15
"ตัว... เหี้ยอะไรอีกวะเนี่ย"
"อย่า... อย่านะ"
ผมจับไปที่แผงคอของตัวที่อุ้มผมเเน่น จ้องแผ่นหลังของเดม่อนที่กำลังขู่อยู่ไม่หยุด ไม่... ไม่ได้ ไม่ได้นะ อย่าฆ่านะ
"มันจะกินมึงงั้นเหรอน้ำ?"
พี่ผาถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจจ้องตากับเดม่อนไม่กระพริบ ถ้า ถ้าคนกลุ่มนี้ตายละก็... ถ้าตายละก็
"น้ำ..."
ฉึ่ก!!
"มะ... ม่ายยยย!!"
ผมร้องลั่นเมื่อกรงเล็บแหลมคมนั้นตวัดแทงเข้าไปภายในท้องของพี่ตาจนทะลุเป็นรูโบ๋ ทั้งที่เต้ และ พี่ผาต่างก็ตกใจในสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงพริบตาเดียวที่พี่ตาเอ่ยปากออกมา
"ทะ ทำไม... ถึงฆ่าละ? ก็บอกแล้วว่าไม่ให้ฆ่า ทำไม ทำไมละเดม่อน!?"
ตุบ ตุบ ตุบ!
กำปั้นของผมฟาดลงกับหัวของตัวที่อุ้มผมอยู่ ผมแหกปากร้องสุดเสียงพร้อมกับถลาเข้าไปหาร่างของพี่ตาที่นอนนิ่งอยู่บนผืนน้ำตื้น
"ทำไมละ... ฮึก ทำไมละ"
กรร
"ออกไป! ออกไปห่างๆนะ...!"
เพี๊ยะ!
ทันทีที่กรงเล็บของมันนั้นแตะลงมาที่ตัวของผม แรงที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหนนั้นฟาดลงกับมือของมัน ผมจ้องอีกฝ่ายอย่างโกรธแค้น ทั้งๆที่... ทั้งๆที่พี่เขาเป็นคนดีแท้ๆ
"เดม่อนเหรอ? มึง... ตั้งชื่อให้ไอ้ตัวประหลาดนี่เหรอ?"
เมื่อพี่ผาตั้งสติได้ เขาก็ถามผมเสียงสั่นพร้อมกับกระซากผมให้ยืนขึ้นมาพร้อมกับพาวิ่งหนีออกมาจากพวกของเดม่อน
กรร
ก่อนที่เท้าของผมจะย่ำลงกับพึ้นข้างแอ่งน้ำเสียงขู่คำรามของเดม่อนก็ดังขึ้นภาพตรงหน้าทำเอาผมตะลึงงันพี่ตาที่ลุกขึ้นมานั้นมีหนอนตัวใหญ่ทะลุท้องออกมามันขยับยั้วเยี้ยพร้อมทังเดินเข้ามาทางนี้
"ผู้หญิงงง คนนั้น... มีปร... สิต"
เสียงแหบพร่าของมันกระซิบข้างหู พร้อมกับดึงตัวผมขึ้นอุ้มอีกครั้งก่อนที่ตัวที่เหลือจะพุ่งจับตัวของพี่เต้ พี่ผา และ อีกสองคนนั้นที่แอบอยู่
"จะ จะทำอะไร? ปล่อยนะ เกลียด เกลียดที่สุดเลย!"
ผมทั้งทุบทั้งตีเดม่อนที่นิ่งเงียบมันออกตัววิ่งอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสียงตึงตังที่ดังสนั่น ร่างของสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนั้น
ตุบ!
"...อึ๊ก"
กิ๊ว
ร่างกายของผมถูกทิ้งลงกับเทนทาเคิลสีเนื้อสดกลุ่มเดิมที่อยู่ตรงซอกหินแข็งมันยื่นออกมารัดผมแน่นพวกมันเลื้อยเข้าไปยังเสื้อผืนบางก่อนจะกระซากจนขาดหวิ่น ก่อนที่เสียงสไลม์จะดังขึ้น
"ซะ เซริ...? ฮึก เซริ"
กิ๊ว...
กิ๊วว...
สไลม์... ตัวที่เหลือ ที่เข้ามาช่วยผม ทั้งตัวสีชมพู สีฟ้า สีม่วง และ สีทองนั้น ร้องเรียกผม น้ำตาอุ่นๆไหลอาบแก้มเมื่อเห็นพวกมันอยู่ตรงหน้า ผมร้องไห้สะอึ้นพร้อมกับร่างกายที่หลุดออกมาจากเทนทาเคิล
"ฮือ... เซริ ไม่ได้ฆ่า สินะ... ไม่ตายสินะ"
กิ๊วว
ผมพุ่งเข้ากอดสไลม์พวกนั้นอย่างแรงร้องไห้โฮออกมาขณะที่พวกมันเองก็ติดหนึบผมเอาไว้แน่นเหมือนกัน
กิ๊ว...!
สไลม์ตัวสีเขียวใสนั้นร้องทักผมก่อนที่มันจะซุกๆมาที่อกของผมพวกเรากอดกันกลมอยู่ตรงพึ้นหินที่เย็นเฉียบ ก่อนที่เดม่อนจะเดินเข้ามาหาสไลม์พวกนั้นแยกทางออกให้มันเดินเข้ามา
"..."
ผมมองมันนิ่งๆก่อนที่จะหันหน้าหนีซุกหน้าเข้ากับตัวของเซริโดยไม่สนใจมัน ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากเมินมันทั้งแบบนี้ ต่อให้เรียกร้อง หรือ ร้องขอมัน มันก็ไม่ได้สนใจเลยสักนิด พวกพี่ผา... ถูกจับไป ไว้ที่อื่น ถ้ำที่มีทางแยกออกไปตรงทางซ้ายใกล้กับต้นไม้ตรงทางเข้า ไม่รู้ว่าจับเอาไปทำไม แต่... ถึงแม้ว่าอยากจะไปแค่ไหน แต่ก็ถูกจับตามอง ตราบใดที่ยังไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องข้างในนั้น ก็นับว่าโชคดีไป จริงๆแล้วเดม่อนชอบฆ่าสัตว์ตัวอื่นเหมือนเป็นงานอดิเรก ฆ่าเพื่อความสนุกฟังเสียงกรีดร้องของตัวที่ถูกฆ่า
หมับ
"... อึก"
ผมขยับถอยร่นเมื่อแขนของมันเอื้อมมาแตะที่ข้างแก้มของผม ฟันของมันยังคงมีน้ำลายไหลเยิ้มออกมาพร้อมกับลิ้นสีดำที่ตวัดเลียข้างแก้ม ผมนั่งนิ่งไม่สนใจตอนที่แขนแกร่งกล้าของมันนั้นสอดเข้ามาที่ใต้แขนของผมยกขึ้นอุ้ม
"ทำ... ไม ถึงง...ง ยอม ให้จับ"
เสียงแปร่งๆนั้นเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ จากนั้นร่างกายของผมก็ถูกวางลงกับเทนทาเคิลที่ขัยเลื้อยไปมา ผมหันหน้าหนีไม่ยอมตอบมัน
"กลัว... มั้ย..."
ผมเม้มปากแน่นเมื่อถูกถามออกมาแบบนั้นน้ำอุ่นๆไหลออกมาราวกับเขื่อนแตกกรงเล็บแหลมๆนั้นลูบหัวของผมเบาๆ พร้อมกับหางคมที่เลื้อยมาพันร่างของผมเอาไว้
"ฮือออ... กลัว ฮึก กลัวที่สุดเลย ทำไมถึงช้าขนาดนี้ ทำไมถึงไปช้าขนาดนี้"
ผมร้องไห้โฮออกมา ก่อนจะกอดร่างกายแข็งกระด้างของเดม่อนเอาไว้ ทั้งเรื่องที่เคยเจอ ทั้งเรื่องที่ถูกล่า ทั้ง... เรื่องที่เห็นคนรู้จักตายต่อหน้าต่อตาไป แบบนั้น... ไม่คิดว่ามันมากเกินไปหน่อยรึไง
"จะ... ปก ป้อง...งง น้ำ"
น้ำเสียงที่เรียบนิ่งนั้นทำเอาผมซะงักไป แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไป เดม่อน... เป็นแก ไม่ใช่เหรอ ที่ทำให้ผมผิดมนุษย์แบบนี้
ไม่มีทาง... ที่ผมจะอยู่ที่นี่ยังไงซะผมก็จะหาทางหนีให้ได้ ไม่ว่ายังไง ก็อยู่ด้วยไม่ได้เด็ดขาด
...
แฮ่ สอบเสร็จแล้ว~ ทำได้ ดี พอสมควรละนะ
ช่วงนี้ว่าจะพักเรื่องอื่นๆนะ วันนี้ก็เลยเขียนต่อ แฮะๆ สั้นแต่ก็นะ... มาต่อแล้วเน้อ ไปละนะ ฝันดีครัช
หัวข้อ: เปิดPRE ORDER [Alien] เกาะตุ๊กตา :: ตอนที่ 27 :: มาแถมให้หายคิดถึง [07/07/2560] (อ่าน 87599 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก