“รีบไปอาบน้ำได้แล้ว”
มันหันกลับมากอดเมื่อผมคว้าข้อมือมันเอาไว้ ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงทำอย่างนี้..ผมรู้แค่ว่าผมไม่อยากเห็นมันเดินหันหลังจากไปไหนตอนนี้ “คุณนัท..”
“กูรู้..”
“...”
“และกูก็ไม่ได้จะเร่งอะไรมึง”
“...”
“ไม่ต้องทำเหมือนสงสารกูมากขนาดนั้นก็ได้”
“ผมเปล่า..”
“มึงเป็นคนใจแข็งทิว..” มันกอดผมแน่นขึ้น “แต่ก็ยังดีที่เป็นคนขี้สงสาร”
“...”
“ไม่งั้นกูคงหมดหวังไปนานแล้ว..”
“คุณนัท..”
“ขอบคุณที่ทำให้กูมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง” มันคลายกอด..ก่อนจะก้มลงมาจูบเบาๆ ที่หน้าผากผม “กูรักมึง”
“ครับ..” ผมตอบรับทั้งที่หลับตา
“รีบอาบน้ำเถอะ”
.
.
“อ้วนขึ้นหรือเปล่า..” มันถามแล้วลูบเอวผมเบาๆ “ทิว..”
ผมหลับตาลงไม่ตอบอะไรเพราะรู้สึกเหนื่อยเกินกว่าที่จะพูด แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้มันโมโหอะไร..ดูได้จากที่มันยังใจดีลุกขึ้นหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวผมเอาไว้ให้ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
.
.
“อื้อ..”
“เช็ดตัวก่อน”
ผมลืมตามองมันแบบรำคาญ..ก่อนจะบ่นออกไป “ผมง่วง..”
“งั้นก็อยู่นิ่งๆ ซะ..กูเช็ดไม่ถนัด”
“ผมไปอาบน้ำเองครับ..” ผมว่าก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วแย่งผ้าขนหนูในมือมันมา “คุณนัทไปพักเถอะ..”
“ทิว”
“ถ้าเชื่อผมแต่แรกก็ไม่เลอะแบบนี้หรอก” ผมบ่นออกมา “เพราะงั้นผมเลยต้องลุกไปเอาออกเอง”
ผมลุกขึ้นยืนหลังจากพูดจบ..หงุดหงิดที่ต้องลุกมาอาบน้ำทั้งที่เพิ่งอาบไปเมื่อตอนหัวค่ำ แถมยังต้องลุกมาเพราะความเอาแต่ใจของมันแบบนี้ด้วย..
“กูบอกแล้วว่าไม่มี”
“แล้วทำไมไม่ซื้อล่ะครับ”
“ก็เพราะกูคิดว่ากับมึง..มันไม่จำเป็นต้องใช้”
ผมจนด้วยคำพูด..และขี้เกียจจะบ่นให้มันยืดยาวไปมากกว่านี้ ในเมื่อมันคิดว่าแบบนี้ดี..มันก็ทำแบบนั้นไปโดยไม่คิดเปลี่ยนแปลงอยู่แล้ว ป่วยการจะพูดกับคนดื้อๆ อย่างมัน
.
.
“พรุ่งนี้กูจะไปซื้อ..”
มันว่าไล่หลังมา..ผมเลยตะโกนกลับมันไปดังๆ ว่า “ไม่ต้องรีบหรอกครับ”
“...”
“เพราะอีกสองอาทิตย์นู้นแหละ..ผมถึงจะยอมให้ใช้”
บางทีคนเอาแต่ได้แบบมันก็ควรได้รับบทเรียนบ้าง..ลองแยกห้องกันนอนสักสองอาทิตย์ก็คงดี เผื่อมันจะได้นึกว่าควรเห็นใจผมบ้าง !
Ma-NuD_LaW
หวานกว่าเมื่อวาน..