รัก...ไม่ได้ออกแบบ by Zero- 3 -
ช่วงนี้การรับน้องกำลังเข้มข้น คณะผมเป็นคณะที่มีนักศึกษาไม่มาก รุ่นพี่รุ่นน้องรู้จักกันหมด จะไม่รู้จักก็ต่อเมื่อรุ่นเราห่างกันมากๆหรือพวกรุ่นพี่ที่จบไปแล้วไม่เคยกลับมาที่คณะอีกเลย อาจจะเป็นเพราะต้องทำงานหรือมีภารกิจเรียนต่อหรือไม่ก็ไม่ได้อยู่ในประเทศไทย แต่โดยส่วนใหญ่แล้วก็จะแห่มาในช่วงรับน้องเพื่อมาดูหนังหน้าสายรหัสตัวเอง บางคนก็หวังมาส่องสาวน้อยเฟรชชี่
วันนี้พวกผมได้รับคำบัญชามาจากพวกรุ่นพี่ให้มาดูแลน้องๆที่มาเข้ากิจกรรมหลังเลิกเรียน พวกไอ้โฟม ไอ้โอ๊ค ไอ้เต้เป็นสวัสดิการช่วยเอเชียกับเพื่อนผู้หญิงคนอื่นดูแลน้องๆ ใจจริงพวกมันจะหาโอกาสส่องน้องน่ารักๆมากกว่าจะมีใจอาสาช่วยงานเพื่อน ปีพวกผมจะเป็นพี่เลี้ยงคอยแนะนำน้องๆเรื่องการเรียน ส่วนพวกพี่ว๊ากปีสามจะสอนน้องๆให้รู้จักการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย สอนกฏระเบียบการอยู่ร่วมกันและสอนให้น้องๆปรับตัวเข้าหากัน รักและสมัคคีกัน เพราะพวกเขาต้องอยู่ด้วยกันไปอีกสี่ปี รวมไปถึงการหลังจากเรียนจบไปแล้วพวกเขาก็ยังต้องเป็นเพื่อนพี่น้องที่ช่วยเหลือเกื้อกูลกันไปตลอด พวกพี่ปีสี่จะแค่ให้คำปรึกษาและคอยดูแลพวกปีสองและปีสามอยู่ห่างๆ เพื่อไม่ให้การรับน้องรุ่นแรงจนเกินไป ซึ่งทั้งหมดก็อยู่ในการควบคุมดูแลของอาจารย์ที่ปรึกษา
ผม ไอ้วินแล้วก็ไอ้นัท ถูกกันตัวให้มาอยู่กับพวกพี่เอ้ พี่หลง พี่กั๊กที่เป็นพี่ว๊าก แว่วๆมาว่าผมสามคนถูกวางตัวไว้ให้รับช่วงต่อในปีหน้าซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามีเกณฑ์ในการเลือกกันอย่างไร อย่างน้อยก็ควรจะเลือกจากคนที่เข้ากิจกรรมรับน้องตอนปีหนึ่งมากกว่าแต่ถ้ารุ่นพี่เห็นว่าผมเหมาะสมที่จะทำผมก็คงไม่ขัด
ผมแอบดูพวกน้องๆในห้องชุมนุมจากหลังเวที ก่อนลงว๊ากผมเห็นพวกพี่ๆแยกกันนั่งคนละมุมเพื่อทำสมาธิ ปกติแล้วพี่หลงเป็นพวกสนุกสนานเฮฮาแต่พอมาเห็นทำหน้านิ่งตีขรึมแบบนี้ก็แปลกตาไปอีกแบบ ดูพี่แกตั้งใจมากกับการเป็นพี่ว๊าก พี่กั๊กนี่ไม่ต้องพูดถึงแค่ดูหน้ากับรูปร่างก็การันตีความโหดเถื่อนอยู่แล้ว น้องๆเห็นระยะร้อยเมตรก็ต้องก้มหน้าหลบตากันเป็นแถว ส่วนพี่เอ้แกเป็นคนเงียบๆ เพราะแกขี้เกียจพูดชอบสื่อสารทางสายตามากกว่า ตาคมดุแค่ปรายตามองน้องๆก็ตัวสั่นแล้ว ยิ่งไว้หนวดไว้เคราแบบนี้ก็ยิ่งน่ากลัวขึ้นไปอีก แต่รับรองได้ว่าหลังจากจบว๊ากสาวๆได้เห็นหนังหน้าเกลี้ยงเกลาของพี่แกหลายคนคงต้องหลงแน่ๆ ก็นะแกเป็นอดีตเดือนคณะเชียวนะ
“พวกเราต้องทำแบบนั้นจริงเหรอวะ?”ผมถามไอ้สองคนที่ร่วมชะตากรรมด้วยกันหลังจากแอบดูอยู่สักพัก
“เออ กูว่ากูไม่เหมาะกับอะไรแบบนี้เลย หน้าตากูออกจะหล่อใจดีมีเซอร์วิสมายด์ ทำร้ายจิตใจใครไม่เป็น”ไอ้วิน
“โถ ไอ้เหี้ย ที่พูดมานี่มึงคิดแล้ว?”ผมอยากจะเอาตีนนาบหน้ามันจริงๆ ครับถึงมันจะหล่อเป็นเดือนคณะที่สาวน้อยสาวใหญ่กระเทยเก้งกวางรุมกรี๊ดทั้งในและนอกคณะ มันหล่อก็จริงแต่นิสัยกับหน้าตาต่างกันมาก ใครที่คิดว่ามันจะเป็นผู้ดี สุขุม มีการศึกษา มีออร่าคุณชายราวกับหลุดออกมาจากในนิยายก็ต้องคิดใหม่ ตัวจริงของมันโคตรจะสถุล ซกมก หน้าหม้อ มีดีแค่หล่อ รวยกับไอ้นั่นใหญ่ อย่าถามว่าผมรู้ได้ไงว่าใหญ่ ผู้ชายในรุ่นผมก็เห็นกันมาหมดแล้วเกือบทุกคนเพราะกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์แบบลูกผู้ชายที่สืบทอดกันมาซึ่งผมขอเก็บไว้เป็นความลับก็แล้วกัน ฮ่าๆ
“แต่กูชอบ”ไอ้นัท ผู้ที่รักความฮาร์ดคอร์ประจำรุ่นเหมือนเป็นทายาทอสูรของพี่กี๊ก ผมละกลัวใจมันตอนว๊ากน้องจริงๆ จะไปทำลูกหลานคนอื่นเขาหัวใจวายตายไหม
“วันนี้เห็นว่าจะมีพวกศิษย์เก่ามานะ”
“มาไมกันวะ?”ผมหันไปถามไอ้วินที่กำลังเล่นเกมในโทรศัพท์อย่างเมามัน
“ไม่รู้ว่ะ กูก็ได้ยินเขาพูดกันมาแค่นั้น แต่ดูพวกพี่ๆเขาเครียดๆกันว่ะ สงสัยพวกรุ่นใหญ่ต้องเล่นงานอะไรมาแน่ๆ”
บทสนทนาจบแค่นั้นเมื่อพวกพี่ๆกลับเข้ามา ดูพี่หลงท่าทางเหนื่อยๆเพราะแกต้องใช้พลังเสียงมาก แต่พี่เอ้โคตรชิลล์เพราะเวลาแกว๊ากก็แค่พูดนิ่งๆ หน้านิ่งๆ เท่านั้นแต่ได้ผลทำลายล้างมาก แต่พี่กั๊กชิลล์กว่าท่าทางเหมือนออกไปเดินเล่มริมทะเล ผ่อนคลายสุดๆ
“พวกมึงสามตัวเย็นนี้ไปกินข้าวกับพวกกูนะ ห้ามปฏิเสธเพราะรุ่นพี่ต้องการเจอหน้าพวกมึง”พี่หลงบอกก่อนจะดื่มน้ำเกือบหมดขวด ก่อนที่พี่วาวแฟนพี่แกที่เป็นพี่ระเบียบจะเดินเอาน้ำผึ้งมะนาวอุ่นๆมาให้ รักกันหวานชื่นจนคนอื่นๆอิจฉา ถึงผมจะไม่ค่อยอินกับเรื่องความรักแต่พอมองรุ่นพี่ทั้งสองคนยังต้องเผลอยิ้ม เขาชอบทำอะไรจุ๊กจิ๊ก กุ๊กกิ๊กกันตลอดเวลา แม้แต่ตอนด่ากันยังดูน่ารักเลยครับ จะว่าไปก็เหมือนเพื่อนกันมากกว่าแฟนเสียอีกอาจเพราะคบกันมาตั้งแต่ม.ปลาย แถมยังมีความชอบเหมือนกัน รู้ใจไปเสียหมดทุกอย่างมันเลยดูลงตัว
“ไอ้เหี้ยน่านอย่ามองแฟนกูนาน กูหวง”ผมไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอมองนานขนาดนั้นจนพี่หลงพูดขึ้น
“ก็แค่มอง อย่างกไปหน่อยเลยพี่”
“เอ้า ไอ้สัด นี่มึงคิดไรกับแฟนกูจริงเหรอวะ”พี่หลงหน้าโหดขึ้นมาทันที
“จริงเหรอน่าน ชอบพี่เหรอ กิ๊กกันไหมพี่โอเคนะ”พี่วาวถลามากอดแขนผมทันที ทำตาปิ๊งๆใส่ สูงแค่หน้าอกผมเอง ตัวเล็ก ขาวๆ น่ารัก ใกล้เคียงสเป็คผมไม่น้อย อย่าทำหน้าทำตัวน่ารักแบบนี้เดี๋ยวผมหน้ามืดครับพี่
“วาว! น้อยๆหน่อยมึง จะสิงมันหรือไง”พี่หลงขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ถึงจะไม่พอใจ โกรธ งอน น้อยใจยังไงมากสุดพี่หลงก็ทำได้แค่เสียงดังใส่ ขืนทำมากกว่านี้เจอกระโดดตบหน้าคว่ำแน่ๆ เห็นตัวเล็กๆแต่โหดใช่ย่อย ผมเคยเห็นพี่วาวตบเด็กม.ปลายที่มาติดพี่หลงตอนที่ไปแนะแนวน้องๆ เด็กผู้หญิงคนนั้นก็สมควรโดนนะผมว่ารู้ว่าคนมีเจ้าของอยู่แล้วยังตามตื๊อจนน่าเกลียด เจอพี่แกตบเน้นๆไปทีเดียวร่วงไม่กล้าเข้าใกล้พี่หลงอีกเลย วีรกรรมในครั้งนั้นทำเอาเป็นที่โจษจันกันไปทั่ว
“เออ ถ้ามึงไม่อยากเห็นก็หลับตาซะ กูอยากจะเปลี่ยนรสชาติมากินเด็กบ้าง กินแต่มึงกูเบื่อ”พี่ๆคนอื่นในห้องพากันหัวเราะ ขนาดคนหน้านิ่งอย่างพี่เอ้ยังหลุดยิ้มขำ นานๆพี่วาวจะพูดจาแบบนี้ เล่นเอาแฟนตัวเองอ้าปากค้างก่อนจะหน้าบึ้งมองตาค้อนตาคว่ำ
“วาวเบื่อหลงจริงเหรอ”น้ำเสียงน้อยใจ หน้าเศร้าแต่ผมว่ามันเป็นการแสดงมากกว่า
“หลงมึงอย่าบ้า กูพูดเล่น”พี่วาวปล่อยมือจากแขนผมแล้วเดินเข้าไปจับมือแฟนตัวเองทันที ก่อนจะพากันไปง้องอนที่มุมห้อง พวกผมเลยเลิกสนใจคู่รัก แล้วหันไปทำกิจกรรมของตัวเองต่อรอเวลาเลิกกิจกรรม ผมเลยเดินออกไปหาที่สูบบุหรี่จู่ๆก็นึกอยากขึ้นมา เดินมาถึงโต๊ะหน้าคณะไอ้พายก็โทรมาพอดี
“ว่าไง”เดี๋ยวนี้ผมรับโทรศัพท์จากไอ้พายทีไรต้องมีเรื่องให้วุ่นวายตลอด ดีว่าเมื่อวันจันทร์มันมาเรียนทันผมเลยไม่ต้องไปเผชิญหน้ากับไอ้อาจารย์บ้านั่นอีก คิดแล้วก็ยังเจ็บใจไม่หาย สีหน้าท่าทางกรุ้มกริ่มในตอนนั้นติดตาจนอยากจะอ้วก
“เย็นนี้มึงไปไหนป่ะวะ”
“ไปกินข้าวกับพวกรุ่นพี่ต่ออ่ะ มึงจะกลับบ้านป่ะ”ไม่ค่อยได้เจอหน้ามันเลย เวลาไม่เคยตรงกันสักที กลับดึกตลอด อยู่บ้านเดียวกันก็เหมือนไม่ได้อยู่
“เนี่ยกูอยู่บ้าน”
“ทำไมเร็ว”
“เออ จารย์ปล่อยเร็วกูเลยรีบกลับมานอน ง่วงสัด”
“ง่วงก็นอนอย่าบ่น”
“เออๆ แค่นี้ต้องดุด้วย เป็นหมาเหรอวะไอ้เหี้ย”ตกลงจะให้เป็นหมาหรือเหี้ยกันแน่วะ
“แล้วตกลงมึงโทรมาทำไมเนี่ย”
“เออเกือบลืม กูจะบอกให้มึงแวะซื้อโดนัทร้านนั้นมาให้หน่อยกูอยากกิน ตอนกลับมากูลืมแวะ แต่ถ้ามึงจะกลับดึกกูไม่ฝากแล้ว แค่นี้นะ อารมณ์เสีย”พูดจบมันก็วางสายทันที นอยด์แดกเพราะไม่ได้ดังใจอีกตามเคยแต่ผมชินแล้ว ปล่อยมันไป ผมนั่งปล่อยอารมณ์สูบบุหรี่ตรงแถวนั้น ต้นไม้ร่มรื่นดี แถวคณะผมจะมีถังขยะที่มีทรายสำหรับเขี่ยบุหรี่ตั้งอยู่หลายจุดมาก เพราะเป็นคณะของสิงห์อมควัน เครียดเรื่องเรียน เรื่องคิดงานไม่ออก เมียทิ้ง ผัวมีชู้ก็ควักออกมาสูบกัน จนเป็นเรื่องปกติแม้แต่อาจารย์ก็ยังห้ามไม่อยู่เพราะพวกแกก็สูบ ใครจะมารณรงค์งดสูบบุหรี่ที่นี่อย่าได้หวังจะเห็นผลตอบรับที่ดีมีแต่จะพ่นควันใส่หน้าจนเผ่นกลับไปไม่ทัน
ผมนั่งมองสาวๆน่ารักที่เดินผ่านไปผ่านมา บางทีก็เจอหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้มน่ากินทำเอาน้ำลายสอ อะไรแบบนี้ไม่ได้ตกถึงท้องนานแล้ว จู่ๆก็คิดถึงผู้ชายน่ารักคนนั้นที่เจอที่หน้าโรงหนัง เสียดายไม่น่าเป็นคนของไอ้บ้านั่นเลย
แปะ!
“ลุกตามน้องเขาไปเลยไหม”
“ไอ้สัดตบมาได้ กูเจ็บนะเว้ย”ไอ้เหี้ยคิมมาจากไหนไม่รู้ตบเข้าที่หน้าผากผมเต็มแรง บุหรี่แทบหลุดจากนิ้ว
“สำออยไอ้สัด โดนตีนเจ็บกว่านี่ไม่เห็นบ่น”มันว่าวางเป้ลงบนโต๊ะแล้วสอดสายตามองน้องๆปีหนึ่ง ว่าแต่คนอื่นไม่ดูตัวเองเลย
“มึงมาไมเนี่ย ว่างไง?”
“เออ จะมาชวนไปกินข้าวเย็น”
“มึงช้าไปไอ้สัด กูถูกรุ่นพี่บังคับให้ไปกินข้าวด้วย พวกศิษย์เก่าอยากเจอหน้า”
“อยากเจอหน้ามึง อยากเจอไปไมวะ?”
ผมเลยเล่าให้มันฟังคร่าวๆเรื่องที่ถูกวางตัวให้เป็นพี่ว๊ากในปีต่อไป พวกศิษย์เก่าเลยอยากเห็นหน้าและรับน้อง ไม่รู้ว่าวันนี้ไปกินข้าวด้วยจะเจออะไรบ้าง ผมอาจจะโดนเพ่งเล็งเป็นพิเศษแน่ๆเพราะไม่ผ่านการรับน้องเหมือนคนอื่น
“งั้นกูก็ต้องกินคนเดียวดิวะ”ไอ้คิมบ่นๆ
“ไปกินกะไอ้พายดิ มันอยู่บ้าน ซื้อโดนัทร้านที่มันชอบไปให้ด้วย มันจะโทรมาสั่งกูเมื่อกี้แต่กูกลับดึกมันเลยนอยด์แดกไปแล้ว”
“เออ ก็ได้วะ ใช้มันทำกับข้าวให้กินดีกว่า”แล้วมันก็เดินจากไป เพื่อนแต่ละคนพอสมใจก็สะบัดตูดทิ้ง
ผมขับรถตามพวกรุ่นพี่มาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งหลังจากที่กิจกรรมรับน้องของวันจบลง ร้านอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก พวกผมเคยมากินแต่ไม่บ่อย เพราะร้านเปิดช่วงเย็น อาหารอร่อย ราคาก็สูงกว่าร้านอาหารทั่วไปนิดหน่อย แต่ปริมาณที่ได้ก็สมน้ำสมเนื้อดี แต่ปกติแล้วคนที่มาก็จะมานั่งดื่มกันมากกว่า สามารถนั่งกินดื่มได้ถึงตีสอง พวกไอ้โฟม ไอ้โอ๊ค ไอ้เต้ก็ตามมากันด้วย เพราะสนิทกับพวกพี่หลง พี่กั๊ก ไอ้โฟมมันเป็นน้องรหัสพี่กั๊ก คนที่เกลียดการว๊ากอย่างกับอะไรดีแต่พี่รหัสตัวเองดันเป็นพี่ว๊ากสายโหด
“ไหนว่าไม่ชอบพี่ว๊าก มึงมาแดกข้าวกับพวกพี่เขาไม่อึดอัดตายก่อนไง”ผมถามไอ้หมวยที่นั่งลูบๆคลำๆรถผมทุกครั้งที่ได้นั่ง มันชอบมากแต่พอบอกให้ซื้อก็ไม่ซื้อ มันบอกว่ารถมีไว้ขับไม่ได้มีไว้โชว์ถ้ามันจะซื้อรถสักคันต้องเอาให้ใช้งานได้หลากหลายและคุ้มกับเม็ดเงินที่เสียไป งกได้อีกทุกวันนี้มันขับฮอนด้าเวฟเก่าๆมาเรียน แต่ช่วงนี้เกเรสตาร์ทไม่ติดเอาไปทิ้งไว้ที่อู่หลายวันแล้ว ซ่อมจนสนิทกับช่างไปแล้ว ไอ้โอ๊คกับไอ้เต้เลยผลัดกันไปรับไปส่งมันดูแลอย่างกับลูกน้อย
“ไม่เป็นไร กูรู้ว่างานนี้จะได้กินฟรี กูทนได้”บ้านก็มีเงิน แม่เป็นเจ้าของสวนผลไม้ที่เมืองจันทร์ เป็นเจ้าของตลาดสดด้วยแต่เค็มจนเกลือเรียกพี่
ผมจอดรถเสร็จก็เดินมาสมทบกันที่หน้าร้านไอ้โอ๊คไอ้เต้รออยู่ ส่วนพวกพี่ๆเข้าไปกันหมดแล้ว ไอ้สองตัวมันกำลังชี้ชวนให้ดูอะไรกันสักอย่าง ผมเลยเดินเข้าไปชะเง้อดูบ้าง
“ดูอะไรกันวะ”
“มึงดูนั่น แอสตันไอ้สัด อย่างสวย”ไอ้เต้พูดตาเป็นประกาย แอสตัน มาร์ติน แวนควิซ โวลันเต้ จอดเด่นเป็นสง่าตรงที่จอดรถวีไอพีท่าทางจะขาใหญ่น่าดูได้ที่พิเศษ สีเงินเงาวับสวยกระแทกตาจนอยากจะเข้าไปดูใกล้ๆ ถ้าไม่ติดว่าพี่หลงออกมาตามให้เข้าไปด้านในเสียก่อน
“กูอยากเห็นหน้าเจ้าของฉิบหาย”ไอ้หมวยพึมพำตามหลังมา ผมอยากจับมันมัดรวมกับไอ้พายผู้ที่ชื่นชอบรถเป็นชีวิตจิตใจ
“เห็นแล้วมึงจะทำไม จะไปเสนอตูดให้เขาตุ๋ยแลกกับการนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถหรือไง”
“ไอ้เหี้ยเต้ ปากมึงอยากจะแตกด้วยตีนกูใช่ไหม”ไอ้หมวยทำท่าจะเข้าไปเสยคางคนพูด ดีที่ไอ้โอ๊คคว้าคือเสื้อไว้ได้ทันมันเลยได้แต่ดิ้นแด่วๆ ตลกดี แต่มันรู้ได้ไงว่าเจ้าของรถเป็นผู้ชาย แต่ก็นะรถสไตล์นี้คงน้อยมากที่เจ้าของจะเป็นผู้หญิง
“แหม่ น้องหมวยอย่าอารมณ์เสียสิจ๊ะพี่ก็แซวเล่น”
“กูเพื่อนเล่นมึงเหรอไอ้สัด”
“เออ!”ไอ้เต้ตอบรับหน้าชื่น หัวเราะตบท้าย ไอ้หมวยน้อยเลยฮึดฮัดแต่ทำอะไรไม่ได้
“พอๆ ไอ้สัด แหย่มันอยู่นั่น ชอบมันก็จีบดีๆ”ผมพูดแล้วเดินหนีมาทันที ได้ยินเสียงไอ้หมวยกับไอ้เต้ด่าตามหลังมา ก็แค่แหย่เล่นขำๆ จริงๆแล้วพวกมันไม่คิดจะกินกันเองอยู่แล้ว แต่ถ้าจะคิดก็คงจะเลิกคิดไปนานแล้วเพราะไม่มีใครสู้หมาในปากของไอ้หมวยได้
“เอ้าๆ อะไรกันพวกมึง ไอ้หมวยมึงเป็นเหี้ยไรหน้าบึ้งหน้างอ ใครรังแกมึงไหนบอกป๋าสิ เดี๋ยวไปจัดการให้”พี่รหัสมันพูดขึ้น เรียกให้สายตาคนทั้งโต๊ะหันมามอง ผมนั่งลงข้างไอ้วินที่มาถึงก่อนอีกข้างของมันคือไอ้นัทที่นั่งข้างพี่วาวอีกที ไอ้หมวยนั่งตรงข้ามผมข้างกับพี่รหัสมัน พอนั่งข้างกันแล้วเหมือนพ่อลูกไม่มีผิด ขนาดตัวค่อนข้างแตกต่างกันมาก สีผิวก็ด้วย
“พวกเหี้ยนี่ดิปากหมา”
“พูดจาไม่ดูหมาในปากตัวเองเลยนะมึง”พี่หลงแซวข้ามโต๊ะไป โต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่ในห้องกระจกดูเป็นส่วนตัว คงจะมีคนจองไว้ โต๊ะที่นั่งก็ต่อกันยาวห้าโต๊ะ เก้าอี้ที่พวกผมนั่งนี่อยู่ปลายแถวเลย ไอ้โอ๊คมันนั่งปิดท้ายโต๊ะพอดี
“เอ้า มากันครบแล้วนะพวกมึง แนะนำตัวกับพวกรุ่นพี่หน่อย ไปยืนเรียงหน้ากระดานดิ”พี่หลงพูด ปีสองอย่างพวกผมมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“รุ่นพี่สั่ง ทำไมไม่ทำตาม”พี่กั๊กพูดเสียงดัง แกไม่ได้ตะโกนหรอกแต่มันก็ก้องไปทั้งห้อง น้ำเสียงนิ่งมาก จนน้องรหัสตัวเองมุ่ยหน้าไม่พอใจนั่นแหละ
“ชักช้ากูให้วิ่งกลับไปมอแล้ววิ่งกลับมานะเว้ย”พี่กั๊กเร่ง พวกมันเลยรีบไปยืนเรียงหน้ากระดานโดยมีผมเดินตามไปติดๆ
“เริ่มจากมึงก่อนเลยไอ้วิน มึงเป็นเดือน”
“เกี่ยวด้วยเหรอพี่”มันทำหน้าข้องใจแต่ก็ทำตาม รุ่นพี่อยู่เต็มห้องขนาดนี้ขัดได้ที่ไหน
“ผมวินฟินสุดลำครับ!”พอมันแนะนำเสร็จ พวกรุ่นพี่ก็หัวเราะ ได้ยินเสียงแซวแว่วๆว่าฟินจริงหรือเปล่า คือคณะพวกผมจะมีฉายาตามท้ายกันแบบนี้ทุกคนก็ทะลึ่งสัปดนกันไปตามประสาคณะที่มีผู้ชายมากกว่าผู้หญิง ส่วนฉายาของพวกผู้หญิงก็จะออกแนวตลกๆหรือไม่ก็เว่อร์ๆ
“ผมน้ำน่านครับ”
“หะ!!”เสียงดังมาจากพวกพี่ๆที่กำลังนั่งขำกัน ทุกคนชะงักไปกับการแนะนำตัวคนสุดท้ายอย่างผม ก็ผมไม่ได้เข้ากิจกรรมเลยไม่มีฉายาเหมือนคนอื่น
“ทำไมมึงไม่มีฉายาเหมือนคนอื่นวะ”รุ่นพี่คนหนึ่งพูดขึ้นผมเห็นหน้าไม่ถนัด
“น้องมันไม่ได้เข้ากิจกรรมอ่ะพี่โค้ก”จากประโยคบอกเล่าของพี่หลงก็มีประโยคคำถามมากมายตามมา แต่ผมไม่ต้องตอบเองพวกพี่หลงออกหน้าตอบแทนให้ พวกพี่แกก็ดูเกร็งๆขึ้นมาคงจะกลัวพวกรุ่นเดอะตำหนิเอา แต่พอรู้ว่าผมมีเหตุผลอะไรที่ไม่ลงกิจกรรมทุกคนก็เลยไม่ซักอะไรต่อ แล้วก็ไม่ได้มีท่าทีต่อต้านเมื่อพี่เอ้บอกว่าปีหน้าจะให้ผมเป็นพี่ว๊าก พอรู้จักกันทั้งพี่ทั้งน้องก็เริ่มลงมือกินดื่มกันตามอัธยาศัย
ตกดึกก็ยิ่งเริ่มคึกตามปริมาณแอลกอฮอล์ที่เข้าร่างกาย โชคดีที่วันนี้เป็นวันศุกร์จะเมาเป็นหมาแค่ไหนก็ได้วันพรุ่งนี้ไม่ต้องไปเรียน ที่นั่งเริ่มสลับสับเปลี่ยนกัน ผมคุยถูกคอกับรุ่นพี่คนหนึ่งห่างกันหกเจ็ดปีได้ชื่อพี่อาร์ท
“กูสงสัยว่ะทำไมมึงไม่ได้เป็นเดือนวะ หน้าตาแม่งหล่อขนาดนี้”
“แล้วผมไม่หล่อหรือไงคร้าบเพ่”เสียงไอ้วินดังสวนมาจากฝั่งตรงข้ามมันเริ่มเมาแล้วหน้าแดงตาเยิ้ม
“เออ มึงก็หล่อ แต่ไอ้น่านแม่งก็หล่อเว้ย”
“ก็มันไม่ได้เข้ากิจกรรม พวกอิปัทมันไปขอร้องอ้อนวอนให้ลงประกวดมันก็ดันไม่ยอมลง อิปัทเห็นว่ามันไว้ทุกข์อยู่ก็เลยไม่กล้าเซ้าซี้ ตอนนั่นนะเว้ยพี่ไอ้น่านแม่งโคตรน่ากลัวเลย ตาขวางรุ่นพี่พูดอะไรก็ทำมึน ผมนี่กลัวว่าจะมีเรื่องกับพี่เขมแล้วนะ”พี่กั๊กเล่าเป็นฉากๆ มือหนึ่งแก้วเหล้ามือหนึ่งโอบไหล่น้องรหัสตัวเองไว้แน่น ไอ้หมวยมันก็เมาง่ายแต่ก็แดกไม่หยุดชอบนักของฟรี ตื่นมาได้พี่รหัสเป็นผัวพวกผมจะฉลองให้มันเจ็ดวันเจ็ดคืนเลย
“ในฐานะที่มึงไม่ผ่านการรับน้องคณะ งั้นพวกกูจะรับน้องมึงเอง ที่อยู่ในนี้สายว๊ากกับพี่ระเบียบทั้งนั้น มึงจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งได้มึงต้องดื่มเหล้าจากพวกกูคนละแก้ว”พี่โค้กพูดขึ้นไม่รู้ว่ามานั่งร่วมวงทางฝั่งพวกผมตั้งแต่เมื่อไหร่ แกหยิบช้อนขึ้นตีข้างแก้วเพื่อเรียกทุกคน พอบอกว่าจะรับน้องผมยังไงก็เห็นดีเห็นงามกันไปหมด
“อ้วกแน่ไอ้สัด”ไอ้โอ๊คกระซิบข้างๆหู ผมก็คิดเหมือนมัน แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรเมาเป็นหมาเมื่อไหร่ก็ให้พวกมันแบกกลับไป ผมจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าดื่มไปทั้งหมดกี่แก้ว มึนๆเบลอๆเมาๆงงๆ รู้แค่ว่าแผ่นดินไหวแล้ว เหมือนจะได้ยินใครเรียกชื่อผม เสียงคุ้นๆแต่นึกไม่ออก หลับดีกว่า
“เจอกันอีกแล้วนะชลธร”---------------------------
หายไปนานขอโทษด้วยค่า พอดีมีเรื่องต้องเคลียร์ยาวเลย จากนี้ไปจะอัพบ่อยๆนะคะ ไม่รู้จะมีคนอ่านอยู่หรือเปล่า ฮ่า ตอนนี้สั้นๆไปก่อนเนอะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
