หัวข้อ: :Love ♥ no boundaries: ตอนพิเศษส่งท้าย บ๊ายบาย [END] 22.09.18

[iceman555]

 

[areenart1984]

ต่อไปเตอร์จะเป็นซุปตาร์ที่ดังยาวนานชัวส์ ก็เคารพเมียออกอย่างนี้   

[river]

โป๊ะ ที่คลอเดียจนได้

[PrimYJ]

จะตายเพราะความหงี่แท้ๆเลยนะวิคเตอร์ แต่ขำตอนไหว้ง้อเมีย 55555

[TongRung]

น่ารักอ่ะเต้อ  “ขอโท่ดข่าบเมี๊ย” 

[คุณเจ้]

Yours and Mine EP.23 [100%]




ผมถึงลอนดอนตอนหกโมงเย็น ผ่านด่านต่างๆ และรับกระเป๋าเรียบร้อยก็ออกมาเจอกับออสตินที่มารอรับอยู่ก่อนแล้ว เขาพาผมไปขึ้นเจ้ากระทิงดุสีเทาเงินวาววับที่ถูกขนย้ายมาจากนิวยอร์กด้วยการจ้างเครื่องบินที่ราคาแพงจนผมรู้สึกตัวเบาแทนวิคเตอร์ ผมไม่ได้ขนของอะไรจากเมืองไทยมาเยอะเพราะตอนไปจากนิวยอร์กก็เอาไปนิดเดียว ก็อาศัยว่าเป็นบ้านตัวเองมันเลยสะดวก ขากลับมาก็มีแค่เป้กับกระเป๋าลากใบเล็กที่ในนั้นใส่วัตถุดิบสำหรับทำอาหารจากไทยที่สามารถผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองมาได้มากกว่า

           

 

คิดถึงนิวยอร์กจัง ไม่ใช่ว่าอังกฤษไม่ดี แต่ผมก็อยู่นิวยอร์กมาจนชินแล้ว คงต้องปรับตัวกันไป ยังไงซะฤดูใบไม้ร่วงที่ที่นี่ก็ไม่แพ้ที่นู่นหรอก

           

 

“คิดถึงจังออสติน” ผมแกล้งแซวเขาตอนที่รถออกตัวมาได้สักพัก พ่อบอดี้การ์ดหน้านิ่งหันมามองผมตามคาแรคเตอร์

           

 

“ผมกลัวแล้วครับ” ผมหุบยิ้มแล้วหน้าบึ้ง แต่ออสตินก็นิ่งมึนอย่างนั้นต่อไป ผมจิกตาใส่เขาหนึ่งทีแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกม เดี๋ยวเราจะแวะไปโรงพยาบาลกันก่อนเพื่อไปหาไวโอล่าและเจ้าสองแฝดตัวอ้วนนน

           

 

ไวโอล่าเลือกคลอดโรงพยาบาลที่เธอมักจะต้องมาพบคุณหมอประจำตัวเป็นประจำ ผมเป็นกังวลเรื่องสุขภาพของเธอมากตอนรู้ว่าเธอท้อง เพราะเธอเป็นโรคเกี่ยวกับเลือดจาง ด้วยความไม่รู้ก็มโนไปไกล แต่ไวโอล่ายืนยันว่าทุกอย่างปกติดี เธอโลหิตจางจริง แต่เป็นแค่พาหะ ไม่ใช่ตัวเต็ม เลยไม่เป็นอันตราย ถ้าเป็นอันตรายจริงเธอไม่ทิ้งให้เจ้าแฝดอยู่รอดมานานขนาดนี้ เนื่องจากถ้าเป็นแบบตัวเต็ม จะส่งผลเสียต่อเด็กมากกว่าผลดี และถึงแม้เด็กจะเกิดมาปกติ แต่ในอนาคตเด็กจะได้รับมรดกโรคเลือดนี้ไปอยู่ดี ไวโอล่าปรึกษาคุณหมอแล้ว สิ่งเดียวที่หมอเตือนคือเธอต้องผ่าคลอดเท่านั้น คลอดแบบธรรมชาติไม่น่าไหวเพราะเธอตัวเล็ก

 

 

ไวโอล่าบอกว่าเด็กๆ ช่วยให้เธอรู้สึกแข็งแรงขึ้นด้วยซ้ำ น่าจะเป็นเพราะลูกแฝด เด็กแย่งกันกิน เธอเลยกินเยอะมาก แต่ผมก็ได้รู้มาอย่างนึงซึ่งเป็นเรื่องที่ผมก็ประหลาดใจเยอะอยู่ คือจริงๆ แล้วการท้องเด็กแฝดมันเป็นเรื่องผิดปกติในทางการแพทย์ ผมคิดว่ามันคือความโชคดีซะอีก ตอนที่ไวโอล่ามีอาการขยับตัวไม่ได้ ผมก็ใจไม่ดี แต่สุดท้าย สามแม่ลูกนั้นก็ปลอดภัยหายห่วงแล้ว

           

 

ใช้เวลาสองชั่วโมงในการมาถึงโรงพยาบาลในเมืองเกิดของวิคเตอร์ เราขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่ไวโอล่าพัก เป็นห้องพิเศษใหญ่โตที่สนับสนุนโดยคุณลุคคุณปู่หล่อของเจ้าแฝดตัวป่วน ตอนที่ผมเดินออกจากลิฟต์ หัวใจผมเต้นตึกๆๆ ด้วยความตื่นเต้น ยังไม่ทันเจอหน้าเจ้าแฝด ผมก็ยิ้มกว้างรอไว้ตั้งแต่ยังไม่ถึงหน้าประตู หัวใจผมเต้นกระหน่ำ ความรู้สึกตื้นตันเต็มอกจนนึกว่าคลอดลูกเอง ออสตินทำหน้ากลัวผมนิดๆ ตอนที่เห็นผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

           

 

แอดดด

           

 

เสียงประตูเกิดขึ้นเบาๆ ตอนที่ผมดันประตูเข้าไปในห้อง วินาทีที่ผมเห็นเด็กผิวขาวผมสีน้ำตาลเข้มนอนดูดนมจากเต้าของไวโอล่าอยู่อย่างสงบ รอยยิ้มก็ยิ่งกว้างกว่าเดิม น้ำตาผมไหลพรวดออกมาด้วยความดีใจ

           

 

“ฮาโลววว แฝดน้อยยย” ไวโอล่าเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับส่งยิ้มกว้างมาให้ เธอสดใสเปล่งปลั่ง ดูผ่อนคลายมาก เจ้าสองแฝดนอนดูดนมแม่ตัวเองจุ๊บๆ ริมฝีปากขยับน่ามันเขี้ยวมาก ผมเข้าไปยืนติดขอบเตียง หัวเราะเบาๆ และยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา มองสองหนุ่มตัวจ้ำม่ำที่โดนผ้าสีขาวห่อตัวด้วยความดีใจ เหมือนยางมิชลินจริงๆ ด้วยยย

           

 

“น่ารัก เอ้ย แม่ฉันบอกว่าต้องบอกว่าน่าเกลียดน่าชัง” ไวโอล่ากะพริบตาปริบๆ

           

 

“ทำไมล่ะ”

           

 

“คนไทยมีความเชื่อว่าถ้าบอกว่าน่ารักเดี๋ยวจะมีคนมาขโมยเด็กไป” คุณแม่มือใหม่มีท่าทีสนใจในตำนานเรื่องเล่าของชาวไทย

           

 

“จริงเหรอ คยไทยเชื่ออะไรประหลาดจัง” เหมือนโดนด่า แต่ว่าช่างเถอะ

           

 

“แก้มยุ้ยเชียว…” ฟอด ผมที่กำลังยิ้มแย้มกับแฝดปุ๊กลุ๊กทั้งสองคนหันไปมองคุณลุงหน้ายักษ์ของเจ้าแฝดที่เดินเข้ามาหอมแก้มผมและยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง จากที่กำลังยิ้มผมหุบยิ้มฉับ

           

 

“อ้าว ไอ้เอเลี่ยน” วิคเตอร์ถลึงตาใส่ ผมถลึงตาสู้กลับ ก่อนหันกลับไปยิ้มให้กับสองแฝดที่ดูดนมจุ๊บๆ ได้น่าเอ็นดูมาก

           

 

“อ้วนจังเลยอะ มันเขี้ยว” ไวโอล่าหัวเราะเบาๆ

           

 

“อุ้มมั้ย” ผมทำตาโต รู้สึกตื่นเต้น

           

 

“แต่เขากินนมกันอยู่นะ”

           

 

“เดี๋ยวก็พอแล้ว ดูดเกินโควต้าแล้วละ” ผมพยักหน้าด้วยความกระตือรือร้น เผลอหันไปมองวิคเตอร์ทั้งที่กำลังยิ้ม แต่ก็หุบยิ้มทันก่อนหันกลับมายิ้มให้แฝดอีกที วิคเตอร์ยกมือผลักหัวผมเบาๆ

           

 

“คนไหนแฮคเตอร์ คนไหนเฮคเตอร์อะ” ผมถามดวงตาเป็นประกาย มองลูกชายทูลหัวของตัวเองด้วยความตื้นตันใจ

           

 

“คนขวาเฮคเตอร์เป็นพี่ ออกมาจากท้องก่อนสักสามสิบวิได้มั้ง คนซ้ายแฮคเตอร์เป็นน้อง แต่จริงๆ คุณหมอบอกว่าเท่าเทียมกัน แต่ความเป็นพี่น้องให้ตามลำดับที่ออกมาจากท้องฉันก่อนหลังน่ะ” ผมหัวเราะด้วยความเอ็นดู

           

 

“มันจับมือกันด้วยตอนก่อนจะคลอดอะ” ผมหันไปมองพ่อยักษ์หนวดผมยาว เขาพยักหน้ายืนยันตามที่พูด ผมหันกลับไปมองไวโอล่าที่คลี่ยิ้มอยู่

           

 

“หมอบอกว่าเฮคเตอร์ไม่ยอมปล่อยมือน้องตอนดึงเขาออกมา แกะอยู่พักนึงเลย สงสัยอยากออกมาพร้อมกัน”

           

 

“โอ๊ยยย ลูกกก” ผมยิ้มตาหยี ก้มลงลูบหัวเฮคเตอร์เบาๆ จังหวะนั้นเองที่เจ้าแฝดคนพี่ปล่อยปากออกจากหน่มน๊มของไวโอล่าแล้วส่งเสียงร้องราวกับทักทายหรือกำลังจะบอกว่ารำคาญก็ไม่รู้

           

 

“แอ๊ แอ๊ะ” เราทั้งสี่คนหัวเราะ แม้กระทั่งออสตินที่นิ่งมากยังหัวเราะไปด้วย ผมยิ้มกว้างและมองหน้าไวโอล่าเป็นการขออนุญาต เธอพยักหน้าอย่างเต็มใจพลางใช้มือขวาดันเสื้อสีฟ้าเข้ามาปิดเต้านมขวา ผมก้มตัวลงช้อนเฮคเตอร์ขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนตัวเองด้วยความระมัดระวัง เจ้าตัวน้อยลืมตาขึ้นมองผมอย่างง่วงๆ

           

 

“ว้าววว ตาสีฟ้า” โตขึ้นสีตาต้องแจ่มกว่านี้แน่นอน ขนาดตอนนี้ยังมองออกเลยว่าสีตาสวยมาก ผมยกมือซ้ายลูบหัวหลานเบาๆ ผมสีน้ำตาลเข้มนั้นเป็นสีเด่นและแอบมีสีทองแซมอ่อนๆ ผมว่าเส้นผมสีนี้ของฝรั่งสวยดีนะ

           

 

“ไอ้ลูกหมู” ผมหันไปมองไอ้หมูตัวพ่อที่ย่นจมูกใส่เฮคเตอร์ ผมเบ้ปากสู้แทนหลาน

           

 

“หมูแต่ก็น่ารักเถอะ” วิคเตอร์กลอกตายักไหล่ มือขวาเลื่อนมาจับเอวผมไว้

           

 

“แอ้ แอะ” เราเลื่อนสายตาไปมองที่แฮคเตอร์ เจ้าแฝดคนน้องที่ปล่อยปากออกจากเต้าคุณแม่แล้ว

           

 

“สงสัยอยากให้แม่ทูลหัวอุ้มด้วย” ไวโอล่าว่ายิ้มๆ ผมยิ้มเขิน แต่ก็ตื่นกลัวในเวลาเดียวกัน

           

 

“อุ้มยังไงอะ สองคนเลย ฉันกลัวทำหล่นอะ”

           

 

“ไม่หล่นหรอก ใจเย็นน่า” ไวโอล่าปลอบใจพลางอุ้มแฮคเตอร์ขึ้นมา ผมค่อยๆ ขยับเฮคเตอร์ไว้บนแขนซ้ายโดยมีวิคเตอร์ช่วยประคองไว้อีกที ออสตินเดินเข้ามาช่วยรับแฮคเตอร์ขึ้นมาแล้ววางไว้บนแขนขวาของผม

           

 

“อ๊า ฮะๆ ตื่นเต้นจัง แฝด แฝดดดด” ผมยิ้มอ้าปากกว้าง งอข้อศอกในองศาที่พอเหมาะแก่การให้เด็กสองคนนอนบนนี้ได้ ผมยืนชิดติดเตียง กะว่าถ้าหล่นก็หล่นลงบนเตียงนี่แหละ

           

 

“หน้าเหมือนกันเลยอะ แยกแทบไม่ออก” ผมมองสลับหน้าทั้งสองคน ตาสีเดียวกันเป๊ะ หน้าก็พิมพ์เดียวกัน แต่สีผมของแฮคเตอร์ดูจะอ่อนกว่าของคนพี่

           

 

“โตขึ้นเดี๋ยวก็ดูออกเองแหละ” วิคเตอร์ว่า พลางมองสองแฝดหน้ามึน กำลังคายตะขาบความมึนให้หลานอยู่ใช่มั้ยเนี่ย

           

 

“แอะๆ แอ๊ะ” ผมหันกลับมามองเจ้าแฝดที่กำมือกันเบาๆ ทั้งสองคน สายตาจ้องมองหน้าผมจนแทบจะเลือกไม่ถูกว่าจะมองคนไหนก่อนดี

           

 

“ว่ายังไงค้าบ พี่เฮคเตอร์ น้องแฮคเตอร์” เออ ชื่อมันเหมือนกันจริง แต่ไม่เป็นไร ผมชอบชื่อนี้

           

 

“อยากถ่ายรูปอ้ะ ถ่ายให้หน่อย” ผมหันไปบอกวิคเตอร์ เขาหยิบมือถือขึ้นมาแล้วยื่นให้ออสติน

           

 

“ถ่ายให้ทีสิออสติน” ว่าเสร็จเขาก็เข้ามายืนซ้อนหลังผม สองแขนโอบเอวผมไว้หลวมๆ

           

 

“ผมจะถ่ายกับแฝด ไม่เอาคุณอยู่ในเฟรมสิ”

           

 

“ไม่ ฉันจะอยู่ด้วย ไม่งั้นก็ไม่ต้องถ่าย” เขาว่าหน้ามึน มีการแลบลิ้นใส่แฮคเตอร์ที่แลบลิ้นคาปากไว้ คือเด็กมันทำตามธรรมชาติมั้ยล่ะ

           

 

“ก็ได้ รูปหน้าผมขอถ่ายกับแฝดสามคน” วิคเตอร์ขมวดคิ้วหน้าตาขัดใจ ผมทำตาโตใส่ เขาเลยยอม เราหันมองกล้องแล้วฉีกยิ้มกว้าง พอถ่ายเสร็จผมก็ดันเขาออกไป วิคเตอร์ผลักหัวผมเบาๆ หนึ่งที แต่ผมไม่สนใจ อุ้มเจ้าแฝดไว้แล้วฉีกยิ้มกว้าง

           

 

“เรียบร้อยครับ”

           

 

“ถ่ายกับไวโอล่าด้วย” ผมเขยิบเข้าไปใกล้เตียงอีกนิด ไวโอล่าเอียงตัวเข้ามาในเฟรม เราสองคนฉีกยิ้มกว้าง ส่วนเจ้าแฝดนอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนของผม สักพักวิคเตอร์ก็กลับเข้ามาอยู่ในเฟรมด้วย ออสตินกดถ่ายรัวๆ จนผมคิดว่าเมมจะเต็มแล้วนั่นแหละเขาเลยหยุด

           

 

“คืนนี้แฝดนอนไหน”

           

 

“เดี๋ยวพยาบาลพาไปนอนที่ห้องเด็กอ่อนก่อนน่ะ” ผมพยักหน้า ก้มลงมองสองแฝดที่ตอนนี้หลับตาพริ้มไปแล้ว ราวกับรู้หน้าที่ว่าเมื่อกี้ต้องลืมตาถ่ายรูป

           

 

“เดี๋ยวพี่กลับไปเอาเสื้อผ้าแล้วจะกลับมานอนเฝ้า” ไวโอล่ายิ้มรับ ผมโยกตัวเบาๆ เป็นการกล่อมแฝดหมู

           

 

“คุณลุคมามั่งยังเนี่ย”

           

 

“มาแล้วละ แต่ก็อยู่ไม่นานหรอก” ไวโอล่าเหลือบไปมองวิคเตอร์ที่เอานิ้วจิ้มจมูกเฮคเตอร์เบาๆ ผมพยักหน้าเข้าใจทันทีว่าเธอสื่อถึงอะไร

           

 

หลังจากยืนกล่อมเจ้าแฝดหลับสนิทไปได้เกือบสิบนาที ก็มีนางพยาบาลสามคนเดินเข้ามาในห้อง สองคนมาอุ้มเจ้าแฝดตัวอ้วนออกไปจากห้องเพื่อพาไปนอนยังห้องเด็กอ่อน เป็นการปกป้องเด็กจากเชื้อโรค จะถูกอุ้มออกมาอีกทีตอนที่คุณแม่ต้องให้นม ส่วนพยาบาลอีกคนมาเพื่อชำระล้างร่างกายให้คุณแม่

           

 

“ออสติน เดี๋ยวนายอยู่เป็นเพื่อนไวโอล่าก่อน เดี๋ยวฉันกับแมทกลับมาเปลี่ยน” บอดี้การ์ดหัวเกรียนพยักหน้าหนึ่งครั้ง

           

 

“ได้ครับ”

           

 

“ออสตินนอนไหนอะ”

           

 

“บ้านใหม่”

           

 

“หูย ได้เข้าไปนอนก่อนใครเลยนะ” พ่อบอดี้การ์ดยักคิ้วให้ผมหนึ่งที แต่ก็ยอมใจเขานะ ขับรถกลับบ้านใหม่อีกตั้งสองชั่วโมง วิคเตอร์คงส่งเขาไปเฝ้าบ้านไว้ เพราะตอนนี้ของมีราคาก็เต็มบ้านแล้ว ส่วนที่บ้านพ่อวิคเตอร์ มีบอดี้การ์ดของคุณลุคเฝ้าอยู่แล้วเลยไม่น่าห่วง เห็นว่าบอดี้การ์ดคุณลุคนี่ฝีมือระดับพระกาฬเลยนะ ฆ่าได้ฆ่า ใครตายช่างมัน

           

 

“ไวโอล่าจะออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่” ผมถามตอนที่เราเดินออกมาจากลิฟต์แล้วก้าวเท้าเดินออกจากตัวตึกโรงพยาบาลไปยังลานจอดรถ

           

 

“ฉันขอหมอให้วีออกอาทิตย์หน้า จะได้ย้ายเข้าบ้านใหม่เลย”

           

 

“พ่อคุณจะยอมง่ายๆ จริงเหรอ”

           

 

“ไม่ง่ายหรอก แต่เขาก็ต้องยอม” ว่าชิลๆ อีกละ ผมไม่เห็นความชิลในหัวข้อนี้เลยเถอะ ถึงแม้ว่าผมยังไม่เจอพายุของคุณลุคเรื่องสองแฝดตรงๆ แต่ที่รับฟังมาเรื่อยๆ ก็พอจะบอกได้แล้วละว่าเขาไม่ยอมง่ายๆ แบบที่วิคเตอร์ว่า

           

 

“นั่นพ่อคุณนะ”

           

 

“ใช่ ก็พอฉันน่ะสิ” วิคเตอร์กดรีโมตปลดล็อครถ ตาของเจ้ากระทิงดุส่องสว่างวาบแว้บๆ ประตูรถเลื่อนขึ้นอัตโนมัติ ผมดันฝั่งตัวเองขึ้นอีกนิดแล้วหย่อนตัวเข้าไปนั่งพร้อมวิคเตอร์ ประตูรถเลื่อนลงปิดช้าๆ ผมมองบรรยากาศยามค่ำข้างนอกรถด้วยความรู้สึกแปลกที่แปลกทาง ถ้าไอ้กระทิงดุสีเทาเงินมันวาวตัวนี้มีความรู้สึก ผมอยากถามมันนะว่าชินกับอังกฤษรึยังหลังจากอยู่นิวยอร์กมาเกือบสิบปี

           

 

แต่ว่าตอนนี้ทำไมกระทิงไม่ขยับ ผมหันไปมองซ้ายมือตัวเอง วิคเตอร์กำลังนั่งมองหน้าผมเงียบๆ

           

 

“มีอะไรอะ ไม่กลับบ้านรึไง” วิคเตอร์กระตุกยิ้มมุมปาก ทิ้งสายตามีเลศนัยไว้ก่อนหันกลับไปมองด้านหน้าพร้อมกับสตาร์ทรถแล้วก็เหยียบคันเร่งให้รถออกตัว ผมย่นคิ้วงงกับท่าทีของเขา แต่ก็ไม่ได้นึกอยากถามต่อ สักพักเขาก็ยื่นมือขวามากุมมือซ้ายของผมไว้ ผมเลื่อนสายตามองหน้าเขา สายตาวิคเตอร์กำลังมองถนนแต่ริมฝีปากของเขายิ้มกรุ้มกริ่มละมุนละไมจนผมต้องคลี่ยิ้มตามแบบงงๆ

           

 

“อะไร” เขาหันมามองผมทั้งที่ยังยิ้มแบบนั้นอยู่ ผมเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม เขายกหลังมือซ้ายผมไปจูบหนึ่งทีแล้วเอาวางไว้บนตักเขา กุมไว้ตามเดิม และใช้มือซ้ายบังคับพวงมาลัยไปเรื่อยๆ ผมคลี่ยิ้ม หันกลับไปมองถนน เอนหัวกับเบาะรถ นั่งปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความรู้สึกอบอุ่นที่ส่งผ่านกันทางมือ แหวนหมั้นของเราสองคนไขว้เคียงคู่กันอย่างน่ามอง

           

 

เราสองคนนั่งกุมมือกันเงียบๆ ไปตลอดทางที่กลับบ้าน และวิคเตอร์ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปตลอดทางเช่นกัน ผมไม่รู้ว่าเขายิ้มเพราะอะไร แต่พักเรื่องที่หงุดหงิดเขาก่อนหน้านี้ไว้ก่อนก็ได้ ค่อยหาจังหวะหงุดหงิดอีกที

           

 

เอ๊ะ หรือทำเนียนกลบเกลื่อนเรื่องราวนะ ยักษ์ยิ่งตีมึนเก่งอยู่ด้วย ทำไม่พูดถึงแล้วหลอกให้ผมลืมแน่ๆ ถนัดนักเรื่องการกลบเกลื่อนความชั่วร้ายของตัวเองเนี่ย

           

 

แฝดอย่าติดนิสัยนี้ของลุงหนูมานะลูก


 

 





เม้าท์เม้าท์เม้าท์กะขุ่นเจ้   


               แฝดหมูหมาแล้วววว อ้วนท้วมสมบูรณ์ และพร้อมจะแย่งความรักแมทจากวิคเตอร์ไปครอง อ้าว

               โถ่ ลุงยักษ์ กลัวเมียรักหลานมากกว่า น่าสงจุง

               กับเด็กขอให้บอก ไอ้ยักษ์เก่งด้วยเสมอ ไม่มีทางสู้ยิ่งชอบ 555555

               ฝากประชาสัมพันธ์เนียนๆ (เนียนเหรอ) ในนี้แล้วกันว่า เดือนหน้าอัปพี่แซ็คต่อค่า ตอนนี้ต้นฉบับเรื่องนี้เสร็จหมดแล้ว มีเวลาให้ลุงแซ็คแกเต็มที่แล้วววว

               ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตและคอมเม้นทุกคอมเม้นนะคะ ขอบคุณมากๆ เป็นกำลังใจ เป็นพลังใจที่ดีต่อคนเขียนจริงๆ ค่ะ อ่านคอมเม้นต์แล้วก็ปลื้มมม เห็นคะแนนโหวตแล้วก็เปรมมม

           

               

            สำหรับใครที่พรีออเดอร์หนังสือพาร์ทนี้ไว้ อ่านความคืบหน้าและคำอธิบายล่าสุดได้ที่เพจขุ่นเจ้เลยนะคะ ปักหมุดโพสต์นั้นไว้ให้เรียบร้อยค้าาา 

[mxb]

เตรียมทิชชู่รอแล้วววววว 

[songte]

หลงรักฝาแฝด
แต่วิคเตอร์มีแผนอะไรแน่เลยใช่มะ เกียมกระดาษทิชชู่ซับเลือด

[TongRung]

เอเลียนกลับมาแล้วดูทุกคนมีชีวิต ชีวาขึ้น ไม่ว่าจะวิคเตอร์ ออสติน คุณแม่และลูกหมู เอเลี่ยนกลับไทยคงเหงาน่าดู

[iceman555]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

แมท ตื่นเต้นสุดๆกับการเป็นแม่ทูนหัว   

[Yara]

แปลกๆนะวิคเตอร์

[areenart1984]

อิเตอร์กะมอมเอเลี่ยนให้หลงให้ลืมสิ้นทุกปัญหาเลยสิท่า 

[cookie12ck]

เจอดีแน่แมค

[Pinkping]

วิคเตอร์​อยากพาสำรวจบ้าน 

[PrimYJ]

 

[a_tapha]

 น้องแมทน่าจะยังไม่รู้ตัวว่าอิวิคยิ้มทำไม  เดาว่านางกำลังอารมณ์ดีที่เมียกลับบ้าน คึคึ รออ่านตอนหน้า

[mypink801]

เด็กแฝดน่ารักมากมายย หลงน้องงง
ยักษ์วางแผนอะไรอยู่ แมทโดนดีแน่ๆ

[คุณเจ้]

Yours and Mine EP.24 :: It's a small world. (โลกมันกลม) [60%]




เช้าวันถัดมาตอนเกือบเก้าโมงเช้าออสตินก็มารับเราสองคนกลับบ้าน นับถือใจออสตินยิ่งนัก เมื่อคืนขับกลับไปนอนบ้านใหม่ เช้าอีกวันก็ต้องขับกลับมารับเราสองคนที่โรงพยาบาล และก็ตามเคย เขาชิล เขาทำได้ เพราะเขาได้ตังค์ ตอนที่เรากำลังจะกลับ พยาบาลก็อุ้มสองแฝดตัวจ้ำม่ำเข้ามาในห้องเพื่อให้เจ้าตัวน้อยได้มาดูดหน่มน้มคุณแม่ ผมเลยอ้อยอิ่งต่ออีกแปบ

           

 

“สองคนนี้เป็นนักร้องนำประจำห้องพักเลยละค่ะ” ผมทำหน้าประหลาดใจตอนที่พยาบาลร่างท้วมบอกด้วยรอยยิ้มขำขัน

           

 

“ยังไงเหรอครับ”

           

 

“ถ้าหนึ่งในสองคนร้อง อีกคนจะร้องตาม แล้วสักพัก เด็กในห้องพักเด็กอ่อนก็จะร้องตามเขาทั้งสองคน” ผมกับไวโอล่าหัวเราะ มองเจ้าสองแฝดที่ดูดนมจ๊วบๆ แบบไม่สนใจคำนินทาของพวกเรา

           

 

“ขอโทษด้วยนะครับ” พยาบาลรุ่นแม่ยกมือโบกหนึ่งที สีหน้าของเธอไม่ได้เครียดหรือรำคาญ

           

 

“เป็นเรื่องปกติสำหรับพวกฉันมาก ยังดีที่สองหนุ่มเขาเปิดการแสดงร้องประสานเสียงไม่เกินสิบห้านาที” ผมหัวเราะด้วยความเอ็นดู ยกมือลูบหัวสองหนุ่มน้อยคนละที ดูดนมท่าทางเอร็ดอร่อยเชียว จะว่าไปไวโอล่าก็ให้นมลูกชิลมากเลยนะ ไม่อายพี่ ไม่อายบอดี้การ์ดของพี่ชายเลย

           

 

“วันนี้จะมีขลิปอวัยวะเพศให้ทั้งสองคนนะคะ” ชั่วขณะหนึ่งผมลืมตัวว่ามันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายเลยเผลอทำตาโตตกใจ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าตัวเองก็เคยทำเลยเปลี่ยนเป็นยิ้มแทน

           

 

“จะเจ็บมั้ยคะ” ไวโอล่าถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล แต่ก็ไม่ใช่ว่าเครียด เหมือนเธอไม่รู้ขั้นตอนการขลิปมากกว่าเลยอาจเป็นเรื่องน่ากังวลใจสำหรับเธอ

           

 

“ทำตั้งแต่ตอนนี้แหละดีแล้ว ไปทำตอนโตจะเจ็บกว่า เพราะมันเริ่มจับความรู้สึกเป็น” วิคเตอร์ที่นอนเล่นมือถืออยู่บนโซฟาพูดขึ้นมาลอยๆ เขานอนแบบนั้นตั้งแต่พยาบาลเดินเข้ามา นอนอืดเหมือนเป็นบ้านตัวเอง

           

 

“เพื่อความสะอาดน่ะไวโอล่า” ผมยิ้มแช่มชื่นให้เธอคลายกังวล ไวโอล่าพยักหน้าแบบไม่ค่อยมั่นใจนัก ผมว่าเธอคงห่วงว่าลูกยังเล็กมากก็จะโดนมีดหมอกรีดลงบนร่างกายแล้ว

           

 

“ช่าย เพื่อความสะอาด แมทรู้ดีว่าถ้าของสะอาดก็จะทำให้ง่ายต่อการคลุกคลีมากขึ้น”

           

 

“ชะ…” ผมที่กำลังยิ้มแย้มและกำลังจะไหลตอบรับคำไอ้ยักษ์ถึงกับชะงักเพราะสติเตือนทันว่าเขาพูดอะไร ผมหันควับไปมองไอ้ผมยาวที่คลี่ยิ้มทะเล้น ผมเบิกตากว้างมองเขาเป็นเชิงปราม แต่ถามว่าไอ้ยักษ์มันรู้สึกอะไรมั้ยเหรอ หึ นอนยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่นั่นไง ผมหันกลับมามองพยาบาล เธอกำลังพยายามกลั้นยิ้มขำ

           

 

“ยังไงก็ฝากด้วยนะครับ” ผมตีเนียนเปลี่ยนประเด็น เธอรับคำและเดินยิ้มออกไปจากห้อง ออสตินนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ชิลๆ ขานั้นเขาคุ้นเคยกับความลามกของเจ้านายตัวเองดี ส่วนไวโอล่าก็อมยิ้มกรุ้มกริ่มแต่ก็ไม่ได้ล้อเลียนอะไร

           

 

“งั้นเดี๋ยวฉันกับวิคเตอร์กลับบ้านก่อนนะ แล้วตอนเย็นจะกลับมาใหม่” ไวโอล่าเงยหน้าขึ้นมอง เธอเลื่อนสายตาไปมองพี่ชายตัวเองที่ดันตัวลุกขึ้นนั่งเตรียมรอกลับบ้าน

           

 

“นี่พี่ไม่มีงานทำจริงๆ เหรอ สองอาทิตย์แล้วนะที่พี่มานอนเฝ้าฉันเนี่ย”

           

 

“เฮ้ๆ ใจเย็น พูดซะอย่างกับฉันตกงาน ช่วงนี้ก็ช่วงพักฉันบ้างสิ” ไวโอล่าเลิกคิ้วขึ้นแล้วหันมามองผมเป็นเชิงถามว่าจริงมั้ย ผมพยักหน้าหงึกๆ

           

 

“เดี๋ยวเดือนหน้าเขาก็กลับไปถ่ายหนังแล้ว คราวนี้ยาวข้ามปีเลยละ ปั๊มเงินเพื่อแฝดไง” ผมยิ้มปริ่มใจแต่สักพักยิ้มก็หุบวืด

           

 

“ใครบอก ฉันเลี้ยงแค่ตัวเองกับนายแค่นั้นแหละ” ผมหันควับไปมองไอ้ยักษ์ที่ลุกเดินมายืนซ้อนด้านหลังผมแล้วยื่นสองมือไปขยี้หัวสองแฝดจนเจ้าแฝดที่กำลังเพลินกับการดูดนมแม่อยู่ถึงกับหยุดแล้วร้องไห้

           

 

“แอว๊ แอว๊ แอ๊”

           

 

“ไอ้ยักษ์!!” ผมหันไปดุไอ้หนวดดกครึ้มอย่างกับคนไร้บ้าน เขาเลิกคิ้วขึ้นและตีหน้ามึนตามเคย ผมหันกลับไปมองสองแฝดที่แหกปากร้องราวกับจะด่าลุงตัวเองว่าสาระแนนัก (คิดเอง)

           

 

“โอ๋ๆ เอานมปิดปากได้มั้ย” ไวโอล่าก็เอาแต่ยิ้มขำ ออสตินก็ให้เกียรติไวโอล่าด้วยการไม่เงยหน้าขึ้นมอง มีแต่ผมนี่แหละที่ตื่นตระหนกตกใจ ผมช่วยไวโอล่ายกสองแฝดให้ปากไปอยู่ในระดับเดียวกับเต้านม พอจุกหน่มน้มเข้าปาก เจ้าลูกหมูทั้งสองตัวก็เงียบกริบ ผมถอนหายใจโล่งอก หันไปมองไอ้ยักษ์ตาขวาง

           

 

“นิสัย!! กับเด็กก็ยังแกล้งได้ สร้างศัตรูไว้สองคนเลยนะ!”

           

 

“สองคนนั้นไม่เท่าไหร่ ไอ้คนนี้ที่ยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดต่างหากที่โอเวอร์ยิ่งกว่า ฉันแค่ลูบหัวเอง”

           

 

“ก็ลูบเบาๆ สิ ลูบอย่างกับจะกระชากหัวเด็กอย่างงั้นแหละ เด็กนะไม่ใช่เครื่องทุ่นแรง” วิคเตอร์มองผมด้วยความหมั่นไส้ เขาตาโตใส่ผม สักพักก็ยกมือขวาขึ้นขยี้หัวผมแรงๆ ก่อนกดมือไว้บนหัว และยกมือซ้ายขึ้นตีหลังมือเขาเองจนสะเทือนมาถึงหัวผม

           

 

“โอ๊ยยย อียักษ์!”

           

 

“ปกป้องมันจังนะ เดี๋ยวเถอะ ฉันจะเอามันสองคนใส่ตะกร้าไปทิ้งไว้บนยอดเขา” คราวก่อนก็จะเอาหลานไปลอยน้ำ คราวนี้ถึงขั้นจะเอาไปทิ้งไว้บนยอดเขา โอ๊ย เนาะอีพ่อเอ๊ย

           

 

“ฉันว่าแฮคเตอร์กับเฮคเตอร์ชอบให้เธอสองคนทะเลาะกันนะ ดูสิ เงียบกริบเหมือนกำลังแอบฟังอยู่เลย” ผมมองแฝดตัวจ้ำม่ำที่นอนดูดนมแม่อย่างเรียบร้อยแล้วคลี่ยิ้มเอ็นดู

           

 

“แผนสูงนักนะไอ้แฝดผี คิดจะยุให้ฉันสองคนแตกกันละสิ” เพี้ยนไม่เพี้ยนคิดดู ออสตินที่นิ่งๆ ยังหลุดขำพรืด ไวโอล่าอยากจะหัวเราะแรงๆ แต่คงกลัวนมกระฉอกออกจากปากลูก ผมหันไปทำหน้าเอือมใส่ไอ้ยักษ์ เด็กเกิดมายังไม่ทันครบอาทิตย์ มันตั้งตัวเป็นปรปักษ์ด้วยแล้ว

           

 

ผมจะเทรนสองแฝดให้มาต่อกรกับอียักษ์ให้ได้ เอาให้ไอ้ลุงนี่หงายเงิบวันละหลายเวลา

           

 

“ไอ้ยักษ์ผี” วิคเตอร์เบิกตากว้างใส่ผม ยกมือขวาบีบหัวผมไว้

           

 

“องครักษ์พิทักษ์แฝดผีงั้นเหรอ เฮอะ?” วิคเตอร์ว่าพลางบีบหัวผมแรงๆ

           

 

“โอ๊ย วิคเตอร์อะ ไอ้บ้านี่” ผมขมวดคิ้วและพยายามดึงมือวิคเตอร์ออกจากหัวตัวเอง ได้ยินเสียงไวโอล่าหัวเราะแบบที่พยายามไม่หัวเราะแรงๆ

           

 

“นี่ๆ จะกลับบ้านก็กลับกันได้แล้ว เวลาที่ทะเลาะกันไปคือใกล้ถึงบ้านแล้วนะ” วิคเตอร์ยอมปล่อยมือออกจากหัวผม และเพียงแค่นั้นออสตินก็ลุกขึ้นเตรียมพร้อมทันที ผมหันไปมองเจ้าแฝดที่ยังคงดูดนมจุ๊บๆ ไม่หยุดด้วยความเอ็นดู ไม่แปลกใจว่าทำไมออกมาเหมือนยางมิชลินขนาดนี้

           

 

“อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ยไวโอล่า”

           

 

“ไม่ล่ะ อาหารโรงพยาบาลอร่อยมากจริงๆ นะ” เธอยักคิ้วหลิ่วตา ผมยิ้มกว้าง ยื่นมือแตะปลายจมูกจิ้มลิ้มของสองแฝดคนละที

           

 

“เดี๋ยวเจอกันนะแฮคและเฮคเตอร์” ผมหันไปพยักหน้าให้เตอร์ตัวพ่อ เขาไม่ได้พูดอะไรกับน้องสาวและหลานชาย พาผมเดินออกไปจากห้องโดยมีออสตินเดินตามหลังมา

           

 

“แวะกินอาหารเช้าก่อนแล้วกัน” ผมพยักหน้า จริงๆ ผมแอบง่วงนอนด้วย อยากนอนสักงีบก่อนกลับมาที่โรงพยาบาล เมื่อคืนผมกังวลเป็นห่วงสองแฝดกับไวโอล่า กว่าจะได้นอนก็ปาไปจะตีสามแล้ว ส่วนไอ้ยักษ์หลับปุ๋ย คงคุ้นเคยกับโซฟาโรงพยาบาลเป็นอย่างดี

           

 

“ออสติน ไปหาไดอาน่ามั้ย” ผมหันไปถามพ่อหัวเกรียนหน้าเฉย เขาทำหน้าที่ตัวเองดีแบบดีมาก จนบางทีผมนึกอยากให้เขามีเวลาส่วนตัวกับคนรักบ้าง

           

 

“โทรคุยกันไปแล้วครับ เดี๋ยวเธอจะแวะมาเยี่ยมไวโลอ่าตอนที่เรากลับมาถึง”

           

 

“พ่อไดอาน่ายังขัดขวางอยู่มั้ยอะ” ออสตินไม่ได้มีท่าทีเศร้าหรือท่าทีหนักใจอะไรเลย เขาแค่กะพริบตาปริบๆ สองสามที

           

 

“ผมไม่แน่ใจ” ผมยิ้มกว้างขำขัน หันกลับไปมองวิคเตอร์ก็เห็นเขาหน้านิ่วคิ้วย่นก้มมองโทรศัพท์ในมือขวาตัวเอง ส่วนมือซ้ายก็กำลังคล้องคอผมอยู่ ผมยื่นหน้าไปดูหน้าจอมือถือของเขา เห็นเขากำลังเปิดเว็บเว็บนึงที่มีรูปรถเข็นเด็ก

           

 

“รถเข็นเด็กเหรอ” เขาหันมามองผมทั้งที่คิ้วยังย่นอยู่ สักพักเหมือนเขานึกได้ว่าโดนจับได้อะไรประมาณนั้น เขาก็คลายคิ้วออกและทำหน้าเหวอนิดหน่อย

           

 

“เปิดเจอพอดี ก็เลยจะลองหาให้ไอ้แฝดผี” ผมอมยิ้ม มองใบหน้าอึกอักของลุงยักษ์รูปหล่ออย่างแซวๆ

           

 

“แหม จะซื้อของขวัญให้หลานล่ะซี่” วิคเตอร์มองคล้ายว่ากำลังจิกตาใส่ผมอยู่ เขากดล็อคมือถือ เก็บมันไว้ในกระเป๋ากางเกง และทำเนียนเดินนิ่งต่อไป ผมหัวเราะอุอิ แต่สักพักก็เปลี่ยนเป็นร้องอุ้ยหน้าเหวอเพราะวิคเตอร์ยกมือตีหัวผมแรงมาก

           

 

“เดี๋ยวฉันจะสั่งวีลแชร์มาให้นายนั่ง” หยุดแซวก่อนละกัน ยังไม่อยากนั่งวีลแชร์

 

 

 

           

            เราแวะกินอาหารเช้าที่ร้านอาหารเช้าก่อนเข้าบ้าน เป็นร้านอาหารที่เปิดถึงแค่สิบเอ็ดโมงเท่านั้น หลังจากนั้นก็จะปิดร้าน เลยเรียกแบบตรงตัวว่าร้านอาหารเช้า เพราะไม่มีอาหารมื้อเที่ยง มื้อเย็นหรือมื้อไหนๆ ให้กินแล้ว เรายังคงต้องอาศัยอยู่ที่บ้านพ่อวิคเตอร์อีกสักสามหรือสี่วัน ที่จริงวิคเตอร์ก็จะเลือกออกไปเช่าโรงแรมนอนระหว่างรอบ้านเสร็จเพื่อตัดปัญหาการทะเลาะกับพ่อ แต่เนื่องด้วยปัญหาของการชิงตัวแฝดยังไม่จบสิ้นดี วิคเตอร์เลยเลือกอยู่ที่นี่ด้วยเหตุผลที่ว่าถ้าทะเลาะอะไรกันจะได้ทะเลาะกันทันท่วงที

           

 

ถึงจะชอบขู่เอาไปลอยน้ำบ้าง เอาไปวางทิ้งบนเขาบ้าง แต่เขาก็ไฟต์เพื่อจะเอาหลานไปอยู่ด้วย ผมก็ได้แต่หวังว่าที่เขาทำไปไม่ใช่เพียงเพราะอยากเอาชนะพ่อตัวเองเท่านั้น ซึ่งจริงๆ มันก็คงมีความอยากเอาชนะปนอยู่ด้วยนั่นแหละ

           

 

“พ่อคุณจะออกไปจากบ้านยัง” ผมหันไปกระซิบถามเขาตอนที่เรากำลังจะเดินขึ้นบันไดหน้ามุกของบ้าน วิคเตอร์ยักไหล่และยกฮอทดอกที่เหลือจากอาหารเช้าที่ร้านขึ้นมากิน เป็นคำตอบที่รู้กันว่าถามไปก็เท่านั้น ที่ผมถามเพราะผมจะได้ไม่ไปเฉียดโซนที่เขาอยู่

           

 

“โอ๊ะ…” ถามถึงพ่อวิคเตอร์ แต่พอเปิดประตูเข้าไปด้านในดันเจอกับเมียเก่าไอ้ยักษ์นั่งจิบชากินคุกกี้อย่างเพลิดเพลินที่โซนรับแขกโซนแรกของบ้าน เธอส่งยิ้มมาให้หลังจากจิบชาไปหนึ่งจิบ ผมกลอกตาแล้วหันไปหาวิคเตอร์ เป็นจังหวะที่เขาเดินเข้ามาถึงตัวผมพอดีและมีออสตินเดินผ่านเลยพวกเราไป เขากำลังจะอ้าปากพูดอะไรสักอย่างแต่พอหันไปเห็นลิซ่าเขาก็เงียบและมองเธอแบบงงๆ

           

 

“ฉันแวะมา ไม่ต้องไล่หรอก เดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว” เหมือนแวะมาดื่มชากับกินคุกกี้ฟรีงี้ป่ะ แต่จะว่าเธอก็ไม่ได้ เธอคุ้นเคยบ้านหลังนี้มากกว่าผมอีก

           

 

“ตามสบาย อยากอยู่ก็อยู่” วิคเตอร์พูดแค่นั้นและดันผมให้เดินไปด้านหน้าพร้อมกัน ผมก้าวเท้าเดินไปตามแรงดันไม่หันไปสนใจลิซ่า

           

 

“เอาขนมในตู้เย็นก่อน เดี๋ยวตามเข้าไปในห้องนะ”

           

 

“เอาไวน์ให้ฉันด้วย” ผมพยักหน้าและแยกเดินไปทางครัวและบาร์เล็กที่เอาไว้สำหรับทำเครื่องดื่มและอาหารว่างให้สำหรับแขกหรือคนในบ้านที่มานั่งดูทีวีชิลๆ ตรงโซนนี้ มันเป็นโซนบรรยากาศดี มีชานระเบียงยื่นออกไปข้างนอกเห็นวิวภูเขากับทุ่งหญ้ากว้าง

           

 

“เธอสบายดีนะ” ลิซ่าถามขึ้นมาตอนที่ผมกำลังมองหาขนมหวานๆ ในตู้เย็น ผมเลือกหยิบช็อกโกแล็คจากสวิสเซอร์แลนด์ที่คุณลุคซื้อมาแล้วไม่กินสักที แต่ผมแอบกินจนจะหมดแล้ว

           

 

“แฮปปี้ดีครับ”

           

 

“เห็นว่าก่อนหน้านี้มีปัญหากับวิคเตอร์เรื่องงานเหรอ” ผมย่นคิ้วตอนที่แกะฟลอยด์สีเงินที่ห่อช็อคโกแล็ตออกและจับก้อนสี่เหลี่ยมสีน้ำตาลเข้มเข้าปากพร้อมกับหันไปมองลิซ่า เธอยิ้มมุมปากน้อยๆ แล้วหยิบคุกกี้ขึ้นมากิน

           

 

“วิคเตอร์เล่าให้คุณฟังเหรอ” ผมถามทั้งที่ยังเคี้ยวช็อคโกแล็ตในปากหงุบหงับๆ และหยิบชิ้นที่สองมาแกะรอ เธอส่ายหัวน้อยๆ และมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า จังหวะที่ผมยัดชิ้นที่สองเข้าปาก ประตูชานระเบียงก็เปิดกว้าง ลมหนาวพัดผ่านเข้ามาด้านในให้สั่นนิดหน่อย ผมมองร่างสูงใหญ่หนาของผู้ชายผิวสีเข้มที่ใส่เสื้อกันหนาวสีเขียวขี้ม้าคนหนึ่งด้วยความคุ้นตา

           

 

“It’s lovely! (สวยดี!)” เขายิ้มให้ลิซ่า เธอแหงนหน้าไปรับจูบจากผู้ชายคนนั้น

           

 

“I told you. (ฉันบอกแล้วเธอจะต้องชอบ)” ผมย่นคิ้ว มองผู้ชายคนนั้นด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนจากคุ้นตามาเป็นคล้ายว่าจะคุ้นเคย แต่คงเคยแบบสั้นๆ

           

 

“That’s him. (เขาไง)” ลิซ่ายกคางมาทางผม ผู้ชายผิวเข้มหน้าตาคมเงยหน้าขึ้นมองผมแล้วส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรมาให้

           

 

“Hey, remember me? (เฮ้ จำฉันได้มั้ย)” นั่นไง! เราต้องเคยเจอกันหรือรู้จักกันมาก่อน แต่ผมยังนึกไม่ออกทันทีว่าไปรู้จักผู้ชายคนนี้จากที่ไหน

           

 

“I just thinking. (ผมกำลังนึกอยู่)” นึกไปด้วยกินช็อคโกแล็ตไปด้วย น่าจะช่วยได้

           

 

“I’m friend of Sebastian. We met at Emily office. I’m Loic. (ฉันเป็นเพื่อนกับเซบาสเตียนไง เราเคยเจอกันที่ตึกของเอมิลี่… โลอิค)” ผมอ้าปากค้างทั้งที่ยังเคี้ยวช็อคโกแล็ตไม่หมด ผู้ชายคนนั้นยิ้มขำ ผมมองหน้าเขาแบบค้างไว้และเรียกความทรงจำกลับคืนมาแบบรวดเร็วก่อนที่ผมจะ

           

 

“Ahhh, I got it. (อ๋อออ ผมจำได้แล้ว)” เขาคือนายแบบของเอมิลี่ที่มาพร้อมกับเซบาสเตียนในวันแรกที่เรารู้จักกัน เหตุการณ์เพิ่งผ่านมาได้สามสี่เดือนเอง แต่เองที่ว่านั้นก็ไม่ได้ทำให้ผมนึกถึงเขาในทันทีจนเขาต้องแนะนำตัวทวนความจำผมนั่นแหละ

           

 

“And, how did you come here? (อ้าว แล้วคุณมาอยู่นี่…)” ผมกำลังจะถามต่อ แต่หัวสมองก็รีรันภาพที่สองคนนั้นจูบกันขึ้นมาทันที ผมเลยทำหน้าอ้อเข้าใจอย่างถ่องแท้ แต่เรื่องแบบนี้เข้าใจแล้วก็ต้องถามนะ

           

 

“Are you her cushion, oh, I mean are you guys in relationship? (…คุณกิ๊กกับลิซ่า เอ่อ ผมหมายถึงว่าคุณคบกันเหรอ)” ผมมองทั้งสองคนสลับกันไปมา ลิซ่ายิ้มขำมุมปาก ยังคงวางมาดสง่าเหมือนเดิม

           

 

ชิ งามสง่า งามเฒ่า!

           

 

“Are we? (เราคบกันมั้ย)” โลอิคหันไปถามลิซ่าด้วยท่าทางขำๆ เธอไหวไหล่พร้อมกับยักคิ้วสวยๆ หนึ่งที เห็นทำท่าทำทางน่าตบแบบนี้ก็คงกิ๊กกันจริงแล้วละ

           

 

“โอ่…” ผมอ้าปากหวอ จะว่าอึ้งก็ไม่เต็มอึ้งนักเพราะก็รู้กันอยู่แล้วว่ายัยแม่เลี้ยงของสามีผมชอบกินเด็ก และเด็กคนแรกที่เขากินคือใครล่ะ ผัวตูนี่ไง แต่พ้อยท์ในตอนนี้คือ โลอิคอายุน่าจะเท่ากับเซบาสเตียนและลิซ่าก็สี่สิบติ่งๆ แล้ว โอ้ว มายก็อช! โคแก่กินหญ้าอ่อนที่แท้ทรู นางต้องฟิตและมีของดีของเด็ดแน่ๆ เด็กขนาดโลอิคถึงติดใจนางแบบนี้

           

 

“How long? (…นานยังอะ)” เอาละ ผมเผลอถามไป ก็แอบตกใจกับตัวเองนิดหน่อย แต่ในเมื่อหลุดปากถามไปแล้ว ก็ถือว่าเป็นเรื่องราวดีๆ ที่เกิดขึ้น โลอิคเอามือยันกับขอบโซฟาไว้แล้วหัวเราะเบาๆ

           

 

“Eight month. Maybe. (แปดเดือนได้แล้วมั้ง)” หูย ยัยลิซ่าทรงเสน่ห์มาก แต่ที่เริ่ดกว่าเสน่ห์ของนางคงต้องบอกว่าคือช่องคลอด อายุปานนี้แต่นางมัดใจเด็กหนุ่มรุ่นลูกรุ่นหลานได้อยู่หมัด แว้บหนึ่งผมคิดไปถึงช่วงที่เธอคบกับวิคเตอร์ เธอคงเด็ดดวงมากอะ ไม่งั้นวิคเตอร์ไม่หลงอยู่เป็นปีสองปี แถมยังวกกลับมาหาอีก

 

 

บางทีก็นึกอยากดูคลิปที่นางถ่ายไว้กับวิคเตอร์นะว่าเด็ดปานใดถึงไปมัดใจเด็กรุ่นลูกคนนั้นคนนี้ได้

 

 

“แฮะๆ ประหลาดใจเหมือนกันนะที่นายมาคบกับ เอ่อ คนใกล้ตัวของพ่อของแฟนฉัน” ใช้คำนี้แล้วกัน ดูห่างเหินนิดๆ แต่ก็ไม่มากไป และดูไม่ได้เผยเรื่องราวอะไรเยอะไป ผมแอบจิกตาใส่ยัยลิซ่าที่ทำท่ายิ้มเยาะอ่อนๆ

 

 

“ตอนฉันรู้ว่านายเป็นแฟนกับวิคเตอร์ลูกเลี้ยงของลิซ่า ฉันก็ว่าโลกมันกลมดี…” โลอิคยิ้ม ผมขมวดคิ้ว เขาว่าเขารู้ เออ ใช่ เขาไม่ได้มีท่าทีแปลกใจหรือประหลาดใจเลยตอนเจอผมยืนกินช็อคโกแล็ตอยู่ในบ้าน เขาทักทายตามปกติมากเถอะ

 

 

“…ไอ้เซบมันมัดใจนายไม่สำเร็จจริงๆ สินะ” ผมเลิกคิ้วขึ้นและยักไหล่ขวาขึ้นหนึ่งที

 

 

“ทั้งเพื่อนนายและตัวนายเองก็รู้ว่าฉันมีแฟน แล้วมันจะสำเร็จได้ยังไง…” ผมเลื่อนสายตาไปมองลิซ่าที่นั่งจิบชาชิลๆ ผมรู้นะว่าที่นี่ก็เป็นบ้านของเธอเมื่อครั้งหนึ่งนานมาแล้ว แต่เกลียดการชิลลี่ของนางมาก

 

 

“..ฉันไม่ใช่คนแบขาให้ใครง่ายๆ แบบนั้นนะ” ผมเน้นเสียงและลากเสียง โดยเฉพาะตรงคำว่าแบบนั้นที่เน้นสายตามองแม่กระดังงาลนไฟเป็นพิเศษ ยัยแม่เลี้ยงตวัดตามามอง ผมยิ้มบาง ทำตาใสแจ๋ว

 

 

อยากกัดมากนานละ ขอนิดนึงเถอะ ได้ทีต้องรีบขี่แพะไล่ฟาด

 

 

“เพื่อนฉันก็เลยอกหักและ…” พ่อหนุ่มผิวสีหน้าหล่อเก๋หันไปยิ้มขำกับแฟนสาว (เหลือน้อย) ของตัวเอง ลิซ่าเบ้ปากเบาๆ และยักไหล่ขวาอย่างมีลีลา (น่าโดนตบ) โลอิคหันกลับมามองผมและส่ายหัวเบาๆ

 

 

“…ล้มเหลว” ผมขมวดคิ้ว มองทั้งสองคนด้วยความข้องใจ พูดแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน พูดแบบรู้กันเอง มันทำให้ต่อมเสือกถูกกระตุ้นนะ แล้วมาทำท่ามีซัมติงอีก เสียมารยาทจริงๆ ทิ้งให้คนอื่นอยากรู้แล้วจากไปเนี่ย

 

 

“น่าเสียดาย” ผมหันไปมองยัยลิซ่าตาขวางเล็กๆ กับสีหน้าท่าทางของเธอที่ดูจะเสียดายตามที่พูดจริงๆ ไม่รู้ว่าหล่อนเสียดายอะไร แต่เอาไว้เสียดายชีวิตหล่อนเองเถอะ

 

 

วันนี้เกรี้ยวกราดเว้อ ขอวันนึงละกัน ก่อนหน้านั้นไม่เคยได้ตั้งตัวเลย ยิ่งพอนึกถึงว่านางชอบส่งรูปส่งคลิปเรื่องราวเก่าๆ มาหาวิคเตอร์ยิ่งรู้สึกกับตัวเองว่า สมควรแล้วที่เกรี้ยวกราดแบบนี้

 

 

“ไม่สำเร็จ ไอ้เซบคงเข็ดผู้ชายไปอีกนาน” โลอิคหัวเราะพลางลงไปนั่งข้างเมียแก่ของตัวเอง เห็นแล้วหงุดหงิดใจนัก ไม่ได้อิจฉานะ แต่เกลียดท่าทางเรารู้กัน รู้เลยนะว่าทำแบบนี้เพราะอยากให้ผมค้างคากับการเสือกไม่สุด

 

 

“แมท ทำอะไรอยู่” ผมหันไปมองไอ้ยัษที่เดินหัวฟูออกมา เขาหันไปมองทางลิซ่ากับโลอิคแปบหนึ่งก่อนจะหันกลับมามองผมแบบหน้ามึนๆ

 

 

“มัวแต่กิน ฉันรอไวน์เหงือกแห้งแล้ว” เขาย่นคิ้วแล้วเปิดตู้เย็นหยิบไวน์ขวดสีเขียวอ่อนออกมาหนึ่งขวด เอื้อมแขนซ้ายไปหยิบแก้วสำหรับดื่มไวน์บนชั้นวางแก้ว

 

 

“ไป เข้าห้อง จะไปอาบน้ำ ไปนอนก็เร็วๆ เดี๋ยวต้องกลับไปโรงพยาบาลอีก” วิคเตอร์เดินออกไปก่อนโดยที่เขาไม่หันไปสนใจลิซ่ากับหญ้าอ่อนของนางเลย ผมเห็นว่ายัยแม่เลี้ยงมีสีหน้าหมองก็เลยยิ้มสะใจเล็กๆ

 

 

“เอาละ คำถามสุดท้าย คุณแวะมาจิบชากับกินคุ้กกี้และชมวิวรอบบ้านแค่นั้นจริงเหรอ” โลอิคยิ้มชิล ลิซ่าทำเป็นพ่นลมหายใจเบาๆ

 

 

“ฉันก็เคยอยู่ที่นี่ ก็แค่คิดถึง อยากกลับมาหา” เธอมองผมตาวาวด้วยความร้ายกาจที่สัมผัสได้ ผมยิ้มกริ่มพลางยัดช็อคโกแล็ตเข้าปากหนึ่งก้อนก่อนพูด

 

 

“งั้นก็จงคิดถึงไปอีกครึ่งชีวิตที่เหลืออยู่เลยนะ” ผมฉีกยิ้มให้ยัยแม่เลี้ยงที่หน้าตึงมองผมตาขวาง ผมเดินหอบช็อคโกแล็ตตัวปลิวกลับเข้าไปกินในห้องด้วยความสบายใจและสะใจ

 

 

ขอบคุณที่มาให้แซะถึงที่ เหมือนได้ปลดปล่อยหลังจากที่คาใจคาปากอยากแซะนางมานาน








เม้าท์เม้าท์เม้าท์กะขุ่นเจ้   


               แฝดเหมือนรู้ว่าใครอุ้มแล้วไม่ปลอดภัยกับตัวเอง 55555 ไม่ถูกกันตั้งแต่ยังไม่ถึงเดือนเลยนะคะลุงยักษ์ ศึกนี้ยิ่งใหญ่นัก ศึกกับเด็กอายุสามสี่วัน

               หลังจากคันปากมานาน นุ้งแมทก็ได้กัดแซะยัยแม่เลีย้ง เมียเก่าผัวตัวเอง ปากคอเราะร้าย ไม่เบานะยะนังเอเลี่ยน แมทจะทุบ ทุบ ทุบ! ลิซ่าเลยโดนทุบหลังดังอัก อยู่ๆ ก็มานั่งให้เขากัดถึงบ้าน

               โลกกลม แต่ไม่พรมลิขิต ก็เป็นความงงและสงเสือก เอ้ย สงสัยของเอเลี่ยนว่ามันยังไงกัน สองคนนั้นพูดแบบนี้ ใจร้ายกับแมทมาก นางเสือกไม่สุด

               ใครพรีฯ หนังสือไว้ ติดตามการอัปเดตได้ที่เพจตลอดๆ เด้อ ตอนนี้ต้นฉบับเสร็จแล้ว รอคนจัดหน้าแก้อีกนิดนึง ก็จิส่งโรงพิมพ์แล้นแน้ คุคริๆ

               ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตและคอมเม้นทุกคอมเม้นนะคะ ขอบคุณมากๆ เป็นกำลังใจ เป็นพลังใจที่ดีต่อคนเขียนจริงๆ ค่ะ อ่านคอมเม้นต์แล้วก็ปลื้มมม เห็นคะแนนโหวตแล้วก็เปรมมม

           

               
แท็กเรื่องนี้ #LoveNoBoundaries

[areenart1984]

ตกลง นังเตียนมันทำเพราะนังลิซ่าสั่งหรอ 

[iceman555]

 

[PrimYJ]

 

[fay 13]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ชิส์........รำ นางลิซ่า   
ขนาดมีเด็กให้กินแล้ว ยังไม่วายยุ่งขิงกับแมท
คงอยากให้ยักษ์ทะเลาะกับแมทแล้วเลิกกัน
ตัวเองก็หวนมางาบยักษ์ต่อ
ทั้งสะใจได้แกล้งแมท
แสดงว่าเตอร์สะแด่วแห้ว จนนางลืมไม่ลง 

แฝดน่ารัก บอกอนาคตเป็นนักร้องนำจริงๆใช่มั้ย
ยักษ์ปากเสียแกล้งแฝด
เพื่อปิดบังความรัก ความเอ็นดูหลานสินะ   
       
 

[a_tapha]

นุ้งแมทค่ะต่อหน้าเมียเก่าอิเตอร์ต้องคีฟคูลไว้ลูก  อย่าเต้นไปกับมันค่ะลูก  สู้ๆ จ้าน้องแมท สู้ๆ จ้า คนเขียน

[TongRung]

มีแผนสินะ ถึงจีบ

[Airrieeirrie]

คือติดมากมายเลยเรื่องนี้ สนุกมากๆ  รอมาต่อนะ

[คุณเจ้]

Yours and Mine EP.24 [100%]



“จะอาบน้ำหรือจะนอน” วิคเตอร์ถามพลางยกไวน์ขึ้นจิบแล้วหันกลับไปมองจอแม็คบุ๊คของผมที่เขากำลังเปิดหนังจาก Netflix ดูอยู่ มีลำโพงเล็กจิ๋วสีฟ้าแต่เสียงสะพรึงหนึ่งอันวางข้างกันเพื่อเพิ่มความกระหึ่มของเสียง

           

 

“นอนก่อนได้มั้ยอะ” ผมคลานเข่าเข้าไปนอนข้างเขา เอาหัวเกยอกไว้ วิคเตอร์ยกแขนซ้ายโอบเอวผม ก้มลงหอมกลางกระหม่อมผมหนึ่งที ผมหยิบช็อคโกแล็ตเข้าปากอีกก้อน

           

 

“ผู้ชายของลิซ่าเป็นเพื่อนกับเซบาสเตียนแหละ” ผมพูดพลางเคี้ยวช็อคโกแล็ตหงับๆ

           

 

“ไอ้ที่มันมาเจ๊าะแจ๊ะกับนายน่ะเหรอ” ผมพยักหน้าหงึกๆ สายตาก็มองหนังบู๊บนหน้าจอแม็คบุ๊คของตัวเองไปด้วย วิคเตอร์ไม่ได้ถามหรือตอบอะไรต่อ เพราะเขาสบายใจของเขาแล้วที่ผมจะไม่ได้อยู่ใกล้เซบาสเตียนอีกต่อไป นี่ไม่รู้ว่าโอนเงินค่าจ้างไปให้ให้แชมป์รึยังที่ไปเฝ้าผมถึงภูเก็ตเป็นอาทิตย์

           

 

“อาบน้ำก่อนดีกว่า…” ผมเปลี่ยนใจ แม้ว่าอากาศช่วงนี้จะเริ่มเข้าสู่หน้าหนาว แต่มันก็ยังสามารถอาบน้ำได้อยู่ ไว้หิมะตกเมื่อไหร่จะอาบอาทิตย์ละครั้งตามวัฒนธรรมฝรั่งแล้วกันนะ

           

 

“…คุณอาบมั้ย” ผมหันไปถามไอ้หนุ่มผมยาวที่นอนจิบไวน์ดูหนังแบบเพลินๆ เขาสั่นหัวทั้งที่สายตายังจับจ้องมองหน้าจอที่วางอยู่ปลายเตียง ผมพยักหน้าหงึกๆ ลุกคลานลงจากเตียง เอาช็อคโกแล็ตวางทิ้งไว้ข้างวิคเตอร์เผื่อเขาอยากจะกิน ผมเดินไปหยิบเสื้อผ้าจากกระเป๋าเดินทางขึ้นมาวางเตรียมไว้ตรงปลายเตียง ถอดเสื้อผ้ากองไว้ด้านนอกแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

           

 

ผมเช็กอุณหภูมิน้ำ วิคเตอร์ปรับให้อยู่ในองศาที่เหมาะกับการอาบน้ำในช่วงของฤดูใบไม้ร่วงที่มีลมหนาวพัดโชยมาแล้ว ผมล้างหน้า โกนหนวด แปรงฟัน ทำความสะอาดทุกส่วนของร่างกาย และแม้จะไม่รู้ว่าจะโดนยักษ์น้อยมุดถ้ำหรือไม่ แต่ผมก็ทำความสะอาดรอไว้เหมือนเช่นเคยทุกครั้ง ยิ่งห่างหายไปเป็นสามเดือนสี่เดือนแบบนี้ ยิ่งต้องเตรียมพร้อมทุกสถานการณ์และทุกสถานที่

 

 

นี่คือหน้าที่ของคนเป็นเมียในฐานะฝ่ายรับ ผัวจะอยากตอนไหนไม่รู้ แต่เราต้องพร้อม ต้องสะอาดตลอดเวลา ยิ่งได้ผัวอย่างวิคเตอร์ยิ่งต้องมีมาตรฐานเรื่องรูของตัวเองสูง

 

 

“อ้าว ไปไหน…” ผมออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าเตียงว่างเปล่า หนังถูกเปิดทิ้งไว้ ขวดไวน์ตั้งอยู่ในถังน้ำแข็ง แก้วไวน์ตั้งอยู่บนหัวเตียง ผมเดินไปเปิดประตู ชะโงกหน้าดูลาดเลาก่อน ยัยแม่เลี้ยงกับกิ๊กเด็กหายไป ผมสอดส่องมองหาวิคเตอร์ เอาผ้าขนหนูพันตัวไว้หลวมๆ แล้วเดินออกไปนอกห้อง พอเดินมาถึงตรงบาร์รับแขกก็เห็นวิคเตอร์ยืนคุยกับพ่อเขาอยู่ตรงชานระเบียง พอเห็นแบบนั้นผมเลยวกกลับเข้าห้อง ปล่อยให้สองพ่อลูกเขาคุยกัน ผมดึงผ้าขนหนูออกออกจากตัว คลานขึ้นเตียงไปนอนดูหนังพลางเช็ดหัวด้วยผ้าขนหนูไปด้วย ผมกดสายตาลงมองรอยสักของตัวเอง ยกมือลูบเบาๆ สัมผัสกับความนูนนิดๆ แล้วปล่อย

 

 

“Are you tempting me? (นอนอ่อยฉันเหรอ)” ผมบิดคอไปมองวิคเตอร์ที่เดินกลับเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าปกติ ไม่มีโกรธ ไม่มีเหวี่ยงหรือเคร่งเครียด เขาขึ้นมาบนเตียงมานอนซ้อนด้านหลังผม สอดแขนขวาเข้าใต้ท้ายทอย ผมยกหัวขึ้นแล้วทิ้งหัวลงไปบนท่อนแขนของเขา เขาก้มลงหอมแก้มผมหนึ่งที มือซ้ายลูบก้นผมเบาๆ สายตาเขามองรอยสักบนแก้มก้นซ้ายของผมแล้วก็คลี่ยิ้มกว้าง

 

 

“I like it. (ฉันชอบ)” เขาเลื่อนสายตามามองหน้าผม เรายิ้มให้กัน วิคเตอร์ก้มลงจุ๊บปากผมหนึ่งที

 

 

“Yeah, this tight booty is mine. (อาฮะ ตูดแน่นๆ นี่ของฉัน)” เขาฟาดมือลงบนก้นซ้ายผมหนึ่งที มือขวาจับคางผมแหงนขึ้นแล้วก้มลงมาดูดคอผมอย่างรุนแรง มือซ้ายเลื่อนลงไปตรงร่องก้นแล้วใช้นิ้วกลางรูดขึ้นลงเบาๆ ผ่านช่องกลีบเนื้อตรงนั้น ผมหลับตาพริ้ม รู้สึกอ่อนระทวยกับความเสียวสยิวกับจังหวะดูดคอ เขาเคลื่อนริมฝีปากไปทั่วเนื้อลำคอซีกซ้าย ผมหายใจหอบเบาๆ แมทน้อยค่อยๆ ขยายตัวขึ้น วิคเตอร์ยกมือซ้ายมากำแมทน้อยทั้งที่ยังคงดูดดมคอของผมไม่หยุด

 

 

“I miss you, baby. (คิดถึงจังที่รัก)” วิคเตอร์พึมพำในขณะที่สูดจมูกดมเนื้อคอของผม ขนผมลุกตั้งชันกับน้ำเสียงทุ้มแหบพร่านั้นและความปรนเปรอที่เขามอบให้ทั้งตรงคอและตรงค…

 

 

“I’m here, baby. (ผมอยู่นี่แล้วที่รัก)” ผมกระซิบตอบคลอกับเสียงหอบ วิคเตอร์คำรามเบาๆ เขาใช้ลิ้นเลียทุกจุดที่เขาดูดไป มือขวาผมจิกหมอนแน่น มือซ้ายยกขึ้นจิกผมเขาเบาๆ ผมบิดตัวด้วยความเสียวตอนที่เขาใช้นิ้วชี้วนส่วนปลายของแก่นกาย เปลือกตาหลับพริ้มตอนที่เขาใช้ลิ้นเลียรูหู ผมครางอื้ออ้าเบาๆ แล้วสักพักวิคเตอร์ก็หยุดทำทุกอย่าง ทิ้งให้ผมอารมณ์ค้าง

 

 

“What?” ผมถามเสียงครางสีหน้างุนงง วิคเตอร์เลิกคิ้วขึ้นงงๆ เช่นกัน ผมปล่อยมือออกจากหัวเขา พลิกตัวนอนหงายเพื่อสบตากับเขาได้ตรงๆ

 

 

“What? (อะไรล่ะ)” เขาทำหน้างงสงสัย มือซ้ายลูบหน้าท้องผมเอื่อยๆ ผมยกขาสองข้างขึ้นตั้งฉาก จับมือซ้ายของเขาไปจับแมทน้อย เขาก็ทำตามและใช้มือลูบวนไข่กลมกลึงสองลูกเบาๆ แต่ก็ไม่ทำอะไรไปมากกว่านั้น

 

 

“Keep going. (ทำต่อสิ)” วิคเตอร์ยกยิ้มมุมปากทั้งสองข้าง ผมยกมือขวาดันเส้นผมที่ตกลงมาทัดหูเขาไว้

 

 

“What do you want? (นายต้องการอะไรล่ะ)” เขาถามเสียงทุ้มอบอุ่น มือขวายกลูบหน้าผากผมเบาๆ คล้ายกำลังกล่อมให้หลับ

 

 

“I want you to fuck me. (ผมอยากให้คุณอึ๊บผม)” ผมกระซิบตอบเสียงแผ่ว รู้สึกสบายตัวกับการที่เขาลูบลูกกลมกลึงด้านล่างนั้นเบาๆ

 

 

“How? (ยังไง)” ผมกัดริมฝีปากล่าง มองตาเขาด้วยแรงอารมณ์ที่ตีรวนรุนแรงอยู่ในอก ผมยกมือขวาขึ้นตบหน้าเขาดังลั่น วิคเตอร์หลับตาลงและขบกรามแน่น แหงนหน้าขึ้นจนกล้ามเนื้อที่คอตึง ผมยกมือตบเต็มแรงอีกที วิคเตอร์ลืมตามองผมด้วยสายตาวาววับน่ากลัว ผมบีบปากเขาแน่นและดึงหน้าเขาลงมาใกล้ตัวเอง ผมออกแรงบีบปากเขาเพื่อให้เขาเปิดปาก วิคเตอร์อ้าปากและแลบลิ้นสีแดงสดออกมา ผมดูดลิ้นเขาเสียงดับจุ๊บจั๊บ

 

 

“อา” วิคเตอร์ครางเบาๆ แต่มือซ้ายข้างล่างเริ่มบีบจุดที่เขาคลึงเมื่อกี้หนักขึ้น จนผมนิ่วหน้า ผมหยุดดูดลิ้นเขา ปล่อยมือออกจากปาก วิคเตอร์ก้มหน้าลงไซ้คอผมอย่างแรง ผมแหงนหน้าขึ้นให้เขาไซ้เต็มที่ วิคเตอร์ไซ้ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปถึงหน้าอก เขาใช้ลิ้นเลียหัวนมด้านซ้ายรัวๆ จนผมตัวกระตุกด้วยความเสียว

 

 

“อา… อะ… อ๊า!” ผมกรีดร้องเบาๆ ตอนที่เขากัดหัวนมผมเต็มแรงหนึ่งทีแล้วปล่อย ก่อนจะกลับมามองหน้าผมตามเดิมด้วยสายตาดุดัน

 

 

“I’m not finish with wine yet. (ฉันยังดื่มไวน์ไม่หมด)” เขาเด้งตัวลุกขึ้น ถอดเสื้อยืดโยนไปบนพื้นห้อง ปลดตะขอกางเกงขาสั้นสามส่วนออก ดึงออกจากขาแล้วโยนตามเสื้อไป เหลือแต่กางเกงในสีขาวที่ลูกชายของเขาดันตัวตุงเบี่ยงขวาเต็มที่ แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยให้มันออกมาหายใจ ปล่อยไว้ให้มันตุงแน่นกางเกงในสีขาวไว้แบบนั้น เขากระตุกยิ้มร้าย เขารู้ว่าผมชอบมองภาพเขาเป้าตุงตอนใส่กางเกงใน มันยิ่งทำให้ผมเกิดอารมณ์

 

 

“Up!” เขาพูดพลางดันก้นผมขึ้นให้ลอยขึ้นไปอยู่ตรงหน้าเขา ตั้งฉากกับพื้นเตียงสี่สิบห้าองศา ผมอ้าขาออก วิคเตอร์มองรูก้นผมด้วยสายตาวิววับและคลี่ยิ้มซุกซนคนเดียว ผมยิ้มตามรอยยิ้มของเขา รู้สึกตื่นเต้นเพราะห่างหายจากกันไปนาน วินาทีที่เขาใช้ลิ้นลากมาตามร่องก้นจากด้านหลังและมาหยุดวนตรงกลีบเนื้อ ขนผมก็ลุกซู่จนต้องส่งเสียงครางหวิวออกมา ผมได้ยินเสียงขวดแก้วกระทบกับถังในระหว่างที่วิคเตอร์วนลิ้นใส่รูผมอยู่ ผมผ่อนลมหายใจสบายๆ สักพักก็รู้สึกเย็นฉ่ำตรงรูตัวเอง ผมลืมตามองก็เห็นว่าวิคเตอร์กำลังเอาก้อนน้ำแข็งมาวนตรงรูนั้น ท่าทางของเขาเหมือนเด็กที่กำลังได้ทดลองสิ่งใหม่

 

 

“Do you want to put it in? (เอาเข้าไปมั้ย)” ผมกัดริมฝีปากล่างแน่นแล้วสั่นหัวรัวๆ แต่การสั่นหัวสำหรับวิคเตอร์คือการบอกว่าใช่ ทำได้เลย เขาค่อยๆ ยัดก้อนน้ำแข็งเข้าไปในรูก้นผม

 

 

“โอ้ววว เอ้า” ผมครางเสียงยานเสียงสั่น ความเย็นจากก้อนน้ำแข็งกระจายทั่วด้านในของก้น มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ เป็นความเย็นในรูปแบบใหม่ที่ทำให้ก้นเย็นฉ่ำ แต่สักพักก็รู้สึกหน่วงตุบๆ เพราะมันเย็นเกิน ผมเลยเบ่งน้ำแข็งออกมา แต่คงเบ่งแรงไปหน่อยเลยเด้งไปโดนหน้าวิคเตอร์

 

 

“ฮะๆๆ” เขาหัวเราะเสียงดัง พาผมหัวเราะผสมความอายไปด้วย วิคเตอร์หัวเราะจนร่องแก้มขึ้น ผมหัวเราะฮื่อๆ ไอ้ยักษ์ก้มลงจุ๊บรูนั้นหนึ่งทีและยื่นมือไปคว้าแก้วไวน์จากหัวเตียงมาถือไว้ ผมเริ่มรู้สึกเมื่อยเลยยกสองมือไปเกี่ยวตรงข้อพับขาตัวเอง วิคเตอร์ใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางแหย่ลงไปในรูของผม

 

 

“Oh, we haven’t fuck for long time. It looks fit and firm again. (โอ้ ไม่ได้อึ๊บกันนาน กลับมาฟิตอีกแล้วสินะ)” ผมกัดริมฝีปากล่างแล้วยิ้มเขินๆ วิคเตอร์กระตุกยิ้มมุมปากเท่ เห็นแล้วรู้สึกหัวใจกระตุกวูบ ถึงจะผมเผ้ารก หนวดเคราดก แต่เขาก็ยังหล่อที่สุดในสายตาของผม พ่อยักษ์ไร้บ้านของเอเลี่ยนน้อย

 

 

“Keep it inside. (อั้นไว้นะ)” เขาบอกเสียงเบาตอนที่เริ่มเทไวน์ขาวจากในแก้วลงไปในรู ผมอ้าปากค้างด้วยความตื่นเต้น พยายามเบ่งรูรับไวน์ แต่เทไปได้ไม่เยอะมันก็ล้นออกมา วิคเตอร์เลยรีบก้มลงดูดดื่มเสียงดังสวบสาบ เขาทั้งดูดทั้งเลียจนมันเกลี้ยงรู แล้วก็เทล็อตใหม่ลงไปอีกครั้งก่อนจะก้มลงดูดและเลียไวน์ที่มันไหลเกินรูของผมออกมา ผมนอนหัวเราะคิกคัก แมทน้อยแข็งโด่ไม่ยอมลง วิคเตอร์ยิ้มสนุกสนานกับการดื่มไวน์ผ่านรูก้นผม จนกระทั่งหมดแก้ว เขาก็หยุดและช่วยเลียทำความสะอาดไปทั่วก้น เน้นเลียตรงรอยสักหลายทีหน่อย ก่อนจะเลื่อนมาเลียลูกกลมกลึงของผมรัวๆ พักนึงแล้วก็หยุด

 

 

“It’s good. (อร่อยจัง)” ผมยิ้มกริ่ม วิคเตอร์ดึงก้นผมลงไปนอนบนเตียงตามเดิม สองมือลูบตัวผมเบาๆ ราวกับจะช่วยให้ผ่อนคลายจากการยกก้นเมื่อกี้ ผมมองเป้าตุงของเขาแล้วหัวใจก็วาบหวิว มันแน่นดีจัง เห็นกี่ครั้งก็ยังเกิดอารมณ์

 

 

“You want my cock, baby? (อยากได้คxxฉันมั้ยที่รัก)” ผมพยักหน้าหงึกๆ

 

 

“Yes, baby.” วิคเตอร์ยิ้มกว้าง ปล่อยมือออกจากตัวผม เขาเอี้ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่วางไว้ใกล้แม็คบุ๊คที่ยังคงเล่นหนังจาก Netflix ต่อไป

 

 

“Show me the tattoo. (หันรอยสักมา)” ผมแกล้งยกขาซ้ายไปเตะคอเขาเบาๆ วิคเตอร์หัวเราะและจับขาผมออกจากคอตัวเอง ผมเบี่ยงตัวไปด้านซ้าย หันแก้มก้นซ้ายให้เขาเห็นรอยสักชัดๆ วิคเตอร์ยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือก้นผม ทำท่าจะกดถ่ายภาพ แต่สักพักเขาก็หยุดแล้วหันไปใช้มือซ้ายหยิบแม็คบุ๊คขึ้นมา

 

 

“Hold this in front of your face. (ถืออันนี้บังหน้านายไว้)” ผมทำตามที่เขาว่า เอาแม็คบุ๊ควางไว้บนอกและให้บังหน้าตัวเองไว้ วิคเตอร์หยิบถังไวน์สีเงินที่มีขวดไวน์สีเขียวอ่อนวางอยู่ในนั้นมาวางไว้ข้างผม เดี๋ยวนี้รู้จักจัดวางพร็อพนะ ผมนอนบิดตัวนิ่งๆ อยู่สักแปบแล้ววิคเตอร์ก็ยกแม็คบุ๊คออกจากตัวผมเอาไปวางไว้ที่เดิม ยกถังไวน์ไปวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง เขาเลื่อนตัวมานอนข้างผมโดยให้ผมเห็นจอมือถือด้วย ผมยื่นมือขวาไปจับเป้าตุงของเขาตามความยาวที่พาดเบี่ยงด้านขวาอยู่

 

 

“You like it? (ชอบมั้ย)” เขายื่นรูปให้ดูหลังจากเขาปรับแต่งสีเรียบร้อย สีมันทึมๆ แบบอาร์ตๆ ดูเป็นภาพตามเว็บของต่างชาติดีนะ เป็นภาพผมนอนเบี่ยงตัว บิดแก้มก้นซ้ายโชว์รอยสัก มีแม็คบุ๊ควางอยู่บนอก ปิดหน้าปิดนมไม่รู้ว่าผู้หญิงหรือชาย มีถังไวน์วางอยู่ติดกับแผ่นหลัง พื้นภาพคือสีขาวของเตียง เห็นภาพแล้วรู้สึกขอบคุณก้นตัวเองที่งอนสวยงาม เลยทำให้รอยสักเด่นมากขึ้น

 

 

“Yes.” ผมว่าพลางบีบแกนกายใหญ่ยาวของวิคเตอร์เบาๆ วิคเตอร์ยิ้ม หันหน้ามาหอมหน้าผากผมหนึ่งที แล้วหันกลับไปอัปรูปนั้นพร้อมกับใส่แคปชั่นสั้นๆ

 

 

‘Netflix and chill’

 

 

 “Cayla is going to dislike this pic. (เซล่าต้องไม่ชอบภาพนี้แน่ๆ)” วิคเตอร์เบ้ปากเบาๆ และยักคิ้วหนึ่งยัก ผมกัดริมฝีปากล่าง มองเขาด้วยสายตาเคลิ้มๆ วิคเตอร์ที่กำลังมองหน้าจอแม็คบุ๊คอยู่หันกลับมามองผมแล้วยิ้มขำ

 

 

“What?”

 

 

“We have been watching Netflix, but we don’t have the ‘chill’ yet. (เรามีเน็ตฟลิกซ์แล้ว แต่เรายังไม่ได้ ‘ชิล’ กันเลยนะ)” วิคเตอร์กัดริมฝีปากล่างแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม ผมกระเถิบขึ้นไปนอนบนอกของเขา วิคเตอร์ยกแขนขวาโอบตัวผมไว้ ก้มหน้าลงมองผมด้วยสายตาเป็นประกาย

 

 

“And what makes you chill, baby? (แล้วอะไรทำให้นายรู้สึกชิลล่ะที่รัก)” ผมดึงกางเกงในเขาลงไปกองใต้ลูกกลมกลึงสองลูกใหญ่ ยักษ์น้อยเด้งผงาดขึ้นมา วิคเตอร์ยิ้มกว้างแล้วหัวเราะเบาๆ

 

 

“This dick. (แท่งนี้)” วิคเตอร์หอมหน้าผากผมอีกหลายที และส่งเสียงฮึ่มฮั่มราวกับกำลังมันเขี้ยว

 

 

“You are not my little-alien. You are a little-slutty. (นี่ไม่ใช่เอเลี่ยนน้อยของฉัน นี่มันไอ้ร่านตัวแสบต่างหาก)” วิคเตอร์ดึงกางเกงในออกจากขาสองข้างแล้วเอามายัดใส่ปากผมไว้ ผมดึงออกมาคลี่ออกแล้วสูดดมตรงเป้าและมองตาเขา วิคเตอร์มองด้วยสายตาลุกโชน

 

 

“Yes. I’m your slut. (ใช่ ผมเป็นนังร่านของคุณ)” วิคเตอร์กรีดยิ้มร้ายกาจ หัวใจผมเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น อะดรีนาลีนแล่นไปทั่วร่าง

 

 

รู้สึกเหมือนกำลังจะเสียบริสุทธิ์ ทั้งที่ไม่เหลือความบริสุทธิ์ให้เสียแล้ว…


 





เม้าท์เม้าท์เม้าท์กะขุ่นเจ้


               แล้วเขาก็ทำการเน็กฟลิกซ์แอนด์ชิลกันแล้วเจ้าค่ะ คึๆ

               หลังจากไปจิกกัดเมียเก่าหลัวมาดั่งไก่บ้านไก่เมือง นังแมทก็ขึ้นยั่วผัวบนเตียงนอน ช่างซ่านดีซะเหลือเกินนะคะ หลัวชอบบบ

               เดี๋ยวไปเน็กฟลิกซ์แอนด์ชิลกับทั้งสองคนต่อในตอนหน้านะคะ ฮิๆ

               ตอนนี้ตอมเริ่มเขียนนิยายใหม่สองเรื่องแล้นนะคะ

               เรื่องแรกเป็นเรื่องของพระเอกที่มารับไม้ต่อจากวิคเตอร์ใน ซีรีส์พี่พระเอก ที่จะมีทั้งหมดห้าคน วิคเตอร์เป็นคนแรก และคนที่สองก็ลงให้อ่านไปแล้วห้าตอน เป็นเรื่องของพี่แซ็ค เทรนเนอร์ส่วนตัวของไอ้ยักษ์กับน้องแมทนั่นเอง ก่อนหน้านี้มาีการดองเกิดขึ้น เพราะต้องมาปั่นต้นฉบับพี่ยักษ์ให้เสร็จ แต่ตอนนี้พี่ยักษ์จบหมดแล้ว พี่แซ็คก็จะคีพโกอิ้งต่อไป ไม่ดองแล้น

               ลิงก์เรื่องของพี่แซ็ค ตามไปได้ที่ > Fall in lust ประสบกามประสบรัก



                เรื่องที่สอง ตอมไม่แน่ใจว่าอัปที่เว็บเล้าเป็ดได้หรือไม่ เลยลงในเด็กดีที่เดียวก่อน เพราะอันนี้เป็นแฟนฟิคเกาหลี หรือที่คนส่วนมากจะเรียกสั้นๆ ว่าฟิค คือการเอาศิลปินเกาหลีของวงๆ หนึ่งมาเขียนเป็นเรื่องราว ตอมเลยยังลังเลใจอยู่ ซึ่งจริงๆ ที่เกี่ยวข้องกับศิิลปินมากสุดคือชื่อกับรูปร่าง ถ้าใครตามตอมมาประมาณหนึ่ง น่าจะเคยเห็นตอมหวีดร้องและบอกเสมอๆ ว่าอยากเขียนฟิคเกี่ยวกับ เซฮุน สมาชิกวง EXO กับลู่หาน อดีตสมาชิกของวงนี้ เพราะตอมชิปและชอบคู่ ฮุนฮาน มากกรุบบบ แต่จริงๆ ความเป็นฟิคก็แค่การเอาชื่อกับรูปร่างแค่ของเซฮุนกับลู่หานมาใช้เท่านั้น ตัวละครอื่นๆ คือสร้างขึ้นเองหมด เรื่องราวก็เป็นนิยายเรื่องหนึ่งเท่านั้นเอง ตัวละครเขาเรียกกันว่า ลู่ กับ ฮุน  ตอมใช้ชื่อกับรูปลักษณ์พวกเขามาสร้างนิยาย แต่นิสัยหรือเรื่องราวก็ มโนตัวเองล้วนๆ มิจำเป็นต้องชิฟคู่นี้ ตอมว่าก็น่าจิอ่านกันได้

                    ลิงก์เรื่องของฮุนฮาน ตามไปได้ที่ > มังกรซ่อนลายหงส์

                    ใครพรีฯ หนังสือไว้ ติดตามการอัปเดตได้ที่เพจตลอดๆ เด้อ ตอนนี้ต้นฉบับเสร็จแล้ว รอคนจัดหน้าแก้อีกนิดนึง ก็จิส่งโรงพิมพ์แล้นแน้ คุคริๆ

[areenart1984]

อ่านแล้ว หมดแรง 

[iceman555]