“ทำไมไม่ให้ผมไปทำในแผนกที่ตัวเองจบมาล่ะครับ..”
“กูบอกให้ทำอะไรก็ทำทิว”
“แต่ผมจบบัญชีมานะครับ”
“แล้วไง..”
สุดท้ายผมก็ต้องไปทำงานเป็นเลขามันตามคำสั่ง ไม่มีสิทธิไปไหน..ต้องคอยอยู่ใกล้ๆ มันตลอดเวลา ผมพยายามทำใจให้ชินกับนิสัยข้อนี้ของมัน..ทั้งที่ก็ทำยากเหลือเกิน
.
.
มันเลิกให้ผมทำงานบ้าน..แล้วจ้างแม่บ้านเข้ามาทำหลังจากพวกเราออกจากห้องไปทำงานแล้ว และเมื่อไม่ต้องทำอาหาร..ไม่ต้องทำความสะอาด มันก็เลือกใช้เวลาที่ผมเคยใช้ทำงานพวกนั้นมาทำอย่างอื่นแทน..
ผมอาจกำลังกลายเป็นที่ระบายความใคร่..หรือเป็นอะไรที่ผมเองก็ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ เพราะมันไม่เคยทำอะไรรุนแรงกับผมอีก..เกือบทุกๆ ครั้งก็เรียกได้ว่าผมเองก็มีอารมณ์ร่วมด้วยตลอด มันเป็นสิ่งที่ผมเองก็อธิบายไม่ถูกจริงๆ
.
.
“วันหยุดอยากไปไหนไหม..”
ผมนั่งพิงหัวเตียงมึนๆ กับคำถามของมัน..คงเพราะจูบที่มันปรนเปรอให้เมื่อกี้ผมเลยงงๆ อย่างที่เห็น ผมยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองสองสามครั้ง..ก่อนจะก้มลงไปมองมันที่ตอนนี้กำลังนอนหนุนตักผมอยู่ “คุณนัทอยากไปไหนเหรอครับ..”
“กูถามมึง”
“ผม..” ถ้าผมบอกไปว่าไม่รู้..มันจะหงุดหงิดหรือเปล่า ?
“ทิว..”
“ไม่อยากไปไหนครับ..” ผมตอบแล้วลูบเส้นผมมันเบาๆ “อยากอยู่ห้องกับคุณนัทมากกว่า..”
“หึ”
มันโน้มคอผมลงไปเพื่อมอบจูบให้อีกครั้ง..ก่อนจะทำอะไรๆ ที่แสดงออกถึงความต้องการแบบปกติของมัน ผมไม่ได้ห้าม..หรือขัดขืนอะไร ทำแค่ให้ความร่วมมือกับมันไปเหมือนทุกครั้ง..
.
.
“เกลียดความเจ้าเล่ห์ของมึงจริงๆ”
ผมหลับตาลงเมื่อมันลุกออกจากเตียงแล้วตรงเข้าห้องน้ำไป..รู้สึกเพลียๆ กับกิจกรรมที่เพิ่งผ่านพ้นไปนิดหน่อย หลายอาทิตย์มานี้ความสัมพันธ์ของเราเริ่มอยู่ในระดับที่เรียกว่าคงที่ เพราะผมเลือกจะยอมๆ มัน..ในขณะนี้ที่มันก็รู้จักคำว่าโอนอ่อนลงบ้างเหมือนกัน
แต่ผมก็ยังไม่ได้ล้มเลิกความคิดที่จะไปจากมัน..
.
.
ผมส่งหลักฐานไปสมัครงานเอาไว้หลายที่..ทั้งในและนอกประเทศ แต่กับเกรดที่ไม่ค่อยดีเท่าไร..และประสบการณ์การทำงานที่มีเพียงน้อยนิดทำให้ผมเองก็ไม่กล้าที่จะหวังอะไรมาก ทั้งที่ในใจผมภาวนาให้ตัวเองได้งานที่ไหนสักที่ไกลๆ ยิ่งไกลถึงขนาดคนละซีกโลกยิ่งดี..
เพราะตอนนี้ผมไม่ได้ผูกมัดตัวเองกับคำว่ารักอีกแล้ว เลยไม่ต้องห่วงอะไร..
ผมเลิกติดต่อกับวี และไม่เคยเปิดโอกาสให้เขาเข้าใกล้อีก..
ยิ่งมันถอนหมั้นกับมิวแล้ว โอกาสที่เราจะได้เจอกันยิ่งน้อยลงไปใหญ่..
.
.
“คุณนัทไม่คิดจะกลับไปที่บ้านบ้างเหรอครับ..” ผมเอ่ยปากถามมัน..ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวเองเอาไว้ “กี่อาทิตย์แล้ว..”
“กูขี้เกียจกลับไปทะเลาะกับแม่..”
มันตอบแค่นั้นก่อนจะเงียบไป..ผมเลยไม่เซ้าซี้ถามอะไรอีก “คุณนัทไปนอนที่ห้องผมก่อนนะครับ..เดี๋ยวผมอาบน้ำ เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเสร็จแล้วจะตามไป”
“ย้ายไปห้องนู้นก็เลอะอีกอยู่ดี..”
“ไม่เอาแล้วครับ” ผมรีบพูดปฏิเสธมัน “วันนี้หลายรอบแล้ว..ผมเหนื่อย”
“หึๆ”
มันหัวเราะเบาๆ ในลำคอ..ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ผมมองตามหลังมันไปด้วยความรู้สึกหงุดหงิดนิดๆ ปากก็พร่ำบ่นมันไปเบาๆ “แรงเยอะจริงนะมึง..”
“รีบทำแล้วรีบตามมา” เสียงมันตะโกนข้ามห้องมา “อย่าให้กูต้องไปตาม”
“ครับ..”
ผมรับคำมันแล้วรีบดึงผ้าปูที่นอนออกมาเพื่อเปลี่ยนเป็นผืนใหม่..ในหัวก็คิดว่าทำไมต้องเป็นผมที่ต้องเหนื่อยคนเดียวทุกที ทั้งรองรับอารมณ์มัน..ทั้งต้องมาตามเก็บกวาดหลังจากเสร็จทุกครั้งแบบนี้
แม่งไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ !
Ma-NuD_LaW
หวานต่ออีกนิด.. 
ข้ามเรื่องถอนหมั้นไปจิ๊ดนึง..ไม่อยากเอามิวมาทำให้คนอ่านรำคาญใจ แค่นัทพูดกับมิวแบบตอนนั้นก็ชัดเจนพอแล้ว 
ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ..ค่อยมาไล่ๆ ตอบคราวหน้าเนอะ (ง่วง) 
หัวข้อ: Bitch or Friend ? -มี Ebook แล้วน้าาาาาาา (อ่าน 596106 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก