"

"แสดงว่ายุ่งกับผู้ชายได้?"

"หี! กูเอาตายทั้งคู่"

"แฟนโหดอ่ะ แต่ก็ชอบนะ"

ไอ้อิงส่งสายตาดุมาให้พอเป็นพืธี ก่อนที่เราสองคนจะกินอาหารเช้าจนหมด แล้วเตรียมตัวออกไปข้างนอกต่อ

ผมยอมรับว่าใช้คนตรงหน้าเป็นเครื่องมือให้ลืมใครอีกคน และการกระทำแบบนั้นก็ไม่ต่างจากการเล่นตลกกับความรู้สึกของมันสักเท่าไหร่ แต่ก็ช่างเถอะ...ในเมื่อผมก็ไม่ใช่คนดีคั้งแค่แรกอยู่แล้ว


.........


ตอนนี้เราสองคนเพิ่งออกมาจากร้านตัดแว่นตาในห้างสรรพสินค้าครับ ถึงแม้ไอ้อิงจะปฏิเสธค่าแว่นตาอันใหม่ที่ผมซื้อให้ แต่สุดท้ายคนแพ้ลูกอ้อนก็ยอมในที่สุด

"พี่อิงต่อไปใส่แว่าตลอดเลยนะ"

"ทำไม"

"ก็กูไม่เคยเจอใครใส่แว่นแล้วโดนใจเท่ามึงเลยอ่ะ"

"เพ้อเจ้อ"

ผมไม่ได้สนใจท่าทีในแง่ลบของไอ้อิงที่
แสดงออกมา ตอนนี้ผมเริ่มชินแล้วครับ เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายก็แค่กลบเกลื่อนความเขินไปอย่างนั้น

"วันนี้ค้างด้วยกันอีกป่ะ"

นัยน์ตาสีดำหลังกรอบแว่นอันใหม่ที่ผมเลือกให้เลื่อนมามองเล็กน้อย ก่อนจะเดินต่อราวกับไม่ได้สนใจอะไรผมนัก

"ไม่"

"ทำไมอ่ะ"

"เบื่อขี้หน้ามึง"

"โหย...พูดจาทำร้านจิตใจสุดๆ"

ผมแกล้งโอดครวญออกมา ไอ้อิงยกยิ้มขึ้น ก่อนที่ผมจะต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจพร้อมกับความเก้อเขินที่วิ่งพล่านจนปั้นหน้าออกมาไม่ถูก เมื่อคนตรงหน้าจับใบหน้าของผมไปจุ๊บหน้าผากเฉย

อ่า... ถึงจะไม่ค่อยมีคนเดิน แต่ก็อยู่กลางห้างเลยนะเว้ย!

"หัวเถิก น่าเกลียดว่ะ"

ผมได้แต่อ้ำอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ ก็ใครจะไปคิดว่าคนชอบทำตัวซึนอย่างมันจะมาแสดงท่าทางหวานแหววในที่สาธารณะแบบนี้ แล้วที่สำคัญผมก็ไม่ได้ไว้ทรงผมเปิดหน้าผากรับแสงด้วย

"อะไรวะ"

ผมได้แต่บ่นงึมงำกับตัวเองเบาๆ พลางมองไอ้อิงที่เลิกคิ้วใส่แบบชวนหาเรื่องอย่างไม่ค่อยพอใจ

"สรุปคืนนี้ค้างนะ"

"มึงอยากเสียตัว?"

"แล้วมึงอยากเอากูป่ะล่ะ"

"ไอ้เหี้ยเล้ง"

ไอ้อิงว่าด้วยน้ำเสียงระอาพร้อมกับสายตาคาดโทษ ผมก็หัวเราะออกมา เมื่อเอาคืนการโจมตีแบบสายฟ้าแลบของมันก่อนหน้านี้ได้

"ไม่ค้าง แต่จะกลับดึกหน่อยแล้วกัน"

ไอ้อิงพูดขึ้นเหมือนบอกกับตัวเอง แต่ผมก็รีบเกาะแขนแฟนสุดหล่อที่ทำหน้ารำคาญอย่างพอใจ


..........


"เย็นนี้จะแดกอะไร"

"พูดไม่เพราะ"

ผมมองไอ้อิงอย่างตำหนิ แต่คนตรงหน้าก็แยกเขี้ยวใส่ ตอนนี้เราสองคนกำลังเดินเล่นหาวัตถุดิบสำหรับมื้อเย็นที่แฟนป้ายแดงจะทำให้ครับ ผมตื่นเต้นนิดหน่อย เพราะนอกจากข้าวต้มแล้ว ก็ยังไม่เคยกินอาหารอย่างอื่นที่มันทำเลย

"กูถามก็ตอบ"

"อยากกินกุ้งอบวุ้นเส้น"

"อืม"

"แล้วก็ปลาหมึกนึ่งมะนาว"

"เออ"

"เอาแกงจืดเต้าหู้ใส่สาหร่ายด้วย"

"แล้วอะไรอีก"

"ปีกไก่ทอด"

"ถ้าทำแล้วแดกไม่หมด กูจับกรอกปาก"

"พี่อิงไม่ใจร้ายกับแฟนดิ"

ผมทำหน้าเศร้ามองไอ้อิงที่ทำเมินเฉย แต่อีกฝ่ายก็เข็นรถไปตามชั้นและแผนกของสดต่างๆ เพื่อหยิบวัตถุดิบในการทำอาหารตามที่ผมสั่งครับ

เราสองคนใช้เวลาเกือบชั่วโมงในการซื้อของกินและของใช้บางส่วน ถึงผมจะเปรยว่าอยากให้มันย้ายมาอยู่ด้วยกันตามประสาแฟนสมัยใหม่ที่คบกันก็หอบข้าวของมากินอยู่ด้วยกันแล้ว แต่ไอ้อิงก็เล่นตัวอย่างทุกทีพร้อมกับยืนยันว่าคบกันครบปีเมื่อไหร่ค่อยว่าเรื่องนี้กันใหม่

ถึงผมจะชอบไอ้อิงจริง แล้วก็คาดหวังว่ามันจะทำให้ผมลืมรักข้างเดียวที่ไมีมีทางสมหวังได้ แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะคบกับใครได้นานขนาดนั้น

หนึ่งปี...

หวังว่าผมกับมันจะยังคบกันจนถึงเวลานั้นและสามารถรักคนปากร้ายแต่ใจดีได้เต็มหัวใจ


หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►11th Step : วันแว่นแตก - 22/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 28-02-2017 14:24:51
..........


เราสองคนกลับมาถึงห้องของผมตอนเกือบห้าโมงเย็นครับ ไอ้อิงก็เอาวัตถุดิบทุกอย่างที่ต้องใช้เข้าไปเตรียมไว้ในห้องครัว และเมื่อผมเดินตามเข้าไปดู ก็เห็นมันหยิบจับของใช้ที่ผมไม่เคยใช้งานอย่างทะมัดทะเมง

"พี่อิง ทำอาหารเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่"

ไอ้อิงก็มองผมเล็กน้อย ก่อนจะเอาปีกไก่ที่ซื้อมาหมักซอสในกะละมังขนาดเล็ก

"ก็ตั้งแต่เด็ก"

"เพราะต้องช่วยงานที่ร้านใช่ป่ะ"

"อืม"

หลังจากนั้นเราสองคนก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ผมก็ยืนมองไอ้อิงที่หยิบปลาหมึกมาล้างด้วยความสนใจ นึกอยากจะลองแต่คนตรงหน้าคงไม่ยอมแน่ และเมื่อมันกำลังหยิบปลาหมึกมาหั่น ผมก็เพิ่งนึกอะไรบางอย่างออก

"ปลาหมึกยัดไส้หมูสับกับวุ้นเส้นข้างในด้วย"

"เรื่องมาก"

ถึงจะบ่นแบบนั้น แค่ไอ้อิงก็หันไปหยิบหมูสับกับวุ้นเส้นบางส่วนที่แช่น้ำเอาไว้มาเตรียมสำหรับยัดไส้ปลาหมึกอย่างที่ผมต้องการ

"ไม่เอาผักชีนะ เหม็น"

ไอ้อิงชะงักมือที่กำลังจะหั่นผักชี ผมอมยิ้มมองคนที่ส่งสายตาคมกริบมาให้ ก่อนอาการปากเสียจะกำเริบ

"เลือกกิน ถึงได้โง่แบบนี้ไง"

"คิดว่าพี่อิงจะรู้ซะอีกว่า กูไม่ชอบผักชีเท่าไหร่ ขนาดถั่วลันเตายังรู้เลยนี่ ว่าแต่รู้ได้ไงอ่ะ"

"กูเก่งไง"

"เหรอ..."

ไอ้อิงมองผมเล็กน้อยแล้วทำเมินอีกครั้ง ผมไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ แล้วมองคนตรงหน้าทำอาหารอยู่ในห้องครัว กว่าอาหารที่สั่งเอาไว้จะเสร็จสมบูรณ์ ผมก็โดนพูดแขวะไปหลายรอบเลยครับ


..........


"อร่อย!"

ผมยิ้มอย่างพอใจ เมื่อได้ลิ้มรสชาติอาหารถูกปาก ทว่าคนตรงหน้าก็แค่มองอย่างวางท่าไม่สนใจแบบทุกที แต่ผมก็ยังตาไวเห็นมันแอบยิ้มอยู่นะครับ

"ดีใจจังที่มีแฟนทำกับข้าวอร่อย"

"พูดมาก"

ผมมองไอ้อิงที่หลบตาทำเป็นไม่สนใจผมอย่างนึกขำกับท่าทางของมัน ก่อนที่ผมจะหยิบไก่ทอดออกมากัดเล่นอย่างครุ่นคิด

"ตัดสินใจแล้ว ต่อไปนี้พีอิงมาทำกับข้าวให้กินทุกวันเลยนะ"

"ไม่ใช่หน้าที่ กูไม่ว่าง"

"แค่ตอนเย็นก็ได้ นะครับ"

ผมทำหน้าอ้อน ไอ้อิงก็ทำหน้าไม่ค่อยพอใจราวกับรำคาญผมเต็มที แต่ก็เท่านั้นแหละ ในเมื่อจับจุดอ่อนได้แล้ว ไอ้อิงก็หนีไม่รอดหรอกครับ

"กูติดใจอาหารที่มึงทำแล้วอ่ะ ไปกินที่อื่นก็ไม่อร่อยแล้ว รับผิดชอบเลย"

"เอาแต่ใจาะ งี่เง่า"

"ก็มีแฟนหล่อ ใจดี ทำอาหารอร่อย ก็เลยหาเรื่องอยากเจอทุกวันอ่ะ"

"น่ารำคาญ ถ้ากูผ่านจะแวะแล้วกัน"

"ครับ"

ผมส่งยิ้มหวานไปให้ ไอ่อิงที่ทำหน้าบึ้งก็มองผมเล็กน้อย ก่อนจะเบือนหน้าหนี ทั้งที่ผิวแก้มกำลังแสดงสีเลือดฝาดออกมา

นี่มันลูกแกะใส่หน้ากากเสือชัดๆ


........


หลังจากวันที่เราสองคนตกลงคบเป็นแฟนกันได้ราวหนึ่งอาทิตย์ กิจวัตรประจำวันของผมก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เพราะมีแฟนมาทำอาหารให้กินเป็นมื้อเย็นทุกวัน พอผมแซวว่าผ่านมาทางนี้บ่อยหรือไง ไอ้อิงก็เลยงอนใส่ แล้วไม่ยอมมาหาสองวันแล้วครับ แต่ถึงอย่างนั้นเราสองคนก็ติดต่อหากันตลอด

"ไอ้เล้ง ช่วงนี้จำศีลเหรอ สาวๆ เขาถามหา"

ไอ้เป้ทักขึ้น ตอนที่พวกเรากำลังนั่งกินข้าวกลางวันอยู่ที่โรงอาหารของคณะครับ

"ก็คงงั้นมั้ง"

ผมตอบรับไปแบบไม่จริงจังนัก ไอ้เป้ก็ทำหน้าเซ็งใส่ ก่อนจะหันไปทางไอ้แชมป์ที่นั่งกดโทรศัทท์มือถืออยู่

"แล้วมึงทำอะไรวะ หาอะไรเล่นกันดีกว่า กูเบื่อ"

ไอ้แชมป์เงยหน้าขึ้น ก่อนจะมองไอ้เป้แล้วหันมามองผมด้วยท่าทางครุ่นคิดบางอย่าง

"รอบที่แล้วฟันดาว รอบนี้ฟันเดิอนเป็นไง"

ฮะ?!

ผมแทบสำลักก๋วยเตี๋ยว ก่อนจะมองไอ้แชมป์ด้วยสีหน้าตกใจ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ไอ้เป้ก็ปล่อยหมาออกมาแล้วครับ

"ไอ้สัตว์ คิดบ้าๆ กูเสียวตูดเลยมึง"

"หึ! มึงจะเสียวทำไม อยากโดนแทงเหรอ"

"ไอ้เหี้ยแชมป์! กูไม่ได้เป็นเกย์เว้ย ผู้หญิงมีให้เลือกเป็นกระบุง พ่อแม่ให้มาหล่อขนาดนี้จะทำเสียชองได้ไง จริงป่ะวะไอ้เล้ง"

"เออ"

ถึงไอ้เป้กับไอ้แชมป์จะไม่ได้รังเกียจกับความสัมพันธ์แบบรักร่วมเพศ แต่ผมก็ยังไม่พร้อมเปิดเผยรสนิยมของตัวเองเท่าไหร่ ถึงแม้เราสามคจะคบกันมาสามปีแล้วก็ตามที

"ก็เห็นมึงเบื่อ กูก็แค่เสนอไอเดีย มันน่าลุ้นดีไม่ใช่หรือว่า เดือนที่ว่าหล่อที่สุดของแต่ละคณะจะเป็นเมียหรือผัวมึงกันแน่"

ไอ้แชมป์หันไปพูดกับไอ้เป้ที่ชักสีหน้าออกมา ก่อนเจ้าของความคิดจะยกยิ้มที่มุมปาก ใบหน้าเจ้าเล่ห์อย่างเปิดเผย

"ทำไมต้องเป็นกูวะ ไอ้เล้ง มึงสนใจป่ะ"

"กูขอผ่าน"

ถึงข้อเสนอจะเข้าทางความชอบที่แอบซ่อนเอาไว้ แต่ตอนนี้ผมไม่ได้อิสระพอจะทำอะไรตามใจเกี่ยวกับเรื่องพรรค์นี้ได้

ก็แฟนผมดุอ่ะ

"ไม่แน่นี่หว่า"

ไอ้เป้พูดแขวะผมพร้อมกับส่งสีหน้ากวนประสาทมาให้ ผมก็เลยต้องตอกกลับไปพอเป็นพิธี

"หึ! กูมันอ่อน ถ้ามึงเก่งนักก็รับคำท้านี้ดิ กูลงแสนนึง มึงได้เป็นเมียเดือนชัวร์"

"อะไรวะ"

ไอ้เป้บ่นออกมาพร้อมกับตีหน้ายุ่งใส่ แต่โอกาสแบบนี้ไอ้แชมป์ไม่ปล่อยให้รอดหรอกครับ

"น่าสน กูเอาด้วย ตามไอ้เล้ง"

"เฮ้ย! กูยังไม่ได้ตกลงเลย"

ไอ้เป้โวยวาย แต่ผมกับไอ้แชมป์ไม่สนใจ ในเมื่อตะแนนสองในสามเห็นด้วย ทุกอย่างก็ถือว่าตกลงครับ

"ไม่ต้องทำขนาดไอ้เล้งก็ได้ มึงเลือกมาสักคณะ ถ้ามึงจับไอ้เดือนคณะทำเมีย ได้ ก็เอาไปเลยสองแสนแบบสบายๆ หึ! แต่กูว่ายากว่ะ"

"ไอ้เหี้ยแชมป์ปากเสีย"

ไอ้เป้หันไแด่าไอ้แชมป์ที่ไม่ทุกข์ร้อนอะไรกับคำต่อว่า ผมก็หัวเราะออกมาเยาๆ อย่างนึกสนุก

"เอาน่าๆ ถ้ามึงโดนกระทืบกลับมา กูอนุญาตให้เปลี่ยนคณะได้"

"ไอ้สัตว์เล้ง กูขออนุญาตกระทืบมึงกับไอ้เหี้ยแชมป์ก่อนได้ไหม"

"ฮ่าๆ"

ผมก็หัวเราะกับท่าทางของไอ้เป้ ก่อนไอ้แชมป์จะเริ่มเปิดเกมพนันไร้สาระตามประสาลูกคนรวยเอาเงินมาผลาญเล่นอย่างเป็นทางการครับ

"สรุปว่าพรุ่งนี้เริมเกมได้"

"ไอ้สัตว์ กูยังไม่ได้ตกลงเลยเว้ย!"

"ถ้าไม่เล่นก็จ่ายค่าอ่อนของมึงมาสามแสน"
"ฝันไปเถอะมึง!"

ผมอมยิ้มมองเพื่อนสองคนที่กำลังทำการเจรจาอย่างสนใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เมื่อได้ยิ้นเสียงเรียกเข้าดังขึ้น

"ครับ"

[คืนนี้กูจะไปค่ายต่างจังหวัด กลับวันอาทิตย์]

"แล้วไปยังไงครับ กูไปส่งไหม"

[ไม่ต้อง]

"งั้นกูไปรับนะครับ"

[แล้วแต่มึง]

"อย่าลืมโทรหากูด้วยนะครับ คิดถึง"

ผมฟังเสียงสัญญาณที่ตัดไป แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ไอ้อิงมันป่าเถื่อนครับ เจอผมทำหวานใส่แล้วทนไม่ได้ ทว่าเมื่อผมกลับมาสนใจเพื่อนในกลุ่มอีกครั้ง ก็พบว่าสายตาสองคู่กำลังมองอยู่ ผมก็เลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก

"หึ! กูคุยกับเด็ก มีอะไรให้เสือกครับเพื่อน"

"ใครวะ บอกกันมั่งดิ สวยเปล่า"

ไอ้เป้มองผมอย่างอยากรู้ พร้อมกับไอ้แชมป์ที่ละความสนใจจากผม แต่เชื่อเภอะว่าหูมันทำงานดีเยื่ยม ผมก็ทำเมินพร้อมกับเล่นโทรศัพท์มือถือไปด้วย

"กูว่ามึงสนใจเรื่องเดือนคนไหนจะมาเป็นผัวมึงดีกว่านะ"

"ไอ้เหี้ยเล้ง!"

ผมก็แค่ยิ้มรับ แล้วมองไอ้แชมป์ที่ลอบมองผมราวกับประเมินอะไรบางอย่างอยู่ ก่อนรอยยิ้มของมันจะเผยออกมา

ผมไม่รู้หรอกว่ารอยยิ้มนั้นมีความหมายว่ายังไง แต่คงต้องเตรียมเงินสักก้อนเพื่อความสบายใจแล้ว

.

.

.

Next step loading...




Marionetta ::: มาต่อตอนใหม่แล้วค่ะ  :mc4: ขอบคุณที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้นะคะ ดีใจมากเลย จะพยายามปั่นต่อไปอย่างเต็มที่ ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
ปล. ตอนหน้าเจออิงอิงค่ะ   :man1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: CofFee ที่ 28-02-2017 15:34:30
วันนี้วันสุดท้ายพอดีเลย ฮ่าๆ
HVD ด้วยคน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: tonnum18 ที่ 28-02-2017 16:05:38
ได้อ่านแล้ว  แต่ว่าเล้งเนี่ย

ไม่ได้รักอิงอิงนี้นา   สงสารอิงอิงจัง

เป็นได้แค่คนที่คบเพื่อลืมใครสักคน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 28-02-2017 16:20:48
พี่อิงคนซึน ตอนแรกก็ดูเหมือนจะเจ้าเล่ห์บังคับเล้งได้

แต่ตอนอะไร๊ ตามเล้งไม่ทันซะเล้ยยยย

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 28-02-2017 17:16:31
คิดไว้แล้วว่าอิงเป็นแค่ตัวแทน แต่ระวังนะว่าตัวแทนจะทำให้เจ็บไปจนถึงข้างในยิ่งกว่าคนเดิม ถ้าตัวแทนรู้ความจริง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 28-02-2017 18:22:22
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 28-02-2017 18:45:25
เล้งรีบรักพี่อิงเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 28-02-2017 19:09:24
เล้งลืมคนอื่นไปเถอะพี่อิงดีขนาดนี้  อิจมากกกกกกกก   :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-02-2017 19:32:06
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: จอมจุ้น6002 ที่ 28-02-2017 19:33:27
เดี๋ยวพี่อิงก้อตอกกลับว่าไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้หรอกเล้ง
ถึงวันนั้นแล้วน้ำตาจะเช็ดหัวเข่า   o18
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 28-02-2017 21:52:50
พี่อิงซึนเบอร์ 10 อ่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-02-2017 22:08:54
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 28-02-2017 22:27:07
หวังว่าจะถึงปีนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 28-02-2017 23:02:44
 :L2: :L1: :pig4:

เฮ้ออออ พี่อิงน่ารัก
เล้ง แกจะไหวปะว๊ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 28-02-2017 23:30:29
เล้งใช้อิงอิงเป็นเครื่องมือลืมมีนหรอ หนอย นี่แหนะ :z6:
คืออ่านแล้วหมั่นไส้ทั้งคู่มากอีกคนนึงก็ปากอย่างการกระทำอย่าง อีกคนก็ชอบแหย่เค้า ตอนแหย่กันเราอ่านแล้วขำๆนะ แต่พออ่านถึงเล้งที่คิดว่าอิงเป็นเครื่องมือแล้วมันหยุดคิดอะ กลัวดราม่าจะมา แต่ไม่น่ามี(?)
ห้ามทำอิงเสียใจนะคะ แต่นังเล้งตามสบายเลยค่ะ ฝากถึงคนเขียนค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: mmdzcg ที่ 28-02-2017 23:45:23
HVD ค่าาา ทันมั้ยยยยย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-03-2017 17:15:55
ถ้าแต่ละคนมารู้ทีหลังเนี่ยคงจะเสียใจแย่เลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 01-03-2017 22:53:41
อิงอิงปากแข็ง

เล้งเจ้าเล่ห์,,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 02-03-2017 13:47:18
เล้งมันร้าย อย่าแกล้งพี่อิงนะ

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 02-03-2017 16:25:31
สงสารอิงอิง เล้งอย่าทำแบบนี้สิ

ตอนนี้ขอ hvd ทันไหมนี่ พอดีไม่ว่างเข้ามาเลย :sad4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 02-03-2017 17:28:46
พี่อิงของน้องงงงงง  :sad4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 02-03-2017 19:01:32
เล้งรีบๆรักอิงอิงนะไม่งั้นเราขอเพราะเราชอบผู้ชายทำอาหารเก่งมากกกกกกกกก  o9
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-03-2017 09:58:42
ส่งตอนพิเศษรอบสุดท้ายหมดแล้วค่ะ  :katai2-1:
เลยกำหนดมาก็หยวนๆ ส่งให้หมดเลย  :impress2:

ตอนต่อไปกำลังปั่นอยู่ค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: Shin b ที่ 05-03-2017 14:08:13
 :ling1: :ling2: ไม่ทัน มาอ่านไม่ทัน ตอนพิเศษ เสียจายยยยย :ling1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 05-03-2017 18:31:43
ชอบบบบบบ
#ทีมอิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 05-03-2017 21:29:57
จุดเริ่มต้นไม่ค่อยดี แต่ตอนนี้ก็เริ่มรักกันแล้ว พี่อิงพูดอย่างทำอย่าง แน่นอนว่าแอบรักเขา
ดราม่าน่าจะเป็นการเคลียร์กับฝ้ายเพื่อนรักนี่ล่ะ แล้วกับคนใกล้ตัวอิงก็ใจดีเกินไป จะรอดไหมอ่ะ
ส่วนเล้ง นางฉลาด และน่ารักนะ ปากตรงกับใจ ไม่คิดมาก ติดดินทั้งทีก็คุณหนู ขี้อ้อนดีด้วย
รู้จักวิธีปราบแฟนดี เอาใจช่วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 06-03-2017 10:00:29
13th Step : ความรักของคนรอ
[Ing]



เฮ้อ...

ผมถอนหายใจออกมนา เพื่อหวังว่าการกระทำนั้นจะช่วยระบายความร้อนและหัวใจที่เต้นแรงอยู่ตอนนี้ได้บ้าง

น้ำเสียงทุ้มนุ่มหูกับคำหวานที่อีกฝ่ายพูดออกมา ทำให้ผมกลั้นยิ้มเอาไว้อย่างไม่รู้ตัว ถึงแม้ตัวต้นเหตุจะไม่เห็นก็ตาม

มาจนถึงตอนนี้ผมก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่า ผมชอบหรือบางที...ก็คงหลงรักไอ้เล้งไปแล้ว ทั้งที่มันเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย

อาจเป็นเพราะข้อมูลของมันที่ผมถูกยัดเยียดใส่มาจากฝ้าย หรือเป็นเพราะหวั่นไหวกับความสัมพันธ์ทางกายอย่างลึกซึ้ง ผมก็ไม่สามารถหาสาเหตุของความรู้สึกที่เติบโตขึ้นมาในใจของตัวเองได้

แต่บางครั้งคนเราก็ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลในทุกเรื่องนี่ครับ

ถึงจะหวั่นใจกับความสัมพันธ์นี้ แต่ผมก็รู้สึกดีใจที่เราสองคนเดินมาอยู่ตรงจุดนี้ด้วยกัน ผมไม่ได้เชื่อว่าไอ้เล้งรักผมหรอกครับ แต่ผมเชื่อว่าจะสามารถทำให้มันรักได้ต่างหาก ถึงได้ยอมเป็น 'ตัวแทน' ของใครอีกคนอยู่แบบนี้

ผมไม่ได้รีบร้อนหรือเร่งรัดอะไร เพราะรู้ดีว่าการลืมใครสักคนที่มีความรู้สึกลึกซึ้งให้ไม่ใช่เรื่องง่าย เพียงแค่มันเปิดใจให้ผมมีความสำคัญในฐานะแฟนก็ถือว่าโอเคแล้วครับ เรื่องต่อจากนี้เวลาจะช่วยนำทางไปเอง

สักวัน...ผมจะเติมเต็มความรู้สึกนั้นแทนที่คนที่มันไม่ควรรักเอง

"มึงจะกลับหอเลยป่ะ ไปพร้อมกูเลย"

"อืม"

ผมนั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ของไอ้กลมกลับหอพักของตัวเองเพื่อไปเก็บเสื้อผ้าสำหรับเดินทางในคืนนี้

อันที่จริงผมไม่ได้ลงชื่อว่าจะไปร่วมด้วย แต่สุดท้ายก็โดนคะยั้นคะยอให้ไปช่วยงานจนได้ เพราะการตัดสินใจกะทันหันเลยไม่ได้เตรียมตัว ซึ่งมันก็ไม่มีอะไรให้ต้องเตรียมหรอกครับ นอกจากโทรศัพท์ไปบอกแฟนให้รู้เอาไว้เท่านั้น

"งั้นเดี๋ยวเจอกันตอนห้าโมงเย็น"

"อืม"

ผมลงจากท้ายรถมอเตอร์ไซค์ของไอ้กลม ก่อนจะเดินเข้าไปในหอพักอย่างเอื่อยเฉื่อย


.........


รถบัสสำหรับพารุ่นน้องเข้าค่ายออกเดินทางตอนหกโมงเย็นและถึงที่หมายราวสามทุ่มครับ สถานที่ในการรับน้องครั้งนี้เป็นรีสอร์ตที่ที่อยู่ติดชายหาด โดยรวมกิจกรรมทั้งหมดรุ่นน้องปีสองและปีสามเป็นคนจัดการครับ สำหรับปีสี่อย่างผมก็มาเป็นประธานและควบคุมความเรียบร้อย

ที่พักของปีสี่เป็นบ้านหนึ่งหลังครับ เพื่อนของผมก็มาประมาณยี่สิบคน ต่างคนก็ต่างหาที่นอนกันเอาเอง ผมก็วางกระเป๋าเป้ไว้ที่มุมห้อง ตั้งใจว่าพื้นตรงไหนว่างก็นอนตรงนั้นนั่นแหละ ไม่ได้ซีเรียส

"บรรยากาศดีเหมือนกันนะ"

เสียงของหวานที่ดังขึ้น ทำให้ผมต้องหันไปมอง ก่อนจะเห็นใบหน้าสวยที่แต้มรอยยิ้มส่งมาให้

"อืม"

"อิงขอถามอะไรหน่อยได้ไหม"

"อะไร"

"ก็เห็นใส่แว่นมาหลายวันแล้ว สายตาสั้นลงเหรอ"

ผมเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะยกมือแตะขาแว่นตาของตัวเอง แล้วนึกถึงไอ้เล้งที่บอกให้ผมใส่ตลอดด้วยเหตุผลปัญญาอ่อนและไร้สาระ

...ก็แค่มันชอบเท่านั้นเอง

"เปล่าหรอก มีคนสั่งให้ใส่"

"เหรอ แต่ใส่แว่นก็ดูดีไปอีกแบบนะ"

หวานอมยิ้มออกมาพร้อมกับดวงตากลมโตสดใส ผมไม่ได้ตอบรับอะไร ก่อนที่เราสองคนจะเดินผ่านเนินหญ้าของรีสอร์ตไปยังชายหาดด้วยกัน

ว่าแต่...ไอ้กลมมันหายไปไหนวะ

พอเห็นหวานมาหาผมทีไร ก็ชอบหนีเข้ากลีบเมฆทุกที

"อิงแวะไปร้านขายของหน่อย เมื่อกี้หวานเห็นว่ามีไอติมขายด้วย"

ที่รีสอร์ตแห่งนี้มีร้านขายขนมเปิดบริการด้วยครับ แล้วก็มีรุ่นน้องกับเพื่อนของผมหลายคนไปอุดหนุนกันเรียบร้อยแล้ว

"หวานไปก่อนเลย เราอยากไปเดินเล่น"

"งั้นอิงจะกินอะไรไหม เดี๋ยวหวานซื้อไปให้"

"ไม่เป็นไร"

ผมไม่ได้สนใจมองหวานที่เดินแยกไปที่ร้านขายของ แต่เดินข้ามถนนที่ตัดผ่านไปยังชายหาดที่เงียบสงบ เสียงคลื่นซัดซาดเป็นจังหวะกับความมืดของท้องทะเลที่มองไปสุดสายตา ทำให้รู้สึกสบายขึ้น ก่อนที่ผมจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

[พี่อิงอยู่ไหนแล้ว]

"ถึงแล้ว แล้วมึงอยู่ไหน"

[อยู่ห้องไง กำลังนอนเล่นอยู่]

"อืม อย่านอนดึก"

[เพิ่งสี่ทุ่มเอง]

"อย่านอนเกินเที่ยงคืน"

[กูไม่ใช่เด็กน้อยที่มึงต้องมาควบคุม
เวลานอนนะครับพี่อิง]

"ทำไมต้องเถียง ดื้อว่ะ"

[อะไรวะ ไม่ได้เถียงสักหน่อย]

"เออ! ไม่อยากคุยกับมึงแล้ว วางสายไปเลยไป"

[อ้าว...พี่อิงก็วางสายก่อนดิ]

"มึงนั่นแหละวางก่อน พูดอะไรไม่เคยฟัง"

[กูก็ฟังมึงตลอดอ่ะ นี่ก็รอว่าเมื่อไหร่จะบอกรักให้ชื่นใจเนี่ย รอฟังอยู่]

"กูเกลียดมึงไอ้เล้ง"

ผมตัดสายทิ้ง แต่ก็ยังทันได้ยินเสียงกลั้วหัวเราะของปลายสาย ก็คงต้องขอบคุณความมืดที่ทำให้ผมยิ้มออกมาได้โดยไม่ต้องกังวลว่าใครจะมาเห็น

นอกจากผมจะแพ้ลูกอ้อนของมันแล้ว เวลาที่ไอ้เล้งพูดคำหวานก็ทำให้ผมไปไม่เป็นเหมือนกัน

ก็...มันเขินไงครับ


.........


เมื่อคืนนี้ผมนอนตอนเที่ยงคืนกว่า แถมยังได้ที่นอนตำแหน่งดีตรงหน้าห้องน้ำอีกต่างหาก คืนนี้ถ้าไม่โดนคนอื่นแย่งที่นอนไปก่อน ก็คงได้นอนที่เดิมอีกคืนนั่นแหละครับ

วันนี้มีเวลากินอาหารเช้ากันจนถึงแปดโมงครึ่ง ก่อนที่จะมีการเรียกรวมสายเพื่อพูดคุยทักทายสร้างความรู้จักกันอีกรอบ ผมมีน้องรหัสเป็นผู้ชาย ส่วนหลานรหัสและเหลนรหัสเป็นผู้หญิงครับ ผมไม่ได้สนิทกับรุ่นน้องนัก แต่ถ้าเจอก็พูดคุยทักทายกันไปตามประสา

"พี่อิงมาถ่ายรูปหมู่ครับ"

ผมเดินไปตามเสียงเรียกของรุ่นน้อง นอกจากสายรหัสตรงก็ยังมีสายรหัสร่วม นอกจากนั้นก็มีเรียกถ่ายรูปตามชั้นปีด้วย

"ขอยืนด้วยคนนะ"

"อืม"

ผมไม่ได้สนใจอะไร ก่อนจะมองคนข้างกันที่ยืนเข้ามาเบียด เมื่อรุ่นน้องที่รับหน้าที่เป็นช่างกล้องพยายามยัดบรรดาเพื่อนร่วมชั้นปีของผมให้เข้าไปในเฟรมให้หมด

การถ่ายรูปเสร็จสิ้นในเวลาสิบโมงตรง หลังจากนั้นรุ่นน้องปีหนึ่งก็เริ่มแยกย้ายไปยังฐานกิจกรรมต่างๆ ที่กำหนดไว้ ส่วนผมก็เริ่มหาที่นั่งพักอย่างสงบ ไม่ได้ทำตัวมีส่วนร่วมกับค่ายรับน้องสักเท่าไหร่ ก่อนเสียงโทรศัพท์มือถือของผมจะดังขึ้น

[พี่อิง!!!]

"แหกปากอะไรของมึง"

[เบื่อว่ะ หิวด้วย มาทำอะไรให้กินหน่อย]

"หึ! เพิ่งตื่น?"

[อืม เมื่อคืนนอนดึกไง]

"กูบอกให้นอนไม่เกินเที่ยงคืนไงวะ"

[ก็รอคนบอกฝันดีจนหลับไปเองอ่ะ ความผิดใครวะ]

"ไม่รู้ แต่ไม่ใช่กู"

[งอนแฟนแล้ว ไม่ใช่ความผิดกู]

"เพ้อเจ้อว่ะ"

ผมอมยิ้มออกมา ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อย เมื่อเห็นหวานกำลังเดินเข้ามาในห้อง อีกฝ่ายส่งยิ้มมาให้ผมอย่างเคย

"หวานมาตามไปกินข้สากลางวันด้วยกัน"

"อืม เดี๋ยวเราตามไป"

ผมส่งสัญญาณว่ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ให้อีกฝ่ายเข้าใจ หวานก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไร นอกจากพยักหน้ารับ

"งั้นเดี๋ยวจองที่ไว้ให้แล้วกันนะ"

"ขอบใจ"

หวานส่งยิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไป และเมื่อผมกลับไปสนใจปลายสายที่ยังคุยค้างอยู่ เสียงของไอ้เล้งก็โวยวายออกมา

[เฮ้ๆ พี่อิงนอกใจกูเหรอ]

"เรื่องของกู"

[อ้อ งั้นเดี๋ยวเจอเรื่องของกูบ้างเป็นไง]

"กวนตีน"

ผมนั่งฟังเสียงหัวเราะของไอ้เล้งที่ดังออกมา ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอก ก้าวผ่านไปตามถนนคอนกรีตเลยจุดที่รุ่นน้องทำกิจกรรมและบริเวณที่มีบริการอาหารกลางวัน

"แล้วสั่งข้าวมาที่ห้องยัง"

[ยัง เบื่อ คงออกไปหาอะไรกินข้างนอก]

"ไปเดกอะไร ถ่ายรูปมาให้ดูด้วย"

[เซ็งแฟนชอบเสือก อัดคลิปไปเลยดีป่ะ]

"ไอ้เหี้ยเล้ง เดี๋ยวโดน"

[ฮ่าๆ แหย่เล่นครับ กูกลัวพี่อิงนะเนี่ย]

"ขอให้จริง"

ผมฟังเสียงหัวเราะของไอ้เล้งอีกครั้ง ก่อนจะมองเลยไปยังทะเลสีฟ้าที่ไกลออกไป แล้วกลับมาสนใจเสียงทุ้มที่ดังมาตามสัญญาณโทรศัพท์มือถือต่อ


.........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►12th Step : มนุษย์แฟน - 28/02/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 06-03-2017 10:06:36


"มึงหายหัวไปไหนมาวะ"

ผมเลิกคิ้วมองไอ้กลมที่เพิ่งโผล่มาให้เห็นหน้าในวันนี้ ท่าทางสงสัยและไม่ค่อยพอใจของมัน ทำให้ผมงง

"ไปเดินเล่นมา มีอะไร"

"ก็หวานรอมึงอยู่ จนหมดเวลากินข้าวเที่ยงเลยเนี่ย"

"รอทำไม กระเพาะไม่ได้ติดกัน"

"ไอ้อิง...มึงก็รู้นี่ว่าทำไม"

ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะมองเพื่อนสนิทอย่างจริงจัง ตอนนี้คงถึงเวลาที่ผมต้องทำอะไรสักที

"กูไม่ได้ชอบหวาน เราสองคนเป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้น"

"ทำไมวะ"

"มึงถามตัวเองดีกว่าทำไม มึงชอบเขา ก็จีบไปดิ จะมายัดเยียดให้กูทำไม"

"ก็หวานชอบมึง"

ผมมองไอ้กลมที่พูดเสียงเบา แล้วถอนหายใจออกมาอีกรอบ ผมไม่อยากทำตัวเก่งไปสั่งสอนหรือบอกอะไรเกี่ยวกับความรักนักหรอกครับ เพราะตัวเองก็เอาตัวไม่ค่อยรอดโดนปั่นหัวอยู่ทุกวัน แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนหมดหวัง

"ถ้าหวานไม่ชอบมึง ก็ทำให้เขาชอบดิ จะยากอะไร"

เหมือนที่ผมพยายามอยู่...

"พูดเป็นละคร ถ้าง่ายกูก็ทำไปแล้ว"

"ตามใจ ปอดแหกแบบนี้ พระเอกไม่ได้ พระรองก็ไม่รอด ตัวประกอบฉากก็พอแล้วมึงน่ะ"

"โห...ด่ากูเหี้ยยังเจ็บน้อยกว่านี้เลยไอ้สัตว์"

ผมก็หัวเราะออกมาเบาๆ แล้วตบไหล่ของเพื่อนสนิทอย่างให้กำลังใจ ก่อนจะรู้สึกท้องร้องขึ้นมา เพราะมัวแต่คุยกับไอ้เล้งจนไม่ได้กินอะไรตั้งแต่กลางวันจนตอนนี้ก็บ่ายสองโมงแล้ว

"กูจะไปหาอะไรแดกก่อน มึงก็ลองทบทวนดูว่าเรื่องรักสามเส้า อยากเป็นอะไรกันแน่"


.........


พอถึงเวลาราวสี่โมงครึ่งกิจกรรมตามฐานต่างๆ ก็จบลง พร้อมกับปล่อยให้รุ่นน้องเล่นน้ำพักผ่อนกันตามอัธยาศัยครับ ผมก็นั่งกินลมชมวิวเหมือนตัวเองมาพักผ่อนตากอากาศจนกระทั่งมื้อเย็นมาเยือน และเมื่อถึงเวลาหนึ่งทุ่มก็มีกิจกรรมบายศรีผูกข้อมือให้รุ่นน้อง ซึ่งผมก็มีไม่กี่ประโยตที่พูดทุกปี

"ตั้งใจเรียน ไม่คิดเอฟ ถ้าทำได้ก็ตว้าเกียรตินิยมมาซะ"

"เบื่อแล้วว่ะพี่ ผมขออย่างอื่นบ้างได้ไหม แบบ...รูปหล่อ แฟนสวย ร่ำรวยเงินทอง มีสปอร์ตขับ ทำนองนี้อ่ะ"

ผมมองน้องรหัสอย่างระอา ไอ้โด่งก็ยิ้มแป้นมาให้ พร้อมกับทำตาปริบๆ อย่างมีความหวัง

"ก็ตามที่มึงว่า ถ้าไม่ใช่แม่ของลูกก็อย่าลืมใส่ภุงยาง"

"สาธุครับพี่อิง"

ผมมองน้องรหัสที่ทำหน้าทะเล้นอย่างปลงตก ก่อนจะเดินไปผูกข้อมือให้หลานรหัสและเหลนรหัสต่อ

ลมทะเลในยามค่ำคืนพัดผ่าน รุ่นน้องที่รวมตัวกันที่ชายหาดเมื่อชั่วโมงก่อน ก็ย้ายไปที่เนินหน้ารีสอร์ตเพื่อทำกิจกรมสันทนาการและชมการแสดงของรุ่นพี่รุ่นน้อง จนถึงเวลาห้าทุ่มรุ่นน้องปีสองและปีสามก็พารุ่นน้องปีหนึ่งเข้านอน ซึ่งก็ได้เวลาที่รุ่นพี่อย่างพวกผมตั้งวงเหล้าพอดีครับ

"กระผมขอเชิญพี่ปีสี่มาสิงสถิตตรงนี้ด้วยครับ!"

เสียงร้องเรียกของไอ้กอล์ฟหัวหน้าดลุ่มเมาเพื่อชาติดังขึ้น ถึงจะไม่ค่อยชอบดื่มเหล้าแต่ก็ไปนั่งกินกับแกล่มได้ครับ โดวงที่มีไอ้กลมกับหวานนั่งขนาบข้าง

พอเหล้าเข้าปากเสียงเฮฮาก็ดังขึ้น ผมก็คอยแต่นั่งฟังเพื่อนแต่ละคนพูดเรื่องนั้นแซวเรื่องนี้ไปตามประสา ก่อนจะมีคำถามเกี่ยวกับผมขึ้นมากลางวง

"แล้วคู่จิ้นของเราเป็นยังไง คบกันยัง"

ปิ่นมองมาทางผมกับหวานอย่างล้อเลียนพร้อมกับสายตาหลายคู่ที่หันมามองอย่างสนใจ ผมมองหวานที่หน้าแดงขึ้น ก่อนจะกินต่อ

"อะไรกันวะ ไม่ตอบแสดงว่าไม่ปฏิเสธนะเว้ย"

ไอ้อ๊อฟแซวต่อพร้อมกับเสียงโห่รับของเพื่อนร่วมวงที่สามัคคีกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ผมก็ลอบถอนหายใจออกมา แล้วหันไปรับแก้วเหล้าที่ไอ้กอล์ฟส่งให้มาดื่มเล็กน้อย

"กูกับหวานเป็นแค่เพื่อนกัน แล้วกูก็มีแฟนแล้ว"

"อ้าว...อะไรวะ! จิ้มดับซะงั้น"

ผมก็แค่ยกยิ้มรับ ก่อนที่เพื่อนร่วมวงจะเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นกันต่อ ทว่าก็ยังมีคนที่นั่งข้างกันทั้งซ้ายและขวาที่ยังไม่จบเรื่องนี้ครับ

"มึงมาคุยกับกูหน่อย"

ไอ้กลมชวนผมลุกออกมาจากโต๊ะ ซึ่งผมก็ทำตามแต่โดยดี และดูเหมือนว่าหวานจะลุกตามมาด้วย ตอนนี้คงถึงเวลาที่ค้องเคลียร์กันแล้ว


........


"หมายความว่าไง ทำไมกูไม่รู้เรื่อง"

ไอ้กลมมองผมอย่างต้องการคำตอบ โดยที่มีหวานนยืนอยู่ด้วย แต่เธอก็ยังไม่ได้พูดอะไร

"เพิ่งตบกัน"

ไอ้กลมยังขมวดคิ้วมอง ผมถอนหายใจออกมาเล็กน้อย แล้วหยิบโทรศัพท์มืถถือออกมา ก่อนจะเปิดรูปของไอ้ตัวแสบที่กำลังกินไก่ทอดมาให้ดู ซึ่งเป็นภาพที่มันส่งมาให้ผมเมื่อตอนกลางวันนี้ครับ

"อะไรของมึงวะ นี่ผู้ชาย"

ไอ้กลมมองภาพในโทรศัพท์มือถือของผมเขม็ง ก่อนที่หวานจะเดินเข้ามาดูด้วย แล้วทั้งสองคนก็หันมามองผมต่อ

"อืม แฟนกูเป็นผู้ชาย"

น้ำเสียงปกติของผมขัดกับสีหน้าตกใจของคนฟังอย่างชัดเจน ก่อนที่หวานจะแกล้งหัวเราะออกมา

"อิงเล่นตลกอะไรเนี่ย หวานไม่เชื่อ"

ผมนึกรำคาญใจเล็กน้อย พลางเปิดอีกรูปที่อยากเก็บเอาไว้ดูคนเดียวมากกว่าให้เพื่อนทั้งสองคนดูเพื่อเป็นการยืนยันคำพูดของตัวเอง

ภาพไอ้เล้งที่กำลังจูบมุมปากของผมตอนที่ไปเดตด้วยกันครั้งแรก

"ไม่..."

หวานตาโตขึ้น เมื่อเห็นรูปที่ผมเปิดให้ดู พร้อมกับไอ้กลมที่มองด้วยความอึ้งไม่หาย ถึงจะไม่ชอบทำอะไรแบบนี้นัก แตีกิริยาตอบสนองของคนทั้งคู่ก็ทำให้ผมพอใจ

"นี่มึงเป็นเกย์หรือวะไอ้อิง!"

ผมเก็บโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ก่อนจะมองเพื่อนสนิทที่ส่งสายตาไม่อยากจะเชื่อมาให้ ส่วนหวานก็นิ่งเหมือนช็อกไปแล้วล่ะครับ

"ถ้ามันหมายถึงการที่กูมีแฟนเป็นผู้ชาย ก็คงงั้น"

ผมมองไอ้กลมที่ยังมีท่าทีเหมือนจะรับความจริงกับเรื่องนี้ไม่ได้ แล้วหันไปทางหวานที่ตอนนี้กำลังเม้มริมฝีปากแน่น

"ถึงเราจะไม่ได้เป้นแฟนกัน แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ ถ้าหวานต้องการ"

ผมส่งยิ้มให้เพื่อนสาวที่ไม่ได้พูดอะไๆร ก่อนที่เธอจะวิ่งไปอีกทาง ผมเลยหันไปทางไอ้กลมที่ดูยังงุนงงและตกใจไม่หาย

"คนอกหักจีบง่าย มึงก็ลองดูแล้วกัน"

ไอ้กลมมองผมครู่หนึ่ง ก่อนที่มันจะวิ่งตามหวานไปอีกคน เหลือแต่ผมที่ยังยืนมองทะเลอยู่เพียงลำพัง ผมถอนหายใจออกมาเล็กน้อย แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งข้อความไ ปถึงใครอีกคนที่ไม่รู้เข้านอนไปแล้วหรือยัง

-ฝันดี-

.

.

.


Next step loading...

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 06-03-2017 10:18:18
พี่อิงคนซึนนนน ดีแล้วบอกหวานไปตรงๆ ถ้าปล่อยให้หวานมายุ่งเดี๋ยวเล้งหึงนะ

พอตอนเล้งไม่ค่อยออกก็คิดถึง อยากให้สวีทกันแล้ว น่ารักดี ชอบบ

รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 06-03-2017 10:37:30
พี่อิงทำดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก   :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
อิจเล้งมากกกกกกกก    :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
อยากได้แบบนี้
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 06-03-2017 10:52:03
เล้ง แกจะหาคนดี ๆ ชัดเจนแบบนี้ได้ที่ไหนอีก ดูสิ รักจริงหวังแต่ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 06-03-2017 11:01:50
เล้งรักษาพี่อิงไว้ดีๆนะถ้าวันไหนทำพี่อิงเสียใจเราจะมากระทืบเล้ง วะฮ่าๆๆๆๆ  :hao6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 06-03-2017 11:06:46
พยายามเข้านะพี่อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-03-2017 11:21:01
 o13
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 06-03-2017 11:22:35
   ยอมรับแล้วสิอิง เล้งคงดีใจที่อิงยอมรับ 555
  รออ่านตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 06-03-2017 11:27:10
ชอบความตรงของนาง :o8:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 06-03-2017 11:45:18
 :katai1: :serius2:

ขอแบบพี่อิงหนึ่งที่ มีเสิร์ฟไหมมมมมมมม
พยายามต่อไปนะ อิเล้งมันต้องมีใจบ้างแหละ
ดีใจมากกกกกกกที่มาต่อแล้ว  :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 06-03-2017 11:58:07
พี่อิงน่ารักกก^^
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 06-03-2017 12:41:38
พี่อิงขี้เขิน พอเขินก็ด่าไปเรื่อย น่ารักดี
เล้งก็แซ่บนะ ชอบแหย่แฟนเรื่อย
กลมชอบก็จีบเด้ มายัดเยียดเพื่อนอยู่ไดเล้

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 06-03-2017 12:44:38
ขอแบบอิงอิง 1 ที่ ค่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: tonnum18 ที่ 06-03-2017 15:28:04
ชอบอิงจริงนะ ที่เด็ดขาด ปฏืเสธน้ำหวานอย่างชัดเจน

และเล้งนี้ที่ขี้อ้อนซะเหลือเกิน รู้ว่าอิงเป็นคนแบบไหน

จี้อ้อนอิง ได้ถูกต้องไม่เจอบาทาอิงเหมือนช่วงแรกๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-03-2017 17:35:15
ชอบความซึนของพี่อิงจริงๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-03-2017 19:50:19
พี่อิงสู้ๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 06-03-2017 19:52:02
ดูๆๆๆรักข้าวเดียวเหมือนจะเป็นอิงซะงั้น เล้งรีบลืมให้ได้ไวๆๆนะ คนดีๆหายาก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 06-03-2017 21:55:36
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 06-03-2017 22:23:12
คือเราคิดจริงๆนะว่าถ้าพี่อิงไม่ได้เล้งเป็นเมีย
พี่อิงจะต้องได้เป็นเมียใครแน่ๆ นางตะมุตะมิมากกกกก  :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 06-03-2017 23:37:24
อิงอิง สุดยอดเลย
ชัดเจนสุดๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-03-2017 00:43:49
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Dangdang ที่ 07-03-2017 03:11:41
 o13 o13 o13. ชอบพี่อิงมาก

รักเดียวใจเดียวจริงๆ

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 07-03-2017 08:26:38
อิงอิงตอนเขินน่ารัก อยากเข้าไปบีบแก้ม  :-[ :-[
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 07-03-2017 23:58:37
รอวันที่พี่อิงเป็นตัวจริงไม่ใช่แค่ตัวแทนนะ
พี่อิงสู้ๆ :ped149: :ped149:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 08-03-2017 07:03:18
โฮ่ๆ
รักข้างเดียวเป็นของผู้ชายชื่ออิงคนซึนรึเนี่ย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: andaseen ที่ 08-03-2017 15:36:09
ชัดเจนครับพี่อิง o13
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: papapajimin ที่ 10-03-2017 21:51:27
ชอบบบบบ
นี่ถ้าพี่อิงไม่กดเล้งตั้งแต่แล้ว
ตอนนี้จะคิดว่าพี่อิงเป็นเคะคนซึนแล้วนะ
แบบเคะหน้าหล่อเงี่ยยย น่าร้ากกกก 55555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 10-03-2017 21:59:55
พี่อิงคนจริง  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 10-03-2017 22:09:22
 :katai3: :katai3: :katai3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ummax ที่ 14-03-2017 13:03:10
ค้างอ่ะรีบมาต่อเลยครับ  ด่วน!!!!!!!!มาก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-03-2017 13:30:07
รอออออออออออออออ   :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 14-03-2017 14:15:08
 :katai5: :katai5: :ling1:

รอออออออออออออออออออออออออออออออออออออ อออ่างล้านตัว
คิดถึงคนเขียน เล้ง แล้วก็พี่อิง มากมาก แล้ว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 14-03-2017 23:58:30
โปรโมทออกหน้าออกตา555อิจฉาไปอีก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-03-2017 09:28:01
ตัดให้จบ ให้เคลียร์ไปเลย ถ้ายังปล่อยให้หวานมาวอแว
กลม ก็รักเขาแต่รู้ว่าหวานชอบอิง ยังส่งเสริมหวานอีก
อิง นิ่งๆ ไม่พูด ก็เหมือนให้ความหวัง
อิง ทำถูกแล้ว ภาพจุ๊บปากชัดเจน ดับความหวัง
ส่งเสริมให้เพื่อนกลม สมหวังด้วย
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 15-03-2017 13:41:43
น้องเล้งคะ อย่าทำพี่อิงเสียใจนะคะ :hao3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-03-2017 09:48:51
เพิ่งหายป่วยค่ะ แต่จะรีบปั่ยมาลงให้นะคะ
ขอบคุณมากเลยค่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 18-03-2017 14:21:41
มารออิงอิง คนเขียนสู้ๆค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 18-03-2017 15:29:55
นึกว่าคนเขียนหายไปไหนที่แท้ก็ป่วยนี่เอง

รอตอนต่อไปนะค่ะ

คนเขียนดูแลสุขภาพด้วยน้าา
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 20-03-2017 10:39:08
14th Step : หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน
[Ing]



คืนแรกผมได้นอนหน้าห้องน้ำ ส่วนคืนที่สองได้นอนตรงปลายเตียงครับ เมื่อคืนนี้ผมไม่ได้เจอหวานกับไอ้กลมอีก ก่อนจะเข้านอนก็ไปช่วยเพื่อนที่ยังมีสติเก็บคนเมาแล้วก็ทำความสะอาดเก็บกวาดขยะให้กับทางรีสอร์ตอย่างมีมารยาท

วันนี้อากาศสดใส หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็เดินมาที่ชายหาด ซึ่งมีบริการอาหารเช้า ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาติดต่อหาคนที่น่าจะยังไม่ตื่น ผมรอสายอยู่สักพัก เสียงงัวเงียก็ดังขึ้น

[ง่วง....มีไร]

"นอนดึกอีกแล้วหรือไง"

ผมขมวดคิ้วออกมา พลางตักข้าวต้มหมูสับกินไปด้วย ก่อนจะพยักหน้าให้รุ่นน้องที่เข้ามาทักทาย

[นอนเช้าต่างหาก เพื่อนชวนเล่นเกม]

"โตเป็นควายแล้วยังติดเกมอีก"

[โหย...ถึงจะควาย ก็ควายสี่จีนะครับ]

"หึ! เพ้อเจ้อ"

[ฮ่าๆ แล้วพี่อิงจะมาถึงกี่โมง]

"คงประมาณหกโมง"

[โอเคครับ แค่นี้ กูนอนต่อก่อน]

ผมนึกเหนื่อยใจกับไอ้เล้งที่ตัดสายไปแล้ว ก่อนจะกินอาหารเช้าของตัวเองต่อ
วันนี้ไม่ได้มีกิจกรรมอะไร เลยปล่อยน้องฟรีสไตล์กันตามใจชอบ โดยมีกำหนดการเดินทางกลับตอนบ่ายโมงตรงครับ

หลังจากจัดการมื้อเช้าเรียบร้อย ผมก็เดินไปเก็บของส่วนตัว และเมื่อเข้ามาในห้อง ผมก็เจอเพื่อนสนิทของตัวเองกำลังเก็บของอยู่ก่อนแล้ว

"ไงมึง"

ไอ้กลมหันมามองผม หน้าตาของมันดูไม่ได้นอนมาทั้งคืน ก่อนที่คนตรงหน้าจะถอนหายใตออกมา

"ก็ไม่อะไร"

"อืม แต่หน้ามึงไม่โอเค"

ไอ้กลมส่งยิ้มบางมาให้ โดยไม่ได้พูดอะไร ผมเองก็ไม่ได้เซ้าซี้เพราะถ้ามันอยากเล่าก็คงจะบอกเอง

"แล้วมึงแดกข้าวยัง"

"ยัง อร่อยเปล่าวะ"

"ก็โอเค"

"งั้นกูไปก่อนแล้วกัน"

ผมพยักหน้าให้ไอ้กลมที่เก็บของเสร็จแล้ว ก่อนจะกลับมาสนใจเก็บกระเป๋าของตัวเองต่อ


.........


เสียงของน้องปีสองประกาศรวมพลน้องปีหนึ่งตอนเที่ยงครึ่ง ก่อนจะทยอยกันขึ้นรถบัสตามรายชื่อ ในขณะที่ผมมองดูรุ่นน้องที่กำลังจะเดินไปที่รถกัน ผมก็มองหวานเล็กน้อยแต่ไม่ได้เข้าไปพูดคุยอะไร เพราะปกติเธอจะเป็นคนเข้ามาทักทายมากกว่า และตอนนี้ก็คงจะไม่เป็นแบบนั้นแล้ว แถมอีกฝ่ายยังมีท่าทางเหมือนกำลังหลบหน้าผมอีกต่างหาก

ผมมานั่งลงตรงที่นั่งเดียวกับตอนขามา ส่วนไอ้กลมที่วางของเสร็จก็ทิ้งผมไปเล่นไพ่อยู่หลังรถ ตั้งแต่ล้อรถเริ่มหมุน

เสียงของเพื่อนและรุ่นน้องพูดคุยกันไปมาอย่างสนุกสนาน แต่ผมก็เลือกที่จะมองเล็กน้อย แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเสียบหูฟัง ก่อนจะต่อสายไปหาคนขี้เซา

[ครับ]

"ตื่นนานยัง"

[นานแล้ว กำลังจะหาอะไรกิน]

"อืม"

[แล้วพี่อิงออกมายัง]

"ออกมาแล้ว เดี๋ยวแวะซื้อของฝาก มึงจะแดกไร"

[ฮะ...งั้นเอาแซลมอนย่างเกลิอ]

"ไอ้สัตว์"

[ฮ่าๆ ก็กูนึกไม่ออก]

ผมถอนหายใจออกมา ตอนนี้ก็ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า ถึงได้รู้สึกว่าไอ้เล้งชอบหาเรื่องให้ผมด่าอยู่เรื่อย

"กูซื้อขนมหม้อแกงไปแล้วกัน"

[ขนมหม้อแกง? เป็นไงวะ]

"กวนตีน?"

[เปล่า ไม่รู้จักจริงๆ ขนมไทยรู้จักไม่กี่อย่าง แล้วมันเป็นยังไงอ่ะ อร่อยป่ะ]

"เออๆ รอแดกแล้วกัน"

ถึงผมไม่อยากจะเชื่อว่ามันไม่รู้จัก แต่ในโลกของคนรวย ลูกคุณหนูอย่างมันอาจจะไม่รู้จริงๆ ก็ได้ครับ

[อืมๆ งั้นกูไปหาอะไรกินก่อน]

"แล้วจะแดกไร"

 [แซลมอนย่างเกลือ]

"เออๆ"

[ให้กูถ่ายรูปรายงานป่ะ]

เสียงกวนอารมณ์ดังขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะเล็กน้อย ถึงในใจของผมอยากจะให้มันทำอย่างนั้น แค่ก็ไม่กล้าบอกออกไปตามตรงสักเท่าไหร่

เมื่อก่อนผมก็เคยค่อนขอดพวกมีแฟนที่ชอบทำอะไรเกินเหตุจนน่ารำคาญ แต่พอถึงคราวของตัวเองก็มีพฤติกรรมไม่ต่างจากคนพวกนั้นนัก

ไม่อยากยอมรับ แต่มันคือความจริง

"หัดคิดเอาเองบ้างสิวะ"

แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ผมกดตัดสายทิ้งก่อน ทั้งที่ภายในใจปั่นป่วนอยู่ ก่อนที่ผมจะเลื่อนหน้าจอไปยังแอพพลิเคชั่นเล่นเพลง แล้วปล่อยให้เสียงดนตรีขับกล่อมบรรยากาศ เพียงไม่นานเสียงข้อความก็ดังขึ้นพร้อมกับภาพที่ทำให้ผมต้องอมยิ้มออกมา

"แดกเยอะเป็นหมูเลยนะมึง"


.........


หลังจากใช้เวลาเดินทางจากรีสอร์ตราวชั่วโมงกว่า ขบวนรถบัสก็เช้ามาจอดยังร้านขายของฝากชื่อดัง ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วเดินไปดูของกินต่อ

ขนมหวานหลากหลายประเภทวางเรียงรายอยู่ตรงหน้า ผมยืนมองอยู่ครู่หนึ่ง พร้อมกับครุ่นคิดว่าไอ้เล้งมันน่าจะชอบกินอะไร และเพราะภายในร้านคนเยอะ มีทั้งเพื่อนทั้งรุ่นน้องเดินทั่วกันให้วุ่น แรงเบียดที่ปะทะเข้ามา ก็ทำให้ผมต้องหันไปมอง
"ขอ...โทษ"
"อืม"
นับตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อคืนนี้ นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมได้เผชิญหน้ากับหวาน เธอหลบสายตาผม แล้วรีบเดินหนี ผมก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ถึงบางครั้งผมจะรำคาญหวานไปบ้าง แต่ก็อยากเป็นเพื่อนกันอยู่ แต่ถ้ามันเป็นสิ่งที่ทำให้เธอลำบากใจ ผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ครับ

ผมละสายตาจากร่างของเพื่อนร่วมคณะ แล้วกลับมาสนใจของหวานที่จะซื้อฝากให้ใครอีกคนต่อ

เฮ้อ...ไปต่อคิวซื้อขนมหม้อแกงก่อนแล้วกัน

ด้วยเหตุนี้ผมเลยเดินไปทางแผงขนมหม้อแกงที่พนักงานขายของร้านกำลังป่าวประกาศโฆษณาสินค้า

"เอาเม็ดบัวกับเผือกครับ"


........


ท้องฟ้าสดใสเปลี่ยนสี ในที่สุดรถบัสที่โดยสารมาหลายชั่วโมงก็มาจอดที่มหาวิทยาลัยราวหกโมงเย็นครับ

ผมรอให้เพื่อนและรุ่นน้องลงไปก่อนเกือบหมด ไอ้กลมที่เดินกลับมาเอากระเป๋าก็บ่นอุบ ก่อนจะหันมาสนใจผม

"มือกำลังขึ้นเลยมึง แล้วกลับพร้อมกูหรือเปล่า"

"แฟนกูมารับ"

"อ้อ..งั้น..."

ผมมองท่าทางอึดอัดของไอ้กลม ก่อนจะตัดสินใจบางอย่างออกมา

"อยากเจอหรือเปล่า"

ผมไม่ใช่คนมืดมนไม่คบใคร แต่ก็สนิทกับไอ้กลมมากที่สุด แล้วก็คงไม่แปลกอะไร ถ้าหากผมจะอยากให้มันรู้จักกับคนสำคัญ

ไอ้กลมมีท่าทีลังเล ก่อนที่มันจะพยักหน้ารับ และเมื่อเราสองคนลงมาจากรถบัส ผมก็เห็นรถเฟอร์รารี่สีดำจอดเด่นอยู่ไม่ห่างออกไปนัก

"แล้วแฟนมึงรอที่ไหน"

"นั่นไง"

ไอ้กลมมองตามทางที่ผมบอก ก่อนที่มันจะมีสีหน้าตกใจเล็กน้อบ แล้วหันมามองผมอีกครั้งด้วยสายตาหลากหลายแต่ผมก็ไม่ได้ สนใจ

เมื่อมาถึงรถสปอร์ตคันหรูที่ติดเครื่องอยู่ ผมก็เดินไปยังงฝั่งคนขับ แล้วเคาะกระจกเรียก

"พี่อิง!"

ผมมองไอ้เล้งที่เปิดประตูออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม ทั้งที่แค่มารับผมเท่านั้น แต่ไอ้บ้าแบรนด์อย่างมันก็จัดเต็มราวกับจะไปเดินแบบที่ไหนต่อ

"มาถึงนานหรือยัง"

"ก็สักพัก แล้วนั่นใครวะ เพื่อนมึง?"

ผมหันไปมองเพื่อนของตัวเอง แล้วเริ่มแนะนำให้รู้จักกัน ไอ้เล้งก็มองไอ้กลมครู่หนึ่ง ก่อนจะส่งยิ้มไปให้

"หวัดดี"

ไอ้กลมยังยืนอึ้งอยู่ ผมไม่ได้รู้สึกแปลกใจนัก ก็เพราะคนนิสัยไม่ดีของผมมันให้บรรยากาศไม่ต่างจากพวกดาราสักเท่าไหร่

แต่ก็มองนานไปแล้วหรือเปล่าวะ...

"ไอ้กลม"

ผมหันไปเรียกเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างกัน ไอ้กลมก็หันมาส่งยิ้มแห้งให้ ก่อนจะหันไปทางไอ้เล้งที่เลิกคิ้วขึ้น

"อืม ยินดีที่ได้รู้จัก"

"ครับ"

ไอ้เล้งยังคงส่งยิ้มให้ ในขณะเดียวกันไอ้กลมก็ยังยืนโง่จนผมชักจะหงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อย ผมลอบถอนหายใจตออกมาเล็กน้อยแล้วหันไปหาเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างกันด้วยสายตากดดัน

"ไอ้กลม กูจะกลับแล้ว"

"อ้อ! งั้นกูกลับก่อน ไว้เจอกัน เอ่อ...เล้งด้วย"

ผมพยักหน้ารับ ก่อนที่เพื่อนของผมจะหันไปมองไอ้เล้งที่ยกมือลา แล้วรีบเดินไปเหมือนคนงง

หึ!

"เพื่อนมึงตลกว่ะ"

"เดี๋ยวเถอะ"

ผมบ่นออกมาเล็กน้อย แล้วเดินกลับขึ้นรถ ไอ้เล้งก็หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะขึ้นรถตามมา

"ว่าแต่...ทำไมถึงพาเพื่อนมาให้รู้จักอ่ะ"

"มึงมีปัญหา?"

ไอ้เล้งก็เลื่อนสายตามามอง แล้วหันไปสนใจถนนที่อยู่ตรงหน้าต่อ

"ก็แค่แปลกใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่หรอก"

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร พลางมองภาพวิวข้างทางที่เลื่อนผ่านสายตาอย่างครุ่นคิด

"กูบอกมันที่เราเป็นแฟนกัน"

ผมลอบมองคนที่นั่งข้างกัน ไอ้เล้งเลิกคิ้วขึ้น สีหน้าแสดงความแปลกใจขึ้นมาชัดเจน 

"จริงดิ"

"เออ"

"งั้นเหรอ"

หลังจากนั้นเราสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรอีก ทั้งที่ผมมีถ้อยคำมากมายอยู่ในใจ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้สนใจเท่าไหร่

ผมขมวดคิ้วออกมาเล็กน้อย เมื่อความรุ้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้น ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าคืออะไร

"เป็นไรวะ หิวข้าว?"

"เออ"

บางทีการที่เราสองคนเป็นแฟนกัน คงเป็นเรื่องที่มันไม่อยากบอกใคร...หรือเปล่า


........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►13th Step : ความรักของคนรอ - 06/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 20-03-2017 10:41:46


ทั้งที่เหนื่อยและเพลียจากการเดินทาง แต่เพราะทนลูกอ้อนของไอ้เล้งไม่ได้ สุดท้ายก็เลยต้องเข้าครัวมาทำอาหารเย็นให้มันกิน แล้วก็ก็เป็นผมอีกนั่นแหละครับที่ต้องมาล้านจาน

"แม่ง! กูทำให้แดกแล้วยังต้องมาล้างเก็บอีก"

"บ่นจริง มึงไม่ทำแล้วใครจะทำ"

ผมหันไปส่งสายตาดุใส่ ไอ้เล้งก็ยิ้มรับ ก่อนจะส่งอะไรบางอย่างมาให้ หลังจากที่ผมเก็บจานใบสุดท้ายเข้าชั้น

"กูให้พี่อิง"

คีย์การ์ด...

ผมมองสิ่งที่อยู่ในมือนิ่ง พร้อมกับเสียงของคนให้ที่ดังอยู่ใกล้กัน

"กูขี้เกียจลงไปรับแล้วอ่ะ จะมาเมื่อไหร่ก็มา"

ก็แค่...ของธรรมดา

"กูก็ไม่ได้อยากมานักหรอก"

ผมมองคนตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะมองไปทางอื่นแล้วเดินออกจากห้องครัวอย่างไม่สนใจ ไอ้เล้งก็รีบเดินตามมายืนดักหน้า

"ถ้างั้นก็เอาคืนมาเลย"

ไอ้เล้งทำท่าเหมือนจะแย่งของคืน ผมเลยรีบหลบมือไวของมัน แล้วส่งสายตาดุใส่

"อะไรของมึง หลีกไปเกะกะ"

แต่ทำไมต้องดีใจด้วยวะ...

"กูเจ้าของห้องเปล่าวะ"

เสียงของไอ้เล้งบ่นตามหลัง เมื่อผมรีบเดินผ่านไปยังระเบียงอย่างรวดเร็ว แต่ผมไม่สนใจ เพราะตอนนี้ไม่อาจคุมรอยยิ้มของตัวเองเอาไว้ได้อีกแล้วครับ


.........



ตอนนี้เวลาสี่ทุ่มยี่สิบสามนาที ผมกับไอ้เล้งกำลังนั่งดูโทรทัศน์ โดยที่บนโต๊ะรับแขกตรงหน้ามีกองขนม ซึ่งเป็นของฝากที่ผมซื้อมาครับ

"อันนี้หวานว่ะ ไม่เคยกินขนมพวกนี้เลย"

ผมมองไอ้เล้งที่หยิบขนมอาลัวขึ้นมากินเล็กน้อย ก่อนจะกลับไปสนใจรายการแข่งขันทำอาหารของต่างประเทศต่อ

"เสียชาติเกิด"

ไอ้เล้งตีหน้ายุ่งใส่ ทั้งที่มือและปากยังจัดการขนมอยู่ ผมก็แค่ลอบยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วดึงแว่นตาที่ใส่อยู่มาเช็ดเลนส์ที่เหมือนจะมัวลง

"นี่พี่อิง"

"ไร"

ผมเลื่อนสายตาไปมอง ก่อนจะสวมแว่นตากลับที่เดิม บรรยากาศเบาสบายเมื่อครู่เหมือนจะอัดตัวแน่นขึ้น เมื่อใบหน้าของไอ้เล้งจริงจังต่างจากปกติ

"เรื่องที่คบกัน ถ้ากูยังไม่ได้บอกเพื่อนได้หรือเปล่า"

"เรื่องของมึงดิ"

ผมก็ไม่ได้อยากป่าวประกาศอะไรนักหรอกครับ แต่พอได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่

"ไม่งอนใช่เปล่าครับพี่อิง"

เสียงทุ้มที่เจือแววหยอกดังขึ้น ผมก็ขมวดคิ้ว แล้วมองอีกฝ่ายเขม๊ง

"น่ารำคาญว่ะ"

"อ่ะๆ กูแบ่งขนนให้กินนะครับ"

ไอ้เล้งส่งขนมที่อยู่ในมือมาให้ด้วยรอยยิ้ม แต่ผมก็แค่มองผ่านไปอย่างไม่สนใจ แล้วมันก็ทำหน้ามุ่ยใส่ผมอีกครั้ง

"ไม่กินเหรอ"

"กูซื้อมาให้หมาแดก"

"ถ้าเห็นมึงกิน กูจะกัด"

ผมมองไอ้เล้งที่แยกเขี้ยวใส่อย่างนึกหมั่นไส้ พร้อมกับความรู้สึกหน่วงที่กดทับอยู่เมื่อครูนี้เบาบางลง

"หึ! ไม่นึกว่ากินของหวานจะทำให้หมาดุขึ้นจริงๆ"

"โหย...พูดอย่างนี้ กัดเลยดีกว่า แหง่ง!"

ไอ้เล้งทิ้งขนมที่อยู่ในมือพร้อมกับกระโจนใส่เหมือนหมาตัวโตจนผมตัวเอนไปกับโซฟา ทว่าก่อนที่ผมจะทันได้ปัดป้องอะไร คนตรงหน้าที่ตั้งใจจะเข้ามากัดกลับหอมแก้มของผมเฉย

"พี่อิงรออีกหน่อยนะ"

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากมองรอยยิ้มพร้อมกับลูบหัวของมันเบาๆ

คำพูดที่ได้ยินก็พอจะทำให้ผมสำคัญตัวเองได้บ้างว่า มันก็แคร์ความรู้สึกของผมอยู่เหมือนกัน


........


หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็เดินไปปิดไฟแล้วขึ้นมานอนบนเตียง ผมนอนมองเพดานที่มีความมืดปกคลุม ก่อนจะหันไปสนใจคนที่นอนข้างกัน เมื่อเสียงของอีกคนดังขึ้น

"พี่อิงมานอนกอดกัน"

"อะไรของมึง"

ไอ้เล้งกดเปิดโคมไฟหัวเตียงสีส้มอ่อน ก่อนจะส่งสายตาวิบวับและรอยยิ้มหวานพร้อมกับวงแขนที่เข้ามากอดผมเอาไว้

"ที่จริง...นอกจากตอนที่พี่อิงปล้ำกูครั้งแรก เราสองคนก็ไม่ได้เอากันเลย อืม...นานแล้วป่ะ"

ผมขมวดคิ้วขึ้น เมื่อคนที่เข้ามากอดใช้น้ำเสียงหวานพร้อมกับมือที่เริ่มอยู่ไม่สุข แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ปล่อยให้มันสัมผัสร่างกายของตัวเองไปเรื่อย

"แล้วไงวะ? อยากโดนปล้ำอีก?"

"ไม่ต้องปล้ำ กูไม่ขัดขืนอยู่แล้ว"

ผมมองไอ้เล้งที่ส่งสายตายั่วนิ่ง ทั้งนึกเขินแล้วก็ขำกับท่าทางประหลาดแต่ก็ทำให้รู้สึกดีของอีกฝ่าย ก่อนที่ผมจะกลั้นลทหายใจของตัวเอเล็กน้อย เมื่อมือที่ลากผ่านไปทั่วมาถึงจุดยุทธศาสตร์แล้ว

ถึงร่างกายจะต้องการแต่ผมยังไม่อยากมีอะไรกับมันตอนนี้ครับ

ตอนที่ผมยังไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของเราสองคนตรงกัน

"อายบ้างไหมเนี่ย"

ผมกลั้นอารมณ์ของตัวเองพลางถอนหายใจออกมา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ฉายอยู่ตรงหน้าเริ่มทำให้ผมอารมณ์ปั่นป่วนมากกว่าเดิม

แปะ!

"อะไรวะ! พี่อิงตีหน้าผากทำไมอ่ะ"

"กูพอใจ"

"นิสัยไม่ดีว่ะ เจ็บอ่ะ"

ไอ้เล้งขยับห่างทันที พลางลูบหน้าผากของตัวเองไปด้วย ผมยกยิ้มเล้กน้อย เมื่อเห็นใบหน้ายั่วยวนกลายเป็นบูดบึ้ง
คงามรู้สึกที่ถูกชักพาเริ่มสงบลง ผมลอบถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะขยับตัวเข้าไปหามันเพื่อจูบตรงรอยที่ตัวเองเพิ่งทำร้ายเอาไว้ นัยน์ตาสีดำขุ่นเคืองแปรเปลี่ยนเป็นความประหลาดใจ

"หายเจ็บยัง"

ไอ้เล้งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนคนตรงน้าจะตอบเสียงอ่อน พร้อมกับปลายนิ้วที่ชี้ตรงริมฝีปากของตัวเอง ผมก็เลิกคิ้วขึ้น

"ตรงนั้นหายแล้ว แต่ยังเจ็บตรงนี้"

"เกี่ยวอะไรกับปาก"

"ก็เมื่อกี้พี่อิงตีหน้าผากแรงมากจนสะเทือนไปถึงปากเลยไง เส้นประสาทมันเชื่อมถึงกัน"

"มั่ว"

ผมอมยิ้มออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ หลังจากที่ได้ฟังคำตอบ แล้วกดจูบที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าเบาๆ

"หายเจ็บยัง"

"ยังเลยอ่ะ"

"หึ! ชอบอ่อย"

"ไม่ยอมรับได้ป่ะ"

สุดท้ายผมก็รักษาคนเจ็บจนปากเจ่อทั้งคู่เลยครับ
.

.

.
Next step loading...

Marionetta ::
ดีค่ะ เอาอนใหม่มาแล้ว  :hao7:พอดีช่วงที่ผ่านมาไม่สบาย คิดอะไรไม่ออกเลยไม่ได้ทำอะไรเลย แฺฮะๆ

ขอบคุณที่ติดตามกันอยู่นะคะ ดีใจมากเลย สำหรับ 'รักข้างเดียว' ไม่ใช่แค่อิงอิงคนเดียวหรอกนะคะ แต่หมายถึงคนอื่นๆ ด้วย แต่คนละมุมมองกัน (อธิบายเองก็งงเอง) เอาเป็นว่า...ยังไงก็ฝากติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ  :impress2:

ปล. เจอกับเล้งตอนหน้าจ้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 20-03-2017 12:32:00
อิเล้งงงงว~!!! ฉันระแวงแกนะ อย่าทำพี่อิงฉันเสียใจนะ :katai1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: tonnum18 ที่ 20-03-2017 12:46:52
ในที่สุดก็ได้อ่านแล้ว  ขอให้พี่อิงเรามีความสุข
ถึงเล้งจะอ่อนพี่อิง แต่เจ้าตัวก็เห็นพี่อิงเป็นตัวสำรองนี่นา
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-03-2017 13:04:06
 :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 20-03-2017 13:19:53
มันเหมือนจะหวานแต่มันอึมครึม
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 20-03-2017 14:09:32
 :L2: :L1: :pig4:

ตอนนี้คนเขียนสบายดีแล้วใช่ไหม ^^
อิเล้งงงงง
พี่อิงรักเขาไปแล้วแน่ๆ เริ่มจากข้างเดียว ขอจบแบบรักกันทั้งคู่  :ling1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 20-03-2017 14:26:03
โอ้ยยยยยยยยยยยยน่ารักกกกกก


อ่านไปอ่านมาชักจะงงใครเป็นพระเอกกันแน่ อิงน่ารักเกิ๊น
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-03-2017 15:57:01
ดูท่าจะรักข้างเดียวกันหลายคนเลยอ่ะ
สมตามชื่อเรื่องใช่มั้ยไรท์  :katai1:
เล้ง รักมีนข้างเดียว
หวาน รักอิงค์ข้างเดียว
กลม รักหวานข้งเดียว
อิงค์ คงไม่รักเล้ง ข้างเดียวด้วยนะ จบตามชื่อเลย
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-03-2017 19:32:36
กลัวใจ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 20-03-2017 19:45:08
คู่นี้พออยู่ด้วยกันแล้วน่ารักมากเลย  สนุกมากค่ะ รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ :katai4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 20-03-2017 20:27:12
หน่วงๆ แบบนี้ อิงรอเจ็บได้เลย อีเล้งยังไม่ได้รักไม่แน่ชัดซักอย่าง ต้มน้ำรอนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-03-2017 20:34:12
อร๊ายยยยยยยย น่ารักเกินไปแล้ว   :mew3: :mew3: :mew3:
เล้งอย่าทำพี่อิงเสียใจนะ
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 20-03-2017 22:59:39
ทั้งเล้งทั้งอิงมีความน่ารัก :-[
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ummax ที่ 20-03-2017 23:11:50
 :z1:แรดมากอ่ะ

อิอิ

ขอบคุณมากนะครับ

มาต่อเร็วๆ.......เด้อ
 :z13: :z13: :z13:
UMMAX
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 21-03-2017 02:09:51
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 21-03-2017 06:14:52
อ่านแล้ว อิงอิงของเรารักเขาข้างเดียวแน่ๆๆๆ ชักไม่ชอบเล้งแล้วสิ เหมือนยังโลเล ไม่แน่ใจ แต่เอาความรู้สึกอิงอิงมาเล่น ฮึ่ยๆๆๆห
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: A_bookworm ที่ 21-03-2017 09:18:47
น้ำตาจะไหล ไรเตอร์กลับมาต่อซะที ขอบคุณก๊าบบบบ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 21-03-2017 15:51:50
ความยุติธรรมขอเรื่องนี้อยู่ตรงไหน เรียกอิงว่าอิงอิง พี่อิง เรียกเล้งว่าอิเล้ง อีเล้ง นังเล้ง
ขอมอบหนึ่งคำสำหรับตอนนี้ แหมมมมมมมมมมมมมม สวีทกันนักนะ หมั่นไส้ เดี๋ยวอิงอิงโดนนังเล้งพิษใส่อย่ามาร้องไห้แงๆนะ แล้วอิงเพิ่งรู้ตัวหรอว่านังเล้งชอบแกล้งอะ ตามเล้งไม่ทัน ก็ใช่สิเล้งมันร้าย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: papapajimin ที่ 21-03-2017 20:50:49
ตอนนี้ หวานปนหน่วงๆอ่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 21-03-2017 22:42:19
ขี้อ่อยว่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 21-03-2017 23:00:33
มันแปลกๆ เหมือนมีหมอกจางๆ ระหว่าง 2 คนนี้
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: tnkgif ที่ 22-03-2017 10:58:15
พี่อิงรู้ตัวมั้ยว่าติดเล้งนะเนี่ย โทรหาเล้งบ่อย 5555555555 หลงเด็กละสิ เด็กมันอ้อน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 23-03-2017 02:46:18
อิงอิงขี้เขินเล้งก็ขี้อ่อยยย :m21:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 23-03-2017 18:26:34
ชอบพี่อิงงงงง^^ มีความหวงตัวววว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 23-03-2017 21:41:25
เอ้าๆเมื่อไหร่จะรักกัน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 28-03-2017 09:49:22
อีก 2 วันจะมาต่อจ้า ^^
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 28-03-2017 12:31:27
 :ling1: :ling1: :ling1:
รอออออออออ
คิดถึงแล้ว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 28-03-2017 23:25:29
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ชอบมากกกก
เล้งอย่าทำพี่อิงเสียใจนะเฟ้ย!!!
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 29-03-2017 14:04:18
เกลียดดดดความน้องของเล้ง แกเปลี่ยนไปมาก แต่ดีแล้ว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: praewp ที่ 29-03-2017 15:02:49
สงสารพี่อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 31-03-2017 13:44:42
15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง
[Leng]



ตอนนี้ผมคบกับไอ้อิงมาเดือนกว่าแล้ว ถึงผมจะผ่านประสบการณ์ในเรื่องนี้มาหลายคนแบบไม่ค่อยจริงจังก็ตาม แต่ก็ไม่เคยคิดว่า การมีแฟนแล้วมัน 'โคตรดี' แบบนี้เลยครับ

มีแฟนก็เหมือนมีนาฬิกาปลุก บางทีก็มีนวดตัวกระตุ้นความสดชื่นในตอนเช้าบ้างเป็นครั้งคราว

"ไอ้สัตว์ ตื่น! มึงมีเรียนไม่ใช่หรือไงวะ แม่ง! ปลุกยากฉิบหาย ถ้ายังไม่ลุกกูถีบตกเตียงแน่ ฮี่ย!"

"..อ่า..."

ตุ้บ!

มีแฟนก็เหมือนมีพ่อครัว หิวเมื่อไหร่ อยากกินอะไรก็สั่งได้ แถมยังอร่อยอีกต่างหาก

"พี่อิง กูอยากกินเทมปุระ"

"อย่าเรื่องมาก ไม่มีเกล็ดขนมปัง"

"ไม่มีก็ไปซื้อดิ"

"แถวนี้ไม่มีขาย"

"ก็ไปซื้อที่มันมีขายดิ มีรถกลัวไรวะ"

"นี่มันจะสามทุ่มแล้ว เอาไว้แดกพรุ่งนี้"

"พี่อิง...จะกินวันนี้! อยากกินตอนนี้!"

"ไอ้เหี้ย น่ารำคาญ แม่ง! ห้างปิดหรือยังวะ"

"เย้!"

มีแฟนก็เหมือนมีผู้ช่วยส่วนตัว ถึงจะปากเสีย ขี้บ่น แต่ก็ใจดีเสมอ

"เฮ้ย! กูลืมหยิบรายงานมา พี่อิงทำไงดีวะ!"

"ก็ต้องย้อนกลับไปเอาไง ไอ้โง่"

"แต่กูมีควิซ ถ้ากลับไปเอา มาสอบไม่ทันแน่"

"ฮึ่ย! ทีหลังก็หัดเตรียมให้เรียบร้อย กูถามแล้วใช่ไหมว่าลืมอะไรหรือเปล่า แต่มึงก็เอาแต่เล่นมือถือ กูไม่อยากจะด่ามึงให้เสียอารมณ์ กูถามก็หาว่ากูจุ้จี้ กูเตือนก็หาว่ากูบ่น แต่มึงก็หัดมีความรับผิดชอบบ้างสิวะ ถ้า..."

จุ๊บ!

"พี่อิงครับ ทำไงดี"

"กูก็ต้องไปเอามาให้ไงวะ แค่นี้ก็คิดไม่ได้หรือไง"

"ขอบคุณครับ"

เอาเป็นว่าช่วงนี้ผมอยู่ดีกินดีมีความสุข ถึงจะโดนด่าหรือถูกทำร้ายร่างกายเล็กน้อย แต่ผมก็ให้อภัยเพราะไอ้อิงเป็นหนุ่มแว่นสุดหล่อ

วันนี้เป็นวันหยุด ผมไม่มีเรียนครับ แต่ก็ต้องสะลืมสะลือขึ้นมาเพราะนาฬิกาปลุกทำงาน

"ไอ้เล้ง"

"อ่า...ไง"

"วันนี้กูจะไปช่วยที่ร้าน คืนนี้คงไม่ได้กลับมาค้างด้วย"

"โอ...เค"

ไอ้อิงจ้องหน้าผมนิ่ง ก่อนจะยกมือตีหน้าผากของผมเฉย พอผมชักสีหน้าใส่ อีกฝ่ายก็ยกยิ้มขึ้น

"กับข้าว กูทำไว้แล้ว แดกด้วย"

"อืม"

"อย่าดื้อ โทรมาต้องรับ"

"เออๆ ไปได้แล้ว จะนอน"

"หึ!"

ไอ้อิงบีบหน้าของผม ก่อนจะก้มลงมากัดปากของผมเบาๆ แล้วเดินออกจากห้องไป ในที่สุดผมก็ได้นอนต่อสักที

ผมไม่แน่ใจว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้น ก็ทำให้ผมต้องเลื่อนมือไปกดรับ ทั้งที่ตายังปิดอยู่ ไอ้อิงคงโทรมาปลุกอีกแล้วครับ

"ไง กูตื่นแล้ว กำลังจะไปอาบน้ำ"

"...เล้ง"

หืม???

ผมลืมตาขึ้นทันที พร้อมกับมองโทรศัพท์มือถือของตัวเอง แล้วเบิกตากว้าง

มีน!

หลังจากที่ผมเจอภาพบาดตาบาดใจในครั้งนั้น เราสองคนก็ไม่ค่อยได้คุยกัน มีแค่ส่งข้อความหากันบ้างเล็กน้อยแบบถามมาก็ตอบไปตามมารบาทเท่านั้นครับ เพราะผมกำลังลืมความรู้สึกที่ไม่สมควรมีต่อมันอยู่ แล้วไอ้อิงก็ช่วยผมได้เยอะ

แต่...

"ทำไมเสียงมึงเป็นอย่างนั้น"

"กู..."

...พอได้เสียงของมันอีกครั้ง

"มีอะรไวะมีน"

 "มาหากูหน่อยได้หรือเปล่า"

"รอกูแป๊บเดียว"

ผมก็รู้ทันทีเลยว่า ยังตัดใจจากเพื่อนสนิทที่แอบรักอยู่ไม่ได้


..........


ผมไปเจอมีนที่มหาวิทยาลัยของมันครับ และเมื่อได้เห็นเพื่อนสนิทเต็มตา ผมก็ต้องขมวดคิ้ว

ใบหน้าหล่อที่เคยขาวใส ตอนนี้หมองคล้ำและดูอิดโรยเหมือนคนไม่ได้นอนมาหลายวัน ร่างกายกำยำแบบฉบับหนุ่มสุขภาพดีก็ดูอ่อนล้าไปถนัดตา

"ทำไมมึงโทรมแบบนี้วะ"

มีนก็แค่แค่นยิ้มออกมา พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ด้วยท่าทางไม่ต่างจากผีตายซากสักเท่าไหร่

"กูเครียด ไปกินเหล้ากัน"

"เฮ้ย! นี่เพิ่งบ่ายสอง"

"แล้วไงวะ บ่ายสองกินเหล้าแล้วติดคอ?"

"กวนตีนแล้วนะมึง"

มีนก็หัวเราะออกมาเบาๆ ผมก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ถึงแม้ในใจจะยังเป็นห่วงคนตรงหน้าก็ตาม

"แล้วจะไปกินที่ไหน ที่ห้องมึง?"

ผมมองมีนที่ยืนนิ่งไปครู่หนึ่ง นัยน์ตาสีเข้มหม่นแสงลง ก่อนเสียงทุ้มราบเรียบจะดังขึ้น

"ไปที่ห้องมึงได้หรือเปล่า"

"อืม"


..........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►14th Step:หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน 20/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 31-03-2017 13:46:33


มีนนั่งรถมากับผม เพราะมันไม่ได้ขับรถมาเรียนวันนี้ครับ และเมื่อเข้ามาในห้อง เพื่อนสนิทก็เลิกคิ้วขึ้น

"คิดว่าจะเข้ามาเจอรังหนู แม่บ้านเพิ่งมาทำเหรอ"

"เปล่า มีคนมาจัดห้องให้"

"อืม"

มีนเดินไปนั่งลงตรงโซฟา ก่อนที่ผมจะเดินไปหาอะไรกินในห้องครัว เพราะตั้งแต่รับสายของเพื่อน ผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปหาทันที ตอนนี้ก็หิวมากเลยครับ

ผมเดินไปเปิดตู้เย็นดูของกิน ก็เจอปีกไก่น้ำแดงวางอยู่ เลยหยิบใส่ไมโครเวฟแล้วเดินไปเสียบหม้อหุงข้าวต่อครับ

"ทำไรวะ มึงหุงข้าวกินเองด้วยเหรอ"

มีนเดินเข้ามาหา พร้อมกับมองผมด้วยความประหลาดใจ ผมก็ยิ้มบางพลางเดินไปหยิบจานมาสองใบ

"มีคนทำให้ กินด้วยกันดิ"

"อืม มึงกินเถอะ กูไม่หิว"

"ไม่หิวก็ต้องกิน ท้องว่างจะกินเหล้าได้ไงวะ เป็นหมออะไรของมึงเนี่ย แล้วแบบนี้จะไปดูแลคนไข้ได้ไง"

"หึ! งั้นกูไม่เป็นหมอแล้ว"

"อ้าวเฮ้ย เอางั้นเลยเหรอ"

ผมมองรอยยิ้มบางของมีน แล้วทอดถอนใจ ในเมื่อสิ่งที่ผมเห็นไม่ใช่ความสุขแต่เป็นความเศร้า

เสียงตัดไฟของไมโครเวฟดังขึ้น พร้อมกับกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย ผมยกจานออกมาตรงหน้ามีนอย่างล่อลวง

"ไม่กินจริงดิ"

"เล้ง"

มีนขมวดคิ้ว แล้วเบือนหน้าหนี แต่ผมก็ยังเอาจานปีกไก่น้ำแดงไปล่อน้ำลายของมันต่ออย่างไม่สนใจท่าทีต่อต้านของอีกฝ่าย

"หอม...เนอะ"

"เฮ้อ...แบบนี้ทุกที"

"หึ!"

ในที่สุดผมก็สามารถทำให้มีนมานั่งกินข้าวด้วยกันจนได้ และเมื่อมันได้ลิ้มรสชาติ คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็ชมออกมาแถมยังเติมข้าวจนปีกไก่น้ำแดงฝีมือของไอ้อิงไม่เหลือซากครับ

หลังจากกินอิ่ม ผมก็ชวนมีนดูหนังต่อ โดยที่ยังไม่ได้ถามถึงสาเหตุอยากแอลกอฮอล์ของมัน มีนก็บ่นกระปอดพระแปดถึงน้ำเมาเป็นระยะ แต่ผมก็ทำเมินคุยเรื่องอื่น เพราะคิดว่ายังเร็วไปที่จะปล่อยให้เพื่อนเมาตอนนี้

เราสองคนใช้เวลาผ่านไปกับเรื่องราวในจอโทรทัศน์จนเกือบห้าโมงเย็น ก็ได้ฤกษ์หยิบยาย้อมใจออกมา

"กว่าจะยอมยกมานะมึง"

มีนค่อนขอดผมเล็กน้อยอย่างไม่จริงจัง แล้วหยิบแก้วมาผสมเครื่องดื่มเอง ก่อนนัยน์ตาสีดำจะเลื่อนมามอง เมื่อผมเอาแค่นั่งกดหารายการในโทรทัศน์ดูโดยไม่ได้สนใจเครื่องดื่มที่วางอยู่ตรงหน้า

"มึงไม่กิน?"

"อืม กูไม่อยากแย่งมึง"

"หึ!"

ผมยักคิ้วใส่แบบกวนประสาท มีนก็ยิ้มออกมา แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มต่อ ของเหลวในขวดเหล้าแบรนด์นอกลดลงไปทีละน้อยพร้อมกับใบหน้าของเพื่อนสนิทที่แดงระเรื่อขึ้น

"กูมันน่าสมเพช"

ผมชะงักมือที่กำลังแกะถุงขนมแล้วเลื่อนสายตามองมีนที่ทำหน้าเศร้า ก่อนที่มันจะกระแทกแก้วบนโต๊ะรับแขกจนเหล้ากระฉอกออกมา

มีนเมาแล้ว...

"ทำไมวะ"

ผมหยิบมันฝรั่งอบกรอบขึ้นมากินต่อ ความอึดอัดบางเบาที่รายล้อมอยู่รอบตัวหนาตาขึ้น ผมมองเพื่อนสนิทอีกครั้ง สายตาหม่นหมองก่อนหน้านี้แปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย

"...กู...เลิกกับแฟนแล้ว"

ผมกะพริบตาทีหนึ่ง ทั้งที่ควรจะดีใจกับความหวังที่เคยดับไปแล้วกลับมาสว่างขึ้น ทว่าสิ่งที่รู้สึกกลับเป็นความเจ็บที่ก่อตัวขึ้นมาแทน

เจ็บ...เพราะเพื่อนที่รักเจอความรักที่ไม่สมหวัง

เจ็บ...เพราะมีคนทำให้เพื่อนที่รักต้องเสียใจ

เจ็บ...เพราะถึงจะมีโอกาสแล้วแต่เพื่อนที่รักก็ไม่มีทางเป็นคนรักได้อยู่ดี

คงเป็นเพราะความกลัว หากเผยความรู้สึกที่ไม่สมควรออกไป อาจจะต้องสูญเสียมิตรภาพเละคนสำคัญ อีกทั้งในเมื่อตัดสินใจจะลบความหวั่นไหวที่มีต่อเพื่อนสนิทไปแล้ว ก็คงต้องอดทน แล้วเก็บความรู้สึกเห็นแก่ตัวที่อาจจะทำลายทุกอย่างเอาไว้ในใจ

"อืม"

เราสองคนเป็น 'เพื่อน' กัน

"หึ! กูกะแล้วไอ้พวกนี้แม่งเหี้ย!"

มีนยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มต่อ ผมวางถุงขนมในมือลง พร้อมกับมองท่าทีโกรธแค้นที่เศร้าสร้อยของคนตรงหน้า

"มึงจะไม่คบกับผู้ชายแล้ว?"

"เออ!"

ผมไม่ได้ถามถึงสาเหตุที่ทำให้ความรักล้มเหลวของอีกฝ่าย เพราะไม่เห็นความสำคัญอะไร ในเมื่อตอนนี้ก็เลิกราไปแล้ว แต่อยากรู้ว่าต่อไปมันจะทำยังไงมากกว่าครับ

"แล้ว...ถ้าหากแฟนมึงกลับมาขอคืนดี?"

"ใครสนวะ!"

ผมมองมีนที่ทำหน้ายุ่ง ก่อนนัยน์ตาขุ่นมัวที่เจือความเศร้าจะสบตากับผม คนตรงหน้าส่งยิ้มมาให้

"ตอนนี้กูมีมึงก็พอแล้วว่ะเล้ง"

ถึงจะไม่ได้ดีใจมาก แต่ก็รู้สึกดีว่ะ...

ผมลอบถอนหายใจออกมา แล้วเข้าไปกอดคนตรงหน้าเอาไว้แน่น มีนเกร็งตัวเล็กน้อย ก่อนจะยกมือกอดตอบ

"มีน ใครจะยังไงก็ช่าง กูจะอยู่ข้างมึงเสมอ"

"เล้ง"

ผมละอ้อมแขนของตัวเองออก ทั้งที่ความจริงมีคำพูดอีกหลายอย่างที่อยากบอกออกไป แต่ก็ทำได้แค่ยิ้มมองคนตรงหน้าเท่านั้น

"ก็แค่แฟน หาใหม่ก็ได้ มีผู้หญิงเยอะแยะรอให้มึงเลือกอยู่"

"อืม"

"แต่...ถ้ามึงเหงาอยากเอาผู้ชายบ้างก็บอกกูได้ เพื่อมึงแล้ว กูจะยอมเป็นผัวหรือเมียมึงวะ เอาเถอะ...กูเต็มใจก็แล้วกัน"

ถึงจะเลือกตัดใจไปแล้วแต่คนนิสัยไม่ดีอย่างผมก็ขอปูทางไว้หน่อย อะไรก็เกิดขึ้นได้จริงไหมครับ

"ไอ้เหี้ยเล้ง พูดบ้าๆ"

เราสองคนหัวเราะออกมาเบาๆ ทั้งที่ใบหน้าของผมกับมันยังไม่ห่างจากกันนัก ลมหายใจกรุ่นแอลกอฮอล์เจือจางกับใบหน้าหล่อเหลาที่ล่อลวงหัวใจ ระยะที่ไม่ปลอดภัยต่อความรู้สึกและบรรยากาศที่ผ่อนคลายขึ้น ทำให้ผมอยากจะลองเผลออีกสักหน่อย

...แค่นิดเดียว

"หรืออยากจะลองจูบก่อน กูก็ไม่ว่าหรอก"

ผมเลื่อนใบหน้าเข้าไปใแล้ว พร้อมกับสบตาของมีนที่ไม่ได้ขยับใบหน้าหนีไปไหนอย่างที่คิดเอาไว้ ราวกับตกอยู่ในภวังค์...หัวใจของผมเต็นเป็นจังหวะเร็วขึ้น เมื่อริมฝีปากบางที่เคยลอบมองมาหลายปีอยู่ใกล้เพียงเส้นผมคั่น

"ไอ้สัตว์! มึงอย่าอยู่เลย!"

ผมเบิกตากว้างขึ้น ความรู้สึกวาบหวามหายไปทันตา เมื่อความตกใจเข้ามาแทนที่ ผมรีบลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อเข้าไปห้ามไอ้อิงที่กำลังต่อยมีนที่ดูงุนงงแต่ก็ไม่ได้ยอมถูกทำร้ายฝ่ายเดียว

"เฮ้ย! พี่อิงหยุด!"

ผมพยายามจะห้ามปรามแต่พลังควายของไอ้อิงตอนโมโหก็ไม่ใช่สิ่งที่จัดการได้ง่าย ตอนนี้ทั้งร้อนใจและกังวลเพราะเพื่อนของผมอยู่ในสถานะเสียเปรียบ แถมอีกคนก็เหมือนหูดับเอาแต่ง้างหมัดใส่ไม่หยุด

เขาว่าหมากัดกันต้องเอาน้ำสาด แต่คนทะเลาะกันเนี่ย ควรจะทำยังไงดีวะ?!

ตุ๊บ! ผลั่วะ!

"ไอ้เล้ง!"

"เล้ง!"

เสียงของคนต่อยกันดังขึ้นพร้อมกัน ผมไม่แน่ใจว่าโดนใครทำร้ายร่างกายกันแน่หรืออาจจะเป็นทั้งสองคน แต่การที่ทำตัวเป็นตัวเสือกเข้าไปขวางการต่อสู้ของทั้งคู่ ก็ทำให้การทะเลาะวิวาทที่เกิดขึ้นกะทันหันยุติลง

ผมนึกทอดถอนใจกับความเจ็บและสายตาที่มองมาของเพื่อนสนิทและแฟนของตัวเอง ผมจะไม่กล่าวโทษใครเพราะรู้ตัวเองดี

แต่...ให้ตายเถอะ!

ทั้งที่หนึ่งวันก็มีเวลาเป็นสิบชั่วโมง พันนาที กับอีกหลายหมื่นวินาที แต่ทำไมไอ้อิงต้องมาช่วงไคล์แมกซ์ด้วยวะ!


..........


"มึงเป็นอะไรมากหรือเปล่าวะเล้ง"

มีนเหมือนจะสร่างเมาแล้วเข้ามาดูอาการของผมด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ไม่ทันได้แตะตัวของผม ไอ้อิงก็ขวางเอาไว้ก่อนด้วยสายตาโกรธจัด พร้อมกับผลักเพื่อนสนิทของผมไปอีกทาง แถมยังทำท่าจะตามไปจัดการซ้ำ

มีนเองก็ไม่ยอมแพ้ ในที่สุดการเสียสละของผมก็เสียเปล่า เมื่อทั้งสองคนเริ่มซัดกันอีกครั้ง ผมยกมืกกุมหัวของตัวเองอย่างจนปัญญา

"ไอ้สัตว์! มึงกล้าดียังไงมาถีบมัน! ฮะ!!!"

"ไอ้เหี้ย! มึงก็ต่อยมันเหมือนกัน! แล้วมึงเป็นใครวะ!"

"หึ! กูก็เป็นผัวมันไงไอ้สัตว์!!!"

มีนดูจะอึ้งไปกับคำตอบที่ได้รับ ผมกลอกตารอบหนึ่งอย่างปลงชะตาชัวิต ถึงตั้งใจจะบอกเรื่องนี้ในสักวัน แต่ก็ไม่คิดว่าจะให้อีกฝ่ายรู้ด้วยวิธีการแบบนี้และตอนนี้เลย

"...เล้ง"

ผมพูดอะไรไม่ออก ยิ่งเห็นสายตาที่หลากหลายของเพื่อนสนิท ผมก็ทำตัวไม่ถูกและนึกอะไรไม่ออก แล้วตอนนี้ไอ้อิงก็เข้าไปกระชากคอเสื้อของมีนอย่างข่มขู่

"แล้วกูจะบอกอะไรให้มึงหายโง่นะไอ้ควาย มันรักมึง!"

ไอ้อิงต่อยหน้าของมีนไปอีกหมัด ผมหลับตาพร้อมกับกำมือแน่นอย่างข่มอารมณ์ เมื่อทุกอย่างที่พยายามมาตลอดกำลังพังทลายลง

"พี่อิง!"

ผมมองไอ้อิงอย่างไม่พอใจ แต่มันก็ไม่สนใจ นอกจากปรายตามองแล้วแค่นยิ้มเหยียดออกมา ก่อนจะเตะมีนที่ยังช็อกกับสิ่งที่ได้ยินอยู่

"มันกลัวมึงรังเกียจ แต่มึงเสือกเอาแฟนผู้ชายมาเย้ยมัน ไอ้สารเลว!"

ไอ้อิงยังคงด่าและต่อยอีกฝ่ายต่อ กลิ่นเลือดคลุ้งขึ้นพร้อมอุณหภูมิของอารมณ์ที่เดือดพล่านไม่หยุด เสียงกำปั้นที่กระทบเนื้อ ทำให้ผมปวดใจจนจุกไปหมด แต่ถึงจะหมดแรงแค่ไหน ผมก็ต้องเข้าไปหยุดคนอารมณ์ร้ายเอาไว้ก่อน

"ไอ้เหี้ยอิง! พอ!"

ไอ้อิงชะงักมือของตัวเอง แล้วหันมามองผมด้วยสายตามุ่งร้าย มันปล่อยมือจากมีนที่หมดสภาพแล้วหันมาเผชิญหน้ากับผมแทน

"เมื่อกี้มึงว่าไง!"

ผมลอบกลืนน้ำลาย แต่ความโมโหและความเป็นห่วงเพื่อน ทำให้ผมทำเมินท่าทางเอาเรื่องของอีกฝ่าย แล้วรีบเดินเข้าไปพยุงมีนที่กำลังไอออกมา เลือดที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าของมัน ทำให้ผมกังวลและเสียใจอย่างที่สุด

"ไหวเปล่าวะมีน เดี๋ยวกูหาไปหาหมอ"

"เล้ง...มึง"

มีนส่งสายตาสื่อความหมายหลายอย่างที่ผมยังไม่อยากจะรับรู้ตอนนี้มาให้ ผมตั้งใจจะพาเพื่อนสนิทที่บาดเจ็บไปจากห้อง แต่เพียงแค่ลุกขึ้นไอ้อิงก็กระชากผมให้เข้าไปหา

"มึงจะทำเหี้ยอะไรวะ!"

"มึงนั่นแหละที่ทำเหี้ยไร ไอ้สัตว์เอ๊ย! ทำไมต้องมาต่อยเพื่อนกูแบบนี้ด้วย!"

ผมมองไอ้อิงที่มีใบหน้าโกรธแคืองด้วยอารมณ์เช่นเดียวกัน นัยน์ตาวาวโรจน์ของคนตรงหน้า ทำให้ผมต้องเบือนสายตาหนี เพราะสายตาวาววับนั้นเจือความตัดพ้อน้อยใขอย่างชัดเจน

"หลีกไป กูจะพาเพื่อนไปหาหมอ"

"ไม่!"

ไอ้อิงดึงผมให้ออกห่างจากมีนทันทีแต่ผมไม่ยอม เพราะโมโหและหงุดหงิดจนสุดทน ผมเลยต่อยไอ้อิงไปหมัดหนึ่งเต็มแรง

ผลั่วะ!

เลือดสีแดงไหลออกมาจากมุมปากได้รูปของคนตรงหน้า ไอ้อิงเลียริมฝีปากของตัวเอง พร้อมกับสบตากับผมนิ่ง ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว

.

.

.

Next step loading...

Marionetta ::: ขออภัยที่มาช้า งานงอกค่ะ แฮะๆ ตอนหน้าน้องเล้งจะเป็นยังไง รอติดตามจ้า อิอิ
ปล. ทำไมครึ่งแรกกับครึ่งหลังมันคนละฟีลกันเลยเนอะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 31-03-2017 14:06:52
ไปตายซะอีเล้ง!!! อิงอย่าไปเอามันนะ ทุเรศสุดๆ #อินจัด อารมณ์ล้วนๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 31-03-2017 15:02:34
ม่ายยยยยย ม่ายยอมนะ อย่าทำให้พี่อิงเสียใจเด็ดขาด
รีบอธิบายด่วน น้องเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 31-03-2017 15:14:21
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:  สงสารพี่อิงจัง สมน้ำหน้าอีมีน  :z6: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 31-03-2017 15:16:01
เลือกแล้วสินะ เลือกแล้วใช่ไหมเล้ง...พี่อิงจะได้รู้ตัวสักทีว่าควรทำยังไงต่อไป
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 31-03-2017 15:20:07
 :ling1: :ling1: :ling1:

หง้าาาาาาา
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: tonnum18 ที่ 31-03-2017 16:03:16
อ่านมาตั้งแต่ตอนที่ 1 ถึงปัจจุบันวันนี้
ถึงเล้งจะเปลี่ยนเหมือนแคร์อิงนะ  แต่เล้ง
ก็หลอกใช้ทุกๆ คน รวมถึงอิงด้วย 
ไม่อยากให้อิง คบกับเล้งแต่ไหนแต่ไหร่แล้ว
เพราะเล้งโลเล มีแต่จะทำให้อิงเจ็บ วันนี้ยิ่ง
อ่านตอนนี้แล้วยิ่งงสารอิงมากขึ้น ถอยออกมา
เถอะอิง  อยู่ไปก็มีแต่จะเจ็บปวด  เพชรอยู่ในมือมัน
ไม่รักษาก็ควรหาเจ้านายใหม่นะ อิงก็เหมือนกัน
คิดว่าใครที่อยู่ใกล่อิง ต้องมีแต่คนรักอิงแน่นอน
อย่าจมปลักกับคนแบบนี้เลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 31-03-2017 16:10:13
กรี๊สส อิเล้งง  :fire:
ชั้นว่าแล้วแกต้องเป็นแบบนี้
มาทำพี่อิงเสียใจ
โกรธมากก  :katai1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 31-03-2017 16:25:20
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: GN_SWAG ที่ 31-03-2017 17:00:39
เบื่อนังเล้งงงง สงสารพี่อิงเหมือนหลอกใช้เขาไปวันๆอ่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 31-03-2017 17:04:16
เฮ้ออออ บางทีการที่จะรู้ตัวมันก็ต้องเสียอะไรไปบ้างแหละ 

อยากให้อิงหายไปจากเล้งให้เล้งรู้สึกตัวบ้าง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 31-03-2017 17:09:22
โอ้โฮ. มันอึ้ง หลังจากเล้งสาธยายว่าเป็นแฟนกับอิงแล้วเป็นยังไง ขนาดไหน แล้วก็กับวิธีการแสดงความรักที่เล้งมีให้กับเพื่อนเลิฟมีน ในยามที่มีนอ่อนแอ เสียหลัก ขอชมเล้งหน่อยว่า ถ้าไม่....จริงทำไม่ได้นะตัวเธอ  สงสารอิงมากชั่วโมงนี้
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 31-03-2017 17:11:40
เกลียดเล้งอะ ทายถูกเลยว่าเป็นคนโลเล หลอกใช้อิง เลิกๆๆๆๆอย่าไปสนใจมันเลยพี่อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-03-2017 17:19:25
 :z6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 31-03-2017 18:07:20
เล้งงงงงงงงงงง ทำไมทำแบบนี้

อิงต้องเสียใจมากแน่เลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 31-03-2017 19:30:02
เล้ง ยังไม่เข้าใจสถานะของตัวเอง
มีน นะเพื่อน ดูแลมีนแบบเพื่อน
อิง น่ะแฟน อิงดูแลเล้งมาตลอด
ยอมเหมือนเป็นคนรับใช้ส่วนต้ว
แต่พอเกิดเรื่อง เล้งแยกไม่ออก
เข้าข้างเพื่อนทำร้ายอิง
พูดดีๆ ก็ได้ ทำไมต้องทำร้าย
คราวนี้อิงคงตัดใจจากเล้งจริงๆ
แล้วเล้งจะรู้สึก ว่าใครที่ดีกับตัวเองที่สุด
ตอนมีนมีแฟน เคยเห็นหัวเล้งซักนิดมั้ย
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 31-03-2017 21:56:36
เล้งแกผิดนะ พี่อิงเล่นตัวให้เยอะๆเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 31-03-2017 23:08:14
เล้งแมร่งเลวเอาข้าวที่พี่อิงทำไปให้ศัตรูหัวใจกินแล้วยังมาทำร้ายพี่อิงแบบนี้อีก
พี่อิงมานี่มาหาเรานี่อย่าไปเอามันเลยอีซาเล้งเนี่ย  :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 31-03-2017 23:20:25
ยังไงก็เลือกมีนสินะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 01-04-2017 00:06:25
 :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 01-04-2017 01:23:48
 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-04-2017 02:16:18
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: W2P5 ที่ 01-04-2017 06:25:29
 :katai1: พี่อิงขอช้านนน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 01-04-2017 06:33:04
เล้งทำไมทำงี
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: kung ที่ 01-04-2017 10:10:21
ไปครองรักให้สาแก่ใจแกเลยอิเล้ง คนดีๆแบบพี่อิงไม่ควรถูกแกหลอกใช้แทนใครแบบนี้ คำว่าเลวยังน้อยไปสำหรับคนอย่างแก อิเลวเอ๊ยอิเอเล้ง #เกลียดคนแบบเล้ง #อินเราอินมาก :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-04-2017 15:17:31
เล้ง ยังไม่เข้าใจสถานะของตัวเอง
มีน นะเพื่อน ดูแลมีนแบบเพื่อนสิ
อิง น่ะแฟน อิงดูแลเล้งมาตลอด
ยอมเหมือนเป็นคนรับใช้ส่วนต้ว
แต่พอเกิดเรื่อง เล้งแยกไม่ออก
เข้าข้างเพื่อนทำร้ายอิง
พูดดีๆ ก็ได้ ทำไมต้องทำร้าย
คราวนี้อิงคงตัดใจจากเล้งจริงๆ
แล้วเล้งจะรู้สึก ว่าใครที่ดีกับตัวเองที่สุด
ตอนมีนมีแฟน เคยเห็นหัวเล้งซักนิดมั้ย
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
แก้ไขข้อความ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 01-04-2017 17:05:02
ทำแล้วก็ยอมรับผลที่ตามมาด้วยระเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Past-Zeit ที่ 01-04-2017 19:57:31
โถ พี่อิงคนดีของน้อง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: somakimi ที่ 01-04-2017 20:28:31
 :ling1: :ling1: :ling1: กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆกำลังตื่นเต้นกรี๊ดดดดๆๆฟ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 01-04-2017 21:44:10
#ทีมพี่อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 01-04-2017 22:41:27
สงสารพี่อิง

เล้งไม่น่าเลย,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: askmes ที่ 01-04-2017 22:52:38
รอติดตามมม
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 02-04-2017 01:01:40
ปล่อยนังเล้งคืนสู่ธรรมชาติไป อิงมาซบอกเราได้  :angry2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: A_bookworm ที่ 02-04-2017 15:17:47
 บอกได้คำเดียวว่าค้างสุดๆ   :katai1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 03-04-2017 07:49:36
โถ พี่อิงคนดี เล้งนี่ก็น้า :katai4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: praewp ที่ 03-04-2017 09:53:25
เลิกกับเล้งแล้วมาคบกับเราเหอะอิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 03-04-2017 14:07:06
เย้ๆตามทันแล้ว ถึงช่วงพีคพอดี...
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 03-04-2017 15:49:16
สงสารพี่อิง เล้งใจร้ายยยยยย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 03-04-2017 16:01:56
โถถถถถ อีเล้ง โมโหที่เเฟนมาขัดจังหวะจะเอากับเพื่อน
ไม่เลวเเละต่ำจริงๆ คิดไม่ได้นะหนิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 03-04-2017 16:35:21
สงสารพี่อิงงงงงง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 03-04-2017 20:19:33
 :angry2: เล้งงงแกทำลายความรู้สึกของพี่อิงมากเลยนะนั่น
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 03-04-2017 20:36:35
ทีมเฮียอิงอิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 05-04-2017 03:30:16
สงสารพี่อิงอะเห้อออ พยายามทำทุกอย่างให้เล้ง สุดท้ายเล้งก็ยังโลเลจริงๆเล้ยยอยากเชียร์ให้พี่อิงเจอคนใหม่ไปเลย นังเล้งต้องซมซานกลับไปคอยดู หึ  :z2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: zenesty ที่ 05-04-2017 15:11:16
เอาอิงอิงมา !!!!!  :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: ravyy ที่ 05-04-2017 17:27:36
อิงอิงงงงงงงงงงงงงงง :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: Kaikaaa ที่ 05-04-2017 19:41:36
เล้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง แกทำแบบนี้กับหนุ่ม(แอ็บ)แว่นได้อย่างไร *ทาสหนุ่มแว่น*  :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 10-04-2017 16:10:44
16th Step : น้ำผึ้งขม
[Leng]




ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากครับ

หลังจากที่ผมเผลอลงมือกับไอ้อิงไป มันก็เข้ามากระชากผมเหวี่ยงไปอีกทาง แล้วเข้าไปทำร้ายมีนอีกครั้งอย่างกับปิศาจ

"ไอ้อิง! พี่อิง...พอ!"

ผมพยายามจนสุดกำลังแต่ก็ห้ามอีกคนไม่อยู่ จนกระทั่งต้องเข้าไปกอดหลังของคนที่กระทืบเพื่อนสนิทที่ใกล้จะหมดสติเอาไว้ทั้งน้ำตาอย่างหมดหนทาง

"ฮึก! พี่...อิงครับ!"

ไอ้อิงดึงแขนของผมออก แล้วหันมามองผมเขม็ง ก่อนที่มันจะบีบกรามของผมแน่นจนเจ็บไปหมดแล้วจูบปากของผมอย่างรุนแรงต่อ ผมรับรู้ได้ถึงรสเลือดในปาก หลังจากนั้นมันก็กระชากผมเข้าไปในห้องนอนทันที โดยไมได้สนใจมีนที่กำลังนอนจ็บอยู่

ไอ้อิงจับผมกระแทกกับประตูห้องนอนทีหนึ่ง แล้วเอาเข็มขัดมามัดมือของผมไพล่หลัง ก่อนที่มันจะถอดกางเกงของผมออกจนหมด

"พี่อิง..."

"หุบปาก!"

ไอ้อิงตวาด พร้อมกับส่งสายตาดุมาให้ ผมกลั้นลมหายใจของตัวเอง เมื่อคนตรงหน้ากระชากเสื้อราคาแพงของผมขาดกลายเป็นเศษผ้า แล้วมันก็เอามาปิดตาของผมเอาไว้

"มึงจะทำอะไร!"

เพี๊ยะ!

"กูบอกให้หุบปาก!"

ไอ้อิงตบหน้าผมไปฉาดหนึ่ง ความร้อนและเจ็บวิ่งพล่านไปทั่วแก้ม ผมเม้มปากของตัวเอง ถึงจะมองอะไรไม่เห็นแล้ว แต่ก็รู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเปลือยเปล่า

ผมถูกพาไปที่ไหนสักแห่ง ก่อนจะหยุดยืนพร้อมกับรับรู้ได้ถึงอ้อมกอดจากด้านหลัง แล้วเสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นที่ริมหู

"ก่อนอื่นก็ต้องบอกเพื่อนมึงอย่างเป็นทางการก่อนว่า เราเป็นอะไรกัน"

ทันทีที่ไอ้อิงพูดจบ มือหยาบร้อนก็เลื่อนมากำส่วนอ่อนไหวของผมเอาไว้แน่น ผมขมวดคิ้วออกมา เมื่อสิ่งที่ได้รับมีเพียงความเจ็บเท่านั้น

"หึ! ร้องให้ดังด้วยล่ะ เพื่อนสนิทของมึงกำลังมองอยู่"

ความกลัว โมโห อับอาย และเสียใจผสมรวมกันจนแยกไม่ถูก ผมทำได้แค่กลั่นความรู้สึกทั้งหมดออกมาเป็นหยดน้ำที่ปริ่มอยู่ที่ดวงตาเท่านั้น


..........


"อ๊ะ! อื้อ.."

ผมพยายามกลั้นเสียง ทว่าอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นด้วยมือและริมฝีปากร้อนอยู่ตอนนี้ก็ยากเกินจะต้านทาน แล้วผมก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อหน้าอกของตัาเองโดนกัดเต็มเขี้ยว

"ไอ้เล้ง กูสั่งว่ายังไง"

"ฮึก! พี่อิง!"

ผมเรียกอีกฝ่ายเสียงเครือ แต่ก็คงไม่มีผลอะไร ในเมื่อไอ้อิงยังคงกลั่นแกล้งร่างกายของผมอย่างเอาแต่ใจ จนกระทั่งช่วงเวลาที่อึดอัดเดินมาถึงปลายทาง ผมก็ไม่อาจต่อต้านอารมณ์ราคะของตัวเองได้อีก ทว่าเส้นทางของการปลดปล่อยก็ถูกขัดขวางงเอาไว้

"อ๊ะ! อึก!"

"ไม่เอาน่า...แค่นี้ก็จะปล่อยแล้วเหรอ เร็วแบบนี้ เพื่อนมึงที่ดูอยู่จะหาว่าอ่อนนะ"

ไอ้อิงว่า พร้อมกับบีบส่วนปลายที่ฉ่ำเยิ้มของผมเอาไว้ ผมบิดร่างกายไปมาอย่างทรมาน แล้วขอร้องอีกคนอย่างน่าสมเพช

"พี่อิง ได้โปรด..."

ไอ้อิงแค่นเสียงหัวเราะรับ แต่มือยังขย้ำน้องชายของผมอย่างไร้ความปรานี ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวจนต้องร้องไห้ออกมา

"ฮึก! พี่อิง อ๊ะ! เล้ง...ขอร้อง!"

"หึ! สำออยนะมึง"

ไอ้อิงเลียแก้มของผมพร้อมกับคลายมือที่กักขังห้วงอารมณ์ของผมเอาไว้ และเมื่อเส้นทางเปิดออก ผมก็ปลดปล่อยความต้องการของตัวเองทันที

"อ่า..."

"ไอ้เล้ง เพื่อนมึงมองตาค้างเลยว่ะ"

ไอ้อิงบอกเสียงแผ่ว แล้วขบใบหูของผมเหมือนหยอกเล่น ก่อนที่ผมจะถูกดึงตัวให้เดินไปที่ไหนสักแห่งต่อ

"จบการแนะนำตัวแค่นี้ ถึงเวลาลงโทษมึงแล้ว"


..........


ผมพยายามปรับอารมร์ของตัวเอง แต่ก็ยากเหลือเกินกับสถานการณ์ในตอนนี้ การที่มองอะไรไม่เห็นสร้างความหวาดกลัวและความตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก

ผมรู้ว่าตัวเองผิดแล้วก็ยอมรับการลงโทษแต่โดยดี ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่นึกเลยว่าจะต้องมาเล่นบทสวาทภาคพิสดารแบบนี้เลยครับ

อาจจะดีแล้วก็ได้ที่โดนปิดตาเอาไว้ ไม่อย่างนั้นผมคงเป็นบ้าที่ต้องเห็นสีหน้าของมีนในสภาพนี้

ผมถูกพามาอีกที่ ก่อนไอ้อิงจะดันตัวผมให้คุกเข่าลงกับพื้น แรงกระแทกของเข่าที่ปะทะกับพื้น ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย เสียงลมหายใจของใครอีกคนแว่วไม่ต่างจากสายลม

"อ้าปาก"

น้ำเสียงห้วนดังขึ้น ผมก็ทำตามที่อีกฝ่านบอก ทั้งที่คาดการเอาไว้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ทันทีที่สิ่งนั้นเข้ามาในปากอย่างรวดเร็ว ผมก็อดที่จะเบิกตากว้างด้วยความตกใจไม่ได้

ผมกำลังอมน้องชายของมันอยู่!

ผมไม่ได้นึกรังเกียจอะไร ในเมื่อผู้กระทำก็เป็นแฟนของตัวเอง แต่รู้สึกอึดอัดไปหมด เพราะขนาดและจังหวะที่ไม่สามารถควบคุมได้ ทำได้แค่ขมวดคิ้วแน่นรองรับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างอดกลั้น

โอ๊ย!!! เมื่อยปากเว้ย!!!

เสียงครางต่ำดังขึ้นพร้อมกับหัวของผมที่ถูกดึงให้ขยับตามที่อีกฝ่ายต้องการ แรงกกระแทกที่สวนเข้ามาในปาก ทำให้ผมแทบสำลักจนน้ำตาน้ำลายไหลออกมาอย่างไร้การควบคุม

"อืม..."

ผมตวัดลิ้นสะเปะสะปะ แตาก็พยายามเอาใจเล้าโลมให้มันเต็มที่ และก็คงทำให้ไอ้อิงพอใจได้บ้าง ไม่อย่างนั้นมันคงดึงหัวผมออกแล้วตบผมหัวทิ่มพร้อมกับด่าซ้ำตามสไตล์

แรงทึ้งหัวของผมผ่อนลงเหลือเพียงการขยุ้มตามอารมณ์เท่านั้น ก่อนของเหลวร้อนจะทะลักเข้ามาในปากแบบกะทันหัน ผมก็ได้แต่กลืนกินตัวตนของอีกฝ่ายลงคอแต่โดยดี 

ผมสูดลมหายใจ เมื่อไอ้อิงปล่อยให้ปากที่ถูกใช้งานพักหนึ่งเป็นอิสระ หลังจากนั้นผมก็ถูกผลักให้ล้มลงไปกับพื้นทันที

"รู้ใช่ไหมว่ามึงผิด"

ไอ้อิงถามขึ้นเสียงเรียบ หลังจากที่ผมนอนตะแคงอยู่ที่พื้น มันแกะเข็มขัดที่มัดมือของผมออก ผมหลงดีใจแค่ครู่เดียว ก่อนจะนึกเซ็งต่อ เมื่อมือที่ได้รับอิสระถูกจับไปมัดเหนือหัวแทน แล้วมันก็จับผมนอนหงาย เพียงไม่นานผมก็รู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่ทาบทับและกรามที่ถูกบีบแน่น ต้นขาและส่วนอ่อนไหวที่สัมผัสกัน ทำให้ผมรู้ว่าอีกฝ่ายเปลือยท่อนล่างอยู่

"ไอ้เล้ง กูถาม!"

"อะ..อืม"

เสียงถอนหายใจดังขึ้น ฝ่ามือที่บีบกรามผมเอาไว้คลายออก เหลือเพียงลูบไล้ใบหน้าของผมลากผ่านลำคอมาถึงหน้าอก ก่อนปลายนิ้วหยาบจะบดคลึงหัวนมของผมอย่างรุนแรงจนผมต้องร้องออกมาด้วยความเสียว

"ซี้ด..อ่า.."

ผมบิดตัวไปมา เมื่อร่างกายร้อนรุ่มจากการกระตุ้น ก่อนจะต้องครางเสียงสั่นอีกครั้ง เพราะริมฝีปากของไอ้อิงที่กดจูบพร้อมกับขบกัดไปตามลำคอและหน้าอกอย่างหยาบโลน ฝ่ามือที่เสมือนตัวนำความร้อนก็บีบเฟ้นสร้างความวาบหวามไปทั่ว

ไอ้อิงจับผมนอนคว่ำ แล้วผมก็ต้องขมวดคิ้วขึ้น เมื่อโดนคนด้านบนตีก้นจนแสบผิวไปหลายที

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

"พี่อิง! เจ็บ!"

ผมร้องออกมา เมื่ออีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตีก้นของผมด้วยมือเปล่า แรงที่ฟาดมาแต่ละทีเจ็บเอาเรื่องเลยทีเดียว

"ก็มึงสันดานเสีย"

ไอ้อิงบอกเสียงขรึมแต่มือยังตีก้นของผมอยู่ ผมเม้มริมฝีปากแน่น อยากจะส่งสายตาไม่พอใจใส่ แต่ดวงตายังถูกปิดอยู่จึงทำได้แค่อดทนประชดมันไป

แม่ง!

"หึ!"

ไอ้อิงหยุดมือในที่สุด ก่อนที่มันจะจับสะโพกของผมขึ้น แล้วก็กระทำกิริยาป่าเถื่อนด้วยการยัดน้องชายของมันเข้ามาแบบไม่บอกกล่าว ผมสะดุ้งเฮือกทันที

"โอ๊ย! ทำไรวะ! เจ็บเว้ย! มึงรู้จักการเบิกทางอะไรบ้างไหมเนี่ย!"

ผมร้องโวยวายออกมาอย่างทนไม่ไหว แล้วก็ต้องเจ็บตัวอีกรอบเพราะโดนมันตีก้นอีกแล้ว

"ไอ้สัตว์! หุบปาก! คนผิดไม่มีสิทธิ์บ่น!"

ไอ้เหี้ยอิง!!!

ผมได้แต่โอดครวญอย่างเจ็บปวดอยู่ในใจ โดยที่ช่องทางด้านหลังกำลังถูกรุกรานอย่างต่อเนื่อง ผมกัดฟันแน่นพยายามนึกถึงทฤษฏีต่างๆของฝ่ายรับที่ต้องทำเพื่อลดความเจ็บปวดลง แต่ร่างกายก็ไม่ค่อยทำตามสมองสักเท่าไหร่

"อือ..มึงไม่ให้กูเข้าแบบนี้ ต้องการจะสู้กับกูใช่ไหมฮะ!"

ไอ้อิงว่าเสียงเข้มพร้อมกับดันช่วงล่างเข้ามาอย่างไม่ยอมแพ้ ผมก็ตัวสั่นกัดฟันข่มความรู้สึกเต็มที่พลางตอบเสียงขาดห้วง

"ปะ...เปล่า"

คุณแฟนครับ! รูกูฟิต!! ไม่ได้ขัดขืนหนอนยักษ์ของมึงเว้ย!!!

ผมนึกละเหี่ยใจอย่างเจ็บปวด เสียงลมหายใจของเราสองคนดังขึ้นผสานกัน ก่อนที่ท่อนเนื้อร้อนจะพุ่งเข้ามาในตัวของผมจนได้ ผมหอบหายใจแรงด้วยความรู้สึกเหนื่อยอ่อน

"หึ!"

ไอ้สัตว์! หัวเราะอะไรของมึง!

หลังจากนั้นกิจกรรมเสียวก็ตามมา เสียงกระแทกใส่ดังขึ้นพร้อมกับร่างกายของผมที่สั่นคลอน ผมร้องครางออกมาไม่หยุด เมื่อส่วนปลายที่รุกล้ำกดย้ำจุดกระสันภายในอย่างต่อเนื่องและรุนแรง

"อ๊ะ! อ๊ะ!"

ความเจ็บก่อนหน้านี้เหมือนเป็นแค่ฟองอากาศที่สลายไปแล้ว ผมรับรู้ได้แค่ความเสียวซ่านที่แสนร้อนรุ่ม ถึงแม้การร่วมรักจะเป็นไปอย่างรุนแรงจนช่องทางด้านหลังฉีกขาดและผมค่อนข้างมั่นใจว่าเลือดออกแน่ แต่ก็ยังพอใจกับรสรักที่ดิบเถื่อนแบบนี้อยู่เหมือนกัน

"อื้อ! พี่...อิง"

ไอ้อิงจับใบหน้าของผมให้แหงนขึ้น ก่อนที่มันจะจูบจากทางด้านหลังอย่างร้อนแรง ผมรัวลิ้นรับด้วยความหลงใหลและหัวใจที่เต้นระรัว

"มึงมันเลวที่สุดเลยไอ้เล้ง"

ไอ้อิงว่า แล้วกัดริมฝีปากของผมไปทีหนึ่ง หลังจากนั้นมันก็จับผมนอนหงายต่อ พร้อมกับขาทั้งสองข้างของผมที่ถูกจับอ้ากว้าง ก่อนที่มันจะสอดใส่อารมณ์จนผมจมลงในทะเลของความใคร่อีกครั้ง

"มึงไม่รัก กูไม่ว่า แต่อย่ามาทำร้ายความรู้สึกกู"

ไอ้อิงว่าต่อพร้อมกับกนะแทกใส่แรงขึ้น ผมร้องออกมาเพราะความจุกและเจ็บที่ซ่อนความเสียวเอาไว้ ถึงสมองจะพร่าเลือนเพราะไฟราคะลุกโชนแต่ผมก็ยังได้ยินทุกคำพูดที่อีกคนถ่ายทอดออกมาด้วยน้ำเสียงตัดพ้อและสั่งสอน

ตอนนี้ผมอยากจะเห็นใบหน้าของมันมาก แต่ก็ทำได้แค่มองอีกฝ่ายในความมืดเท่านั้น

"ไอ้เหี้ย..." 

เสียงของไอ้อิงดังแผ่ว ก่อนที่หัวใจที่เต้นแรงของผมจะพลันหยุดนิ่ง เมื่อรู้สึกถึงหยดน้ำที่กระทบใบหน้าของตัวเอง

เหงื่อ...หรือ...น้ำตา

แล้วผมก็รู้คำตอบ เมื่อไอ้อิงก้มลงกัดแก้มของผม ใบหน้าที่คลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ทำให้สัมผัสได้ถึงความชื้นจากดวงตาของอีกคนชัดเจน

"พี่...อิง"

"กูจะเอามึงไปเรื่อยๆ ทำจนกว่ามึงจะจำว่าใครเป็นคนรักของมึง!"


..........

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►15th Step : หลังสายฝนคือลมเพชรหึง - 31/03/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 10-04-2017 16:21:08
"...เล้ง"

"อ่า..."

เสียงเรียกที่ดังราวกับพรายกระซิบและความเย็นจากผ้าขนหนูชุบน้ำที่เช็ดใบหน้าอยู่ตอนนี้ ทำให้ผมต้องฝืนเปลือกตาขึ้น ก่อนอาการลำคอแห้งผากและปวกหยอกไปทั้งตัวจะตามมา

 "พะ...มีน"

ผมมองเพื่อนสนิทที่กำลังส่งยิ้มบาง ใบหน้าหล่อเหลายังมีบาดแผลและรอยฟกช้ำ ตอนนี้มันกำลังเช็ดตัวให้ผมอยู่ครับ

"มึงไม่สบาย"

"อืม"

ผมจำไม่ได้ว่าร่วมรักหรือถูกไอ้อิงลงโทษไปกี่รอบ แต่เท่าที่พอจะนึกเหตุการณ์ออก ตัวเองน่าจะเป็นลมหมดสติไปก่อนที่อีกฝ่ายจะหยุด

แล้วตอนนี้มันไปไหน?

ผมกวาดตามอง แล้วเพิ่งสังเกตว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียง ก่อนจะมองเพื่อนสนิทที่กำลังส่งแก้วน้ำใส่หลอดดูดมาให้พร้อม พลางปั้นหน้าไม่ค่อยถูกนัก

"แล้วมึงเป็นไง"

ผมถามเสียงเบาหลังจากดูดน้ำเสร็จ สมองก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ไปด้วย มีนถอนหายใจพร้อมกับดีหน้ายุ่ง

"แย่ว่ะ กูว่าจะไปหาหมอ แต่ก็ห่วงมึงเลยกะว่าจะรอให้มึงโอเคก่อน แล้วค่อยไป"

"เดี๋ยวกูพาไป"

"ไม่ต้องหรอก มึงลุกไท่ไหวหรอก"

ผมเม้มริมฝีปากแน่น ตอนนี้ไม่ได้อายอะไรอีกแล้ว มีแต่ความรู้สึกผิดและคำขอโทษมากมายที่อยู่ในใจ

"ขอโทษ..."

"เฮ้ย! ไม่ใช่ความผิดมึง ไอ้เหี้ยแฟนมึงต่างหาก มีอะไรก็พูดกันดีๆ ก่อนก็ได้เปล่าวะ แต่ก็ช่างเถอะ กูก็พอจะเข้าใจอยู่"

มีนว่า แล้วทำหน้าโกรธเคืองเมื่อพูดถึงไอ้อิง ก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกรอบ พลางมองมาทางผมด้วยท่าทีอ่อนลง

"เดี๋ยวกูไปหาอะไรให้กิน จะได้กินยา"

"มึงไหวเหรอ โดนไปขนาดนั้น"

ผมมองมีนอย่างเป็นห่วง ทว่าอีกฝ่ายก็ยักไหล่ แล้วเดินออกจากห้องไปราวกับไม่ใช่คนที่เพิ่งโดนอัดจนน่วมไปเมื่อคืนนี้


.........


กลิ่นหอมของข้าวต้มลอยเข้ามา ผมอมยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อมองมีนที่ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลเดินเข้ามาด้วยท่าทางตั้งใจ

ผมขยับตัวที่ไร้เรี่ยวแรงขึ้นมารับชามข้าวค้ม ก่อนจะตักกินอย่างว่าง่าย และเมื่อลิ้มรสชาติก็ต้องชะงักครับ

ไม่อร่อยเลย!!!

"มึงทำเองเหรอ"

"อืม เป็นไงวะ"

"อืม...ก็ดี"

ผมตักกินทีละน้อย ถึงรสชาติจะห่วยยังไงก็ต้องกิน เพราะเพื่อนสนิทอุตส่าห์ลงมือทำด้วยตัวเอง

แต่ถึงอย่างนั้น...ผมก็ไม่อยากฝืนตัวเองจนเกินไป เพราะตอนนี้ผมต้องฝืนอะไรหลายอย่างมามกพอแล้ว!

"โทษทีว่ะ กูกินไม่ค่อยลง"

ผมวางชามข้าวต้มที่กินไปได้นิดเดียวไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง มีนไม่ได้มีสีหน้าโกรธเคืองอะไร

"ไม่เป็นไร มึงกินยาเถอะ"

ผมพยักหน้ารับ และเมื่อกินยาเรียบร้อย ผมก็มองมีนที่กำลังจะยกชามข้าวต้มของผมไปเก็บอย่างครุ่นคิด

"มีน"

มีนหันมามอง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น ผมกลั้นลมหายใจเล็กน้อย พร้อมกับมองคนตรงหน้าอย่างจริงจัง

"เรื่องเมื่อคืน..."

มีนเดินไปวางชามข้าวต้มที่โต๊ะเขียนหนังสือของผม ก่อนจะเดินกลับมานั่งบนเตียง เพราะท่าทีจริงจังของผม อีกฝ่ายเลยตีหน้าขึงขังไปด้วย

"มึงไม่ต้องคิดมากหรอก ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน"

ผมแค่นยิ้มออกมา ทั้งดีใจและปวดใจไปพร้อมกัน มีนส่งรอยยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยน

"เรื่องที่กูทำให้มึงเสียใจ กูขอโทษ เรื่องเมื่อคืนกูเองก็มีส่วนผิด ดีเหมือนกันที่ไอ้เหี้ยแฟนมึงมาพอดี ไม่อย่างนั้นทุกอย่างอาจจะแย่กว่านี้ก็ได้"

"อืม"

ถ้าผมจูบกับมีนไปจริงๆ เราอาจจะไม่สามารถเป็นเพื่อนสนิทอย่างที่ผ่านมาได้อีก

"ยังมีอีกเรื่อง"

ผมนึกลังเล แต่ก็รู้สึกคาใจ ถ้าไม่ได้พูดออกไป มีนก็แค่มองผมอย่างรับฟัง ผมกลอกตาทีหนึ่งอย่างคิดหนักพร้อมกับใบหน้าที่ร้อนขึ้น

"เมื่อคืน...มึงเห็น...ตอน..เอ่อ...กูโป๊หรือเปล่าวะ"

ผมไม่กล้าเผชิญหน้ากับมีน แต่ก็อดปรายตามองไม่ได้ ใบหน้าหล่อที่มีร่องรอยการวิวาทเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงง

"เปล่า มีอะไรวะ"

ฮะ?!!!

"ช่างเถอะ..."

"อะไรของมึงเนี่ย เมื่อคืนก็น่าจะสลบไปหลังจากที่มึงโดนลากเข้าห้องไปล่ะมั้ง นึกแล้วแค้นว่ะ กระทืบจนกูลุกไม่ขึ้น"

"เออ"

กูก็แค้นมันเหมือนกัน!

หนอย...ไอ้อิง กล้าหลอกกูเป็นเรื่องเป็นราวเลยนะมึง หึ! เพราะครั้งนี้กูผิดจะยอมให้ก็แล้วกัน

ผมครุ่นคิดอย่างเจ็บใจ แต่ก็รู้สึกโล่งใจที่มีนไม่ได้เห็นสภาพอุบาทว์ของตัวเอง แค่เรื่องความรู้สึกที่โดนประจานออกไปก็ย่ำแย่มากพออยู่แล้ว

"เล้ง เรื่องเมื่อคืนนี้ ถ้ามึงยังไม่อยากเลิกกัน ก็รีบไปเคลียร์ อย่าปล่อยไว้นาน"

ผมมองใบหน้าจริงจังและจริงใจของมีน แล้วลอบถอนหายใจออกมา ถึงคราวนี้จะทะเลาะกันค่อนข้างแรง ผมเองก็ไม่คิดว่าจะมีเรื่องและไอ้อิงก็ทำเกินกว่าเหตุไปหน่อย แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะเลิกกับมันหรอกครับ ผมยังไม่ได้โง่ขนาดนั้น

หนุ่มหล่อมีอยู่เกลื่อน

หนุ่มแว่นหล่อก็หาได้ไม่ยาก

แต่หนุ่มแว่นหล่อติดสกิลพ่อบ้านเกรดเอเป็นแรร์ไอเทมที่ปล่อยให้หลุดมือไปไม่ได้!

และที่สำคัญ...ผู้ชายหายากแบบนั้นก็รักผมมากด้วย!!!

ไม่มีทางที่ผมจะยอมให้ไอ้อิงไปจากผมง่ายๆ หรอก
ถ้ามันะถอดใจจนเป็นคนถอยห่าง ผมก็จะตามไปดึงกลับมา ถึงจะเห็นแก่ตัวแค่ไหน ผมก็ไม่สนใจ ในเมื่อผมไม่ใช่คนนิสัยดีอะไรอยู่แล้ว

ผมยิ้มบางมองสีหน้าของมีน แล้วเลิกคิ้วขึ้นอย่างต้องการกวนอารมณ์อีกฝ่ายเล่น

"หึ! เหมือนมึงเหรอ"

"ไอ้สัตว์! คงงั้นมั้ง"


.........


หลังจากดูแลผมจนมันหมดห่วง เพื่ดนสนิทของผมก็ไปหาหมอต่อ แล้วก็โดนแอดมิทไปตามระเบียบของโรงพยาบาลเอกชนครับ

ส่วนผมก็ยังนอนอยู่ในห้องอย่างหมดสภาพ กว่าจะพอลุกเดินไหวก็ผ่านไปค่อนวัน ร่างกายที่ใช้งานเมื่อคืนระบมร้าวไปหมด ร่องรอยขบกัดอยู่ทั่วราวกับแปะสกินโทนเอาไว้ แถมพอส่องกระจกก็เห็นก้นของตัวเองเป็นปื้นเพราะฝ่ามือของไอ้อิงอีก

แม่ง! หายหัวไปเลยนะมึง!

ผมได้แต่ต่อว่าอีกฝ่าอยอยู่ในใจ หลังจากมีแรงลุกไปล้างหน้าล้างตา ก็เดินไปในห้องครัวเพื่อหาอะไรกิน แต่ก็ไม่มีอะไรให้ท้องอิ่มได้

"เซ็งโว้ย!!!"

ผมตะโกนอย่างสุดทน ก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดสั่งพิซซ่ามากิน สภาพห้องเละเทะเมื่อวันก่อนก็ยังเหมือนเดิม เพราะผมไม่ได้จัดเก็บอะไร

ผมเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะก้มลงไปหยิบแว่นตาที่ร่วงอยู่ที่พื้น แล้วกำสิ่งที่อยู่ในมือแน่นด้วยความหงุดหงิดใจ


.........


ผ่านไปสามวันแล้วที่ผมไม่ได้คุยกับไอ้อิงเลย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ได้ติดต่อกันหรอกนะครับ หลังจากที่ผมกินข้าวเย็นเสร็จเมื่อวานนี้ ก็มีสายของไอ้คุณแฟนเข้ามา ผมรีบกดรับเพราะคิดว่ามันคงอารมณ์เย็นลงแล้ว ก็เลยเป็นฝ่ายติดต่อมาก่อนแบบนี้ ผมก็ตั้งใจจะคุยกันให้รู้เรื่อง แล้วก็อยากให้มันมาหาด้วย ทว่าทุกอย่างที่คิดไว้ก็พังลง เพราะมันกดตัดสายทิ้งเสียอย่างนั้น พอผมโทรศัพท์กลับ ปลายสายก็ไม่รับอีก

ทั้งที่อารมณ์เสียอยู่แล้วก็เลยอาการหนักกว่าเก่า เพราะต้องเจอลูปของเหตุการณ์ไม่ได้ดั่งใจ จนกระทั่งผมโมโหเลยปิดเครื่องให้สิ้นเรื่องสิ้นราว
ใครผิด ใครถูก กูไม่สนอะไรทั้งนั้น! แม่ง!

วันนี้ผมตื่นขึ้นมาราวสิบเอ็ดโมง ก่อนจะหมุนตัวไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่ปิดเอาไว้ขึ้นมาใช้งาน เพียงไม่นานเสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นจากปลยาสายโรคจิตในช่วงนี้

"ไรวะ!"

ผมทักไปด้วยน้ำเสียงรำคาญ แล้วคิดว่ามันต้องตัดสายทิ้งอีกแน่ แต่ผิดคาดเมื่อเสียงทุ้มที่ไม่ได้ยินมาหลายวันดังกลับมา

[ปิดเครื่องทำไม]

"เรื่องของกู มีไรว่ามา"

[แม่ชวนให้มาแดกข้าวที่บ้าน]

"กูไม่ไป"

[ไอ้เล้ง!]

ผมไม่ได้สนใจน้ำเสียงของปลายสายที่เข้มขึ้นอย่างไม่พอใจ เพราะคอนนี้เข้าแผนอย่างที่คิดเอาไว้แล้วครับ

"ทำไม! กูไปไม่ไหว เจ็บไปหมด มีไอ้เหี้ยบางตัวแม่งทำกูไว้แล้วไม่มาดูแล หิวข้าวก็ไม่มีอะไรกิน ปวดหัว ปวดท้อง เข้าใจป่ะ!!!"

ผมชักสีหน้าออกมา ก่อนจะหยิบเฟรนซ์ฟรายกินอย่างไม่พอใจ ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงถอนหายใจออกมา

[กูจะกลับไปเอาแว่น]

ผมอ้าปากจะพูดต่อ แต่อีกฝ่ายก็ตัดสายไปแล้ว ตอนนี้เลยต้องรีบจัดการของกินทั้งหมดให้เรียบร้อยเพื่อทำลายหลักฐาน แล้วรีบกลับไปป่วยหนักที่เตียงก่อน เดี๋ยวอ้อนแฟนไม่เนียนครับ
.
.
.
Next step loading...


Marionetta ::: อยากจะมาม่า แต่ไม่ค่อยได้เรื่องเทาไหร่ หวังว่าทุกคนจะให้อภัย ถ้ามันจะแอบตลกไปบ้าง  :o8:
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ อาจจะมาช้าหน่อยแต่ก็จะพยายามมาเรื่อยๆ ค่ะ 

ปล. ดีใจที่ทำให้เล้งโดนเกลียด และได้รังแกอิงอิงไปพร้อมกัน อิอิ  :z1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 10-04-2017 16:47:00
เล้งแม่งนิสัยแย่
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 10-04-2017 16:51:38
อีเล้ง....  - -* สันดานเสียนะแก  :fire:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 10-04-2017 17:00:11
รู้ค่าเขาก็ดีนะเล้ง แล้วอย่าลืมรักษาให้ดี
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 10-04-2017 17:00:46
อิเล้ง อินิสัยเลววววว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 10-04-2017 17:27:15
 :katai2-1:

ช่วงนี้นิยายที่อ่านเข้าลูป ดราม่าหมด
มีเล้ง อิงอิง นี่หล่ะ มันส์สุดละ

 :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 10-04-2017 17:36:31
พี่อิงนี่โหดสุดๆไปเลย 555

เล้งรับง้อเลยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 10-04-2017 17:57:35
อิงน่าจะกระทืบเล้งเหมือนที่กระทืบมีนนะ แค่ตีก้นแปะ แปะ ดูเหมือนเล้งไม่ค่อยสำนึกเท่าไหร่
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 10-04-2017 18:33:57
ฮาๆแบบนี้แหละเราชอบ มาม่าไม่เหมาะกับคู่นี้
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-04-2017 19:58:52
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: tnkgif ที่ 10-04-2017 20:58:05
โอ้ย ชอบบบ  :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 10-04-2017 21:28:30
ตอนจะมีอะไรกันไม่เคยจะอ่อนโยนได้เลย
หมั่นไส้เล้งอะ ดูไม่ค่อยสำนึก หึ  :m16:
#ทีมพี่อิง ค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 10-04-2017 21:28:49
ถ้าไม่ใช่สองคนนี้เรื่องคงดราม่ายิ่งกว่านี้
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 10-04-2017 22:29:21
#ทีมหนุ่มแว่น
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 10-04-2017 22:31:28
น่าจะกระทืบมากกว่าเอานะ ดูท่าไม่สำเหนียกเลยอีเล้ง หมั่นไส้
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: แม่น้องเปา ที่ 10-04-2017 22:46:52
ชอบมากค่ะ ตลกดี จะม่าก็เอ๊ะ จะม่าอีกก็เอ๊ะ5555
ชอบๆๆๆๆ  o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 10-04-2017 23:12:00
อิเล้ง. แผนสูงนักนะ. 555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-04-2017 01:59:30
นึกว่าจะดราม่าหนัก ทำใจตั้งนาน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-04-2017 02:45:00
พี่อิงอย่าไปหลงกลมารยานังเล้งมันนะ :m16:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-04-2017 04:02:01
 :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-04-2017 12:51:10
ดีใจ ไรท์มาแล้ว  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

อิง ทำเข้ม ลงโทษเล้ง ที่แท้หลอกทั้งหมด
ก็ไม่ทั้งหมดเพราะที่ทำจริง ก็ทำจนเล้งปวดยอกทั้งตัว

ดีที่เล้งยังไม่ได้โง่ที่จะปล่อยอิงไป
หนุ่มหล่อมีอยู่เกลื่อน
หนุ่มแว่นหล่อก็หาได้ไม่ยาก
แต่หนุ่มแว่นหล่อติดสกิลพ่อบ้านเกรดเอ
เป็นแรร์ไอเทมที่ปล่อยให้หลุดมือไปไม่ได้!
และที่สำคัญ...ผู้ชายหายากแบบนั้นก็รักผมมากด้วย!!!
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: idoloveyou555 ที่ 11-04-2017 14:55:56
เอาให้เนียนนะเล้ง ........... จ๊ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-04-2017 19:39:03
พี่อิงใจอ่อน...
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 11-04-2017 20:03:39
อีเล้งกวนตีน :katai4: สงสารอิงอิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-04-2017 20:30:29
โหๆๆอินมาโซมากกกกอะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 12-04-2017 15:05:55
 :katai1: :katai1: :katai1:หมั่นไส้เล้งงงงงงง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 13-04-2017 02:16:45
เล้งเหมือนเด็กเอาแต่ใจอะ ทำไรผิดก็ไม่สำนึกนิสัยไม่ดี พี่อิงทนไปได้ไงคนดีแบบนี้เอาคนอื่นเห้อะะะ เป็นเรื่องแรกที่ไม่ชอบนายเอกและเชียร์ให้พระเอกไปหาคนอื่น555555555 หรือทำไงก็ได้ให้เล้งกระวนกระวายวิ่งเข้าหาอิงอิงบ้างไม่ใช่ให้พี่อิงเข้าหาฝ่าวเดียว ถ้ายังไม่ปรับตัวนะเล้งจะแย่งพีอิงไปแล้วนะจ้ะะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 14-04-2017 12:04:16
เล้งดูไม่สำนึกเลยอ่ะทำพี่อิงร้องไห้อีกจะด่ามันมากก็ไม่ได้เพราะมันบอกเองเสมอว่ามันไม่ใช่คนดีพี่อิงก็นะใจอ่อนตลอดดด o16 o16
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 14-04-2017 15:43:27
็Happy  สงกรานต์ :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 20-04-2017 19:51:44
แหมๆน้ำผึ้งขม อยากขมมั่งเลย หวานไปอีกชอบๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: kung ที่ 20-04-2017 21:28:14
อิซาเล้งไม่เหมาะเป็นนายเอกหรืออะไรทั้งนั้น ไม่สำนึกถึงความผิดของตัวเลย พี่อิงน่าจะมีคนอื่นอะ คนที่เห็นค่าพี่อิงมากกว่าแค่คนทำกับข้าวเป็น ไม่ชอบเล้งและคงไม่ชอบอีกนานถ้านิสัยแย่ๆแบบนี้ เปลี่ยนนายเอกไปเลยข่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-04-2017 21:48:01
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงง    :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: YingNatchaxx ที่ 22-04-2017 21:02:40
คือรู้ว่าเล้งมันร้ายแต่เราชอบในความดึงตัวตนอิพี่อิงออกมา  :o8: เฝ้ารอๆๆๆ :sad4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 25-04-2017 03:11:20
 :z13:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 25-04-2017 11:55:43
17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง
[Ing]




ผมทะเลาะกับไอ้เล้งครับ

สาเหตุไม่ใช่ความผิดของผมหรอก เพราะนิสัยเสียของมันต่างหาก ทั้งที่ตั้งใจรักและดูแลอย่างดี แต่ไอ้หมาเล้งก็แว้งกัดจนได้

ฮึ่ย!

ในวันนั้นผมไปช่วยงานที่ร้าน พอพระอาทิตย์ตกดิน ผมก็นึกห่วงไอ้เล้งขึ้นมา ป่านนี้มันจะกินข้าวหรือยัง หรือว่าเอาแต่นอนดูโทรทัศน์ เล่นโทรศัพท์มือถือจนไม่รู้เวล่ำเวลา หลังจากช่วยเก็บร้านเสร็จ ผมก็เลยขอตัวกลับครับ

ทั้งที่ตั้งใจจะกลับไปทำอาหารเย็นให้มันกิน แต่ก็ดันมาเจอภาพบาดตาบาดใจจนทนไม่ไหว

แม่ง! มันทำอย่างนี้กับผมได้ยังไง! มาจูบกับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าผมได้ยังไง! แถมไอ้เหี้ยนั่นก็ยังเป็นคนที่มันแอบรักอีก!

ในวินาทีนั้นผมทั้งโมโหและหวาดกลัวไปพร้อมกัน ถึงไอ้เล้งจะไม่เคยระบุว่าเพื่อนที่มันแอบรักเป็นใคร แต่ผมก็ไม่ได้โง่จนเดาไม่ออก

เพราะอารมณ์พาไป ผมเลยทำทุกอย่างที่จะทำให้อีกฝ่ายไม่มายุ่งกับคนของผมอีก ยิ่งเห็นมันปกป้องคนอื่น ผมก็ยิ่งเจ็บ

ผมรู้ตัวเองดี ช่วงเวลาที่เราคบกัน ผมก็เป็นแค่ตัวแทนของคนที่มันรักไม่ได้ ก็แค่คนที่เป็นเครื่องมือให้มันคลายเหงา ยอมทำตัวน่าสมเพชให้มันเล่นตลกมาตลอด แล้วเฝ้ารอจะได้เป็นคนที่มันรักได้ในสักวัน แต่ถ้ามันไม่รัก ก็คงต้องปล่อยไป

หึ! พอเอาเข้าจริง ใครจะไปทำได้วะ!

ผมไม่ได้เป็นพระรองที่ต้องยกคนรักให้ใครอย่างจริงใจ ถึงแม้อีกฝ่ายจะไปเจอคนที่ดีกว่าก็ตาม

ผมเกลียดคนที่มันรัก

ผมแค้นคนที่ตัวเองรัก

สุดท้ายก็เลือกที่จะทำร้ายร่างกายและความรู้สึกของทั้งสองคน โดยที่ตัวเองก็เจ็บทั้งกายและใจ

ผมอัดเพื่อนของไอ้เล้งจนหมอบแล้วก็หลอกมันให้อายไปอย่างนั้น ผมไม่มีทางให้คนอื่นมามองแฟนของตัวเองเปลือยโดยเฉพาะตอนที่มีอารมณ์ทางเพศเด็ดขาด 

มันก็แค่แผนปัญญาอ่อน แต่ตอนนั้นโกรธจนนึกอะไรไม่ออก เลยได้แต่ปิดตาของมันเอาไว้ ไม่อยากให้เห็นว่าผมเสียใจกับสิ่งที่มันทำมากแค่ไหน

พอเห็นไอ้เล้งร้องไห้ ผมก็ใจอ่อนแล้ว เพราะปกติก็ไม่เคยทนคำขอของมันได้หรอกครับ

ความรักทำให้ผมเป็นไอ้โง่ได้สมบูรณ์แบบ

ถึงอย่างนั้นผมก็ต้องสั่งสอน ไม่อย่างนั้นคนนิสัยไม่ดีอย่างมันจะทำให้ผมเสียใจอีกครั้ง

ตอนที่เรามีอะไรกันครั้งแรกมาจากการที่ผมขีนใจมัน และความผิดพลาดครั้งนั้นผมตั้งใจว่าครั้งต่อไปจะทำให้ดีที่สุด แตีสุดท้ายก็จบลงที่ผมต้องทำให้มันเจ็บปวดอยู่ดี

ถึงผมจะทำตัวไม่แยแส ทั้งต่อว่าและทำร้ายร่างกาย แต่มันไม่รู้หรอกว่าผมเองก็กำลังร้องไห้

ทั้งที่คั้งใจจะกลับไปนอนกอดมันอย่างเคย แต่ไม่คิดเลยว่าต้องนอนกอดมันทั้งน้ำตาแบบนั้น

เฮ้อ...

พอพายุอารมณ์สงบลง อีกฝ่ายก็หมดสติไปแล้ว ผมมองเลือดที่เปื้อนตรงต้นขาของมันอย่างเจ็บปวด ก่อนจะอุ้มร่างที่สลบไสลไปวางไว้บนเตียง แล้วเดินไปหาผ้าชุบน้ำมาทำความสะอาด

ผมมองร่องรอยที่ตัวเองสร้างไว้พร้อมกับขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะบรรจงทำแผลอย่างเบามือ

แสงอาทิตย์ของวันใหม่ยังไม่มาเยือนเหมือนกับหัวใจของผมที่ยังจมอยู่ในเหวลึก ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่แสงสว่างจะลอดเข้ามาสักที


..........


หลังจากออกจากคอนโดของไอ้เล้งตอนเช้ามืด โดยไม่สนใจไยดีเพื่อนของมันที่ยังนอนกองอยู่กับพื้นที่ห้องรับแขก ผมก็กลับไปอาบน้ำที่หอพักของตัวเอง แล้วไปที่ร้านตอนเกือบเที่ยงตรง

"อิงอิง เมื่อคืนไปไหนมา อุตส่าห์กลับมาเพื่อเจอน้องชายสุดที่รักแท้ๆ"

ผมมองพี่สาวที่ไม่รู้โผล่มาอยู่บ้านได้ยังไง คงจะกลับมาเมื่อคืน แล้วเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจ

"อ้าว เมินกันซะงั้น"

พี่อุ้มเบ้หน้าใส่ เธอเป็นแอร์โฮสเตสครับ สวย หุ่นดี ฉลาด แต่พูดมากน่ารำคาญ มีแฟนคบมาหลายปีแล้ว อีกไม่กี่เดือยก็คงแต่งงานมั้ง

"ไม่สนใจนางฟ้าคนสวยเป็นบาปไม่รู้หรือไง"

"ใครสนวะ"

แถมยังหลงตัวเองอีกต่างหาก

"ต๊าย! ปากร้าย กัดเจ็บไม่เปลี่ยนเลยนะยะ"

ผมมองพี่สาวอย่างเบื่อหน่าย ธรรมดาก็น่าเบื่ออยู่แล้ว ตอนนี้ก็ยิ่งน่ารำคาญเข้าไปใหญ่

"ถ้าว่างมาก ก็ไปช่วยแม่ทำงานไป"

ผมไม่ได้สนใจเสียงโวยวายของพี่สาวอีก แล้วเลือกที่จะเดินขึ้นไปบนห้อง ตอนนี้ที่ร้านมีแม่กับพี่ลำไยทำงานอยู่ ส่วนยัยอ้อนไปเที่ยวค้างคืนกับเพื่อนตั้งแต่เมื่อวาน เย็นวันนี้คงกลับ

ผมถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย แล้วคิดถึงไอ้เล้งเขึ้นมา ไม่รู้ตื่นหรือยัง ไม่สบายหรือเปล่า อยากกลับไปหาแต่ผมงอน!

ผมชักสีหน้าออกมาอย่างหงุดหงิด แล้วเดินลงไปช่วยที่ร้านด้วยพื้นอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก


..........


ผมช่วยงานที่ร้านแบบสภาพไม่รับแขก จนแม่ต้องสั่งให้ไปพัก แต่ผมก็ยืนยันว่าโอเคดีจนกระทั่งร้านปิด

พี่ลำไยกลับบ้านไปแล้ว ตอนนี้เลยเหลือแต่คนในครอบครัวที่นั่งกันที่โต๊ะอาหาร โดยที่ย้ยอ้อนกำลังเล่าเรื่องไปเที่ยวกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน

"เอาไว้วันหลังพวกเราไปกันบ้างดีกว่า"

ย้ยอ้อนพูดขึ้น ก่อนจะหันมาทางพี่อุ้มด้วยสายตามุ่งมั่น ส่วนพี่สาวคนโตก็แค่ยิ้มบางออกมา

"ถ้าจะไปก็ต้องบอกล่วงหน้านะน้องอ้อน พี่จะได้จัดเวลาถูก"

"ได้เลยค่ะ นี่อิงอิง ทำไมวันนี้ไม่ชวนพี่เล้งมาด้วยอ่ะ อยากเจอจัง"

คำพูดของน้องสาว ทำให้ผมชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ตอบรับอะไรพร้อมกับทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ผิดกับพี่อุ้มที่แสดงท่าทีสงสัยออกมา

"ใครกันเหรอ"

"อ้อ พี่เล้งเป็นเพื่อนรุ่นน้องกับอิงอิงค่ะ หล่อมากเลย เดี๋ยวอ้อนเอารูปให้ดู"

ผมปรายตามองน้องสาวที่หยิบโทรศัพท์มือถืออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ยังทำท่าทีนิ่งเฉย เมื่อยังมีแม่นั่งร่วมโต๊ะกินข้าวอยู่ด้วย

"ว๊าย! เด็กสมัยนี้ ทำไมหล่อจัง"

"น้องอ้อนจองก่อน พี่อุ้มหมดสิทธิ์"

"ได้ไง! พี่สวยกว่าน้องอ้อนนะคะ พี่เป็นนางฟ้า"

น่ารำคาญ! ก็ไม่มีสิทธิ์ทั้งคู่นั่นแหละ!

ผทได้แต่ว่าพี่สาวและน้องสาวอยู่ในใจ ก่อนจะลุกออกจากโต๊ะอาหาร ทำให้คนที่กำลังแย่งผู้ชายของคนอื่นต้องหันมามอง

"อิงอิง พรุ่งนี้ชวนน้องเล้งมาหน่อยสิ อยากเจอ"

"ใช่ๆ อ้อนก็อยากเจอ"

ผมไม่ได้สนใจเสียงของตัวเอสองสาว แล้วเดินขึ้นห้องนอนของตัวเองด้วยความรู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์นัก


.........


หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงโดยที่ยังถือโทรศัพท์มือถือไปด้วย สายตาก็มองรูปถ่ายที่ผมแอบขโมยมาจากเจ้าของ

ทำอะไรอยู่วะ...

ผมเลื่อนปิดรูปภาพแล้วกดไปยังรายชื่อ ผมไม่ชอบส่งข้อความครับ แล้วตอนนี้ก็อยากฟังเสียงของมันมากด้วย แต่ถ้าติดต่อไปก่อนก็กลายเป็นฝ่ายยอมมันก่อนน่ะสิ

ช่างเถอะ! ก็แค่อยากได้ยินเสียง ไม่ได้จะง้อ!

ผมคิดกับตัวเองในใจ แล้วกดปุ่มโทรออก เพียงไม่นานอีกฝ่ายก็รับ

[พี่อิง]

น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย จนกระทั่งอีกฝ่ายเรียกชื่อซ้ำ ผมก็กดตัดสายทิ้ง และเมื่อไอ้เล้งติดต่อกลับมา ผมก็ไม่กดรับ แต่ก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อยนึงครับ ตอนนี้ก็เลยหมั่นไส้ อยากกวนประสาทมันเพื่อสนองอารมณ์ตัวเองด้วยการแกล้งโทรศัพท์ไปแล้วตัดสายทิ้งเหมือนพวกจิตไม่ปกติ

[ไรวะ!]

ผมเม้มริมฝีปากของตัวเอง ก่อนจะกดตัดสายอีกครั้ง แล้วยกยิ้มขึ้นเมื่อนึกถึงสีหน้าไอ้ตัวแสบพร้อมกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่

[เหี้ย! โทรมาไม่พูด! กูรำคาญแล้วนะเว้ย!]

เสียงโวยวายดังขึ้น ผมนึกอยากจะออกปากต่อว่าปลายสาย แต่ก็เก็บคำพูดของตัวเองเอาไว้ แล้วตัดสายไปอีกครั้ง ก่อนที่คืนนั้นหมายเลขที่ผมหวังว่าจะต่อสายกลับมาสักครั้ง ก็กลายเป็นแค่เสียงตอบรับอัตโนมัติเท่านั้น


..........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►16th Step : น้ำผึ้งขม - 10/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 25-04-2017 11:59:15


"อิงอิงไหม้แล้ว"

ผมหันไปมองแม่ ก่อนจะมองไข่ดาวในกระทะที่มีรอยเกรียมและควันออกมา แล้วรีบตักออกใส่จานเยกไว้ต่างหาก

"อิงขอโทษ"

ผมรีบทอดไข่ดาวใหม่ เพียงไม่นานไข่ดาวได้รูปสวยก็เอาไปวางบนกะเพราหมูสับที่ส่งกลิ่นหอม โดยที่มีพี่ลำไยเป็นคนเดินไปเสิร์ฟให้ลูกค้า

"เป็นอะไรหรือเปล่าลูก"

เสียงของแม่ทำให้ผมต้องหันไปมองเล็กน้อย ก่อนจะลอบถอนหายใจออกมา

"ไม่มีอะไรครับ"

"แน่ใจ? อิงอิงไม่ไว้ใจแม่เหรอ"

"เปล่า อิงแค่...ทะเลาะกับเพื่อนนิดหน่อย"

ผมเดินออกมาจากบริเวณหน้าเตา เมื่อไม่มีลูกค้าแล้ว ก่อนจะมานั่งที่เก้าอี้ม้าหินที่วางอยู่หน้าร้าน

"เพื่อน? เจ้ากลมน่ะเหรอ"

ผมมีเพื่อนสนิทอยู่ไม่กี่คนหรอกครับ เพื่อนสมัยมัธยมก็ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยต่างจังหวัดไม่ค่อยได้ติดต่อกันเท่าไหร่ จึงไม่แปลกที่แม่จะเข้าใจไปแบบนั้น

"...กับไอ้เล้ง"

ผมบอกเสียงเบาโดยที่ไม่กล้ามองอีกฝ่ายสักเท่าไหร่ และเมื่อเลื่อนสายตาไปมอง ก็เห็นแม่กำลังมองมาด้วยสีหน้าอ่อนโยนเหมือนทุกที

"เรื่องใหญ่หรือเปล่าล่ะ"

"ไม่รู้เหมือนกัน"

"อ้าว เจ้าลูกคนนี้"

น้ำเสียงเอ็ดที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู ทำให้ผมคลี่ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะมองถนนใหญ่ที่มีรถยนต์วิ่งผ่านตลอดเวลา

"แต่มันเป็นคนผิด"

"ก็เลยรอให้เขามาง้ออยู่เหรอ"

คำพูดแทงใจดำ ทำให้ผมปั้นหน้าไม่ถูก ก่อนเสียงข้อความในโทรศัพทืมือถือจะดังขึ้น และเมื่อผมหยิบขึ้นมาดูก็เป็นข้อความแจ้งเคือนว่าสามารถติดต่อหมายเลขโทรศัพท์ที่ปิดเครื่องเมื่อคืนนี้ได้แล้ว

"เดี๋ยวอิงขอตัวแป๊บ"

ผมลุกขึ้น แล้วเดินไปอีกทาง ก่อนจะชะงักฝีเท้าเมื่อได้ยินเสียงของแม่ตามหลังมา

"ถ้ายังไงวันนี้ก็ชวนเล้งมากินข้าวที่บ้านสิ"


.........


ผมนึกลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ห้ามความต้องการของตัวเองไม่ได้ หลังจากอีกฝ่ายรับสาย ผมก็ทักเรื่องเมื่อคืนนี้ แล้วพูดถึงเรื่องที่แม่เพิ่งบอกเอาไว้  ก่อนอารมณ์ของผมจะเริ่มขุ่นมัว

[กูไม่ไป]

"ไอ้เล้ง!"

[ทำไม! กูไปไม่ไหว เจ็บไปหมด มีไอ้เหี้ยบางตัวแม่งทำกูไว้แล้วไม่มาดูแล หิวข้าวก็ไม่มีอะไรกิน ปวดหัว ปวดท้อง เข้าใจป่ะ!!!]

เสียงต่อว่าประชดประชันดังมาตามคลื่นโทรศัพท์ ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะนึกถึงอะไรบางอย่าง

"กูจะกลับไปเอาแว่น"

ผมกดตัดสายทิ้ง ตอนนี้ก็เพิ่งบ่ายโมงกว่าๆ ถึงจะต้องช่วยงานที่ร้านแต่ในใจตอนนี้กระโดดไปถึงคอนโดมีเนียมราคาแพงแล้ว

ผมรู้สึกไม่สบายใจนัก เพราะเริ่มห่วงคนนิสัยไม่ดีขึ้นมาแต่ก็ยังอยากช่วยงานที่ร้านด้วย ผมเก็บความวุ่นวายใจพร้อมกับเดินกลับเข้ามาในร้าน ก่อนจะเห็นแม่กำลังทำอาหารอยู่

"เดี๋ยวอิงทำต่อเอง"

ผมเข้าไปแทนที่ตำแหน่งของแม่ ก่อนจะเริ่มทำหน้าที่ต่อ และเมื่อเสิร์ฟอาหารให้ลูกค้ารายล่าสุดเสร็จ ผมก็ตัดสินใจไปหาแม่

"แม่ อิงขอตัวไปข้างนอกหน่อยได้หรือเปล่า"

"จะไปไหน"

ผมเม้มริมฝีปากเล็กน้อย แล้วหันไปทางอื่นเพราะรู้สึกผิดและเก้อเขินอยู่ในที

"พอดีเพื่อนไม่สบาย ว่าจะไปดูมันหน่อย"

"เพื่อนที่ทะเลาะกันใช่ไหม"

แม่ย้อนถามด้วยน้ำเสียงเหมือนรู้ทัน แต่ผมก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน ถึงไม่ค่อยแน่ใจว่าตัวเองแสดงสีหน้าแบบไหนออกไปก็ตาม

"อิงไปได้ไหม"

"ได้สิ แล้วจะกลับมาตอนไหนล่ะ"

"ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน"

"จ้ะๆ ไปดีๆ แล้วกัน"

เมื่อได้รับคำอนุญาต ผมก็รีบขึ้นไปที่ห้องเพื่ออาบน้ำแต่งตัวใหม่ ก่อนจะเดินออกมาหน้าร้านแล้วเรียกรถแท็กซี่ไปที่คอนโดมิเนียมที่คุ้นเคย


.........


ผมใช้เวลาเดินทางอยู่พักหนึ่งก็มาถึงจุดหมาย และเมื่อเดินเข้าไปในห้องอีกครั้ง ก็พบว่าสภาพของทุกอย่างไม่ต่างจากตอนที่ผมจากมาเมื่อวันก่อน

ไม่คิดจะเก็บกวาดหน่อยหรือไง...

ผมบ่นอีกฝ่ายอยู่ในใจ ทั้งที่รู้จักนิสัยขี้เกียจของมันแล้วก็ตาม ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วเห็นเจ้าของห้องนอนซุกอยู่ในผ้าห่มผืนใหญ่

ความรู้สึกหลายอย่างสู้รบกัน ผมมองคนที่นอนอยู่พลางลูบหัวของมันเบาๆ ก่อนนัยน์ตาสีดำที่ปิดอยู่จะเปิดขึ้น

"พี่อิง..."

น้ำเสียงอ้อนแผ่วเบา ทำให้ผมต้องลอบถอนหายใจ ก่อนจะขมวดคิ้วออกมา

"แล้วไหนแว่นกู"

"อะไรวะ กูไม่สบายแต่ก็ยังจะสนใจแว่นอีก"

แววตาขุ่นมัวมองมาอย่างไม่พอใจ ผมก็แค่ยกยิ้มออกมาเล็กน้อย

"ก็มึงชอบให้กูใส่แว่นไม่ใช่หรือไง"

ไอ้เล้งมองผมนิ่ง ก่อนจะหันไปหยิบสิ่งที่ผมถามหาในลิ้นชักหัวเตียงออกมาส่งของให้ด้วยสายตาตำหนิ

"ทีหลังก็เก็บให้ดี ไม่ใช่วางทิ้งไว้แบบนั้น"

ผมรับแว่นตามาใส่โดยไม่ได้โต้ตอบอะไร ก่อนความเงียบจะเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน ผมมองคนตรงหน้าอย่างไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงต่อ เพราะอีกฝ่ายก็ทำท่าทีปั้นปึ่งนอนหันหลังหนีไปแล้ว

เรื่องที่มันคิดจะนอกใจ ผมก็ลงโทมันไปแล้ว และตอนนี้ผมก็ควรจะรับผิดชอบคนเจ็บในฐานะแฟนที่ดี

สรุปว่าผมต้องง้อมันใช่ไหม?

ผมลอบถอนหายใจออกมาอีกครั้ง แล้วดึงคนที่นอนอยู่ให้หันมามอง สีหน้าเคืองโกรธยังปรากฏชัดเจน

"หิวหรือเปล่า อยากแดกอะไร"

"สนใจกูด้วยเหรอ หึ!"

"เล่นตัวมาก ก็ไม่ต้องแดกแล้ว รำคาญ"

ผมทำท่าจะเดินกนี แต่ไอ้เล้งก็คว้าแขนของผมเอาไว้ด้วยใบหน้าไม่ค่อยพอใจ

"อยากกินไก่ทอด"

"แล้วอะไรอีก"

ไอ้เล้งมองผมด้วยสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ

"ต้มยำกุ้ง"

"อะไรอีก"

"อืม...ข้าวผัดปู"

"มีอีกหรือเปล่า"

"ก็...ปลาหมึกนึ่งมะนาว"

"พอหรือยัง"

ผมมองไอ้เล้งที่ยังทำท่าคิดรายการอาหารออกมาไม่หยึด ผมก็ตั้งใจจะทำอาหารเอาใจมันนั่นแหละครับ แต่ก็ชักจะเยอะเกินไปแล้วหรือเปล่า

"อยากกินหมูอบซออสด้วยอ่ะพี่อิง"

ผมถอนหายใจออกมา แล้วพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง โดยที่มีเสียงของไอ้เล้งตามหลังมา
"พี่อิงซื้อไอศกรีมวนิลามาด้วยนะ"

กินล้างกินผลาญจริงๆ

ผมได้แต่บ่นในใจ พร้อมกับเดินไปซื้อของข้างนอกอีกครั้ง ก่อนจะกลับมาถึงห้องตอนประมาณบ่ายสี่โมงเย็น แล้วลงมือทำอาหารเย็นชุดใหญ่ให้แฟน

ผมใช้เวลาอยู่ในห้องครัวชั่วโมงกว่า อาหารทุกอย่างที่อีกคนอยากกิน ก็ถูกมาวางไว้ที่โต๊ะอาหาร ก่อนที่ผมจะเดินไปเรียกไอ้เล้งที่ยังอยู่ในห้องนอน

"แดกได้แล้ว"

"ลุกไม่ไหว"

น้ำเสียงและสีหน้าออดอ้อน ทำให้ผมนึกปลงตก ก่อนจะเดินไปพยุงไอ้เล้งให้ลุกขึ้นพลางลอบมองมันเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงแผ่วของอีกฝ่าย

"พี่อิง กูขอโทษนะ"

ไอ้เล้งส่งสายตาหมาหงอยออกมา ผมขมวดคิ้ว ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่อยากนึกถึงเรื่องไม่สบอารมณ์ในตอนนี้

"พี่อิง..."

"ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า"

"อืม แล้ว..."

"แดกยาหรือยัง"

"กินพาราไป"

ผมมองคนที่กำลังพยุงอยู่ แล้วภอนหายใจออกมา เมื่อไอ้เล้งยังส่งสายตาอ้อนไม่หยุด อันที่จริงตอนนี้ผมก็ไม่ได้โกรธอะไร แค่เห็นมันไม่สบายก็ใจอ่อนยวบแล้วครับ

"พี่อิงครับ"

ผมชักสีหน้าออกมา เมื่อเห็นอีกคนกำลังทำหน้าเศร้าพร้อมกับส่งสายตาอ้อนเป็นหมาถูกทิ้งไม่หยุด ก่อนจะหอมแก้มของมันฟอดใหญ่ แล้วเบือนหน้าหลบรอยยิ้มที่ส่งมาให้

"พี่อิง!"

ไอ้เล้งหอมแก้มของผมกลับ ก่อนจะเอาหน้ามาถูไถไปมา ผมตีหน้ายุ่งด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว พลางบ่นออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดใจ

"พอได้แล้ว มึงนี่มันน่ารำคาญจริงๆ"


.........


หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จได้เพียงไม่นาน ผมก็เก็บจานชามทั้งหมดไปล้างในห้องครัว แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ทว่าเมื่อกลับออกมาหาไอ้เล้งอีกครั้ง ก็เห็นมันกำลังใช้โทรศัพท์มือถือของผมคุยกับใครสักคนอยู่

"ทำอะไร"

ไอ้เล้งหันมามองด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับหันหน้าจอโทรศัท์มือถือที่ตอนนี้กำลังฉายภาพเคลื่อนไหวของพี่สาวและน้องสาวของผมอยู่

[อิงอิง! หนีงานมาหาผู้ชายหรือยะ!]

[อิงอิง มาหาพี่เล้งไม่ชวนอ่ะ]

เสียงหวานแหลมของสองสาวที่ดังขึ้น ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วออกมา ก่อนไอ้เล้งจะพูดต่อ

"พอดีกูเห็นมีคนคอลมาเลยกดรับ ไม่เป็นไรใช่เปล่า"

"มือบอน"

ก็มึงทำไปแล้ว จะให้กูทำยังไงได้...

ไอ้เล้งยิ้มรับ ก่อนที่ผมจะขึ้นมานั่งที่โซฟาข้างมัน โดยที่มีเสียงสนทนาของคนในจอดังอยู่

[แม่อุ่นถามว่าจะกลับมากินข้าวเย็นไหม แต่คงไม่ทันแล้ว งั้นเปลี่ยนเป็นคืนนี้จะกลับบ้านไหมยะ]

"ยุ่ง"

[นี่นางฟ้าถามก็ตอบสิ]

"เดี๋ยวดูก่อน"

[ไม่กลับก็ไม่สนหรอก แต่ต้องพาน้องเล้งมาหาก่อนพี่บินด้วย]

น่าเบื่อ"

[นี่! ถ้าไม่ได้เจอ นางฟ้าไม่ยอมนะ]

"ใครสน"

[น้องเล้งขา! นางฟ้าเสียใจ ช่วยมาดูแลหัวใจพี่ทีสิจ๊ะ]

[พี่เล้งคะ ถึงจะมีคนมาขวางเรา แต่อ้อนจะพยายามนะคะ]

"ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะ"

ผมส่งสายตาดุใส่พี่สาวและน้องสาวที่อยู่ในหน้าจอโทรศัพท์มือถือ แค่ดูเหมือนจะไม่มีผลต่อทั้งสองคนเลยสักนิด

[ใครสนยะ! น้องเล้งไว้เจอกันนะจ๊ะ จุ๊บๆ]

[พี่เล้งมาหาอ้อนนะคะ คิดถึง]

ผมถอนหายใจออกมา หลังจากอีกฝ่ายตัดการติดต่อไปแล้ว ก่อนจะหันไปมองไอ้เล้งที่หัวเราะออกมาเบาๆ

"น่ารักดีนะ"

ผมชักสีหน้า ก่อนจะหันไปเปิดโทรทัศน์หาอะไรดูแก้เครียดเทน โดยที่ไอ้เล้งยังคงเล่นโทรศัพท์มือถือของผมอยู่

"แล้วคืนนี้มีงจะกลับบ้านหรือเปล่า"

ผมหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างกัน ก่อนจะหันกลับมาสนใจหน้าจอสี่เหลี่ยมตรงหน้าอีกครั้ง

"แฟนป่วยจะกลัยบ้านได้ไงวะ"

ไอ้เล้งอมยิ้มออกมา ก่อนจะก้มลงเล่นโทรศัพท์มือถือของผมต่อ

"แบบนี้ก็ต้องบอกพี่อุ้มกับอ้อนแล้วว่า พี่อิงไม่กลับเพราะเป็นห่วงแฟน"

"ไม่ต้องเลย เดี๋ยวกูบอกเอง"

ผมฉวยเอาโทรศัพท์มือถือของตัวเองมา ไอ้เล้งก็ไม่ได้มีท่าทางอะไร ก่อนจะเข้ามานั่งกระแซะผมอย่างอารมณ์ดี ผมก็เขยิบออกห่างอย่างนึกรำคาญใจ

"เราดีกันแล้วใช่ป่ะ"

ผมมองไอ้เล้งที่ส่งยิ้มบางมาให้ พลางนึกทอดถอนใจ ถึงจะยังคาใจเรื่องไอ้เหี้ยคนนั้นว่ามันจะเอายังไงกันแน่ แต่บางครั้งคนเราก็หวาดกลัวกับคำตอบ ในเมื่อตอนนี้มันยังเป็นของผมก็พอแล้ว

"อย่าหาเรื่องอีกก็แล้วกัน"

"ไม่ได้หาเรื่อง แต่คราวหน้าจะระวังไม่ให้พี่อิงเห็นก็แล้วกัน"

"ไอ้เล้ง!"

"ฮ่าๆ ล้อเล่น โกรธแล้วไม่หล่อนะ รู้ป่ะ"

ผมส่งสายตาดุใส่คนที่ยังทำหน้าอารมณ์ดีอย่างนึกเหนื่อยใจ ก่อนจะหันกลับไปสนใจรายการเกมโชว์ที่กำลังฉายอยู่ต่อ โดยมืคนที่นั่งเบียดอยู่ในอ้อนแขน

.

.

.


Next step loading...



Marionetta :
ขอโทษที่มาช้าค่ะ ความร้อนมันแปรผันตรงกับความขี้เกียจส่งผลต่อการปั่นอย่างรุนแรง แฮะๆ
ขอบคุณที่ติดตามาจนถึงตอนนี้ค่ะ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
ปล. ไม่รู้จะกู้คะแนนให้อิน้องเล้งยังไง ก็ปล่อยเลยตามเลยก็แล้วกัน ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 25-04-2017 12:17:15
อิงอิงน่าร๊ากกกกกโกรธไดีแป๊บเดียวจริงๆ ก็รักหนิเน๊อะ ส่วนเล้งอย่ากวนเฮียแกมากนะกลัวความดันขึ้น5555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 25-04-2017 12:23:13
 :L2: :pig4:

มาแล้ววววววววว ดีใจ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 25-04-2017 12:30:00
หมั่นไส้เล้งอ่ะ พี่อิงไม่น่าใจอ่อนเร็วเลย เฮ้อ! แต่ทำไงคนมันรัก :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 25-04-2017 12:39:05
รอดตัวไปนะเล้ง พี่อิงรักมากเลยจับผิดความไม่เนียนไม่ได้ ต่อไปทำตัวให้ดีด้วย แฟนดีระดับพี่อิงหายากนะครัช
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 25-04-2017 12:42:10
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :mew1: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 25-04-2017 12:42:44
เกลียดเล้ง ไม่ได้สำนึกเลยใช่ไหมเนี้ย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-04-2017 13:10:03
พี่อิง เล้ง   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่อิง งอนเล้ง ไม่นาน ก็คิดถึงและ
แล้วง้อด้วยอาหารชุดใหญ่ จัดเต็ม ทำเองด้วย  :katai2-1:
ถ้าเล้ง ปล่อยอิงไปนี่ ต้องสมองกลวงแน่  :เฮ้อ:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-04-2017 13:19:31
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: JACKSON ที่ 25-04-2017 13:47:41
เป็นกำลังใจให้น้าาา สู้วววววว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-04-2017 13:53:52
ชักจะอิจฉานิดๆแล้วแหะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 25-04-2017 14:01:37
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 25-04-2017 14:54:24
เกือบจะสงสารนังเล้งอยู่แล้วเชียว
สรุปว่าต่างคนต่างรู้ทันกัน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: maekkun ที่ 25-04-2017 15:43:19
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 25-04-2017 17:07:47
เป็นนายเอกเรื่องแรกที่อยากตบคว่ำ เกลียดมานนนอิเล้ง :m16:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: ummax ที่ 25-04-2017 22:16:49
เอาอีกๆๆๆๆ
น่าจะมาซักห้าตอนเลย
คิดถึงเด้อ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 25-04-2017 23:58:25
พี่อิงๆน่าจะดัดนิสัยนานๆซะหน่อย,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 25-04-2017 23:59:59
จริงๆแล้วอยากให้เล้งสำนึกมากกว่านี้ฝากถึงพี่อิงถ้ามีครั้งไม่ต้องไปยอมแล้วนะคะพอแล้วเลิกง่อก่อนเหอะ เดี๋ยวเล้งได้ใจ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-04-2017 13:03:22
อิน้องเล้ง มันเห็นแก่ตัวค่ะ
ความรักทำให้อิงอิงใจอ่อน  :hao7:

มาอ่านคอมเมนต์เพิ่มแรง อิอิ ตอนนี้กำลังปั่นสู้ความร้อนค่ะ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
 :z10:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-04-2017 15:53:54
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 26-04-2017 16:50:37
อิงนี่คงหนีเล้งไม่พ้นแล้วแหละ

มารยาอ้อนแฟนพันเล่มเกวียนเหลือเกิน

เล้งอย่าทำร้ายใจอิงเล้ยย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: imymild ที่ 26-04-2017 20:17:44
พี่อิงคร่าาา ทางนี้ว่าง อย่าไปสนนังเล้งเลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 26-04-2017 21:53:16
มารยาเล้งร้อยเล่มเกวียนเนอะ

 :katai4:   :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:

....
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-04-2017 22:11:41
ดีกันแล้ว ดีนะที่พี่อิงมันหายโกรธเร็วอ่ะเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 30-04-2017 14:51:26
อิงอิงคนขี้ใจอ่อนนน :oni1: :oni1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-04-2017 17:43:49
อิเล้งมันตอแหลจริงๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 02-05-2017 16:18:41
เนื้อเรื่องดีเลยค่ะ ชอบความซึนของนาง แต่บางทีก็เอสไป อยากให้คนน้องยั่วพี่อ่า  :hao6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: ummax ที่ 13-05-2017 04:33:36
หาย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 13-05-2017 07:07:26
รอน้าาาาาาาาาาาาา   :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 19-05-2017 12:12:14
พอดีไม่ว่างเลย แต่จะมาต่อตอนหน้า ภายในอาทิตย์หน้าค่ะ
ขอบคุณที่ยังติดตามจ้า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 19-05-2017 18:31:51
 :mew1: :mew1: :3123: :3123: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 23-05-2017 10:41:54
18th Step : ร้านอิ่มอุ่น
[Leng]



หลังจากที่เริ่มรู้สึกตัว ผมก็เปิดเปลือกตาขึ้นอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ก่อนจะนึกแปลกใจ เมื่อยังเห็นใครอีกคนนอนกอดอยู่

ยังไม่เช้าเหรอ...

ผมเลื่อนสายตาจากใบหน้ายามหลับของไอ้อิง แล้วหันไปมองหาเครื่องบอกเวลา ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น เมื่อพบว่าใกล้จะเที่ยงแล้ว

หืม???

ไอ้อิงตื่นสาย?!

ผมหันกลับไปมองอีกคนที่ยังนอนอยู่ และทันทีที่ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ไอ้อิงก็ตื่นแทบจะทันที

"ตื่นสาย"

ผมว่า พร้อมกับมองอีกคนด้วยสายตาตำหนิ ไอ้อิงไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากซุกหน้าลงกับหมอนด้วยท่าทางขี้เกียจ

"พี่อิง"

ผมเรียกคนที่ทำท่าจะนอนต่อ ก่อนจะเอามือแตะหน้าผากของอีกฝ่ายว่าไม่สบายอะไรหรือเปล่า แต่อุณหถูมิก็ปกติครับ

"ทำไมตื่นสายวะ"

"น่ารำคาญ กูแค่นอนไม่ค่อยหลับมาหลายวัน"

น้ำเสียงหงุดหงิดแกมงัวเงียที่ตอบกลับมา ทำให้ผมต้องเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะยกยิ้มแล้วลูบหัวของคนที่ยังนอนซุกหน้ากับหมอนใบโตอยู่

"นอนไม่หลับ เพราะคิดถึงกูล่ะสิ"

"เพ้อเจ้อ"

ผมก้มหน้าไปมองไอ้อิง แล้วเอานิ้วจิ้มแก้มของมันเบาๆ อย่างหยอกล้อ

"ถ้างั้นก็อย่าหน้าแดงดิ"

"ไอ้สัตว์"

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ อันที่จริงไอ้อิงไม่ได้หน้าแดงอะไรหรอกครับ ผมก็แค่แกล้งพูดไปอย่างนั้น พอเห็นมันทำท่าไม่พอใจใส่แล้วจิตใจกระชุ่มกระชวย

"วันนี้ไปบ้านมึงใช่ป่ะ"

"แล้วแต่มึงดิ"

ไอ้อิงทำท่าทีไม่ค่อยสนใจนัก ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งด้วยใบหน้างัวเงียเล็กน้อย แล้วหันมามองผม

"จะแดกข้าวที่นี่หรือไปแดกที่ร้าน"

สรุปว่าต้องไปสินะ...

"กินที่นี่ก็ได้ หิวแล้ว"

ไอ้อิงก็ตอบรับในลำคอ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอน ส่วนผมก็ลุกไปอาบน้ำ


..........


กว่าที่เราสองคนจะเคลื่อนพล ก็เกือบบ่ายสามโมงแล้วครับ และพวกเราก็มาถึงร้านอิ่มอุ่นราวสี่โมงเย็น

"สวัสดีครับ"

ผมยกมือขึ้นไหว้แม่อุ่นที่นั่งอยู่ในร้าน ซึ่งท่านก็ยิ้มรับด้วยท่าทางใจดีเหมือนครั้งก่อน

"เป็นยังไงบ้างลูก สบายดีแล้วเหรอ"

เอ๋???

ถึงผมจะแปลกใจกับคำถาม แค่ก็ยังคงสีหน้าปกติออกไปครับ

"สบายดีแล้วครับ"

"ดีแล้วๆ กินอะไรมากันหรือยัง"

"เรียบร้อยแล้วครับ แต่คงต้องฝากท้องกับมื้อเย็นที่นี่"

แม่อุ่นยิ้มรับพร้อมกับพยักหน้าสำทับ ก่อนจะหันไปสนใจไอ้อิงที่พูดขึ้น

"แม่ แล้วพี่อุ้มกับอ้อนไปไหน"

"ไปช้อปปิ้งกันตามประสาสาวๆ นั่นแหละ"

"งั้นเดี๋ยวอิงมาช่วย"

"ไม่เป็นไร อิงอิงพักก่อนก็ได้ ลูกค้าไม่เยอะแล้วล่ะ"

ไอ้อิงไม่ได้สนใจเสียงของแม่อุ่น เพราะมันเดินไปหยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่ แล้วเดินไปที่หน้าร้านพร้อมทำงาน

"ดื้อจริงๆ"

แม่อุ่นบ่นขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ่อนใจและเอ็นดู แล้วหันมาสนใจผมที่ยังยืนอยู่ไม่ห่าง ท่านเรียกพี่ลำไยให้เอาน้ำมาเสิร์ฟให้ผม

"ตามสบายเลยนะลูก"

"ขอบคุณครับ"

แม่อุ่นลุกจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปด้านในของร้าน ตอนนี้ชั้นล่างจึงเหลือแค่ผมกับไอ้อิงสองคน ส่วนพี่ลำไยไปล้างจานอยู่ด้านหลังของร้านครับ

"มึงมานี่"

เสียงของไอ้อิงเรียก ผมก็เดินเข้าไปหาอย่างไม่อิดออด ก่อนที่มันจะสั่งต่อ

"ไปตักข้าวใส่กล่องโฟมมา"

ไอ้อิงบอก ทั้งที่ยังตั้งหน้าตั้งตาผัดพริกแกงที่ส่งกลิ่นฉุนและเผ็ดร้อน ผมก็มองไปรอบตัว และเมื่อเจอกล่องโฟมสำหรับใส่อาหาร ผมก็เดินไปตักข้าวในหม้อหุงข้าว

"เอาเยอะเปล่าอ่ะ"

"พอดี"

ผมก็ลอบถอนหายใจออกมา พลางตักข้าวสวยในปริมาณที่คิดว่าพอดีใส่กล่อง แล้วส่งไปให้ไอ้อิง ก่อนที่มันจะตักผัดพริกแกงหมูราดข้าว

"สี่สิบ"

ไอ้อิงบอกอีกครั้ง แล้วหันไปล้างกระทะ ผมก็มองหน้ามันแบบงงๆ

"อะไรของมึง"

ไอ้อิงเลื่อนสายตารำคาญมามอง ก่อนจะอธิบายต่อ ผมก็ชักสีหน้าใส่แต่ก็ไม่ได้บ่นอะไร

"เอาไปให้ลูกค้า ค่าข้าวสีสิบ"

ผมปิดกล่องโฟมใส่ถุงพลาสติก แล้วเดินไปให้ลูกค้าที่นั่งอยู่ที่ม้าหินสำหรับรอ ก่อนจะส่งยิ้มตามประสาคนค้าขายเต็มที่

"ราคาสี่สิบบาทครับคุณพี่"

"ต๊าย! หล่อแล้วยังปากหวานอีกนะเรา ป้าไม่เคยเห็นเรามาก่อนเลย เป็นลูกหลานแม่อุ่นเหรอ"

"เปล่าครับ ผมเป็นเพื่อนรุ่นน้องพี่อิงครับ"

"อ้อ เพื่อนเจ้าอิงเหรอ นี่เงินจ้ะ"

"ขอบคุณครับ"

ผมยกมือไหว้ตามหลังอย่างมีมารยาทส่งคุณป้าที่คงจะเป็นลูกค้าขาประจำ ก่อนจะเดินยิ้มอย่างมีมาดเอาเงินสี่สิบบาทมาให้ไอ้อิงที่ไม่ได้สนใจอะไรผมนัก

"อ่ะ เงิน"

"เอาไปเก็บในลิ้นชัก"

ไอ้อิงชี้นิ้วบอก ผมก็ทำตามแต่โดยดี ตอนนี้ผมก็กลายเป็นลูกน้องให้มันชี้สั่งเรียบร้อยแล้วครับ ช่วงเวลาเลยผ่านจากบ่ายแก่เข้าสู่ยามเย็น ลูกค้ายังเข้ามาเป็นระยะเพราะร้านอิ่มอุ่นแห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากแหล่งชุมชนและอพาร์ตเมนต์ ทำให้คนที่ขี้เกียจทำกับข้าวกินเองมาฝากท้องไว้ที่นี่ไม่น้อย

ตอนนี้ผมก็ช่วยไอ้อิงไปตามเรื่องตามราวครับ จนกระทั่งแม่อุ่นออกมาว่ามันเรื่องที่ใช้งานผม แต่ผมก็รีบบอกปัดเพราะทำงานแบบนี้ยังรู้สึกดีกว่านั่งรอมันอยู่เฉยๆ

"มึงไปรับออร์เดอร์"

ไอ้อิงสั่งผมเสียงเรียบ ผมก็ทำตามไม่ต่างจากลูกจ้างที่ทำงานอย่างขยันขันแข็ง

"ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีครับ"

ผมส่งยิ้มให้กลุ่มนักศึกษาสาวที่มองผมกลับมาด้วยสายตาพราวระยับท่าทางเขินอาย ผมไม่ได้สนใจท่าทางของกลุ่มสาวสวยเท่าไหร่นัก พร้อมกับจำรายการอาหารที่พวกเธอสั่งด้วยรอยยิ้ม แล้วเดินกลับไปบอกไอ้อิง

"คะน้าหมูกรอบ ผัดซีอิ๊วหมู แล้วก็สุกี้แห้ง"

ไอ้อิงก็พยักหน้ารับ แล้วเริ่มทำอาหารต่อ ผมก็ยืนมองมันอยู่ไม่ห่าง เพียงไม่นานรายการอาหารที่ลูกค้าต้องการก็ทยอยออกมาส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย ในขณะที่ผมกำลังจะเดินยกจานอาหารไปเสิร์ฟ ก็ต้องหยุดชะงักเพราะคนทำกลับแย่งจานในมือของผมไป

ผมมองไอ้อิงอย่างสงสัยและงุนงง คนตรงหน้าส่งสีหน้าไม่พอใจมาให้ แล้วเดินไปเสิร์ฟลูกค้าด้วยท่าทางไม่รับแขก ก่อนจะเดินกลับมาล้างกระทะ ทำความสะอาดต่อเฉย

ผมหันไปมองกลุ่มสาวสวยที่ลอบมองมา ก่อนจะส่งยิ้มขอโทษกับท่าทางไร้อัธยาศัยของไอ้อิง แล้วผมก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อโดนคนใกล้ตัวตบหัวทิ่ม

"พี่อิง ตบหัวทำไมวะ"

"กูพอใจ"

ผมมองไอ้อิงที่ทำลอยหน้าลอยตาราวกับกำลังยั่วโมโห ผมก็ชักสีหน้าใส่ ก่อนจะหันไปสนใจอีกทาง เมื่อได้ยินเสียงหวานที่คุ้นเคย

"พี่เล้ง! หวัดดีค่ะ!"

"อ้าว อ้อน"

อ้อนยกมือไหว้ผมด้วย่ทาทางน่ารักน่าเอ็นดู สองมือของเธอถือถุงช้อปปิ้งมาหลายใบ ก่อนที่ผมจะยกมือไหว้พี่อุ้มที่เพิ่งรู้จักผ่านหน้าจอโทรศัพท์มือถือเมื่อคืนนี้ที่เดินตามหลังน้องสาวมา

"ดีจ้ะเล้ง คิดว่าจะไม่ได้เจอกันซะอีก"

"ทำไมล่ะครับ"

"แหม...ก็คนแถวนี้ ทำท่าไม่อยากจะให้เจอนี่น่า"

พี่อุ้มพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม พลางพยักเพยิดไปยังบุคคลที่สามที่กำลังส่งสายตาดุมาให้แบบไม่เกรงใจว่าอีกฝ่ายเป็นพี่สาวของตัวเอง

"แล้วทำไมกลับช้า"

ไอ้อิงถามพี่สาวที่ยืนสวย ใบหน้าที่ตกแต่งเครื่องสำอางค์อย่างพอเหมาะ ทำให้พี่อุ้มน่ามองจนยากที่จะละสายตา

"นางฟ้าเครียดไง นานๆ ทีกลับมา แต่น้องชายที่น่ารักดันไม่ยอมกลับมานอนที่บ้าน"

พี่อุ้มทำหน้าเศร้าออกมาอย่างแสแสร้ง ก่อนจะส่งสายตาตำหนิน้องชายที่ทำสีหน้ารำคาญใจออกมา

"จะไปไหนก็ไป"

"โธ่! เล้งดูสิ ทั้งที่พี่เป็นห่วงและคิดถึงอิงอิงขนาดนี้ แต่ก็ดันถูกพูดจาเย็นชาใส่ มันน่าน้อยใจจริงๆ"

"ใช่ๆ อิงอิงนิสัยไม่ดี แบร่!"

พี่อุ้มกับอ้อนพร้อมใจกันส่งสีหน้าท่าทางใส่ไอ้อิงที่ขมวดคิ้ว ผมก็ลอบยิ้มออกมาโดยที่ไม่ได้พูดอะไร

"เฮ้อ...ช่างเถอะ น้องอ้อนเก็บของไว้ในห้องพี่ด้วยนะ"

พี่อุ้มหันไปส่งของที่ตัวเองถืออยู่ให้น้องสาวที่ทำหน้างอใส่ทันทีที่โดนใช้งาน

"ทำไมพี่อุ้มไม่ไปเก็บเองอ่ะ"

"ขอโทษทีนะ พอดีพี่ไม่อยากเสียเวลาสักวินาทีที่จะสบตากับเล้งน่ะจ้ะ"

พี่อุ้มบอกเสียงหวาน พร้อมกับหันมาส่งสายตาโปรยเสน่ห์พร้อมกับรอยยิ้มชวนฝันให้ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

"อ้อนไม่ยอมนะ เรากำลังจีบกันอยู่เนอะพี่เล้ง"

อ้อนหันไปว่าพี่สาว ก่อนจะหันมามองผมอย่างขอกำลังเสริม ผมก็นึกตลกและอ่อนใจไปพร้อมกัน

"ถ้างั้นของที่ซื้อไปวันนี้ พี่เอาคืนนะ ในเมื่อเราเป็นศัครูกันแล้ว"

พี่อุ้มหันไปมองอ้อนด้วยท่าทางข่มขู่ ส่วนอีกคนก็ชักสีหน้า ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปด้านในของร้านอย่างรวดเร็ว

"นางมารร้าย ฝากไว้ก่อนเถอะ!"

ผมอมยิ้มมองสองสาวพี่น้องหยอกเล่นกัน ก่อนจะหันมาเลิกคิ้วขึ้น เมื่อพี่อุ้มหันมาส่งสายตาหวานให้ผมต่อ
"วันนี้เล้งอยากกินอะไรจ้ะ พี่จะทำให้กินทุกอย่างเลย"

"เอ่อ...อะไรก็ได้ครับ"

"ถ้างั้น...จะเป็นตัวของพี่ก็ไม่เป็นไรใช่ไหมจ้ะ"

"อ่า...."

ผมปั้นหน้าไม่ภูก เมื่อพี่อุ้มยังคงยิ้มหวานสบสายตาของผมไม่เลิก จนกระทั่งคนที่ยืนเงียบมานานแสดงตัวออกมา

"แก่แล้วยังไม่เลิกเพ้อเจ้ออีก"

"ร้ายกาจ! ทำไมอิงอิงต้องพูดจาทำร้ายจิตใจกันแบบนี้ด้วย"

พี่อุ้มทำสีหน้าตัดพ้อต่อว่าให้น้องชาย ก่อนจะเดินเข้ามาควงแขนของผมแบบไม่เคอะเขินเลยแม้แต่น้อย กลับกลายเป็นผมเองเสียอีกที่ตกใจกับการถึงเนื้อภึงตัวแบบไม่รู้ล่วงหน้า

"เราไปกันเถอะ เบื่อคนแถวนี้ชอบขัดบรรยากาศ เล้งไปช่วยพี่หน่อยนะจ้ะ"

ผมได้แต่มองพี่อุ้ม ทว่ายังไม่ทันได้ตัดสินใจอะไร ก็โดนพี่สาวคนสวยลากเข้าไปด้านในของร้านแล้วครับ


.........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►17th Step : งอนเองก็ต้องง้อเอง - 25/04/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 23-05-2017 10:43:51


ผมเดินขึ้นมาที่ชั้นสองของร้านอิ่มอุ่น ซึ่งเป็นส่วนของที่พักอาศัย พี่อุ้มหันไปทักทายแม่อุ่นที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ แล้วพาผมไปยังห้องครัวต่อ

"เหลือพี่อิงที่ร้านคนเดียว ไม่เป็นอะไรเหรอครับ"

"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวน้องอ้อนก็ลงไปช่วย เรามาทำมื้อเย็นกันดีกว่า"

"ครับ"

ถึงผมจะรับปากไปแบบนั้น แต่ก็ทำอะไรไม่เป็นเลย ผมก็ได้แต่ยืนมองรอว่าพี่อุ้มจะสั่งให้ทำอะไรหรือเปล่า แต่คนตรงหน้าก็แค่เดินไปดูของในตู้เย๋น แล้วเดินถือของสดต่างๆ มาจัดการเองด้วยท่าทางคล่องแคล่ว

"พอจะได้ยินเรื่องของเล้งมาจากน้องอ้อนอยู่บ้าง แต่ไม่คิดว่าจะสนิทกับอิงอิงขนาดนี้เลยนะ"

ผมมองพี่อุ้มที่ยืนหันหลังให้ด้วยความรู้สึกแปลกเล็กน้อยกับบรรยากาศที่เหมือนจะเปลี่ยนไป แต่ก็รีบปัดมันออกไป

"ก็เพิ่งสนิทกันไม่นานหรอกครับ"

"งั้นเหรอ ไม่ค่อยเห็นอิงอิงสนใจเพื่อนคนไหนมากเท่านี้เลย"

พี่อุ้มหันมาส่งยิ้มให้เล็กน้อย ก่อนที่เธอจะหันไปล้างผัก โดยที่ผมก็ยังได้แต่ยืนมองอยู่เฉยๆ

"คือ...จะให้ผมช่วยอะไรหรือเปล่าครับ"

พี่อุ้มหันกลับมามองเล็กน้อย สายตาหวานที่เคยได้รับก่อนหน้านี้ดูเรียบเฉย ก่อนที่คนตรงหน้าจะยกยื้มที่คล้ายยิ้มเยาะยังไงก็ไม่รู้ แล้วเธอก็หันกลับไปสนใจสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่ต่อ

"แล้วเล้งทำครัวเป็นบ้างหรือเปล่า"

"แฮะๆ ก็ไม่เป็นหรอกครับ"

"น่าจะหัดไว้บ้าง ผู้ชายที่ทำอาหารเป็นมีเสน่ห์ออก จะรอให้แฟนทำให้อย่างเดียว เดี๋ยวจะกลายเป็นผู้ชายห่วยๆ เอานะ"

พี่อุ้มหันมามองด้วยรอยยิ้มประหลาด ผมก็ยิ้มรับพอเป็นพิธี ถึงแม้เนื้อความที่ได้ยินจะทิ่มแทงความรู้สึกไปบ้างก็ตาม สรุปว่าพี่สาวคนนี้คงอยากจะชวนผมมาคุยมากกว่าจะมาช่วยงานล่ะมั้งครับ

"พอพูดถึงเรื่องทำอาหาร ที่บ้านนี้อิงอิงก็ทำเก่งสุดนั่นแหละ"

"เห็นอ้อนก็เคยบอกแบบนั้น"

"อืม ใครได้เป็นแฟนก็สบายทั้งชาติ เวลาเขาสนใจหรือคิดว่าสำคัญ ก็จะจริงจังเต็มที่ ถึงจะเป็นสื่งที่ดีแต่ก็เป็นดาบสองคม ถ้าไปทุ่มเทกับคนไม่จริงใจก็ตงแย่ พี่ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน ก็นึกเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน"

พี่อุ้มหันมามองผมอีกครั้ง ผมก็รับฟังเงียบๆ ก่อนเสียงหวานของอีกฝ่ายจะดังขึ้นต่อ

"อิงอิงก็เป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน แม่อุ่นก็ตั้งความหวังเอาไว้ ถ้าเกิดไปเจอใครมาทำเสียผู้เสียคนขึ้นมา คงไม่ดีแน่ ดูท่าทางอิงอิงก็คงไว้ใจเล้งอยู่ พี่ก็ฝากช่วยดูน้องชายของพี่ให้หน่อยแล้วกันนะ ทำเข้มแบบนั้นแต่ก็ชี้ใจอ่อน เล้งก็คงจะรู้ใช่ไหม"

"ครับ"

ผมมองพี่อุ้มที่หยิบเนื้อหมูมาหั่นเป็นชิ้นพอดีคำพร้อมกับฟังคำพูดของอีกฝ่ายอย่างครุ่นคิด แล้วผมก็ต้องตัวแข็งไปเล็กน้อย เมื่อมีดหั่นเนื้อหมูปักลงบนเขียงไม้ราวกับผู้กระทำตั้งใจระบายโทสะบางอย่างออกมากระทันหัน พี่อุ้มไม่สนใจผม เสียงหวานแต่เย็นเยียบดังขึ้น

"ถึงพี่จะไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่ก็รักอิงอิงมาก อะไรที่ทำให้เขามีความสุข พี่ก็ไม่ห้าม แต่ถ้าอะไรก็ตามที่ทำให้เขาเสียใจ พี่ไม่ปล่อยไว้แน่"

ผมสบตากับพี่สาวตรงหน้าด้วยความหวั่นใจแบบไร้สาเหตุ เมื่อผมกะพริบตาอีกครั้ง บรรยากาศชวนอึดอัดก็คลายลงพร้อมกับรอยยิ้มบางที่อึกคนส่งมาให้

"พี่เชื่อใจเล้งนะจ้ะ"

"...ครับ"

ผมมองพี่อุ้มที่ยิ้มรับ ก่อนที่เธอจะหันไปทำอาหารต่อ ผมได่แต่เก็บงำความคิดกับตัวเองเงียบๆ ด้วยความรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนักพลางลอบมองอีกฝ่ายที่ไม่สนใจผมเลยอย่างประเมินท่าที

ถ้าถ้อยคำของพี่อุ้มเป็นแค่ประโยคบอกเล่าธรรมดาก็คงดี

"ทำอะไร"

เสียงของไอ้อิงที่ดังขึ้น ทำให้ผมที่จมอยู่กับความคิดของตัวเองต้องหันไปมอง ใบหน้าหล่อเหลาที่ประดับด้วยแว่นตามองมาที่ผมเขม็ง

"ก็...ยืนไง"

"กวน?"

"เปล่า ก็เห็นว่าทำอะไรล่ะ"

ไอ้อิงส่งสีหน้าไม่พอใจออกมา แล้วหันไปมองพี่อุ้มที่กำลังเคี่ยวน้ำแกง เธอทำเป็นตกใจ เมื่อหันมาเจอน้องชายของตัวเอง

"อิงอิงไม่ไปดูร้านล่ะ"

"ปิดแล้ว"

"อ้อ งั้นก็ไปพักเถอะ เดี๋ยวนางฟ้าจะจัดการทางนี้เอง"
"แล้วไหนจะให้มันมาช่วย ก็กะไว้แล้วว่ามายืนเกะกะเปล่าๆ"

อ้าว...

ผมหันไปมองไอ้อิงอย่างเเอาเรื่อง แต่อีกคนกลับไม่สนใจแล้วหยิบจับของช่วยพี่สาวทำอาหารเย็น

"แหม....แค่เล้งมายืนอยู่ใกล้ๆ ก็ช่วยเติมเต็มกำลังใจให้พี่แล้ว"

พี่อุ้มหันมาส่งสายตาเชื่อมหวานให้ ผมก็ยิ้มแห้งตอบกลับไป บรรยากาศประหลาดก่อนหน้านี้หายไปสนิท

"ไร้สาระสิ้นดี"

"โหดร้ายที่สุด!"

ผมมองสองพี่น้องที่ปะทะคารมกันด้วยใบหน้าและท่าทางที่ขัดกัน อีกคนก็ตีบทดราม่าแตก ส่วนอีกคนก็นิ่งราวกับไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น

"ไปดูทีวีกับแม่ไป"

ไอ้อิงหันมาไล่ผม ผมก็ชักสีหน้าออกมา แต่ก็ยอมออกจากห้องครัวที่ตัวเองไม่ได้มีส่วนร่วมอะไรแต่โดยดีครับ


.........


มื้ออาหารเย็นผ่านไปอย่างราบรื่น โดยที่มีพี่อุ้มและอ้อนเป็นคนเปิดบทสนทนาเป็นส่วนใหญ่ เมื่ออาหารเย็นจบลง ผมก็ตั้งใจจะเป็นคนเก็บล้างอย่างคราวที่แล้ว แต่ก็โดนแม่อุ่นห้ามปรามอย่างจริงจัง สุดท้ายก็เลยมานั่งเล่นอยู่ที่ห้องของไอ้อิงแทนครับ

ผมไม่เคยมาที่ห้องนี้มาก่อน ห้องนอนของมันก็ไม่มีอะไร เรียกได้ว่าเล็กและเรียบง่ายอย่างที่สุด ตอนนี้ผมกำลังนอนเล่นอยู่บนเตียงเดี่ยวฆ่าเวลาไปเรื่อย จนนาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่ม ผมก็ลอบมองเจ้าของห้องที่กำลังอ่านหนังสืออะไรสักอย่างอยู่ไม่ห่าง

"พี่อิง สี่ทุ่มแล้ว"

"อืม"

"พรุ่งนี้กูมีเรียนเช้า"

"อืม"

ผมลุกขึ้นจากเตียง พร้อมกับมองคนที่เลื่อนสายตามามองผมเล็กน้อย

"กูกลับก่อนแล้วกัน"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปส่ง"

หืม?

ไอ้อิงถอนหายใจออกมา พร้อมกับมองผมด้วยสายตาหงุดหงิดที่คุ้นชิน

"คืนนี้กูจะนอนที่บ้าน"

"อ่าฮะ...แล้ว?"

ผมแกล้งถามต่อ ทั้งที่ตอนนี้ก็พอจะเข้าใจความหมายและเจตนาของคนตรงหน้าแล้ว แต่จะไม่ให้แหย่สักหน่อย ก็เหมือนกินข้าวแล้วไม่ได้กินของหวานนั่นแหละครับ

"คืนนี้มึงก็ต้องค้างที่นี่"

"เกี่ยวไรกับกู"

"ไอ้เล้ง"

ผมอมยิ้มมองคนหน้าบึ้ง แล้วทำมึนไม่สนใจ

"เตียงแค่นี้นอนสองคนไม่ได้หรอก"

"ก็มีคนนึงนอนพื้นไงวะ"

"พี่อิงเหรอ"

"กูเจ้าของห้องต้องนอนเตียง"

"มีแต่แขกได้นอนเตียงไม่ใช่หรือไงวะ แต่ช่างเถอะ...งั้นกูกลับล่ะ ไม่อยากนอนพื้น ปวดหลัง"

"ไอ้สัตว์"

ไอ้อิงทำหน้าหงิกใส่ โดยที่มือยังคว้าแขนของผมเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ผมเลิกคิ้วมองท่าทางว่ามันจะทำยังไงต่อ

"ไอ้โง่ ยังไงกูก็ให้มึงนอนเตียงอยู่แล้ว"

ผมอมยิ้มรับ แล้วนอนเล่นอยู่บนเตียงของมันต่ออย่างอารมณ์ดี และเมื่อถึงเวลาเข้านอน สุดท้ายผมก็ลงไปนอนเบียดกับไอ้อิงอยู่ที่พื้นนั่นแหละครับ

ทำยังไงได้...ผมอยากนอนกอดกับแฟนนี่น่า

.



.


.
Next step loading



Marionaetta :::
ดีค่ะ ^^ เนื่องด้วยอะไรหลายๆ อย่างทำให้หายไปนาน แต่กลับมาปั่นต่อแล้วค่ะ
ตอนนี้มาแบบเบาๆ เอาพี่อุ้มมางัดกับน้องเล้ง 555 ถึงอิงอิงจะน่าแกล้ง แต่ก็ต้องหาพวกให้บ้าง อิอิ

ปล. ตอนหน้าเจอกับอิงอิงจ้า

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step ; ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-05-2017 10:47:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 23-05-2017 11:01:11
สม คนแบบเล้งต้องมีคนเตือนสติบ้าง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-05-2017 11:16:37
 :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 23-05-2017 12:02:17
เมื่อไหร่เล้งจะเลิกเรียกพี่อิงว่าไอ้อิงลับหลังสักที มันขัดหูขัดตาชอบกล
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 23-05-2017 12:27:18
พี่สาวของอิง รักน้องชายดี
มีการเตือนเล้ง
ว่าแต่เล้งรู้เรื่องหรือเปล่าเนี่ย
แต่เล้งก็ไม่ทำให้ผิดหวังเรื่องที่นอน
ขนาดอิง ยอมให้นอนบนเตียง
เล้งก็ลงไปนอนที่พิ้นกับอิง
ด้วยเหตุผลที่น่ารักมากกกกก
'ทำยังไงได้...ผมอยากนอนกอดกับแฟนนี่น่า'
เหมือนเล้ง รับรู้ถึงความรักความจริงใจของเล้งแล้ว
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 23-05-2017 13:15:49
อิงอิง เป็นผู้ชายอบอุ่น ปากร้ายใจดี ทำอาหารเก่ง ใครกล้าทิ้งก็นะ เล้งได้ของดีมาเก็บรักษาดีๆเถอะนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 23-05-2017 13:30:32
 :L2: :pig4:

เล้งมันเริ่มจะน่ารัก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 23-05-2017 14:10:52
ถ้าอิเล้งหักอกน้องชายนางฟ้า(?) เดี๋ยวคงได้เห็นดีกัน
รอตอนต่อไปค่า  :z13:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-05-2017 14:13:28
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: MissMay ที่ 23-05-2017 15:22:06
เล้งก็น่าจะคิดได้มั้งว่ากับอิงควรจริงจังอะ
ถ้าคิดไม่ได้ทั้งๆ ที่มีคนเตือนก็น่าเหนื่อยใจแทนอิงอิง

ขอเป็นแม่ยกอิงอิงละกันเรื่องนี้  :impress2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 23-05-2017 17:18:14
ยิ่งอ่านยิ่งหมั่นไส้เล้งอะ จริงจัง  :katai1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 23-05-2017 17:34:40
มีเค้าว่าอีเล้งจะต้องทำอิงเสียใจอีกแน่ๆ แล้วทีนี้คงเจอของจริง ไม่ใช่จากอิงแต่คือพี่สาวที่รักน้องมากๆ หึหึ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 23-05-2017 20:41:10
พี่อุ้มมาปรามเล้งอย่างงี้ก็ดีเหมือนกัน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 23-05-2017 22:47:23
พี่อุ้มน่าจะจัดให้หนักกว่าเน้หมั่นไส้เล้งมากกกก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: imymild ที่ 24-05-2017 12:17:54
เจอของจริงแล้วไงเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: maekkun ที่ 24-05-2017 12:34:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 24-05-2017 18:07:44
กลัวเล้งทำพี่อิงเสียใจอะ   :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 26-05-2017 21:38:20
อยากได้บทเรียนหนักๆให้เล้งจำบ้างอะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 27-05-2017 01:08:14
พี่อิงสู้ๆ ปราบเล้งให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-05-2017 10:03:39
เล้งทำตัวดีๆเดี๋ยวพี่อุ้มไม่ยกน้องชายให้นะ!
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-05-2017 13:39:05
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 28-05-2017 10:52:56
โดนขู่แล้ว. อย่างนี้สิ เล้งสมควรโดนซะบ้าง,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 31-05-2017 09:50:41
แวะมาหากำลังใจก่อนไปปั่นต่อค่ะ ขอบคุณทุกคตอมเมนต์มากเลยค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 31-05-2017 16:43:37
มาต่อช้ามากๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 31-05-2017 21:13:49
สมชื่อเรื่อง "รักข้างเดียว" ดีค่ะ รู้สึกเลยว่ามีแต่พี่อิงที่รักเล้ง ส่วนเล้งคือห่างไกลกับคำว่ารักมากๆ
คนรักกันก็ต้องรักกันที่คนๆนั้นเป็นอ่ะค่ะ เล้งอยากให้พี่อิงใส่แว่นเพราะดูหล่อ คบพี่อิงเพราะทำอาหารอร่อย คอยเทคแคร์ดี
พี่อิงเองก็ไม่มีข้อเสียอะไรเลยแค่ซึนเฉยๆ เรียกว่าเป็นผู้ชายที่ใครๆก็ฝัน เล้งคบพี่อิงก็เพราะแบบนั้น
ลองคิดว่าถ้าพี่อิงเป็นพี่อิงที่ทำอาหารไม่อร่อย ไม่หล่อ ไม่ใส่แว่นให้ เล้งจะยังชอบที่อยู่ด้วยอยู่รึเปล่า ?

พี่อิงก็ยอมเล้งเกิน ยอมแบบยอมทุกอย่าง ยอมใส่แว่นทั้งๆที่สายตาปกติ ยอมมาทำอาหารให้ทุกวัน
ยอมแม้แต่เค้ากำลังนอกใจจะๆคาตาก็ยังให้อภัยได้ง่ายๆ เป็นฝ่ายมาง้อเองด้วยซ้ำ เล้งปิดเครื่องหนีแต่พี่อิงก็ยังมาหา
ทั้งๆที่มันควรจะสลับบทบาทกันแท้ๆ ยังนึกแปลกใจกับบทลงโทษของพี่อิงที่ดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่
(ลองนึกภาพว่าคนที่เรารักกำลังจะจูบกับคนอื่น เราคงช็อกแล้วก็เสียใจ ผิดหวังมากๆจนพูดไม่ออก คงไม่มีทางเปลี่ยนฟีลนั้นไปเป็นเซ็กส์ได้แน่ๆค่ะ พูดง่ายๆว่าหมดอารมณ์ทางเพศโดยสิ้นเชิงแน่นอน ยังแปลกๆว่าพี่อิงทำแบบนั้นได้ยังไงอยู่)

จะบอกให้นะคะว่าคนแบบเล้ง คาดหวังให้วันนึงพี่อิงหายไปแล้วรู้สึกยังยาก อย่างมากก็รู้สึกเหงาเพราะไม่มีคนคอยอยู่ด้วย
รู้สึกเหงาเพราะไม่มีคนคอยทำอาหารให้ คอยดูแลเทคแคร์ แต่รู้สึกโหยหาแบบคนรักนี่คิดไม่ออกเลยค่ะว่าจะมาได้ยังไง
เล้งเป็นนายเอกที่น่าหงุดหงิดที่สุดในรอบหลายๆปีที่อ่านนิยายมาจริงๆค่ะ ขอโทษค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 02-06-2017 14:16:53
19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก
[Ing]



ตอนนี้ก็เริ่มเข้าช่วงเวลาของการสอบแล้วครับ สำหรับนักศึกษาชั้นปีที่สี่อย่างผมก็เคร่งเครียดอยู่ไม่น้อย และยิ่งมาเห็นคนทำลอยชายไม่สนใจก็พาลหงุดหงิดและสงสัย

ไอ้เล้งกำลังนอนดูหนังพลางหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีอยู่ที่ห้องของผมครับ

"อาทิตย์หน้าจะสอบแล้วไม่ใช่หรือไงวะ"

ไอ้เล้งหันมามองผม แล้วหันไปสนใจหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตัวเองต่อ

"อืม"

"แล้วมึงไม่อ่านหนังสือหรือไง"

"ไม่อ่ะ อ่านแล้วง่วง พี่อิงไม่รู้หรือไงว่ากูกับหนังสือไม่ถูกกันน่ะ"

ผมมองไอ้เล้งที่ยังทำตัวตามสบายไม่ทุกข์ไม่ร้อน แล้วขมวดคิ้วออกมา

"โง่อย่างมึง ไม่อ่านหนังสือ กะจะเดาเอาตอนสอบหรือไง"

"โหย...กูก็ฟังเอาไงวะ ใครโง่กว่ากันเนี่ย"

ผมส่งสายตาดุใส่ด้วยความไม่พอใจ มันก็เลิกคิ้วขึ้นพลางส่งยิ้มมาให้

"กูฟังเลคเชอร์เอาครับพี่อิง"

"หึ!"

ผมไม่ได้สนใจไอ้เล้งอีก มันจะทำยังไงก็เรื่องของมัน แล้วหันมาสนใจหนังสือเล่มใหญ่ของตัวเองต่อ

จากปกติที่ผมมักจะไปนอนค้างที่ห้องของไอ้เล้งเป็นส่วนใหญ่ แม้ว่าจะเดินทางไกลจากมหาวิทยาลัยไปบ้าง แต่ผมก็ชินจนไม่รู้สึกถึงระยะห่างเหมือนในตอนแรก แต่เพราะเข้าสู่เทอมสุกท้ายของชีวิตนิสิตแล้ว ผมเลยตั้งใจเต็มที่และไม่อยากเสียสมาธิมากจนเกินไป เลยปล่อยให้มันไปตามยถากรรม ถึงอย่างนั้นคนกวนใจก็ย้ายมาวุ่นวายที่ห้องของผมแทน ด้วยเหตุผลที่ว่า ไม่มีใครทำอาหารให้กิน

ผมเลื่อนสายตาไปมองไอ้เล้งที่สนอกสนใจหนังตลกแล้วลอบถอนหายใจออกมา

ใจหนึ่งก็อยากจะไล่ให้กลับไป แต่อีกใจหนึ่งก็อยากให้อยู่ที่นี่

"ฮ่าๆ"

"เงียบๆ หน่อย"

"โทษทีๆ"

ผมขมวดคิ้วมองไอ้เล้งที่ส่งยิ้มขัดตาทัพมาให้ ก่อนที่มันจะสนใจเนื้อเรื่องชวนหัวเราะต่อ ผมเองก็กลับไปสนใจหนังสือที่อยู่ตรงหน้า ทว่าเพียงไม่นานก็หันไปมองอีกคนที่อยู่ในห้องด้วยกัน พร้อมกับนึกเซ็งตัวเองที่เผลอลอบมองมันอยู่เรื่อย

ให้ตายเถอะ...แล้วแบบนี้จะอ่านรู้เรื่องไหมวะ!


..........


การสอบเป็นไปอย่างเข้มข้น ผมไม่ได้ไปที่ห้องของไอ้เล้งเลยครับ และพอได้ไปอีกครั้งก็เห็นห้องราคาแพงกลาบเป็นแค่ห้องเก็บของธรรมดากับเจ้าของที่นอนซังกะตายอยู่บนเตียง ถ้าผมไม่เก็บกวาดก็ต้องรอมะรีนนี้แม่บ้านถึงจะเข้ามาทำความสะอาด

"ทำไมห้องรกแบบนี้วะ"

"อย่าบ่นดิ คนยิ่งเบื่ออยู่"

ผมมองไอ้เล้งที่นอนขี้เกียจ แต่ในมือของมันก็มีเอกสารบางอย่างอยู่ คงจะเป็นสรุปเนื้อหาเตรียมสอบล่ะมั้ง

"แล้วเป็นไง ทำข้อสอบได้หรือเปล่า"

ไอ้เล้งเลื่อนสายตามามอง แล้วทำสีหน้าเบื่อหน่ายออกมา ผมก็ลอบถอนหายใจ

การสอบเริ่มมาได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว ผมเองก็เหลืออีกไม่กี่วิชา ก็เลยมาหาไอ้เล้งหน่อย ถึงจะหมั่นไส้แต่ยังไงก็ห่วงมันนั่นแหละครับ

"ก็พอได้...มั้ง"

"หี! แล้วทำอะไรอยู่ ไหนบอกจะไม่อ่าน"

ผมมองไอ้เล้งอย่างดูแคลน มันก็ทำหน้ายุ่ง ก่อนจะลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางเกียจคร้าน

"ฟังแล้วจะหลับ ก็ต้องเปลี่ยนมาอ่านบ้างดิ"

ผมส่งสายตาเอือมระอา ก่อนจะนั่งบนเตียงของมัน แล้วหยิบเอกสารการสรุปเนื้อหาที่วางอยู่ขึ้นมาดู

"สรุปก็ไม่ได้เรื่องสักอย่าง"

"โหย....ก็มันน่าเบื่อ แถมเสียงยังชวนง่วงอีกต่างหาก"

ไอ้เล้งชักสีหน้าออกมาพร้อมกับโยนสิ่งที่ตัวเองอ่านเมื่อครู่ไปอีกทาง แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่นเกมต่อ ตอนนี้ผมก็ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมเกรดเฉลี่ยที่ผ่านมาของมันถึงได้ต่ำเรี่ยดินแบบนั้น

"เดี๋ยวกูช่วย ไม่อยากมีแฟนโง่"

ถึงผมจะเรียนคนละคณะกับมัน แต่เท่าที่ดูคร่าวๆ แล้วก็ไม่ได้แตกต่างจากสิ่งที่ผมเรียนมามากนัก คงพอจะช่วยไอ้คนขี้เกียจได้บ้าง

ไอ้เล้งหันมามองผมทันที แววตาของมันมีความแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา

"รักนะ เด็กโง่ไง ไม่ดีเหรอ"

"กวนตีน"

"พี่อิงว่า...ถ้าผู้หญิงสวยมักจะชอบคนตลก ผู้ชายหล่อก็คงจะชอบคนกวนตีนใช่ป่ะ"

"อย่าเพ้อเจ้อ ตั้งใจหน่อย"

ผมว่าเสียงเข้ม แต่ไอ้เล้งก็เอานิ้วมาจิ้มตรงหว่างคิ้วของผม แล้วส่งยิ้มมาให้

"อย่าเครียดดิ หน้าแก่แล้วจะหาว่ากูไม่เตือน"

ผมมองอีกคนอย่างไม่พอใจ แต่ไอ้เล้งก็แค่เลิกคิ้วขึ้นรับ ก่อนที่มันจะล้มตัวลงนอนตักของผม ทั้งที่มือยังถือโทรศัพท์มือถือเล่นเกมอยู่

"ถ้างั้นพี่อิงก็อ่านให้ฟังหน่อย"

"กูไม่ได้อยากอ่านนิทานก่อนนอนให้มึงฟัง"

"เสียงของพี่อิง กูไม่หลับหรอก"

ผมมองคนที่นอนสบายแล้วลอบถอนหายใจออกมา ก่อนจะดึงเครื่องมือสื่อสารที่อีกคนใช้งานอยู่ออกไปวางให้ห่างจากเจ้าของ

"มัวแต่เล่นอยู่ได้"

ผมว่าเสียงเข้ม ไอ้เล้งก็ทำหน้างอออกมา ก่อนที่มันจะเริ่มแผลงฤทธิ์ที่ผมยากจะต้านทานออกมา

"ถ้างั้นไปทำอะไรให้กินหน่อย หิวแล้วอ่ะ กูอยากกินกุ้งชุบแป้งทอด ทำให้กินหน่อยนะครับ"

ไอ้เล้งส่งสายตาเป็นประกายมาให้ พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองมาถือไว้อีกครั้ง ผมก็ได้แต่มองตาม แต่ยังไม่ทันได้ว่าอะไร ก็เจอท่าไม้ตายของมันเข้าจนได้

จุ๊บ!

"เดี๋ยวกูเล่นเกมรอนะครับ ที่รัก"

เจอแบบนี้ ถ้ายังทำเฉยมองรอยยิ้มหวานของมันต่อได้ ก็ไม่ใช่ผมแล้วล่ะครับ!


........


นอกจากจะอ่านหนังสือสอบของตัวเองแล้ว ตอนนี้ผมก็ใช้เวลาที่เหลือช่วยเรื่องสอบของไอ้เล้งด้วย

"มึงเข้าใจไหม"

ผมมองไอ้เล้งที่นั่งก้มหน้าเงียบ และเมื่อสังเกตเห็นนัยน์ตาอีกฝ่ายปิดอยุ่ ผมก็ถอนหายใจออกมา

ให้มันได้อย่างนี้สิ!

ผมทั้งนึกฉุนและระอาในคราวเดียวกัน แล้วหันไปมองนาฬิกาที่เข้าวันใหม่ได้ชั่วโมงหนึ่งแล้ว ก็เลยยอมปิดการติดต่อออนไลน์ อย่างน้อยพรุ่งนี้มันก็ยังมีเวลาอีกวัน มีแค่ผมนี่แหละที่พรุ่งนี้มีสอบ

ผมบิดขี้เกียจแล้วล้มตัวลงนอน พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายสำหรับการสอบมิดเทอมของผมแล้วครับ หลังจากนี้ก็มีเวลาไปกระตุ้นไอ้เล้งได้อย่างเต็มที่ เพราะมันมีข้ออ้างเยอะจนน่าปวดหัว

เดี๋ยวก็ง่วง ไม่ก็เครียด สักพักก็บ่นหิว มันมีเหตุผลสารพัดที่จะทำให้การติวที่ผมพยายามอยู่ยุติลง แล้วผมก็ยอมมันทุกที

พอนึกถึงใบหน้าของไอ้เล้ง ผมก็รู้สึกเซ็งขึ้นมาแต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อผมรักมันจนถอนตัวไม่ขึ้น ทั้งที่ก็ไม่มีอะไรดีด้วยซ้ำ แถมมันรักผมบ้างหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ เราสองคนก็แค่ใช้เวลาร่วมกัน โดยที่ผมยังรู้สึกโอเคกับความสัมพันธ์แงบนี้เท่านั้นเอง ผมคงมีกรรมถึงได้มีใจให้คนนิสัยไม่ดีแบบนี้

ผมได้แต่ยิ้มกับตัวเองในความมืด ก่อนจะปิดเปลือกตาลงเพื่อพักผ่อน


..........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 02-06-2017 14:18:15

"แซนด์วิซไข่อร่อยว่ะ"

ผมมองไอ้เล้งนั่งกินมื้อเช้าที่ผมทำให้ แล้วหันไปสนใจถนนที่เต็มไปด้วยการจราจรคับคั่งในช่วงเวลาเร่งด่วนของวัน

ตอนนี้ผมมาค้างที่ห้องของไอ้เล้งแล้วครับ นอกจากจะมาช่วยเรื่องสอบ ก็มาอำนวยความสะดวกต่างๆ ไม่ว่าจะเรื่องกินหรือเดินทาง ซึ่งวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่มันสอบแล้วครับ

ผมขับรถมาจอดในเวลาแปดโมงตรง แล้วหันไปมองไอ้เล้งที่กำลังหยิบของเดินออกจากรถ

มาถึงตอนนี้ไอ้เล้งก็ยังไม่บอกเพื่อนของมันเกี่ยวกับเรื่องของผม อันที่จริงผมก็ยังไม่เจอเพื่อนของมันอย่างเป็นทางการด้วย ถึงตอนแรกจะรู้สึกไม่ค่อยดีไปบ้าง แต่การที่เราสองคนยังคบกันดี มันก็โอเคแล้ว

"เดี๋ยวกูไปรอที่หอสมุดกลาง"

"อืม"

ผมกำลังจะเดินไปอีกทาง ซึ่งเป็นที่รอไอ้เล้งสอบประจำในช่วงนี้ ทว่าก็โดนอีกคนรั้งแขนเอาไว้ ก่อนจะเบิกตากว้างเล็กน้อย เมื่อมันดึงผมเข้าไปจูบ

"วิชาสุดท้ายแล้ว กูขอกำลังใจก่อนสอบ"

ผมได้แต่ส่งสายตาไม่พอใจให้ไอ้เล้งที่เดินอารมณ์ดีจากไป ผมลอบถอนหายใจออกมา แต่ก็ยังรู้สีกเขินจนปั้นหน้าไม่ถูก แล้วผมก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อสายตาหันไปเจอใครอีกคนที่ไม่คาดคิดว่าจะได้พบ

ฝ้าย!

ช่วงนี้ผมกับฝ้ายไม่ได้ติดต่อกันเท่าไหร่ครับ อาจเป็นเพราะผมกำลังคบกับไอ้เล้งด้วย เลยไม่อยากคุยกับเธออีก แล้วก็ไม่คิดว่าจะได้เจอที่นี่ด้วย เพราะอีกฝ่ายเรียนกันคนละคณะกับไอ้ขี้เกียจของผม

ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อฝ้ายเดินเข้ามาหา การที่เธอซึ่งเรียนอยู่อีกคณะที่อยู่ห่างจากที่นี่พอสมควรมาอยู่แถวนี้ได้ ก็คงมีเหตุผลเดียวคือมาแอบมองไอ้เล้ง

ฝ้ายไม่ได้เป็นสตอล์กเกอร์ แต่ก็รู้เกือบทุกอย่างเกี่ยวกับไอ้เล้งตามประสาคนที่ชอบใครสักคนหนึ่งมากเป็นพิเศษ ผมเองก็รู้ข้อมูลหลายอย่างที่เธอเคยพร่ำเพ้อเกี่ยวกับมันให้ฟังไม่น้อย

ผมไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เมื่อเพื่อนสม้ยเด็กเดินเข้ามาใกล้ และเมื่ออีกคนหยุดอยู่ตรงหน้า ผมถึงได้เห็นสายตาชวนอึดอัดของเธอ ทว่าก่อนที่ผมจะเข้าใจอะไรทั้งหมด ก็โดนฝ่ามือของคนตรงหน้าตบเข้าอย่างจัง

เพี๊ยะ!

ผมรู้สึกตกใจและไม่พอใจไปพร้อมกัน แต่คนตรงหน้าก็ไม่สนใจแถมยังจะตบซ้ำ ผมรีบคว้ามือของฝ้ายเอาไว้ พร้อมกับบีบแน่นจนเธอร้องออกมา

"ปล่อยนะ! ไอ้บ้า! ไอ้คนทรยศ! ปล่อย!"

ถือว่าโชคดีที่แถวลานจอดรถไม่มีคน แล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาเข้าสอบแล้วด้วย เสียงของฝ้ายที่ร้องโวยวายเลยไม่สามารถเรียกร้องความสนใจของใครได้ นอกจากทำให้ผมหงุดหงิดมากกว่าเดิม

"เป็นบ้าอะไรฝ้าย! มาตบหน้าเราทำไม!"

ผมถามเสียงกร้าว โดยที่ยังจับข้อมือของคนตรงหน้าที่ดิ้นเร่าพยายามให้หลุดจากพันธนาการของผมไว้แน่น เธอจ้องผมด้วยสายตากราดเกรี้ยว ก่อนนัยน์ตากลมโตจะเจือด้วยม่านน้ำตาที่ทำให้ผมเริ่มลดระดับอารมณ์ของตัวเอง

ผมไม่ชอบเห็นน้ำตาของใครจริงๆ

"เราต้องถามอิงมากกว่า! ทำแบบนี้กับเราได้ยังไง! อิงหักหลังเราได้ยังไง!"

"พูดเรื่องอะไร"

ผมตีหน้ายุ่ง แต่ก็พอจะเดาเรื่องออกบ้างแล้ว ผมไม่แน่ใจว่าฝ้ายมาอยู่แถวนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ และถ้าหากอยู่นานพอก็คงเห็นฉากไอ้เล้งจู่โจมผมก่อนหน้านี้แน่

"ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ! ไอ้คนหน้าไม่อาย! หึ! ที่เคยปฏิเสธเรา ก็เพราะเป็นเกย์นี่เอง ไอ้คนทุเรศ! ทำไมต้องมายุ่งกับเล้งของเราด้วย!"

ว่าไงนะ?!

ผมรู้สึกอารมณ์สูงขึ้นไปอีกหลายระดับ ผมไม่ได้ไม่พอใจที่ฝ้ายต่อว่าเรื่องในอดีตหรือถูกด่าว่าเป็นเกย์ แต่เป็นเพราะอีกคนเหมาเอาแฟนของผมไปเป็นของตัวเองต่างหาก

"มันไม่ใช่ของฝ้าย"

ผมบอกเสียงเรียบพร้อมกับมองคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง ฝ้ายเม้มปากแน่น ก่อนจะตะคอกใส่ผมเหมือนหมาบ้า

"น่าขยะแขยงที่สุด! จะเป็นเกย์ก็เป็นไปคนเดียว! อย่าเอาเล้งของเราไปเสื่อมเสียด้วย!"

ทนไม่ไหวแล้ว!

ผมมองคนตรงหน้าด้วยสายตาโกรธจัด ก่อนจะดึงฝ้ายเข้ามาใกล้ด้วยท่าทางข่มขู่ แล้วพูดตอกกลับไปอย่างเหลืออด ถึงแม้คนตรงหน้าจะเป็นเพื่อนที่คบกันมานานก็ตาม

"หุบปาก! น่ารำคาญ! เล้งเป็นแฟนเรา! ถ้ายังไม่เลิกยุ่งกับมันอีก! ผู้หญิงเราก็ต่อยได้!"

"กรี๊ด!!!"

ผมชักสีหน้า แล้วปล่อยข้อมือของอีกฝ่ายพลางผลักให้ออกห่างด้วยความไม่สบอารมณ์ ฝ้ายจ้องผมด้วยสายตามาดร้าย ก่อนจะรีบวิ่งจากไป

ผมมองตามหลังบอบบางไปจนลับสายตาพร้อมกับควบคุมองรมณ์ของตัวเองให้สงบลง ถึงจะรู้สึกเจ็บที่ข้างแก้ม แค่คอนนี้ความไม่สบายใจมีมากกว่า

ให้ตายสิ!

ผมผ่อนลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ทั้งที่รู้ดีว่าคงมีสักวันที่ฝ้ายจะต้องรู้เรื่องนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะต้องมารู้จากเหตุการณ์แบบนี้ ในเมื่อเรื่องมาจนถึงขั้นนี้แล้ว ก็ช่วยไม่ได้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดนั่นแหละ

ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินไปทางหอสมุดกลางที่เป็นจุดหมายเดิมต่อ


.........


"กูเกลียดข้อสอบวิเคราะห์เป็นบ้า แม่งถามกว้างเกิน ไม่รู้จะตอบตรงหรือเปล่า"

ไอ้เล้งบ่นออกมา หลังจากที่มาหาผมที่หอสมุดกลาง ผมก็มองคนตรงหน้าที่ทำหน้าเบื่อแต่ไม่ได้สนใจสิ่งที่มันพูดเท่าไหร่ โชคดีที่รอยตบจางลงจนมองไม่เห็นแล้ว เพราะผมยังไม่อยากตอบคำถามอะไรของมันเกี่ยวกับเรื่องนี้

"เฮ้ย! แต่ที่มึงช่วยติวกูก็เอาไปใช้นะ พี่อิงไม่ต้องเครียด กูบ่นไปงั้น พอไหวอยู่"

 "ก็ดี"

ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งมาหลายชั่วโมง ก่อนไอ้เล้งจะลุกตามแล้วเดินมาด้วยกัน

"เป็นไรวะ"

"อะไร"

"ก็มึงดูเครียด กูทำได้จริงนะเว้ย กูว่าเกรดเทอมนี้ต้องดีกว่าเทอมที่แล้งแน่อ่ะ เชื่อดิ"

"เออ"

ผมยกมือลูบหัวของมันอย่างขอไปที แล้วเลิกสนใจอีกฝ่าย ตอนนี้ผมยังรู้สึกคาใจกับเรื่องของฝ้ายอยู่ ถึงผมจะพูดกับเธอไปแบบั้น แต่ก็รู้ตัวดีว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด

จะว่าไปแล้ว...ก็ไม่ผิดซะทีเดียวหรอก ก็แค่ชอบคนเดียวกัน ถึงจะรู้ว่าฝ้ายรักมันมาก่อนก็ตาม แต่เรื่องความรักเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้ แล้วผมก็ไม่ได้แย่งไอ้เล้งมาจากเธอสักหน่อย จะให้มาถอยเพราะมารักมันทีหลังล่ะก็ ไม่มีทาง!   

"ไหนๆ ก็สอบเสร็จแล้ว ไปเที่ยวกันดีป่ะ"

ผมหันไปมองไอ้เล้งอีกครั้ง ก็เห็นมันมองอยู่ก่อนแล้ว ใบหน้าหล่อขาวตามสไคล์ลูกผู้รากมากดีทำท่าครุ่นคิด ก่อนที่มันจะยิ้มออกมา

"ไปกางเต็นท์นอนกันดีเปล่า"

"คิดบ้าอะไรของมืง"

"กูเอาจริงนะ อากาศก็เย็นแล้ว ขึ้นเขาไปนอนกอดกัน เปลี่ยนบรรยากาศดีกว่าเนอะ"

"เพ้อเจ้อ"

ผมยกยิ้มออกมาเล็กน้อย พร้อมกับปัดความคิดก่อนหน้านี้ของตัวเองไปจากสมอง แล้วเรื่มคิดถึงสิ่งที่มันพูดอย่างจริงจัง ทว่ายังไม่ทันคิดไปถึงไหน ก็ต้องหันไปมองคนที่จิ้มแก้มของผมอยู่

"แก้มเป็นรอยอะไรวะ"

เสือกตาดีอีก...

ผมว่าอีกฝ่ายในใจ และเมื่อเห็นมันทำหน้านิ่งมองมาอย่างสงสัย ผมก็จำใจต้องตอบคำถามออกไป

"นอนตอนรอมึงจนหน้าเป็นรอยมั้ง"

ผมบอกด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสนใจนักพลางมองใบหน้าของอีกคนไปด้วย ไอ้เล้งไม่ได้มีทีท่าติดใจสงสัยอะไรอีก

"กลางวันนี้จะแดกไร"

ผมเปลี่ยนเรื่อง มันมองแก้มของผมเล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนสายตามาสบมองพร้อมรอยยิ้มบาง

"ไปหาอะไรกินที่ห้างก็ได้ง่ายดี กูอยากกินชาบู"

ผมพยักหน้ารับ แล้วก็ต้องขมวดคิ้วเก็บอาการของตัวเองเต็มที่ เมื่อไอ้เล้งเข้ามากระซิบที่ข้างหู

"แต่รอบดึกขอกินพี่อิงนะครับ"

.

.

.

Next step loading...


Marionetta
: ดีค่ะ มาต่อตอนใหม่แล้วจ้า ปั่นมาแบบของร้อนเลย แฮะๆ

สำหรับตอนนี้ก็เอาฝ้ายมาเคลึยร์? จะเป็นยังไงต่อต้อวติดตามกันต่อไปนะคะ

ขอยคุณที่ติดตามจนถึงตอนนี้สามารถแนะนำและติชมมาได้เลยจ้า

ปล. ตอนหน้าอิน้องเล้งจะไปเที่ยวกับอิงอิงนะคะ ^^


หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►18th Step : ร้านอิ่มอุ่น - 23/05/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 02-06-2017 15:39:41
Q&A   :z13:



ขอตอบคอมเมนต์เล็กน้อยจ้า ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามเรื่องนี้จนถึงตอนนี้ค่ะ ดีใจมากเลย

1. ตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบเรื่อง อิน้องเล้งจะเรียกพี่อิงว่า "ไอ้อิง" ลับหลีงต่อไป เพราะว่ามันไม่เคยเคารพอะไรกับคนที่แก่กว่าแค่ปีเดียวและเป็นคนรักของตัวเองค่ะ สันดานเสียนั่นเอง

2. กรณีที่มาต่อช้า ต้องขออภัยทุกท่านด้วยค่ะ แต่เนื่องจากผู้แต่งทำงานเป็นมนุษย์โอทีวันละ 3 ชั่วโมง/6 วัน/สัปดาห์ การแต่งนิยายไม่ใช่งานหลักแต่เป็นงานอดิเรกที่ชอบค่ะ มีอารมณ์และเวลาถึงจะปั่นออกมาได้ ยังไงก็ช่วยรอกันหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ

3. สืบเนื่องจากคอมเมนต์ของคุณ monetacaffeine ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากเลยค่ะ ^^

*ความไม่จริงใจของนายเอก
นิยายเเรื่องนี้ตั้งใจให้นายเอกเลว (เล็กน้อย) และกลั่นแกล้งพระเอก (เก็บกดมาจากนายเอกโดนทำร้ายจิตใจจากนิยายของท่านอื่นๆ มา) ซึ่งผู้แต่งยินดีมากที่ทุกท่านเกลียด ไม่ชอบ หมั่นไส้และหงุดหงิดอิน้องเล้งค่ะ เพราะมันไม่ใช่คนดีเลย แต่บางทีก็อยากให้คนไม่ดีมีรักแท้บ้าง

*พระเอกใจอ่อนเกินไป
ทั้งนี้ผู้แต่งอาจจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเรื่องความรัก ประสบการณ์ก็มีอยู่น้อยนิด แต่การที่อิงอิงยอมให้เล้งได้ง่ายทุกครั้ง ให้อภัยแและเริ่มง้อก่อน ใรความคิดเห็ส่วนตัวแล้ว ถ้าไม่ได้ตั้งใจจะเลิกคบกันหรือหมดใจไปแล้ว ก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องปั้นปึ่งใส่กันจนปัญหายืดเยื้อ และในฐานะพระเอกและผู้ชายคนหนึ่ง ก็คงไม่ดีนักถ้าจะรอให้แฟน (ฝ่ายหญิง) มาง้อก่อน มันไม่แมนเลยอ่ะค่ะ เมื่อมีปัญหา ไม่ว่าใครจะผิดหรือถูก ผู้นำที่ดีก็ควรเป้นคนเข้าหาเพื่อปรับความเข้าใจค่ะ ถึงแม้จะขัดใจใครหลายคน แต่คิดว่าอิงอิงก็เป็นผู้ใหญ่พอที่จะไม่มาเล่นแง่ใส่อิน้องเล้งหรอกค่ะ

*ความเสียใจกับเซ็กส์
สำหรับเรื่องเซ็กส์ตอนล่าสุด เนื่องจากเรื่องนี้แต่งขึ้นจกาจินตนาการล้วนๆ ผู้แต่งเองก็ไม่มีประสบการณ์ว่า ถ้าเจอเหตุการณ์ที่แฟนกำลังจะจูบกับคนอื่นจะเป็นอย่างไร ทั้งนี้ก็มโนขึ้นมาเอง แฮะๆ ซึ่งถ้าไม่ตรงกับความเป็นจริงก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ ในตอนนั้นผู้แต่งตั้งใจให้อิงอิงระบายความโมโห เสียใจ และอยากเอาคืนคนที่ทำให้เจํบใจค่ะ แน่นอนว่าตอนนั้นเขาอาจจะยังไม่อยากมีเซ็กส์หรืออารมณ์อะไรแบบนั้น เพราะเสียใจมาก แต่ผู้แต่งก็คิดว่า ถึงจะเสียใจ โกรธเคือง แต่ถ้าได้จูบ สัมผัสคนที่เรารัก หรืออยากแสดงตวามเจ้าของเพื่อตอกย้ำสิมธิ์ของตัวเอง ก็คงอยากปล้ำมั้งค่ะ (หื่น?) และมโนต่อไปว่า ถ้าเป็นเรื่องพรรค์นี้ผู้ชายมักจะตื่นตัวได้เร็ว ยิ่งเป็นคนที่ตัวเองรักด้วย ก็คงจะอารมร์ขึ้นได้ไม่ยาก และนำมาสู่บทเซ็กาเช่นนั้นนั่นเองค่ะ

ทั้งนี้ผู้แจ่งดีใจมากที่ทุกท่านติดตามและแสดงความคิดเห็น และน้อมรับทุกคำติชม เพื่อนำไปปรับปรุง บางครั้งผู้แต่งก็มองไม่เห็นครบทุกมุมหรอกค่ะ ใจแค่อยากจะแต่งฉากนี้เท่านั้นเอง แฮะๆ นอกจากจะตอบสนองความต้องการของตัวเอง ก็หวังว่าจะสามารถทำให้ทุกท่ายมีความสุขกับนิยายเรื่องนี้ได้ 

รักและคารวะ
Marionetta   
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 02-06-2017 16:09:01
 :L2: :pig4: :L1:
ไปเที่ยวที่ไหนนะ(แซวคุณคนเขียน)
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-06-2017 16:48:33
ดีใจ ไรท์มาต่อ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

เล้ง ออกไปทางนิสัยไม่ดี
แต่เล้งดูอ่อนกับอิง แต่ความเอาแต่ใจก็เหมือนเดิม
เล้งรู้ว่าอิงรักตัวเอง ปรนนิบัติตัวเอง ทำอาหารอร่อยๆให้กิน
ก็เริ่มติดอิง พี่สาวอิงมาพูดกับเล้ง เล้งเข้าใจแหละแต่ไม่แสดงอะไรตอบกลับ
คิดว่าเล้ง รู้ว่ารอยที่หน้าอิงไม่ใช่รอยนอนทับกับโต๊ะแน่

ฝ้าย ประสาทปะ เล้งจูบอิง ก็มาตบอิง
จะว่าตัวเองบอกอิงว่าชอบเล้ง
เท่ากับประกาศว่าเล้งเป็นของตัวเองหรือไง
แต่เล้งไม่ได้ชอบฝ้ายนี่ มาโกรธอะไรอิง
แล้วอิงไม่มีสิทธิมาชอบเล้งหรอ ฝ้ายไปปรึกษาหมอจิตไป

ดีแล้วที่อิงไม่ประสาทเสียตามนังฝ้าย บ้าๆบอๆ
ชอบเล้งฝ่ายเดียว แล้วมางี่เง่ากับอิง
แน่จริงไปถามเล้งป่ะ
อิงชอบเล้ง เล้งชอบอิง เกี่ยวไรกับเธอ     
      :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: maekkun ที่ 02-06-2017 16:57:15
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 02-06-2017 17:31:38
คนเขียนมาตอบไขข้อข้องใจกันไปแล้ว มาว่าเรื่องอิเล้งต่อ เป็นนายเอกที่(อ้อนแฟน)น่าหมั่นไส้ตลอดๆ แต่เริ่มเห็นถึงการเอาใจอิงอิงบ้างแล้ว แบบชอบทำอิงอิงเขิน อ้อนนู่นอ้อนนี่ จ้าา
ยังยืนยันคำเดิมว่าถ้าอิเล้งทำอิงอิงเสียใจก็มาซบอกเราได้ :laugh:
รอตอนต่อไปค่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-06-2017 19:05:42
ไปกอดก้นบนยอดเขาอิอิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 02-06-2017 22:43:03
พี่อิงเดือดร้อน คิดมากอยู่คนเดียว
เล้งไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยย
สงสาร พี่อิงคนดีของน้อง  :z3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-06-2017 22:54:13
ยัยฝ้าย!!!!
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-06-2017 23:17:37
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 02-06-2017 23:36:02
ดีนะพี่อิงไม่เหมือนพระนายอื่นๆที่สงสารอีชะนีบ้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 03-06-2017 01:21:04
นอนรอตอนต่อไปค่าบบบ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 03-06-2017 12:53:38
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 03-06-2017 23:39:29
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-06-2017 12:27:42
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: MorethanMore ที่ 04-06-2017 20:13:37
 :mew4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 04-06-2017 23:44:09
ไปเที่ยวกัน. พีอิงจะได้สบายใจ,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 05-06-2017 22:00:26
 :กอด1:
 :impress2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 10-06-2017 11:33:28
แจ้งสถานะ ปั่นอยู่จ้า จะมาลงไม่เกินวันพุธหน้าแน่นอนค่ะ อดใจรอกันหน่อยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 10-06-2017 13:16:24
 :katai5: :katai5:
รออออออออ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 10-06-2017 15:05:20
ขอกินมั่งสิง่ายๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 10-06-2017 18:56:42
มารออิงอิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 13-06-2017 14:03:21
20th Step : การเดินทางของเราสองคน
[Leng]



ถึงผมจะไม่รู้สาเหตุที่ไอ้อิงทำหน้าเหมือนคิดไม่ตกอยู่พักหนึ่ง ทว่าหลังจากที่ผมเสนอไอเดียเรื่องไปเที่ยว ก็เหมือนจะทำให้อีกฝ่ายผ่อนคลายลง

ในระหว่างที่ใช้เวลาราวชั่วโมงกว่าในการกินชาบูรสเลิศที่ผมชื่นชอบ เราสองคนก็หาที่เที่ยวในอินเทอร์เน็ตไปด้วย แล้วผมก็ตัดสินใจจะไปในวันพรุ่งนี้ ทั้งที่ไม่ได้เตรียมอะไรเลย ไอ้อิงก็บ่นนิดหน่อย เพราะมันฉุกละหุกเกินไป ซึ่งผมก็เกลี้ยกล่อมจนได้ผลอย่างที่ต้องการ ในเมื่อเครื่องร้อนแล้วจะมัวแต่ชักช้าก็หมดอารมณ์กันพอดีน่ะสิครับ

หลังจากกินอาหารกลางวันเสร็จ ผมกับไอ้อิงก็เดินหาซื้อของที่ต้องใช้ในการนอนกางเต็นท์ในครั้งนี้ครับ

ผมไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน ตอนเรียนลูกเสือสมัยก่อน ช่วงออกค่ายก็ไม่ได้ลำบากอะไร ออกจะสบายด้วยซ้ำ เพราะมีแต่ลูกคนมีเงินเรียนกัน ทางโรงเรียนเลยอำนวยตวามสะดวกเพื่อตอบสนองตวามสบายใจของบรรดาผู้ปกครองที่ยินยอมฝากลูกหลานที่หวงแหนให้ทางโรงเรียนดูแล

นี่จึงเป็นครั้งแรกที่ผมจะได้นอนกลางดินกินกลางทราย เลยรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยครับ

"เอาเต็นท์แบบไหนดีอ่ะ"

ผมหันไปถามไอ้อิงที่กำลังยืนดูอยู่ โดยที่มีพนักงานของร้านแนะนำเต็นท์ดีไซน์และขนาดต่างๆ อย่างกระตือรือร้น

"ใช้ครั้งเดียว เอาถูกๆ ก็พอ ที่จริงไปเช่าเอาก็ได้"

"ไม่เอาอ่ะ กูจะซื้อแบบดีๆ ไปเลย แล้วกูก็ไม่คิดว่าจะใช้แค่ครั้งเดียวด้วย"

ไอ้อิงหันมามองผมอย่างสงสัย ผมก็ยกยิ้มออกมา แล้วลดระดับเสียงให้ได้ยินกันสองคน

"ก็ถ้ากิจกรรมเอาท์ดอร์ มันคื่นเต้นเร้าใจ ก็น่าจะลองหลายๆ รอบไม่ใช่หรือไงครับ"

"หึ! ทะลึ่ง"

ผมมองไอ้อิงที่ทำหน้าดุใส่แงบไม่จริงจังนัก แต่มันก็ตั้งใจเลือกมากกว่าเดิมอีกนิด สุดท้ายพวกเราก็ได้เต็นท์ขนาดสองคนที่มีฟูกนอนสบายมาหลังหนึ่งครับ
เมื่อได้สิ่งสำคัญสำหรับการออกทริปเร่งด่วนสนองความต้องการของผมเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ไปเดินซื้อของใช้และสิ่งต่างๆ ที่ต้องเตรียม ซึ่งผมก็ไม่ค่อยรู้หรอกครับ ส่วนใหญ่ไอ้อิงเป็นคนจัดการ ก่อนที่เราสองคนจะกลับถึงห้องก็เกือบหกโมงเย็น


.........


เมื่อกลับมาถึง ผมก็เข้าไปอาบน้ำ ส่วนไอ้อิงไปทำอาหารเย็นต่อ อันที่จริงมันบอกว่าให้กินข้างนอกไปเลยสะดวกดี แต่ผมอยากกินอาหารที่มันทำมากกว่า ผมไม่ได้เข้าข้างเรื่องฝีมือการทำอาหารของแฟนหรอกนะครับ แต่ของเขาดีจริงๆ

พอสบายตัวขึ้น ผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู แล้วก็เห็นข้อความของไอ้เป้เพื่อนกินและเที่ยวของตัวเอง

[หายหัวไปเลยนะมึง]

-แล้วมึงเพิ่งมาถามตอนนี้?-

ผมสอบเสร็จตั้งแต่เที่ยงครับ เวลานี้ก็หกโมงเย็นใกล้จะหนึ่งทุ่มแล้ว ไอ้เพื่อนที่แสนดีเพิ่งจะถามหา

[ก็กูเพิ่งนึกถึงมึงไง]

แล้วมันก็ส่งสติ๊กเกอร์ปัญญาอ่อนที่แฝงความกวนประสาทมาให้

[เจอกันร้านเดิมสองทุ่มเว้ย]

-ไว้วันหลัง กูไม่ว่าง-

[เฮ้ยๆ นี่มึงไม่เอาเพื่อนฝูงมาพักใหญ่แล้ว ถามจริง ติดสัตว์ที่ไหนเปล่าวะ]

-เรื่องของกู มึงเอาเวลากวนตีนไปหาผัวเถอะว่ะ ใกล้จะถึงกำหนดแล้วไม่ใช่หรือไง-

[ไอ้เหี้ยเล้ง! พวกมึงตกลงกันเอง กูไม่เกี่ยวเว้ย]
-กูก็ไม่อะไรหรอก แต่ไอ้แชมป์ มันไม่ยอมยกเลิกแน่ มึงก็ไปเคลียร์กับมันก็แล้วกัน แต่กูว่ายาก ฮ่าๆ-

ผมส่งสติ๊กเกอร์หัวเราะเยาะใส่มันแบบรัวๆ เลยครับ เอาให้เข้าใจถึงการสมน้ำหน้าและเยาะเย้ยอย่างชัดเจน

ไอ้เป้แค่อ่านแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรอีก ผมเลยออกจากแอพพลิเคชั่นแชทสุดฮิต แล้วเลื่อนนิ้วไปกดเล่นเกมเพื่อผ่อนคลายอารมณ์หลังจากผ่านการสอบอันหนักหน่วงแทน


.........


เมื่อคืนนี้ถึงผมจะไม่ได้กินไอ้อิงอย่างเป็นทางการตามที่ตั้งใจเอาไว้ แต่ก็ได้จูบหวานๆ มาปลอบใจ เพราะมันอยากจะออกเดินทางเช้าหน่อยครับ

ไอ้อิงไม่มีรถยนต์ ส่วนผมก็มีแต่รถสปอร์ต จะให้สาวน้อยแสนสวยทั้งสองคันของผมลุยขึ้นเขาผจญทางลูกรังก็ไม่สมควร ผมเลยโทรศัพท์ให้ที่บ้านเอารถยนต์มาส่งไว้ที่คอนโดมืเนียมตั้งแค่เมื่อคืน

หลังจากตรวจเช็กของรวมถึงสภาพการใช้งานของรถยนต์เป็นที่เรียบร้อย พวกเราก็พร้อมออกเดินทางกันตอนเจ็ดโมงเช้า

อันที่จริงผมอยากขี่บิ๊กไบต์อะไรทำนองนั้นอยู่เหมือนกันนะครับ คงจะให้ความรู้สึกไม่เลวเลย แต่ผมไม่มี และพอมาคิดอย่างจริงจังแล้ว ก็ต้องตัดใจที่จะหามาไว้ในครอบครอง เนื่องจากสภาพอากาศที่แสงแดดแรงเอาเรื่องขนาดนี้ คงจะให้ความรู้สึกลำบากและร้อนเอาเปล่าๆ ถึงรังสียูวีจะไม่ทำให้ผมดำขึ้นสักเท่าไหร่ก็ตาม

เราสองคนเลือกไปค้างแรมที่อุทยานแห่งชาติแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากเมืองหลวงนักแต่ก็มีบรรยากาศดีไม่แพ้แหล่งกางเต็นท์ยอดฮิตที่นักท่องเที่ยวนิยมกัน

ไอ้อิงจอดแวะเข้าปั๊มเพื่อเติมน้ำมันและทำธุระส่วนตัว ก่อนจะเดินทางเข้าสู่ตัวเมืองของจังหวัดเพื่อไหว้พระตามประสาคนพุทธครับ

ผมก็นับถือศาสนาพุทธครับ แต่ไม่ค่อยเข้าร่วมกิจกรรมทางศาสนานัก จึงมีเพียงไม่กี่ครั้งที่ผมจะได้เข้าวัดทำบุญ

"เดี๋ยวแวะหาซื้อสังฆทานก่อน"

ไอ้อิงบอกพร้อมกับขับรถเลี้ยวเข้าซุปเปอร์สโตร์ประจำจังหวัด ผมก็นึกสงสัยขึ้นมา ก่อนจะตัดสินใจถาม เมื่อเราสองคนมายืนอยู่ตรงโซนสังฆภัณฑ์

"นี่เราต้องซื้อด้วยหรือวะ กูคิดว่าแค่ไปไหว้พระในโบสถ์แล้วก็ให้อาหารปลาอะไรแบบนั้น"

"ไหนๆ ก็มาแล้ว เผื่อจะทำให้สันดานมึงดีขึ้นบ้าง"

ผมชักสีหน้ากับน้ำเสียงราบเรียบแต่สายตาทิ่มแทงอย่างชัดเจนของมัน ก่อนที่ผมจะผ่อนลมหายใจออกมาอย่างระบายอารมณ์

"ถ้ากูมันไม่ดีขนาดนั้น จะมายุ่งด้วยทำไมวะ"

ไอ้อิงละสายตาจากเครื่องสังฆทานที่ถูกจัดพร้อมสรรพเพื่อความสะดวกของลูกค้ามามองผมเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดประชดประชันของผม ก่อนที่มันจะหันไปพิจารณาสิ่งที่อยู่บนชั้นขายของตรงหน้าต่อ

"กูชอบแก้ปัญหามากกว่าหนีปัญหา"

ผมเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะปั้นหน้ายาก เมื่อมันขยายความของคำพูดของตัวเองต่อ

"ถึงมึงจะไม่มีอะไรดี แต่กูก็จะพยายามแก้ไข นอกจากเกินจะเยียวยาจริงๆ"

"หึ! พูดแบบนี้ หมายถึงมึงจะมาเปลี่ยนกูที่มึงไม่ชอบหรือไง"

ผมส่งสีหน้าไม่พอใจไปให้ไอ้อิงที่หยิบเครื่องสังฆทานมาชุดหนึ่ง แล้วกำลังจะเดินไปจ่ายเงินอย่างไม่รีบร้อน

"เปล่า มึงเป็นตัวเองก็ดีอยู่แล้ว แต่บางสิ่งที่มันมากไปหรือน้อยไป กูจะดูแลเอง"

ผมขมวดคิ้วออกมา ถึงจะรู้สึกคันอยู่ในหัวใจเล็กน้อย แต่ความไม่เข้าใจมีมากกว่า

"หมายความว่ายังไงวะ"

ไอ้อิงส่งเงินให้พนักงาน ก่อนจะส่งเครื่องสังฆทานมาให้ผมถือต่อ สายตาที่ซ่อนอยู่หลังเลนส์ใสฉายแววบางอย่างที่ผมรู้สึกขัดเขินออกมา

"กูแค่อยากให้เราสองคน 'พอดี' สำหรับกันและกันก็แค่นั้น"


.........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►19th Step : อิทธิพลของความรู้สึก - 02/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 13-06-2017 14:05:17


สำหรับคนที่เคยชินกับบรรยากาศแสงสีและความเจริญที่ต้องปรับชีวิตให้ทันเวลาที่ผ่านไปแบบไม่รอใคร วิวทิวทัศน์เรียบง่ายของทุ่งนาที่มองไปจนสุดสายตาและแนวภูเขาที่ทอดตัวยาวราวกับกำแพงก็ทำให้ผมรู้สึกสนใจไม่น้อย ท้องถนนที่การจราจรปลอดโปร่งทำให้เราสองคนใช้เวลาไม่นานก็เดินทางมาถึงวัดแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับแม่น้ำสายหลักของประเทศ

ไอ้อิงจอดรถไว้ใต้ด้นไม้ใหญ่ บรรยากาศเงียบสงบราวกับหลุดพ้นจากความวุ่นวายทางโลก อีกทั้งสายลมเย็นที่พัดผ่าน ทำให้ผมยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี

"กูชอบว่ะ"

ไอ้อิงที่กำลังเดินมาด้วยกันหันมามอง ก่อนที่มันจะทำหน้าแปลกออกมาให้ผมสงสัย

"แค่เข้าวัด มึงก็บรรลุธรรมเลยหรือไง"

"โหย...อย่าทำเสียบรรยากาศดิ"

ไอ้อิงแค่ยกยิ้มรับ ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปหาเจ้าอาวาสเพื่อทำบุญถวายสังฆทานตามที่ตั้งใจเอาไว้ครับ

หลังจากสวดมนต์และกรวดน้ำตามพิธีกรรม หลวงพ่อก็ชวนคุยเพราะแปลกใจที่เห็นวัยรุ่นอย่างเราสองคนเข้าวัดแบบนี้ ก่อนที่ท่านจะแนะนำให้ไปทางหลังวัดที่ติดแม่น้ำเพื่อให้อาหารปลา ซึ่งเป็นจุดประสงค์หลักที่ผมให้ไอ้อิงมาที่วัดนี้

เราสองคนใช้เวลาเดินเท้าไปไม่ภึงห้านาที ผมก็เห็นแพที่ทำเป็นเรือนยื่นออกไปทางแม่น้ำ ก่อนจะหันไปมองคุณป้าคนหนึ่งที่นั่งหน้าเบื่ออยู่ที่โต๊ะขายอาหารปลา

"พี่อิง เอาด้วยป่ะ"

"มึงซื้อไปคนเดียวเถอะ"

ผมไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ แล้วส่งยิ้มให้คุณป้าที่กระตือรือร้นขึ้นมาทันทีที่เห็นเงินของผม ก่อนที่เธอจะส่งทั้งถังอาหารปลาและขนมปังชุดใหญ่มาให้

"ซื้ออะไรมาเยอะแยะ"

"ช่วยป้าเขาไง"

ผมส่งทั้งขนมปังและถังอาหารปลาให้ไอ้อิงก่อนจะหันไปมองแม่น้ำตรงหน้า ปลาหลายตัวแหวกว่ายล่อสายตา ผมคลี่ยิ้มอย่างพอใจ แล้วเริ่มฉีกขนมปังขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่นักโยนลงในแม่น้ำ ทันทีที่อาหารสัมผัสผิวน้ำ ฝูงปลาก็เข้าจู่โจมราวกับฝูงซอมบี้เจอเหยื่อ ผมมองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าด้วยความสนใจ

"เฮ้ยๆ พี่อิงดูดิ แย่งกันใหญ่เลยว่ะ"

ไอ้อิงมองตาม ก่อนจะฉีกขนมปังแล้วโยนไกลออกไปจากฝูงปลาเบียดเสียดตรงหน้าของผมอย่างไม่ใส่ใจนัก

"เรื่องปกติ มีอะไรให้ตื่นเต้น"

"ก็กูไม่เคยมาให้อาหารปลาแบบนี้นี่"

ตั้งแต่จำความได้ ผมเคยไปแต่พิพิภัณฑ์สัตว์น้ำครับ จริงอยู่ว่าได้เจอปลาสวยงามและปลาใต้ทะเลลึก แต่ก็ทำได้แค่มองผ่านกระจกใส ไม่เคยมีโอกาสให้อาหารกับมือตัวเองแบบนี้มาก่อน

ไอ้อิงหันมามองผมอีกครั้ง ก่อนที่มันจะโยนขนมปังทั้งหมดลงแม่น้ำตรงหน้าของผม และเมื่ออาหารจานใหญ่ส่งมาให้ถึงที่ ฝูงปลาที่กินกันแบบไม่รู้จักอิ่มก็พุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว ปลายหางและครีบที่สะบัดไปมาเพื่อเคลื่อนไหวนั้นพยายามพาร่างกายของตัวเองเข้าไปช่วงชิงสิ่งทีต้องการจนทำให้น้ำกระจายใส่ผมที่ยืนมองด้วยความตกตะลึง

"สุดยอดอ่ะ! นี่ถ้ากูร่วงลงไป คงโดนกินตายห่าแน่"

ไอ้อิงหัวเราะออกมาเบาๆ ผมละสายตาจากสงครามแย่งชิงขนมปังที่ดุเดือดมามองคนที่ยืนอยู่ข้างกัน ใบหน้าหล่อที่ประดับด้วยแว่นสายตาคลี่ยิ้มน่ามอง

"มันไม่แดกมึงหรอก"

"ทำไมวะ"

"มันรู้ว่าอันไหนควรแดก อันไหนไม่ควรแดก"

ผมไม่แน่ใจเจตนาของอีกฝ่ายนัก แต่ก็เดาได้ว่าคงไม่ใช่ในทางที่ดีสักเท่าไหร่ ผมเลยโยนขนมปังทั้งหมดที่มีไปให้ปลาผู้หิวโหยตรงหน้าของไอ้อิงบ้าง แล้วผลก็เป็นไปตามคาด เมื่อกราแย่งชิงอาหารอย่างดุเดือด ทำให้น้ำสาดกระเซ็นโดนมันอย่างจังตามที่ผมตั้งใจเอาไว้

ไอ้อิงไม่ได้แสดงใบหน้าไม่พอใจอย่างที่ผมคิด แต่กลับชี้นิ้วให้ผมดูบางอย่างแทน

"มีปลาสวายเผือกด้วย"

ผมรีบมองตามทันที แล้วตาโตขึ้น เมื่อเห็นลำตัวเคลือบเกล็ดสีขาวโผล่พ้นผิวน้ำจากการพยายามเบียดตัวเพื่อได้กินอาหาร

"ได้เจอปลาเผือก ถือว่าโชคดีหรือเปล่าวะ"

ไอ้อิงหันมาสบตากับผม ก่อนจะตักอาหารปลาในถังแล้วสาดให้ไกลออกไปกลางแม่น้ำด้วยท่าทีเอื่อยเฉื่อย

"แล้วแต่มึงจะคิด"

"ถ้างั้นกูก็จะคิดว่าโชคดีแล้วกัน เหมือนที่กูโชคดีที่ได้เจอพี่อิงไง"

ไอ้อิงไม่ได้หันมามองหรือพูดตอบรับอะไร มีแต่รอยยิ้มบางที่วาดอยู่บนเสี้ยวหน้าของมันที่แสดงออกมาเท่านั้น


.........


พวกเราใช้เวลาพักใหญ่ในการให้อาหารปลาอยู่ที่วัด จากนั้นก็แวะกินข้าวขาหมูที่ร้านข้างทางเป็นมื้อเที่ยง แล้วเดินทางไปถึงอุทยานแห่งขาติที่ใช้เป็นที่พักแรมคืนนี้ในเวลาราวบ่ายสองโมงครับ

บริเวณที่ใช้กางเต็นท์เป็นพื้นหญ้าปนทรายโล่งกว้าง ถึงแม้จะไม่ได้อยู่บนภูเขาสูงมากนัก แต่ทัศนืยภาพก็งดงามสบายตา เพราะไม่ได้มาในช่วงเทศกาลท่องเที่ยวเลยมีคนน้อยและมีพื้นที่ในเลือกใช้ได้ตามใจชอบ

"พี่อิง กูกางเต็นท์เลยนะ"

"อืม"

ผมรีบรื้อเต็นท์จากกระเป๋าออกมาราวกับเด็กที่กำลังจะได้เล่นของเล่น ถึงแม้แสงแดดในช่วงร้อนที่สุดของวันจะมีอานุภาพสักแค่ไหน แต่ในเวลานี้ก็ไม่สามารถลดทอนพลังงานของผมลงไปได้

"เอาคานใช่ตรงนี้เลยใช่เปล่า"

"อืม"

ผมพยักหน้ารับ แล้วเริ่มสร้างบ้านหลังเล็กสำหรับนอนในคืนนี้อย่างขะมักเขม้นโดยมีไอ้อิงมาช่วยพอเป็นพิธี เพราะผมอาสาอยากจะทำด้วยตัวเอง

เพียงไม่นานเต็นท์ผ้าใบหลังย่อมก็ปรากฏสู่สายตา ผมอมยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะเอาฟูกไปไว้ด้านใน แล้วนอนแผ่เพื่อซึมซับความรู้สึกที่ได้นอนในเต็นท์ครั้งแรกในชีวิต

แคบว่ะ...

"เข้าไปนอนอะไรตอนนี้ ไม่ร้อนหรือไง"

ไอ้อิงเปิดซิปออกมาพร้อมกับโยนกระเป๋า หมอนและผ้าห่มที่เพิ่งขนมาจากรถเข้ามาด้านใน

"ก็ร้อน"

"งั้นก็ออกมานั่งข้างนอก หิวหรือเปล่า"

ผมมองไอ้อิงที่กำลังจัดเตรียมของอยู่ที่หน้าเต็นท์โดยที่ยังไม่ได้ลุกไปไหน ตอนนี้พื้นที่ที่เคยเป็นแค่พื้นหญ้าปนทรายก็กลายเป็นที่ปิกนิกขนาดย่อม นอกจากจะมีเสื่อปูพร้อมแล้ว ของกินที่ซื้อมาก็ถูกอีกคนเตรียมการเรียบร้อย มื้อเย็นของวันนี้เป็นสุกี้มักง่ายมีอะไรก็ใส่ลงหม้อไปแบบที่ผมชอบครับ

"ออกมานั่งข้างนอก"

ไอ้อิงหันมาบอกเสียงเข้มขึ้น ผมก็เลยเขยิบตัวออกมานั่งบนเสื่อด้านนอกตามที่มันสั่ง ลมเย็นเบาสบายพัดผ่านดับความร้อนได้พอสมควร

"จะแดกอะไรหรือเปล่า"

"ยังอ่ะ แต่เหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะเย็น ไปเดินเล่นแถวนี้กัน"


..........


ผมกับไอ้อิงออกไปสำรวจพื้นที่กันเล็กน้อยครับ บริเวณโดยรอบไม่มีอะไรมากไปกว่าต้นไม้ ใบหญ้า และหน้าผาที่มองเห็นทิวทัศน์ในมุมสูง แต่เพียงเท่านี้ ผมก็สามารถถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึกในความทรงจำได้เป็นอัลบั้มแล้วครับ

หลังจากใช้เวลาพักใหญ่เดินและชวนไอ้อิงถ่ายรูปด้วยกันจนพอใจ แสงแดดที่อ่อนลงก็เปลี่ยนสีท้องฟ้าให้เข้มขึ้น พวกเราเลยกลับไปที่เต็นท์เพื่อเริ่มทำมื้อเย็นกินกัน

ผมมองไอ้อิงใช้แก๊สกระป๋องจุดไฟหม้อสุกี้อย่างรอคอย เพียงไม่นานกลิ่นน้ำซุปหอมก็ลอยแตะจมูก จากนั้นมันก็เริ่มใส่ทุกอย่างที่มีลงไปเพื่อทำให้สุกครับ

"พี่อิง กูกินเลยนะ"

"อืม"

ผมไม่รอช้าที่จะตักมื้อเย็นขึ้นมาลิ้มลอง ลมกลางคืนพัดผ่านพาความเย็นที่ต่างจากการทำงานของเครื่องปรับอากาศที่เคยใช้ประจำ ผมอมยิ้มออกมาอย่างพอใจกับความอร่อยที่อยู่ในปาก

"อร่อย"

"มีอะไรที่มึงแดกแล้วไม่อร่อยบ้างหรือเปล่า"

ผมชักสีหน้ามองไอ้อิงที่พูดแขวะออกมา ก่อนจะเอาตะเกียบคนหาเนื้อหมูในหม้อสุถี้

"อะไรที่มึงไม่ได้ทำนั่นแหละ ที่กูกินไม่ค่อยอร่อย"

"ปากดี หาเรื่องให้กูทำ"

ไอ้อิงตีหน้าเข้มใส่ แต่ผมก็ยักคิ้วกลับแบบไม่สนใจ ก่อนจะคีบเส้นบะหมี่เข้าปากอย่างมีความสุข

"จะเอาอะไรเพิ่มหรือเปล่า"

ผมมองไอ้อิงที่กำลังคีบลูกชิ้นปลาใส่ในถ้วยของผม ก่อนจะมองถ้วยของมันที่ยังวางเปล่า ตั้งแต่ที่ผมเริ่มกิน มันก็ยังไม่ได้เอาอะไรใส่ปากสักขิ้นเลยครับ

"มึงก็กินบ้างดิ ไม่หิวหรือไง"

"ทำให้หมาแดกก่อน"

"โหย...มาแดกกับหมาเลยมา"

ผมทำหน้าเซ็งออกมา ก่อนจะขยับตัวไปนั่งใกล้กับไอ้อิงมากขึ้น แล้วป้อนเนื้อหมูกับผักในถ้วยของตัวเองให้อีกคนกิน มันก็อ้าปากรับไปอย่างว่าง่าย

"เอาบะหมี่ด้วย"

พอมีคนบริการให้ ไอ้อิงก็เริ่มสั่งต่อเลยครับ แต่ผมก็ไม่ได้บ่นหรือว่าอะไร เพราะคอนนี้มันก็คอยเติมอาหารใส่ถ้วยของผมไม่ขาด สรุปว่าผมกับมันก็มากินสุกี้ถ้วยเดียวกันเป็นที่เรียบร้อย

"หันมาดิ"

ไอ้อิงก็หันหน้ามาทางที่ผมบอก ก่อนจะอ้าปากสูดบะหมี่ที่ชุ่มด้วยน้ำซุปและน้ำจิ้มสุกี้ของผม หลังจากนั้นก็หันไปสนใจหม้อสุกี้ที่ตัวเองดูแลอยุ่ต่อ

ถึงบรรยากาศรอบข้างจะมืดลงอย่างรวดเร็ว ผืนป่าที่อยู่รายล้อมแลดูน่ากลัวไปบ้าง แต่ก็มีเสาไฟและตะเกียงไฟฟ้าที่ซื้อมาให้ความสว่าง หลังจากใช้เวลาระหว่างมื้อเย็นในการกินและคุยเล่นกันพักใหญ่ พวกเราก็อิ่มจนพุงกางเลยครับ

ผมกับไอ้อิงช่วยกันเก็บของและทิ้งขยะ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเวลาก็ล่วงเลยมาถึงสองทุ่ม ทั้งที่เพิ่งจะหัวค่ำ แต่ทุกสื่งรอบตัวก็เต็มไปด้วยความมืดมิดและเงียบสงบราวกับเลยเที่ยงคืนไปแล้ว

"มึงไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวกูค่อยไป"

ผมมองไอ้อิงที่เพิ่งเดินกลับมาจากไปเก็บของที่รถ แล้วหันไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองและสิ่งของสำหรับอาบน้ำมาถือเอาไว้ ห้องน้ำของที่นี่เป็นอาคารชั้นเดียวสีตุ่นสร้างจากปูนอยู่ห่างจากเต็นท์ของพวกเราไม่เกินร้อยเมตรครับ

"ไม่ไปพร้อมกันเหรอ"

ไอ้อิงเลิกคิ้วมอง แล้วนั่งลงบนเสื่อที่ถูกทำความสะอาดเรียบร้อย ก่อนสายตาเรียบเฉยภายใต้กรอบแว่นจะฉายแววบางอย่างออกมา

"กลัวผี?"

"เฮ้ย! เข้าป่าอย่าทักเรื่องแบบนี้ดิ"

ผมไม่ได้กลัวผีนะครับ แต่ถ้าเจอก็ไม่โอเค แล้วยิ่งตอนนี้อยู่ในป่าเขา คนก็น้อย มองไปทางไหนก็เจอแต่ความมืดและเสียงใบไม้พัดไหว แถมห้องน้ำก็ดูสยองกว่าตอนกลางวันเป็นสิบเท่า ถ้าเกิดอาบน้ำแล้วเจอใครก็ไม่รู้ขัดหลังให้ หรือไม่ก็ตอนกำลังล้างหน้าอยู่แล้วเห็นใครก็ไม่รู้ยืนอยู่ข้างหลังผ่านกระจกเงาขุ่นๆ ผมคงร้องป่าแตก

"ไม่มีอะไรหรอก เมื่อตอนบ่ายมึงก็ไปดูมาแล้วไม่ใช่หรือไง"

"นั่นมันตอนมีแดดเว้ย"

"สรุปว่ากลัวผี?"

"พี่อิง...."

ไอ้อิงหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง ผมลอบถอนหายใจออกมาอย่างเบาใจ ทว่าความรู้สึกก็ต้องสะดุดลง เมื่อเห็นอีกคนเดินลื่วไปทางห้องน้ำแบบไม่รอใครพร้อมกับคำพูดที่ทิ้งท้ายเอาไว้

"งั้นกูไปอาบก่อน ถ้าเจออะไรแล้วจะมาบอก"
"อ้าวเฮ้ย! รอกูด้วยดิ!"

.

.

.

Next step loading...


Marionetta :::
มาต่อแล้วค่ะ ^^
สำหรับตอนนี้ก็มาแบบหวานเบาๆ ถึงจะไม่ค่อยมีอะไรมาก แต่แต่งเองก็รุ้สึกว้าสองคนนี้มันมุ้งมิ้งได้เหมือนกันนะเนี่ย อิอิ อิน้องเล้งปากหวาน ><
ขอบคุณที่ติดตามาจนถึงตอนนี้ค่ะ ตอนหน้าก็ยังอยู่บนเชาจ้า ^^
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 13-06-2017 14:10:07
 :L2: :L1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-06-2017 14:45:37
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-06-2017 15:28:45
อิง เล้ง  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

อิง  ดูนิ่งๆไปนะแต่ไปพักผ่อนกัน น่าจะทำให้ชื่นมื่น
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-06-2017 16:42:41
มีความเที่ยวกันสองคน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-06-2017 16:44:11
สบายๆหวานๆกันอยู่สองคน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 13-06-2017 19:24:53
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 13-06-2017 22:58:03
น่ารักจริงๆตอนนี้ รู้สึกเหมือนเล้งจะดีกับพี่อิงมากขึ้นนิดหน่อย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 13-06-2017 23:12:17
หวานมาก,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 13-06-2017 23:51:43
ให้ความรู้สึกผ่อนคลายนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: imymild ที่ 14-06-2017 09:43:25
มุ้งมิ้งดีจัง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 14-06-2017 10:51:31
เล้งเหมือนจะประพฤติดีขึ้นมานิดนึง ส่วนอิงอิงเป็นแฟนที่ดีมากอะ น่ารัก นี่คือความไบแอสในเรื่องนี้  :laugh:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 14-06-2017 16:51:23
ชอบหนุ่มซึนแบบพี่อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 15-06-2017 23:06:44
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 17-06-2017 10:54:28
ตอนนี้ตั้งใจมาแบบเบาๆ สบายๆ ค่ะ แต่งเองก็ยังชอบเลย แฮะๆ
อิงอิงยังแสนดี แล้วอิน้องเล้งก็ะบาบามปรับตัวค่ะ
ตอนหน้าเจอกันภายในอาทิคย์หน้าแน่นอนค่ะ   :z3:

ขอบคุณค่ะ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 18-06-2017 00:36:18
ตอนหน้าจะมีอะไรบ้างน้อออ55555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 20-06-2017 15:40:39
21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้
[Leng]



"ทำไมตัวสั่น"

ไอ้อิงมองพร้อมกับเดินเข้ามาโอบไหล่ของผมเอาไว้ ไออุ่นที่คุ้นเคย ทำให้ผมขยับตัวเข้าหาอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว

"น้ำเย็นฉิบหาย แถมลมยังเย็นอีก"

"หึ! คิดว่ากลัวผีจนตัวสั่น"

"เมื่อไหร่จะเลิกพูดเรื่องนี้วะ แม่ง!"

ผมบ่นอุบ ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ของคนที่ให้ไออุ่นอยู่ ตอนนี้พวกเรากำลังเดินกลับจากการอาบน้ำที่แสนทรมานไปที่เต็นท์ครับ ในเมื่อเป็นแฟนกัน เคยมีอะไรกันแล้ว เรื่องอาบน้ำด้วยกันก็ไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรนัก

อันที่จริงก็จะให้มันเฝ้าหน้าห้องน้ำนั่นแหละครับ แต่พอนึกถึงตอนที่อยู่คนเดียวในห้องน้ำ ก็หวิวสันหลังชอบกล เลยตัดสินใจให้มันมาอาบน้ำพร้อมกันเนี่ยแหละครับ ถึงจะโดนเยาะเย้ยหรือหัวเราะใส่ ผมก็ไม่สนใจ

ผมไม่ได้กลัวฝีนะ แค่ไม่ชินกับบรรยากาศเฉยๆ!

เมื่อเราสองคนกลับมาถึงที่เต็นท์ได้ครู่เดียว เจ้าหน้าที่ของอุทยานก็เข้ามาถามไถ่ ก่อนจะเดินจากไป ตอนนี้บริเวณที่กางเต็นท์ก็เงียบสงัดจนได้ยินเสียงแมลงกลางคืนร้องเท่านั้น

"กี่โมงแล้ววะ"

ผทหันไปถามไอ้อิงที่กำลังเดินไปตากผ้าเช็ดตัวจากเชือกที่ทางเจ้าหน้าที่จัดหามาให้

"คงสามทุ่มกว่าๆ มั้ง"

"เหรอ บรรยากาศอย่างกับตีหนึ่ง วังเวงฉิบ"

ผมมองความมืดโดยรอบอีกครั้ง ก่อนจะรีบมุดเข้าไปในเต็นท์ที่เปรียบเสมือนบ้านหลังน้อยที่ปลอดภัยของตัวเอง ความอุ่นก่อตัวขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อผ้าใบซึ่งเป็นส่วนประกอบหลักของเต็นท์กันลมหนาวได้พอสมควร

"ก็อยู่ในป่า"

ไอ้อิงเดินตามเข้ามา ก่อนจะฉวยเอาผ้าขนหนูที่ผมกำลังงใช้งานอยู่ไปเช็ดผมของตัวเองเฉย ผมขมวดคิ้วมอง มันก็แค่เลิกคิ้วแบบไม่สนใจ

"จะแดกอะไรอีกหรือเปล่า"

"ไม่เอาแล้ว ขี้เกียจเดินไปแปรงฟันอีกรอบ"

"อืม..."

ไอ้อิงก็ยิ้มล้อรับพลางเช็ดผมของตัวเองไปด้วย ก่อนที่มันจะหันไปเปิดกระเป๋า แล้วหยิบผ้าขนหนูอีกผืนปาใส่ผมที่กำลังทำหน้างออยู่

"เช็ดผมให้แห้ง เดี๋ยวไม่สบาย"

ก็มึงแย่งกูใช้ไม่ใช่หรือไง...

ผมก็ตีหน้ายุ่งพร้อมกับใช้ผ้าขนหนูผืนใหม่เช็ดผมของตัวเองไปเงียบๆ ทั้งที่สายตายังมองอีกคนที่เดินออกไปจากเต็นท์ และเมื่อผมอยู่คนเดียวได้ครู่ใหญ่เลยยื่นหน้าออกจากที่พักไปมองหาว่ามันหายไปไหน

ไอ้อิงไม่อยู่ครับ ผมเลยออกมาจากเต็นท์เพื่อมองหา ก่อนจะเห็นมันกำลังเดินทางจากรถที่จอดอยู่ห่างออกไป ในมือก็ถือของบางอย่างมาด้วย

"หาอะไรอุ่นๆ แดก"

ไอ้อิงส่งชาร้อนมาให้ ผมอมยิ้มรับ ก่อนที่เราสองคนจะนั่งลงบนเสื่อที่ปูอยู่หน้าเต็นท์ ทิวทัศน์ด้านหน้าเป็นท้องฟ้ายามค่ำคืนที่กว้างสุดสายตา แต่น่าเสียดายที่วันนี้คงเป็นคืนฟ้าปิด ถึงไม่เห็นแสงดาวหรือดวงจันทร์

"มีแต่ท้องฟ้า"

ผมมองภาพเบื้องหน้าพลางจิบชาเพื่อทำให้ร่างกายอุ่นขึ้นอย่างอารมณ์ดี ไอ้อิงที่นั่งข้างกันก็แค่ตอบรับในลำคอพร้อมกับจิบชาในแก้วของตัวเองไปด้วย

เราสองคนไม่ได้พูดอะไร แล้วปล่อยให้เวลาผ่านไปพร้อมกับความเงียบของค่ำคืน สายลมเย็นพัดมาเป็นระยะพร้อมกับแว่วเสียงแมลงที่ส่งเสียงร้องอยู่ในป่า

"บรรยากาศดี แต่คงจะสงบไปสำหรับกูว่ะ"

ผมวางแก้วเปล่าลงที่ข้างตัว พลางสูดกลิ่นของธรรมชาติเข้าไปเต็มปอด สายตาก็ยังมองทิวเขาและท้องฟ้าที่อยู่ตรงหน้า

"ไม่ชอบเหรอ"

"นานๆ ทีก็โอเค แต่ให้เจอแบบนี้ประจำ กูคงเบื่อ แต่มันก็เป็นเรื่องปกติหรือเปล่าวะ เวลาเจออะไรซ้ำซากทุกวันน่ะ"

"อืม"

ผมหันไปมองคนข้างตัวที่นั่งเงียบ ตอนนี้ไอ้อิงไม่ได้ใส่แว่นตาครับ เสี้ยวหน้าที่คุ้นชินก็แปลกตาไปเล็กน้อย

"พี่อิงว่า ถ้าเราจะคบกับใครสักคนนานๆ จะเบื่อหรือเปล่าวะ"

ไอ้อิงหันมาสบตากับผม นัยน์ตาสีดำสว่างตัดความมือชัดเจน ก่อนสายตาคู่นั้นจะเลื่อนไปทางอื่น

"ไม่รู้เหมือนกัน ก็คงขึ้นอยู่ว่าคนนั้นคือใครล่ะมั้ง"

"ถ้าใครคนนั้นเป็นกู มึงจะเบื่อหรือเปล่า"

ไอ้อิงตีหน้านิ่ง ก่อนที่มันจะยกมือขึ้นมาโยกหัวของผมเบาๆ ผมมองท่าทางของอีกฝ่ายเงียบๆ

"เพ้อเจ้ออะไรของมึง"

"กูรู้ตัวว่าตั้งแต่คบกันมา กูก็ทำตัวไม่ค่อยดีนัก เอาแต่ใจ เห็นแก่ตัว ไม่ได้เรื่อง ก็ไม่รู้ว่ามึงจะทนคบกับกูได้นานแค่ไหน"

"ยังดีที่รู้ตัว"

ผมตีหน้ามุ่ยพลางมองคนที่นั่งอยู่ข้างกัน ไอ้อิงมองผมเล็กน้อย ก่อนจะสนใจเครื่องดื่มที่ตัวเองกำลังถืออยู่

"พี่อิง จะว่าอะไรกูหรือเปล่า ถ้ากูยังไม่แน่ใจว่ารักมึงหรือยัง"

ไอ้อิงเลื่อนสายตามามองผมอีกครั้ง เพราะความมืดอาจจะทำให้ผมเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายไม่ชัดเจนนัก ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่ามันรู้สึกยังไง แต่ในเวลาที่ความเงียบและสงบรายล้อมราวกับโลกนี้มีแค่เราสองคน ทำให้ผมทบทวนความรู้สึกของตัวเองได้ดีขึ้น

ผมรู้ว่าไอ้อิงรักผม แล้วผมก็เอาความรู้สึกนั้นเหนี่ยวรั้งอีกฝ่ายเอาไว้เพราะความเห็นแก่ตัวและลังเลของงตัวเอง ถึงเราจะรู้จักได้ไม่ถึงครึ่งปีด้วยซ้ำ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันทำให้จนถึงตอนนี้ ก็ทำให้ผมต้องพิจารณาความรู้สึกของตัวเองอย่างจริงจัง

ไม่อยากหลอกใช้ความรู้สึกของมันไปมากกว่านี้...

เพราะไม่แน่ใจว่าควรจัดการความรู้สึกโลเลของตัวเองยังไง ทำได้แต่บอกความในใจของตัวเองที่มีให้อีกคนได้รู้
ก็แล้วแต่คนฟังจะว่ายังไง...

สุดท้าย...ผมก็ปัดภาระทางความรู้สึกให้มันอย่างเห็นแก่ตัวอยู่ดี

"ถึงอย่างนั้นมึงก็ห้ามทิ้งกูนะ"

"สันดาน"

"อ่า...แต่กูมั่นใจมากว่าชอบพี่อิงมากๆ ไม่เกินชาตินี้รักมึงแน่นอนอ่ะ"

ไอ้อิงที่ทำหน้านิ่งเมื่อครู่หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะตบผมหัวทิ่ม และเมื่อผมหันไปมองคนทำร้าย มันก็คลี่ยิ้มบางออกมา

"พี่อิง..."

"เออๆ จะรักตอนไหนก็เรื่องของมึง"

"ได้เหรอวะ"

ผมมองไอ้อิงด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่คาดคิดว่าจะได้คำตอบแบบนี้ มันถอนหายใจออกมาเบาๆ

"ไม่ได้แล้วไง ในเมื่อกูบังคับความรู้สึกมึงไม่ได้แต่กูยังพอบังคับความรู้สึกตัวเองได้"

"มึงทนได้เหรอ"

"กูไม่ได้ทนแต่กูรอ แล้วถ้ากูไม่อยากรอ กูก็ไปเอง"

"เฮ้ย! ห้ามทิ้งกูก่อนไง"

ผมหันไปโวยวายใส่คนที่พูดอะไรดูง่ายจนเกินไป ทั้งที่ตอนนี้ผมกำลังคิดหนักเรื่องความรู่สึกที่มีต่อมันอยู่แท้ๆ ถึงแม้จะรู้ดีอยู่แก่ใจว่า การ 'รอ' เป็นสิ่งที่ยากและบั่นทอนพลังใจมากก็ตาม

โดยเฉพาะการรอที่ไม่รู้จุดสิ้นสุด

"เรื่องมาก แล้วจะถามทำไม"

ไอ้อิงทำหน้าหงุดหงิดใส่แบบไม่จริงจัง ถึงอย่างนั้นผมก็พูดเสียงอ่อนด้วยความไม่มั่นใจ

"ก็...กลัวมึงเบื่อกูอ่ะ เบื่อที่ค้องรอความรู้สึกของกู แต่กูก็พยายามอยู่"

"ไอ้สัตว์ ถ้าจะรักกูแล้วต้องพยายามก็ไม่ต้องทำ"

"ได้เหรอวะ"

"ถามแบบนี้อีกที กูถีบ"

ผมหน้าเหวอมองสีหน้าจริงจังของไอ้อืง ตอนนี้บรรยายความรู้สึกของตัวเองไม่ถูกเลยครับ

"ไม่ถึบแฟนดิพี่อิง"

"ก็แฟนกานตีนไง"

"ไม่กวนนะ กูซีเรียส"

ไอ้อิงทำหน้าเซ็งออกมาอย่างชัดเจน พร้อมกับมองผมนิ่ง สายตาที่สบมา ทำให้ผมรู้สึกเกร็งขึ้นมาเล็กน้อย

"มึงไม่ต้องคิดเยอะ กูไม่ได้คบใครไปงั้นๆ แบบมึง ความรู้สึกของกูไม่ได้ไร้ค่าแบบนั้น"

สรุปผมก็ยังโดนด่าอยู่ดีใช่ไหม...

ผมขักสีหน้าเล็กน้อย ก่อนจะนึกแปลกใจ เมื่อเห็นคนหน้านิ่งคลี่ยิ้มบางออกมาราวกับคนอ่อนใจ

"ไอ้เล้ง ถึงมึงจะไม่มั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง แต่ก็ควรมั่นใจในความรู้สึกของกู"

ไอ้อิงหันไปมองทางอื่น ก่อนเสียงทุ้มนิ่งเรียบทว่ามั่นคงจะดังขึ้น

"มึงก็รู้ดีว่า กูรักมึงมากขนาดไหนแล้วยังจะมาตั้งคำถามบ้าบอใส่กูอยุ่ได้"

ผมมองเสี้ยวหน้าของคนที่ทำทีมองแก้วกระดาษใบเล็กอย่างสนอกสนใจไม่หันมามองผมอีก ถึงความมืดจะอำพรางท่าทีและสีหน้าของอีกฝ่ายเอาไว้ แต่สิ่งที่ผมมองเห็นก็ทำให้รู้ว่า มันก็คงอายมากเหมือนกัน

ทั้งที่ก็เคยมีคนมาสารภาพรักอยู่บ้าง แต่ไม่เคยมีครั้งไหนทำให้ผมหัวใจเต้นแรงได้แบบนี้เลย

ความอุ่นซ่านที่ก่อตัวขึ้น ทำให้ผมก็ไม่เปันตัวของตัวเองนัก ระหว่างเราเกิดสุญญากาศวูบหนึ่ง ก่อนที่ผมจะหันไปมองคนที่ยังเอาแต่มองแก้วกระดาษในมือของตัวเองอยู่

"พี่อิง"

"อะไร"

น้ำเสียงทุ้มติดห้วนที่ดังตอบรับไม่ได้ทำให้ผมนึกขุ่นเคืองอะไร เพราะรู้ว่าคนขี้อายมักกลบเกลื่อนท่าทีและความรู้สึกของตัวเองยังไง นี่ยังดีนะครับที่มันไม่เอาแก้วในมือปาใส่หน้าผมแล้ววิ่งหนีไป

"ขแบคุณที่รักกูนะ"

ไอ้อิงหันมามองผมเล็กน้อย และเมื่อผมส่งยิ้มกว้างไปให้ คนตรงหน้าก็เบือนหน้าหนีพร้อมกับขมวดคิ้วไม่พอใจ

"หึ! ใครจะอยากรักคนอย่างมึง"

ผมมองคนปากกับใจไม่ตรงกัน ก่อนจะเขยิบตัวเข้าไปนั่งเบียดจนอีกฝ่ายหันมามอง และผมก็ไม่รอให้มันว่าหรือบ่นอะไรด้วยการโอบคอของคนตรงหน้าเอาไว้แล้วแนบริมฝีปากปิด

ไอ้อิงมีท่าทีตกใจเพียงเสี้ยววินาที ก่อนการตอบสนองจากบทจูบที่ผมเริ่มตันจะทำให้ร่างกายของผมอุ่นขึ้นมาทีละน้อย

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน เมื่อจูบชวนหลงใหลยุติลง ก่อนเสียงทุ้มนุ่มของมันจะดังติดริมฝีปากของผมพร้อมกับฝ่ามืออุ่นที่ประคองใบหน้าของผมเอาไว้อย่างนุ่มนวล

"มึงทำให้กูเป็นไอ้โง่จนกู่ไม่กลับ"

ทั้งที่ไม่ใช่คำหวานหูแต่กลับทำให้ผมยิ้มออกมาได้ทันที หัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะอยู่แล้วก็เพิ่มความเร็วในการทำงานมากกว่าเดิม ผมไม่อาจนิยามความรู้สึกนี้ว่ารักได้ไหม แต่ผมก็ยอมรับว่า ไม่อยากให้มันหายไปจากชีวิตของผม ถึงอย่างนั้นก็ไม่อยากบอกคำสำคัญเพียงแค่กักขังอีกคนเอาไว้เช่นเดียวกัน

ถ้าผมมั่นใจเมื่อไหร่ จะบอกคำว่า 'รัก' ให้มันเขินเล่นทุกวันเลยครับ


..........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►20th Step : การเดินทางของเราสองคน - 13/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 20-06-2017 15:43:05

หลังจากผ่านช่วงเวลาโรแมนติก เราสองคนก็พูดคุยสัพเพเหระจนเวลาใกล้เข้าห้าทุ่มตรง บรรยากาศโดยรอบลดอุณหภูมิลง ผมเลยชวนไอ้อิงเข้ามานอนในเต็นท์แทน แต่พอล้มตัวลงนอนแล้วมองหลังคาเต็นท์ที่อยู่ห่างสายตาไม่มากนัก ก็ขมวดคิ้วออกมา

"รู้สึกแปลกว่ะ จะนอนหลับไหมเนี่ย"

"เรื่องของมึง แต่อย่ามากวนตอนกูนอน"

"เฮ้ยๆ เราเป็นแฟนกันนะ"

"น่ารำคาญ"

"แล้วเมื่อกี้ใครที่บอกรักกูวะ คนรักกันทำอย่างนี้เหรอ"

ผมลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับมองคนที่นอนตะแคงหันหลังให้อย่างไม่พอใจ ไอ้อิงทำหน้าเบื่อหน่ายออกมา

"นอนไม่หลับก็ออกไปเดินเล่นไป ง่วงแล้วค่อยกลับมานอน"

เฮ้ย! อย่าไล่กันง่ายๆ แบบนี้ดิ

"โหย...พี่อิงอ่ะ"

ผมชักสีหน้าออกมา ก่อนไอ้อิงจะดึงผมลงมานอนแบบไม่สนใจ และไม่ทันได้ตั้งตัว ผ้าห่มผืนใหญ่ก็คลุมร่างของเราสองคนเอาไว้ให้มันทั้งมืดและแคบมากกว่าเดิม และในเขณะที่ผมกำลังจะว่ามันทำบ้าอะไร ก็โดนอีกคนช่วงชิงลมหายใจและปิดเสียงร้องด้วยริมฝีปากที่อุ่นร้อน

"อื้อ!"

ไอ้อิงคลายสัมผัสจากริมฝีปากของผม ก่อนคนที่อยู่ด้านบนจะไล่จูบไปทั่วใบหน้าจนถึงลำคออย่างเป็นเจ้าของ ฝ่ามือหยาบลูบไล้เข้ามาสัมผัสหน้าท้องแล้วเลื่อนไปบดคลึงที่หน้าอกจนทำให้ผมครางออกมาอย่างระบายอารมณ์ แล้วผมก็ต้องแอ่นตัวด้วยความเสียวซ่าน เมื่อปลายนิ้วที่ขยี้แผ่นอกถูกแทนที่ด้วยปลายลิ้นนุ่มที่หยอกล้อ มือหนาเลื่อนผ่านเข้าไปในกางเกงจนถึงส่วนกลางลำตัว

"อะ...อิง"

ผมสบสายตาวาวที่ส่งมาในความมืด อารมณ์ที่ถูกกระตุ้นขึ้นทำให้อากาศรอบตัวเพิ่มขึ้นทันที แล้วไอ้อิงก็ยกยิ้มขึ้น เมื่อผมเกร็งตัวเรียกชื่อของคนที่กำลังเล้าโลมความใคร่ให้ไม่หยุด

"อือ...อิง อิง"

"หึ! เดี๋ยวกูกล่อมให้มึงหลับเอง"


.........


เมื่อคืนผมโดนผีหลอกครับ

ทว่าไม่ใช่ผีสางนางไม้อะไรแบบนั้นหรอกนะครับ แต่มันเป็นผีผ้าห่ม!

กว่าจะหลับได้ก็โดนหลอกจนเสียวไปทั้งตัว พอตื่นมาอีกทีผมก็นอนซบอกอุ่นในอ้อมกอดของแฟนเป็นที่เรียบร้อย

อาจจะเป็นเพราะไม่ชินกับสถานที่ ถึงจะเกิดเหตุการณ์เสียเหงื่อจนร่างกายอ่อนเพลียไปบ้าง แต่ก็ดันตื่นเช้าได้ แถมยังคื่นก่อนไอ้อิงอีกต่างหาก

ผมมองใบหน้ายามหลับของคนที่นอนกอดผมเอาไว้อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจขยับตัวขึ้นไปจุ๊บปากของมันเบาๆ ก่อนจะเลื่อนตำแหน่งไปที่ปลายคาง แก้มและหน้าผากเป็นการลักหลับเล็กน้อย

โอเค...แฟนของผมหล่อ เลยอยากลวนลามเท่านั้นแหละครับ

ไอ้อิงยังไม่ตื่น จนกระทั่งผมซุกใบหน้าเข้าไปที่ซอกคอของมัน เพื่อสูดกลิ่นกายของอีกฝ่ายพลางดูดเม้มผิวเนื้อตึงแน่นอย่างเพลิดเพลิน เจ้าของร่างก็ขยับตัว ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็เห็นนัยน์ตาปรือคู่หนึ่งกำลังมองมาพร้อมกับเสียงทุ้มเอื่อย

 "อยากต่อตอนเช้าเหรอ"

"เปล่า แค่อยากฟัดมึงเล่นอ่ะ"

"อืม"

ผมอมยิ้มมองคนเพิ่งตื่น ก่อนจะรู้สึกหมั่นเขี้ยวเลยก้มลงไปกัดแก้มของมันเล่น แล้วก็โดนอีกฝ่ายกัดคืนแทบจะในทันที เราสองคนนอนนัวเนียเล่นบนฟูกในเต็นท์อยู่ครู่หนึ่ง หลังจากจูบหวานๆ รับวันใหม่ปิดท้ายการทักทายกันในตอนเช้า ไอ้อิงก็ลุกออกไปข้างนอก ก่อนที่ผมจะยื่นแค่หน้าออกไปมอง

ตอนนี้เวลาประมาณหกโมงเช้าครับ บรรยากาศโดยรอบยังคงความหนาวเย็นอยู่บ้างและมีน้ำค้างจำนวนมากรอบบริเวณ ผมสูดลมหายใจเอากลื่นธรรชาติยามเช้าเข้าปอด

"ไปล้างหน้า จะได้หาอะไรแดก"

ไอ้อิงหันมาบอก ก่อนที่มันจะเดินไปที่รถ ผมยังไม่ขยับตัวไปไหน จนกระทั่งมันกลับมาพร้อมกับกาแฟและขนมปัง

"ไอ้เล้ง"

เสียงของไอ้อิงที่เข้มขึ้น ทำให้ผมต้องขยับตัวออกมานอกเต็นท์ที่อบอุ่นเพื่อมาเผชิญอากาศเย็นอีกครั้ง ผมส่งยิ้มให้มันแล้วหยิบกาแฟซองเทใส่แก้วเติมน้ำร้อนโดยที่มีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่

"กินกาแฟก่อน"

"ซกมก"

ผมไม่ได้สนใจคำต่อว่า แล้วหยิบขนมปังที่มันทาแยมมาให้กินแล้วดื่มกาแฟตามอย่างสบายอารมณ์

หลังจากใช้เวลากับมื้อเช้าได้สักพัก ไอ้อิงก็บังคับให้ผมไปอาบน้ำในตอนสาย ซึ่งน้ำมันก็เย็นฉิบหายเหมือนเดิม ดีหน่อยที่ไม่น่ากลัวเหมือนเมื่อคืนนี้ และเมื่อเราสองคนแต่งตัวด้วยชุดใหม่เรียบร้อย ก็มาช่วยกันเก็บเต็นท์เตรียมตัวกลับครับ

ทั้งที่การมาเที่ยวครั้งนี้ก็แค่มานอนค้างคืนกินลมชมธรรมชาติเปลี่ยนบรรยากาศที่แสนจะธรรมดา แค่ก็เป็นโอกาสดีที่ทำให้เราสองคนเข้าใจสถานะหัวใจของกันและกันมากขึ้น

ผมไม่จำเป็นต้องรีบเร่งความรุ้สึกของตัวเองเพื่อตอบสนองความรู้สึกของอีกคนที่มีให้ ก็แค่เป็นตัวของตัวเองและอย่าทำให้ความรักที่มันมีให้ลดน้อยลงก็พอ

"พี่อิง เมื่อกี้กูไปเอาเสื้อที่ตากไว้ แล้วมันเกี่ยวกับกิ่งไม้เลยเผลอดึงขาดเลยอ่ะ"

ผมยื่นเสื้อยืดที่ตากผึ่งลมไว้ตั้งแต่เมื่อวานมาให้มันดู

ไอ้อิงพิจารณารอยขาดเล็กน้อย ก่อนจะส่งคืนให้ผมแบบไม่ค่อยสนใจ แล้วหันไปเก็บของต่อ

"เดี๋ยวกลับไปเย็บให้"

"ฮะ? มึงเย็บได้?"

"แล้วมันจะยากอะไร"

ไอ้อิงปรายตามามองผมเล็กน้อย แล้วยกของเดินไปเก็บที่รถ ผมก็หยิบกระเป๋ามาสะพายแล้วยกของที่เหลือเตินตามมันไปด้วยความสงสัยและแปลกใจ

"นอกจากงานบ้านกับทำอาหารแล้ว มึงก็เย็บปักถักร้อยเป็ยด้วยเหรอ"

"มึงปัญหา?"

"ใช่ กูสงสัยว่าผู้ชายทั้วไปไม่น่าทำเป็น"

ไอ้อิงหันมามองผมอีกครั้ง แล้วหันกลับไปจัดของในรถต่อพร้อมกับตอบคำถามของผมไปด้วย

"เมื่อก่อนแม่กับพี่อุ้มไม่ว่าง กูก็เลยต้องช่วยย้ยอ้อนทำงานฝีมือส่งครู เลยทำเรื่องพวกนี้เป็นไปด้วย"

"เจ๋งว่ะ แล้วงานช่าง มึงทำเป็นหรือเปล่า"

"ก็ได้บ้างเป็นบางอย่าง"

"มีอะไรที่มึงทำไม่ได้บ้างไหมเนี่ย"

ผมเปรยขึ้นอย่างนึกภูมิใจแฟนของตัวเองอยู่เต็มเปี่ยม อีกทั้งยังขอบคุณในความโชคดีที่คนออฟชั่นพร้อมขนาดนี้มีใจให้ แล้วเมื่อมาเปรียบเทียบกับตัวเองในฐานะผู้ชายด้วยกัน ถ้าไม่นับเรื่องเงินกับหน้าตา ผมก็แพ้มันหลุดรุ่ยเลยครับ

ไอ้อิงไม่ได้หันมามองผม มันปิดกระโปรงหลังรถ ก่อนจะเดินไปทางที่นั่งคนขับอย่างไม่รีบร้อนพร้อมกับเสียงทุ้มเรียบของมันจะดังขึ้น

"ก็เรื่องที่ทำให้มึงรักไง"

ผมกะพริบตาฟังคำตอบ ก่อนจะลอบถอนหายใจออกมาพลางเดินไปยังที่นั่งข้างคนขับ และเมื่อเครื่องยนต์ทำงานและล้อรถหมุน ผมก็หันไปมองแฟนของตัวเอง

"มึงทำได้ เชื่อกูดิ ไม่นานนี้หรอก"

"เหรอ"

เราสองคนไม่ได้พูดคุยอะไรอีก เมื่อรถยนต์เคลื่อนตัวออกจากอุทยานแห่งชาติในเวลาประมาณสิบโมง นอกจากรอยยิ้มบางที่มีให้กันเท่านั้น

.

.

.

Next step loading

Marionetta :
มาต่อแล้วค่ะ ตอนนี้ก็มาแบบหวานปนฮาเบาๆ กำลังพยายามดันคะแนนอิน้องเล้งอยู่ค่ะ ฮ่าๆ  :laugh:
ปล. ตอนหน้าเจอกับอิงอิงจ้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 20-06-2017 16:20:35
พี่อิงนี่มันดีเกินไปรึป่าว 55555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 20-06-2017 17:22:03
ตอนนี้ยังไม่ชัด แต่ต่อไปชัด ๆ นะเล้ง รอพร้อมพี่ิอิงค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-06-2017 17:42:20
 :o8:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 20-06-2017 18:28:45
ลำไยเล้ง เป็นนายเอกที่เชียร์ไม่ลงจริงๆ อยากเห็นเจ็บหนักๆ กับความเห็นแก่ตัว แต่คงไม่ได้เห็นเพราะคนเขียนเหมือนจะเอ็นดูเล้งเหลือเกิน 55555+
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 20-06-2017 18:44:27
 :L2: :L1: :pig4:

ดีใจ มาต่อแล้ว
พี่อิง ดี อ่าาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 20-06-2017 19:00:16
พี่อิง โคตรดี ออฟชั่นครบมาก อยากมีบ้าง :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-06-2017 19:07:57
แฟนดีขนาดนี้อย่าปล่อยให้หลุดมือล่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-06-2017 19:23:10
ดูท่า เล้งเริ่มหวั่นไหวกับอิงแล้ว
ถึงไม่แน่ใจตัวเอง แต่ไม่อยากปล่อยอิง
แถมเล้งกลัวอิงเบื่อตัวเองซะด้วย
นี่แสดงว่าเล้ง แคร์อิงแล้วนะ

อิง สมบูรณ์แบบทุกอย่าง
รักจริง รักเดียว มั่นคง ดูแลคนรักได้ดีสุดๆ
        :L1: :L1: :L1:
   :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 20-06-2017 20:38:44
ถ้าอีเล้งทำอิงอิงชั้นเสียใจอีกแกเตรียมตัวเลย ชั้นจะไปบึ้มบ้านแก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 21-06-2017 01:01:32
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 21-06-2017 21:39:03
อิงอิงตีต่อใจมาก เล้งรีบรักเร็วๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 21-06-2017 23:37:48
รักอิงอิง FC อิง อิง,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-06-2017 08:06:28
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-06-2017 18:29:47
พี่อิงสุดยอดเลยอะ.
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 24-06-2017 10:31:16
มีอิงอิงเป็นแฟนสบายไปทั้งชาติเลย ผู้ชายอะไรอเนกประสงค์ขนาดนี้ ถ้าเล้งไม่รีบรู้ใจตัวเองละก็ ไม่มีทางแฟนดีขนาดนี้ได้แน่ แถมรักเรามากด้วย

ในป่าในเขาก็ไม่เว้นเรื่องอย่างว่าเลยนะคนเรา  :hao7: ตอนนี้สวีทกันเบาๆ หมั่นไส้

ปล.แอบกระซิบว่าตอนนี้มีคำผิดอยู่จำนวนหนึ่งค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ   :pig4::กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 24-06-2017 17:53:05
มีผัวเก่งมีชัยไปกว่าครึ่ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 25-06-2017 10:35:38
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้ค่ะ  :กอด1:
ตอนนี้ก็กำลังเร่งปั่นอย่างต่อเนื่องเท่าที่เวลาและสมองจะพาไป ฝากติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ

ปล.1 คนเขียนรักอิงอิงกับอิน้องเล้งเท่ากันจริงๆ นะ  :laugh: เรากลั่นแกล้งด้วยความรักอย่างสุกซึ้ง
ปล. 2 ต้องขออภัยเรื่องคำผิดด้วยค่ะ (ผิดประจำ) เร่งพิมพ์ก็อาจจะตาเบลอไปบ้าง มีเวลาอีกครั้งจะกลับไปแกเไขนะคะ  :z10:
ปล. 3 ตอนหน้าจะมาภายในอาทิคย์หน้าเช่นเคยค่ะ อดใจรอกันนิดนึงนะคะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-07-2017 13:12:31
22nd Step : ประกาศตัว
[Ing]




ตอนนี้ชีวิตประจำวันของผมก็กลับมาปกติอีกครั้งครับ ส่วนใหญ่ก็อยู่ที่คอนโดของไอ้เล้งเป็นหลัก มีหน้าที่ดูแลให้เจ้าของห้องไม่อดตาย


วันนี้ผมมีเรียนแค่ครึ่งวัน ช่วงบ่ายก็ไปเดินซื้อของใช้ที่ขาดเหลือเข้าห้อง แลัวกลับมาถึงคอนโดตอนเกือบบ่ายสี่โมงเย็นครับ

เมื่อผมมาถึงก็เจอพี่แวว ซึ่งเป็นแม่บ้านที่ดูแลห้องของไอ้เล้ง เราสองคนก็ทักทายพอเป็นพิธี แล้วต่างคนต่างทำธุระของตัวเอง

"งั้นพี่กลับก่อนนะคะ"

"ครับ สวัสดีครับ"

เมื่อเสียงประตูปิดลง ผมก็กลับมาสนใจโทรทัศน์ที่กำลังฉายหนังดังเมื่อสมัยก่อน พลางมองเวลาที่นาฬิกาแขวนผนัง อีกสักพักถ้าไอ้เล้งไม่ได้เถลไถลไปไหนก็คงจะกลับมา

พอนึกถึงไอ้เล้ง ผมก็รู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อย ทั้งที่ก่อนหน้าที่ผมจะรู้จักกับกันอย่างจริงจัง เรื่องเจ้าชู้มั่วผู้หญิงก็เข้าหูของผมบ่อยจากฝ้ายที่เคยเล่าให้ฟัง รวมไปถึงตามหน้าเฟซบุ๊กก็มีคนทักหรือพูดคุยไม่ขาด ทว่าตั้งแต่ที่ผมคบกับมันเป็นแฟแบบไม่เปิดเผย ผมก็ไม่เคยเห็นอีกฝ่ายคุยกับใครให้น่าสงสัย อาจมีบ้างที่มองคนเดินผ่านอย่างสนใจโดยเฉพาะผู้ชายหน้าตาดี แต่ก็แค่มองแล้วเลยผ่านไปอยู่ดี

ถึงจะผิดคาด แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะครับ

ผมกดเปลี่ยนช่องรายการทีวีอยู่พักหนึ่ง เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น เมื่อดูที่หน้าจอก็เป็นคนที่กำลังนึกถึงอยู่

"ไง"

ผมได้ยินเสียงวุ่นวายจากปลายสาย ก่อนเสียงทุ้มที่คุ้นเคยจะดังขึ้น

[คืนนี้จะไปงานเลี้ยงกับเพื่อน]

"ที่ไหน"

[ไอ้สัตว์! เดี๋ยวกูตามไป เออ! มึงว่าไงนะ]

ผมลอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อยกับเสียงจอแจที่ดังแทรกเป็นระยะจากอีกฟากของคู่สนทนา

"จะไปที่ไหน"

[ก็ผับแถวมออ่ะ]

"อืม แล้วจะกลับกี่โมง"

[ก็ไม่น่าเกินเที่ยงตืนหรอก]

"ส่งที่อยู่ร้านมา เดี๋ยวกูไปรับ"

[ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูกลับเองได้ จะกลับแล้วโทรบอก]

ไอ้เล้งมันรู้ครับว่า ผมไม่ชอบสถานที่แบบนั้นสักเท่าไหร่ แถมยังดื่มไม่ค่อยเป็นอีกต่างหาก ถ้ามีงานเลี้ยงสังสรรค์ ผมก็มักจะกินพวกกับแกล้มมากกว่า

"ไอ้เล้ง"

ผมเรียกอีกฝ่ายเสียงเข้มขึ้น ผมไม่ได้จะจับผิดหรือต้องการควบคุมพฤติกรรมอะไรของมันหรอกนะครับ แต่ที่อยากจะไปรับเพราะเป็นห่วง กลัวมันเมาแล้วโดนตำรวจสอยหรือเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาระหว่างทาง มันไม่คุ้มกันหรอกครับ

[ก็ได้ๆ งั้นสักห้าทุ่ม มึงค่อยมานะพี่อิง]

"เออ"

ผมตัดสายก่อนจะทำหน้าเซ็งออกมา เย็นนี้ตั้งใจจะทำของโปรดให้มันกินเป็นมื้อเย็น ก็คงต้องพับเก็บไปก่อน ในเมื่อตอนนี้ก็กินข้าวเย็นคนเดียวแล้ว ผมเลยตัดสินใจจะทอดไข่เจียวหมูสับแบบง่ายๆ กินครับ ผมกลับไปสนใจรายการในโทรท้ศน์ต่อแล้วเลื่อนสายตาไปมองเวลาที่ฝาผนังอีกครั้ง

แม่ง! ต้องรออีกตั้งหลายชั่วโมง


..........


ผมไม่ใช่คนเต่งตัวเก่ง เมื่อเทียบกับไอ้เล้งที่แต่งเว่อร์เหมือนจะไปเดินแบบตลอดเวลา ผมก็เป็นแค่คนธรรมดาสามัญแบบบ้านๆ ที่ใส่เสื้อราคาไม่เกินสองร้อยห้าสิบบาท หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็มาค้นเสื้อผ้าของตัวเอง อันที่จริงก็ไม่ได้สนใจว่าใครจะมองยังไง แต่ก็แคร์ไอ้เล้งมันบ้าง กลัวเพื่อนมันมาเห็นผม แล้วจะทำให้คุณหนูไฮโซถูกลดระดับ

ผมดึงเสื้อเชิ้ตสีเข้มกับกางเกงยีนส์ที่ดูดีที่สุดออกมา ก่อนจะมองนาฬิกาอีกครั้ง เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก็ห้าทุ่มตรงแล้วครับ

ผมลงมาเรียกแท็กซี่และไปถึงที่หมายราวห้าทุ่มยื่สิบนาที ก่อนจะมองไปด้านหน้าของผับที่มีคนเดินเข้าออกไม่ขาดสาย

ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาติดต่อหาอีกคน หลังจากยืนฟังเสียงสัญญาณอยู่สักพัก อีกฝ่ายก็กดรับสาย

"กูถึงแล้ว"

[อ้าวเหรอ เข้ามาดิ]

เสียงของไอ้เล้งดังขึ้นพร้อมกับเสียงเพลงและเสียงพูดคุยเป็นฉากหลัง ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนมองอยู่

"กูไม่เข้า มึงนั่นแหละออกมา"

[กูยังไม่กลับตอนนี้ พี่อิงเข้ามาตรงชั้นลอยนะครับ ขวามือห้องในสุด]

ผมยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ อีกฝ่ายก็ตัดสายทิ้งไปแล้ว และในขณะที่ผมกำลังไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ที่ค้องเดินเข้าไปด้านใน คนที่มองผมอย่างไม่ปิดบังก็เดินเข้ามาขวางทาง มือบางแตะแขนของผมอย่างเข้าหา

"มาคนเดียวหรือคะ"

ผมมองหญิงสาวแต่งตัวเฉี่ยว รูปร่างอ้อนแอ้นประทินน้ำหอมฟุ้ง ทว่าถึงจะสวยน่ามองแค่ไหน แต่ผู้หญิงกล้าแบบนี้ไม่ใช่แบบที่ผมอยากสนใจ และที่สำคัญผมก็มีแฟนให้รักและสนใจคนเดียวก็พอ

ผมไม่ได้ตอบรับอะไรพร้อมกับปัดมือของเธออกอย่างสุภาพเป็นการปฏิเสธ แล้วเดินเข้าไปด้านในผับโดยไม่ได้สนใจใครหรืออะไรอีกด้วยความรู้สึกหงุดหงิดอยู่เล็กน้อย
.
ผมเดินฝ่าผู้คนที่ยืนกันเบียดเสียด เสียงเพลงและแสงไฟทำงานอย่างลงตัวราวกับต้องการปลุกให้อาคารที่มืดสลัวแห่งนี้มีชีวิตชีวาขึ้น ผมดันแว่นสายตาที่เลื่อนตกลงมาพลางมองหาทางขึ้นไปยังชั้นลอยตามที่ไอ้เล้งบอก

ผมลอบถอนหายใจ เมื่อสามารถพาตัวเองมายังบันไดที่อยู่ใกล้กับลำโพงที่กำลังทำงานจนแก้วหูแทบลั่น ทว่าเมื่อก้าวมาถึงชั้นบน ผมก็ถูกทักขึ้นอีกครั้ง

"มาทำอะไรที่นี่ไม่ทราบ"

ผมจะทำเป็นเมินเหมือนไม่ได้ยินก็ได้ เพียงแต่น้ำเสียงที่ดังขึ้นนั้นเป็นของเพื่อนสมัยเด็กที่เพิ่งมีเรื่องกันเมื่อไม่นานมานี้ ผมเลิกคิ้วขึ้น

"แล้วฝ้ายล่ะ"

ฝ้ายชักสีหน้าออกมา คืนนี้เธอใส่เดรสสีฟ้าน้ำทะเลและเกล้าผมน่ามอง แต่ดูเหมือนอารมณ์ของเธอจะไม่ค่อยดีเหมือนหน้าตาสักเท่าไหร่

"หึ! ไม่ใช่เรื่องของนายก็แล้วกัน"

ผมไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองกับกิริยาไม่ดีของอีกฝ่าย อันที่จริงผมก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรแล้วด้วยครับ เหตุการณ์ที่ทำให้ต้องทะเลาะกันก็เพราะอารมณ์พาไป พอได้กลับมาคิดอีกครั้งก็รู้สึกว่ามันช่างไร้สาระจริงๆ ไม่ว่าอย่างไรฝ้ายก็เป็นเพื่อนของผม ถึงแม้ตอนนี้ผมอาจจะไม่ใช่เพื่อนของเธอแล้วก็ตาม

ผมมองฝ้ายที่ยังมีสีหน้าบึ้งตึง ก่อนจะเดินไปยังจุดหมาย ซึ่งก็คือด้านในสุดของชั้นลอยแห่งนี้ ทว่าผมก็โดนคนที่ชักสีหน้าใส่รั้งเอาไว้อีกครั้ง

"นี่! อย่าเดินหนีนะ!"

"มีอะไรอีก"

ผมหันไปถามเสียงเรียบ ฝ้ายเม้มริมฝีปากแน่นเหมือนกำลังอดกลั้นอารมณ์บางอย่างอยู่

"ที่นี่มันงานเลี้ยงสำหรับคนที่ได้รับเชิญเท่านั้น นายไม่มีสิทธิ์เข้าไปหรอกนะ"

"แล้วไง"

ผมตีหน้านิ่งมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ตอนนี้เริ่มชักจะรำคาญฝ้ายขึ้นมาทีละนิด งานเลี้ยงบ้าบออะไร ผมไม่รู้แล้วก็ไม่สนใจหรอกครับ แต่ถ้าจะถามว่าใครเชิญมาก็แฟนของผมเนี่ยแหละที่เชิญให้ขึ้นมาหา

ผมไม่ได้สนใจฝ้ายอีก แล้วเดินตรงเข้าไปด้านใน บนชั้นลอยที่มีผู้คนอยู่พอสมควรและคงจะเป็นพวกที่ได้รับเชิญอย่างที่ว่า ผมไม่ได้สนใจสายตาบางคู่ที่มองมาเหมือนผมเป็นคนแปลกหน้า แต่มองตรงไปยังทางที่อยู่เบื้องหน้า

"หน้าด้าน!"

เสียงของฝ้ายกระแทกใส่ ก่อนที่เธอจะเดินชนไหล่ของผมเข้าไปด้านใน ผมมองแผ่นหลังที่ห่างออกไปด้วยความไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเดินไปตามทางเดิมของตัวเองต่อ พร้อมกับลอบมองคนรอบข้างไปด้วย คนพวกนี้ก็คงเป็นเด็กในมหาวิทยาลัยเดียวกัน เพราะท่าทางการแต่งตัวก็เดาเรื่องฐานะได้ไม่ยาก

ผมนึกระอาแต่ก็ไม่มีสิทธิ์ไปว่าอะไรได้ แค่คนใกล้ตัวที่ชอบผลาญเงินเล่นอย่างไอ้เล้ง ผมก็ทั้งบ่นทั้งว่าจนช่างหัวมันไปแล้ว ในเมื่อบ้านของมันรวยแล้วก็ไม่ได้นำความเดือดร้อนไปให้ใคร ผมก็ไม่อยากจะใส่ใจเรื่องพรรค์นี้อีก

ผมมองกลุ่มคนที่กำลังยืนคุยเล่นกัน ฝ้ายก็ยืนอยู่ในบริเวณนั้นโดยที่สายตาของเธอจ้องผมเขม็ง ผมละสายตาจากเพื่อนสมัยเด็กแล้วหันไปมองไอ้เล้งที่กำลังหัวเราะกับเพื่อนของมันอยู่

ผมกำลังจะเอ่ยปากเรียกอีกคน ทว่าก็ดันพูดไม่ออกขึ้นมาเสียอย่างนั้น ไม่รู้ว่าควรจะเรียกอีกฝ่ายว่ายังไงดี จะเดินเข้าไปดึงตัวมาเลยก็ต้องแทรกเข้าไป ถ้าไม่หน้าด้านมารยาทเสื่อมหนักก็คงทำแบบนั้นไม่ได้ แต่จะให้ยืนรอให้มันหันมามองเองก็โง่เกินควายเข้าไปอีก

บางทีการที่ผมไมกล้าเรียกไอ้เล้ง เพราะยังไม่แน่ใจว่าต่อหน้าคนอื่นแล้ว ตัวเองอยู่ในฐานะอะไรของมันกันแน่ก็ได้

"เล้ง"

เสียงของผมไม่ได้ดังแต่ก็สามารถแทรกเข้าไปให้เจ้าของชื่อหันมามอง ใบหน้าที่คุ้นเคยยกยิ้มขึ้น ก่อนที่มันจะหยุดคุยกับเพื่อนแล้วเดินเข้ามาหาผม

"พี่อิงมารู้จักเพื่อนกู"

ผมมองไอ้เล้งที่ดึงแขนของผมเข้ามาในกลุ่ม แน่นอนว่าทุกสายตาในบริเวณนั้นหันมามองทันที ผมตีหน้านิ่งด้วยความรู้สึกเกร็งเล็กน้อย

ผมมองเพื่อนสนิทของไอ้เล้งที่เคยเห็นและรู้จักชื่อมาแล้ว ก่อนจะลอบมองฝ้ายที่ยังส่งสายตาไม่พอใจมาให้แล้วหันมาสนใจคนที่ยังจับแขนของผมเอาไว้ไม่ปล่อย

"ใครวะ"

ผู้ชายผอมสูงทักขึ้น คนนี้ชื่อเป้ครับ ผมเคยเห็นไอ้เล้งคุยด้วยบ่อย ท่าทางไม่ค่อยได้เรื่อง เอาแต่ชวนเที่ยวกับมั่วผู้หญิงผลาญเงินไปเรื่อย

"อย่าเพิ่งแสือก กูกำลังจะแนะนำอยู่นี่ไง"

ส่วนไอ้นี่ก็ไม่ได้เรื่องพอกัน

ผมนึกเซ็งกับคนทียืนอยู่ข้างกัน อยากจะตบให้หัวทิ่มกับท่าทางจองหองที่มันกำลังแสดงออกมา แต่ก็ยังไว้หน้าอีกฝ่ายอยู่

"นี่พี่อิง แฟนกูเว้ย"


..........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►21st Step : ถึงจะไม่ชัดแต่ก็สัมผัสได้ - 20/06/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-07-2017 13:13:47


ในขณะที่ผมกำลังหมั่นไส้ไอ้เล้งอยู่ก็พลันอารมณ์ค้างกลางอากาศ ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองแสดงสีหน้ายังไง แต่ใบหน้าของคนที่อยู่ในสายตาต่างนิ่งอึ้งอย่างชัดเจน

นี่มัน...

ผมหันไปมองอีกคนที่ยังยักคิ้วใส่เพื่อนเหมือนตัวเองเหนือกว่า ในวินาทีนี้ดูเหมือนทุกเสียงรอบตัวจะดับลงเหลือเพียงเสียงหัวใจของผมที่เต้นแรงเท่านั้น

อาจเป็นเพราะผมไม่ได้เตรียมใจว่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้ ทำให้พูดอะไรไม่ออก ทำได้แต่มองไอ้เล้งอย่างไม่อยากจะเชื่อ

"กูเตือนมึงแล้ว"

เสียงของเพื่อนไอ้เล้งดังขึ้น ผมปรายตามอง อีกฝ่ายเป็นผู้ชายสูงสมส่วน ท่าทางหยิ่งไม่เห็นหัวใคร และยิ่งตอนนี้ที่กำลังยิ้มอยู่ก็ดูไม่น่าไว้ใจสักเท่าไหร่ คนนี้ชื่อแชมป์ครับ

"พูดเป็นเล่น! มึงอย่ามาอำกูไอ้เหี้ยเล้ง!"

"อำอะไร แฟนกูจริงๆ เนอะพี่อิง"

ผมมองรอยยิ้มของไอ้เล้งที่ส่งมาให้โดยไม่ได้ตอบรับอะไร บอกตามตรงว่ายังรู้สึกอึ้งไม่หายเลยครับ
"มึงแพ้เแล้วไอ้เป้ อย่าลืมจ่ายตามที่ตกลง"

แพ้? จ่าย?

"หึ! หาเรื่องเองนะมึง"

ผมมองไอ้เล้งที่หัวเราะออกมา พร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดี คนชื่อเป้ก็ทำหน้าหงิกหน้างอ

"ไม่ยอมเว้ย! พวกมึงรวมหัวกันแกล้งกู"

"ไอ้สัตว์! แพ้แล้วอย่างอแง จ่ายภายในวันพรุ่งนี้นะมึง"

คนชื่อแชมป์ว่า ก่อนที่ผมจะหันไปมองไอ้เล้งอีกครั้ง เมื่ออีกฝ่ายเรียก ใบหน้าของมันยังคงรอยยิ้มอยู่

"นี่เพื่อนสนิทกู คนที่ท่าทางห่วยๆ นั้นชื่อเป้ ส่วนไอ้หน้าเลือดนั่นชื่อแชมป์"

"อืม"

ผมแค่มองตาม อย่าไปหวังว่าจะได้รับการไหว้หรืออะไรที่แสดงถึงมารยาทต่อผู้ที่มีอายุมากกว่าจากเพื่อนสนิทของมัน ตอนนี้คนชื่อเป้กำลังโอดครวญไม่หยุด ส่วนคนชื่อแชมป์ก็แค่มองผมอย่างท้าทายเท่านั้น

"เฮ้ยๆ งั้นกูกลับก่อน"

"เดี๋ยวก่อน! มึงจะพาใครก็ไม่รู้มาโมเมหลอกแดกเงินกูเล่นไม่ได้นะเว้ย"

ไอ้เล้งเลิกคิ้วขึ้น ก่อนคนชื่อเป้จะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
"ลองจูบพิสูน์หน่อยสิวะ เอาแบบดูดดื่มเลยนะมึง"

ผมมองไอ้เล้งกับเพื่อนของมันที่กำลังสบตากัน แล้วขมวดคิ้วออกมาอย่างไม่พอใจ ถึงจะแอบรู้สึกดีที่มันบอกว่า เราสองคนอยู่ในฐานะอะไรกัน แต่ไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องทำตามเกมของใคร

ผมไม่ใช่คนที่ไอ้เวรพวกนี้จะเอามาเล่นสนุก!

"อะ..."

ผมกำลังจะปรามความคิดของอีกฝ่าย แต่ก็คงจะช้าไปแล้ว เมื่อเสียงของไอ้เล้งดังขึ้นขัด

"ได้อยู่แล้ว"

คงเป็นเพราะผมกำลังจะอ้าปากเรียกมัน เลยเป็นจังหวะดีที่ทำให้ถูกอีกคนดึงไปจูบแบบไม่แคร์สายตาใคร ท่ามกลางเสียงผิวปากและกรีดร้องแบบไม่อยากจะเชื่อที่ดังระงม ทั้งที่เป็นจูบที่คุ้นเคยดีแต่ในเวลานี้กลับทำให้ใบหน้าของผมร้อนผ่าวมากกว่าปกติ

ผมกะพริบตาทีหนึ่ง เมื่อคนตรงหน้าละริมฝีปากออกห่าง ผมปั้นหน้าไม่ค่อยถูกแต่ก็รู้ว่าตัวเองกำลังเขินแล้วก็อายพอสมควร

"ชัดแล้วนะมึง"

ไอ้เล้งหันไปยิ้มให้เพื่อนที่ทำหน้าตกตะลึงหนักกว่าเก่า ก่อนที่มันจะพาผมเดินออกมาอย่างมีมาดไม่ต่างจากเสี่ยใหญ่หิ้วอีหนูกลับบ้าน

"มึงเป็นเกย์หคือวะ"

ผมนิ่งไปทันที ทั้งที่ไม่ใช่คนถูกถาม ก่อนจะลอบมองท่าทางของไอ้เล้งที่ยืนมองเพื่อนของตัวเองอยู่

"มึงก็รู้ว่ากูเอากับผู้หญิงได้"

ผมลอบถอนหายใจออกมา ก่อนจะเลิกทำตัวสงบเสงี่ยมเป็นเด็กที่ไอ้เล้งมันเลี้ยงด้วยการตบหัวของมันเบาๆ แล้วเดินกอดคอลากมันออกมา ทว่ายังไม่ทันเดินไปไหน เสียงของคนชื่อแชมป์ก็ดังขึ้น

"จะเปิดตัว ก็เล่นใหญ่นะมึง"

"หึ! ก็มันเข้าทางกูพอดีไง"


.........


"นี่มันเรื่องอะไรกันแน่"

ผมมองไอ้เล้งที่กำลังนั่งอยู่บนรถด้วยกัน มันก็แกล้งทำหน้าเหลอหลาเหมือนไม่รู้เรื่องจนน่าหมั่นไส้

"พี่อิงพูดเรื่องอะไร"

"ก็เรื่องในผับไงวะ"

"อ่าฮะ ก็พาแฟนไปแนะนำให้เพื่อนรู้จักไงครับ ไม่ดีเหรอ"

"ไอ้เล้ง"

ผมตีหน้าดุใส่พร้อมกับใช้เสียงแข็งขึ้น ไอ้เล้งที่ส่งรอยยิ้มยั่วเมื่อครู่ก็ทำหน้าเหนื่อยใจออกมา

"กูไม่ใช่ของเล่นของมึง"

ผมบอกเสียงเย็น ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นจะชวนให้หัวใจเต้นแรงและพองโตก็ตาม แต่ความจริงที่เหมือนพวกมันกำลังเล่นเกมบางอย่างโดยมีผมมาเกี่ยวข้องไม่ใช่สิ่งที่ผมพอใจ

"พี่อิงอ่า...มันก็แค่เรื่องบังเอิญน่ะ"

"ยังไง"

ผมเลื่อนสายตาไปมองไอ้เล้งที่หัวเราะออกมาเบาๆ แล้วมันก็เริ่มเล่าเรื่องออกมาด้วยสายตาชอบใจ

"พวกกูเล่นเกมกันนิดหน่อย จะให้ไอ้เป้ไปจีบเดือนคณะสักคนมาเป็นแฟนภายในหนึ่งเดือน แล้วสุดท้ายมันก็ทำไม่ได้ เลยโยนมาให้กูเล่นแทน"

ผมขมวดคิ้ว เริ่มนึกฉุนขึ้นมาในใจ แต่ไอ้เล้งก็รีบอธิบายต่อทันทีราวกับล่วงรู้อารมณ์ของผมที่กำลังปะทุขึ้น

"แต่เพราะเปลี่ยนคนเล่น กูเลยเปลี่ยนเงื่อนไข ขอเวลาสองอาทิตย์หาแฟนที่เป็นผู้ชายแทน แล้วไอ้โง่เป้ก็ตกลง"

ผมมองไอ้เล้งอย่างตำหนิและไม่พอใจ แต่อีกฝ่ายไม่สะทกสะท้านพลางเล่าต่อด้วยน้ำเสียงระรื่น

"ฮ่าๆ แต่ไอ้แชมป์มันรู้เรื่องที่กูคบมึงอยู่แล้ว กูกับมันเลยรวมหัวกันต้มไอ้เป้หลอกเอาเงินมันมาอย่างที่เห็น"

"เหี้ย"

ผมสบถออกมาเบาๆ กับสิ่งที่พวกมันทำ ไอ้เล้งก็หัวเราะรับ แล้วยิ้มให้ผมอย่างอารมณ์ดี

"มึงอย่าไปคิดมากเลย พวกกูก็เล่นเกมแบบนี้เรื่อยๆ หลอกเอาเงินกันไปเอาเงินกันมาเนี่ยแหละ"

"สันดานเสีย"

ผมมองอีกฝ่ายอย่างตำหนิและไม่สบอารมณ์นัก ไอ้เล้งก็ยิ้มบาง ก่อนจะเอนตัวมาซบไหล่ของผมอย่างเอาใจ มันก็คงรู้นั่นแหละว่าทำยังไงผมถึงจะใจอ่อนจนยอมให้อยู่เรื่อย

"เรื่องเกมนั่นก็แค่โอกาสพอดีที่กูคว้ามา แต่เรื่องที่กูเปิดตัวมึงให้พวกมันรู้เป็นสิ่งที่กูตั้งใจทำนะครับ"

ผมปรายตามองแล้วลูบหัวของคนที่ซบไหล่าเบาๆ ก่อนจะสนใจท้องถนนตรงหน้าต่อ

"พวกมึงจะเล่นเกมเหี้ยอะไรกันก็ช่าง แต่อย่าเอาความรู้สึกของใครมาเล่น"

"เตือนไม่ทันแล้ว แต่กูจะไม่ทำอีกก็แล้วกัน"

ผมหันไปมองไอ้เล้งที่ตอนนี้หยิบโทรศัพท์มือถือมาเล่นเกมอย่างเคย แล้วลอบถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจ

.

.

.


.Next step loading
...

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 04-07-2017 13:39:26
ถึงจะพนันกันแต่เล้งก็เปิดตัวกับเพือนๆแล้วนะพี่อิง อิอิ ปลื้มปริ่ม
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 04-07-2017 14:06:45
 :L2: :pig4:

พี่อิงถึงจะโมโห แต่ก็เขิลๆอะดิ
รักอิเล้งนิดนุง แต่รักพี่อิง ม๊ากกกก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-07-2017 14:29:11
เล้ง เปิดตัวแฟน เพื่อนๆเหอวเลย

แต่รำคาญฝ้ายมาก ถามอิง พออิงถามกลับ ก็ด่าอิง
ด่าว่าคนนอกห้ามเข้า เดินชนไล่อิง  ตลกมาก หลงตัวเองเกินไปปะ
ว่าแต่ฝ้าย อยู่ตอนที่เล้งเปิดตัวอิงเป็นแฟนนี่
เป็นไง หน้าแตกเป็นเม็ดกระจกปะ ช่วยกวาดไปทิ้งขยะมั้ย ทำตัวทุเรศมาก

ถึงการเปิดตัวแฟนเล้งส่วนหนึ่งมาจากการพนันกัน
แต่ก็เป็นความตั้งใจจริงๆของเล้ง อิงให้อภัยเล้งนะ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-07-2017 15:49:45
 :hao6: :hao6: :hao6: แอบดีใจอยู๋ละสิพี่อิงอิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 04-07-2017 19:29:56
เหนื่อยแทนพี่อิงอิง 5555555555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-07-2017 20:27:05
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 04-07-2017 21:05:46
เล้งยังคงนิสัยเสียเหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 04-07-2017 21:54:12
เล่นแรงจริงๆ555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-07-2017 21:58:23
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-07-2017 22:10:18
 :mew1: :mew1: :mew1: o13 o13 o13 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 05-07-2017 23:32:22
เปิดตัวได้อลังการมาก,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 06-07-2017 01:06:40
เบื่อฝ้ายอะ เค้าไม่เลือกเราแต่เลือกเพื่อนเรา  เราเสียใจได้แต่ระรานเพื่อนทำตัวไม่น่ารักใส่เพื่อนอย่างงี้ดีแล้วหรอ?
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 07-07-2017 00:24:24
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 07-07-2017 09:16:01
เล้งทำอะไรก็คิดถึงใจอิงอิงหน่อย แต่ก็เหมือนจะดีขึ้นนิดนึง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-07-2017 18:59:46
พี่อิงรักเขาไปแล้วหนิทำใจนะ5555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 07-07-2017 19:21:40
เปิดตัวแรงไปหรือเปล่า ระวังพี่อิงทำแรงกลับคืนนะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 10-07-2017 12:57:27
ชอบเรื่องนี้นะคะ เพิ่งมาอ่านจ้า แบบว่าตอนแรกก็แอบขัดใจแบบ อะไรวะ อิเล้งนี่มันมีความคิดบ้างมั้ย หรือมันเป็นคนไม่เครียด แต่นางก็บอกว่าตัวเองนิสัยไม่ดี หรือคนอ่านต้องการดราม่า 555555555 แต่พออ่านๆ ไป เออแบบนี้แหล่ะ ถ้าดราม่าฉันก็จะนอยด์ แล้วแบบก็ไม่รู้จะให้ตัวละครเครียดไปทำไม ชอบความป่วนของคู่นี้ เค้ารักกันนะ และเค้าก็ไม่โกรธกันนานดีอ่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 19-07-2017 14:50:21
23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา
[Ing]




ผมตื่นเช้ามาในห้องนอนที่คุ้นเคย โดยที่มีอีกคนนอนกอดหมอนข้างหลับสบายอยู่อีกฟากของเตียง

ไอ้เล้งเป็นคนนอนดิ้นครับ ผมเคยโดนมันเตะหลายรอบจากหงุดหงิดก็เริ่มชินแล้วคิดว่าคงเป็นเวรกรรมที่ต้องทนๆ ไป แต่ผมก็มีวิธีจัดการอาการนอนดิ้นของมันอยู่ ถ้าล็อกพื้นที่ด้วยการกอด มันก็นอนนิ่งเลยล่ะครับ

ผ่านไปสองอาทิตย์แล้วที่เพื่อนของมันรู้เรื่องของผม ถึงหลังจากนั้นไม่นานเพื่อนสนิทของไอ้เล้งจะแวะมาหาหรือเจอกันตอนผมไปรับที่มหาวิทยาลัย แต่พวกเราก็ไม่ได้คุยอะไรเพื่อสร้างความสนิทสนมกัน เพราะผมก็ไม่ได้อยากเจอกับพวกนั้นสักเท่าไหร่

ผมเคยถามไอ้เล้งด้วยความเป็นห่วงว่ามีปัญหาอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่มีแฟนเป็นผู้ชายหรือเปล่า เพราะผมก็พอจะรู้มาบ้างว่ารสนิยม หน้าตา ฐานะ มีผลต่อชีวิตสังคมคนมีเงินอยู่ไม่น้อย แล้วมันก็มีชื่อเสียงพอตัว แต่อีกฝ่ายก็ยิ้มรับเล็กน้อยแบบไม่ยี่หระพร้อมกับเสียงทุ้มสบายอารมณ์

"ก็แค่ตกใจ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอก ในเมื่อกูหน้าตาดีและมีเงิน"

คำตอบอวดดีและท่าทางไม่ทุกข์ร้อนอะไร ทำให้ความกังวลเกียวกับสายตาของคนรอบข้างที่มีต่อมันลดน้อยลง จนมาถึงตอนนี้ผมก็ไม่ได้สนใจปัญหานี้อีก

ผมลุกขึ้นอาบน้ำ แล้วเตรียมตัวไปเรียนตอนบ่าย และเมื่อผมเดินกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง ก็เห็นไอ้เล้งลืมตานอนขี้เกียจอยู่บนเตียง ก่อนที่มันจะทักชึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

"จะไปเรียนแล้วเหรอ"

"อืม ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันได้แล้ว"

"พี่อิง วันนี้กูไปด้วยนะ"

ผมมองมันอย่างสงสัย ก่อนจะนึกเซ็งออกมา เมื่อได้ยินคำขยายความเพิ่ม

"นัดกับมีนไว้ มันว่างบ่ายพอดี"

ผมไม่ได้โต้ตอบอะไร นอกจากเดินออกจากห้องนอนด้วยความรู้สึกไม่สบอารมณ์นัก


.........


ทั้งที่เมื่อหลายวันก่อนไอ้เล้งเปิดตัวผมในฐานะแฟนแถมยังจูบโชว์ให้หัวใจของผมเต้นแรงก็ตาม แต่ส่วนลึกของความรู้สึกก็ยังมีความไม่มั่นใจอยู่ดี

คงเป็นเพราะมันยังไม่เคยบอกรักเลยสักครั้งล่ะมั้ง แล้วผมก็เคยบอกมันว่าจะรอ เพราะไม่อยากกดดัน ถ้าหากมันยังไม่รู้ใจของตัวเองดีพอ

ผมลอบถอนหายใจกับความคิดมากมายที่วิ่งวุ่นอยู่ในสมอง อีกทั้งยังไม่ค่อยพอใจที่แฟนยังกระตือรือร้นไปหาเพื่อนที่ไม่แน่ใจว่ามันยังรู้สึกแบบไหนอยู่ แต่ผมไม่อยากทำตัวงี่เง่าด้วยแรงหึงหวง

วันนี้ไอ้เล้งเป็นคนขับรถครับ เมื่อมันจอดที่หน้าตึกคณะ ผมก็เปิดประตูลง โดยที่มีเสียงของอีกคนปิดท้าย

"พี่อิงเลิกแล้วโทรหากูนะ เดี๋ยวมารับ"

"อืม"

ผมไม่ได้รอให้รถสปอร์ตของมันเคลื่อนผ่านไป แต่เดินเข้าตึกด้วยพื้นอารมณ์ไม่มั่นคงนัก และเมื่อเดินเข้ามาในห้องก็กวาดสายตามองหาไอ้กลมแล้วเดินเข้าไปนั่งข้างกัน

"เป็นอะไรวะ ทะมึนมาเลย"

ผมทำหน้าเบื่อออกมา อันที่จริงก็ไม่อวากใส่ใจอารมณ์ของตัวเอง แต่ก็ยังอดบ่นออกมาไม่ได้

"กูหงุดหงิดนิดหน่อย ไม่มีอะไรหรอก"

"อะไรกันวะ ทะเลาะกับแฟนเหรอ"

ผมปรายตามองเพื่อนสนิทของตัวเอง ตอนนี้ใบหน้าของมันกำลังแสดงอาการอยากรู้อยากเห็นอย่างชัดเจน

"เฮ้ย! อย่ามองด้วยสายตาเย็นชาแบบนั้นสิวะ เราเป็นเพื่อนกัน มึงไม่สบายใจ กูก็พร้อมรับฟังเท่านั้นเอง"

ผมมองรอยยิ้มหน้าเป็นของมัน แล้วถอนหายใจออกมา ตอนแรกตั้งใจจะกลับไปสนใจอาจารย์ที่เพิ่งเดินเข้ามาสอนแต่เสียงของคนที่นั่งอยู่ข้างกันก็ดังขัดขึ้น

"ตั้งแต่วันนั้น มึงก็ไม่เคยเล่าเรื่องแฟนให้กูฟังเลย เวลามีความสุข กูก็ไม่อยากสนใจหรอก แต่เวลาทุกข์ มึงมาระบายให้กูฟังได้"

ผมมองไอ้กลมอีกครั้ง ผมไม่ได้รู้สึกรำคาญอะไรที่อีกฝ่ายยังพูดถึงเรื่องเดิมไม่เลิก ธรรมดาไอ้กลมก็เป็นคนร่าเริงอัธยาศัยดี แต้ก็ไม่ใช่คนจุ้นจ้านเอาแต่อยากรู้เรื่องของคนอื่น ต้่งแต่ที่ผมแนะนำไอ้เล้งให้มันรู้จัก มันก็ไม่ได้ถามภึงหรือล้อแซวอะไรที่ผมคบกับผู้ชายและยังเป็นเพื่อนสนิทที่ดีของผมเหมือนเดิม

"กูแค่หึงแฟน มึงไม่ต้องใส่ใจหรอก"

"อ้อ... มีแฟนหน้าตาดี มึงก็ต้องทำใจนะ เอ่อ...กูเป็นกำลังใจให้"

"อืม ขอบใจ"

ไอ้กลมทำหน้าปั้นยาก ก่อนที่มันจะส่งยิ้มมาให้แล้วชวนผมคุยเรื่องอื่นต่อ ผมได้แต่ตอบรับไปตามเรื่องตามราว ทั้งที่ไม่ค่อยสนใจสิ่งที่อีกคนพูดนัก


..........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►22nd Step : ประกาศตัว - 04/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 19-07-2017 15:21:44

ผมเลิกเรียนตอนประมาณสี่โมงเย็นครับ ทว่ายังไม่ทันได้โทรศัพท์ไปหาไอ้เล้ง ก็เห็นอีกฝ่ายกำลังนั่งรออยู่ที่ม้านั่งไม่ไกลจากตึกที่ผมเรียนอยู่โดยที่มีใครอีกคนกำลังนั่งคุยอยู่ด้วย ผมชักสีหน้าออกมาทันที เมื่อเห็นว่าเป็นใคร

"นั่นเล้งใช่ป่ะ"

ไอ้กลมที่เดินมาด้วยกันทักขึ้น ผมก็พยักหน้ารับพร้อมกับเดินไปหาคนที่กำลังนั่งคุยเล่นกันอย่างมีความสุข ผมสูดลมหายใจเพื่อปรับอารมณ์ของตัวเองให้เป็นปกติ ทั้งที่สายตายังมองคนที่ไม่อยากเจอด้วยสายตาไม่เป็นมิคร
ไอ้เล้งที่เห็นผมเดินมาก็ส่งยิ้มให้ ก่อนที่เพื่อนของมันจะหันมามองทางผม

ใบหน้าที่ผมเคยอัดจนบวมช้ำตอนนี้ไร้ร่องรอย แต่ผมว่าภายในใจของมันคงมีแผลจากความโกรธเคืองไม่ต่างจากผมหรอก

"ไงเล้ง สบายดีป่ะ"

"สบายดีพี่กลม"

ไอ้เล้งยิ้มทักไอ้กลมที่ทำหน้ายิ้มระรื่นจนผมหมั่นไส้ แต่ก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะยังมีใครอีกคนที่ทำให้ผมขุ่นเคืองยิ่งกว่า ไอ้มีนก็เลิกคิ้วทำหน้ากวนประสาทใส่ ก่อนจะหันไปทางแฟนของผม

"ใครวะเล้ง"

"ไอ้สัตว์"

ผมสบถออกมาแบบไม่ปิดบัง และก็ทำให้คนร้อนตัวหันมามองอย่างเอาเรื่องทันที ถ้ามันเริ่มเมื่อไหร่ ผมก็พร้อมจะสวนกลับทุกเมื่อ

"อ้าวเฮ้ย! อยากมีเรื่องหรือวะ"

"กูพร้อมตลอด"

"อะไรวะเนี่ย มึงมานั่งนี่เลยพี่อิง"

ไอ้เล้งลุกขึ้นมาดึงตัวผมให้ไปนั่งข้างมัน ผมก็ผ่อนลมหายใจระบายความหงุดหงิด แต่ก็ยอมทำตามที่อีกคนบอก โดยที่ยังมองศัตรูอย่างเอาเรื่อง

"งั้นกูกลับก่อนดีกว่า"

ไอ้กลมหันมาบอกผม เเมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ชวนให้นั่งคุยเล่นต่อ ผมก็พยักหน้ารับแบบไม่ใส่ใจ

"เดี๋ยวดิพี่กลม"

ไอ้เล้งรั้งเพื่อนของผมเอาไว้ ไอ้กลมมีท่าทีแปลกใจ ผมเองก็เหมือนกัน คนที่ถูกมองยังคงมีรอยยิ้มอย่างอารมณ์ดี

"ถ้าว่าง ไปกินข้าวด้วยกันดิ"

ผมนึกแปลกใจหนักกว่าเก่า แต่ก็ไม่ได้พูดขัดอะไร ไอ้กลมยิ้มกว้างขึ้นพลางพยักหน้ารับ

"อืม เอาดิ"

"แล้วมึงขับรถมาเปล่าวะพี่กลม"

ไอ้กลมก็ทำหน้าประหลาด เมื่อได้ยินสรรพนามขัดกันที่ถูกเรียก แต่มันก็ไม่ใส่ใจ แล้วตอบด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร

"พี่มีมอเตอร์ไซค์"

"อืม งั้นไปเจอที่ห้างข้างมอนะพี่"

"อืม ได้"

"งั้นไปกันเลย"

ผมลุกขึ้นตามแฟนของตัวเอง ทว่าก็เหล่มองใครอีกคนที่เกะกะสายตาอยู่ แล้วผผก็ขมวดคิ้วขึ้น เมื่อได้ยินเสียงทุ้มของคนที่ยืนอยู่ข้างกัน

"มีน เดี๋ยวไปเจอกันที่ห้างเลยนะเว้ย"

ฮะ?! มันไปด้วยหรือวะ!


........


การเดินทางมาห้างสรรพสินค้าก็ยังเป็นไอ้เล้งที่เป็นคนขับรถครับ ผมนั่งหน้านิ่งอย่างไม่ค่อยพอใจที่จะต้องร่วมมื้อเย็นกับคนที่ไม่ถูกกัน

"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอ่ะ"

ผมไม่ตอบ แล้วมองวิวข้างทางเหมือนไม่ได้ยิน จนไอ้เล้งถามขึ้นอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังมากกว่าเดิม

"พี่อิง กูถาม"

"ไม่มีอะไร"

"ไม่พอใจเรื่องมีน?"

ผมชักสีหน้าเป็นคำตอบ ก่อนที่ผมจะหันไปมองอีกคนตาขวาง เมื่อมันโยกหัวของผมเล่น ไอ้เล้งส่งยิ้มมาให้

"มีนเป็นเพื่อนกู ที่ชวนมันมากินข้าวด้วย ก็อยากให้ดีกับมึงนั่นแหละพี่อิง"

"หึ!"

ผมเข้าใจจุดประสงค์ของมันอยู่ แล้วก็ไม่ได้อยากต่อต้านเจตนานั้นด้วย แต่ภายในใจก็ยังขุ่นมัวด้วยควมไม่พอใจอยู่ดีครับ

หึ! คงไม่มีแฟนคนไหนอยากญาติดีกับคนที่เกือบเปันชู้หรอกน่า!

ไอ้เล้งเลี้ยวรถเข้าลานจอดรถ ก่อนที่มันจะดับเครื่องแล้วหันมาทางผมที่ยังทำหน้านิ่งไม่รับแขกอยู่

"เพื่อนกูก็เหมือนเพื่อนมึงนะพี่อิง"

"หึ! เพื่อนที่จูบปากกันได้น่ะเหรอ"

ผมหันไปมองไอ้เล้ง สายตาของเราสองคนสบกัน ก่อนที่อีกฝ่ายจะทำหน้าอ่อนใจออกมาให้เห็น ผมเบือนหน้าหนี

"กูไม่ได้รักมันแบบนั้นแล้ว"

ผมไม่ได้ตอบอะไร ทั้งที่ดับเครื่องไปพักหนึ่งแล้วแต่เราสองคนก็ยังไม่ลงจากรถ ไอ้เล้งถอนหายใจออกมาเบาๆ

"เมื่อก่อนกูอาจจะไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้กูมั่นใจแล้ว"

ผมหันไปมองด้านคนขับอีกครั้ง สายตาที่มองตรงมาที่ผมเต็มไปด้วยความจริงจังอย่างชัดเจน บรรยาการอบตัวถูกบีบอัดจนรู้สึดหายใตไม่สะดวก

"ชีวิตกูไม่มีมีนก็ได้ แต่ขาดมึงไม่ได้นะพี่อิง"

ผมผ่อนลมหายใจออกมา ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบมันอย่างที่ใจต้องการ ถึงจะไม่มีคำว่ารักเอ่ยออกมา แต่เพียงแค่นี้ก็ทำให้หัวใจของผมพองโตแล้ว

ความรัก...ทำให้ใจง่าย แค่คำหวานเพียงประโยตเดียวก็ทำให้คนเป็นบ้าได้

ผมถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะช้อนสายตามองคนตรหน้าด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่เต็มหัวใจ

"ปากดีนะมึง"

ไอ้เล้งยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะจูบปากของผมเบาๆ หลายทีเหมือนต้องการจะหยอกเล่นจนผมขมวดคิ้วออกมา ถึงแม้จะไม่ทำให้ใบหน้าลดความร้อนลงเลยก็ตาม

"พี่แว่นที่หนึ่งในใจเล้งเลยครับ"

พี่แว่น?

"เพ้อเจ้อ"

ผมเบ้หน้าออกมา เมื่อได้ยินคำเรียกกับประโยคชวนหัวของมัน ก่อนที่จะรีบเดินลงจากรถแล้วลอบยิ้มกับตัวเอง


........


ถึงจะรู้สึกเขม่นทางสายตาไปบ้าง แต่เหตุการณ์ที่ลานจอดรถก็ทำให้ผมพยายามไม่ใส่ใจนัก พวกเรามาเจอกันที่หน้าร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่งครับ

ผมไม่ได้นิยมอาหารต่างประเทศนัก ส่วนใหญ้ก็กินตามไอ้เล้ง มันอยากเข้าร้านไหนก็กินร้านนั้น แล้วครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน

เมื่อเข้ามาในร้าน ผมก็นั่งข้างไอ้เล้ง ส่วนไอ้ห่ามีนนั่นก็นั่งข้างไอ้กลม ผมหยิบเมนูมาดูผ่านๆ แบบไม่ได้อยากกินอะไรเป็นพิเศษ ก่อนจะเลื่อนสายตามองคนที่นั่งข้างกันว่ามันสั่งอะไร ดูเหมือนว่ามันจะสั่งข้าวหน้าอะไรสักอย่างพร้อมกับซูชิอีกหนึ่งชุด

"มึงสั่งให้หน่อย"

ผมปิดเมนูในมือของตัวเอง แล้วโยนภาระเรื่องการกินให้แฟนจัดการ ไอ้เล้งก็ ไม่คิดอะไรมาก แล้วสั่งข้าวกับซูชิอะไรสักอย่างให้ผมอีกหนึ่งชุดครับ

หลังจากพนักงานรับออร์เดอร์ ความเงียบก็ล้อมรอบโต๊ะที่มีผู้ชายสี่คนนั้งเผชิญหน้ากันอยู่ ก่อนที่คนอัธยาศัยดีสุดจะทำลายบรรยากาศ

"ไอ้อิงไม่ค่อยเล่าเรื่องเล้งให้ฟังเลย เจอกันได้ยังไง มาคบกันตอนไหนเหรอ"

ไอ้กลมมองผมเล็กน้อย แล้วหันไปสนใจไอ้เล้งที่เลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะมองคนถามด้วยรอยยิ้มมุมปาก

"พี่ถามเหมือนสัมภาษณ์คู่รักดาราเลยว่ะ"

"แหะๆ งั้นเหรอ ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร"

ไอ้กลมยิ้มเจื่อน ผมไม่อยากให้เพื่อนรู้สึกอึดอัดมากไปกว่านี้เลยเป็นคนสาน ต่อบทสนทนาแทน ผมรู่สึกเหมือนไอ้เล้งกำลังแกล้งเพื่อนของผมอยู่กลายๆ เลยครับ

"พวกกูเจอกันที่ผับ แล้วก็คบกันหลังจาดนั้นเดือนนึงมั้ง"

ไอ้เล้งหันมามองผมอย่างแปลกใจ คงไม่ติดว่าผมจะพูดเรื่องแบบนี้ออกมาหน้าตาเฉย ผมไม่ได่สนใจสายตาของมันแต่มองอีกคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

"มึงไม่ชอบไปผับไม่ใช่เหรอ"

"พอดีวันนั้นไปทำธุระ"

"ทำธุระที่ผับเนี่ยนะ?"

"เออ"

 ไอ้กลมทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ และเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ของไอ้เล้ง ผมก็ปรายตามองเล็กน้อย พอนึกถึงตอนนั้นก็ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องราวจะพามาถึงตรงนี้ได้ จากความเคืองโกรธกลับกลายเป็นความรักได้ยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน

"มึงอยากรู้อะไรอึก"

"ไอ้เหี้ย ถามกลับมาแบบนี้ใครจะกล้าถามต่อวะ"

ไอ้กลมบ่นอุบ บรรยากาศรอบตัวเหมือนจะเบาบางลง ทว่าก็มีเสียงหนึ่งทำให้ความกดอากาศทำงานอีกครั้ง

"แล้วเมื่อไหร่จะเลิกกัน"

ผมมองคนถามตาขวาง ไอ้ห่านี่! ถ้าเลือดไม่กบปากก็คงไม่หยุดหาเรื่อง  แต่ยังไม่ทันที่อารมณ์ของผมจะเสียไหมากกว่านี้ ไอ้เล้งก็ขัดขึ้น

"อย่ากวนตีนพี่อิงดิมีน"

ไอ้ห่ามีนก็ทำหน้าไม่ใส่ใจ ก่อนจะหยิบตะเกียบมาหมุนเล่น สายตาของ
มันมองผมครู่เดียว ก่อนจะเลื่อนไปมองไอ้เล้งที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

"กูพูดเล่น จะได้สนิทกันไวๆ ไง"

ผมแคืนลมหายใจออกมาอข่างไม่พอใจพร้อมกับปรับอารมณ์ของตัวเอง ไอ้กลมมองผมกับเพื่อนของไอ้เล้งแบบไม่สู้ดีนัก

"ว่าแต่มีนเรียนคณะไรวะ"

มันหันมาสนใจไอ้กลม ใบหน้าที่ไม่แยแสปรากฏความเป็นมิตรมากขึ้น ผมมองท่าทีของอีกฝ่ายอย่างคน ไม่ชอบหน้า

"ผมเรียนหมอ"

"โห! สุดยอดเลยว่ะ แล้วจะไปต่อหมอด้านไหนเหรอ"

"ศัลยกรรม"

"เจ๋งว่ะ"

ไอ้กลมมีท่าทีตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง ผมมองเพื่อนของตัวเองอย่างอ่อนใจ แล้วอดไม่ได้ที่จะว่าอึกฝ่ายด้วยความหมั่นไส้ที่กำลังผลิบานอยู่ในใจ

"มึงจะตื่นเต้นห่าอะไร"

"เผื่ออนาคตกูจะได้ไม่ต้องไปทำหน้าที่เกาหลี แต่มาให้น้องเขาทำให้ไง"

"ไม่เห็นต้องไปทำของพรรค์นั้น"

"ไอ้อิงครับ คนหน้าตาดีไม่เดือดร้อน อย่ามาพูดเถอะว่ะ"

ไอ้กลมหันมาว่าผม ก่อนที่มันจะหันไปทางไอ้ห่ามีนอีกครั้งด้วยความกระตือรือร้นที่ผมต้องลอบถอนหายใจออกมา

"ได้ใช่ป่ะ"

"ได้ดิพี่"

ไอ้กลมยิ้มกว้าง โดยที่มีไอ้ห่ามีนหัวเราะออกมาเบาๆ ผมขมวดคิ้วกับรอยยิ้มที่ทั้งสองคนกำลังมีให้กัน ก่อนจะหันไปสนใจเสียงของไอ้เล้งแทน

"มึงทำให้พี่กลมเขาฟรีด้วยนะ"

เมื่อคำพูดของไอ้เล้งจบลง เพื่อนของมันก็หันไปมองไอ้กลมที่ยังมีรอยยิ้มติดใบหน้าแล้วหันมายกยิ้มกวนประสาทให้แฟนของผม

"ไม่เก็บเงินพี่เขา แต่เก็บที่มึงแทนใช่ป่ะเล้ง"

"กล้ามาไถเงินกู เดี๋ยวโดน"

"ฮ่าๆ ไม่กลัวโดนคืนก็เอาดิ"

"เฮ้ยๆ พี่ไม่ให้มีนทำให้ฟรีหรอก ขอลดสักเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ก็พอ"

"ถ้าพี่จะหักราคาขนาดนั้น ก็ทำฟรีไปเลยเถอะ"

ผมมองผู้ชายสามคนพูดคุยหัวเราะกันเงียบๆ ก่อนที่พนักงานจะเริ่มทยอยเสิร์ฟอาหารแต่ละอย่างมาให้ ผมไม่รู้ว่าไอ้เล้งสั่งอะไรมาให้ แต่เมื่ออาหารวางตรงหน้า มันก็พูดขึ้นมาทันที

"พี่อิงกูกินด้วยนะ "

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร เพราะตอนนี้ไอ้เล้งตักของที่มันอยากกินไปใส่จานของตัวเองแล้ว ผมคีบซูชิหน้าไข่หวานมากิน ตอนนี้ถ้าไม่นับว่าอารมณ์ของผมยังไม่ค่อยดีเพราะมีคนไม่ชอบหน้ามานั่งด้วย ทุกอย่างก็จะโอเคและเป็นสุขกว่านี้เยอะเลยครับ

ไอ้ห่ามีนก็มองผมบ้างเป็นบางครั้งระหว่างที่อยู่ในมื้ออาหาร ผมพยายามไม่สนใจใบหน้ากวนประสาทของมัน อันที่จริบผมก็ไม่อยากมีเรื่องกับใคร ถ้าไอ้เล้งไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันแบบนั้นแล้ว ผมก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะเกลือดเพื่อนของแฟน ยกเว้นแต่ว่า...

"เล้ง นี่ของโปรดมึง กูสั่งมาเผื่อ"

"ลืมสั่งไปเลย ขอบใจว่ะมีน"

ผมขมวดคิ้วมองเพื่อนสองคนที่ส่งยิ้มให้กันแล้วชักจะหงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว แต่ก็พยายามทำเป็นไม่สนใจแล้วเพ่งสายตาไปยังจานข้าวของตัวเองอย่างเต็มที่ ทว่าประสาทกรารับฟังก็ยังหาเรื่อง

"ไม่มีใครรู้ใจมึงเท่ากูหรอก"

"อืมๆ"

ผมว่า...วันนี้ก็คงจะผูกมิตรกับเพื่อนของแฟนไม่ได้หรอกครับ

.

.

.

Next step loading...


Marionetta :::
มาต่อแล้วค่ะ เนื่องจากไม่สบายเลยไม่ได้ปั่นนิยายเลย แฮะๆ
ตอนนี้ก็ยังเป็นเนื้อเรื่องเรื่อยๆ ก่อนเข้่วงสุดท้ายของเรื่องค่ะ ^^ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามาถึงตอนนี้ ยังไงก็เป็นกำลังใจกันต่อไปจนจบเลยนะคะ
 :katai5:
ปล. ตอนหน้าอาจได้กลิ่นมาม่าเล็กน้อย ><

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-07-2017 15:50:04
คงไ่ม่ตีกันตายก่อนทานข้าวเสร็จนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 19-07-2017 16:50:52
 :L2: :pig4: :L1:

มีนก็กวน ตี- อะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 19-07-2017 17:05:39
อยากบอกว่าตัวเองรู้จักเล้งดีกว่าพี่อิงเหรอ? สำคัญกว่าเหรอ?
อ๋อ!!!! ล้อเล่น
เพื่อนแบบนี้กระทืบอีกทีก็ดีนะพี่อิง

นี่โกรธแทนพี่อิงไปก่อนแล้วบอกเลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-07-2017 18:16:48
พี่อิงอย่าไปยอมอีมีนนะ เชอะๆๆๆๆ พี่อิงสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 19-07-2017 19:37:52
ฆ่ากันให้ตายไปข้างนึงเลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 19-07-2017 19:59:04
อิง อิงใจเย็นๆน้าอย่าโมโหหึงเกินนนนไปมีนแค่ล้อเล่งงงงงง(มั้ง)55555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-07-2017 21:47:41
มีน รู้ใจเล้งไม่จริง ถ้ารู้จริง ก็น่ารู้ว่าเล้งชอบมีน ตั้งแต่ยังเรียนด้วยกันไปแล้ว

มีน คิดกลับมาหาเล้งสินะ
แสดงว่า รักที่มีนมีจบลง แล้วมาคิดได้ว่าเล้งดีกับตัวเองมากกว่าใครๆ

ขอให้เล้งจำที่พูดกับอิงได้นะ  "ชีวิตกูไม่มีมีนก็ได้ แต่ขาดมึงไม่ได้นะพี่อิง"
ว่าไม่มีมีน เล้งอยู่ได้ แต่ขาดอิง เล้งอยู่ไม่ได้

กลม กับมีน เหมือนจะสานอะไรๆกันได้
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 19-07-2017 22:05:04
 :pig4: :pig4:  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 19-07-2017 23:05:50
วางมวยกลางห้างแน่ๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 19-07-2017 23:29:49
พี่อิงถ้าเล้งทำเสียใจไปหามีน อย่าไปเสียใจให้มันนะ อย่าไปง้อมัน ชั้นอินน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-07-2017 09:26:59
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: continued ที่ 20-07-2017 12:58:39
นี่ก็รู้สึกว่ายังคงไม่ญาติดีกันนะ5555555

ปล. หมอตอนป.ตรีไม่ได้มีแบ่งสาขานะคะ ไปเรียนเฉพาะทางหลังจากจบป.ตรีอีกที
น่าจะถามประมาณว่า อยากต่ออะไรให้อนาคตมากกว่า ><
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-07-2017 12:24:56
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากเลยค่ะ จะมาต่อไม่เกินอาทิตย์นี้แน่นอน ^^

นี่ก็รู้สึกว่ายังคงไม่ญาติดีกันนะ5555555

ปล. หมอตอนป.ตรีไม่ได้มีแบ่งสาขานะคะ ไปเรียนเฉพาะทางหลังจากจบป.ตรีอีกที
น่าจะถามประมาณว่า อยากต่ออะไรให้อนาคตมากกว่า ><
อ๊ายยยย ขอบคุณที่แนะนำมาค่ะ อายจัง จะรีบแก้ไขเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-07-2017 13:38:52
24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก
[Ing]




ตอนนี้ผมกำลังทำอาหารเช้าอยู่ครับ วันนี้ผมมีเรียนตอนบ่าย อันที่จริงก็ไม่ค่อยอยากตื่นสักเท่าไหร่ แต่ไอ้เล้งมีเรียนเช้า ผมก็พลอยต้องตื่นตรมไม่อย่างนั้นแล้วใครจะปลุกมันล่ะครับ

ไม่นึกเลยว่ามีแฟนจะเหมือนได้เลี้ยงลูกแบบนี้

ผมปิดเตาแก๊สแล้วตักข้าวผัดอเมริกันใส่จาน ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อเริ่มภารกิจประจำวัน

"เล้ง! ตื่น!"

ผมมองคนที่นอนกอดหมอนข้างปากหวออย่างเหนื่อยหน่าย ไม่เคยมีสักครั้งที่เรียกแล้วจะได้ผล

"เฮ้ยๆ! ตื่นได้แล้ว!"

ผมเขย่าพร้อมกับเรียกอีกฝ่ายไปด้วย ไอ้เล้งก็แค่ขยับตัวเล็กน้อย แล้วมุดใบหน้าแนบไปกับหนอนข้าง ซึ่งก็ไม่ใช่ปฏิกิริยาที่เหนือความคาดหมายของผมหรอกครับ

ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะก้มหน้าลงไปใกล้ใบหูของคนที่ยังเอาแต่นอนไม่ตื่นแล้วตะโกนสุดเสียง

"คื่นโว้ย!!!"

ไอ้เล้งสะดุ้งเฮือกลืมตาขึ้นมาทันที ผมมองใบหน้าตกใจระคนงุนงงของมันด้วยรอยยิ้มบาง ก่อนที่นัยน์ตาง่วงงุนจะเลื่อนมามอง

"ไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้มาแดกข้าวเช้า"

"โหย...ยังง่วงอยู่เลย แล้วทีหลังจะปลุก ไม่ต้องตะโกนก็ได้ ตกใจหมด"

"ตื่นยากแล้วอย่าพูดมาก"

ไอ้เล้งตีหน้ามุ่ยใส่แล้วทำท่าอิดออดไม่ยอมลุกจากเตียงนอน จนผมต้องไล่อีกสองรอบกว่ามันจะเข้าไปอาบน้ำได้

ผมถอนหายใจออกมาอย่างระอา ก่อนจะเดินออกไปรอมันข้างนอก ก่อนหน้านี้ผมเคยถามเกี่ยวกับชีวิตประจำวันที่ไร้วินัยของมันมาบ้าง แล้วผมก็ต้องปลงตกกับคำตอบที่แสนจะลอยชาย

"ตื่นทันก็ไป ขี้เกียจก็โดด คิดไรมาก"

ผมเคยลองใจ แล้วปล่อยให้มันตื่นเองอยู่สัปดาห์หนึ่ง ปรากฏว่าตื่นทันบ้างไม่ทันบ้าง ถ้าทันก็ออกไปแบบตาลีตาเหลือก ด้วยเหตุนี้ผมเลยต้องช่วยให้คุณภาพชีวิตของมันง่ายและดีขึ้น

"น่ากินว่ะ"

ไอ้เล้งออกมานั่งด้วยชุดนักศึกษาเรียบร้อย ใบหน้าเพิ่งตื่นนอนถูกเปลี่ยนเป็นแจ่มใสน่ามอง พวกเรานั่งกินมื้อเช้าด้วยกัน และเมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ไอ้เล้งก็เดินตัวปลิวออกไปเรียนครับ

ถ้าหากเราสองคนมีเรียนวันเดียวกันแต่คนละเวลาก็จะผลัดกันไปส่งแล้วอีกคนก็เลยไปเรียนต่อ แต่วันนี้ไอ้เล้งจะไปเที่ยวกับเพื่อนหลังเลิกเรียน พวกเราเลยต่างคนต่างไปครับ

ผมเดินเข้าไปล้างจานในห้องครัวได้เพียงครู่เดียว เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น และเมื่อเห็นชื่อที่บันทึกเอาไว้ ผมก็รีบรับสายทันที

"ครับแม่"

[อิงอิงมีเรียนหรือเปล่าลูก]

"มีเรียนบ่ายครับ"

[งั้นเหรอ เย็นนี้มาหาแม่หน่อยนะ]

ผมนึกแปลกใจ เพราะมีไม่บ่อยนักที่แม่จะโทรศัพท์ให้กลับบ้านในวันธรรมดาแบบนี้ หรือว่าที่ร้านจะมีปัญหาอะไร

"มีอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวอิงไปหาเลย"

[ไปเรียนก่อนเถอะลูก แล้วค่อยมา]

น้ำเสียงเรียบเรื่อยของแม่ ทำให้ผมเบาใจลง แต่ก็ยังคาใจอยู่ดี

[ตั้งใจเรียนนะลูก]

"ครับแม่"

แม่ตัดสายไปก่อน ผมมองโทรสัพท์มือถือที่กลับมายังหน้าจอหลักอีกครั้ง แล้วก็ต้องขมวดคิ้วออกมาเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าภาพพื้นหลังถูกเปลี่ยนด้วยฝืมือของคนมือบอนอีกแล้ว

หึ!

ผมยิ้มออกมา เมื่อภาพถ่ายคู่ตอนไปเที่ยวเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนถูกเปลี่ยนเป็นภาพของไอ้เล้งกำลังทำปากจู๋เต็มหน้าจอ

ผมวางโทรศัพท์มือถือไว้บนชั้นวางใกล้มือ ก่อนจะเดินไปที่ระเบียง เมื่อเห็นท้องฟ้าที่เคยมีแสงแดดจ้าถูกปกคลุมด้วยเมฆสีดำ


.........


ทั้งที่ไม่ใช่ฤดูฝนเลยสักนิด แต่ตอนนี้ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยหยดน้ำที่ร่วงหล่นมาไม่ขาดสาย ผมขมวดคิ้วออกมาพลางมองภาพเบื้องหน้าอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะรีบวิ่งไปยังป้ายรถเมล์ แล้วรออยู่ครู่หนึ่งก็เรียกแท็กซี่กลับบ้าน

เพราะเป็นช่วงเลิกงานแถมฝนก็ยังตกอย่างต่อเนื่อง การจราจรจึงติดขัดเกือบจะเป็นอัมภาพ ผมนั่งมองวิวข้างทางที่มีแต่รถยนต์ขนาบข้างได้พักใหญ่ เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น

"ไง"

[พี่อิงฝนตก มึงกลับไงวะ เดี๋ยวกูไปรับ]

เสียงของไอ้เล้งที่ดังมาตามสาย ทำให้ผมยิ้มออกมาเล็กน้อน บรรยากาศน่าเบื่อที่ก่อตัวขึ้น ก็เหมือนจะหายไปในทันที

"ไม่ไปเที่ยวแล้ว?"

[ไปรับมึงก่อนแล้วค่อยไปก็ได้]

"ไม่ต้อง เดี๋ยวกูกลับเอง กูจะกลับบ้าน"

[เฮ้ยๆ แค่นี้ก็งอนจนต้องหนีกลับบ้านเลยเหรอ]

"กวนตีน"

เสียงหัวเราะดังขึ้นรับคำต่อว่าของผม ผมมองความเคลื่อนไหวของการจราจรที่เป็นไปอย่างเชื่องช้าแล้วอมยิ้มออกมาเล็กน้อยพร้อมกับฟังเสียงของคู่สนทนาที่พูดคุยไม่หยุดระหว่างการเดินทางที่ยาวนานและน่าเบื่อ

"คุยกับกูนาน เพื่อนไม่ว่า"

[คุยกับแฟนไง ใครกล้าว่า เดี๋ยวโดน]

"หึ!"

ตอนนี้ไอ้เล้งกับเพื่อนไปงานแสดงรถยนต์ครับ มันก็ชวนผมไปด้วย แต่ผมปฏิเสธไป ผมได้ยินเสียงเพื่อนของมันดังแทรกเป็นระยะ แล้วมันก็หันไปพูดกับเพื่อนบ้างเป็นครั้งคราว แล้วกลับมาคุยกับผมต่อ

"แค่นี้แล้วกัน เปลือง"

[ได้ข่าวว่ากูเป็นคนโทรไปแล้วกูก็จ่ายเงินค่าโทรเอง]

"เปลืองแบต"

[เดี๋ยวกูซื้อพาวเวอร์แบงค์ไปให้]

"กูไม่รับของจากคนกวนตีน"

[ตอนนี้ใครกวนใครกันแน่ มึงง้อเลย]

"ปัญญาอ่อน กูเบื่อเสียงมึงแล้ว ขี้เกียจฟัง"

[โหย...ต้องให้กูครางให้ฟัง มึงถึงชอบสินะ]

"ทะลึ่ง"

ผมลอบหัวเราะกับคำพูดกวนประสาทของมัน ไอ้เล้งก็หัวเราเะออกมาเบาๆ ก่อนที่มันจะพูดทิ้งท้ายแล้ววางสายไป

[เดี๋ยวถ่ายรูปพริตตี้ไปฝากนะครับ]

ผมนึกหน่ายใจและเอ็นดูไปพร้อมกัน ตั้งแต่วันที่เราสองคนเปิดใจคุยกันมากขึ้น ก็ดูเหมือนไอ้เล้งจะกวนประสาทและออดอ้อนมากกว่าเดิม

ผมเก็บโทรศัพท์มือถือ ก่อนะจะกลับไปสนใจข้างงทางอีกครั้ง และหลังจากนั้นประมาณสิบนาทีผมก็กลับถึงบ้านครับ


........

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►23rd Step : เพื่อนของแฟนก็คือเพื่อนของเรา - 19/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-07-2017 13:39:57

วันนี้ร้านอิ่มอุ่นยังเปิดบริการเหมือนเคย และเมื่อผมเดินเข้าไปในร้านก็เห็นพี่ลำไยกำลังเก็บโต๊ะเตรียมปิดร้าน

"เดี๋ยวอิงช่วย"

"ไม่ต้องๆ เดี๋ยวพี่จัดการเอง น้องอิงไปข้างบนเถอะ แม่อุ่นรออยู่จ้ะ"

"ครับ"    

ผมเดินขึ้นไปชั้นสอง ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัย ธรรมดาแม่มักจะเปิดโทรทัศน์ดูไปเรื่อย แต่วันนี้ท่านกลับนั่งบนโซฟาเฉยๆ เท่านั้น

"แม่"

แม่หันมามองก่อนที่ผมจะยกมือไหว้แล้วเดินเข้าไปนั่งที่โซฟา ผมนึกฉบนขึ้นมา เมื่อเห็นใบหน้าที่ติดรอยยิ้มอ่อนโยนมองนิ่งแปลกไปจากทุกที

"เปียกฝนมาเหรอ ไปอาบน้ำสระผมก่อนไป เดี๋ยวไม่สบาย"

"โดนนิดเดียว ไม่เป็นไรหรอก"

ตอนที่ผมวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์เพื่อเรียกรถแท็กซี่ก็เปียกอยู่พอควร แต่ตอนนี้ก็เหลือแค่ความชื้นที่สะสมอยู่เท่านั้น

"ดื้อจริงๆ แล้วหิวหรือเปล่า"

"ยังครับ แล้วอ้อนไปไหน"

ปกติน้องสาวของผมจะต้องมานั่งดูละครช่วงเน็นกับแม่แล้วก็ช่วยเตรียมของสำหรับเปิดร้านในวันพรุ่งนี้

"อยู่บนห้องน่ะ เห็นว่าการบ้านเยอะ"

"อ้อ ว่าแต่ที่ให้อิงกลับบ้าน มีอะไรหรือเปล่า"

ผมพูดเข้าเรื่องที่สงสัยมาตั้งแต่เช้า หลังจากบทสนทนาทั่วไปจบลง และก่อนที่แม่จะได้ตอบอะไร เสียงของพี่ลำไยก็ดังขึ้น

"แม่อุ่น หนูกลับบ้านก่อนนะคะ"

"ขอบใจมากลำไย กลับบ้านดีๆ ล่ะ"

แม่พยักหน้ารับไหว้ของพี่ลำไย ก่อนความเงียบจะกลับมาอีกครั้ง ผมมองคนที่นั่งข้างกันอีกครั้ง

"แม่...."

"อิง"

แม่ทำสีหน้าจริงจังและสรรพนมมที่ต่างไปจากทุกทีก็ทำให้ผมรู้สึกเกร็งขึ้นมา ยิ่งบรรยากาศรอบตัวมีแต่ความเงียบ ผมก็รู้สึกอึดอัด แล้วน้ำเสียงนุ่มนวลที่ต่างจากเดิมไปเล็กน้อยจะดังขึ้นต่อ

"ลูกมีแฟนแล้วเหรอ"

คำถามที่คาดไม่ถึง ทำให้ผมต้องมองคนตรงหน้าด้วยความตกใจ ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไร แม่ก็พูดต่อราวกับได้รับคำตอบที่ต้องการแล้ว

"แม่ไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าอิงจะมีแฟน แต่คนนั้นต้องไม่ใช่ผู้ชาย"

ผมเม้มริมฝีปากแน่นอย่างกลั้นอารมณ์ ผมไม่รู้ว่าแม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง แต่ในเมื่อเรื่องราวมาถึงขั้นนี้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องโกหกหรือพูดปัด

"แม่จะให้อิงเลิกคบกับมันเหรอ"

ผมถามกลับเสียงนิ่ง ถึงแม้ภายในใจจะสั่นไหวมากก็ตาม แม่จ้องผมอย่างกดดัน นัยน์ตาที่เคยทอดมองด้วยความอ่อนโยนกลับแข็งขึ้นอย่างชัดเจน

"อิงจะคบเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง แม่ไม่ว่าและยินดีเสมอ แต่ต้องไม่ใช่แฟน เข้าใจไหม"

"แต่อิงรักมันนะแม่ ก็แค่ผู้ชายไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย"

ผมตอบอย่างเอาแต่ใจพร้อมกับมองอีกฝ่ายด้วยสายตาตัดพ้อและไม่พอใจ และแม่เองก็มีอารมณ์ไม่ต่างกัน

"อิงเป็นผู้ชายนะ! เป็นลูกชาคนเดียวของแม่! อย่าทำให้แม่ผิดหวังจะได้ไหมอิง!"

"อิงขอโทษ แต่อิงคงต้องทำแม่ผิดหวังต่อไป"

"อิง!!!"

แม่ลุกขึ้นยืนพร้อมกับตวาดดังลั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมเองก็สู้หน้าไม่ถอย สายตาเกรี้ยวกราดที่ส่งมาให้เต็มไปด้วยความเสียใจและผิดหวังอย่างที่สุด

"แม่ครับ แม่ก็เอ็นดูเล้งมันไม่ใช่เหรอ"

ผมกลั้นใจถามแม่ด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง แม่ตีหน้านิ่งแข็งกระด้างราวกับไม่รับรู้สิ่งใด ทว่าความร้อนจากไฟโทสะแผ่ออกามาจนรู้สึกได้

"อิงไม่เคยขออะไรแม่เลย แต่เรื่องนี้อิงขอได้ไหม อิงรักมันนะแม่"

ผมบอกออกไปอย่างอ้อนวอนพร้อมกับเดินไปจับมือที่กำแน่นของแม่เอาไว้ สายตาก็สบมองด้วยความจริงจัง

"หึ! ความรักแบบนี้มันไม่มั่นคงหรอก เรื่องแค่นี้อิงก็ไม่รู้หรือไง!"

"จะผู้หญิงหรือผู้ชายก็มีหัวใจเหมือนกันไม่ใช่หรือครับแม่ แม่เองก็เคยบอกว่าไม่เคยรังเกียจพวกที่คบเพศเดียวกัน ขอแค่เขาเป็นคนดีก็พอ"

"แต่นั่นต้องไม่ใช่ลูกของแม่! พอเถอะอิง...แม่ขอ ถ้าพ่อยังอยู่ก็คงเสียใจมากแน่ที่ลูกชายกลายเป็นคนแบบนี้"

ผมพูดไม่ออกได้แต่อดกลั้นอารมณ์ที่เอ่อล้นอย่างเต็มที่ แต่ถึงอย่างนั้นภาพใบหน้าของผู้หญิงที่รักที่สุดในชีวิตก็เริ่มมัวลง และเมื่อผมกะพริบตาเพื่อปรับโฟกัสของสายตา หยดน้ำก็ไหลลงมาตามแก้ม

"แม่อย่า..."

"อิงเสียใจ แม่ก็เสียใจยิ่งกว่าอิงสิบเท่าร้อยเท่า แต่อย่าถลำลึกไปมากกว่านี้เลยนะลูก"

แม่ดึงมือของตัวเองออกจากมือของผม แล้วยกขึ้นลูบหัวของผมอย่างอ่อนโยน แต่ผมกลับไม่รับรู้ถึงความอบอุ่นจากสัมผัสที่ส่งมาให้เหมือนอย่างเคย

"อิงโตแล้วนะลูก แม่อยากให้อิงมีอนาคตที่ดี มีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีลูกมีหลานให้แม่เลี้ยง"

"การที่เราได้อยู่กับคนที่รักแล้วมีความสุขก็เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ได้ไม่ใช่หรือครับ"

ผมถามกลับเสียงสั่น แม่เบือนหน้าหลบแล้วเดินหนีไป ผมได้แค่มองท่าทีนั้นอย่างปวดใจ

"แม่ให้เวลาอิงไปคิดดูดีๆ อีกที"

ทั้งที่อยู่ในบ้าน แถมฝนก็หยุดตกไปนานแล้ว แต่ทำไมผมถึงหนาวแล้วก็เปียกไปหมดแบบนี้


........


ผมไม่แน่ใจว่ายืนอยู่ที่เดิมนานเท่าไหร่ แต่อ้อมแขนที่โอบมาจากด้านหลังก็ทำให้ผมรุ้สึกตัว และเมื่อผมเอี้ยวตัวไปมองก็เห็นใบหน้าคุ้นเคยที่กำลังมองมาอย่างห่วงใย

"อิงอิงไม่เป็นไรนะ"

เสียงหวานของอ้อนที่ดังขึ้น ทำให้ผมเม้มริมฝีปากของตัวเองแน่น แล้วลูบผมนิ่มด้วยรอยยิ้มบาง

"อืม ไม่เป็นไรหรอก"

"ถึงแม่จะไม่เห็นด้วย แต่อ้อนเชียร์นะ อ้อนชอบพี่เล้ง"

อ้อนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใสเช่นเดิม ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะปรับสติและอารมณ์ของตัวเอง แล้วเริ่มไถ่ถามสาเหตุของเรื่องนี้

"ว่าแต่แม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง"

ถึงแม้ว่าไอ้เล้งจะเคยมาที่บ้านหลายครั้ง แต่ผมก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรมาก หากไม่ตั้งใจจับผิดก็ไม่น่าจะสังเกตได้ และถ้าแม่รู้ก่อนหน้านี้ก็คงพูดเรื่องนี้มานานแล้ว

"ก็..."

อ้อนมีท่าทีลังเลและไม่แน่ใจ ก่อนจะดึงแขนผมขึ้นไปที่ห้องของตัวเอง และเมื่อผมได้เข้าไปอยู่ในห้องนอนของน้องสาวก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ เมื่อเห็นภาพโปสเตอร์นักร้องแปะอยู่เต็มผนัง

"อย่าเพิ่งสนใจเรื่องของอ้อนน่า"

อ้อนทำหน้ามุ่ยคงเพราะเดาความคิดของผมได้ ผมไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากมองใบหน้าหวานของน้องสาวต่อ

"ก็เมื่อวานพี่ฝ้ายมาบอกน่ะสิ"

ผมนิ่งไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เหนือความคาดหมายอะไร ถ้าหากจะลองไล่พิจารณาดู

"เมื่อวานพี่ฝ้ายเอาของมาฝาก แล้วก็ถามหาอิงอิงนะ จากนั้นก็พูดเรื่องพี่เล้งออกมา แบบว่าคิดว่าแม่อุ่นรู้ว่าอิงอิงกับพี่เล้งเป็นแฟนกันแล้ว"

ผมได้แต่ฟังน้องสาวเล่าเรื่องตามประสาคนพูดเก่ง ก่อนที่มือบางจะจับมือทั้งสองข้างของผมเอาไว้ด้วยสายตามุ่งมั่น

"อ้อนบอกพี่อุ้มแล้ว อิงอิงรักใครพวกเราก็รักคนนั้นด้วย แถมพี่เล้งก็หล่อมากด้วย"

"เพ้อเจ้อ"

ผมยิ้มบางมองน้องสาวที่คงตั้งใจจะทำให้ผมคลายความเสียใจลง ถึงผมกับอ้อนจะทะเลาะกันบ่อย แต่เราสองคนต่างก็รู้ดีว่ารักและเป็นห่วงกันมากแต่ไหน

"ไม่ว่ายังไงพวกเราก็รักอิงอิงที่สุดเลยน้า"

อ้อนเข้ามากอดผมอีดครั้ง ผมสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมกับกอดคอบอ้อมแขนเล็ก ความรู้สึกหน่วงที่ทำให้หัวใจจมดิ่งงสู่ความเศร้าก็เหมือนจะฟื้นตัวได้อีกครั้ง

"ขอบใจ"

ในยามที่ทุกข์ใจหรือมีปัญหา แค่อยากมีคนที่เข้าใจสักคนก็พอ

.

.

.

Next step loading...

Marionetta :::
มาต่อแล้วค่ะ มาพร้อมกับมาม่าอย่างที่บอก แฮะๆ ยังไงก็ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ต่อไปด้วยนะคะ สามารถแนะนำและติชมมาได้ค่ะ ขอบตุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้

ปล. หลังจากปล่อยให้อิงอิงโดนรังแกมานาน ก็ถึงตาอิน้องเล้งจะต้องโดนบ้าง ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-07-2017 14:48:07
ไม่คิดว่าคุณแม่จะดราม่า เห็นรักลูกและเข้าใจลูกทุกอย่าง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 26-07-2017 15:51:04
สงสารอิงอิง อิเล้งจะทำไงอ่ะ ลั้นลาตลอด เจอโหมดดราม่า จะแนวไหนละทีนี้เล้ง  :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: sodaa ที่ 26-07-2017 16:29:32
เพราะมีผู้หญิงแบบฝ้ายเยอะไง ผู้ชายถึงไปคบกันเอง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 26-07-2017 16:42:48
อูยยยยยยย ใจคอไม่ดี เม้นไม่ถูกเลย
ไม่ใช่ว่าคราวนี้ก็เป็นแต่พี่อิงที่กังวล แล้วนังเล้งยังชิวเหมือนเดิม คบก็ได้เลิกก็ไม่มีปัญหานะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-07-2017 16:59:51
นึกแล้ว ต้องเป็นฝีมือนางมารฝ้าย
จริงๆแม้ไม่มีอิง เล้งก็ไม่เอานาง
นางเสียหน้า ด่าว่า ทำร้ายอิง
ยังไม่วายมาปากเน่าปากหนอน มาฟ้องแม่อิงอีก
ไม่ได้สำนึกเลยว่า ยังไงก็ไม่ได้เล้ง
หรือถือคติ นางไม่ได้ อิงก็ต้องไม่ได้ น่ารำคาญนางมากกกกกกกกก
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-07-2017 18:18:29
 :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 26-07-2017 18:20:12
ตั้งใจสินะฝ้าย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 26-07-2017 19:11:24
อิงอิงสู้ฟน้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 26-07-2017 21:08:14
แม่อุ่นยอมรับรักร่วมเพศได้แต่ต้องไม่ใช่กับลูกของตัวเอง มันน่าเศร้าตรงนี้นี่แหละ ดีนะที่อิงอิงมีอ้อนที่เข้าใจ ถึงจะเพราะเห็นว่าอิเล้งมันหล่อก็เถอะ   
อิงอิงต้องสู้นะ เล้งก็ดีขึ้นมากๆแล้วด้วย การกระทำชัดเจนไปทางรักแล้ว ขอให้ผ่านเรื่องนี้กันไปด้วยดี แต่ว่าฝั่งครอบครัวเล้งจะเป็นยังไงเนี่ย จะรับได้ไหม
มีนกวนติงอิงอิงเพราะชอบแกล้งแบบเล้งปะ แบบอิงอิงน่าแกล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 26-07-2017 21:24:47
เจ็บตรงลูกคนอื่นยอมรับได้แต่ลูกตัวเองรับไม่ได้นี่แหละ    :mew5: :mew5:
อิงอิงสู้ต่อไปน้าาา   :3123: :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 26-07-2017 21:50:43
 :mew2:

 :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 26-07-2017 23:26:12
จะดราม่าเหรอ~
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 26-07-2017 23:31:54
อ้าว ไม่ได้เล้งแล้วพาล. เพราะแบบนี้ไง ถึงไม่มีใครเอา ฝ้าย!!!
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 29-07-2017 10:09:46
อ่านรัวมากค่ะ

เล้งย้อนแย้งมากบอกเลย แต่ก็ชัดเจนในความเป็นเล้ง หล่อ รวย จะทำไรก็ได้
ชอบเล้งตรงที่ซื่อตรงกับตัวเอง ซื่อตรงกับความรู้สึก แต่ยกเว้นตอนมีนนะ

อิงมาแบบเหนือมาก เข้มไปหมด จริงจังไปหมด หน้าตายมาก 5555
แต่จริงๆ ใจดี อบอุ่น ชอบให้มุ้งมิ้ง ขี้อายด้วย

สงสารอิงนะ คิดว่าแม่จะเข้าใจ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 30-07-2017 22:21:13
น่าสงสารเดียวต้องพิสูจน์ตัวเอง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-08-2017 11:57:20
เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 01-08-2017 18:11:12
ถึงแม้เราจะเลยช่วงที่ว่ารักใครชอบใครได้ไม่มีปัญหาแล้ว
แต่พอได้อ่านแบบนี้ก็เข้าใจทั้งแม่และอิงเหมือนกันนะ
สู้ๆ นะจ๊ะ
 :3123:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 01-08-2017 22:26:01
ตามอ่านทันตอนตึงๆพอดีเลยยย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 02-08-2017 14:58:31
25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค
[Leng]



รถสวย พริตตี้แจ่ม

"มุมนี้ชัดมากครับมึง"

ผมมองไอ้เป้ถ่ายรูปพริตตี้ที่กำลังเลื้อยโชว์ความเซ็กซี่อยู่บนรถสปอร์ตด้วยรอยยิ้มขำ

"สรุปมึงจะมาดูรถหรือพริตตี้"

ไอ้แชมป์ถาม ไอ้เป้ก็ละสายตาจากแอพพลิเคชั่นกล้องในโทรศัพท์มือถือแล้วเลื่อนมามองอีกฝ่ายอย่างจริงจัง

"รถน่ะดูเมื่อไหร่ตอนไหนก็ได้ แต่พริตตี้ก็มีเฉพาะงานแบบนี้เท่านั้นแหละเว้ย"

"เออ บ่งบอกสันดานชัดเจนดี"

ผมยิ้มขำกับบทสนทนาระหว่างเพื่อนสนิทสองคน อันที่จริงพริตตี้ก็เข้าตาอยู่หลายคนแถมเจอผู้ชายหน้าตาดีเดินสวนกันให้มองเพลินตาไม่น้อย แต่ในหัวใจของผมตอนนี้มันเต็มแล้วครับ

"กูผู้ชายแท้ แมนทั้งข้างนอกและข้างใน ไม่เหมือนบางคน"

ไอ้เป้หันมาพูดกัดผมที่เอาแต่เดินเอื่อย ผมยักคิ้วกลับแบบไม่สะทกสะท้าน อีกฝ่ายเลยพูดแซวต่อ

"ตั้งแต่ได้ผัว ก็ไม่มองหญิงเลยนะมึง"

ผมยกยิ้มรับ ก่อนจะแกล้งบีบก้นของมันกลางงาน ไอ้เป้สะดุ้งก่อนจะหันมาโวยวายใส่ผมด้วยความไม่พอใจ

"ไอ้เหี้ย!"

"หึ! กูมีผัวแล้ว กำลังมองหาเมียอยู่ มึงสนใจป่ะวะ"

"ไปไกลๆ กูเลยไอ้สัตว์"

ผมมองไอ้เป้ที่เสียขวัญอย่างนึกสนุก โดยที่มีไอ้แชมป์หนุนหลังเหมือนอย่างเคย ผมไม่ใช่คนชอบแกล้งใครแต่เห็นท่าทางของมันแล้วตลกดีครับ

"น่าสนใจ ถ้ามึงเป็นเมียไอ้เล้ง กูจ่ายหมื่นนึง"

"ไอ้สัตว์! มึงก็ไปเป็นเองแล้วกัน"

ไอ้เป้หันไปว่าไอ้แชมป์ที่ยิ้มรับ ผมหัวเราะเบาๆ ถึงผมจะไม่เคยระบุตำแหน่ง พวกมันก็เข้าใจไปแล้วว่าผมตกเป็นคนที่ถูกกระทำ ซึ่งผมก็ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไร ในเมื่อผมหน้าตาดีแล้วยังหล่อกว่าผู้ชายหลายคนเสียอีก

คนมีเงินและหน้าตาดี ทำอะไรก็ไม่ผิดครับ

เราสามคนเดินชมงานจนทั่ว เมื่อไอ้เป้ถ่ายรูปพริตตี้จนพอใจ พวกผมก็แยกย้ายกันกลับบ้านในเวลาเกือบสี่ทุ่ม หลังจากเข้ามานั่งในรถ ผมก็ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อติดต่อแฟนทันที และรอสายได้เพียงไม่นานอีกฝ่ายก็รับ

[ไง]

คำทักทายแบบเดิมที่ฟังประจำไม่ได้ทำให้ผมสนใจนัก นอกจากน้ำเสียงเนือยที่แปลกไปจากเดิม

"พี่อิงเป็นไรวะ"

ความเงียบเกิดขึ้นครู่หนึ่ง ผมขมวดคิ้วออกมาเล็กน้อย ถึงแม้แอร์จะทำงานจนอุณหภูมิเย็นกำลังดี แต่ผมกลับรู้สึกไม่สบายตัวนัก

"พี่อิง"

[ไม่มีอะไร กลับมายัง]

"ถามแบบนี้ แสดงว่ายังไม่ได้กลับห้องเหรอ"

[อืม]

"อ้าว! จะให้กูไปรับที่บ้านหรือเปล่า"

[ไม่ต้อง เดี๋ยวคืนนี้กูค้างที่บ้าน]

ผมนึกแปลกใจขึ้นมาอีกครั้ง เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ไอ้อิงไม่ทำตัวติดกับผมตอนนอน ตั้งแต่ที่เราสองคนเป็นแฟนกัน

"เหรอ"

[ถึงห้องแล้วโทรหากูอีกที เข้าใจใช่ป่ะ]

"อืม"

[แค่นี้แล้วกัน]

ผมยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร ไอ้อิงก็ตัดสายไปแล้ว ผมมองโทรศัพท์มือถือที่ตอนนี้กลับมาที่หน้าจอหลักอีกครั้ง ภาพของมันที่ผมตั้งเป็นพื้นหลังเอาไว้ ทำให้ผมจ้องเขม็งราวกับอีกฝ่ายกำลังอยู่ตรงหน้าครู่หนึ่ง ก่อนจะขับรถออกจากลานจอดรถ

เอาเถอะ..อาจจะไม่มีอะไรก็ได้...


..........


ทั้งที่ก็เป็นคอนโดของตัวเอง ห้องนอนของตัวเอง เตียงนอนของตัวเอง แต่เวลานี้กลับรู้สึกแปลกเหมือนไม่ใช่ที่ของตัวเองเลยครับ

ผมถอนหายใจพลางนอนมองเพดาน ก่อนจะขยับตัวไปมองด้านข้างที่ตอนนี้ว่างเปล่าด้วยความเหงาที่ก่อตัวขึ้น ตอนนี้ผมพอจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่คิดถึงแฟนแล้วล่ะครับ

ผมมองเวลา และเมื่อเห็นว่ามันล่วงเลยเข้าวันใหม่แล้ว ก็เลยไม่กล้าโทรศัพท์ไปกวนให้ไอ้อิงมันด่าเล่น
แต่ถึงอย่างนั้น...

[ไง]

"พี่อิงนอนยัง"

[มีคนกวน กูเลยตื่น]

"ใครกล้ากวนมึงนอน เดี๋ยวกูจัดการ"

ผมแกล้งบอกเสียงเข้ม ถึงจะไม่เห็นหน้าแต่ผมก็มั่นใจว่ามันคงส่งสายตาดุใส่ผมแน่

[เออ ฝากตบกะโหลกแล้วบอกมันว่า นอนได้แล้ว]

"มันบอกว่านอนไม่กลับอ่ะ"

[หึ!]

ผมอมยิ้มออกมา ก่อนจะคว้าหมอนข้างมากอดเอาไว้

"พี่อิงกล่อมนอนหน่อยดิ"

[ทำไมกูต้องทำเรื่องปัญญาอ่อนแบบนั้น]

"พรุ่งนี้กูมีเรียนเช้าด้วย สงสัยไม่ได้ไปแล้วว่ะ"ที่

[หาเรื่องโดด]

"ก็ไม่เคยสนเรื่องนั้นเท่าไหร่อยู่แล้ว"

[พูดมาก นอนได้แล้วไป]

"ก็...คิดถึงมึงอ่ะ"

อีกฝ่ายเงียบไปอีกครั้ง จนผมต้องเรียกชื่อซ้ำ น้ำเสียงทุ้มที่คุ้นเคยถึงดังขึ้นต่อ

[เพ้อเจ้อ กูง่วงแล้ว แค่นี้]

"โหย...ไม่กล่อมก็ต้องบอกฝันดีหน่อยดิ"

[เรื่องมาก กวนอยู่ได้]

"พี่อิงครับ"

[ฝัมดี พอใจยัง]

"พอใจครับผม พี่อิงก็ฝันดีนะครับ"

ผมอมยิ้มเล็กน้อย เมื่อเหลือแต่เสียงสัญญาณที่ดังตอบกลับมา ผมวางโทรศัพท์มือถือไว้ที่หัวเตียง หลังจากมองตัวเลขบอกเวลา แล้วปิดเปลือกตาของตัวเองลง


..........


ผมขยับตัวลืมตาตื่นอีกครั้ง ก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อไม่ได้อยู่ตามลำพังอย่างที่คิด

"มาตั้งแต่เมื่อไหร่"

ผมถามออกไปด้วยน้ำเสียงเพิ่งตื่นนอน ส่วนไอ้อิงที่ยืนมองวิวตรงระบีบงก็หันมามอง แล้วผมก็ต้องขมวดคิ้วขึ้นหลังจากได้เห็นสีหน้าของอีกฝ่าย

"ก็สักพัก สรุปว่ามึงก็โดดจริงๆ"

"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ว่าแต่ทำไมหน้ามึงโทรมแบบนี้วะ"

ผมลุกขึ้นจากเตียงเพื่อมองใบหน้าหล่อที่ตอนนี้โทรมผิดไปจากเติมอบ่างเห็นได้ชัด ไอ้อิงก็ทำหน้านิ่งให้ผมพิจารณาแต่โดยดี

"ก็เมื่อคืนใครกวนกูตอนนอน"

"อ้าว...แค่ตีหนึ่งเองนะเว้ย แต่หน้ามึงเหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน"

ผมจับใบหน้าของไอ้อิงมาหันซ้ายหันขวาอย่างข้องใจ จนมันดึงมือของผมออก แล้วเราสองคนสบตากัน

"ไปอาบน้ำไป เที่ยงแล้ว"

ผมมองไอ้อิงอีกครั้ง ก่อนจะยกอ้อมแขนขึ้นกอดคนตรงหน้าเอาไว้ อีกฝ่ายตัวแข็งวูบหนึ่ง แล้วยกมือขึ้นกอดตอบ เแรงกระชับที่แน่นขึ้น รวมไปถึงใบหน้าของมันที่ซบลงกับหัวไหล่ของผม ทำให้ผมต้องเลื่อนสายตาไปมอง ทั้งที่ตอนแรกก็แค่อยากกอดแล้วอ้อนเล่น แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรสักอย่างแน่

ไม่ว่าจะเป็นสีหน้าและท่าทีเบื่อชีวิตแบบนั้น มันไม่เหมือนไอ้อิงที่ผมรู้จักเลย

"มึงเป็นอะไรวะ"

"เปล่า"

ผมเลื่อนมือที่กอดเอวของมันข้างหนึ่งขึ้นมาลูบหัวของคนที่ยังซบใบหน้าลงกับหัวไหล่ของผมอยู่เบาๆ ไอ้อิงกดจูบที่ต้นคอของผม ก่อนที่มันจะดึงตัวเองออกมาจากอ้อมแขนของผม

"มัวแต่โอ้เอ้อยู่นั่นแหละ ไปได้แล้วไป"

ไอ้อิงส่งสายตาดุมาให้เล็กน้อย และไม่ทันที่ผมจะได้โต้ตอบอะไร มันก็ก้าวฉับออกไปจากห้องนอนเหมือนหนีเจ้าหนี้

ผมมองตามแผ่นหลังที่หายไปหลังบานประตูครู่หนึ่ง ก่อนจะจำใจเดินเข้าห้องน้ำ ยังมีเวลาอีกเยอะที่จะหาคำตอบกับสิ่งที่ผมกำลังสงสัยอยู่


.........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►24th Step : เพราะเกี่ยวกับความรัก - 26/07/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 02-08-2017 15:06:52

"วันนี้ฝีมือตกนะ"

ผมแกล้งว่า พลางมองคนที่นั่งกินผัดมักกะโรนีไปด้วย ไอ้อิงเลื่อนสายตามองด้วยแววตาไร้อารมณ์และทำให้ใบหน้าโทรมดูหม่นหมองมากกว่าเดิม

"อืม"

 ไอ้อิงมองผมเล็กน้อย แล้วกินอาหารของตัวเองต่อ ผมนึกฉงนกับผลตอบรับที่ซึมกะทือของอีกฝ่าย ตั้งใจจะยั่วให้มันด่าเล่น แต่มาเจอแบบนี้ผมเริ่มรู้สึกเครียดขึ้นมาแทน

"วันนี้กูยังไม่เห็นมึงยิ้มเลย"

"กูไม่ได้บ้า"

"อ่าฮะ ไม่บ้าแต่ถ้ามีความสุขก็ยิ้มได้หรือเปล่าวะ"

ผมเลิกคิ้วมองคนตรงหน้า ก่อนจะส่งยิ้มไปให้ มันไม่ได้ยิ้มตอบแต่ก้มหน้าหลบ

ผมมองท่าทีนั้น ก่อนจะโน้มตัวไปจับมือที่กำลังตักมักกะโรนีของมันเอาไว้ ไอ้อิงมองผมด้วยความสงสัย

"ตอนนี้อยู่กับกูแล้วไม่มีความสุขเหรอ"

ผมถามเสียงเรียบ ถึงมันจะชอบทำหน้าไม่พอใจหรือหงุดหงิดออกมา แต่ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแย่เท่ากับสีหน้าไร้ความรู้สึกแต่สายตาหม่นหมองแบบนี้

"ถึงกูจะไม่ฉลาดแต่ไม่ได้ตาบอดนะพี่อิง"

ผมปล่อยมือของมันออก ก่อนจะกลับมานั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเองอีกครั้ง ไอ้อิงมองหน้าผมครู่หนึ่ง ก่อนที่มันจะวางช้อนกับส้อมที่ถืออยู่ลง

"ตอนนี้เรากำลังมีปัญหา"

ผมเลิกคิ้วขึ้นรับ พลางกินมื้อเที่ยงของตัวเองอย่างไม่รีบร้อน สายตาก็ทอดมองคนตรงหน้าพลางรับฟังอย่างสงบ ทว่าภายในใจเริ่มครุ่ยคิดถึงเรื่องที่อีกฝ่ายกังวล

ไอ้อิงทำท่าคิดหนักออกมา คิ้วขมวดเข้าหากัน ก่อนสายตาที่ไม่สดใสจะเต็มไปด้วยความไม่มั่นใจ ผมมองท่าทีของอีกฝ่ายอย่างข้องใจ

ปัญหาอะไรที่ทำให้มีนต้องเครียดขนาดนั้น...

"แม่รู้เรื่องที่กูกับมึงเป็นแฟนกันแล้ว"

"อ่า..."

ผมยึกประหลาดใจครู่หนึ่ง ก่อนจะวางช้อนและส้อมที่ตัวเองถืออยู่ลง เวลาของมื้อเที่ยงคงจบลงแล้ว

"มึงบอก?"

"เปล่า เพื่อนกูบอก"

"พี่กลม?"

ผมนึกถึงใบหน้ายิ้มแย้มและเป็นมิตรของคนที่พูดถึง ท่าทางอัธยาศัยดีแบบนั้น ก็คงไม่แปลก ถ้าหากจะเผลอหลุดปากออกไป

"ไม่ใช่ ฝ้ายเป็นคนบอก"

"ฝ้ายไหน"

ไอ้อิงมองผมนิ่ง ผมเองก็ไม่ได้หลบสายตาพร้อมกับพยายามนึกถึงเจัาของชื่อไปด้วย แล้วไม่ทันได้นึกออก อีกฝ่ายก็เฉลยออกมา

"คนที่ทำให้กูมาเจอมึงไง"

"อ้อ..."

เพื่อนของมันที่ผมเคยทำไม่ดีเอาไว้แล้วก็จำไม่ได้นั้นเอง ไอ้อิงถอนหายใจออกมา  ก่อนจะพูดต่อด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

"แม่กูไม่ยอมรับมึง"

ผมเข้าใจทุกอย่างที่สงสัยในทันที เมื่อวานในขณะที่ผมกำลังเพลิดเพลินอยู่กับงานแสดงรถยนต์พร้อมกับเพื่อน ไอ้อิงคงเจอศึกหนักไม่น้อย

"แล้วทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้วะ เราเป็นแฟนกัน มีอะไรก็ต้องบอกกันดิ"

ผมอดไม่ได้ที่จะว่ามัน ทั้งที่เมื่อวานก็คุยกันตั้งหลายรอบ แต่อีกฝ่ายก็เอาแต่เก็บเรื่องเงียบ

นี่เป็นครั้งแรกเท่าที่ผมจำได้ที่ไอ้อิงเถียงไม่ออก คนตรงหน้ายอมรับด้วยความเงียบ ใบหน้านิ่งเฉยราวกับมีหมอกทะมึนรายล้อมมากกว่าเดิม

"แม่อุ่นจะให้กูเลิกกับมึงใช่ป่ะ"

ผมถามตามตรง ในเมื่อเรื่องมาถึงตรงนี้แล้ว ก็เดาได้ไม่ยาก ให้ตายสิ! นึกไม่ถึงเลยว่าชีวิตจะต้องมาเจอปัญหาแม่สามีไม่รักเนี่ย

"อืม แต่กู..."

"พอเลยพี่อิง กูจจะจัดการเรื่องนี้เอง"

ผมมองไอ้อิงอย่างจริงจัง มันมีท่าทีงุนงงและแปลกใจ ผมลุกขึ้นจากที่นั่งของตัวเองไปยังฝั่งตรงข้าม แล้วจับมือทั้งสองข้างงของมัยเอาไว้

"อันที่จริงกูตั้งใจจะทำให้ดีกว่านี้ พิเศษกว่านี้ รอเวลาที่เหมาะสมกว่านี้ แต่ตอนนี้ก็คงทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว"
ไอ้อิงมองผมด้วยแววตาแปลกใจ สายตาของเราสบกัน ก่อนที่ผมจะยกมือที่จับเอาไว้ทั้งสองข้างจรดที่ริมฝีปากของตัวเองอย่างอ่อนหวานแล้วส่งยิ้มให้

"กูรักพี่อิงนะครับ"

ไอ้อิงเบิกตากว้าง ผมมองท่าทีนั้นไม่ละสายตา ทั้งที่อยากจะทำเซอร์ไพรซ์หคืออะไรที่โรแมนติกกว่านี้ แต่ตอนนี้คือเวลาที่ควรเอ่ยคำนี้ออกมามากที่สุดแล้ว

"กูไม่ได้ต้องการกักขังหรือเหนี่ยวรั้งมึงด้วยคำว่ารัก แต่ความรู้สึกตอนนี้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ แล้วกูก็จะไม่ยอมให้ใครมาทำลายมันลง แม้แต่แม่อุ่นก็ตาม"

"...เล้ง"

"พี่อิงไม่ต้องคิดมาก กูจัดการเรื่องนี้ได้แน่"

ผมส่งยิ้มหวานสำทับเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเองอีกครั้ง ไอ้อิงยังคงนั่งนิ่งมองผมอยู่ด้วยความตกตะลึง

"เชื่อใจเล้งนะครับ"

"อืม"

ไอ้อิงคลี่ยิ้มได้ในที่สุด ผมลอบถอนหายใจออกมา ก่อนจะก้มลงไปประทับจูบอย่างลึกล้ำเพื่อยืนยันสัญญาในครั้งนี้ พลางครุ่นคิดถึงสิ่งที่ต้องทำไปด้วย

เรื่องภายในระหว่างแม่กับลูกคงต้องเก็บไว้ก่อน ตอนนี้ควรจัดการปัญหาภายนอกที่อาจจะทำให้เรื่องแย่ลงกว่าเดิม

ฝ้าย...

ผมไม่รู้หรอกว่าอีกฝ่ายเป็นใคร มาจากไหน และทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ถึงแม้เพื่อนของไอ้อิงคนนี้จะเป็นต้นเหตุที่ทำให้ผมกับมันได้เจอกัน แต่ผมจะไม่ยอมให้เธอเป็นสาเหตุให้เราสองคนต้องเลิกกันเด็ดขาด


.........


หลังจากวางแผนการคร่าวๆ เอาไว้ในใจ ผมก็ถามเรื่องราวของฝ้ายจากไอ้อิง สิ่งที่ถูกถ่ายทอดออกมา ไม่ได้ทำให้ผมแปลกใจอะไรนักรวมไปถึงเรื่องส่วนตัวหลายอย่างเกียวกับผมก่อนหน้านี้ที่มันรู้มาจากเพื่อนคนนี้

"เพื่อนมึงเป็นดาวคณะเหรอ"

ผมมีเหตุให้นอนกับผู้หญิงไม่บ่อย แต่ถ้าเป็นช่วงที่เล่นเกมสอยดาวก็คบอยู่หลายคน ถึงตอนนี้จะจำได้บ้างไม่ได้บ้างก็ตาม แถมหลังจากที่ผมเพิ่งจบเกมได้พักหนึ่ง ผมก็เจอกับไอ้อิง

"เกี่ยวอะไรกับดาวคณะ"

ไอ้อิงมองผมอย่างสงสัย ผมเลยจำเป็นต้องแฉวีรกรรมของตัวเองที่ไม่อยากให้มันรุ้สักเท่าไหร่ออกมา

"ก็มีช่วงนึงกูฟันดาวตณะเล่น เผื่อเพื่อนมึงเป็นหนึ่งในนั้น"

ไอ้อิงตาวาวขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรออกมา ผมส่งยิ้มเจื่อนแล้วรีบแก้ตัวให้ตัวเองทันที

"เรื่องไม่ดีแบบนี้ ก็สัญญาว่าจะไม่ทำอีกแล้วไง ตกลงแล้วเพื่อนมึง?"

"เปล่า เท่าที่จำได้ ฝ้ายไม่ได้เป็นดาวคณะ"
"อ่าฮะ"

ผมได้แต่ขบคิดอยู่ในใจ การที่มาคร่ำครวญกับไอ้อิงว่าผมฟันเธอทิ้งนั้นสร้างความงุนงงได้ไม่น้อย และเมื่อไอ้อิงเอารูปผู้ต้องหาให้ผมดู ผมก็ต้องกะพริบตาปรับความทรงงจำยกใหญ่

ใบหน้าหวานที่แต่งแต้มเครื่องสำอางค์อย่างลงตัว รอยยิ้มสดใสที่ฉายอยู่ในภาพ ทำให้เธอดูน่ารักและมีเสน่ห์พอสมควร แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกในใจของผมเปลี่ยนไป

"กูจะไปลองคุยกับเพื่อนมึงก่อนแล้วกัน จะได้ไปขอโทษกับเจ้าตัวโดยตรงเลยด้วย"

"ถึงไม่อยากจะไปด้วยแต่กูว่าง"

"ไม่ต่องห่วง พี่อิงแค่คิดเรื่องทำอาหารให้กูกินก็พอ"

"หึ! ประสาท ใครจะไปห่วงคนนิสัยเสียอย่างมึงกัน"

ผมยิ้มรับคำว่านั้น ก่อนจะจับใบหน้าของคนที่กำลังนั่งอยู่ข้างกันด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วจุ๊บที่ริมฝีปากตรงหน้าเบาๆ

"ไม่ได้ห่วงแต่โคตรรักเลยใช่ป่ะ"

"เพ้อเจ้อ น่ารำคาญ"

ไอ้อิงขมวดคิ้วแน่นแล้วลุกหนีไปทางอื่น ถึงอีกฝ่ายจะมีสีหน้าเหมือนหงุดหงิดใจแต่แก้มที่กำลังแดงระเรื่อนั่น ก็ทำให้ผมยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี

.

.

.


Next step loading...

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-08-2017 15:50:26
ฝ้าย นี่ยังไง ดาวคณะก็ไม่ได้เป็น  :katai1:
เพราะเล้งเคยฟันดาแต่ดาวคณะ  :z3:
เล้ง จำฝ้ายไม่ได้ หรือฝ้ายแอบรักเล้ง แล้วมโนไปเอง  :hao3:

แต่ชอบเล้ง ที่พอรู้เรื่องว่าแม่อุ่นให้เลิกกัน
ก็ไม่ยอมเลิกกับอิงตามที่แม่ต้องการ ไม่โมโห
แต่ถามสาเหตุ  แล้วคิดแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ยอดมาก  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 02-08-2017 15:55:55
ฝ้ายมโนไปเองใช่ไหมเนี่ย เล้งไม่มีทีท่าว่าจำได้เลย
อย่างนี้ต้องสั่งสอน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-08-2017 16:30:01
รอดูผลงานเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 02-08-2017 16:41:04
ฝ้ายนี่อะไรยังไง ชอบเองมโนเองรึป่าวจ๊ะ

รอดูเล้งว่าจะทำยังไงให้แม่ของอิงยอมรับ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 02-08-2017 19:12:47
 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 02-08-2017 19:50:49
รอดูผลงานนังเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 02-08-2017 20:40:58
สู้ๆ นะอิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-08-2017 21:07:32
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 02-08-2017 21:33:55
ไม่น่าเชื่อว่าจะมาถึงจุดที่คิดว่าอิเล้งมันน่ารักอะ อ้อนแฟนเหลือเกิน อีกคนก็น่าแกล้ง น่าหยอก น่ารักจังว้อย  :hao7:
ในที่สุดก็สารภาพรักสักที อิงอิงไม่ต้องรอแล้ว  :katai2-1:
แม่อุ่นอย่าใจร้ายกับอิเล้งเลย แต่เอาคืนแทนลูกชายแม่ให้หนักๆนะคะ  o3
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 02-08-2017 21:35:35
จริงจังขนาดนี้ ขอเป็นกำลังใจ ให้น้องเล้งชนะใจแม่ปั๋วได้เร็วๆนะจ๊ะ
ส่วนฝ้ายคงไม่มีปัญหา.....มั๊ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 02-08-2017 21:46:26
สู้ๆ อิงอิง  เล้งจัดฝ้ายหนักๆเลย

แอบคิดว่าที่แม่อุ่นไม่ชอบเล้งมาจากฝ้ายไปพูดไรด้วยไหม
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 02-08-2017 23:52:00
ลุ้นๆๆ จะเป็นไงต่อ,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 03-08-2017 02:31:43
เพิ่งเข้ามาอ่าน รั่วดี นายเอกน่ารัก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 03-08-2017 13:05:39
 :L2: :L1: :pig4:

ไม่ได้รักข้างเดียวแล้วนะ อิงอิง
เล้งมันเปลี่ยนจากน่าชังเป็นน่ารักแล้วนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 03-08-2017 15:56:29
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 05-08-2017 11:15:47
ขอบคถณทุกท่านที่ติดตามค่ะ
ตอนนี้ก็หวังว่าจะเพิ้ทคะแนนให้อิน้องเล้งบ้าง อิอิ  :z1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 06-08-2017 09:17:04
สนุกอ่าาา สนุกมากเลยย รอตอนต่อไปนะจ๊าาา :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 09-08-2017 20:33:55
สู้ๆนะมันต้องมีอุปสรรคกันบ้าง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 15-08-2017 11:34:24
26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน
[Leng]



ตอนแรกผมคิดว่ามันจะยุ่งยากมากกว่านี้ ทว่าหลังจากติดต่อไปยังหมายเลขที่ไอ้อิงให้มา อีกฝ่ายก็ตกลงนัดเจอกับผมโดยไม่ต้องพูดโน้มน้าวอะไรให้เปลืองน้ำลาย

ผมเลือกเจออีกฝ่ายที่ร้านกาแฟที่มีบรรยากาศเบาสบายแห่งหนึ่ง เมื่อเปิดประตูเข้าไป เสียงดนตรีคลาสสิกก็ดังขึ้นขับกล่อมเพิ่มความผ่อนคลายให้กับผู้ที่ได้ฟัง

ผมมาก่อนเวลาสิบห้านาทีแต่ดูเหมือนจะยังช้ากว่าคนที่นัดเอาไว้ ผมเดินตรงไปยังโต๊ะที่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่

"พี่ฝ้ายมาเร็วจังเลยนะครับ"

ผมมองหญิงสาวที่แต่งชุดกระโปรงสีพาสเทล ใบหน้าหวานที่เคยเห็นผ่านรูปภาพมาก่อนหน้านี้กำลังส่งยิ้มให้

"เล้ง...คือพี่ไม่ได้มาเร็วหรอก พอดีรถไม่ติดน่ะ"

ผมยิ้มรับคำพูดของเธอ ก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม อันที่จริงผมก็แอบตื่นเต้นอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าการเจรจาครั้งนี้จะจบลงในรูปแบบไหน ถ้าเธอมีใจให้ผมจริงอย่างที่ไอ้อิงเคยบอก ก็คงไม่น่าจะเลวร้ายอะไร อย่างมากก็คงโดนตบหน้าล่ะมั้ง

"ที่เล้งนัดพี่มาวันนี้เพราะเรื่องอิงใช่ไหม"

ผมนึกแปลกใจ เพราะคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเริ่มเข้าเรื่องก่อน ผมพยักหน้ารับ พร้อมกับมองใบหน้าหวานของเธอ

"แต่ก่อนอื่น...ผมก็ต้องขอโทษพี่ฝ้ายด้วยที่เคยทำเรื่องไม่ดีให้พี่"

ผมมองสีหน้าของคนตรงหน้าไม่คลาดสายตา มาจนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่คุ้นเลยว่าเเคยมีอะไรหรือพูดคุยกับเธอมาก่อน ถึงผมจะไม่ค่อยจำหน้ากับชื่อของผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้เสื่อมหนักขนาดไม่คุ้นหน้าเลยแบบนี้

"เรื่องไหนเหรอ"

"ก็เรื่องที่ผมเคยนอนกับพี่"

ผมมองพี่ฝ้ายพร้อมกับทวนความทรงจำไปด้วย อีกฝ่ายหลุบสายตาลงต่ำเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะส่งยิ้มบางให้

"พูดอะไรน่ะ เล้งก็รู้ดีว่าเราไม่เคยเจอกันมาก่อน"

นั่นไง!

"แล้วทำไม...พี่อิงบอกว่าผมเคย..."

"เรื่องนั้น...มันเป็นความผิดของพี่เอง"

ผมนึกงงพลางมองใบหน้าที่หมองลงของเธอ พี่ฝ้ายเลื่อนสายตามาสบ ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาลง

"ถ้าพี่เล่าให้ฟัง เล้งอย่าไปบอกอิงได้หรือเปล่า"

"ครับ"

พี่ฝ้ายมองผมอีกครั้งราวกับต้องการคำยืนยันจากผมที่มองด้วยท่าทางจริงจัง ก่อนที่เธอจะสูดลมหายใจเหมือนให้กำลังใจตัวเอง

"เมื่อก่อนพีเคยขอคบอิงเป็นแฟน แต่ก็โดนปฏิเสธมาน่ะ หลังจากนั้นพี่ก็ได้เจอกับเล้ง ตอนนั้นเราเดินชนกันแล้วเล้งก็ช่วยพี่เก็บของ"

"อ่าครับ"

เอ่อ... มีเรื่องแบบนั้นด้วยสินะ

พี่ฝ้ายมองผมครู่หนึ่ง ก่อนสายตาจะเลื่อนไปสนใจแก้วกาแฟของตัวเอง ผมตั้งใจฟังคำพูดของอีกฝ่ายเต็มที่

"ตั้งแต่ตอนนั้น...พี่ค่อนข้างสับสน มีเพื่อนของพี่หลายคนชอบเล้ง แล้วเล้งก็ดังด้วย พี่เลยพยายามเอาเล้งมาแทนอิงน่ะ ทำเป็นไม่ชอบแล้วก็ไม่รู้สึกอะไร แต่พี่ก็ยังหวังอยู่นะ เลยเล่าเรื่องของเล้งให้อิงฟัง คิดว่าเขาจะรู้สึกอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เคยเลย"

ผมว่าเรื่องมันชักทะเม่งๆ แล้วนะครับ

"จนถึงเมื่อหลายเดือนก่อนที่มีข่าวเรื่องที่เล้ง เอ่อ..คบแต่ดวาคณะแล้วก็ทิ้งน่ะ เพื่อนของพี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น พี่เลยคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา ก่อนจะตัดสินใจเล่าเรื่องที่ตัวเองโดนเล้งทิ้งให้อิงฟัง เผื่อเขาจะสนใจพี่มากกว่าเดิม ถึงจะต้องทำให้ตัวเองสกปรกก็เถอะ แล้วก็้เป็นอย่างที่คิด อิงไม่รังเกียจแล้วก็เป็นห่วงพี่มากอย่างงที่ต้องการ แต่ความรู้สึกที่แท้จริงก็ยังส่งไปไม่ถึงอยู่ดี"

ผมยิ้มแห้งออกมา เมื่อพอจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ดูเหมือนว่าคนที่อีกฝ่ายมีใจให้คงไม่ใช่ผม ผมก็แค่เครื่องมือที่เธอเอามาใช้เรียกร้องความสงสารเท่านั้น

"พี่ก็ชอบเล้งนะ ไม่มีใครที่ไม่สนใจคนหน้าตาดีแถมรวยหรอก เรื่องของเล้งไม่ได้หายาก เพื่อนของพี่หลายคนที่ชอบเล้งก็รู้เรื่องดี พี่ก็พลอยรู้เรื่องไปด้วย แล้วพี่ก็ต้องตกใจมากเลยที่รู้ว่าเล้งกับอิงรู้จักกัน ยิ่งมารู้เรื่องที่คบกัน พี่ก็ยิ่งเสียใจมากกว่าตอนถูกปฏิเสธอีก"

"สรุปว่าพี่ไม่ได้ชอบผม แต่ชอบพี่อิงใช่ไหมครับ"

ผมสรุปเรื่องราวทั้งหมด จะมาทนนั่งฟังคนอื่นสาธยายความรักที่มีให้กับแฟนของตัวเองก็ยังไงอยู่ พี่ฝ้ายมองผมด้วยรอยยิ้มบาง นัยน์ตาเศร้าจ้องผมนิ่ง

"ใช่ เล้งคงไม่คิดว่าพี่จะรักผู้ชายที่มีดีแค่หน้าตากับฐานะจริงๆ หรอกใช่ไหม"

"อ่า...ครับ"

ผมปั้นหน้ายาก พอได้ยินคำตอบแบบนี้ก็สู้โดนตบหน้าแรงๆ สักทียังดีกว่า

"แล้วทำไม..."

"พี่รู้จักอิงดี เขาเป็นคนเปลี่ยนใจยาก พี่โมโหที่อิงเลือกคบกับผู้ชายเป็นแฟน ทั้งรู้สึกเสียหน้าแล้วก็เสียความรู้สึก เลยพาลหาเรื่องไปนั่นแหละ"

"หมายถึงเรื่องที่บอกแม่อุ่นด้วยใช่ไหมครับ"

"ก็ได้ยินว่ามาที่บ้านหลายครั้ง เลยคิดว่าแม่อุ่นรู้เรื่องแล้ว หึ! พี่ไม่ผิดสักหน่อย ถ้าเล้งกับอิงเป็นแฟนกันจริง ยังไงแม่อุ่นก็ต้องรู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง"

พี่ฝ้ายตอบด้วยสีหน้าเรีจบเฉย ผมขมวดคิ้วออกมาเล็กน้อย จริงอย่างที่เธอบอก แต่ก็ไม่ถูกนัก ถ้าคนสำคัญฟังเรื่องนี้มาจากคนอื่น แล้วผมก็มั่นใจว่าคนตรงหน้ามีเจตนาไม่ดีสำหรับเรื่องนี้ด้วย

"แล้วพี่จะเอายังไงต่อหรือครับ จะแย่งพี่อิงไปจากผม?"

ผมถามจุดประสงค์ของเธอ ใเนมื่ออีกฝ่ายก็รู้ชัดแล้วว่าไอ้อิงคงไม่สนใจคบกับเธอนอกเหนือจากพื่อน

"ไม่หรอก พี่เอาคืนอิงที่ทำให้ผิดหวังไปแล้ว ป่านนี้คงเกลียดพี่ไปแล้วล่ะมั้ง ช่างเถอะ...ถ้ารักไม่ได้ เกลียดกันไปเลยก็ดี จะได้ตัดใจง่ายๆ ตอนนี้พี่โอเคแล้ว"

โอเค...ที่สร้างปัญหาให้ผมกับไอ้อิงlสินะ

ผมมองพี่ฝ้ายด้วยความไม่สบอารมณ์นัก ความตื่นเต้นและคำพูดตัดจบแบบเท่ๆ ที่เตรียมไว้ก็กลายเป็นหมัน เพราะดันมาเจอเหตุการณ์พลิกล็อก

"ที่จริง...พี่ก็ไม่อยากยุ่งแล้ว แต่ที่ยอมมาเจอวันนี้เพราะมีเรื่องคาใจที่อยากจะขอเล้ง"

"อะไรเหรอครับ"

"ขอตบหน้าสักทีได้ไหม"

ผมอึ้งไปเล็กน้อย อยากจะคิดว่าคนตรงหน้าพูดเล่น ทว่าแววตาเอาจริงที่สะท้อนออกมา ก็ทำให้ผมต้องปรับสติของตัวเอง

"ถ้ามันทำให้พี่สบายใจแล้วเลิกวุ่นวายเรื่องของผมกับพี่อิงอีก ก็โอเคนะครับ"

พี่ฝ้ายส่งรอยยิ้มอ่อนมาให้ ก่อนที่จะลุกขี้นยืนและเพียงไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น เสียงฝ่ามือฟาดเนื้อก็ดังขึ้นพร้อมกับความเจ็บก็แผ่ซ่านที่ผิวแก้มของผม
เหตุการณ์ที่เกิดเขึ้น ทำให้ลูกค้าที่นั่งแถวนั้นหันมามองด้วยคววามตกใจ ผมหันไปมองสีหน้าเฉยชาแต่นัยน์ตาวาววับของพี่ฝ้ายอีกครั้ง

"ขอสาดกาแฟใส่ด้วยได้ไหม"

"อย่าเลยครับ ผมไม่อยากเปรอะ"

"หึ! น่าเสียดายจัง ยังไม่สะใจเลย"

พี่ฝ้ายพ่นลทหายใจออกมาแรงๆ เหมือนต้องการระบายความหงุดหงิด ก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะอย่างไม่แยแส โดยทิ้งท้ายเพียงประโยคเดียวเป็นคำลาเท่านั้น

"จะทิ้งอิงเมื่อไหร่ก็บอกด้วยล่ะ"

ผมหลับตาลงเพื่อปรับอารมณ์ของตัวเอง ถึงจะเตรียมใจแล้วก็ยินดีให้อีกฝ่ายตบหน้า แต่เอาเข้าจริงก็รู้สึกโกรธเคืองอยู่พอสมควร แล้วไหนจะประโยคดูถูกกันแบบนั้นอีก

ผมรู้ตัวเองว่าเป็นคนไม่ดีแถมยังมีชื่อเสียงแย่ๆ เกี่ยวกับเรื่องความรัก ก็แค่ตอนนั้นยุ่งกับคนที่ไม่อยากจริงจังงด้วย แต่ไม่ได้หมายความว่าผมรักและจริงใจกับใครไม่เป็น

หึ! รอไปเถอะยายบ้า!


.........


"ฝ้ายตบมึง?"

ไอ้อิงถามขึ้นทันทีที่ผมกลับมาที่ห้อง มันขมวดคิ้วมองด้วยสายตาไม่พอใจและหนักใจในคราวเดียวกัน

"กูคงไม่ตบหน้าตัวเองอ่ะ"

"ไอ้เล้ง อย่ากวน"

ไอ้อิงทำหน้าดุใส่ ผมก็ส่งยิ้มบางไปให้ แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา ถึงวันนี้จะมีหลายอย่างที่ผิดคาดแต่โดยรวมผลลัพธ์ก็จบลงด้วยดี

"โดนตบแล้วเรื่องจบ ก็โอเค"

"ก็มึงไปฟันเขาทิ้งก็คงต้องโดนแบบนี้นั่นแหละ"

ไอ้อิงว่าเสียงอ่อน แล้วเดินไปหายามาทาให้ ผมคันปากอยากจะอธิบายสาเหตุที่แท้จริง แต่รับปากไปแล้วว่าจะไม่บอกมัน ผมก็เลยต้องจำใจเป็นผู้ร้ายถูกปรักปรำต่อไป

"เลิกทำหน้าน่าเกลียดได้แล้ว รำคาญตา"

"ก็เจ็บอ่ะ แถมยังเกือบโดนกาแฟสาดหน้าด้วย"

"สมควร"

"อ้าว! นี่แฟนถูกทำร้ายนะ"

ผมชักสีหน้าออกมา  ไอ้อิงทำหน้าเบื่อหน่ายใส่ ก่อนจะมองรอยแดงที่เด่นหราอยู่บนแก้มของผม

"ก็แฟนกูมันเลวไง กูทำใจไว้แล้ว"

"เลวยังไงแต่กูก็รักมึงนะ จุ๊บๆ"

"อยากโดนต่อยอีกข้างสินะ"

"พี่อิงอ่ะ กูไม่สนับสนุนความรุนแรงในครอบครัวนะครับ"

ผมร้องประท้วง ไอ้อิงที่ทำหน้าดุเมือครู่ ก็อมยิ้มออกมา พร้อมกับทายาให้อย่างเบามือ ผมลอบมองท่าทีนั้นไม่ละสายตา

"แล้วฝ้ายเป็นไงบ้าง ร้องไห้หรือเปล่า"

คำถามของอีกฝ่าย ทำให้ผมที่เริ่มอารมณ์ดีนึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย เลยส่งสายตาไม่ค่อยพอใจไปให้

"ห่วงเหรอ"

 "ก็นั่นเพื่อนกู"

"ไม่รู้ดิ จำไม่ได้"

หึ! นอกจากจะไม่ร้องไห้แล้ว ยังเดินเชิดไปอีกต่างหาก!

ไอ้อิงมองผมครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามซ้ำต่อ และเมื่อทายาบนแก้มของผมเสร็จ ผมก็ตัดสินใจเริ่มแผนการขั้นต่อไปที่ยากกว่าวันนี้หลายเท่า

"พี่อิง วันหยุดนี้กูจะไปหาแม่อุ่นนะ"

ไอ้อิงหันมามองหน้าผมอีกครั้ง สายตาที่ส่องผ่านเลนส์ใสของแว่นตาเหมือนไม่สบายใจนัก

"กูว่ารออีกสักพักดีกว่า"

"ไม่อยากรอแล้วอ่ะ"

ผมทำสีหน้าไม่เห็นด้วย ไอ้อิงก็ภอนหายใจออกมา แล้วมองผมด้วยท่าทีจริงจัง

"มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องรีบร้อนอะไร แล้วกูก็ไม่คิดว่าแม่จะชอบมึงในตอนนี้หรอก"

"เรื่องนั้นก็ใช่ แต่กูไม่อยากเห็นมึงเศร้าไปนานกว่านี้แล้วว่ะ"

ผมมองอีกฝ่ายอย่างจริงจังไม่แพ้กัน ตั้งแต่ที่มีเรื่องเกิดขึ้น ไอ้อิงก็ทำหน้าคิดมากตลอดเวลาแล้วผมก็ไม่ชอบแบบนี้เลยจริงๆ

"ขอโทษ"

ไอ้อิงลูบหัวของผมอย่างอ่อนโยน ผมจับมือของมันมากุมเอาไว้ สายตาก็มองอีกฝ่ายอย่างมุ่งมั่น ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา

"ถ้าเลิกทำหน้าท้องผูกตลอดเวลาได้เมื่อไหร่ กูถึงจะรับคำขอโทษนะ"

"ไอ้เล้ง"

สีหน้าหม่นหมองฉายแววดุออกมา ผมยังไม่ทิ้งรอยยิ้มไปจากใบหน้าพร้อมกับใช้นิ้วโป้งเกลี่ยหลังมือที่จับเอาไว้ด้วยจังหวะเนิบช้า

"ก็ไม่อยากให้เครียด ถ้าเรายังเป็นกำลังใจให้กันอยู่ ไม่ว่าเรื่องแย่แค่ไหนก็ต้องผ่านได้แน่ใช่ป่ะพี่อิง"

"อืม ถึงมึงจะไม่ได้เรื่องแล้วก็น่ารำคาญก็เถอะ"

เราสองคนสบตากัน ก่อนจะมองรอยยิ้มของกันและกัน พร้อมกับมือที่กอบกุมกันแน่นขึ้นเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเอง


.........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►25th Step : เมื่อมีรัก มักต้องมีอุปสรรค - 02/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 15-08-2017 11:57:33


เสียงอาจารย์ที่บรรยายตามสไลด์ดังอยู่ที่หน้าห้อง นักศึกษาหลายคนไม่ค่อยสนใจนัก บ้างก็นอน บ้างก็คุยเล่น แล้วผมก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ

"เฮ้ย! ไอ้เล้งทำอะไรวะ กูเห็นมึงนั่งหาอะไรมาสักพักแล้ว"

ผมละสายตาจากเว็บไซต์ที่กำลังอ่านอยู่ แล้วหันสายตาไปทางไอ้เป้ที่นั่งอยู่ข้างกันเล็กน้อย ก่อนจะกลับมาสนใจสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่ต่อ ส่วนวันนี้ไอ้แชมป์โดดครับ

"กูกำลังจริงจัง มึงอย่ามายุ่งตอนนี้"

"อะไรวะ เคล็ดลับเอาใจแม่สามี? มึงทำเหี้ยอะไรอยู่เนี่ย"

"เสือก"

ผมด่าตอบแบบไม่จริงจังนัก ปลายนิ้วก็เลื่อนไปตามหน้าจอของโทรศัพท์มือถือพร้อมกับอ่านข้อความบนเว็บไซต์ไปด้วย

"นี่มึงมีปัญหากับแม่ผัวหรือวะ แบบว่าแม่ผัวลูกสะใภ้ตีกันอะไรเทือกนั้น"

"ไอ้เหี้ยเป้ เมื่อกี้กูเพิ่งบอกว่าอย่าเสือกไงครับ"

"ตามสบาย กูไม่นึกว่ามึงจะกลายพันธุ์ขนาดนี้"

ผมตวัดสายตาไปมอง ก่อนจะตบหัวของมันไปหนึ่งที แล้วหันมาสนใจหน้าจอโทรศัพท์มือถือต่อ

ตอนนี้ผมกำลังหาวิธีเอาใจแม่อุ่นอยู่ครับ เท่าที่ลองหาข้อมูลคร่าวๆ ตามประสาจะเอาลูกชายเขามาครอง ก็ต้องเอาใจแม่เขาให้ได้ ซึ่งผมคิดว่าก็ไม่น่าจะยากอะไร ถ้าหากทำตามสิ่งที่เพิ่งอ่านมา

มือไม้อ่อน ซื้อของไปฝาก พูดจาสุภาพ มีมารยาท

แต่ที่ยากก็ตรงที่ผมไม่ใช่ผู้หญิงนี่แหละ!
ผมพอจะเข้าใจแม่อุ่นอยู่นะครับ
อุตส่าห์เลี้ยงลูกชายได้เพอร์เฟ็กขนาดนี้จะให้มาคบกับผู้ชายด้วยกันก็คงไม่ใช่เรื่องที่จะยอมรับได้

ผมถอนหายใจออกมาเล็กน้อย แล้วมองอาจารย์ที่กำลังเดินออกจากห้อง หลังจากนี้ก็แค่เตรียมใจรับศึกในวันเสาร์นี้เท่านั้น

"มึงไปไหนต่อหรือเปล่า ไปเที่ยวห้างกัน โคตรเบื่อเลย"

"เอาดิ"


.........


ผมมองข้าวต้มกุ้งที่กำลังส่งกลิ่นหอม แล้วเมื่อได้ชิมรสชาติก็ไม่ได้ทำให้ผิดหวังอย่างที่คิดเอาไว้

"อร่อย"

ผมส่งยิ้มให้คนทำที่กำลังนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ไอ้อิงก็แค่ตอบรับในลำคอ มันอาจจะฟังคำชมของผมจนเบื่อไปแล้ว แต่ผมก็ยังอยากจะบอกเพราะเชื่อว่ามันต้องดีใจที่ได้ฟังแล้วจะได้ขยันทำให้ผมกินด้วย

"วันนี้มึงแน่ใจว่าจะไป"

"อืมๆ"

ผมพยักหน้ารับพลางงับช้อนในปากไปด้วย ถึงตอนนี้จะไม่ได้แสดงท่าทางต่างจากปกติแต่ภายในใจของผมก็รู้สึกทั้งตื่นเต้นและกังวล

ก่อนหน้านี้เวลาไปร้านอิ่มอุ่น แม่อุ่นมักจะต้อนรับด้วยรอยยิ้มอย่างมีไมตรีและเอ็นดูไม่ต่างจากลูกหลาน แต่การไปครั้งนี้คงไม่ใช่อย่างนั้น

หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ พวกเราก็ไปซื้อของฝากเล็กน้อย ถ้าหากเป็นปกติไอ้อิงมักจะต่อว่าที่ผมใช้เงินสิ้นเปลือง ทว่าครั้งนี้กลับเห็นดีเห็นงามช่วยผมเลือกของเอาใจแม่ของตัวเองเต็มที่

เมื่อได้ของฝากพร้อมสำหรับการไปเปิดตัว เราสองคนก็เดินทางไปถึงร้านอิ่มอุ่นราวสิบเอิดโมงครับ ระหว่างทางผมก็ยังทำตัวเป็นปกติ ไม่ได้รู้สึกหวาดหวั่นอะไรกับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่พอล้อรถหยุดลงที่จอดประจำ ผมก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก

"เล้ง"

ผมหันไปส่งยิ้มแห้งให้ไอ้อิงที่มองมาอย่างเป็นห่วง มันส่งยิ้มให้ผมพร้อมกับดึงมือของผมมาจับไว้

"ทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดี"

"อืม"

ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น...

.

.

.


Next step loading...


Marionetta :::
มาต่อแล้วค่ะ ทุกๆ ต้นเดือนจะยุ่งมากจริงๆ แฮะๆ
สำหรับตอนนี้มาเก็บฝ้ายค่ะ กำจัดนางออกไป บางทีความรักก็ทำให้คนมันเพี้ยนและมีความคิดกับการกระทำที่คาดไม่ถึง อโหสิกรรมให้นางด้วยเถอะค่ะ ^^

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่ะ ตอนหน้าอิน้องเล้งกับแม่อุ่นจ้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 15-08-2017 12:16:06
เล้งสู้ๆนะ ผ่านด่านแม่สามีให้ได้น่า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 15-08-2017 12:59:56
เอาใจช่วยเล้งนะ ^^  :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 15-08-2017 13:29:00
โอ้ยโมโห ขอด่าเถอะ
อีฝ้าย อีห่า อีชั่ว อีตอแหล อีcurry
ตอแหลปั้นน้ำเป็นตัว สันดานอย่างหล่อนมีสิทธิ์อะไรมาขอตบเล้ง ไปสาดกาแฟใส่พ่องไป๊
ตอแหลเองโดนทิ้งเองมึงจะโทษใคร

ถ้าอิงกับเล้งไม่รักกันคืออีห่าฝ้ายทำให้คนคนนึงถูกข่มขืนแบบไม่มีความผิดเลยอะ

ลองโดนเหมือนกันสิ อีบ้า  :katai1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-08-2017 13:37:47
สู้ๆ เอาใจช่วย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 15-08-2017 17:56:54
โถ่วฝ้ายอิบ้า คิดได้ไง ถ้าเราเป็นเล้งเราบอกอิงไปละ หมั่นไส้

เอาใจช่วยเล้งกับอิงเรื่องแม่อุ่นน้าา
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-08-2017 18:15:04
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 15-08-2017 19:55:13
ใส่ร้ายเค้า ตามราวีเค้าไม่เลิก โกหกเค้า นี่ยังคิดว่าเค้าจะสงสารแล้วเอามาทำแฟนอีกเหรอออ นิสัยแย่อะ ยังมีหน้าไปขอตบเค้าอีก เล้งต่างหากที่ต้องขอกระทืบหล่อนอ่ะ!! นิสัยแย่  :m16:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 15-08-2017 20:37:26
 :a2: สู้ๆ นะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-08-2017 21:02:01
โอ้ยโมโห ขอด่าเถอะ
อีฝ้าย อีห่า อีชั่ว อีตอแหล อีcurry
ตอแหลปั้นน้ำเป็นตัว สันดานอย่างหล่อนมีสิทธิ์อะไรมาขอตบเล้ง ไปสาดกาแฟใส่พ่องไป๊
ตอแหลเองโดนทิ้งเองมึงจะโทษใคร

ถ้าอิงกับเล้งไม่รักกันคืออีห่าฝ้ายทำให้คนคนนึงถูกข่มขืนแบบไม่มีความผิดเลยอะ

ลองโดนเหมือนกันสิ อีบ้า  :katai1:

ใช่เลย เห็นด้วย นางมารฝ้าย เลวโคตร ต่ำช้า
คิดเลว ทำชั่วตั้งแต่แรก
         :L1: :L1: :L1:
   :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 15-08-2017 23:01:45
สู้ๆนะครับ. แล้วมันจะผ่านไป,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 16-08-2017 13:22:19
ฝ้ายไม่ได้ผุดได้เกิดกันเลยทีเดียว 555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 17-08-2017 09:49:06
น่าสงสารก็น่าสงสาร สู้ๆนะเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 18-08-2017 09:52:45
พลิกล็อคไปอีก ฝ้ายเค้าชอบแก แต่แกไม่รู้เนี่ยนะอิงอิง จะสงสารหรือสมน้ำหน้าฝ้าย(และเล้งที่โดนใส่ร้าย)ดี
ฝ้ายก็ร้ายมาก สร้างเรื่องเป็นตุเป็นตะ อิงอิงตามไม่ทัน(โถ่พ่อคนซื่อ) หน้าด้านด้วย อ๊ะ แต่มีมารยาทนะ ขอตบ ขอสาดกาแฟก่อน เค้าไม่ให้ก็ไม่ทำ   :laugh:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►26th Step : หัวใจที่ต้องฝ่าฟัน - 15/08/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-09-2017 12:47:48
 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-09-2017 19:20:27
HBDมีความสุขมากๆนะคะ

เล้งอิงได้จูบกันผ่านขวดน้ำแล้วก็ไม่บอกอิอิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-09-2017 19:29:32
 :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 01-09-2017 20:25:41
 :HBD2:
สุขสันต์วันเกิดค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 01-09-2017 21:19:10
HBD นะคะ มีความสุขมากๆ น้าา   :3123: :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-09-2017 22:07:19
อิง เจอเล้งที่งาน
แต่ที่เจอเพราะฝ้ายอ่อยอิง
แล้วเลยทำให้เล้งจูบอิงทางอ้อม  :z3:
จริงๆแล้วเพราะเล้งมั่วหยิบขวดน้ำผิด  :เฮ้อ:
ก็เล้งมัวแต่เล่นมือถือ แชท ตอบไลน์ด่าเพื่อน กร๊ากกกกก  :laugh:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 01-09-2017 23:29:59
คิดถึงเล้งกับพี่อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-09-2017 23:51:29
รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 02-09-2017 07:23:32
สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะคะ

โอ๊ยยย ทำไมลุ้นกับเล้งแบบนี้ เล้งทำดีค่ะ พยายามมาก เพื่อพี่อิงด้วย เพื่ออิงเล้งด้วย
อิงก็คงลุ้นเหมือนกัน

เอาใจช่วยน้า เล้งทำได้

ฝ้ายร้ายมาก ร้ายกว่าที่แสดงออก คนแบบนี้น่ากลัวจริงๆ เลยค่ะ

เรื่อยๆ แบบนี้ชอบเหมือนกันค่ะ มีเรื่องให้ลุ้นเป็นพักๆ ขออย่างเดียวจ้า อย่าหักดิบจบก็พอ

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: squall ที่ 02-09-2017 16:20:59
เราขอถามคนเขียนหน่อยค่ะ
1.ฝ้ายมีสิทธิ์อะไรมาตบเล้งคะ นางไม่ได้เป็นอะไรกับอิงเลย เออถ้านางเคยเป็นแฟนเก่าเราจะไม่ว่าเลยแต่นี่มันดูไม่สมเหตุสมผลค่ะ เราอ่านแล้วแบบ อย่างนี้ก็ได้เหรอ สมมุติเราชอบรุ่นพี่คนนึง แต่พี่ไม่ชอบตอบ กูหมั่นใส้เดินไปตบแฟนเค้า ได้เหรอ???
2.นางโกหกว่าได้กับเล้งขอให้เล้งปิดอิง แล้วนางก็พูดจิกกัดคนทั้งๆที่จะมาขอร้องอันนี้เราก็งงว่านางมีสิทธิ์ไรอ่ะ เล้งก็เออยอมปิดบังให้อิงเข้าใจว่าได้กับนาง โง้โง่จังเลย เรานี่แบบ นางฝ้ายมันส่งมึงเรียนเหรอออออ แลดูจะเชื่องทำตามที่บอกมาก จริงๆนางไม่มีสิทธิ์อะไรเลยอ่ะมันดูแบบ เชี่ยไรเนี่ย 555 สมงสมองไปหมดละ อยากให้เรื่องจบ คือถึงนางไม่จบมันก็ไม่มีไรให้ทำต่อแล้วนางทำชั่วทุกอย่างไปแล้ว เสนอหน้าไปบอกแม่แล้วมันจะมีอะไรหนักกว่านี้อีกวะ งง
3.คือนางทำตัวเองทั้งนั้น แล้วเล้งกับอิงนี่มายอมนางเพื่อไรอ่ะ เออถ้านางท้องแล้วทำแท้งแล้วต้องรู้สึกผิดกับนางยอมให้นางตบยอมทำทุกอย่างให้เรื่องจบมันก็มีเหตุมีผล แต่นี่ครือออออไม่มีเหตุผลอะไรเลยค่ะ เราแบบ ตลกว่ะเง้อออออ
คืออ่านแล้วมีตรงนี้นี่แหละค่ะที่เรารู้สึกว่าเรื่องมันเฟกอ่ะ มันไม่สมจริง อย่างงี้ก็ได้เหรอ? แค่คนเค้าไม่ชอบตอบแต่นางแบบถือสิทธิ์ผู้เสียหายเต็มที่ เรียกร้องอย่างนั้นอย่างนี้มันงงนะคะ ทำไมไม่มีใครฉุกคิดเลยอ่ะ เล้งนี่ก็แบบยอมนังฝ้ายจังคือมึงไม่ได้เอามันจบมั้ย อิงนี่ก็แบบเข้าใจว่าฝ้ายได้กับเล้งอีก ก็ยอมมันอีก โอ้ย สรุปนังฝ้ายไม่ได้เสียอะไรนะคะ (เพราะนางไม่เคยได้) แต่ตอนนี้นางกลับได้ตบได้แก้แค้นคนที่ไม่รับรักนางกับคนรักใหม่ ชีวิตนางนี่ดีเหลือเกิน คือเราเซ็งมาก นิยายเรื่องนี้สนุกมาตลอดแต่ติดแค่ตรงนี้ค่ะ เราคงไม่ไหวกับตัวร้ายที่จบแบบดี้ดี ทำชั่วแต่ไม่ได้เสียอะไรเล้ยยย นางไม่ได้รับบทเรียนอะไรเล้ยยยย เดินเชิดจบแบบสวยๆ เราคงรับไม่ได้อ่ะค่ะ มันคงไม่ใช่แนวเรา
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 04-09-2017 23:48:14
อยากกอ่านแล้ววววว. มาต่อเร็วๆนะครับ,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 05-09-2017 11:47:31
:hao5:ขออนุฯาตตอบคอมเมนค์ คุณ squall ค่ะ ^^



1.ฝ้ายมีสิทธิ์อะไรมาตบเล้งคะ นางไม่ได้เป็นอะไรกับอิงเลย เออถ้านางเคยเป็นแฟนเก่าเราจะไม่ว่าเลยแต่นี่มันดูไม่สมเหตุสมผลค่ะ เราอ่านแล้วแบบ อย่างนี้ก็ได้เหรอ สมมุติเราชอบรุ่นพี่คนนึง แต่พี่ไม่ชอบตอบ กูหมั่นใส้เดินไปตบแฟนเค้า ได้เหรอ???

 :กอด1:- เรื่องนี้ต้องขอชี้แจงตามความคิดเห็นส่วนตัวค่ะ จะบอกว่าฝ้ายเป็นผู้หญิงแอ๊บแรงและนางก็ร้ายพอตัว คนเราจิตใจดำมืดก็คิดไม่ดีกันทั้งนั้น แล้วในกรณีที่เราชอบรรุ่นพี่สักคนแต่เขาไม่ชอบตอบ แล้วเราก็เดินไปตบหน้าแฟนของรุ่นพี่คนนั้นซะ ก็มีสิทธิ์เป็นไปได้ค่ะ ไม่อย่างนั้นจะมีข่าวตบกันแย่งผู้ชายหรือคะ? มโสำนึกแต่ละคนก็แตกต่างกันไป ถ้าคนมันมีสามัญสำนึกพึงรุ้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร ก้ไม่มีข่าวร้ายเรื่องชู้สาวหรอกค่ะ อะไรมันก็เกิดขึ้นได้นะคะ
โลกมันไม่ได้สวยแบบนั้น (ไม่ตรงใจค้องขออภัยด้วย)




2.นางโกหกว่าได้กับเล้งขอให้เล้งปิดอิง แล้วนางก็พูดจิกกัดคนทั้งๆที่จะมาขอร้องอันนี้เราก็งงว่านางมีสิทธิ์ไรอ่ะ เล้งก็เออยอมปิดบังให้อิงเข้าใจว่าได้กับนาง โง้โง่จังเลย เรานี่แบบ นางฝ้ายมันส่งมึงเรียนเหรอออออ แลดูจะเชื่องทำตามที่บอกมาก จริงๆนางไม่มีสิทธิ์อะไรเลยอ่ะมันดูแบบ เชี่ยไรเนี่ย 555 สมงสมองไปหมดละ อยากให้เรื่องจบ คือถึงนางไม่จบมันก็ไม่มีไรให้ทำต่อแล้วนางทำชั่วทุกอย่างไปแล้ว เสนอหน้าไปบอกแม่แล้วมันจะมีอะไรหนักกว่านี้อีกวะ งง

 :กอด1:- ในทีนี้ นางไม่มีสิทธิ์หรอกค่ะ แต่นางนิสัยไม่ดีไง คนนิสันไม่ดีจะคิดได้หรือเรื่องมีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์ ก็จะตบไง ใครสน? ทำนองนั้นค่ะ ส่วนเล้งที่ยอมทำตาม ก็ไม่ได้โง่อะไรหรอกนะคะ เล้งเป็นผู้ชาย เขาเป็นตัวเอก และก็ควรมีคุณธรรมบ้าง ถึงมันจะเคยเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นเพราะเกมก็เถอะ การที่เล้งยอมโคนฝ้ายตบเหมือนเป็นการแลกเปลี่ยนสัญญากันว่าจะไม่วุ่นวายอีกค่ะ เอาแบบตัดบทง่ายๆ เจํบตัวแล้วเลิกแล้วกันไปเหมือนผู้ชายนัดต่อยกันแล้วจบเรื่อง ในที่นี้เป็นการตัดสัมพันธ์คล้ายตบสั่งลา แบบว่านางร้ายไง จะให้ถอยฟรีๆ ก็ขอตบให้หายแค้นหน่อยเถอะ อารมณ์นี้ ถ้านางคิดได้ว่าไม่มีสิทธิ์ก็คงไม่ปั้นเรื่องมั่วมาตั้งแต่แรก และเรื่องที่เล้งทำตามที่ฝ้ายขอ เล้งไม่จำเป็นต้องทำตามที่ฝ้ายบอกเลย แต่เขาเป็นลูกผู้ชายในระดับนึงที่รักษาสัญญาได้ แล้วการที่ไม่แฉเรื่องของฝ้ายอีกนัยหนึ่งตือไม่อยากทำลายความรู้สึกความเป็นเพื่อนที่อิงมีต่อฝ้าย ถ้าจะไม่ยุ่งกันแล้วก็ไม่ควรยุให้คนเกลียดกัน ถึงมันจะเป็นความจริง ชีวิตจริงไม่ได้มีความซื่อตรงหรือยุติธรรมขนาดนั้นหรอกนะคะ (ไม่เห็นด้วยก็ขออภัยอีกครั้ง)



3.คือนางทำตัวเองทั้งนั้น แล้วเล้งกับอิงนี่มายอมนางเพื่อไรอ่ะ เออถ้านางท้องแล้วทำแท้งแล้วต้องรู้สึกผิดกับนางยอมให้นางตบยอมทำทุกอย่างให้เรื่องจบมันก็มีเหตุมีผล แต่นี่ครือออออไม่มีเหตุผลอะไรเลยค่ะ เราแบบ ตลกว่ะเง้อออออ
คืออ่านแล้วมีตรงนี้นี่แหละค่ะที่เรารู้สึกว่าเรื่องมันเฟกอ่ะ มันไม่สมจริง อย่างงี้ก็ได้เหรอ? แค่คนเค้าไม่ชอบตอบแต่นางแบบถือสิทธิ์ผู้เสียหายเต็มที่ เรียกร้องอย่างนั้นอย่างนี้มันงงนะคะ ทำไมไม่มีใครฉุกคิดเลยอ่ะ เล้งนี่ก็แบบยอมนังฝ้ายจังคือมึงไม่ได้เอามันจบมั้ย อิงนี่ก็แบบเข้าใจว่าฝ้ายได้กับเล้งอีก ก็ยอมมันอีก โอ้ย สรุปนังฝ้ายไม่ได้เสียอะไรนะคะ (เพราะนางไม่เคยได้) แต่ตอนนี้นางกลับได้ตบได้แก้แค้นคนที่ไม่รับรักนางกับคนรักใหม่ ชีวิตนางนี่ดีเหลือเกิน คือเราเซ็งมาก นิยายเรื่องนี้สนุกมาตลอดแต่ติดแค่ตรงนี้ค่ะ เราคงไม่ไหวกับตัวร้ายที่จบแบบดี้ดี ทำชั่วแต่ไม่ได้เสียอะไรเล้ยยย นางไม่ได้รับบทเรียนอะไรเล้ยยยย เดินเชิดจบแบบสวยๆ เราคงรับไม่ได้อ่ะค่ะ มันคงไม่ใช่แนวเรา

- :กอด1: ถูกค้องแล้วค่ะ นางทำตัวเองทั้งนั้น นางได้คบเล้งแล้วยังไง? แก้แค้นคนที่รักแล้วยังไง? นางก็ไม่ได้อะไร นอกจากความสะใจชั่วครู่ แต่สิ่งที่หนักหนากว่านั้นที่นางได้รับคือความทุกข์และการไม่สมหวังค่ะ กรรมของนางอาจจะไม่ได้รับโดยตรง อาจจะไม่ได้รับจากเล้งกับอิง หรือเกิดขึ้นทันทีในตอนนี้ แต่ผลจากการกระทำและนิสัยไม่ดีของนาง สักวันนางจะได้รับค่ะ ซึ่งอย่างน้อยตอนนี้นางก็ต้องอกหักแบบหมกทางสู้ไปแล้วค่ะ ส่วนเล้งกับอิงที่ยอมนางก็แจ้งไปข้างต้นแล้ว เล้งต้องการตัดสัมพันธ์ให้จบและเป็นลูกผู้ชายพอที่จะเป็นคนรักษาสัญญา ส่วนอิงก็ยังเห็นว่าฝ้ายเป็นเพื่อนกันอยู่ ไม่ได้คิดแค้นอะไร เพื่อนก็คือเพื่อน มีปัญหาอะไรก็พร้อมจะช่วยเหลือ
อย่าลืมว่าเรื่องจริงเน่ายิ่งกว่านิยายอีกนะคะ คนดีทำดีไม่ขึ้นก็มีเยอะ คนชั่วได้ดีมีถมไปค่ะ แต่กรรมดีและกรรมเลวจะตอบแทนในสักวันหนึ่งแน่นอน เชื่อเถอะ! (เป็นทัศนคติส่วนตัวจริงๆ ไม่เห็นต้วยต้องขออภัยอีกหลายๆ ครั้ง)



*** ทั้งนี้ผู้เขียนเข้าใจว่า ทุกท่านที่ได้อ่านเรื่องนี้จะหมั่นไส้นางฝ้ายกันมากและคงอยากให้นางได้รับความเจ็บปวดกรืออะไรก็ตามที่ตัวร้ายพึงได้รับเหมือนนิยายเรื่องอื่นๆ โดยทั่วไปแต่จากใจผู้เขึยนไม่ได้รู้สึกเห็นใจนางนะคะ แต่อยากลองถ่ายทอดในแบบที่คนร้ายได้ดี มันก็มีไง คนเราทำร้ายคนอื่นแต่ยังได้อยู่อย่างสุขสบายก็มีไง ตัวร้ายก็คนเหมือนพระเอก นายเอก ก็อยากจะให้ไปแบบดีบ้าง ถ้าท่านได้ดูเรื่อง  KING KONG (2005) ก็จะพอเข้าใจอารมณ์ตัวร้ายจบสวยนี่แหละค่ะ (นึกแล้วหมั่นไส้จริงๆ เลย เกลียดมัน!!!)

ต้องขอบคุณที่ติดตาม อีกทั้งแนะนำและติชมมาค่ะ น้อมรับทุกความคิดเห็นนะคะ อาจจะมีบางอย่างที่ดูขัดไปบ้าง ถ้าชี้แจงได้ก็จะแจ้งค่ะ ทั้งนี้ผู้เขียนอาจจะไม่ได้มีความคิดทุกมิติครบถ้วน พลาดบ้างอะไรบ้างก็ขออภัยค่ะ
ขอบพระคุณอีกครั้ง

++++++++++++++++++++

ตอนหน้ามาวันพรุ่งนี้เน้อ ^^
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 06-09-2017 13:47:53
27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ
[Leng]




"แม่อุ่น สวัสดีครับ"

ผมยกมือไหว้อย่างนอบน้อมมากกว่าปกติ โดยไม่ลืมรอยยิ้มหวานที่คิดว่าจริงใจที่สุดในชีวิต ทว่าสายตาที่เคยมองตอบกลับมาอย่างอบอุ่นและอ่อนโยนยามนี้กลับนิ่งเฉยจนน่ากลัว

แม่อุ่นไม่ได้ตอบรับอะไร ทำเพียงเลื่อนสายตามองแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมรู้สึกใจร่วงวูบในทันที ก่อนจะรีบดึงกำลังใจของตัวเองขึ้นมา เมื่อมือของใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างกันจับไหล่ของผมเอาไว้

"ของฝาก"

เสียงทุ้มเบาดังขึ้น ผมรีบกระวีกระวาดหยิบของฝากมากมายที่สรรหามา แล้วเดินไปใกล้แม่อุ่นที่กำลังสนใจรายการโทรทัศน์ที่ฉายอยู่

"แม่อุ่นครับ เล้งเอามาฝากครับ"

ผมส่งครีมบำรุงผิวแบรนด์นอกพร้อมกับเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพชุดใหญ่ให้าคนตรงหน้า โดยมีความเชื่อว่าผู้หญิงวัยนี้ต้องการดูแลและชะลออายุของตัวเอง เห็นได้จากแม่ของผม แต่ทว่า...

"ลำไย เก็บร้านได้แล้ว"

แม่อุ่นลุกหนี โดยที่ไม่ชายตาแลผมหรือของที่วางอยู่ตรงหน้าแม้แต่น้อย ผมปั้นหน้าไม่ถูก ถ้าโดนด่ากลับมาก็คงจะดีกว่าเป็นอากาศไม่อยู่ในสายตาแบบนี้

"แม่"

เสีขงของไอ้อิง ทำให้แม่อุ่นหันไปมอง ก่อนที่ท่านจะพูดเสียงเรียบกับลูกชายของตัวเอง

"อิงก็ไปช่วยลำไยเก็บร้าน แม่จะออกไปข้างนอกหน่อย"

"แม่อย่าทำแบบนี้"

ไอ้อิงพูดเสียงอ่อนพร้อมกับมองแม่อุ่นด้วยสายตาเว้าวอน ผมได้แต่ยืนเงียบเพราะเวลานี้ไม่รู้แล้วจริงๆ ว่าควรจะพูดหรือทำอะไร

"แม่เคยบอกอิงยังไงก็อย่างนั้น ไม่พูดซ้ำ"

แม่อุ่นพูดแค่นั้น ก่อนจะเดินขึ้นชั้นสอง ผมหันไปมองไอ้อิงที่ยังยืนนิ่งไม่ต่างจากผม ก่อนที่มันจะเดินเข้ามาหยิบของฝากทั้งหมดที่ถูกเมินอย่างสิ้นเชิงไว้ด้วยมือข้างหนึ่งและมืออีกข้างหนึ่งจับมือของผมเอาไว้ แล้วหันมายิ้มบางให้ผม

"ไม่เป็นไร ขึ้นไปข้างบนก่อนแล้วกัน"

"อือ"

ไอ้อิงเดินจับมือของผมขึ้นไปยังชั้นสองของร้านอิ่มอุ่นที่เป็นอาณาเขตของครอบครัว ผมลอบถอนหายใจออกมา บันไดแต่ละก้าวที่เหยียบขึ้นไปนั้นยากจนน่าหนักใจ


.........


บนชั้นสองของตีกแถวสูงสี่ชั้นมีแต่ความเงียบ แม่อุ่นที่เดินชึ้นมาก่อนคงจะเข้าห้องของตัวเองไปแล้ว ผมมองไอ้อิงที่เดินไปเก็บของที่พวกเราตั้งใจซื้อมาเข้าที่ ก่อนจะหันมามองผม

"มึงไปอยู่ที่ห้องกูก่อน เดี๋ยวกูลงไปช่วยพี่ลำไยปิดร้าน แล้วจะตามไป"

"กูไปช่วยด้วยดีกว่า บอกตามตรงกูเฟลจนไม่อยากนั่งเฉยๆ เลยว่ะ"

ทั้งที่ก็พอจะเตรียมใจว่าครั้งแรกไม่สวยงามอย่างที่หวังแต่พอเจอเข้าจริงก็หดหู่ไม่น้อยเลยครับ

ไอ้อิงถอนหายใจออกมา ก่อนจะพยักหน้ารับ เราสองคนเลยเดินลงไปชั้นล่างอีกครั้งเพื่อช่วยพี่ลำไยเก็บร้านตั้งแต่ยังไม่เที่ยงตรง

"น้องอิง น้องเล้ง"

พี่ลำไยส่งยิ้มมาให้ ตอนนี้เธอกำลังเก็บจานข้าวของลูกค้าคนสุดท้าย ผมกับไอ้อิงก็รีบช่วยเก็บกวาด ทั้งที่ปกติร้านอิ่มอุ่นจะปิดบริการราวหนึ่งทุ่มโดยประมาณ แต่วันนี้ที่ปิดเร็วกว่าเดิมหลายชั่วโมงคงหนีไม่พ้นสาเหตุมาจากผม

"พี่ลำไย อ้อนไปไหน"

ไอ้อิงหันไปถามถึงน้องสาวที่ตั้งแต่มาถึงก็ยังไม่เห็นหน้า พี่ลำไยก็ตอบเสียงใสเป็นปกติ

"น้องอ้อนไปเที่ยวกับเพื่อนจ้ะ คงกลับเย็นๆ นุ้น"

ไอ้อิงพยักหน้ารับเป็นคำตอบ หลังจากนั้นไม่นานผมที่กำลังกวาดพื้นอย่างที่ไม่ค่อยได้ทำก็ต้องหันไปมองอีกทาง เมื่อเจ้าของบ้านที่หายตัวไปเดินเข้ามาด้วยชุดไปรเวทเตรียมออกไปข้างนอก

"แม่จะไปไหน"

ไอ้อิงหันไปถามแม่อุ่น ท่านก็ยังคงมีสีหน้าปกติแต่ไร้รอยยิ้ม ท่าทางเย็นชาที่มีให้ลูกชาย ทำให้ผมที่เป็นต้นเหตุรู้สึกแย่

"ไปเดินห้างน่ะ แล้วว่าจะไปหาเพื่อนหน่อย"

"เดี๋ยวผมไปส่งนะครับ"

ผมพูดขึ้นทันทีที่แม่อุ่นบอก ท่านปรายตามามองผมที่รีบทำหน้ายิ้มให้ ก่อนจะหันไปสนใจลูกชายของตัวเองต่อ

"แม่ไปล่ะ"

แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ผมถูกเมิน ผมได้แต่ยิ้มเก้อพลางมองแม่อุ่นเดินออกไป ไอ้อิงหันมามองผมเล็กน้อย แล้วรีบเดินตามแม่ของตัวเองออกไปอีกคน ภายในร้านอิ่มอุ่นที่ปิดบริการเลยเหลือแต่ผมที่ยังจับไม้กวาดค้างอยู่เพียงลำพัง

"น้องเล้ง"

ผมหันไปมองเจ้าของเสียง พี่ลำไยส่งยิ้มมาให้ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาตบบ่าของผมเบาๆ

"ถ้าน้องเล้งทำให้น้องอิงรักได้ ก็ต้องทำให้แม่อุ่นรักได้ด้วยแน่จ้ะ"

"ขอบคุณครับ"

ผมส่งยิ้มที่ตอนนี้ทำได้ยากเต็มทีไปให้อีกฝ่าย ก่อนที่พี่ลำไยจะเดินออกไปจากร้าน ผมถอนหายใจแล้วขมวดติ้วอย่างครุ่นคิด

จะทำยังไงดีวะ...

ทุกอย่างจะไม่ยากเลย ถ้าหากผมไม่ใช่ผู้ชาย!

เมื่อหมดอารมร์จะทำอะไรแล้ว ผมเลยเดินไปเก็บไม้กวาดไว้ที่เดิม แล้วหันไปมองที่หน้าร้าน เมื่อเห็นไอ้อิงที่หายไปครู่หนึ่งเดินกลับมา

"มึงไปไหนมา"

"ไปคุยกับแม่นิดหน่อย"

"แม่อุ่นว่าไงบ้าง"

ผมมองไอ้อิงที่มีสีหน้าไม่สดใส มันไม่ได้ตอบอะไร นอกจากยกมือขึ้นลูบหัวของผมเบาๆ อย่างอ่อนโยน

"พี่อิง...กูไม่เป็นไร มึงก็โอเคใช่ป่ะวะ"

"อืม"

"กูก็ไม่คิดว่าครั้งแรกจะสำเร็จหรอก มันไม่ใช่เรื่องที่จะยอมรับกันได้ง่ายๆ แต่กูจะพยายาม"

ผมส่งยิ้มให้ไอ้อิง นอกจากจะต้องการให้อีกฝ่ายสบายใจแล้วก็ยังเป็นการปลอบใจตัวเองไปด้วย

ถึงความรักจะเป็นเรื่องของคนสองคนก็จริง แต่ก็ยังไม่สามารถอยู่ในสังคมโดยมีเพียงคนสองคนได้

ถ้าหากอยากจะอยู่กับคนตรงหน้าไปตลอดหลังจากนี้ ผมก็ต้องพยายามทำให้แม่อุ่นยอมรับผมในฐานะคนรักของลูกชายชองท่านให้ได้!

ไอ้อิงมองผมอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะจูบหน้าผากชองผมเบาๆ ความอุ่นและนุ่มนวลจากริ้มฝีปากที่สัมผัส ทำให้ผมอมยิ้มออกมา ก่อนเสียงทุ้มเบาทว่ามั่นคงจะดังขึ้น

"เล้ง กูรักมึงนะ"

 "กูก็รักพี่อิงครับ"

ถ้าเคลียร์ด่านแม่อุ่นไม่ผ่าน ความรักของเราสองคนก็ไปต่อไม่ได้ จากที่เคยเอาความรู้สึกของคนอื่นมาเล่นเป็นเกม คราวนี้จะลองเอาความรู้สึกของตัวเองมาลองเล่นบ้าง

แล้วผมจะไม่ยอมให้เกมโอเวอร์แแน่!

สู้เว้ยไอ้เล้ง!!!


........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►Special Step : คนที่มองผ่าน - 01/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 06-09-2017 13:48:56


หลังจากการเปิดตัวในวันนี้ล้มไม่เป็นท่า ผมก็ต้องถอยกลับมายังจุดเซฟของตัวเองแล้ววางแผนใหม่ครับ

ผมมานั่งขบคิดพิจารณาอยู่นานว่าควรจะทำยังไงต่อ ก็พบว่าปัญหาแรกที่ควรจัดการก่อน คือทำให้แม่อุ่นสนใจ ไม่ใช่มองผมเป็นสิ่งที่ไร้ตัวตน และวิธีแก้ก็คือเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสายตานั่นเอง

มันก็เหมือนการจีบผู้หญิงสักคนที่เจ้าหล่อนไม่เคยชายตามอง แต่ความจริงใจและการเข้าหาจะต้องทำให้อีกฝ่ายมองเห็นแน่

ผมพยักหน้ากับแผนการแรกของตัวเอง แล้วหันไปมองทางระเบียงที่ไอ้อิงกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ อีกไม่กี่เดือนมันก็ใกล้จะเรียบจบแล้ว ผมอยากให้มันสนใจเรื่องเรียนมากกว่ากลุ้มเรื่อง ของผมอย่างที่เป็นอยู่

"พรุ่งนี้กูจะกลับไปนอนที่หอ มึงอยู่ได้ใช่ไหม"

ไอ้อิงเดินกลับเข้ามาในห้อง ก่อนที่มันจะนั่งลงบนเตียง นัยน์ตาสีดำเจือความนัยบางอย่าง

มันกำลังเป็นห่วงผม

"ได้ดิ มึงตั้งใจทำงานเถอะ อีกไม่กี่เดือนจะจบแล้ว ถ้าเกรดออกมาไม่ดี เดี๋ยวแม่อุ่นจะเหมาว่าเป็นเพราะกู"

"ไอ้เล้ง"

ไอ้อิงส่งสายตาดุมาให้ ผมก็ยิ้มรับ ก่อนจะเอนตัวลงนอนกับหมอน มันถอนหายใจออกมา แล้วลุกขึ้นไปปิดไหให้ห้องนอนมืดสนิท ถึงอย่างนั้นแสงจันทร์จากภายนอกก็ยังคงส่งแสงลอดผ่านมาอยู่บ้าง

ถึงความรักของเราสองคนตอนนี้จะมืดจนมองไม่เห็นทางไปต่อ แต่ก็ต้องมีแสงจากที่ไหนสักแห่งผ่านเข้ามาบ้างล่ะน่า...

แรงยุบของเตียงและอ้อมแขนที่กอดรัด ทำให้ผมหลุดจากความคิดของตัวเอง ผมผ่อนลมหายใจออกมาเล็กน้อย แล้วหมุนตัวไปเผชิญหน้ากับอีกคนที่นอนด้วยกัน

"แล้วจะกลับมาค้างอีกทีเมื่อไหร่"

"คงอยู่เคลียร์งานสักอาทิตย์"

"กูย้ายไปอยู่หอกับมึงดีป่ะ"

"ไม่ต้องเลย วุ่นวาย"

"อืม งั้นตอนที่มึงไม่อยู่ กูจะไปหาแม่อุ่นนะ"

ถึงจะมีความมืดอำพรางอยู่ แต่ผมก็พอจะมองเห็นสีหน้าของไอ้อิงที่กำลังจ้องผมอยู่ อ้อมแขนที่กอดเอวของผมเอาไว้ดึงเข้าหามากขึ้น

"มึงจะทำอะไร"

"ก็แค่จะไปตามตื้อขอลูกชายแม่อุ่นเฉยๆ"

"หึ! ไร้สาระ"

"โหย...ไร้สาระอะไร ไม่งั้นจะมีประโยคที่ว่า...ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกเหรอ"

"สรุปว่ามึงจะครองโลกเ?"

"ก็โลกแห่งความรักของเราไงครับที่รัก โธ่...พี่อิงกวนตีนอ่ะ"

ผมว่าด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก ไอ้อิงหัวเราะออกมาเบาๆ ทั้งที่เราสองคนยังนอนกอดกันอยู่ แล้วความเงียบก็เคลื่อนผ่านครู่หนึ่ง ก่อนเสียงของอีกคนจะดังขึ้นต่อ

"มีปัญหาอะไรต้องบอกกู อย่าฝืนตัวเองจนเกินตัว" 

"ก็แค่จะไปเอาใจแม่แฟน ไม่มีอะไรหรอกน่า"

"อืม"

ไอ้อิงเลื่อนใบหน้าเช้ามาจูบที่หน้าผากไล่มาถึงปลายจมูกและจบลงที่ริมฝีปากของผมอย่างอ่อนหวาน แล้วเราสองคนก็สบตากันในความมืดต่อ

"หลับได้แล้ว"

"ฝันถึงกูด้วยนะ"

"มึงจะให้กูฝันร้ายเหรอ"

"กวนอีกแล้วนะมึง"

ผมตีหน้ามุ่ย แต่อีกคนไม่ได้สนใจ จนเมื่อเปลือกตาที่เลือนรางในความมืดปิดลง ผมก็คลี่ยิ้มออกมา แล้วหลับตาลงบ้าง


.........


ผมเดินออกมาจากห้องนอนในชุดนักศึกษา และเมื่อมองไปยังโต๊ะอาหารที่ว่างเปล่า ก็นึกทอดถอนใจออกมา

ไอ้อิงไปนอนค้างที่หอตั้งแต่เมื่อคืน ถึงจะไม่ได้กลับมาแต่มันก็ยังติดต่อกับผมเหมือนกับเร่าสองคนไม่ได้ห่างไปไหน นอกจากไออุ่นจากร่างกายและอาหารจากฝีมือของมันที่หายไป

ผมเดินไปชงกาแฟสำเร็จรูปพร้อมกับหยิบขนมปังปิ้งแบบง่ายๆ พลางนึกถึงสิ่งที่ตัวเองต้องทำในวันนี้ หลังจากเรียนเสร็จ ผมตั้งใจจะไปหาแม่อุ่นครับ

แผนการตามตื้อของผมก็ไม่ได้มีอะไรมาก ก็แค่พยายามเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในชีวิตประจำวันของแม่อุ่น ทำให้ท่านได้เห็นความดีและความตั้งใจของผม ซึ่งนั่นก็คือการเข้าไปช่วยงานที่ร้านอิ่มอุ่นนั่นเองครับ

ไอ้อิงไม่ได้แสดงความห็นอะไรเกี่ยวกับรื่องนี้ มันแค่บอกว่าอย่าทำตัวเซ่อซ่าให้ร้านวุ่นวายจนเรื่องแย่มากกว่าเดิม

ผมไม่ใช่เคนไม่รู้ความหรือหนุ่มเอ๋อที่จะก่อเรื่องไปทั่วสักหน่อย

เมื่อเวลาสี่โมงเย็นผ่านเลยไป ผมก็ขับรถไปยังร้านอิ่มอุ่นเพื่อเริ่มภารกิจที่ตั้งใจเอาไว้ แล้วผมก็มาถึงที่หมายในเวลาเกือบห้าโมงเย็นครับ

วันนี้ร้านอิ่มอุ่นยังเปิดบริการเหมือนเคย ลูกค้าก็มีทั้งคนทำงานและนักศึกษาบ้างประปราย ผมเดินถือถุงขนมจากร้านชื่อดังเข้าไปด้านในด้วยรอยยิ้ม

"พี่ลำไย สวัสดีครับ"

"อ้าว! น้องเล้งมายังไงจ้ะ"

"ว่าจะมาช่วยงานที่ร้านน่ะครับ นี่ขนมครับพี่ลำไย ผมซื้อมาฝาก"

"อุ๊ย! ขอบคุณค่ะ"

"แล้วแม่อุ่นอยู่หรือเปล่าครับ"

"ไปเข้าห้องน้ำน่ะ เดี๋ยวก็ลงมา"

ผมคุยกับพี่ลำไยได้ไม่กี่นาที เสียงของอ้อนก็ดังขึ้น และเมื่อผมหันไปมอง ก็รีบยกมือไหว้ทักทายผู้ใหญ่อีกคนที่เดินมาด้วยกัน

"พี่เล้ง! มายังไงคะเนี่ย"

"จะมาช่วยงานที่นี่น่ะ"

ผมตอบคำถามของอ้อนแล้วหันไปทางแม่อุ่นต่อ

"แม่อุ่นครับ ผมขออนุญาตมาช่วยงานที่ร้านนะครับ ส่วนนี่ของฝากครับ ขนมร้านนี้อร่อยมากเลยนะครับ"

ผมยังคงส่งยิ้มไปให้ แต่ก็เป็นไปตามคาด แม่อุ่นไม่ได้ตอบรับอะไร ขนมที่ผมส่งให้ก็ยังค้างกลางอากาศจนอ้อนต้องรีบเข้ามารับเอาไว้แทน

"น่ากินจัง ขอบคุณค่ะ"

อ้อนส่งยิ้มให้พร้อมกับความนัยที่ผมเองก็เข้าใจสถานการณ์ดีผ่านทางสายตา

"น้องอ้อนไปล้างจานได้แล้วลูก"

"ค่ะ"

หลังจากที่แม่อุ่นมอบหมายงานให้ลูกสาวเสร็จ ก็เดินผ่านไปราวกับไม่เห็นผมอยู่ในสายตาอย่างที่ครั้งก่อน ผมยิ้มกับตัวเองอยู่ในใจ

ถึงแม้ท่าทางแบบนี้ในวันนั้นจะจู่โจมกำลังใจของผมอย่างรุนแรง แต่ไม่ใช่สำหรับวันนี้ครับ

ในวันที่ผมเตรียมใจมาพร้อมมากกว่าเดิม!

ในขณะที่อ้อนกำลังจะเดินเข้าไปเก็บของแล้วเดินไปล้าจานต่อ ผมก็เริ่มทำในสิ่งที่ควรทำทันที

"เดี๋ยวพี่ไปช่วย"

"อ้อค่ะ"

เมื่อไม่มีเสียงขัดจากใคร ผมก็เดินไปพร้อมกับอ้อน และเมื่อเหลือกันแค่สองคน ผมก็พูดเรื่องของตัวเอง

"อ้อนรู้เรื่องของพี่กับพี่อิงแล้วใช่ไหม"

"ค่ะ"

ใบหน้าหวานที่เปื้อนรอยยิ้มก่อนหน้านี้มองผมด้วยสีหน้าเหมือนครุ่นคิดบางอย่าง

"ก็อย่างที่เห็น แม่อุ่นไม่เห็นด้วย เมื่อกี้ก็ไม่มองพี่ด้วยซ้ำ แต่ว่าหลังจากนี้พี่จะเข้ามาที่ร้านทุกวัน มาช่วยงานจนกว่าจะโดนไล่นั่นแหละ"

"ฮะ? โดนไล่? ทำไมล่ะคะ"

อ้อนทำหน้างงออกมา พร้อมกับเอาขนมไปใส่ในตู้เย็น ผมก็ถอนหายใจออกมา

"ตอนนี้พี่เป็นคนไม่มีตัวตน ทำอะไรก็ไม่มีความหมาย แม่อุ่นไล่เมื่อไหร่แสดงว่าท่านยอมเห็นพี่แล้วน่ะสิ"

"อ้อ...แล้วพี่เล้งมีอะไรให้อ้อนช่วยหรือเปล่าคะ"

ผมมองใบหน้าหวานเล็กน้อย แล้วส่งยิ้มไปให้

"ยังไม่มีหรอก แค่อ้อนยอมรับพี่ก็พอแล้ว"

"อิงอิงรักใคร อ้อนก็รักด้วย"

อ้อนส่งยิ้มมาให้ ก่อนจะทำสีหน้าเจ้าเล่ห์ออกมาชวนให้เอ็นดู ทำให้ความเครียดที่ก่อตัวขึ้นในใจถูกทำลายไป

"มีคนหล่อเข้ามาในครอบครัวดีจะตาย"

"ถ้าพี่อิงมาได้ยินอ้อนต้องโดนดุแน่"

"ถ้าอิงอิงมาว่านะ จะขโมยพี่เล้งไปควงซะเลย"

"ฮ่าๆ เอางั้นเลยเหรอ"

หลังจากที่เราสองคนคุยเล่นกัน ผมกับอ้อนก็ลงมาล้างจานที่ด้านหลังร้านต่อครับ ผมมองภาพจานและเศษอาหารต่างๆ ที่อีกฝ่ายจัดการอย่างคล่องแคล่ว ซึ่งมันไม่น่าพิสมัยในสายตาของผมนัก แล้วอดถามขึ้นมาไม่ได้

"อ้อนต้องล้างจานทุกวันเลยเหรอ"

"ไม่หรอกค่ะ สลับกับพี่ลำไย"

"อืม"

ถึงจะรู้สึกแขยงบ้าง แต่ผมก็พยายามตั้งใจเตามที่ครัว เราสองคนทำงานโดยที่พูดคุยกันเป็นระยะ เมื่อล้างจานเสร็จ ผมก็รีบไปช่วยพี่ลำไยที่หน้าร้านต่อโดยไม่ต้องให้ใครพูดอะไร ถึงอย่างนั้นก็ยังลอบมองแม่อุ่นที่กำลังนั่งอยู่ในร้านไปด้วย

ผมคงต้องขอบคุณไอ้อิงในวันนั้นที่้ใช้งานผมเป็นพนักงานของร้าน ทำให้ตอนนี้ผมสามารถทำงานทุกอย่างไม่ค่อยติดขัด ไม่ว่าจะเป็นการรับรายการอาหารจากลูกค้า การเสริร์ฟอาหารหรือการเก็บเงิน ก็รู้ที่รู้ทางมาแล้ว

จนเวลาล่วงเลยมาถึงหนึ่งทุ่มตรง แม่อุ่นก็บอกให้พี่ลำไยเก็บร้าน และกลับไปล้างจานอีกครั้ง ซึ่งผมก็ยังอาสาเป็นผู้ช่วยเหมือนเคย

"ไม่เป็นไรต้ะน้องเล้ง พี่ทำคนเดียวได้"

"ไม่เป็นไรครับ ผมช่วยจะได้เสร็จเร็วๆ"

ผมกับพี่ลำไยช่วยกันทำงานอยู่ครู่หนึ่งจนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย หลังจากนั้นอ้อนก็ลงมาเรียกไปกินอาหารเย็น

"พี่กลับก่อนดีกว่า"

"พี่เล้งไม่กินข้าวเน็นด้วยกันก่อนเหรอ อ้อนทำอร่อยนะ"

ปกติแล้วเวลาปิดร้านเสร็จ แมอุ่น อ้อนและพี่ลำไยก็มักจะกินอาหารเย็นด้วยกันตามประสาคนกันเองครับ

"เอาไว้คราวหน้าดีกว่า"

ผมปฏิเสธพร้อมกับรอยยิ้ม แล้วเดินขึ้นไปยังชั้นสองอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปยกมือไหว้ลาแม่อุ่นที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ และท่านก็ไม่ได้หันมามองอย่างที่คิด

ไม่เป็นไร...

"พี่เล้งขับรถกลับบ้านดีๆ นะคะ"

"ครับ"

ผมเดินออกมาที่หน้าร้านออิ่มอุ่นในเวลาสองทุ่มเศษ ท้องฟ้าตอนนี้มีแต่สีเข้มแต่ไม่เงียบเหงาเพราะรถยนต์วิ่งผ่านเป็นระยะ

ผมเดินไปหาบันนี่สุดสวยที่จอดทิ้งเอาไว้ที่เดิม แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือที่ไม่ได้สนใจมาหลายชั่วโมง ก่อนจะรีบกดวีดีโอคอลไปหาเจ้าของข้อความี่ส่งมาให้ตั้งแต่ชั่วโมงก่อน

[ไง]

ผมมองใบหน้าคุ้นเคยของอีกฝ่ายแล้วส่งยิ้มให้ เท่าที่เห็นดูเหมือนตอนนี้ไอ้อิงกำลังอยู่ที่หอครับ

"กำลังจะกลับคอนโดแล้ว"

[แดกข้าวหรือยัง]

"ยัง เดี๋ยวไปหากินแถวคอนโด แล้วมึงอ่ะ"

[แดกแล้ว แล้ววันนี้เป็นไงบ้าง]

"ก็เหมือนเดิม แต่กูโอเค"

ผมส่งยิ้มยืนยันคำพูดของตัวเอง ก่อนจะเริ่มติดเครื่องยนต์แล้วหมุนพวงมาลัยออกจากซอย

[อืม]

ผมเลื่อนสายตาไปมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่วางไว้ตรงหน้าปัดของรถเล็กน้อย ก่อนจะสนใจท้องถนนเบื้องหน้าต่อ

"พี่อิง...คิดถึงมึงแล้วว่ะ"
.
.
.
.
Next step loading…

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 06-09-2017 16:43:52
เอาน่า ทนเพื่อเอาชนะใจแม่สามี
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 06-09-2017 20:38:21
รักลูกเขาก็ต้องทนหน่อยนะเล้ง สู้ๆ นะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-09-2017 20:44:51
อดทนนะเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 07-09-2017 08:03:56
สู้ๆ นะเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-09-2017 10:37:48
เล้ง พยายามเพื่ออิงแล้ว  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 08-09-2017 00:09:44
 :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-09-2017 00:17:56
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-09-2017 00:19:53
สู้ๆนะเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 09-09-2017 00:04:08
สู้ๆๆนะเล้ง,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 09-09-2017 09:50:18
เล้งพยายามต่อไปนะ

สงสารอิงเนาะ คิดว่าแม่จะเข้าใจ
แม่จริงจัง หรือแม่แค่ต้องการพิสูจน์คะ

เล้งอิงมาอยู่ห่างกันอีก คิดถึงไปอีก น่ารักดีค่ะ เค้าห่วงกันดี ปลื้ม
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 09-09-2017 11:39:18
สู้ๆเล้งอปสรรคมีไว้ให้ข้ามผ่าน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 10-09-2017 19:16:54
ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจเล้งค่ะ ^^
#ปั่นต่อไป อิอิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 13-09-2017 02:46:27
เอาใจช่วยนะเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 13-09-2017 12:45:48
28th Step : รักที่ต้องการเวลา
[Leng]



ตอนนี้ผมใช้เวลาว่างมาช่วยงานที่ร้านอิ่มอุ่นครับ ผ่านไปห้าวันแล้วแต่ทุกอย่างยังเหมือนเดิม

แววตาที่เฉยเมนและท่าทีไม่สนใจ

ผมรู้ดีว่าป๊ญหาของตัวเองอยู่ตรงไหน มันเป็นความจริงที่ต้องยอมรับ ผมเป็นผู้ชาย ต่อให้ไปแปลงเพศแต่ตัวตนของผมก็คือผู้ชาย หรือแม้ถระทั่งต้องไปตายแล้วเกิดใหม่ ผมก็อาจจะเป็นผู้ชายอีกอยู่ดี

ไม่ว่าจะทำดีหรือมีเงิน ผมก็ไม่อาจลบเพศของตัวเองได้ และแม่อุ่นก็คงไม่สามารถมองข้ามความจริงนี้ไปได้เช่นเดียวกัน ทุกวันนี้ผมก็ได้แต่หวังว่า ท่านจะเห็นความจริงใจที่ผมแสดงออกมา

ผมไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับการยอมรับในเร็ววัน อาจจะต้องพิสูจน์ตัวเองเป็นสัปดาห์ เดือนหรือปี แต่ก็ภาวนาอย่าให้ยาวนานขนาดนั้น

"ผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ"

ผมยกมือไหว้แม่อุ่นและปฏิเสธมื้อเย็นที่อ้อนทำอย่างทุกที แต่วันนี้ผมไม่ต้องไปฝากท้องกับร้านอาหารตามสั่งที่ไหน เพราะพ่อครัวประจำตัวกลับมาแล้วครับ

เมื่อเปิดประตูเข้าห้องที่มีความเงียบต้อนรับอยู่หลายวัน ทว่าตอนนี้มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ตรงโซฟา ใบหน้าหล่อที่ประดับด้วยแว่นตาเรียบเฉย แต่เพียงเท่านี้ก็ทำให้ผมอมยิ้มออกมาได้แล้ว

"พี่อิงมาถึงนานยัง"

"สักพัก"

ผมเดินเข้ามานั่งบนโซฟา ก่อนจะกอดอีกคนด้วยความคิดถึงและเหนื่อยอ่อน ถึงงานที่ร้านอิ่มอุ่นไม่มีอะไรมากแต่พอผ่านไปหลายวันคนขี้เกียจอย่างผมก็ล้าอยู่เหมือนกันครับ

"พี่อิงคิดถึงกูป่ะ"

ไอ้อิงเชยใบหน้าของผมขึ้น และเมื่อเราสองคนได้สบตากัน มันห็ก้มลงมาจูบผม กลีบปากบางบดคลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนปลายลิ้นของพวกเราจะทักทายกันอย่างคุ้นเคย ความรู้สึกที่มีอยู่ในใจถูกถ่ายทอดผ่านการสัมผัสที่ลึกซึ้งจนหายใจไม่ทัน

"อื้อ!"

ผมไม่ได้ผลักไสหรือดิ้นหนี เมื่อลมหายใจทำงานติดขัด มีเพียงร้องบอก ทั้งที่ริมฝีปากยังถูกผนึกอยู่ และก่อนที่ผมจะถูกช่วงชิงอากาศจนหมด สัมผัสร้อนผ่าวก็ถอยห่าง แล้วเสียงทุ้มพร่าก็ดังแผ่ว

"ไม่เลยสักนิด"

อ่าฮะ ถ้าคิดถึง...กูอาจโดนปล้ำตั้งแต่หน้าประตูแล้วใช่ไหม?!

ผมนึกตลกอยู่ในใจ ก็แฟนของผมชอบทำคัวซึนไม่แคร์กันอยู่เรื่อย ดูอย่างตอนนี้...ก็ยังกอดผมไม่ปล่อยแถมยังไซ้คอให้รู้สึกวูบวาบอีกต่างหาก

"พี่อิง...กูหิว"

"อือ..."

เสียงดังงึมงำตอบกลับมาใกล้หูพร้อมกับลมหายใจร้อนที่พัดผ่าน อีกทั้งฝ่ามือใหญ่ที่เคยประคองกอดก็ลูบไล้เข้ามาบริเวฯหน้าอก ถึงจะรู้สึกดีจนอยากให้อารมณ์เตลิดมากไปกว่านี้ แต่น้ำย่อยในกระเพาะก็สำคัญจนไม่อาจละเลยได้

"ทำอะไรให้กูกินยังอ่ะ"

ผมดึงใบหน้าที่กำลังสาละวนอยู่ตรงหน้าอกให้ถอยออก นัยน์ตาสีดำที่เป็นประกายสบมา ผมลูบหัวของคนตรงหน้าอย่างปลอบอารมณ์ของคนที่ถูกข้ดจังหวะ

"ไปนั่งรอ"

ผมยิ้มรับโดยไม่ลืมหอมแก้มอีกฝ่ายฟอดใหญ่ แล้วเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร ส่วนไอ้อิงก็เดินเข้าห้องครัว ก่อนที่มันจะเดินออกมาอีกครั้งพร้อมกับอาหารที่ผมโปรดปราน แล้วผมก็ต้องเลิกคิ้วมองคนบริการเล็กน้อย เมื่อเห็นมันตักข้าวมาแค่จานเดียว

"มึงไม่กินเหรอ"

"กูแดกแล้ว"

ผมมองคนที่ยังทำหน้าไม่ทุกข์ร้อนครู่หนึ่ง ก่อนจะยกยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี

"ที่มึงกินกูไปเมื่อกี้เหรอ"

ไอ้อิงไม่ได้ตอบอะไรแต่ทำตาดุใส่ นอกจากผมจะไม่กลัวแล้วยังหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วกินมื้อเย็นแสนอร่อยต่อ พร้อมกับมองคนหน้าบึ้งที่แก้มสีแดงระเรื่อให้เพลินตาและเจริญอาหาร

"อร่อยว่ะ!"

"หึ!"


.........


ถึงไอ้อิงจะกลับมาอยู่ที่ห้องด้วยกันเหมือนเดิม แต่ชีวิตประจำวันของผมในช่วงนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงครับ หลังเลิกเรียนผมจะขับรถจากมหาวิทยาลัยมาที่ร้านอิ่มอุ่นทุกวันโดยไม่ลืมเอาของฝากติดมือไปด้วยเสมอ ถ้าวันไหนไม่มีเรียนก็จะออกแต่เช้า ผมรับหน้าที่จิปาถะทั่วไป ทำทั้งที่ไม่มีใครสั่งแต่อาสาเองด้วยใจล้วนๆ ครับ

ไม่ว่าจะเป็นการซื้อของ ล้างจาน เสิร์ฟอาหาร เก็บเงิน ทำความสะอาด ยกเว้นแต่เรื่องทำอาหารที่ผมไม่เข้าไปยุ่ง เพราะรู้สกิลของตัวเองดี

เวลาพิสูจน์ความจริงใจผ่านเข้าสู่สัปดาห์ที่สองไอ้อิงมาพร้อมกับผมบ้างในบางครั้งและยังมีท่าทีมึนตึงกับแม่อุ่นที่ยังไม่สนใจผมอยู่ จนผ่านเข้าสัปดาห์ที่สามก็ใกล้สอบครั้งสุดท้ายของเทอมนี้ครับ

ผมกำลังจะเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สี่ ส่วนไอ้อิงก็กำลังจะเรียนจบ

"พี่เล้ง วันนี้อิงอิงจะมาหรือเปล่าคะ"

อ้อนถามขึ้น ขณะที่ผมกำลังช่วยเธอล้างจานอยู่หลังร้าน ผมยิ้มเล็กน้อย

วันนี้ผมไม่มีเรียนครับ ก็เลยมาทำงานแต่เช้า บางวันไอ้อิงก็แวะมารับที่ร้านตอนเย็น

"วันนี้ไม่มา"

เพราะเข้าช่วงสุดท้ายที่สำคัญ ตอนนี้ไอ้อิงเริ่มอ่านหนังสือเตรียมสอบแล้ว มะรืนนี้ก็จะย้ายไปอยู่หอของตัวเองจนกว่าจะสอบเสร็จ ถึงผมจะไม่อยากให้มันไปก็ตามที

"วันนี้พี่เล้งกินข้าวเย็นด้วยกันนะ"

"ไม่เป็นไรครับ ขอบใจที่ชวน"

"โธ่! อ้อนต้องโดนอิงอิงว่าแน่เลย เอาพี่เล้งมาใช้งาน ไม่ให้เงิน แถมยังไม่เลี้ยงข้าวอีก"

ผนึกขำสีหน้าโอดครวญของอ้อน ก่อนทำเสียงเข้มแต่ยังแต้มรอยยิ้มอยู่ที่ริมฝีปาก

"ถ้ามาว่าอ้อน พี่จะจัดการ"

"อือฮึ อิงอิงกลัวพี่เล้งเหรอ"

อ้อนแสดงสีหน้าอยากรู้อย่างปิดไม่มิด ผมวางท่าพลางกระแอมไอเล็กน้อย ทั้งที่มือข้างหนึ่งยังถือจานที่มีคราบสกปรก ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ถือฟองน้ำเตรียมทำความสะอาด

"ก็นะ..."

"นึกแล้วเชียว อิงอืงต้องเป็นพวกกลัวเมีย"

คำพูดของอ้อน ทำให้ผมมือลื่นเกือบทำจานหลุดจากมือ ทั้งที่ไม่ได้สนใจว่าใครจะมองว่าตัวเองอยู่ในฐานะไหนในการคบผู้ชายเป็นแฟน ทว่ามาเจอเด็กสาวเอ่ยด้วยท่าทางใสซื่ออย่างไม่เกรงใจแล้ว ผมก็หน้าร้อนขึ้นมาทันที แต่ก็พยายามเก็บอาการแล้วแสดงใบหน้าที่คิดว่าดูดีที่สุดออกมา

"หึ! ก็นะ..."

ให้ตายเถอะ! ผมพูดได้แค่นั้นจริงๆ!


..........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 27th Step : เส้นทางที่มีแต่หนามกุหลาบ - 06/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 13-09-2017 12:46:45

ในวันศุกร์ที่สามของการทำงานที่ร้านอิ่มอุ่น ตอนนี้เวลาหนึ่งทุ่มสิบนาทีโดยประมาณ ผมกำลังเก็บถุงขยะเพื่อเตรียมจะออกไปทิ้งข้างนอกครับ

อากาศข้างนอกค่อนข้างร้อนอบอ้าว หลังจากทำหน้าที่ของตัวเองเรียบร้อยและกำลังจะเดินกลับไปที่ร้าน ผมก็นึกแปลกใจ เมื่อเห็นใครคนหนึ่งยืนอยู่ ทว่าไม่ทันได้ถามอะไร อีกฝ่ายก็เป็นฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนาขึ้นก่อน

"จะทำแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่"

นั่นเป็นคำถามแรกที่แม่อุ่นคุยกับผมตั้งแต่เกิดเรื่องทุกอย่างขึ้น ผมพลันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย

แบบนี้ใช่ไหมที่ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น

"ก็คงจนกว่าแม่อุ่นจะยอมรับผม"

"หึ! ก็แค่ทำดีหวังผล"

คำเปรยในเชิงต่อว่าทำให้ผมนิ่งไปชั่วอึดใจ ก่อนจะรีบปรับสีหน้าและอารมณ์ของตัวเอง

"ผมก็คนธรมดานะครับ ถ้าไม่ได้อะไรก็คงไม่ทำ"

บนโลกนี้คงไม่มีใครที่ทำอะไรโดยไม่หวังผลตอบแทน อย่างน้อยที่สุด...สิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือความสบายใจของตัวเองไม่ใช่หรือไง

"อ้อ แต่สิ่งที่เราทำไปทั้งหมด มันก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ เป็นแบบนี้ที่บ้านรู้หรือเปล่า"

แม่อุ่นมองผมอย่างกดดัน ผมนิ่งไปอีกครั้ง ถึงท่านจะไม่ได้ระบุชัดว่า 'แบบนี้' ที่ว่าคืออะไร แต่ผมก็เข้าใจดี

"ผมไม่ทราบครับ"

ผมไม่เคยแสดงอาการอะไรเกี่ยวกับรสนิยมของตัวเองและไม่แน่ใจว่าถ้าป๊ากับแม่รู้จะยอมรับได้หรือเปล่า

"เลิกทำอะไรไม่เข้าท่า แล้วกลับไปจัดการเรื่องของตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะมายุ่งกับอิง"

"ถ้าผมบอกที่บ้านแล้วไม่มีปัญหาอะไร แม่อุ่นจะยอมรับเรื่องของเราหรือครับ"

ผมถามด้วยน้ำเสียงที่คาดหวัง ถึงจะเต็มใจทำงานที่ร้านอิ่มอุ่นเพื่อพิสูจน์ความจริงใจของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้อยากทำไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้จุดสิ้นสุดหรอกนะครับ

"เปล่า"

"อ้าว"

ผมลอบทำหน้าเซ็งออกมา แม่อุ่นทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก ก่อนที่ท่านจะมองผมด้วยสายตากดดันต่อ
"ฉันมีลุกชายอยู่คนเดียวนะ ทำไมต้องยอมให้คบกับผู้ชายด้วย"

"เพราะเรารักกันไงครับ"

ผมเชื่อหมดใจว่าไอ้อิงรักผมมากกว่าที่ผมรักมันอีก แล้วทำไมแม่อุ่นที่แสนดีถึงต้องมาขัดขวางด้วยวะ

"เพ้อเจ้อ"

ทั้งที่โดนคำนี้จากลูกชายของท่านว่าบ่อยๆ แต่พอโดนคนเป็นแม่ว่าบ้าง ก็ถึงกับเงิบไปทีเดียวครับ แต่ผมก็รีบเรียกกำลังใจของตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็ว

"แม่อุ่นครับ ได้โปรด อนุญาตให้ผมคบกับพี่อิงเถอะนะครับ"

ผมไม่รู้ว่าถ้ายังทำตัวเงียบแล้วปล่อยผ่าน แม่อุ่นจะยอมคุยกับผมแบบนี้อีกหรือเปล่า ในเมื่อมีโอกาสแล้วก็ต้องลุยให้เต็มที่

ถึงแม้ตอนนี้จะอยู่ริมถนน แต่ผมก็ไม่รีรอที่จะก้มลงกราบเท้าของแม่อุ่นที่ดูจะตกใจไม่น้อย ตอนนี้ผมทุ่มหมดหน้าตักแล้วครับ!

"นี่!"

"ยกพี่อิงให้ดูแลผม เอ๊ย! ให้ผมดูแลเถอะนะครับ"

"ลุกเดี๋ยวนี้นะ!"

แม่อุ่นหลบเท้าหนีแต่ผมไม่ปล่อยแถมยังเกาะขาของท่านหนึบ ตอนนี้ผมลงท่าไม้ตายไปแล้ว ถ้ายังล้มบอสไม่ได้ เกมรักของผมก็ไปต่อไม่ได้

"เล้งลุกเดี๋ยวนี้!!!"

"ผมรักพี่อิงจริงๆนะครับ"
ตอนนี้ถ้าใครเดินเข้ามาเห็น คงคิดว่าผมกำลังอ้อนวอนขอความรักจากแม่อุ่นแน่ ท่านถอนหายใจออกมาด้วยท่าทางขัดใจ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้น
"ถ้าไม่ยอมลุก ต่อจากนี้ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก!"

ฉิบหาย! นี่กูโดนเคาท์เตอร์แอ๊คแท็ตใช่ไหม?!

ผมรีบลุกขึ้นมาทันที แต่ก็ยังแสดงสีหน้าเว้าวอนให้อีกฝ่ายเห็นใจ เหลือเพียงแต่ว่าตอนนี้ยังบีบน้ำตาให้ไหลเพื่อเพิ่มคะแนนตวามสงสารไม่ได้เท่านั้น

"เด็กบ้านี่"

แม่อุ่นเหมือนสบถแล้วมองผมอย่างไม่พอใจ ผมก็ทำตัวสงบเสงี่ยมอยู่ข้างกองถังขยะ แต่ก็ยังมองใบหน้าบึ้งตึงของท่านอยู่ครับ

"ถ้ารักอิงจริง ก็ควรให้อิงมีอนาคตที่ดีไม่ใช่หรือไง ให้มีครอบครัว มีลุกมี..."

"ทำไมผมต้องให้คนที่ผมรักไปอยุ่กับคนอื่นล่ะครับ ในเมื่อผมเองก็ทำให้พี่อิงมีความสุขและมีอนาคตที่ดีได้เหมือนกัน"

ผมมองแม่อุ่นด้วยสายตาจริงจัง สมองก็วิ่งพล่านหาคำพูดมาโต้แย้งเพื่อให้ตัวเองเป็นต่ออย่างเต็มที่ ถึงจะเกรงสายตาและท่าทางของอีกฝ่ายเล็กน้อยก็ตามที

"แล้วบางที...พี่อิงอาจจะเป็นหมันก็ได้นะครับ"

"ฮะ?!"

แม่อุ่นที่กำลังหว่านล้อมผมชะงักด้วยท่าทีตกใจ ผมตีหน้าซื่อ เมื่อสบกับนัยน์ตาตื่นตระหนก

"ก็มีคู่รักหลายคู่ที่มีลูกไม่ได้แต่ก็ยังมีความสุขดีนี่ครับ ถ้าแม่อุ่นจะหลับตาไปข้างแล้วคิดว่า..."

"ไม่มีทาง!"

แม่อุ่นดูไม่พอใจมากและทำท่าจะเดินหนี แต่ผมก็รีบรั้งท่านเอาไว้ การเจรจาข้างกองขยะยังไม่จบนะครับ!
"แม่อุ่นเกลียดเกย์มากเลยหรือครับ"

ผมถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง แม่อุ่นหันมามอง ทั้งที่ใบหน้ายังขุ่นเคืองอย่างชัดเจน

"ฉันไม่ได้เกลียด แต่ก็ไม่ได้ยินดีให้ลุกชายเป็นหรอกนะ"

"ทำไมล่ะครับ ตอนนี้โลกก็เปิดกว้างให้การยอมรับ คนสาธารณะ ดารา นักร้องก็ต่างแสดงออกกันอย่างเปิดเผยแล้ว"

"ก็ช่างคนพวกนั้นสิ!"

"แต่พี่อิงรักผมนะครับ!"

ผมยังยื้อต่อ ทั้งที่ลงทุนไปหลายอย่างแต่บอสใหญ่ก็ยังไม่ล้มง่ายๆ ผมเองก็เริ่มหวั่นใจถึงผลลัพธ์ของการปะทะคารมครั้งนี้แล้วครับ

"อิงก็แค่หลงผิดและยังไม่เจอผู้หญิงที่ดีพอเท่านั้นแหละ"

โหย...รู้สึกเหมือนเป็นของตายที่หมดค่าแล้วรอเวลาจะถูกโยนทิ้งเลยว่ะ

"ถ้าอย่างนั้น...ให้เวลาพิสูจน์ไหมครับ ว่าพี่อิงหลงผิดจรืงหรือเปล่า"

ผมเสนอหนทางเลือก นอกจากยื้อเวลาของคนตรงหน้าแล้ว ก็ทำให้ตัวเองยังไม่หลุดออกจากเกมรักครั้งนี้ ผมสูดลมหายใจเฮือกหนึ่งเป็นการตัดสินใจ เมื่อพูดออกไปแล้วก็ต้องทำให้ได้ด้วย

"ผมจะไม่ยุ่งกับพี่อิงปีนึง ถ้าความรู้สึกของเราสองคนยังเหมือนเดิม แม่อุ่นกรุณายอมรับผมด้วยนะครับ"

ผมมองคนตรงหน้าอย่างจริงจัง แม้จะยากลำบากแต่ผมต้องทำให้ได้ แม่อุ่นยังยืนนิ่งราวกับครุ่นคิด ก่อนที่ท่านจะเอ่ยขึ้น

"สามปี แต่ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่าเราจะไม่ยุ่งกับอิงจริงๆ"

"สัญญาด้วยเกียรติของผมเลยครับ"

"หึ! ถ้าระหว่างนี้อิงจะไปคบคนอื่น ก็อย่ามาอ้างนู้นอ้างนี้อีกก็แล้วกัน"

"ครับ"

แม่อุ่นกำลังจะเดินกลับไปที่ร้าน ทว่าผมก็รั้งท่านเอาไว้อีกครั้ง ตอนนี้บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึกยังไงกันแน่ ทั้งที่ตอนแรกเตรียมการเอาใจแม่สามีเต็มที่ แต่เวลานี้ก็แหกข้อควรปฏิบัติกระจุยกระจาย ทั้งไม่สำรวม ต่อปากต่อคำ ยอกย้อน ท้าทาย แถมยังกวนประสาทอีกฝ่ายอีกต่างหาก

"แต่ผมขอเริ่มหลังพี่อิงสอบเสร็จนะครับ ไม่อยากให้เสียสมาธิ"

"เรื่องของเรา แล้วก็ไม่ต้องมาช่วยงานที่ร้านอีก"

"ครับ"

ผมมองแผ่นหลังบางที่โอบอุ้มครอบครัวและเลี้ยงดูลูกสามคนด้วยตัวคนเดียวเดินห่างออกไป ตอนนี้เวลาหนึ่งทุ่มครึ่งโดยประมาณ ผมเดินกลับไปเอาของที่ร้านอิ่มอุ่นโดยไม่ลืมลาเจ้าของร้านก่อนกลับ

"ผมกลับก่อนนะครับ"

ผมยกมือไหว้ลาอย่างนอบน้อมและเป็นครั้งแรกตลอดสามอาทิตย์ที่แม่อุ่นเลื่อนสายตามามองเล็กน้อย

ผมเดินออกจากร้านมายังรถยนต์ที่จอดประจำพลางครุ่นคิดถึงเงื่อนไขที่ตัวเองเป็นคนเริ่มขึ้น ในเวลานี้แอร์ที่ทำงานอยู่ไม่ได้ทำให้เย็นสบายเลยสักนิด

ทั้งที่ไอ้อิงเคยบอกว่า มีปัญหาหรือจะทำอะไรสำคัญก็ให้ปรึกษากันก่อน แต่คราวนี้เป็นเหตุการณ์คับขัน หวังว่ามันจะไม่โกรธมากจนเกินไป

ผมมองถนนเบื้องหน้า ทว่าภาพที่เห็นกลับเป็นใบหน้าบึ้งตึงและท่าทีไม่พอใจของคนที่อยู่ในความคิด

โทษทีว่ะพี่อิง แต่ก็เพราะกูรักมึงจริงๆ นะ...


.........


ถึงแม้จะเหนื่อยจากการช่วยงานที่ร้านอิ่มอุ่น แต่ผมก็หมดอารมณ์พักผ่อน คอนโดมิเนียมที่เป็นจุดหมายทุกวันถูกเปลี่ยนเป็นผับประจำที่ไม่ได้มาเยือนพักใหญ่ ไอ้อิงไม่ได้ห้ามผมเที่ยวแต่ก็ไม่ได้ชอบนัก เพราะไม่อยากขัดใจ ผมก็เลยร้างลาการเที่ยวกลางคืนพอสมควร

ผมเดินเข้าไปยังที่นั่งประจำที่ไม่ว่าจะมาเมื่อไหร่ก็ว่างเสมอ ทว่าวันนี้กลับมีใครคนหนึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้ว

"มาคนเดียวเหรอ"

ผมทักขึ้น เมื่อเห็นว่าอีกคนคือใคร ไอ้แชมป์เลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจด้วยรอยยิ้มมุมปากที่เป็นเอกลักษณ์
"อืม ว่าแต่มึงมาได้ไง แฟนอนุญาตเหรอ"

"กวนตีน กูจะมา ใครก็ห้ามไม่ได้เว้ย"

ผมพูดด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก ก่อนจะหันไปสั่งเครื่องดื่มต่อแล้วมองเพื่อนสนิทที่นั่งทอดอารมณ์อยู่คนเดียว

"มึงไม่ชวนไอ้เป้?"

"มันติดทำการบ้าน"

"หึ!"

ผมยิ้มรับแล้วหันไปสนใจเครื่องดื่มของตัวเอง โดยที่รับรู้ว่ามีสายตาอีกคู่กำลังมองอยู่

"แล้วมึงไม่ทำการบ้าน?"

"ไอ้สัตว์"

ผมขึงตาใส่พอเป็นพิธี ไอ้แขมป์ก็หัวเราะรับ ก่อนที่มันจะพิจารณาผมต่อ แล้วมองอย่างสงสัย

"ทำไมวันนี้แต่งตัวอย่างนี้วะ"

"กูเพิ่งกลับจากทำงาน"

"คนอย่างมึงทำงาน?"

ไอ้แขมป์มึท่าทีแปลกใจ ผมเลยไขความข้องใจของมันแบบคนที่กำลังหาที่ระบายอารมณ์และความอึดอัดใจ

"กูมีปัญหากับแม่แฟนว่ะ เขาไม่ยอมรับ กูเลยต้องแสดงความดีด้วยการไปทำงานที่ร้านเขา"

"คนนี้เอาจริง?"

"อืม แล้ววันนี้เราก็มีเงื่อนไขกันนิดหน่อย"

ผมมองไอ้แชมป์ที่มีท่าทีสนใจชัดเจนแล้วชักสีหน้าออกมาเล็กน้อย แต่ก็เล่าต่อ มันเป็นคนแรกที่รู้เรื่องของผมกับไอ้อิง แถมยังไม่รับเงินค่าปิดปากตามประสาคนหน้าเงินอีก

"กูจะห่างกับมันสามปี ถ้าไม่เลิกกันก่อน ก็ได้คบกัน"

"เหี้ย! มึงคิดว่าตัวเอวเป็นพระเอก?"

"ก็แค่สามปีบแลกกับตลอดไป กูว่าก็โอเคป่ะวะ แล้วฝ่ายรับอย่างกูไปเป็นพระเอกได้ด้วยหริอไง"

"โง่ไปแล้วจะทำยังไงได้"

"ไอ้เหี้ยแชมป์"

"เออน่า คืนนี้มึงเลยจะมาเมาสั่งลา? แล้วกูต้องโทรเรียกแฟนมึวมาเก็บไหม"

"กูแค่มาดื่มแก้เครียดเว้ย ไม่ได้ตั้งใจเมา"

"มึงจะเมาก็ไม่เป็นไร นอนค้างที่นี่ได้ แต่กูไม่รู้ว่ามีผีหรือเปล่า"

"ไอ้สัตว์"

นอกจากจะไม่ไปส่ง ยังมาหลอกให้กูกลัวอีก!

"แล้วแฟนมึงรู้เรื่องยัง"

"ยัง มันอ่านหนังสือสอบอยู่ กูไม่อยากกวน"

"สามปี...จะว่าสั้นก็สั้น จะว่านานก็นาน หนึ่งนาทีใจคนก็เปลี่ยนแล้ว มึงไม่กลัว?"

"ไม่รู้ดิ แต่กูก็ตัดสินใจไปแล้ว"

ผมมองไอ้แชมป์ ก่อนจะยกยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นดื่ม

"กูสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับมัน แต่ไม่ได้รับปากว่ามันจะไม่ยุ่งกับกูนี่หว่า"

ผมยักคิ้วใส่ไอ้แชมป์ที่ยกยิ้มรับ ก่อนที่มันจะชนแก้วเหล้ากับผมอย่างสบายอารมณ์ภายใต้บรรยากาศสลัวและเสียงเพลงจังหวะเร้าหัวใจและความรู้สึกของผับที่ดังก้อง

"ค่อยสมกับเป็นเพื่อนกูหน่อย"
.

.

.

Next step loading…

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-09-2017 13:20:32
เอาใจช่วยคู่รัก  :impress2:
อิง เล้ง  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

เล้ง ยังมีเล่ห์เหลี่ยม  :hao4:
แม่อุ่น จะไม่มีบ้างรึ  :hao3:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 13-09-2017 13:36:31
พี่อิงมาดูเล้งด้วย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-09-2017 13:51:54
ต้องมีแผนรองรับ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 13-09-2017 16:22:27
3 ปีเลยเหรอ แม่อุ่นใจแข็งจัง
สู้ๆนะเล้ง หนักแน่นๆ พี่อิงไม่เปลี่ยนใจหรอก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 13-09-2017 18:37:08
สามปี...นานนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-09-2017 19:07:50
 :z1: :z1: :z1: สู้ๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 13-09-2017 20:33:18
พูดได้คำเดียวสู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 13-09-2017 23:26:19
สามปี แปบเดียว,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 13-09-2017 23:28:29
 :a2:
เอาใจช่วยนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-09-2017 08:00:55
สามปีเลยเหรอ?
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-09-2017 10:26:54
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 14-09-2017 15:30:34
 :L2: :L1: :pig4:

จะไหวไหม
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 16-09-2017 13:23:55
รักที่ต้องการเวลาจริงๆ

เล้งมีความพยายามมากจริงๆ อย่างน้อยเล้งก็พิสูจน์ตัวเอง
อิงน่าสงสารนะ เจอทั้งสองฝั่ง รักทั้งคู่ด้วย

เล้งต้องบอกอิงก่อนนะ อย่างน้อยที่ว่าเล้งจะไม่ยุ่ง แต่อิงยุ่งได้น่ะ จะได้เป็นจริงบ้าง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-09-2017 09:59:51
ขอบคุณทุกคนนที่เป็นกำลังใจให้นังเล้งจ้า คนเขียนก็มีกำลังใจด้วยเหมือนกัน อิอิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 20-09-2017 13:49:38
29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง
[Ing]




ถึงตอนนี้ความรักของผมกำลังมีปัญหา แต่จะให้เอาแต่กังวลจนไม่สนใจอะไรเลยก็คงไม่ได้

อีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า ผมก็จะเรียนจบแล้วครับ ดังนั้นสิ่งที่ผมควรสนใจมากที่สุดในตอนนี้คือเรื่องเรียน

ผมตัดสินใจย้ายกลับมาอยู่ที่หอเพื่อจะได้มีสมาธิและทำงานได้สะดวกมากขึ้น ถ้ายังอยู่ใกล้ไอ้เล้งความคิดของผมก็มักจะหวนไปนึกถึงมันและเรื่องปัญหาที่เรากำลังเผชิญจนไม่มีอารมณ์จะทำอะไรกันพอดี

หลังจากเกิดเรื่องขึ้นได้ไม่กี่วัน พี่อุ้มก็ติดต่อมาให้กำลังใจอย่างที่ไม่ค่อยได้ทำนัก ซึ่งเพียงเท่านี้ก็ทำให้หัวใจที่หนักอึ้งของผมรู้สึกดีขึ้นได้อย่างน่าประหลาด

อาจเป็นเพราะสายใยของพี่น้อง

ถึงแม้แม่จะต่อต้าน แต่พี่อุ้มกับอ้อนยอมรับ ผมก็เบาใจได้พอสมควร ทว่าหลังจากพาไอ้เล้งไปเจอกับแม่ในฐานะคนรักอย่างเปิดเผย กำลังใจที่เคยมีก็พังทลาย

แม่มีท่าทางปฏิเสธการมีตัวตนของไอ้เล้งอย่างชัดเจนจนผมปวดใจ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง สุดท้ายก็ได้แต่พูดขอร้องอย่างหมดทางและมันก็ไม่ได้ผลอะไรอยู่ดี

"อิงคิดว่า...ใครกันแน่ที่รักและหวังดีกับอิงมากกว่ากัน"

"แม่ก็รู้ว่ามันคนละเรื่อง เทียบกันไม่ได้"

"เฮอะ!"

ในวันนั้นจบลงที่แม่ไม่คุยกับผมอีก จนท่านขึ้นรถแท็กซี่ไป ผมก็เดินกลับมาหาไอ้เล้ง แล้วเราสองคนก็กลับมาที่คอนโดด้วยท่าทางที่พยายามให้เป็นปกติ และปลอบใจกันและกัน

ไม่เป็นไร...

ชีวิตไม่ได้เคลื่อนไปด้วยความรักเพียงอย่างเดียว ผมยังมีหน้าที่และบทบาทอื่นที่ต้องดำเนินต่อไป

ผมเก็บความทุกข์ใจที่เติบโตขึ้นในใจเอาไว้ แล้วกลับไปที่หอของตัวเอง หลังจากใช้เวลาราวหนึ่งอาทิตย์ ผมก็กลับมาใช้ชีวิตประจำวันกับไอ้เล้งที่คอนโดเหมือนเดิมพร้อมกับรับรู้เรื่องราวที่มันทำเพื่อความรักของเราระหว่างนี้ไปด้วยครับ

ผมค่อนข้างกังวลแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร มันอยากทำอะไรก็ตามใจ แต่ถ้ามีปัญหาเกิดขึ้น ผมก็พร้อมที่จะเข้าไปช่วยแก้ไข

มีคนเคยบอกว่าผมเป็นคนดื้อด้าน หัวแข็ง แต่แม่เป็นมากกว่าผมเสียอีก

ผมไม่คิดว่า การที่ไอ้เล้งไปช่วยงานที่ร้านจะทำให้แม่เปลี่ยนใจได้ง่ายๆ แต่ก็คงดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย

นอกจากเราสองคนจะคุยกันทุกวัน แล้วมันก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในร้านอิ่มอุ่นให้ฟัง ผมก็ยังรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นผ่านทางน้องสาวตัวดีที่โทรศัพท์มารายงานเป็นระยะอีกด้วยครับ

ถึงแม้จะไม่ได้มีอะไรคืบหน้าอย่างที่ผมคิด แต่มันยังยิ้มได้และมีความสุขดี ผมก็พอใจ
นึกไม่ถึงว่าคนขี้เกียจและเป็นคุณชายไม่เอาการเอางานอะไร จะทุ่มเททำงานได้แบบนี้

"กูโอเค พี่อิงไม่ต้องเป็นห่วงนะ"

ไอ้เล้งมักจะบอกผมแบบนั้นเสมอ ถึงผมจะไม่ได้เชื่อคำพูดนั้นร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่รอยยิ้มที่ส่งมาให้ก็ทำให้เผมตอบรับอย่าง่ายดาย

ผมรักไอ้เล้งมาก

ถึงจะไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นมาตอนไหน ทำไม และเพราะอะไร แต่ผมจะไม่ยอมทิ้งมันไป

บางที...นี่อาจจะเป็นบททดสอบความจริงใจของเราสองคนก็ได้
ทุกปัญหาต้องมีทางแก้ เพียงแต่ว่าตอนนี้เราสองคนยังหาไม่เจอเท่านั้นเอง

หลังจากไอ้เล้งไปทำงานที่ร้านอิ่มอุ่นในเวลาว่างได้ระยะหนึ่ง บางวันผมก็จะไปด้วยหรือไม่ก็ไปรับกลับ โดยความสัมพันธ์ระหว่างผมกับแม่ยังไม่ดีขึ้น แต่ผมก็ยังหวังว่า...สักวันท่านจะเข้าใจและยอมรับได้

จนกระทั่งเวลาล่วงเลยเข้าสู่สัปดาห์ของการสอบปลายภาตและเป็นการสอบครั้งสุดท้ายของผมในชีวิตนักศึกษาปริญญาตรีแล้ว ด้วยเหตุนี้ผมเลยย้ายกลับไปอยู่หอของตัวเองอีกครั้ง

ผมมองใบหน้าของไอ้เล้งที่ส่งยิ้มบางมาให้ ตอนที่มันขับรถมาส่งผมที่หอพัก ก่อนจะคว้าลำคอของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้แล้วเราสองคนก็จูบกัน

ขอเวลาอีกนิดเดียว...

หลังการสอบเครั้งนี้สิ้นสุดลง ผมจะต้องหาทางออกกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น
เพื่อความรักของเรา


.........


ผมผ่านการสอบวันแรกมาได้ห้าวันแล้วครับ วันนี้ก็มาสิงอ่านหนังสืออยู่ที่หอสมุดของมหาวิทยาลัยกับไอ้กลมตั้งแต่เช้า จนพระอาทิตย์ตกดินเราสองคนก็ไปหาอะไรกินเป็นมือเย็นด้วยกันต่อ

"แม่งเยอะฉิบหาย กูจะจำหมดได้ไงวะ"

"อ่านหลายรอบก็จำได้เองนั่นแหละ"

ไอ้กลมถอนหายใจ ก่อนจะทำหน้าเบื่อใส่ผมที่กำลังตักข้าวกินไปเรื่อย ตอนนี้ก็ประมาณสองทุ่มแล้วครับ แต่บริเวณหอพักก็ยังเต็มไปด้วยนักศึกษาที่เดินไปมาเป็นระยะ

"อ่านรอบเดียวกูก็จะตายและ น่าเบื่อโคตร"

"กูก็เบื่อ อีกไม่กี่วันก็เรียนจบแล้ว ทนไปเถอะ"

"เออ ว่าแต่มึงจบแล้วเอาไงต่อวะ มีที่ไหนติดต่อมายัง"

"เดือนหน้ากูมีสัมภาษณ์ แล้วมึง?"

"กูยังว่ะ ไว้รอเรียนจบจะพักสักเดือนสองเดือนแล้วค่อยหางานทำ"

"อืม"

ผมส่งรีซูเม่ไปหลายบริษัทเมื่ออาทิตย์ก่อนครับ แล้วก็มีติดต่อมาหลายที่เหมือนกัน

ผมคุยกับไอ้กลมคลายเครียดไปเรื่อยระหว่างมื้ออาหาร ก่อนเสียงโทรศัพท์มือถือของผมจะดังขึ้น แล้วก็ต้องยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อเห็นชื่อของคนติดต่อมา

"ไง"

[มึงไม่ได้อยู่หอเหรอ]

"ทำไม"

[กูมาหาเนี่ย รออยู่หน้าห้อง]

ผมนึกแปลกใจแต่ก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของตัวเองทันที โดยไม่ได้สนใจสีหน้างุนงงของไอ้กลมนัก

"เออ เดี๋ยวกูไป"

ผมตัดสายแล้วหันมามองไอ้กลมที่กำลังมองผมอยู่เช่นเดียวกัน

"กูกลับห้องก่อน ไอ้เล้งมา"

"อ้าว! เดี๋ยวกูไปส่ง"

"อืม"

หลังจากออกจากร้านอาหารตามสั่ง ผมก็ซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ของไอ้กลมมาที่หอพักที่ แล้วรีบขึ้นไปที่ห้องของตัวเองทันที ก่อนจะเห็นไอ้เล้งกำลังนั่งพิงประตูเล่นโทรศัพท์อยู่

ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางเดินไปหา นึกแปกลใจที่มันมา ทั้งที่เราสองคนตกลงเรื่องนี้กันเอาไว้แล้ว ถ้าผมสอบเสร็จเมื่อไหร่ค่อยเจอกัน เพราะอยู่กับมันทีไร ผมอ่านหนังสือสอบได้ไม่เต็มที่นัก

"เล้ง"

ไอ้เล้งเงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ ผมถอนหายใจ แล้วไขกุญแจห้อง หลังจากที่ประตูเปิดออก ผมก็ดึงอีกคนเข้ามาข้างในทันที

ผมลอบถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ตอนนี้รู้สึกสับสนอารมณ์ของตัวเอเล็กน้อยครับ ระหว่างดีใจกับขุ่นเคือง

ดีใจ...ที่มันมาหา เพราะผมก็คิดถึงมันเหมือนกัน แล้วก็ขุ่นเคือง...ที่มันจะมาก่อกวนสมาธิของผมเนี่ยแหละ

ไอ้หมาเล้งเอ๊ย!

"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอ่ะ"

ไอ้เล้งมองผมอย่างสงสัย ผมไม่ได้ตอบอะไร นอกจากโยกหัวของมันไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้

"พี่อิง..."

"ก็บอกแล้วไงว่าจะอ่านหนังสือสอบแล้วยังมากวนอีก"

ผมส่งสายตาดุใส่ แต่คนที่ได้รับไม่สะทกสะท้านอย่างเคย ไอ้เล้งที่ทำหน้ามุ่ยใส่ก็เข้ามากอดผมเฉย

"ก็...คิดถึงมึงอ่ะ"

ผมมองคนที่กอดผมอย่างแปลกใจนิดหน่อย อันที่จริงตั้งแต่เริ่มคบกันผมก็พอสังเกตว่าไอ้เล้งมันขี้อ้อนอยู่พอสมควร แถมหลังจากที่มันสารภาพว่ารักผม ก็เพิ่มระดับความออดอ้อนให้ผมใจสั่นไปอีกหลายเท่า

ว่างเมื่อไหร่ก็อ้อน เผลอตอนไหนก็เข้ามากอด เวลาจะนอนก็ชอบยั่วให้จูบอีกต่างหาก แถมยังบอกรักให้ผมเขินอยู่เรื่อย

"อะไรของมึงเนี่ย"

ผมว่าเสียงเบื่อแต่ในใจกำลังรู้สึกดีมากเลยครับ ไออุ่นและกลิ่นกายที่ไม่ได้สัมผัสมาหลายวัน ทำให้ผมต้องก้มลงไปจูบที่ขมับของมันเบาๆ พลางกอดตอบคนกวนใจไปด้วย

"อืม...อยากเจอมึง"

ผมมองคนที่ยังซุกหน้าเข้ากับไหล่ของผม เสียงงึมงำกับอ้อมแขนที่แน่นขึ้น ทำให้ผมยกยิ้มออกมา

"แล้วนี่แดกไรมาหรือยัง"

ไอ้เล้งคลายอ้อมแขนของตัวเองออกทันที ก่อนมองผมด้วยสีหน้าเหมือนสัตว์เลี้ยงเจอเจ้าของ ซึ่งมันก็น่าหมั่นเขี้ยวและชวนให้เอ็นดูไม่น้อย

"ก็...กินแล้ว แต่ถ้ามึงทำ กูก็จะกินอีกอ่ะ"

"แดกเยอะพุงออกแล้วเนี่ย"

ผมว่าพร้อมกับบีบหน้าท้องราบเนื้อนิ่มของมัน ไอ้เล้งชักสีหน้าออกมาพร้อมกับตีมือของผมไปด้วย

"ความผิดมึง เสือกทำอร่อยเอง"

ผมมองคนตรงหน้าอย่างอ่อนใจ แล้วเปลี่ยนเป็นสายตาจริงจังขึ้น

"แล้วตกลงที่มาหากูเนี่ย มีอะไรหรือเปล่า"

"ก็คิดถึง อยากเจอไง"

"เออๆ แล้วนี่ยังไปชวยงานที่ร้านอยู่หรือเปล่า"

เพราะอยุ่ในช่วงสอบและไอ้เล้งก็มีอิทธิพลต่อสมาธิของผมเป็นอย่างมาก ทำให้ช่วงนี้ผมไม่ได้คุยกับมันนัก

"ไม่ได้ไปมาหลายวันแล้ว ก็จะสอบแล้วด้วย เลยว่าจะอ่านหนังสือ"

ผมเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจสุดๆ ไอ้เล้งที่เกลียดการอ่านหนังสือเนี่ยนะ? หรือว่าการที่มันไปช่วยงานที่ร้านจะเปลี่ยนนิสัยบางอย่างของมันไปด้วย?

"มึงไม่สบายหรือเปล่า"

ผมยกมือขึ้นอังหน้าผากของมันด้วยท่าทางจริงจัง ไอ้เล้งส่งสายตาไม่พอใจมาให้พร้อมกับปัดมือของผมออก

"กวนตีนนะ"

ผมหัวเราะเบาๆ แล้วดึงมันมานั่งบนเตียง ก่อนจะหันไปเปิดโทรทัศน์ให้อีกฝ่ายดู

"แล้วจะมาค้างกี่วัน มะรีนนี้กูมีสอบ"

"รู้แล่วน่า ไม่ต้องไล่ กูกลับพรุ่งนี้"

ผมลอบยิ้มออกมา ก่อนจะมองเวลาที่นาฬิกา แล้วกลับมาสนใจคนที่นั่งหน้าหงิดหน้างออยู่

"ไปซุปเปอร์กันไหม กูว่าจะแดกสุกี้รอบดึกหน่อย"

ไอ้เล้งหันสายตาขุ่นเคืองมามองอย่างประหลาดใจ ก่อนนัยน์ตาสีดำจะเป็นประกาย แล้วมันก็ลุกขึ้นทันที

"ไปดิ"

ผมมองคนที่เดินมาจับแขนของผมเอาไว้แล้วลอบยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เราสองคนจะออกจากห้องเพื่อไปหาวัตถุดิบสำหรับมื้อดึกกัน

ผมไม่ได้อยากกินอะไรหรอก ก็แค่เห็นมันงอน เลยอยากง้อมันนิดหน่อยเท่านั้นเองครับ


.........

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 28th Step : รักที่ต้องการเวลา - 13/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 20-09-2017 13:50:35


"ลูกชิ้นนี่อร่อยว่ะ มึงกินยัง"

"อืม"

"มึงจะกินนี่เปล่า"

"ไม่"

"อ่าฮะ งั้นกูกินนะ"

ไอ้เล้งตักเกี๋ยวกุ้งชิ้นสุดท้ายด้วยรอยยิ้ม ผมนั่งมองคนตรงหน้าที่ยังปากไม่ว่างแล้วอมยิ้มออกมา

เพราะผมเพิ่งกินข้าวไป สุกี้รอบดึกตอนสี่ทุ่มเลยกินพอเป็นพิธีเท่านั้น ต่างจากไอ้เล้งที่ดูจะเต็มที่กับอาหารมื้อนี้มาก ผมก็คอยเติมของใส่หม้อ บางทีก็ลวกส่งให้มันกินไปเรื่อยครับ

ผมชอบเวลาแบบนี้นะ บรรยากาศเอื่อยเฉื่อยที่ได้นั่งมองรอยยิ้มของมันไปเรื่อย โดยไม่ต้องคิดอะไร นอกจากปัจจุบันที่กำลังเกิดขึ้น

อยากอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป...

เราสองคนใช้เวลามื้อดึกราวชั่วโมง ก่อนจะเก็บล้างอุปกรณ์จนเสร็จ เวลาก็เดินมาถึงเที่ยงตืน

ผมมองไอ้เล้งที่ตอนนี้นอนกลิ้งอยู่บนเตียง แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวโยนใส่หัวของมันเล่น ไอ้เล้งไม่ได้โวยวายอะไร นอกจากดึงผ้าเช็ดตัวมาถือไว้แล้วลุกขึ้นนั่ง

"ไปอาบน้ำ"

"อืม"

ไอ้เล้งขย้บลุกจากเตียง แต่ไม่ได้เดินเข้าห้องน้ำอย่างที่ผมเข้าใจ แต่กลับเดินมาหาผมแทน

"อาบน้ำด้วยกัน"

ผมเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ ทว่าผมยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร ก็โดนอีกฝ่ายดึงตัวเข้าไปในห้องน้ำด้วยกันแล้วครับ

ผมถอนหายใจออกมา ห้องน้ำที่หอพักไม่ได้กว้างเหมือนที่คอนโด จะขยับไปทางไหนก็ลำบากเพราะความคับแคบ แถมตอนนี้ยังมีผู้ชายสองคนยืนแบียดก็ยิ่งเคลื่อนไหวลำบาก

อาจเป็นเพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่เราสองคนเปลือยกายต่อกัน ผมเลยไม่ได้รู้สึกอายหรือตื่นตกใจที่ได้เห็นร่างกายไร้สิ่งปกปิดของคนตรงหน้า ทว่าสัมผัสที่ลูบไล้เพื่อชะล้างความสกปรกให้แก่กันก็ทำให้จังหวะหัวใจของผมสั่นไหวไม่น้อย

ฝ่ามือของไอ้เล้งที่ลากผ่านจากหัวไหล่มายังหน้าอกผ่านมาถึงหน้าท้อง รวมถึงสายตาสีดำของมันที่มองมา ทำให้ร่างกายของผมร้อนชึ้นทั้งที่ยังมีสายน้ำชโลมอยู่ ลมหายใจร้อนของเราสองคนเคลื่อนผ่านความชื้นชวนให้ความรู้สึกปั่นป่วน

"...ยั่ว?"

ผมสบตากับคนที่กำลังล้างตัวให้ ไอ้เล้งยกยิ้มโดยไม่ได้ตอบรับอะไร ก่อนจะหันไปหยิบผ้าเช็ดตัว หลังจากร่างกายของเราสองคนสะอาดเรียบร้อย ผมมองการกระทำของอีกฝ่ายไม่วางตา

"เล้ง..."

ผมเคลื่อนใบหน้าเข้าหาแล้วกดริมฝีปากลงบนผิวแก้มชื้นอย่างอดใจไม่ไหว ปลายจมูกคลอเคลียสูดดมกลิ่นกายกระตุ้นอารมณ์ราวกับคนกำลังเมา ทว่าเมื่อผมกำลังจะสัมผัสกลีบปากล่อสายตาตรงหน้าก็โดนผลักออก

"หึ! พี่อิงหื่นว่ะ"

ไอ้เล้งว่าเสียงเข้ม ทั้งที่สายตากำลังทอแววยิ้ม ผมลอบถอนหายใจออกมา ทั้งที่ตอนนี้อยากจะกัดริมฝีปากสีอ่อนนั้นแรงๆ สักหลายๆ ที

"ไอ้เล้ง"

ผมส่งสายตาดุใส่เล็กน้อย แล้วเดินออกจากห้องน้ำที่คับแคบ โดยที่มีคนช่างยั่วเดินเกาะไหล่ออกมาด้วย แล้วผมก็ต้องเอี้ยวใบหน้าไปมองเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงของคนที่อยู่ข้างหลัง

"พี่อิง คืนนี้กอดกันนะ"


.........


ผมไม่ได้ช่ำชองเกี่ยวกับกิจกรรมบนเตียงนัก แล้วก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองลีลาดีจนทำให้ใครติดใจ อีกทั้งยังไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งทางกายกับใครนอกจากผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้

ไอ้เล้ง...

"อื้อ...อิง"

เสียงครางที่ดังขึ้น ยามที่ผมประทับสัมผัสไปทั่วร่างกาย นัยน์ตาฉ่ำอารมณ์ที่ส่งผ่านมาให้ และอ้อมแขนที่กอดรัด ก็พอจะทำให้ผมมั่นใจว่า ทำให้คนใต้ร่างมีความสุขได้

ผมก้มลงจูบที่ริมฝีปากยั่วใจที่หลอกล่อให้หลงใหล ปลายลิ้นที่ตวัดรับกวาดไปทั่วโพรงปากของกันและกัน ทำให้ผมเมาจนไร้สติ ยิ่งย้ำสัมผัสมากเท่าไหร่ ก็เหมือนกับทกอย่างรอบตัวของผมไร้ตัวตน

มีเพียงคนตรงหน้าเท่านั้นที่ผมต้องการ...

"อ...อิง เสียวว่ะ"

 เสียงของไอ้เล้งเหบพร่า เมื่อผมกำลังสอดปลายนิ้วไปในช่องทางด้านหลัง คิ้วเรียวขมวดแน่นและใบหน้าเแดงซ่านบิดเบี้ยวขึ้น เมื่อผมเร่งจังหวะสัมผัสระหว่างที่เตรียมทางให้เราสองคนเป็นหนึ่งเดียวกัน

"อืม"

ผมขยับนิ้วเร็วขึ้นและเพิ่มจำนวนอย่างควบคุมอารมณ์ โดยที่มืออีกข้างก็ปลุกปั่นส่วนกลางลำตัวของมันเพื่อลดอาการเครียดเกร็งของร่างกายไปด้วย

ไม่ใช่แค่มันที่อึดอัด ผมก็มีความรู้สึกไม่ต่างกัน

ผมมองใบหน้าแดงก่ำที่เปื้อนเหงื่อไม่วางตา ก่อนจะก้มลงจูบไอ้เล้งอีกครั้งพร้อมกับส่งผ่านเนื้อร้อนที่อยากจะระเบิดเต็มแก่เข้าไปในร่างกายของคนตรงหน้า

เสียงร้องดังอู้อี้พร้อมกับอ้อมแขนที่รัดผมแน่น และเมื่อความทรมานในช่วงแรกพ้นผ่าน ความหฤหรรษ์ทีรอคอยก็มาเยือน

"อ๊ะ! อ่า...เร็วอีก"

"อื้ม"

เสียงของร่างกายที่มอบความรู้สึกให้กันดังไม่หยุด และดำเนินต่อไปราวกับหาจุดสิ้นสุดไม่ได้ ไฟราตะยังคงลุกโชนเผาผลาญหัวใจและร่างกายให้มอดไหม้และหลอมละลาย

"อ...อิง อิง"

เราสองคนกอดกันไม่ห่างพร้อมกับเคลื่อนไหวร่างกายเข้าหากันเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกและปลดปล่อยอารมณ์ด้วยรอยยิ้ม

"กู...รักมึง"

"อืม...รักมาก"

ผมจูบลงที่แก้มพราวเหงื่อ ก่อนจะสบนัยน์ตาสีดำที่สะท้อนอารมณ์อย่างรักใคร่และมอบสัมผัสที่เร่าร้อนจนอีกฝ่ายปลดเปลี้ยงทุกความรู้สึกด้วยน้ำเสียงแหบแห้งจนใกล้ฟ้าสาง


.........


วันนี้ผมสอบวันสุดท้ายในตอนบ่ายครับ หลังจากเวลาสามชั่วโมงที่กดดันผ่านไป ผมก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"เฮ้ย! คืนนี้ไปเลี้ยงฉลองกัน"

ผมหันไปมองกลุ่มเพื่อนที่ยืนรวมตัวกัน ก่อนไอ้กลมจะหันมามองผมเป็นเชิงถามความคิเดห็น

"อืม"

หลังจากที่นัดแนะเวลาและสถานที่เรียบร้อย ผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อติดต่อคนนิสัยไม่ดีของผม

เสียงสัญญาณดังอยู่ระยะหนึ่ง ก่อนจะตัดไป ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย และเมื่อติกต่อไปอีกครั้งและอีกครั้ง ผลลัพธ์ก็เป็นเหมือนเดิม

เกิดอะไรขึ้น...

ผมได้แต่มองสิ่งที่อยู่ในมือของตัวเองอย่างสงสัย ไอ้เล้งเป็นคนติดโทรศัพท์มือถือมาก แทบจะไม่ห่างจากตัวเลย บางครั้งยังเอาไปเล่นตอนจะอาบน้ำด้วยซ้ำ และการที่มันไม่รับสายเลยไม่ใช่เรื่องปกติ

"พวกมันเรียกไปคุยกันตรงนู้นว่ะ"

ผมปรายตามองไอ้กลมเล็กน้อย แล้วพยักหน้ารับพร้อมกับเลื่อนปลายนิ้วไปยังแอพพลิเคชั่นส่งข้อความทันที

-คืนนี้เจอกัน-


.........


ในงานเลี้ยงฉลองที่เต็มไปด้วยความสุข เสียงหัวเราะ และรอยยิ้ม ทว่าจิตใจของผมไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย เพราะยังติดต่อกับคนที่อยากคุยมากที่สุดในตอนนี้ไม่ได้ จนกระที่ทั่งโสตประสาทในร่างกายจะหนุดทำงานกะทันหัน เมื่อมีข้อความหนึ่งส่งมาถึง ผมรีบออกจากงานแล้วเดินทางมายังคอนโดที่คุ้นเคยอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ผมใช้คีย์การ์ดที่มีอยู่เปิดประตูตรงหน้าออกและเมื่อเข้ามาข้างใน ก็เจอแต่ความเงียบที่ต้อนรับ

ผมเดินวนจนทั่วด้วยความรู้สึกกระวนกระวายเหมือนคนบ้า ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อติดต่อคนที่ตามหา แต่สิ่งที่ผมหวังก็ไม่เกิดขึ้น

"โธ่เว้ย!!!"

ผมสบถกับตัวเองอย่างโมโหและใจเสียในคราเดียวกัน ก่อนจะจำใจกลับไปอ่านข้อความที่ได้รับซ้ำไปซ้ำมาราวกับการกระทำนั้นจะทำให้ผมเข้าใจอะไรมากขึ้น

แต่...ก็มีดแปดด้าน

-พี่อิง เราแยกกันสักพักนะ เอาไว้อีก 3 ปีค่อยเจอกัน ขอโทษ รักมึงนะครับ-

เล้ง....

ห่างกันสักพัก?! สามปี?!

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!!!

.

.

.


Next step loading...

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 20-09-2017 14:09:48
โอ้ยยยยยย  :o12:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-09-2017 15:30:44
เล้ง ทำตามที่บอกแม่อุ่นไว้
ที่เจออิง เพื่อสั่งลาสินะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-09-2017 15:56:34
 :katai5:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 20-09-2017 16:42:31
สงสารทั้งคู่เลยยย ฮืออ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-09-2017 18:59:43
 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-09-2017 19:32:37
 :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 20-09-2017 19:50:29
สู้ๆนะสามปีแป๊บเดียว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 20-09-2017 20:49:59
3ปี ไม่ได้ 3เดือน
เล้งงงงง...
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 20-09-2017 21:04:04
อือ จะร้องไห้
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 20-09-2017 22:00:31
เงิบสิพี่อิงอุตส่าห์ตั้งใจให้พ้นการสอบ  3 ปีเลยนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 20-09-2017 22:56:36
3ปีเอ๊งง เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะ  :mew4: :mew4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 20-09-2017 23:55:49
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :sad4: :hao5:
แบบว่า มาอธิบายให้พี่อิงฟังก่อนได้ไหมเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: A_bookworm ที่ 21-09-2017 11:42:30
ค้างสุดติ่งกระดิ่งแมวอ่ะ อ๊ากกกกก  :a5: :a5:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 21-09-2017 13:57:19
ห่างกันแค่ไม่กี่วันพี่อิงก็แย่ล่ะนี่ตั้ง 3 ปีเลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 21-09-2017 14:50:00
อย่างน้อยก็บอกพี่อิงก่อนสิเล้ง  :katai1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-09-2017 00:22:01
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 22-09-2017 23:32:00
3 แี แป๊บเดียวเอง,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-09-2017 10:07:30
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
อาทิตย์นี้คงไม่ได้ลงนะคะ แต่เจอกันอาทิตย์หน้าแน่นอนจ้า
เป็นกำลังใจให้อิงอิงผู้น่าสงสารด้วยน้าาาาา

ปล. ตอนหน้าเจออิงอิงจ้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-10-2017 13:19:28
30th Step : ห่างกันสักพัก
[Ing]




ผมนั่งรอไอ้เล้งที่ห้องทั้งคืนแต่มันก็ไม่มา

ผมติดต่อไปทุกช่องทางที่สามารถทำได้แต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น สมองของผมว่างเปล่าไปหมด พอจะตามหาผ่านเพื่อนของมัน ก็ดันไม่มีใครรับสายของผมสักคน

ไอ้พวกเหี้ย!

ผมได้แต่สบถอย่างหงุดหงิด ไอ้เล้งต้องไปอยู่กับเพื่อนของมันสักคนแน่ แต่ผมไม่เข้าใจงว่า ทำไมมันต้องทำแบบนี้

ผมไม่รู้จะหันไปทางไหนต่อ ก่อนความคิดหนึ่งจะเข้ามา ผมรีบติดต่อไปหาน้องสาวของตัวเองทันที

"อ้อน!"

[อิงอิง โทรมาอะไรแต่เช้าเนี่ย]

เสียงบ่นงึมงำเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน ทำให้ผมขมวดคิ้วออกมา แต่ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจเวลานักหรอกเพราะมีเรื่องที่ให้ความสำคัญมากว่า

"เจอเล้งบ้างหรือเปล่า"

[ฮะ? พี่เล้งเหรอ? ไม่นะ มีอะไรอ่ะ]

"ก็มันหายไปน่ะสิ"

ผมบอกด้วยน้ำเสียงร้อนใจ อ้อนก็คงรู้สึกได้ถึงได้ปรับน้ำเสียงของตัวเองให้เป็นปกติและจริงจังขึ้น

[หายไป? โดนลักพาตัวเหรอ?!]

"เปล่า มันเพิ่งส่งข้อความาบอกว่าให้ห่างกันสามปี พี่งงไปหมดแล้วเนี่ย"

[พี่เล้งบอกเลิก?]

"อ้อน!!!!"

ผมตวาดใส่ปลายสายด้วยความไม่พอใจ ทั้งที่พยายามจะไม่คิดแบบนั้นแต่การกระทำของมันก็ไม่ต่างจากการบอกเลิกหรือเปล่า

มันจะเลิกกับผมเหรอ?!

แต่ว่า...มันก็บอกว่าแต่สามปีไมาใช่หรือไง?

ผมนั่งขบคิดมาหลายชั่วโมงด้วยความสับสนจนปวดหัวไปหมด

[อิงอิงใจเย็นๆ นะ พี่เล้งส่งข้อความว่าไงบ้าง]

ผมสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างระงับอารมณ์ ก่อนจะอ่านข้อความของไอ้เล้งที่ทำให้หัวใจของผมเจ็บร้าวอย่างไม่เต็มใจนัก

"มันขอแยกกันสักพัก เอาไว้อีกสามปีค่อยเจอกัน"

[อ่าฮะ มันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ เลย ไม่ได้ทะเลาะกันใช่ไหม]

"เปล่า"

[เกิดอะไรขึ้นกันนะ ว่าแตา....ก็ไม่เห็นพี่เล้งมาช่วยงานที่ร้านตั้งแต่สองอาทิตย์ก่อนแล้วนะ]

"มันจะสอบเลยอ่านหนังสือ"

ผมบอกไปทั้งที่ไม่เชื่อสิ่งที่มันบอกเลยสักนิด คนอย่างไอ้เล้งอยากอ่านหนังสือ?! ก็เหมือนหิมะจกกลางฤดูร้อนนั่นแหละครับ

[แล้วเพื่อนพี่เล้งอ่ะ]

"ติดต่อไม่ได้ แม่งต้องรวมหัวกันแน่"

พอคิดมาถึงตรงนี้ผมก็หงุดหงิดหนักกว่าเดิม

[แสดงว่าคงอยู่กับเพื่อน อิงอิงก็ลองไปดักดูสิ]

"พี่ไม่รู้จักที่อยู่ไอ้พวกนั้น"

ผมคงเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ ไม่รู้เรื่องเพื่อนของมันเลย นอกจากหน้าตากับชื่อ ก็ไม่คิดหรอกว่าจะต้องข้องเกี่ยวอะไรกันนัก หลังจากนี้ผมจะตามสืบประวัติทุกคนอย่างละเอียดเลยล่ะครับ

[แล้วที่พี่เล้งน่าจะไปบ่อยๆ อิงอิงลองไปดูหรือยัง]

ผมนึกทบทวนคำพูดของอ้อน ก่อนจะมีความคิดบางอย่างขึ้นมา

"อืม ขอบใจนะอ้อน แค่นี้ก่อน"

[อ่า...มีอะไรก็โทรมาแล้วกันนะ]

"อืม"

ผมตัดสายของอ้อน แล้วพยายามปรับอารมรณ์ให้เป็นปกติ ตอนนี้ผมพอจะรู้แล้วว่าจะทำยังไงต่อไปดี


.........


ถึงผมจะไม่รู้ว่าเพื่อนของมันอยุ่ที่ไหนบ้าง แต่ก็มีสถานที่หนึ่งที่ผมมั่นใจว่าจะต้องได้เจอเพื่อนของมันสักคนแน่

ผับ K

สถานบันเทิงที่เมื่อก่อนผมเคยมาดักเจอไอ้เล้ง แล้วผมก็มารู้อีกทีว่า ไอ้แชมป์เพื่อนของมันเมีหุ้นส่วนอยู่ที่นี่

ผมมองผู้คนที่รายล้อมอย่างไม่ชอบใจนัก แล้วยิ่งเวลาที่อารมณ์ไม่ปกติก็ยิ่งรู้สึกรำคาญใจมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัวที่ต้องมาอยู่ในที่แบบนี้

เสียงเพลงดังลั่นผสานกับการสังสรรค์ ผมเดินผ่านไปยังเคาท์เตอร์บาร์ เมื่อเห็นบาร์เทนเดอร์หันมาสนใจ ผมก็ถามสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ทันที

"แชมป์ที่เป็นหุ้นส่วนที่นี่มาหรือยัง"

พนักงานไม่ได้ตอบในทันที เขาทำหน้าสงสัยพลางมองผมครู่หนึ่ง แล้วส่งยิ้มบริการมาให้

"คุณแชมป์ยังไม่มาครับ"

"แล้วจะมาเมื่อไหร่"

"ผมก็ไม่ทราบหรอกครับ"

ผมพยักหน้ารับอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก แต่ทางเลือกเดียวก็คือการรอเท่านั้น

"เอ่อ...จะรับเครื่องดื่มอะไรรอไหมครับ"

"เอาน้ำเปล่าแล้วกัน"

ผมจำใจนั่งรอที่บาร์อย่างช่วยไม่ได้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมต้องมาดักรอเจอใครแบบนี้ ตอนที่รอเล่นงานไอ้เล้ง ผมก็เผชิญเหตุการณ์แบบนี้อยู่เหมือนกันครับ

หลังจากได้น้ำเปล่าอย่างที่ต้องการ ผมก็ไม่ได้สนใจคนรอบตัวที่มาวุ่นวายนัก นอกจากส่องสายตาฝ่าผู้คนในความืดสลัวของผับเพื่อหาตัวไอ้แชมป์

ผมรอไปเกือบจะสองชั่วโมงก็ยังไม่เห็นคนที่อยากเจอ แล้วในชณะที่เกือบจะตัดใจกับความพยายามในวันนี้ ผมก็เห็นคนที่รอคอยผ่านสายตาพอดี ก็พอจะจำได้ว่า พวกไอ้เล้งมันชอบนั่งแถวไหน แล้วคนที่มีหุ้นส่วนก็คงจะหาที่นั่งทำเลดีได้ไม่ยาก

ผมรีบลุกจากที่ของตัวเองแล้วเดินตรงไปหาเป้าหมายที่เพิ่งจะจับจองโซฟาชุดในมุมดีที่สุดของผับอยู่

"ไอ้เล้งอยู่ไหน"

คำถามของผม ทำให้อีกฝ่ายหันมามองในทันที ไอ้แชมป์ทำสีหน้าแปลกใจอย่างชัดเจน ก่อนจะยกยิ้มมุมปากที่ผมรู้สึกหมั่นไส้

"ไงผัวไอ้เล้ง"

ก็ดูปากมันสิ...

"อย่ากวนตื่น มันอยู่ไหน"

ผมถามเสียงเข้ม มันก็ตีหน้าไม่ทุกข์ร้อนและไม่สนใจอารมณ์ของผม ถึงจะไม่ได้สนิทสนมอะไร แต่ผมก็เดานิสัยของมันได้ครับ

"จะเอาเท่าไหร่"

"หืม?"

ผมทำหน้าหงุดหงิดออกมา ก่อนจะพ่นลมหายใจอย่างระบายอารมณ์ที่คุกรุ่นขึ้น

"ข่าวของไอ้เล้ง มึงจะเอาเท่าไหร่"

ไอ้เล้งเคยบอกผมว่า เพื่อนของมันคนนี้เป็นพวกหน้าเลือดและเห็นแก่เงินครับ ทุกอย่างที่มันจะทำย่อมมีเงินเป็นตัวขับเคลื่อน แล้วตอนนี้ผมก็ร้อนใจจนไม่อยากจะเล่นแง่หรือคิดแผนการอะไรให้หนักสมองมากไปกว่านี้

ไอ้แชมป์หัวเราะเบาๆ ก่อนที่มันจะโบกมือไปมาเป็นเชิงปฏิเสธ ผมได้แต่ขมวดคิ้วมอง

"เฮ้ยๆ กูไม่ขายข่าวเพื่อน"

ผมมองท่าทีของมันอย่างไม่ชอบใจนัก แต่ก็พยายามข่มอารม๊ณ์เพื่อรับมือเต็มที่

"หึ! แล้วมึงจะเอายังไงวะ"

"ไปถามแม่มึงสิ"

"ไอ้เหี้ย!"

ผมสบถออกมาพร้อมกับกระชากคอเสื้อของมันอย่างไม่พอใจ คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่ แต่คนตรงหน้าก็ยังกวนประสาทแถมยังย้อนด้วยประโยคที่ควรเรียกเลือดออกจากปากอีกด้วย

"เรื่องทั้งหมดมันเกี่ยวกับแม่มึง"

“หมายความว่ายังไง”

“ไม่รู้สิ กูบอกได้แค่นี้”

ผมมองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ยอมปล่อยอีกฝ่ายให้เป็นอิสระ ไอ้แชมป์ไม่ได้มีท่าทางตระหนกอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ มันยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มราวกับไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

แม่อย่างงั้นเหรอ...

ผมเริ่มขบคิดและเรียบเรียงเหตุการณ์ ถึงจะรู้สึกขัดใจแต่ก็คงป่วยการจะเค้นคออีกฝ่ายต่อ

"แล้วตกลงมันอยู่ไหน"

"มันสบายดี มึงไม่ต้องห่วง"

ผมมองคนตรงหน้าอย่างไม่ค่อยพอใจนัก แต่คำตอบที่ได้รับก็พอให้หัวใจที่ร้อนรุ่มลดอุณหถูมิลงได้บ้าง ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินจากมาโดยไม่คิดสนใจคู่สนทนาก่อนหน้านี้อีก

ถึงจะไม่เข้าใจอะไรนักแต่ก็คงต้องลองกลับไปถามแม่อย่างที่มันบอกดูก่อน ถ้าไม่ได้เรื่องค่อยมาเค้นคอกับมันอีกทีก็ได้


.........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 29th Step : เงื่อนไขของช่องว่าง - 20/09/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-10-2017 13:20:48


ตอนนี้เวลาเกือบห้าทุ่มแล้วครับ ผมเดินมาหยุดยืนที่หน้าบ้านของตัวเองที่มีป้าย 'อิ่มอุ่น' ติดอยู่

ป่านนี้่แม่คงเข้านอนแล้ว ผมโทรศัพท์ไปหาน้องสาวที่คงจะยังไม่นอน เพราะไม่ได้เอากถุญแจบ้านติดมือมาด้วย หลังจากยืนรอได้เพียงไม่นาน อ้อนก็เปิดประตูออก

"อิงอิง"

ผมแค่พยักหน้ารับเล็กน้อย แล้วเดินเข้าไปด้านในอย่างไม่รีบร้อน

"แม่นอนหรือยัง"

"นอนแล้ว"

"อืม"

ผมถอนหายใจอีกรอบ ถ้าการถอนหายใจสามารถบั่นทอนอายุได้จริง ผมก็คงจะตายภายในไม่กี่วันข้างหน้านี้ครับ

"แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น เจอพี่เล้งหรือยัง"

"ยังไม่เจอ แต่มันคงอยู่กับเพื่อน"

"อืม ไปพักก่อนเถอะ สภาพดูแย่มากเลย"

อ้อนส่งยิ้มให้ ก่อนจะเดินดึงมือของผมไปส่งที่ห้องนอน เมื่อเข้ามาในห้อง ผมก็นั่งลงบนเตียงราวกับคนหมดแรง

"หิวหรือเปล่า เดี๋ยวอ้อนทำอะไรให้กินไหม"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวได้นอนก็ดีขึ้นเอง"

"อืม อ้อนไม่กวนและ"

ผมพยักหน้าให้น้องสาวที่กำลังเดินออกไป และเมื่อประตูห้องนอนปิดลง ผมก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า ทว่ายังไม่ทันได้ทิ้งอารมณ์ที่คั่งค้างในใจ เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นเรียกความสนใจของผมก่อน

"อ้อลืมบอกไปอย่าง"

ผมเลิกคิ้วมองน้องสาวที่ส่งยิ้มร่ามาให้อย่างแปลกใจ ก่อนจะอมยิ้มออกมา เมื่อเสียงเจื้อยแจ้วดังขึ้นอย่างสดใส

"คิดถึงอิงอิงนะ"

"ไปนอนได้แล้วไป"

อ้อนยังคงมีใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม ก่อนจะปิดประตูห้องนอนของผมอีกครั้ง แล้วความเงียบรอบตัวก็รายล้อม ผมหันไปมองหน้าต่างที่ฉายวิวกลางดึกอย่างไม่สบายใจนัก

พรุ่งนี้...คงจะดีกว่าวันนี้


.........


ผมตื่นแต่เช้ามืด อันที่จริงก็นอนไม่ค่อยหลับหรอกครับ สมองที่ควรพักผ่อนกลับครุ่นคิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นอยู่ตลอด พอผมรู้ตัวอีกที แสงแดดของวันใหม่ก็สาดเข้ามา

ผมเดินลงไปยังชั้นสองของบ้าน แล้วก็เห็นแม่กำลังเตรียมของใส่บาตร แม่มักจะใส่บาตรทุกวันพระครับ ท่านมองผมอย่างแปลกใจ

"กลับมาเมื่อไหร่"

"เมื่อคืนครับ"

ผมเดินมาช่วยแม่จัดของ ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปที่หน้าร้าน ผมมองไปที่ถนนใหญ่ที่มีรถยนต์วิ่งผ่านไปมา ก่อนจะหันไปมองแม่ที่ยืนอยู่ข้างกัน

ความสงสัยและคับข้องใจก่อตัวขึ้นจนแน่นอก แต่ผมก็ยังไม่กล้าพูดอะไรออกไป มีแต่ความเงียบที่เชื่อมต่อระหว่างเราสองคน

"นิมนต์เจ้าค่ะ"

ผมกลับไปสนใจพระภิกษุที่มาบิณฑบาตร ก่อนจะช่วยแม่ใส่บาตร หลังจากรับศีลรับพรแล้ว เราสองคนก็เดินกลับเข้าไปในร้าน

"กลับมาบ้าน ไม่มีเรียนเหรอ"

"สอบเสร็จแล้วครับ"

แม่หันมามอง ก่อนจะส่งยิ้มมาให้เล็กน้อยพร้อมกับที่เราสองคนเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้านด้วยกัน

"ก็เรียนจบแล้วใช่ไหม"

"ครับ"

"ดีเลย อีกสองวันพี่อุ้มก็หยุดยาว ไม่ได้เจอหน้าพร้อมกันนานแล้ว"

ผมมองท่าทางอารมณ์ดีของแม่แล้วลอบถอนหายใจออกมา ตอนนี้ผมกำลังชั่งใจว่าควรจะพูดสิ่งที่ค้างคาในใจออกไปดีไหม

"อิงอิงมีอะไรหรือเปล่า"

"แม่"

ผมสบสายตาอ่อนโยนของคนตรงหน้าอย่างหนักใจ ทุกครั้งที่ผมรู้สึกมีปัญหาในใจไม่เคยมีสักครั้งที่แม่จะมองไม่ออก เพียงแต่ท่านจะเอ่ยปากถามหรือเปล่าเท่านั้น

"ไอ้เล้งหายไป"

แม่ไม่ได้มีท่าทีอะไรกับสิ่งที่ผมบอก ท่านหันไปเปิดโทรทัศน์ดูข่าวรอบเช้าอย่างเป็นปกติ

"งั้นเหรอ"

ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ถึงจะไม่อยากทำลายยรรยากาศที่ดูจะดีกว่าทุกครั้งที่เจอกันในระยะนี้ แต่ในเมื่อเริ่มต้นแล้วก็ต้องเดินต่อ

"แม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่ไหมครับ"

"อืม"

ผมรู้สึกแปลกใจเพราะคาดไม่ถึงว่าแม่จะยอมรับออกมาง่ายๆ ผมขมวดคิ้วออกมา ถ้าหากเป็นคนอื่น ผมคงจะตวาดใส่ด้วยความไม่พอใจแล้ว

"นี่มันเรื่องอะไรกันครับ"

แม่ยังคงมีสีหน้าปกติ ก่อนจะกล่าวบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบที่เล่นงานหัวใจของผมเข้าอย่างจัง

"เล้งบอกแม่ว่าจะขอพิสูจน์ตัวเอง ไมยุ่งกับอิงสามปี"

ไอ้หมาเล้ง!

ผมได้แต่ต่อว่าอีกฝ่ายในใจ ทั้งที่บอกว่าจะแก้ปัญหาไปด้วยกัน แต่มันกลับทำบ้าอะไรไม่ปรึกษาผมสักคำ

"ถ้าทนไม่ไหวก็เลิกกันไปสิ"

"แม่"

ผมโอดครวญออกมาอย่างจนปัญญาแต่แม่ก็มองมาด้วยสายตาเรียบเฉยเท่านั้น ผมจะตั้งหลักได้มากกว่านี้ ถ้าเข้าใจและเตรียมใจมาก่อน และแน่นอนว่าผมคงไม่มีทางยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่

"อิงจะไปคุยเรื่องนี้กับมันใหม่"

"ถ้าอิงไม่ยอมรับเรื่องนี้ ก็อย่าหวังว่าแม่จะยอมรับเรื่องของอิงเลย"

ผมพุดอะไรไม่ออก ทำได้เพียงมองแม่ที่ส่งสายตาจริงจังกลับมา และก็เป็นผมที่ยอมแพ้ก่อน แล้วนั่งลงบนโซฟาอย่างไร้ทางสู้

"ถ้าผ่านเรื่องนี้ไปได้ แม่จะยอมรับเรื่องของอิงกับเล้งใช่ไหม"

"ก็...คงงั้นมั้ง"

ผมหลับตาอย่างรวบรวมสติ ก่อนจะมองแม่ที่นั่งอยู่ข้างกัน แล้วเข้าไปกอดอีกผ่ายอาไว้เต็มอ้อมแขน ท่านมีท่าทีตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ผลักไสอะไร

"ขอบคุณครับแม่ที่ให้โอกาส"

"หึ! แต่ระหว่างนี้อิงก็ห้ามปิดกั้นตัวเองนะ"

ผมมองแม่อย่างไม่เข้าใจ ท่านก็ผ่อนลมหายใจออกมา แล้วมองผมด้วยสายตากดดัน

"ยังไงแม่ก็อยากได้ลูกสะใภ้ผู้หญิงนะ"

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร แต่ชวนคุยเรื่องอื่นแทน ก่อนจะขอตัวขึ้นห้องนอนของตัวเอง แล้วก็ต้องชะงักผีเท้าเล็กน้อย เมื่อเห็นน้องสาวนั่งเเงียบอยู่ตรงบันได

"มานั่งอะไรตรงนี้"

"ก็มาแอบฟังไง จะให้เสนอหน้าออกไปได้ไง"

"ย้ยอ้อน!"

ผมส่งสายตาดุใส่ แต่น้องสาวตัวดีก็ไม่เคยจะสนใจ แล้วเดินลงบันไดสวนทางกับผมไปอย่างร่าเริง

"อิงอิงก็พยายามเข้าล่ะ อ้อนอยากได้พี่สะไภ้หล่อแล้วก็รวยนะ ว่างๆ จะได้เอาไปเดินควงเล่นได้ด้วย"

ผมหันไปจะคว้าตัวอีกฝ่ายมาลงโทษ แต่ยายตัวแสบก็รีบวิ่งหนีไปเสียก่อน ผมได้แต่มองตามด้วยสายตาเอือมระอาแต่ก็อบอุ่นใจในคราวเดียวกัน ก่อนจะเดินไปยังห้องนอนของตัวเองต่อ

ถึงแม้ทุกอย่างจะไม่คลี่คลายอย่างที่ต้องการแต่ก็นับว่าดีขึ้นจากเดิมมาก ตอนนี้ก็แค่ไปหาไอ้หมาเล้งเท่านั้น

ผมเดินเข้าห้อง ก่อนจะพุ่งตัวไปบนเตียงนอน สองวันที่ผ่านมาผมเครียดมากเกินไป พอความกังวลคลายลงก็เริ่มง่วงขึ้นมาเลยล่ะครับ


.........


ผมเดินทางมามหาวิทยาลัย S ในเวลาเช้า อาจจะเป็นเพราะความตกใจและเรื่องอะไรหลายอย่าง ผมถึงเพิ่งนึกได้ว่าสามารถมาดักเจอมันที่ห้องสอบได้ เพราะผมรู้ตารางสอบของมันครับ

ผมมองไปยังตึกเรียนคณะบริหารที่มีนักศึกษาขวักไขว่ ก่อนจะก้มลงมองเลขที่ห้องสอบของไอ้เล้งอีกครั้ง

ผมนั่งรออยู่ราวครึ่งชั่วโมง ก็เริ่มมีนักศึกาษาบางส่วนมายืนรออยู่ที่หน้าห้องสอบ จนกระทั่งเหลือเวลาอีกไม่ถึงสิบห้านาทีก่อนะเช้าห้องสอบ ผมก็เจอคนที่ทำให้ผมร้อนใจมาหลายวัน

ผมไม่ได้ทักมัน ทำเพียงแค่จ้องมองเท่านั้น ก่อนจะข่มใจของตัวเองเอาไว้อย่างเต็มที่เมื่อสายตาที่คุ้นเคยส่งเข้ามาประสานกัน

ไอ้เล้งไม่ได้ส่งยิ้มให้อย่างทุกที ใบหน้าที่ผมเคยสัมผัสและประทับจูบอยู่บ่อยครั้งไม่แสดงอารมณ์อะไร มันมองผม ก่อนจะหันไปสนใจเพื่อนสนิทของตัวเองที่เดินมาด้วยกัน

เราสองคนกำลังทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน

ผมได้แต่มองอีกฝ่ายไม่ละสายตา จนกระทั่งมันเดินเข้าห้องสอบไป ถึงอยากจะเข้าไปกระชากตัวมันแล้วเขย่าแรงๆ อย่างระบายอารมณ์ที่ทำเรื่องไม่เข้าท่าขึ้น แต่ผมก็เคารพในการตัดสินใจของมัน ในเมื่อลงเรือลำเดียวกันแล้วก็ต้องต่อสู้ไปด้วยกัน

ผมถอนหายใจแล้วเดินออกมาจากตึกของคณะบริหารที่ตอนนี้กำลังมีการสอบอย่างไม่รีบร้อนนัก

ในโลกที่เทคโนโลยีทันสมัยขนาดนี้ ถึงจะไม่ได้พูดคุยกัน ก็ยังมีอีกหลายช่องทางที่ทำให้ผมหายคิดถึงมันได้

ห่างกันสามปี...แต่เราไม่ได้เลิกกันสักหน่อย

ผมเชื่อว่าเราสองคนต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้แน่

ก็เพราะว่าเรารักกันไงครับ

.

.

.


Next steop loading...


หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 04-10-2017 14:14:23
ห่างกันสามปี สู้ๆ นะทั้งคู่  :serius2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 04-10-2017 15:27:32
 :เฮ้อ: :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-10-2017 15:49:44
สู้ๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 04-10-2017 16:52:46
ให้ห่างกันสามปี แล้วห้ามพี่อิงปิดกั้นตัวเองกับสาวๆคนอื่น แถมหลังสามปีก็ยังไม่แน่ว่าคุณแม่จะยอมรับเล้งรึเปล่า
ก็เหมือนบังคับให้เลิกกันนั่นแหละ
คุณแม่ใจร้ายจัง
แต่อิงอิงกับเล้งที่ยอมทำตามความต้องการของคุณแม่ ก็เป็นสิ่งที่ดีแล้วแหละ
สู้ๆนะทั้งสองคน



หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 04-10-2017 17:21:25
คงเหงาน่าดูนะ ก่อนเคยอยู่คนเดียวแต่อยู่ได้ เมื่อมีใครสักคนเข้ามาและจากไป ทำไมรู้สึกทรมานมากนัก
เข้าใจอิงอิงนะ สู้ๆ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-10-2017 17:54:30
สู้ๆน้าาาาา สามปีเหมือนจะนานแต่แปปเดียวก็ผ่านไปละ   :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-10-2017 17:55:37
ให้ห่างกันสามปี แล้วห้ามอิงปิดกั้นตัวเองกับสาวๆคนอื่น
เพื่อความยุติธรรม  แม่ก็อย่าชักนำสาวๆมาให้อิงด้วยสิ  :hao3:

แม่ต้องการลูกสะใภ้ เพื่อให้มีหลานใช่มั้ย
จริงๆหลานก็มีได้จากพี่สาวอิง จากน้องอ้อน
แล้วลูกสะใภ้ หรืออิง ก็อาจเป็นหมันก็ได้
หรือถ้าลูกสะใภ้เป็นหมัน
ให้อิงหย่าแล้วแต่งงานใหม่จนกว่าจะได้หลานหรือเปล่า  :really2: :angry2:

นี่แม่เอาแต่ความต้องการของแม่ ไม่ฟังความคิดของลูกเลย
แม่อยากมีความสุข อยากได้ลูกสะใภ้  ไม่สนใจความสุขของลูก       
ถ้าลูกไม่มีความสุข แล้วแม่ยังจะมีความสุขอีกหรือ  :katai1: :katai1: :katai1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 04-10-2017 18:06:04
อิงอิง กับเล้ง สู้ๆ นะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 04-10-2017 18:20:47
สู้ๆๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 04-10-2017 18:41:13
 :hao5: เล้ง อยู่ไส...
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-10-2017 01:39:02
 :mew1: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: Abella ที่ 05-10-2017 04:31:21
คนเป็นแม่ทำไมถึงได้มีความเห็นแก่ตัวมากขนาดนี้ถ้าเป็นความรักของแม่แล้วแม่โดนแบบนี้ยังจะพูดว่าก็แค่เลิกกันไปรึเปล่า ตรรกะป่วย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-10-2017 08:02:20
สู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 05-10-2017 23:20:27
สู้ๆนะครับ,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 06-10-2017 23:51:33
ว่าจะกลับมาอ่านอีกทีตอนที่แม่อุ่นยอมรับเล้งแล้ว แต่อดใจไม่ไหว ค้างเลยเนี่ย  :z3:
ชอบอ่านพาร์ทอิง อิงอิงน่ารัก น่าแกล้งจริงๆเลย ปากอย่างใจอย่าง  :mew4:
อ้อนไม่ใช่น้องอิงอิงหรอก แต่เป็นน้องที่พลัดพรากเล้งชัดๆเลย แสบเหมือนกัน ทำอิงอิงปวดหัวเหมือนกัน  :laugh:
อีก 3 ปี จะเป็นไงอะ ใจเล้งกับอิงอิงจะยังผูกกันอยู่ไหม คงไม่มีใครมาแทรกนะ แล้วไหนจะแม่อุ่นบอสใหญ่อีก ขอให้ผ่านมันไปด้วยดีเถอะ  :call:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 07-10-2017 09:15:45
อ่านแล้วได้แต่ร้องเหี้ย...ชีวิตกูชัดๆๆๆ 3ปีถึงจะยังรักและผูกกันแต่บริบทและหลายๆอย่างบางครั้งมันกลับมาเหมือนเดิมไม่ได้แล้วก็มี "กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง" น้ำตาแอบซึมเล็กๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 09-10-2017 10:15:40
ขอบคุณทุกความคิดเห็นที่ติดตามค่ะ  :-[
ยังไงก็ชวยเป็นกำลังใจให้กันต่อไปด้วยนะคะ
ส่วนเรื่องแม่อุ่น...หลังจากลองถามแม่ตัวเองดูแล้ว ท่านก็บอกว่า ไม่มีแม่คนไหนรับได้ในทันทีหรอก แต่เวลาและความรักที่มีให้ลูกจะช่วยมห้ยอมรับได้เอง ประมาณนี้อ่านะ
ปล. ทำไมผู้หญิงเรื่องนี้โดนโจมตีจังฟ่ะ
ปล. 2ตอนหน้าเจออินังเล้งจ้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 13-10-2017 17:23:22
แม่ไม่ชอบจริงจัง หรือแค่อยากพิสูจน์

สงสารเล้งอิงมาก ยังไม่ทันร่ำลากันเลย
เล้งมาส่งท้ายกับอิงหรอ อยากเก็บภาพวันชื่นไว้ล่ะสิ เล้งทำได้ถูกวันมาก

อิงน่าสงสารนะ สองทางเลย แต่ดีที่เล้งก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน
และอิงคิดได้ว่า ไม่คุย ไม่เจอ แต่ไม่ใช่ไม่มีทาง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 13-10-2017 20:21:03
 :z13:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 14-10-2017 10:21:55
ติดตามจ้า  :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 14-10-2017 10:52:55
 :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-10-2017 13:26:46
31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ
[Leng]



ผมรู้สึกเซ็งมากครับ

ตั้งแต่ตั้งใจจะห่างกับไอ้อิงตามที่ตกลงกับแม่อุ่นเอาไว้ ผมก็ไม่ได้กลับไปที่คอนโดอีก ผมไม่อยากนึกถึงบรรยากาศตอนที่เราสองคนอยู่ด้วยกัน มันต้องทรมานใจมากแน่ที่เห็นอีกคนหายไป

อย่างน้อย...ก็ไม่ใช่ในช่วงเวลานี้

ผมไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้ไอ้อิงรู้ล่วงหน้า เพราะรู้ดีว่ามันคงไม่เห็นด้วย แต่ในเมื่อผมตัดสินใจไปแล้ว ก็ไม่อยากให้ใครมาชัดกับความตั้งใจของตัวเองครับ

ก็แค่สามปี...

ผมผ่านการแอบรักมีนมาตั้งหลายปี แถมยังเป็นรักที่ไม่มีทางสมหวังอีกต่างหาก แค่ห่างกันไม่กี่ปี ผมทำได้อยู่แล้ว

ผมเชื่อในความรู้สึกที่มีให้มันแล้วก็เชื่อในความรู้สึกที่มันมีให้ผมด้วย ช่วงเวลาและความห่างไกลทำอะไรพวกเราไม่ได้หรอกครับ

ก่อนจะถึงวันลา ผมไปหาไอ้อิงที่หอของมันเป็นครั้งสุดท้าย มันคงไม่รู้เลยว่าหลังจากนี้เราสองคนจะไม่ได้พูดคุยกันอีก ผมเก็บเกี่ยวความทรงจำและความรู้สึกที่อยู่ด้วยกันเอาไว้เต็มที่ ในเวลาที่เราสองคนไม่ได้ติดต่อกันอีก ผมก็ยังมีเหตุการณ์ที่ทำให้นึกภึงอีกฝ่ายเสมอ

ผมยุติการข้องเกี่ยวกับไอ้อิงในวันสุดท้ายของการสอบของมันด้วยการส่งข้อความร่ำลาที่ไม่ได้อธิบายเหตุผลอะไร นอกจากต้องการแยกกันอยู่สักพัก

ผมไม่กล้าโทรศัพท์ไปพูดอะไร เพราะกลัวตัวเองจะตัดไม่ขาด ถึงแม่อุ่นจะไม่ได้มาจับผิดว่าผมจะไม่ยุ่งกับไอ้อิงตามที่ท่านบอกหรือเปล่า แต่ผมรู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่แก่ใจดี

ถ้ารักษาสัญญาแค่นี้ไม่ได้ ผมก็เป็นคนที่ใช้ไม่ได้เอาเสียเลย

หลังจากที่เงื่อนไขของการยอมรับทำงานผ่านไปได้คืนเดียวในคืนที่สองขณะที่ผมกำลังนอนซังกะตายอยู่ที่คอนโดของไอ้เป้พร้อมกับหนังสือที่อ่านไม่เข้าสมอง ไอ้แชมป์ก็มาเล่าเรื่องไอ้อิงที่มาหามันให้ผมฟัง

ผมรับฟังโดยไม่ได้ตอบอะไร นอกจากบอกขอบใจที่อุตส่าห์ส่งข่าวให้ เท่าที่ฟังมาไอ้อิงก็คงจะไปตามเรื่องราวทั้งหมดจากแม่อุ่นเอง

ผมเริ่มรู้สึกผิดกับความเห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจของตัวเอง แต่หวังว่ามันจะเข้าใจและให้อภัยผมนะครับ

ผมถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย แล้วก้มลงอ่านหนังสือสอบต่อ แต่มันก็ไม่ค่อยมีสมาธินัก เลยตัดสินใจไปอาบน้ำนอนให้หมดเรื่อง ส่วนการสอบพรุ่งนี้ก็เอาเท่าที่เข้าใจ ผมไม่ได้หวังคะแนนให้ออกมาดีเลิศอยู่แล้ว แค่ผ่านก็พอ


.........


ในเวลาเช้าที่เหมือนทุกวัน ผมเดินทางมามหาวิทยาลัยเพื่อเข้าสอบพร้อมกับไอ้เป้ด้วยความรู้เท่าหางอึ่งและความกระตือรือร้นเป็นศูนย์

ทว่าเมื่อผมเดินมาถึงหน้าห้องสอบ ไอ้เป้ก็เรียกความสนใจจากผมที่เดินยัดความรู้เร่งด่วนจากสรุปทีมีเพื่อนส่งมาให้

"ผัวมึงมาน่ะ"

ผมเลื่อนสายตามองตาม นัยน์ตาสีดำที่เคยทอแววดุเป็นประจำกำลังจ้องผมเขม็ง ความรู้สึกเฉื่อยชาแปรเปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นยืนดีและกลับกลายเป็นความเศร้าในตอนที่เราสองคนประสานสายตากัน

ไอ้อิงไม่ได้เดินเข้ามาหาและผมก็ไม่ได้ขยับตัวไปไหน ตอนนี้มันคงรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว ถ้าหากดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ ก็หวังว่าการสบสายตาครั้งนี้จะทำให้มันเข้าใจความรู้สึกของผม

ผมเป็นฝ่ายที่ถอนสายตาไปก่อน แล้วเดินเข้าห้องสอบด้วยอารมณ์ที่ไม่คงที่นัก ผมนั่งอยู่ในห้องสอบจนหมดเวลาอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ไม่ใช่เพราะทำไม่ได้หรือต้องการทวนคำตอบอะไรหรอกนะครับ ผมก็แค่หาเวลาทำใจ ถ้าหากออกจากห้องสอบแล้วต้องเจอไอ้อิงอีกครั้ง

อยากเข้าไปกอด แล้วกวนประสาทให้มันด่าเล่น ก่อนจะอ้อนให้ทำอาหารอร่อยให้กินต่อ

ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วเดินออกจากห้องสอบที่ไร้ผู้คน แล้วใจหายไปวูบหนึ่ง เมื่อไม่พบคนที่คาดว่าจะได้เจอ

มันไปแล้ว....

พร้อมกับความรู้สึกของผมที่หลุดลอย


.........


เมื่อช่วงเวลาปิดเทอมมาถึง ผมก็กลับบ้านของตัวเอง ครอบครัวของผมมีแค่สามคนพ่อแม่ลูก มีธุรกิจเกี่ยวกับการจัดการและดูแลระบบให้กับธนาคาร รวมถึงบริษัทที่มีการซื้อขายหุ้นครับ

"พี่เล้ง!!!"

เสียงหวานที่คุ้นเคยดังขึ้นทันทีที่ผมเข้ามาในห้องโถงของบ้านหลังใหญ่ ก่อนอ้อมแขนบางจะโอบกอดผมเอาไว้แน่น

"แม่รัดแน่นไปแล้ว"

ผมบ่นอุบแต่ก็ไม่ได้ดิ้นหนีอะไร ปล่อยให้แม่ทั้งกอดทั้งหอมแก้มเต็มที่ ผมเป็นลูกคนเดียวนะครับ แตีที่แม่เรียกแบบนั้นเพราะท่านยกย่องให้ผมเป็นพี่ใหญ่ของบ้าน ป๊ากับแม่ค่อนข้างตามใจผมมากเลยครับ

"ก็พี่เล้งไม่ยอมกลับบ้านเลยนี่"

"ก็กลับมาแล้วไงครับ"

ผมส่งยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างปลอบประโลม แม่ก็ทำสีหน้างอนใส่เล็กน้อย แล้วปรับเป็นยิ้มหวาน

"พี่เล้งต้องไถ่โทษด้วยการไปงานกับแม่คืนนี้"

"แล้วป๊าล่ะ"

"ไปสิงคโปร์กลับอาทิตย์หน้านู้น พี่เล้งทำผิดกับแม่ ห้ามปฏิเสธ"

แม่มองผมอย่างกดดัน ผมเลยจำใจต้องตอบรับ ทั้งที่ไม่ได้อยากไปเลยสักนิด
ผมค่อนข้างเบื่อหน่ายกับงานเลี้ยงหรูหราที่บรรดาคุณหญิงคุณนายคุณชายคุณท่านทั้งหลายมาประกาศศักดาอวดรวยใส่กัน แต่เพราะการพบปะกับคนในสังคมและกลุ่มธุรกิจที่มีอำนาจเงินพอกันเป็นสิ่งสำคัญในการทำธุรกิจ ถึงจะไม่ชอบยังไงแต่ผมก็คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ไปตลอดชีวิตนั่นแหละครับ

"งั้นเล้งขึ้นห้องก่อนนะ"

แม่พยักหน้ารับ ก่อนที่ท่านจะเดินอารมณ์ดีไปทางสวนดอกไม้ ส่วนผมก็เดินขึ้นห้องนอนของตัวเองที่อยู่ชั้นสองของบ้านหลังนี้

เมื่อเดินเข้ามาในห้องนอน ผมก็เดินตรงไปยังเตียงหลังกว้าง ก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วหลับตาลง

ผมไม่ได้ติดต่อกับไอ้อิงมาเป็นอาทิตย์แล้วครับ ไม่รู้ว่าตอนนี้มันเป็นยังไงบ้างแล้วก็ทำอะไรอยู่

แค่อาทิตย์เดียวก็คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว!
ผมถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายแล้วหันไปเปิดโทรทัศน์เพื่อเบี่ยงเบนความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นในใจ


..........


ผมกับแม่มาร่วมงานเต่งงานของลูกชายเจ้าของบริษัทผลิตเครื่องดื่มรายใหญ่ที่โรงแรมดังริมแม่น้ำเจ้าพระยาครับ

บริเวณงานถูกตกแต่งอย่างสวยงามและหรูหรา อีกทั้งแขกที่มาร่วมแสดงความยินดีก็แต่งตัวกันแบบจัดเต็ม เครื่องประดับราคาแพงส่องแสงโอ้อวดใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร

หลังจากเดินไปแสดงความยินดีและถ่ายรูปกับคุ่บ่าวสาวเสร็จ แม่ก็มาทักทายบรรดาคุณหญิงคุณนายที่คุ้นเคยกัน โดยที่ผมได้แต่ยืนยิ้มเป็นไม้ประดับอย่างทุกที

ผมไม่ได้สนใจบทสนทนาเท่าไหร่นัก จนกระทั่งงานวิวาห์จบลง ผมกับแม่ก็กลับ และในขณะที่ผมกำลังขับรถอยู่ แม่ก็ทำลายความเงียบขึ้น

"ไปงานแต่งคนอื่นก็เยอะแล้ว เมื่อไหร่แม่จะได้จัดงานแต่งของพี่เล้งบ้างล่ะเนี่ย"

"เล้งยังเรียนไม่จบนะ"

"แม่หมายถึง...ยังไม่เห็นวี่แววต่างหาก"

ผมเลื่อนสายตาไปมองเล็กน้อยแล้วกลับมาสนใจถนนเบื้องหน้าอีกครั้ง  ภายในใจก็หวนนึกถึงใครอีกคนเรียบร้อยแล้ว
ถ้าแม่รู้เรื่องไอ้อิง จะเป็นยังไง? จะไม่ยอมรับเหมือนแม่อุ่นหรือเปล่า?

"พี่เล้งไม่มีแฟนเลยเหรอ"

ผมเลื่อนสายตาไปมองแม่อีกครั้ง ท่านก็กำลังมองผมอย่างรอคำตอบเช่นเดียวกัน ผมครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

"มีแล้ว"

"ฮะ?! พี่เล้งพูดจริงหรือเปล่า"

"จริงครับ"

ผมยิ้มออกมา เมื่อเห็นสีหน้าแปลกใจของแม่ ท่านรู้ดีว่าแฟนที่พูดถึง ไม่ใช่แค่คู่ควงที่คบกันเพียงชั่วคราว

"แล้วทำไมไม่พามาหาแม่ล่ะ นี่ถ้าไม่ถามถึงก็จะไม่บอกกันเลยใช่ไหม"

แม่ทำสีหน้าไม่พอใจออกมา ผมก็หัวเราะเล็กน้อย ทั้งที่ในใจยังแอบกลุ้มใจอยู่ไม่น้อย

"คงไม่ใช่ตอนนี้แน่นอนครับ"

"แสดงว่ายังไม่เป็นตัวจริงพอให้พามาแนะนำสินะ"

"ไม่ใช่หรอกแม่ คนนี้ตัวจริงแล้ว"

"พี่เล้งพูดแบบนี้ แม่ยิ่งอยากรู้ใหญ่"

"เอาไว้ทุกอย่างโอเค เล้งพามาแน่นอนครับ"

"ก็ได้ ถ้างั้นก็ต้องเอารูปมาให้แม่ดูก่อน"

"เอาไว้รอป๊ามาก่อน เดี๋ยวให้ดูทีเดียวเลย"

"ทำยึกยักนะพี่เล้ง"

แม่ว่าด้วยน้ำเสียงเง่งอน ผมก็แค่ยิ้มรับ ก่อนจะชวนแม่คุยเรื่องอื่นต่อ ซึ่งท่านก็คล้อยตามหัวข้อบทสนทนาใหม่แต่โดยดี
ผมไม่แน่ใจว่า ถ้าบอกเรื่องแฟนให้เแม่กับป๊ารู้ไปแล้วจะเป็นยังไงบ้าง แต่หวังว่าพวกท่านจะเข้าใจ


..........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 30th Step : ห่างกันสักพัก - 04/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-10-2017 13:43:54

หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ส่วนใหญ่ผมก็นอนอืดอยู่ที่บ้าน มีบางคืนที่ออกไปดื่มเที่ยวกับเพื่อนตามประสาคนเหงา แต่ถ้าสมองว่างเมื่อไหร่ ผมก็มักจะขบคิดเรื่องของตัวเองกับไอ้อิงอยู่เสมอ

ผมทำถูกแล้วใช่ไหม? แล้วหลังจากนี้ควรจะทำอะไรต่อ ใช้ชีวิตไร้แก่นสารจนครบสามปีอย่างนั้นเหรอ?

ถึงผมจะไม่ใช่คนเก่ง ขยัน และมีความสามารถอะไร แต่ก็พอจะรู้ตัวว่าปล่อยชีวิตห่วยแบบนี้ต่อไปไม่ได้

ผมกำลังจะเรียนจบและต้องทำงาน ถึงจะไม่มีปัญหาเรื่องการเงิน แต่ผมก็ยังต้องสืบทอดกิจการของครอบครัว อีกทั้งจะมาคาดหวังให้ไอ้อิงดูแลฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ดังนั้นระหว่างนี้ผมก็ควรปรับชีวิตของตัวเองให้ดีขึ้น

อย่างน้อย...ถ้าหากแม่อุ่นจะมีข้อแม้เพิ่มแล้วกันท่าผมกับไอ้อิงอีก ก็พอจะมีดีอย่างอื่น นอกจากการเป็นลูกคนรวยที่ไม่เอาอ่าว

วันนี้ป๊ากลับจากสิงคโปร์และมาถึงบ้านตอนบ่ายสามโมงเย็นครับ แล้วเราสามคนพ่อแม่ลูกก็ลงมาร่วมมื้อเย็นด้วยกันตอนเกือบหนึ่งทุ่ม

"ปิดเทอมนี้ เล้งขอไปฝึกงานกับป๊านะ"

ผมพูดขึ้นระหว่างมื้ออาหารที่เรียบง่าย ป๊าค่อนข้างใจดีครับ ท่านไม่ค่อยเซ้าซี้เวลาผมมีข้ออ้างให้กับความขี้เกียจตอนท่านชวนไปฝึกงานเสมอ

"ว่าไงนะ?!"

ป๊ากับแม่มองมาอย่างประหลาดใจ ผมทำเป็นมองไม่เห็นสายตาเป็นประกายสองคู่ที่มองมาด้วยอาการขัดเขินเล็กน้อย

"เล้งอยากไปฝึกงานตอนปิดเทอม"

ลูกชายไม่เอาไหน อยากเอาการเอางาน ก็สร้างความประทับใจได้อย่างนี้ล่ะครับ

"ได้สิ! แต่ทำไมเล้งถึงสนใจล่ะ ป๊าสงสัย"

ป๊าส่งยิ้มมาให้ ผมก็ยิ้มรับเล็กน้อย เมื่อเห็นสีหน้าดีใจของท่าน ไม่รู้ว่าอึกฝ่ายเข้าใจและทำใจกับความไม่ได้เรื่องของลูกชายไปถึงไหน 

"ปีหน้าก็เรียนจบแล้ว ยังไงเล้งก็ต้องมาช่วยป๊า ก็ควรเรียนรู้งานไว้ก่อน"

"พี่เล้งของแม่! โตขึ้นอีกแล้วสินะ"

แม่มองผมด้วยสายตาปลาบปลื้ม ก่อนจะทำท่านึกอะไรได้บางอย่าง แล้วหันไปทางป๊าที่มีสีหน้าอารมณ์ดีอย่างชัดเจน

"ป๊ารู้ไหม พี่เล้งมีแฟนแล้วนะ ไม่ยอมให้แม่เห็น บอกว่ารอป๊ามาก่อน"

ป๊ามองแม่เล็กน้อย ก่อนจะมองผมต่อ ตอนนี้ผมก็เริ่มกินข้าวไม่ค่อยลงขึ้นมาแล้วล่ะครับ คิดว่าแม่จะลืมไปแล้ว

"กินข้าวเสร็จ พี่เล้งเอารูปมาให้แม่กับป๊าดูนะ"

"ครับ"

ผมมองรอยยิ้มของแม่กับท่าทีสนใจของป๊าเล็กน้อย แล้วลอบถอนหายใจออกมาอย่างจำยอม

อืม...เป็นไงเป็นกัน!


..........


หลังจากนั่งทำใจพร้อมกับกินข้าวไปจนมื้อเย็นจบลง ผมก็โดนแม่เร่งให้โชว์แฟนที่พูดถึงในห้องนั่งเล่นครับ

ผมรู้สึกหนักใจขึ้นมากะทันหัน เมื่อถึงเวลาที่ต้องพูดความจริง ทั้งที่จะปฏิเสธไปเลยก็ได้ แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องบอกอยู่แล้ว ก็อยากจะเคลียร์ให้หมดเรื่องหมดราว ผมไม่อยากให้ไอ้อิงต้องมานั่งแก้ปัญหาเรื่องครอบครัวของผมต่อหรอกครับ

ก็อย่างที่แม่อุ่นเคยบอก...ถ้าผมจริงจังจะคบกับไอ้อิงให้ได้ ก็ควรจะจัดการเรื่องของครอบครัวของตัวเองให้เรียบร้อย

"ก่อนที่เล้งจะเอารูปให้ดู มีเรื่องที่อยากจะบอกก่อน"

คงเพราะสีหน้าจริงจังของผม ทำให้บรรยากาศเบาสบายก่อนหน้านี้กดดันมากขึ้น แม่กับป๊ามีท่าทีสงสัยชัดเจน ก่อนที่แม่จะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจ

"อย่าบอกนะว่า...เล้งทำผู้หญิงท้อง!"

"เปล่า!"

ผมรีบปฏิเสธทันที แม่มีท่าทีโล่งอกขึ้นมานิดหน่อย อันที่จริงทำผู้หญิงท้อง ผมอาจจะเครียดน้อยกว่านี้ก็ได้

"เอ่อ..."

ผมรู้สึกกลัวมากเลยครับ ถึงจะพยายามปลอบใจตัวเองไปแล้วก็เถอะ แต่เรื่องแบบนี้ มันพูดยากกว่าที่ติดเอาไว้เยอะ

แม่มองผมด้วยรอยยิ้มบางอย่างใจเย็น ในขณะเดียวกันป๊าก็ยังนั่งทอดอารมณ์อย่างผ่อนคลาย ผมสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมกับการตัดสินใจ แล้วมองบุพการีทั้งสองด้วยสายตาแน่วแน่

"แฟนเล้งเป็นผู้ชายครับ"

ผมเผลอกลั้นลมหายใจอย่างกดดัน เมื่อสายตาที่ได้รับเต็มไปด้วยความตกใจ ภายในห้องนั่งเล่นเกิดสุญญากาศ
กะทันหัน  ก่อนเสียงของป๊าจะดังขึ้นแบบไม่เต็มเสียงนัก

"เล้งพูดจริงเหรอ"

สายตาของป๊าดูเข้มขึ้นอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมไม่เคยแสดงรสนิยมของตัวเองออกมา พวกท่านคงคาดไม่ถึงและอาจจะยอมรับไม่ได้ ความหวาดกลัวและกังวลทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายอย่างฝืดเคือง แต่ก็ตอบรับด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"พูดจริงครับ"

ป๊าสบมองมาอย่างแข็งกร้าวจนผมนึกหวั่น ก่อนสายตาน่ากลัวจะเลื่อนไปทางแม่ที่อยู่สภาวะตกตะลึง ผมพรูลมหายใจเล็กน้อย

ป๊ากลายร่าง!

ผมหันไปเผชิญสายตากับแม่ที่เหมือนสติกลับมาแล้ว ท่านขมวดคิ้วเหมือนคิดหนักแล้วหลับตาลงครู่หนึ่ง ก่อนสายตาสดใสและอ่อนโยนจะเผยโฉมอีกครั้ง หัวใจของผมเต้นแรงอย่างลุ้นระทึก

"พี่เล้งมีเรื่องจะบอกแค่นี้ใช่ไหม"

"อ่า....ครับ"

"ไหนเอารูปมาให้แม่ดูหน่อยว่าหล่อหรือเปล่า"

ผมมองรอยยิ้มของแม่ด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งตกใจ ดีใจ และหวั่นใจผสมปนเป ผมลอบมองป๊าที่มองไปทางอื่นอย่างรุ้สึกผิดและเสียใจ ก่อนจะส่งโทรศัพท์มือถือของตัวเองไปให้แม่ต่อ
แม่ไม่ได้พูดอะไรระหว่างที่ไล่ปลายนิ้วดูรูปในแกลลอรี่ที่ผมเก็บเอาไว้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสนใจผมที่นั่งเงียบ

"ชื่ออะไรล่ะ"

"อิงครับ อายุมากกว่าเล้งปีนึง"

"รุ่นพี่ที่มหา'ลัยเหรอ"

"เปล่าๆ เรียนเศรษฐศาสคร์ที่มอ A"

"อืม"

ผมมองท่าทางของแม่ที่กลับไปพิจารณารูปของไอ้อิงอีกครั้ง มาถึงตอนนี้ป๊าก็มามองดูอีกคนแล้วครับ ผมปล่อยให้ความเงียบทำงานต่อไป โดยที่พวกท่านกำลังยลโฉมแฟนของผมพลางกระซิบกระซาบไม่ให้ผมที่นั่งโซฟาอีกตัวได้ยิน ก่อนที่แม่จะส่งโทรศัพท์มือถือคืนให้ผม

"แม่อยากคุยกับแฟนของพี่เล้งจัง"

"แม่ครับ...ไม่โกรธเล้งเหรอ"

ผมถามหยั่งเชิงและไม่เข้าใจ เมื่อแม่ยังส่งรอยยิ้มมาให้ผมเหมือนเดิม ส่วนป๊าก็ลดระดับความน่ากลัวไปเยอะ มีเพียงสายตาเหมือนไม่ชอบใจหลงเหลืออยู่เท่านั้น

"แม่ไม่โกรธหรอก แค่ตกใจมากดท่านั้นแหละ แม่รักพี่เล้ง พี่เล้งรักใคร แม่ก็รักด้วย ถึงป๊าจะโกรธ แต่ป๊าก็รักพี่เล้ง
เหมือนแม่"

"แม่!"

ผมโผไปกอดแม่ด้วยความซึ้งใจเพราะไม่คิดว่าท่านจะยอมรับได้ง่ายแบบนี้ โดยที่มีมือบางลูบหัวของผมอย่างอ่อนโยน ความกลัวและกดดันหายไปจนหมดสื้น

"ขอโทษแล้วก็ขอบคุณครับแม่"

"โธ่! พี่เล้งของแม่"

ผมผละออกจากอ้อมแขนของแม่ ก่อนจะเข้าไปกอดป๊าที่นั่งใกล้กันต่อ ท่านมีท่าทีขุ่นเคืองเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ผลักไสผมออก

"ขอโทษครับป๊า”

"เอเถอะ เพราะแบบนี้ถึงมาขอฝึกงานใช่ไหม"

ป๊าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์นัก ผมยิ้มแหยออกมาทันที เมื่อเจอสายตาเหมือนรู้ทัน

"ก็นิดหน่อยครับ"


.........


บรรยากาศกดดันในตอนแรกกลับมาปกติอีกครั้ง ตอนนี้ผมกำลังนั่งคั่นกลางระหว่างป๊ากับแม่ แล้วเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พวกท่านฟัง รงมไปถึงเหตุผลที่ผมไม่สามารถพาไอ้อิงมาเจอในตอนนี้ได้

"อืม แต่ละครอบครัวก็ต่างกันไป"

แม่เปรยขึ้น หลังจากที่ผมเล่าเรื่องแม่อุ่นให้ฟัง รวมถึงเงี่อนไขที่ตั้งเอาไว้ แม่มองผมด้วยสายตาเห็นใจ

"พี่เล้งน่าสงสารจัง"

"ไม่เป็นไรครับ ถ้าทำให้แม่อุ่นยอมรับ เล้งด็เต็มใจ"

"ที่เรื่องแบบนี้ก็จริงจังขึ้นมาเลยนะ"

ป๊าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหน็บแนมแบบไม่จริงจจังนัก ก็อย่างที่ผมเคยบอกไปแล้ว ป๊าค่อนข้างใจดีครับ

"สมัยป๊ามาจีบแม่ไม่จริงจังหรือไง"

แม่หันไปถามป๊าเสียงเข้มและสายตาเอาเรื่อง แล้วก็อย่างที่เคยบอกไปแล้วอีกเช่นกันว่าแม่ตามใจผมมากครับ

"จริงจังสิ"

ป๊าตอบเสียงอ่อน แม่ทำสีหน้าขัดใจออกมา ก่อนที่ท่านจะมองผมาต่อด้วยรอยยิ้มอบอุ่นและอ่อนโยน

"พี่เล้งต้องมีความพยายามนะลูก ความอดทนและความจริงใจเป็นสิ่งสำคัญ"

"ครับแม่"

ผมยิ้มรับคำพูดของแม่ ก่อนจะหันไปทางป๊าที่มองผมอยู่ แล้วทำสีหน้าจริงจังขึ้นอีกครั้ง

"ป๊าครับ เล้งจะเปลี่ยนตัวเอง จะไม่ทำให้ป๊าผิดหวังอีก เล้งสัญญา"

ป๊ามองผมครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้ารับพร้่อมกับตบบ่าของผมสองสามทีอย่างให้กำลังใจ ผมยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่า ความรักชนะทุกสิ่งเป็นยังไง

.


.

.

Next step loading...

Marionetta :::
มาแล้วค่ะ สำหรับตอนนี้ก็เหมือนบรรยากาศของเนื่อเรื่องจะคลี่คลายขึ้นอีกเล็กน้อย แฮะๆ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้อิงอิงกับนังเล้งด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ ^^

ปล. 1 นับถอยหลังไม่เกิน 10 ตอนก็จบแล้วจ้า
ปล. 2 ผู้ใดสนใจหนังสือเรื่องนี้ก็หยอดกระปุกได้เลยจ้า

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 18-10-2017 14:10:57
พี่เล้งสู้สู้ :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 18-10-2017 14:27:34
พี่เล้ง พี่อิง แหมมมมม
ดีนะที่บ้านเล้งรับได้
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 18-10-2017 15:49:02
สู้นะคะ พี่เล้ง น้องอิง..
กลายเป็นน้องอิง ไปซะแย้ว.. 55+
ไรท์ก็ต้องสู้นะคะ.. มาต่อไวๆ น๊าาาา..
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 18-10-2017 16:00:27
พี่อิง-เล้ง สู้ ๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-10-2017 17:06:56
สู้ๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 18-10-2017 17:40:07
คุณพ่อคุณแม่เล้งน่ารัก เห็นความสุขของลูกเป็นอันดับแรก ยอมเข้าใจในสิ่งที่ลูกเป็น
ทีนี้ก็เหลือแต่ด่านแม่อุ่น เล้งพยายามขนาดนี้ อาจใช้เวลาไม่ถึงสามปีก็ได้
สู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 18-10-2017 18:01:31
พ่อแม่เล้ง น่ารัก เรียกลูกว่าพี่เล้งด้วย
แถมยังยอมรับความรักของเล้งด้วย
ลูกรักใคร พ่อแม่ก็รักด้วย สุดยอดดดดดดด
พี่อิง เล้ง   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:     
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-10-2017 18:01:51
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 18-10-2017 18:52:20
พ่อแม่เล้งเข้าใจ  เล้งกับอิงอิงสู้ๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 18-10-2017 19:32:02
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 18-10-2017 19:52:25
 :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 18-10-2017 20:58:35
ขอให้แม่อุ่นใจอ่อนยอมรับเล้งไวๆๆๆๆนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 18-10-2017 21:03:42
โธ่เล้งของเค้า พิสูจน์รักกันยาวๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 18-10-2017 22:07:32
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 18-10-2017 23:31:12
นึกว่าป๊าจะดราม่าอีกคน,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 19-10-2017 00:09:11
3ปีนี้เล้งต้องกลายเป็นคนดีแน่ๆเลย :m26: :m26:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 19-10-2017 02:20:57
สู้ ๆ นะหลาน ๆ 3 ปีเอง ชิว ๆ  :m19:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 19-10-2017 16:21:30
สู้ๆนะเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 20-10-2017 21:25:33
 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-11-2017 13:47:49
32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม
[Ing]




หลังจากเรียนจบได้เพียงไม่นาน ผมก็ได้ทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งครับ ถึงแม้ระยะเวลาจากการเป็นนักศึกษากลายเป็นคนทำงานจะไม่กี่สัปดาห์ แต่ผมก็ต้องปรับเปลี่ยนชีวิตอะไรหลายอย่างที่เคยผ่านมา

รวมไปถึงการที่ไม่มีใครอีกคนด้วย

ตอนนี้ผมไม่ได้ติดต่อกับไอ้เล้งมาหลายเดือนแล้วครับ แต่ก็ไม่ได้ห่างหายไปไหน ในโลกที่ทุกอย่างเชื่อมต่อกันด้วยอินเทอร์เน็ตแบบนี้ ทำให้ผมติดตามเรื่องราวของมันได้ตลอด ถึงแม้ว่าเราสองคนจะไม่ได้คุยกันก็ตาม

ผมไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่ดูเหมือนไอ้เล้งจะเล่นสังคมออนไลน์หนักกว่าเดิม ขยันโพสต์และอัปเดตชีวิตประจำวันของตัวเอง จนผมอดเผลอคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่า มันกำลังบอกเรื่องราวชีวิตให้ผมรับรู้อยู่ เพราะมันต้องรู้ว่าผมติดตามมันอยู่แน่

ในเมื่อผมกดไลก์ทุกอย่างที่มันโพสต์เลยนี่ครับ

ถึงจะมีเงื่อนไขมาขัดขวางไม่ไให้เราสองคนพูดคุยกันแต่ผมก็อยากให้มันรู้ว่า ผมยังไม่ได้หายไปไหน ยังอยู่ที่เดิม และยังสนใจมันเหมือนเดิม

ช่วงเวลาที่เราห่างกัน ไอ้เล้งทำให้ผมแปลกใจมากพอสมควรครับ ทั้งเรื่องใปฝึกงานตอนปิดเทอม แล้วไหนจะเรื่องเรียนภาษาเพิ่มอีก

คนขี้เกียจอย่างมันเนี่ยนะ?

ถึงจะไม่รู้เหตุผลของการเปลี่ยนแปลงตัวเองของมัน แต่ผมก็สนับสนุนนะครับ ยังไงก็ดีกว่าเอาแต่เล่นเกมแล้วก็เที่ยวไร้สาระอย่างที่เคย

ผมเข้าไปที่หน้าเฟซบุ๊กของไอ้เล้งแทบจะตลอดเวลาที่ว่างเลยครับ อยากรู้ทุกการเคลื่อนไหวเลยด้วยซ้ำ แล้วเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ มันถึงอัปเดตข้อมูลตัวเองแบบเรียลไทม์ไม่ทำให้ผมผิดหวัง ตอนนี้ผมเลยกลายเป็นหนึ่งในสมาชิกสังคมก้มหน้าไปแล้ว

ยิ่งเห็นรูปและอ่านข้อความที่มันโพสต์เอาไว้ ผมก็ยิ่งคิดถึงครับ

สิ่งที่พอจะบรรเทาความรู้สึกเหล่านี้ได้ ก็คือการหาความสนใจอย่างอื่น อาทิเช่นงานที่ต้องรับผิดชอบ

ผมทำงานวันจันทร์ถึงวันศุกร์ครับ และเข้างานในเวลาเก้าโมงเช้าและเลิกงานหกโมงเย็น เพื่อนร่วมงานส่วนใหญ่ก็นิสัยดี ถึงจะมีบางคนไม่น่าคบแต่ถ้าไม่ได้ยุ่งด้วย ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

"เฮ้ย! อิงไปเที่ยวกันต่อป่ะ"

เมฆเดินมาหาผมที่โต๊ะทำงาน เขาเป็นเพื่อนร่วมงานที่ผมสนิทที่สุดในตอนนี้ครับ

"ไม่ว่างว่ะ เอาไว้วันหลังแล้วกัน"

"มึงปัดมาหลายทีแล้วนะเว้ย สาวๆ เขาก็รออยู่"

เมฆเหล่ตาไปทางกลุ่มเพื่อนร่วมงานสาวที่นั่งรวมกลุ่มคุยกันไม่ห่างออกไปนัก ผมมองตามเล็กน้อย แล้วเก็บของเพื่อเตรียมตัวกลับ

"อืม ถ้าว่างแล้วจะบอก"

"เอาเถอะๆ ถามจริงมึงยุ่งอะไรทุกเย็นเลยว่ะ"

ผมมองเมฆที่ทำหน้าข้องใจสุดๆ เพราะนอกจากงานเลี้ยงตอนรับหลังเลิกงานในช่วงแรก ผมก็ไม่ได้เที่ยวเตร่ที่ไหน เลิกงานก็รีบปลีกตัวไม่สนใจเพื่อนร่วมงานนัก

ผมลุกขึ้นยืน หลังจากเก็บของและปิดคอมพิวเตอร์เสร็จเรียบร้อย แล้วมองเพื่อนร่วมงานตรงหน้าอีกครัง

"ไปรอแฟนน่ะ"

เมฆมีท่าทีแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ตกใจอะไร ก่อนจะทำหน้าเข้มใส่ผมด้วยท่าทีเอาเรื่อง

"ไอ้คุณอิงตะวัน ไอ้คนบาป"

"อะไรของมึง"

"มึงทำให้หลายคนต้องอกหัก มึงต้องรับกรรม"

"ไร้สาระ"

ผมส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ก่อนจะเดินผ่านเพื่อนร่วมงานที่ไม่ใส่ใจคำต่อว่าของผมเช่นเดียวกัน

"แล้วเจอกันมึง"

"อืม"


........


ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในร้านกาแฟตรงชั้นล่างของอาคารเปิดให้เช่าแห่งหนึ่งครับ ผมไม่ได้นึกครึ้มอยากดื่มด่ำคาเฟอีนรอบเย็น แต่กำลังรอคนที่มาเรียนภาษาที่ชั้นสามของที่นี่ต่างหาก

นอกจากไอ้เล้งจะโพสต์เรื่องราวชีวิตประจำวันแล้ว สิ่งไหนที่ผมอยากรู้เพิ่ม ก็ไปถามกับเพื่อนสนิทของมันเอาครับ

ผมใช้เวลากับมอคคาในแก้วได้พักใหญ่ ก็เห็นคนที่รอคอยเดินเข้ามาในร้าน แล้วนั่งลงในระยะที่เราสองคนมองเห็นกัน

ไอ้เล้งอยู่ตรงนั้น

เราสองคนไม่ได้คุยอะไรกัน มันมองผมเล็กน้อยแล้วหันไปสนใจโทรศัพท์มือถือของตัวเองต่อ เพียงไม่นานเสียงอัปเดตจากเฟซบุ๊กก็ดังเตือน และเมื่อผมหยิบขึ้นมาดูก็เห็นภาพแก้วกาแฟและข้อความกำกับอีกเล็กน้อย

-ดื่มกาแฟสักแก้ว ก็หายเหนื่อย-

ผมเงยหน้ามองเจ้าของโพสต์ที่กำลังก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ แล้วยกยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะกดไลก์เหมือนทุกครั้ง

ผมนั่งมองไอ้เล้งเรื่อยๆ แบบห่างๆ จนกระทั่งคนในสายตาลุกออกไปจากร้าน ผมถึงเดินออกไปบ้าง กว่าจะกลับถึงบ้านก็เกือบสามทุ่มแล้วครับ

"กินข้าวมาหรือยัง"

"ยังครับ แต่เดี๋ยวอิงไปทำกินเอง"

ผมส่งยิ้มให้แม่ ก่อนจะเดินไปเก็บของที่ห้องของตัวเอง แล้วลงมาที่ห้องครัวเพื่อทำมื้อเย็นต่อ ช่วงนี้ที่ร้านอิ่มอุ่นก็เปิดบริการตามใจฉันโดยที่มีพี่ลำไยช่วยดูแลเหมือนเดิมครับ ผมทำงานแล้วก็ไม่อยากให้แม่ต้องมาทำงานหนักอีก แต่ท่านก็บอกว่าทำฆ่าเวลาแก้เบื่อ

"เดี๋ยวนี้ทำไมกลับดึกทุกวัน งานเยอะหรือไง"

"ก็นิดหน่อยครับ"

ตอนนี้ที่บ้านมีแค่ผมกับแม่อยู่กันสองคน อ้อนย้ายไปอยู่หอแถวมหาวิทยาลัยตั้งแต่เปิดเทอม ส่วนพี่อุ้มก็กลับบ้านบ้างเป็นบางครั้งเหมือนเดิม

"อืม งั้นแม่ขึ้นนอนก่อนนะ"

"ครับ"

ผมมองตามแม่ที่เดินขึ้นไปชั้นสามของบ้าน ก่อนจะหันไปสนใจโทรท้ศน์ที่เปิดอยู่

หลังจากที่ผมทำใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้ ผมกับแม่ก็ไม่พูดถึงไอ้เล้งอีก ผมไม่อยากให้แม่เข้าใจว่าผมยังติดต่อกับมันอยู่ บางครั้งผมก็อดคิดขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดไม่ได้ว่า มันไม่จำเป็นต้องเคร่งครัดกับสัญญาอะไรนั่นมากก็ได้ ยังไงแม่ก็ไม่รู้อยู่แล้ว

ตั้งแต่วันนั้นก็มีแค่ผมที่ยังยุ่งเรื่องของมันฝ่ายเดียวอยู่ทุกวัน

ผมถอนหายใจเล็กน้อย เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอย่างที่ทำเป็นประจำเมื่อมีเวลาว่าง


.........


ผมใช้ชีวิตประจำวันไปอย่างเรียบง่าย จนกระทั่งช่วงรับปริญญามาถึง บรรยากาศสมัยก่อนก็ย้อนเข้ามา เพื่อนหลายคนที่ไม่ได้เจอกันก็ชักชวนมาถ่ายรูป รวมไปถึงเพื่อนที่ไม่ได้รับเชิญ

"รีบถ่ายรูป กูจะได้รีบกลับ ร้อนว่ะ"

ไอ้แชมป์ทำหน้ากวนเดินมาหา ผมยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร มันก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดถ่ายรูปคู่กับผมแบบไม่ทันได้ตั้งตัว

"โอเค งั้นกูกลับล่ะ"

"ไอ้สัตว์ มึงมาทำไม"

ผมสบถออกมาพร้อมกับส่งสายตาไม่พอใจใส่ แต่มันก็แค่ยักคิ้วกลับอย่างท้าทาย

"กูแค่มาแทนเพื่อนกู"

"มันบอกให้มึงมา?"

ความหวังเกิดขึ้นมาในใจทันที ก่อนความรู้สึกนั้นจะหายไป เมื่อคนตรงหน้าตอบ

"เปล่า กูเสร่อมาเอง สงสารคนที่แฟนไม่เอาอย่างมึงว่ะ"

"จะไปไหนก็ไป"

"ฮ่าๆ ไปล่ะ เอารูปมึงตอนนี้ไปขาย ไอ้เหี้ยเล้งจะซื้อไหมวะ"

"ไอ้เหี้ยแชมป์!"

ผมถอนหายใจอย่างระบายความหงุดหงิดกับคนที่เดินจากไป ผมไม่ได้อยากสนิทกับมันหรอกครับ แต่เราสองคนก็คุ้นเคยกันเพราะผมถามเรื่องของไอ้เล้งจากมันบ่อยๆ ก็เลยกลายเป็นคนรู้จักที่ไม่อยากคบด้วยเท่าไหร่

ทว่าผ่านเรื่องไอ้แชมป์ไปได้ไม่นาน ไอ้กลมก็พาไอ้ห่ามีนที่ผมยังไม่ถูกกับมันมาถ่ายรูปด้วยกัน มันก็ยังทำท่าทียั่วโมโหของผมเหมือนเดิม

"หึ! ได้ข่าวว่าโดนเล้งเขี่ยทิ้งเหรอ"

"ไอ้สัตว์"

ทำไมเพื่อนของไอ้เล้งแต่ละคน ถึงชวนให้ด่าทุกครั้งเลยวะ?!

"เอาน่าๆ อย่ามาทะเลาะกันสิ มาถ่ายรูปกัน"

ผมมองไอ้กลมที่ยิ้มร่าแล้วก็ถอนหายใจอีกรอบ ก่อนที่เราสามคนจะได้ถ่ายรูปกันเป็นที่ระลึก

"แล้วมึงมากับมันได้ยังไง"

ผมหันไปถามไอ้กลมอย่างสงสัย ก็ไม่ได้คิดว่าสองคนนี้จะไปสนิทกันนอกรอบหรอกนะครับ

"กูชวนน้องมันมา ยังไงก็เรียนที่เดียวกันแถมยังเป็นคนรู้จักกันนี่หว่า"

ไอ้กลมบอกด้วยน้ำเสียงแจ่มใส ผมก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไร พลางลอบมองอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลอย่างไม่ขอบใจนัก

"เย็นนี้ไปกินเลี้ยงกันนะมึง"

ไอ้กลมบอกอีกครั้ง ผมก็ตอบรับด้วยการพยักหน้า ก่อนที่เพื่อนของผมจะชวนเพื่อนของไอ้เล้งไปที่อื่นต่อ ทั้งที่เป็นวันที่น่ายินดีแต่ผมก็หงุดหงิดจนยิ้มไม่ออกเลยครับ

นอกจากจะเบื่อกับความร้อนและจำนวนคนที่แสนวุ่นวายแล้ว การที่ต้องเจอเพื่อนของไอ้เล้งแต่ละคนก็ทำให้อุณหภูมิอารมณ์ของผมพุ่งสูงขึ้นไปอีก และก่อนวันสำคัญที่เหน็ดเหนื่อยจะหมดลง ผมก็ได้เจอเพื่อนที่คิดว่าคงไม่ได้ติดต่อกันอีก

"แสดงความยินดีด้วย"

"ขอบใจ"

ฝ้ายไม่ได้ส่งยิ้มให้ผม เธอมีท่าทีลังเล ริมฝีปากที่ตกแต่งด้วยลิปสติกสีหวานเม้มเข้าหากัน

"อิง เราขอโทษกับเรื่องทุกอย่างที่ผ่านมานะ"

ผมนึกแปลกใจ เมื่อมองสีหน้าไม่สู้ดีนักของฝ้าย ก่อนจะพยักหน้ารับอย่างไม่ถือสา ถึงแม้ก่อนหน้านี้เดื้อนะคนนี้จะทำเรื่องวุ่นจนทำให้ผมโมโหก็ตาม แค่เธอยอมรับ ผมก็พร้อมจะให้อภัยครับ

"ถ่ายรูปกันไหม"

"ไม่ดีกว่า แค่แวะมาน่ะ"

ฝ้ายส่งยิ้มบาง ก่อนจะมองรอบตัวผมครู่หนึ่ง แล้วหันมาสนใจผมอีกครั้ง

"แล้วอีกคนไม่อยู่ด้วยกันเหรอ"

"ใครเหรอ"
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 31st Step : คำสัญญาที่ให้กับคนสำคัญ - 18/10/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-11-2017 13:49:11

"แฟนของอิงน่ะ"

ผมมองฝ้ายด้วยความประหลาดใจอีกครั้ง ผมจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่สองคนนั้นเจอกัน คือการที่อีกฝ่ายตบหน้าไอ้เล้ง

"ทำไมเหรอ"

ผมมองฝัายอย่างสงสัย เธอไม่ได้มีท่าทางผิดปกติอะไร ก่อนที่ผมจะเลิกคิ้วขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่คนตรงหน้าพูดต่อ

"อยากขอโทษเล้งด้วย พอดีครั้งล่าสุดเอาแต่ใจตัวเองไปหน่อย"

"เดี๋ยวเราไปบอกมันให้แล้วกัน"

"อืม ขอบใจนะ งั้นเราไปก่อน"

ผมมองตามแผ่นหลังบางที่หายไปกับกลุ่มคน ก่อนจะเดินกลับไปรวมกลุ่มกับเพื่อนอีกครั้ง แล้วอดคิดถึงอีกคนที่ไม่ได้มายีนอยู่ด้วยกันไม่ได้

แสงอาทิตย์ลับขอบฟ้า เพื่อนร่วมรุ่นที่กระจัดกระจายกันไปถ่ายรูปกลับมารวมกลุ่มที่จุดนัดพบอีกครั้ง ในขณะที่รอรวมพลผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วกดใช้งานไลน์ โดยไม่ได้สนใจข้อความก่อนหน้านี้ที่ไม่เคบถูกเปิดอ่าน

-วันนี้เพื่อนมึงมาถ่ายรูปกับกู ฝ้ายก็ฝากมาขอโทษมึงที่เอาแต่ใจด้วย-

ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่มองหน้าจอของแอพพลิเคชั่น ก่อนจะกดไปตามแป้นพิมพ์ต่อ

-กูอยากให้มึงมา คิดถึงมึงว่ะ-


..........


หลังจากจบงานรับปริญญามาได้ไม่กี่เดือน ผมก็ตัดสินใจบวชที่วัดในละแวกบ้านครับ แม่ดีใจมาก ผมไม่รู้ว่าจะเป็นบาปไหม ถ้าผมมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง เพราะนอกจากจะต้องการทดแทนบุญคุณบุพาการีแล้ว ผมก็ยังต้องการไถ่โทษที่ทำให้แม่ต้องเสียใจเกี่ยวกับคนรักด้วย

ผมบวชแค่สิบห้าวัน ถึงจะใช้เวลาไมนานแต่ผมก็จริงจังนะครับ

ตอนนี้ไอ้เล้งเรียนจบแล้ว แต่มันมาเรียนภาษาอยู่ แล้วผมก็ยังมารอเจอมันหลังเลิกงานเหมือนเดิม

วันนี้งานค่อนข้างยุ่งครับ ผมจ้องคอมพิวเตอร์และแฟ้มงานมาหลายชั่วโมงแล้ว ก่อนจะต้องละสายตาเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือ

"อะไร กูยุ่ง"

[อ้อเหรอ งั้นเรื่องไอ้เล้งไว้คุยทีหลังแล้วกัน]

"ว่ามาไอ้สัตว์"

ผมขมวดคิ้วอย่างรำคาญ เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะคอบกลับมา ก่อนจะต้องข่มอารมณ์ต่อ เพราะการกวนประสาทจากปลายสาย

[คืนนี้มึงพาเพื่อนมาแดกเหล้าร้านกูด้วย]

"ไอ้แชมป์"
ผมเรียกอีกฝ่ายเสียงต่ำ แต่มันคงไม่สะทกสะท้านเหมือนเดิม ก่อนที่ปลายสายจะเข้าเรื่อง

[ไอ้เล้งมันจะไปเรียนต่อเมืองนอก]

"ฮะ?!"

ไอ้เล้งจะไปเมืองนอก!!!

[กูไม่พูดซ้ำนะ กูรู้ว่ามึงได้ยินแล้ว]

"ไปที่ไหน ไปเมื่อไหร่"

[ไปอเมริกาคืนนี้ แบบกะทันหันเพราะกำหนดการห่าเหวอะไรสักอย่าง]

ผมนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสายมันทิ้งอย่างไม่สนใจมารยาท แล้วเลื่อนไปยังหน้าจอของเฟซบุ๊กทันที แต่ก็ยังไม่เห็นว่ามันจะโพสต์อะไรเกี่ยวกับเรื่องการเดินทางในคืนนี้

ผมขสวดคิ้วยุ่งด้วยความรู้สึกว้าวุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ถ้ามันไปอยู่ต่างประเทศ ผมคงไปดักรอมันอย่างที่แล้วมาไม่ได้อีก

ผมจะทำยังไงดี...

จากตอนแรกที่มีแค่เวลาที่เป็นปัญหา แต่ตอนนี้ระยะห่างก็ชักจะทำให้ผมหวั่นใจแล้วเหมือนกัน


.........


"เล้งไปเมืองนอกคืนนี้?"

"อืม"

ไอ้กลมมองผมด้วยท่าทีเป็นห่วง ตอนนี้มันก็เป็นพนักงานกินเงินเดือนของบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งเหมือนกันครับ เพราะความกลุ้มใจ ผมเลยชวนเพื่อนสนิทมาคุยแก้เครียด

"แล้วไปนานแค่ไหน ไปเรียน ไปทำงาน หรือย้ายไปอยู่นู้นเลยวะ"

"กูไม่รู้เหมือนกัน"

ผมขมวดคิ้ว อาหารที่วางอยู่ตรงหน้าไม่ได้รับการสนใจอย่างที่ควร ก่อนที่ผมจะเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นไอ้กลมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายเฉย

"เดี๋ยวถามมีนก่อน"

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากมองคนตรงหน้าที่ยังถือโทรศัพท์มือถืออยู่ ในขณะที่ความสงสัยบางอย่างกำลังทำงาน เสียงของคนตรงหน้าที่พูดสายก็ปัดความข้องใจของผมทิ้งไปทันที

"มีนรู้เรื่องที่เล้งไปเมืองนอกหรือเปล่า"

ผมนั่งรอฟังคำตอบที่ตัวเองไม่ได้ยิน แค่ก็สังเกตจากสีหน้าและท่าทีของเพื่อนสนิทแทน

"อืม งั้นเหรอ อืมๆ ใช่ อืมๆ"

อะไรของมันวะ...

ผมได้แต่บ่นอยู่ในใจพร้อมกับนั่งมองคนตรงหน้า ไอ้กลมส่งสายตามาทางผม ทั้งที่ยังคุยกับปลายสายอยู่

"อืม ขอบใจ อืม รู้แล้วน่า อืม... ขอบใจ"

ผมมองไอ้กลมที่วางสายด้วยความอยากรู้เต็มที่ แล้วเพื่อนของผมก็รีบเล่าให้ฟังทันที

"เล้งไปเรียนต่อน่ะ เรียนจบก็คงฝึกงานที่นั่นต่อด้วย”

ผมกลั้นลมหายใจอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกกังวลเติบโตขึ้นในใจแบบฉุดไม่อยู่ 

"เฮ้ย! มึงไม่ต้องเครียด พอครบสามปี เล้งยังไม่กลับมา มึงก็บินไปหาน้องเขาก็สิ้นเรื่อง"

"อืม"

นั่นสินะ...

ผมผ่อนลมหายใจออกมา อเมริกาก็ไม่ได้ไปยากเกินความสามารถของผมหรอก เพียงแต่ว่าเมื่อเวลานั้นมาถึง หัวใจของมันจะยังไม่เปลี่ยนไป

ถึงจะรู้ว่ามันรักผมก็เถอะ แต่ผมแอบกลัวใจของมันจริงๆ ถ้าหากไอ้เล้งไปถูกใจฝรั่งหน้าตาดีมีเสน่ห์ขึ้นมา ผมจะทำยังไงดีวะ

"แล้วคืนนี้ มึงจะไปส่งที่สนามบินหรือเปล่า ตอนสี่ทุ่มน่ะ"

"ไม่ล่ะ"

ถ้าผมต้องเห็นมันเดินจากไปแบบไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกทีเมื่อไหร่ ผมคงต้องวิ่งไปรั้งมันเอาไว้แน่ครับ

"อืม มึงอย่าคิดมากเลย ยังไงเล้งก็ยังอยู่ในโลกนี้ ไม่ได้ออกไปอวกาศจนไปหาไม่ได้สักหน่อย"

"ไม่ตลก"

"ฮะๆ ก็ไม่อยากให้มึงเครียดเกินไป"

"อืม ขอบใจ"

ผมมองรอยยิ้มของไอ้กลมที่ส่งมาให้ ก่อนจะกลับมาสนใจอาหารตรงหน้าที่ไม่ได้อยากกินสักนิดต่อ ก่อนความคิดฟุ้งซ่านของผมจะพัดพาความสงสัยกลับเข้ามา

"มึงสนิทกับไอ้ห่ามีนนั่นเหรอ"

"ก็คนรู้จักกันธรรมดานั่นแหละ"

"กูไม่ชอบมัน"

"กูรู้แล้วน่า"

ผมตีหน้ายุ่งมองคนตรงหน้าที่มองผมด้วยท่าทีปกคิ ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างระบายอารมณ์

"มีอะไรก็บอกแล้วกัน"

"อืม"

หลังจากไอ้เล้งบินไปถึงอเมริกาได้เพียงวันเดียว รูปภาพจากต่างแดนก็ถูกโพสต์ลงในฟซุบุ๊กพร้อมกับข้อความกำกับเช่นเคย

-จุดเริ่มต้นของอิสรภาพ-

ผมมองไอ้เล้งที่ยืนยิ้มโดยมีฉากหลังเป็นอนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของประเทศ แล้วถอนหายใจออกมา พลางกดไงก์ให้เหมือนเคย

อิสรภาพงั้นเหรอ...


.........


เมื่อสัปดาห์ก่อนพี่อุ้มเพิ่งแต่งงานครับ เจ้าบ่าวเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยและตอนนี้เป็นเจ้าของรีสอร์ทและสวนผลไม้รายใหญ่ในจังหวัดจันทบุรี ผมเองก็ยินดีที่พี่สาวจอมน่ารำคาญขายออกไปสักที

จากวันนั้นที่ผมต้องห่างกับไอ้เล้งจนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาสองปีแล้วครับ

ทุกอย่างผ่านไปตามครรลองที่แสนธรรมดาตามที่ควรจะเป็น ชีวิตที่ผมเองก็หวังเอาไว้

มีครอบครัวที่ดี สุขภาพแข็งแรง รายได้ไม่ขัดสน แต่กลับไม่มีความสุขเท่าที่ควรจะได้รับ

ผมรู้ว่าสิ่งที่ขาดหายไปคืออะไร แต่ก็ทำได้แค่ทำใจและรอเวลาเท่านั้น

.

.

.

.Next step loading...


Marionetta
: ดีค่ะ มาต่อแล้วจ้า ^^
สำหรับตอนนี้ก็เน้นเรื่องเล่าโดยรวมค่ะ มาแบบเหงาปนหน่วงเล็กน้อยตามประสาอิงอิง
ขอบคุณทกท่านที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้ สามารถแยะยำและจิชมมาได้ค่ะ  เขอกัยจอนหน้ากัลนังเล้งนะคะ

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-11-2017 14:56:18
รออีกค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 01-11-2017 15:21:19
อีกปีเดียว :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-11-2017 16:17:19
อดทนอีกนิดนะพี่อิง :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-11-2017 18:21:51
 อีกนิดก็เจอกันแล้วน้าสๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-11-2017 18:47:30
 :hao5: :katai1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Fahsaizzz ที่ 01-11-2017 19:17:32
สู้ๆนะคะ ทั้งคู่เลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-11-2017 20:00:40
เล้ง ที่ดูเรื่อยๆเฉื่อยๆ กลับทำให้ผิดคาดซะนี่
เล้ง รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับแม่อุ่น
ไม่ติดต่อกันกับอิง ทั้งที่ถ้าติดต่อกันแม่อุ่นก็ไม่รู้   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

อิงไม่ไปส่งเล้ง เพราะมีเหตุผล
แต่อิงก็กลัวเล้งไปเจอคนใหม่ที่อเมริกา
จุดเริ่มต้นของอิสรภาพของเล้ง จะเป็นยังไงนะ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:



หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 01-11-2017 20:22:47
รออีกนิดนะ ใกล้ 3 ปีแล้ว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 01-11-2017 21:14:53
สงสารทั้งคู่เลยยยยย

แงงง คิดถึงตอนสองคนนี้อยู่ด้วยกัน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 01-11-2017 21:49:18
ชีวิตมีไว้ต้องสู้ สู้ต่อไปนี้หลานอิง หลานเล้ง  :m19:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 01-11-2017 23:26:56
อีกปีนะพี่อิง. สู้ๆๆๆ เป็นกำลังใจให้,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 02-11-2017 00:15:01
การรอคอยเป็นความทรมาน ลำดับต้นๆ

 :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 02-11-2017 08:22:19
รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 02-11-2017 11:39:27
 :pig4: :pig4: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-11-2017 09:42:14
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมากเลยค่ะ
มาสูบกำลังใจ ก่อนไปปั่นต่อ อิอิ  o18
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 05-11-2017 13:27:55
รอๆๆๆๆ เล้ง&อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 05-11-2017 19:32:13
ห่างกัน ไม่ว่าเวลา หรือสถานที่ ก็เป็นอุปสรรคทั้งนั้น มีแต่ใจเราที่ไม่เปลี่ยนไป
อิงน่าสงสาร เล้งไปแบบไม่มีคำลา แต่อย่างน้อย เล้งก็พยายามเพื่อพี่อิงนะ
เล้งก็เหงาเศร้าไปเหอะ อีกปีเดียวเอง เล้งกลับมาวันครบสามปีพอดีเลยนะ อยากให้อิงอิงหายเศร้า

แม่อุ่นไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ วัดใจกัน หรือไม่ชอบแบบจริงจังน่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 05-11-2017 20:06:37
รอด้วยๆ  เมื้อไหร่จะครบสามปี
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 15-11-2017 14:17:35
33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ
[Leng]

 

ผมย้ายมาใช้ชีวิตที่นิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกาครับ

หลังจากทนเรียนภาษาอย่างเข้มข้มและจริงจังมาร่วมปีจนสามารถสนทนาได้คล่องและทำข้อสอบได้ถึงเกณฑ์ ป๊าก็ทำเรื่องโยนผมไปเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกาต่อ ทั้งที่เรียนจบไม่ถึงปีด้วยซ้ำ

ผมได้แต่โอดครวญเพราะทำอะไรไม่ได้ ถึงแม้จะรู้เรื่องนี้ล่วงหน้าและการไปอยู่ต่างประเทศจะน่าสนใจก็ตามที

ถ้าไปเที่ยวไม่ใช่ไปเรียนต่ออย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ล่ะนะ...

ผมถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ผมเช่าพักที่อพาร์ตเมนต์ราคาปานกลางที่มีการคมนาคมสะดวกแห่งหนึ่ง และใช้เวลาเดือนแรกไปกับการเตรียมตัวและปรับชีวิตใหม่

ในสัปดาห์แรกก็ตื่นเต้นและสนุกอยู่หรอกครับ แต่ผ่านมาสักพักผมก็เริ่มเหงา แต่ก็หาวิธีบรรเทาอาการเปลี่ยวทางอารมณ์ด้วยการคุยกับเพื่อนผ่านสื่อออนไลน์ต่างๆ ที่มี ถึงแม้จะโดนด่าเพราะความต่างของเวลาก็ตาม

ตอนนี้เวลาเก้าโมงเช้าโดยประมาณ ผมเดินไปหาอาหารมื้อแรกของวัน ซึ่งก็หนีไม่พ้นเมนูแสนจะธรรมดาอย่างกาแฟและแซนด์วิซแฮม ก่อนจะเดินมานั่งที่เก้าอี้ตรงริมหน้าต่าง

แสงแดดสาดผ่านผ้าม่านมาเล็กน้อยแต่ไม่ได้ทำให้รู้สึกร้อน เมื่อเลิกชายผ้าม่านออกก็จะเห็นผู้คนเดินผ่านไปมาที่ถนนเบื้องล่าง ผมยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มพลางนึกย้อนความทรงจำที่ผ่านมาในความคิด

ตั้งแต่ผมเริ่มต้นปรับตัวเองโดยมีเงื่อนไขของการยอมรับเป็นเดิมพัน ชีวิตประจำวันของผมก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ในช่วงปิดเทอมก่อนขึ้นปีสี่ ผมก็ใช้เวลาที่มักจะเที่ยวเล่นอย่างไร้สาระมาฝึกงานที่บริษัทอย่างเต็มที่และเริ่มเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มอย่างจริงจังควบคู่ไปด้วย

ผมยอมรับว่าตอนนั้นเหนื่อยมาก การเปลี่ยนตัวเองเหมือนหักดิบจากสิ่งที่ทำเป็นประจำเป็นเรื่องที่ยากลำบาก ผมท้อแท้อยู่หลายครั้งและถอดใจอยู่หลายหน แต่พอนึกถึงผลลัพธ์ที่จะได้กลับคืนมา ผมก็มีกำลังใจสู้ต่อ

ผมโพสต์เรื่องราวของตัวเองลงในเฟซบุ๊กเป็นการระบายความเครียดส่วนหนึ่งและในขณะเดียวกันก็บอกเล่าเรื่องราวของตัวเองให้ใครคนหนึ่งได้รู้

คนที่ผมไม่สามารถติดต่อหรือพูดคุยได้

แต่ผมรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังติดตามอยู่ แค่ได้รับรู้ว่าใครอีกคนยังไม่ได้หายไปไหน ผมก็พอใจแล้วครับ

เมื่อชีวิตนักศึกษาปีสุดท้ายมาถึง ผมก็ตั้งใจเรียนมากขึ้น เวลาที่เคยใช้ดื่มเที่ยว ก็หันมาอ่านหนังสือและเรียนภาษาจนกลายเป็นคนละคนอย่างสิ้นเชิงจนเพื่อนสนิทแซว

"เคยเห็นแต่คนสู้เพื่อแม่ เพิ่งเจอคนสู้เพื่อผัวเนี่ยแหละ"

"ไอ้สัตว์"

ถึงผมจะกลายเป็นคนเอาการเอางานแบบผิดหูผิดตา แต่ก็ยังสนิทกับเพื่อนเหมือนเดิม เพียงแต่ไม่ได้เอาเวลาไปไร้สาระกับพวกมันเท่านั้นครับ

ในตอนนั้นผมเบื่อมากและอยากหยุดทุกสิ่งที่ทำอยู่เป็นระยะ คนที่เกลียดการอ่านหนังสือต้องมาใช้เวลากับมันหลายชั่วโมงในแต่ละวัน แล้วไหนจะเรื่องเรียนภาษาทุกวันอีก โชคดีที่อาจารย์หล่อ ผมเลยมีแรงบันดาลใจไปเรียนแบบไม่ขาดสักครั้ง

ก็แค่มองให้เพลินตาแต่ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้นหรอกนะครับ...

นอกจากนั้นก็มีอีกอย่างหนึ่งที่ทำให้ผมยังพยายามต่อไปได้ นั่นคือการได้เจอคนที่คิดถึงที่สุด

ถึงผมจะไม่ได้คุยกับไอ้อิงเลย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเราสองคนห่างกันอย่างที่คาดเอาไว้ตอนแรก อาจเป็นเพราะโลกที่ทำให้ทุกคนใกล้กันได้ด้วยอินเทอร์เน็ตมั้งครับ

คิดถึง...

ทุกครั้งที่ได้เห็นตัวจริงหรือชื่อที่กดไลก์ในเฟซบุ๊ก ผมจะรู้สึกแบบนั้นเสมอ การที่เราไม่ได้ติดต่อกันเป็นสิ่งที่ทรมานจิตใจพอสมคาร แต่ก็ช่วยตอกย้ำถึงความสำคัญและความรู้สึกของเราสองคนได้เช่นเดียวกัน

สามปีเอง...

ผมมองแซนด์วิซที่ถืออยู่ ซึ่งรสชาติไม่แตะความอร่อยอย่างทอดถอนใจ ก่อนจะจำใจกัดเข้าไปอีกครั้ง แล้วยกแก้วกาแฟดื่มต่อ ความขมของเครื่องดื่มกระจายไปทั่วโพรงปาก

ผมวางแก้วกาแฟลงอีกครั้งแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาหาสิ่งบันเทิงดู ทว่าเมื่อเห็นรูปที่ตั้งอยู่เป็นฉากหลัง ผมก็ถอนหายใจ แล้วนึกถึงเรื่องในอดีตอีกครั้ง


..........


เมื่อ 11 เดือนก่อน

[ไอ้เล้ง มึงอยู่ไหน]

"กูอยู่ห้อง เดี๋ยวจะไปเรียนต่อ"

[เออๆ แล้วไม่ไปวันรับปริญญาแฟนมึงเหรอ]

"ถามมาได้ ก็รู้อยู่ว่ากูไปได้ที่ไหนกัน"

ผมขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด ยิ่งได้ยินเสียงของปลายสายก็ชวนให้รู้สึกไม่สบอารมณ์มากกว่าเดิม

[วันนี้กูไปแทนมึงมาแล้ว ไม่ต้องร้องไห้นะมึง]

"ไอ้เหี้ยแชมป์"

ผมฟังเสียงหัวเราะแผ่วพลางถอนหายใจออกมา หลังจากที่ผมไม่ได้ติดต่อกับไอ้อิง ก็มีไอ้แชมป์ที่เป็นคนกลางเพราะแฟนของผมตามตัวมันง่ายกว่าไอ้เป้ครับ

[เดี๋ยวกูส่งรูปไปให้มึงดูแล้วกัน]

"อืม"

[แต่กูตั้งขายไว้นะ จะกดโหลดก็จ่ายเงินก่อนนะมึง]

"ไอ้สันดาน"

ไอ้แชมป์แค่หัวเราะเยาะตอบรับ ก่อนที่มันจะวางสายไป แล้วหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีรูปภาพที่มันพูดภึงก็ส่งเข้ามาในไลน์ของผมครับ ผมเลยอดส่งข้อความไปเหน็บแนมมันอีกรอบไม่ได้

-หึ! ไหนว่าจะขายให้กู-

-กูไม่ขายข่าวเพื่อนกับรูปผัวเพื่อน-

ผมส่งสติกเกอร์ตอบแทนความกวนประสาทของมันตบท้าย แล้วกลับไปสนใจรูปที่ได้รับมา

ภาพหน้าบึ้งๆ ที่ผมเห็นจนเคยชินฉายอยู่ตรงหน้า ผมยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วกดบันทึกเอาไว้ในเครื่อง

ผมมองรายชื่อที่แจ้งข้อความเข้าแต่ผมไม่เคยเปิดอ่าน ก่อนจะเลื่อนหน้าจอไปยังเฟซบุ๊ก แล้วโพสต์รูปดอกไม้ช่อสวยพร้อมกับข้อความกำกับเล็กน้อย

-แสดงความยินดีกับทุกความสำเร็จในวันนี้-

หลังจากนั้นเพียงไม่นานก็มีชื่อของคนที่รอมากดไลก์ข้อความของผม


........


หลังจากใช้ชีวิตประจำวันที่เต็มไปด้วยความพยายามจนเรียนจบ ผลลัพธ์ของความยากลำบาก ก็คือผลการเรียนที่ดีขึ้นแบบก้าวกระโดด ซึ่งทำให้ผมดีใจมาก

ถ้าตั้งใจจริง ก็ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้

ตอนนี้ผมเชื่อคำพูดนี้สุดหัวใจ และจะใช้เป็นคติประจำตัวต่อไปด้วยครับ

ผมไม่ใช่ไอ้เล้งที่ไม่ได้เรื่องคนนั้นอีกแล้ว...

อาทิตย์หน้าผมจะเริ่มเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในระดับปริญญาโททางด้านธุรกิจ และเมื่อเรียนจบก็จะต้องหางานทำอีกหนึ่งปี ป๊าถึงจะยอมให้กลับมาทำงานที่บริษัทได้ แน่นอนว่าถ้านับเวลารวมทั้งหมด ถึงจะครบกำหนดสามปีแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ได้เจอไอ้อิงอยู่ดี ผมคงทำได้แค่คุยกับมันผ่านคลื่นโทรศัพท์หรืออินเทอร์เน็ตเท่านั้น และหวังว่าหัวใจของเราจะยังเป็นของกันและกันเหมือนเดิม

ผมลุกจากเก้าอี้ที่นั่งทอดอารมณ์และความคิดกับมื้อเช้ามาพักใหญ่ ก่อนจะเดินออกจากห้องพักเพื่อเริ่มต้นชีวิตประจำนในประเทศมี่เชิดชูความเท่าเทียมและเสรีภาพ


..........

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 32nd Step : ชีวิตที่ยังเติมไม่เต็ม - 01/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 15-11-2017 14:24:25


ชีวิตนักศึกษาในต่างประเทศน่าสนใจกว่าที่คิดครับ ผมมีเพื่อนตั้งแต่วันแรกและกิจกรรมของมหาวิทยาลัยก็มีให้เลือกเข้าร่วมเยอะแยะ

ผมได้เพื่อนสนิทเป็นหนุ่มอเมริกันที่ชื่อไบรอัน เขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูงที่มีผมสีทองและนัยน์ตาสีน้ำทะเล แถมยังหน้าตาดีน่ามองคนหนึ่งอีกด้วย

เราสองคนมีโอกาสได้รู้จักกันเพราะที่นั่งในวันแรกที่อยู่ติดกัน แล้วก็มารู้อีกทีว่าเขาพักอยู่ที่อพาร์เมนต์ที่ห่างจากผมแค่สองบล็อก

"แดน นายจะกลับห้องเลยหรือเปล่า"

"อืม ทำไมเหรอ"

เนื่องจากชื่อเล่นของผมค่อนข้างเรียกยากสำหรับชาวตะวันตก ผมเลยตั้งชื่อใหม่เองครับ คิดมาแบบมั่วเอาง่ายเข้าว่าจากคำว่า 'เดชาวุธ' ที่เป็นชื่อจริงครับ

"พอดีมีหนังเรื่องใหม่เข้า ว่าจะชวนไปดูน่ะ"

"เอาสิ"

ผมกับไบรอันไม่ได้มีความรู้สึกอะไรพิเศษเกินกว่าเพื่อนหรอกนะครับ อันที่จริงเขาค่อนข้างใจดีและมีน้ำใจพอสมควร

เราใช้เวลาอยู่ในโรงหนังราวสองชั่วโมง ก่อนจะมาหาอาหารฟาสต์ฟู้ดเป็นมื้อเย็น พอคิดมาถึงตรงนี้ ผมก็นึกทอดถอนใจเพราะเริ่มคิดถึงอาหารฝีมือของใครบางคนขึ้นมา

"สีหน้าของนายไม่ดีเลย มีปัญหาอะไรหรือเปล่า"

ผมมองคนตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหยิบแฮมเบอร์เกอร์มากัดคำใหญ่พลางเล่าเรื่องไปด้วย

"คิดถึงแฟน"

"หืม? แฟนที่ไทยน่ะเหรอ"

"อืม เราสองคนไม่ได้คุยกันเป็นปีแล้ว"

"ทำไมล่ะ"

"มันมีเหตุผลหลายอย่างน่ะ"

ไบรอันพยักหน้ารับรู้และไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ หลังจากจัดการอาหารตรงหน้าหมด เราสองคนก็กลับที่พักของตัวเอง ตอนนี้เวลาราวหกโมงเย็น และในเวลาของอีกฟากโลกก็เข้าเช้าวันใหม่แล้ว

ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ก่อนจะติดต่อหาเพื่อนผ่านทางอินเทอร์เน็ต เวลาผ่านไปอยู่พักใหญ่ภาพใบหน้าของหนึ่งในคนนอนเช้าก็ปรากฏขึ้น

[ไอ้เหี้ย]

"มึงทำอะไรอยู่"

[กูกำลังนอนครับมึง]

เสียงไม่สบอารมณ์ของไอ้เป้ดังกลับมา แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะกวนมันจนเป็นเรื่องธรรมดา

"รีบนอนอะไรวะ เพิ่งหกโมงเย็นเอง"

[หกโมงเย็นพ่อ! ที่นี่ตีห้าไหมมึง]

ผมมองใบหน้าบูดบึ้งด้วยรอยยิ้ม ถึงมันจะแสดงสีหน้าไม่พอใจแต่ก็รับสายของผมทุกครั้งที่ติดต่อไปไม่ว่าเวลาไหนก็ตาม

"ฮ่าๆ ก็กูคิดถึงเพื่อน"

[เพื่อนหรือผัว ออกเสียงให้ถูก]

ไอ้เป้หรี่ตาที่ยังง่วงมองผมอย่างเจ้าเล่ห์ ผมก็ยักคิ้วกลับไป

"เพื่อน...ที่กูอยากยัดเยียดความเป็นผัวให้อย่างมึงอ่ะ"

[ไอ้สัตว์เล้ง! ไอ้เพื่อนชั่ว!]

"หึ! ก็เห็นเจอกูทีไรพูดเรื่องผัวตลอด กูเลยจะจัดให้"

[เมียคนอื่นอย่างมึงไปเป็นผัวใครไม่ได้แล้วเว้ย]

"ไม่รู้สิ มึงมาลองดูกับกูไหมล่ะ หืม?"

ผมส่งสายตาท้าทายที่แฝงไปด้วยความกรุ้มกริ่ม ไอ้เป้ก็แหกปากโวยวายอีกครั้ง แล้วตัดสายของผมทิ้ง ผมก็หัวเราะออกมาเบาๆ แล้วส่งข้อความไปแหย่มันอีกนิดหน่อย ก่อนที่อีกฝ่ายจะติดต่อมา หลังจากนั้นเราสองคนก็พูดคุยเล่นกันต่อ


.........


ช่วงชีวิตปีแรกในอเมริกาผ่านไปด้วยดีครับ ป๊ากับแม่มาเยี่ยมผมบ่อยอยู่เหมือนกัน รวมไปถึงเพื่อนสนิทผู้มีอันจะกินก็มาหาบ้างตามประสา

ผมไม่ได้กลับประเทศไทยเลยครับ ช่วงเปิดเทอมใช้เวลาไปกับการเรียน ส่วนตอนปิดเทอมก็หางานพิเศษทำเพื่อเพิ่มประสบการณ์และท่องเที่ยวกับเพื่อนในคณะเป็นกำไรให้ชีวิต

ตอนนี้ผมเริ่มทำอาหารได้หลายอย่างแล้วครับ ถึงแม้ส่วนใหญ่จะเป็นอาหารตะวันตกก็ตาม

"ไฮ"

"ไฮ นายมาช้านะ"

ไบรอันทัก เมื่อผมเดินเข้าไปในห้องสัมมนา วันนี้มีวิทยากรมาพูดคุยและเสนอแนวคิดในแง่ของเศรษฐกิจครับ

"พอดีตื่นสาย"

"แฟรงก์ถามหานายน่ะ นั่นไงมานู่นแล้ว"

ผมมองตามการพยักเพยิดของไบรอันก็เจอคนที่พูดถึงเดินยิ้มมานั่งข้างกัน

"ไฮ แดน"

"ไฮ แฟรงก์"

แฟรงก์เป็นหนุ่มอิตาลีครับ เขามีรูปร่างสูงและผิวสีค่อนข้างแทน ใบหน้าคมสันกับเส้นผมสีดำที่มีเสน่ห์ดึงดูดไม่น้อย ในช่วงแรกผมก็ลอบมองเขาบ่อยอยู่เหมือนกัน แค่มองเป็นอาหารตาแบบของว่างประมาณนั้น

เราสองคนไม่ได้สนิทสนมอะไรกันนัก เพียงแต่เมื่อไม่กี่เดือนก่อน เพื่อนในคณะจัดปาร์ตี้ขึ้น แล้วพวกเราก็ดื่มกันเมาหัวทิ่ม และในตอนนั้นเองผมก็ดันเผลอหลุดปากว่าชอบผู้ชายออกไป ถ้าไม่มีไบรอันคอยช่วยไว้ ผมอาจจะเสร็จไอ้หนุ่มไส้กรอกนี่ก็ได้

หลังจากวันนั้นเขาก็เข้ามาสารภาพรักให้ผมตกใจเล่น แน่นอนว่าผมปฏิเสธ แต่เขาก็ยังตอแยอยู่ดีจนถึงตอนนี้

"คืนนี้นายว่างไหม"

"ไม่"

โอเค ผมว่าง แต่ไม่อยากไปต่างหาก

"แล้วคริสต์มาสนี้ล่ะ นายมีนัดหรือยัง”

“ฉันจะไปบ้านของไบรอันน่ะ”

ผมหันไปมองคนที่นั่งด้วยกันอีกข้าง ถึงแม้จะไม่ได้นัดแนะกันล่วงหน้า แต่อีกฝ่ายก็พยักหน้ารับแต่โดยดี

“ถ้างั้น...”

“หยุดเถอะแฟรงก์ แดนคงไม่อยากไปไหนสองต่อสองกับคนที่จ้องจะอัดตูดเขาหรอก”

บางทีก็พูดตรงไปนะเพื่อน...

ผมได้แต่เลื่อนสายตามองแต่ก็ไม่ได้แก้ไขคำพูดนั้น แฟรงก์ตีหน้าเซ็งเล็กน้อยเมื่อมองไบรอัน ก่อนที่เขาจะหันมาสนใจผมต่อ

“ฉันมีดีกว่าที่นายคิดเยอะนะ รับรองได้”

ผมมองรอยยิ้มทรงเสน่ห์ที่ส่งมาให้อย่างปลงตก ก่อนจะทำสีหน้าจริงจังมองอีกฝ่าย

“โทษทีแฟรงก์ ฉันมีแฟนแล้ว และฉันก็ไม่นิยมกินของต่างชาติเท่าไหร่”

แฟรงก์ชักสีหน้ารับ ทว่ายังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรต่อ เสียงของไบรอันก็ดังขึ้นขัด

“โปรเฟสเซอร์มาแล้ว”

ผมลอบถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะเริ่มตั้งใจฟังคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าห้องแทน


........


แสงไฟสว่างไสวประดับอยู่ทั่วบริเวณ เสียงเพลงอวยพรและแสดงความยินดีขับกล่อมอารมณ์และจิตใจของผู้ที่ได้ฟังให้เป็นสุข

ผมมองต้นคริสต์มาสขนาดใหญ่ตรงหน้าเล็กน้อย แล้วเลื่อนสายตามองผู้คนที่เดินชมบรรยากาศด้วยรอยยิ้มตลอดทาง

ในวันนี้เมื่อปีที่แล้วผมไปเที่ยวบ้านของไบรอันที่ชิคาโกครับ ครอบครังของเขาน่ารักมาก พวกเรามีมื้อเย็นที่ยอดเยี่ยมในคืนที่แสนศักด์สิทธิ์ อันที่จริงไบรอันก็ชวนผมไปอีกตามที่เคยใช้เป็นข้ออ้างนัดของแฟรงก์ แต่ปีนี้ผมอยากใช้เวลาพิเศษอยู่คนเดียวมากกว่า

"เมอร์รี่คริสต์มาส!"

คำอวยพรดังอยู่ทุกระยะผสานกับเสียงดนตรี ผมเดินชมวิวทิวทัศน์ที่สวยงามอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะปักหลักลงที่ม้านั่งริมทางที่ตั้งอยู่บนพื้นที่เต็มไปด้วยหิมะ

เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าหิมะคงจะให้ความรู้สึกเบาและน่าสัมผัสราวกับปุยนุ่น ถึงจะรู้ว่ามันเป็นผลึกน้ำแข็งก็ตาม แต่ก็คิดว่ามันคงจะสวยงามจนใครหลายคนอยากเห็น ทว่าพอได้มาเจอของจริงก็รู้สึกแค่ความเย็นกับความเปียกเท่านั้น ซึ่งความจริงนั้นก็ทำให้เรียนรู้อะไรได้บางอย่าง

ก็คงเหมือนกับการวาดฝันถึงชีวิตที่อยากเป็น จินตนาการเลิศเลอไปต่างๆ นานา แต่ความจริงแล้วมันก็มีเพียงแค่นี้นั่นแหละ

ผมมองภาพผู้คนที่ยังเดินผ่านไปมาตรงหน้า ทั้งที่อากาศหนาวจนอยากอยู่หน้าเตาผิงมากกว่า แต่ทุกคนก็ยังมีรอยยิ้มอละเสียงหัวเราะให้แก่กันอยู่ดี

ผมยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะโบกมือทักเด็กน้อยคนหนึ่งที่หันมามองพอดี และเมื่อเวลาผ่านไปพักใหญ่ผมก็ลุกจากม้านั่งที่ใช้งานนานร่วมชั่วโมงเพื่อเดินกลับที่พักของตัวเอง

ถึงบางครั้งคนเราจะรู้ความจริงกันดีอยู่แล้วแต่ก็อดไม่ได้ที่จะคาดหวังและวาดฝันถึงสิ่งที่อยากจะให้เป็นอยู่ดี

ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่า...ต้องอยู่คนเดียว

แต่ก็อยากให้ใครอีกคนมาจับมือเดินด้วยกันตอนนี้เหลือเกิน

.

.


.



Next step loading...



Marionetta
: มาแล้วค่ะ ช่วงนี้มาช้าหน่อยนะคะ แต่จะพยายามเต็มทีค่ะ ^^

ตอนที่แล้วเป็นอิงอิงผู้ถูกทิ้ง ครั้งนี้เป็นอิน้องเล้งกันบ้าง ซึ่งก็ออกแนวเล่าเรื่องโดยรวมเช่นเดียวกัน ในช่วงแรกที่มีการย้อนไปย้อนมา หวังว่าจะไม่งงกันนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้และช่วยเป็นกำลังใจให้จนจบด้วยนะคะ

ปล. ตอนหน้าก็ยังเจอเล้งจ้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: oumoum21 ที่ 15-11-2017 16:06:36
 :sad4: ใกล้ที่จะกลับมาเจอกันแล้วใช่มั้ย  :z3:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 15-11-2017 16:09:40
อีกนิ้ดดดด เดียวก็จะ 3 ปีแล้วนะ
เล้ง..ว่าแต่หนุ่มอิตาลี ยังว่างอยู่หรือเปล่า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 15-11-2017 16:33:54
 :L2: :L1: :pig4:

คิดถึงมากๆเลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-11-2017 17:04:06
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-11-2017 17:37:03
สู้ๆทั้งคู่เลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-11-2017 18:26:57
เล้ง มีหนุ่มมาตามตื๊อ
พี่อิง รีบไปหาด่วนๆเลย

พี่อิง เล้ง  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 15-11-2017 18:51:36
เล้งรีบกลับมาหาพี่อิงน้าาาาา
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-11-2017 19:19:38
 :sad11:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 15-11-2017 19:24:46
อดทนไว้นะเล้ง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 15-11-2017 21:37:49
สู้ ๆ นะหลาน ๆ  :ped149: :110011: :z7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 15-11-2017 23:54:29
 :กอด1: :กอด1: :impress: :impress: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 16-11-2017 00:32:21
สู้ๆๆนะครับทั้งคู่,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 16-11-2017 01:15:52
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 16-11-2017 10:46:41
อ่านมาก็ยังไม่ชอบความคิดเรื่อง3ปีของเเม่อิงอยู่ดี555555
ขอบคุณคุณนักเขียนนะคะเรื่องสนุกมากรอติดตาม :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 19-11-2017 10:02:51
ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจมาค่ะ ตอนหน้าอิงอิงกับน้องเล้งก็ได้เจอกันเว้ววว ^^
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 19-11-2017 10:30:34
น่ารักดี ไม่น่าเชื่อว่าเล้งจะทำได้
แล้วเพื่อนเล้งก็ดี ขนาดเล้งโทรป่วน ด่าแล้วยังคุยกันต่อได้

สงสารเล้งนะ สงสารอิงด้วย แต่โซเซียลช่วยได้
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Delthirteen ที่ 21-11-2017 02:21:37
รอๆๆๆๆพี่อิงพี่เล้ง คิดถึงงงง :katai1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 21-11-2017 17:31:09
เล้งดูโตขึ้นและมีความคิดขึ้นเห็นได้ชัดเลยอะ
แต่อยากให้เขาเจอกันแล้วอะสงสารอิงอิง :o11: :o11:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 21-11-2017 17:40:26
จะได้เจอกันแล้วใช่มั้ย...ดีเลย  :sad4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 21-11-2017 18:12:02
ตื่นเต้นๆ  :katai4:
ที่ไหน เมื่อไร ยังไง เล้งจะเซอร์ไพรส์พี่อิงมั๊ย?
เออ! แล้วทีนี้แม่อุ่นจะยอมโอ ด้วยรึเปล่า?
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-11-2017 09:09:16
รอๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 22-11-2017 15:17:06
34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง
[Leng]




"แดน ถ้าคุณทำเอกสารแฟ้มนี้เสร็จช่วยส่งไปให้คุณแมดิสันด้วยนะ"

"ได้ครับ"

ผมรับแฟ้มงานมาวางไว้ที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะหันไปสนใจหน้าจอคอมพิวเตอร์ต่อ

ตอนนี้ผมเรียนจบตั้งแต่หลายเดือนก่อนแล้วครับ และกำลังทำงานในบริษัทเอกชนขนาดเล็กแห่งหนึ่งในนิวยอร์ก

เมื่อหมดเวลางาน ผมก็เดินทางออกจากออฟฟิศ แล้วแวะเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ไม่ไกลจากละแวกอพาร์ตเมนต์ที่พักอยู่ โชคดีที่ทำงานของผมไม่ได้อยู่ไกลจากที่พักเดิมจนต้องย้ายออกเหมือนไบรอันที่ตอนนี้ไปทำงานที่แมริแลนด์

ผมเดินเลือกซื้อวัตถุดิบที่วางอยู่บนชั้นวางอย่างไม่รีบร้อน ตอนนี้ผมทำอาหารได้หลายอย่างแล้วครับ ถ้ามาอยู่อเมริกาแล้วต้องฝากท้องที่ร้านอาหารทุกมื้อก็คงไม่ไหว ถึงผมจะไม่เดือดร้อนเรื่องเงินก็ตาม

ผมเข็นรถเข็นไปตามทาง และเมื่อสายตาปะทะกับโซนสำหรับทำขนม ผมก็อมยิ้มออกมา แล้วหยิบสิ่งที่สามารถสร้างเค้กสักชิ้นใส่รถเข็น ก่อนจะเดินไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์

ผมเดินหิ้วของเต็มสองมือไปยังอพาร์ตเมนต์ เมื่อมาถึงก็ท้กทายคุณวอเตอร์ฟิลด์ที่เป็นผู้ดูแลที่อยู่อาศัยแห่งนี้และคุณมอร์แกนที่เดินมาขึ้นลิฟต์พร้อมกันอย่างคุ้นเคย ผมอยู่ที่นี่มาสองปีกว่าแล้วครับ

หลังจากเข้ามาในห้อง ผมก็เก็บของที่ตัวเองซื้อมาให้เข้าที่ แล้วเดินมานั่งสบายที่โซฟา พร้อมกับเบียร์กระป๋องเย็นเฉียบที่หยิบมาจากตู้เย็น

ถ้านับจากวันที่เงื่อนไขของแม่อุ่นเริ่มขึ้น จนถึงตอนนี้ก็เลยกำหนดเวลามาแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ได้พูดคุยกับไอ้อิงอยู่ดี ในขณะเดียวกันอีกฝ่ายก็ไม่ได้ติดต่อมาเช่นเดียวกัน

ทุกอย่างยังเหมือนเดิม...ราวกับระยะเวลาที่ขวางกั้นเราสองคนเอาไว้ยังทำงานอยู่

ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดเฟซบุ๊กเล่น แล้วนึกกังวลที่ไอ้อิงยังหายจ้อยตั้งแต่ต้นปีที่ผ่านมา

รูปที่ผมโพสต์ตั้งแต่วันขึ้นปีใหม่จนถึงตอนนี้ กลับไม่มีการกดถูกใจของใครอีกคนอย่างที่เคย อยู่ดีๆ ไอ้อิงก็หายไปเฉยเลยครับ

ผมไม่แน่ใจว่ามันทำอะไรและเป็นยังไงบ้าง พอจะเช้าไปที่หน้าเฟซบุ๊กของมัน ก็ไม่มีอะไรอัปเดตมากนัก

แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยไปแบบนี้หรอกนะครับ ตอนนี้ผมกำลังรอเวลาที่พิเศษอยู่

ผมเคยตั้งใจจะทำอะไรหลายอย่างที่พิเศษในวันที่วางแผนเอาไว้ แต่ทุกครั้งก็มักจะล่ม เพราะมีเหตุการณ์มาขัดจังหวะ แต่หวังว่าเซอร์ไพรซ์ครั้งนี้จะไม่มีอุปสรรคเหมือนที่ผ่านมา

พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของไอ้อิงครับ แล้วผมก็ตั้งใจจะติดต่อมันในวันพิเศษนี้

ผมนั่งทอดอารมณ์มองเวลาที่นาฬิกา ตอนนี้เกือบสองทุ่มตรงแล้ว ที่นั่นก็คงราวเจ็ดโมงเช้า ซึ่งเป็นพรุ่งนี้สำหรับผมที่อยู่ที่นี่แล้วด้วยครับ

ผมอยากจะติดต่อมันเลยหรอกนะ ถ้าไม่ติดว่ายังเช้าอยู่ แล้วมันอาจจะไปทำงาน เพราะไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์ ผมก็คงต้องรอให้ที่นั่นค่ำสักหน่อย แล้วค่อยเริ่มแผนที่วางเอาไว้

ผมอมยิ้มกับสิ่งที่คิดในใจ ก่อนจะลุกจากโซฟา แล้วเดินเข้าห้องครัวเพื่อทำอาหารเย็นของตัวเอง 


.........


วันนี้อากาศดีสมกับเป็นวันพิเศษเลยครับ ผมตื่นนอนตั้งแต่แปดโมงเช้า หลังจากจัดการมื้อแรกของวันเรียบร้อย ผมก็เริ่มมาทำขนมหวานต่อ วันนี้ผมลางานครับ

ผมไปเรียนทำเค้กจากคุณพอร์วิลสันที่อยู่ถัดไปสองห้อง เธอเป็นสาวโสดวัยสี่สิบแปดที่ใจดีและรักการทำอาหาร เธอช่วยสอนและแนะนำอะไรหลายอย่างให้ผมตลอดช่วงระยะเวลาที่อยู่ที่นี่ครับ

ผมทำเค้กกาแฟชิ้นเล็กที่ประดับด้วยขนมปังกรอบและช็อกโกแลตตามแบบที่เรียนรู้มา แล้วจัดเสิร์ฟพร้อมกับไอศกรีมรัมเรซินชวนให้น้ำลายไหล

อันที่จริงตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ทุกปีในวันเกิดของผมและไอ้อิง ผมก็จะทำเค้กหรือขนมหวานสักอย่างเพื่อเฉลิมฉลองในวันพิเศษครับ

ผมมองผลงานของตัวเองอย่างพอใจ แล้วหันไปสนใจนาฬิกาที่แขวนผนังอีกครั้ง ก่อนจะรีบเก็บของในห้องครัวให้เรียนร้อย โดยไม่ลืมเอาเค้กที่เพิ่งทำเสร็จใส่ตู้เย็นเอาไว้

ผมเดินมานั่งบนโซฟาพร้อมกับโทรศัพท์มือถือด้วยความตื่นเต้น ตอนนี้เวลาของอีกฟากโลก ก็คงประมาณสามทุ่มได้แล้ว

ความรู้สึกกดดันบางอย่างก่อตัวขึ้น ผมกำมือแล้วคลายออกเป็นจังหวะ เพื่อผ่อนการทำงานของหัวใจที่กำลังเต้นแรง

เอาวะ!

ผมร้องตะโกนให้กำลังใจกับตัวเอง ก่อนจะกดโทรศัพท์ผ่านทางอินเทอร์เน็ต ผมไม่กล้าวีดีโอคอลครับ ผมเขิน

ผมกลั้นใจรอฟังเสียงสัญญาณอยู่พักใหญ่ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีการตอบรับ หัวใจที่เต้นแรงกำลังบีบรัดแน่นด้วยความอึดอัด
ไอ้อิงไม่รับสายของผม

ผมขมวดคิ้ว แล้วตัดการติดต่อในที่สุด บางทีตอนนี้ไอ้อิงอาจจะไม่ว่างก็ได้ หรือไม่...บางทีโทรศัพท์มือถือก็ไม่ได้อยู่กับคัว

ผมพยายามคิดในแง่ดี แล้วหันไปสนใจข้อความที่ไม่ได้เปิดอ่านมาตลอดสามปีที่ผ่านมา

ข้อความของไอ้อิง...

ตั้งแต่วันแรกที่เราจากกัน

-เล้ง มึงอยู่ไหน-

-ไอ้เล้ง ตอบ-

-มึงจะทำให้กูเป็นบ้าอยู่แล้ว ตอบมาสักทีสิวะ-

หรือแม้กระทั่งเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว

-วันนี้กูไปร้านอาหารที่มึงชอบ-

-คิดถึงมึงวะ-

-เมื่อไหร่จะสามปี กูอยากกอดมึง-

และเมื่อปลายปีที่แล้ว

-อีกไม่กี่เดือนแล้ว-

-กูยังรอมึงอยู่-

ผมไม่ได้ร้องไห้ตอนที่นั่งไล่อ่านข้อความนับร้อยที่ไอ้อิงส่งมาให้ ในเมื่อวันนี้ทุกอย่างมันสิ้นสุดลงแล้ว ถ้าผมได้อ่านมันก่อนหน้านี้ คงต้องเสียน้ำตาและรีบบินกลับไปหามันแน่เลยล่ะครับ

ผมเม้มริมฝีปากกับความหมองเศร้าของข้อความที่ผ่านสายตาอยู่นาน ก่อนจะมองเวลาอีกครั้ง

ที่นั่นน่าจะสี่ทุ่มกว่าแล้ว...

ผมลองโทรศัพท์ไปหาไอ้อิงอีกครั้ง ทั้งที่ควรจะตื่นเต้นเหมือนตอนแรก ทว่าตอนนี้กลับมีแต่ความร้อนใจมากกว่า ผมแทบจะปาสิ่งที่อยู่ในมือทิ้งอย่างอารมณ์เสีย เมื่อปลายสายยังไม่ตอบรับกลับมา

ทำไมมันถึงไม่รับสายของผม!

ผมเปลี่ยนคู่สนทนา โดยการติดต่อไปหาใครอีกคนด้วยความข้องใจและกังวล  หลังจากรอเพียงไม่นานอีกฝ่ายก็กดรับ

"ไอ้แชมป์ มึงเจอแฟนกูบ้างหรือเปล่าวะ"

[โทรมาถามแต่เรื่องผัว ไม่เคยคิดถึงกู]

"ไอ้สัตว์ อย่ากวนตืนกูตอนนี้ ว่าไงวะ"

[ไม่รู้ ไม่เจอ กูมาเที่ยวออสเตรเลียเว้ย]

ผผพรูลมหายใจอย่างระบายความหงุดหงิด สงสัยวันพิเศษคงล่มอย่างที่ผ่านมาอีกแล้ว

"อิงแม่งหายไปตั้งแต่ต้นปีแล้ว เกืดอะไรขึ้นวะ"

[อ้าวเหรอ แล้วมึงติดต่อมันได้แล้วหรือไง ครบสามปีแล้วเหรอ]

"เออ ครบมาตั้งแต่สองเดือนก่อนได้แล้วมั้ง แล้วกูก็ตั้งใจจะโทรไปหามันวันนี้แต่ไม่มีคนรับ"

[มันเปลี่ยนเบอร์หรือเปล่า]

ผมฉุกใจคิด ทั้งที่ยังรู้สิกไม่สบอารมณ์อยู่ ถ้ามันเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ ผมก็คงต้องลองหางิธีติดต่อทางอื่นแทน

"ก็คงจะเป็นอย่างนั้นมั้ง"

ถ้าการติดต่อไม่ได้ครั้งนี้เป็นเพราะการเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ แต่ไม่ใช่การเปลี่ยนใจก็คงดี

"ว่าแต่มึงไปออสเตรเลียกับใครวะ”

ผมกลบเกลื่อนความกังวลของตัวเองด้วยการคุยเรื่องของอีกฝ่ายแทน ไอ้แชมป์ก็ถอนหายใจออกมา

[คนเดียวเว้ย กูเบื่อ ก็เลยมาเที่ยวเฉยๆ มึงมีอะไรอีกหรือเปล่า กูว่าจะออกไปข้างนอกหน่อย]

"อืม ไม่มีอะไรแล้ว"

ผมตัดสายทิ้ง แล้วนั่งเอนหลังพิงโซฟาด้วยความรู้สึกเซ็งจัด พลางกดติดต่อไแหาไอ้อิงอีกครั้ง แต่ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม

ตอนนี้เกือบบ่ายโมงแล้วครับ แล้วที่นั่นก็น่าจะถึงเวลาเที่ยงคืน เซอร์ไพรซ์ของผมก็หมดอายุไปจนได้

ความผิดหวังจู่โจมจนหมดอารมณ์จะทำอะไร ทั้งที่เริ่มหิวเพราะท้องต้องการอาหารมื้อกลางวันแล้วก็ตาม

ผมปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างว่างเปล่าอีกพักใหญ่ ทว่าในขณะที่กำลังจะลุกไปหาอะไรกิน เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น และเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏตรงหน้าจอ ลมหายใจของผมก็สะดุดทันที

ความรู้สึกห่อเหี่ยวก่อนหน้านี้สลายหายไป หัวใจที่เฉื่อยชาก็กลับมาเต้นระรัวอย่างรุนแรงอีกครัง ก่อนที่ปลายนิ้วที่สั่นเล็กน้อยของผมจะกดปุ่มรับสาย แล้วยกขึ้นแนบหูของตัวเอง

[...ไง]

ไอ้อิง!!!


.........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 33rd Step : เปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนใจ - 15/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 22-11-2017 15:19:11

เสียงที่ไม่ได้ยินมาเป็นปี ทำให้ความรู้สึกที่มีอยู่ข้างในเอ่อล้น ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะร้องไห้ แต่น้ำตากลับไหลออกมาเสียอย่างนั้น

"พี่อิง..."

[อืม คุยกับกูได้แล้วเหรอ]

น้ำเสียงเฉยชาที่แฝงความตัดพ้อไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแย่อะไร แค่มันติดต่อกลับมา ต่อให้โดนด่ามากกว่านี้ก็ไม่เป็นไร

"เล้งรักพี่อิงนะครับ"

ปลายสายเงียบไป ผมปาดน้ำตาที่ไหลไม่หยุด แล้วอมยิ้มออกมา เมื่อได้ยินเสียงของอีกฝ่ายตอบกลับมา

[อืม เหมือนกัน]

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ พลางนึกถึงสีหน้าของอีกฝ่ายที่มักจะแต้มด้วยเลือดฝาดที่แก้ม เวลาที่ผมหวานใส่ให้เขินเล่น

อยากฟัดมันโว้ย!!!

ผมได้แต่โอดครวญอยู่ในใจด้วยความมันเชี้ยว แต่สิ่งที่ทำได้คงมีเพียงฟังเสียงที่แสนคิดถึงเท่านั้น

"คิดถึงมากเลยอ่ะ มึงก็เหมือนกันใช่ไหม"

[หลงตัวเอง]

"กูหลงมึงเหมือนกันนะ"

[หึ!]

ผมยิ้มรับ ทั้งที่อีกฝ่ายคงไม่มีวันเห็น แล้วเพิ่งนึกอะไรขึ้นมาได้ ถึงแม้จะเลยเวลาของที่นั่นมาแล้ว

"พี่อิง...สุขสันต์วันเกิดนะ"

[...อืม ทั้งที่เลยกำหนดมาแล้ว แต่ที่เพิ่งโทรหากูเพราะรอวันเกืดเหรอ]

"ใช่ เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ก็ต้องหาฤกษ์งามยามดีสิ"

[ไอ้หมาเล้ง]

"อะไรวะ แล้วทำไมมึงไม่ติดต่อกูมาอ่ะ ก็รู้ว่าถึงกำหนดแล้ว"

[ก็รอถึงวันเกิดมึงอีกสองเดือนข้างหน้าก่อนไง]

ผมตาโตด้วยความรู้สึกแปลกใจ ก่อนจะยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดีอย่างที่สุด

"เฮ้ย! จริงอ่ะ!"

[โกหก]

"อ้าว! ไอ้อิง"

[เมื่อกี้มีงเรียกกูยังไงนะ]

"ฮ่าๆ กูพูดว่าไอเลิฟยู"

[หึ! แล้วไหนของขวัญกู]

"ขอติดไว้ก่อน ปีหน้าถึงจะกลับไทยได้"

พอนึกมาถึงตรงนี้ ผมก็ตัองลอบถอนหายใจออกมา อีกไม่กี่เดือนผมถึงจะได้กลับบ้านเกิด แล้วก็มีงานที่บริษัทรอให้ทำอยู่อีกเยอะแน่นอน

[แต่กูรอจนถึงตอนนั้นไม่ไหว]

เสียงของไอ้อิงที่เข้มขึ้น ทำให้ผมนึกแปลกใจอีกครั้ง แต่ก็ตอบโต้ด้วยรอยยิ้ม

"งั้นเดี๋ยวกูส่งไปให้จากที่นี่ โอเคป่ะ"

[ไม่ต้องส่งมา]

"อ้าว..."

ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะได้ถามต่อ เสียงทุ้มที่คิดถึงก็ดังขึ้นขัด

[แค่มึงมาเปิดประตูตอนนี้ก็พอ]

ผมเบิกตากว้างโดยไม่ได้เอ่ยอะไร พร้อมกับวิ่งไปที่ประตูหน้าห้องของตัวเองด้วยหัวใจที่เต้นแรง และเมื่อผมเปิดปราการตรงหน้าออก และก่อนทุกความรู้สึกจะทำงานต่อ อ้อมแขนอันคุ้นเคยก็กอดรัดผมเอาไว้แน่น พร้อมกับเสียงนุ่มที่ดังขึ้น

"กูมาเอาของขวัญแล้ว"


..........


ที่ประเทศไทยเลยวันเกิดของไอ้อิงไป
แล้วครับ แต่ที่อเมริกาไม่ใช่อย่างนั้น
ผมยิ้มเต็มแก้มด้วยหัวใจที่เต้นกระหน่ำ อ้อมกอดที่คิดถึง สัมผัสที่โหยหา
ทุกอย่างที่ได้แต่จินตนาการกำลังเกิดชึ้นในตอนนี้!

"มึงมาได้ไงวะ"

ผมถามด้วยความตกใจและดีใจในเวลาเดียวกัน ไอ้อิงคลายอ้อมแขนของตัวเองเล็กน้อย พลางไล่สายตามองใบหน้าของผม ก่อนจะกดจูบอย่างดูดดื่มเป็นคำตอบ

ทั้งที่ห่างหายจากการสัมผัสกันมานานหลายปี แต่ทุกอย่างของร่างกายกลับตอบรับทุกการกระทำที่ดำเนินอยู่ตอนนี้อย่างเป็นธรรมชาติและคุ้นเคย

ความนุ่มนวล อุ่นร้อน วาบหวาม...

ทุกความรู้สึกกำลังจู่โจมจนผมแทบละลาย เสียงครางอย่างพอใจของเราสองคนดังผสานกับรสจูบที่มอบให้กันและกันไม่หยุด

ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ใบหน้าของผมร้อนผ่าว ลมหายใจที่เหมือนจะได้รับอิสระอยู่หลายครั้ง ก็ถูกช่วงชิงจนสะดุดอยู่หลายหน ทั้งที่กำลังเติมเต็มความโหยหาและปรารถนาให้แก่กัน แต่ยิ่งได้รับกลับต้องการมากกว่าเดิม

ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองกลับมานั่งตรงโซฟาตั้งแต่เมื่อไหร่ สติของผมทำงานอีกครั้ง ก็ตอนที่อีกฝ่ายยอมละริมฝีปากที่บดเบียดและกลืนกินกันหลายนาทีออก เสียงหอบดังสะท้อนแผ่ว พร้อมกับความร้อนของลมหายใจและจังหวะหัวใจที่เต้นแรงอย่างต่อเนื่อง

เราสองคนสบตากันครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา ผมยกมือลูบไล้ใบหน้าที่ไม่ได้สัมผัสมานานอย่างเบามือ แล้วหอมแก้มของคนตรงหน้าฟอดใหญ่ระบายห้วงอารมณ์ที่ยังตกค้างอยู่ในใจ

คิดถึงมากจริงๆ...

ผมยังคงคลอเคลียพรมจูบไปทั่วใบหน้าหล่อ ซึ่งอีกฝ่ายก็กระทำไม่ต่างกัน ความรู้สึกที่ต้องห่างกันคงไม่สามารถถ่ายทอดและแติมเต็มได้ด้วยเวลาเพียงไม่กี่นาที

อย่างน้อย...ก็อยากยืนยันให้แน่ใจถึงตัว
ตนของคนที่อยู่ตรงหน้านี้ เราสองคนที่กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

ดวงตาของเราที่ประสานกัน ปลายจมูกของเราที่แนบชิดกัน ลมหายใจของเราที่สัมผัสกัน ริมฝีปากของเราที่เชื่อมต่อกัน และเสียงหัวใจของเราที่เต้นไปพร้อมกัน


..........


หลังจากที่เราสองคนสงบพายุอารมณ์ของความต้องการกันและกัน ไอ้อิงก็เริมตอบคำถามที่ติดค้างผมเอาไว้ที่หน้าประตูตั้งแต่หลายนาทีก่อน และการที่ผมไม่สามารถติดต่อกับมันได้ก่อนหน้านี้ ก็เป็นเพราะมันปิดโทรศัพท์มือถือระหว่างการเดินทางครับ

“ตั้งแต่ต้นปีไม่เห็นมึงในเฟซกูเลย”

ผมมองคนที่อยู่ด้วยกันอย่างใกล้ชิดด้วยความข้องใจ ไอ้อิงที่นั่งโอบไหล่กอดเอวของผม ก็นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบคำถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“กูแค่หยุดทำตัวน่าสมเพช”

“หมายความว่าไงวะ”

ผมขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ ไอ้อิงทำหน้าเบื่อหน่าย ก่อนจะอธิบายให้ผมฟังต่อ

“สามปีที่ผ่านมา กูต้องฝืนใจตัวเองเกี่ยวกับเรื่องของมึงมาตลอด ครบกำหนดแล้วก็ไม่อยากทำตัวเหมือนเดิมอีก”

“มึงฝืนใจกดไลก์ให้กู?”

ผมย้อนถามด้วยความสงสัย ไอ้อิงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนสายตาดุที่ตุ้นเคยจะฉายชัดในดวงตาสีเข้ม

“โง่”

ผมชักสีหน้าออกมาเล็กน้อย ไอ้อิงก็กัดแก้มของผมให้เจ็บเล่น ก่อนเสียงทุ้มติดรำคาญจะดังขึ้นต่อ

“เพราะกูจะได้เจอมึงแล้ว ก็เลยไม่อยากใช้ชีวิตที่ทำได้แค่กดไลก์ให้มึงอีกไง”

ผมยิ้มรับคำตอบในที่สุด อันที่จริงก็พอจะเข้าใจสิ่งที่มันบอกในตอนแรกอยู่นะครับ
แต่เชื่อเถอะว่า ผู้ชายไม่ชอบแฟนฉลาดและรู้ทันไปหมดทุกอย่างหรอก บางครั้งความโง่ก็ทำให้โดนด่าและน่าปกป้องไปพร้อมกัน

“โอเค ไม่ต้องกดไลก์แค่ให้เลิฟอย่างเดียวก็พอครับ”

“ไอ้เล้ง”

ไอ้อิงทำหน้าเข้มใส่ผมอีกรอบ ผมก็ทำหน้าระรื่นรับ แล้วแกล้งพูดหยอกให้คนเขินเล่นต่อ

“พี่อิงไม่รักเล้งเหรอ”

ผมถามเสียงหวาน ไอ้อิงก็ขมวดคิ้ว ก่อนจะเบือนใบหน้าหนี แต่ผมก็จับให้ใบหน้าแดงระเรื่อหันมามองตากันอีกครั้ง

“มาหาแฟน ก็อย่าหันหน้าไปสนใจอย่างอื่นสิ”

“หึ! กูแค่มาเที่ยวเพราะเป็นวันเกิด"

ไอ้อิงมองผมนิ่ง ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากราวกับกำลังเยาะเย้ยผม ทั้งที่แก้มทั้งสองข้างยังแด้มสีเลือดฝาดชวนมองอยู่

"ส่วนมึง...แค่ทางผ่าน"

"โหย...งอนแล้วนะเว้ย”

“เรื่องของมึง”

"ของขวัญก็ไม่ต้องเอานะ"

"ใครสนวะ"

"ตั้งใจจะพลีกายให้คืนนี้เลยนะ ไม่สนจริงดิ"

"หึ!"

"อยากล่ะสิ หื่นนะมึง"

"รำคาญคนชอบอ่อย"

ผมยกยิ้มมองไอ้อิงที่ทำเป็นเมินผมอย่างอารมรณ์ดี และเมื่อได้พิจารณาใบหน้าหล่อที่คิดถึงอีกครั้ง ผมก็เพิ่งเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ใส่แว่นตา แต่มันก็ไม่ได้สายตาสั้นอะไร ก็คงไม่จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์ช่วยในการมองเห็น

"มึงได้ไส่แว่นที่กูซื้อให้บ้างหรือเปล่า"

ถึงจะคิดแบบนั้น...แต่ก็อดถามไม่ได้อยู่ดี ในเมื่อผมเป็นคนซื้อให้นี่ครับ นับเป็นของแทนใจในการคบกันเป็นแฟนก็ว่าได้

"เปล่า"

ผมพยักหน้ารับ ไม่ได้รู้สึกติดใจอะไร แต่ก็นึกอยากเห็นหนุ่มแว่นของผมอีกสักครั้งเหมือนกันครับ หลังจานั้นเพียงครู่เดียว
ผมก็เลิกคิ้วขึ้น เมื่อไอ้อิงหันไปหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋า

"ก็มึงไม่อยู่ แล้วจะใส่ทำไม"

ผมยิ้มกว้างออกมา เมื่อได้เจอสุดหล่อที่เพิ่งคิดถึงอยู่ในใจเมื่อครู่มาปรากฏอยู่ตรงหน้า

"อ่า...กำลังคิดถึงพี่แว่นของเล้งอยู่เลยอ่ะ"

ผมเอนตัวเข้วไปซบคนที่นั่งข้างกันอย่างออดอ้อน โดยไม่ได้สนใจสายตาผ่านเลนส์ที่กำลังแสดงความเอือมระอาออกมา

.

.

.


Next step loading...

Marionetta :
:: มาแล้วค่ะ ตอนนี้ก็มาแบบหวานๆ พอกรุ้มกริ่มนะคะ อิอิ ในที่สุดอิงอิงกับนังเล้งก็ได้เจอกันแล้วจ้า

ขอบคุณที่ติดตามมาถึงตอนนี้ อีกไม่กี่ตอยก็จบแล้วจ้า ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-11-2017 15:44:02
ถถถถถถ ครบกำหนดสามปีแล้ว
ทำไมต่างฝ่ายต่างเฉยล่ะ  :z3: :z3: :z3:
ไม่ได้อย่างใจเล้ย  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :ling1:

แล้วอิง ก็มาหาเล้ง สุดยอดดดดด ต้องอย่างนี้สิ  :hao5: :sad4: :heaven
คู่เลิฟเจอกันแล้ว  :o8: :-[ :impress2:
รอฉากมุ้งมิ้งอยูนะ  :ling1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-11-2017 16:31:35
ใจจดใจจ่อเลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 22-11-2017 17:02:26
แหมตอนนี้ หวานมาเชียวนะ  :กอด1:
ตอนต่อไปคงเลือดกำเดาไหล  :hao6: :jul1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 22-11-2017 17:05:03
 :-[ :L2: :L1: :pig4:
อิเล้ง ก็น่ารักนะพี่อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 22-11-2017 18:21:22
ต่อไปก้อต้องฟินาเล่ละซิ.  ฮิ ฮิ ฮิ

 :hao6:  :hao7:  :hao6:  :hao7:  :hao6:  :hao7:

....
.
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 22-11-2017 18:34:58
เย้ๆๆๆ เจอกันแล้ว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 22-11-2017 19:29:13
ดีใจที่เค้าเจอกันแล้ว :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 22-11-2017 19:43:36
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 22-11-2017 20:36:15
ปลื้มปริ่ม :m3:
เล้ง!ทำเป็นอ้อนพี่อิงนะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-11-2017 20:46:46
 :hao6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 22-11-2017 20:57:00
มาหาเล้งได้นี่ แม่อุ่นไฟเขียวให้แล้วใช่ป่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 22-11-2017 21:27:21
ต่อมสะดิ้งขิงเล้งทำงานเมื่อเจอแฟน 555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-11-2017 22:15:09
เล้งสายอ่อย555เจอกันซักทีดีใจด้วย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 23-11-2017 00:02:15
เจอกันแล้ว หวานกันมาเบาๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 23-11-2017 00:07:20
เจอกันปล้วววว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 23-11-2017 12:08:33
ดีใจ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: net. net_n2537 ที่ 23-11-2017 13:48:00
 :katai2-1: ได้เจอกันสักทีนะเล้งพี่อิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-12-2017 21:02:47
ขอบคุณทุกความคิดเห็นที่ติดตามค่ะ ตอนหน้าเจอกับวคามหวานที่ใครหลายคนก็เดาได้อยู่แล้วเนอะ อิอิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 11-12-2017 01:17:11
ในที่สุดเขาก็เจอกันนน  o13 o13
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-12-2017 15:21:25
ได้เจอกันแล้ว~
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 11-12-2017 15:49:24
 :L2: :L1: :pig4:

คิดถึงอิเล้ง กับ อิงอิง 55สองมาตรฐาน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 13-12-2017 14:44:36
35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน
[Leng]



ตอนนี้เวลาเกือบบ่ายสี่โมงเย็นแล้วครับ อาการหิวก่อนหน้านี้ก็หายไปจนหมด ผมโทรศัพท์ไปขอลาหยุดเพิ่มอีกวัน ถึงจะโดนบ่นและตำหนิ แต่ด้วยความขยันที่ผ่านมา ก็ทำให้ได้รับอนุญาตในที่สุด

ไอ้อิงมาอยู่ที่นี่แค่สี่วัน แต่ผมคงลาหยุดยาวไม่ได้และจะให้รอจนถึงวันหยุดสดสัปดาห์ก็ไม่ทัน เพราะมันต้องกลับวันเสาร์นี้แล้ว ผมเลยมีเวลาให้มันเต็มที่แค่วันนี้กับพรุ่งนี้เท่านั้นครับ

ผมมองไอ้อิงที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ก่อนที่มันจะขอนอน แล้วสั่งให้ผมปลุกตอนถึงเวลาอาหารเย็น ซึ่งผมจะเป็นคนทำทั้งหมดเองครับ

"พี่อิง กูออกไปซื้อของนะ"

"...อืม"

ผมมองคนที่นอนหลับตาตอบเล็กน้อย ก่อนจะออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตต่อ ผมใช้เวลาเดินเลือกของอยู่พักใหญ่ กว่าจะกลับถึงที่พัก พระอาทิตบ์ก็ตกดินแล้ว

วันนี้ผมจะโชว์ฝีมือด้วยการทำสเต๊กครับ หลังจากจัดเตรียมของครบ ผมก็เริ่มปรุงรสเนื้อสเต๊กด้วยกระเทียม พริกไทยและโรสแมรี ส่วนในการย่างก็ใส่เกลือและน้ำมันมะกอก ก่อนจะราดด้วยซอสสูตรพิเศษของคุณพอร์วิลสันพร้อมไข่ดาวน้ำที่แสนน่ากิน โดยที่มี
เครื่องเคียงเป็นสลัดและมันฝรั่งทอดครับ

ผมวุ่นวายอยู่ในห้องครัวราวชั่วโมง ในขณะที่กำลังเตรียมทุกอย่างใส่จาน เสียงของไอ้อิงก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

"ทำอะไร"

"ก็อาหารเย็นไง เจ๋งใช่ป่ะ"

ผมหันไปยิ้มให้อีกฝ่ายที่กำลังมองอาหารฝืมือของผมอย่างสนใจ ก่อนที่มันจะหันมามองผมต่อ

"ก็งั้นๆ"

"นี่เป็นฟิเลมิยองเลยนะ"

ผมลงทุนซื้อเนื้อสเต๊กชั้นเลิศมาทำ จะมองแล้วบอกแค่ 'ก็งั้นๆ' มันออกจะดูถูกกันไปหน่อยนะครับ

"หึ! ก็หวังว่าคงไม่เสียของ"

"โหย...มึงไม่ต้องกินเลยพี่อิง กูเคืองแล้วเว้ย"

ผมชักสีหน้าไม่พอใจออกมา ไอ้อิงก็ยกมือลูบหัวของผมเบาๆ ก่อนจะทำเมินด้วยการเดินจากไป

"นึกว่ากลายเป็นคนแล้ว แต่ก็ยังเป็นหมาเหมือนเดิม"

"ฮะ! หมายความไงวะ"

ผมได้แต่มองคนที่เดินห่างไปเล็กน้อย อันที่จริงผมก็ไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองอะไรหรอกนะครับ แค่แสดงท่าทางไปแบบนั้นเอง

คอยดูเถอะ! เจอเสน่ห์ปลายจวักของไอ้เล้งคนนี้แล้วจะอึ้ง!

ผมอมยิ้มกับตัวเองแล้วกลับมาสนใจอาหารที่เตรียมเอาไว้ต่อ เมื่อจัดจานเสร็จก็ยกออกไปเสิร์ฟ


..........


"เป็นไงวะ"

ผมมองคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาอยากรู้เต็มที่ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมทำอาหารให้มันกินเลยนะครับ

"โอเค"

"แค่นี้?!"

ผมขมวดคิ้วมองไอ้อิง ทว่าอีกฝ่ายก็ยังทำหน้านิ่ง แล้วหั่นสเต๊กใส่ปากต่อด้วยท่าทางที่แสนจะปกดิตนน่าหงุดหงิด

"กูไม่ใช่นักวิจารณ์อาหาร แดกแล้วท้องไม่เสียก็โอเคแล้ว"

"พี่อิง!!!"

ผมตีหน้าบึ้งกับคำตอบ ก็ไม่ได้หวังให้มันเอ่ยยกยอปอปั้นอะไรนักหรอก แต่ก็ช่วยพูดให้กำลังใจหน่อยไม่ได้หรือไง

ไอ้เหี้ย!! ชมกูหน่อยแล้วเขามึงจะงอกหรือไงวะ!!!

ผมได้แต่ต่อว่าอีกฝ่ายอยู่ในใจ ทั้งที่สเต๊กก็ออกจะเนื้อนุ่มละลายในปากขนาดนี้ แล้วไหนจะตั้งใจทำสุดฝีมืออีก ยังจะมีหน้ามากินเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรอยู่ได้

"ทำหน้าแบบนั้น สเต๊กที่ตัวเองทำไม่อร่อยหรือไง"

ผมจ้องเขม็งมองคนที่ยังมีหน้ามาถาม ก่อนจะหั่นสเต๊กคำใหญ่เข้าปาก แล้วเคี้ยวอย่างข่มอารมณ์

"ก็...พอกินได้!”

ประชดแม่งไปเลย! งอนแล้วโว้ย!

"เหรอ กูคงคิดไปเองว่าอร่อย สงสัยหิว"

อ่า...

"จริงเหรอวะ..."

ผมถามกลับแบบไม่เต็มเสียงนัก อารมณ์ขุ่นมัวเมื่อครู่ก็ไม่รู้หายไปไหนหมด มีแต่อาการพองโตที่กำลังขยายออกอยู่ในใจนี่แหละ

"กูไม่ชอบพูดซ้ำ"

แม่ง! มาทำซึนใส่กูอีก

ผมได้แต่นั่งมองอีกฝ่ายกินโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ ภายในใจก็นึกหมั่นไส้คนตรงหน้าเต็มแก่ แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้อยากยิ้มออกมา

หึ! หายงอนก็ได้

ผมมองไอ้อิงแบบเพลินๆ ไม่รุ้ว่าครั้งสุดท้ายที่ได้กินข้าวด้วยกันแบบนี้ตอนไหนแล้ว อาจจะเป็นสุกี้มื้อสั่งลาในวันนั้น

"แดกช้า"

"ฮะ?!"

ไอ้อิงไม่ได้สนใจท่าทีตกใจและงุนงงของผม นอกจากแย่งชิ้นเนื้อที่เหลืออยู่พร้อมกับเครื่องเคียงในจานของผมส่วนหนึ่งไปกินเองเฉย
"แหม...อร่อยมากเลยล่ะสิ"

ผมพูดหยอกไอ้อิงอย่างกวนประสาท ส่วนคนถูกแหย่ก็แค่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วตอบโต้กลับเสียงเรียบ

"แค่รำคาญ ไม่แดกสักที"

"ก็อยากกินอย่างอื่นมากกว่า"

ผมส่งสายตาสื่อถึงความนัยอย่างยั่วอารมณ์อีกฝ่ายเล่น แล้วไอ้อิงก็รู้ดี มันถึงทำหน้าดุออกมาอย่างเคย

"ปากดี"

"พี่อิงคิดอะไร กูหมายถึงอยากกินของหวานต่างหาก วันนี้ทำเค้กกาแฟเอาไว้"

ผมหัวเราะเบาๆ ออกมาอย่างพอใจ เมื่อได้รับสายตาคาดโทษที่ส่งมาให้
แกล้งแฟนแล้วมีความสุขดีจัง...


.........


ตอนนี้เวลาสองทุ่มสิบห้านาที หลังจากท้องเริ่มย่อยอาหารจานหลักแล้ว ผมก็เตรียมเสิร์ฟอาหารหวานต่อ
ถึงเค้กกาแฟแบบโฮมเมดไม่ได้มีหน้าตาน่ากินอะไรนัก แต่ผมก็รับประกันเรื่องรสชาติได้นะครับ

"อันนี้มึงก็ทำเอง?"

"อืม แฟนมึงเก่งใช่ไหม"

ผมยักคิ้วส่งยิ้มให้ไอ้อิง ก่อนจะวางจานเค้กขนาดเล็กที่ด้านข้างมีไอศกรีมรสรัมเรซินจัดอยู่ด้วย

"สรุปมึงมาเรียนอะไร ทำอาหารเหรอ"

"ก็มาเรียนเรื่องวางแผนระบบงานให้บริษัทป๊ากับบริหารเสน่ห์ให้แฟน"

กงนตีนมา กูหยอดกลับ ไม่ยอมเว้ย!

ถ้าจะทำนิ่ง ก็อย่าหน้าแดงสิวะ ฮ่าๆ

ผมยิ้มมองไอ้อิงอย่างอารมณ์ดี ราวกับบรรยากาศเมื่อในอดีตได้เดินทางมายังปัจจุบันอีกครั้ง

"ท้องจะเสียหรือเปล่าก็ไม่รู้"

"ไม่กินก็ได้ กูตั้งใจทำกินเองคนเดียวอยู่แล้ว"

"วันนี้วันเกิดกู"

ไอ้อิงพูดเสียงห้วน แล้วตักเค้กเข้าปาก หลังจากนั้นมันก็จัดการไอศกรีมต่อ ผมมองคนที่กินของหวาน ทั้งที่ทำหน้าบึ้งอย่างมีความสุข ก่อนจะจุ๊บตรงริมฝีปากหยักล่อตาที่เปื้อนไอศกรีมเบาๆ

"สุขสันต์วันเกิดนะครับ"
ไอ้อิงไม่ได้ตอบอะไร นอกจากมองผมครู่หนึ่ง แล้วเลื่อนสายตาไปทางอื่น แต่แค่เห็นผิวแก้มที่แดงระเรื่ออย่างต่อเนื่อง ผมก็พอใจแล้วครับ

"ยิ้มอะไร ทำเองก็แดกเองบ้าง"

 ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะได้โต้ตอบ เนื้อเค้กนุ่มรสกาแฟก็เข้ามาอยู่ในปากของผมเรียบร้อยด้วยการป้อนของคนตรงหน้า

"อืม ทำไมหวานวะ"

"อะไรของมึง?"

ไอ้อิงมองผมอย่างสงสัย ผมก็ตีสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะทำท่าเหมือนเพิ่งค้นพบสัจธรรมบางอย่าง

"สงสัยเพราะความรักของคนทำกับคนป้อน เค้กกาแฟแทนที่จะขม ก็เลยว้านหวาน...เนอะ"

ก็ว่า...จะไม่แล้วนะ แต่ก็อดใจไม่ได้จริงๆ ครับ

"เพ้อเจ้อ"

หึ! จะด่ากู ก็อย่ายิ้มสิวะ..


..........


หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 13-12-2017 14:56:56
หลังจากจบมื้อค่ำที่ยาวนาน ไอ้อิงก็อาสาจะเก็บล้างให้ แล้วไล่ให้ผมไปอาบน้ำแทนครับ

ผมยืนอยู่ในห้องน้ำด้วยความคิดที่หนักอึ้ง ทั้งที่ไม่ได้พูดคุยอะไร แต่ผมก็รู้วาหลังจากนี้เราสองคนจะทำอะไรกันต่อ

อืม...

ผมขมวดคิ้วแล้วเดินวนไปวนมาเหมือนคนคิดไม่ตก ความรู้สึกประหม่ากำลังเล่นงานจนผมไม่กล้าออกจากห้องน้ำในตอนนี้เลยครับ

ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรก แต่ก็ร้างราจากเรื่องแบบนี้มานานแล้วเหมือนกันนะเว้ย!

ผมกัมลงมองร่างเปลือยเปล่าของตัวเองอย่างสำรวจอีกรอบ ก็ไม่ได้เตรียมใจจะเฮปปี้เบิร์ดเดย์ด้วยร่างกายแบบนี้หรอกนะ ถ้ารู้อนาคต ผมก็คงจะเตรียมพร้อมมากกว่านี้ อย่างน้อยก็อยากกำจัดพุงที่เริ่มออกมาให้มันหายไปสักหน่อยก็ยังดี

ตอนนี้จากตัวที่เปียกน้ำในตอนแรกก็เริ่มแห้งแล้วครับ แต่ผมก็ยังไม่กล้าออกไปอยู่ดี พอเดินไปถึงประตู หัวใจก็เต้นแรงจนอดคิดไม่ได้ว่า ควรจะถอยหลังกลับมาตั้งหลักก่อนดีไหม

ผมถอนหายใจอึกครั้ง เมื่อปล่อยเวลาให้สูญเปล่าไปนานแล้ว ก่อนจะตัดสินใจขั้นเด็ดขาดพร้อมกับเดินออกจากจุดปลอดภัยของตัวเองในที่สุด

ผมมองไปที่เตียงนอนหกฟุตที่ห่างออกไปเล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนสายตาไปยังเก้าอี้ที่มีอีกคนจับจองอยู่ตรงข้างหน้าต่าง

เอาวะ...

ผมใช้จังหวะการเดินที่เนิบช้าสวนทางกับการทำงานของหัวใจที่รัวเร็ว และเมื่อหยุดลงที่พนักของเก้าอี้ ผมก็โน้มตัวลงโอบกอดคนที่นั่งอยู่จากทางด้านหลัง

ไอ้อิงไม่ได้สะดุ้งตกใจอะไรเกี่ยวกับท่าทีของผม มันเพียงแค่เอี้ยวหน้ามามองผมเล็กน้อย ก่อนทุกอย่างจะเริ่มต้นขึ้น เมื่อริมฝีปากของเราสองคนสัมผัสกัน

ทั้งที่ก่อนหน้านี้รู้สึกกังวลและประหม่าไม่น้อย ทว่าตอนนี้สิ่งที่เกิดขึ้นกลับเป็นไปตามธรรมชาติ ปล่อยอารมณ์และร่างกายนำพาไป

ผมมองใบหน้าหล่อของไอ้อิงด้วยผิวแก้มที่ร้อนผ่าว ชุดคลุมอาบน้ำที่ใส่ก่อนหน้านี้หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ มีเพียงไออุ่นของผิวกายของเราสองคนที่แนบชิดกันอยู่บนเตียงหลังกว้าง

ฝ่ามือหนาลูบไล้ร่างกายของผมอย่างเชื่องช้าพร้อมกับลมหายใจร้อนทีพัดผ่านไปตามรอยจูบที่ประทับไปทั่วตัวของผมอย่างเร้าอารมณ์ เสียงครางดังลอดออกมาเป็นระยะ

"อะ...อื้ม"

ไอ้อิงมอบความวาบหวามด้วยริมฝีปากและปลายลิ้นที่ตวัดเลียอย่างต่อเนื่อง ผมหอบหายใจสั่น เมื่อหน้าอกถูกดูดและขบเม้นจนทนไม่ไหว ทำได้แค่เพียงขยุ้มเส้นผมของอีกฝ่ายและร้องครางเสียงพร่าด้วยความสุขสมผสมเสียวซ่าน

"อิง....อ๊ะ!"

ไอ้อิงเลื่อนจูบจากยอดอกขึ้นมาจนถึงซอกคอและหยุดตรงริมฝีปากของผม เราสองคนแลกลิ้นกลืนกินน้ำลายของกันและกันอย่างไม่รู้เบื่อ โดยที่ฝ่ามือของพวกเราก็ปัดป่ายไปตามเรือนร่างที่ร้อนระอุของกันและกันไปด้วย

"รักอิงที่สุดเลย"

ผมบอกเสียงเบา หลังจากความโหยหาผ่านการจูบที่ยาวนานจบลง ไอ้อิงไล้ปลายจมูกโด่งสูดกลิ่นกายและลมหายใจของผมไม่หยุด ก่อนเสียงทุ้มจะดังกระซิบที่ริมหูของผม

"รักเล้งที่สุดเหมือนกัน"

ผมยิ้มออกมาพร้อมกับพลิกใบหน้าของตัวเองเข้าไปจูบรับคำพูดหวานอีกครั้งเพื่อยืนยันความรู้สึกของเราสองคน

แสงไฟในห้องยังคงส่องสว่างฉายภาพร่างกายที่กำลังผสานเป็นหนึ่งเดียวกันด้วยความรู้สึกปรารถนาและต้องการกันและกันอย่างเต็มเปี่ยม เสียงเนื้อกระทบเนื้อย้ำจังหวะอย่างต่อเนื่อง ในหัวสมองของผมว่างเปล่า เมื่อศูนย์กลางของความรู้สึกนึกคิดมารวมตัวอยู่ที่การกระแทกตรงจุดอ่อนไหวอย่างรุนแรง

"อ...อ๊ะ"

ไอ้อิงไม่ใช่คนที่มีลีลาเด็ดหรือมีท่าทางเร้าใจให้ชวนสยิว ทว่าทุกสัมผัสที่มอบให้กลับหนักแน่นเด้วยอารมณ์และลึกล้ำทุกความรู้สึก

"อ่ะ...อื้อ"

"อ่า..อืม"

ผมกอดแผ่นหลังกว้างเอาไว้แน่น เมื่อพายุอารมณ์กำลังหมุนตัวมาจนถึงขีดสุด และอีกไม่กี่วินาทีหลังจากนี้ทุกอย่างจะถูกปลดปล่อยออกมา

"เร็วๆ...อิงเร็วอีก!"

ไอ่อิงโถมตัวเข้ามาจูบผมอย่างดูดดื่มอีกครั้ง โดยที่ช่วงล่างยังเคลื่อนไหวไม่ลดความเร็ว แก่นกายที่ร้อนรุ่มสอดใส่จนผมแทบขาดใจ

"อ่า...เล้ง พร้อมกัน"

ไอ้อิงเงยหน้าขึ้นมาจูบแก้มที่ชื้นเหงื่อของผมพร้อมกับมือที่จับท่อนขาของผมให้กระชับและถนัดมากขึ้น ผมตอบรับด้วยสติที่ไม่สมบูรณ์นัก ในตอนนี้ผมแทบจะขาดใจด้วยความรู้สึกล้นปรี่ที่จวนเจียนระเบิด

"อิง!!!"

ผมกรีดร้องออกมาสุดแสียง เมื่อเวลาทรมาณที่แสนสุขสมยุติลง ของเหลวจากอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นมาหลายนาทีเปรอะเปื้อน แต่ไม่มีใครสนใจไยดีนัก มีเพียงการกอดรัดและจูบที่มอบให้แก่กันต่อ

"อืม ชอบของขวัญปีนี้ไหม"

ผมถามขึ้นพร้อมกับลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาที่คลอเคลียไม่ห่าง ไอ้อิงยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะหอมแก้มของผมฟอดใหญ่

"ไม่รู้สิ"

ผมเลื่อนสายตาไปมองนาฬิกา ก่อนจะหันมาสนใจคนที่นอนกอดกันอีกครั้ง ฝ่ามือที่ไล้ไปที่ใบหน้าอยู่ก่อนหน้านี้ ก็เลื่อนลงไปตามไหล่กว้างและท่อนแขนอย่างยั่วยวน

"งั้นกูให้เวลาไม่เกินวันนี้นะ"

ในเมื่อตอนนี้ผมเป็นของขวัญวันเกิด ก็ไม่ควรใช้งานเกินวันนี้ใช่ไหมครับ?

"เอาอย่างนั้นก็ได้..."

ไอ้อิงขยับเข้ามาจูบที่หน้าผากของผม ก่อนที่เราสองคนจะสบตากัน โดยที่มือทั้งสองข้างของมันก็เริ่มเล้าโลมผมไม่ต่างกัน

"ถ้าแดดไม่ออก กูไม่ถือว่าเข้าวันใหม่หรอกนะ"


..........


ผมตื่นมาในตอนสาย ทั้งที่ก็เป็นเช้าวันใหม่อย่างเคย แต่ที่เปลี่ยนไปคงเป็นบรรยากาศอบอุ่นบางอย่างที่โอบล้อมอยู่ตอนนี้ โดยเฉพาะอ้อมแขนที่กำลังนอนกอดผมอยู่

ไอ้อิงยังไม่ตื่น

ผมนอนมองใบหน้ายามหลับที่ไม่ได้เห็นมานานหลายปีอย่างพิจารณา ไม่ว่าจะเป็นคิ้ว เปลือกตา จมูก จนถึงริมฝีปาก เครื่องหน้าที่เคยคิดถึงมาตลอด ตอนนี้ก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว

ผมอมยิ้มออกมา พลางไล้ปลายนิ้วสัมผัสไปตามโครงหน้าของคนหลับแผ่วเบา ก่อนจะถอนสัมผัสของตัวเองออก แล้วตัดสินใจลุกออกจากเตียง ถึงแม้จะเสียดายไออุ่นจากอ้อมกอดที่ได้รับอยู่ก็ตาม

ทั้งที่ไม่อยากรบกวนคนที่ยังหลับอยู่ แต่ผมคงลืมไปว่า ไอ้อิงตื่นง่าย เพราะเมื่อผมดึงแขนของมันออก เปลือกตาที่ปิดอยู่ ก็ลืมขึ้นแทบจะในทันที นัยน์ตาสีเข้มมีแววง่วงนอนชัดเจน

"นอนต่อเถอะ"

ผมมองคนที่ยังเมาขี้ตาด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่กำลังจะลุกออกมาจากเตียง ไอ้อิงกลับเหนี่ยวรั้งผมเอาไว้ด้วยอ้อมแขนที่ผมเพิ่งจะผลักออก

"จะไปไหน"

"อาบน้ำ แล้วก็ไปทำอาหารเช้าไง"

"อืม ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวกูทำมื้อเช้าเอง"

"โอเค”

ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่ถึงสิบห้านาที หลังจากแต่งตัวเสร็จ ผมก็เดินตามกลิ่นหอมไปที่ห้องครัว ภาพของไอ้อิงที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในสายตา ทำให้ผมหวนนึกถึงภาพคุ้นตาในความทรงจำ

ผมเดินมานั่งลงที่โต๊ะข้างหน้าต่าง เพียงไม่นานอาหารเช้าสไตล์เอเมริกันแบบง่ายๆ ก็ถูกวางอยู่ตรงหน้า

"น่ากิน"

ไอ้อิงไม่ได้ตอนรับอะไร นอกจากขยี้หัวของผมเล่น แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมไม่ได้แตะต้องอาหารตรงหน้า ทำเพียงแค่มองผ่าน ก่อนจะหยุดสายตาที่วิวด้านนอกจนกระทั่งอีกคนเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้อีกตัว

"ทำไมไม่แดก"

"อยากกินพร้อมกัน"

ไอ้อิงตอบรับในลำคอ ก่อนที่เราสองคนจะเริ่มต้นมื้อแรกของวันด้วยกัน ผมละเลียดกันมื้อเช้าได้ไม่นาน ก่อนจะเป็นคนเริ่มต้นบทสนทนาขึ้น

"วันนี้ไปเที่ยวที่ไหนกันดี"

"ไม่ต้องไปไหนก็ได้ มึงพักผ่อนเถอะ"

"ก็ไหนพี่อิงบอกว่ามาเที่ยวไง กูก็แค่ทางผ่าน"

ผมแกล้งพูดประชดออกมา ไอ้อิงก็ทำตาดุใส่เล็กน้อย ก่อนที่มันจะยกยิ้มที่มุมปาก

"หึ! ทางผ่านอย่างมึงจะไปไหน กูก็ไม่สนใจหรอก"

"งั้นเดี๋ยวกูวางแผนก่อน มึงอาบน้ำเสร็จ ก็ไปกันได้เลย"


..........


ในนิวยอร์กมีที่เที่ยวที่สำคัญเยอะแยะเลยครับ ซึ่งแต่ละที่ก็มีความโดดเด่นในแต่ละอย่าง อาทิเช่นอนุสรณ์ทางประวัติศาสตร์ ความสวยงามด้านสถาปัตยกรรม หรือวิวทิวทัศน์ที่ร่วมสมัย

เนื่องจากผมมีเวลาว่างแค่วันนี้ ผมเลยพาไอ้อิงไปเดินเที่ยวแค่สถานที่สำคัญและซื้ออาหารกินกันตามร้านข้างทางที่เดินผ่านเป็นการประหยัดเวลาครับ

"คนเยอะชะมัด"

ไอ้อิงบ่นออกมาเบาๆ หลังจากที่เรายืนรอซื้อแฮมเบอร์เกอร์ของรถขายอาหารที่จอดอยู่ริมถนน

"ก็เยอะเหมือนที่บ้านเรานั่นแหละ”

ผมกัดอาหารที่ถือในมือ ก่อนจะมองผู้คนที่เดินผ่านสายตาไปด้วย ถึงจะไม่ใช่เมืองหลวงของประเทศ แต่ที่นี่ก็เป็นเมืองใหญ่ที่สำคัญและมีคนอาศัยและใช้ชีวิตอยู่จำนวนมาก

"แดกช้า"

ผมหันไปมองคนที่ยืนข้างกันอีกครั้ง ตอนนี้ไอ้อิงจัดการอาหารมื้อเที่ยงของตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมเลยต้องรีบยัดให้หมดบ้าง

"ไอ้สัตว์ เดี๋ยวติดคอ"

ไอ้อิงว่าผมอีกครั้ง ผมก็พยักหน้ารับรู้แล้วกลืนคำสุดท้ายในเวลาไม่นานหลังจากนั้น ทว่าในขณะที่ผมกำลังจะเดินไปทิ้งขยะ ก็ต้องชะงักเล็กน้อย เพราะคนที่ยืนอยู่ด้วนกันกลับหมุนใบหน้าของผมเข้าไปหา ก่อนที่มันจะใช้ลิ้นเลียที่ริมฝีปากของผมหน้าตาเฉยแถมยังลามมาจูบซ้ำด้วยอีกต่างหาก

"เช็ดปากแล้วก็ไปกันต่อ"

อ่า...

ผมได้แต่เดิมตามท่อนแขนที่โอบไหล่ของผมอย่างสบายใจด้วยใบหน้าที่ร้อนขึ้นทีละน้อย ก่อนจะอมยิ้มออกมา แล้วพามันเดินไปที่สถานีรถไฟใต้ดินต่อครับ

จากแสงแดดจ้าจนกระทั่งอ่อนกำลังลง เราสองคนก็ยังสนุกอยู่กับการชมวิวในต่างประเทศกันไม่ต่างกับการเดต เพราะไอ้อิงเอาแต่เดินโอบไหล่หรือไม่ก็กอดเอว บางครั้งผมก็จับมือมันเดินไปตามทางบ้าง ในที่สุดพวกเราก็มาถึงที่สุดท้ายที่ตั้งใจไว้สำหรับวันนี้

ตึกเอ็มไพร์สเตจตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า ผมมองหาพื้นที่สำหรับเก็บภาพเป้นที่ระลึก เมื่อได้โลเคชั่นที่ต้องการ ผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ก่อนจะหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างกัน

"พี่อิง ถ่ายรูปกัน”

ไอ้อิงไม่ได้แสดงสีหน้ายินดียินร้ายอะไร แต่ก็ยอมขยับเข้ามายืนใกล้ผมมากกว่าเดิม ทว่าในจังหวะที่ผมกำลังกดถ่ายรูป คนที่ยืนทำหน้ามึนอยู่ดีๆ ก็เข้ามาจูบผม โดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่ารอบข้างของเราสองคนจะมีคนเยอะแค่ไหน

"เฮ้ย!"

