หัวข้อ: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)

[kawisara]

เอากันเข้าไป

งานนี้ลูกเจ็บปวดเจียนตาย

แต่อีนางแม่ยังไม่สำนึกตัว

คิดถึงแต่ความมีหน้ามีตาของตัวเอง

นพเก้า โดนกงกรรมที่ตนไม่ได้ก่อเล่นงาน ต่อจากนพคุณแล้ว

ถ้าพ่อแม่ไม่สำนึก รายต่อไป คงเป็น นพสินละนะ ที่จะต้องทรมาณกับ อะไรแบบนี้อีกคน

[Baruda]

ใกล้จะรู้ความจริงแล้ว อีกนิดๆ

[omuya]

ช่อแก้วทำอะไรไว้หว่าาา

มิคาเอลจะทำอะไรเก้าไหมนิ ดูเก้าน่าสงสาร

[amisezmin]

อ้าวเกิดอะไรขึ้น

[fannan]

ออ้พราะแบบนี้นี่เอง



จริงๆๆแล้วน้องเก้าคือคนที่น่าสงสารที่สุดแล้ว



หวังว่ามิคาเอลจะไม่รักรุนแรงมากนะสงสารเก้าอะ

[B52]

งงงงงงงงง ไม่อยากคิดแล้ว

[ekuto]

โอววววว เรื่องมันหลายซับหลายซ้อน

[jilantern]

คุณมิคาเอลมาจากไหนอีก
แล้วเป็นอะไรกับเก้า .___.

[A-J.seiya*]

จะเฉลยเรื่อง ช่อแก้วช่ะ
ฆ่าแม่คุณป้ะ???
โงยยยยย

[Inwoสูs]

    โดนจับแล้วๆๆ

[minenat]

เรื่องเริ่มเฉลยละ
ช่อแก้วนี้...หึหึสินะ
มิคาเอลอย่ารุนแรงนะคะเจ๊ขอ

[nunda]

เพียวกับมังกรคุยกันได้ชัดเจนดีค่ะ
ดีแล้วล่ะเพียวที่พูดออกไปตรงๆ หมั่นไส้อิตามังกรมาหลายตอนล่ะ ชิๆ

ตอนนี้นพคุณต้องเศร้าอยู่แน่ๆเลย งานหมั่นพ่อของลูกกับน้องชายตัวเอง T_T

[NONSENSE]

ไม่ว่ายังไง ก็ยังไม่ชอบสองพี่น้องตระกูลนี้อยู่ดี เฮ้อออ
ปิดบังกันเข้าไปสิ  แน่ใจนะว่าที่ทำเนี่ย มันดีแล้วจริงๆ

อินจัด

[wikawee]

สงสัยอ่ะ ที่พนพดึงตัวนพสินออกมา จากวงล้อมของคนของเสือที่กำลังจับตัวช่อแก้วไป พนพบอกกับนพสินว่า เพื่อความปลอดภัยของนพคุณ..คือ?????? เขียนผิดรึป่าว ที่จริงคือนพเก้า หรืออะไรยังไง งง

[PharS]

 

[่jum]

เริ่มจะสมน้ำหน้ามังกรอ่ะ 

[Mouse2U]

เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่านายเสือจะหันมาให้ความสำคัญกับคนที่ควรจะได้รับจริงๆ สักทีนะคะ เข้าใจว่านพเก้าน่าเป็นห่วง แต่ขอให้แค่ห่วงอย่างเดียวนะคะ ไม่ต้องถึงขั้นเข้าไปยุ่งทุกเรื่องหรอก เพราะหลังจากนี้ มันเป็นเรื่องที่นพเก้าควรที่จัดการด้วยตัวเองได้แล้ว ไม่ใช่มัวแต่กลัว มัวแต่ไม่กล้า คิดแต่ว่า 'มันจะดีไหมนะ' ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ลงมือทำอยู่แบบนั้นน่ะ ทั้งชีวิตนี้ก็คงไม่เจอกับคนที่ตัวเองต้องการหรอกนะคะ บอกเลย.. แต่ชอบเพียวจังค่ะ ทำเอามังกรเงิบขนาดนี้ได้เนี่ย ชนะเลิศเลยจริงๆ แหม กล้าคิดนะว่าเพียวแปลกๆ ไปเพราะนพคุณ ทั้งๆ ที่มันเป็นเพราะตัวเองทั้งนั้นนั่นแหละ ชิ!

[Phut]

สัมผัสได้ว่ามิคาเอลจะไม่ใจร้ายกับเก้า

ตอนนี้มีคำถามเต็มไปหมด อยากรู้ความจริงใจจะขาดแล้ว ทำไมพนพปล่อยเก้าซึ่งเป็นลูกตัวเองไปกับมิคาเอล แล้วช่อแก้วทำอะไรไว้บ้าง แค่ดัดหลังจะพอหรือ แล้วจะคุ้มแค่ไหน ทำไมไม่มีใครกลัวเสียหน้า โอ้ยสงสัยไปหมด

รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อเกาะขอบจอ

[lizzii]

อะไรกัน

[mystery Y]

เรื่องกำลังจะคลี่คลายแล้วซินะ!?

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ทั้งสมน้ำหน้า ทั้งสงสารมังกร
ที่เพียวพูดเป็นเรื่องจริง

[GuoJeng]

สนุกๆคับ อ่านไปอ่านมาเหมือนมันสั้นอ่ะ ค้างเลย ๕๕๕ เสือกับนพเก้า คงจะจบลงแล้วสิ ต่อไปก็เสือกับนพคุณแล้ววว    สงสารนพเก้าอยู่เหมือนกันเป็นเครื่องมือให้คนเล่น ทุกข์ใจนะ ส่วนมังกรง้อเพียวบ่อยๆนะ ชวนเพียวทำอะไรๆบ่อยๆ ตื้อเข้าไว้ ๕๕๕๕

[manutty]

ปรบมือรัวๆๆๆๆ ให้เพียว สุดยอด    เพียวทำดีมาก ปกป้องตัวเองไว้ก่อน ในเมื่อมังกรไม่ชัดเจนก็ไม่คิดจะฝากความหวังและเริ่มต้นใหม่อย่างที่มังกรเคยบอก บอกว่าสำคัญแต่ก็ไม่สำคัญไปกว่าอีกคนซึ่งก็คือนพคุณ เพียวเลยเลือกที่จะรักษาระยะห่างเอาไว้ สะใจจังค่ะ เป็นไงคะคุณมังกร รุ้ใจตัวเองหรือยังว่าต้องการอะไร คิดแต่ให้เขารอแต่ตัวเองไม่ทำตามที่พูดเลยสักครั้งแล้วจะรั้งเขาไว้ทำไม คนเรามีขีดจำกัดความอดทนนะคะ ขอบอก ดีแล้วที่เพียวตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ จะได้ไม่ต้องคาใจกันและกัน ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับมังกรแล้วล่ะว่าจะสร้างความเชื่อมั่นให้เพียวกลับมาเริ่มใหม่กับตนได้ยังไง   ส่วนเสือ แกคงยากหน่อยนะ ปากมีไม่พูดตั้งแต่แรกปล่อยให้มันบานปลาย ทีนี้แกต้องพยายามปรับความเข้าใจกับนพคุณให้ได้ แต่ก็คิดอีกนะว่ามันเรื่องอะไรกัน แค่จะดัดหลังคนๆหนึ่ง ถึงกับปล่อยให้เกิดการหมั้นโดยที่นพเก้าก็ไม่ได้เต็มใจแต่ขัดไม่ได้ และยังทำให้นพคุณเสียใจโดยไม่รู้ว่าเรื่องอะไรกัน สมควรที่นพคุณจะเข้าใจผิด ลำบากแล้วนะพี่เสือ จะเอาเมียเอาลูกคืนก็หืดขึ้นคอหน่อยล่ะ    ส่วนนพเก้ากับมิคาเอล มีซัมติงอะไรกันมาก่อนหรือเปล่า ก็ยังต้องติดตาม แต่ที่มั่นใจคือ ช่อแก้วต้องเป็นคนบงการฆ่าแม่นพคุณแน่ๆ พ่อเหมือนจะรู้แต่เก็บเอาไว้หรือยังไง ยังไม่แน่ใจ และทำเพื่อปกป้องนพคุณจริงเหรอ? และทำไมนพเก้าต้องไปอยู่กับมิคาเอล ติดตามกันต่อ แต่หวังว่ามิคาเอลคงไม่ใจร้ายกับนพเก้านักหรอกนะ ดูนพเก้าก็เป็นคนดี น่าสงสาร เหมือนชีวิตมีแต่คนบงการ จากคำพูดนพเก้า เหมือนถูกใช้ให้ทำอะไรแทนคนอื่นมาตลอดเลย 

[entirom]

ขอความกระจ่างหน่อยง่าาาา

[JUPJIB]

 ตอนที่ 18
 เสือหายหน้าไปหลายวันแล้ว นพคุณรู้ว่าที่หายไปเพราะเสือกำลังยุ่งกับงานหมั้นที่จะเกิดขึ้นวันนี้

ครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกันเสือไม่ได้มาตามตอแยหรือพูดอะไรกับนพคุณอีก อีกฝ่ายเพียงแค่มองนพคุณเลี้ยงหลานเงียบๆ ในเมื่อแค่มอง แม้จะอึดอัดนพคุณก็ต่อว่าไม่ได้ วันนั้นเสือกลับไปเงียบๆ ไม่มีสัญญาณอะไรบอกเลยว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้น

ดังนั้นนพคุณจึงยังตามเหตุการณ์ไม่ค่อยทัน

“คุณฟังแม่อยู่รึเปล่า”

นพคุณพยักหน้ารับเบลอๆ

เมื่อประมาณสองชั่วโมงก่อน นพคุณตื่นนอนและทำทุกอย่างไปตามปกติ ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่รู้ดีว่าตั้งแต่วันนี้ทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลง ที่แล้วมาเสือเป็นแค่ว่าที่คู่หมั้นของน้องชาย แต่ตั้งแต่วันนี้เสือจะเป็นคู่หมั้นกับนพเก้าเต็มตัว เป็นคนที่นพคุณไม่มีทางเอื้อมมือไปแตะได้อีกตลอดกาล

ตอนที่เขานั่งเหม่ออยู่นั่นเองที่ประตูห้องถูกเคาะ นพคุณเดินเอื่อยๆไปเปิด คิดว่าคงเป็นเพียวเพราะมังกรต้องไปงานหมั้นของน้องชาย แต่เขากลับคิดผิด คนที่ยืนอยู่หลังประตูกลับเป็นมังกรไปเสียได้

“พี่กร?”               

นพคุณเรียกอย่างแปลกใจ มังกรยิ้มกว้างส่งมาให้ก่อนจะขยับตัวไปด้านข้างเพื่อให้นพคุณได้เห็นคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง

นพคุณผงะถอยหลังขณะที่อีกฝ่ายเดินเข้ามากอดเขาไว้แน่น

“เป็นไปไม่ได้”

เขาพึมพำเมื่อเห็นคนที่ไม่น่าจะมาอยู่ตรงนี้ได้

“คุณแม่”

นพคุณแทบไม่เชื่อสายตา หากไม่ใช่ว่าถูกกอดเอาไว้เขาคงนึกว่านี่เป็นภาพหลอน

นภาเสียชีวิตไปแล้ว ทำไมถึงมาอยู่ตรงหน้าเขา หรือนพคุณกำลังฝัน

“คุณ...ลูก”

หากเป็นฝันก็เป็นฝันที่เหมือนจริงมาก และเป็นฝันดีเสียจนนพคุณก็ไม่อยากตื่น สองมือยกขึ้นกอดผู้เป็นแม่เอาไว้ มันนานมากแล้วที่เขาได้กอดอีกฝ่ายเอาไว้แบบนี้ เพราะความเข้าใจผิด เพราะความคิดบ้าๆทำให้นพคุณห่างเหินแม่ จนแม่จากไปเขาถึงได้มานั่งเสียใจทีหลัง

“ทำไม แม่”

ถ้อยคำไม่ปะติดปะต่อ นพคุณไม่คิดว่าตัวเองจะร้องไห้ นภาเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะร้องเช่นกัน แต่น้ำตาแห่งความคิดถึงและยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งมันกลับไหลออกมาเองอย่างห้ามไม่อยู่

“เข้าไปข้างในก่อนเถอะครับ”

มังกรที่ปล่อยให้แม่ลูกได้กอดกันเงียบๆมาสักพักเอ่ยแทรก นพคุณจึงพานภากับมังกรเข้ามาในห้อง

“ผมนึกว่าจะไม่ได้เห็นแม่อีกแล้ว”

นพคุณพูดเศร้าๆ คิดไปถึงตอนที่ได้รับแจ้งว่านภาเสียชีวิตแล้วโดยไม่มีแม้แต่ศพให้เห็น

“แม่ไม่ได้อยู่บนรถ”

นภาเริ่มเล่าให้ฟังว่าตอนที่ขับรถออกมา ไปได้ไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่ก็โดนโบกให้หยุดด้วยคนของพนพ นภาโดนพาไปยังที่ซ่อนในขณะที่พนพทำให้เหมือนกับว่านภาเกิดอุบัติเหตุจริงๆเพื่อหลอกให้คนร้ายตายใจ

“คนร้าย? หมายความว่ายังไงครับ”

นภามองมังกร ไม่แน่ใจว่าควรพูดออกไปดีหรือไม่ แม้เธอจะอยากให้ลูกชายรู้ความจริงแต่ ‘คนร้าย’ ที่ว่าเป็นคนที่นพคุณเห็นเป็นเหมือนแม่อีกคนนี่สิ

“อะไรกันครับ”

เห็นมังกรกับนภามองกันไปมาโดยไม่ยอมพูดนพคุณก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น

ทีแรกที่ได้ฟังเขาคิดว่าคนที่ปองร้ายนภาคือคู่แข่งทางธุรกิจของพนพ แต่เห็นท่าจะไม่ใช่

“บอกไปเถอะครับ”

มาจนถึงตอนนี้ จะปิดบังนพคุณไปก็คงได้อีกไม่นาน สู้บอกไปเลยดีกว่า

“เป็นช่อแก้วน่ะ”

“ครับ?”

นพคุณเข้าใจว่าตัวเองอาจจะฟังผิด นภามองมังกรอย่างขอความช่วยเหลือ เธอคิดว่าเรื่องไม่ดีของช่อแก้ว หากออกจากปากเธอนพคุณจะมองว่าเป็นการใส่ร้าย...เหมือนที่แล้วๆมา

“เป็นคุณป้าช่อแก้วที่ตั้งใจทำร้ายคุณป้านภา”

นพคุณมองมังกร มองนภาแล้วส่ายหน้าพร้อมยิ้มขืนๆ

“ไม่...ไม่มีทาง พี่กรกับคุณแม่ล้อผมเล่นแน่ๆ แม่เล็กไม่มีทางทำอย่างนั้น ทำไมแม่เล็กต้องอยากฆ่าคุณแม่ด้วย...”

นพคุณถามเองแล้วก็สามารถตอบตัวเองได้ หากไม่หลับหูหลับตาเชื่อจนไม่ฟังอะไร เหตุผลที่เป็นแรงจูงใจนั้นมีมากมายจนนับไม่หมดจริงๆ

“แต่ว่าทำไมถึงต้องเป็นตอนนี้”

หากอยากทำร้ายนภา ช่อแก้วสามารถทำมันได้ตั้งนานแล้ว แต่นี่ผ่านมาเป็นสิบปีกลับเพิ่งคิดจะทำร้าย

“จากที่คุณลุงเล่ามา สาเหตุหลักคงมาจากเรื่องของเรา”

“เรื่องของเรา? หมายถึงเรื่องของผมกับพี่กรหรือครับ”

มังกรพยักหน้าแล้วอธิบายว่าช่อแก้วเคยมีอำนาจของพ่อของเธอคอยหนุนหลัง

พ่อของช่อแก้วเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งซึ่งรักและตามใจลูกสาวคนเดียวมาก ก่อนนพคุณจะเรียนจบไม่นาน พ่อของช่อแก้วเสียชีวิตลง อำนาจที่มีอยู่ในมือเธอจึงน้อยลงแต่ก็มีอยู่หลายคนที่จงรักภักดีต่อเธอเพราะเห็นว่าเป็นลูกของนายเก่า ตอนที่ช่อแก้วได้อำนาจของตัวเองกลับมายังไม่หมด นพคุณก็เรียนจบและนภาก็เร่งเร้าเรื่องการแต่งงานระหว่างมังกรกับนพคุณ

ช่อแก้วไม่เกรงในตัวพนพ เธอปล่อยนภามาหลายสิบปีเพราะชอบที่ทำให้นภาเหมือนจะเป็นบ้าได้ ชอบที่ได้อยู่เหนือกว่านภาที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียหลวง เธอทำดีกับนพคุณก็เพื่อให้นพคุณหันมารักเธอมากกว่าแม่แท้ๆ เพื่อให้นภาเจ็บช้ำมากยิ่งๆขึ้น

แต่ถ้านพคุณกับมังกรแต่งงานกันทุกอย่างต้องเปลี่ยนไปแน่ ช่อแก้วเกรงในอิทธิพลของมังกรอยู่ไม่น้อย ดังนั้นเธอจึงข่มขู่พนพให้คอยขัดขวางไม่ให้มีงานแต่งงานเกิดขึ้น แต่มันไม่ง่ายเพราะนภาที่ตอนนั้นยังไม่รู้ความจริงไม่ยอมง่ายๆ ขนาดนพคุณไม่ยินยอมนภาก็ยังไม่ถอดใจ ยังคงดื้อดึงจะให้เกิดการแต่งงานให้ได้ ช่อแก้วจึงได้ตัดสินใจกำจัดนภา เธอคิดว่าถ้าไม่มีนภาเสียคน เรื่องระหว่างมังกรกับนพคุณก็คงไม่มีทางเป็นไปได้ แต่เธอคิดผิด

การเสียชีวิตของนภานำมาซึ่งความขัดแย้งระหว่างนพคุณกับพนพ และยังทำให้นพคุณตัดสินใจจะแต่งงานกับมังกรโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านของใคร ช่อแก้วคิดกำจัดนพคุณไปด้วยอีกคน แต่เพราะคนของพนพที่คอยดูแลนพคุณอยู่ไม่เคยปล่อยให้มีโอกาส นพคุณจึงปลอดภัยมาโดยตลอด

“ผม...ไม่อยากจะเชื่อเลย”

นพคุณนึกไม่ออกเลยว่าแม่เล็กที่แสนดีและอ่อนโยนคนนั้นจะเป็นคนสั่งกำจัดแม่กับเขาได้อย่างไร

“น้องๆรู้กันไหมครับ”

“นพเก้ารู้บ้างบางเรื่อง  ส่วนนพสิน  พี่คิดว่าเขาน่าจะไม่รู้อะไรเลย”

นพเก้ารู้เพราะเป็นคนดูคนเก่งอยู่แล้ว ตอนเด็กอาจจะไม่ทันสังเกตเพราะสำหรับเด็กๆ พ่อกับแม่ย่อมดีที่สุดเสมอ แต่ยิ่งโตนพเก้าก็ยิ่งมองออกว่าแม่ของตนเองไม่ได้เป็นอย่างที่แสดงออก ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับแม่ก็ไม่ได้ดีอย่างที่ตนเองเคยเข้าใจ

แม้จะรู้นพเก้าก็ทำอะไรไม่ถูก เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร จะปรึกษาหรือคุยกับใครก็ไม่ได้ จะพี่ชายหรือน้องชายนพเก้าก็ไม่กล้าคุยด้วย

ตอนที่เกิดอุบัติเหตุของนภา นพเก้าจึงเสียใจมากเพราะเดาได้ว่าเป็นฝีมือแม่ของตน

นพเก้าตัดสินใจว่าคงไม่สามารถแค่มองดูเฉยๆได้อีกต่อไป แต่เขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรในเมื่อช่อแก้วเป็นแม่ แม้จะเป็นคนไม่ดีแต่ก็เป็นแม่!

“เก้าคงเสียใจมาก”

นพคุณคิดว่านพเก้าคงเสียใจไม่ต่างจากตนเองตอนนี้ แต่ที่จริงนพเก้าเสียใจมากกว่าที่นพคุณจะนึกได้ โดยเฉพาะเมื่อตนเองได้แค่อยู่เฉยๆทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ  ซึ่งมันไม่ต่างกับสนับสนุนให้ช่อแก้วทำร้ายคนอื่น

“แล้วทำไมถึงไม่มีใครบอกผมเรื่องคุณแม่เลยล่ะครับ ปล่อยให้ผมเสียใจอยู่ได้ตั้งนาน ถึงขนาดทะเลาะกับคุณพ่อด้วย”

“ตอนแรกพ่อของลูกก็ตั้งใจจะบอก เขาแค่รอเวลาให้ช่อแก้วมั่นใจว่าสามารถกำจัดแม่ไปได้แล้วจริงๆเสียก่อนเพราะไม่อยากให้ดูมีพิรุธ แต่พอลูกจะแต่งงานกับกร แม่เลยห้ามพ่อไว้ แล้วที่พ่อยอมให้ลูกออกจากบ้านก็เพราะมันทำให้สามารถดูแลลูกได้ง่ายกว่า”

หากนพคุณไม่ออกมาอยู่ข้างนอก พนพก็คงไม่สามารถหาข้ออ้างในการให้คนคอยติดตามนพคุณได้ คนที่นพคุณคิดว่ามาเฝ้าดูพฤติกรรมตนเองเพื่อไปรายงานให้พ่อรู้ ที่จริงคือหน่วยรักษาความปลอดภัยที่คอยเฝ้าระวังให้นพคุณต่างหาก และมันก็จริงที่ว่าหากนพคุณรู้เรื่องที่นภายังไม่ตาย เจ้าตัวคงไม่ยอมแต่งงานกับมังกร

“ทำไมแม่อยากให้ผมแต่งงานกับพี่กรนัก”

“กรเขาต้องดูแลลูกได้ดีแน่นอน”

นภามั่นใจว่ามังกรเป็นคนรักเดียวใจเดียว ลูกชายเธอจะไม่มีทางเจ็บช้ำอย่างที่เธอเจอ

“แต่แม่ก็รู้แล้วว่าไม่ใช่แค่แม่คิดว่าเหมาะสมแล้วมันจะต้องเป็นไปตามที่แม่คิด”

ตอนที่งานแต่งงานระหว่างมังกรกับนพคุณถูกยกเลิก นภาก็รู้แล้วว่าตนเองคิดผิด เพราะแม้มังกรจะรักนพคุณมากเท่าไหร่ หากนพคุณไม่ได้รักด้วยเหมือนกันย่อมไม่มีทางมีความสุข

“ป้าขอโทษกรด้วยจริงๆ”

เพราะความคิดของเธอทำให้มังกรต้องวุ่นวายไม่น้อย

“ไม่เป็นไรหรอกครับ”

แม้มังกรกับนพคุณจะเรียกว่าจบกันได้ไม่สวย แต่ช่วงเวลาที่คบกับฉันท์คนรักมังกรก็เห็นว่ามันเต็มไปด้วยความสุข

อย่างน้อยๆเขาก็มีความสุขมากในช่วงเวลาที่คบกัน

“แม่อยากมาหาลูกก่อนหน้านี้แล้ว แต่เพราะกลัวช่อแก้วจะทำร้ายลูกแม่จึงต้องเก็บตัวเงียบต่อไป”

หลังงานแต่งงานถูกยกเลิก ช่อแก้วก็ไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับนพคุณอีก นภาไม่อยากให้ช่อแก้วสะกิดใจเรื่องที่ตนเองยังมีชีวิต และยิ่งไม่อยากให้นพคุณโดนเพ่งเล็งจึงตัดสินใจยังไม่ให้นพคุณรู้ความจริง

“ที่วันนี้แม่มาหาลูกได้เพราะสถานการณ์ได้คลี่คลายลงแล้ว คนของเจ้าเสือก็คงจับช่อแก้วเอาไว้ได้แล้ว”

“เขามาเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วยครับ”

พอได้ยินชื่อเสือ นพคุณก็อดถามไม่ได้ เขาไม่คิดว่าเสือจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย

“ก่อนที่พี่จะเจอคุณที่นี่ นายเสือเขาออกตามหาคุณเป็นบ้าเป็นหลัง ตามไปตามมาก็เลยได้รู้ว่าคุณป้ายังไม่ตาย นายเสือไปถามเอาความจริงที่คุณลุง คุณลุงจึงบอกแผนการจัดการคุณป้าช่อแก้ว การจัดงานหมั้นถึงได้เกิดขึ้น”

มังกรจะบอกว่าเสือไม่ได้เต็มใจหมั้นอย่างนั้นหรือ นพคุณฟังอย่างไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไหร่นัก วิธีการง่ายๆอย่างเดินมาบอกนพคุณทำไมเสือถึงไม่เลือกทำ ตัวเสือไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวช่อแก้วสักนิด วิธีการจัดการมีล้านแปดแต่เสือกลับเลือกจะหมั้นกับนพเก้า ฟังอย่างไรก็ฟังไม่ขึ้น

มังกรเห็นนภาไม่ออกปากก็เลือกจะไม่อธิบายเช่นกัน มังกรไม่รู้ว่านภาคิดอย่างไร แต่สำหรับมังกร เขารู้ใจน้องชายดีว่าคงอยากบอกเล่าทุกอย่างด้วยตัวเองมากกว่า

นพคุณดีใจที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ความจริงที่ได้รู้ก็ถาโถมเข้ามาจนเขามึนงงไปหมด เขาไม่รู้ ไม่เข้าใจ และยังคิดอะไรไม่ออก บรรยากาศในห้องพลอยเปลี่ยนเป็นอึดอัด ทั้งสามต่างก็จมอยู่ในความคิดของตัวเองเงียบๆ

เสียงโทรศัพท์ของห้องที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนโล่งใจที่ความเงียบถูกขัดจังหวะได้เสียที

“คุณ พี่เอง”

นพคุณนิ่งเงียบ ปลายสายคือคนที่นพคุณกำลังสงสัยว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไรจึงต้องทำเรื่องให้มันยุ่งยากซับซ้อน

“คุณเจอคุณป้าแล้วใช่ไหม”

“อืม”

นพคุณส่งเสียงในลำคอตอบรับ

“พี่กำลังไปหา คุณรอพี่นะ”

“ครับ”

แม้จะแปลกใจเพราะเวลานี้เสือสมควรที่จะอยู่ในงานหมั้น แต่เมื่ออีกฝ่ายบอกว่าจะมา แล้วนพคุณก็มีเรื่องสงสัยมากมายที่ต้องการให้เสือมาชี้แจง เขาจึงรับคำโดยไม่ถามให้มากความ

“ไม่ว่ายังไง ทุกอย่างพี่ก็ทำเพื่อคุณ...อึก”

เสียงเสือหายไปแล้วตามมาด้วยเสียงดังโครมใหญ่ นพคุณตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก

“พี่เสือ! พี่เสือ!”

ไม่มีเสียงตอบรับ แม้จะเรียกเสียงดังเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากเสือ!

“พี่เสือ ได้ยินเสียงคุณไหม พี่เสือ!”

น้ำเสียงร้อนรนของนพคุณทำให้อีกสองคนในห้องพลอยร้อนใจไปด้วย

“คุณ เกิดอะไรขึ้น คุณใจเย็นๆก่อน”

เห็นนพคุณยังเอาแต่ร้องเรียกชื่อเสือผ่านทางโทรศัพท์มังกรจึงจับบ่านพคุณไว้ทั้งสองข้างแล้วบีบเบาๆเพื่อเรียกสติ

“คุณ...มองหน้าพี่ เกิดอะไรขึ้น”

นพคุณน้ำตาคลอ ความรู้สึกยามรู้ว่าต้องสูญเสียแม่ไปหวนกลับมาอีกครั้ง ราวกับฝันร้ายได้หวนกลับมาอีกครา

“พี่เสือโทรมา แล้ว แล้วก็เสียงดัง พี่กร...ไปดูพี่เสือที ไม่เอาแบบนี้นะ ไม่เอา”

นพคุณพูดไม่ได้ศัพท์ น้ำเสียงสั่นเครือ หยาดน้ำตาไหลรินทั้งที่เหมือนสติยังไม่ได้กลับมาเต็มที่ มังกรคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกรอกเสียงลงไปตามสาย

“เสือ! นายเสือ!”

ไม่มีเสียงตอบรับ มังกรปล่อยนพคุณแล้วก้าวเดินอย่างเร่งรีบออกไปสั่งคนของตนอย่างเร่งด่วน

เสือเป็นน้องชายคนเดียวของมังกรและเขาก็รักน้องชายมาก คนในครอบครัวเพียงคนเดียวที่ยังเหลืออยู่จะไม่สำคัญได้อย่างไร มังกรหันไปมองนภาที่กำลังปลอบนพคุณ สายตาเต็มไปด้วยความเย็นชามองเธอนิ่ง หากเสือเป็นอะไรไป มังกรจะไม่สนใครทั้งนั้น ใครมีส่วนไม่ว่าจะมากจะน้อยก็ต้องชดใช้ และมันคงมีไม่ต่ำกว่าหนึ่งคนที่ต้องรับผลกรรม มังกรคิดอย่างเหี้ยมเกรียม

 
f12.gif

เสือถูกนำมาส่งที่โรงพยาบาลเอกวิทย์ซึ่งเป็นโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดด้วยคนของเสือเอง ส่วนหนึ่งตามรถที่ขับเบียดเสือไปจนจับกุมคนขับไว้ได้ คนขับเป็นคนของช่อแก้วที่อยู่ในงานหมั้นด้วยตอนช่อแก้วถูกควบคุมตัวจึงรู้เรื่องทุกอย่างและคิดจะมาจัดการเสือแทนช่อแก้ว

 นับว่าโชคดีที่เสือไม่ได้เจ็บมากนัก ที่จริงสามารถกลับบ้านได้เลยแต่มังกรก็ยังยืนยันให้เจ้าตัวนอนที่โรงพยาบาลหนึ่งคืนเพื่อทำการตรวจร่างกายโดยละเอียดให้แน่ใจว่าไม่เป็นไรจริงๆ

นพคุณรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินโดยตลอด เขาไม่ได้เข้าไปทั้งที่ใจเป็นห่วงมากเพราะมังกรบอกให้รออยู่ข้างนอก สายตาของมังกรจริงจังจนนพคุณไม่กล้าขัด อีกอย่างเสือก็ปลอดภัยแน่แล้วด้วย

“คุณล่ะพี่กร”

หลังจากทำแผลเรียบร้อยเจ้าตัวก็ถามหาคนที่อยากเจอมากที่สุด มังกรไม่ตอบแต่ส่งสายตาให้คนของตนกันหมอ กับบุรุษพยาบาลออกไป ก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าน้องชาย

“พี่ยังไม่ให้คุณเข้ามาเพราะอยากคุยกับนายก่อน”

“มีอะไรครับพี่กร”

เห็นพี่ชายจริงจังเสือก็เลยพลอยตั้งท่าจริงจังไปด้วย

“นายแน่ใจแล้วใช่ไหมเรื่องคุณ พี่ไม่ได้รังเกียจคุณนะ แต่พี่ไม่ชอบวิธีการของบ้านคุณเขาเลย”

เขาไม่ชอบใจที่น้องชายต้องมาเจ็บตัวไร้สาระ เรื่องนี้หากใช้วิธีของเขาหรือของเสือจัดการตั้งแต่ทีแรกมันคงไม่ใช่เรื่องยาก ก็แค่ทำให้ช่อแก้วหายไปซะ มังกรคิดวิธีจัดการได้เป็นสิบวิธี และเสือเองก็คงนึกได้ไม่ต่างกัน แต่เพราะต้องฟังความเห็นและความต้องการของบ้านนพคุณด้วยทำให้มันออกมายุ่งยากวุ่นวายขนาดนี้

“ผมไม่เป็นไรพี่กร”

อันที่จริงเสือเองก็หงุดหงิดไม่ใช่น้อยที่ต้องเดินตามแผนการที่พนพวางไว้ แต่เขาไม่อยากจะขัดแย้งกับพนพ อีกทั้งนพเก้าที่เสือเอ็นดูเหมือนน้องชายก็มาขอร้องเขาด้วยตัวเองไม่ให้ใช้วิธีการรุนแรง ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นแม่นพเก้า เสือจึงถือว่าเห็นแก่นพเก้าด้วย

“พี่ไม่ชอบเลยที่เหมือนนายต้องคอยง้อบ้านนั้น”

มังกรรู้ว่าเสือทำทุกอย่างเพื่อนพคุณ แต่เขาก็ไม่ชอบใจอยู่ดี

กับเขาแล้วพนพและนภายังแสดงออกมาว่าเกรงใจอยู่บ้าง แต่กับเสือทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้ก็ไม่รู้

ทั้งที่ไม่ว่าจะพูดถึงฐานะหรืออะไร เสือไม่ได้ด้อยกว่านพคุณ ออกจะภาษีดีกว่านพคุณเสียด้วยซ้ำ บ้านนพคุณควรต้องเกรงใจเสือต่างหาก

“ผมทนได้พี่กร ไม่เป็นไรจริงๆ”

เห็นเสือยืนยันด้วยความหนักแน่นมังกรก็ได้แต่ถอนหายใจ ในเมื่อน้องชายเลือกแล้วเขาก็ต้องยอมรับการตัดสินใจของอีกฝ่าย แต่หากเรื่องมันยังยืดเยื้อยุ่งยาก มังกรจะลงไปจัดการเองแน่นอน

 
................................

 

“คุยกันไปนะ”

มังกรบอกแบบนั้นแล้วปล่อยนพคุณไว้ในห้องกับเสือเพียงสองคน

เสือเข้าพักที่ห้องพิเศษในโรงพยาบาลเพื่อรอตรวจร่างกายอย่างละเอียดในวันรุ่งขึ้นตามความต้องการของมังกร นภากลับไปนานแล้ว ทางหนึ่งเพราะมังกรกดดัน อีกส่วนเพราะเธอตั้งใจจะไปช่วยพนพจัดการเรื่องวุ่นทั้งหลายด้วย

นพคุณยืนตรงหน้าประตู เก้ๆกังๆอย่างคนทำอะไรไม่ถูก

“มานั่งตรงนี้เถอะคุณ”

พอเสือเอ่ยปาก เจ้าตัวก็เดินไปนั่งอย่างว่าง่าย

“รู้เรื่องแล้วใช่ไหม”

นพคุณพยักหน้า ใจอยากโกรธเสือให้ได้เท่าเดิม แต่มันก็ทำได้ยากเสียแล้ว

คนไม่เคยสูญเสียอาจไม่เข้าใจว่าทำไมความโกรธจึงมลายหายไปได้ง่ายดายนัก แต่นพคุณที่เคยเผชิญกับการต้องเสียแม่ไปโดยที่ยังไม่เข้าใจกัน ความรู้สึกยามต้องสูญเสียคนที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ ความรู้สึกที่อยากกลับไปแก้ไขเรื่องในอดีตตอกย้ำอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เขาได้เรียนรู้ว่าหากไม่ดีกันในตอนที่ยังมีชีวิต รอจนเขาจากไปแล้วจะมานั่งรู้สึกผิดหรืออยากแก้ไขอดีตมากเท่าไหร่ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

กับเสือเองในทีแรกนพคุณทั้งโกรธทั้งเคืองในหลายๆเรื่อง แต่พอเกิดอุบัติเหตุ ตอนที่เรียกเสือแล้วเสือไม่ตอบรับ เพียงแค่คิดว่าตัวเองได้เสียเสือไปแล้วก็ทำให้ความโกรธต่างๆหายไปกลายเป็นเรื่องไร้สาระแทบจะทันที

“อย่าทำหน้าแบบนั้น พี่ไม่เป็นอะไร”

ใบหน้าเหมือนจะร้องไห้ของนพคุณทำให้เสือรีบเอ่ยปลอบ เขาไม่อยากให้นพคุณรู้สึกไม่สบายใจ แล้วนพคุณก็กำลังตั้งครรภ์ อารมณ์ของเจ้าตัวย่อมส่งผลไปถึงลูกในท้อง เขาไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วกลายเป็นเด็กเศร้าซึม

“พี่ไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ”

ไม่เป็นอะไรของเสือคือการที่หน้าผากโดนเย็บและแขนข้างขวาต้องเข้าเฝือกอ่อนเอาไว้ แม้จะไม่ได้สาหัสแต่นพคุณก็ยังใจไม่ดี

เสือขยับตัวมานั่งห้อยขา ใช้มือข้างซ้ายที่ไม่ได้เข้าเฝือกจับมือนพคุณไปกุมไว้

“พี่ไม่เป็นไรจริงๆ ไม่นานก็หาย คุณเจอแม่แล้วใช่หรือเปล่า ท่านเล่าอะไรให้คุณฟังบ้าง”

เสือเบี่ยงประเด็นออกจากเรื่องสภาพร่างกายของตนเอง เขายอมให้นพคุณโกรธดีกว่าให้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แบบนี้

“พูดขึ้นมาก็ดี ทำไมไม่บอกความจริง คิดว่าผมจะรับไม่ได้หรือไง”

พอเสือเอ่ยถึงนพคุณก็คล้ายจะนึกเรื่องที่ค้างคาในใจออก คำที่พูดนั้นเหมือนจะต่อว่า แต่น้ำเสียงกลับเป็นไปในทางตัดพ้อ

“พี่ก็อยากบอก แต่คุณลุงต้องการให้พี่ทำตามแผน”

เสือไม่ใช้คำว่าขอร้องเพราะพนพไม่ได้ขอร้อง จะเรียกว่าออกคำสั่งกับเสือเลยก็ได้ แต่เสือก็เต็มใจทำตามที่พนพบอกให้ทำ

แน่นอนว่าทุกอย่างก็เพื่อนพคุณ...

“ทำตามแผนอะไรกัน แค่บอกผมแล้วไปทำตามแผนก็ได้นี่”

“คุณลุงกับคุณป้ายืนยันว่าไม่ให้บอกคุณ”

นพคุณขมวดคิ้ว เสือบอกว่าทำทุกอย่างเพื่อนพคุณ แต่การเชื่อฟังพนพกับนภา แล้วปิดบังความจริงจากนพคุณ ไม่เห็นจะเรียกว่าเป็นการทำเพื่อนพคุณตรงไหน

เสือพอจะเดาออกว่านพคุณคิดอย่างไร เจ้าตัวจึงถามออกไปเรียบๆ

“คุณจะทำยังไงหากพ่อกับแม่คุณไม่ชอบและไม่ยอมรับในตัวพี่”

“เรื่องนั้น...”

นพคุณอึกอักเพราะคิดไม่ออกเหมือนกันว่าหากเป็นเช่นนั้นจริงๆเขาจะทำอย่างไร

จะให้เลือกเสือโดยไม่สนใจพ่อกับแม่ หรือจะให้เลือกพ่อกับแม่โดยไม่สนใจเสือ ไม่ว่าจะทางไหนเขาก็ไม่สามารถเลือกได้ทั้งนั้น

“พี่ถึงได้ยอมทำตามเงื่อนไขที่พ่อของคุณเสนอ แม้มันจะทำให้คุณโกรธหรือเกลียดพี่ แต่ถ้ามันทำให้พ่อกับแม่คุณยอมรับในตัวพี่ได้ พี่ก็ยอมทน”

ระหว่างนพคุณที่ไม่รู้อะไรแล้วเสียใจในการกระทำของเสือ กับเสือที่รู้ทุกอย่างแต่ไม่สามารถบอกความจริงได้ แถมเขายังต้องทำในสิ่งที่ไม่ต้องการเพื่อให้ได้รับการยอมรับและเพื่อความปลอดภัยของนพคุณ นพคุณชักไม่แน่ใจแล้วว่าใครที่ต้องอดทนมากกว่ากัน

“แต่ผมไม่เข้าใจ ทำไมพ่อกับแม่ต้องไม่ชอบพี่เสือ”

เสือเป็นน้องชายแท้ๆของมังกร เป็นพี่น้องพ่อแม่เดียวกัน ในขณะที่มังกรได้รับความไว้วางใจและยอมรับ ทำไมเสือถึงไม่ได้รับสิ่งเหล่านั้น

“เรื่องนี้จะโทษใครไม่ได้นอกจากตัวพี่เองที่เคยตีตัวออกห่างจากคุณ...ทำให้คุณเสียใจ”

ในช่วงเวลาที่เสือเคยได้รับการยอมรับ เป็นเขาเองที่เลือกจะถอยจากนพคุณ  ไม่ว่าตอนนั้นจะเพราะเห็นแก่ครอบครัวหรืออะไร ความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงก็คือนพคุณเสียใจ แล้วคงไม่มีพ่อกับแม่คนไหนปลื้มคนที่เคยทำร้ายจิตใจลูกตนเองได้ลงหรอก

เสือไม่มีข้อแก้ตัวเพราะหากมองจากมุมของคนที่รักนพคุณ เสือที่ยอมถอยง่ายๆและหันไปให้ความสำคัญในตัวนพเก้าแทนนั้น ไม่สมควรได้รับการยอมรับง่ายๆจริงๆ

นพคุณไม่รู้จะพูดอย่างไร  ทั้งที่เคยคิดว่าตนเองโดนคนอื่นทำร้าย แต่กลายเป็นว่าเขาได้รับการปกป้องจากทุกคนต่างหาก

“เดี๋ยวนะ”

นพคุณดึงมือออกมาไม่ให้เสือได้กุมเอาไว้อีก

“ทำไมพ่อแม่ผมต้องยอมรับพี่เสือด้วย”

เขาพยายามนึกทบทวนว่าตนเองได้พูดตกลงอะไรกับเสือไปแล้วหรือเปล่า แต่ก็ไม่เห็นจะจำได้ว่าเคยพูด

“ผมจำไม่เห็นได้ว่าเคยตกลงอะไรกับคุณ”

เสือยิ้มแกนๆ คิดว่าตนเองลักไก่ได้แล้วแท้ๆเชียว

“งั้นคุณก็ตกลงใจกับพี่แล้วแต่งงานกันสิ”

นพคุณมองอีกฝ่ายค้อนๆ เสียแรงที่เสือเป็นน้องชายของมังกร นพคุณยังจำวันที่มังกรขอนพคุณแต่งงานได้อยู่เลย

แม้จะไม่ได้รักมังกรแต่การที่มังกรเหมาร้านอาหารทั้งร้านเพื่อขอนพคุณแต่งงานมันก็น่าประทับใจอยู่ไม่น้อย แล้วดูเสือสิ...

นพคุณแยกไม่ออกสักนิดว่าเสือกำลังขอตนเองแต่งงานหรือกำลังสั่งให้ตนแต่งงานด้วยกันแน่!

 

......................................................


มีต่อค่ะ

[JUPJIB]

บทส่งท้าย

 

เสือออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เจ้าตัวไม่ยอมกลับบ้านแต่ทำหน้าด้านหน้าทนย้ายเข้าไปอยู่ห้องเดียวกับนพคุณโดยไม่สนว่านพคุณจะต้อนรับหรือไม่

เขาถือคติว่าเรื่องไม่ดียังกล้าทำ แล้วเรื่องดีๆจะต้องมาเหนียมอายไปทำไม

“พี่แค่อยากดูแลคุณกับลูก ชดเชยเวลาที่ผ่านมาบ้างก็เท่านั้น”

เสือตีหน้าเศร้าทำเอานพคุณโวยวายไม่ออก

เสือไม่ได้ล้อเล่นหรือพูดไปอย่างนั้น เขาคิดจริงๆว่าอยากชดเชยเวลาที่เสียไป ก่อนหน้านี้เพราะมีเหตุผลทำให้ไม่สามารถดูแลนพคุณด้วยตัวเองได้จนต้องฝากให้มังกรช่วยดูแลแทน ตอนนี้เขาสามารถดูแลนพคุณได้อย่างเต็มที่แล้ว เขาจะไม่ปล่อยเวลาให้มันเสียเปล่าแน่ๆ

“ก็ไม่มาเองแท้ๆ”

นพคุณบ่นพึมพำซึ่งเสือแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

“แล้วตกลงคุณจะแต่งงานกับพี่เมื่อไหร่ พี่จะได้เตรียมจัดงานเลย”

“ไม่แต่ง!”

นพคุณว่าห้วนๆ เขาคิดไตร่ตรองแล้วเห็นว่าการที่ตนเองจะแต่งงานกับเสือนั้นไม่เหมาะด้วยประการทั้งปวง

“ไม่แต่งได้ไง ท้องลูกของพี่อยู่แท้ๆ”

เห็นเสือพูดออกมาแบบไม่อายปากนพคุณก็ได้แต่ถลึงตาใส่

“ผมพูดจริง เราแต่งงานกันไม่ได้หรอก ถ้าแต่งคงเป็นเรื่องตลกน่าดู”

นพคุณเคยจะแต่งงานกับมังกร เสือเคยจะหมั้นกับนพเก้า แค่งานสองงานล่มไม่เป็นท่าก็ทำให้ทั้งสองครอบครัวขายหน้ามากพออยู่แล้ว หากนพคุณตัดสินใจแต่งงานกับเสือ นพคุณกลัวว่าพ่อกับแม่คงไม่มีหน้าไปพบใครได้อีก

“เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วง พี่มีวิธี”

พูดน่ะมันง่าย แต่ทำได้ง่ายๆที่ไหนกัน นพคุณไม่เชื่อสักนิดว่าเสือจะจัดการได้

 
..............................................

 

แต่เสือบอกว่าไม่ต้องห่วงแล้วเจ้าตัวก็จัดการได้ดีจริงๆ

อยู่ๆเสือก็ให้สัมภาษณ์กับสื่อว่าทั้งงานแต่งงานของนพคุณกับมังกรและงานหมั้นของเสือกับนพเก้า ล้วนเป็นแผนการเพื่อช่วยเหลือนภาที่โดนกักขังเอาไว้ อันที่จริงแล้วมังกรมีคนรักอยู่แล้ว นพเก้าเองก็เช่นกัน ส่วนเสือกับนพคุณได้ตกลงใช้ชีวิตร่วมกันอย่างเงียบๆมานานแล้ว แต่ที่ยังไม่แต่งงานเป็นเพราะเกรงว่านภาจะมีอันตราย

เรียกว่าสามารถแก้ตัวได้ทุกเรื่อง รวมไปถึงเรื่องที่นภาซึ่งมีข่าวว่าเสียชีวิตไปแล้วกลับมามีชีวิตอีกครั้งด้วย

“โกหกเป็นไฟเลย”

ขนาดนพคุณที่รู้ความจริงทุกอย่างยังเกือบคล้อยตามที่เสือให้สัมภาษณ์ว่าเป็นเรื่องจริง

“สอดคล้องกับก่อนหน้านี้ที่เคยมีรูปหลุดออกมาเลยนะคะ”

พิธีกรสาวว่าพร้อมนำรูปมาขึ้นที่หน้าจอ

“จากที่เคยเป็นข่าวว่าคุณเสือจะมาเป็นมือที่สามระหว่างคุณหมอเบนและคุณเขม พอความจริงเรื่องคุณเสือรักกับคุณนพคุณปรากฏออกมาข่าวนี้เลยกลายเป็นไปผิดทางไปเลยนะคะ”

รูปที่เอาขึ้นคือรูปถ่ายตอนที่เบนจามิน นพคุณ และเสือไปกินข้าวด้วยกัน นพคุณก็เพิ่งรู้นี่แหละว่ามันเป็นข่าวด้วย

“นั่นสิคะ ทั้งที่รูปนี้ก็เห็นๆกันอยู่ว่ามีอีกคนร่วมโต๊ะอยู่ด้วย แต่กลับเพิ่งมาชัดเจนเองนะคะว่าอีกคนในโต๊ะคือคุณนพคุณ”

รูปที่ถ่ายมาโฟกัสไปที่เบนจามินและเสือทำให้ติดนพคุณแค่เพียงด้านหลัง แต่ก็ยังสามารถมองออกได้ว่าคือเขา

“ดูอะไรครับ”

เสือเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ เหลือบตามองโทรทัศน์แล้วร้องอ้อ

“ข่าวกับคุณหมอนี่ผมไม่เห็นเคยรู้”

นพคุณเปรยๆเพราะไม่รู้ข่าวนี้เลยสักนิด เสือนึกนิดหน่อยว่าคุณหมอคนไหน พอหันไปดูโทรทัศน์อีกทีถึงได้เข้าใจว่านพคุณถามถึงข่าวที่เกิดขึ้นกับคุณหมอเบนจามินนี่เอง

“ก็หลังเราไปกินข้าวกับคุณหมอ เก้าก็โทรมาบอกเรื่องข่าว และเพราะมีข่าวนี้นี่แหละพี่ถึงไปหาคุณไม่ได้ แถมพี่ยังต้องไปไหนมาไหนกับเก้าตลอดเพื่อไม่ให้คุณป้าช่อแก้วสงสัย เพราะอาจจะทำให้คุณหมอเบนจามินมีอันตรายไปด้วย”

นพคุณนึกออกพอดีว่าเบนจามินก็พูดอะไรแปลกๆกับเขาตอนไปตรวจครั้งถัดมาอยู่เหมือนกัน

“ทำไมไม่บอกผม”

เขาอดน้อยใจไม่ได้ ไม่ว่าจะเรื่องนี้หรือเรื่องไหนก็ดูจะเป็นความลับกับนพคุณไปเสียหมด

“พอสบโอกาส พี่ก็ว่าจะบอก แต่...”

“แต่ผมก็ไม่ฟัง เฮ้อ”

นพคุณถอนหายใจ ความน้อยใจเปลี่ยนเป็นความรำคาญตัวเอง เพราะนพคุณไม่คิดจะฟังมันถึงได้ยืดเยื้อ

ไม่ใช่แค่กับเสือเท่านั้นที่นพคุณไม่ฟัง ไม่ว่าใครจะพูดเรื่องเสือขึ้นมานพคุณก็ทำหูทวนลมทั้งนั้น จะโทษเสือก็ไม่ได้ แต่จะให้ยอมรับว่าตนเองผิดเต็มร้อยก็ไม่น่ายอมรับเช่นกัน

“แล้วงานแต่งงานของเรานี่ตกลงว่าเมื่อไหร่ดีครับ”

เสือเห็นนพคุณทำท่าจะคิดมากอีกแล้วเลยเปลี่ยนเรื่องพูด

เมื่อเสือให้ข่าวแบบนั้น ต่อให้นพคุณแต่งงานกับเสือก็คงไม่มีคำครหาใดๆอีก แต่นพคุณไม่มีทางตอบตกลงง่ายๆ

“ยังครับ”

ไม่มีเหตุให้ขัดงานแต่งงาน แต่ถึงอย่างนั้นนพคุณก็ยังไม่อยากตัดสินใจแต่งงานกับเสือ แม้เรื่องการหมั้นกับนพเก้าจะจบไปด้วยความจริงที่ทำให้นพคุณโกรธไม่ลงก็จริง

แต่เรื่องที่เสือเคยทำร้ายกันนพคุณก็ยังไม่ลืม เขาอาจจะใจอ่อนและยกโทษให้แล้ว แต่ยังไม่ลืม

“พี่ไม่อยากให้ลูกเกิดนอกสมรส”

อย่างมังกรที่จ้างเพียวอุ้มท้อง มีเรื่องทางกฎหมายมากมายที่ต้องจัดการ การว่าจ้างโรงเรียนเอกวิทย์ได้มีการเตรียมการเอาไว้หมดแล้วแต่ก็ยังยุ่งยากมากอยู่ดี เสือไม่ได้กลัวความยุ่งยาก แต่เขาไม่ชอบที่ต้องทำสิ่งต่างๆมากมายเพื่อพิสูจน์ในตัวลูก แล้วยังต้องทำเรื่องเพื่อให้มีสิทธิ์เป็นพ่อ ทั้งที่ลูกก็เป็นลูกของเขาอยู่แล้วแท้ๆ

ที่สำคัญ...การแต่งงานนั้นจะทำให้เขาได้ทั้งลูกแล้วก็ได้ทั้งนพคุณ

นพคุณทำเป็นไม่ได้ยินที่เสือพูด เสือเห็นแบบนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรอีก เขารู้ว่านพคุณเองก็มีเรื่องให้ต้องคิด อย่างน้อยๆนพคุณก็ตอบเสือว่า ‘ยังไม่แต่ง’ ไม่ใช่ ‘ไม่มีทางแต่ง’

เมื่อนพคุณยังไม่พร้อมแต่งเสือก็จะอยู่มันไปอย่างนี้นี่แหละ เขาไม่มีทางปล่อยนพคุณและลูกไปแน่ ถึงจะต้องทำเรื่องมากมายเพื่อให้มีสิทธิ์ในตัวลูกเสือก็ยอม

เสือจะขอนพคุณแต่งงานไปเรื่อยๆ คงต้องมีสักวันที่นพคุณจะต้องตอบตกลงแต่งกับเขา

เพราะทำผิดกับนพคุณไว้มาก ฉะนั้นนานแค่ไหนเสือก็จะรอ

 

 

 

THE END

 

 ในที่สุดเรื่องนี้ก็มาถึงตอนจบนะคะ ยังมีตอนพิเศษอีกสองตอนที่จะนำมาลงให้อ่านกันค่ะ

บางคนอาจจะนึกออกที่จิ๊บเคยเขียนสั้นๆถึงนพเก้าในเพจ เป็นสปอยเนื้อเรื่องของเรื่องนี้โดยไม่เจตนา ตอนนั้นพลาดจริงๆค่ะ แต่งจบแล้วเลยเข้าใจว่าทุกคนอ่านจบแล้วเหมือนกัน ToT


ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้นะคะ และขอบคุณทุกท่านที่ซื้อหนังสือไปเก็บด้วยค่า

[Phut]

 

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ที่นำมาแบ่งปันนะคะ ติดเรื่องนี้งอมแงมเลย

รอตอนพิเศษจ้า

[t2007]

สงสารคุณ

[Mouse2U]

นพคุณทำดีมากค่ะ ..คนทำผิดจะให้ยกโทษแล้วหายโกรธได้ง่ายๆ น่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอก ยิ่งกรณีของเสือนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย.. ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนก้าวผ่านเรื่องราวในอดีตให้ได้ไวๆ นะค้า เพราะเราอยากเห็นคุณมีครอบครัวที่อบอุ่นเป็นของตัวเองจริงๆ สักที ถึงที่ผ่านมาทุกคนจะทำเพื่อปกป้องคุณ แต่การที่ไม่บอกความจริงอะไรเลยกับคุณ ก็เป็นการทำร้ายคุณมาโดยตลอดเหมือนกัน..

[B52]

จบจริงๆเหรอ หรือเฉพาะคู่นี้เท่่านั้น ของมังกรกับเพียว แล้วนพเก้า และท่าทีแปลกของนพสินอีกล่ะ