พิมพ์หน้านี้ - man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: JUPJIB ที่ 21-03-2015 16:01:25

หัวข้อ: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 21-03-2015 16:01:25
**************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

****************************************************************************************

หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: baipai_bamboo ที่ 21-03-2015 16:02:56
รออออออออออ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 21-03-2015 16:05:19
นิยายเรื่องอื่นๆของ JUPJIB
 ♥  จอมไตรซีรี่ส (ไม้) คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ (จบ) ♥  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16605)คุณnolirinลงให้ ขอบคุณค่า
♥  จอมไตรซีรีส์ (ดิน) ความรักไม่ใช่แค่คนสองคน (จบ) ♥  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33103)
 ♥  จอมไตร ซีรีส์ (ปฐพี) เห็นได้ด้วยตา รักได้ด้วยใจ (จบ) ♥  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=25950)
 ♥  จอมไตร ซีรีส์ (ตาหวาน) ซื้อด้วยใจ ขายด้วยรัก (จบ) ♥  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36948)
 ♥  เรื่องสั้นตอนเดียวจบ V.1 by JUPJIB  ♥ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16206) คุณnolirinลงให้ ขอบคุณค่า
 ♥  เรื่องสั้นตอนเดียวจบ V.2 by JUPJIB  ♥ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=26270)



คำเตือน : เรื่องนี้ผู้ชายท้องได้ค่ะ


 ♥  ซีรี่ส์เดียวกับ Man and Child ซีรี่ส์ *Love Just Ain't Enough* (จบ)  ♥  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42983.0)

บทนำ Man And Child ซีรี่ส์


ในปี xxxx โลกพัฒนาไปอย่างเหลือเชื่อ ด้วยมีวิกฤตการครั้งใหญ่เกิดขึ้นทำให้จำนวนประชากรของโลกลดน้อยลงมาก ผู้คนที่เหลืออยู่ต่างพยายามมีชีวิตอยู่ไปพร้อมๆกับรักษาธรรมชาติไว้ เพราะเรียนรู้จากการสุญเสียในอดีต มีการคิดค้นการใช้พลังงานสะอาดเป็นหลักทั้งการใช้แสงอาทิตย์แปลงเป็นพลังงานไฟฟ้า ทั้งการเพราะปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์ตามธรรมชาติโดยไม่ใช้สารเคมี และการสร้างบ้านเรือนให้เหมาะสมกับพื้นที่อยู่อาศัยโดยรักษาสิ่งแวดล้อมรอบๆให้คงเดิมมากที่สุด

การปกครองโดยมากเป็นการปกครองโดยระบบกษัตริย์ โดยการตัดสินใจทั้งหมดตกอยู่ในมือของกษัตริย์ แต่ก็ไม่มีอะไรให้ตัดสินมากนัก ด้วยคนในยุคนี้ไม่คิดทำสงคราม ที่ทำมากคือการแข่งขันทางเศรษฐกิจ แน่นอนว่ายังมีความรุนแรง เกิดขึ้นอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มีสงครามระหว่างประเทศอีก ไม่มีการก่อการร้าย ระบบเศรษฐกิจก็ต้องให้นักลงทุนและประชาชนเห็นชอบอย่างแท้จริง ไม่มีการซื้อเสียงเพราะคนในยุคนี้เรียนรู้แล้วว่าการขายเสียงจะก่อให้เกิดภัยทั้งต่อตัวเองและส่วนรวม และยังการศึกษาขึ้นพื้นฐานที่ปรับให้มีการบังคับเรียนถึง 16 ปี ทำให้ทุกคนมีความรู้ ไม่ตกเป็นเหยื่อของผู้อื่นได้โดยง่าย

การแพทย์เองก็ก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว ด้วยเหตุที่จำนวนประชากรลดน้อยลง อัตราการเกิดน้อยลงมากๆส่วนอัตราการตายก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ นักวิทยาศาสตร์จึงพากันคิดค้นหนทางเพิ่มเติมในการให้กำเนิดมนุษย์ โดยพยายามให้เด็กที่เกิดขึ้นมานั้นสามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างอย่างนาน ไม่เป็นโรคและเสียชีวิตก่อนวัยอันควร

ทางที่ค้นพบคือการทำให้ผู้ชายตั้งครรภ์ โดยการคิดค้นวิธีนี้ผู้ที่ทำสำเร็จได้คือบุคคลที่มียีนส์ชาวไทยอยู่ในตัวกว่า 60 เปอร์เซ็น ทำให้เขาโด่งดังไปทั่วโลก และยังทำให้ผู้คนที่มียีนส์ชาวไทยมีหน้ามีตาอีกด้วย

การทดลองนี้ทำมากว่า 60 ปีโดยมีการส่งต่อผลการทดลองให้ครอบครัวของผู้คิดค้นมาเรื่อยๆจึงได้ผลเป็นที่น่าพอใจ แต่วิธีการก็ยุ่งยาก รวมทั้งใช้เงินและเวลามากมายในการเตรียมการ หากผลที่ได้รับก็คุ้มมากเสียจนมีคนมากมายยอมจ่ายทั้งเงินและเวลา แต่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถตั้งท้องได้ ด้วยข้อกำหนดมากมายเหล่านี้จึงมีการตั้งโรงเรียนสำหรับผู้ชายตั้งครรภ์ขึ้นในชื่อ “โรงเรียนเอกวิทย์” ตามชื่อผู้คิดค้นวิธีนี้เป็นคนแรก ในตอนแรกที่ตั้งนักวิทยาศาสตร์ผู้เป็นเจ้าของสิทธิบัตรวิธีทำให้ผู้ชายตั้งครรภ์จัดตั้งขึ้นเป็นสถาบันให้คำแนะนำปรึกษาเท่านั้น ต่อมาได้มีการพัฒนามากขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นโรงเรียน และถึงแม้โลกจะก้าวไกลแต่ก็ยังมีความยากจนและโรคทางพันธุกรรมบางอย่างที่ไม่สามารถรักษาได้ โดยเฉพาะโรคที่คร่าชีวิตของคนจำนวนมากในยุคนี้ เป็นโรคที่เรียกว่า “โรคแพ้ตัวเอง” ซึ่งโรคแพ้ตัวเองนี้มีคนเป็นกันอย่างมากหลังจากเกิดวิกฤติครั้งยิ่งใหญ่ โรคนี้มักไม่แสดงอาการจนกว่าจะอายุ 30 แม้จะสามารถตรวจพบโรคนี้ได้ตั้งแต่ยังเด็ก แต่ก็ไม่มีทางรักษา

ผลการวิจัยยืนยันถึง 99.99 เปอร์เซ็นว่าโรคนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้นเลย หากเป็นเด็กที่เกิดจากผู้ชายตั้งครรภ์

และเพราะมีผู้คนล้มตายจำนวนมาก จึงมีเด็กกำพร้ามากตามไปด้วย เด็กกำพร้าเหล่านี้ในตอนแรกก็อยู่ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าตามปกติ แต่เด็กๆมีอัตราจะกลายเป็นคนยากจนสูง ดังนั้นโรงเรียนสำหรับผู้ชายตั้งครรภ์จึงรับเอาเด็กผู้ชายมาดูแลทั้งหมด โดยแบ่งเป็นสองส่วนคือส่วนที่มีคุณสมบัติเหมาะจะตั้งครรภ์จะได้รับการดูแลให้พร้อมสำหรับตั้งครรภ์และอีกส่วนจะได้รับการศึกษาทางการแพทย์เพื่อให้สามารถเป็นบุคคลากรของโรงเรียนและโรงพยาบาลอื่นๆ รวมทั้งมีการดูแลร่างกายให้เหมาะสำหรับน้ำเชื้ออสุจิไปผสมเพื่อการตั้งครรภ์ด้วย เป็นการเพิ่มหนทางเสริมรายได้อีกทาง แน่นอนว่าทั้งสองส่วนได้รับการเรียนการสอนขั้นพื้นฐานตามปกติ หากถนัดทางอื่นก็สามารถไปทำงานทางอื่นได้ อย่างไรก็ตามเด็กๆจะต้องจ่ายเงินคืนแก่ทางโรงเรียนสำหรับฝ่ายที่ตั้งครรภ์ได้อย่างต่ำคือ  1 แสน 5 หมื่นบาทต่อคน และฝ่ายที่ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อย่างต่ำ 8 หมื่นบาทต่อคน โดยไม่มีการยกเว้นจึงจะสามารถเป็นอิสระจากโรงเรียน ทั้งนี้จำนวนเงินอาจมากกว่าปกแล้วแต่กรณีไป ซึ่งเงินส่วนนี้ทางโรงเรียนก็จะนำมาเลี้ยงดูเด็กกำพร้าในรุ่นต่อไปนั่นเอง ในทางเดียวกันมีสถาบันอีกแห่งซึ่งเป็นสถาบันที่วิจัยเกี่ยวกับการทำให้ผู้หญิงสามารถมีลูกกับผู้หญิงได้ซึ่งเด็กที่เกิดมาตามผลการวิจัย 90 เปอร์เซ็นจะไม่เกิดโรคทางพันธุกรรม ได้รับเอาเด็กกำพร้าที่เป็นผู้หญิงไปเลี้ยงดูไว้ แต่เราจะไม่กล่าวถึงที่นั่นให้มากความ

โรงเรียนสำหรับผู้ชายตั้งครรภ์นั้นพิเศษตรงที่เมื่อนักเรียนอายุครบ 20 ปี จะสามารถรับงานรับจ้างตั้งครรภ์ได้ โดยมีการจ้างผ่านทางโรงเรียนภายใต้เงื่อนไขของทั้งทางโรงเรียน ตัวผู้รับจ้างตั้งครรภ์และนายจ้าง หากสามารถยอมรับข้อตกลงซึ่งกันและกันได้ ก็จะมีการเซ็นสัญญา โดยทั่วไปมักมีข้อสัญญาเรื่องสิทธิ์ในตัวเด็กที่จะเกิดมา และบทลงโทษหากผิดสัญญา อัตราค่าจ้างเป็นต้น

รายได้จากการรับจ้างตั้งครรภ์นี้แม้จะจ่ายให้ทางโรงเรียน 1 แสน 5 หมื่นบาท ก็เหลือมากพอให้สามารถตั้งตัวได้กันเลยทีเดียว

โดยคิดค่าจ้างอัตราปกติคือ ครั้งแรกที่ทำสัญญา 50,000 บาท และจากนั้นตลอดระยะเวลาที่ตั้งครรภ์คือ 10 เดือน ต้องจ่ายค่าจ้างอีกเดือนล่ะ 30,000 บาท และหลังจากคลอดแล้วต้องจ่ายอีก 50,000 บาท รวมแล้วก็  4 แสนบาทพอดี ซึ่งโรงเรียนมีรายได้จากการหักเงินในส่วนนี้มา 10 เปอร์เซ็นและจากค่าใช้จ่ายอื่นๆเช่นค่าห้องพักสำหรับผู้ตั้งครรภ์พักอาศัย ค่าอาหารรวมไปถึงค่าผ่าตัดทำคลอด เป็นต้น

นอกจากนี้ยังมีพวกที่เรียกว่าแรร์หรือพวกยีนส์หายากซึ่งจะมีค่าจ้างแพงกว่าพวกธรรมดา แตกต่างกันไป เช่น คนที่มีไอคิวสูงถึง 200 และได้รับการยืนยันว่ามีโอกาสกว่า 90 เปอร์เซ็นที่จะสามารถถ่ายทอดความสามารถนี้ให้แก่ลูกมีค่าทำสัญญาครั้งแรกถึง 1 ล้านบาท ค่าจ้างเดือนละแสนและค่าคลอดอีก 1 ล้าน แต่ก็ใช่ว่าจะสามารถรับงานได้ต่อเนื่อง ตามกฎแล้วหลังจากคลอดต้องพักถึง 10 เดือนจึงจะสามารถรับงานได้อีกครั้ง และที่สำคัญใช่ว่าทุกคนจะมีงาน หากส่วนมาก แค่รับงานครั้งเดียวก็มีเงินมากพอออกไปตั้งตัวได้ และแม้ว่าจะออกไปจากโรงเรียนแล้ว หากดูแลตัวเองอย่างสม่ำเสมอก็สามารถมาลงชื่อขอรับงานได้เรื่อยๆ

ด้วยรายได้ที่มากและเป็นเพียงโรงเรียนแห่งเดียวของโลกทำให้มีการจ้างงานอย่างสม่ำเสมอ เพราะไม่มีใครอยากเสี่ยงสูญเสียทายาทของครอบครัวจากโรคที่ไม่มีทางรักษา ดังนั้นผู้จบจากโรงเรียนนี้จึงมีงานทำแน่นอนอย่างน้อยๆก็สามารถรับงานตั้งครรภ์ได้ และนอกจากนี้ การเรียนการสอนของที่นี่ยังทันสมัยและได้รับการยอมรับในเรื่องความสามารถทั้งในด้านวิชาการ ดนตรี ศิลปะและกีฬา แล้วยังสอนพื้นฐานทางการแพทย์ให้แก่นักเรียนทุกคนอีกด้วย เรียกว่าจบมาก็สามารถประสบความสำเร็จในชีวิตไม่ทางใดก็ทางหนึ่งได้ไม่ยาก ดังนั้นจึงมีเสียงเรียกร้องให้มีการเปิดสอนแก่บุคคลภายนอก นอกจากเด็กกำพร้า แม้ค่าเรียนจะแพงหูฉี่ แต่ก็ยังมีผู้ส่งบุตรหลานเข้ามาเรียนเป็นจำนวนมาก โดยหลักการของโรงเรียนแห่งนี้ เน้นว่าห้ามดูถูกกัน ไม่ว่าจะเป็นเด็กไปกลับ(เด็กที่จ่ายค่าเล่าเรียน)หรือเด็กประจำ(เด็กกำพร้า)ก็คือนักเรียนเหมือนกัน หากไม่ผ่านการทดสอบทางอีคิวก็จะไม่ได้รับการเข้ามาเรียน และหากประพฤติตัวไม่ดีก็จะโดนไล่ออกทันที คนที่จบจากโรงเรียนนี้จึงมีพื้นฐานทางความคิดที่ดีติดตัวไปด้วยอีกอย่าง ทำให้มักเป็นที่รักใคร่เอ็นดูแก่ผู้คนรอบข้างและเข้ากับผู้ร่วมงานได้ดี

การที่ผู้ชายจะตั้งครรภ์ได้นั้นสมควรจะเริ่มต้นเตรียมความพร้อมตั้งแต่อายุ 13 ปี และมากสุดไม่ควรเกิน 18 ปี ในความเป็นจริงแค่มาทำการฝังมดลูกเทียมขนาดเท่าแคปซูนยาด้วยวิทยาการล้ำสมัยทำให้แทบจะไม่เจ็บเลยซักนิด จากนั้นก็รับยาซึ่งเป็นยาปรับฮอร์โมนและยังช่วยขยายแคปซูนนั้นเรื่อยๆก็พอแล้ว ไม่ต้องถึงขั้นมาเรียนที่นี่ก็ได้ แต่วิธีนี้ไม่ค่อยได้รับความนิยมเพราะถึงอย่างไรการเข้าโรงเรียนก็แน่นอนกว่า แล้วยังเป็นใบเบิกทางความน่าเชื่อถืออีกด้วย แต่ก็มีไม่น้อยที่เดียวที่เลือกวิธีนี้ โดยเฉพาะคนที่ไม่มีเงินพอเข้าเรียน คนที่อายุเกิน 15 ปีแล้ว หรือคนที่มีเหตุอื่นๆให้ไม่สามารถมาเรียนในโรงเรียนได้

ซึ่งหากเป็นเด็กๆของโรงเรียน ทางโรงเรียนจะเริ่มให้ฮอร์โมนกับเด็กนักเรียนตั้งแต่อายุ 7 ปี(ทางโรงเรียนมีจำหน่ายสำหรับบุคคลภายนอก) ซึ่งได้รับการวิจัยแล้วว่าไม่มีอันตรายใดๆ แถมส่วนที่เกินความจำเป็นยังไปบำรุงร่างกายในส่วนอื่นๆเสียอีก หลังจากนั้นเมื่ออายุ 13 ปี จะมีการฝังแคปซูนและให้ยาฮอร์โมนตลอด เมื่ออายุ 20 จึงจะสามารถตั้งครรภ์ได้ ซึ่งแม้จะ 20 แล้วก็ยังต้องกินยาฮอร์โมนต่อไปเรื่อยๆ เพราะหากหยุดยาฮอร์โมนติดต่อกันเกินสี่เดือน แคปซูนที่เคยฝังไว้จะค่อยๆหดเล็กลงจนกลายเป็นไขมันและสลายไปในที่สุด แน่นอนว่าไม่เกิดอันตรายแต่ก็จะไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีก

ในการจ้างตั้งครรภ์มีข้อพิเศษตรงที่สามารถเลือกยีนส์ที่จะถ่ายทอดให้แก่เด็กได้ด้วยการผสมเทียมแล้วฝังลงในมดลูกเทียม โดยสามารถเลือกพันธุกรรมจากผู้ว่าจ้างหรือใครก็ได้แต่ถึงอย่างไรก็จะต้องมีพันธุกรรมของผู้อุ้มครรภ์ด้วยเพื่อป้องกันภาวะครรภ์เป็นพิษ

คุณสมบัติอีกอย่างของการฝังมดลูกและการกินฮอร์โมนอย่างสม่ำเสมอคือ สามารถตั้งครรภ์โดยวิธีธรรมชาติได้ โดยวิธีนี้จะไม่สามารถเลือกยีนส์ได้ และมีโอกาสน้อยมากที่จะตั้งครรภ์ แต่เด็กที่เกิดโดยธรรมชาติมักจะแข็งแรงกว่าเด็กที่เกิดจากการผสมเทียม อย่างไรก็ตาม ขึ้นอยู่ที่การเลี้ยงดูและสภาพแวดล้อมเป็นสำคัญ



***มีต่อข้างล่าง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 21-03-2015 16:05:40

                ตอนที่ 1 มังกร เทพไทย

เทพไทยเป็นตระกูลยิ่งใหญ่ตระกูลหนึ่งของเมืองไทย ด้วยเป็นผู้นำด้านสถานบันเทิงอันหลากหลายซึ่งแม้จะออกไปในแนวเทาๆเสียเป็นส่วนใหญ่แต่ก็ยังยืนยันได้ว่าถูกต้องตามกฎหมายทุกอย่าง

แม้จะร่ำรวยแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถยื้อชีวิตนายและนายหญิงรุ่นที่แล้วจากโรคทางพันธุกรรมที่ชื่อว่า “โรคแพ้ตัวเอง” ได้ นับว่าโชคดีที่ลูกชายสองคนของตระกูลได้รับการยืนยันจากแพทย์แล้วแน่นอนว่าไม่มีเชื้อโรคตัวนี้อยู่ในร่างกายแม้แต่น้อย และไม่มีทางจะเกิดขึ้นได้ในอนาคต สองพี่น้องเล็งเห็นว่าหากไม่อยากให้ลูกต้องมาลุ้นผลการตรวจอย่างพวกตนก็สมควรจะใช้บริการการฝากตั้งครรภ์ที่โรงเรียนเอกวิทย์ แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่คิดจะมีลูกจนกระทั่ง มังกรพี่ชายคนโตมีคนรักซึ่งเป็นลูกชายของตระกูลเก่าแก่อีกตระกูลหนึ่ง ซึ่งอีกฝ่ายเห็นด้วยอย่างยิ่งที่จะใช้บริการฝากตั้งครรภ์

แม้จะยังไม่ได้แต่งงานหรือมีการหมั้นหมาย แต่ทั้งสองคนก็คบกันอย่างเปิดเผย ด้วยปัจจุบันการคบหาระหว่างเพศเดียวกันไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาดอีกต่อไป เรียกว่าเป็นรสนิยมส่วนบุคคลเหมือนบางคนชอบสีขาว บางคนชอบสีชมพู หรือบางคนชอบทั้งสองสีนั้นแหละ

“เอาพวกแรร์ดีกว่าไหมครับพี่กร”

นพคุณกล่าวขึ้นเมื่อทั้งสองคนมายังโรงเรียนเอกวิทย์เพื่อติดต่อขอให้บริการฝากตั้งครรภ์ คนถูกถามยิ้มให้อีกฝ่ายและพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ ใครเห็นก็พอรู้ว่าตัวมังกรนั้นทั้งรักทั้งหลงนพคุณมากในขณะนี้

“เอาคนนี้ดีกว่า แรร์ผิวขาวๆแบบนี้ ลูกเราจะได้น่ารักๆ”

ซึ่งมังกรก็ยิ้มอย่างเห็นด้วยอีก

“งั้นเอาคนนี้แหละคุณ เตรียมสัญญามาได้เลยนะ”

อังคารซึ่งเป็นฝ่ายต้อนรับลูกค้าหยิบแฟ้มดิจิตอลที่อีกฝ่ายส่งคืนมาดูแล้วถึงเพิ่งเห็นว่าคนเลือกคงไม่ได้ตั้งใจเลือกเท่าไหร่นัก เพราะถึงจะบอกว่าเลือกเอาแรร์มาอุ้มท้อง แต่ก็เลือกคนแรกที่เปิดเจอ แถมยังไม่อ่านประวัติหรือเงื่อนไขใดๆ นอกจากคุณสมบัติตัวโตๆซึ่งเป็นลักษณะเด่นของแรร์คนนี้เกี่ยวกับพันธุกรรมที่จะถ่ายทอดมายังบุตร เจ้าตัวเก็บอาการถอนหายใจเอาไว้ด้วยไม่อยากหักหน้าคนเลือกที่ตอนนี้หันไปคุยเรื่องพิธีแต่งงานที่จะมีขึ้นหลังจากเด็กน้อยคลอดหนึ่งเดือน คิดว่าค่อยแจ้งว่าทางเจ้าตัวปฏิเสธแล้วค่อยยื่นให้เลือกใหม่คงดีกว่า อันที่จริงไม่ใช่อังคารเกรงใจอย่างเดียวแต่แอบหมั่นไส้คนที่พูดแจ่วๆอ้อนคนรักอยู่ด้วยนิดหน่อย ดูเจ้าตัวจะไม่ได้สนใจอยากได้ลูกนัก เหมือนจะอยากได้เพื่อผูกคนรักเอาไว้ แต่ไม่ได้อยากได้ลูกด้วยความรัก แน่นอนว่าทางโรงเรียนมีสิทธิ์ปฏิเสธลูกค้าแบบนี้ แต่อังคารไม่อยากเสียลูกค้าซึ่งก็คือตระกูลเทพไทยไป ปรายตามองฝ่ายที่ไม่อยากเสียแล้วก็นึกอยากถอนหายใจออกมาจริงๆ ดูเหมือนจะรักจะหลงจนลืมเรื่องอื่นไปเสียหมด เหมือนไม่ใช่มังกร เทพไทยที่อังคารเคยได้ยินชื่อเสียงมาเลยสักนิด เอาเถอะ ถ้าลูกเกิดช้าไปอีกก็คงแต่งงานช้าไปอีก เรื่องนี้ก็ช้าๆไปก่อนล่ะกัน

......................................

“ผมหรือครับ?”

เพียวหรือพิสุทธิ์เอ่ยถามก่อนจะอุ้มเด็กตัวน้อยคนหนึ่งวางบนที่ชั่งน้ำหนักอย่างเบามือ

“ใช่ แต่เขาดูเหมือนจะฝากอุ้มอย่างเดียว”

เพียวขมวดคิ้วในขณะที่มือจดน้ำหนักของเด็กน้อยแล้วจึงอุ้มวางลงบนกระบะเด็กอ่อนตามเดิม

“ไปคุยกันข้างนอกเถอะพี่อัง”

“งานล่ะ”

“เสร็จแล้วน่า”

เพียวเป็นเด็กกำพร้าทำงานเป็นบุรุษพยาบาลแผนกโรงพยาบาลของโรงเรียนเอกสิทธิ์มาได้สามปีแล้วตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรี ด้วยความที่ไม่มีอะไรโดดเด่นในด้านความสามารถเจ้าตัวจึงรับทำงานที่นี่อย่างเต็มใจ อย่างน้อยๆแม้ไม่มีเงินก้อน แต่เพียวก็ค่อยๆผ่อนเงินให้กับโรงเรียนทุกเดือนได้

เพียวเป็นแรร์คนหนึ่ง แต่กลับไม่เคยได้งานมาก่อน ด้วยเพียวเป็นแรร์ทางรูปลักษณ์ นั่นคือ ผิวที่ขาวใสดุจหิมะที่เพิ่งหล่นลงมาจากท้องฟ้า แต่ผิวขาวๆนี้ไม่ใช่แบบที่ได้รับความนิยม เพราะมีแรร์รูปลักษณ์จำนวนมากที่ผิวขาวและหน้าตาดี ถึงจะไม่ขาวเท่าเพียว แต่ก็ขาวกว่าคนธรรมดาทั่วไปอยู่แล้ว ดังนั้นเพียวที่มีดีแค่ผิวขาว แต่หน้าตาออกจะธรรมดาจึงไม่เคยต้องตาลูกค้าเลย

แถมอย่างที่รู้ๆว่าราคาของแรร์จะต้องมากกว่าราคาของพวกธรรมดา แม้ราคาของเพียวจะไม่แพงมากเท่าแรร์คนอื่น ดูได้จากที่เพียวอยู่ในหน้าแรกของแฟ้มแรร์ซึ่งเรียงตามราคาจากถูกไปแพง แต่ราคาค่าทำสัญญาครั้งแรกและหลังคลอดก็มากกว่าพวกธรรมดาถึงสามเท่า ค่าจ้างรายเดือนก็มากกว่า แล้วจะมีใครที่ไหนเลือกแรร์ที่ดูไร้ประโยชน์แบบเพียวกันล่ะ

ถึงมีใครนึกอยากเลือก ส่วนมากพอเจอเงื่อนไขของเพียวก็มักจะไปหาคนอื่นที่เงื่อนไขน้อยกว่าทุกทีไป

“เขายอมรับเงื่อนไขได้หรือครับ”

เพียวถามอย่างแปลกใจเพราะเงื่อนไขของเพียวคือ

1. เด็กในท้องจะต้องมียีนส์ของเพียวด้วยอย่างน้อย 40 เปอร์เซ็นของทั้งหมด

2. จะต้องบอกให้เด็กรับรู้ว่าเพียวเป็นผู้ให้กำเนิด

3. จะต้องอนุญาตให้เพียวมีสิทธิ์ไปเยี่ยมเยียนเด็กตามความต้องการ

4. สิทธิ์ขาดการตัดสินใจเกี่ยวกับเด็กอยู่ที่ลูกค้า แต่ต้องไม่ขัดกับสามข้อแรก

5. เพียวจะไม่มีสิทธิ์ยุ่มย่ามกับครอบครัวลูกค้าหากไม่ขัดกับสามข้อแรก

ส่วนมากแค่เจอข้อแรกก็เปิดไปเลือกคนอื่นแล้ว

“เขาไม่ได้อ่านน่ะสิ”

แล้วอังคารก็เล่าให้ฟังถึงคู่รักที่คนนึงสนใจแต่ตัวเองและอีกคนสนใจแต่คู่รักให้เพียวฟัง

“ไม่รับครับ”

เพียวพูดชัดถ้อยชัดคำโดยไม่ต้องคิดหลังจากที่ฟังจบ เพียวถือว่าเด็กที่เกิดจากตน ตนอุ้มท้องถึง 10 เดือนแล้วยังเป็นผู้ให้กำเนิด จะอย่างไรก็ย่อมมีความผูกพัน จะมากจะน้อยเพียวก็ควรจะรับผิดชอบในตัวเด็กบ้าง อย่างน้อยๆคือการเลือสถานที่เติบโตให้ แล้วจะให้ไปอยู่กับครอบครัวแบบนั้นคงไม่ได้

“นั่นสิ พี่ก็รู้ว่าเพียวต้องไม่ตกลง ก็แค่เงื่อนไขแรกของเขาสองคนที่ว่าให้มียีนส์เขาทั้งคู่คนล่ะครึ่งในตัวเด็กและให้แค่ 10 เปอร์เซ็นมาทางเพียวก็ผิดเงื่อนไขของเพียวแล้ว”

อังคารว่าพลางยักไหล่

“อ้าว แล้วพี่รับทำไม”

“พี่อยากให้เรื่องมันยุ่งยากอีกนิด ถือว่าสั่งสอนคนที่อ่านไม่รอบคอบ”

เพียวส่ายหน้าอย่างระอา

“แล้วพี่มาบอกผมทำไมเนี่ย”

“ก็บอกให้รู้ เพียวจะได้ดีใจที่มีคนเลือกไง”

“เลือกเพราะอยู่หน้าแรกเนี่ยนะ”

แล้วเพียวก็หัวเราะออกมาเบาๆ

“ผมไปทำงานต่อดีกว่า พี่ก็รีบติดต่อไปบอกเขาเถอะ ผมว่าจะให้ดี อย่ารับงานจากสองคนนี้เลย มีลูกไปเด็กจะขาดความอบอุ่นเสียเปล่า”

อังคารก็อยากจะปฏิเสธนะ แต่เขามันพวกนักธุรกิจ แล้วเทพไทยเนี่ย เป็นลูกค้าที่ควรยึดไว้ เลยปฏิเสธไม่ได้ไง

เฮ้อออ เหนื่อยใจ

.....................................

“ว่าไงนะ ปฏิเสธเหรอ”

นพคุณลุกขึ้นโวยวายอย่างเดือดดาล เมื่อเลขาส่วนตัวของมังกรแจ้งให้ทราบว่ามีโทรศัพท์แจ้งจากโรงเรียนเอกวิทย์ว่าคนที่ได้เลือกไปนั้นทำการปฏิเสธ

“หลังจากเลือกไปอาทิตย์กว่าเพิ่งมาบอก พี่กรครับ ทางนั้นเขาทำอย่างนี้ไม่ถูกนะครับ”

หลังจากเริ่มสำนึกว่าไม่ควรโวยวายนพคุณก็นั่งลงกอดแขนคนรักเป็นการออดอ้อนแทน เพราะรู้ว่าหากทำอย่างนี้มังกรจะตามใจตนเสมอ

“ครับ คุณไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวพี่จะจัดการต่อว่าให้เอง”

มังกรว่าพลางลูบหลังปลอบใจคนรักของตัวเองไปพลาง ไม่ได้สนใจสีหน้าของเลขาและน้องชายที่เต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายเลยสักนิด

“อะ เพื่อนคุณโทรตามแล้ว คุณขอตัวก่อนนะครับ”

มังกรยิ้มให้คนรักและยิ่งยิ้มกว้างเมื่อนพคุณหอมแก้มตัวเองซ้ายขวาก่อนจะออกจากห้องไป

“พี่รักคุณมากจังนะ”

พยัคฆ์หรือเสือเอ่ยกับพี่ชายคล้ายจะเปรยๆ

“อืม คุณเค้าน่ารักนะ นายไม่เห็นหรือ”

เสือกรอกตาอย่างไม่เห็นด้วย แต่น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวาง เขารู้ว่าพี่ชายหลงรักนพคุณเพราะอีกฝ่ายเอาใจเก่ง คนแบบพี่ชายที่แข็งนอกอ่อนในแพ้ทางคนแนวนี้อยู่แล้ว และที่สำคัญ พี่ชายออกจะฝังใจเรื่องที่เมื่อตอนเด็กๆที่นพคุณซึ่งมาเล่นที่บ้านเคยช่วยเหลือจากการจมน้ำจึงเฝ้ารักอีกฝ่ายเรื่อยมาก ถึงขั้นมองข้ามความไร้แก่นสารของนพคุณไปได้เชียวล่ะ

“ทางนั้นเขาส่งเอกสารมาไหม”

เสือเลือกที่จะสนใจบุคคลที่กล้าปฏิเสธมากกว่า และเมื่อเห็นเอกสารที่แนบมา เสือก็ยิ้มอย่างชอบใจ

“อ้อ เงื่อนไขไม่ตรงกัน ดูเหมือนทางนั้นจะไม่ได้ผิดทั้งหมดนะครับ พวกพี่ไปเลือกแล้วไม่ดูให้ดีเอง”

มังกรหยับเอกสารที่น้องชายส่งมาให้ดูอย่างไม่ค่อยพอใจ แต่เมื่ออ่านแล้วจึงเห็นอย่างที่เสือว่า เรื่องนี้เพราะทางมังกรเองที่ไม่ดูให้ดีตั้งแต่แรก

“เงื่อนไขพิลึก”

มังกรอ่านแล้วสรุปในใจ และคิดว่าจะมีใครหน้าไหนเลือกแรร์คนนี้ อันที่จริงมีคนจำนวนมากที่ไม่ได้สนใจเรื่องยีนส์ในตัว ยิ่งหากคนที่ไม่มีคนรักแล้วอยากมีลูกมักจะเลือกให้ลูกมียีนส์ของอีกฝ่ายด้วย แต่ในกรณีของเพียวนี้หากต้องเลือกแค่ยีนส์ของผู้ว่าจ้างคนเดียวก็คงไม่มีปัญหาแต่ในกรณีนี้หากแทรกยีนส์จากผู้ตั้งครรภ์เข้ามาถึง 40 เปอร์เซ็น ทางผู้ว่าจ้างสองคนก็คนล่ะ 30 เปอร์เซ็นเท่านั้น ใครจะไปยอมรับได้

“จะท้องลูกคนอื่น ทำไมถึงเรื่องมากนักนะ ไม่ใช่ลูกตัวเองซักหน่อย”

“ดูเหมือนสี่สิบเปอร์เซ็นจะเป็นระดับความปลอดภัยที่แน่นอนร้อยเปอร์เซ็นว่าจะไม่เกิดภาวะครรภ์เป็นพิษนะครับ”

เลขาเอ่ยขึ้นมาเพราะตัวเองได้ศึกษาเรื่องนี้พอสมควร

“แต่ที่เขาตั้งไว้คือสิบเองนิ่”

เสือถามอย่างอยากรู้ และทางเลขาก็ไม่ทำให้ผิดหวัง

“สิบเปอร์เซ็นคือระดับความปลอดภัยที่ความเสี่ยงมากที่สุดที่สามารถรับได้ครับ และ 40 เปอร์เซ็นจะไม่มีความเสี่ยงของภาวะครรภ์เป็นพิษเลย”

“กลัวตายรึไง”

“คิดว่าน่าจะเป็นห่วงทารกในครรภ์มากกว่าครับ เพาะภาวะนี้ไม่ส่งผมต่อผู้อุ้มครรภมากไปกว่าความเจ็บป่วยเล็กน้อย แต่เด็กในครรภ์สามารถแท้งได้ครับ”

มังกรตวัดสายตาใส่เลขา และเลื่อนสายตามาจ้องน้องชายอย่างไม่ค่อยพอใจ ที่เห็นน้องชายแอบยิ้มขำ

“นายออกไปได้แล้วอินน์” เมื่อเลขาหนุ่มเดินออกจากห้อง บรรยากาศระหว่างสองพี่น้องก็กลับมาตึงเครียดอีกครั้ง

“ถ้าพี่อยากมีลูก ผมไม่ห้าม แต่ถ้าพี่จะมีกับนพคุณ ผมขอคัดค้าน พี่จะฟังไหม”

มังกรหรี่ตามองน้องชายอย่างไม่พอใจ แต่พี่น้องกัน หากพูดกันตรงๆไม่ได้ก็คงไม่ต้องไปพูดกับใครหน้าไหนแล้ว

“ทำไม”

“ผมบอกไปพี่ก็ไม่คิดจะเชื่อ แต่ผมขอร้องเถอะ พี่อย่าเอาเด็กตัวน้อยมาผูกพี่ไว้กับนพคุณเลย แล้วมันไม่ได้ผิดอะไรนะครับมีเยอะไปที่คู่รักจะมีลูกโดยที่มียีนส์ของใครแค่คนเดียว”

“แต่นี่เป็นลูกของพี่กับนพคุณ”

เสือเงียบ และมังกรก็เงียบ ทั้งสองคนจ้องตากันเงียบๆ หลังจากผ่านไปหลายนาทีเป็นมังกรเองที่ละสายตาออกมาก่อนแล้วถอนหายใจ

“พี่ไม่เข้าใจ เหมือนนายจะคอยขวางพี่เรื่องคุณเขาอยู่เรื่อง นายคงไม่ได้รักเขาหรอกนะเสือ”

คนเป็นน้องหัวเราะขำกับสิ่งที่ได้ยิน

“ผมแค่อยากให้พี่คิดดูให้ดี นี่เป็นประวัติการศึกษาของเขา พี่ดูแล้วคิดเอาเองแล้วกัน”

เสือวางซองกระดาษให้ผู้เป็นพี่ชายก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“พี่อาจไม่รู้ แต่เขามีอะไรมากกว่าที่พี่เห็น อย่าให้ความรักบังตาพี่สิครับพี่มังกร”

การเรียกชื่อย้ำนั้นคล้ายจะย้ำถึงสถานะของมังกรให้ฟัง

มังกรนั่งนิ่งก่อนจะค่อยๆหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นอ่าน แม้จะไม่ชอบใจที่น้องชายแอบไปสืบประวัติคนรัก แม้จะไม่ชอบใจที่ต้องทำตัวเหมือนไม่ไว้ใจคนรัก แต่มังกรก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ‘เทพไทย’ ไม่ควรผิดพลาด

ประวัติการศึกษาของนพคุณไม่มีอะไรโดดเด่นเลย มันธรรมดา ธรรมดามากหากไม่นับโรงเรียนที่เจ้าตัวจบมา...โรงเรียนเอกวิทย์! แผนกการตั้งครรภ์!

.......................................

มังกรยกเลิกนัดกับนพคุณซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่งอแงและนี่เป็นอีกหนึ่งข้อดีของนพคุณ แม้จะเหมือนเอาแต่ใจไปบ้าง แต่เจ้าตัวก็มีขอบเขตเสมอ

เขาไม่รู้ว่าทำไมนพคุณไม่พูดถึงเรื่องที่ตัวเองตั้งครรภ์ได้ มังกรไม่เคยสงสัยเลยไม่เคยถาม แต่ถึงไม่ถามมันก็ควรเป็นเรื่องแรกๆที่ทั้งคู่สมควรจะคุยกันเลยทีเดียว แต่เรื่องนี้กลับไม่เคยออกจากปากเจ้าตัว

หลังจากคิดกลับไปกลับมาอยู่นานในที่สุดมังกรก็ยกโทรศัพท์ขึ้น

“ผมตกลงกับเงื่อนไขของแรร์คนนั้น ยีนส์ของเขา 40 ยีนส์ของผมอีก 60”

.........................................

เพียวยังอึ้งไม่หายที่อีกฝ่ายกลายเป็นยอมรับได้ขึ้นมา แต่เมื่อต่างฝ่ายต่างรับเงื่อนไขของกันและกันได้มันจึงไม่มีปัญหาอะไรในการตัดสินแต่

แต่ว่า

แต่ว่า

แต่ว่านี่มันหกเดือนแล้วนะ ไอ้พ่อของลูกในท้องดันไม่เคยโผล่หัวตัวเป็นๆมาให้เห็นสักครั้ง นอกจากรูปคู่ที่ส่งมาให้แล้วก็ของบำรุงมากมายที่ส่งมาได้ทุกวันๆ ก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีก แม้จะได้รับการดูแลอย่างดีโดยอีกฝ่ายเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ แต่ว่านี่มันไม่เกินไปหน่อยหรือไง แล้วใช่ว่าเจ้าตัวอยู่ต่างประเทศที่ไหน ก็ที่พำนักพักอยู่ในไทยแท้ๆ

แม้อยากจะต่อว่า แต่เงื่อนไขในสัญญาไม่ได้ระบุให้ทางนั้นต้องมาเจอมาอะไรเพียวจึงทำได้แค่ไม่พอใจยามนึกถึงก็เท่านั้น

“ทำหน้ามุ่ยไม่ดีกับลูกนะ”

อังคารแซวชายหนุ่มที่แม้จะห้ามยังไงก็ยังลงมาช่วยงานที่โรงพยาบาลถึงจะไม่ได้ค่าจ้างก็ยังยืนยันจะมาช่วย

“ช่างผมเถอะ แต่ว่าผมคุ้นๆหน้าผู้ชายตัวเล็กๆในรูปเหมือนกันนะพี่อัง แต่คิดไม่ออกซักทีว่าเคยเห็นที่ไหน”

อังคารนิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“พี่ก็คุ้นตั้งแต่เห็นเขามาติดต่อครั้งแรกแล้ว แต่อาจจะแค่คนหน้าคล้ายมั้ง พี่จำไม่ได้ว่าเคยรู้จักคนท่าทางไม่เห็นหัวใครแบบนั้นเลย เหอะ พูดแล้วหมั่นไส้”

เพียวยิ้มที่อังคารพูดแล้วทำปากยื่นเหมือนเด็กๆ

“คู่รักเขาคงไม่ค่อยว่างมาหาลูกเพราะเตรียมงานแต่ง ผมจะไว้ใจให้เลี้ยงลูกผมได้ไหมเนี่ย”

เพียวกล่าวอย่างท้อใจ ซึ่งก็ไม่ผิดนัก ทั้งมังกรและนพคุณกำลังยุ่งกับการเตรียมงานแต่งจริงๆ มังกรไม่เคยทักเรื่องลูก นพคุณก็ไม่เคยกล่าวถึง เหมือนทั้งคู่ลืมเลือนเรื่องลูกไปแล้วจริงๆ

เสือมองภาพพี่ชายที่นิ่งลงไปมากช่วงหลังอย่างไม่ค่อยสบายใจ ดูเหมือนที่ตัวจุดชนวนไปจะได้ผลมากกว่าที่คิด

“ไงไอ้เสือ มาแอบมองพี่ตัวเองกับแฟนนี่หมายความว่าไง”

“โถ่ไอ้กระทะ กูแค่เป็นห่วงพี่ชายโวย”

แพนหรือที่โดนเพื่อนเรียกว่ากระทะ เจ้าของโรงแรมหรูซึ่งเป็นที่จัดงานครั้งนี้มองตามแล้วพยักหน้า

“เออ น่าเป็นห่วงจริงๆ ยืนเหม่อทั้งคู่แบบนั้น ทะเลาะกันรึเปล่าว่ะ”

คำตอบคือไม่ ทั้งสองคนไม่ได้ทะเลาะกัน แต่ไม่รู้ทำไม ทั้งมังกรและนพคุณต่างก็เงียบๆไปทั้งคู่

“พี่มังกรกูพอเข้าใจ แต่นพคุณนี่สิ กูไม่รู้ว่ะ”

“แล้วงานแต่งครั้งนี้มันจะไปรอดไหมเนี่ย”

แพนได้แต่เกาหัวอย่างไม่แน่ใจ

..........................

มังกรไม่อยากจะเชื่อสายตา นพคุณที่ใสซื่อบริสุทธิ์กำลังจูบกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ในผับ แล้วยังมีการเลยเถิดไปถึงขั้นซุกไซร้ และคงจะมากกว่านั้นหากมังกรไม่ตัดสินใจไปลากเอาตัวนพคุณออกมา

“พี่มังกร”

นพคุณไม่ได้เมา มังกรแน่ใจ ใบหน้าน่ารักซีดขาวก่อนจะเปลี่ยนเป็นดื้อรั้นเชิดหยิ่ง

“พี่คิดว่าเราคงต้องทบทวนเรื่องการแต่งงานกันใหม่”

“แต่เด็กก็ยังจะเกิดมา”

มังกรสะอึกไปกับคำพูดนี้ นพคุณไม่เคยเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมาอีก ทั้งๆที่ครั้งสุดท้ายโดนปฏิเสธมาก็ไม่เคยถามเรื่องไปเลือกคนใหม่ พอมังกรบอกว่าทำสัญญาไปแล้วเจ้าตัวก็ไม่เคยถามไถ่รายละเอียดอะไร นพคุณไม่เคยสนใจเรื่องลูก หรือนพคุณเล็งเรื่องนี้ไว้แต่แรก

“พี่เสียใจนะคุณ แต่เด็กคนนั้น คุณไม่มีสิทธิ์ใดๆ”

“ทำไมผมจะไม่มี”

แน่นอนว่าตอนบอกเรื่องทำสัญญามังกรไม่ได้บอกเรื่องเงื่อนไข นพคุณจึงไม่ทราบเรื่อง

“พี่ตกลงตามเงื่อนไขของฝ่ายนั้น ไม่มียีนส์ของคุณ มีแค่ยีนส์ของพี่กับคนอุ้มท้อง”

นพคุณหน้าซีดลงทันที แววตาที่มองมายังมังกรเต็มไปด้วยความเจ็บช้ำราวกับถูกคนที่ไว้ใจหักหลัง มังกรอยากจะบอกนักว่าคนที่หักหลังกันมันตัวนพคุณไม่ใช่หรือ

“พี่หลอกผม”

“ใครหลอกใครกันแน่คุณลองคิดให้ดี”

ใบหน้านวลสะบัดหนีก่อนจะเอ่ยขึ้นมา

“ยกเลิกไปเถอะ ผมไม่ได้รักพี่ และพี่คงรักผมไม่พอ”

น้ำเสียงนั้นไม่มีวี่แววความเสียใจ มังกรมองอีกฝ่ายที่เมินมองไปทางอื่นเงียบๆ ความเงียบเข้าครอบคลุมระหว่างคนสองคน การที่คนตัวสูงกว่าจะตัดสินใจเดินจากมา ทิ้งให้คนบอกเลิกทรุดลงตรงนั้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน

“ผมขอโทษพี่มังกร ผมขอโทษจริงๆ”

นพคุณร้องไห้ เสียใจที่ทำคนที่ดีกับตนที่สุดคนหนึ่งเสียใจ เขาอาจจะไม่ได้รักมังกรอย่างคนรักแต่มังกรเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดเสมอมาตั้งแต่เมื่อก่อน แต่ในความเสียใจนี้กลับมาความโล่งใจปนอยู่ด้วย นี่อาจจะถูกแล้ว คนดีๆไม่สมควรจะต้องมายุ่งกับเขา นพคุณที่แสนเลวคนนี้ นพคุณที่เป็นสาเหตุให้แม่ตัวเองต้องตาย

..................................

มังกรขับรถไปเรื่อยๆไม่มีจุดหมายปลายทาง ไม่รู้ทำไมถึงได้ขับมายังโรงเรียนเอกวิทย์ที่ตั้งอยู่บนหุบเขาติดชายทะเลแห่งนี้ได้ แต่เมื่อมาถึงแล้วก็เลยคิดว่าจะเขาไปดูลูกตัวเองเสียหน่อย มังกรโชว์บัตรวีไอพีสำหรับลูกค้าซึ่งใช้เป็นบัตรเข้าออกและกุญแจห้องพักที่ได้จ่ายไว้ให้คนอุ้มท้องพัก เขาจอดรถแล้วเดินขึ้นตึกที่พักมาเงียบๆ ระบบรักษาความปลอดภัยอันยอดเยี่ยมของที่นี่ทำให้ต้องมีการตรวจสอบเยอะหน่อย โดยเฉพาะกับมังกรที่เพิ่งมาเหยียบตึกนี้เป็นครั้งแรกแถมยังมากลางดึก แต่มังกรที่มัวแต่คิดเรื่องนพคุณไม่ได้ใส่ใจการตรวจสอบเหล่านั้นมากนั้น เขาปล่อยให้มีการตรวจสอบเงียบๆ รับเบอร์ห้องมาแล้วเดินไปตามทางที่เจ้าหน้าที่แจ้ง ไม่นานก็มาถึงหน้าห้องเลขที่ระบุไว้บนบัตร พอทาบบัตรตรงช่องกุญแจแล้วประตูก็เปิดออก มังกรเดินเข้าไปทั้งมืดๆอย่างนั้นเพราะแน่ใจว่าคนที่อุ้มท้องลูกให้เขานั้นหลับไปแล้วจึงไม่อยากรบกวน

กลิ่นหอมอ่อนๆกระจายไปทั่วห้อง คงเป็นกลิ่มที่มังกรเคยได้ยินว่ามีผลให้หลับสบายมากขึ้น

มังกรเดินเข้าใกล้เตียงนอนแล้วถึงเห็นร่างที่นอนอยู่บนเตียง สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขามากที่สุดคือหน้าท้องของอีกฝ่ายที่นูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดแม้จะอยู่ใต้เสื้อนอนตัวใหญ่ พอเห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะลูบเบาๆเมื่อคิดว่าสิ่งมีชีวิตข้างในนั้นคือเลือดเนื้อเชื้อไขของตน

“อะ ใคร”

แต่การสัมผัสนั้นมันก็ทำให้เพียวรู้สึกตัวทันทีเช่นกัน ไฟถูกกดให้สว่างด้วยรีโมทก่อนที่คนโวยวายจะนิ่งลงเมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายชัดๆ

“คุณมังกร?”

แม้จะแน่ใจเพราะหน้าตาเหมือนในรูปที่ตั้งไว้บนหัวเตียง แต่ก็ถามไปก่อนตามความเคยชิน

“ครับผมมังกร ขอโทษที่ทำให้คุณตื่นนะ”

เพียวมองซ้ายขวาหน้าหลังเหมือนจะหาคนมาด้วยกันกับมังกร เมื่อไม่พบก็ทำหน้าแปลกใจแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถาม

“คุณมาดึกๆมีอะไรหรือเปล่าครับ”

มังกรส่ายหน้า แล้วทรุดตัวลงนั่งบนเตียง

“ผมจับได้ไหม”

เมื่ออีกฝ่ายตื่นแล้วจะให้ถือวิสาสะจับเลยเหมือนเมื่อครู่ก็คงไม่ดี มังกรจึงเอ่ยขออนุญาตเสียก่อน และแม้ไม่ได้ระบุว่าจับที่ว่าคือตรงไหน แต่เพียวก็เข้าใจ

“ก็ได้อยู่หรอกครับ”

มังกรทาบมือลงบนท้องตึงก่อนจะรู้สึกเหมือนมีอะไรเคลื่อนไหวภายในผิวเนื้อที่ได้สัมผัสนั้น

“เหมือนเขาจะรู้ว่าคุณมา”

เพียวยิ้มบางๆ ให้มังกรจับอยู่อย่างนั้นสักครู่ก่อนเอ่ยขอตัวลุกขึ้นเพื่อไปชงชามาให้มังกร

“ผมไม่มีกาแฟ ที่จริงชานี่ผมก็ดื่มไม่ได้ แต่มันมีอยู่ในห้องนี่อยู่แล้ว”

“ขอบคุณครับ”

ชามะลิร้อนๆ และความรู้สึกยามได้สัมผัสกับลูกเบาๆเมื่อครู่ทำให้มังกรใจเย็นลงมาก เขาตั้งสติได้และสำนึกรู้ว่าตัวเองไม่ได้เสียใจมากเท่าไหร่นักกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ที่มากคงเป็นความผิดหวัง เขารู้สึกผิดหวังในตัวนพคุณ นพคุณที่เขาคิดเสมอว่าแสนดี

สำหรับมังกร นพคุณเป็นเด็กชายตัวน้อยที่เข้มแข็งและอ่อนโยน ขี้อ้อน เอาแต่ใจไปบ้างแต่ก็มีเหตุผล

เขาทะนุถนอมคนรักคนนี้มาโดยตลอดให้เกียรติอีกฝ่ายอย่างที่ไม่เคยให้กับใคร เมื่อต้องมาเห็นด้วยตาตัวเองว่านพคุณทำตัวแหลกเหลวแบบนั้น มังกรจึงผิดหวังมาก

เพียวมองนายจ้างที่มายามวิกาลแถมยังพกความไม่สบายใจมาเต็มสีหน้าแล้วก็ไล่กลับไม่ลง แม้ว่าเพียวจะต้องนอนให้พอเพื่อลูกก็เถอะ

“คุณจะค้างที่นี่ไหมครับ”

มังกรคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า เพียวจึงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและบอกที่ตั้งของเสื้อผ้าสำรองซึ่งแม่บ้านนำมาไว้ให้ตั้งแต่เปิดห้องครั้งแรก

“ขอบคุณมากนะ คุณไปนอนเถอะ”


มังกรบอกเพราะรู้อยู่เหมือนกันว่าตนเองมารบกวนเวลานอนของเพียว และยังเป็นการรบกวนเลานอนของลูกน้อยในท้องด้วย

“งั้นผมนอนก่อนเลยนะ”

เพียวแม้จะเกรงใจแต่ความเป็นห่วงลูกมีมากกว่าจึงไปนอนแต่โดยดี เมื่อมังกรออกมามีเพียงไฟตรงหัวเตียงข้างที่ยังว่างเท่านั้นที่เปิดไว้หรี่ๆ เพียวหลับไปแล้ว และมังกรก็ไม่คิดจะปลุกอีกฝ่ายขึ้นมาอีกในคืนนี้ เจ้าตัวซุกตัวลงใต้ผ้าห่ม ทั้งๆที่มีเรื่องให้คิด แต่กลิ่นหอมอ่อนๆในห้องและความรู้สึกสบายใจแปลกๆตั้งแต่ได้สัมผัสลูกน้อยกลับทำให้รู้สึกผ่อนคลายจนหลับไปในที่สุด

........................................



TBC
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: baipai_bamboo ที่ 21-03-2015 16:25:07
ชอบซีรี่ชุดนี้มาก ตามอ่านมาตั้งแต่เรื่องที่แล้ว
ดีใจที่มีเรื่องใหม่มาอีก ดีใจๆๆๆๆๆๆๆ o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 21-03-2015 16:54:42
เข้ามา เพราะชื่อ JubJib  :mew1:
พอได้อ่าน เรื่องนี้ผูกเรื่องได้สนุก น่าคิด น่าติดตาม
เป็นกำลังใจให้ครับ  +1 ด้วย อิ อิ ..... :L2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: dorabarin ที่ 21-03-2015 17:05:50
 :mc4: ตามต่อเลยค่ะ ชอบตั้งแต่ภาคเเรกเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 21-03-2015 17:27:36
มาอีกเเล้วววววววว :katai5: :katai5: :katai5: ชอบอ่ะ
อังคารมีลูกคนที่สองรึยัง ยังคงสงสัยอยู่
เรื่องนี้คงเป็นเรื่องของมังกรกับเพียว???
งานนี้ตามอย่างเดียวเลย หุหุ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 21-03-2015 17:47:43
เป็นซีรี่ย์ซินะ ตามอ่านตั้งแต่อังคารแล้ว รออ่านตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: rungtiwa23337 ที่ 21-03-2015 17:48:29
 :mew1: ว้าวๆ
เราชอบซีรีย์นี้มากเลย
ติดตามนะคะ :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 21-03-2015 18:02:20
 :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 21-03-2015 18:16:38
เรื่องนี้ชอบมากๆ เลยค่ะ  :mew1: ขอรับประกันว่าสนุกจริงๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 21-03-2015 19:43:45
ติดตามค่ะ ดูแล้วคงสนุกไม่แพ้เรื่องของอังคาร

รู้สึกติดใจตัวละครที่ชื่อนพคุณไงไม่รู้ แอบเสียน้ำตาให้นิดนึง 555
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 21-03-2015 20:37:16
 :hao3: ก็ว่าอยู่คุ้นๆ ที่ไหนได้เรื่องราวของ โรงเรียนเอกวิทย์นี่เอง ที่นายเอกชื่อ อังคารเน๊าะ? (ถ้าจำไม่ผิด)  :hao7: คิดถึงเรื่องนี้  :mew1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 21-03-2015 20:54:27
 o13   ชอบค่า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 21-03-2015 21:07:12
นพคุณเหมือนปิดบังอะไรบางอย่างไว้
ยังไงก็ขอให้ได้เป็นพี่เป็นน้องกับมังกรนะ ดีกว่าเลิกไปแล้วเกลียดกัน
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: lune ที่ 21-03-2015 21:31:41
 :mc4: :L2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 21-03-2015 21:31:48
คัมแบคแล้ววววว
ขอบคุณที่ทำเป็นซีรีย์นะคะ
รักเรื่องนี้มากกก
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 21-03-2015 21:41:55
 o13
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 21-03-2015 21:50:44
สนุกคับ สนุกมากๆ มาต่อตอนใหม่ไวๆนะคับ ลุ้นๆ ลุ้นมังกร กับเพียวหรือพิสุทธิ์คนอุ้มท้องนี่ล่ะ ว่าจะเป็นคู่กันรึป่าว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 21-03-2015 22:04:57
ดีใจจังงงงงงงงงงงงง มาลงในเล้าด้วยยยยยยย

จะติดตามต่อนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 21-03-2015 22:23:31
อยากอ่านต่ออีกจังค่ะ มาต่อไวๆน้า :mew1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 21-03-2015 22:58:39
แล่ว แล้วววววววว

ว่าทำไม  คุ้นๆจัง   โรงเรียนเอกวิทย์

เรื่องที่แล้ว    หนูอังคาร  ใช่ป่ะค่าาาาาา

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 21-03-2015 23:05:25
ติดตามค่าา ชอบซีรีย์นี้
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 23-03-2015 09:43:42
ตอนที่ 2




ตอนที่ 2 คุณหนูผู้ใจแตก?
นพคุณเดินมายังที่จอดรถคันหรูของตัวเองช้าๆ หลังจากมังกรหันหลังจากไปเขาก็นั่งอยู่ตรงนั้นนานเกือบชั่วโมง แต่เมื่อสำนึกได้ว่าไม่ควรนั่งอยู่แถวนี้ เจ้าตัวจึงขับรถกลับคอนโด
นพคุณเป็นลูกชายคนโตของที่บ้าน เขามีน้องชายต่างแม่อีกสองคน คือ นพเก้า และนพสิน ทั้งสองคนเป็นลูกแม่เดียวกันจึงค่อนข้างสนิทกัน นพคุณเองก็เคยรักสองคนนั้นและแม่ของทั้งสองอย่างคนในครอบครัว จนกระทั่งเมื่อปีก่อน หลังจากที่นพคุณเรียนจบจากโรงเรียนเอกวิทย์ได้ปีเดียว แม่ของนพคุณจบชีวิตตัวเองด้วยการขับรถพุ่งลงทะเล ไม่มีรอยเบรกใดๆในที่เกิดเหตุ ตำรวจมั่นใจว่ามันคือการเจตนาฆ่าตัวตาย นับตั้งแต่นั้นนพคุณก็คิดมาตลอดว่านั่นเป็นความผิดของตนเอง
ครอบครัวนพคุณมีคุณผู้หญิงสองคนคือแม่และแม่เล็ก นพคุณรักท่านทั้งสองเท่ากัน แต่แม่ของนพคุณไม่ชอบใจและมักคอยบอกว่าแม่เล็กและลูกๆเสแสร้ง นพคุณไม่เคยเชื่อและทำตัวห่างเหินจากแม่มากขึ้นเรื่อยๆ มันทำให้แม่ยิ่งเสียใจ ในบันทึกของแม่เขียนไว้ทั้งหมด นพคุณก็ได้แต่เจ็บใจตัวเอง นอกจากนี้ในนั้นแม่ยังบันทึกความเจ็บช้ำน้ำใจที่พ่อทำ นพคุณเคยได้ยินคนในบ้านพูดกันว่าว่าพ่อแต่งกับแม่เพราะทางบ้านบังคับและแต่งกับแม่เล็กเพราะรัก แต่ก็ไม่คิดว่าแม่จะเจ็บช้ำขนาดนี้
ไม่คิดด้วยยังเด็กจึงไม่เคยได้ใส่ใจความรู้สึกของแม่ มองว่าแม่เป็นตัวอิจฉาที่เอาแต่ทำให้ครอบครัวไม่มีความสุข บางครั้งนพคุณก็เข้าข้างแม่เล็ก แม้กระทั่งเมื่อแม่ร้องไห้ นพคุณก็ยังคิดว่าแม่เสแสร้ง
หากจะมีใครที่เป็นสาเหตุทำให้แม่ตัดสินใจฆ่าตัวตาย ก็คงเป็นตัวนพคุณนี่แหละ ถึงไม่ได้ลงมือแต่นพคุณเองนี่ล่ะที่ฆ่าแม่ตัวเอง!
“พี่คุณ”
นพคุณเงยหน้าขึ้นมองน้องชายทั้งสองที่รอเขาอยู่ตรงส่วนรับรองแขกของคอนโด ก่อนจะเมินไม่สนใจ นพคุณตัดขาดกับทางบ้านทันทีที่งานศพแม่เสร็จ ก่อนออกมาชายหนุ่มทะเลาะกับพ่อทุกวัน นพคุณด่าพ่อ ด่าแม่เล็ก ด่าน้องๆ ทำตัวไม่ดีด้วย และหนีมาอยู่คนเดียว หลังจากนั้นนพคุณก็เริ่มติดต่อกับมังกร คบกัน แต่ก็ยังทำตัวแหลกเหลวเพื่อให้คนของพ่อที่มาสืบข่าวรู้ เผื่อพ่อจะได้รู้สึกบ้างว่ามีส่วนทำให้ลูกเป็นอย่างนี้ เผื่อพ่อจะได้เจ็บอย่างที่แม่เคยเจ็บบ้าง
นพคุณคบกับมังกรเพราะต้องการหลักยึด และมังกรก็ยื่นมือที่อ่อนโยนนั้นมาให้
“พี่คุณกลับบ้านเถอะนะครับ”
นพเก้า น้องชายที่อายุห่างกับนพคุณเพียงแค่สามวันกล่าวขึ้น เมื่อคิดถึงเรื่องวันเกิดเจ้าตัวก็ยิ้มขื่นให้กับตัวเองที่ไม่เคยเอะใจ
น้องชายที่เกิดหลังตนเพียงแค่สามวัน มันง่ายจะตายแต่นพคุณกลับคิดไม่ถึง
พ่อกับแม่มีนพคุณตั้งแต่วันเข้าหอ เพราะมีเพียงช่วงเวลานั้นที่พ่อกับแม่มีความสัมพันธ์กัน ... ซึ่งพ่อทำตามหน้าที่ แล้วน้องชายที่เกิดหลังตนสามวันคนนี้ก็คงจะเกิดขึ้นก่อนหรือหลังจากวันนั้นไม่นาน หลังพ่อแต่งงานไม่นาน หรือไม่ก็อาจจะก่อนพ่อแต่งงานไม่นาน!!!
นพคุณได้แต่ด่าตัวเองว่าโง่ที่ไม่เคยสนใจเพราะคิดว่าแม่เล็กก็คือคู่แต่งงานของพ่อเหมือนกัน โง่สิ้นดีจริงๆ
เจ้าตัวมองเลยไปยังนพสินน้องชายคนเล็กของบ้าน
นพสินเป็นน้องชายที่ตัวโตกว่าพี่ชายทั้งสองเยอะ รูปร่างและอุปนิสัยแตกต่างจากนพคุณและนพเก้าอย่างชัดเจน แต่นพคุณก็เอ็นดูในความต่างนี้มาตั้งแต่เด็ก แม้แต่ตอนที่อีกฝ่ายสูงกว่าตนไปเกินสิบเซนติเมตร นพคุณก็ยังเอ็นดูน้องอยู่ โดยไม่ได้คิดเลยว่าทำไมตัวเองถึงมีน้องชายต่างแม่เพิ่มมาอีกคน แต่ไม่มีน้องชายหรือน้องสาวแม่เดียวกันเพิ่มเลย
นพสินจ้องไปยังพี่ชายต่างมารดาโดยไม่พูดจา แม้จะอายุห่างกันสองปี แต่ก็โตมาด้วยกัน ไม่บอกก็ย่อมรู้ว่านพสินไม่ได้เต็มใจออกมาหานพคุณที่นี่ แต่ขัดนพเก้าไม่ได้
หึ นพคุณนึกถึงน้องชายที่แสนน่ารักแล้วได้แต่ด่าตัวเองว่า โง่ โง่ โง่ ทั้งสองคนเป็นพี่น้องกันจริงๆในขณะที่ตัวนพคุณนั้นไม่ใช่
ยิ่งเมื่อแม่ตายไป แม่เล็กก็ขึ้นเป็นคุณผู้หญิงใหญ่ จะทำอะไรก็ไม่ต้องเกรงใจกันอีก นพสินอาจจะเคยทำตัวเป็นน้องชายที่น่ารักให้นพคุณตายใจ แต่มาตอนนี้จะทำตัวร้ายใส่นพคุณก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ส่วนนพเก้าที่ยังจ้องมาที่ตนอย่างอ้อนวอน นพคุณก็สรุปได้เลยว่านั่นคือการเสแสร้ง!
นพคุณรู้ว่ากำลังหลอกตัวเอง แต่อย่างน้อยๆ พอบอกตัวเองอย่างนั้นแล้ว มันก็ทำให้นพคุณก็มีใจจะเย็นชาใส่น้องๆได้
นพคุณเดินขึ้นห้องไปโดยไม่ได้พูดจากับทั้งสอง แม้จะหยุดมองหน้าทั้งคู่ แต่ก็เพื่อส่งสายตาเย็นชาดูถูกให้เท่านั้น
“ไปเถอะพี่เก้า เขาไม่ใช่พี่คุณของเราอีกแล้ว พี่ก็อย่ามาตื้อให้เขาลำบากใจเลย”
เสียงแว่วๆที่ได้ยินจากน้อยชายคนเล็กทำเอานพคุณแทบทรุดตัวนั่งร้องไห้เสียตรงนั้น แต่ไม่ เขาจะไม่ยอมอ่อนแอให้ใครเห็น นพคุณพาตัวเองกลับเข้าห้อง พาตัวเองอาบน้ำ พาตัวเองขึ้นเตียง เขากินยาที่ต้องกินประจำ ก่อนจะค่อยเคลิ้มหลับไปด้วยฤทธิ์ยานอนหลับในที่สุด
.......................................
ไม่อยากลืมตาตื่น นพคุณพอจะเข้าใจเหตุผลของแม่เสียแล้ว เขายังจำได้วันสุดท้ายที่ได้คุยกัน แม่บอกให้เขาไปมาหาสู่กับมังกร พี่ชายใจดีที่เคยเจอสมัยเด็ก พี่ชายที่นพคุณไม่ได้เจอนานมากแล้ว
“ลูกท้องได้แบบนี้เขาต้องสนใจลูกแน่ๆ”
แม่พูดอย่างนั้น แต่นพคุณไม่เอาด้วยเพราะยังไม่อยากแต่งงาน เขาอยากหางานทำและเลี้ยงตัวเองได้ ทั้งสองทะเลาะกันรุนแรงและเขาก็พลั้งปากออกไปว่า ถ้าได้เกิดเป็นลูกแม่เล็กคงดีกว่านี้
แม่เงียบไปแต่นพคุณไม่สังเกตเห็น เขาออกจากตึกส่วนของแม่มาและกลับไปยังห้องนอน ก่อนจะตื่นขึ้นมาเพื่อรับฟังข่าวการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของแม่
เพราะเขา
เพราะนพคุณเอง
แม่ทำแบบนั้นเพราะตัวนพคุณ
นี่อาจเป็นอีกเหตุผลที่นพคุณยอมคบกับมังกรทั้งที่ไม่ได้รัก ทำตัวเหมือนหลอกมังกร ทั้งหมดก็เพื่อให้มันเป็นไปอย่างที่แม่ต้องการ
แต่ก็บอกไม่ได้
นพคุณไม่กล้าบอกเรื่องที่ตัวเองท้องได้ ไม่รู้เพราะอะไรจึงไม่บอก นพคุณก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
นพคุณนั่งนิ่งๆเหม่อมองออกไปบนท้องฟ้า เขาแทบไม่มีอะไรตกถึงท้อง นพคุณไม่ได้ออกไปไหนมาหลายวัน เก็บตัวอยู่ในห้องเพราะไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนั้น บางทีมันก็เหมือน อย่างไรก็ตามเมื่อเสียงเคาะประตูดังและได้เห็นว่าผู้มาเยือนคือใคร นพคุณก็ยังพาตัวเองออกไปรับแขกด้วยท่าทางราวกับนางพญาอย่างที่เคยทำ
“มีธุระอะไรครับ”
มันผ่านไปเกือบอาทิตย์แล้วที่ไม่มีการติดต่อจากมังกร นพคุณเองก็ไม่ได้ติดต่อไป เขาไม่คิดว่าตัวเองจะมีธุระอะไรกับตระกูลเทพไทยอีก
พี่มังกรคงไม่ยกโทษให้ และเขาก็คงไม่มีหน้าไปเจอพี่มังกรอีก
“นายทำอะไรพี่กร”
นพคุณเลิกคิ้วอย่างยียวน มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง กับเสือแล้วนพคุณช่างทำตัวได้แตกต่างจากตอนอยู่กับมังกร ด้วยเหตุนี้เสือจึงว่านพคุณเป็นพวกสองหน้า ซึ่งจะว่าจริงก็อาจจะจริง แต่นพคุณคิดว่าตัวเองก็แค่ปฏิบัติตัวต่างกันเมื่ออยู่กับคนแต่ล่ะคนก็เท่านั้น ก็เหมือนกับเวลาเราอยู่กับพ่อแม่ทำตัวแบบหนึ่ง แต่เวลาอยู่กับเพื่อนทำตัวอีกแบบหนึ่ง  เวลาอยู่ที่ทำงานก็ทำตัวอีกแบบหนึ่งนั่นล่ะ นพคุณไม่คิดว่ามันเรียกว่าสองหน้าตรงไหน แต่ก็ไม่เคยเถียงอีกฝ่ายออกไป ได้แต่คิดในใจ
“ผมจะไปทำอะไรพี่มังกรได้ เขาตัวโตกว่าผมตั้งเยอะ”
เสือขบกรามแน่น ด้วยรู้ว่าหากนพคุณจะทำอะไรมังกร คงมีทางเดียวคือการทำร้ายจิตใจ
“ถ้านายไม่ได้ทำอะไร ทำไมพี่มังกรถึงจะยกเลิกงานแต่งงาน”
นพคุณเงียบไปชั่วอึดใจ แม้จะรู้ว่ามังกรต้องสั่งเลิกงานแต่งแน่ๆ แต่พอมาได้ยินชัดๆก็ทำเอาพูดอะไรต่อไม่ออกเหมือนกัน
“ผมไม่ได้ทำอะไรนะ ก็แค่ทำตัวปกติ พี่ชายคุณเขารับไม่ได้เองต่างหาก ธุระมีแค่นี้ใช่ไหมครับ”
นพคุณลุกขึ้นยืนเป็นเชิงเชิญแขกกลับ ตั้งใจจะกลับเข้าไปยังห้องนอน โดยไม่ได้สนใจสักนิดว่าแขกคนนั้นเขากลับไปตามคำเชิญหรือเปล่า เพราะเจ้าตัวแทบจะไม่มีแรงยืนอยู่แล้ว หากเสือก็ไม่ปล่อยให้การพบปะครั้งนี้จบง่ายๆ ร่างสูงเดินก้าวตัดห้องมารั้งอีกฝ่ายไว้ด้วยความรวดเร็ว
และมันก็ทำให้นพคุณเบิกตากว้างอย่างตกใจด้วยไม่คิดว่าเสือจะทำเช่นนี้ แน่ล่ะ เสือไม่เคยทำเพราะถือว่านพคุณเป็นคนรักของพี่ชาย แต่ตอนนี้มันต่างไป
“ปล่อยนะ”
เสื้อแสยะยิ้มก่อนจะแหวกชุดนอนบางๆของนพคุณลงเล็กน้อยเพื่อให้เห็นร่องรอยที่มีคนทำไว้ชัดๆ แม้มันจะจางลงตามเวลา แต่มันก็ยังมองเห็นได้
“เพราะมักมากล่ะสิ พี่มังกรถึงไม่เอา”
อยากเดินหนีจบการสนทนานี้เสีย แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรก็ดิ้นไม่หลุด เมื่อเสือจับแขนทั้งสองข้างของคนตัวเล็กกว่าเอาไว้แน่นจนเป็นรอยมือ นพคุณจึงทำได้เพียงเปิดปากสวนกลับไปเท่านั้น
“ใช่! แล้วคุณล่ะมาแตะต้องกันแบบนี้อยากได้คนมักมากคนนี้ด้วยรึยังไง”
เสือผลักอีกฝ่ายออกทันทีจนนพคุณลงไปนั่งกองกับพื้น
ตอนแรกเสืออยากจะพูดแรงๆว่าไม่เคยแม้แต่จะคิด หากพอชุดนอนหลุดรุ่ยลงหน่อย นพคุณก็ดูยั่วใจเสียจนเสือเปลี่ยนความคิดตัวเอง
“พี่จะทำอะไร ปล่อยนะ”
นพคุณร้องอย่างตกใจจนลืมไปว่าตอนนี้ไม่ได้สนิทสนมกันอย่างเมื่อก่อน จึงเผลอเรียกอีกฝ่ายว่าพี่อย่างเช่นในอดีตออกไป ทางเสือคว้าแขนนพคุณได้ก็ลากเข้าไปในห้องนอนอย่างไม่ปราณี เหวี่ยงอีกฝ่ายลงก่อนเริ่มกระชากชุดนอนบางๆที่นพคุณใส่อยู่ออก
“พี่เสือปล่อยนะ”
แม้จะดิ้นรน แม้จะพยายามบอกให้หยุด แต่เรี่ยวแรงที่น้อยกว่า แถมยังถดถอยเพราะไม่ค่อยได้กินอะไรมาหลายวันก็ทำให้ไม่สามารถขัดขืนได้
“อึก”
ริมฝีปากบางถูกเจ้าของกัดไว้เพื่อกลั้นเสียงร้อง ยามที่ร่างกายใหญ่โตแทรกตัวเข้ามาโดยไม่มีการเตรียมพร้อม ร่างกายขยับสั่นไหวตามจังหวะของผู้รุกราน แต่ไม่มีความสำราญใจอยู่ในนั้นเลย
นพคุณปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ ปล่อยให้อีกฝ่ายย่ำยีร่างกายตัวเองตามใจชอบ ชีวิตของเขามันเลวร้ายมากพออยู่แล้ว เพิ่มเรื่องนี้มาอีกสักเรื่องนพคุณคิดว่าคงไม่ถึงตาย
ทางเสือ เขารู้ว่ามันไม่ดีและไม่สมควร แต่เสือก็หยุดตัวเองไม่ได้
สัมผัสที่ได้รับบอกได้เลยว่าร่างข้างใต้ไม่เต็มใจ อาการไม่คุ้นชินและตึงแน่นบอกได้เลยว่าร่างที่รองรับเขาอยู่ไม่ได้คุ้นเคยอย่างที่เข้าใจ
แต่ความหอมหวานของผิวกาย เสน่ห์รัญจวนใจจากช่องทางคับแคบก็ทำให้หยุดตัวเองไม่ได้ นอกจากคอยทำให้อีกฝ่ายผ่อนคลาย ช่วยให้อีกฝ่ายไปถึงจุดหมายปลายทางด้วยกันแล้ว เสือไม่ได้มีความคิดจะหยุดเลย
การรุกรานเป็นไปอย่างต่อเนื่องตามอารมณ์ของร่างสูง ยิ่งนพคุณไม่ขัดขืนเพราะไร้เรี่ยวแรง เสือก็ยิ่งรุกรานอย่างได้ใจ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ขยับกายบนร่างบอบบาง ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ปลดปล่อยภายในช่องทางร้อนนั้น แม้เสือจะทำให้นพคุณจะได้รับความสุขสมทางกาย แต่ใจของเขาเล่า....
ความทรมานบนความสุขนั้นดำเนินไปตลอดทั้งคืนจนกระทั่งใกล้รุ่งเช้า เสือถึงปล่อยให้ร่างข้างใต้ได้พักผ่อน
ร่างสูงเข้าไปอาบน้ำ เมื่อออกมาเห็นว่านพคุณหลับไปแล้วจึงช่วยเช็ดตัวแค่พอให้อีกฝ่ายหลับสบาย
มือหนาเกลี่ยปลายผมนุ่มก่อนจะก้มลงสูดดมความหอมนั้นแผ่วเบา
ร่างกายขาวเนียนที่เต็มไปด้วยร่องรอยของตนช่างน่าดูนัก เสือส่ายหัวไล่ความคิดก่อนจะเอาผ้าไปเก็บในห้องน้ำแล้วออกมานอนกอดร่างนั้นเอาไว้
ในตอนแรกมันอาจจะเริ่มต้นด้วยการบังคับ ใกล้คำว่าข่มขืน แต่หลังจากนั้น เสือมั่นใจว่านพคุณเองก็โอนอ่อน
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร คนๆนี้ก็คือของเขา
เสือบอกตัวเองแบบนั้นก่อนจะหลับไป
.....................................
นพคุณรู้สึกว่าร่างกายปวดร้าวไปหมด แต่ก็ยังมีความอบอุ่นจากอ้อมกอดของคนที่นอนอยู่ด้วยกันจึงซุกตัวหาความอบอุ่นนั้น แต่แล้วก็พลันนึกได้ว่า ตนเองไม่เคยมีอ้อมกอดอันอบอุ่นและแข็งแรงใกล้ๆ เขาไม่เคยมีที่ตรงนั้น คิดได้แล้วก็ผุดลุกขึ้นทันทีแม้จะเจ็บมากแต่ก็พยายามถอยหนีจากผู้ชายข้างๆที่ยังคงหลับสนิท ... อันที่จริงต้องบอกว่า อีกฝ่ายคงจะหลับสนิทถ้านพคุณไม่ขยับตัวน่ะนะ
เสือลืมตาขึ้นมองแล้วใจเสียเล็กน้อยที่เห็นท่าทางตื่นกลัวเหมือนลูกกวางของนพคุณ มันก็ดูน่ารักดี แต่แววตาหวาดกลัวที่มองมายังตนนั้น เสือไม่ชอบมันเลย
“ทำเหมือนไม่เคยไปได้”
จากสัมผัสเมื่อคืนเสือเองรู้ทั้งรู้ว่านพคุณไม่เคย แต่ก็ยังปากไว้พูดออกไป ไอ้จะเก็บคำพูดกลับมาก็ไม่สามารถทำได้เสียแล้วด้วยสิ
“ออกไป”
เสียงสั่นเครือแหบพร่าอย่างเห็นได้ชัด
เสือหรี่ตามองและเห็นว่าคนออกปากไล่แก้มแดงขึ้นเล็กน้อย เหมือนทุกครั้งที่เจ้าตัวมีไข้ เขามองร่างบางที่ยังเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มแล้วก็อยากเขกหัวตัวเองแรงๆที่ไม่รู้จักหาเสื้อผ้าให้อีกฝ่ายใส่ก่อนนอน
“บอก ให้ ออก ไป”
คำไล่ย้ำชัด เน้นในแต่ละคำ
หากคนฟังยักไหล่อย่างไม่แคร์ ขยับทีเดียวก็ถึงร่างคนที่พยายามถอยห่าง แม้จะไม่ชอบใจกับอาการหวาดผวาของนพคุณ แต่ผิวเนื้อร้อนระอุของอีกฝ่ายอยู่ในความสนใจมากกว่า
“ไข้ขึ้น”
พูดก่อนจะกดให้นพคุณนอนลง แม้จะเห็นแววตาหวาดกลัวเสือก็พยายามทำเป็นมองผ่านเลยไป
“กินยา”
เสือจำได้ว่าตอนเด็กๆนพคุณกินยายากแค่ไหน แต่คราวนี้เจ้าตัวกลับว่าง่ายรับยาแก้ไข้แบบที่กินตอนท้องว่างได้เข้าปากแล้วดื่มน้ำตาม ก่อนจะกลับไปลงนอนตามเดิม
แปลกที่ไม่ดื้อ ไม่เถียงเหมือนเมื่อตอนเด็กๆ แปลกมากกว่าที่ยอมลงให้เสือง่ายๆ
แปลกใจแต่ก็ไม่คิดจะทักขึ้นมาให้ต้องมีเรื่องมีราว
นพคุณรู้สึกตัวเองดีว่าไม่ปกติและสู้อีกฝ่ายไม่ได้ จะขัดขืนไปทำไมให้อาการยิ่งแย่ลง กินยาแล้วนอนให้หายก่อนดีกว่าจะได้มีแรงสู้ใหม่ ความคิดล่องลอยไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา
“ครับน้องเก้า”
ไม่รู้ว่านอนหลับไปนานเท่าไหร่ แต่เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยแผ่วเบาในห้องนพคุณก็ปรือตาขึ้นช้าๆ ก่อนจะนิ่งฟัง
“แค่ไข้ขึ้นครับ ครับ พี่จะดูแลให้อย่างดีครับ”
พอแน่ใจว่าเป็นเสียงเสือที่กำลังคุยโทรศัพท์กับน้องชายตัวเองนพคุณก็เบ้ปาก ถ้านพคุณที่ปฏิบัติตัวต่างกันเวลาอยู่กับเสือและมังกรสองหน้า ทางเสือเองก็คงสองหน้าเหมือนกัน ก่อนสติเลือนรางจะฉายภาพเมื่อคืนให้นึกรู้ว่าทำไมตัวเองต้องมามีสภาพแบบนี้
“ตื่นแล้วเหรอ”
“ออกไป”
ยังเป็นคำเดียวที่นึกออก ซึ่งก็เหมือนเดิมเสือไม่ได้สนใจคำไล่นั่น ร่างสูงตรงมานั่งข้างเตียงและยกมือทาบหน้าผากเพื่อวัดไข้ แต่โดนนพคุณปัดมือออกทันที
“แรงดีอย่างนี้คงหายแล้วกระมัง”
เสือว่าพลางรวบมือทั้งสองข้างของนพคุณไว้ด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะใช้มืออีกข้างวัดไข้อีกฝ่ายโดยไม่สนใจท่าทางดิ้นรนหนีให้ห่างเลยสักนิด
“ไข้ยังไม่ลด กินข้าว กินยา นอน พี่จะไปทำงาน”
คนโดนสั่งเชิดหน้าไม่สนใจคำสั่งแต่เมื่ออีกฝ่ายโน้นตัวมาใกล้ก็ต้องถอยหนีแทบไม่ทัน
“อย่าดื้อนะคุณ พี่ไม่ใช่พี่มังกร ไม่มีทางที่จะตามใจเราทุกเรื่อง”
อยากตะโกนด่าว่าอย่ามายุ่งแต่ท่าทางเสือที่ดูเอาจริงเอาจังมันทำให้นพคุณปิดปากเงียบสนิท เขารู้ว่ายังมีแรงไม่มากพอไปสู้กับอีกฝ่าย
สำหรับนพคุณ พี่เสือตอนเด็กๆเป็นพี่ชายแสนดีและชอบชวนไปเล่นสนุกสนาน แต่หลังจากเจอกันอีกครั้งพี่เสือก็กลายเป็นผู้ชายที่รู้จักกันเพียงผิวเผินและรังเกียจทุกอย่างที่เป็นนพคุณ นพคุณแน่ใจว่าต่อให้ต้องทำตนเจ็บกว่านี้พี่เสือก็ทำได้ เพราะอีกฝ่ายไม่เคยสนใจความรู้สึกตนอยู่แล้ว นพคุณมัวแต่คิดอย่างนั้นจึงไม่ได้สังเกตเลยว่าท่าทางของเสืออ่อนลงมากแค่ไหน อีกฝ่ายกลับมาเรียกชื่อเล่นนพคุณ ทั้งยังแทนตัวเองว่าพี่อย่างเมื่อสมัยก่อน
“เข้าใจใช่ไหม”
เสือนิ่งอยู่ตรงนั้น จนนพคุณพยักหน้ารับถึงได้ออกไปทำงาน นพคุณกินข้าวสามคำก็เทลงชักโครก หยิบยาที่เสือเตรียมไว้ให้มากินแล้วก็หลับไป เจ้าตัวลืม เสือเองก็ไม่รู้
นพคุณลืมกินยาฮอร์โมนที่นอกจากจะเพื่อเตรียมให้ร่างกายพร้อมสำหรับตั้งครรภ์ ยังถือเป็นยาคุมกำเนิดอีกด้วย
เพราะไม่เคยต้องใช่ยาฮอร์โมนในแง่นั้น ปกตินพคุณก็กินบ้างไม่กินบ้างอยู่แล้ว แต่ก็ไม่เคยลืมกินติดกันเป็นเดือนร่างกายจึงยังปกติแล้ว แล้วเพราะไม่ค่อยใส่ใจอะไรเท่าไหร่ นพคุณจึงลืมคุณสมบัติข้อนี้ของยาไปสนิทและกว่าจะคิดได้มันก็ไม่ทันการเสียแล้ว
เสือกลับมาที่ห้องของนพคุณในตอนเย็น บังคับเจ้าของห้องกินข้าว กินยา ก่อนจะปล่อยให้หลับไปอีกครั้ง พอเช้าก็ออกไปทำงาน เป็นแบบนี้อยู่เกือบสามวัน ระหว่างทั้งสองคนมันไม่มีอะไรดีขึ้น แต่ก็ไม่มีอะไรแย่ลง จนกระทั่งวันที่มีโทรศัพท์จากนพเก้าเข้ามา
“ได้สิ เดี๋ยวพี่จะรีบไปรับ รออยู่ตรงนั้นนะครับ เข้าไปนั่งในรถและล็อกประตูไว้จนกว่าพี่จะไปถึงนะ”
นพคุณไม่ได้สนใจฟัง แต่พอจะรู้เนื้อหาการคุยกันว่านพเก้ารถเสีย บริเวณนั้นไม่ค่อยมีรถผ่าน โทรหานพสินก็ไม่ติด พอฟังสถานที่นพคุณก็คาดว่าจะเป็นทางกลับมาจากโรงเรียนเอกวิทย์ เสือรีบร้อนออกไปและนพคุณก็มองตามแผ่นหลังนั้นไปเงียบๆ
ตลอดเวลาสามวันเสือไม่ได้ทำตัวดีแต่ก็ดูแลนพคุณทุกอย่าง อันที่จริงมันคงไม่มีอะไรมากไปกว่าเป็นสิ่งที่นพเก้าต้องการ นพคุณไม่ได้มองเสือในแง่ร้าย แต่เพราะได้ยินคำพูดของเสือที่คุยโทรศัพท์กับนพเก้า แล้วอีกอย่าง นพคุณก็ไม่ได้ทำตัวดีนัก จึงไม่คิดว่าจะมีใครทนอยู่ได้ แต่เสือก็ทน ทั้งที่มันไม่มีเหตุผลอะไรให้ต้องทน นพคุณจึงคิดออกเพียงแค่เหตุผลนี้เท่านั้น
จะว่าเพราะเสือรู้สึกผิดก็คงไม่ใช่ เสือไม่มีท่าทางสำนึกผิด ไม่ได้เอ่ยขอโทษ แม้แต่ความรู้สึกผิดที่ล่วงเกินตนเสือคงไม่รู้สึกเลยด้วยซ้ำ
นพคุณยิ้มขมขื่น เป็นอย่างนี้มาตลอดตั้งแต่ตอนเด็ก แม้ตอนนั้นเสือจะไม่ได้ทำท่ารังเกียจนพคุณอย่างตอนนี้ ยังชวนเล่นและพูดคุยกันเป็นปกติ แต่สำหรับพี่เสือ น้องเก้าคือที่หนึ่งเสมอ
สองชั่วโมงผ่านไปเสือก็กลับมาพร้อมกับนพเก้า น้องชายต่างมารดายิ้มอย่างเกรงใจให้นพคุณซึ่งเพียงปรายตามองก่อนจะเดินหนีเข้าห้องนอน
“คุณทำอย่างนี้กับน้องไม่ได้!”
เสือเดินตามเข้ามาแล้วกระชากร่างนพคุณให้ออกไปยังห้องรับแขกเหมือนเดิม
“พี่เสือ ไม่เป็นไรหรอกครับ”
นพเก้าหน้าเสียที่เห็นแขนพี่ขายถูกกระชากจนแดงช้ำจากมือของผู้ชายตัวโตตรงหน้า
“ไม่ได้ จะมาเอาแต่ใจต่อหน้าพี่ไม่ได้”
แล้วทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ นพคุณยอมนั่งนิ่งๆแต่ก็ไม่ได้มองหน้าใครและไม่ได้พูดอะไร นพเก้ามองหน้าพี่ชายที มองหน้าเสือที แล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ส่วนเสือ รายนี้นั่งเงียบไม่นานก็ชวนนพเก้าคุย คุยกันสองคนโดยนพคุณไม่มีส่วนร่วม แต่แขนขาวยังคงถูกกำไว้แน่นไม่ปล่อย นพคุณจึงต้องจำใจนั่งฟังเรื่องที่ทั้งคู่คุยกัน
“คุณแม่เป็นยังไงบ้างน้องเก้า”
“เอ่อ ดีขึ้นมากแล้วครับ อีกไม่นานคงออกจากโรงพยาบาลได้”
นพคุณใจหายเมื่อคิดว่าแม่เล็กเข้าโรงพยาบาล แต่ก็รีบสลัดความรู้สึกนั้นไปเมื่อนึกถึงแม่ตัวเอง
“สงสัยสินคงเฝ้าแม่เลยปิดเสียงโทรศัพท์ น้องเก้าเลยโทรไปไม่ติด”
นพเก้าพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แอบเหลือบตามองพี่ชายที่ตีหน้านิ่งสนิทมองจอโทรทัศน์แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ
ครอบครัวคงไม่สามารถกลับมาเป็นเหมืนเดิมได้อีกแล้วจริงๆใช่ไหม
เหมือนเสือจะรู้ว่านพเกากำลังคิดเรื่องอะไร มือใหญ่กระตุกแขนนพคุณอย่างแรงเรียกให้หันกลับมาสนใจ
“พรุ่งนี้ไปเยี่ยมแม่น้องเก้าด้วย”
แม่น้องเก้า เสือเรียกแม่เล็กว่าแม่น้องเก้า ไม่ใช่แม่เฉยๆ มันยิ่งตอกย้ำความจริงที่ว่าแม่เล็กไม่ใช่แม่ของเขา ต่อหน้าเสือก็เรียกแม่เล็กว่าคุณป้า ในขณะที่เรียกแม่ของนพคุณด้วยคำว่าคุณและตามด้วยชื่อจริง ไม่มีศักดิ์ใดๆทั้งคุณแม่ คุณน้า คุณป้า เป็นแค่คนรู้จักเท่านั้นห่างๆของเสือเท่านั้น
“ทำไมต้องไป”
เสือเพิ่มแรงบีบที่แขนเมื่อนพคุณเริ่มออกอาการต่อต้าน
“เพราะเขาเป็นแม่คนหนึ่งของนายเหมือนกันไงล่ะ”
นพคุณยิ้มเย็น
“ผมมีแม่คนเดียว และแม่ผมตายไปแล้ว หากเขาอยากเป็นแม่ผมจริงก็คงต้องตายก่อน”
“พี่คุณ!”
“โอย!”
เสียงนพเก้าที่เรียกชื่ออย่างไม่พอใจกับเสียงร้องด้วยความเจ็บของนพคุณดังขึ้นแทบจะพร้อมกัน
ร่างของนพคุณกองอยู่กับพื้นหน้าโซฟาด้วยการเหวี่ยงลงมาอย่างแรงของคนตัวโตกว่า แม้จะเจ็บกายและใจที่ถูกเสือทำร้าย แต่นพคุณก็ยังพาตัวเองลุกขึ้นและยิ้มเย็นให้คนทั้งคู่อยู่ได้โดยน้ำตาไม่ไหล เตือนตัวเองไว้ว่าอย่าร้องไห้ต่อหน้าคนพวกนี้ อย่าให้พวกเขาเห็นว่าทำร้ายใจนพคุณได้
“พี่เสือ ทำเกินนะครับ”
นพเก้าเอ่ยเตือนเสียงเครียด ถึงจะไม่พอใจที่พี่ชายพูดถึงแม่แบบนั้น แต่นพเก้าก็ไม่ชอบใจเหมือนกันที่มีใครมาทำร้ายพี่ชายตัวเอง พี่ชายที่ทั้งตนเอง พ่อแม่และน้องชายดูแลมาราวกับไข่ในหิน
เสือเองก็รู้ว่าทำเกินไป แต่เขาอดโมโหไม่ได้ที่นพคุณไม่รู้จักสำนึกในบุญคุณของแม่ที่แม้ไม่ใช่ผู้ให้กำเนิดแต่ก็เป็นคนหนึ่งที่เลี้ยงดูนพคุณมา
“พี่คุณเจ็บมากไหมครับ”
“ออกไป สะใจกันแล้วก็ออกไป”
นพคุณมองน้องชายที่กำลังลุกอย่างโกรธๆ คำสั่งที่ออกจากปากทำให้น้องชายยืนนิ่งไม่กล้าขยับตัว ด้วยรู้ว่านพคุณกำลังไล่ตน...อีกแล้ว
“นายนี่มัน...”
เสือโมโหมากที่เห็นนพคุณปัดความหวังดีของคนในครอบครัวทิ้ง ร่างสูงผุดลุกขึ้นและจับจูงนพเก้าที่ยังนิ่งอึ้งออกมาด้วยกัน
หากอยู่นานกว่านี้เสือคงพลั้งมือทำอะไรลงไปอีก
“พี่ไปส่ง เก้าอย่าไปคิดมากกับคำพูดของคนพรรค์นั้นเลยนะ”
นพเก้าไม่ได้พูดตอบโต้ออกไป ด้วยเข้าใจพี่ชายของตัวเองดี ก็โตมาด้วยกันอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าอีกฝ่ายคิดอะไร เพราะฉะนั้นจึงไม่ได้รั้งหรือขัดขืนการจับจูงให้ออกมาจากห้อง
นพเก้ารู้ว่าพี่ชายกำลังเสียใจมาก กำลังจะร้องไห้ และไม่ต้องการให้ใครเห็น
นพเก้าเสียใจที่เป็นหนึ่งในต้นเหตุให้พี่ชายเจ็บปวด เสียใจกับเรื่องนี้มากพอๆกับการเสียใจที่พี่ชายไม่มาร้องไห้กับตนเองอย่างที่เคยอีกแล้ว
นพคุณมองภาพการจับจูงที่ไม่มีความรุนแรงสักนิดแล้วได้แต่ยิ้มขื่นให้ตัวเอง
ดูๆแล้วช่างไม่ต่างอะไรจากแม่ ทำยังไงก็แพ้ครอบครัวนั้น
นพคุณไม่เคยยอมรับ แต่วันนี้สุดท้ายก็หลอกตัวเองไม่ได้
นพคุณรักเสือ รักมานาน แต่รู้ดีว่าในใจเสือมีแค่นพเก้าจึงไม่เคยยอมรับว่ารัก
เมื่อก่อนไม่เคยยอมรับเพราะไม่อยากอิจฉาน้อง
แต่ตอนนี้ไม่อยากยอมรับเพราะไม่อยากแพ้
แต่แม้จะไม่อยาก นพคุณก็ทั้งอิจฉาและแพ้นพเก้าไปแล้ว
ไม่มีอะไรสู้ได้เลย...
..................................
เสือกลับมาที่คอนโดของนพคุณหลังจากไปส่งนพเก้าและพยายามสงบจิตใจตัวเองลง บางทีเสือเองคงรุนแรงกับนพคุณมากเกินไปจริงๆ
“คุณ”
เสือเรียกหาเจ้าของห้อง แต่ทั้งห้องว่างเปล่า ไม่มีใครสักคน หัวใจเหมือนจะหลุดออกไป เสือโทรไปถามข้างล่างและได้รับการยืนยันว่านพคุณขับรถออกไปจากคอนโด
เจ้าตัวได้แต่ด่าตัวเองที่ปล่อยให้อีกฝ่ายมีโอกาสหลบไป แววตาที่มองมาอย่างว่างเปล่าก่อนที่จะออกไปส่งนพเก้าทำให้เสือรู้สึกกลัวในความคิดนพคุณจนต้องรีบออกตามหา
แต่ก็ไม่เจอ
ไม่มี
ทั้งโรงแรม ทั้งสถานที่ๆนพคุณชอบไป
นพคุณไม่ได้ไปที่ไหนเลย
เสือร้อนใจแต่ทำอะไรไม่ได้
ได้แต่ภาวนาขอให้เจ้าตัวอย่าคิดทำอะไรบ้าๆ ขอแค่อย่าได้คิดทำร้ายตัวเอง
..........................
TBC

หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 23-03-2015 10:11:46
นพคุณหนีไปให้ไกลเลยนะคะ อย่าให้อิพี่เสือตามเจออออ :serius2: ไอ้คนสองมาตรฐานเอ้ยย เอะอะตะคอกตลอดด
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 23-03-2015 11:10:33
โอ้....นพคุณ ความรู้สึกผิด ที่เกิดขึ้น ฝังลึกอยู่ในใจ
ทำให้ โกรธเกลียดตัวเอง และคนรอบข้าง
เจ็บปวด ทุกข์ระทม แต่ ไม่อยาก ให้ใครมาปลอบเพราะ
รังเกรียจตัวตน ของตนเองที่เป็นสาเหตุให้แม่ตาย สงสารจัง
พี่เสือ..พี่นี่ เป็นตัวซ้ำเติมเคราะห์กรรมเพิ่มให้น้องคุณ จริงๆ
พี่มังกร น้องเพียว เจอกันแล้วนะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 23-03-2015 12:03:19
ความขมขื่นที่นพเก้าได้รับ มันถูดส่งผ่านมาถึงเราเลยล่ะ แค่เวลาที่เราเข้าข้างคนอื่น คนที่แม่มองว่าทำให้เเม่เจ็บปวดแล้วเรายังทำแบบนั้นกับแม่อีก จนแม่ตัวเองตายแล้วเรามารับรู้ความรู้สึกของแม่ที่หลังผ่านเศษกระดาษมันคงจะเป็นช่วงที่แย่ที่สุดในชีวิตแล้วก็เป็นจุดพลิกผันได้เหมือนกันเลย ยังไม่พอยังม่โดนคนที่ตัวเองแอบรักกระทำด้วยแบบนี้ใจคนทั้งคนจะเหลืออะไร ต้องมองเค้าทำดีกับคนอื่นแล้วก็ทำแย่ๆใส่ตัวเอง ไหนจะต้องมารู้สึกอิจฉาอีก เป็นใครความรู้สึกในตอนนี้ก็คงติดลบทุกอย่างมันรุมเร้าเข้ามาหมด เหตุการณ์แย่ๆหลายๆอย่างที่ต้องเจอแค่นี้มันก็บั่นถอนจิตใจมากพอแล้ว แต่ทำไมถึงต้องมีคนมาคอยซ้ำเติมกันอยู่เรื่อยคงไม่เคยเห็นใจหรือสงสารเลยสินะ เกิดมาเป็นนพคุณทำไมต้องเจอแต่เรื่องร้ายๆ เฮ้อออออออ แล้วสิ่งที่ทำกับมังกรเราคิดว่าก็ดีแล้วในเมื่อไม่ได้รักเค้าเราก็ไม่ควรที่จะทำร้ายเคาหรือใส่หน้ากากเข้าหาเค้าเหมือนว่าเรารักเค้าซะเต็มประดา แต่สิ่งที่เราเลือกทำเลือกว่าควรก็ต้องถูกมครอีกคนคอยแต่จะซ้ำเติมเเละคอยทำร้ายอนู่เรื่อย อยากรู้จริงๆว่าเสือไม่เคยสงสารไม่เคยเห็นใจนพคุณเลยใช่ไหมถึงได้ทำแบบนี้ ถ้าเราเป็นนพคุณเราก็อาจจะทำแบบนั้นเพราะเราเลือกที่จะเดินออกมาเเล้วเลือกที่จะตัดขาดแล้ว ก็ขอให้เลิกมาวุ่นวายเลิกมาตอแยต่อกันจะเป็นการดีที่สุด เพาะมันจะทำให้เรารู้สึกดีกว่าที่เป็นอยู่

อยากอ่านความคิดทางด้านครอบครัวว่าเค้ายังไงกับนพคุณโดยส่วนตัวตอนนี้เรารู้สึกไม่ชอบครอบครัวของนพเก้าเลยล่ะ สิ่งที่พ่อเค้าทำมันส่งผลต่อเนื่องมาถึงตรงนี้เลยล่ะ รู้สึกแย่แย่มากๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 23-03-2015 12:15:01
นพคุณจะท้องไหมมมมม
พี่เสือก็รักน้องใช่ไหม บอกกันสิใจตรงกันแล้ว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 23-03-2015 14:17:21
รู้สึกจุกในใจ
ถึงเนื้อเรื่องดูรวดเร็ว  แต่ฉากของเสือมันบีบคั้นใจจังเลย
เสือใจร้าย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: CanonDNattari ที่ 23-03-2015 14:25:14
ตาม ๆ ค่ะ น้องเพียว น้องคุณ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 23-03-2015 14:38:17
 :sad3: คือสงสารคุณมาก ไปให้ไกลเลย ให้เสือไม่ต้องตามเจอไม่ต้องให้ใครมาเห็น หนีไปอยู่ต่างประเทศเลยยย อิพี่เสือ อิคนมองคนที่ภายนอก ชิชะ เคืองแทน ตบเลย  :fcuk:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 23-03-2015 15:03:05
อร๊ายแอบกรี๊ดดังๆ (ในใจ) ชอบมากเลยจ้าทั้งสองคู่เลย คุณจุ๊บจิ๊บบรรยายได้ตรงจุดมากเลย แต่ดูเหมือนเสือรุนแรงไปหน่อยใช้อารมณ์ ดูเป็นคนไม่มีเหตุผลเลย โตมาด้วยกันแท้ๆ

ติดตามนะจ๊ะ มาเร็วๆนะเค้ารออยู่ กำลังลุ้น  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-03-2015 15:26:34
 :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 23-03-2015 15:29:18
 :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 23-03-2015 16:40:34
 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 23-03-2015 18:07:10
แง๊ๆๆๆ ไม่นึกว่าเบื้องหลังนพคุณจะเศร้าขนาดนี้  T_T
พี่เสือใจร้าย!!!
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 23-03-2015 18:12:06
 :o12:
เสือใจร้าย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 23-03-2015 18:54:48
โอ้ยยยย ลุ้นๆ มาต้อเร็วๆนะค้ะ :ling1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 23-03-2015 19:14:31
 :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 23-03-2015 20:14:41
สงสารคุณเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 23-03-2015 21:00:50
เสือใจร้ายมากจริงๆ น่าจะมองในมุมของนพคุณดูบ้างนะ. >.<
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 23-03-2015 21:17:13
สนุกคับ   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: เป็นเรื่องของ นพคุณ กับเสือใช่มั้ย? ตอนใหม่มาต่อเร็วๆนะคับ   รอ รอ รอ :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 23-03-2015 21:52:21
ปัญหานี้มันเกิดที่พ่อนะ
เข้าใจว่าจำเป็นต้องแต่งถึงไม่ได้รัก
แต่ในเมื่อแต่งแล้วก็ควรมีความรับผิดชอบกัลูกกับเมียแต่ง
ถ้าไม่รักไม่อยากรับผิดชอบ
ก็น่าจะพยายามไม่แต่งงานตั้งแต่แรก
ทำอย่างนี้ถือว่า ไม่มีความรับผิดชอบ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 24-03-2015 09:34:38
 :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 24-03-2015 12:47:19
ความเจ้าคิด เจ้าแค้น แบบผิด ๆ ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้
งูกินหาง  :เฮ้อ:
+1 ให้เป็นกำลังใจให้ครับ JUPJIP :L2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 24-03-2015 16:29:34
ติดตามจ้า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 24-03-2015 18:31:41
พี่เสือใจร้ายยยยย

ปากแข๊ง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 24-03-2015 21:19:19
อิพี่เสือใจร้ายอะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-03-2015 22:19:35
มาติดตามเรื่องนี้ด้วยคน~
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 24-03-2015 22:33:31


ตอนที่ 3

“พี่เสือ พาคุณขึ้นไปด้วยสิ”

เด็กชายตัวน้อยเอ่ยขอร้องพี่ชายที่นั่งอยู่บนกิ่งไม้ที่ไม่สูงมากนัก แต่ก็สูงเกินกว่าเขาจะขึ้นไปด้วยตนเอง

“คุณต้องจับดีๆนะ”

คนโดนขอร้องกระโดดลงมาอุ้มเด็กชายขึ้นไปนั่งบนกิ่งไม้แล้วพาตัวเองขึ้นไปนั่งด้วยกัน

“ว้าว...”

นพคุณมองทะเลสาบเบื้องหน้าอย่างตื่นตาตื่นใจ เสือเองมองรอยยิ้มอีกฝ่ายแล้วอดที่จะยิ้มตามไม่ได้

“ปีหน้าคงไม่ได้มาแล้ว”

นพคุณเอ่ยกับเสือด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

“ทำไมล่ะ”

เสือเองก็ดูท่าทางอยากให้นพคุณมาเหมือนกันจึงเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ หากมีอะไรที่ตนทำได้ก็จะทำเพื่อให้นพคุณได้มาเที่ยวปิดเทอมกับครอบครัวเขาอีก

“ปีหน้าต้องเข้าโรงเรียนประจำ คงไม่ได้มา”

“โรงเรียนไหน”

“โรงเรียนเอกวิทย์ พี่เสือรู้จักไหม”

เสือพยักหน้า เขารู้จักโรงเรียนนั้น แม้จะไม่ได้เข้าเรียนเพราะเขากับพี่ชายไปเรียนโรงเรียนที่มุ่งสอนทางธุรกิจแทน

“พ่อบอกว่าให้ไปอยู่ประจำ ถึงจะต้องทำเรื่องวุ่นวายก็อยากให้ไปอยู่ ปิดเทอมได้กลับบ้านไม่กี่วันคงไม่ได้มาหาพี่เสือ”

โรงเรียนเอกวิทย์ปกติจะสงวนสิทธิ์เด็กประจำไว้สำหรับเด็กกำพร้าเท่านั้น แต่หากคนมีเงินอยากให้ลูกอยู่ประจำก็ต้องจ่ายเงินเพิ่มหลายเท่า

“อืม ถ้างั้น เดี๋ยวคุณรอพี่ตรงนี้นะ”

“พี่เสือจะไปไหน...”

“พี่ไปไม่นาน รอตรงนี้”

เสือว่าแล้วลงจากต้นไม้ วิ่งฉิวไปทางตัวบ้านอย่างเร่งรีบ แต่มันก็ยังช้ากว่าโชคชะตา ในตอนที่กำลังรอพี่เสือของตนอยู่นั้น นพคุณตัวน้อยก็มองเห็นคนๆหนึ่งที่กำลังตะกุยผิวน้ำอย่างเอาเป็นเอาตาย

“หัดว่ายน้ำหรือ?”

นพคุณถามตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจว่าไม่ใช่ เจ้าตัวกระโดดลงจากต้นไม้ แต่เพราะตัวเล็กและลงผิดท่าข้อเท้าจึงพลิก หากแม้ข้อเท้าจะเจ็บก็ยังฝืนตัววิ่งไปทางคนที่กำลังจะจมน้ำและกระโดดลงไปช่วย ทั้งๆที่เจ็บขา ทั้งๆที่ตัวเล็กกว่า และทั้งๆที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

เสือวิ่งมาถึงตอนนพคุณลากอีกฝ่ายขึ้นมาบนฝั่งได้พอดี

“พี่กร!”

เจ้าตัวรีบวางของที่ถือมาลงแล้วเดินมาปฐมพยาบาลพี่ชายจนอีกฝ่ายกลับมาเป็นปกติ

“ขอบใจนายเสือ”

มังกรลืมตามาเห็นน้องชายก็เอ่ยหอบๆ ก่อนจะมองไปทางเด็กชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆน้องชาย

“ขอบใจคุณด้วย”

มังกรไม่ได้สนิทกับนพคุณเท่าเสือ แต่ก็พอรู้จักกัน ตอนนี้เองที่นพคุณเพิ่งรู้สึกโล่งใจจริงๆ เจ้าตัวทรุดลงแล้วร้องไห้โฮ ทั้งเหนื่อยเพราะการช่วยคนอื่นขึ้นจากน้ำทั้งที่ตัวเองตัวเล็กกว่ามาก ทั้งเจ็บขาแล้วยังตกใจมากด้วย เสือผละไปกอดปลอบนพคุณไว้ ถามจนแน่ใจว่านพคุณเจ็บแค่ที่ขาแล้วก็ให้อีกฝ่ายขี่หลังกลับบ้าน

“พี่ให้”

หลังจากอาบน้ำและประคบที่ขา เสือก็ยื่นสมุดวาดภาพของตัวเองให้นพคุณ ข้างในมีรูปนพคุณในอิริยาบถต่างๆเต็มไปหมด เจ้าตัวเห็นแล้วก็ยิ้มกว้างอย่างถูกใจ

“คุณจะเก็บอย่างดีเลย ขอบคุณมากนะพี่เสือ”

เสือเองก็ยิ้มกว้างไม่ต่างกัน ใครจะรู้เลยว่าหลังจากนั้นทุกๆอย่างจะเปลี่ยนไป

มังกรเริ่มเข้ามาคลุกคลีกับนพคุณมากขึ้น ทางเสือกลับคล้ายจะถอยห่างแล้วพาตัวเองไปสนิทกับนพเก้าแทน นพคุณไม่เข้าใจว่าทำไมพี่เสือไม่มาชวนตัวเองไปเที่ยวเล่นแต่กลับไปนั่งอ่านหนังสือกับนพเก้า แต่เพราะไม่อยากอิจฉาน้องจึงทำเฉยๆและเลือกไปเที่ยวเล่นคนเดียว

เด็กชายตัวน้อยวิ่งเล่นไปโน่นมานี่คนเดียว พยายามปีนต้นไม้ที่ปกติจะอ้อนพี่เสือให้อุ้มขึ้น ได้แผลมากมายแต่ก็ไม่ได้บอกใครเพราะไม่มีพี่เสือให้อ้อนอีกแล้ว เจ้าตัวเล่นต่อสู้กับต้นไม้ เล่นไล่จับกับลมกับผีเสื้อ นอนคุยกับต้นหญ้า เล่นน้ำกับปลา และร้องเพลงกับตัวเองคนเดียว เดินเล่นจนไปเจอที่เหมาะจึงหากิ่งก้านต้นไม้มาสร้างฐานทัพเอาไว้ ตั้งใจจะอวดพี่เสือ... แต่พี่เสือก็ไม่เคยออกมาด้วยอีก บางครั้งที่ออกมาก็จะจูงมือนพเก้ามาด้วย นพคุณได้แต่เดินตามหลังอยู่ห่างๆ จึงไม่ได้โอกาสบอกพี่เสือสักที

เขาเข้าไปเล่นในฐานทัพลับคนเดียวจนชิน บางครั้งก็ร้องไห้น้อยใจพี่เสือ แต่นพคุณก็ไม่เคยเอ่ยให้ใครฟัง เขาไม่ชอบเป็นตัวอิจฉาและนพเก้าก็เป็นน้องชาย

หลายวันเข้าเขาก็เข้าใจและเลิกหวัง พี่เสือมีน้องชายคนใหม่แล้ว นพคุณไม่สำคัญอีก แต่เพราะรักทั้งพี่เสือและนพเก้า แม้จะเหมือนน้องมาแย่งพี่เสือไป นพคุณก็ไม่โวยวายเขาได้แต่เสียใจอยู่เงียบๆ

ช่วงเวลาหน้าร้อนที่เหลือ นพคุณพาตัวเองออกจากบ้านแต่เช้าไปนั่งในฐานทัพลับ นั่งดูสมุดภาพที่พี่เสือวาดให้อยู่คนเดียว ยิ้มทั้งน้ำตาเมื่อคิดถึงคนที่วาดรูปพวกนั้นให้ บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร เป็นพี่ต้องเสียสละให้น้อง ไม่เป็นไรถ้าพี่เสือจะรักน้องมากกว่าเพราะนพคุณได้สมุดภาพนี้มาแล้ว

ทั้งๆที่บอกตัวเองอย่างนั้นแต่นพคุณก็ยังเผลอร้องไห้ออกมาทุกที

และหลังจากหน้าร้อนครั้งนั้น นพคุณกับเสือก็ไม่เคยได้เจอกันอีกเลย

.................................................

“บ้าจริง!”

นพคุณด่าตัวเองเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วน้ำตานองหน้า เรื่องในวัยเด็กนพคุณไม่อยากจะจำแต่กลับไม่เคยลืมได้เลย

“ฝันถึงอีกแล้ว หรือจะคิดผิดที่มาที่นี่”

ฐานทัพลับของนพคุณ ตอนนี้กลายเป็นกระท่อมหลังน้อยๆที่สามารถพักอยู่ได้แม้ไม่สะดวกสบายเท่าที่คอนโดแต่ก็สามารถพักอาศัยอยู่ได้ ที่ดินตรงนี้ที่จริงเป็นของตระกูลเทพไทย แต่เพราะนพคุณไปอ้อนขอแม่ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับแม่ของมังกรและเสือ ทำให้เขาได้ที่ดินตรงนี้มาอย่างง่ายดาย

‘ของหมั้น’

 จำได้ว่าแม่ของมังกรเคยบอกไว้อย่างนั้นเพราะคิดจับคู่นพคุณกับมังกรมานานแล้ว แต่เขารู้ว่าอีกฝ่ายพูดเล่นๆ ประมาณว่าถ้ารักกันได้ก็ดี แต่ถ้าไม่รักกันก็ไม่เป็นไร เป็นแม่นพคุณเสียอีกที่จริงจังกับเรื่องนี้มาก ถึงขั้นโทรไปวานให้มังกรเอาโน่นเอานี่ไปให้นพคุณบ่อยๆที่โรงเรียนเอกวิทย์

ตอนนั้นพอเริ่มโตนพคุณก็เริ่มอคติกับแม่ เขาคิดไปเองว่าแม่ชอบมังกรเพราะมังกรรวย มีชื่อเสียง แต่ความจริง แม่เขียนไว้ในไดอารี่ว่าอยากให้นพคุณรักกับมังกรเพราะมั่นใจว่ามังกรต้องสามารถดูแลนพคุณได้ไปตลอดชีวิต และมังกรก็เป็นลูกของเพื่อนสนิทของแม่ด้วย

แต่คิดไปตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์แล้วทั้งเรื่องของแม่และเรื่องของมังกร...รวมไปถึงเรื่องของเสือ

นพคุณลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปล้างหน้า เขากินอาหารเช้าอย่างเหม่อลอย โทรทัศน์ที่เปิดไว้เป็นเพื่อนฉายการ์ตูนเก่าตั้งแต่สมัยเขายังไม่เกิดแต่นพคุณก็ไม่ได้สนใจ

หลังจากเขี่ยข้าวไปมาอยู่นานสองนาน นพคุณก็ตัดสินใจเลิกกิน เจ้าตัวเดินเอาจานไปล้างก่อนจะไปนอนบนโซฟา บอกตัวเองให้เลิกหดหู่ เลิกเสียใจ แต่มันก็ทำไม่ได้

“ใครมาเห็นคงได้หัวเราะเยาะ”

นพคุณว่าตัวเอง บนฝาผนังบ้านเต็มไปด้วยกรอบรูปซึ่งเป็นสำเนารูปวาดที่เสือเคยวาดให้เมื่อตอนเด็กอยู่เต็มไปหมด ตอนมาถึงนพคุณอยากเอาลงมาทิ้ง แต่เมื่อคิดได้ว่า รูปเหล่านี้เป็นความทรงจำที่สวยงามระหว่างตนเองกับพี่เสือที่แสนดีเมื่อครั้งเก่าเขาก็ตัดใจทิ้งไม่ลง แม้จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป แต่อดีตมันก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

“บ้าจริงๆ”

ด่าตัวเองเสร็จก็เดินขึ้นห้องนอน นพคุณนอนเพื่อให้เวลามันหมดไป แม้การนอนจะทำให้ฝันถึงเรื่องไม่ดีบ้าง แต่บางครั้งเขาก็ฝันดีเหมือนกัน ยามเมื่อหลับตาลงนอน เขาก็ได้แต่หวังว่าคราวนี้จะฝันดีอีกสักครั้ง

.................................

“พี่คุณไม่ได้มาที่บ้านนะครับ”

นพเก้าบอกเสือพร้อมทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจ เมื่อวันก่อนเสือยังเป็นคนพาเขาไปห้องของนพคุณเองแท้ๆ ทำไมวันนี้กลับมาถามหานพคุณที่นี่

หลายวันนี้นพเก้ายุ่งๆกับแม่เพราะท่านเข้าโรงพยาบาลจึงไม่ได้แวะไปคอยนพคุณอย่างเคย

“พี่คุณไม่อยู่ที่ห้องหรือครับ”

เสือส่ายหน้า ไม่รู้ควรบอกดีไหมว่านพคุณหายไปตั้งแต่เมื่อสามวันที่แล้ว

“มีที่ไหนที่เขาจะไปได้บ้างไหม”

นพเก้าคิดก่อนจะจดสถานที่ทั้งหมดที่คาดว่านพคุณจะไปให้เสือ

“ทะเลาะกันหรือครับ”

นัตย์ตาหรี่ลงอย่างจับผิด เสือไม่ได้ตอบเพียงแค่กล่าวขอบใจแล้วตั้งใจจะกลับ เสือไม่อยากเจอใคร ไม่อยากตอบคำถาม แต่ก็ยังเจอกับน้องชายคนเล็กของบ้านก่อนขึ้นรถขับออกไปอยู่ดี

“คุณมาทำไม”

นพสินไม่เคยญาติดีกับเสือมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เขาไม่รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายจึงตั้งแง่กับตนทั้งที่ตนก็เอ็นดูเจ้าตัวไม่ต่างจากที่เอ็นดูนพเก้า

“พี่เสือมาหาพี่คุณน่ะสิน”

นพเก้าที่เดินตามมาส่งเสือบอกน้องชาย เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมน้องชายคนเล็กถึงได้ทำท่าเหมือนไม่ค่อยชอบเสือ

“พี่คุณไปไหน”

นพสินไม่ได้ถามพี่ตัวเอง เขาจ้องหน้าเสืออย่างเอาเรื่อง...ราวกับรู้ หากเสือก็ไม่ได้กลัวท่าทางคุกคามของอีกฝ่ายเลยสักนิด เขายังไม่ทันตอบอะไรพ่อกับแม่ของนพเก้าก็พากันออกมาดูพอดี

“อ้าวตาเสือ มาหาน้องเก้าเหรอลูก”

เสือไหว้ผู้อาวุโสทั้งสอง ก่อนจะตอบคนถาม

“ผมมาตามหานพคุณครับคุณป้า ไม่ทราบว่าคุณป้ากับคุณลุงเห็นบ้างไหม”

“คงไปเที่ยวเล่นตามประสาเขาแหละ เสือมีอะไรหรือเปล่า”

เป็นพ่อของนพคุณที่เอ่ยตอบ ท่าทางไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจใดๆกับคำถามที่เหมือนว่าลูกชายคนโตหายไป

“ไม่ครับ ผมติดต่อไม่ได้ เลยมาถามดู”

“เดี๋ยวเบื่อๆเขาก็กลับมาเอง ถ้าไม่มีอะไรด่วนเสือก็รอสักพักแล้วกัน”

เสือยิ้มบางๆแม้จะแอบไม่พอใจกับการไม่เอาใจใส่ของพ่อที่ควรมีต่อลูก แต่เขาก็ไม่ได้แสดงออก

“วันนี้กินข้าวด้วยกันนะตาเสือ ฉลองป้าออกจากโรงพยาบาล”

จากที่ตั้งใจกลับ เสือจึงต้องรับปากอยู่รับประทานอาหารเย็นกับครอบครัวของนพคุณเสียแทน

อาหารมื้อนั้นเต็มไปด้วยบรรยากาศของครอบครัวสุขสันต์ ทั้งที่ไม่มีนพคุณอยู่แต่เหมือนกับว่าจะไม่มีใครสนใจ ครอบครัวดูเป็นครอบครัว...สมบูรณ์แบบราวกับสมาชิกครบถ้วน แล้วนพคุณเล่า เสือคิดแล้วก็ยอกในอกนัก ที่นี่ไม่ใช่ที่ของนพคุณเลย เขาชักไม่แปลกใจที่นพคุณต่อต้านและไม่ยอมกลับมาบ้านเสียแล้ว

..............................

“คุณทำอะไรพี่ชายผม”

วันถัดมาคนที่บุกมาหาเสือถึงที่ทำงานคือน้องชายคนเล็กของบ้าน นพสินมีท่าทางร้อนใจและเหมือนจะโทษเสือเต็มที่ เจ้าตัวยืนจ้องเขาเขม็ง รูปร่างที่สูงใหญ่ผิดจากพี่ๆทั้งสองทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าใครในบรรดาพี่น้องทั้งที่อายุน้อยที่สุด แต่มันก็ไม่ได้ดูน่าเกรงขามพอในสายตาเสือ

“ทำไมไม่ถามพี่เสียตั้งแต่เมื่อวาน”

เสือไม่ไว้ใจอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย เมื่อวานนี้นพสินไม่ได้มีท่าทีสนใจในเรื่องของนพคุณนัก อย่างน้อยๆเมื่ออยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่ก็ไม่ได้เอ่ยถึงอีกฝ่ายเลยสักคำ

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”

“งั้นพี่คงบอกสินไม่ได้”

“งั้นก็อย่าหวังจะรู้เลยว่าพี่คุณอยู่ที่ไหน”

เสือหัวเราะในลำคอ

“อย่ามาลักไก่เลย สินไม่รู้จริงๆหรอก ถ้ารู้คงไม่มาถามเอากับพี่ สินคงไปถามเอากับคุณเขาแล้ว”

นพสินได้แต่เจ็บใจที่อีกฝ่ายดันพูดถูก

“ถ้าพี่คุณเป็นอะไรไป ผมไม่เอาคุณไว้แน่”

ว่าแค่นั้นแล้วเจ้าตัวก็ถอยกลับไป นพสินไม่ได้ความอะไร เสือเองก็ไม่ได้ความอะไรเหมือนกัน

“ห่วงจริงหรือแค่มีแผนก็ไม่รู้”

เสือพูดเมื่อเห็นสายตาหลุกหลิกระวังตัวแจของนพสินเมื่อครู่นี้ ท่าทางคล้ายไม่มั่นใจ คล้ายกำลังทำผิดหรือปกปิดอะไรสักอย่างไว้ เสือพลิกเอกสารที่ต้องจัดการแผ่นเดิมอยู่สองสามครั้ง ก่อนจะยอมรับว่าสมาธิไม่มี เขาต่อโทรศัพท์ไปยังคนสนิทเพื่อให้ช่วยสืบเรื่องราวให้ บางที...คนที่มองไม่ลึกพออาจจะไม่ใช่แค่มังกรคนเดียว...

........................................

มังกรเข้าพักที่โรงเรียนเอกวิทย์ได้หลายวันแล้ว เจ้าตัวแค่โทรไปบอกน้องชายว่าสบายดีและให้ยกเลิกงานแต่งอย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้เท่านั้น แล้วก็ไม่เคยติดต่ออีกฝ่ายอีกเลย ใช่ว่าไม่รู้ว่าจะทำให้น้องเป็นห่วง แต่มังกรยังไม่มีใจจะพูดหรือชี้แจงอะไรกับใครทั้งนั้น

“อุ้มแบบนั้นลูกก็คอหักพอดีสิครับคุณมังกร”

เพียวว่าเมื่อเห็นท่าทางอุ้มลูกน้อยของมังกร เนื่องจากมังกรไม่ได้มาลงทะเบียนคอร์สอบรมการเป็นคุณพ่อมือใหม่ตามระยะเวลาที่กำหนด เมื่อเกิดอยากจะเรียนขึ้นมา เพียวจึงกลายเป็นครูจำเป็นให้อีกฝ่ายแทนอย่างช่วยไม่ได้

“ผมไม่เคยอุ้มเด็ก”

ไม่ต้องบอกเพียวดูก็รู้อยู่แล้ว  เขาจึงสาธิตการอุ้มให้ดูใหม่อีกครั้ง

“คุณน่าจะชวนแฟนคุณมาเรียนด้วยกัน”

“เขาจบจากที่นี่ ผมคิดว่าเขาน่าจะอุ้มเป็นอยู่แล้ว”

เพียวพยักหน้า ส่งตุ๊กตาให้มังกรหัดอุ้มอีกครั้ง เขาคิดว่าถ้าหากจบจากที่นี่จริงก็คงจะอุ้มและเลี้ยงเด็กเป็นจริงๆอย่างที่มังกรว่า มังกรไม่ได้ขยายความ เพียวจึงคิดเองเออเองว่าแฟนของมังกรคงเป็นเด็กเอกวิทย์ที่ไม่ใช่แผนกตั้งครรภ์ เพราะถ้าอีกฝ่ายท้องได้คงไม่มาจ้างเขา อีกอย่างเขาก็คุ้นหน้าแฟนมังกรแต่จำไม่ได้ ถ้าไม่ใช่นักเรียนแผนกเดียวกันแต่เรียนโรงเรียนเดียวกันก็สามารถอธิบายได้พอดี

“ขอตัวสักครู่”

มังกรเอ่ยกับเพียวเมื่อโทรศัพท์เบอร์ฉุกเฉินของเขาดังอยู่ที่อีกฟากของห้อง

“ว่าไง”

มังกรถามเพราะคนที่โทรเข้ามาคืออินท์เลขาและลูกน้องคนสนิท

“คุณเสือท่าทางแปลกๆ แถมยังตามหาตัวคุณนพคุณให้ควั่ก คำสั่งคุณกรหรือเปล่าครับ”

มังกรนิ่วหน้า เสือตามหานพคุณ เท่ากับว่านพคุณหายตัวไป

“แล้วนพคุณเขาหายไปไหน”

“ไม่ทราบนะครับ เห็นว่าหายไปเมื่อสามวันที่แล้ว คุณเสือท่าทางร้อนรนมาก นี่เพิ่งสั่งให้พ่อผมสืบประวัติของบ้านนั้นอย่างละเอียดด้วยนะครับ”

มังกรพิจารณาเรื่องอยู่เงียบๆ น้องชายของเขาไม่ได้ชอบพอกับนพคุณมากพอจะต้องเป็นห่วงเป็นใย ถ้าเป็นนพเก้าก็ว่าไปอย่าง

“เพราะนพเก้าขอร้องหรือเปล่า”

“ไม่น่าใช่นะครับ เท่าที่ผมทราบ คุณเสือไม่ได้ติดต่อคุณเก้าเลยยกเว้นเมื่อวานที่ดูท่าจะไปตามหาคุณนพคุณที่บ้าน”

“คุณเขาเหมือนตัวคนเดียว หายไปแบบนี้คงตามหาลำบากหน่อย”

ไม่ใช่ไม่ร้อนใจ แต่มังกรกำลังคิดเรื่องน้องชายมากกว่าอดีตคนรัก นพคุณแม้จะชอบทำตัวประชดประชัน แต่เจ้าตัวก็ไม่เคยทำร้ายตัวเอง หากการหายไปนี้เป็นไปตามความต้องการของเจ้าตัว นพคุณก็คงยังสบายดี ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงมาก แต่ถ้าหายไปเพราะโดนคนอื่นทำร้ายก็คงแย่

“เดี๋ยวฉันจะโทรหานายเสือเอง”

“ครับคุณกร”

ท่าทางอินท์โล่งอกอย่างเห็นได้ชัด มังกรไม่อยู่เพราะหลบไปทำใจเรื่องนพคุณ เสือก็เอาแต่ตามหานพคุณจนแทบไม่ทำงานทำการ...อินท์ไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนโลกจะหมุนรอบตัวคนๆนั้น เขาอดรู้สึกไม่ได้ว่านพคุณเป็นอิทธิพลด้านลบ

“อินท์ คุณเค้าน่าสงสารมากนะ อย่าคติกับเขานักเลย”

คนโดนรู้ทันความคิดแอบกลั้นหายใจ มังกรต้องรู้แน่ๆว่าที่เขาโทรมาเพราะกลัวว่าเสือจะตกหลุมนพคุณถัดจากมังกร

“ครับ ผมจะพยายามไม่อคติแล้วกัน”

มังกรก็ได้แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะทำได้อย่างที่พูดจริงๆ แต่ก็คงยากเพราะในสายตาอินท์ นพคุณไม่ใช่คนดีและไม่น่าคบ ด้วยอินท์เพิ่งรู้จักนพคุณและนพคุณก็ไม่ได้ทำตัวดีนักต่ออีกฝ่าย อันที่จริงต้องบอกว่ากับอินท์แล้วนพคุณร้ายใส่มากๆเลยด้วยซ้ำ...ซึ่งมังกรก็ไม่รู้ว่าทำไม

เขาวางโทรศัพท์จากเลขาแล้วต่อสายหาน้องชาย ...โทรไปสามครั้งสายไม่ว่างทั้งสามครั้ง มังกรคิดว่าเสือคงกำลังคุยธุระ ที่คงหนีไม่พ้นเรื่องนพคุณ เขากำลังจะต่อสายหาเสืออีกครั้งอีกฝ่ายก็โทรกลับมาเสียก่อนแล้ว

“พี่มังกรมีอะไรหรือเปล่าครับ”

น้ำเสียงของเสือเหมือนตั้งความหวังและก็เหมือนไม่อยากหวังไปด้วยพร้อมๆกัน เสืออยากให้มังกรโทรมาเพื่อบอกข่าวนพคุณ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเพราะมันเท่ากับนพคุณไว้ใจมังกรมากกว่าเขา

“เห็นว่านายตามหาคุณเขา มีอะไรหรือเปล่า”

เสือไม่แปลกใจที่พี่ชายรู้เรื่อง เครือข่ายของเขาก็เป็นเครือข่ายของพี่ชายด้วย

“เขาหายไป”

“นายรู้ได้ยังไงนายเสือว่าคุณเขาหายไป ไม่ใช่ไปเที่ยวเล่น”

เสือถอนหายใจ เขาไม่อยากเล่าให้พี่ชายฟังเพราะเรื่องของพี่ชายกับนพคุณจะว่าจบกันแล้วก็พูดได้ไม่เต็มปาก เสืออยากมั่นใจเสียก่อนแล้วค่อยเล่า

“ถ้านายพร้อมมาหาพี่โรงเรียนเอกวิทย์ เสือ...ถ้านายไม่บอกพี่ พี่ก็ไม่สามารถช่วยนายได้”

มังกรกดวางโทรศัพท์ เขาเดินไปทางสวนไม่ได้กลับเข้าไปเรียนอย่างที่ควร

สวนตอนสายมีคนเล็กน้อยเพราะยังไม่ถึงเวลาพัก คนส่วนใหญ่จึงยังทำงานกันอยู่ มังกรทรุดตัวลงนั่งบนม้านั่งที่อยู่ใต้ร่มเงาต้นไม้ เขามองไปทางน้ำพุแล้วนึกถึงตอนสมัยที่เขาเจอนพคุณครั้งแรก

เด็กผู้ชายตัวน้อยที่ตอนแรกเขากับเสือนึกว่าเป็นเด็กผู้หญิง ท่าทางเขินอายยามต้องแนะนำตัวเองกับพวกเขา มังกรไม่ได้คิดอะไรแค่คิดว่าน่ารักดี ต่างจากเสือที่ดูจะถูกใจน้องคนนี้มาก จากนั้นตลอดเวลาที่พักอยู่ที่บ้านพัก เขาก็จะได้เห็นนพคุณเดินตามเสือต้อยๆชนิดที่ว่าเห็นเสือที่ไหนเป็นต้องเห็นนพคุณที่นั่น ทั้งสองคนสนิทกันมาก จนกระทั่งมีนพเก้าเข้ามา...แล้วเสือก็หันไปให้ความสนใจกับน้องชายคนใหม่แทน...

ไม่สิ

มังกรหยุดคิดเพราะบางสิ่งไม่ถูกต้อง

เขาลองนึกทบทวนดูใหม่แล้วก็นึกได้ว่าตอนที่นพเก้าเข้ามาแรกๆ เสือกับนพคุณก็ยังสนิทกับเหมือนเดิม...จนกระทั่ง...จนกระทั่งเขาตกน้ำแล้วนพคุณมาช่วย!

มังกรหงุดหงิดตัวเองที่ลืมเรื่องพวกนี้ไป บางทีใจเขาคงรู้อยู่แล้วแต่ทำเป็นไม่รู้และลืมมันไปเพราะอยากให้เรื่องมันเป็นเพราะเสือหันไปสนใจนพเก้า ไม่ใช่เพราะตนเองมีทีท่าสนใจนพคุณจนเสือยอมหลีทางให้! ไม่ว่าจะเพราะเจ้าตัวเต็มใจหลีกทางหรือเป็นเพราะแม่ขอร้องเขาก็ทำเป็นไม่รับรู้และรับความหวังดีเหล่านั้นมา

มังกรยอมรับว่าตัวเองเห็นแก่ตัว ตอนนั้นเขายังเด็ก เสือก็ยังเด็ก นพคุณยิ่งเด็กมากๆ เขาไม่มองไม่คิดว่าความรู้สึกของทั้งสองคนจะมีอะไรกว้างไกลไปกว่าพี่น้องหรือเพื่อนเล่น...ซึ่งในตอนนั้นมันก็เป็นเพียงแค่นั้นจริงๆ เพียงแต่ว่ามันยังเป็นความผูกพันที่พร้อมจะพัฒนาหากไม่มีใครเข้าไปแทรก

‘นายคงไม่ได้รักเขาหรอกนะเสือ’

มังกรยังจำได้ วันนั้นก่อนเสือจะเอาเอกสารเรื่องของนพคุณให้เขาดู เขาถามน้องชายไปอย่างนั้น

เขาจำได้ว่าเสือหัวเราะ...แต่หลบตาและไม่ตอบเขากลับมาว่ารักหรือไม่รัก

นี่หรือเปล่าคือเหตุผลที่เสือมักว่ากระทบกระเทียบนพคุณทุกครั้งเวลาเจอหน้า ว่าๆนพคุณไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้...ไม่ใช่เพราะไม่พอใจหรือรังเกียจ แต่เพราะโกรธและผิดหวังที่นพคุณเกเรอย่างนั้นใช่หรือเปล่า

“คุณมังกร”

มังกรหันกลับมามองคนที่แตะบ่าเขาเบาๆและส่งเสียงเรียก

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

มังกรไม่ตอบ เขาจับมือของอีกฝ่ายแล้วประคองกลับเข้าไปในอาคาร แดดร้อนๆไม่เหมาะกับคนท้องหกเดือน และเรื่องของเขาก็ไม่เหมาะจะเล่าให้เพียวฟัง

“ปัญหาของน้องผมนิดหน่อย เมื่อครู่นี้คุณสอนถึงไหนนะ”

มังกรบอกตัวเองว่าเขาไม่ใช่เจ้าของนพคุณอีกแล้ว และเขาต้องทำใจให้กว้างมากๆ

มันคงถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องถอยออกมาและเป็นฝ่ายหลีกทาง...หลีกทางให้คนที่ควรอยู่เคียงข้างนพคุณมาตั้งแต่แรก เขาตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าเขาจะยอมหลีกทางให้หากเสือกล้าพอจะมาพูดกับเขาตรงๆ

...........................

มีต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่2 p1
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 24-03-2015 22:34:01


ตอนที่ 4



“มาซื้อยาครับ”

นพคุณแจ้งแกเจ้าหน้าที่และรับบัตรคิว ยาฮอร์โมนหมดเมื่อวานนี้และนพคุณเลือกจะมาซื้อยาเองมากกว่าสั่งให้ไปส่งที่บ้าน เขาไม่ได้กลัวข้อมูลจะหลุดไปถึงใคร โรงเรียนค่อนข้างเข้มงวดด้านความปลอดภัยจึงไว้ใจเรื่องข้อมูลได้ แต่เขาไม่อยากให้ตัวเองดูเหมือนไร้การติดต่อจนน่าสงสัย เพราะนั่นอาจนำไปสู่การติดตามค้นหาเขาจากมดลูกเทียมที่ฝั่งอยู่

“หมายเลข 97 เชิญช่อง 1 ได้เลยค่ะ”

นพคุณซื้อยาจำนวนสามเดือนเหมือนทุกครั้ง ก่อนจะนั่งรถประจำทางลงมาจากโรงเรียน เขาเอาแต่เหม่อจึงไม่ได้เห็นว่ารถคุ้นตาของใครบางคนกำลังขับไปทางโรงเรียน...สวนกับรถประจำทางที่นพคุณนั่งไปอย่างน่าเสียดาย

..................................

เสือคิดแล้วคิดอีกก่อนจะมาพบพี่ชายที่โรงเรียนเอกวิทย์ว่าสมควรจะบอกพี่ชายมากแค่ไหน พวกเขาพี่น้องมักปรึกษากันทุกเรื่อง ยิ่งพอพ่อแม่จากไปพวกเขาก็ไม่เหลือใครนอกจากกันและกัน แต่นพคุณเป็นคนรักของมังกร อย่างน้อยๆก็ก่อนจะยกเลิกงานแต่งงานซึ่งมันก็เพียงไม่นานมานี้เอง

เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันเหมือนกันทรยศหักหลังพี่ชายหรือเปล่าจึงค่อนข้างลังเลที่จะพูด

“ทางนี้เลยครับ”

คนนำทางพาเสือไปยังห้องที่มังกรพักหลังจากโทรไปสอบถามและได้รับคำอนุญาตให้เสือเข้าไปได้ ในห้องไม่ได้มีแค่มังกร แต่เสือยังเห็นผู้ชายอีกคนซึ่งมีหน้าท้องนูนขึ้นมาอยู่ในห้องด้วย

“ผมออกไปก่อนแล้วกันนะครับ”

มังกรพยักหน้าแล้วยิ้มให้เพียว

“เพียวเป็นคนที่พี่จ้างให้อุ้มท้อง”

เมื่อเห็นว่าเสือมองตามอีกฝ่ายอย่างสงสัยมังกรเอ่ยบอกน้องชาย เสือพยักหน้าแม้จะเดาได้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

“ตัวจริงดูดีกว่าในรูปเยอะเลยนะครับ”

เสือเคยเห็นเพียวผ่านตาเมื่อตอนที่ลองไปสืบดูว่าใครที่ปฏิเสธการจ้างจากพี่ชายของเขาในทีแรก

“นายคงไม่ได้จะมาถามเรื่องเพียวจากพี่หรอกใช่ไหมเสือ”

เสือถอนหายใจ เขาพยายามหาเรื่องอื่นพูดเพื่อเลี่ยงจากเรื่องที่ตั้งใจ และมังกรก็ดูจะรู้ทัน

“ผมกำลังตามหานพคุณ”

มังกรรู้เรื่องอยู่แล้วจึงไม่ได้มีท่าทีอะไรกับคำบอกเล่าของน้องชาย

“ทำไมต้องตามหา”

“เพราะเขาหายไป”

มังกรส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย

“คุณอาจจะไม่ได้หายไป แต่หลบไปพัก...หรืออะไรทำนองนั้น”

มังกรชะงักเล็กน้อยเมื่อนึกถึงภาพที่ตนเองเห็นในสถานเริงรมย์...เขาอดคิดไม่ได้ว่าบางทีนพคุณอาจจะไปกับคนเหล่านั้น

“ยังไงผมก็อยากเจอเขาเพื่อความแน่ใจอยู่ดี”

“ทำไมนายเดือดร้อนนักนายเสือ”

คนโดนถามหลบสายตา ไม่อยากตอบ ไม่อยากบอกให้พี่ชายรู้ แต่เสือไม่ใช่คนขี้ขลาด เขากล้าทำก็ต้องกล้ายอมรับความผิดของตัว

“...ผมมีอะไรกับคุณเขาแล้ว”

มังกรหลับตาลง ทั้งที่เขาคิดมาแล้วทั้งคืน รู้อยู่แล้วว่าต้องทำใจ แต่เมื่อมาได้ฟังตรงๆเช่นนี้ก็อดจะรู้สึกแย่ไม่ได้

“คุณเขาไม่ได้เต็มใจเท่าไหร่...”

ดังนั้นนพคุณจึงหนีไป และเสือจึงตามหาเป็นบ้าเป็นหลังอยู่อย่างนี้นี่เอง คนเป็นพี่ลุกขึ้นยืน ดึงน้องชายให้ลุกขึ้นมาก่อนจะปล่อยหมัดตรงสู่ใบหน้าอีกฝ่ายเต็มแรง...หมัดแล้วหมัดเล่า

เสือเจ็บร้าวไปทั้งหน้าแต่ไม่ได้ตอบโต้หรือขอให้มังกรหยุด เขารู้ว่าตนเองผิดจึงไม่โกรธที่ตัวเองถูกทำร้าย

พลั่ก!

“คุณกร!”

เสือล้มลงทรุดกับพื้น เพียวที่ตั้งใจเอาของว่างมาให้เห็นเข้าพอดีจึงรีบวางของในมือลงแล้วเดินมาดึงมังกรที่กำลังจะตามไปซ้ำน้องชายให้ห่างออกมา

“หยุดครับหยุด”

สัมผัสจากมือเรียวทำให้มังกรพยายามระงับสติ มือเย็นๆที่จับแขนเขาไว้นั้นราวกับช่วยส่งผ่านความเย็นเข้าสู่จิตใจที่ร้อนรุ่ม ยิ่งนึกได้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร นึกถึงสภาพร่างกายและลูกในท้อง มังกรก็ยิ่งนิ่งและสงบจิตใจได้มากขึ้น เพียวมองคนเจ็บอย่างเป็นห่วง เขาอยากเข้าไปดูเหมือนกันว่าอีกฝ่ายเจ็บมากน้อยแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าปล่อยมือจากมังกรเพราะกลัวมังกรจะเข้าไปซ้ำ

“ขอบคุณครับ”

มังกรจับมือที่เกาะแขนตัวเองไว้แล้วบีบเบาๆให้รู้ว่าเขารู้สึกขอบคุณเพียวมากจริงๆ หากอีกฝ่ายไม่เข้ามาเขาก็คงยังไม่หยุด และคงทำร้ายเสือมากไปกว่านี้...ทำร้ายน้องชาย คนที่ได้ชื่อว่าเป็นครอบครัวหนึ่งเดียวของตน คนสุดท้ายในโลกที่เขาควรจะคิดทำร้าย...แต่เขาก็ทำมันลงไปแล้ว

“ผมจะไปดูน้องชายคุณก่อน”

เพียวว่าแต่คนเจ็บที่ได้ยินกลับยกมือขึ้นห้าม

“ผมไม่เป็นไร”

สภาพของเสือช่างห่างไกลจากคำว่าไม่เป็นไรที่เจ้าตัวบอก มุมปากเสือแดงและมีเลือดซึม หัวคิ้วแตกและมีเลือดไหลออกมาเช่นกัน ตอนนี้ใบหน้ายังไม่บวมช้ำ แต่เพียวมั่นใจว่าอีกไม่นานมันคงปรากฏออกมาแน่ๆ

“พี่...”

มังกรชักจะพูดไม่ออกเมื่อเห็นแผลของน้องชาย แต่เสือกลับโบกมืออีกครั้ง

“ผมทำผิดจริงๆ โดนบ้างก็ดีแล้ว อีกอย่าง พี่เป็นพี่ชาย จะลงโทษน้องบ้างก็ไม่ผิดหรอกครับ”

แต่มันก็ไม่ควรมากขนาดนี้! มังกรก่นด่าตัวเองในใจที่ปล่อยให้อารมณ์มาอยู่เหนือสติและความมีเหตุผล

“คุณเพียว รบกวนช่วยไปติดต่อให้หน่อย ผมอยากให้น้องผมทำแผลแล้วก็เอ็กซเรย์ว่ามีอะไรแตกหักไหม เอาเป็น ตรวจให้ละเอียดเลยแล้วกัน”

เพียวมองมังกรที มองเสือที ไม่ค่อยอยากออกไปเพราะกลัวเกิดเหตุการณ์รุนแรงขึ้นอีก มังกรจึงยิ้มบางๆให้

“ไม่มีอะไรแล้วครับ รับรอง”

เพียวมองอีกครั้งจนแน่ใจจึงพยักหน้าแล้วยอมไปติดต่อให้ตามที่มังกรต้องการ

หลังจากเพียวเดินออกไป มังกรก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาคล้ายคนหมดแรง เสือเห็นดังนั้นจึงนั่งลงบ้าง มังกรไม่ได้มองหน้าน้องชาย เขากางแขนออก พิงพนักทั้งตัว เงยหน้าหลับตาก่อนจะถามด้วยเสียบเรียบเรื่อย

“บอกพี่มาตามตรง นายรักคุณเขาหรือเปล่านายเสือ...”

..................................

นพคุณนอนนิ่งๆมองเพดาน ตั้งแต่กลับมาจากโรงเรียนเขาก็รู้สึกหน้ามืด คาดว่าคงเพราะออกไปเจอแดดเจอลมเจออากาศร้อน มองเพดานแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเบื่อๆ เขาพยายามลุกหลายครั้งแล้ว แต่ความวิงเวียนก็เข้ามาจู่โจมไม่เลิกเสียที

อยู่เฉยๆ เขาก็คิดไปเรื่อย ... มันนานเท่าไหร่แล้วนะที่เขาไม่ได้รู้สึกมีความสุขกับใครเขา

นพคุณจำวันสุดท้ายที่ตนเองยิ้มด้วยความสุขได้...ก็ทำไมจะจำไม่ได้ในเมื่อมันเป็นวันสุดท้ายที่แม่ของเขามีชีวิตอยู่บนโลกนี้

วันนั้นนพคุณเพิ่งกลับจากกินข้าวกลางวันกับครอบครัว...ซึ่งไม่มีแม่ของเขาร่วมด้วย มื้ออาหารเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความสุข แต่นพคุณก็ต้องไปหานภาหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานานเพราะเขาตั้งใจจะไปหว่านล้อมให้แม่ยับยั้งงานหมั้นระหว่างเขาและมังกรซึ่งแม่จัดการเอาตามใจชอบ เขารู้ว่าต้องทะเลาะกันแน่ๆ แต่ก็ยังเดินหน้ามาหา นพคุณไม่ได้รักมังกร แล้วจะให้หมั้นให้แต่งงานด้วยได้อย่างไร

“แม่ครับ”

นพคุณเอ่ยเรียกมารดาที่นั่งเหม่อมองท้องฟ้า เมื่อได้ยินเสียงเขา เธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันมามองเขาด้วยสีหน้านิ่งๆ

“เรื่องงานหมั้น...”

นภาลุกขึ้นทันที ในมือมีสมุดเล่มเล็กซึ่งเธอมักพกเดินไปไหนมาไหนด้วย

“เรื่องนี้แม่ตัดสินใจแล้ว”

นพคุณถอนหายใจหนักๆ

“คุณไม่ได้รักพี่กร”

“แม่ไม่ได้ให้แกหมั้นเพราะรักพี่เขาเสียหน่อย”

นภาไม่สนใจ เธอเดินหนีลูกชายเพราะไม่อยากปะทะคารมด้วย หากนพคุณกลับไม่ยอม

“คุณไม่ได้รักพี่กร คุณไม่ยอมหมั้นแน่”

นพคุณย้ำและเดินตามแม่ตนเองไปอย่างไม่ยอมแพ้

“ความรักไม่ได้ทำให้การแต่งงานราบรื่น”

หญิงวัยกลางคนพูดพร้อมรอยยิ้มขมขื่นด้วยคิดถึงการแต่งงานของตนเอง แรกเริ่มมันก็เต็มไปด้วยความรัก แต่ความรักมันไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายซื่อสัตย์กับเธอ

“ทำไมแม่ไม่ยอมรับง่ายๆแล้วใช้ชีวิตให้มีความสุข!”

นพคุณตะโกนใส่หลังมารดาด้วยความโมโห นภาหันกลับมามองลูกชาย แม้ใบหน้าเธอจะยังนิ่งแต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยความเจ็บช้ำ

“แกไม่เข้าใจหรอก แกไม่ใช่แม่!”

แน่นอน ตอนนั้นนพคุณย่อมไม่เข้าใจ เขาไม่ได้อยู่ในฐานะคนที่คนรักนอกใจ เขาอยู่ในฐานะลูก นพคุณมองว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ช่อแก้วซึ่งเป็นแม่เล็กนั้นก็แสนดีกับนพคุณ เขาเห็นแต่ครอบครัวที่อบอุ่น และคงจะพรั่งพร้อมหากแม่ยอมประนีประนอม นพคุณในตอนนั้นมองโลกในแง่ดี เขาโดนเลี้ยงอย่างประคบประหงม ทุกคนในบ้านแม้แต่น้องๆดูแลนพคุณราวไข่ในหิน แม้แต่ตอนอยู่โรงเรียน จะน้องจะเพื่อนก็ดูแลนพคุณตลอดเวลา นพคุณเป็นคนที่โตมาทามกลางความดีงาม จะบอกว่าเขาอ่อนต่อโลกก็ไม่ผิดนัก ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของตนจึงไม่ยอมใช้สามีร่วมกับคนอื่น

“คุณไม่เข้าใจอยู่แล้ว! คุณไม่ได้ใจแคบเหมือนแม่! คุณจะเข้าใจได้ยังไง!”

นภากำสมุดบันทึกแน่น ดวงตาเริ่มเอ่อคลอ

“แม่เป็นคนเห็นแก่ตัว! ทำไมแม่ต้องอยากยึดครองทั้งหมดด้วย! ทำไมไม่พอใจแค่เท่าที่พ่อให้! ทั้งที่พ่อบอกคุณว่าพ่อก็รักแม่!”

นพคุณเคยได้ยินว่าพ่อแต่งกับแม่เพราะหน้าที่ ตอนนั้นเขายังเด็กจึงวิ่งไปถามพ่อ คำตอบคือพ่อบอกว่าพ่อรักแม่ แต่งงานกับแม่เพราะรัก ทั้งอย่างนั้นนพคุณไม่เข้าใจว่าทำไมแม่กลับไม่ทำเรื่องให้มันง่าย ทำไมต้องทำให้ยุ่งยาก ทำไมต้องทำให้ครอบครัวแตกแยก!

หยดน้ำตาจากดวงตาของนภาไม่ได้ทำให้อารมณ์ของนพคุณเย็นลงมาได้ เขาในตอนนั้นมองแม่เป็นตัวอิจฉา เอาแต่คิดว่าแม่เสแสร้ง เรียกร้องความสนใจ

“ทำไมคุณถึงเกิดมาเป็นลูกของแม่ ทำไมไม่ไปเกิดเป็นลูกแม่เล็ก อย่างน้อยๆ แม่เล็กก็ไม่ใจแคบเอาแต่คิดถึงความสุขของตัวเองเข้าว่าแบบแม่!”

นั่นคือประโยคสุดท้ายที่นพคุณพูดกับมารดา เขากลับห้องตัวเองอย่างฉุนเฉียว โมโหแม่ตัวเองตลอดจนกระทั่งเข้านอน ก่อนที่วันถัดมา เขาจะตื่นขึ้นมาพบว่า ตนเองไม่มีโอกาสจะได้พูดคุยกับแม่อีกแล้ว...

นพคุณพลิกตะแคงแล้วขดตัวอยู่บนโซฟา เขากอดตัวเองในวันนี้ที่ไม่มีใคร

บางทีนี่อาจเป็นกรรมสนองแล้ว เขาทำร้ายแม่ตัวเองด้วยคำพูด ทั้งการกระทำ จึงต้องมาโดนทำร้ายจิตใจและร่างกายจากเสืออย่างนี้...

นพคุณเคยมองว่าแม่เสแสร้ง ตอนนี้คนอื่นก็คงมองว่าเขานี่แหละที่เสแสร้งเรียกร้องความสนใจ

นพคุณเคยต่อว่าแม่ที่ไม่ยอมรับเมื่อพ่อมีแม่เล็กอีกคน ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่า ‘คนรัก’ ไม่ใช่สิ่งที่จะแบ่งปันกันได้

นพคุณเคยว่าแม่ว่าเห็นแก่ตัว ทำให้ครอบครัวแตกแยก ตอนนี้เขาต่างหากที่ทำให้ครอบครัวแตกแยก...เพราะเขาเป็นคนทำให้แม่เสียใจจนไม่อาจทนรับไหว

นพคุณเคยไม่สนใจที่แม่ต้องอยู่คนเดียว ตอนนี้เขาถึงเข้าใจ การอยู่คนเดียวมันมีเพียงความเงียบเหงาและเดียวดาย

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้นพคุณจะไม่ปล่อยแม่ไว้คนเดียว จะรักแม่ให้มากๆ เขาจะยอมเป็นตัวร้ายเป็นอะไรก็ได้ นพคุณจะยอมไม่มีน้อง ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่เล็ก เขาจะเข้าข้างแม่ เขาจะยอมหมั้น จะทำให้แม่มีความสุข ...แต่เวลาไม่อาจย้อนกลับ อดีตไม่สามารถแก้ไข ถึงจะอยากทำดีกับแม่แค่ไหนก็ไม่มีทางทำได้อีกแล้ว

“แม่...คุณขอโทษ”

เสียงพึมพำเจือสะอื้นดังแผ่วเบา นพคุณกอดแขนตัวเองไว้และร้องไห้เงียบๆ คำขอโทษซ้ำๆไม่มีทางที่จะได้รับการตอบรับ เมื่อคนที่อยากขอโทษไม่อยู่ให้ขอโทษอีกต่อไป...

..................................



TBC
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 24-03-2015 22:39:53
เรื่องนี้อ่านแล้วหน่วงจัง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-03-2015 23:01:34
ครอบครัวต่างหากที่ทำร้ายนพคุณ คุณไม่ผิดหรอกนะ :hao5: อย่าโทษตัวเองแบบนั้นสิคะ
งื้อ~ มายาวแบบจุใจมากเลยค่ะ รอตอนต่อไปนะค้าา :mew1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 24-03-2015 23:11:49
คุณน่าสงสารจริง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: punnicha ที่ 24-03-2015 23:41:13
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 25-03-2015 00:05:51
รีบหาคุณให้เจอเถอะ สงสารน้องต้องร้องไห้อยู่คนเดียว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 25-03-2015 00:43:16
คุณน่าสงสารจัง คนในครอบครัวก้ไม่ค่อยสนใจ อยากอ่านคู่เสือกับเพียวมากกว่านี้อีกนิด
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 25-03-2015 01:35:26
 :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-03-2015 01:47:33
ยิ่งอ่านยิ่งอยากร้องไห้
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 25-03-2015 02:23:09
สงสารนพคุณอะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 25-03-2015 04:07:46
 :sad4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 25-03-2015 06:29:08
สงสารนพคุณมากเลย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 25-03-2015 06:49:37
 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 25-03-2015 07:55:24
น้ำตาร่วงเลยจ้า สงสารคุณและเข้าใจนพคุณนะ

เป็นกำลังใจให้มาต่อไวๆ อยากอ่านแล้ว ><
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 25-03-2015 08:15:59
พี่เสือมาปลอบคุณเร็วน้าาา

คุณท้องแล้ววว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 25-03-2015 08:19:11
สงสารน้องคุณ
ชีวิตที่โดดเดี่่ยวและ รู้สึกผิด ตลอดเวลา
จะหาความสุขจากที่ใหนได้ แล้วพ่อก็คือครอบครัว ที่เหลืออยู่คนเดียวของน้องคุณ
แต่ ไม่เคยใส่ใจน้องคุณเลย แย่จริงๆ แถม อิพี่เสือก็ยังเลวร้ายใส่ตลอดอีก
อย่าคิด สั้นนะน้องคุณ รักตัวเองให้มากๆ
ถ้าคิดท้อแท้ ก็ ขอเข้าไปทำงานที่โรงเรียน แบบที่เพียวทำก็ได้นะ
พี่มังกร ตัดใจได้แล้วดีจัง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 25-03-2015 09:23:06
 :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 25-03-2015 10:59:28
 :sad4: :sad4: :sad4: จะเศร้าอีกนานไหมนี่  :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 25-03-2015 12:46:43
หน่วงใจดีแท้ น้ำจิไหลแล้ววววว สงสารคุณ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-03-2015 14:50:21
นพคุณน่าสงสาร อิพี่เสือสมควรโดนแล้ว!!
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 25-03-2015 15:22:20
สงสารน้องคุณจังเลยค่าาาา
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 25-03-2015 17:45:27
น้องคุณน่าสงสารจัง :hao5:

ตามมน้องอังมา
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 25-03-2015 18:25:49


ตอนที่ 5




นอกจากเสือแล้วยังมีนพสินอีกคนที่ตามหานพคุณเป็นบ้าเป็นหลัง แม้จะต้องตามหาอย่างเงียบๆ ตามหาด้วยตัวเองแต่เขาก็ยังออกจากบ้านแต่เช้าและกลับบ้านดึกทุกวันเพื่อค้นหาพี่ชาย

“ตาสิน!”

นพสินเพิ่งเดินเข้าบ้านตอนตีสาม เขากลับบ้านเวลานี้มาหลายวันแล้ว วันนี้ช่อแก้วผู้เป็นแม่จึงอดรนทดไม่ไหวต้องมาดักรอเขา

“คุณแม่...”

 ช่อแก้วลุกขึ้นจากโซฟา เดินไปทางลูกชายที่กำลังจะขึ้นบันได ใบหน้าของเธอบึ้งตึง เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“แกไปไหนมา กลับดึกกลับดื่นได้ทุกวัน”

คนโดนถามหลบสายตาไปเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาสบสายตายามพูด

“ผมไปเที่ยวกับเพื่อน”

“แกก็รู้ว่าคุณพ่อไม่ชอบ”

นพสินทำหน้าจ๋อย เขารู้ดีว่าพนพไม่ชอบให้ลูกๆเที่ยวกลางคืน แม้จะเป็นนพสินที่รูปร่างและท่าทางพอดูแลตัวเองได้ก็ตาม

“ผมจะไม่เที่ยวจนดึกขนาดนี้อีกครับ”

ช่อแก้วพยักหน้าเมื่อได้รับคำตอบที่น่าพอใจ

“แม่เข้าใจว่าเราอึดอัด อยากเที่ยวเตร่บ้าง แต่รอจนอายุเราครบยี่สิบ จะออกไปอยู่ข้างนอกคุณพ่อก็คงไม่ว่า”

ช่อแก้วไม่ได้เอ่ยห้ามลูกชายเที่ยวอย่างจริงจังนัก เธอไม่ได้ว่าเรื่องเที่ยว ที่เธอไม่พอใจคือลูกชายเที่ยวไม่ดูเวลาจนมันอาจจะทำให้พนพไม่พอใจ และเป็นสาเหตุให้เธอและนพสินโดนพนพต่อว่าเอาได้ ซึ่งเป็นเรื่องที่เธอไม่อยากให้มันเกิดขึ้น

“ครับ ขอโทษคุณแม่ด้วย”

ช่อแก้วพยักหน้าให้ลูกชาย ก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน

“ปิดไฟให้หมดนะ”

นพสินรับคำก่อนจะมองตามมารดาขึ้นไป พอลับหลังก็แอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ความไม่แตกว่าเขาไม่ได้ไปเที่ยวอย่างที่ว่า เขาปิดไฟจนเรียบร้อยก่อนจะขึ้นไปนอนบ้าง ในใจก็ครุ่นคิดตลอดเวลาว่าจะตามหานพคุณได้ที่ไหน

.........................................

มังกรเหม่อไปมากหลังจากที่น้องชายแวะมาหา เพียวไม่แน่ใจนักว่าสองพี่น้องทะเลาะกันเรื่องอะไร แต่คิดว่าคงร้ายแรงมากพอดูทีเดียว ไม่เช่นนั้นคนที่ดูใจเย็นอย่างมังกรคงไม่ถึงขั้นลงมือแถมยังควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนั้น

แน่นอนว่ามังกรไม่เล่าให้เพียวฟังแน่อยู่แล้ว เพียวเองก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องส่วนตัวของมังกร แต่เพียวไม่ชอบเลยที่มังกรเหม่อๆซึมๆแบบนี้

“คุณ ไม่เป็นไรนะครับ”

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงทำให้มังกรหันมามองคนถามอย่างเต็มตา เพียวเป็นเหมือนสายน้ำเย็นชะโลมใจอย่างไรก็อย่างนั้น เขาเพียงแค่มองเห็นอีกฝ่ายในสายตาก็เหมือนเรื่องร้อนรุ่มในอกจะเลือนหายไปจนหมด หรือนี่เป็นความสามารถอย่างหนึ่งตัวเพียวกันนะ

“ผมไม่เป็นไรครับ”

เพียวทำหน้าไม่เชื่อ มังกรจึงปั้นยิ้มเรียบๆส่งไปให้ มันไม่ใช่การเสแสร้งหรือแกล้งทำ มังกรยอมรับว่ารู้สึกหวิวๆยามนึกถึงเรื่องนพคุณกับน้องชายตัวเอง แต่เขาไม่ได้รู้สึกเกลียดทั้งคู่ ไม่โกรธหากพวกเขาจะรักกัน ไม่แม้แต่จะคิดขัดขวางหรือต่อว่า ส

“วันนี้คุณหนีไปทำงานอีกแล้วใช่ไหมครับ”

เพียวทำปากยื่น รู้ว่ามังกรตั้งใจเปลี่ยนเรื่องคุยแต่ก็ไม่เซ้าซี้

“ผมไม่ได้หนีนะ”

มังกรไม่อยากให้เพียวทำอะไรจึงคิดจ่ายค่าจ้างเพิ่มเพื่อให้เพียวอยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำงาน แต่เพียวกลับไม่ยอม การคลอดเด็กจากมดลูกเทียมทำได้โดยการผ่าตัดเท่านั้น การฟื้นตัวของคนอุ้มท้องเป็นเรื่องที่สำคัญ เพียวจึงไม่ยอมนั่งอยู่เฉยๆเขาเลือกที่จะทำงาน การได้ขยับตัวเท่ากับเป็นการออกกำลังกาย งานของเพียวไม่ได้หนักด้วยเพียวจึงยังทำไปตามปกติ

“คุณไม่ได้หนีแค่แอบออกไปตอนผมไม่เห็น”

มังกรอยากให้เพียวอยู่เฉยๆ ส่วนเรื่องออกกำลังกาย เขาอยากให้เพียวออกกำลังอย่างถูกต้องมากกว่าใช้การทำงานแทนการออกกำลังกายแบบนี้ แต่เมื่อเพียวไม่ยอม เขาก็บังคับไม่ได้ เพราะในสัญญาไม่มีเรื่องนี้เขียนเอาไว้ เขาจึงก้าวก่ายมากไม่ได้

“เอาเถอะ คุณมาเรียกผมไปกินข้าวเย็นใช่ไหมล่ะ”

มังกรลุกขึ้น เดินไปโอบประคองเพียวไว้ เขารู้ตัวว่าออกจะเกินไปซักหน่อย คนท้องต้องระวังตัวมากก็จริง แต่ไม่ใช่ว่าจะบอบบางมากขนาดต้องคอบประคองทุกฝีก้าว มังกรรู้ แต่ก็ยังอยากจะทำตัวเกินๆแบบนี้ ก็ในท้องเพียวน่ะ ลูกเขานะ เขาจะเกินไปบ้าง เห่อไปบ้าง ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร

.............................

นพคุณนั่งมองดาวอยู่ที่เก้าอี้หน้าบ้าน ในมือมีไดอารี่ของแม่ถือเอาไว้

“แม่ครับ แม่มีความสุขอยู่ใช่ไหม คุณอยากเห็นแม่มีความสุขนะ”

ตาจ้องดาวที่กำลังกระพริบ นพคุณหวังว่าคำพูดของตัวเองจะส่งไปถึงแม่ได้

“ผมไม่อยากเป็นอย่างนี้เลยครับแม่ ไม่อยากเลย”

ประสบการณ์ที่ได้เจอทำร้ายจิตใจนพคุณมากเกินไป เรื่องแย่ๆประเดประดัง นพคุณอยากย้อนเวลากลับไป ย้อนไปแก้ไข ถ้าทำได้เขาจะรักแม่ให้มากๆ เขาจะไม่ยอมตกลงคบกับมังกร และเขาจะไม่ยอมให้ตัวเองรักคนใจร้ายคนนั้น

“ฮัดเช้ย! บ้าจริง”

พอเริ่มดึกอากาศก็เริ่มเย็นทั้งที่เมื่อบ่ายร้อนแสนสาหัส อากาศเปลี่ยนไปมาแบบนี้อาจจะทำให้เป็นหวัด นพคุณไม่ได้ใส่เสื้อหนามากพอเสียด้วย

“เข้าบ้านดีกว่าเรา”

เขาลุกขึ้นยืนก่อนจะเซไป โชคดีที่ใช้มือยันผนังบ้านไว้ได้ทัน

“ลุกเร็วไปหรือไงนะ”

นพคุณรู้สึกว่าตัวเองหน้ามืดบ่อยเกินไปแล้วช่วงนี้ เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ จนรู้สึกว่าไหวแล้วจึงค่อยๆเดินเข้าบ้าน หายากินก่อนจะรีบไปนอน นพคุณอยู่คนเดียวจึงพยายามดูแลตัวเองไม่ให้เจ็บไข้ ไม่อย่างนั้นก็อาจจะเกิดเรื่องใหญ่

“เฮ้อ หรือจะเพราะกินข้าวน้อยเกินไปนะ”

นพคุณกินข้าวไม่ค่อยลง ความอยากอาหารแทบไม่มี บางทีนึกอยากกินอะไรแปลกๆ แต่พอกินไปคำสองคำก็หมดความอยาก และเขาคิดว่าคงเพราะเหตุนี้จึงหน้ามืดเหมือนจะเป็นลมอยู่บ่อยครั้ง คงจะเพราะหิว

“สงสัยตั้งแต่พรุ่งนี้ต้องขุนตัวเองหน่อยแล้ว”

นพคุณนึกเมนูอาหารที่อยากกิน บอกกับตัวเองว่าจะต้องแข็งแรง จะต้องไม่เป็นอะไร ตอนนี้ไม่ไหวก็หลบอยู่ที่นี่ไปก่อน แต่เมื่อไหร่ที่พร้อมเขาก็ต้องกลับไปเผชิญหน้ากับเรื่องที่เกิดขึ้น นพคุณรู้ดีว่าไม่สามารถหนีไปได้ตลอดชีวิต และเขาจะไม่ยอมกลับไปในสภาพทรุดโทรมดูไม่เป็นผู้เป็นคนเด็ดขาด

.......................

เสือร้าวไปทั้งหน้า ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาตอนนี้กลับปูดบวม แม้จะมีสภาพแบบที่เรียกว่าดูไม่ได้ แต่เจ้าตัวก็ยังออกจากบ้านเพื่อไปตามหานพคุณเหมือนทุกวัน ตามตรงนั้นตรงนี้ แม้จะเป็นที่ๆมีโอกาสน้อยมากที่จะเจอ เสือก็ยังไป

“ไม่ทำงานหรือเสือ”

หลังจากตามหามาทั้งวัน เสือจึงเลือกมาหาเพื่อนสนิท ฤทธิ์ยาที่เพิ่งกินเข้าไปทำเอาเขาตาปรืออย่างคนง่วงนอน

“หน้ากูแบบนี้ควรไปทำงานหรือไง”

แม้จะง่วงสุดแสนแต่ก็ยังต่อปากกับเพื่อนสนิทได้อยู่

“มึงนอนไปเลย”

แพนเห็นเพื่อนจะไม่ไหวก็ไม่ต่อความยาว เขารู้ว่าเสือไม่ได้พักมาหลายวันแล้ว เจ้าตัวเอาแต่หาแล้วก็หานพคุณ แพนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เสือไม่ได้เล่าให้แพนฟัง แต่เขารู้จักเสือมานาน การที่เสือวุ่นวายตามหานพคุณขนาดนี้ มีหรือจะดูไม่รู้ว่าเสือนี่แหละที่เป็นต้นเหตุให้นพคุณหายไป ยิ่งไปกว่านั้นมันเห็นได้ชัดมากว่านพคุณมีความสำคัญต่อเสือมาก ส่วนแผลบนหน้า เสือบอกแล้วว่าฝีมือมังกร แพนจึงเดาเรื่องได้หลายส่วน

“พี่สะใภ้กับน้องสามี นี่มันศตวรรษไหนแล้ว ยังมีเรื่องแบบนี้อยู่อีกหรือเนี่ย”

แพนส่ายหน้า มองเพื่อนที่นอนหลับหน่ายๆ แล้วกลับไปทำงานของตัวเองต่อ

 

เสือนอนหลับได้ไม่นานก็สะดุ้งตื่น เขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปล้างหน้าเตรียมพร้อมที่จะไปตามหานพคุณต่อในช่วงกลางคืน

“มึงกลับไปพักดีกว่าไหมวะ คนที่แกจ้างมีออกเยอะ”

แพนเตือนสติเพื่อน แต่เสือส่ายหน้า

“กูอยู่เฉยไม่ได้ว่ะ”

เขากังวลใจ รู้สึกเหมือนว่าถ้าหยุดตามหานพคุณก็จะยิ่งหายลับไป ดังนั้นเขาจึงต้องหาอีกฝ่าย หาไปเรื่อยๆ หาจนกว่าจะเจอ

“กูไปก่อนนะ”

เสือออกมาแล้วขับรถตรงไปที่สวนสาธารณะที่รู้มาว่านพคุณเคยมาบ่อยๆ ตั้งแต่นพคุณหายไปเขาก็มาที่นี่ทุกวันทั้งเช้าและเย็น แต่ก็ไม่เคยเจอนพคุณสักครั้ง วันนี้เสือหวังว่าจะเจอ

เสือเดินไปนั่งยังเก้าอีกประจำ เก้าอี้ที่สามารถมองเห็นได้เกือบทั่วทั้งสวน เขานั่งลงและมองไปรอบๆ สายตาสอดส่องเผื่อว่านพคุณมาเขาจะได้เห็น ผู้คนมากมายผ่านไปผ่านมา มีทั้งคนที่มานั่งเล่นหย่อนใจ คนที่มาเพื่ออกกำลังกาย และก็มีคู่รักมาจู๋จี๋อยู่หลายคู่ แต่ไม่มีนพคุณ เสือยังคงนั่งมองไปรอบๆ นั่งอยู่อย่างนั้นจนมืดและได้เวลาปิดสวนสาธารณะเขาจึงได้กลับไปขึ้นรถ ขับออกไปตระเวนตามร้านอาหารและผับต่างๆ ตั้งแต่หัวค่ำจนเกือบเช้าของวันถัดมา แต่มันก็เหมือนเดิม ไม่มีแม้แต่เงาของนพคุณ

“คุณ ไปอยู่ที่ไหนนะ พี่ห่วงจะแย่แล้วรู้ไหม”

เกือบเช้าแล้วและพรุ่งนี้เสือยังต้องตื่นไปเริ่มตามหานพคุณใหม่ตั้งแต่เช้าอีกครั้ง แผลบนหน้าเริ่มเจ็บขึ้นมาอีกหลังจากหมดฤทธิ์ยา แต่เจ็บแค่นี่เสือทนได้ เขารู้ว่าเขาผิดเอง ดังนั้นให้เขาได้เจ็บบ้างก็ควรแล้ว

เสือรู้ว่ามันยากที่จะหานพคุณให้เจอ แต่เขาไม่เคยละความพยายามและไม่เคยหยุดค้นหา แม้ยิ่งเวลาผ่านไปเขาก็ยิ่งหวั่นและท้อ แต่เขาก็จะไม่หยุด เขาเชื่อว่าแม้วันนี้ไม่ได้เจอ พรุ่งนี้ก็อาจจะเจอก็ได้

เสือนอนมองเพดานอยู่ชั่วครู่ นึกถึงไปถึงว่าหากได้เจอนพคุณอีกครั้ง เขาจะไม่ปิดบัง ไม่เก็กขรึม ไม่หาเรื่องทะเลาะหรือต่อว่านพคุณอีก หากได้เจอเขาจะดีกับนพคุณให้มากๆ ระหว่างเขาและนพคุณ เสือจะทำให้มันดีขึ้นมาให้ได้

ความตั้งใจของเสือ เขาไม่รู้หรอกว่า สุดท้ายก็ไม่ได้ทำอย่างที่คิด เวลา สถานการณ์ และผู้คนรอบข้างต่างก็เป็นปัจจัยให้เสือต้องเลือกทำอย่างที่ไม่อยาก

แต่ไม่ว่าเขาจะทำอะไรลงไป เสือก็รู้ตัวอยู่เสมอว่า ทั้งหมดที่ทำไปนั้น ก็เพื่อนพคุณ

..............................

มีต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่3-4 p2
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 25-03-2015 18:26:25


ตอนที่ 6



“มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ”

เพียวถามมังกรด้วยความเป็นห่วง หลายวันมานี้...ตั้งแต่น้องชายอีกฝ่ายมาแล้วมีเรื่องชกต่อยกันครั้งนั้น มังกรก็ดูจะเคร่งขรึมมากขึ้น และยังเหม่อบ่อยๆท่าทางเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา สองสามวันแรกที่มังกรมีอาการแบบนี้ เพียวยังพอเฉยๆอยู่ได้ แต่พอหลายวันเข้าเพียวจึงอดที่จะถามไถ่ไม่ได้

“ไม่มีอะไรหรอกครับ”

มังกรหันมายิ้มตอบอย่างอ่อนโยน แต่เพียวไม่เชื่อจนนิดเดียว

“ผมไม่รู้หรอกนะครับว่ามีเรื่องอะไรแต่ถ้ามันทำให้คุณไม่สบายใจจนต้องมานั่งคิดตลอดเวลาอยู่แบบนี้ ทำไมไม่ลงมือทำอะไรสักอย่างล่ะครับ”

เพียวใช้ตัวเองเป็นบรรทัดฐาน เขาไม่รู้ว่ามังกรคิดเรื่องอะไรอยู่ แต่หากเป็นตัวเพียวเองถ้ามานั่งคิดไม่ตกคิดไม่เลิกก็เป็นเพราะเอาแต่นั่งคิด ไม่ลงมือทำเสียที เขาจึงแนะนำให้มังกรลงมือทำอะไรบ้าง

“มันไม่ใช่เรื่องที่ผมทำอะไรได้น่ะสิ”

“อ้าว!”

 “บางทีเรื่องของคนอื่นนี่แหละที่ทำเอาผมกลุ้ม”

“แล้วทำไมคุณต้องกลุ้มด้วยล่ะครับ กลุ้มไปแล้วทำอะไรได้หรือเปล่า”

มังกรส่ายหน้า

“งั้นก็อย่าไปกลุ้มเลย ปล่อยให้คนที่เขาทำอะไรได้กลุ้มไปก็พอแล้วมั้งครับ”

มังกรหัวเราะ ที่เพียวพูดมาก็ถูก แต่จะทำอย่างที่ว่านั่นมันก็ยาก ยิ่งเป็นเรื่องของคนที่เขารักทั้งสองคน จะให้มังกรไม่คิดอะไรเลยก็เห็นจะไม่ได้

“ผมจะพยายาม”

แม้มันจะยาก แต่มังกรก็รู้ว่ามันจริง ต่อให้เขากลุ้มใจหรือคิดมากไปกว่านี้อีกร้อยเท่ามันก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้เขาคงได้แต่หวังว่าเรื่องมันจะจบลงด้วยดี ไม่ต้องมีใครต้องเจ็บปวด...ส่วนตัวเขา แม้จะเจ็บแต่เขาก็จะทน!

......................

นพคุณเกาะขอบอ่างล้างหน้าไว้เป็นหลักยึดขณะโก่งคออาเจียน เขาเป็นแบบนี้มาได้หลายวันแล้ว ตื่นตั้งแต่ยังไม่สว่างดีเพราะอาการคลื่นไส้จนทนไม่ไหว อาเจียนเอาน้ำย่อยออกมาเพราะยังไม่ได้กินอะไร แต่หลังจากอาเจียนแล้วกลับไปนอน เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งกลับไม่มีอาการคลื่นไส้อีก

“สงสัยจะเป็นโรคกระเพาะจริงๆ”

ด้วยตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เขาไม่ได้กินข้าวเป็นเวลา บางทีรอจนหิวมากๆจนทนไม่ไหวถึงจะเริ่มลงมือทำอะไรกิน

“เฮ้อ”

บ้วนปาก ล้างหน้าแล้วกลับมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ก่อนจะถอนหายใจออกมาในความไม่แข็งแรงของร่างกายตัวเอง ทบทวนในใจว่าจากนี้คงต้องเริ่มกินข้าวเป็นเวลาบ้างแล้วเพื่อจะได้ไม่ต้องตื่นมาอาเจียนแต่เช้ามืด แล้วบางทีอาจจะลดอาการหน้ามืดที่พักนี้ชักจะเป็นบ่อยๆได้ด้วย

“แล้วก็คงต้องออกกำลังกาย”

นพคุณคิดว่าเพราะทุกวันนี้เขาได้แต่นั่งๆนอนๆ ร่างกายก็เลยฝืดๆอมโรค เป็นนั่นเป็นนี่อยู่เรื่อย ถ้าได้ขยับแขนขยับขาบ้างอาจจะทำให้แข็งแรงขึ้น

แต่คิดก็ส่วนคิด จะทำให้ได้อย่างที่คิดนั่นลำบากนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการออกกำลังกาย ก็ลำพังแค่นพคุณจะลุกขึ้นเดินเหินยังหน้ามืดอยู่บ่อยๆ แล้วจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปออกกำลังกายจริงจังได้ สุดท้ายจึงทำได้เพียงเดินเล่นอยู่รอบๆเพียงเท่านั้น

นพคุณเดินไปรอบๆบ้านแล้วก็เดินเลยไปจนถึงต้นไม้ที่เคยมาปีนเล่นบ่อยๆเมื่อครั้งเป็นเด็ก เขาจับลำต้นที่ใหญ่โตและแข็งแรงขึ้นตามระยะเวลา ซึ่งช่างตรงข้ามกับตนเองที่ยิ่งโตขึ้นกลับยิ่งอ่อนแอ

นพคุณจำได้ว่าตอนเด็กๆ ไม่ว่าจะเสียใจมากแค่ไหนเขาก็ไม่เคยแสดงความอ่อนแอออกมาให้ใครเห็น ไม่แม้แต่จะหนีหน้าใคร เขาตอนยังเด็กเผชิญหน้ากับความเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่าได้อย่างสงบ แต่ตอนนี้น่ะหรือ...นพคุณกลับเอาแต่ทำตัวน่าสมเพช แถมยังเอาแต่หนี

เขาไล่ฝ่ามือไปตามลำต้นก่อนจะทรุดตัวลงนั่งพิงต้นไม้ต้นนั้นไว้ เหม่อมองไปทางทะเลสาบที่อยู่ไม่ไกล เห็นแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าตั้งแต่วันที่ช่วยมังกรขึ้นมาจากทะเลสาบนั่นเองที่เสือเปลี่ยนไป แต่เขาก็แค่ช่วยมังกรเท่านั้น จำไม่ได้ว่าได้ทำความผิดอะไรหรือทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจตรงไหน นพคุณหลับตา บอกให้ตัวเองเลิกคิดถึงเรื่องเก่าๆแต่มันก็ทำไม่ได้

“บางทีมันก็แค่คนๆนั้นเห็นคนอื่นสำคัญกว่าเรา”

ว่าแล้วยิ้มอย่างสมเพชให้ตัวเองที่ผ่านมาตั้งเป็นสิบปีก็ยังคิดไม่เลิกว่าอะไรคือเหตุผลที่ทำให้เสือเปลี่ยนไป การที่ยังคิดไม่เลิกก็พอจะบอกได้ว่าสำหรับตน เสือยังมีความสำคัญไม่เปลี่ยน ทั้งที่เจ็บ ทั้งที่เสียน้ำตาให้คนๆนี้มาตลอดไม่ว่าจะเป็นตอนนั้นหรือตอนนี้

“เรามันก็แค่คนโง่เท่านั้นสินะ”

นพคุณพึมพำกับตนเอง เขาโง่ โง่ทั้งเรื่องครอบครัว แล้วยังโง่ในเรื่องความรักอีก

สายลมเอื่อยๆพัดผ่านไม่ขาดสาย คล้ายกับจะช่วยมาปลอบประโลมใจ แต่แม้บรรยากาศรอบตัวจะดีแค่ไหนก็ไม่มีอะไรมาช่วยเยียวยารักษาใจของนพคุณได้เลย

........................

“หาพี่คุณเจอไหมสิน”

นพสินที่กำลังเหม่อมองท้องฟ้าสะดุ้ง ก่อนจะถอนหายใจอย่างผ่อนคลายลงเมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาทักคือนพเก้า

“ไม่เจอเลย”

นพเก้าเม้มริมฝีปาก เป็นห่วงพี่ชายเพียงคนเดียวของตนเหลือแสน

“พี่เสือก็หาไม่เจอเหมือนกัน พี่คุณไปอยู่ที่ไหนนะ”

ชื่อเสือที่หลุดออกมาจากปากพี่ชายทำเอานพสินหน้าตึง เขาส่งเสียงเยาะในลำคอก่อนจะเอ่ยปาก

“ไม่ใช่เพราะมันหรือพี่คุณถึงได้หายไป”

นพเก้าไม่กล้าตอบ จริงอยู่ว่าครั้งสุดท้ายที่ได้พบกันเป็นวันที่เสือพาตนเองไปยังคอนโดของนพคุณจึงมีความเป็นไปได้ว่าเสือนี่เองที่ทำให้นพคุณหนีหายไป แต่หากจะให้มองในอีกแง่ บางทีการที่นพคุณหายไปอาจจะไม่ใช่เพราะเสือ แต่อาจจะเป็นเพราะตัวนพเก้าเองก็ได้

“อย่าโทษกันไปมาเลยสิน พี่เสือเองก็หาตามหาพี่คุณไม่ได้หยุด หามากกว่าที่เราๆทำกันเสียด้วยซ้ำ”

นพสินกำหมัด ที่นพเก้าพูดมาไม่ผิด เสือทุ่มเทในการตามหานพคุณมาก ไม่ว่าจะทางไหนก็พยายามตามตัวให้พบอย่างสุดชีวิต ในขณะที่ตัวนพเก้าหรือนพสิน ทำได้อย่างมากก็แอบตามหาเงียบๆ ไม่สามารถที่จะทำมันอย่างเต็มที่ได้

ทำไมนะ ทั้งที่เขาเองก็ห่วงนพคุณไม่น้อย หากจะให้พูดไป เขาคิดว่าตนเองห่วงนพคุณมากกว่าเสือเสียอีก แต่เขาก็ทำอะไรมากไม่ได้ ทำไม่ได้!

นพสินได้แต่เจ็บใจตัวเองที่ไม่แข็งแกร่งพอ

“อย่าคิดมาก”

นพเก้ากุมมือน้องชายที่กำแน่นแล้วช่วยค่อยๆให้น้องคลายมือนั้นออก

“พี่คุณเก่งจะตาย ต้องสบายดีแน่อยู่แล้ว”

นพเก้าพูดเองก็คิดเองว่ามันไม่ได้จริงสักเท่าไหร่ นพคุณเป็นเหมือนไข่ในหิน ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีแต่คนคอยปกป้องดูแลทั้งที่เจ้าตัวรู้และไม่รู้ ตอนที่ไปอยู่ที่คอนโดคนเดียวก็ได้มังกรคอยดูแลให้ แต่มาตอนนี้นพคุณหนีหายไป ไม่มีใครคอยปกป้องดูแลอย่างที่เคย นพเก้าถึงได้กังวลและเป็นห่วงมาก แต่เขาแสดงออกไม่ได้ ไม่เช่นนั้นนพสินคงยิ่งเครียดเพิ่มขึ้นอีก

“พี่คุณจะไปอยู่ที่ไหนได้ พี่เก้าพอนึกออกไหม”

นพสินถามคำถามนี้กับนพเก้ามาหลายรอบด้วยเห็นว่าพี่ชายทั้งสองคนสนิทกัน และนพเก้าก็บอกสถานที่ทั้งหมดที่ตนเองพอจะนึกออกได้ไปหมดแล้ว แต่ไม่ว่าจะที่ไหนนพคุณก็ไม่ได้ไป

“ระหว่างที่ไปอยู่คอนโด พี่คุณอาจจะมีเพื่อนที่พี่ไม่รู้จัก”

นพเก้าเจ็บใจตัวเองนัก ตอนนั้นตนเองน่าจะดื้อดึงไปอยู่กับนพคุณให้ได้ เวลานพคุณจะไปไหนทำอะไรกับใครเขาจะได้รู้

“พี่เก้าอย่าโทษตัวเองเลย พี่ก็รู้ว่าเราทำอะไรไม่ได้”

นพสินเห็นที่พี่ชายกำลังโทษตัวเองก็ถอนหายใจ สถานะของเขาทั้งสองทำให้การจะทำอะไรต้องเก็บเป็นความลับ ไม่สามารถจะโจ่งแจ้งได้ สุดท้ายไม่ว่าจะเขาหรือนพเก้าก็ได้แต่มานั่งเจ็บใจตัวเอง

“คุยอะไรกันลูก หน้าเครียดเชียว”

พนพเดินเข้ามาหาลูกชายทั้งสองโดยมีช่อแก้วเดินตามหลังมาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนที่มีติดบนใบหน้าเป็นนิจอยู่เสมอ

“ไม่มีอะไรครับ พวกผมกำลังคิดว่าพรุ่งนี้เราออกไปร้านสเต็กประจำกันดีไหม”

นพเก้ายิ้มให้พ่อกับแม่ก่อนจะเอ่ยแก้ตัวอย่างเร่งรีบเท่าที่จะนึกได้

“อ้าว พ่อเห็นทำหน้าเครียดๆกัน นึกว่าอะไร นี่คุยกันเรื่องของกินหรอกหรือ”

พนพหัวเราะลูกชายอย่างอารมณ์ดี

“ก็นายสินไม่อยากไปน่ะสิครับ”

นพเก้าว่าแล้วเข้าไปกอดแขนพ่อไว้อย่างออดอ้อน

“เราไม่ต้องสนใจนายสินแล้วไปกินสเต็กกันนะครับคุณพ่อ”

“อ้าวพี่เก้า”

นพสินเองก็เหมือนจะเริ่มตั้งตัวได้และตามทันนพเก้าจึงแกล้งอุทานออกมา

“อะไร ก็นายไม่อยากไปนี่”

“ผมไม่ได้ไม่อยากไป แค่อยากไปกินหม้อไฟมากกว่า”

“งั้นนายก็ไปกินคนเดียวเลย พี่กับคุณพ่อคุณแม่จะไปกินสเต็ก”

“ได้ไง ไม่เอาหรอก”

“พอๆ เถียงอะไรกันเป็นเด็กไปได้ลูก”

ช่อแก้วปรามลูกชายทั้งสอง แม้จะเอ่ยปากดุแต่ดวงตายามมองลูกๆก็เต็มไปด้วยความรักและเอ็นดู

“ไปกินสเต็กตอนเที่ยงแล้วหม้อไฟตอนเย็นดีไหม”

พนพเสนอพลางลูบหัวลูกชายคนกลางของตนเองด้วยความเอ็นดูไม่ต่างจากช่อแก้ว

“ก็ได้ครับ”

นพเก้าทำปากยู่แต่ก็ยอมรับข้อเสนอแต่โดยดี

“เข้าบ้านกันเถอะค่ะคุณพี่ ปล่อยเด็กสองคนนี้ไว้เถอะ”

ช่อแก้วส่ายหน้ายิ้มๆแล้วชวนผู้เป็นสามีเข้าบ้าน ลับหลังจากที่พ่อและแม่เข้าบ้านไป ทั้งนพสินและนพเก้าต่างก็พากันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ครั้งนี้ยังกลบเกลื่อนไปได้

“หัวใจจะวายตาย ดีนะที่พี่เก้านึกเรื่องได้ทัน”

นพเก้าเห็นด้วยกับน้องชาย คราวนี้ยังโชคดีที่ตนเองนึกเรื่องไร้สาระออกมาได้ทันท่วงที ไม่อย่างนั้นคงโดนจับได้ว่าคุยกันเรื่องนพคุณแน่ๆ

“พี่ก็ว่างั้น เฮ้อ รู้สึกเหมือนตัวเองโกหกเก่งขึ้นทุกวันๆ แถมบาปยังท่วมหัวอีกต่างหาก”

นพสินหัวเราะขืนๆ เรื่องโกหกกับเรื่องบาป ทั้งเขาและนพเก้ายิ่งนับวันก็คงมีแต่จะยิ่งทับถมเพิ่มขึ้นๆเท่านั้น บาป...ที่บางทีมันอาจจะอยู่ในสายเลือดก็เป็นได้

................................



TBC
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 25-03-2015 18:30:19
 :hao7:

............
พุ่งพรวดเข้ามาอ่าน คุณจุ๊บจิ๊บน่ารักมากๆ มาต่อให้เร็วดีจัง

ทำไมสินกับเก้าไม่บอกพ่อแม่ รึมันมีเบื้องลึก?

ตาม ~
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 25-03-2015 18:38:57
มีเรื่องอะไรอีกนะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 25-03-2015 18:46:27
อยู่ตัวคนเดียวอีก เฮ้ อ  :mew6:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-03-2015 18:53:37
หายไปนานๆน่ะคุณ รอจนคลอดก่อนก็ได้ อยากเห็นพวกนั้นอกแตกตายเพราะความทุกข์ระทม
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 25-03-2015 19:42:32
ทำไมคนในครอบครัวของนพคุณเป็นเเบบนี้อ่ะ พ่อคงมีลูกแค่สองคนสินะ นพคุณช่างโดดเดี่ยวเหลือเกิน  :katai1: แล้วทำไมเก้ากับสินต้องทำลับๆด้วยล่ะ แล้วยังบอกว่าดารโกหกมันอยู่ในสายเลือดอีก.

นพคุณดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าเป็นอะไรไปให้คนพวกนั้นมาสมเพชนะ เข้มเเข็งไว้ ไม่มีใครอยู่กับเราก็จริง แต่เราต้องอยู่เพื่อลูกที่จะเกิดมานะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 25-03-2015 19:55:47
ไม่อยากให้ใครเจอคุณเลยค่ะ
พวกคนใจร้ายย... ปากบอกว่ารัก ว่าประคบประหงม แต่ไม่เคยที่จะเอาใจไปสัมผัสกับใจของคุณเลยสักนิดเดียว~
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 25-03-2015 19:56:50
ติดตาม รอตอนต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 25-03-2015 20:29:06
อิหนูเองก็ท้องไม่รู้ตัวอี๊กกกก
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 25-03-2015 21:09:10
สงสารคุณอ่ะ ไม่มีคนดูแลเลย
สินกับเก้านี่ห่วงพี่จริงๆ ใช่ปะ ??
ส่วนพี่เสือทำไมหาน้องไม่เจอซักทีเล่าาาา
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-03-2015 21:49:07
นพคุณกำลังท้องแน่เลย!
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 25-03-2015 21:51:47
คุณท้องแน่ๆๆๆ


เครียดๆๆๆสงสารคุณอะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 25-03-2015 23:37:25
พ่อแม่คุณไม่คิดจะถามหาลูกตัวเองเลยรึไง เห้อ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 25-03-2015 23:54:24
สงสาร คุณ จัง    :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:

ความรัก ความอบอุ่น  หาได้จากครอบครัว  แต่ครอบครัวของ คุณ หาคำว่า รัก  ไม่เจอเลย

 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 26-03-2015 00:01:46
นพคุณน่าสงสารอ่ะ โดดเดี่ยวเสียจริง T_T
พี่มังกรก็น่าเห็นใจ ถึงจะเลิกไปแล้ว แต่ก็เจ็บน่าดู เฮ้อออ

ครอบครัวนี้มันมีอะไรนักหนา อิตาพ่อไม่ห่วงลูกเลยรึไงฟระ!!!
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 26-03-2015 06:07:44
 :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 26-03-2015 07:23:23
ตอนที่สองติดกันเป็นพรืด รบกวนช่วยเคาะบรรทัดด้วยค่ะ
แล้วคือ...ชอบเพียวมาก แต่บทเพียวน้อยมากเมื่อเทียบกับนพคุณ
ตอนแรกคิดว่ามีคู่เอกคู่เดียวและคู่รองค่อยตามมา
แต่นี่คู่รองเด่นกว่าคู่เอกไปแล้ว
จึงคิดว่านพคุณกับเสือคนเป็นคู่เอกและมังกรกับเพียวเป็นคู่รองใช่มั้ย 5555
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 26-03-2015 08:56:22
คุณระวังน้องในท้องนะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 26-03-2015 09:44:17
เรื่องแย่ๆ
ในครอบครัว ที่ต่อไม่ติด
ก็เป้นเพราะ อิตาพ่อนี่แหละ
เมียตาย ลูกหาย ไม่มีความร้อนใจหา
อยู่เสวยสุข กับครอบครัว ใหม่ ระรื่นเลย
เกลียดผู้ชายประเภทนี้มาก
พี่มังกร อยู่กับเพียวะดีแล้ว เพียวมีความเป็นผู้ใหญ่และอบอุ่น
นพคุณ เข้มแข็งเข้าใว้นะ อยู่คนเดียวให้ได้
เลี้ยงลูกคนเดียวก็ไม่เสียหายอะไรหรอกนะ
ไม่ต้องกลับไปหาหรอกครอบครัว ปล่อยพวกเขาไป
แล้วก็เลิกรักเลิกคิดถึง อิพี่เสือมันไปเลย คนที่เห็นคนอื่นสำคัญกว่าเราตลอดเวลาแบบนั้นนะ
ช่างมันเถอะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: leplay ที่ 26-03-2015 10:51:03
คุณน่าสงสาร
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 26-03-2015 15:29:58
 :katai1: :mew5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 26-03-2015 22:53:01
ความซับซ้อนของปัญหา ยังไม่ถูกคลี่คลาย ปัญหาใหม่ก็เกิดขึ้นอีก  :z3:
มาดูว่า นพคุณจะจัดการกับปัญหาที่ตัวเองยังไม่รู้เลยว่า กำลังมีเจ้าเสือน้อย อย่างไร
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ JUBJIB  :L2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 27-03-2015 00:18:38
สนุกคับ สนุกมากกกก อ่านเพลินจนรู้สึกว่ามันสั้นไป ๕๕๕๕    :mew6: :mew5: :mew4: :mew3: :mew2: :mew1:     ท่าทางนพสินก็คงจะแอบชอบ นพคุณด้วยอีกคนสินะ   :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:  รอ รออ่านตอนใหม่ มาเร็วๆนะคับ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 28-03-2015 14:29:00
 ตอนที่ 7
 

เราควรเรียงลำดับความสำคัญอย่างไรถึงจะดีที่สุด ทำอย่างไรจึงจะไม่ตัดสินใจเรียงลำดับความสำคัญผิดพลาด จนอะไรๆก็ดูเหมือนจะสายเกินไป....

มังกรและเสือมีกันสองคนพี่น้อง พวกเขาสนิทกันมาก แต่แม้จะสนิทแค่ไหน ทั้งสองคนกลับไม่ค่อยมีกิจกรรมทำร่วมกัน เนื่องจากความชอบของสองพี่น้องค่อนข้างจะแตกต่างกัน

มังกรชอบอยู่ในที่สงบๆ นั่งอ่านหนังสือ ดูหนัง ไม่ก็ฟังเพลง ในขณะที่เสือชอบออกกำลังกาย ชอบอยู่กลางแจ้ง  แม้จะชอบการวาดรูปและเล่นดนตรี แต่ก็เลือกทำเพียงบางเวลา

ดังนั้นจึงไม่มีใครแปลกใจเลยที่เด็กชายนพคุณจะชอบเล่นกับพี่เสือมากกว่าพี่มังกร แต่ถึงนพคุณจะแสดงออกชัดว่าชอบพี่เสือมาก เรื่องที่ผู้ใหญ่คิดและตกลงกันไว้ก็ยังคงดำเนินต่อไป

ตอนนั้นเสือไม่รู้เรื่อง นพคุณยิ่งแล้วใหญ่ แต่มังกรรู้เรื่องทั้งหมด เขารู้ว่าเด็กชายตัวเล็กๆที่ติดน้องชายเขาแจคือคู่หมายที่พ่อแม่เลือกไว้ให้ มังกรที่กำลังอยู่ในวัยต่อต้านจึงไม่เข้าใกล้นพคุณเกินความจำเป็นเพื่อแสดงให้เหล่าผู้ใหญ่เห็นว่าเขาไม่เห็นด้วยกับการคลุมถุงชน

แต่แล้ววันดีคืนดีมังกรกลับพลัดตกลงไปในทะเลสาบทั้งที่ว่ายน้ำไม่เป็น เขาคิดว่าจะตายเสียแล้ว หากก็ได้แขนเล็กๆแสนบอบบางลากเขากลับมา ตั้งแต่นั้นมุมมองของมังกรต่อเรื่องคลุมถุงชนของพวกผู้ใหญ่ก็เปลี่ยนไป

พวกผู้ใหญ่เห็นเป็นโอกาสจึงขอให้เสือห่างๆจากนพคุณหน่อยเพื่อเปิดโอกาสให้มังกร มังกรเองก็ขอให้เสือช่วย...เป็นตอนนี้เองที่เสือเพิ่งรู้เรื่องทั้งหมด และก็เพิ่งจะรู้ว่าพวกเขาพี่น้องหลงรักคนๆเดียวกันเข้าเสียแล้ว

แม้จะมั่นใจว่าตัวเองรักและให้ความสำคัญกับนพคุณมากกว่า หากสถานะของเสือไม่อยู่ในฐานะที่จะแสดงออกมาได้ เขาเลือกครอบครัว เลือกให้ความสำคัญกับครอบครัวก่อนอย่างอื่น แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ทำใจสนับสนุนพี่ชายไม่ได้ ยอมได้เพียงห่างนพคุณออกมา

มังกรเอง ถามว่าเห็นความอาวรณ์ในสายตาของน้องชายยามที่แอบมองนพคุณหรือไม่ เขาก็ปฏิเสธได้ไม่เต็มปากว่าไม่เห็น แต่เขาก็ทำเป็นมองไม่เห็นด้วยคิดว่ามันคงเป็นเพียงความรู้สึกของเด็กๆ คิดว่าตัวเองโตกว่า ความรู้สึกของตัวเองย่อมมีมากและจริงจังกว่า ที่สำคัญพ่อแม่ของทั้งเขาและนพคุณต่างก็เห็นดีด้วยเขาก็ยิ่งมั่นใจว่ามันถูกต้องแล้ว คิดอย่างนั้นมาตลอดจนกระทั่งเจอนพคุณที่ผับวันนั้น...จนกระทั่งวันที่ได้รู้ว่าความรู้สึกของน้องชายตัวเองไม่ใช่แค่ความรู้สึกของเด็กๆอย่างที่คิด

สองพี่น้องหลงรักคนๆเดียวกันและต่างก็ทำร้ายคนๆนั้นด้วยกันทั้งคู่ ไม่เพียงเท่านั้น พวกเขายังทำร้ายกันและกันแล้วยังทำร้ายตัวเองอีกด้วย...การเรียงลำดับความสำคัญ เมื่อเรียงหรือตัดสินใจพลาด มันควรจะต้องแก้ไขอย่างไรดี...

................................

“มึงบ้าไปแล้วใช่ไหมไอ้เสือ!”

แพนตวาดเพื่อนด้วยความหงุดหงิด เขาโดนอินน์เลขาของมังกรโทรศัพท์ตามให้มาช่วยดูเสือที่ล้มพับไประหว่างการประชุมเนื่องจากพักผ่อนน้อย แถมยังไม่ค่อยกินอะไรอีก ต่อให้เป็นคนที่ร่างกายสูงใหญ่แลดูแข็งแรงแค่ไหนก็คงไม่สามารถทนได้

“อะไรว่ะ”

เสือทำหน้านิ่ว ความรู้สึกปวดร้าวไปทั่วศีรษะยิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเพื่อน

“กูไม่รู้อะไร ไม่เข้าใจอะไรเลย แต่กูแน่ใจว่ามึงทำตัวแบบนี้ มึงอย่าหวังจะไปตามหาใครเลย มึงคงได้ตายก่อน!”

ฟังคำเพื่อนแล้วเสือก็ได้แต่ส่งเสียงหึออกมาจากลำคอ

“บางทีกูตายไปเขาอาจจะกลับมาก็ได้”

“ไอ้....โว้ย จัดการเองแล้วกันอินน์”

แพนโมโหจนอยากเข้าไปต่อยเพื่อนสักทีสองทีให้หายบ้า แต่คิดว่าไม่น่าเหมาะเพราะจะเข้าทางเพื่อนตัวดีที่คงนิ่งให้ต่อยแน่ เสือในตอนนี้กำลังอยากทรมานตัวเอง ยิ่งตัวเองเจ็บมากเท่าไหร่ก็ยิ่งคิดว่าดี แพนบอกตัวเองว่าจะไม่ยอมเป็นเครื่องมือให้ไอ้เพื่อนบ้านั่นเด็ดขาด

“คุณแพนครับ”

“อะไร!”

แพนหันไปจ้องอินน์อย่างคนอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก อินน์ถอนหายใจเพราะคิดอยากให้แพนมาช่วยกล่อมเสือ แต่กลายเป็นว่าแพนไม่ได้มาช่วยอะไรเลย

“อย่ามาทำหน้าแบบนี้ใส่นะ โอ๊ย! หงุดหงิด!”

แพนว่าแล้วเดินหนีไป ทิ้งให้คนมองตามหลังได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอา

“จะว่ายังไงดี ก็สมกับเป็นเพื่อนคุณเสือดีล่ะมั้ง”

......................................

ช่อแก้วใส่รองเท้าอยู่หน้าบ้านก่อนจะหันไปหอมแก้มลูกชายที่ออกมายืนส่ง

“แม่มีธุระนี่จ๊ะ”

นพเก้าพยักหน้าแต่ก็ยังไม่วายเอ่ยรั้ง

“ผมนึกว่าจะกินข้าวพร้อมกัน”

“แม่ต้องไปจริงๆ เรื่องของคุณตา ท่านไม่อยู่แล้วถ้าแม่ปล่อยทิ้งก็แย่สิจ๊ะ คุณตาอุตส่าห์สร้างมาตั้งนาน”

“ครับ”

นพเก้าไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่แม่ตัวเองพูดนัก แต่ได้ยินมาว่าคุณตามีธุรกิจอยู่ แม่คงไปเพราะเรื่องนั้น...หากอีกใจก็แอบหวั่นไม่ได้ว่าแม่จะไปเพราะเรื่องอื่นหรือเปล่า

“ผมไปด้วยดีไหมครับแม่”

ช่อแก้วรีบส่ายหน้า

“อย่าเลย อยู่กินข้าวเป็นเพื่อนคุณพ่อดีกว่า นี่ตาสินก็คงกลับดึกอีกตามเคย ลูกไม่อยู่ คุณพ่อก็กินข้าวคนเดียว น่าสงสารแย่เลย”

เธอยิ้มให้ลูกชายก่อนจะเดินไปขึ้นรถ นพเก้ามองแม่ตนเองที่ขับรถออกไปด้วยตนเองแล้วก็ต้องถอนหายใจ ทุกครั้งที่ไปทำธุระให้ตาแม่มักจะขับรถเองทุกที นพเก้าสงสัย แต่ไม่เคยถาม บางทีอาจจะไม่ใช่เพราะเขาไม่อยากรู้ แต่คงเป็นเพราะเขากลัวในคำตอบมากกว่า

“แม่ไปแล้วหรือ”

“ครับพ่อ พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ”

พนพพยักหน้าให้ลูกชายคนรอง

“พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย”

ว่าแล้วเดินนำนพเก้าเข้าไปในห้องรับแขก นพเก้าเดินเข้ามานั่งตรงที่ว่าง กำลังจะเอ่ยปากถามว่าพ่อมีเรื่องอะไรแต่พนพก็พูดให้อึ้งเสียก่อน

“พ่อจะให้เก้าแต่งงานกับเสือ”

“ผมกับพี่เสือ?”

นพเก้าทำสีหน้าปั้นยาก เขากับเสือไม่เคยรักหรือชอบกันในลักษณะนั้น ไม่เคยแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ

“ใช่ พรุ่งนี้พ่อจะเรียกเสือเข้ามาคุย”

“แต่ว่า”

“แม่บอกว่าลูกจะดีใจ ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นล่ะ”

นพเก้าหยุดปากไว้ทันทีเมื่อได้ยินคำกล่าวอ้างถึงช่อแก้ว ถ้าแม่เห็นว่าดีนพเก้าก็คงไม่สามารถขัดได้

“แต่พี่เสืออาจจะไม่โอเค”

“เชื่อพ่อ เสือจะต้องตอบตกลง”

พนพพูดด้วยความมั่นใจจนนพเก้าสงสัยว่าพ่อไปเอาความมั่นใจมากจากที่ไหนกัน แต่เขาก็ไม่กล้าถาม เพราะกลัวคำตอบ นพเก้าหลุบสายตาลงมองมือตัวเอง เขามันขี้ขลาด ดีแต่กลัว กลัวไปหมด เรื่องมันเลยยุ่งยากมากขึ้นทุกที

......................

ข่าวการหมั้นระหว่างเสือและนพเก้าเป็นข่าวครึกโครม เนื่องจากงานแต่งระหว่างคู่พี่คือมังกรและนพคุณได้ล่มไปแล้ว หลายคนจึงจับตามองว่างานของคู่น้องจะล่มไปอีกคู่ด้วยหรือไม่

“หึ”

นพคุณแค่นหัวเราะหลังจากดูข่าวจากโทรทัศน์ ก่อนจะกดปิดมันเพื่อจะได้ไม่ต้องเห็นภาพทั้งสองคนที่เขาไม่อยากเห็น

ภาพของคนที่ทำร้ายเขามากมายแต่เขาก็ยังโง่รักกำลังมีความสุขและยิ้มแย้มกับน้องชายที่เขารักมากจนเกลียดไม่ลง

“บ้าจริงๆเลยเรา”

นพคุณนอนอยู่บนเตียงตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ใกล้จะบ่ายแล้วก็ยังไม่ลุกขึ้นมา ความอยากอาหารของเขามีน้อยลงทุกทีๆจนหลังๆนี่นพคุณแทบไม่ได้กินข้าวเป็นมื้อเลย เขาไม่ได้ทรมานตัวเองหรือทำไปเพื่อประชดชีวิต แต่เพราะมันไม่มีความอยากหรือความหิว นพคุณจึงไม่ได้ฝืนกินมากเท่าไหร่นัก

“เมื่อไหร่จะ อ๊ะ!”

เขาลุกจากเตียงก่อนจะรู้สึกหน้ามืดจนต้องนั่งลงกับเตียงไปใหม่ นพคุณคิดว่าอาการวูบดังที่เป็นประจำในช่วงนี้เกิดจากความหิวจึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก เขาเดินไปเปิดตู้ยินหยิบนมมารินใส่แก้วก่อนจะถอนหายใจเบื่อๆ ของสดของแห้งที่บ้านเหลือน้อยเต็มทีเขาจึงต้องไปซื้อมาเพิ่มอีกแล้ว นพคุณไม่อยากออกไปไหนแต่ก็ไม่สามารถทำแบบนั้นได้เพราะเขายังต้องกินต้องใช้

“บ้าจริง”

ระหว่างเดินเลือกซื้อของเขาก็รู้สึกวิงเวียนอีกครั้งจนต้องจับชั้นวางของไว้เพื่อพยุงตัว

“คุณไม่เป็นไรนะครับ”

ผู้จัดการร้านสังเกตเห็นนพคุณที่หน้าซีดขาวตั้งแต่เข้ามาในร้านแล้วจึงสั่งให้พนักงานคอยดูอยู่ด้วยความเป็นห่วง พอเจ้าตัวทำท่าจะล้มจึงมีคนเข้ามาช่วยประคองได้ทัน

“ผมไม่เป็นไรครับ”

“แน่ใจนะครับ”

นพคุณพยักหน้ายิ้มๆ ก่อนยืนด้วยตัวเองให้อีกฝ่ายดู หากแค่เดินไปได้เพียงสองก้าว ความวิงเวียนก็เข้าจู่โจมอีกครั้ง และครั้งนี้สติของเขาก็ดับวูบไปทันที

..........................



มีต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่5-6 p.3 (25/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 28-03-2015 14:29:31
 
ตอนที่ 8

“ทำไมผมมาอยู่ที่นี่”

นพคุณตื่นขึ้นมาก็รู้ว่าตนเองมาอยู่ที่โรงพยาบาลแน่แล้ว จำได้ว่าก่อนหน้านี้ยังอยู่ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตแท้ๆ

“คุณเป็นลมครับ พนักงานร้านเปิดดูกระเป๋าสตางค์เห็นบัตรโรงพยาบาลของที่นี่จึงมาส่งให้ครับ”

แปลว่าที่นี่คือโรงพยาบาลของโรงเรียนเอกวิทย์ นพคุณรู้ได้โดยทันทีเพราะเขามีบัตรโรงพยาบาลอยู่แห่งเดียว หมอพลิกกระดาษไปมาดูผลตรวจคร่าวๆ

“ร่างกายอ่อนแอมากนะครับ น้ำหนักตัวก็น้อยกว่ามาตรฐาน แบบนี้ไม่ดีต่อเด็กในท้องนะครับ ผมจะสั่งยาบำรุงเพิ่มให้ แต่คุณก็ต้องกินข้าวให้ครบสามมื้อและเสริมระหว่างมื้อด้วย ไม่อย่างนั้นเด็กจะดูดสารอาหารไปจนหมด แล้วร่างกายคุณเองนั่นแหละที่จะพัง...”

หมอยังพูดต่อในขณะที่นพคุณช๊อกไปแล้ว

เด็ก? เด็กในท้อง?

“คุณ คุณครับ ฟังหมออยู่รึเปล่า”

“ผมไม่ได้ท้อง”

นพคุณตอบกลับอย่างเลื่อนลอย

“จากที่ตรวจเบื้องต้น อายุครรภ์ประมาณหนึ่งเดือน แต่เรายังไม่ได้ตรวจละเอียด ต้องตรวจให้ละเอียดก่อนถึงจะระบุได้แน่นอนครับ”

“ผมไม่ได้ท้อง”

พอนพคุณพูดอีกครั้งหมอถึงสังเกตเห็นความผิดปกติ

“คุณครับ”

เขาว่าแล้วจับต้นแขนคนไข้เบาๆ แต่นพคุณกลับไม่หันมามองเขา

“ผมไม่ได้ท้อง”

เจ้าตัวยังพึมพำคำเดิม หมอเห็นท่าไม่ดีเสียแล้ว จึงพยายามเรียกสตินพคุณกลับมาก่อน

“คุณครับ คุณนพคุณ!”

หมอเสียงดังขึ้นมาหน่อยพร้องทั้งเขย่าแขนจนนพคุณรู้สึกตัว

“คะ..ครับ”

พอเห็นว่านพคุณมีปฏิกิริยาตอบกลับมาหมอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก มีความผิดปกติในอารมณ์แต่ไม่สามารถถามได้เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของคนไข้ นอกเสียจากคนไข้หรือญาติจะร้องขอให้ช่วย

“มีอะไรอยากบอกผมไหมครับ”

นพคุณส่ายหน้า จะให้บอกว่าโดนรังแกจนท้องเขาก็คงไม่กล้าพอจะเล่า ยิ่งตอนนี้คนที่กระทำต่อเขากลายเป็นว่าที่คู่หมั้นของน้องชาย นพคุณยังจะพูดอะไรได้หรือ

“ต้องนอนโรงพยาบาลก่อนนะครับ หมอยังไม่อนุญาตให้กลับ”

ที่จริงนพคุณกลับบ้านได้เลย แต่เพราะอาการเหม่อลอยไม่รู้ตัวเองเมื่อครูหมอจึงต้องประเมินอาการของเจ้าตัวใหม่

“หมอต้องติดต่อใครครับ ญาติคนไข้ในประวัติมีการยกเลิกหมดเลย”

นพคุณมายกเลิกผู้ติดต่อกรณีฉุกเฉินทั้งหมดก่อนจะหลบไปที่บ้านที่พักอยู่ตอนนี้ ทำให้โรงพยาบาลติดต่อใครไม่ได้

“ไม่ต้องติดต่อใครหรอกครับ ผมไม่มีญาติที่ไหน”

นพคุณไม่คิดจะติดต่อใครที่ไหนทั้งนั้น สำหรับตัวเขา ตอนนี้เรียกว่าไร้ญาติขาดมิตรก็ไม่ผิด หมอที่ตรวจอยู่ชะงักไปเล็กน้อย การที่นพคุณติดต่อใครนี้เขาไม่ค่อยเห็นด้วย เพราะอย่างน้อยๆก็ควรมีใครสักคนมาดูแลคนท้องที่กำลังป่วย

“พี่เบนคนไข้ตื่นแล้วหรือครับ ผมต้องให้เขาเซ็นเอกสาร”

“อืม เพียวช่วยทำเรื่องพาคนไข้ไปห้องพักทีนะ พี่ให้แอดมิดดูอาการก่อน”

เพียวพยักหน้า แม้จะสงสัยว่าทำไมต้องให้คนเป็นลมเข้าพักดูอาการ

“พักที่ตึกหนึ่งนะ ไม่ทราบว่าคุณจะพักที่ห้องรวมหรือห้องเดี่ยวครับ”

ประโยคหลังหันมาถามนพคุณเพราะเรื่องห้องพักต้องจัดการตามความต้องการของคนไข้

“รวมครับ”

“ได้ครับ เพียว พี่ฝากด้วยนะ เดี๋ยวขอตัวไปดูคนไข้คนอื่นก่อน”

หลังจากหมออกไปนพคุณก็เอาแต่นั่งเหม่อ ใครบอกให้ทำอะไรก็ทำตาม เขายังจับต้นชนปลายไม่ถูก ยังทำใจรับสภาพตอนนี้ของตัวเองไม่ได้ เขาท้อง! ท้องกับผู้ชายคนนั้น คนที่กำลังจะมาเป็นคู่หมั้นของน้องตัวเอง วันหนึ่งทั้งสองคนก็ต้องแต่งงานกันและมีลูก....นพคุณหัวเราะอย่างสมเพชตัวเอง กรรมตามสนองเขาแล้วจริงๆ นี่ไงล่ะความขมขื่นของแม่ที่ต้องใช้คนรักร่วมกับคนอื่น แต่ของนพคุณหนักหนากว่าก็ตรงที่นพเก้าไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นน้องชาย!

ไม่ใช่แค่เขาที่จะเจ็บ นพเก้าเองก็จะต้องเจ็บไปด้วย

“ก็ดี แม่เคยเจ็บ ให้พวกนั้นได้เจ็บบ้าง”

นพคุณพูดเยาะตัวเอง เยาะทุกคน เขาคิดจะสร้างปัญหาให้นพเก้าและเสือเพื่อความสะใจ ในเมื่อเขาเจ็บ ลากทุกคนมาเจ็บไปด้วยก็สะใจดี!

...............................

เพียวออกไปตามบุรุษพยาบาลคนอื่นมาช่วยย้ายคนไข้ขณะที่ตัวเองไปทำเรื่องเข้าพักรักษาตัวให้นพคุณ...

“ชื่อคุ้นๆ หน้าก็คุ้นๆ”

เพียวบ่นพึมพำเขาคิดว่าต้องเคยเห็นคนไข้จากที่ไหนสักที่ แต่ยิ่งนึกก็ยิ่งจำไม่ได้ ยิ่งจำไม่ได้ก็ยิ่งหงุดหงิดตัวเองจนนพคุณย้ายห้องเรียบร้อยแล้วเพียวก็ยังนึกไม่ออกอยู่อย่างนั้น

“พักตึกหนึ่งแปลว่ากำลังท้องด้วยสิ แต่ดูผอมๆซึมๆยังไงไม่รู้”

เปรียบเทียบกับท้องของตนที่นูนขึ้นมาแถมยังน้ำหนักตัวอยู่ในเกณฑ์ดีเพียวก็รู้แล้วว่าทำไมถึงต้องให้นพคุณอยู่ดูอาการก่อน

“หวังว่าจะไม่ร้ายแรงนะ”

การแท้งในผู้ชายท้องเกิดขึ้นได้ยากและน้อยกว่าในผู้หญิง แต่ก็ยังมีเกิดขึ้นให้เห็นอยู่เนืองๆ เพียวไม่ชอบการสูญเสีย ไม่ว่าจะในลักษณะไหนก็ไม่อยากให้เกิดขึ้น

ที่จริงเพียวคงจะนึกออกง่ายๆไปแล้วว่านพคุณเป็นใครถ้ามังกรจะไม่เก็บรูปนพคุณออกไปจนหมด แถมยังไม่เคยพูดถึงนพคุณเลยสักครั้ง หน้าตาและชื่อของนพคุณที่เพียวเห็นจากรูปและได้ยินแค่ช่วงสั้นๆจึงแทบไม่มีอยู่ในความทรงจำ เขาจึงได้แต่คลับคล้ายคลับคลาแต่นึกยังไงก้นึกไม่ออกเสียที

“เอาเถอะ เดี๋ยวก็คงจะนึกออกเอง”

...ก็หวังว่าเพียวจะนึกออกได้ในเร็ววัน...

..................................

ห้องพักรวมไม่ค่อยมีความเป้นส่วนตัว นพคุณไม่เคยพักในห้องพักรวมมาก่อนไม่ว่าจะเป็นที่ไหนๆเขาไม่ชิน แต่ตอนนี้นพคุณไม่เลือกมาก เขาไม่มีงานทำ ตอนนี้ใช้เงินเก่าที่แม่ทิ้งไว้ให้เท่านั้นย่อมไม่สามารถเลือกมากได้อยู่แล้ว

“หน้าตาไม่ค่อยดีเลยนะครับ”

หมอคนเดิมมาตรวจแล้วส่ายหน้า บุรุษพยาบาลบอกว่านพคุณกินได้น้อย น้อยกว่าที่ควร แต่เจ้าตัวก็ท่าทางจะอิ่มมากแล้วจริงๆ

“ต้องค่อยๆเพิ่มอาหารนะครับ พวกยาบำรุงหรืออาหารเสริมไม่ดีเท่าอาหารจริงๆอยู่แล้ว”

นพคุณมองหน้าหมอ พอพูดถึงอาหารเสริมก็คุ้นหน้าหมอคนนี้ขึ้นมาทันที

“ผมว่าผมเคยเห็นหน้าคุณนะ”

 “พูดแบบไม่หลงตัวเองเลยนะครับ ปกติเขาจำผมได้ตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว มีคุณนี่แหละที่ผ่านไปหนึ่งวันเพิ่งนึกเรื่องผมออก”

พูดอย่างแซวๆแบบไม่ได้จริงจังนักเพื่อให้นพคุณผ่อนคลาย นพคุณเองก็เหมือนจะเลิกเครียดไปจริงๆ เจ้าตัวยิ้มให้หมออายๆที่จำอีกฝ่ายไม่ได้ ทั้งที่พอนึกออกก็รู้ทันทีว่าหมอคนนี้เป็นใคร ในเมื่อเขาเห็นหน้าบ่อยๆทั้งในโทรทัศน์ ในนิตยสาร หรือป้ายบนบิลบอร์ดตามถนนและบนตึก เจ้าตัวทั้งถ่ายแบบ ถ่ายโฆษณา ร้องเพลง เล่นหนังสั้น แล้วยังเล่นมิวสิกวีดีโออีก เป็นคนที่มีชื่อเสียงมากคนหนึ่งเลยทีเดียว

“ผมไม่คิดว่าคุณจะยังทำงานโรงพยาบาลอยู่”

“ผมเพิ่งกลับมาทำจริงจังครับ ก่อนหน้านี้ลุยงานในวงการบันเทิงซะเยอะเหมือนกัน ถือว่าหาประสบการณ์ใหม่ๆในชีวิต”

และถือโอกาสตามติดและจีบคนบางคนด้วย คุณหมอนึกต่อในใจ

นพคุณคลายกำแพงที่ป้องกันตัวเองลง ไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายเป็นคนมีชื่อเสียงแต่เพราะบุคลิกของคนตรงหน้าต่างหาก คนที่นพคุณรู้สึกว่าน่าคบตั้งแต่แค่เห็นในโทรทัศน์แล้ว พอได้พูดคุยก็จริงอย่างที่คิด คนๆนี้น่าเป็นเพื่อนด้วยอย่างมาก

คุยกันไม่นานคุณหมอก็ต้องไปตรวจคนไข้คนอื่น แต่ก็แวะมาคุยกับนพคุณอีกครั้งในเวลาอาหาร ชวนกินนั่นกินนี่ซึ่งบางส่วนเป็นของที่หมอซื้อมาจากข้างนอก นพคุณเกรงใจจึงยอมกินบ้าง แต่พอได้คุยกันแล้วเขาก็เพลินจนกินข้าวได้เยอะขึ้น

นับว่าโชคดีที่นพคุณเป็นคนไข้รายแรกๆในการกลับมาทำงานที่โรงพยาบาลของคุณหมอคนนี้ทำให้เขารู้สึกว่าปล่อยนพคุณไปไม่ได้ จึงเอาใจใส่นพคุณมากพอสมควร ตอนแรกนึกว่าเจ้าตัวจะเป็นคนเศร้าซึมเงียบๆไม่ค่อยพูด หมอจึงพยายามมาทำให้ไม่เครียด พูดก็พูดว่าทำตามหน้าที่นั่นแหละ แต่พอได้คุยจริงๆนพคุณกลับคบง่ายและคุยด้วยได้สบายๆจนเขามีใจอยากคบหาเป็นเพื่อนด้วย

นพคุณสบายใจขึ้นมากเมื่อได้มีคนคุยเล่นกับคนอื่นเพราะไม่ได้คุยสบายๆอย่างนี้กับใครมานาน ไม่ได้ยิ้ม ไม่ได้หัวเราะมานาน แม้เขาจะรู้ว่าตนเองหลบหนีความจริงไปสู่ความสบายใจได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น...

หากแต่พอสบายใจขึ้นสติก็ค่อยๆทำงาน หลังจากหมอกลับไป นพคุณก็ค่อยๆคิดถึงเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นกับตัวเอง สิ่งที่เขาควรจะทำและสิ่งที่ไม่ควรทำ เขากับน้องๆก็เคยมีช่วงเวลาที่คุยและยิ้มให้กันได้อย่างสบายใจ ตอนนั้นนพคุณมีความสุขมาก

รอยยิ้มของน้องชาย...นพคุณยังจำมันได้ดี

“ไม่ได้ เราจะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด”

ในที่สุด นพคุณก็ตัดสินใจได้

นพคุณอาจจะทำเป็นไม่สนใจและไม่ใยดีน้องๆได้ อาจจะคิดขึ้นมาว่าอยากทำร้ายทุกคนเพื่อความสะใจได้ แต่ส่วนลึกเขายังรักและหวังดีกับน้องชายทั้งสองเสมอ แล้วจะให้น้องต้องมาเจ็บเพราะเขา เจ็บเหมือนกันกับเขาและแม่ นพคุณจะทำได้อย่างไร เขาจะไม่ยอมให้น้องต้องเจ็บช้ำกล้ำกลืนฝืนทนโดยเด็ดขาด...คนเจ็บ...มีแค่นพคุณคนเดียวก็พอแล้ว

แม้จะต้องร้องไห้ แม้จะต้องอยู่คนเดียว แม้จะไม่มีทางสมหวังในความรัก นพคุณก็ยอม ยอมเพื่อไม่ให้น้องต้องเสียใจ ยอม...เพื่อให้ตนเองเป็นเพียงคนเดียวก็พอที่มีน้ำตา

.......................................

TBC
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 28-03-2015 15:01:27
อยากร้องไห้   :sad11: :sad11: :sad11:

อ่านไปน้ำตาก็ซึมไป    :hao5: :hao5: :hao5:

สงสารคุณที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด              :o12: :o12: :o12:

อิพี่เสือ  แกไปอยู่ที่ไหนนนนนน   ทำไมไม่ตามหาคุณ    :fire: :fire: :fire:

แล้วจะเสียใจ  ที่ไม่ดูแลน้องคุณให้ดี อิเสือเลววววววววววววววว      :angry2: :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: LadyMaidenLy ที่ 28-03-2015 15:02:13
สงสารนพคุณจังเลยค่ะ TT
ทั้งเรื่องครอบครัวและความรัก

คือเหมือนนพคุณเป็นโดมิโนตัวสุดท้ายที่ได้รับแรงกระแทกแรงสุด ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรเลย
แต่ดีใจนะคะที่นพคุณจะไม่ลากคนอื่นมาเจ็บด้วยอ่ะ คือเจ็บขนาดนี้แต่ก็ไม่คิดแค้นคนอื่น
รักนพคุณมากค่ะ ขอให้นพคุณรักษาความดีไว้เรื่อยๆนะ

ส่วนหมอ จีบใครอยู่อ่ะ55555
จะผิดมั้ยถ้าเราจิ้นหมอกะนพคุณ55555
คือรู้นะว่าคู่กับเสือ แต่อยากให้คุณเจอเรื่องดีๆบ้าง ตัวเองต้องเจ็บปวดขนาดนี้แท้ๆ

รอต่อนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 28-03-2015 15:21:05
พี่เสือมัวแต่ทำตัวเหยาะแหยะ ประชดประชันตัวเองด้วยวิธีไร้ประโยชน์อยู่นั่นแหละ คิดว่าเท่ห์มากป่ะคะ?

ช่วยเอาเวลาที่เสียไปมาคิดวิธีปฏิเสธการแต่งงานด้วยนะ ไม่ใช่เอะอะอะไร ก็อ้างว่าทำเพื่อแม่ ทำเพื่อครอบครัว หล่อตายแหละ โด่ว...

ส่วนนพคุณหนูทำดีแล้วค่ะ ที่ไม่คิดดึงใครเข้ามาในวังวนบ้าๆ นี่ ปล่อยให้คนพวกนั้นรับผลจากการกระทำสิ้นคิดๆ ของนายพนพไปเถอะ

รักนพคุณ…~ :กอด1: ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-03-2015 15:39:48
คุณสู้ๆเพื่อตัวเองและลูก ส่วนคนอื่นช่างมันตัดให้ขาดเลย ชับ ชับ ชับ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 28-03-2015 15:40:15
สงสาร นพคุณ ครอบครัวนี้แปลก ตอนแรกก็ว่า แม่เล็ก เอาใจใส่ นพคุณดี แล้วทำไมตอนนี้ถึงหมางเมิน แล้วการพูดถึง นพคุณในครอบครัว ไม่ได้เนี่ย มันแปลกๆนะ ลูกหายทั้งคน ไม่ตามหาเหรอ พี่มังกรก็ไม่เข้าใจนพคุณ เสือ ก็ไม่เข้าใจ แถม ตอนนี้ ท้องอีก สงสารนพคุณจัง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 28-03-2015 16:03:44
มันน่าแปลกที่ดูเหมือนพ่อจะรักลูก
แต่พอมาตอนนี้กลับไม่สนใจเลย มันคืออะไร
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 28-03-2015 16:34:38
ร้องไห้ น้ำตาซึม  T_T
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 28-03-2015 17:29:14
แงๆๆๆ นพคุณ  :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 28-03-2015 17:35:59
 :o12: อาภัพจัง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 28-03-2015 18:07:39
เศร้ามากอ่ะ...นำ้ตาไหลพรากๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 28-03-2015 18:46:23
น้ำตาจะไหล นพคุณน่าสงสารมาก :o12:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 28-03-2015 18:49:58
ก๊าซซซ พ่นไฟนพคุณเข้มแข็งดีมาก แต่เป็นห่วงคนท้องจัง

แอบเห็นหมอเบนแว๊บๆ คุณเขมอยู่หนายยยย

รอตอนต่ออย่างใจจดจ่อ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 28-03-2015 19:16:02
แวะมาติดตามกันต่อค่ะ  o13
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 28-03-2015 19:22:10
ร้องไห้หนักมาก
สงสารคุณจับใจ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 28-03-2015 20:21:22
 :monkeysad: :m15:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 28-03-2015 20:44:01
โอ้ยคุณชีวิตดราม่ามาก



รออ่านต่อคร้าบ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 28-03-2015 21:27:21
ฮือ สงสารอะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 28-03-2015 21:43:26
สนุกคับ สนุกดี  อ่านไป อ่านเพลินมากๆ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:   แม่ของนพเก้า นพสินนี่เปนคนยังไง มันมีปมความหลังใช่มั้ยคับ สงสารนพคุณอ่ะ อยู่คนเดียว จะอยู่คนเดียวจนคลอดเลยรึป่าว รอ รอ รอติดตามตอนต่อไปคับ  เรื่องราวจะคลี่คลายตอนไหน ลุ้นคับลุ้น   :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 28-03-2015 21:50:12
 :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: leefever ที่ 28-03-2015 22:28:58
แย่อ่ะ  คุณอย่ายอมสิ 
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: yaoisamasang ที่ 28-03-2015 23:12:51
บ่อน้ำตาแตกอีกแล้ว สงสารคุณจัง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 28-03-2015 23:28:29
อ่า เรื่องมันชักจะวุ่นวายยิ่งกว่าเดิมแล้ว
เสือจะยอมหมั้นเหรอ  :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 28-03-2015 23:44:02
สงสารนพคุณ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: HamsteR ที่ 29-03-2015 05:40:28
สงสารคุณอ่ะ... ชีวิตนางช่างรันทดอะไรอย่างนี้

 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 29-03-2015 10:55:59
นพคุณ ลืมพวกนั้ไปให้หมดลูก

ไม่ต้องไปนึกถึงใคร

คิดถึงตัวเองกับลูก หางานทำ แล้วอยู่ให้ได้

ไม่ต้องติดต่อใคร  ครอบครัวที่ไม่เคยเห็นเราอยู่ในสายตาแบบนั้น

ลืมไปให้หมด 
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Deery ที่ 29-03-2015 11:39:09
ดราม่าไปอีก  :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 29-03-2015 14:21:02
เฮ้อ!!! สงสารน้องคุณ
ถ้าตัดสินใจแล้วว่าจะมีกันแค่สองคนแม่ลูก ก็ต้องเข้มแข็งนะ ร้กตัวเองกับลูกมากๆ ด้วย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 29-03-2015 14:25:13
เครียดแทนคุณเลยค่ะ
มันรันทดยังไงไม่รู้ TT
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 29-03-2015 16:19:35



ตอนที่9

“เมื่อไหร่ผมจะกลับบ้านได้ครับ”

นพคุณอยากกลับบ้าน ไม่ใช่ว่าโรงพยาบาลน่าเบื่อ เขารู้สึกดีมากด้วยซ้ำที่ได้อยู่ที่นี่ แต่นพคุณจำได้ว่านพเก้าต้องมาตรวจร่างกายในอีกสองสามวันนี้ เจ้าตัวยังไม่อยากเจอน้องชาย และกลัวที่จะได้เห็นว่าน้องชายมากับใคร

“เบื่อหน้าหมอแล้วหรือครับ”

“เปล่านะครับ ผมแค่ เอ่อ ไม่ชิน อีกอย่างมันก็ค่อนข้างเปลืองเงิน”

แม้จะอยู่ห้องรวมแต่ก็ยังต้องจ่ายค่าห้องทุกวัน ถ้ากลับไปอยู่บ้านได้ก็จะไม่ต้องใช้เงินส่วนนี้ ตั้งแต่หลบมาอยู่คนเดียว นพคุณก็รู้ตัวว่าจะใช้เงินตามใจตัวเองไม่ได้อีกแล้วจึงคิดหาทางประหยัดตลอดเวลา

“ขอหมอแน่ใจก่อนว่าครรภ์แข็งแรง แล้วจะให้กลับเลยครับ”

ถ้าเป็นเพราะเรื่องนี้นพคุณก็ไม่โต้แย้ง ถึงจะอยากประหยัดเงิน แต่ถ้าเกิดอันตรายขึ้นกับตัวเองและลูกก็คงไม่คุ้ม

“ไม่ทราบว่าที่บ้านมีคนดูแลหรือเปล่าครับ หมอกลัวจริงๆว่าจะเป็นลมอีก”

“ไม่เป็นแล้วล่ะครับ ช่วงก่อนผมละเลยตัวเองไปหน่อยเลยหน้ามืด ตอนนี้รู้แล้วว่าต้องดูแลตัวเอง”

เมื่อตัวของตนเองมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ข้างใน นพคุณก็รู้ว่าต้องดูแลตัวเองมากขึ้น อย่างไรนพคุณก็จบจากเอกวิทย์ เรื่องการดูแลตัวเองเป็นเรื่องพื้นฐานที่ต้องเรียนกันทุกคนก็ได้เรียนอยู่แล้ว

“จริงด้วย วันนี้ที่โรงอาหารมีรายการอาหารมาใหม่ ไปลองด้วยกันนะครับ”

นพคุณรับคำชวนโดยไม่ได้คิดอะไรมาก เขาเดินตามคุณหมอไปช้าๆ เดินกันไปคุยกันไปจนกระทั่งถึงโรงอาหาร

“คนเยอะจัง”

หมอบ่น สายตาก็สอดส่องหาโต๊ะว่างไปด้วย

“นั่นไงๆ เพียวๆ พี่นั่งด้วยนะ”

หมอโบกมือให้รุ่นน้องพร้อมแตะข้อศอกนพคุณให้เดินตามไปที่โต๊ะ

“ฝากหน่อย เดี๋ยวพี่มา”

นพคุณยิ้มให้คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ เบนจามินเดินไปซื้อของไม่นานก็มีคนตามมาสมทบอีก

“นี่เบนถึงขนาดลากคนไข้มาช่วยกินแล้วเหรอเดี๋ยวนี้”

เสียงพึมพำจากมาใหม่ นพคุณคุ้นหน้าอีกฝ่ายแต่จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน

“คุณนพคุณเขาสนิทกับพี่เบนน่ะครับ ใช่ไหมครับ”

เพียวหันมาขอความเห็นซึ่งนพคุณก็พยักหน้ารับอย่างเต็มใจยืนยันว่าคือเรื่องจริง

“นพคุณ?”

คนฟังพึมพำคนเดียวพร้อมกับหรี่ตามองสำรวจ ก่อนจะเหลือบไปมองเพียวที่ชวนนพคุณคุยด้วยความเป็นมิตร

“อัง กรีน มาแล้วเหรอ นี่ไงๆเมนูใหม่”

คุณหมอกลับมาพร้อมอาหารจานใหญ่หลายจาน ชี้ชวนให้คนบนโต๊ะกินนั่นกินนี่ บรรยากาศบนโต๊ะอาการเป็นไปด้วยความครื้นเครง แต่ใครคนหนึ่งในโต๊ะดูเหมือนจะไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วม แม้จะไม่ได้สดงออกจนคนอื่นจับได้ แต่เจ้าตัวก็ครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา...

...........................

“คุณมังกร”

มังกรหันไปมองคนเรียก ก่อนจะยิ้มให้เพราะจำได้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

“มีอะไรหรือเปล่าคุณอังคาร”

“ผมมีเรื่องอยากคุยด้วย”

ท่าทางจริงจังของอีกฝ่ายทำเอามังกรสงสัย

“ทางนี้ครับ”

มังกรเดินตามไปแต่โดยดี ใจคิดเอาเองว่าคงเป็นเรื่องเกี่ยวกับการว่าจ้างเพียว

“คุณ...เลิกกับแฟนแล้วหรือครับ”

คนฟังนิ่วหน้า ไม่ชอบใจที่โดนถามเรื่องซึ่งถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว มังกรลุกขึ้น  เขาไม่อยากจะคุยต่อเสียแล้ว

“ผมจำเป็นต้องตอบคุณหรือ”

“เพราะมันเกี่ยวเนื่องกับเรื่องที่ผมจะพูด คุณควรจะฟัง เป็นเรื่องสำคัญมาก”

ก่อนจะมาคุยกับมังกร อังคารชั่งใจอยู่นานว่าจะมาดีไหม อะไรหลายๆมันไม่ถูกต้องและไม่สมควร แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจว่าต้องมาคุย รู้ว่ามันไม่ดีที่เข้ามายุ่ง รู้ว่าเรื่องที่ตนเองกำลังจะพูดเป็นเรื่องที่ไม่ควรเอามาพูดต่อ แต่เขาจะไม่ยอมให้เพียวซึ่งเขาเห็นเป็นน้องคนหนึ่งเจ็บโดยไม่จำเป็น

“ผมไม่จำเป็นต้องตอบคุณ”

“ก็คงไม่จำเป็นหรอกครับ ถ้าคุณจะแค่จ้างเพียว ไม่ได้ทำท่าเหมือนจะให้เพียวไปเป็นแม่ของลูกจริงๆอย่างที่ทำอยู่ตอนนี้”

มังกรชะงัก เขามองคนตรงหน้าที่ทำท่าจริงจังและคงไม่ยอมให้เรื่องจบแค่การที่เขาเดินจากไปโดยไม่ให้ความกระจ่างแน่

“เฮ้อ...ผมยกเลิกงานแต่งไปแล้ว”

มังกรกับนพคุณไม่ได้หมั้นกันอย่างเป็นทางการ ทั้งสองคนเห็นตรงกันว่าไม่ใช่เรื่องจำเป็น เมื่อตกลงใจกันก็คิดจะแต่งกันเลย...แต่ก็ไม่ได้แต่ง

“ผมทราบเรื่องนั้น แต่ที่ผมถามคือคุณเลิกกับเขาแล้วหรือเปล่า”

กับนพคุณมังกรไม่แน่ใจสักนิดว่าพวกเขาเคยเป็นคนรักกันจริงๆไหม หากตอนนี้มันก็ไม่สำคัญแล้ว

“เรายกเลิกงานแต่ง ก็คือเลิกกันนั่นแหละครับ”

 “ดี ...งั้นมันคงไม่เป็นไรถ้าผมจะบอกว่าตอนนี้คุณนพคุณอยู่ที่นี่”

“คุณอยู่ที่นี่?”

มังกรมีท่าทางประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะนึกได้ว่าที่นี่คือที่ไหน ใจคอสั่นไหวน้ำเสียงที่ถามออกไปจึงค่อนข้างแหบแห้ง

“เขา...เป็นอะไร”

“คุณนพคุณกำลังตั้งครรภ์...”

................................

คำบอกเล่าจากปากอังคารทำเอามังกรมึนงงคิดอะไรไม่ออก นาทีแรกที่รู้ว่าเจอนพคุณแล้วเขาดีใจ แต่นาทีถัดมาเมื่อรู้ว่านพคุณมาทำอะไรที่นี่ความดีใจมันกลับกลายเป็นความกลัดกลุ้ม

มังกรควรทำอย่างไรต่อไปดี?

ความกลุ้มใจของมังกรไม่ใช่เพราะนพคุณท้อง ไม่ใช่เพราะไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้องนพคุณ แต่เพราะรู้และมั่นใจนี่แหละที่ทำให้เขายิ่งไม่สบายใจ

เขาควรบอกดีไหม บอกน้องชายที่กำลังจะหมั้นกับคนอื่น มังกรยังไม่ได้คุยกับเสือ แต่ที่ช่วงนี้เสือไปมาหาสู่บ้านนั้นบ่อยๆก็เป็นเรื่องจริง แต่เสือก็ยังตามหานพคุณแบบเอาเป็นเอาตายอยู่เหมือนเดิม

หากเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เสือ มังกรคงไม่สนใจจะบอกและหากนพคุณต้องการมังกรก็พร้อมจะดูแลทั้งตัวนพคุณรวมถึงเด็กในท้องอย่างไม่ลังเล แต่นี่อีกฝ่ายคือน้องชายของเขา มังกรจะทำไม่สนใจได้อย่างไร

มังกรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้ เขาหยิบแล้วก็วาง หยิบแล้วก็วางหลายต่อหลายครั้งก็ยังตัดใจโทรออกไปไม่ได้เสียที

แต่เขาจะยื้อเพื่ออะไร

มังกรถามตัวเองเมื่อวางโทรศัพท์ลงอีกครั้ง

ยื้อเพื่อให้เรื่องมันยุ่งเหยิง ยื้อเพื่อให้ทุกคนต้องจมอยู่กับความทุกข์และความกังวลใจไม่เลิกอย่างนั้นน่ะหรือ ยื้อแล้วมันทำให้เขามีความสุขขึ้นหรือก็ไม่ มังกรถอนหายใจเบาๆ สุดท้ายก็เลือกที่จะต่อสายถึงน้องชายตัวเอง

“ครับพี่กร”

“ฟังให้ดีนะนายเสือ...”

สุดท้ายมังกรก็มีแต่ต้องยอมรับความจริง

........................

นพคุณกลับจากอาบน้ำตอนที่เห็นแผ่นหลังคุ้นตานั่งอยู่ข้างเตียง...เตียงที่ตอนนี้นพคุณใช้นอน

“พี่กร...”

เสียงเบาหวิวหากแต่เพราะในห้องเงียบมากคนที่นั่งอยู่จึงได้ยิน เจ้าตัวหันมามองก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาเมื่อนพคุณไม่มีทีท่าว่าจะเดินมาตรงที่ตนเองนั่ง

“อย่าหนีพี่”

คนที่ก้าวถอยหลังเม้มปากแน่น นพคุณไม่คิดว่าจะเจอมังกรที่นี่ ไม่คิดว่ามังกรจะรู้เรื่องที่ตนเองเข้าโรงพยาบาล ไม่คิดและไม่นึกอยากให้มังกรรู้ รองจากเสือ ก็คงเป้นมังนี่แหละที่นพคุณไม่อยากให้รู้

“พะ...พี่มาได้ยังไง”

“มานั่งเถอะ”

ร่างกายนพคุณสั่นไหว คล้ายจะประคองตัวไม่อยู่ด้วยความตกใจ มังกรจึงเดินเข้าใกล้แล้วแตะแผ่นหลังให้นพคุณเดินไปนั่งบนเตียง ขณะที่ตนเองนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเตียงที่เดิน

“พี่มาได้ยังไง”

มังกรจับมือที่สั่นระริกของนพคุณมากุมไว้ ลูบเบาๆอย่างปลอบประโลม

“พี่อยู่ที่นี่ พักอยู่ที่นี่”

การที่อังคารนำเรื่องนพคุณไปบอกมังกรไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ มังกรจึงไม่คิดจะพูดไปตามตรงว่าเขารู้ได้อย่างไร

“บะ...บังเอิญจังนะครับ”

“คุณ...”

มังกรไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไร นพคุณต้องมาอยู่ที่นี่ ต้องมามีสภาพอย่างนี้ หากจะบอกว่าเป็นเพราะตัวมังกรก็ไม่ผิด ทั้งเขาและเสือ พวกเขาพี่น้องทำร้ายนพคุณไม่จบไม่สิ้นจริงๆ

“พี่คงรู้แล้วว่าผมมาอยู่ที่นี่เพราะอะไร”

นพคุณไม่โง่พอจะโกหก ห้องที่นพคุณพักเป็นห้องสำหรับคนที่ตั้งครรภ์เข้าพักฟื้น มังกรคงรู้ได้โดยไม่ต้องบอก

“พี่ไม่ต้องห่วง ผมไม่คิดจะโกหกว่าเป็นลูกของพี่หรอก”

เหมือนนพคุณจะตั้งตัวได้ เขาดึงมือออกจากการกอบกุม เมินหน้าไปทางอื่นเพราะไม่อยากเห็นสายตาของมังกร นพคุณไม่รู้ว่ามังกรกำลังมองตนเองอย่างไร สงสาร สมเพช สังเวช หรือสมน้ำหน้า เขาไม่อยากรู้และไม่อยากเห็น

“พี่รู้ว่าคุณไม่ทำแบบนั้น”

นพคุณยิ้มขื่น บีบมือตัวเองแน่นจนเจ็บ

“ไม่ต้องห่วงหรอก ผมทำตัวเอง โง่ที่พลาดให้ท้อง พี่กรอย่าห่วงเลย ถึงจะจำหน้าพ่อเด็กไม่ได้ว่าเป็นใคร แต่ผมก็มั่นใจว่าดูแลลูกได้”

นพคุณไม่รู้ว่ามังกรรู้เรื่องของตนเองและเสือแล้วจึงเอ่ยคล้ายจะบอกว่าเด็กในท้องเกิดขึ้นมาเพราะตนเองมีใครหลายคน มังกรเองก็ไม่กล้าพูดไปว่าเขารู้เรื่องทั้งหมด ด้วยกลัวว่าถ้าพูดออกไปนพคุณจะหนีไปอีก

“ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ”

“ผมขอแค่พี่อย่าบอกใครเรื่องที่เจอผมที่นี่ก็พอ”

“ได้สิ หลังจากนี้พี่จะไม่บอกใคร”

นพคุณมัวแต่กังวลจนพลาดคำพูดของมังกร พลาดคำว่าหลังจากนี้ กว่าจะรู้ตัวก็ตอนที่คนที่เขาไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าแล้ว

....................

หลังจากวางโทรศัพท์กับพี่ชายเสือก็แทบจะพุ่งมาที่โรงเรียนเอกวิทย์ในทันที

มันมากกว่าข่าวว่าเจอตัวนพคุณแล้ว มังกรยังบอกข่าวเรื่องนพคุณท้องด้วย

เสือทั้งแปลกใจ ดีใจ กังวลใจ สับสน ตีกันมั่วไปหมด แต่ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไรสิ่งแรกที่เสือทำคือรีบมาหานพคุณ ก่อนที่เจ้าตัวจะหายไปอีก และเป็นโชคดีของเสือที่นพคุณไม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ตามใจชอบอย่างใจอยาก ไม่อย่างนั้นเสือก็คงพลาดไม่ได้เจอนพคุณอย่างนี้หรอก

เสือยืนอยู่ที่ประตู ขณะมองนพคุณซึ่งนั่งเหม่ออยู่บนเตียงท่าทางนพคุณมีเรื่องให้คิดหนัก เสืออยากจะเข้าไปกอดอีกฝ่ายเอาไว้ กอดให้สมกับความกังวลในหลานวันที่ผ่านมา แต่เพราะมังกรรั้งเขาเอาไว้ เสือจึงทำได้แค่ยืนมองอยู่ตรงนี้

“คุณขอออกจากโรงพยาบาล แล้วหมอก็ให้ออกได้พรุ่งนี้”

มังกรบอกน้องชายที่ไม่ละสายตาจากนพคุณเลย คล้ายกับกลัวว่าหากคลาดสายตานพคุณจะหายไปอีกอย่างไรอย่างนั้น

“ผมจะรับคุณกลับบ้าน”

“ไม่ได้”

มังกรไม่เห็นด้วย

“นายคิดว่าแค่เดินเข้าไปคุณก็จะเดินตามนายกลับบ้านง่ายๆหรือนายเสือ”

เสือถอนสายตาจากนพคุณหันกลับมามองพี่ชาย เขาต้องยอมรับว่าที่พี่ชายพูดมานั้นถูกต้อง นพคุณไม่มีทางจะยอมตามเขากลับไปง่ายๆ

“แล้วพี่จะให้ผมทำยังไง ให้ปล่อยคุณไปทั้งที่ผมเจอเขาแล้วงั้นหรือครับ”

“นายเสือ”

มังกรถอนหายใจ น้องชายเขาที่เคยมีไหวพริบคิดอะไรได้รวดเร็วหายไปทันทีเมื่อเป็นเรื่องเกี่ยวกับนพคุณ...คนที่เสือรัก

“พรุ่งนี้นายให้คนคอยตามคุณไว้ หรือนายจะตามเองก็ตามใจ รอจนรู้ว่าเขาพักที่ไหนแน่ค่อยไปหาเขา”

“จริงด้วย ขอบคุณครับพี่”

มังกรตบบ่าเสือเบาๆเป็นเชิงให้กำลังใจ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากเตือน

“อย่าใจร้อน พูดกับน้องดีๆ นายคงไม่อยากให้คุณหนีหายไปอีกใช่ไหม คราวนี้ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้นที่นายจะไม่ได้เจอ แต่มันรวมถึงหลานพี่ด้วย”

เสือไม่ได้ตอบอะไร แต่เก็บคำพูดของพี่ชายมาใส่ใจทุกคำ คราวนี้ไม่ใช่แค่นพคุณ แต่มันรวมถึงลูกด้วยอย่างที่มังกรพูดมาจริงๆ เขาคงต้องพยายามใจเย็นให้มากๆ คิดและทำอะไรให้รอบคอบมากขึ้นจริงๆ

......................



มีต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่7-8 p.4 (28/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 29-03-2015 16:20:06
ตอนที่ 10

 

นพคุณไม่เอะใจสักนิดว่ามีคนตามมาตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล

เจ้าตัวนั่งรถประจำทางมาลงที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อขอบคุณพนักงานของร้านที่ช่วยพาไปส่งโรงพยาบาล ซื้อของใช้ที่จำเป็นแล้วจึงขึ้นรถโดยสารอีกครั้ง จากนั้นก็ลงที่ถนนใหญ่ตรงปากทาง ก่อนจะขับรถของตนเองที่จอดทิ้งไว้เข้าบ้าน เสือมองดูอยู่ห่างๆเพราะแค่มาถึงที่เขาก็รู้แล้วว่านพคุณพักอยู่ที่ไหน เป็นสถานที่ที่เขามองข้ามไปทั้งที่ไม่น่าจะมองข้ามเลยจริงๆ เสือเห็นนพคุณไปแล้วจึงขับรถวนไปอีกทางเพื่อไปยังที่ตัวบ้านพักตากอากาศของครอบครัวตนเอง

“คุณเสือ? โธ่ จะมาก็น่าจะโทรมาบอกผมก่อน”

ลุงที่ดูแลบ้านทักด้วยความแปลกใจ ด้วยไม่รู้ว่าเจ้านายจะมาเขาจึงไม่ได้เตรียมการรับรองไว้

“ไม่ต้องยุ่งยากหรอกครับลุง ว่าแต่ บ้านเล็กนั่นเขามาพักนานหรือยังครับ”

บ้านเล็กที่ว่าคือบ้านที่นพคุณพัก ตั้งห่างจากตัวบ้านพักตากอากาศหลังนี้พอประมาณ มีรั้วกั้นแยกชัดเจน แม้จะไม่ใกล้มากแต่ก็ไม่ไกล จากบ้านหลังนี้ยังพอสามารถมองเห็นตัวบ้านนั้นได้

“อ้อ คุณนพคุณมาอยู่ได้สักพักแล้วครับ”

เสือถามเพื่อให้มั่นใจว่านพคุณพักอยู่ที่นี่จริงๆไม่ใช่แค่นึกมาแวะชั่วคราวเฉยๆ

“ลุงช่วยเปิดห้องสักสามห้องนะครับ เอาห้องที่มีเตียงคู่ ผมจะให้คนมาพักชั่วคราว”

เมื่อมั่นใจว่านพคุณพักที่นี่แน่แล้ว เสือก็คิดจะจัดการวางคนไว้เพื่อดูแลและติดตามนพคุณทันที ก่อนจะกลับขึ้นรถอีกครั้ง คราวนี้เขาขับตรงไปยังบ้านของนพคุณเลย...ถึงเวลาเผชิญหน้ากันเสียที

........................

นพคุณนอนนิ่งมองเพดานเมื่อได้ยินเสียงคนกดกริ่งที่หน้าประตูรั้ว เขาชะโงกหน้าขึ้นดูทางหน้าต่างด้วยคิดว่าเป็นลุงที่ดูแลบ้านพักตากอากาศซึ่งจะแวะมาหาเขาบ้างเป็นบางครั้ง

...แต่คราวนี้กลับไม่ใช่

รั้วบ้านที่สูงแค่เอวทำให้มองเห็นได้ชัดว่าใครที่อยู่ข้างนอกนั้น นพคุณก้าวถอยหลังอย่างลืมตัว อีกฝ่ายเห็นเขาแล้วและกำลังมองมาทางนี้

นพคุณชะงักเท้าที่กำลังก้าวถอยหลัง เขาตั้งสติก่อนจะเดินไปดึงม่านปิด

มือคู่สวยสั่นเทาจนต้องจับกุมกันไว้เพื่อบรรเทาอาการ

ทำไมอีกฝ่ายถึงมาที่นี่

ทำไมถึงรู้

นพคุณว้าวุ่นจนคิดอะไรแทบไม่ออก เขายังไม่พร้อมเจอ และไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันพร้อม

เสือยังคงยืนรออยู่ที่เดิม คนในบ้านไม่มีท่าทีว่าจะขยับตัวมาเปิดประตูหรือรั้วให้ รั้วบ้านสูงแค่ช่วงเอวหากเสือจะปีนเข้าไปก็ไม่ใช่เรื่องยาก  แต่เขาก็ยังเลือกที่จะยืนคอย

หนึ่งนาทีผ่านไปเป็นสิบนาทีล่วงเลยจนกลายเป็นชั่วโมงเสือก็ยังยืนรออยู่อย่างนั้น

นพคุณที่แอบมองเม้มริมฝีปากอย่างสะกดกลั้น พอเกี่ยวกับเสิอทีไรนพคุณก็เอาแต่ทำเรื่องที่ไม่สมกับการเป็นตัวเอง การที่หนีมาหรือแม้แต่ที่หลบเลี่ยงอยู่ตอนนี้ไม่ใช่แบบของนพคุณเลยสักนิด ถึงอย่างนั้นนพคุณก็มองไม่เห็นว่าทางไหนจะดีกว่า ระหว่างนพคุณและเสือ ไม่ต้องพบต้องเจอกันย่อมดีกว่าแน่นอน

..... ถึงจะคิดว่าอย่างนั้นดีที่สุด....แต่หลังจากผ่านสองชั่วโมงไปแล้วคนข้างนอกยังคงยืนนิ่งรออยู่ที่เดิม นพคุณก็เริ่มกระสับกระส่ายมากขึ้นเรื่อยๆ

แม้จะบอกตัวเองว่าปล่อยเขา ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องสนใจ แต่สมองก็ยังคงวกกลับไปคิดอยู่ทุกที

“ทำไมไม่ไปสักที”

คนบ่นเลิกม่านขึ้นเล็กน้อย พยายามระวังไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัวว่าตนเองแอบมอง

“อย่างน้อยๆก็เข้าไปนั่งในรถสิ จะมายืนตากแดดทำไม”

เจ้าตัวว่าอย่างหงุดหงิด

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นเดี๋ยวก็มีคนมาโทษเราอีก”

นพคุณเดินวนไปวนมาในบ้าน พึมพำบอกเหตุผลกับตนเอง

เขายังโกรธและไม่พอใจในตัวเสือเหมือนเดิม เพียงแต่...เพียงแต่...นพคุณไม่อยากมีปัญหาเพิ่มก็เท่านั้น บอกกับตัวเอง ย้ำกับตัวเอง เขาแค่ไม่อยากมีปัญหา ไม่ได้ห่วงอีกฝ่าย ไม่ได้ห่วงเลยจริงๆ

...................

“คุณ”

เสือเอ่ยเรียกอย่างมีความหวังเมื่อประตูบ้านที่ปิดสนิทมานับชั่วโมงเปิดออกพร้อมร่างของคนที่เขาเฝ้าตามหามาในหลายวันนี้กำลังสาวเท้าเข้ามาหาอย่างช้าๆ

“กลับไป!”

นพคุณเอ่ยปากไล่โดยไม่ทักทาย ทำเป็นมองไม่เห็นใบหน้าอิดโรยและซูบผอมลงของอีกฝ่าย ทำเป็นไม่เห็นแววตายินดีนั่นด้วย

“คุณ...”

“กลับไปแล้วอย่ามาที่นี่อีก!”

เสือจับรั้วเตี้ยที่กลางกั้นซึ่งอันที่จริงไม่ได้เป็นอุปสรรค์เลย แต่เมื่อนพคุณยังคงท่าทางไม่ยินยอม เสือก็ไม่อาจหักหาญ...ไม่อาจทำได้อีก...เขาเคยทำการข่มเหงนพคุณมาแล้วครั้งหนึ่ง เสือไม่คิดจะทำแบบนั้นอีก แม้จะอยากเดินเข้าไปใกล้ อยากโอบกอดนพคุณเอาไว้ เขาก็มีแต่ต้องหักห้ามใจเพราะนพคุณคงไม่มีทางเต็มใจและยินยอมง่ายๆ

“กลับไป!”

เมื่อเห็นคนที่ตนเองไล่ยังอยู่เฉย นพคุณจึงใช้เสียงที่ดังกว่าเดิม เสือปล่อยมือจากรั้วยกแขนสองข้างชูขึ้นคล้ายยอมแพ้

“โอเค พี่ไปก่อน ไว้จะมาใหม่”

นพคุณชะงักไปชั่วอึกใจ...สรรพนามแทนตัวที่เสือไม่ได้ใช้มานานแล้วทำให้คิดว่าตนเองหูฝาด แล้วก็เพราะมัวแต่นึกถึงเรื่องนั้นจนพลาดฟังคำของอีกฝ่าย เสือเดินขึ้นรถแล้วขับออกไปง่ายๆจนนพคุณแอบคิดว่ารู้แบบนี้ออกมาไล่เสียตั้งนานแล้ว

“เดี๋ยวนะ”

นพคุณหยุดเท้าที่กำลังเดินเข้าบ้านแล้วหันไปมองรถที่กำลังแล่นจากไป

“ไว้จะมาใหม่อย่างนั้นหรือ?”

ในที่สุดนพคุณก็นึกได้ว่าเสือทิ้งท้ายคำพูดอะไรเอาไว้ คิ้วสวยขมวดมุ่น

“หรือว่าเขาจะรู้อะไร”

ว่าแล้วก็ยกมือนาบท้องตัวเองไว้ทันที พร้อมทั้งภาวนาขอให้เสืออย่ารู้เลย

.........................

เสือกลับเข้าไปพักที่บ้านตากอากาศ เขาสั่งให้คนมาเพิ่มและให้คอยดูแลนพคุณ แน่นอนว่าเพื่อดูแลนพคุณ ขณะเดียวกันก็เพื่อป้องกันไม่ให้นพคุณหนีหายไปอีกด้วย

“ของที่คุณเสือสั่งให้ซื้อมาซื้อมาครบแล้วนะครับ”

“ขอบใจ”

เสือหันไปพูดกับคนของตนก่อนจะบอกให้อีกฝ่ายเอาไปเก็บไว้ในรถของเสือ...ข้าวของเครื่องใช้ที่ซื้อมาจากโรงเรียนเอกวิทย์อัดแน่นอยู่ที่เบาะหลังและท้ายรถ ของสำหรับนพคุณ มีทั้งของกินและของใช้ที่จำเป็นสำหรับคนท้อง

เสือยิ้มเมื่อนึกถึงคนที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล ก่อนจะเปลี่ยนเป็นใบหน้าหนักใจเมื่อโทรศัพท์ดังแล้วชื่อคนที่โทรเข้ามาปรากฏที่หน้าจอ

“พี่เสือ...”

“ครับ”

เสือนั่งลงพิงโซฟา แหงนหน้ามองเพดานขณะถอนหายใจ

“คือ เย็นนี้พี่เสือว่างไหมครับ”

“พี่อยู่ต่างจังหวัด”

“อ้อ”

ปลายสายรับคำ น้ำเสียงที่ร้องรับติดจะคล้ายคนกำลังโล่งใจจนเสืออดส่ายหน้าอย่างระอาไม่ได้ ถ้านพคุณเป็นคนที่ทุกคนเฝ้าคอยดูแล นพเก้าก็เป็นเหมือนคนที่คอยทำตามใจคนอื่นๆ เสือจึงเห็นใจนพเก้า เห็นใจ เอ็นดู สงสาร แต่ไม่เคยรักเกินไปกว่าน้องชาย เหมือนกันกับที่นพเก้าไม่เคยเห็นเสือเป็นอย่างอื่นนอกจากพี่ชายอีกคน...แต่ดูเหมือนคนอื่นๆจะไม่คิดอย่างที่พวกเขาสองคนคิด เรื่องการหมั้นบ้าบอนั่นถึงได้ถูกคิดขึ้นมา

“เก้าควรพูดกับพ่อนะ”

ปลายสายเงียบไปคล้ายไม่กล้าจะพูดอะไร หรือไม่ก็พูดไม่ออก

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าเก้า นี่มันชีวิตทั้งชีวิตของเก้านะ จะเอาแต่ตามใจคนอื่นไม่ได้”

“พี่เสือ...”

นพเก้าเรียกเสียงอ่อย เขาก็อยากเข็มแข็ง แต่ไม่เคยทำได้ นพเก้าอ่อนแอ ตัวเองยังรำคาญตัวเองมากเหมือนกันแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรกับนิสัยที่เหมือนจะหยั่งรากลึกได้

“มันไม่ใช่แค่เรื่องของผม”

เสียงพูดเบาหวิว คล้ายพูดกับตัวเองมากกว่าจะพูดกับเสือ

“เรื่องของใครก็ปล่อยให้คนนั้นจัดการเอง เก้าไม่ต้องไปจัดการแทนคนอื่นหรอก”

นพเก้ายิ้มอย่างขมขื่น ใครที่เสือว่าไม่ใช่คนอื่นที่นพเก้าจะละเลยได้น่ะสิ เขาถึงต้องทนเก็บกดและทำทุกอย่างทั้งที่ไม่เต็มใจอยู่นี่

“เอาเป็นว่าพี่เสือก็อย่าเพิ่งกลับมาซักพักแล้วกันนะครับ”

เสือถอนหายใจ นพเก้าไม่เคยเล่าความจริงหรือสิ่งที่อยู่ในใจ ไม่เคยอธิบายเหตุผลของการกระทำของตนเอง เสือแม้จะรู้อยู่บ้างและยินดีที่จะช่วยเต็มที่ แต่เมื่อนพเก้าไม่บอกอะไรเขา ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากขอให้ช่วยแล้วเสือจะสามารถช่วยได้อย่างไร

“แล้วได้ข่าวพี่คุณบ้างหรือยังครับ”

นพเก้าเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากถกประเด็นกับเสืออีก อีกอย่างนพเก้าก็เป็นห่วงนพคุณมาก

“ก็เหมือนเดิม”

เสือเลือกที่จะไม่บอกว่าเขาเจอนพคุณแล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่าหากบอกไปนพเก้ารวมถึงนพสินต้องรีบมาหานพคุณแน่ เสือยังไม่อยากให้น้องๆของนพคุณมา

คิดแล้วเสือก็หัวเราะขึ้นจมูก ขำกับความกลับไปกลับมาของตนเอง ก่อนหน้านี้เขาเองไม่ใช่หรือที่พยายามให้นพคุณเข้าใจนพเก้า เขาเองที่พยายามฝืนให้นพคุณพบเจอ เข้าใจ ยอมรับ และเลิกทำตัวดื้อด้านกับที่บ้าน...เป็นเสือเองนี่แหละที่กดดันนพคุณมากกว่าใคร  แล้วดูตอนนี้สิ

“พี่เสือ?”

“เอาเป็นว่าถ้าเก้าได้ข่าวคุณก็มาบอกพี่ด้วยแล้วกันนะ พี่ต้องทำธุระแล้ว”

นพเก้ารับคำก่อนจะวางสาย เสือทิ้งโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะแล้วไปทำธุระที่ว่า...ซึ่งก็คือการนั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับคนท้องและการดูแลคนท้อง

...ช่างเป็นธุระที่สำคัญมากจริงๆ...

.......................

โลกนี้มีคนอยู่หลายประเภท มีทั้งคนดีและคนไม่ดี นพเก้าเรียนโรงเรียนเอกวิทย์มาตั้งแต่เด็ก เขาไม่เคยรู้เลยว่าคนไม่ดีหน้าตาเป็นอย่างไร ใช่ว่าโรงเรียนเอกวิทย์จะไม่บอกไม่สอน แต่เป็นตัวนพเก้าเองต่างหากที่คิดว่าตนเองคงไม่มีทางได้เจอคนประเภทนั้น จนกระทั่งเรียนจบกลับมา เขาถึงเพิ่งรู้ว่าคนไม่ดี คนร้ายกาจ คนเห็นแก่ตัวและคิดถึงแต่ตัวเองนั้นอยู่ใกล้ตัวเขามากเหลือเกิน

“มาหาใครครับ”

หลังวางสายจากเสือนพเก้าได้รับแจ้งว่ามีคนมาหาเขา ชายหนุ่มออกจะแปลกใจเพราะตนเองไม่ได้นัดใครไว้และพูดกันตามตรง นพเก้าไม่ได้เป็นคนที่จะมีเพื่อนฝูงมาหาถึงบ้าน ยิ่งลงมาและเจอคนที่บอกว่ามาหาเขา นพเก้าก็ยิ่งสงสัย

“มาหาคุณนพเก้า”

อีกฝ่ายตอบพร้อมถอดแว่นตาดำที่สวมอยู่

นพเก้าพิจารณาคนตรงหน้า ดวงตาสีฟ้า ใบหน้าคมเข้ม ผิวเนียนสีแทน รูปร่างสูงใหญ่ จากที่เคยเรียนรู้ด้านการแพทย์มาบ้าง นพเก้าเดาได้เลยว่าผู้ชายตรงหน้านี้มีเชื้อสายไม่ต่ำกว่าสามเชื้อสายในตัว

“ผมไม่รู้จักคุณ”

แต่ไม่ว่ารูปร่างหน้าตาอีกฝ่ายจะดีแค่ไหน นพเก้าก็ไม่เคยรู้จัก ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวความทรงจำว่าเคยเห็น รูปร่างหน้าตาอย่างนี้ หากเคยได้พบ นพเก้ามั่นใจว่าจะต้องไม่มีทางลืม

“ใช่ครับ คุณไม่รู้จักผม”

อีกฝ่ายพูดแล้วยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ทำเอานพเก้าต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างลืมตัว

สัญญาณเตือนว่าอันตรายดังขึ้นในหัว กรี๊ดร้องว่าผู้ชายตรงหน้าอันตราย

“หึ ท่าทางโรงเรียนเอกวิทย์จะสอนมาดีจริงๆ”

การมองคนเป็นพื้นฐานที่ทุกคนต้องเรียน บางคนทำได้ดี แต่บางคนก็ทำได้ไม่ดี นพคุณทำบททดสอบเกี่ยวกับการมองคนได้ไม่ดีนัก ต่างจากนพเก้าที่เป็นที่หนึ่งของชั้นเกือบทุกครั้ง เพียงแต่คะแนนการมองคนที่สูงลิ่วของนพเก้า กลับถูกทอนลงด้วยแบบทดสอบการรับมือคนแต่ละประเภทที่นพเก้าตกได้ตกเอามาตลอด

มองคนออกแต่กลับไม่สามารถรับมือได้จะมีประโยชน์อะไร...

อย่างตอนนี้ สิ่งที่นพเก้าควรทำคือสงบนิ่ง อีกฝ่ายมาคนเดียวและยังไม่มีท่าทีคุกคาม นพเก้าควรรับมืออย่างใจเย็น ไม่ใช่ลนลานแสดงให้อีกฝ่ายรู้ตัวว่าไม่ไว้ใจและออกจะตื่นกลัวแบบนี้

“คะ...คุณเป็นใคร”

“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก มันสำคัญที่ว่าผมมีธุระอะไรกับคุณมากกว่า จริงไหมครับคุณนพเก้า”

นพเก้าชักรู้ตัว ที่อีกฝ่ายจะพูดต้องไม่ใช่เรื่องดี เขามองหาคนอื่นๆที่พอจะเป็นตัวช่วย แต่กลับไม่มีใคร บรรดาแม่บ้านไม่อยู่แถวนี้ และวันนี้ครอบครัวของเขาก็ออกไปข้างนอกกันหมด

“หมายความว่ายังไงครับ”

คนถามถอยหลังไปอีกหนึ่งก้าว ทั้งที่ผู้มาเยือนก็ไม่ได้ก้าวตาม แต่นพเก้ากลับรู้สึกเหมือนยังออกห่างจากอีกฝ่ายได้ไม่มากพอเสียที

“ผมมาเช็คดูของกำนัลว่ายังอยู่ดีอยู่ไหม”

“ของกำนัล?”

เขาถามอย่างไม่เข้าใจ เท้าที่กำลังจะก้าวถอยต่อชะงัก

“ครับ เพราะมีข่าวว่าคุณจะหมั้น ผมเลยต้องมาแสดงตัวและตรวจดูของกำนัลเสียหน่อย”

คำพูด แววตา สีหน้า ทุกอย่างเต็มไปด้วยการจาบจ้วงดูแคลน  นพเก้าพยายามเรียบเรียงความคิด ก่อนจะเข้าใจมันในที่สุด ผู้ชายตรงหน้ามาหาเขาและบอกว่ามาตรวจดูของกำนัล มันแปลได้ว่านพเก้าคือของกำนัลที่ว่า...

“คุณเพ้อเจ้ออะไร”

ร่างกายของนพเก้าสั่นเทา ความหวาดหวั่นแผ่ไปทั่วร่างกาย ทั้งหวาดหวั่นเพราะคนตรงหน้า และเพราะความจริงที่อีกฝ่ายกำลังตั้งท่าจะพูด

“หึ”

แต่แทนที่จะพูดอีกฝ่ายกลับทำเพียงหัวเราะขึ้นจมูก

“มันยังไม่ถึงเวลา แต่รู้ไว้เถอะ คุณต้องมาเป็นของผม ของกำนัลแสนสวย...”

กล่าวทิ้งท้ายก่อนจะกลับออกไปโดยไม่ได้เรียกร้องให้นพเก้าต้องออกไปส่ง ผู้มาเยือนจากไป ทิ้งให้นพเก้าทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรงอยู่ตรงนั้น

มันเกิดอะไรขึ้น

นพเก้าพยายามเรียบเรียงความคิดตัวเอง ผู้ชายคนนั้นมาถูกบ้าน มาหาคนถูกคน และพูดเรื่องข่าวเกี่ยวกับนพเก้าได้ถูกต้อง เพราะฉะนั้นมันจึงไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายจำคนผิดแน่ แล้วคำพูดหรือการกระทำก็ไม่มีตรงไหนที่พอจะบอกได้ว่ามันเป็นเรื่องตลกหยอกกันเล่นหรือเป็นคำโกหก

มือเล็กเย็นเฉียบ มันจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา หรือว่าผลกรรมที่ครอบครัวของเขาได้กระทำกำลังจะย้อนกลับมาสู่ตัวเขาแล้วอย่างนั้นใช่ไหม



TBC
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 29-03-2015 16:51:47
นพคุณอย่าเพิ่งใจอ่อนเชียวน้าา~ :sad4:
ต้องทรมานพี่เสือเยอะๆ เลยนะคะ เท่านี้ยังไม่สาแก่ใจหรอกค่าา...
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 29-03-2015 16:59:21
 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Deery ที่ 29-03-2015 17:03:42
เจอกันจนได้ :ling1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-03-2015 17:22:34
จะเกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 29-03-2015 17:50:25
ใครมาหานพเก้า :m28:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 29-03-2015 17:55:56
กรีดร้อง คู่เสือกำลังจะดี(รึเปล่า) มีคู่ใหม่(?)เพิ่มมาให้ลุ้นอีก มาต่อด่วนเลย ~

ขอบคุณจ้า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 29-03-2015 18:36:35
ภาคนี้ท่าจะมีหลายคู่ดีนะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 29-03-2015 19:09:35
น่าสงสัยแม่เล็กอ่ะ ว่าเป็นคนดีจริงๆรึป่าว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 29-03-2015 19:16:50
ทำอะไรกันนะ หรือว่าเรื่องแม่ขอนพคุณ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 29-03-2015 19:27:24
เจ้าหนี้เก้าเหรอ  :hao4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: leefever ที่ 29-03-2015 20:36:23
สงสารคุณ แต่ทุกอย่างคงจะดีขึ้น 
นพเก้า กับของกำนัลนี่ยังไง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-03-2015 22:22:28
นพคุณจะใจแข็งได้นานไหมนะ? แล้วผู้ชายที่มาหานพเก้าเป็นใคร!?
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 29-03-2015 22:28:01
เรื่องวุ่นวายมาก

รอต่อนะครับ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-03-2015 22:35:03
แล้วเก้าทำผิดอะไรทำไมต้องเจอดราม่า แอบสงสารน้องเบาๆ
ไปจัดหนักที่แม่แทนได้มั้ย ดูท่าทางแม่คงมีอะไรซุกไว้แน่ๆ

ส่วนพี่เสือดูแลคุณดีๆ นะ คนท้องเครียดไม่ดี
แค่นนี้น้องก็เครียดจะแย่อยู่แล้ว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 29-03-2015 22:52:48
มันพัวพันอีรุงตุงนังกันไปหมด
และเราก็ยังสงสารนพคุณไม่จบไม่สิ้น เฮ้ออออ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 30-03-2015 00:24:51
คุณอย่าใจอ่อนให้เสือง่ายๆนะ        :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:

ท่าทางเก้าจะงานเข้านะ     :hao4: :hao4: :hao4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 31-03-2015 19:31:57
ดันๆ ^^
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 01-04-2015 17:31:12
เรื่องกำลังมีตัวละครเข้ามาให้วุ่นวายอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่9-10 p.5 (29/3/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 01-04-2015 17:47:45
ตอนที่ 11

 

“มาอีกแล้ว”

นพคุณบ่นอย่างไม่พอใจเมื่อคนที่เขาเพิ่งไล่ไปเมื่อวานปรากฏอยู่ที่หน้าประตูรั้วอีกครั้ง เขาทำเป็นไม่สนใจอยู่ได้ไม่นานก็ทนไม่ได้ ตั้งใจจะออกมาไล่ให้กลับไป แต่ยังไม่ทันได้ออกปากเสือกลับพูดขึ้นมาเสียก่อน

“พี่ซื้อของมาให้”

ว่าพลางชี้มือไปที่รถเพื่อให้นพคุณเห็นว่าตนเองซื้อของมาจริงๆ

“ไม่จำเป็น กลับไปซะ”

จะมาหวังดีหรืออะไรตอนนี้นพคุณบอกเลยว่าไม่ต้องการ

“คุณ...”

นพคุณมองเสือแล้วเอ่ยปากไล่อีกครั้ง

“กลับไปสักทีเถอะ ผมไม่อยากเกี่ยวข้องกับคุณอีก”

“โอเค พี่กลับก่อน”

วันนี้เสือยอมถอยแค่นี้ แค่ยอมถอยแต่ไม่มีวันยอมแพ้

“แล้วก็ไม่ต้องมาอีก”

เสือทำประหนึ่งว่าไม่ได้ยินที่นพคุณพูด เขาเดินขึ้นรถ ก่อนขับออกไปยังส่งยิ้มบางๆมาให้นพคุณทิ้งท้าย

“พี่เสือ กวนประสาท!”

นพคุณว่าด้วยความหมั่นไส้และลืมตัว ก่อนจะทำหน้าบึ้งแล้วส่ายหน้าให้ตนเอง

“ไม่ ไม่ได้”

นพคุณกำลังจะใจอ่อน ความโกรธ ความน้อยใจกลับแทบไม่ปรากฏ แค่สองวันที่เสือทำท่าเหมือนมาง้อ นพคุณก็อ่อนลงมากขนาดนี้แล้ว เขาพยายามนึกถึงเรื่องไม่ดีที่เสือทำไว้ นึกถึงความเจ็บช้ำและเจ็บปวดในตอนนั้น นึกถึงนพเก้า... อีกไม่นานเสือจะกลายมาเป็นคู่หมั้นของน้อง หมั้น แต่งงาน กลายมาเป็นครอบครัวเดียวกัน มาเป็นน้องเขย เป็นผู้ชายต้องห้าม

นพคุณย้ำกับตนเองว่าใจอ่อนได้ หายโกรธได้ แต่ห้ามแสดงออกมา ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาด

 
...............................................

                                         

เพียวนั่งลูบท้องตัวเองเมื่อรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวภายใน

“อีกไม่นานก็จะได้เห็นกันแล้ว”

เพียวยอมรับว่าตื่นเต้นที่จะได้เห็นเด็กคนแรกที่ตนเองอุ้มท้อง แม้จะรู้ว่าเด็กคนนี้เป็นของผู้ว่าจ้าง แต่อย่างไรเขาก็อุ้มท้องมาจะไม่สนใจใยดีหรือเห็นว่าเด็กเป็นคนอื่นไปเลยก็ทำได้ยาก

“คุณเพียวดื่มนี่หน่อย”

มังกรวางแก้วน้ำขิงไว้บนโต๊ะ ช่วงนี้เพียวรู้สึกว่าตัวเองอ้วนขึ้นเยอะ ไม่ใช่แค่เพราะสรีระที่เปลี่ยนไปตามธรรมชาติของการตั้งครรภ์อย่างเดียว แต่ยังเพราะมังกรเอาแต่จะสรรหาของมาให้ตนเองกิน อะไรที่ใครว่าดี มังกรหามาให้เพียวได้ลองหมด

“ผมเพิ่งกินข้าวเที่ยงไปเองนะครับ”

มังกรยิ้ม วางฝ่ามือลงบนท้องที่นูนขึ้นโดนไม่ต้องเอ่ยขอก่อนเพราะเพียวเคยอนุญาตไว้แล้ว เจ้าตัวทาบมือนิ่งเหมือนต้องการจะสัมผัสกับลูก

“ผมอยากให้ลูกแข็งแรง”

เพียวถอนหายใจ อันที่จริงเพียวกินข้าวเที่ยงไปเมื่อสองชั่วโมงก่อน จะว่าอิ่มจนยังกินอะไรไม่ลงอยู่ก็ไม่ใช่ แต่เพียวไม่ชอบน้ำขิง รู้นะว่าดี แต่ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ!

น้ำขิงดีกับคนท้อง เป็นเครื่องดื่มแนะนำอย่างหนึ่ง แต่เป็นสิ่งที่เพียวกินน้อยถึงน้อยมากๆ เป็นหนึ่งในไม่กี่อย่างที่ดีต่อคนท้องแล้วเพียวละเลย โชคดีที่เพียวไม่มีอาการแพ้ท้องจึงไม่จำเป็นต้องพึ่งน้ำขิงมากมายนัก

“ดื่มหน่อยเถอะครับ”

พอเห็นคนเอามาให้ว่าพลางลูบท้องอย่างรักใคร่ต่อสิ่งมีชีวิตน้อยๆในท้องเพียวก็ยอมฝืนใจกิน เด็กในท้องเป็นลูกมังกร เขาต้องอยากให้ลูกได้สิ่งดีๆอยู่แล้ว เพียวพยายามมองข้ามสัมผัสอบอุ่นที่ส่งผ่านเนื้อผ้ายามมือหน้าวางบนหน้าท้องตัวเอง  เพียวเป็นแค่ลูกจ้างและมังกรเป็นนายจ้าง ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเกินกว่านี้

“ผมต้องไปบริษัท คุณเพียวจะไปออกกำลังกายตามตารางใช่ไหม”

เนื่องจากเพียวตั้งครรภ์เข้าช่วงเดือนที่เจ็ดตั้งแต่เมื่อวานนี้ เพียวจึงต้องพักงานไว้ชั่วคราว เพื่อเตรียมตัวสำหรับการคลอดและการเลี้ยงดูเด็กเบื้องต้น มังกรเป็นคนเอ่ยปากขอจ้างให้เพียวรับหน้าที่ดูแลลูกให้ เพียวยอมรับข้อเสนอ แม้จะโดนอังคารคัดค้านเนื่องจากไม่อยากให้เพียวผูกพันกับมังกรและลูกมากเกินไป แต่เมื่อเพียวตัดสินใจแล้ว อังคารก็ทำอะไรไม่ได้

เพียวรู้แล้วว่านพคุณที่เขารู้สึกคุ้นหน้านั้นเป็นใคร ในใจเพียวสงสัยในหลายสิ่ง แต่มันไม่ใช่เรื่องของตนเอง ถึงมังกรจะให้ความสนิทสนมด้วยมากแค่ไหน เพียวก็ไม่กล้าเอ่ยปากถาม ทั้งที่อยากรู้ว่าลูกในท้องของนพคุณเป็นลูกของมังกรใช่หรือไม่

แต่เพียวจะต้องรู้ไปทำไม เป็นธุระที่เพียวจะต้องรู้หรือก็เปล่า

มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าไม่ได้เกี่ยวกับเพียว

“คุณกรจะไปกี่โมงครับ”

เพียวหันเหความคิดตัวเองมาสนใจเหตุการณ์ตรงหน้า เรื่องที่คิดไปก็ไม่มีประโยชน์ เพียวก็พยายามไม่คิด

“เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่ห้องออกกำลังก่อน”

มังกรดูแลเพียวอย่างดีจริงๆ จนเพียวต้องย้ำกับตนเองเพื่อไม่ให้เหลิงเกินไปว่าที่มังกรทำทั้งหมดนั้นเพราะลูกของมังกรที่อยู่ในท้องนี้ ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่น

“ฝากดูแลคุณเพียวด้วยนะ”

มังกรเดินมาส่งเพียวที่ห้องออกกำลังกายก่อนตนจะออกไปบริษัท ระหว่างที่มังกรไม่อยู่จะมีคนของเขาสองคนช่วยดูแลเพียวอยู่ห่างๆ คอยอำนวยความสะดวกและรักษาความปลอดภัย

เบนจามินเคยมากระซิบบอกเพียวว่านอกจากสองคนนี้ยังมีอีกสี่คนคอยเฝ้าระวังรอบๆ เรื่องนี้มังกรได้ขออนุญาตทางโรงเรียนไว้แล้ว ที่เบนจามินมาบอกก็แค่นึกอยากล้อเพียวที่ตอนนี้กลายเป็นคนสำคัญขนาดที่ต้องมีบอดี้การ์ดคอยดูแลก็เท่านั้น ไม่ได้นึกขวางหรือไม่ชอบใจแต่อย่างใด

เพียวอยากแย้งนักว่าที่เป็นคนสำคัญคือเด็กในท้องต่างหากไม่ใช่ตัวเพียว แต่กลัวพูดไปแล้วจะถูกหาว่ากำลังน้อยใจ ซึ่งมันเป็นความรู้สึกเกินกว่าที่สมควรตามฐานะเลยเลือกจะยิ้มรับคำแซวของเบนจามินเงียบๆแทน

 
.............................................................

 

มังกรต้องกลับเข้าบริษัทหลังจากที่ไม่ได้เข้าไปมานานเพราะเสือยืนยันจะปักหลักที่บ้านพักตากอากาศซึ่งนพคุณอยู่ตอนนี้

แม้ทั้งสองจะสามารถทำงานผ่านโครงข่ายได้แต่ถึงอย่างไรก็ต้องมีการเข้าบริษัทบ้างไม่คนใดก็คนหนึ่ง จะหายหน้าหายตากันไปทั้งคู่ย่อมไม่เกิดผลดีต่อความน่าเชื่อถือในตัวพวกเขา

“นี่เป็นเอกสารที่ต้องเซ็นครับ”

อินน์เลขาคนสนิทของมังกรวางเอกสารให้ เสร็จแล้วก็ยังยืนรีรอเหมือนมีเรื่องจะพูดแต่ไม่กล้า มังกรอ่านเอกสารได้ครู่หนึ่งก็เงยหน้าขึ้นมองคนสนิท

“มีอะไรนายอินน์”

“คือ...เรื่องหมั้นของคุณเสือกับคุณนพเก้า...”

มังกรวางปากกาแล้วถอนหายใจ เขายังไม่ได้คุยเรื่องนี้กับเสืออย่างจริงจัง เพราะพอพูดเกริ่นขึ้นมา เสือก็เอาแต่บอกว่ามันไม่มีอะไร ที่สำคัญดูเหมือนเสือจะสนใจเรื่องของนพคุณกับลูกในท้องมากกว่าจะเสียเวลามาอธิบายว่าไม่มีอะไรของเสือคืออย่างไรกันแน่

“มีอะไรหรือเปล่าอินน์”

เพราะยังไม่ได้คำตอบชัดจากน้องชาย มังกรจึงไม่คิดว่าจะมีอะไรสำคัญ แต่การที่อินน์ถึงขั้นยกเรื่องนี้มาถาม ต้องมีเหตุผล

“ทางบ้านคุณนพเก้าเริ่มดำเนินการจัดงานแล้วครับ”

“ทั้งที่ฝ่ายเรายังเงียบอยู่แบบนี้เนี่ยนะ”

มังกรไม่ค่อยอยากเชื่อ หากมีการจัดงานไปแล้วทางเขาออกมาพูดทีหลังว่าไม่รู้เรื่อง ฝ่ายที่จะเสียหน้าย่อมเป็นฝ่ายนั้น พนพไม่น่าจะทำอะไรที่เสี่ยงจะทำให้ชื่อเสียงตนเองและคนในครอบครัวเสื่อมเสียแบบนั้น

“โทรไปถามนายเสือรึยัง”

“ถามแล้วครับ คุณเสือบอกว่าฝ่ายนั้นอยากทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำไป เราอยู่เฉยๆก็พอ แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นนะครับคุณกร ทั้งสื่อ ทั้งคู่ค้า แล้วยังญาติๆกับเพื่อนๆของพวกคุณทั้งคู่ ใครๆก็อยากรู้ว่าคุณเสือจะหมั้นจริงไหมและเพราะอะไรฝั่งเราถึงเงียบสนิทอยู่แบบนี้ บางคนก็มาแสดงความยินดีด้วยเพราะเชื่อไปแล้วว่าจะเกิดงานขึ้น ผมนี่ไม่รู้จะพูดยังไงดี”

การเงียบไม่ใช่ทางที่จะแก้ปัญหาได้ เสือย่อมรู้ดี แต่เจ้าตัวกลับไม่ออกมาทำอะไรแล้วปล่อยให้ทางบ้านนพเก้าจัดการทุกอย่างไม่ต่างกับการยอมรับว่าจะหมั้น

มังกรขมวดคิ้ว

ถ้าเสือหมั้นกับนพเก้าแล้วนพคุณล่ะ?

“ในเมื่อนายเสือบอกว่าไม่ต้องทำอะไรก็ไม่ต้องทำอะไร ส่วนคนอื่น ถ้าใครมาถามหรือแสดงความยินดี นายก็ไม่ต้องไปตอบรับหรือปฏิเสธเขา ทำได้ไหม”

อินน์ได้แต่รับคำ ถามว่าทำได้ไหมน่ะมันทำได้แน่อยู่แล้ว เพราะอินน์ก็ทำอย่างนั้นมาตลอด แต่ยิ่งผ่านไป การไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธมันก็ใช้ได้ผลน้อยลงไปทุกที

และไม่ใช่แค่อินน์เท่านั้นที่เจอเรื่องกลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้

เมื่อไม่สามารถตามตัวเสือได้ แพนเพื่อนสนิทของเสือเป็นอีกคนที่โดนใครต่อใครถามไถ่ด้วยคิดว่าเจ้าตัวรู้ ยิ่งแพนเป็นเจ้าของโรงแรมขนาดใหญ่ หากจะเกิดงานสำคัญของเสือขึ้นมาจริงๆสถานที่จัดงานย่อมไม่พ้นโรงแรมของแพน แต่กำหนดการณ์ในตารางกลับไม่มีงานของเสือ แพนได้แต่ยิ้มการค้าแล้วเลี่ยงไปว่าเรื่องนี้แพนขอให้เสือกลับมาตอบทุกคนเอง

พูดครั้งสองครั้งแรกยังพอช่วยให้เลี่ยงได้บ้าง แต่พอครั้งที่สามสี่ห้าแน่นอนว่ามันย่อมไม่ได้ผลแล้ว

แพนได้แต่ด่าเพื่อนในใจเพราะโทรไปด่าจนหลังๆเสือเริ่มรู้ทันไม่รับโทรศัพท์แพนแล้ว

ไม่ว่าฝั่งเสือจะลำบากใจหรือคลุมเครือเพียงใด ฝั่งนพเก้าก็ยังดำเนินการเรื่องงานหมั้นต่อไปราวกับไม่รับรู้หรือสนใจท่าทีของฝั่งเสือเลย

 
....................................

 

เสือมาอีกแล้ว...

นพคุณถอนหายใจ วันนี้เขาตัดสินใจจะใจแข็งและไม่สนใจ ถ้าเสืออยากจะตากแดด นพคุณก็จะปล่อยให้อีกฝ่ายตากแดดจนพอใจ หากอยากจะยืนก็จะปล่อยให้ยืนจนขาแข็ง

แต่เอาเข้าจริงๆกลับมีเหตุสุดวิสัยเกิดขึ้น

เสือมาถึงยังไม่ทันถึงยี่สิบนาที ท้องฟ้าที่เคยแจ่มใสก็กลายเป็นมืดครึ้ม หลังจากนั้นไม่นานฝนก็เทลงมา

นพคุณแอบมองลอดผ้าม่านออกไปก็เห็นเสือยังคงยืนอยู่ที่หน้ารั้ว แม้ไม่ได้ตากฝนเพราะเจ้าตัวมีร่มถือเอาไว้แต่จะบอกว่าไม่เปียกก็ไม่ใช่เพราะฝนตกหนักมาก ร่มไม่ได้ช่วยกันฝนได้สักเท่าไหร่

ฝนตกหนักขึ้นทุกที นพคุณก็เริ่มกระสับกระส่าย เขาเดินวนไปวนมาอย่างใช้ความคิด พอนึกได้ว่าสนใจเสือมากเกินไปก็นั่งลงบนโซฟาพร้อมเตือนตัวเองว่าไม่ต้องไปสน แต่ไม่นานก็ลุกขึ้นเดินไปเดินมาอีก

หลอกใครหลอกได้แต่หลอกใจตัวเองมีหรือมันจะได้ผล หลังจากคิดกลับไปกลับมา นพคุณก็ยอมแพ้แล้วไปหยิบร่ม ปากก็บ่นพึมพำในความใจอ่อนของตัวเอง เบื่อที่ตัวเองแพ้ทางเสือจริงๆ

“เข้ามาก่อนสิครับ”

นพคุณเดินมาเปิดรั้วบ้านให้เสือแล้วเดินนำเข้ามาโดยไม่ดูว่าอีกฝ่ายได้เข้ามาตามคำเชื้อเชิญหรือไม่...แน่นอนว่าเสือไม่มีทางยอมพลาดโอกาสนี้

“ห้องน้ำอยู่ทางนั้น เดี๋ยวผมจะไปเอาผ้าขนหนูกับชุดเปลี่ยนมาให้”

พูดโดยไม่มองหน้าแล้วผละขึ้นบันไดมาข้างบน พอเปิดตู้ถึงเพิ่งนึกได้ว่าไม่มีเสื้อผ้าขนาดใหญ่พอให้เสือใส่ได้เสียหน่อย หลังจากรื้อๆค้นๆจึงได้เสื้อคลุมอาบน้ำตัวใหญ่มาใช้แก้ขัด

“ผมเอาชุดวางไว้หน้าห้องน้ำนะ ชุดเปียกเอาใส่เครื่องซักไว้เลยนะครับ”

นพคุณวางของไว้ให้แล้วเลี่ยงไปอยู่ที่ส่วนรับแขก เตรียมใจกับการต้องเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย

เสือออกมาในชุดคลุมที่แทบปิดอะไรไม่มิด นพคุณเงยหน้ามองเห็นแผ่นอกและเอวที่ปรากฏตามรอยแยกของชุดคลุมเพียงแวบเดียวก็รีบมองไปทางอื่นทันที ริ้วแดงจางๆทำให้เสือยิ้มที่อย่างน้อยๆตัวเขายังมีอิทธิพลต่อนพคุณอยู่บ้าง

เสือไม่รู้หรอกว่าตัวเองมีอิทธิพลต่อนพคุณมากกว่าที่ตนเองคิดไว้เยอะ

“ขอบใจสำหรับชุดเปลี่ยน”

นพคุณไม่พูดอะไร เดินเลี่ยงไปชงกาแฟ เสือได้กลิ่นแล้วเอ่ยถามเรียบๆ

“คุณคงไม่ได้ชงมาดื่มเองหรอกใช่ไหม”

นพคุณชะงักมือที่กำลังจะเทกาแฟลงในแก้วของตน นพคุณไม่ได้ชอบดื่มกาแฟ  ที่ผ่านมาก็ใช่ว่าจะดื่มบ่อยนัก แต่วันนี้เป็นเพราะเสือมาอยู่ตรงนี้  ในบ้านที่แม้ไม่แคบแต่ก็ไม่กว้างพอสำหรับนพคุณในการเผชิญหน้ากับเสือ เขาเลยต้องหาอะไรทำ

นพคุณวางกากาแฟไว้ที่เดิม ยกแก้วหนึ่งมาให้เสือขณะที่ของตนเองเป็นแค่น้ำอุ่นธรรมดา ในใจวูบไหวเมื่อนึกขึ้นได้ว่าการที่เสือเตือนมาแบบนี้ แปลว่าเสือรู้เรื่องสภาพร่างกายเขาแล้วอย่างนั้นใช่หรือเปล่า

“ผมไม่อยากให้คุณมาอีก”

นพคุณเลือกที่จะเอ่ยความต้องการของตัวเองมากกว่าที่จะถามสิ่งที่สงสัย เขาพยายามสงบใจ แต่เสียงก็ยังสั่นจนเจ้าตัวนึกรำคาญ แถมยังไม่กล้าสบสายตาคู่คมที่มองมาเลยสักนิด

“คุณก็รู้ว่าพี่ทำอย่างนั้นไม่ได้”

เสือตอบด้วยใบหน้าจริงจัง

“คุณกำลังจะหมั้นกับน้องชายผม”

นพคุณย้ำให้ทั้งเสือและตนเองตระหนักถึงสถานะของทั้งคู่

เป็นเสือบ้างที่หลบสายตา เจ้าตัวเม้มริมฝีปากอย่างไม่ค่อยชอบใจ เสือไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้และไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ แต่เขามีแต่ต้องแบกรับมันไว้อย่างไม่มีทางเลือกที่ดีกว่า

“เรื่องนั้นไม่เกี่ยว”

นพคุณไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดไร้ความผิดชอบจากปากเสือ ทั้งที่ตั้งใจจะต่อว่าแต่เมื่อเห็นสีหน้าอึดอัดใจของอีกฝ่าย คำพูดที่ต้องการจะพูดก็เหมือนคิดไม่ออกเสียดื้อๆ

ไม่ใช่นพเก้าแต่พลาดมากอดเขา ไม่ใช่นพเก้าแต่พลาดมาทำให้เขาท้อง เสือเองก็คงไม่อยากให้ออกมาในรูปแบบนี้ แม้นพคุณจะไม่ได้ตั้งใจและไม่ใช่คนก่อเรื่อง หากก็เพราะตัวตนของเขาที่ทำให้เสือกับนพเก้าต้องยุ่งยากใจอย่างนั้นใช่ไหม

“ผมขออยู่ส่วนผม”

ใช่ว่าเสือจะไม่เข้าใจเจตนาของคำพูดนี้ นพคุณไม่ต้องการให้เสือเข้ามายุ่งเกี่ยว แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของเสือ

นพคุณไม่เสียเวลาโกหกเพราะการหาความจริงสำหรับเสือแล้วมันง่ายแสนง่าย เสือมาถึงนี่และแสดงตัวแบบนี้เจ้าตัวต้องมีความมั่นใจ

นพคุณอยากให้เสือแกล้งทำเป็นไม่รับรู้แล้วก็ไม่ต้องสนใจ แต่มันไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่ว่าจะเสือคนที่อยู่ตรงหน้านี้หรือพี่เสือในอดีตก็ไม่มีทางปล่อยผ่านไปได้ง่ายๆ

“เรื่องเก้าคุณไม่ต้องคิดมาก”

เสือไม่สามารถจะพูดอะไรออกไปได้มากกว่านี้ เขาทำได้แค่บอกให้นพคุณอย่าไปคิดถึงเรื่องนั้น

“รู้แค่ว่าพี่เลือกที่จะทำเพื่อคุณเสมอก็พอ”

 
............................................

 

หลังจากประโยคนั้นของเสือทั้งสองคนก็คล้ายจะไม่อยากวกกลับไปคุยเรื่องเครียดๆกันอีก

เสือกางร่มออกไปขับรถเข้ามาจอดข้างในรั้วแล้วขนของที่ซื้อเข้ามาในบ้านด้วยความกระตือรือร้น ถือวิสาสะโดยไม่ขอเจ้าของบ้านเลยสักนิด

“อันนี้เป็นเครื่องนวดเท้า ถ้าคุณเมื่อยก็เอามาใส่แบบนี้แล้วกดปุ่ม”

ท่าทางเสือจะศึกษาวิธีใช้ของทุกชิ้นมาเป็นอย่างดีจึงแนะนำได้อย่างคล่องแคล่ว

“นั่นมันสำหรับคนท้องหลายเดือนแล้วนะครับ”

นพคุณก็ไม่อยากจะขัดเสือหรอก แต่ตั้งแต่ยกของเข้ามาเสือก็รื้อของไปแนะนำของไป เสร็จแล้วก็คะยั้นคะยอให้นพคุณทดลองใช้มาหลายชิ้นแล้ว  บางชิ้นอย่างเครื่องนวดเท้าที่เสือกำลังถืออยู่นี่มันยังไม่จำเป็นสำหรับคนตั้งท้องไม่กี่เดือนอย่างนพคุณ แต่เสือเหมาซื้อมาหมด คงจะซื้อทุกอย่างที่มีขายที่โรงเรียนเอกวิทย์เลยแน่ๆ

“คุณควรย้ายลงมานอนห้องด้านล่างนะ”

จากที่เมื่อครู่นพคุณขึ้นไปหยิบของให้จากชั้นบน เสือก็พอจะอนุมานได้ว่านพคุณคงนอนอยู่ที่ห้องบนชั้นสอง

“มันไม่...”

“พี่เป็นห่วง คุณอยู่คนเดียว ขึ้นบันไดแล้วเกิดหน้ามืดขึ้นมาจะทำยังไง”

“....อืม”

นพคุณไม่ได้ยอมเชื่อฟัง แต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่ตนเองเป็นลมที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเมื่อคราวก่อน ตัวนพคุณเองก็เห็นด้วยว่ามันเป็นไปได้และเขาไม่อยากเสี่ยง

ก็ขนาดเสือยังเป็นห่วงลูก แล้วนพคุณที่เป็นคนอุ้มท้องลูกจะไม่ห่วงได้อย่างไร

“พี่ซื้อแผ่นยางกันลื่นในห้องน้ำมาด้วย อยู่ไหนนะ”

เสือว่าพลางรื้อๆค้นๆกองข้าวของ

เขาเห็นว่านพคุณคล้อยตามแล้วจึงไม่คิดจะย้ำอีกเพราะกลัวนพคุณจะต่อต้านประชดเขาจนไม่ยอมลงมานอนชั้นล่าง

“คุณไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้”

มือที่กำลังค้นหาของหยุดชะงัก เสือหันมามองนพคุณแล้วถอนหายใจ

“พี่เสือสิ ไม่ใช่คุณ แต่เป็นพี่เสือ”

“คุณคงยังไม่ลืมหรอกนะว่าเด็กในท้องผมเกิดขึ้นมาจากสถานการณ์แบบไหน”

“...”

“...”

“ขอโทษที พี่คงได้ใจมากไป”

คำพูดของนพคุณตอกย้ำความจริงที่เสือเหมือนจะลืมไป เขามัวแต่ดีใจเรื่องลูกจนลืมเสียสนิท หากให้พูดกันตามตรงลูกคนนี้ไม่ได้เกิดจากความตั้งใจไม่ว่าจะของเสือหรือของนพคุณ

สำหรับเสือเมื่อมีลูกขึ้นมาเขาก็ดีใจ แต่สำหรับนพคุณอาจจะไม่ใช่อย่างนั้นก็ได้ เมื่อลูกในท้องเป็นเหมือนเครื่องเตือนให้นพคุณนึกถึงเรื่องไม่ดีที่เสือทำ

“เฮ้อ...”

นพคุณก็พอรู้ตัวว่าตนเองพูดให้เกิดบรรยากาศอึมครึมขึ้นอีกแล้ว แต่เขาก็คิดว่าตนเองจะต้องพูดเพื่อไม่ให้เสือลืม และก็เพื่อไม่ให้ตนเองลืมด้วยเหมือนกัน

“คุณไม่ต้องห่วง ผมไม่ได้ไม่ต้องการลูกคนนี้ ผมเต็มใจอุ้มท้องและเต็มใจเลี้ยงดู เต็มใจจะรัก”

นพคุณไม่อยากให้เสือหรือแม้แต่ลูกคิดว่าเขาจำใจต้องยอมรับลูก แม้จะก่อเกิดจากเหตุการณ์ไม่น่านึกถึงแต่อย่างไรลูกก็คือลูก เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของนพคุณไม่เปลี่ยนแปลง

“พี่รู้”

ความกระตือรือร้นของเสือเหมือนจะลดหายไปจนแทบไม่มีเหลือ

“เอาเถอะ แค่คุณยอมให้พี่เท่านี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว”

คนตัวโตกว่าพึมพำกับตัวเอง

นพคุณรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนใจร้าย ทั้งที่เขาก็แค่ไม่ลืมความเจ็บช้ำที่เคยได้รับก็เท่านั้น

“เดี๋ยวพี่เอาของไปเก็บที่ให้ดีกว่า”

นพคุณเลือกที่จะเงียบและทำเป็นว่าไม่เห็นความเสียใจและรู้สึกผิดในดวงตาของเสือยามที่มองมา เขาปล่อยให้เสือจัดการเก็บและติดตั้งของต่างๆโดยไม่ได้เอ่ยปากห้าม  ทางเสือเองก็ไม่ได้ชวนนพคุณพูดคุยอีก

ทั้งสองต่างก็ทำอะไรของตนเองไปเงียบๆ ในบ้านที่ไม่มีเสียงพูดคุย

อดีตคอยถ่วงความรู้สึกในปัจจุบันและอนาคตเองก็เหมือนจะมีแต่ความเจ็บช้ำ พวกเขาจะก้าวผ่านมันไปได้หรือต้องล้มลงกลางทางก็ไม่มีใครรู้ สำหรับทั้งสองคนแล้ว สิ่งที่เรียกว่าความสุขช่างแลดูห่างไกล

 
......................................................

 

เมื่อมีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองและย่อมต้องมีครั้งที่สามที่สี่ ดังนั้นในหลายวันมานี้เสือจึงสามารถเข้ามาในบ้านนพคุณได้เกือบทุกครั้งโดยที่ตัวเจ้าของบ้านก็บอกไม่ได้ว่าตนเองเต็มใจหรือไม่เต็มใจกันแน่

“ติดตรงนั้นเลย”

เสือชี้ไปที่ต้นไม้หน้าบ้าน เขาให้ช่างมาติดกล้องวงจรปิด แถมยังให้คนมาคอยเฝ้าอยู่รอบๆเพิ่มมากขึ้นจนนพคุณอดประท้วงไม่ได้

“คุณไม่ต้องกลัวผมหนีหรอก ผมไม่มีที่ให้ไปแล้ว”

เสือหันมายิ้มให้นพคุณที่ออกมาดูว่าเสือกำลังทำอะไร

“พี่เป็นห่วง”

นพคุณขมวดคิ้ว

“จะห่วงอะไรนัก ผมแค่ท้องนะ”

แถมไม่ว่าจะคนหรือกล้องที่มาติดก็อยู่นอกบ้านทั้งนั้น เหมือนเอาไว้เฝ้านพคุณมากกว่าจะมาคอยช่วยเหลือดูแลคนท้อง

“ตรงนี้แดดแรง เข้าบ้านเถอะ”

เสือหันไปพยักหน้าให้ฝ่ายรักษาความปลอดภัยเงียบๆเป็นเชิงให้มาดูแลการติดกล้องวงจรปิดต่อ  คล้ายจะเลี่ยงคำถามหรือความสงสัยของนพคุณไปเสีย

“ปล่อยเลย”

นพคุณตีแขนเสือที่ถือวิสาสะโอบตนเองแล้วเดินหนีเข้าบ้าน ปากก็บ่นว่าคนมือไวไปเรื่อยโดยลืมไปเสียสนิทว่าตนเองกำลังคุยเรื่องอะไรกับอีกฝ่ายเมื่อครู่นี้

เสือยิ้มอย่างไม่ถือสาที่โดนตี

นพคุณไม่ทันเห็นว่าเมื่อตนเองไม่ได้มอง รอยยิ้มของเสือก็ค่อยๆเลือนหาย ความไม่สบายใจและกังวลเข้ามาแทนที่ ก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นความมุ่งมั่น

แม้ความรู้สึกของนพคุณที่มีต่อเสือจะยังดูลุ่มๆดอนๆ สถานการณ์ระหว่างพวกเขาเองก็ยังไม่ค่อยดีมากนัก แต่เสือก็สัญญากับตัวเองว่าจะดูแลปกป้องนพคุณกับลูกในท้องให้ดีที่สุด แม้ว่าในท้ายที่สุดแล้วนพคุณจะยังคงไม่ให้อภัยต่อสิ่งเลวร้ายที่เสือได้ทำลงไป เสือก็ยังยืนยันจะดูแลปกป้องอีกฝ่ายอยู่ดี

ไม่ใช่แค่เพราะนพคุณมีลูกของเขาอยู่ในท้อง แต่เป็นเพราะนพคุณคือคนสำคัญ

ครั้งหนึ่งเขาได้พลาดที่ปล่อยคนสำคัญคนนี้ไป และอีกครั้งที่เขาพลาดทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจของอีกฝ่ายเพราะความโมโห ครั้งนี้เสือจะไม่ยอมพลาดอีก เพราะหากพลาดมันอาจหมายถึงการต้องเสียคนสำคัญคนนี้ไปตลอดกาล...

“มองอะไร”

และเพราะมัวแต่คิด เลยเผลอจ้องอีกฝ่ายนานเกินไปเสียจนโดนจับได้

“คุณไม่เห็นอ้วนขึ้นเลย ไม่เหมือนคนท้องสักนิด”

เสือเฉไฉไปเรื่องอื่น

“ยังไม่สองเดือนเลย จะให้ท้องโตไปไหน”

นพคุณว่าเสียงขุ่น ยกมือขึ้นกอดอกคล้ายจะปกป้องร่างกายตัวเองจากสายตาของเสือ

“แต่พี่ว่าคุณก็ยังผอมไปอยู่ดี”

เสือมองไปตามร่างกายนพคุณขึ้นๆลงๆเหมือนตั้งใจสำรวจ

“ผอมไปจริงๆนั่นแหละ เท่าที่พี่จำ...โอ๊ย!”

คราวนี้ไม่ใช่แค่ตี นพคุณเตะหน้าแข้งอีกฝ่ายโดยไม่สนว่าเสือตั้งใจจะพูดอะไรต่อ ก็เสือเล่นมองนพคุณอย่างไม่มีเกรงใจกันเลยสักนิด นพคุณจึงต้องลงมือทำร้ายโดยให้ข้อแก้ตัวกับตนเองว่าที่ทำไปก็เพื่อเตือนสติเสือ ไม่ใช่เพราะความโมโหหรือหมั้นไส้สักนิดเลยจริงๆ

ใช่ว่านพคุณไม่รู้ว่าตนเองน้ำหนักลด แต่อย่าลืมว่าเขาเพิ่งออกจากโรงพยาบาล เรียกว่าเพิ่งฟื้นจากไข้ไม่นานก็ว่าได้ นี่ยังไม่นับที่ทุกวันนี้นพคุณยังคงมีอาการคลื่นไส้อาเจียนจนแทบจะกินอะไรไม่ลงอยู่ทุกเช้า ดีว่าหลังจากสายๆแล้วนพคุณก็ไม่ค่อยมีอาการอีกจึงพอกินอะไรได้บ้าง แต่มันก็เพิ่งดีมาไม่กี่วันนี้จะให้เขาน้ำหนักตัวอยู่ในเกณฑ์ปกติได้อย่างไร

“เจ็บนะเนี่ย”

“ทำให้เจ็บ”

“โอเคๆ”

เสือยกมือขึ้นสองข้างอย่างยอมแพ้ก่อนที่จะโดนนพคุณเตะให้อีกที

“จะเที่ยงแล้ว วันนี้มีอะไรกินบ้าง”

นพคุณทำอาหารกินเองทุกวัน แม้จะไม่ได้อร่อยมากแต่ด้วยพอมีพื้นฐานมาจากการเรียนที่โรงเรียนเอกวิทย์รสชาติจึงอยู่ในขั้นใช้ได้ และตั้งแต่ยอมให้เสือเข้ามาในบ้านได้ นพคุณก็ต้องทำอาหารเผื่ออีกฝ่ายตลอด

คราวแรกๆไม่ใช่เพราะเต็มใจ แต่ใครจะไปทนได้เมื่อในขณะที่เรานั่งกิน  กลับมีคนมานั่งทำหน้าอยากกินอยู่ใกล้ๆ  แถมยังทำท่าลูบท้องประกอบให้รู้ว่าหิวเสียอีก  สุดท้ายนพคุณก็ใจอ่อนอีกตามเคย

“ต้มจืด”

กับข้าวที่นพคุณทำมีหนึ่งอย่างบ้าง สองอย่างบ้าง นพคุณทำอะไรง่ายๆเพื่อที่จะไม่ต้องยุ่งยากและยังช่วยประหยัด ถึงเสือจะมากินด้วยและเป็นฝ่ายซื้อของสดเข้ามานพคุณก็ยังเลือกทำแต่อะไรง่ายๆเข้าว่าเหมือนเดิม

มีครั้งหนึ่งนพคุณเคยเห็นพวกหน่วยรักษาความปลอดภัยกินอะไรที่มันดูน่ากินกว่าอาหารที่เขาทำเสียอีก ไม่เข้าใจจริงๆว่าเสือจะมาทนกินของที่เขาทำอยู่ทำไม

“ดีจัง ลูกจะได้ไม่เผ็ด”

เห็นเสือพึมพำแบบนั้นนพคุณก็ทำหน้าเบื่อๆใส่เสือแล้วเดินหนีไปตักต้มจืดใส่ถ้วย เสือเองก็ตามมาช่วยตักข้าว รินน้ำ และจัดโต๊ะเหมือนทุกวัน

“คุณไม่ไปทำงานบ้างหรือไง”

ตอนที่อยู่โรงพยาบาลนพคุณฟังจากมังกรว่าเจ้าตัวมาอยู่ที่โรงเรียนเอกวิทย์เพราะอยากดูแลใกล้ชิดกับลูกที่กำลังจะเกิด มังกรอยู่ที่นั่นเป็นส่วนใหญ่ก็เลยทำให้ไม่ค่อยได้เข้าบริษัทไปแล้วคนหนึ่ง มาตอนนี้เสือยังมาขลุกอยู่ที่นี่เสียอีกคน แถมยังมาอยู่ทั้งวันเหมือนคนว่างงาน นพคุณเห็นเสือดูโทรทัศน์บ้าง อ่านหนังสือบ้าง ไม่เห็นเจ้าตัวจะเอางานมาทำบ้างเลย

“พี่ทำตอนกลับบ้านไง”

“ดึกขนาดนั้น...”

นพคุณเผลอตัวจะท้วงเพราะกว่าเสือจะกลับออกไปจากที่นี่ก็ค่อนข้างดึก แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ควรแสดงให้เห็นว่าตนเองเป็นห่วง...แต่ดูท่าจะไม่ทันเสียแล้ว

เสือทำท่าว่าไม่ทันฟังที่นพคุณพูด หากก็แอบดีใจอยู่ข้างใน ความเป็นห่วงของนพคุณแสดงให้เห็นว่าเจ้าตัวไม่ได้ถึงขั้นเกลียดชังหรือตัดขาดความรู้สึกดีๆไปเลยอย่างที่เสือนึกกลัว

อันที่จริงแค่ที่นพคุณปล่อยให้เสือเข้ามาในบ้านได้แบบนี้ก็นับเป็นสัญญาณที่ดีว่าเสือยังพอจะมีความหวัง

“พรุ่งนี้คุณไม่ต้องมาหรอกนะ”

นพคุณว่าแล้วเงียบไปเหมือนลังเลนิดหน่อยก่อนจะพูดต่อ

“พรุ่งนี้ผมจะไปโรงพยาบาล”

“มีอะไรผิดปกติตรงไหน...”

“ไม่ๆ แค่หมอนัดเฉยๆ”

เห็นเสือตื่นตูมแล้วนพคุณจึงรีบเฉลย

“ไปกี่โมง เดี๋ยวพี่มารับ”

“ผมไปเองได้”

นพคุณปฏิเสธแบบไม่ต้องคิด แถมน้ำเสียงยังออกตึงๆอยู่สักหน่อยเพราะเหมือนเสือชักจะเข้ามามีส่วนในชีวิตตนมากขึ้นทุกที

“พี่เป็นห่วง ไม่อยากให้คุณขับรถ”

“ผมนั่งรถประจำทางไป”

เสือนิ่งคิด จำได้อยู่เหมือนกันว่าตอนแอบตามนพคุณมาก็เห็นอีกฝ่ายขึ้นรถประจำทางจริงๆ

“อืม ก็ดีเหมือนกันนะ แล้วคุณจะไปกี่โมงล่ะ”

นพคุณแปลกใจเล็กน้อยที่เหมือนเสือยอมถอยง่ายๆ แต่ก็คิดว่าดีแล้วจึงยอมบอกเวลาออกไป

เขาไม่รู้หรอกว่าเสือไม่ได้ยอมถอย เจ้าตัวก็แค่เปลี่ยนจากจะขับรถไปส่งเป็นนั่งรถประจำทางไปด้วยกันกับนพคุณแทนต่างหาก

 

 

TBC

 
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 01-04-2015 18:16:21
เสือไปเคลียร์เรื่องงานหมั้นให้จบๆ ไปก่อนดีกว่าไหมคะ? เรื่องใหญ่ขนาดนั้นทำเป็นหลับหูหลับตาอยู่นั่นล่ะ แล้วค่อยกลับมาหานพคุณก็ยังไม่สายนะคะ แต่ถ้ายังปล่อยให้เรื่องเรื้อรังอยู่แบบนี้จะเสียมันหมดทุกทางเลยน้า
จิบอกให้...~ o18
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-04-2015 18:20:11
เหมือนจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับคุณ ถ้าคนอื่นๆ ที่บ้านคุณรู้ว่าคุณท้อง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 01-04-2015 18:49:57
เสือนี่ทำอะไรค้างคาจริงๆ

นพเก้าจะโดนไรมั๊ยอ่ะ น่ากลัวจัง

พี่มังกร พี่ทำเพียวหลงแล้วนะ ไม่ดีๆ

มาอีกนะครับคนเขียน ชอบแบบทีละสองตอน แต่ถ้ามาบ่อยๆตอนเดียวก็ได้ครับ อิอิ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 01-04-2015 19:05:24
อยากให้เสือไปเคลียร์เรื่องงานหมั้นให้จบๆ ไป การนิ่งเฉยมันก็เหมือนการยอมรับนะ คิดบ้างหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-04-2015 19:26:11
เคลียร์ตัวเองก่อนดีไหม
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 01-04-2015 19:51:18
เริ่มดี หรือเริ่มแย่น้อ...

เสือไม่เคลียร์ตัวเองเลย มีเหตุผลอะไร หือ !?
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 01-04-2015 20:05:19
ทางบ้านโน้นมีเรื่องอะไรกันแน่ พี่เสือถึงยังไม่เคลียร์
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 01-04-2015 20:09:38
 :pig4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 01-04-2015 20:15:25
เสือช่วยเครียร์งานหมั้นกับน้องเก้าก่อนได้ปะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 01-04-2015 20:52:24
ดูยังครึ่งๆกลางๆอยู่นะเสือไปจัดการเรื่องหมั้นก่อนดีกว่าไหม o16
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 01-04-2015 21:08:20
อิพี่เสือรุกเร็วอะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 01-04-2015 21:40:44
 :z13:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 01-04-2015 22:38:53
ว๊าววววววววววววววววว มีลงในนี้ด้วย

ดีใจจังเลยยยยย แต่เราซื้อเล่มไปแล้ววว
 
เงินออกจิไปเอาอีก สองเรื่องเลยยย อิอิ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 02-04-2015 00:26:03
มันมีอะไรลับลมคมในกันค๊าาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 02-04-2015 07:37:53
เหมือนบ้านโน้นจะมีปัญหานะ จับลูกหมั่นสองคนแบบนี้
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 02-04-2015 09:50:22
อะไรกัน
ตาพ่อกับยัยแม่บ้านนี้
นิสัยเห็นแก่ตัวคิดเอง เออเอง ไม่สนใจความรู้สึกลูกเลย
ดีแล้วนพคุณ เข้มแข้งใว้นะ ใจแข็งด้วย การให้อภัยคือสิ่งที่ดี
แต่การให้อภัยคนที่เห็นคนอื่นสำคัญกว่าเราเสมอ มันจะทำให้เราตกลงไปในบ่วงเจ็บไม่รู้จบ
แข็งๆเชิดๆเข้าใว้  เขาจะได้รู้ว่าเรา ไม่ได้อ่อนเป็นดักแด้
แล้ว นพเก้ามีปัญหาอะไร แล้วจะไปปรึกษาใครได้เนี่ย
ลูกๆ บ้านนี้ดูมีความทุกข์ มีปัญหาทุกคน แล้วตาพ่อยัยแม่นี่ มองอะไรไม่เห็นเหรอ  :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Check ที่ 02-04-2015 10:22:48
ภาคนี้อ่านไปหน่วงไปปมน่าจะเยอะ มาต่อเร็วๆนะคะสนุกมากติดตามๆ ว่าจะกลับไปอ่านเรื่องของอังคารอีกสักรอบ o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 02-04-2015 16:30:36
ตอนแรกจะแต่งกับพี่ แต่ตอนนี้ท้องกับคนน้องที่กำลังจะเป็นคู่หมั้นน้องตัวเอง

คนนอกมองก็ผิดทั้งขึ้นทั้งร่อง  :hao4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 02-04-2015 16:40:43
กลัวงานดราม่าจะมา :m15:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 02-04-2015 18:22:10
เสือทำไมไม่เคลียร์เรื่องงานหมั้นก่อนนะ แล้วดูท่านพคุณก็ใจอ่อนซะแล้ว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 03-04-2015 03:29:30
ตอนที่ 12

มังกรเข้าใจว่าตนเองทำใจเรื่องนพคุณได้แล้วเพราะเมื่อได้ยินเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเสือและนพคุณ ไม่ว่าจะจากปากเสือหรือจากนพคุณ มังกรก็รู้สึกว่าตนเองไม่เป็นไรมาตลอด

จวบจนกระทั่งตอนนี้ ตอนที่เขาเห็นทั้งสองคนเดินเข้ามาพร้อมกัน

“ผมไปคนเดียวได้”

นพคุณทำหน้าหงุดหงิดปนระแวงเหมือนกลัวว่าจะมีใครสังเกตเห็นว่าพวกเขามาด้วยกัน

“พี่ต้องไปฟังให้แน่ใจ แล้วก็จะไปถามเรื่องที่ต้องตรวจร่างกายด้วย”

นพคุณมุ่ยหน้า เสือจำเป็นต้องไปลงทะเบียนแล้วก็ตรวจร่างกายเป็นเคสร่วมกับนพคุณจริงๆนั่นแหละ

“พี่กร”

เสือทักพี่ชายตนเองด้วยรอยยิ้ม ไม่ทันสังเกตเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของมังกร

“ไม่คิดว่าจะมาด้วยกันได้”

สองคนที่ได้ฟังต่างพากันชะงัก คนที่พูดออกไปโดยไม่ทันคิดอยากด่าตนเองนัก คำพูดที่ออกจากปากไปแล้วไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ จะเอ่ยแก้ไขก็เหมือนเป็นการแก้ตัว

 มังกรพูดไม่คิดด้วยยังตามความรู้สึกตัวเองไม่ทันจึงไม่ได้ไตร่ตรองไว้ก่อนล่วงหน้าว่าควรแสดงท่าทีแบบไหนกับทั้งคู่ ทั้งที่รู้อยู่แล้วแท้ๆว่าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันแบบไหน แต่มังกรกลับไม่เคยนึกภาพการเผชิญหน้ากับทั้งคู่ในลักษณะนี้มาก่อน มันแสดงให้เห็นว่าลึกๆแล้วตนเองยังหวังเรื่องนพคุณอยู่

เขาหวังอะไรลมๆแล้งๆ พอรู้ว่านพคุณจะมาตรวจวันนี้ถึงได้มานั่งรอ รอเพราะคิดว่าเจ้าตัวคงจะมาคนเดียว มังกรอยากดูแลช่วยเหลือเพื่อให้นพคุณรู้ว่าเขายังให้ความสำคัญ

อยากให้นพคุณรู้...ว่าหากไม่มีเสือนพคุณก็ยังมีมังกร

มังกรไม่นึกเลยว่าตนเองจะคิดอะไรแย่ๆได้ขนาดนี้ นพคุณยอมดีกับเสือมันเป็นเรื่องที่เขาควรดีใจกับน้อง แม้ว่าตนจะต้องเจ็บ ก็ไม่ควรแสดงออกให้เสือหรือนพคุณรับรู้

ความกระอักกระอ่วนเกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสาม ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเพราะไม่รู้ว่าควรที่จะพูดอย่างไรในสถานการณ์นี้ดี

“คุณนพคุณมาตรวจหรือครับ”

และก็ได้บุคคลที่สี่ซึ่งมองดูอยู่ไกลๆมาได้สักพักแล้วเข้ามาช่วยกู้สถานการณ์ในที่สุด  มังกรแอบลอบมองเพียวด้วยความขอบคุณที่อีกฝ่ายมาได้จังหวะ

“คุณเพียว”

เสือทักด้วยรอยยิ้มแกนๆ

“คุณเสือคงมาตรวจร่างกายด้วยใช่ไหมครับ ผมพักงานอยู่ช่วงนี้ แต่ก็ยังนำทางได้นะครับ”

เพียวไม่ได้ทำงานแล้วแต่ก็ยังมาช่วยงานเล็กๆน้อยๆพอไม่ให้ตัวเองว่างเกินไปบ้าง บางทีก็ไม่ได้มาทำงานแต่มานั่งเล่นหรือไม่ก็คุยเล่นกับคนอื่นๆ โดยเฉพาะตอนที่มังกรไม่อยู่

“ทางนี้เลยครับ”

เพียวเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ยิ้มที่ทำให้มังกรรู้สึกผ่อนคลายได้เหมือนทุกครั้ง

“พี่เบนตั้งใจนัดคุณนพคุณมาตอนใกล้เที่ยงแน่ๆ”

เมื่อคิดตามที่เพียวว่านพคุณก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ คุณหมอคงตั้งใจนัดให้นพคุณมาเป็นเพื่อนกินข้าวแน่ๆ

นพคุณกับเพียวเดินไปคู่กัน ปล่อยให้สองพี่น้องเสือมังกรเดินตามหลัง สองคนเดินคู่กันนิ่งๆ ต่างฝ่ายต่างอ้ำๆอึ้งๆ

“ผมขอโทษ” “พี่ขอโทษ”

แล้วบทจะพูดก็พูดขึ้นมาพร้อมกันเสียอีก

มังกรเหลือบมองน้องชายที่ทำหน้าปั้นยากอยู่ข้างๆ เขาคิดว่าตนเองควรเป็นฝ่ายหาทางออก เพราะเป็นคนทำให้เกิดความรู้สึกแย่ๆขึ้นมา

“พี่ผิดเองที่พูดไม่คิด นายไม่ต้องใส่ใจคำพูดของพี่นักก็ได้นายเสือ”

เสือส่ายหน้า ยังมองไปทางอื่นเพราะไม่กล้าสบตาพี่ชาย เขาไม่อยากเห็นความเจ็บปวดในดวงตาคู่นั้น ความเจ็บปวดของพี่ชายคนเดียวที่เกิดขึ้นเพราะการกระทำของเขา

มังกรไม่รู้ตัวว่าไม่ใช่แค่คำพูดเท่านั้น สีหน้าและแววตาของมังกรเองก็มีส่วนทำให้เสือรู้สึกผิดและละอายใจด้วยเช่นกัน

“สิ่งที่นายทำถูกต้องแล้ว”

มังกรตบบ่าน้องชาย มันถูกต้องจริงๆนั่นแหละ เสือควรต้องมาดูแลเอาใจใส่นพคุณ ไม่ว่าจะด้วยเหตุหรือด้วยผล มันก็เป็นสิ่งที่เสือควรทำอย่างที่สุด

“ผมขอโทษจริงๆ”

เสือมัวแต่คิดถึงเรื่องของตนจนมองข้ามความรู้สึกของพี่ชายไป เขาควรรู้ว่ามังกรเองก็รักนพคุณ ทั้งรักทั้งทะนุถนอมถึงขั้นจะแต่งงานด้วย จนกระทั่งเขาเอาเรื่องการทำตัวไม่ดีของนพคุณไปบอก หลังจากนั้นดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะจบลง งานแต่งงานก็ไม่ถูกจัดขึ้น

ตอนนั้นเสือพูดได้เต็มปากว่าตนเองหวังดีกับพี่ชาย แต่มาตอนนี้เขาชักไม่แน่ใจแล้วว่าสิ่งที่ตัวเองรู้สึกคือหวังดีหรือตั้งใจทำลายเพื่อแย่งชิงนพคุณมาเป็นของตัวเองกันแน่

 

“คนที่ตัดสินใจเดินหนีจากคุณมาคือพี่เอง”

ตอนที่เจอนพคุณที่ผับ มังกรรู้สึกแย่และผิดหวัง ทั้งที่เห็นแววตาสั่นไหวและสีหน้าซีดขาวของนพคุณเขาก็ไม่สนใจ มังกรคิดถึงแต่ความรู้สึกของตัวเองเท่านั้น

แม้นพคุณไม่ได้เอ่ยปากแต่เขาก็ควรรู้ว่านพคุณเป็นแค่คนอ่อนแอที่ต้องการคนประคับประคอง เขาควรโอบนพคุณขึ้นมากอดไว้ไม่ใช่เลือกเดินหนีอย่างที่ทำลงไป อุดมคติที่มังกรสร้างขึ้นทำให้เขาผิดหวังอย่างมากเมื่อเห็นว่านพคุณต่างออกไป

ไม่ว่าที่นพคุณกระทำจะเป็นการทำลงไปจริงๆ เป็นการแสดง หรืออะไรก็ตาม มันก็ทำให้มังกรผิดหวังได้ทั้งนั้น

มังกรรักนพคุณ...แต่รักที่ตัวนพคุณจริงๆหรือรักนพคุณที่ตัวเองสร้างขึ้นซึ่งไม่มีตัวตนอยู่กันแน่เขาก็ไม่แน่ใจ

ในขณะที่เขาเดินหนีมาจากนพคุณซึ่งผิดไปจากที่เขาหวัง เสือกลับยังยืนอยู่ที่เดิมและเป็นเสือ

ยังโกรธ ยังไม่พอใจ ยังแคร์ ยังมองดู ยังง้อ และยังรัก แม้ว่าเสือจะทำไม่ดีกับนพคุณไว้มากแต่เสือก็ไม่ได้หันหลังเดินจากไป

“นายไม่ต้องคิดมากเรื่องของพี่หรอกนายเสือ ตัดใจมันยาก แต่ใช่ว่าจะทำไม่ได้”

ครอบครัวเคยบังคับทางอ้อมให้เสือตัดใจเพื่อหลีกทางให้มังกร หากจะบอกว่าเสือตัดใจก็ไม่ถูกนัก ต้องบอกว่าเสือพยายามทำใจให้ยอมรับเรื่องระหว่างมังกรกับนพคุณมากกว่า และก่อนที่เสือจะต้องตัดใจจริงๆเพราะนพคุณแต่งงาน  มังกรกลับเป็นฝ่ายเดินหนีจากนพคุณมาเอง ในเมื่อมังกรปล่อยมือ เสือก็ย่อมมีสิทธิ์ที่จะคว้าเอาไว้ แล้วมังกรจะไปโกรธหรือไม่พอใจได้อย่างไร

“ผมขอโทษ”

แต่เสือก็ยังรู้สึกผิดและดูเหมือนจะไม่มีคำไหนที่จะพูดได้ดีไปกว่าคำๆนี้ มังกรตบบ่าเสือเบาๆอีกที

“ดูแลคุณดีๆ เพราะหากนายไม่ทำ พี่จะรับเขามาดูแลเอง”

 
...........................................

 

“เป็นห่วงเหรอครับ”

เพียวถามนพคุณที่แอบมองสองคนข้างหลังอยู่หลายครั้ง

“คือ...”

เพียวไม่ได้รู้เรื่องอะไรมากนัก แต่ก็พอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้บ้าง มังกรกับนพคุณเคยถึงขั้นจะแต่งงานกัน และที่มาจ้างเขาให้อุ้มท้องในทีแรกก็ตั้งใจจะให้เป็นลูกของมังกรกับนพคุณ แต่หลังจากนั้น มังกรกลับมาทำสัญญาว่าจ้างคนเดียว

งานแต่งงานก็ไม่ได้ถูกจัดขึ้นตามกำหนดการ มังกรกับเสือมีเรื่องกัน แล้วนพคุณก็ท้อง...เพียวไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อเด็กและปะติดปะต่อเรื่องไม่ได้ จนกระทั่งเสือมาพร้อมนพคุณในวันนี้ อะไรๆมันถึงค่อยๆกระจ่างในที่สุด

เพียวไม่รู้ว่าใครรู้สึกอะไรกับใครยังไง ระหว่างทั้งสามคนมันเป็นความอึดอัดที่เหมือนหาทางออกกันไม่เจอ ทั้งที่บอกตัวเองว่าอย่าพาตัวเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย แต่พอเห็นมังกรทำท่าทางเจ็บปวดและยุ่งยากใจ เขาก็อดไม่ได้ที่จะต้องสอดมือเข้ามา

จนตอนนี้เพียวชักนึกสงสัยแล้วว่าตนเองอาจจะเข้ามาร่วมในวังวนเป็นคนที่สี่ไปแล้วก็เป็นได้

“เมื่อประมาณสองอาทิตย์ที่แล้วคุณเสือเข้ามาหาคุณกรที่นี่ ผมไม่ได้อยู่ฟังด้วย แต่พอเข้าไปอีกทีก็เห็นคุณกรกำลังต่อยคุณเสือ”

เพียวเล่าพลางลอบสังเกตสีหน้าของนพคุณไปพลาง

“ผมไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรกันแต่หลังจากวันนั้นคุณกรก็เหม่อบ่อยๆ กลับไปเป็นเหมือนช่วงแรกๆที่เขามาที่นี่ใหม่ๆ”

เพียวเล่าให้นพคุณฟังเพราะอยากรู้ว่านพคุณจะรู้สึกอย่างไร เพียวไม่รู้จักนพคุณมาก่อน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคนทั้งสาม แต่การที่นพคุณจะแต่งงานกับคนพี่ หากกลับไปท้องกับคนน้อง ไม่ได้ทำให้เพียวรู้สึกดีกับนพคุณมากนัก แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดของนพคุณก็ทำให้เพียวเข้าใจได้อย่างหนึ่ง

นพคุณเองก็ไม่ได้อยากให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจปั่นหัวสองพี่น้อง

ในขณะที่เพียวได้ข้อสรุป ในใจนพคุณกลับยิ่งเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด โดยเฉพาะกับมังกร

นพคุณไม่ควรเลือกที่จะสานสัมพันธ์กับมังกร เขารู้ตัวอยู่เสมอว่าไม่ได้รักมังกรอย่างคนรัก แต่เพราะมังกรดีกับนพคุณ ดีมากจนนพคุณคิดไปเองว่าถ้าแต่งงานแล้วอยู่ๆไปก็คงจะรักมังกรได้ในสักวันหนึ่ง

หากสุดท้ายงานแต่งงานมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นและมังกรต้องเจ็บ แถมยังต้องมามีเรื่องกับเสือ สองพี่น้องที่แทบจะไม่ทะเลาะกันเลย กลับมามีเรื่องกันเพราะนพคุณ มันไม่ควรสักนิด

“ผมไม่น่าพูดขึ้นมาเลย”

เห็นนพคุณท่าทางไม่สบายใจเพียวก็ชักรู้สึกไม่ดี

“ไม่เป็นไรหรอกครับ มันเป็นสิ่งที่ผมควรจะรู้อยู่แล้ว”

มาจนถึงหน้าห้องตรวจเพียวจึงขอตัวไปที่อื่น มังกรเองก็ขอตัวไปด้วยเพราะที่ตรงนี้ไม่มีอะไรที่ตนเองต้องทำอีก

เสือกับนพคุณเข้าไปพร้อมกัน ก่อนที่เสือจะโดนแยกไปเพื่อตรวจร่างกายโดยละเอียด ทั้งสองคนไม่ได้พูดกันมากนัก ทั้งเพราะสถานที่ไม่อำนวยและเพราะต่างฝ่ายต่างก็ยังไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

“กินข้าวด้วยกันก่อนนะครับ”

นพคุณยิ้มเมื่อคุณหมอชวนกินข้าวจริงๆตามการคาดเดาของเพียว เสือยังตรวจไม่เสร็จดังนั้นพวกเขาจึงต้องรอเสือก่อน

เบนจามินขอโทรศัพท์คุยธุระ นพคุณจึงออกมานั่งหน้าห้องตรวจรอ

มองรอยยิ้มเอื่อยๆของนพคุณแล้วคุณหมอหนุ่มก็อดเป็นห่วงไม่ได้ จากการประเมินเบื้องต้นสุขภาพจิตของนพคุณไม่ได้แย่ลงแต่ก็ไม่ได้ดีขึ้น เจ้าตัวยังดูกังวลใจกับอะไรหลายอย่าง เบนจามินไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะถาม อาการของนพคุณก็ไม่มากพอจะให้เข้าพบจิตแพทย์ เขาจึงมาแอบโทรศัพท์ปรึกษา

จิตแพทย์ที่เบนจามินโทรศัพท์ไปหาบอกให้เขาไม่ต้องกังวล ระดับความเครียดของนพคุณยังอยู่ในระดับธรรมดาทั่วไป ไม่มีใครไม่เคยมีปัญหา และนพคุณสามารถผ่านมันไปได้โดยไม่ต้องพึ่งหมอหรือยา

“ปัญหาของแต่ละคนไม่เหมือนกันนะเบน ทุกคนมีปัญหาของตนเอง อาจจะคล้ายกันบ้างต่างกันบ้าง โรงเรียนไม่สามารถสอนให้ได้ทั้งหมด และหมอไม่สามารถรักษาได้ทุกอย่างเช่นกัน ถ้าคนไข้ไม่รู้สึกว่าต้องการคำปรึกษาเบนก็อย่าก้าวก่ายเขาเลย”

เบนจามินแม้จะห่วงแต่ก็คงทำได้แค่ห่วงห่างๆเท่านั้น

“คุณ! คุณนี่นา”

นพคุณสะดุ้ง หันไปมองคนทักด้วยสีหน้าไม่สู้ดี อีกฝ่ายเป็นเพื่อนที่เคยเรียนในชั้นเดียวกัน เป็นเพื่อนนพคุณก็เท่ากับเป็นเพื่อนนพเก้าด้วย นพคุณบอกตามตรงว่าไม่อยากเจอ

“ไหนเก้าบอกว่าคุณไปพักผ่อนที่ต่างจังหวัดไง ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”

“เรามาหาหมอตามนัด”

นพคุณกระตุกมุมปากพยายามจะยิ้มแต่ก็ยิ้มไม่ออก

“เราได้การ์ดจากเก้าแล้วนะ แต่ไม่รู้จะได้ไปงานไหม นี่เรามาตรวจเตรียมความพร้อมน่ะ ถ้าสะดวกจะไปนะ ถ้าไม่ได้ไปก็ฝากบอกเก้าหน่อยว่าดีใจด้วย”

นพคุณพยักหน้ารับแกนๆ การ์ด...คงเป็นการ์ดงานหมั้นของนพเก้ากับเสือ แน่ล่ะ จะเป็นของใครไปได้อีก

“คุณเพลินเชิญห้องตรวจที่สามครับ คุณเพลินเชิญห้องตรวจที่สามครับ”

“เราไปก่อนนะ เขาเรียกแล้ว เราสายแล้วด้วย”

อีกฝ่ายโบกมือลาด้วยรอยยิ้ม นพคุณก็ยิ้มตอบเท่าที่จะยิ้มออกมาได้ ก่อนจะคลายรอยยิ้มลงอย่างรวดเร็ว ช่วงเวลาหลายวันมานี้เขาเอาแต่อยู่ในโลกของตัวเองจนเหมือนจะลืมความจริงหลายอย่างมากเกินไปแล้ว

“เป็นอะไรรึเปล่าคุณ”

นพคุณนั่งเหม่ออยู่นานจนเสือตรวจเสร็จเขาก็ยังไม่รู้สึกตัว สีหน้าและแววตาของนพคุณไม่ดีเลย เมื่อเช้าตอนที่เจอมังกรว่าดูแย่แล้ว ตอนนี้ยังดูแย่ยิ่งกว่า

“มีอะไรน่าเป็นห่วงหรือเปล่า”

เพราะไม่น่าจะมีสาเหตุอะไรให้นพคุณไม่สบายใจ เสือจึงคิดไปว่าร่างกายของนพคุณอาจจะมีอะไรผิดปกติ

“ไม่มีอะไรหรอกครับ”

นพคุณไม่พูด เสือข้องใจแต่ก็ไม่ถามอีก ในใจรู้ดีว่าเวลาที่นพคุณตอบว่าไม่มีอะไรแบบนี้มันไม่เคยเลยสักครั้งที่จะไม่มีอะไรจริงๆอย่างที่ว่า

“ขอโทษที่ให้รอครับ”

เบนจามินที่โดนเพื่อนหมอแผนกจิตเวชบ่นจนหูชาเดินออกมาหน้าหงอยๆ เขารู้สึกเหมือนกลับไปเป็นนักเรียนที่พอโดนอาจารย์ดุก็แอบเสียความมั่นใจ สงสัยว่าจะเพราะพักงานทางนี้ไปนานเกินไปแล้วจริงๆ

“ไปกันเถอะครับ”

เบนจามินเลือกร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนเอกวิทย์มากนัก  เป็นร้านที่เขามาบ่อยๆ  อาหารรสชาติดีเป็นที่น่าพอใจของทุกคน  ก่อนหน้านี้แม้จะรู้สึกไม่ดีนัก  แต่พอได้กินอาหารอร่อยๆความรู้สึกของคุณหมอหนุ่มก็ดีขึ้นแล้วก็พลอยทำให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารดีขึ้นตามไปด้วย  เสือพอใจมากที่นพคุณเจริญอาหารกว่าปกติ สีหน้าดีขึ้นแถมยังพูดคุยยิ้มแย้ม

หากไม่เป็นเพราะเขารู้ว่าคุณหมอคนดังคนนี้มีคนรักอยู่แล้วเสือคงไม่มีทางสบายใจได้แบบนี้แน่

“มารถประจำทางกันจริงๆหรือครับ”

พอได้ยินว่าทั้งสองคนนั่งรถประจำทางมาเบนจามินก็อดทวนถามซ้ำเพื่อความไม่แน่ใจไม่ได้

นพคุณนั้นเขาอาจจะไม่รู้จักมาก่อนว่าเป็นใครมาจากไหน แต่กับเสือแค่เห็นครั้งแรกเบนจามินก็จำได้แล้วว่าอีกฝ่ายเป็นหนุ่มเนื้อหอมในวงการคนมีฐานะ มันดูไม่น่าเชื่อถือเลยว่าเจ้าตัวจะนั่งรถประจำทาง

“คุณเขาอยากนั่งรถประจำทางมาน่ะครับ”

เสือเองก็พอเข้าใจที่คุณหมอจะไม่เชื่อ ระบบขนส่งสาธารณะยุคนี้มีการจัดการที่ดีแต่ก็ไม่ได้มีความเป็นส่วนตัวเท่าที่ควร เสือซึ่งเป็นที่รู้จักพอสมควรจึงไม่ได้ใช้บริการบ่อยนัก

“นานๆทีได้นั่งก็ดีเหมือนกันนะครับ”

เพราะคงไม่มีใครคิดว่าเขาจะขึ้นนี่แหละเสือถึงไม่ดึงดันแล้วยอมตามใจนพคุณ

อาหารมื้อนี้เสือขอเป็นเจ้ามือและก็ไม่มีใครขัด

กว่าเสือกับนพคุณจะกลับมาถึงบ้านก็บ่ายคล้อย นพคุณยังเอาแต่เหม่อจนเสือจับความรู้สึกได้ ต้องมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างที่อยู่โรงพยาบาลแน่ๆ เสือไม่อยากให้นพคุณคิดมากแต่ก็ไม่กล้าเตือนและไม่กล้าถามด้วยกลัวจะยิ่งทำให้นพคุณอารมณ์ไม่ดี

ในบ้านเงียบเหมือนทุกวัน ปกติเสือกับนพคุณก็ไม่ได้พูดคุยกันมากนัก ต่างฝ่ายต่างมักจะนั่งอ่านหนังสือของตัวเองไปหรือไม่ก็ดูโทรทัศน์ มันเงียบแต่บรรยากาศไม่ได้เต็มไปด้วยความอึดอัดแบบนี้

โทรศัพท์ของเสือดังขึ้นและเหมือนเป็นเสียงแรกหลังจากเวลาผ่านไปนาน ชื่อนพเก้าที่แสดงบนหน้าจอทำให้เสือลังเลที่จะรับ แต่สุดท้ายเขาก็เลือกรับสายเพราะกลัวว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ซึ่งก็ไม่ผิดนัก นพเก้าโทรมาเพราะมีเรื่องจริงๆ

 

“ว่าไง”

“พี่เสือ เกิดเรื่องแล้ว”

ในบ้านเงียบสนิท เสียงของนพเก้าจึงลอดออกมาให้นพคุณได้ยินค่อนข้างชัด นพคุณตัดสินใจเดินหนีออกมาเพราะไม่อยากได้ยินว่าคนทั้งสองคุยเรื่องอะไรกัน

เขาเดินมานั่งเหม่อที่เก้าอี้หน้าบ้าน

ยิ่งได้ยินเสียงน้องชายจากโทรศัพท์ของเสือมันก็ยิ่งตอกย้ำ นพคุณกับเสือไม่มีวันมาบรรจบกันได้ ทางเดินข้างกายเสือเป็นของนพเก้าไม่ใช่เขา

เรื่องลูก...เสือไม่มีทางตัดขาดแต่นพคุณก็ไม่ต้องการให้เสือมาผูกมัดตัวเองไว้กับเขาด้วยเรื่องของเด็กคนนี้ นพคุณไม่อยากให้ลูกเป็นเหมือนตนที่ต้องอยู่ในครอบครัวที่มีพ่อหรือแม่มากกว่าหนึ่ง ไม่อยากให้ตนเองหรือนพเก้าต้องตกอยู่ในสถานะเดียวกันกับแม่ เพราะมันไม่มีความสุขรออยู่เลย

เสือเดินมานั่งลงตรงที่ว่างข้างๆ ในมือมีโทรศัพท์กับกุญแจรถถือเอาไว้

“พี่ต้องกลับก่อน”

เสือไม่อยากไปเลย เขายังไม่ทันรู้ว่าเพราะอะไรนพคุณถึงได้มีท่าทีไม่สบายใจขนาดนี้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นทางโน้นทำให้เขาต้องกลับไปจัดการก่อนที่เรื่องมันจะกระทบมาถึงนพคุณ เสือถือวิสาสะเอื้อมมือไปกุมมือนพคุณแล้วลูบที่หลังมืออีกฝ่ายเบาๆ

“พี่มีธุระ อาจจะไม่ได้สักวันสองวัน”

...หรืออาจนานกว่านั้น

เสือเองก็ยังไม่แน่ใจว่าตนจะสามารถจัดการเรื่องทุกอย่างได้ภายในกี่วัน แต่เขาไม่อยากห่างนพคุณไปนานๆ

“ไม่ต้องมาอีกแล้วล่ะครับ”

นพคุณไม่ได้ดึงมือออก บอกตนเองว่านี่เป็นความใกล้ชิดครั้งสุดท้ายระหว่างตนเองและเสือที่นพคุณจะปล่อยให้มันเกิดขึ้น หลังจากนี้แล้วจะไม่มีอีก  ระหว่างพวกเขาจะเป็นเพียงแค่คนรู้จัก หรือไม่ก็คนในครอบครัวตามกฎหมาย

ซึ่งนั่นหมายถึงเสือจะกลายมาเป็นน้องเขยของเขา

“พี่ต้องมาสิ”

นพคุณส่ายหน้า เขาไม่กล้ามองเสือด้วยกลัวจะร้องไห้ออกมา

“ผมอยากให้คุณกลับไปหาว่าที่คู่หมั้น ไปดูแลเก้าเถอะครับ เขาเป็นน้องชายผม  แม้จะมีสายเลือดเกี่ยวข้องกันเพียงแค่ครึ่งแต่ยังไงเขาก็เป็นน้อง ผมไม่อยากให้เรื่องราวระหว่างพวกเรามันยุ่งเหยิงมากไปกว่านี้”

เสือพูดไม่ออก ที่นพคุณพูดมาเสือย่อมเข้าใจและรู้ว่านพคุณคิดอย่างไร

“สำหรับพี่ พี่ทำทุกอย่างก็เพื่อคุณก่อนใครอื่น...ไม่สิ ตอนนี้ต้องรวมลูกเข้าไปด้วย”

บางครั้งการพูดความจริงมันอาจจะทำให้เรื่องทุกอย่างง่ายดายขึ้น แต่ความจริงบางอย่างก็ไม่สามารถจะพูดออกไปได้ง่ายๆ โดยเฉพาะความจริงที่จำเป็นต้องปกปิดไว้ตามคำขอของคนอื่น และคนที่ว่าก็มีความสำคัญและมีอิทธิพลมากพอจะมาขวางกั้นเรื่องของเขากับนพคุณ

เสือไม่อยากให้นพคุณไม่มีความสุข ดังนั้นเขาจึงยอมทำทุกอย่าง ทุกอย่างก็เพื่อนพคุณทั้งนั้น

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เสือถอนหายใจเบาๆ เขาจับมือนพคุณขึ้นมาแล้วจรดจูบลงที่หลังมืออีกฝ่าย

“รอพี่หน่อยนะครับ”

เสืออยากกอด อยากจูบ อยากให้คำมั่นที่จริงจัง แต่ตอนนี้เขาทำได้เพียงเท่านี้

นพคุณมองตามหลังคนที่บอกให้ตนเองรอ เขาอยากถามว่าเขาควรรออะไร รอไปทำไมและทำไมต้องรอ

หากเขารอไปใครจะรับประกันได้ว่าเขาจะไม่เจ็บ...เจ็บเหมือนที่ผ่านๆมา เจ็บเหมือนที่เจ็บอยู่ตอนนี้

 
.............................................


มีต่อข้างล่างค่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่11 p.5 (1/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 03-04-2015 03:30:55

วันนี้นพคุณตื่นเช้ากว่าปกติ เขาบอกตัวเองว่าเป็นเพราะเมื่อคืนนอนเร็วจึงตื่นเร็ว ไม่ได้มีเหตุผลอื่นอีก

นพคุณทำทุกอย่างไปตามที่สมควรจะทำ เวลาสองวันที่ผ่านมาไม่มีการติดต่อใดๆทั้งสิ้นจากเสือ แม้นพคุณจะไม่มีโทรศัพท์แต่ถ้าเสือคิดจะติดต่อมาจริงๆก็มีวิธีตั้งมากมาย นพคุณมั่นใจว่าเสือสามารถหาทางได้ หน่วยรักษาความปลอดภัยเองก็ยังคอยดูแลอยู่รอบๆ แต่คนออกคำสั่งกลับหายเงียบไป

ก็ใช่ว่านพคุณจะรอหรืออะไรหรอกนะ

“ทำเยอะไปไหมเนี่ย”

สองวันมานี้นพคุณกินข้าวมากกว่าที่เคย ไม่ใช่เพราะเจริญอาหาร แต่เป็นเพราะเขาเผลอทำกับข้าวสำหรับสองคนตลอด จะทิ้งก็เสียดาย นพคุณจึงต้องพยายามกิน แม้สุดท้ายก็มันยังไม่หมดอยู่ดี แต่ก็ทำให้เขากินเยอะกว่าที่เคย

“อ๊ะ”

อุทานเบาๆเมื่อหันกลับมาหยิบจานแล้วรู้สึกหน้ามืดจนต้องรีบนั่งลงพัก ด้วยกลัวว่าหากล้มไปจริงๆอาจจะกระทบถึงลูก

“ทำไมกลับมาแย่อีกแล้วนะ”

อาการแพ้ที่เคยลดลงกลับเพิ่มมากขึ้นคล้ายช่วงที่ยังไม่รู้ตัวว่าท้อง ทั้งคลื่นไส้ อาเจียนตลอดทั้งวัน แถมยังหน้ามืดบ่อยๆ ทั้งที่ทำตามคำแนะนำสำหรับคนแพ้ท้องแล้วทุกอย่างแต่ก็แทบไม่ดีขึ้น

นพคุณเป็นอย่างนี้มาสองวันแล้ว...สองวันที่เสือไม่อยู่

“บ้าเอ้ย!”

เขาไม่อยากนึกถึงและบอกตัวเองว่าให้ลืม แต่ไม่ว่าจะทำอะไรนพคุณก็เอาแต่นึกถึงเสือ นึกถึงตอนที่เสืออยู่ด้วยกัน มันไม่ดีสักนิดเมื่อความจริงแล้วนพคุณไม่ควรผูกพันและไม่ควรคิดถึงเสืออีก

เสือเป็นของนพเก้า นพคุณไม่มีสิทธิ์ ต่อให้วันนี้เสือมาหาอย่างที่บอกไว้นพคุณก็ต้องไม่ให้อีกฝ่ายเข้าบ้าน ต้องไม่ให้เสือเข้าใกล้อีก ไม่อย่างนั้นความผูกพันคงเพิ่มมากขึ้นกว่านี้ ซึ่งมันไม่ดีกับนพคุณที่ต้องเจ็บอยู่คนเดียวเลย

“ฟุ้งซ่านจริงเรา”

บ่นตัวเองแล้วเลยไปหาอะไรทำ นพคุณตั้งโต๊ะแล้วเปิดโทรทัศน์ดูเพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิดถึงอย่างอื่น

“แหม! นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่มีข่าวเรื่องหมั้นเลยนะครับที่พวกเขาควงกันออกงานแบบนี้”

เสียงจากโทรทัศน์บรรยายประกอบภาพเคลื่อนไหวที่ทำให้นพคุณหยุดชะงัก มือที่กำลังตักข้าวตกลงโดยไม่รู้ตัว

“ฝ่ายคุณพยัคฆ์ยังไม่ออกมาพูดอะไร แต่ออกงานด้วยกันแบบนี้ก็เหมือนจะยืนยันกลายๆแล้วมั้งครับ”

พิธีกรอีกคนรับลูกและบรรยายต่อ

“นั่นสิครับ พวกที่เม้าท์กันว่ามีแต่ฝ่ายคุณนพเก้าคิดไปเองก็หน้าแตกละเอียดยิบไปตามๆกัน”

“สยบข่าว...”

นพคุณกดปิดเมื่อไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป ความอยากอาหารที่มีน้อยอยู่แล้วแทบจะไม่มีเหลือ

คำที่เสือพูดบอกเอาไว้มันจะมีความหมายอะไร ในเมื่อการกระทำมันที่เห็นมันสวนทางกันโดยสิ้นเชิง

 
............................................

 

“ไม่เป็นไรนะครับ”

เพียวถามคนที่นอนหลับตาอยู่บนโซฟาด้วยความเป็นห่วง

ก่อนหน้านี้เสือมาหามังกร ท่าทางเหมือนมีเรื่องสำคัญที่ต้องการคุยด้วย เพียวเห็นอย่างนั้นจึงขอตัวออกไปข้างนอก ปล่อยให้ทั้งสองคนได้คุยกันตามลำพัง เพียวไม่รู้รายละเอียดที่ทั้งคู่คุยกัน แต่มั่นใจได้ว่าต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับนพคุณ...คนที่สองพี่น้องรักมากเหลือเกิน

“ผมไม่เป็นไร”

มังกรลุกขึ้นนั่งแล้วดึงเพียวเบาๆให้นั่งลงข้างๆ ปลายนิ้วลูบหลังมือของเพียว สายตาจดจ้องอยู่ที่มือขาวไม่วางตา

“ขูดไปก็ไม่มีเลขออกมาหรอกครับ”

กริยาของมังกรห่างไกลจากคำว่าขูด แต่เพียวก็เลือกใช้คำนี้เพื่อไม่ให้มันชวนเข้าใจผิดนัก

“คุณขาวจัง”

คนผิวขาวอย่างที่ว่าหัวเราะ

“นึกยังไงถึงทักครับ”

ในใจก็นึกว่าเป็นเพราะเขาขาวไม่ใช่หรือมังกรถึงได้เลือกเพียวมาอุ้มท้องลูกให้

“คุณคิดว่าผมเป็นคนดีไหม”

“อะไรนะครับ?”

ถามย้ำเพราะคิดว่าตนเองอาจจะฟังผิดไป ตอนนี้เพียวชักไม่แน่ใจแล้วว่ามังกรไม่เป็นอะไรอย่างที่บอกจริงหรือเปล่า

“คุณเป็นคนดีคุณเพียว ขาว บริสุทธิ์ สะอาด ผมเลยไม่แน่ใจว่าผมดีพอไหม”

“ผมไม่ได้ดีขนาดนั้น แล้วคุณเองก็ไม่ใช่คนไม่ดีสักหน่อย”

มังกรยิ้มบาง ตามองออกไปนอกหน้าตา

“ถ้าผมดีผมคงไม่เลือกจะรักคนที่น้องรักหรอก”

มังกรนึกไปถึงช่วงหลายปีก่อน ตอนที่คิดว่าตนเองโตกว่าและมีความจริงจังกว่าจึงให้เสือหลีกทางให้ ตอนนั้นเขาเห็นอยู่ชัดๆว่าเสือเสียใจ นพคุณเองก็เสียใจ แต่มังกรก็ยังปล่อยให้ทั้งคู่รู้สึกเสียใจอยู่อย่างนั้น

อะไรๆมันถึงได้ผิดพลาดมาจนถึงปัจจุบัน และสุดท้ายกรรมก็สนอง มังกรเองต้องเจ็บบ้างก็สมควรแล้ว

“แต่มันก็ย้อนกลับไปไม่ได้แล้วละนะ”

ที่ความรักของมังกรไม่สมหวัง ไม่ใช่แค่เพราะนพคุณกำลังท้องกับน้องชายของเขา แต่เป็นเพราะนพคุณไม่เคยรักมังกร

ก่อนหน้านี้เขายังแกล้งทำเป็นว่าไม่รู้และหวังว่าสักวันหนึ่งนพคุณจะรักตนเองอย่างที่ตนเองรัก แต่มาตอนนี้ มันกระจ่างชัดเกินกว่าที่มังกรจะทำว่าไม่รู้ได้อีกต่อไป

เพียวไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างนพคุณ เสือ และมังกร ในทีแรกเขาคิดว่านพคุณคบอยู่กับมังกร แต่กลับไปรักกับเสือ แต่ฟังที่มังกรพูดแล้วชักไม่แน่ใจว่ามันเป็นอย่างนั้น

“ผมมองแต่คุณเขาแค่คนเดียวมาเป็นสิบปี ไม่เคยมองคนอื่นเลย อาจจะมีวอกแวกไปบ้าง แต่ตัวจริงสำหรับผมก็เป็นคุณเขามาตลอด แต่มันก็เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ผมอยากตัดใจและเริ่มใหม่กับใครสักคน... คุณเพียว ถ้าผมดีพออยู่บ้างในสายตาคุณ คุณจะให้โอกาสผมได้ไหม”

“ผมหรือครับ?”

มังกรพูดถึงขนาดนี้ ใช่ว่าเพียวจะไม่รู้สิ่งที่มังกรต้องการสื่อ แต่มันก็ฟังดูเหลือเชื่อเกินไป

มังกรเป็นใครแล้วเพียวเป็นใคร ความแตกต่างมากมายไม่ว่าจะเป็นชาติกำเนิด ฐานะ หรือหน้าที่การงาน มันไม่มีอะไรสนับสนุนให้มังกรหันมามองเพียวได้เลยสักนิด

“ผมอยู่กับคุณเพียวแล้วสบายใจที่สุด อย่างที่ไม่เคยเป็นไม่ว่าจะอยู่กับใครคนไหน”

แม้แต่ตอนอยู่กับนพคุณ มังกรก็ไม่เคยสบายใจได้มากขนาดนี้

หากเพียวกลับคิดไปในทางตรงข้าม

การที่มังกรอยู่กับเพียวแล้วสบายใจนั่นก็เพราะมังกรไม่จำเป็นต้องคิดอะไรมากเมื่ออยู่กับเพียวไม่ใช่หรือ หรือพูดอีกอย่างคือมังกรไม่ได้แคร์เพียวมากเท่าไหร่ แต่เพียวก็ไม่ได้อธิบายความคิดของตัวเองให้มังกรฟัง มังกรไม่มีทางยอมรับอยู่แล้วว่าที่เพียวคิดเป็นความจริง

อีกอย่างที่เพียวไม่พูดเพราะถ้าถามตามความรู้สึกของเขา เพียวย่อมมีความรู้สึกพิเศษต่อมังกรอยู่แล้ว  ก็ใครจะไม่หวั่นไหวไปกับคนที่อ่อนโยนและดีกับเรามากๆได้ แม้จะรู้ว่าเขาทำเพราะเรามีลูกของเขาอยู่ในท้องก็ตามที

เพียวอยากตอบรับ แต่ตอนนี้มังกรไม่ได้ปกตินัก มันอาจจะเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ เพียวไม่อยากฉวยโอกาสตอนที่มังกรอ่อนแอผูกมัดมังกรเอาไว้

หากเพียวตกปากรับคำ มังกรอาจจะต้องมาเสียใจทีหลัง  แต่คนที่ต้องเสียใจและเจ็บมากกว่าจากการถลำลึกก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากตัวเพียวเอง

“เอาเป็นว่าเราศึกษากันให้ดีกว่านี้ก่อนดีกว่าไหมครับ”

พูดอีกอย่างคือเพียวยังไม่คิดจะให้มังกรมาเริ่มใหม่กับตน อย่างน้อยๆก็จนกว่าเพียวจะมั่นใจว่า มังกรพร้อมที่จะเปิดรับเพียวเข้าไปในใจแล้วจริง

“รอให้ผมคลอดก่อนแล้วค่อยมาคุยกันอีกทีนะครับ”

เพียวไม่ได้ตัดโอกาสของทั้งคู่ไปเสียทีเดียว เขาคิดว่าเมื่อถึงตอนที่เขาคลอดแล้ว มังกรคงจะใจเย็นลงและคิดได้มากขึ้น หากถึงตอนนั้นมังกรยังไม่เปลี่ยนใจและเพียวมั่นใจในตัวมังกรได้มากกว่านี้ก็คงจะดี

 
............................................

 

หลังจากได้เห็นข่าวเสือกับนพเก้า นพคุณก็ไม่มีความคิดจะดูโทรทัศน์หรือติดตามข่าวใดๆอีก เสือยังคงเงียบหายไปซึ่งสำหรับนพคุณนั่นก็ดีแล้ว

การรักษาความปลอดภัยรอบๆยังคงมีอยู่ แล้วยังดูเหมือนจะเข้มงวดขึ้นด้วย นพคุณชักไม่แน่ใจแล้วว่าพวกหน่วยรักษาความปลอดภัยเหล่านี้เพียงแค่มาเฝ้านพคุณเอาไว้ไม่ให้หนี

แม้จะนึกสงสัยแต่ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้เข้ามายุ่มย่ามกับนพคุณถึงในบ้าน ไม่ว่าพวกเขาจะเพิ่มจำนวนคนหรือเข้มงวดมากขึ้น นพคุณก็ไม่ว่าอะไร

วันนี้นพคุณมีนัดตรวจที่โรงพยาบาลอีกครั้ง เขายังมีอาการแพ้ท้องอยู่ ทั้งที่ปกติอายุครรภ์ขนาดนพคุณอาการแพ้ควรหายไปบ้างได้แล้วแท้ๆ

“วันนี้มาคนเดียวหรือครับ”

คุณหมอหนุ่มทัก ตาก็มองเลยไปข้างหลังเพื่อหาคนที่เขาคิดว่าจะตามนพคุณเข้ามา

“คนเดียวครับ”

นพคุณพยายามปั้นรอยยิ้มแม้จะรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาเมื่อโดนถามถึงใครอีกคน

“คงไม่ใช่เพราะผมหรอกใช่ไหมครับ”

“จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงครับ”

นพคุณคิดไปเองว่าคุณหมอหมายถึงคราวที่แล้วที่ชวนไปกินข้าวแล้วเสือเป็นฝ่ายเลี้ยง คิดว่าคุณหมอคิดมากกลัวว่าอาจจะทำให้เสือไม่ชอบใจ

“ผมกับเขาไม่คิดมากกับเรื่องแบบนั้นหรอกครับ”

คุณหมอที่ได้รับการยืนยันว่าตนเองไม่ได้ก่อปัญหาท่าทางโล่งใจขึ้นมาก

“ที่จริงตอนคุยกับคุณเสือเขาก็บอกแล้วว่าไม่ได้เป็นปัญหา แต่ผมก็ยังไม่ค่อยสบายใจ มาได้ยินจากปากคุณนพคุณเองแบบนี้ผมค่อยโล่งขึ้นมาหน่อย”

“ไม่ต้องคิดมากขนาดนั้นหรอกครับ”

แม้จะยังงงๆว่าคุณหมอไปคุยกับเสือตอนไหนและทำไมคุณหมอถึงต้องทำท่าราวกับว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ แต่นพคุณก็เลือกจะบอกว่าไม่เป็นอะไรไว้ก่อน

“ถ้าอย่างนั้นวันนี้กินข้าวด้วยกันนะครับ กินที่โรงอาหารนี่แหละจะได้ไม่เป็นปัญหาอีก”

นพคุณเห็นด้วยว่ากินที่โรงอาหารของที่เอกวิทย์ก็ดี ราคาถูกกว่า รสชาติและคุณภาพของอาหารก็ดี และเพราะเอาแต่คิดเรื่องนั้นจึงมองข้ามคำพูดแปลกๆของเบนจามินไปเสียสนิท

กินข้าวเสร็จเบนจามินก็ขอตัวแยกไปทำงานต่อ นพคุณตั้งใจจะกลับบ้านเลยเหมือนกันแต่ก็มาเจอกับมังกรเข้าเสียก่อน

มังกรไม่มีทีท่าแปลกใจ เหมือนจะมาคอยนพคุณอยู่ก่อนแล้วเสียด้วยซ้ำ

“ตรวจเป็นยังไงบ้างคุณ”

“ปกติดีครับ”

ท่าทางไม่สนิทใจและออกจะเกรงๆของนพคุณทำให้มังกรลอบหนักใจ

นพคุณหน้าซีดๆไม่ได้ดูปกติอย่างที่เจ้าตัวบอกสักนิดจนมังกรนึกเป็นห่วง จากที่ตั้งใจแค่จะเข้ามาทักและถามไถ่เฉยๆจึงเปลี่ยนเป็นอาสาไปส่ง

“ให้พี่ไปส่งนะ”

ตอนอยู่ในอาคารนพคุณไม่เป็นอะไรจริงๆ แต่พอออกมาเจอแดดแล้วก็เริ่มรู้สึกเวียนหัว นี่เป็นหนึ่งในอาการแพ้ของนพคุณ แม้จะรู้สึกไม่ค่อยดีแต่หลังจากครั้งนั้นที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตนพคุณก็ไม่เคยถึงกับหน้ามืดหมดสติไปอีก

“ไม่เป็นไรครับพี่กร คุณกลับเองได้”

“จะได้ยังไง”

เห็นสีหน้าที่มีแต่จะซีดลงๆของนพคุณแล้วมังกรจะปล่อยไปได้อย่างไร

“พี่ไปส่งเอง คุณอย่าดื้อ ไม่เห็นแก่ตัวเองก็นึกถึงลูกบ้าง”

ที่มังกรดุ หากเป็นเสือนพคุณคงเถียงและต่อต้านอย่างที่สุด แต่นี่เป็นมังกร นพคุณไม่อยากให้มังกรคิดว่านพคุณตั้งแง่หรือหลบลี้หนีหน้า เพราะตนเองทำไม่ดีกับมังกรไว้เยอะ เขาจึงไม่อยากให้มังกรรู้สึกไม่ดีอีก

“ก็ได้ครับ”

มังกรพอใจที่นพคุณยอมให้ไปส่ง เขาพานพคุณเข้ามาในตัวอาคารอีกครั้งก่อนจะบอกให้ไปนั่งที่โซฟา

“คุณรอพี่ตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่ขอไปโทรบอกคุณเพียวก่อน อย่าหนีกลับเองเด็ดขาดเลยนะ”

นพคุณยิ้มกับท่าทางสำทับของมังกร

ท่าทางแบบนี้เหมือนไม่ได้เห็นมานานแล้ว ทั้งที่ความจริงพวกเขาเพิ่งเลิกรากันได้ไม่นานแท้ๆ

มังกรไม่ได้เดินไปไกล เขาแค่เลี่ยงมาโทรศัพท์ไปบอกเพียวแต่ก็ยังสามารถมองเห็นนพคุณได้ สัญญาณรอสายดังไม่กี่ครั้งเพียวก็รับโทรศัพท์

“ผมจะไปส่งคุณเขาหน่อย จะกลับมาให้ทันกินข้าวเย็นนะครับ”

มังกรกับเพียวกินข้าวด้วยกันตลอด ดังนั้นหากจะไม่มากินด้วยหรือจะไปข้างนอกตอนใกล้เวลาอาหารมังกรจะบอกเพียวเอาไว้ก่อนทุกครั้ง

“...ครับ”

“คุณเขาอาการไม่ค่อยดี ผมเลยไม่กล้าปล่อยให้เขากลับเองคนเดียว”

น้ำเสียงของเพียวไม่ได้เหมือนติดใจสงสัยอะไรก็จริงแต่มังกรก็อดไม่ได้ที่จะให้เหตุผลอีกนิด

“ผมไม่คิดมากหรอกครับ”

น้ำเสียงสดใสของเพียวทำให้มังกรโล่งใจและอดนึกไม่ได้ว่าเพียวนี่แหละที่เหมาะกับเขาจริงๆ

“รอผมนะครับ”

“ครับ คุณกรขับรถดีๆนะครับ”

มังกรวางสายไปด้วยความสบายใจขึ้นเมื่อเห็นว่าเพียวเข้าใจ เขาไม่รู้หรอกว่าแม้เพียวจะเข้าใจแต่ก็ยังอดรู้สึกไม่สบายใจนิดๆไม่ได้ ถึงอย่างไรนพคุณก็เป็นคนที่มังกรรัก...ยังรักอยู่แม้จนกระทั่งถึงตอนนี้ แล้วจะไม่ให้เพียวรู้สึกอะไรเลยได้อย่างไร 


TBC
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-04-2015 03:46:44
ขอจิ้มก่อนเถอะ อ่านไม่ไหวแล้วตอนนี้ยังไงก็อ่านไม่จบตอนแน่ๆง่วงนอน เดี๋ยวมาอ่านที่เหลือต่อทีหลังน่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 03-04-2015 05:16:02
เสือหายเงียบไปเลย สงสารคุณ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 03-04-2015 06:50:31
มีใครคิดทำอะไรคุณรึเปล่า อยากรู้~

ส่วนมังกรคิดหน้าคิดหลังให้ดีนะ ไม่อยากให้เพียวเสียใจเลย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 03-04-2015 08:08:56
ไม่มีใครมีความสุขเลย เจ็บปวดกันทั้งนั้น เฮ้อ~
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 03-04-2015 08:32:05
รำคาญความเป็นเสือจริงๆ เลยค่ะ แหมๆ พ่อคนดี~ พ่อคนเสียสละ~ อู้ยย... พ่อคนรักเดียวใจเดียว~ บอกได้คำเดียวว่าหมั่นไส้มากค่ะ!!! 
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 03-04-2015 13:43:15
ภาคนี้พระเอกเราไม่ค่อยมั่นคงเลย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 03-04-2015 14:38:17
ปวดหัวใจ  T_T
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 03-04-2015 15:19:23
หน่วงๆเบาๆ
>.<
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 03-04-2015 15:30:28
คุณเพียวที่น่ารัก



พี่มังกรที่แสนดี



นพคุณที่น่าสงสารรรรรรรรรรร



อิพี่เสือที่แสนน่าเบื่อ ปากก็ว่ารัก ว่าห่วง แต่การกระทำนี่ เกินจะยอมรับ


น้องคุณ ไม่ต้องไปหวังลมๆแล้งๆ ให้เขามาอยู่ใกล้หรอกลูก


ตัดใจค่ะลูก ตัดใจคือทางออกทางเดียว ทางเดียวที่เราจะไม่เจ็บไปกว่านี้


นพเก้ามีปัญหาอะไรนะ เป็นห่วงจัง พึ่งพ่อ พึ่งแม่ก็ไม่ได้ น้องชายก็ยังไม่มีอำนาจอะไร น่าสงสารลูกๆ



บ้านนี้จริงๆ  :z3:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 03-04-2015 16:33:50
สนุกคับ สนุกมากกก   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:    เสือทำให้ขัดใจมากๆ เป็นพระเอกตามมาตรฐานจริงๆ ๕๕๕  ยกเลิกงานหมั่นเร็วๆ แล้วไปง้อ นพคุณซะ อย่าไปทำตามคำสั่งพ่อ แม่ของนพเก้ามากนัก ถอนหมั่นได้ถอนเลย รักนพเก้าแบบน้องก็บอกไปว่ารักแบบน้องสิ (อ่านแล้วอิน๕๕๕ )   :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:   รอตอนใหม่คับ มาเร็วๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 03-04-2015 16:50:56
แม่เครียดตลอด แล้วลูกจะออกมายังไงงเนี่ย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: LadyMaidenLy ที่ 03-04-2015 17:21:50
ค่อนข้างหงุดหงิดเสือ แต่คิดว่าเสือคงมีเหตุผลที่ทำอย่างงี้แหละ

บางทีอาจจะเกี่ยวกับพ่อนพคุณหรือเปล่า รังสีตัวร้ายแรงมาก 5555

คือเรื่องทั้งหมดก็เกิดขึ้นเพราะพ่อนั่นแหละ ไปมีผู้หญิงสองคน

สามีไม่ใช่สิ่งที่จะแชร์กันได้นะ

สิ่งที่อยากเห็นจากเรื่องนี้ที่สุดคือ นพคุณหลุดพ้นจากบ่วงนี้ แล้วก็มีความสุขกับลูก
ตอนนี้เหมือนคุณย่ำอยู่ที่เดิม อยากให้ออกจากวงกลมบ้าๆนี่ ย้ายไปตปทได้ยิ่งดี
ปล่อยให้คนอื่นเขายุ่งเหยิงไปเถอะ เรียนผูกต้องเรียนแก้
ไม่อยากเห็นคุณเป็นโดมิโนตัวสุดท้ายเลย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 03-04-2015 17:53:56
วังน้ำวน  :a6:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 03-04-2015 19:10:45
พี่เสือทำแบบนี้ไม่ไหวนะ
ควรจะรีบเคลียร์ตัวเองให้เร็วๆ เพื่อคุณกับลูกนะ
อ่านตอนนี้แล้วแอบสงสารพี่มังกรเลย เห้อออ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 03-04-2015 19:14:33
เป็นพระเอก พระรอง ที่ไม่มีความมั่นคงเอาซะเลย ขัดใจอ่ะ ทั้งมังกร ทั้งเสือ เลย ฮึ่ย  :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 03-04-2015 21:21:17
 :o12: :o12:  หน่วง   ไปไหน
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 04-04-2015 00:13:37
ไม่เข้าใจว่าทำไมเสือต้องปิดบัง มีอะไรก็พูดกันไปเลยไม่ได้หรอ
แบบนี้มันก็ยิ่งอึมครึม
แม่ไม่สบายใจคิดมาก ลูกในท้องก็จะพลอยลำบากไปด้วย
ทำอะไรก็คิดถึงเด็กบ้างนะ

สงสารมังกรตรงเรื่องความรักนี่ล่ะ
จริงๆอาจจะแค่ดีใจที่น้องเคยช่วยไว้เลยฝังใจ
ลึกๆแล้วมันอาจจะเป็นความผูกพันธ์ก็ได้
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่12 p.6 (3/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 04-04-2015 05:47:39
ตอนที่ 13



“ขอบคุณมากนะครับ พี่กรจะเข้ามาก่อนไหม”

มังกรดูนาฬิกาแล้วเห็นว่ายังสามารถกลับไปทันเวลาอาหารเย็นจึงไม่ปฏิเสธ เขาเองก็อยากเห็นว่านพคุณกินอยู่อย่างไร

“พี่ไม่เคยรู้เลยว่าตรงนี้มีบ้านด้วย”

“อ้าว แต่ที่ตรงนี้แม่พี่เป็นคนยกให้ผม”

แถมแม่ของมังกรยังพูดทำนองว่ายกให้เป็นของหมั้น

“ที่แถวนี้ทั้งหมดเป็นของนายเสือ...”

“อ้อ ครับ”

ชื่อที่ไม่อยากได้ยินทำให้นพคุณเอ่ยตัดก่อนมังกรจะพูดจบ เขาไม่นึกอยากรู้เรื่องที่เกี่ยวกับเสือจึงทำเป็นไม่สนใจ

ในขณะที่มังกรกลับนึกถึงอีกเรื่องที่เขาไม่เคยได้คิดมาก่อน นั่นคือแม่หรืออาจจะพ่อของเขาด้วย ทั้งสองน่าจะรู้ความรู้สึกของเสือที่มีต่อนพคุณ และคงจะรู้ว่ามันไม่ใช่ความรู้สึกฉาบฉวยอย่างที่มังกรเคยคิด แต่ครอบครัวก็เลือกที่จะสนับสนุนมังกรแล้วให้เสือตัดใจ

หากคิดในมุมของตัวเองโดยไม่สนใจใคร มังกรย่อมดีใจที่ครอบครัวเลือกจะให้ความเชื่อถือต่อความรู้สึกของเขามากกว่าเสือ แต่หากมองในมุมของพี่ชายคนหนึ่ง มังกรกลับเห็นว่าครอบครัวช่างไม่ยุติธรรมต่อน้องชายของเขาเลยจริงๆ

“เดี๋ยวผมไปหาอะไรให้ดื่มดีกว่า”

จังหวะที่นพคุณลุกขึ้น อาการวิงเวียนก็ตื้อขึ้นมาจนต้องรีบจับผนังพิงของโซฟาไว้ มังกรรีบเข้ามาประคองให้นพคุณนั่ง เห็นท่าที่ว่านพคุณน่าเป็นห่วงในหลายๆเรื่องจะเป็นเรื่องจริง

“มียาดมไหม”

นพคุณส่ายหน้าทั้งที่ยังหลับตา เขาไม่อยากขยับตัวเพราะกลัวคราวนี้จะเป็นลมล้มไปจริงๆ

“ผมไม่ชอบกลิ่นยาดม”

พูดถึงกลิ่นแล้วก็นึกไปถึงตอนบอกเล่าอาการแพ้ของตนเองให้คุณหมอฟัง มันทำให้นพคุณเจ็บใจร่างกายตนเองมาก

คุณหมอฟังอาการของนพคุณแล้วสรุปว่าอาการแพ้ที่เพิ่มมากขึ้นในช่วงหลังอาจจะเป็นเพราะเสือไม่ได้อยู่ใกล้ๆ

นพคุณพยายามเถียงว่าไม่จริงจนคุณหมอต้องอธิบายให้ฟังอย่างย่อๆว่ามันไม่ใช่เรื่องผิดปกติ จากการศึกษาวิจัยทำให้ทราบว่าบางครั้งกลิ่น บรรยากาศ หรือแม้แต่สัมผัสของคนรอบตัวก็สามารถส่งผลต่ออาการแพ้ในคนท้องได้ มีทั้งทำให้แพ้มากขึ้นและทำให้แพ้น้อยลง ในกรณีของนพคุณ เสือน่าจะส่งผลให้นพคุณแพ้ท้องน้อยลง เมื่อเสือไม่อยู่นพคุณจึงกลับมาแพ้มากเหมือนเดิม

“ไหวไหมคุณ”

มังกรเป็นห่วงนพคุณจริงๆ นพคุณอยู่คนเดียวทั้งที่ยังมีอาการแบบนี้นับว่าอันตรายมาก

“ไหวครับ”

“คุณนอนพักก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่หาอะไรให้ดื่ม”

มังกรว่าแล้วลุกไปทางครัว เขาสอดส่องสายตาหาแล้วก็เจอน้ำขิงในตู้เย็นจึงรินมาให้นพคุณดื่ม

“เป็นอย่างนี้บ่อยไหมคุณ”

“ก็มีบ้างครับ ขอบคุณครับพี่กร”

นพคุณรับน้ำมาจิบแล้วกล่าวขอบคุณ

“เป็นอาการธรรมดาของคนแพ้นะครับ”

“คุณแพ้มากเลยหรือ”

มังกรไม่ได้อยู่ด้วยตอนที่เพียวแพ้ท้องทำให้เขาไม่ทราบว่าอาการแพ้ท้องเป็นกันแค่ไหนอย่างไรบ้าง เพียวเองก็บอกว่าตนเองแพ้นิดเดียว มังกรเคยอ่านมาผ่านๆก็จำไม่ค่อยได้ พอมาเห็นนพคุณหน้ามืดมังกรจึงเป็นห่วงมาก

“แบบนี้คุณไม่ควรอยู่คนเดียวนะ”

มังกรไม่ใช่คนแรกที่บอก แต่นพคุณก็ยังเลือกจะอยู่คนเดียว

“ผมไม่เป็นไรครับ พี่กรไม่ต้องเป็นห่วง”

มังกรส่ายหน้า จะไม่ให้เขาห่วงนพคุณได้อย่างไร นี่ยังไม่นับว่าเด็กในท้องนพคุณเองก็เป็นหลานของเขาด้วย

“พี่ไม่ไว้ใจเลย”

“ไม่เป็นไรจริงๆครับ”

แต่มังกรก็ยังกังวล

“คุณไปอยู่ที่โรงเรียนเอกวิทย์ดีไหม พี่ว่าอยู่คนเดียวแบบนี้ไม่ดีเลยนะ”

ที่นั่นมีทั้งหมอทั้งเครื่องมือทางการแพทย์พร้อม นพคุณรู้ว่าตนเองสมควรตอบตกลง แต่ความดื้อดึงยังมีมากกว่า

“ไม่เป็นไรจริงๆครับ”

เขายืนยันอีกครั้งอย่างหนักแน่น มังกรถอนหายใจ รู้ว่าตนเองไม่สามารถทำให้นพคุณเปลี่ยนใจได้ แต่เขาก็เป็นห่วงนพคุณมากจนไม่สามารถจะละเลยได้

“คืนนี้พี่ค้างที่นี่แล้วกัน จะได้แน่ใจว่าคุณไม่เป็นไรจริงๆ”

“ผมไม่เป็นไรจริงๆพี่กร”

นพคุณไม่อยากให้มังกรค้างด้วยนัก ไม่ใช่แค่มังกร ไม่ว่าจะเป็นใครนพคุณก็ไม่อยากให้มาพักที่บ้านนี้ด้วยทั้งนั้น

“ไม่เป็นไรจริงๆครับ”

นพคุณย้ำอีกทีไม่ให้มังกรได้พูดจาหว่านล้อม

“โอเค ไม่ค้างก็ไม่ค้าง”

มังกรไม่อยากทำให้นพคุณรู้สึกว่าเขาก้าวก่ายจนปิดกั้นเขาไปอีกคนจึงยอมถอยง่ายๆ นพคุณจิบน้ำขิงแล้วพิงพนักหลับตาเพื่อขับไล่อาการเวียนศีรษะ

“คุณนอนดีกว่าไหม”

นพคุณเกรงใจว่ามีมังกรอยู่ ไม่อย่างนั้นก็คงนอนไปแล้วเหมือนกัน   

“นอนเถอะ”

มังกรว่าพลางประคองนพคุณให้นอนลงตรงโซฟา นพคุณขืนตัวไว้ หากเขาหลับไปแล้วมังกรเล่า

“แต่...”

“เดี๋ยวถ้าพี่จะกลับพี่จะปลุก คุณนอนพักสักหน่อยเถอะนะ”

“...ก็ได้ครับ”

วันนี้อากาศร้อนอบอ้าวนพคุณเลยยิ่งรู้สึกไม่สบายตัว เขายอมนอนพักเพราะรู้สึกว่าไม่ไหวอยู่เหมือนกัน

มังกรรอจนนพคุณนอนหลับไปแล้วจึงออกมาคุยกับเหล่าหน่วยรักษาความปลอดภัย ทุกคนเป็นคนของเสือแต่ก็รู้จักมังกรและรู้ว่าแม้จะไม่ใช่เจ้านายโดยตรง แต่มังกรก็เป็นเจ้านายอีกคนหนึ่ง

“ไม่มีอะไรผิดปกติใช่ไหม”

“ไม่มีครับ”

มังกรมองไปรอบๆแล้วหันกลับมาพูดอีกครั้ง

“ปกติพวกคุณไม่ได้เข้าไปในเขตบ้านใช่ไหม”

“ไม่ครับ คุณเสือให้เราดูแลแค่รอบนอกเท่านั้น”

มังกรเข้าใจดี เสือไม่อยากให้นพคุณรู้สึกอึดอัดกับการโดนอารักขา

“แล้วจะแน่ใจได้ยังไงว่าเขาปลอดภัยอยู่ในบ้าน”

ตอนนี้มังกรเป็นห่วงว่าอาการจากร่างกายของนพคุณเองนั่นแหละที่จะทำให้เจ้าตัวเป็นอันตราย แต่ก็อย่างที่เห็นว่านพคุณยังถือทิฐิอยู่

“คุณเสือสั่งให้ลุงที่ดูแลบ้านพักมาส่งข้าวให้คุณนพคุณตอนสายกับตอนเย็นวันละสองครั้งครับ เวลากลางวันคุณนพคุณไม่ได้ปิดม่าน ทำให้เราพอสังเกตการณ์ระยะไกลได้ ส่วนเวลากลางคืนเราขยับเข้าไปเฝ้าระวังใกล้ขึ้นครับ”

มันก็ยังไม่พออยู่ดี อุบัติเหตุสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ยิ่งกับนพคุณที่กำลังแพ้ท้องด้วยแล้ว... แต่มังกรก็ทำอะไรมากไม่ได้ ไม่ต่างจากเสือที่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากให้คนคอยดูแลอยู่ห่างๆ ในขอบเขตที่นพคุณจะยอมให้ทำได้

“ขอบใจมาก”

มังกรกลับเข้ามาแล้วไปนั่งยังโซฟาตัวที่ว่าง

นพคุณนอนหลับก็จริง แต่ไม่ได้มีท่าทีว่าจะนอนหลับอย่างสนิทหรือสบายใจ อาจจะเพราะเจ้าตัวนอนบนโซฟาที่แม้จะไม่ถึงขั้นเล็กคับแคบแต่ก็ไม่ได้ใหญ่พอที่จะทำให้นอนได้สบายๆ หรือไม่ก็อาจจะเพราะนพคุณรู้สึกตัวอยู่เสมอว่าในบ้านยังมีเขาอยู่...เขาซึ่งคงไม่ได้รับความไว้วางใจอย่างเต็มร้อยจากเจ้าตัว

มังกรเฝ้ามองดูคนนอนหลับแล้วเผลอเอื้อมมือออกไป ก่อนจะชะงักในเสี้ยววินาที มือหนากำอากาศแล้วดึงมันกลับเข้ามาหาตัว เขาไม่ควรสัมผัสนพคุณ ทั้งไม่ควรและไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอย่างนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเป็นคนทิ้งสิทธิ์นั้นไปเอง

ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บช้ำในรักของมังกรปรากฏขึ้นขณะทอดมองร่างของคนที่นอนหลับใหล ที่นี่ไม่มีใครคนอื่นคอยมอง จึงเป็นช่วงเวลาที่มังกรไม่ต้องปกปิดความรู้สึก มังกรไม่เคยแสดงความเจ็บในใจออกมาอย่างเต็มที่ แม้จะเหม่อลอยไปบ้างแต่ก็ยังพยายามปกปิดความเจ็บปวดเอาไว้ เขาไม่ชอบแสดงความอ่อนแอออกมาให้คนอื่นเห็น เขาเป็นผู้นำ เป็นหัวหน้า เป็นประธาน แล้วก็เป็นพี่ชาย ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหนมังกรก็ต้องเข้มแข็งทั้งนั้น ที่สำคัญมังกรไม่อยากให้ใครต้องรู้สึกผิดมากไปกว่านี้...

หากจะหาคนที่ผิดมากที่สุดมาตั้งแต่เริ่มต้น มันคงเป็นตัวมังกรเองที่ผิดมากกว่าใคร

 
...................................................

 

เพียวพะว้าพะวงใจในหลายๆเรื่อง...

เจ้าตัวจ้องโทรศัพท์สลับกับมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงผนัง ใครบางคนบอกให้รอเพราะจะกลับมากินข้าวด้วย แต่เวลาอาหารล่วงเลยมาแล้วกว่าสองชั่วโมง เพียวไม่ได้หิวแต่รู้ว่าตนเองอดไม่ได้เพราะสิ่งมีชีวิตเล็กๆในร่างกายจะต้องพลอยอดไปด้วย เขาจึงกินข้าวโดยไม่ได้รอตั้งแต่เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน แต่ตอนที่กินเพียวก็ค่อยๆกินช้าๆ เขายังคิดว่ามังกรอาจจะกลับมาตอนนั้นแล้วอาจจะได้ร่วมมื้ออาหารด้วยกัน แต่มังกรก็ไม่มาปรากฏ เพียวกินได้น้อยกว่าทุกครั้งเขาบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวมังกรกลับมาแล้วตนเองจะกินข้าวอีกรอบพร้อมมังกร

แต่จนกระทั่งตอนนี้มังกรก็ยังไม่กลับ...

โทรศัพท์ในห้องเงียบกริบ ไม่มีการติดต่อจากมังกร ทั้งที่ปกติแล้วหากกลับมาไม่ทันหรือมาไม่ได้มังกรจะต้องโทรมาบอกเพียวเสมอ เพียวใจไม่สงบเอาเสียเลย ในหัวคิดไปถึงแต่เรื่องร้ายๆที่อาจจะเกิดขึ้นกับอีกฝ่าย

“เกิดอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่านะ”

หรือจะเป็นอุบัติเหตุ เพียวนึกแล้วรีบปัดความคิดไม่ดีนั้นทิ้ง ความคิดแง่ลบอาจจะส่งผลในแง่ลบ อีกอย่างหากมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นจริงๆ มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีใครมาบอกเพียว

เพียวให้เหตุผลอย่างคนคิดในแง่ดีที่สุดว่ามังกรอาจจะมีงานด่วนเข้ามาจนไม่ว่างติดต่อมาบอก มันไม่เคยเกิดขึ้นแต่ก็ใช่ว่าจะเกิดขึ้นมาไม่ได้ ด้วยเหตุนี้เองเพียวจึงเอาแต่จ้องโทรศัพท์มาเป็นชั่วโมง อยากจะโทรไปสอบถามเพื่อความสบายใจ แต่ก็กลัวว่าหากติดต่อไปจะกลายเป็นรบกวน

ชั่วโมงที่สามผ่านไปแต่ทุกอย่างยังเงียบสนิท เพียวตัดสินใจโทรศัพท์ไปหาแม้จะต้องโดนต่อว่าหรืออะไรเขาก็ยอม  อย่างน้อยๆขอแค่ให้รู้ว่าอีกฝ่ายยังปลอดภัยดี

“ครับ”

น้ำเสียงของมังกรเป็นปกติ แม้จะรับด้วยเสียงเบาเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีวี่แววของความเจ็บป่วย เพียวคิดว่าคงไม่ได้มีเหตุการณ์ร้ายๆเกิดขึ้นแต่ก็ยังไม่ด่วนตัดสิน

“คุณกร...”

“คุณเพียว?”

เสียงมังกรยังคงอยู่ในระดับเบา เพียวเริ่มมั่นใจว่ามังกรคงอยู่ในที่ๆซึ่งไม่สามารถส่งเสียงดังได้ อาจจะกำลังประชุมหรือคุยธุระสำคัญอยู่

“คุณสะดวกคุยไหมครับ”

เพียวถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก กลัวจริงๆว่าความกังวลของตนเองจะเป็นสิ่งรบกวนการทำงานของมังกร

“สะดวกครับ”

มังกรตอบรับขณะที่เพียวได้ยินเสียงของธรรมชาติรอบตัวอีกฝ่ายชัดขึ้น มังกรคงย้ายที่คุยโทรศัพท์แล้ว และเพราะเสียงบรรยากาศรอบๆนี่เองที่ทำให้เพียวนึกเอะใจ

มังกรเคยโทรศัพท์จากบริษัทมาหาเพียว  เสียงรอบๆถ้าไม่ใช่เสียงพนักงานที่กำลังทำงานก็จะเป็นที่เงียบๆ ไม่ใช่เสียงจักจั่นหรือเสียงใบไม้ไหวอย่างเช่นตอนนี้

แปลว่ามังกรไม่ได้อยู่ที่บริษัท...แล้วเจ้าตัวอยู่ที่ไหน

“คุณเพียว มีอะไรหรือเปล่าครับ ร่างกายเกิดผิดปกติตรงไหนไหม”

ระดับเสียงของมังกรอยู่ในระดับปกติ น้ำเสียงแฝงแววอ่อนโยนเป็นห่วงเหมือนทุกครั้งที่พูดกับเพียว แต่ครั้งนี้เพียวกลับรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา

มังกรสบายดี ไม่เจ็บ ไม่ป่วย ไม่ไข้ ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นอย่างที่เพียวนึกห่วง ทั้งยังไม่ได้มีงานหรือติดธุระ แต่ที่มังกรไม่ได้โทรมาหาเพียว และที่ปล่อยให้เพียวคอย มันไม่มีอะไรมากไปกว่าเจ้าตัวคงลืมไปแล้วว่าพูดอะไรกับเพียวไว้ก่อนออกไป ก็แค่มีอะไรที่คงสำคัญมากกว่าจนไม่มีเวลาให้มาระลึกถึงเพียวกับนัดกินข้าวเล็กๆที่ไม่น่าใส่ใจ

“มันดึกแล้ว ผมก็แค่นึกห่วง”

แล้วเพียวก็เลือกที่จะไม่เอ่ยถึงเรื่องที่ถูกลืม เขาไม่ต้องการคำขอโทษ ไม่ต้องการคำแก้ตัว ไม่ต้องการอะไรเลยเพราะมันไม่มีประโยชน์

“ผมคงกลับดึกๆหน่อย คุณเขาอาการไม่ค่อยดี”

มังกรกลุ้มใจอย่างแท้จริงจึงอดจะปรึกษาเพียวไม่ได้

“ผมอยากให้เขาไปอยู่ที่เอกวิทย์ แต่เขาดื้อไม่ยอมไป”

“พูดถึงลูกบ่อยๆสิครับ คุณนพคุณต้องห่วงลูกจนยอมมาพักที่นี่แน่ๆ”

มังกรก็คิดว่าอย่างนั้น แต่คงต้องใช้เวลาหลายวัน

“คุณนอนก่อนได้เลยนะ”

“ครับ”

ถึงมังกรไม่บอกเพียวก็คงไม่อยู่รอ ไม่ใช่เพราะโกรธเคืองหรือน้อยใจที่มังกรลืมนัด แต่ที่เพียวคิดถึงเป็นอันดับหนึ่งในตอนนี้ก็คือเด็กในท้อง เขาไม่มีทางอดนอนให้เสียสุขภาพได้หรอก

“งั้น...เท่านี้นะครับ”

“ครับ ฝันดีครับคุณเพียว”

เพียววางโทรศัพท์ลงเบาๆ ทั้งที่รู้ว่ามังกรปลอดภัยสบายดี แต่ในอกกลับหนักอึ้งมากกว่าเก่า

ก็แค่มังกรลืมนัด ก็แค่มังกรเห็นนพคุณสำคัญกว่า มันไม่ได้แปลกตรงไหนในเมื่อนพคุณคือคนที่มังกรรัก...แล้วตัวเพียวเล่าก็เป็นเพียงแค่ลูกจ้าง จะให้เขามาให้ความสำคัญมากเท่าได้อย่างไร

 
...............................................

 

มังกรกลับมาตอนเกือบจะรุ่งเช้า อีกฝ่ายไม่ได้เสียงดังแต่เพียวซึ่งนอนหลับไม่ค่อยสนิทอยู่แล้วรู้สึกตัวทันทีที่มังกรเปิดประตู ก็รู้ว่าการนอนไม่พอมันไม่ดีต่อร่างกายตนและเด็กในท้อง เพียวเลยออกจะหงุดหงิดตัวเองไม่ใช่น้อยที่หลับๆตื่นๆอยู่ได้ทั้งคืน แต่เขาก็หลับไม่ค่อยจะลงจริงๆ

เสียงเคาะประตูเบาๆดังขึ้น และเมื่อเพียวไม่ได้ตอบกลับคนข้างนอกก็ถือวิสาสะเปิดเข้ามาเองด้วยเพียวเคยอนุญาตเอาไว้

ตอนนั้นเพียวอนุญาตเผื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน แต่มาตอนนี้ชักจะเสียใจกับคำอนุญาตนั้นเสียแล้ว

เพียวหลับตาทำเป็นว่ากำลังนอนหลับซึ่งมังกรก็คิดว่าเพียวนอนอยู่จริงๆ เขาแค่แวะเข้ามาดู ช่วยห่มผ้าให้เพียว ตรวจอุณหภูมิของห้องไม่ให้เย็นหรือร้อนจนเกินไป แล้วกลับออกไปเงียบๆ

เขาเข้ามาตรวจความเรียบร้อย เพียวบอกตัวเองขณะมองประตูที่เพิ่งถูกปิดลง

มังกรดูแลเพียวอย่างดี ความอ่อนโยนของมังกรก็เป็นของจริง เพราะมังกรเป็นอย่างนี้จำทำให้เพียวหวั่นไหวและค่อยๆถลำลึกลงไปตลอดเวลา

เพียวขยำเสื้อตรงหน้าอกก่อนจะเลื่อนมือลงไปลูบท้องเบาๆ สิ่งมีชีวิตภายในขยับเล็กน้อย เขาลูบท้องไปขณะคิดอย่างเหม่อลอย

...มังกรรักคนอื่น รักและไม่มีทางลืมง่ายๆ

คำที่ว่าอยากจะเริ่มต้นใหม่กับเพียวคงเป็นแค่เพียงอารมณ์ชั่ววูบก็เท่านั้น เพียวบ้าไปเองที่คิดจริงจังว่าตนเองกำลังศึกษาดูใจกับมังกรจริงๆ ดีที่ตอนนั้นไม่ตอบตกลงไปกับมังกร ไม่อย่างนั้นแล้วอะไรๆมันคงยุ่งยากมากไปกว่านี้

“แค่นายจ้างกับลูกจ้าง จำไว้”

เพียวท่องจำย้ำกับตัวเอง แต่ไม่รู้ทำไม หัวใจถึงได้เจ็บเหลือเกิน

 
..........................................

“พี่กร”

นพคุณเห็นอีกฝ่ายก็ยิ้มแกนๆให้ หลายวันมานี้มังกรมาอยู่ที่นี่เกือบทั้งวัน เขารู้ว่ามังกรเป็นห่วงแต่ก็อดอึดอัดไม่ได้

“พี่เข้าไปนะ”

“ครับ”

มังกรเองก็ใช่จะไม่รู้ว่านพคุณไม่ได้อยากให้เขามานัก แต่ตราบใดที่นพคุณยังไม่ยอมย้ายไปพักที่โรงเรียนเอกวิทย์มังกรก็คงวางใจไม่ได้และต้องมาดูเรื่อยๆอยู่อย่างนี้

“พี่กรไม่ต้องมาทุกวันก็ได้”

“พี่เป็นห่วง”

หากเป็นคนอื่นหรือแม้กระทั่งถ้าเป็นเสือทำแบบนี้นพคุณคงไล่ไปได้ง่ายๆแล้ว แต่นี่เป็นมังกร คนที่นพคุณเกรงใจอยู่มากในหลายๆเรื่อง ทั้งเพราะเรื่องในอดีตที่ตนเองทำไม่ดีไว้ แล้วก็เรื่องปัจจุบันด้วย

ก็ไอ้การที่อดีตคนรักมาท้องกับน้องชายคงไม่ใช่เรื่องที่ใครจะทำใจยอมรับได้ง่ายๆจริงไหม

“คุณเพียวเองก็น่าเป็นห่วงนะครับ”

มังกรวางของที่ซื้อมาไว้บนโต๊ะ แล้วหันมาตอบนพคุณ

“คุณเพียวเขาดูแลตัวเองได้ดีกว่าคุณเยอะ แล้วอีกอย่างเขาอยู่ที่เอกวิทย์ น่าห่วงน้อยกว่าคุณใช่ไหมล่ะ”

เพียวดูแลตัวเองได้ดีจริงๆ อะไรที่ไม่ดีหรือไม่เหมาะสมกับคนท้องเพียวแทบจะไม่ทำเลย เจ้าตัวเห็นแก่เด็กมาเป็นอันดับหนึ่งเสมอ

“พี่กรจะบอกว่าคุณดูแลตัวเองได้ไม่ดีหรือไง”

“คุณทำได้ แต่อาจจะไม่ทำ เพราะถ้าคุณอยากดูแลตัวเองจริงๆก็คงยอมไปอยู่ที่เอกวิทย์แล้ว”

เป็นคำย้อนที่ทำเอานพคุณเถียงไม่ออกเลยได้แต่ทำหน้ามุ่ย

“คุณไม่พูดเรื่องนี้กับพี่กรดีกว่า พูดไปก็แพ้”

มังกรหลุดยิ้มด้วยความเอ็นดู มันนานมากแล้วที่พวกเขาไม่ได้พูดคุยอย่างสนิทสนมกันแบบนี้ มังกรจำไม่ได้เหมือนกันว่ามันเริ่มเปลี่ยนไปตอนไหน อาจจะตั้งแต่นภาแม่ของนพคุณเสียชีวิต หรือไม่ก็ตั้งแต่พวกเขาตกลงคบกันอย่างคนรัก

“แล้วนี่หมอนัดเมื่อไหร่คุณ”

“พรุ่งนี้ครับ”

คิดไปคิดมานี่ก็จะหนึ่งอาทิตย์แล้วที่มังกรเริ่มมาที่นี่ และก็จะเป็นอาทิตย์ที่สองที่ใครบางคนไม่ได้ไปหาหมอด้วยกัน

“พรุ่งนี้พี่จะมารับนะ”

“ผมไปเองได้ครับ”

แต่มังกรไม่ยอม สุดท้ายนพคุณก็ต้องยอมลงให้มังกรอีกครั้ง

 
...................................

 

“คุณผู้ว่าจ้างไม่มาด้วยหรือครับ”

ครูผู้ฝึกสอนดูแลเด็กแรกเกิดทักเพียวด้วยรอยยิ้ม หลังจากเรียนเสร็จเป็นปกติที่ครูผู้สอนจะมาพูดคุยด้วยบ้างเผื่อใครมีอะไรสงสัยจะได้ถือโอกาสซักถาม อีกฝ่ายไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าเห็นว่าปกติเพียวจะมีมังกรมาเรียนด้วย แต่นี่หายหน้าไปหลายวันจึงถามถึง

“เขาติดธุระครับ”

ที่จริงคอร์สนี้เพียวไม่ต้องมาลงเรียนก็ได้เพราะด้วยหน้าที่การงานทำให้เพียวดูแลเด็กได้ดีอยู่แล้ว แต่มังกรขอให้เพียวมาเรียนเป็นเพื่อน แล้วสุดท้ายคนที่มาเรียนกลับมีแค่เพียวเพียงคนเดียว

ครูฝึกพยักหน้ารับเมื่อได้ยินคำตอบ หันไปทักทายผู้เรียนคนอื่นอย่างไม่ติดใจสงสัย เพียวลอบถอนหายใจที่ไม่ต้องขยายความถึงประเด็นว่ามังกรไปทำ ‘ธุระ’ ที่ไหน ด้วยเพียวไม่อยากพูดถึงนัก

เขาลงมือเก็บของเพื่อจะออกจากห้องเรียน นึกถึงเรื่องเมื่อเช้ารอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอย่างห้ามไม่อยู่

มังกรบอกว่าจะมากินข้าวเที่ยงด้วย หลังจากที่ต้องนั่งกินข้าวคนเดียวมาหลายวันซึ่งมันไม่อร่อยเอาเสียเลย พอจะมีเพื่อนกินข้าววันนี้เพียวจึงค่อนข้างอารมณ์ดี มองนาฬิกาแล้วเห็นว่ายังไม่ถึงเวลานัดเลยตรงไปทางส่วนโรงพยาบาลเพื่อพูดคุยกับคนอื่นๆก่อน เขาไม่อยากให้มังกรคิดว่าตนเองกระตือรือร้นรอเวลามากจนเกินไป

“เพียว...พี่ก็ว่าแล้ว”

พอเห็นหน้าเพียวบุรุษพยาบาลที่กำลังเรียงเอกสารทะเบียนผู้ป่วยก็ว่าพลางพยักหน้าไปด้วย

“ว่าแล้วอะไรครับ”

“ก็ว่าว่าเพียวต้องอยู่แถวนี้ไง”

เพียวหัวเราะเบาๆในลำคอ

“อะไรกัน รู้สึกถึงผมได้หรือไงครับ คิดอะไรกับผมรึเปล่าครับเนี่ย”

อีกฝ่ายยิ้มขำ

“บ้าแล้ว พี่แค่เห็นนายจ้างเพียวก็เลยรู้ว่าเพียวต้องอยู่แถวนี้ด้วยแน่ๆต่างหาก”

เพียวชะงัก รอยยิ้มค่อยๆเลือนหายไป นายจ้าง...

“คุณมังกรหรือครับ”

“ใช่ๆ คุณมังกรนั่นแหละ”

เพียวยังแปลกใจ มังกรจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร นี่มันยังไม่ถึงเวลานัด แล้วพวกเขาก็นัดกันที่ร้านอาหารของโรงเรียนเอกวิทย์ ไม่ได้นัดกันที่โรงพยาบาลเสียหน่อย โรงพยาบาล...หรือว่า...

“มองผิดหรือเปล่าครับ”

เพียวยังไม่ปักใจเชื่อ อาจจะแค่คนหน้าเหมือนกันก็ได้

“ไม่ผิดๆพี่มั่นใจ เขาน่าจะมาเป็นเพื่อนเฉยๆเพราะเขาไม่ได้ตรวจ มีแค่คนที่มาด้วยกันตรวจ ชื่ออะไรน้า...”

อีกฝ่ายลากเสียงขณะที่มือก็เปิดดูรายชื่อคนไข้ไปด้วยเพื่อให้นึกออก

“...นพคุณ...”

เสียงเพียวเบาหวิวขณะเอ่ยชื่อนั้นออกมา

“ใช่ๆ ชื่อนี้แหละ”

แล้วมันก็ถูกต้องเสียด้วย

หัวใจที่เหมือนจะพองด้วยความยินดีมาตั้งแต่เช้าค่อยๆเฉาลง ความดีใจที่มังกรนัดกินข้าวหายไปจนไม่มีเหลือ เพียวกระจ่างแจ้งแล้วว่ามังกรนัดกินข้าวเที่ยงด้วยวันนี้เพราะต้องพานพคุณมาหาหมอตามนัด

การกินข้าวกับเพียวเป็นผลพลอยได้ เป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวเวลาที่หยิบยื่นให้เพื่อรักษาระดับความสัมพันธ์เอาไว้ไม่ให้ห่างเหินมากจนเกินไป

“เพียว?”

“ครับ”

เพราะเหม่อลอยจึงไม่ทันฟังที่อีกฝ่ายชวนคุย

“เป็นอะไรหรือเปล่า หน้าซีดๆนะ”

เพียวพยักหน้า เขาอาจจะไม่สบายขึ้นมาจริงๆก็ได้

ความอยากอาหารหมดไปเสียดื้อๆ มือไม้เย็นเฉียบ ในอกเสียดจนเจ็บไปหมด เห็นทีมื้อเที่ยงวันนี้เพียวคงต้องขอยกเลิกไปก่อนเสียแล้ว 


TBC
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 04-04-2015 06:08:04
 :sad4:

สงสารเพียววววววว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 04-04-2015 06:47:34
 :o12:

ไม่อยากให้เพียวเสียใจเลยจริงๆ  :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 04-04-2015 07:28:45
เพียว~ :sad4: อย่าไปสนคนแบบนั้นเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 04-04-2015 09:35:47
สงสารเพียวมาก
คุณกรจะเอายังไงก็ชัดเจนหน่อยเถอะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 04-04-2015 09:39:35
คุณมังกรจะทำผิดซ้ำสองรึ ยังเริ่มสงสารเพียวล่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 04-04-2015 10:41:10
เพียวเข้มแข็งไว้  :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 04-04-2015 11:43:30
เห้ออออออออ สงสารทุกคน
แล้วอิพี่เสือหายไปไหนเนี่ย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 04-04-2015 11:59:25
ความผูกพัน ทำให้เจ็บปวด  เฮ้ออออ T__T
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-04-2015 12:21:03
อีรุงตุงนัง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 04-04-2015 12:40:29
เพียวดีสุดแล้วในเรื่อง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 04-04-2015 12:59:33
ทั้งเสือ ทั้งมังกร  ไม่ชัดเจนเอาซะเลยยยยยยยยยยยย        :fire: :fire: :fire:

ค้างๆคาๆ  อยู่ได้      :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 04-04-2015 14:14:22
พี่มังกรเป็นคนดี ก็เข้าใจอะนะว่าเป็นห่วง

แต่นพคุณ เขาอึดอัดนะ เขาไม่ได้อยากให้พวกพี่ไปวุ่นวายกับเขา

เขาต้องการช่วยเหลือตนเอง เพื่อที่จิตใจจะได้เข้มแข็งโดยเร็ว

นาทีนี้ คุณเพียว น่าเห็นใจมาก รู้ทั้งรู้ว่า ตนเองเป็นแค่ลูกจ้าง รับจ้างท้อง

แต่เมื่อได้รับความเอาใจใส่ แถมให้ความหวัง จากพี่มังกรจนมีใจเอนเอียง

แต่หาความหมั่นใจอะไรไม่ได้เลยว่าที่พี่มังกรพูดเพราะอารมณ์พาไป

หรือ คิดจริงจังด้วย คุณเพียว หวั่นใหวนะของจริง แต่พี่มังกรนี่ ไม่มีความต่างจากพี่เสือเลย

ฉลาดเรื่อง ธุรกิจ แต่โง่ เรื่องหัวใจ เซ็งงงงงงงง :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-04-2015 14:16:11
อ่านแล้วหน่วงในใจ...
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 04-04-2015 15:24:49
เพรียวปวดใจอีกแล้วววว น่าสงสารอะ :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 04-04-2015 19:43:32
สงสารเพียวมากอ่ะ :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Essta ที่ 05-04-2015 00:27:26
อ่านตั้งแต่ภาคอังคาร ดีใจมากที่มีภาคต่อแยกออกมา ชอบมากแนวผู้ชายท้องได้ อิอิ
อ่านแล้วสงสารเพียวกับคุณ :mew6:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 05-04-2015 01:32:03
อย่ารู้ตัวเมื่อสายก็พอแล้วละเนอะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 05-04-2015 06:56:37
พี่น้องโลเลพอกัน ตัดสินใจไม่เด็ดขาดเลย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 05-04-2015 07:10:22
แต่ละคนทำไรไม่ค่อยคิดกันเลย

สองพี่น้องนี่มันน่า :z6:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 05-04-2015 16:23:31
น่าสงสารเพียวเนาะ :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 05-04-2015 22:25:21
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:ตูเครียดดดดดด :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่13 p.7 (4/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 06-04-2015 03:26:35
 


ตอนที่ 14

“คุณเพียวไม่เป็นอะไรแน่นะครับ”

มังกรที่ได้รับแจ้งจากเพียวว่าจะขอยกเลิกนัดเพราะรู้สึกไม่ค่อยดีถามอย่างเป็นห่วง เมื่อเช้าเพียวยังดูดีๆอยู่เลย

“ไม่เป็นอะไรครับ นอนสักพักก็น่าจะดีขึ้น”

สำหรับมังกรคำพูดของเพียวเชื่อถือได้เต็มที่ ถ้าเพียวบอกว่าไม่เป็นอะไรมากมังกรก็เชื่อว่ามันต้องจริงตามนั้น

“งั้นคุณนอนเถอะมีอะไรโทรหาผมได้ตลอดนะครับ”

เพียวรับคำเสียงเบา ความเอาใจใส่ที่มีให้ตลอดนี่แหละที่ทำให้เพียวเจ็บไม่หายเสียที

“พี่กร คุณเพียวเป็นอะไรหรือครับ”

ที่จริงวันนี้มังกรบอกแล้วว่าจะชวนเพียวมากินข้าวด้วยกัน แต่ฟังที่มังกรคุย ท่าทางเพียวจะมากินข้าวด้วยไม่ได้เสียแล้ว

“เวียนหัวนิดหน่อย แต่เห็นว่าไม่เป็นอะไรมากนะ”

เมื่อมังกรไม่ได้มีทีท่าเดือดเนื้อร้อนใจนพคุณจึงพลอยวางใจไปด้วย

“ไหนๆก็ไหนๆแล้วเราไปกินร้านข้างนอกกันไหม มีอยู่ร้านหนึ่งพี่เพิ่งไปเจอ อาหารรสชาติใช้ได้เลย”

“แล้วแต่เจ้ามือสิครับ”

มังกรหัวเราะที่นพคุณเหมาเอาว่าเขาจะเลี้ยง ถึงเขาจะตั้งใจจ่ายอยู่แล้วก็เถอะ

“พี่คุณ!”

นพคุณชะงักรอยยิ้ม สมองประมวลผลและมันตอบกลับมาว่านั่นคือเสียงของนพเก้า

“พี่คุณ พี่ไปอยู่ไหนมาพวกเราตามหาแทบแย่”

นพเก้าเดินมาจับมือพี่ชายไว้อย่างยินดี แม้จะเห็นว่านพคุณสีหน้าราบเรียบไร้การยินดีในการพบเจอกันก็ตาม

“พี่เสือกับนายสินตามหาพี่คุณจนแทบไม่ได้พักเลย พี่จะไปไหนก็บอกกันบ้างสิครับ”

นพเก้าพ้อเล็กๆ ขณะที่นพคุณมองเมิน ทำเป็นไม่สนใจที่นพเก้าพูด ทั้งที่อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมนพเก้าถึงทำท่าเหมือนไม่รู้ว่าเสือเจอนพคุณนานแล้ว

“พี่เสือ มาเร็วดูสิว่าเก้าเจอใคร”

นพเก้าหันไปเร่งคนที่เดินตามมาข้างหลัง เจ้าตัวสีหน้าไม่สู้ดีนัก แต่ก็ยอมเดินเข้ามาใกล้ตามที่นพเก้าบอก นพคุณมองคนที่ไม่ได้เจอกันหลายวันแล้วยิ้มเยาะ คนที่ปากบอกว่าทำทุกอย่างเพื่อนพคุณกลับไม่กล้าแม้แต่จะบอกว่าที่คู่หมั้นของตัวเองด้วยซ้ำว่าเจอกับนพคุณแล้ว และถ้าให้เดา นพเก้าคงยังไม่รู้เรื่องที่นพคุณท้อง

“พี่รีบ”

นพคุณดึงมือออกจากการกอบกุมของน้อง นพเก้าหน้าเสียไปหน่อยแต่ก็กลับมายิ้มได้ในไม่กี่วินาที

“พี่คุณพักที่ไหน เก้าจะได้แวะไปหา”

คนโดนถามหัวเราะในลำคอ

“ลองถามคู่หมั้นเก้าดูสิ”

ว่าเสร็จเจ้าตัวก็เดินหนีออกมา ไม่ได้สนใจเสียงเรียกทั้งจากนพเก้าและมังกร...ในขณะที่อีกคนยังปิดปากเงียบสนิท

“คุณ เดินช้าลงหน่อยเถอะ”

มังกรเดินมาคว้าแขนนพคุณไว้ การเดินเร็วมากจนเกินไปนอกจากจะทำให้ร่างกายทำงานหนักกว่าปกติซึ่งไม่สมควรสำหรับคนตั้งครรภ์อ่อนๆแล้ว มันยังสามารถทำให้เกิดอุบัติเหตุไม่คาดคิดได้ง่ายขึ้นด้วย

“เราไปกันเถอะครับ ผมหิวแล้ว”

“พี่คุณ”

ไม่ใช่แค่มังกรคนเดียวที่เดินตามนพคุณมา นพเก้าเข้ามาใกล้เขาอย่างไม่รู้จักเข็ดหลาบอีกแล้ว

“พี่คุณกลับบ้านบ้างเถอะครับ ทุกคนเป็นห่วงนะ หรืออย่างน้อยๆก็บอกผมหน่อยว่าพี่พักอยู่ที่ไหน”

“ไม่ใช่เรื่องของนาย”

นพคุณผลักอีกฝ่ายให้ออกห่าง

“พี่คุณ...”

เสียงที่เรียกกลับมาสั่นเครือคล้ายคนใกล้ร้องไห้เต็มที เสือที่ตามมาทีหลังเห็นพฤติกรรมของนพคุณแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า เขาดึงนพเก้ามาไว้ข้างตัวพลางมองคนร้องไห้อย่างห้ามปราม

“แต่พี่คุณ...”

“พอสักทีเถอะ”

นพคุณเอ่ยออกมาอย่างอ่อนแรง เพราะไม่เห็นว่าเสือมองนพเก้าแบบไหนจึงเหมาเอาว่าเสือคงกำลังมองนพเก้าอย่างสงสารเห็นใจ ซึ่งนพคุณไม่อยากจะเห็นภาพพวกนั้นเลย

“ฉันอยู่ส่วนฉัน นายอยู่ส่วนนาย ครอบครัวของนายไม่ใช่ครอบครัวของฉันอีกต่อไป ให้คิดเสียว่าเราไม่ใช่พี่น้องกันอีกแล้วเพราะฉันไม่ถือว่าตนเองเป็นคนในบ้านนั้นอีกต่อไป”

“พี่คุณ ไม่เอานะ”

นพเก้าส่ายหน้าอย่างไม่ยอมรับ ดวงตาสั่นไหวไม่ต่างจากตัวคนที่พูดตัดขาดออกมา

“ผมขอโทษ พี่คุณ ไม่เอาแบบนี้”

นพเก้าพยายามจะคว้ามือนพคุณแต่เจ้าตัวไม่ยอม นพคุณก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆพร้อมปัดมือนพเก้าที่จะคว้าตนเองไปด้วย

“เก้า”

เสือต้องเข้ามารั้งนพเก้าไว้ในขณะที่มังกรเองก็เข้าไปโอบบ่านพคุณเพราะตอนถอยเมื่อครู่นี้นพคุณเกือบเสียหลัก

“ฟังภาษาคนให้รู้เรื่องบ้าง!”

ทั้งภาพที่เสือปลอบนพเก้าอยู่และเพราะเกือบเกิดอุบัติเหตุนพคุณเลยพาลใส่อารมณ์โกรธทั้งหมดไปที่น้อง

“คุณ!!!”

เสือเรียกอีกฝ่ายเสียงดุ

“จะทำไม”

นพคุณจ้องตาเสืออย่างไม่ยอมแพ้ ทั้งที่ในใจเจ็บแสนเจ็บเพราะใครคนนั้นที่ควรอยู่ข้างกันกลับไปอยู่เคียงข้างคนอื่น

“พูดกับน้องดีๆ”

เสือบอกเสียงอ่อน เขาไม่ได้อยากทะเลาะ ไม่อยากโมโหหรือเสียงดังใส่นพคุณเลยสักนิด แต่นพคุณก็ดื้อเสียเหลือเกิน

นพคุณแค่นเสียงในลำคออย่างถือดี ความโมโห เสียใจ น้อยใจ ผิดหวัง และไม่เข้าใจ มันตีกันอยู่ในอกจนเขาต้องหาทางระบายมันออกมา และหนทางที่จะทำเช่นนั้นก็คือการทำให้คนอื่นต้องเจ็บบ้าง

“บอกแล้วไงว่าตัดขาด จากนี้ไม่มีพี่ไม่มีน้อง ไม่มีพ่อแล้วก็ไม่มีแม่ด้วย!”

พูดเองก็เจ็บเอง นพคุณยิ้มเยาะเย้ยตนเองแต่คนที่มองอยู่ต่างก็เข้าใจว่านพคุณยิ้มเยาะใส่นพเก้า

เสือมองนพคุณอย่างไม่ใคร่ชอบใจ มังกรเองก็ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจแต่จนปัญญาจะห้ามปราม

“อย่าพูดอะไรที่จะทำให้ตัวเองต้องมาเสียใจทีหลัง”

เสือพยายามระงับอารมณ์ตนเองไม่ให้ร้อนตามนพคุณ เขาบอกนพคุณอย่างจริงจังแต่นพคุณกลับไม่สนใจ

“พี่กร ไปกันเถอะครับ”

นพคุณว่าแล้วดึงมือมังกรให้เดินห่างออกมา คราวนี้นพเก้าไม่ได้เดินตามเพราะมีเสือรั้งไว้ มังกรเองก็ไม่ได้ดึงให้นพคุณหยุดเดินอีก อารมณ์นพคุณแบบนี้ให้ออกห่างจากนพเก้าและเสือน่าจะดีกว่า

มังกรหันไปมองเสือที่กำลังปลอบนพเก้าอยู่แล้วถอนหายใจออกมา...ที่ตนเองหลีกทางให้เสือ เขาชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันเป็นเรื่องถูกต้องแน่หรือเปล่า

 
.........................................

 

นพคุณเก็บข้าวของที่เสือซื้อมาทั้งหมดใส่กล่อง อารมณ์น้อยใจปนเปไปกับความโมโห แม้จะผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วมันก็ยังไม่หาย

“คุณทำอะไร”

มังกรมองตามนพคุณที่เดินไปตรงนั้นตรงนี้ หยิบของแล้วเอามาใส่กล่องอย่างไม่เข้าใจ

“เก็บคืนเจ้าของครับ”

“อ้อ”

มังกรร้องรับในลำคอ มองรอบๆบ้านที่ดูโล่งขึ้นเยอะเมื่อข้าวของถูกเก็บใส่กล่อง เขารู้มาเหมือนกันว่าเสือไปเหมาของที่จำเป็นสำหรับคนตั้งท้องมาเยอะ...แต่ก็ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้

“บางอย่างมันจำเป็นไม่ใช่หรือ”

“ผมซื้อเองได้”

นพคุณอาจจะมีเงินไม่เยอะ แต่ถ้าจำเป็นเขาก็พร้อมจะจ่าย

มังกรถอนหายใจเบาๆ นพคุณเป็นคนดื้อแถมยังเจ้าทิฐิ ตอนนี้ต่อให้พูดอะไรออกไปก็มีแต่จะต่อต้าน เขาไม่อยากให้นพคุณรู้สึกว่าเขาอยู่คนละฝั่งจึงไม่เอ่ยทัดทาน ปล่อยให้นพคุณทำตามใจชอบแม้จะไม่เห็นด้วยอยู่ลึกๆ

“พวกคุณน่ะ”

นพคุณออกไปกวักมือเรียกหน่วยรักษาความปลอดภัยที่อยู่ใกล้ๆให้เข้ามา

“ครับคุณนพคุณ”

“มาช่วยกันขนของพวกนี้ไปคืนเจ้าของเขาด้วย”

เพราะความโมโหเจ้านาย นพคุณจึงออกปากห้วนๆใส่ลูกน้อง หน่วยรักษาความปลอดภัยสองคนมองหน้ากันอย่างไม่ค่อยเข้าใจ มังกรไม่อยากให้นพคุณต้องอารมณ์เสียมากขึ้นไปอีกจึงเข้าไปอธิบายเอง

“เอาไปไว้ที่บ้านโน้นทีนะ ระหว่างนี้ก็ให้คนอื่นมาประจำจุดนี้แทนก็ได้”

“ไม่ต้อง! ไปแล้วไปเลยไม่ต้องเอาใครมาแทน กลับไปกันให้หมดเลย เจ้านายพวกคุณไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วสักหน่อย จะมาวนเวียนอยู่แถวนี้กันอีกทำไม”

“คุณ”

มังกรเรียกนพคุณปรามๆ เรื่องขนของที่เสือซื้อมาออกจากบ้านก็เรื่องหนึ่ง มังกรยอมตามน้ำได้ แต่เรื่องที่จะให้หน่วยรักษาความปลอดภัยถอนตัวมังกรไม่เห็นด้วย

“คุณไม่ชอบ พี่กรอย่ามาห้ามคุณเลย”

 

ว่าเสร็จก็หันไปพูดกับอีกสองคนต่อ

“แล้วก็เอาไอ้กล้องวงจรปิดพวกนั้นออกไปด้วย ไม่อย่างนั้นผมจะพังมันซะ”

คนฟังสามคนทำหน้าปั้นยาก แต่นพคุณไม่สนใจ เจ้าตัวสะบัดหน้าเดินหนีเข้าไปในห้องนอน เป็นครั้งแรกที่นพคุณยอมเสียมารยาทเข้ามานอนในห้องทั้งที่มังกรยังไม่กลับ

“เฮ้อ”

มังกรมองตามแล้วถอนหายใจอีกที นิสัยดื้อดึงเอาแต่ใจนี้ไม่รู้ว่าหากมีลูกแล้วจะดีขึ้นไหม หากไม่ดีขึ้นคงมีคนได้ปวดหัวจนไม่เป็นอันทำอะไรแน่

“เอาของไปเถอะ กล้องก็เหลือไว้แต่ตัวที่คุณเขาไม่รู้ว่ามีอยู่ ส่วนพวกคุณก็คอยดูแลเงียบๆ พยายามอย่าให้คุณเขารู้ตัวแล้วกัน ลำบากหน่อยนะ”

ทั้งสองคนรับคำแล้วช่วยกันลำเลียงกล่องที่บรรจุของจนเต็มออกไป ทั้งยังไม่ลืมรายงานเสือถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เสือบอกแค่ให้ทำตามที่มังกรว่า แม้จะหนักใจกับความดื้อของนพคุณแต่ตอนนี้เขายังไม่สามารถเข้าไปจัดการอะไรได้

ทางด้านมังกรเมื่อนพคุณหนีเข้าไปนอนแล้วจึงกลับเร็วกว่าทุกวัน ดังนั้นเมื่อนพคุณออกมาข้างนอกอีกครั้งในบ้านจึงไม่มีใคร เขาเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วมองสำรวจบ้าน

“บ้า บ้า บ้า บ้า”

นพคุณบ่นตัวเองที่เผลอคิดขึ้นมาว่าบ้านที่ไม่มีของที่เสือซื้อมามันดูโล่งๆเหมือนขาดบางอย่าง เขาไม่ชอบแบบนี้เลย หากจะต้องเสียไปสู้ไม่เคยได้รับมาตั้งแต่แรกคงจะดีกว่า

“ไม่ต้องไปคิด”

นพคุณตั้งใจว่าจะต้องลืมทุกสิ่งให้ได้ ลืมความรักรวมไปถึงความเจ็บปวด เขาต้องดูแลร่างกายให้ดีกว่าเดิม จะได้ไม่มีใครมาว่าเอาได้ว่าเขาทำร้ายตัวเองประชดชีวิต

หนังสือเกี่ยวกับการดูแลตัวเองระหว่างตั้งครรภ์ถูกหยิบขึ้นมาอ่านอีกครั้ง คราวนี้นพคุณจะพยายามทำตามให้ได้มากที่สุด

 
.........................................

 

นพคุณตักข้าวเข้าปากได้ไม่กี่คำก็รู้สึกอิ่ม

หลายวันมานี้เพราะมีมังกรอยู่ด้วยเกือบตลอดทั้งวัน แม้จะทำให้รู้สึกลำบากใจไปบ้างแต่ก็ช่วยให้นพคุณไม่คิดฟุ้งซ่าน แต่วันนี้มังกรยังไม่มา นพคุณก็เลยได้กลับมาอยู่เงียบๆคนเดียว

การอยู่คนเดียวมันไม่ได้ทำให้ถึงตาย ก็แค่ค่อนข้างจะเหงามากเท่านั้นเอง

“แม่ครับ แม่รู้สึกเหมือนผมรึเปล่า”

ตอนที่นพคุณไม่สนใจแล้วปล่อยให้นภาอยู่คนเดียว นภาคงรู้สึกไม่ต่างจากนพคุณในตอนนี้ พอคิดถึงแม่น้ำตาก็รื้นขึ้นมา

หากในตอนนั้นนพคุณจะมองรอบๆตัวอย่างไม่มีอคติตั้งแต่แรก หากเขารู้สักนิดถึงความเจ็บช้ำที่แม่ได้รับ นพคุณจะไม่มีทางปล่อยให้แม่ต้องเจ็บอยู่คนเดียวแบบนั้น จะไม่พูดจาไม่ดีด้วย และจะไม่หาเรื่องทะเลาะ หากรู้ว่าวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่ได้พูดคุยกับแม่ นพคุณจะกอดแม่เอาไว้ จะบอกว่ารักแม่ รักมากกว่าใครๆ จะไม่พูดอะไรให้แม่ต้องเสียใจอย่างเด็ดขาด

แต่เวลาไม่มีทางย้อนกลับและแม่ของนพคุณก็จากไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่นพคุณต้องคิดถึงมากที่สุดคือลูก

มองจานข้าวที่พร่องลงไปแค่นิดเดียวแล้วก็ฝืนตักขึ้นกินต่อ เขาต้องแข็งแรง ต้องไม่ให้ใครมาว่าได้ เพื่อที่จะมีสิทธิ์ในการดูแลลูกคนนี้อย่างเต็มที่

นพคุณรู้ หลังจากการหมั้น อีกไม่นานก็คงจะเป็นการแต่งงาน นพเก้าเองก็ท้องได้ดังนั้นลูกคนนี้จึงไม่จำเป็นสำหรับเสือ แต่สำหรับนพคุณมันไม่ใช่ ในตอนนี้ลูกเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เขารู้สึกอยากดำเนินชีวิตต่อไป นอกจากลูกแล้วนพคุณก็ไม่เหลือใครที่เขาพอจะนับว่าเป็นครอบครัวได้อีก

นพคุณเริ่มคิดถึงข้อดีของการเข้าไปพักที่โรงเรียนเอกวิทย์ อยู่ที่นั่นนพคุณจะได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม อยู่คนเดียวอย่างนี้เขาก็เอาแต่ฟุ้งซ่าน ซึ่งมันส่งผลไม่ดีต่อไปยังลูกได้ อยู่ที่เอกวิทย์ได้พบเจอผู้คนบ้างจิตใจนพคุณน่าจะดีขึ้น เมื่อเล็งเห็นข้อดี นพคุณก็เลือกที่จะทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูก

แม้อาจจะต้องเจอสองคนนั้นให้เจ็บช้ำอีก นพคุณก็จะคิดซะว่าเป็นการฝึกความเข้มแข็งให้ตัวเองก็แล้วกัน

 
....................................................

 

“พี่ดีใจที่คุณคิดถึงลูกเป็นสิ่งแรก”

นพคุณบอกมังกรว่าตัดสินใจจะเข้าพักที่โรงเรียนเอกวิทย์ มังกรจึงโล่งใจมาก ถึงเขาจะมาหานพคุณทุกวันแต่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง

ในตอนที่ทิ้งนพคุณอยู่คนเดียวมังกรก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้

“ไว้พี่จะจองห้องให้ ห้องติดกับห้องที่พี่พักว่างอยู่”

ความจริงแล้วมีการทำเรื่องจองห้องที่ว่านั้นไว้ก่อนที่นพคุณจะตัดสินใจไปพักเสียอีก แต่มังกรไม่คิดจะบอกนพคุณเพราะเห็นว่าไม่จำเป็น

“ผมไม่รบกวนพี่กรหรอกครับ”

“ลูกของคุณเป็นเทพไทคนหนึ่งเหมือนกัน คุณคงไม่คิดจะให้พี่นิ่งดูดายหรอกใช่ไหม”

“แต่ว่า”

“แกเป็นหลานแท้ๆของพี่ พี่จะทำอะไรให้แกบ้างก็คงไม่ผิดใช่ไหม”

 แม้จะไม่อยากย้ำความจริงข้อนี้นักแต่มันก็เป็นเหตุผลเพียงข้อเดียวที่พอจะเอามาใช้ได้เพื่อให้นพคุณยอมรับความช่วยเหลือจากมังกร

“คุณขอบคุณพี่กรจริงๆ”

นพคุณทำเรื่องแย่ๆไว้มากมาย มังกรกลับยังดีกับนพคุณเสมอ หากคนที่เขารักเป็นมังกรได้ก็คงดี

มังกรยิ้มบาง อยากรวบตัวนพคุณมากอดเอาไว้แล้วบอกว่ามากกว่านี้เขาก็สามารถทำให้นพคุณได้ แต่มังกรไม่อยู่ในฐานะที่จะแสดงความรู้สึกเหล่านั้นออกไป

“คุณไปอยู่ที่เอกวิทย์ มีคุณเพียวอยู่เป็นเพื่อนและคอยให้คำแนะนำอีกคนพี่ก็สบายใจ”

มังกรเปลี่ยนไปพูดถึงเรื่องเบาๆ เขาสบายใจขึ้นจริงๆเพราะทั้งนพคุณและเพียวจะได้ช่วยดูแลกันและกัน

“พรุ่งนี้พี่จะมารับตอนสายๆหน่อย คุณเก็บของเตรียมไว้เลยนะ”

“ไม่เร็วไปหรือครับ ยังไม่รู้ว่าห้องจะได้หรือเปล่าเลย”

“ไม่เชื่อมือพี่หรือ”

นพคุณก็ลืมไป คนตรงหน้าเขาคือ ‘มังกร เทพไท’ นะ คนที่ชี้นกแล้วบอกว่าเป็นไม้คนกว่าค่อนโลกก็ยังต้องเออออตาม

ไม่แปลกหรอกที่นพคุณจะลืมไปว่ามังกรเป็นใคร สำหรับนพคุณแล้วมังกรคือพี่กร คือพี่ชายใจดีที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ตัวตนของ ‘มังกร เทพไท’ คนนั้นนพคุณแทบไม่เคยได้สัมผัส

“ที่จริงไปวันนี้เลยก็ยังได้”

นพคุณยิ้มกับท่าทางเหมือนจะโอ่ของมังกร รู้ว่ามังกรทำเล่นๆไปอย่างนั้นเอง

“พี่กรพร้อมแต่ผมยังไม่พร้อมนะครับ”

มังกรหัวเราะ เขาลูบหัวนพคุณเบาๆด้วยความเอ็นดู

“โอเค งั้นเป็นพรุ่งนี้ สิบโมงนะ”

“ครับ สิบโมง”

 
........................................................

 

 “ห้องยังจัดไม่เสร็จดีนะครับ”

เมื่อมาถึงเจ้าหน้าที่ก็ได้แจ้งแก่ทั้งคู่แล้วมังกรจึงพานพคุณมาพักที่ห้องของเขาและเพียวก่อน แต่เมื่อเพียวบอกอีกครั้งมังกรก็พยักหน้ารับโดยไม่ได้กล่าวอะไร

มังกรเอากระเป๋าเดินทางของนพคุณไปวางไว้ที่มุมห้องแล้วเดินตัดผ่านไปหาเพียว มือหนึ่งโอบเอวอีกฝ่ายเอาไว้ขณะที่อีกมือลูบหน้าท้องของเพียวเบาๆ

“พ่อกลับมาแล้ว วันนี้ดื้อหรือเปล่าครับ”

เพียวหน้าขึ้นสีหน่อยๆและพยายามเบี่ยงตัวออก แต่มังกรไม่ยอมแถมยังส่งเสียงในลำคอเหมือนจะดุที่เพียวไม่ยอมนิ่ง เพียวเลยต้องยอมอยู่เฉยๆ

นพคุณมองภาพความใกล้ชิดของคนทั้งคู่ด้วยความสงสัย  เท่าที่นพคุณรู้มังกรกับเพียวเป็นเพียงนายจ้างกับลูกจ้างกันเท่านั้น อาจจะพิเศษหน่อยตรงที่เพียวเป็นลูกจ้างที่มีลูกของมังกรอยู่ในท้อง จึงไม่แปลกที่มังกรจะให้ความสำคัญและสนิทสนมด้วย แต่ภาพที่เห็นมันดูไปไกลเกินกว่าจะเรียกว่าแค่ให้ความสนิทสนมเฉยๆ

“คุณนพคุณนั่งก่อนสิครับ”

นพคุณเดินไปนั่งที่โซฟาในขณะที่มังกรยอมปล่อยเพียวในที่สุด คนเป็นแขกมองคนสองคนที่ช่วยกันหยิบจับเตรียมของเพื่อมารับรองตนเองไม่วางตา

ท่าทางของมังกรต่างจากตอนอยู่ที่บ้านนพคุณ การวางตัวตามสบายไปพร้อมๆกันของคนทั้งคู่ราวกับได้ใช้ชีวิตร่วมกันมาเป็นเวลานาน นพคุณแอบยิ้ม หากมันเป็นอย่างที่คิดนพคุณก็จะดีใจมาก เขาอยากให้มังกรมีใครสักคนคอยอยู่เคียงข้าง แม้จะยังไม่รู้จักเพียวเท่าไหร่และไม่รู้ว่าเพียวเป็นคนแบบไหน แต่หากมังกรเลือกเพียวแล้วล่ะก็ นพคุณเชื่อว่าเพียวต้องดีพอ

น้ำขิงอุ่นๆถูกวางลงตรงหน้าพร้อมขนมและผลไม้อย่างละหนึ่งจาน

“เห็นคุณกรบอกว่าคุณนพคุณยังแพ้อยู่”

“ก็มีบ้างครับ คุณเพียวแพ้นานไหม”

“ผมเลิกแพ้ตั้งแต่สองอาทิตย์แรกครับ ตอนนั้นผมเลยไม่ได้รู้ตัวสักนิดว่าท้องแล้ว ยังคิดอยู่เลยว่าอาจจะต้องฝังยีนใหม่อีกรอบ พอไปตรวจแล้วโดนบอกว่าเดือนกว่าแล้วผมตกใจแทบแย่”

เพียวพูดแล้วหัวเราะ รอยยิ้มและน้ำเสียงของเพียวทำให้ทั้งมังกรและนพคุณพลอยยิ้มตามไปด้วย

“ผมอยากเลิกแพ้เร็วๆบ้างจัง เบื่อดื่มน้ำขิงจะแย่”

คำพูดนี้ทำให้เพียวรีบพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“รสชาติเหลือรับใช่ไหมครับ”

ความจริงรสชาติก็ไม่ถึงขนาดเหลือรับอย่างที่เพียวว่าหรอก แต่พอดื่มบ่อยๆมันก็ต้องมีเอียนมีเบื่อกันบ้าง

“เห็นไหมผมบอกแล้วว่าน้ำลอยดอกมะลิดีกว่า”

เพียวหันไปพูดกับมังกร

“คุณเขาแพ้มากอยู่ ถึงจะรสชาติไม่ดีหรือน่าเบื่อ แต่น้ำขิงก็จะช่วยให้เขาดีขึ้น”

ที่มังกรพูดมาก็ถูก เพียวจึงไม่ได้ค้าน

“ถ้าดื่มไม่ได้ก็บอกนะครับ ผมจะไปเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นให้”

แต่ในฐานะคนที่ไม่ชอบน้ำขิง เพียวก็อดที่จะเสนอทางเลือกให้นพคุณด้วยความเห็นใจไม่ได้

“ขอบคุณครับ”

นพคุณยิ้ม พยายามไม่หัวเราะออกมากับท่าทางของเพียวที่ดูเห็นใจเขามาก

เสียงโทรศัพท์ของห้องดังขึ้น มังกรกำลังจะลุกแต่เพียวดึงไว้

“น่าจะของผมเอง ที่แผนกเขารับคนมาฝึกงานน่ะครับ บางอย่างต้องถามผม ขอตัวสักครู่นะครับ”

เพียวแยกตัวไปคุยโทรศัพท์ นพคุณจึงหันมายิ้มให้มังกร

“ลูกของพี่กรต้องน่ารักแน่ๆ”

มังกรยิ้ม เขาเองก็คิดว่าลูกต้องน่ารัก แต่จะให้พูดยอมรับก็ดูจะหลงลูกมากเกินไป

“ลูกคุณเองก็ต้องน่ารักเหมือนกัน”

นพคุณทำหน้าแหย นึกถึงตัวเองกับเสือแล้วยังจินตนาการความน่ารักที่ว่านั่นไม่ออกเลย

“เอ๊ะคุณ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”

มังกรว่าเมื่อเห็นหน้าตาเหมือนไม่เห็นด้วยของนพคุณ เขารู้ว่าแม้นพคุณจะคิดว่าลูกตัวเองอาจจะไม่น่ารัก แต่เจ้าตัวก็ยังคงจะรักลูกมากอยู่ดี

“พี่กรเลือกคนเก่งนะครับ คุณเพียวดูใจเย็นดีด้วย”

“เขาใจเย็นมากจริงๆนั่นแหละ แต่คนที่เลือกเก่งน่ะคือคุณต่างหาก จำไม่ได้เหรอว่าคนที่เลือกคุณเพียวก็ตัวคุณเองนั่นแหละ”

เพียวที่กำลังจะเดินกลับเข้ามาชะงักเท้าไป ก่อนจะรีบกลบเกลื่อนสีหน้าตัวเองแล้วเข้ามานั่งที่เดิม ทำเป็นว่าไม่ได้ยินที่ทั้งสองคนคุยกัน

“พี่ต้องไปทำงานก่อนนะ”

พอเพียวกลับมามังกรก็ลุกขึ้นบ้าง วันนี้มีงานที่มังกรต้องเข้าไปสะสางอีกนิดหน่อย เจ้าตัวหันมาพูดกับเพียวอีกสองสามคำเป็นการฝากฝังนพคุณ ยังไม่ทันได้ตั้งตัวมังกรก็ออกจากห้องไปแล้ว

เพียวกับนพคุณมองหน้ากันแล้วต่างก็ยิ้มแกนๆ

ทั้งสองคนแม้จะเคยเจอกันหลายครั้งหลายสถานการณ์และพูดคุยกันมาบ้างแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาอยู่ด้วยกันตามลำพังอย่างแท้จริง สำหรับคนที่ไม่ได้สนิทสนมกันมากนัก มันน่ากระอักกระอ่วนใจพอสมควร

“บางทีคุณกรก็ไม่ละเอียดอ่อนเอาเสียเลย”

เพียวบ่นพึมพำและนพคุณก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“พี่กรไปทำงานทุกวันเลยหรือครับ”

นพคุณชวนคุย ดีกว่าอยู่เงียบๆแบบอึดอัด และเรื่องที่จะเอามาคุยกับเพียวได้ก็คงมีไม่กี่หัวข้อ ไม่เรื่องการตั้งครรภ์ก็ต้องเรื่องของมังกรนี่แหละ

“ไม่หรอกครับ อย่างช่วงก่อนก็ดูเหมือนจะไม่ได้ไปเลย”

ทั้งสองคนเข้าใจตรงกันโดยไม่ต้องขยายความว่าช่วงก่อนที่เพียวพูดถึงคือช่วงที่มังกรไปอยู่ที่บ้านนพคุณทั้งวัน นพคุณรู้สึกกังวลกลัวเพียวเข้าใจผิดจึงรีบพูดเหมือนร้อนตัว

“ผมกับพี่กรเราไม่ได้คิดอะไรกันนะครับ ไม่มีอะไรเกินกว่าพี่น้อง”

เพียวฟังแล้วยิ้ม จากสายตาเพียว คงเป็นนพคุณฝ่ายเดียวที่ไม่คิดอะไรและเห็นความสัมพันธ์ที่มีกับมังกรเป็นแค่พี่น้อง

ส่วนมังกร...

“อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ”

เพียวเปลี่ยนเรื่องคุยราวกับไม่ได้ให้ความสำคัญกับหัวข้อเมื่อครู่นี้ ทั้งยังยิ้มเป็นปกติจนนพคุณคิดว่าเพียวไม่ติดใจหรือสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างเขาและมังกร

“ผมไม่ค่อยชอบผัก”

เพียวรู้สึกว่ากิริยาท่าทางของนพคุณช่างน่าเอ็นดูนัก ที่มังกรเคยเปรยๆว่านพคุณเป็นไข่ในหินท่าจะจริงอย่างไม่ต้องสงสัย

“ไม่กินเลยก็ไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ”

ถึงอย่างนั้น เพียวก็ยังเลือกแต่อาหารที่ประกอบด้วยผักไม่เยอะและเป็นผักชนิดที่กินง่าย เขาจัดพวกผลไม้เพิ่มให้นพคุณแทน แม้การดูแลอาหารการกินของนพคุณจะไม่ใช่หน้าที่ของเพียวแต่เพียวก็ยังทำให้ราวกับเป็นเรื่องธรรมดา เป็นความเอาใจใส่ที่นพคุณไม่รู้จะขอบคุณยังไง

 

 

.............................................

TBC

 

 
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 06-04-2015 05:50:39
 :pig4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 06-04-2015 07:00:54
เสือกับมังกรไม่ได้คุยกันบ้างหรือไงยะ  :angry2:

เจ็บจนถึงเมื่อไหร่ ~
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 06-04-2015 07:28:34
นพคุณ มาอยู่ใกล้ๆเพียว แบบนี้ค่อยอุ่นใจหน่อย


อย่างน้อย ความใจเย็น ใจดี และอบอุ่น ของคุณเพียว


จะได้เยียวยาจิตใจ ที่บอบช้ำของน้องคุณได้บ้าง


แต่ คุณเพียว จะคิดมากเองหรือเปล่า  จะอึดอัดเองใหม เป็นห่วงจัง


อยากให้พี่มังกรตัดใจ ได้เร็วๆ และมองเห็นความน่ารักของคุณเพียวเต็มหัวใจซะที



สงสารนพเก้า ที่พึ่งพาอาศัย พ่อแม่ไมได้ เอะอะก็ต้องพึ่งเสือตลอด ชีวิตอ่อนแอจริงๆ





ส่วนอิพี่เสือ :z6:  ไปนอนตายให้หนอนแดกเหอะมึง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 06-04-2015 07:35:17
แนะนำเพียวกับคุณให้ตัดผู้ชาย2คนพี่น้องนี่ออกไปจากชีวิตเลยค่ะ
แล้วช่วยกันเลี้ยงลูก2คน มุ้งมิ้งๆ
ผู้ชายน่ารักๆ2คน ช่วยกันเลี้ยงลูก แค่นึกภาพก็ฟินแล้ว อร๊ายยย  >///<
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-04-2015 07:45:44
ทำไมมังกรถึงไม่ยอมตัดใจจากนพคุณสักทีนะ!?
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 06-04-2015 07:54:44
สองคนพี่น้องช่วยใส่ใจอาการของคุณกับเพียวให้มากกว่าได้ไหมคะ? ว่าการที่แสดงออกว่าไม่เป็นไร ว่าฉันนั้นเข้มแข็งนั้นน่ะ มันไม่ได้ตรงทื่อเป็นไม้บรรทัดตามสิ่งที่พวกนายเห็นด้วยตา หรือฟังด้วยหูเท่านั้นนะ ช่วยอย่าคิดเองเออเองว่าพวกเขาไม่เป็นไรจริงๆ จนละเลยที่จะสนใจแล้วหันไปให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าแบบนี้สิ ถ้าวันไหนมีคนที่เขาพร้อมจะใช้ใจสัมผัสความเป็นตัวตนของคุณกับเพียวขึ้นมาจริงๆ จะรู้สึกนะคะ #พี่ไม่ปลื้มสองพี่น้องตระกูลนี้
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 06-04-2015 08:49:55
โอ๊ย เรื่องนี้หัวใจคนอ่านบอบช้ำตามเลย

เฮ้อ สงสารนายเอกทั้งสองคน ส่วนอีพวกพระเอกนี่ต้องถีบ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 06-04-2015 09:18:35
พี่น้องสองคนนี้  ตกลงจะเอาไงกันแน่  ย๊ะ!!!          :fire: :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-04-2015 09:26:57
เสือทำอะไรอยู่เนี่ยย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 06-04-2015 09:33:03
อิสองพี่น้องนี่มันอะไรกันนักกันหนา....มันน่า :z6:...ซักร้อยครั้ง...
ลับลมคมนัยกันเกินไปแล้ว คนยิ่งท้องยิ่งคิดมากยิ่งมีผลกับลูก...
ไม่ว่าพี่หรือน้องไม่ได้เรื่องซักคน อย่างอื่นไม่สำคัญเท่าลูกของ
เรานะจะบอกให้...เบื่ออิพี่น้องเทพไทจริง ๆ.......
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: manutty ที่ 06-04-2015 10:19:19
ก็ยังคลุมเคลือเรื่องเสือกับนพเก้า ว่ามีเรื่องอะไรกันแน่ ถึงทำให้เสือบอกคุณไม่ได้ เดาว่าต้องเกี่ยวกับผู้ชายคนที่มาหานพเก้าแน่ เหมือนจะมาเอานพเก้าไปเป็นเมียเลย  :mew5:  แต่ไม่ว่ายังไง เสือน่าจะเปิดใจคุยกับคุณมากกว่านี้ ในเมื่อมีลูกด้วยกันและรักกันมาก่อนควรจะใส่ใจคุณไม่ใช่เอาแต่ปกปิดและบอกทำเพื่อคุณกับลูก  :เฮ้อ: ส่วนมังกร หมั่นไส้ เข้าใจนะว่ารักคุณ แต่ในเมื่อคุณไม่ได้รักก็น่าจะพยายามตัดใจได้แล้ว และอย่าดีกับเพียวแค่เพราะลูกหรือคิดจะเอามาแทนคุณ สงสารเพียว ถ้าไม่รักก็ทำในส่วนที่ควรทำพอ อย่าให้เพียวรู้สึกดีไปมากกว่านี้ สงสารเพียว :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 06-04-2015 10:48:04
อ่านไปอ่านมามันหมดอะ ต่อที
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 06-04-2015 10:57:25
 :เฮ้อ: ขัดใจกับสองพี่น้องนี่เสียจริง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 06-04-2015 12:25:59
 :z3:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 06-04-2015 12:37:06
  เพราะความไม่รู้ความจริงของนพคุณสินะ ถึงทำให้นพคุณคิดมาก คิดไปเอง และโกรธง่ายแบบนี้ ดีแล้วที่นพคุณได้มาอยู่ใกล้ๆเพียว เผื่อจะได้ซึมซับอะไรดีๆจากเพียวบ้าง เสือกับนพคุณไม่พยายามพูดสิ่งที่ตรงกับใจตัวเองและความจริงให้กันและกันฟังเลยนะถึงได้เป็นเรื่องแบบนี้ ส่วนเพียวดีแล้วนะที่ไม่ถลำลึกไปกับมังกรจนกว่ามังกรจะบอกชอบหรือรักจริงๆ  นพคุณกับมังกรน่าจะคุยๆกันถึงความรู้สึกในใจที่มีต่อกันไปตรงๆบ้างนะ จะได้รู้ว่าต่างฝ่ายคิดกันแบบไหน มังกรจะได้ตัดใจไปรักเพียวสักที ๕๕๕๕   :oo1:    รอ รอ รออ่านตอนต่อไป  :katai2-1: :katai2-1:  ตอนใหม่มาเร็วๆกำลังอิน  :m20: :laugh: :pigha2: :jul3:   
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 06-04-2015 12:49:19
สองพี่น้องคู่นี้มันน่า   o18 
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 06-04-2015 13:25:40
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:จะว่างัยอะคุณก็น่าสงสารเพรียวก็น่าสงสารอะ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 06-04-2015 13:35:50
ยังไงกันละเนี่ย :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-04-2015 14:56:53
เสือเอ้ย!!!!
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: punnicha ที่ 06-04-2015 15:11:59
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: dokfindib ที่ 06-04-2015 18:41:01
อ๋อยยยย รอรอรอ รีบรีบมาต่อนะคะ สงสารเพียวที่สุดละ อย่างน้อยคุณเนี่ยทั้งสองหนุ่มก็ยังยอมรับว่ารัก แต่กับเพียวนี่อยู่กับความรู้สึกที่ต้องตอกย้ำตัวเองว่าเป็นแค่ลูกจ้าง :monkeysad: :mew4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 06-04-2015 18:45:12
พี่น้องคู่นี้บ้างทีก็น่าหมั่นไส้นะ จะเลือกใครเอาซักคนซิ :m16:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 07-04-2015 18:41:37
อึดอัดแทนเพียว :sad4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 07-04-2015 19:21:25
ว่าแต่พี่เสือจะทำงัยละ ดูสิคุณเข้าใจผิดไปใหญ่ พี่มังกรก้อเหมือนกัน เพียวเข้าใจผิดแล้ว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 07-04-2015 22:23:14
คืนนี้จะมาไหม T_T
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่14 p.7 (6/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 08-04-2015 21:11:16

ตอนที่ 15


สาเหตุที่นพคุณไม่อยากมาอยู่ที่โรงเรียนเอกวิทย์เพราะไม่อยากเจอคนรู้จัก คนรู้จักที่ว่านี้รวมไปถึงน้องชายทั้งสองของตนและเสือด้วย
แต่เมื่อตัดสินใจมาอยู่ที่นี่แล้ว นพคุณก็ต้องทำใจเพราะมันยากที่จะหลีกเลี่ยง อย่างเช่นวันนี้ เขาเห็นเสือกับนพเก้าได้ตั้งแต่ไกลๆจึงรีบหันหลังเดินหนีเพื่อจะได้ไม่ต้องเผชิญหน้า แต่นพเก้ากลับเห็นเขาเข้าเสียก่อน

“พี่คุณ”

นพคุณไม่หยุดฝีเท้า มีแต่ยิ่งเร่งเดินเพื่อออกมาให้ห่าง และคราวนี้นพเก้าก็ไม่ได้ตื๊อ แต่กลับเป็นเสือที่ตามเขามาจนทัน

“ปล่อย”

แขนถูกจับยึดไว้ทำให้นพคุณไม่อาจเดินหนีไปได้ต่อ ดวงตาแข็งกร้าวจ้องมองเสืออย่างไม่ยอมอ่อนข้อ ช่วงเวลาหลายวันที่บ้านหลังเล็กคล้ายกับความฝันที่ไม่เคยเกิดขึ้นจริง

“ฟังพี่หน่อย”

เสือพยายามพูดกับนพคุณดีๆ เขาไม่อยากทะเลาะ ไม่อยากให้นพคุณเครียด

“เราไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก”

นพคุณมองรอบๆตัว โชคดีที่ไม่มีคนอื่นอยู่แถวนี้ นอกจาก...หางตานพคุณเหลือบเห็นนพเก้าที่ยืนลุกลี้ลุกลนอยู่ไม่ไกล ท่าทางเจ้าตัวคงโดนเสือห้ามไว้จึงไม่ได้เข้ามาหาเขา

“ฟังพี่หน่อยเถอะนะ”

นพคุณชักเบื่อที่ต้องโดนตื๊ออยู่เรื่อย เดี๋ยวก็นพเก้า เดี๋ยวก็เสือ แล้วบางครั้งมังกรเองก็ด้วย

“ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ”

“คุณ...”

น้ำเสียงของเสือคล้ายจะอ้อนวอน แต่นพคุณจะไม่ใจอ่อนอีกเพราะเมื่อใจอ่อน สุดท้าย...คนที่เจ็บก็มีแค่นพคุณ

“คุณเลือกเก้าแล้ว ยังมีอะไรที่จะต้องพูดกับผมอีก”

นับว่านพคุณเลือกพูดได้ถูกจุดนัก เสือชะงักไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่นานพอที่จะทำให้นพคุณหลบหนีได้ นพคุณยิ่งโมโหที่ดิ้นไม่หลุดเสียที เจ้าตัวระเบิดอารมณ์ออกมาโดยไม่สนใจว่าจะมีใครเห็นหรือได้ยินอีก

“ผมไม่อยากต้องเป็นเหมือนแม่!”

นพคุณตะโกนใส่เสือ

“ไม่อยากให้ลูกต้องรู้สึกเหมือนที่ผมเคยรู้สึก! ครอบครัวที่ไม่ได้มีแค่หนึ่งสามีหนึ่งภรรยามันไม่ได้มีความสุขนักหรอก!”

“มันมีอะไรมากกว่าที่คุณรู้ พี่ถึงได้ต้องมาพูดกับคุณ...”

เสือยังพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แต่นพคุณไม่สงบลงเลย

“ไม่! คุณไปซะ เราไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีก ลูกเป็นของผม ของผมคนเดียว!”

“คุณอย่าพูดอย่างนี้”

น้ำเสียงของเสืออ่อนล้า แววตาที่มองมาก็ราวกับเจ็บปวดและทุกข์ใจ นพคุณเมินหน้าหนี ดวงตาคู่สวยสั่นระริก แต่เมื่อเห็นนพเก้าที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก  นพคุณก็เรียกความใจแข็งของตนกลับมาได้อีกครั้ง

“ถ้าไม่อยากให้ผมต้องหนีไปอยู่ที่อื่นก็อย่าได้มายุ่งกับผมอีก ผมไม่ได้ขู่ คุณน่าจะรู้ดี”

เมื่อมองเห็นความจริงจังในสายตาอีกฝ่าย เสือก็ต้องยอมปล่อยนพคุณในที่สุด เขาจะยอมให้นพคุณกับลูกในท้องไปลำบากได้อย่างไร ตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าความปลอดภัยของนพคุณ

“ตอนนี้คุณยังโมโห ไว้คุณใจเย็นกว่านี้ พี่ก็อยากให้คุณฟังพี่สักครั้ง”

นพคุณสะบัดหน้าเดินหนีออกมา ทำเป็นไม่สนใจ และเหมือนว่าตนเองไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่พูด

หากเมื่อลับสายตาจากเสือแรงที่จะก้าวเดินก็หมดไปดื้อๆ นพคุณใช้ผนังยันตัวเองเอาไว้ไม่ให้ล้ม

“ไม่เป็นไรนะครับ”

เพียวมาจากทางไหนนพคุณก็ไม่แน่ใจ นพคุณไม่รู้ว่าเพียวเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่นี้รึเปล่า ไม่รู้ว่าเพียวรู้ตื้นลึกหนาบางแค่ไหน แต่ยามนี้นพคุณกำลังอ่อนแอ เมื่อเห็นอีกฝ่ายก็เหมือนจะสะกดกลั้นเอาไว้ไม่ไหวอีก เขาโผเข้ากอดเพียวแล้วสะอื้นร้องไห้ ยิ่งเพียวลูบหลังแล้วบอกว่าไม่เป็นอะไรแล้วซ้ำๆเขาก็ยิ่งร้อง

         นพคุณทำร้ายคนอื่น แต่คนที่เจ็บที่สุดกลับเป็นตัวนพคุณเอง

 
.........................

 

หลังจากได้ร้องไห้ก็เหมือนว่านพคุณจะดีขึ้นมาก อย่างน้อยๆก็ดูสงบขึ้น

“ขอบคุณนะครับ”

เพียวส่งนพคุณที่หน้าประตูห้อง ตอนแรกเพียวจะขอเข้าไปนั่งเป็นเพื่อน แต่ก็เลือกไม่ทำอย่างนั้นเพราะตอนนี้  นพคุณคงอยากอยู่คนเดียวมากกว่า

“คุณเพียวคงรู้เรื่องทั้งหมดอยู่แล้วใช่ไหมครับ ผมมันแย่มากเลยใช่ไหม”

“ผมไม่ค่อยรู้อะไรหรอกครับ แต่ก็พอจะได้ยินข่าวการหมั้นของคุณเสือ...”

“กับน้องชายผม”

นพคุณยิ้มขื่นขณะเอ่ยปากต่อให้

“ตลกใช่ไหมล่ะครับ”

“มันไม่ตลก!”

เพียวยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงที่เต็มไปด้วยความกราดเกรี้ยวก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

“คุณกร” “พี่กร”

สองคนตกใจกับการปรากฏตัวของมังกร ขณะเดียวกันก็หวาดหวั่นกับอารมณ์ของอีกฝ่ายที่แสดงออกมาอย่างไม่ปิดบัง

“เรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อยนะครับคุณเพียว”

น้ำเสียงห่างเหินและท่าทางเย็นชา ตั้งแต่เจอกันมามังกรไม่เคยมีทีท่าแบบนี้กับเพียวมาก่อน สีหน้าตื่นตระหนกของเพียวค่อยๆคลายลงกลายเป็นเรียบนิ่ง

“ได้สิครับ”

เพียวยิ้มเล็กน้อยให้นพคุณก่อนจะเดินนำมังกรเข้าไปในห้องของพวกเขา

“คุณไม่ควรพูดเรื่องนี้กับคุณเขา”

ทันทีที่ประตูปิดลงมังกรก็เริ่มทันที เพียวสูดหายใจเข้าลึก นึกอยู่แล้วว่ามังกรต้องโมโหเรื่องนี้ คงเพราะมาได้ยินที่เพียวพูดกับนพคุณแค่ในช่วงท้ายๆจึงไม่รู้ว่าเพียวไม่ได้มีเจตนาไม่ดี ที่จริงเจ้าตัวไม่ได้อยากพูดถึงเลยด้วยซ้ำ

“คุณกรใจเย็น”

เพียวพร้อมจะอธิบาย ขอแค่มังกรใจเย็นลงก่อน แต่มังกรในตอนนี้โดนความโกรธบดบังเหตุผลไปจนสิ้น

มังกรผิดหวัง เสียใจ แล้วจึงกลายเป็นความโกรธ เพราะคิดว่าตนเองได้มองคนผิดไป คิดว่าตนเองไว้ใจคนผิด

“จะให้เย็นได้ยังไง ผมไว้ใจคุณมาก ไม่คิดเลยว่าคุณจะใจดำถามถึงเรื่องไม่ควรออกมาได้”

“คุณกร...”

“คุณจะสงสัยหรืออะไรผมไม่ห้ามหรอก แต่คุณไม่ควรไปเอ่ยถามให้คนอื่นเขารู้สึกไม่ดีแบบนั้น!”

มังกรกำลังเข้าใจผิดและเขาควรต้องอธิบาย แต่เมื่อโดนว่าโดยที่อีกฝ่ายไม่คิดจะรับฟังกันบ้าง เขาก็โยนคำอธิบายทิ้งไป นอกจากนั้นเพียวยังราดน้ำมันลงบนไฟเพิ่มเข้าไปเสียอีก

“มันเป็นธรรมดาที่ผมจะสงสัย เขาจะแต่งงานกับคุณแต่กลับท้องกับน้องคุณ แล้วตอนนี้คนที่เป็นพ่อของลูกในท้องเขาก็กำลังจะกลายเป็นคู่หมั้นของน้องชายเขาเอง!”

มังกรมองเพียวอย่างไม่เชื่อสายตา สิ่งที่เพียวพูดออกมาเป็นความจริงแต่ก็ไม่ใช่ความจริงที่น่าพูดถึง

“ทั้งที่รู้ว่าพูดไปแล้วจะทำให้คุณเขารู้สึกไม่ดี คุณก็ยังเลือกจะพูด”

ใช่! และเพียวเองก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกัน!

ระหว่างทั้งสองคนมีแต่ความเงียบ มังกรโมโห ส่วนเพียวก็ไม่พร้อมจะคลี่คลายสถานการณ์

ในที่สุดมังกรก็หมดความอดทน เขามองเพียวอย่างเฉยเมย มองด้วยสายตาที่ทำเอาเพียวชาไปทั้งร่าง

“มันไม่ใช่เรื่องของคนนอก”

น้ำเสียงที่มังกรใช้พูดเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม ความหมายที่บอกและตอกย้ำให้เพียวสำนึกว่าตนเองเป็นใคร

นี่หรือคนที่เคยบอกจะเริ่มต้นกับเขา เพียวอยากหัวเราะนัก คำว่าคนนอกมันกระแทกปลุกให้เขาตื่นจากฝันในที่สุด

มังกรมองเห็นความเจ็บปวดในดวงตาของเพียว เขารีบบอกตัวเองว่าเรื่องนี้เขาไม่ผิดแล้วเบือนหน้าหนีเดินออกไป ทิ้งเพียวให้ อยู่กับเศษซากความเสียหายของอารมณ์เพียงลำพัง

เรื่องระหว่างพวกเขามันจบก่อนจะทันได้เริ่มเสียอีก

เพียวหลับตาพลางหายใจเข้าออกยาวๆ ดวงตาที่ปิดอยู่ร้อนผ่าว หากเขาลืมตาขึ้นมาตอนนี้คงไม่อาจสกัดกั้นน้ำตาได้ และเพียวจำเป็นจะต้องร้องไห้ให้กับเรื่องนี้งั้นหรือ

ไม่! เพียวบอกตัวเองว่าเขาจะไม่ร้องไห้

การร้องไห้ออกมาเท่ากับยอมรับความรู้สึกที่เขามีต่อมังกร เพียวยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีเพื่อควบคุมตัวเอง

และโดยไม่คาดคิด! ความเจ็บปวดก็เข้ามาจู่โจม!

เพียวลืมตาอย่างตระหนก นาทีนี้ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ไม่มีความสำคัญเท่าความเจ็บปวดที่กำลังเกิดขึ้น

“คุณ...คุณกร...คุณกร”

มือกุมท้องเอาไว้ขณะเอ่ยเรียกมังกรด้วยความหวัง หวังว่าเขาจะยังอยู่แถวนี้และได้ยิน แต่รอจนต้องทรุดลงนั่งเพราะไม่อาจประคองตัวอยู่ได้ก็ไม่มีแม้แต่เงาของอีกฝ่าย

‘ผมจะอยู่ด้วยตอนที่คุณเจ็บ’

ประโยคนั้นดังมาจากที่ไกลๆ ใบหน้าเนียนขาวเริ่มปรากฏหยาดเหงื่อชื้นไปทั่วตามไรผม

เพียวเจ็บ เจ็บจนจะทนไม่ไหว...

สุดท้ายเมื่อรู้ตัวว่าไม่อาจจะรอใครคนนั้นอย่างลมๆแล้งๆได้ เพียวจึงใช้แรงและสติที่เหลืออยู่น้อยนิดกดปุ่มฉุกเฉินที่นาฬิกาข้อมือ

เพียวก็แค่ไม่มีใคร...ไม่มีใครเหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็น  เพียวมีแค่ตัวของตัวเองเท่านั้น...เท่านั้นจริงๆ

 
..............................................

 

มังกรเงียบมากตั้งแต่ขับรถออกมาจากโรงเรียนเอกวิทย์

เขาโมโห ใช่! โมโหมากที่เพียวเอ่ยเรื่องเสือจะหมั้นขึ้นมา เขารู้สึกผิดหวัง รู้สึกเหมือนตัวเองไว้ใจคนผิด

“พี่กร?”

นพคุณไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเพียวกับมังกร เมื่อมังกรชวนออกมาข้างนอกด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก นพคุณก็ตามออกมาง่ายๆด้วยไม่อยากทิ้งให้มังกรอยู่คนเดียว

“พี่ทะเลาะกับคุณเพียวหรือครับ”

“เปล่าหรอก เขาเป็นแค่ลูกจ้าง ทำไมพี่ต้องไปทะเลาะกับเขาด้วย”

นี่มันทะเลาะกันมาชัดๆเลยไม่ใช่หรือไง นพคุณนึกในใจอย่างระอา

“ผมอยู่กับคุณเพียวแล้วรู้สึกสบายใจ”

นพคุณพูดขึ้นลอยๆ และมังกรก็รู้ดีว่าที่นพคุณพูดมานั้นถูกต้อง เขาเองก็รู้สึกผ่อนคลายและสบายใจมากเมื่ออยู่กับเพียว ดังนั้นเขาจึงไว้ใจให้เพียวอยู่ใกล้นพคุณ ใครจะคิดว่าที่แท้เขาดันไว้ใจคนผิด

“พี่กรโมโหอะไรกันแน่ครับ”

นพคุณเลี่ยงใช้คำว่าทะเลาะกันเพื่อไม่ให้มังกรตอบไม่ตรงคำถามอีก

“เขาทำให้คุณไม่สบายใจ”

นพคุณเลิกคิ้ว เพียวนี่นะทำให้เขาไม่สบายใจ มีแต่จะช่วยปลอบใจและอยู่ข้างๆเขาต่างหาก

“คุณเพียวไม่เคยทำอะไรให้ผมไม่สบายใจเสียหน่อย”

มังกรเงียบ เขาลังเล ไม่อยากเอ่ยถึงสาเหตุด้วยกลัวมันกระทบความรู้สึกของนพคุณ

“พูดมาเถอะครับ ถ้ามันเกี่ยวกับผมด้วย ผมก็ยิ่งต้องรู้”

“เขาไม่ควรถามเรื่องนายเสือ”

นพคุณผงะไปกับชื่อที่ไม่คิดว่าจะเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ก่อนจะพยายามนึกว่าเพียวถามเขาเรื่องเสือตั้งแต่ตอนไหน แต่นึกอย่างไรก็นึกไม่ออก

“คุณเพียวไม่ได้...”

เสียงสัญญาณฉุกเฉินดังขึ้นมาจากสายรัดข้อมือของมังกรก่อนที่นพคุณจะทันพูดจบ

มังกรหน้าซีดเผือดเมื่อนึกถึงที่มาของเสียงนั้น สัญญาณฉุกเฉิน! เพียวกดสัญญาณฉุกเฉิน!

หัวรถถูกหันกลับแทบจะทันที นับว่าโชคดีที่ไม่ค่อยมีรถจึงทำได้อย่างง่ายดาย

มังกรเหยียบคันเร่งจนมิด นพคุณที่นั่งอยู่ข้างๆรู้ดีว่าเสียงจากสายรัดข้อมือของมังกรคืออะไร สายรัดข้อมือที่มีอยู่แค่อันเดียวทั้งที่ควรมีสอง... นพคุณมองนาฬิกาข้อมือที่มีปุ่มกดสัญญาณฉุกเฉินของตนเองอย่างสงสัย แต่ก็ต้องปัดมันทิ้งไปก่อนเมื่อความเร็วของรถเพิ่มมากขึ้นทุกที

“พี่กรใจเย็นๆครับ”

มังกรที่ใจแทบจะเหาะไปยังโรงเรียนเอกวิทย์คล้ายจะได้สติขึ้นมา เขาตระหนักในที่สุดว่าไม่ได้ขับรถอยู่แค่คนเดียว ความเร็วของรถจึงค่อยๆชะลอลง

“คุณเพียวอยู่ที่เอกวิทย์นะครับ ต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ”

ใช่แล้ว เพียวอยู่ใกล้หมอแค่นั้น สัญญาณฉุกเฉินนี้ไม่ได้ดังแค่ที่เขาแต่มันจะดังไปที่หมอประจำตัวของเพียวและที่แผนกโรงพยาบาลด้วย เพียวต้องไม่เป็นอะไร

มังกรบอกตัวเองซ้ำๆย้ำๆเพื่อให้ใจเย็น แต่ไม่ว่าจะบอกตัวเองยังไงมังกรก็ยังไม่วางใจ ตราบใดที่เขายังไม่ได้เห็นกับตาตัวเองว่าเพียวปลอดภัยมังกรก็ไม่อาจวางใจได้

ถ้าหากเพียวกับลูกเป็นอะไรไปมังกรจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย เขาไม่ควรโมโหจนลืมคิดไปว่าเพียวกำลังท้อง ไม่ควรเดินหนีและออกมาข้างนอกทั้งที่ไม่ได้มีธุระสำคัญ ไม่ควรทิ้งให้เพียวอยู่คนเดียวอย่างนั้น มังกรรู้สึกเหมือนตัวเองได้ทำผิดพลาดอย่างไม่น่าให้อภัยที่สุด

ทำไมเขาถึงเป็นเช่นนี้เสมอ ในเรื่องสำคัญๆ เขาเป็นต้องพลาดทุกที

 
....................................................

 

เมื่อมังกรและนพคุณมาถึงเพียวก็อยู่ในห้องผ่าคลอดแล้ว มังกรที่ได้ยินอึ้งไปเล็กน้อย อายุครรภ์ของเพียวยังไม่เต็มแปดเดือนด้วยซ้ำ แต่กลับจะคลอดแล้ว

“คลอดก่อนกำหนด?”

มังกรทวนความจริงด้วยความไม่สบายใจ

“มันเป็นเรื่องที่มีโอกาสจะเกิดขึ้นได้ครับ อายุครรภ์อาจจะไม่ถึงเกณฑ์แต่ก็ไม่นับว่าเป็นอันตรายและไม่ถือว่าผิดปกติด้วยครับ”

คนที่อธิบายให้มังกรฟังเป็นบุรุษพยาบาลที่คอยทำหน้าที่แจ้งอาการหน้าห้องผ่าคลอด

“แล้วอีกนานไหมครับ”

บุรุษพยาบาลคนนั้นก้มมองนาฬิกาข้อมือแล้วมองเวลาเข้าห้องผ่าคลอดที่บันทึกไว้

“อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงครับ คุณจะได้เห็นหน้าลูกแน่ๆ”

เพราะมีการระบุไว้ชัดเจนว่าเคสนี้เป็นการรับจ้างตั้งครรภ์ บุรุษพยาบาลจึงไม่คิดว่ามังกรจะห่วงใยคนอุ้มท้องมากนัก เขาคิดไม่ถึงว่าที่มังกรร้อนใจกระสับกระส่ายไม่ใช่แค่เพราะลูก แต่เพราะมังกรเป็นห่วงเพียวมากด้วย

“มารอทางนี้ดีกว่าครับ”

การยืนจ้องหน้าบุรุษพยาบาลผู้มีหน้าที่แจ้งอาการไม่สามารถจะทำให้เพียวออกมาได้เร็วขึ้นนพคุณจึงชวนมังกรมานั่งรอที่เก้าอี้หน้าห้องผ่าคลอดแทน

“พี่ไม่ควรออกไปเลย”

มังกรบีบมือตัวเองขณะเอ่ยรำพึง

“ไม่ควรออกไปจริงๆแหละครับ”

นพคุณก็ย้ำอย่างไม่ช่วยปลอบสักนิด พอมาถึงที่นี่นพคุณก็พอจะคิดออกแล้วว่าที่มังกรพูดบนรถมันหมายถึงเมื่อไหร่ เขาแอบเคืองนิดๆที่มังกรเข้าใจผิดเพียวด้วยเรื่องของเขา นพคุณเคยถูกเสือต่อว่าด้วยเรื่องของนพเก้า เขาย่อมเข้าใจดีว่าการโดนคนที่เราแคร์ต่อว่าด้วยเรื่องของคนอื่นมันทำให้รู้สึกแย่แค่ไหน

“วันนี้ผมเจอพี่เสือกับเก้า”

มังกรหยุดชะงัก มองนพคุณอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆถึงพูดขึ้นมา

“พี่เสือพยายามจะพูดกับผมแต่ผมไม่มีอะไรจะพูดกับเขา”

มังกรอ้าปากคล้ายจะเอ่ยแทนน้องชายแต่นพคุณรีบยกมือห้ามไม่ให้พูด

“ผมเลี่ยงมาได้ แต่...เอาเป็นว่าคุณเพียวมาเจอตอนผมกำลังแย่เลยพากลับมาที่ห้อง ผมก็เลยถามคุณเพียวว่ารู้เรื่องผมอยู่แล้วใช่ไหม”

บทสนทนาจากนั้นก็เป็นอย่างที่มังกรได้ยิน

มังกรสบถด่าตนเองหลายคำ เขาเอาแต่โมโห ผิดหวัง และเสียใจจนกล่าวโทษเพียวออกไป เขาหลงเข้าใจผิดเพียวได้ยังไงทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเพียวไม่ใช่คนอย่างนั้น...ซึ่งคำตอบเดาได้ไม่ยาก

มันเป็นเพราะคนที่ใจของมังกรอยากปกป้องมากที่สุดในขณะนั้นคือนพคุณ

มังกรมองคนที่นั่งข้างๆแล้วถอนหายใจ

อีกส่วนคงเป็นเพราะเขาไว้ใจเพียวมาก พอมาได้ยินเพียวพูดกับนพคุณถึงเรื่องเสือมันเลยทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองเลือกไว้ใจคนผิดจึงระเบิดอารมณ์ใส่เพียวไปเต็มๆ

“พี่ยังรักคุณอยู่”

“ผมรู้”

การตัดใจมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนพคุณเข้าใจดี

“แต่ถ้าพี่กรเสียคุณเพียวไป พี่กรจะต้องเสียใจทีหลังแน่”

มังกรอาจจะยังไม่รักเพียว แต่นพคุณเชื่อว่าใช้เวลาไม่นานมังกรต้องรักเพียวได้แน่ หรือบางที...

เขามองท่าทางกระวนกระวายของมังกรแล้วสรุปในใจ

บางทีอาจจะไม่ต้องรอเวลาเลยด้วยซ้ำ บางทีมังกรอาจจะแค่ยึดติดคิดว่ารักเขา แต่ที่จริงกลับรักเพียวไปแล้วโดยไม่รู้ตัว

 
......................................

 

ลูกชายของมังกรเหมือนมังกรราวกับพิมพ์ ถอดแบบมังกรมาทุกอย่างทั้งรูปหน้า หู ตา จมูก ปาก คงจะมีเพียงแค่ผิวที่ขาวราวหิมะเท่านั้นที่ได้มาจากเพียว

“น่ารักจริงๆด้วย”

นพคุณยืนมองเด็กน้อยในตู้อบอย่างสนใจและเอ็นดู เขาคิดอยู่แล้วว่าลูกของเพียวกับมังกรต้องน่ารักมาก เสียดายที่การคลอดก่อนกำหนดทำให้เด็กน้อยต้องอยู่ในตู้อบไปอย่างน้อยสองถึงสามวัน ไม่อย่างนั้นนพคุณจะต้องขออุ้มสักครา

ในขณะที่นพคุณกำลังออกอาการ ‘เห่อหลาน’ ผู้เป็นพ่อที่พอเห็นว่าลูกชายปลอดภัยดีก็ไปนั่งปักหลักอยู่ข้างเตียงคนที่กำลังหลับด้วยฤทธิ์ยาเสียอย่างนั้น

มังกรเกลี่ยผมที่ระข้างแก้มของเพียวออกอย่างแผ่วเบา กลัวสัมผัสของเขาจะไปรบกวนคนนอนหลับ แม้จะอยากให้เพียวตื่นเพื่อให้มั่นใจว่าเจ้าตัวไม่เป็นอะไรแล้ว แต่การที่เพียวนอนก็เท่ากับได้พักผ่อน จากหนังสือที่มังกรอ่าน หลังผ่าคลอดการให้ร่างกายได้นอนพักอย่างเพียงพอเป็นการช่วยให้ฟื้นตัวได้ดีมากขึ้น

“แต่ว่าควรตื่นได้แล้วหรือเปล่านะ”

มังกรมองนาฬิกาแล้วบ่น มันหลายชั่วโมงแล้ว เพียวก็สมควรแก่เวลาจะตื่นและเหมือนจะรู้เวลา เปลือกตาของเพียวเริ่มขยับ แล้วในที่สุดก็ลืมตาขึ้น

“คุณกร”

เสียงอ่อนระโหยทำให้มังกรสงสารนัก ก่อนจะรู้ตัวเขาก็ก้มลงจุมพิตที่หน้าผากมนอย่างปลอบขวัญไปเสียแล้ว

“ลูกปลอดภัย”

เพียวพยักหน้าอย่างเบลอๆ เขารู้ว่าเด็กปลอดภัยเพราะหลังจากผ่าคลอดจะมีการปลุกคนอุ้มท้องให้ตื่นขึ้นมาดูเด็กก่อนจะปล่อยให้นอนหลับไปอีกครั้งเพื่อพักฟื้นร่างกาย

“ผมเจ็บ”

เพียวพูดเสียงเบา มังกรเอาน้ำให้เพียวจิบเจ้าตัวก็ยอมทำตามแต่โดยดีทั้งที่ยังเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น

“นอนต่อเถอะ ผมอยู่ตรงนี้”

มังกรตบหลังมือเพียวเบาๆแล้วกุมเอาไว้เพื่อให้เพียวรับรู้ถึงเขา เพียวพยักหน้าหงายฝ่ามือเพื่อกุมมือมังกรไว้เช่นกันก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกหน

นพคุณมองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้ม

ความอบอุ่นของคนทั้งสองแผ่ซ่านมาจนถึงเขา มันน่ายินดีแต่ก็น่าอิจฉานิดๆ เพราะนพคุณคงไม่มีโอกาสได้สัมผัสความอบอุ่นอ่อนโยนเช่นนั้นจากใคร

เขาเสมองหลานตัวน้อยที่กำลังนอนหลับสบายแล้วอยากหัวเราะนัก มังกรแสดงออกว่าเพียวสำคัญขนาดนี้ ทำไมยังกล้าพูดว่ารักนพคุณได้เต็มปากเต็มคำ นพคุณไม่เข้าใจจริงๆ



TBC
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 08-04-2015 21:37:11
เกือบไปแล้วนะมังกร
พี่น้องบ้านนี้ทำไมชอบทำร้ายจิตใจคนท้องจังวุ้ยยย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-04-2015 21:51:43
เอากันเข้าไปแต่ละคน
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 08-04-2015 22:04:55
ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 08-04-2015 22:09:11
เพลียกะพี่น้องตระกูลนี้มาก

ขอให้เพียวฟื้นตัวไวๆ และลูกแข็งแรงนะคะ  ^^
และอย่าว่านพคุณไม่ฟังเสือเลย ถ้าเป็นเราจะทำยิ่งกว่านี้อีก เฮอะ!
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 08-04-2015 22:21:24
อ่านแล้วติดจริงๆ แต่ล่ะตอนไม่อยากให้จบเลยอ่ะ

ตอนนี้บอกเลยว่าไม่พอใจมังกรมากๆมากถึงมากที่สุด ส่วนเสือก็ยังเหมือนเดิม คือไม่ชอบ!!!  :m16:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 08-04-2015 22:22:31
เข้าใจผิดว่ารัก แต่เราว่าไม่ได้รักแต่แรกหรอก น่าจะเป็นความผูกพันกับซึ้งที่มาช่วยมากกว่านะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 08-04-2015 22:41:49
ผิดใหมถ้าป้าจะด่า พี่น้อง มังกร เสือ ว่า ไอ้ฟายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย





ผิดใหม ที่ป้า อยากให้นพคุณ กับคุณเพียว เมินเฉยกับ สองคนนั้น






ผิดใหม ที่ป้าอยาก ให้คุณเพียว ตัดใจจากพีมังกรโดยเด็ดขาด






ผิดใหมที่ป้า ดีใจตอน นพคุณ ตอกย้ำความผิดของพี่มังกรโดยไม่ปลอบโยน






และที่สำคัญ ป้าดีใจที นพคุณเข้มแข็งขึ้น และ ดีใจมากๆที่น้องคุณเข้าขางคุณเพียวเต็มตัว :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 08-04-2015 22:43:04
คุณมังกรพูดเหมือนไม่ใช่คนที่จะดูและครอบครัวได้เลยค่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 08-04-2015 22:50:42
มันเป็นยังไง … ไม่ไหวจะเคลียร์กับสองพี่น้องตระกูลนี้เลยจริงๆ ค่ะ :katai1:

เพียวหายไวๆ นะค้า~ :L2:
 
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-04-2015 23:37:24
ปลอดภัยทั้งแม่และลูก เฮ้อ~ แอบเคืองสองพี่น้องนี่จริงๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 09-04-2015 00:25:36
ให้เพียวไปที่อื่นเลย ให้มังกรเลี้ยงลูกคนเดียวไปเลย เคืองมังกร แม่ม!!!!! ชอบคิดไปเองตลอด เพียวอย่าไปปักหลักกับมังกรเลยยย #มังกรตบ  :beat:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 09-04-2015 01:31:40
เรื่องนี้พระเอกตรงข้ามกับเรื่องที่แล้วจริงๆ   :angry2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: CorNnE PRiNCeS ที่ 09-04-2015 02:42:20
ลุ้นแทบแย่ ในที่สุด ก้อคลอดลูกแล้ว

น่าลุ้นทุกคู่เลย

ติดตามๆ

 :hao3:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: HamsteR ที่ 09-04-2015 04:23:30
เรากับเพียวนี่หัวอกเดียวกันเลย ... โดนคนที่เราแคร์ด่าว่า เป็นคนนอก มันช่างเจ็บปวด
เหมือนนกที่บินบนท้องฟ้าแล้วโดนยิงปีกหัก สาหัสแต่ไม่ตาย อะไรทำนองนั้นเลย

 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 09-04-2015 06:27:48
ตอนต่อไปต้องจัดการให้รู้เรื่องนะพี่กร
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 09-04-2015 06:36:41
เพียวจำไว้ด้วยนะว่าความรู้สึกเวลาเขาเห็นคนอื่นสำคัญกว่ามันเป็นยังไง อย่าใจอ่อนจนกว่ามังกรจะชัดเจน เข้าใจไหมลูก ! !
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 09-04-2015 07:02:17
 :pig4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: manutty ที่ 09-04-2015 09:52:04
สงสารเพียวมากเลย ตัวคนเดียวแล้วยังมาโดนว่าอีก เข้าใจนะว่ามังกรเข้าใจผิดและด้วยความรักที่ยังมีต่อคุณเลยพลั้งปากออกไป รวมถึงท่าทาง แต่ก็ไม่เห็นใจมังกรหรอก ขอให้เพียวเย็นชาใส่ทำเมินทำแค่ตัวเองเป็นลูกจ้าง ดูแลลูกให้และอย่ายอมไปอยู่กับมังกรง่ายๆแค่คำว่า ขอโทษ ให้แน่ใจว่ามังกรไม่มีความรู้สึกรักแบบคนรักกับคุณแล้ว ให้มังกรพูดและแสดงออกมากกว่านี้ หมั่นไส้ รักเพียวเข้าไปแล้วแต่ยังยึดติด คุณพูดถูกแล้วล่ะที่ตอกย้ำให้มังกรผิดเข้าไปอีก ทิ้งเพียวไว้แต่กลับออกไปกับคุณ ไม่ห่วงความรู้สึกเพียวเลยว่าจะมีผลกระทบต่อลูกไหม โมโห เพียวเมินนานๆเลย :angry2:  ส่วนคุณ เป็นคนใจร้อนมาก แต่เข้าใจนะว่ายังโกรธและน้อยใจอะไรหลายๆอย่างมันสะสม เสือก็พยายามจะพูดแต่ไม่เป็นผล ก็พยายามต่อไปแล้วกัน ส่วนนพเก้ายังไม่รู้อยู่ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถึงได้ลนลานขนาดนั้น ติดตามกันต่อ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 09-04-2015 10:54:07
พี่น้องคู่นี้นี่มันน่าโดน  :z6: :beat:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 09-04-2015 14:51:45
อย่าทำร้ายเพียวเลยมังกร
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 09-04-2015 17:49:00
 :pig4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 09-04-2015 18:02:56
มังกรเริ่มสนใจเพียวแล้วสิ แม้ว่าจะไม่รู้ตัวก็ตาม ยังไงก็จะรอดูว่าหลังจากเพียวคลอดแล้วมังกรจะทำไงต่อไป  มังกรรู้ตัวเองสักทีสิ นพคุณไม่ได้รักนาย เพียวน่ะดีพร้อมกว่านะ ๕๕๕๕  รอ รอ รออ่านตอนใหม่    :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: 
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 09-04-2015 19:47:58
 :z6: ถีบขาคู่ให้พี่น้องมังกร เสือ ซักคนละหลายๆ ที ขัดใจมาหลายตอนละ  :katai1:

หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 09-04-2015 20:21:50
พี่น้องบ้านเทพไทนี้ยังไงกันนิ -.-
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 10-04-2015 12:35:08
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:ตูเซ็งสองพี่น้องนี้มากกกกอะ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 10-04-2015 13:50:08
น้ำตาร่วงเลยครัช T T
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 10-04-2015 19:16:07
สนุกมากๆ แต่ก็รำคาญสองพี่น้องมากกกกกกกกกกก
อยากจะพุ่งเข้านิยายไปตบกบาลให้หายบ้า **อินจัด**
ทำไมถึงได้งี่เง่าได้ขนาดนี้ ฮึ่ย!!!!

ปล.ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ จ้า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่15 p.8 (8/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 10-04-2015 21:46:58
 
ตอนที่ 16
 

มังกรมองคนที่นอนหลับไปอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง เขาแปลกใจตนเองนักที่ก่อนหน้านี้ยังนึกโมโหจนไม่อยากเห็นหน้าอีกฝ่ายแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับอยากให้เพียวตื่นขึ้นมาแข็งแรงและสบายดีเหมือนเก่า

มังกรยังจำความรู้สึกตอนที่สัญญาณฉุกเฉินดังได้ มันราวกับมีใครมาบีบหัวใจเขาเอาไว้ มังกรเคยรู้สึกอย่างนี้เพียงแค่สองครั้ง

ครั้งแรกตอนที่รู้ข่าวว่าแม่ของเขาจากไป และครั้งที่สองเมื่อต้องสูญเสียผู้เป็นพ่อ

เขาไม่เคยรู้เลยว่าเพียวจะสำคัญกับตัวเขาถึงเพียงนี้

“คุณกลับไปนอนที่ห้องดีกว่าไหม”

มังกรถามนพคุณที่สะลึมสะลืออยู่ตรงโซฟา

“ไม่เป็นไรครับ”

มังกรไม่ยอมห่างไปไหนเพราะห่วงเพียวมาก ส่วนนพคุณอยู่เพื่อช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆเพราะเข้าใจที่มังกรอยากดูแลเพียวด้วยตนเอง

“ขอบใจคุณมากนะ แต่นอนเถอะ ร่างกายคุณเองก็ต้องดูแลให้มากเหมือนกัน”

มังกรดึงที่นอนซึ่งเก็บอยู่ใต้โซฟาออกมาแล้วให้นพคุณนอนตรงนั้น

“พี่หรี่ไฟนะ”

“ครับ”

นพคุณนอนหลับไปโดยใช้เวลาไม่นาน ส่วนมังกรยังคงนั่งอยู่ที่เดิมตรงข้างเตียง

“คุณจะยกโทษให้ผมไหมนะคุณเพียว”

มังกรรู้ว่าตนเองได้ทำผิดต่อเพียวไปแล้ว และยังไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะยกโทษให้ไหม แม้เพียวจะดูเป็นคนใจเย็นและใจดี แต่เมื่อนึกถึงตอนที่เขาเอ่ยปากต่อว่า แล้วเพียวสวนกลับมาด้วยคำพูดที่ยิ่งชวนให้เข้าใจผิด มังกรก็รู้ว่ามันไม่ง่าย

“คุณเพียว”

เพราะเฝ้าดูอยู่ตลอด เมื่อเพียวลืมตามังกรจึงสังเกตเห็นทันที

“ที่นี่...”

เพียวปรับสติกลับมาก่อนจะรู้สึกว่าร่างกายตนเองโล่งไป

“เด็กปลอดภัยใช่ไหมครับ”

มังกรพยักหน้า

“แกยังอยู่ในตู้อบ คุณเพียวรู้สึกไม่ดีตรงไหนหรือเปล่า”

“ผมโอเค ตอนนี้กี่โมงแล้วครับ”

มังกรบอกเวลาแล้วจ้องเพียวที่ยังพูดคุยกับเขาคล้ายปกติ มันแค่ ‘คล้ายปกติ’ เพราะเพียวไม่สบสายตากับเขาเลย

“คุณเพียว...”

มังกรกุมมือเพียวไว้

“ผมขอโทษ คุณเขาเล่าให้ผมฟังแล้วว่าผมเข้าใจผิดไปเอง”

“ไม่เป็นไรครับ”

“คุณเพียว คุณจะโกรธหรือต่อว่าหรืออะไรก็ได้”

มือที่กุมมือเพียวไว้บีบเบาๆคล้ายจะยืนยันความจริงใจของเจ้าตัว

“ผมไม่โกรธจริงๆครับ”

รอยยิ้มที่ส่งมาให้และคำตอบของเพียวทำเอามังกรโล่งใจไปได้บ้าง เขามีอะไรอยากจะเอ่ยอีกหลายคำแต่เพียวก็พูดขึ้นมาเสียก่อน

“ขอผมดูแกหน่อยเถอะครับ”

มังกรเข้าใจว่าเพียวอยากจะเห็นเด็กที่ตนเองเป็นผู้ให้กำเนิดจึงไม่ขัด เขาไม่ทันนึกหรอกว่าเพียวต้องการเลิกพูดถึงเรื่องเหล่านั้นต่างหากจึงได้เอ่ยเปลี่ยนเรื่อง

“เดี๋ยวผมไปเข็นมาให้”

มังกรลุกขึ้นไปเข็นตู้อบ เมื่อเพียวมองไปรอบๆจึงสังเกตเห็นนพคุณที่นอนหลับอยู่

“คุณเขาเป็นห่วงคุณเพียวมาก”

มังกรเอ่ยถึงคนหลับ สายตาที่ทอดมองไปทางนพคุณเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและเอ็นดู เพียวลอบถอนหายใจกับตัวเอง ไม่ว่าจะอย่างไรนพคุณก็เป็นคนที่มังกรดูจะรักมากที่สุดอยู่ดี

“คุณนพคุณเขาเป็นคนดี”

เพียวพูดเรียบๆก่อนจะหันมาสนใจเด็กน้อยในตู้อบ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เพียวได้เห็นเด็กคนนี้ แต่เป็นครั้งแรกที่เขามีสติครบพอจะมองดูเด็กที่เกิดจากเขา เด็กที่เขาอุ้มท้องมา

“แกเหมือนคุณจัง”

เสียงที่เปล่งออกมาคล้ายรำพึงกับตนเองเสียมากกว่าจะพูดกับมังกร แต่เพราะห้องเงียบมาก มังกรจึงได้ยินชัด เขายิ้มอย่างภาคภูมิใจ

“ขอบคุณคุณเพียวจริงๆ เด็กคนนี้มีค่าสำหรับผมมาก”

และเพียวก็มีค่าสำหรับมังกรมากเช่นกัน

“มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว”

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ”

แล้วทั้งเพียวและมังกรต่างเงียบกันไปดื้อๆ เพียวเอาแต่จ้องเด็กทารกในตู้อบ ในขณะที่มังกรก็เอาแต่จ้องเพียว ปกติแล้วหากมังกรพูดทำนองนี้ขึ้นมาเพียวจะยิ้มอ่อนๆส่งมาให้ อาจจะพูดว่าเป็นหน้าที่บ้างแต่ก็จะเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เพิ่งมีครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เพียวพูดออกมาอย่างหนักแน่นว่าเป็นหน้าที่

ความโล่งใจที่เพียวบอกว่าไม่ได้โกรธก่อนหน้านี้คล้ายจะหายไปเสียดื้อๆ มังกรมองเพียวด้วยความเป็นกังวล

“เรื่องงานที่ตกลงกันไว้...”

เพียวพูดขึ้นมาหลังจากเงียบไปนาน

“มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง”

มังกรรีบแทรก กลัวว่าเพียวจะเอ่ยปากขอยกเลิกการว่าจ้างต่อเนื่องที่ได้ทำกันไว้ เขาไม่มีทางยอมให้เพียวยกเลิกแน่ๆ ถึงต้องบังคับกันมังกรก็จะทำหากมันจะรั้งเพียวเอาไว้ได้

“ผมเป็นคนรักษาสัญญา”

เพียวยิ้มขณะพูด มังกรเบาใจที่ได้ยินเพียวว่าอย่างนั้น แต่ประโยคถัดมากลับเปลี่ยนให้รู้สึกหนักอึ้ง

“ผมรักษาสัญญา แม้ว่าอีกฝ่าย...จะผิดสัญญาที่ให้ไว้กับผมครั้งแล้วครั้งเล่าก็ตาม”

เพียวเป็นคนใจดี ใจกว้าง ไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น และแทบไม่เคยโกรธใครได้นาน เพียวบอกมังกรว่าไม่โกรธก็คือไม่โกรธ

แต่เพียวคนนั้นก็เป็นแค่คนธรรมดาไม่ใช่ผู้วิเศษมาจากไหน เขามีความรู้สึกเหมือนคนทั่วๆไป ดังนั้นแม้จะไม่โกรธ แต่ความรู้สึกที่เสียไปแล้วมันเรียกกลับคืนมาไม่ได้

เพียวไม่ใช่คนมากทิฐิแต่เป็นคนใจแข็งอย่างที่สุด สิ่งไหนที่เพียวบอกว่าไม่แล้วละก็ หากไม่จำเป็นจะไม่มีการผ่อนปรนเด็ดขาดและที่สำคัญเพียวถือคติ

‘เจ็บแล้วต้องจำ!’

 ...................................................



 

กว่ามังกรจะนึกได้ว่าต้องบอกข่าวเรื่องลูกกับคนอื่นๆก็บ่ายของวันถัดมาแล้ว

แม้นพคุณจะไม่อยากเจอใคร แต่เพียวออกปากขอร้องให้นพคุณอยู่ด้วยกันโดยให้เหตุผลว่าเพียวไม่สนิทกับคนอื่น นพคุณเลยไม่รู้จะปฏิเสธยังไง

นพคุณไม่รู้ว่าความจริงที่เพียวขอให้นพคุณอยู่ด้วยกันเพราะไม่อยากอยู่กับมังกรแค่สองคนระหว่างที่คนอื่นยังไม่มาต่างหาก

คนที่มาถึงเป็นคนแรกคืออินน์ ตอนที่เห็นนพคุณเจ้าตัวถึงกับชะงักไปด้วยความตกใจก่อนจะเอ่ยทัก

“สวัสดีครับคุณนพคุณ”

นพคุณไม่ได้เอ่ยตอบ แค่พยักหน้าให้ด้วยสีหน้านิ่งๆเหมือนเช่นทุกครั้ง นพคุณไม่ได้ไม่ชอบอะไรอินน์ แต่ก็ไม่ได้นึกอยากญาติดีด้วยนัก และเพราะท่าทางหยิ่งแบบนี้นี่เองที่ทำให้อินน์ไม่ค่อยชื่นชอบในตัวนพคุณสักเท่าไหร่ ไหนจะยังมีเรื่องที่ทำไว้กับมังกรอีก

“ที่สั่งได้มาไหม”

อินน์ชูกล่องถนอมอาหารขึ้นให้มังกรดูแทนคำตอบ

“เอาไปแช่เย็นไว้ก่อนนะ”

ที่อินน์มาถึงก่อนคนอื่นเพราะมังกรสั่งให้ซื้อของบำรุงมาให้เพียวกินบำรุงร่างกาย มังกรย้ำแล้วย้ำอีกว่าให้อินน์มาถึงก่อนห้าโมงเย็นเพื่อที่จะได้มาทันเวลาอาหารเย็นของเพียว ทั้งที่ถึงยังไงอินน์ก็ต้องมาอยู่แล้วเนื่องจากมีงานต้องเอามาให้มังกรเซ็น

“ตัวเล็กนี่จะออกจากตู้อบได้เมื่อไหร่ครับ”

เก็บของแล้วอินน์ก็เดินมาจดๆจ้องๆเด็กชายที่นอนหลับอยู่ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูทำให้เขายิ้มกว้างออกมา

“น่าจะพรุ่งนี้ ใช่ไหมคุณเพียว”

“ใช่ครับ”

พรุ่งนี้เพียวเองก็จะย้ายออกจากแผนกโรงพยาบาลกลับไปพักฟื้นที่ห้องพักเช่นเดียวกัน

“จะจัดแถลงข่าวเมื่อไหร่ดีครับ”

ชื่นชมเด็กน้อยจนพอใจอินน์ก็ถามเจ้านายอย่างเป็นการเป็นงาน เขาเตรียมจดวันเวลาแต่มังกรกลับนิ่งคิดไปนาน

สายตามังกรมองเพียวที่กำลังคุยกับนพคุณแล้วตัดสินใจว่าจะยังไม่รีบ

“รอไปก่อน ยังไม่แถลงข่าวแต่ให้ข่าวได้”

“จะอนุญาตให้คนอื่นเข้าเยี่ยมไหมครับ”

มังกรส่ายหน้า

“ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว แค่ให้ข่าวไปว่าลูกฉันเกิดแล้วก็พอ ส่วนเรื่องมาเยี่ยมปฏิเสธไปให้หมด”

“จะดีเหรอครับ ทั้งคู่ค้า แล้วไหนจะบรรดาญาติๆอีก...”

“ปฏิเสธไป”

“ได้ครับ!”

อินน์ไม่รู้ว่ามังกรกำลังคิดอะไร แต่เนื่องจากทำงานด้วยกันมานานจึงพอมองออกว่าเจ้านายตนเองต้องมีแผนอยู่ในใจ

“แล้วจะย้ายออกเมื่อไหร่ครับ”

“ยัง เรื่องนั้นจะบอกอีกที จริงสิ ให้ข่าวไปก็ได้ว่าลูกชายฉันเกิดก่อนกำหนดจึงต้องการการดูแลจากแพทย์อย่างใกล้ชิด”

เพราะยังมีนพคุณที่ต้องอยู่ที่นี่ มังกรจึงคิดจะเช่าห้องต่อไป เลี้ยงลูกที่เอกวิทย์ก็ดีไปหลายอย่างด้วย

ที่สำคัญเพียวกับมังกรยังอยู่ในสภาวะตึงเครียด อย่างน้อยๆก็ในความคิดมังกรละนะ

“แล้วชื่อล่ะครับ”

มังกรส่งกระดาษแผ่นเล็กให้อินน์ ในนั้นเขียนชื่อที่ทำให้อินน์ต้องเงยหน้าจ้องมังกรอีกครั้งด้วยความไม่แน่ใจ

“ชื่อนี้...”

“ไม่เพราะหรือ ความหมายก็ดีนะ”

เมื่อมังกรย้ำก็แปลว่าเจ้าตัวตั้งมาอย่างตั้งใจ อินน์อ่านทวนชื่อซ้ำอีกครั้ง

ชื่อที่มังกรตั้งไม่ใช่แค่ความหมายดีแต่มันยังแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของใครบางคน

‘กรณ์พิสุทธิ์’

ชื่อที่เขาไม่ต้องคิดให้มากความก็รู้ว่ามาจากชื่อของมังกรและเพียว

 ..........................................



 

“น่ารักจังเลย”

เสียงรื่นเริงของแพนดังมาจากหน้าตู้อบ แพนมาพร้อมกับเสือและนพเก้า พอรู้ว่าเสือจะมาเยี่ยมหลานเจ้าตัวก็ขอติดรถมาด้วย แม้มังกรจะบอกว่างดเยี่ยม แต่สำหรับแพนเพื่อนสนิทของน้องชายที่เขาเห็นมาเป็นสิบปีมังกรก็ไม่รังเกียจที่อีกฝ่ายมา

“หน้าเหมือนพี่กรเด๊ะ รู้เลยว่าลูกใคร สำเนาถูกต้อง!”

คนที่ได้ฟังต่างส่ายหน้าระอากับคำพูดของแพนไปตามๆกัน

“มึงอย่าโอเวอร์นักไอ้แพน”

เสือเดินมาดูหลานชายพร้อมเขกหัวเพื่อนไปเบาๆ เด็กน้อยในตู้อบเหมือนมังกรมากจริงๆ และแน่นอนว่าคล้ายมังกรย่อมคล้ายเสือ เจ้าตัวยิ้มอย่างเอ็นดู ลูกของพี่ชายเขาน่ารักขนาดนี้ ลูกของเขาเองก็คงน่ารักไม่ต่างกัน

“เก้าดูด้วยสิ”

นพเก้าเบียดเสือแล้วยื่นหน้าเข้าไปดูหลานด้วยความสนใจ

“เสียดายจังที่วันนี้อุ้มไม่ได้”

แพนก้มหน้าลงต่ำจนหน้าแทบจะแนบไปกับตู้ ปากก็บ่นไปด้วยที่วันนี้ยังจับหลานไม่ได้

“พี่คุณ”

นพเก้าเอ่ยทักพี่ชายที่เพิ่งเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม อยากจะเข้าไปพูดคุยด้วยแต่ก็โดนเสือดึงไปนั่งที่โซฟาเสียก่อน

“นั่งนี่แหละ”

“เชอะ”

นพเก้าทำปากยื่นใส่คนบังคับ ท่าทางเหมือนจะเคืองเสืออยู่หลายส่วน นพคุณเมินกิริยาอาการของคนทั้งคู่ ทำเป็นว่ามองไม่เห็นและไม่สนใจ หากไม่ติดว่ารับปากเพียวไว้นพคุณคงไม่อยู่ในห้องนี้แล้ว เขาไม่อยากเจอเสือ ไม่อยากเจอนพเก้า และยิ่งไม่อยากเจอทั้งสองคนพร้อมกัน

“คุณอาการเป็นยังไงบ้าง”

เสือเดินเข้ามาใกล้ ไม่สนใจแม้ว่านพคุณจะพยายามเดินหนีหรือคนอื่นๆจะกำลังมองมา

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”

“พี่แค่เป็นห่วง”

นพคุณแค่นเสียงขึ้นจมูก มองไปทางนพเก้าก่อนจะตวัดสายตากลับมามองเสือ

“เชิญห่วงคนของคุณเถอะ อย่ามายุ่งกับผม”

ว่าแล้วเจ้าตัวก็ลุกขึ้นเปลี่ยนเป็นไปนั่งข้างเตียงของเพียว เสืออยากจะตามไปคุยกับนพคุณให้เข้าใจ แต่เวลาและสถานที่คงไม่เหมาะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่นี่มีคนมากเกินไป มองคนที่เชิดหน้าไม่หันมาทางตนเองแม้แต่น้อยแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ

มันไม่ง่าย เสือรู้ แล้วยังมีเรื่องอีกมากมายที่ต้องจัดการก่อน

แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว เขาเดินไปนั่งลงบนโซฟาข้างๆนพเก้า พิงพนักอย่างหมดแรง หนทางช่างยาวไกลจนเสือไม่รู้เลยว่าจะไปถึงจุดหมายปลายทางได้เมื่อไหร่

“โอเคนะครับ”

คนที่เคืองเขาอยู่จนถึงเมื่อครู่นี้หันมาถามอย่างเป็นห่วง ความเอาใจใส่ของนพเก้าในตอนที่เขากำลังจะหมดกำลังใจทำให้เสือรู้สึกดีขึ้น อย่างน้อยๆนพเก้าก็ยังเป็นคนหนึ่งที่เข้าใจและอยู่ข้างเขา

“พี่โอเค ขอบใจ”

เขาลูบหัวอีกฝ่ายและยิ้มให้เพื่อยืนยันว่าตนยังไหวจริงๆ

ภาพความอ่อนโยนและความใกล้ชิดระหว่างเสือและนพเก้าดูแล้วช่างเหมาะสม นพคุณไม่ได้เพิ่งเห็นมันเป็นครั้งแรก ตั้งแต่เสือตีตัวออกห่างไปเขาก็เห็นมันมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

ในระหว่างที่นพคุณเฝ้ารอเสือกลับมาเป็นคนเดิม เสือก็เดินห่างออกไปเรื่อยๆพร้อมกับจูงมือนพเก้าไปด้วย นพคุณเคยพยายามเดินตาม เคยพยายามเรียกให้เสือหันกลับมา แต่ก็ไม่เคยสักครั้งที่จะเดินทันหรือทำให้เสือหันกลับมามองได้

ไม่มีพี่เสือของนพคุณ ตอนนี้คงเหลือเพียงพี่เสือของนพเก้า

เขาเจ็บ...ทำไมใจมันถึงเจ็บนัก

นพคุณขบริมฝีปากตัวเอง ทั้งที่คิดว่าชินแล้ว คิดว่าคงไม่รู้สึกอะไรแล้วแต่ก็ยังคงเจ็บอยู่ทุกครั้ง ทำไมกันนะ...ทำไม

 ..................................................



 

บรรยากาศพวกนี้มันอะไรกัน

แพนบ่นในใจอย่างเซ็งๆ เขาติดสอยห้อยตามเพื่อนสนิทมาเยี่ยมหลาน ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าอยากเห็นเด็กชายตัวน้อยที่เพิ่งลืมตาดูโลก ใครจะรู้ว่ากลับต้องมาเผชิญกับบรรยากาศหนาวเย็นระดับขั้วโลก แพนพยายามจะทำให้บรรยากาศมันดีขึ้นแต่ก็ไม่ได้ผล หลานชายตัวน้อยที่อยากจะจับอยากจะอุ้มก็ยังออกมาจากตู้อบไม่ได้ แพนจึงมีแต่เซ็งกับเซ็ง

“นี่ครับ”

จานผลไม้ที่ถูกปอกอย่างดีเลื่อนมาวางอยู่ข้างหน้าตน แพนมองอินน์ที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับใครเขาอย่างสงสัยว่าเป็นตนที่คิดมากไปหรือว่าเป็นอินน์ที่ความรู้สึกช้ากันแน่

“พี่อินน์จะกลับกี่โมง”

อย่างที่บอกว่าแพนติดสอยห้อยตามเพื่อนมา ดังนั้นถึงคิดจะกลับแพนก็กลับไม่ได้ถ้าเสือยังไม่กลับ ไอ้จะโทรบอกให้คนขับรถมารับก็ดูจะเป็นการหลบเลี่ยงที่โจ่งแจ้งมากเกินไป

“อีกสักพักก็กลับแล้วครับ เดี๋ยวผมต้องเข้าบริษัท”

“ผมกลับด้วยนะ ขอติดรถไปเฉยๆก็ได้ เดี๋ยวผมให้คนรถไปรับที่บริษัท”

“ก็ได้อยู่หรอกครับ”

อินน์ไม่เข้าใจนักว่าทำไมแพนถึงจะรีบกลับ แต่การที่แพนขอติดรถไปด้วยก็ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรง เขาเลยไม่ปฏิเสธ

“กลับเลยไหม ไปเถอะนะ ป่ะพี่อินน์”

“เอ่อ ก็ได้ครับ”

อินน์ลุกตามแรงดึงของแพน แถมเจ้าตัวยังเป็นคนบอกลาคนอื่นๆแทนเขาขณะลากเขาออกมาจากห้องเสียอีก

“รีบหรือครับ ผมไปส่งคุณแพนก่อนก็ได้”

“ไม่รีบๆ”

แพนรีบโบกมือปฏิเสธ

“อ้าว”

อินน์มองอย่างสงสัย แพนเลยถอนหายใจใส่อินน์เสียเลยที่ความรู้สึกช้า

“พี่อินน์ไม่คิดว่าบรรยากาศในห้องมันไม่น่าอยู่บ้างเหรอ”

อินน์มองหน้ามุ่ยๆของแพนที่เหมือนจะกำลัง ‘ค้อน’ ใส่ตนเองแล้วแอบลอบยิ้ม ท่าทางที่ไม่ได้เห็นมานาน... ซึ่งเขาเลือกที่จะไม่ทักออกไปเพราะไม่อยากให้แพนรู้ตัว

“เรื่องของพวกเขาเราไม่ต้องใส่ใจมากหรอกครับ”

เขารู้หรอกว่าบรรยากาศในห้องไม่ดี แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่

“นั่นเพื่อนผมนะ พี่กรก็เหมือนพี่ชายผม จะไม่ให้ผมสนใจได้ยังไง”

แพนโวยวายใส่ ยิ่งรู้ว่าอินน์เองก็รู้สึกแต่ทำเป็นทองไม่รู้ร้อนเขาก็ยิ่งโวยวาย

“พี่อินน์ลืมไปหรือเปล่าว่าตัวเองเป็นญาติ”

ของอย่างนี้ใช่ว่าอยากลืมก็จะลืมได้เสียหน่อย เขาไม่เคยลืมหรอกว่าเป็นญาติของเสือและมังกร แม้จะเป็นญาติห่างๆแบบที่แทบไม่มีสายเลือดเดียวกันไหลเวียนอยู่ในตัวเลยแต่ก็นับว่าเป็นญาติ

“พวกเขาก็มีเรื่องของพวกเขา เราได้แค่ดูนะครับ เขาไม่ขอให้ช่วยเราจะทำอะไรได้”

ที่อินน์พูดมาก็มีเหตุผล แต่มันอดไม่ได้นี่

“คนใจดำ”

แพนพึมพำ อินน์ได้ยินแต่เขาก็ไม่แก้ตัวหรือว่าอะไร ออกจะยอมรับด้วยซ้ำว่าตนเองใจดำอย่างที่แพนว่าจริงๆ

 .............................................



 

เสือมาเยี่ยมหลานทุกวัน และแน่นอนว่าพ่วงนพเก้ามาด้วยทุกวันเช่นกัน ทันทีที่เสือกับนพเก้ามาถึงนพคุณก็จะหนีกลับไปห้องตัวเองทุกครั้ง

“คุณ เดี๋ยวก่อน”

และก็เช่นทุกครั้งที่เสือจะต้องมารั้งตัวนพคุณไว้อย่างนี้

“ปล่อย”

นพคุณรู้ว่าสู้แรงเสือไม่ได้จึงใช้สายตาและคำพูดเพื่อให้เสือปล่อยตนมากกว่าที่จะใช้แรง

“ฟังพี่หน่อยเถอะ”

“ไม่เบื่อบ้างหรือไง”

นพคุณไม่เข้าใจ ทุกครั้งเสือก็พูดอย่างนี้ แล้วนพคุณก็ไม่เคยฟังเสือ ทำไมเสือยังดื้อด้านไม่หยุด

“พี่อยากให้คุณฟังพี่บ้างก็เท่านั้น”

นพคุณเมินหน้าหนี วันหมั้นใกล้เข้ามาทุกที ขนาดนพคุณที่ไม่สนใจข่าวคราวยังได้ยินเข้าหูบ่อยๆ เขานึกไม่ออกว่าเสือจะอยากให้เขาฟังอะไรนอกไปจากคำแก้ตัวหรือไม่ก็มาขอตกลงเกี่ยวกับลูก ซึ่งนพคุณยังไม่พร้อมจะตกลงอะไรทั้งนั้น

แม้มังกรจะบอกว่าไม่ใช่อย่างที่นพคุณคิด แต่เขาก็ไม่พร้อมจะฟัง...และคิดว่าคงจะไม่มีวันพร้อมด้วย

 “ไม่ว่าสิ่งที่คุณพูดจะคืออะไร ความจริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ก็คือคุณกำลังจะหมั้นกับเก้า”

มือที่จับแขนนพคุณคลายออก นพคุณพูดถูก ไม่ว่าเสือจะพูดอะไรตอนนี้ก็เปลี่ยนความจริงที่ว่าเขากำลังจะหมั้นกับน้องชายนพคุณไม่ได้ ไม่ว่าจะเพราะอะไรแต่การหมั้นก็กำลังจะเกิดขึ้นจริงๆ

“ผมไม่รู้ว่าคุณคิดจะพูดอะไรกับผม แต่เชื่อเถอะว่ามันไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นได้หรอก”

นพคุณหวังว่านี่จะเป็นการเผชิญหน้าในลักษณะนี้เป็นครั้งสุดท้าย เขาไม่ได้เข้มแข็งพอที่จะต้องมาเจออะไรอย่างนี้บ่อยๆ

“ผมขอร้อง อย่ามายุ่งกับผมเลย”

ว่าแล้วเดินเข้าห้องตัวเองก่อนจะปิดล็อก นพคุณพิงประตู กำมือแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ เขากำลังจะผละจากประตูตอนที่ได้ยินเสียงผ่านประตูเข้ามา

“พี่ทำทุกอย่างเพื่อคุณ”

นพคุณเม้มริมฝีปากแล้วเดินเข้าห้อง คำของเสือที่ว่าทำทุกอย่างเพื่อนพคุณนั้นได้ฟังมานับครั้งไม่ถ้วน  แต่มันจะเชื่อได้สักแค่ไหนในเมื่อนพคุณมีแต่เจ็บ

หากทำทุกอย่างเพื่อกันแล้วต้องเจ็บขนาดนี้ สู้ไม่ต้องทำจะดีกว่าไหม...

เสือวางฝ่ามือตรงบานประตู เขาไม่รู้ว่านพคุณยังอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า และไม่หวังให้นพคุณได้ยิน นพเก้าที่เดินตามออกมาหยุดยืนมองด้วยความเสียใจ ความเจ็บปวดของเสือและนพคุณคล้ายจะเกิดขึ้นเพราะตัวเขา แต่เขากลับไม่สามารถทำอะไรได้

“พี่เสือ”

เสือหันมาตามเสียงเรียก

“เราต้องไปดูเค้กครับ”

“ให้คนอื่นทำให้สิ”

นพเก้าส่ายหน้า

“พี่ก็รู้ว่าเราต้องไปกันเอง”

เสือถอนหายใจหน่ายๆ เขามองประตูห้องของนพคุณอย่างอาวรณ์ เมื่อไหร่หนอที่นพคุณจะยอมฟัง เมื่อไหร่ที่เรื่องบ้าๆพวกนี้จะจบลง

“พี่เสือใจเย็นๆ”

เสือใกล้จะระเบิดเต็มทนด้วยโดนกดดันในทุกๆทาง

“พี่จะใจเย็นได้ยังไง! นั่นลูกกับเมียพี่นะ!”

นพเก้าหน้าเสีย แม้เสือจะไม่ได้พูดเสียงดังแต่ถ้อยคำและน้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

เสือสมควรที่จะโกรธและนพเก้าไม่มีคำแก้ตัวใดๆ

“เอาเถอะ”

เห็นนพเก้าก้มหน้ารับผิดแล้วเสือก็รู้ตัวว่าพาลใส่อีกฝ่าย

“พี่ขอโทษ พี่พาลเอง”

นพเก้าส่ายหน้า พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้แล้วฝืนยิ้มให้เสือ

“ไม่เป็นไรครับ เราไปกันเถอะ”

เสือมองประตูซึ่งยังคงปิดสนิทอยู่อีกครั้งก่อนจะหันกลับมา

“ไปกันเถอะ”

เขาจะมาหยุดตรงนี้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นความพยายามที่ผ่านมาของพวกเขาคงสูญเปล่า

แม้นพคุณจะไม่เข้าใจ แต่เสือรู้ว่าตัวเองทำทุกอย่างเพื่อใคร เท่านั้นก็พอ

 

 TBC




 

 
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 10-04-2015 22:00:32
หน่วงค่ะ. ดูทุกคนอึนๆใสีกันมากอ่า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 10-04-2015 22:10:16
เมื่อไรเรื่องทุกอย่างมันจะคลี่คลายสักทีครับ -.-
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 10-04-2015 22:15:03
 :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :laugh:ตูเครียดอะ o6 o6 o6 o6 o6
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 10-04-2015 22:16:26
 :beat:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Kamidere ที่ 10-04-2015 22:17:13
หงุดหงิด  :m16: ถ้าตอนหน้าทั้งเสือทั้งมังกรยังไม่ทำตัวดีๆอีกนะ เค้าจะรอจนกว่าขะแฮปปี้แล้วค่อยอ่าน
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 10-04-2015 22:17:16
จะยังไงพี่ก็เพลียเสือกับเก้ามิคลาย~~ จริงๆ นะคะ! แต่ตอนนี้เพียวชนะเลิศค่ะ ใจเด็ดมากเลย (สะบัดบ๊อบใส่มังกรเบาๆค่ะ)
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-04-2015 22:29:40
มีเวลาเยอะแยะที่จะพูดจะอธิบาย แต่ก็ไม่เคยพูดเคยบอก บอกแค่ทำเพื่อคุณๆทั้งๆที่ตลอดเวลาแทบจะไม่เคยทำดีด้วยมาก่อน ตอนนี้พูดมาได้อย่างไรว่าไม่มีใครอยู่ๆและเข้าใจเหมือนนพเก้า ทั้งพี่ทั้งน้องเลย   :z6:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 10-04-2015 22:31:01
สงสารลูกในท้องนพคุณจัง แม่สุขภาพจิตไม่ดีเลย
หวังว่าตอนคลอดจะปลอดภัย ^^
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 10-04-2015 22:41:06
หน่วงจริงๆนะ :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 10-04-2015 22:47:41
พี่จะบ้าตายกับอีพี่น้องคู่นี้  :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 10-04-2015 22:53:19
บรรยากาศอึมครึม :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 10-04-2015 23:27:13
รอดูความใจแข็งของเพียวค่ะ 
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 10-04-2015 23:37:53
หนักใจคู่เสือที่สุด      :fire:   

ถ้าคิดว่า สิ่งที่ทำอยู่  เสือทำเพื่อคุณล่ะก็   ...............  :angry2:

เรามองไม่เห็นสิ่งที่เสือทำอยู่เลย  แล้วคุณจะเห็นอะไรที่เสือทำเพื่อคุณกัน 

นอกจากความเจ็บข้ำที่มีมาให้ทุกครั้ง   :hao5:

ไม่ปลื้มเสืออย่างแรง    :fire:

ส่วนนพเก้า  ช่วยอะไรใครไม่ได้  ได้แต่เงียบตามน้ำตลอด     :angry2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 10-04-2015 23:49:26
อยากจะตีอีเสือจริงๆ  บอกเค้าซักนิดก็ไม่ได้ อมพะนำไว้แบบนั้นแหล่ะ  อมให้มันเน่าตายคาปากไว้แบบนั้นล่ะ! :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 11-04-2015 00:03:45
เจ็บกันไปหมดทั้ง4คน เมื่อไหร่จะคลี่คลายนะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 11-04-2015 00:30:53
เสือทำอะไรสักอย่างก่อนจะมีงานหมั้นสิ จะพูดอะไรก็พูดให้มันเร็วๆสิ มัวแต่ "ฟังพี่ก่อน ฟังพี่ก่อน " ไม่ต้องรอว่านพคุณจะฟังรึไม่ฟัง ขอให้พูดไปเถอะ เอาให้ชัดเจนไปเลย เดี๋ยวนพคุณก็ใจอ่อนเอง นพคุณเป็นแบบนี้จะกระเทือนถึงลูกแน่ๆ อยู่กับเพียวคุยกับเพียวบ่อยๆ ส่วนมังกรต่อไปได้เจอบทหินจากเพียวบ้างแล้วล่ะ หึหึ ดูท่าทางมังกรยังไม่ใส่ใจ เพียวมากเท่าไหร่ จะเอาเพียวเป็นเมียแท้ๆ ต่อไปก็ทำดี พูดดีและใส่ใจเขาหน่อย มังกรง้อเพียวให้มากๆนะ ๕๕๕๕๕
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-04-2015 00:32:51
เปลี่ยนเลยได้มั้ย
หาคู่ใหม่มาแทนเลยยยยย
เบื่อพี่น้องคู้นี้ :angry2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 11-04-2015 02:18:19
ยังคงอินจัดและรู้สึกหงุดหงิดมังกรกับเสืออย่างต่อเนื่อง

ปล.เชียร์เพียวให้ใจแข็งมากๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 11-04-2015 03:36:35
เพียว..? นายไปอยู่ไหนเนี่ยยย ที่บอกให้หายไม่ใช่หายไปจากบทนะเธอว์.....หรือว่าคนเขียนไม่มีงบจ้างให้เพียวมามีบทพูดบ้าง เงียบตั้งแต่พูดกับมังกรเสร็จเลยเน้~~~ =_=
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 11-04-2015 06:43:53
อ่านแล้วเครียดจัง สงสารทั้งนพคุณและเพียว

 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 11-04-2015 06:55:05
 :m15:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 11-04-2015 09:11:33
ดีทีพี่มังกรเริ่ม รู้ใจตัวเอง และเริ่มแก้ไข นิสัยสั่วของตัวเองเพื่อลูกและเพื่อคุรเพียว



คุณเพียว กับ น้องคุณสุดยอด เข้มแข็งดีมาก แม้ใจจะเจ็บ แต่ อย่าให้อภัย ง่ายๆนะ สู้ๆ



สงสารนพเก้า  และอยากให้เข้มแข็ง กว่านี้จะได้ไม่ตกที่นั่ง แย่ๆ เหมือน นพคุณ



ส่วนพี่เสือ :beat: :z6: ปากก็บอกว่าทำเพื่อนพคุณ แต่ที่มึงทำเนี่ย ป้าเห็นแต่ทำร้ายนพคุณทั้งนั้น



จะปลอบจะโอ๋กัน ทำไมไม่ ไปโอ๋ที่อื่น มานั่งลูบหัวลูบหางให้น้องคุณเขาเห็นทำไม



แล้วมาพร้อมกันทำไมบ่อยๆ ที่โรงพยาบาล  มาเพื่อตอกย้ำสิ่งที่น้องคุณเขาคิดเขาเชื่อเหรอ



พร่ำแต่ว่าจำเป็น แต่ไม่เคยเอ่ยเหตุผล ว่าจำเป็นอะไร



แถม ยังทำให้คนอื่น(อินทร์และแพน)เข้าใจว่าน้องคุณ เป็นตัวปัญหาอีก เกลียดคนใจแคบแบบอินทร์มาก :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 11-04-2015 09:37:53
โดดถีบขาคู่ใส่เสือเลย  :z6:

อึดอัดกันไปทั้งตอนเลย  :z3:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 11-04-2015 09:45:45
แล้วจะบอกตอนไหนละ แบบนี้สงสารนพคุณอะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 11-04-2015 09:52:18
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ ตอนนี้เพียวโดนใจมาก เจ็บแล้วจำ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: gigigeam ที่ 11-04-2015 12:46:24
สนุกอะะะะ
รอตอนต่อไปๆๆ
อิอิ อยากให้เพียวกับคุณไม่สนใจสองพี่น้องนี่ไปเลย แอบหนีไปทั้งคู่ก็น่าสนอยู่5555
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-04-2015 16:27:09
เป็นงี้มาหลายตอนแล้ว อยากได้ตอนหวานๆบ้างอ่ะ!?
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 11-04-2015 16:59:16
เพราะแต่ละคน ปากหนัก เรื่องทั้งหมดก็เลยยัง พัวพัน พันพัว เป็นลิงแก้แห  :เฮ้อ:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  JubJib  :L2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-04-2015 17:52:14
เสืองี่เง่าอ่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 11-04-2015 18:01:56
คุณห้ามใจอ่อนนะ  หนได้หนีเลย สู้ๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 11-04-2015 20:25:05
เครียดเรื่องคุณจริงๆๆๆ


โอ้ยแถมกรยังจะมาทำแบบนี้อีก



เสียใจแทนเพียว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 11-04-2015 21:21:20
รอวันที่ไอ้พี่กรรู้ตัว แล้วต้องวิ่งตามงอนคุณเพียว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: manutty ที่ 12-04-2015 10:51:30
โอ้ย แอบสะใจ ที่เพียวตอกกลับมังกรเหน็บให้เจ็บแบบเรียบๆ แต่ทำเอาอึ้ง สงสารเพียวที่โดนทำร้ายจิตใจ หึ ทีอย่างนี้มาคิดได้ ถามจริงเถอะ ถ้าคุณไม่เล่าให้ฟัง มังกรจะคิดได้ไหมว่าเพียวไม่ได้เป็นคนแบบนั้น ถึงจะไม่ได้อยู่กันมานานอย่างที่อยู่กับคุณ แต่ก็น่าจะเอะใจอะไรบ้าง ปกติเพียวไม่ใช่คนสอดเรื่องคนอื่นอยู่แล้ว ตัวเองนั่นแหละไปสอดทำตัวให้ความหวังเพียวและมาทำร้ายกัน เป็นใครก็เสียใจ ถึงจะเป็นลูกจ้าง เอาอีกเพียวเอาให้มังกรกระวนกระวายนั่งไม่ติด จนในหัวไม่มีเรื่องคุณ มีแต่เรื่องเพียวอย่างเดียว o18 ส่วนคุณบางครั้งก็อยากให้ฟัง เสือ บ้างนะ แต่ เสือก็พอๆกัน รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่และเป็นคนใจร้อน ขี้น้อยใจ ก็ยังจะพานพเก้ามาด้วยอยู่นั่นแหละ แล้วจะไม่ให้คุณคิดมากได้ยังไง อ่อนโยนก้บเก้าตลอด เป็นใครใครก็คิดวะ หวังว่าจะเคลียร์กันได้เร็วๆนะ หน่วง และก็ยังไม่รู้สักทีว่า นพเก้าไปทำอะไรไว้กันแน่  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 12-04-2015 18:31:48
สงกรานต์จะมามั๊ย  *^^*
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่16 p.9 (10/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 12-04-2015 21:41:11
 ตอนที่ 17



“ค่อยๆล้างออกแบบนั้นแหละครับ”

มังกรทำตามที่เพียวว่า ค่อยๆล้างสบู่ออกจากตัวลูกชายอย่างเบามือ

นี่เป็นครั้งแรกที่มังกรอาบน้ำให้ลูก หลังจากก่อนหน้านี้เขาพยายามเลี่ยงมาตลอดเพราะยังไม่กล้า แต่คราวนี้ เพียวยืนยันว่ามังกรต้องทำ โดยให้เหตุผลว่าหากเขาไม่ทำตอนนี้ พอลูกโตขึ้นมังกรเองนั่นแหละที่จะเสียใจ

“นี่ครับ”

เพียวส่งผ้าเช็ดตัวให้มังกรใช้ห่อตัวเด็กน้อย

“แกชอบใจออกเห็นไหมครับ”

เด็กชายตัวน้อยมองคนเป็นพ่อตาแป๋ว ปากน้อยๆคล้ายจะคลี่ยิ้ม มังกรเห็นแล้วก็ยิ้มตาม รู้หรอกว่าลูกยังไม่รู้เรื่องถึงขั้นจะยิ้มหรือมีปฏิกิริยาตอบโต้กับตนได้ แต่เขาก็รู้สึกอุ่นขึ้นมาในอกยามนึกได้ว่าสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆนี้คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา นึกดีใจที่ตนเองยอมรับข้อตกลงของเพียวที่ว่าเขาต้องมีส่วนช่วยในการเลี้ยงลูกด้วย ไม่อย่างนั้นเพียวจะไม่ยอมรับงานต่อ

“แล้วจะให้เรียกแกว่าอะไรดีครับ”

เพียวไปจัดเตรียมที่นอนขณะที่มังกรเช็ดตัวให้ลูกและเริ่มใส่เสื้อผ้า

“ผมตั้งชื่อจริงไปแล้ว”

เพียวเม้มริมฝีปาก นึกถึงชื่อจริงของเด็กชายทีไรเขาต้องสงสัยทุกครั้งว่ามังกรตั้งใจจะทำอะไรกันแน่

“ผมทราบครับ แต่จะให้เรียกแกเต็มๆอย่างนั้นทุกครั้งจะดีหรือครับ”

“งั้นคุณเพียวก็คิดชื่อเล่นสิครับ”

มังกรว่าขณะส่งลูกชายให้เพียว เพียวรับเด็กชายมาแล้ววางบนที่นอนอย่างเบามือ

“แกไม่ใช่ลูกของผม”

เพียวกระซิบค้าน

“คุณอุ้มท้องแกมา นับว่าแกเป็นลูกคุณมากกว่าผมเสียอีก”

“ผมทำเพราะคุณจ้าง”

มังกรถอนหายใจ หลังๆมานี้เพียวย้ำเหลือเกินว่าเจ้าตัวทำทุกอย่างตามหน้าที่ที่เขาเป็นผู้จ้างวาน

“อย่างนั้นก็เรียก ‘กรณ์พิสุทธิ์’ ต่อไป ผมว่าก็เพราะดี”

เพราะน่ะเพราะ ชื่อนี้เพียวก็ว่าไม่แย่นัก แต่ฟังแล้วมังกรไม่จั๊กจี้หูบ้างหรืออย่างไรกัน

มังกรมองเพียวป้อนนมให้ลูกชาย เพียวไม่ได้เย็นชาใส่มังกรแต่ทำเหมือนกับว่ามันไม่มีอะไร ถ้าเพียวโกรธหรือโมโหให้เห็นทุกอย่างอาจจะง่ายกว่านี้ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงไม่ใช่เพียวที่มังกรรู้จักแล้วเหมือนกัน

หลังจากนมหมดขวดเพียวก็ค่อยๆจับเด็กชายพลิกไปทางขวาพร้อมลูบหลังให้ ปากก็พึมพำว่า ‘เรียว’ เบาๆเหมือนไม่ได้อยากให้ใครได้ยิน แต่มังกรก็ยังได้ยินอยู่ดี

มังกรตั้งชื่อจริงโดยใช้ชื่อตัวเองกับเพียวมาดัดแปลงรวมกัน แล้วชื่อเล่นที่เพียวตั้งก็ทำนองเดียวกันไม่ใช่หรือไง

ถ้ามังกรจะตีความว่าตัวเขากับเพียวคิดไม่ต่างกันก็คงได้ใช่ไหม เจ้าตัวแอบลอบยิ้มไม่ให้เพียวเห็น อย่างน้อยๆหนทางระหว่างมังกรกับเพียวก็ยังไม่ถึงขั้นได้ปิดตาย

 
f12.gif

 

“พี่เก้าจะไปกับหมอนั่นอีกแล้วใช่ไหม”

นพสินทักพี่ชายที่เดินลงมาจากชั้นสองด้วยชุดเตรียมพร้อมจะออกนอกบ้าน

งานหมั้นที่กำลังจะเกิดขึ้นทำให้นพเก้าต้องออกไปกับเสือทุกวัน งานในส่วนที่นพเก้าเคยรับผิดชอบจึงถูกโอนย้ายมาให้นพสินดูแลทั้งหมด

นพสินไม่เกี่ยงที่ต้องทำงานเพิ่ม แต่ก็ขัดตากับงานหมั้นของพี่ชายอยู่มาก

“เรียกพี่เขาดีๆหน่อย ยังไงเขาก็อายุเยอะกว่าเรานะ”

นพสินยักไหล่ ไม่เรียกแทนเสือว่ามันก็ดีเท่าไหร่แล้ว

“พี่เก้าจะหมั้นกับเขาจริงๆน่ะเหรอ”

ด้วยรู้ว่าการหมั้นครั้งนี้เกิดจากความต้องการของพ่อกับแม่มากกว่าความสมัครใจของพี่ชายนพสินจึงไม่เห็นด้วยนัก เขาไม่ชอบหน้าเสือ ไม่เคยชอบและก็คิดว่าไม่มีทางจะชอบขึ้นมาได้

“พี่เสือเป็นคนดี สินก็ควรทำใจให้ชินได้แล้วนะ”

“ยาก”

นพเก้าหัวเราะกับน้ำเสียงและสำเนียงกวนๆของน้อง

“ความสุขทั้งชีวิตนะพี่เก้า คิดดีๆ”

คนเป็นน้องทำหน้าจริงจัง พอดีกับที่ได้ยินเสียงรถของเสือเข้ามาจอด นพเก้าเดินเข้าไปกอดน้องชายที่ตัวโตกว่าเอาไว้ชั่วอึดใจแล้วปล่อย

“ขอบใจ แต่พี่เต็มใจเอง”

จะให้คนฟังเชื่อได้อย่างไรในเมื่อคนบอกว่าเต็มใจทำหน้าเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบอย่างนี้

“พี่ไม่จำเป็นต้องเสียสละชีวิตตัวเอง”

นพเก้าขยี้ผมน้องชายจนกระจุย พยายามปั้นยิ้มแล้วเดินหนีออกมา ระหว่างนั้นก็นึกทบทวนในใจ

คนที่บอกว่าทำทุกอย่างเพื่อนพเก้า กลับไม่เคยถามสักคำว่าเขาอยากได้ทุกอย่างที่ว่านั่นไหม

คนที่พูดว่ารักและหวังดีกับนพเก้าเสมอ กลับรักคนอื่นมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด

คนที่เหมือนจะดูแลเอาใจใส่นพเก้า กลับคิดถึงใครอีกคนอยู่ตลอดเวลา

คนเหล่านั้นดีกับนพเก้าแต่ต่างก็ใช้นพเก้าเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง ถึงตัวนพเก้าจะไม่ได้รังเกียจที่ถูกใช้ แต่มันก็อดคิดไม่ได้ว่ามีใครบ้างไหมที่เห็นเขาเป็นคนสำคัญจากใจจริง

มาตอนนี้เขารู้แล้วว่าอย่างน้อยๆก็ยังมีนพสินอยู่คนหนึ่งที่นึกถึงความรู้สึกของเขาจริงๆ ซึ่งมันทำให้นพเก้ามีกำลังใจขึ้นเยอะ

 
........................................................

 

บางครั้งเสือก็คิดอย่างจริงจังว่านพคุณเหมาะกับพี่ชายมากกว่าตัวเอง

วันนี้เสือก็มาที่โรงเรียนเอกวิทย์อีกโดยใช้ข้ออ้างว่ามาเยี่ยมหลาน ทั้งที่ความจริงแล้วเขามาหานพคุณต่างหาก และแน่นอนว่าต้องพานพเก้ามาด้วยเพื่อไม่ให้ใครคิดเป็นอื่นได้

“อุ้มดีๆนะคุณ”

“พี่กรก็อย่ากดดันคุณสิ”

ทุกทีพอเสือมานพคุณก็จะรีบกลับไปที่ห้องของตัวเองทันที แต่วันนี้เนื่องจากเพียวไม่อยู่ มังกรจึงขอให้นพคุณอยู่ช่วยเขาดูแลลูก เจ้าตัวจึงไปไหนไม่ได้

“ทำไมคุณเพียวทำเหมือนง่ายก็ไม่รู้”

ขนาดนพคุณเคยเรียนมาแล้วยังทำอะไรไม่ค่อยจะได้เลย

ถึงจะบอกว่าให้นพคุณอยู่ช่วย แต่เอาเข้าจริงๆก็เป็นมังกรที่ต้องสอนนพคุณเกือบทุกอย่าง อย่างการอุ้มเด็กน้อยขึ้นจากที่นอนนี้นพคุณก็เพิ่งจะเคยทำจริงๆเป็นครั้งแรก ยิ่งได้จับและยิ่งรับรู้ถึงความบอบบางของเด็กทารก นพคุณก็ยิ่งกลัวมากขึ้น

“คุณเพียวเขาทำงานที่นี่ คงจะอุ้มจนชิน คุณก็ต้องหัดไว้นะ ห้ามกลัว”

ที่มังกรว่านั้นถูกต้อง อีกไม่นานนพคุณก็ต้องเลี้ยงลูกตัวเอง จะมัวมากลัวไม่ได้ นพคุณพยายามทำตามที่เรียนรู้มาโดยมีมังกรคอยช่วยอยู่ข้างๆ ถึงจะรู้ว่ามังกรเองก็ไม่ได้เชี่ยวชาญ แต่นพคุณก็ยังพออุ่นใจ

“หวังว่าคุณเพียวจะกลับมาก่อนเวลาอาบน้ำ”

นพคุณพึมพำ

“พี่อาบได้นะ”

“จริงหรือครับ”

นพคุณถามด้วยความสนใจทันที การอาบน้ำให้เด็กทารกเป็นอะไรที่นพคุณยังคิดไม่ออกเลยว่าตัวเองจะกล้าทำด้วยกลัวจะทำเด็กชายหลุดมือตอนถูสบู่

“แต่ก็ต้องมีคุณเพียวคอยช่วยกำกับ”

“โธ่พี่กร คุณก็นึกว่าพี่กรอาบเองคนเดียวได้”

มังกรหัวเราะ ถ้าไม่มีเพียวอยู่มังกรก็ไม่กล้าอาบน้ำให้ลูกหรอก

เสือเห็นนพคุณตั้งอกตั้งใจดูแลหลานก็ยิ้มออกมา จริงอยู่ว่าความสนิทสนมระหว่างมังกรและนพคุณทำให้เสือหวั่นใจ แต่เมื่อนึกได้ว่านี่คือคำขอร้องของตนเองที่ขอให้พี่ชายช่วยเสือก็พอจะยิ้มได้ แม้จะต้องเห็นภาพบาดตา แต่ก็ยังได้เห็นหน้านพคุณ ได้เห็นนพคุณยิ้มบ้างเสือก็ดีใจ

ไม่นานนักเพียวก็กลับเข้ามาในห้อง เพียวไม่ได้มีงานอย่างที่มังกรบอกนพคุณ แต่เป็นมังกรที่ขอร้องเพียวให้ช่วยบอกนพคุณว่ามีงานเพื่อจะได้มีข้ออ้างรั้งนพคุณเอาไว้ไม่ให้หนีกลับไปตอนเสือมา

“เดี๋ยวคุณก็อยู่ช่วยคุณเพียวอาบน้ำให้หลานก่อนสิ”

นพคุณลังเล เพียวมาแล้ว ใจจริงนพคุณอยากกลับไปที่ห้อง แต่การช่วยอาบน้ำให้เด็กชายก็น่าสนใจ

“อยู่ช่วยกันก่อนสิครับ ได้ลองอาบให้จริงๆยังไงก็ดีกว่าอาบให้ตุ๊กตาในห้องเรียนนะครับ”

เพียวช่วยสมทบ นพคุณจึงตกลง

เพียวปล่อยให้มังกรและนพคุณช่วยกันดูแลเด็กชาย ขณะที่ตนเองเลือกนั่งอยู่ห่างๆ ทำตัวเป็นคนนอกอย่างที่สมควรจะเป็นในฐานะลูกจ้าง

ทีแรกมังกรไม่ได้สังเกตเห็น แต่เมื่อได้ยินเพียวให้คำแนะนำนพคุณอยู่ไกลๆสักพักเขาก็ฉุกใจคิดขึ้นมาได้ เพียวเริ่มเว้นระยะห่างอีกแล้ว เขาหันไปหาน้องชายที่เอาแต่มองนพคุณไม่วางตา มังกรคิดจะส่งสัญญาณให้เสือเข้ามาเปลี่ยนที่กับเขาก็ทำไม่ได้เพราะเสือไม่มองกันเลย

เสือต้องการความช่วยเหลือ มังกรก็ยื่นมือเข้าไปช่วยด้วยความเต็มใจ มาตอนนี้เรื่องของตนเองก็แทบจะเอาไม่รอดจนเริ่มลังเลแล้วว่าคิดถูกหรือไม่ที่รับปากช่วยน้องชาย

 
..............................................

หลังจากวันนั้น เพียวทำตัวเปิดโอกาสให้นพคุณกับมังกรได้ใกล้ชิดกันจนมังกรนึกขวางและนพคุณเองยังรู้สึกได้ว่าเพียวจงใจ

“นี่คุณเพียวเข้าใจอะไรผิดอยู่หรือเปล่าครับ”

ครั้งแรกเป็นมังกรเอ่ยปากขอร้องเพราะต้องการหาข้ออ้างให้นพคุณไม่หนีกลับห้อง แต่หลังจากนั้นเพียวกลับชอบมีธุระบ่อยๆ แล้วทิ้งนพคุณกับมังกรไว้ด้วยกัน แถมบางครั้งยังพูดอะไรแปลกๆกับนพคุณอย่างเช่นเมื่อวานนี้ที่เพียวพยายามพูดเรื่องความดีของมังกรเสียมากมาย นพคุณคิดว่าตัวเองมองไม่ผิด เพียวกำลังพยายามจับคู่ให้นพคุณกับมังกรแน่ๆ

“พี่ก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่”

นพคุณไม่เข้าใจเพียวเลย เขาคิดว่าเพียวกับมังกรเข้าใจกันดีแล้วเสียอีก

“หรือว่าคุณเพียวยังโกรธพี่กรเรื่องเมื่อคราวก่อน”

นพคุณหมายถึงที่มังกรเข้าใจผิดและพูดไม่ดีกับเพียวในคราวนั้น แต่เพียวก็ไม่ได้มีท่าทีโกรธเคืองมังกร ยังคงพูดคุยด้วยเป็นปกติ ไม่ได้หนีหน้าเสียด้วยซ้ำ

“โกรธหรือเปล่าพี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

มังกรไม่อยากให้นพคุณต้องมากลุ้มใจไปด้วยจึงบอกปัดๆ

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่จะคุยกับคุณเพียวเอง”

เรื่องนพคุณกับมังกรมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

นพคุณรู้ มังกรรู้ และเพียวเองก็ควรจะต้องรู้

 
................................................................

 

“คุณนพคุณกลับไปแล้วหรือครับ”

เพียวถามอย่างแปลกใจ ปกตินพคุณจะรอให้เพียวกลับมาก่อนถึงจะกลับไปที่ห้อง เขาเดินไปดูเด็กชาย เมื่อเห็นว่าหลับอยู่จึงผละไปทำอย่างอื่น

“คุณคิดอะไรของคุณอยู่กันแน่คุณเพียว”

มังกรเดินตามมาแล้วตั้งคำถามที่เพียวไม่เข้าใจนัก

“คิดอะไรครับ”

“ก็คิดอะไรถึงทำท่าเหมือนจะจับคู่ให้ผมกับคุณเขาแบบนี้”

“อ้อ” เพียวตอบรับในลำคอ

“ผมก็แค่อยากเปิดโอกาสให้คุณ”

ไม่มีคำปฏิเสธหรือแก้ตัวว่าไม่รู้เรื่อง เพียวยอมรับอย่างง่ายดายว่าตั้งใจปล่อยให้มังกรและนพคุณอยู่ด้วยกันสองคนจริงๆ

“ผมเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าผมกับคุณเราจบกันไปแล้ว และผมก็ตั้งใจจะเริ่มต้นใหม่”

กับเพียว... ใช่ เพียวจำได้ว่ามังกรเคยบอก แต่ก็เป็นเพียงคำที่พูดไปอย่างนั้นเองไม่ใช่หรือ

“ที่ผมต้องดูแลเขาก็เพราะนายเสือขอร้องให้ผมช่วยดูแล”

“คุณกรอย่าพูดอย่างนั้นเลยครับ คุณลองคิดดูดีๆเถอะว่าเป็นเพราะคุณเสือขอร้องจริงหรือเปล่า”

มังกรยอมรับว่ามันไม่ใช่เพราะเสือขอร้องเท่านั้น มังกรกับนพคุณไม่ได้เกลียดกัน การที่มังกรจะยังเป็นห่วงนพคุณก็ไม่ใช่เรื่องแปลกไม่ใช่หรือ

“คุณกรอยากเริ่มต้นใหม่กับผมจริงๆ หรืออยากจะได้คุณนพคุณกลับคืนมากันแน่คิดดูดีๆเถอะครับ”

“ผมอยากเริ่มต้นใหม่”

มังกรย้ำโดยไม่ต้องคิด เพียวกลับยิ้มอย่างไม่เชื่อถือสักนิด

“ผมอาจจะยังพูดไม่ได้เต็มปากว่ารักคุณและตัดใจได้แล้ว แต่คุณก็สำคัญสำหรับผมมากนะ”

ความรักเป็นสิบปีของมังกรมันไม่สามารถจะตัดขาดไปได้ง่ายๆ แต่มังกรก็ให้ความสำคัญกับเพียวมากและอยากจะรักเพียวให้ได้ในสักวัน เพียงแต่เพียวจะให้โอกาสและรอเขาหน่อย

“ถ้าคุณยังตัดใจจากคนเก่าไม่ได้ก็ไม่ควรจะเริ่มต้นใหม่กับใคร มันเจ็บนะครับที่ถูกทำเหมือนกับว่าสำคัญ แต่ที่จริงกลับไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลย”

“คุณไม่เชื่อผมบ้างเลยหรือ”

คำถามของมังกรได้รับเพียงรอยยิ้มบางๆกลับมา รอยยิ้มที่แทนคำตอบว่าคนตรงหน้าไม่ได้เชื่อในตัวเขาสักนิด

“คุณเพียว ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะเชื่อผม”

มังกรไม่ชอบแบบนี้ เขารู้สึกเหมือนเพียวดูห่างไกลออกไปทั้งที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือแท้ๆ

มังกรร้อนรนอย่างที่ไม่เคยเป็น เขายอมทำทุกอย่างหากมันจะทำให้เพียวเชื่อถือและมั่นใจในตัวเขา ขอแค่เพียวเอ่ยมาเขายินดีจะทำทั้งนั้น

“ผม...”

เพียวลังเลว่าจะพูดดีไหม แต่หากไม่พูดมันคงคาราคาซังอยู่แบบนี้ไม่จบไม่สิ้นไปเสียที

“ผมเคยเชื่อคุณ แต่ตอนที่ผมเจ็บแล้วเรียกหาคุณ คุณกลับไม่อยู่ ทั้งที่คุณเคยบอกว่าจะอยู่ข้างๆผม”

มังกรพูดไม่ออก ตอนที่เพียวเจ็บเขาควรอยู่ข้างๆเพียวจริงๆ

ถ้าหากมันเป็นเหตุสุดวิสัยหรือเพราะติดงานสำคัญเพียวคงไม่รู้สึกแย่เท่าไหร่ แต่ที่มังกรหนีหายออกไปกลับเป็นเพราะเข้าใจผิดไปเอง แถมยังพูดไม่ดีกับเพียวเสียด้วย

“ตอนที่คุณผิดสัญญา หรือตอนคุณเห็นคนอื่นสำคัญกว่าผม มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้มีค่าเลยในสายตาคุณ ผมเคยคิดว่าทนและรอได้ แต่สุดท้ายผมก็รู้ใจตัวเองว่าผมทำไม่ได้อย่างที่คิด หากผมจะมีใครสักคนในชีวิตเขาก็ควรเห็นผมเป็นที่หนึ่งและให้ความสำคัญกับผมมากกว่าคนอื่น ผมมันคนเห็นแก่ตัวครับคุณกร ผมทนไม่ได้และก็รอไม่ได้ เพราะฉะนั้น เราควรเป็นแค่นายจ้างกับลูกจ้างกันเท่านั้นจะดีกว่าครับ”

มังกรจนด้วยคำพูด จากที่เขาเคยคิดว่าเป็นเพราะตัวตนของนพคุณที่ทำให้เพียวไม่มั่นใจในตัวเขา มาตอนนี้มังกรรู้แล้วว่ามันไม่ใช่เลย ทั้งหมดมันเพราะการกระทำของเขาต่างหาก

 ยิ่งเมื่อมานึกถึงเรื่องที่ผ่านมามังกรก็อยากจะต่อยตัวเองนัก กี่ครั้งที่เขาพูดแล้วทำตามที่พูดไม่ได้ กี่ครั้งที่เขาสัญญาแล้วทำตามไม่ได้ กี่ครั้งที่เขาเห็นใครอีกคนสำคัญกว่า

หากเขาอยากให้เพียวเชื่อถือในตัวเขา มังกรก็ควรทำให้เพียวมั่นใจให้ได้ มันอาจจะต้องใช้เวลา การเริ่มต้นใหม่มันไม่ยากเท่ากับการนำสิ่งที่เคยสูญเสียไปกลับคืนมา แต่ถ้ามังกรไม่พยายามมันก็เท่ากับต้องเสียเพียวไป ซึ่งเป็นสิ่งที่มังกรไม่มีทางยอม!

 
.............................................................

งานหมั้นของเสือกับนพเก้าจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ตามความต้องการของบ้านนพเก้า หรือหากจะให้ลงลึกก็ต้องบอกว่าตามความต้องการของช่อแก้ว

หญิงผู้เป็นมารดาของเจ้าของงานยิ้มแย้มรับแขกด้วยความภาคภูมิใจ ข้างกายเป็นสามีที่ยิ้มกว้างรับแขกเช่นเดียวกันกับเธอ

“ดีใจด้วยนะคะคุณพนพ คุณช่อแก้ว”

ในอดีตช่อแก้วไม่ได้รับการยอมรับในวงสังคมนัก เนื่องจากหากจะให้พูดตามฐานะก็ถือได้ว่าเธอเป็นภรรยาน้อย แม้พนพจะให้เกียรติด้วยการพาออกงานบ่อยๆแต่คนในวงสังคมส่วนใหญ่ก็ยังดูถูกเธออยู่มาก

แต่เมื่อนภาผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาหลวงเสียชีวิตไป ฐานะของช่อแก้วก็คล้ายจะได้รับการยอมรับมากขึ้น ยิ่งเมื่อลูกชายของเธอกำลังจะหมั้นกับเสือด้วยแล้ว ฐานะของช่อแก้วก็ยิ่งทวีความสำคัญ

ช่อแก้วยิ้มหน้าบาน รู้สึกมีความสุขเสียจนลืมมองดูความเป็นไปรอบๆตัว

นพเก้าที่ควรจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในวันนี้กลับมีสีหน้าเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้มและกังวล เมื่อโดนเสือเตือนเจ้าตัวก็จะฝืนยิ้มออกมาสักครั้ง หากไม่นานก็กลับไปทำหน้าเครียดอีก นพเก้าเหลือบมองดูมารดาบ่อยๆอย่างลังเล แม้จะมั่นใจว่าทางที่ตนเองเลือกเป็นทางที่ถูกต้อง แต่ก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่ทางที่สมควร

ในวันนี้นพเก้าเลือกความถูกต้อง แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองได้เลือกถูกแน่แล้วหรือไม่

“พี่เก้า ทำไมทำหน้าแบบนั้น”

นพสินมองดูพี่ชายจากที่ไกลๆ เห็นพี่ชายหน้าตาไม่ได้มีความสุขก็อดที่จะเข้ามาถามไถ่ไม่ได้ เขามองคนที่ยืนอยู่ข้างๆพี่ชายคนรองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร หากไม่ใช่เพราะจ้องมานานจนเห็นว่าเสือไม่ได้ทำอะไรเขาคงจะกล่าวหาอีกฝ่ายไปแล้วว่าสร้างความลำบากใจให้พี่ชายตน

“พี่เอ่อ พี่แค่ตื่นเต้น”

นพสินมีหรือจะดูไม่รู้ว่านพเก้าโกหก แต่ในเมื่อเจ้าตัวไม่อยากบอกนพสินก็ยังไม่คาดคั้น อีกอย่างกลางงานหมั้นนี่คงไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะจะถามไถ่เอาความจริง

“เดี๋ยวจะได้เวลาแล้วนะจ๊ะ ไปเตรียมตัวดีกว่า”

ช่อแก้วเดินเข้ามาบอกด้วยรอยยิ้มอบอุ่นชื่นบาน ใจนพเก้ายามมองรอยยิ้มของแม่นั้นบีบรัดจนเจ็บ เสียงแห่งความไม่มั่นใจว่าเขาทำถูกแน่แล้วหรือดังในหัวไม่หยุด

เสือเองก็พอมองออกว่านพเก้ารู้สึกอย่างไรจึงรีบประคองเจ้าตัวเอาไว้แล้วตบบ่าเบาๆอย่างให้กำลังใจ

ช่างภาพของงานรีบเก็บภาพความใกล้ชิดของทั้งคู่เอาไว้โดยไม่ต้องให้ใครสั่ง

ช่อแก้วพอใจอย่างมาก  งานนี้สมบูรณ์แบบทุกอย่าง...ใช่! มันคงจะสมบูรณ์แบบอย่างที่สุดถ้าเธอไม่เห็นใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในงาน

“คุณแม่?”

นพสินเห็นแม่หน้าซีดจึงเข้าไปประคองและเรียกด้วยความสงสัย ทั้งเขา นพเก้าและเสือมองตามสายตาของช่อแก้วไปแล้วจึงได้เห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในงานด้วยมาดยิ่งใหญ่

เสือเป็นคนแรกที่รู้สึกตัว จึงเดินไปทักทาย สำหรับเสือแล้วอีกฝ่ายถือได้ว่าเป็นคนรู้จักและมีปฏิสัมพันธ์ต่อกันไม่เลวนัก

“สวัสดีครับคุณมิคาเอล ไม่คิดว่าคุณจะมา”

เสือส่งบัตรเชิญไปให้มิคาเองจริง แต่ก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาเนื่องจากปกติมิคาเอลไม่ออกงานสังคม

“ต้องมาสิครับ”

มิคาเอลยิ้ม มองเลยเสือไปทางช่อแก้ว ไล่สายตาไปที่นพสิน ก่อนจะหยุดอยู่ที่นพเก้าที่หน้าซีดลงไม่ต่างจากผู้เป็นแม่เมื่อจำอีกฝ่ายได้ เสือเห็นสายตาของมิคาเอลยามมองนพเก้าแล้วก็เบี่ยงตัวบังอย่างปกป้อง จะอย่างไรนพเก้าก็ถือได้ว่าเป็นน้องชายที่เสือเอ็นดู

“ผมไม่ได้อยากมาทำให้งานกร่อยหรอกครับ แค่มาทวงสัญญาจากใครบางคน”

ช่อแก้วหน้าซีดลงอีก  แถมยังตัวอ่อนลงคล้ายหมดเรี่ยวแรง เธอใช้มือที่สั่นระริกหยิบโทรศัพท์ออกมากด แต่ปลายสายกลับไม่มีการตอบรับ

เสือหน้าเครียดขึ้นมาทันที แผนการที่วางเอาไว้ดูเหมือนจะเกิดความคลาดเคลื่อนเสียแล้ว เขามองสบตากับพนพ เห็นอีกฝ่ายพยักหน้ากลับมาให้ก็คลายใจลงไปได้บ้างว่าแผนการยังไม่ล่ม

“แกกลับไปเดี๋ยวนี้!”

โทรศัพท์โทรไม่ติด ไม่ว่าจะโทรไปเบอร์ไหนก็ไม่ติด ช่อแก้วร้อนรนจนเผลอลืมควบคุมตัวเองแล้วตวาดออกมา

เสียงของเธอไม่เบาเลย งานที่กำลังครึกครื้นเงียบสงัดลง เมื่อคนที่มาร่วมงานสังเกตเห็นการประจันหน้าก็พากันมองมาอย่างสงสัยและสนใจใคร่รู้

ช่อแก้วเพิ่งรู้ตัวว่าเธอพลาดเสียแล้ว  ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มอย่างสาแก่ใจของมิคาเอลเธอก็ยิ่งอยากกรีดร้อง

“คุณมิคาเอล”

เสือเรียกอีกฝ่ายอย่างต้องการเตือน แต่มิคาเอลกลับโบกมือให้เสือด้วยรอยยิ้ม

“ถึงผมไม่โผล่มา งานก็ล่มอยู่ดีไม่ใช่หรือครับ”

เสือครางในลำคอ เดาได้เลยว่ามิคาเอลรู้แผนการของเขา ไม่ว่าจะรู้มาได้อย่างไรแต่อีกฝ่ายก็รู้แล้วแน่ๆ

“ผมไม่ได้มาขวาง ก็แค่มาช่วยจัดการให้อะไรๆมันเร็วขึ้นก็เท่านั้น”

ว่าจบก็เดินไปดึงนพเก้ามาโอบกอดเอาไว้ นพเก้าตัวเกร็งพยายามจะขัดขืน แต่พอมิคาเอลกระซิบที่หูเจ้าตัวก็ชะงัก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยืนนิ่งให้มิคาเอลโอบกอดแต่โดยดี

“ผมแค่มาทวงคนของผมคืนคุณเสือ”

เสียงอื้ออึงดังไปทั่วทั้งงาน เสือมองนพเก้าเป็นเชิงสอบถาม เห็นเจ้าตัวพยักหน้าให้ก็วางใจไปได้บ้าง แม้สีหน้าของนพเก้าจะดูแย่ไปหน่อย แต่เมื่อเจ้าตัวเต็มใจ ใครจะออกปากว่าอะไรได้

“ในเมื่อแค่วางแผนดัดหลังคน ผมคิดว่าคงไม่จำเป็นต้องเข้าพิธีหมั้นกันจริงๆหรอกมั้งครับ”

เสียงมิคาเอลดังพอจะให้คนอื่นได้ยิน คนรอบข้างจากที่คิดว่าจะเป็นเรื่องชิงรักหักสวาทต่างก็พากันมองมาอย่างงุนงง

“นี่มันหมายความว่ายังไง!”

ช่อแก้วแผดเสียงร้อง นพสินถูกพนพดึงตัวออกมาให้ห่าง ในขณะที่ช่อแก้วโดนคนของเสือควบคุมตัวไว้ เธอเริ่มรู้สึกระแวงจึงพยายามมองหาทางหนีทีไล่ แต่กลับไม่มีเลย รอบๆตัวเธอมีคนของเสือล้อมอยู่เต็มไปหมด นพสินอยากจะเข้าไปช่วยแม่แต่พนพกลับดึงเขาเอาไว้ บอกเพียงสั้นๆว่าเพื่อความปลอดภัยของนพคุณเจ้าตัวจึงได้แต่ยืนนิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูก

“ขออภัยแขกทุกท่านด้วยนะครับ แต่พวกผมขอตัวก่อน เชิญทุกท่านตามสบายนะครับ”

เสือไม่ได้ปิดงานไปเลยเพราะมันอาจจะสร้างความไม่พอใจให้ใครหลายๆคน เขาปล่อยให้ทุกคนดื่มกินกันอย่างเต็มที่แม้งานหมั้นจะไม่มีแล้ว พยักหน้าให้คนพาช่อแก้วไปยังห้องที่เตรียมไว้ ขณะเดียวกันมิคาเอลก็โอบนพเก้าทำท่าจะเดินออกจากงาน

“คุณมิคาเอลจะพาเก้าไปไหนครับ”

มิคาเอลมองเสือแล้วยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์

“เขาเป็นของผมคุณเสือ”

ว่าพลางกระชับโอบนพเก้าให้แน่นขึ้น ปรายตามองช่อแก้วที่เดินหายลับออกไป

“ตอนนี้เขาคงไม่จำเป็นต้องอยู่แล้ว คุณคงไม่ใจร้ายถึงขั้นจะให้เขามองความย่อยยับของแม่ไปต่อหน้าต่อตาหรอกนะ”

อันที่จริงมิคาเอลก็ใช้คำพูดแรงเกินไป ใช่ว่าเสือจะถึงขั้นทำให้ช่อแก้วย่อยยับอย่างที่ว่าเสียที่ไหน แต่ก็จริงที่มันคงไม่ใช่ภาพน่าดูนักสำหรับนพเก้า

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้าตัวมีส่วนทำให้มันเกิดขึ้น

“มีอะไรก็โทรบอกพี่”

เสือบอกนพเก้า  มิคาเอลและเสือต่างก็ยืนอยู่บนหนทางสีเทา แต่ของมิคาเอลนั้นเป็นสีเทาเข้มจนเกือบจะดำ

ปกติแล้วพวกเขามีความสัมพันธ์กันอยู่ในเกณฑ์ดีเพราะต่างฝ่ายต่างก็ไม่เคยทำอะไรขัดแย้ง แต่เสือก็ไม่ได้กลัวและพร้อมจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือนพเก้าเต็มที่หากนพเก้าต้องการ

นพเก้าส่งยิ้มให้เสืออย่างฝืนๆ

จะให้โทรหาหรือ...

หลังจากนี้นพเก้ารู้ว่าเสือจะต้องรีบไปหานพคุณ เขารู้จักนิสัยพี่ชายตัวเองดี นพคุณอาจจะโมโห แต่ถ้าได้รู้เรื่องทั้งหมดต้องยกโทษให้เสือแน่อยู่แล้ว แต่หากนพเก้าโทรไป จากที่จะยกโทษให้ก็คงกลายเป็นโกรธหนัก

นพคุณกับเสือทรมานใจกันมานานแล้ว นพเก้าจะกล้าเอาเรื่องของตนเองไปทำให้ทั้งสองคนต้องโกรธกันอีกได้อย่างไร

“ผมดูแลตัวเองได้พี่เสือ”

เพราะถ้านพเก้าไม่ดูแลตัวเอง...ก็คงไม่มีใครอีกแล้ว

 

 

TBC

 

 
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 12-04-2015 21:57:40
งงค่ะ. มิคาเอล. มาจากไหน.
ทำไมช่อแก้วต้องถูกจับ?
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 12-04-2015 22:05:29
เอากันเข้าไป

งานนี้ลูกเจ็บปวดเจียนตาย

แต่อีนางแม่ยังไม่สำนึกตัว

คิดถึงแต่ความมีหน้ามีตาของตัวเอง

นพเก้า โดนกงกรรมที่ตนไม่ได้ก่อเล่นงาน ต่อจากนพคุณแล้ว

ถ้าพ่อแม่ไม่สำนึก รายต่อไป คงเป็น นพสินละนะ ที่จะต้องทรมาณกับ อะไรแบบนี้อีกคน
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 12-04-2015 22:08:03
ใกล้จะรู้ความจริงแล้ว อีกนิดๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 12-04-2015 22:15:34
ช่อแก้วทำอะไรไว้หว่าาา

มิคาเอลจะทำอะไรเก้าไหมนิ ดูเก้าน่าสงสาร
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 12-04-2015 22:19:29
อ้าวเกิดอะไรขึ้น :m28:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 12-04-2015 22:27:39
ออ้พราะแบบนี้นี่เอง



จริงๆๆแล้วน้องเก้าคือคนที่น่าสงสารที่สุดแล้ว



หวังว่ามิคาเอลจะไม่รักรุนแรงมากนะสงสารเก้าอะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-04-2015 22:29:15
งงงงงงงงง ไม่อยากคิดแล้ว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 12-04-2015 22:50:48
โอววววว เรื่องมันหลายซับหลายซ้อน
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 12-04-2015 22:52:53
คุณมิคาเอลมาจากไหนอีก
แล้วเป็นอะไรกับเก้า .___.
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 12-04-2015 22:54:13
จะเฉลยเรื่อง ช่อแก้วช่ะ
ฆ่าแม่คุณป้ะ???
โงยยยยย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 12-04-2015 22:57:51
 :z1:   โดนจับแล้วๆๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 12-04-2015 23:18:46
เรื่องเริ่มเฉลยละ
ช่อแก้วนี้...หึหึสินะ
มิคาเอลอย่ารุนแรงนะคะเจ๊ขอ :ling2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 12-04-2015 23:24:22
เพียวกับมังกรคุยกันได้ชัดเจนดีค่ะ
ดีแล้วล่ะเพียวที่พูดออกไปตรงๆ หมั่นไส้อิตามังกรมาหลายตอนล่ะ ชิๆ

ตอนนี้นพคุณต้องเศร้าอยู่แน่ๆเลย งานหมั่นพ่อของลูกกับน้องชายตัวเอง T_T
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: NONSENSE ที่ 12-04-2015 23:33:00
ไม่ว่ายังไง ก็ยังไม่ชอบสองพี่น้องตระกูลนี้อยู่ดี เฮ้อออ
ปิดบังกันเข้าไปสิ  แน่ใจนะว่าที่ทำเนี่ย มันดีแล้วจริงๆ

อินจัด
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 13-04-2015 00:09:50
สงสัยอ่ะ ที่พนพดึงตัวนพสินออกมา จากวงล้อมของคนของเสือที่กำลังจับตัวช่อแก้วไป พนพบอกกับนพสินว่า เพื่อความปลอดภัยของนพคุณ..คือ?????? เขียนผิดรึป่าว ที่จริงคือนพเก้า หรืออะไรยังไง งง :m28: :m28: :m28:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 13-04-2015 06:30:58
 :really2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 13-04-2015 08:32:07
เริ่มจะสมน้ำหน้ามังกรอ่ะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 13-04-2015 09:26:48
เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่านายเสือจะหันมาให้ความสำคัญกับคนที่ควรจะได้รับจริงๆ สักทีนะคะ เข้าใจว่านพเก้าน่าเป็นห่วง แต่ขอให้แค่ห่วงอย่างเดียวนะคะ ไม่ต้องถึงขั้นเข้าไปยุ่งทุกเรื่องหรอก เพราะหลังจากนี้ มันเป็นเรื่องที่นพเก้าควรที่จัดการด้วยตัวเองได้แล้ว ไม่ใช่มัวแต่กลัว มัวแต่ไม่กล้า คิดแต่ว่า 'มันจะดีไหมนะ' ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ลงมือทำอยู่แบบนั้นน่ะ ทั้งชีวิตนี้ก็คงไม่เจอกับคนที่ตัวเองต้องการหรอกนะคะ บอกเลย.. แต่ชอบเพียวจังค่ะ ทำเอามังกรเงิบขนาดนี้ได้เนี่ย ชนะเลิศเลยจริงๆ แหม กล้าคิดนะว่าเพียวแปลกๆ ไปเพราะนพคุณ ทั้งๆ ที่มันเป็นเพราะตัวเองทั้งนั้นนั่นแหละ ชิ! o12
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 13-04-2015 09:27:30
สัมผัสได้ว่ามิคาเอลจะไม่ใจร้ายกับเก้า

ตอนนี้มีคำถามเต็มไปหมด อยากรู้ความจริงใจจะขาดแล้ว ทำไมพนพปล่อยเก้าซึ่งเป็นลูกตัวเองไปกับมิคาเอล แล้วช่อแก้วทำอะไรไว้บ้าง แค่ดัดหลังจะพอหรือ แล้วจะคุ้มแค่ไหน ทำไมไม่มีใครกลัวเสียหน้า โอ้ยสงสัยไปหมด

รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อเกาะขอบจอ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 13-04-2015 10:49:47
อะไรกัน
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-04-2015 13:40:38
เรื่องกำลังจะคลี่คลายแล้วซินะ!?
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 13-04-2015 21:38:30
ทั้งสมน้ำหน้า ทั้งสงสารมังกร
ที่เพียวพูดเป็นเรื่องจริง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 13-04-2015 22:21:40
สนุกๆคับ อ่านไปอ่านมาเหมือนมันสั้นอ่ะ ค้างเลย ๕๕๕ เสือกับนพเก้า คงจะจบลงแล้วสิ ต่อไปก็เสือกับนพคุณแล้ววว  :o8: :-[ :impress2:  สงสารนพเก้าอยู่เหมือนกันเป็นเครื่องมือให้คนเล่น ทุกข์ใจนะ ส่วนมังกรง้อเพียวบ่อยๆนะ ชวนเพียวทำอะไรๆบ่อยๆ ตื้อเข้าไว้ ๕๕๕๕
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: manutty ที่ 14-04-2015 09:00:50
ปรบมือรัวๆๆๆๆ ให้เพียว สุดยอด  o13  เพียวทำดีมาก ปกป้องตัวเองไว้ก่อน ในเมื่อมังกรไม่ชัดเจนก็ไม่คิดจะฝากความหวังและเริ่มต้นใหม่อย่างที่มังกรเคยบอก บอกว่าสำคัญแต่ก็ไม่สำคัญไปกว่าอีกคนซึ่งก็คือนพคุณ เพียวเลยเลือกที่จะรักษาระยะห่างเอาไว้ สะใจจังค่ะ เป็นไงคะคุณมังกร รุ้ใจตัวเองหรือยังว่าต้องการอะไร คิดแต่ให้เขารอแต่ตัวเองไม่ทำตามที่พูดเลยสักครั้งแล้วจะรั้งเขาไว้ทำไม คนเรามีขีดจำกัดความอดทนนะคะ ขอบอก ดีแล้วที่เพียวตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ จะได้ไม่ต้องคาใจกันและกัน ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับมังกรแล้วล่ะว่าจะสร้างความเชื่อมั่นให้เพียวกลับมาเริ่มใหม่กับตนได้ยังไง :katai2-1:  ส่วนเสือ แกคงยากหน่อยนะ ปากมีไม่พูดตั้งแต่แรกปล่อยให้มันบานปลาย ทีนี้แกต้องพยายามปรับความเข้าใจกับนพคุณให้ได้ แต่ก็คิดอีกนะว่ามันเรื่องอะไรกัน แค่จะดัดหลังคนๆหนึ่ง ถึงกับปล่อยให้เกิดการหมั้นโดยที่นพเก้าก็ไม่ได้เต็มใจแต่ขัดไม่ได้ และยังทำให้นพคุณเสียใจโดยไม่รู้ว่าเรื่องอะไรกัน สมควรที่นพคุณจะเข้าใจผิด ลำบากแล้วนะพี่เสือ จะเอาเมียเอาลูกคืนก็หืดขึ้นคอหน่อยล่ะ  :เฮ้อ:  ส่วนนพเก้ากับมิคาเอล มีซัมติงอะไรกันมาก่อนหรือเปล่า ก็ยังต้องติดตาม แต่ที่มั่นใจคือ ช่อแก้วต้องเป็นคนบงการฆ่าแม่นพคุณแน่ๆ พ่อเหมือนจะรู้แต่เก็บเอาไว้หรือยังไง ยังไม่แน่ใจ และทำเพื่อปกป้องนพคุณจริงเหรอ? และทำไมนพเก้าต้องไปอยู่กับมิคาเอล ติดตามกันต่อ แต่หวังว่ามิคาเอลคงไม่ใจร้ายกับนพเก้านักหรอกนะ ดูนพเก้าก็เป็นคนดี น่าสงสาร เหมือนชีวิตมีแต่คนบงการ จากคำพูดนพเก้า เหมือนถูกใช้ให้ทำอะไรแทนคนอื่นมาตลอดเลย  :mew6:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 14-04-2015 11:03:45
ขอความกระจ่างหน่อยง่าาาา
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 14-04-2015 18:06:49
 ตอนที่ 18
 เสือหายหน้าไปหลายวันแล้ว นพคุณรู้ว่าที่หายไปเพราะเสือกำลังยุ่งกับงานหมั้นที่จะเกิดขึ้นวันนี้

ครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกันเสือไม่ได้มาตามตอแยหรือพูดอะไรกับนพคุณอีก อีกฝ่ายเพียงแค่มองนพคุณเลี้ยงหลานเงียบๆ ในเมื่อแค่มอง แม้จะอึดอัดนพคุณก็ต่อว่าไม่ได้ วันนั้นเสือกลับไปเงียบๆ ไม่มีสัญญาณอะไรบอกเลยว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้น

ดังนั้นนพคุณจึงยังตามเหตุการณ์ไม่ค่อยทัน

“คุณฟังแม่อยู่รึเปล่า”

นพคุณพยักหน้ารับเบลอๆ

เมื่อประมาณสองชั่วโมงก่อน นพคุณตื่นนอนและทำทุกอย่างไปตามปกติ ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่รู้ดีว่าตั้งแต่วันนี้ทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลง ที่แล้วมาเสือเป็นแค่ว่าที่คู่หมั้นของน้องชาย แต่ตั้งแต่วันนี้เสือจะเป็นคู่หมั้นกับนพเก้าเต็มตัว เป็นคนที่นพคุณไม่มีทางเอื้อมมือไปแตะได้อีกตลอดกาล

ตอนที่เขานั่งเหม่ออยู่นั่นเองที่ประตูห้องถูกเคาะ นพคุณเดินเอื่อยๆไปเปิด คิดว่าคงเป็นเพียวเพราะมังกรต้องไปงานหมั้นของน้องชาย แต่เขากลับคิดผิด คนที่ยืนอยู่หลังประตูกลับเป็นมังกรไปเสียได้

“พี่กร?”               

นพคุณเรียกอย่างแปลกใจ มังกรยิ้มกว้างส่งมาให้ก่อนจะขยับตัวไปด้านข้างเพื่อให้นพคุณได้เห็นคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง

นพคุณผงะถอยหลังขณะที่อีกฝ่ายเดินเข้ามากอดเขาไว้แน่น

“เป็นไปไม่ได้”

เขาพึมพำเมื่อเห็นคนที่ไม่น่าจะมาอยู่ตรงนี้ได้

“คุณแม่”

นพคุณแทบไม่เชื่อสายตา หากไม่ใช่ว่าถูกกอดเอาไว้เขาคงนึกว่านี่เป็นภาพหลอน

นภาเสียชีวิตไปแล้ว ทำไมถึงมาอยู่ตรงหน้าเขา หรือนพคุณกำลังฝัน

“คุณ...ลูก”

หากเป็นฝันก็เป็นฝันที่เหมือนจริงมาก และเป็นฝันดีเสียจนนพคุณก็ไม่อยากตื่น สองมือยกขึ้นกอดผู้เป็นแม่เอาไว้ มันนานมากแล้วที่เขาได้กอดอีกฝ่ายเอาไว้แบบนี้ เพราะความเข้าใจผิด เพราะความคิดบ้าๆทำให้นพคุณห่างเหินแม่ จนแม่จากไปเขาถึงได้มานั่งเสียใจทีหลัง

“ทำไม แม่”

ถ้อยคำไม่ปะติดปะต่อ นพคุณไม่คิดว่าตัวเองจะร้องไห้ นภาเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะร้องเช่นกัน แต่น้ำตาแห่งความคิดถึงและยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งมันกลับไหลออกมาเองอย่างห้ามไม่อยู่

“เข้าไปข้างในก่อนเถอะครับ”

มังกรที่ปล่อยให้แม่ลูกได้กอดกันเงียบๆมาสักพักเอ่ยแทรก นพคุณจึงพานภากับมังกรเข้ามาในห้อง

“ผมนึกว่าจะไม่ได้เห็นแม่อีกแล้ว”

นพคุณพูดเศร้าๆ คิดไปถึงตอนที่ได้รับแจ้งว่านภาเสียชีวิตแล้วโดยไม่มีแม้แต่ศพให้เห็น

“แม่ไม่ได้อยู่บนรถ”

นภาเริ่มเล่าให้ฟังว่าตอนที่ขับรถออกมา ไปได้ไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่ก็โดนโบกให้หยุดด้วยคนของพนพ นภาโดนพาไปยังที่ซ่อนในขณะที่พนพทำให้เหมือนกับว่านภาเกิดอุบัติเหตุจริงๆเพื่อหลอกให้คนร้ายตายใจ

“คนร้าย? หมายความว่ายังไงครับ”

นภามองมังกร ไม่แน่ใจว่าควรพูดออกไปดีหรือไม่ แม้เธอจะอยากให้ลูกชายรู้ความจริงแต่ ‘คนร้าย’ ที่ว่าเป็นคนที่นพคุณเห็นเป็นเหมือนแม่อีกคนนี่สิ

“อะไรกันครับ”

เห็นมังกรกับนภามองกันไปมาโดยไม่ยอมพูดนพคุณก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น

ทีแรกที่ได้ฟังเขาคิดว่าคนที่ปองร้ายนภาคือคู่แข่งทางธุรกิจของพนพ แต่เห็นท่าจะไม่ใช่

“บอกไปเถอะครับ”

มาจนถึงตอนนี้ จะปิดบังนพคุณไปก็คงได้อีกไม่นาน สู้บอกไปเลยดีกว่า

“เป็นช่อแก้วน่ะ”

“ครับ?”

นพคุณเข้าใจว่าตัวเองอาจจะฟังผิด นภามองมังกรอย่างขอความช่วยเหลือ เธอคิดว่าเรื่องไม่ดีของช่อแก้ว หากออกจากปากเธอนพคุณจะมองว่าเป็นการใส่ร้าย...เหมือนที่แล้วๆมา

“เป็นคุณป้าช่อแก้วที่ตั้งใจทำร้ายคุณป้านภา”

นพคุณมองมังกร มองนภาแล้วส่ายหน้าพร้อมยิ้มขืนๆ

“ไม่...ไม่มีทาง พี่กรกับคุณแม่ล้อผมเล่นแน่ๆ แม่เล็กไม่มีทางทำอย่างนั้น ทำไมแม่เล็กต้องอยากฆ่าคุณแม่ด้วย...”

นพคุณถามเองแล้วก็สามารถตอบตัวเองได้ หากไม่หลับหูหลับตาเชื่อจนไม่ฟังอะไร เหตุผลที่เป็นแรงจูงใจนั้นมีมากมายจนนับไม่หมดจริงๆ

“แต่ว่าทำไมถึงต้องเป็นตอนนี้”

หากอยากทำร้ายนภา ช่อแก้วสามารถทำมันได้ตั้งนานแล้ว แต่นี่ผ่านมาเป็นสิบปีกลับเพิ่งคิดจะทำร้าย

“จากที่คุณลุงเล่ามา สาเหตุหลักคงมาจากเรื่องของเรา”

“เรื่องของเรา? หมายถึงเรื่องของผมกับพี่กรหรือครับ”

มังกรพยักหน้าแล้วอธิบายว่าช่อแก้วเคยมีอำนาจของพ่อของเธอคอยหนุนหลัง

พ่อของช่อแก้วเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งซึ่งรักและตามใจลูกสาวคนเดียวมาก ก่อนนพคุณจะเรียนจบไม่นาน พ่อของช่อแก้วเสียชีวิตลง อำนาจที่มีอยู่ในมือเธอจึงน้อยลงแต่ก็มีอยู่หลายคนที่จงรักภักดีต่อเธอเพราะเห็นว่าเป็นลูกของนายเก่า ตอนที่ช่อแก้วได้อำนาจของตัวเองกลับมายังไม่หมด นพคุณก็เรียนจบและนภาก็เร่งเร้าเรื่องการแต่งงานระหว่างมังกรกับนพคุณ

ช่อแก้วไม่เกรงในตัวพนพ เธอปล่อยนภามาหลายสิบปีเพราะชอบที่ทำให้นภาเหมือนจะเป็นบ้าได้ ชอบที่ได้อยู่เหนือกว่านภาที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียหลวง เธอทำดีกับนพคุณก็เพื่อให้นพคุณหันมารักเธอมากกว่าแม่แท้ๆ เพื่อให้นภาเจ็บช้ำมากยิ่งๆขึ้น

แต่ถ้านพคุณกับมังกรแต่งงานกันทุกอย่างต้องเปลี่ยนไปแน่ ช่อแก้วเกรงในอิทธิพลของมังกรอยู่ไม่น้อย ดังนั้นเธอจึงข่มขู่พนพให้คอยขัดขวางไม่ให้มีงานแต่งงานเกิดขึ้น แต่มันไม่ง่ายเพราะนภาที่ตอนนั้นยังไม่รู้ความจริงไม่ยอมง่ายๆ ขนาดนพคุณไม่ยินยอมนภาก็ยังไม่ถอดใจ ยังคงดื้อดึงจะให้เกิดการแต่งงานให้ได้ ช่อแก้วจึงได้ตัดสินใจกำจัดนภา เธอคิดว่าถ้าไม่มีนภาเสียคน เรื่องระหว่างมังกรกับนพคุณก็คงไม่มีทางเป็นไปได้ แต่เธอคิดผิด

การเสียชีวิตของนภานำมาซึ่งความขัดแย้งระหว่างนพคุณกับพนพ และยังทำให้นพคุณตัดสินใจจะแต่งงานกับมังกรโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านของใคร ช่อแก้วคิดกำจัดนพคุณไปด้วยอีกคน แต่เพราะคนของพนพที่คอยดูแลนพคุณอยู่ไม่เคยปล่อยให้มีโอกาส นพคุณจึงปลอดภัยมาโดยตลอด

“ผม...ไม่อยากจะเชื่อเลย”

นพคุณนึกไม่ออกเลยว่าแม่เล็กที่แสนดีและอ่อนโยนคนนั้นจะเป็นคนสั่งกำจัดแม่กับเขาได้อย่างไร

“น้องๆรู้กันไหมครับ”

“นพเก้ารู้บ้างบางเรื่อง  ส่วนนพสิน  พี่คิดว่าเขาน่าจะไม่รู้อะไรเลย”

นพเก้ารู้เพราะเป็นคนดูคนเก่งอยู่แล้ว ตอนเด็กอาจจะไม่ทันสังเกตเพราะสำหรับเด็กๆ พ่อกับแม่ย่อมดีที่สุดเสมอ แต่ยิ่งโตนพเก้าก็ยิ่งมองออกว่าแม่ของตนเองไม่ได้เป็นอย่างที่แสดงออก ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับแม่ก็ไม่ได้ดีอย่างที่ตนเองเคยเข้าใจ

แม้จะรู้นพเก้าก็ทำอะไรไม่ถูก เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร จะปรึกษาหรือคุยกับใครก็ไม่ได้ จะพี่ชายหรือน้องชายนพเก้าก็ไม่กล้าคุยด้วย

ตอนที่เกิดอุบัติเหตุของนภา นพเก้าจึงเสียใจมากเพราะเดาได้ว่าเป็นฝีมือแม่ของตน

นพเก้าตัดสินใจว่าคงไม่สามารถแค่มองดูเฉยๆได้อีกต่อไป แต่เขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรในเมื่อช่อแก้วเป็นแม่ แม้จะเป็นคนไม่ดีแต่ก็เป็นแม่!

“เก้าคงเสียใจมาก”

นพคุณคิดว่านพเก้าคงเสียใจไม่ต่างจากตนเองตอนนี้ แต่ที่จริงนพเก้าเสียใจมากกว่าที่นพคุณจะนึกได้ โดยเฉพาะเมื่อตนเองได้แค่อยู่เฉยๆทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ  ซึ่งมันไม่ต่างกับสนับสนุนให้ช่อแก้วทำร้ายคนอื่น

“แล้วทำไมถึงไม่มีใครบอกผมเรื่องคุณแม่เลยล่ะครับ ปล่อยให้ผมเสียใจอยู่ได้ตั้งนาน ถึงขนาดทะเลาะกับคุณพ่อด้วย”

“ตอนแรกพ่อของลูกก็ตั้งใจจะบอก เขาแค่รอเวลาให้ช่อแก้วมั่นใจว่าสามารถกำจัดแม่ไปได้แล้วจริงๆเสียก่อนเพราะไม่อยากให้ดูมีพิรุธ แต่พอลูกจะแต่งงานกับกร แม่เลยห้ามพ่อไว้ แล้วที่พ่อยอมให้ลูกออกจากบ้านก็เพราะมันทำให้สามารถดูแลลูกได้ง่ายกว่า”

หากนพคุณไม่ออกมาอยู่ข้างนอก พนพก็คงไม่สามารถหาข้ออ้างในการให้คนคอยติดตามนพคุณได้ คนที่นพคุณคิดว่ามาเฝ้าดูพฤติกรรมตนเองเพื่อไปรายงานให้พ่อรู้ ที่จริงคือหน่วยรักษาความปลอดภัยที่คอยเฝ้าระวังให้นพคุณต่างหาก และมันก็จริงที่ว่าหากนพคุณรู้เรื่องที่นภายังไม่ตาย เจ้าตัวคงไม่ยอมแต่งงานกับมังกร

“ทำไมแม่อยากให้ผมแต่งงานกับพี่กรนัก”

“กรเขาต้องดูแลลูกได้ดีแน่นอน”

นภามั่นใจว่ามังกรเป็นคนรักเดียวใจเดียว ลูกชายเธอจะไม่มีทางเจ็บช้ำอย่างที่เธอเจอ

“แต่แม่ก็รู้แล้วว่าไม่ใช่แค่แม่คิดว่าเหมาะสมแล้วมันจะต้องเป็นไปตามที่แม่คิด”

ตอนที่งานแต่งงานระหว่างมังกรกับนพคุณถูกยกเลิก นภาก็รู้แล้วว่าตนเองคิดผิด เพราะแม้มังกรจะรักนพคุณมากเท่าไหร่ หากนพคุณไม่ได้รักด้วยเหมือนกันย่อมไม่มีทางมีความสุข

“ป้าขอโทษกรด้วยจริงๆ”

เพราะความคิดของเธอทำให้มังกรต้องวุ่นวายไม่น้อย

“ไม่เป็นไรหรอกครับ”

แม้มังกรกับนพคุณจะเรียกว่าจบกันได้ไม่สวย แต่ช่วงเวลาที่คบกับฉันท์คนรักมังกรก็เห็นว่ามันเต็มไปด้วยความสุข

อย่างน้อยๆเขาก็มีความสุขมากในช่วงเวลาที่คบกัน

“แม่อยากมาหาลูกก่อนหน้านี้แล้ว แต่เพราะกลัวช่อแก้วจะทำร้ายลูกแม่จึงต้องเก็บตัวเงียบต่อไป”

หลังงานแต่งงานถูกยกเลิก ช่อแก้วก็ไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับนพคุณอีก นภาไม่อยากให้ช่อแก้วสะกิดใจเรื่องที่ตนเองยังมีชีวิต และยิ่งไม่อยากให้นพคุณโดนเพ่งเล็งจึงตัดสินใจยังไม่ให้นพคุณรู้ความจริง

“ที่วันนี้แม่มาหาลูกได้เพราะสถานการณ์ได้คลี่คลายลงแล้ว คนของเจ้าเสือก็คงจับช่อแก้วเอาไว้ได้แล้ว”

“เขามาเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วยครับ”

พอได้ยินชื่อเสือ นพคุณก็อดถามไม่ได้ เขาไม่คิดว่าเสือจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย

“ก่อนที่พี่จะเจอคุณที่นี่ นายเสือเขาออกตามหาคุณเป็นบ้าเป็นหลัง ตามไปตามมาก็เลยได้รู้ว่าคุณป้ายังไม่ตาย นายเสือไปถามเอาความจริงที่คุณลุง คุณลุงจึงบอกแผนการจัดการคุณป้าช่อแก้ว การจัดงานหมั้นถึงได้เกิดขึ้น”

มังกรจะบอกว่าเสือไม่ได้เต็มใจหมั้นอย่างนั้นหรือ นพคุณฟังอย่างไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไหร่นัก วิธีการง่ายๆอย่างเดินมาบอกนพคุณทำไมเสือถึงไม่เลือกทำ ตัวเสือไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวช่อแก้วสักนิด วิธีการจัดการมีล้านแปดแต่เสือกลับเลือกจะหมั้นกับนพเก้า ฟังอย่างไรก็ฟังไม่ขึ้น

มังกรเห็นนภาไม่ออกปากก็เลือกจะไม่อธิบายเช่นกัน มังกรไม่รู้ว่านภาคิดอย่างไร แต่สำหรับมังกร เขารู้ใจน้องชายดีว่าคงอยากบอกเล่าทุกอย่างด้วยตัวเองมากกว่า

นพคุณดีใจที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ความจริงที่ได้รู้ก็ถาโถมเข้ามาจนเขามึนงงไปหมด เขาไม่รู้ ไม่เข้าใจ และยังคิดอะไรไม่ออก บรรยากาศในห้องพลอยเปลี่ยนเป็นอึดอัด ทั้งสามต่างก็จมอยู่ในความคิดของตัวเองเงียบๆ

เสียงโทรศัพท์ของห้องที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนโล่งใจที่ความเงียบถูกขัดจังหวะได้เสียที

“คุณ พี่เอง”

นพคุณนิ่งเงียบ ปลายสายคือคนที่นพคุณกำลังสงสัยว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไรจึงต้องทำเรื่องให้มันยุ่งยากซับซ้อน

“คุณเจอคุณป้าแล้วใช่ไหม”

“อืม”

นพคุณส่งเสียงในลำคอตอบรับ

“พี่กำลังไปหา คุณรอพี่นะ”

“ครับ”

แม้จะแปลกใจเพราะเวลานี้เสือสมควรที่จะอยู่ในงานหมั้น แต่เมื่ออีกฝ่ายบอกว่าจะมา แล้วนพคุณก็มีเรื่องสงสัยมากมายที่ต้องการให้เสือมาชี้แจง เขาจึงรับคำโดยไม่ถามให้มากความ

“ไม่ว่ายังไง ทุกอย่างพี่ก็ทำเพื่อคุณ...อึก”

เสียงเสือหายไปแล้วตามมาด้วยเสียงดังโครมใหญ่ นพคุณตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก

“พี่เสือ! พี่เสือ!”

ไม่มีเสียงตอบรับ แม้จะเรียกเสียงดังเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากเสือ!

“พี่เสือ ได้ยินเสียงคุณไหม พี่เสือ!”

น้ำเสียงร้อนรนของนพคุณทำให้อีกสองคนในห้องพลอยร้อนใจไปด้วย

“คุณ เกิดอะไรขึ้น คุณใจเย็นๆก่อน”

เห็นนพคุณยังเอาแต่ร้องเรียกชื่อเสือผ่านทางโทรศัพท์มังกรจึงจับบ่านพคุณไว้ทั้งสองข้างแล้วบีบเบาๆเพื่อเรียกสติ

“คุณ...มองหน้าพี่ เกิดอะไรขึ้น”

นพคุณน้ำตาคลอ ความรู้สึกยามรู้ว่าต้องสูญเสียแม่ไปหวนกลับมาอีกครั้ง ราวกับฝันร้ายได้หวนกลับมาอีกครา

“พี่เสือโทรมา แล้ว แล้วก็เสียงดัง พี่กร...ไปดูพี่เสือที ไม่เอาแบบนี้นะ ไม่เอา”

นพคุณพูดไม่ได้ศัพท์ น้ำเสียงสั่นเครือ หยาดน้ำตาไหลรินทั้งที่เหมือนสติยังไม่ได้กลับมาเต็มที่ มังกรคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกรอกเสียงลงไปตามสาย

“เสือ! นายเสือ!”

ไม่มีเสียงตอบรับ มังกรปล่อยนพคุณแล้วก้าวเดินอย่างเร่งรีบออกไปสั่งคนของตนอย่างเร่งด่วน

เสือเป็นน้องชายคนเดียวของมังกรและเขาก็รักน้องชายมาก คนในครอบครัวเพียงคนเดียวที่ยังเหลืออยู่จะไม่สำคัญได้อย่างไร มังกรหันไปมองนภาที่กำลังปลอบนพคุณ สายตาเต็มไปด้วยความเย็นชามองเธอนิ่ง หากเสือเป็นอะไรไป มังกรจะไม่สนใครทั้งนั้น ใครมีส่วนไม่ว่าจะมากจะน้อยก็ต้องชดใช้ และมันคงมีไม่ต่ำกว่าหนึ่งคนที่ต้องรับผลกรรม มังกรคิดอย่างเหี้ยมเกรียม

 
f12.gif

เสือถูกนำมาส่งที่โรงพยาบาลเอกวิทย์ซึ่งเป็นโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดด้วยคนของเสือเอง ส่วนหนึ่งตามรถที่ขับเบียดเสือไปจนจับกุมคนขับไว้ได้ คนขับเป็นคนของช่อแก้วที่อยู่ในงานหมั้นด้วยตอนช่อแก้วถูกควบคุมตัวจึงรู้เรื่องทุกอย่างและคิดจะมาจัดการเสือแทนช่อแก้ว

 นับว่าโชคดีที่เสือไม่ได้เจ็บมากนัก ที่จริงสามารถกลับบ้านได้เลยแต่มังกรก็ยังยืนยันให้เจ้าตัวนอนที่โรงพยาบาลหนึ่งคืนเพื่อทำการตรวจร่างกายโดยละเอียดให้แน่ใจว่าไม่เป็นไรจริงๆ

นพคุณรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินโดยตลอด เขาไม่ได้เข้าไปทั้งที่ใจเป็นห่วงมากเพราะมังกรบอกให้รออยู่ข้างนอก สายตาของมังกรจริงจังจนนพคุณไม่กล้าขัด อีกอย่างเสือก็ปลอดภัยแน่แล้วด้วย

“คุณล่ะพี่กร”

หลังจากทำแผลเรียบร้อยเจ้าตัวก็ถามหาคนที่อยากเจอมากที่สุด มังกรไม่ตอบแต่ส่งสายตาให้คนของตนกันหมอ กับบุรุษพยาบาลออกไป ก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าน้องชาย

“พี่ยังไม่ให้คุณเข้ามาเพราะอยากคุยกับนายก่อน”

“มีอะไรครับพี่กร”

เห็นพี่ชายจริงจังเสือก็เลยพลอยตั้งท่าจริงจังไปด้วย

“นายแน่ใจแล้วใช่ไหมเรื่องคุณ พี่ไม่ได้รังเกียจคุณนะ แต่พี่ไม่ชอบวิธีการของบ้านคุณเขาเลย”

เขาไม่ชอบใจที่น้องชายต้องมาเจ็บตัวไร้สาระ เรื่องนี้หากใช้วิธีของเขาหรือของเสือจัดการตั้งแต่ทีแรกมันคงไม่ใช่เรื่องยาก ก็แค่ทำให้ช่อแก้วหายไปซะ มังกรคิดวิธีจัดการได้เป็นสิบวิธี และเสือเองก็คงนึกได้ไม่ต่างกัน แต่เพราะต้องฟังความเห็นและความต้องการของบ้านนพคุณด้วยทำให้มันออกมายุ่งยากวุ่นวายขนาดนี้

“ผมไม่เป็นไรพี่กร”

อันที่จริงเสือเองก็หงุดหงิดไม่ใช่น้อยที่ต้องเดินตามแผนการที่พนพวางไว้ แต่เขาไม่อยากจะขัดแย้งกับพนพ อีกทั้งนพเก้าที่เสือเอ็นดูเหมือนน้องชายก็มาขอร้องเขาด้วยตัวเองไม่ให้ใช้วิธีการรุนแรง ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นแม่นพเก้า เสือจึงถือว่าเห็นแก่นพเก้าด้วย

“พี่ไม่ชอบเลยที่เหมือนนายต้องคอยง้อบ้านนั้น”

มังกรรู้ว่าเสือทำทุกอย่างเพื่อนพคุณ แต่เขาก็ไม่ชอบใจอยู่ดี

กับเขาแล้วพนพและนภายังแสดงออกมาว่าเกรงใจอยู่บ้าง แต่กับเสือทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้ก็ไม่รู้

ทั้งที่ไม่ว่าจะพูดถึงฐานะหรืออะไร เสือไม่ได้ด้อยกว่านพคุณ ออกจะภาษีดีกว่านพคุณเสียด้วยซ้ำ บ้านนพคุณควรต้องเกรงใจเสือต่างหาก

“ผมทนได้พี่กร ไม่เป็นไรจริงๆ”

เห็นเสือยืนยันด้วยความหนักแน่นมังกรก็ได้แต่ถอนหายใจ ในเมื่อน้องชายเลือกแล้วเขาก็ต้องยอมรับการตัดสินใจของอีกฝ่าย แต่หากเรื่องมันยังยืดเยื้อยุ่งยาก มังกรจะลงไปจัดการเองแน่นอน

 
................................

 

“คุยกันไปนะ”

มังกรบอกแบบนั้นแล้วปล่อยนพคุณไว้ในห้องกับเสือเพียงสองคน

เสือเข้าพักที่ห้องพิเศษในโรงพยาบาลเพื่อรอตรวจร่างกายอย่างละเอียดในวันรุ่งขึ้นตามความต้องการของมังกร นภากลับไปนานแล้ว ทางหนึ่งเพราะมังกรกดดัน อีกส่วนเพราะเธอตั้งใจจะไปช่วยพนพจัดการเรื่องวุ่นทั้งหลายด้วย

นพคุณยืนตรงหน้าประตู เก้ๆกังๆอย่างคนทำอะไรไม่ถูก

“มานั่งตรงนี้เถอะคุณ”

พอเสือเอ่ยปาก เจ้าตัวก็เดินไปนั่งอย่างว่าง่าย

“รู้เรื่องแล้วใช่ไหม”

นพคุณพยักหน้า ใจอยากโกรธเสือให้ได้เท่าเดิม แต่มันก็ทำได้ยากเสียแล้ว

คนไม่เคยสูญเสียอาจไม่เข้าใจว่าทำไมความโกรธจึงมลายหายไปได้ง่ายดายนัก แต่นพคุณที่เคยเผชิญกับการต้องเสียแม่ไปโดยที่ยังไม่เข้าใจกัน ความรู้สึกยามต้องสูญเสียคนที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ ความรู้สึกที่อยากกลับไปแก้ไขเรื่องในอดีตตอกย้ำอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เขาได้เรียนรู้ว่าหากไม่ดีกันในตอนที่ยังมีชีวิต รอจนเขาจากไปแล้วจะมานั่งรู้สึกผิดหรืออยากแก้ไขอดีตมากเท่าไหร่ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

กับเสือเองในทีแรกนพคุณทั้งโกรธทั้งเคืองในหลายๆเรื่อง แต่พอเกิดอุบัติเหตุ ตอนที่เรียกเสือแล้วเสือไม่ตอบรับ เพียงแค่คิดว่าตัวเองได้เสียเสือไปแล้วก็ทำให้ความโกรธต่างๆหายไปกลายเป็นเรื่องไร้สาระแทบจะทันที

“อย่าทำหน้าแบบนั้น พี่ไม่เป็นอะไร”

ใบหน้าเหมือนจะร้องไห้ของนพคุณทำให้เสือรีบเอ่ยปลอบ เขาไม่อยากให้นพคุณรู้สึกไม่สบายใจ แล้วนพคุณก็กำลังตั้งครรภ์ อารมณ์ของเจ้าตัวย่อมส่งผลไปถึงลูกในท้อง เขาไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วกลายเป็นเด็กเศร้าซึม

“พี่ไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ”

ไม่เป็นอะไรของเสือคือการที่หน้าผากโดนเย็บและแขนข้างขวาต้องเข้าเฝือกอ่อนเอาไว้ แม้จะไม่ได้สาหัสแต่นพคุณก็ยังใจไม่ดี

เสือขยับตัวมานั่งห้อยขา ใช้มือข้างซ้ายที่ไม่ได้เข้าเฝือกจับมือนพคุณไปกุมไว้

“พี่ไม่เป็นไรจริงๆ ไม่นานก็หาย คุณเจอแม่แล้วใช่หรือเปล่า ท่านเล่าอะไรให้คุณฟังบ้าง”

เสือเบี่ยงประเด็นออกจากเรื่องสภาพร่างกายของตนเอง เขายอมให้นพคุณโกรธดีกว่าให้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แบบนี้

“พูดขึ้นมาก็ดี ทำไมไม่บอกความจริง คิดว่าผมจะรับไม่ได้หรือไง”

พอเสือเอ่ยถึงนพคุณก็คล้ายจะนึกเรื่องที่ค้างคาในใจออก คำที่พูดนั้นเหมือนจะต่อว่า แต่น้ำเสียงกลับเป็นไปในทางตัดพ้อ

“พี่ก็อยากบอก แต่คุณลุงต้องการให้พี่ทำตามแผน”

เสือไม่ใช้คำว่าขอร้องเพราะพนพไม่ได้ขอร้อง จะเรียกว่าออกคำสั่งกับเสือเลยก็ได้ แต่เสือก็เต็มใจทำตามที่พนพบอกให้ทำ

แน่นอนว่าทุกอย่างก็เพื่อนพคุณ...

“ทำตามแผนอะไรกัน แค่บอกผมแล้วไปทำตามแผนก็ได้นี่”

“คุณลุงกับคุณป้ายืนยันว่าไม่ให้บอกคุณ”

นพคุณขมวดคิ้ว เสือบอกว่าทำทุกอย่างเพื่อนพคุณ แต่การเชื่อฟังพนพกับนภา แล้วปิดบังความจริงจากนพคุณ ไม่เห็นจะเรียกว่าเป็นการทำเพื่อนพคุณตรงไหน

เสือพอจะเดาออกว่านพคุณคิดอย่างไร เจ้าตัวจึงถามออกไปเรียบๆ

“คุณจะทำยังไงหากพ่อกับแม่คุณไม่ชอบและไม่ยอมรับในตัวพี่”

“เรื่องนั้น...”

นพคุณอึกอักเพราะคิดไม่ออกเหมือนกันว่าหากเป็นเช่นนั้นจริงๆเขาจะทำอย่างไร

จะให้เลือกเสือโดยไม่สนใจพ่อกับแม่ หรือจะให้เลือกพ่อกับแม่โดยไม่สนใจเสือ ไม่ว่าจะทางไหนเขาก็ไม่สามารถเลือกได้ทั้งนั้น

“พี่ถึงได้ยอมทำตามเงื่อนไขที่พ่อของคุณเสนอ แม้มันจะทำให้คุณโกรธหรือเกลียดพี่ แต่ถ้ามันทำให้พ่อกับแม่คุณยอมรับในตัวพี่ได้ พี่ก็ยอมทน”

ระหว่างนพคุณที่ไม่รู้อะไรแล้วเสียใจในการกระทำของเสือ กับเสือที่รู้ทุกอย่างแต่ไม่สามารถบอกความจริงได้ แถมเขายังต้องทำในสิ่งที่ไม่ต้องการเพื่อให้ได้รับการยอมรับและเพื่อความปลอดภัยของนพคุณ นพคุณชักไม่แน่ใจแล้วว่าใครที่ต้องอดทนมากกว่ากัน

“แต่ผมไม่เข้าใจ ทำไมพ่อกับแม่ต้องไม่ชอบพี่เสือ”

เสือเป็นน้องชายแท้ๆของมังกร เป็นพี่น้องพ่อแม่เดียวกัน ในขณะที่มังกรได้รับความไว้วางใจและยอมรับ ทำไมเสือถึงไม่ได้รับสิ่งเหล่านั้น

“เรื่องนี้จะโทษใครไม่ได้นอกจากตัวพี่เองที่เคยตีตัวออกห่างจากคุณ...ทำให้คุณเสียใจ”

ในช่วงเวลาที่เสือเคยได้รับการยอมรับ เป็นเขาเองที่เลือกจะถอยจากนพคุณ  ไม่ว่าตอนนั้นจะเพราะเห็นแก่ครอบครัวหรืออะไร ความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงก็คือนพคุณเสียใจ แล้วคงไม่มีพ่อกับแม่คนไหนปลื้มคนที่เคยทำร้ายจิตใจลูกตนเองได้ลงหรอก

เสือไม่มีข้อแก้ตัวเพราะหากมองจากมุมของคนที่รักนพคุณ เสือที่ยอมถอยง่ายๆและหันไปให้ความสำคัญในตัวนพเก้าแทนนั้น ไม่สมควรได้รับการยอมรับง่ายๆจริงๆ

นพคุณไม่รู้จะพูดอย่างไร  ทั้งที่เคยคิดว่าตนเองโดนคนอื่นทำร้าย แต่กลายเป็นว่าเขาได้รับการปกป้องจากทุกคนต่างหาก

“เดี๋ยวนะ”

นพคุณดึงมือออกมาไม่ให้เสือได้กุมเอาไว้อีก

“ทำไมพ่อแม่ผมต้องยอมรับพี่เสือด้วย”

เขาพยายามนึกทบทวนว่าตนเองได้พูดตกลงอะไรกับเสือไปแล้วหรือเปล่า แต่ก็ไม่เห็นจะจำได้ว่าเคยพูด

“ผมจำไม่เห็นได้ว่าเคยตกลงอะไรกับคุณ”

เสือยิ้มแกนๆ คิดว่าตนเองลักไก่ได้แล้วแท้ๆเชียว

“งั้นคุณก็ตกลงใจกับพี่แล้วแต่งงานกันสิ”

นพคุณมองอีกฝ่ายค้อนๆ เสียแรงที่เสือเป็นน้องชายของมังกร นพคุณยังจำวันที่มังกรขอนพคุณแต่งงานได้อยู่เลย

แม้จะไม่ได้รักมังกรแต่การที่มังกรเหมาร้านอาหารทั้งร้านเพื่อขอนพคุณแต่งงานมันก็น่าประทับใจอยู่ไม่น้อย แล้วดูเสือสิ...

นพคุณแยกไม่ออกสักนิดว่าเสือกำลังขอตนเองแต่งงานหรือกำลังสั่งให้ตนแต่งงานด้วยกันแน่!

 

......................................................


มีต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่17 p.10 (12/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JUPJIB ที่ 14-04-2015 18:08:22

บทส่งท้าย

 

เสือออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เจ้าตัวไม่ยอมกลับบ้านแต่ทำหน้าด้านหน้าทนย้ายเข้าไปอยู่ห้องเดียวกับนพคุณโดยไม่สนว่านพคุณจะต้อนรับหรือไม่

เขาถือคติว่าเรื่องไม่ดียังกล้าทำ แล้วเรื่องดีๆจะต้องมาเหนียมอายไปทำไม

“พี่แค่อยากดูแลคุณกับลูก ชดเชยเวลาที่ผ่านมาบ้างก็เท่านั้น”

เสือตีหน้าเศร้าทำเอานพคุณโวยวายไม่ออก

เสือไม่ได้ล้อเล่นหรือพูดไปอย่างนั้น เขาคิดจริงๆว่าอยากชดเชยเวลาที่เสียไป ก่อนหน้านี้เพราะมีเหตุผลทำให้ไม่สามารถดูแลนพคุณด้วยตัวเองได้จนต้องฝากให้มังกรช่วยดูแลแทน ตอนนี้เขาสามารถดูแลนพคุณได้อย่างเต็มที่แล้ว เขาจะไม่ปล่อยเวลาให้มันเสียเปล่าแน่ๆ

“ก็ไม่มาเองแท้ๆ”

นพคุณบ่นพึมพำซึ่งเสือแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

“แล้วตกลงคุณจะแต่งงานกับพี่เมื่อไหร่ พี่จะได้เตรียมจัดงานเลย”

“ไม่แต่ง!”

นพคุณว่าห้วนๆ เขาคิดไตร่ตรองแล้วเห็นว่าการที่ตนเองจะแต่งงานกับเสือนั้นไม่เหมาะด้วยประการทั้งปวง

“ไม่แต่งได้ไง ท้องลูกของพี่อยู่แท้ๆ”

เห็นเสือพูดออกมาแบบไม่อายปากนพคุณก็ได้แต่ถลึงตาใส่

“ผมพูดจริง เราแต่งงานกันไม่ได้หรอก ถ้าแต่งคงเป็นเรื่องตลกน่าดู”

นพคุณเคยจะแต่งงานกับมังกร เสือเคยจะหมั้นกับนพเก้า แค่งานสองงานล่มไม่เป็นท่าก็ทำให้ทั้งสองครอบครัวขายหน้ามากพออยู่แล้ว หากนพคุณตัดสินใจแต่งงานกับเสือ นพคุณกลัวว่าพ่อกับแม่คงไม่มีหน้าไปพบใครได้อีก

“เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วง พี่มีวิธี”

พูดน่ะมันง่าย แต่ทำได้ง่ายๆที่ไหนกัน นพคุณไม่เชื่อสักนิดว่าเสือจะจัดการได้

 
..............................................

 

แต่เสือบอกว่าไม่ต้องห่วงแล้วเจ้าตัวก็จัดการได้ดีจริงๆ

อยู่ๆเสือก็ให้สัมภาษณ์กับสื่อว่าทั้งงานแต่งงานของนพคุณกับมังกรและงานหมั้นของเสือกับนพเก้า ล้วนเป็นแผนการเพื่อช่วยเหลือนภาที่โดนกักขังเอาไว้ อันที่จริงแล้วมังกรมีคนรักอยู่แล้ว นพเก้าเองก็เช่นกัน ส่วนเสือกับนพคุณได้ตกลงใช้ชีวิตร่วมกันอย่างเงียบๆมานานแล้ว แต่ที่ยังไม่แต่งงานเป็นเพราะเกรงว่านภาจะมีอันตราย

เรียกว่าสามารถแก้ตัวได้ทุกเรื่อง รวมไปถึงเรื่องที่นภาซึ่งมีข่าวว่าเสียชีวิตไปแล้วกลับมามีชีวิตอีกครั้งด้วย

“โกหกเป็นไฟเลย”

ขนาดนพคุณที่รู้ความจริงทุกอย่างยังเกือบคล้อยตามที่เสือให้สัมภาษณ์ว่าเป็นเรื่องจริง

“สอดคล้องกับก่อนหน้านี้ที่เคยมีรูปหลุดออกมาเลยนะคะ”

พิธีกรสาวว่าพร้อมนำรูปมาขึ้นที่หน้าจอ

“จากที่เคยเป็นข่าวว่าคุณเสือจะมาเป็นมือที่สามระหว่างคุณหมอเบนและคุณเขม พอความจริงเรื่องคุณเสือรักกับคุณนพคุณปรากฏออกมาข่าวนี้เลยกลายเป็นไปผิดทางไปเลยนะคะ”

รูปที่เอาขึ้นคือรูปถ่ายตอนที่เบนจามิน นพคุณ และเสือไปกินข้าวด้วยกัน นพคุณก็เพิ่งรู้นี่แหละว่ามันเป็นข่าวด้วย

“นั่นสิคะ ทั้งที่รูปนี้ก็เห็นๆกันอยู่ว่ามีอีกคนร่วมโต๊ะอยู่ด้วย แต่กลับเพิ่งมาชัดเจนเองนะคะว่าอีกคนในโต๊ะคือคุณนพคุณ”

รูปที่ถ่ายมาโฟกัสไปที่เบนจามินและเสือทำให้ติดนพคุณแค่เพียงด้านหลัง แต่ก็ยังสามารถมองออกได้ว่าคือเขา

“ดูอะไรครับ”

เสือเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ เหลือบตามองโทรทัศน์แล้วร้องอ้อ

“ข่าวกับคุณหมอนี่ผมไม่เห็นเคยรู้”

นพคุณเปรยๆเพราะไม่รู้ข่าวนี้เลยสักนิด เสือนึกนิดหน่อยว่าคุณหมอคนไหน พอหันไปดูโทรทัศน์อีกทีถึงได้เข้าใจว่านพคุณถามถึงข่าวที่เกิดขึ้นกับคุณหมอเบนจามินนี่เอง

“ก็หลังเราไปกินข้าวกับคุณหมอ เก้าก็โทรมาบอกเรื่องข่าว และเพราะมีข่าวนี้นี่แหละพี่ถึงไปหาคุณไม่ได้ แถมพี่ยังต้องไปไหนมาไหนกับเก้าตลอดเพื่อไม่ให้คุณป้าช่อแก้วสงสัย เพราะอาจจะทำให้คุณหมอเบนจามินมีอันตรายไปด้วย”

นพคุณนึกออกพอดีว่าเบนจามินก็พูดอะไรแปลกๆกับเขาตอนไปตรวจครั้งถัดมาอยู่เหมือนกัน

“ทำไมไม่บอกผม”

เขาอดน้อยใจไม่ได้ ไม่ว่าจะเรื่องนี้หรือเรื่องไหนก็ดูจะเป็นความลับกับนพคุณไปเสียหมด

“พอสบโอกาส พี่ก็ว่าจะบอก แต่...”

“แต่ผมก็ไม่ฟัง เฮ้อ”

นพคุณถอนหายใจ ความน้อยใจเปลี่ยนเป็นความรำคาญตัวเอง เพราะนพคุณไม่คิดจะฟังมันถึงได้ยืดเยื้อ

ไม่ใช่แค่กับเสือเท่านั้นที่นพคุณไม่ฟัง ไม่ว่าใครจะพูดเรื่องเสือขึ้นมานพคุณก็ทำหูทวนลมทั้งนั้น จะโทษเสือก็ไม่ได้ แต่จะให้ยอมรับว่าตนเองผิดเต็มร้อยก็ไม่น่ายอมรับเช่นกัน

“แล้วงานแต่งงานของเรานี่ตกลงว่าเมื่อไหร่ดีครับ”

เสือเห็นนพคุณทำท่าจะคิดมากอีกแล้วเลยเปลี่ยนเรื่องพูด

เมื่อเสือให้ข่าวแบบนั้น ต่อให้นพคุณแต่งงานกับเสือก็คงไม่มีคำครหาใดๆอีก แต่นพคุณไม่มีทางตอบตกลงง่ายๆ

“ยังครับ”

ไม่มีเหตุให้ขัดงานแต่งงาน แต่ถึงอย่างนั้นนพคุณก็ยังไม่อยากตัดสินใจแต่งงานกับเสือ แม้เรื่องการหมั้นกับนพเก้าจะจบไปด้วยความจริงที่ทำให้นพคุณโกรธไม่ลงก็จริง

แต่เรื่องที่เสือเคยทำร้ายกันนพคุณก็ยังไม่ลืม เขาอาจจะใจอ่อนและยกโทษให้แล้ว แต่ยังไม่ลืม

“พี่ไม่อยากให้ลูกเกิดนอกสมรส”

อย่างมังกรที่จ้างเพียวอุ้มท้อง มีเรื่องทางกฎหมายมากมายที่ต้องจัดการ การว่าจ้างโรงเรียนเอกวิทย์ได้มีการเตรียมการเอาไว้หมดแล้วแต่ก็ยังยุ่งยากมากอยู่ดี เสือไม่ได้กลัวความยุ่งยาก แต่เขาไม่ชอบที่ต้องทำสิ่งต่างๆมากมายเพื่อพิสูจน์ในตัวลูก แล้วยังต้องทำเรื่องเพื่อให้มีสิทธิ์เป็นพ่อ ทั้งที่ลูกก็เป็นลูกของเขาอยู่แล้วแท้ๆ

ที่สำคัญ...การแต่งงานนั้นจะทำให้เขาได้ทั้งลูกแล้วก็ได้ทั้งนพคุณ

นพคุณทำเป็นไม่ได้ยินที่เสือพูด เสือเห็นแบบนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรอีก เขารู้ว่านพคุณเองก็มีเรื่องให้ต้องคิด อย่างน้อยๆนพคุณก็ตอบเสือว่า ‘ยังไม่แต่ง’ ไม่ใช่ ‘ไม่มีทางแต่ง’

เมื่อนพคุณยังไม่พร้อมแต่งเสือก็จะอยู่มันไปอย่างนี้นี่แหละ เขาไม่มีทางปล่อยนพคุณและลูกไปแน่ ถึงจะต้องทำเรื่องมากมายเพื่อให้มีสิทธิ์ในตัวลูกเสือก็ยอม

เสือจะขอนพคุณแต่งงานไปเรื่อยๆ คงต้องมีสักวันที่นพคุณจะต้องตอบตกลงแต่งกับเขา

เพราะทำผิดกับนพคุณไว้มาก ฉะนั้นนานแค่ไหนเสือก็จะรอ

 

 

 

THE END

 

 ในที่สุดเรื่องนี้ก็มาถึงตอนจบนะคะ ยังมีตอนพิเศษอีกสองตอนที่จะนำมาลงให้อ่านกันค่ะ

บางคนอาจจะนึกออกที่จิ๊บเคยเขียนสั้นๆถึงนพเก้าในเพจ เป็นสปอยเนื้อเรื่องของเรื่องนี้โดยไม่เจตนา ตอนนั้นพลาดจริงๆค่ะ แต่งจบแล้วเลยเข้าใจว่าทุกคนอ่านจบแล้วเหมือนกัน ToT


ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้นะคะ และขอบคุณทุกท่านที่ซื้อหนังสือไปเก็บด้วยค่า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 14-04-2015 18:26:59
 :L2:

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ที่นำมาแบ่งปันนะคะ ติดเรื่องนี้งอมแงมเลย

รอตอนพิเศษจ้า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 14-04-2015 18:35:33
สงสารคุณ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 14-04-2015 18:46:35
นพคุณทำดีมากค่ะ ..คนทำผิดจะให้ยกโทษแล้วหายโกรธได้ง่ายๆ น่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอก ยิ่งกรณีของเสือนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย.. ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนก้าวผ่านเรื่องราวในอดีตให้ได้ไวๆ นะค้า เพราะเราอยากเห็นคุณมีครอบครัวที่อบอุ่นเป็นของตัวเองจริงๆ สักที ถึงที่ผ่านมาทุกคนจะทำเพื่อปกป้องคุณ แต่การที่ไม่บอกความจริงอะไรเลยกับคุณ ก็เป็นการทำร้ายคุณมาโดยตลอดเหมือนกัน..
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-04-2015 19:01:51
จบจริงๆเหรอ หรือเฉพาะคู่นี้เท่่านั้น ของมังกรกับเพียว แล้วนพเก้า และท่าทีแปลกของนพสินอีกล่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 14-04-2015 19:06:41
แล้วมังกรกับเพียวละ


ยังไม่เคลียร์นี่



กว่าจะรู้เรื่องคุณเจ็บปวดไม่น้อย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-04-2015 19:40:36
ขอตอนพิเศษของอีก2คู่ด้วยน๊าาาา
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 14-04-2015 19:46:16
จบแล้วววววววว
ตกใจมากอ่ะ เร็วจัง
ฮืออออ
ทุ้งพี่ทั้งน้อง โดนเหมือนกันเลยค่ะ
โดนเมียประเมิน เหมือนอยู่ในช่วงโปรเบชั่น
ลุ้นว่าจะผ่านมั้ย 55555555
สะใจดีเหมือนกัน รอตอนพิเศษนะคะะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 14-04-2015 20:57:20
อ้าว แล้วมังกรกับเพียวล่ะ??? จบแค่นี้หรอ จริงง่ะ??? :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 14-04-2015 21:05:05
ขอบคุณสำหรับนิยายที่ชวนติดตามมากๆเรื่องนี้ค่ะ
เสียน้ำตาไปหลายปี๊บเลย ให้กับนพคุณและก็เพียว 555
บทสรุปของนพคุณกับเสือก็โอเคค่ะ รับได้ คุยกันและอภัยให้กัน
นพคุณจะได้มีความสุขซะที

ส่วนมังกรกับเพียวเดี๋ยวมีในตอนพิเศษใช่ป่าวคะ รอน๊าาาา ^^
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 14-04-2015 21:15:29
น้องคุณทำดีมากค่ะ พี่เสือต้องพิสูจน์ตัวเอง
แต่ตอนพิเศษสองตอนนี้ ขอเคลียร์เรื่องพี่มังกรกับคุณเพียว แล้วก็อิตามิคาอิลที่เป็นใครมายังไงก็ไม่รู้แต่สนืมมากกับน้องเก้า
ปล. แต่ยังไงก็ไม่เข้าใจการกระทำของพ่อแม่น้องคุณ ปล่อยลูกอยู่กับความไม่รู้ ความรู้สึกผิด รู้สึกว่าไม่ได้รับความรักจากครอบครัว มันแย่เกินจะทนนะ  น้องคุณไม่บ้า ไม่ฆ่าตัวตาย นี้ดีนักหนาแล้ว :เฮ้อ:
สำหรับคนแต่ง :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 14-04-2015 21:22:49
แฮปปี้ กันไป


แต่ไม่ค่อยเข้าใจงะ ทำไมพ่อ คิดเยอะ แต่แสดงออกน้อยจัง



รู้ว่าช่อแก้วร้าย แต่จัดการอะไรไม่ได้ เอ้อ คือช่อแก้วนี่แม่หรือเมียคะคุณพนพ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 14-04-2015 21:43:20
แล้วมังกร กับ เพียว ล่ะ เป็นยังไงต่อ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sittawan ที่ 14-04-2015 23:52:53
มังกรกับเพียวยังไม่เคลียร์กันเลยอ่า :ling2: :ling2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 15-04-2015 00:09:42
พี่เสือสู้ๆ ขอทุกวันเด๋วคุณก็ใจอ่อนเองแหละ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 15-04-2015 00:17:42
มีของนพสินกับนพเก้าขยายมั้ยคะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) 18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 15-04-2015 07:37:26
 :pig4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-04-2015 08:03:13
มังกรกับเพียวล่ะ  :mew2: มันยังไม่ค่อยเคลียร์เลยนะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: manutty ที่ 15-04-2015 08:16:54
ว่าแล้ว ช่อแก้วต้องเป็นคนบงการแน่ๆ แต่ที่คาดไม่ถึงคือ ไม่คิดว่าแม่ของคุณจะมีชีวิตอยู่ แถมพ่อที่ถูกด่ามากในตอนแรกจะทำเพื่อคุณได้ขนาดนี้ คงต้องขอโทษคุณพ่อด้วยที่มองผิด ต้องโทษคนเขียนใช่ป่ะ  :laugh: ในที่สุดเรื่องก็คลี่คลาย สงสารก็แต่นพเก้ากับนพสินที่ต้องมารับรู้ว่าแม่ทำอะไร โดยเฉพาะนพเก้าที่รู้มากที่สุดแต่พูดไม่ได้ หวังว่านพเก้าจะมีความสุขกับมิคาเอลนะ จะมีเรื่องของคู่นี้ไหม? อยากอ่านอ่ะ  :เฮ้อ: พี่เสือก็โดนด่าไม่ใช่น้อย แต่อย่างว่าแหละถ้าพูดออกไปนพคุณต้องไม่เชื่อว่าคนที่ตัวเองรักเหมือนแม่มาตลอดจะคิดฆ่าแม่และตัวเอง พี่เสือที่ยอมก็เพราะอยากให้พ่อตาแม่ยายยอมรับ เพื่อที่จะได้อยู่กับนพคุณได้อย่างเต็มร้อย ทีนี้พี่เสือก็ต้องดูแลนพคุณตามที่สัญญาแล้วนะ คงไม่มีอะไรแล้วล่ะมั้งสำหรับคู่นี้ นอกจากพี่เสือจะทำให้นพคุณกลับมายอมรับและแต่งงานกับตัวเองให้ได้ สู้สู้ พี่เสือ  :katai2-1:  ส่วน มังกร กับ เพียว นี่คงมาในตอนพิเศษใช่ไหม? หวังว่าจะเข้าใจกันได้นะ ถึงจะหมั่นไส้มังกรที่ทำร้ายจิตใจเพียว ก็อยากให้คู่นี้ได้สมหวังกันด้วย มังกรต้องทำให้เพี่ยวเชื่อใจ ไว้ใจ ให้ได้ อีกครั้ง อยากรู้จริงๆจะง้อเพียวและเอากลับมาได้ยังไง เพียวเล่นตัวหน่อยลูกอย่ายอมง่ายๆ เอาให้แบบร้อนรนยิ่งกว่าตอนรักนพคุณเลยนะ ติดตามต่อจ้า  :mew1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 15-04-2015 09:40:48
รอตอนพิเศษ :mew2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 15-04-2015 15:09:03
อยากรู้เรื่องของ มังกร เพียว กับมิคาเอล นพเก้า ด้วย 2 คู่นี้จะลงเอยอย่างไรน้าาา~
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 15-04-2015 23:28:55
 :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: แล้วคู่ของมังกรกับเพรียวอะ :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 16-04-2015 00:12:09
อ่านไปนี่  พลิกหลายตลบเลยทีเดียว         :a5: :a5: :a5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 16-04-2015 14:17:11
รอตอนพิเศษ กับนพเก้า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 16-04-2015 19:42:32

คุ้นๆเหมือนเคยอ่าน

นึกไปนึกมาคือ....

เคยอ่านเรื่องของอังคารมาก่อนนี่เอง

แม้ว่ายังติดใจเรื่องของมังกรอยู่บ้าง

แต่ก็รอตอนพิเศษก่อน

เผื่อว่าจะมีอะไรกระจ่างขึ้น

:)

หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: CorNnE PRiNCeS ที่ 18-04-2015 12:06:03
จบซะแล้ว

แต่เมื่อไหร่ เพียวกะมังกรจะลงเอยกัน

 :hao3:

ขอบคุณคับ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 19-04-2015 17:04:19
จบซะแล้ว~ ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 20-04-2015 19:23:33
รอตอนพิเศษ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 21-04-2015 15:33:04
จบแบบพ่อเสือ ได้ทั้งลูกทั้งแม่  :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:
ปล. รอภาคต่อ ว่าพี่มังกร จะได้แม่ของลูกแบบไหน
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 27-04-2015 07:48:54

 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 27-04-2015 21:47:42
ปูเสื่อนอนรอ มิคาเอลกับน้องนพเก้า เจ้าค่าาาาา   :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 28-04-2015 11:42:59
รอมัวกร กับเพียวค่ะ  :call:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sawapalm ที่ 02-05-2015 04:06:52
เหมือนกันไม่เคลีย์เลยยยยยย แต่ไม่เปนไรรอได้ค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 02-05-2015 19:34:25


            มารอตอนพิเศษด้วยคนค่ะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 03-05-2015 03:09:34
จบแบบนี้หรอค่ะ

มันแหว่งๆอ่ะ กำลังอินเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 03-05-2015 15:36:46
ยังรอตอนพิเศษอยู่นะคะ  ^^
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 03-05-2015 15:47:39
จบแล้ววววว
ขอบคุณที่แต่งนิยายอบอุ่น  ดราม่าน้ำตาแตกนะคะ
แอบเสียน้ำตาหลายตอนเลยนะคะ



โอ๊ยยยยยยยยย
ไม่คิดว่าเรื่องมันจะมาขนาดนี่
แม่น้องเก้าร้ายมากๆๆๆๆๆ
พี่เสือทั้งทำดี  ทั้งโดนพิสูจน์ความอดทนเลยนะ
รู้สึกเหมือนยังไม่จบดี
ขอตอนพิเศษหน่อยนะคะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 07-05-2015 21:33:54
รอตอนพิเศษค่ะ มังกรเพียวยังค้างอยู่เลยน้าาาา
อ่านรวดเดียวจบเลย คือกว่าจะเข้าใจกันได้ก็สุดท้ายของเรื่องอ่ะ แต่สนุกนะค่ะ พี่น้องคู่นี้พอๆกันเลย  ขอบคุณนะค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ployspy ที่ 17-05-2015 12:15:29
บอกตามตรงว่างงเล็กน้อย
รอตอนพิเศษนะค่ะ
้แล้วเรื่อของมังกรจะจบไงค่ะเนี๊ย
มาต่อไวๆน๊า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Jadeite ที่ 26-05-2015 16:04:51
พึ่งตามมาอ่านจนจบวันนี้เองค่ะพอจบแล้วก็แอบงงเล็กว่า อ้าว จบแล้วหรอ ?
เรารู้สึกว่าหลายๆเรื่องยังไม่เคลียร์เลยค่ะ
ทั้งเรื่องมังกรกับเพียว
เรื่องของนพเก้ากับคุณมิคาเอล
รู้สึกว่าเหมือนตัดจบไปเฉยๆเลยอ่ะค่ะ  :z3:
เดี๋ยวจะรอตอนพิเศษนะคะเผื่อเรื่องอ่านจะคลายทั้งหมดในตอนพิเศษ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 27-05-2015 08:47:23
อ่านแล้วงงอ่ะ คือบอกไม่ถูกว่าคู่ไหนเด่น เหมือนจะเป็นมังกรกับเพียว แต่ก้ไม่ใช่ เทไปที่เสือกับคุณซะเยอะ แล้วจบแค่คู่เดียว จบคู่เพียวกับมังกรหน่อย ค้างมากๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 02-06-2015 04:34:09
เข้ามารอตอนพิเศษค่าาาาาาา

อยากอ่านเรื่องของนพเก้ากับมิคาเอลด้วยยย

หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 03-06-2015 09:09:29
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 05-07-2015 18:55:14
 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Praykanok ที่ 24-07-2015 10:05:58
อยากอ่านตอนพิเศษจุงงงงงง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: มะปรางเปรี้ยว ที่ 27-07-2015 13:33:13
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ  :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: tvxqyjkeep5 ที่ 28-07-2015 11:08:00
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 07-08-2015 19:34:57
 o13
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: aikawa_k ที่ 15-08-2015 21:57:32
จบแล้วหรอ ยังไม่ได้อ่านเรื่องของมิคาเอลกับนพเก้าเลย
คู่ของพี่เสือกับนพคุณและก็คู่ของพี่มังกรกับเพียวก็ยังไม่เคลียร์
 :sad4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 15-08-2015 23:28:34
ตอนพิเศษอยู่หนายยยยย (T_T)
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 19-08-2015 09:47:55
รอตอนพิเศษอยู่นะค่ะ มังกรกับเพียวล่ะเป็นยังไงแล้วค่ะ รอๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Baitaew ที่ 22-08-2015 00:56:53
สนุกมากๆเลยค่ะ  o13

ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆแบบนี้ให้อ่าน  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 09-01-2016 16:01:28
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 13-01-2016 21:56:54
จบแบบงง ๆ นะคะ รอตอนพิเศษจร้าาาา
อ่านเรื่องนี้ เคืองพระเอกมากอ่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 14-01-2016 07:57:02
เหมือนจบไม่สุดอ่ะ รอตอนพิเศษค่า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minmin96 ที่ 14-01-2016 15:37:11
เหมือนเขียนไม่จบ??มันรู้สึกเหมือนครึ่งๆกลางๆ

ชอบงานเขียนของคุณนะ แต่ถ้าแก้ไขเรื่องตอนจบไม่เคลีย..คงจะดีกว่านี้มาก
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: meanmena ที่ 16-01-2016 03:08:37
สนุก
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 16-01-2016 22:35:48
อ่านถึงตอนจบนี่ถึงกับค้างเลยค่า มันเหมือนไม่จบอ่ะ
ค้างอยู่บนยอดไม้โน่นแน่ะค่ะ
แต่ก็ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ นะคะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 28-01-2016 16:26:13
 :L2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 28-01-2016 19:31:36
ง่ะ
อ่านพาร์ทพี่มังกร รู้สึกว่าดีแล้วละที่เลิกกับคุณ เพราะดูยังไงคู่นี้ก็เหมือนไม่ได้รักกันจริงๆ
คนหนึ่งหลง คิดว่าตัวเองรัก อีกคนก็เหมือนปิดบังความจริงอะไรไว้
เลิกกันแล้ว ต่อไปนี้พี่มังกรก็ไปดูแลน้องเพียวกับลูกซะนะ รักกันๆ

มาถึงพาร์ทเฉลยความจริงในใจของคุณ นี่ทำคนอ่านจุก หน่วง เศร้าไปหมด
โถ..คนเรามันช้ำได้ถึงขนาดนี้
รีบไปเลยพี่เสือ ไปตามน้องให้เจอ ไปช่วยเยียวยารักษาใจน้องคุณซะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 28-01-2016 21:49:57
เหมือนจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังแหะ
พี่เสือก็รีบหาน้องคุณให้เจอสักที น้องกำลังแพ้ท้องลูกพี่อยู่นะเฮ้ย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 29-01-2016 01:05:28
ว่าแล้วเชียวว่ามันมีเบื้องลึกเบื้องหลัง
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 29-01-2016 02:03:10
เอิ่ม จบเเบบนี้ค้างเลยค่ะ
เหลือคู่เพียวกับมังกรไง สรุปเพียวจะใจอ่อนปะคะ
ส่วนคู่น้องเก้า เป็นตอนพิเศษสั้นๆเบาๆก็โอนะ
เเต่คู่มังกรเพียวนี่ไม่เคลียร์เเรงๆเลย

ภาวนาให้คนเขียนกลับมาต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: AngPao1932 ที่ 02-04-2016 04:39:36
เม้นตรงๆเลย ทำไมมันดูไม่เคลียยังไงก็ไม่รู้อ่ะ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: makone ที่ 02-04-2016 09:01:47
เหมือนกับว่า มันไม่น่าจะจบแบบนี้นะ แล้วมังกรกับเพียวล่ะ เก้ากะมิคาเอลด้วย แล้วช่อแก้วเป็นยังไงต่อ งง?จังเลย รอตอนพิเศษนะคะ เผื่ออะไรๆ มันจะกระจ่างทุกเรื่องหน่อย
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: beerby-witch ที่ 19-04-2016 00:14:27
มาต่อมังกรกัยเพียวทีเถอะค่ะ ค้างเหลือเกิน :ling1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Fuzz ที่ 19-04-2016 16:07:23
 :a5: o22 ทำไมกันหนอ รู้สึกอึ้ง  :ling2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 15-05-2016 13:58:12
กลับมาอ่านอีกรอบ ก็ยังตื่นเต้นเหมือนเดิมทั้งๆที่รู้ว่าตอนต่อไปดำเนินเรื่องยังไง ความชอบนี้ไม่มีอำนาจใดๆลบล้างได้...ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mitnai ที่ 15-05-2016 15:58:13
รู้สึกอึ้ง งง มึนเมา จบแล้วเหรอคะ แล้วมังกรกับเพียวล่ะ คือจบแบบแยกทางหรอคะ สุดงง
ขัดใจตัวละครทุกตัวยกเว้นน้องเพียวคนดี หมั่นนพเก้า คือหล่อนคะ หล่อนควรลุกขึ้นสู้บ้างอะไรบ้าง
หมั่นพี่เสือกับมังกร มีความโลเลสูงมาก ไร้ซึ่งความมั่นคงในชีวิต โคตรสุดชวนให้หงุดหงิดใจ
เห้อออ ขอบคุณสำหรับนิยายค่าา ♥
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kawoat ที่ 08-07-2016 13:11:35
ขอบใจจ้า รู้สึกจบแบบไม่สุดนะ ส่วนตัวอยากอ่านคู่มังกรมากกว่า
มันให้ความรุ้สึก พ่อแม่ลูกดีตามชื่อเรื่อง แต่ส่วนใหย่มีแต่บทเสือกับคุณ งอแง กันไปมา เห้อออ
แต่ยังไงก็ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาให้อ่านจ้า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 07-10-2017 23:45:31
อ่านจบแล้ว ทำให้อยากรู้ว่าเก้าจะเป็นอย่างไรบางนะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zzcors ที่ 14-11-2017 16:59:09
จริงๆเสือก็ทำร้ายนพมาเยอะนะ ทั้งก่อนหน้าจะเจอนภา บอกว่าทำเพื่อนพ แต่แบบเหวี่ยงลงพื้นงี้ จนไม่รู้ว่าทำเพื่อนพตรงไหน งงใจ อินจัด
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 15-11-2017 16:01:49
 แล้วเพียวกับมังกร อยู่ไหน  :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 16-11-2017 22:34:00
อ่านจบแล้วแบบ เอิ่มมม
ไม่เคลียเลยสักคู่ คนเขียนตัดจบแบบด้วนๆเลยง่ะ
อ่านตอนแรกนึกว่าคู่เด่นคือมังกร เพียว
อ่านไปอ่านมาทำไมเสือกับคุณเด่นกว่า
แล้วไม่เคลียหลายๆอย่างเลยอ่ะ
งงในงงกับคนเขียน
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 18-11-2017 19:06:32
 :jul1: :mew2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: _2385yeah ที่ 20-11-2017 19:48:38
บางครั้งก็รำคาญพระเอกทั้งสอง โอ้ยยยย
คือถ้าหยุดแล้ว ฟังกันพูดสักนิด อะไรๆมันคงง่ายขึ้น  :katai1:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 24-11-2017 00:54:57
ความรู้สึกเหมือนมันยังไม่สุด :ruready :mew5:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Onlylyn ที่ 04-07-2018 20:09:04
จบแบบงงๆ คาราคาซังดีค่ะ ชอบๆ :katai2-1:
คู่มังกรเพียว และปมอื่นๆ เดี๋ยวไปมโนต่อเองค่า
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 09-07-2018 00:10:31
ผ่านไปหลายปี ก็ยังอยากอ่านตอนพิเศษนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าอ้วงงง ที่ 16-07-2019 11:44:05
เริ่มต้นแบบงงๆจบก็เหมือนตัดจบซะงั้น แต่ไม่เป็นไรเนื้อเรื่องสนุกดี ขอบคุณค่ะ  o13 :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: choijesang ที่ 16-07-2019 21:26:27
เริ่มก็งง จบก็งง อ่านแบบงงงงโง่โง่
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 18-07-2019 05:13:52
จบซะแล้ว เรื่องมังกรเพียวเป็นยังไงบ้างนะ
เสือก็ยังไม่สรุปกับนพคุณ แต่ไม่น่ารอด

ดูซับซ้อน ดูสับสน ทั้งคำพูด การกระทำ
แต่ก็เข้าใจได้ว่าเริ่มกันผิดวิธี เลยเพี้ยนมาตลอด
ทั้งมังกรรักนพคุณ เสือรักนพคุณ นพคุณรักเสือ
และที่สำคัญ มังกรมาให้ความหวังเพียว แต่ทำตัวย้อนแย้ง
ลงเอยกันยังไงบ้างนะ มังกรเพียว ไปต่อ หรือยุติ
ตัวเล็กก็คลอดออกมาแล้ว คงอยากรีบออกมาเป็นกาวใจให้พ่อแม่

ขอบคุณมากนะคะสำหรับนิยาย

หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 25-07-2019 19:01:54
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nyxca ที่ 07-02-2020 00:00:35
งงนิดหน่อย นึกว่าคู่หลักคือมังกรเพียว แต่อ่านมาสามตอนนี่รู้สึกว่านพคุณซีนเยอะ




Edit // โอ ดีนะ ตงิดมาอ่านสปอยก่อน คือหลายๆ คห บอกจบไม่เคลียร์ รอดตัวไป ดีกว่าอ่านจบละยืนงง5555
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 23-04-2020 21:11:30
 :z13: in
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Thep503 ที่ 24-04-2020 20:38:14
ยอมรับว่าอ่านไปแบบไม่ค่อยแฮป์ปี้เท่าไร แต่ก็หยุดอ่านไม่ได้จริงๆ หน่วงจิตมาก ตอนนี้อยากรู้เรื่องของนพเก้าจะเป็นไงต่อ

ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: BankkunG23 ที่ 25-04-2020 21:32:39
จบแบบนี้ จริงอ่ะ งงไปหมด
ดูเหมือนไม่ลงตัวอะไรสักอย่าง

หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Freezz ที่ 26-04-2020 23:46:29
งบแบบคาๆ งงๆ แต่ผมชอบแนวนี้นะครีบ อึดอัดนิดๆแต่ก็แฮปปี้
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 17-11-2022 20:47:53
กลับมาอ่านอีกรอบ ขอบคุณค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: man and child ซีรี่ส์*Hard For Heart (แนวM-Preg) ตอนที่18+ส่งท้าย p.11 (14/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 19-08-2023 06:29:52
ขอบคุณค่ะ