ผมร้องโวยวายออกมา อันที่จริงก็ไม่ได้อายอะไรหรอก มาต่างถิ่นแบบนี้ ทำอะไรก็ช่างมันเถอะ เพียงแต่ภาพที่ผมกดไปเมื่อครู่ สีหน้าตกใจของผมโชว์หราอยู่เต็มหน้าจอน่ะสิครับ

"พี่อิงอย่าแกล้งดิ"

"อะไรของมึง"

อะรไรของมึงมากกว่าเปล่าวะ!
ผมได้แต่บ่นอยู่ในใจ พร้อมกับเปลี่ยนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือไปที่โหมดกล้องถ่ายรูปอีกครั้ง

"ถ่ายใหม่เลย เอาดีๆ นะเว้ย"

ไอ้อิงไม่ได้ตอบรับอะไรเหมือนตอนแรก และในขณะที่มันหันหน้าเข้ามาหา ผมก็เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากของเราสองคนจะสัมผัสกันอีกครั้ง โดยที่ผมไม่ลืมกดถ่ายรูปอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ตอนแรก

ทั้งที่ได้ภาพที่ต้องการแล้ว แต่เราสองคนก็ยังคงยืนแลกน้ำลลายและเล่นลิ้นกันแบบไม่แคร์สื่อ จนกระทั่งความรู้สึกต้องการภายในใจถูกเติมเต็ม ไอ้อิงก็ยืนกอดไหล่ของผมมองไปทางอื่น ส่วนผมก็ก้มลงมองถาพที่ตัวเองถ่ายเอาไว้ด้วยรอยยิ้ม

"เอาลงเฟซบุ๊กได้หรือเปล่า"

"หน้าด้านหรือไง"

ไอ้อิงหันมาว่าด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก แต่ผมว่ามันไม่ได้สนใจมากกว่า ผมเองก็พูดไปอย่างนั้น ใครจะไปกล้าทำแบบนั้นกัน ผมก็เป็นคนขี้อายเหมือนกันนะครับ



.

.

.
Next step loading....

Marionetta:::
ดีค่ะ หลังจากผู้เขียนป่วยการเมืองจนกลายเป็นป่วนจริง วันนี้ก็สามารถมาต่อตนใหม่ได้สักที แฮะๆ ^^;

lสำหรับคอนนี้ก็มาแบบหวานเบาๆ ผสมโรเมนติดอีกนิดหน่อย และนังเล้งก็ยังชอบอ่อนเหมือนเดิม 555

ขอบคุณที้ติดตามจนถึงตอนนี้ค่ะ
ปล. สอบถามเล็กน้อย ถือว่าเป็นการระดมความคิด อยากอ่านตอนพิเศษแบบไหนกันคะ อิอิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 34th Step : พบกันใหม่อีกครั้ง - 22/11/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 13-12-2017 14:58:57
 :L2: :L1: :pig4:

อิงอิง อ้อย แบบมึนๆ :hao3:

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-12-2017 16:51:24
 :man1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-12-2017 17:32:39
 :hao5: :sad4: :heaven

อิง เล้ง  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
มีความสุขกันแล้ว
ตอนพิเศษอยากได้แบบอิง อ้อนเล้ง หึงเล้ง  :z3: :z3: :z3:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-12-2017 17:41:32
หวานกันซ้า~
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-12-2017 19:07:53
  :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 13-12-2017 19:18:08
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 13-12-2017 20:01:32
 :impress2: แม่อิงควรเห็นใจลูกได้แล้ว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-12-2017 20:28:35
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 13-12-2017 20:37:36
ขอของฝากจากพี่อิงเป็นน้องเล้งหนึ่งที่ค่ะ  แบบว่าเห็นพี่แกฟัดละหมั่นเขี้ยว  อิอิ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 13-12-2017 20:38:04
หวานเสียจริง หวานเสียจัง  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 13-12-2017 20:46:51
หวานหนักมากกกกกกกก. ชอบ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: net. net_n2537 ที่ 13-12-2017 23:56:43
อิเล้งอย่ามาหน้าบางแถวนี้ ลงรูปในเฟสซะจะได้ตามไปส่อง  :hao6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-12-2017 16:53:29
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 14-12-2017 23:51:20
หวานมากครับ,,,
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 15-12-2017 10:05:29
มดขึ้นจอหมดแล้ว :-[ 55555

ปล.อยากอ่านตอนที่เล้งกลับไทยมาทำงาน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 15-12-2017 15:33:29
เจอกันแล้ว. อิจฉามาก จะหวานอะไรขนาดนั้น   :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 16-12-2017 09:29:25
ฮืออออ ดีต่อใจ ปลาบปลื้มมากค่ะ
อิงไปหาเล้งถึงที่เลย แล้วใจตรงกันมากด้วย
เล้งรอวันเกิดอิง อิงมาวันเกิดตัวเอง ดีงามไปอีก

คนรักกันนิดหน่อยก็ไหลลื่นเนาะ น่ารักค่ะ หวานไม่มาก แต่ไม่ชืดเลยค่ะ
มันกรุ่นๆ ด้วยไออุ่น ความรัก อิงแสดงออกมากเลย ชอบมาก

เล้งนอนไม่หลับแน่ ถ้าพี่อิงกลับไทย

อยากอ่านตอนพิเศษตั้งแต่หวานจนเผ็ดแซบเลยค่ะ ขอแบบรัวๆ 55555
แต่ขอตอนปกติไปก่อนนะคะ ยังอยากอ่านยาวๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 27-12-2017 11:37:55
จะกลับมาต่ออีกที หลังปีใหม่นะคะ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 11-01-2018 02:12:51
หวานไปอีกกกกกกกกกก  :m1: :m1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: Bluedock ที่ 01-02-2018 22:06:59
อ่านวันเดียวหมดเลยยังไม่จบใช่ป่าว :hao4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 01-02-2018 22:45:41
รอ รอ รอ คิดถึง อิงๆ กับ เล้ง มากๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 08-02-2018 12:30:30
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-02-2018 13:40:58
36th Step : มิตรภาพและการจากลา
[Leng]



หลังจากกินอาหารเช้าฝีมือของไอ้อิงเสร็จเรียบร้อย เราสองคนก็ออกจากห้องพักพร้อมกัน โดยที่ผมไปทำงาน ส่วนแฟนของผมไปเที่ยวชมเมืองต่อครับ ก่อนที่พวกเราจะนัดเจอกันอีกที ตอนที่ผมเลิกงานเพื่อเติมเต็มมื้อเย็นที่ร้านอาหารด้วยกัน

ตอนนี้ผมไม่มีเวลาว่างพามันแที่ยวแล้วครับ เพราะไอ้อิงต้องกลับวันมะรีนนี้แล้ว

"นี่เอกสารของคุณเบนดิกซ์"

"ครับ"

ผมยิ้มรับคุณโลซาน่าที่วางแฟ้มเอกสารไว้ที่โต๊ะทำงานของผม ก่อนจะสนใจงานของตัวเองที่กำลังทำอยู่ต่อ

"หยุดไปหลายวัน งานเก็ยอะแบบนี้ล่ะนะหนุ่มน้อย"

คุณโลซาน่ากระเซ้าต่อ ผมที่ยุ่งจนหัวหมุนตั้งแต่เช้า ก็ทำได้แค่ยิ้มรับอย่างปลงตกกับจำนวนงานที่ต้องรับผิดชอบ

"พอดีแฟนผมมาหาที่นี่น่ะครับ"

"ตายจริง! ถ้าเป็นฉันจะลาสักอาทิตย์"

"ฮ่าๆ แบบนั้นผมคงโดนไล่ออก"

ถ้าขืนถลับประเทศไทยแบบไม่มีประวัติการทำงานติดตัวไปด้วย ผมคงโดนป๊าโยนกลับมาใหม่อีกรอบแน่ครับ

"แดนนี่เป็นเด็กดีจริงๆ เลย"

ผมมองอีกฝ่ายเดินไปคุยกับคุณบอนด์ต่อเหมือนคนว่างงานเล็กน้อย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดรับ เมื่อเห็นชื่อของผู้ที่ติดต่อมา

ไบรอัน...

"ไฮ"

[แดน กลางวันมากินข้าวด้วยกันไหม พอดีฉันมาแถวนี้น่ะ]

"ได้สิ"

[โอเค แล้วเจอกัน]

"อืม"

ผมกดวางสายจากเพื่อนสนิท ก่อนจะกลับไปทำงานต่อ จนกระทั่งเวลาพักกลางวันมาถึง


........


"สบายดีไหม"

"ดีมาก แล้วนายล่ะ"

"เหนื่อยนิดหน่อยน่ะ วันนี้ก็มาคุยกับลูกค้า"

ผมพยักหน้ารับคำพูดของไบรอันที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ตอนนี้เราสองคนอยู่ที่ร้านอาหารเม็กซิกันไม่ไกลจากบริษัทของผมครับ

"จริงสิ ฉันมีเรื่องจะบอกนาย"

"อะไรเหรอ"

ไบรอันมองผมอย่างสงสัย ผมยิ้มออกมาเล็กน้อย พร้อมกับความเก้อเขินที่ทำงานอยู่ในความรู้สึก

"ตอนนี้แฟนของฉันอยู่ที่นี่"

"เฮ้! แฟนคนไทยของนายน่ะเหรอ"

"นี่! อย่าพูดเหมือนฉันมีแฟนหลายคนสิ มันเสียหายนะ"

"ฮ่าๆ โทษที"

ผมชักสีหน้ามองอีกฝ่ายอย่างไม่ชอบใจ ไบรอันก็เอาใจผมด้วยรอยยิ้มสว่างไสวตามแบบหนุ่มอารมณ์ดี

"เล่าต่อสิ ไหนว่าต้องทำงานกลับไทยก่อน ถึงจะได้เจอกันไง"

"ตอนแรกก็คิดอย่างนั้น ไม่นึกว่าเขาจะมาหาถึงที่นี่ เย็นนี้ว่างไหม ฉันอยากให้นายเจอกับเขา"

"เย็นนี้คงไม่สะดวก เอาเป็นเย็นพรุ่งนี้ได้ไหมล่ะ"

"แน่นอน"

เราสองคนส่งยิ้มให้กัน หลังจากตกลงนัดแนะกันเรียบร้อย ก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อของบทสนทนาเป็นเรื่องจิปาถะทั่วไปที่น่าสนใจตลอดมื้ออาหาร


..........


"มึงนัดเพื่อนเอาไว้กี่โมง"

"ก็สักราวทุ่มนึง"

"อืม"

หลังจากที่ผมได้เจอไอ้อิงอีกครั้งหลังเลิกงานเมื่อวานนี้ ผมก็เล่าเรื่องของไบรอันให้มันฟังครับ ผมนัดกับเพื่อนสนิทให้มาเจอและลองชิมอาหารไทยแสนอร่อยที่ห้อง ซึ่งพ่อครัวที่โดนโยนงานให้ก็ตอบรับอย่างว่าง่าย

ผมมองไอ้อิงที่วุ่นอยู่ในห้องครัวอย่างอารมณ์ดี ภาพคุ้นตาในความทรงจำหวนกลับเข้ามาในความคิด ยิ่งมองก็ยิ่งคิดถึง ทว่าผมมองแฟนทำอาหารเพลินได้ไม่นาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น และเมื่อเห็นว่าใครมา ผมก็ยิ้มออกมา

"ไฮ|”

"ยินดีต้อนรับ นายท่าน เอาอะไรมาด้วยน่ะ"

ผมมองไบรอันที่เดินถือของบางอย่างข้ามาด้วย เขายิ้มออกมาพร้อมกับโชว์สิ่งที่ผมสงสัยให้ดู

"แชมเปญ ว่าจะมาดื่มกับพวกนาย"

"ดีเลย"

เราสองคนทักทายกันอีกเล้กน้อย ก่อนทีแขกจะหันไปในห้องครัวด้วยรอยยิ้ม แล้วหันมาสนใจผมต่อ

"กลิ่นหอมจัง แฟนของนายทำอาหารอยู่เหรอ"

"อืม ตามสบายเลย เดี๋ยวฉันมา"

ไบรอันพยักหน้ารับ ผมก็เดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อไปดูมื้อเย็นว่าไปถึงไหนแล้ว

"พี่อิง เพื่อนกูมาแล้วนะ"

ไอ้อิงเงยหน้าจากหม้อที่กำลังส่งกลิ่นหอมบนเตา แล้วพยักหน้ารับ ก่อนจะเลื่อนสายตาเบนไปทางด้านหลังของผม เมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้น

"แดน! ฝากนายแช่นี่ด้วย เดี๋ยวเสียรสชาตื"

ไบรอันส่งแชมเปญมาให้ผม ก่อนจะส่งยิ้มให้ไอ้อิงที่ยังยืนมองอยู่อย่างเป็นมิตร

"ฮัลโล ผม...ไบรอัน เพื่อนของแดน ยินดีที่ได้รู้จัก"

"...อิง ยินดีที่ได้รู้จัก"

ไอ้อิงไม่ได้ส่งยิ้มอย่างมีไมตรี แต่ก็ยอมจับมือของอีกฝ่ายที่ส่งมาทำความรู้จัก ผมมองมิตรภาพที่เกิดขึ้นอย่างเงียบเฉียบด้วยรอยยิ้ม ผมเคยเล่านิสัยใจคอของไอ้อิงให้เพื่อนของผมฟังมาบ้างแล้ว เพราะกลัวอีกฝ่ายจะเสียความรู้สึก ถ้าหากแฟนของผมดันทำท่าทางไม่ยินดียินร้ายออกมาในการเจอกันครั้งแรก

"แดนเล่าเรื่องของคุณให้ผมฟังเยอะเลย แถมยังชื่นชมฝืมือการทำอาหารของคุณให้ผมฟังบ่อยมาก จนผมคิดอยากจะซื้อตั๋วเครื่องบินไปที่ไทยสักครั้งเพื่อเจอคุณ แต่คิดไม่ถึงเลยว่า จะโชคดีที่มีโอากาสได้ร่วมมื้อเย็นที่คุณทำเร็วกว่าที่คิด ผมดีใจมาก"

ไบรอันสานสัมพันธ์ด้วยการพูดคุยน้ำไหลไฟดับ พร้อมกับสีหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ส่วนคนที่ถูกชมก็ได้แต่ยืนนิ่งมองด้วยสีหน้าไม่บอกอารมณ์ ก่อนเสียงทุ้มจะดังขึ้นเรียกผมที่กำลังเก็บแชมเปญใส่ตู้เย็น

"เล้ง"

"หืม?"

ผมมองไอ้อิงที่ยังมองไบรอันที่กำลังแสดงความเป็นมิครเต็มที่เล็กน้อย แล้วหันมามองผมต่อ

"เมื่อกี้...เพื่อนมึงพูดอะไร"

ผมกะพริบตาทีหนึ่ง ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา ไอ้อิงขมวดคิ้วมองผมอย่างไม่ค่อยพอใจนัก ก่อนจะหันไปสนใจอาหารที่กำลังทำอยู่ต่อแทน และท่าทางของเราสองคนก็ทำให้เพื่อนชาวต่างชาติได้แต่ยืนมองด้วยความไม่เข้าใจ

"ฮ่าๆ นายไปรอข้างนอกเถอะ"

ผมชวนไบรอันเดินออกมาจากห้องครัว ก่อนจะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้คนงงเข้าใจ

"โทษทีนะเพื่อน คำชมของนายเมื่อกี้ เขาฟังไม่ออก"

"อ้าว..."

ผมอมยิ้ม เมื่อนึกถึงใบหน้าของไอ้อิงเมื่อครู่นี้ ก่อนจะปลอบใจเพื่อนสนิทที่พูดเก้อไปเยอะ

"นายพูดเร็วไป ถ้าพูกช้าและชัดกว่านี้หน่อย เขาก็เข้าใจนะ"

"อืม ฉันก็ลืมไป"

ผมพยักหน้ารับ แล้วทิ้งให้แขกนั่งเล่นที่โซฟาตามลำพัง ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องครัวเพื่อปลอบใจอีกคนที่ยืนทำหน้าบึ้งตึง เมื่อเห็นผมส่งยิ้มให้

"พี่อิง..."

ผมเรียกเสียงอ่อน ไอ้อิงก็ยังยืนนิ่ง แล้วหันไปหยิบถ้วยและจาน เมื่ออาหารทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว โดยไม่สนใจผมที่ยืนกระแซะอยู่ข้างๆ

"เมื่อกี้ไบรอันชมมึงว่าทำอาหารเก่งแล้วยังหน้าตาดีอีก ถ้ายิ้มออกมาคงหล่อมาก"

"มั่ว"

"เฮ้ย! จริงอ่ะ! ไหนยิ้มให้ดูหน่อยสิครับว่า หล่อจริงหรือเปล่า"

"หึ!"

ผมมองรอยยิ้มมุมปากของคนตรงหน้า แล้วตีสีหน้าครุ่นคิดพิจารณา พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"สงสัยกูจะมั่วจริงด้วย พอยิ้มแล้ว...ก็ไม่ได้หล่อมาก”

ผมมองไอ้อิงที่ขมวดคิ้วออกมา ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงใสซื่อ

"แต่หล่อที่สุดเลย"

"เพ้อเจ้อ ยกไปได้เแล้ว"

ผมหัวเราะคนหน้าแดงที่สั่งเสียงเข้ม แต่ก็ยอมทำตามที่อีกฝ่ายต้องการแต่โดายดี และไม่ลืมที่จะยั่วให้คนเขินอาการหนักกว่าเดิมด้วยการหอมแก้มสีเลือดฝาดฟอดใหญ่ แล้วเดินออกจากห้องครัวอย่างอารมณ์ดี


..........


หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 35th Step : ท่วงทำนองรักในต่างแดน - 13/12/17
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-02-2018 13:52:55


มื้อเย็นผ่านไปด้วยดีครับ ไบรอันกินอย่างเอร็ดอร่อยและชมไม่หยุดปาก ถึงคนทำจะไมได้แสดงสีหน้าอะไรเกี่ยวกับคำเยินยอ แต่ผมก็หน้าบานรับแทนไปเต็มที่ครับ

หลังจากเกิดการสื่อสารกันไม่เข้าใจในตอนแรก ต่อมาไอ้อิงกับไบรอันก็พูดคุยกันรู้เรื่องมากขึ้น ก่อนที่แขกประจำวันนี้จะเดินไปเปิดแชมเปญฉลองการเจอกันในคืนนี้

"ทำไมเขาถึงเรียกมึงว่าแดน"

ไอ้อิงหันมาถามผม เมื่อไบรอันขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ผมเอนตัวพิงไหล่กว้างของคนถามพลางยกแก้วแชมเปญขึ้นดื่มอย่างสบายอารมณ์

"มันเรียกง่ายกว่าเล้งน่ะ"

"อืม"

ผมเลื่อนสายตาไปมองเสี้ยวหน้าหล่อ และเมื่อนัยน์ตาสีดำอีกคู่เลื่อนมามอง ก็เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างให้เราสองคนเลื่อนใบหน้าเข้าหากัน ก่อนริมฝีปากของดวกเราจะสัมผัสกันแผ่วเบาราวกับแตะผ่าน

ผมยิ้มออกมา แล้วยกแก้วเครื่องดื่มลิ้มรสชาติต่อ ส่วนไอ้อิงก็นั่งให้ผมเอนซบโดยไม่ได้สนใจแชมเปญของตัวเองเท่าไหร่นัก

"คุณไม่ดื่มเหรอ"
ไบรอันถามขึ้น หลังจากกลับมานั่งรวมกลุ่มอีกครั้ง ไอ้อิงก็ตอบเสียงเรียบ

"ผมไม่ชอบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เท่าไหร่"

"ไม่เหมือนแดนเลย เขาดื่มเก่ง"

ไบรอันหันมามองผมที่เลิกคิ้วรับ แล้วยิ้มออกมา ก่อนที่อีกฝ่ายจะหัวเราะเบาๆ

"ก็ดีแล้ว เขาเป็นเด็กดีของฉันนี่"

"เล้ง"

เสียงทุ้มที่ติดดุดังขึ้น ผมก็มองเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่รู้เรื่องรู้ราว

"อะไรเหรอครับที่รัก"

ไอ้อิงไม่ตอบ แต่ส่งสายตาคาดโทษมาให้ ผมก็อมยิ้มออกมา ก่อนจะหันไปสนใจไบรอันที่ชวนคุยเรื่องอื่นต่อ

พวกเราใช้เวลาสังสรรค์จนใกล้ห้าทุ่ม แขกของวันนี้ก็ขอตัวกลับ โดยที่ผมเดินไปส่งที่ด้านล่างของอพาร์ตเมนต์

"ขอบคุณสำหรับวันนี้"

"ฉันก็ขอบคุณเหมือนกัน"

ผมส่งยิ้มให้เพื่อนสนิท ซึ่งอีกฝ่ายก็ส่งยิ้มตอบกลับมาเช่นเดียวกัน ก่อนไบรอันจะพูดถึงใครอีกคนต่อ

"ถึงจะเย็นชาไปหน่อย แต่เขาก็เป็นคนที่ดี"

"ขอบใจ"

"ฉันเข้าใจแล้ว ทำไมนายถึงไม่สนใจใครที่นี่เป็นพิเศษ"

"แน่อยู่แล้ว ก็เขาดีที่สุดแล้วนี่"

"เห่อแฟนจริงๆ เลยนะ"

"อย่ามาอิจฉาน่า ฉันก็แค่พูดความจริง"

ไบรอันหัวเราะรับเบาๆ ก่อนที่เราสองคนจะกอดร่ำลากันอีกครั้งส่งท้ายการเจอกันครั้งนี้อย่างมีความสุข

"แล้วเจอกันเพื่อน"

"แน่นอน"


...........


พอผมกลับมาที่พ้องพักอีกครั้ง ไอ้อิงก็จัดเก็บทุกอย่างเรียบร้อย ก่อนที่มันจะไล่ให้ผมไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเข้านอน
ทั้งที่ทำงานมาเหนื่อยทั้งวัน แล้วก็ดื่มกินกับเพื่อนจนดึก แต่ผมก็ยังไม่ง่วงเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะวันพรุ่งนี้ไอ้อิงก็จะกลับประเทศไทยแล้วมั้งครับ
เหมือนกับมันเพิ่งมาเมื่อวานนี้เอง...

"นอนไม่หลับเหรอ"

เสียงของคนที่นอนกอดผมในความมืดดังขึ้น ผมขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะตอบเสียงแผ่ว

"พรุ่งนี้มึงจะกลับแล้ว"

"อีกไม่กี่เดือน มึงก็กลับเหมือนกัน"

ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะเลื่อนมือไปเปิดโคมไฟเพื่อเพิ่มแสงสว่าง แล้วลุกขึ้นมานั่งพิงหมอนที่หัวเตียง พร้อมกับมองไอ้อิงที่กำลังมองผมอยู่

"คืนนี้กูจะไม่นอน”

พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ครับ ถ้าคืนนี้ผมจะไม่นอนก็คงไม่เป้นอะไร ส่วนอีกคน...ถ้าจะหลับไปก่อนก็ไม่เป้นไรเหมือนกัน ผมแค่อยากมองมันชัดๆ ให้นานๆ เท่านั้นครับ

"หึ! เดี๋ยวมึงก็หลับ"

"แข่งกันหรือเปล่าล่ะ ถ้าใครหลับก่อนแพ้"

"ทำไมกูต้องอดนอนไปกับมึงด้วย"

ถึงมันจะพูดแบบนั้นแต่ก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงหมอนกับหัวเตียงเหมือนกับผม ผมคลี่ยิ้มออกมา

"กูก็พูดไปอย่างนั้น พี่อิงหลับไปเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้งอแงนะครับ"

ผมยกมือลูบหัวปลอบประโลมราวกับอีกฝ่ายเป็นเด็กน้อยอย่างกวนประสาท ซึ่งคนโดนยั่วอาร
มณ์ ก็ทำสีหน้าดุเล็กน้อย พร้อมกับจับมือของผมออก

"หึ! ใครกันแน่ที่จะงอแง"

"เล้งโตแล้วครับ ไม่ใช่เด็ก ไม่งอแง"

ผมยกยิ้มมุมปาก พร้อมกับสบตาอีกฝ่ายอย่างท้าทาย ไอ้อิงก็มองผมนิ่ง ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้จนลมหายใจของเราสองคนสัมผัสกัน แล้วเสียงทุ้มแผ่วก็ดังขึ้น

"งั้นก็พิสูจน์หน่อยว่าโตแค่ไหนแล้ว"


..........


ผมหลับและกว่าจะตื่นขึ้นมา ก็ตอนโดนใครอีกคนบีบจมูกแถมยังจูบปากจนหายใจไม่ออกรับวันใหม่

เฮ้อ...

ทั้งที่ตั้งใจจะสร้างความทรงจำที่แสนโรแมนคิกส่งท้ายอย่างการนอนมองใบหน้ายามหลับของแฟนไปทั้งคืนหรือพูดคุบกันจนเช้า ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกลับร้อนแรงและเร้าใจกว่านั้นเยอะ

เอาเถอะ....ต้องโทษตัวเองที่ชอบยั่ว แล้วคนโดนยั่วก็ดันยุขึ้น

"มาแดกข้าว”

"อืม"

ผมหาวออกมาอีกรอบ พร้อมกับจิ้มเบคอนเข้าปาก ก่อนจะเท้าคางมองคนที่นั่งกินอาหารเช้าอยู่ฝั่งตรงข้าม

"พี่อิง....ง่วง"

"ความผิดมึง"

ผมก็พยักหน้ารับอย่างจำยอม แล้วตักไข่คนเข้าปากต่อ ก่อนจะเลิกคิ้ว เมื่อเสียงของคนตรงข้ามดังขึ้น

"วันนี้ไม่ต้องไปส่งกูที่สนามบิน"

"ทำไมอ่ะ"

ผมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ วันนี้ไอ้อิงต้องขึ้นเครื่องกลับตอนบ่ายโมงครับ แล้วผมก็ตั้งใจไปส่งมันด้วย

"ง่วงก็นอนไป"

"ไม่ง่วงแล้ว"

ไอ้อิงมองผมเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจออกมา แล้วเลื่อนใบหน้ามองไปที่ริมหน้าต่าง

"เดี๋ยวกูไม่อยากกลับ"

ผมนิ่งไป ก่อนจะอมยิ้มออกมา แล้วกินอาหารเช้าของตัวเองต่อ ถึงแม้จะขัดใจไปหน่อย แต่ก็เข้าใจความรู้สึกและความตั้งใจของอีกฝ่ายดี

"งั้นไปส่งขึ้นแท็กซี่"

"ไม่ต้อง"

"หน้าอพาร์ตเมนต์"

ผมต่อรอง พร้อมกับมองคนตรงหน้าไม่วางตา ไอ้อิงถอนหายใจออกมาอีกครั้ง

"แค่หน้าห้องก็พอ"

ผมพยักหน้ารับ ก่อนที่ชั่วโมงต่อมาไอ้อิงจะจูบผมอย่างดูดดื่มจนผมแทบละลายที่หน้าประตูห้อง แล้วมันก็ปิดประตูลงในตอนที่ผมยังตกอยู่ในความวาบหวาม และนาทีที่สติเข้ามาอย่างครบถ้วน ผมก็ยืนอยู่คนเดียวแล้ว

.

.

.

Next step loading...


Marionetta
: ดีต้ กลับมาแล้วค่ะ  :katai2-1:

สำหรับตอนนี้ก็ยังคงหวานต่อจากตอนที่แล้ว และมาถึงช่วงสุดท้ายของเนื้อเรื่องแล้วค่ะ
ขอบตุณทุกกำลังใจที่ทำให้มาถึงตอนนี้ได้ค่ะ

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 14-02-2018 14:23:15
สวัสดีวันแห่งความรัก เย้เย้
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 14-02-2018 14:39:01
น้ำตาลเกลื่อนห้องเลยนะ มาให้อิจฉาพร้อมวันวาเลนไทน์
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-02-2018 15:13:05
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-02-2018 16:01:35
เมื่อไหร่เค้าสองคนจะได้ยู่ด้วยกันสักที :katai1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-02-2018 20:34:58
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-02-2018 22:01:47
อิง เล้ง  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 14-02-2018 23:35:15
หวานรับวันวาเลนไทน์ ขอให้เล้งกับอิงมีความสุขมาก ๆ นะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-02-2018 00:44:23
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 15-02-2018 07:11:56
โอ้ยยยย...ถ้าเราเป็นเล้ง เราคงแทบบินตามไปติดๆอะ. 
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 16-02-2018 08:27:12
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 20-02-2018 10:16:46
ความหวานจงเจริณ!!!
ตอนหน้ามาเร็วๆ นี้ค่ะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 20-02-2018 10:35:39
 :L2: :L1: :pig4:

รออออออ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-03-2018 15:34:41
37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น
[Leng]





"กำลังจะไปทำงานใช่ป่ะ"

ผมมองคนที่เดินผ่านหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ก่อนคนที่อยู่ในสายตาจะหยุดมามองผมบ้าง

"อืม แล้วแดกอะไรหรือยัง"

"เดี๋ยวคุยกับมึงเสร็จ จะไปหาอะไรกิน"

อีกฝ่ายพยักหน้ารับเล็กน้อย ก่อนเสียงทุ้มราบเรียบจะดังขึ้นต่อ

"กูไปทำงานก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน"

"ครับ ตั้งใจทำงานนะ"

ผมส่งยิ้มไปให้ ซึ่งคนที่ได้รับก็ยังไม่แสดงสีหน้าอะไรนัก จนผมต้องแกล้งหาเรื่องพูดเพิ่มไปอีกนิด

"พี่อิง...คิดถึงนะ"

เพียงเท่านี้ใบหน้านิ่งที่ไม่แสดงอารมณ์ก็ปรากฏร่องรอยสีแดงพาดผ่านที่ข้างแก้มให้ผมเห็นอย่างที่หวัง

"อืม"

สัญญาณตัดไปแล้ว แต่ใบหน้าของอีกคนยังอยู่ในความคิด ผมวางโทรศัพท์มือถือของตัวเองไว้ที่โต๊ะรับแขก แล้วเดินไปที่ห้องครัวเพื่อหามื้อเย็นลงท้อง

หลังจากไอ้อิงกลับไปเมื่อเดือนก่อน ผมก็คุยกับมันแทบจะทุกวันเลยครับ  โดยที่สุดหล่อของผมเลือกจะเสียสละตัวเองด้วยการนอนดึกและตื่นเช้ามาคุยกับผม เพราะเวลาที่แตกต่างกัน

ทั้งที่ชีวิตประจำวันก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย แต่ก็มีเรื่องให้คุยกันได้ตลอด ราวกับต้องการทดแทนช่วงเวลาที่ไม่ได้คุยกันหลายปี บางครั้งเราสองคนก็ปล่อยความเงียบใส่กัน แล้วใช้สายตามองการกระทำและอิริยาบถของอีกฝ่ายแทน

ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่แค่ได้คุยกันก็ช่วยเติมเต็มช่องว่างของระยะทางระหว่างเราสองคนได้แล้วล่ะครับ



.........


ในวันหยุดสุดสัปดาห์ที่อากาศอบอุ่นกำลังดี ผมไปเดินเล่นแถวเซ็นทรัลพาร์คได้ครู่เดียว ก็ต้องรีบกลับที่พักของตัวเอง เพราะได้รับสายจากเพื่อนสนิทที่รักว่ากำลังจะมาหา

ผมเดินไปถึงหน้าอพาร์ตเมนต์ ก็เห็นผู้ชายสองคนกำลังยืนรออยู่ ก่อนผมจะส่งยิ้มไปให้ เมื่ออีกฝ่ายหันมาทางนี้พอดี

"เล้ง!"

มีนส่งยิ้มมาให้ ก่อนที่ผมจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้า แล้วเดินนำพาแขกที่มาเยี่ยมเข้าไปด้านในของตึกที่ผมอาศัยอยู่ต่อ

"มาหาไม่บอกล่วงหน้า เป็นไงบ้างพี่กลม ไม่เจอกันนานเลย"

"สบายดี กะว่าะมาเซอร์ไพรซ์เล้งน่ะ"

พี่กลมตอบรับอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปทางคนที่มาด้วยกัน ขณะที่พวกเรากำลังเดินเข้าไปในลิฟต์

"ถ้าไม่ได้มีน พี่ก็ไม่ได้มาถึงนี่หรอก"

"ทำไมล่ะ"

ผมมองคนพูดอย่างสงสัย พร้อมกับกดลิฟต์ไปยังชั้นที่ต้องการ ส่วนอีกฝ่ายก็ยิ้มกว้างมากกว่าเดิม

"นี่อเมริกานะไม่ใช่อยุธยา จะมาคนเดียวก็ยังไงอยู่ ดีที่มีนชวนมาเที่ยวด้วยกัน"

"แล้วทำไมไม่ชวนพี่อิงมาล่ะ"

"ก็มันเพิ่งหนีมาก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ พอจะชวนมาอีก ก็ดันบอกว่าเปลืองตังค์ มาหาแฟนจะบ่นเรื่องเงินได้ไงวะ จริงไหม"

"ฮ่าๆ พี่อิงก็แบบนี้แหละ ถ้าพี่อยากไปไหนก็บอกมีน มันเงินพร้อมทุกสถานการณ์"

"ไม่ถึงขนาดนั้น แต่ก็เป็นเรื่องจริงล่ะนะ"

"ไม่ค่อยขี้อวดเลยว่ะ"

ผมหันไปมองเพื่อนสนิทของตัวเองเล็กน้อย ซึ่งอีกฝ่ายก็แค่ยักไหล่ด้วยท่าทางสบาย ก่อนจะหันไปสนใจพี่กลมที่พูดเสียงอ่อนด้วยรอยยิ้มจาง

"มีนพร้อมแต่พี่ไม่พร้อมว่ะ ฮ่าๆ"

"ไม่พร้อมก็กู้เงินมันเลย กลัวอะไร ไม่มีก็ไม่ต้องคืน"

"พูดอย่างกับเป็นเงินตัวเองเลยนะมึง"

มีนหันมาว่า ผมก็แค่เลิกคิ้วทำหน้ากวนประสาทมันกลับไปตามเรื่องตามราว ก่อนที่พวกเราจะเดินออกมาจากลิฟต์ด้วยกัน

"แล้วมึงจะไม่ให้พี่กลมยืมเงินเวลาพี่เขาขอเหรอ"

ผมแกล้งถาม มีนก็หันไปมองพี่กลมเล็กน้อย ก่อนจะหันมาตอบคำถามของผมต่อ

"จะเป็นแบบนั้นได้ไง"

"ใช่ไหมล่ะ"

"แต่พี่ไม่ยืมหรอก ถ้าจะขอก็ไม่คิดคืน"

พี่กลมบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริง ผมก็หัวเราะออกมา ส่วนมีนก็ไม่ได้มีท่าทีเคร่งเครียดอะไร ถ้าลูกหนี้รายนี้ไม่คิดคืนเงิน

"ผมสงวนสิทธิ์นั้นให้เฉพาะคนพิเศษนะพี่"

"แล้วพี่ไม่พิเศษหรือไง"

"แล้วพี่คิดว่าไงล่ะ"

ผมมองคนที่สบตากันไม่สนใจส่วนเกินอย่างผม ก่อนจะเรียกทั้งสองคนที่เดินตามหลังมา เมื่อเปิดประตูห้องของตัวเองออก

"เข้ามาก่อน เชิญตามสบายเลย"


.........


ผมใช้เวลาพักใหญ่ไปกับการพูดคุยกับมีนและพี่กลม ถึงเพื่อนสนิทของผมจะไม่ได้บอกเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของตัวเองกับอีกคนที่มาด้วยกันอย่างชัดเจน แต่ผมก็พอเดาออกว่า คงจะพิเศษมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องธรรมดา

"เล้ง เดี๋ยวมื้อเย็น พี่เป็นคนทำเองนะ"

ผมมองพี่กลมอย่างแปลกใจเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะอาสา แต่ก็พยักหน้ารับเป็นการอนุญาต

"พอดีไปได้ซอสน่าสนใจที่วอลมาร์ตมาหลายอย่างเลย ว่าจะลองหน่อย"

"เอาเลยพี่ เอาแบบที่กินได้นะ"

"ฮ่าๆ ก็หวังว่าอย่างนั้น"

ผมมองพี่กลมที่เดินอารมณ์ดีเข้าห้องครัวไป ก่อนจะหันมาสนใจเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ไม่ห่าง แล้วเริ่มตั้งคำถามตามประสาเพื่อนที่ยังรักและห่วงใยอย่างบริสุทธิ์ใจ

"เป็นยังไงบ้าง"

"อะไรยังไง"

"ทุกอย่างในชีวิตมึง"

ผมมองอีกฝ่ายด้วยสายตาจริงจัง มีนก็แค่ยิ้มจางด้วยท่าทางผ่อนคลาย ถึงผมจะไม่ได้ติดต่อคนตรงหน้ามากนัก แต่เมื่อเจอกันก็ยังอยากรู้ความเป็นไปของอีกฝ่ายอยู่ดีครับ

"ก็ดี สุขบ้างทุกข์บ้าง"

"อืม แล้วเรื่องพี่กลมล่ะ ว่ายังไง"

มีนเลื่อนสายตาไปทางบุคคลที่สามที่อยู่ในห้องครัว ก่อนจะสบตากับผมต่อด้วยรอยยิ้มที่ติดอยู่ที่ใบหน้า

"ก็โอเค"

"มึงคบกับพี่เขาเหรอ"

"ก็ไม่เชิงแบบนั้นหรอก แค่อยู่ด้วยกันแล้วสบายใจ ก็เลยไม่ได้ระบุสถานะระหว่างกัน ก็คงจะรออะไรชัดเจนกว่านี้ล่ะมั้ง"

ผมยิ้มมองคนตรงหน้า ก่อนจะนึกไปถึงความทรงจำในอดีตที่เคยเกิดเรื่องขึ้น ท่าทางและคำพูดในวันนั้น

"แล้วไหนบอกว่า จะไม่คบกับผู้ชายแล้วไง"

"ฮ่าๆ ก็ตั้งใจอย่างนั้น แต่บางครั้งสิ่งที่หวังก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่ใช่"

"หึ! หาข้ออ้างให้ตัวเองชัดๆ"

มีนหัวเราะเบาๆ กับคำพูดเหน็บแนมทีเล่นทีจริงของผม ก่อนสายตาพราวจะแปรเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้น

"มึงก็รู้ กูกลืนน้ำลายตัวเองไปหลายรอบแล้ว ตั้งแต่สมัยก่อนที่ไม่ชอบพวกรักร่วมเพศ แต่ก็ดันมาเป็นซะเอง ถ้าอะไรที่ทำให้มีความสุข ก็ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลมาปฏิเสธ ตอนนี้กูอยู่กับพี่กลมแล้วมีความสุข กูก็จะอยู่กับเขา"

"ลึกซึ้งมากมึง เดินไปสารภาพรักเลยสิ"

ผมแซวอย่างอารมณ์ดี ไม่ว่ามีนจะเลือกอะไรหรือเป็นแบบไหน ผมก็ยินดีที่จะอยู่ข้างเพื่อนคนนี้เสมอ

"หึ! แต่มีเรื่องเดียวที่กูจะไม่ยอมกลืนน้ำลายตัวเองเด็ดขาด"

"อะไรวะ"

ผมมองอีกฝ่ายด้วยความอยากรู้ มีนอมยิ้มออกมา ก่อนเสียงทุ้มจะดังขึ้นด้วยความอ่อนโยนและมั่นคง

"ไม่ว่ายังไงกูก็จะเป็นเพื่อนมึงตลอดไป"

"ถ้าเป็นเมื่อก่อนได้ยินแบบนี้ กูเจ็บเลยนะเนี่ย แต่ตอนนี้ดีใจมากเลยว่ะ"

ผมส่งยิ้มให้มีนอย่างจริงใจ ก่อนจะพูดคุยเล่นกันต่อสักพัก เสียงของพี่กลมก็ดังลั่นจากในห้องครัว และทำให้เราสองคนต้องวิ่งเข้าไปดูด้วยความตกใจ แล้วพบว่ามื้อเย็นวันนี้คงต้องไปฝากท้องที่ร้านอาหารน่าจะดีกว่าครับ


.........


หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 36th Step : มิตรภาพและการจากลา - 14/02/18
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-03-2018 15:53:33


ตอนนี้เวลาฝึกงานหนึ่งปีของผมหมดลงแล้วครับ อีกสองอาทิตย์ก็บินกลับประเทศไทย ซึ่งนั่นเป็นกำหนดการเดิมที่แม่กับป๊าของผมรู้ แต่ที่พวกท่านไม่รู้คือผมจะกลับมาก่อน

ผมจัดการเรื่องขนย้ายตั้งแต่สิ้นเดือนที่แล้ว ซึ่งวันนี้ผมก็มาถึงแผ่นดินเกิดเป็นที่เรียบร้อยครับ

ผมเดินออกมาจากประตูผู้โดยสารขาเข้า แล้วกวาดสายตามองเพียงเล็กน้อยก็เจอคนที่ตามหา ไอ้อิงกำลังยืนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่

"มารอนานหรือยัง"

"แค่ชั่วโมงกว่า"

ผมพยักหน้ารับ พร้อมกับส่งยิ้มให้ ไอ้อิงที่ดึงกระเป๋าลากของผมไปถือเอง ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปที่ลานจอดรถกันต่อ ส่วนกำหนดการลับของผมคือการมาอยู่กับไอ้อิงก่อนหนึ่งอาทิตย์ครับ

ผมไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็อยากจะใช้เวลาส่วนตัวตามประสาคู่รักที่พลัดพรากให้หนำใจก่อน

"คิดถึงคอนโดว่ะ"

ผมมองการจราจรของเมืองหลวงในยามเช้าตรู่เล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองคนขับที่วันนี้ลาหยุดงานเพื่อมารับผมที่สนามบิน ทว่าก็ต้องรู้สึกแปลกใจ เมื่อเส้นทางที่ผ่านไม่ใช่ถนนที่คาดคิด

"จะพาไปไหนวะ"

"ไปหาแม่"

ผมได้แต่เบิกตากว้าง ก่อนจะรีบพูดออกมาอย่างรวดเร็ว เพราะยังไม่ได้เตรียมใจจะไปเจอใครในวันนี้

"เฮ้ย! ไปวันหลังดีกว่า กูเหนื่อย"

ไอ้อิงหันสายตามามอง ก่อนจะกลับไปสนใจถนนเบื้องหน้าเหมือนเดิม ท่าทีเฉยชาผิดกับอารมณ์กระวนกระวายของผมอย่างชัดเจน

"แม่รอมึงอยู่"

"ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่..."

"พวกเราทำทุกอย่างแล้ว ไม่มีอะไรให้กังวลหรอก"

"มันก็ใช่..."

ถึงผมจะทำตามเงื่อนไขทุกอย่าง แต่ก็ไม่มีอะไรมารับประกันว่า แม่อุ่นจะยอมให้ผมคบกับไอ้อิงได้จริง ในตอนนั้นผมก็แค่ต้องการหาเรื่องถ่วงเวลาเพื่อยื้อการถูกกีดกันก็เท่านั้น

"เล้ง มึงไม่ได้อยู่คนเดียว"

"พี่อิง..."

ไอ้อิงมองผมเล็กน้อย พร้อมกับรอยยิ้มบางราวกับต้องการให้กำลังใจ ผมกลืนน้ำลายอย่างฝืดเคือง ก่อนจะทำใจ แล้วใช้เวลาตลอดการเดินทางจนถึงร้านอิ่มอุ่นในการเตรียมใจและความรู้สึกทุกอย่างแบบเฉพาะกิจ

ไม่รู้ว่าการเจอกันครั้งนี้ของผมกับแม่อุ่นจะเป็นยังไง แต่ก็หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นกว่าครั้งล่าสุดที่เราสองคนได้เจอกัน


..........


ผมมองภาพข้างทางที่ผ่านสายตา ทั้งที่ไม่ได้มาที่นี่หลายปี แต่ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม ไอ้อิงเดินนำผมมาที่หน้าร้านอิ่มอุ่นที่ยังไม่เปิดให้บริการ มันเคยบอกผมว่า ตอนนี้แม่อุ่นเปิดร้านตามใจฉัน บางวันก็ไปค้างกับพี่อุ้มที่ย้ายสำมะโนครัวไปอยู่จันทบุรี

ถึงไอ้อิงจะปลอบใจให้คลายกังวล แต่ผมก็รู้สึกเหมือนคนวิตกจริตอยู่ดี ความกดดันก่อตัวทุกย่างก้าวที่เดินไปข้างหน้า

ชั้นล่างที่ใช้เป็นพื้นที่สำหรับร้านอาหารเงียบกริบ มีเพียงหลอดไฟบางดวงที่เปิดสว่าง ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ในขณะที่กำลังพาตัวเองไปยังชั้นสอง ซึ่งเป็นส่วนที่อยู่อาศัย

บทสรุปของข้อตกลงกำลังจะมาถึงแล้ว

"กลับมาแล้วครับแม่"

เสียงของไอ้อิงที่ดังขึ้นนำ ทำให้ผมต้องมองตาม ก่อนจะเห็นเจ้าของบ้านที่ไม่ได้เจอกันหลายปีนั่งดูโทรทัศน์อยู่ ผมรีบยกมือไหว้อย่างนอบน้อม เมื่อท่านหันมามอง

"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"

คำทักทายของแม่อุ่น ทำให้ผมต้องฝืนยิ้มออกมา คำพูดและบทสนทนาที่เตรียมเอาไว้ระหว่างการเดินทางก็หายไปหมด

"ครับ แม่อุ่นสบายดีนะครับ เอ่อ...ผมซื้อของฝากมาด้วย เดี๋ยวไปหยิบมาให้นะครับ"

"ไว้ทีหลังเถอะ มานั่งคุยกันตรงนี้สิ"

ผมรู้สึกลังเลเพราะยังเดาสถานการณ์ตอนนี้ไม่ออก แต่ไอ้อิงก็ดันหลังผมไปหาแม่อุ่น ส่วนมันก็เดินไปเก็บกระเป๋าเดินทางของผมไปที่ห้องนอนของตัวเองเฉย แล้วปล่อยให้ผมเผชิญหน้ากับบอสตามลำพัง

ไหนบอกกูว่า ไม่ได้อยู่คนเดียวไงวะ?|

หลังจากปลงตกกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมก็กลั้นใจเดินมานั่งที่โซฟาเดียวกับแม่อุ่น ทว่าท่านกลับลุกขึ้นทันที ท่าทีที่แสดงออกราวกับไม่อยากอยู่ใกล้มากนัก ทำให้ผมตัวเกร็งขึ้นมา

"เล้งจะเอาน้ำอะไร เอาเก๊กฮวยไหม”

"อ่า...ครับ เดี๋ยวผมไปเอาเองครับ"

ผมรีบกระเด้งตัวเองเดินไปที่ห้องครัวอย่างรวดเร็ว เมื่อแม่อุ่นพยักหน้ารับ แล้วท่านก็กลับมานั่งที่เดิม ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเปิดตู้เย็นเทน้ำเก๊กฮวยในเหยือกมาสองแก้ว แล้วกลับมานั่งที่เดิมอีกครั้ง

"นี่ครับ"

"อืม แล้วอยู่ที่นู่นเป็นยังไงบ้าง"

บรรยากาศที่ผ่อนคลายกว่าที่คิด ทำให้ลมหายใจของผมทำงานได้ปกติในที่สุด ผมคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อพบว่าสายตาที่มองมาไม่ได้ขุ่นเคืองหรือเย็นชาอย่างที่ผ่านมา

เวลาผ่าน...อคติบางอย่างก็คงจะเลือนหายไปบ้าง

"ครับ ตอนแรกก็ลำบากนิดหน่อย แต่พอปรับตัวได้ ก็ไม่มีปัญหาอะไร"

"แล้วกลับมาจะทำอะไรต่อ"

ผมมองอีกฝ่ายอย่างใช้ความคิด คำถามทั่วไปที่แสนจะธรรมดา แต่ผมกลับไม่กล้าตอบสักเท่าไหร่ ไม่ใช่เพราะไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร แต่ไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของคำถามนี้แอบแฝงความนัยอะไรเอาไว้หรือเปล่า

"ถ้าเรื่องงาน ก็จะมาทำงานบริษัทของครอบครัวครับ"

"อืม...แล้วเรื่องอื่นล่ะ"

แม่อุ่นสบตากับผม ความกดดันที่จางหายไปก็กลับมารวมตัวที่บริเวณนี้อีกครั้ง ผมกลืนน้ำลายลงคอเป็นการเรียกกำลังใจให้ตัวเอง

"เรื่องพี่อิง...ผมทำตามสัญญาที่ให้ไว้แล้ว ก็หวังว่าแม่อุ่นจะยอมให้ผมคบกับพี่อิงในฐานะแฟนต่อไปครับ"

"สัญญา...แน่ใจหรือว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ได้ติดต่ออิงอิงจริง"

คำถามย้อนกลับที่ได้รับไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกหนักใจอะไร ในเมื่อผมทำตามกฎกติกาที่ตั้งเอาไว้เป็นอย่างดี ไม่จำเป็นต้องฝืนใจหรือหาคำแก้ตัวมากล่าวอ้างให้อึดอัดใจเล่น

"แน่ใจครับ เราเพิ่งกลับมาคุยกันอีกครั้งตอนที่พี่อิงไปหาผมที่อเมริกา"

แม่อุ่นมองผมราวกับกำลังหาพิรุธ แต่ผมก็แสดงสีหน้าจริงจังและจริงใจออกไปเต็มที่ ก่อนใบหน้าจับผิดจะเผยรอยยิ้มออกมา

"เอาเถอะ...ก็ไม่ได้มีอะไรมายืนยันได้หรอก แต่แม่จะเชื่อคำพูดของเล้ง เหมือนที่เชื่อในความรักของอิงอิงแล้วกัน"

ผมตาโตขึ้นด้วยความประหลาดใจ ความรู้สึกหน่วงที่เคยกดทับมาโดยตลอดในตอนนี้ก็เหมือนหายไปในพริบตา และที่สำคัญไปกว่านั้น การที่อีกฝ่ายใช้สรรพนามที่แสนอบอุ่นนั้น ก็ทำให้ผมตื้นตันใจจนนัยน์ตาร้อนผ่าว

"ขอบคุณครับแม่อุ่น!"

ผมกะพริบตากลั้นความรู้สึกที่กำลังเอ่อล้นผ่านดวงตาสุดความสามารถ ทั้งที่ก็ไม่ได้ตั้งใจอยากจะร้องไห้ แต่เมื่อความกดดันที่ได้แบกรับถูกปลดออก ความยินดีที่แผ่ซ่านไปทั่วหัวใจ ก็ไม่อาจหยุดยั้งห้วงอารมณ์ในตอนนี้ได้

"อ้าว! ร้องไห้ทำไมเนี่ย"

น้ำเสียงอ่อนใจดังขึ้นมา พร้อมกับฝ่ามืออบอุ่นที่ปลอบประโลมผ่านเส้นผม ทว่าแทนที่ผมจะหยุดความอ่อนแอของตัวเองลงได้ กลับปล่อยให้น้ำตาไหลออกมามากกว่าเดิม ผมรีบยกมือเช็ดคราบน้ำตาเพื่อปกปิดความน่าอายของตัวเอง

"ไม่...ไม่มีอะไรครับ ผมแค่ดีใจมากไปหน่อย"

"เจ้าเด็กบ้าเอ๊ย! จะมาเป็นลูกชายของแม่ ก็อย่ามาทำตัวห่างเหินนักสิ"

ผมไม่ได้เข้าใจในทีแรก แต่เมื่อเห็นสายตาตำหนิที่มองมาอย่างอ่อนโยน ความงุนงงก็คลี่คลาย ก่อนที่ผมจะรีบแก้ไขสิ่งที่ตัวเองทำพลาดเมื่อครู่ในทันที

"เล้งขอโทษครับ”

แม่อุ่นพยักหน้ารับอย่างพอใจ ก่อนจะหันไปมองทางด้านหลังของผม พร้อมกับพูดเสียงเข้ม

"แล้วนั่นจะยืนยิ้มอะไรคนเดียวอยู่ได้ มานั่งด้วยกันสิ"

ผมหันไปมองตาม ก็เห็นไอ้อิงที่หนีไปก่อนหน้านี้กำลังเดินมา ใบหน้าหล่อเหลาตกแต่งไปด้วยรอยยิ้มและนัยน์ตาที่เปล่งประกายไปด้วยความสุข ก่อนที่มันจะไปนั่งบนโซฟาอีกข้างของแม่อุ่น
 
"เรื่องนี้แม่ยอมให้แล้ว เรื่องอื่นก็อย่าดื้อนักล่ะ”

"แม่...ขอบคุณครับ"

ผมมองไอ้อิงที่กอดแม่อุ่นเอาไว้เต็มรักด้วยรอยยิ้ม ส่วนคนถูกกอดก็แสดงสีหน้าพอใจและอ่อนใจในคราวเดียวกัน ก่อนที่ผมจะรู้สึกตกใจ เมื่อแขนข้างหนึ่งของแม่อุ่นดึงผมเข้าไปกอดด้วยอีกคน

"คบกันก็ดูแลกันดีๆ ถ้าทะเลาะกันก็ให้นึกถึงช่วงเวลานี้เอาไว้ เข้าใจไหม"

"ครับ/ครับ"

ผมกับไอ้อิงตอบรับพร้อมกันภายในอ้อมกอดที่เต็มไปด้วยการยอมรับของแม่อุ่น ก่อนที่ผมจะเลื่อนสายตาไปสบกับดวงตาสีเข้มที่มองมาแล้วอมยิ้ม เมื่อมือของเราสองคนกำลังจับมือกัน

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้...เราจะเผชิญหน้าไปพร้อมกัน
.

.

.

Next step loading...


Marionetta:::  ดีค่ะ มาต่อแล้วค่ะ ^^

ตอนนี่ก็เหมือนบทสรุปค่ะ เวลาผ่าน ทุกอย่างก็เปลี่บย ซึ่งแต่ละคนก็มีแนวทางที่แจกจ่างกันไป และตอนหน้าก็มาถึงตอนจบแล้วค่ะ ขอบตุณทุกคนที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้กันมาถึงตรงนี้

ปล. ตอนหน้าอิงอิงจะไปเจอพ่อตาแล้วค่ะ เอาใจช่วยด้วยนะคะ  :impress2:



หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 14-03-2018 17:02:42
เอาใจช่วยจ๊ะ หลังจากต้องฝ่าฟันกับอุปสรรคทั้งปวงมาได้แล้ว
สู้ต่อไปอีกหน่อยก็แล้วกันนะ เล้ง+อิง
 :3123: :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-03-2018 17:32:30
 o13
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 14-03-2018 17:49:34
รอติดตามการไปหาพ่อตาของอิงอิง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-03-2018 18:37:34
แม่อุ่น ยอมรับเล้งแล้ว  :mew1:

อิง เล้ง    :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 14-03-2018 18:56:15
เล้งได้ยกภูเขาออกจากอกแล้ว คราวหน้าตาอิงแล้ว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-03-2018 19:17:17
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 14-03-2018 19:32:45
ดีใจด้วยที่แม่อุ่นยอมรับแล้ว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: witch ที่ 14-03-2018 19:36:29
 :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 14-03-2018 19:38:20
 o13 พี่อิงกับเล้งสุดยอด พิสูจน์รักแท้ได้แล้ว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-03-2018 22:43:04
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 14-03-2018 23:29:34
 :L2: :L1: :pig4:

เวลาเปลี่ยน อะไรๆก็เปลี่ยน

รอลุ้นไปกับอิงๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-03-2018 09:12:04
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-03-2018 09:48:40
สู้ๆ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: net. net_n2537 ที่ 16-03-2018 00:30:37
 :call:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 16-03-2018 10:45:59
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 18-03-2018 22:45:16
ผ่านด่านแม่อุ้นไปแล้ววว
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 19-03-2018 06:37:42
ตามอ่านมาตลอดค่ะ แต่ไม่เคยแสดงความคิดเห็น
จนวันนี้ดีใจที่เรื่องราวใกล้จะปิดฉากลงแล้ว
ขอชมว่า เป็นพล็อตที่แปลกดีนะคะ

แต่นอกจากคำสะกดผิด หรือพิมพ์ตกหล่นแล้ว
มีจุดที่อยากจะฝากไว้ค่ะ นั่นก็คือ ... คำว่า "ก็" ในเรื่องนี้
ไม่ว่าจะ ผมก็... ไอ้อิงก็... คนนั้นคนนี้ก็...
คำว่า "ก็" ในเรื่องนี้มีมากเลยค่ะ ถ้าขัดเกลาให้น้อยลง น่าจะอ่านได้สละสลวยขึ้น
(ลองนับดูจนถึงตอนล่าสุด มีคำว่า "ก็" ถึง 3,013 คำเลยค่ะ
เยอะมากกกกกกกกกกกกก

อีกเรื่องคือรูปแบบประโยค "..... ก่อนจะ....."
แบบตัวละครทำอะไรสักอย่าง... แล้วมีคำว่า "ก่อนจะ" ตามมานี่
เยอะมากเช่นกันค่ะ อ่านแล้วสะดุดเด่นเลย

ยังไงลอง rewrite ดูนะคะ จะได้ไม่มีคำล้นจนเฝือแบบนี้
จริง ๆ มีอีกหลายจุดค่ะ เอาว่า ถ้าหากมีการรวมเล่ม
อยากให้ดูตรงจุดเหล่านี้ด้วยค่ะ
จะได้เป็นเรื่องราวที่งดงามบริบูรณ์ไงน่ะนะคะ

สุดท้าย ขอบคุณที่เขียนเรื่องให้อ่านค่ะ
เป็นอีกแนวเรื่องที่ "ชอบ" ค่ะ

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 24-03-2018 14:51:05
สมกับรอคอยมานาน
อยากรู้ว่าแม่ไม่ชอบจริง หรือแค่อยากทดสอบ

อิงเล้งสมหวังแล้วนะ ถึงจะแค่เริ่มต้นก็เหอะ

เล้งน่ารักเยอะเลย เรียนรู้มาเยอะ
อิงก็ทุ่มเทมาก ลงทุนไปเซอร์ไพรส์รัวๆ

หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ► 37th Step : สิ้นสุดสู่จุดเริ่มต้น - 14/03/18
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-04-2018 15:33:49
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากเลยค่ะ
ขออภัยเรื่องที่พิมพ์ผิดและตกหล่นนะคะ รวมไปถึงรูปประโยคบางส่วนด้วยความสำนึกผิดอย่างอย่างสุดซึ้งค่ะ
 หงั
หวังว่าจะมีโอกาสได้แก้ตัวตอนรวมเล่มค่ะ ^^

ทั้งนี้...ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดจะได้เจออิงอิงค่ะ




ขอบคุณค่ะ  :impress2:


หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-04-2018 14:14:03
38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน
[Ing]


 
ตอนนี้ที่บ้านไม่ได้มีผมอยู่กับแม่แค่สองคนเหมือนทุกทีครับ นอกจากอ้อนที่กลับมาเมื่อวานนี้ ก็ยังมีไอ้เล้งที่มาค้างคืนด้วยตั้งแต่หลายวันก่อน

"เมื่อคืนอ้อนส่งรูปกระเป๋าที่พี่เล้งซื้อมาให้เพื่อนดู พวกนั้นอิจฉากันใหญ่เลย"

อ้อนพูดด้วยน้ำเสียงแจ่มใส ส่วนไอ้เล้งก็ยิ้มรับ ก่อนจะพูดเสริมต่ออย่างอารมณ์ดี

"นั่นคอลเลคชั่นล่าสุดเลยนะ ไม่อิจฉาก็แปลก"

"ค่ะ อ้อนจะรักษาอย่างดีเลย"

ผมมองน้องสาวที่ทำหน้าระรื่น ก่อนจะพูดออกมาด้วยความหมั่นไส้อีกฝ่ายเต็มที่ ตั้งแต่เมื่อคืนที่ไอ้เล้งซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมมาให้ ก็ดีใจจนเหมือนถูกหวยรางวัลใหญ่

"อย่ามัวแต่บ้าของพวกนี้ สนใจเรื่องเรียนด้วย"

อ้อนหันมาค้อนใส่ผม ก่อนจะหันไปคุยกับไอ้เล้งต่อ ตอนนี้เราสามคนกำลังนั่งดูโทรทัศน์ด้วยกันที่ห้องนั่งเล่นครับ ส่วนแม่ออกไปหาเพื่อนตั้งแต่เช้าแล้ว

ทุกอย่างยังผ่านไปเหมือนเดิม แต่ที่แตกต่างออกไป ก็คงจะเป็นความสุขที่เพิ่มมากขึ้น

"พี่เล้งว่าแทยุนกับอิงอิง ใครหล่อกว่ากัน"

อ้อนหันไปถามไอ้เล้งที่นั่งข้างกัน ผมก็หันไปมองด้วย แล้วมองไปยังพระเอกละครเกาหลีที่กำลังฉายอยู่

"แทยุน"

ผมหันไปมองคนตอบทันที ไอ้เล้งก็ยังทำสีหน้าปกติ ก่อนจะขยายความคำตอบของตัวเอง

"ถ้าไม่หล่อจะได้เป็นพระเอกเหรอ"

"ใช่ไหมล่ะ อ้อนก็เป็นแฟนคลับแทยุนนะ"

อ้อนหัวเราะคิกคัก ผมก็ขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรที่ไอ้เล้งชมคนอื่นว่าหน้าตาดีกว่าผม

"แต่ถ้าถามว่า...พี่รักใครมากกว่ากัน ก็รักอิงอิงมากกว่านะ"

คำพูดของคนที่นั่งข้างกันที่ดังขึ้น ทำให้ผมต้องหันไปมองอีกรอบ ไอ้เล้งก็ยักคิ้วส่งมาให้ พร้อมกับอ้อนที่ทำหน้ากรุ้มกริ่มออกมา พลางมองเราสองคนอย่างล้อเลียน

"แหม...เรื่องนั้นไม่ต้องถาม อ้อนก็รู้ค่ะ"

"อ้าวเหรอ ก็กลัวจะไม่รู้”

ไอ้เล้งยิ้มออกมาอย่างวางมาด ผมกลั้นรอยยิ้มของตัวเองเอาไว้เต็มที่ และเมื่อเห็นท่าว่าความพยายามอาจจะล้มเหลวในอีกไม่ช้า ก็เลยต้องรีบอพยพไปก่อน

"เล้ง วันนี้กลับบ้านนี่ ไปจัดของหรือยัง เดี๋ยวกูขึ้นไปดูก่อน"

"อืม เดี๋ยวตามไปครับ"

ผมพยักหน้ารับ แล้วเดินไปทางบันไดต่อ โดยไม่ได้สนใจเสียงหัวเราะของคนที่ยังนั่งอยู่ดังขึ้นตามหลัง


.......


วันนี้ไอ้เล้งต้องกลับบ้านตามกำหนดการเดิมครับ หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ในช่วงแรกมันก็ไปค้างที่คอนโดสองวัน ก่อนจะมาค้างที่บ้านนี้กับผม เพราะผมไม่อยากให้แม่อยู่บ้านตามลำพัง ถ้าต้องย้ายไปอยู่ด้วยกัน ก็ต้องรอให้พี่ลำไยย้ายมาอยู่ที่นี่ก่อนครับ

"พี่อิงตื่นเต้นป่ะ"

ไอ้เล้งหันมาถาม ขณะที่กำลังขับรถพาผมไปที่บ้านของมัน เพื่อแนะนำตัวให้ผู้ใหญ่ที่บ้านรู้จัก อันที่จริงผมเตรียมใจมาแล้วครับ แต่ก็ยังรู้สึกประหม่าเหมือนกัน

"ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็คงดี"

"ไม่มีหรอก ที่บ้านกูรู้เรื่องหมดแล้ว แม่กับป๊าใจดี แถมแม่ก็อยากเจอมึงตั้งนานแล้วเหมือนกัน"

"อืม"

"แต่ถ้ามีอะไร...เราก็ยังอยู่ด้วยกัน"

ผมหันไปมองไอ้เล้งที่ยังมองถนนเบื้องหน้าด้วยท่าทางผ่อนคลาย แล้วลอบถอนหายใจออกมา

"อืม"

พวกเราใช้เวลาไม่นาน ก็เดินทางมาถึงบ้านหลังใหญ่ที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้มาเยือน นอกจากทางเข้าบ้านจะทอดยาวดูอลังการแล้ว บริเวณหน้าบ้านก็ยังมีวงเวียนน้ำพุไม่ต่างจากที่เห็นในละครด้วยครับ

ไอ้เล้งขับรถเข้ามาจอดที่โรงรถที่มีรถยนต์ราคาแพงจอดอยู่อีกหลายคัน เอาเถอะ...ลูกชายบ้านนี้ก็มีรถสปอร์ตตั้งสองคันให้ขับเล่นเลยนี่

"คิดถึงเหมือนกันนะเนี่ย"

ไอ้เล้งยิ้มออกมาเล็กน้อย หลังจากลงมาจากรถสัญชาติญี่ปุ่นที่ตกทอดมาจากพี่อุ้ม ซึ่งดูไม่เข้าพวกกับสถานที่แห่งนี้เอาเสียเลย

ผมหันไปหยิบกระเป๋าเดินทางและสัมภาระต่างๆ ของไอ้เล้งมาถือไว้เอง ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปทางเข้าของบ้านหลังใหญ่ต่อ

ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้องโถงที่ปูด้วยหินอ่อนและประดับด้วยโคมระย้าสะดุดตา เสียงทักทายก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง

"พี่เล้ง!!!"

"หวัดดีครับแม่"

ผมได้แต่มองภาพของแม่ลูกที่กอดกันกลม แถมยังหอมแก้มแสดงความรักกันอย่างเปิดเผย ก่อนที่คนกอดจะเลื่อนสายตามามองผมที่ยกมือขึ้นไหว้ทักทาย

"สวัสดีครับ"

"ไหว้พระเถอะลูก"

ท่าทางที่แสดงออกถึงความเป็นมิตร ทำให้ผมยิ้มออกมาเล็กน้อย ความกังวลที่ตกตะกอนอยู่ในใจ ก็เริ่มจางหายไป

"แล้วนี่กินข้าวกันมาหรือยัง"

"กินข้าวกลางวันมาแล้ว"

แม่ของไอ้เล้งก็พยักหน้ารับ ก่อนจะหันมามองผม พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยน

"แล้วน้องอิงไปรอพี่เล้งนานไหมครับ"

ฮะ? น้องอิง?!!!

"เอ่อ...ไม่นานครับ"

ผมได้แต่ฝืนยิ้มรับ ก่อนจะลอบมองอีกคนที่กำลังยิ้มขำ อยากจะทำหน้าดุใส่แต่ก็ไม่กล้า เพราะแม่ของมันยืนอยู่ด้วย

"ฮ่าๆ แม่ พี่อิงอายุมากกว่าเล้งนะ แม่ลืมแล้วเหรอ"

"เปล่า แม่จำได้"

"แล้วทำไมไปเรียกพี่อิงอย่างนั้นล่ะ"

ไอ้เล้งถามด้วยรอยยิ้ม ส่วนผู้ใหญ่ตรงหน้าก็ทำหน้าซื่อจนผมปั้นสีหน้าและท่าทางไม่ถูก

"อ้าว...มีพี่แล้วก็ต้องมีน้องสิ จะมีพี่หลายคนทำไมกัน"

คำตอบที่ได้ยิน ทำให้ผมนึกปวดหัวกับระบบความคิดของอีกฝ่ายเต็มทน ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ผู้ใหญ่ ก็คงต้องทำอะไรบางอย่างกับความคิดประหลาดนี้บ้าง

"ฮ่าๆ แม่ล่ะก็...แกล้งพี่อิงอ่ะ"

"แม่เรียกอย่างนั้นไม่ได้เหรอ"

ท่านหันมาถามผมเสียงหวาน ผมก็พยักหน้ารับ พร้อมกับตอบกลับอย่างสุภาพและจนใจ

"ได้ครับ"

"ไปข้างในกันเถอะ ป๊าก็รออยู่ มีเรื่องต้องคุยกันเยอะเลย"

ผมเดินตามหลังแม่ลูกที่เดินนำไปก่อน แล้วขมวดคิ้วออกมาเล็กน้อย เมื่อไอ้เล้งหันหน้ามาส่งสายตาล้อเลียน

ไอ้นิสัยกวนประสาทแบบนี้ มันมาจากกรรมพันธุ์หรือเปล่าวะ...


.........
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-04-2018 14:27:09

ถึงบรรยากาศการมาแนะนำตัวครั้งแรกกับครอบครัวของไอ้เล้งจะไม่ได้กดดันเหมือนตอนที่มันไปหาแม่ของผมที่บ้าน แต่ผมก็ยังไม่ได้วางใจร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกนะครับ เพราะยังเหลือป๊าของมันอีกคนที่ผมต้องรับมือ

"มากันแล้วล่ะป๊า"

แม่ของไอ้เล้งพูดขึ้น ตอนที่เราสามคนเดินเข้าไปยังส่วนของห้องนั่งเล่น ผมรีบยกมือไหว้ทักทายผู้ใหญ่ที่นั่งเล่นแท็บเล็ต แล้วก็พยายามทำตัวและจิตใจให้สงบ เมื่อเจอสายตาพิจารณาที่เคร่งเครียดส่งมาให้

คนละบรรยากาศกับเมื่อกี้เลยว่ะ...

"หวัดดีครับป๊า"

สายตาทิ่มเทงที่ได้รับก่อนหน้านี้หันไปมองไอ้เล้งแทน ก่อนที่ท่านจะพยักหน้ารับ

"แล้วเป็นไงกันบ้าง"

ผมรู้สึกทำตัวไม่ถูกนัก แต่ก็เลือกไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวอีกตัวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับไอ้เล้ง โดยที่ผู้ใหญ่ทั้งสองคนนั่งที่โซฟาตัวยาวด้วยกัน

"ก็โอเคนะป๊า"

"ก็ดีแล้ว แล้วเราล่ะ เป็นยังไง"

เมื่อคำถามถูกส่งมาให้ พร้อมสายตาสามคู่ที่พุ่งตรงมา ถึงจะรู้สึกเกร็ง แต่ผมก็พยายามทำตัวให้เยือกเย็นอย่างเต็มที่ ตอนนี้ผมรู้สึกว่า ตัวเองกำลังถูกสอบสัมภาษณ์อยู่เลยครับ

"สบายดีครับ"

"อืม คบกับเล้งมากี่ปีแล้ว"

คำถามเข้าประเด็นที่ตามมา ทำให้ผมต้องตั้งสติอีกครั้ง แล้วตอบอย่างสุภาพและจริงใจให้ดูน่าเชื่อถือ

"ก็เกือบห้าปีแล้วครับ"

ผมไม่ค่อยแน่ใจเรื่องเวลาที่แน่นอน อันที่จริงตั้งแต่ได้เจอกันครั้งแรกจนถึงตอนที่ต้องแยกห่างกัน ก็ใช้เวลาไม่ถึงปีด้วยซ้ำครับ

"พี่เล้งเล่าเรื่องน้องอิงไว้เยอะเชียว โดยเฉพาะเรื่องงานบ้านงานเรือน"

ผมมองแม่ของไอ้เล้ง ก่อนจะหันไปมองอีกคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาอีกตัวเล็กน้อย ไอ้เล้งก็ยังนั่งอารมณ์ดี ไม่ได้รู้สึกรู้สากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่าไหร่

"ครับ"

"แม่อยากชิมฝีมือน้องอิงมานานแล้ว แต่ก็เกรงใจ"

"ไม่เป็นไรครับ ถ้าไม่รบกวน ผมอาสาทำมื้อเย็นวันนี้ให้ครับ"

พูดมาขนาดนี้ ใครจะไปปฏิเสธกันล่ะครับ...

"จริงเหรอ ดีใจจัง แต่น้องอิงไม่ต้องเป็นทางการมากก็ได้ เป็นแฟนพี่เล้งก็เหมือนเป็นลูกแม่อีกคน"

"ครับ คุณแม่"

ผมมองรอยยิ้มหวานของอีกฝ่ายอย่างโล่งใจ ตอนนี้ดูเหมือนฝ่ายคุณนายแม่จะไม่มีปัญหาแน่นอน ก็เหลือแต่ฝั่งคุณป๊าที่ยังต้องรอดูกันต่อไปครับ

"แล้วนี่วางแผนเรื่องคบกันไว้ยังไงบ้างล่ะ"

คุณป๊ามองผม ก่อนจะหันไปมองไอ้เล้งที่นั่งดื่มน้ำผลไม้ที่คนรับใช้เพิ่งเอามาเสิร์ฟอย่างสบายอารมณ์

"เล้งจะย้ายไปอยู่คอนโดกับพี่อิง"

"ยังไม่ทันแต่ง จะไปอยู่กินกันเลยเหรอ"

ผมแทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง แล้วปั้นหน้ายาก เมื่อมองคนที่ตั้งคำถามขึ้นมา คุณนายแม่หัวเราะเล็กน้อย ส่วนไอ้เล้งก็ทำสีหน้าจริงจังออกมา

"โหย...ไม่ต้องแต่งแล้ว เข้าหอกันไปนานแล้วป๊า”

ผมแทบจะตาเหลือกมองคนที่นั่งโซฟาอีกตัวอย่างตกใจ แต่ดูเหมือนผู้ใหญ่ทั้งสองคนจะไม่ได้แสดงท่าทีอะไรกับคำตอบของลูกชายเท่าไหร่นัก

ถึงจะบอกว่ารับกันได้ก็เถอะ แต่ก็ไม่ต้องเปิดเผยกันขนาดนั้นก็ได้มั้ง...

"แต่แม่อยากจัดนะ ไปงานแต่งคนอื่นเยอะแล้ว ก็อยากจะไปงานแต่งพี่เล้งบ้าง"

"เล้งเป็นผู้ชายนะ แม่กับป๊าไม่อายเหรอ"

ผมมองสามคนพ่อแม่ลูกที่มองหน้ากันไปมาเงียบๆ ตอนนี้นอกจากจะต้องตั้งสติกับคำถามของผู้ใหญ่แล้ว ก็ต้องเตรียมใจรับคำพูดคาดไม่ถึงของไอ้เล้งด้วย

"ไม่อายหรอก ไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน แถมเดี๋ยวนี้ก็เห็นจัดงานแต่งกันเกลื่อนใช่ไหมป๊า"

"งั้นเหรอ"

"ก็วันนั้นยังดูข่าวด้วยกันอยู่เลย มาทำเป็นจำไม่ได้นะป๊า"

"เอาเถอะ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เห็นเล้งเล่าให้ฟังว่า ที่บ้านเราไม่ยอมรับไม่ใช่เหรอ"

คุณป๊าหันมาสนใจผมแทนที่ภรรยาของตัวเองที่มองเขม่นอยู่ ดูท่าทางแล้วคุณนายแม่ก็คงเอาแต่ใจน่าดู

"ก็...ครับ"

"แล้วตอนนี้ล่ะ เป็นยังไง"

"แม่ยอมรับแล้ว ไม่มีปัญหาครับ"

"ก็ดี จะคบกันจริงจัง ถึงจะโตกันแล้ว ก็ควรให้ผู้ใหญ่รับรู้ทั้งสองฝ่าย"

"ใช่จ๊ะ พี่เล้งก็พยายามเต็มที่เลยนี่น่า"

คุณนายแม่หันไปยิ้มให้ลูกชาย ไอ้เล้งก็ยิ้มรับ นอกจากท่านจะท่าทางเอาแต่ใจแล้ว ก็ยังตามใจลูกชายแบบสุดๆ แน่เลยล่ะครับ ไม่แปลกใจว่า ทำไมไอ้หมาของผมมันถึงได้ดื้อนัก

ผมมองแม่ลูก แล้วหันไปมองคุณป๊าที่ยังทำหน้าเข้มอยู่ ก่อนจะเกร็งตัวเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำถามใหม่

"รักเล้งจริงใช่ไหม"

ผมกลั้นลมหายใจครู่หนึ่ง เมื่อบรรยากาศที่ผ่อนคลายก่อนหน้านี้เหมือนจะหนาแน่นขึ้นกะทันหัน ผมมองคุณป๊าอย่างจริงจัง ถึงจะเขินอายจนไม่กล้าพูดขนาดไหน แต่วินาทีนี้ผมก็ต้องก้าวผ่านไปให้ได้

"รักมากเลยครับ"

คุณป๊าจ้องผมเขม็ง ผมเองก็ไม่ถอนสายตาออก ก่อนที่ท่านจะยกยิ้มออกมาเล็กน้อย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ไอ้เล้งถอดแบบมาไม่มีผิด

"จะมากพอที่จะรับเงื่อนไขของฉันได้หรือเปล่า"

ผมนึกอึ้งไปอีกครั้ง ก่อนจะลอบมองไอ้เล้งที่มองไปทางคุณป๊าเหมือนกัน ส่วนคุณนายแม่ก็ยังไม่พูดอะไร นอกจากใบหน้าที่ยังแต้มไปด้วยรอยยิ้มบาง

"ได้ครับ"

คุณป๊าเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ อาจเป็นเพราะคำตอบที่ไม่ได้ใช้เวลาคิดของผมก็ได้

"จะไม่ถามกลับหน่อยเหรอว่า เป็นเงื่อนไขอะไร"

"ไม่ว่าจะเป็นเงื่อนไขอะไร เพื่อให้ได้อยู่กับเล้ง ผมทำได้หมดครับ"

ถึงผมจะไม่รู้ว่าเงื่อนไขคืออะไร แต่ผมก็บอกชัดแล้วว่า ผลลัพธ์ของกติกานั้น ผมต้องได้คบกับไอ้เล้ง ถ้าจะให้มาถอนตัวหรือเลิกคบ ผมไม่ยอมเด็ดขาด

"พูดดี แต่จะทำได้อย่างที่ปากว่าหรือเปล่า"

"แน่นอนครับ"

ผมสบตากับคุณป๊าครู่หนึ่งเหมือนวัดใจ ก่อนที่ใบหน้าเคร่งขรึมจะเผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง แต่ไม่ได้แสดงถึงความเจ้าเล่ห์เหมือนก่อนหน้านี้ ทว่าเป็นการยิ้มที่เหมือนพอใจ

"ดี ถือว่ารับปากป๊าแล้วนะว่า ห้ามทำให้เล้งเสียใจไปตลอดชีวิต ถ้าผิดคำพูด จะไม่มีการให้อภัยในทุกกรณี"

ผมเหมือนยกภูเขาออกจากอก ก่อนจะยิ้มออกมาได้อย่างสบายใจเป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่เข้ามาในบ้านหลังนี้ ผมหันไปมองไอ้เล้งที่ยิ้มกว้างเช่นเดียวกัน แล้วตอบรับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"ผมไม่มีวันผิดสัญญาเด็ดขาดครับ!"


.........


หลังจากช่วงบ่ายหมดไปกับการสนทนาและได้ฝากตัวเป็นลูกชายอีกคนของบ้านหลังนี้เรียบร้อย พวกเราก็ร่วมมื้อเย็นด้วยกัน โดยที่ผมรับหน้าที่เป็นพ่อครัวใหญ่ จนถึงช่วงดึกผมก็ต้องขอตัวกลับบ้าน

"อิงกลับนะครับป๊า คุณแม่"

ผมยกมือไหว้ลาผู้ใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ป๊าก็พยักหน้ารับ ส่วนคุณแม่ก็ยิ้มหวานมาให้

"จ้ะ ขับรถกลับดีๆ นะน้องอิง"

"ครับ"

ผมเดินออกมาจากบ้านหลังใหญ่ตรงไปที่โรงรถ โดยที่มีไอ้เล้งเดินมาด้วยกัน ก่อนที่ผมจะหันไปมองอีกฝ่าย เมื่อถูกจับมือแบบไม่ทันตั้งตัว

ผมมองรอยยิ้มบางของมัน โดยไม่ได้พูดอะไร นอกจากกระชับมือของตัวเอง ปล่อยให้ความเงียบและเวลาเคลื่อนผ่าน จนกระทั่งเราสองคนเดินทางถึงรถยนต์สัญชาติญี่ปุ่นที่ไม่เข้าพวกในสถานที่แห่งนี้

พวกเราปล่อยมือออกจากกัน และเมื่อผมเข้าไปนั่งในรถแล้วติดเครื่องยนต์ ผมก็หันกลับไปมองอีกคนที่ยืนมองอยู่

"แล้วเจอกันนะพี่อิง"

"อืม"

ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะขับรถไปไหน ผมก็ต้องเลื่อนกระจกลงด้วยความสงสัย เมื่อได้ยินเสียงเคาะเรียก

"จูบลากันหน่อยสิครับ"

ไอ้เล้งเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากของเราสองคนจะสัมผัสกันอย่างแผ่วเบาและแนบแน่นขึ้นในวินาทีต่อมาแล้วยุติลง เมื่อความรู้สึกได้ถูกส่งต่อให้อีกคนจนพอใจ

"ถึงแล้วจะโทรมาบอก"

"เป็นเด็กดีแบบนี้ จะรีบให้ป๊าไปสู่ขอนะครับที่รัก"

"เดี๋ยวเถอะ"

ผมมองคนที่ยืนยิ้มแป้นอย่างคาดโทษ ก่อนจะเลื่อนกระจกปิด แล้วเริ่มขับรถออกมา โดยที่สายตาก็ยังมองคนที่ยืนห่างออกไปเรื่อยๆ ผ่านกระจกมองหลังแล้วถอนหายใจ

ถ้าจะต้องสู่ขอกันจริง ขายสมบัติจนหมดตัว จะพอสำหรับสินสอดขอลูกชายบ้านนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้...


.........


 
อาจเป็นเพราะตื่นเช้าจนเคย ทั้งที่เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ร่างกายก็ปลุกเองโดยอัตโนมัติ ทว่าทันทีที่ลืมตาขึ้น ผมก็พบว่าไม่ใช่ความเคยชินของร่างกายอย่างที่คิด แต่เป็นเพราะขาของใครอีกคนที่พาดมาที่กลางท้องของผมต่างหาก

ผมถอนหายใจ ก่อนดันขาของคนที่นอนด้วยกันออก เมื่อคืนนี้ผมเข้านอนก่อนไอ้เล้งครับ เพราะเหนื่อยกับงานที่บริษัท ส่วนมันนั่งดูหนัง ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่า อีกฝ่ายเข้านอนตอนไหน แล้วก็เป็นอย่างที่คาด ถ้าไม่จำกัดพื้นที่ คนนอนดิ้นก็ออกลีลาเต็มที่

ผมจัดท่าของคนที่ยังนอนหลับให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะใช้วงแขนของตัวเองล็อกไม่ให้คนนอนดิ้นออกลวดลายได้อีก แล้วหลับตาลงอีกครั้ง

สัมผัสที่ข้างแก้มเรียกให้ผมหลุดจากภวังค์ของการพักผ่อน หลังจากเปลือกตาเปิดขึ้น ผมก็เห็นดวงตาอีกคู่ที่กำลังมองอยู่ ก่อนที่ผมจะหลับตาลงอีกครั้ง เมื่อรับรู้ถึงลมหายใจที่อยู่ไม่ห่าง ตามมาด้วยความอุ่นของริมฝีปากที่แนบชิดและความนุ่มของปลายลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดกันจนเกิดเสียงครางแผ่วลอดผ่าน

"เมื่อคืนหนีนอนก่อน วันนี้ต้องทำของโปรดให้กูกินด้วย"

"ไร้สาระ"

"พี่อิงผิดนะเว้ย แล้วเรื่องปากท้องกับความชอบไม่ใช่เรื่องไร้สาระด้วย"

"เพ้อเจ้อ"

"พี่อิง...."

"ทำอะไรให้แดก ก็แดกไป อย่าเรื่องมาก"

ไอ้เล้งทำหน้างอใส่เล็กน้อย แล้วลุกขึ้นนั่ง ผมปรับสายตาและสติให้เข้าที่อีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นนั่งตามอย่างเชื่องช้า

"ไปอาบน้ำได้แล้ว"

ไอ้เล้งส่งสายตาไม่ชอบใจมาให้ผมอีกรอบ แต่มันก็รู้อยู่แล้วว่า ถ้าอาบน้ำเสร็จ ของโปรดที่ต้องการก็วางอยู่บนโต๊ะนั่นแหละครับ

บางทีไอ้เล้งก็ทำงอนเล่นไปอย่างนั้น เหมือนกับผมที่พูดไม่ดียังไง ก็ทำตามใจมันตลอด

ผมยิ้มกับตัวเอง แล้วเดินเข้าห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้าให้ไอ้ตัวแสบอย่างอารมณ์ดี


.........


"วันนี้ไปดูหนังกัน"

"ก็ได้"

ผมมองคนตรงหน้าเล็กน้อย พร้อมกับนั่งกินอาหารเช้าของตัวเองไปเรื่อย โดยที่มีเสียงของอีกฝ่ายดังขึ้นต่อ

"เสร็จแล้ว ก็ไปกินอาหารญี่ปุ่นต่อ"

"อืม"

"แล้วตอนเย็นก็ไปกินสุกี้กันนะ หรือว่าจะซื้อมาทำกินที่นี่ดีวะ"

ผมมองคนที่ทำหน้าครุ่นคิด แล้วกลับมาสนใจมื้อเช้าของตัวเองอีกครั้ง พลางตอบคำถามของมันแบบไม่ใส่ใจนัก

"กินที่ร้าน กูขี้เกียจเก็บ"

"อะไรวะ ทำไมเป็นคนขี้เกียจอย่างนี้ เมื่อก่อนไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า"

ผมส่งสายตาดุไปให้ แต่คนตรงหน้าก็ไม่สะเทือนอะไร แล้วยังพล่ามต่อไปอย่างต่อเนื่อง

"แต่กูอยากกินที่นี่ว่ะ พี่อิงไปซื้อมาทำเองเถอะ อยากให้มึงลวกให้ด้วยอ่ะ"

อยู่ที่ร้านกูก็ทำให้ได้...

"นะครับพี่อิง"

"เออ"

ผมมองรอยยิ้มกว้างของคนตรงหน้าอย่างหมั่นไส้ มาจนถึงตอนนี้ผมก็ไม่เข้าใจว่า เผลอไปรักไอ้เล้งได้ยังไง แต่เรื่องนั้นก็ช่างมันเถอะ...แค่อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขก็พอ

"พี่อิง กูอยากเลี้ยงหมาว่ะ"

"กูก็เลี้ยงอยู่นี่ไง ไอ้หมาเล้ง"

"โหย....ไม่ใช่แบบนั้นดิ แบบหมาพันธุ์เล็กอ่ะ เมื่อวานมีนแม่งซื้อชิวาวาให้พี่กลมเว้ย โคตรน่ารัก"

ผมมองอีกฝ่ายอย่างไม่ค่อยสนใจนัก ก่อนจะตอบเสียงเรียบ

"เลี้ยงตัวเองให้รอดก็พอ"

"ไม่เอาอ่ะ กูอยากมีสัตว์เลี้ยงบ้าง"

"งั้นเลี้ยงปลาทองหรือไม่ก็ปลาหางนกยูงไป"

"แต่..."

"อย่าให้กูพูดซ้ำ"

ผมมองไอ้เล้งอย่างจริงจัง ถึงผมจะตามใจมันประจำ แต่บางเรื่องก็อ่อนข้อให้ไม่ได้ ไอ้เล้งทำหน้างอใส่ แล้วแย่งไก่ทอดชิ้นสุดท้ายที่ผมกำลังจะหยิบกินไปต่อหน้าต่อตา

"กูไม่เลี้ยงปลาทองหรือปลาหางนกยูงหรอก กูจะเลี้ยงปลาสิงโต!"

"เรื่องของมึง"

ผมมองคนตรงหน้าอย่างอ่อนใจ ไอ้เล้งก็ยังมีสีหน้าขุ่นเคืองอยู่ อันที่จริงผมก็ทำงานมาหลายปีแล้ว ส่วนไอ้เล้งก็เริ่มทำงานที่บริษัทได้เกือบปีแล้วเหมือนกัน โดยรวมก็มีทั้งคุณวุฒิและวัยวุฒิพอสำหรับการมีครอบครัวที่สมบูรณ์ได้แล้ว

"เล้ง แล้วถ้ากูจะเลี้ยงบ้าง มึงจะว่ายังไง"

"เลี้ยงอะไรวะ"

ไอ้เล้งมองผมอย่างสงสัย ผมยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเรื่องที่ครุ่นคิดกับตัวเองมาพักใหญ่แล้ว

"กูว่าจะหาเด็กมาเลี้ยงเป็นลูกสักคน"

ไอ้เล้งเบิกตากว้าง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แต่ก็แฝงไปด้วยความไม่มั่นใจเท่าไหร่นัก

"เฮ้ย! จริงเหรอ!"

"อืม คุณแม่อยากเล่นกับหลานน่ะ"

เมื่อหลายวันก่อนคุณแม่กับป๊าเปรยกับผมว่าเหงา น่าจะมีเด็กมาวิ่งเล่นให้ปวดหัวบ้างครับ ซึ่งถ้อยคำบอกเล่าที่แจ้งเจตนารมณ์ชัดเจน ก็ทำให้ผมต้องขบคิดเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่เคยนึกมาก่อน

"งั้นกูไม่เลี้ยงปลาสิงโตแล้ว! จะรอเลี้ยงลูกกับมึง!"

ไอ้เล้งมองผมอย่างกระตือรือร้น ผมยิ้มออกมา เมื่อเห็นสายตาแวววาวที่เต็มไปด้วยความดีใจของอีกฝ่าย

"อืม ไว้ค่อยคุยเรื่องนี้อีกทีแล้วกัน"

ผมไม่อยากรีบร้อน เพราะรู้ดีว่า การเลี้ยงดูเด็กสักคนไม่ใช่เรื่องง่าย แถมยังไม่มีความผูกพันทางสายเลือดด้วย เราสองคนคงต้องใช้เวลาศึกษาอะไรอีกหลายอย่างเลยล่ะตรับ

"ผู้หญิงหรือผู้ชายดีวะ กูว่าผู้ชายดีกว่า"

"ก็บอกว่า ไว้ค่อยคุยกันอีกทีไง"

ผมมองไอ้เล้งที่ยังคุยหัวข้อชวนตื่นเต้นไม่หยุด จนกระทั่งเวลามื้อเช้าจบลง แล้วเราสองคนก็เตรียมตัวออกจากห้อง เพื่อไปดูหนังตามที่อีกฝ่ายวางแผนเอาไว้

"ไปดูหนังสยองขวัญนะ ถ้ากลัวก็กอดกูได้"

ไอ้เล้งหันมายักคิ้วให้ ผมก็เลยผลักหัวของมันไปทีหนึ่ง ก่อนที่เราสองคนจะเดินออกจากลิฟต์ แล้วตรงไปที่ลานจอดรถของคอนโดอย่างไม่รีบร้อน

ถึงผมจะไม่เคยคิดว่า ชีวิตมาถึงจุดนี้ได้ยังไง แต่ก็รู้ว่า มีสิ่งหนึ่งที่สำคัญเป็นตัวขับเคลื่อน แม้ว่าจะติดขัดหรือมีอุปสรรคระหว่างทาง แต่ถ้าหากไม่ได้เดินทางเพียงลำพัง ต่อให้ลำบากแค่ไหน ก็ยังสามารถพุ่งไปข้างหน้าได้ต่อ

ตราบเท่าที่ความรักของเราสองคนยังเติมเต็มชีวิตให้กันและกันครับ

.

.

.

End...


Marionetta :: ดีต่ะ ในที่สุดอิงอิงกับนังเล้งา็มาถึงจุดสุดท้าย ขอบคุณทุกความคิดเห็นและกำลังใจที่มีให้มาตลอดนะคะ

แต่เรื่องราวของทั้งสองคนยังมีให้ติดตามต่อในตอนพิเศษฉบับรวมเล่มค่ะ   :katai2-1:

ท่านใดสนใจ สามารถคิดคามได้ที่ http://marionetta.lnwshop.com (http://marionetta.lnwshop.com)

ขอบคุณอีกครั้งและช่วยสนับสนุนผลงานต่อไปด้วยนะคะ


หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-04-2018 14:43:41
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-04-2018 15:02:34
 o13
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-04-2018 15:55:09
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-04-2018 18:19:30
จบแล้ว     :mew1: :mew1: :mew1:

อิง  เล้ง    :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณไรท์
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-04-2018 19:16:54
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :pig4: :pig4: :pig4: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 04-04-2018 19:51:11
ฝ่าฟันกันมาด้วยกันตั้งเยอะ ก็ขอให้ทั้งคู่รักกันตลอดไปนะ
 :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 04-04-2018 22:22:08
 :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 06-04-2018 08:26:09
เป็นคู่ที่มั่นคงกันมากๆ น่ารัก ขอบคุณน้าคร้า สนุกมาก อ่านกันเพลินเลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 06-04-2018 14:19:48
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: nyxca ที่ 06-04-2018 16:55:17
อ่านถึงบทที่17แล้ว จะรอดูว่าจะมีอะไรที่มาทำให้ทีมเล้งได้ อย่างแรกคือเล้งแย่เกินไป ฟันดาวทุกคณะ(?) กับ ผญ.ที่ไม่ได้ออกสื่อ แล้วอยู่ดีๆก็มาหักอกคนดีๆแบบอิงอีก หวงก้าง ไม่ยอมปล่อย ทั้งที่รักคนอื่นอยุ่ จะคอยดูแล้วกัน ว่าจนกว่าจะจบ จะทำให้เชื่อได้แค่ไหน
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 06-04-2018 22:07:30
สนุกมากๆค่ะ น่ารักทั้งคู่เลย
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-04-2018 22:51:54
จบแล้ว ลุ้นกับคู่นี้มาก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-04-2018 22:54:22
จบแล้ว ลุ้นกับคู่นี้มาก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 07-04-2018 22:39:10
 :hao3: จบแล้ว ฟินค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►38th Step : ความรักที่เดินไปด้วยกัน [End] - 05/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: por_pla4u ที่ 08-04-2018 21:49:36
พี่เล้ง น้องอิง น่าย๊ากกกกกก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - แจ้งข่าว 09/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 09-04-2018 10:36:03
ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามค่ะ
สามารถสั่งจองแบบรวมเล่มได้ที่แรกค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - แจ้งข่าว 09/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 10-04-2018 08:32:20
จบแล้ว เนื้อเรื่องน่ารักสนุกดีค่ะ
ชอบพี่อิง ผช แบบนี้หาได้ที่ไหน เล้งก็น่ารักดี
แต่อยากอ่านตอนของมีนกับพี่กลมจัง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - แจ้งข่าว 09/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 11-04-2018 10:12:51
พี่เล้งกับน้องอิง รักมั่นคงกันมากมาย
แค่มองตาก็รู้ใจกันแล้วอ่ะคู่นี้
และที่สำคัญรักกันแล้ว
ต่างก็ยังเป็นตัวของตัวเอง
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - แจ้งข่าว 09/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-04-2018 12:31:37
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - แจ้งข่าว 09/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 15-04-2018 13:28:40
สุขีสุดๆ  :bye2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - แจ้งข่าว 09/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 17-04-2018 12:26:32
 o13  :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - แจ้งข่าว 09/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 18-04-2018 16:24:32
 :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - แจ้งข่าว 09/04/18
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 14-05-2018 10:48:52
พี่เล้ง  น้องอิงอิง

อยากได้ ผช แบบพี่อิงๆ ทำอาหารเก่ง ทำความสะอาดบ้านได้ ดูแลดี๊ดี
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 06-06-2018 13:35:10
:z1: เปิดจองรวมเล่มถึงสิ้นเดือนนี้นะคะ สนใจติดตามที่หน้าแรกดลยจ้า
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Maeo ที่ 11-06-2018 10:35:35
ชอบมากๆค่ะ
อ่านแล้วเพลินมาก
ไม่มีเบื่อเลยสักนิด
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
  :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 11-06-2018 21:48:06
ขอบคุณมากนะคับ  ชอบเรื่องนี้มากเลยคับ
 :L1: :L2: :3123:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 14-06-2018 11:11:15
อ่านค้างไว้นานมาก ฮ่า กลับมาอ่านจบแล้วนะคะ
ดีใจที่ทั้งสองฝ่าฟันอุปสรรคจนมาถึงวันนี้ได้ วันที่ครอบครัวทั้งสองยอมรับ  :impress2:
เป็นเรื่องที่พระเอกน่ารักมากๆ ทำตัวซึน ปากร้ายแต่เขินแก้มแดงงี้ อยากได้อิงอิง อ้อ ต้องเรียกใหม่เป็นน้องอิงแล้ว  :laugh:
เอ ถ้าเกิดสองคนนี้รับเด็กมาเลี้ยงจะเป็นไงนะ อิงอิงคงจะดุๆ เล้งก็น่าจะตามใจ สปอยล์ลูกแหงเลย ครอบครัวนี้ต้องวุ่นวาย ฮ่าๆ
ขอบคุณที่แต่งนิยายเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ  :กอด1: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Naamtaan22 ที่ 15-06-2018 10:48:46
เป็นเรื่องที่แปลกใหม่มากที่พระเอกอย่างพี่อิงปากเสียสุดๆแต่นิสัยดีมากกกกก
ส่วนเล้งก็เป็นนายเอกที่นิสัยโคตรแย่มากๆมีดีแค่หน้าตากับรวยแค่นั้นเองแต่ก็ดีที่ให้ตอนหลังปรับเปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดีได้
สนุกดีค่ะ ไม่คิดว่าจะเจอแนวนี้ แต่ก็ดีใจที่ได้เข้ามาอ่าน ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-06-2018 10:28:42
ขอบคุณที่ติดตตามค่ะ ดีใจมากเลย

แวะมาสปอบล์ตอนพิเศษในเล่มเล็กน้อย
แต่งงาน สวีต และเลี้ยงลูก 5555

 :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 30-06-2018 20:52:24
อ่านจบแย้ววววว เก่งมากๆเลยทั้งคู่ เป็นรักทางไกลและเป็นรักที่หนักแน่นมากเลยอะ :katai2-1: :katai2-1:
น้องเล้งก็เก่งมากๆเลย ต่อสู้และพยายามพิสูทธ์ตัวเองเพื่อให้ได้รักกับพี่อิง   o13 o13
พี่อิงก็ดูแลน้องดีมากๆ เอาใจใส่ทุกอย่าง เสียอย่างเดียว ซึนมากเกินไปหน่อย 5555555
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 01-07-2018 13:58:46
สนุกค่ะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 02-07-2018 18:56:51
รักเล้งมากค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 22-07-2018 09:07:06
รักกันมากกก
นุงเล้งดูไม่มีสาระ อะไร แต่พอเอาเข้าจริงไก็มีความพยายามมาก นุงน่ารักมากเอ็นดูจังเลย
 :m15:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 25-07-2018 03:42:09
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: numildkub ที่ 27-07-2018 00:14:38
ชอบบุคลิกของพี่อิงมากกกก ให้ความรู้สึกที่ซึนแบบใสๆอะ
ส่วนเล้ง ถ้าตัดความเจ้าชุ้และความเห็นแก่ตัวออกไปจะดีมาก
อยากอ่านตอนพิเศษมากเลย เดี๋ยวรอซื้อนะคะ ขอบคุณค่าาา
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PupleBetterfly ที่ 29-07-2018 00:20:27
 :z1:จะมีตอนพิเศษด้วยไหม  ติดตามด้วยคน :hao6:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: sakurako38 ที่ 31-07-2018 19:37:06
อ่านจบแล้ว โดยรวมถือว่าดีใช้ได้ครับ เนื้อเรืืองและบทพูดดีครับ การดำเนินเรื่องเร็วไม่ยืดชอบมากครับ แต่ขอติเรื่องคำผิดนะครับ ผิดเยอะมาก ถือว่าเยอะที่สุดเท่าที่เคยอ่านนิยายมาเลยนะครับ 555 โดยร่วมถือว่าดีครับ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 30/062018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Sweettemp ที่ 04-10-2018 21:51:53
 อ่านจบแล้วชอบเนื้อเรื่องค่ะ อ่านสบายๆเพลินๆ ขอบคุณนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 21/112018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 11-10-2018 14:41:53
สวัสดีค่ะ  :กอด1:

ตอนนี้เปิดจอง-โอนหนังาือรอบเก็บตก ท่านใดสนใจติเตามรายละเอียดที่ลิงก์ข้างล่างเลยจ้า
ขอบคุณค่ะ

http://marionetta.lnwshop.com/ (http://marionetta.lnwshop.com/)
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 21/112018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 09-11-2018 09:36:50
ใกล้เข้าช่วงสุดท้ายแล้ว สามารถสั่งจองหนังสือได้ที่ร้านค้าออนไลน์นะคะ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 21/112018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: angelninae ที่ 14-11-2018 12:06:08
ไม่รู้เราไปอยู่ไหนมา เพิ่งรู้จักเรื่องนี้ สนุกมากเลยค่ะ
เล้งน่ารักอ้ะ แต่พี่อิงน่ารักกว่า555. คนซึน
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 21/112018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: angelninae ที่ 14-11-2018 12:18:33
เล้งเจ้าเล่ห์มาก อิอิ  :o8:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 02/122018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 16-11-2018 21:12:21
แก้ไขขยายวันจอง-โอนค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - เปิดจองหนังสือ ถึง 02/122018!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 19-11-2018 11:01:26
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-12-2018 09:37:36
ตอนนี้หนังสือพร้อมส่งจำนวนจำกัดค่ะ ท่านใดสนใจสามารถคิดคามรายละเอีนกได้ที่ http://marionetta.lnwshop.com/ (http://marionetta.lnwshop.com/)

ขอบคุณค่ะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: HappyYaoi ที่ 24-12-2018 00:30:36
เหมือนได้เติบโตไปกับทุกตัวละครเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 02-01-2019 17:06:15
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 31-05-2019 21:45:24
แห่ะๆ มาอ่านอีกรอบก็ยังสนุกเหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 03-06-2019 12:55:52
ขอบคุณค่ะ สนุกมากๆ
ช่วงแรกๆหมั่นไส้เล้งมากแต่ตอนนี้เล้งน่ารักกก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 06-06-2019 10:33:48
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆจ้า :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 21-06-2019 00:13:24
อ่านจบแย้วววว น่ารักมากๆเลนค่า  o13
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: nyxca ที่ 09-02-2020 04:01:06
นิสัยเล้งนี่.... กินจุดเลยทีเดียว ก็สมกับที่เคลมตัวเองว่าไม่ใช่คนดีเท่าไหร่ โอเค เข้าใจละ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 24-04-2020 11:10:19
สบายยใจจจจ ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 25-04-2020 00:32:10
น้องร้าย แต่พี่น่ากลัวกว่า ต้องการอะไร
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 28-04-2020 23:45:28
การรอคอยที่ยาวนานได้มาถึงจุดที่ลงตัวของครอบครัวที่น่ารัก พี่อิงและน้องเล้ง เป็นคู่ที่มีความอดทนและจริงใจ พร้อมยอมรับความคิดเห็นของผู้ใหญ่ ขอให้รักกันตลอดไป
ขอบคุณนักเขียน จากใจนักอ่าน
 :pig4: :pig4: :pig4:
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหูู้ปาโก๋ ที่ 12-09-2020 00:57:51
คือดืออ่าาาา  :hao7:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: FaX ที่ 17-09-2020 10:19:21
อิงอิง หนีไปปป มันเป็นกับดัก ตกหลุมพลางเล้งไปเรียบร้อย ชอบในความซึนอิงอิงๆมาก ปากบอกไม่ต้องมา แต่ระบุสิ่งมี่เขาอย่างรู้ชัดเจน แบบจะมาก็มา ไม่มาก็ไม่มา = ต้องมา โอ้ยยยอมม แต่รักจริงหวังแต่งเด้อออ ขอบคุณนิยายดีๆแบบนี้นะค๊าบบ จุ๊บ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 30-08-2023 17:45:27
กลับเข้ามาอ่านอีกรอบ ก็ยังรักเล้งเหมือนเดิมค่ะ
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: valentinesmile ที่ 12-09-2023 07:06:21
พี่อิง คือที่สุดแล้วอ่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Freezz ที่ 16-09-2023 09:02:20
 :mew1: น่ารักกกกก
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Eakkadoor ที่ 21-09-2023 15:55:00
สนุกมากๆ เลยครับ ประทับใจมากจริงๆ  :L2: :กอด1: :L1:
หัวข้อ: Re: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 05-01-2024 16:16:29
 :pig4: