หัวข้อ: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)

[B52]

มีเวลาเยอะแยะที่จะพูดจะอธิบาย แต่ก็ไม่เคยพูดเคยบอก บอกแค่ทำเพื่อคุณๆทั้งๆที่ตลอดเวลาแทบจะไม่เคยทำดีด้วยมาก่อน ตอนนี้พูดมาได้อย่างไรว่าไม่มีใครอยู่ๆและเข้าใจเหมือนนพเก้า ทั้งพี่ทั้งน้องเลย   

[nunda]

สงสารลูกในท้องนพคุณจัง แม่สุขภาพจิตไม่ดีเลย
หวังว่าตอนคลอดจะปลอดภัย ^^

[Baruda]

หน่วงจริงๆนะ

[omuya]

พี่จะบ้าตายกับอีพี่น้องคู่นี้ 

[amisezmin]

บรรยากาศอึมครึม

[silverphoenix]

รอดูความใจแข็งของเพียวค่ะ 

[zeroj]

หนักใจคู่เสือที่สุด         

ถ้าคิดว่า สิ่งที่ทำอยู่  เสือทำเพื่อคุณล่ะก็   ............... 

เรามองไม่เห็นสิ่งที่เสือทำอยู่เลย  แล้วคุณจะเห็นอะไรที่เสือทำเพื่อคุณกัน 

นอกจากความเจ็บข้ำที่มีมาให้ทุกครั้ง   

ไม่ปลื้มเสืออย่างแรง   

ส่วนนพเก้า  ช่วยอะไรใครไม่ได้  ได้แต่เงียบตามน้ำตลอด     

[rayaiji]

อยากจะตีอีเสือจริงๆ  บอกเค้าซักนิดก็ไม่ได้ อมพะนำไว้แบบนั้นแหล่ะ  อมให้มันเน่าตายคาปากไว้แบบนั้นล่ะ!

[bpyt]

เจ็บกันไปหมดทั้ง4คน เมื่อไหร่จะคลี่คลายนะ

[GuoJeng]

เสือทำอะไรสักอย่างก่อนจะมีงานหมั้นสิ จะพูดอะไรก็พูดให้มันเร็วๆสิ มัวแต่ "ฟังพี่ก่อน ฟังพี่ก่อน " ไม่ต้องรอว่านพคุณจะฟังรึไม่ฟัง ขอให้พูดไปเถอะ เอาให้ชัดเจนไปเลย เดี๋ยวนพคุณก็ใจอ่อนเอง นพคุณเป็นแบบนี้จะกระเทือนถึงลูกแน่ๆ อยู่กับเพียวคุยกับเพียวบ่อยๆ ส่วนมังกรต่อไปได้เจอบทหินจากเพียวบ้างแล้วล่ะ หึหึ ดูท่าทางมังกรยังไม่ใส่ใจ เพียวมากเท่าไหร่ จะเอาเพียวเป็นเมียแท้ๆ ต่อไปก็ทำดี พูดดีและใส่ใจเขาหน่อย มังกรง้อเพียวให้มากๆนะ ๕๕๕๕๕

[mild-dy]

เปลี่ยนเลยได้มั้ย
หาคู่ใหม่มาแทนเลยยยยย
เบื่อพี่น้องคู้นี้

[DoubleBass]

ยังคงอินจัดและรู้สึกหงุดหงิดมังกรกับเสืออย่างต่อเนื่อง

ปล.เชียร์เพียวให้ใจแข็งมากๆๆๆๆๆๆ

[fahhee_zeze]

เพียว..? นายไปอยู่ไหนเนี่ยยย ที่บอกให้หายไม่ใช่หายไปจากบทนะเธอว์.....หรือว่าคนเขียนไม่มีงบจ้างให้เพียวมามีบทพูดบ้าง เงียบตั้งแต่พูดกับมังกรเสร็จเลยเน้~~~ =_=

[patee]

อ่านแล้วเครียดจัง สงสารทั้งนพคุณและเพียว

 

[PharS]

 

[kawisara]

ดีทีพี่มังกรเริ่ม รู้ใจตัวเอง และเริ่มแก้ไข นิสัยสั่วของตัวเองเพื่อลูกและเพื่อคุรเพียว



คุณเพียว กับ น้องคุณสุดยอด เข้มแข็งดีมาก แม้ใจจะเจ็บ แต่ อย่าให้อภัย ง่ายๆนะ สู้ๆ



สงสารนพเก้า  และอยากให้เข้มแข็ง กว่านี้จะได้ไม่ตกที่นั่ง แย่ๆ เหมือน นพคุณ



ส่วนพี่เสือ ปากก็บอกว่าทำเพื่อนพคุณ แต่ที่มึงทำเนี่ย ป้าเห็นแต่ทำร้ายนพคุณทั้งนั้น



จะปลอบจะโอ๋กัน ทำไมไม่ ไปโอ๋ที่อื่น มานั่งลูบหัวลูบหางให้น้องคุณเขาเห็นทำไม



แล้วมาพร้อมกันทำไมบ่อยๆ ที่โรงพยาบาล  มาเพื่อตอกย้ำสิ่งที่น้องคุณเขาคิดเขาเชื่อเหรอ



พร่ำแต่ว่าจำเป็น แต่ไม่เคยเอ่ยเหตุผล ว่าจำเป็นอะไร



แถม ยังทำให้คนอื่น(อินทร์และแพน)เข้าใจว่าน้องคุณ เป็นตัวปัญหาอีก เกลียดคนใจแคบแบบอินทร์มาก

[่jum]

โดดถีบขาคู่ใส่เสือเลย 

อึดอัดกันไปทั้งตอนเลย 

[takara]

แล้วจะบอกตอนไหนละ แบบนี้สงสารนพคุณอะ

[Phut]

รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ ตอนนี้เพียวโดนใจมาก เจ็บแล้วจำ

[gigigeam]

สนุกอะะะะ
รอตอนต่อไปๆๆ
อิอิ อยากให้เพียวกับคุณไม่สนใจสองพี่น้องนี่ไปเลย แอบหนีไปทั้งคู่ก็น่าสนอยู่5555

[mystery Y]

เป็นงี้มาหลายตอนแล้ว อยากได้ตอนหวานๆบ้างอ่ะ!?

[wan]

เพราะแต่ละคน ปากหนัก เรื่องทั้งหมดก็เลยยัง พัวพัน พันพัว เป็นลิงแก้แห 
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  JubJib 

[lizzii]

เสืองี่เง่าอ่ะ

[Inwoสูs]

คุณห้ามใจอ่อนนะ  หนได้หนีเลย สู้ๆ

[fannan]

เครียดเรื่องคุณจริงๆๆๆ


โอ้ยแถมกรยังจะมาทำแบบนี้อีก



เสียใจแทนเพียว

[pochu52]

รอวันที่ไอ้พี่กรรู้ตัว แล้วต้องวิ่งตามงอนคุณเพียว

[manutty]

โอ้ย แอบสะใจ ที่เพียวตอกกลับมังกรเหน็บให้เจ็บแบบเรียบๆ แต่ทำเอาอึ้ง สงสารเพียวที่โดนทำร้ายจิตใจ หึ ทีอย่างนี้มาคิดได้ ถามจริงเถอะ ถ้าคุณไม่เล่าให้ฟัง มังกรจะคิดได้ไหมว่าเพียวไม่ได้เป็นคนแบบนั้น ถึงจะไม่ได้อยู่กันมานานอย่างที่อยู่กับคุณ แต่ก็น่าจะเอะใจอะไรบ้าง ปกติเพียวไม่ใช่คนสอดเรื่องคนอื่นอยู่แล้ว ตัวเองนั่นแหละไปสอดทำตัวให้ความหวังเพียวและมาทำร้ายกัน เป็นใครก็เสียใจ ถึงจะเป็นลูกจ้าง เอาอีกเพียวเอาให้มังกรกระวนกระวายนั่งไม่ติด จนในหัวไม่มีเรื่องคุณ มีแต่เรื่องเพียวอย่างเดียว ส่วนคุณบางครั้งก็อยากให้ฟัง เสือ บ้างนะ แต่ เสือก็พอๆกัน รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่และเป็นคนใจร้อน ขี้น้อยใจ ก็ยังจะพานพเก้ามาด้วยอยู่นั่นแหละ แล้วจะไม่ให้คุณคิดมากได้ยังไง อ่อนโยนก้บเก้าตลอด เป็นใครใครก็คิดวะ หวังว่าจะเคลียร์กันได้เร็วๆนะ หน่วง และก็ยังไม่รู้สักทีว่า นพเก้าไปทำอะไรไว้กันแน่ 

[nunda]

สงกรานต์จะมามั๊ย  *^^*

[JUPJIB]

 ตอนที่ 17



“ค่อยๆล้างออกแบบนั้นแหละครับ”

มังกรทำตามที่เพียวว่า ค่อยๆล้างสบู่ออกจากตัวลูกชายอย่างเบามือ

นี่เป็นครั้งแรกที่มังกรอาบน้ำให้ลูก หลังจากก่อนหน้านี้เขาพยายามเลี่ยงมาตลอดเพราะยังไม่กล้า แต่คราวนี้ เพียวยืนยันว่ามังกรต้องทำ โดยให้เหตุผลว่าหากเขาไม่ทำตอนนี้ พอลูกโตขึ้นมังกรเองนั่นแหละที่จะเสียใจ

“นี่ครับ”

เพียวส่งผ้าเช็ดตัวให้มังกรใช้ห่อตัวเด็กน้อย

“แกชอบใจออกเห็นไหมครับ”

เด็กชายตัวน้อยมองคนเป็นพ่อตาแป๋ว ปากน้อยๆคล้ายจะคลี่ยิ้ม มังกรเห็นแล้วก็ยิ้มตาม รู้หรอกว่าลูกยังไม่รู้เรื่องถึงขั้นจะยิ้มหรือมีปฏิกิริยาตอบโต้กับตนได้ แต่เขาก็รู้สึกอุ่นขึ้นมาในอกยามนึกได้ว่าสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆนี้คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา นึกดีใจที่ตนเองยอมรับข้อตกลงของเพียวที่ว่าเขาต้องมีส่วนช่วยในการเลี้ยงลูกด้วย ไม่อย่างนั้นเพียวจะไม่ยอมรับงานต่อ

“แล้วจะให้เรียกแกว่าอะไรดีครับ”

เพียวไปจัดเตรียมที่นอนขณะที่มังกรเช็ดตัวให้ลูกและเริ่มใส่เสื้อผ้า

“ผมตั้งชื่อจริงไปแล้ว”

เพียวเม้มริมฝีปาก นึกถึงชื่อจริงของเด็กชายทีไรเขาต้องสงสัยทุกครั้งว่ามังกรตั้งใจจะทำอะไรกันแน่

“ผมทราบครับ แต่จะให้เรียกแกเต็มๆอย่างนั้นทุกครั้งจะดีหรือครับ”

“งั้นคุณเพียวก็คิดชื่อเล่นสิครับ”

มังกรว่าขณะส่งลูกชายให้เพียว เพียวรับเด็กชายมาแล้ววางบนที่นอนอย่างเบามือ

“แกไม่ใช่ลูกของผม”

เพียวกระซิบค้าน

“คุณอุ้มท้องแกมา นับว่าแกเป็นลูกคุณมากกว่าผมเสียอีก”

“ผมทำเพราะคุณจ้าง”

มังกรถอนหายใจ หลังๆมานี้เพียวย้ำเหลือเกินว่าเจ้าตัวทำทุกอย่างตามหน้าที่ที่เขาเป็นผู้จ้างวาน

“อย่างนั้นก็เรียก ‘กรณ์พิสุทธิ์’ ต่อไป ผมว่าก็เพราะดี”

เพราะน่ะเพราะ ชื่อนี้เพียวก็ว่าไม่แย่นัก แต่ฟังแล้วมังกรไม่จั๊กจี้หูบ้างหรืออย่างไรกัน

มังกรมองเพียวป้อนนมให้ลูกชาย เพียวไม่ได้เย็นชาใส่มังกรแต่ทำเหมือนกับว่ามันไม่มีอะไร ถ้าเพียวโกรธหรือโมโหให้เห็นทุกอย่างอาจจะง่ายกว่านี้ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงไม่ใช่เพียวที่มังกรรู้จักแล้วเหมือนกัน

หลังจากนมหมดขวดเพียวก็ค่อยๆจับเด็กชายพลิกไปทางขวาพร้อมลูบหลังให้ ปากก็พึมพำว่า ‘เรียว’ เบาๆเหมือนไม่ได้อยากให้ใครได้ยิน แต่มังกรก็ยังได้ยินอยู่ดี

มังกรตั้งชื่อจริงโดยใช้ชื่อตัวเองกับเพียวมาดัดแปลงรวมกัน แล้วชื่อเล่นที่เพียวตั้งก็ทำนองเดียวกันไม่ใช่หรือไง

ถ้ามังกรจะตีความว่าตัวเขากับเพียวคิดไม่ต่างกันก็คงได้ใช่ไหม เจ้าตัวแอบลอบยิ้มไม่ให้เพียวเห็น อย่างน้อยๆหนทางระหว่างมังกรกับเพียวก็ยังไม่ถึงขั้นได้ปิดตาย

 
f12.gif

 

“พี่เก้าจะไปกับหมอนั่นอีกแล้วใช่ไหม”

นพสินทักพี่ชายที่เดินลงมาจากชั้นสองด้วยชุดเตรียมพร้อมจะออกนอกบ้าน

งานหมั้นที่กำลังจะเกิดขึ้นทำให้นพเก้าต้องออกไปกับเสือทุกวัน งานในส่วนที่นพเก้าเคยรับผิดชอบจึงถูกโอนย้ายมาให้นพสินดูแลทั้งหมด

นพสินไม่เกี่ยงที่ต้องทำงานเพิ่ม แต่ก็ขัดตากับงานหมั้นของพี่ชายอยู่มาก

“เรียกพี่เขาดีๆหน่อย ยังไงเขาก็อายุเยอะกว่าเรานะ”

นพสินยักไหล่ ไม่เรียกแทนเสือว่ามันก็ดีเท่าไหร่แล้ว

“พี่เก้าจะหมั้นกับเขาจริงๆน่ะเหรอ”

ด้วยรู้ว่าการหมั้นครั้งนี้เกิดจากความต้องการของพ่อกับแม่มากกว่าความสมัครใจของพี่ชายนพสินจึงไม่เห็นด้วยนัก เขาไม่ชอบหน้าเสือ ไม่เคยชอบและก็คิดว่าไม่มีทางจะชอบขึ้นมาได้

“พี่เสือเป็นคนดี สินก็ควรทำใจให้ชินได้แล้วนะ”

“ยาก”

นพเก้าหัวเราะกับน้ำเสียงและสำเนียงกวนๆของน้อง

“ความสุขทั้งชีวิตนะพี่เก้า คิดดีๆ”

คนเป็นน้องทำหน้าจริงจัง พอดีกับที่ได้ยินเสียงรถของเสือเข้ามาจอด นพเก้าเดินเข้าไปกอดน้องชายที่ตัวโตกว่าเอาไว้ชั่วอึดใจแล้วปล่อย

“ขอบใจ แต่พี่เต็มใจเอง”

จะให้คนฟังเชื่อได้อย่างไรในเมื่อคนบอกว่าเต็มใจทำหน้าเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบอย่างนี้

“พี่ไม่จำเป็นต้องเสียสละชีวิตตัวเอง”

นพเก้าขยี้ผมน้องชายจนกระจุย พยายามปั้นยิ้มแล้วเดินหนีออกมา ระหว่างนั้นก็นึกทบทวนในใจ

คนที่บอกว่าทำทุกอย่างเพื่อนพเก้า กลับไม่เคยถามสักคำว่าเขาอยากได้ทุกอย่างที่ว่านั่นไหม

คนที่พูดว่ารักและหวังดีกับนพเก้าเสมอ กลับรักคนอื่นมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด

คนที่เหมือนจะดูแลเอาใจใส่นพเก้า กลับคิดถึงใครอีกคนอยู่ตลอดเวลา

คนเหล่านั้นดีกับนพเก้าแต่ต่างก็ใช้นพเก้าเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง ถึงตัวนพเก้าจะไม่ได้รังเกียจที่ถูกใช้ แต่มันก็อดคิดไม่ได้ว่ามีใครบ้างไหมที่เห็นเขาเป็นคนสำคัญจากใจจริง

มาตอนนี้เขารู้แล้วว่าอย่างน้อยๆก็ยังมีนพสินอยู่คนหนึ่งที่นึกถึงความรู้สึกของเขาจริงๆ ซึ่งมันทำให้นพเก้ามีกำลังใจขึ้นเยอะ

 
........................................................

 

บางครั้งเสือก็คิดอย่างจริงจังว่านพคุณเหมาะกับพี่ชายมากกว่าตัวเอง

วันนี้เสือก็มาที่โรงเรียนเอกวิทย์อีกโดยใช้ข้ออ้างว่ามาเยี่ยมหลาน ทั้งที่ความจริงแล้วเขามาหานพคุณต่างหาก และแน่นอนว่าต้องพานพเก้ามาด้วยเพื่อไม่ให้ใครคิดเป็นอื่นได้

“อุ้มดีๆนะคุณ”

“พี่กรก็อย่ากดดันคุณสิ”

ทุกทีพอเสือมานพคุณก็จะรีบกลับไปที่ห้องของตัวเองทันที แต่วันนี้เนื่องจากเพียวไม่อยู่ มังกรจึงขอให้นพคุณอยู่ช่วยเขาดูแลลูก เจ้าตัวจึงไปไหนไม่ได้

“ทำไมคุณเพียวทำเหมือนง่ายก็ไม่รู้”

ขนาดนพคุณเคยเรียนมาแล้วยังทำอะไรไม่ค่อยจะได้เลย

ถึงจะบอกว่าให้นพคุณอยู่ช่วย แต่เอาเข้าจริงๆก็เป็นมังกรที่ต้องสอนนพคุณเกือบทุกอย่าง อย่างการอุ้มเด็กน้อยขึ้นจากที่นอนนี้นพคุณก็เพิ่งจะเคยทำจริงๆเป็นครั้งแรก ยิ่งได้จับและยิ่งรับรู้ถึงความบอบบางของเด็กทารก นพคุณก็ยิ่งกลัวมากขึ้น

“คุณเพียวเขาทำงานที่นี่ คงจะอุ้มจนชิน คุณก็ต้องหัดไว้นะ ห้ามกลัว”

ที่มังกรว่านั้นถูกต้อง อีกไม่นานนพคุณก็ต้องเลี้ยงลูกตัวเอง จะมัวมากลัวไม่ได้ นพคุณพยายามทำตามที่เรียนรู้มาโดยมีมังกรคอยช่วยอยู่ข้างๆ ถึงจะรู้ว่ามังกรเองก็ไม่ได้เชี่ยวชาญ แต่นพคุณก็ยังพออุ่นใจ

“หวังว่าคุณเพียวจะกลับมาก่อนเวลาอาบน้ำ”

นพคุณพึมพำ

“พี่อาบได้นะ”

“จริงหรือครับ”

นพคุณถามด้วยความสนใจทันที การอาบน้ำให้เด็กทารกเป็นอะไรที่นพคุณยังคิดไม่ออกเลยว่าตัวเองจะกล้าทำด้วยกลัวจะทำเด็กชายหลุดมือตอนถูสบู่

“แต่ก็ต้องมีคุณเพียวคอยช่วยกำกับ”

“โธ่พี่กร คุณก็นึกว่าพี่กรอาบเองคนเดียวได้”

มังกรหัวเราะ ถ้าไม่มีเพียวอยู่มังกรก็ไม่กล้าอาบน้ำให้ลูกหรอก

เสือเห็นนพคุณตั้งอกตั้งใจดูแลหลานก็ยิ้มออกมา จริงอยู่ว่าความสนิทสนมระหว่างมังกรและนพคุณทำให้เสือหวั่นใจ แต่เมื่อนึกได้ว่านี่คือคำขอร้องของตนเองที่ขอให้พี่ชายช่วยเสือก็พอจะยิ้มได้ แม้จะต้องเห็นภาพบาดตา แต่ก็ยังได้เห็นหน้านพคุณ ได้เห็นนพคุณยิ้มบ้างเสือก็ดีใจ

ไม่นานนักเพียวก็กลับเข้ามาในห้อง เพียวไม่ได้มีงานอย่างที่มังกรบอกนพคุณ แต่เป็นมังกรที่ขอร้องเพียวให้ช่วยบอกนพคุณว่ามีงานเพื่อจะได้มีข้ออ้างรั้งนพคุณเอาไว้ไม่ให้หนีกลับไปตอนเสือมา

“เดี๋ยวคุณก็อยู่ช่วยคุณเพียวอาบน้ำให้หลานก่อนสิ”

นพคุณลังเล เพียวมาแล้ว ใจจริงนพคุณอยากกลับไปที่ห้อง แต่การช่วยอาบน้ำให้เด็กชายก็น่าสนใจ

“อยู่ช่วยกันก่อนสิครับ ได้ลองอาบให้จริงๆยังไงก็ดีกว่าอาบให้ตุ๊กตาในห้องเรียนนะครับ”

เพียวช่วยสมทบ นพคุณจึงตกลง

เพียวปล่อยให้มังกรและนพคุณช่วยกันดูแลเด็กชาย ขณะที่ตนเองเลือกนั่งอยู่ห่างๆ ทำตัวเป็นคนนอกอย่างที่สมควรจะเป็นในฐานะลูกจ้าง

ทีแรกมังกรไม่ได้สังเกตเห็น แต่เมื่อได้ยินเพียวให้คำแนะนำนพคุณอยู่ไกลๆสักพักเขาก็ฉุกใจคิดขึ้นมาได้ เพียวเริ่มเว้นระยะห่างอีกแล้ว เขาหันไปหาน้องชายที่เอาแต่มองนพคุณไม่วางตา มังกรคิดจะส่งสัญญาณให้เสือเข้ามาเปลี่ยนที่กับเขาก็ทำไม่ได้เพราะเสือไม่มองกันเลย

เสือต้องการความช่วยเหลือ มังกรก็ยื่นมือเข้าไปช่วยด้วยความเต็มใจ มาตอนนี้เรื่องของตนเองก็แทบจะเอาไม่รอดจนเริ่มลังเลแล้วว่าคิดถูกหรือไม่ที่รับปากช่วยน้องชาย

 
..............................................

หลังจากวันนั้น เพียวทำตัวเปิดโอกาสให้นพคุณกับมังกรได้ใกล้ชิดกันจนมังกรนึกขวางและนพคุณเองยังรู้สึกได้ว่าเพียวจงใจ

“นี่คุณเพียวเข้าใจอะไรผิดอยู่หรือเปล่าครับ”

ครั้งแรกเป็นมังกรเอ่ยปากขอร้องเพราะต้องการหาข้ออ้างให้นพคุณไม่หนีกลับห้อง แต่หลังจากนั้นเพียวกลับชอบมีธุระบ่อยๆ แล้วทิ้งนพคุณกับมังกรไว้ด้วยกัน แถมบางครั้งยังพูดอะไรแปลกๆกับนพคุณอย่างเช่นเมื่อวานนี้ที่เพียวพยายามพูดเรื่องความดีของมังกรเสียมากมาย นพคุณคิดว่าตัวเองมองไม่ผิด เพียวกำลังพยายามจับคู่ให้นพคุณกับมังกรแน่ๆ

“พี่ก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่”

นพคุณไม่เข้าใจเพียวเลย เขาคิดว่าเพียวกับมังกรเข้าใจกันดีแล้วเสียอีก

“หรือว่าคุณเพียวยังโกรธพี่กรเรื่องเมื่อคราวก่อน”

นพคุณหมายถึงที่มังกรเข้าใจผิดและพูดไม่ดีกับเพียวในคราวนั้น แต่เพียวก็ไม่ได้มีท่าทีโกรธเคืองมังกร ยังคงพูดคุยด้วยเป็นปกติ ไม่ได้หนีหน้าเสียด้วยซ้ำ

“โกรธหรือเปล่าพี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

มังกรไม่อยากให้นพคุณต้องมากลุ้มใจไปด้วยจึงบอกปัดๆ

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่จะคุยกับคุณเพียวเอง”

เรื่องนพคุณกับมังกรมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

นพคุณรู้ มังกรรู้ และเพียวเองก็ควรจะต้องรู้

 
................................................................

 

“คุณนพคุณกลับไปแล้วหรือครับ”

เพียวถามอย่างแปลกใจ ปกตินพคุณจะรอให้เพียวกลับมาก่อนถึงจะกลับไปที่ห้อง เขาเดินไปดูเด็กชาย เมื่อเห็นว่าหลับอยู่จึงผละไปทำอย่างอื่น

“คุณคิดอะไรของคุณอยู่กันแน่คุณเพียว”

มังกรเดินตามมาแล้วตั้งคำถามที่เพียวไม่เข้าใจนัก

“คิดอะไรครับ”

“ก็คิดอะไรถึงทำท่าเหมือนจะจับคู่ให้ผมกับคุณเขาแบบนี้”

“อ้อ” เพียวตอบรับในลำคอ

“ผมก็แค่อยากเปิดโอกาสให้คุณ”

ไม่มีคำปฏิเสธหรือแก้ตัวว่าไม่รู้เรื่อง เพียวยอมรับอย่างง่ายดายว่าตั้งใจปล่อยให้มังกรและนพคุณอยู่ด้วยกันสองคนจริงๆ

“ผมเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าผมกับคุณเราจบกันไปแล้ว และผมก็ตั้งใจจะเริ่มต้นใหม่”

กับเพียว... ใช่ เพียวจำได้ว่ามังกรเคยบอก แต่ก็เป็นเพียงคำที่พูดไปอย่างนั้นเองไม่ใช่หรือ

“ที่ผมต้องดูแลเขาก็เพราะนายเสือขอร้องให้ผมช่วยดูแล”

“คุณกรอย่าพูดอย่างนั้นเลยครับ คุณลองคิดดูดีๆเถอะว่าเป็นเพราะคุณเสือขอร้องจริงหรือเปล่า”

มังกรยอมรับว่ามันไม่ใช่เพราะเสือขอร้องเท่านั้น มังกรกับนพคุณไม่ได้เกลียดกัน การที่มังกรจะยังเป็นห่วงนพคุณก็ไม่ใช่เรื่องแปลกไม่ใช่หรือ

“คุณกรอยากเริ่มต้นใหม่กับผมจริงๆ หรืออยากจะได้คุณนพคุณกลับคืนมากันแน่คิดดูดีๆเถอะครับ”

“ผมอยากเริ่มต้นใหม่”

มังกรย้ำโดยไม่ต้องคิด เพียวกลับยิ้มอย่างไม่เชื่อถือสักนิด

“ผมอาจจะยังพูดไม่ได้เต็มปากว่ารักคุณและตัดใจได้แล้ว แต่คุณก็สำคัญสำหรับผมมากนะ”

ความรักเป็นสิบปีของมังกรมันไม่สามารถจะตัดขาดไปได้ง่ายๆ แต่มังกรก็ให้ความสำคัญกับเพียวมากและอยากจะรักเพียวให้ได้ในสักวัน เพียงแต่เพียวจะให้โอกาสและรอเขาหน่อย

“ถ้าคุณยังตัดใจจากคนเก่าไม่ได้ก็ไม่ควรจะเริ่มต้นใหม่กับใคร มันเจ็บนะครับที่ถูกทำเหมือนกับว่าสำคัญ แต่ที่จริงกลับไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลย”

“คุณไม่เชื่อผมบ้างเลยหรือ”

คำถามของมังกรได้รับเพียงรอยยิ้มบางๆกลับมา รอยยิ้มที่แทนคำตอบว่าคนตรงหน้าไม่ได้เชื่อในตัวเขาสักนิด

“คุณเพียว ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะเชื่อผม”

มังกรไม่ชอบแบบนี้ เขารู้สึกเหมือนเพียวดูห่างไกลออกไปทั้งที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือแท้ๆ

มังกรร้อนรนอย่างที่ไม่เคยเป็น เขายอมทำทุกอย่างหากมันจะทำให้เพียวเชื่อถือและมั่นใจในตัวเขา ขอแค่เพียวเอ่ยมาเขายินดีจะทำทั้งนั้น

“ผม...”

เพียวลังเลว่าจะพูดดีไหม แต่หากไม่พูดมันคงคาราคาซังอยู่แบบนี้ไม่จบไม่สิ้นไปเสียที

“ผมเคยเชื่อคุณ แต่ตอนที่ผมเจ็บแล้วเรียกหาคุณ คุณกลับไม่อยู่ ทั้งที่คุณเคยบอกว่าจะอยู่ข้างๆผม”

มังกรพูดไม่ออก ตอนที่เพียวเจ็บเขาควรอยู่ข้างๆเพียวจริงๆ

ถ้าหากมันเป็นเหตุสุดวิสัยหรือเพราะติดงานสำคัญเพียวคงไม่รู้สึกแย่เท่าไหร่ แต่ที่มังกรหนีหายออกไปกลับเป็นเพราะเข้าใจผิดไปเอง แถมยังพูดไม่ดีกับเพียวเสียด้วย

“ตอนที่คุณผิดสัญญา หรือตอนคุณเห็นคนอื่นสำคัญกว่าผม มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้มีค่าเลยในสายตาคุณ ผมเคยคิดว่าทนและรอได้ แต่สุดท้ายผมก็รู้ใจตัวเองว่าผมทำไม่ได้อย่างที่คิด หากผมจะมีใครสักคนในชีวิตเขาก็ควรเห็นผมเป็นที่หนึ่งและให้ความสำคัญกับผมมากกว่าคนอื่น ผมมันคนเห็นแก่ตัวครับคุณกร ผมทนไม่ได้และก็รอไม่ได้ เพราะฉะนั้น เราควรเป็นแค่นายจ้างกับลูกจ้างกันเท่านั้นจะดีกว่าครับ”

มังกรจนด้วยคำพูด จากที่เขาเคยคิดว่าเป็นเพราะตัวตนของนพคุณที่ทำให้เพียวไม่มั่นใจในตัวเขา มาตอนนี้มังกรรู้แล้วว่ามันไม่ใช่เลย ทั้งหมดมันเพราะการกระทำของเขาต่างหาก

 ยิ่งเมื่อมานึกถึงเรื่องที่ผ่านมามังกรก็อยากจะต่อยตัวเองนัก กี่ครั้งที่เขาพูดแล้วทำตามที่พูดไม่ได้ กี่ครั้งที่เขาสัญญาแล้วทำตามไม่ได้ กี่ครั้งที่เขาเห็นใครอีกคนสำคัญกว่า

หากเขาอยากให้เพียวเชื่อถือในตัวเขา มังกรก็ควรทำให้เพียวมั่นใจให้ได้ มันอาจจะต้องใช้เวลา การเริ่มต้นใหม่มันไม่ยากเท่ากับการนำสิ่งที่เคยสูญเสียไปกลับคืนมา แต่ถ้ามังกรไม่พยายามมันก็เท่ากับต้องเสียเพียวไป ซึ่งเป็นสิ่งที่มังกรไม่มีทางยอม!

 
.............................................................

งานหมั้นของเสือกับนพเก้าจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ตามความต้องการของบ้านนพเก้า หรือหากจะให้ลงลึกก็ต้องบอกว่าตามความต้องการของช่อแก้ว

หญิงผู้เป็นมารดาของเจ้าของงานยิ้มแย้มรับแขกด้วยความภาคภูมิใจ ข้างกายเป็นสามีที่ยิ้มกว้างรับแขกเช่นเดียวกันกับเธอ

“ดีใจด้วยนะคะคุณพนพ คุณช่อแก้ว”

ในอดีตช่อแก้วไม่ได้รับการยอมรับในวงสังคมนัก เนื่องจากหากจะให้พูดตามฐานะก็ถือได้ว่าเธอเป็นภรรยาน้อย แม้พนพจะให้เกียรติด้วยการพาออกงานบ่อยๆแต่คนในวงสังคมส่วนใหญ่ก็ยังดูถูกเธออยู่มาก

แต่เมื่อนภาผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาหลวงเสียชีวิตไป ฐานะของช่อแก้วก็คล้ายจะได้รับการยอมรับมากขึ้น ยิ่งเมื่อลูกชายของเธอกำลังจะหมั้นกับเสือด้วยแล้ว ฐานะของช่อแก้วก็ยิ่งทวีความสำคัญ

ช่อแก้วยิ้มหน้าบาน รู้สึกมีความสุขเสียจนลืมมองดูความเป็นไปรอบๆตัว

นพเก้าที่ควรจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในวันนี้กลับมีสีหน้าเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้มและกังวล เมื่อโดนเสือเตือนเจ้าตัวก็จะฝืนยิ้มออกมาสักครั้ง หากไม่นานก็กลับไปทำหน้าเครียดอีก นพเก้าเหลือบมองดูมารดาบ่อยๆอย่างลังเล แม้จะมั่นใจว่าทางที่ตนเองเลือกเป็นทางที่ถูกต้อง แต่ก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่ทางที่สมควร

ในวันนี้นพเก้าเลือกความถูกต้อง แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองได้เลือกถูกแน่แล้วหรือไม่

“พี่เก้า ทำไมทำหน้าแบบนั้น”

นพสินมองดูพี่ชายจากที่ไกลๆ เห็นพี่ชายหน้าตาไม่ได้มีความสุขก็อดที่จะเข้ามาถามไถ่ไม่ได้ เขามองคนที่ยืนอยู่ข้างๆพี่ชายคนรองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร หากไม่ใช่เพราะจ้องมานานจนเห็นว่าเสือไม่ได้ทำอะไรเขาคงจะกล่าวหาอีกฝ่ายไปแล้วว่าสร้างความลำบากใจให้พี่ชายตน

“พี่เอ่อ พี่แค่ตื่นเต้น”

นพสินมีหรือจะดูไม่รู้ว่านพเก้าโกหก แต่ในเมื่อเจ้าตัวไม่อยากบอกนพสินก็ยังไม่คาดคั้น อีกอย่างกลางงานหมั้นนี่คงไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะจะถามไถ่เอาความจริง

“เดี๋ยวจะได้เวลาแล้วนะจ๊ะ ไปเตรียมตัวดีกว่า”

ช่อแก้วเดินเข้ามาบอกด้วยรอยยิ้มอบอุ่นชื่นบาน ใจนพเก้ายามมองรอยยิ้มของแม่นั้นบีบรัดจนเจ็บ เสียงแห่งความไม่มั่นใจว่าเขาทำถูกแน่แล้วหรือดังในหัวไม่หยุด

เสือเองก็พอมองออกว่านพเก้ารู้สึกอย่างไรจึงรีบประคองเจ้าตัวเอาไว้แล้วตบบ่าเบาๆอย่างให้กำลังใจ

ช่างภาพของงานรีบเก็บภาพความใกล้ชิดของทั้งคู่เอาไว้โดยไม่ต้องให้ใครสั่ง

ช่อแก้วพอใจอย่างมาก  งานนี้สมบูรณ์แบบทุกอย่าง...ใช่! มันคงจะสมบูรณ์แบบอย่างที่สุดถ้าเธอไม่เห็นใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในงาน

“คุณแม่?”

นพสินเห็นแม่หน้าซีดจึงเข้าไปประคองและเรียกด้วยความสงสัย ทั้งเขา นพเก้าและเสือมองตามสายตาของช่อแก้วไปแล้วจึงได้เห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในงานด้วยมาดยิ่งใหญ่

เสือเป็นคนแรกที่รู้สึกตัว จึงเดินไปทักทาย สำหรับเสือแล้วอีกฝ่ายถือได้ว่าเป็นคนรู้จักและมีปฏิสัมพันธ์ต่อกันไม่เลวนัก

“สวัสดีครับคุณมิคาเอล ไม่คิดว่าคุณจะมา”

เสือส่งบัตรเชิญไปให้มิคาเองจริง แต่ก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาเนื่องจากปกติมิคาเอลไม่ออกงานสังคม

“ต้องมาสิครับ”

มิคาเอลยิ้ม มองเลยเสือไปทางช่อแก้ว ไล่สายตาไปที่นพสิน ก่อนจะหยุดอยู่ที่นพเก้าที่หน้าซีดลงไม่ต่างจากผู้เป็นแม่เมื่อจำอีกฝ่ายได้ เสือเห็นสายตาของมิคาเอลยามมองนพเก้าแล้วก็เบี่ยงตัวบังอย่างปกป้อง จะอย่างไรนพเก้าก็ถือได้ว่าเป็นน้องชายที่เสือเอ็นดู

“ผมไม่ได้อยากมาทำให้งานกร่อยหรอกครับ แค่มาทวงสัญญาจากใครบางคน”

ช่อแก้วหน้าซีดลงอีก  แถมยังตัวอ่อนลงคล้ายหมดเรี่ยวแรง เธอใช้มือที่สั่นระริกหยิบโทรศัพท์ออกมากด แต่ปลายสายกลับไม่มีการตอบรับ

เสือหน้าเครียดขึ้นมาทันที แผนการที่วางเอาไว้ดูเหมือนจะเกิดความคลาดเคลื่อนเสียแล้ว เขามองสบตากับพนพ เห็นอีกฝ่ายพยักหน้ากลับมาให้ก็คลายใจลงไปได้บ้างว่าแผนการยังไม่ล่ม

“แกกลับไปเดี๋ยวนี้!”

โทรศัพท์โทรไม่ติด ไม่ว่าจะโทรไปเบอร์ไหนก็ไม่ติด ช่อแก้วร้อนรนจนเผลอลืมควบคุมตัวเองแล้วตวาดออกมา

เสียงของเธอไม่เบาเลย งานที่กำลังครึกครื้นเงียบสงัดลง เมื่อคนที่มาร่วมงานสังเกตเห็นการประจันหน้าก็พากันมองมาอย่างสงสัยและสนใจใคร่รู้

ช่อแก้วเพิ่งรู้ตัวว่าเธอพลาดเสียแล้ว  ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มอย่างสาแก่ใจของมิคาเอลเธอก็ยิ่งอยากกรีดร้อง

“คุณมิคาเอล”

เสือเรียกอีกฝ่ายอย่างต้องการเตือน แต่มิคาเอลกลับโบกมือให้เสือด้วยรอยยิ้ม

“ถึงผมไม่โผล่มา งานก็ล่มอยู่ดีไม่ใช่หรือครับ”

เสือครางในลำคอ เดาได้เลยว่ามิคาเอลรู้แผนการของเขา ไม่ว่าจะรู้มาได้อย่างไรแต่อีกฝ่ายก็รู้แล้วแน่ๆ

“ผมไม่ได้มาขวาง ก็แค่มาช่วยจัดการให้อะไรๆมันเร็วขึ้นก็เท่านั้น”

ว่าจบก็เดินไปดึงนพเก้ามาโอบกอดเอาไว้ นพเก้าตัวเกร็งพยายามจะขัดขืน แต่พอมิคาเอลกระซิบที่หูเจ้าตัวก็ชะงัก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยืนนิ่งให้มิคาเอลโอบกอดแต่โดยดี

“ผมแค่มาทวงคนของผมคืนคุณเสือ”

เสียงอื้ออึงดังไปทั่วทั้งงาน เสือมองนพเก้าเป็นเชิงสอบถาม เห็นเจ้าตัวพยักหน้าให้ก็วางใจไปได้บ้าง แม้สีหน้าของนพเก้าจะดูแย่ไปหน่อย แต่เมื่อเจ้าตัวเต็มใจ ใครจะออกปากว่าอะไรได้

“ในเมื่อแค่วางแผนดัดหลังคน ผมคิดว่าคงไม่จำเป็นต้องเข้าพิธีหมั้นกันจริงๆหรอกมั้งครับ”

เสียงมิคาเอลดังพอจะให้คนอื่นได้ยิน คนรอบข้างจากที่คิดว่าจะเป็นเรื่องชิงรักหักสวาทต่างก็พากันมองมาอย่างงุนงง

“นี่มันหมายความว่ายังไง!”

ช่อแก้วแผดเสียงร้อง นพสินถูกพนพดึงตัวออกมาให้ห่าง ในขณะที่ช่อแก้วโดนคนของเสือควบคุมตัวไว้ เธอเริ่มรู้สึกระแวงจึงพยายามมองหาทางหนีทีไล่ แต่กลับไม่มีเลย รอบๆตัวเธอมีคนของเสือล้อมอยู่เต็มไปหมด นพสินอยากจะเข้าไปช่วยแม่แต่พนพกลับดึงเขาเอาไว้ บอกเพียงสั้นๆว่าเพื่อความปลอดภัยของนพคุณเจ้าตัวจึงได้แต่ยืนนิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูก

“ขออภัยแขกทุกท่านด้วยนะครับ แต่พวกผมขอตัวก่อน เชิญทุกท่านตามสบายนะครับ”

เสือไม่ได้ปิดงานไปเลยเพราะมันอาจจะสร้างความไม่พอใจให้ใครหลายๆคน เขาปล่อยให้ทุกคนดื่มกินกันอย่างเต็มที่แม้งานหมั้นจะไม่มีแล้ว พยักหน้าให้คนพาช่อแก้วไปยังห้องที่เตรียมไว้ ขณะเดียวกันมิคาเอลก็โอบนพเก้าทำท่าจะเดินออกจากงาน

“คุณมิคาเอลจะพาเก้าไปไหนครับ”

มิคาเอลมองเสือแล้วยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์

“เขาเป็นของผมคุณเสือ”

ว่าพลางกระชับโอบนพเก้าให้แน่นขึ้น ปรายตามองช่อแก้วที่เดินหายลับออกไป

“ตอนนี้เขาคงไม่จำเป็นต้องอยู่แล้ว คุณคงไม่ใจร้ายถึงขั้นจะให้เขามองความย่อยยับของแม่ไปต่อหน้าต่อตาหรอกนะ”

อันที่จริงมิคาเอลก็ใช้คำพูดแรงเกินไป ใช่ว่าเสือจะถึงขั้นทำให้ช่อแก้วย่อยยับอย่างที่ว่าเสียที่ไหน แต่ก็จริงที่มันคงไม่ใช่ภาพน่าดูนักสำหรับนพเก้า

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้าตัวมีส่วนทำให้มันเกิดขึ้น

“มีอะไรก็โทรบอกพี่”

เสือบอกนพเก้า  มิคาเอลและเสือต่างก็ยืนอยู่บนหนทางสีเทา แต่ของมิคาเอลนั้นเป็นสีเทาเข้มจนเกือบจะดำ

ปกติแล้วพวกเขามีความสัมพันธ์กันอยู่ในเกณฑ์ดีเพราะต่างฝ่ายต่างก็ไม่เคยทำอะไรขัดแย้ง แต่เสือก็ไม่ได้กลัวและพร้อมจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือนพเก้าเต็มที่หากนพเก้าต้องการ

นพเก้าส่งยิ้มให้เสืออย่างฝืนๆ

จะให้โทรหาหรือ...

หลังจากนี้นพเก้ารู้ว่าเสือจะต้องรีบไปหานพคุณ เขารู้จักนิสัยพี่ชายตัวเองดี นพคุณอาจจะโมโห แต่ถ้าได้รู้เรื่องทั้งหมดต้องยกโทษให้เสือแน่อยู่แล้ว แต่หากนพเก้าโทรไป จากที่จะยกโทษให้ก็คงกลายเป็นโกรธหนัก

นพคุณกับเสือทรมานใจกันมานานแล้ว นพเก้าจะกล้าเอาเรื่องของตนเองไปทำให้ทั้งสองคนต้องโกรธกันอีกได้อย่างไร

“ผมดูแลตัวเองได้พี่เสือ”

เพราะถ้านพเก้าไม่ดูแลตัวเอง...ก็คงไม่มีใครอีกแล้ว

 

 

TBC

 

 

[pattapong200320]

งงค่ะ. มิคาเอล. มาจากไหน.
ทำไมช่อแก้วต้องถูกจับ?