พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่24
Part ซินดี้
ฉันได้แต่ยืนเหม่อเมื่อนึกถึงคำพูดของพี พี่มาร์ทจะมาที่นี่เหรอ เวลาที่ผ่านมาทำให้ฉันพอจะทำใจเรื่องของเขาได้พอสมควรแต่ฉันยังไม่พร้อมจะเจอหน้าพี่เขาในตอนนี้
“ซินดี้”
เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้ฉันหันไปมอง ป่าน
“มีอะไร”
“มึงคิดมากเรื่องพี่มาร์ทจะมาที่นี่เหรอวะ”
ฉันยิ้มให้มันน้อยๆแล้วตอบ
“ให้พี่เขามาก่อนเถอะ แล้วกูค่อยคิดมาก”
ไอ้ป่านพยักหน้าไม่ตอบอะไร ฉันเลยหันไปมองทะเลต่อ หลับตาฟังเรียกคลื่นกระทบฝั่ง ปล่อยความคิดให้ผ่านไปกับสายลม
มาสิ ฉันพร้อมจะสู้กับพี่มาร์ทแล้ว
แดดร่มเล็กน้อยฉันเลยมาเดินเล่นที่ริมชายหาดคนเดียว อยากใช้ความคิดอยู่กับตัวเองให้มากที่สุด ฉันมาเที่ยวทะเลก็เพราะแบบนี้แหล่ะ มาปล่อยความทุกข์ไปกับทะเลให้หมด
“ซินดี้”
ฉันหันไปมองข้างหน้า พี่มาร์ท พี่มาร์ทมาจริงๆด้วย พี่มาร์ทยังหล่อ ดูดีเหมือนเดิม พี่แกเป็นคนที่ดีคนนึง แต่ติดที่พี่แกเจ้าชู้ แบดบอยเกินไปที่ฉันจะรับไหว
“ว่าไงพี่มาร์ท มาเที่ยวเหรอ”
ฉันพยายามยิ้มให้พี่เขา ฉันต้องทำใจได้ ฉันต้องเข้มแข็ง
“พี่ตามมาเพื่ออยากจะคุยกับซินดี้”
พี่เขาเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น และฉันก็ถอยห่างมากขึ้น พี่เขาชะงักไปนิดนึงเมื่อเห็นว่าฉันถอยห่าง
“คุยอะไร เราสองมีอะไรต้องคุยกันอีกเหรอ”
“มีสิ ก็ซินดี้ยังไม่ได้ฟังความจริงจากพี่เลย”
พี่มาร์ทมองฉันอย่างอ้อนวอน ถ้าเป็นเมื่อก่อนสายตาแบบนี้คงทำให้ฉันใจอ่อน แต่ตอนนี้ไม่แล้ว
“ความจริง หึ เอาสิ ฟังก็ได้”
ฉันตอบแล้วยืนกอดอกมองหน้าพี่เขา
“วันนั้นที่ซินดี้เจอพี่แค่อยากลองกับเชอรี่เพื่อพิสูจน์ใจตัวเองว่ากับกะเทยคนอื่นพี่จะพิเศษเหมือนซินดี้รึเปล่า แต่พี่บอกเลยนะ พี่เฉยๆมาก ถามว่ามีอารมณ์ไหมก็มี แต่มันไม่ได้พิเศษเหมือนกับซินดี้”
ฉันเหยียดยิ้มมองพี่เขาแล้วพูดขึ้น
“เหรอ แต่วันนั้นเท่าที่ซินดี้ได้ยิน ก็ได้ยินพี่ครางซะสุขสมขนาดนั้น”
ฉันพูดจบพี่มาร์ทพยายามจะเดินเข้ามาจับมือแต่ฉันถอยหนี
“ซินดี้เชื่อพี่นะ พี่ไม่ได้อะไรกับเชอรี่เลย มันก็แค่เซ็กซ์”
“เหรอ ช่างมันเถอะ มันเรื่องของพี่ พี่จะมาง้อซินดี้ทำไม ในเมื่อเราก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน เราเป็นอะไรกันละ หรือมันก็แค่เซ็กซ์เหมือนเชอรี่”
ฉันกระแทกเสียงประโยคสุดท้ายใส่พี่เขา พี่มาร์ทยืนนิ่งแล้วมองฉัน สายตาแบบนั้นทำเอาเกือบหวั่นไหว
“ซินดี้สำคัญกว่าเชอรี่ สำคัญกว่าทุกคน”
ฉันแค่นยิ้มออกมาเมื่อพี่เขาพูดจบ ให้ตายเถอะ ไม่รู้ควรจะดีใจดีหรือเปล่า
“มันสายไปแล้วละพี่มาร์ท สายไปแล้วจริงๆ”
ฉันพูดแค่นั้นแล้วเดินออกมาจากพี่เขา เดินมาจนถึงต้นมะพร้าวต้นใหญ่ ฉันยืนพิงแล้วหลับตาเพื่อไม่ให้น้ำตาไหล ฉันจะผ่านมันไปได้ ฉันจะไม่เชื่อคำพูดของผู้ชายแบบนี้ ฉันต้องเข้มแข็ง
“เอ้าป่าน มึงไปทำอะไรตรงนั้น”
ฉันทักไอ้ป่านที่เดินลับๆล่อๆอยู่ไม่ไกลนัก
“เอ่อ คือ กูมาเดินเล่นอะ”
ไอ้ป่านเดินออกมาแล้วเกาหัวแก้เขิน ฉันมองหน้ามันแล้วอดอมยิ้มไม่ได้
“เป็นอะไรของมึง”
“เปล่า”
มันตอบแล้วมายืนข้างๆฉัน เราสองคนยืนกันแบบนั้นสักพักไม่มีใครพูดอะไร แต่อยู่ดีดีไอ้ป่านก็ถามขึ้นมา
“มึงจะกลับไปคบกับพี่มาร์ทเหรอ”
ฉันหันไปมองหน้ามัน แล้วตอบ
“เปล่า อะไรทำให้มึงคิดแบบนั้น”
“ก็ กูเห็นมึงยืนคุยกับพี่มาร์ท เห็นสายตาที่พี่เขามองมึงแล้วกูก็เลย”
อยู่ดีดีมันก็หยุดไปแล้วหันมามองหน้าฉัน เราสองคนมองหน้ากัน ผมเลยยิ้มให้มันแล้วพูดขึ้น
“เปล่าหรอก กูแค่เคลียร์ความรู้สึกกับพี่เขานิดหน่อย”
ไอ้ป่านมีสีหน้าดีขึ้นเมื่อฉันพูดจบ เล่นเอาฉันตลกกับท่าทีของมัน มึงนี่แปลกๆนะป่านช่วงนี้
“มึงจะไม่กลับไปคบกับพี่มาร์ทใช่ไหม”
“จะกลับไปคบได้ไงละ ก็ไม่เคยคบกันตั้งแต่แรกนี่”
ฉันพูดจบมันยิ้มกว้าง แต่อยู่ดีดีก็หุบยิ้มซะงั้น
“เป็นอะไรของมึงป่าน แปลกๆนะกูว่า”
“เอ่อ ช่างมันเถอะ มึงไม่กลับไปคบกับพี่มาร์ทก็ดีแล้ว เชื่อกูเถอะ มีบางคนเขาอาจจะรอจีบมึงอยู่”
มันพูดเสร็จแล้วรีบวิ่งออกไปทันที ไม่ทันที่ฉันจะได้เรียก
“เดี๋ยวไอ้ป่าน มาคุยกับกูให้รู้เรื่องก่อนนะ”
ฉันกลับมานั่งเล่นในห้องพัก กลับมาก็ไม่เจอไอ้ป่าน แมทน้อยก็หายไปไหนก็ไม่รู้
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูทำให้ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตูก็เจอพี่แพทกับพี่เพลงยืนอยู่ ที่สำคัญ แมทน้อยยืนข้างๆพี่เพลงด้วย
“มีอะไรกันรึเปล่า”
แต่ละคนดูหน้าตาตื่นเชียว ต้องมีอะไรแน่ๆ
“พีอยู่กับซินดี้รึเปล่า ซินดี้เจอพีบ้างไหม”
“ไม่นี่ ซินดี้ไม่เจอมันเลย”
ตายละ นังพีก่อเรื่องอะไรอีกเนี้ย
“พีหายไป หายไปหลายชั่วโมงแล้ว นี่ก็จะค่ำแล้วพียังไม่กลับมาอีก ฝนก็จะตกแล้วด้วย”
พี่แพทพูดรัวๆแล้วสั่นไปหมด พี่แพทคงเป็นห่วงพีจริงๆ ข้างๆผมหันไปก็เจอพี่เอ็กซ์ที่ยืนกุมมือให้กำลังใจพี่แพท เหมือนพี่แพทจะรู้สึกตัวเลยสะบัดมือออก เอ๊ะ คู่นี้แปลกๆนะ
“พี่แพทใจเย็นๆนะ พีอาจจะไปเดินเล่นก็ได้”
“พี่ก็หวังว่าอย่างนั้น พี่กลัว...”
ไม่ทันพี่แพทจะพูดจบพี่เพลงก็ขัดขึ้นมาก่อน
“ใจเย็นๆก่อนเถอะพี่แพท อย่าขุดอะไรมาพูดอีกเลย”
พี่เพลงคงหมายถึงอดีตของพีสินะ
“กูพอจะเห็นพีอยู่นะ”
เสียงดังขึ้นทำเอาทุกคนหันไปมอง พี่มาร์ทเดินเข้ามาหาพวกเรา
“มึงเห็นพีที่ไหนวะไอ้มาร์ท”
พี่เพลงถามเพื่อนตัวเอง
“กูเห็นน้องพียืนคุยกับไอ้เอ็มที่ชายหาดตอนบ่ายอะ”
“ไอ้เอ็ม !!”
พี่แพทพูดเสียงเหี้ยมทันที
“มึงเห็นอะไรอีกไหมวะ”
พี่เพลงถามต่อ
“ไม่วะ”
พี่มาร์ทพูดจบหันมามองหน้าฉันเล็กน้อยแล้วเดินเข้าห้องของตัวเองไป
“ผมว่าเราไปรอพีที่ห้องกันก่อนเถอะ มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้”
แมทน้อยเตือนสติทุกคน ทุกคนเลยตัดสินใจไปนั่งรอพีที่ห้อง ฉันเลือกที่จะอยู่ที่ห้องตัวเอง เพื่อบางทีพีจะกลับมาที่นี้
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีก คงเป็นใครสักคนในเพื่อนๆ แต่เปิดประตูกลับไม่ใช่ กลับเป็นพี่มาร์ท
“พี่มาร์ทมีอะไรรึเปล่า”
ฉันยืนพิงประตูไว้ไม่ให้พี่เขาเข้ามา
“พี่ขอเข้าไปหน่อยสิ”
“ยืนคุยกันตรงนี้ดีกว่าคะ”
ฉันพยายามคุยกับพี่เขาดีดี แต่พี่เขาไม่ยอมดันตัวเองเข้ามาในห้องจนได้ ฉันสู้แรงพี่เขาไม่ได้จริงๆ
“พี่มาร์ทมีอะไรอีก”
ฉันเริ่มไม่สบอารมณืแล้วเหมือนกันมาทำแบบนี้กับฉัน
“พี่รักซินดี้”
คำพูดของพี่เขาทำเอาฉันชะงักไปนิดนึง ไม่ ฉันต้องไม่เชื่อคำพูดของผู้ชายเจ้าชู้อีก
“หยุดพูดคำว่ารัก ถ้าพี่ยังไม่รู้จักมันจริงๆ”
“พี่รักซินดี้จริงๆนะ”
พี่มาร์ทพูดจบมารวบฉันเข้าไปกอด ฉันพยายามดิ้นหนี ให้ตายเถอะรัดซะแน่นเชียว
“ปล่อยนะพี่มาร์ท พอทีเถอะ หยุดทีเถอะ”
“ไม่ !!”
พี่มาร์ทพูดจบทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วคล่อมฉันไว้ พยายามจะจูบฉัน แต่ฉันหันหน้าหนี
“อื้ออ อย่านะพี่มาร์ท อะ”
พี่มาร์ทจับหน้าฉันให้รับจูบพี่เขา แต่ฉันเม้มปากแน่น
“อย่านะพี่มาร์ท อื้ออ อะ”
“ผละ !!”
เสียงประตูเปิดออกมาทำเอาพี่มาร์ทหยุดชะงัก ฉันหันไปดูไอ้ป่านที่มองเราสองคนอึ้งๆอยู่
“เอ่อ ผมขอโทษที่มาขัดจังหวะ”
ไอ้ป่านมองฉันด้วยสายตาที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วก้มหน้าจะปิดประตู แต่ฉันเรียกไว้ก่อน
“ป่านช่วยด้วย!!”
ไอ้ป่านเลยหันมามองฉันอีกครั้ง พี่มาร์ทเลยยอมปล่อยตัวฉัน ฉันรีบไปยืนข้างไอ้ป่านทันที
“พี่ทำอะไรซินดี้”
ไอ้ป่านมองพี่มาร์ทอย่างคาดคั้น พี่มาร์ทยิ้มมุมปากแล้วตอบ
“ก็ทำแบบที่คนรักกันทำกันไง”
“ผลั๊วะ”
พี่มาร์ทพูดจบไอ้ป่านต่อยพี่มาร์ททันที
“คนรักกันเค้าไม่ทำกันแบบนี้หรอกพี่”
พี่มาร์ทหันมาจ้องหน้าไอ้ป่านแล้วตอบกลับ
“คนรักกันต้องทำยังไงวะ ทำแบบมึงนะเหรอป่าน ได้แต่แอบมอง ไม่กล้าทำอะไร หึหึ”
ไอ้ป่านนิ่งไปทันที เดี๋ยวนะ พี่มาร์ทพูดถึงเรื่องอะไร
“มันไม่ใช่เรื่องของพี่”
“งั้นเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องของมึงเหมือนกัน”
พี่มาร์ทพูดเสร็จจะเดินออกไป แต่ฉันเรียกไว้ซะก่อน
“พี่มาร์ท !!”
พี่มาร์ทหันมามองฉันแล้วยิ้ม
“เพี๊ยะ !!”
ฉันตบหน้าพี่มาร์ทไปเต็มแรง
“ชดเชยกับสิ่งที่พี่ทำไปเมื่อกี้ หลังจากนี้เลิกยุ่งกับซินดี้สักที”
“ไม่ !! พี่รักซินดี้”
“พอสักทีเถอะพี่มาร์ท ถ้าพี่รักซินดี้จริงๆก็ปล่อยซินดี้ไปสิ”
ฉันพูดแล้วน้ำตาคลอ รู้สึกทั้งดีใจ ทั้งเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกกับคำว่ารักของพี่เขา
“นะพี่มาร์ท ถือว่าซินดี้ขอร้อง ปล่อยซินดี้ไปเถอะ”
“แต่พี่...”
ยังไม่ทันพี่มาร์ทจะพูดจบฉันก็ขัดขึ้นก่อน
“นะพี่มาร์ท ปล่อยหนูไปนะพี่มาร์ท อึก”
ฉันปาดน้ำตาที่ไหลลงมา พี่มาร์ทมองฉันด้วยสายตาที่ปวดร้าวไม่แพ้กัน
“ก็ได้ แต่ซินดี้จำไว้นะ ซินดี้พิเศษกว่าคนอื่นๆในชีวิตพี่”
พี่มาร์ทพูดอย่างยอมแพ้แล้วยิ้มให้ฉัน ฉันเลยยิ้มกลับด้วยรอยยิ้มจริงใจ
“เก็บครั้งนี้ไว้เป็นบทเรียนนะ ถ้าสักวันนึงพี่เจอคนที่ใช่สำหรับพี่ คนที่พี่รักจริงๆ พี่อย่าทดสอบอะไรแบบนี้อีก อย่านอกใจอีก ไม่ใครทนได้หรอกนะพี่”
ฉันพูดจบพี่มาร์ทยิ้มให้ฉันอีกครั้งแล้วเดินออกจากห้องไป
ไอ้ป่านมาจับมือฉันไว้พร้อมบีบให้กำลังใจ ฉันเลยตัดสินใจซบที่อกของมันแล้วปล่อยโฮออกมา หมดเวลาแสดงว่าเข้มแข็งแล้วสินะ
____________________________________________________________
เอาซินดี้มาเคลียร์ก่อน แม่ยกพี่แพท พี่เอ็กซ์รอก่อนเด้อ
น้องพีของเราโดนแซะตลอด ฮ่าๆ แต่นางก็เป็นแบบนั้นจริงๆ
ส่วนพี่เอกนั้น คนเขียนสปอยนั้นสุดเลยว่า **พี่เอกจะเป็นพระเอกนิยายเรื่องต่อไปของคนเขียน**
พี่แกเรตติ้งดีเกิน เปิดเรื่องใหม่ให้เลย อิอิ รอเวลารวบรวมพล็อต อะไรหลายๆอย่างสักนิดเด้อ
คนอ่านรู้สึกว่าเรื่องอืดไหม บอกได้นะ คนเขียนรู้สึกไปเองหรืออืดจริงๆ
คงยังอยู่ภูเก็ตอีกนิดนึง แล้วก็จะได้กลับกทม หลังจากนี้อดีตหนูพีก็เริ่มเปิดเผย รับรองไม่อืดแล้ว อิอิ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์คร้าบ
หัวข้อ: >>> พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน<<<ตอนที่44 ตอนจบ หน้า48 11/1/58 (อ่าน 413572 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก