-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
...
ก่อนอื่นขอชี้แจงเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้หน่อยนะครับ นิยายเรื่องนี้เป็นแนวคอมเมดี้ ตลกร้าย จิกกัดๆ ฮ่าๆ
คนเขียนแต่งเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองแล้ว คนละแนวกับเรื่องแรกเลยตอนแรกว่าจะให้เรื่องนู้นจบก่อนค่อยลง
แต่อดใจไม่ไหวเลยเอามาลงก่อน อีกอย่างเรื่องนู้นก็โค้งสุดท้ายแล้วด้วย
ไม่รู้จะชอบกันรึเปล่านะครับ ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะครับ
เรื่องแรกของคนเขียนเรื่องนี้นะครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42097.0
-
พี่ครับ ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่1
“เฮ้ย อีพี พี่เอ็มขวัญใจมึงลงรูปใหม่อีกแล้ว”
เพื่อนๆผมตะโกนบอกผมที่ยืนอยู่หน้าห้อง ผมหันไปมองซินดี้ เอิ่ม ชื่อใหม่ของนาง จริงๆแล้วมันชื่อศักดิ์ ชื่อที่จะแสนแมนเกินตัวของมัน ซินดี้มันเป็นกะเทยสาวแสนสวย(?) เอาเป็นว่าตามนั้น นินทานางไม่ได้หรอก นางมีกระแสจิตเดี๋ยวนางจะกัดหัวผมเอา
“อะไรของมึงอีกซินดี้ เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้นะมึง”
นั้นคู่กัดของมันครับไอ้ป่าน ผู้ชายหนุ่มหล่อ เข้ม สูง ผิวคล้ำตามประสาหนุ่มใต้ ดีกรีนักบอลโรงเรียน โปรไฟล์แมนซะขนาดนี้แต่ชื่อป่าน ชื่อซะเหมือนผู้หญิงเชียว ฮ่าๆ ผมว่ามันน่าจะสลับกับซินดี้จริงๆ
“หุบปากมึงไปเลยไอ้ดำ”
ซินดี้ตวัดสายตาไปจิกไอ้ป่านทันที จริงๆไอ้ป่านมันไม่ได้ดำหรอก เพียงแค่มันชอบเล่นบอลกลางแจ้ง แถมไม่ทากันแดดอีกเลยทำให้ผิวคล้ำไปหน่อย
“นี้อีพี มึงมาดูเร็วๆ โอ้ยยย พ่อเจ้าประคุณลุ้นช่อง หล่อจริงๆเลย”
ซินดี้ยังรบเร้าผมไม่เลิก ผมเลยอดไม่ได้เดินไปหามัน ผมชะโงกหน้าไปดูมือถือของซินดี้ กรี๊ดดดด พี่เอ็มของพี ตายแล้วสาวแตกเลยผม
“ไงละอีดอก ทำอิดออดไม่มา พอมาดูแล้วตาเยิ้มเชียว”
ซินดี้หันมาล้อเลียนผมทันที
“เอามานี้เลย พี่เอ็มของน้องพีนี้หล่อจริงๆเลยให้ตายเหอะ”
ผมมองรูปพี่เอ็มในอินตราแกรมที่ซินดี้เปิดให้ดู หล่อจริงๆเลยพี่เอ็ม ทุกคนอาจจะงงว่าพี่เอ็มคือใคร พี่เอ็มคืออดีตรุ่นพี่ในโรงเรียนของผม ตอนนี้พี่เขาเรียนมหาลัยแล้ว มหาลัยชื่อดังของกรุงเทพเลย เรียนคณะวิศวะซะด้วย แหม๋ ผู้ชายคณะนี้คงไม่ต้องบอกเลย แซ่บลืม ฮ่าๆ พี่เอ็มคือผู้ชายที่ผมแอบชอบมานานตั้งแต่ม.4 ตอนนี้ผมอยู่ม.6แล้ว ตอนนั้นพี่เอ็มอยู่ม.6 ผมอยู่ม.4 จริงๆแล้วผมเคยเห็นพี่เอ็มตั้งแต่ม.1นู้น แต่พี่เขาไม่ได้เตะตาต้องใจอะไรผมในตอนนั้นเพราะผมกำลังหลงรุ่นพี่อีกคนอยู่ อิอิ
“มึงสองคนนี้เพ้อเจ้อพอๆกันเลย”
นี้ก็อีกคนไอ้พีท หนุ่มหล่อ บ้านรวย ไอนั้นใหญ่ เฮ้ย ล้อเล่น ฮ่าๆ มันหล่อจริงๆแหล่ะ พีทมันเป็นหนุ่มหล่อสไตล์แบดบอย มีรถหรูขับ ใครๆก็ยอมถวายตัวให้มันทั้งนั้น แต่อย่างบอกใครไปเชียวละ ไอนี่มันเจ้าชู้โครตๆ ฟันดะ แถมได้หมดด้วย ชาย หญิง ตุ๊ด เกย์ กะเทย
“หยุดไปเลยไอ้พีท มึงไม่เข้าใจกูหรอกว่ากูแอบชอบพี่เขามานานค่ไหน”
ผมหันไปพูดกับไอ้พีท
“มึงชอบพี่เขาก็ไปบอกพี่เขาดิวะ ไอ้ป่านก็รู้จัก กูก็รู้จัก เดี๋ยวพวกกูนัดให้”
“อย่ามาเลยไอ้พีท กูอยุ่แบบนี้กูก็สุขใจแล้ว กูไม่ได้อยากจะครอบครอง”
ผมพูดพร้อมเพ้อฝันถึงพี่เอ็ม
“แหม๋ อิกะเทยคนดี อินางงามศรีสยาม ไม่ได้อยากจะครอบครอง น้ำเน่า !!”
ซินดี้ตะโกนคำว่าน้ำเน่าซะเต็มหน้าผมเลย อิดวกส์นี่
“ขอโทษเหอะกูไม่ใช่กะเทยแบบมึง กูเป็นเกย์สาวผู้น่ารัก สดใส ใสซื่อ และอ่อนต่อโลก”
ผมพูดพร้อมกับโยกตัวไปมาลั้ลลาเหมือนอยู่ในทุ่งหญ้าแสนสวยงาม
“ตอแหลลลลลลล !!”
เอิ่ม ไอพวกนั้นรวมตัวกันพูดพร้อมกันเลยทีเดียว เชอะ ไม่ใช่เรื่องจริงซะหน่อย
“พวกคุณตะโกนอะไรกันครับ คาบหน้ามีสอบอังกฤษอ่านกันรึยัง”
นี้คือเพื่อนอีกคนในกลุ่มของเราแมทน้อยผู้น่ารัก แมทคือหนุ่มเนิร์ดใส่แว่นตาอันใหญ่ยังกะจานทรู(?) แมทน่ารักนะ ขาว ใส ตัวเล็ก สเป็คเกย์คิง แต่ติดตรงที่ชอบทำตัวเนิร์ดไปหน่อย
“อ่านแล้วจ้าแมท แมทละอ่านรึยัง เอ๊ะ พีคงไม่ต้องถามแมทหรอกว่าอ่านยัง พี่ต้องถามว่าแมทอ่านไปกี่รอบละ”
ผมหันไปคุยกับแมทที่ยังนั่งอ่านหนังสือได้ในขนาดที่ในห้องเต็มไปด้วยเสียงโหวกเหวกโวยวายของมนุษย์ทุกตนให้ห้อง เพราะคาบนี้ครูไม่มาเด็กเลยร่างเริงซะ
“ผมอ่านไปไม่กี่รอบเอง ผมไม่ได้เก่งแบบคุณพีนี่ ที่จะอ่านไม่กี่รอบก็จำได้ ”
แมทหันมาพองลมใส่ผมทันทีที่ผมประชด
“โถ่ๆ แมทน้อยผู้น่ารักของพีพี พีก็เก่งแต่อังกฤษแหล่ะ แต่ถ้าเป็นคณิต คงสู้แมทไม่ได้หรอก”
“ก็จริงครับคุณพี”
เอิ่ม ชมนิดชมหน่อย ไม่มีปฏิเสธกันเลย กลุ่มผมมีใครปกติไหมเนี้ยนอกจากผม
“กูว่านะพี ถ้ามึงไปบอกพี่เอ็มดีดี กูว่าพี่เขาอาจจะสนใจมึงก็ได้นะ”
ไอ้ป่านหันออกความคิดเห็นทันทีที่ผมนั่งที่โต๊ะ
“ใช่มึง มึงก็น่ารักนะ ขาว หุ่นดี เอ็กซ์เซ็กแตกจะตาย”
ไอพีทหันมาสมทบทันที
“ไม่เอา ก็กูบอกแล้วไงไม่อยากครอบครอง เก็บพี่แกไว้ให้กูเพ้อเจ้อเป็นพอ”
“ฮ่าๆ คุณพีนี้ประหลาดคนจริงๆ”
อะไรนะแมทน้อยยังมาว่าผมหรอนี่
“พวกมึงปล่อยมันไปเถอะ อินี่มันเพ้อเจ้อ”
อีซินดี้ มึงด่ากูด้วยเหรอ
“เชอะ สะบัดบ็อบใส่พวกมึงรัวๆ”
ผมสะบัดหน้าใส่พวกมัน แล้วเชิดหน้าใส่ หึ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
พวกนั้นหัวเราะผมลั่น ไอ้พวกเลววววววววววววววว
.................................................................................................
เลิกเรียนแล้ววววววว ยิปปี้ พวกเราทั้ง5คนเลยตกลงกันว่าจะไปหาไรกินที่ห้างใจกลางเมือง พูดกันมาซะนานลืมแนะนำตัว ผมชื่อพีครับ นายพีรพัตร วัฒนาขจร เป็นน้องเล็กคนสุดท้องของบ้าน กำลังเรียนอยุ่ม.6เทอม2 ใกล้แอดมิดชั่นกันแล้ว ใกล้ได้ไปเรียนมหาลัยแล้ว ผมเรียนอยู่ที่โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร ซึ่งจะสังเกตได้ว่าผมมีเพื่อนผู้ชายหมด ผมมีเป้าหมายของชีวิตแล้ว ผมจะเข้าเรียนในคณะอักษรศาสตร์ ที่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ผมชอบเรียนภาษาอังกฤษ ผมก็ทำได้ดีด้วย แม้ว่าตอนนี้ผมจะเรียนแผนวิทย์-คณิตก็ตาม มหาลัยที่ผมจะเข้านั้นหรอ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าที่เดียวกับพี่เอ็มสุดหล่อของเค้า ><
“มึงใจลอยไปถึงไหนพี เดินเลยร้านไปแล้ว”
ไอ้พีทมาดึงผมทันทีที่ผมเดินเลยร้านไอศกรีมที่เราจะมานั่งกินกัน
“เอ้าเหรอ”
“ไอ้พี มึงนี่มึนจริงๆ”
กรี๊ด อะไรของมึงไอ้พีทมาด่ากูมึน กูแค่เดินเลยร้านเนี้ยนะ
“เชอะ”
ผมหันไปสะบัดบ็อบใส่ไอ้พีทแล้วเดินเข้าไปนั่งในร้านข้างซินดี้ทันที จริงๆแล้วซินดี้มันเป็นกะเทยสวยนะ สูงไม่มากนัก ขาวนิดๆไม่ขาวจนซีดแบบแมท แมทมันมีเชื้อสายจีนเลยขาวไปตามเชื้อสาย แต่ซินดี้ขาวนิดๆ โครงหน้าสวยอยู่ ยิ้มหวาน เป็นกะเทยที่สวยคนนึงของโรงเรียนเลย
“เป็นอะไรของมึงอีกอีพี”
ผมหันไปมองซินดี้เพื่อนรักแล้วทำหน้าตาหน้าสงสารใส่มันทันที
“ก็ไอ้พีทแหล่ะ มาด่ากูว่ามึน”
“ฮ่าๆ โอเคๆ เลิกทำหน้าหมาหงอยได้ละ กูกินไอศกรีมไม่ลง”
“มึงมันโหดร้ายกับกูตลอดซินดี้ ว่าทำไมไม่มีผัวสักที”
ผมพูดจบซินดี้หันมามองผมตาโต
“อีดอกกกก กูเลือกหรอกยะ”
“จ้าแม่นาง เลือกมากๆระวังคานทองจะถามหา”
“มึงเถอะ เลิกเพ้อเจ้อแล้วมองคนอื่นบ้าง ระวังคานทองจะถามหา”
“ไม่เป็นไร อยู่คานทองกับมึงไง”
“ฮ่าๆ”
เราสองคนหัวเราะกันจนไอ้ป่านหันมามอง
“อะไรของมึงสองคน”
“เรื่องของคนสวย คนไม่หล่อไม่เกี่ยว”
ซินดี้หันไปตอบ พร้อมจิกกัดทุกเมื่อ
“พอเลย มึงสองคน หยุดกัดกันบ้าง”
ให้ทายให้ห้าม แมทน้อยนั้นเอง ทุกคนอาจตกใจว่าทำไมแมทพูดหยาบ แต่นี้แหล่ะตัวตนที่แท้จริงของแมท
“แหม๋ แมทน้อย พูดหยาบได้แล้วหรอจ้ะ”
ผมหันไปแซะทันที
“พูดได้ละ ออกจากโรงเรียนละ ที่นั้นสถานที่ราชการควรพูดเพราะๆ”
นี้แหล่ะเหตุผลของแมท
“ตรรกะนี้ใครสอนมึงมาแมท”
พีทหันไปถาม
“กูสอนตัวเอง”
แมทพูดจบแล้วยังทำหน้าไม่รู้เรื่อง ดูเมนูต่อ
“สาสสสสสสส !!”
พวกผมพร้อมใจกันอวยพรทันที
...
“พีพี มึงดูนั้นดิ พี่เอ็มของมึงมากับใคร”
ผมหันไปมองตามที่ซินดี้ชี้ พี่เอ็มจริงด้วย หล่อ เท่ห์ สูงสมาร์ทเหมือนเดิม มากับใครนั้น กรี๊ดดดด นังเบลล่า จริงๆมันชื่อว่าเบลเฉยๆ กะเทยโรงเรียนเดียวกัน เรียนม.เดียวกัน แหม๋ ทำเป็นออเซาะพี่เอ็ม มึงเดินเองไม่ได้หรอไงทำไมต้องไปเกาะแขนด้วย โอ้ยยย เห็นแล้วอารมณ์เสีย
“ไม่แปลกหรอที่พี่เอ็มจะควงเบลล่า เบลล่ามันก็สวยดี เทคยาคุมซะเหมือนผู้หญิงเลย ดูนมดิ ไม่รู้ของจริงรึเปล่า”
ไอ้พีทวิจารณ์ทันที
“หุบปากมึงไปเลยไอ้พีท”
ผมหันไปจิกตาใส่ไอ้พีททันที
“กูเพิ่งรู้นะว่าพี่เอ็มชอบกะเทยด้วย”
แมทหันมาถามซินดี้
“โอ้ย พี่เอ็มแกเอาหมดแหล่ะ ขอให้โดนใจพี่แก พี่แกเอาหมดแหล่ะ”
“ไม่ต่างจากมึงเลยนะพีท”
ไอ้ป่านหันออกความคิดเห็น
“ฮ่าๆ เขาเรียกว่าเกิดมาทั้งทีต้องลองให้หมดโว้ย”
“เหรออออ ไอหื่น”
ผมหันไปด่ามันทันที ยังหมั่นไส้มันที่ชมว่าอีเบลล่าสวย
“พอเลยๆ รีบกินให้เสร็จเถอะ”
ซินดี้ปรามก่อนที่ผมกับไอ้พีทจะเปิดสงครามน้ำลายกัน พวกเราเลยรีบกินแล้วรีบจ่ายเงินแล้วออกมาเดินเล่นกัน
“พวกมึงเดี๋ยวกูไปห้องน้ำก่อนนะ”
ผมหันไปบอกพวกมันที่ยืนดูเสื้อผ้ากันอยู่ พวกมันพยักหน้าเป็นอันเข้าใจ ผมเลยเดินออกมาที่ห้องน้ำซึ่งไม่ไกลนัก ผมเข้าไปทำธุระเบาในห้องส้วม ผมไม่ชอบยืนฉี่ที่โถอะ เขินๆไงไม่รู้ ผมทำธุระจนเสร็จแต่ไม่ทันจะออกจากห้องน้ำกลับได้ยินเสียงซะก่อน
“พี่เอ็มจะทำอะไรคะ”
เดี๋ยวนะ เสียงแปร่งๆ ดัดจริตๆแบบนี้ อีเบลล่าแน่นอน แถมมากับพี่เอ็มอีก มันจะมาทำอะไรกันในห้องน้ำ ห้องน้ำตรงนี้ไม่มีคนเลย มีแค่ผมคนเดียว ผมหูผึ่งทันที
“ก็น้องเบลล่าน่ารักขนาดนี้ พี่จะอดใจได้ยังไง”
โอ้ยย พี่เอ็มของน้อง ทำไมเสียงหล่อแบบนี้
“จะดีหรอคะ ในห้องน้ำเลย”
อีดอกกก พูดว่าไม่ดีแต่เสียงอ่อยมานะมึง
“ดีสิครับ พี่ล็อคประตูแล้ว แถมเอาป้ายมาติดแล้วว่าทำความสะอาดอยู่”
พ่อเจ้าประคุณ นี้กะเอาจริงเลยใช่ไหม วางแผนขนาดนี้
“งั้นก็ได้คะ”
อีดอก กูว่ามึงยอมตั้งแต่พี่เขาชวนมาแล้วละ ไม่ได้ จะให้พี่เอ็มมั่วกับอีเบลล่าไม่ได้ อีนี้มันมั่วจะตาย ผัวได้สักโหลแล้วมั้ง ไม่ ไม่ ไม่ พี่เอ็มของน้อง ผมเลยผลักประตูแกไปทันที เลยเห็นอีเบลล่านั่งบนเคาเตอร์อ้างล้างมือโดยมีพี่เอ็มยืนอยู่ระหว่างขา แหม๋อีดอก ไม่อยากยอมแต่กูเห็นมึงไซร้คอพี่เขาแทบจะหลุดละ
“เฮ้ย !!”
พี่เอ็มที่เห็นผมก่อนตกใจแล้วผละออกจากเบลล่าทันที กูแอบเห็นนะมึงเบลล่าว่ามึงแอบทำหน้าเสียดาย
“สวัสดีเบลลล่า หาไรกินที่คอพี่เขาหรอจ้ะ”
เบลล่ามองหน้าผมเชิดใส่ แล้วตอบ
“เปล่า ไม่มีอะไร”
“เหรอจ้ะ มากับพี่คนนี้พี่โต้งผัวมึง เอ้ย แฟนมึงไม่ว่าเหรอจ้ะ”
ผมพูดแล้วยิ้มหวานให้เบลล่าไป
“อี เอ่อ โต้งไหนกัน เราไม่รู้จักหรอกจ้ะ”
เบลล่าทำหน้าเหมือนจะด่าผมแต่หันไปมองพี่เอ็มซะก่อนเลยตอบซะดิบดี
“เอ้าหรอ คิดว่าเป็นแฟนกันซะอีก เห็นควงกันขึ้นคอนโดบ่อย แหม๋ ให้ฟรีๆก็ไม่บอก”
เบลล่าเบิกตากว่างทันทีที่ผมพูดจบ พร้อมจะปรี่เข้ามา
“อีพี”
ดีนะที่พี่เอ็มจับไว้ซะก่อนไม่งั้น คงได้ฟ้อนเล็บกันแน่ ผมยืนกอดอกแล้วทำหน้าตกใจ
“ตายจริง ขอโทษด้วยนะที่พูดตรงเกินไป”
“พอเถอะครับ พี่ว่าน้องทั้งสองคนหยุด”
พี่เอ็มพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้ สงสัยเห็นเราสองคนจะฟ้อนเล็บกัน
“พี่เอ็มคะ มันไม่ได้เป็นอย่างที่อีพีพูดนะคะ”
เบลล่าหันไปแก้ตัวทันที จนผมอดจะแบะปากไม่ได้
“ช่างเถอะครับ พี่กลับก่อนแล้วกัน พอดีมีธุระ”
“แต่พี่เอ็มคะ ไหนว่าเราจะ...”
“พอดี พีมีธุระด่วนครับ บายครับ”
พี่เอ็มขัดขึ้นก่อนที่เบลล่าจะพูดจบ ก่อนออกไปพี่เอ็มหันมายิ้มหวานให้ผม โอ้ย พ่อเทพบุตร หล่อจริงพ่อคุณ
“มึงอย่ามายุ่งเรื่องของอีพี”
เบลล่าเปิดฉากทันทีที่พี่เอ็มออกไป
“กูก็ไม่ได้อยากจะยุ่งหรอก กูแค่มาเข้าห้องน้ำ”
ผมตอบแบบสบายๆ แต่สำหรับเบลล่าคงเป็นอะไรที่กวนตีนไม่น้อย
“อย่ามาตอแหล”
“แล้วไง ตอแหลแล้วไง”
ผมขัดก่อนที่เบลล่าจะด่าผมมากกว่านี้
“ฉันไปก่อนละ บาย”
ผมหับไปโบกมือให้เบลลล่าแล้วรีบเดินออกจากห้องน้ำทันที ขี้เกียจจะสร้างสงครามน้ำลายกัน ยังไม่ทันจะถึงที่เพื่อนผม ผมกลับโดนกระชากจากด้านหลังก่อน
“พี่เอ็ม”
พี่เอ็มนั้นเอง กรี๊ดดดดดด พี่เขาจับมือฉันนนนนน เดี๋ยวๆต้องเก็บอาการก่อน ฮึบๆ
“ครับ รู้จักพี่ด้วย”
แหม๋พ่อคุณ ดิฉันนี้FC ตัวแม่นะ
“ก็ได้ยินจากเบลล่าเมื่อกี้ครับ”
แหลไปหน่อย ไม่ได้เราต้องน่าค้นหา
“อ๋อครับ น้องชื่อพีใช่ไหม”
กรี๊ดดดด รู้จักชื่อฉันด้วย โอ้ยพ่อคุณ แล้วยังจะมายิ้มหล่อใส่อีก อยากจะเป็นลมใส่จริงๆ
“ใช่ครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”
ผมพูดจบแล้วรีบเดินออกมาจากพี่เอ็มทันที ตายละ เกือบตายไหมละ ไม่เคยได้ใกล้กับพี่เอ็มอย่างนี้มาก่อนในชีวิต โอ้ยยย จะละลายให้ได้เลย ใจเต้นตึกตักเลย ผมหันไปมองหลังพี่เอ็มที่เดินไปอีกทาง ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อ เท่ห์ สมาร์ท แบดบอย น่าค้นหาจริงๆ
พี่ครับ ได้สักครั้งแล้วผมจะตั้งใจเรียนเลย
................................................................................................
:L2: :mc4: เปิดเรื่องใหม่ อิอิ เป็นไงกันบ้างตอนแรก ติชมได้เลยครับ
-
แหมมมมมมมม น้องพีนี่แซ่บไม่เบา
ฮาดี อ่านไปขำไป :pigha2:
-
แหม!!!! น้องพีตอนแรกบอกไม่หวังขึ้นขั้นครอบครอง
สรุปตอนท้านนี่จะกินแทนสินะ คึๆ เกย์สาวมาแรง
-
น้องพีคือเลิศ :katai2-1:
สนุกค่ะ ฮาดี ติดตามมมม o13
-
ชอบบบบบบบบบบบบบ :katai2-1: :katai2-1:
ชอบนายเอกแบบนี้555555
-
พระเอกก็ร้าย นางเอกก็แรง น่ากระโดถีบทั้งคู่เลย :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ชอบๆ นางติดตามมากๆๆๆ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ขอให้น้องได้ดั่งใจหวังซักครั้งนะน้องนะ
:pig4: :pig4:
-
นายเอกได้ใจจริงๆ :laugh3:
-
ดีครับ คิดว่าต้องมีดราม่านิดๆแน่ๆ เพราะพี่เอ็มท่าทางเจ้าชู้
-
นางอยาก ก็จัดไปปปปปปปปปปปป อ๊ากกกกกกกก เบาเบา :hao6:
-
พีสู้ๆจร้า
-
เนี่ยเเหละนายเอกที่เรารอคอยย
-
นายเอกได้ใจจริงๆ ได้ใจมาก
555555555555555555555
-
:hao7: 5555555 ทำยังไงพี่ถึงจะได้พี่เอ็มเนี่ยยย
-
เรื่องนี้จะท้องมั้ย อิอิ :z1: :katai2-1:
-
อยากได้ตอน2แล้วววววววววววว :ling1:
-
รอดูว่าพี่เอ็มกับน้องพีจะมาโป๊ะเชะกันยังไงงง ครึคี :z1:
-
ครั้งเดียวคงไม่ไพอ มันต้องหลายๆครั้งสิ :hao6:
-
แหนะๆ เปิดตัวมาก็ออกตัวแรงซะมะมีเลยนะนู๋พีพี :laugh:
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่2
“อีดอกกกก ไปกินขี้มาหรอ ไปซะนานเชียว”
เดินไปถึงที่เพื่อนๆผมยืนอยู่ซินดี้ก็สรรเสริญผมทันที
“ก็อร่อยดีนะ กินปะกูเอามาฝาก”
ผมต่อปากต่อคำอย่างไม่ลดละ
“ดอกกกกกก”
ซินดี้สรรเสริญผมอีกยาว ขี้เกียจฟังเลยเดินไปหาแมทน้อยผู้ที่ออกจากโรงเรียนเริ่มจะไม่น่ารักละ
“แมทจ๋า กลับบ้านกันเถอะ”
ผมชวนแมทกลับบ้านเพราะบ้านของเราสองคนอยู่ทางเดียวกัน
“มึงกลับไปก่อนเลยพี กูรอพี่มาร์ทมารับ”
แมทพูดถึงพี่ชายของมัน พี่มาร์ทสุดหล่อ เท่ หุ่นแซ่บเวอร์เพราะเป็นนักบอลมหาลัย ผมเคยเห็นตอนพี่เขาถอดเสื้อ แม่เจ้าเลือดกำเดาจะไหลทะลักเป็นน้ำตก พี่มาร์ทนี่เพื่อนกลุ่มเดียวกับพี่เอ็มด้วย พี่มาร์ทผมแปะโป้งไว้เป็นผู้ชายอันดับ2รองจากพี่เอ็มที่ผมหลงไหล อิอิ
“งั้นพีรอด้วยดีกว่า แมทอยู่คนเดียวไม่ปลอดภัยหรอก”
ผมตอบแมทไป แมททำหน้างงเล็กน้อยก่อนตอบ
“กูรู้นะว่ามึงอยากเจอพี่มาร์ท”
แมทจ๋ารู้ใจเค้าที่สุดเลย ไม่ได้ๆ ต้องแอ๊บไว้ๆ
“เปล่านะ เค้าเป็นห่วงแมทไง”
ผมเข้าไปกอดแขนแมทพร้อมทำตาปริบๆให้ดูน่าเชื่อถือยิ่งขึ้น
“อย่ามาสตอเบอรี่”
ผมพูดใส่หน้าผมอย่างจัง กรี๊ดดดด น้ำลาย สิวจะขึ้นไหมเนี่ยยยย
“แมท มึงพูดถูดกใจกูจริงๆ”
ไอ้พีทหันมาสมทบ ผมหันจิกตาใส่มัน ด่ามันไปผ่านสายตาหวังว่ามันจะรับรู้
“ไม่ต้องมาด่ากูทางสายตาเลย”
“รู้ตัวก็ดี”
“พอๆ ไปๆกลับบ้านกันเถอะ เจอกันพรุ่งนี้”
ไอ้ป่านหันมาห้ามทัพเมื่อเห็นผมจะเข้าไปกัดไอ้พีทละ
“เออ เจอกันพรุ่งนี้”
แมทหันไปตอบไอ้ป่าน ผมหันไปมองซินดี้ที่ยืนเฉยๆอยู่เลยอดถามไม่ได้
“มึงไม่กลับเหรอซินดี้”
“เอ่อ กลับสิ ”
เอ๊ะ! อิซินดี้แปลกๆไปนะ ไม่มีไรเปล่าเนี่ย ทำไมมม ทำไมคนอย่างพีผู้รอบรู้ถึงไม่รู้ ไม่ได้การณ์ละต้องเผือกหน่อยละ
“ไปซินดี้เดี๋ยวกูไปส่งเอง”
ไอ้ป่านสอดขึ้นมาซะก่อน มึงนี้มารหัวขนจริงๆเลย ซินดี้พยักหน้าแล้วเดินตามไอ้ป่านไปเงียบๆ มันต้องมีอะไรแน่ๆ
“งั้นกูก็ไปละ มึงอย่าไปข่มขืนพี่มาร์ทละพี”
แหม๋ จะไปแล้วยังไม่วายหันมาจิกกัดผมอีก เดี๋ยวมึงจะโดนไม่น้อย
“กูกลัวพี่เขาจะข่มขืนกูมากกว่า”
พี่หันไปตอบอย่างไม่ยอมแพ้ ไอ้พีทส่ายหน้าเอือมอะราใส่ผม มึงบังอาจมากมาเบื่อคนอย่างพีพีผู้น่ารัก
“มึงจะเกาะแขนกูอีกนานปะพี”
แมทหันมามองมือผมที่เกาะแขนมันอยู่
“เอ่อ เค้าซอรี่นะตะเอง”
ผมออดอ้อนแมททันที
“อย่ามาเลยไอ้พี กูขนลุก”
ปากไม่ตรงกับใจจริงๆเลยนะ
“ขนอะไรลุกจ้ะตัว”
แมทเริ่มมีโมโหละ เริ่มขึ้นหน้ายักษ์ใส่ผมละ
“เราไม่แกล้งนายแล้วก็ได้”
ผมทำหน้าหงอยใส่
“มึงนี่มันบ้าจริงๆพี”
แมทพูดจบส่ายหน้าใส่ผมแล้วเดินหนีไปทางหน้าห้างทันที เอ๊ะ พี่มาร์ทจะมารับแล้วเหรอ ต้องไปเสนอหน้าแล้ว
...
ตอนนี้ผมอยู่บนรถพี่มาร์ทโดยมีพี่มาร์ทเป็นคนขับ ข้างก็แมท เบาะหลังก็มีผมครองคนเดียว ผมเสนอหน้าไปที่ตรงกลางแล้วชวนคุยทันทีที่ขึ้นรถ
“พี่มาร์ทเรียนเป็นไงบ้างครับช่วงนี้”
ผมถามพี่มาร์ทเสียงหวาน พร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ
“ก็ดีครับน้องพี เหนื่อยหน่อยจะขึ้นปี3แล้ว”
พี่มาร์ทพูดพร้อมกับหันมายิ้มมุมปากตอบ กรี๊ดดดดด ผู้ชายอะไรแบดได้ใจมาก นี้ถ้าไม่ติดว่า4ห้องดวงใจผมมีพี่เอ็มอยู่แล้วนะ(?) ผมจะให้พี่มาร์ทหมดเลย
“อ๋อ พีก็เริ่มเครียดแล้วเหมือนกัน จะขึ้นปี1แล้ว จะเริ่มสอบตรง สอบแกทแพท 7วิชาสามัญ โอ้ย เยอะแยะไปเลย”
“ฮ่าๆ แล้วอยากเรียนที่ไหนครับ”
“อยากเรียนที่เดียวกับพี่อะแหล่ะ แต่คณะอักษรศาสตร์”
ผมตอบพี่มาร์ทไป รู้สึกเหมือนรถคันนี้จะมีแค่เราสองคน แมทมันไปไหนวะ เงียบไปเลย
“อ๋อๆ ดีเลย ตั้งใจนะครับ แล้วมาเรียนที่เดียวกัน”
พูดจบแล้วยังหันมายิ้มให้ผมอีก โอ้ยไม่ไหวๆ
“มึงเลิกถามพี่กูได้ละพี พี่กูจะขับรถ”
แมทหันมาเอ็ดผม มึงยังมีตัวตนหรือนี้ ฮ่าๆ
“ฮ่าๆ แมทมึงก็ไปว่าน้องพีเขา”
พี่มาร์ทสุดหล่อยังเข้าใจเค้าเลย แมทมึงนี้มนุษย์สัมพันธ์ติดลบมาก
“เหอะ มึงเงียบไปเถอะมาร์ท พีมึงด้วยหยุดพูดกูจะหลับ”
ดุผมไม่พอยังหันมาทำตาดุใส่ผมอีก เชอะ เค้าหุบปากก็ได้ ชิชิ พี่น้องคู่นี้เขาก็เป็นแบบนี้แหล่ะ พูดมึงกูกันดูสนิทกันดี ไม่เหมือนบ้านผมหรอก ลองพูดมึงกูดูสิ แม่ตีตูดลายแน่
“ก็ได้”
ผมพูดจบแล้วนั่งพิงเบาะ หันไปมองพี่มาร์ทที่ยิ้มผ่านกระจกมาให้ อิอิ แค่นี้ก็พอละสำหรับกำลังใจ นั่งไปเรื่อยๆไม่นานนักก็ถึงบ้านผม ผมไม่ต้องบอกทางหรอกพี่มาร์ทมาบ้านผมบ่อยนอกจากมาส่งผมแล้วพี่แกยังมาหาพี่ชายผมอีก พี่ชายคนกลางของผมเป็นเพื่อนกับพี่มาร์ท พี่ชายคนกลางผมชื่อเพลง พี่เพลงผมไม่ค่อยจะรักมันหรอก มันชอบแกล้งผม ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน
“ขอบคุณมากนะครับพี่มาร์ทที่มาส่งพี”
ผมหันไปไหว้พี่มาร์ทพี่มาร์ทยิ้มรับ
“พี่มาร์ทจะลงไปหาพี่เพลงเปล่า”
ผมถามต่อ
“คงไม่หรอก ไอ้เพลงยังอยู่ที่คณะ”
พี่มาร์ทตอบผม ผมหันไปมองไอ้แมทยังหลับปุ๋ยอย่างมีความสุขเลยอดหมั่นไส้ไม่ได้ หึหึ มึงเจอกูแน่แมท ผมหันไปสนใจพี่มาร์ทต่อ
“อ๋อ สงสัยจะม่อสาวอีกแน่ คอยดูพีจะฟ้องแม่”
“ครับๆ”
พี่มาร์ทตอบรับพร้อมหัวเราะเบาๆผมเลยเปิดประตูรถออกมาแล้วแกล้งปิดประตูเสียงดังให้แมทตื่น
“ปัง !!”
ผมสะใจที่สุดที่เห็นแมทสะดุ้งตื่น มันหันมามองผมตาเขียวเชียว ผมไม่สนใจแลบลิ้นใส่ผมแล้วเดินเข้าบ้านทันที
“ฮ่าๆ”
ผมเดินเข้าบ้านหัวเราะยังกับคนบ้า ผมหันไปอีกทีพี่มาร์ทก็ออกรถแล้ว ผมเดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี
“ไปอารมณ์ดีที่ไหนมาหื้ม”
ผมหันไปตามเสียงเจอพี่ชายสุดหล่อของเค้า พี่แพท พี่ชายคนโตสุดหล่อ แสนดี สุขุม นุ่มลึก ไม่อยากจะบอกพี่แกฮอตมากที่มหาลัยตอนนี้พี่แกปี4แล้ว จะจบแล้ว แต่พี่แกก็ไม่ควงใครเป็นตัวเป็นตนนะ แกบอกว่าจะอยู่ดูแลผมก่อน อิอิ น่ารักที่สุดพี่แพทของน้องพี
“พี่แพททททท พี่คิดถึงพี่แพทจังเลยยยยยย”
ผมลากเสียงยาวแล้วกระโดดกอดพี่แพททันที พี่แพทก็รับตัวผมอย่างรู้งาน
“เวอร์ละ ไม่เจอกันไม่กี่ชม.เอง”
พี่แพทก้มมาคุยกับผม เพราะพี่แพทสูงกว่าผมพอสมควร 185 ได้อะ ผมแค่170เอง
“ไม่เวอร์นะ ก็น้องคิดถึงพี่แพทจริงๆ”
ผมพูดพร้อมกับเอาหน้าถูไถอกล่ำๆของพี่แพท ไม่อยากจะโม้พี่แพทของผมหุ่นดีไม่แพ้ใครขอบอก
“ฮ่าๆ ขี้อ้อนจริงนะเรา”
พี่แพทหัวเราะชอบใจ ผมรู้แหล่ะว่าพี่แพทชอบให้ผมอ้อน
“อ้อนแบบนั้นจะขออะไรอีกละ”
ผมหันไปมองตัวมารที่มาขัดผม ไอ้พี่เพลง ยืนสูงโย่งอยู่ หัวเกรียนๆสกินเฮดของพี่แกก็กวนตีนไม่น้อย ยิ่งทำหน้ายียวนกวนประสาทอีก โอ้ย กวนอารมณ์มาก
“ทำไมเหรอ อิจฉาเค้าละสิ”
ผมหันไปจิกกัดทันที คนนี้แหล่ะคู่กัดตั้งแต่เกิดของผม
“ไม่เลยอิหนูเอ๋ย”
พี่เพลงตอบผมพร้อมยกไหล่อย่างไม่แยแส แล้วเดินเข้าบ้านไป น่าหมั่นไส้มากกกกกก
ผมจะต่อปากต่อคำต่อแต่พี่แพทมาขัดซะก่อน
“เข้าบ้านกันเถอะพี”
พี่แพทพูดจบจูงมือผมเข้าบ้าน เชอะ ยกนี้เห็นแก่พี่แพทละกันไอ้พี่เพลง ยกหน้าเจอกันใหม่
“ว้าวววว กลับบ้านพร้อมกันเลย3คนพี่น้อง วันนี้เกิดอะไรขึ้นเอ่ย”
เข้ามาถึงแม่ก็พูดแซวทันที แม่ของผมชื่อแม่พร แม่พรสุดสวยผู้ไม่ยอมแก่เลย 40กว่าแล้วยังสวยเช้งกะเดะยังกับเด็กสาวๆ
“วันที่เราจะได้ออกไปกินข้าวข้างนอกพร้อมหน้าพร้อมตากันไงแม่”
พ่อผมตอบสมทบทันที คุณพ่อพลของผม คุณพ่อที่แสนจะใจดีที่สุดในโลก
“เย้ พีอยากกินเอ็มเค”
ผมเสนอความคิดทันที
“ไม่ เพลงอยากกินสเต็ก”
ไอ้พี่เพลงขัดผมทันที ทำไมต้องขัดอีกแล้ว ผมหันไปทำสงครามสายตากับพี่เพลง พ่กับแม่มองหน้ากันเห็นท่าไม่ดีแม่เลยเสนอความคิดเอง
“แม่ว่าให้พี่แพทเลือกดีกว่าจะกินอะไร”
ผมกับพี่เพลงหันไปมองพี่แพททันทีอย่างกดดัน
“เอ่อ แพทว่ากิน เอ่อ กินอาหารญี่ปุ่นดีกว่า”
ผมกับพี่เพลงอ้าปากกว้าง กรี๊ดดดดด พี่แพทไม่เข้าข้างน้อง
“โอเคตามนั้น ไปเตรียมตัวกันได้แล้ว รถออก6.30 ไม่มาอด”
พ่อเป็นคนสรุป ทำเอาผมกับพี่เพลงหน้ามุ่ยแต่ไม่มีใครเถียง พวกเราก็เลยแยกย้ายกันไปเตรียมตัว
6.30 น. รถออกตรงเวลาเป๊ะ ตอนนี้ผมอยู่ในชุดเสื้อยืดสีเหลืองสายเชอรี่สีแดงพอดีตัวกับกางเกงขาสั้นเหนือเข่านิดๆ ใส่สั้นมากไม่ได้เดี๋ยวพี่แพทจะดุเอา พี่แพทไม่ชอบให้ผมใส่สั้นๆ แต่ผมแอบใส่บ้างเวลาพี่แพทไม่เห็น อิอิ
“เหม็นคนไม่อาบน้ำ”
ไอ้เพลงหันมาหาเรื่องผมทันที ชิ ผมไม่อยากจะนั่งติดกับมันเลย
“ถึงไม่อาบน้ำก็หอม ไม่เหมือนบางคนหรอกอาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำ เร็วเชียว”
ผมหันไปเถียงอย่างไม่ยอมแพ้
“พอเลยสองคนนี้ เถียงกันตลอดเวลาจริง”
พี่แพทหันมาปราม ผมเลยหยุดเถียงได้แต่จิกกัดพี่เพลงไปทางสายตา แต่ไอ้พี่เพลงทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ กรี๊ดดดด กวนตีนมากกกกก
ไม่นานพวกเราก็ถึงห้างไม่ไกลจากบ้านนัก ไปถึงพวกเราก็มุ่งตรงไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังทันที ระหว่างทางมีสาวๆคอยส่งสายตาให้พี่ชายของผมทั้งสองคนตลอดทาง พี่แพทอะไม่แปลกหรอกเพราะพี่แกออกจกหล่อ สูง เท่ซะขนาดนี้ แต่ไอ้พี่เพลงนี้สิมีดีตรงไหน ผมหันไปดูพี่เพลง เอาจริงๆพี่แกก็หล่ออะแหล่ะ ตัดสกินเฮด เจาะหูข้างนึง สูงๆ หุ่นดี หน้าตาดูกวนตีน เลวๆ คงโดนใจสาวๆบางคน
ถึงร้านอาหารผมก็สั่งที่อยากกินไปเยอะแยะจนแม่ต้องปราม
“ถ้าสั่งมาแล้วกินไม่หมดแม่จะตีนะพี”
ผมหน้ายู่ใส่แม่ทันที
“พอก็ได้”
“แค่นี้แหล่ะครับ แค่พีสั่งพวกเราก็คงอิ่มแล้ว”
พี่แพทหันไปพูดกับพนักงาน ประโยคหลังเหมือนจะหันมาพูดกับผมมากกว่า ผมยิ้มหวานให้พี่แกเลย อิอิ รหว่างรออาหารผมก็มองไปเรื่อยๆ ไม่นานก็ได้ยินเสียงทักขึ้นมา
“เอ้า ไอ้เพลง”
ผมกันไปดูตามเสียง กรี๊ดดดพี่เอ็มอีกแล้ว วันนี้เจอกันสองครั้งแล้ว
“เอ้า ไอ้เอ็ม มากับใครวะ”
พี่เพลงหันไปถามแทนจะตอบ
“มากับน้องอะ สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ ดีพี่แพท”
พี่เอ็มตอบแล้วหันมาไหว้พ่อ แม่ และก็พี่แพท พี่เอ็มของผมนี้มารยาทงามจริงๆ แล้วพี่เอ็มก็หยุดสายตาที่ผม
“เอ้า น้องพี”
พี่เอ็มทักขึ้น ผมเลยยิ้มไปให้
“ใช่ พีน้องกูเอง”
พี่แพทเป็นคนตอบแล้วโอบไหล่ผมทันที เอ๊ะ มาโอบผมทำไมเนี่ย
“ผมเพิ่งรู้นะเนี่ย”
พี่เอ็มตอบพร้อมยิ้ม ไม่นานก็มีผู้ชายสูงพอๆกับพี่เอ็มมายืนข้างๆ
“นี่อาร์ น้องชายผมครับ”
พี่เอ็มแนะนำคนข้างๆ น้องชายนี้เอง มิน่าละ หน้าเหมือนกัน ผมสังเกตหน้าอาร์เต็มๆ เฮ้ย นี้มันไอ้อาร์ เด็กกางเกงน้ำเงินที่ชอบมาแซวผมนี้ เวลาเจอกันที่เรียนมันแซวผมตลอดเลย
“พีพี นั้นเอง วันนี้คงเป็นพรหมลิขิตแน่เลยที่เราได้เจอกัน”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ไออาร์มันมาหวานเลี่ยนใส่ผมอีกแล้ว มันหน้าคล้ายพี่เอ็มอยู่นะพอสังเกตจริงๆ แต่มันไม่น่าหลงใหลเหมือนพี่เอ็มหรอก แถมจีบผมแบบหน้าด้านมาก ด่ายังไงก็ไม่สน ทำไมนะชอบพี่แต่น้องกลับมาจีบ โลกชั่งไม่ยุติธรรมจริงๆ
...
มาต่ออีกตอนแล้ว คาแรกเตอร์พีพี ก็แบบนี้แหล่ะ นางเว้นเว้อ เพ้อเจ้อของนางไป ฮ่าๆ
อิอิ ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านนะครับ :man1:
-
ชอบคาแรคเตอร์พีพีจัง รออ่านตอนต่อไปนะครับ เป็นกำลังใจให้คนแต่ง :katai2-1:
-
นางเป็นคน..... (แรดเงียบ) ขอโทษไม่สุภาพ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :mew1:
-
นี่แหละนางเอกในดวงใจเรา
แรด สะดิ้ง กรี๊ดปู้จายแต่เก็บอาการ อิอิ
-
เราชอบตัวระครแบนี้อ่ะแรดๆบ้าๆบอๆ 555555
-
น้องพีเอาใจไปเลยย :กอด1:
-
พี่เเพท !!! หวงน้องไปอ้ะป่าวววว
น้องพีน่ารัก อ่ะ เสน่ห์ เเรงมากกกก ทั้งพี่ทั้งน้องเลยยย อร๊ายยย
-
:katai2-1: :katai2-1: พีพี กรี๊ดดดดด :pig4: :pig4:
-
ชอบพีพีจัง ชัดเจน แรงดี เอาล่ะสิน้องพี่เอ็มต้องมีบทบาทสำคัญแน่ๆ o13
-
ยังไม่ได้อ่าน แต่มาเม้นไว้ก่อน เลิกงานแล้วจะรีบมาอ่านเลยยย
เห็นชื่อเรื่องแล้วจิ้ดดด อ่ะ ต้องอ่านๆๆ
-
อย่ามาว่าน้องพีแรดนะ
เพราะน้องพีน่ะ ... แร๊ด แรด
อิอิ
-
น้องพีท่าจะฮอตน่าดู พี่แพทก็หวงน้องนะเนี่ย
-
พี่แพทคงเป็น องครักษ์พิทักษ์คุณชายพี แน่ๆ
-
ก็เหมาหมดเลยพี อย่าคิดมากกก 555
-
พีน่ารักดี แรดเงียบ+เพ้อเจ้อ แบบนี้แหละชอบบบบบบบบ
* พี * ชื่อนี้ใช่ไหม เห็นแทนตัวเองว่า"พี่"หลายรอบแล้ว อ่านแล้วงงมาก ถ้าใช่หรือไม่ยังไงช่วยแก้ไขหรือชี้แจงหน่อยค่ะ
-
เต้าจองพี่แพทนะคนเขียน :hao6: :hao6: :hao6:
-
พีน่ารักดี แรดเงียบ+เพ้อเจ้อ แบบนี้แหละชอบบบบบบบบ
* พี * ชื่อนี้ใช่ไหม เห็นแทนตัวเองว่า"พี่"หลายรอบแล้ว อ่านแล้วงงมาก ถ้าใช่หรือไม่ยังไงช่วยแก้ไขหรือชี้แจงหน่อยค่ะ
นายเอกชื่อ"พี" ครับ ขอโทษทีครับมีพิมผิดครับ แต่แก้ไขให้เรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณนะครับที่เตือน
-
:impress2: ติดตามๆ
-
ตกลงคนไหนพระเอกเนี่ย5555น้องพีชอบเยอะเหลือเกิน555
-
มาต่อได้แล้วววววว รอจนไม่รู้จะรอยังไงแล้ววววว
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่3
ไอ้อาร์พูดจบผมสะบัดหน้าหนีทันที เสี่ยวไม่เลิกนะมึง โอ้ยยย อุส่าดีใจที่ได้เจอพี่เอ็มแต่กลับมาเจอไอ้มารขนหัวลุกอย่างไอ้อาร์แถมเป็นน้องกันอีก
“เพื่อนเหรอลูกพี”
แม่หันมาถามผม ผมกรอกตาไปมาก่อนตอบ
“เปล่านะแม่ แค่คนเคยเห็นหน้ากัน”
ผมทำหน้างงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อเพราะอาหารที่สั่งไปมาแล้ว พี่เอ็มและไอ้อาร์ก็ขอตัวไปนั่งอีกโต๊ะ พวกเรานั่งทานกันไปเงียบๆมีเสียงพูดคุยบ้างเป็นระยะแต่ผมไม่ค่อยได้พูดอะไรมาก รู้สึกหมดอารมณ์ทันทีเมื่อเจอหน้าไอ้อาร์ นั่งทานไปเรื่อยๆจนหมดพวกเราก็กลับบ้านกันเลยไม่ได้เดินเล่นต่อหรืออะไร เพราะแม่ผมติดละครเลยต้องรีบกลับไปดู
“พี พรุ่งนี้มีเรียนพิเศษรึเปล่า”
“พี่แพทถามผมขณะที่เดินบันไดขึ้นห้อง”
“มีครับพี่แพท”
ผมตอบพร้อมกับหันไปดูว่าพี่แพทมีอะไรรึเปล่า
“งั้นเรียนเสร็จแล้วโทรบอกพี่นะ แล้วกลับบ้านพร้อมกัน”
“ครับ”
ผมยิ้มให้พี่แพทแล้วเดินเข้าห้องไป บ้านเราเป็นบ้านขนาดไม่ใหญ่มาก เน้นบริเวณบ้านมากกว่า พ่อของผมเป็นสถาปนิกเลยเป็นคนออกแบบบ้านหลังนี้เอง มี2ชั้น 4ห้องนอน 5ห้องน้ำ ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องก็เข้าไปเปิดคอมพิวเตอร์ทันที ไม่รู้จะทำอะไรเหมือนกัน การบ้านก็เสร็จแล้ว ไอ้พีทเอาไปลอก ละครวันนี้ผมก็ไม่ติดช่องไหน เปิดคอมเข้าเฟคบุ๊ค เช็คหน้าวอลหน่อย เลื่อนไปมาก็เจอซินดี้ขึ้นสเตตัส
** พูดไม่ออก บอกใครไม่ได้จริงๆ **
เอ๊ะ ! ยังไง ซินดี้มันแปลกๆตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว มันต้องมีอะไรแน่ๆ มีการขึ้นเตตัสเพ้อเจ้อ ผมกดดูคอมเมนต์ก็เจอไอ้ป่านมาแซว “อมขี้ไว้หรอมึง” ไอ้ป่านมึงนี่เสื่อมมาก เพื่อนดราม่าอยู่นะ อยากรู้จังเลยเกิดอะไรขึ้นผมเลยทักแชทซินดี้ไป
PP peerawat : เป็นไรว่ะดอก
Sindy sexygirl : ไม่มีไรอะ
PP peerawat : ตอแหล มีไรบอกมา
Sindy sexygirl : ไว้กูพร้อมกูจะบอกมึงนะ เข้าใจกูนะเพื่อน
PP peerawat : เออ โอเค ยังไงมึงก็เพื่อนกูนะ
แค่นั้นอิซินดี้ก็อ่านไม่ตอบ มึงกล้ามากอ่านไม่ตอบคนน่ารักอย่างกู ชิ กูไม่สนใจมึงแล้วก็ได้ ผมสนิทกับซินดี้มาตั้งแต่ม.1 จริงๆแล้วทั้งกลุ่มนั้นแหล่ะ เรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่ม.1 ผมรู้จักนิสัยมันดีว่ามันมีอะไรชอบเก็บไว้คนเดียว ถึงเวลามันจะบอกเอง
ผมเลยอ่านหน้าวอลไปเรื่อยเจอสเตตัสอีเชอรี่ อีเชอรี่กะเทยป่าที่จะกินพี่เอ็มของฉัน
** อยากให้เวลาของเราสองคนนานกว่านี้ **
อีดอก มึงขึ้นถึงพี่เอ็มกูใช่ไหม บังอาจมาก ผมเลยขึ้นเตตัสจิกกัดมันหน่อย
** แค่นั้นก็พอแล้ว สำหรับคนอย่างมึง **
หึหึ ขึ้นด่าไปลอยๆใครร้อนตัวก็เอาไป ฮ่าๆ เอ๊ะ ! มีคนแอดเฟรนด์มานี้ใครหว่า อุ้ยยยย น้องไผ่ เด็กม.4 หล่อมากกกกก โอ้ยยย ไม่ไหวนะแบบนี้ ทำไมช่วงนี้รู้สึกโดนผู้ชายรุมล้อมเยอะไปหมด ผมเลยกดรับแอดไป แล้วเอาไปดูเฟสน้องเค้า ถ่ายรูปแนวดีแหะ ผมเลยกระหน่ำไลค์รูปโปรเลย การกระทำแบบนี้ไม่ได้อ่อยนะ แค่ทำให้ผู้ชายสนใจเรา ฮ่าๆๆๆ
Pai pappap : แต๊งไลค์ครับพี่คนน่ารัก
กรี๊ดดดด บอกแล้วว่าได้ผล กระหน่ำไลค์ไม่นานน้องเขาทักแชทมาเลย บอกแล้วว่าได้ผล
PP peerawat : ขอบใจที่แอดมานะครับน้องสุดหล่อ
ผมยิ้มแล้วตอบแชทน้องไผ่ไป น้องไผ่เป็นเด็กม.4เข้าใหม่ที่ฮอตมากกกก เกย์ กะเทยในโรงดรียนตามจิกไม่เว้นวัน แต่รู้สึกเหมือนน้องเขาจะเพิ่งเลิกกับแฟนนะ แฟนน้องเขาก็ผู้ชายรุ่นพี่เรียนมหาลัยแล้ว เลิกกันทำไมหว่า อยากรู้จัง ผมนั่งคุยแชทกับน้องไผ่ไปเรื่อยๆ เนื้อหาก็ไม่มีอะไรมาก กินไรยัง ทำไรอยู่ เม้าท์ครูตอนม.4เล็กน้อย ไม่นานผมก็ขอตัวน้องเขาไปอาบน้ำก่อน
ระหว่างอาบน้ำไปเรื่อยๆ ผมก็อดคิดเรื่องซินดี้ มันมีอะไรนะ มันเริ่มแปลกไปตอนที่พี่มาร์ทมารับ เอ๊ะ ! เดี๋ยวนะ หรือเพราะพี่มาร์ท ผมรีบอาบน้ำ ทาครีม ทาโลชั่น แต่งตัวแล้วเอามือมาส่องอินตราแกรมพี่มาร์ททันที เผื่อมีเบาะแส ดูไปก็ไม่มีอะไรนะ พี่มาร์ทก็ถ่ายนู้นนี้ปกติ หรือผมจะคิดมากไป กลิ้งๆไปมาบนเตียงก็นอนหลับดีกว่า พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าๆสดใสๆ
...
“พี ไปซื้อของกับกูก่อนไปเรียนพิเศษนะ”
ไอ้พีทหันมาพูดกับผมตอนนี้เลิกเรียนแล้ว กำลังเก็บของเตรียมไปเรียนพิเศษกัน พวกเราเรียนด้วยกันทั้ง5คนเลย
“ได้ๆ ซื้อไรวะ”
“ซื้อของขวัญให้พี่เอ็มหน่อย พรุ่งนี้วันเกิดพี่เอ็ม”
กรี๊ดดดดดดด พรุ่งนี้วันเกิดพี่เอ็ม FC ตัวแม่อย่างฉันลืมไปได้ไง ไม่ได้การณ์ละต้องเตรียมอะไรให้พี่เอ็มหน่อยแล้ว
“ได้ๆ กูโอเค กูว่างเสมอ”
ผมเสนอหน้าทันที
“ไม่ต้องมาแรดเลยมึง พอรู้ว่าพี่เอ็มแล้วระริกระรี้เชียว”
ผมยิ้มหวานประจบประแจงมันไป อิอิ
หลังจากนั้นพวกเราก็มาที่ห้างใจกลางเมืองติดกับที่เรียนพิเศษเลย ไอ้ป่าน ซินดี้ แมทน้อย ไปนั่งรอผมกับไอ้พีทที่ร้านนมปั่นใกล้กับที่เรียนพิเศษ พวกมันขี้กียจเดินมาในห้าง ผมเลยมากับไอ้พีทสองคน เราเดินเลือกไปเรื่อยๆ
“มึงกะว่าจะซื้ออะไรให้พี่เอ็ม”
ผมถามมัน ขืนเดินไปเรื่อยๆแบบนี้ไม่ได้เรียนพิเศษแน่
“เหล้าดีไหมวะ พี่แกชอบกินดี ฮ่าๆ”
“พอเลยมึง กูว่าเอาไอนี้ดีกว่า เคสโทรศัพท์ ง่ายๆดี”
ผมเสนอความคิดไป มันพยักหน้าแล้วเราก็เดินไปในร้านดูเคสโทรศัพท์ ผมยื่นเคสสีดำแนวไปให้มัน
“พี่เอ็มชอบสไตล์นี้ พี่อกไม่ชอบอะไรเยอะๆ เอาอันนี้แหละดี”
ไอ้พีทพยักหน้าแล้วเอาเคสไปจ่ายเงิน
“กูคิดไม่ผิดที่ชวนมึง มึงมันFC ตัวแม่อยู่แล้วนี้”
“แน่นอน”
ผมพูดจบแล้วยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
หลังจากเสร็จภารกิจผมกับไอ้พีทก็รีบเข้าเรียนพิเศษทันที เกือบสายไปไหมละ ผมมองไปที่ด้านหลังเจอไอ้อาร์นั่งอยู่ มันเห็นผมแล้วส่งจูบให้ผมทันที ผมสะบัดหน้าหนี มันหล่อนะ ไม่น่าทำตัวเสี่ยวเลย ระหว่างนั่งเรียนไปผมสังเกตว่าซินดี้มันเหม่อๆแหะ อยากรู้จังเลยมันเป็นอะไร เป็นห่วงมัน
เรียนไปจนเสร็จเกือบค่ำ ผมนัดกับพี่แพทไว้แล้วว่าจะมารับ ป่านนั้พี่แพทคงมารอหน้าที่เรียนแล้วแน่ ระหว่างนั้นผมขอเข้าห้องน้ำก่อน ทำธุระจนเสร็จออกมาก็เจอไอ้อาร์ยืยยิ้มอยู่
“มีอะไร”
ผมเป็นฝ่ายถามก่อน ทำไมในห้องน้ำตอนนี้ถึงมีแค่ผมกับมันนะ
“ขอเบอร์ได้ปะ แซวอยู่หลายครั้งเล่นๆ แต่ตอนนี้จะเอาจริงๆละ”
มันนิ่งกว่าทุกครั้ง ผมรับรู้ได้ถึงความหล่อของมันเลยอะ ยิ่งหน้าคล้ายพี่เอ็มอีก เกือบเคลิ้มเลย
“จะจีบเหรอ”
ผมตอบแบบยิ้มๆ มาลุคแบบนี้สิค่อยน่าเล่นด้วยหน่อย
“ใช่”
ไอ้อาร์เดินเข้ามาจนผมชิดกับผนัง แต่ผมไม่กลัวหรอก เชิดหน้าท้าทายมันไป
“ต้องการอะไรละ แฟน เพื่อน หรือแค่เซ็กซ์”
ผมถามมันพร้อมยิ้มหวานๆให้มัน ผมพอรู้มาบ้างว่าไอ้อาร์มันก็เสือไม่แพ้พี่เอ็มหรอก ชื่อเสียงเรียงนามของมัน กะเทยโรงเรียนผมกรี๊ดมันหลายคน มันหล่อ รวย เลว ฟันดะ แปลกนะคนสมัยนี้ชอบผู้ชายเลว รวมถึงผมด้วย ฮ่าๆ
“ถ้าบอกว่าต้องการทั้งหมดละจะทำไง”
ผมเอาแขนมายันไว้ข้างๆผมแล้วเอาหน้ามาใกล้มากจนจมูกของเราชนกัน แต่สายตาก็จ้องกันตลอด ผมยิ้มให้กับคำตอบของมันแล้วตอบ
“084.............”
มันยิ้มแล้วผละออกจากผมแล้วเอาโทรศัพท์มันมากดตามที่ผมบอก มันกดถูกด้วยนะ ความจำดีมาก
“แล้วไว้เจอกันนะ”
มันพูดแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องน้ำไป ผมยืนยิ้มตาเป็นประกาย พรุ่งนี้วันเกิดพี่เอ็ม การที่จะเข้าหอพี่เอ็มในวันเกิดนอกจากทางไอ้พีทแล้วก็มีน้องชายของเขานี้แหล่ะ
“ครืนๆ”
เสียงโทรศัพท์ผมสั่งหยิบเข้ามาดูเบอร์แปลก
“ฮัลโหล”
“นี้อาร์นะ เมมเบอร์ไว้ด้วย”
ผมยิ้มทันที
“ได้จ้ะ”
ผมกดวางแล้วรีบเดินออกจาห้องน้ำ ลงมาจากตึกเจอพวกเพื่อนผมที่ยืนอยู่กับพี่แพทแล้ว
“มึงไปนานมากอะพี”
แมทหันมาบ่น ผมไม่ตอบ หันซ้ายขวาหาไอ้พีท กับ ซินดี้แต่ไม่เจอ
“พีทกับซินดี้ไปไหนวะ”
“ไอ้พีทรีบกลับบ้านแม่โทรตาม ส่วนซินดี้ออกมาก็รีบเดินไปเลยไม่ร่ำลาอะไร”
แมทตอบ ผมยู่หน้าอย่างขัดใจ ซินดี้ต้องมีอะไรแน่ๆ
“ป่านมึงรู้ปะซินดี้รีบไปไหน”
ผมหันไปถามไอ้ป่าน
“กูจะไปรู้เหรอ”
ไอ้ป่านตอบนิ่งๆสไตล์มัน แล้วไอ้ป่านกับแมทก็กลับไป ผมเลยหันไปหาพี่แพท
“พี่แพทรอน้องนานไหม”
“ก็นานครับ คิดว่าจะไม่สนใจพี่แล้วซะอีก”
พี่แพทพูดทำหน้านอยๆ ผมเลยเข้าไปกอดแล้วเอาหน้าถูอกอ้อนๆ
“อย่างอนน้องนะ กลับบ้านกันเถอะๆ”
ผมจูงมือพี่แพทไปที่รถ แล้วเราสองคนก็กลับบ้านกัน
กลับมาถึงบ้านผมอาบน้ำ กินข้าวเสร็จก็มานั่งบนห้อง เล่นอินตราแกรมไปเรื่อยๆ หลังจากอัพรูปตัวเองเสร็จก็เข้าไปดูอินตราแกรมพี่เอ็มเจอพี่เอ็มถ่ายรูปตัวเองใส่หมวกแล้วบรรยายว่า
** จะ21ปีแล้วสินะเรา **
พี่เอ็มเกิด21 มกราคม จะขึ้นปี3แล้วสินะถ้าจบเทอมนี้ ผมยกนิ้วมานับผมกับพี่เอ็มห่างกัน2ปีเอง ผมเลื่อนลงมารูปที่ตนเองดูบ่อยที่สุด รูปที่พี่เอ็มถ่ายรูปในห้องน้ำหลังซ้อมบอลเสร็จมั้ง ถอดเสื้อใส่กางเกงบอลสีขาว เห็นหุ่นแน่นๆ ซิคแพคสวยๆ ไม่ล่ำมากแต่พอดีๆแบบนี้แล้วน้ำลายจะไหล ไม่แปลกใจที่ใครๆจะเข้าหาพี่แกเยอะมาก
“ได้สักครั้งนะไอ้เพชรเอ้ย”
แค่คิดก็ซี๊ดแล้ว เห็นใครต่อใครชอบมาเม้าท์ว่าพี่เอ็มเด็ดอย่างนู้นอย่างนี้ อยากจะรู้จริงๆว่าเด็ดขนาดไหน ผมรู้จักรุ่นพี่กะเทยที่เคยได้กับพี่เอ็มมาก่อนทุกคนต่างบอกว่าแซ่บเวอร์ แหม๋ อยากจะพิสูจน์จริงๆ ผมก็ห่างไอเรื่องแบบนี้มานานแล้ว มีความรู้สึกอยากเป็นธรรมดา
ผมนอนยิ้มตาเป็นประกาย แล้วก็โดนขัดจังหวะซะก่อน
“ครืนๆ”
เสียงโทรศัพท์ผมสั่น ผมหยิบขึ้นมาดู * อาร์ * ไอ้อาร์นั้นเอง
“ฮัลโหล”
“ทำอะไรอยู่”
“นอนอยู่ อาร์ละ”
“นอนเหมือนกัน จะหลับแล้วเหรอ”
“เปล่า นอนเล่นโทรศัพท์นะ”
“อื้ม มีแฟนยังเนี้ย จะจีบแฟนคนอื่นเดี๋ยวโดนตีน”
ผมยิ้มให้กับคำพูดของมัน
“ไม่มีหรอก โสด สนิท”
“จริงเหรอ สนิทจริงเปล่าอยากพิสูจน์จัง”
“พิสูจน์อะไรละ”
“ฮ่าๆ ก็ไม่รู้สินะ”
ผมหัวเราะเบาๆ แล้วคิดขึ้นมาได้ บางทีถึงเวลาแล้วที่ผมต้องทำให้ความฝันตัวเองเป็นจริง
“พรุ่งนี้ไปไหนบ้างเปล่า”
“ก็เปล่านะ พรุ่งนี้วันเสาร์”
“ไปเที่ยวกับเราหน่อยสิ”
“เอ้ย เซอร์ไพร์สนะชวนเราเที่ยวก่อน ทีเมื่อก่อนเล่นตัวจะตาย”
“ก็นายมาเสี่ยวๆเราไม่ชอบ”
“ฮ่าๆ นึกว่าจะชอบเสี่ยวๆซะอีก แล้วจะไปไหน”
“ไปร้านXXX กับเราหน่อย”
“เอ้ย ร้านนั้นมันเปิดกลางคืนนะ”
“ก็ใช่แล้วไง”
ผมถามลองเชิงมัน
“กลางคืนไม่ว่างวะ”
“เอ้า ไหนบอกว่าว่างไง”
“พอดีวันเกิดพี่ชาย คนที่เจอที่ร้านอาหารวันนั้นไง”
ผมยกยิ้ม เข้าแผน
“แล้วเราไปด้วยได้ปะ”
ไอ้อาร์เงียบไปสักพักก่อนตอบ
“อยากไปเหรอ”
“แล้วแต่นะ ไม่ไปก็ได้ เดี๋ยวได้โทรชวนคนอื่น”
“โอเคก็ได้ๆ พี่ชายพีก็รู้จักพี่ชายเรานิ ทำไมไม่ให้พี่ชายพาไป”
ผมตาโตทันที ตายจริง ไอ้พี่เพลงรู้จักพี่เอ็มนี้ พี่เพลงต้องไปแน่ๆ เอาไงดี แต่ไม่ไหวแล้วจริงๆ คัน
“ก็เราอยากไปกับนายไงอาร์”
ผมหยอดมันไปหนึ่งที ยังไงก็ค่อยว่ากัน ให้ได้ไปก่อนเถอะ
“ก็ได้ ตามนั้น เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปรับที่บ้านละกัน”
“อื้มได้ มารับสัก5โมงเย็นนะ เดี๋ยวบอกทาง”
“ทำไมมารับไปรับไวจัง”
โถ่ ไอ้โง่เอ้ย ขืนออกช้าพี่เพลงก็รู้พอดี
“ก็อยากอยู่กับนายนานๆไง”
ผมหยอดไปอีกทีแล้วแอบอ้วกเบาๆ ไม่คิดว่าตัวเองจะเลี่ยนขนาดนี้
“ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน ฝันดีนะจุ๊บ”
“ฝันดีจุ๊บ”
ไออาร์วางสายไป หน้าจอเลยเป็นรูปพี่เอ็มถอดเสื้ออีกครั้ง
“แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะพี่เอ็ม”
ผมยิ้มตาเป็นประกาย พรุ่งนี้ของขวัญที่พีให้พี่ต้องเป็นอะไรที่สนุกสุดๆแน่
...
รู้สึกดีมากเลยที่คนอ่านทุกคนบอกว่าน้องพีแรด นางแรดจริงๆนะ ฮ่าๆ อยากจะบอกว่านอกจากนางจะแรดแล้วนางยังแรงอีกนะ
อิอิ นางจะเผยทีละนิดๆ อิอิ เรามาเอาใจช่วยน้องพีดีกว่าว่าจะกินพี่เอ็มได้หรือเปล่า จะหลบพี่เพลงได้ไหม แล้วจะสะบัดอาร์ยังไง
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นและทุกคนที่อ่านนะครับ :3123: :L2: :กอด1:
-
จะได้กับน้องแทนอ่ะป่าว :hao3:
-
ตกลงพี่หรือน้องจะเป็นพระเอกเนี่ย :ling3:
-
:hao7:
-
ตกลงว่าพีพีจะตู่กับเอ็มหรืออาร์กันแน่เนี่ย :mew5:
-
พี่หรือน้อง เอ็มหรืออาร์ นางพีเอ้ยย
-
จะ3พี เหรอย้ะ นางพี
-
จะโดน :oo1:แล้ว
ถ้าอาร์รู้ว่าโดนหลอกนี่มีหวัง :oo1: อิอิ
-
น้องพีนี่ได้ใจมาก
-
อ่านแล้วคิดตลอดเลยอ่ะ ชื่อเรื่องเนี่ยสื่อถึงใครกันแน่ พระเอกจะเป็นเอ็มหรืออาร์กันนะ แต่ทั้งสองคนก็ดูไม่โง่นะ :laugh:
-
:pig4 :pig4: :pig4:
พีๆๆๆ อาร์ รึ เอ็ม จ๊
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น้องพีแรดมาก 5555
-
อ๊าาาาาาากกกกกกกกกกก
เชียร์อาร์ง่ะ
ไม่อยากจะเซดว่าชอบผู้ชายเสี่ยวๆๆ
มันรู้สึกเสียวดรจัง
มารอตอนต่อไปนะขร๊ะ
-
นางเป็นคนที่แรงนะ
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่4
“แม่ครับ คืนนี้พีไปเที่ยวกับเพื่อนนะ อาจจะค้างบ้านซินดี้เลย”
ผมเข้าไปกอดแม่อ้อนๆ
“เที่ยวกลางคืนเหรอลูก หนูยังม.6เองนะลูก”
“โถ่แม่ มีบ้างอะไรบ้างหน่า นานๆที แล้วทีพี่แพทกับพี่เพลงยังเที่ยวกันตั้งแต่ม.3 ม.4 นู้นนนนนน ”
ผมลากเสียงให้ยาวเพื่อความสมจริง
“มันไม่เหมือนกันนิ นั้นพี่แพทกับพี่เพลงเป็นผู้ชายนะครับ”
“แล้วพีไม่ใช่ผุ้ชายตรงไหน จู๋พีก็มีนะ”
ผมหน้ายู่ใส่แม่ทันที
“น้องพีเป็นผู้ชายหวานๆไงลูก แม่เป็นห่วง”
ผมเดินเข้ามาง้อผมทันที พ่อแม่ผมรู้ตั้งแต่ม.3แล้วละว่าผมเป็นเกย์เพราะเคยมีรุ่นพี่ผู้ชายมาส่งบ้านบ่อยๆ พ่อแม่ผมก็รับได้นะ ท่านของข้างหัวสมัยใหม่
“พีดูแลตัวเองได้ครับ พี18แล้วนะ จะ19แล้ว”
“โอเคก็ได้ครับ แม่ยอมแพ้”
ผมยิ้มให้แม่แล้วกระโดดกอดแม่
“ฟอด !! แม่น่ารักที่สุดเลย”
มีออฟชั่นเสริมหอมแก้มเอาใจด้วย อิอิ ผมขอแม่ได้แล้วถือว่าผ่าน ผมไม่กล้าไปขอพ่อหรอก พ่อค่อนข้างหวงผมไม่ค่อยให้ไปค้างที่ไหน ดึกแค่ไหนก็จะไปรับ แต่ถ้าขอแม่ได้พ่อก็ไม่มีสิทธิ์เถียง ฮ่าๆ ยิ่งพี่แพทนะ อย่าหวังเลย แต่นี้คุณนายของบ้านอนุมัติแล้วทุกคนหมดสิทธิ์ค้าน
ผมเข้าห้องไปอาบน้ำแต่งตัว แต่งหน้านิดๆ รองพื้นเพื่อความขาวเนียน ทาโลชั่นหอมๆเพื่อให้คนใกล้ๆจะได้หลงใหล อิอิ วันนี้ผมใส่กางเกงขายาวเดฟดำแบบรัด ทำให้ขาผมดูเรียวกว่าเดิม พร้อมกับเสื้อฮูดแขนยาวสีแดงดึงแขนเสื้อขึ้น ทำให้ผมขาวขึ้นไปอีก ผมยิ้มให้กับตัวเองในกระจกพร้อมพึมพำ
“สู้โว้ย !!”
ผมเตรียมการณ์มาเรียบร้อยแล้ว โดนเฉพาะถุงยางอนามัยในกระเป๋า อิอิ
ไม่นานนัก5โมงเย็น อาร์ก็มารับผมที่หน้าบ้าน ก่อนหน้านี้อาร์ให้ผมส่งที่อยู่ไปให้ในไลน์เรียบร้อยแล้ว ผมเลยเดินลงไปขึ้นรถอาร์ ก่อนออกไปไม่ลืมบอกแม่ก่อน ดีนะพ่อพี่ๆไม่กลับมาซะก่อน
“แต่งตัวซะน่ารักเชียว”
ขึ้นรถมาอาร์ก็เสี่ยวใส่ผมทันที
“ก็บอกแล้วไง ไม่ชอบเสี่ยวๆ”
“ไม่ได้เสี่ยวนะ ก็พูดเรื่องจริง”
อาร์หันมายิ้มหล่อกระชากใจ หึหึ ถ้าเป็นคนอื่นคงลงไปดิ้นกับพื้นในความหล่อแบดของมัน แต่ไม่ใช่ผม ผมภูมิต้านทานเรื่องแบบนี้เยอะขอบอก
“จ้ะ”
ผมหันไปตอบมันแค่นั้น
“แล้วเราจะไปไหนกันก่อนดี กว่างานวันเกิดพี่เราจะฉลองก็สามทุ่มนู้น”
อาร์ชวนผมคุย ผมหันไปมองมันเต็มตา อาร์หล่อ ดูดีจริงๆ ไม่แปลกหรอกที่มันจะดังพอสมควร
“ไปห้างใกล้ๆนี้ก่อนแล้วกัน ไปหาไรกินกัน”
“อื้มได้”
ระหว่างนั้นอาร์ก็ชวนผมคุยเรื่อยๆผมก็ตอบไปตามน้ำ พอถึงห้างพวกเราก็มานั่งกินอาหารเกาหลีชื่อดัง นั่งกินไปเรื่อยๆไม่รีบ ระหว่างที่เราสองคนเดินด้วยคนให้ความสนใจไม่น้อยอาร์มันโดดเด่น ผมก็ไม่แพ้มันหรอก
“ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์ผมสั่น ดูหน้าจอ พี่แพท ตายละ พี่แพทต้องดูแล้วแน่ผมเที่ยว
“ว่าไงครับพี่แพท”
อาร์หันมาให้ความสนใจผมเล็กน้อยก่อนกินต่อ
“พีอยู่ไหนครับ”
“พี่อยู่ห้างครับ”
“คืนนี้จะเที่ยวเหรอครับ ทำไมไม่บอกพี่”
“ก็พี่ลืมนี้ ฮ่าๆ”
ผมหัวเราะกลบเกลื่อน
“ไม่ต้องหัวเราะกลบเกลื่อนเลย ยังไงพรุ่งนี้ให้พี่ไปรับไหม”
รู้ทันด้วย ชิชิ
“ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวให้เพื่อนไปส่ง”
คุยกันอีกไม่นานก็วาง พอวางปุ๊บอาร์ก็ชวนคุยปั๊บ
“พี่แพทนี้ท่าทางจะหวงน้องชายใช่เล่นนะ”
“ก็นิดหน่อยอะ แล้วอาร์รู้จักกับพี่แพทด้วย”
ผมไม่แปลกใจหรอกเพราะพี่แพท พี่เพลงรู้จักกับพี่เอ็ม ไม่แปลกหรอกถ้าพี่แพทจะรู้จักกับอาร์ แต่แอ๊บใสซื่อไว้ก่อน
“รู้จักสิ เคยกินเหล้าด้วยกันบ้าง แต่กับพี่เพลงบ่อยกว่า”
ฏ้แน่สิ พี่เพลงมันคอทองแดงอยู่แล้ว อีกอย่างพี่เพลงอยู่กลุ่มเดียวกับพี่เอ็ม
“อื้มๆ”
กินกันจนเสร็จ เราไปเดินเล่นให้ย่อย ไม่รุ้จะไปไหนต่ออาร์ชวนดูหนัง ผมเลยโอเคเพราะไม่รุ้จะไปไหนเหมือนกัน เราสองคนเลือกที่นั่งบนสุด ทั้งแถวมีแค่เราสองคน รอบนี้ผมจะเลี้ยงหนังอาร์เอง เพราะอาร์เลี้ยงข้าวผมแล้ว แต่ว่าอาร์ไม่ยอม สุดท้ายเขาก็เลี้ยงผมอีก ฮ่าๆ หารู้ไม่ มันคือมารยาหรอก รู้อยู่แล้วแหล่ะระหว่างจีบมันต้องเลี้ยงผมอยู่แล้ว ตอนนี้ผมเป็นนางฟ้าอะไรได้หมด พอหลังๆเถอะ หึหึ
ระหว่างดูไปอาร์จับมือผม ผมก็ให้จับไป แต่หลังๆเริ่มเยอะละ จะโน้มลงมาจูบผมแต่ผมกดหน้าอกไว้ซะก่อน
“อย่าเยอะ จีบอยู่ไม่ใช่เหรอ”
ผมกระซิบบอกอาร์
“ก็แค่อยากลองพิสูจน์ว่ายากอย่างที่เขาว่ากันรึเปล่า”
ผมยิ้มมุมปากทันที คงเป็นที่เขาเม้ากันสินะว่าผม ”ยาก” มีคนมาจีบผมเยอะ ผมก็คุย ชวนไปดูหนังก็ไป แต่ไม่เคยมีใครได้มากกว่าหอมแก้มผมหรอก คนเลยไปเม้าว่าผมจีบยาก ได้ยาก หยิ่งไรงี้
“ไม่ง่าย แต่ก็ได้ไม่ยากนะ”
ผมกระซิบข้างหูอาร์พร้อมกัดติ่งหูเบาๆ ผมไม่เคยทำอะไรขนากนี้หรอก แต่เป็นเพราะอาร์น่าสนใจดีมั้ง ดูเลว ดูอันตรายดี แล้วผมก็ชอบอะไรอันตรายๆ ท้าทายซะด้วยสิ
“พีนี้ร้ายจริงๆ ชักจะชอบจริงๆแล้วสิ”
“แปลว่าก่อนหน้านี้ไม่ได้ชอบจริง”
“ไม่ปฎิเสธ แต่ตอนนี้ชอบจริงๆละ”
เป็นคนตรงๆดี ผมชอบ น่าสนุกไม่น้อยนะผู้ชายคนนี้
หลังจากนั้นเราสองคนก็หันไปสนใจหนัง โดยไม่มีอะไรเลยเถิดมากกว่าจับมือ
...
ออกจากโรงภาพยนต์มาก็2ทุ่มครึ่ง เราเลยไปกับที่ผับXX เลยเพราะใกล้ถึงเวลาแล้ว ผมยอมรับว่าตื่นต้นไม่น้อยเลยสำหรับงานนี้ ผับเคยมาบ้างแต่นี้เป็นครั้งแรกที่มากับผู้ชายที่ไม่สนิทกันขนาดนั้น แปลกนะที่ผมรุ้ว่างานนี้อันตราย แต่ผมก็ชอบจริงๆอะไรแบบนี้
“ไอ้อาร์ทางนี้เว้ย”
ผู้ชายกลุ่มใหญ่โบกมือให้อาร์ เขาจูงมือผมเข้าไปที่กลุ่มนั้นทันที พี่ๆที่นั่งอยู่มองผมกับอาร์ตะลึง บางคนที่สนิทๆก็จะรู้จักผมเพราะผมน้องพี่เพลง
“เฮ้ย อาร์มึงกับน้องพี”
พี่เก้า เพื่อนสนิทพี่เพลง พูดก่อนคนอื่น
“ผมจีบเขาอยู่อะพี่”
คำตอบของอาร์ทำเอาทุกคนในวงโห่เลย แม้ว่าผมจะขัดใจเล็กน้อยที่เขาเปิดตัวแบบนี้ เพราะผมกลัวว่าผมจะเข้าหาตัวพี่เอ็มยากขึ้น แต่อย่างน้อยโชคก็เข้าข้างผมที่พี่เอ็มไม่อยู่
“งานนี้เจอไอ้เพลงแน่”
พี่มาร์ทที่นั่งยิ้มอยู่พูดขึ้น ตายละพี่มาร์ทจะมองว่าพีแรดไหมเนี้ย
“แล้วพี่เพลงไปไหนอะพี่เก้า”
ผมหันไปถามพี่เก้าขณะที่นั่งข้างๆอาร์
“มันไปเอาเค้กอะ เดี๋ยวคงมา”
ผมพยักหน้าเข้าใจแล้ว
“เอาอะไรดีพี”
อาร์กระซิบถามผม
“น้ำสไปร์ทแล้วกัน”
“กินสไปร์ทต้องใส่ถุง แล้วกินพีต้องใส่ปะ”
อาร์หันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม ผมเลยยิ้มหวานแล้วตอบ
“ใส่สิ ได้ข่าวว่าอาร์มั่วนี้ กลัวติดเอดส์”
ผมพูดจบอาร์หัวเราะลั่น พร้อมยกนิ้วถูกใจให้ผม แล้วหันไปสั่งสไปร์ทให้ผม ผมกินแอลกอฮอร์ได้นะ แต่งานนี้ไม่กินดีกว่า เซฟอะไรหลายๆอย่าง ไม่นานเจ้าของวันเกิดก็มา กรี๊ดดดดด พี่เอ็มยังหล่อแซ่บเหมือนเดิม ยิ่งอยู่ในเสื้อเชิร์ตสีดำเข้ารูปแล้ว น่ากินสุดๆ วันนี้แหล่ะพีเอ้ย ความฝันแกจะเป็นจริงแล้ว
“เอ้า น้องพี”
พี่เอ็มหันมาทักผม
“สวัสดีครับ พี่เอ็ม”
“มากับไอ้เพลงเหรอครับ”
พี่เอ็มถามต่อ แต่อาร์จะตอบแทบผมเลยขัดก่อน
“เสียดายจังพีไม่ได้ซื้อของวัญให้พี่เอ็ม เอาเป็นว่ารวมกับพี่เพลงนะครับ”
ผมเปลี่ยนเรื่องเลย อาร์หน้ามุ่ยเล็กน้อยแต่ก็ไม่พูดอะไร ส่วนพี่เอ็มพยักหน้าเข้าใจก่อนตอบ
“ไม่เป็นไรครับ น้องพีมาเซอร์ไพร์สพี่ก็ดีใจแล้ว”
พี่เอ็มพูดพร้อมส่งสายตาเจ้าชู้ให้ ผมก็ส่งสายตาท้าทายกลับไปไม่แพ้กัน แล้วพี่เอ็มก็หันไปสนใจเพื่อนๆต่อ ผมหันไปมองอาร์ที่มองผมกับพี่เอ็มอยู่ตลอด ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วดื่มน้ำกลบเกลื่อน
“เฮ้ยยยยย มึงมาได้ไงวะ”
ไอ้พี่เพลงมาแล้วเสียงดังทันที ผมหันไปมองหน้าพี่เอ็มที่ทำงงเล็กน้อย แล้วหันมาตอบพี่เพลง
“มาได้ไงไม่สำคัญเท่ากับมาแล้วหรอก”
“มึงนี้หาเรื่องจริงๆ ถ้าพี่แพทรู้ว่ามึงมานี้นะ มาเอาตัวมึงกลับไปแน่”
พี่เพลงบ่นอย่างหัวเสีย
“พี่เพลงก็อย่าบอกสิ”
พี่เพลงหันมามองหน้าผมก่อนพยักหน้า แต่ผมรู้ว่าพี่เพลงมีอะไรจะพูดอีก เพียงแต่พี่แพทไม่พูดที่คนเยอะๆหรอก พี่เพลงไปนั่งข้างพี่เก้า พี่เก้าเลยกระซิบกระซาบกับพี่เพลงแล้วชี้มาที่ผมกับอาร์ หลังจากนั้นพี่เพลงจ้องผมตาเขม็งเลย ผมเลยแลบลิ้มให้ไปหนึ่งที ฮ่าๆ
หลังจากนั้นทุกคนก็สังสรรค์กันไปผมก็พูดคุยกับทุกคนบ้าง หัวเราะบ้าง ไม่นานพี่เพลงก็ไปเอาเค้กมาเป่า อวยพรกันไปตามระบบ
“ไอ้เอ็มทำไมงานนี้ไม่สาวๆเลยวะ”
พี่ก้านเพื่อนในกลุ่มที่สนิทๆอีกคนถามขึ้น
“ขี้เกียจชวนว่ะ เดี๋ยวมีปัญหาอีก”
พี่เอ็มตอบพร้อมทำหน้าเบื่อๆ โอ้ย พี่แกดูหล่อ เลวสุดๆไปเลย
“ฮ่าๆ แบบนั้นแหล่ะสาวเยอะจัด”
“ใช่ เยอะจัด คนแบบพี่ไม่จริงใจกับใครหรอก”
อาร์พูดขึ้นแล้วมองหน้าผม ผมว่าเขาอยากจะพูดกับผมมากกว่า
“ฮ่าๆ ไอ้น้องมึงก็สรรเสริญกูซะ บางทีถ้าเจอถูกใจกูอาจจะหยุดก็ได้”
พี่เอ็มพูดพร้อมกับมองหน้าผม เอ๊ะ สองคนนี้กำลังทำศึกชิงผมกันรึเปล่า รู้สึกดีแหะ
“ไอ้สัสเอ็ม อย่ามาทำตาเจ้าชู้ใส่น้องกู”
พี่เพลงขัดอารมณ์ทันที พวกพี่ๆเขาเลยหัวเราะลั่น ผมนั่งไปสักพักเลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำ พี่เพลงจะเดินมาด้วยแต่ผมห้ามไว้ก่อน
มาถึงห้องน้ำคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ผมเลยเข้าไปทำธุระเสร็จออกมาเจอพี่เอ็มยืนยิ้มอยู่ที่อ่างล้างมือ
“มีอะไรรึเปล่าครับพี่เอ็ม”
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วถามขึ้น
“พี่แค่เป็นห่วงน้องพีนะครับ เดินมาห้องน้ำคนเดียวกลัวโดนฉุด”
พี่เอ็มพูดพร้อมทำตาเจ้าชู้อีก ผู้ชายคนนี้เซ็กซี่จริงๆ ขนาดยังไม่เปลื้องผ้านะ
“พีคิดว่าพี่จะมาฉุดพีเองซะอีก”
ผมเดินเข้าไปใกล้พร้อมกรีดนิ้วที่หน้าอกพี่เอ็ม คนในห้องน้ำเริ่มสนใจเรา แต่ผมไม่สนใจหรอก
“หลังจบงานเลี้ยง ไปต่อกับพี่นะครับ”
พี่เอ็มกระซิบข้างหูผม ผมเลยคล้องคอพี่เอ็มแล้วตอบ
“ได้สิครับ ต่อที่ไหนดี โรงแรม คอนโด หรือม่านรูด”
“หึหึ กับน้องพีพี่ให้VIP ไปคอนโดพี่เลยครับ”
พี่เอ็มพูจบจะก้มลงมาจูบแต่ ประตูห้องน้ำเปิดเสียงดัง ผมเลยรีบปละออกจากพี่เอ็มทันที
“อาร์เห็นพีมานานละเลยมาตาม”
อาร์นั้นเอง ว่าแล้วเชียว ผมเลยเดินไปคล้องแขนอาร์
“ไปกันเถอะอาร์ พีเสร็จพอดี”
ผมคล้องแขนอาร์เดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ก็จะเดินออกผมไม่ลืมหันไปยิ้มหวานให้พี่เอ็ม
เอาละเว้ยพีเอ้ย พี่แกเล่นด้วยโดยไม่ต้องยั่วเลยมึง
______________________________________________
มาลุ้นกันตอนหน้าว่าน้องพีจะได้กินพี่เอ็มสมใจรึเปล่า
-
พีนางแรดมากค่ะ อร๊ายยย ชอบถูกใจเจ้
-
พีนี่สวดดดยอดดด เกิดศึกสายเลือดแน่งานนี้ :laugh:
-
ตามมาเม้นอีกเรื่องต่อเลย อ่านรวบยอดเอาไว้ :katai5: เรื่องนี้ก็แซ่บได้ใจอีกแล้ว สำหรับนายเอก ตระกูล พ. นอกจากน้องเพชรจากเรื่องโน้น มาถึงน้องพีเรื่องนี้ แรงและแรดได้ใจจริงๆ มันต้องอย่างนี้ ง่ายแต่ได้ยาก นิดๆ ถ้าถูกใจเต็มที่ o13 ขอให้ได้กินพี่เอ็มนะน้องพี ว่าแตฮีเป็นพระเอกหรือเปล่าหว่า คงไม่หักมุมเป็นพี่แพทหรอกนะ ฉันสังหรณ์ใจแปลกๆ แต่ก็พี่น้องกันนี่คงไม่มั้ง :mew5: แต่บางครั้งรู้สึกน้องพีเล่นกับความรู้สึกมากไปนิดหนึ่ง เกิดน้องอาร์มันจริงใจจริงๆก็ดูน่าสงสารนางนะ ยกให้พี่เพลงแล้วกัน :laugh: แอบสงสัยน้องซินดี้ว่ามีซัมติงกับใคร ตอนแรกคิดว่า ป่าน พีท แต่อีนุ้งพีมันเกริ่นไอ้พี่มาร์ท เลยพาสับสนนิดนุง อยากรู้ๆๆ ว่านางจิ้นกับใครอ่ะ :ling1:
-
แถวบ้านเรียกตาแซบบบบบบบบ
พีเอ้ยยย ยอมเธอจริงๆ อย่าป่องอีกล่ะ
ขอบคุณคุณนักเขียนนะครับที่มาอัพเดทนิยายให้อ่านตล้อดๆ
-
แรดได้โล่อ่ะ อิอิ
เลือกสักคนเถอะนะ ฮ่าๆ
-
ถ้าเป็นแบบนี้ ขอทั้งี่ทั้งน้องเลยเถอะ :hao6:
-
o13 ยกนิ้วให้พี :mew1:
-
ต่ออีกสิ่ อยากกอ่านอีกอ่คับ
-
ถ้า3p :katai2-1:เป็นคำตอบสุดท้ายก็ดีสิ ย้าาาห์
-
แรดได้ใจมาเลยอีหนู :katai2-1: :katai2-1:
-
โอ้.... อย่างี้ หัวกระไดไม่มีแห้งแน่ๆ
-
เรื่องนี่ท่าทางจะไม่มีพระเอก นายเอก.....
มีแต่หน้าม่อกับนางแรง
ชอบๆ แต่สงสารคนที่นางให้ความหวังใว้อ่ะ
-
เลือกซักคนซิ อาร์น่าสงสารอ่ะ เอาพี่แพทไปแทนได้ป่ะ 5555 :o8:
-
ขอบคุณค่า ว่าแต่เรื่องนี้จะมีพระเอกไหมอ่ะ
-
:laugh: นู๋พีพีแรดได้โล่ไปเยยอ๊า กร๊ากกก
-
เหมือนคนน้องจะรักจริง
คนพี่หลอกกิน
แต่พีก็จะหลอกกินเหมือนกันนี่น่า ฮ่าฮ่าฮ่า :laugh:
-
:haun4: พีจ๋า สนับสนุนให้หนูเหมาๆ แล้วอย่าลืมสลัดพี่ชายให้หลุดก่อนนะจ๊ะ
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่5
ผมเดินเกาะแขนอาร์มาถึงที่โต๊ะ โดยมีสายตาพี่เพลงที่มองผมอย่างระแวง พี่เพลงกับผมถึงเราจะกัดกันบ่อยแต่พี่เพลงก็คือพี่ดีที่ดีคนนึง และรู้จักผมดีที่สุดคนนึงเลยก็ว่าได้
พี่เอ็มที่เดินมาถึงโต๊ะทีหลังกลับมีสาวสวยคนนึงคล้องแขนเดินตามมาด้วย แหม๋ ห่างกันแปปเดียวก็ได้สาวมาเลย สมกับการเป็นเสือตัวพ่อจริงๆ พี่เอ็มจะปฎิเสธผู้หญิงคนนั้นที่จะขอนั่งด้วยเพราะว่าวันนี้งานเลี้ยงส่วนตัว แต่ท่าทางผู้หญิงคนนั้นจะไม่ยอมเอาหน้าอกที่เค้นจนมาเกือบจะถึงคอนั้นสีกับหน้าอกพี่เอ็มอย่างไม่ยอมแพ้ พี่เอ็มเลยก้มลงไปจูบผู้หญิงคนนั้นอย่างเร้าร้อนแล้วกระซิบข้างหู ผู้หญิงคนนั้นยิ้มร่าแล้วยอมออกไปแต่โดยดี
“โห่ ไอสัสเอ็ม มึงนี้เสือตัวพ่อชัดๆ”
พี่เอ็มทำหน้าเฉยๆไม่สนใจคำสรรเสริญของพี่เก้า
“มึงบอกอะไรน้องเขาไปวะ”
พี่ก้านยังอยากรู้ต่อ
“กูแค่บอกว่าไว้พรุ่งนี้ไปหาที่หอ เพราะคืนนี้คงไปไม่ได้”
พี่เอ็มพูดจบหันมามองผมเจ้าชู้ ผมเลยนั่งไขว้ห้างพร้อมจิบน้ำสไปร์ทยั่วๆ
“ไอสาสสสส มึงนี้ร้ายจริงๆ คนอย่างมึงจะมีวันหยุดไหมวะ”
“กูว่าคงไม่วะ”
พี่เอ็มตอบเสร็จเพื่อนทั้งโต๊ะโห่เสียงดัง ผมยิ้มมุมปากกับคำตอบพี่แก เหมือนพี่แกอยากให้ให้ผมรับรู้ แต่โทษทีผมก็ไม่คิดจะเอาพี่แกเป็นแฟนอยู่แล้ว ผมแค่อยากกินพี่แกสักครั้งแค่นั้นเอง
อาร์ที่นั่งข้างเอามือมาโอบเอวผมไว้ ผมหันไปมองหน้าอาร์ที่เหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่ เขาคงจับกระแสผมกับพี่เอ็มได้ แต่ใครจะสนใจ
“คืนนี้พีไปค้างกับอาร์เปล่า”
อาร์กระซิบข้างหูผมเบาๆ
“คงไม่ อาจจะกลับพร้อมพี่เพลง”
ผมหันไปยิ้มตอบให้อาร์ อาร์พยักหน้าเข้าใจ
...
ตอนนี้ตี1กว่าแล้ว หลายๆคนเริ่มเมาแล้วล้มพับไปแล้ว อาร์ที่ดูจะคอแข็งกลับไปเมาเลย ผมเริ่มขัดใจแล้วสิ อุส่าห์ชงให้เข้มๆแล้วนะ ส่วนพี่เพลงนะเหรอ เจอผมชงเข้มๆไปอีกคนก็ล้มพับไปเรียบร้อย ไม่มาเป็นก้างผมแน่
“เดี๋ยวอาร์มึงเก็บซากไอ้พวกนี้ไปที่บ้านด้วยนะ”
พี่เอ็มหันมาพูดกับอาร์ เพราะตอนนี้ทั้งโต๊ะมีแค่ผม พี่เอ็ม อาร์เท่านั้นที่ดูจะมีสติ
“พี่ก็เก็บไปเองดิ เพื่อนพี่ ผมจะไปกับพี”
“มึงแหล่ะเก็บ เดี๋ยวน้องพีกูไปส่งบ้านเอง”
“ไม่เป็นไร ผมไปส่งพีเอง”
สองพี่น้องเริ่มทำสงครามกับ ผมแอบยิ้มในใจ รู้สึกดีไม่น้อยที่ผู้ชายหล่อๆสองคนเถียงกันเพื่อแย่งเรา กรี๊ดดดดดดด
“งั้นเดี๋ยวพีนั่งแท็กซี่กลับบ้านเอง อาร์กับพี่เอ็มไปดูแลเพื่อนๆเถอะ”
ผมพูดอย่างนางเอก เราต้องแอ๊บคนดีเข้าไว้
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวอาร์ช่วยพี่ไปส่งเพื่อนพี่ที่บ้านก็ได้แล้วพีก็ไปด้วย อาร์ค่อยวนไปส่งพีอีกที”
“ตามนั้นก็ได้”
พี่เอ็มยักไหล่อย่างไม่แคร์ ท่าทางคืนนี้ของผมกับพี่เอ็มจะไม่ง่ายซะแล้ว
พวกเราทั้งสามเลยช่วยกันแบกพี่ๆคนอื่นขึ้นรถพี่เอ็มกับอาร์ แต่พี่มาร์ทกลับห้ามไว้บอกว่าเดี๋ยวมีคนมารับ
“พีส่งพี่แค่นี้ก็พอเดี๋ยวมีคนมารับ”
พี่มาร์ทหันมาบอกผม ผมพยักหน้าเข้าใจแล้วจะเดินไปที่รถอาร์ พี่มาร์ทก็พูดขึ้น
“พีกำลังจะเล่นกับไฟรู้ไหม”
ผมเลยหันไปมองพี่มาร์ทที่ท่าทางจะไม่เมาแต่แกล้งเมามากกว่า
“ไฟยังไงเหรอครับ”
ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ไอ้เอ็มไม่ใช่คนดีอย่างที่พีคิดหรอก มันไม่คิดจะหยุดที่พีหรอก มันได้พีเสร็จมันก็ทิ้ง พี่เตือนเพราะพี่เห็นพี่เป็นน้อง พี่ไม่อยากให้พีเสียใจ”
ผมยิ้มทันทีที่พี่มาร์ทพูดจบ บางทีผมอาจจะดูใสใสเกินไปมั้งพี่เขาเลยกลัวผมเสียใจ
“มันไม่เหมือนในนิยายหรอกนะที่ได้กันเสร็จแล้วจะรับผิดชอบ เรื่องจริงมันโหดร้ายกว่านั้นเยอะ”
“ขอบคุณนะครับพี่มาร์ท”
ผมยิ้มให้พี่มาร์ทแล้วเดินจากมา ผมไม่ได้โลกสวย วัยใสเพ้อฝันในนิยายแบบที่ผมเข้าใจหรอก ผมเคยสัมผัสมาแล้วมาโลกความจริงมันโหดร้ายขนาดไหม ผมแค่อยากได้กับพี่เขาสักครั้งทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แล้วอีกอย่างนิยายของผมก็ไม่เหมือนเรื่องอื่นหรอก ทำไมผมจะให้พี่เขาฟันแล้วผมทิ้งพี่เขาเองไม่ได้ละ
เดินมาถึงที่ลานจอดรถก็ไม่เจอรถอาร์แล้ว ผมหันกลับไปก็เจอพี่เอ้มที่ยืยสูบบุหรี่พิงรถอยู่
“มองหาไอ้อาร์เหรอ มันไปแล้วละ”
ผมไม่อยากเชื่อว่าอาร์จะยอมไปง่ายๆ
“ไม่ต้องทำหน้างง พร้อมจะไปที่คอนโดพี่รึยังละ”
พี่เอ้มพูดจบก็ทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วเดินเข้ารถไป ผมเลยไปเข้าไปตาม ระหว่างนั้นหันไปเจอซินดี้ที่ลงจากแท็กซี่มา มันมาทำไม มาหาใคร หรือว่าพี่มาร์ท !!
ระหว่างขับรถไปคอนโดพี่เอ็ม ถามว่าผมตื่นเต้นไหมก็ตื่นเต้นนะที่จะได้กินผู้ชายในฝันสักที อิอิ
“พีถามหน่อยสิ พี่เอ็มบอกอาร์ยังไงถึงยอมไป”
ผมหันไปถามพี่เอ็มถึงเรื่องที่คาใจ
“พี่แค่บอกว่าพีกลับไปกับไอ้มาร์ทแล้ว ไม่เชื่อก็ให้เดินไปดู พี่บอกที่พีไปส่งอีกที่ มันไปหาแล้วไม่เจอคิดว่าพีกลับไปแล้วจริงๆเลยยอมไป”
พี่เอ็มพูดจบพร้อมมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“พี่เอ็มนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ”
“ท่าไม่เจ้าเล่ห์จะได้อยู่กับพีหรอ ท่าทางไอ้อาร์จะหวงขนาดนั้น”
ผมอดยิ้มไม่ได้ แล้วถามพี่เขาต่อ
“แล้วเพื่อนที่พี่จะไปส่งไหนกันหมด”
“พี่ก็ปลุกให้มันกลับกันเอง ให้ค่าแท็กซี่ไป พวกมันก็เข้าใจ”
“ลงทุนจริงๆเลยนะพี่เอ็ม”
ผมพูดจบแล้วเข้าไปซบตรงไหล่พี่เอ็ม กรี๊ดดดดดด นี้มันความฝันชัดๆ
“เพื่อน้องพีเลยนะเนี่ย”
พูดจบพี่เอ็มก็รีบขับรถไปที่คอนโดทันที พอพี่เอ็มดับเครื่องรถที่ล่างคอนโดผมก็ขึ้นคล่อมพี่เอ็มฝั่งคนขับทันที
“ใจเย็นๆสิครับน้องพี”
พี่เอ็มพูดริมฝีปากชิดกับผมพร้อมมือเริ่มซุกซนคลึงสะโพกผม
“ก็พีไม่ไหวแล้วนิครับ”
ผมพูดจบพี่เอ็มก็ประกบปากผมอย่างดูดดื่มทันทีผมอ้าปากรับลิ้นของพี่เอ็มเข้ามาหยอกล้อกับผม ผมเอานิ้วสางเข้าไปในผมของพี่เขาแล้วเบียดให้เราสองคนแนบชิดยิ่งกว่าเดิม พี่เอ็มช่างร้อนแรงโดนใจผมจริงๆ
“อ่าห์ อืมมม”
เราจูบกันนานมากก่อนจะผละออกจากกัน ผมยิ้มให้พี่เอ็มแล้วกลับไปนั่งที่ตัวเองแล้วเปิดประตูออกจากรถ หันไปมองพี่เอ็มที่รีบออกจากรถแล้ววิ่งมาคล้องเอวผมพร้อมบีบจมูกเบาๆ
“คิดจะยั่วให้อยากแล้วจากไปเหรอ”
“เปล่าซะหน่อย พีแค่อยากไปบนเตียงนุ่มๆมากกว่า”
แค่เข้ามาในลิฟพี่เอ็มก็ผลักผมติดกระจกแล้วก้มลงมาจูบปากอย่างดูดดื่มอีกครั้งเราสองคนไม่ใครยอมใคร งั้นเอาฝีมือมาปะทะกันเต็มที่
“อื้มม อ่าห์”
เสียงครางของเราสองคนดังระงม ผมเอาแขนคล้องคอพี่เอ็มโดยที่ปากก็ไม่ห่างจากกันพี่เอ็มก็ช้อนสะโพกผมขึ้นให้เสียดสีกับความเป็นชายของเขาที่แข็งจัดจนแทบจะทะลุออกนอกกางเกงผมเลยเอาขาทั้งสองข้างเกี่ยวเอวไว้เพื่อให้เราสองคนได้เสียดสีกันเต็มที่
“ติ๊ง !”
ลิฟบอกถึงชั้นที่เรากดแล้ว แต่ผมกับพี่เอ็มยังไม่ผละออกจากกัน พี่เอ็มก็เดินไปทั้งๆที่ผมเกี่ยวเอวพี่เขาไปอย่างนั้น ปากก็ไม่ผละออกจากกัน มันช่างตื่นเต้น ร้อนแรงดีจริงๆ
“อ๊ะ”
ผมอุทานออกมาเมื่อพี่เอ็มกระแทกตัวผมเข้าไปกับประตูห้อง
“หยิบกุญแจห้องในกางเกงพี่หน่อยสิ”
ผมเอ็มพูดกระซิบโดยที่ปากของเราสองคนก็ไม่ห่างจากกัน ผมเลยล้วงเข้าไปในกางเกงแต่มือกับไปโดนอะไรที่แข็งจัดกว่า
“กุญแจอันนั้นไขประตูห้องไม่ได้ แต่ไขประตูพีได้นะครับ”
พี่เอ็มพูดหื่นๆผมเลยล้วงเจอกุญแจแล้วอดที่ขยำกุญแจอีกอันเล่น
“ใจเย็นๆสิพี เดี๋ยวคืนนี้พี่ให้เล่นทั้งคืน”
พี่เอ็มพูดจบผมเลยส่งกุญแจให้พี่เขาไขเข้าไป พอไขเข้าไปแล้วกดล็อกประตูเราสองคนก็กระโจนเข้าหากันกอดจูบอย่างร้อนแรง
พี่เอ็มผลักผมลงไปบนเตียงนอนของเขาแล้วก้มลงมาไซร้คอมผมอย่างรุนแรงจนกลัวว่าพรุ่งนี้มันจะแดงแต่อารมณ์ตอนนั้นอะไรจะมาฉุดก็ไม่อยู่แล้ว ผมปลดกระดุมเสื้อพี่เขาทีละเม็ดแล้วลูบไล้ไปตามหน้าอกแกร่งและซิคแพคที่เรียงติดกันสวยงาม กรี๊ดดดดด ฉันจะได้กินพี่เอ็มแล้ว ฉันได้สัมผัสร่างกายที่อยากสัมผัสมานานแล้ว ผมเลยผลักพี่เอ็มลงไปนอนข้างๆแล้วขึ้นคล่อมเอง ได้เวลากินแล้ววว ผมก้มลงไปจูบหน้าอกแกร่งไปทั่ว หยอกล้อกับยอดอกสีเข้มทั้งสองข้าง
“อ่าห์ ซี๊ดดดดดด”
พอหยอกล้อกับยอดอกจนพอในแล้วลากลิ้นลงมาเรื่อยตวัดลิ้นไปมาบนซิคแพคสวยของพี่เอ็ม ผมลากลิ้นไปมาจนพี่เขาไม่ไหวจับหน้าผมให้ไปอยู่ตรงความเป็นชายของพี่เขา ผมค่อยๆปลดกระดุมกางเกงแล้วกระชากกางเกงออกไป ผมเลียความเป็นชายของพี่เขาจากข้างนอกกางเกงในจนฉ่ำ หัวของมันทะลุออกนอกกางเกงในออกมาแล้ว แต่ผมไม่ไปยุ่งกับมันหรอก จะทรมานพี่เขาเล่นๆ
“พี อย่าทรมานพี่เลย”
ผมเงยหน้าไปยิ้มยั่วพี่เขา มองสีหน้าพี่เขาที่ตอนนี้แดงจัดไปด้วยอารมณ์ ผมเลยดึงกางเกงในพี่เขาออกแล้วก้มลงไปดูดดื่มความเป็นชายอย่างกับเป็นไอติมแท่งอร่อย
“อ่าห์ ซี๊ดดดดดด”
พี่เอ็มจับหัวของผมขึ้นลงไปตามจังหวะการขยับของผมไม่นานนักพี่เขาก็ดึงหน้าผมขึ้นมาแล้วบดจูบอย่างรุนแรงจนผมกลัวว่าปากจะแตกด้วยซ้ำ
“พีไปฝึกมาจากไหน ทำพี่เกือบแตก”
ผมยิ้มไม่ตอบอะไรพี่เขาเลยผลักผมนอนลงแล้วกระชากเสื้อ กางเกงของผมออกอย่างรวดเร็วแล้วก้มลงมาซุกไซร้ซอกคออย่างแรง มีการขบเม้มผมไปทั่วร่างกาย ผมมั่นใจว่าวันพรุ่งนี้ต้องแดงแน่ๆ พี่เอ็มหยุดการกระทำแล้วเท้าแขนมองผมทั่วร่างกายที่เปลือยเปล่าทำเอาผมเขินไม่น้อย
“พี่นี่ทั้งขาว แล้วเอ็กซ์สมคำร่ำลือจริงๆ”
หึหึ พี่เขาคงได้ยินกิตติศัพท์ผมมาเหมือนกันนี้ พี่เขาก้มลงมาหยอกล้อกับยอดอกสีสวยของผมลีลาการขบเม้มของพี่เขานี้ผมให้ใจเลย สามารถทำเอาผมเสียงจนต้องยกหน้าอกชิดปากพี่เขาเลยทีเดียว พี่เขาลากลิ้นไปตามหน้าท้องแบนราบพร้อมขบเม้มให้ขึ้นสี พี่เขาโลมเลียไปตามขาอ่อนของผม สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น พี่เขายอมลงลิ้นในจุดตรงนั้นให้ผม
“อ่าห์...ซี๊ดดดด....พี่เอ็ม”
พี่เอ็มเหมือนจะถูกใจที่ทำให้ผมครางชื่อเขาออกมาได้เลยตวัดลิ้นยิ่งขึ้นทำเอาผมเสียวจนตัวโยน หลังจากนั้นพี่เขาก็ขึ้นมาจูบกับผมอีกครั้งมือก็คลำไปที่หัวเตียงหาถุงยางอนามัย ไม่นานักพี่เขาก็สวมมันอย่างชำนาญแล้วเอาความเป็นชายที่ใหญ่โตสมคำร่ำลือ ที่เขาเอาไปเม้าท์กัน วันนี้ผมได้เห็นกับตาแล้วเสียดสีกับช่องทางของผม พี่เขาบีบเควายใส่นิ้วแล้วแล้วค่อยๆสอดนิ้วเบิกทางเข้ามาจากหนึ่งเป็นสอง เป็นสาม โดยที่ปากพี่เขาก็คอยปรนเปรอหยอกล้อกับยอดอกผมแล้วจูบกับผมสลับกับ
“เอามันเข้ามาเลยพี่”
พี่เอ็มเข้าใจเลยเอานิ้มออกแล้วบีบเควายเพิ่มที่ปากทางแล้วสอดความเป็นชายเข้ามาเต็มแรง
“อ่าห์ อืมมม เบาๆหน่อย พีเจ็บ”
มันเจ็บเล็กน้อยกับความใหญ่โตของขนาดแต่พี่เขาเหมือนจะรู้เลยก้มลงแลกลิ้นกับผมเพื่อให้ผมผ่อนคลายระหว่างที่ผมเพลินๆอยู่พี่เขาก็กระแทกเข้ามาจนมิดด้าม
“เจ็บ พี่เอ็ม ซี๊ดดด”
ผมตีไหล่พี่เขาไปเต็มแรง พี่เขายิ้มร้ายเหมือนโดนใจ ผมเลยแก้เผ็ดโดยการขมิบพี่เขาเพิ่ม
“พีอย่ารัดนักสิ เดี๋ยวของพี่ขาดเอา อ๊ะ ซี๊ดดด”
ผมเลยโน้มคอพี่เขามาแลกลิ้นอย่างดูดดื่มแล้วผละออกมาฝากรอยรักไว้ที่ลำคอพี่เขาเป็นการแก้แค้น พี่เขาเห็นผมไม่คัดค้านอะไรแล้วเลยกระแทกเข้ามาแรงขึ้นเรื่อยๆ
“แรงอีก อ่าห์ พี่ แรงอีก อ๊ะ อ๊ะ”
“พี ซี๊ดดด ทำไมฟิตแบบนี้ อ่าห์”
เสียงครวญครางของเราสองคนดังระงมสลับกับเสียงกระแทกของผมกับพี่เขา พี่เขาหยุดสักพักเลยเปลี่ยนท่าให้ผมนอนคว่ำเท้าขาเท่าขาขึ้นแล้วพี่เขาก็ได้เกระแทกผมเต็มแรงโดยไม่ออมแรงทำเอาหัวผมสั่งเลยทีเดียว
“อ๊ะ อ๊ะ อ่าห์”
พี่เขาให้ผมนอนคว่ำราบลงไปแล้วตะแคงขนาบข้างโดยยกขาข้างนึงขึ้นแล้วกระแทกเข้ามาต่อโดยแรงต่อเนื่องไม่มีผ่อน ปากก็คอยไซร้คอผมแล้วกันมาแลกลิ้นกับผม โอ้ยยยยย ยอมรับเลย ลีลารักพี่เขาสุดยอดสมคำร่ำลือจริงๆ
พี่หยุดกระทกแล้วดึงหน้าผมมาจูบอย่างรุนแรงเหมือนเป็นการสะกดตัวแตกไม่ให้แตกในตอนนี้แล้วเปลี่ยนท่าเป็นท่ามาตรฐานโดยผมนอนหงายพี่เขาเอาขาพาดบ่าแล้วกระแทกผมมาเต็มแรง ท่านี้ยังทำให่ผมเห็นสีหน้าพี่เขาเวลาร่วมรัก โอ้ยยยย ฟินจนเกินจะบรรยาย เหงื่อที่ไหลทั่วหน้าของพี่เขาทำให้พี่เขาเซ็กซี่ยิ่งกว่าเดิมอีก
“อ๊ะ ตรงนั้น อ๊ะ อ่าห์”
พี่เขาเหมือนจะรู้จุดเสียวของผมแล้วเลยกระแทกตรงนั้นพี่ยั้งผมเลยจับหน้าพี่เขามาบดจูบอีกครั้งพี่เขาก็สนองอย่างดีโดยเอวก็ทำหน้าที่ตัวเองอย่างต่อเนื่อง
“พี่จะออกแล้ว อ่าห์ พี่เอ็ม ซี๊ดดดดด”
“พร้อมกันนะพี ซี๊ดดด ไม่ไหวแล้วโว้ยยยย”
เราสองคนทั้งจูบแลกลิ้นและกระแทกเข้าหากันอย่างแรงและไม่นานเราสองคนก็แตกพร้อมกัน
“อ่าห์...........”
พี่เอ็มซบลงบนไหล่ผมพร้อมหอมแก้มผม พี่เขาดึงความเป็นชายออกจากตัวผม
“ถุงยางแตก”
ผมอุทานตกใจแล้วมองหน้าพี่เขาทันที
“พี่เอ็มปลอดภัยรึเปล่า”
“พี่ปลอดภัย มีอะไรกับใครก็ใส่ถุงตลอด ยี่ห้อนี้พี่ยืมเพื่อนมา ใช้ไม่ดีเลย”
“แล้วเคยถุงแตกมาก่อนไหม”
ผมถามอย่างระแวงชื่อเสียงเรียงนามพี่เขาขนาดไหน จะให้ไว้ใจได้ไง
“ไม่เคย ว่าแต่พี่พีเถอะ ปลอดภัยไหม”
“ปลอดภัยสิ ไม่ต้องห่วง ถุงใส่ทุกครั้ง แล้วก็ไม่บ่อยด้วย”
ผมพูดจบพี่เขายิ้มประจบแล้วเอามือผมไปจับความเป็นชายของพี่เขาที่แข็งรออีกแล้ว
“งั้นต่อรอบสองสดๆกันเถอะ พี่อยากจะลองกระแทกพีสดๆแล้วว่ามันจะเสียวขนาดไหน”
ผมหยักหน้าแล้วพี่เขาก็ผลักผมลงบนเตียงพร้อมเริ่มเกมส์รักอีกครั้ง ได้กินพี่เอ็มสดๆสักครั้งก็คุ้มแล้วโว้ย พิเศษกว่าคนอื่นเห็นๆ ฮ่าๆๆ
“พีน่ารักมากเลยรู้ไหม ท่าทางพี่จะหลงพีซะแล้ว”
พี่เขาพูดต่อ ผมได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไร
คำยอหลังจากมีอะไรเสร็จก็เชื่อไม่ได้พอๆกับคำบอกรักระหว่างมีอะไรกันผมเชื่ออย่างนั้น
_____________________________________________________________
สารภาพเลยว่าที่มาต่อช้าเพราะNC แต่งยากจริงๆเลย ไม่รู้จะร้อนแรงเหมือนที่ตั้งใจไว้รึเปล่า คนเขียนน้อมรับคำติชม
อย่าเพิ่งเดาอะไรมาก หนูพีเป็นคนที่เยอะ ฉะนั้นความคิดของนางเดายาก :laugh:
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
ทุกคอมเม้นคือกำลังใจที่ดีมากเลย :L2: :กอด1:
-
แล้วก็ตั้งใจเรียนละ สำเร็จแล้ว
-
หนูพี จ๋า แรง นะจร้า
เชียร์คู่หนูพีกับพี่เอ็ม นะจร้าาาาาา
55555555555555555555
-
พีถ้าจะเคยมีอดีตไม่ดีเกี่ยวกับความรักซินะ ถึงรู้ว่ารักนี้ไม่สวยงาม เอาสนุกดีกว่าเป็นแฟน แต่อย่ายอมเสียตัวง่ายๆดิลูก มันไม่งาม
หวังว่าซักวันพีจะมีแฟนนะ แบบรักจริงนะ จะได้เปลี่ยนอุดมคติด้านความรักดีๆบ้าง
อย่าลืมตรวจเลือด คำพูดคนมั่วแบบพี่เอ็มเชื่อไม่ได้หรอก
แล้วอาร์ล่ะจะเป็นอย่างไรต่อ พี่เพลงพี่แพทอีก รอตอนต่อไป นิยายสนุกมากคะ
-
พี หนูSo hot มากลูก >///<
-
อุต้ะ หนูพี่นางรักสนุกและไม่คิดผูกพันด้วย :katai3:
-
ชอบนายเอกแบบนี้ แซ่บดี ร้าย แรง แรด กำราบพี่เอ็มให้อยู่นะพี :mew1:
-
ฝันสำเร็จแล้ว ตั้งใจเรียนนะ
-
แล้วน้องอาร์ล่ะ
-
พี่เอ็มมันจะยอมจบแค่คืนนี้ไหมล่ะ พี
ดูมันจะติดใจพีอ่ะ 555
แล้วอาร์ล่ะ จะเปนไงต่อไปหนอ
อีกคุ่ๆ พี่มาร์ทกับซิ้นดี้ ยังไงล่ะ คุ่นี้ เปิดตัวหน่อยเร้วววว
-
มันขิงก็ราข่าก็แรง.... นะคับเนี่ย..... ร้อนเป็นแกงเผ็ดปักษ์ใต้เลย!!!
-
ชอบคนแบบพีว่ะ
แรงแต่ไม่จริงใจ
เหมือนจะมีประสบการณ์มาเยอะนะคนนี้อะ
:pig4: :pig4:
-
:o8: เอาล่ะสิงานนี้ แรงทั้งคู่ พีต้องรีบชิ่งแน่ๆเลย
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
โอ้ย หนุกอะเรื่องนี้ น้องพีน่ารักเว่อร์
แรงๆแรดๆแบบนี้ ถูกใจม๊าก
ได้กินพี่เอ็มสมใจแล้ว สดๆด้วยอ่า
คิดว่าพี่เอ็มยังอยากกินน้องพีอีกแน่นอน
ถ้าอาร์รู้ว่าแอบไปกินตับกันแล้ว
ได้เกิดศึกชิงนายแน่ๆ
ตอนนี้ก็ร้อนแรงดีนะ แต่มีคำผิดพอสมควร
รอตอนต่อ ไปค่า
-
กรี๊ดดด ร้อนแรง สนุกมาก ก มาต่อบ่อยๆน๊ะ
อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ... :haun4:
-
โอ้ย ขอยาดมหน่อย...
ทำไมหนูแรงอย่างนี้วะ
-
หนูพี เจ๋งอ่ะ โดนใจเจ้อย่างแรง
-
มาต่อเร็วๆนะค่ะ :mew1:
-
โอ้ นางแรงจริง
-
จะเปนไงต่อหล่ะทีนี้
-
ือื้อหืออ มาเต็ม :haun4:
-
:katai5:
-
โหหหหหหหห คู่นี้นี่มัน แรงงง เร็ววว ร้อยยยลีลาาา จริงๆนะ :pighaun: :haun4: :jul1: :oo1:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
ทีนี้มาดูกันว่าใครจะชิ่งใครก่อน เหอะๆ
-
อัพสักครั้งแต่ตั้งใจเรียน 5555555555555555555555555555555
-
น้องพีแรงได้ใจอิเจ้มากๆเลยค่ะลูกขาา ชอบมากกก
แล้วก็ตั้งใจเรียนนะ อย่าเถลไถลเป็นพอ อิอิ :katai3:
-
ได้เวลาตั้งใจเรียนแล้วนะพี ฮ่าฮ่าฮ่า :laugh:
-
คู่นี้ แรง ร้ายทั้งคู่
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่6
ผมลืมตาขึ้นมาในตอนเช้ามองไปที่นาฬิกา6.30 แล้ว ต้องรีบไปละ อยู่ต่อไม่ดีนักหรอก ผมมองไปที่พี่เอ็มที่นอนคว่ำอยู่ข้างๆหลังพี่เขาเต็มไปด้วยรอยข่วน ที่ลำคอยังมีรอยช้ำจากการจากฝากรักของผมไว้ เมื่อคืนเราเล่น4รอบถ้าจำไม่ผิด ผมเพิ่งจะนอนไปได้แค่ชั่วโมงเดียวเอง แต่บอกตัวเองไว้แล้วว่าต้องตื่นเช้าแล้วชิ่งไปก่อน
ผมหอบร่างกายของตัวเองเข้าไปทำความสะอาดนิดหน่อยในห้องน้ำอย่างรีบๆ มองตัวเองในกระจกที่ลำคอและหน้าอกเต็มไปด้วยรอยมาร์กคิสทำให้นึกถึงเหตุการณ์อันเร่าร้อนเมื่อคืน พี่เขาคือผู้ชายที่ฮอตแบบที่คิดไว้จริงๆ โอ้ยยยยย คิดแล้วเขิน ฉันได้กับพี่เอ็มแล้ว อยากจะกรี๊ดในห้องน้ำแต่เก็บอาการก่อน ต้องรีบชิ่งละ
ผมออกมาข้างนอกเจอพี่เอ็มที่สลบจนถึงช่วงบ่ายแน่รีบแต่งตัวแล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้านทันที ผมถึงบ้านเจ็ดโมงกว่าๆ เปิดประตูไปเจอแม่กับพ่อที่นั่งทานข้าวเช้าอยู่ ผมเลยรีบดึงคอเสื้อให้สูงเพื่อปกปิดรอย
“กลับมาเร็วนะลูก”
แม่ทักขึ้นเมื่อเห็นผม ผมสะดุ้งเล้กน้อยแล้วหันไปยิ้มให้
“กลับเร็วไม่ดีเหรอแม่”
ผมแกล้งทำหน้ามุ่ยแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องทันที แต่ได้ยินเสียงแม่เรียกตามหลังมา
“ไม่กินข้าวเช้าเหรอลูก”
ผมปิดประตูแล้วยิ้มให้กับตัวเอง ใจจริงอยากจะบอกแม่ว่า ผมกินพี่เอ็มจนอิ่มแล้วครับ ฮ่าๆๆๆ
ถึงห้องผมก็อาบน้ำอย่างสะอาดอีกครั้งใส่ชุดนอนแล้วล้มตัวนอน ราตรีสวัสดิ์พีพี
...
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงบ่ายของวัน ตื่นปุ๊บหิวปั๊บเลยล้างหน้าแล้วเดินลงมาหาไรกินแต่ได้ยินเสียงคุยจากด้านล่างเลยแอบฟังซะหน่อย
“พีละครับแม่”
เสียงพี่เพลง พี่เพลงเพิ่งจะกลับบ้านมาแน่
“กลับมาตั้งแต่เช้าแล้ว กลับมาถึงก็ขึ้นไปนอนเลย แม่จะขึ้นไปปลุกให้มากินข้าวอยุ่เนี้ย”
“อ๋อครับ แล้วน้องใครมาส่ง”
“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แม่อยู่ในครัว”
ผมไม่ให้พี่เพลงซักไซ้ต่อเดินออกไปให้ทุกคนเห็นแล้วเข้าไปในครัวไปหาอะไรกิน
“แม่ต้มกระดูกหมูกับไข่เจียวลูก ข้าวพอไหม แม่หุงเพิ่มให้รึเปล่า”
แม่ชวนผมคุยทันที
“ได้ครับ ไม่ต้องหุงเพิ่ม”
“งั้นพีกินข้าวเสร็จแล้ว พีหุงข้าวด้วยนะลูก เดี๋ยวแม่จะออกไปที่ร้านดอกไม้สักหน่อย”
แม่พูดจบก็ออกไป แม่ผมเปิดร้านดอกไม้อยู่ที่ปากซอยนี้แหล่ะ ของชอบคุณนายเขาเลย แม่ดูมีความสุขมากเวลาได้จัดดอกไม้
แม่ออกไปพี่เพลงก็เข้ามาในครัวแล้วมองผมอย่างสงสัย ตอนนี้ผมใส่เสื้อคอปกก็พอจะอำพรางได้ แล้วอีกอย่างก่อนลงมาผมก็โป๊ะคอนซีลเลอร์มาแล้ว ผมไม่สนใจตักข้าวแล้วมากินหน้าทีวี พี่เพลงก็เดินตามมาอีก
“ใครมาส่งพี”
หลังจากเล่นแง่กันอยู่ พี่เพลงก็อดไม่ได้ถามผมก่อน
“พีกลับมาเอง กลับกับแท็กซี่”
ผมวางจานข้าวแล้วกินน้ำ อิ่มพอดี
“แล้วเมื่อคืนนอนกับใคร ไอ้อาร์เหรอ”
พี่เอ็มยังถามไม่เลิก
“ก็ประมาณนั้น”
ผมทำเป็นไม่สนใจเอารีโมทกดเลื่อนช่องเรื่อยๆ จนพี่เพลงหมดความอดทนกระชากเอารีโมทไปกดปิดทีวีแล้วหันมาถามผมต่อ
“แกอย่ามาโกหกพี่ เมื่อคืนไอ้อาร์มันอยู่กับพวกพี่ ไอ้อาร์มันบอกพี่ว่ากลับพีกลับไปกับไอ้มาร์ท”
ผมหันไปประชันหน้ากับพี่เพลงแล้วตอบ
“ก็ไปนอนที่บ้านพี่มาร์ทมา แล้วเมื่อเช้าเลยกลับเอง”
“แล้วทำไมตอนแรกถึงตอบว่านอนกับอาร์”
พี่เพลงมองผมด้วยสายตาจับผิด
“พีไม่ได้ตอบพี่เพลงสักหน่อยว่านอนกับอาร์ พีตอบว่าประมาณนั้นตังหาก”
ผมยิ้มให้พี่เพลงแล้วหยิบจานกับแก้วน้ำไปเก็บในครัว
“หึหึ พี่อยากจะบอกว่าแกโป๊ะปกปิดรอยบนคอไม่หมดนะ ยังมีหลังคออีกหนึ่ง”
พี่เพลงพูดในขณะที่ผมกำลังจะขึ้นบันไดไปบนห้อง ผมชะงักเล็กน้อยแล้วไม่สนใจขึ้นไปห้อง
เปิดประตูเข้ามาในห้องปุ๊บ ผมเข้าไปในห้องน้ำดูรอยหลังคอทันที ตายละ มีจริงด้วย พี่เอ็มนี้ทำซะทุกที่เลยนะ ช่างมันเถอะ พี่เพลงรู้แล้วไง พี่แกไม่ยังไม่รู้สักหน่อยว่าผมไปนอนกับใครมา ผมไม่สนใจแล้วอาบน้ำอีกรอบ มานอนมาร์คหน้าบนเตียงเพราะเมื่อคืนนอนน้อยเดี๋ยวหน้าโทรมหมดระหว่างมาร์คหน้าก็เอาโทรศัพท์มาเล่น ก็เจอมิสคอลจากอาร์เกือบร้อยสาย นอกจากนั้นยังมีพี่เพลง พี่แพท อีกประปราย ผมไม่สนใจ แล้วถ่ายรูปตัวเองมาร์คหน้าอัพลงอินตราแกรม พร้อมเขียนแคปชั่น
** เมื่อคืนนอนน้อย #เอ๊ะหรือไม่ได้นอน #ทำไรวะ #ฟินๆ **
ผมหัวเราะให้กับความคิดของตนเองแล้วเลื่อนลงมาข้างล่างเจอพี่เอ็มถ่ายรูปแหวน เดี๋ยวนะ นั้นมันแหวนผมนะ ตายละถอดไว้เมื่อคืนลืมไว้แน่ แถมแคปชั่นยังบรรยายว่า
** เจ้าของหาย อยากได้คืน **
ตายละ แบบนี้คนก็รู้หมดสิ ผมเลยรีบลบรูปตัวเองเองก่อนอัพใหม่โดยไม่มีแคปชั่น ผมจะปล่อยให้เรื่องนี้เงียบไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะผมสมใจอยากแล้ว ได้กินพี่เขาจะสุขทะลักจุกอกแบบนั้น อิอิ กลับไปดูรูปนั้นอีกครั้งเจอคอมเม้นต์แฟนคลับเยอะแยะของพี่แก แถมมีฝากร้านอีก ฮอตจริงๆพอคุณ แต่ไปสะดุดตากับคอมเม้นต์ไอ้พีท
** คุ้นๆนะพี่ **
ไม่ได้ เรื่องนี้ต้องเงียบฉี่แบบไม่มีคนรู้ แต่พี่แกก็เสือคนหนึ่งแกก็คงไม่มาสนใจอะไรเด็กอย่างผมมากหรอก เดี๋ยวสักพักก็ก็ได้เหยื่อใหม่ตามประสาพี่แก
ผมเลิกสนใจอิตราแกรมแล้วเข้าไปในไลน์เจออาร์ทักมา
I am are : พี ถึงบ้านยัง
Peepee : ถึงแล้ว อาร์ละอยู่ไหน
I am are : อยู่บ้านครับ ทำไมเมื่อคืนไม่รอ ไปนอนกับบ้านพี่มาร์ททำไม
Peepee : ไม่เอา กลัวอาร์ปล้ำ
ผมตอบพร้อมส่งสติกเกอร์เขินอายไปให้ คุยกับอาร์สักพักก็ขอตัวไปลอกมาร์คออก ถามว่าสงสารอาร์ไหมก็ไม่นะ อาร์ก็ไม่แตกต่างจากพี่เอ็มหรอก ผมแค่ของเล่นใหม่ที่ท้าทายของเขา ตอนนี้ผมจะทำอะไรก็ได้ ลองเขาได้ผมแล้วสิ หึหึ ผมก็แค่ของตาย ผมไม่มีวันเชื่อหรอกว่าเสือจะกลายเป็นแมวได้เพียงแค่ไม่กี่วัน
มาร์คหน้าทาครีมเสร็จก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
“ก็อกๆ”
ผมเดินไปเปิดประตูเจอพี่แพทยืนหน้าเข้มอยู่
“เป็นไงเรา หนีเที่ยวใช่ไหมเมื่อคืน”
พี่แพทกอดคอผมเข้ามาในห้องแล้วทุ่มลงบนเตียง
“โอ้ย !”
ผมร้องโอ้ยเสียงดัง เพราะเมื่อคืนเจอศึกหนักเลยยังรู้สึกร้าวๆบ้างแม้ว่าเมื่อเช้าจะกินยาแก้ปวดแล้ว
“เป็นอะไรเปล่าพี พี่ขอโทษ”
“อิอิ แบร่ โดนหลอกจนได้”
ผมแกล้งหลอกว่าเจ็บทั้งที่เจ็บจริงๆเพื่อไม่ให้พี่แพทถามมาก พี่แพทยิ่งฉลาดๆอยู่
“หลอกพี่เหรอเรา มานี้เลย”
พี่แพทเลยมาจี้เอวแกล้งผมทันที
“ฮ่าๆ พี่แพท พียอมแล้ว”
ผมยกมือยอมแพ้พี่แพทเลยยอมปล่อย พี่แพทเลยล้มตัวนอนแล้วเอาผมมาหนุนแขน ผมเลยกอดพี่ชายตัวเองแล้วเอาขาก่ายเหมือนลูกลิงเลย
“พี่เป็นห่วงพีรู้ไหม ถ้าจะไปเที่ยวทีหลังบอกพี่ก่อนนะ”
พี่แพทพูดไปพลางลูบหัวผมไปพลาง จนผมอดตาร้อนเหมือนจะร้องไม่ได้ พี่แพทอ่อนโยนและเป็นห่วงผมเสมอ
“ครับ หลังจากนี้พีคงหยุดเที่ยวยาวๆเลยละ จะตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสือ ได้ติดมหาลัยที่เดียวกับพี่แพท พี่เพลงไง”
ผมยิ้มหวานไปให้ พี่แพทเรียนสถาปัตยกรรมตามรอยคุณพ่อ พี่แพทชอบอยู่แล้วด้วยละ ปีหน้าก็คงขึ้นปี5แล้ว ส่วนพี่เพลงเรียนวิศวกรรมศาสตร์ที่เดียวกัน
“ดีแล้ว พี่ก็อยากให้พีมาเรียนทีเดียวกับพี่ ตั้งใจอ่านหนังสือนะ ไม่ต้องกดดันตัวเอง มีไรปรึกษาพี่ได้”
“ครับพี่แพท”
ผมยกตัวไปหอมแก้มพี่แพทฟอดใหญ่ พี่แพทเลยหอมแก้มกลับเหมือนกันเราสองคนหัวเราะให้กัน แล้วมือพี่แพทก็เอาแต่ลูบลำคอผมจนผิดสังเกต แต่ผมก็พยายามทำตัวปกติกลบเกลื่อน
...
เช้าวันจันทร์ผมไปโรงเรียนแต่เช้า ผมชอบไปโรงเรียนเช้าๆนะ บรรยากาศสงบดี อากาศเย็นสบายๆ แต่อีกชั่วโมงเดียวเท่านั้นแหล่ะ ร้อนตับแตกเลย นั่งฟังเพลงไปเรื่อยๆใต้ต้นไม่ใหญ่มีที่นั่งอยู่ ที่ประจำกลุ่มผมรอพวกนั้นไปเรื่อยๆ สักพักก็มีคนแรกมา ซินดี้ เธอคนนี้ที่ผมรอคอย ผมเก็บหูฟังแล้วถามมันทันทีที่นั่ง
“เมื่อคืนวันเสาร์มึงไปทำอะไรที่ผับXOX”
ซินดี้หน้าซีดทันทีที่ผมพูดจบ ก่อนจะอึกอักตอบไม่ถูก
“กูเจอมึงไปรับพี่มาร์ท มึงไปรับพี่เขาทำไม มึงเป็นอะไรกับพี่เขา”
ผมยิงตัวตรงเลย ไม่อ้อมค้อม ขี้เกียจอ้อมเขาแล้ว
“กู เอ่อ เฮ้อ บอกก็ได้ กูไปรับพี่มาร์ทนั้นแหล่ะ ไอ้แมทฝากกูไปรับ”
ซินดี้ทำหน้าแบบหนักใจ
“อีดอก อย่ามาตอแหล มึงเพื่อนกูตั้งแต่ม.1 ตอแหลแค่นี้อย่านึกว่ากูไม่รู้”
“เออ อีดอก มึงมันแหลตัวแม่ กูบอกความจริงก็ได้ แต่มึงสัญญากับกูนะว่าจะไม่บอกใคร”
ซินดี้ทำหน้าเครียด จนผมยอมพยักหน้าตกลงกับมัน มันเลยพูดต่อ
“กูเป็นแค่ของเล่นพี่เขาอะมึง ไม่ได้เป็นแฟนหรืออะไรหรอก พี่เขาก็ยังมีคนอื่นที่ไม่ใช่กู”
ซินดี้เศร้าจนผมจับได้ ผมเลยเอื้อมมือไปบีบมือให้กำลังใจมัน
“ทำไมมึงถึงยอมละซินดี้ ออกมาสิ ออกมาจากวังวนนั้น”
“กูก็อยากออกนะมึง แต่มันบอกไม่ถูกวะ ตอนแรกกูก็แค่เล่นๆกับพี่แก เห็นพี่แกหล่อดีเลยเล่นด้วย สุดท้ายกูก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะรู้สึกดี กูเลยต้องเจ็บแบบนี้ พี่แกเคยบอกกับกูแล้วว่าพี่แกไม่หยุดนะ ถ้าอยากไปเมื่อไหร่ก็ไป แต่กลับเป็นกูเองที่ใจไม่แข็งพอที่จะออกมา”
ซินดี้พูดกับผมน้ำตาคลอจนผมน้ำตาคลอตามมันไม่ได้
“ที่กูทนอยู่ทุกวันนี้เพราะที่แกเล่นด้วยมีกูคนเดียวที่เป็นแบบนี้ เป็นกะเทย เพราะแกทำแบบนี้ไงกูเลยแอบคิดว่ากูสำคัญ ไม่ได้เป็นคนเดียวในชีวิตพี่เขา แต่เป็นกะเทยคนเดียวในชีวิตเขาก็ยังดี”
ผมก็พอรู้มาบ้างว่าพี่มาร์ทชายแท้ ไม่ได้เป็นไบแบบพี่เอ็ม
“ผู้ชายแท้สักวันนึงเขาก็กลับไปหาผู้หญิง เรามันก็แค่เกย์ เรามันก็แค่กะเทยนะมึง วันนี้เขาแค่อยากลอง มึงอย่าไปฝากอะไรกับเขาเลย”
“กูรู้ว่ากูมันแค่กะเทย กูไม่ใช้ผู้หญิง มึงรู้ไหมว่ากูเจ็บแค่ไหนที่เห็นพี่มาร์ทควงผู้หญิงออกหน้าออกตาได้ แม้ว่าผู้หญิงพวกนั้นจะเป็นแค่ของเล่นแบบกู แต่อยากน้อยผู้หญิงพวกนั้นก็มีสิทธิจะอยู่ข้างพี่เขา ไม่เหมือนกูที่อยู่แต่ในที่มืด ไม่มีใครมีสิทธิรู้”
พูดจบซินดี้น้ำตาไหลทันที ผมเข้าไปกอดซินดี้ไว้แน่น
“กูเข้าใจมึง กูเข้าใจความรู้สึกนี้ดี มึงเลิกร้องไห้นะ ยังไงมึงก็ยังมีกู มีเพื่อนๆที่รักมึง มีพ่อ มีแม่ มีพี่เสกพี่ชายมึง”
“ขอบใจมึงมากนะพี ขอบใจที่อยู่ข้างๆกู”
ซินดี้กอดตอบผมแน่น เราสองคนกอดกันไปด้วยร้องไห้ไปด้วยอย่างไม่สนใจใคร คนเริ่มเยอะขึ้นเราสองคนก็ผละออกจากกันแล้วยิ้มให้กัน ผมเลยอดที่จะถามมันไม่ได้
“ถ้าวันนึงพี่มาร์ทเล่นกับกะเทยหรือเกย์คนอื่นละ”
“ถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ กูก็จะเดินจากไปเอง กูมั่นใจว่ากูเข้มแข็งพอ”
ผมมองสายตาซินดี้ที่เด็ดเดี่ยวมากพอ ตอนนี้มันแค่ยังหาเหตุผลที่จะไปไม่ได้ แต่เมื่อไหร่เหตุผลมากพอผมเชื่อว่าซินดี้ไปแน่ ซินดี้เข้มแข็งกว่าที่ใครๆคิด เพราะตอนนี้ผมเจ็บที่สุดก็มีมันนี้แหล่ะคอยอยู่ข้างๆและเข้าใจผม
________________________________________________
ตอนนี้ท้ายๆเหมือนซินดี้จะมาแย่งซีนเล็กน้อย ฮ่าๆ หลังจากนี้น้องพีจะตั้งใจเรียนแล้วนะทุกคนนนน ตามที่ทุกคนขอมา อิอิ
ขอคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและทุกคอมเม้นต์นะครับ :mew1: :L2: :กอด1:
-
ตั้งใจเรียนนะพี ๆๆๆ
-
ได้พี่เค้าไปแล้ว ตั้งใจเรียนนะหนูนะ
-
สมใจหวังแล้วก็ตั้งใจเรียนต่อล่ะ
-
สงสารซินดี้อ่ะ :sad11:
-
o13 o13 o13
-
รีบมาต่อเถอะ
รอๆๆๆๆๆอีกแล้ววววอยากได้หลายๆๆๆๆๆตอนอ่า
แบบบจุไจเลยยอ่า :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
-
นางพี ลูกแม่มาแล้ว กรี๊ดดดดด แรดเหมือนเราเลย 5555
-
พีต้องเคยเจอเรื่องเจ็บปวดมากจนจำฝังใจแน่
-
โอ๊ะนางพี เทอ แซ่บมาก อิ่มเลยล่ะสิ 5555
-
เนื่อเรืองสนุกมากครับ อ่านแล้วถึงตอนล่าสุด
เห็นเคมีตรงกัน3คู่แน่ะ
1.พี นายเอก ร้อยเล่มเกวียน คู่กับ เอ็ม พระเอกเจ้าชู้สยบแรด
2.ซินดี้ นายเอกเจ้าน้ำตา คู่กับ มาร์ท พระเอก เทพบุตรกระซากน้ำ
3.แมท นายเอก เนิร์ดแตก คู่กับ เพลง พระเอก นักเลงสยบเนิร์ด
หมายเหตุ
คู่ พี+เอ็ม กะ ซินดี้+มาร์ท
อยากให้นายเอกสั่งสอนให้พระเอกได้จำว่าอย่าเห็นคนอื่นเป็นของเล่น หาคู่แข่งมาให้มาร์ทหน่อยจะได้รู้ว่าถ้าเสียซินดี้ให้คนอื่นจะทนได้ไหม
คู่แนท +เพลง อยากให้พี่เพลงสยบมาดเนิร์ดน้องแนท
-
ตั้งใจเรียนนะครับนะ
-
o13 สนุกมากค่ะ แวะมา+1 เช่นเคย
สู้ๆนะพี สู้ๆนะซินดี้
-
ได้ไป 4 งี้ตั้งใจเรียนไปได้อีกนาน 555
-
อยากอ่านอีก กำลังหนุกๆ
เพื่อนเป็นแบบนี้ น้องพีก็เลยไม่ยอมดป็นของเล่นของใคร
ดีแล้ว ผู้ชายจะได้ไม่ดห็นเราเป็นของตาย
แต่อยากให้พีกินตับกับน้องอาร์บ้าง
คงจะแซ่บไม่แพ้พี่ชาย :hao6:
-
อาร์มีคู่มั้ย นิสัยมันไม่ได้เลวกว่าพี่เอ็มนะ.. พอๆกัน
อ่านตอนนี้แล้วสงสารอาร์ แต่ว่าไม่ชอบเอ็มอย่างแรงอ่ะ มันเลววว
-
หนูพีจะหยุดเที่ยวและตั้งใจเรียนล่ะนะ
เพราะได้กินไปแล้วนี่นาาาา
แต่..... ไอ้คนที่หนูไปกินเขา เขาจะหยุดไหม 555
-
สงสารซินดี้ :monkeysad:
-
ตามมาเม้นท์ติดๆ รวบยอด ตอนที่แล้วแซ่บมากๆๆๆๆๆๆ ร้อนและแรงมากเลย น้องพี :pighaun: ดูสิว่าใครจะหลงใครกันแน่ น้องพีแรงซะ o18 ดูเหมือนน้องพีจะมีปมฝังใจเรื่องความรักเลยมองไม่จริงจัง แต่ก็เหมาะดีกับผู้ชายหวังฟันแบบนี้ แต่ให้ดีกดให้หมอบราบกับเราเลย น้องพี :katai2-1: โธ่ น้องซินดี้ของพี่ :เฮ้อ: เข้มแข็งไว้นะ สู้ๆ ปราบมันให้ได้ ไอ้พี่มาร์ท ยั่วมันเยอะ ๆดูสิมันทนไหวไหม มีเท่าไหร่จัดเต็มไปเลย ดูน้องพีเป็นตัวอย่างไว้ :katai3:
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พีพี
แรดได้ใจเค้ามากค่ะ อย่าไม่ยอมมันผู้ชายนะ ได้ครั้งแล้วทิ้งพอกรุ้มกริ้มร่างกาย :hao7:
สงสารซินดี้อ่ะ ยอมมันทำมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม ติดตาม :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
ตั้งใจเรียนนะพีพี
แมทน้อยไม่มีบทเลย คิดถึง
-
กำลังสนุก จบตอนแล้ว ว อยากได้ตอนที่ยาวๆกว่านี้ :ling2:
-
ชอบน้องพีอ่า แรงดี :laugh: แล้วก็สงสารซินดี้อ่า (ตอนท้ายๆ แอบมาเป็นประเด็น) ตอนนี้ใจเทให้ทางคู่หลักมากกว่า คริคริ เอาใจช่วยคนแต่งจ้า อยากให้มาต่อเรื่อยๆ ทุกวันเรย จะรอติดตามนะจ่ะ :mew1:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
อ่านไปอ่านมาดันเจ็บที่อกซะงั้น :ling3:
-
ตั้งใจเรียนนะพี ระวังพี่เอ็มจะตามจนเรียนไม่ได้ละ 5555
-
:katai2-1: :mew1:
-
น้องพีได้เยอะขนาดนี้ คงสอบได้เกรดเอทุกวิชาแน่ๆ อิอิ
-
:o12: สงสารซินดี้ ลุ้นกะคู่นาง :hao7: :hao7: อร๊ายยยยย ลุ้นกับอิพี่เอ็มด้วย นางต้องติดใจน้องพี่แล้วแน่เลย
-
ได้เขาแล้วตั้งใจเรียนนะลูก สงสารซินดี้
-
ตั้งใจอ่านหนังสือนะจ๊ะน้องพี :hao3:
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่7
ไม่นานนักแมทน้อยก็มาถึงโรงเรียนด้วยมาดนิ่ง ใส่แว่นเนิร์ดๆ
“คุณพีกับคุณซินดี้เป็นอะไรกันครับ ตาบวมเชียว”
แหม๋ พอเข้าเขตสถานที่ราชการแล้วก็ไพเราะเพราะพริ้งทันทีเลยนะ
“เอ่อ ”
ยังไม่ทันซินดี้จะตอบไอ้ป่านที่ตามติดๆก็ทักซะก่อน
“อะไรของมึงสองคนเนี้ย เหมือนคนเพิ่งร้องไห้กัน”
“ก็ เอ่อ”
ซินดี้อั้มๆอึงๆอยู่ผมเลยตอบแทน
“ไม่มีอะไร เมื่อกี้ดูซีรีส์ตอนที่เศร้าก็เลยอินไปหน่อย”
ผมตอบเสร็จซินดี้หันมามองหน้าประมาณว่า มึงแหลเก่งมาก ผมยกไหล่อย่างไม่แยแส
“อ๋อก็แล้วไปครับ คิดว่าอกหักซะอีก”
แมทน้อยพูดสุภาพแต่สายตาพ่อคุณกับเชือดเฉือนซะ ผมทำหน้าเหรอหราไม่สนใจ ไม่นานนักเสียงเพลงมาร์ชโรงเรียนก็ดัง พวกเราเลยไปเข้าแถว พวกเราดูเหมือนไม่ครบละสิ ไอ้พีทนะเหรอ คุณชายสายเสมอ มาโรงเรียนสายตลอด มันไม่ยอมเข้าหน้าประตูด้วยเพราะไม่อยากโดนเช็คสายแล้วหักคะแนน ความพยายามของฮี โดดรั้วเลยจ้า เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะ ไม่ควรเลียนแบบ ผมเห็นมันโดดทีๆละกลัวมันจะขาหักเข้าจริงๆ
วันนี้ผมตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ เพราะสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะตั้งใจเรียน จะอ่านหนังสือเพื่อมหาลัยที่ฝันไว้ สู้เว้ยยยยยย
“ออดดดด”
ออดดังในคาบสุดท้ายของวัน ครูออกไปปุ๊บพวกเราพวกเราก็เหมือนนกกระจอกแตกรัง เสียงดังกันทันที
“วันนี้มึงตั้งใจเรียนเป็นพิเศษเลยนะพี”
ไอ้พีทที่นั่งข้างหลังผมหันมาถาม ไอ้พีทนั่งคู่ไอ้ป่าน ข้างๆผมก็ซินดี้ ส่วนแมทน้อยนั่งหน้าผมคนเดียวเปลี่ยวๆ แมทมันก็ไม่แคร์ด้วย มันชอบนั่งคนเดียว ไม่มีใครมายุ่งกับมันดี มันบอก
“ใช่ กูจะตั้งใจละ เดือนหน้าก็จะสอบโอเน็ตแล้ว ผมgat pat รอบที่แล้วไม่ค่อยดีเท่าไหร่ รอบสองกูจะตั้งใจละ ให้ดีกว่าเดิม”
ผมพูดพร้อมกำหมัดแน่น ปลุกความขยันในตัวเอง สู้เว้ย
“เออ กูก็ขออวยพรให้มึงโชคดี แต่ gat มึงเยอะละนะ มึงมันเทพอังกฤษอยู่แล้ว”
“เทพอยู่วิชาเดียวละสิ มึงดูpatคณิตของกูสิ ต่ำเตี้ยเรี่ยราดจริงๆ patวิทย์ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบ๊ายบายเลย”
ผมพูดจบไอ้พีทกับไอ้ป่านหัวเราะลั่น
“ฮ่าๆ ก็จริงของมึง เหมือนกูนี้ถึงจะโดดบ้างเรียนบ้างแต่คะแนนก็ดีนะมึง”
ไอ้พีทยืดอกแล้วสมทบผม ผมเบะปากใส่มันอย่างหมั่นไว้ จริงๆแล้วพีทมันถือว่าเรียนเก่งที่สุดในกลุ่มเลยนะ เพียงแต่มันไม่ขยัน เรียนๆโดดๆตามประสามัน แต่เวลาคะแนนสอบออกมาพ่อคุณก็คะแนนดีทุกที ไอ้นี้มันเลี้ยงกุมารทองเปล่าวะ
“เหอะ พอเลยกูขี้เกียจฟังมึงโม้ละ กลับบ้านก็เถอะแมทน้อยยยยยย”
ผมลากเสียงยาวหันไปหาแมท เรากลับบ้านด้วยกันบ่อยเพราะบ้านอยู่ไม่ไกลกันนัก ส่วนซินดี้จะใกล้ไอ้ป่าน ไอ้พีทนะเหรอ ช่างมันเถอะ มันมีรถขับ
“ได้ครับคุณพี แปปนึงครับ”
แมทน้อยพยักหน้าแล้วเก็บของ ผมเลยเก็บของของผมด้วย
“มึงไม่ไปเที่ยวไหนก่อนเหรอพี”
ซินดี้หันมาถามผมมันเก็บของเสร็จแล้ว
“ไม่ละ อยากทำตัวเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน อิอิ”
ผมตอบแล้วยิ้มหวานให้ซินดี้ ซินดี้ทำหน้าจะอ้วกใส่ผมทันที
“ไม่ใช่เพราะว่าสองสามวันที่ผ่านมาจัดเต็มไปเหรอ”
ไอ้พีททะลุขึ้นกลางปล้องเล่นเอาทุกคนหันมาสนใจผมทันที
“อะไรของมึงวะพีท”
ผมยังแอ๊บใสใสไปเรื่อยๆ
“มึงลืมเหรอว่ากูก็ไปงานวันเกิดพี่เอ็มมา แต่กูนั่งอีกโต๊ะกับพี่กู หึหึ คิดว่ากูจะไม่เห็นมึงเหรอ กูแค่อยากรู้ว่ามึงจะทำอะไรเลยไม่เข้าไปทัก”
ไอ้พีทยิ้มเจ้าเล่ห์มาที่ผม กรี๊ดดดดดด ฉันพลาดมากกกก ตายละ ผมยังเชิดหน้าทำแบ๊วต่อไป
“แล้วไงละ กูก็ไปเที่ยวเฉยๆ”
ผมยังแถไปเรื่อยๆ
“อีพี มึงบอกกูมานะ มึงไปงานวันเกิดพี่เอ็มมา มึงไปได้ยังไง ไปกับใคร กูว่าละทำไมมึงถึงเห็นกู”
อิซินดี้ถามคาดคั้นผมผมจะหันไปอีกทางก็เจอแมทน้อยมายืนข้างๆด้วยสายตากดดัน
“แล้วผมยังเห็นพี่เอ็มอัพแหวนคุณพีลงไอจีอีก บอกว่าเจ้าของหายอยากได้คืน คืออะไร”
ตายละฉัน โดนรอบด้านเลยทีนี้ ผมเลยมองไปที่ไอ้ป่าน หวังว่ามึงจะไม่กดดันดูนะป่านเพื่อนรัก
“ไม่ต้องมามองหน้ากู ไอ้อาร์รู้จักกับกู เตะบอลด้วยกันบ่อย มันโทรมาถามกูว่ารู้จักพี่มาร์ทรึเปล่า ทำไมมึงถึงไปนอนด้วย”
กรี๊ดดดดดด อะไรจะจุดไต้ตำตอขนาดนี้ พวกมึงรู้จักกันให้หมดเลยนะ อย่าให้กูดิ้นได้
“มึง เอ้ย คุณพีไปนอนกับพี่ผมตอนไหน คืนนี้นั้นพี่ผมกลับไปนอนบ้าน มีคนมาส่งในสภาพเมา ซึ่งไม่มีคุณพี”
แมทน้อยจะฉลาดไปถึงไหนคะ โยงเรื่องเก่งแบบนี้แกทเชื่อมโยงเอาไป150คะแนนเต็ม
“แล้วแหวนมึงไปตกที่ห้องพี่เอ็มได้ยังไง”
ไอ้พีทส่งเสียงเย็นๆมากดดันผมทันที
“บอกความจริงมา”
พวกนั้นตะโกนใส่ผมเสียงดัง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ช่วยด้วยนางเอกตัวเล็กๆอย่างดิฉันกำลังโดนรังแก
“เออ กูบอกพวกมึงก็ได้”
พวกบอกพวกมันอย่างเหลืออด ดีนะที่ในห้องตอนนี้เพื่อนออกไปหมดแล้วเหลือแต่พวกเรา
“กูไปงานวันเกิดพี่เอ็มเพราะอาร์ กูให้มันพาไป อาร์มันจีบกู กูก็ไปงานปกติ แล้วบังเอิญกูเมา อาร์ก็ต้องไปส่งพวกเพื่อนพี่เอ็ม พี่เอ็มเลยพากูไปนอนที่คอนโด นอนเสร็จ ตอนเช้าตื่นมาล้างหน้า กูถอดแหวนลืมไว้ แค่นั้นจบ”
ผมเล่ามังถูกนะ มีแหลๆแถๆ ไม่ครบบ้าง คงไม่เป็นไหรอกมั้ง
“มึงนี้ยังจะแหลจนวินาทีสุดท้ายนะ บอกความจริงมาอีพี”
ซินดี้เสียงเขียวใส่ผมละ
“โอเค กูยอมละ จริงๆแล้วกูไม่ได้เมา กูไปแรดใส่พี่เอ็ม พี่เขาก็เล่นด้วย พี่เขาเลยกันท่าอาร์ออกมา แล้วพากูไปเอาที่คอนโด แล้วตอนเช้ากูลืมแหวนไว้ก่อนกลับบ้าน นี้เรื่องจริง โอเค”
ผมพูดจบพวกมันก็ตาโตทันที
“มึงได้กับพี่เอ็มแล้ว”
ไอ้พีทถามผมเบาๆ
“ใช่ วันไนท์สแตนไงมึง”
“อีดอกกกกกก แรงงงงงงงมากกกกกกก”
อิซินดี้มึงจะแอ็คโค่ทำไมฟ่ะ
“สมใจคุณพีแล้วสินะครับ ว่าทำไมถึงหันมาตั้งใจเรียน”
แมทน้อยหันมาพูดแล้วยิ้มนิดๆ ทำไมผมรู้สึกสยองจังเลย แมทน้อยพูดจบพวกนั้นเลยตบเข่าฉาดทันที
“กูว่าละ แต่ดูเหมือนไอ้อาร์จะเอาจริงนะโว้ย มึงไม่กลัวมันโกรธเหรอที่มึงถีบหัวมันไปเอากับพี่มัน”
ไอ้ป่านถามผมเครียดๆ ผมก็คิดนะ แต่โกรธแล้วไงละ ก็โกรธไปสิ
“ก็แล้วแต่มัน มันแค่ยังสนุกกับกูมากกว่า”
ผมตอบไอ้ป่านไป ไอ้ป่านเลยเถียงทันควัน
“แต่กูว่าไม่ว่ะ กูรู้จักกับไอ้อาร์ดี มันสนใจมึงจริงๆนะ วันนั้นมันโทรมาหากูมันถามเรื่องมึงเยอะแยะเลย”
“มึงจะให้กูคิดยังไง ในเมื่อตอนมันมาจีบกูมันบอกว่าอยากจะรู้ว่ากูยากสมคำร่ำลือรึเปล่า”
ผมพูดจบไอ้พีทเลยพูดต่อ
“มึงดังนะกูจะบอกให้ในหมู่ชายล้วนกางเกงน้ำเงินตั้งแต่มึงสะบัดรักพี่ต้อม หนุ่มเพอร์เฟ็คของที่นั้นมา”
“พี่ต้อมนะเหรอ จืดชืดจะตาย ผู้ชายอะไร ไม่มีความเป็นผู้นำซะเลย ไม่ตื่นเต้น ไม่เร้าใจ”
ผมพูดแล้วนึกถึงพี่ต้อม ผู้ชายที่เคยมาจีบผมในปีที่แล้ว พี่เขาหล่อ ดูดี บ้านรวย รถสวย แต่ดูลูกแหง่ไงไม่รู้ พยายามสร้างภาพลักษณ์เพลย์บอย พอเจอตัวร้ายแบบผมจริงๆก็ลูกเหมือนลูกไก่ซะงั้น ไม่เร้าใจเลย
“เออ อีสวยเลือกได้ แล้วมึงจะเอาไงต่อละทีนี้”
ซินดี้หันมาถามผม
“ก็ไม่ทำไง ใช่ชีวิตปกติ กูกับพี่เอ็มก็เป็นแค่คนที่รุ้จักกันเหมือนเดิม ส่วนอาร์ถ้ามันอยากจะจีบกูต่อ กูก็ไม่ห้ามเพราะอาร์มันก็สนุกดีนะ”
ผมพูดจบ แมทน้อยก็สอดขึ้นมาทันที
“คุณพีจะเล่นกับคุณอาร์เหรอครับ เล่นกับความรู้สึกคนมันไม่ดีหรอกนะครับ คุณพีก็รู้ดีนี้”
แมทน้อยปล่อยหมัดเด็ดทำเอาผมเม้มปากแน่น ไม่พูดอะไรต่อไป ทุกคนก็เงียบ
“กูเห็นด้วยกับแมทนะมึง เล่นอะไรเล่นได้ แต่อย่าเล่นกับความรู้สึกคนเลย”
ซินดี้พูดเบาๆแล้วมาจับทฃมือผมหน้าเศร้า ผมพยักหน้าให้มัน
“โอเค กูจะจบมันเอง”
ผมพูดจบพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ตลอดทางผมกับแมทน้อยไม่ได้พูดอะไรกันมากนัก ผมไม่ได้โกรธแมทนะ แมทก็รู้ว่าผมไม่ได้โกรธ ผมเพียงแค่อยากใช้ความคิดกับตนเอง ผมไม่โกรธแมทเลยที่สะกิดต่อมผมแบบนั้น ดีซะอีกจะด้วยเตือนใจผมว่าผมไม่ควรเล่นกับความรู้สึกคนอื่น
ผมเปิดประตูบ้านเข้าไปเจอกับพ่อที่นั่งดูทีวีอยู่ ผมเดินเข้าไปกอดเอวพ่อแล้วซบตรงไหล่
“อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรหื้ม”
พ่อพูดพลางลูบหัวผมไปด้วย
“เปล่าซะหน่อย พีแค่อยากกอดพ่อ ทำไมวันนี้พ่อกลับเร็วจังเลย”
“พอดีตอนเย็นงานที่บริษัทไม่มีอะไรมาก พ่อเลยขอกลับก่อนนะ”
พ่อผมทำงานเป็นสถาปิกในบริษัทหนึ่งมานานแล้ว จบมาก็ได้ทำงานที่นั้นเลย พ่อไม่อยากเปลี่ยนงานเพราะบริษัทนั้นก็เป็นบริษัทของเพื่อนพ่อที่เรียนจบด้วยกันมา
“อ๋อครับ”
เราสองคนพ่อลูกนั่งคุยนู้นนี้ไปเรื่อยๆ แม่ยังไม่ปิดร้านดอกไม้ ปิดประมาณ6โมงเย็น พี่แพทก็ไม่กลับ พี่เพลงรายนั้นกลับดึกเป็นกิจวัตรอยู่แล้ว ผมกับพ่อเราสองคนเลยตกลงกันว่าจะช่วยกันทำอาหารเย็นรอทุกคนมากิน ดูอาหารในตู้เย็นก็พอมีได้ประกอบอาหารบ้าง เห็นผมอย่างนี้ทำกับข้าวอร่อยนะขอบอก
“ว้าวว สองคนพ่อลูกทำกับข้าว แม่เห็นละหายเหนื่อยเลย”
แม่ที่กลับมาจากร้านดอกไม้แซวผมกับพ่อ ผมหันไปก็เจอพี่แพทช่วยแม่ถือของอยู่
“แม่ซื้ออะไรมาเยอะแยะครับ”
“พอดีตาแพทไปรับแม่ที่ร้าน แม่เลยพากันไปตลาดว่าจะมาทำกับข้าว แต่พีกับพ่อทำแล้วแบบนี้ แม่เลยไม่ต้องทำอีก เก็บไว้ทำวันอื่น”
“อ๋อครับ”
ผมพยักหน้าเข้าใจแล้วช่วยพี่แพทขนของเข้าไปไว้ในครัว
“วันนี้กลับบ้านเร็วนะเรา”
พี่แพทถามผม ผมเลยหน้ามุ่ยใส่ทันที
“พีก็กลับเร็วตลอดแหล่ะ”
บ้านเรามีกฎว่าหนึ่งทุ่มทุกคนต้องถึงบ้านแล้ว จะทานข้าวเย็นด้วยกัน นอกจากไม่ว่างจริงๆโทรมาบอกจะได้ไม่ต้องรอ
“ฮ่าๆ ครับ”
พี่แพทหัวเราะ ผมมองพี่ชายตัวเองนี้หล่อจริงๆเลย แอบเคลิ้ม
“ทำไมพี่แพทไม่มีแฟนอะ พี่แพทออกจะหล่อ ดูดี เรียนเก่ง รถก็มีขับ”
พี่แพทหันมาหาผมก่อนยิ้มอ่อนโยนแล้วลูบหัวผม
“พี่ก็จะดูแลพีให้ดีก่อน เห็นน้องของพี่คนนี้ประสบความสำเร็จ มีความสุข มีคนพร้อมจะดูแลแล้ว พี่ก็จะมีแฟน”
“คนที่พร้อมจะดูแลเหรอ มันไม่มีหรอกแบบนั้น”
ผมแล้วหันหลังให้พี่แพท ไม่อยากให้พี่แพทเห็นแววตาของผมที่หมดแล้ว หมดศรัทธาในรัก
“งั้นพี่จะดูแลพีตลอดชีวิตเอง น้องพี่คนเดียว ไม่เห็นจะยาก”
พี่แพทกอดผมจากข้างหลังเบาๆ ผมเลยยืนพิงอกพี่แพทไว้ พี่ชายที่แสนอบอุ่นของผม
“มาหวานอะไรกันสองคน”
ผมหันไปเจอพี่เพลงที่ยืนพิงขอบประตูครัวอยู่
“ทำไม อยากหวานด้วยเหรอ”
ผมพูดยิ้มๆให้พี่เพลง พี่เพลงก็เดินเข้ามาแล้วกอดผมไว้
“ก็อยากหวานบ้างไรบ้าง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่จะอยู่ข้างพีนะ”
นานๆพี่เพลงจะหวานกับผมบ้างผมเลยน้ำตาคลอ รู้ตัวอีกทีก็โดนกอดซ้อนจากด้านหลังโดยพี่แพทด้วย
“พวกเราสามคนพี่น้องจะอยู่ข้างๆกัน”
พี่แพทพูดจบพวกเราก็อยู่แบบนั้นสักพัก แล้วก็ออกไปทานข้าวกัน
...
“วันนี้เลิกเรียนแล้วไปไหนบ้างปะ”
ตอนนี้เลิกเรียนของอีกวัน ไอ้พีทถามขึ้นขณะที่ทุกคนกำลังเก็บของ
“ก็ไปเรียนพิเศษไง”
ผมตอบไอ้พีทแทนทุกคน ผมมีเรียนพิเศษวันอังคารกับวันศุกร์
“เออใช่ กูเกือบลืมไป”
ผมพยักหน้าแล้วเก็บของเดินออกจากโรงเรียน นึกถึงเมื่อคืนหลังจากทานข้าวกันเสร็จผมก็แยกย้ายขึ้นมาอาบน้ำบนห้อง ก่อนอาบก็นั่งคุยไลน์กับอาร์ไปเรื่อยๆ อาร์ยังสี่ยวๆนิดๆเหมือนเดิม เพียงแต่อาร์ไม่ถามถึงเรื่องคืนนั้นเลย อาร์เงียบไปเลย เงียบเกินไปด้วยซ้ำ แต่มันก็ดีแล้ว ถ้าเขาถามผมก็ไม่รู้ว่าควรตอบยังไงเหมือนกัน
มาถึงที่เรียนอาร์นั่งกับกลุ่มเพื่อน เขาเห็นผมปุ๊บก็เดินมาหาทันที เพื่อนเขาโห่เสียงดังเชียว
“ไปนั่งกินชาไข่มุกเป็นเพื่อนหน่อยสิ ก่อนจะเรียนพิเศษ”
อาร์พูดจบผมก้มมองนาฬิกายังพอมีเวลา ผมเลยพยักหน้าให้
“ก็ได้”
ผมพูดจบแล้วหันไปบอกเพื่อนผม
“พวกมึงกูไปหาอะไรกินกับอาร์นะ”
“มึงไปหาอะไรกินกับอาร์นะ อย่าไปกินอาร์นะ”
อีซินดี้แวะผมทันที
“เออ ถ้าอาร์เขาไม่อยากกินกูก่อน”
ผมพูดจบไอ้พวกนั้นหัวเราะลั่น ผมเลยเดินกับอาร์ไปนั่งกินชาไข่มุกร้านหนึ่งไม่ไกลมากนัก ผมนั่งสาวๆแถวนั้นก็กรี๊ดกร๊าดสะกิดกันไม่น้อย ผมเลยหันไปจิกตาใส่นิดหน่อยแบบบอกว่าวันนี้เขามากับกูชะนี
“พีจะกินอะไร”
อาร์ถามผมพร้อมเอาเมนูมาให้ดู
“เอาชาเขียวก็ได้”
อาร์พยักหน้าแล้วเดินไปสั่งชาเขียวสองแก้ว
“เอ้า น้องพี มากับไอ้อาร์เหรอครับ”
ผมหันไปเจอพี่เอ็มยืนยิ้มหล่อในชุดนักศึกษา สาวๆแถววนั้นแอบกรี๊ดเบาๆผมได้ยินเสียง
“ใช่ครับ”
ผมตอบพี่เอ็มพร้อมยิ้มน้อยๆ หันไปดูอาร์ที่หน้าขรึมทันที
“เงียบเลยไอ้น้อง พี่ชายมาหาไม่ดีใจเหรอ”
พี่เอ็มมานั่งที่เก้าอี้ที่เหลืออยู่ พร้อมแซวอาร์
“เออ ดีใจ มึงมีอะไร”
“กูแค่คิดถึงน้องพี”
พี่เอ็มหันมายิ้มหวานให้ผม ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงลงไปนอนชักดิ้นๆในความหล่อ เลวของพี่เขา แค่พอผมได้กับพี่เขา บรรลุเป้าหมายแล้วก็เลยดูว่าเป็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์แทน
“มึงมาคิดถึงพีทำไม”
อาร์หันไปมองพี่เอ็มตาเขียว
“ก็คนคุ้นเคยกัน”
พี่เอ็มเน้นเสียงตรงคำว่าคุ้นเคย ผู้ชายคนนี้ร้ายจริงๆ
“พี่เอ็มมีอะไรรึเปล่า ถ้าไม่มีอะไรก็เชิญเถอะครับ พีจะนั่งกับอาร์สองคน”
ผมไล่แบบสุภาพ เอ๊ะ สุภาพรึเปล่า ผมพูดก็ยิ้มหวานไปให้
“แหม๋ จะไล่พี่ก็บอก พี่ไปก็ได้”
พี่เอ็มหันมายิ้มมุมปากให้ผม อันตรายผู้ชายคนนี้อันตราย ระหว่างที่พี่เอ็มกำลังจะออกไป อยู่ดีดีก็เดินกลับมาอีก
“เกือนลืม นี้แหวนน้องพี ที่ลืมไว้ที่ห้องพี่ คืนนั้น”
พี่เอ็มพูดจบยิ้มมุมปากให้ผมแล้วยักคิ้วให้อาร์หนึ่งทีแล้วเดินออกไป
ผมนั่งมองแหวนนิ่งๆแล้วเก็บใส่กระเป๋ามองหน้าอาร์ที่ขรึมอย่างเห็นได้ชัด บรรยายกาศรอบตัวมันเย็นยะเยือกมาก กรี๊ดดดดดดดด เจ้าของร้านเร่งแอร์ใช่ไหม
___________________________________________________________
เรื่องนี้มันก็ร้ายกันทุกตัวนั้นแหล่ะ :laugh:
เอาเป็นว่ามาเอาใจช่วยน้องพีกัน เพราะตอนนี้ไฟมันกำลังลามมาใกล้น้องเรื่อยๆแล้ว อิอิ
อีกอย่างน้องพีจะตั้งใจเรียนแล้วนะ นางฝากบอกขอบใจทุกคนที่เป็นห่วง o18
รักทุกคน ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์และทุกคนที่อ่าน :L2: :กอด1:
-
ไฟจะลนแล้วๆๆๆ
-
ทุกคนจะรู้หมดแล้ว ร้ายนะทั้งพีทั้งพี่เอ็ม
เอาล่ะ งานนี้มีศึกระหว่างพี่น้อง
พี่เอ็มไม่ค่อยเลย เรื่องแหวนค่อยคืนก็ได้ไหม
แถมยังบอกสถานที่เรียบร้อย :hao7:
แอบสงสารอาร์นะถ้าชอบพีจริง
จะรออ่านตอนต่อไปว่าพีจะบอกอาร์ว่ายังไง
-
:mew1: :hao7: :katai2-1:
-
แรงกันให้หมด
-
ไม่เอา!!!!!!!!!!!!
ไม่สนุกแล้ววววววววววววววว
อย่าทำร้ายอาร์นะ
:ling1:
:ling1:
:ling1:
:ling1:
:ling1:
:ling1:
:ling1:
:ling1:
:ling1:
:ling1:
:ling1:
:ling1:
:ling1:
-
จริงๆแล้วคนที่ร้ายที่สุดของเรื่องนี้คือ..............คนเขียน :ling1:
-
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยย น้องพีของชั้นจะเป็นไรมั้ยนิ
เป็นกำลังไห้น้องพีนะจร้า :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
แค่อ่านแล้วอยากจะ จับไอ้พี่ เอ็มโขลกกกเสา บ้านจริงๆๆๆๆเลยยยยยยยยยยยย
-
คือดูพีจะร้ายแต่เราก็ไม่ว่าเพราะคิดว่าพีต้องมีปมแน่ๆ
แต่เอ็มนี่มันโคตรของโคตรสารเลวเลยนะในความคิดของเรา
คนของน้องมันก็ไม่เว้นคือแบบ มึงเป็นพี่นะ จะมั่วจะร่านก็ยกเว้นคนของน้องหน่อยเหอะ
รับไม่ได้กับพฤติกรรมเอ็มมากอ่ะ รอวันให้เอ็มมีแฟนแล้วให้อาร์ไปเอาแฟนมันบ้างคงสะใจดี
-
:jul1: :jul1: ร้ายค่ะร้าย o13 :hao3: :hao3: สงสารอาร์เนอะ มามะมากดเรา กอดเราปลอบใจม่ะ
-
อ๊าย อ่านแล้วรู้สึกว่านางแรดและมั่นมาก สวดยอด
-
กรี๊ดดด ไอ้พี่เอ็มมันร้าย
จะแก้ตัวกับอาร์ไงละทีนี้
-
พี่ M สงสัยจะมีแผนอะไรแน่นอน
-
ขอบคุณค่า
-
พีกับเอ็ม เหมาักันดีน่ะ ดูตามเกมกันทัน ร้ายทั้งคู่ เหอะๆ
-
กลัวน้องจะโดนไฟลวกเองจังเลย
รักษาตัวนะหนู
-
น้องอาร์มาหาพี่มา พี่ว่าพีพีไม่น่าพ้นมือพี่เอ็ม
:katai5:
-
สนุกมากกก
รอตอนต่อไปจร้าา
-
อาร์!! ฉันเห็นใจอาร์มากที่สุดนี่บอกเลย
อิเอ็ม!! อิคนเจ้าชู้ประตูดิน
ชอบไข่ทิ้งไว้เรี่ยราด
แกจะเอายังไงกะพีพีน้อยอีก
หรือว่าเขายังแรดไม่ถึงใจแก หาาาา!!!
จัดให้พี่มันอีกสักดอกซิพี ฮาาา~
:pig4: :pig4:
-
เชืีอว่ายกนี้พีเอาอยู่ สู้เว่ย!
-
:hao7: ลุ้นอาร์กับซินดี้อะตอนนี้ เชื่อว่าพีเอาอยู่
-
คือพี่เอ็มนี่แค่มาเย้ยน้อง
หรือว่าอยากลองต่อยอดกับน้องพีอีกนิดเนี่ย
เอาแล้ว ทีนี้พีจะแก้ตัวกับอาร์ว่ายังไงเน้อ
-
ตัวพ่อเลยแหะ
-
น้องพีจ๋า
ใครเป็นพระเอกของหนูล่ะเนี่ย
-
ชอบๆๆ อ่านไปอ่านมา สงสารอารืงะ
พีพีร้ายฝุดๆ แต่ก้อชอบฝุดๆคนแบบนี้ แข็งแรง ด้านชาดี อิอิ
-
ตามมาอ่านเรื่องใหม่
แซ่บเวอร์ ได้ใจมากค่ะ
:hao7:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ แบบว่านายเอกแซบเว่อมาก ชอบเป็นการส่วนตัว
เนื้อหาอ่านเข้าใจง่าย สนุกดีด้วย มาต่อให้นนนี่อ่านไวๆน้า รักคนเขียนค่า มาจุ๊บที :mew1:
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ต้องยอมรับว่าน้องพี นางแรงส์ จริงๆ มันก็ดีนะคนแบบน้องพี เหมาะที่จะปราบพวกที่มองคนอื่นเป็นของเล่น ยุให้น้องพีปราบพี่เอ็มให้อยู่ในอุ้งมือให้ได้ ฮีร้ายไม่เบา ทั้งเจ้าเล่ห์ และ มั่นใจในตัวเองสูงมาก :katai2-1: เห็นด้วยกับแมทน้อยนะ ที่เตือนพีว่า อย่าเล่นกับความรู้สึกของคน มันจะเข้าตัวได้ เพราะฉะนั้นน้องพีควรจะรอบครอบตรงจุดนี้ให้มาก แผลไฟไหม้มันเป็นแผลเป็นได้นะ :hao3: ส่วนตอนนี้ ถ้ามองในทางที่ดี พี่เอ็มมันไม่่อยากให้น้องถูกหลอกหรือเปล่า อาจจะดูพีออกว่าเป็นคนแบบไหน กับอีกอย่าง พี่เอ็มมันตั้งใจเยาะน้องตัวเอง กับ อยากให้น้องพีตกใจที่มาพูดต่อหน้าอาร์ แต่ ณ จุดนี้ น้องพีนางมั่นมากไมไ่ด้ตกใจแต่อย่างใด เสียใจด้วยนะพี่เอ็ม o18 ซินดี้ สู้ๆๆ อย่าไปยอมอีพี่มาร์ทเอาคืนมันกลับไปบ้าง อย่าได้แคร์ :z2:
-
พีพีจะทำไงต่อล่ะเนี่ย เจอพี่เอ็มเล่นกลับแบบนี้ :hao4:
-
สงสารอาร์นะ ถ้าคิดจะจริงจังกับน้องพีจอมแรด
พี่อาร์มนี่ก็หวังจะกินอีกรอบละสิ มีการเย้ยน้องชายตัวเองด้วย
-
พีนางแรงงงอ่ะ ตอนนี้อาร์น่าสงสา :o12:รมาก :o12: :sad4:
-
คิดแบบพีได้ก็ดีนะ ที่ว่าเจ็บแล้วจำ ไม่มองแต่ว่าโลกสวย แต่พีก็ทำถูกกับคนแบบนี้นะ o13
พีไม่ได้ไปทำกับคนที่มารักจริงๆสักหน่อย แล้วอย่างอาร์ก็เพิ่งจะคุยกันได้กี่ครั้งเอง จะให้ทำเหมือนคบกันมานมนาน แล้วต้องเกรงใจแต่ลำบากใจตัวเองก็ไม่ใช่อะเราว่า
แต่สงสารซินดี้นะ นางคงอยากออกมาจากจุดนั้น แต่ทำไม่ได้ แบบนี้น่าสงสารกว่าอาร์เป็นไหนๆ :mew2:
-
เอาไงล่ะทีนี้ ตกลงได้กับใคร แล้วอะไรคือความรักฝังใจที่ทำให้พีไม่เชื่อในความรัก?
-
พีไปคู่กับพี่แพทเถอะ -.,-
สัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างจากคู่นี้ #เพ้อ
รออ่านต่อจ้า
-
เหอะๆพี่เอ็ม คำว่า"เลว" ยังน้อยไป
-
พี่เอ็มคงจะไม่หยุดอยุูแค่นี้แน่ :beat: ถ้าอาร์จริงจังกับพีก็น่าสงสารเรื่องความรู้สึกของอาร์นะ
มาต่อเร็วๆนะคะ รออยู่ๆ :กอด1:
-
ทุกคนเหมาะกับคำว่า ร้าย ..
-
ศึกสายเลือด เข้มข้น น แรง ร้าย อันตรายแต่ร้อนแรง และท้าทาย อิอิ
-
อย่าไปสนใจพวกไฟๆเลยพีๆ เอาเรื่องเรียนให้รอดก่อนนนนนน 555555
ใครจะอะไรก็ปล่อยไป
-
อร๊ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :sad4: :katai1: :katai1: :ling3:
มาต่อไวๆเลยนะงับคนเขียนนนนน :hao5:
-
น้องพีแรงได้ใจเรยยย อิอิ
-
รออยู่นะๆๆๆ
-
เป็นนิยายที่คาดเดาได้ลำบากมาก...แต่จะติดตามไปเรื่อยๆนะค่ัะ
-
แรงดีนะเรื่องนี้
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
:hao3: :hao3:
-
อ๊ากกก ชอบนายเอกเรื่องนี้จัง (เรื่องที่แล้วก็ชอบนะ) แซ่บเว่อ
สาม ร จริงๆ แรด แรง ร้าย ถูกใจเจ้
ติดตามต่อค่ะ
-
น้องพีๆๆ
-
:z10: มารอน้องพี
-
เราว่าอาร์น่าจะเป็นคนที่ทำให้พีเชื่อในความรักอ่ะ ในเรื่องพีไม่เชื่อเรื่องความรัก (พี่เอ็มไม่น่าจะเป็นพระเอกนะ เดาๆ) #จริงจังมากกรู :katai4: :katai4:
-
เรื่องนี้นายเอกแซ่บลืมมมมมมมม
-
คนแต่งหายไปไหนอ่าาา :mew2: :sad4:
-
ขอโทษนะครับ ที่คนเขียนหายไป พอดีต้องกลับบ้านที่ตจว
ที่บ้านไม่มีเน็ต เล่นได้แต่กับโทรศัพท์ เลยมาแจ้งข่าว
จะกลับมาต่อให้อีกครั้งวันที่26นะครับ รอหน่อยนะครับ :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รอเธอเสมอนะจ๊ะ :katai4:
-
จะรอนะคะ :hao5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รับทราบขอรับ
-
โอ่ว เว้ยยย พีมันแรดได้ใจอิปร้าจริงๆ
ชอบนายเอกแรดๆ แรงๆ ไม่สนใจผู้ชายได้ยิ่งดี
รอวันที่ผู้ชายทุกคนมาสยบแทบเท้าน้องพีพีนะจ๊ะ :impress2:
-
แม้อยา่กจะอ่านมากแค่ไหน
แต่ทำได้ก็แค่รอ :serius2:
-
รับทราบครับผม
-
รับทราบ ..
-
รออยู่นะ ติดตามๆ มาไวๆนะกัฟ :katai5: :katai5:
-
คนเขียนค้ะ มาต่อด่วนๆๆๆT^T :ling1: :ling1: :ling2:
:m31:
-
วันนี้ไม่มาหรอ????
-
เพิ่งมาอ่านคับ
ชอบมากอะ นานๆทีจะเจอนายเอกแรดๆแรงๆแบบนี้
วันนี้เขามากะกูชะนี อร๊ายยย เอาใจพี่ไปเลยน้องพี
พี่น้องเค้าน่ารักมาก ถ้ามีพี่ชายแบบพี่แพทกะพี่เพลงนะ รักตายเลย
แอบๆเชียร์อาร์นะ พี่เอ็มแลดูเลวเกินอะ แต่ถ้าดูตามชื่อเรื่องนี่เอ็มก็คงพระเอกเนอะ
แต่อยากให้พีชอบอาร์นะ
คนเขียนคิดชื่อดีนะ คนไหนเป็นพี่น้องกันชื่อก็ไปทำนองเดียวกันหมดเลย เข้าใจง่ายไม่สับสนดี ชอบๆ เพราะตัวละครเหมือนจะเยอะ
-
:z13: :z13
จิ้มๆๆ คนเขียนนน
เค้ารออยู่นร้าาาา
:z2: :z2:
-
:katai2-1:
หมั่นใส้อิเอ็ม ได้เเกมาเป็นผัวเหมือนได้ของเก่าอ่ะ
คนอื่นใช้มาเยอะ 5555555
-
รออยู่ค่า ไม่ได้อ่านแล้วนอนไม่หลับ
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่8
บรรยากาศตอนนี้กดดันไปหมด ผมทำหน้าเฉยๆไม่ใส่ใจแล้วดูนาฬิกาที่ข้อมือ
“ได้เวลาเรียนพิเศษแล้ว เราไปกันเถอะอาร์”
ผมพูดจบลุกขึ้นแต่โดนอาร์จับข้อมือไว้ซะก่อน
“พี อย่าเลี่ยง พีก็รู้ว่าอาร์อยากรู้เรื่องอะไร”
อาร์มองผมด้วยสายตากดดัน ผมถอนหายใจแล้วสะบัดมือออก
“ถ้าอาร์อยากรู้ก็ไปเรียนก่อน เรียนเสร็จแล้วค่อยคุยกัน”
ผมพูดจบอาร์ลุกขึ้นวางเงินบนโต๊ะแล้วฉุดผมออกจากร้านทันที
“อาร์ปล่อยนะ จะพาไปไหน”
ผมพยายามสะบัดมือออกแต่อาร์จับแน่นมาก ให้ตายเหอะ ทำไมมันเหนียวแบบนี้ อาร์พาผมเดินมาเรื่อยๆแล้วผลักผมไปชิดผนังในซอกที่ไม่ค่อยมีคนเดินมานัก
“ไม่ไหวละ พีกับไอ้เอ็มเล่นอะไรกันอยู่ บอกมา !!”
อาร์ตะคอกใส่ผม กรี๊ดดดด แกเป็นใครอาร์มาตะคอกใส่ฉันห้ะ ผมสะบัดหน้าใส่อาร์ทีนึงแล้วยิ้มมุมปาก
“อยากรู้เหรอว่าพีกับพี่เอ็มเล่นอะไรกันอยู่ แน่ใจเหรอว่ารู้แล้วรับได้”
ผมพูดพลางใช้มือลูบแผงอกแกร่งของอาร์อย่างยั่วเย้า
“พี !!”
อาร์ตะคอกใส่ผมอีกครั้งแล้วจับมือผมให้หยุดนิ่ง อาร์มองผมด้วยสายตาโกรธแต่ผมก็จ้องกลับอย่างไม่ยอมแพ้
“อาร์ไปทำใจก่อนดีกว่า ถ้ารับได้เมื่อไหร่แล้วค่อยมาถามใหม่”
ผมพูดจบก็ผลักอาร์ออกจากตัวแล้วเดินออกมาจากซอก โดยไม่หันไปมองอาร์เลยแม้แต่นิดเดียว
ผมเดินมาที่เรียนพิเศษด้วยหน้านิ่งๆเข้าสายนิดนึงแต่ไม่เป็นไร เพื่อนๆเห็นสีหน้าผมแล้วเลยไม่ถามอะไร ผมเลยหันไปสนใจครูที่สอนอยู่ พยายามเอาเรื่องราวต่างๆออกจากสมอง เรียนเสร็จระหว่างเก็บของผมหันไปข้างหลังก็ไม่เจออาร์เข้าเรียน สงสัยจะโกรธจัด ผมส่ายหน้าอย่างไม่สนใจแล้วเดินออกจากห้องมาพร้อมเพื่อนๆ
“พี อาร์ไปไหนวะ ทำไมมันไม่มาเรียน”
ไอ้ป่านหันมาถามผมระหว่างเดินไปข้างล่าง
“กูจะไปรู้เหรอ”
“เอ้า ก็มึงไปกับมันมา”
ผมหันหน้าไปตอบไอ้ป่าน
“มันคงไม่มีอารมณ์เรียนมั้ง”
ผมพูดจบแล้วยักไหล่ไม่สนใจ
“กูไปก่อนนะ เดี๋ยวให้พี่เพลงมารับ”
ผมหันไปบอกพวกมันต่อ
“เออ กลับดีๆ”
ซินดี้หันมาตอบผมแทน ผมโบกมือให้พวกมันแล้วเดินออกมายืนรอที่หน้าร้านขายไอศกรีมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรหาพี่เพลงแต่โดนแย่งไปซะก่อน
“อาร์ !!”
ผมหันไปเจออาร์ที่ถือโทรศัพท์ผมอยู่ ในอีกมือของอาร์ถือบุหรี่อาร์จับมันมาสูบแรงๆอีกครั้งก่อนจะทิ้งลงพื้นแล้วใช้เท้าบี้
“ใช่ เราเอง”
“เอาโทรศัพท์เราคืนมา”
ผมพูดแล้วแบมือขอดีดี ผมเหนื่อย ไม่มีแรงจะสู้รบตบมือกับอาร์แล้ว
“ไม่ให้ มานี้ แสบนักใช่ไหม”
อาร์พูดจบก็ฉุดผมไปขึ้นรถของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก รอบนี้ผมขี้เกียจขัดขืนละ ขัดขืนไปก็มีแต่เหนื่อยเปล่าๆ
“ปัง !!”
อาร์ปิดประตูด้านตัวเองอย่างดัง ผมหันไปมองเขานิดนึง เขาเก็บโทรศัพท์ผมไว้ในกระเป๋ากางเกงตัวเองแล้ว
“จะพาไปไหน”
ผมถามขึ้นเมื่ออาร์ขับรถไปเรื่อยๆ
“ไปขึ้นสวรรค์ไง”
อาร์พูดจบพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม ผมเลยเบะปากใส่
“กลัวจะไปไม่ถึงสววรค์มากกว่า”
“หึหึ เดี๋ยวจะได้รู้”
อาร์พูดจบก็รีบขับจนถึงคอนโดของเขาทันที อาร์อยู่คอนโดเดียวกับพี่เอ็ม
“คุ้นละซิ เคยมาไม่ใช่เหรอ”
อาร์หันมาถากถางผมระหว่างที่เราสองคนเดินเข้าคอนโด
“รู้แล้วนิ ยังจะถามอะไรอีก”
ผมต่อปากต่อคำอย่างไม่ลดละ
อาร์ลากผมเข้าไปในลิฟต์ พอลิฟต์ปิดเท่านั้นอาร์ก็เข้ามาบีบปากผมทันที
“ปากนี้ดีนักนะ”
“ผลั๊ก !! เจ็บนะอาร์”
ผมตีเข้าไปที่หลังอาร์อย่างแรงจนเจ้าตัวขมวดคิ้ว อาร์เลยเบียดเข้ามาหาผมมากขึ้นมือก็บีบปากผมแรงขึ้น ผมเลยรวบรวมแรงที่มีผลักอาร์ออกจากตัว
“อย่ามาใช่ความรุนแรงกับฉันนะ”
ผมด่าอาร์เสียงดัง
“ติ๊ง ”
เสียงลิฟต์ดังขึ้นทำให้เราสองคนหยุดสงคราม อาร์เลยฉุดแขนผมไปที่ห้องเขาต่อ อาร์อยู่ห้องข้างๆห้องพี่เอ็มเลย
“ปล่อย เดินเองได้”
ผมพูดพร้อมจับมืออาร์ออก อาร์ยอมปล่อยแต่โดยดี เราสองคนเดินเข้ามาในห้อง อาร์เลยผลักผมลงไปบนโซฟาแล้วขึ้นคล่อม
“จะทำอะไรอาร์”
ผมถามอาร์ อาร์เลยยิ้มมุมปากพร้อมก้มลงมากระซิบที่หูของผม
“ก็จะพาพีขึ้นสวรรค์ไง”
อาร์พูดจบผมยิ้มหวานให้อาร์พร้อมเขาแขนไปคล้องคออาร์
“ตกลงรู้แล้วเหรอว่าเกิดอะไรขึ้น”
อาร์ชะงักทันทีที่ผมพูดจบ
“รู้อะไรมาบ้างละ”
ผมพูดต่อกดดันอาร์ให้อาร์พูดก่อน พูดในสิ่งที่เขารู้มา อาร์ผละออกจากผมแล้วไปนั่งที่โซฟาอีกฝั่งทันที
“พีได้กับพี่เอ็มแล้วใช่ไหม”
อาร์มองผมด้วยสายตาคาดคั้นแล้วถามตรงๆ ในเมื่อถามมาตรงๆผมก็จะตอบตรงๆ
“ใช่”
ผมพูดจบอาร์ก็เข้ามาบีบแขนผมทันที
“ทำไมต้องพีเอากับพี่เอ็ม ในเมื่อพีก็รู้ว่าอาร์จีบพีอยู่”
อาร์มองผมด้วยสายตาสับสน ผมเลยยิ้มหวานไปให้อีกครั้งแล้วสะบัดมือเขาออกจากแขนผม
“แล้วไงอะ ก็พีอยากนอนกับพี่เอ็ม ไม่ใช่อาร์”
ผทพูดจบอาร์มองผมอย่างโกรธทันที
“ทำไมพีทำแบบนี้ห้ะ ไหนใครต่อใครพูดนักหนาว่าพียากอย่างนู้นอยากนี้ หึหึ จริงๆแม่งก็ง่ายนิดเดียว”
ผมเลยลุกขึ้นแล้วมองอาร์ด้วยสายตาจิกกัด
“ฉันจะยากจะง่ายกับใครมันก็เรื่องของฉัน ร่างกายฉัน มายุ่งอะไรด้วย”
“กูก็ไม่อยากจะยุ่งอะไรกับมึงหรอก ถ้ามึงไม่มาหลอกกู”
อาร์เริ่มขึ้นมึงกูอย่างโกรธ ผมเลยสะแหยะยิ้มให้
“ในที่สุดก็เปิดเผยตัวจริงสักทีนะอาร์ มึงก็ไม่ได้วิเศษกว่ากูนักหรอก ทำมาแอ๊บเป็นสุภาพบุรุษ จริงๆแล้วมึงก็ร้ายไม่แพ้พี่มึงหรอก”
“เออ ดี กูได้ไม่ต้องมาสร้างภาพลักษณ์คนดีให้มึงดู”
“แปะ แปะ”
ผมตบมือให้อาร์อย่างกวนอารมณ์
“นี้สิ นายอาร์ ที่กูได้ยินเรื่องราวมา”
อาร์มองผมอย่างโกรธจัดพร้อมชี้หน้าผม
“มึงหลอกใช้กู มึงเข้าหากูเพื่อพี่กู ให้กูเป็นคนโง่ที่โดนถีบหัวส่งให้มึงไปนอนกับพี่กู”
“แล้วไง มึงจะอะไรกับกูนักหนาอาร์ ในเมื่อมึงก็ไม่ได้รักกู อย่ามาตอแหลว่ามึงรักกู รู้สึกดีกับกู เวลาแค่ไม่กี่วันมึงไม่ได้อะไรกับกูหรอก ที่มึงเต้นเป็นเจ้าเข้าอยู่อย่างนี้เพราะมึงเสียหน้าใช่ไหมละ ที่พี่มึงได้ฟันกูก่อนมึง”
ผมตอบอาร์แล้วมองอาร์ด้วยสายตารู้ทัน อาร์ขบฟันแน่นจ้องผมไม่วางตา
“มึงมันร้ายจริงๆ”
อาร์ด่าผม
“ต๊าย มึงดีตายห่าละไอ้อาร์ พากูมานี้ทำไม จะเอากูเหรอ กูผ่านพี่มึงมาแล้วนะ”
ผมพูดแล้วยิ้มกวนโมโหไปให้
“กูไม่สนใจ ในเมื่อมึงง่ายกับพี่กูมาแล้ว ง่ายกับกูอีกคนจะเป็นไรไป”
อาร์พูดจบก็ฉุดแขนผมไปในห้องนอน แล้วผลักผมลงบนเตียง
“ผลัก !!”
ผมนอนยิ้มยั่วให้อาร์ อาร์ทนไม่ไหวเลยขึ้นคร่อมผมทันที
“กูยอมให้มึงเอากูก็ได้ มึงจะได้เอาไปโม้พักพวกมึงไงว่ามึงได้กูแล้ว เท่ห์ซะไม่มี”
ผมพูดพร้อมยิ้มกวนให้มัน ไอ้อาร์มองผมอย่างโกรธๆแล้วบีบหน้าผมอย่างแรงแล้วพูด
“ในเมื่อมึงฉลาด รู้ทุกอย่างหมดแล้วก็สนองกูหน่อยแล้วกัน”
เจ็บไปหมดละไอ้อาร์มึงนี้ซาดิสจริงๆ อย่านึกว่าคนอย่างพีจะยอมแพ้
ผมเอื้อมมือจิกผมอาร์อย่างแรงจนหน้าหงาย หน้าอาร์แดงทันที
“ได้สิ ถือว่าทำทานให้หมาจรจัดผู้หิวโหย”
____________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ มาช้าไปหน่อย อิอิ เค้าขอโทษ เพื่อไม่ให้อารมณ์ค้าง
เดี๋ยวตอนค่ำๆจะมาต่อให้อีกตอนเด้อ เป็นการไถ่โทษ :L2:
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นและทุกคนที่อ่านครับ :3123: :L2: :กอด1: :L1:
-
มาแล้วววววว เหอะๆ เรื่องนี้จะจบยังไง ใครพระเอกเนี่ย
-
:hao7:
-
แอร๊ยยย ได้กับอาร์อีกคนก็เวิร์คดีนะคะน้องพี :hao6:
-
เหยยยยย ต่อสิๆ ค้างอะเธอ จิกหัวจิกหมอน รอรอรอ
-
ค้างงง :z3:
-
โอ๊ะ โอ จัดเลยจ้ะ พีๆ
-
มาแล้ว กำลังแรงได้ที่เลย
ตอนเย็นมารอลุ้นใหม่
-
:L1: มาเอาใจช่วยคนเขียนจ้า ตอนต่อไปท่าจะยากอยู่
-
พี่น้องคู่นี้นี่นะ เลวดีจัง :m4: พีสู้ๆ
-
:pig4:
-
กำลังมันส์เลย
-
มันจะเปนไงต่อหล่ะทีนี้ รอลุ้นๆๆ
-
Oh my god!!!!!!!!!!!! คือน้องพี นางแรงจริงๆ เออนะ เจอเข้าไปแบบนี้ ประสาทเสียกันง่ายๆอ่ะ เอาสิๆ
-
แย๊กกกก!!! ชอบนายพีพี!!
ขอถาม! แรงกว่านี้มีอีกมะอาฮะๆ
:pig4: :pig4:
-
จิกหมอนนน 555555
-
แรงมาก แต่แรงอย่างมีหลักการ
ทำให้เราอ่านแล้วเกลียดผช.เรื่องนี้ชะมัด(ซึ่งไม่นับว่าพีเป็นผช.)
แต่ละคนก็แค่อยากได้ พอเล่นด้วยก็เอาไปเกทับกว่ากรูเจ๋งกว่า ห่วยเอย พวกขับเคลื่อนด้วยสมองส่วนล่าง
-
เออดีงาม ได้ทั้งพี่ทั้งน้องเลย ครอบครัวหรรษา
-
แร๊งง!!!!
-
:katai1: :katai1:ค้างอย่างแรงยังรอคร้าาา
-
กับอาร์ คงต้องเล่น sm
โหดซะ อยากอ่านต่อไว
-
อร้ากกกก ค้างงง :z3: :ling1:
-
เฮัอออ พี แล้วยังไงล่ะทีนี้
ณ นาทีนี้อีพี่เอ็มยังดีกว่าอ่ะ
-
ง่ะ รุณแรง!!
ตกลงเรื่องนี้มีพระเอกมั้ยอ่ะ
ง่าาาา ถ้าไม่มีพระเอกก้อจิ้นไม่ได้นะ :mew2:
-
แรงกว่าที่คิด เหอะๆมาแนวนี้เดาไม่ออกเลย
-
ฉากนี้รุนแรงจริงๆ ..
-
ชอบ~ อย่างน้อยพีก็ไม่ได้ใสซื่อ
แรงมาแรงกลับ ชอบตรงนี้ล่ะ
อยากรู้ว่าเนื้อเรื่องจะเป็นยังไงต่อ
สู้ๆนะจ้ะคนแต่ง :mew1:
-
เราเชียร์พี่เอ็มอ่ะ
เหมือนแกประกาศโต้งๆเลยว่า ฉันร้าย
แบบไม่มีหน้ามีหลัง รู้อย่างเดียวว่าพี่แกเจ้าชู้และร้าย
พี่เขาสนใจเล่นๆกับพี
พี่ก็แค่สนใจนอนครั้งเดียวกับพี่เอ็ม เล่นๆเหมือนกัน
เรามองว่ามันก็แฟร์ดีออก
ก่อนพีจะเล่นกับพี่เอ็มพีก็รุ้อยุ่แล้วว่าพี่เอ็มคือไฟ
ริเล่นกับไฟ ก้ต้องยอมรับว่า
เมื่อน้องพีเองส่วนนึงจะเป็นเด้กดี แต่เอาจริงก็ชอบเล่นและร้ายไม่แพ้กัน
เราว่าคู่นี้เหมาะสมกับดีออก
ชอบยั่วเย้าเหมือนกันแท้ๆ พี่เอ็มอาจหนักหน่อยเพราะเป็นคนเอาก็เหอะ
เอาเป็นว่าเราอ่านแล้วไม่รู้สึกว่าพี่เอ็มเลวนะ
แค่ร้ายเท่านั้นเอง เหมาะสมกับพี่ดีออก
ถ้าพี่เอ็มได้รักพี ลายคงค่อยๆลดไปเองแหล่ะ
อย่างว่าแหล่ะ ผู้ชายร้ายนี่หน่า ^^
-
พีแรงจริง รอๆรีบมาต่อนะ o13
-
รุนแรง ฮือๆ :katai1:
-
แรงงงง ได้ไม่กลัว กลัวไม่ได้ ดูจากลายแล้วพี่เอ็มน่าจะหวงบ้างละ จะยอมปล่อยให้พีเสร็จอาร์ง่ายๆรึ
รออ่านต่อจ้า
-
พีแรงได้ใจมากเลยลูกก :hao7:
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่9
ผมกับอาร์มองตากันอย่างไม่ยอมแพ้ อาร์ก้มลงมาซุกไซร้คอผมอย่างรุนแรงผมเอียงหน้าให้เขาทำได้สะดวกขึ้นแล้วพูด
“กูยอมนอนกับมึงก็ได้อาร์ แต่หลังจากวันนี้เป็นต้นไปอย่ามายุ่งกับกูอีก”
ผมพูดจบอาร์ชะงักแล้วมองหน้าผม
“ได้ดิ”
พูดจบอาร์ก็ก้มลงมาบดจูบผมอย่างรุนแรง ป่าเถื่อน จบปากผมเจ็บไปหมดผมอ้าปากจะด่าอาร์แต่อาร์อาศัยตอนนั้นสอดลิ้นเข้ามาเราสองคนเลยแลกลิ้นกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ระหว่างนั้นอาร์ก็ปลดกระดุมเสื้อผมทีละเม็ดแล้วกระชากเสื้อออกทันที อาร์ค่อยๆไต่ลงมาเขาฝากรอยจูบไปทั่วจนแดงไปหมด
“ขาวดีจริงๆ”
อาร์พึมพำกับหน้าอกผมแล้วดูดดึงยอดอกผมอย่างแรง
“ซี๊ดดดดด อ่าห์”
ผมครางออกมาแม้มันจะรุนแรงแต่มันก็ให้อารมณ์เสียวซ่านไปอีกแบบ อาร์เงยมามองหน้าผมนิดนึงก่อนจะจัดการยอดอกทั้งสองข้างของผมต่อ เขารุนแรงมากขึ้นเมื่อเห็นผมคราง อาร์ก้มดูดดึงจนผมเริ่มเจ็บ ผมเลยฟาดอาร์ไปที่กลางหลังเต็มแรงให้เขาหยุด
อาร์ชะงักแล้วยอมปล่อยยอดอกของผมให้เป็นอิสระแล้วไปจูบหน้าทองแบนราบของผมแทนอาร์ปลดเข็มขัดแล้วดึงกางเกงผมออกจากตัวพร้อมด้วยชั้นใน ตอนนี้ผมเลยเปลือยเปล่า อาร์ลุกขึ้นมองร่างกายของผมเปลือยเปล่าแล้วยิ้มอย่างพอใจ ผมเลยอ้าขาแล้วเอานิ้วไปถูที่ช่องทางหลังอย่างเชิญชวน อาร์เห็นผมยั่วเลยฟิวส์ขาดก้มลงมาบดจูบกับผมอีกครั้งเราสองคนแลกลิ้นกันจนมีน้ำไหลที่ผมปาก
“ยั่วนักใช่ไหม แล้วจะโดนจัดหนัก”
อาร์พึมพำข้างหูผมแล้วเลียใบหูผม
“ทำสักทีสิ อย่าดีแต่ปาก”
ผมพูดยั่วเย้าอาร์เข้าไปอีก แล้วผลักอาร์ไปนอนข้างๆแล้วขึ้นคร่อมเอาสะโพกของผมไปเสียดสีบดบี้กับท่อนล่างของอาร์ที่แข็งจะทะลุกางเกงออกมา ผมมองอาร์ที่ยิ้มอย่างชอบใจแล้วกระชากเสื้อนักเรียนของอาร์ออกจนกระดุมหลุดออกหมด ผมมองหุ่นอาร์ที่อกแกร่ง ซิคแพคชัดเจนแบบนักกีฬา ยิ่งได้ผิวที่ไม่ขาวมากของเขาทำให้เขาดูเซ็กซี่ไม่น้อย อาร์ถอดเสื้อออกอย่างรำคาญผมเลยก้มลงไปไซร้คออาร์แล้วฝากรอยรักไว้เต็มลำคอและหน้าอก เขาทำให้ผมได้ผมก็ทำให้เขาได้ ขณะนั้นท่อนล่างของเราก็ยังเสียดสีกันอย่างไม่หยุด
“ซี๊ดดดด อ่าห์ เสียวจริงๆพี”
ผมก้มลงไปดูดดึงยอดอกสีเข้มของอาร์อย่างรุนแรง ทั้งกัด ทั้งขบจนเป็นรอยไปหมด
“โอ้ววว พี ซี๊ดดดด อ่าห์”
อาร์ครางเสียงดังผมเลยเร่งความรุนแรงให้อาร์จนอาร์กระชากหน้าผมไปบดจูบอีกครั้งแล้วเขาก็ถอดกางเกงตัวเองออกทันที เขาเอามือผมไปจับความเป็นชายที่แข็งจัดรอ ขนาดมันใหญ่พอๆกับพี่เอ็มเลยทีเดียว สองพี่น้องนี้ท่าทางพ่อจะรักมาก
อาร์เลยสลับ69กับผมท่อนลำของเขาจึงจ่อตรงปากผมพอดีผมเลยจับมันมาลงลิ้นที่ส่วนหัวแล้วดูดเข้าไปเต็มลำ
“ซี๊ดดดด พี เก่งจริงๆ”
อาร์ครางเสร็จก็ลงไปลงลิ้นกับช่องทางของผมบ้าง เราสองคนใส่ฝีมือกันอย่างไม่ยอมแพ้ เล่นเอาเสียวสุดๆไปเลย จนอาร์ทนไม่ไหวพลิกตัวกลับมาขึ้นคร่อมผมแต่ผมผลักอาร์ให้นอนแล้วขึ้นคร่อมแทน
“กูจะขึ้นเอง”
ผมบอกอาร์แล้วจุ๊บแก้มอาร์อย่างเอาใจ เลยยิ้มหวานตาเชื่อมให้ผมแล้วเอาถุงยางตรงหัวเตียงผมเจลอาร์ส่งถุงยางให้ผม ผมเลยแกะถุงยางแล้วนำมันมาใส่ปากแล้วค่อยๆใส่ไปที่ท่อนลำของอาร์
“ซี๊ดดดดด พี ไม่ไหวแล้ว ทำไมเก่งแบบนี้”
ผมใส่เสร็จแล้วหันไปยิ้มยั่วให้อาร์ อาร์บีบเจลใส่มือแล้วค่อยๆชอนใชนิ้วไปที่ช่องทางของผม ผมเลยให้เอาทำอยู่อย่างนั้นแล้วเล่นกับยอดออกของตัวเองพร้อมเม้มปากยั่วอาร์
“อาร์ ซี๊ดดดดด อีกนิ้วสิ”
อาร์มองผมด้วยสายตาร้อนแรงแล้วสอดมาครบสามนิ้ว ผมกดตรงหน้าอกอาร์เมื่อเห็นอาร์ทนที่ผมยั่วไม่ไหวจะขึ้นเอง แล้วผมก็จับท่อนลำของอาร์แล้วค่อยๆกดลงไปที่ช่องทางของผม ความใหญ่ของมันทำให้ผมนิ่วหน้าเล็กน้อย
“อ่าห์ พี ฟิตจัง ซี๊ดดดดด ทำไมฟิตแบบนี้”
ผมยิ้มหวานให้อาร์ค่อยๆกดช้าๆจนมิดลำ
“ซี๊ดดดดด อ่าห์”
เสียงครางของเราสองคนดังระงมในห้องจนไมรู้ว่าเสียงใครเป็นของใคร ผมเลยค่อยขยับขึ้นลงจากช้าเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆอาร์เลยเอามือมาจับเอวของผมไว้เตามจังหวะ อาร์เริ่มเด้งสวนขึ้นมาหลายครั้งผมเลยหยุด แล้วก้มลงไปดูดดึงยอดอกอาร์อีกอาร์เลยกระชากผมขึ้นมาจูบแล้วลุกขึ้นนั่ง ผมเลยขยับอีกครั้งพร้อมกับบดจูบกันไปด้วย ผมชอบท่านี้สุดๆเลย
“อ่าห์ ซี๊ดดดดดด”
เราผละออกจากกันอาร์เลยไซร้คอผมแล้วกระแทกขึ้นมาด้วย
“ไม่ไหวแล้วพี จะออกแล้ว ซี๊ดดดดด”
อาร์พูดอย่างนั้นเราสงอคนเลยขยับกันอย่างเร็วขึ้นระหว่างนั้นผมก็ช่วยตัวเองไปด้วย ไม่นานนัก เราสองคนก็ไปถึงฝั่งฝัน
ผมยังอยู่บนตัวอาร์นอนซบลงบนอกเขาอาร์ดึงผมไปหอมแก้มแล้วมองผมตาหวาน
“พีนี้โดนใจอาร์จริงๆ”
ผมยิ้มหวานให้อาร์แล้วตอบ
“ไม่ต้องมาพูดหวาน”
ผมพูดจบจะลุกขึ้นไปล้างตัวแต่โดนอาร์จับมือห้ามไว้ก่อน
“จะไปไหน”
“จะไปล้างตัว”
ผมหันไปตอบอาร์ อาร์ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกระชากผมไปในออ้อมแขนเขา
“รีบไปไหนราตรีนี้ยังอีกยาวไกล”
ผมหันไปมองหน้าอาร์แล้วตอบ
“กูให้เวลามึงแค่4ทุ่ม กูจะกลับบ้าน”
“ก็ได้ งั้นรีบเถอะ ทำเวลา”
หลังจากนั้นเราสองคนก็เริ่มกิจกรรมเข้าจังหวะต่อ
...................................................................
สี่ทุ่มตรงผมเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ เดินขัดๆนิดหน่อยเพราะอาร์รุนแรงไม่น้อยเมื่อเขาได้คุมเกมส์เองก็กระแทกมาซะผมตัวโยนเลยทีเดียว ผมหันไปมองอาร์ที่นอนมองผมยิ้มๆ เราสองคนถึงฝันกันไปสี่รอบเล่นเอาเกือบหมดแรง
ผมมองตัวเองในกระจกห้องน้ำ รอยที่คอและตามตัวรอบนี้เยอะพอๆกับที่พี่เอ็มทำไว้เลย สองพี่น้องนี้พอๆกันเลยจริงๆ ผมรีบล้างตัวแล้วออกมา มองเสื้อที่ยับยู้ยี้ไปหมดแต่จะยืมอาร์ก็คงไม่ดีเพราะผมไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับอาร์แล้วหลังจากนี้เลยทนใส่ไป ผมแต่งตัวจนเสร็จระหว่างนั้นอาร์ก็นั่งพิงหัวเตียงหมดผมตลอดเวลา ผมหันไปมองแล้วถามเขาขึ้น
“โทรศัพท์ละ”
“อยู่ในกระเป๋ากางเกง”
ผมเลยไปหยิบโทรศัพท์ที่กระเป๋ากางเกงของเขาหยิบมาดูก็ตกใจ สายเรียกเข้าจากพี่แพท60สาย พี่เพลง50สาย พ่อ23 แม่45 นอกจากนั้นก็มีพวกเพื่อนผมอีกประปราย ผมถอดหายใจกลับบ้านไปโดนหนักแน่ หันไปถามอาร์
“มีคอลซิลเลอปิดรอยไหม”
“มีอยู่บนโต๊ะนั้นอะ เอาดิ”
อาร์ชี้ไปที่โต๊ะอีกฝั่งผมหาไม่นานก็เจอเลยรีบปกปิดรอยตามลำคอให้หมด และไม่ลืมหลังคอด้วย ผมจะไม่ยอมพลาดอีก
“กลัวใครเห็นเหรอว่าไปนอนกับคนอื่นมา”
อาร์มองผมพร้อมพูดถากถาง
“ใช่ กูไม่ใช่ประเภทภูมิใจว่าไปนอนกับใครมาแล้วเอาไปพูด”
ผมยิ้มให้อาร์เมื่อเสร็จแล้วจะเดินออกจากห้อง อาร์จับมือผมไว้ก่อน โดยสภาพเขาเปลือยเปล่า
“หลังจากนี้เราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกแล้วใช่ไหม”
อาร์พูดขึ้นผมเลยหันไปมองหน้าเขา
“ใช่ ตกลงกันแล้ว ต่างคนต่างไป คืนเดียวจบมึงก็ทำบ่อยจะมาอะไร”
อาร์ทำหน้าเหมือนจะพูดอะไรออกมาแต่ก็เงียบไว้ผมเลยเดินออกจากห้องมา ผมเดินออกมาจากห้องอาร์โดยไม่หันกลับไปมองอะไรอีก มันก็แค่เซ็กซ์สนุกๆ ต่างคนต่างมีความสุขแล้วก็จบ ผมยิ้มให้กับตัวเองที่กระจกในลิฟต์ หลังจากนี้หวังว่าจะไม่มีอะไรอีกนะพี
ผมลงมาข้างล่างระหว่างทางก็เจอพี่เอ็ม ผมชะงักเล็กน้อยแต่ทำเป็นไม่สนใจ แต่พี่เอ็มกลับจับมือผมไปคุยหน้าคอนโด
“พีมาหาพี่เหรอ ดีใจจัง”
พี่เอ็มยิ้มๆแล้วทำตาเจ้าชู้ใส่ผม
“ฮ่าๆ คงงั้นมั้งครับ”
ผมตอบแล้วเลี่ยงออกมาหาแท็กซี่ พี่เอ็มก็พูดต่อ
“แต่คงลงมาจากห้องอาร์มากกว่ามั้ง”
ผมหันไปเจอพี่เอ็มที่ยืดกอดอกมองผมอย่างไม่พอใจ
“ใช่ไหม”
พี่เอ็มพูดแล้วจะเข้ามากระชากผมแต่แท็กซี่ผมเรียกมาจอดพอดีผมเลยยิ้มตอบแล้วขึ้นแท็กซี่ที่มาจอด
อะไรที่เราไม่อยากตอบก็ไม่จำเป็นต้องตอบใช่ไหม
....................................
เมื่อถึงบ้านผมยืนรวบรวมพลังแปปนึงแล้วเปิดประตูบ้านเข้าไปเจอแม่ พ่อ พี่แพท พี่เพลงที่นั่งหน้าเครียด ทั้งหมดเห็นผมก็มองผมนิ่งๆ ผมเลยไปนั่งโซฟาที่ว่างอยู่ ไม่อยากหลบ ไม่อยากหลีก เพราะยังไงก็ต้องโดนสอบสวนอยู่ดี
“พีไปไหนมาลูก”
แม่ถามผมขึ้นหลังจากเงียบกันมานาน
“พีไปนั่งเล่นคอนโดเพื่อนมาครับ”
ผมตอบไปตามจริง ไม่ได้โกหก แต่ไม่จำเป็นต้องบอกนี้ว่าเล่นอะไรกันมา
“แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์”
พ่อถามต่อ ผมหน้าดุทันที พ่อผมไม่ค่อยดุหรอก แต่ถ้าดุขึ้นมาละน่ากลัวมากกกกก
“พอดีพี่ลืมไว้บนรถเพื่อนนะครับ เพิ่งจะมารู้ตัวเอาตอนจะกลับบ้านแล้ว”
“พีไปนั่งเล่นที่คอนโดใครมา”
พี่แพทถามผมแล้วจ้องมองผม ผมยิ้มให้พี่แพทนิดนึงแล้วตอบ
“คอนโดอาร์ เพื่อนที่เรียนที่acz นะครับ”
“อาร์น้องไอ้เอ็มนะเหรอ”
พี่เพลงดังขึ้นมา พี่แพทหันมามองผมตาเขียวทันที
“ใช่ครับ”
“นั่งเล่นกันเฉยๆใช่ไหม”
พี่แพทสอบสวนต่อ ผมเลยถอนหายใจแล้วมองหน้าพี่แพท
“ก็มีมากกว่านั่งเล่นบ้างครับ อย่างเช่นดูทีวี เล่นคอม กินขนม”
ผมตอบอย่างยียวนจนพี่แพทตาเขียวกว่าเดิม
“อย่ามากวนพี่ พี”
“พอเถอะๆ น้องกลับมาก็ปลอดภัยก็พอแล้ว ทีหลังหนูจะไปไหนมาไหนโทรบอกแม่ก่อนนะพี ยิ่งไม่รับโทรศัพท์แบบนี้แม่เป็นห่วง”
แม่เดินเข้ามาลูบหัวผม ผมยิ้มหวานให้แม่แล้วไหว้ขอโทษทุกคน
“พีขอโทษครับที่ไม่ได้โทรบอก แล้วยังลืมโทรศัพท์ไว้ในรถเพื่อนอีก”
พ่อกับแม่มีสีหน้าดีขึ้น มีแต่พี่เพลงกับพี่แพทที่ยังจ้องผมไม่เลิก
“พีเริ่มเกเรใหญ่ละ หลังจากนี้พ่อจะให้พี่แพทกับพี่เพลงไปรับเราจากโรงเรียนและก็ที่เรียนพิเศษเองทุกวัน ห้ามเที่ยว จนกว่าจะได้มหาลัย”
พ่อพูดกับผมดุๆ คำพูดของพ่อถือว่าพี่แพทกับพี่เพลงต้องทำตาม รวมถึงผมด้วย
“ได้ครับพ่อ”
ผมตอบแล้วไว้พ่ออีกที ก่อนขอตัวขึ้นไปบนห้อง ก็ดี หลังจากนี้ผมจะตั้งใจเรียนสักทีหลังจากมีเรื่องยุ่งๆมากมาย ได้เวลาทำตามฝันแล้ว อีกอย่างการที่มีพี่เพลงพี่แพทมารับส่งก็ดี ถือว่าเป็นไม้กันหมาชั้นดี เพราะผมไม่รุ้ว่าสองคนพี่น้องนั้นจะเลิกยุ่งกับผมหรือเปล่า
ผมขึ้นมาบนห้องอาบน้ำแต่งตัวเสร็จระหว่างนั่งฟังเพลงไปก็มีเสียงเคาะประตู
“ก็อกๆ”
ผมเลยเดินไปเปิดประตูก็ไม่ผิดคาด เจอพี่เพลงกับพี่แพทยืนอยู่ ผมเลยมานั่งบนเตียงรอ
“มีอะไรรึเปล่าพี่เพลง พี่แพท”
ผมถามขึ้นหลังจากสองคนนั้นเอาแต่เงียบ
“พีกำลังทำอะไรอยู่บอกพี่ได้ไหม”
พี่เพลงถามขึ้น
“พีแค่อยากหาอะไรสนุกๆทำก่อนจบม.ปลาย”
ผมตอบแล้วมองทั้งสองคนยิ้มๆ
“แล้วตอนนี้พีสนุกพอรึยัง”
พี่แพทถามขึ้น
“พีสนุกพอแล้ว หลังจากนี้ก็หยุดแล้ว”
ผมตอบแล้วไปนั่งที่เก้าอี้หน้าคอมเปลี่ยนเพลง
“พีหยุด แล้วมั่นใจหรอว่าสองคนนั้นจะหยุด”
พี่เพลงพูดขึ้น ผมหันไปมองหน้าแล้วถามขึ้น
“พี่เพลงไปรู้อะไรมา”
“พีไปนอนกับไอ้เอ็มมา แล้ววันนี้พีก็ไปนอนกับไอ้อาร์มาใช่ไหม”
พี่เพลงถามผมตรงๆเล่นเอาไปต่อเกือบไม่ถูก พี่แพทที่ตอนนี้มองผมอย่างโกรธๆแล้ว
“ใช่”
ผมก็ยอมรับความจริง เพราะยังไงทั้งสองก็พี่ชายผม อีกอย่างความลับไม่มีในโลกหรอก
“พี่ทำแบบนี้ทำไม”
พี่แพทถามผมเสียงเย็น ผมเลยหันไปมองแล้วตอบ
“พีก็คน มีความรู้สึกอยาก เงี่ยนเหมือนคนอื่น พีไปนอนกับพี่เอ็มและไอ้อาร์มาก็แค่แก้เงี่ยน หลังจากนี้ก็จบ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น”
ผมพูดจบพี่เพลงก็สอดผมขึ้น
“พีไม่กลัวคนอื่นมองไม่ดีเหรอ”
ผมเลยมองพี่เพลงแล้วขวมดคิ้ว
“พีทำอะไรไม่ดีตรงไหน แค่ไปนอนด้วย มีเซ็กซ์กัน พอใจด้วยกันทั้งคู่ อีกอย่างพีก็ผู้ชาย พีไม่เสียหายอะไร พีไม่ใช่ผู้หญิง พีไม่ได้ไปแย่งแฟนใครมา ไม่ได้ไปนอนกับผัวคนอื่น”
“พีหยุด !!”
พี่แพทตวาดผมแล้วมองผมอย่างโกรธจนพี่เพลงต้องจับแขนห้าม
“ใจเย็นๆพี่”
“พีไปนอนกับสองคนพี่น้องนั้น นอนทั้งพี่ทั้งน้อง พีกำลังเล่นกับไฟรู้ไหม”
พี่แพทมองผมอย่างโกรธๆแต่ผมรู้ว่าพี่แพทห่วงผมแค่ไหน ผมเลยเดินเข้าไปกอดพี่แพทแล้วตอบ
“พีรู้ว่าพี่สองคนไม่ปล่อยให้ไฟเผาพีหรอก”
ผมพูดจบพี่แพทกอดผมแน่นแล้วพี่เพลงก็เข้ามากอดผมด้วย
“พีแค่กลัวพีจะเสียใจเพราะผู้ชายเจ้าชู้อีก แบบที่พีเคยเจอ”
พี่แพทพูดขึ้นผมเลยยิ้มแล้วตอบว่า
“พีคนเดิมไม่มีอีกแล้วพี่แพท พี่เพลง”
ผมตอบแล้วหันไปยิ้มให้ทั้งคู่
___________________________________________________
มาต่อให้แล้วอีกตอน พอจะเดาอะไรกันได้บ้างเปล่า อิอิ
ต้องขอบคุณทุกท่านที่มาเม้นนะครับ ได้อ่านหมด
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้กันเด้อ จุ๊บๆ ฝากเรื่องแรงๆร้ายๆเรื่องนี้ไว้ด้วย อิอิ
-
แล้ว2พี่น้องนั้นจะยอมปล่อยหรอ
-
ง่าาาา ยังไงดี
ได้กันทั้งพี่ทั้งน้อง
งั้นสามพีไปเลยดีมะ ครุคริ :impress2:
-
เหมือนมาม่ากำลังเดือดได้ที่เลย
-
:katai2-1: เอาล่ะ พี องครักษ์แพท เพลงมาช่วยแล้ว
-
อาร์ ตกลงแกเอ าไง ที่แน่ๆ เอ็มอ่ะ แน่นอน
-
หึ!!! แลดูสองหนุ่มพี่น้องจะไม่จบรึป่าว แร่หนูพีเราคือจบแล้ว หึหึ พีสู้เค้านะ(ต้งการอะไร??)
ชอยมากๆเลย คนเขียนจะมาต่ออีกวันไหนคะ อยากอ่านอีกแล้ว ว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น :hao3:
-
พีแรงจังเน๊าะ แอบกลัวอ่ะว่าอายุจะไม่ยืน
-
cheer P' M ><
-
อยากรู้ว่าใครหรืออะไรที่ทำให้พีหมดศรัทธาในความรัก มันคงหนักมากจริงๆ :hao5:
รอตอนต่อไปนะคะ ชอบเรื่องนี้จัง สนุกกกกก :m1:
-
น้องพีหนูเป็นเคะที่แซ่บมากลูก
ป้าว่าละหนูต้องมีความหลังฝังใจ
-
แล้วพี่เอ็มเอาไงต่อ
อดใจรอตอนต่อไปไม่ไหวแล้วววว
มาต่อเร็วๆนะค่ะคนเขียน
-
พระเอกอยูไหนค้าาาาาาาาาาาาาาาา
-
อยากรู้อดีตของพีที่ต้องทำให้เป็นแบบนี้ในปัจจุบัน
แต่ชอบน้องพีเวอร์ชั่นนี้แหละ ดูกร้านโลก ฉลาด ทันเกม
ถ้าพี่เอ็มกับอาร์ คิดจะทำอะไรกับพี ฝั่งนี้พีก็มีพี่แพทและพี่เพลง
ตาต่อตาฟันต่อฟัน ฮ่าๆๆๆๆ
-
o3 เอาเลยจ้าพีจัง จัดหนักจัดเต็มกะอาร์ไปเลย
-
ลึกลับไปอีก :ling1:
-
ผู้ชายแบบพีหาได้ที่ไหน?
คือแบบว่าอะเลิศๆ!! มากๆอะ
-
จัดไป 3P :hao6:
-
กลัวๆ แทนพี
ว่าไอ้พี่น้องสองอ. นั่นจะเลวกว่าที่เห็น
เราชอบเรื่องนี้มาก นิสัยของพีน่าสนใจสุดๆ ผูกปมเรื่อง แล้วค่อยๆ ใช้เนื้อเรื่องเล่านิสัยตัวละคร
อธิบายมุมมอง วิธีคิดผ่านการตอบโต้กับตัวละครอื่นๆ
พีเป็นตัวละครที่สีสันฉูดฉาดจนละสายตาไม่ได้เลย และในความแสบนั้นก็มีจุดหม่นมืดที่น่าค้นหามากด้วย
รวมไปถึงน่าปกป้องแบบไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันแฮะ
-
สู้ๆนะน้องพี ชอบเคะแซ่บๆ
-
ทุกคนต่างก็มีปมในอดีตทั้งนั๊น พีก็คงไม่ต่าง พี่แพทพี่เพลงน่ารัก
คือพีคู่ใครเนี่ยหรือว่าจะสามพี
แล้วจะรอตอนต่อนะฮะ
-
ครอบครัวนี้อบอุ่นนะ พี่น้องรักกันมากด้วย
พีโชคดีมากที่ได้พี่ทั้งสองคนคอยห่วงและดูแลขนาดนี้
อยากรู้ความหลังของพีนะ พอมีคนจุดประเด็นแล้วอยากรู้เลย
ป.ล.เรื่องนี้จะเป็นสามพีไหมเนี่ย แต่จากชื่อเรื่องคงไม่มั้ง...เนอะ อิอิ
-
เริ่มได้กลิ่นมาม่าหล่ะ
-
เหมือนอาร์จะมีแนวโน้มที่ชอบพีจริงๆมากกว่าเอ็มนะ
-
นางร้ายเพราะนางมีอดีตสินะ แต่ร้ายแบบชอบอะ ปริ่มดี!!
-
นางพีมีอดีตสิน่ะ ไม่งั้นนางไม่ร้ายแบบไม่แคร์โลกหรอก จริงมะ แต่เราชอบนางแรงดีตรงๆ จะเอาก็เอาไม่ปฏิเสธ
-
อุ๊ต๊ะ ชอบนายเอก เอาให้มันหงอทั้งพี่ทั้งน้อยเลย
-
ตาอไปจะเป็นศึก ชิงนายรึเปล่าเนี่ย
-
ขอบคุณค่า
-
อยากรู้ว่าพีจะเอาคืนกับแฟนเก่าของพียังไง (แอบอยากให้พีแก้แค้น ที่มันทำให้พีเปลี่ยนไป)
-
พีจบแต่สองพี่น้องคงไม่จบ พี่แพทกับพี่เพลงจะช่วยได้ตลอดมั้ยเนี่ย
-
จั่งได๋เน้อบาดนิ
-
มาม่ารุนเเรงไหมเนี่ย???
-
เคยเจ็บมา มีภูมิคุ้มกัน แต่ แบรู้สึก ไอ้สองพี่น้องตัว อ. มันจะไม่หยุดง่ายๆเลยอ่ะ :mew5:
-
อย่างที่พี่เค้าบอกแหละ แกหยุดแล้ว สองคนนั้นอยากหยุดด้วยไหม ฮึ
-
ชอบน้องพีจัง นางแรงได้ใจเจ้จริง ๆ
-
อร้ากๆๆ ฟินๆอยากอ่านตอนต่อไปอ้ะ :ling1:
-
โดนคุมความประพฤติอย่างเต้มใจโดยพี่ชายสุดที่รัก
แต่เชื่อเถอะ สองพี่นัองนั้นไม่หยุดหรอก
-
2 คนนั้นไม่ยอมม 3P จัดปายยย
อิอิ
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่10
เช้านี้ผมมาโรงเรียนสายนิดหน่อยเพราะเมื่อคืนกว่าจะหลับก็ดึกเลยตื่นสายไปหน่อยมาถึงก็เข้าแถวพอดี พวกเพื่อนๆจะเข้ามาคุยกับผมแต่ก็ไม่ทันเพราะครูมาเช็คแถวซะก่อนเลยค่อยคุยกันในห้อง
“พี เมื่อวานมึงไปไหนมาวะ พี่เพลง พี่แพท โทรตามมึงใหญ่เลย พวกกูโทรไปก็ไม่รับ”
ไอ้พีทเป็นฝ่ายเปิดประเด็น ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องแล้วรอครูคาบแรกมาสอน
“พอดีกูลืมโทรศัพท์ไว้บนรถอาร์ ขึ้นไปนั่งเล่นบนคอนโดมันมาเลยไม่ได้รับ”
“ห้ะ มึงไปคอนโดไอ้อาร์มา”
ไอ้ป่านตกใจทำหน้าซะเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย เวอร์ละ
“ใช่”
ผมตอบแล้วพยักหน้าให้มัน แมทน้อยที่เดินมายืนข้างผมจึงถามขึ้น
“แล้วคุณพีไปทำอะไรที่คอนโดคุณอาร์ครับ”
“ไปนั่งเล่น...”
ผมไม่ทันจะตอบเสร็จอิซินดี้มารร้ายก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
“อย่ามาสะตอ”
ผมเลยตวัดสายตาไปมองมัน
“ไม่ต้องมาจิกกู เอาความจริง”
อิซินดี้พูดต่อผมเลยตอกกลับไป
“ถ้ามึงไม่ขัดกู กูเล่าเรื่องจริงจบละ”
ผมพูดจบอิซินดี้ทำหน้าไม่แยแส ผมเลยสะบัดบ็อบใส่แล้วพูดต่อ
“นั้นแหละ ความจริงคือกูจะโทรหาพี่เพลงให้มารับแล้วไอ้อาร์ยึดโทรศัพท์ไป มันเลยพากูไปที่คอนโดมัน มันยึดโทรศัพท์ไว้ทำให้กูไม่ได้รับสายใคร”
“ไหนตอนแรกมึงบอกว่าลืมไว้บนรถ”
อิซินดี้ยังไม่จบ
“เออ กูแหล พอใจยัง”
ผมตอบมันไป
“พอใจจ้ะ”
อิซินดี้ยิ้มหวานให้ผม แต่ผมว่ามันกวนตีนมากกว่า
“แล้วไงต่อว่ะ”
ไอ้พีทถามต่ออย่างอยากรู้อยากเห็น
“ก็นั้นแหล่ะ กูกับไอ้อาร์ทะเลาะกันเพราะมันรู้ว่ากูได้กับพี่เอ็มแล้ว มันพอใจ จะเอากู กูก็ยอมมัน ไม่อยากขัดขืนให้เจ็บเปล่าๆ พอได้กันเสร็จก็กลับบ้าน จบ”
ผมพูดจบพวกมันก็ตาโตกันหมด โดยเฉพาะอิซินดี้เอามือทาบอกอย่าตอแหล ชิชิ พอพูดความจริงแล้วทำเป็นรับไม่ได้
“เชี้ยยยยยย ไหมละมึง ได้ทั้งพี่ทั้งน้อง”
ไอ้ป่านพูดเชี้ยซะยาว
“แล้วมึงจะเอาไงต่อวะ”
ไอ้พีทถามผมเลยตอบมันไป
“ก็ไม่ทำไง ใช้ชีวิตปกติ กูตกลงกับอาร์แล้วถ้าได้กันอย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก ส่วนพี่เอ็มแกก็ไม่ได้อะไรกับกูอยู่แล้ว”
“คุณพีมั่นใจเหรอครับว่ามันจะง่ายอย่างนั้น”
แมทน้อยพูดขึ้นทำเอาทุกคนสนใจทันที
“ใช่ กูเห็นด้วยกับแมทนะ”
อิซินดี้สมทบทันที
“ช่างมันเถอะ เรื่องมันยังไม่เกิดขึ้นจะรีบเครียดไปทำไม”
ผมพูดแล้วหันหลังให้พวกมันเตรียมเรียน
“คุณพี่รู้ไหมครับ พี่เอ็มมาบ้านผมซะดึกเมื่อคืน มาทำไมรู้ไหม มาขอเบอร์คุณพีที่ผม”
ผมหันไปสนใจแมททันที
“จริงไหมแมท”
ผมตกใจเล็กน้อย สงสัยพี่เอ้มจะไม่พอใจที่ผมชิ่งขึ้นแท็กซี่แน่
“จริงสิ แต่ผมไม่ได้ให้ไปหรอกนะ”
แมทพูดจบก็ไปนั่งที่ของตนเอง ระหว่างนั้นครูเข้ามาสอนพอดี พวกเราเลยเลิกสนใจเรื่องนี้แล้วไปสนใจเรื่องเรียนกัน
.............................................
ตอนนี้เลิกเรียนแล้วระหว่างที่เก็บของอยู่นั่นไอ้พีทก็ดังขึ้นมา
“เย็นนี้ไปกินติมกันปะ”
“ไปๆ กูอยากกินพอดี”
อิซินดี้ตอบระริกระรี้ทันที
“กูคงไปไม่ได้นะ ช่วงนี้ถูกคุมความประพฤติ”
ผมตอบพวกมันยิ้มๆ
“เรื่องที่มึงไปเมื่อคืนเหรอวะ”
ไอ้ป่านถามขึ้นผมเลยพยักหน้าแทนคำตอบ
“หลังจากนี้มึงก็ไม่ได้ไปไหนกับพวกกูเลยดิ”
ไอ้ป่านถามต่อผมเลยตอบมัน
“ให้ผ่านอาทิตย์นี้ไปก่อนคงไปกิน เล่น กับพวกมึงได้ แต่คงไม่ดึกแล้วให้พี่แพทไปรับ”
“หลังจากนี้พี่แพทคงไปรับไปส่งมึง”
ไอ้พีทพูดขึ้นผมเลยพยักหน้าให้แล้วเก็บของต่อ
ระหว่างเดินไปหน้าโรงเรียนผมหยิบโทรศัพท์มาโทรหาพี่แพท วันนี้คิวพี่แพทมารับผม
“ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด”
“ฮัลโหล พีเลิกเรียนแล้วเหรอ”
“ใช่ครับพี่แพท พี่แพทออกมายัง”
“เอ่อ พอดีพี่ต้องแก้งานอะ แบบนี้พีมาหาพี่ที่มหาลัยได้ปะ เดี๋ยวกลับพร้อมกัน”
“งานเยอะรึเปล่า ถ้าเยอะพีกลับเองก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไร พีมาเถอะ วันแรกเดี๋ยวพ่อจะว่าเอา”
“งั้นก็ได้ครับ เดี๋ยวพีไปหน้าคณะแล้วจะโทรหา”
ผมวางสายแล้วเรียกแท็กซี่ไปหาพี่แพทเลย ก่อนไปก็บ๊ายบายพวกเพื่อนๆ ผมเคยไปที่คณะพี่แพทบ้างแต่ไม่บ่อยนัก ไม่นานก็ถึงที่คณะพี่แพทผมลงจากแท็กซี่ก็ดูไปรอบๆ คนให้ความสนใจผมไม่น้อยคงเพราะใส่ชุดนักเรียนคนเดียว ขณะที่คนอื่นๆใส่ชุดนักศึกษาหมด ผมเลยต้องยกโทรศัพท์มาโทรหาพี่แพทแก้เขิน ให้ตายเหอะ มองกันแบบนี้ก็เขินเป็นนะ
“พีถึงแล้วเหรอ เดี่ยวพี่ลงไปรับ”
“ถึงแล้วครับ ลงมาเลย”
วางสายไปไม่นานนักพี่แพทก็ลงมา พี่ชายผมในชุดนักศึกษานี้หล่อจริงๆเลย
“ปะ ไปนั่งในห้องกับพี่ก่อน งานคงอีกสักพัก”
ผมพยักหน้าแล้วเดินตามพี่แพทไป
“เออ พี่โทรบอกพ่อแล้วนะว่าพีอยู่กับพี่ พ่อโอเคละ”
“ครับๆ”
ไม่นานนักเราสองคนก็มาถึงห้องที่พี่แพททำงาน เปิดประตูเข้าไปก็เจอเพื่อนๆพี่แพทนั่งอยู่เต็มเลย
“วู้วววววว น้องไอ้แพทน่ารักอะ”
ไม่ทันจะนั่งดีผมก็โดนแซวซะแล้ว
“หุบปากมึงไปเลยไอ้โจ เดี๋ยวกูถีบ”
พี่แพทหันไปด่าเพื่อนตัวเอง
“แหม๋ น้องน่ารักขนาดนี้ก็ไม่พามาโชว์ตัวบ้าง”
พี่ที่ชื่อโจยังไม่หยุด พี่แพทเลยเดินไปถีบพี่โจจริงๆ
“โอ้ยไอ้เชี้ย กูเจ็บนะ”
“ฮ่าๆ”
เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง แม้แต่ผมก็อดขำไม่ได้
“พี นี้เพื่อนๆพี่ ไอ้นั้นที่โดนถีบชื่อโจ ข้างๆไอ้โจชื่อป็อป แล้วไอ้หน้าฝรั่งนั้นชื่อเอ็กซ์”
พี่แพทแนะนำเพื่อนๆให้ผมรู้จัก ผมก็ยกมือไหว้พี่ๆทุกคน
“น้องมึงนี้นอกจากจะน่ารักแล้วยังมารยาทดีอีกนะ”
เพื่อนพี่เพลงจากกลุ่มอื่นหันมาแซว
“หุบปากไปเลย เดี๋ยวจะโดนอีกคน”
พี่แพทหันไปปรามเพื่อน ผมสังเกตเพื่อนพี่แพททีละคน พี่โจนี้หล่อนะ หล่อ ขาว สูง ทะเล้น ดูเจ้าชู้แบบเปิดเผยมากกกกกก พี่ป็อปก็หล่อตี๋ๆ จัดฟัน ขาวแบบคนมีเชื้อสายจีย สูง ผอม ไม่ดูล่ำเหมือนพี่แพท พี่โจ ส่วนอีกคนพี่เอ็กซ์นี้ลูกครึ่งเลย ดูเป็นคนเงียบๆ ดุๆ สูง หล่อ เท่ห์ หุ่นนี้แซ่บมากกกกกก ขนาดใส่ชุดนักศึกษายังดูออกเลยว่าหุ่นนี้10ดาวแน่นอน
“ไอ้แซมมึงมองน้องเขาจนจะทะลุละนั้น”
พี่ป็อปหันไปแซวพี่แซม
“อะไรของมึง”
พี่เขาตอบแค่นั้นแล้วหันไปสนใจงานต่อ ผมยอมรับว่ารู้ตัวนะว่าพี่เขามองอยู่ พี่แพทที่หันมามองผมกับพี่เอ็กซ์สลับกันไปมาแต่ก็ไม่พูดอะไร หันไปสนใจงานต่อ ผมเลยไม่กวนพี่เขานั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยจนสักพักเริ่มหิวเลยขอพี่เพลงลงมาซื้อขนมที่เซเว่น พี่ๆเขาเลยฝากซื้อด้วย
ระหว่างเดินจะถึงเซเว่นก็โดนกระชากจากด้านหลังซะก่อน
“พี่เอ็ม !!”
พี่เอ็มจริงๆด้วย มาคณะสถาปัตยกรรมได้ไง พี่เขาเรียนวิศวะนี่ ถึงแม้จะมหาลัยเดียวกันอะไรจะบังเอิญขนาดนั้น
“ใช่ พี่เอง ทำเป็นตกใจไปได้”
พี่เอ็มพูดพร้อมจะลากผมไปที่มุมต้นไม้ในสวนไม่ไกลจากเซเว่นนัก
“ปล่อยนะพี่เอ็ม พีจะเข้าเซเว่น”
“ไม่ ไปกับพี่ก่อน”
พี่เอ็มลากผมมาจนถึงจนได้ ผมพยายามสะลักดแต่ไม่ออกเลย ให้ตายเหอะ สองคนพี่น้องนี้ถนัดจริงๆเรื่องฉุดเนี้ย
“มีอะไรก็พูดมา พีหิว”
ผมพูดเมื่อโดนปล่อยเป็นอิสระ
“พีไปทำอะไรบนห้องไอ้อาร์”
พี่เอ็มถามผมอย่างจับผิด
“ก็ ไปนั่งเล่นมา”
“อย่ามาโกหก พี่เข้าไปที่ห้องไอ้อาร์เมื่อวาน ไอ้อาร์อยู่สภาพฝากขนหนูผืนเดียว แถมตามตัวมีรอยจูบเต็มไปหมด”
พี่เอ็มสวนขึ้นมาทันที
“งั้นพี่เอ็มก็รู้คำตอบแล้วยังจะมาถามพีทำไมอีก”
“พี่แค่อยากรู้จากปากพีว่าพีไปนอนกับไอ้อาร์มาใช่ไหม”
“ใช่ พีนอนกับอาร์มา”
ผมตอบเสร็จพี่เอ็มก็ทำหน้าโกรธแล้วจับแขนผมแล้วเบียดเข้ามาจนผมชิดต้นไม้
“พีทำแบบนี้ทำไม พีได้กับพี่แล้วแล้วพียังจะไปนอนกับไอ้อาร์อีก”
“ก็อาร์เขาจะเอาพี เขาโกรธที่พีได้กับพี่เอ็มก่อนเขา อาร์จีบพีอยู่พี่ก็น่าจะรู้นี้ แต่พี่ก็มามีอะไรกับพี เขาก็โกรธเป็นปกติ”
ผมตอบแล้วยิ้มมุมปากให้พี่เอ็มพี่เขาเลยบีบแขนผมแรงกว่าเดิม
“เรื่องนี้โทษพี่คนเดียวไม่ได้ ในเมื่อพีก็อ่อยพี่เอง”
“ฮ่าๆ ใช่พี่อ่อยพี่ แล้วพี่ก็สนอง เราสองคนก็เลวพอกันแหละ”
ผมตอบพร้อมหัวเราะเบาๆ
“ใช่ เราสองคนมันเลวพอกัน เหมาะกันดีเนอะ”
พี่เอ็มยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วโน้มตัวลงมาบดจูบผม ผมปิดปากแน่นไม่ให้พี่เขาสอดลิ้นเข้ามา แต่พี่เอ็มบีบสะโพกผมซะแรงผมเลยยอมอ้าปากแลกลอ้นกับพี่เขาอยากดูดดื่ม
“จ๊วบ อ่าห์”
ผมเลื่อนมือไปที่แก่นกลางที่เริ่มแข็งของพี่เขาแล้วบีบเต็มแรง
“โอ้ย !! พี !!”
พี่เขาผละออกจากผมแล้วก้มมือที่น้องชายมองผมตาเขียว
“อย่าคิดจะมาใช้กำลังกับพี เราสองคนก็จบกันแค่นี้ พี่จะเอาอะไรอีก”
ผมพูดจบพี่เอ็มก็มองผมแล้วยิ้มมุมปาก
“เรื่องนี้มันไม่จบง่ายๆแน่ ยิ่งร้าย ยิ่งพยศแบบนี้สิพี่ชอบ”
พี่เอ็มพูดจบผมก็ยิ้มหวานไปให้
“เท่าที่พีรู้มาคนอย่างนายเอ็ม สุดหล่อแห่งวิศวะ ไม่เคยกินซ้ำนี้ หรือว่าติดใจพี”
“ใช่ ติดใจ แรดๆ ร้ายๆ แรงๆ ร่านๆ แบบนี้พี่ชอบ”
พี่เอ็มพูดจบผมตาเขียวทันที ด่ากูเหรอ ต่อให้เป็นเทพบุตร ชายในฝันก็ให้อภัยไม่ได้ แล้วอีกอย่างผมเกลียดคำว่าร่านที่สุด
“เพี๊ยะ”
ผมตบหน้าพี่เอ็มไปเต็มแรง
“อย่ามาด่าพีว่าร่าน ถ้าพี่ได้แค่นี้ถึงกับร่าน คนอย่างพี่เอ็มที่ได้ไปทั่วนี้เรียกว่าโครตร่านเลยไหมละ”
“พีตบพี่เหรอ”
พี่เอ็มจะเข้ามากระชากผมแต่ได้ยินเสียงห้ามซะก่อน
“แฮ่มๆ”
พี่เอ็มชะงักแล้วหันไปเจอพี่เอ็กซ์ที่ยืนอยู่
“อ่า ขอโทษที่มาขัดจังหวะ”
พี่เอ็กซ์ทำหน้าเหมือนสำนึกผิด ผมเลยเดินไปยืนข้างๆไปเอ็กซ์แล้วจูงมืออกกมา
“ไปเซเว่นกันเถอะพี่เอ็กซ์”
ผมพูดจบพี่เอ็กซ์ก็ยอมตามมาแต่โดยดี ผมเลยหันไปสะแหยะยิ้มให้พี่เอ็ม พี่เอ็มมองผมตาเขียวปั๊ดเลย
____________________________________________________
มีตัวละครเพิ่มมาอีก :laugh: รู้สึกว่าเยอะแยะอิรุงตุงนังไปหมด งงตรงไหนถามได้นะครับ
มีคนถามถึงพระเอก เรื่องนี้มีพระเอกแน่นอน จะ3P รึเปล่าคงไม่ ไว้เรื่องหน้าเนอะ3P อิอิ
มีคนอยากรู้ถึงอดีตหนูพี เดี๋ยวก็จะค่อยๆเผยทีละนิดๆ ให่้ได้ลุ้นกัน
ส่วนจะดราม่ามากไหม ไม่นะ เรื่องนี้โดยนิสัยหนูพีไม่ใช่คนมานั่งดราม่าแน่ๆ แต่จะสนุกๆลุ้นๆ แซ่บๆไปกับนาง
เอาละพูดคุยพอหอมปากหอมคอ ใครมีคำถามใดฝากไว้ได้ คนจะเขียนจะตอบให้ คนเขียนได้อ่านทุกคอมเม้นต์ครับ
สุดท้ายขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์และทุกคนที่อ่านครับ :o8: :L2:
-
เชียร์พี่เอ็กซ์ก่อนเลย
ดีกว่าทั้งเอ็มทั้งอาร์นะในตอนนี้ (ย้ำ ในตอนนี้)
ขอให้ดีจริง ๆ เถอะ เอาคนพี่หรือคนน้องนี่ไม่จบง่ายแน่
แต่ดีใจมากกกกกกกก ที่ไม่ใช่สามพี
ติดตามจ้ะ
-
o13 o13 o13
-
จะรอดจาก2พี่น้องนี้ไหมหนอ
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
ท่าทางเรื่องไม่จบง่ายๆอย่างที่พี่แพทกับพี่เพลงบอกพีนะ
สองพี่น้องน่าจะไม่หยุด นี่ก็มีมาเพิ่มอีกคน พีระวังตัวน้า
-
ไม่เชียร์ใครเลยนอกจากน้องพี
น้องเลือกได้แน่นอน
-
ตระกูลภาษาอังกฤษที่ขึ้นต้นด้วย อ ทั้งนั้นเลย เอ็ม อาร์ เอ็กซ์ :ruready
หนูพีสู้ๆนะ
-
เชียร์ใครดี 55 เลือกไม่ถูก เชียร์พี่เอ็กซ์ด้วยคน
อิอิ :hao7:
-
ถ้าทำดีกับพีมีหวังได้สนุกกับหล่อนแน่ๆ
-
:ling1: พี่เอ็กซ์หุ่นแซ่บ :hao7:
-
รวมตัวคนชื่อพยัญชนะภาษาอังกฤษหรือเปล่าเนี่ย
หรือเป็นโค้ดลับว่าพี่เอ็กซ์เป็นพระเอก (เพ้อเจ้อสุด) XP
-
หรือพี่เอ็กซ์จะเป็นพระเอก??
-
พี่เอ็กซ์จะพาน้องพีไปกินตับอีกคนมั้ย ฮี่ๆๆ :hao6:
หรือพี่เอ็กซ์จะมาวิน แต่ก็อยากให้พี่เอ็มกับอาร์ยังมาพัวพันอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
เพราะมันหนุกดี อ่านแล้วมันส์ดี เชียร์และรักน้องพีนะจ๊ะ น้องแรดน้องร่าน อิอิ (ว่าน้องร่านจะโดนตบมั้ยเนี่ย)
-
:mew1: :mew1: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
กำลังเตรียมตัวจะเคลมนาย อ. คนใหม่รึเปล่าเนี่ย :hao6:
-
นุ้งพี แรงมากกกกกก
-
รวมตัวคนชื่อพยัญชนะภาษาอังกฤษหรือเปล่าเนี่ย
หรือเป็นโค้ดลับว่าพี่เอ็กซ์เป็นพระเอก (เพ้อเจ้อสุด) XP
ถ้าเรียงตามตัวอักษรแล้วถึง "พี่ดับเบิลยู" คงเรียกลำบากนิดนุง หุหุ
-
พี ร้าย แรง มากไปล่ะ ...ไม่ห่วงตัวเอง ก็คิดถึง พ่อ แม่ พี่ น้อง บ้างน่ะ
ดีใจที่เรื่องนี้มีพระเอก และ ดีใจที่ไม่ใช่ 3 P
-
ก็ชอบที่น้องเป็นคนไม่มาฟูมฟายนะคะ แต่ก็ขออย่าให้นิสัยแบบนี้มาทำร้ายน้องเลย เอ็นดูอยู่
-
นางแซ่บบ!!
-
:hao7:
น้องพีแรงได้ใจมากลูก 5 555
-
กินพี่เอ็กซ์เลยค่าาาาาาาา
เอ็ม อาร์ เอ็กซ์ อุต๊ะ สามออ
4 พี โลดดดดดดดดดด <3 :haun4:
-
ลุ้นกับหนูพีสุด ๆ พึ่งมาอ่านเป็นครั้งแรก หยุดไม่อยู่เลยยยย :-[
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
3 อ สงสัยจเสร็จนางพีหมด ฮิ้วววว แต่ใครจะเป็นพระเอกล่ะเนี่ย โฺฮะๆ
-
อิมเมจพีแปรผันตามจำนวนตัวละครรึป่าวนะ? ร้ายขึ้นทุกวัน เหมือนเป็นเด็กมีปมในใจ
-
พี่เอ็กซ์ขโมยซีนอ่ะ มาตอนแรกก็เรตติ้งดีขนาดดนี้ อยากให้พี่แกเป็นพระเอกซะแล้ว
-
:pig4: :pig4:
-
พระเอกจะอยู่ใน 3อ ชิมิ :impress2:
-
เรื่องได้กลิ่นมาม่ากลายๆนะ
-
พี่เอ็กซ์มาแรง แซงโค้งกันเลยทีเดียว แต่ไม่แน่ใจเรื่องนี้มันมีพระเอกจริงๆใช่ไหมผู้เขียน :mew2:
-
ดวงนางมาทางตระกูล อ จริง สงสัยจะได้กินทั้งสาม อ
-
เชียร์พี่เอ็ก : :m3:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
โล่งอกไปทีที่ไม่ใช่3
แต่เราชอบแบบมีหลายๆคู่นะ
แล้วพี่แพทกะพี่เพลงอ่ะจะมีคู่
กะเค้าไหมน้าาา :laugh:
-
แอบเสียดายที่ไม่ใช่ 3P หุหุ
ถึงตอนนี้พระเอกของเรื่องยังไม่ปรากฎใช่หรือไม่ :ruready
-
:haun4: ฟินเลยมาต่อเร็วนะ อยากอ่านจะลงแดงอยู่แว้วววววววววววว :haun4: :pighaun: :ling1: :pig4:
-
อ่านไปอ่านมาแม่งเริ่มจะจะเกลียดขี้หน้าไอ้พี่เอ็มกับไอ้น้องอาร์ละ :m16: :m16:
ฝากคนเขียนฟาดก้านคอมันคนละทีด้วยนะ :m31: :m31:
สารภาพจากใจตั้งกะอ่านเรื่องนี้มาคิดว่าคนเขียนเป็นผู้หญิงอ่ะ :ling1: :ling1:
-
เก๊าชอบพี่เอ็กซ์ง่า...
-
นายเอกแบบนี้ดี แซบดี คนที่จะเหมาะกับพีไม่ใช่แบบ 2 พี่น้องแน่
ต้องคนที่ไม่เห็นเซ็กส์เป็นอาหารหลักแล้วความรักเป็นอาหารว่าง
ก็ภาวนาให้พีเจอคนดีๆ นะ เพราะพื้นฐานครอบครัวน้องดี
-
นั่นไงๆๆ เรื่องมันไม่จบนะ พี
อีพี่เอ็มมันเริ่มล่ะ แล้วยิ่งพี่เอ็กซ์มาช่วยขัดจังหวะแบบนี้
เด่วอีพี่เอ็มมันก็ว่าพีอีกอ่ะ
เห็นด้วยค่ะที่พระเอกของพีจะมีแค่คนเดียว พอล่ะๆ ^^
ปอลอ โนคอมเม้นเรื่องพี่เอ็ก ขอดูความประพฤติก่อน 555
-
ดีใจนะที่ไม่ใช่สามพี
แล้วใครพระเอกเอ่ย??
55 รอลุ้นๆ
ตอนแรกก็ว่าอาร์น่าจะดีกว่าเอ็ม
แต่ตอนนี้ เอิ่มมมม ดูมันเลวพอกันเลย
เพลีย พี่เอ็กซ์นี่น่าสนใจแต่แกจะดีจริงๆป่ะ?
รอๆๆๆๆคับ
-
เชียร์พี่เอ็มนะ แต่เหล่ๆพี่เอ็กซ์ไว้ อิอิ
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่11
“ทำไมกลับมาช้าจังเลยละพี”
เมื่อถึงที่ห้องที่พี่แพททำงานอยู่พี่แพทก็ทักขึ้นมาทันที ผมมองหน้าพี่เอ็กซ์ที่เดินมาด้วยเล็กน้อยก่อนตอบไป
“พอดีพีไปเจอหมากัดเอานะครับ”
ผมพูดจบพี่เอ็กซ์หัวเราะนิดๆ พี่แพทเลยหันไปมอง
“ไรของมึงวะเอ็กซ์ แล้วนี้พีเป็นไงบ้าง”
ประโยคหลังพี่แพทหันมาคุยกับผม
“ก็ไม่มีอะไรครับ ดีที่พี่เอ็กซ์มาช่วยไล่ทัน”
ผมตอบแล้วยิ้มให้พี่แพท พี่แพทยังสงสัยแต่ก็ไม่พูดอะไรต่อ
ตอนนี้ผมกับพี่แพทนั่งรถกลับบ้านแล้ว เราสองคนนั่งกันไปเงียบๆ ผมเลยเปิดประเด็นก่อน
“หลังจากนี้ถ้าพี่แพทไม่ว่างก็ไม่ต้องโทรให้พีมาหาที่มหาลัยนะครับ พีจะกลับบ้านเอง”
ผมพูดจบพี่แพทหันมาสนใจ
“ทำไมละพี”
“พีไม่อยากโดนหมากัดอีก”
ผมพูดจบพี่แพทเงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้น
“พีไปเจออะไรมา”
รถติดไฟแดงพอดี พี่แพทเลยหันมามองผมอย่างคาดคั้น
“พีเจอพี่เอ็มมา แล้วพีก็ไม่อยากจะเจอเขาอีก ขอแค่นี้ได้ไหมครับ”
ผมพูดจบพี่แพทตาโตทันที
“มันทำอะไรพีรึเปล่า”
“ไม่หรอกครับ พีเอาตัวรอดได้”
ผมยิ้มให้พี่แพท แต่สีหน้าพี่แพทยังไม่คลายกังวล ผมเลยเข้าไปซบไหล่พี่แพทแล้วพูดต่อ
“พี่แพทอยู่ปกป้องพีตลอด24ชม. ไม่ได้หรอกครับ พีก็ต้องรู้จักดูแลตัวเอง พี่แพทอย่ากังวลไปเลย”
“แต่พี่ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบเมื่อก่อนอีก”
พี่แพทพูดจบผมชะงักแล้วหลับตา กดความรู้สึกที่อยู่ลึกๆไว้
“มันจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีกครับ”
ผมพูดจบพี่แพทก็เงียบและขับรถต่อ ผมซบอยู่แบบนั้นสักพัก พยายามกลั้นความรู้สึกที่กดเอาไว้มานาน พยายามไม่คิดถึงมันอีก พอกันที
……..
หลังจากวันนั้นพี่เพลงกับพี่แพทก็สลับกันมารับผม ถ้าวันไหนทั้งสองคนไม่ว่างก็จะกลับเอง ผมเลิกเที่ยว หันมาตั้งใจเรียน ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง อ่านหนังสือ ทำข้อสอบเพื่อเตรียมเข้ามหาลัย
“พี มึงไม่ออนเฟสหลายอาทิตย์แล้วนะ”
ซินดี้พูดกับผมขึ้นระหว่างนั่งกินข้าวกลางวัน
“ช่วงนี้กูจำศีล อ่านหนังสือเข้ามหาลัย อีก2อาทิตย์ก็สอบปลายภาคแล้ว อาทิตย์ต่อมาก็สอบโอเน็ต”
“เออก็ดีนะมึง แต่ที่เรียนพิเศษก็ไม่เจออาร์อีกเลยนะ”
ซินดี้พูดจบผมวางช้อนแล้วมองหน้ามัน ใช่ ตั้งแต่วันนั้นผมก้ไม่เจออาร์อีก อาร์ไม่มาเรียนพิเศษแล้ว ได้ข่าวว่าย้ายคอร์สไปเรียนวันอื่น ถือว่าดี รักษาสัญญา ลูกผู้ชายพอ
“ก็ดีแล้ว”
“มึงนี้ใจร้ายมากเลยนะพี”
ไอ้ป่านสอดขึ้นมา
“กูใจร้ายอะไร”
ผมหันไปมองหน้ามันแล้วตอบ
“ก็เรื่องไอ้อาร์อะแหล่ะ รู้ไหมมันเมาหัวราน้ำทุกวันเลย กูไปแตะบอลเจอเพื่อนมันเพื่อนมันบอกกูมา พี่เอ็มไปห้ามก็ไม่ดีขึ้น แถมหวิดจะต่อยกันอีก”
ไอ้ป่านพูดจบผมก็พยักหน้าแล้วไม่สนใจ ไอ้ป่านเลยส่ายหน้ากับท่าทีของผม
“แล้วพี่เอ็มแกหยุดเปล่าวะมึง”
ไอ้พีทถามขึ้น
“ก็คงหยุดมั้ง”
ผมตอบแล้วเลี่ยงลุกขึ้นเอาจานไปเก็บ ระหว่างนั้นก็เจอกับกลุ่มอีเชอรี่นั่งอยู่
“มึงรู้ไหม เมื่อวานกูไปเที่ยวกับพี่เอ็มมา โอ้ยยยย พี่เอ็มนี้แซ่บเนอะ ทำเอากูละลายเลย”
อีเชอรี่พูดเสียงดัง ตามองผมเหมือนอยากให้ผมรับรู้ ผมก็ไม่สนใจแล้วเอาจานไปเก็บ พอจะเดินกลับก็เจออีเชอรี่ดักทางอยู่ ผมเลยยืนกอดอกมองหน้ามัน
“มีอะไร”
ผมถามมันขึ้น อีเชอรี่ก็ทำหน้าตอแหลๆแล้วตอบ
“ก็เปล่า”
อีเชอรี่พูดจบก็พยายามจับคอเสื้อสะบัดๆให้ผมเห็นรอยดูดเป็นจ้ำๆ ผมรู้ว่ามันต้องการอะไรเลยยิ้มไปให้
“ถ้าไม่มีอะไรก็หลีกทางสิจ้ะ”
“หลีกก็ได้ แต่ได้ข่าวมาว่ามึงสนิทกับพี่เอ็มนี้ ฝากบอกพี่เอ็มด้วยนะว่ามเอคืนพี่เอ็มเร้าร้อนมาก”
ฮ่าๆ พอกูไม่เล่นด้วย ถึงกับประจานตัวเองเชียว
“ได้จ้ะ แล้วกูจะบอกพี่เอ็มให้นะว่ามึงอยากอีก กูเข้าใจว่ามึงบอกเองไม่ได้เพราะพี่เขาคงไม่ได้ให้เบอร์ส่วนตัวไว้ ฮ่าๆ กูเข้าใจนะว่าโดนฟันแล้วทิ้ง”
ผมพูดจบอีเชอรี่ก็กรี๊ดลั่น
“กรี๊ดดดดดดดดดด อีพี มึงละดีกว่ากูตรงไหน ก็โดนฟันแล้วทิ้งเหมือนกันแหล่ะ เมื่อคืนพี่เอ็มยังถามเรื่องมึงจากกูเลย มึงก็คงเป็นเด็กในสต็อกพี่เอ็มอีกคนละสิ”
ตอนนี้คนทั้งโรงอาหารเริ่มให้ความสนใจ ผมเลยสะแหยะยิ้มไปให้แล้วตอบมัน
“ถ้ามึงไม่รู้อะไรดีก็อย่าพูดดีกว่า เดี๋ยวจะปากแตก”
ผมพูดแล้วจิกตาใส่มัน อีเชอรี่เชิดหน้าสู้ผมเลยเดินออกมาแต่โดนกระชากจากอีเชอรี่ซะก่อน
“มีอะไรอีก !!”
ผมพูดเสียงดัง อีเชอรี่เลยปล่อยแขนผมลง
“กูขอเบอร์โทรศัพท์มึงหน่อย”
ผมงงเล็กน้อย จะตบกันอยู่เมื่อกี้อยู่ดีดีจะมาขอเบอร์โทร
“เอาไปทำไม”
“เอามาเถอะ อย่าเล่นตัว”
ผมมองมั่นหัวจรดปลายเท้า แล้วหัวเราะขึ้น
“ฮ่าๆ คงมีคนบอกให้มึงหาเบอร์กูให้ละสิ ฝากบอกเขาด้วยนะถ้าไม่มีปัญญาถึงขนาดต้องให้มึงมาขอ ก็ไปตายซะ”
ผมพูดจบก็ยิ้มหวานให้มันแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะ
“กูนั่งลุ้นอยู่ว่ามึงจะตบกับอีเชอรี่ไหม”
นั่งปุ๊บอีซินดี้ก็พูดปั๊บ
“ไม่ตบหรอก ถ้ามันไม่เริ่มก่อน”
ผมพูดจบพวกนั้นหัวเราะลั่น แมทน้อยกถามต่อ
“แล้วคุณเชอรี่มาหาเรื่องคุณพีทำไมครับ”
“มันมาบอกว่าได้กับพี่เอ็มแล้วเมื่อคืน แล้วมาขอเบอร์โทรกู สงสัยมีคนสั่งมา”
ผมพูดจบไอ้พีทตาโตแล้วพูดต่อ
“พี่เอ็มแน่ๆเลยมึง แต่เชอรี่นี้ก็เสียดายนะ สวยทั้งสวยแต่มั่วไปหมด”
ไอ้พีทพูดจบผมก็ขมวดคิ้วแล้วถามมัน
“ทำไมวะ ในเมื่อมันก็โสด อยากได้กับใครก็ได้ แค่รู้จักป้องกัน มันไม่ดีตรงไหน”
“มันก็ใช่นะมึง แต่มึงอย่าลืมว่าถ้าวันนึงเราเจอคนที่รักจริงเขาจะรับได้ไหมที่เคยผ่านมาเยอะ”
ในมุมมองผู้ชายเป็นแบบนี้เหรอ
“แล้วทำไมพวกผู้ชายไม่ถามตัวเองบ้างละ การที่มั่วมาก่อน ผ่านมาเยอะ ไม่คิดบ้างเหรอว่าอีกฝ่ายจะรับไม่ได้บ้าง มันไม่เท่าเทียมกันนี้หว่า อีเชอรี่ถึงจะเป็นกะเทยแต่ก็ถือว่ายังเป็นผู้ชายแล้วมันผิดตรงไหน”
ผมพูดจบไอ้พีทยกมือยอมแพ้
“เออๆ กูยอมแพ้ ของแบบนี้ต่างคนต่างความคิด”
ผมพยักหน้าให้มันแล้วก็ลุกขึ้นไปขึ้นเรียนกัน
....................
วันนี้ผมต้องกลับบ้านเองเพราะพี่เพลงติดงานที่มหาลัย ผมก็ไม่อยากไปที่นั้นด้วย ถิ่นเขาเลยวิศวะ ผมคิดว่าพี่เอ็มจะเลิกยุ่งกับผมแล้วซะอีก ผมรู้สึกหิวก็เลยเดินไปซื้อชาไข่มุกแต่บังเอิญเจอไอ้ป่านนั่งอยู่คนเดียวเลยเดินไปนั่งด้วย
“หวัดดี”
“เอ้ามึง ยังไม่กลับเหรอ ไหนบอกถูกคุมความประพฤติ”
ไอ้ป่านดูตกใจเล็กน้อยที่ผมเข้าไปทัก
“กูกลับเองอะวันนี้ พอดีหิวน้ำเลยมาซื้อชาไข่มุกกิน เจอมึงนั่งอยู่เลยมาทัก”
“อ๋อ อื้มๆ”
ไอ้ป่านหยักหน้าแล้วทำหน้ามีพิรุธผมเลยสงสัย
“ว่าแต่ทำไมมึงมานั่งอยู่คนเดียว พวกนั้นไปไหนหมด”
“พอดีไอ้พีทไปหาเด็กมันละ แมทกับซินดี้ก็ไปซื้อของ กุขี้เกียจไปเลยมานั่งกินชาไป รอเวลาซ้อมบอล”
ไอ้ป่านเป็นนักบอลโรงเรียน ช่วงนี้มันซ้อมบอลเพราะได้ข่าวมาว่าจะยืนโค้วต้านักกีฬา
“มึงจะยื่นโค้วต้าที่ไหน”
“ก็ที่เดียวกับมึงอะแหล่ะ แต่คณะวิศวะ”
วิศวะเหรอ ก็คงคณะเดียวกับพี่เพลง ไอ้ป่านมันชอบฟิสิกส์กับคณิต ไม่แปลกหรอกถ้ามันจะเรียนวิศวะ
“เออ ขอให้ได้นะมึง”
ผมยิ้มให้มัน มันเลยพูดต่อ
“เออ มึงเฝ้าโต๊ะให้กูก่อนไปนะ กูไปห้องน้ำแปป”
ผมพยักหน้าแล้วมันก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ผมเจอโทรศัพท์มันตั้งไว้ ไม่ได้กดล็อกซะด้วย เลยกะว่าจะแกล้งขึ้นเตตัสเฟสบุ๊คมันหน่อย เข้าเฟสบุ๊คมับปุ๊บเจอข้อความค้างอยู่
** กูอยู่ที่โรงหนัง มึงจะมาไหม **
ข้อความจากซินดี้ เอ๊ะ ยังไงสองคนนี้ ผมเลยเข้าไปดูในม้วนฟิล์มของไอ้ป่านเจอไอ้ป่านถ่ายรูปซินดี้ไว้เยอะมาก ผมจะเข้าดูต่อแต่ไอ้ป่านก็ออกมาซะก่อนผมเลยวางโทรศัพท์มันลง ทำตัวปกติ มันหยิบโทรศัพท์มาดูแล้วขอตัวทันที
“เออ กูไปซ้อมบอลก่อนนะ”
ซ้อมบอลเหี้ยไรละ มึงจะไปดูหนังกับซินดี้ แล้วมึงจะโกหกทำไมเนี้ย
“อืมๆ กูได้ชาไข่มุกละ งั้นกูกลับบ้านละ”
ผมเลยทำเป็นไม่รุ้เรื่องมันแล้วเดินมาแอบที่ซอยข้างๆ รอไอ้ป่านออกจากร้าน ไม่นานนักมันก็ออกมาแล้วมันก็เดินไปขึ้นรถไฟฟ้า ผมเลยเดินตามมันห่างๆ โชคดีที่ผมมีบัตรรถไฟฟ้าแบบเติมเงินเลยไม่ต้องเดามันว่ามันจะไปไหน ผมตามมันมาเรื่อยๆ มันมาลงที่สยาม ท่าทางมันดูรีบมาก ไอ้เหี้ยป่าน มึงมาซ้อมบอลที่พารากอนเหรอ
ผมเลยเดินตามมันไปเรื่อยๆจนถึงชั้นโรงหนัง มันดูรีบมากจนไม่สังเกตหลังเลย แล้วก็อย่างที่คิดจริงๆ อิซินดี้ยืนรออยู่หน้าโรงหนัง ทั้งสองคนเดินไปซื้อตั๋วกัน ผมยืนมองอยู่แล้วงงๆ ไอ้ป่านจะโกหกผมทำไมว่ามันไปซ้อมบอล เพื่อนมาดูหนังกันไม่แปลก ทำไมต้องโกหก ไม่นานนักทั้งสองคนก็เดินเข้าโรงไป ผมเลยรีบเดินไปที่ซื้อตั๋ว
“เอ่อ ขอโทษนะครับพี่สองคนนั้นเขามาดูเรื่องอะไรกัน”
ผมถามพนักงาน พนักงานทำหน้างงเล็กน้อย
“ทำไมเหรอคะน้อง”
“อ๋อ พอดีมันสองคนแกล้งผมครับ มันไม่ยอมบอกว่ามาดูเรื่องอะไร ฮ่าๆ”
ผมพูดตลกกลบเกลื่อน
“เขาสองมาดูเรื่อง ZXX กันคะ น้องจะดูไหม”
“เอ่อ ดูก็ได้ครับ”
ผมเลยจองตั๋วไป เลือกที่นั่งริมๆไว้ ก่อนเข้าโรงผมโทรบอกพี่แพท กับพ่อแล้วว่าวันนี้จะดูหนังท่านก้ไม่ได้ว่าอะไร แถมบอกให้กลับพร้อมพี่เพลงเพราะพี่เพลงน่าจะเลิกเรียนพอๆกับหนังจบ
ผมเข้าไปในโรงเจอซินดี้กับไอ้ป่านนั่งกันตรงกลางแถวบน ดีนะที่โรงหนังค่อนข้างมืดมันเลยไม่สังเกตเห็นผม ผมนั่งสังเกตมันสองคนไปก็ดูหนังปกติ ผมที่นั่งมองพวกมันอยู่ตลอดจะเห็นเลยเวลาไอ้ป่านแอบมองซินดี้แล้วยิ้มบ่อยมากกกกกก ให้ตายเหอะ ไอ้ป่านแอบชอบซินดี้แน่ๆ ที่แม่งกัดกันบ่อยๆเพราะกลบเกลื่อนความรู้ตัวเองแน่ไอ้ป่าน
เป็นการดูหนังที่ไม่คุ้มเลยเพราะผมไม่สนใจหนังเท่าไหร่นัก มัวแต่สนใจสองคนนั้น พอหนังจบผมก็รอให้สองคนนั้นออกไปก่อนแล้วเดินตาม ออกมาจากโรงหนังก็ไม่เจอแล้ว ไปไหนกันแล้ว ผมรู้สึกปวดฉี่จะเข้าห้องน้ำเลยเดินไปที่ห้องน้ำแต่เจอของดีที่หน้าห้องน้ำซะก่อน
ซินดี้ ไอ้ป่าน พี่มาร์ท !!
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ซินดี้ !!”
พี่มาร์ทตะคอกซินดี้เสียงดัง
“ก็ดูหนังอยู่”
“แล้วทำไมต้องมาดูกับมัน”
“ไอ้ป่านมันเพื่อนซินดี้นะพี่มาร์ท”
ซินดี้ขึ้นเสียงบ้าง ตอนที่ซินดี้พูดคำว่าเพื่อน ไอ้ป่านแอบหน้าเศ้ราแปปนึง แปปนึงจริงๆ
“หึหึ ให้มันจริงเหอะ”
พูดจบพี่มาร์ทก็จับแขนซินดี้ออกไปทันที ไอ้ป่านจะเข้าไปห้ามแต่โดนพี่มาร์ทชี้หน้าไว้ก่อน ไอ้ป่านเลยไม่เข้าไป เพราะไอ้ป่านกับพี่มาร์ทก็รู้จักกันเพราะเคยอยู่ชมรมบอลด้วยกัน ซินดี้เลยโดนพี่มาร์ทลากไป ผมยืนมองไอ้ป่านที่หน้าเศร้าอยู่หน้าห้องน้ำแล้วสงสารเลยเดินไปตบไหล่มัน
“พี !!”
ไอ้ป่านหันมามองผมตกใจ ผมเลยยิ้มไปให้
“ใช่กูเอง ทำหน้ายังกับเห็นผี”
“ไหนมึงกลับบ้านแล้วไง”
“บังเอิญอยากดูหนังนะ เลยบังเอิญเห็น”
ผมพูดแค่นั้นไอ้ป่านมองหน้าผมเครียดทันที
“เห็นอะไร”
“ป่าน มึงเพื่อนกูนะ มีอะไรบอกกูได้”
ผมพยายามกล่อมมันให้มันพูดก่อน
“ไม่มีอะไรหรอกพี”
ยังไม่ทันที่มันจะพูดจบผมสวนซะก่อน
“มึงคิดให้ดีก่อนนะป่านก่อนตอบ เรื่องบางเรื่องบอกคนอื่นบ้างก็ดีจะได้ระบาย เก็บไว้คนเดียวระวังอึดอัด”
ผมยิ้มให้มันแค่นั้นแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำ ให้ตายเหอะ เจ็บฉี่จะตายละ
_________________________________
พักเรื่องความวุ่นวายของคู่หลัก มาดราม่านิดๆของอีกคู่ อิอิ
มีคนถามว่าพี่แพท พี่เพลงมีคู่ไหม มีคู่ครับ มีคู่กันเกือบหมด วุ่นวายพันพัวยุ่งเหยิงกันไป
คนเขียนอยากลองเขียนนิยายหลายๆคู่ แต่ละคู่คนละรสชาติดู
พี่เอ็กซ์มาตอนแรกก็คนเชียร์เยอะเชียว อิอิ มีคนถามว่าน้องพีจะได้กินพี่เอ็กซ์ไหม ไม่บอก ฮ่าๆ (แล้วมึงจะพูดเพื่อ :z3:)
แต่จะตอบว่าพระเอกอยู่ใน3อ. ครับ
สุดท้าย ขอบคุณทุกท่านที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :กอด1: :L2:
-
พระเอกจะเป็น อ ไหนนะ อยากให้เป็นอาร์ เพราะดูท่าทางรักพีจริง
คบเด็กก็ดีนะพี แต่ก่อนหน้านั้นก็อยากให้พีได้กินพี่เอ็กซ์ก่อน (จะได้กินไหม)
มีคู่กันทุกคนก็ดีเนอะ จะได้ไม่มีใครเศร้า
-
เดาว่าพระเอกคือ อาร์ :katai3: แต่เชียร์พี่เอ็ก เพราะพี่แกยังไม่ค่อยมีบทบาท ถ้ามีแล้วค่ยว่ากันไป ก๊ากกกกก :jul3:
-
จะเปนยังไงต่อละทีนี้ Fb เอ็มดีกว่า มั่วไป(มาก)หน่อยก็เถอะ 55
-
พีทำตัวดีคงน่ารักอ่า
-
แอบเชียร์อาร์แต่ก็มีใจให้พี่เอ็กซ์
รักแต่ละคู่นี่วุ่นวายจริงๆ
-
ไม่เชียร์ใคร อยากให้พีมีเมีย #โดนถีบ
-
o13
-
:pig4:
-
ยกป้ายไฟให้พี่เอ็กซ์รัว ๆ
-
อ้าว รักสามเศร้าเคล้าน้ำตานะ พี่มาร์ท ซิ้นดี้ ป่าน
พระเอก อ ไหนหนอ รอดูพี่เอ็กซ์ก่อนนะ
และแล้ว เอ็ม อาร์ ก็คิดจะจริงจังกับพีสินะ
-
ยิ่งอ่านยิ่งช้ำว่ะ :hao5:
-
โอ้วยย!! อยากอ่านอีกนะนะ
-
:hao4: คนเชียร์อาร์เยอะอ่ะ เค้าเชียร์พี่เอ็มล่ะกัน แต่ก็แอบเขวไปทางพี่เอ็กซ์ เอ๊ะ!!! อะไรกันเนี้ยสรุปจะครบ 3 อ แร้วนะเนี้ย ฮ่าๆ :ling1:
-
:mew1: :pig4:
-
โดยส่วนตัวอยากให้พระเอกเป็นอาร์แต่อาร์ก็คงรับมือนายเอกเราไม่ไหวแรงเกิน
ถ้าสู้พอฟัดพอเหวี่ยงก็ต้องพี่เอ็ม
แอบสงสารป่านอ่ะ แนะนำให้ส่งไปเป็นเครื่องสังเวยพี่เพลง เอาให้หนุ่มวิศวะกินกันเอง วุ้ย มีความสุข
-
เลือกไม่ถูกเลยจะเชียร์ใครดี
-
ดีจังที่มีพระเอกแล้วก็ไม่3p :hao5:
รอติดตามต่ออยู่นะจ้ะ
-
อีพี่มาร์ท นี่เลวเนอะ ไหนบอกซินดี้เป็นได้แค่คู่นอน แต่ตัวเองมาตามหึงหวง ห่วยๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนจบเรื่องนี้อาจจะไม่มีพระเอกป๊ะ (-*-)
แต่ถ้ามีก็ไม่น่าจะใช้พวกที่ใกล้ๆตัวเท่าไหร่มั่ง
-
พี่เอ็กซ์น่ากินจังงง :hao6:
-
:really2: X.P จะพอเป็นไปได้ไหม หึหึ อยากรู้จักพี่แกมากขึ้นอ่า
-
ตัวละครเยอะขึ้น ยิ่งเดาพระเอกไม่ออก
ตกลงยังไงกัน พี ใครอยู่ในแนวโน้มบ้าง
-
ปกติไม่อ่านแนวลุ้นคู่สักเท่าไหร่ รู้สึกทรมานตัวเอง555
(แล้วอ่านแต่ดราม่ามันไม่ทรมานตรงไหนฟระ)
แต่เห็นชื่อคนแต่งก็เข้ามาอ่าน
แบบว่าแซ่บลืม
อยากรู้ว่าพีมีปมอะไร เคยโดนหักอก หรือทำร้ายร่างกาย ข่มขืนไรงี้ใช่มั้ย :mew4:
ส่วนพระเอกเอาใครก็ได้555 ไม่ชอบลุ้น
-
เอ็กซ์อาจจะเป็นพี่ชายที่แสนดี แต่ไม่ใช่พระเอก อาร์ชอบพีนะแต่ไม่มีปัญญาปกป้อง ตำแหน่งพระเอกเลยตกเป็นของอีเอ็มไป
ผมลองเดาดูมั่วๆกันไป
แต่ไม่เชียร์ใครและ รอลุ้นอย่างเดียวพอ
-
พี่เอ็มนี่กัดไม่ปล่อย!
-
ทำไมรู้สึกเหมือนพระเอกจะเป็นพี่เอ็ม แต่เราโบกป้ายไฟพี่เอ็กซ์นะ ถึงจะออกมานิดเดียวแต่กินใจ 555
อดีตพีคงน่าเศร้าน่าดูเลย
-
เอาและ คราวนี้ทำเอาสงสารป่านเลย :mew4:
-
โอ้ยยย เหมือนจะมีมาม่าให้กินอีกเยอะ
ต้มน้ำรอเลยยย
-
มันลุ้นนะ บ่งตรง
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่12
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูที่ห้องผมดังขึ้นผมเลยเดินไปเปิดประตูเจอแม่เอานมอุ่นๆมาให้
“พีทำอะไรอยู่ลูก”
“พีกำลังอ่านหนังสืออยู่ครับ ใกล้สอบแล้ว”
ผมยิ้มแล้วรับแก้วนมมาจากแม่
“ยังไงก็อย่าฟิตหนักไปนะลูก เรื่องมหาลัยก็ไม่ต้องเครียดมากนะ”
แม่พูดแล้วลูบหัวผมเบาๆ ผมยิ้มให้แม่แล้วตอบท่าน
“ครับแม่”
“งั้นแม่ไม่กวนละ อย่านอนดึกนะ พรุ่งนี้วันเสาร์ออกไปเที่ยวบ้างก็ได้นะ แม่อนุญาต”
แม่พูดจบท่านก็ยิ้มให้ผมแล้วออกจากห้องไป ผมเลยดื่นนมจนหมดแก้วแล้วมานั่งอ่านหนังสือต่อ
สู้โว้ยพี เพื่อมหาลัย
...............
วันนี้ผมออกมาเดินเล่นกับพวกเพื่อนๆแก้เครียด หลังจากฟิตอ่านหนังสือมาอย่างนัก วันจันทร์นี้ก็จะสอบวันแรกแล้ว หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรไอ้ป่านอีก ผมแค่รอเวลา ผมเข้าใจว่าคนเราถ้ามันไม่อยากพูดก็คงไม่ชอบนักถ้าใครมาซัก
“ไปกินสเต็กกันปะ กูอยากกิน”
ไอ้พีทเสนอความคิด พวกเราเลยพยักหน้าเห็นด้วยแล้วเดินเข้าไปในร้านเสต็ก พวกเราก็สั่งอาหารกันไปจนเสร็จผมเลยหันไปชวนแมทน้อยคุย
“อิจฉาแมทจริงๆเลย สอบตรงติดทันตะแล้ว”
แมทยิ้มๆ แมทสอบตรงติดทันตะ มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งเรียบร้อยแล้ว เป็นมหาลัยเดียวกับที่ผมอยากจะเรียนด้วย แมทเป็นคนเรียนเก่งอยู่แล้ว บวกกับขยันและเตรียมตัวอยากจะเรียนทันตะตั้งแต่แรก ผมไม่แปลกใจเลยที่แมทจะสอบติด
“เดี๋ยวมึงก็ติดพี กูรอมึงที่มหาลัยนั้นละ รีบตามมา”
แมทพูดให้กำลังใจผม
“ได้เลย”
ผมฉีกยิ้มกว้างให้แมท แล้วหันไปหาไอ้พีทที่ไปซุ่มสอบตรงคณะวิศวะตอนไหนผมก็ไม่รุ้มารู้อีกที ติดละ ที่เดียวกับแมทน้อย ที่เดียวที่ผมอยากจะเข้าซะด้วย
“มึงนะไอ้พีทเลี้ยงเลยมื้อนี้ มึงสอบติดวิศวะตอนไหนไม่มีใครรู้”
“ได้เลยมึง พ่อแม่กูแทบช็อคที่กูติด ฮ่าๆ”
ไอ้พีทตอบอย่างอารมณ์ดี พีทถึงมันจะเกเรยังไงก็ไม่ทิ้งการเรียน
“งั้นเดี๋ยวกูเลี้ยงไอติมละกันนะ”
แมทเสนอความคิดผมเลยพยักหน้ารัวๆ ของฟรีใครๆก็ชอบ
“เออ ไอ้ป่านแล้วที่มึงไปคัดโควต้าเป็นไงบ้าง”
ผมหันไปถามไอ้ป่าน มันเพิ่งไปคัดโควตานักกีฬามา แอบตื่นเต้นแทนมันจริงๆ
“ประกาศผลวันศุกร์นี้ กูลุ้นจนนอนไม่ค่อยหลับละมึง”
ไอ้ป่านตอบแล้สทำหน้าลุ้นสุดขีด
“มึงติดอยู่แล้วป่าน เพื่อนกูเทพบอลขนาดนั้น มึงติดแล้วจะได้มาเรียนที่เดียวกับกู”
ไอ้พีทพูดแล้วตบบ่าให้กำลังใจ
“เหลือแค่มึงกับกูแล้วนะซินดี้”
ผมหันไปหาซินดี้เพื่อร่วมอุดมการณ์
“ใช่มึง เราสองคนจะติดรอบตรงอักษรไปด้วยกันนะมึง”
วันศุกร์หน้าแล้วผมจะไปสอบตรงเข้าคณะอักษรกับซินดี้ ซินดี้มันอยากเรียนเอกภาษาญี่ปุ่น มันเรียนพิเศษภาษาญี่ปุ่นตั้งแต่ม.5 ส่วนผมจะเข้าเอกอังกฤษ ผมว่ามันใช่ผมที่สุดแล้ว
“อย่าเครียดๆ รับรองพวกเราติดที่เดียวกันหมด”
แมทน้อยพูดให้กำลังใจผมกับซินดี้ สู้เว้ยพีพี ขยันอ่านหนังสือมา มันต้องทำได้
หลังจากกินสเต็กกันเสร็จพวกเราก็ไปเดินเล่นสักพักก็ไปกินไอศกรีมกันตามที่แมทน้อยจะเลี้ยง พวกเราใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวัน ถือว่าคลายเครียดก่อนสอบปลายภาค เย็นๆพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านผมโทรศัพท์ไปหาพี่แพท พี่แพทบอกให้นั่งรออีกแปป เดี๋ยวจะมารับ ผมเลยซื้อน้ำชาเขียวปั่นมายืนกินรอ
“พี !!”
เสียงเรียกอย่างดังทำให้ผมหันไปมองก็เจออาร์ ไม่เจอกันนานเหมือนกันนะ อาร์ยังหล่อ ดูดีเหมือนเดิม แม้จะแอบปล่อยตัวให้หนวดเคราขึ้น แต่ก็ดูเถื่อนไปอีกแบบ
“ว่าไงอาร์”
ผมพูดจบอาร์ก็เข้ามากอดผมทันที เล่นเอาคนแถวนั้นมองกันใหญ่
“ปล่อยนะอาร์ อายคน”
“ไม่ปล่อย อาร์อยากกอด”
อาร์พูดแล้วซบลงบนไหล่ผม
“เราตกลงกันว่ายังไงอาร์ ปล่อยพีเดี๋ยวนี้”
ผมพยายามพูดกับอาร์ดีดีด โดยไม่ใช่อารมณ์ แต่อาร์ยังนิ่งเป็นทองไม่รู้ร้อน ผมเลยรวบรวมแรงที่มีผลักอาร์ออกกระเด็น
“แรงเยอะนะพี”
อาร์มองผมยิ้มๆ
“ต้องการอะไรอีก คิดว่าจะคุยกันรู้เรื่องแล้ว”
ผมพูดตรงประเด็น ขี้เกียจพูดอะไรไร้สาระอยู่
“อาร์แค่คิดถึงพี”
อาร์พูดจบผมก็เหยียดยิ้มให้อาร์แล้วตอบ
“คิดถึงหรือเงี่ยนกันแน่”
ผมพูดจบอาร์หัวเราะออกมาเบาๆ
“ฮ่าๆ พี่นี้จริงๆเลย คิดถึงจริงๆ ส่วนเรื่องนั้นถ้าได้อีกก็เอา”
“ซอรี่ แค่นั้นก็เกินพอ ไปละ บาย”
ผมพูดจบก็โบกมือให้อาร์แล้วไปขึ้นรถพี่แพทที่มาจอดพอดี
พอขึ้นรถมาพี่แพทก็ถามทันที
“ไอ้อาร์มันมายุ่งอะไรกับพีอีก”
ผมหันไปมองพี่แพทงงๆ พี่แพทรู้จักอาร์ด้วย
“พี่แพทรู้จักอาร์ด้วยเหรอ”
“ก็พอจะรู้ว่ามันคือใคร และมันเป็นน้องไอ้เอ็ม”
ผมพยักหน้าแค่นั้น พี่แพทเลยถามต่อ
“ตกลงไอ้อาร์มันมายุ่งอะไรกับพีอีกรึเปล่า”
“เปล่าหรอกพี่แพท มันแค่มากวนตีนพี”
ผมตอบไป พี่แพทพยักหน้าเข้าใจแล้วก็ไม่ได้ซักอะไรต่อ
กลับมาบ้านหลังจากทานข้าวเย็น อาบน้ำเสร็จผมก็ได้เวลาเช็คโลกโซเชี่ยวบ้างแล้วหลังจากหายจากมันไปนาน ผมเข้าเฟสบุ๊คดูนู้นดูนี่ไปเรื่อยๆ
“ครืน ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์ผมสั่น ผมเป็นคนไม่ชอบเปิดเสียงชอบตั้งสั่นจนติด ผมหยิบมาดูเบอร์แปลก ใครวะ
“ฮัลโหล”
“สวัสดีครับ”
“ครับ นั้นใครอะ”
ผมถามปลายสายไป ใครวะ เสียงคุ้นๆ
“หึหึ ไม่เจอกันนิดเดียวลืมกันแล้วเหรอครับ ช่วงนี้พี่ใกล้ปิดเทอมเลยยุ่งๆนิดหน่อย ไม่ได้ไปกวน”
“พี่เอ็ม !!”
“ฮ่าๆ ฉลาดสมกับเป็นพี คิดถึงผัวไหมที่รัก”
“อย่ามาพูดอะไรแบบนั้นกับพี”
“เอ้า พี่พูดผิดตรงไหน พีเป็นเมียพี่นี่”
“หึหึ พี่เรียกทุกคนที่นอนด้วยว่าเมียทุกคนเลยเหรอ แหม๋ แบบนี้เมียพี่คงทั้งเมือง”
“พีพิเศษกว่าคนอื่นสิครับ อย่าลืมสิว่าพีเป็นเมียพี่แบบสดๆ กับคนอื่นพี่มีอะไรมากั้นตลอด แต่กับพี พี่เนื้อแนบเนื้อเลยนะครับ”
“อ๋อเหรอ ไม่รู้ว่าพีจะดีใจดีรึเปล่า แล้วอีกอย่าเราก็ได้กันนานแล้วนะ จะมาพูดอะไรตอนนี้”
“พี่แค่มาทวงสิทธิ์ความเป็นผัวไง”
หยาบคาย หยาบคายที่สุดเลยผู้ชายคนนี้ เมื่อก่อนผมกรี๊ดพี่แกเพราะแค่รูปลักษณ์ภายนอกแสนน่ากินของพี่แก แต่นิสัยพี่แกนี้รู้มาตลอดแหล่ะว่าไม่ดี ไม่น่าเลย ไม่คิดว่าแกจะกัดไม่ปล่อยแบบนี้
“พีไม่เข้าใจพี่เอ็มเลย พี่คิดว่าเราสองคนแค่ได้กันเสร็จก็จบจะมาอะไรกันนักหนา”
“ตอนแรกพี่ก็จะแค่นั้นนะ แต่ตอนนี้ไม่ละ พี่ไม่จบ”
“พี่ไม่จบก็เรื่องของพี่ แต่พีจะจบ”
“พี่ไม่จบพี่จำไว้“
“พีขี้เกียจเถียงกับพี่ละ อ้อ ไปได้เบอร์พีมาจากใครละ บอกให้อีเชอรี่มาขอก็ไม่สำเร็จนี้”
“หึหึ พี่มีวิธีของพี่ละกัน แล้วอย่าคิดเปลี่ยนเบอร์หนีละ เพราต่อให้เปลี่ยนอีก10เบอร์พี่ก็หาได้”
“เหรอ”
ผมพูดกวนตีนแค่นั้นแล้ววางสายใส่เลย พี่เอ็มก็โทรมาอีกผมก็ไม่รับสายตั้งไว้อย่างนั้น เอาสิ คิดจะเล่นสงครามประสาทกันเหรอ พี่เอ็มไม่จบง่ายๆแบบนี้ผมจะทำไงดี ผมเลยตัดสินใจเดินไปหาพี่เพลงที่ห้อง
“ก็อกๆ พี่เพลงเปิดประตูให้พีหน่อย”
ไม่นานนักพี่เพลงก็มาเปิด พี่เพลงใส่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวโชว์หุ่น ผอมๆแต่แกร่ง มีกล้ามแบบนักกีฬา ซิคแพคชัด พี่แกบอกว่าพี่แกชอบเล่นกล้ามให้ชัดแต่ไม่เล่นให้ใหญ่
“มีอะไรพี”
พี่เพลงถามหลังจากเราสองคนมาอยู่ในห้องแล้ว
“พี่เอ็มมาตามรังควานพี”
ผมบอกตรงๆ งานนี้ผมคนเดียวคงสู้ไม่ไหว ต้องหากำลังเสริมไว้
“อะไรนะ ไอ้เอ็มมันไม่จบเหรอ พี่คิดไว้แล้วเชียว พี่สนิทกับไอ้เอ็มตั้งแต่มัธยม คนอย่างมันอะไรง่ายๆไม่น่าตื่นเต้นมันทิ้งไปนานละ แต่อะไรท้าทาย มีอะไรให้สนุกแบบพี มันชอบ”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ พี่เพลงต้องคอยกันเพื่อนพี่อย่าให้มายุ่งกับพี”
ผมบอกพี่เพลงไป ผมไม่สนใจอะไรหรอกในตอนนี้ ผมอยากอยู่อย่างสงบสุขแต่คงยากแล้วในเมื่ออีกฝ่ายประกาศสงครามขนาดนั้น
“มันยากนะพี แต่เชื่อพี่เถอะ ถ้ามันทำอะไรพี พี่ไม่เก็บมันไว้แน่ ถึงเพื่อนจะคบกันมานานเท่าไหร่ แต่น้องพี่สำคัญกว่า”
พี่เพลงพูดพร้อมลูบหัวผมไปด้วย ผมเลยกอดพี่เพลงแล้วซบตรงอก พี่เพลงเลยพูดต่อ
“แต่พีต้องเข้าใจพี่ด้วย ไอ้เอ็มมันก็เพื่อนที่ดีคนนึง พี่จะคอยดูห่างๆ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้น พี่ปกป้องเราเอง”
“ครับพี่เพลง”
ผมพูดจบก็ผละออกจากพี่เพลง ลุกขึ้นยืนแล้วพูด
“เอ่อเกือบลืม พี่เพลงอย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับพี่แพทนะ พีกลัวพี่แพทจะวู่วาม”
“ได้ดิ พี่เห็นด้วย”
ผมกำลังจะออกจากห้องแต่พี่เพลงทักขึ้นซะก่อน
“ไอ้เอ็มมันเป็นคนมีกฎกับตัวเองนะรู้ไหม น้องเพื่อน ญาติของเพื่อ มันจะไม่ยุ่งเลย น้องไอ้เก้าเคยยั่วมัน มันก็ไม่ยุ่งด้วย แต่รู้ไหมกับพีมันถึงได้แหกกฎ”
“.....”
ผมไม่ตอบอะไรพี่เพลงเลยพูดต่อ
“เพราะพีสเป็คมันสุดๆไงละ มันชอบขาวๆแต่ไม่ซีดแบบพี ขาวเนียนนวล หุ่นดีเอ็กซ์ๆ หน้าเอ็กซ์ๆ ตาโตๆ ปากเจ่อๆแดงๆ พีโครตสเป็คมันทุกอย่าง ยิ่งร้ายๆ เข้าใจยากแบบนี้มันถึงไม่จบไงละพี”
พี่เพลงพูดจบผมหันหลับไปยิ้มให้พี่เพลงแล้วเดินออกจากห้อง
บอกตรงๆว่าไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี
______________________________________________________________
หลายๆคนคิดถึงพี่เอ็กซ์ เชียร์พี่เอ็กซ์ ไว้เจอกับพี่แกตอนหน้าเนอะ ตอนนี้ให้พื้นที่กับสองพี่น้องเขาหน่อย
หลังจากนี้ตัวละก็จะใกล้เข้ามหาลัยแล้ว พอเข้ามหาลัยเรื่องก็จะเข้มข้นขึ้นเพราะสังคมเปิดมากขึ้น อิอิ
ตอบคำถามหน่อย ยังเน้นนะครับว่าเรื่องนี้มีพระเอกนะครับ
ส่วนในความคิดคนเขียนนะครับเรื่องนี้ส่วนที่ดราม่าที่สุดคือ อดีตของพีครับ (สปอยแค่นี้พอ)
เรื่องหลักก็ตามที่อ่าน ชิงไหวพริบไปมา สนุกๆ ลุ้นๆกันไป ดราม่านิดพอได้รส
สุดท้ายขอขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและทุกคนที่คอมเม้นต์ครับ ชอบอ่านคอมเม้นต์ :L2:มากกกกกกก :กอด1:
-
^
^
^^
จิ้มตูดคนแต่ง
ชอบพีจริงอะไรจริง
พีเป็นแรร์ไอเท็มนี่บอกเลย
เคะแบบนี้หายาก #ฟินเวอร์
o13 o13
-
เฮ้อ..รอคอย พระเอกค่ะ
-
ถ้าไม่3p ก้เลือกไม่ถูกเลย จาให้ใครเปนพระเอก
แต่เอาแค่เอ็ม ก่าอาร์น้า ไม่เอาคนใหม่แล้วน้าาา
-
ดูจากนิสัยพีแล้ว เราว่าดูไปยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เลือกเลยลูกเอาที่ดีๆ ส่วนพวกเห็นเป็นของยาก หรือจะมาเก็บแต้มนี้สาปส่งเลยลูก
-
อ่า ไม่มีคำบรรยาย o13
-
เอ็กซ์ เข้าวินชัวร์ น่าจะ 3P แพท เพลง พี 555+++
-
ชักอยากอ่านดราม่า ฮ่าฮ่าฮ่า :laugh:
-
งืออ อ่านมา12ตอน ยังไม่รู้เลยว่าใครคือพระเอก 55555
-
แหมมม่ ตามกันไม่หยุดหย่อนนะสองพี่น้อง
-
ทั้งอาร์ทั้งเอ็มนี่ยุ่งจริงๆเลย
ไม่ยอมจบกันซะที ขอเชียร์เอ๊กซ์ 55555
ปล. ตอนนี้พี่เพลงหล่อมากกกก อิอิ
-
ชอบพีจริงอะ
-
หก p เลยยยยยย !!
พีต้องไฝว้นะคะ
-
แซ่บลืมมม
-
เอ็มกับอาร์ น่าลุ้นว่าจะเป็นพระเอก....
-
:z10: อืม พี่น้อง R M นี่วอนซะแล้วว รอพี่ X ต่อไป หุหุ
-
ปริ่มมากอ่ะกะพี่เพลงเห็นเจอหน้าก็แกล้งน้อง
และก็ชวนทะเลาะตลอดแต่เวลาน้องมีปัญหา
ก็เป็นพี่ที่ดีคอยห่วงและให้คำปรึกษา
-
ติดตามมมม :katai3:
-
อาร์แลเป็นพระเอกดี พูดรู้เรื่องนิดหน่อย แต่ไม่รู้จะอดทนทำตามที่พูดได้แค่ไหน ส่วนพี่เอ็มก็ก่อกวนเขาจนเหมือนโรคจิตเข้าไปทุกทีละ จะเอาให้ได้เลยใช่มั้ยพี่ :mew5: พี่เอ็มเป็นพระเอกรึเปล่านะ ตรงตามชื่อเรื่องเลย แถมยังเลวดีด้วย (มันยังไม่จบเรื่องพระเอก) :laugh:
-
:laugh: นุ๊งพี แร๊ด เอ๊ย แร๊งได้อีก ว่าแต่จะเชียร์ใครดีเนี่ย เลือกไม่ถูกจริงๆนะ 3 อ.
รักเอ็ม เอ๊นดูอาร์ ฟินเอ็ก อร๊ายยยย ส่งมาให้เก๊าดีกว่า แล้วพีไปหาใหม่เอาดาบหน้า :laugh: :laugh: :laugh:
-
คงจบยากแล้วละพี ทั้งอาร์ทั้งพี่เอ็ม o21
-
เชียร์พี่เพลงได้ไหม ว๊ายยยยย บาปกรรมจริงๆ 5555555555
-
พี่เอ็กว่าพีร่านทำเป็นรับไม่ได้
ในเมื่อพีก็เป็นอย่างงั้นจริงๆ ตลก
สงสารพี่แพทพี่เพลง มีน้องชายทำตัวแบบนี้
ไม่รู้อดีตพีโดนอะไร เดาว่าโดนรุม แต่ก็ไม่เห็นจะทำตัวเองให้มีค่าเลย
สงสัยอดีตที่ผ่านมาคงไม่สอนอะไรเลยจริงๆ
-
จะเชียร์ใครก็ทำได้ไม่เต็มปาก เอ็กซ์เพิ่งโผล่มาหนอยเดียวนิสัยก็ยังไม่รู้จัก ส่วนสองพี่น้องตัว อ.มันก็เลวพอๆกัน ดูๆกันไปก่อนละกันเนอะ
ชอบพี่เพลงกับแมทน้อยอะมากๆเลย ต่างคนต่างเท่ห์ในแบบของตัวเอง :hao5:
คนเขียนแต่งดีจนเราติดงอมแงม ดราม่ามีบ้างพอเป็นรสชาดก็ดี จะได้ไม่จืดชืดเกิน
ชอบพีที่ไม่เต้นตามคำพูดคนอื่นด้วย
-
คิดถึงพี่เอ็กซ์นะ
แต่พี่เอ็กซ์ดูไม่สนใจพีเหมือนสองพี่น้องนั่นเลยยยยย พีจะชอบพี่เอ็กซ์มั้ยล่ะเนี่ยยย
ลุ้นๆๆ
-
พี่เอ็มชอบพีอ่ะดิ หรือ แค่เพราะอาร์กันแน่ พระเอกจะเป็นใครน๊า า :-[
-
แหม้.....ตรงเสปกขนาดยอมข้ามกฎตัวเองงี้ น้องพีต้องแซบมากแหงม...
-
555+
พีเอ้ย ผัวหนูตามมาเพียบ
-
อ่านรวดเลย ตั้งแต่ตอนแรก สนุกพะยะค่ะ
ชอบนายเอก แบบน้องพี ส่วนตัวผัวน้องพีจะมีกี่คน พี่ก็เชียร์จ้าาาาาาาาาา 55555
-
ขอบคุณค่า
-
อ่านตอนนี้แล้วแพท เพลง พี ก็น่าสนน้ะ :oo1:
-
คำผิดตรงช่วงที่พีคุยโทรศัพท์กับเอ็มเยอะมากแต่ก็อปมาให้ดูลำบากคนเขียนดูอีกทีนะ
พี่น้องบ้านนี้น่ารักจัง ใครจะเป็นพระเอกล่ะเพื่อนพี่ทั้งคู่ แต่เหมือนอาร์จะมีสิทธิ์น้อย
รอต่อไป๊
-
พอพี่เพลงพูดถึงพีแล้วก็อยากจะฟัดบ้างอ่า555
-
หรือว่าพี่เอ็มจะเป็นพระเอกตัวจริงของน้องพี
ก็น้องพีสเป็คพี่เอ็มขนาดนั้น นั่นแหละ ถึงว่าตื้อไม่ยอมปล่อย
ปล.รู้สึกว่าจะมีคำผิดเยอะพอสมควรเลยค่ะ อ่านแล้วสะดุดนิดหน่อย แต่ความแซ่บยังเหมือนเดิม
-
มะรุมมะตุ้มรุมรักน้องพี
-
วันนี้จะมาต่อตอนที่ 13 หน้า 13 เหมือนตอนก่อนๆรึเปล่า า รอยุน๊าจร่า า :กอด1:
-
ใครเป็นพระเอก
บอกได้ม้ายยย
-
:hao5: งื้อ คนแต่งจ๋า ถ้าจะมาม่าจริงๆก็อย่าเยอะน๊า เดะอืดคาคอหมด
พีน้อยจ๋า นู๋จะมีอดีตที่เรียกน้ำตาแบบไหนหนอ รอลุ้นจ้า :m29:
-
ทายสิใครเป็นพระเอกเอ่ย
-
สนุกๆๆๆๆๆ อิอิอิ
มาต่อบ่อยๆนะค้าบบบ :hao6:
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่13
วันนี้ผมตื่นแต่เช้ามาโรงเรียนเพื่อมาสอบวันแรกของสอบปลายภาค สอบเสร็จก็จะจบม.6แล้วพูดแล้วก็ใจหายไม่น้อย โรงเรียนนี้ผมอยู่ตั้งแต่ม.1 6ปีผูกพันเยอะเลย
“วิชาแรกเคมีใช่ปะมึง”
ไอ้พีทที่มาในสภาพสะลึมสะลือถามผม
“ใช่ นี่มึงไม่ดูตารางสอบบ้างเหรอ”
“ดูดิ โด่วววว”
ผมเบะปากใส่มันอย่างหมั่นไส้
“แล้วนี้มึงนอนดึกเหรอถึงมาในสภาพแบบนี้”
“นิดหน่อยวะ เมื่อคืนหนักไปหน่อย”
ไอ้พีทตอบพร้อมยิ้มน้อยๆ
“ไม่หน่อยละมึง”
ไอ้พีทได้แต่ยิ้มไม่ตอบโต้อะไรเมื่อถึงเวลาแล้ว พวกเราก็เข้าห้องสอบกัน สู้โว้ยพี
.................
“สอบเสร็จแล้วโว้ยยยยยยยย”
เสียงไอ้ป่านแหกปากในสนาม ผมเลยอดขัดมันไม่ได้
“เหลืออีกสองวันเถอะมึง”
“กูพูดถึงวันนี้เว้ย”
ไอ้ป่านพูดพร้อมทำหน้าทะเล้น ผมเลยส่ายหน้าน้อยๆแล้วมองหน้ามัน ป่านมันหล่อนะ หล่อ คมเข้ม แมนๆ นักกีฬา อย่างมันนี้สเป็คกะเทยเลยละ กะเทยกรี๊ดมันเยอะมาก แฟนคลับมันไปนั่งเฝ้ามันซ้อมบอลบ่อย เวลาไอ้ป่านถอดเสื้อที ตุ๊ดเด็กกรี๊ดกันจนแก้วหูแทบแตก
“เออ ตามนั้น ว่าแต่เราไปไหนกันดี”
ผมหันไปถามพวกมันที่ตอนนี้เรากำลังเดินอย่างเลื่อนลอย
“กูเอารถมา ไปหาไรกินกัน”
ไอ้พีทพูดขึ้น ไอ้นี่บ้านมันรวยแต่ไม่ค่อยอวดหรอก นานๆจะขับรถเก๋งบีเอ็มของมันมา แต่เวลาเที่ยวพ่อคุณชอบขับไปโฉบเฉี่ยว บอกว่าล่อสาวๆ
“กินไรดี”
ซินดี้ถามขึ้น ไอ้ป่านเลยตอบให้
“ซินดี้มึงอยากกินเป็ดย่างไม่ใช่เหรอ ไปเอ็มเคปะ”
“แล้วคุณป่านรู้ได้ไงครับว่าคุณซินดี้อยากจะทาน”
แมทน้อยจี้จุดทำเอาไอ้ป่านหน้าเสียแต่ก็หัวเราะกลบเกลื่อน
“ฮ่าๆๆ ก็ เอ่อ กูคุยกับมันในเฟสเมื่อคืนไง”
“อ๋อครับ”
แมทน้อยไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่ยิ้มๆ
“ว่าไงไปปะ เอ็มเค”
ซินดี้พูดย้ำ ทุกคนเลยพยักหน้าเป็นอันปิดประเด็น
.............
วันนี้โรงเรียนหยุดหนึ่งวันเพราะเด็กม.ต้นสอบ ผมอ่าหนังสือทั้งวันเพราะศุกร์นี้จะไปสอบแล้ว ตื่นเต้น ต้องทำให้ได้เลย
“ครืน ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์ผมสั่น ผมดูก็ตามที่คิด พี่เอ็ม ตั้งแต่วันนั้นพี่แกก็โทรมาหาผมทุกวัน ผมรับบ้างไม่รับบ้าง ถ้ารับก็คุยแปปเดียวผมก็ขอวาง ถ้าแกไม่วางผมก็วางสายใส่
“มีอะไรพี่เอ็ม”
ผมตัดสินใตรับสาย เพราะวันนี้พี่แกโทรมากวนหลายรอบละ
“คิดถึงเมีย ไปเที่ยวกันไหม เดี๋ยวพี่ไปรับ”
ทุกครั้งที่โทรมาพี่แกชอบพูดเมีย ผัว กับผมตลอด ด่าจนไม่รู้จะด่าอะไรละ
“ไม่เอาอะ พีจะอ่านหนังสือ พรุ่งนี้มีสอบ”
“ทำไมวะ ไม่มีเวลาให้ผัวเลย เดี๋ยวผัวมีเมียน้อยนะ”
“แหม๋ พูดอย่างกับทุกวันนี้ไม่เอาคนอื่น”
ผมพูดอย่างอดไม่ได้ ไม่ได้หึงหวงอะไรนะ แต่อดพูดกระแซะไม่ได้ หมั่นไส้พี่แก
“หึงเค้าเหรอตะเอง ยังไงตะเองก็คือที่หนึ่งนะ”
ผมแบะปากใส่โทรศัพท์แล้วส่ายหัว
“หยุดพูดอะไรไร้สาระได้ละพี่เอ็ม พอแค่นี้ บาย”
“เอาดิ ถ้าพีวางสายใส่พี่อีก พี่บุกถึงบ้านแน่”
“ฮ่าๆ เหรอครับ พี่กล้าเหรอ คนอย่างพี่ถ้ากล้าจริงบุกมาตั้งนานละ แต่นี้พี่เกรง เกรงอะไรละ”
“หึหึ พีอย่าท้าพี่นะ”
“พีไม่ได้ท้า แต่พี่จะกล้าเอาความสนุกชั่วคราวมาแลกกับมิตรภาพระหว่างเพื่อนเหรอครับ”
“.......”
ผมพูดจี้จุดทำเอาพี่เอ็มเงียบ
“เอาเป็นว่าแค่นี้นะครับ บาย”
ผมวางสายใส่ แล้วเหยียดยิ้มให้กับโทรศัพท์ ผู้ชายแบบพี่เอ็มเพื่อนสำคัญที่สุด ระหว่างผู้หญิงกับเพื่อน แน่นอนกลุ่มนี้เลือกเพื่อนอยู่แล้วเพราะคบกันมานาน คิดจะมาบีบคนอย่างผม คิดผิดแล้วพี่เอ็ม
ผมนั่งอ่านหนังสือไปสักพักรู้สึกตื้อเลยตัดสินใจออกมาหาอะไรหวานๆกินที่ห้างไม่ไกลจากบ้านนัก ผมมาถึงที่ห้างก็ตรงดิ่งไปที่ร้านขนมหวานเลย เค้กช็อกโกแลตจ๋า พีมาแล้ว
“เอาเค้กช็อกโกแลต ชาเขียวปั่นครับ”
ผมสั่งพนักงาน
“ครับ รับแค่นี้นะครับ”
“แค่นี้ครับ”
ผมพูดจบพนักงานก็เก็บเมนูไป ผมก็นั่งจิ้มโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ เช็คอินเล็กน้อยเพื่อบอกให้โลกรู้ว่าเราอยู่นี่ อิอิ
ไม่นานนักผมก็ได้เค้กกับชาเขียวปั่นตามที่สั่งผมนั่งละเลียดเค้กไปที่ละนิด ให้ตายเถอะสวรรค์เลย ของหวานนนนนนน ฉันรักช็อกโกแลตจริงๆ ผมนั่งทานไปเรื่อยๆไม่นานก็ออกมาเดินเล่น บางทีผมชอบอยู่คนเดียว กินอะไรคนเดียว เดินห้างคนเดียว เพราะบางครั้งเราก็อยากอยู่กับตัวเอง ใช้ความคิดกับตัวเอง อยากทำอะไรก็ทำ ผมคงจะโสดนานเกินไปจนชินแล้วสินะ
“เอ้าพี !!”
เสียงทักจากด้านหลังทำให้ผมหันไปมอง
“พี่เอ็กซ์”
พี่เอ็กซ์ยิ้มให้ผมน้อยๆ วันนี้พี่เอ็กซ์ใส่เสื้อยืดลายกราฟฟิกสวยๆ กับกางเกงยีนส์ รองเท้าหนัง หื้มมมม หล่อจัง เสื้อยืดพอดีตัวทำเอาเห็นกล้ามอก กล้ามแขน น้ำเดินเลยพ่อคุณ อะไรจะหล่อ ล่ำน่ากินปานนั้น
“พี่เอ็กซ์มากับใครครับ”
ผมยิ้มหวานแล้วถามพี่เอ็กซ์
“พี่มาคนเดียว พอดีวันนี้อาจารย์ยกเลิกคลาส พี่เลยไม่ต้องไปเรียน เลยมาเดินเล่น”
อาจารย์ยกเลิกคลาสเหรอ พี่แพทก็ว่างด้วยสิ
“พี่แพทละครับ”
“ไอ้แพทมันไปทำงานกันที่คอนโดไอ้ป็อปอะ พี่งานเสร็จละเลยไม่ไป”
“อ๋อครับ”
“พีกินอะไรรึยัง พี่หิว ไปหาไรกินเป็นเพื่อนพี่หน่อยดิ”
ต๊ายยย พี่เอ็กซ์ชวนกินข้าว แม้จะเพิ่งอิ่มกับเค้กมาเมื่อกี้ก็ต้องไป
“พีก็ยังไม่กินอะไรเลย รู้สึกหิ๊ว หิว”
ผมแหลไปเรื่อยๆ
“งั้นไปกินร้านAZZ กัน พี่เลี้ยงเอง”
“โอเคเลย ของฟรีพีไม่ปฎิเสธอยู่แล้ว”
ผมพูดแล้วยิ้มกว้างพี่เอ็กซ์เลยหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วเดินนำไป ผมเลยไปเดินข้างๆแล้วชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย
“พี่เอ็กซ์สนิทกับพี่แพทมานานยัง”
“พี่สนิทกับไอ้แพทตั้งแต่ม.ปลายแล้วละ พี่เคยไปบ้านพีด้วยนะ แต่ช่วงนั้นพีไม่ค่อยอยู่บ้าน”
พี่เอ็กซ์พูดจบผมเงียบไปเลย ช่วงนั้นเหรอ ช่วงที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตไงละ พี่เอ็กซ์คงเห็นผมเงียบไปเลยชวนคุยบ้าง
“พีจะปิดเทอมแล้ว จะเรียนต่อไหนละ”
ผมรู้สึกตัวเลยหันไปยิ้มแย้มเหมือนเดิม
“ก็ที่เดียวกับพี่เอ็กซ์อะแหล่ะ แต่คณะอักษร”
“อื้ม คณะนี่สาวๆสวยนะ”
“ฮ่าๆ แปลว่าพี่เอ็กซ์ไปบ่อย”
พี่เอ็กซ์ยิ้มนิดๆไม่ตอบอะไร เราถึงร้านที่จะกินพอดี เราเลยสั่งอาหารกันระหว่างรออาหารผมก็ชวนคุยอีก
“ว่าแต่พี่เอ็กซ์ไม่ไปเที่ยวกับสาวอักษรเหรอ”
ผมหยอดไปนิดๆ อยากจะรู้เหมือนกันว่าหล่อ น่ากิน น่าค้นหาแบบนี้มีแฟนรึยัง
“ไปเที่ยวกับสาวอักษรไหนละ คิดไปถึงไหนเนี้ยเรา”
ผมเอ็กซ์นั่งพิงหนักแล้วมองผม
“เอ้าก็พี่เอ็กซ์ไม่ตอบ พีคิดว่าพี่มีแฟนเป็นสาวอักษรซะอีก”
“หึหึ พี่ไม่มีแฟนหรอก แต่ตอนนี้ก็มาเที่ยวกับเด็กอักษรนะ ว่าที่เด็กอักษร”
พี่เอ็กซ์พูดพร้อมกับมองผมด้วยสายตาวิบวับ เล่นเอาเขินนิดๆ พี่เอ็กซ์เป็นคนที่ดวงตาดึงดูดมาก ดูมองเราอย่างทะลุปรุโปร่ง
“ฮ่าๆ พี่เอ็กซ์ก็ว่าไป”
ผมหัวเราะกลบเกลื่อน ดีนะพนักงานมาเสิร์ฟอาหารทำให้เราสองคนไปสนใจกับอาหารแทน เราสองคนนั่งกินกันไปเงียบๆ แต่ผมรู้ว่าพี่เขามองผมอยู่ตลอด ผมก็ไม่ทักอะไร เอาสิ อยากจะมองก็จะให้มอง
“อิ่มหรือยังพี เอาอะไรอีกรึเปล่า”
พี่เอ็กซ์ถามขึ้นตอนผมกินเสร็จ
“อิ่มแล้วครับพี่เอ็กซ์”
ผมตอบยิ้มๆ พี่เอ็กซ์เลยเช็คบิล เราสองคนก็ไปเดินเล่นย่อยอาหาร ระหว่างทางเราสองคนเดินด้วยกันเงียบๆ สาวๆมองพี่เอ็กซ์อย่างทอดสะพานเยอะมาก พี่เขาไม่สนใจเลยมองผมตลอด มองแล้วยิ้มไม่พูดอะไร จนผมทนไม่ไหว
“พี่เอ็กซ์มองพีขนาดนี้ มีอะไรรึเปล่า”
“หึหึ พีก็รออยู่ว่าพีจะทนไปได้นานแค่ไหน”
พี่เอ็กซ์ตอบยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์ ให้ตายเหอะ ผู้ชายอะไรยิ้มมุมปากได้หล่อมาก
“นี่พี่เอ็กซ์แกล้งพีใช่ไหม ได้ๆ”
ผมพูดจบก็ตีแขนพี่เอ็กซ์ไปแรงๆ
“โอ้ยพี ชอบความรุนแรงใช่ไหม”
พี่เอ็กซ์เลยตีผมบ้างแต่เบาๆ ผมเลยแกล้งโอดโอย
“โอ้ยย พีเจ็บนะพี่เอ็กซ์”
“ไม่ต้องเลยพี่ตีเบา”
ผมเลยยิ้มแล้วหัวเราะ พี่เอ็กซ์ก็หัวเราะเบาๆแล้วส่ายหัว ผมเลยไปจับแขนพี่เอ็มเดินต่อ แล้วหันไปมองหน้าชะนีที่มองอยู่แปปนึงแล้วหันไปยิ้มกับพี่เอ็กซ์ต่อ ผู้ชายคนนี้ของฉันจ้ะ
เราสองคนเดินมาเรื่อยๆจนถึงชั้นโรงหนัง ผมกับพี่เอ็กซ์ยืนดูโปรแกรมหนังก็ได้ยินเสียงวิจารณ์หนังดังขึ้น
“แม่ง นางเอกเรื่องนี้อย่างร่านมึงรู้ปะ”
ผมหันไปก็เจอเด็กผู้ชายมอปลายสามคนกำลังพูดอยู่
“จริงเหรอว่ะ ฉากเรทเยอะปะ”
“เยอะๆ ดูไหมมึง”
“ไม่วะ มึงดูแล้วนี้ กูค่อยดูเวลาออกแผ่นดีกว่า ดูคนเดียว ฟินส์กว่าเยอะ”
“ฮ่าๆ ไอ้สัส กูรู้มึงจะว่าว”
ผมหัวเราะนิดๆกับสามคนนั้นแล้วไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโรงหนังกับพี่เอ็กซ์ อยู่ดีดีผมก็ถามพี่เอ็กซ์ขึ้น
“พี่เอ็กซ์คิดยังไงกับคำว่าร่าน”
พี่เอ็กซ์มองหน้าผมงงๆ แล้วก็ตอบ
“ก็ยังไงละ ร่านก็คือร่าน”
“แล้วนิยามคำว่าร่านของพี่เอ็กซ์ต้องเป็นคนยังไง”
“ก็คนที่นอนกับคนนู้นคนนี้ไม่เลือกหน้ามั้ง เข้าหาผู้ชายก่อน แล้วพีละคิดยังไง”
“พีก็คิดว่าคนที่ร่านคือคนที่ชอบเข้าหาคนนู้นนี้ไปทั่ว เข้าหาก่อน นอนกับคนนู้นนี้ไปทั่วไรงี้มั้ง แต่ในมุมของพีนะ ร่านจริงๆมันต้องพวกที่ชอบไปนอนกับแฟนคนอื่นปะ หรือมีแฟนแล้วไปนอนกับคนอื่น ถ้าเราโสดเขาโสดแล้วนอนกันมันก็ไม่ผิดนี่”
ผมเอ็กซ์มองหน้าผม สายตาของพี่เขามองผมอย่างกับจะให้ทะลุไปถึงข้างใน
“ที่พีคิดมันก็ใช่ แต่พีอย่าลืมสิ ถ้าเราทำแบบนั้นถือว่าเป็นการลดคุณค่าของตัวเองรึเปล่า นอนกับคนนู้นนี้ไปทั่ว ถึงแม้เราจะไม่มีแฟน เขาจะไม่มีแฟน แต่การที่เปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆมันก็ไม่ดีหรอก”
“แล้วมันผิดเหรอที่ทำอย่างนั้น ในเมื่อก็มีความสุขด้วยกันทั้งคู่”
“มันไม่ผิดหรอกพี แต่มันไม่ถูกต้อง”
ผมมองตาพี่เอ็กซ์ แล้วยิ้มมุมปากถามต่อ
“แล้วถ้าผู้ชายละพี่เอ็กซ์ เปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆ เรียกว่าร่านได้ปะ”
“หื้ม เป็นคำถามที่น่าคิดนะ กรณีแบบนี้ถ้าเป็นผู้หญิงมักจะโดนด่ามากกว่าอยู่แล้ว คนจะมองไม่ดี”
“แบบนี้ผู้ชายก็โคตรโชคดีเลยเนอะ เปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยแต่ไม่โดนด่าว่าร่าน ไม่ลดคุณค่าตนเอง เพราะคนจะมองว่าผู้ชายไม่เสียหาย ไม่ยุติธรรมกับผู้หญิงเลย”
พี่เอ็กซ์มองผมแล้วยิ้มนิดๆ
“นั้นสินะ บนโลกนี้มีอะไรยุติธรรมหรอก”
“ใช่ๆ ไม่มีอะไรยุติธรรมเลยสักอย่าง แต่ดีนะที่พีเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง”
ผมพูดจบแล้วยิ้มหวานให้พี่เอ็กซ์ พี่เอ็กซ์เลยหัวเราะเบาๆ
“ฮ่าๆ พี่ว่าเปลี่ยนเรื่องเถอะ พูดเรื่องแบบนี้เถียงกัน10วันก็ไม่จบหรอก”
ผมพยักหน้าให้พี่เอ็กซ์แล้วก็ไปเดินเล่นที่โซนอื่นต่อ
___________________________________________________
ก่อนอื่นต้องขอโทษเรื่องตอนที่แล้วที่คำพูดเยอะด้วยนะครับ พอดีคนเขียนเบลอๆหน่อยๆ แต่แก้ให้แล้วครับ มีอะไรตกหล่นแจ้งได้นะครับ
ตอนนี้เอาพี่เอ็กซ์โผล่มาเอาใจแม่ยก :L2:
มีคนถามเรื่องพระเอกเยอะมาก ลุ้นๆกันไป (โดนคนอ่านตบ :z6:)
ส่วนที่เชียร์พี่แพท พี่เพลง น้องพี ตายแล้ว อินเซสนะนั้น ฮ่าๆ คนเขียนยอมรับเลยอิมเมจตัวละครที่โดนใจคนเขียนสุดๆก็คือพี่เพลง พี่เอ็กซ์ พี่เอ็ม ที่เอาสไตล์มาจากความชอบส่วนตัวคนเขียน อิอิ
พี่เพลงพี่แกมีคู่แน่นอน เหมาะสมกับพี่แกด้วย ของพี่แกต้องฉลาดๆ (สปอย :hao7:)
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :-[ :o8: :L2: :กอด1:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ชอบพี่เอ๊กซ์ :-[
-
โอ้ยย ผู้ชายตัว อ.อ่างนี่แซ่บเน้อออออ
เอ็กส์ เอ็ม อาร์ โอ้ยยย พี แกจะเก็บหมดเลยไหมเนี่ยย
-
เพลงแมทสิน้ะ :hao6:
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งชอบ อยากอ่านต่ออออ!!
-
เหมือนพียังงง งง กับชีวิตอยู่น่ะ แล้วความหลังมันคือ? :ruready
-
อร๊ายยยยพี่เพลงกะแมทน้อยแน่เรย :-[ :-[
-
พี่เอ๊กซ์ต้องการจะสื่ออารายรึป่าวว
-
พี่เพลงกับน้องแมทเหรอคะ...(อินี่ก็มั่ว)
รอค่ะรอต่อ ต่อบ่อยๆนะคะ
-
พี่เอ็กซ์จ้า หลุดมา 3-4 เอ็มละ
-
ว้ายยย พี่เอ็กซ์เป็นสไตล์ที่ชอบอย่างที่คิดไว้เลยอ้ะ
แบบหล่อ เท่ห์ สุขุม มีสมอง และเจ้าเล่ห์แบบแสดงออก :mew1:
ช่างพระเอกเถอะ เอาเป็นว่าโบกป้ายพี่เอ็กซ์ต่อแบบรัวๆ
-
ของพี่เพลงต้องฉลาด แบบนี่หมายความว่า..... กรี๊ดดดด
-
ยิ่งอ่าน อยากอ่านต่ออออ!!
-
กรี๊ดดดดดดดด พี่เพลงกับแมทน้อยใช่ใหม :-[
พี่เอ็มโผล่มาเยอะมาก มันน่าจะเป็นพี่เอ็กซ์มากกว่านะ
-
พีพีเธอแรงส์ได้ใจฉันมากกกกกกกกก
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แอบเข้ามาเชียร์พี่เอ็กซ์เบาๆ
-
คู่พี่เพลงต้องฉลาดเหรอ.... หมอ ทันตะ แมทใช่ไหม?
คือชอบพี่เพลงพี่แพทอะ อยากมีพี่ชายแบบเน้!!!!
พี่เอ็มแกดูจะลดค่าตัวเองเยอะนะตั้งแต่เจอพี ดูไม่น่าค้นหาเลย
อาร์ก็มัวแต่เมาแล้วพีจะชอบเหรอ
ต้องแบบพี่พี่เอ็กซ์นี่ ได้ใจดูเจ้าเล่ห์นิดๆ (แต่ไม่รู้แอบเลวป่าว)
รอลุ้นๆ
-
น้องพีนี่ ตรงไปตรงมาดีนะครับ แมนๆคุยกันอ่ะ
-
:mew1: น้องพียังแซ่บเหมือนเดิมจร้า
แอบลุ้นพี่เอ็กซ์ให้อย่าเลวเหอะ
-
พียังแรง และน่ารักเหมือนเดิม อิอิ
พี่เอ็มเริ่มทำตัวน่ารำคาญล่ะ พี่เอ็กซ์ก็เริ่มมีบทบาทในชีวิตพีมากขึ้น
ยิ่งถ้าเข้า ม. แล้วคงวุ่นวายกันน่าดู
พี่เพลงคุ่กับว่าที่คุณหมอทันตะรึเปล่าจ้ะ
ปอลอ พี่แพทนี่ทำงาน/เรียนอยุ่คะ เราเข้าใจว่าทำงานแล้ว 555 งงกับตัวเอง
-
ขอบคุณค่า
-
พี คู่กับสองพี่น้องเลย ตัดพี่เอ็กซ์ทิ้ง รออ่านต่อจ้า
-
พีเอ๋ย น้ำเดินตลอดนะลูก :z1:
-
:hao6: คนนี้มาแรง
แต่ตอนท้ายพิมพ์ชื่อเอกซ์เป็นเอ็มป่ะ
-
พี่เพลง+แมทน้อย :m18: เอ๊ะยังไง ใช่รึป่าวหนออออ
-
x น่ารักไปนะ
-
ไม่เคยอ่านนายเอกที่แวร๊งส์แบบนี้มาก่อน แบบฉีกบทนางเอกกระจุย ฮ่าๆ ชอบจัง~
-
เข้มข้นๆ ..
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่เอ็กซ์สอนน้องพีไปในตัว ให้รู้คุณค่าในตัวเอง
คนนี้ก็เข้าข่ายพระเอกเหมือนกันนะ มาวิน
-
โอ้แม่เจ้าาาา เบื้องหลังมา กลายๆ น้องพีเอ้ย ย ย เอาไงดีลูก ส่วนตัวอยากให้พีรักตัวเองให้มากกว่านี้ เบื้องหลังท่าจะกระทบอย่างแรงแล้วยังไม่หลุด stage แน่เลย แต่จะเป็นไรมั้ยถ้าแอบเชียร์พี่เพลง แพท น้องพี 5555 เป็นจุดที่อ่านแล้วฟินสุดอะไรจะวิ้งๆ ปานนั้นน รออ่านจร้าาา
-
พี่นี่แรดนะ แต่ดีแล้วล่ะ แรดแล้วหยุด คงมีปมอะไรมากมายถึงเป็นแบบนี้
-
อาจจะได้เคลมอีกคน :hao6:
-
:o8: :o8: :o8:
พี่เอ็กซ์แน่เลยที่เป็นพระเอก
ปล.สนุกมากเลยค่ะ
-
ดูท่าทาง หนูจะมีผัวหลายคนนะลูก"น้องพี"
อิอิ ชอบอ่าาาา รอตอนต่อไปจ้า
-
3 อ.
-
อยากเชียร์พี่เอ็กซ์แต่ไม่เต็มที่เพราะไม่รู้ตื่นลึกหนาบางของพี่แก
รออีกหลายๆ ตอนหน่อย แต่จากความคิดเรื่องร่านอะไรนี่ก็ถือเป็นผู้ชายที่ดี
ที่น่าเอามาทำพันธุ์คนหนึ่ง
-
เชียร์อาร์ ดูรักพีจริง ถ้าเอาความจริงใจเข้าว่า ต้องชนะใจพีแน่
ส่วนพี่เอ็ม เหมือนจะแค่อยากเอาชนะ ระหว่างนั้นก็ยังนอนกับคนอื่นไปเรื่อย
ส่วนพี่เอ็กซ์ เป็นพี่ชายแสนดีไปละกัน 555555
-
ปูเสื่อ
-
จะรอดูว่าพั่เอ็มจะทำยังไงต่อไป
-
เชียร์ พี-เอ็ม ดูเหมาะและทันกันสุดล่ะ
-
อ้าย สนุกอ่ะเรื่องนี้ รอตอนต่อไป
-
:impress2: :laugh: :laugh:
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่14
“ขอบคุณพี่เอ็กซ์นะครับที่มาส่ง”
ผมหันไปยิ้มให้พี่เอ็กซ์ที่มาส่งบ้านหลังจากเราสองคนเดินเล่นกันเสร็จ พี่เอ็กซ์ไม่ตอบอะไรนอกจกายิ้มแล้วพยักหน้าผมเลยเดินลงจากรถไป พี่เอ็กซ์ก็ขับรถออกไปผมยืนรอจนรถลับสายตาจึงเดินเข้าบ้าน
“ใครมาส่งอะพี”
พี่แพทที่นั่งอยู่ในบ้านถามขึ้น สงสัยจะกลับจากทำงานที่คอนโดพี่ป็อปแล้ว
“พี่เอ็กซ์ครับ”
“หื้ม ไอ้เอ็กซ์ ไปเจอกันได้ไง”
“บังเอิญเจอกันที่ห้างอะครับ”
ผมตอบแล้วเดินเข้าครัวรินน้ำส้มแล้วมากินข้างๆพี่แพท
“อ๋อ ไปสนิทกันตอนไหน”
พี่แพทถามผมอย่างสงสัย
“ฮ่าๆ พี่แพทจะมาจับผิดอะไรพีเนี้ย”
“พี่ไม่ได้จับผิด ถ้าไม่มีอะไรพีก็ตอบพี่สิ”
“พีบังเอิญเจอพี่เอ็กซ์ พี่เขาชวนไปทานข้าว ไปเดินเล่นแค่นั้น ไม่มีอะไร”
ผมตอบพี่แพทแล้วมองพี่แพทเขม็ง
“แค่นั้นก็ดี พี่ไม่อยากให้พีลากตัวละครที่สาม สี่มายุ่งอีก”
“พี่แพทจะพูดอะก็พูดตรงๆเถอะ พีไม่ยุ่งกับพี่เอ็กซ์หรอก ถ้าพี่เขาไม่มายุ่งกับพีก่อน”
“พี !!”
พี่แพทเรียกผมเสียงเขียว ผมเลยสะบัดหน้าใส่จะเดินหนี พี่แพทรั้งไว้ซะก่อน
“พี่ขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่ แต่พีก็รู้ว่าพี่เป็นห่วง”
พี่แพทเสียงอ่อนลง ผมเลยนั่งลงแต่โดยดี แล้วมองตาพี่แพท
“พีรู้ว่าพี่แพทเป็นห่วง แต่พี่แพทก็ต้องไว้ใจพีบ้าง”
“พี่ไว้ใจพี แต่พี่ไม่ไว้ใจคนอื่น”
ผมส่ายหน้าเบาๆแล้วพูด
“พี่แพทไม่ได้ไว้ใจพีเลย ถ้าพี่แพทไว้ใจพีพี่แพทจะไม่พูดแบบนี้”
ผมพูดแล้วจ้องตาพี่แพท เราสองคนมองตากันสักพักแล้วพี่แพทก็ยกมือยอมแพ้
“โอเค พี่ยอมแพ้ พี่ขอโทษ แต่วันนี้พี่ไปเจอมันมา มันทำให้พี่รู้สึกเป็นห่วงพีอีกครั้ง พี่กลัว กลัวว่าจะเหมือนในอดีต”
พี่แพทพูดจบก็เข้ามากอดผมแล้วพูดต่อ
“พี่จะไม่ยอมให้อะไรเกิดขึ้นกับพีอีก”
ผมกอดพี่แพทตอบน้ำตาคลอ
“พีก็จะไม่โง่เหมือนเก่าแล้ว”
...................................
“สอบเสร็จแล้วโว้ยยยยยยยยยย”
เสียงไอ้พีทตะโกนลั่นบนตึก
“จบม.6แล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย”
เสียงป่านตะโกนต่อ
“กูจะได้ทำนมแล้วโว้ยยยยยยย”
อิซินดี้ตามทันที ผมเลยหันไปเบรกมัน
“มึงะทำนมจริงๆเหรอซินดี้”
“จริงสิ ความฝันกูเลยนะมึง กูคุยกับพ่อแม่ละ เขาโอเค เขาบอกว่าถ้ากูติดอักษร เขาจะให้กูทำนมเป็นของขวัญ”
อิซินดี้ตอบตาเป็นประกาย
“กูดีใจด้วยมึง งานนี้คงจะแต่งหญิงเต็มตัวใช่ไหม”
“แน่นอน กูจะเร่งผมยาวละ”
ผมยิ้มให้กับมัน ซินดี้มันอยากเป็นผู้หญิงเต็มตัวมานานแล้ว
“แล้วคุณพีละครับ ไม่สนใจทำบ้างเหรอ”
แมทน้อยหันมาแซวผม ผมสะบัดบ็อบใส่หนึ่งที
“เป็นเกย์นะแมทน้อย แมนๆ เตะบอลครับ”
ผมพูดพร้อมแอ็กท่าแมนๆ พวกนั้นหัวเราะพร้อมกันดังลั่นพร้อมสรรเสริญผม
“ฮ่าๆๆๆ อีดอกกกกกก”
.....................................
“พรุ่งนี้ไปสอบตรงแล้วเนอะมึง ตื่นเต้นๆ”
ซินดี้ชวนผมคุยขณะที่พวกเรานั่งรออาหารกันที่ห้างแห่งหนึ่ง
“ใช่ กูฟิตมาเต็มที่ละ พร้อมแล้ว”
ผมพูดพน้อมกำหมัด สู้โว้ยย
“ขอให้พวกมึงสองคนโชคดีนะ”
ไอ้พีทอวยพรผมเลยยิ้มหวานไปให้มัน
“แล้วเจอกันที่มอนะมึง”
ผมพูดแบบมั่นหน้า ฮ่าๆ
“ฮ่าๆ โอเคมึง”
ไอ้พีทตอบผมแล้วหันไปชวนไอ้ป่านคุยต่อ
“พรุ่งนี้ผลโควตานักกีฬามึงก็ออกแล้วนี่ป่าน”
“ใช่มึง ตื่นเต้นสุดๆ”
ไอ้ป่านพูดพร้อมถูมือแบบลุ้นๆ
“ทุกคนได้อยู่แล้ว เชื่อกูสิ”
แมทน้อยพูดสรุปให้ทุกคน ทุกคนพยักหน้าแล้วเริ่มทานอาหารกัน
ทานอาหารเสร็จก็มาร้องเพลงกัน บังเอิญเจอพี่เพลงกับเพื่อนๆร้องคาราโอเกะกันอยู่ห้องข้างๆ
“พี !!”
พี่เพลงเรียกผมพร้อมกวักมือเข้าไปในตู้ ผมเลยเดินเข้าไป เจอพี่เพลง พี่มาร์ท พี่เก้า พี่ต้น และคนสุดท้ายไม่คิดว่าจะเจอ พี่เอ็ม ผมยกมือไหว้พี่ๆทุกคน รวมถึงพี่เอ็มด้วย
“เดี๋ยวกลับพร้อมกันนะพี”
พี่เพลงหันไปมองพี่เอ็มนิดๆแล้วพูดกับผม
“ได้ๆ พี่เพลงจะกลับแล้วค่อยโทรมานะ”
ผมพูดจบพี่เพลงพยักหน้าเข้าใจ ผมเลยจะเดินออกไปโดยไม่สนใจพี่เอ็มที่จ้องอยู่ตลอด
“ไอ้เอ็มมึงจ้องน้องกูทำไมนักหนาว่ะ”
เพลงจบปุ๊บ พี่เพลงก็พูดเสียงดังทำเอาทุกคนในตู้เงียบ แม้แต่ผมที่กำลังจะเดินออกก็ชะงัก
“หึหึ กุจีบน้องมึงได้ปะ”
พี่เอ็มพูดจบผมก็ตาโตหันไปมองทันที พี่ยิ้มมุมปากมองผมแล้วพูดต่อ
“ได้ไหมไอ้เพลง”
ผมหันไปมองพี่เพลงที่เริ่มขมวดคิ้ว
“ถ้ากูบอกไม่ได้ละ”
พี่เพลงพูดจบพี่เอ็มหัวเราะกับตัวเองเบาๆแล้วพูดต่อ
“ขอโทษวะมึง คนนี้กูขอแหกกฎ”
พี่เอ็มพูดจบพี่เพลงลุกขึ้นทันที พี่มาร์ทที่นั่งข้างๆต้องรั้งไว้
“ใจเย็นๆมึง เพื่อนกันทั้งนั้น”
พี่มาร์ทปรามทั้งคู่ พี่เอ็มกับพี่เพลงมองตากันไปมา
“กูบอกมึงแล้วนะไอ้เพลงว่ากูจะจีบน้องมึง หลังจากนี้กูคงเปิดเผยได้เต็มที่”
พี่เอ็มพูดจบผมแทบจะกรี๊ดออกมา นี่ใช่ไหมคือเหตุผลของพี่แก ผมดักคอไปวันนั้นพี่แกเลยมาไม้นี้ใช่ไหม
“กูว่าเรื่องนี้ถามน้องพีดีกว่าไหม ว่าจะยอมรึเปล่า”
พี่เก้าที่นั่งอยู่เป็นคนตัดสินให้ ทุกคนเลยหันมาสนใจกับผม
“ไม่ดีกว่าครับ พีไม่อยากเป็นของเล่นของพี่เอ็ม”
ผมพูดจบก็ยิ้มหวานแล้วเดินออกจากตู้เพลงของพี่เขาทันที หึหึ คิดจะมัดมือชกกันหรือพี่เอ็ม มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก
“มึงไปทำอะไรตั้งนานวะพี”
แมทน้อยถามผมขึ้น
“ไม่มีอะไรหรอกมึง เรื่องไร้สาระ”
ผมพูดจบทุกคนพยักหน้าไม่สนใจแล้วหันไปแหกปากร้องเพลงกันต่อ
ตอนนี้ผมร้องเพลงเสร็จก็ออกมาหาพี่เพลงที่ยืนรออยู่ ข้างๆมีพี่มาร์ทอยู่ด้วย สงสัยคงรอแมท เอ๊ะหรืออิซินดี้
“ไปกันเถอะพี่เพลง”
ผมพูดพร้อมจับมือพี่เพลงให้เดิน มองไปด้านนอกเจอพี่เอ็มยืนสูบบุหรี่มองผมเขม็ง
“ซินดี้กลับยังไง”
พี่มาร์ทถามซินดี้ขึ้น ทำเอาผมหูกระดิกทันที
“กลับกับไอ้ป่าน”
ซินดี้ตอบแค่นั้นแล้วก็จะเดินออกแต่โดนพี่มาร์ทแขนไว้ซะก่อน
“พี่ไม่ให้กลับ”
ผมเลยหันไปสนใจสองคนนั้น มองเห็นไอ้ป่านที่ยืนทำหน้าไม่ถูกอยู่ ไอ้พีทที่ทำหน้างง ส่วนแมทน้อยที่ยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ
“เรื่องของพี่ แต่ซินดี้จะกลับกับป่าน”
ซินดี้พูดจบสะบัดมือแล้วรีบจูงมือไอ้ป่านออกไปนอกร้านทันที ผมมองหน้าพี่มาร์ที่เริ่มมีโมโหละ
“พี่มาร์ทจะไปสนใจอะไรซินดี้ เป็นอะไรกันเหรอ”
แมทน้อยยิงตรงๆทำเอาพี่มาร์ทนิ่ง
“กลับกันเถอะไอ้พี่มาร์ท”
แมทน้อยย้ำอีกครั้งพี่มาร์ทเลยยอมเดินแต่โดยดี
ผมมองทุกคนไปมา ไอ้พีทที่ทำหน้างงก็พูดขึ้น
“นี้กูพลาดอะไรเด็ดๆไปใช่ไหม”
“ใช่ มึงพลาดมากกกกกกกก”
ผมพูดจบไอ้พีทก็เกาหัวแล้วเดินออกไป พี่เพลงที่ยืนอยู่ก็กระตุกแขนผม
“อย่าไปยุ่งเรื่องคนอื่นนัก เรื่องตัวเองก็เอาให้รอดก่อนเถอะ”
ผมเลยหันไปทำปากจู๋ใส่
“ไปกลับบ้าน กูกลัวไอ้เอ็มจะตายเพราะบุหรี่ซะก่อนจริง ตั้งแต่มึงพูดมันก็ออกมาดูดบุหรี่ไม่หยุดอยู่เนี้ย”
พี่พูดระหว่างเดินไปที่รถ ผมเลยหันไปมองพี่เอ็มที่ยืนมองผมอยู่อย่างไม่ลดละ
“ยังจะหันไปยั่วมันอีก แค่นี้มันก็หัวปั่นพอละ”
พี่เพลงพูดจบผมเลยหันไปพูดกับพี่เพลง
“พีไม่ได้ทำอะไรเลยนะ อย่ามาใส่ร้าย”
“หึ ก็มึงเป็นแบบนี้ไง ไอ้เอ็มถึงคลั่งขนาดที่มาขอซึ่งๆหน้าแบบนี้”
ผมเบ้ปากเล็กน้อยไม่ตอบอะไร เราสองคนก็กลับบ้านกัน
ตอนนี้ผมสอบตรงอักษรเสร็จแล้ว ถือว่าทำได้เยอะเลย ดีใจที่ฟิตจัดๆมา หันไปมองซินดี้ที่ออกมาอย่างยิ้มแย้มแบบนี้คงทำได้แน่ๆ
“ยิ้มแป้นมาเชียวนะมึง ทำได้ละสิ”
“แน่นอน”
ซินดี้ยิ้มแล้วยักไหล่ให้ผม
“เออ ไปกินข้าวที่โรงอาหารมหาลัยปะ ได้เซอร์เวย์หนุ่มๆด้วย”
ผมพูดกับซินดี้ ซินดี้หัวเราะถูกใจ
“ได้เลยมึง อยากจะรู้จริงๆว่าหนุ่มวิศวะที่นี้จะแซ่บไหม”
“แหม๋ ทุกวันนี้ก็กินหนุ่มวิศวะที่นี่อยู่ไม่ใช่เหรอ”
ผมอดที่จะแซวมันไม่ได้ ก็พี่มาร์ทไง พี่แกเรียนวิศวะที่นี่
“เหอะ เลิกพูดถึงเหอะ อีกไม่นานก็จะได้จบเรื่องนี้ละ”
ซินดี้พูดกับผมพร้อมสูดหายใจแรงๆเหมือนให้กำลังใจตัวเอง มันคงพร้อมที่จะออกมาแล้วสินะ
“ทำไมวะ เกิดอะไรขึ้น”
“กูไปรู้อะไรมา พรุ่งนี้กูจะไปพิสูจน์แล้วได้จบประเด็นนี้สักที มึงไปกับกูนะ”
ซินดี้มองผม ผมเลยยิ้มให้กำลังใจมัน
“กูไปอยู่แล้วไม่ต้องห่วงเลย”
พูดจบเราสองคนก็เดินไปที่โรงอาหารกันระหว่างทานก็มองหนุ่มๆที่นี้ไป กรี๊ดดดดด หลายคนก็หล่อ เถื่อนๆสเป็คผมเลย ระหว่างทานกันเสร็จก็เอาจานไปเก็บ ซินดี้มันไปเข้าห้องน้ำ ผมเลยมานั่งรอที่ม้านั่ง
“พี !!”
ผมหันไปตามเสียงก็เจอผู้ชายที่ผมไม่อยากเจอที่สุดในชีวิต ผู้ชายที่ผมเกลียดที่สุดในชีวิต
ผมลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งหนี ผมได้แต่วิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่มองใคร วิ่งไปเรื่อยๆไปสนใจใคร โชคดีที่มีรถขับผ่านเลยมทำให้ไอ้เลวนั้นวิ่งตามผมไม่ทัน ผมมายืนพิงผนังที่ตึกใดตึกหนึ่งในหาลัย
ผมยืนมองไปรอบๆตัวแล้วสั่น แค่เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นภาพในวันวานก็ไหลเข้ามาในหัวผม นั่งนั่งลงกอดเข้าตัวเองตัวสั่น มองไปที่ทุกคนอย่างระแวง อยู่ดีดีก็น้ำตาคลอออยากจะร้องไห้ ไม่ ไม่ ไม่ ผมลืมภาพพวกนั้นได้หมดแล้ว ภาพที่ผมโดนกระชาก ภาพที่ผมโดนทำร้าย ทำไมต้องกลับมาหลอกหลอนกันอีก ไม่คิดว่าจะเจอกันเร็วขนาดนี้ ไม่คิดเลยจริงๆ
_________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ หายไปสามวัน พอดีคนเขียนต้องย้ายหอ เลยให้อะไรเข้าที่เข้าทางก่อนเลยมาต่อนิยายให้
คนเขียนเริ่มทำกิจกรรมที่มหาลัยแล้ว อาจจะไม่ได้มาต่อถี่ให้เหมือนเมื่อก่อน แต่สัญญาจะมาบ่อยๆ ไม่ทิ้งแน่นอน
ตอนนี้ก็เปิดเผยอะไรบางอย่างไปเล็กน้อยแล้ว อิอิ
ตอบคำถาม คนเขียนยังเรียนอยู่นะ เพิ่งจะปี1เอง ฮ่าๆ ส่วนคู่ที่ใครหลายๆคนเดามาจะถูกรึเปล่า อิอิ เอาเป็นว่าตามนั้นนะ ฮ่าๆ
หลายๆคนก็เชียร์พี่เอ็กซ์เหมือนเดิม ตอนหน้าเจอกับอาร์บ้าง อาร์เงียบไปหลายตอนละ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2:
-
อดีตของน้องพีกลับมาละ
พีกลัวจนตัวสั่นขนาดนั้น มันต้องมีเรื่องที่ร้ายแรงเกิดขึ้นแน่ๆ
อย่าลืมย้อนอดีตเล่าให้ฟังด้วยนะน้องพี
ส่วนก็เอ็มก็สู้ไม่ถอยจริงๆ เอาใจช่วยอยู่นะ แต่ขอให้รักน้องพีจริงๆนะ (ถ้าจีบสำเร็จ)
มีหลายคู่มากเรื่องนี้ ต้องลุ้นต้องเชียร์ไปเรื่อยๆ
คิดถึงน้องอาร์เช่นกัน ตอนหน้าขออาร์เยอะๆน้า
-
ตัวละครที่เป็นปมออกมาแล้ว ใครกัน่ะ?
-
พีเอ้ย ชีวิตมีแต่ความเสี่ยง พี่เพลงจะดูแลน้องได้ทุกวันหรือเปล่า
รักษาเนื้อรักษาตัวน้า พยายามอย่าห่างจากเพื่อน ไม่งั้นโดนไอ่นั่นฉุดแน่ๆ
อ้อ แล้วบอกพี่เพลงด้วยสิ
:katai1:
-
:katai1:ค้างงงงง
-
มันไม่ใช่สามเศร้าแล้วละ น่าจะสี่ห้าเศร้า แบบอีรุงตุงนังกันไปหมด ไม่รู้จะเห็นใจใครดี
-
พี่เอ็กซ์ได้โปรดมาดูแลน้องด้วย
-
แม้ตอนแรกนายเอกจะดูเหมือนแรดและร่าน แต่เราชอบก็ตรงที่
นายเอกเป็นคนปิดกั้นตัวเอง และไม่คิดจะรักใครจริงๆนี่แหละ เพราะเราไม่ชอบนายเอกใจง่ายเท่าไหร่
อีกอย่างคนที่เข้าหานายเอกมีแต่พวกเจ้าชู้ ร่าน แรด เหมือนกัน เราเลยไม่อยากเชียร์
ดีหน่อยที่นายเอกไม่ใจง่ายรักใครง่ายๆ ไม่งั้นคงต้องเจ็บซ้ำๆซากๆแน่ๆ ชอบๆๆๆๆๆๆอ่ะ :katai2-1: :katai2-1:
ปล.จะผิดมั๊ยถ้าเราจะเชียร์ให้เรื่องนี้เป็นนิยาย Incest แบบพี่น้องได้กันเองอ่ะ
เพราะคนที่เข้าข่ายพระเอกเนี่ยไม่น่าเชียร์ซักคน 5555+++
-
:hao5:
-
โดนข่นขืน
ชัวร์!!!!
-
โถ่ อิหนู
เอาใจช่วยนะลูก :mew1:
-
เเว๊กกกกกกกกกก ค้างสุดๆ
-
มารออ่านอดีต
-
กรี๊ดดด ค้างง น้องพีโดนมันทำอะไรลูกเดี๋ยวป้าไปตบให้
-
อะไร ยังไง ...... อ่าาาาา ค้าง...
-
:pig4:
-
พอเข้ามหาลัยแล้วคงป่วนน่าดู
-
:mew5: โลกจะกลมไปไหน ตัวละครเริ่มเยอะจริงๆนั่นแหละ
-
ผัวเยอะนะน้องพี ป่วนเลยที่นี้
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
ต่อๆ
-
ก็เอา3อ.นั่นแหละมาช่วยพีจากไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั่น
ปล.คิดถึงคนเขียน กลัวโดนดอง o13
-
:katai1: :katai4:อ้ากกกค้างงงง
อดีตน้องพีกะลังจะมา งืออออออออ
-
อดีตของพีคงเจ็บปวดมากสินะ :monkeysad:
-
อดีตของพี อยากรู้ๆๆ
-
ตายๆ เรียนที่เดียวกันหมดเลย :sad4: พีสู้ๆนะ
-
เพิ่งจะติดตามเรื่องนี้ สนุกจัง ชอบตัวละครทุกคน
คือทุกคนที่เกี่ยวข้องกับน้องพีมีบุคลิกที่แตกต่างกันไป
แล้วก็การแสดงออกค่อนข้างชัดเจนว่าต้องการอะไร
ชอบนิสัยน้องพีนะ อาจจะดูแรง แต่ก็รู้ว่าได้แค่ไหน
รู้ว่าเวลาไหนควรทำอะไร ขยันอย่างนี้ขอให้ได้อย่างที่หวังนะจ๊ะ
แต่คนที่เคยทำร้ายกันก็อยู่ที่นี่ด้วยนี่สิ คิดว่าน่าจะใช่นะ
น้องพีคงเจองานหนัก ไหนจะพี่เอ็มไหนจะคนในอดีต
เป็นกำลังใจให้น้องพีและคนเขียนในรั้วมหา'ลัยจ้า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
3 อ มีสิทธิ์เปนพระเอกเท่ากัน
พี่เอ็มถึงจะดูเลวๆไปนิด แต่คิดว่ายังไม่หลุดโผ
รอดูพี่เอ็กซ์ก่อน ดีเลวแค่ไหน แต่อาร์ คิดว่าไม่ใช่ ^^
-
เป็นกำลังใจให้นุ้งพีกะนุ้งซินดี้ค่ะ
-
โอ๊ย!!!! หันกลับไปชกหน้าแม่ง!!!
-
น่าสงสารนางจิงๆด้วย โถ่ๆ สู้ๆนะพี
-
น้องพีต้องผ่านมันไปให้ได้นะคะ
-
เรื่องในอดีต เริ่มมาทำร้ายปัจจุบันแล้ว ..
-
อยากให้ซินดี้คู่กับป่าน ~~~~ :hao5: :hao5: อดีตอันน่ากลัวววว :ling3: อยากรู้จังซินดี้จะพิสูจน์อะไร แล้วใครเป็นคนในอดีตของพี แล้วเรื่องมันเป็นมายังไง ??? :ling1: :ling1: มารออ่านนะค่ะ :t3:
-
อดีตของพีมาแล้ววววววววววว รอๆจ้า
-
ไอ้เลวนั่นเป็นใครกัน?
-
พี่เอ็กซ์เค้าเกิดมาเพื่อพี่แพทมั้ย ฟุดฟิดฟุดฟิด กลิ่นแปลกๆนะคู่นี้ คนนึงหวงน้องเว่อร์ อีกคนก็ดูอบอุ่บ แฟมิลี่แมน
ขอ เอ็กซ์-แพท เถอะ เชียร์คู่นี้อ่ะ
-
บอกได้คำเดียวว่า'ค้างงงง' :z3:
-
ไอ่เห้นั่นมันเป็นใคร!!!?
-
คนนั้นคือใครนะ มาต่อเร็วๆนะครับ
-
นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ตามมาไล่เก็บ :ling2: ก่อนอื่นต้องบอกว่า น้องพี o13 จริงๆ กับการไม่โอนอ่อนให้สองพี่น้องนั่น ที่ดูจะติดใจ ไม่ยอมเลิก เอ็มคิดว่าต้องการเอาชนะมากกว่า อยู่ในขั้นที่ชอบ แต่ อาร์ ดูท่าจะถลำไปแล้วถึงกับกินเหล้าเมายา คนประเภทนี้บางทีต้องเจอคนแบบนี้แหละ เห็นเป็นของเล่นของตาย สมควร o18 ส่วนพี่เอ็กซ์ยังไม่บทบาทเท่าไหร่ ดูแล้วน่าจะเป็นคนที่มาช่วยรักษาแผลในใจให้น้องพีหรือเปล่านะ ขอให้เป็นเช่นนั้น :hao3: และใครกันนะทำให้พีกลัวได้ขนาดนี้ มันต้องรุนแรงและเจ็บปวดมาก พีถึงได้ฝังใจและเปลี่ยนไป เข้มแข็งไว้นะพี อย่าไปกลัวมัน :กอด1: ส่วนอีพี่มาร์คเมิงเอาแต่ไม่คิดจะชัดเจนสักอย่าง นึกจะลากก็ลาก ทำตัวหมาหวงก้าง ยุให้ซินดี้ได้กับป่านไปเลย เอาเลย ถ้ามันรักเราจริง ยั่วให้มันหึงจนสติแตกไปเลย ทำให้มันเห็นว่าเราไม่ใช่ของเล่นของตาย จัดไปลูก :m31:
-
รออ่านอดีต :katai4: :katai4: o13 o13 :pig4: :pig4:
-
รออ่านนน
-
อยากอ่านต่อแล้วใจจะขาด คิดถึงน้องพีพี เมื่อไหร่จะอัพต่อคะ
-
ตกลงตอนนี้มีกี่ตัวละครแล้วนะ ผมเริ่มสับสนมากขึ้นๆ ใครเป็นใครอะไรบ้าง o2
ช่วยสรุปที
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่15
“พี !!”
ผมเงยหน้าไปตามเสียงเรียกเจอ พี่เอ็ม พี่เอ็มยืนมองผมอย่างสงสัยอยู่
“พีเป็นอะไรรึเปล่า”
พี่เอ็มพูดพร้อมเดินเข้ามาจับแขนผม ช่วงเวลานี้ผมอ่อนแอที่สุดผมต้องการใครสักคนเท่านั้นที่เข้าใจ
“หมับ”
ผมเข้าไปกอดพี่เอ็มเต็มแรงพร้อมซบลงบนไหล่พี่เอ็ม
“พี อึก พีขออยู่แบบนี้สักพักได้ไหม”
ผมพยายามจะกลั้นเสียงไม่ให้สะอื้น พี่เอ็มกอดผมแน่นพร้อมลูบหัวผมเบาๆ
“พี่อยู่นี่ ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะปกป้องพีเอง”
ผมไม่ตอบอะไร ปล่อยให้เวลามันผ่านไป ถึงผู้ชายคนนี้จะไม่ใช่คนดีนัก แต่ตอนนี้ เวลานี้ เขาอยู่ข้างๆผม
ครืน ครืน
เสียงโทรศัพท์ของผมทำให้ผมกับพี่เอ็มผละออกจากกัน ผมไม่มองหน้าเลย พี่เอ็มล้วงโทรศัพท์มารับทันที
“ว่าไงซินดี้”
“มึงอยู่ไหนพี”
“เอ่อ กูอยู่แถวๆนี้แหล่ะ เดี๋ยวเจอกันที่หน้ามหาลัยละกัน”
“อื้มงั้นก็ได้ กูตกใจเลย ออกมาไม่เจอมึง”
“โอเค”
ผมวางสายจากซินดี้แล้วเงยมองหน้าพี่เอ็ม
“พีขอตัวก่อนนะพี่เอ็ม”
ผมเลี่ยงเดินออกมาแต่โดนพี่เอ็มรั้งไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวพี”
“มีอะไรหรอพี่เอ็ม”
ผมหันหน้าไปมองหน้าพี่เอ็ม พี่เอ็มมองผมด้วยสายตาหลากหลายจนเดาไม่ถูก
“พีมีอะไรรึเปล่า บอกพี่ได้นะ”
ผมยิ้มนิดๆให้พี่เอ็มแล้วตอบ
“ไม่มีอะไรหรอกพี่เอ็ม ช่างเถอะ”
ผมผละออกมาแต่ไม่ทันจะเดินเลยไปพี่เอ็มตะโกนมาซะก่อน
“พี่รู้ว่าเรื่องของเรามันเริ่มต้นไม่ดีนัก แต่ถ้าพีให้โอกาสพี่...”
ยังไม่ทันพี่เอ็มจะพูดจบผมขัดซะก่อน
“พียังไม่พร้อมจะมีใครทั้งนั้น”
ผมพูดโดยไม่หันหน้าไปมองแล้วรีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันที
.................................................
“มึงไปไหนมาพี”
ซินดี้ถามผมขึ้นระหว่างนั่งรถไฟฟ้า
“กูเจอเขาวะ”
ผมหันไปมมองหน้าซินดี้แล้วหลุบต่ำ บีบมือตัวเองแน่น
“มึงเจอพี่เอสเหรอ”
ซินดี้ตาโตพร้อมผิดปากตัวเองอย่างไม่เชื่อ
“ใช่กูเจอมัน กูสั่นไปหมดเลยมึง”
ผมมองหน้ามันแล้วซินดี้ก็ตบไหล่ให้กำลังใจผม
“มึงต้องเข้มแข็งพี กูรู้ว่ามึงทำได้”
ผมยิ้มให้มัน ขอบใจที่มนให้กำลังใจผม นี่คือพีคนใหม่ไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว
....................................................
** ติดแล้วโว้ยยยยยยยย **
ผมนั่งเล่นเฟสบุ๊คอยู่เจอสเตตัสไอ้ป่านขึ้นก็ยิ้มกว้างทันที ยินดีกับไอ้ป่านด้วย มันติดวิศวะที่เดียวกับไอ้พีทแล้ว ผมเลยไปเม้นให้มัน
** ยินดีด้วยแสสสส เดี๋ยวกูตามไป ประกาศผลอาทิตย์หน้า **
ไม่นานนักไอ้ป่านก็ตอบกลับมา
** รีบมาเลยมึง อาทิตย์เจอกัน กูเลี้ยงชุดใหญ่ **
ผมยิ้มกับข้อความของมันแล้วตอบ
** โอเค ไม่เมาไม่เลิก **
ผมตอบมันแค่นั้นแล้วปิดคอมพิวเตอร์มานอนเล่นบนเตียง ผมพยายามไม่คิดถึงเรื่องที่เพิ่งเจอมา ผมคิดอยู่แล้วว่าสักวันจะต้องเจอกัน แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้แล้วไม่ได้เตรียมใจมาก่อน ตอนนี้ผมแข็งแข็งขึ้นแล้ว ผู้ชายคนนั้นไม่มีผลกระทบอะไรกับผมแล้ว
ครืน ครืน
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นเลยเดินไปหยิบมารับสายจากซินดี้
“ว่าไงซินดี้”
“มึงจำได้ไหมที่กูจะชวนมึงไปพิสูจน์อะไรสักอย่าง”
“จำได้สิ มีไรวะ”
“เดี๋ยวกูจะขับรถไปรับมึงที่บ้าน ไปที่หนึ่ง คืนนี้มึงนอนบ้านกูนะ เดี๋ยวกูไปขกับพ่อแม่มึงเอง”
“อื้ม โอเค รีบมาละ”
ผมวางสวายแล้วก็เตรียมของไปค้างบ้านซินดี้ ลงมาข้างล่างเจอพ่อ แม่ นั่งดูทีวีกันอยู่
“จะไปไหนพี”
แม่ทักขึ้นเมื่อเห็นผมถือกระเป๋า
“พีจะไปนอนบ้านซินดี้ครับ เดี๋ยวซินดี้มารับ”
“อ๋อๆ”
แม่ตอบพร้อมพยักหน้า ไม่นานนักซินดี้ก็มาถึง ซินดี้เข้ามาไหว้พ่อแม่ผม
“คุณพ่อคุณแม่คะ คืนนี้ซินดี้ขอตัวพีไปนอนเพื่อนหน่อยนะคะ”
“ได้สิลูก มีอะไรกันรึเปล่า”
แม่ตอบพร้อมมองหน้าผมกับซินดี้ไปมา
“ไม่มีอะไรหรอกคะ พอดีซินดี้อยากจะคุยกับพีเรื่องมหาลัย”
แม่ผมพยักหน้าเข้าใจเราสองคนเลยไหว้พ่อกับแม่แล้วเดินไปขึ้นรถซินดี้กัน วันนี้มันเอารถเก๋งของพี่ชายมันมา
“มึงจะพากูไปไหนวะซินดี้”
ผมหันไปถามซินดี้ระหว่างที่มันกำลังขับรถ
“ไปจับให้ได้คาหนังคาเขา”
ซินดี้ตอบพร้อมสายหวั่นไหว แค่นี้ผมก็พอเดาได้ว่าเรื่องอะไร
“มึงพร้อมแล้วใช่ไหมซินดี้”
ผมพูดพร้อมบีบมือให้กำลังใจมัน
“กูพร้อมแล้วมึง ได้เวลาจบเรื่องบ้าๆนี้สักที”
ไม่เท่าไหร่เราสองคนก็ถึงคอนโดคอนโดหนึ่ง เราสงอคนเดินเข้าคอนโดโดยที่พนักงานไม่ถามเลย สงสัยซินดี้มาบ่อย
“นี่คอนโดพี่มาร์ทใช่ไหม”
ผมหันไปถามมันระหว่างขึ้นลิฟต์
“ใช่”
ซินดี้ตอบผมเลยหันไปมองหน้ามัน มันเลยพูดต่อ
“ที่กูชวนมึงมา กูกลัวว่าเมื่อกูเจอความจริงแล้วกูจะไม่ไหว”
“ไม่เป็นไรมึง กูอยู่ข้างๆมึงเสมอ”
เราสองคนเดินไปถึงหน้าห้องห้องหนึ่ง ก่อนจะเข้าซินดี้มันยื่นโทรศัพท์มันให้ผมดู
“อีเชอรี่มันส่งรูปมาให้กูดู รูปที่มันนอนกับพี่มาร์ท ส่งมาเยอะเย้ยกู กูก็ไม่รุ้หรอกนะว่ามันรู้เรื่องกูได้ไง แต่กูเกลียดที่มันมาเยาะเย้ยกู กูเกลียดคำพูดของคนๆนึงที่บอกว่าเอาแค่กูคนเดียวที่เป็นผู้ชาย”
ซินดี้พูดพร้อมเสียงสั่นๆแต่พยายามสะกดกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล ผมหยิบโทรศัพท์มันมาดูเจอรูปพี่มาร์ทนอนหลับเปลือยอกอยู่พร้อมอิเชอรี่นอนเปลือยอยู่ข้างๆยิ้มอย่างภูมิใจ อิดอก ให้ดีเถอะมึง กูจะปล่อยรูปให้ยิ้มไม่ออกเลย อีนี้มันกะหรี่จริงๆ ได้กับพี่เอ็มแล้วยังมาได้กับพี่มาร์ทอีก
“กูสืบมาว่าวันนี้สองคนนี้นัดมาเอากันอีก กูเลยจะมาดูให้คาหนังคาเขา แล้วกูจะได้จบเรื่องนี้สักที”
ซินดี้พูดต่อพร้อมกับกรอกตาไปมาเพื่อไม่ให้น้ำตาไหล ผมสสารมันนะ แต่บางครั้งไม่ปลอบจะดีกว่า จะยิ่งทำให้ร้องหนักกว่าเดิม
ซินดี้ล้วงเอากุญแจมาเปิดห้องพี่มาร์ท
“นี่พี่มาร์ทไว้ใจมึงขนาดให้กุญแจเลยเหรอ”
“เปล่าหรอก กูแอบปั้มเอาไว้เพื่อการณ์นี้โดยเฉพาะ”
ซินดี้ยิ้มนิดๆให้ผม ผมเลยหัวเราะออกมาเบาๆแล้วยกนิ้วโป้งให้มัน
ซินดี้ไขเข้าไปในห้องพี่มาร์ท เข้ามาถึงก็ได้ยินเสียง
“ซี๊ดดดดด อ่าห์ พี่มาร์ทแรงอีก อย่างนั้นแหล่ะคะ”
แค่เสียงก็พอจะสรุปอะไรได้แล้ว ซินดี้ชะงักเล็กน้อยแต่ก็เดินเข้าไปในห้องนอนที่ไม่ได้ปิดประตู
ภาพที่เราสองคนเห็นคือพี่มาร์ทกำลังเอาอีเชอรี่อยู่จริงๆด้วย ผมหันไปมองซินดี้ที่น้ำตาไหลอย่างหยุดไม่อยู่ ผมเลยหันไปมองหน้าอีเชอรี่ที่เห็นพวกผมแล้วแต่พี่มาร์ทไม่เห็นเพราะหันหลังอยู่ อิเชอรี่ยิ้มเยาะพวกผมผมเลยจับกรอบรูปแถวนั้นแล้วซัดเข้าไปที่ทั้งคู่
“ว๊ายยยยยย”
อิเชอรี่กรี๊ดลั่น ทำเอาพี่มาร์ทหันมาเห็นผมกับซินดี้ยืนอยู่
“ซินดี้ !!”
พี่มาร์ทตะโกนเรียกซินดี้เสียงดังแล้วผละออกจากอีเชอรี่ทันที ผมแอบสังเกตหุ่นพี่มาร์ท แหม๋ แซ่บไม่น้อย มิน่าละอีเชอรี่ถึงยอม
พี่มาร์ทรีบนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วมาจับมือซินดี้ที่ยินนื่งน้ำตาไหล
“ซินดี้คือ เอ่อ ฟังพี่ก่อน”
“เพี๊ยะ !!”
เสียงตบหน้าดังสนั่นห้อง ซินดี้ตบหน้าพี่มาร์ท พี่มาร์ทยืนนื่งไม่พูดอะไร ซินดี้เลยพูด
“นี้สำหรับคนผิดสัญญา พอกันที จบกันแค่นี้เถอะพี่มาร์ท”
ซินดี้ปาดน้ำตาแล้วจับมือผมให้เดินออกจากห้อง แต่พี่มาร์ทรั้งไว้ก่อน
“เดี๋ยวสิซินดี้ ฟังพี่ก่อน”
“พอเถอะพี่มาร์ท คนหลายใจแบบพี่พูดยังไงก็ไม่ขึ้น”
ซินดี้รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที พี่มาร์ทเลยวิ่งตามออกไป ในห้องเลยเหลือแค่ผมกับอีเชอรี่ อีเชอรี่นั่งพิงหัวเตียงยิ้มเยาะผมอยู่
“ตายแล้ว ไม่รู้จริงๆนะว่าพี่มาร์ทคบกับซินดี้อยู่ เห็นพี่มาร์ทบอกฉันว่าโสด”
อีเชอรี่ทำหน้าตอแหลจนผมต้องเบะปากใส่
“เหรอจ้ะเชอรี่ ช่างน่าสงสารจริงๆเลยนะ”
ผมพูดจบก็หยิบแจกับแถวนั้นเอาดอกไม้ออกแล้วสาดน้ำใส่อีเชอรี่
“ซ่า”
“กรี๊ดดดดดดดดด อีพี มึงทำอะไร”
อีเชอรี่กรี๊ดลั่นห้อง ผมเลยเดินเข้าไปหามันแล้วพูดกับมัน
“ก็ช่วยสาดเชื้อโรคให้ห้องพี่มาร์ทนะสิ บังเอิญคงไปโดนตัวแม่เอา”
“มึงจะเอาไงกับกูอีพี”
อิซินดี้มองผมอย่างโกรธๆแล้วลงขึ้นใส่ผ้าขนหนูกระโจมอกยืนประชันหน้ากับผม
“จะตบกับกูเหรอ มาสิอีดอก แต่ระวังจมูกใหม่มึงจะเบี้ยวนะ”
ผมพูดจบพร้อมหัวเราะเบาๆ อีเชอรี่เลยได้แต่ยืนมองผมจิกๆแล้วกำหมัดแน่น ผมบังเอิญหันไปเจอเงินที่หัวเตียงตั้งอยู่ใกล้กระเป๋าตังอิเชอรี่เลยหยิบมาซัดใส่หน้าอีเชอรี่
“หมดเวลาละ กลับไปได้ละ เดี๋ยวแขกคนต่อไปรอนานนะจ้ะ”
ผมพูดจบยิ้มหวานให้เชอรี่แล้วเดินออกจากห้อง
ผมลงลิฟต์มาก็เจอพี่มาร์ทใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวยืดเยื้อกับซินดี้อยู่ ผมเลยเดินเข้าไปจับมือซินดี้
“ไปกันเถอะมึง”
“เดี๋ยว ตกลงซินดี้จะไม่ฟังพี่ใช่ไหม”
พี่มาร์ทขัดเราสองคนไว้ ซินดี้เดินต่อโดยไม่สนใจพี่มาร์ทอีก พี่มาร์ทเลยยืนนิ่งมองผมกับซินดี้อย่างหมดแรง
ผมกับซินดี้มานั่งอยู่ในรถเงียบๆ ผมเลยชวนคุยขึ้น
“กูขับให้ไหมซินดี้ มึงไหวเปล่า”
“ก็ดีมึง กูไม่ไหวจริงๆ”
ซินดี้พูดจบก็เข้ามากอดผมแล้วร้องไห้โฮ ผมได้แต่กอดปลอบซินดี้โดยไม่พูดอะไร
_________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วววว หายไปหลายวันเลย กิจกรรมหนักหน่วงมาก ฮ่าๆ
หลายๆคนอยากให้เล่าอดีตของพี เล่าแน่นอนครับ อดใจรออีกนิด
ตัวละครเยอะจริงๆแหล่ะ :laugh: คงไม่มีเพิ่มมาแล้วละตัวปมใหญ่ๆ
บอกว่าจะมีอาร์ตอนนี้ก็ไม่มี เค้าขอโทษ ตอนหน้ามีแน่ๆ ตอนนี้เริ่มเดินประเด็นซินดี้ก่อน
ส่วนคนที่สับสนตัวละคร ตอนนี้ก็มีหลักๆ
พี นายเอกของเรื่อง พี่เอ็ม ผู้ชายที่พีอยากได้ อาร์ ผู้ชายที่พีเคยใช้เป็นเครื่องมือ พี่เอ็กซ์ เพื่อนพี่ชายที่เข้ามามีบทบาท
พี่เอส ผู้ชายปมในอดีตของพี พี่แพท พี่ชายคนโตที่หวงน้องเพราะไม่อยากให้น้องเจออะไรที่โหดร้ายแบบในอดีตอีก
พี่เพลง พี่ชายคนรองที่คอยปกป้องน้องจากเพื่อนตัวเองคือพี่เอ็ม กลัวพี่เอ็มจะทำน้องเสียใจ
ซินดี้ เพื่อนพีและเจอปัญหารักฉบับกะเทย พี่มาร์ท ผู้ชายแท้ที่ลังเลเมื่อได้มามีลองคุยกับซินดี้
ป่าน เพื่อนของพีอีกคนที่แอบรักซินดี้มานานแล้ว (ยังไม่เล่ามากนัก) พีท เพื่อนในกลุ่มพีอีกคนที่กำลังจะมีบทบาทมากขึ้น
แมทน้อย เด็กเนิร์ดแอบเกรียนที่กำลังจะมีความรักเกรียนๆพุ่งเข้าชน
เอาเป็นว่าชี้แจงแค่นี้ก่อน อิอิ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2:
-
มาตามอ่านด้วยคน :pig4:
-
สั้นอ่ะ
น่าจะฟังว่าอิมาร์ทมันจะเเก้ตัวว่ายังไง คือคนนอกใจเเฟนมันมีข้อเเก้ตัวอะไรวะ???!
+1 o13
-
เอสคือใคร?? :katai1:
-
นังเชอรี่ :z6: อย่าลืมไปตรวจตรวจเลือดบ้างนะเมิงงงงง อีเลว :beat:
-
แอร๊ยยยย ซินดี้ ><~ :ling1:
-
ไอพี่มาร์ทมันน่าจะโดนให้มากกว่านี้อะ แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับคนโกหก :katai4:
ส่วนนังเชอรี่นั่นพีน่าจะเอาแจกันฟาดดั้งสักที สองที แหม...อ่านจะอยากมีส่วนร่วมอะ :beat:
ตอนนี้เหมือนพี่เอ้มจะเป็นคนดี กูไม่รู้สินะต้องดูกันต่อไป o16
-
อยากอ่านแมทน้อยกับความรักเกรียนๆ
-
อีกตัวละคร อีเชอรรี่ เอากับทุกคน 55555
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: อุ๊ปปปป คุ๊ณพร๊ะะะะะ อิพี่มาร์ท มันช่างกล้ามากนะน่ะ
ที่ใส่ผ้าขนหนูเผือเดียวลงลิฟตามมาน่ะ ปร๊าดดดดดดดด สุดยอดอ่ะ :hao7: :hao7: :hao7: (ชร๊านอยากเจอโมเม้นนี้จัง)
อิเชอร์นี่เนี่ย เน่าเฟะจริงๆ เอามันไปเผาเถอะ ความจริงพีน่าจะตบให้ฉาดสองฉาดนะ
ส่วนพี่มาร์ทเนี่ย ฟังเพื่อ ฟังคำ(ตอแหล)แก้ตัวหลอ ไร้สาระ นอกใจก็คือนอกใจ จะบอกว่าทำไปเพราะมีเหตุผลหลอ ไอ้บ้า
แหมๆ ว่าแต่พี่เอ็มรีบโกยคะแนนเชียว :hao6: ว่าแต่ เอสคือใคร ทำอะไรพีไว้ :katai1:
เหล่านาย อ. เนี่ยปวดหัวจริงๆ :hao3: อิรุงตุงนังจริงๆ ส่วนคนอื่นๆเนี่ยยังไงนร๊าาาาา
แมทน้อยกับรักเกรียนๆ ใครหว่า เหมือนจำได้ว่า ไม่เพลงก็แพทจะมีแฟนเป็นเด็กเก่ง แต่ลืมแล้วว่าใคร คงได้
เป็นพี่ภะใภ้ของพีสินะ แต่ถ้าหลุดโผสองพี่น้องนี้ก็คง เป็นอาร์สินะ เพราะมันเกรียนเหมือนกัน :laugh:
ตอนนี้กำลังชูป้ายไฟ พีทกับป่าน :o8: :o8:
-
เหมือนอิพี่มาร์ทคิดจริงจังกับซินดี้?
แต่ตอนนี้ฮีสับสนในตัวเอง เพราะฮีเปนผุ้ชายแท้
เลยลองมีอะไรกับน้องหนุเชอรี่ 555 มโนล้วนๆ
ส่วนน้องพี เข้มแข็งไว้นะ รักใครจริงๆสักคนก้อดีนะ^^
-
ฮึ้ยยยยยยย ทะม่ายพี่มาร์ททำกะซินดี้งี้อ่ะ ไหนบอกว่าไม่เอากะผู้ชายคนไหนนอกจากซินดี้ไง
ตัวเองทำได้งั้นซินดี้ก้แต้องทำได้ดิ
ซินดี้อย่าได้แคร์เลิกเลย กะผู้ชายพันธุ์นี้ หาใหม่ได้ดีกว่าเยอะ
เจ๊เชียร์นู๋หาใหม่ หนับหนุนเต็มที่
ปอลิง เกลียดอิพี่มาร์ทจิงๆเลย ทำนู๋ซินดี้ร้องไห้
-
ขอบคุณค่า
-
หวังว่าซินดี้คงไม่ได้คู่กับไอเชี่ยมาร์ทนะ ไม่งั้นไม่ยอมจริงๆด้วย
คู่กับป่านก็ดีนะ เพราะตอนนี้ซินดี้ยังไม่รู้นี่ว่าป่านแอบรักซินดี้อยู่
แต่ที่แน่ๆไม่เชยไอ้มาร์ทแน่นอน
-
เลิกเลยซินดี้ คบป่านดีก่า
-
:3123: คนเขียนสู้ๆจ้า รอเสมอ
เชียร์ ซินดี้กับป่านด้วยคน พี่มาร์ทกับอีนังเชอรี่นี่มันอะไร เพลีย
แอบหวังให้พี่เอ็มเข้าใจพีมากขึ้นบ้างนะ
-
คือจะๆกันขนาดนี้ จะให้ฟังอะไรวะไอ้เห้นี่ :katai1: ผิดหวังจริงๆ ตอนนี้ไม่มีอาร์ไม่เป็นไร ขอแค่คนเขียนอย่าหายไปนานเป็นพอ เข้ามารออ่านทุกวัน :L1:
-
เลิกๆไปเหอะซินดี้
-
เข้มข้นมากไปแล้วเรื่องนี้ :katai1:
-
เดินออกมาได้ก็อย่าใจอ่อนกลับไปเสียใจซ้ำๆอีกนะซินดี้
-
รอๆตอนต่อไปมาม่ากะลังเข้มข้น :katai1:
-
เอาให้พี่มาร์ทค้างแบบนี้ละชอบ
-
สามีของพีตัว อ หมดเลยอ่ะ
ลุ้นให้สุดท้าย "อด" พีซะให้หมด มีปัญหากันดีนัก
ซินดี้น่าสงสารผู้ชายนี่นะ สด. เหมือนกันหมด
-
มันค้างงงงงงงง ค้าางงงงงง
-
ผู้ชายตัว อ ของน้องพี แต่ละคน โฮกกกกกกกก
ยิ่งพีกลัวก็ยิ่งอยากรู้อดีตที่เคยเป็นแฟนกับพี่เอส
ตอนนี้พี่เอ็มเริ่มมีมาดพระเอก อิอิ คาดว่าพี่เอ็มคงจะเป็นตัวจริง
สงสารซินดี้น้าา ตัวละครเยอะจริงอะเรื่องนี้
-
เลิกเถอะค่ะซินดี้ ไม่ชอบพี่มาร์ทตั้งแต่ที่บอกให้ซินดี้ปิดเป็นความลับแล้วล่ะค่ะ :m16:
-
ไอ่พี่เอส นี่มีนัยยะ จาก SM รึเปล่าอ่า เลวธรรมดาไม่น่าทำให้กลัวจนตัวสั่นได้ขนาดนี้นะ
มาต่อไวๆน้าาาาาาอยากรู้ :katai1:
-
น้องพี นี่เจอแต่ ตัว อ. ทั้งนั้นเลยนะคะ เอส เอ็ม อาร์ เอกซ์
เรียงต่อตัวอักษรแล้วจะได้คลายปมปริศนาอีกอันป่าว กิกิ
เป็นกำลังใจให้ซินดี้ค่ะ เราว่ามันต้องมีเบื้องหลัง เหอ เหอ
ดีใจกะน้องป่านที่เอนติดด้วยน๊า
-
:hao5:
-
สนุก.ากค่ะรอติดตามนะ ขอตินิดนึงตรงที่ชื่อตัวละครอ่ะค่ะ ชอบพิมสลับกัน อย่างตอนที่ตบเชอรี่ แต่ไปพิมเปนซินดี้ เหนหลายรอบเลยที่พิ :a5:มสลับตอนเก่าๆก็มีจำไม่ได้ตรงไหน ส่วนเรื่องสนุกมากๆ :katai2-1: o22 รออ่านอยู่นะค่ะ^_^
-
มันต้องมีอะไรสักอย่าง
-
ไหนอิพี่มาร์ทบอกว่าเป็นผู้ชาย จะไม่เอากับผู้ชายคนอื่น
แล้วนี่คืออะไรรรรรรรรรร
แก้ตัวไม่ขึ้นหรอก ถึงขนาดครางสุขสม :m31:
อย่าไปสนมัน!!!!!
-
ว่าละว่าคนที่น่าจะเจอพีต้องเป็นพี่เอ็ม แหม๊ ซื้อหวยไม่ถูก *ตบเข่าฉาด* :serius2:
คว้าป้ายไฟพี่เอ็กซ์มาโบกต่อแบบไร้ความหวัง แววพระเอกพี่เอ็มมาลิบๆเลย
-
นังเชอร์รี่ทำภาพพจน์กระเทย ตุ๊ด เกย์เสียมากคับ
เอาใจช่วยทุกคนเลย ไม่รู้จะเชียร์ใครคู่ใครแล้ว รักทุกคนซะเลย ยกเว้นนางเอสนะ บังอาจทำร้ายพี ฮึ่ยยย
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่16
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นซินดี้ก็ดูเงียบๆไป เปลี่ยนเบอร์ใหม่ ไม่ค่อยจะออกไปไหน ซึ่งผมก็เข้าใจมันดี เราสองคนไม่มีการพูดถึงเรื่องนั้นอีก ผมเข้าใจดี มันคงอยากให้จบ ไม่อยากให้พูดขึ้นมาสะกิดแผลอีก
“ซินดี้ คืนนี้มึงไปเปล่าไอ้ป่านเลี้ยง”
ผมคุยโทรศัพท์กับซินดี้อยู่
“ไปแหล่ะมึง ไม่ไปเดี๋ยวไอ้ป่านงอนเอา”
“กูก็ว่างั้น”
ผมยิ้มๆไม่พูดอะไร เราคุยกันอีกสักพักก็วางสาย ระหว่างนี้ปิดเทอมผมก็อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ออกไปไหน รอเวลาไปรับใบจบ รอเวลาประกาศผลมหาลัย
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมเลยเดินไปเปิดประตูเจอพี่แพทยืนอยู่
“มีอะไรเหรอพี่แพท”
พี่แพทเข้ามานั่งในห้องผมก่อนจะพูดขึ้น
“คืนนี้พีบอกแม่ว่าจะไปเที่ยว ไปไหนละ”
ว่าเรื่องอะไร พี่แพทคงเป็นห่วงผม ผมอมยิ้มแล้วตอบพี่แพท
“ไปร้านZSZ ครับ ไอ้ป่านเลี้ยงที่สอบติดวิศวะ”
“ป่านสอบติดทีเดียวกับพี่เหรอ”
“ใช่ พวกเราคงได้เรียนที่เดียวกันหมด”
ผมตอบแล้วไปนั่งข้างๆพี่แพท พี่แพทเลยลูบหัวผมแล้วมองผมอย่างห่วงใย
“พี่ไม่อยากให้พีเรียนที่นั้นเลย พีก็รู้ใช่ไหมว่ามันเรียนที่นั้น”
ผมนิ่งทันทีที่พี่แพทพูดจบ แล้วมองหน้าพี่แพท
“แต่อนาคตสำคัญกว่านะพี่แพท แล้วอีกอย่างคนเราหนีอะไรไม่ได้ตลอดชีวิตหรอก ถ้าจะเจอมันก็ต้องเจอ”
“ก็ใช่ แต่พี่เป็นห่วงพีนะ ต่อให้น้องพี่จะเข้มแข็งขึ้นขนาดไหน แต่ในสายตาพี่ พี่ยังเป็นเด็กน้อยตัวเล็กๆที่พี่ต้องปกป้องเสมอ พี่อยากให้พีคลาดสายตาพี่เหมือนในอดีต พี่ไม่อยาก...”
พี่แพทไม่ทันจะพูดจบผมขัดขึ้นซะก่อน
“พอเถอะพี่แพท มันไม่ใช่ความผิดของพี่แพทหรอก”
“แต่ถ้าช่วงนั้นพี่ไม่เที่ยว ไม่เกเร ดูแลพีกว่านี้”
“พี่บอกว่าหยุดไงพี่แพท!!”
ผมขึ้นเสียงดังพี่แพทจึงหยุดพูด ผมรู้สึกผิดที่เห็นพี่แพทหน้าเจื่อน
“พีขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่ แต่พี่แพทอย่าโทษตัวเองเลย อีกอย่างถ้าพี่แพทไม่อยากให้พีเจ็บ พี่แพทก็หยุดขุดมันขึ้นมาพูดสักที”
พี่แพทมองผมแล้วดึงผมเข้ามากอด
“พี่ขอโทษพี พี่ขอโทษ”
ผมกอดพี่แพทตอบไม่พูดอะไร ผมเข้าใจว่าพี่แพทเป็นห่วง แต่พี่แพทไม่รู้หรอกว่าการที่พี่แพทพูดถึงมัน รื้อฟื้นถึงมัน มันยิ่งทำให้ผมเจ็บและนึกถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่ผ่านมา
.................
“เอ้าชน!! เต็มที่โว้ย วันนี้ป๋าป่านเลี้ยงเอง”
ไอ้ป่านแหกปากดังลั่น พวกเราหัวเราะกันเบาๆ แมทน้อยจึงพูดขึ้น
“กูว่าไม่ใช่มึงฉลองละ มึงอยากกินเองมากกว่า”
“ฮ่าๆ รู้ใจกูจริงๆ พอดีได้โอกาสขอตังพ่อมากินเลี้ยง ฮ่าๆ”
ไอ้ป่านตอบพร้อมทำหน้าทะเล้น ผมมองไอ้ป่านแล้วอดยิ้มตามไม่ได้ ป่านเป็นคนที่หล่อ คมเข้ม คนภายนอกจะมองว่ามันขรึมๆ แต่ถ้าสนิทจะรู้เลยว่ามันฮามากก หุ่นของมันไม่ต้องพูดถึง แซ่บ สูง เท่ห์แบบนักกีฬา ไม่งั้นสาวๆโต๊ะข้างๆคงไม่มองมันอย่างทอดสะพานเยอะแยะ แต่แปลกมันไม่ค่อยมีแฟนเลย มีแค่คนเดียวตอนมอต้น ซึ่งเลิกกันไปนานแล้ว
“ซินดี้มึงเป็นไรวะ ช่วงนี้เงียบๆ”
ไอ้พีทถามซินดี้ขึ้น ไอ้ป่านเลยหันไปมองถ้าสังเกตดีดีจะรู้ว่ามันเป็นห่วง
“กูไม่เป็นไร”
ซินดี้ยิ้มนิดๆ แต่วสายตามันไม่ได้ยิ้มด้วยเลย ผมมองซินดี้ จริงๆแล้วมันก็กะเทยที่สวยคนนึง ยิ่งช่วงนี้ผมเริ่มยาวขึ้น มันก็ดูวิ๊งๆไปอีก เสียดายช่วงนี้นางเฮิร์ทเลยดูเศร้าๆ
“เออ ปิดเทอมเราจัดทริปไปทะเลกันปะ”
ผมหาเรื่องคุยช่วยซินดี้ ไม่อยากให้มันโดนซักมาก
“น่าสนนะ อยากไปทะเลภูเก็ต”
แมทเสนอความคิด ผมพยักหน้าเห็นด้วย
“กูเห็นด้วย พอดีเลยพ่อกูมีเพื่อนเปิดรีสอร์ทที่ภูเก็ต ได้พักไม่แพงๆ”
ไอ้พีทพูดขึ้น ผมเลยหันไปถามไอ้ป่านกับซินดี้
“แล้วมึงสองคนว่าไง”
“กูโอเค ตามนั้น”
ไอ้ป่านตอบแล้วหันไปมองซฺนดี้ ซินดี้เลยตอบบ้าง
“กูก็โอเค”
“เย้ แล้วเจอกันทะเลภูเก็ต”
ผมตะโกนลั่นแล้วพวกเราก็สนุกสนานเฮฮากัน นั่งกินนั่งเม้าท์กันไปสักพัก ไอ้พีทก็เริ่มได้เบอร์มา ผมเลยอดแซวไม่ได้
“แหม๋ ไอ้พีท นั่งไม่นานก็ได้เบอร์มึงนี้ตัวพ่อเลยจริงๆ”
ไอ้พีทยักไหล่แบบไม่แคร์ แล้วยังเก็กเสียงหล่ออีก
“ก็พีหล่ออะน้อง จะให้ทำไงได้”
“แหวะ”
พวกเรารวมหัวกันแหวะใส่มันพร้อมกัน ฮ่าๆ ไอ้พีทมันก็หล่อจริงๆนั้นแหล่ะ หล่อ สูง ขาว หุ่นดี ไม่บึ๊กแต่ก็เพรียวๆ มันสูง180ได้ ไอ้ป่านสูงกว่ามัน ไอ้ป่าน183แถมไอ้ป่านบึ๊กกว่านิดๆ ก็มันนักกีฬานี้
“สักวันเถอะมึงไอ้พีท จะเจอคนปราบ”
ผมพูดขึ้นอย่างหมั่นไส้มัน
“ใช่ อย่างมึงนะพีทต้องเจอแบบเจ้าชู้กว่า เพลย์บอยกว่าถึงจะเอามึงอยู่”
แมทน้อยสมทบอย่างเห็นด้วยกับผม
“แบบนี้มึงได้เป็นผ่ายรับแน่”
อิซินดี้สอดขึ้นแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“สัส ไม่โว้ยยยย ก็รุกเท่านั้น”
พวกเราไม่ตอบอะไรแต่หัวเราะลั่นใส่มัน
“พี ”
เสียงเรียกจากด้านหลังให้ผมหันไปมอง อาร์นั้นเอง ไม่เจอกันตั้งนาน
“ว่าไงอาร์”
“คิดถึงพีไง”
พูดไม่พอยังทำสายตาหวานเชื่อมให้ผมอีก
“เสี่ยวเหมือนเดิม จำไม่ได้เหรอเราบอกว่าไม่ชอบคนเสี่ยวๆ”
“จำได้สิ แต่ต้องบอกเพราะมันมาจากส่วนลึกในจิตใจ”
“หยุดๆ จะอ้วก”
ผมโบกมือให้อาร์หยุด อาร์เลยมานั่งใกล้ๆแล้วจับมือผมมาจูบ
“ทำอะไรอะอาร์”
ผมตกใจเล็กน้อย ทุกคนในโต๊ะก็ดูตกใจ
“ก็จูบมือพีไง คิดถึงอยากทำมากกว่านี้ แต่คงไม่ได้”
อาร์พูดแล้วทำตาวิบวับ ผมเลยดึงมือออก
“ถ้าอาร์อยากได้เซ็กซ์จากเราอีกคงไม่มีทางแล้วละ ไปหาที่อื่นสิ ระดับอาร์แปปๆก็ได้”
“คนอื่นก็ไม่เหมือนพีนี่”
“หยุดสักทีเถอะอาร์ ไหนบอกจะไม่มาให้เจอหน้าอีก”
ผมพูดเข้มขึ้นอาร์คงรู้ว่าผมเริ่มโมโหแล้ว อาร์เลยเลิกทำหน้าตาเจ้าชู้แล้วจริงจัง
“ทำไมอาร์ต้องถอยละ ในเมื่อพี่เอ็มมันเอาแต่รุก”
ผมขมวดคิ้วนิดๆแล้วถามต่อ
“อาร์ไปรู้อะไรมา”
“หึหึ คิดว่าอาร์ไม่รู้เหรอว่าไอ้พี่เอ็มมันออกตัวแรงขนาดว่าจะจีบพี”
“แล้วยังไงละ”
ผมถามต่อ ไม่ได้จะกวนนะ แต่อยากรู้จริงๆ
“ก็พี่เอ็มมันวันไนท์สแตนเหมือนกับอาร์นี้ พี่เอ็มยังจีบพีได้ แล้วทำไมอาร์จะจีบพีบ้างไม่ได้”
อาร์ตอบแล้วยิ้มมุมปาก ผมเงียบไม่พูดอะไร อาร์เลยพูดต่อ
“ครั้งนี้พีไล่ยังไงอาร์ก็ไม่ไปแน่ แล้วเจอกันนะ จุ๊บๆ”
อาร์ส่งจุ๊บส่งท้ายแล้วเดินออกไปด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“งานเข้าแล้วไงมึง”
แมทน้อยพูดขึ้น แล้วมองผมอย่างเป็นห่วง
“แม่ง ทำไมไม่มีใครหยุดวะ กูว่ากูก็หยุดแล้วนะ ทำไมไม่วันไนท์สแตนเหมือนคนอื่นๆวะ คืนเดียวจบไรงี้ ทำไมต้องมาอะไรกับกูนักหนา”
ผมพูดขึ้นอย่างหัวเสีย จะอะไรกับชีวิตผมนักหนา
“นั้นดิ แต่ละคนไม่อยากจะปล่อยมึงเลย คิดดูพี่น้องยอมแข่งกันเอง”
ซินดี้พูดขึ้น ผมส่ายหน้าอย่างหัวเสีย
“มึงอาจจะเด็ด โดนใจพวกเขาก็ได้”
ไอ้ป่านแทรกขึ้น ผมเลยอวยพรมันไป
“พอเลยไอ้ป่าน”
....................
“พี่แพทมารับพีเลยครับ พี่รออยู่หน้าร้าน”
ตอนนี้พวกเรากินกันเสร็จเริ่มแยกย้ายกันแล้ว ผมเลยมาโทรศัพท์บอกพี่แพทให้มารับ เพราะพี่แพทบอกเองจะมารับ ตอนขามาพี่แพทก็มาส่ง
“ครับ เดี๋ยวพี่ไปรับ”
พูดแค่นั้นผมก็วางสาย ขี้เกียจยินรอเลยมานั่งที่ม้านั่งแถวๆนั้น บังเอิญมันมีพุ่งไม้บังอยู่ ไม่สังเกตคงไม่เห็น
“พีมันไปไหนแล้ว”
ผมหันไปตามเสียงเห็นซินดี้ยืมมองหาผมอยู่ ผมจะตอบแต่มีเสียงขัดซะก่อน
“พี่แพทคงมารับมันแล้วมั้ง”
ไอ้ป่านนั้นเอง คงเดินตามซินดี้มา
“ก็คงงั้นแหล่ะ”
ซินดี้ตอบไอ้ป่านไป สองคนนั้นยืนใกล้ๆกันไม่พูดอะไร ไม่นานไอ้ป่านก็พูดขึ้น
“มึงเป็นอะไรพูดกับกูได้นะซินดี้”
ไอ้ป่านถามซินดี้ด้วยสายตาอ่อนโยน
“กูไม่เป็นอะไรหรอก”
ซินดี้ตอบแล้วหันไปยิ้มนิดๆให้มัน
“มึงอย่าฝืนเลยซินดี้ กูเป็นเพื่อนมึงมาตั้งแต่ม.1 ทำไมกูจะไม่รู้”
“กูไม่ได้ฝืน”
“มึงนี่ยังจะปากแข็งอีก รู้ไหมกูเป็นห่วง”
ไอ้ป่านพูดพร้อมแตะไหล่ซินดี้ ซินดี้ไม่ตอบอะไรแต่เงยหน้ามองไอ้ป่านแทน ไอ้ป่านเลยพูดต่อ
“กูคิดถึงรอยยิ้มของมึงมากกว่า รอยยิ้มที่ยิ้มแล้วตามึงยิ้มด้วย ไม่ใช่ยิ้มแล้วตามึงเศร้าแบบนี้”
ซินดี้มองป่านแล้วพูดขึ้น
“กูขอกอดมึงได้ไหมป่าน”
“ได้ดิ”
ไอ้ป่านพูดจบซินดี้ก็โถมตัวเข้ากอดไอ้ป่าน ตรงที่ผมนั่งทำให้ผมเห็นหน้าไอ้ป่านว่ามันยิ้มมีความสุขขนาดไหม มันคงจะรักซินดี้มากสินะ ผมอยากให้ไอ้ป่านสมหวังจังเลย ถ้าซินดี้ได้เจอคนดีดีแบบไอ้ป่านผมก็ดีใจ
“หมับ”
มีคนจับแขนผม ผมตกใจหันไปมอง
“แมท”
ผมเรียกแมทเบาๆ ตกใจหมด มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง
“ใช่กูเอง คิดว่าเป็นไอ้อาร์จะมาฉุดมึงเหรอ”
ผมยอมรับเลยว่าตอนแรกคิดแบบนั้น ฮ่าๆ
“เออ ประมาณนั้น”
“จุ๊ๆ”
แมทจุ๊ปากให้ผมเบาๆ แล้วชี้ไปที่ไอ้ป่านกับซินดี้
“กูอยากให้สองคนนั้นรักกัน”
“มึงรู้เหรอแมท”
ผมตาโตมองแมทที่ส่ายหน้ามองผมอย่างระอา
“รู้สิ ถ้าสังเกตดีดีจะรู้ว่าไอ้ป่านมันชอบซินดี้ตั้งนานแล้ว แม้ไอ้ป่านจะชอบชวนซินดี้ทะเลาะ แต่มึงก็น่าจะรู้ว่านั้นคือวิธีเข้าหาฉบับไอ้ป่าน”
“เออนั้นดิเนอะ”
“กูอยากให้ซินดี้มีความสุข”
แมทพูดต่อ ผมเลยมองหน้ามันแล้วถาม
“มึงรู้อะไรมาเหรอแมท”
“รู้ในสิ่งที่มึงก็รู้ พี่กูกิ๊กกับซินดี้กูเพิ่งรู้ เพราะพี่กูมาเล่าทุกอย่างให้ฟังเอง พี่กูมันเล่าหมดทุกอย่าง มันขอให้กูช่วยง้อ แต่กูไม่ช่วยหรอก แถมชกมันไปหนึ่งทีที่ทำซินดี้เสียใจ”
แมทพูดจบผมยิกนิ้วโป้งให้เลย มันเลยพูดต่อ
“มันจะให้กูหาเบอร์ซินดี้ให้ เพราะมันไม่กล้าไปที่บ้านซินดี้ มึงก็รู้บ้านซินดี้เปิดค่ายมวย”
“ฮ่าๆ พี่มึงแม่งป็อด แต่มึงอย่าช่วยพี่มึงนะกูขอ”
“ใครจะกล้าว่ะ ถ้าพี่ซินดี้รู้ว่าน้องสาวสุดสวยของตนเองเสียใจเพราะพี่กู พี่กูโดยนักมวยทั้งค่ายแน่”
แมทตอบยิ้มๆ แล้วพูดต่อ
“มึงไม่ต้องห่วงกูไม่ช่วยแน่ ให้มันรู้สำนึกซะบ้างอยากเจ้าชู้ดีนัก”
ครืน ครืน
เสียงโทรศัพท์ผมสั่นเลยหยิบขึ้นมาดู พี่เพลง เอ๊ะ พี่เพลงโทรมาทำไม
“ฮัลโหลพี่เพลง”
“พีอยู่ไหนพี่อยู่หน้าร้านละ”
“อื้มเดี๋ยวพีออกไป”
ผมพูดเสร็จก็วาง หันไปข้างนอกไอ้ป่านกับซินดี้หายไปแล้ว เลยหันไปหาแมทแล้วพูด
“มึงกลับไง ให้พี่กูไปส่งปะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูกลับกับไอ้พีท”
ผมพยักหน้าแล้วเดินมาที่รถ พี่เพลงยินพิงรถอยู่ แมทก็เดินมาส่งผมด้วย
“กลับดีดีนะมึง ไหนไอ้พีทละ”
”มันไปห้องน้ำเดี๋ยวคงออกมา”
แมทตอบแล้วมองหน้าผมสลับกับพี่เพลง
“พี่ไปส่งไหมแมท”
พี่เพลงพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรครับพี่เพลง”
“ไม่เป็นไรได้ไง เดี๋ยวพี่ไปส่งที่คอนโดไอ้มาร์ทเอง ไปดูมันหน่อย เมาเหมือนหมาละ”
“ไม่เป็นไรแมทไม่อยากจะรบกวนพี่เพลง เดี๋ยวแมทให้ไอ้พีทไปส่งเอง”
“แมทอย่าดื้อดิ บอกว่าพี่ไปส่งเอง”
พี่เพลงเริ่มขึ้นเสียงละ แมทน้อยยังยืนนิ่งไม่ยินดียินร้ายกับท่าทางพี่เพลง
“อย่าบังคับผม ผมไม่ชอบ”
แมทพูดแค่นั้นแล้วเดินไปหาไอ้พีทที่ออกมาพอดี เล่นเอาผมงง มองทั้งสองคนสลับไปมา
____________________________________________
ตอนนี้แอบบอกใบ้อะไรหลายอย่างอยู่นะ อิอิ ว่าใครคู่ใคร
ตอนที่ผ่านมาซินดี้โดนด่าเยอะแยะ ฮ่าๆ สงสารนางนะ เริ่มอยากให้นางมีคู่ อิอิ
ส่วนพี่มาร์ทพี่แกโดนด่าก็ถูกต้องอยู่แล้ว ฮ่าๆ คนเขียนชอบคุณคนนึงที่คอมเม้นต์แล้วคิดเหมือนกันเลยว่านอกใจก็คือนอกใจ ไม่มีอะไรต้องอธิบายมากกว่านั้น
หลายคนเชียร์ป่านกับซินดี้ เราไม่อยากจะสปอยว่า ซินดี้นางจะดราม่าแค่นี้เพราะหลังจากนี้นางจะเป็นกะเทยที่น่าอิจฉามาก (คนเขียนอยากมีเองเลยเอามาใส่ให้ซินดี้ ฮ่าๆ)
อีกอย่างคนเขียนตั้งใจนะให้ผู้ชายของพีเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษตัวอ. หมด ไม่รุ้ดิ มันชอบ ฮ่าๆ
คนเขียนอาจจะเบลอๆบ้างในเรื่องชื่อตัวละคร ต้องขอโทษด้วยครับ ทักท้วงเตือนกันมาได้
สุดท้ายขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2:
-
ลุ้นๆคร้าแล้วที่ว่านางจะน่าอิจฉานะคือไรค่ะ
พี่มาร์ทง้อหรือว่านางจะหันมาคบกะป่านอ่ะ
:ling1: :ling1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พีทผู้มาดแมนคนสุดท้ายในกลุ่มก็มีแววจะมีปั๋วรึเนี่ย :z1:
รู้สึกคนนี้ชักน่าจะติดตาม
ขอให้ป่านคู่กับซินดี้นะ :m1:
พวกเจ้าชู้เอามันไปฝังงงงงงง :m31:
-
สมน้ำหน้า.. ซินดี้นางสมควรได้คนดีๆมาดูแลนะ
วันไนท์อาจจะดูไม่ดีใจสายตาคนอื่น แต่เราชอบความชัดเจนของพีมาก
เพลียกับ พี่น้องอ. จีบคือไร? เห่าไล่บ๊อกแบ๊กตลอดเลย ใครจะเอาพวกแกย่ะ
พออ่านแบบนี้เราเลยคิดว่าอิพี่น้องคู่นี้เป็นได้แค่ตัวประกอบแน่ๆ
ลุ้นๆๆๆ ว่าเมื่อไหร่ตัวจริงจะมา
-
โอ๊ะโอว พี่เพลงยังไงๆกับแมทน้อยหว่า
:katai2-1:
-
เดาถูกอยู่สองสามคู่ อิอิ. :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดด!ถ้าซินดี้จะทำให้คนอิจฉาได้แสดงว่านางต้องได้คู่กับป่านแน่เลย
อย่างน้อยๆป่านก็ไม่เจ้าชู้และมั่นคงล่ะนะ ไม่งั้นถ้าตามที่พีบรรยายคนหล่อๆอย่างป่าน
มันคงมีคู่ควงไปเรื่อย แต่นี่ป่านกลับไม่มี เค้าเชียร์คู่นี้ ส่วนไอมาร์ท เรายังอยากเห็นมันเจ็บปวดเจียนตายอยู่นะ
รวมถึงอิเชอร์รี่เน่านั่นด้วย เพราะนี่เรายังไม่เห็นมันได้รับกรรมอะไรเลย
ปล.เมื่อไหร่จะคลายปมของพีซักทีอ่ะ เอาทีล่ะนิดๆก็ได้ พลีสสสสสสสสสสสสสส
-
พี่เพลงกับแมทนี่ยังไงๆ?? 555+
-
อยากรู้ใครเป็นพระเอก
เหมือนจะเป็นพี่เอ็ม
แต่ก็ดูจะมีอาร์มาขวาง
อยากรู้ง่าอ :ling1:
-
อร๊ายยยยยยย เเมท+เพลง :hao7: :hao7:
-
จริงๆแล้วแอบเคืองพีนะที่เที่ยวไปให้คนอื่นไปทั่ว
ถึงแม้จะเป็นผู้ชายก็เถอะ ดูแล้วไม่ค่อยจะมีค่าเลย
แต่ก็นั่นแหละตัวของเขาเอง ได้เองเจ็บเอง
ยังไงก็ชอบเพื่อนกลุ่มนี้ที่รักกันดี
มาอีกคู่สิ พี่เพลงกับน้องแมทหรือเปล่า รอลุ้น
:katai2-1:
-
เห็นแววหลายคู่ๆ :m21:
-
ถึงเวลาที่ซินดี้จะเจอคนดีๆมาดูแลหัวใจแล้ว
พี่เพลงกับแมทน้อย ><
-
คนดีมักแพ้คนหล่อเจ้าชู้ แต่ขอให้ป่านได้เป็นคนดีที่สมหวังทีเถอะ
-
ตามกันต่อปายยยย
-
อะไรของพี่เพลงคะ คิดจะแหกกฎน้องเพื่อนห้ามจีบเหรอ กิ๊วๆ
พีทนี่น่าสนๆ มันจะคู่ใครหว่าาา
ปมพีคลายทีละนิดๆแล้ว (มั๊ง)
อยากฟังความรู้สึกของป่านที่มีต่อซินดี้จัง
อ่อ ไอ้พี่มาร์ทถ้าแค่ไปหาที่บ้านยังไม่กล้าก็ไปตายซะ คิดจะจริงจังก็กล้าๆหน่อยตอนนอกใจไม่เห็นจะคิดไรเลยหนิ แค่นี้ทำป๊อด ไปตายซะเถอะค่ะปลวก
-
:pig4:
-
:beat: ให้มาร์ท
-
ชอบเรื่องนี้ ชอบทุกคู่ ๅๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาอัพบ่อยๆน้าาาา พลีสสสสสสส
-
ลุ้นกันต่อไป~
-
สะใจจจจจจจจจจจจจจจจมากกกกกกกกกกกกกกก น้องพี เด็ดจริงๆ กับการตอกหน้าและเหวี่ยงใส่อีเชอรี่ เอาอีก ๆๆ โดนน้อยไป :z2: สองพี่น้อง เอ็ม อาร์ นี่จริงๆ เลย ตามติดเป็นพยาธิเชียวเมิง เอาตรงๆ ถ้าเป็นพีหรือไม่เป็น ก็ไม่เอาอาร์เป็นแฟนหรอก ดูง็องแง็ง ไม่มีเสน่ห์ หรือ ยังไม่โตเต็มวัยวะ :ruready เอ็ม ก็ยังกลางๆอยู่ ไม่รู้จะชอบจริงหรือแค่เอาชนะกันแน่ ถึงจะพูดออกปากต่อหน้าพี่เพลง ก็ยังไม่เชื่อใจอยู่ดี :hao3: ส่วนพี่เอ็กซ์ ออกมามีบทสักทีสิคะ จะได้วิจารณ์ได้เยอะๆ ว่าจะแซ่บไหมหนอ :hao6: ซินดี้ก็เข้มแข็งขึ้นมาก เราสวยเลือกได้ ไม่ต้องไปง้อมันไอ้พี่มาร์ทน่ะ มันอยากได้เรา มันสำนึก ให้มันมาสยบแทบเท้าเราเอง แต่ขออย่างเดียวถ้าจะรักป่านก็รักจากใจนะ อย่าประชดไอ้พี่มาร์ทมัน สงสารป่าน อุตส่าห์แอบรักมาหลายปี :mew4:
แต่แอบ :heaven พี่เพลง กับ แมทน้อย อ่ะ อ๊ายยยยยยยย :ling1:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
คราวนี้แหละงงแน่ ถ้าให้เป็นตัว อ. หมด 5555
-
:เฮ้อ: ต่อให้สวยยังไง กระเทยที่โชคดี(ถ้าเรื่อง ผช )แบบซินดี้อย่างที่ไรต์พูดถึงก็มีอยู่น้อยมากๆเลยน่ะ
-
ก็ขอให้ซินดี้เจอคนดีๆบ้างนะ นางจะได้มีความสุขสักที แต่คนดีๆคนนั้นก็อยู่ใกล้ตัวนี่เนอะ อิอิ
ไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่าพี่เอ็มจะได้เป็นพระเอกตัวจริงของน้องพีมั้ย ดูน้องพีไม่มีเยื่อใยกับสองพี่่น้องตัว อ. เลยอะ
หรือพี่เอ็กซ์มาวิน มาเสียบแทน คริๆ
อดีตของน้องพีนี่ก็อยากรู้อยู่ทุกวัน ก็สปอยออกมาเรื่อยๆ รอวันที่ได้รู้เต็มๆ
-
:mew3: อ่านรวดเดั๋ยวจบหนุกดีครับรอยุนะครับ
-
ลุ้นๆ ติดตามค่ะ
-
พี่เพลงก่าแมทนี้อะไร ยังไง น้าาา
เอ๊ะๆๆๆๆๆ
แต่ว่าาาาาา เข้ามหาลัยแล้วจะเแซ่บกว่นี้ไหมเนี่ยยย
-
รอเชียร์ซินดี้
-
ตอนนี้ออกหลายคุ่นะ
อยากอ่านอยากอิจฉาซินดี้ จะได้รุ้ว่านางน่าอิจฉายังไง ^^
-
:-[ ชอบพี่เพลงจัง
-
เตรียมเฮคู่รองแล้วนะจ๊ะ :ling1:
-
:-[ อร๊ายยยยยย ซินป่านจริงๆสินะ :ling1: :ling1: เอาเถอะเพราะตอนแรกที่ยกป้าย ป่านพีทเนี่ยเล่นๆ
ว่าแต่ พี่เพลงกับแมท เนี่ยมันยังไงๆๆนร๊า :hao3: สงสัยแมทจะกับพี่เพลงสินะ ส่วน พีทที่ยังไม่มีคู่เนี่ยแนะนำเลย อิตาอาร์
เนี่ยแหละน่าจะแหล่มสุด เพราะดูจากความเกรียนของมันแล้วคงปราบพยศของพีทลงอยู่แน่ๆ
และจากที่กล่าวมาทั้งหมดก็จะเหลือ คู่หลักให้เราชูป้ายไฟ อีกแค่ เอ็มพี / เอ็กพี :laugh: :laugh:
ส่วนอิพี่มาร์ทเนี่ย ส่งพี่แพทไป :laugh: :laugh:
-
อ่านมาจนจบจนได้
ตอนแรกว่าจะหยุดเพราะรับไม่ได้กับนิสัยของ พี
แต่มันยังอยากรู้ไงด้วยความสงสัย จริงๆก็แอบคิดว่ามีปม
อ่านไปเรื่อยๆก็จริงด้วย ทีนี้เลยกลายเป็นว่าชอบเลย 555+
แบบว่าพีแรดได้ใจ แรงแบบมีเหตุผล
ติดตามๆ
-
:heaven
ขอบคุนนะครัชจะกี่คู่ก็ฟิน
-
อุ๊ย ตอนนี้คำใบ้เยอะ
น้องพีทจะได้สามี
น้องแมทมีซัมติงกะพี่เพลง
-
จะมีคู่เพิ่มหรือเปล่าเนี่ย เรื่องนี้เงื่อนงำเยอะพอดู
-
หนุกง่าาาาา
อ่านรวดเดียวเบย~
มาต่อเร็ว ๆ น๊าาา^^
-
อื้อหือออ พี นางแรง ผู้ชายตรึมจริงๆ
ยังเดาไม่ออกเลยว่าใครจะเป็นพระเอก คงต้องตามอ่านต่อไปปป
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่17
Part ป่าน
ผมนายปัณณท วิสิทธกุล ชื่อเล่นป่านครับ ผมมีน้องชายหนึ่งคนชื่อเปรม ไอ้เปรมมันอยู่ม.3ละ วัยกำลังซ่าเลยละ ผมละเบื่อที่คุยกับมัน
“ป่านไปเลี้ยงกับเพื่อนมาไม่เมาใช่ไหมลูก”
ผมเดินเข้ามาในบ้านแม่ก็ถามผมขึ้น แม่ยังไม่นอนเพราะแม่ติดซีรี่ส์ตอนดึกๆ
“ไม่ครับแม่ แค่มึนๆเล็กน้อย”
ผมตอบพร้อมยิ้มน้อยๆให้แม่ แม่พยักหน้าเข้าใจแล้วก็หันไปทาเล็บดูซี่รี่ส์ต่อ แม่ผมเป็นผู้หญิงที่เปรี้ยวที่สุดในโลก ทำงานเป็นบก.นิตยสารเกี่ยวกับผู้หญิงชื่อดัง แต่ไม่ค่อยจะมีใครรู้หรอกเพราะผมไม่ชอบเข้าสังคม ชอบอยู่กับฟุตบอลมากกว่า
“แม่ ไอ้เปรมกลับมารึยัง”
ผมถามแม่ต่อถึงน้องชายตัวแสบของผม มันตัวสูงเกือบเท่าผมละทั้งๆที่ยังม.3 มันชอบเล่นบาส ชอบทุกอย่างเกี่ยวกับบาสซึ่งแตกต่างจากผมที่ชอบฟุตบอล
“ยังเลย บอกแม่ว่าจะนอนบ้านเพื่อนมั้ง”
แม่ยังตอบพร้อมกับทาเล็บไปเรื่อยๆไม่ใส่ใจผมมากนัก
“ไอ้เปรมมันเที่ยวบ่อยจริงๆเลยนะแม่”
“ใช่ ตอนนี้ปิดเทอมน้องเที่ยวแม่ไม่ว่าหรอก แต่ถ้าเปิดเทอมแล้วจะเที่ยวแบบนี้ไม่ได้ ยิ่งวัยแบบเปรมยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ห้ามไปก็เท่านั้น คุยกันตรงๆดีกว่า”
แม่ผมตอบแล้วไล่ให้ผมไปนอน แม่ผมก็เป็นแบบนี้เสมอเป็นผู้หญิงที่เข้าใจลูกที่สุด แม่เลี้ยงลูกแบบไม่บังคับแต่ทุกอย่างต้องอยู่ในกรอบที่เหมาะสม แม่เลี้ยงลุกแบบวัยรุ่น ทำให้ผมกับน้องเมื่อมีอะไรก็จะคุยกับแม่เสมอ เราไม่ค่อยมีอะไรปิดบังกันหรอก
ผมเข้าไปในห้องนอนก็ถอดเสื้อถอดกางเกงแล้วอาบน้ำ หลังจากอาบเสร็จผมก็ใส่กางเกงบอลตัวเดียวนอน ผมไม่ค่อยใส่เสื้อนอนหรอก ผมเป็นประเภทขี้ร้อน ผมนั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆก็เจอกับรูปซินดี้ที่ผมแอบถ่ายไว้
ผมยอบรับผมแอบชอบซินดี้มานานแล้ว ตอนแรกผมก็ไม่แน่ใจในความรู้สึกตัวเองหรอก อาจเพราะเราเป็นเพื่อนกันมานาน นานจนไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้นมันเป็นความรักหรือความผูกพัน ผมเห็นซินดี้ตั้งแต่ม.1 ตอนม.1มันเป็นกะเทยช่างเม้าท์คนหนึ่งที่ยังไม่ฉายแววความสวยนัก ผิวขาวเหลือง ตัวสูงไม่มาก หุ่นอวบๆนิดๆเพราะมันกินเก่งนะเมื่อก่อน หน้าตาก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร แต่มันเริ่มมาฉายแววสวยช่วงม.3 เริ่มดูแลตัวเองมากขึ้น สวยมาก จนบางครั้งที่ผมเผลอจ้องมันนานเกินไป ผมยิ้มกับตัวเองแล้วคิดถึงตอนนั้น
ตอนม.3
“ซินดี้ช่วงนี้มึงสวยขึ้นนะ”
ไอ้พีทชมซินดี้ที่ไปห้องน้ำกับพีมา
“แน่นอน กูรู้ตัวกูดี”
ซินดี้ยิ้มอย่างภูมิใจจนผมอดแซวไม่ได้
“สวยตรงไหนวะ กูเห็นแม่งก็ยังเหมือนเดิม ไม่เห็นสวยสักนิด”
ผมแกล้งมันเสร็จซินดี้ก็มองหน้าผมอย่างจิกกัดพร้อมตบตี
“หุบปากมึงไปเลยไอ้ป่าน ปากแบบนี้ไงถึงไม่มีใครเอา”
“ไม่หรอกโว้ย หล่อๆแบบกูไม่เอาใครตังหาก”
ผมพูดพร้อมยืดอกอย่างภูมิใจ ไม่ได้อยากจะโม้นะ ผมนี่นักบอลโรงเรียนสาวแท้สาวเทียมกรี๊ดกันให้ตรึม
“หมั่นหน้านะมึง”
ซินดี้พูดจบก็สะบัดบ็อบใส่ผม แมทที่นั่งไม่ไกลนักถามขึ้น
“แล้วคุณพีละคุณซินดี้”
“พีเหรอ มันไปกับพี่เอสอะ พี่เอสชวนมันโดดเรียนอีกแล้วมั้ง”
“แม่ง พี่เอสนี่เริ่มพาพีเสียละ ชอบชวนมันโดดเรียน”
ไอ้พีทพูดขึ้นแบบโมโหนิดๆ จริงแหล่ะ ช่วงนี้พีมันติดพี่เอสมาก
“ทำไมมึงไม่ห้ามเพื่อนวะซินดี้”
ผมพูดขึ้นซินดี้มันก็หันมามองหน้าผม
“มึงคิดว่าคนอย่างอีพีห้ามได้ปะ มึงก็รู้ว่าช่วงนี้มันหลงพี่เอสยังกับอะไรดี”
ซินดี้พูดจบพวกเราก็พยักหน้าไม่พูดอะไรต่อ มันก็เป็นอย่างที่ซินดี้พูดจริงๆ พีมันเป็นคนดื้อ ดื้อเงียบ
ตอนนี้โรเงรียนเลิกละ ผมขี้เกียจกลับบ้านก็เลยไปเตะบอลเล่นกับเพื่อนนักบอลที่สนาม เล่นไปเรื่อยๆก็เหนื่อยไปนั่งพักข้างสนาม
“เอา กูซื้อมาให้”
ผมหันไปก็เจอซินดี้ยื่นน้ำมาให้ ผมยิ้มรับแล้วรับน้ำมาดื่ม
“ขอบใจมึงมากซินดี้”
ซินดี้ไม่ตอบอะไรมานั่งข้างๆผม ผมเลยชวนมันคุย
“มึงไม่กลับบ้านเหรอวะ นึกว่ากลับตั้งแต่ตอนแยกกันแล้ว”
“ยังหรอก กูไปครูเอมอรมา แกให้กูไปช่วยตรวจงาน กูลงมาเห็นมึงเล่นบอลอยู่เลยซื้อน้ำมาให้”
“แหม๋ นางเอกสาสสสส”
ผมลากเสียงยาวล้อเลียนมัน
“เพิ่งรู้จ้ะว่าฉันนะ นางเอก”
ซินดี้เล่นด้วยแล้วยิ้มร่า ผมมองมันที่ยิ้มอยู่ข้างๆแล้วเผลอยิ้มตามไม่ได้ ซินดี้มันจะรู้ตัวไหมว่าเวลามันยิ้มแล้วมันน่ารักมากๆเลย ผมเผลอมองมันนานไปจนมันต้องเรียก
“ไอ้ป่าน มึงจะจ้องกูอีกนานไหม”
“ห้ะ เอ่อ ใครจ้องมึงวะ หลงตัวเองละ”
ผมเหรอหราแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ
“แหม๋ หลงในความสวยของกูละสิ ถึงจ้องไม่หยุดเลย”
ซินดี้พูดพร้อมเอาหน้ามาใกล้ผม จนผมต้องผละออก
“ใครจ้อง ไม่มี๊”
ผมพูดแค่นั้นแล้วรีบวิ่งไปเตะบอลต่อทันที ให้ตายเหอะ รู้สึกหน้าร้อนๆอย่างบอกไม่ถูก
ผมยิ้มให้กับภาพที่นึกขึ้นมา เป็นครั้งแรกที่ผมเริ่มหวั่นไหวกับซินดี้ หลังจากนั้นผมก็มองมันบ่อยไป อยู่ใกล้มันก็เริ่มใจเต้นแรง แล้วไม่ชอบเลยเวลามันเข้าไปเล่นกับผู้ชายคนอื่น
ผมพยายามหาทางออกให้ตัวเองว่าไม่ได้ชอบซินดี้ด้วยการตกลงคบกับเด็กโรงเรียนหญิงล้วนข้างๆ เธอชื่อเอม ตอนนั้นผมคิดว่าการที่คบกับเอมอาจทำให้ผมลืมซินดี้ได้บ้าง
“ป่านไปดูหนังกับเอมนะคะ”
ผมกับเอมเรานัดเจอกันหลังเรียนเสร็จที่บีทีเอส พอเจอปุ๊บเอมก็เข้ามาชวนผมดูหนังเลย
“อื้มก็ได้ ว่าแต่เอมจะดูเรื่องอะไรละ”
ผมตอบเสร็จ เอมยิ้มกว้าง รอยยิ้มของเอมน่ารักดี แต่บางทีผมก็แอบคิดว่ามีบางคนที่ยิ้มได้น่ามองมากกว่านี้
เราสองคนเดินจับมือกันไปดูหนัง ผมยอมรับเวลาผมอยู่กับเอมผมรู้สึกดีนะ เอมน่ารัก เป็นผู้หญิงที่ไม่แอ๊บแบ๊ว ตรงๆ นิสัยเหมือนแม่ผมดีมั้งผมเลยเลือกที่จะคบกับเอม
ในโรงหนังเราสองคนนั่งซบไหล่กัน ผมยอมรับว่าตื่นเต้นตามฮอร์โมนวัยรุ่น เล็กครั้งนั้นก็เป็นครั้งแรกที่เราจูบกัน เราจูบกันเบาๆก็ผละออกจากกัน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ผมจูบครั้งแรกก็ตื่นเต้นเป็นธรรมดา แต่บางทีผมก็อดคิดไม่ได้ว่าคนที่ยิ้มสวยกว่านี้เวลาจูบจะเป็นยังไงนะ
ผมกับเอมเราคบกันมาเรื่อยๆจนได้3เดือน เอมน่ารักตรงที่ไม่จุกจิกไม่งี่เง่า
“สาสป่าน ช่วงนี้ติดแฟนนะมึง”
ไอ้พีทแซวผม ผมก็ได้แต่ยิ้มไม่ตอบอะไร
“ช่วงนี้รู้สึกว่าซินดี้มันจะเหงาๆนะ คู่กัดมันอย่างมึงไม่ค่อยอยู่กัดมัน เลิกเรียนปุ๊บก็ออกไปหาแฟนปั๊บ”
พี ที่นั่งตรงข้ามผมหันมาแซวผม ซินดี้เลยมองหน้าผมแล้วทำตาโต
“อิพีมึงก็เวอร์ ว่าแต่ไอ้ป่านมึงก็แฟนโอเคปะ”
ซินดี้ถามผมแบบอย่างรู้ตามนิสัยมัน ผมแอบจี๊ดนิดๆบางทีถ้ามันหึงผมผมอาจจะรู้สึกดีกว่านี้
“ก็โอเค เอมเขาน่ารักดี”
ผมตอบแค่นั้นไม่พูดอะไรต่อ
หลังจากนั้นช่วงปิดเทอมผมก็ได้ไปเที่ยวบ้านเอมครั้งแรก ที่บ้านเอมไม่มีคนอยู่ พ่อแม่ไปต่างจังหวัดหมด เราสองคนอยู่กันสองต่อสองในห้อง ผมตื่นเต้นมาก ผมก็ไม่โง่ขนาดที่ไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรได้
“ป่านมานั่งบนเตียงเอมสิ ยืนหมุนอยู่ได้”
เอมพูดพร้อมหัวเราะเบาๆกับท่าทีของผม ผมเลยไปนั่งบนเตียงข้างๆเอม เอมก็ซบตรงไหล่ผม ผมก็จับมือเอม เราสงอคนอยู่แบบนั้นสักพักก็ไม่พูดอะไร เอมเลยเงยหน้ามองผม เราสองคนจ้องตาสักพักผมเลยก้มลงไปจูบเอมเบา จากจูบเบาๆก็ค่อยๆร้อนแรงมากขึ้นตามอารมณ์ เอมเอนตัวลงบนเตียงผมก็ทับตามไป เราสองคนยังจูบกันไม่หยุด แม้ว่ามันจะดูขัดๆเพราะครั้งแรกที่เต็มรูปแบบขนาดนี้
เอมถอดเสื้อผมออกไปแล้วเราสองคนก็จนกันต่อ มือผมก็ลูบคลำไปตามสัดส่วนของเอม ผมพอจะดูหนังแบบนั้นมาบ้าง ของแบบนี้ไม่ต้องให้ใครมาสอน จูบกันไปเรื่อยๆผมก็รู้สึกมึงภาพซ้อนเข้ามา ภาพของใครบางคนที่ยิ้มสดใส ยิ้มหวานจนผมละสายตาออกไปไม่ได้ ผมผละออกจากเอมแล้วมานั่งที่ปลายเตียง
“ป่านหยุดทำไมละ”
เอมถามขึ้นโมโหนิดๆที่ผมหยุดกลางคัน
“ป่านว่าเรายังเด็กทั้งคู่อย่างเพิ่งเถอะ”
ผมแถออกไปข้างๆคูๆ ไม่อยากใฃจะให้เอมรู้เพราะภาพใครบางคนตังหากที่ทำให้ผมหยุด
เอมได้ยินอย่างนั้นก็เข้ามากอดผมจากด้านหลัง อกอวบอิ่มของเอมใกล้ชิดกับหลังของผม ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมจะไม่ปฎิเสธแน่
“ไม่หรอกป่าน เราเป็นแฟนกัน เรารักกัน จะทำแบบนี้ไม่ผิดหรอกถ้าเราป้องกัน”
เอมอ้อนผม ผมจ้องหน้าเอมจนเกือบใจอ่อนแต่คิดถึงใครอีกคนทำให้ผมลุกขึ้นหยิบเสื้อมาใส่แทน
“ไม่ดีกว่าเอม ป่านอยากให้เกียรติเอม”
“ไม่ใช่ป่าน ป่านไม่ได้ให้เกียรติเอม แต่ป่านไม่ได้รักเอม ป่านมีใครอยู่ในใจที่ไม่ใช่เอมใช่ไหม”
เอมพูดเสียงดังขึ้นจนผมต้องหันไปมอง ตอนนี้เอมน้ำตาคลอ เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเอมงี่เง่า เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเอมอ่อนแอ
“เอมคิดมากไปรึเปล่า ป่านแค่อยากให้เกียรติเอม”
ผมยังแถไปเรื่อยๆ
“พอทีเถอะป่าน อย่าคิดว่าเอมไม่สังเกต ป่านมาหาเอมบ่อย คอยเอาอกเอาใจเอมก็จริง แต่เวลาเอมอยู่กับป่าน ป่านไม่เคยมองเอมอย่างที่คนรักกันมองเลย ป่านมองเอมเหมือนเป็นตัวแทนของใครสักคน”
เอมพูดเสร็จมายืนหน้าผมแล้วพูดต่อ
“ที่เอมยอมลดคุณค่าตัวเองวันนี้เพราะเอมอยากพิสูจน์ป่านว่าป่านจะทำลงไหม สุดท้ายป่านก็ทำไม่ลงเหมือนที่เอมคิดไว้ ป่านจูบเอมเพราะความใคร่ไม่ใช่ความรัก ป่านหยุดเพราะป่านรู้ว่าคนที่ป่านจูบไม่ใช่คนที่ป่านรัก ป่านรักใครก็รักไปสิ ป่านมาทำให้เอมรักป่านทำไม”
เอมพูดพร้อมน้ำตาไหล ผมรู้สึกสงสารเอมเลยเข้าไปกอดเอมไว้
“ป่านขอโทษนะเอม”
“ป่าน ถ้าป่านยังไม่พร้อมที่จะรักใครจริงๆ อย่าเอาใครมาเป็นตัวแทนเพื่อลืมอีกคนเลย รู้ไหมคนที่เป็นตัวแทนมันเจ็บ”
เอมผละออกจากผมแล้วมองหน้าผม ผมเลยหยักหน้าให้เอม
“เอมจะไม่ถามว่าเขาคือใคร แต่เอมก็ขอบใจป่านนะที่ไม่ยอมนอนกับเอมเพราะความใคร่ เพราะถ้าป่านไม่หยุดแล้วยอมมีอะไรกับเอมทั้งๆที่ไม่ได้รักเอม เอมคงเจ็บกว่านี้”
ผมยิ้มให้เอมแล้วเช็ดน้ำตาให้เอม
“ป่านขอบใจนะที่เอมเข้าใจ แล้วป่านขอโทษนะครับ”
หลังจากวันนั้นผมกับเอมก็เลิกกัน หลังจากนั้นผมก็ไม่คบใครอีก ผมไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บเพราะผมอีก ถ้าวันใดที่ผมรู้สึกว่าไม่คิดอะไรเกินเลยกับซินดี้แล้วจริงๆ วันนั้นคงจะเป็นที่ผมยอมเปิดใจให้ใครเข้ามา แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมไม่เคยทำได้เลย การที่ได้อยู่ใกล้ชิดซินดี้นิดเดียวมันก็ทำให้ผมมีหวัง มันก็ทำให้ผมมีความสุข ผมจะสารภาพกับมันก็กลัวเสียเพื่อน เวลาที่ผมได้ขับรถไปรับไปส่งมันมันคงไม่รู้หรอกว่าผมพยายามขับช้าขนาดไหนเพื่อให้ถึงบ้านมันช้าที่สุด มันจะได้อยู่กับผมนานๆ ซินดี้ไม่รู้หรอกเวลามันเศร้าคนที่เจ็บกว่ามันคือผม ผมรู้มันมีปัญหากับพี่มาร์ท แล้ววันนี้ผมก็พอเดาออกว่ามันโสดแล้ว ยิ่งวันนี้มันขอกอดผม รู้ไหมว่าผมดีใจขนาดไหม หัวใจผมพองโตแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แบบนี้จะให้ผมตัดใจจากมันได้ยังไง ถ้าผมจะลองสารภาพรักกับมันแล้วจีบมัน ผมจะมีความหวังไหมนะ
.....................................................................................
“ป่านตื่นสายนะลูก”
ผมลงมาหาอะไรกินในตอนเกือบเที่ยงของอีกวันก็เจอแม่นั่งอ่านหนังสืออยู่
“นิดหน่อยครับแม่ แล้วแม่ไม่ไปทำงานเหรอ”
“ไม่ละ วันนี้จะหยุดสักหน่อย”
ผมพยักหน้าเข้าใจแล้วเข้าไปหาอะไรกินในครัว กินเสร็จก็มานั่งข้างๆแม่
“ไอ้เปรมจะกลับบ้านกี่โมงอะแม่”
“เย็นๆนู้นแหล่ะ เปรมโทรมาบอกแม่เมื่อกี้”
แม่ตอบแล้วมองหน้าผม ผมยิ้มให้แม่แล้วก็ถามอะไรไปสักอย่าง
“แม่ว่าถ้าเราแอบรักเพื่อนตัวเองแล้วสารภาพนี่เปอร์เซ็นผิดหวังเยอะไหม”
แม่มองหน้าผมอย่างสงสัยก่อนจะยิ้มแล้วตอบ
“มันแล้วแต่กรณีนะ ในความคิดแม่ ความรักไม่มีสูตรตายตัวหรอก ต้องลองเอง”
“เหรอครับ”
ผมตอบแค่นั้น แม่ก็ยิ้มแล้วแซวผมทันที
“ไปแอบชอบเพื่อนที่ไหนมาละ แต่เอ๊ะ ป่านเรียนโรงเรียนชายล้วนนิลูก”
ผมหน้าแดงทันทีที่แม่พูดจบ ตายละ แบบนี้แม่ก็รู้หมดดิ แม่ผมยิ่งฉลาดๆอยู่แล้ว
“ก็ เอ่อ”
ผมอ้ำๆอึ้งๆไม่รุ้จะตอบยังไง แม่เลยยิ้มแล้วลูบหัวผม
“เราไม่เคยมีความลับกันไม่ใช่เหรอลูก มีไรบอกแม่สิ”
“คือ ป่านแอบชอบเพื่อนตัวเองครับ”
ผมตอบแล้วก้มหน้าอย่างคนทำความผิด ถ้าแม่จะเข้าใจว่าผมเป็นเกย์ผมก็ไม่ว่าหรอก แต่กลัวแม่รับไม่ได้
“ไม่ต้องก้มหน้า เงยหน้ามองแม่สิ”
แม่พูดเสร็จก็เชยหน้าผมขึ้นแล้วพูดต่อ
“ป่านเป็นเกย์เหรอลูก”
“ป่านก็ไม่รู้เหมือนกัน กับผู้ชายคนอื่นป่านเฉยๆนะ แต่กับมันคนเดียวที่ป่านหวั่นไหว หวั่นไหวมานานแล้วด้วย จะว่ามันเป็นผู้ชายก็ไม่ถูก มันเป็นกะเทยอะแม่”
“หื้ม คนที่ลูกแอบรักเป็นกะเทย แล้วเป็นเพื่อนลูก ซินดี้เหรอ”
ผมตาโตทันทีที่แม่พูดจบ ตายละ ลืมไปเลยว่าแม่เคยเจอเพื่อนๆผมบ่อย
“ก็ใช่ครับ”
ผมตอบเสร็จแม่ยิ้มแล้วพูดต่อ
“แม่ไม่ว่าอะไรป่านหรอกลูก เดี๋ยวนี้ความรักมันไม่จำกัดเพศหรอก แค่รู้ว่ารักก็คือรัก แม่ไม่รังเกียจถ้าป่านจะคบกับซินดี้ ดูอย่างแม่สิ คบกับพ่อเราสุดท้ายก็เลิกกัน ไม่มีอะไรเป็นหลักประกันหรอกว่าจะยั่งยืนต่อให้เป็นชายจริงหญิงแท้ก็เถอะ ฉะนั้นป่านจะรักใครแม่รักด้วย”
ผมยิ้มกว้างให้แม่แล้วเข้าไปกอดแม่ แม้จะเขินบ้างเพราะผมไม่ค่อยจะแสดงออกมากนัก แต่ตอนนี้ผมอยากจะชอบคุณแม่ที่สุดเลย
“ป่านรักแม่นะครับ ป่านดีใจที่แม่เข้าใจป่าน”
“แม่เข้าใจป่านอยู่แล้วลูก เพราะยังไงป่านก็ลูกแม่ตลอดชีวิต แต่ก่อนอื่น สารภาพรักแล้วสมหวังก่อนเถอะ”
แม่ผละออกจากผมแล้วยิ้มล้อเลียนผม
“โถ่แม่ ให้กำลังใจกันหน่อย”
ผมหน้ามุ่ยทันทีที่แม่พูดจบ
“ฮ่าๆ เอาเป็นว่ามีอะไรให้แม่ช่วยก็บอก ถ้าเรารักจริงซะอย่าง สารภาพไปเลย ถ้าเขาตัดเพื่อนก็ดี จะได้จีบเป็นแฟนไปเลยไง”
ผมยกนิ้วกลไลค์ให้แม่
“ใช่เลยแม่ ป่านจะสู้สักตั้ง ไหนๆก็เก็บมาหลายปีแล้ว”
__________________________________________________________
เอาใจช่วยป่านกันด้วยเด้อ อิอิ พาร์ทป่านแต่แอบมีอดีตน้องพีมาเสิร์ฟนิดๆ
ตอนนี้คู่พี่เพลงกับแมทน้อยมาแรงมากกกกกกกก รอหน่อยนะ
คุณ auntreory คนเขียนเห็นด้วยกับคุณมากครับเรื่องนี้ คนเขียนเลยเขียนซินดี้เพื่อมาให้ตัวเองมีความฝันที่จะรอผู้ชายแบบป่าน (อินี้มโน)
สุดท้ายขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :mew1:
-
ซินดี้นางจะสมหวังแล้ว
นี่อยากอ่านฉากแซ่บกันของคู่นี้มากค่ะ
ปล. แอบคล้ายฉากภูร์กับแม่ ฮ่าาาา (คิดไปเอง)
รอนะคะ :impress2:
-
สรุป ป่าน ซินดี้ ใช่ไหม
จะมีหักมุมไหมนิ
-
สู้เค้านะป่าน อย่าให้อิพี่มาร์ทมาคืนดีได้สำเร็จนะ
-
ป่านกับซินดี้ สิน่ะ ดีแล้ว เย้ๆๆ อยากอ่านอดีตของพีอ่ะ -.-
-
เราไม่อยากเดารอลุ้นดีกว่าเดี๋ยวเดาผิด
แต่มันก็เลือกยากนะ :z1:
-
ซินดิ้ Hot อ่ะ :-[
-
มาตัดตอนกันแบบนี้ได้งายยย ไม่ยอมมมมม
-
ชอบคู่นี้อ่ะ อยากได้ผู้ชายแบบป่าน นี่แหละคนเรา ไม่ว่าจะหล่อจะสวยแค่ไหน
แต่พอตกหลุมรักใครซักคนความมั่นใจก็หายหมด แต่เค้าเชียร์ หวังว่าสองคนนี้คงได่คู่กันนะ
ไม่เอาอิพี่มาร์ทนะมันแรดร่านเกิน ส่วนอดีตของพีตอนนี้เริ่มเปลี่ยนใจไม่อยากรู้ล่ะ ปล่อยห้มันเป็นอดีตต่อไปเถอะ :z6: :z6:
เพราดูแล้วน่าจะเศร้าสุดๆอ่ะ กลัวทำใจไม่ไหว แต่ถ้าพีเจออะไรที่มันหนักจนต้องเปลี่ยนบุคลิกนี่แสดงว่าคงร้ายแรงพอควร
แล้วหลังจากนั้นอีพี่เอสมันไม่โดนรุม :beat: :z6: จากพี่ๆและเพื่อนของพีเลยเหรอเนี่ย
-
ขอให้(ป่าน)ซินดี้สมหวังในรักสักทีเถอะ
-
ขอให้ป่านกล้าพอที่จะสารภาพรัก ขอให้ซินดี้กล้าพอที่จะให้โอกาสป่าน และ ขอให้เปรมกลับบ้านซักที
-
แม่ป่านสอนดีอ่ะ ความรักไม่มีอะไรตายตัวจริงๆนั่นแหละ o13
-
ถีบอิพี่มาร์ทไปไกลๆเลยค่ะ ป่านของน้องงง สู้ๆค่ะ
-
ป่านเป็น ผช ที่น่ารักและดีจริงๆเลย ถ้าซินดี้ไม่เอาเสียดายตาย งั้นเขาเอานะ :hao6: แต่ที่น่ารักที่สุด ต้องคุณแม่ เข้าใจ และเป็นกำลังใจให้ลูกดีมากกกกกเลย นี่สิความรักของแม่ o13 ขอให้ป่านสมหวังนะ :L2: ส่วนพีคิดว่าอดีตคงเลวร้ายมากแน่ๆ ไอ้เอสคงเลวจัดจนพีหวาดกลัว :ling3:
-
ขอบคุณค่า
-
ขอให้สมหวังนะป่าน :mew1:
-
แม่ป่านพีคมาก.....น่ารักสุด!!!
-
ป่านสู้ ๆ น๊าาา~^^
-
สู้ๆน้าครัชช ป่าน เอาใจช่วยน้าาา o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
รักแม่ป่านสุด ๆ
:man1: :man1: :man1:
-
โอ๊ยยย หนูพีพี ป้าเอ็นดูมากค่ะ น่ารักกกก เพิ่งเข้ามาอ่านได้ตอนเดียว แต่ขอตามติดค่าาา
:-[
-
เอาเลยๆๆๆๆๆๆ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
ถึงเวลาสุ้แล้วนะป่าน
ถ้าเข้ามหาลัยแล้ว เด่วมีคุ่แข่งโผล่มา ทำไงอ่ะ
เราอยุ่ใกล้เราเปนเพื่อน. ได้เปรียบ ^^
-
ป่านเป็นผู้ชายนิสัย ดี๊ดีอ่ะ
-
ลุ้นๆป่านกะซินดี้
-
สู้ๆนะป่าน เอาใจช่วย~
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ขอบคุณ
-
ใครได้ป่านเป็นแฟน โครตๆจะโชคดี ผู้โชคดีคนนั้น คงเป็นนางสินะ ซินดี้
มีอดีตน้องพีโผล่มาวับๆแวมๆ ให้ใจตุ้มๆต่อมๆเล่น
-
มีแต่คน Hot Hot
-
คุณแม่ป่านคือดีงามที่สุดอะ เข้าใจแล้วว่าทำไมซินดี้ถึงน่าอิจฉา
อัพบ่อยๆแบบนี้ชอบมากเลย :mew1:
-
สู้ๆป่าน เอาใจช่วย คุณแม่นี่แอบแรงอะ :laugh: ตัดเพื่อนแต่กลายเป็นแฟนงิ
แอบมีเรื่องของพีมานิดๆ :m7:
-
สู้ๆนะป่าน
ตรรกกะนี้เพิ่งเคยได้ยินอะ "ถ้าเขาตัดเพื่อนก็ดี เราจะได้จีบเป็นแฟนซะเลย" 555 ชอบนะ
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่18
“ฮัลโหล”
“พี”
“นี่ใคร”
ผมรับสายเข้าจากเบอร์แปลก ใครกัน
“จำพี่ไม่ได้แล้วเหรอ”
ผมชะงักไปนิดหน่อย เสียงแบบนี้ ไม่ ไม่น่าจะใช่
“.....”
“พีไม่ตอบก็ไม่เป็นไร พี่แค่อยากจะโทรมาบอกว่าพี่คิดถึงพี”
“ขอโทษนะ ผมไม่รู้จักคุณ”
ผมตอบแค่นั้นแล้ววางสาย พี่เอส พี่เอสแน่ๆผมจำเสียงได้ ผมยืนกำโทรศัพท์แน่นบีบจนเจ็บมือไปหมด กลับมาทำไม กลับมาทำไม ได้เบอร์ผมมาจากไหน
ผมสูดลมหายใจเข้าแรงๆแล้วนั่งลงบนเตียง ผมต้องไม่หวั่นไหว ไม่กลัว ผมต้องเข้มแข็ง
“ก็อกๆ”
ผมสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเสียงเคาะประตู
“เข้ามาเลยครับไม่ได้ล็อค”
ผมตะโกนบอกไป ไม่นานพี่เพลงก็เปิดประตูเข้ามา
“พี่เพลงมีอะไรรึเปล่า”
“พีจะไปเที่ยวภูเก็ตกับเพื่อนเหรอ”
พี่เพลงมานั่งข้างๆแล้วถามผม ผมมองหน้าพี่เพลงอย่างสงสัยแล้วตอบ
“ใช่ พี่เพลงมีอะไรหรือเปล่า”
“พี่ไปด้วยนะ”
“หื้ม จะไปทำไม”
ผมถามพี่เพลงด้วนสายตาคาดคั้น พี่เพลงหลบตาผมเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“ก็ไปเที่ยวไง ปิดเทอมเปิดหูเปิดตาบ้าง”
“แน่ใจเหรอพี่เพลง ไม่ใช่จะไปจีบใครเหรอ”
ผมพูดจบพี่เพลงก็มองหน้าผมแล้วตอบตรงๆ
“ใช่ พี่จีบแมทอยู่ พี่ชอบ โอเคไหม”
พี่เพลงพูดจบผมหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ฮ่าๆ พี่เพลงนี่แมนเนอะ จะจีบก็บอกว่าจะจีบ แต่ไหนกลุ่มพี่เคยมีกฎไม่ยุ่งกับน้องเพื่อนไม่ใช่เหรอ”
“หึหึ ไอ้เอ็มแหกกฎไปแล้ว พี่จะแหกกฎบ้างจะเป็นไรไป”
พี่เพลงตอบพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
“เหอะ อย่ามาเล่นๆกับเพื่อนพีนะ”
“คนนี้พี่จริงจังไม่ต้องห่วงน้องรัก”
พี่เพลงตอบพร้อมขยี้ผมของผมเบาๆ แล้วพูดต่อ
“เอาเป็นว่าพี่ไปด้วย”
พี่เพลงพูดแค่นั้นแล้วก็เดินออกจากห้องไป ผมยิ้มให้กับพี่เพลง คิดแล้วก็อดอิจฉาคนอื่นไม่ได้ พี่เพลงถึงจะเกรียนๆแบบนี้แต่ก็รักใครรักจริง ถ้าพี่แกโสดพี่แกก็ลั้ลลาไปเรื่อย แต่ถ้ามีแฟนละก็พี่เพลงรักมาก ไม่นอกใจด้วย คิดแล้วอิจฉาแมท แบบนี้ต้องเชียร์พี่ชายตัวเองเยอะๆซะแล้ว
ทำไมนะผมถึงเจอความรักที่เลวร้ายมาตลอด เจอแต่ความรักที่ทำให้ผมเลิกศรัทธาในรักแท้ รักดีดีอาจจะมีอยู่จริง แต่อาจจะไม่เกิดขึ้นกับผม รักครั้งแรกของผมเกิดขึ้นตอนม.2
ตอนนั้นผมก็เป็นเด็กผู้ชายคนนึงที่น่ารักสดใส ไม่ดูกร้านโลกแบบนี้ ผมโตมาในโรงเรียนชายล้วน ผมรู้ตัวว่าผมเป็นเกย์ตั้งแต่เด็ก จึงไม่แปลกที่ผมจะชอบผู้ชายรุ่นพี่ที่หล่อๆฮอตๆ แล้ววาดฝันว่าถ้าเขามาขอเราเป็นแฟนจะเป็นไงนะ ความรักจะสวยหวานเหมือนในนิยายที่ผมอ่านไหม รักครั้งแรกตอนนั้นทำให้ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่
ตอนม.2
“พีๆ มึงดูพี่แอลดิ แม่งอย่างเท่ห์เนอะ นักบาสโรงเรียนด้วย กูกรี๊ดเลย”
ซินดี้ที่นั่งข้างๆสะกิดให้ผมดูพี่แอลม.6 พี่แกเป็นนักบาสโรงเรียน หล่อ สูง ขาว เท่ห์ ดูดี บ้านรวย ถือว่าครบสูตรกับนิยายที่ผมอ่านในบอร์ดเลย
“ใช่หล่อจริงๆ กูชอบอะ”
ผมพูดพร้อมตาหวานมองพี่เขาไป พี่แอลเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับพี่แพทพี่ชายผมเองแต่ดูเหมือนสองคนนี้จะไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่
“แหม๋ มองพี่เขาตาหวานเลยนะมึง”
ซินดี้หันมาแซวผม ผมเลยรู้สึกร้อนๆหน้า พี่แอลเหมือนจะรู้ตัวว่าผมมองอยู่เลยหันมายิ้มให้
“กรี๊ดดดดดด อย่างหล่ออะสัส ยิ้มให้มึงด้วยอีพี”
ผมตะลึงเล็กน้อยแล้วรีบยิ้มกลับไปอย่างรวดเร็ว โอ้ยใจเต้นสุดๆไปเลยให้ตายเถอะ
“มึงมีหวังแล้วอีพี จัดการเลย เอาให้เก้ง กวางในโรงเรียนอิจฉามึงเลย”
“จะดีเหรอมึง”
ผมอายเล็กน้อย ผมไม่เคยมีแฟนเลย จะให้เข้าหาใครก่อนผมทำไม่เป็นจริงๆ
“ด้านได้อายอดเว้ย”
ซินดี้พูดแค่นั้นแล้วขยิบตาให้ผมแล้วเดินออกไป ผมนั่งตัวเกร็งเล็กน้อย ไม่นานนักพี่แอลก็มานั่งข้างๆ
“น้องชื่ออะไรครับ พี่เห็นมานั่งนี่ทุกวันเลย”
พี่แอลพูดพร้อมยิ้มกว้างให้ผม รอยยิ้มพี่เขาช่างสดใสดั่งพระอาทิตย์ พี่เขาดูดีจนผมหน้าแดง
“เอ่อ ชื่อพีครับ”
ผมก้มหน้างุดแล้วบีบมือตัวเองที่หน้าตักเล่น
“ฮ่าๆ ไม่ต้องเขินหรอก พี่ชื่อแอลนะครับ เห็นน้องพีน่ารักดีเลยมาทัก”
พี่เขายิ่งแซวผมยิ่งหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก พี่เขาเลยพูดต่อ
“เอ้า แล้วจะไม่พูดกับพี่เลยเหรอ พี่เสียใจนะเนี่ย”
พี่แอลพูดพร้อมทำหน้าเสียใจ ทำไมนะพี่เขาถึงได้ดูดีแบบนี้ เหมือนพระเอกนิยายที่ผมอ่านเลย
“เอ่อ พี่แค่คุยไม่เก่งอะครับ”
“อ๋อ งั้นพี่ขอเบอร์พีหน่อยดิ พี่จะได้สอนให้พีพูดเก่งๆ”
พี่แอลพูดยิ้มๆ ผมอ้าปากกว้าง พี่เขาขอเบอร์ ขอเบอร์ พี่เขาจะจีบเราเหรอเนี่ย เหมือนในนิยายที่อ่านเลย
“085XZXZXZXZ”
ผมพูดแล้วพี่แอลก็เมมเบอร์ไปด้วย แล้วโทรมาหาผม
“นั้นเบอร์พี่นะ พี่จะโทรไปหานะ”
พี่แอลพูดแค่นั้นแล้วยิ้มกว้างออกไปเล่นบาสกับเพื่อนต่อ ผมได้แต่ก้มมองดูโทรศัพท์แน่น ให้ตายเหอะพี่แอลขอเบอร์ หนุ่มฮอตของโรงเรียนขอเบอร์ ดีใจสุดๆไปเลย
หลังจากวันนั้นพี่แอลก็โทรมาหาผมทุกวัน ไปรับไปส่งผมบ่อยมากจนหลายๆคนคิดว่าเราสองคนคบกัน ช่วงนั้นผมมีความสุขที่สุด พี่แอลเป็นสุภาพบุรุษดูแลผมอย่างดีทุกอย่าง ผมคิดว่าผมโชคดีที่สุดที่มีพี่เขาอยู่ข้างๆ
“พี่แอลอยู่ไหน พีอยู่ที่สวนแล้วนะ”
วันนี้เราสองคนนัดกันมาเที่ยวที่สวน
“หันหลังมาสิครับ”
ผมเลยหันหลังไปเจอพี่แอลที่ยิ้มกว้างถือโทรศัพท์อยู่ ผมเลยยิ้มแล้ววางสายโทรศัพท์
“มาแล้วก็ไม่บอก”
“ฮ่าๆ พี่อยากให้พีตกใจเล่นไง”
ผมส่ายหน้ากับความขี้เล่นของพี่แอล พี่แอลก็เป็นแบบนี้เสมอ น่ารัก ขี้เล่น ผมอยู่ด้วยแล้วมีความสุขสุดๆ เราสงอคนเดินจับมือกันไปปูผ้าปิกนิกกันที่ร่มๆ วันนี้ไม่ค่อยมีคนมา แล้วมุมที่เราสองคนนั่งอยู่นั่นก็แทบจะมองไม่เห็นเพราะมีพุ่มไม้บัง
“พี่ขอนอนตักหน่อยนะ”
พี่แอลพูดจบก็นอนบนตักผมแล้วยิ้มทะเล้นให้ผม แถมยังเอามือผมมาหอมอีก
“พี่แอล ทำอะไร”
ผมตกใจเล็กน้อยเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเราสองคนไม่เคยทำอะไรขนาดนี้ อย่างมากก็แค่จับมือ
“ก็หอมมือไง หอมมือแฟนตัวเองผิดตรงไหน”
พี่แอลนั่งมองหน้าผมแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ผมเลยบีบแก้มพี่เขาเบาๆ
“อย่ามาขี้ตู่นะ ขอเราเป็นแฟนแล้วเหรอถึงบอกว่าแฟนอะ”
“เออนั่นดิลืมเลย”
พี่แอลพูดจบผมเลยตีแขนไปเบาๆ พี่แอลยิ้มทะเล้นแล้วจับมือผมไว้
“โอ้ยๆ แฟนพี่นี่มือหนักจริง”
ผมมุ่ยหน้าใส่พี่แอล พี่แอลเลยจับมือผมแล้วจ้องหน้าผม
“เป็นแฟนกับพี่นะครับ”
พี่แอลพูดอย่างจริงจังแล้วจ้องตาผม ผมเลยจ้องตาพี่เขากลับแล้วตอบ
“เป็นสิครับ”
ผมพูดจบพี่แอลยิ้มกว้าง แล้วตะโกนลั่น
“เย้ พีเป็นแฟนพี่เล้ว”
“พี่แอลจะตะโกนทำไม อายเค้า”
พี่ห้ามพี่แอลที่ตะโกนเสียงดัง พี่แอลมองหน้าผมแล้วยิ้ม
“อายอะไร คนรักกัน”
พี่แอลพูดจบก็จ้องหน้าผม เราสองคนจ้องหน้ากันแบบนั้นแล้วหน้าของเราสองคนก็ใกล้กันเรื่อยๆแล้วนั้นก็เป็นจูบแรกของผม
เราสองคนจูบกันเบาๆแล้วค่อยๆหนักหน่วงไปเรื่อยๆ พี่แอลขึ้นทับผมตัวผมแล้วส่งลิ้นเข้ามาผมเลยตามเกมส์พี่เขาไปตามสัญชาตญาณ ความรู้สึกผมตอนนั้นเหมือนผีเสื้อบินในเป็นร้อยๆตัว รู้สึกดีแล้วเสียวซ่านสุดๆไปเลย
หลังจากเราสองคนเป็นแฟนกัน เราสองคนก็เปิดตัวกันมากขึ้น หวานกันมากขึ้นจนใครๆต่างอิจฉา พี่แอลยังดีกับผมเสมอต้นเสมอปลาย เราสองคนคบกันมา3เดือน ผมคิดว่าพี่เขานี่แหล่ะคือคนที่ใช่และคนสุดท้ายของผม
“พีเป็นแฟนกับไอ้แอลเหรอ”
พี่แพทถามขึ้นบนโต๊ะอาหารในตอนเย็นซึ่งมีแค่ผม พี่แพท พี่เพลงเท่านั้น
“ใช่ครับ”
ผมตอบแล้วยิ้มกว้างให้พี่แพท ผมไม่คิดปิดอยู่แล้ว
“เลิกกับมันซะ มันไม่ได้ดีอย่างทีพีคิดหรอก”
พี่แพทพูดนิ่งๆแล้วมองหน้าผม พี่เพลงที่นั่งข้างๆจึงห้ามขึ้น
“พี่ใจเย็นๆ พี่อย่าคิดมาก”
“ใช่พี่แพทคิดมากไปหรือเปล่า พี่แอลออกจะเป็นคนดี พีไม่เลิกหรอก”
ผมหน้าตึงใส่พี่แพท พี่แพทจ้องหน้าผมแล้วพูดต่อ
“ถ้าพีไม่เลิกกับมันก็ไม่ต้องมาพูดกับพี่อีก”
พี่แพทพูดแค่นั้นแล้วเดินออกไป ผมนั่งน้ำตาคลอ พี่แพทพี่ชายที่แสนดีไม่เคยตะคอกผม ไม่เคยห้ามผม ใจดีกับผมตลอด แล้วทำไมพี่แพทถึงเป็นแบบนี้
“อย่าร้องเลยพี พี่แพทแกก็มีเหตุผลของแก”
พี่เพลงพูดแค่นั้นแล้วเดินออกไปอีกคน ผมมองทั้งสองคนแล้วน้ำตาไหล ทำไมต้องมายุ่งกับความรักของผมด้วย ทั้งสองคนจะมีแฟนผมไม่เคยไปยุ่ง
หลังจากนั้นผมก็เล่าให้พี่แอลฟัง พี่แอลก็ฟังเงียบๆไม่พูดอะไร พี่แอลกับผมก็คบกันต่อไปเรื่อยๆ พี่แพทกับผมก็ดูจะห่างกันเรื่อยๆ ยิ่งพี่แพทใกล้เข้ามหาลัยแล้วพี่แพทก็ขยันมากขึ้น แทบจะไม่เจอผมเลย ผมก็ไม่คิดอะไรนะ เพราะผมมีพี่แอลแล้วนี่
“พีอยู่หน้าบ้านพี่แอลแล้ว”
ผมโทรศัพท์บอกพี่แอล วันนี้วันเสาร์ผมเลยมานั่งเล่นที่บ้านพี่แอล พี่แอลบอกจะติวคณิตให้ ไม่อยากจะโม้แฟนผมนะ เรียนเก่งสุดๆ
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่ลงไปรับ”
พี่แอลลงมารับผมในชุดเสื้อกล้ามสีกำกางเกงบ็อกเซอร์ เล่นเอาผมเขินเลย ก็หุ่นพี่แอลนะสิ หุ่นนักบาสโรงเรียนดีขนาดไหนไม่ต้องบรรยาย เวลาพี่แกไปแข่งแล้วถอดเสื้อกะเทยโรงเรียนผมกรี๊ดกันโรงยิมสะเทือน
“ยืนเขินอะไรอยู่เล่าเข้ามาสิ”
พี่แอลเรียกให้ผมเข้าไปผมเลยเดินตามพี่แอลไป บ้านพี่แอลใหญ่มากตามฐานะ ดูหรูหราไม่น้อย
“นี่น้องพี่ ชื่อเอส”
พี่แอลแนะนำให้ผมเจอกับพี่เอส น้องชายพี่แอล อยู่ม.5 พี่เอสหล่อมากกกกก พี่แอลจะหล่อดูดีคุณชาย แต่พี่เอสจะหล่อคมเข้มแบบแบดบอย เรียกได้ว่าสองพี่น้องนี่ใครๆก็อยากจะควง
“สวัสดีครับพี่เอส”
ผมยิ้มให้พี่เอส พี่เอสเลยยิ้มให้ผมกลับ
“สวัสดีครับน้องพี น่ารักสมคำร่ำลือนะครับ”
พี่เอสพูดแล้วมองผมอย่างเจ้าเล่ห์เล่นเอาผมทำตัวไม่ถูก
“มึงอย่ามายุ่งกับแฟนกูไอ้เอส”
พี่แอลพูดแค่นั้นแล้วดึงมือผมขึ้นไปบนห้องแล้วล็อคประตูทันที
“พี่แอลรีบไปไหน”
ผมถามพี่แอลเมื่อเห็นท่าทีพี่เขา
“ก็พี่คิดถึงพีนี่ อีกอย่างไม่อยากให้ไอ้เอสมองมาก พี่หวง”
พี่แอลพูดจบก็เข้ามากอดผม ผมเลยกอดพี่เขาตอบ เราสงอคนกอดกันไปมา แล้วพี่แอลก็ทิ้งตัวลงบนเตียงทับผมไว้
“พี่แอลจะทำไร”
ผมถามพร้อมหน้าแดงนิดๆ ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ แต่ก็อดเขินไม่ได้
“ก็กอดพีไง”
พี่แอลพูดแล้วเกลี่ยนิ้วไปตามแก้มผมแล้วก้มมาหอมแก้มทั้งสองข้าง แล้วเอาจมูกมาจี้จมูกผม ผมเลยยิ้มหวานไปให้
“พีรู้ไหม พี่รักรอยยิ้มของพี่ที่สุด”
พี่แอลพูดแล้วทำตามหวานเชื่อมจนผมก้มหน้าเขิน พี่แอลเลยเชยหน้าผมขึ้นแล้วบดจูบลงมา เป็นจูบที่หวานละมุนเต็มไปด้วยความรัก ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าจูบคนเราจะหวานได้ขนาดนี้
เราจูบกันสักพักพี่แอลก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าผมออก ผมอายเล็กน้อยที่ต้องเปลือยเปล่า แต่พี่แอลก็ก้มลงมาจูบปลอบแล้วก็ค่อยๆเล้าโลมผมไปเรื่อยๆ หยอกล้อกับยอดอกผม จูบตรงหน้าท้อง พี่เขาทำเอาผมเก็บเสียงไม่อยู่ครางออกมาเบาๆ พี่เขาดูเหมือนจะพอใจกับปฎิกิริยาของผม พี่เขาก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ผมมองร่างเปลือยเปล่าของพี่เขา ใครๆก็อยากกอดพี่เขา อยากเป็นของพี่เขา ผมได้รับสิทธินั้นแล้ว ผมควรดีใจขนาดไหน
พี่เขาล้มลงไปนอนข้างๆแล้วให้ผมทำด้วยปากให้พี่เขา ผมจับท่อนลำอันร้อนจัดของพี่เขาแล้วพยายามอ้าปากกว้างๆรับขนาดที่ไม่ใหญ่มากแต่ยาวพอสมควรของพี่เขา ครั้งแรกอาจจะดูขัดๆไปบ้าง แต่พี่เขาก้ใจเย็นที่จะสอนผม จนผมถนัดมากขึ้นแล้วพี่เขาก็ครางลั่นทำให้ผมภูมิใจแล้วทำให้พี่เขาเสียวกว่าเดิม พี่เขาเลยพลิกตัวผมนอนลงแล้วกระซิบข้างๆหู
“เป็นเมียพี่นะครับ”
พี่แอลพูดจบผมพยักหน้ายอมรับพี่แอลเลยบีบเจลที่นิ้มแล้วค่อยๆสอดมันเข้ามาเรื่อยๆจนครบสามนิ้ว ผมอึดอัดไปหมด เจ็บตึงๆแต่พยายามทนเพื่อพี่เขา เพื่อคนที่ผมรัก ไม่นานนนักพี่เขาก็สอดท่อนลำของพี่เขามาแทน ทันใหญ่และยาวกว่านิ้ว กระแทกเข้ามาแต่ละครั้งผมเจ็บจนร่างจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่ก็จำทนเพื่อเขา เพื่อคนที่ผมรัก พี่เขาบรรเลงเพลงรักไปเรื่อยๆ คอยจูบคอยปลอบผมเพราะรุ้ว่าผมเจ็บ แล้วไม่นานนักพี่เขาก็ปล่อยมันเข้ามาในตัวผม
“พี่ดีใจนะครับที่ได้เป็นคนแรกของพี”
พี่แอลพูดแล้วยิ้มผมก็ยิ้มตอบแล้วเราสองคนก็นอนซบกัน
หลังจากวันนั้นที่มีอะไรกันเดือนแรกเราสองคนมีอะไรกันทุกวัน ผมไปนอนค้างบ้านพี่เขาบ่อยมาก เราสองคนยิ่งกว่าข้าวใหม่ปลามันรักกันหวานชื่น พี่เขาสอนให้ผมรู้จักเซ็กซ์มากขึ้น จนผมเริ่มจะสนุกกับมัน
แต่เวลาเปลี่ยนจิตใจคนเราก็เปลี่ยน พี่เขาห่างกับผมมากขึ้นจนผมเหงาแล้วเคว้งคว้าง พี่เขาอ้างว่าใกล้สอบเข้ามหาลัยแล้วไม่มีเวลาจะมาติดกับผมเหมือนเมื่อก่อน ผมก็โง่งมงายเชื่อในวิ่ที่เขาพูดใครจะเตือนยังไงก็ไม่ฟัง
“พี กูเห็นพี่แอลเดินกับผู้หญิงที่ห้าง”
ไอ้พีทบอกผม ผมหันไปมองหน้ามันแล้วตอบมัน
“มึงอย่ามาโกหกกู พี่แอลบอกว่าพี่เขาติวหนังสือกับเพื่อน”
“กูไม่ได้โกหกมึง แต่กูสงสารมึง ใครเตือนมึงก็ไม่ฟัง ตอนนี้ใครๆก็เวทนามึง เค้ารู้กันหมดแล้วว่าพี่แอลนอกใจมึงมึงยังจะโง่เชื่อเขาอีก”
ไอ้พีทพูดอย่างเหลืออด ซินดี้พยายามจับมือห้ามมันไว้ ผมมองมันแล้วน้ำตาไหล ไม่จริงพี่แอลไม่มีวันหักหลังผม
“กูไม่เชื่อมึง”
ผมพูดแค่นั้นแล้วเดินออกจาห้องทันที ผมถึงบ้านก็ปิดประตูอยู่เงียบๆคนเดียวในห้อง
“พี่แอล”
ผมตัดสินใจโทรหาพี่แอล ผมอึดอัดจนทนไม่ไหว
“มีอะไรเหรอพี”
“พีคิดถึงพี่แอล พี่อยากเจอพี่แอล”
“อย่างี่เง่าหน่าพี พี่ไม่ว่าง”
“ไม่ว่างหรือไปกกกับใครกันแน่”
ผมเริ่มขึ้นเสียง
“พี ถ้าจะงี่เง่าแบบนี้ทีหลังก็ไม่ต้องโทรมาอีก น่ารำคาญ”
พี่แอลวางสายไปแล้ว ผมนั่งน้ำตาไหลอย่างหมดอาลัย มองไปที่กรอบรูปที่พี่แอลให้ตอนครบรอบ6เดือน
“อึก อึก พี่แอลไม่ได้นอกใจพีใช่ไหม”
“ก็อกๆ”
ผมหันไปที่ประตูปาดน้ำตาแล้วเดินไปเปิดประตู เจอพี่แพทยืนนิ่งอยู่ เราสองคนไม่ได้คุยกันนานแล้ว
“ไปกับพี่ ไปดูไอ้แอลแสนดีของพีว่ามันเหี้ยขนาดไหน”
พี่แพทฉุดมือผมไปขึ้นรถ แล้วขับไปที่หนึ่ง ตลอดทางผมนั่งนิ่งเงียบไม่พูดอะไร พี่แพทพาผมขึ้นไปบนคอนโดหนึ่ง พี่แพทเคาะประตู พี่ในห้องเปิดออกมาก็ได้ยินเสียงพี่เขานั่งกินเหล้ากันเยอะแยะมากมาย
พี่แพทจุ๊ปากให้พี่คนที่เปิดประตูเงียบแล้วเราสองคนก็เดินไปหลบในครัว พี่คนนั้นเลยเข้าไปในวงต่อ
“ใครมาวะไอ้เกมส์”
“ไม่มีใครวะ คนกดผิด”
พี่คนนั้นเลือกที่จะโกหก ผมเงยหน้าดูเห็นพี่แอลนั่งกินเหล้าโดยมีผู้หญิงนั่งอยุ่ข้างๆ ทั้งสองคนนั่งซบกันจนจะรวมร่างกันอยู่แล้ว ผมมองภาพนั้นด้วยน้ำตา นี่เหรอคนที่บอกว่าไม่ว่าง คนที่บอกว่าผมงี่เง่า
“มึงจะบอกเลิกน้องพีตอนไหนวะ”
พี่เกมส์พูดขึ้นเหมือนเสียงฟ้าผ่ากลางใจผม
“อีกไม่นานแล้วว่ะ แม่งงี่เง่าฉิบหาย เก็บไว้กินก่อนวะ เด็กแม่งสดๆ กูเปิดซิงด้วยอะ”
ผมยกมือมาปิดปาดตัวเองไม่ให้มีเสียงสะอื้น นี่เหรอคำพูดของผู้ชายที่ผมรักนักรักหนา
“สัส มึงได้แก้แค้นไอ้แพทด้วยดิที่มันแย่งเมียมึง”
“ใช่ หึหึ ไอ้เหี้ยแพทจะได้เจ็บบ้าง น้องมันโดนกูเปิดซิง ฮ่าๆ”
พี่แอลพูดจบพี่แพทก็ฟิวส์ขาดเดินเข้าไปในวงแล้วชกหน้าพี่แอลทันที
“ไอ้สัส มึงทำกูกูไม่ว่าอย่ามาทำกับน้องกู”
“พลั๊กๆๆ”
เสียงพี่แพทชกพี่แอลดังลั่น เพื่อนจะเข้ามารุมแต่โดนพี่เกมส์ห้ามไว้ก่อน
“อย่ารุมนะสัส”
ผมเดินออกไปแล้วแตะแขนพี่แพท
“พี่แพทพอเถอะ พาพีกลับเถอะ อึก ฮือ”
พี่แอลตาโตเมื่อเห็นผม พี่แพทเลยเข้ามาดึงผมไปกอดแล้วพาผมเดินออกไป
“เดี๋ยวพี ฟังพี่ก่อน”
พี่แอลพยายามจะดึงผม ผมสะบัดมือพี่แอลออก
“พี่แอลจะให้พีฟังอะไรอีกละ ฟังว่าพี่แอลมาเอาพีเพราะต้องการแก้แค้นพี่แพท หรือฟังที่พี่แอลนอกใจพี่มาเอาอีนี้”
ผมตะโกนลั่นแล้วหันหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้น
“น้องคะ พี่จะบอกให้เอาบุญนะค่ะ แอลกับพี่เราเอากันมานานแล้วคะ ใครมาก่อนมหลังพี่ไม่อยากให้พูดให้น้องเสียใจไปมากกว่านี้ แต่พี่จะบอกให้เอาบุญนะคะ ไม่มีผู้ชายที่ไหนจะรักตุ๊ดเด็กจริงหรอกค่ะ”
ผู้หญิงคนนั้นยืนกอดอกด่าผมอย่างสะใจ ผมเบ้ปากแล้วน้ำตาไหล มือสั่นไปหมด
“พีคือพี่..”
“เพี๊ยะ”
ไม่ทันพี่แอลจะพูดจบผมตบหน้าพี่แอลเต็มแรง แล้วรีบเดินออกจากห้องนั้น
ตลอดทางกลับบ้านผมนั่งน้ำตาไหลไม่พูดกับใคร เมื่อถึงบ้านผมก็รีบขึ้นห้อง ล็อคห้องแล้วนอนร้องไห้บนเตียง
พอกันทีรักครั้งแรกของผม
ผมยกยิ้มให้ตัวเองเมื่อคิดถึงรักครั้งแรก จูบแรก เซ็กซ์ครั้งแรกของตัวเอง คิดแล้วตลกความเพ้อเจ้อของตัวเองที่ฝันว่าจะเจอเจ้าชายแสนดีแบบในนิยาย แต่ไม่เคยจะนึกถึงความจริงเลยว่า โลกความจริงมันไม่ได้สวยหรูเหมือนในนิยายที่ผมอ่านเลย
รักครั้งแรกถือว่าเป็นบทเรียนแบบซอฟต์ที่ผมเจอถ้าเทียบกับครั้งต่อมาที่เลวร้ายกว่าเยอะ
____________________________________________________________________
ตอนนี้มายาวนิดนึง แบบหนังม้วนเดียวจบ เรามารู้รักครั้งแรกของพีก่อนเนอะ
รักครั้งแรกของพีก็เพ้อฝัน ใสใส ไปตามระบบตุ๊ดน้อยที่วาดฝันภาพแบบในนิยาย
พี่แอลคือพี่ชายของพี่เอส พี่แอลคือรักครั้งแรกของพี่ หวังว่าจะไม่งงกัน
คนเราจะมองความรักในแง่ร้ายได้ขนาดพีนั้นต้องผ่านอะไรมาเยอะ รักครั้งแรกก็ถือว่าหนักมากพอสำหรับเด็กอายุ14
แต่แค่ครั้งเดียวก็ยังทำให้เรามีหวังไม่ใช่เหรอว่าครั้งต่อมาจะดี แต่ใครจะรู้ว่าครั้งต่อมานี้อาจจะทำให้หนูพีของเรา
เปลี่ยนตัวเองแล้วมองโลกในแง่ร้ายเลยก็ว่าได้
ผู้ชายของหนูพีก็ตัวอ. อีกแล้ว :laugh:
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์และทุกคนที่อ่านครับ :L2:
-
สงสารน้องพี :o12:
-
เอาตรงๆนะ อ่านแล้วไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าพีดี(โดนตบ 555+++)
ก็ต้องโทษที่ตัวพีเองด้วยนะ ทั้งเพื่อนทั้งพี่เตือนแต่ก็ไม่ฟัง ยังหน้ามืดตาบอดอยู่ได้
แล้วยังจะไปเกี่ยวข้องกับคนตระกูลนี้ต่ออีกเนี่ยนะ กลับไปคบกับน้องมันเหรอ(พีแกเอาสมองส่วนไหนคิดเนี่ย)
แต่ไอแอลมันโดนแค่นั้นเองหรอ นึกว่าจะต้องเข้าโรงบาลหยอดน้ำเกลือซะอีก(โหดไปมั๊ยเรา อิๆๆๆ)
-
:hao5:สงสารพี อ่ะ t.t แต่ละคนของพีนี่มีแต่ตัวอ.น่ะ สงสัยนางจะชอบผู้ชายอ.อ่าง
-
เบื่อผู้ชายตัว อ
พีออกมาเถอะ อย่าไปเกลือกกลั้วกับพวกมัน :katai1:
-
ยาวแค่ไหนก็รู้สึกว่ายังไม่พออออ มาต่อไวๆนะคะ รอๆๆ :monkeysad: แอลกับเอส ไอ้เลววววว :m31: ด่าไว้ก่อนๆ แล้วปัจจุบันนี่ไอ้พี่แอลยังมีชีวิตอยู่มั้ยคะ ตายไปยัง :z6:
-
โธ่ น้องพี อย่าไปแคร์ลูกสาวววว
เราสวยซะอย่างงงง สะบัดบ๊อบใส่เลยจร้า
:กอด1:
-
โอ้ยยย สรุป พีเก็บหมดทุกบ้าน เย้
แต่เอส อาร์ ขอให้ไม่เปนแบบ แอล เอ็ม นะ
ขอ 3P ละกันน
:hao6: :hao6: :hao6:
-
เชียร์พี่เอ็มอ่าาาาา><
-
งง!!! อ้าว แล้วพี่เอสผิดอะไร ตอนก่อนหน้านู้นเห็นว่าพี่เอสเป็นคนที่ทำให้พีเสียใจ :serius2:
จะว่าพาลถึงน้องก็แปลก แต่ว่าเจอหน้าเอสตอนนั้นถึงกับร้องไห้เลยนะ
-
ตั้งตารอดูรักครั้งที่สองของพีพี :mew4:
-
ผู้ชายของพีมีแต่ตัว อ.
-
ยกผู้ชายตัว อ.ไว้คนนึงนะ #พี่เอ็กซ์!!!! :really2: :really2: :really2: :really2:
ปล.พีจะต้องแก้แค้นพี่แอลโดยการไปเอาพี่เอสแน่เลย :katai5: :katai5:
-
โถ~ รักครั้งแรกของน้องพี
-
พีเลิกหาผู้ชายตัวอ.แล้วพาตัวพ.แทนไหมคะ อาจจะดีขึ้น
(ตรรกะไหนของหร่อน)
-
พีน่าสงสารอ่ะ :hao5: :hao5: รักครั้งแรกกลายเป็นเครื่องมือของการแก้แค้น :m31:
คือตอนนั้นพียังใสๆอยู่เลย แบบว่ามองโลกในแง่บวก ยึดมั่นในรัก :katai1: จะโทษก็ต้องอิพี่แอล
จะแค้นใครก็ลงที่คนนั้นสิ ทำไมต้องลากคนอื่นเข้ามาเกี่ยวด้วย เห้อ....... :3125:
แต่ไม่อยากจะคิดเลยนะว่า กับเอสจะเป็นยังไงต่อไป เพราะถ้าแอลคือ เบาะๆแล้วเอสล่ะจะขนาดไหน :katai1: :katai1:
-
มันเจ็บจิงๆนะ ทรมานสุดๆจิงๆ
-
:ling1:
-
รักแท้ไม่มีอยู่จริงหรอกพี ที่เราคิดว่ารักมันแค่การจินตการเพื่อไม่ให้เราเจ็บปวดเท่านั้นเอง
-
น้องพีสู้ๆ
-
สงสารพีเลยอ่ะ ไอ้เอี้ยแอล ทำอย่างนี้ได้ไงงงงงงงง :ling1: โดนต่อยมันน้อยไป น่าโดนอีกมีการเอามาคุยข่ม :z6: ไม่เชื่อหรอกว่าพี่แพทแย่งเมียมัน :beat: เป็นธรรมดาที่เวลาเรารักใคร ยิ่งเป็นครั้งแรก จะยอมทุกอย่าง เห็นคนที่เรารักดีเสมอ พีโชคร้ายไปหน่อย :เฮ้อ: แต่นี่ขนาดซอฟยังเจ็บขนาดนี้ แล้วกับไอ้พี่เอสจะขนาดไหนหนอ :serius2: ขออย่าให้ถึงกับโดนรุมเลยนะ สงสารพีอ่ะ แต่มันต้องเลวร้ายมากแน่ๆ พีถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ :hao5: ตระกูล อ. ทั้งนั้นเลย พีเลือกแก้แค้นเฉพาะอักษร อ. หรือเปล่าเนี่ย :mew5: แต่ขอกรี๊ดล่วงหน้ากับพี่เพลงและแมทน้อย :z2:
ปล. คนเขียนมีบางจุดพิม พีี่แอล พี่เพลง เป็นพี่เอ็มนะ ลองดูจ้า สงสัยงงกับพี่ อ. ชิมิ :laugh:
“คนนี้พี่จริงจังไม่ต้องห่วงน้องรัก” พี่เอ็มตอบพร้อมขยี้ผมของผมเบาๆ แล้วพูดต่อ น่าจะเป็น พี่เพลง
เราสองคนจูบกันเบาๆแล้วค่อยๆหนักหน่วงไปเรื่อยๆ พี่เอ็มขึ้นทับผมตัวผมแล้วส่งลิ้นเข้ามาผม ต้องเป็น พี่แอล
คำอื่น ๆ คุรชาย ต้องเป็น คุณชาย
เรา สงอ คน ต้องเป็น เรา สอง คน
เรา อสองคน เปิดตัวมากขึ้น ต้องเป็น เรา สอง คน เหมือนกัน เกินมาตัว
“พี ถ้าจะเงี่เง่าแบบนี้ทีหลังก็ไม่ต้องโทรมาอีก น่ารำคาญ” งี่เง่า
“อีกไม่นานแล้ววะ แม่งง่เง่าฉิบหาย เก็บไว้กินก่อนวะ เด็กแม่งสดๆ กูเปิดซิงด้วยอะ”ว่ะ งี่เง่า ว่ะ น่าจะใช่ว่ะ มากกว่า วะ หรือเปล่า
“น้องคะ พี่จะบอกให้เอาบุญนะคะ แอลกับพี่เราเอากันมานานแล้วคะ ใครมาก่อนมหลังพี่ไม่อยากให้พูดให้น้องเสียใจไปมากกว่านี้ แต่พี่จะบอกให้เอาบุญนะคะ ไม่มีผู้ชายที่ไหนจะรักตุ๊ดเด็กจริงหรอกคะ” มาหลัง นานแล้วค่ะ จริงหรอกค่ะ
ไม่ทันพี่แอลจะพูดจบผมตบหน้าพี่แอลเต็มแรง แล้วรีบเดินออกจาห้องนั้น จาก
เท่าที่เห็นนะ ว่าง ๆ ลองตรวจก็ได้จ๊ะ ไม่เยอะหรอก :bye2:
-
โทดใครไม่ได้โง่เองนะพี
ใครเตือนก็บ่ฟัง. สม
-
ขอบคุณค่า
-
พี่เอ็มมันโผล่มาบ๊อยบ่อย ทั้งที่ยังไม่ถึงฉากตัวเอง ตอนนี้ก็2ครั้งละ สงสัยว่ามันจะเป็นพระเอกหรือเปล่า
จะเชียร์ใครก็ยังทำไม่เต็มปาก ตัวอ.แต่ละคน :เฮ้อ: ไม่รู้จะมีพี่เอ พี่โอ พี่เอช โผล่มาให้ครบตัวอักษรหรือเปล่า
ตอนนี้รู้สึกว่าคนเขียนจะเขียนได้ฟิลพอสมควรนะ จนอินตามอยากตบทั้งแอลกับผู้หญิงคนนั้น แต่ที่ไม่เข้าใจแอลมึงอยากพูดอะไรวะทั้งที่หลักฐานมันทนโท่ :katai1:
ติดตามตลอด พอเห็นอัพปั๊บก็รีบเข้ามาอ่าน :L1: :L1: :L1:
-
:mew1:รีบมานะรออยู่
-
บางทีการชอบใครสักคน เราจะมองแต่ส่วนดีของเขา
ถึงแม้จะมีคนมาเตือนเรา ก็เหมือนสายลมพัดผ่านไป
จนกระทั่งสายลม กลายเป็นพายุถาโถมกระหน่ำกลับมา
นั่นแหละ กว่าจะรู้ถึงคนที่เตือนเรา
มันเจ็บซะแล้ว
:z3: :z3: :z3:
-
เข้าใจความรักแบบเด็กๆ ของน้องพี ครั้งแรกก็ต้องฝังใจกันธรรมดา
รักมาก ก็เลยเจ็บมาก พี่แอลถือว่าไม่ร้ายแรงนัก กับพี่เอสนี่สิ พีถึงกับหลอน
อยากรู้แล้วอ่ะ
-
เริ่มแล้วสินะ ย้อนอดีตอันเจ็บปวด
-
:เฮ้อ: พีเอ๊ยยย รักครั้งที่สองกับไอ่เอสก็คงวายป่วงสุดๆสินะ ทำไมไม่ไปเอาคนดีดีล่ะลู้กก
-
ไอ้พี่เอสตัองเลวกว่านี้ เลวกว่าพี่แอล
ถึงขนาดทำให้พีกลัวจนตัวสั่น สติแตกทุกครั้งทั้งตอนเจอที่มหาลัย
และที่พี่เอสมันโทรมา
-
คงไม่แปลกถ้าพี่จะกลายเป็นเด็กแบบนี้
อดีตแม่งเลวร้ายอ่ะ :ling1:
-
มันน่านักไอพี่แอลเนี้ย :fire: พี่แพทน่าจะเอาเข้าโรงบาลไปเลย มากล้าใช้พีเป็นเครื่องมือได้ยังไง :beat:
ว่าแต่เอสไปทำอะไรให้พีกันนะ
-
รักครั้งแรกก็เจ็บซะแล้วพีเอ้ย
-
ทั้ง พี่ และ น้อง ทำร้าย แน่ๆ ..
-
รอดูเรื่องราวของพี่เอส ชีวิตมีแต่ตัว อ มาพัวพันนะพี
อีพี่แอลเลวมากอ่ะ สงสารพี
ขอบคุณค่ะ
-
แอล เอส เอ็ม อาร์ เอ๊กซ์ :ruready
แต่ละคนเป็นตัวอักษรENG และขึ้นต้นด้วยตัว 'อ' หมดเลยเนอะ= = :mew5:
-
เหลือตัว เอ เอ็น โอ ไอ จะมีตัวละครชื่อนี้มารักพีไหมเนี่ย 555
เรื่องนี้มีพระเอกใช่ไหม อยากให้เป็นพี่เอกซ์
-
:katai2-1: :mew1:
-
ตรงๆเลยสมน้ำหน้าพีนะเรื่องจริงเลย
คือแบบโง่มากป่ะโดนใครเตือนขนาดนั้นแทนที่จะฟังคำเตือน
อย่างนี้เขาเรียกหลงผู้ชายจนโงหัวไม่ขึ้น
ถ้าฟังที่เขาเตือนซักนิดก็น่าจะทำใจได้ก่อนหน้าแล้ว
เฮ้อออออออออออออออออออ
-
คนเรามันก็ต้องเคยโง่มาบ้าง ไม่มีใครหรอกที่จะเกิดมาแล้วฉลาดเลย
แปะๆ เป็นกำลังใจให้น้องพีนะครับ
-
:hao5: :hao5: ทุกอย่างมันเกิดจากเหตุ เหตุที่ทำให้คนๆนึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ :o12:
-
ชีวิตพีหน้าสงสาร :hao5:
-
มารอน้อง พี มา ต่อนะจร้าาาาา
อิอิ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
โอโหควบทั้งพี่ทั้งน้องอีกแล้วหรอ
ถึงมันจะเป็นบทเรียนในชีวิตยังไง
ก็อย่าลดค่าของตัวเองเลยพี
มันยิ่งทำใ้ตัวเราด้อนค่ากว่าเดิมอีก
ยังที่ เอ็กซ์เคยบอกละ
ปล.อย่าบอกว่า พี่...เป็นพระเอกนะ 555+
-
:o12: :a5:
-
คือมันจี๊ดดดดดดดดดดดดด อ่ะ
จะมาลงให้อ่านต่ออีกเมื่อไหร่หว่า
อิอิ ปูเสื่อรอเลยนะคร๊าบ ^^
:hao7: :hao7: :hao7:
-
ชั่วร้ายมาก เหอะๆ
-
พี่ครับ... ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่19
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูทำผมสะดุ้งออกจากความคิด ผมลุกขึ้นไปเปิดประตูเจอพี่แพทยืนอยู่
“พี่แพทมีอะไรรึเปล่า”
“พี่ได้ยินแม่พูดว่าพีจะไปเที่ยวภูเก็ตเหรอ”
ผมไม่ตอบอะไรแต่มานั่งบนเตียงพี่แพทเลยมานั่งๆข้างผมจึงตอบ
“ใช่ครับ มีอะไรรึเปล่าพี่แพท”
“พี่ไปเที่ยวด้วยได้ไหม รู้สึกเบื่อๆ”
ผมหันไปมองพี่แพทเล็กน้อยๆ มีอะไรรึเปล่า
“พี่แพทมีอะไรรึเปล่า”
พี่แพทยิ้มน้อยๆ ผมรู้ดีว่ารอยยิ้มนั้นดูฝืน
“พีไม่รู้จะพูดยังไงดีพี”
พี่แพทน้ำตาคลอเหมือนจะร้องไห้ พี่แพทพี่ชายที่เข้มแข็งเสมอไม่เคยอ่อนแอเลย ต้องมีอะไรแน่ๆ ผมเอื้อมมือไปบีบมือให้กำลังใจพี่แพท
“พี่แพทไม่อยากจะพูดก็ไม่เป็นไรนะ แต่ถ้าพร้อมจะบอกเมื่อไหร่พี่แพทบอกพีได้ทุกเรื่องนะ”
ผมยิ้มให้กำลังใจพี่แพท พี่แพทยิ้มน้อยๆแล้วกระพริบตาไล่น้ำตา
“พี่รักพีนะครับ”
“พีก็รักพี่แพทครับ”
ผมตอบแล้วกอดพี่แพท พี่แพทก็กอดตอบ ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ
..............................................................................
“ทะเล๊ ทะเลลลลลลลลลลลลลลลลลลล”
ผมตะโกนลั่นเมื่อถึงที่พัก ที่พักที่เราเลือกเป็นบังกะโลริมชายหาด บรรยากาศดีสุดๆไปเลย
“ทำยังกับไม่เคยมาทะเลยนะมึง”
แมทหันมากัดผมเบาๆ ผมเลยเบ้ปากใส่มันแล้วตอบ
“เคยมา แต่ไม่มานานละ”
พูดจบผมสะบัดบ็อบใส่แมทน้อยทันที งอนนนนนนน
“ไม่ต้องมาแรดเลยพี กูยังไม่เคลียร์กับมึงเลย พี่ชายมึงจะมาด้วยทำไมไม่บอก”
แมทน้อยเดินมาคาดคั้นผม ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่
“เอ้าเหรอ ลืมบอกมึงเหรอเนี้ย กูบอกทุกคนละนะ”
ผมแถไปเรื่อยๆ ใครจะบอกละ บอกไปแมทมันก็จะไม่มาดิถ้ารู้ว่าพี่เพลงมา
“อย่ามาแถเลยพี ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”
แมทน้อยคาดโทษผมไว้ ผมเลยยิ้มหวานแล้วอดแซะไม่ได้
“ทำไมเหรอ มีอะไรรึเปล่า”
“ไม่มีอะไร”
แมทตอบแล้วจะเดินหนี แต่ผมพูดขึ้นเสียก่อน
“หนีอะไรก็หนีได้ แต่มึงหนีใจตัวเองไม่ได้หรอกแมท”
แมทหยุดเล็กน้อยก่อนหันมามองหน้าผม
“มึงก็รู้ว่ากูกลัวความรัก กูกลัวที่จะรักใครสักคน กูกลัวที่จะต้องเจ็บปวด กลัวไปหมด”
แมทพูดแล้วทำหน้าเศร้า ผมเลยเดินไปตบไหล่มัน
“มึงอย่ากลัวดิ ของแบบนี้ต้องเจอด้วยตัวเอง”
“จะไม่ให้กูกลัวได้ไง มึงเคยเจออะไรมาบ้าง โหดร้ายขนาดไหน กูก็รู้ กูเลยกลัว กลัวจะเจอความรักร้ายๆ ไหนจะซินดี้อีก มันเจอคนเจ้าชู้ กูเลยกลัวไปหมด”
แมทมองผมด้วยสายตาสับสนผมเลยยิ้มให้มันแล้วพูด
“มึงอย่าเอาความรักเลวๆของกูมาตัดสินความรักของพี่กูสิ กูไม่สามารถการันตีอะไรได้หรอกนะ แต่กูมั่นใจว่าพี่กูไม่เจ้าชู้ มึงเชื่อกูสิ”
แมทมองผมแล้วยิ้มน้อยๆก่อนจะพูด
“ของแบบนี้ต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ มึงไม่ต้องมาเชียร์พี่ชายมึงเลย”
“ฮ่าๆ มึงจะได้มาเป็นพี่สะไภ้กูไง”
“สาสสสสส”
แมทน้อยด่าผมยิ้มๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นผมเลยหยิบมาดู พี่เอ็ม
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหลพี อยู่ไหน”
ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“มีอะไรเปล่าพี่เอ็ม”
“บอกพี่มาเหอะหน่า อยู่ภูเก็ตใช่ไหม”
“ใช่ครับ มีอะไรเปล่า”
“เดี๋ยวอีกชม.นึงเจอกันนะครับ”
พี่เอ็มพูดแค่นั้นแล้ววางสายไป ให้ตายเถอะ พี่เอ็มรู้ได้ไงเนี้ย
“พีเป็นอะไรยืนหน้าเครียดเชียว”
พี่เพลงถามผมขณะเดินเข้าห้องมา ห้องผมนอนกัน3คนครับ ผม พี่เพลง พี่แพท อีกห้องก็จะเป็น ซินดี้ ป่าน แมท พีท
“พี่เพลงบอกพี่เอ็มใช่ไหมว่าเราอยู่ภูเก็ตกัน”
ผมพูดนิ่งๆมองพี่เพลง
“เอ้ย เปล่า พี่ไม่ได้บอกมัน พี่แค่เช็คอินที่โรงแรม แล้วมันก็มาเม้นว่าเดี๋ยวเจอกัน”
พี่เพลงมองผมพร้อมยิ้มแหยๆ
“ให้ตายเถอะพี่เพลง”
ผมดึงผมตัวเองอย่างหัวเสีย ทริปมาเที่ยวพักผ่อนของผมท่าทางจะไม่สงบสุขซะแล้วสิ
“เพลง!!”
เสียงพี่แพทดังเข้ามาพร้อมหน้าพี่แพทที่บึงสุดขีดเล่นเอาผมกับพี่เพลงสะดุ้งเลยทีเดียว
“เอ่อ มีอะไรเปล่าพี่แพท”
พี่แพทยิ้มแหยๆแล้วเกาหัว
“เพลงเช็คอินทำไม”
พี่แพทถามพี่เพลงด้วยสายตาคาดคั้น
“ก็แค่อยากจะโม้เพื่อนเองว่าได้มาเที่ยว”
พี่เพลงตอบเบาๆแบบเด็กทำผิด
“พี่ไม่ว่าหรอกนะถ้าเพลงไม่ได้มีเฟสมัน”
พี่แพทพูดขึ้นแล้วหยุดเหมือนคิดได้ว่าไม่ควรพูดอะไรออกไป
“พี่เพลงมีเฟสใครหรอพี่แพท”
ผมเข้าไปถามทันที มองพี่แพทด้วยสายตาจับผิด
พี่แพทยืนนิ่งไม่ตอบอะไร พี่เพลงเลยหยิบโทรศัพท์มาเปิเฟสดู ผมไปยืนดูด้วยข้างๆ ใต้โพสเช็คอินก็เจอพี่เอ็กซ์มาโพสด้วย
** บอกแพทให้พี่ด้วย เดี๋ยวเจอกัน **
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อกอีแป้นจะแตก มันไม่จริงใช่ไหม มันไม่ใช่ที่เห็น
“พี่แพท พี่เอ็กซ์เหรอ”
พี่เพลงเป็นฝ่ายถามขึ้นเอง ในขณะที่ผมยังช็อคอยู่
พี่แพทมองพวกเราตาโตก่อนจะหลับตาแล้วพูดขึ้น
“ใช่”
พี่แพทตอบแค่นั้นก่อนจะทิ้งตัวนอนบนเตียงไม่พูดอะไร ผมกับพี่เพลงมองหน้ากันแล้วไม่กล้าถามอะไรต่อ กลัวพี่แพทจะปล่อยลำแสงใส่
ผมเลยเดินเลี่ยงออกมานั่งเล่นห้องเพื่อนๆแทน เปิดประตูเข้าไปก็เจอพวกมันกำลังเถียงกันอยู่
“เดี๋ยวกูนอนกับไอ้พีทเอง”
ไอ้ป่านกำลังห้ามทัพระหว่างซินดี้กับแมท
“ไม่ได้นะมึง มึงนอนกับซินดี้เถอะ เดี๋ยวกูนอนกับไอ้พีทเอง”
แมทน้อยพูดแค่นั้นแล้วล้มตัวลงไปนอนกับไอ้พีทที่นอนกวนโอ้ยอยู่
“จะดีเหรอวะ ให้กูนอนกับซินดี้”
ไอ้ป่านพูดถ้าสังเกตดีดีจะรู้ว่ามันหน้าแดงนิดๆ
“ทำไมวะ มึงกลัวอะไร”
ไอ้พีทพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ไอ้ป่านเลยมองหน้าซินดี้นิดๆเหมือนให้มันตกลง
“มึงนอนกับกูก็ได้ป่าน เพื่อนกันทั้งนั้น”
ซินดี้พูดแค่นั้นแล้วเดินไปจัดของ ผมเห็นไอ้ป่านแอบหน้าเศร้านิดๆตอนได้ยินคำว่าเพื่อน
“พีมึงเข้ามาดิ เปิดประตูตั้งไว้ทำไม”
ไอ้พีทหันมาพูดกับผม ผมเลยไปนั่งที่เตียงมัน
“มีอะไรเปล่าว่ะ”
“ไม่มีอะ กูแค่ช็อกนิดๆ”
ผมตอบมันแล้วอิซินดี้เลยหันมามองอย่างคนอยากรู้อยากเห็น
“ช็อกเรื่องไรวะ”
“เอ่อ เรื่อง พี่เอ็มอะ”
ผมบ่ายเบี่ยงประเด็น ไม่ถือว่าโกหกนะ เพราะเรื่องพี่เอ็มผมก็ช็อคแม้จะน้อยกว่าเรื่องพี่แพทก็ตาม
“พี่เอ็มแกทำไม”
ซินดี้ยังซักต่อ
“แกจะตามมานี่อะ กูแม่งปวดหัวเลย”
“ฮ่าๆ แล้วพี่แกรู้ได้ไง”
ไอ้พีทหัวเราะลั่นแล้วถามผม
“พี่เพลงดิ พี่แกเช็คอิน พี่เอ็มเห็นเลยตามมา”
“อย่าคิดมากหน่ามึง พี่แกไม่รู้หรอกเราพักโรงแรมไหม โรงแรมที่ภูเก็ตเยอะ”
แมทน้อยพยายามปลอบผม ผมเลยหันไปมองหน้ามันแล้วถอนหายใจ
“ประเด็นคือพี่แกเช็คอินโรงแรมไง”
“ฮ่าๆๆๆ”
พวกนั้นหัวเราะลั่น แต่อยู่ดีดีไอ้ป่านก็สอดเข้ามา
“ถ้าพี่เอ็มเห็นได้ เพื่อนพี่เอ็มคนอื่นก็เห็นด้วยดิ”
ไอ้ป่านพูดจบพวกเรามองหน้ากัน ซินดี้หุบยิ้มทันที
“ไม่มีอะไรหรอกมั้ง”
ผมพยายามพูดปลอบซินดี้
“ใช่ มึงก็คิดมากไปป่าน”
ไอ้พีทคงพอรู้เรื่องมาบ้างปรามไอ้ป่าน
“ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์แมทดังขึ้น แมทเลยเอื้อมไปรับ
“ฮัลโหล”
“ว่าไงนะพี่มาร์ท”
“พี่จะมาทำไม”
“เรื่องของพี่ แค่นี้นะ”
แมทพูดจบหันมามองหน้าพวกเรา ผมพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว หันไปมองซินดี้ก็พยายามยิ้ม
“พี่เขามาก็ดี จะได้เคลียร์ให้จบ”
ซินดี้พูดเสร็จเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ผมเห็นไอ้ป่านมองซินดี้ตามด้วยสายตาเศร้า
ให้ตายเถอะรักกี่เศร้ากันละนี่
ทริปมาเที่ยวทะเลที่แสนสงบสุขของพวกเรากำลังจะป่วนเพราะพี่เพลงเช็คอินเนี่ยนะ ให้ตายเถอะโรบิ้น
_____________________________________________________
ทริปมาเที่ยวรอบนี้ยุ่งเหยิงแน่ ฮ่าๆ แฟนคลับพี่เอ็กซ์อย่าฆ่าเค้านะ :sad4:
รักครั้งแรกของพีมีคนว่าพีโง่ก็เรื่องปกติครับ นางโง่จริง คนเขียนตั้งใจ รักครั้งแรกไม่มีประสบการณ์ ยิ่งบ้านิยายแบบพีก็โลกสวยเป็นธรรมดา
เน็ตหอปลวกมากกกกว่า เดี๋ยวหลุดๆ เหนื่อย :hao5:
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและทุกคนที่คอมเม้นต์ครับ :L2:
-
เอ้ยยยย ทำไมรุมเร้าขนาดนี้
สึนามิซัดตัวร้ายๆไปให้หมด
:z6:
-
เอิ่ม...ขอกรี๊ดแป๊บ คือแบบพี่เอ็กซ์กะพี่แพทนี่นอกอวกาศความนึกคิดของเดี้ยนมาก
แต่กระนั้น...ดิฉันก็ฟินค่ะ อิอิ
-
ตอนนี้ที่เราลุ้นเนี่ยคือคู่ซินดี้ซะมากกว่า(แอบอยากอ่านพาร์ทของป่านอ่ะ พระเอกในดวงใจ แอร๊ย!!!!เขิล :o8:)
หวังเป็นอย่างยิ่งนะว่าซินดี้จะไม่ใจอ่อน คนอย่างไอ้มาร์ทมันต้องเจ็บปวดมากๆ เพราะมันคงไม่ได้ทำกับแค่ซินดี้คนเดียวหรอก
มันต้องไม่เจอรักแท้ หรือรักใครก็โดนเค้าเมินมันถึงจะสะใจ ขนาดน้องชายของมันเองยังไม่เข้าข้างมันเลย
หวังว่าซินดี้จะเข้มแข็งได้เร็วๆนะ และรีบเปิดใจให้ป่านซักที (แต่อย่าเอาป่านเป็นตัวแทนก็พอ)
-
สามพี่น้องนี่เป็นกันหมดเลยเหรอ 555 เป็นห่วงคุณแม่เบาๆ
เฮ้ย พี่แพทกับพี่เอ็กซ์ ซัมติงๆ อยากรู้
อดีตเรื่องพี่เอสก็อยากรู้
พี่มาร์ทจะมาไม คนนิสัยไม่ดี เชียร์ป่านอ่ะ
อาร์มาด้วยไหม จะได้อโลฮ่าไปเลย
ขอบคุณค่ะ
-
อย่าบอกนะว่าพี่เอ็มพระเอก..................
-
คู่พี่เอ๊กซ์พี่แพทนี่เหนือความคาดหมายสุดๆ
-
o22 o22 o22 o22 o22 พี่แพทกับพี่เอ็กซ์ อร๊ากกกกกก คู่นี้ ถ้าเป็นหวยเนี่ยต้องบอกเลยนะว่า
เจ้ามือแด๊กเรียบ เหนือความคาดหมายมาก แบบว่าคิดไม่ถึงจริงๆนะเนี่ย :hao7: :hao7:
เท่านี้ก็แสดงว่าพี่เอ็มเป็นพระเอกแล้วสินะ :impress2: ความจริงเราก็ติ่งเอ็มอยู่นิดๆนะ :laugh:
ส่วนน้องแมทน้อยน่าสงสารนะ คือเข้าใจเลยแหละ ด้วยความที่อาจจะไม่เคยมีแฟนมาก่อนแล้ว
เห็นเพื่อนๆมีแล้วเจอแต่เรื่องร้ายๆ ก็ไม่แปลกเลยที่จะต้องกลัวเป็นธรรมดา แล้วใช่ว่าพี่เพลง
จะไม่มีชื่อเสียงนะ ยิ่งอยู่กลุ่มพี่เอ็มด้วยแล้วล่ะก็ 555 การันตีเรื่องความฮ๊อตบ้างแหละ ไม่แปลกที่แมทจะกลัว
แต่พีเนี่ยแอบเชียร์แมทน้อยให้เป็นพี่สะใภ้ออกนอกหน้านะ :hao3: :hao3: ส่วนตาป่านเนี่ย แกพูดเหมือนอยากให้อีพี่มาร์ทมาเลยนะ
ส่วนพี่เอ็มก็ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก :laugh: มีคู่หมดแล้ว เหลือแค่ พีทสินะ :hao4: ยกป้ายไฟให้อาร์มาจัดการ :laugh:
ปล.สงสัยทะเลคงจืดหรือไม่ก็หวานทันตาเห็นแน่ๆเลย คิดๆไปแล้วก็แอบสงสารพี่มาร์ทเหมือนกันนะ 3Pเลยม๊ายยย :z1:
-
เรื่องแพท น่าช็อกอยู่ :z10:
-
พี่แพทของน้องงง :o12: o22
พี่เพลงรีบเช็กอินทำไมคะะ
-
เด๋วๆๆๆ พี่เอ็กส์ไม่ใช่ของพีหรอ
โอ้ยยย ทริปนี้ จองห้องเพิ่มม้ายยังไง
ได้กันได้กันเย้ๆๆๆ
-
สั้นมากกกก!! จะเอาอีก
-
วุ่นวายเจง เจ๊ง..........งงงงงง
กลุ่มนี้นี่น่ะ ๕๕๕๕๕๕
-
:hao7: :hao7: โอ๊ยๆๆ รอ อย่างใจจดจ่อ :katai1:
-
พี่เพลงนะพี่เพลงทำวุ่นไปหมด 5555555555555
-
เพราะพี่เพลงแท้ๆจะวุ่นวายขนาดไหนล่ะเนี่ย!?
-
อีพี่เพลง ทำแต่เรื่องดีๆ
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง
:z6: :z6:
-
ขอบคุณค่า
-
รอดูความป่วง 5555
-
:fire:พี่เพลงทำไรไปเนี่ย
เกิดศึกชิงนายแน่ทีนี้ :katai1:
-
:mew4: ปรบมือให้พี่เพลง เออ เคลียร์ๆกันไปเลย ให้จบๆนะ ลุ้นป่านสุดตัว do something !
ว่าแต่พี่แพทเป็นรับป่าวเนี่ยโอย ไม่น้าาาา :ling1:
-
พี่แพทกับพี่เอ็กซ์ ขอกรี๊ดดดด แปบนึง อิอิ
19 ตอนแล้วนะคะ เพิ่งตัด ผช ที่น่าจะเปนพระเอกออกไปได้1 คน เหลือ2
ยังไม่รุ้คนไหนพระเอก เอ... หรือจะเปนพี่เอ็ม 55
ทริปนี้รอฟินหลายคุ่เลย
-
วุ่ยวาย วุ่นวาน แน่นอนงานนี้
:katai1: :katai1:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์
อะไร ยังไง พี่แพท พี่เอ็กซ์ :katai5: :katai5: :katai5:
เรื่องอดีตของนู๋พียังไม่เครียร์ มีต่อของพี่แพทอีก :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
ค้างอย่างแรง เค้ารอคนเขียนอยู่นะ อิอิ(แอบกดดัน นิดนึง) :hao6: :hao6: :hao6:
-
เริ่มตื่นเต้นน :impress2:
-
อิรุงตุงนัง แน่งานนี้!!!!
ช็อคสุดดดด พี่เอ็กซ์&พี่แพท
แอบอยากรู้ความหลัง น้องพี อีกอ่ะ
-
ชุลมุนกันไปหมด 5555
ทริปพักผ่อนพังแล้วววว
พี่เพลงๆๆๆ เพราะแกรรรรรคนเดียววว
แต่เรื่องเอ็กซ์กะแพทนี่เป็นยังไง
อยากอ่านจ้าาาา >.<
-
คนที่ตามต้องไม่หมดแค่นี้แน่ ต้ิต้องมีมากกว่านี้แน่เลย
รอ รอ รอ ตอนต่อไปจร้
-
อีรุงตุงนัง ดีแท้ ชอบๆ :katai2-1:
-
พี่เพลง :katai4:
เรื่องวุ่นวายบังเกิดแน่ๆ
พี่แพททททท :ling1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก พี่แพท กับ พี่เอ็กซ์ ไม่จริงอะ เราไม่อยากจะเชื่อ
บ้านนี้ลูกชายกลายเป็นเกย์หมด แม่หัวใจวายตายแน่ๆ จะหาใครไว้สืบสกุล
ตกลง พระเอกก็ต้องเป็น พี่เอ็ม สินะ
-
รู้สึกเหมือนว่าพายุดีเปรสชั่นกำลังก่อตัวเตรียมจะกลายเป็นทอนาโด รับรู้ได้ถึงความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นในอนาคต :serius2: :serius2: จะเคลียทุกปมเลยป่ะเนี่ยงานเนี้ย ลุ้นจนตัวโก่งกันเลยทีเดียว :z10:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
งือ สงสาร ป่านนนนจัง เป็น กำลังไจไห้ป่านนะ
อิอิ
-
ชอบนายเอกเเบบเนี้ย เริ่ด!!
ตายล้ะ เดี๋ยวน้ะ พี่เอกซ์ กับพี่เเพท นี่มันยังไง มันเมะทั้งคู่ไม่ใช่หราาาาาา
-
อ่านรวดเดียว ว สนุกมาก ก ติดตาม ม :กอด1:
-
พี่แพทผิดคาดมากอ่ะ
-
เอ็กซ์ แพท ใครุกใครรับ เอ๊ะ!! หรือผลัดกัน
-
อ๊ายยย อย่าบอกนะว่าทริปทะเลนี้ รวมพลคนตัว อ. มากัน :ling1: ตายๆ พี่เอ็มมันมาทำคะแนนตีท้ายก้นหนูพีแน่ๆ อย่าไปใจอ่อนกับมันนะน้องพี แข็งเอาไว้ :z2: ไอ้พี่มาร์ทอีกตัว มาทำด๊วกกอะไร ซินดี้เขากำลังจะได้ชักสายป่าน ไม่ต้องเจือกมาเลยนะ หรือ ถ้ามาซินดี้ สวย เริด เชิด มั่นเอาไว้ อย่าไปใจอ่อน :z2:
พี่เพลงก็พยายามเข้านะ แมทน้อยไม่หนีไปไหนหรอกจ้า น้องพีเขาเชียร์ว่าที่พี่สะใภ้คนนี้เต็มที่ :hao3:
ส่วนที่ :a5: และ o22 ไม่น่าเชื่อออออ พี่แพท กับ พี่เอ็กซ์ มันคืออัลไลลลลล แกจะกินกันเองใช่ไหม แหมๆ ทั้งพี่ทั้งน้อง อักษร อ. อีกแล้ว แต่เราชอบอ่ะ ขอให้ได้กันทีเถ๊อะ :heaven
-
ตอนหน้ามันส์แน่ หึหึ ทุกคู่ทุกดอกจัดไป
-
พี่แพทเคะซินะ :hao7:
-
เมื่อไหร่น้องพีจะใจอ่อนกับพี่เอ็มน้า. อยากให้อาร์คู่กับพีท. หรือว่าพีทคู่ป่าน โอยมีหลายคู่ให้ฟิน ชอบมากครับเรื่องนี้ จะตืดตามตลอดไปครับ รีบมาต่อนะครับ
-
รักสามเศร้า
เรา 18 คน 5555555++
มาต่อเร็วๆนะค้าบบบบบบบบบ
-
ท่าทางทริปนี้จะป่วนไม่น้อย เล่นยกกันมาแทบจะหมดเรื่อง
แล้วแต่ละคู่ก็พัวพันกันยุ่งไปหมด แต่ไม่มีปัญหานะเราไม่สับสน :hao3:
อ่านรักแรกของน้องพีแล้วก็สงสาร มีอะไรด้วยเพียงเพื่อแก้แค้น
แล้วยังเอามาพูดให้เพื่อนฟังด้วย แถมชะนีนี่ยังมาพูดใส่หน้ากันอีก :m16:
ถ้าพลั้งมือทำรุนแรงไปมากกว่านี้เราว่าก็สมควรนะ น้องใครใครก็รัก
แต่น้องพีผ่านมันมาได้แล้วก็ถือว่าเข้มแข็งพอควรล่ะ ชื่นชมๆ
ปัจจุบันที่เป็นอย่างนี้ก็ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใครนี่นา
แค่เอาตัวรอดได้ก็พอแล้ว อีกอย่างน้องก็รู้ว่าอะไรที่สำคัญ o13
ครั้งแรกก็สร้างบาดแผลขนาดนี้ ครั้งต่อมาที่ว่าร้ายแรงจะขนาดไหนกัน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
มารอพี :impress2:
-
รอรอรอรอ :ling1:
-
ลุ้นมาก บอกเลย อยากรู้อยากเห็นเรื่องพี่Xกะพี่แพทแล้ววว
-
คิดถึงพี และผุ้ชายตัว อ ทั้งหลาย ^
-
กี๊ซก๊าซพี่แพทพี่เอ็กซ์เนี่ยแหซ่ะ ฉันฟิน
-
:call:
-
ฟินมากอ่ะ แบบ จิกหมอนจิกผ้าห่มม~~~~ รีบๆมาลงต่อนะจ้ะเดี๋ยวรัดเดอร์ลงแดง:ling1:
-
นั่งรอ นอนรอ กันอยู่น่ะคร๊าบผม
อิอิอิอิ
:ling1: :ling1: :ling1:
-
:L2: :L2:
-
รอครอบครัวตัวพอและครอบครัวตัวอออยู่
-
สนุกดี รอๆ o13
-
รออยู่อ่าาาาา
-
รอนานแล้ว :ling1:
-
มาติด
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่20
Part แพท
ผมชื่อแพทครับ พี่ชายคนโตของพีและเพลง ใครๆก็ต่างมองว่าผมเป็นพี่ชายที่หวงน้อง ใช่ครับผมหวงน้องมาก หวงตั้งแต่เด็กๆเลย พีเป็นเด็กผู้ชายหน้าหวาน ผิวขาวเหมือนแม่ อาจเป็นเพราะพีเป็นเด็กน่ารักที่มีแววตุ้งติ้งตั้งแต่เด็กพ่อแม่เลยรับได้ในสิ่งที่น้องเป็น ตอนเด็กพีเป็นเด็กน่ารัก ขี้อ้อน จึงเป็นขวัญใจของบ้าน แต่วันหนึ่งก็มีคนมาทำให้น้องชายแสนน่ารักของผมเปลี่ยนไป ผมได้แต่คอยโทษตัวเองว่าเป็นเพราะผมที่น้องต้องเจออย่างนั้น ใช่ ผมแย่งแฟนไอ้แอลจริง ช่วยไม่ได้ผู้หญิงมายั่วผมก่อน มาบอกผมว่าเลิกกับไอ้แอลแล้ว สุดท้ายน้องผมก็ต้องมาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น
ผมเตือนน้องแล้วแต่น้องไม่เชื่อ ผมก็โมโหเลยไม่สนใจน้องอีก อาจเป็นเพราะช่วงนั้นผมยังเฮี้ยวๆ ทำให้ไม่แคร์ไม่สนใจ แม้ในใจลึกๆผมเป็นห่วงน้องมากขนาดไหน
นึกถึงเรื่องเก่าๆแล้วอดนึกถึงไอ้เลวคนนึงไม่ได้ ไอ้เอ็กซ์ เพื่อนสนิทของผมตั้งแต่ม.ปลาย ไอ้เอ็กซ์เป็นเด็กใหม่ที่ย้ายมาตอนม.4 ย้ายมาก็ฮอตด้วยความหล่อ เข้ม สูง เท่ห์ แถมรวยระดับประเทศ โปรไฟล์ดีขนาดนั้นสาวๆที่ไหนก็เข้าหามัน แต่ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะจริงจังกับใคร
เหตุการณ์เมื่อไม่กี่วันมานี่ ที่ทำให้ผมต้องหนีมาพักกาย พักใจถึงภูเก็ต ผมได้รู้ความจริงว่าทำไมมันถึงไม่เคยจริงใจกับใครเลย
เหตุการณ์ในวันนั้น
วันนี้ผมกับเพื่อนๆมากินเหล้ากันร้านแห่งหนึ่ง เลี้ยงฉลองที่สอบเสร็จ
"ไอ้แพท มึงเป็นไรวะ เงียบๆ"
ไอ้ป็อปมันพูดขึ้นคงเห็นผมเงียบๆ
"เปล่าวะ พอดีกูเครียดเรื่องพีนิดหน่อย เหมือนน้องจะเจอไอ้เหี้ยเอสละ"
"ไิอ้เหี้ยที่เคยทำร้ายน้องมึงนะเหรอ"
ผมพยักหน้าตอบไอ้ป็อปไป ไอ้เอ็กซ์ที่นั่งข้างๆผมก็ตบไหล่ให้กำลังใจผม
"อย่าคิดมากไปเลยมึง น้องมึงโตขึ้นแล้ว"
"กูอดห่วงไม่ได้ เหตุการณ์ทุกอย่างกูเป็นสาเหตุ"
"มึงอย่าโทษตัวเองเลยแพท"
ไอ้เอ็กซ์ตอบแล้วบีบมือให้กำลังใจผม ผมมองมันที่มองผมด้วยสายตาห่วงใย แสงสีในร้านเหล้าหรือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอร์ก็ไม่รู้ทำไมนะ ผมถึงรู้สึกว่ามันหล่อจังเลย
"มองกูตาเยิ้ม มีเหี้ยอะไรสัส"
ไอ้เอ็กซ์พูดพร้อมยิ้มมุมปาก
"มึงชอบน้องกูปะ กูเห็นนะมึงคุยไลน์กับน้องกูบ่อยๆ"
ผมถามมันด้วยสายตาคาดคั้น ไอ้เอ็กซ์ยิ้มมุมปากแล้วมากระซิบข้างหูผม
"กูไม่ได้ชอบน้องมึง แต่กูชอบ"
ไอ้เอ็กซ์พูดแล้วหยุดมองหน้าผม เราสองคนจ้องตากันอย่างไม่ยอมแพ้ มันเลยพูดต่อ
"กูชอบมานานแล้ว"
"พวกมึงสองคนจ้องกันขนาดนั้นจะแดกกันเองเหรอไง"
ไอ้โจพูดแทรกขึ้นมาทำเอาผมกับมันสะบัดหน้เาไปมองอย่างอื่น ไอ้ป็อปที่นั่งฝั่งตรงข้ามจิบเหล้าพร้อมมองผมอย่างเจ้าเล่ห์
"จะว่าไปมึงก็น่ารักดีนะไอ้แพท แม้จะไม่หน้าสวยหวานแบบน้องพี แต่มึงก็หล่อน่ารักแบบผู้ชายดี"
ไอ้ป็อปพูดแล้วยังมองผมอย่างเจ้าเล่ห์ไม่เลิก
"ไอ้สัสป็อป หุบปากมึงไปเลย"
"ฮ่าๆ"
ไอ้โจและไอ้ป็อปหัวเราะเสียงดัง ผมหันไปมองไอ้เอ็กซ์ที่นั่งยิ้มนิดๆมองผม ทำไมนะผมรู้สึกว่าสายตามันหวานแปลกๆ
ผมเลิกสนใจพวกมันแล้วกินเหล้าต่อ งานนี้มีเมาโว้ยยยยยยยย
........................................................
"ไอ้แพท ยืนดีดีดิสัส"
ไอ้โจที่พยุงผมออกจากนอกร้านบ่นขึ้น ผมเมาไปหน่อยแหะ รู้สึกโลกหมุนๆแปลกๆ
"มานี้กูแบกมันเอง"
ผมหันไปมองไอ้เอ็กซ์พ่อพระเอกของผมแล้วยิ้มให้มัน มันส่ายหน้านิดๆแล้วดึงผมเข้าไปกอดแน่น ไอ้เอ็กซ์มันตัวใหญ่กว่าผมเยอะ ผมสูง180ก็จริง แต่ไม่ค่อยออกกำลังกายอะไรมากนัก แต่ก็พอมีกล้ามเนื้อสวยๆไว้อวดนะ แตกต่างจากไอ้เอ็กซ์ สูงตั้ง187 แถมหุ่นยังสูง ใหญ่ กล้ามนี้แม่งเห็นแล้วอิจฉา ขนาดใส่ชุดธรรมดาแม่งยังเซ็กซี่ เอ็กซ์สมชื่อมันจริงๆ
"เดี๋ยวกูไปส่งไอ้แพทเอง พวกมึงกลับเถอะ"
ไอ้เอ็กซ์หันไปพูดกับพวกนั้น พวกมันพยนักหน้าเข้าใจแล้วแยกย้ายกันไป
ไอ้เอ็กซ์พยุงผมมาจนถึงรถมัน มันจัดแจงให้ผมนั่งอย่างสบายแล้วไปนั่งที่คนขับ
"เอ็กซ์จ๋าาาาาาาาาาาาา"
ผมเรียกมันแบบเมาๆ ถึงผมเมาแต่สติสัมปะชัญญะยังมีนะครับ เพียงแค่ไม่ค่อยมีแรงเท่านั้น
"จะเอาไรละเรียกกูซะหวานเชียว"
ไอ้เอ็กซ์หันมามองหน้าผม แล้วยิ้มกว้างแบบเอ็นดู ไอ้สาสสสส ทำเป็นไม่ค่อยยิ้ม พอยิ้มทีละหล่อเลยนะมึง
"กูไม่กลับบ้านนะ กูไปนอนคอนโดมึงได้ปะ"
ผมพูดกับมัน ที่ไม่กลับบ้านผมแค่ไม่อยากให้พ่อ แม่ หรือน้องผมในสภาพแบบนี้ ผมต้องเป็นพี่ชายที่แสนดี และดูแลน้องๆได้ ไม่อยากให้ใครๆเห็นมุมนี้ของผม
"ได้ดิ"
ไอ้เอ็กซ์พูพดแค่นั้นแล้วออกรถไป ผมนั่งพิงมองบรรยากาศนอกรถไปเรื่อยๆ ทำไมนะการพยายามเข้มแข็งถึงเหนื่อยแบบนี้ ผมมองไปเรื่อยๆจนถึงคอนโดของไอ้เอ็กซ์ ไอ้เอ็กซ์จับตัวผมพลิกไปมองหน้ามัน
"มึงร้องไห้ทำไม"
ผมตกใจเล็กน้อยที่ผมพูดแล้วจับหน้าตัวเอง ให้ตายเถอะ น้ำตาไหลตั้งแต่เมื่อไหร่
"เปล่าๆ ไม่มีอะไร"
ผมพยายามผลักมันออกแต่อาจเพราะผมเมา ไม่ค่อยมีแรงเลยทำให้ผลักมันไม่ได้เลย
"มึงมีอะไรพูดกับกูได้นะแพท"
ไอ้เอ็กซ์จับหน้าผมไปมองหน้ามัน สายตามันมองผมอย่างห่วงใย ทำไมนะพออยู่กับมันแล้วรู้สึกว่าผมก็ไม่เข้มแข็งอะไรขนาดนั้น ผมมองหน้ามันอแล้วน้ำตาคลอ
"เอ็กซ์ กูเหนื่อย"
ผมพูดจบไอ้เอ็กซ์ก็ดึงผมเข้าไปกอดแน่น ผมไม่พูดอะไรปล่อยให้น้ำตาไหลไปเงียบๆ
"มึงยังมีกูนะแพท เวลามึงอยู่กับกูมึงไม่ต้องทำตัวเข้มแข็งหรอก คนเรามันอ่อนแอกันได้ทั้งนั้น"
ไอ้เอ็กซ์พูดจบน้ำตาผมยิ่งไหลไม่หยุด มันเลยลูบหัวปลอบผม
"อึก เอ็กซ์มึงรู้ไหมกูเหนื่อยแค่ไหนที่กูต้องพยายามทำตัวเข้มแข็ง ทำตัวเป็นพี่ใหญ่ของบ้าน ทำตัวให้พ่อแม่เห็นว่ากูดูแลน้องได้ อือ"
ผมพูดเสร็จผละออกจากมันแล้วจะเช็ดน้ำตาแต่ไอ้เอ็กซ์กลับเป็นฝ่ายเช็ดน้ำตาให้ผมเองอย่างเบามือ
สายตาของเราสองคนประสานกันตลอดเวลาที่มันเช็ดน้ำให้ ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มันจูบหน้าผากผม
"เวลามึงอยู่กับกูไม่ต้องทำตัวเข้มแข็งหรอก เพราะกูจะดูแลมึงเอง"
เราสองคนเงียบกันแบบนั้นสักพัก ไอ้เอ็กซ์เลยเดินมาพยุงผมให้เดินขึ้นห้อง
"ขี่หลังกูดีกว่า กูไม่ถนัด"
ผมยืนนิ่งไม่พูดอะไร ไอ้เอ็กซ์ย่อตัวแล้วหันมามองผม ผมเลยตัดสินใจขี่หลังมัน ผู้ชายตัวสูงๆสองคนขี่หลังกันมันคงเป็นภาพที่ไม่น่าดูนัก แต่ทำไมไม่รู้ผมกลับรู้สึกหายเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก ผมมองแผ่นหลังแกร่งของมันแล้วตัดสินใจซบลงไปแล้วกอดคอมันไว้ มันหันมามองหน้าผมนิดนึงแล้วยิ้มกว้างไม่พูดอะไร
ผมเลยเอาหน้าซุกไม่ให้มันเห็น รู้สึกร้อนหน้าแปลกๆ
........................................................
เมื่อมาถึงห้องไอ้เอ็กซ์ก็วางผมบนเตียงนอน ผมก็นอนลงไปมองเพดานไปเรื่อยๆ ไอ้เอ็กซ์เหลือบมามองผมเล็กน้อยก่อนจะเข้าไปในห้องน้ำไปอาบน้ำ ผมนอนคิดไปเรื่อยๆ ไอ้เอ็กซ์มันทำแบบนั้นทำไม มันจูบหน้าผากผมทำไม มันมองผมด้วยสายตาแบบนั้นทำไม ผมไม่ได้โง่ขนาดที่จะเดาไม่ได้ เพียงแค่ผมไม่อยากจะยอมรับมัน มันคือเพื่อนผม เพื่อนสนิทตั้งแต่ม.ปลาย เพื่อนที่อยู่ข้างๆผมมาเสมอ
ผมนอนคิดไปเรื่อยเปื่อย ไอ้เอ็กซ์ก็ออกมาจากห้องน้ำเปลือยท่อนบนใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวมา ผมที่เปียกน้ำยุ่งๆทำให้มันดูเซ็กซี่ยิ่งกว่าเดิม ดวงตาคนๆที่มองมาที่ผมทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ ท่อนบนเปลือยเปล่าที่สวยงามชนิดที่ว่านายแบบบางคนยังยอมแพ้ มันเป็นผู้ชายที่ฮอตจริงๆ
"มองกูมีอะไรรึเปล่า"
ผมถามมันขึ้น ไอ้เอ็กซ์ยิ้มมุมปากแล้วตอบว่า
"ก็มึงมองกูก่อนไม่ใช่หรอ มองกูตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าขนาดนั้น"
"เออ ห้องมึงมีเหล้าปะ กูอยากกินอีก"
ผมเปลี่ยนเรื่อง ไม่ตอบมัน
"มีแต่เบียร์วะ เอาปะ"
"เอา"
ผมตอบมันไป ไอ้เอ็กซ์ก็เลยออกปากห้าม
"แต่มึงแพ้เบียร์นิ กินนิดหน่อยก็เมาแล้ว"
"เมาก็ดี กูอยากเมา"
ไอ้เอ็กซ์ยักไหล่แล้วไม่ตอบ ผมเลยพยายามพยุงตัวเองไปอาบน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จใส่เสื้อผ้าไอ้เอ็กซ์นั้นแหล่ะ ออกมาข้างนอกก็เจอไอ้เอ็กซ์ใส่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว นั่งจิบเบียร์อยู่ ผมเลยไปนั่งข้างๆแล้วหยิบอีกกระป๋องมาเปิดแล้วนั่งข้างๆมัน
ไอ้เอ็กซ์เดินไปหรี่ไฟในห้องให้สลัวๆแล้วเปิดเพลงเบาๆ ผมนั่งกินเบียร์หนักๆ ซดหมดกระป๋องตลอดจนไอ้เอ็กซ์ห้าม
"ไอ้สัสเดี๋ยวก็เมาตาย"
ผมสะลึมสะลือไปหมด เริ่มไม่ค่อยมีแรงแล้ว กินเบียร์นี้ผมเมาไวจริงๆ
"กูเมาแล้ววะมึง ฮ่าๆ"
ผมพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ ไอ้เอ็กซ์เลยขยี้หัวผมเบาๆ ผมเผลอทิ้งน้ำหนักไปทางมันจนล้มไปบนตัวมัน หน้าเราสองคนใกล้กันมาก แต่กลับไม่มีใครสักคนผละออก
ผมเลื่อนมือลูบไปตามแผ่นอกของมันเล่น อิอิ อยากอกล่ำดีนัก หมั่นไส้ ผมหยิกอกมันเบาๆ
"กูเจ็บนะแพท"
"เจ็บหราาาาา"
เสียงผมเริ่มอ้อแอ้ รู้สึกหนักหัวแหะ เอาไปพิงบนอกมันเล่นดีกว่า แต่แปลกไอ้เอ็กซ์ไม่ผลักกลับโอบผมไว้ทั้งตัว
"มึงยั่วกูเหรอแพท"
"ยั่วรายยย กูป๊าววววว"
ผมเงยหน้ามองมันแล้วยิ้มหวาน ไอ้เอ็กซ์มองผมด้วยสายตาร้อนแรงแบบที่ไม่แเคยมองมาก่อน มันเป็นคนที่ตาคมดุ แต่ทำไมพอมันมองผมแบบนี้ผมรู้สึกจะละลายให้ได้เลยนะ
"มึงกำลังทำให้กูหมดความอดทน"
มันพูดจบผมขยับปากพูดเบาๆ
"ก็อย่าทนสิ"
ผมพูดจบไอ้เอ็กซ์ก็ก้มลงมาบดจูบผมอย่างร้อนแรงจนต้องผลักอกมันไว้ ไอ้เอ็กซ์พลิกผมให้มาอยู่ข้างล่างมันมันท่าจนลงตัวแล้วบดจูบผมร้อนแรงยิ่งกว่าเดิม มันส่งลิ้นมาหยอกล้อกับผมจนผมตัดสิ้นใจจูบตอบมัน ไอ้เอ็กซ์เห็นว่าผมยอมจูบตอบมันมันเลย จัดลีลาจูบจัดเต็มจบผมต้อทุบไหล่มันให้หยุด
"ไอ้สัส จะจูบให้กูตายเลยหรือไง"
"มึง กูไม่ไหวแล้ว"
ไอ้เอ็กซ์มองผมด้วยสายตาหวานเชื่อมจนผมต้องหลบตามัน ไอ้เอ็กซ์เลยก้มลงมาจูบผมอีกแล้วเอาขาผมเกี่ยวเอวมันไว้ แล้วยกตัวผมขึ้นพยุงตัวไปที่เตียงนอน โดยที่ปากเราสองคนไม่ห่างกันเลย
"อย่าเอ็กซ์มึงกับกูเพื่อนกันนะ"
ผมเริ่มสร่างแล้ว แม้จะไม่เต็มร้อยแต่พอมีสติบ้าง
"กูไม่อยากเป็นเพื่อนมึงแล้ววะแพท กูทนมาหลายปีแล้ว กูจะไม่ทนแล้ว"
ไอ้เอ็กซ์ตรึงแขมผมไว้บนหัวแล้วก้มลงมาซุกไซร้คอผม มันทับตัวผมเต็มแรง ทำให้ผมไม่สามารถจะขัดขืนมันได้เลย
ไอ้เอ็กซ์มันขบเม้มผมไปทั่ว มันมองหน้าผมแล้วยอมปล่อยมือระหว่างนั้นผมชกมันไปเต็มแรง
"ผั๊วะ"
"ปล่อยกู"
"กูไม่ปล่อย มึงยั่วกูเองช่วยไม่ได้"
ไอ้เอ็กซ์พูดแค่นั้นแล้วตรึงแขนผมไว้ด้วยมือเดียว ส่วนมืออีกข้างก็ฉีกเสื้อผม
"อย่านะมึง"
ผมพูดกับมันด้วยสายตาอ้อนวอน
"กูรักมึงนะแพท รักมึงมานาน เป็นของกูเถอะ กูจะรับผิดชอบเอง"
"ไม่ มึงเมาอยู่ไหมเอ็กซ์"
"ไม่ กูไม่เมา กูสติเต็มร้อย กูพร้อมที่จะให้มึงรู้แล้วว่ากูรักมึง เป็นของกูเถอะ"
ไอ้เอ็กซ์พูดกับผมด้วยสายตาอ้อนวอนไม่แพ้กัน ผมจ้องหน้ามันแล้วตอบ
"ถ้ามึงทำกับกู มึงกับกูะเลิกเป็นเพื่อนกัน"
ผมพูดจบไอ้เอ็กซ์มองหน้าผมแล้วคิดแปปนึง ก่อนจะยิ้มมุมปาก
"ดี หลังจากนี้กูจะได้จีบมึง"
ไอ้เอ็กซ์พูดจบผมตาโตไอ้เอ็กซ์เลยก้มมาจูบผมอย่างรุนแรง บ้าคลั่ง ผมพยายามผลักและขัดขืนมันแต่ก็สู้แรงมันไม่ไหว ผมพยายามสะบัดหน้าหนีแต่สุดท้ายมันค่อยๆผ่อนแรงจากจูบที่บ้าคลั่งกลายเป็นจูบที่หวาน หวานที่สุดเท่าที่ผมเคยจูบมา
ไอ้เอ็กซ์ผละออกจากผมแล้วค่อยๆขบเม้มไปทั่วร่างผม ฝากรอยรักไว้ทั่วจนผมกลัวว่ามันจะเป็นรอย มึงจะทำไรก็ทำเถอะไอ้เอ็กซ์ กูหมดแรงจะขัดขืนแล้ว
ไอ้เอ็กซ์คงรู้ว่าผมหมดแรงที่จะขัดขืนเลยปล่อยมือที่ตึงไว้แล้วก้มลงมาหยอกล้อกับยอดอกสีสวยทั้งสองข้างของผม
"อ่าส์ ซี๊ดดดด"
ผมครางออกมาเบาๆ แล้วเอามือจิกผมมันอย่างแรง ไอ้เอ็กซ์นี้มันเก่งสมคำร่ำลือจริงๆ
มันไต่ลงมาเรื่อยๆจูบผมไปทุกส่วน เหมือนมันอย่างจะประทับรอยให้ผมรู้ไว้ว่าผมเป็นของมัน
มันกระชากกางเกงผมออกแล้วแยกขาผม ผมพยายามขัดขืนแต่มันก้มลงมาดูดท่อนลำของผมที่แข็งขึ้นเพราะมันเล้าโลม
"ซี๊ดดดด อ่าห์ ไอ้เอ็กซ์"
ผมดูดท่อนลำผมไปเรื่อยๆแล้วใช่ลิ้นไปตามรอยจีบด้านหลังจนถึงช่องทางหลัง มันแยกเล็กน้อยก่อนจะก้มลงไปใช้ลิ้นกับช่องทางนั้น
"อย่าเอ็กซ์ อ่าห์ ซี๊ดดดดดด อือ"
ผมยอมรับเลยว่าลีลาลิ้นของมันทำเอาผมเสียวสุดๆแบบไม่เคยเป็นมาก่อน มือมันอีกข้างก็ช่วยชักท่อนลำไปด้วยจนผมแตกออกมาเต็มมือมัน
"เสร็จแล้วเหรอ ถึงตากูบ้างละ"
ไอ้เอ็กซ์ผละออกแล้วกระชากกางเกงตัวเองออกแล้วคร่อมหน้าผมเอาท่อนลำที่แข็งจัดมาจ่อหน้าผม เอ่อ ขนาดของมันใหญ่กว่าผมอีก มิน่าละ สาวๆถึงติดใจมันนัก สัสเอ้ย ลีลาดีแถมของใหญ่อีกนะมึง
"ช่วยกูบ้างดิ"
"ไม่ กูไม่ทำ"
ไอ้เอ็กซ์ยิ้มมุมปาก แล้วมองหน้าผมอย่างกวนตีน
"ลีลาไม่มีมากกว่ามั้ง นอนนิ่งเป็นท่อนไม้ ไม่เด็ดเลย"
"ได้ ท้ากูใช่ไหม"
ผมมองหน้ามันแล้วกระตุกยิ้ม ท้ากูใช่ไหม มึงเจอกูจัดเต็มแล้วจะครางจนคอแห้ง
ผมจับท่อนลำของผมที่ใหญ่จนกำไม่มิด แถมยังร้อนอีก แม้ผมจะไม่เคยดูดมาก่อนแต่พอรู้บ้างแหล่ะว่าทำยังไง
ผมก้มลงไปดูดอย่างเต็มแรง แล้วเอาลิ้นตวัดตรวหัวของมันทำเอาไอ้เอ็กซ์ซี๊ดใหญ่
"อ่าห์ ซี๊ดดดดดด เสียวสัสสส"
ผมเงยไปมองหน้ามัน หน้ามันตอนนี้แม่งโครตเอ็กซ์สมชื่อเลย
ผมดูดไปเรื่อยๆ โชว์ฝีลิ้นอย่างไม่ยอมแพ้จนมันรีบดึงออกแล้วจับหน้าผมมาบดจูบอย่างหมั่นเขี้ยว
"สัส จะแกล้งให้กูแตกเลยใช่ไหม"
"หึหึ"
ผมยิ้มมุมปากให้มัน มันเลยมองผมอย่างเจ้าเล่ห์แล้วไซร้คอผมยกขาผมขึ้น อีกมือมันก็บีบเจลใส่มือแล้วค่อยๆสอดนิ้วมาทางช่องทางด้านหลังผมทีละนิ้ว
"เอาออกไป กูไม่เอาสัส ซี๊ดดดดดด โอ้ยยยย"
ไอ้เอ็กซ์พยายามสอดเข้ามาเรื่อยๆแล้วเล้าโลมให้ผมรู้สึกดีด้วย ด่ามันเสียงดังจนมันต้องบดจูบปิดเสียง การที่มันจูบผมอย่างนุ่มนวลแบบนี้ทำให้ผมพอบรรเทาคววามเจ็บไปได้บ้าง มันคงรู้ว่าผมโอเคแล้วเลยสอดมาเพิ่มอีก2นิ้ว ไอ้สัสสสสส ปรึกษากูบ้าง
ไอ้เอ็กว์ยังจูบผมไม่หยุดจนผมเริ่มคุ้นเคยกับนิ้วมันมันเลยเอานิ้วออกแล้วสอดท่อนลำของมันเข้ามาแทน กระแทกเข้าไปทีแรกอย่างแรง
"โอ้ยยยย กูเจ็บ "
ผมผลักหน้ามันออกแล้วด่ามัน ไอ้สัสเอ้ย กระแทกเข้ามาได้ของมึงไม่ใช่เล็กๆ
"ซีี๊ดดดดด ฟิตสัสๆ อย่าตอดดิ เดี๋ยวกูแตก"
"ไอ้เหี้ยเอาออกไป"
ไอ้เอ็กซ์ก้มลงมามองผมอย่างเจ้าเล่ห์แล้วซุกไซร้คอผมอย่างรุนแรง ผมเอาเล็บจิกหลังมันอย่างแรง ให้มันเป็นรอยไปเลย ไอ้เอ็กซ์คงรู้สึกเจ็บเลยมองหน้าผมแล้วยิ้มมุมปากก่อนจะกระแทกเข้ามาอย่างแรงจะมิดลำ
"ฮ่าห์ ไอ้สัสเอ็กซ์ กูเจ็บ"
ผมด่ามันได้แค่นั้นมันก้มลงมาจูบผมอย่าปลอบโยนแล้วลูบหัวผมเบาๆ ผมยอมรับเลยมันจูบเก่งมาก ทำเอาผมเคลิ้ม มันเลยค่อยขยับทีละนิด จากเบาๆเป็นแรงขึ้น แรงขึ้นเรื่อย
"ซี๊ดดดดดด อ่าห์ ฟิตมาก มึงเป็นของกูแล้วนะแพท "
"ซี๊ดดดดด อือ อ่าห์"
ผมกับมันครางจนไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นของใคร ระหว่างที่มันกระแทกผมมันก็เล้าโลมผมไปด้วยทำให้ผมรู้สึกดีไม่น้อยที่มันทำกับผมเหมือนเป็นคนรักมากกว่าที่กระแทกๆให้จบๆไป
"เสียวแล้วสิมึง ซี๊ดดดด อ่าห์"
ไอ้เอ็กซ์มองผมยิ้มๆแล้วกระแทกเข้ามาแรงๆแบบเข้าสุดออกสุด
"หยุดพูดมากได้แล้วสัส ซี๊ดดดด อืออออ"
ผมพูดจบไอ้เอ็กซ์ก้มมาจูบผมอีกแล้วกระแทกแรงๆเข้ามาไม่มีหยุด มันแรงดีจริงๆ ไม่มีหย่อน ไม่มีเหนื่อยเลย
อยู่ดีดีมันก็หยุดแล้วดูดลิ้นผมอย่างแรงแบบคนกลั้นอารมณ์ไว้
"กูไม่อยากแตกตอนนี้ กูอยากอยู่แบบนี้นานๆ"
มันพูดแบบนั้นผมเลยแกล้งขมิบให้มันแตกไวไว ไอ้เอ็กซ์เลยแกล้งผมกลับด้วยการกระแทกเข้ามาแรงมาก
"อือ ไอ้สัสเอ็กซ์ ซี๊ดดดดดด"
ไอ้เอ็กซ์ไม่สนใจอะไรแล้วกระแทกผมอย่างแรงไม่นานนักมันก็ปล่อยออกมาในตัวผม ผมก็เสร็จไปพร้อมๆมันโดยที่ไม่ได้ช่วยตัวเองเลย
"ไอ้เหี้ยเอ็กซ์มึงลืมใส่ถุง"
ผมโวยวายทันที ลืมใส่ถุงตายละกู
"กูตั้งใจ ตั้งใจจะสดกับมึง กับคนที่กูรัก"
ไอ้เอ็กซ์พูดจบผมก็อ่อนลง เราสองคนมองหน้ากัน สายตามันที่มองมาทำเอาผมต้องหลบ ไอ้เอ็กซ์เลยก้มลงมากระซิบที่หูผม
"อีกหลายๆรอบนะจ้ะเมียจ๋า"
ไอ้เอ็กซ์พูดแค่นั้นก็ทำต่อ ผมไม่อยากจะโกหกหรอกนะว่ามันเก่ง ลีลาดี หุ่นดี หล่อ แล้วก้ทำให้ผมมีความสุขเหมือนกัน
ผมตื่นมาในตอนเช้า เมื่อคืนผมกับมันเล่นกันไปกี่รอบไม่ได้นับ ผมรู้สึกเจ็บสะโพกมากกกกกกก ผมพยายามพยุงตัวเองใส่เสื้อผ้าจนเสร็จแล้วหันไปมองมันที่ยังหลับอยู่ มันหล่อ ดูดี เท่ห์ สักวันมันคงเจอคนดีดีสำหรับมัน
ผมพยายามเดินออกจากห้องมันอย่างลำบาก เจ็บปวดไปซะหมด
ผมเรียกแท็กซี่กลับบ้าน แล้วหลับตาปล่อยให้น้ำตาไหล
จบแล้วความเป็นเพื่อนของผมและมัน
_________________________________________________________
ความเป็นเพื่อนจบแต่อย่างอื่นกำลังจะเริ่มต้นขึ้น อิอิ
พี่เอ็กซ์นี้แซ่บมากพูดเลยในจินตนาการคนเขียน :laugh:
ตอนนี้ไม่รู้ว่าสั้นหรือยาวเพราะแต่งสดเลย คนเขียนขอโทษด้วยที่หายไปนานมาก
คนเขียนมีปัญหาเล็กน้อยเพราะย้ายหอเลยทำให้ขาดการติดต่อ หลังจากนี้จะมาต่อให้เรื่อยๆ ไม่หายไปนานๆอีกแล้ว :L2:
อย่าเพิ่งทิ้งเค้านะๆ :กอด1:
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและทุกคนที่คอมเม้นต์ครับ :L2:
-
คู่คนพี่นี่ก็ไม่เบา :hao6: :jul1:
-
จัดว่าเด็ด รอลุ้นเค้าไปชุมนุมกันที่ทะเล แพทคงหนีไม่รอด ฮิ้ววว
-
พี่แพทจ๋า คุณพี่จะดราม่าทำไม ในเมื่อคุณพี่ก็มันส์ขนาดนั้น :haun4:
-
ลูกบ้านนี้เขาแซ่บจริงๆ
-
อุ้ต้ะ!! จะสามสาว หรือยังไง
-
กินกันเองในที่สุดค่ะ โถ พี่แพทของคนอ่าน เป็นเมียเขาไปซะแล้ว
เดี๋ยวเขาก็ต้องตามมาง้อกันชิมิ
-
:pighaun: พี่แพทของน้องง
-
คู่พี่แพทแซ่บเว่อร์
-
คู่คุณพี่ถูกใจมากเลยจ้าาาาาา :mew1: :mew1:
-
เรื่องนี้ตระกูล พ กับ ตระกูล อ ใช่มั้ยนิ
พี่แพทแซบมว๊ากกกก :haun4:
-
สงสารพี่แพท
แล้วเมื่อไหร่จะรักกันล่ะคู่นี้
รอเจ้าพีอีกคน สวยๆลูก
โดนแทงก็เก๊กได้ หึหึ
ต้อนรับกลับมาค่ะ
:กอด1:
-
:pig4:
-
ไม่ต้องเสียใจนะแพท
คนเราถ้าไม่มีใจให้
ยังไงก็จะไม่ยอม
-
:o8: พี่แพทขา ต้องยอมรับแล้วล่ะ ยอมมาถึงขนาดนี้ก็ให้พี่เอ็กซ์จีบเถิด เสียเพื่อนแต่ได้ผัวแทน คุ้มออกเนอะ
-
แพทเอ้ยถ้าเอ็กซ์จะแซ่บขนาดนั้นก็ยอมๆ
เค้าไปเหอะ :z1: :hao6:
-
เด็ดพอกันทั้งบ้าน 555
-
ร้อนแรงไม่แพ้พีเลยพี่แพท เหลือพี่เพลงอีกคนหวังว่าคงไม่โดนแมทน้อยกดนะ ฮ่าๆ
-
ทำไมอ่านแล้วเศร้าว่ะ :ling1:
-
ลุ้นๆๆ
-
อร๊ายยย พี่เอ็กซ์ของติ่ง แซ่บสมกับที่รอ
-
ไหงบ้านนี้กลายเป็นลูกสะใภ้กันไปซะหมดนะ ไม่น่าเลยพี่แพท(ของเค้า มโนแปป :m3:)
-
หมดกันพี่ชายมาดเข้มแสนดีของน้องพี ไม่มีแล้วพี่สะใภ้เอาพี่เขยสุดเอ็กซ์ไปแทน. :mew6: รอน้องพีเปิดปมอยู่นะคะ อยากรู้มาก :ling2:
:katai3:
-
อร่อยครบสูตร .. อร่อยเลิศ ..
-
พี่แพท โดนกดซะแล้ว
ทำไงได้เนอะ ก็พี่เอ็กซ์อะหล่อล่ำ น่ากิน ขนาดนั้น
ยอมเป็นเมียพี่เอ็กซ์อะถูกต้องแล้ว
-
โหวยยพี่แพทแย่งซีนน้องพีไปหมดเลย เอาคู่พี่แพตต่อนะ
-
เลิกเปนเพื่อนน มาเปน ผัวแทน
อิอิ
โอ้ยยยยย คู่พี่ลงเอยแล้ว (หรอ)
แล้วเมื่อไหรจารู้ว่าน้องพีคู่ใครเนี่ยยยย
-
หายไปนาน กลับมาอีกที พี่แพทตกเป็นเมียพี่เอ็กซ์ซะงั้น :hao7:
-
คุ่นี้ แซ่บมาเลย ปกติทุกทีเห็นพี่แพทไม่พุดมากขนาดนี้
เมาแล้วรั่วเหมือนกันเนอะ
ดีแล้วที่เลิกเปนเพื่ินกัน เปนอย่างอื่นกันแล้วนี่ ^^
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกเรื่องนี้ รอตอนต่อ อิอิ สรุปบ้านนนี้ไม่มีทายาทสินะ สามพี่น้องเลิฟๆกะปู้จายหมดเลย555
-
ฟินคู่พี่แพทกับพี่เอ็กซ์มานานละค่ะ สองคนนี้มันฟิน
-
:m25: ไม่คิดว่าพี่แพทจะ ยั่วได้ขนาดนี้ มีผัวแล้วสะบัดสะบิ้งนะ พี่แพท :laugh:
อยากรู้จริงๆว่าเมื่อเหล่าผัวๆมาตามหาเมียจะเกิดอะไรขึ้น :hao3:
-
รู้สึกคู่พี่แพทจะแซ่บกว่าคู่น้องนะเนี่ย
-
:z2: :z2: OMG !!!! อ่านไปแล้วแบบ :hao6: :hao6: :hao7:
-
พี่แพทของน้องงงง :impress2:
-
:haun4: :haun4:
-
เว้ยยยย พี่เอ็กซ์ที่รักโดนพี่แพทสอยไปซะแล้ว //หันไปมองป้ายไฟน้ำตาไหลพรากๆ :ling3:
ซื้อหวยไม่ถูกงี้มั่งเนี่ย พี่เอ็มเป็นพระเอกอย่างที่คิดจริงๆด้วยอ้ะ :hao4:
-
้เอ็กซ์ ร้อนแรงมาก>>>ได้สักครั้งแล้วจะตั้งใจเรียน ฮ่าๆ :hao6:
-
ของเค้าดีจริง ๆ
:katai5:
-
คิดๆอยู่อยากให้พี่แพทเป็นเคะ แล้วก็เป็น โดนใจมากครับ :haun4: :z1:
รอๆตอนต่อไป :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค้าบบบ :pig4:
-
อืม พี่แพท หงิม ติ๋ม ชิมของใหญ่เลยนะ :hao6: ไม่อยากจะเชื่อว่าพี่แพทจะมีมุมนี้กับเขาด้วย มุ้งมิ้ง ฟุ้งฟิ้ง มากพี่ มียั่ว เลยโดนพี่เอ็กซ์ :oo1: เบยยย :haun4: เอาอีก เอาอีก อยากอ่านคู่นี้อีก :katai2-1: รอวันเขามากันครบ จะมี :m25: :pighaun: อีกไหม
-
โถ อุส่าเชียร์ 3 พี่น้อง :hao5:
-
เข้ามาอีกทีพี่แพทตกเป็นเมียพี่เอ็กซ์ซะล้าววววว :jul1: :o8:
-
พี่เอ็กซ์ทำไมนายทำแบบนี้ นายกินพี่แพทที่น่ารักของชั้นอะ
แต่ก็ดีนะตัดคู่แข่งไปหนึ่ง พีคงเป็นของอีเอ็มแน่เลย รอคู่เพลงแมทนะ
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่21
ผมนั่งมองพี่แพทที่ยืนเหม่อระเบียง พี่แพทคงมีอะไรให้คิด
ครืน ครืน
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมหยิบโทรศัพท์มาดูเจอเบอร์พี่เอ็มโทรเข้ามา พี่เอ็มมาจริงๆด้วยให้ตายเถอะ เอาไงดีละทีนี้
“ฮัลโหล”
“พี พีอยู่ไหน”
“พี่เอ็มก็รู้แล้วหนิ จะถามพีอีกทำไม”
“หึหึ พี่รู้ว่าพีอยู่โรงแรมSZ ที่จังหวัดภูเก็ต แต่ที่พี่จะถามคือพีอยู่ส่วนไหนของโรงแรม”
“แล้วทำไมพีต้องบอก”
สุดท้ายพี่แกก็มาจริงๆ แถมมาถูกโรงแรมซะด้วย ไม่ถูกก็แปลกพี่เพลงเล่นเช็คอินขนาดนั้น
“อย่ามาเล่นลิ้นกับพี่ ไว้เจอหน้ากันเดี๋ยวพี่จะไปเล่นลิ้นด้วย”
“อย่ามาลามกนะพี่เอ็ม”
“แหม๋ ทีเมื่อก่อนพีก็ชอบนี่ เล่นของพี่”
“พอๆ พี่เอ็มมีอะไร”
“พี่อยากเจอพี”
ผมนิ่งไปนิดนึง บางทีผมก็ปล่อยให้เรื่องนี้คาราคาซังมานานเกินไปแล้ว คงถึงเวลาต้องเคลียร์แล้ว
“ก็ได้ แต่ถ้าเจอกันเราต้องคุยเรื่องของเราให้จบสักที”
“ได้สิ พี่จะรอที่หน้าหาดนะ”
“ครับ”
ผมพูดแค่นั้นแล้ววางสายทันที ยืนคิดนิดนึง แล้วหันไปเรียกพี่แพท
“พี่แพท พีไปเดินเล่นที่ชายหาดนะ”
“เอ่อ ครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ”
ผมยิ้มให้พี่แพทแล้วก็เดินออกมา ระหว่างทางผมก็คิดว่าจะทำยังไงให้เรื่องนี้จบสักที จบแบบสวยๆ
เดินออกมาก็เจอพี่เอ็มยืนพิงต้นมะพร้าวอยู่ที่หน้าหาด พี่เอ็มในชุดกางเกงขาสั้นสบายๆ เสื้อเชิร์ตแขนสั้นสีสดไม่ติดกระดุม โชว์หุ่น โชว์ซิตแพค สาวๆที่เดินผ่านไปมามองกันตาแทบจะหลุดออกมา ไหนจะหน้าหล่อๆนั้นอีก ยอมรับเลยว่าความหล่อพี่แกผมเห็นก็อดฟินส์ไม่ได้จริงๆ
“มีอะไรเหรอพี่เอ็ม”
มาถึงผมก็ถามถึงประเด็นทันที ไม่อยากยืดเยื้อ
“ใจเย็นๆสิพี ไปกับพี่ก่อน”
“ไปไหนอีกละ”
ผมหันไปมองหน้าพี่เอ็มที่ยิ้มแย้ม
“ไปขับเรือเล่นกัน”
พี่เอ็มพูดจบ ชี้ไปที่เรือสปีดโบทลำนึง สงสัยพี่แกจะไปเช่ามา
“ไม่เอา”
ผมพูดเสียงแข็ง ใครจะยอมไปง่ายๆกัน ไปนั่งเรือเล่น ไม่เชื่อหรอกว่าคนอย่างพี่เอ็มจะไม่มีแผนอะไร
“ไปเถอะ นั่งเรือเล่นไปเกาะข้างๆ พ่อพี่แนะนำมาว่าสวยมาก คนไม่พลุกพล่าน”
พี่เอ็มยังยืนตื้ออยู่ข้างๆผม ผมมองหน้าพี่แกที่จ้องผมอยู่ พี่แกจะเอายังไงกับผมกันแน่
“ถ้าพียอมไปกับพี่เอ็ม พี่เอ็มจะจบ จะหยุดตื้อพี่ได้ไหม”
ผมพูดจบพี่เอ็มนิ่งทันที พี่แกมองหน้าผมแล้วตอบ
“พี่บอกไอ้เพลงไปแล้วว่าพี่จะจีบพี ตอนนี้พี่ก็กำลังทำอยู่”
พี่เอ็มพูดจบผมส่ายหน้าแล้วยิ้มน้อยๆให้กับพี่เอ็ม
“พี่เอ็มไม่ต้องจีบพีหรอก พี่ไม่อยากจะมีใครในตอนนี้ ถ้าพีอยากจะมีใครสักคนพีก็ต้องการคนที่เขารักพีจริงๆ พีไม่อยากเจ็บอีกแล้ว”
ผมพูดจบก็จะเดินหนีแต่พี่เอ็มจับมือไว้ซะก่อน
“พี่อาจจะไม่ใช่คนดีมากนัก แต่ไม่รู้ทำไม พี่ถึงไม่พอใจเลยที่พี่เห็นใครต่อใครมายุ่งกับพี ถ้าเป็นคนอื่นพี่จะไม่สนใจเลยถ้าเขาจะไปยุ่งกับไอ้อาร์หรือใครต่อใคร แต่กับพีพี่ไม่อยาก...”
“พอเถอะพี่เอ็ม”
ผมขัดก่อนที่พี่เอ็มจะพูดจบ ผมหันไปยิ้มให้พี่เอ็มแล้วพูดต่อ
“พี่เอ็มมั่นใจแล้วหรอ มั่นใจในความรู้สึกของตัวเองแล้วใช่ไหม พีไม่อยากเป็นตัวตลก เป็นของเล่น เป็นการพนันของใครอีก”
ผมพูดจบพี่เอ็มนิ่งไป แต่สายตาพี่เอ็มที่มองมาทำให้ผมหวั่นไหวเหมือนกัน
“ถ้าพีให้โอกาสพี่ พี่จะพิสูจน์ให้เห็น ทำให้ดูว่าผู้ชายอย่างพี่ก็จริงใจเป็น”
“แค่จริงใจอย่างเดียวไม่พอหรอกพี่เอ็ม ต้องหยุดเจ้าชู้ด้วย พี่เอ็มทำได้ไหมละ”
ผมมองตาพี่เอ็มกลับ ผมจะเชื่อได้เหรอคำพูดของผู้ชายแบบนี้ ผู้ชายเจ้าชู้
“พี่อิ่มตัวแล้วเรื่องนั้น พี่พร้อมจะหยุดถ้าพีให้โอกาส”
พี่เอ็มพูดพร้อมจับมือผมทั้งสองข้างไว้ สายตาของเราสองคนก็ไม่ผละจากกัน พี่เขาพยายามมองให้ผมเชื่อในคำพูดของเขา แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้ผมยากเหลือเกินที่จะเชื่อใจใครง่ายๆ
“การกระทำสำคัญกว่าคำพูด ทำให้พีเห็นสิว่าพี่จริงใจ จริงจัง หยุดเจ้าชู้ได้จริงๆ”
ผมพูดจบพี่เอ็มยิ้มบางๆให้ผมก่อนจะตอบ
“ได้ พี่จะทำให้พีเห็น”
ผมไม่พูดอะไรต่อแล้วมายืนที่สปีดโบทที่จอดอยู่ ไหนๆพี่เขาก็อุส่าเช้ามาแล้ว ไปนั่งเรือเล่นคงไม่เป็นไรหรอก
“ไหนจะไปไหมละ”
ผมตะโกนปหาพี่เอ็ม พี่เอ็มยิ้มนิดๆแล้วเดินมาหาผม
“ไป พี่จะพาไปเดทแรกของเรา”
“ฮ่าๆ พี่เข้าใจผิดละ พีไม่ได้ไปเดทกับพี่ พีแค่อยากไปเที่ยวเฉยๆ”
ผมพูดยิ้มๆ พี่เอ็มไม่ตอบอะไรขึ้นไปขับเรือ ผมไปนั่งที่นั่งแล้วมองทะเลไปเรื่อยๆ เรือแล่นไปตามผืนน้ำเรื่อยๆ ผมนั่งมองบรรยากาศทะเลสวยๆ ท้องฟ้าสดใส มองไปเจอคนที่ขับเรืออยู่ พี่เขาหล่อ ดูดี ไม่จำเป็นต้องมาตื้ออะไรผมเลย พี่เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ชอบผมจริงๆ หรือแค่เกมส์อะไรอีก ผมจะเชื่อใจผู้ชายคนนี้ได้เหรอ ประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้ผมมองโลกในแง่ลบมากขึ้น ยิ่งในเรื่องความรัก ผมแทบจะไม่เจอรักดีดีด้วยซ้ำ
“ถึงแล้ว เป็นไงเกาะนี้สวยไหม”
เราสองคนนั่งเรือกันมาเกือบชม. ระหว่างทางไม่มีการพูดคุยอะไรกัน มีแต่สายตาที่แอบมองกันบ้าง บางทีนี่ก็ดีที่สุดสำหรับเราสองคน
ผมองบรรยากาศรอบๆไปทั่ว สวยจริงๆ เป็นชายหาดที่ขาวสะอาดไม่มีเศษขยะมาบดบังทัศนียภาพ ทะเลสีเขียวอมฟ้าสวยมากกกกกกก ต้นไม้อะไรดูเป็นธรรมชาติไปหมด นี้คือเสน่ห์ที่ทำคัญที่สุดของเกาะที่ยังไม่มีการก่อสร้างอะไรมากมายมาทำลายธรรมชาติแบบเดิมๆ
“สวยจริงๆ แต่ที่นี้ไม่มีรีสอร์ทอะไรเลยเหรอ”
“ไม่มีหรอก มีแค่ชาวบ้านบางกลุ่มเท่านั้นที่อยู่ อยู่อีกฝั่งหนึ่งของเกาะ เดาะนี้เป็นเกาะเล็กๆ ไม่มีคนรู้จัก แต่พี่ว่าดีนะ สวยเป็นธรรมชาติดี”
พี่เอ้มพูดพร้อมยิ้มกว้างไปรอบๆแล้วพูดต่อ
“พี่ไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว เคยมาตอนเด็กๆกับพ่อ แม่ และไอ้อาร์ ได้มาภูเก็ตแลยอยากมาที่นี่”
ผมพยักหน้าไม่ตอบอะไร เดินสำรวจไปเรื่อยๆ
“ไปน้ำตกไหม ในเกาะนี้มีน้ำตกด้วยนะ สวยมาก”
พี่เอ็มพูดแล้วชี้ไปตามทางเดินเล็กๆ
“ไหนๆมาแล้วลองไปก็ได้”
พี่เอ็มยิ้มแล้วมาจับมือผมไว้ ผมกระตุกเล็กน้อยมองหน้าพี่เอ็ม
“ให้พี่จับเถอะ เดี๋ยวหลง”
“พีไม่ได้เด็กขนาดนั้นเหอะ”
ผมพูดจบก็เอามืออกทันที พี่เอ็มมองผมแปปนึงก่อนจะเดินนำหน้าไป
ผมเดินตามพี่เอ็มไปเรื่อยๆ เราเดินกันมาสักพักแล้วแต่ยังไม่ถึง
“อีกไกลไหมพี่เอ็ม ถ้าไกลพีว่ากลับเถอะ กว่าจะกลับถึงฝั่งอีก พีไม่ได้บอกพี่แพทด้วย”
ผมตะโกนบอกพี่เอ้ม พี่เอ้มหยดแล้วมองหน้าผม
“อีกไม่ไกลแล้ว ไปเถอะ พี่อยากให้พีเห็น”
พี่เอ็มหันหน้ามามองผม ผมเลยพยักหน้าให้อย่างอ่อนใจ เห็นแก่ความพยายามของพี่หรอกนะ
เดินอีกไม่ไกลก็ถึงจริงๆ น้ำตกสวยมากกกกกกกกกกก ให้ตายเถอะ อยากจะกรี๊ดเลย ผมเห็นแล้วรู้สึกคุ้มทันทีที่เดินมา
“มาเล่นน้ำสิพี”
หันไปอีกทีก็เจอพี่เอ็มลงไปเล่นน้ำแล้ว ถอดเสื้อวางไว้บนก้อนหินเปลือยอกลงไปเล่นน้ำ
“พีไม่มีชุดเปลี่ยน”
“ไม่เป็นไรหรอก ค่อยไปเปลี่ยนที่ฝั่ง มาเถอะ ไหนๆก็มาแล้ว”
พี่เอ็มพูดอ้อนๆ ให้ตายเถอะ หน้าหล่อๆแล้วทำอ้อนๆ อยากจะบ้าตายกับพี่แก
“ก็ได้”
ผมตัดสินใจลงไปเล่นน้ำ น้ำเย็นมาก ใสเชียว ผมเล่นน้ำไปคนเดียวสักพักพี่เอ็มก็มากอดจากด้านหลัง
“ปล่อยนะพี่เอ็ม”
“ไม่ปล่อย”
พี่เอ็มพูดแล้วทำหน้ายียวนใส่ผม
“ถ้าพี่ยังทำตัวรุ่มร่ามแบบนี้ละก็ ทีหลังพีจะไม่ไปไหนกับพี่อีก”
ผมพูดเสียงแข็ง พี่เอ็มก็ยังไม่ปล่อยแถมยังมาซบไหล่ผมอีก
“ทำไมใจร้ายจังเลย ไม่น่ารักเหมือนหน้าตาบ้างละ”
พี่เอ้มพูดจบผมหันไปมองหน้าพี่เอ็มแล้วขมวดคิ้ว
“ผีอะไรเข้ารึไง”
“ก็พี่จีบพี่อยู่ อยากจะลองทำตัวดีดีบ้าง ทำตัวร้ายๆใครจะรักลง”
พี่เอ็มพูดแล้วทำตาปริบๆ ผมส่ายหน้าแล้วตอบ
“มันก็ถูกที่พี่ว่า แต่เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด”
“จริงเหรอ พีชอบแบบไหนละ จำเลยรักเหรอ ดีเลยเราอยู่ที่เกาะพอดี มาเล่นแบบจำเลยรักกันไหม”
พี่เอ้มพูดพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่ผม ผมเลยผลักหน้าพี่เอ็มออกไป
“อย่ามาเยอะ”
ครื้ม ครื้ม
เสียงฟ้าร้องทำเอาเราสงอคนมองหน้ากัน
“พี่ว่าเรากลับกันเถอะ ดูเหมือนฝนจะตก”
“ใช่ รับกลับกันเถอะ”
ขากลับพี่เอ้มเอาเสื้อมาถือไว้แล้วรีบเดินกลับไปที่เรือ แต่ไม่ทันจะถึงเรือ ฝนก็ตกห่าใหญ่
“ฝนตกหนักขนาดนี้ทำไงดีละพี่เอ็ม”
ผมพูดกับพี่เอ็มระหว่างนั้นพี่เอ้มเอาเสื้อของตัวเองมากางบังฝนเราสองคนไว้
“พี่ว่าเรารีบเดินไปกันเถอะ ไม่งั้นติดอยู่ที่เกาะนี้แน่ๆ”
เราสองคนเดินข้างๆกันท่ามกลางสายฝน ผมตอนนี้เหมือนอยู่ในอ้อมกอดพี่เขา พี่เขาเอาเสื้อตัวเองบังฝนให้ ผมเงยหน้าไปมองพี่เขาที่หน้าเครียดไม่น้อย ให้ตายเถอะ โรแมนติกยังกับละครหลังข่าว
เราสองคนเดินมาถึงชายหาดก็ตกใจอุทานออกมาพร้อมกัน
“เรือหาย !!!!”
_____________________________________________________
เรือหายทำไงละทีนี้ :hao6:
ตอนนี้คงเริ่มชัดเจนแล้วเนอะใครพระเอก ใบ้สุดฤทธิ์สุดเดชละ ไหนก็ตอนที่21แล้ว บอกได้แล้ว ฮ่าๆ
พี่แพท พี่เอ็กซ์เรตติ้งดีอะ เดี๋ยวเอามาสังเวยอีก
ทริปภูเก็ตนี้อะไรหลายๆอย่างจะชัดเจนขึ้น
คนเขียนหายไปนานเหมือนกันแหะ แต่หลังจากนี้เขาไม่หายไปนานแล้วสัญญา เพราหาหอได้แล้ว เย้
เพิ่งจะย้ายหอเข้าเมื่อวานตอนเย็น เลยรีบปั่นมาให้คนอ่านทุกคนหลังจากย้ายของเสร็จ
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์คร้าบ
มีอะไรติชมกันได้เหมือนเดิม ยินดีรับฟัง :L2: :3123: :L1:
-
พี่เอ็มทำให้ได้อย่างที่พูดนะ
-
นรกละทีนี้
-
พี่เอ็มทำให้ได้อย่างที่พูดนะ
-
:hao6: ติดเกาะ จะเกิดอะไรขึ้นนะ
-
บอกตรงๆให้ตายยังไงก็ไม่มีวันเชื่อใจไอ้พี่เอ็มมันได้ซักนิดเดียว
เหมือนมันทำทุกอย่างเพียงเพื่อเอาชนะยังไงไม่รู้
แค่ว่าเรือหายเราก็คิดว่าทั้งหมดเป็นแผนของมันแล้ว
ไม่รู้สิคนร่านๆอย่างเอ็มอยู่ๆจะให้มาหยุดที่พีมันแปลกแบบเวอร์ๆอ่ะ
-
พี่เอ็มสินะ หุหุ :hao7:
อย่าทำให้พีเสียใจล่ะ ไม่งั้นเจอดีแน่ๆๆ :z2: บอกไว้เลย
ยกไปไฟให้พี่แพทกับพี่เอ็กซ์
คู่อื่นๆอีก แต่ตอนนี้อ่านพีกับพี่เอ็มก่อน :katai2-1:
-
รีบมาต่อน้าาา
-
แผนของพี่เอ็มป่าวหว่า :hao6:
-
:pig4:
-
ว้าย จะมีกระท่อมใกล้หาดหรือเปล่าน้า...
-
o18 ชิ พี่เอ็มเนียนเชียวนะ ถ้ามีบ้านร้างก็แผนเต็มๆ อยู่ที่น้องพีละ
-
แผนพี่เอ็มหรือเปล่า..
เอ็มกับอาร์ไม่ได้พนันอะไรกันใช่ไหมคะ? กลัวใจพ่อสองหน่อนี่จริงๆ
-
อยากให้ถึงตอนพี่แพทเร็วๆ
-
แอร๊ยยยยยย ในที่สุด พระเอกตัว อ ก็เปิดเผยยยยย
รอดูศึกพี่น้อง
-
อย่านอกใจพีอีกนะพี่เอ็ม
ติดเกาะแบบนี้ต้องหาอะไรทำ กร๊ากกกก :hao7:
-
ถ้าพี่เอ็มทำได้อย่างที่พูดจริงๆก็ดี ดีมาก
แต่ถึงพี่เอ็มจะหยุด แต่บรรดาเด็กๆทั้งหลายของพี่เอ็มไม่หยุดง่ายๆหรอกมั้ง
-
อยากได้พระเอกสองคน
-
เรือหายซะงั้น บรรยากาศเสียตัวเริ่มมาคุ
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ถึงคนเขียนจะบอกใบ้ให้ชัดๆว่าใครเป็นพระเอก แต่ก็ไม่อยากจะวางใจเลยอ่ะ :เฮ้อ: กลัวจะหักมุมพาให้น้องพีเจ็บปวดรวดร้าวอีก คือ ยังไม่วางใจอีพี่เอ็มสักเท่าไหร่ อะไรจะดีไวปานวอกวะ และยิ่งพามาเกาะไม่ค่อยมีคน แถมเรือหายอีก ต้องการอัลไลลลล :ling1: ส่วนฉันต้องการ :haun4: ชัดเจนป่ะ :laugh: แต่ขอให้จริงใจกับน้องพีสักทีนะ พีเจ็บมามากแล้วถึงจะยังไม่กระจ่างเรื่องไอ้คุณเอส แต่ก็เชื่อว่าต้องสาหัสพอควรเลยล่ะ :katai1: ขอให้ผ่านไปด้วยดีนะ :3123:
และร่วมรอ พี่เพลงกับแมทน้อย จะ :oo1: กันเมื่อไหร่ และ พี่แพท กับ พี่เอ็กซ์ เอาอีก :katai2-1:
-
แผนของอิพี่เอ็มป่าวเนี่ยอย่ามาหลอนนะค่ะคนเขียน
แค่ลุ้นว่าใครเป็นพระเอกก็เหนื่อยแทบแย่แล้ว :hao5:
-
นุ้งพี ><
พี่เอ็มติดใจหนูมากกกกกก
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
เหมือนในหนังเลย อิอิ ตากฝน เรือหาย อร๊ายยยยยย ฉากต่อไปปปปป ไม่อยากจะคิดดดดดด :haun4: :haun4: :haun4:
-
สงสาร อาร์ อ่ะ..............เอาแบบ 3P ไปเลยได้ป่ะ แบบ รักพี่เสียดาน้องอ่ะ อิ อิ
-
เจ้เป็นคนขโมยเรือไปเองแหละ #สารภาพ 55555555+
:katai5:
-
รักคนเขียน เชียร์เอ็ม กับเอ็กซ์
-
ติดเกาะ เรือหาย แผนใครป่ะเนี่ย
-
แผนไอ้เอ็มแน่ๆ 5555
ไม่อยากจะเชื่อไอ้เอ็มเท่าไหร่เล้ยย
-
:sad4: สงสารน้องอาร์ เชียร์น้องอาร์ เกลียดอิพี่เอ็ม
-
เรือหาย!! บรรยากาศก็ช่างเป็นใจ ฝนตกติดเกาะไรงี้
-
:ling1: :ling1: :ling1:
แอร๊ย ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:hao7: ระวังเป็นหวัดนะพี
-
ลุ้นจนตัวโก่ง กลัวพระเอกจะเป็นคนอื่น o22 เล่นเอาใจหายวาบ แอบเชียร์พี่เอ็มอยู่อ่ะ :mc4: น้องพีจะได้ตั้งใจเรียนอย่างที่ได้ว่าไว้ ตามชื่อเรื่องเลย :laugh:
ว่าแต่ว่าเรือหายไปไหนล่ะเนี่ย โดนพายุพัดหรือเปล่า คิดอีกอย่างก็ดีเหมือนกัน ติดเกาะด้วยกันอย่างกับละครหลังข่าว อยากเห็นฉากสวีทระหว่างสองคนนี้บ้าง พี่เอ็มจะได้พิสูจน์ตัวเองให้น้องพีเห็นถึงความจริงใจ :L1:
พอดีว่าเห็นคำผิดอ่าน ๆ ไปก็งง ๆ บางช่วงอ่ะค่ะ :really2: อยากให้แก้นิสสสสนึง เช่น พี เป็น พี่ ซึ่งก็เข้าใจอ่ะนะว่าต้องการจะสื่ออะไร แต่ว่าพอเจอคำผิดมันก็รู้สึกสะดุด ๆ จริง ๆ เนื้อเรื่องนี้สนุกอยู่แล้ว แต่ว่าภาษาที่ถูกต้องจะยิ่งเพิ่มอรรถรสให้คนอ่านยิ่งสนุกนะคะ ไม่ขัดกับความรู้สึกด้วย :กอด1: ขอแนะนำนิดนุง :mew3:
รอตอนต่อไปนะคะ
:katai3:
-
อืม พี่เอ็มพระเอกตัวจริง เรายอมรับได้
แต่ยังไม่ค่อยอยากเชื่อใจพี่เอ็มเลยอะ จะมาแผนไหนอีก
อย่าทำน้องพีเสียใจอีกนะ ไม่งั้นเราจะไม่ยอม
แล้วก็น่าแปลก เรือมันหายไปได้ยังไง
ถ้าพีใจอ่อน พีต้องเสีย(ตัว) ให้พี่เอ็มอีกเป็นแน่ อิอิ รอฉากนี้อยู่ :oo1:
-
ไม่ค่อยอยากเชื่อพี่เอ็มเลย
-
เดี๋ยวพี่แพทได้วิ่งวุ่นน้องหายอีก :hao4:
-
พี่เอ็มดูดีมาก ทำตัวดีๆ ให้สมกับที่น้องไว้ใจนะพีี
น่ะ แผนป่ะ เรือหาย เดี๋ยวก็ไปนอนดชกอดกันในถ้ำแล้วก็ได้เสียกัน คือดูละครมาก 555
ขอบคุณค่ะ
-
:hao3: มาปูเสื่อรอ ตอนต่อไป :hao7:
-
:ling1: :ling1: :ling1:
ขอพระเอก2คนมะได้หรอออ
เอา MRP แบบนี้อ่า
:hao6: :hao6:
-
ติดเกาะรอรักสินะ 555555
พี่เอ๊กซ์กับพี่แพท รีเควสคู่นี้ค่ะ
-
อิพี่เอ็มเป็นพระเอกหรอเนี้ย :a14: อย่ามาทำให้พีเสียใจละ
เดี๋ยวจะไปฟ้องพี่แพทกับเพลงมารุมสะกำ :laugh:
-
นั่นแผนเอฺมรึป่าวว
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่22
“เรือหาย !!!”
ผมตกใจหันหน้าไปมองพี่เอ็มแล้วพูดต่อ
“แผนพี่ใช่ไหม”
ผมมองพี่เอ็มอย่างคาดคั้น
“เปล่านะพี”
พี่เอ็มโบกมือปฎิเสธทันควัน ผมไม่รู้จะเชื่อดีหรือเปล่า
“พี่เอ็มอย่าโกหกพีนะ ถ้าพี่ยังโกหกพีแบบนี้อย่าว่าแต่โอกาสเลย พี่จะไม่ได้คุยกับพีอีก”
ผมขู่พี่เอ็มเต็มที่ ผมไม่ยอมติดเกาะอยู่กับพี่เอ็มหรอก พี่แพทยังไม่รู้เลยว่าผมหายไปไหน พี่แพทต้องเป็นห่วงผมแน่ๆ
“พี่พูดจริงๆนะพี พี่ไม่ได้วางแผนอะไรทั้งนั้น มันเสี่ยงไปรึเปล่าที่จะมาล้อเล่นที่เกาะกลางทะเลแบบนี้”
พี่เอ็มพูดแล้วมองผมอย่างจริงจัง ผมมองตาพี่เอ็มแล้วเบี่ยงหน้าหนี ให้ตายเถอะ เอาไงละทีนี้
“แล้วจะทำยังไงละ เรือหายแบบนี้”
ผมพูดจบพี่เอ็มจับเสื้อมาคลุมผมไว้ทั้งตัว
“พีใส่ไปก่อนเถอะ ฝนตกไม่หยุด เราเดินไปหลบแถวๆน้ำตกกันก่อนเถอะ”
ผมหันไปมองหน้าพี่เอ็ม
“กลับไปที่น้ำตกอีก ไกลนะพี่เอ็ม”
ผมมองพี่เอ็มเหนื่อยๆ เดินกันปวดขาแล้ววววว
“งั้นเอางี้ พีขึ้นหลังพี่”
พี่เอ็มพูดเสร็จย่อตัวลงให้ผมขึ้นหลัง พี่เอ็มมองหน้าผม เราสองคนมองหน้ากันแปปนึง ผมจึงตัดสินใจขึ้นหลังพี่เอ็ม มองแผ่นหลังกว้างๆของพี่เอ็มแล้วแอบเคลิ้มไม่น้อย ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะดีใจ กรี๊ดสุดๆเลยถ้าได้ขี่หลังผู้ชายที่แอบปลื้มมาตลอด
“อึ๊บ หนักเหมือนกันนะเนี่ยเรา”
พี่เอ้มเอี่ยวหน้ามาแซวผม ผมเลยเอาหัวไปโขกหัวพี่เอ็ม
“โอ้ยพี พี่เจ็บนะ”
“สมควร พีออกจะหุ่นดี อย่ามาบ่น”
ผมพูดแค่นั้นแล้วเงียบ พี่เอ็มเดินไปเรื่อยๆ ฝนก็ยังตกหนักไม่หยุด ผมเลยกางเสื้อขึ้นเพื่อที่จะคลุมพี่เอ็มด้วย ไม่ได้จะใจดีอะไรหรอกนะ แค่ตอบแทนที่ให้ขี่หลัง
พี่เอ็มหันมายิ้มให้ผมเล็กน้อยก่อนจะเดินไปต่อ
พี่เอ็มจะยิ้มบ่อยไปละ รู้สึกหน้าร้อนๆ อย่านะมึงพี
เราสองคนเดินไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกแปลกๆเลยทักพี่เอ็มขึ้น
“พี่เอ็มหลงรึเปล่า พี่รู้สึกว่าทางแปลกๆ”
“เอ่อ พี่ก้ว่างั้นอะ”
พี่เอ็มหันมายิ้มเจื่อนๆ ผมเลยถลึงตาใส่ทันที
“พี่เอ็ม !!”
“พี่ขอโทษ”
พี่เอ้มหน้าจ๋อยนิดหน่อย ผมหันไปรอบๆ บังเอิญเห็นถ้ำไม่ไกลนักเลยชี้ให้พี่เอ็มดู
“พี่เอ็มนั้นถ้ำรึเปล่า ไปที่ถ้ำเถอะ”
“ถ้ำจริงด้วย ไปกันเถอะ รอดตายแล้วโว้ย”
ประโยคหลังพี่เอ็มตะโกนเสียงดังจนผมอดยิ้มไม่ได้ แอบคิดในใจว่านี่คือแผนของพี่เอ็มรึเปล่านะ
เมื่อถึงปากถ้ำผมก็ลงจากหลังพี่เอ็ม เราสองคนหลบฝนกันที่ปากถ้ำไม่กล้าเขาไปลึกมากนัก ผมละกลัวจะเจออะไรในถ้ำ
“พี่เอ็มเอาโทรศัพท์มารึเปล่า”
ผมถามพี่เอ็มขึ้นหลังจากยืนเงียบกันอยู่พักใหญ่ๆ
“เอามา”
พี่เอ็มยื่นโทรศัพท์ให้ผม ผมเลยหยิบมาดู โอ้ยยังโชคดีนะที่แบตไม่หมดเหมือนในละคร แต่สุดท้ายก็ไม่มีสัญญาณเหมือในละคร อยากจะกรี๊ดให้ถ้ำแตกเลยจริงๆ
“ไม่มีสัญญาณ”
ผมพูดเสร็จยื่นโทรศัพท์กลับไปให้พี่เอ็ม พี่เอ็มเลยนั่งลงอย่างคนหมดแรง
“ไม่ใช่แผนพี่จริงๆนะพี เรือหายไปไหนว่ะแม่ง”
พี่เอ็มพูดเสร็จสบถออกมากับตัวเอง ผมยืนมองพี่เอ็มนิ่งๆ เหอะ !! จะยอมเชื่อสักครั้ง
“นี้ก็จะค่ำแล้วจะเอาไงต่อละ”
ผมนั่งข้างๆพี่เอ็ม เราสองคนมองหน้ากัน พี่เอ็มเลยพูดขึ้นมา
“พี่ขอโทษนะพี พาพีมาลำบากเลย กะว่าจะมาหวานใส่ซะหน่อย สุดท้ายล่มไม่เป็นท่า”
ผมยิ้มให้กับพี่เอ็มแล้ว
“ถือซะว่าฟ้าฝนไม่เป็นใจละกัน”
ผมพูดจบเราสองคนหัวเราะกันเบาๆ อยู่ดีดีพี่เอ็มก็มองหน้าผมนิ่งจนผมต้องถาม
“มีอะไรพี่เอ็ม”
“เวลาพี่ยิ้ม พีหัวเราะ พีน่ารักมากเลยรู้ตัวไหม”
พี่เอ็มพูดแล้วมองผมอย่างมีความหมายเล่นเอาผมต้องหลบตา
“อย่ามาจีบในสถานการณ์แบบนี้พี่เอ็ม”
“พี่พูดจริงๆนะ ตอนพีทำหน้าเชิด หยิ่ง พี่ก็ดูสวย ดูน่าค้นหา ดูมีอะไรดี แต่เวลาที่พียิ้มอย่างจริงใจ หัวเราะแบบจริงๆ พีดูใสมากเลยรู้ไหม ดูเป็นตัวของตัวเองกว่าตอนที่พีพยายามทำตัวเข้มแข็ง”
พี่เอ็มพูดจบผมหันไปมองหน้าเขา แล้วตอบพี่เขา
“พีผิดเหรอที่พยายามเข้มแข็งเพื่อปกป้องตัวเอง”
“พีไม่ผิด แต่คนเราไม่มีใครเข้มแข็งตลอดเวลาหรอก เวลาพีอ่อนแอให้เป็นพี่ได้ไหมที่จะอยู่ข้างๆพี”
พี่เอ็มพูดพร้อมเอามือมาลูบแก้มผม ผมเบี่ยงหน้าหนีหันไปมองฝนที่กำลังตกลงมาไม่หยุดไม่หย่อนแทน
ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามพี่เขา ความเงียบคงเป็นคำตอบที่ดีที่สุด
เราสองคนนั่งเงียบกันไปเรื่อยๆไม่ใครพูดจาอะไร ฝนเริ่มซาแล้ว พี่เอ็มเลยพูดขึ้น
“พีหิวไหม”
“หิวนิดๆ แต่จะกินอะไรละ”
“กินผลไม้ไหม บนเกาะคงพอมีบ้างๆ”
ผมหัวเราะกับความคิดพี่เขา จนพี่เอ็มทักขึ้นมา
“หัวเราะอะไรละพี”
พี่เอ็มขมวดคิ้วมองผม
“ก็หัวเราะพี่นั้นแหล่ะ ดูละครมากไปปะ ติดเกาะ จะไปเดินหากล้วยรึไง พี่จะเอาอะไรตัดละ”
ผมพูดจบพี่เอ็มหัวเราะเบาๆแล้วพูดต่อ
“นั้นสิเนอะ แต่พีจะให้พีทำไงละ ทนหิวกันเหรอ”
“ก็คงอย่างนั้นแหล่ะ อย่าออกไปหาอะไรเลย พีไม่อยากอยู่คนเดียว”
ผมพูดแล้วมองหน้าพี่เอ็ม พี่เอ็มเลยยิ้มน้อยๆแล้วลูบหัวผม
“ครับ ไม่ไปก็ได้”
ผมยิ้มให้พี่เอ็มเล็กน้อยก่อนหันหน้าไปมองฝนเริ่มซาลงเยอะแล้ว ฟ้าก็เริ่มมืดตามกัน
“เอ้า เอ็งสองคนมาทำอะไร”
ผมยิ้มทันทีที่เห็นผู้ชายคนนึงทักพวกเรา ผู้ชายคนนั้นมีรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาคมเข้มแบบหนุ่มใต้ หนวดเคราเยอะแยะ ใส่เสื้อเชิร์ตเก่าๆ ไม่ติดกระดุม โชว์หุ่นแกร่งแบบคนใช้แรงงาน ซิคแพค หน้าอกที่สวยกว่าคนที่เข้าฟิตเนตบางคนซะอีก
“พวกเรามาเที่ยวที่เกาะฝั่งนี้ครับ พอดีเรือหาย”
ผมรีบเดินไปหาผู้ชายคนนั้น พี่เอ็มมายืนใกล้ๆ
“เรือจะหายไปไหนได้ละเอ็ง พวกเอ็งหลงทางรึเปล่า”
พี่ผู้ชายคนนั้นพูดจบผมหันไปหาพี่เอ็มทันที พี่เอ็มเกาหัวแก้เขิน
“เอ่อ ผมก็ว่างั้นครับพี่”
พี่เอ็มตอบแบบเขินๆ ผมเลยหันไปจิกตาใส่พี่เอ็ม เพราะพี่คนเดียวเลย
“จะค่ำแล้วพวกเอ็งค่อยหาเรือพรุ่งนี้ก็ได้เดี๋ยวข้าช่วยหา คืนนี้ไปนอนบ้านข้าก่อนเถอะ”
พี่คนนั้นพูดชวนพวกเราอย่างใจดี ผมยิ้มกว้างทันที ดีใจโว้ยไม่ต้องนอนในถ้ำน่ากลัวๆแบบนี้
“ขอบคุณมากครับพี่ ว่าแต่พี่ชื่ออะไร”
ผมกับพี่เอ็มยกมือไหว้พี่เขา ผมเลยถามชื่อ
“ข้าชื่อเอก แล้วพวกเอ็งละ”
“ผมชื่อพี แล้วพี่คนนั้นชื่อเอ็มครับ”
ผมแนะนำตัวแล้วแนะนำตัวให้พี่เอ็มด้วย
“อื้ม พวกเอ็งเดินตามข้ามาละ เดี๋ยวก็ได้หลงอีก”
เราสองคนเดินตามพี่เอกมาเรื่อยๆ ระหว่างทางพี่เอกก็ถามพวกเรานู้นนี่ไปด้วย
“พวกเอ็งมาทำอะไรกันที่เกาะนี่ เกาะนี่ไม่ค่อยมีคนรู้จักหรอกนะ”
“ผมเคยมาตอนเด็กๆครับก็เลยพา เอ่อ น้องมาเที่ยว”
พี่เอ็มหันมามองหน้าผมเล็กน้อย
“เอ็งก็แปลกพาน้องมาเที่ยวแต่กลับพามาหลงอีก”
“ผมไม่หลงหรอกครับ ถ้าฝนไม่ตก”
พี่เอ็มพูดแล้วก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด ผมเลยตบไหล่พี่เอ็มแกล้งๆ
“ไม่เป็นไรพี่ชาย ประการณ์ชีวิต”
ผมพูดใส่พี่เอ็มแล้วทำหน้าล้อเลียน พี่เอ็มเลยชี้หน้าคาดโทษไว้
เดินมาอีกสักพักก็ถึงบ้านพี่เอก บ้านของพี่เอกเป็นบ้านไม้ธรรมดาขนาดเล็ก แต่ดูแข็งแรงดี มีอุปกรณ์จับปลาอยู่เต็มไปหมด
“บ้านหลังเล็กหน่อยนะ หวังว่าพวกเอ็งจะนอนกันได้”
“ได้ครับ ผมไม่เกี่ยงอยู่แล้ว”
พี่เอ็มตอบพี่เอกไป ผมเลยยิ้มให้พี่เอกด้วย
“เอ้า เชิญๆ เข้ามา”
เข้ามาในบ้านก็ไม่มีอะไรมาก มีฟูกอยู่หนึ่งหลัง มุ้งกลางเก่ากลางใหม่ หมอน ผ้าห่มธรรมดาๆ บ้านก็ดูรกไปนิด
“พี่เอกอยู่คนเดียวเหรอครับ”
ผมถามพี่เอกขึ้น พี่เอกหันมามองหน้าผมแล้วเหม่อนิดๆ
“คนเดียวดิ คนอย่างข้าจะมีใครเอา”
“เอ่อ ผมขอโทษครับ”
ผมตอบพี่เอกไปรู้สึกผิด ไม่น่าถามเลยกู
“เห้ยๆ อย่าเครียดไปเอ็ง เอ็งสองคนไปอาบน้ำที่ตุ่มข้างบ้านเถอะ เดี๋ยวหวัดจะกินเอา”
พี่เอกหันไปหาอะไรเล็กน้อยก่อนส่งผ้าขาวม้ามาให้พวกเราคนละผืน
“ข้าไม่มีผ้าขนหนูวะ เอาไอ้นี้ไปใช้ละกัน”
“ขอบคุณครับพี่เอก”
เราสองคนรับผ้าขาวม้ามา แล้วเดินไปที่ตุ่มข้างบ้าน ผมเลยรีบปลดเสื้อผ้าตัวองออก เริ่มหนาวเหมือนกัน ระหว่างนั้นก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้อง หันไปดูก็เจอพี่เอ็มที่ใส่ผ้าขาวม้าตัวเดียวยืนจ้องผมอยู่
“พี่เอ็มจะมองอะไรนักหนา”
“ก็พีขาว หุ่นเอ็กซ์ เซ็กซ์แบบนี้ไม่ให้พี่มองได้ไง”
พี่เอ็มพูดหื่นๆผมเลยเอาเสื้อปาใส่หน้า
“อย่ามาหื่นพี่เอ็ม”
ผมถอดจนเหลือแค่กางเกงในตัวเดียว ผมใส่กางเกงในอาบน้ำ ใครจะกล้าเปลือยกัน
“พีใส่กางเกงในอาบน้ำเหรอ”
“ใช่ พี่จะให้พีเปลือยเลยหรือไง”
“เปล่า พี่คิดว่าใส่ผ้าขาวม้าซะอีก”
“ถ้าพีใส่ผ้าขาวม้าอาบแล้วจะเอาอะไรเช็ดตัวละ นี่ไม่รู้จริงๆใช่ไหมคุณชาย”
ผมพูดแล้วแอบแซะพี่เอ็มเล็กน้อย พี่เอ็มเลยถอดเหลือแต่กางเกงใน ชิชิ หุ่นพี่เอ็มแม้จะเห็นมาแล้วแต่ก็อดใจเต้นตึกตักไม่ได้จริงๆ โอ้ยยยยยย
เราสงอคนต่างอาบน้ำแบบรีบๆเพราะเริ่มมืดละ แถมอากาศเริ่มหนาว อาบน้ำเสร็จก็ขึ้นมาบนบ้านเจอพี่เอกถอดเสื้อใส่กางเกงขาสั้นตัวเดียว ยื่นเสื้อผ้าให้เรา
“เอ็งใส่ของข้าก่อนละกัน เก่าไปนิดแต่ก็ดีกว่าเปลือย”
“ขอบคุณครับพี่”
พี่เอ็มพูดขอบคุณแล้วรับเสื้อผ้ามา
“เอ็มเอ็งคงจะพอใส่เสื้อผ้าข้าได้ แต่พีเอ็งคงหลวมหน่อย ตัวเอ็งเล็กกว่าพวกข้าเยอะ”
ผมยิ้มให้พี่เอก แล้วเอาเสื้อผ้ามาใส่ พี่เอ็มมายืนบังให้ผม จนผมต้องหันไปมอง
“พี่หวง ไม่อยากให้ใครเห็น”
พี่เอ็มหันมาพูดกับผม ผมอดจะส่ายหน้ากับท่าทีพี่เขาไม่ได้จริงๆ
เราเปลี่ยนผ้ากันเสร็จก็หันไปเจอพี่เอกยืนใส่ผ้าขาวม้าถือตะเกียงอีกอันอยู่ เพราะมีตะเกียงจุดอยู่กลางบ้านหนึ่งอัน
“เดี๋ยวข้าไปอาบน้ำแปป แล้วจะมาทำอะไรให้กิน”
เราสองคนพยักหน้าแล้วไปนั่งใกล้ๆตะเกียงไว้ ผมนั่งพิงผนังพี่เอ็มมานั่งข้างๆแล้วโอบเอวผม
“ทำอะไรพี่เอ็ม”
“พี่ไม่ชอบสายตาพี่เอกที่มองพีเลยจริงๆ”
พี่เอ็มพูดผมเสร็จ ผมหันหน้าไปมองพี่เอ็มที่ทำหน้าเครียด
“คิดมากหน่าพี่เอ็ม พี่เขาช่วยเราไว้นะ”
“เฮ้อ ยังไงพี่ก็ขอโทษพีด้วยนะ ที่พาพีมาลำบาก”
“หึหึ ยังไงวันพรุ่งนี้ก็แก้ตัวกับพี่แพท พี่เพลงดีดีแล้วกัน”
ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้พี่เอ็ม พี่เอ็มเลยส่ายหัวใส่
“งานนี้คะแนนติดลบแน่กู”
พี่เอ็มพึมพำคนเดียว ผมเลยลุกขึ้นไปยืนที่หน้าต่างมองบรรยากาศที่นี้ยาวค่ำคืน สวยมากเลยทีเดียว ใกล้ชิดธรรมชาติสุดๆ หันไปอีกทางก็เจอพี่เอกอาบน้ำอยู่ พี่เอกใส่กางเกงในตัวเดียวอาบน้ำ หุ่นแกร่ง สวย ชนิดนายแบบบางคนยอมแพ้ รูปร่างสูงใหญ่ หน้าคมเข้ม หล่อเหลาไม่น้อยทีเดียวถ้าได้โกนหนวดโกนเคราออก บังเอิญเราสองสบตากับพอดี สายตาพี่เขาทำเอาผมยืนนิ่งเลยทีเดียว
ใครจะรู้ว่าผมแพ้ผู้ชายตาดุ
___________________________________________________________________
มีตัวละครเพิ่มมาอีกหนึ่ง สำคัญไม่สำคัญไม่รู้ พี่แกอาจจะมาแค่นี้ ไม่มีอะไรก็ได้ คนเขียนคิดอิมเมจให้ชวนฟินส์ไปงั้นแหล่ะ :impress2: :laugh:
ทำไมทุกคนถึงว่าแผนพี่เอ็มหมด ไม่เชื่อใจพี่แกเลย :jul3:
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43513.0 แอบฝากเรื่องใหม่คนเขียนนิดนึง แนวไม่หนักมาก
ไปติดตาม ติชมกันได้เด้อ
เอาละสุดท้ายขอบคุรทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับบ :3123: :3123: :L2: :กอด1:
-
ตัวออนี่สมพงศ์กับพีจริง
:hao3:
-
จะไว้ใจได้แน่นะ
-
มาอีก อ ล่ะ.. เรื่องนี้ขอ4พีเลยนะ อาร์เอ็มเอก :hao6: :hao6: :hao6:
-
ผัวคนใหม่ป่าวหว่าพี่เอกนี่ ฮึๆๆ :z1:
-
สมการ อ. เต็มเรื่องเลย 55555555
-
เอาพี่เอกมาให้เราก็ได้555
-
ถ้าเอ็มเป็นพระเอกคงต้องสงสาร เอ็ม แล้วล่ะ
พีชักจะได้หลายคนเกินนนนน
-
อะๆ ยังไง
-
พรุ่งนี้รีบกลับเข้าฝั่งเลยนะจ้ะ เอ็ม น้องพี
แค่นึ้เรื่องก็วุ่นวายพอแล้ว
อิพี่เอกนี่ปล่อยให้แกอยุ่เกาะต่อไปเถอะ
-
:pig4:
-
:sad4: ยังสงสารอาร์อยู่ดีอะ
อืมๆ พี่เอกนี่ก็นะ :hao3:
-
ให้ได้กับพี่เพลงเลยพี่เอกเนี่ย ฮิฮิ บ้านสามสาว
-
พีจะได้สามีเพิ่ม :katai5:
-
ตัวอักษรอ. เต็มไปหมด พี่เอกเนี่ยพี่น้องกะพี่เอ็มปะเนี่ย แบบวางแผนไว้ก่อน :ling3:
-
หุ่นเริ่ดขนาดนั้นไปหลบอยู่บนเกาะทำไมพี่เอก!?
-
:z3: :z3:
ขอพี่เอกไว้ 1 คนเถอะนะ
อย่าได้มาแนวนี้เลย
อยากให้เป็นชายจริง ๆ
หุ หุ คิดไปได้เนอะเรา
-
ยังไง ๆ นะเนี่ยะ พี่เอกกะนุ้งพี
คริ_____คริ
-
ไม่ได้เอ็กซ์ ก็มีเอกแทน
-
พี่เอกเป็นผี รึป่าว (เดาแบบแหวกแนวววววว)
-
ชื่อตัวอักษรเพียบ เอาให้ครบเอ-แซดเลยนะ5555555
-
โอ๊ะๆๆๆ น้องพีๆๆๆ
-
โอเค จะเชื่อใจคนเขียนว่าพี่เอกไม่มีอะไร แค่อิมเมจให้เกิดกิเลสเล่นๆกัน :laugh: แหม่ ใครจะไปเชื่อว่าพี่เอ็มมันจะน่ารักมุ้งมิ้ง สันดานดีได้เร็ว มันดูไม่น่าเชื่อถือไง ถ้าดีจริงก็ดีไป พีจะได้มีคนดูแลและรักจริงจังสักที บอกตามตรงไม่อยากให้พีทำตัวแบบนี้ต่อไปแล้ว เข้าใจนะว่าเคยเจ็บมา แต่ก็อย่าให้ใครที่มันไม่รักมาทำให้ชีวิตเราแย่ไปกว่านี้เลย รักตัวเองให้มากอย่าใช้ให้เปลืองเพราะคิดว่าเราไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เริ่มต้นใหม่ดีกว่านะ น้องพี :katai2-1: และก็เอาตรงๆไม่อยากให้มีอะไรระหว่าง พี กับ เอก ถ้ามีมองว่า พีง่ายเกินไป มีอะไรกับคนที่ไม่รู้จักเลย เว้นไว้สัก อ. หนึ่งนะน้องพีนะ :ling1:
ส่วนคิดขำๆ นี่แบบ อยากให้หักมุมแบบ เอก :oo1: พี่เอ็มอ่ะ อ๊ายยยยยยย :heaven คงจะ :haun4: น่าดู เพราะจากรูปร่างช่างน่ากิ๊น น่ากิน หน้าไม่เน่าเป้าเริด มาอยุ่เกาะทำไมคะคุณพี่เอก มารอพี่เอ็มใช่ป่ะ :hao6:
-
:hao3: พีเอ๊ย แกจะหาอีกเพื่อ ที่มีอยู่น่ะใช้สอยให้หมดก่อนเถ๊อะะะะ แอบเห็นเม้นนึงเชียร์ เอ๊มเอก เราขอค้านเค้า :laugh:
เราจะส่ง อาร์ไปบรรณาการ พี่เอก เอาเด็กหนุ่นมัธยมไปสังเวยยย !!! :z1:
-
สามีตัว อ.
-
กลัวพี่เอกจะวางยาพี่เอ็มแล้วแอบปล้ำน้องพีจริง ๆ เป็นห่วงสวัสดิภาพน้องพีมาก ๆ (มโนเองเครียดเอง :z3: ) แต่ว่าบรรยากาศดี ๆ แบบนี้พี่เอ็มไม่น่าพลาดทำให้คะแนนติดลบนาน ๆ หรอก เนอะ :-[
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
ขอให้พี่เอกแค่ผ่านมาแล้วผ่านไปนะคะ
-
พี่เอกก็อยู่เกาะต่อไปนะคะ แค่นี้ก็วุ่นจะตายอยู่แล้ว
อย่ามาอยู่ในสารบบของน้องพีเลยค่ะ
ขอยกป้ายไม่เอาพี่เอกค่ะ
-
อย่าเลย พอเถอะ ผัวเยอะไปล้าาา
-
อุต้ะ เชียร์ เอ็ม x พี x อาร์ ค่าาา (อาจจะมี เอก เข้ามาเพิ่มก็ไม่ได้ว่าอะไร :haun4:) //อุส่าแอบเชียร์พี่เอ็กซ์ด้วย พี่แพทเอาไปซะละ.. :hao4:
-
เอ่อ พีค่ะ แฟนหมาดๆ อยู่ในบ้านค่ะลูก ไม่ต้อบไปมองพี่ชาวเกาะ
แหม่พี่เค้าแพ้ขาวสินะ เต้สของเค้าหวงนะพี่
ขอบคุณค่ะ
-
พี่เอก ชาวเกาะ หนวดเคราเฟิ้ม กล้ามแน่นๆ ซิกแพ็คเน้นๆ ชวนให้นึกถึงพระเอกนิยายเรื่องนึง (ไม่เอ่ยชื่อเรื่องละกัน) แหม่ ถ้าพีได้ซักครั้งจะตั้งใจเรียนอีกมั้ยน้าาาาาา ปล.อยากได้เอง
-
การออกเดทครั้งนี้เอ็มพลาดอย่างแรง :laugh:
-
ตัว อ. อีกแล้ว
อาจจะเป็นว่าที่ปั๋วใหม่ :z2:
-
ีอย่าไปเคลิ้มเชียวนะ ถึงจะน่าเคลิ้มตามก็แล้วแต่ อร๊ายยย
อยากติดเกาะ
-
อ๊ากก เอกโผล่มานิดเดียวเทใจให้หมดเลย 555
อยากจะเชื่อว่าเป็นตัวประกอบที่คิดอิมเมจให้ชวนฟิน
แต่พอเห็นชื่อตัวอ แล้วดูเหมือนจะมีหวังนิดๆ (คิดไปเอง)
-
ไปๆมาๆชักสงสารคนที่จะเป็นพระเอก = =;;;;;
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่23
“พี ทำอะไร”
เสียงเรียกจากด้านหลังทำเอาผมสะดุ้ง หันไปมองหน้าพี่เอ็มที่ยืนขมวดคิ้วอยู่
“เปล่า มีอะไรพี่เอ็ม”
“พียืนดูอะไร”
พี่เอ็มมองผมอย่างคาดคั้น ผมเลยยิ้มหวานกลบเกลื่อน
“เปล่านี่ ”
พี่เอ็มทำหน้าไม่เชื่อผมแล้วชะโงกออกไปดูที่หน้าต่าง ผมรีบหันไปดูด้วยก็ไม่เจอพี่เอกแล้ว เฮ้อ โล่งอก
“เห็นไหมไม่มีอะไร พียืนดูบรรยากาศเฉยๆ”
ผมพูดสำทับ พี่เอ็มเลยหันมามองหน้าผมแล้วจับมือผมให้ไปนั่งที่เดิม ไม่นานนักพี่เอกก็ขึ้นบนบ้านมา
“เอ็งสองคนหิวรึยัง ข้าวมีข้าวอยู่ ไม่ต้องหุงอีก กินกับข้าวง่ายๆกันได้ใช่ไหม”
พี่เอกชวนเราสองคนคุยไปเรื่อยๆระหว่างที่ตัวเองก็ผลัดผ้า พี่เขาคงคิดว่าผู้ชายเหมือนกันเลยไม่อายอะไร
แต่ผมนี่สิ จ้องตาแทบจะถลนออกมา แหม๋ก็พี่แกหุ่นเริ่ด เป้าแน่นขนาดนี้ใครจะไม่มอง
พี่เอ็มคงรู้เลยเอามือมาปิดตาผมซะงั้น แล้วพี่แกก็เป็นฝ่ายตอบพี่เอกเอง
“พวกเรากินง่ายครับ ไม่ต้องห่วง”
ผมดิ้นดุกดิกอยู่ในอ้อมแขนพี่เอ็มจนพี่เอกทักขึ้นมา
“เอ็งสองคนเล่นอะไรกัน”
พี่เอ็มเลยปล่อยมืออกเมื่อเห็นว่าพี่เอกเปลี่ยนผ้าเรียบร้อยแล้ว
“เอ่อ ไม่มีอะไรครับ”
พี่เอ็มตอบยิ้มๆแล้วหันมาจ้องผมเขม็ง
“เอ็งสองคนนี่ ทำยังกับเป็นแฟนกัน”
ผมหันไปมองหน้าพี่เอกแล้วโบกมือปฎิเสธทันที
“เปล่านะพี่ พี่น้องกันเฉยๆ”
“พี่น้องที่ไหนนั่งแทบจะขี่กันละนั้น”
พี่เอกพูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วเดินออกไปจัดข้าวให้พวกเรา คำพูดพี่แกเล่นเอาผมเหวอเลย หันไปมองหน้าพี่เอ็มที่ยิ้มอย่างถูกใจ
“ยิ้มอะไรพี่เอ็ม”
ผมหันไปหาเรื่องพี่เอ็มทันที พี่เอ็มที่อยู่ก็เอาหน้ามาใกล้ผมจนแทบจะชิดกัน
“ก็ถูกใจพี่นะสิ”
ผมผลักหน้าพี่เอ็มออกห่างแล้วเดินไปที่พี่เอกทันที
พวกเราสามคนนั่งกินข้าวกันไปเงียบๆ กับข้าวก็เป็นปลาทอดกับยำวุ้นเส้นกุ้ง รสชาติไม่เลวทีเดียว พี่เอกทำอย่างคล่องแคล่วไม่นานก็เสร็จ ผมหิวมากเลยกินไม่คุยกับใครเลย
“ใจเย็นๆพี เอ็งกินแบบนั้นเดี๋ยวก็ติดคอกันพอดี”
พี่เอกปรามผมยิ้มๆ
“ก็พี่เอกทำอร่อยนี่”
ผมชมพี่เอกนิดหน่อย ไม่ให้พี่แกเสียใจกำลังใจ
“ถ้าอร่อยก็มากินบ่อยๆดิ”
พี่เอกยิ้มกริ่มๆให้ ผมเลยมองตาพี่เอกนิดนึงแล้วกินข้าวต่อ พี่เอ็มที่เริ่มจับกระแสได้ก็กระแอมทันที
“แฮ่ม ๆ ๆ”
พี่เอ็มมองผมตาเขียว ผมเลยทำไม่รู้ไม่ชี้ พี่เอกเลยถามพี่เอ็มขึ้น
“เอาน้ำไหมเอ็ง”
“ไม่เป็นไรพี่ แค่ก้างติดคอ”
พี่เอ็มตอบพี่เอกอย่างมีเลศนัย ทั้งสองมองหน้ากันแปปนึงก่อนจะกินข้าวต่อ
ให้ตายเถอะ ทำไมถึงรู้สึกว่าอยู่ท่านกลางศึกชิงนางอะไรแบบนี้ ฮ่าๆ
กินข้าวกันเสร็จพวกเราก็มานอนเบียดกันบนฟูกขนาดไม่ใหญ่มากของพี่เอก
“เดี๋ยวพี่นอนกลางเอง พีนอนนอกนะ”
พี่เอ็มพูดขึ้นแล้วล้มตัวนอนตรงกลางทันที กะว่าจะกั้นไม่ให้ผมใกล้พี่เอกละสิ
“แล้วแต่เถอะ”
ผมรู้สึกง่วงๆละ เหนื่อยมาทั้งวันอยากจะหลับเต็มที่ ผมล้มตัวนอนด้านนอกข้างพี่เอ็ม พี่เอกก็ไปนอนด้านในไม่พูดอะไร พี่เอกดับไฟในตะเกียง บรรยากาศก็มืดลง แต่ยังมีแสงสลัวๆจากพระจันทร์ บรรยากาศดีไม่น้อยเลยทีเดียว ยิ่งได้อากาศหนาวๆหลังเพิ่งฝนตกเสร็จ แบบนี้สินะที่เรียกเย็นธรรมชาติ
หมับ !
ผมรู้สึกถึงแรงกอดจากด้านหลัง ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าพี่เอ็ม ผมปล่อยให้พี่แกกอดผมจากด้านหลังไปไม่พูดอะไร
อากาศหนาวๆแบบนี้มีคนกอดก็ไม่เลวนักหรอก
พวกเราตื่นกันแต่เช้า ผมและพี่เอ็มรีบอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ชุดเดิมของเมื่อวานที่ซักเรียบร้อยแล้ว ผมซักเองแหล่ะตอนอาบน้ำ เช้ามาก็แห้งเรียบร้อย
“เอาละ เดี๋ยวข้าจะไปช่วยพวกเอ็งสองคนหาเรือแล้วกัน”
พี่เอกพูดกับพวกเราสองคนหลังจากที่เตรียมตัวกันเสร็จ
“ขอบคุณครับพี่”
ผมไหว้แล้วยิ้มให้กับพี่เขา พี่เอกไม่รู้อะไรต่อเดินนำเราสองคนไปเรื่อยๆจนพี่เอ็มต้องถาม
“พี่จะพาเราสองคนไปไหน”
“ไปที่จุดเริ่มต้นไง พวกเอ็งบอกว่าไปเล่นน้ำตกมา ข้าเลยจะพาพวกเอ็งไปที่น้ำตกก่อน”
“อ๋อครับ”
ผมพยักหน้าเข้าใจ พี่เอกนี่ฉลาดจริงๆ ไม่น่ามาอยู่เกาะเป็นชาวประมงเลย หุ่นเริ่ดๆ ฉลาดๆแบบนี้เป็นนายแบบสบาย
“พี่เอกไม่สนใจจะไปอยู่ในเมืองบ้างเหรอ”
ผมชวนพี่เอกคุย อีกอย่างก็อยากรู้ด้วยแหล่ะ อิอิ
“ไม่หรอก ข้าโตที่นี้ อยากอยู่ที่นี้”
“ดูจากบ้านพี่เองของใช้ก็ครบอยู่ แปลว่าพี่ขึ้นฝั่งไปซื้อดิ”
ผมยังซักต่อ ก็คนมันอยากรู้นี้
“เดินไปอีกฝั่งของเกาะก็มีของขาย ไม่ต้องไปถึงฝั่งหรอก”
“พี่อยู่เกาะคนเดียวไม่เหงาบ้างเหรอ”
พี่เอกหยุดนิดนึง ผมคิดว่าพี่แกโกรธ แต่พี่แกก็หันหน้ามามองปกติ ผมมองด้านหลัง อ๋อ ถึงน้ำตกแล้วนี่เอง
“เหงาอะเหงา แต่ถ้าต้องเจอคนเมืองกรุงหลอกลวง วุ่นวาย ข้ากลับมาอยู่ที่นี้มีความสุขกว่าเยอะ”
พี่เอกพูดแล้วเหม่อมองฟ้า ผมยืนมองพี่เอกอย่างสนใจ พี่แกต้องเคยมีอดีตกับกรุงเทพแน่ๆ
“พี่พูดงี้แปลว่าพี่เคยไปอยู่ที่กรุงเทพอะดิ”
“ข้าเคยเรียนเมืองกรุง”
ผมอ้าปากจะซักต่อแต่พี่เอ็ฒจับแขนห้ามไว้ ผมหันไปมองหน้าแล้วยู่หน้าใส่ แหน่ะ มีการมองผมดุๆอีก
“เอ่อ พี่เอกพวกเราหลงจากตรงนี้แหล่ะครับ”
พี่เอ็มเปลี่ยนเรื่อง ผมเลยได้แต่ยืนเงียบ
“อื้ม พวกเอ็งเดินมาจากทางนี้รึเปล่าตอนมา”
พี่เอกชี้ไปที่ทางเดินที่ไม่ใหญ่มากนัก เราสองคนมองหน้ากันเงียบๆ พี่เอกเลยพูดต่อ
“ข้าว่าใช่แน่ ขากลับพวกเอ็งคงเดินไปทางนี้แน่ เพราะมันใหญ่กว่า พวกเอ็งคงหลงตอนนี้ ทางเล็กนี้มันก็ทะลุฝั่งได้เหมือนกัน”
พี่เอกพูดจบผมหันไปมองหน้าพี่เอ็มทันที
“เพราะพี่คนเดียวเลย จำทางกลับผิด”
พี่เอ็มได้แต่ยิ้มแก้เขิน ผมเลยเดินไปยินข้างพี่เอกแล้วให้พี่เอกนำทางไปอีกทาง
เราสามคนเดินมาทางนี่ไม่นานก็ถึงฝั่ง มองไปเยื่องๆก็เจอเรือจอดอยู่
“เย้ !!! เรือ กลับบ้านๆ”
ผมตะโกนลั่นเมื่อเห็นเรือ ดีใจสุดๆไปเลย
ผมหันไปไหว้พี่เอกขอบคุณ พี่เอกยิ้มนิดหน่อยกับท่าทีของผม พี่เอ็มเลยพูดขึ้น
“ขอบคุณพี่มากเลยนะครับที่ช่วยเราสงอคนไว้ ไม่งั้นเราสองคนแย่แน่ๆ”
“ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าถ้าพวกเอ็งอยากมาเที่ยวอีกก็มาหาข้าที่นี้แล้วกัน”
“ครับ ขอบคุณพี่มากๆครับ”
พี่เอ้มพูดเสร็จก็ขึ้นเรือไปก่อนเพื่อเช็คเครื่อง ผมเลยหันไปมองพี่เอกจะพูดแต่พี่เอกพูดซะก่อน
“ถ้าพีเบื่อเมืองหลวง มาเที่ยวที่นี่ได้นะ”
ผมยิ้มหวานให้กับคำพูดของพี่เอก แล้วตอบพี่เอก
“ถ้าพี่เอกอยากไปเที่ยวกรุงเทพก็อย่าลืมมาพักบ้านพีนะ ให้พีได้ตอบแทนบ้าง”
ผมพูดจบก็เดินไปที่เรือเอากระดาษจดเบอร์โทรแล้วส่งให้พี่เอก
“อย่าลืมละพี่เอก”
พี่เอกไม่ตอบอะไร ยืนยิ้มให้ผม พี่เอ็มที่คงเห็นเลยเดินมาโอบเอวผมแล้วพูดขึ้น
“ผมไปก่อนนะพี่เอก”
พี่เอ็มพูดแล้วประคองเอวผมเข้าไปในเรือ ผมได้แต่หันหลังแล้วโบกมือให้พี่เอก พี่เอกก็โบกมือกลับ
เราสองคนก็ถึงฝั่งที่โรงแรมที่พัก ระหว่างทางผมกับพี่เอ็มไม่พูดอะไรกันสักนิดเดียว ผมรู้พี่แกคงโกรธที่ผมให้เบอร์พี่เอก แต่ผมไม่สนหรอก ผมแค่อยากตอบแทนพี่เอกนี่
“พี !!”
เสียงเรียกผมเสียงดังทำมห้ผมหันหลังไปมอง เจอพี่แพทที่ตาแดงกล่ำเดินมากอดผม แล้วพี่เพลงที่เดินมาข้างๆก็ตรงไปต่อยพี่เอ็มทันที
ผลั๊วะ
พี่เอ็มล้มลงบนทราย พี่เพลงชี้หน้าพี่เอ็มแล้วพูดขึ้น
“มึงพาน้องกูไปไหนมา กูจะบ้าตายเพราะน้องหายแล้วไอ้สัส”
พี่เอ็มไม่ทันจะได้ตอบพี่แพทก็เข้าไปกระทืบซี่โครงซะก่อนผมจะห้ามก็ไม่ทัน
ผลั๊วะ ผลั๊วะ
“พอหน่าแพท เดี๋ยวไอ้เอ็มก็ตายพอดี”
พี่เอ็กซ์ที่เดินมาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ มาห้ามพี่แพทแล้วลากพี่แพทออก
“ปล่อยกู กูจะกระทืบมัน”
พี่แพทเหวี่ยงเต็มที่ ผมที่ยืนอึ้งอยู่เลยเข้าไปห้าม
“ใจเย็นๆนะพี่แพท พี่เพลง”
“เย็นได้ไงพี มันพาพีไปไหนมา อยู่ดีดีพีก็หายไปรู้ไหมพวกพี่เป็นห่วง”
พี่เพลงที่ยืนมองผมตาเขียว แล้วดึงผมเข้าไปกอด
“เกิดอุบัติเหตุเล็กน้อยครับ เราสงอคนไปเที่ยวเกาะมา แต่บังเอิญกลับไม่ได้ฝนตก เลยรอวันนี้เช้าถึงกลับมา”
ผมพยายามแก้ตัวกล่อมให้พี่เพลง พี่แพทใจเย็น ตอนนี้พี่เอ็มยืนขึ้นพร้อมเข็ดเลือดที่มุมปาก
“กูผิดเองที่พาน้องมึงไปกะทันหัน กูจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง”
“มึงจะนับผิดชอบยังไง”
พี่แพทที่ยืนมองพี่เอ็มตาขวางพูดขึ้น
“ผมจะเป็นแฟนกับพีเอง ผมจะดูแลพีเองหลังจากนี้”
“ห้ะ !!!!!”
เสียงอุทานเสียงดังจากทุกคนดังขึ้น ผมตาโตเต็มที่ หันไปมองเพื่อนๆของผมที่มากันตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ พี่มาร์ทก็มาแล้ว
ไม่นะพีไม่ยอม จะมามัดมือชกกันแบบนี้ไม่ได้ บนเกาะก็ไม่ได้กันสักหน่อย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
______________________________________________________________________
มาต่อแล้ววววว เรื่องของคู่หลักเริ่มลงตัว(เหรอ ?) ตอนต่อไปเราจะไปดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างสองคนนี้ติดเกาะบ้าง
ว่าคู่อื่นเค้าเกิดอะไรขึ้นบ้าง อิอิ งานนนี้ไม่บอกหรอกว่าจะเอาคู่ไหนมาก่อน
หลายๆคนเริ่มสงสารพระเอกเพราะน้องพีของเรา เอิ่ม นางแค่มองเองตามประสานาง ไม่ได้จะเอาสักหน่อย :laugh:
ขอบคุถทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1:
-
หืมมม ไม่เอาพี่เอกเรอะะะ
แล้วจะทำไงกันล่ะทีนี้ สี่ห้าผีโลดดด
ปล. มีคำผิดด้วยน้าาาาา
:กอด1:
-
ชอบบบ มัดมือชกนี่แหละ
-
พี่เอกผ่านมาแล้วก็ผ่านไปใช่ไหม คงจะไม่มีบทอีก เอ๊ะ หรือจะมีอีกในอนาคต
พี่เอ็มเล่นงี้เลยเหรอ มัดมือชกจริงๆ แล้วน้องพีกับพี่ชายจองหวงจะยอมกันเหรอ
อยากอ่านอดีตของพีอีก คงจะมาเรื่อยๆใช่ไหมคะ อิอิ
-
ขอให้พี ได้กับพี่เอกอีกคน 55555
-
มัดมือชกเลยเรอะ
ยังไม่ได้พี่เอกเลยนะ
-
เอาแล้วๆๆๆ :katai4: :katai4:
-
สั้นจังเลยหง่ะ TT ฮือๆ
:ling1: :ling1: :ling1:
-
อุ้ต้ะ!! เริศศศ
-
:mew1: :mew1:
-
:impress2: ตอนหน้าขอเอ็กซ์- แพทนะคะ
เรื่องพี่เอ็ม พี่เพลงรอได้
-
:mew1: :mew1:
-
พีแรดนะครับ พีเอกน่าจะอกหักจากกรุงเทพมาแน่เลย
-
ชอบพี่เอกอ่า พี่เอกจีบพี่เพลงเลย
-
แหม พีนะพี
ถ้าบนเกาะมันมีอะไรสักยกสองยก
คงยอมให้มัดมือชกเนอะ. 5555
-
โอ้ยยยเอาคู่ไหนมาก็ได้คร้า
มันมีลุ้นทุกคู่แซ่บๆทั้งนั้นเลย :z1:
-
:hao7: นายเอกนี่ก็ หื่นจริง ชู้ทางตาก็ยังดีสินะ อิอิ :hao3:
-
มัด มือชกเลยทีเดียว
-
พีหื่นใส่พี่เอกอีกแล้ว
:hao6: :hao6: :hao6:
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
ไม่ทราบว่า พี่เอกนี่ รอดจากการเป็นปั๋วหนูพี แค่ชั่วคราวเปล่าอ่ะ :z1: เก็บไว้กินทีหลังมั่งก็ได้น้องพี ตอนนี้แก้มือที่ถูกพี่เอ็มมัดก่อนดีกว่าไหม ท่าทางเอาจริงนะน่ะ :hao3: อีหนูพีมีโวยในใจว่ายังไม่ได้ :oo1: ที่เกาะกันสักหน่อยจะรับผิดชอบตูทำไม แสดงว่าต้องกลับไปให้ได้ก่อนใช่ไหมลูก ไม่ใช่ปัญหา ได้ที่ไหน อีพี่เอ็มมันไม่เกี่ยงหรอก :haun4: แต่ถ้าคิดในแง่ดี เอ็มเปลี่ยนตัวเองได้จริงพร้อมจะดูแลและรักพี ก็ดีนะ ไม่อยากให้พีทำตัวแบบที่ผ่านมา เลิกคิดว่าไม่มีอะไรจะเสีย หรือ ไม่ได้เสียเปรียบ มีแต่วินกับวิน ได้แล้ว ลองเปิดใจให้พี่เอ็มมันดูบ้างก็ได้นะ แต่อย่ารีบเปิดผ้าให้มัน ดูพฤติกรรมมันไปก่อน สักปีสองปีหรือจนกว่าจะเรียนจบก็ได้ ถ้ามันรักเราจริงมันต้องรอได้ และพีต้องไม่มีใครในระหว่างนั้นด้วย ถือว่าเป็นการปรับปรุงความประพฤติทั้งคู่ :katai2-1:
-
พี่เอกกะนุ้งพี เชื่อว่าต้องสานกันต่อ อุ____อิ
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ตีมึนได้สุดยอดเลยพี่เอ็ม
555555555
ทำดีมากค้าาาาาาาาา
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พี่เอ็มมัดมือชกพีซะแล้ว~
-
:m20: :m20: :m20: เล่นง่ายอะเอ็ม จีบแล้วไม่เวิก เล่นงี้เลย
-
ไม่ได้อ่านมาหลายตอนยังอยู่ภูเก็ตกันเลย
ติดใจพี่เอกนะ นึกถึงใครบางคนที่อยู่เกาะคนเดียว
แล้วกรุงมาเจอ แต่อิพี่เอ็มคงไม่ยอมปล่อยพี
แสดงความรับผิดชอบแบบนี้ก็เข้าทางเลย
-
พี่เอ็มแกเอาจริงแฮะ ดีให้ตลอดเถิด สาธุ
พี่เอกดูเร้าใจเนอะ 555
-
ต๊ายเล่นวิธีนี้เลยอ่อ 5555
-
น้องพีคะ หนูนี่ไว้ใจไม่ได้นะคะ อ่อยตลอดๆ แต่ชอบอ่ะ นานๆจะเจอนายเอกแบบนี้
พี่เอกคะ พี่ต้องต่อสัญญากับคนเขียนนะคะ พี่จะได้มีบทต่อ
ดูจากรูปการ(หุ่น) พี่เอกราศีพอฟัดพอเหวี่ยงกับนางเอ็มหน่อย สมกันดีถ้าจะมาชิงตำแหน่งพระเอกกับนางเอ็มมัน
-
น้องพีคะ เห็นใจพี่เอ็มบ้างนะคะจะให้เบอร์ใครควรปรึกษาพระเอกก่อนจะได้ไม่มีปัญหากันทีหลัง รู้สึกว่าพี่เอ็มแกจะงอนเก่งตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันซะอีก :laugh: นอกจากน้องจะไม่ง้อแล้วยังต้องมาถูกต่อยอีก น่าสงสารอ่ะ :hao5: แต่ก็แอบสะใจนิด ๆ แฮะ
รอตอนต่อไปนะคะ จะคู่ไหนก็จัดมาเลย แต่แอบเชียร์คู่พี่แพทย์กับพี่เอ็กซ์อยู่น๊าาา :-[
:katai3:
-
:katai4: ลุ้นๆๆๆ ฮ่าๆๆ รอตอนต่อไปน่ะ :ling1:
-
สวย ไปไหนก็มีแต่คนหลงชอบ หลงรัก ..
-
อู้ พี่เอ็มพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส
กิกิ
-
พี่เอกลึกลับน่าค้นหา
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่24
Part ซินดี้
ฉันได้แต่ยืนเหม่อเมื่อนึกถึงคำพูดของพี พี่มาร์ทจะมาที่นี่เหรอ เวลาที่ผ่านมาทำให้ฉันพอจะทำใจเรื่องของเขาได้พอสมควรแต่ฉันยังไม่พร้อมจะเจอหน้าพี่เขาในตอนนี้
“ซินดี้”
เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้ฉันหันไปมอง ป่าน
“มีอะไร”
“มึงคิดมากเรื่องพี่มาร์ทจะมาที่นี่เหรอวะ”
ฉันยิ้มให้มันน้อยๆแล้วตอบ
“ให้พี่เขามาก่อนเถอะ แล้วกูค่อยคิดมาก”
ไอ้ป่านพยักหน้าไม่ตอบอะไร ฉันเลยหันไปมองทะเลต่อ หลับตาฟังเรียกคลื่นกระทบฝั่ง ปล่อยความคิดให้ผ่านไปกับสายลม
มาสิ ฉันพร้อมจะสู้กับพี่มาร์ทแล้ว
แดดร่มเล็กน้อยฉันเลยมาเดินเล่นที่ริมชายหาดคนเดียว อยากใช้ความคิดอยู่กับตัวเองให้มากที่สุด ฉันมาเที่ยวทะเลก็เพราะแบบนี้แหล่ะ มาปล่อยความทุกข์ไปกับทะเลให้หมด
“ซินดี้”
ฉันหันไปมองข้างหน้า พี่มาร์ท พี่มาร์ทมาจริงๆด้วย พี่มาร์ทยังหล่อ ดูดีเหมือนเดิม พี่แกเป็นคนที่ดีคนนึง แต่ติดที่พี่แกเจ้าชู้ แบดบอยเกินไปที่ฉันจะรับไหว
“ว่าไงพี่มาร์ท มาเที่ยวเหรอ”
ฉันพยายามยิ้มให้พี่เขา ฉันต้องทำใจได้ ฉันต้องเข้มแข็ง
“พี่ตามมาเพื่ออยากจะคุยกับซินดี้”
พี่เขาเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น และฉันก็ถอยห่างมากขึ้น พี่เขาชะงักไปนิดนึงเมื่อเห็นว่าฉันถอยห่าง
“คุยอะไร เราสองมีอะไรต้องคุยกันอีกเหรอ”
“มีสิ ก็ซินดี้ยังไม่ได้ฟังความจริงจากพี่เลย”
พี่มาร์ทมองฉันอย่างอ้อนวอน ถ้าเป็นเมื่อก่อนสายตาแบบนี้คงทำให้ฉันใจอ่อน แต่ตอนนี้ไม่แล้ว
“ความจริง หึ เอาสิ ฟังก็ได้”
ฉันตอบแล้วยืนกอดอกมองหน้าพี่เขา
“วันนั้นที่ซินดี้เจอพี่แค่อยากลองกับเชอรี่เพื่อพิสูจน์ใจตัวเองว่ากับกะเทยคนอื่นพี่จะพิเศษเหมือนซินดี้รึเปล่า แต่พี่บอกเลยนะ พี่เฉยๆมาก ถามว่ามีอารมณ์ไหมก็มี แต่มันไม่ได้พิเศษเหมือนกับซินดี้”
ฉันเหยียดยิ้มมองพี่เขาแล้วพูดขึ้น
“เหรอ แต่วันนั้นเท่าที่ซินดี้ได้ยิน ก็ได้ยินพี่ครางซะสุขสมขนาดนั้น”
ฉันพูดจบพี่มาร์ทพยายามจะเดินเข้ามาจับมือแต่ฉันถอยหนี
“ซินดี้เชื่อพี่นะ พี่ไม่ได้อะไรกับเชอรี่เลย มันก็แค่เซ็กซ์”
“เหรอ ช่างมันเถอะ มันเรื่องของพี่ พี่จะมาง้อซินดี้ทำไม ในเมื่อเราก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน เราเป็นอะไรกันละ หรือมันก็แค่เซ็กซ์เหมือนเชอรี่”
ฉันกระแทกเสียงประโยคสุดท้ายใส่พี่เขา พี่มาร์ทยืนนิ่งแล้วมองฉัน สายตาแบบนั้นทำเอาเกือบหวั่นไหว
“ซินดี้สำคัญกว่าเชอรี่ สำคัญกว่าทุกคน”
ฉันแค่นยิ้มออกมาเมื่อพี่เขาพูดจบ ให้ตายเถอะ ไม่รู้ควรจะดีใจดีหรือเปล่า
“มันสายไปแล้วละพี่มาร์ท สายไปแล้วจริงๆ”
ฉันพูดแค่นั้นแล้วเดินออกมาจากพี่เขา เดินมาจนถึงต้นมะพร้าวต้นใหญ่ ฉันยืนพิงแล้วหลับตาเพื่อไม่ให้น้ำตาไหล ฉันจะผ่านมันไปได้ ฉันจะไม่เชื่อคำพูดของผู้ชายแบบนี้ ฉันต้องเข้มแข็ง
“เอ้าป่าน มึงไปทำอะไรตรงนั้น”
ฉันทักไอ้ป่านที่เดินลับๆล่อๆอยู่ไม่ไกลนัก
“เอ่อ คือ กูมาเดินเล่นอะ”
ไอ้ป่านเดินออกมาแล้วเกาหัวแก้เขิน ฉันมองหน้ามันแล้วอดอมยิ้มไม่ได้
“เป็นอะไรของมึง”
“เปล่า”
มันตอบแล้วมายืนข้างๆฉัน เราสองคนยืนกันแบบนั้นสักพักไม่มีใครพูดอะไร แต่อยู่ดีดีไอ้ป่านก็ถามขึ้นมา
“มึงจะกลับไปคบกับพี่มาร์ทเหรอ”
ฉันหันไปมองหน้ามัน แล้วตอบ
“เปล่า อะไรทำให้มึงคิดแบบนั้น”
“ก็ กูเห็นมึงยืนคุยกับพี่มาร์ท เห็นสายตาที่พี่เขามองมึงแล้วกูก็เลย”
อยู่ดีดีมันก็หยุดไปแล้วหันมามองหน้าฉัน เราสองคนมองหน้ากัน ผมเลยยิ้มให้มันแล้วพูดขึ้น
“เปล่าหรอก กูแค่เคลียร์ความรู้สึกกับพี่เขานิดหน่อย”
ไอ้ป่านมีสีหน้าดีขึ้นเมื่อฉันพูดจบ เล่นเอาฉันตลกกับท่าทีของมัน มึงนี่แปลกๆนะป่านช่วงนี้
“มึงจะไม่กลับไปคบกับพี่มาร์ทใช่ไหม”
“จะกลับไปคบได้ไงละ ก็ไม่เคยคบกันตั้งแต่แรกนี่”
ฉันพูดจบมันยิ้มกว้าง แต่อยู่ดีดีก็หุบยิ้มซะงั้น
“เป็นอะไรของมึงป่าน แปลกๆนะกูว่า”
“เอ่อ ช่างมันเถอะ มึงไม่กลับไปคบกับพี่มาร์ทก็ดีแล้ว เชื่อกูเถอะ มีบางคนเขาอาจจะรอจีบมึงอยู่”
มันพูดเสร็จแล้วรีบวิ่งออกไปทันที ไม่ทันที่ฉันจะได้เรียก
“เดี๋ยวไอ้ป่าน มาคุยกับกูให้รู้เรื่องก่อนนะ”
ฉันกลับมานั่งเล่นในห้องพัก กลับมาก็ไม่เจอไอ้ป่าน แมทน้อยก็หายไปไหนก็ไม่รู้
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูทำให้ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตูก็เจอพี่แพทกับพี่เพลงยืนอยู่ ที่สำคัญ แมทน้อยยืนข้างๆพี่เพลงด้วย
“มีอะไรกันรึเปล่า”
แต่ละคนดูหน้าตาตื่นเชียว ต้องมีอะไรแน่ๆ
“พีอยู่กับซินดี้รึเปล่า ซินดี้เจอพีบ้างไหม”
“ไม่นี่ ซินดี้ไม่เจอมันเลย”
ตายละ นังพีก่อเรื่องอะไรอีกเนี้ย
“พีหายไป หายไปหลายชั่วโมงแล้ว นี่ก็จะค่ำแล้วพียังไม่กลับมาอีก ฝนก็จะตกแล้วด้วย”
พี่แพทพูดรัวๆแล้วสั่นไปหมด พี่แพทคงเป็นห่วงพีจริงๆ ข้างๆผมหันไปก็เจอพี่เอ็กซ์ที่ยืนกุมมือให้กำลังใจพี่แพท เหมือนพี่แพทจะรู้สึกตัวเลยสะบัดมือออก เอ๊ะ คู่นี้แปลกๆนะ
“พี่แพทใจเย็นๆนะ พีอาจจะไปเดินเล่นก็ได้”
“พี่ก็หวังว่าอย่างนั้น พี่กลัว...”
ไม่ทันพี่แพทจะพูดจบพี่เพลงก็ขัดขึ้นมาก่อน
“ใจเย็นๆก่อนเถอะพี่แพท อย่าขุดอะไรมาพูดอีกเลย”
พี่เพลงคงหมายถึงอดีตของพีสินะ
“กูพอจะเห็นพีอยู่นะ”
เสียงดังขึ้นทำเอาทุกคนหันไปมอง พี่มาร์ทเดินเข้ามาหาพวกเรา
“มึงเห็นพีที่ไหนวะไอ้มาร์ท”
พี่เพลงถามเพื่อนตัวเอง
“กูเห็นน้องพียืนคุยกับไอ้เอ็มที่ชายหาดตอนบ่ายอะ”
“ไอ้เอ็ม !!”
พี่แพทพูดเสียงเหี้ยมทันที
“มึงเห็นอะไรอีกไหมวะ”
พี่เพลงถามต่อ
“ไม่วะ”
พี่มาร์ทพูดจบหันมามองหน้าฉันเล็กน้อยแล้วเดินเข้าห้องของตัวเองไป
“ผมว่าเราไปรอพีที่ห้องกันก่อนเถอะ มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้”
แมทน้อยเตือนสติทุกคน ทุกคนเลยตัดสินใจไปนั่งรอพีที่ห้อง ฉันเลือกที่จะอยู่ที่ห้องตัวเอง เพื่อบางทีพีจะกลับมาที่นี้
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีก คงเป็นใครสักคนในเพื่อนๆ แต่เปิดประตูกลับไม่ใช่ กลับเป็นพี่มาร์ท
“พี่มาร์ทมีอะไรรึเปล่า”
ฉันยืนพิงประตูไว้ไม่ให้พี่เขาเข้ามา
“พี่ขอเข้าไปหน่อยสิ”
“ยืนคุยกันตรงนี้ดีกว่าคะ”
ฉันพยายามคุยกับพี่เขาดีดี แต่พี่เขาไม่ยอมดันตัวเองเข้ามาในห้องจนได้ ฉันสู้แรงพี่เขาไม่ได้จริงๆ
“พี่มาร์ทมีอะไรอีก”
ฉันเริ่มไม่สบอารมณืแล้วเหมือนกันมาทำแบบนี้กับฉัน
“พี่รักซินดี้”
คำพูดของพี่เขาทำเอาฉันชะงักไปนิดนึง ไม่ ฉันต้องไม่เชื่อคำพูดของผู้ชายเจ้าชู้อีก
“หยุดพูดคำว่ารัก ถ้าพี่ยังไม่รู้จักมันจริงๆ”
“พี่รักซินดี้จริงๆนะ”
พี่มาร์ทพูดจบมารวบฉันเข้าไปกอด ฉันพยายามดิ้นหนี ให้ตายเถอะรัดซะแน่นเชียว
“ปล่อยนะพี่มาร์ท พอทีเถอะ หยุดทีเถอะ”
“ไม่ !!”
พี่มาร์ทพูดจบทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วคล่อมฉันไว้ พยายามจะจูบฉัน แต่ฉันหันหน้าหนี
“อื้ออ อย่านะพี่มาร์ท อะ”
พี่มาร์ทจับหน้าฉันให้รับจูบพี่เขา แต่ฉันเม้มปากแน่น
“อย่านะพี่มาร์ท อื้ออ อะ”
“ผละ !!”
เสียงประตูเปิดออกมาทำเอาพี่มาร์ทหยุดชะงัก ฉันหันไปดูไอ้ป่านที่มองเราสองคนอึ้งๆอยู่
“เอ่อ ผมขอโทษที่มาขัดจังหวะ”
ไอ้ป่านมองฉันด้วยสายตาที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วก้มหน้าจะปิดประตู แต่ฉันเรียกไว้ก่อน
“ป่านช่วยด้วย!!”
ไอ้ป่านเลยหันมามองฉันอีกครั้ง พี่มาร์ทเลยยอมปล่อยตัวฉัน ฉันรีบไปยืนข้างไอ้ป่านทันที
“พี่ทำอะไรซินดี้”
ไอ้ป่านมองพี่มาร์ทอย่างคาดคั้น พี่มาร์ทยิ้มมุมปากแล้วตอบ
“ก็ทำแบบที่คนรักกันทำกันไง”
“ผลั๊วะ”
พี่มาร์ทพูดจบไอ้ป่านต่อยพี่มาร์ททันที
“คนรักกันเค้าไม่ทำกันแบบนี้หรอกพี่”
พี่มาร์ทหันมาจ้องหน้าไอ้ป่านแล้วตอบกลับ
“คนรักกันต้องทำยังไงวะ ทำแบบมึงนะเหรอป่าน ได้แต่แอบมอง ไม่กล้าทำอะไร หึหึ”
ไอ้ป่านนิ่งไปทันที เดี๋ยวนะ พี่มาร์ทพูดถึงเรื่องอะไร
“มันไม่ใช่เรื่องของพี่”
“งั้นเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องของมึงเหมือนกัน”
พี่มาร์ทพูดเสร็จจะเดินออกไป แต่ฉันเรียกไว้ซะก่อน
“พี่มาร์ท !!”
พี่มาร์ทหันมามองฉันแล้วยิ้ม
“เพี๊ยะ !!”
ฉันตบหน้าพี่มาร์ทไปเต็มแรง
“ชดเชยกับสิ่งที่พี่ทำไปเมื่อกี้ หลังจากนี้เลิกยุ่งกับซินดี้สักที”
“ไม่ !! พี่รักซินดี้”
“พอสักทีเถอะพี่มาร์ท ถ้าพี่รักซินดี้จริงๆก็ปล่อยซินดี้ไปสิ”
ฉันพูดแล้วน้ำตาคลอ รู้สึกทั้งดีใจ ทั้งเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกกับคำว่ารักของพี่เขา
“นะพี่มาร์ท ถือว่าซินดี้ขอร้อง ปล่อยซินดี้ไปเถอะ”
“แต่พี่...”
ยังไม่ทันพี่มาร์ทจะพูดจบฉันก็ขัดขึ้นก่อน
“นะพี่มาร์ท ปล่อยหนูไปนะพี่มาร์ท อึก”
ฉันปาดน้ำตาที่ไหลลงมา พี่มาร์ทมองฉันด้วยสายตาที่ปวดร้าวไม่แพ้กัน
“ก็ได้ แต่ซินดี้จำไว้นะ ซินดี้พิเศษกว่าคนอื่นๆในชีวิตพี่”
พี่มาร์ทพูดอย่างยอมแพ้แล้วยิ้มให้ฉัน ฉันเลยยิ้มกลับด้วยรอยยิ้มจริงใจ
“เก็บครั้งนี้ไว้เป็นบทเรียนนะ ถ้าสักวันนึงพี่เจอคนที่ใช่สำหรับพี่ คนที่พี่รักจริงๆ พี่อย่าทดสอบอะไรแบบนี้อีก อย่านอกใจอีก ไม่ใครทนได้หรอกนะพี่”
ฉันพูดจบพี่มาร์ทยิ้มให้ฉันอีกครั้งแล้วเดินออกจากห้องไป
ไอ้ป่านมาจับมือฉันไว้พร้อมบีบให้กำลังใจ ฉันเลยตัดสินใจซบที่อกของมันแล้วปล่อยโฮออกมา หมดเวลาแสดงว่าเข้มแข็งแล้วสินะ
____________________________________________________________
เอาซินดี้มาเคลียร์ก่อน แม่ยกพี่แพท พี่เอ็กซ์รอก่อนเด้อ :L2:
น้องพีของเราโดนแซะตลอด ฮ่าๆ แต่นางก็เป็นแบบนั้นจริงๆ
ส่วนพี่เอกนั้น คนเขียนสปอยนั้นสุดเลยว่า **พี่เอกจะเป็นพระเอกนิยายเรื่องต่อไปของคนเขียน**
พี่แกเรตติ้งดีเกิน เปิดเรื่องใหม่ให้เลย อิอิ รอเวลารวบรวมพล็อต อะไรหลายๆอย่างสักนิดเด้อ
คนอ่านรู้สึกว่าเรื่องอืดไหม บอกได้นะ คนเขียนรู้สึกไปเองหรืออืดจริงๆ :hao5:
คงยังอยู่ภูเก็ตอีกนิดนึง แล้วก็จะได้กลับกทม หลังจากนี้อดีตหนูพีก็เริ่มเปิดเผย รับรองไม่อืดแล้ว อิอิ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์คร้าบ :L2: :กอด1:
-
นี่สำหรับอิพี่มาร์ท :z6:
เชียร์ป่านสุดพลัง
:o8:
-
ซินดี้เคลียร์ไปละแต่ยังเหลืออีกหลายคู่
สงสัยคงต้องอยู่เคลียร์อีกนานเพราะแต่
ละคู่บับว่ามันเอิ่มมมก็นะตามนั้นจร้า
-
อกคนแต่งตมตรงเลยนะ ว่าซินดี้+ป่าน(มั๊ง)เป็นคู่ที่เราชอบมากที่สุดเลยในเรื่อง
อยากมีคนแอบรักเราและทำเพื่อเราอย่างซินดี้บ้างอ่ะ หวังว่าป่านจะกล้าบอกความรู้สึกตัวเองเร็วๆนะ
ปล.เราอยากให้อิพี่มาร์ทและนังเชอรี่เจ็บปวดมากกว่านี้อ่ะ ช่วยให้บทเรียนหนักๆกับมันด้วยนะครับ ขอล่ะ พลีสสสสส!
เกลียดคนร่านและเจ้าชู้แบบมาร์ทและอีตะขบ(เชอร์รี่)ที่สุด คนแบบนี้ขอให้มันโดนคนที่รักนอกใจบ้างก็คงจะสะใจดี
-
เมื่อไรป่านจะบอกรักซินดี้สักที -.-
-
:L2:
มันถึงเวลาต้องบอกไปแล้วล่ะป่านเอ้ย ชอบที่ซินดี้ตัดใจได้จริงๆ อย่าใจอ่อนกับคนประเภทนี้
-
:o12: :z3: ดราม่าเบาๆ แต่ก็น่ะ เจ็บเหมือนกัน
-
ป่านxซินดี้ เชียร์คู่นี้ลงเอย
:mc4:
:pig4:
-
:impress2: :impress2: :impress2: นับว่าเป็นข่าวดีมากเลยที่พี่เอกจะเป็นพระเอกในเรื่องถัดไป
อยากรู้จร๊งๆๆๆ ว่าพี่เอกเคยมีความหลังอะไรกับเมือง ถึงได้หนีไปอยู่เกาะ แล้วใครนะจะไปเป็นเมีย คนจากในเรื่องนี้
รึเปล่านะ ส่วนอิพี่มาร์ท เนี่ย เอิ่มมม เอือมอ่ะ
-
:pig4:
-
รอพี่เอกเลยเหอะ!!! ซินดี้นี่แมนๆเลยนะ
-
ป่านพูดได้ละแก
-
เย้
:katai2-1:
ความสุขกะลังมาหาซินดี้
-
เชียร์ป่านสารภาพรักซินดี้ซะที~
-
กำลังใจ กำลังใจ กำลังใจ ..
-
ให้อีพี่มาร์ช :beat: ตอนแรกจะให้ :z6: นี้ แต่เห็นว่ายังเป็นคนดีอยู่บ้างเลยลดลง คำแก้ตัวพี่มาร์ชนี่มันฟังไม่ขึ้นเลยเน๊าะ ถ้ารู้สึกดีกับซินดี้ที่เป็นกะเทย แล้วจะต้องไปทดสอบกับอีนังเชอรี่ทำไม :angry2: กับกะเทยคนไหนก็ไม่ควร ยังไงมันก็เข้าทางเดียวกันอยู่ดี เมิงจะทดสอบเพื่อ พี่มาร์ชมันไม่ได้รักซินดี้หรอก มันแค่รู้สึกดีและไม่อยากเสียซินดี้ไปในตอนนี้เท่านั้น แต่ถ้าต่อไปก็ไม่แน่นะ แต่ดีแล้วที่ซินดี้ไม่คาดหวังในวันหน้า ตัดใจให้เด็ดขาดไปเลย เอาป่านดีกว่า o13
และขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด :ling1: กับพี่เอก ที่จะเป็นพระเอกในเรื่องหน้า ว่าแต่แกจะ :oo1: ใครหนอ พี่มาร์ช หรือ น้องอาร์ ดีล่ะ หรือ ไม่ใช่ใครเลยในเรื่องนี้ เป็นนายเอกใหม่ก็ดีนะ :katai2-1:
-
แหมๆ เห็นกับตาได้ยินกับหู แฟนตัวเองติ๊ดชึ่งกับคนอื่น
ใครจะยอมใหัอภัยได้อ่ะ เหตุผลอยากพิสุจน์ใจตัวเอง
มันไม่ควรทำตั้งแต่แรกป่ะคะ
-
:ling1: :ling1: :ling1:
มาสั้นจุงเลย ฮือๆ
-
ถึงเวลาแห่งความสุขของซินดี้และป่านซ้ากกกกที
-
แต่ละคนเน้อ น่าสงสารคนละแบบ
-
หลุดพ้นซะทีนะจ๊ะซินดี้ หวังว่าป่านจะดูแลอย่างดี ชดเชยเวลาที่เสียไปกับการแอบรักเค้าข้างเดียว :กอด1:
รอตอนต่อไปนะคะ (และเรื่องต่อไปด้วย อยากเห็นความแซบของพี่เอกบ้างไรบ้าง :laugh:)
:katai3:
-
:mew1: :mew1:
-
ตัดบัวก็อย่าให้เหลือใยน่ะดีแล้ว
ลองมองคนใกล้ตัวสิ แล้วจะเจอรักแท้ นะจ๊ะหนูซินดี กะเทยคนงาม
-
แหม ไม่แน่ใจเลยลองไปเย้กับคนอื่น
คุณมรึงจะไปกะใครก็ผิดทั้งนั้น เพราะมันคือนอกใจ
ปรบมือให้ซินดี้ เด็ดมากยังมีคนที่รักพร้อมเอาใจใส่อีกเยอะ
จะไปแคร์อะไรกับคนที่นอกใจเรา
-
จบคนนี้ แร้วป่านจะเริ่มตอนหนายยย
-
คบป่านดีกว่าซินดี้ ดีกว่าแน่ๆ
-
อิมาร์ทนี่ตอแหลนะ ตอนนั้นก็ครางซะสุขสมตอแหลว่าไม่รู้สึกอะไร
แค่ลองดู แต่นังเชอรี่พูดเหมือนหลายครั้งแล้ว มันยังไงกันอิมาร์ท
-
เย้ๆ ป่านจะได้มีหวังกับเค้าสักที :m4:
-
อ่า ต้องแบบนั้นสิ อิอิ
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
จบแต่ละตอน คนเขียนบอกตอนต่อไปล่วงหน้าตลอดเนาะ
คนอ่านไม่ต้องคิดมาก
-
พี่เอกจะเป็นพระเอกคนต่อไป
อรั้ยๆๆๆๆๆๆ จองพี่เอก
พี่แกมีแววแซ่บอยู่นะ
:katai5:
-
:pig4: :pig4:
-
เรื่องหน้านี่พี่เอกคู่กับใครดีเอ่ย พี่มาร์ทดีมั่ย แนวโสรยา ตบจูบ ลากไปอยู่เกาะ :hao7:
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่25
“ไม่ พีจะไม่เป็นแฟนกับพี่เอ็ม!!”
ผมปฎิเสธเสียงดังลั่น คิดจะมัดมือชกกันเหรอ ยากไป
“แต่...”
ยังไม่ทันพี่เอ็มจะท้วงพี่แพทก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน
“พอ หยุด!! ไม่มีการเป็นแฟนอะไรทั้งนั้น จบแล้วจบกันแค่นี้ หลังจากนี้มึงอย่ามายุ่งกับน้องกูอีกไอ้เอ็ม”
พี่แพทพูดพร้อมเดินเข้าไปยืนหน้าพี่เอ็ม พี่เอ็มที่ยืนมองพี่แพทแล้วสลับกับมองผม ก่อนจะคลี่ยิ้มแล้วตอบ
“ผมคงต้องปฎิเสธ ผมเลิกยุ่งกับน้องพี่ไม่ได้จริงๆ”
พี่เอ็มพูดแล้วยิ้มกวนๆ เล่นเอาพี่แพทกำหมัดแน่น
“มึงจะเอาไงว่ามาไอ้เอ็ม”
“ผมขอน้องพี่ได้ปะ”
พี่เอ็มพูดโต้ทันควันพี่แพทจะกระโจนเข้าหาแต่โดนพี่เอ็กซ์กอดจากด้านหลังห้ามไว้ซะก่อน
“ปล่อยกูนะไอ้เอ็กซ์ กูจะต่อยมัน”
“ใจเย็นหน่ามึง กูไม่อยากให้มึงเจ็บมือ”
พี่เอ็กซ์พูดจบพี่แพทมองพี่เอ็กซ์แล้วชี้หน้าคาดโทษไว้ เดี๋ยวนะๆ ทำไมมันรู้สึกหวานๆแปลกๆ
“ตกลงมึงจะไม่เลิกยุ่งกับพีจริงๆใจใช่ไหมไอ้เอ็ม”
พี่เพลงที่ยืนเงียบอยู่ถามขึ้นแล้วมองพี่เอ็กซ์
“ใช่”
“ได้ พีจะเอาไง ไอ้เอ็มมันจะจีบพี พูดให้เคลียร์ๆกันไปเลย คาราคาซังกันมานานละ”
นั้นสินะ เรื่องนี้มันคาราคาซังกันมานานเกินไปแล้ว ผมหลับตาแล้วนิ่งคิด เอาสิ เอากันสักตั้ง อยากรู้เหมือนกันว่าพี่แกจะมาไม้ไหน
“ได้ ถ้าพี่เอ็มจะจีบพี พีให้จีบก็ได้ เพราะยังไงต่อให้พีปฎิเสธพี่ก็ยังหน้าด้านอยู่ดี”
ผมพูดจบแล้วรีบเดินไปที่ห้องพักทันที เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยใจ
พี่เอ็มแกจะมาไม้ไหน แกจะเอาจริงเหมือที่แกพูดหรือเปล่าผมก็อยากรุ้เหมือนกัน
ลองเสี่ยงอีกสักครั้งกับความรักครั้งนี้จะเป็นอะไรไป
ผมเข้ามานอนพักผ่อนสักัพก ตื่นขึ้นมาก็เจอพี่แพทนั่งข้างๆเตียง ผมยิ้มให้กับพี่แพท พี่แพทลูบหัวผมแล้วมองผมด้วยสายตาอ่อนโยน
“พีรู้ไหม ตอนที่พี่รู้ว่าพีหายไปกับไอ้เอ็ม พี่เกือบจะบ้าตายให้ได้ พี่คิดไปต่างๆนาๆ”
พี่แพทพูดจบผมจับมือพี่แพทไว้แล้วเอามาแนบกับแก้มตัวเอง
“พี่แพทอย่าคิดมากเลย พีโตขึ้นแล้ว พีต้องรับมือกับปัญหาด้วยตนเอง ไม่ว่ามันจะร้ายแรงแค่ไหน พีก็ต้องผ่านมันไปให้ได้”
ผมยิ้มให้พี่แพทแล้วลุกนั่งสวมกอดพี่แพทไว้
“น้องชายพี่โตขึ้นแล้วจริงๆ”
พี่แพทกอดตอบเราสองคนไม่พูดอะไรกันอีก ผมอาจจะยังไม่เข้มแข็งเต็มร้อยแต่เชื่อเถอะผมไม่อ่อนแอเหมือนในอดีตอีกแล้วละ
คืนนี้พวกเรามีงานเลี้ยงริมชายหาดส่งท้ายก่อนกลับกรุงเทพ ผมนั่งกินอาหารทะเลพร้อมดูหลายๆคนที่ต่างกันไป พี่มาร์ทที่มาสมทบทีหลังดูเหมือนจะซึมๆ เอาแต่กินเหล้าอย่างเดียวไม่พูดกับใคร สายตาก็คอยมองซินดี้ ส่วนซินดี้ที่ยิ้มแย้มร่างเริงเหมือนเดิมแต่ผมรู้ว่าสายตาของมันไม่ได้สุขมากหรอก แต่ข้างๆมันก็มีคนที่ทำให้มันหัวเราะได้คือไอ้ป่าน ป่านอยู่ข้างๆซินดี้คอยแหย่ คอยกวนตลอด บางทีนั้นก็อาจเป็นวิธีการเข้าหาซินดี้แบบไอ้ป่าน
ส่วนพี่แพทที่ดูเหมือนจะพยายามตีตัวออกห่างพี่เอ็กซ์ที่พยายามเข้าใกล้ยิ่งกว่าเดิม ทั้งสองคนยังด่าทอกันอยู่ ไม่สิ พี่แพทด่าพี่เอ็กซ์ฝ่ายเดียวมากกว่า พี่เอ็กซ์ก็ได้แต่ยิ้ม ถ้าพี่แพทเริ่มลงไม้ลงมือเมื่อไหร่ พี่เอ็กซ์ก็จะทำตาดุแล้วห่อปาก “เมียจ๋า” พี่แพทก็จะหยุดสงบนิ่งทุกที ให้ตายเถอะ พี่แพทของน้องเป็นเมียพี่เอ็กซ์ตั้งแต่เมื่อไหร่ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่เพลงที่ตามแมทน้อยต้อยๆ คอยส่งนู้นส่งนี้ให้ แต่แทบจะไม่มีเสียงคุยออกจากกันและกัน แหม๋ ถือว่าพัฒนานะเนี่ยพี่เพลงที่แมทมันสามารถให้เดินตามได้เนี่ย ส่วนไอ้พีทที่ เอิ่ม เอาแต่กินเหล้า กวนคนนู้นทีคนนี้ที พูดถึงมันก็ยิ้มร่าเดินมากอดคอผม
“กูละเบื่อ แม่งไม่มีคู่ คนอื่นเขาหวานกัน พูดแล้วอิจฉา”
พูดแล้วยังมาทำหน้าอ้อนตีนใส่ผมอีก ผมเลยส่ายหน้าแล้วตอบมัน
“ถ้ามึงอยากได้คู่แนะนำนู้นพี่มาร์ทไง ไปสิ คู่หูคู่เหล้าของมึง เป๊ะ”
“เออวะ น่าสนดี”
ไอ้พีทพูดแล้วเดินเข้าไปหาพี่มาร์ททันที พวกคอสุรานั่งด้วยกันเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยทีเดียว
“มองคนนู้นคนนี้ที ไม่อยากมีคู่บ้างเหรอเรา”
แรงกอดจากด้านหลังทำให้ผมหันไปหาต้นเสียง เหอะๆ เดาไว้ไม่มีผิด พี่เอ็ม
“ไม่อะ พีอยู่แบบนี้แหล่ะดีแล้ว บางทีอาจจะมีคนที่ดีดีรอพีอยู่ก็ได้ รีบมีไปไหน”
ผมพูดแล้วพยายามสะบัดตัวออกจากพี่เอ็ม แต่พี่แกก็ยังเหนี่ยวแน่นในการกอด ผมเลยกระทืบเท้าพี่เขาไปเต็มแรง
“โอ้ย !! พี พี่เจ็บนะ”
“พีแค่ให้พี่จีบพี ไม่ได้หมายความว่าพี่จะทำอะไรกับพีก็ได้”
พี่เอ็มยืนมองผมทำหน้าออดอ้อนจนผมอดหมั่นไส้ไม่ได้
“แค่กอดนิดกอดหน่อยเอง มากกว่ากอดก็เคยมาแล้ว”
“พี่เอ็ม!!”
ผมพูดเสียงดังตาโตใส่พี่เอ็ม แล้วพูดต่อ
“ถ้าคิดจะจีบก็หัดอดทนซะบ้าง อะไรที่ได้มาง่ายๆมักจะไม่เห็นค่าไม่ใช่เหรอ”
“แต่กับพีพี่ได้แล้วนี่”
พี่เอ็มยังไม่สลดอีก ผมส่ายหน้าแล้วมองตาพี่เขา
“ใช่พี่ได้ตัวพีแล้ว แต่พี่ยังไม่ได้ใจพีเลย ถ้าพี่อยากได้แค่ตัวก็กลับไปซะ อย่ามาให้เห็นหน้าอีก”
ผมพูดนิ่งๆจริงจังจนพี่เอ็มเลิกเล่นแล้วจับมือผมทั้งสองข้างแล้วพูด
“พี่ไม่ได้ต้องการแค่ตัวพี แต่พี่ต้องการทั้งตัวและใจ”
“หึหึ งั้นต้องรอกันหน่อย ถึงพีจะตัวง่าย แต่ใจไม่ง่ายนะ”
ผมยิ้มหวานให้กับพี่เอ็มแล้วเลี่ยงเดินออกมา
พี่แกจะมาไม้ไหนนะ
Part แพท
“อย่าเข้ามาใกล้นักได้ไหมมึง”
”ก็อยากอยู่ใกล้ๆนี่”
ผมบ่นกับไอ้เอ็กซ์ที่ตั้งแต่มาที่ภูเก็ตตัวติดกับผมจะเป็นปาท่องโก๋แล้วเนี้ย
“มึงมาที่นี้ทำไม”
ผมหันไปหาเรื่องมัน ตั้งแต่มาก็เกิดเรื่องวุ่นวายเล็กน้อยทำให้ไม่ได้พูดกับมันตรงๆสักที
“ก็มาทำความเข้าใจ มึงไม่รับโทรศัพท์กู ไปหาที่บ้านก็ไม่ยอมลงมาหา สุดท้ายก็หนีกูมาเที่ยวภูเก็ต ก็เลยตามมา”
ไอ้เอ็กซ์พูดกับผมจริงจังจนผมต้องหลบตามัน
“ไม่มีอะไรต้องเข้าใจแล้วละ”
“อะไรของมึงแพท มีเหี้ยไรก็พูดมาดิ จะเก็บไว้ทำไม”
ไอ้เอ็กซ์เริ่มขึ้นเสียง ผมเลยเดินหนีมันออกจากที่น้องๆนั่งกินกันอยู่ ผมยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรานักหรอก
“หมับ !!”
แรงกระชากจากด้านหลังทำเอาผมตัวปลิวไปที่อกมัน
“ปล่อยกูนะเอ็กซ์”
“ไม่ปล่อย มึงพูดมา มึงเข้าใจอะไรของมึงแล้ว”
ไอ้เอ็กซ์จับแขนผมแน่น ผมมองตามันที่มองผมอย่างจริงจัง
“เข้าใจว่าเราสองคนจะกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไง”
ผมพยายามฝืนยิ้มให้มัน จะให้ผมกลับไปมองหน้ามันอย่างเพื่อนนะเหรอ ยาก !! แต่ผมก็เสียดายเพื่อนดีดีอย่างมัน ผมจะพยายามไม่คิดมากในสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นก็แล้วกัน
“ไม่ !! มึงลืมไปแล้วเหรอแพท มึงพูดเองว่าถ้ากูทำ มึงจะเลิกเป็นเพื่อนกับกู ฉะนั้นกูจะไม่เป็นเพื่อนกันมึงอีก”
ไอ้เอ็กซ์พูดจบผมนิ่งแล้วผลักมันออกทันที
“แล้วมึงจะเอาไงห้ะไอ้เอ็กซ์ มึงไม่ต้องมาขู่จะเรียกกูเมียจ๋าต่อหน้าคนอื่นอีก กูไม่กลัวละสัส ”
ผมเสียใจอย่างบอกไม่ถูกที่มันพูดว่าจะไม่เป็นเพื่อนกับผมแล้ว ผมอุส่าห์ทำใจจะมองมันอย่างเพื่อน แต่ทำไม ทำไมมัน
“กูจะเอามึงเป็นเมียกูจริงๆเลยไงละ หลังจากนี้ถ้ากูเรียกมึงเมียจ๋า ก็ไม่แปลกแล้วสิ”
ผมตาโตทันทีกับคำพูดมัน ไอ้เอ็กซ์ยืนมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ มึงมันน่ากลัวที่สุด
“ไม่!! กูไม่เป็นเมียมึง”
“มึงคงลืมไปละว่าคืนนั้นมึงเป็นเมียกูไปกี่รอบละ”
ไอ้เอ็กซ์พูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้ผม ผมละเกลียดสายตามันสุดๆเลย เจ้าเล่ห์ได้อีก
“หยุดพูดนะไอ้เอ็กซ์”
“ไม่หยุด กูพูดความจริง เมียจ๋า”
“เพี๊ยะ !!”
ผมยกมือค้าง ตายละ กูไปตบมันทำไม น่าจะต่อยมันมากกว่า แม่งโครตแต๋วเลยกูตบ
“อื้อออ อ่า”
ผมนิ่งได้ไม่นานไอ้เอ็กซ์กระชากผมเข้าไปจูบทันที ลิ้นของมันพยายามจะเข้ามาจนได้ โอ้ยยย ครบสูตรนางเอกละครไทยเลยกู ตบจูบๆ
“ตุบ ๆ”
ผมพยายามทุบหลังมันแต่ดูมันไม่สะทกสะท้านยังจูบผมอย่างต่อเนื่อง ไอ้เอ็กซ์ขย้ำสะโพกผมอย่างแรงจนตกใจเปิดปากให้มันส่งลิ้นเข้ามา มันเลยใช้ลิ้นของมันพาผมจนเคลิ้ม สัสเอ้ย ลีลาจูบของมึงยังสะท้านทรวงกูเหมือนเดิมเลยนะ
ผมยอมแพ้เลยจูบตอบมันอย่างไม่ยอมแพ้เราสองจูบฟาดฟันกันอย่างไม่มีใครยอมใครจากจูบที่เร้าร้อน รุนแรง แต่หลังกลับรู้สึกนิ่มนวล อ่อนหวานจนผมเข่าอ่อน
“อ่าห์ ไอ้... เอ็กซ์”
ผมครางออกมาเบาๆเมื่อมันปล่อยปากผมให้เป็นอิสระ
“มึงเป็นเมียกูแล้วรู้ไหม กูจะไม่ยอมปล่อยมึงไปแล้ว กูรักมึงนะแพท รักมานานแล้ว”
คำพูดของมันที่กระซิบข้างหูผมทำเอาผมเข้าทรุด ดีนะที่มันกอดพยุงตัวผมเอาไว้ ร้อนหน้าก็ร้อน เข่าก็อ่อน กูยอมแพ้มึงละไอ้เอ็กซ์
แถม....
“พี่กินหนักขนาดนี้เดี๋ยวก็เมาตกทะเลหรอก”
ผมถามพี่มาร์ทที่นั่งดวลเหล้ากันมานานแล้ว หลาสยๆคนเริ่มทยอยกลับห้องแล้วเหลือเพียงเราสองคน
“กูไม่ตกทะเลหรอกสัส กูกินบนทราย ฮ่าๆ”
พี่มาร์ทยังมีอารมณ์จะตลกอีก พี่แกยังไม่เมาเท่าไหร่หรอก พี่แกคอทองแดงจะตาย
“ผมชื่นชมพี่นะที่ยอมปล่อยซินดี้ไปโดยดี”
ผมเปิดประเด็นขึ้น ถึงแม้ว่าผมจะไม่ค่อยเข้าไปยุ่งมากนัก แต่ความเคลื่อนไหวของเพื่อนๆผมก็รู้ตลอดแหล่ะ ผมเลือกที่จะไม่พูดมากกว่า
พี่มาร์ทวางแก้วแล้วหันมามองหน้าผม
“กูไม่อยากรั้งเขาไว้แล้ววะ เขามีคนที่ดี ที่รักเขาจริง ไม่เจ้าชู้แบบกูพร้อมจะดูแลกูก็ปล่อยไป”
“ทั้งๆที่พี่ก็รักมันนะเหรอ”
“ใช่ แต่กูเลวเกินไป กูทำลายความรักของกูเอง กูไม่โทษใครทั้งนั้น”
พี่มาร์ทพูดแล้วหลับตาแปปนึงก่อนจะลืมตาแล้วดื่มต่อ
“ถ้าวันนึงพี่เจอคนที่พี่รักจริงๆ พี่จะยังทำแบบนี้อีกไหม พี่จะยังเจ้าชู้อีกไหม”
ผมซักพี่เขาไปเรื่อย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอยากรู้ แค่อยากรู้ก็ถาม ไม่ผิดมั้ง
“ไม่แล้ว กูได้รับบทเรียนกับเรื่องนี้แล้ว อีกอย่างกูก็อิ่มตัวแล้ววะ กูเจ้าชู้มามากพอละ”
“ฮ่าๆ เสือสิ้นลายว่างั้น”
“ฮ่าๆ คงงั้น แต่ยังไม่เจอแม่เสือที่จะคุมวะ”
“พี่หล่อ เท่ห์ ดูดี ใครเห็นก็เข้าหา ไม่แปลกหรอกที่พี่จะเจ้าชู้เนอะ”
ผมมองพี่เขาอย่างพิจรณา พี่มาร์ทนี่หล่อต้นฉบับแบดบอยเลย หล่อ เลว ดูหน้าค้นหา ดูมีอะไรท้าทายดี
“มึงก็เจ้าชู้ไอ้พีท อย่ามาว่ากู”
“ผมไม่ได้เจ้าชู้ ผมแค่ยังไม่เจอคนที่จะให้ผมหยุดจริงๆ”
ผมแถไปเรื่อยๆ
“ไอ้สัส มันก็เหมือนกันนะแหล่ะ”
“ฮ่าๆ”
เราสองคนหัวเราะพร้อมกัน อยู่ดีดีพี่มาร์ทก็นิ่งแล้วมองหน้าผม เราสองคนมองตากันอย่างไม่ยอมแพ้ ไม่มีใครยอมหลบ พี่มาร์ทยกมือมาลูบริมฝีปากผม
“รู้ไหมกูแพ้คนปากเจ่อๆแบบนี้ เห็นแล้วโครตอยากจูบ”
“งั้นก็จูบดิพี่”
ไม่รุ้อะไรดลใจให้ผมพูดแบบนั้น อาจจะเพราะอยากลอง อยากสนุก หรือท้าทายก็ไม่รู้สิ
“อื้อ....อ่าห์”
พี่มาร์ทก้มลงบดจูบผมอย่างเร่าร้อน เราสองคนจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ลิ้นของเราสองคนสู้กันอย่างเร่าร้อน มือที่ว่างของพี่มาร์ทจับให้ผมไปนั่งใกล้ๆเบียดกันทนแทบจะขี่กัน
ผมเป็นคนชอบอะไรที่ลึกลับ น่าค้นหา และท้าทาย ผมยังไม่เคยเจอมันในผู้หญิงคนไหน แต่ผมกลับเจอมันในผู้ชายคนนี้
พี่มาร์ท
______________________________________________________________________________________
ตอนหน้ากลับกทม กัน เย้ :mc4:
คนเขียนจะไม่พูดคุยอะไรมากมาย รู้สึกว่าจะพูดเยอะไปละ :laugh:
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1:
-
ห้ตายเถอะ พี่แพทของน้องเป็นเมียพี่เอ็กซ์ตั้งแต่เมื่อไหร่ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พีกรี๊ดเพราะยังไม่ได้กินพี่เอกซ์รึเปล่า :laugh:
พี่แพทเสร็จไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย อย่าเพิ่งกลับกทม. มาต่อ พีทกับมาร์ทเต็มๆก่อน
ไม่น่าเชื่อว่าคู่ของพีทจะเป็นคนนี้
-
ตายแล้ววววว
กี่คู่ชูชื่นละเนี่ยยย
ฟินไม่ทันแล้วววววว
เมียจ๋าาาาาา
:haun4:
-
งั้นป่านก่าซินดี้ ก้ได้กันซิน
ถ้าพี่มาร์ชจาได้ก่าพีท
ดีๆๆๆ
ทุกคนจาได้ไม่เศร้า
แต่ว่าาาาาาาาาาาพี่เอ็ม พี่เอ็กส์สู้ๆน้า
-
เอิ่มม ได้กันเองหมด ไม่ไปไหน 555
-
มันจะลงเอยด้วยดีไหมเนี่ย
-
:hao4: ครบคู่สินะ
แอบอึ้งพีท-มาร์ทนิดนึง อย่าให้เลยตามเลยเพราะเหล้าอีกคู่เลย
คู่เพลง-แมทคงต้องลุ้นเหนื่อยพอๆกับคู่ เอ็ม-พี ล่ะมั้ง สองนางยิ่งใจแข็งอยู่
:pig4:
-
ต๊ายยย คู่สุดท้ายเนี่ยตามที่เค้าชูป้ายไว้เลย :mc4: :mc4: :mc4:
พี่เอ๊ก กับพี่แพทเนี่ย รักตบจูบสินะ เสียดาย น่าจะมีคู่พี่เพลงกับแมทน้อยด้วย :laugh:
ส่วนพี่เอ็มก็มึนได้โล่ ตอนหน้ากลับกรุงเทพ+ย้อนความสินะ :z3: จะรู้อดีตขอพีอีกเรื่องแล้ว กลัวเศร้าจัง :sad4:
-
แอร้ย...เมียจ๋า
-
ลงตัวละ
-
นี่ ๆ ๆ มาเที่ยวทะเลครั้งนี้
มาเล่นเกมส์จับคู่กันเหรอ
:hao3: :hao3: :hao3:
-
:ruready
-
:laugh: สรุปคือใครว่างอยู่ก็จะให้มันได้กับผู้ชายหมดเลยสินะ
เรื่องนี้ไม่มีผู้ชายจริงๆสักคน :katai2-1:
-
ครบคู่เนอะไปทะเลครั้งนี้~
-
อุ้ย ครบคู่แล้ว คิๆๆๆๆ
-
พอเข้า ม กันยกกลุ่มแล้ว คงวุ่นวายกันน่าดู
เอ... หรือแต่ละคุ่เขาจะหวานกันมากขึ้นนะ.
คุ่สุดท้าย นี่ก็น่าลุ้น เจ้าชุ้ทั้งคุ่เหมือนกัน
-
ต๊ายยยยยอิพี่มารืทแกรรรจะได้คนดามใจเร็วไปไหม
นี่ไม่ได้สำนึกเลยใช่ป่ะ :z6: :katai1:
-
รู้สึกว่าจะเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วในหลาย ๆ คู่ หรือทุกคู่หว่า :hao4: แต่เซอร์ไพรซ์สุด คงเป็นพี่มาร์ชกับน้องพีชเนี่ยแหละ :z3: คาดไม่ถึงจริง ๆ ถึงว่า มากันซะครบเลยได้คู่กลับไปเลยไง :laugh: พี่เอ็มจะพิสูจน์ตัวเองกับน้องพียังไงล่ะเนี่ย นึกไม่ออกเลย :เฮ้อ: หวังว่าจะได้คบกันด้วยความเต็มใจของน้องพีในเร็ววัน :heaven
รอตอนต่อไปนะคะ อ๊ะ ๆ ยังเหลือเรื่องใหม่ของพี่เอกอีกนะนี่ รอ ๆ ~ ~ :mew1:
:katai3:
-
ไม่มีที่ให้ชะนีแทรกเลยนะ
หนุ่มๆทั้งหลาย ร้ายกาจกันเหลือเกิน
-
อั๊ยยะ กี่คู่ชู้ชื่นคะเนี่ย ทะเลหวานเลยจ้า
-
จ๊ะ มาร์ท พีช คืออัลไล มานิ่งๆแต่กระแสแรงเวอร์
-
2 กลุ่มรวมกันเป็น 1 ไปแล้ว :haun4:
พีทแกคงเป็นไปตามที่เพื่อนแกกล่าวไว้สินะ :laugh: ถูกกดแหงมๆ
-
กินกันเองหมดเลย
-
หาแฟนได้ใกล้ตัวมากอ่ะ พี่เพื่อน น้องเพื่อน ครอบครัวใหญ่ดี
รอตอนต่อไปเน้อ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ครบคู่ ทะเลหรรษา ..
-
สรุป ...อิพี่มาร์ทก็...เหมือนเดิม 555 อะไรคือหยุดว่ะ!!!
-
:hao6: :hao6: หลายคู่มากๆๆ ฮ่าๆ สนุกๆๆ
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่26
“สวัสดีครับแม่”
ผมหันไปที่ประตูก็เจอพี่เอ็มที่ยิ้มหน้าบานมาแต่ไกล คิดแล้วส่ายหน้าเบาๆ พี่แกมาหาผมทุกวันเลย ตั้งแต่กลับจากภูเก็ตพี่แกก็มาหาผมทุกวัน วันไหนไม่ได้มาหาก็จะโทรบอก พี่แกหายไปสองสามวันละ ไปฮ่องกงมา พี่แกบอกว่าพ่อส่งให้ไปดูงาน เพิ่งรุ้เหมือนกันนะเนี่ยว่าพี่แกรวยพอตัวเลยทีเดียว บ้านเปิดบริษัทเกี่ยวกับรับสร้างคอนโดอะไรแบบนี้ แล้วยังทำคอนโดของตัวเองอีก ส่วนผมช่วงนี้ปิดเทอม รอเปิดเทอมผมก็มาช่วยแม่ที่ร้านขายดอกไม้ ขี้เกียจอยู่บ้านเฉยๆ
“สวัสดีจ้าเอ็ม หายไปไหนมาหลายวันเลย”
แม่อดที่จะแซวพี่เอ็มไม่ได้ พี่เอ็มยิ้มนิดๆก่อนจะยื่นถุงให้แม่
“พอดีไปฮ่องกงมาครับ ไปดูงานให้ที่บ้าน เลยซื้อของมาฝากคุณแม่”
“ขอบใจมากเลยนะลูก ตายแล้วกระป๋าตัวใหม่เลยนี่ แพงไหมลูก จริงๆไม่ต้องซื้อแพงมากก็ได้นะ”
แม่หันไปบอกกับพี่เอ็ม พี่เอ็มยิ้มแล้วตอบ
“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมซื้อมาเพื่อคุณแม่โดยเฉพาะเลย”
แหว่ะ ปากหวานเข้าไป ผมทำหน้าเอือมแล้วหันไปฉีดน้ำใส่ดอกไม้ต่อ
“ของฝากของพีก็มีนะ“
ผมหันไปมองหน้าพี่เอ็มแล้วพูดขึ้น
“ขอบใจนะพี่เอ็ม”
ผมพูดแค่นั้นแล้วมาสนใจดอกไม้ต่อ พี่เอ็มเลยมายืนข้างๆ
“ไม่อยากรู้หน่อยเหรอว่าพี่ซื้ออะไรมา”
ผมเงยหน้าไปมองพี่เอ็มนิดนึง
“อยากรู้ก็ได้ ซื้ออะไรมา”
พี่เอ็มเลยเอากล่องเล็กๆออกมา เปิดออกข้างในก็เป็นสร้อยข้อมือเล็กๆ ทองคำขาว สวยมากกกกกก ผมชอบมากเลย พี่เอ้มรู้ได้ไงว่าผมชอบทองคำขาวมาก
“พี่รู้ว่าพีชอบทองคำขาว เลยสั่งให้ร้านดังที่ฮ่องกงทำให้เลยนะ สล็กเล็กๆว่า M&P”
ประโยคหลังพี่เอ็มมากระซิบที่หูผมเบาๆ ทำหน้าผมหน้าร้อนนิดๆแต่ก็ถอยห่าง
“ขอบใจนะพี่เอ็ม”
ผมจะเดินหนีแต่โดนพี่เอ้มรั้งไว้ซะก่อน
“อย่าหนีพี่สิ มาๆ พี่ใส่ให้”
ผมเลยยอมให้พี่แกใส่ให้แต่โดยดี ระหว่างใส่ไปพี่แกก็ยิ้มไป ผมเลยอดที่จะขำไม่ได้
“เราสองคนใส่เหมือนกัน พี่มัดจำพีไว้ก่อนนะ ห้ามไปมีใครละ”
ใส่เสร็จพี่แกก็ชูข้อมือด้านซ้ายให้ดูก็เจอพี่แกใส่แบบเดียวกับของผมเลย ผมรู้สึกเขินนิดๆแต่ก็ต้องแอ๊คท่าไว้ก่อน
“ไม่ยุติธรรมเลย ถ้าพีเจอคนที่ดีกว่าพี่ละ”
“โด่ววว พีอะ ไม่มีใครดีกว่าพีแล้วเชื่อพี่สิ”
“อย่ามา เมื่อก่อนพี่เป็นยังไงก็รู้กันอยู่”
“เมื่อก่อนก็เป็นส่วนของอดีตดิ ตอนนี้พี่พยายามปรับปรุงตัว ทำตัวดีขึ้น ไม่ยุ่งกับใคร ตั้งใจทำงานเพื่อพีเลยนะ”
พี่เอ็มพูดนิ่งๆแล้วมองผมด้วยสายตาแน่วแน่ ผมยิ้มตอบพี่เขานิดๆแล้วพูดขึ้น
“พีก็ดีใจที่พีทำตัวดีขึ้น เพราะทุกอย่างมันดีกับพี่เอง แต่พี่จะให้พีรู้สึกดีกับพี่แล้วลืมอดีตของพี่ทั้งหมดภายในวันสองวันพีทำไม่ได้ พี่ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว”
เราสองคนเริ่มเสียงดังกันจนแม่หันมามอง ผมเลยเดินนำออกไปนอกร้าน ไปยืนที่สวนข้างๆร้านแทน พี่เอ็มก็เดินตามมา
“พี่รู้ว่าพี่อาจจะเจ้าชู้ ดูเหมือนรักใครไม่เป็น แต่พีไม่คิดจะให้โอกาสพี่หน่อยเหรอ”
มาถึงพี่แกก็เปิดประเด็ด ผมเลยหันหน้าไปมองหน้าพี่เขากอดอกแล้วพูดขึ้น
“ทุกวันนี้พีก็ให้โอกาสพี่อยู่นี่ไง พีตัดโอกาสพี่ตรงไหน”
“พีให้โอกาสพี่ แต่พี่ไม่ให้พี่เข้าไปในใจพีเลย เหมือนพีมีกำแพงคอยกั้นพี่ไว้”
ผมหลบตาพี่เอ็มที่มองผมอย่างต้องการคำตอบ
“ใช่ พียังมีกำแพง กำแพงของพีสูงมากเลยนะพี่เอ็ม พี่เอ็มทนได้เหรอที่จะทำลายมัน เพราะกำแพงของพีไม่ได้ใช่เวลาแค่เดือนหรือสองเดือนที่จะทำลายแน่ๆ”
“นานแค่ไหนพี่ก็รอได้ พี่จะพิสูจน์ให้พีเห็นว่าพี่จริงใจกับพี พร้อมที่จะมีพีเป็นคนสุดท้ายของพี่”
คำพูดของพี่เอ็มทำเอาผมตัวชา แล้วรู้ร้อนที่กระบอกตา จนผมต้องถอยหลังห่าง
“พี่เอ็มรู้ไหม มีคนเคยพูดประโยคนี้กับพี เขาบอกว่าพีคือคนสุดท้ายของเขา”
ผมพยายามกดเสียงให้พูดโดยไม่ติดขัด พยายามกดตัวเองไม่ให้ร้องไห้
“พี พี่ เอ่อ”
พี่เอ็มดูหน้าเสียไปเลย เมื่อเห็นผมจะร้องไห้ ผมยิ้มให้กับพี่เขานิดนึงแล้วพูดต่อ
“รู้ไหม คนๆนั้นเขาก็เหมือนพี่ เขามาขอโอกาส บอกว่าถ้าได้เป็นแฟนพีจะดีทุกอย่าง เลิกเจ้าชู้ มีคนเดียว พีคือคนสุดท้ายของเขา อึก สุดท้ายเขาก็ทำไม่ได้ เขาทำไม่ได้ อึก ฮือ”
ผมเอามือปิดปากแล้วหันหลังเพื่อไม่ให้พี่เขาเห็นน้ำตาของผม ภาพในอดีตเลยเข้ามาในหัวอีกครั้ง ภาพที่ผู้ชายคนนึงยอมคุกเข้าต่อหน้าขอโอกาส ทำทุกอย่าง ทุกวิถีทางเพื่อได้เป็นแฟนกัน แต่สุดท้ายเขาก็เลือดเย็นกว่าที่คิด
“หมับ”
แรงกอดจนด้านหลังทำให้ผมยืนนิ่ง พี่เอ็มเลยพูดขึ้น
“พอแล้วพี ไม่ต้องพูดแล้ว แต่พีก็ต้องเข้าใจด้วยนะ คนที่ขอโอกาสพีตอนนี้คือพี่ ชื่อเอ็ม ไม่ใช่ใครสักคนที่เคยทำร้ายพี”
ผมสะบัดพี่เอ็มออกแล้วมองหน้าพี่เอ็มตรงๆ
“ลมปากผู้ชายจะพูดยังไงก็พูดได้”
“พีอย่าพูดอย่างนั้นสิ”
พี่เอ็มพยายามจะจับมือผมแต่ผมสะบัดทิ้ง
“หึหึ แล้วจะให้พีพูดยังไง”
“พี ต่อให้พี่ต้องอยู่แบบนี้ อยู่ข้างๆพีไปเรื่อยๆโดยไม่มีสถานะพี่ก็จะทำ พี่จะไม่พูดมาก เพราะพี่จะแสดงให้พีดู”
พี่เอ็มมองผมด้วยสายตาแน่วแน่ ผมเลยยิ้มมุมปากแล้วตอบพี่เขา
“พี่มั่นใจแล้วเหรอที่จะทำแบบนี้ พีให้พี่คิดอีกที พี่รู้จักพีดีแล้วเหรอ พี่รู้เหรอว่าอดีตพีเคยผ่านอะไรมาบ้าง บางทีอดีตของพีอาจจะทำให้พี่รับไม่ได้ก็ได้”
พี่เอ็มนิ่งไปทันทีที่ผมพูดจบ
“พี่ มั่นใจ...”
พี่เอ็มไม่ทันจะพูดจบผมขัดซะก่อน
“อย่าเพิ่งตอบตอนนี้ พีให้เวลาพี่ไปคิด คิดให้ดีว่าจะรับอดีตของพีได้หรือเปล่า”
ผมพูดแค่นั้นแล้วปาดน้ำตาเดินเข้าไปในร้าน แม่หันมามองผมด้วยสายตาห่วงใย แต่ผมไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มไปให้
“แม่ครับ ผมกลับแล้วนะครับ”
พี่เอ็มที่เดินตามมาทีหลังพูดขึ้นกับแม่
“รีบกลับจังเลยลูกวันนี้”
“ผมมีธุระนิดหน่อยครับ”
พี่เอ็มตอบแม่แล้วหันมามองหน้าผม เราสองบตากันแปปนึงผมก็หันหน้าหนี
“พี่ไปแล้วนะพี แล้วพรุ่งนี้พี่จะมาหาใหม่”
ผมไม่ตอบอะไร ไม่หันไปสนใจด้วยซ้ำ ไม่นานก็ได้ยินเสียงเปิดประตูออกไป ผมนั่งฟุบลงไปที่โต๊ะอย่างเหนื่อยแรง
“ทะเลาะอะไรกับพี่เขารึเปล่าลูก”
แม่มานั่งข้างๆแล้วถามผมขึ้น ผมเลยส่งยิ้มไปให้แล้วตอบ
“เปล่าครับ ผมแค่ให้พี่เขาไปทบทวนอะไรบางอย่าง”
“คนเป็นแฟนกันต้องใจเย็นๆนะลูก”
ผมตาโตทันทีที่แม่พูดจบ
“ไม่ แม่เข้าใจผิดแล้ว ผมกับพี่เขาไม่ได้เป็นแฟนกัน”
“เอ้าเหรอ แม่คิดว่าเป็นแฟนกันแล้วซะอีก ก็เห็นมาหาทุกวัน มารับมาส่งกันเป็นเดือนละ”
“ไม่ครับ เราแค่พี่น้องกัน”
แม่มองหน้าผม แล้วยิ้มอ่อนโยนก่อนจะลูบหัวผมเบาๆ
“พีกลัวอะไรรึลูก”
“อะไรแม่ พีกลัวอะไร”
ผมพยายามยิ้มกลบเกลื่อน
“พียิ้มแต่ตาลูกไม่ยิ้มเลยรู้ไหม ตาลูกเศร้ามาก แล้วอีกอย่างพีก็ไม่เคยโกหกแม่ได้นี่ พีรู้ดี ”
ผมเลยเข้าไปกอดแม่เต็มแรง นี่แหล่ะคือผู้หญิงที่สุดยอดที่สุดในชีวิตผมแล้ว
“พีกลัวอดีตของพี พีกลัวว่าต้องเจ็บเหมือนในอดีตอีก พีกลัวว่าพีจะต้องระแวง คลุ้มคลั่ง พีกลัวว่าพีจะต้องกินยา พีต้องไปหาหมออีก”
ผมพูดแล้วตัวสั่นๆ จนแม่ต้องกอดไว้แน่น
“ใจเย็นๆลูก ไม่มีอะไรต้องกลัว อดีตก็คืออดีต ตอนนี้พีอยู่กับปัจจุบัน ไม่มีใครจะมาทำร้ายพีได้อีกแล้ว”
“ตั้งแต่พี่เอ็มไม่เลิกยุ่งกับพี ทำให้พีคิดถึงแต่อดีต เหมือนภาพทุกอย่างฉายซ้ำๆ พีกลัวว่าต้องเจอแบบนั้นอีก”
“ไม่ต้องไปคิดมากลูก พีจำไว้นะลุก แม่คนนี้จะไม่ให้ใครมาทำร้ายลูกได้อีกแล้ว แม่จะปกป้องพีเอง”
แม่พูดจบผมร้องไห้ไปเงียบๆ ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาให้หมด พยายามลบภาพในอดีตทุกอย่าง ผมเกือบจะลืมมันได้หมดแล้ว แต่ทำไมตั้งแต่พี่เขาเข้ามา ภาพในอดีตกลับเด่นชัดขึ้น พี่เอ็มทำตัวเหมือนผู้ชายคนนั้นในอดีต
“พี่เอสอย่างมายุ่งกับพีนะ”
“แต่พี่รักพีนะ”
“ไม่ พี่เลวยังไงน้องก็เลวอย่างนั้น”
“พีแยกแยะสิ ตอนนี้ไอ้แอลก็ไปเรียนต่างประเทศแล้ว พีกับไอ้แอลคนละคนกันนะ”
“พี่ไม่เชื่อใจพี่หรอก”
“งั้นพี่จะพิสูจน์ให้พีเห็นเองว่าพี่จะเลิกเจ้าชู้ แล้วพีจะเป็นคนสุดท้ายของพี่”
เสียงของผู้ชายคนนั้น คำพูดของผู้ชายคนนั้นวนเวียนอยู่ในหัวผม
“อย่านะ ไหนพี่เอสบอกว่ารักพีคนเดียวไง”
“เอาหน่าพี รักพี่ก็ยอมเพื่อนๆพี่มันไปเหอะ ไม่กี่คนเอง”
ผมหลับตาปี๋เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น ผมผละออกจากแม่แล้วจิกแขนตัวเองจนเจ็บไปหมด ผมไม่อยากจะทำร้ายแม่ ไม่ ผมควบคุมตัวเองได้แล้ว
“พี ใจเย็นๆลูก เลิกคิดๆ”
แม่พยายามจะเข้ามาใกล้ผมแต่ผมถอยห่าง
“เลิกจิกแขนตัวเองลูก แดงไปหมดแล้วลูก เดี๋ยวเลือดไหลนะลูก”
ภาพของแม่ที่อยู่ข้างหน้าผมเลือนรางไปหมด แล้วทุกอย่างก็ดับมืดลงไป
________________________________________________
อดีตที่รอคอยกำลังมา คู่อื่นสต๊าฟไว้ก่อนนะ หลังจากนี้จะเน้นคู่หลักไปจนจบเรื่อง
คนเขียนแอบคิดเล่นๆถ้าเคยเจออดีตแบบพี คนเขียนก็ไม่รุ้จะกล้ามีความรักอีกรึเปล่า
คนเขียนอ่านทุกคอมเม้นต์นะครับ คอมเม้นต์ที่จะหยุดอ่านเพราะไม่พอใจเรื่องพี่มาร์ทคนเขียนก็ไม่ว่าอะไรครับ ยอมรับว่าอ่านแล้วนอยด์นะ แต่ก็หันมาแต่งต่อ
สุดท้ายขอบคุณสพหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :3123: :L2: :กอด1:
-
เอาแฟนตัวเองให้เพื่อนนี่นะ ไอ้เลว :fire:
-
พีใจเย็นๆนะ อย่าให้คนเลวๆมาทำให้ชีวิตเราแย่ไปกว่าที่เคยเป็นมานะ
-
น่าสงสารนางเนาะTT
-
ไอ่หาเอสเลวจิงๆ
-
:serius2: เอสนี่มันเลวระดับเอี้ยสุดจริงๆ
พีเอ๊ย โอ๋เอ๋นะหนู :กอด1:
สงสารพี่เอ็มขึ้นมาอีกนิดแต่ก็แอบสะใจ
-
สงสารพีมาก ถ้าเอ็มเป็นพระเอกจริงๆ
ขอร้อง ช่วยจริงใจกับน้องด้วยย
:monkeysad:
-
มาม่าชามโต๊โต :sad2:
อดีตที่เจอมันเจ็บจนยากที่จะลืมใช่มั้ยจ้ะพี สู้ๆนะอย่างน้อยก็ยังมีคนในครอบครัวที่รักและห่วงใยเราเสมอ
-
สู้ต่อไปนะ พี
-
อีพี่เอส อีเลวววววววววว :fire:
-
แม่งพี่มันเลวยังไงน้องมันก็เลวอย่างนั้น
น่าสงสารพีที่มีอดีตที่ไม่น่าจดจำอย่างนั้น
อดีตพอเฉลยออกมาทำให้เราเข้าใจการ
กระทำหลายๆอย่างของพีที่ผ่านๆมาเลย
พีแค่ไม่อยากเจ็บปวดก็เลยไม่อยากจะเชื่อ
ใจทุกๆคนที่เข้าหา
สู้ๆนะเอ็มถ้ารักน้องจริงต้องพิสูจน์ให้น้องได้เห็น
ถึงความจริงใจและต้องยอมรับอดีตของน้องให้ได้
-
คนมันจะเลวเนี่ย....อะไรก็ยั้งไม่อยู่จริงๆ ...
-
มาเป็นกำลังใจให้พีจ้า
:L2: :L2: :L2:
-
ขอบทเรียนหนักสำหรับไอ้สองพี่น้องสารเลวนั่นด้วยนะครับ เค้าขอแค่นี้แหละ :z6: :beat:
-
แค่คนเขียนสปอยอดีตของพีออกมานิดๆหน่อยๆ
เราอยากได้อย่างเดียวเลย เพราะโคตรเกลียดคนสันดานแบบนี้
ขอให้ไอ้เอสนั่นโดนทำทุกอย่างเหมือนที่มันทำกับพี.
นี่เราคงไม่อินเกินไปใช่ไหม ^^
บวก1บวกเป็ดนะตัวเอง 555
-
พีน่าสงสารอ่ะ :o12:
-
:เฮ้อ: เข้าใจว่า case แบบน้องพีเนี่ยมีเยอะนะ แต่อาจจะไม่เป็นที่รู้กันมากกว่า
เจอแบบนี้เข้าไปคงเข็ดขยาดกับการ มีคู่ มี sex ไปเลยทีเดียว
-
อย่าเอา อดีต มาทำร้าย ทำลาย ปัจจุบัน
จงทำ ปัจจุบัน ให้ดี เพื่อ อนาคต ที่ดีที่มีความสุข ..
-
รวบยอดสองตอน ตอนที่แล้ว ดูเหมือนอีพี่เอ็มมันจะเอาจริง เอาทุกอย่างที่เป็นพี :haun4: เอาเถอะรักจริงก็ต้องปรับตัว พีไม่ใช่คนใจง่าย ถึงได้ตัวแต่ไม่ได้ใจมันก็ไม่มีความหมายอะไร นอกจากคนไม่รักกันจริงถึงจะไม่อยากได้ใจ หวังว่าพี่เอ็มจะเป็นรักที่ดีของพี พีจะได้ไม่จมกับอดีตที่เลวร้าย :3123: และ เป็นอะไรที่ :heaven มากๆๆๆๆๆ สำหรับคู่พี่แพท กับ พี่เอ็กซ์ ถึงจะมานิดๆ แต่แหมคำพูด 'เมียจ๋า' มันแทงใจจริงๆ ยอมๆไปเถอะพี่แพทขนาดนี้แล้ว ไม่เอาจะยกให้พี่นะ ขนาดพียังกรี๊ดดดด เลย ว่าพี่กูแมนๆ ไปมีปั๋วตั้งเมื่อไหร่ แถมเป็นเพื่อนกันอีก :hao6: สำหรับอีกคู่ที่คาดไม่ถึง พี่มาร์ช กับ น้องพีท มันอัลไลลลลลลลลลล :ling1: โอ้ย คู่นี้เป็นอะไรที่เหมาะกันนะ เอาสิ เจ้าชู้เจอเจ้าชู้ และอยากให้ พีท :oo1: พี่มาร์ช มากๆ :katai3: และรอติดตามพี่เพลง กับ แมท น้อย ด้วย เมื่อไหร่จะได้กันอ่ะ :z1:
ตอนล่าสุด ต้องบอกว่า อีพี่เอ็มมีความพยายามมากๆ ในการจะเป็นแฟนที่ดีของพี พี่ก็ดูเหมือนจะเริ่มเอนนิดๆแล้ว ทำต่อไปพี่เอ็ม และมีอดีตของพี แพมมานิดๆ แต่ทำเอาอยากจะ :z6: ไอ้เอส มึงคิดได้ไงว่ารักมึง ต้องยอมให้เพื่อนเอาแฟนด้วย สารเลว จัดหนักไอ้นี่ให้ด้วยนะคนเขียน ไม่แปลกใจที่พี่จะปิดกั้นกับความรัก เพราะไอ้พี่น้องสองคนนี้มันทำไว้มากจริง ๆ :fire: เอาคืน ยังไงก็ต้องเอาคืนให้พี :angry2:
-
น้องพี น่าสงสาร :mew4:
-
ขอเป็นกำลังใจให้น้องคนแต่งนะคะ คือจะอ่านและเม้นท์ให้จนจบเรื่องเลยค่า
อย่าเลิกเขียนเรื่องนี้นะ ใกล้จะถึงจุดพีคของเรื่องแล้ว
ยิ่งเฉลยออกมาทีนะนิด ก็ยิ่งกระตุ้นให้อยากรู้เรื่องราวในอดีตของน้องพี
รู้แต่ว่าไอ้พี่เอสเลวระยำมาก เอาให้น้องพีไปให้พวกเพื่อนๆย่ำยี
มิน่า น้องพีถึงต้องกินยา เกิดเป็นน้องพีนี่น่าสงสารจริงๆ จะหารักแท้เจอไหมหนอ
-
โอ้วววววววววว
อดีตที่น่าเจ็บปวดดดดดดดดด :katai1: :katai1:
-
เลวจริงไอ่พี่เอสเนี้ย :z6: ยังไงก็ไม่หายแค้นหรอก
มีที่ไหนให้เพื่อนมีอะไรกับแฟนตัวเอง :angry2:
พี่เอ็มจะเป็นแบบนั้นไหมนะ
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
อดีตคงจะโหดร้ายมากเลยนะพี...
-
ฆ่าอิเอสได้ปะ เลวที่สุด o18
-
ให้เพื่อนมามีอะไรกับแฟนตัวเองนี่นะ :fire:
-
จัดหนักให้สองพี่น้องแอลเอสสักตอนนะคะ ขอหนักๆเน้นๆล
-
ติดตามอยู่น๊าาา :katai2-1: ชอบมากเลย เขียนได้เก่ง สนุกสุดๆ
-
ไอ้เอส เมิงนะเมิง :katai1:
พี่เอ็มๆสู้ๆ พี่เอ็มสู้ตาย :laugh:
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่27
ผมลืมตาขึ้นมาก็เจอเพดานสีขาว แค่กลิ่นก็พอจะรู้ว่าพออยู่ที่โรงพยาบาล เมื่อวานผมคงจะคลุ้มคลั่งจนเข้าโรงพยาบาลสินะ คิดแล้วก็ได้แต่ยิ้มแล้วสมเพชตัวเอง สุดท้ายผมยังลืมมันไม่ได้ สุดท้ายผมก็ยังอ่อนแอเหมือนเดิม ทุกอย่างที่แสดงออกมามันก็เป็นแค่เปลือกสินะ
“พี ฟื้นแล้วเหรอลูก”
แม่เดินเข้ามาหาผมทันทีที่เห็นว่าผมลืมตา
“ครับแม่”
ผมพยายามยิ้มให้กับแม่ แม้ว่าผมจะรู้ดีว่ารอยยิ้มนั้นดูเหนื่อยก็ตาม แม่มองผมน้ำตาซึมแล้วลูบศีรษะผมเบาๆ
“พีหิวไหม พีสลบไปสองวันเต็มๆเลย แม่เป็นห่วงมากเลยรู้ไหม”
“หิวนิดๆครับ”
แม่พยักหน้าให้ผมแล้วเอาน้ำมาให้ผมค่อยๆจิบ
“พี !!”
เสียงเรียกจากหน้าประตูทำให้ผมหันหน้าไปมอง เจอพี่เพลง พี่แพทยืนอยู่
“พีฟื้นแล้วพี่ดีใจมากเลย”
ผมวางแก้วน้ำลง ไม่นานพี่แพทก็เข้ามากอดผมเต็มแรง
“โอ้ย พี่แพท”
“ขอโทษพี พี่ดีใจไปหน่อย พี่เป็นห่วงพีมากเลยรู้ไหม”
พี่แพทพูดแล้วกอดผมแน่น ผมเลยกอดพี่แพทตอบ ผมหันไปมองพี่เพลงที่ยืนอยู่ข้างๆ แค่สายตาก็รู้ว่าพี่เพลงดีใจแค่ไหน
“ไม่อยากจะกอดน้องบ้างเหรอตาเพลง”
แม่หันไปแซวพี่เพลงทันที
“อยากกอดนะแม่ แต่ดูพี่แพทดิไม่ยอมปล่อยเลย”
พี่แพทได้ยินอย่างนั้นเลยยอมปล่อยผมออก พี่เพลงเลยเข้ามากอดผมเบาๆแล้วพูดขึ้น
“อย่าเป็นแบบนี้อีกรู้ไหม พี่รู้สึกไม่ดีเลย”
คำพูดของพี่เพลงทำเอาทั้งห้องเงียบสงัด ผมผละออกจากพี่เพลงแล้วยิ้มให้กับพี่เพลง
“พีจะพยายามครับ”
ผมไม่สัญญาหรอกว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก แต่ผมจะพยายามไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก
หลังจากนั้นพวกเราก็ไม่มีการพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอีก ทุกๆพยายามทำให้ผมลืมไปว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ซึ่งสำหรับผมผมคิดว่ามันดีแล้ว
“หมอมาแล้วลูก”
แม่เรียกให้ผมสนใจหมอที่เดินเข้ามา พี่แพท พี่เพลงที่นั่งข้างๆชวนผมคุยอยู่ก็ไปยืนข้างๆแม่
หมอก็ตรวจร่างกายผมไปเรื่อยๆ แล้วพูดขึ้น
“หมอไม่อยากให้คนไข้เครียดอีกนะครับ คนไข้เคยหายจากอาการพวกนี้แล้ว ถ้ามันกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก มันก็ยากนะครับที่จะหาย”
หมอพูดแล้วมองหน้าผม หมอคนตรงหน้าไม่ใช่หมอคนเดิมที่เคยดูแลอาการของผม แต่ทำไมเขาถึงรู้ประวัติของผม
“หมอรู้เรื่องของผมได้ยังไง”
คำถามของผมทำเอาหมอหนุ่มคนข้างหน้าคลี่ยิ้มออกมาแล้วดันแว่นที่จมูกขึ้น เราสองคนสบตากันตรงๆ หมอคนนี้หล่อเลยทีเดียว หล่อ ดูดี ดูสุขุม ใจเย็น และดูเป็นผู้ใหญ่เกินอายุ
“หมอรับดูแลคนไข้ต่อจากคุณหมอเจ้าของไข้คนเดิมครับ”
“อ่อครับ”
ผมพยักหน้าแค่นั้น หมอเลยพูดถึงอาการของผมต่อ
“หมออยากให้คนไข้อยู่ดูอาการที่โรงพยาบาลอีกสักคืนสองคืนนะครับ”
“ได้คะคุณหมอ ว่าแต่ลูกฉันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม”
แม่ผมตอบคุณหมอแทน แล้วถามถึงผม
“เรื่องนี้อยู่ที่คนไข้ครับ ถ้าคนไข้เลือกที่จะคิดถึงแต่อดีต อาการเก่าๆก็จะกลับขึ้นมาอีก หมออยากให้คนไข้เลิกคิดถึงเรื่องที่ทำให้ตัวเองเจ็บปวด”
“คะ ขอบคุณมากนะครับหมอ”
หมอยิ้มรับแล้วเดินออกจากห้องไป ผมหันมามองแม่แล้วยิ้มให้
“พีจะพยามไม่คิดถึงมันอีกครับ พีไม่อยากจะทรมานเหมือนในอตีดอีกแล้ว พี่ไม่อยากจะระแวง คลุ้มคลั่ง ไม่อยากจะปวดหัวเหมือนเดิมอีกแล้ว”
ผมพูดจบทุกคนยิ้มให้กำลังใจผม
“พีฟื้นแล้วเหรอครับ”
เสียงจากหน้าประตูทำให้ผมหันไปมอง เจอพี่เอ็มยืนถือดอกกุหลาบขาวช่อใหญ่อยู่
“มึงมาทำไม”
พี่แพทเดินเข้าไปหาพี่เอ็มเสียงแข็งทันที แม่เลยต้องปรามพี่แพท
“ตาแพทใจเย็นๆ นี่โรงพยาบาลอย่าเสียงดัง”
“มึงมาทำไมไอ้เอ็ม”
พี่แพทหันไปถามพี่เอ็มต่อ พี่เอ้มเลยเดินเข้ามาอย่างไม่สนใจท่าทีของพี่แพท พี่เอ้มเดินเอาดอกกุหลาบมาให้ผม
“พี่ดีใจนะที่พีฟื้นแล้ว”
พี่เอ็มพูดแล้วยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน อ่อนโยนแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ผมยิ้มให้นิดแล้วรับดอกกุหลาบมาไม่ตอบอะไร
“ไอ้เอ็มมึงกลับไปเถอะ มึงจะมาทำร้ายน้องกูอีกทำไม ผลที่มึงเห็นยังไม่สะใจพอใช่ไหม”
พี่เพลงพูดขึ้นเสียงแข็ง
“ใจเย็นๆสิเพลง แพท เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเอ็มนะลูก”
แม่พยายามขัดพี่เพลง แต่พี่เพลงก็พูดต่อ
“แม่ครับ แม่ก็น่าจะรู้ว่าเป็นเพราะไอ้เอ็มเข้ามาในชีวิตพีถึงทำให้พีคิดถึงอดีต เพราะฉะนั้นถ้าไม่อยากให้พีคิดมากอีก เราก็ต้องกันไม่ให้ไอ้เอ็มเข้าใกล้พีอีก”
“แม่...”
ไม่ทันที่แม่จะพูดต่อพี่เอ็มก็พูดขัดขึ้น
“แม่ไม่ต้องพูดอะไรหรอกครับ ถึงแม่จะห้าม หรือใครๆจะห้ามไม่ให้ผมยุ่งกับพี ผมก็ยังจะจีบพีต่อไป”
คำพูดของพี่เอ็มทำเอาพี่เพลง พี่แพท ยืนไม่ติดเลยทีเดียว
“เลิกยุ่งกับน้องกูซะ ถ้ามึงยังเห็นว่ากูเป็นเพื่อน”
คำพูดของพี่เพลงทำเอาทุกคนตกใจ พี่เอ็มหันไปมองหน้าพี่เพลงแล้วพูดขึ้น
“มึงจะตัดเพื่อนกับกูเลยเหรอ แค่กูอยากจะเป็นแฟนน้องมึง อยากจะดูแลน้องมึงจริงๆ”
“หึหึ ถ้าเป็นเมื่อก่อนกูจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้ กูจะให้น้องกูตัดสินใจเอง แต่คราวนี้ไม่ได้แล้ววะ เพราะมันร้ายแรงขึ้นเรื่อยๆถึงขนาดน้องกูช็อกเข้าโรงพยาบาล กูต้องเข้ามายุ่ง เพราะกูไม่อยากให้น้องกูเจ็บแบบเดิมอีกแล้ว”
“กูจริงใจกับน้องมึงนะ กูอยากจะดูแลน้องมึง ยิ่งกูเห็นแบบนี้กูยิ่งอยากจะดูแล”
“กูไม่เชื่อมึงวะ เสืออย่างมึงจะหยุดนะเหรอ”
พี่แพทแทรกขึ้นมาแล้วไปยืนข้างๆพี่เพลง
“ผมก็พิสูจน์ให้พี่เห็นแล้วนิครับ ตั้งแต่หลังจากที่ผมรู้ใจตัวเอง ผมก็ไม่ยุ่งกับใครอีก”
“เวลาแค่นี้มันไม่พอหรอกวะ กูไม่อยากให้น้องกูเจ็บอีกแล้ว”
ผมนั่งฟังทุกคนเถียงกันแล้วหลับตาก่อนจะพูดขึ้น
“พอสักทีเถอะ หยุดเถียงกันสักที”
ทุกคนเงียบแล้วหันมามองผม
“พี่เอ็ม ถือว่าพีขอ ขอให้เรื่องของเราสองคนจบได้ไหม อย่ามายุ่ง อย่ามาวุ่นวายอะไรกับพีอีก ถือว่าเห็นแก่พีเถอะ”
ผมพูดกับพี่เขาดีๆ ไม่ใส่อารมณ์
“ไม่พี ไม่..”
“มึงอออกไปจากห้องซะ ได้ยินแล้วใช่ไหมว่าน้องกูไม่อยากจะยุ่งกับมึงแล้ว”
พี่แพทพูดแล้วดึงแขนพี่เอ็มให้ออกจากห้องไป พี่เอ็มขืนตัวไว้ไม่อยอมออกจากห้อง
“ไม่ พี่จะยังเหมือนเดิม พี่จะพิสูจน์ให้พีเห็นว่าพี่อยากจะดูแลพี อยากจะลบรอยแผลในอดีตของพี”
พี่เอ้มมองผมด้วยสายตาอ่อนโยนจนผมรู้สึกบอกไม่ถูก ผมจ้องตาพี่เขาแล้วพูดขึ้น
“อย่ามาสงสารหรือสมเพชพีเลย”
ผมยิ้มให้ตัวเองอย่างอ่อนใจ ผมไม่อยากให้ใครมารู้สึกสงสารหรือสมเพชผมเลย
“พี่ไม่ได้สงสารหรืออะไรทั้งนั้น แต่พี่รู้สึกดีกับพี รู้สึกดีมากจริงๆ”
“เหรอครับ”
“แล้วอีกอย่างพี่ไม่สนใจอดีตของพีด้วย ไม่ว่าพีจะโดนอะไรมา พีจะเจออะไรมาพี่ก็ไม่สนใจ เพราะพี่ก็ไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย พี่ยอมเปิดใจ ไม่สนใจอดีตของพีแล้ว แล้วพีละจะยอมเปิดใจให้พี่ได้รึเปล่า ไม่สนใจอดีตของพี่ได้ไหม พี่รู้ว่าเมื่อก่อนพี่อาจจะเจ้าชู้ ดูเป็นคนไม่จริงใจกับใคร แต่พี่กล้าพูดว่าวันนี้พี่พร้อม พร้อมที่จะหยุดและพร้อมที่จะดูแลพีจริงๆ”
พี่เอ็มพูดแล้วสะบัดแขนออกจากการโนพี่แพทจับ มาจับมือผมแล้วมองผมด้วยสายตาอ้อนวอน
“หลังจากนี้พี่จะดูแลพี ให้พี่ปกป้องพีจากอดีตได้ไหม”
ผมพยายามยิ้มให้พี่เอ็มแล้วตอบ
“ไม่เป็นไรครับ พีมีพี่เพลง พี่แพทคอยดูแลอยู่แล้ว”
“แต่พี่...”
“พีขอตัว พีรู้สึกปวดหัว พี่เอ็มช่วยออกไปได้ไหม”
ผมพูดขัดขึ้น พี่เอ้มเลยมองหน้าผมอย่างอ่อนใจแล้วยอมปล่อยมือแล้วพูดขึ้น
“วันนี้พี่ยอมไปก่อนก็ได้ แต่พี่ไม่หยุด ไม่ท้อแค่นี้หรอก”
พี่เอ็มพูดจบผมก็นอนแล้วหันหลังให้พี่เขาทันที ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงปิดประตู
“แพทออกข้างนอกนะครับแม่”
“เพลงด้วยครับ”
พี่แพทกับพี่เพลงบอกแม่แล้วก็เดินออกไป ผมยังนอนอยู่ท่าเดิมไม่นานแม่ก็พูดขึ้นมา
“พีรู้ไหม พี่เอ็มมาหาพีทุกวันเลยนะ ซื้อดอกกุหลาบขาวมาให้ทุกวัน แต่ดอกกุหลาบก็โดนพี่แพทกับพี่เพลงทิ้งหมด”
ผมนอนฟังเงียบๆไม่พูดอะไร
“ที่แม่พูดขึ้นแม่ไม่ได้จะชอบพี่เอ็มหรอกนะ แม่ก็ไม่อยากให้พี่เขาใกล้พี ถ้าเขาทำให้พีคิดถึงอดีต แต่แม่แค่อยากจะบอกในสิ่งที่พีไม่รู้ และคิดว่าพีควรจะรู้”
แม่พูดจบก็ไปนั่งที่โซฟา
ผมเลยเหม่อมองไปข้างหน้าแล้วรู้สึกร้อนๆที่กระบอกตา รู้สึกอยากร้องไห้ ผมไม่รู้หรอกนะว่าผมร้องไห้ทำไม ผมรู้แค่ผมอยากจะร้อง ผมหลับตาปล่อยให้น้ำตาไหล
ตื่นมาแล้วต้องเจออะไรเหนื่อยๆแบบนี้ ไม่ตื่นมายังดีซะกว่า
______________________________________________________________
ตอนนี้อาจจะเขียนไม่ดีนัก เพราะคนเขียนดูทรายสีเพลิงไปด้วยก็ขออภัยนะครับ :call:
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและทุกๆคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1: :3123:
-
:monkeysad: เศร้าได้อีก สู้กันต่อไป ยอมแพ้ง่ายๆไม่สนุกดิ
สั้นนิดนึงแต่โอเค
-
สงสารพีอ่ะ รีบกลับมาร่าเริงนะลูก :mew1:
พี่เอ็มเป็นพระเอกแน่ใช่มะ ขอดูพฤติกรรมสักพัก
:m16:
-
ที่พีและพี่ๆของพีทำตอนนี้เราว่าถูกแล้วและเราก็เห็นด้วยอย่างมาก
แค่ระยะเวลาไม่กี่วันจะเปลี่ยนเสือมากลายเป็นกระต่าย ให้อมปลัดขลิกมาพูดก็ไม่เชื่อ
แค่ตอนนี้มันยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการมันก็สามารถทำและพูดทุกอย่างได้ แต่พอลองได้เราไปแล้วดูสิ
คนเจ้าชู้มักมากร่านสวาทอย่างเอ็มจะบอกว่าพร้อมที่จะหยุดที่พีแค่เวลาไม่นานแค่นี้ มองยังไงเราก็ยังไม่เชื่ออ่ะ
รอดูนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้ามันพิสูจน์ให้เห็นว่าทำได้จริงๆแล้วตอนนั้นพีค่อยตัดสินใจตกลงคบก็ไม่สายถ้ามันยังมั่นคงกับพีอยู่
แต่ถ้ามันไม่รอทำไม่ได้ก็ถือซะว่าพีโชคดีไปที่ไม่ต้องมาเจ็บปวดกับผู้ชายเลวๆอีก
ปล.เรายังอยากรู้เรื่องของไอ้เอสกับพี่มันอยู่นะว่าพวกมันได้รับกรรมอะไรบ้าง และสาสมรึป่าวอ่ะ รอๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่างน้อยๆก็ขอให้พวกมันได้รับกรรมอย่างสาสมให้ได้สะใจบ้างนะ หลังจากผิดหวังมาจากไอ้เชี่ยมาร์ท
ที่ไม่เห็นมันจะเจ็บปวดมากมายอะไรซ้ำคนแต่งยังเลือกทำร้ายคนอ่านอย่างเรา(ที่เกลียดคนเจ้าชู้เข้าไส้)
ด้วยการจะให้มันมาคู่กับเพื่อนสนิทของคนที่มันทำร้ายเขาไปหยกๆซะงั้น แทนที่จะปล่อยให้มันได้สำนึกนานๆกว่านี้หน่อย
นี่อะไรปากบอกว่ารักเค้ามากมายแต่ไม่ทันข้ามวันดันมาจูบกับเพื่อนเค้าได้สันดานร่านมักมากยังไงก็แก้ไม่ได้จริงๆ
ซึ่งถ้ามาร์ทกับพีทได้คู่กันจริงเราคงไม่อ่านคู่นี้แน่ๆอย่างมากก็คงข้ามๆมันไปอ่านคู่อื่นเพราะโคตรรับไม่ได้อย่างแรง
แต่คู่ที่เราเชียร์สุดๆๆๆๆไปเลยก็คือป่าน ชอบมาก อยากได้ๆๆๆๆๆๆ อิๆๆๆ
-
สู้ๆนะพี่เอ็มอย่ายอมแพ้ง่ายๆละ
ต้องให้เวลาน้องมันหน่อยมันเจ็บมาเยอะ
-
แค่อยากจะถามว่า พี่เอ็มเป็นพระเอกตัวจริงของพีใช่ไหม จะได้เชียร์อย่างเต็มที่
กลัวว่าเชียร์หมดใจแล้วพระเอกดันเป็นคนอื่นนี่สิ หมอที่เป็นตัวละครใหม่ละ จะมีบทบาทอะไรมั้ย หรือแค่ตัวประกอบ
ถ้าพีเจอพี่เอ็มแล้วยังคิดถึงแต่อดีต งั้นก็คงต้องให้พี่เอ็มคนนี้แหละ ลบอดีตให้ จริงมั้ย
อยากอ่านอดีตของน้องต่อ เมื่อไหร่จะแยบออกมาอีกน้า
-
:katai1:
+1 ให้กำลังใจคนเขียนจ้า แต่แบบว่าขอยาวกว่านี้หน่อยน๊าสั้นมาก
เค้าอยากอ่านต่อ ขอยาวๆ 555+
-
ทรมานแทน :mew4:
-
สงสารน้องพีจัง อยากฆ่าไอ้เลวเอส :m31:
ไอ้เอสมันทำระยำจนน้องพีเป็นบ้าเลยเหรอ?
-
ง่าาาาา
ง่าาาาาาาาาาาาาา
ง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
ต้องพิสูจน์ตัวเองนานๆ
-
หนามยอกต้องเอาหนามบ่งไปเลยพี
-
ถ้าจริงใจ จริงจัง ก็สู้ต่อไปนะพี่เอ็ม
ดึงพีออกจากอดีตเลวๆๆๆที่ไอ้เอสมันทำไว้
ปล เราก็รอกรรมตามสนองมันอยุ่นะคะ เอาให้สาสม แค้นแทนพี เกลียดคนแบบนี้มากกก
-
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เมื่อไรพีจะมีความสุขง่า
-
mสู้ต่อไป
-
อดีตที่ไอ้เอสทำกับพี่นี่มันคงจะเกินทน พีถึงได้เป็นขนาดนี้ ถึงจะมีแม่ พี่ คอยดูและ แต่พี่ก็ยังฝังใจ พยายามปกปิดความกลัวด้วยความกล้าในแบบที่ไม่ถูกทาง :เฮ้อ: ตอนนี้สงสารพีนะที่เริ่มกลับมามีอาการแบบเดิม สงสารแม่กับพี่ชายสองคนด้วย ที่ต้องมาทุกข์ใจไปกับน้อง เราเข้าใจนะว่า พี่แพท กับ พี่เพลง รัก พี มาก พยายามปกป้องน้องไม่ให้เจอเหตุการณ์แบบเดิมๆ แต่ถ้ามันเป็นกรรมลิขิตมาแล้ว ก็เลี่ยงไมไ่ด้หรอก จะไปโทษพี่เอ็มมันก็ไม่ถูก เพราะมันไม่รู้เรื่องอดีต มันทำเอี้ยๆในปัจจุบันตามสันดาน แต่ถ้าพี่เอ็มมันกลับใจได้จริงๆ และพร้อมจะดูแล ก็น่าจะลองให้โอกาสมันดูนะ เราเชื่อว่าพีเอ็มมันไม่น่าจะทำเลวอีก เพราะถ้าทำมันจะเสียเพื่อนไปด้วย และจะไม่มีใครคบกับมันและให้โอกาสมันอีก ถ้ามันเลวจริงมันคงไม่รู้สึก แต่ถ้าไม่ก็น่าเห็นใจที่มันอุตส่าห์ปรับตัว แต่ทั้งหมดขึ้นอยุ่กับพีมากกว่า ว่าจะตัดสินใจยังไง ถ้าพีเอาแต่หนี ต่อให้ไม่ใช่พี่เอ็ม ก็ไม่ได้หมายความว่า จะไม่มีใครเลวอีก พี่เอ็มยังเลวไม่ได้ครึ่งไอ้เอสเลยนะ ที่พาพีไปให้เพื่อนมันเอา ไอ้นี่เลวจัดเลย เลวมากๆ เอาคืนให้สาสมด้วยนะคนเขียน :z6: พี่ต้องเข้มแข็งให้ได้เหมือนที่หมอบอก เอาเวลาจมกับอดีตมาทำเรื่องอื่นที่ทำให้ชีวิตดีขึ้น มีสีสัน ใช้ชีวิตให้สมวัย และถ้าอีพี่เอ็มมันจีบนะ ถ้าพีไม่ชอบไม่เอา มันก็คือไม่เอา พี่เอ็มมันก็จะคิดได้เองว่า จะอดทนทำดีต่อไปด้วยรักจริง กับ ปล่อยพีไป และคบหาในฐานะน้องชาย :katai2-1: แต่แหมขอหมั่นไส้พีนิดเถอะ ขนาดอยู่ในอาการวิตกจริต นางยังอ่านกินคุณหมอไปด้วยนะคะ น้องพี :hao6:
-
ดราม่า เง้ออออ
-
อิพี นี่เรื่องเยอะวุ่นวาย น่าเบื่อ :z6:
-
หมอจะมีชื่อว่าไรหว่า..
ตัวละครไหนเพิ่มมาเชียร์คนนั้นหมด
ตั้งแต่เอก แล้วก็หมอ โผล่มาแวบเดียวแท้ๆ :katai2-1:
-
รู้สึกว่าจะเริ่มมาสู่จุดเปลี่ยนแล้วสินะ ตอนแรกที่อ่านก็คิดว่าเป็นนิยายที่เรื่อย ๆ ธรรมดามากเรื่องนึง แต่ว่ามันมีความน่าติดตามอยู่ข้างใน ให้รู้สึกอยากรู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไงต่อ คิดว่าเป็นเสน่ห์ของเรื่องนี้นะคะ แต่อยากจะรัดรึงเรื่องของการตรวจคำผิดน่ะค่ะ เพราะเห็นว่าเรื่องกำลังเข้มข้นขึ้นและใกล้จบแล้ว เพื่อเพิ่มความสนุกในการอ่าน ต่อไปนะคะ
รอตอนต่อไปค่ะ สงสารน้องพี ขอให้หายจากอาการแบบนี้ไปได้ด้วยดี :call:
:katai3:
-
สู้ต่อไปนะพี่เอ็ม!!
-
หายไวๆนะพี เข้มแข็งและสู้กับอดีตให้ได้
ส่วนพี่เอ็มถ้าจริงจังก็ต้องอดทนนะรู้ไหม :teach:
-
นางดู ทรมานจังเลยเนอะ เห้อ....
-
งะ จะไม่ตื่นแล้วซะงั้น โธ่ๆ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
สงสารเอ็มเหมือนกันนะ
-
ตามอ่านทันแล้วววววว
อดีตที่เจ็บปวดของพี T-T
เป็นกำลังใจให้พี สู้ๆ
-
:hao5: :hao5: โอ้ยยย ดราม่านิดๆ จะเชื่อใจพี่เอ็มได้ไหม -.-
-
ไม่ตื่นมาได้ไง เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้จะเอาแต่ใจแบบนี้ไม่ได้ พีที่ชั้นรู้จักคือคนที่แรด และเป็นนางพญาเสมอ ไม่ใช่พีที่อ่อนแอแบบนี้ พีแรดๆนั้นมีแต่จะสู้ไม่กลัวอะไร ฉะนั้นสู้สิ กล้าเผชิญหน้ากับอดีตอันเลวร้ายนั้นสิ เธอต้องผ่านมันไปให้ได้ อย่าให้อดีตมาบดบังอนาคตเราสิ
#อินๆ
-
อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ..
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่28
หลังจากวันนั้นผมก็ออกจากโรงพยาบาล ชีวิตผมก็ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ช่วงนี้ผมพยายามไม่คิดถึงอะไรที่ทำให้ต้องเครียดอีก ถามถึงพี่เอ็ม กลังจากออกจากโรงพยาบาลมา พี่เขาก็ยังเหมือนเดิม มาหาผมทุกวันเอาดอกกุหลาบขาวมาให้ที่บ้านทุกวัน แม้ว่าผมจะออกมาพบหน้าบ้าง ไม่ออกมาพบหน้าบ้างก็ตาม แต่พี่เขาก็ไม่คิดท้อ
“เอ็มมาอีกแล้วลูก”
แม่เรียกผม ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ความคิด ผมหันไปยิ้มให้แม่เล็กน้อย ตอนนี้เราสองคนอยู่ที่ร้านดอกไม้ของแม่
“พี”
พี่เอ็มเรียกผมเบาๆก่อนจะส่งดอกไม้ให้ผม ผมยืนมองพี่เขานิ่งๆแล้วก็รับดอกไม้มา นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่แกโรงพยาบาลมาได้สองอาทิตย์ที่ผมรับดอกไม้จากพี่เขา
พี่เอ็มยิ้มกว้างทันทีที่ผมรับดอกไม้จากพี่เขา
“ขอบใจนะพี่เอ็ม แต่ทีหลังไม่ต้องซื้อมาแล้วนะ”
“แต่พี่..”
“ถ้าพี่ซื้อมาอีก พีจะไม่คุยกับพี่แล้ว”
ผมพูดดักพี่เขาไว้ก่อน รู้สึกว่าจะเปลืองเงินเกินไปที่ซื้อมาทุกวัน
“พีก็พูดยังกับทุกวันนี้พีพูดกับพี่”
พี่เอ็มบ่นกับตัวเองเบาๆ ผมเลยส่ายหน้านิดนึงแล้วพูดต่อ
“บ่นอะไรพีได้ยินนะ”
“เปล่าน๊า”
พี่เอ็มรีบโบกมือปฎิเสธทันที
“พี่มีอะไร”
ผมตักบทแล้วกลับมานั่งจัดดอกไม้ข้างๆแม่ต่อ
“อีกไม่กี่วันมหาลัยจะเปิดแล้ว พี่เลยจะมารับพีไปซื้อชุดนักศึกษา”
“ไม่ต้องหรอกพี่เอ็ม พีซื้อแล้ว พี่แพทพาไปซื้อแล้ว”
“อ่างั้นไปซื้ออุปกรณ์การเรียนไหม”
“พีมีแล้วครับ”
ผมพูดจบแล้วหันไปยิ้มให้พี่เอ็มนิดนึง พี่เอ็มที่เริ่มขมวดคิ้วละตอนนี้ ทำหน้าแบบกูจะเอาไงต่อดีวะ
“พีเอ่อ...”
พี่เอ็มจะพูดต่อ แต่แม่ที่ยืนมองพวกเราสองคนอยู่ขัดขึ้นมาซะก่อน
“เอ็มจะชวนน้องไปข้างนอกเหรอจ้ะ แม่ว่าอย่าดีกว่า”
แม่พูดตัดบททำเอาพี่เอ็มเงียบ พี่เอ็มเลยหันไปมองแม่แล้วพูดขึ้น
“แม่ครับ แต่ผมแค่อยากจะพาพีไปเปิดหูเปิดตาบ้างเองครับ”
“งั้นเอ็มถามพีดูสิลูกว่าอยากไปหรือเปล่า ถ้าอยากไปแม่ก็ไม่ว่า แต่ถ้าน้องบอกว่าไม่ก็คือไม่นะจ้ะ”
แม่พูดเสียงเรียบแต่นิ่งๆ ทำเอาพีเอ็มแอบกลัวนิดๆนะผทว่า ฮ่าๆ
“พีว่าไง”
พี่เอ้มหันมามองผมแล้วทำตาละห้อย ผมเลยพยักหน้าให้พี่เขา
“ไปก็ได้ พี่อยากจะไปช้อปปิ้งเหมือนกัน ขาดแค่คนช่วยถือ”
เอาเถอะ สงสารพี่แกอุส่าตื้อผมอยู่สองเดือนละ ยอมไปเที่ยวด้วยสักครั้งคงไม่เป็นไร
“ได้ เดี๋ยวพี่จะช่วยถือเอง พร้อมเลี้ยงข้าวตามใจพีเลย”
พี่เอ็มยิ้มกว้างทำเอาผมหัวเราะออกมาเบาๆ
“งั้นเดี๋ยวพีไปเปลี่ยนชุดที่บ้านก่อน”
“ครับ”
พี่เอ้มพยักหน้าให้ผม ผมบอกให้พี่เอ็มไปรอที่รถก่อน ระหว่างที่พี่เอ็มออกไปแล้วแม่ก็เข้ามาจับมือผมไว้
“พีโอเคใช่ไหมลูก”
แม่มองผมอย่างห่วงใย ผมเลยยิ้มหวานให้แม่แล้วตอบ
“พีโอเคแล้วครับ พีจะไม่หนีปัญหาแล้ว พีพักผ่อนพอแล้ว”
“ดีแล้วลูก”
ผมยิ้มตอบผม ผมเลยเดินมาหาพี่เอ็มที่รถ แล้วกลับไปบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเราสองคนก็มากันที่ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง ผมเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงขาสั้นสีดำ ขาสั้นที่สั้นพอสมควร โชว์ขาขาวๆหน่อย อิอิ เสื้อเชิร์ตแขนยาวตัวใหญ่ๆสีแดงที่คลุมกางเกงไว้หมิ่นเหม่ เซตผมเอาหน้าม้าลง พร้อมกับรองเท้าหุ้มส้นสีดำ ได้เวลากลับมาแซ่บแล้ว
“พี พี่ว่ากางเกงพีสั้นไปไหม”
พี่เอ็มที่เดินข้างๆผมถามขึ้น ผมเลยหันไปยิ้มให้แล้วตอบ
“ไม่สั้นไปหรอก สั้นปกติแหล่ะ ใครๆก็ใส่กัน”
“แต่พี่ไม่ชอบให้พีใส่สั้นๆเลย”
พี่เอ็มที่เริ่มหน้านิ่งพูดขึ้น ผมเลยยืนกอดอกมองพี่เอ็ม
“ทำไมละ”
“ก็พี่ไม่ชอบให้คนอื่นมองขาพี ขาพีสวยแถมยังขาวอีก คนอื่นมองพี่ไม่ชอบ”
“อยากมองก็มองไปสิ พีไม่สนใจ ยังไงก็เอาไปไม่ได้อยู่แล้ว”
ผมย้อนพี่เขาไป ทำเอาพี่เอ็มเริ่มขมวดคิ้วทันที
“แต่พี่ไม่ชอบ”
“นั้นมันเรื่องของพี่”
“พี !!”
พี่เอ็มรั้งแขนผมไว้ที่กำลังจะเดิน
“อะไรอีกพี่เอ็ม ถ้าไม่พอใจก็กลับไปได้นะ พีเดินคนเดียวได้”
“ไม่ใช่อย่างนั้นพี”
“แล้วมันยังไงละ”
“พี่หวงพี พี่ผิดเหรอ”
พี่เอ็มพูดเสียงอ่อย ผมเลยหันมาพูดกับพี่เขาตรงๆ
“พี่หวงพี เราเป็นอะไรกันละพี่เอ็ม ถ้าเราเป็นแฟนกันพี่หวงพี พีไม่ว่า แต่นี้ไม่ใช่ แล้วอีกอย่างถึงหวงจริงๆก็ควรจะเคารพการตัดสินใจกันบ้างปะ พี่บอกพี่อยากดูแลพี แต่เรื่องแค่นี้พี่ยังไม่เคารพการตัดสินใจของพีเลย การที่พีตัดสินใจใส่กางเกงตัวนี้ออกจากบ้าน”
“.....”
“ถ้าพี่บอกว่ารักพี อยากดูแลพีจริงๆ พี่ต้องรับสิ่งที่พีเป็นให้ได้ ถ้าพี่รับไม่ได้ก็อย่าดีกว่า”
“โอเคครับ พี่เข้าใจแล้ว”
“เข้าใจก็เข้าใจจริงๆ อย่าเข้าใจแต่ปาก”
ผมพูดแค่นั้นแล้วเดินต่อ พี่เอ็มเลยมาเดินข้างๆผม ผมเห็นหน้าหงอยๆของพี่เขาแล้วอยากจะแกล้งเลยหยุดแล้วกระซิบข้างหูพี่เขาเบาๆ
“อีกอย่างถ้าพี่เป็นแฟนพีแล้ว คนอื่นก็ได้แค่มอง แต่พี่ได้มากกว่ามองอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
ผมพูดจบก็รีบเดินทันที แอบเห็นผ่านหฃกระจกว่าพี่เอ็มยืนยิ้มหน้าหื่นอยู่ ฮ่าๆ
เราสองคนเดินดูเสื้อผ้าไปเรื่อยๆ พี่เอ็มซื้อให้ผมเยอะเหมือนกัน เดินซื้อกันจนเหนื่อย ตอนนี้เลยมาพักกินข้าวที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง
เราสองคนกินกันไปเงียบๆ มีบทสนทนาบ้างบางครั้ง แต่ส่วนใหญ่เป็นพี่เขามากกว่าพี่ชวนคุย พี่เขาไม่ชวนคุยก็นั่งมองผมยิ้มๆ จนผมอดที่จะเอ่ยปากไม่ได้
“มองอะไรนักหนาพี่เอ็ม”
“ก็พี่ดีใจนี่ที่ได้มาเดินเที่ยวกับพี ได้มากินข้าวกับพี”
“เหรอ มาบ่อยๆเอาปะ เลี้ยงพีทุกรอบ หึหึ”
ผมแหย่พี่เขาไป แต่พี่เอ็มยิ้มร่าทันที
“ได้เลย พี่เลี้ยงเองทุกอย่าง อยากซื้อไรซื้อให้หมด พีคนเดียวพี่เลี้ยงได้อยู่แล้ว”
พี่เอ็มทำตาหวานใส่ผม ผมเลยแอบเบะปากใส่นิดนึง หึหึ อย่ามาปากหวาน ไม่หลงคารมง่ายๆหรอก
กินเสร็จผมก็บอกให้พี่เอ็มเอาของไปเก็บที่รถก่อน เพราะเราสองคนจะดูหนังกันต่อ ระหว่างที่ยืนรอพี่เขาที่หน้าโรงหนังก็บังเอิญเจอ
“พี !!”
ผมหันไปตามเสียงเรียกก็เจอพี่แอล
“พี่แอล”
ผมเอ่ยเสียงเบา ตกใจไม่น้อยที่เห็นพี่เขา ครั้งล่าสุดที่รู้ถึงข่าวคราวพี่เขาคือเรียนอยู่ต่างประเทศนี่ ผมพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้สั่นแล้วยิ้มให้พี่เขา
“พี่เป็นยังไงบ้าง ไม่คิดเลยว่าจะเจอพี”
พี่แอลพูดแล้วเดินเข้ามาใกล้ ผมสังเกตพี่เขาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า พี่เขาดูโตขึ้น หล่อขึ้น หุ่นดูสูงใหญ่ขึ้น แล้วท่าทางที่นุ่มนวลแบบคุณชายก็ยังมี ท่าทางที่ผมเคยหลงรัก
“พีสบายดีครับ”
ผมพยายามยืนนิ่งๆไม่ถอยห่าง ไม่อยากจะถอยอีกแล้ว พี่แอลยิ้มอ่อนโยนแบบที่เคยเป็นมาให้ผม มองผมแล้วพูดขึ้น
“พีดูเปลี่ยนไปเยอะเลยนะครับ”
“ก็เท่าที่เห็นแหล่ะครับ กาลเวลาเปลี่ยน พีก็ต้องเปลี่ยนตามกาลเวลาบ้าง”
“พีดูเซ็กซี่ขึ้นเนอะ เมื่อก่อนพีดูน่ารัก ใสใสแบบเด็ก แต่ตอนนี้ดูแซ่บขึ้นเยอะเลย ฮ่าๆ”
พี่แอลหัวเราะเบาๆ ผมเลยหัวเราะด้วยแล้วตอบ
“ก็ใสใสแล้วโดนหลอกไงครับ เลยต้องแซ่บบ้างเพื่อให้รู้ว่าฉันไม่โดนหลอกง่ายๆ”
ผมจิกพี่เขาไปนิดนึง พี่เขาเลยกระตุกเล็กน้อยแล้วพยายามยิ้มให้ผม
“พียังไม่ลืมเรื่องนั้นเหรอ พี่ขอโทษนะ จริงๆแล้วพี่ก็อยากจะอธิบายอะไรหลายๆอย่างให้พีฟัง แต่ไอ้แพทไม่ยอมให้พี่เข้าใกล้พีเลย”
“ไม่ต้องอธิบายอะไรหรอกครับ เพราะภาพที่พีเห็น เสียงที่พีได้ยินมันก็อธิบายทุกอย่างหมดแล้ว”
“แต่ตอนนั้นพี่เริ่มรักพีจริงๆแล้วนะ พี่ไม่ได้คิดว่ามันเป็นเกมส์”
พี่แอลพยายามเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น จะจับมือผมแต่ผมเลี่ยงไว้
“พอเถอะพี่แอล เรื่องมันผ่านมานานแล้ว พีลืมไปหมดละ”
“ครับ งั้นถ้าพี่จะเริ่มใหม่...”
ยังไม่ทันที่พี่แอลจะพูดจบพี่เอ็มก็เดินเข้ามาโอบเอวผมแล้วพูดทันที
“คงเริ่มใหม่ไม่ได้ พีเขาเริ่มกับผมแล้ว”
คำพูดของพี่เอ็มทำเอาพี่แอลชะงักแล้วมองหน้า ทั้งสองคนมองหน้ากันนิ่งๆ ผมเลยตัดบท
“พีขอตัวไปดูหนังกับคนของพีก่อนนะครับ”
ผมยิ้มหวานให้พี่แอลแล้วสะบัดหน้าใส่ทันที ควงแขนพี่เอ็มเดินมาซื้อตั๋วทันที ระหว่างนั้นเราสองคนก็แกล้งมุ้งมิ้งกันเบาๆ แล้วเดินเข้ามาในโซนโรงหนังลับตาพี่แอลผมก็เอามือออกทันที
“เอาออกทำไมละพี”
พี่เอ็มหันมาถามอย่างเสียดาย
“หมดเวลาของละครแล้วไงพี่เอ็ม”
“ถึงจะเป็นแค่ละครแต่พี่ก็ดีใจนะที่ได้เป็นคนของพี”
พี่เอ็มพูดพร้อมทำตาหวานใส่ผมเลยหันไปมองแล้วพูดขึ้น
“เพราะพี่อยู่ใกล้พีที่สุดหรอก ถ้ามีคนอื่น แค่ละครพี่ก็จะไม่ได้เป็นอะไรกับพีเลย”
ผมพูดเสร็จก็รีบเดินเข้าโรงหนังทันที ไม่สนใจพี่เอ็มที่หน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
ผมดูใจร้ายไปเหรอ
ผมดูเล่นตัวไปเหรอ
ผมแค่ป้องกันตัวเอง
ผมผิดเหรอ
_______________________________________________
พี่แอลกลับมาแล้ว จะเปิดเทอมแล้ว หลังจากนี้เข้มข้นแน่นอน :o8:
ชอบคอมเม้นต์คุณ Maxshu มากเลย ให้อารมณ์เหมือนเพื่อนสาวให้กำลังใจกัน :กอด1:
ใช่เลยเนอะ นางจะกลับมาเริ่ด มาแรดเหมือนเดิม แต่อาจจะได้อ่านนางในมุมอ่อนแอมากขึ้น :hao5:
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์และทุกคนที่อ่านครับ :L1: :3123: :L2: :pig4:
-
อยากรับรู้ความแซ่บในมหาลัย
มันต้องแซ่บเวอร์กว่าที่เคยเป็นมาแน่ๆ เปิดเทอมตัวละครก็เยอะ เรื่องก็แยะ
แล้วน้องพีก็จะกลับมาแรดมาร้ายเหมือนเดิม มันจะต้องสนุกมากแน่ๆ
พี่แอลคนเดิมก็โผล่มา ความวุ่นวายกำลังจะบังเกิด(อีกหลายๆครั้ง)
-
ตบอิพี่แอลลลลล
ตกลงพี่เอ็มเป็นพระเอกแน่ใช่ป่ะะะ
พีสู้นะลูกกก แซ่บลืมมม
:katai2-1:
-
:เฮ้อ: สงสารน้องเอ็ม จะต้องโดนแบบนี้ถึงเมื่อไหร่น๊า
แต่ก็ต้องเข้าใจน้องพีเค้าบ้าง คนมันเคยเจ็บมันก็จำมันไม่ใช่ควาย
ส่วนแอล สงสัยคราวนี้คงจะกลับมาจริง ได้แต่หวังว่าน้องพีจะทนได้นานพอ
แล้วจะรออ่านต่อน๊า +1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า
-
:katai4: :katai3:
-
มหาลัย จะได้เจอคนเยอะขึ้น
โอยยย เครียด
-
นางเริ่มเข้มแข็งมากแล้วนะเนี่ย
ที่สามารถเผชิญหน้ากะแอลตรงๆได้
ก็เหลือแต่อิคนน้องอ่ะถ้าจะหนักหน่อย
ไม่รู้ว่านางจะไหวป่าวเพราะแม่งทำไว้
แบบ...มาก สู้ๆพีเรารอเวลาที่นางกลับ
มาเริดๆเชิดๆใส่อิพวกผู้ชายม่อๆทั้งหลาย
-
ยังไงก้อสู้ต่อไปนะ นางจะต้องคุมเกมให้ได้ ไฟท์ติ้งง
-
ชอบที่นางดูแรดและเริ่ดมากกว่าดูนางอ่อนแอ ม่อยยยย นางต้องแรดสิน นิยายเรื่องนี้มันต้องแซ่บไม่ใช่ดราม่าาาา อ่อนแอน่ะอ่อนแอได้แต่ไม่ใช่จะอ่อนแอตลอด ต้องเรียนรู้ที่จะเข้มแข็งด้วย
-
จะผิดไหมที่นอกจากเราอยากให้พีเข้มแข็งขึ้นมากๆแล้วยังอยากให้พีเอาคืนไอ้สองพี่น้องลูกครึ่ง(ครึ่งคนกับเหี้ย)นั่นด้วย
แบบเอาคืนมันหนักๆ ให้มันอับอายเจ็บปวดที่สุดไปเลย ไม่อยากให้จบแค่นี้ไม่อยากแค่ให้พีปล่อยวาง
อาจจะดูร้ายไปนะแต่เราว่าก็สาสมกับส่งที่พวกมันทำ อาจไม่ต้องให้ไปตามรังควานหรือล้างแค้น
แค่ถ้ามันมาวุ่นวายมากๆก็จัดให้มันหนักๆไป ทำให้มันเจ็บปวดมากๆๆๆๆๆ
ปล.เราอยากรู้ว่าเรื่องไอ้สองตัวที่มันทำกับพีนี่พ่อแม่มันรู้บ้างรึป่าว
ถ้ารู้นี่พวกมันไม่อบรมสั่งสอนอะไรลูกเลวๆของพวกมันเลยเหรอ(หรือเลวยกโคตร)
และตอนที่พีโดนข่มขืนนี่ไม่ได้แจ้งความอะไรเลยรึไงอ่ะ
ซึ่งเราว่าพ่อแม่ใครก็ทนไม่ได้แน่ๆและน่าจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดด้วย
อีกอย่างพี่ๆของพีจะยอมง่ายๆโดยไม่เอาเรื่องพวกมันเลยเหรอ :katai1:
-
o13 แหล่มมาก
-
อิพี่แอลจะกลับมาทำไม :z6:
ลุ้นอิพี่เอ็มว่าจะได้ใจพีมั้ย แต่คงจะได้เป็นไม้กันหมาต่อไปอีกเรื่อยๆ o16
-
:katai2-1: ถึงตอนนี้ยังไงก้อจะเชียร์พี่เอ็มแล้ว หวังในตัวพี่แกมากนะคราวนี้
ปกป้องพีและทำให้พีรักให้ได้นะ
ช่วยแก้แค้นให้พีด้วย :hao4:
-
กว่าจะเปิดใจพีได้ ยากกก นะพี่เอ็ม
แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ พยายามต่อไป 55
อีกอย่าง พีสู้ๆๆ กลับมาเริ่ด เชิด หยิ่ง ได้ล่ะ 555
-
พี :sad4: เมื่อไหร่นางจะมีความสุข
-
กลับมาแซ่บเหมือนเดิมแล้ว งานนี้สนุกแน่!!
-
หนูพีจะได้ไปใช้ชีวิตในมหาลัยแล้ว
คราวนี้คงแซ่บกว่าเดิมแน่นอน
-
พี ในโหมด เริ่ด เชิด หยิ่ง
:a14: :a14: :a14:
-
ดีใจที่พีกลับมาแซ่บ แฮด เหมือนเดิม :mc4: ดีแล้วล่ะที่มองปัจจุบันว่าจะดำเนินต่อไปยังไง อย่างน้อยพีก็มีแม่ พี่ๆ อยู่เคียงข้าง เป็นกำลังใจสำคัญที่สุดที่พีจะเข้มแข็งต่อไป o13 ถามว่า พีทำตัวเยอะไปไหม ณ ตอนนี้ ตอบตรง เยอะ :laugh: แต่ต้องเข้าใจว่าพี่ทำเพราะอะไร พี่เคยผ่านอะไรมา การที่จะเชื่อใจ เปิดใจให้ใครสักคน มันไม่ใช่แค่วันสองวัน เดือนสองเดือน ทำให้เห็นว่าดี และจะเชื่อใจเหมือนที่พี่เอ็มทำ ถ้ารักจริง ต้องอดทนทำให้พีเห็นให้ได้ รักโดยต้องไม่มีเรื่องเซ็กส์มาเกี่ยว เป็นรักที่รักไม่หวังอะไร และถ้าทำได้ ก็จะได้ทั้งตัวและใจไปเต็มๆแน่นอน ขึ้นอยุ่กับว่า พี่เอ็มหรือใครก็แล้วแต่จะทำได้ไหม ถ้าพี่เอ็มเป็นพระเอกก็ขอให้ทำได้แล้วกัน :3123:
ตอนนี้พีทำดีมาก ที่ระงับใจระงับอาการหวาดหวั่น ใช้ความนิ่งแต่ทิ่มแทงไม่น้อย สำหรับการเผชิญหน้ากับแฟนเก่าคนแรกที่สอนบทเรียนให้อย่างเจ็บปวด รวมถึงไอ้เอสด้วย พี่น้องคู่นี้ควรจะได้รับความเจ็บปวดกลับคืนไปบ้าง โดยเฉพาะไอ้เอส o18
-
ชอบน้องพีแบบแรงๆ น่ะค่ะ มีส่่ีสันต์ดี แต่ดูเหมือนน้องจะฝืน ๆยังไงไม่รู้ เหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่เอ็มและน้องพีนะคะ ขอให้ผ่านเรื่องร้าย ๆไปได้ด้วยกัน :mew1:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
ไม่ว่าจะเก่งแค่ไหน ภายในใจลึกๆ ทุกๆ คนมีความกลัวทั้งนั้น
.. ฉันเป็นดั่ง ทราย ถูกแดดสะท้อนมา ..
-
ดี อย่าไปยอมง่ายๆ
-
สงสาร เอ็มจัง เง้อ พีอะใจร้ายจุง
-
โอ้ยยย สงสารพี่เอ็มนะ
แต่ว่า พยายามอีกซิ
นี่แค่ไม่กี่เดือนเอง น้องมีกำแพงในใจสูงมากกกกกก
พี่เอ็มต้องช่วยพัง
จิงๆนอกจากน้องแล้ว ยังไม่ครอบครัวน้องอีก
ที่พร้อมจะกีดกันทันทีถ้าทำให้น้องเจ็บ
เพราะงั้น โดนน้องทำให้เจ็บไปแหละ ดีแล้ว
จาได้รู้ว่า น้องได้มายากแค่ไหน จาได้ทะนุทะนอมน้องดีๆ
-
อยากรู้อดีตของพีแล้วอ่ะ
เพื่อนแอล เกมน์ คือไรอ่า
:ling1:
-
บางทีนะพีพี เราต้องอยู่กับปัจจุบันนะ :mew5:
-
เหลืออิพี่เอสอีก
อยากให้จัดการกับมันสองตัวจริงๆนะเนี่ย :m31:
-
:z2: ต้องบอกว่า พีนางสวยอ่ะ ฮ่าๆ ผช ต่างรุมล้อม :katai2-1:
-
เมื่อไหร่พีจะรับรักพี่เอ็มซักที สงสารพี่เอ็มจังเลย
-
ตามระยะเวลาพีก็ไม่ถือว่าเล่นตัวอะไรค่ะ..
พี่เอ็มประวัติโชกโชนมาก และพีก็เจอมาเยอะ พี่เอ็มไม่ได้เข้ามาแบบหวังรักอะไรแต่แรกแต่เขาเข้าหาแบบต้องการร่างกาย
แล้วตามพื้นนิสัยพี่เอ็มก็ชอบเอาชนะ เราเป็นพีเราก็ไม่ไว้ใจและวางใจไม่ลงหรอกค่ะ
การป้องกันจิตใจตัวเองถือเป็นกลไกพื้นฐานของมนุษย์นะคะ ไม่มีใครชอบความเจ็บปวดหรอก
คือเรื่องบางเรื่องมันก็ต้องใช้เวลาเนอะ
-
ตัวเองเค้ารอตัวเองอยู่นะขอแบบยาวๆได้ไหมตัวเอง :mew4:
-
สงสารพีจัง
แต่อยากแนะพี ให้เลือก"คนที่รักเรา" ดีกว่านะ
จะได้ไม่เจ็บทีหลังไง
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่29
“เฮ้ อีพีทางนี้ๆ”
ซินดี้โบกมือเรียกผมทันทีเมื่อเห็น วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ผมตื่นเต้นไม่น้อยเลย จะได้เป็นเด็กมหาลัยแล้ว
“เรียกกูซะดังเชียวมึง”
“แหม๋ก็กูมึงไม่ได้ยินนี่”
“ฮ่าๆ ว่าแต่มึงมาเช้าเชียว”
ผมหันไปถามซินดี้ ซินดี้แอบหลบตาผมเมื่อถาม เอ๊ะๆ ไม่ธรรมดาแน่
“ก็กูกลัวมาสายไงวันแรก”
“แหน่ะ มีอะไรรึเปล่ามึง บอกกูมานะ”
ผมเข้าไปแซะซินดี้ทันที มันต้องมีอะไรปิดบังผมแน่
“ก็ เอ่อ ก็ได้ ไอ้ป่านไปรับกูมาแต่เช้า”
ผมตาโตทันทีเมื่อมันบอก กรี๊ดดดด พัฒนาไปถึงแล้วเนี้ยเพื่อนสาวฉัน
“มีอะไรไม่บอกนะมึง เรื่องมึงกับไอ้ป่าน”
“เปล่านะ ไม่มีอะไร”
“อย่ามาแหล บอกกูมานะ”
ผมถามมันยิ้มๆ ซินดี้มองหน้าผมก่อนจะหลบตา
“ก็นั้นแหล่ะ มันบอกชอบกู แล้วจะจีบกู”
กรี๊ดดดด อีกสักรอบ ไอ้ป่านไม่ธรรมดาจริงๆ ช่วงที่ผมเหนื่อยๆมีอะไรเกิดขึ้นไม่อัพเดทเลย
“ในที่สุดไอ้ป่านก็กล้าสักที”
ผมพูดขึ้น ซินดี้เลยจ้องผมเขม็ง
“นี่มึงรู้เหรอ”
“มีแต่มึงแหล่ะที่ไม่รู้ว่าไอ้ป่านคิดกับมึงมากกว่าเพื่อน”
ผมยิ้มให้มันแค่นั้น เราสองคนยิ้มให้กันไม่พูดอะไรนอกจากนั้น
ผมกับซินดี้เดินมาที่รุ่นพี่เรียกรวม รุ่นพี่ก็แนะนำเกี่ยวกับมหาวิทยาลัย ให้เขียนชื่อเล่น และแนะนำเรื่องราวต่างๆไปเรื่อยๆ ผมที่นั่งข้างๆซินดี้ก็เม้าท์มอยกันไปเรื่อย
“มึงๆ มึงดูพี่คนนั้นดิ จ้องมึงไม่หยุดเลย”
ซินดี้สะกิดให้ผมหันไปมองรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง หล่อนะ ขาว สูง ตี๋ ดูดีแบบเกาหลีอินเทรนด์ไรงี้
“พี่เขามองมึงมั้งซินดี้ ผมยาวแล้วนี่ แทบจะเหมือนผู้หญิงละมึง”
“เอ๊ะ หรือเขามองกูวะ ฮ่าๆ”
เราสองคนหัวเราะกันเบาๆ เพราะกลัวรุ่นพี่ดุ
“นายๆ”
มีคนสะกิดผมจากข้างหลังผมเลยหันไปมอง
“เราชื่อสามนะ นายชื่ออะไร”
ผู้ชายข้างหลังผมยิ้มให้ผมผมก็ยิ้มตอบ
“เราชื่อพี นี่เพื่อนเราซินดี้”
ผมหะนไปแนะนำซินดี้ด้วย เมื่อซินดี้หันมาสนใจเราสองคน ซินดี้ก็หันไปยิ้มให้สาม
“สวัสดีซินดี้เราสามนะ เห็นพีกับซินดี้นั่งคุยกันสนุกดีเลยทักอะ”
“ฮ่าๆ เรากับซินดี้พูดมากอะดิ”
ผมแหย่สามไป สามรีบโบกมือปฎิเสธทันควัน
“เปล่านะ เราแค่อยากคุยด้วยอะ เราไม่มีเพื่อน”
สามยิ้มหน้าเจื่อนให้ผมกับซินดี้ ผมเลยยิ้มให้สามแล้วตบไหล่ๆเบาๆ
“ไม่มีเพื่อนได้ไง เรานี่ไงเพื่อนสาม อิซินดี้ด้วย”
“ใช่เลยจ้า”
ซินดี้หันมาตอบด้วย สามเลยยิ้มกว้างทันที
“ขอบใจนะพี ขอบใจนะซินดี้”
ผมยิ้มให้สาม พวกเราเลยนั่งคุยกันสอบถามประวัติเล็กน้อยเมื่อรุ่นพี่ปล่อย
สามเป็นลูกคนที่สามของบ้าน อายุค่อนข้างห้างๆกับพี่ๆ เรียกว่าลูกหลง สามมาจากภูเก็ต เป็นเด็กใต้ที่ไม่ขาวมากแต่ผิวสวยมาก มีน้ำผึ้งอ่อนๆ หน้าน่ารักๆ ยิ้มหวาน ยิ่งได้เหล็กดัดฟันด้วยยิ่งทำให้สดใสไปอีก สามมาเรียนที่คณะนี้คนเดียว ไม่มีเพื่อนมาจากโรงดรียนเก่าเลย เลยเหงาๆกลัวไม่มีเพื่อน
“ไปหาไรกินกันเถอะสาม”
ผมชวนสามลุกขึ้นหลังจากเล่าประวัติกันและกันไปแล้ว
“กินอะไรดีอะ”
สามหันมาถามผม ซินดี้ที่ยืนข้างๆสามตอบแทน
“เราว่าไปกินโรงอาหารคณะดีกว่า ผู้ชายวิศวะชอบมานั่งแซ่บๆแน่”
“ฮ่าๆ มึงนี่ก็วันแรกชวนไปดูผู้ชายซะแล้ว”
ผมหันไปแซวอิซินดี้ ซินดี้เลยเชิ่ดหน้าใส่ผมแล้วตอบ
“งั้นมึงอย่ามองนะอิพี”
“กูจะมองทำไม”
“ฮ่าๆ”
สามได้แต่หัวเราะให้ผมกับซินดี้ สามอยู่ไปเรื่อยๆคงชินเอง
มาถึงโรงอาหารคณะผมก็นั่งเฝ้าโต๊ะให้เพราะซินดี้กับสามจะเป็นคนไปซื้อให้เอง
“พี !!”
เสียงเรียกทำให้ผมหันไปมอง
“เอ้า อาร์”
ผมตกใจเล็กน้อยที่เจอกันเร็วขนาดนี้ เจอกันไปม่แปลกหรอก เพราะอาร์ก็เรียนที่นี้ ได้ข่าวว่าคณะบริหาร
“ทำไมมากินข้าวถึงนี้ได้ละ”
ผมเป็นฝ่ายชวนคุยเมื่ออาร์นั่งลงตรงข้ามผม
“ก็จะว่าจะมาหาพี แต่ไม่คิดว่าจะเจอจริงๆ”
อาร์ตอบยิ้มๆ ผมเลยทำหน้าเจ้าเล่ห์ให้
“จะมาหาเราทำไม”
“ก็คิดถึง”
อาร์ตอบแล้วทำหน้าอ้อนๆ
“แหว่ะ เลี่ยน ถ้าคิดถึงแล้วหายไปไหนมา”
ผมไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ แต่แค่รู้สึกแปลกใจที่อยู่ดีดีอาร์ก็หายไป
“คิดถึงอาร์เหรอ”
อาร์ยังลเยนไม่เลิก ผมเลยหยุดเล่นแล้วทำหน้านิ่งใส่อาร์
“โอเค อาร์บอกก็ได้ พี่เอ็มสั่งให้อาร์เลิกยุ่งกับพี ถ้าอาร์ไม่เลิกยุ่งพี่เอ็มจะบอกให้แม่ส่งอาร์ไปเรียนต่างประเทศ ซึ่งอารืไม่อยากไป”
“หื้มมม น่าเชื่อนะว่าอาร์จะเชื่อฟังพี่เอ็ม”
อดแปลกใจไม่ได้นี่ หัวดื้ออย่างอาร์จะยอมฟังง่ายๆ
“หึหึ ถ้าไม่เชื่ออาร์ก็โดนสั่งไปเรียนต่างประเทศแน่ เพราะแม่อยากส่งอาร์ไปเรียนบริหารที่นู้นอยู่แล้ว พี่เอ็มช่วยพูดให้ แม่เลยยอม แต่ต้องแลกกับการเลิกยุ่งกับพี”
“แล้วอาร์มาหาพีแบบนี้ไม่กลัวจะโดนสั่งไปเรียนอีกเหรอไง”
“ไม่กลัวละเพราะเปิดเทอมละ แม่คงไม่ย้ายกลางคันแน่ๆ”
“ใครจะไปรู้ละ !!”
เสียงพูดเสียงดังข้างๆทำให้ผมหันไปมอง เห็นพี่เฮ้มยินกอดอกมองผมกับอาร์อยู่
“โห่พี่ ไรวะ”
อาร์ตกใจเล้กน้อย แล้วหันไปบ่นกับพี่เอ็ม
“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมอาร์อย่ามายุ่งกับพี”
“ผมก็ไม่ได้มายุ่งนี่ ผมแค่มาชวนคุยในฐานะเพื่อน”
อาร์พูดคำว่าเพื่อนแล้วแอบขยิบตาให้ผม ผมเลยหัวเราะเบาๆ ร้ายพอกันจริงๆ
“ให้มึงคิดแค่นั้นแล้วกัน ไม่อย่างนั้นกูนี่แหล่ะจะบอกให้แม่ส่งมึงไปเรียนต่างประเทศกลางคัน”
พี่เอ็มพูดเสียงเฉียบจนอาร์ยิ้มแหยๆ ผมอดจะสงสารอาร์ไม่ได้จริงๆ
“งั้นผมไปละ ไปก่อนนะพี บายๆ”
อาร์หันมาบอกกับผมในตอนหลัง ผมเลยยิ้มให้อาร์แล้วโบกมือให้ อาร์เดินออกไปผมก็ได้แต่ยิ้มกับท่าทีของอาร์
“ยิ้มอยู่นั้นแหล่ะ ดีใจนักรึไงที่มันมาหา”
พี่เอ็มเริ่มหาเรื่องผมทันที ผมเลยทำหน้าเบื่อหน่ายใส่พี่เขา
“อย่ามาหาเรื่องพี่เอ็ม พีจะกินข้าว ไม่อยากหมดอารมณ์”
“พีหมดอารมณ์เหรอ เดี๋ยวพี่ปลุกให้”
พี่เอ็มขยับมานั่งใกล้ๆแล้วทำตาหื่นใส่ผม ผมเลยผลักหน้าพี่เอ็มออกห่าง
“อย่ามาเยอะพี่เอ็ม”
“มาแล้วจ้านางพีพี”
เสียงซินดี้มาแต่ไกล ผมเลยหันไปเบ้ปากให้มันแล้วพูด
“มึงไปช่วยแม่ค้าผลิตอยู่รึไง ช้าจริงๆ”
“พีอย่าว่าซินดี้เลย พอดีเราอยากกินก๋วยเตี๋ยวอะ คนเยอะ เลยรอนานไปหน่อย”
สามออกแก้ตัวแทนอิซินดี้
“แล้วไป”
ผมบอกกับอิซินดี้ ทั้งสองคนนั่งลง สามเลยหันมามองพี่เอ็ม คงงงว่าไอ้นี่คือใคร
“อ๋อ นี่พี่เอ็มนะสาม กิ๊กพีมัน”
ซินดี้หันไปแนะนำตัวพี่เอ็มแทน พี่เอ็มเลยยิ้มให้สามนิดนึงสามเลยยิ้มตอบ
“ผมชื่อสามนะครับ”
พี่เอ็มพยักหน้าตอบพูดอะไรต่อ
“อิซินดี้มึงบอกอะไรผิดๆ กูกับพี่เอ็มไม่ได้กิ๊กกัน สามอย่าเข้าใจผิดนะ”
สามหันมามองผมงงๆ พี่เอ้มเลยพูดขึ้น
“พี่กำลังจีบพีอยู่ จับอยู่หลายเดือนละเนี่ย ไม่รู้เมื่อไหร่จะยอมเป็นแฟนสักที”
“บ่นมาก ไม่ต้องจีบเลยมะ”
ผมหันไปมองพี่เอ็มจิกๆ พี่เอ็มเลยยิ้มหวานแบบประจบประแจงใส่ผม
“จีบสิจ้ะตัวเอง”
ผมส่ายหน้ากับท่าทีของพี่เขาแล้ว พวกเราก็ลงมือทานข้าวกัน ผมหันไปมองพี่เอ็มที่นั่งนิ่งอยู่
“พี่มาทำไม ถ้าจะกินข้าวก็ไปซื้อสิ”
“คิดว่าจะไม่ชวนซะแล้ว น่ารักนะเนี่ยเรา”
พี่เอ็มแอบหยิกแก้มผมแล้ววิ่งออกไปเลย เพราะผมกำหมัดจะทุบพี่เขาละ ไวจริงๆเลย
ทานข้าวกันจนเสร็จพี่เอ็มก็ขอตัวไปประชุมที่คณะเรื่องรับน้อง ผมกับเพื่อนๆเลยไปหาอะไรหวานๆกินที่หน้ามอ
“พี ไม่คิดเลยว่าจะเจอเร็วขนาดนี้”
เสียงเรียกระหว่างที่พวกเรากำลังเดินทำให้ผมหันไปมอง เจอพี่เอสกับเพื่อนๆนั่งอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้
ผมหันไปมองพี่เอสแล้วหยุดทันที ผมจ้องตากับพี่เขาเป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดเรื่อง พีวันนี้ไม่ใช่วันก่อนๆอีกแล้ว ผมเข้มแข็.พอที่จะเผชิญหน้าแล้ว พี่เอสเห็นท่าทีของผมเลยเดินเข้ามาหา
“พี่รู้มาว่าเจอกับพี่แอลแล้วนี้ เป็นไงละเจอกับผัวเก่า หายคิดถึงไหม”
พี่เอสมองผมแล้วยิ้มมุมปาก ผมเลยยิ้มหวานใส่แล้วตอบบ้าง
“ก็ไม่ได้คิดถึงอะไรแล้วเลยเฉยๆ ก็แค่ผัวเก่า”
“เดี๋ยวนี้ปากเก่งนะ พี่ละคิดถึงพีพีคนเก่าที่แสนจะน่ารักละขี้อ้อน”
พี่เอสเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ผมไม่คิดจะถอยหนีแล้วเหยียดยิ้มให้พี่เอส
“พีคนเก่าตายไปนานละ ตายไปตั้งแต่วันนั้น”
“หึหึ แต่สำหรับพี่ พียังเป็นคนเดิมเสมอนะ ไหนๆก็ไม่คิดถึงผัวเก่าคนนั้นแล้วคิดถึงผัวเก่าคนนี้บ้างไหม”
พี่เอสเข้ามากระชากผมเข้าไปในอ้อมกอด ซินดี้จะเข้ามาช่วยแต่ผมกันไปพยักหน้าให้ก่อน ผมยังไหว ผมพร้อมจะต่อกรกับผู้ชายคนนี้แล้ว
“ถ้าผัวเก่าคิดถึงเมียเก่าคนนี้ เมียเก่าคนนี้ก็คิดถึงผัวเก่าเหมือนกัน”
ผมพูดพลางยกมือลูบไปตาโครงหน้าอันหล่อเหลาของพี่เอส
พี่เอสมองผมด้วยสายตาที่บอกไม่ถูก ผมเลยเอามือไปคล้องคอพี่เอสไว้แล้วกระซิบข้างหูพี่เอสเบาๆ
“แต่สิ่งที่เมียเก่าไม่เคยลืมถึงผัวคนนี้เลยคือ ความเลวที่มึงทำกับกูไว้ไง”
ผมพูดจบก็ผลักพี่เอสออกจากตัวเต็มแรงจนพี่เขากระเด็น
“ไว้คุยกันใหม่นะผัวเก่า”
ผมเน้นเสียงคำว่าเก่า แล้วเบะปากใส่พี่เขา
ผมหันมายิ้มให้ซินดี้กับสามที่ยืนมองผมอย่างห่วงๆ ผมจูงมือสองคนนั้นแล้วเดินต่อไป
“มึงคิดจะทำอะไรพี”
ซินดี้ถามผมขึ้น ผมเลยหันไปยิ้มหวานให้มันแล้วตอบว่า
“ทำในสิ่งที่คนเลวๆควรโดนบ้างไงละ บางทีเวรกรรมมันก็ช้าเกินไป”
_____________________________________________________________
หลังจากนี้น้องพีจะแซ่บ แสบสันต์ละน๊า อิอิ
จะไม่พิมพ์สปอยอะไรมาก อิอิ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1: :L1: :pig4:
-
เอาคืนแรงๆเลยนะพี ต่อให้พีเอาคืนมันถึงตายเหมือนที่ทรายทำกับลูกศร
เราก็จะไม่ว่าซักคำ ซ้ำยังจะลุกขึ้นยืนปรบมือให้ด้วย เพราะมันเลวโดยกมลสันดาร ทำผิดแล้วเสือกไม่สำนึก
ก็ป่วยการที่เราจะทำตัวเป็นพ่อพระและอโหสิกรรม ในเมื่อเวรกรรมตามสนองมันช้าไป
พีก็เป็นกรรมติดจรวดให้มันไปเลยแล้วกัน จะได้รวดเร็วทันใจ ไม่ต้องรอชาติหน้า
เอาชนิดที่เรียกว่ามันเจ็บปวดทั้งพี่ทั้งน้องทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งโคตรมันเลย :z6: :beat: :katai1:
-
น้องพีเริสมากค่าาาาา จัดให้หนักๆเลย
-
ถ้าพี่เอ็มแอบไปมีคนอื่นอีก น้องไม่สนับสนุนให้เป็นพระเอกน้าาา 5555 อีสามนี้คู่อาร์ได้ไหม อย่ามาแทงข้างหลังเพื่อนล่ะ
-
กระซวกหน้ามันเลยค่ะลูก
เกลียดแม่งจริงๆ มาผัวกงผัวเก่า
:z6:
-
สู้มันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :fire: :angry2:
พีพี :hao7:
-
จัดให้หนักเลยจ้ะหนูพี
-
กลัวใจพวกนางๆทั้งหลาย :hao5:
-
ชักจะสนุกแล้วสิ!!
-
:mc4: พีกลับมาแล้ว จัดหนักเลยนะ เริ่ดๆเชิดๆกันไป
-
ต้องอย่างนี้สิคะน้องพี อย่าไปอ่อนแออ่อนไหวอีกต่อไป
พวกที่เคยทำเลวกับน้องพีเอาไว้ มันก็ต้องชดใช้ให้น้องพีอย่างสาสม
รอดูความร้ายกาจของน้องพีนะคะ
กลัวใจจริงๆ กลัวพี่เอ็มจะไม่ใช่ตัวจริงของน้อง
-
โอ้ยยยตายยยยยยย น้องพี อย่างงี้ พี่เอ็มคงต้องได้ต่อยก่าพี่เอสซะรอบแน่นอน
555
สงสารอาร์เน้อ หาคู่ให้อาร์หน่อยยยยจิ อิอิ
-
พีกับมาแล้วดีใจมากก เอาคืนมันเลียนะพี :z6:มาเร็วๆนะสั้นเกีนไปขอยาวๆได้ไหมขอร้อง
-
หึหึ ได้เวลานู๋พีเอาคืนแล้ววววววว
-
เอาให้มันอับอายแบบอยากหายไปจากโลก
เลยนะพีคนอย่างนี้อยู่ไปก็รกโลกแม่งไม่มี
สำนึกเลยว่าตัวเองทำเหี้ยๆกับเค้าไว้เยอะ
-
เดิมก็คิดว่าน้องพีแซบอยู่แล้วนะ แต่ถ้าจะมีแซบกว่านี้อีกก็จะคอยติดตามอย่างใกล้ชิดเลยล่ะค่ะ :m24:
ตอนนี้คำผิดมีไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่อ่านแล้วลื่นปรื๊ด ๆ o13 แต่ก็มีพิมพ์ผิดบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่อย ๆ แก้กันอีกทีนะคะ :กอด1:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
ยังไงก็คิดว่าอาร์มันแลดูโอเคกว่าพี่เอ็มอีก เพราะมันชอบพีมากกว่าพี่เอ็มตั้งแต่แรก
ส่วนพี่เอ็มเห็นพีไม่ยอมก็เลยอยากเอาชนะ ไปๆมาๆจะเชื่อได้ไงว่ารักจริงๆ
-
ขอให้พี่เอ็มทำตัวดีๆด้วยเถิดดดด
อุตส่าห์เชียร์ อยากให้คู่กับพีหรอกนะ
สู้ๆนะคะ 55
จีบมาหลายเดือน ต่ออีกหลายเดือนหรืออาจเป็นปีก็พยายามเข้า
รักแท้ ไม่แพ้เวลา รักแท้ต้องใช้ความอดทน และพยายาม
อย่าหึงมาก แค่พอประมาณก็พอจ้ะพี่เอ็ม
รอบนี้หน้าเก่าๆโผล่มาเพียบ ถึงน้องจะแซ่บกว่าเดิม
แต่พี่เอ็มก็อย่าลืมดูแลน้องด้วยเน้อ
-
พีคนนี้แหละที่รอคอย :impress2: จัดการมันเลยพีคนที่มันเคยเลวกับเราไว้
ให้มันรู้ซะมั่งใครเป็นใคร o13
-
นางกลับมาแระสินะ แต่อย่าโดนอะไรร้ายๆเรย
-
พีพีไฝว้ไปเลย อย่าไปกลัว
เอาให้แสบสันไปเลย
-
อย่ายุ่งมันเลยพี
-
เง้อ พี ระวังนะ บอกพี่เอ็มบ้างก็ดี (ว่าที่ผัวใหม่) อิอิ
-
ไม่มีคำบรรยายมาก "รุมโทรมมัน" ทั้งพี่ทั้งน้อง โดยเฉพาะไอ้เอส หลายๆดอกกกกกกกกกกก หน่อย o18
-
นั่นสิ....ดูจะไม่มีใครสำนึกระ
-
:m31: :m31: :m31: :m31: คือแอลเนี่ย จัดว่าเลวแล้วนะ แต่ถ้าพีกล้าที่จะลุยตรงๆแบบไม่คิดอะไรมาก
แสดงว่ามันไม่ได้เลวที่สุด แต่ที่เลวที่สุดคงเป็น เอสสินะ อิห่า อยากตรบแม่ง สนับสนุนให้พีเอาคืน :z6: :z6:
แต่อย่าใจร้ายกับพี่เอ๊มนักเลย เค้าสงสารมันบ้างละเนี่ย :mew6:
-
อยากรู้อดีตของพีแล้วอ่ะ
เพื่อนแอล เกมน์ คือไรอ่า
:ling1:
เอาแบบคร่าวๆนะจ้ะ เพราะเราจำไม่ได้ว่าเฉลยเรื่องไอ้พี่แอลตอนที่เท่าไหร่
เรื่องไอ้พี่แอลจีบพีเพราะแก้แค้นพี่ชายพี มันได้พีแล้วด้วยนะ
แล้วพอมันเข้ามหาลัยมันก็คบคนอื่น หลอกพีว่ายุ่งงั้นงี้ จนความแตก พีก็เลิก
แล้วไอ้เอสน้องชายไอ้แอล มันก็จีบพี
แต่เท่าที่คนเขียนเฉลยมา ก็ทำให้คนอ่านเกลียดไอ้นี่อย่างมากมายจริงๆ
มันบอกว่า ไหนว่ารักพี่ก็ยอมๆเพื่อนพี่ไปเถอะ ไม่กี่คนเอง
โอ้ยยยย ไอ้เอี้ยยยย
ปล ถ้าเราเข้าใจคำถามไม่ผิดนะคะ ก็คร่าวๆ ประมาณนี้
หรือว่า อ่านแล้วจ้าบอกทำมายยย 555
-
ดีใจที่พีเข้มแข็งขึ้น อย่าให้คนเลวๆแบบนี้มามีผลกับชีวิตเรา
ถ้ามันมาราวี สร้างความรำคาญอีก พีก็จัดไปให้มันเถอะ ไอ้เลววว
ส่วนพี่เอ็ม ถ้าพี่เสมอต้นเสมอปลาย พีต้องเปิดใจให้บ้างล่ะ ^^
ปล คอมเม้นข้างบน ขออนุญาตคนเขียนนะคะ
+1+ เป็ดค่ะ
-
เอาให้ปรางตายไปเลยน้องพี
-
ดีใจที่พีเข้มแข็งขึ้น อย่าให้คนเลวๆแบบนี้มามีผลกับชีวิตเรา
ถ้ามันมาราวี สร้างความรำคาญอีก พีก็จัดไปให้มันเถอะ ไอ้เลวว
ส่วนพี่เอ็ม ถ้าพี่เสมอต้นเสมอปลาย พีต้องเปิดใจให้บ้างล่ะ ^^
ปล คอมเม้นข้างบน ขออนุญาตคนเขียนนะคะ
+1+ เป็ดค่ะ
ขอบคุนนะครับที่ช่วยชี้แจง บวกเป็ดให้ค้าบ
-
เอาให้มันเจ็บไปถึงวิญญาณเลยพี o13
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่30
ผมกลับมาบ้านก็เอาแต่อยู่ในห้องไม่ลงไปพบหน้าใคร ผมนั่งมองตัวเองในกระจก มองแล้วคิดถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่ผ่านมา เหตุการณ์ที่ผมพยายามจะลืมแต่ลืมไม่เคยได้ ในเมื่อมันลืมไม่ได้ก็ไม่ต้องลืม จำซะ จำมันไว้ จำให้มันเป็นบทเรียนราคาแพง ผมยิ้มมุมปากมองตัวเองในกระจก แล้วคิดถึงอดีต ตอนนี้ผมพร้อมแล้ว พร้อมที่จะเผชิญหน้าพบกับมัน พบกับทุกคนที่เคยสร้างบาดแผลในชีวิตผมไว้
3ปีที่แล้ว
“พี มึงโอเคแล้วใช่ไหม”
ไอ้ป่านถามผมขึ้น ผมยิ้มตอบไอ้ป่านแล้วพูดขึ้น
“กูโอเคแล้ว ปิดเทอมที่ผ่านมากูลืมเรื่องพี่แอลได้หมดแล้ว”
“แต่มึงดูไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อน”
“ฮ่าๆ ไม่หรอกมึง ใครจะมาสดใสตลอดเวลาละ”
ผมพยายามยิ้มให้มันแล้วเดินเลี่ยงออกมาซื้อขนม เมื่อเดินออกมาผมก็หุบยิ้มทันที เหนื่อยที่ต้องพยายามแสดงว่าไม่เป็นไร เหนื่อยที่ต้องพยายามกลับมาเป็นเหมือนเดิมทั้งที่ข้างในผมไม่เหมือนเดิมแล้ว
“โอ๊ะ !!”
ผมเดินเหม่อก็เผลอไปชนคนข้างหน้า
“น้องพี”
คนข้างหน้าเรียกผมยิ้มๆ สวยตาพี่เขาดูเจ้าชู้ กะล่อนๆเหมือนเดิม
“พี่เอส”
“ใช่ พี่เอง คิดว่าจะลืมพี่แล้วอีก”
พี่เอสพูดยิ้มๆ ผมเลยพยายามยิ้มกลับไป
“พีขอตัวนะครับ”
ผมพูดแล้วพยายามเบี่ยงตัวออก แต่พี่เขามาดักไว้ซะก่อน ผมพยายามหนีแต่พี่เขาก็ดักไว้อีก จนผมทนไม่ไหวมองหน้าพี่เขาแถวถามขึ้น
“พี่เอสมีอะไรรึเปล่า”
ผมมองหน้าพี่เขาที่อมยิ้มเหมือนถูกใจ
“พี่อยากคุยกับพี”
“คุยอะไรละ”
“คุยทุกเรื่อง พี่อยากรู้จักพีมากกว่านี้”
คำพูดของพี่เอสทำเอาผมนิ่ง แล้วมองตาพี่เขาตรงๆ
“พี่เอสต้องการอะไร”
“พี่จีบพีได้ไหม”
พี่เอสพูดออกมาตรงๆ สายตานิ่งๆของพี่เขาทำเอาผมรู้สึกแปลกๆ
“ไม่ได้หรอก พีเป็นแฟนเก่าพี่ชายพี่นะ”
ผมพยายามพูดเลี่ยงแต่พี่เอสก็ยังไม่ยอม
“พี่ไม่สนใจ ตอนนี้ไอ้แอลก็ไปเรียนต่างประเทศแล้ว อีกอย่างมันคงไม่สนใจหรอก เพราะทุกอย่างมันเป็นแค่เกมส์นี้”
พี่เอสพูดจบผมรู้สึกจี๊ดทันที ใช่สินะ บางทีทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับพี่แอลอาจเป็นแค่เกมส์
ผมพยายามแค่นยิ้มให้พี่เอสแล้วพูดขึ้น
“พีไม่อยากเล่นเกมส์อีกแล้ว พีเหนื่อย ปล่อยพีไปเถอะ พีไม่รู้หรอกว่าพี่เอสมายุ่งกับพีทำไม แต่เราสองคนอย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีกเลย”
ผมเลยเดินเลี่ยงออกมาอีกทางแต่ก็โดนพี่เอสจับมือไว้อีกจนได้
“พี่ไม่หยุดแค่นี้หรอกนะ พี่ชอบพีจริงๆ ชอบตั้งแต่แรกเห็น”
ผมหันไปมองพี่เอส พี่เอสมองผมด้วยสายตาอ้อนวอนอย่างบอกไม่ถูก ผมได้แต่ยิ้มนิดนึงให้พี่เขาไม่ตอบอะไร
พี่เอสเหมือนพี่แอลจนเกินไป สายตาแบบนั้นทำให้ผมคิดถึงเวลาพี่แอลที่มอง สายตาคู่นั้นที่ทำให้ผมเจ็บ
หลังจากวันนั้นก็เป็นไปอย่างที่พี่เขาพูดจริงๆ พี่เอสตามจีบผมอยู่เป็นเวลา1เดือน แม้ว่าผมจะพยามเลี่ยง พยายามตีตัวออกห่างยังไงพี่เขาก็ยังมายุ่ง
“พี่ซื้อขนมมาฝากพี กินเยอะๆนะ จะได้โตไวไว ^^”
ผมมองโน้ตที่ตั้งบนโต๊ะเรียนของผม พี่เอสซื้อขนมมาให้ผมตลอด ขนมทุกชิ้นล้วนเป็นขนมที่ผมชอบ พี่เขารู้ได้ไงว่าผมชอบอะไรบ้าง
“พี่เอสนี่ทนเนอะ มึงเฉยชาใส่พี่เขาเป็นเดือนๆแต่พี่เขายังจะมาจีบมึงอีก”
ไอ้พีทพูดขึ้น ผมได้แต่พยักหน้าไม่ตอบอะไร
“ตึ๊ด ตึ๊ด”
เสียงข้อความผมเข้าผมเลยเปิดดูเป็นข้อความจากพี่เอส
** อย่าเอาขนมพี่ทิ้งหรือให้เพื่อนกินอีกนะ กินเองบ้างนะครับ **
ใช่ ผมเอาขนมพี่เขาให้เพื่อนกินทุกครั้งหรือไม่ก็ทิ้งไปเลย พี่เขาก็รู้แต่ยังซื้อมาให้ตลอด
พี่เขาไม่เหนื่อยบ้างเหรอที่ทำอยู่
“จะให้กูกินอีกปะ”
ไอ้ป่านสอดขึ้นมา ผมหันไปมองหน้ามันก่อนจะตอบ
“อื้ม มึงกินเถอะ”
ผมพูดแค่นั้นแล้วขยำโน้ตทิ้ง
ตอนเที่ยงของอีกวันขณะที่ผมเดินไปห้องน้ำกับซินดี้บังเอิญได้ยินเสียงพูดคุยกันที่หลังห้องน้ำ
“มึงนี่ทนจีบน้องพีได้ตั้งสองเดือนเนอะ น้องเขาไม่มีท่าทีจะสนใจมึงเลยนี่”
ผมยืนนิ่งแล้วปีนดูที่ช่องระบายอากาศก็เจอพี่เอสยืนสูบบุหรี่กับเพื่อนๆพี่เขาอยู่
“ก็กูรักของกู”
“แต่กูไม่เคยเห็นมึงจีบใครได้นานขนาดนี้นิวะ คนอื่นมึงจีบแค่อาทิตย์เดียวก็ได้เป็นแฟนแล้ว”
“น้องพีแม่งเล่นตัวฉิบหาย ตัวเองก็ว่าจะใสซื่อบริสุทธิ์ ผ่านมือพี่แอลมาแล้วนี่”
เพื่อนพี่เอสอีกคนพูดขึ้นทำเอาผมกำหมัดแน่น
“มึงอย่าปากหมานะไอ้นัท ถึงพีจะเป็นยังไงกูก็รักของกู”
รักงั้นเหรอ พี่เขารักผมจริงๆเหรอ ทั้งๆที่ผมเฉยชาใส่ ไม่เคยคิดจะใส่ใจในการกระทำของพี่เขาเลย
“นี่มึงรักน้องเขาแล้วเหรอวะ”
“ใช่ รักแรกพบมั้ง กูเห็นน้องเขาครั้งแรกตอนที่ไอ้แอลพามาที่บ้าน โครตชอบเลย สเป็คกูมากๆ ขาวๆ เอ็กซ์ๆ”
พี่เอสพูดแล้วพ่นควันบุหรี่ สายตาของพี่เขาหวาน หวานจนผมที่แอบมองอยู่อดหวั่นไหวไม่ได้
“เออ ยังไงกูก็ขอให้น้องพีใจอ่อนในเร็ววันก็แล้วกัน”
เพื่อนพี่เขาพูดตัดบท ผมเลยรีบจัดการธุระของตัวเองให้เสร็จแล้วออกจากห้องน้ำ
“มึงขี้เหรอพี ช้ามากกกกก”
“เออ อย่าบ่นหน่ามึง”
ผมยิ้มให้มันแล้วเราสองคนก็เดินขึ้นเรียนกัน
ในตอนเย็นวันนั้นพี่เอสมาดักรอเจอผมที่หน้าห้องเหมือนทุกวัน พี่เขาจะมาดักรอแล้วเดินไปส่งผมที่หน้าโรงเรียน รอผมจนกว่าพี่เพลงจะมารับแล้วกลับไป ระหว่างทางพี่เอสพยายามชวนผมคุยผมก็ถามคำตอบคำ เมื่อถึงหน้าโรงเรียนก็ยืนมองห่างๆ เพราะพี่เอสไม่อยากมีเรื่องกับพี่เพลง
“พี่เอสนี่โครตหล่อเลยเนอะ หล่อแบบเลวๆ แบดบอยฉิบหาย”
เพื่อนกะเทยในห้องอีกคนพูดอย่างออกรส ผมเลยอดหัวเราะไม่ได้
“น่าอิจฉามึงนะพี ถ้าเป็นกูนะ กูถวายตัวให้นานละ ไม่ต้องตื้ออยู่หลายเดือนแบบนี้หรอก”
เก่งพูดจบผมก็นิ่งแล้วจัดของต่อ
“มึงหุบปากมึงไปเลยอีเก่ง”
ซินดี้หันไปปรามเก่ง ผมได้ยิ้มไปให้เก่ง ไม่อยากให้เพื่อนคิดมาก
วันนี้ก็เหมือนทุกวันพี่เอสเดินข้างๆผม แรกๆเพื่อนๆผมก็ขัดขวางไม่ให้เดินใกล้ หลังๆมันคงทนลูกตื้อพี่เอสไม่ไหวเลยยิมให้พี่เอสมายืนข้างๆ
ผมมิงพี่เขาทางด้านข้าง พี่เขาหล่อจริงๆ หน้าเรียวได้รูป คิ้วเข้ม ตาสวยๆที่มักมีสายตาความเจ้าเล่ห์ทะเล้นตลอดเวลา จมูกโด่งๆ รับกับริมฝีปากสีสด เจาะหูข้างนึงเพิ่มความแบดบอยให้ตัวเองไปอีก รูปร่างสูงโปร่งมีกล้ามเนื้อแบบนักกีฬา ยิ่งทรงผมที่เพิ่งไปตัดมาสกินเฮดทำให้เกย์ กะเทยในโรงเรียนมองกันเหลียวหลัง
“ทำไมพี่เอสยังตื้อพีละ ทำไมพี่เอสไม่ไปจีบคนอื่น จีบคนที่จีบง่ายๆกว่าพี”
เป็นครั้งแรกที่ผมพูดกับพี่เขาก่อน พี่เอสหันมามองผมแล้วตกใจเล้กน้อง ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วตอบ
“เพราะพี่รักพีไง พี่รู้สึกว่าพีใช่”
“พี่มั่นใจเหรอว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันคือรัก”
“พี่มั่นใจสิ พี่ไม่เคยตื้อใครขนาดนี้ พี่ไม่เคยมองใครได้นานขนาดพี”
“แต่กิตติศัพท์พี่เรื่องเจ้าชู้นี่เลื่องลือนะ”
“พีเชื่อคำพูดของคนอื่นมากกว่าพี่ที่อยู่ข้างหน้าพีเหรอ พี่ที่พีได้สัมผัสด้วยตนเอง”
พี่เอสหยุดเดินแล้วมายืนข้างหน้าผม เราสองคนมองหน้ากัน จนผมเกือบหวั่นไหว แต่อยู่ดีดีภาพที่พี่แอลทิ้งผมไปในอดีตก็ซ้อนทับเข้ามา พี่น้องกันคงไม่ต่างกันมากหรอก
“พี่เอสเลิกยุ่งกับพีเถอะ”
ผมตัดใจพูดคำๆนั้นออกไป แม้ในใจจะรู้สึกแปลกๆเหมือนกัน
“แต่พี่รักพีนะ”
“ไม่ พี่เลวยังไงน้องก็เลวอย่างนั้น”
ผมพูดความคิดของตัวเองออกไป
“พีแยกแยะสิ ตอนนี้ไอ้แอลก็ไปเรียนต่างประเทศแล้ว พีกับไอ้แอลคนละคนกันนะ”
พี่เอสพยายามอ้อนวอนผม แต่ผมก็ยืนนิ่งพยามไม่หวั่นไหว
“พีไม่เชื่อใจพี่หรอก”
“งั้นพี่จะพิสูจน์ให้พีเห็นเองว่าพี่จะเลิกเจ้าชู้ แล้วพีจะเป็นคนสุดท้ายของพี่”
พี่แอลพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่จนผมอดหวั่นไหวไม่ได้ ผมมองหน้าพี่เขาแล้วเลี่ยงเดินมาที่รอพี่เพลงเป็นประจำ มาถึงพี่เพลงก็รออยู่แล้ว พี่เอสเลยเดินมาส่งแค่นิดนึง
“พี่เอสยังไม่เลิกยุ่งกับพีเหรอ”
พี่เพลงถามขึ้น พี่เอสเป็นพี่พี่เพลงปีนึง ถึงสองคนนี้จะไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันแต่ก็ต้องให้เกียรติรุ่นพี่
“ใช่ครับ ช่างพี่เขาเถอะ สักวันพี่เขาก็เลิกยุ่งกับพีไปเอง”
“แต่พี่กลัวว่าพี่จะใจอ่อนให้พี่เขาซะก่อนมากกว่า”
คำพูดของพี่เพลงทำเอาผมหน้าตึงทันที นั้นสินะ กลัวเหลือเกิน กลัวใจตัวเองจะหวั่นไหวซะก่อน
สุดท้ายพี่เอสก็ทำตามที่ตัวเองพูด สามเดือนที่พี่เขาจีบผมพี่เขาไม่ยุ่งกับใครเลย พี่เอสตามจีบผมอย่างเดียว พี่เขาเสมอต้นเสมอปลายในทุกๆเรื่อง จนในที่สุดสิ่งที่ผมกลัวที่สุดก็เกิดขึ้น ผมใจอ่อนกับพี่เขาจนได้
** วันนี้วันเกิดพี่ พียอมไปเที่ยวกับพี่นะ **
พี่เอสส่งข้อความมาหาผม ผมยืนอ่านข้อความนั้นนิ่งๆ หลังๆเราสองคนไปไหนมาไหนกันสองคนมากขึ้น แต่ไปเฉพาะในโรงเรียนเท่านั้น แต่นอกโรงเรียนไม่เคย
“ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์จากพี่เอสทำให้ผมเลิกเหม่อ แล้วรับสายพี่เขา
“มีอะไรพี่เอส”
“พีอ่านข้อความพี่แล้วใช่ไหม”
“พีอ่านแล้ว”
“....”
“...”
เราสองคนเงียบไม่มีใครพูดอะไรจนพี่เขาเป็นฝ่ายพูดขึ้นเอง
“พีตกลงรึเปล่า นะนะ พี่ขอนะครับวันนี้วันเกิดพี่ ปิดเทอมอยู่ไปเที่ยวกับพี่นะ พี่สัญญาจะมาส่งพีก่อนพระอาทิตย์ตกดิน”
พี่เอสพูดเสียงอ้อน ผมนึกถึงหน้าหล่อๆเวลาอ้อนผมแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
“ก็ได้ครับ”
“เย้ เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงพี่ไปรับที่บ้านนะ”
ผมยิ้มนิดนึงให้กับโทรศัพท์ พี่เอสเคยมาบ้านผมแล้วแต่ได้แต่จอดรถหน้าบ้าน พี่เอสไม่กล้าเข้าบ้านหรอกเพราะมีทั้งพี่แพทและพี่เพลง พี่เอสมาจอดรถมองผมขึ้นมาบนหน้าต่างห้องนอนผมบ่อย โทรมากวนให้ผมโผล่หน้ามาให้เจอบ้าง
เหตุผลพี่เขาที่ทำแบบนั้นเหรอ พี่เขาชอบบอกว่า “พี่คิดถึงพี อยากเห็นหน้า”
ผมคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาแล้วอดหน้าแดงไม่ได้ แล้วรีบไปเปลี่ยนชุดที่คิดว่าดูดีที่สุดเพื่อออกไปกับพี่เขา
ไม่นานพี่เอสก็มารับผมที่บ้าน ผมลงมาข้างล่างก็เจอพี่แพทกับพี่เพลงนั่งอยู่ พี่แพทเลยทักขึ้น
“พีมั่นใจแล้วใช่ไหมที่จะคบกับมัน”
คำพูดของพี่เพลงทำเอาผมชะงัก แล้วมองหน้าพี่แพทเจื่อนๆ
“ไม่ต้องทำหน้าเจื่อนหรอก พี่ไม่ได้จะว่า แต่ดูแลตัวเองด้วยนะ”
พี่เพลงพูดแล้วยิ้มให้ผม ผมเลยยิ้มให้พี่เพลง
“ครับ พีจะดูแลตัวเอง”
“พี่แพทก็เที่ยวทุกวัน บ้านไม่ค่อยจะกลับ ไม่รู้เป็นไงบ้าง”
พี่เพลงพูดถึงพี่แพทที่ตั้งแต่เรียนมหาลัยเหมือนจะเที่ยวบ่อย ค้างหอเพื่อน ไม่ค่อยกลับบ้าน
“พี่แพทดูแลตัวเองได้อยู่แล้วแหล่ะครับ”
“พี่รู้ ถ้าพี่แพทกลับบ้านบ่อยพีไม่ได้เจอกับพี่เอสแน่ พี่แพทไม่ยอมแน่ๆ”
พี่เพลงพูดจบผมพยายามยิ้มให้พี่เขาแล้วออกจากบ้านมา จริงสินะถ้าพี่แพทรู้เรื่องผมกับพี่เอส พี่แพทสั่งห้ามยุ่งกันแน่ๆ
“ไปกันเถอะพี”
พี่เอสเรียกผมทำให้หยุดคิดมากแล้วเดินไปขึ้นรถพี่เขา
“เราจะไปไหนกัน”
ผมถามพี่เอสขึ้นระกว่างพี่เอสขับรถไปเรื่อยๆ
“ไปดูหนังกัน พี่อยากดูหนังกับพีมานานแล้ว”
พี่เอสพูดยิ้มตาเป็นประกายจนผมอดที่จะยิ้มไม่ได้
“ไม่ต้องอมยิ้มหรอก อยากยิ้มก็ยิ้มเลยสิ”
พี่เอสหันมาแซวผม ผมเลยหน้ามุ่ยใส่
“ชิ ไม่ต้องมาแซวพีเลย ไม่ยิ้มแล้ว”
“โอ๋ๆ ยิ้มได้สิครับ แต่พี่แค่อยากให้พี่ยิ้มแบบเต็มที่ ไม่ต้องกลั้นความรู้สึกอะไรแล้ว”
พี่เอสพูดแลวมองตาผม พี่เขาคงอยากจะบอกอะไรผม ผมเลยยิ้มหวานให้พี่เขา เป็นครั้งแรกที่ผมยิ้มให้พี่เขาทั้งตาและปากแบบนี้
“พีก็คิดว่างั้นครับ”
พี่เอสยิ้มกว้างแล้วเอามือมาจับมือผมตลอดทางที่ขับรถ ผมก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไร ปล่อยมันไปอย่างนั้น
เราสองคนดูหนัง หาอะไรกินกันจนอิ่มก็ไปเดินเล่นกันที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ระหว่างเดินก็จับมือกันตลอดทาง
“วันเกิดปีนี้พี่มีความสุขมากเลยรู้ไหมที่ได้อยู่กับพี”
พี่เอสพูดแล้วยิ้มให้ผมจนผมอดยิ้มตามไม่ได้
“วันเกิดพี่เอสพีขอให้พี่มีความสุขมากๆนะครับ”
ผมพูดขึ้นแล้วหยิบของขวัญที่ผมแอบเตรียมให้พี่เขามายื่นให้พี่เขา
“ของขวัญของพี่เหรอ”
พี่เอสตาโตผมเลยยิ้มให้พี่เขาแล้วพยักหน้า พี่เอสรับของขวัญมาแกะ
“นาฬิกา”
พี่เอสพูดขึ้นเบาๆ ผมซื้อนาฬิกาข้อมือสีดำให้พี่เขา ผมว่ามันเท่ห์ดี
“ขอบคุณมากนะพี พี่จะใส่ไม่ถอดเลย”
พี่เอสพูดแล้วเข้ามากอดผมแน่นจนผมยิ้มแล้วกอดพี่เขาตอบ พี่แอสก้มลงมากระซฺบข้างหูผมเบาๆ
“เป็นแฟนกันนะครับ”
ผมตกใจเล็กน้อยแล้วเราสองคนก็ผละออกจากกัน ผมมองหน้าพี่เขาแล้วถามขึ้น
“พี่เอสแน่ใจแล้วเหรอ พีไม่ใช่เด็กบริสุทธิ์อะไรแล้วนะ แล้วอีกอย่างพีก็เป็นแฟนเก่าพี่ชายพี่”
“พี่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น พี่รู้แค่ว่าพี่รักพีมาก รักจนไม่ไหวแล้ว”
พี่เอสพูดแล้วคุกเข่าแล้วจับมือผมข้างขวาไว้ มืออีกข้างของพี่เขาก็หยิบแหวนขึ้นมา
“เป็นแฟนพี่นะครับ”
พี่เอสยิ้มหล่อให้ผม ผมมองหน้าพี่เขาแล้วหน้าแดงพร้อมที่จะตอบตะกุกตะกัก
“คะ ครับ”
ผมพูดจบพี่เอสยิ้มกว้างแล้วใส่แหวนที่นิ้วนางข้างขวาให้
“จองไว้ก่อนนะครับ อนาคตเราสองคนเรียนจบ ทำงาน พี่จะย้ายตำแหน่งแหวนให้มาอยู่นิ้วนางข้างซ้าย”
ผมได้แต่ยิ้มเขินไม่ตอบอะไร พี่เอสเลยกอดผมผมเต็มแรงผมเลยกอดพี่เขาตอบ
ผมคิดถึงเหตุการณ์ในอดีตตอนที่จีบกัน มันเป็นอะไรที่หวาน มีความสุข สมหวังกันไปหมด รักกันแรกๆหวานชื่นมื่นยิ่งกว่าอะไร พี่เอสเก่งนะที่ทำลายกำแพงผมได้ แต่เหตุการณ์หลังจากนี้นี่สิของจริง ของจริงที่ทำให้ผมเจ็บปวดเพราะเขา ของจริงที่ทำให้หลอมรวมเป็นพีเหมือนในทุกวันนี้
“ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์ผมสั่น ทำให้ผมหันไปมองคนที่โทรเข้ามา
“พี่เอ็ม”
ผมพูดชื่อพี่เขาเบาๆ
เหตุการณ์ของผมกับพี่เขาในตอนนี้แทบจะไม่ต่างกับเรื่องที่ผมคิดถึงเมื่อกี้เลย
พี่เขาจะเข้ามาทำลายกำแพงที่ผมกั้นไว้ แต่เสียดายตอนนี้กำแพงผมสูงกว่าในอดีตที่พี่เอสเคยทำลายมันได้
ผมไม่ปฎิเสธว่ามีใจอ่อนบ้าง
แต่ผมกลัว
กลัวเหลือเกิน
กลัวว่าตอนจบมันจะเลวร้ายเหมือนในอดีตอีก
__________________________________________________________________________
ตอนหน้าเราจะได้รู้แล้วว่าพีเจออะไรมาบ้าง ตอนนี้เอาตอนที่พี่เอสแกแสนดีมากเสิร์ฟก่อน อยากให้ทุกคนรู้ว่าทำไมพีถึงกลัวที่จะรักกับพี่เอ็ม เพราะทุกอย่างมันคล้ายอดีต
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์และทุกคนที่อ่านครับ :L2: :กอด1: :L1: :pig4:
-
:mew6: อย่างนี้เอง คนที่ดีกับเรามากเท่าไหร่พอร้ายแล้วโคตรเจ็บ
อีพี่เอ็ม สงสัยต้องรอเป็นปี
ตอนหน้าบีบหัวใจแน่เลย :ling1:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
เอาอีก ๆๆๆๆๆ
-
ถึงจะคนละคนแต่เหตุการณ์แบบเดียวกันใครจะกล้าเสี่ยงให้เจ็บอีก ไม่รู้จะเห็นใจใครดีนะ :เฮ้อ:
-
เห้อ น่าสงสารนางจิงๆ
-
นังเอสแกทำอะไรน้องพี :angry2:
-
แกทำอะไรน้องพี !!!!!!! :z6:
-
มารอดูว่า คนที่ทำดีแล้ว สามารถเลวได้อย่างไรกัน
เป็นกำลังใจให้พี สู้ ๆ ต่อไปนะ
-
นี่สำหรับไอ้ชั่ว :z6:
-
มันคล้ายกันมากๆๆเลย ไอัพี่เอสกับพี่เอ็มอ่ะ
นิสัยคล้ายกัน เหตุการณ์เหมือนๆกัน แต่จุดเริ่มต้นต่างกันนะ ต่างมากด้วย 555
พี่เอ็มนี่เขาได้กันก่อนจีบ. ส่วนไอ้พี่เอสจีบนานนนกว่าจะได้
แล้วมันดันเลววให้เพืีอนมันได้ด้วยนี่สิ ฮึ้ยยย
ลงชื่ออีกคน. ให้มันโดนยิ่งกว่าที่มันทำกับพี !!!!
-
เฮ้ออออ พี่เอ้ยยย
-
พี่เอ็มสู้ๆ!!! น้องอุตส่าห์เชียร์ ><
ขอให้ดีได้ตลอดนะคะ คุณพี่ อิอิ
ดีแตกเมื่อไหร่... น่าดูน่าชมเเน่ค่ะ :beat:
-
เจ็บมาตั้งสองครั้งแล้ว จะเจ็บอีกครั้งก็ให้มันรู้ไปดิพีพีพ o13
-
พี่เอ็มต้องจริงใจกับน้องนะ ไม่ยอมจริงๆด้วย
อิพี่เอสแม่งต้องเลวมากแน่ๆ ไอ้ชั่ว :katai4:
-
#ต่อยอิเอสกับอิแอล
-
:katai4: ขนาดแค่อ่านยังรู้เลย ว่า เดจาวู ฮ๋าๆๆๆ :z3:
-
เฮ้อ สงสารนางจิงๆๆ
-
เอสกับแอลนี่จับตุ๋ยซักทีสองทีซะดีไหมคะ เล่นกบความรู้สึกคนอื่นนี่มันสนุกเหรอ :เฮ้อ:
-
รอจุดพลิกชีวิตน้องพี
-
ไม่แปลกอะไรถ้าพีจะจำแบบฝังใจ ในเมื่อ ความรักครั้งที่สอง มันเป็นการเปิดใจและเชื่อใจว่าจะดีกว่าครั้งแรก ก็ไอ้เอสมันลงทุนอดทนทำดีได้ตั้งหลายเดือน ดูแล้วจะวางแผนการกับเพื่อนมันด้วยแน่ จากเหตุการณ์คุยกันตรงห้องน้ำ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน ยิ่งทำให้พีหวั่นไหว น่าสงสารพีจริงๆ เจอคนเลวก็เป็นน้องไอ้คนเลวคนแรกอีก จะไม่เจ็บปวดเข้าเส้นได้ยังไง :hao5: ยืนยันคำเดิม "รุมโทรม" มัน ยิ่งถ้าได้เพื่อนมันรุมด้วยนะ สะใจโคตรๆ o18
และก็ประโยคนี้ : พี่แอลพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่จนผมอดหวั่นไหวไม่ได้ ผมมองหน้าพี่เขาแล้วเลี่ยงเดินมาที่รอพี่เพลงเป็นประจำ มาถึงพี่เพลงก็รออยู่แล้ว พี่เอสเลยเดินมาส่งแค่นิดนึง = น่าจะเป็น พี่เอส ชิ๊ :m16: ไม่อยากเรียกมันพี่หรอก แต่ในประโยคมันต้องเรียก :z6:
-
เป็นใครก็ต้องใจอ่อนเนอะ เล่นตื้อเป็นเดือนๆขนาดนั้น มันเลวแบบมีความอดทนจริงๆ!
-
มิน่าน้องพีถึงใจอ่อน :hao7: :hao7:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
เง้อ น่าสงสารอยู่นะ ดูท่าอดีตจะเจอเรื่องร้ายไม่เบา
-
เพราะพี่เอ็มมาแนวเดียวกับพี่เอสนี่เอง
น้องพีถึงได้กลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย
ก็ได้แต่เป็นกำลังใจให้น้อง ให้เข้มแข็งและแกร่ง
ต่อสู้กับปัญหาและอุปสรรคต่างๆ
มันจะต้องผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เราเชื่ออย่างนั้น
ส่วนคนเลวๆพวกนั้นก็จะได้รับผลตอบแทนอย่างสาสม
และพี่เอ็มถ้าเป็นคนนั้นที่น้องพีตามหา ก็ต้องให้เวลาพิสูจน์
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
อย่ามาม่านะ เค้าไม่ร้องไห้ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
พี่ครับ…ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่31
ผมยังนั่งมองสายเรียกเข้าจากพี่เอ็มที่โทรมาไม่หยุดเหมือนเดิม มองด้วยสายตาเหม่อเลย มองแล้วทอดมองตัวเองไปในกระจก ผมปลดกระดุมเสื้อตัวเองทีละเม็ดจนหมด ถอดเสื้อตัวเองออกแล้วเอียงมองสีข้างของตัวเอง ถ้าสังเกตสักนิดที่เอวจะเห็นรอยขีดที่ได้รับจากมีด ใช่ผมเคยโดนแทงมาก่อน แทงจากการต่อสู้ ต่อสู้เพื่อเอาตัวรอด บาดแผลที่เห็นเป็นแผลที่เกิดขึ้น แม้แผลมันจะจางลงเยอะจนแทบจะมองไม่เห็น แต่แผลเป็นก็ยังเป็นแผลเป็นอยู่วันยังค่ำ มันไม่มีวันจะลบหายไปได้ เหมือนกับแผลเป็นที่กรีดอยู่ที่ใจผมเหมือนกัน
ผมสแหยะยิ้มให้กับรอยแผลนั้นแล้วคิดถึงอดีต จากอดีตที่หวานชื่นกลายเป็นรสขมที่ยิ่งกว่าบอระเพ็ดซะอีก
หลังจากวันนั้นผมก็คบกับพี่เอสมาเรื่อยๆ เราสองคนเสมอต้นเสมอปลายต่อกัน พี่เอสยังน่ารัก คอยรับคอยส่งผมเหมือนเดิม แต่บางทีเมื่อช่วงโปรโมชั่นหมดลง อะไรๆก็คอยกลับสู่สภาพเดิม สภาพที่พี่เขาเป็นก่อนจะมาคบกับผม
“คืนนี้พี่ไปเที่ยวนะพี พีคงไม่ได้คุยโทรศัพท์ด้วยนะ”
พี่เอสโทรมาหาผม ผมยืนกำโทรศัพท์แน่น
“แต่พี่เอสเพิ่งไปมาเองนะ พี่เอสเที่ยวบ่อยไปรึเปล่า”
“พี่รู้ครับ แต่พี่ขอนะ วันนี้วันเกิดเพื่อนพี่”
“วันเกิดเพื่อนพี่อีกแล้ว เพื่อนพี่นี่เกิดกันทุกวันเลยนะ”
ผมอดที่จะประชดไม่ได้จริงๆ
“ไม่เอาหน่าเด็กดี อย่างอแงนะ”
พี่เอสพูดเสียงอ้อน แค่ผมได้ยินเสียงอ้อนๆก็อดใจอ่อนไม่ได้
“ก็ได้ แต่พี่เอสอย่ากลับดึกนะ แล้วก็ไม่เมาด้วย”
“ครับผม พี่จะไม่เมา”
เราคุยกันอีกไม่นานก็วางสาย
ผมอดที่จะคิดมากไม่ได้จริงๆ แม้จะรู้นะว่าพี่เขาไม่เคยจะนอกใจตลอด6เดือนที่คบกันมา แต่บางทีก็อดที่จะคิดถึงกิตติศัพท์ของพี่เขาไม่ได้ ว่าเจ้าชู้ขนาดไหน
ก็อกๆ
ผมหันไปมองที่ประตูแล้วเดินไปเปิดประตู
“พี่แพท”
“เห็นหน้าพี่ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น”
ผมพยายามยิ้มให้พี่แพท
“เปล่านะ พีแค่ตกใจว่าพี่แพทอยู่บ้านด้วย”
“ช่วงนี้ปิดเทอมนี่ พี่ก็กลับบ้านสิ”
ผมยิ้มให้พี่แพทไม่ตอบอะไร พี่แพทเลยคุยต่อ
“แล้วนี่ไม่คิดจะชวนพี่เข้าห้องบ้างเหรอ”
“ครับ”
ผมอดที่จะเลี่ยงให้พี่แพทเข้ามาในห้องไม่ได้ มาถึงผมก็รีบเก็บรูปที่ผมถ่ายคู่กับพี่เอสทันที
“พีทำอะไร”
“ปะ เปล่าครับ”
ผมพยายามยิ้มให้พี่แพทที่มองผมอย่างสงสัย
“พีแปลกๆไปนะ มีอะไรปิดบังพี่รึเปล่า”
“เปล่าครับ”
ผมพูดจบก็เปิดคอมแล้วหันหลังให้ทันที ไม่อยากจะโดนซักไปมากกว่านี้อีก
“พี่คิดถึงพีนะ ช่วงที่ผ่านมาพี่ยุ่งกับเรื่องเรียนไปหน่อยพี่เลย”
ยังไม่ทันพี่แพทจะพูดจบผมก็ขัดขึ้นทันที
“เหรอครับ พีคิดว่าพี่เที่ยวจนไม่มีเวลาว่างจะกลับบ้านซะอีก”
ผมหันไปประชันหน้ากับพี่แพท
“นี่พีประชดพี่”
พี่แพทเริ่มหน้าขึ้นสี ผมเลยพูดต่อ
“เปล่านะ พีพูดเรื่องจริงทั้งนั้น”
“ถึงพี่จะเที่ยวแต่พี่ก็ดูแลตัวเองได้ พี่โตแล้ว”
“ครับ พี่โตแล้ว”
ผมพูดอย่างประชดประชันแล้วเดินออกจากห้องทันที
ผมไม่ชอบที่พี่แพทมาทำท่าทางจับผิดผม ผมไม่เคยยุ่งเรื่องอะไรของพี่แพท แล้วทำไมพี่แพทต้องมายุ่งอะไรกับเรื่องของผมด้วย
ผมเดินออกมาหน้าบ้าน คืนนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่ไปงานเลี้ยงกลับดึก พี่เพลงก็เล่นเกมส์อยู่บนห้อง ผมไม่อยากอยู่บ้าน ผมเลยตัดสินใจโทรหาพี่เอส
“ว่าไงพี”
“พี่เอส คืนนี้พีไปเที่ยวด้วยได้ไหม”
“ห๊ะ พีจะไปเที่ยวด้วย”
“ใช่ พีอยากไปเที่ยวด้วย”
“แต่พี พี่ว่าจะดีเหรอ”
“ทำไม ไม่อยากให้พีไปพี่เอสซ่อนใครไว้ใช่ไหม”
ผมอดที่จะหงุดหงิดใส่พี่เขาไม่ได้ ยิ่งพี่เขาทำแบบนี้ผมยิ่งกลัว กลัวว่าพี่เขาจะทำเหมือนพี่แอล
“เปล่า พีใจเย็นๆสิ โอเค เดี๋ยวพี่ไปรับ”
“พี่เอสมารับพีหน้าปากซอยนะ พีจะรอ”
ผมไปยืนรอพี่เอสที่หน้าปากซอยไม่นานพี่เอสก็มารับ ผมหันไปมองพี่เขาที่แต่งตัวซะหน่อย แบบนี้จะไม่ให้ผมหวงได้ยังไง
“พีคิดยังไงถึงอยากไปเที่ยว”
พี่เอสหันมาถามผม
“ก็พีอยากรู้ว่าเที่ยวแล้วสนุกตรงไหน พี่ถึงไปได้เกือบทุกวัน”
“ฮ่าๆ ประชดพี่อีก อยากไปดูก็ไป แต่อย่ามางอแงขอกลับละกัน”
พี่เอสหันมายิ้มให้ผม ผมเลยยิ้มกลับ
“ครืน ครืน”
ผมก้มลงดูโทรศัพท์ที่สั่นเข้ามาเรื่อยๆตลอดทาง ทั้งจากพี่เพลง และพี่แพท ผมเลยตัดสินใจกดปิดเครื่อง
“ใครโทรมาเหรอพี”
“คนโทรผิดนะครับ”
ผมยิ้มให้พี่เขา พี่เอาเลยพยักหน้าไม่พูดอะไร
ผมก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้กับการไปเที่ยวกลางคืนครั้งแรกของตัวเอง มาถึงที่ผับแห่งหนึ่ง เสียงดนตรีเสียงดังออกมาถึงข้างนอก ผมลงรถมากับพี่เอส เราสองคนจับมือกันตลอดทาง ก่อนจะเข้าพี่เอสควักเงินให้การ์ดไป500 การ์ดถึงยอมให้ผมเข้ามาในร้านได้ มาถึงที่โต๊ะเพื่อนพี่เอสนั่งกันอยู่เต็มโต๊ะ
“วู้วววว วันนี้ไอ้เอสพกเมียมาด้วยเว้ย”
เพื่อนพี่เอสแซวผมขึ้น ผมเลยยิ้มให้กับพี่ๆเขา
“วันนี้วันเกิดพี่ พี่ดีใจนะที่น้องพีมางานวันเกิดพี่ด้วย”
พี่นัทหันมาพูดกับผม ผมเลยยิ้มให้พี่นัทแล้วอวยพร
“แฮปปี้เบิดเดย์นะพี่นัท มีความสุขมากๆ”
“ขอบคุณครับผม”
คืนนั้นเป็นคืนแรกที่ผมออกมาเที่ยว ผมรู้สึกสนุกไม่น้อย ทั้งเต้น ทั้งดื่มเหล้าครั้งแรก พี่เอสอยู่ข้างๆผมตลอดเวลา คอยโอบเอวผมไว้ เราสองคนเสียดสีกัน หอมแก้มกัน จูบกันอย่างไม่อายใคร เราไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวกันขนาดนี้มาก่อน มาสุดก็แค่จูบกันเบาๆ แต่ครั้งนี้เสียดสี ลูบไล้ ซุกไซร้ จูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม
“กูว่าถ้ามึงจะฟัดน้องพีขนาดนี้พากลับไปคอนโดเถอะ”
เพื่อนพี่เอสอดจะแซวเราสองคนไม่ได้
“กูว่าอีกไม่นานก็กลับละ”
พี่เอสพูดแล้วมองตาผมอย่างหวานเชื่อมเล่นเอาผมเขิน ผมเลยเข้าไปซุกอกพี่เอสแก้เขิน ไม่รู้ว่าเพราะเมา หรือบรรยากาศ หรืออะไรที่ทำให้ผมกล้าทำขนาดนั้น
“เออ โชคดี”
เพื่อนพี่เอสอวยพรเราสองคน ผมกับพี่เอสนั่งอีกไม่นานก็ตัดสินใจกลับ
“อื้อออ อ่าห์ จ๊วบบบบ”
มาถึงห้องพี่เอสเราสองคนก็เข้าหากัน จูบกันอย่างดูดดื่ม
“พีพร้อมแล้วใช่ไหม ถ้าพียังไม่พร้อมพี่ไม่บังคับก็ได้นะ”
พี่เอสผลอออกมามองหน้าผม เราสองคนจ้องตากัน ผมตัดสินใจกดจูบไปที่ริมฝีปากพี่เอาเบาๆแล้วพูดว่า
“พีพร้อมแล้ว”
ผมพร้อมแล้วที่จะเป็นของพี่เขาทั้งกายและใจ
พี่เอสได้ยินอย่างนั้นก็บดจูบมาอย่างเร่าร้อน พี่เอสค่อยๆเปลื้องเสื้อผ้าผมทีละชิ้นจนหมด รวมถึงของพี่เขาด้วยเหมือนกัน เราสองคนบดเบียดร่างเปลือยเปล่ากันอย่างเร่าร้อน ร่างกายพี่เขาช่างสมบูรณ์แบบ หุ่นดีแบบคนออกกำลังกาย แผ่นอกกว้าง กล้ามแขนสวยงาม กล้ามหน้าท้องพอดีไม่มากจากเกินไป พอเหมาะกับรูปร่างและหน้าหล่อๆ
“พีเซ็กซี่มากเลยรู้ไหม”
“พี่เอสก็เหมือนกัน”
เราสองคนไม่พูดอะไรต่อหลังจากนั้น พี่เอสซุกไซร้ไปทั่วตามร่างกายของผม ทิ้งร่องรอยสีกุหลาบไว้ทั่วร่าง พี่เขาลงลิ้นให้กับช่องทางของผมจนผมเสียวเกินจะบรรยาย พี่เขาใส่ถุงยางแล้วก็เอาท่อนลำที่ขนาดไม่น้อยเลยสอดใส่เขามา ผมรู้สึกเจ็บนิดๆ แต่พี่เขาเก่งที่ทำให้ผมผ่อนคลาย แล้วหลังจากนั้นพี่เขาก็เร่งเครื่องจนผมเสียวไปหมด
“ซี๊ดดดดด อ่าห์ อื้ออออออออออออออออ”
“อื้มมมมม อ่าห์ ”
เสียงครางของเราสองคนประสานกัน ผมได้แต่ปรือตามองพี่เขา พี่เอสเห็นอย่างนั้นจึงก้มลงมาจูบผมอย่างเร่าร้อน
แล้วคืนนั้นเราสองคนก็แทบจะไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว
หลังจากเราสองคนมีอะไรกัน เราสองคนก็รักกันหวานชื่นยิ่งกว่าเดิม ผมมีอะไรกับพี่เอสบ่อยมาก ตอนนี้ผมเรียนม.4แล้ว ผมกับพี่เอสก็คบกันมาเกือบปีแล้วเหมือนกัน พี่เอสก็เข้ามหาลัยแล้ว พอเริ่มเข้ามหาลัยแรกๆก็ดี แต่หลังๆนี่สิ เริ่มมีอะไรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา
“ช่วงนี้พี่รับน้องเหนื่อยมากเลย”
พี่เอสโทรหาผมในวันหนึ่ง ผมดีใจนะที่พี่เขาโทรหาผมทุกวัน แต่อาทิตย์นี่เราแทบจะไม่เจอกันเลย
“ครับ พี่เอสไม่ว่างเลยเหรอ”
“ใช่ครับ พี่ไม่ค่อยว่างเลย”
“ให้พีไปหาไหม”
“เอ่อ ไม่ต้องครับ ไว้พี่ว่างพี่ไปหาเองนะคนดี”
ผมมักจะใจอ่อนกับน้ำเสียงแบบนี้เสมอ แต่ประสบการณ์กับพี่แอลทำให้ผมไม่ไว้ใจนัก
“ครับ”
ผมตอบแค่นั้นไม่พูดอะไร พี่เอสไปเรียนมหาลัยใจกลางเองเลยซื้อคอนโดไว้ใกล้ๆมหาลัย นานๆจะกลับบ้าน บางครั้งพี่เขาก็ให้ผมไปหาที่คอนโดได้ แต่ตอนนี้ทำไม ผมยืนกำโทรศัพท์แน่น แล้วลงมาข้างล่างเจอพี่แพทนั่งกับเพื่อนพี่แพทอยู่
“พี จะไปไหน”
“พีไปทำธุระแปปนึงเดี๋ยวมา”
ผมพูดแค่นั้นแล้วรีบออกมาโบกแท็กซี่ไปคอนโดพี่เอสทันที ระหว่างทางผมหวั่นมาก กำมือตัวเองแน่น กลัว กลัวเหลือเกินว่าจะซ้ำรอยเดิมที่ผ่านมา ผมพยายามควบคุมน้ำตาไม่ให้ไหล พยายามควบคุมเมื่อตัวเองไม่ให้สั่น
เมื่อถึงคอนโดผมก็นั่งเนียนๆรอสักพัก เมื่อจะมีคนเข้าผมก็เดินไปพร้อมกับเขาเพราะผมไม่มีคีย์การ์ด ระหว่างลิฟต์เคลื่อนตัวไปที่ชั้นที่พี่เอสอยู่ผมก็กำโทรศัพท์แน่น
“กรี๊ง !!”
ผมยืนกดกริ่งหน้าห้องแล้วปิดตาแมวไว้
“ใครวะ”
ผมได้ยินเสียสบถหลังประตู แปลว่าพี่เขาอยู่ห้อง ผมเลยกดซ้ำๆจนพี่เขาทนม่ไหวเปิดจนได้
“พี !!”
พี่เอสตกใจหน้าซีดเมื่อเห็นผม พยายามจะดันผมออกแต่ผมกระแทกด้วยความโมโห สภาพพี่เขาเปลือยอกใส่กางเกงนอนขายาวตัวเดียว ผมเดินเข้ามามองหาไปทั่ว ผมเดินเข้าไปในห้องนอนก็เจอสิ่งที่ไม่คาดคิด ผมเจอผู้หญิงคนนึงนอนใส่เปลือยกายอยู่ใต้ผ้าห่ม ผมหันไปมองหน้าพี่เอสทันที
“พี่เอส !!”
ผมเรียกชื่อพี่เอสเสียงดัง พยายามพยุงตัวเองให้ยืนไหว
“พีใจเย็นๆนะคือพี่”
“พี่อะไร พี่นอกใจพี พี่ไม่ให้พีมาหา เพราะพี่มัวแต่กกอยู่กับอีนี้ใช่ไหม”
ผมตวาดเสียงดังแล้วเดินเข้าไปตบหน้าพี่เอส
“เพี๊ยะ !!”
“นี่แหล่ะนะที่เขาว่าลมปากผู้ชาย เคยพูดอะไรไว้จำได้ไหม แล้ววันี้ทำไมเป็นแบบนี้”
ผมพูดเสียงดังแล้วปาดน้ำตาที่กำลังจะไหล ผมรู้สึกหมดแรงจนต้องพิงกับตู้เสื้อผ้าไว้
“นี่เหรอแฟนน้องเอส ก็แค่เด็กกะโหลกกะลา”
ผู้หญิงคนนั้นหันมามองผมแล้วสะแหยะยิ้ม ผมเลยซัดขวดน้ำหอมใส้หน้า
“ก็ดีกว่ามึงแหล่ะอีกระหรี่”
“กรี๊ดดดดดดดดด อีเด็กบ้า”
ผู้หญิงคนนั้นหยิบเสื้อผ้าข้างเตียงมาใส่จะเดินเข้ามาตบผมแต่พี่เอสเหวี่ยงเธออกไปก่อน
“พี่กุ๊กกลับไปก่อน”
พี่เอสพูดเสียงเฉียบ ผมเลยเดินเข้าไปหาเธอแล้วตบหน้าเธอซะเอง
“เพี๊ยะ !!”
ผมตบอย่างแรงให้สมกับความเกลียด
“กรี๊ดดดดดดด ปล่อยพี่นะเอส ฉันจะตบแก”
ผมได้แต่ยืนกอดอกยิ้มมุมปากใส่ผู้หญิงคนนั้น พี่เอสเลยเหวี่ยงเธออกไปทางประตู
“ผมบอกให้พี่ออกไปก่อนไง”
“แต่พี่เป็นเมียเอสนะ”
“เมียผมคือพี ส่วนพี่ก็แค่แก้ขัด”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด ไอ้ผู้ชายเฮงซวย”
พี่กุ๊กได้แต่ยืนกรี๊ดไม่กล้าทำอะไร ผมเลยพูดเอง
“พี่เอส เราจบกันแค่นี้เถอะ”
ผมพูดจบพี่เอสหันมามองผมตาเขียวแล้วจับแขนผมแน่น
“พี่ไม่เลิก พี่เลือกพีอยู่แล้ว หญิงพวกนั้นก็แค่แก้ขัด”
“แต่พี่ไม่ใช่ของตายของใคร”
“ในเมื่อมันไม่เอาแล้วก็มาคบกับพี่เถอะเอส”
พี่กุ๊กสอดเข้ามา พี่เอสเลยหันไปด่า
“ผมบอกให้ออกไป หรือจะให้เอารปภมาลาก”
พี่กุ๊กมองเราสองคนอย่างหัวเสียแต่ยอมออกไปโดยดี
ผมสะบัดมือพี่เอสออกแต่ก็ไม่หลุดพี่เอสจับไว้แน่น
“พี่ไม่เลิกพีจำไว้ พีเป็นของพี่”
“หยุด พอกันสักที พีเกลียดพี่ พี่นอกใจพี พี่ทำร้ายจิตใจพี พี่โกหกพี พี่ลืมคำพูดที่เคยพูดไว้กับพี”
ผมพูดเสียงสั่งน้ำตาคลอ เหนื่อยแล้ว พอกันทีกับความรัก ทำไมมันเจ็บแบบนี้ เจ็บเหลือเกิน คนที่ไม่คิดว่าจะนอกใจยังทำกันได้ คนที่คิดว่าจะเป็นคนสุดท้ายยังทำกันลงคอ
“พี่ไม่เคยลืม พี่ยังรักพีเหมือนเดิม พีคือคนสุดท้ายของพี่ คนอื่นพี่ก็แค่เล่นๆ ไม่จริงจัง ไม่มีใครแทนที่พีได้”
พี่เอสพูดอย่างนิ่ง แต่ผมรวบรวมแรงผลักพี่เขาออกจากตัว
“หยุดเห็นแก้ตัวสักที ถ้าพีทำแบบพี่บ้างจะยอมไหม ห้ะ!!”
“พีอย่าแม้แต่จะคิด”
พี่เอสพูดเสียงเข้มมองผมตาเขียว
“เราจบกันแค่นี้ พอกันที”
ผมพูดแล้วจะเดินออกจากห้อง แต่กลับโดนพี่เอสกระชากจากด้านหลังลงบนเตียงซะก่อน
“ตุ๊บ”
“อย่าพูดคำว่าเลิก เพราะพี่ไม่มีวันเลิก”
“ไอ้เลว”
ผมพูดจบพี่เอสก็จูบปิดปาดทันที ผมพยายามดิ้นพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่มีแรงสู้ไหว จืตใจผมแหลกไปหมดแล้ว เหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ
และคืนนั้นก็เป็นครั้งแรกที่ผมไม่ให้ความร่วมมือ เป็นครั้งแรกที่พี่เขารุนแรงจนเจ็บไปหมด เป็นครั้งแรกที่ผมโดนข่มขืนจากคนที่ผมรัก
และเป็นครั้งแรกที่ผมโดนอัดคลิปไว้
หลังจากวันนั้นผมกลายเป็นคนนิ่งเงียบ ไม่ค่อยพูดกับใคร จากเด็กที่สดใสกลายเป็บชอบเหม่อลอย กลับบ้านมาก็หมกตัวเองอยู่แต่ในห้อง พี่เอสจะขู่ผมทุกครั้งถ้าผมไม่สนใจเขา ไม่รับโทรศัพท์ ไม่มาหา เขาจะขู่ว่าจะปล่อยคลิปในคืนนั้น
“พีมีอะไรคุยกับแม่ได้นะลูก”
แม่นั่งลงข้างๆผมขณะที่ผมเอาแต่นั่งเหม่ออยู่แต่ในห้อง
“แม่ครับ พีเหนื่อย”
ผมพูดแล้วร้องไห้ออกมา กอดแม่เหมือนเด็ก ร้องไห้ออกมาให้หมด
“พีมีอะไรบอกแม่ได้ไหมครับ”
แม่พูดเสียงอ่อนโยนแล้วลูบหัวผมเบาๆ
“พีกลัว”
ผมพูดเสียงสั่น ผมกลัวพี่เอสจะปล่อยคลิป ถ้าปล่อยอนาคตผมจบแน่ เพื่อนอาจจะไม่คบ พ่อแม่ต้องอับอายเพราะมีลูกอย่างผม
“อะไรที่ทำให้พีกลัวบอกแม่ได้ไหม”
ผมได้แต่เงียบไม่พูดอะไรแล้วร้องไห้จนหลับไป
ผมตื่นมาอีกทีในตอนสายๆของวัน พี่เอสโทรมาหาให้ผมไปหาเขาเหมือนเดิม
“พีปวดหัว พีไม่ไปได้ไหมพี่เอส”
ผมรู้สึกหนักๆหัวอาจจะเพราะร้องไห้มากเกินไป
“อย่ามาโกหกพี่ หาเรื่องจะไปจากพี่ใช่ไหม มาหาพี่เดี๋ยวนี้”
“พี่เอส พีไม่สบายจริงๆนะ”
“พีเลือกเอาเองแล้วกัน ถ้าไม่มาหาพี่ภายใน15นาที คลิปพีว่อนเน็ตแน่”
ผมกำโทรศัพท์แน่นเมื่อพี่เอสพูดจบ ผมกดตัดสายแล้วปาโทรศัพท์ลงบนที่นอน
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก”
ผมได้แต่ร้องระบายออกมา เครียด เครียด เครียดหัวจะระเบิดหมดแล้ว
สุดท้ายผมก็ทำอะไรไม่ได้ต้องไปหาพี่เขาอยู่ดี ไปถึงที่คอนโดก็เจอพี่เอสนั่งอยู่กับเพื่อนพี่เขา ในนั้นมีพี่นัทด้วย บางคนก็เป็นเพื่อนตอนมหาลัย
“พี่เอสมีอะไรรึเปล่า”
ผมพูดเสียงเบาๆ รู้สึกปวดหัวไม่น้อย อีกอย่างผมไม่อยากจะเข้าใกล้พี่เอสมาก เพราะแค่เจอหน้าภาพที่พี่เขารุนแรง ภาพที่พี่เขาข่มขืนผมก็เข้ามาในหัว
“มานั่งนี่มา”
พี่เอสตบลงที่ตักตัวเอง ผมขัดขินจะไม่นั่งแต่พี่เขามองมดุๆจนผมต้องไปนั่งบนตักพี่เขา ผมตัวลั่นเล็กน้อยจนพี่เขาต้องพูด
“จะสั่นทำไม มากกว่านี้ก็เคยมาแล้วทั้งนั้น”
“ฮ่าๆ”
พี่เอสพูดจบเพื่อนพี่เขาก็หัวเราะลั่น ผมรู้อายจนทนไม่ไหว
“มึงทำอะไรน้องพีวะ น้องพีดูแปลกๆ”
พี่นัททักขึ้นมา พี่เอสมองหน้าผมก่อนจะหันไปมองหน้าเพื่อนยิ้มเจ้าเล่ห์
“ทำในสิ่งที่เด็กดื้อคววรโดนไง”
พี่เอสพูดจบแล้วเป่าลมหายใจที่หูผม ทำให้ผมขนลุกเกรียว ไม่ใช่เสียวซ่าน แต่รู้สึกขยะแขยง
พี่ๆเขาก็นั่งพูดอะไรกันไปเรื่อยผมไม่ได้ฟังนัก เพรารู้สึกปวดหัว อยู่ดีดีเพื่อนพี่เขาคนนึงหน้าตาหล่อมากกก หล่อแบบเจ้าเล่ห์ แบดบอย ดูท่าทางเอาเรื่องไม่น้อยทีเดียว
“มึงจำเรื่องที่มึงติดกูได้ไหมไอ้เอส มึงติดพนันบอลโต๊ะกูอยู่10ล้านอะ”
“จำได้ดิไอ้ทาม รอหน่อยกูขอแม่กูอยู่”
“มึงเอาเมียมึงมาให้กูเอาหน่อยดิ ดอกทั้งหมดกูยกให้เลย เหลือแค่ต้น10ล้าน”
พี่ทามพูดจบผมตาโตมองหน้าพี่เอสทันที พี่เอสหันมามองหน้าผมแบบหนักใจก่อนตอบพี่ทามไป
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวอีก2วันกูให้เอง ครบทั้งต้นทั้งดอก”
“แต่กูจะเอาดอกตอนนี้”
พี่ทามเริ่มตีรวน มองหน้าพี่เอสแบบหาเรื่อง
“ดอกมึงเท่าไหร่วะ”
“5ล้าน มึงมีให้กูตอนนี้ไหมละ”
พี่เอสนิ่งเงียบไป ตอนนี้นิ่งเงียบไปทั้งวงเลย ผมกำมือแน่น พี่เอาจะเอาไงนะ
“กูมีไม่ถึงวะ สัก2ล้านก่อนได้ไหม”
พี่เอสพยายามไกล่เกลี่ย ผมเลยจับมือพี่เอสแล้วพูดขึ้นเบาๆ
“ไม่นะพี่เอส สงสารพีนะ”
พี่เอสมองหน้าผมอย่างหนักใจ พี่ทามที่เห็นปฏิกิริยาเราสองคนก็พูดขึ้น
“ไม่เอาวะ กูจะเอา5ล้าน ตอนนี้”
พี่ทามพูดแล้วมองผมหัวจรดปลายเท้า ทำเอาผมขนลุกกับสายตาพี่เขา
“ไอ้ทาม กูขอ”
“กูก็ขอเหมือนกัน ขอเมียมึงคืนเดียวเอง”
พี่ทามพูดจบเดินเข้ามาแล้วกระชากผมเข้าไปหา พี่เอสได้แต่มองหวั่นๆ
“มึงจะยอมดีดีไหม หรือจะให้กูต้องให้คนของกูไปจัดการธุรกิจบ้านมึงก่อน”
พี่ทามพูดจบพี่เอสมองหน้าผมอย่างอ่อนแรง แล้วก็พยักหน้า
“กูยอม”
พี่เอสพูดจบพี่นัทจะลุกขึ้นยืนแต่โดนเพื่อนคนอื่นห้ามไว้
“ก็ดี ไปเถอะน้องหนู”
พี่ทามกระชากผมเข้าไปในห้องแต่ผมฝืนตัวไว้
“อย่าเล่นตัวนักนะมึง”
ผมพยายามยื้อตัวไว้เอื้อมไปหยิบแจกันใกล้มือแล้วฟาดเข้าไปที่หัวพี่ทาม
“เพล้ง !!”
“เหี้ย มึงไม่ยอมใช้ไหมห้ะ”
พี่ทามหันมามองผมตาเขียว ผมตัวสั่นเดินหนี ผมกลัวพี่เขา
“เพี๊ยะ !!”
พี่ทามตบผมเต็มแรงจนล้มลงไป รู้สึกถึงเลือดปาก ผมหันไปมองพี่เอสที่เบื้อนหน้าหนีอย่างเจ็บใจแล้วหยีบมีดปอกผลไม้มา
“อย่าเข้ามานะ กูแทงมึงแน่”
พี่ทามที่มองผมแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“พยศแบบนี้สิกูชอบ ถึงใจดี”
ระหว่างที่ผมเผลอ พี่ทามก็มาจับมือผมไว้เราสงอคนยื้อกันไปมาจนมีดบังเอิญปาดเข้าที่สีข้างใกล้เอวของผม
“ซี๊ดดดดดดด”
ผมซี๊ดปากด้วยความเจ็บปวดแล้วล้มลง พี่ทามเลยทิ้งมีดแล้วจิกหัวผมขึ้นมามอง
“มึงทำตัวมึงเองนะ”
“กูว่าพอเถอะทาม”
เพื่อนพี่เขาในห้องพยายามห้าม พี่ทามเลยหันไปมองตาดุ
“หุบปากมึงไป ชีวิตกูมีแต่คนเข้าหา อีนี้เป็นใครกล้าเอาแจกันทุบหัวกู อีนี้เป็นใครขู่จะแทงกู ทำไมกูจะเอามึงไม่ได้”
ผมร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อาย ปล่อยให้น้ำตาไหลแล้วฟุบไปกับพื้น
“ใครจะเอาเด็กนี้กับกูมาเลย ตอนแรกว่าจะเอามันคนเดียว แต่ตอนนี้กูเปลี่ยนใจละ ขาวนักใช่ไหม สวยนักใช่ไหม เอ็กซ์นักใช่ไหม ใครสนใจบ้าง”
เพื่อนพี่เขาเริ่มสนใจ ผมกวาดสายตามองทุกคน พี่ทามเลยเข้ามาฉีกเสื้อผมออก
“ว่าไงสนใจไหมมึง”
ผมยิ่งคู้ตัวเองมากกว่าเดิม รู้สึกหนาวไปหมด หนาวกาย หนาวใจไปหมดแล้ว
“แต่น้องเขาเป็นแผลอยู่”
“แผลแค่นี้ไม่ตาย กูไม่สน กูจะเอา”
พี่ทามพูดจบ เพื่อนพี่เขาเริ่มมองผมอย่างหื่นกระหาย พี่ทามเลยอุ้มผมขึ้นแล้วทิ้งตัวผมลงบนเตีงอย่างแรง
“โอ๊ะ !!”
พี่ทามเอาผ้าก็อตมาซับเลือดตัวเองที่หัวแล้วมาติดให้ที่เอวผม
“นี่กูปราณีมึงละนะ”
พี่ทามพูดจบแล้วบีบหน้าผมอย่างแรง ผมได้มองพี่เขาน้ำตาไหล
“ร้องไปเลย ร้องให้ตายก็ไม่มีใครช่วยมึงได้”
ผมหันไปมองพี่เอสที่เข้ามาให้ห้อง พี่เอสมองผมแล้วเบื้อนหน้านี
“อย่านะ ไหนพี่เอสบอกว่ารักพีคนเดียวไง”
“เอาหน่าพี รักพี่ก็ยอมเพื่อนๆพี่มันไปเหอะ ไม่กี่คนเอง”
คำพูดของพี่เอสเหมือนฟ้าผ่ากลางใจ ผมเลยร้องไห้โฮออกมา
“ฮือออออออออ ฮืออออออออออออ อึก อึก”
“หุบปาก ถ้าไม่เงียบกูจะฆ่ามึงะ”
พี่ทามพูดจบก็กระชากเสื้อผ้าผมออก ได้แต่ตอนร้องไห้ไปเงียบๆ ไม่มีเสียงใดใด พยายามหลับตาไม่รับรู้อะไร
“แม่งน่าเอาฉิบ”
“กูมองมานานละขอหน่อยเถอะ”
“เอ็กซ์ฉิบหาย ขนาดร้องไห้ยังน่าเอา”
ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้วคำพูดของใครต่อใคร
ผมหลับตาปล่อยให้ทุกอย่างไปเป็นตามที่พวกชั่วทั้งหลายต้องการ มันกระแทก กัด ดูดดึง กระชากรุนแรงขนาดไหนผมก็ไม่เถียง ไม่ร้อง ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น ปล่อยให้ทุกอย่างด้านชา
แหลกหมดแล้วจิตใจผม
ร่างกายผม
ความเป็นคน
ศักดิ์ศรี
ไม่มีอะไรเหลือแล้ว
เหนื่อยแล้ว
เมื่อไหร่จะผ่านคืนนี้ไปสักที
________________________________________________________________________
ตอนนี้เป็นตอนที่เขียนยากที่สุดและยาวที่สุด พยายามจะไม่เข่นอารมณ์มากเพราะกลัวจะหดหู่ไป
เราจะไม่พูดอะไรมาก แต่กลังจากนี้การแก้แค้นจะเริ่มขึ้นแล้ว
มีอะไรติได้เลยนะครับ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
ยาวมาก เลวมาก ไอ้พวกชั่ว :z6: :z6:
-
ถ้าพีจะโดนขนาดนี้ ไอ้ชั่วเอ้ยยยย
ไปตายกันให้หมดเลยย สงสารมาก
โหยยย ฝังใจเลยสินะ มายาวมาก
ขอบคุณนะคะ
:mew6:
-
เจ็บปวดดีแท้ :katai1:
-
:hao5: คนเราจิตใจทำด้วยอะไรกันนะ ดีใจกับน้องพีที่ผ่านเรื่องแบบนี้ไปได้
แล้วจะรออ่านต่อน๊าอยากรู้พี่เอ็มจะทนได้อีกนานแค่ไหน
-
สงสารพีอ่ะ โอ๊ยหน่วงมาก
ทำเอาพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ
เข้าใจเลยกว่าน้องจะผ่านจุดนั้นมาได้
-
โคตรสงสารพีเลยอ่ะ พี่เอสแม่งโคตรเ_ี้ย โคตรเห็นแก่ตัวเลย
-
กูอยากจะ :z6:ทั้งไอ้แอล,ไอ้เอส และคนสุดท้ายกูหวังว่าจะได้ :z6:ไอ้พี่เอ็มนะ. แม้งเห็นน้องพีเปันตัวอะไร
อี่พวกกะหลี่ทั้งหลายมันดีมากไม่ใช่หรอกูอยากจะ :z6:จริงๆ
-
โคตรเลวอ่ะ สงสารพี
-
:L1: เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
รอการเอาคืนกับไอ้พวกสวะ
-
แค่นี้ก็เพียงพอจะเอาคืนอย่างสาสมแล้วด้วยการ "เอาเพื่อนมันมารุมโทรมมัน" o18 เห็นแก่ตัวทั้งพี่ทั้งน้อง ยิ่งไอ้คนน้องเหมือนมึงจะดียังมีสำนึกแต่ก็ไม่รู้เป็นแผนหรือเปล่าทำเป็นไม่ยอม พูดไกล่เกลี่ย สุดท้ายประโยคเชี่ยๆก็ออกมาจากปาก ยอมให้เพื่อนมันเอาไปเถอะถ้ารักมันแถมใช้หนี้ให้มันด้วย จะรอดูการเอาคืนว่าจะสาสมกับสิ่งที่มันทำไว้กับพีไหม กว่าพีจะผ่านช่วงนั้นมาได้เกือบปางตาย กับความทรงจำที่เจ็บปวดทั้งกายและใจ เอาให้สุดๆไปเลยพี อ้อ เพื่อนมันด้วย ไอ้เชี่ยทามอะไรนั่น แม้แต่ไอ้นัทที่ตอนแรกห้าม แต่สุดท้ายก็เอา เลวพอๆกัน เอาคืนพวกมันด้วย :call:
-
เลวมาก.สงสารพี
-
ไอ้เอสแม่งโคตรเลวเลยอ่ะว่าคนพี่ชั่วแล้ว
อิคนน้องแม่งสุดๆจริงโคตรเลวแก้แค้นมัน
เอาให้ไม่ได้ผุดได้เกิดเลยแม่งไม่มีจิตสำนึก
เอาเลยพีจองล้างจองผลาญมันให้หมด
ตระกูลนี้มันไม่สมควรที่จะมีความสุขอีกต่อไป
อิคนอ่านอินจัด o18 o18 o18
-
ไอ้พวกสารเลว แค้นๆๆๆๆ แทนน้องพี พวกมันต้องได้รับการแก้แค้นที่สาสม ฮึ่ยยย!!!
-
:a5: แบบนี้คนที่โดนแก้แค้นควรจะเป็นทุกคนที่ร่วมกันข่มขืนน้องพีด้วยนะ :fire:
ไม่ใช่แค่ไอ้เอสคนเดียวละ ไอ้ทาม และทุกไอ้ควรจะโดนหนักๆ :z6: :z6: :z6: :z6:
:angry2: โดนพวกกรรมกรรุมข่มขืนและถ่ายคลิปไว้ด้วยน่าจะดี
ป.ล คนเขียนอย่าลืมนะแก้แค้นทุกคนให้น้องพีด้วย :katai1: จัดหนัก จัดเต็ม แถมโปรเอดส์ให้ด้วยจะดีมาก :m31: :m31:
-
ไล่เก็บพวกมันทีละคนเลยพี :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
อยากให้พี่เอ็มรู้ แล้วช่วยพีแก้แค้นจัง
จะได้ไม่ทำผิดพลาดซ้ำรอยกับสองพี่น้องสารเลวนี่ด้วย
-
เ-ล-ว มาก อดีตที่โหดร้ายจริงๆ
-
อิพวกxxxx อิเลววววววววว กรี๊ดดด
-
นี่หรอสิ่งที่คนรักกันทำหนะ เข้าใจอยู่หรอว่าเรื่องะธุรกิจทางบ้านก็สำคีัญนะพี่เอส แต่สิ่งที่พี่ทำมันหนักเกินไปหวะ
เป็นการตัดสินใจที่ผิดจริงๆที่พีเข้ามายุ่งกับครอบครัวเฮงซวยครอบครัวนี้ :monkeysad:
พีสู้ๆนะ
-
อ่านตอนนี้แล้ว รุ้สึกหน่วงจังเลยยย
สั้นๆ. เอาคืนแค่ร้อยเท่าก็พอนะจ้ะ ทุกคนนะจ้ะไม่แค่อดีตแฟน ^^
-
อ่านจบ เป็นลมแป๊บ
-
แค้นแทนพีนะ อยากจะกระซวกมันให้ตายๆไปทั้งหมดนี่เลย
ปล. ตัวเลขหนี้มันดูเวอร์เกินไปไหมอะคะ สำหรับวัยนักศึกษา หลักแสนเราว่าน่าจะสมกับฐานะจริงมากกว่านะ นี่ตั้ง10 ล้านเลยเหรอ ขนาดล้านสองล้านเรายังว่ามันเกินไปอะ สำหรับคนที่ยังไม่ได้ทำงานแล้วขอพ่อแม่กินอยู่อย่างนี้
-
คนมันเลวก็งี้แหละเนาะ ขอให้พีเอาคืนมันให้หนักกว่าที่มันทำ!!
-
โอ้ยยยสงสารน้องง
แต่น้องยังเด็กมากตอนนั้น
ถ้าน้องบอกคนที่บ้านมันคงไม่แย่ขนาดนี้
โอ้ยยย
ต้องเอาคือไอ้เอี้ยเอสให้สาสม
ให้ใครทำดี พี่เอ็ม หรือน้องพีจัดเองเลยดีนะ
โอ้ยยย แม่มมมมมม
สงสารน้องง ยังไงพี่เอ็มก้สู้ๆนะ กำแพงน้องสูง สูงมาจิงๆ
-
อยากจะกระซวกมัน
-
ตอนนี้ยาวจริงๆ
อดีตของน้องพีช่างหดหู่ อ่านแล้วบีบคั้นอารมณ์ สงสารน้องมากๆ
มันยังไม่จบเพียงเท่านี้ใช่ไหม ยังเหลือผลกระทบที่น้องพีได้รับหลังจากโดนพวกเชี่ยรุมข่มขืน
อีพี่เอสนี่จะต้องให้มันตายกี่ชาติวะ ถึงจะสาสมกับความเลวระยำที่มันก่อไว้
อยากอ่านต่อแล้ว ตอนหน้ามาเร็วๆนะคะ ขอส่งกำลังใจให้น้องพีค่ะ
-
พีโง่เองสมควรละ
-
บวกเป็ดค่ะ เฮ้อออ พีเอ๊ยยย สงสารมากๆ ไอ้พวกชั่ว แม่งเกลียดมันมาก
เอาคืนให้สาสมเลย เอาให้สมกับที่พีโดน :z6:
-
:z3:
-
เลว !!!!!
-
พีผ่านอะไรมาเยอะจริงๆ เจ็บปวดขนาดไหนกัน ถ้าไม่เจอกับตัวคงไม่เข้าใจจริงๆ
เป็นกำลังใจให้นางเอ็มมันก็แล้วกันนะ ให้มันเอาชนะใจน้องพีให้ได้ จะได้มีความรักดีๆกับเขาซักที
-
พีผ่านอะไรมาเยอะจริงๆ เจ็บปวดขนาดไหนกัน ถ้าไม่เจอกับตัวคงไม่เข้าใจจริงๆ
เป็นกำลังใจให้นางเอ็มมันก็แล้วกันนะ ให้มันเอาชนะใจน้องพีให้ได้ จะได้มีความรักดีๆกับเขาซักที
-
:mew1: น้องพีสู้ๆๆๆๆรอดูการแก้แค้นของพีพี
-
โอย จุกอกสงสารน้องพี :hao5:
-
เอาให้มันได้เรยทั้งพี่ทั้งน้อง เหี้ยสิ้นดี ให้อีเหี้ยทามเป็นพวกพิการ หรือตายห่าไปด้วยเรย
-
ตอนแรกรู้สึกว่าน้องพีเล่นตัวมากเกินไปหรือเปล่า แม้พอจะเดา ๆ ได้อยู่ว่าเป็นเพราะอะไร แต่เมื่อได้อ่านสถานการณ์ตอนนี้อย่างจริงจัง ชักจะเริ่มเห็นด้วยแล้ว ว่าพีควรเล่นตัวมากกว่านี้ เพราะหัวใจที่บอบช้ำจากคนเคยรัก เคยไว้ใจ เมื่อถูกหักหลังแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น แถมยังเป็นเรื่องใหญ่มากจนไม่สามารถให้อภัยได้อีก (ตลอดชีวิต) พีจะสร้างกำแพงที่สูงสุดฟ้า และหนาอย่างคาดไม่ได้ ก็สมควรแล้ว ที่จะถนอมหัวใจของตัวเองไว้อย่างนี้ สงสารน้องมากเลย :กอด1:
รอการแก้แค้นอย่างสาสม หรือจะมากกว่าสาสมก็จะดีมาก อาจแก้ไขอดีตที่เจ็บปวดไม่ได้ แต่เชื่อว่าจะทำให้ลมหายใจที่เจ็บเสียดทุกครั้ง ลดลงจากเดิมสักนิดก็ยังดี
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
ใจสั่น
-
สงสารพี สงสารมากๆ
:mew6:
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่32
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูปลุกให้ผมออกจากภวังค์ความคิด คิดถึงเรื่องราวอันแสนจะโหดร้ายในอดีตของตัวเอง ผมหยิบเสื้อมาใส่เหมือนเดิม แล้วพยายามพยุงตัวเองให้ก้าวขาไปเปิดประตู แต่ขาผมแข็งไปหมด รู้สึกก้าวไม่ไหว
“พีอยู่ไหมลูก เป็นอะไรรึเปล่าลูก”
“ยะ อยู่ครับแม่ พีโอฌค แม่มีอะไรรึเปล่า”
“แม่จะมาบอกให้พีลงไปทานข้าวลูก”
“ครับเดี๋ยวพีลงไป ขอล้างหน้าแปปนึง”
“ครับ”
ไม่นานแม่ก็เดินลงไป ผมเลยพยายามก้าวขา เฮ้อ ผมก็ก้าวได้แล้ว ผมเดินเขาไปในห้องน้ำแล้วล้างหน้าให้ตัวเองสดชื่น มองตัวเองในกระจกแล้วยิ้มให้กับตัวเอง สู้ ฉันต้องสู้เพื่อปัจจุบันและอนาคต ฉันจะไม่เอาอดีตมาทำร้ายตัวเองอีก
ผมงมาทานข้าวกันครอบครัว วันนี้ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาบนนโต๊ะอาหาร
“พีเป็นไงบ้างลูกชีวิตเด็กมหาลัย”
พ่อหันมาถามผม ผมเลยยิ้มให้แล้วตอบ
“ก็ดีครับพ่อ”
พ่อพยักหน้าไม่พูดอะไร พี่แพทที่นั่งฝั่งตรงข้ามผมเลยถามขึ้น
“แล้วรุ่นพี่อะไรมีปัญหาบ้างรึเปล่า”
ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ไม่มีอะไรครับ”
หลังจากนั้นก็มีเสียงสนทนาบ้างประปราย หลังจากทานข้าวเสร็จผมก็นั่งดูละครกับแม่จนจบแล้วขึ้นนอน เมื่อถึงห้อง หยิบโทรศัพท์มาดูเจอมิสคอลจากพี่เอ้มเป็นร้อยสาย ผมลืมโทรศัพท์ไว้บนห้องด้วยสิ ผมวางโทรศัพท์ลงแล้วตัดสินใจไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จได้ไม่นานก็มีโทรศัพท์เข้าอีก
“เบอร์แปลก”
ผมพูดกับตัวเองเบา แต่ก็ตัดสินใจกดรับสาย
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหลพี พี่เอสเองนะ”
“.....”
ผมเงียบไปไม่ตอบอะไร
“พี่คิดถึงพีนะ วันนี้พี่เจอพีพี่ดีใจมากเลย”
พี่เอสพูดจบผมกระตุกยิ้มมุมปาก
“เหรอครับ”
“พีไม่คิดถึงพี่บ้างเหรอ”
“ให้พีคิดถึงอะไรของพี่ดีละ คิดถึงความรักที่พี่มีให้ หรือคิดถึงความเลวร้ายที่พี่มอบให้พี”
ผมพูดนิ่งๆ พี่เอสเงียบไปแปปนึงแล้วก็ตอบ
“พี่คิดว่าพีจะลืมเรื่องนั้นแล้วซะอีก”
“ถ้าพี่มาเป็นพี พี่จะลืมมันง่ายๆไหม สิ่งที่พี่ทำมันคือตราบาปในชีวิตเด็กคนนึงเลยรู้ไหม”
“พี พี่ขอ...”
“ช่างมันเถอะ พีขี้เกียจเก็บมาคิดให้รกสมองละ”
ผมพูดขัดพี่เขาซะก่อนเพราะผมเกลียด เกลียดคำขอโทษจากผู้ชายคนนี้
“ครับ”
“แล้วพี่เอสโทรมาหาพีมีเรื่องอะไรรึเปล่า”
“จำได้ไหม พรุ่งนี้วันเกิดพี่”
“จำได้สิ วันเกิดพี่พีจะลืมได้ไง”
ผมตอแหลไปงั้นแหล่ะ ใครจะไปจำได้วะ
“พี่ดีใจนะที่พีจำได้ นอกจากจะเป็นวันเกิดพี่ยังเป็นวันแรกที่เราคบกันด้วยจำได้ไหม”
“แล้วไงอะพี่เอส”
“พี่อยากให้พีมางานวันเกิดพี่”
“....”
ผมเงียบไปสักพัก ก่อนจะยิ้มมุมปาก
“มาได้ไหมครับ เดี๋ยวพี่ไปรับหน้าปากซอย”
ปอดแหก คงไม่กล้ามารับที่บ้านละสิ
“พีไปจะดีเหรอ”
“ดีสิ มานะครับ”
“ก็ได้ แล้วเจอกัน”
ผมพูดเสร็จวางสายทันที ผมยิ้มตาเป็นประกาย ได้เวลาแล้วสินะ เวลาที่จะเผชิญกับความจริง เวลาที่จะได้เอาคืนแบบตบต้นทบดอก
“ติ๊ง !!”
เสียงไลน์เข้า ผมเปิดดูเจอไลน์จากพี่เอ็ม
** พี่อยู่หน้าบ้าน ออกมาหาหน่อยได้ไหม **
ผมก้มลงอ่านแล้วถอนหายใจ แล้วตัดสินใจเดินออกไปหน้าบ้าน ก็เจอพี่เขาสูบบุหรี่พิงรถอยู่
“พีเกลียดบุหรี่”
ผมพูดกับพี่เขา พี่เอ็มเห็นผมจึงทิ้งบุหรี่แล้วใช้เท้าขยี้
“พี่ไม่ค่อยสูบแล้ว สูบเฉพาะเวลาเครียด”
“พี่เครียดอะไรของพี่”
พี่เอ็มเดินเข้ามาใกล้ผม มองผมด้วยสายตานิ่งๆ
“พี่เครียดเรื่องพีนั้นแหล่ะ โทรมาทำไมไม่รับ โทรมาอีกครั้งก็สายไม่ว่าง มีอะไรกันแน่”
พี่เอ็มพูดเสียงเขียว ผมยืนกอดอกมองหน้าพี่เขาแล้วพูด
“พีดูทีวีกับแม่อยู่ข้างล่างไม่ได้เอาโทรศัพท์ลงมา ส่วนสายไม่ว่างพีคุยธุระอยู่”
“ธุระอะไรกับใคร”
พี่เอ็มมองผมอย่างคาดคั้น
“นั้นมันเรื่องของพี พี่อย่าถามมากได้ไหม”
“แต่พี่อยากรู้”
พี่เอ็มจับแขนผมแล้วกระชากเข้าไปหา ผมพยายามสะบัดแต่สะบัดไม่ออกแล้วให้พี่แกจับไปอย่างนั้นแหล่ะ
“เพื่อนพี่มันเห็นพียืนคุยกับเด็กบริหาร แถมยืนกอดใกล้ชิดกันด้วย พี่อยากรู้ว่าจริงไหม”
พี่เอ็มมองหน้าผมอย่างคาดคั้น ผมเลยเงยหน้าไปสบตาพี่เขาแล้วตอบ
“จริง พี่เขาเป็นแฟนเก่าพีเอง”
“พี !!”
พี่เอ็มพูเสียงดังขึ้นแล้วบีบแขนผมจนผมเจ็บ
“พี่เอ็มพีเจ็บ”
พี่เอ็มได้ยินแบบนั้นจึงปล่อยผมแล้วมองหน้าผมอย่างรู้สึกผิด
“พี่ขอโทษ แต่พี่หึง พี่ไม่ชอบ ยิ่งมารู้ว่าแฟนเก่ายิ่งไม่ชอบ”
“แฟนเก่าก็แค่แฟนเก่า พีอยู่กับปัจจุบัน”
ผมพูดจบพี่เอ็มมีสีหน้าดีขึ้น
“พรุ่งนี้พี่เอ็มว่างรึเปล่า”
ผมเปลี่ยนเรื่องคุยเอง
“ว่าง ทำไมเหรอ”
“เดี๋ยวพีบอกอีกที อย่าไปไหนซะก่อนละ”
ผมพูดแค่นั้นจะหันหลังเดินเข้าบ้านแต่โดนพี่เขากอดจากด้านหลังซะก่อน
“มีอะไรพี่เอ็ม”
ผมตัดสินใจพูดขึ้นหลังจากเราสองคนเงียบกันมาสักพัก
“พี่อยากกอดพี พี่อย่ากลับไปยุ่งกับแฟนเก่านะ อย่าไม่รับสายพี่อีกนะ”
ผมหันหน้าไปมองพี่เอ็มแล้วลูบไปตามโครงหน้าหล่อๆของพี่เอ็ม
“พี่หล่อ ดูดี อย่ามาจมปลักกับคนอย่างพีเลย สิ่งที่พีเจอมาพี่อาจจะรับไม่ได้ก็ได้”
ผมพูดกับพี่เขาตรงๆ พี่เอ็มเอามือผมไปจับไว้แล้วจูบตรงหลังมือ
“พี่เลือกพีแล้ว ไม่ว่าพีจะเป็นยังไง ใจพี่ก็บอกว่าเลือกพีแล้ว”
พี่เอ็มพูดจบผมเลย ผมเลยเดินเข้าไปใกล้ชนชิดกับพี่เขาแล้วเขย่งเท้าจูบริมฝีปากพี่เอ็มเบาๆ
“นี่สำหรับกำลังใจให้พี่มีแรงต่อไป เพราะอนาคตพี่อาจจะหมดแรงก็ได้”
ผมพูดจบพี่เอ็มยิ้มกว้าง ผมเลยหันไปเดินเข้าบ้านแล้วโบกมือให้พี่เขา
ผมยอมรับว่าหวั่นไหว
ยอมรับว่ารู้สึกดี
แต่จะให้ยอมรับตอนนี้ยังไม่ใช่
เพราะเกมส์ที่ผมกำลังจะเล่นเพิ่งเริ่มเท่านั้น
วันต่อมาพี่เอสมารับผมที่หน้าปากซอย วันนี้ผมแต่งตัวจัดเต็ม เสื้อยืดสีดำคอวีตัวใหญ่ๆ ที่คอเสื้อเว้าลงซะลึก กับกางเกงขาสั้นสีขาวที่เสื้อคลุมซะเกือบมิด รอมเท้าหุ้มส้นสีแดงสด แต่งหน้าเบาๆแล้วทาปากสีแดงอ่อนๆ หึหึ แรดสุดๆเลยกู
“พีดูเซ็กซี่มากเลยนะวันนี้”
พี่เอสพูดแล้วมองผมทั้งตัวระหว่างรถติดไฟแดง ผมเลยตะแคงข้างแล้วนั่งไขว้ห้างโชว์ขาขาวๆแล้วพูดขึ้น
“เซ็กซี่จริงเหรอ”
ผมมองพี่เขายั่วๆ พี่เอสเลยเอื้อมมือมาจับหน้าผมจะก้มลงมาจูบ แต่ผมเอามือบังซะก่อน
“ไฟเขียวแล้ว”
ผมพูดจบพี่เอสมีทีท่าหงุดหงิดเล็กน้อย แล้วยอมกลับไปขับรถเหมือนเดิม ผมยิ้มมุมปากคิดแล้วตลก พี่เอสยังเหมือนเดิม จริงใจกับความรู้สึกตัวเองเสมอ
เมื่อถึงที่ผับแห่งหนึ่ง เราสองคนเดินมาถึงโต๊ะหนึ่ง เพื่อนพี่เอสนั่งกันอยู่เต็ม ครบทุกคน ผมไล่มองแต่ละคนแล้วอดกระตุกไม่ได้ ครบทุกคนที่อยู่ในคืนนั้น
“น้องพี”
พี่นัทเอ่ยเสียงดัง ผมเลยยิ้มให้พี่เขา และพี่ๆทุกคน
“เรียกพีซะดังเชียว มีอะไรเหรอพี่นัท”
“พี่ไม่คิดว่าพีจะมา”
ผมยิ้มให้แค่นั้นไม่ตอบอะไรต่อ พี่เอสเลยจับมือผมไปนั่งข้างพี่แก ผมมองไปที่ตรงข้ามผม พี่ทาม !! ผู้ชายที่เลวร้ายที่สุด
“สวัสดีน้องพี”
พี่ทามทักผมแล้วมองผมเจ้าเล่ห์ ผมเลยนั่งไขว้ห้างแล้วยิ้มหวานให้
“สวัสดีพี่ทาม”
พี่ทามพูดแล้วยกแก้วให้ผม ผมเลยยกแก้วที่เพิ่งได้กลับไปแล้วยิ้มยั่วๆ
พี่เอสที่นั่งข้างๆผมมองมาอย่างไม่พอใจ แต่ผมไม่สนใจเลยสักนิด ผมหันไปชนแก้วกับพี่ๆทุกคนแทน
เริ่มจากพี่ฟาร์ม พี่ดล พี่โอม แล้วก็มาพี่นัท ข้างๆพี่ทามก็อีกคน พี่มอส ครบหกคน หกคนในคืนนั้น
“พี !!”
พี่เอสกระชากผจากด้านหลังให้ผใกลับไปนั่งที่เดิม
“อะไรของมึงวะไอ้เอส น้องนั่งอยู่กับกู”
พี่มอสพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์
“แต่พีมากับกู”
“แล้วไงวะ”
พี่มอสมองพี่เอสแบบกวนตีนๆ พี่มอสขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้อยู่แล้ว ผมนั่งด้วยแปปเดียวก็หยอดผมซะจนเปื่อย ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างไม่ยอมแพ้ พี่ทามที่นั่งมองอยุ่เลยห้ามแทน
“พวกมึงสองคนจะตีกันทำไมวะ”
พี่ทามพูดจบแล้วมองหน้าผม ผมเลยลุกขึ้นไปนั่งที่เดิมแต่โดยดี นั่งไปสักพัก เป่าเค้กเสร็จก็เริ่มมีผู้หญิงมานั่งโต๊ะด้วย ยกเว้นพี่เอสที่นั่งข้างๆผม ผมเลยขอตัวไปห้องน้ำก่อน
“พี่ไปเป็นเพื่อนไหมพี”
“ไม่ต้องหรอก พี่อยู่นี่เถอะ เจ้าชองงานนะ”
ผมพูดเสร็จก็เดินมาในห้องน้ำ ผู้ชายในห้องน้ำมองผมหลายคนแต่ผมไม่สนใจ ยืนโทรศัพท์หาพี่เอ็ม
“ครับพี”
“พี่เอ็มมารับพีหน่อยที่ผับYY”
“พี่ไปเที่ยวทำไมไม่บอกพี่”
“นี่ก็บอกแล้วไง มาเถอะหน่า”
“ครับเดี๋ยวพี่ไป”
ผมยิ้มนิดนึงกำลังจะออกจากห้องน้ำแต่บังเอิญได้ยินเสียบางอย่างซะก่อน
“แม่งกูเห็นแฟนมึงไปนั่งกับไอ้เหี้ยมอสอีกแล้ววะ หน้าม่อฉิบหายกูละเกลียด”
“อีกแล้วเหรอวะ อีน้ำแม่งก็อ่อย กลับไปเจอดีแน่”
“แล้วมึงจะไม่สั่งสอนไอ้มอสหน่อยเหรอวะ”
ผมหันไปมองผู้ชายสามคนที่ยืนคุยกันอยู่ ผมเลยหันไปล้างมือแต่หูแอบฟังอยู่ จะใช่มอสเดียวกันไหมนะ
“ไอ้ทามนั่งด้วยวะ มึงก็รู้ว่าไอ้ทาม แม่งน่ากลัวตายห่า มาเฟียชัดๆ”
ชัดเจนมอสเดียวกัน มีทามด้วยแบบนี้
“เออวะ ไอ้ทามแม่งกูก็ไม่อยากยุ่ง”
ผมหยุดล้างมือแล้วเดินไปหาผู้ชายสามคนนั้นใกล้ ทัง้สามคนมองผมงงๆ ผมเลยยิ้มให้
“พี่พูดถึงมอสที่นั่งอยู่โต๊ะ4 ใช่ไหม”
ทั้งสามคนมองผมงงๆแต่ก็พยักหน้า ผมเลยพูดต่อ
“เดี๋ยวผมล่อพี่เขามาหาให้ แล้วพี่ไปรุมกระทืบสิ”
ผมพูดจบทั้งสามคนก็พูดต่อทันที
“เฮ้ย แล้วมึงจะมาช่วยพวกกูทำไม”
“ผมเกลียดมัน มันเคยข่มขืนผม”
ผมพูดด้วยสายตาเกลียดชังจนทัง้สามคนรู้สึกได้
“แม่งเหี้ยวะ”
มีคนนึงอุทานออกมา ผมเลยตัดบท
“พี่จะเอารึเปล่า ถ้าไม่ก็ผมจะไปหาคนอื่นมากระทืบแทน”
ผมพูดจบจะเดินหนีแต่โดนเรียกไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวน้อง พวกพี่สนใจ”
ผมกระตุกยิ้มร้ายแล้วหันไปพูกับพี่เขาว่าจะเอายังไง
ผมกลับมาที่โต๊ะ ก่อนกลับมาขอเสษกระดาษเขียนโน้ตมาเล็กน้อย มาถึงโต๊ะก็แอบชนพี่มอสแล้วใส่เศษกระดาษไปในกระเป๋าเสื้อแล้วยิ้มยั่ว พี่มอสมองหน้าผม ผมเลยลูบเป้าพี่เขาเป็นการเชิญชวน พี่มอสยิ้มร่า ผมเลยเดินกลับไปนั่งข้างพี่เอส พี่เอสที่นั่งคุยกับเพื่อยู่เลยไม่ทันสังเกต นั่งสักพักพี่มอสอ่านโน้ตเสร็จก็นั่งมองแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย นั่งไม่นานผมก็อาศัยช่วงที่พี่เอสคุยกับเพื่อนเพลิน ออกมาที่สวนข้างผับ ที่ที่นัดพี่มอสไว้
“อ๊ะ”
ผมโดนสวมกอดจากด้านหลัง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร
“ยั่วพี่เหรอ”
ผมหันไปเผชิญหน้ากับพี่เขาแล้วยิ้มยั่ว กอดคอไว้
“พีไม่ได้ยั่ว พีแค่คิดถึงไอ้นี่ของพี่ตังหาก”
คำว่าไอ้นี่ ผมลูบเป้าพี่เขาเบาๆ พี่มอสมองผมอย่างหื่นกระหาย จะก้มลงมาจูบแต่ผมผละออกซะก่อน
ผมแกล้งรับโทรศัพท์ ทำท่าทีว่าพี่เอสโทรมา
“ฮัลโหลพี่เอส พีมาเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวกลับไปครับ”
ผมทำหน้าเสียดายให้พี่มอส
“พีไปก่อนนะพี่มอส ไว้ยังไงไว้วันหลังนะ”
“เดี๋ยวสิพี”
พี่มอสจะยื้อผมไว้แต่ไม่ทัน ผมเลยมาแอบดูอยู่ที่หลังเสาใหญ่ๆ พี่มอสมีท่าทีขัดใจเล็กน้อยจะเดินกลับไปที่โต๊ะก็โดนดักไว้ก่อน ผมไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกันบ้างแต่ไม่นานพี่มอสก็โดนพี่สามคนนั้นรุมกระทืบ พี่มอสมีท่าทีสู้ไหวในตอนแรกแต่หลังๆก็ไม่ไหวเพราะโนรุมสุดท้ายก็ต้องโดนสามคนนั้นรุมตีน ผมยืมมองอย่างสะใจก่อนที่จะกลับไปที่โต๊ะ วิ่งแล้วแสร้งทำท่าทีตกใจ
“พี่เอสๆ พี่มอสโดนรุมกระทืบ”
ผมเขย่าแขนพี่เอส พี่เอสหันมามองผมตกใจ พี่ๆทุกคนเหมือนจะได้ยินเลยรีบเดินไปตามผมมา มาถึงพี่สามคนที่กระทืบอยู่พอเห็นผมมาตามที่ตกลงไว้ก็วิ่งหนีไปทันที พวกพี่เอสจะตามไปก็ไม่ทัน พี่นัทกับพี่ดลเลยเข้าไปหิ้วปีกพี่มอสขึ้นมา
“ทำไมมึงถึงโดนกระทืบได้วะ”
พี่เอสถามพี่มอสขึ้น พี่มอสส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น
“อริเก่ากูวะ”
พวกพี่เขาเลยไม่ติดใจอะไร ผมมองหน้าพี่มอสที่ปูดบวมอย่างสะใจ หันไปก็เจอพี่ทามที่จ้องผมอยู่ ผมเลยยิ้มไปให้แล้วเดินตามพี่เขาไปที่รถ
“คืนนี้พอแค่นี้นะ เดี๋ยวกูไปส่งไอ้มอสที่โรงพยาบาลเอง”
พี่ดลหันมาบอกทุกคน พี่เขาก็พยักหน้าเข้าใจ
“พี !!”
ผมหันไปก็เจอพี่เอ็มลงจากรถพอดี หึหึ มาทันเวลา
“ใครพี”
พี่เอสหันมาถามผมเสียงเขียว ผมเลยยิ้มไปให้
“พี่ชายพีเอง”
ผมพูดแล้วไปยืนข้างพี่เอ็ม พี่เอ็มก็รู้งานโอบเอวทันที พี่เอ็มกับพี่เอสมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“กลับกันเถอะพี่เอ็ม”
ผมจับมือพี่เอ็มแล้วเดินออกมา แต่กลับโดนกระชากแขนจากด้านหลังซะก่อน
“พี่เอส ปล่อยพีนะ”
“พีมากับพี่ พีต้องกลับไปกับพี่”
พี่เอสพูดเสียงดัง พี่เอ็มที่ยืนข้างผมพูดขึ้น
“แต่พีกลับกับผม”
“มึงอย่าเสือก”
พี่เอสหันไปตวาดพี่เอ็ม พี่เอ็มเลยเริ่มโมโห
“ทำไมกูจะเสือกไม่ได้ พีโทรให้กูมารับเอง”
พี่เอ็มพูดจบ พี่เอสหันมามองหน้าผมทันที
“ใช่ พี่ให้พี่เขามารับ”
ผมพูดแล้วสะบัดแขนทิ้งแล้วจะหันหลัง แต่พี่เอสกลับเข้าไปต่อยพี่เอ้มซะก่อน
“ผั๊วะ”
พี่เอ็มก็สวนกลับ กลับกลายเป็นสองคนนั้นชุลมุนต่อยกัน ผมยืนมองนิ่งๆไม่คิดจะห้าม
“พีห้ามหน่อยสิ”
พี่นัทพูดขึ้น ผมเลยสวนกลับ
“จะห้ามทำไม อยากต่อยกันเอง”
ผมพูดแค่นั้นแล้วยืนมองต่อ พี่ทามที่ยืนนิ่งอยู่นานกลับเป็นฝ่ายแยกเอง ผมเลยยืนจับพี่เอ็มไว้
“มึงอย่ามายุ่งกับพีอีก”
พี่เอสพูดเสียงดัง
“มึงอย่ามาสั่งกู”
พี่เอ็มพูดเสียงดังไม่แพ้กัน
“พี่เอสนั้นแหล่ะเลิกยุ่งกับพีเถอะ พีกำลังดูใจพี่เขาอยู่ พี่ก็แค่คนนอก”
ผมพูดแค่นั้นแล้วควงแขนพี่เอ็มเดินไปที่รถพี่เอ็มทันที
ผมหันกลับไปมองพี่เอสเล็กน้อย พี่เอสยืนมองผมเจ้าเล่ห์ ผมเลยยกยิ้มไปให้
ผมรู้จักผู้ชายคนนี้ดี เขาชอบความท้าทาย อะไรที่ได้มายากๆยิ่งชอบ
เกมส์กำลังเริ่มขึ้นแล้ว
______________________________________________________________
เอาใจช่วยพีกันด้วยนะ :กอด1:
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :3123: :pig4:
-
+1 ไอ้เอส ไอ้ชั่ว ทำไงดี กลัวน้องพีจะโดนเล่นเอาสิ
แค่เอาคืนได้บ้างละเนอะ พวกเชี่ยนี่แม่งน่ากระทืบให้ตายจริงๆ
รอตอนต่อไปค่า เป็นกำลังใจให้พี
-
โอ๊ะ แค่เริ่มเกมส์ก็สนุกซะแล้ว แต่อย่าเผลอเอาหัวใจตัวเองไปเดิมพันนะหนูพี :hao3:
-
คือพี เกมของนู๋ อาจจะทำให้ใครเสียใจ ร่วมทั้งตัวนู๋เองด้วยนะ
บางที บอกพี่เอ็มไว้หน่อยก้ดีนะลูก
-
น้องพีแซ่บเวอร์ แต่ระวังไอ้พี่ทามไว้นะ ท่าจะเล่นยาก
-
เอสมันจะมายุ่งอีกทำไม
ยกแฟนตัวเองให้คนอื่นข่มขืน เลวสิ้นดี
-
รู้สึกหมันไส้อิพี่ทามนิดๆ พีจัดหนักๆมันเลยนะ ตัวต้นเหตุนั่น :fire:
ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกสงสารพี่เอ็มยังไงไม่รู้แฮะ หรือว่าเราคิดไปเอง :a6:
-
นางแรด แบบวางแผนนะจ้ะ55555'
-
เฮ้อออออออออออออออออออ
สงสารเอ็ม
เป็นเครื่องมือของพีซะแลัวววว :เฮ้อ:
-
จะสงสารเอ้มดีมั้ย กลัวเอ้มเป็นอะไรจัง
-
เล่าให้พี่เอ็มฟังเถอะ แล้วพีคืดจะลุยเดี่ยวเหรอ พี่แพทพี่เพลงมารู้ทีหลังคงปรี้ดแตก
-
กลัวผิดแผนจัง
สู้ๆๆๆนะ
-
รู้สึกสะใจแปลกๆๆ ระวังไว้เถอะพี เกมส์ที่จะเริ่มอาจจะทำให้เสียใจอีกก็ได้
-
M เมิงจะไหวมั้ยน้อ....555 ขอให้ร้ายได้สุด อย่ามาอ่อนละกันนะ น้องพีจะได้จัดการให้สิ้นซาก
-
เริ่มแล้วสินะ การแก้แค้นของพี สะใจติ๊ดเดียว แต่ก็อยากให้พีระวังตัวเอาไว้ ดูแล้วไม่ง่ายเลย โดยเฉพาะไอ้ทามที่ดูจะฉลาดและน่ากลัวกว่าใคร แม้แต่ไอ้เอสยังต้องยอม ไม่อยากให้พีทำคนเดียว ทางที่ดีควรจะปรึกษาพี่ๆเอาไว้บ้าง อาจจะห้ามแต่ถ้าพีขอร้องคิดว่าต้องช่วยแน่ หรือถ้าอยากวัดใจพี่เอ็มพูดกับมันไปตรงๆเลยดีกว่า จะได้รู้ไปเลยว่าพี่เอ็มมันรับได้ไหม และจะช่วยพียังไง สู้ๆนะพี เอาคืนพวกมันให้ได้ :katai2-1:
-
เชียร์พีขาดใจดิ้นนนนนน
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
เอาให้มันเจ็บเหมือนที่พีเคยเจ็บ
-
กลัวอิพี่ทามแม่งจริงๆเหมือนจะอ่านเกมส์ของน้องออก
-
เอาใจช่วยพีนะ! สู้ๆ
-
ร้ายเหมือนกันนะพี
o3 o3
-
สงสารพี่เอ็ม ถูกใช้เป็นเครื่องมือแก้แค้นโดยไม่รู้ตัวซะงั้น. ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับเค้าเลย. คนที่น่าสงสารที่สุดคงไม่ใช่น้องพีแล้วล่ะ :ling2:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
:เฮ้อ: ต้องอีกนานแค่ไหนกว่าเรื่องแบบนี้จะจบลง
ต้องลากใครอีกกี่คนเข้ามาเจ็บปวดด้วย ทั้งอาร์ แล้วยังเอ็ม ...
หวังว่าสุดท้ายพอผ่านอะไรไปได้พีจะเข้าใจมากขึ้นว่า
การแก้แค้นไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น
ปากพูดว่าอยู่กับปัจจุบัน แต่สิ่งที่ทำคือสู้กับอดีต
ทั้งๆที่ไม่เคยก้าวเท้าออกจากช่วงเวลานั้น แล้วยังมาพูดกับพี่เอ็มได้นะ ...
-
อยากอ่าน parts ของพี่เอ็มอ่ะ..... เกียดไอ้เอสอยากจะ :z6: :z6:
-
พี จะทำให้มันได้ อะไรขึ้นมานะ
-
เง้อ พี่เอ็ม ดันไปอยู่ในเกมนี่ซะงั้น
-
แซ่บเวอร์ นี่ขนาดแค่เริ่มเกมเองนะ
แต่น้องพีก็ต้องระวังตัวด้วยนะ พวกพี่เอสมันไม่ธรรมดา
โดยเฉพาะพี่ทาม ดูน่ากลัวที่สุด
คิดลงมือทำด้วยตัวเองทุกอย่างแบบนี้ ต้องวางแผนให้รอบคอบนะ
แถมยังดึงพี่เอ็มมาเป็นเครื่องมือ พี่เขามารู้ทีหลังต้องน้อยใจพีแน่ๆ
ขอส่งกำลังใจให้น้องพีต่อสู้กับพวกตัวร้าย
ปล.พี่ขอติงเรื่องคำผิดนะคะ เจอคำผิดบ่อยมาก และมีทุกบทที่ผ่านมา อยากให้แก้ไขก่อนลงตรวจทานคำผิดอีกสักรอบน่ะค่ะ
คิดว่าบางส่วนน่าจะมาจากการที่รีบพิมพ์เกินไปรึเปล่า ถ้าไม่มีคำผิดเลย หรือลดคำผิดลงได้เยอะ จะเพิ่มอรรถรสในการอ่าน
ฝากไว้เพียงเท่านี้ค่ะ
-
พีอย่าแก้แค้นเลย
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งพีและพี่เอ็ม
จัดการอิพี่เอสซะ
-
ขอบคุณค้าบบ :pig4:
-
ทามน่าจะเป็นตัวแปรสำคัญเหมือนครั้งก่อน
หล่อเลวรวยทรงอิทธิพล ไม่มีวิธีแก้แค้นแบบไหนจะเจ็บปวดเท่ากับทำให้รัก
แล้วสบัดทิ้ง ว่าแต่มันจะตามมาฆ่าทิ้งไหมอ่ะ
-
พีสู้ๆๆแต่เห็นใจพี่เอ็มนะ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: เกมนี้หน้าจะสนุกใช่เล่น
:katai5:
:katai5: :รีบๆๆมาต่อนะค่ะ รออยู่ :
[/font][/size]
-
ทามน่ากลังจิงๆๆ
-
:z3:
-
นุ้งพี สงสารพี่เอ็มบ้างนะ
พี่เอ็มก็เข้มแข็งไว้เด้อ
:hao5:
-
ไอ้พี่ทามนี่ท่าทางจะไม่โง่นะ พีจะปลอดภัยเหรอ ห่วงน้องอ่ะ
เอาองครักษ์พิทักษ์น้องพีมาเพิ่มหน่อยสิ แค่อิเอ็มสู้พวกนั๊นไม่ไหวหรอก (อยากได้พี่เอก)
แล้วจะรอตอนต่อนะฮะ
-
ในเกมนี้ ก็เปนห่วงพีนะ แต่ห่วงพี่เอ็มมากว่า
เพราะพีกับพี่เอ็ม มันวินๆทั้งสองฝ่าย ตอนนั้นพีเต็มใจมีอะไรกับพี่เอ็มเอง
แล้วถ้าพีลากพี่เอ็มเข้ามาโดยไม่รุ้เรื่องอะไร มันไม่แฟร์อ่ะ
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่33
“พีกำลังเล่นอะไร”
พี่เอ็มถามขึ้นเมื่อเราสองคนอยู่ในรถ ผมหันไปมองหน้าพี่เอ็มมองพี่เอ็มที่หน้านิ่งจนเดาไม่ถูกว่าคิดอะไรอยู่
“พี่เอ็มคิดว่าพีเล่นอะไรละ”
“พีอย่ามากวนพี่ บอกพี่มาตรงๆ”
“....”
ผมนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร เราสองคนเงียบกันสักพักจนพี่เอ็มทนไม่ไหว พี่เอ็มเลยพูดขึ้น
“พวกนั้นเป็นใคร แล้วพีจะทำอะไร”
พี่อ็มหันมาถามผมอย่างคาดคั้น ผมจ้องตาพี่เขาก่อนจะหลบตามองไปทางอื่น
“ผู้ชายที่ต่อยกับพี่คือแฟนเก่าพี ส่วนคนพวกนั้นคือเพื่อนของเขา”
“หมับ !!”
ผมพูดจบพี่เอ็มบีบแขนผมแน่น ผมเจ็บแต่ผมไม่บอกหรอก ผมเชิดหน้าสู้แล้วมองหน้าพี่เอ็ม
“พีจะกลับไปคบกับแฟนเก่าเหรอ”
พี่เอ็มถามเสียงเข้ม ผมเลยยิ้มมุมปากแล้วพูดขึ้น
“เปล่า”
“แล้วมาเที่ยวกับมันทำไม”
“เรื่องของพี”
ผมพูดจบแล้วพยายามผลักพี่เขาออก แต่พี่เอ็มฝืนไว้จนผมไม่สามารถผลักได้
“พี่เอ็มพีเจ็บเลิกบีบแขนสักที”
ผมเจ็บจนทนไม่ไหวเลยพูดออกมา พี่เอ็มเลยยอมปล่อยแล้วมีท่าทีสงบขึ้น
“พีกำลังจะทำอะไร พี่ดีใจนะตอนที่พีบอกพวกนั้นว่าพีกำลังคุยกับพี่อยู่ แต่พี่รู้ว่าพีกำลังยั่วไอ้แฟนเก่าพีให้หึงมากกว่า ซึ่งท่าทางจะได้ผลซะด้วย”
พี่เอ็มพูดแล้วจ้องหน้าผม พี่เอ็มเป็นคนฉลาด ทันคน พี่เขาไม่โง่ให้ผมหลอกใช้หรอก
“พี่รู้ก็ดีแล้ว”
“พี !!”
“.....”
“พีกำลังจะทำอะไร”
ผมเอ็มถามขึ้นผมเลยหันไปแค่นยิ้มให้พี่เขา ผมมองหน้าพี่เขาแล้วฉายแววตาโกรธ เกลียดชัง
“แก้แค้นไงละ”
ผมพูดจบพี่เอ็มมีท่าทีอึ้ง
“แก้แค้นอะไร”
“แก้แค้นพวกชั่วๆนั้นไงละ พวกชั่วที่เคยข่มขืนพี”
ผมพูดจบพี่เอ็มชะงักแล้วแววตาอ่อนลง ผมเลยเชิดหน้ามองไปทางอื่น ผมไม่อยากให้พี่เขาสมเพชผม
“พี เอ่อ คือ”
“หึ ไม่ต้องพูดหรอกพี่เอ็ม พีไม่ต้องการความสงสาร พีจะบอกอะไรให้พี่รู้ไว้นะ อดีตของพีคือพีเคยโดนข่มขืน ข่มขืนจากพวกเหี้ย6ตัวนั้น เป็นไงละ พอรู้ความจริงแล้วรับได้ไหมละ พีไม่ได้ดีอย่างที่พี่คิดหรอก พี่สกปรกไหมละ”
ผมพูดแล้วพยายามกลั้นตัวเองไม่ให้ร้องไห้ ผมรุ้สึกร้อนที่กระบอกตาไปหมด
“พี”
พี่เอ็มเอ่ยเสียงเบาแล้วกอดผมไว้ทั้งตัว แค่พี่เขากอดผมความรู้สึกที่กลั้นไว้ก็พังทลาย ผมได้แต่ร้องไห้อยุ๋เงียบๆ
“อึก อึก”
“พีไม่ต้องร้องนะ พี่อยู่ข้างๆพี พี่จะปกป้องพีเอง”
พี่เอ็มพูดกับผมแล้วกอดผมแน่นกว่าเดิม ผมไม่ได้กอดพี่เขาตอบแต่ผมยอมปล่อยให้พี่เขากอดโดยที่ไม่ขัดขืน
“พี่รับ...อึก....อดีตของพี...อึก..ได้เหรอ”
“พี่ไม่สนใจอดีตของพีหรอก อดีตก็คืออดีต แต่พี่ขอให้ปัจจุบันและอนาคตเป็นพี่ก็พอ”
หลังจากคุยกันเสร็จพี่เอ็มก็มาส่งผมที่บ้าน พี่เอ็มจับมือผมไว้ตลอดทาง ก่อนจะลงผมหันไปยิ้มให้พี่เขาเล็กน้อย
“ถ้าพี่จะห้ามไม่ให้พีแก้แค้นได้ไหม”
พี่เอ็มพูดขึ้นก่อนที่ผมจะลงจากรถ ผมหันไปมองหน้าพี่เอ็มแล้วตอบ
“พีตัดสินใจแล้วพี่เอ็ม ถ้าพี่เอ็มรับไม่ได้ ไม่ชอบ จะไปพีก็ไม่ว่า”
“พีเลิกไล่พี่สักที พี่ขอ”
พี่เอ็มพูดแล้วเอามือผมทั้งสองข้างมาจับไว้ มองผมด้วยสายตาอ้อนวอน
“พีไม่ได้ไล่ แต่พีไม่รู้ว่าผลของการกระทำของพีครั้งนี้จะเป็นไงยังไง พีไม่อยากให้พี่มาเสียเวลากับพี”
“พี่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น พี่จะอยู่ข้างๆพี พี่จะปกป้องพีเอง”
พี่เอ็มพูดด้วยสายตาแน่วแน่จนผมอดที่จะหวั่นไหวไม่ได้
“ขอบคุณนะพี่เอ็ม”
ผมพูดแค่นั้นแล้วลงจากรถมา ผมยืนมองรถพี่เอ็มที่เคลื่อนตัวออกไป
ตอนนี้ผมไม่อยากให้พี่เอ็มมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย เพราะผมไม่รู้หรอกนะว่าผลจะเป็นยังไง เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะผม ผมก็อยากให้จบเพราะผม ผมไม่อยากให้คนอื่นมาเกี่ยวข้อง
“พี”
ผมลงมาจากตึกเรียนพร้อมซินดี้และสาม ผมก็เจอพี่เอสยืนสูบบุหรี่พิงรถหรูของเขาอยู่ สาวๆที่เดินผ่านไปมามองกันจนสุดสายตา
“ว่าไงพี่เอส”
ผมถามพี่เอสยิ้มๆ ใบหน้าพี่เอสยังมีรอยฟกช้ำอยู่บ้าง แต่มันก็ไม่ทำให้ใบหน้านี้ดูดีน้อยลง
“ไปกินข้าวกัน”
“พีคงไปด้วยไม่ได้ เพราะเดี๋ยวพี่เอ็มจะมารับ”
ผมแหลไปเรื่อย ผมแค่ไม่อยากจะไปกับพี่เขาง่ายๆ พี่เขาชอบอะไรท้าทาย
“ช่างมันดิ ไปกับพี่ดีกว่า”
พี่เอสจะเข้ามาจับมือผมแต่ผมถอยห่าง ซินดี้และสามที่ยืนข้างๆมีท่าทีตกใจเล็กน้อย
“ไม่ไป”
ผมพูดแค่นั้นแล้วยิ้มหวานให้พี่เอส ผมเลยจับมือสามและซินดี้ให้เดินไปที่โรงอาหารของคณะ ผมเหลือบมองด้านหลังพี่เอสเดินตามมา หึหึ คิดไว้แล้วว่าผู้ชายอย่างพี่เอสคงไม่ยอมง่ายๆ
มาถึงโรงอาหารของคณะพี่เอสเลยพูดขึ้น
“ไหนบอกว่าไอ้เอ็มจะมารับ”
“ก็จะมารับตอนเย็น ไม่ใช่ตอนนี้”
ผมพูดแล้วอมยิ้มให้พี่เขา พี่เอสเลยจ้องหน้าผม
“พีอย่ามาตลกกับพี่ งั้นไปกินข้าวกับพี่”
พี่เอ็มจะเข้ามาจับมือผมอีก แต่ผมถอยห่างแล้วจ้องหน้าพี่เขา
“อย่ามายุ่งกับพี”
“ทำไมพีเป็นแบบนี้ คืนนั้นก่อนไอ้นั้นจะมารับพียังดีดีกับพี่อยู่เลย”
“ก็ใช่ แต่ก็ก่อนที่พี่มอสจะลวนลามพีในห้องน้ำไงละ”
ผมใส่สีตีไข่ไป พี่เอสยืนนิ่งเงียบ
“ไอ้มอสมันทำอะไร”
“พี่มอสจะลวนลามพี แล้วบอกว่าพีก็เมียเก่าพี่เขาจะเล่นตัวอะไรนักหนา”
ผมเน้นเสียงตรงคำว่าเมียเก่า พี่เอสเลยยืนเงียบ
“พี่เอสกลับไปเถอะ พีไม่อยากจะโดนแบบเมื่อก่อนอีกแล้ว”
ผมปั้นหน้าน่าสงสาร แล้วหันหลังให้พี่เอส ซินดี้และสามที่มองผมอย่างงๆ ผมเลยเดินไปจับมือมันสองคนให้เดินไปในโรงอาหาร
ผมหันหลังไปมองพี่เอสที่ยืนมองผมนิ่ง ไม่คิดจะตามมาอีก สายตาที่พี่เขามองมา หลากหลายจนผมไม่รู้ว่าพี่เขาคิดอะไรอยู่
ตอนเย็นพี่เอ็มมารับผมไปเดินเล่นที่ห้าง ระหว่างเดินกันไปเรื่อยๆ ผมเจอพี่ดลโดยบังเอิญ เห็นพี่ดลเดินกับผู้ชายคนนึง ผมจะไม่สงสัยเลยถ้าพี่ดลกับผู้ชายคนนั้นไม่ได้แอบส่งสายตาให้กันหลายครั้ง
“พี มองอะไร”
พี่เอ็มที่ยืนข้างๆผมถามขึ้น
“มองผู้ชายสองคนนั้น”
ผมพูดแล้วพยักหน้าให้พี่เอ็มดู พี่เอ็มดูเสร็จก็หันมาพูดกับผม
“ใครอะ พี่ไม่รู้จัก”
ผมยิ้มแล้วมองพี่ดลด้วยแววตาเกลียดชัง
“หนึ่งในผู้ชายที่ข่มขืนพี”
ผมพูดจบพี่เอ็มจับมือพร้อมบีบให้กำลังใจ ผมเลยยิ้มให้พี่เขา
“เราเดินไปดูเขาใกล้ๆดีกว่า”
ผมกับพี่เอ็มเลยเดินเข้าไปใกล้มากขึ้นแต่พี่ดลไม่เห็นผมหรอก
“พี่เอ็มว่าเขาเป็นแฟนกันไหม”
“พี่ว่ามีส่วนนะ ดูเกินเพื่อนแปลกๆ”
“งั้นสิเนอะ”
ผมเลยยกโทรศัพท์มาถ่ายรูปไว้
“พีคิดจะทำอะไร”
พี่เอ็มขมวดคิ้วถามผม ผมเลยยิ้มไปให้
“ถ่ายรูปไง”
ผมพูดแค่นั้นแล้วเดินตามสองคนนั้นไปเรื่อยๆ ทิ้งระยะห่างพอควรเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต
สองคนนั้นเดินเข้าไปในร้านอาหารร้านนึงแล้วเลือกโต๊ะที่ค่อนข้างมุมอับไม่น้อย ผมกับพี่เอ็มเลยไปนั่งฝั่งที่หลังชนกันเพราะตรงนั้นจะมีช่องเห็นว่าสองคนนั้นทำอะไรกัน
พี่เอ็มนั่งข้างๆผมแล้วมองผมพร้อมส่ายหน้า
“คิดจะทำอะไรอีก”
พี่เอ็มกระซิบข้างหูผมเบาๆ
“แค่อยากรู้ว่าเขาเป็นอะไรกัน”
ผมกระซิบตอบแลช้วยิ้มตาเป็นประกาย
สักพักพนักงานก้มารับออเดอร์ที่โต๊ะผม โต๊ะพี่ดลก็สั่งเสร็จพอดี
“ดลคิดถึงโก้มาเลย โก้ไม่มาหาดลเลยช่วงนี้”
“โก้ไม่ค่อยว่างนิครับ ปี4แล้วนะ”
ผมนั่งฟังสองคนนั้นพูดคุยกัน แอบเหลือบไปก็เห็นคนที่ชื่อโก้โอบเอวที่พี่ดลไว้ ผมเอามือปิดปากทันที ไม่คิดเลยว่าหน้าเข้มๆแบบพี่ดลจะเป็นรับ
“ไม่ใช่ไปติดใครที่ไหนนะ”
“จะติดใครได้ละครับ ก็มีดลคนเดียวนี้แหล่ะ”
ทั้งสองพูดจบแล้วสบตากันอย่างลึกซึ่งพร้อมก้มลงจูบกันอย่างดูดดื่ม ผมรีบหยิบโทรศัพท์มาอัดคลิปทันที พี่เอ็มพยายามห้ามแต่ผมมองดุไว้ก่อน
ผมอัดวีดิโอไปเรื่อย ให้เห็นหน้าพี่ดลชัดเจนแต่พยายามไม่ให้เห็นหน้าอีกฝ่าย เพราะยังไงผมก็ต้องการเล่นงานพี่ดลคนเดียวเท่านั้น ทั้งสองยังจูบยังอย่างดูดดื่ม เริ่มมีการล้วงกันแล้ว สักพักพนักงานก็เดินมาทั้งสองคนเลยหยุด ผมก็หยุดถ่าย
ผมยิ้มให้กับวีดิโอที่ถ่ายไว้ พี่เอ็มที่มองผมอยู่ตลอดเลยถามขึ้น
“พีคิดว่าทำแบบนี้จะดีเหรอ”
พี่เอ็มถามผมด้วยสายตาห่วงใย ผมรับรู้ว่าพี่เขาเป็นห่วง แต่ตอนนี้มันเป็นเวลาของการเอาคืน
“แล้วทีพวกมันข่มขืนพีละ ทำไมไม่มีใครคิดจะห้ามพวกมันบ้าง”
ผมเสียงแข็งทันที แล้วก้มลงมองดูคลิปยิ้มเจ้าเล่ห์
กลับมาถึงบ้านผมก็จัดการตัวเองเรียบร้อยลงมานั่งข้างล่าง ไม่นานพี่เอสก็โทรมา ผมยกยิ้มทันที โทรมาสักทีรอตั้งนานละ ผมปล่อยให้โทรศัพท์สั่นไปเรื่อยๆ แล้วเดินไปบนห้องช้าๆ พี่เขายังกระหน่ำโทรมาเรื่อยๆ หึหึ เรื่องอะไรจะรับเร็ว ช้าๆสิจะได้ตื่นเต้น ผมรอมิสคอลครบ5สายก็ตัดสินใจรับ
“ฮัลโหล”
“พีทำไมรับโทรศัพท์ชาจังเลย”
“พอดีพีคุยกับพี่เอ็มอยู่”
“.....”
พี่เอสเงียบไป ผมเลยยิ้มมุมปาก ตอนนี้พี่เขาต้องไม่พอใจแน่ หึหึ
“พี่เอสมีอะไรรึเปล่า”
“พี่อยากโทรหาพีไม่ได้รึไง”
“พี่ไม่โทรมาจะดีกว่า”
ผมเลือกที่จะปฎิเสธไป ต้องเล่นละครเป็นคนน่าสงสารก่อน
“ทำไมละพี”
“ก็พีไม่อยากไปยุ่งกับอดีตอีกแล้ว พี่กลัวพี่มอส”
ผมแสร้งพูดเสียงเศร้า พี่เอสเลยตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ไอ้มอสจะไม่ยุ่งกับพีอีก เชื่อพี่”
“พี่มอสอาจจะไม่น่ากลัว แต่พี่ทามนี่สิ”
“ไอ้ทามทำไม”
“ก็สายตาพี่เขาแบบ...”
ผมทิ้งเสียงไว้ไม่พูดต่อ พี่เอสก็เงียบ ผมเลยเปลี่ยนเรื่อง
“เออ ว่าแต่พี่ดลเปลี่ยนแนมแล้วเหรอ วันนั้นพีเห็นที่ผับยืนจูบกับผู้ชายที่ไหนอยู่ไม่รู้”
ผมสร้างเรื่องเพื่อหลอกถาม พี่เอสเลยพูดขึ้นมา
“ใช่ ไอ้ดลเป็นเกย์ มันคบกับเด็กอีกที่นึงอยู่นี้”
“อื้มเหรอ”
“แต่มันน่าสงสารนะ มันกลัวพ่อแม่รับไม่ได้เลยต้องหลบๆซ่อนๆ ครอบครัวดังก็งี้แหล่ะ”
ใช่ พี่ดลเป็นลูกนายทหารชื่อดังเลยทีเดียว เพราะพ่อพี่ดลนี้แหล่ะทำให้เรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตถึงจบแบบสวยหรู
“แย่จังเลยนะ”
ผมพูดแค่นั้น คุยไม่นานก็วางสาย ผมยิ้มมุมปากมองดูคลิปที่ถ่ายไว้ แล้วพูดกับตัวเองเบาๆ
“ถ้านายทหารชื่อดังรู้ว่าลูกชายของตัวเองจูบกับผู้ชายในร้านอาหารคงงามหน้าไม่น้อยเลยนะ”
ได้เวลาเอาคืนคนที่ข่มขืน และเอาคืนครอบครัวทหารชื่อดังที่ทำให้เรื่องที่ผมโดนข่มขืนจบแบบง่ายๆ เอาให้มันอับอายเสียชื่อเสียงกันไปข้างนึง
ผมตัดสินใจเสิร์ชหาข้อมูลในเน็ต
“ที่ทำการหนังสือพิมพ์ข่าวไทย”
________________________________________________________
ได้เวลาเก็บทีละคน :hao3:
เพิ่มเติม คนเขียนอาจจะมาช้าสักหน่อยเนื่องจากช่วงนี้เป็นช่วงสอบมิดเทอม หมดมิดเทอมจะมาต่อบ่อยๆเหมือนเดิมนะครับ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
-
สาธุ ! พีเอ๋ย รอดพ้นปลอดภัยนะลูก
เฮ้อ ทำใจแล้วว่ายังไงก็แก้แค้น
พี่เอ็มดูพีด้วยนะ
:mew6:
-
เอาล่ะสิถึงคราวสนุก ต้องโพสต์ลงเน็ตด้วยหนู สมัยนี้พวกสื่อรับเงินก็รีบเก็บข่าว
ไม่ก็เอาคลิปมารีดเงิน ความจริงแบล็คเมล์ให้มันมาช่วยจัดการคนอื่นก่อนดีกว่านะ
ให้มันแตกกันเอง //เลวไปมั้ยฉัน
-
นางเยี่ยมมม ขอให้มีคนปกป้องนางไดั
-
พีลูก ก็สะใจค่ะ แต่ป้าเป็นห่วง..
กลัวหนูโดนเอาคืน พอดีไหมลูก ป้ากลัวหนูลากพี่เอ็มโดนร่างแหแล้วหนูต้องมาเสียใจเอง..
-
โอ้ย ลุ้นชะมัด
น้องพีตามเก็บทีละคน สะใจแทนน้องพี
อยากให้คลิิปถูกปล่อยออกมาเร็วๆ จะได้ดูด้วย( ไม่ใช่)
พี่เอ็มเป็นพระเอกจริงๆแล้วใช่ไหม เพราะรับอดีตของพีได้
อยู่ข้างๆน้อง อย่าไปไหนนะพี่เอ็ม คอยช่วยให้พีได้แก้แค้นสำเร็จ
-
เอ็มม ปกป้องน้องให้ได้นะ รู้ไหม
-
o13 o13 o13 เอาแล้วๆๆๆ พีเริ่มเอาคืนแล้ว ขอให้อยู่รอดปลอดภัยนะพีเอ๊ยยยย
บางทีนั่งรอเวรกรรมที่จะตามสนองมันก็ช้าเกินไปอ่ะนะ มันต้องลงมือเอง :m16:
แต่ที่ชวนให้ช๊อคไปพร้อมๆพีเลย คือ พี่ดล เรียกได้ว่าถ้าเราเป็นพีคงยกมือทาบปากรัวๆ
อารมคงประมาณ " เคยเป็นผัวชั้น แต่กลายเป็นเมียเขา " o22 o22 o22 o22
ว่า " ผัวชั้น ไปเป็นเมียเค้า" :hao7: :hao7: :hao7:
ปล.ขอติงนิดนึงได้มั้ยอ่ะ คือบางทีเราอ่านๆดูคนเขียนจะผิดอยู่นิดเดียวจริงๆคือ เรื่องชื่อของ "พี" กับคำว่า "พี่"
อันนี้ไม่รู้ว่าเรามองผิดไปเองหรืออะไรยัง ถ้าเรามองผิดไปเอง ขอโทษด้วยนะจ๊ะ
อ้ออีกนิดนึง เรื่องการใช้คำว่า " ขอบใจ " เราคิดว่ามันเหมาะที่จะใช้กับคนที่อายุน้อยกว่าหรือเท่ากัน
แต่ถ้าจะใช้กับคนที่อายุมากกว่าน่าจะใช้ คำว่า"ขอบคุณ" แทนน่าจะเหมาะกว่านะ
ขอโทษล่วงหน้านะจ๊ะหากการแสดงความเห็นครั้งนี้ทำให้ทางคนเขียนไม่สบายใจ :pig4:
-
o22 o22 o22 เอาแล้วๆๆๆ พีเริ่มเอาคืนแล้ว ขอให้อยู่รอดปลอดภัยนะพีเอ๊ยยยย
บางทีนั่งรอเวรกรรมที่จะตามสนองมันก็ช้าเกินไปอ่ะนะ มันต้องลงมือเอง :m16:
แต่ที่ชวนให้ช๊อคไปพร้อมๆพีเลย คือ พี่ดล เรียกได้ว่าถ้าเราเป็นพีคงยกมือทาบปากรัวๆ
ว่า " ผัวชั้น ไปเป็นเมียเค้า" :hao7: :hao7: :hao7:
ปล.ขอติงนิดนึงได้มั้ยอ่ะ คือบางทีเราอ่านๆดูคนเขียนจะผิดอยู่นิดเดียวจริงๆคือ เรื่องชื่อของ "พี" กับคำว่า "พี่"
อันนี้ไม่รู้ว่าเรามองผิดไปเองหรืออะไรยัง ถ้าเรามองผิดไปเอง ขอโทษด้วยนะจ๊ะ
อ้ออีกนิดนึง เรื่องการใช้คำว่า " ขอบใจ " เราคิดว่ามันเหมาะที่จะใช้กับคนที่อายุน้อยกว่าหรือเท่ากัน
แต่ถ้าจะใช้กับคนที่อายุมากกว่าน่าจะใช้ คำว่า"ขอบคุณ" แทนน่าจะเหมาะกว่านะ
ขอโทษล่วงหน้านะจ๊ะหากการแสดงความเห็นครั้งนี้ทำให้ทางคนเขียนไม่สบายใจ :pig4:
ไม่ต้องซีเรียสครับ คนเขียนยินดีรับคำติ ไม่นอย 5555 คนเขียนชอบนะที่มาบอกอะไรแบบนี้ ไม่ต้องคิดมากนะครับ
ขอบคุณมากครับสำหรับคำแนะนำ
-
ทำต่อไปน้องพี
-
จัดไปพี แบบเต็มๆไปเลย เพื่อความสะใจ
-
ถ้าเราเป็นพีเราก็จะเอาคืนแบบนี้ ไม่สิ มากกว่านี้ด้วยซ้ำ
และที่สำคัญเราจะไม่เอาคืนแค่พวกมัน6คน แต่ครอบครัวของพวกมัน
ที่คอยช่วยเหลือก็สมควรที่จะโดนแบบนี้เหมือนกัน
แต่ใจจริงเราไม่อยากให้พีเอารูปที่ดลมันจูบกับผู้ชายไปโพสให้เป็นข่าว
น่าจะรอให้ได้หลักฐานหนักๆ หรือไม่ก็หาทางแอบถ่ายคลิปที่พวกมันมีอะไรกันแบบตู้มเดียว
ให้ทั้งโคตรมันอับอายไปเลย รอหาหลักฐานได้ใหม่ค่อยให้เป็นข่าวซ้ำๆแต่ต่อเนื่อง
และจะรอดูว่าไอ้เอสกับครอบครัวมันจะโดนหนักขนาดไหน ขอเอาหนักๆมันทั้งครอบครัวไปเลยยิ่งดี
-
:เฮ้อ: อยากถามพีจังว่าที่ทำอยู่เนี่ยอน่ใจแล้วหรอ...
เพราะผลที่ตามมา ไม่มีได้หรอกนะ ยกเว้นแค่สะใจช่วงแรกๆ
-
เอาคืนพวกมันให้สาสมเลยพี
พี่เอ็มดูแลน้องด้วย
-
o18. จัดทีละคนเลยหนูพี
:katai5:
-
อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงข่าวที่เพิ่งอ่าน ที่มีสาวจะโดนข่มขืนแต่คนแถวนั้นได้ยินเสียงร้องเรียกให้ช่วยเหลือเสียก่อนจึงเข้ามาช่วยไว้ได้ทัน ส่วนคนร้ายโดนรุมซ้อมนานกว่าชั่วโมงก่อนจะโดนตัดจ้าวโลกทิ้ง บางครั้งถ้านั่งรอกฎหมายคุ้มครองคงจะไม่ได้ผล คนไม่ดียังลอยนวลได้อยู่ในสังคม
ช่นเดียวกับเรื่องของน้องพี ที่เงินปิดเรื่องไม่ดีได้เสมอ จึงเป็นธรรมดาที่ผู้ถูกกระทำจะแค้นเคือง และลงโทษด้วยกฎของตัวเองในที่สุด...
-
เยี่ยมน้องพี. o13
-
บางทีการแก้แค้น อาจทำให้ใจของพีมืดบอด มัวเมาไปกับการแก้แค้นนะ แต่ก็นะทำกับพีไว้เยอะหนิ โดนกลับบ้างก็สมควรแล้ว อิเอ็มแกต้องช่วยปลอบใจน้องเวลาน้องเศร้านะรู้มั๊ย แต่กับพี่ทามไรเนี่ย ดูท่าเหมือนจะเล่นยากแหะ
รอตอนต่อฮะ
-
สงสารพี่เอ็ม พีติดอยู่แค่ในอดีต ไม่มองคนปัจจุบันเลย พี่เอ็มน้อยใจแย่ เปนแค่เครื่องมือ TvT
-
ที่ผ่านมาแล้ว ก็ให้ผ่านเลยไปบ้างก็ได้นะพี
เดี๋ยวพวกนั้น จะกลับมาแก้แค้นทีหลังอีก
:monkeysad: :monkeysad:
-
ปกติอ่านแต่เรื่องแต่ไม่ค่อยอ่านคอมเม้นท์
เรื่องนี้คอมเม้นท์น่าสนใจ ระหว่างให้อภัยกับแก้แค้น
นี่ขนาดนิยายนะ โดยส่วนตัวไม่เคยให้อภัยกับการข่มขืน
แถม6คนอีกตะหาก แถมอีกทีเอาเรื่องไม่ได้เพราะผู้ทำผิด
มีอิทธิพล นี่คือปัญหาใหญ่ในสังคมไทยที่กระบวนการยุติธรรม
มันถูกแทรกแซง คนผิดลอยนวลผู้ถูกกระทำเป็นเหยื่อ ตกอยู่ใน
อาการหวาดกลัวหรือไม่ก็ตายฟรี บอกได้เลยระดับน้องพีน่ะเด็กๆ ว่างๆ ไปอ่านหรือดู
เรื่อง "ล่า" ได้ อันนั้นระดับตัวแม่ ดังนั้นข้อดีอีกอย่างของพีคือบอกพี่เอ็ม และถ้าไม่โลกสวยอิพี่เอ็มก็ใช่จะไว้ใจได้จนตายนะ โอกาสนอกใจสูงทีเดียว อยากให้น้องพีเอาประสบการณ์ที่เจอเผื่อใจไว้บ้าง รักน่ะรักได้แต่เหลือหัวใจให้ตัวเองและครอบครัวด้วย
โอ้ยาว ยังกะเรื่องจริง ฝากคนเขียนนิด เรื่องสนุกอยู่แล้ว เสียอย่างเดียวคนเขียนเล่นประเด็นคนรอบตัวน้องพีเยอะไป ถ้ามุ่งไปที่ตัวพีคนเดียวเอาให้ดาร์กๆ คงสะใจกว่านี้ (คนอ่านซาดิส 5555)
-
พอแล้วมั้งพีพี แบบนี้งจบไม่สวยเท่าไรหรอกนะ
-
เอาคืนมันทีละคนเลย ^^
แต่แอบอยากให้มีคนรุ้เรื่องแก้แค้นเรื่องแผนนี้อีก
เพราะกลัวว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น พี่เอ็มคนเดียวจะเอาไม่ไหว
-
ขออ่าน parts พี่เอ็มบ้าง ได้ไหม. ตั้งแต่ตอนแรกมาถืงตอนที่ 33ทำไมมีแต่part ของน้องพี
ยังไม่มี parts ของพี่เอ็มสักตอนอยากรู้ว่าพี่เค้าคิดยังไงกับน้องพี...
สว่นมากจะเป็นพีพูดทั้งหมด
-
เริ่มแก้แค้นตามลำดับสินะพี!
-
เชียร์น้องพี
-
:hao7: :hao7: โห้ย ร้ายใช่ย่อย !!! :katai2-1:
-
แก้แค้นคืนเอาให้มันเอาให้แซ่บเลยนะผู้เขียน :katai2-1:
-
ร้ายน้ะพี แต่ชอบอ่ะ แก้แค้นๆ 555+
-
ใจเด็ดมากน้องพี เอามันให้ตายเลย เกลียดด :z6:
-
ดูพี่เอ็มจะรักพีจริงๆแล้วนะ เพราะฟังจากปากพีแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น พี่เอ็มอึ้งไปแต่ก็กอดปลอบพีไว้ พยายามโน้มให้พีอย่าไปยุ่งกับพวกนั้นอีก แต่ความแค้นของพีมันเกินจะปลง เป็นใครใครก็แค้นนะทำกันขนาดนี้ คนทำกันก็ไม่ใช่ใคร คนที่ตัวเองรัก ขอให้พีเอาคืนมันให้สาสม แต่ระวังไว้หน่อยก็แล้วกัน ดูไอ้ทาม จะไม่ง่าย ไอ้นี่เอาหนักๆหน่อย :fire: อยาก :z6: หน้าไอ้เอสหลายๆที แหม สงสารไอ้ดลที่ปกปิดเรื่องรักๆใคร่ๆกับผู้ชาย ไอ้ดีไม่เท่าควาย ทีตอนพีเป็นแฟนมึง เอาไปให้มันข่มขืน :angry2: เอาเลยพีประจานมันไปเลย อย่าให้พวกมันจับได้นะ แต่คิดว่าพี่เอ็มคงไม่ปล่อยให้พีเจ็บหรอก คงต้องช่วยบ้างล่ะ ถ้าไม่นะ ฉันจะไม่เชียร์แก จะยุให้พีเอาคืนแกด้วย อีพี่เอ็ม :m16:
-
พีกำลังทำอะไรอยู่ แก้แค้นกันไปมาเมื่อไหร่จะจบ คือพีทำแบบนี้เหมือนพีกำลังกลับไปในอดีตนะ ถ้าพีเลือกที่จะลืมอดีต และด้าวไปยังอนาคต พีก็จะมีความสุข แต่ตอนนี้สิ่งที่พีกำลังจะทำ พีมีความสุขไหม?
-
:ling1: :ling1: ถึงเลวาเอาคืนแล้ว โห๊ะ
จัดหนักเลยนะครับ
-
ห่วงอย่างเดียว ไอ้ทามไรเนี่ย ดูท่าจะเล่นมันยาก
-
เข้ามารอ ตอนใหม่
ไม่ได้กดดันนะค่ะ
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่34
ผมยืนอยู่หน้าบริษัทหนังสือพิมพ์ข่าวไทย วันนี้ผมแต่งตัวคล้ายผู้หญิง ใส่ชุดแซ็กสีขาว รับกับผมที่ยาวแบบซอยๆของผมทำให้ไม่แปลกนักที่หลายคนจะคิดว่าเป็นผู้หญิง ผมแต่งแบบนี้เพื่ออำพรางตัวเอง ผมทำเพื่อป้องกันตัวถ้าวันหนึ่งพี่ดลเกิดอยากรู้ตัวการณ์ขึ้นมา อีกอย่างผมยังใส่แว่นตาดำขนาดใหญ่เพื่ออำพรางใบหน้า
“คุณมาทำอะไรครับ”
ยามที่ยืนอยู่หน้าบริษัททักผมขึ้นมา ผมเลยส่งยิ้มไปให้แล้วตอบ
“ฉันเอาวีดิโอนี่มาให้บก คุณนิทัศน์นะคะ”
ผมพูดเสียงหวานเพื่อให้ยามเข้าใจว่าเป็นผู้หญิง
“เดี๋ยวคุณเชิญไปติดต่อที่ประชาสัมพันธ์เลยครับ”
“ไม่ดีกว่าคะ ดิฉันโทรบอกคุณนิทัศน์ไว้แล้ว คุณนิทัศน์บอกว่าให้ยามเอาขึ้นไปให้ ฝากคุณช่วยเอาไปให้ท่านหน่อยนะคะ เอกสารสำคัญมาก”
ผมพูดเสร็จก็ส่งแผ่นวีดิโอให้ยามแล้วรีบเดินออกมาทันที ยามไม่ทันจะปฎิเสธผม
ผมขึ้นแท็กซี่มาแล้วยิ้มมุมปาก ได้เวลาฉาวโฉ่แล้วละ
ก่อนกลับบ้านผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้ามนสวนสาธารณะแห่งหนึ่งแล้วทิ้งชุดที่ใส่เพื่อทำลายหลักฐาน เมื่อถึงบ้านผมนั่งเล่นได้ไม่นานก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ฮัลโหลพี่เอส”
พี่เอสเองที่โทรมา
“พีอยู่ไหน เดี๋ยวพี่ไปรับมาเที่ยวนะ”
“พี่เบื่อ พี่อยากอยู่บ้าน”
“วันเสาร์ทั้งทีออกไปเที่ยวหน่อยสิ”
“พี่เอสจะพาพีไปไหน”
“ไปเที่ยวแถวนี้แหล่ะ ไปเถอะนะ”
“พีจะไว้ใจพี่เอสได้ใช่ไหม ว่าจะไม่พาพีไปเจออะไรอีก”
ผมพูดจบแล้วยิ้มมุมปาก ผมพยายามย้ำ ย้ำเพื่อให้พี่เขาเกิดการละอายใจ
“พี เอ่อ พีเชื่อใจพี่นะ พีจะไม่เจออะไรแบบนั้นแล้ว”
“ถ้าพีต้องเจออะไรแบบนั้นอีกเพราะพี่ละ”
“พี่จะเป็นคนโดนแทนพีเอง”
พี่เอสพูดจบผมตาพราวเป็นประกาย
“ก็ได้ แล้วเจอกันที่ปากซอย”
ผมพูดจบก็แต่งตัวออกไปหาพี่เขาที่หน้าปากซอย
พี่เอสไม่ได้เป็นคนเลวขนาดนั้น พี่เขาพี่ความละอายใจพอสมควร ผมเชื่ออย่างนั้น
“เราจะไปไหนกันพี่เอส”
“ไปดูหนัง พี่อยากดูเรื่องQQ”
พี่เอสหันมาตอบผมระหว่างที่พี่เขากำลังขับรถไปห้างแห่งหนึ่ง ผมพยักหน้าให้พี่เขาไม่ตอบอะไร
เมื่อถึงห้างเราสองคนก็เดินไปที่โรงหนังจองตั๋วอะไรเสร็จบังเอิญเจอพี่นัทที่มาเดินห้างกับผู้หญิงคนหนึ่ง
“เอ้า ไอ้นัท”
พี่เอสหันไปทักพี่นัท ผมเลยส่งยิ้มไปให้พี่นัทและผู้หญิงข้างๆพี่นัท
“ไอ้เอส มาทำไรวะ”
“มาดูหนังดิ ถามได้”
“เออวะ”
พี่นัทตอบแล้วหันมามองผม แล้วพูดต่อ
“มาดูกับน้องพีเหรอวะ รีเทิร์นเหรอไง”
พี่นัทยิ้มล้อๆมองผม ผมเลยรีบปฎิเสธ
“เปล่านะพี่นัท พีแค่มาในฐานะน้อง”
ผมพูดจบพี่ผู้หญิงที่ยืนข้างพี่นัทก็พูดขึ้น
“แฟนเก่าเอสเหรอ”
“ใช่แล้วแนน ที่แหล่ะแฟนเก่าไอ้เอสที่ไอ้เอสรักนักรักหนา”
พี่นัทตอบพี่แนนแล้วโฮบเอวพี่แนน ผมเลยยิ้มไปให้พี่แนน
“หน้าตาน่ารักแบบนี้นี่เอง”
พี่แนนพูดเสร็จผมก็ยิ้มเขินแล้วตอบ
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”
พี่แนนเป็นผู้หญิงที่น่ารักนะ ดูเป็นตัวเองของตัวเอง มีความมั่นใจในตัวเองดี
“พอๆเลยทั้งแนน และไอ้นัท กูขอตัวละ”
พี่เอสพูดจบก็ดึงมือผมไปทางอื่น ผมเลยได้แต่ยิ้มให้พี่แนนไปแล้วมองหน้าพี่นัทนิดนึงก่อนจะยิ้มให้
ระหว่างที่ผมกับพี่เอสนั่งรอเข้าโรงหนังอยู่ ผมเลยชวนพี่เอสคุยถึงในสิ่งที่ผมอยากรู้
“พี่แนนกับพี่นัทนี่เขาคบกันนานยัง”
“ก็ตั้งแต่ปี1อะ”
พี่เอสตอบแล้วกินป็อปคอร์นต่อ ไม่สนใจผมนัก
“นานแล้วสิ คนนี้พี่นัทรักจริงเหรอไง”
“รักจริงและรักมากด้วย”
พี่เอสพูดจบผมแอบเบะปากกับคำตอบเบาๆ
“แล้วทำไมวันนี้ที่ผับพียังเห็นพี่นัทนั่งซุกไซร้กับผู้หญิงคนอื่นอยู่เลย”
“คนเรานะพี ถึงเจ้าชู้แต่ก็รู้ว่าใครสำคัญ ใครคือที่หนึ่ง”
พี่เอสหยุดกินแล้วมองหน้าผมอย่างมีความหมาย ผมมองตากลับนิ่งๆ
“พีว่ามันก็แค่เหตุผลของผู้ชายเห็นแก่ตัวมากกว่า”
ผมพูดจบก็เดินเข้าโรงหนังทันที เกลียดเหตุผลของผู้ชายเจ้าชู้ หึหึ เลว !!
เช้าวันต่อมาก็เป็นไปตามที่คาด ผมตื่นแต่เช้ามาดูหนังสือพิมพ์ของข่าวไทย พาดหัวข่าวหน้าหนึ่งใหญ่มาก
** คลิปหลุดลูกชายนายทหารชื่อดัง จูบกับผู้ชายกลางห้าง **
ผมอมยิ้มตาเป็นประกายทันทีที่เห็น ผมวางหนังสือพิมพ์แล้วขึ้นไปบนห้องเปิดคอมดูในเว็บชื่อดังเว็บหนึ่งที่กำลังวิพากษ์วิจารณ์คลิปนี่อยู่ แถมตอนนี้ก็โดนโหลดโดนแชร์ไปเยอะเลยทีเดียว ถือเป็นเรื่องดัง ผมยิ้มสะใจแล้วเปิดทีวีดูก็เจอข่าวทันที
“ตอนนี้นายทหารชื่อดังที่ลุกชายมีคลิปหลุดอยู่ตอนนี้เลือกที่จะปฎิเสธการให้สัมภาษณ์คะ”
นักข่าวสาวพูดไปในขณะที่เป็นภาพของนายทหารรุ่นใหญ่รีบเดินขึ้นรถตู้ทันที
ดี!! ได้อับอายกันบ้าง เลือกที่จะใช่อำนาจใหญ่มาทำให้เรื่องคาวโลกีย์ของลูกชายตัวเองจบ ตอนนี้แหล่ะฉันจะใช่อำนาจมืดให้พวกแกอับอายบ้าง
เหตุการณ์นี้ทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวในอดีตอีก
“อึก อึก ฮืออออออ ปล่อยกู ฮือออออออ”
ผมตื่นมาในตอนเช้าหลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมา ผมลืมตาแล้วร้องไห้โฮ มองไปรอบห้องก็เจอผู้ชายหกคนนอนอยู่ ผมปิดปากเพื่อให้ตัวเองเงียบไม่อยากให้พวกเลวนี่ตื่น ผมรีบแต่งตัวแต่ร่างกายไม่เอื้ออำนวยเพราะปวดร้าวไปทั้งตัว แต่งตัวจนเสร็จพยายามพยุงตัวตัวเองอกมาก็เจอพี่เอสที่นั่งอยู่แล้วหันมามองหน้าผม
“พี เอ่อ เป็นไงบ้าง”
พี่เอสเดินเข้ามาหาผมด้วยสายตาสงสาร ผมเบะปากให้พี่เขามองพี่เขาน้ำตาคลอ
“คนที่โดนข่มขืนเพราะแฟนตัวเองต้องเป็นไงละ”
ผมพูดจบก็หยิบแจกันมาฟาดหัวพี่เขา
“เพล้ง !!”
“ตุ๊บ”
พี่เอสหล่นลงไปกับพื้นทันที พี่เอสมองหน้าแล้วจับหัวตัวเองไว้
“ที่พี่โดน ที่พี่เจ็บยังน้อยกว่าพีเยอะ”
ผมพูดแค่นั้นแล้วพยายามเดินออกจากห้อง โดยไม่หันไปสนจพี่เอสอีกแม้ว่าพี่เขาจะพยายามเรียกแค่ไหนก็ตาม
เมื่อถึงบ้านผมยืนหน้าบ้านแล้วน้ำตาคลอ รุ้สึกเจ็บไปหมด ปวดไปหมด หมดแล้วทุกสิ่งทุกอย่างศักดิ์ศรี ความเป็นคน หมดแล้ว
“พี ไปโดนอะไรมาลูก”
แม่ออกมาหน้าบ้านพอดี แม่คือภาพสุดท้ายที่ผมเห็น อยู่ดีดีทุกอย่างก็เลือนรางแล้วผมก็ฟุบลงไปที่พื้นหน้าบ้าน
“อึก อึก ฮือออออ ลูกจะเป็นอะไรไหมคุณ”
เสียงของแม่ ผมได้ยินเสียงของแม่ ผมได้ยินแม่ร้องไห้ แต่ทำไมผมถึงลืมตาไม่ได้ ขยับไม่ได้เลย
“ลูกต้องไม่เป็นอะไร คุณเชื่อผมนะ”
พ่อ พ่อได้ยินพีไหม ทำไมผมถึงรับรุ้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ตอบโต้ไม่ได้เลย
“น้องนอนแบบนี้มาสามวันแล้วนะครับ”
พี่เพลง ทำไมพี่เพลงเสียงเศร้าแบบนั้น พีคิดถึงพี่เพลง
“ความผิดของผมเอง ผมไม่สนใจน้อง ผมเอาแต่เที่ยว ผมทะเลาะกับน้องทำให้น้องเจอกับไอ้นั้น”
พี่แพท พีอยากบอกว่าพี่แพทไม่ผิด พีผิดเองที่ไปรักผู้ชายเลวๆแบบนั้น
“ถ้าพี่ผิด เพลงก็ผิด ที่รู้ทั้งรู้ว่าน้องคบกับมันแต่ไม่ห้าม”
ไม่ !! ไม่มีใครผิด พีผิดเองงงงงงงงงงงง !!!
อยู่ดีดีทุกอย่างก็กระตุกแล้วผมก็ไม่ได้ยินอะไรอีก
“น้องตื่นแล้วครับ”
ผมพยายามเปิดตาแสงที่เข้ามาทำให้ผผมแสบตาเล็กน้อย ผมพยายามจับโฟกัสแล้วเห็นพ่อ แม่ พี่เพลง พี่แพท ยืนล้อมกันอยู่
“พีหิวน้ำไหมลูก”
แม่ถามผมแล้วพยายามยิ้มให้ผม ผมพยักหน้าให้ พี่แพทเลยช่วยประคองให้ผมนั่งแล้วดื่มน้ำ หลังจากดื่มน้ำเสร็จ คุณหมอก็มา
หมอตรวจของหมอไปจนเสร็จแล้วถามผม
“คุณจำได้ไหมคุณชื่ออะไร”
“พีครับ”
“คุณรู้จักคนทั้งสี่คนนี่ใช่ไหม”
“รู้จักครับ”
หมอพยักหน้าแล้วจดที่ชาร์จตัวเอง ผมกวาดตามองพ่อ แม่ พี่แพท พี่เพลงแล้วพยายามยิ้มให้ ไม่นานตำรวจก็เปิดประตูเข้ามา
“คนไข้ฟื้นแล้วใช่ไหมครับ ผมอยากถามถึงคดีหน่อย”
คุณตำรวจมายืนข้างๆผม ผมสั่นทันทีที่ผู้ชายแปลกหน้าเข้ามาใกล้
“เดี๋ยวครับคุณตำรวจ คนไข้เพิ่งจะฟื้น”
ฟื้น ตำรวจ เกิดอะไรขึ้นกับผม ภาพทุกอย่างมันค่อยๆทะลอยเข้ามาในสองผม ภาพที่ผมโดนตบ ภาพที่ผมโดนลาก ภาพที่ผมโดนกระชาก ภาพที่ผมโดนข่มขืน
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ผมกระชากหมอแล้วปาใส่ทุกคน ผมซัดทุกอย่างที่อยู่ใกล้ๆใส่คนข้างหน้า ไม่ !! ไม่ !! อย่าเข้ามาทำอะไรกู ออกไป !!!!!!
“ใจเย็นๆนะครับ”
เสียงหมอพยายามห้ามแต่ผมไม่สนใจ ผมกระชากสายตาน้ำเกลืออก เจ็บจนเลือดไหล แล้วผลักเสาน้ำเกลือ ผลักแจกกัน ผลักอย่างให้หมด
“เพล้ง !!!”
“พีลูก”
ผมรู้สึกตัวอีกทีเมื่อโดนกดกับเตียง ผมตาปรือมองทุกอย่างไม่ชัดเจน เห็นแม่ยืนปิดตาร้องไห้ เห็นพ่อยืนนิ่งมองผม เห็นพี่แพทที่ยืนร้องไห้ เห็นพี่เพลงที่ฟุบไปบนมือตัวงเอง
ผมเห็นตัวเองกำลังนอนร้องไห้
ผมเสียใจ ผมไม่อยากให้ผมเป็นแบบนี้เลย
ผมมองตัวเองในกระจกนั่งร้องไห้อยู่ ผมปาดน้ำตาแล้วลุกขึ้นเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบกระปุกยามือสั่นไปหมด
ผมไม่อยากจะกินมันแต่ผมจำเป็นต้องกิน
เพราะผมอยากให้ทุกคนรู้ว่าผมยังปกติดี
________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ หมดมืดเทอมแล้ว หลังจากนี้คงมาเร็วขึ้น อิอิ
คุณที่ขอตอนพิเศษพี่เอ็มมา เห็นนะครับ แต่ขอหลังจากเรื่องคลี่คลายแล้วนะครับ ตอนนี้อยากโฟกัสที่พีก่อน
ตอนพี่เอ็มมีแน่ แต่รอหน่อยเด้อ
ดีใจมากที่มีคนโหวตนิยายเรื่องนี้ในเล้าเป็นอวอร์ดด้วย ดีใจมากๆตอนที่เห็น เพราะไม่คิดว่าจะมีคนเสนอชื่อ ผมยังเป็นนักเขียนน้องใหม่ ฝีมือยังไม่ดีนัก แต่ก็พยายามฝึกฝน พร้อมรับทุกคำติชม
แต่โดนโหวตในนิยายเศร้าแห่งปีนี่สิ เรื่องนี้เศร้าเหรอ :hao7: ในเมื่อมีคนโหวตแบบนั้นตอนนี้เลยแอบเอาดราม่ามาเสิร์ฟ
มีคนโหวตนักเขียนหน้าใหม่ให้ด้วย ขอบคุณมากครับ :L2: ดีใจมาก
และขอบคุณสำหรับท่านที่โหวตนิยายเร่ฃื่องวัสวาทด้วยเรื่องแรกของคนเขียน เดี๋ยวจะต่อตอนพิเศษให้ อิอิ
สุดท้ายขอบคุณสำหรับทุกคนที่ติดตาม ทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :pig4: :L1: :3123: :L2:
-
:pig4:
-
ผมกลัวว่าเรื่องนี้พีจะเป็นบ้าหรืไม่ก็ความจำเสื่อม..... เพาะเอาแต่ล้างแค้นแต่คนอื่นโดยไม่นืกถืง
พี่เอ็มทึ่กำลังได้ไปได้สวย....... ขอบคุญมากที่จะเอา part ของพี่เอ็มมาให้อ่าน....
บอกได้เลียว่าสะใจมากเลียตอนนี้เขั้มค้นขื้น
รักคนแต่ง
-
กลัวก็แต่พวกชั่วนั่นมันรู้ตัวแล้วก็ไหวตัวทัน
แล้วตัวพีเองนั่นละที่จะโดนทำร้ายอีกโดน
เฉพาะอิพี่ไทม์ไอ้ชั่วนั่น :angry2: :serius2:
-
โอ้ยยยยยย นี้แค่คนแรกนะ
หวังว่าน้องพีจะทำเส็ดทั้งหมด แต่ว่า พี่เอ็มไปไหนนนนน
-
กรี๊ดดดด รอมาหลายวันกว่าจะได้อ่าน :m15:
สงสารน้องพีอะ ฮือๆๆ แต่หนูก็ได้แก้แค้นสำเร็จไปแล้วหนึ่ง
รายต่อไปคงถึงคิวพี่นัทสินะ เอาให้กระอักเลือดตายไปเลย
ส่วนพี่เอส ต้องเก็บไว้เป็นรายสุดท้าย ให้สาสมกับความชั่วร้าย
ปล.เราคือหนึ่งในคนที่โหวตให้น้อง คือก็ชอบเรื่องนี้ไงคะ ก็เลยต้องโหวตให้ ไม่ต้องคิดไรมาก อิอิ
-
สงสารน้องพีอะ เหมือนอาการจะยังไม่หายขาด
-
นี่ถ้าขั้นหนัก สงสัยพี่เอสอาจจะโดนรุมโทรมก็ได้นะ บอกเองว่าจะยอมโดนแทนพี
-
เฮ้อออ เมื่อไหร่จะหมดเคราะห์นะลูก :hao5:
-
หยุดดีกว่าไหมพีพี :katai1:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: สงสารพี :mew2:
-
คิดถึงพี่เอ็ม
-
:mew4: :mew4: :mew4:
-
พียังไม่หายสินะ...
-
ยินดีกับพีที่ทำสำเร็จไปอีกขึ้นหนึ่ง เอาตามจริงยังไม่สาสมกับที่มันทำไว้กับพีเลย แต่อย่างน้อยพ่อมันก็ได้รับความอับอาย ได้รับกรรมในการเอาหน้าที่การงานไปใช้ในทางที่ผิด สมน้ำหน้า คงเสียหน้ามากกว่าจะเสียใจล่ะมั้งคนประเภทนี้ แต่พ่อแม่พี่ และ พี นี่สิ เสียอะไรตั้งหลายอย่าง จัดให้หนักอีก o13 ต่อไปคงไปไอ้นัทแล้วสินะ :hao3: แต่คนที่ควรจะโดนหนักสุดคือ ไอ้เอส เป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมด ยังมีหน้ามาถามอีกนะมึงว่า พีเป็นไงบ้างหลังโดนเพื่อนมึงเอา สารเลว มึงอย่ามาห่วงและสำนึกผิดเลย ถ้าทำกันขนาดนี้ :z6: ยืนยันคำเดิม ให้มันโดนเพื่อนมันรุมโทรมไปเลย สะใจ :katai3: พีสู้ๆ พี่เอ็มรีบมาอยู่ข้างๆพีเดี๋ยวนี้เลย :katai2-1:
-
เลวจริงๆ กริ๊ด น่าจับฆ่าให้หมด !!
-
สู้ ๆ นะน้องพี :กอด1:
-
สงสารพีอ่ะ โดนมาเยอะ เจ็บมาเยอะ
เป้นกำลังใจให้พี สู้ๆน่ะ
ถึงเวลาเอาคืนแล้วววววววว
-
โอ๊ยน้องพี :กอด1:
-
สวัสดีค่า ~ เพิ่งมาอ่านครั้งแรกนะคะ ตามแบบรวดเดียวจบเลย (ทันซะที 555555555)
เม้นนี้อาจจะยาวนิดนึงนะคะ ขออภัยความรกมาล่วงหน้า - . -' ..
ตั้งแต่ตอนที่อ่านบทแรกจนถึงบทล่าสุด รู้สึกถึงพัฒนาการของทั้งตัวละครและคนเขียนไปไกลมากทีเดียวค่ะ
แรกๆเหมือนจะเป็นเรื่องฮาๆเนอะ นายเอกแบบแรดๆ ออกตัวแรง มันดูน่ารักน่าเอ็นดูดี
แต่พอยิ่งผูกปมเลยยิ่งกลายเป็นเรื่องที่หนักขึ้นเรื่อยๆไปใหญ่ซะงั้น ..
ขอพูดถึงพระเอกก่อนแล้วกันนะคะ พี่เอ็ม .. คือเราก็เข้าใจนะว่าพระเอกสายแบดบอยส่วนมากก็ลุคประมาณนี้แหละ
รูปหล่อพ่อรวยเจ้าชู้ดูเซ็กซี่น่าค้นหา แล้วก็มาตกม้าตายที่นายเอก แต่มันก็แอบดูซ้ำกับพี่แอลพี่เอสที่เป็นแฟนเก่าอยู่มากทีเดียวค่ะ
คือประมาณว่าคาแรคเตอร์ของตัวพี่เอ็มยังไม่ได้โดดเด่นหรือแตกต่างจากแฟนเก่าเท่าไหร่นัก มันทำให้เวลาจินตนาการตอนอ่านออกมาไม่ค่อยชัดเจนน่ะค่ะ
แล้วก็เรื่องความสมจริง ในหลายๆกรณี แต่ขอพูดถึงกรณีล่าสุดเลยดีกว่า ที่น้องจะพยายามตามแก้แค้นทีละคน
คือจะว่ายังไงดีล่ะ .. นึกถึงความจริงแล้วน้องเองก็เป็นแค่ลูกชายคนเล็ก ครอบครัวน้องถึงจะรวยแต่ก็ดูธรรมดาเกินไปที่จะต่อกรกับคนพวกนั้นได้
เพราะคาแรคเตอร์ของกลุ่มเอสก็ค่อนข้างจะหรู ไฮโซ แถมยังมีมาเฟียแบบพี่ทามอีก เอาจริงๆจินตนาการไม่ออกเลยค่ะว่าน้องจะจัดการพี่ทามยังไง
เรื่องที่พี่มอสโดนรุมก็เหมือนจะบังเอิญไปเจออริเลยร่วมมือด้วยมากกว่าแก้แค้นด้วยตัวเอง
เรื่องที่พี่ดลก็ทำตัวเองมากกว่านะ แบบสมมติว่าไม่ใช่น้องแฉก็มีโอกาสที่คนอื่นจะแฉอยู่แล้ว อะไรแบบนี้น่ะค่ะ
ตอนแรกที่น้องบอกจะแก้แค้นก็เลยนึกว่าจะเป็นแนวยั่วให้เพื่อนผิดใจกันแล้วเลิกคบกัน หันมาทำลายกันเอง
สุดท้ายไม่มีใครเหลืออะไร และไม่มีใครได้ตัวน้องซักคน อะไรประมาณนี้ ..
ทั้งหมดเป็นแค่ความเห็นส่วนตัวเฉยๆนะคะ ไรเตอร์ไม่โกรธกันน้า ^^'
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะคะ
จะรออ่านเรื่องราวของน้องกับพี่เอ็มต่อนะ หวังว่าพี่เอ็มจะมีส่วนช่วยอะไรน้องบ้างน่า ; _ ; ..
ด้วยรักค่ะ <3
-
:katai5: เริ่มปะฉะดะ ได้สะใจมาก
ปล. คุณคนเขียนเค้าคิดถึงน้งอาร์อะ :-[
-
เข้มข้นขึ้นแล้ว
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่35
วันนี้ผมมาเรียนโดยพี่เอ็มไปรับ ระหว่างทางเราสองคนก็เงียบกันเป็นปกติ พี่เอ็มเลยชวนคุยขึ้น
“พีช่วงนี้ดูเครียดๆนะ”
ผมยิ้มให้กับสายตาเป็นห่วงที่พี่เขามองมา
“ไม่มีอะไรหรอกพี่เอ็ม พีกำลังปรับตัวเข้ากับมหาลัย”
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี พี่คิดว่าพีกำลังคิดหาทางแก้แค้นซะอีก”
พี่เอ็มพูดจบผมนิ่งเงียบมองหน้าพี่เขาตรงๆ
“พีคงเครียดเรื่องนั้นด้วยมั้ง”
“พึ่ไม่อยากให้พีเครียด ไม่อยากให้พีคิดอีก เดี๋ยวพีก็เป็นแบบวันนั้นอีกหรอก”
พี่เอ็มพูดแล้วเอามือที่ว่างอยู่มาจับมือผมพร้อมบีบให้กำลังใจ
“พีเอ็มไม่ต้องห่วงหรอก พีควบคุมตัวเองได้แล้ว”
“จะไม่ให้พี่เป็นห่วงพีได้ไงละ พีกำลังเล่นกับไฟรู้ไหม พี่ให้คนไปสืบมา คนที่ชื่อทามนั้นไม่ธรรมดาเลยนะ”
“พีรู้ว่าพีกำลังเล่นกับอะไร ถึงพีไม่มีอำนาจ แต่พีก็มีวิธีของพีที่จะจัดการกับพวกนั้น”
ผมพูดแล้วทอดสายตามองไปนอกหน้าต่าง ผมคิดดีแล้ว จะให้หยุดตอนนี้ไม่ได้แล้ว
“วิธีของพีคืออะไร”
“พีบอกพี่เอ็มไม่ได้หรอก เพราะของแบบนี้สถานการณ์มันจะพาไป”
ผมพูดแล้วยิ้มหวานให้พี่เอ็ม พี่เอ็มหันมามองแล้วขมวดคิ้วนิดๆ แล้วถอนหายใจ
“พี่คงห้ามพีไม่ได้แล้วสินะ”
ผมยิ้มตอบไม่พูดอะไร
ได้เวลาเดินเกมส์ต่อแล้ว
ตอนนี้ผมยืนอยู่ในร้านกาแฟหน้าคณะบริหาร ผมรู้มาว่าร้านนี้พวกพี่เอสจะมานั่งบ่อยๆ ผมทำเป็นเดินมาซื้อกาแฟปกติ นั่งได้ไม่นานก็เจอพี่ทามเข้ามา พี่ทามคนเดียว ผมแอบส่ายหน้าเล็กน้อย ผมอยากเจอพี่ดลมากกว่าว่าเป็นยังไงบ้าง แต่อยากน้อยเจอพี่ทามก็ไม่เสียเที่ยว
พี่ทามมองเห็นผมแล้วหยุดมองเล็กน้อย ผมทำเป็นไม่เห็น ไม่นานพี่ทามก็มานั่งฝั่งตรงข้ามผม ผมเหลือบตามองเล็กน้อยแล้วยิ้มให้
“พีมาทำอะไรถึงนี้”
พี่ทามถามผมแล้วนั่งพิงพนักพิง ไขว้ห้างมองผม
“พีมาอ่านหนังสือ”
ผมยิ้มแล้วปรายตาให้มองหนังสือตรงหน้า พี่ทามเลยหัวเราะเบาๆ
“มาอ่านถึงคณะพี่เลยนะครับ”
“ทำไมเหรอครับ เด็กอักษรจะมาอ่านหนังสือถึงบริหารไม่ได้เหรอครับ”
ผมยิ้มยียวนไป พี่ทามเป็นคนฉลาด ผมต้องระวังตัว
“ได้สิ พี่แค่คิดว่ามีจุดประสงค์อย่างอื่น”
พี่ทามพูดแล้วมองผม ผมเลยยิ้มหวานไปให้แล้วถอดรองเท้าพร้อมกับเอาเท้าไปเขี่ยเท้าพี่ทามเล่น พี่ทามดูชะงักไปเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มมุมปากแล้วมองผมตาพราว
“ถ้าพีมีจุดประสงค์อื่นละ”
“จุดประสงค์ของพีคืออะไร บอกพี่ได้ไหม”
พี่ทามนั่งนิ่งมองผม ผมเลยยิ้มยั่วแล้วเลื่อนเท้าขึ้นไปเรื่อยๆตามน่องของพี่เขาจนเกือบถึงจุดสำคัญ
“พี่ทามไม่รู้จริงเหรอ ว่าพีต้องการอะไร”
ไม่ทันพี่ทามจะได้ตอบอะไรก็มีเสียงมาขัดซะก่อน
“ไอ้ทาม มึงมานานยังวะ”
พี่นัทที่เดินเข้ามาในร้านกับสาวสวยคนหนึ่งที่ไม่ใช่คนเดิม ผมเลยรีบดึงเท้าออกมาแล้วหันไปยิ้มให้พี่นัท
“เอ้าน้องพี มานั่งกับไอ้ทามได้ยังไง”
พี่นัทถาม มองหน้าผมงงๆ
“บังเอิญเจอกันนะครับ”
ผมตอบพี่นัทไป พี่ทามหันไปมองสาวข้างกายพี่นัทแล้วแซวขึ้นมา
“วันนี้กับเมื่อวานคนละคนกันนิวะมึง”
พี่ทามพูดจบผู้หญิงข้างๆพี่นัทหน้าหงิกทันที
“โด่ว ไอ้ทาม พูดไรของมึงเนี้ย”
พี่นัทพูดแล้วหันไปทำหน้าอ้อนๆใส่ผู้หญิงข้างๆแล้วเดินโอบกันไปนั่งที่โต๊ะอื่น ผมมองตามเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น
“พี่นัทนี้เจ้าเสน่ห์เนอะ ควงสาวไม่ซ้ำหน้า”
พี่ทามหัวเราะออกมาเบาๆแล้วตอบผม
“ไอ้นัทก็แบบนี้แหล่ะ เจ้าชู้ไปเรื่อย”
พี่ทามพูดจบผมก็ยิ้มให้แล้วเก็บของ
“พีขอตัวนะครับ”
ผมลุกขึ้นแต่กลับโดนพี่ทามดักมือไว้ซะก่อน
“รีบกลับไปไหนละพี เรายังคุยเรื่องของเราไม่จบเลย”
พี่ทามพูดจบแล้วมองผมเจ้าเล่ห์ ผมเลยก้มลงไปกระซิบที่หูพี่ทามเบาๆ
“รีบไปไหนละครับ ยังมีเวลาอีกเยอะ”
ผมพูดจบก็หันไปเห็นพี่นัทที่จ้องเราสองคนอยู่ เมื่อพี่นัทเห็นว่าผมรู้ตัวก็หลบตา ผมเลยยิ้มให้พี่ทามส่งท้ายแล้วเดินออกจากร้านมา
ถึงจะไม่เจอพี่ดล แต่ก็ได้รุ้อะไรเยอะกว่าที่คิด และได้ปะทะกับพี่ทามเร็วกว่าที่คิด
ผมกลับบ้านมาก็เข้าไปช่วยแม่ทำอาหารเย็น ระหว่างทานข้าวเย็นกับพี่แพทก็ชวนผมคุย
“พีกับไอ้เอ็มเป็นไงบ้าง”
ผมงงเล็กน้อยที่อยู่ดีดีพี่แพทกถามเรื่องนี้
“ก็ดีครับ”
“มันดูแลพีดีไหม”
“ก็ดีครับ”
ผมพูดแล้วมองหน้าพี่แพทตรงๆ ผมเห็นถึงความห่วงใยที่พี่เขามีให้
“ช่วงนี้พี่ติดโปรเจ็คจบ พี่ไม่ค่อยว่าง แต่ถ้ามีปัญหาอะไรพีต้องบอกพี่นะ”
พี่แพทพูดขึ้น ผมเลยยิ้มให้พี่แพท
“พี่แพทตั้งใจทำโปรเจ็คเถอะ ไม่มีอะไรหรอก พีดูแลตัวเองได้”
“พูดอะไรกันเครียดเชียวแพทก็ แม่ไม่ชอบเลย”
แม่ขัดขึ้นมาแล้วมองเราสองคนแบบไม่สบายใจ
“พี่แพทก็พูดไปเรื่อย แม่ไม่สบายใจเลยเห็นมั้ย”
ผมพยายามห้าม แล้วเดินไปกอดแม่ แล้วหอมแก้มแม่
“แม่ไม่ต้องกังวลนะครับ พี่แพทก็คิดมากไปเอง”
แม่จับผมมาหอมแก้มแล้วยิ้มให้ผม
“อย่าคิดมากกันนะครับ เพลงก็อยู่ เพลงดูแลน้องได้ ไอ้เอ็มก็เพื่อนเพลง มีอะไรเพลงจัดการเอง”
พี่เพลงพูดขึ้นแล้วมองผมกับแม่ ผมเลยยิ้มไปให้พี่เพลง ขอบใจนะครับที่ช่วยผมมาเสมอ
หลังจบมื้อเย็นผมขึ้นมาอาบน้ำเล่นคอมได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์จากพี่เอส ผมหยิบโทรศัพท์มาดูแล้วยิ้มมุมปาก รออยู่เชียว
“ว่าไงพี่เอส”
“พีทำอะไรอยู่”
“ก็นั่งเล่น ไม่มีอะไร”
“พี่ เอ่อ ถามอะไรพีหน่อยสิ”
“ถามอะไรหรอ”
ผมเบ้ปากใส่โทรศัพท์ หึหึ ว่าแล้วโทรมาต้องอยากรู้เรื่องนี้
“พีไปนั่งทำอะไรที่ร้านกาแฟกับไอ้ทาม”
ว่าแล้วเชียว เดาไม่ผิด
“ก็บังเอิญเจอกันนะครับ”
“จริงเหรอ”
พี่เอสถามเสียงสูงแบบจับผิด
“ถ้าพี่เอสไม่เชื่อแล้วจะโทรมาทำไม”
“พี่แค่...”
“ถ้าจะพูดแค่นี้พีวางนะ”
ผมขัดขึ้นพี่เอสเลยรีบห้าม
“เดี๋ยวๆ โอเคพี่เชื่อ”
ผมยิ้มแล้วนั่งลงบนเตียงไขว้ห้าง
“พีเจอพี่นัทด้วย วันนี้มากับสาวคนใหม่ ไม่ใช่คนเดิม”
ผมเปรยประเด็นใหม่ขึ้นมา
“ไอ้นัทเหรอ ก็แบบนั้นแหล่ะ มันเจ้าชู้”
“แต่ตอนเราเจอพี่นัทกับพี่แนน พี่นัทดูแคร์พี่แนนมากเลยนะ”
“ใช่ ไอ้นัททันจริงจังกับแนน กับคนอื่นมันเล่นๆ”
“หื้ม แบบนี้ไม่กลัวพี่แนนจับได้บ้างเหรอ”
“แนนเคยจับได้ละครั้งนึง ไอ้นัทก็บอกจะไม่ทำอีก มังง้ออยู่เป็นเดือนแนนเลยยอมคืนดี หลังจากนั้นไอ้นัทก็หยุดเจ้าชู้ไปช่วงนึง เริ่มมาตะบะแตกตอนหลังๆนี้มั้ง เจอเด็กปี1ยั่วไป”
“ฮ่าๆ ไม่กลัวพี่แนนจับได้อีกเหรอ”
“ไม่รู้มันดิ มันรักแนนมากนะ มันวางแผนจะแต่งงานกับแนนด้วย”
“เหรอครับ”
ผมพูดแค่นั้นแล้วยิ้ม คิดอะไรสนุกๆได้ละ คนเจ้าชู้แบบพี่นัทไม่เหมาะกับคนดีดีแบบพี่แนนสักนิด แถมยังได้แก้แค้นอีก หึหึ
เช้าวันต่อมาผมสืบจนรู้ว่าพี่นัทพักอยู่คอนโดแห่งหนึ่งไม่ไกลจากคอนโดนัก ระหว่างรอที่หน้าคอนโดไม่นานก็เห็นพี่นัทออกจากคอนโดพร้อมพี่แนน คงอยู่ด้วยกันแล้วสินะ ผมนั่งแท็กซี่ตามมาเรื่อยๆ ทั้งสองคนไปที่มหาลัย พี่นัทไปส่งพี่แนนที่คณะก่อน ก่อนจะไปที่คณะตัวเอง ผมลงที่คณะบริหาร มองพี่นัทจากไกลๆก็เห็นพี่นัทไปหาผู้หญิงที่เจอในร้านกาแฟเมื่อวานแล้วโอบกันขึ้นตึกไป ผมเลยรีบเดินตาม ยืนหน้าลิฟต์มองชั้นที่สองคนนั้นขึ้นไปจนมั่นใจแล้วขึ้นลิฟต์ตามไปที่ชั้น6
มาถึงชั้น6ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเพราะชั้นนี้ดูเหมือนชั้นเก็บของ มีของเต็มไปหมด ผมเดินมาเรื่อยๆตามทางก็เจอห้องๆนึงอยู่ข้างใน ผมพยายามเดินเข้าไปจนถึงก็ได้ยินเสียงลอดออกมาเบาๆ
“ซี๊ดดดดด อ่าห์ ลึกๆเลยขวัญ”
ผมตาโตทันที คิดแล้วไม่ผิด ว่าต้องมาแอบพลอดรักกันแน่ๆ
“อยากให้ขวัญดูดให้ลึกๆเหรอคะ”
ผมพยายามปีนโต๊ะแถวนั้นแล้วแอบมองจากด้านบนซึ่งเป็นกระจกใส ผมหาที่ทางจนได้ก็เอาโทรศัพท์มาแอบถ่ายทั้งคู่ไว้
“ลึกๆสิครับคนดี”
พี่นัทพูดแล้วลูบหัวขวัญไปด้วย
“ไม่หรอก ขวัญงอนพี่นัท โทรไปไม่รับเลย”
“ก็พี่อยู่กับแฟนนี่ครับ ไหนขวัญสัญญาแล้วไงจะไม่งอแง”
“ขวัญไม่งอแงก็ได้ ถ้าพี่นัทจัดขวัญหนักกว่าคนนั้น”
ขวัญพูดแล้วขึ้นคร่อมพี่นัทที่นั่งบนโต๊ะ พี่นัทเลยซุกไซร้อย่างเต็มที่แล้วทั้งสองก็บรรเลงเพลงกามกันอย่างดุเดือด
ผมยืนถ่ายคลิปนิ่งๆ พยายามจับโฟกัสหน้าพี่นัทให้ชัดเจน
“ซี๊ดดดด อ่าห์ พี่นัทแรงๆ อ๊ะ อ๊ะ”
“ซี๊ดดดดดด อ๊ะ อ๊ะ อ่าห์”
ผมอัดคลิปจนพอใจแล้วก็ลงมา จะเดินออกไปแต่บังเอิญเห็นโทรศัพท์ภายในเลยโทรไปแจ้งที่ยามที่ชั้น5
“ฮัลโหลครับ”
“พอดีเห็นเด็กมามีอะไรกันที่ห้องเก็บของชั้น6ครับ”
“อะไรนะครับ”
ผมพูดแค่นั้นแล้วตัดสายทิ้ง ก่อนจะรีบวิ่งไปที่บันได้หนีไฟแล้วเดินไปที่ชั้น5ก็บังเอิญสวนกับยามที่กำลังขึ้นไปพอดี ยามไม่สนใจผมรีบวิ่งไปที่ชั้น6
“เธอๆ ฉันได้ยินยามพูดว่ามีเด็กไปมีอะไรกันที่ชั้น6จริงไหม”
ผมหันไปเห็นผู้หญิง3คนกำลังคุยกัน ผมเลยเดินเข้าไปใกล้แล้วพูดขึ้นด้วย
“เราก็ได้ยินแบบนั้นนะเธอ ได้ยินว่าเด็กปี4พาเด็กปี1ไปเอาที่นั้น”
ผมพูดแล้วทำหน้าแบบตื่นเต้น
“จริงเปล่า”
ผู้หญิงทั้งสามคนหันมามองผมแล้วก็รีบวิ่งไปที่ชั้น6 ผมเลยมายืนกดรอลิฟต์ที่ชั้น5แล้วยิ้มๆ เพราะตอนนี้รอบๆข้างผมที่ชั้น5ทุกคนกำลังสนใจกับประเด็นนี้มาก
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ไม่นานก็ได้ยินเสียงกรี๊ดดังลั่นมาจากชั้น6
ผมยิ้มสะใจแล้วกดลิฟต์ลงไปที่ชั้น1
เงินก็มี ไม่ไปเอากันที่โรงแรม อยากเงี่ยนไม่เลือกที่เองนัก สมน้ำหน้า
ข่าวแบบนี้เชื่อสิไม่นานก็ดังเหมือนไฟลามทุ่ง
ไม่นานถึงหูพี่แนนแน่ๆ
________________________________________________________________
มาต่อให้ละครับ การแก้แค้นกำลังไต่ระดับความดาร์คและความรุนแรงนะครับ
คนเขียนอ่านทุกคอเม้นต์นะครับ คอมเม้นต์ได้เลยครับไม่ต้องกลัวคนเขียนจะนอยด์หรืออะไร คนเขียนชอบอ่านที่คอมเม้นต์อยู่แล้ว เพราะคุณรักนิยายเราถึงได้คอมเม้นต์ติชม
คนเขียนยังอ่อนประสบการณ์งานเขียนตรงไหนผิดพลาดไปบ้าง ไม่สมจริงบ้าง ทักท้วงได้จะเก็บไว้เป็นบทเรียนแล้วพัฒนามนเรื่องต่อๆไป
ใครที่คิดถึงอาร์ก็รอหน่อยนะ ตอนนี้น้องพีกำลังเดือด
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่เม้นต์และอ่านครับ
-
ทำไมเค้าชอบพี่ทามจัง แลมีเสน่ห์แบบดาร์กๆ อุอิ
-
+1 พีระวังตัวนะ ดูคนชื่อทามนี่เล่นยาก
โอ๊ยย เมื่อไหร่จะแก้แค้นเสร็จ
ไม่อยากให้พีหมกมุ่นอยู่กับเรื่องแก้แค้นเลย
:mew6:
-
ถึงคราวพี่นัทแล้ว สมน้ำหน้า คนเจ้าชู้มักง่ายต้องโดนแบบนี้แหละ
อยู่ข้างน้องพีนะ สนับสนุนให้น้องพีเอาคืนพวกมัน แต่ต้องระวังตัวด้วย
ห้ามประมาทละ ไอ้พี้ทามมันไว้ใจไม่ได้มมากที่สุด กลัวอ่านเกมพีออก
ถ้าอะไรที่ทำคนเดียวไม่ไหว ต้องปรึกษาพี่เอ็มนะ เข้าใจไหม
-
รู้สึกว่าพีจะพลาดเอง สักวัน แต่เอาจริง คือเราอยากให้พวกนั้นไม่เหลืออะไรเลย แค่ไม่มีเงินอำนาจก็ไม่มีล่ะ 555
-
ก้เคยคิดว่าสักวันพวกเลวนี่จะได้รับผลกรรม แต่เราไม่อยากให้พีแก้แค้นไปมาแบบนี้เลย คือแก้กันไปแก้กันมา ระวังมันไม่จบ สุดท้ายคนที่พลาดท่าอาจจะเป็นพีเองก้ได้
-
ไล่จัดการทีละคนแล้ว แต่ดันรู้สึกว่าพีอาจจะพลาดที่คนไหนแล้วพี่เอ็มมาช่วย ก็เลยรักพี่เอ็ม
-
พีต้องเอาครีปไปปล่อยไว้ตอนจัดงานแต่งของไอ้นัทเพื่อจะได้กำจัดไอ้นัทในวันแต่งงาน
โดยสว่นตัวคีดว่าคอบคัวไอ้นัทมันจะล่มละลายพ่อแม่ก็เลียบังคับให้ไอ้นัดกับแนนแต่งงานกัน
แต่สุดท้ายกแนนก็เสียใจเมื่อได้เห็นครีปถูกเปีดเผียในงานหรืไม่ก็ครีปจะถูกปล่อยไปทั่วมะหาลัย
-
กลัวน้องพีผีดพลาดเหมือนกัน
กลัวมีคนตามมาน้องตอนมาดูอัดครีป
-
ขอบคุณไรเตอร์ที่เข้าใจกันนะคะ //ซึ้ง ; - ; ..
จริงๆไรเตอร์แต่งเก่งมากแล้วค่ะ ที่เราพูดถึงก็แค่เพิ่มเติมเล็กน้อยเท่านั้นเองและที่บอกก็เพราะรักจริงๆค่ะ ^^
ขออนุญาตช่วยแก้คำผิดตอนนี้นะคะ
พีเอ็ม - พี่
รุ้ - รู้
ตอนแรกแอบกลัวว่าทามจะรู้ทันเรื่องที่น้องจะแก้แค้น แต่พอเห็นเล่นด้วยก็คงจับไม่ได้ล่ะมั้ง
คิดว่าน้องแค่มาอ่อยเฉยๆแน่ๆ 55555555555 พี่เอ็มคอยอยู่ข้างๆน้องช่วยน้องด้วยนะ เผื่อพลาดมาจะได้ไม่เจ็บ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะคะ ~ จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ สู้ๆเน้อ
ด้วยรัก <3
-
เวลาพีแก้แค้นก้สะใจดีนะ
พวกเลวๆแบบนี้ต้องเจอ พีไม่ได้ทำอะไรเลย แค่มาเจอ และขยาย
แต่ว่า.....
กลัวน้องเพลียงพล้ำจังเลย
พี่เอ็มมม ดูน้องดีๆน้า
-
โหหหหหหหหหหห o13
-
o18. สะใจๆๆ
-
โฮะๆ ระวังๆหน่อยละกัน นู๋พี
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด อีบ้า อีหน้าด้าน เอากันไม่มียางอาย แต่ชอบบบบบบบ สะใจดี อะไรจะดีไปกว่าการเสี้ยมให้ผัวเมียตีกัน o13 คนอย่างไอ้นัทมันสมควรแล้วจะโดนแบบนี้ แต่อยากให้อัดคลิปมันเอากับผู้ชายมากกว่า หรือ ไม่ก็โดนผู้ชายเอา คงจะสะใจมากกว่านี้ :katai2-1: ขอให้พีทำได้สำเร็จและปลอดภัยด้วยนะ คนที่น่าหวั่นคือไอ้ทาม ดูจะไม่ง่ายเลย แต่พีสู้ๆ :katai3:
-
:z1: โอ๊ย สะใจ สุดๆๆเลย ฮ่าๆ ต้องแบบนี้สิ :katai2-1:
-
น้องพีจัดหนักจัดเต็ม สะใจอ่ะ o18 o18 o18 o18
-
รายต่อไปจะเป็นใครกันนะ!? ลุ้นๆ
-
โอ๊ยยย ยิ่งอ่านยิ่งกลัวน้องพีพลาดอ่ะ
เพราะถ้าเป็นเราที่อยู่ในกลุ่มนั้นนะเรา
ก็คงจะเริ่มเอะใจกับเหตุการณ์ต่างๆที่
เกิดขึ้นกับตัวเพื่อนๆที่เริ่มมีแต่เรื่องไม่ดี
ออกมายิ่งอิพี่ทามดูฉลาดเจ้าเล่ห์อย่างนั้น
กลัวอ่านเกมอ่านแล้วเกมพลิกแล้วน้องพี
เองนั่นละจะโดนเค้าทำให้เจ็บปวดอีกครั้ง
-
มาต่ออีกนะ ต่ออีก
เรื่องราวการแก้แค้นจะเป็นไงต่อไปเนี๊ย
หึ๊ยยยยยย ตื่นเต้น
-
หึ.สมน้ำหน้าคนเจ้าชู้
-
ก็สะใจดีนะคนเจ้าชู้ต้องเจอแบบนี้ o13 o13 o13
แต่แอบเป็นห่วงน้องพีนิดนึง :serius2: ไม่น่าให้ยาม กับสาวๆจอมจุ้นพวกนั้นเห็นหน้าเลย :katai1:
ถ้าวันหลังอีพวกเลวกลุ่มนี้ตามสืบขึ้นมา ต้องรู้แน่เลยว่าใครเป็นคนทำ o22
ทีนี้งานงอกแน่ อาจจะโดนข่มขืนอีกหรือถ้าครั้งก่อนพวกมันถ่าคลิปเก็บไว้ขึ้นมาแล้วเอามาแฉน้องจะแย่นะคะ :ling1: :ling1: :ling2:
-
เราว่าทามน่ากลัวจริงๆนะ...
ระวังโนเล่นกลับนะคะน้องพี
เราว่าเขาไหวตัวทันแน่เลย
-
อยากให้ใครซักคนที่สนิทกับพี เป็นลูกคนรวยเส้นใหญ่มาเฟียลูกเจ้าพ่อมั่งอะ
คือถ้าเกิดพีพลาดขึ้นมายังมีใครคอยคุ้มกันบ้าง เพราะพี่เอ็มคนเดียวคงไม่ไหว พี่เพลงกะพี่แพทก็แค่เด็กธรรมดา จะดูแลน้องได้แค่ไหนกัน ถ้าเจอพวกมีอิทธิพลงี้ก็จบ
โอ๊ยยย!!! ลุ้นนะ
รักพีไม่อยากให้นางเป็นไรไปอีก
-
พี! พอแล้ว ไม่อยากให้เราเป็นแบบนี้เลย
แต่แม่งก็น่ากระทืบรายตัวมาก :z6:
-
มาปูเสื่อรอน้องพีค้าบบ
-
ช่วงนี้พี่เอ็มค่าตัวแพง ออกมาน้อยเชียว
พี่กำลังไล่เก็บทีละคน
ยังไงก็ดูแลตัวเองดีดีนะ พี
-
ขอให้พีไม่โดนจับได้ก่อนแผนสำเร็จนะ ><"
-
กำลังปูทางในการชำระความอยู่สินะน้องพี จัดให้หนักไปเลย o18 ใครเคยทำอะไรไว้ ควรได้ชดใช้ให้มากกว่า หรีอเท่ากับ :m16: สู้ ๆ นะ แต่ก็เป็นห่วงน้องอยู่นะ กลัวจะหมกมุ่นจนเกินไป เอาแบบพอดี ๆ ก็ได้นะ :เฮ้อ: เห็นทุกคนที่รักพีดูจะเป็นห่วงมากเลย :กอด1:
ขอทักคำว่า "ขอบใจ" นะคะ เพราะเป็นคำที่ผู้ที่อายุมากกว่าพูดกับผู้ที่อายุน้อยกว่า เช่น พี่เพลงขอบใจน้องพี แต่ถ้าน้องพีจะพูดกับพี่เพลง ควรจะเป็น "ขอบคุณ" นะคะ ไม่ใช่ขอบใจ เห็นหลายตอนอยู่ เวลาน้องพีต้องการจะขอบคุณคนที่อายุมากกว่าตัวเอง แต่กลับใช้คำว่า ขอบใจ อยากให้แก้นิดนึงนะคะ เพี่อความเหมาะสม สวยงาม และอนุรักษภาษาไทยของเรา :กอด1:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
:pig4: :pig4:
-
รอดูการแก้แค้นไปเรื่อยๆ :katai5:
-
มาต่อได้แล้ว เค้าคิดถึงน้องพีพี :mew6:
-
คนชื่อทามน่ากลัวสุด พีต้องระวังตัวให้มากๆนะ อย่าคิดว่าตัวเองฉลาดที่สุด เดี๋ยวจะพลาดได้ง่ายๆ :mew6:
-
+1 ให้พี่เอ็ม น้องพี จ้า
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่36
ข่าวเรื่องพี่นัทก็ดังกระฉ่อนไปทั่วมหาลัยภายในไม่กี่วัน ผมรอผลที่จะออกมาจากเรื่องนี้ว่าจะเป็นยังไงต่อ แต่เท่าที่รู้มาผู้หญิงที่ชื่อขวัญที่พี่นัทไปมีอะไรด้วยก็ไม่กล้ามามหาลัยเลยตั้งแต่เกิดเรื่อง ส่วนพี่นัทก็หายเข้าไปกับกลีบเมฆ
“พี่นัทเป็นไงบ้างพี่เอส”
ผมถามขณะที่เราสองคนนั่งทานข้าวกันที่โรงอาหารของคณะผม มีซินดี้และสามนั่งอยู่ข้างๆ
พี่นัทมองหน้าผมแล้วมีสีหน้าหนักใจเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น
“ไอ้นัทก็อาหารหนักอยู่ เพราะแนนบอกเลิกมันละ เอาแต่เมาอยู่ห้องไม่ไปไหน”
ผมเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วถามต่อ
“ไม่คิดว่าพี่นัทจะรักจริง”
“ไอ้นัทมันรักแนนจริงๆนะพี มันเจ้าชู้ก็จริงแต่มันก็รู้ว่าใครสำคัญ มันวางแผนอยากแต่งงานกับแนน มันรักแนนมาก แต่สุดท้ายก็ต้องจบลง”
“แล้วไงอะ ในเมื่อทุกอย่างพี่นัททำตัวเองทั้งนั้น”
“ยังไงไอ้นัทก็ให้แนนเป็นที่หนึ่งอยู่แล้ว กับน้องขวัญมันแค่เล่นๆ”
“หึ พีจะบอกพี่ให้นะ ไม่มีใครดีใจที่ได้เป็นที่หนึ่งหรอก มีแต่คนอยากเป็นที่เดียว คนเดียวตังหากละ”
ผมพูดจบก็ลุกขึ้น จะเดินออกจากโต๊ะแต่โดนพี่เอสจับมือไว้ก่อน ผมหันไปเห็นซินดี้และสามที่มีท่าทีตกใจ
“พีใจเย็นๆสิ”
พี่เอสพูดจบผมสะบัดมือทิ้งแล้วหันไปพูดกับสามและซินดี้
“ไปกันเถอะมึง”
ผมพูดจบก็เดินออกมาจากโรงอาหารทันที ไม่สนใจเสียงเรียกจากด้านหลังเลยสักนิด
ผมเดินไปเรื่อยกำหมัดแน่น ผู้ชายเห็นแก่ตัวเอ้ย !!!
“พี”
เสียงเรียกจากมุมตึก ผมหันไปมองเจอพี่เอ็มยืนสูบบุหรี่หน้าเครียดอยู่ ผมนิ่งแล้วมองพี่เขา
“พี่เอ็มมายืนทำอะไรตรงนี้เงียบๆคนเดียว”
ผมพูดจบพี่เอ็มทิ้งบุหรี่แล้วขยี้ด้วยเท้าก่อนจะหันมามองหน้าผม
“เรื่องที่เกิดขึ้นฝีมือพีหรือเปล่า”
พี่เอ็มมองผมด้วยสายตาคาดคั้น ผมจะอ้าปากพูดแต่กลับโดนกระชากจากด้านหลังซะก่อน
“ที่พีรีบเดินออกมาจะมาหาไอ้นี่ใช่ไหม”
พี่เอสพูดอย่างไม่พอใจ
“ถ้าพีจะออกมาหากูแล้วมึงเสือกอะไร”
พี่เอ็มพูดจบก็กระชากผมออกจากพี่เอสแล้วเข้าไปในอ้อมแขนพี่เอ็มแทน ผมหันไปด้านหลังก็เจอซินดี้และสามที่วิ่งหอบกันมา
“มึงปล่อยพีเดี๋ยวนี้”
พี่เอสจ้องหน้าพี่เอ็มอย่างไม่พอใจ แต่พี่เอ็มก็ไม่สะทกสะท้านกอดเอวผมจากด้านหลังแล้วเอาคางมาเกยไหล่แล้วมองพี่เอ็มเย้ยๆ
“พีบอกไปสิ ว่าอยากให้พี่ปล่อยรึเปล่า”
พี่เอ็มพูดจบผมกระตุกยิ้มหวานให้พี่เอ็มแล้วมองพี่เอสด้วยหางตา
“พี่เอสกลับไปเถอะ พีจะอยู่กับพี่เอ็ม”
ผมพูดจบพี่เอ็มหอมแก้มผมทันที
“ฟอด !!”
“คงได้คำตอบแล้วนะ”
พี่เอ็มหันไปเย้ยพี่เอสต่อ พี่เอสยืมมองเราสองคนอย่างโกรธเคืองแล้วกำหมัดแน่น
“มันไม่จบง่ายๆแน่พี”
พี่เอสพูดจบก็รีบเดินออกไปทันที พี่เอสหายไปจนลับสายตาซินดี้และสามก็รีบวิ่งมาใกล้ตัวผม
“กูคิดว่าจะมึงศึกชิงนางแล้วซะอีก”
ซินดี้มองผมแล้วแอบเบ้ปากเบาๆ
“พีนี่สวยเนอะ ผู้ชายรุมล้อม”
สามที่ตอนนี้สนิทกับพวกเรามากจนไม่แอ๊บละ นางร้ายพอๆกับพวกเรานี่แหล่ะเลยอยู่ด้วยกันได้
“แน่นอน”
ผมหันไปตอบสาม สามและซินดี้เลยพูดขึ้นมาพร้อมกัน
“แหวะ !!”
ผมได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากด้านหลังเลยหันไปมองพี่เอ็มแล้วพูดขึ้น
“ปล่อยได้ละพี่เอ็ม อย่าเนียนให้มากนัก”
พี่เอ็มยอมปล่อยแต่โดยดี แล้วจะพูดขึ้นแต่ผมยกมือห้ามซะก่อนแล้วหันไปพูดกับสามและซินดี้
“มึงสองคนกลับเลยก็ได้ เดี๋ยวกูไปกับพี่เอ็ม”
“แหม๋ อิดอก เจอผู้ชายแล้วไล่เพื่อน”
ซินดี้หันมาด่าผมทันที ผมก็ได้แต่ยิ้มรับ
สามและซินดี้ก็เดินออกไป ผมกับพี่เอ็มเลยเดินมาขึ้นรถพี่เอ็มกันเงียบๆ ระหว่างทางเราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันแต่เลือกที่จะเดินจับมือกันเงียบๆ
พี่เอ็มขับรถไปที่คอนโดพี่เขา บนรถเราสองคนจับมือกันตลอดทาง ผมมองหน้าพี่เขาจากด้านข้างแล้วเห็นผู้ชายที่หน้าตาดีมากคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆผม เขาหล่อมากจนไม่จำเป็นเลยที่ต้องมาเสี่ยงอันตรายกับผม แต่เขาเลือกที่จะยังอยู่ข้างๆผม ผมก็คนไม่ใช่พระอิฐพระปูน การที่มีผู้ชายหน้าตาดีมาดีด้วย คอยเอาใจใส่ เสมอต้นเสมอปลาย ผมก็หวั่นไหวเป็นธรรมดา แต่ผมก็พยายามรั้งตัวเองไว้ ไม่ให้รู้สึกดีไปกับสิ่งที่เขาทำให้มากเกินไป เพราะผมกลัวเหลือเกินว่าผลมันจะออกมาในรูปแบบเดิม
“พี่คิดอะไรอยู่”
พี่เอ็มพูดขึ้นทำให้ผมรู้สึกตัว ตอนนี้ถึงคอนโดพี่เขาแล้ว ผมปล่อยมือที่จับกันไว้แล้วทำเป็นจัดกระเป๋าไม่ตอบคำถามพี่เขา
“พียังไม่ตอบพี่นะ”
ผมกำลังจะเปิดประตูออกแต่พี่เอ็มก็ยังรั้งผมด้วยคำพูดของพี่เขา ผมตัดสินใจหันไปมองหน้าพี่เขา แล้วยิ้มให้พี่เขานิดนึง
“พีกำลังคิดว่าพีไม่ควรจะเผลอใจไปมากกว่านี้”
ผมพูดจบจะเปิดประตูรถออกมาแต่กลับโดนพี่เขากระชากจากด้านหลังแล้วหันไปมองหน้าพี่เขา พี่เอ็มจับหน้าผมให้สบตากับพี่เขาโดยตรง เราสองคนประสานสายตากัน สายตาที่พี่เขามองมาเต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใย มันเอ่อล้นจนทำให้ใจผมเต้นรัวๆ ผมอยากจะหลบสายตาแต่แรงดึงดูดจากสายตาพี่เขามากเกินไป อันตราย ความรู้สึกของผมอันตรายไปแล้ว
“พี่อยากให้พีเชื่อใจพี่สักครั้ง ให้พี่ดูแลพี อยู่ข้างๆพี พี่สัญญาว่าจะไม่มีใครทำอะไรพีได้”
พี่เอ็มพูดจบผมมองตาพี่เขาแล้วเลื่อนตัวเองเอาปากไปประกบกับปากพี่เขาอย่างแผ่วเบา เราสองคนค่อยๆจูบกันทีละนิด จากจูบที่นิ่มนวล อ่อนโยน ค่อยๆร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ความรุ้สึกของผมเหมือนการที่ลอยอยู่บนฟ้าที่นุ่มนวลอ่อนโยนแล้วค่อยๆลงมาเรื่อยๆ ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆจนเกือบห้ามใจตัวเองไม่อยู่
“อ่าห์ อื้มมมมมม”
ผมตัดสินใจผละออกจากพี่เขาแล้วมองตาพี่เขา
“เป็นแฟนกับพี่นะ”
พี่เอ็มพูดขึ้น แล้วลูบแก้มผมอย่างอ่อนโยน สายตาพี่เขาที่มองมามันอ่อนโยนจนผมรู้สึกหวั่นไหว
ผมเลือกที่จะหลบสายตาแล้วพูดขึ้น
“อย่าเพิ่งเลยพี่เอ็ม พียังไม่พร้อม”
ผมพูดจบก็เปิดประตูรถออกมาทันที
ผมยังไม่พร้อม ไม่พร้อมที่จะยอมรับความจริงว่าผมรู้สึกดีกับพี่เขามากขนาดไหน
วันนั้นผมเลือกที่จะนั่งแท็กซี่กลับบ้าน ผมไม่พร้อมที่จะอยู่ใกล้กับพี่เขามากในตอนนี้ ผมกลัว กลัวใจตัวเอง
วันนี้ผมนั่งรถมาที่ชานเมืองจนเกือบถึงจังหวัดสมุทรปราการ มานั่งในร้านเน็ตร้านหนึ่ง เป็นร้านธรรมดา ไม่มีกล้องวงจรปิดอะไร วันนี้ผมเลือกที่จะแต่งตัวเป็นผู้หญิงอีกครั้งเพื่อเซฟตัวเอง ผมเลือกที่นั่งเครื่องหลังๆ แล้วเสียบแฟลชไดร์ฟแล้วเปิดในเว็บบิทชื่อดังเว็บหนึ่ง สมัครสมาชิกแล้วตั้งกระทู้
** คลิปหลุดนักศึกษาม.ดัง แอบไปมีอะไรกันในห้องเก็บของ **
ผมคลิกอับโหลดคลิปจนเสร็จแล้วก็นั่งเล่นสักพักเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต หลังจากอัพคลิปได้30นาทีก็มีคนโหลด แชร์ เข้ามาอ่าน และตอบกระทู้มากกว่าที่ผมคิด ผมเหยียดยิ้มแล้วดึงแฟลชไดร์ฟออกแล้วไปจ่ายตังค์
มึงต้องเจ็บและอับอายขายขี้หน้ากว่าที่กูเคยเจอ
ระหว่างทางนั่งแท็กซี่ผมก็นึกถึงเหตุการณ์ในอดีตอีกครั้ง
“มึงนั้นน้องพีที่โดนพวกไอ้นัทลงแขกนี่หว่า”
ผมได้เสียงพูดจากคนด้านหลัง ผมนั่งกำหมัดแน่นตัวสั่นไปหมด หลังจากที่รักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลาเดือนนึงก็กลับมาเรียนเป็นปกติ ตอนนี้ผมออกมารอพี่เพลงมารับที่ร้านเค้ก โต๊ะข้างหลังคือรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว รุ่นเดียวกับพี่เอสและพี่นัท คงจะรู้จักกัน และรู้เรื่องของผม
“แม่ง น้องพีขาว เอ็กซ์น่าเอาแบบนี้ กูก็อยากลองวะ”
ผมสั่นไปหมด พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้น้ำตาไหล รู้สึกร้อนที่กระบอกตา ผมส่ายหน้ามองรอบๆแล้วรู้สึกกลัวไปหมด เมื่อไหร่พี่เพลงจะมานะ
“โดนไปเยอะนี่หว่าคืนนั้น หลวมหมดแล้วมั้ง ฮ่าๆ”
เสียงหัวเราะจากด้านหลังดังขึ้น ผมทนไม่ไหวลุกขึ้นแล้วซัดจานเค้กใส่พวกนั้น
“เพล้ง !!”
ผมยืนมองพวกมันตาแดงกล่ำกำหมัดแน่น
“เฮ้ย เป็นไรวะ ทำเป็นรับเรื่องจริงไม่ได้เหรอน้อง”
ไอ้คนที่เปิดประเด็นมองหน้าผมอย่างกวนตีน พนักงานในร้านจะเข้ามาห้ามแต่ก็ไม่กล้า ผมจะหยิบแจกันทุ่มใส่พวกมันแต่กลับโดนห้ามไว้ซะก่อน
“พี่จัดการเอง”
“พี่เพลง!”
พี่เพลงมาแล้ว พี่เพลงหันมาพยักหน้าให้ผมแล้ว หันไปมองพวกนั้นแล้วเดินเข้าไปกระชากต่อยทันที ไม่ต้องพูดให้มากความ
“ตุ๊บ ตั๊บ”
เสียงต่อยดังขึ้น พวกนั้นมีกันสามคน พี่เพลงคนเดียวแต่พี่เพลงก็ต่อยพวกมันจนพวกมันยอมแพ้ รีบวิ่งออกจากร้านไป
ผมยืนร้องไห้มองพี่เพลงที่หน้าช้ำแล้วมีคิ้วแตกเล็กน้อย
“พี่เพลง ฮือออออ อึก อึก”
ผมปล่อยโฮออกมา พี่เพลงเข้ามากอดผมแน่น
“ไม่ต้องกลัวนะพี่จะปกป้องพีเอง”
“อึก ฮืออออ พี่ เพลง อึก เจ็บเพราะพี อึก”
พี่เพลงลูบหัวผมอย่างอ่อนโยนแล้วพูดขึ้น
“แค่นี้จิ๊บเพื่อน้องของพี่”
หลังจากวันนั้นเรื่องของผมก็ดังไปทั่วโรงเรียนว่าผมเคยโดนลงแขกมาก่อน ทำให้หลายๆคนมองผมแปลกๆ บ้างก็มองด้วยความสงสาร บ้างก็มองด้วยความเวทนา บ้างก็มองด้ววความอยากลอง ผมจากเด็กที่สดใสก็เริ่มหม่น เงียบ ไม่พูดกับใคร แต่ก็ดีที่ผมยังมีเพื่อนๆในกลุ่มคอยเขียงข้างมาเสมอ
“ว่าไงจ้ะน้องพี สนใจไปกับพี่ไหมคืนนี้”
ผมหันไปมองรุ่นพี่ม.6 ที่เจอกันในห้องน้ำ มองผมด้วยสายตาหื่นกระหาย พี่เขาก็หน้าตาดีนะ แต่ไม่น่าเหี้ยเลย
“ไม่ครับ”
ผมพูดจบก็พยามเลี่ยงออกจากห้องน้ำ
“อย่าเล่นตัวไปหน่อยหน่า”
พี่คนนั้นดักผมไม่ให้ออก เพื่อนพี่เขาก็เข้ามาสมทบอีก2คน
“เพื่อนพี่อีก2คนสนใจด้วย 3คนคงไหวเนอะ ขนาด6คนยังผ่านมาได้เลย”
พี่คนนั้นมองผมแล้วเหยียดยิ้มสมเพช ผมยืนกำหมัดแน่น ผมจะไม่ร้องไห้ ผมจะไม่สั่น ผมต้องเข้มแข็ง
“ก็ได้ครับ งั้นไว้เจอกันคืนนี้ นี่เบอร์พี โทรมานะ”
ผมเลือกที่จะใจเย็นแล้วแก้ปัญหาด้วยสมอง แกล้งจดเบอร์ผิดๆไปแล้วยิ้มหวาน พวกนั้นไม่ทันสนใจผมมากมัวแต่สนใจเบอร์โทรผมก็รีบเดินออกมา ผมรีบวิ่งขึ้นห้องเรียนทันที
เหตุการณ์ในวันนั้นสอนให้ผมรู้ว่า ผมต้องเข้มแข็ง ผมต้องร้าย ผมต้องทันคน มันหมดยุคของนางเอกเจ้าน้ำตาแล้ว
เพราะโลกนี้ไม่มีที่ยืนสำหรับคนโลกสวยแล้วจริงๆ
____________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ คนเขียนแอบหายไปนาน เพราะติดธุระ
ขอบคุณสำหรับทุกคอเม้นต์และทุกคนที่อ่านนะครับ :L2: :กอด1:
-
:mc4: :katai2-1:
-
:katai1:
-
พี่เอ็มเป็นพระเอกที่น่าสงสารที่สุด!
-
สงสารพีอ่ะ
-
น้องพี :m15:
พี่เอ็มชำระล้างใจให้พีที
ไม่อยากเห็นน้องเป็นแบบนี้เลย
-
รู้สึกดีกับพี่เอ็มมากขึ้น พี่เอ็มดูจะรักพีจริงๆแล้ว ไม่น่าจะหลอกหรือคิดเอาชนะแต่อย่างใด ดูอบอุ่นเป็นกำลังใจพร้อมจะปกป้องพี แต่พีก็ยังปิดกั้นตัวเองอยู่ ด้วยความกลัว เข้าใจพีนะคนเคยเจ็บปวดอย่างหนักตั้งสองครั้ง จะให้ไว้เปิดใจก็คงยาก แต่ก็อ่อนลงเยอะ อยากให้พีเลิกแก้แค้นพวกมันเหมือนกันนะ ไม่ใช่โลกสวยหรือใจดี แต่กลัวพีจะพลาดและเจ็บอีก ถ้าพีทำต่อก็ขอให้สำเร็จ ขอให้พวกมันได้รับกรรมกันถ้วนหน้า มันน้อยไปด้วยซ้ำกับสิ่งที่พวกมันได้รับ จัดหนักจัดเต็ม แต่ยังไงก็บอกพี่เอ็มหรือพี่ๆไว้บ้างก็ดีนะพี มีอะไรเกิดขึ้นจะได้ช่วยกันทัน :กอด1:
-
พี่เอ็มอย่าทำให้พีเสียใจนะ
-
เราไม่ไว้ใจนังสามอ่ะบ่องตรง เราว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆกับยัยนี่
ดีไม่ดีเรากลับมองว่ามันนี่แหละจะนำความซวยมาให้พี
เหมือนมันจะดูอิจฉาพีแต่แอ๊บยังไงไม่รู้ ยังไม่อยากให้พีไว้ใจมันง่ายๆ
พอๆกับอย่าเพิ่งใจอ่อนหรือไว้ใจพี่เอ็มง่ายๆเหมือนกันค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า
อีกอย่างพักหลังๆมานี่เริ่มมีคนอยากให้พีหยุดแก้แค้นได้แล้ว แต่ทำไมเรากลับอยากให้พีทำต่อ
เอาให้มันหนักๆไปได้เลยยิ่งดี ไอ้พวกเลวระยำโดนแค่นี้มันยังน้อยนิดไม่สาสมกับความเลวของพวกมันด้วยซ้ำ
อย่างเรื่องของไอ้นัท เราว่าพีก็ไม่ได้ทำอะไรมากมายเลยด้วยซ้ำ มันเลวเองนอกใจแฟนแถมยังไปเอากัน
ในที่แบบนั้นอีก ก็สมควรโดน อีกอย่างถือว่าพีทำบุญที่ช่วยผู้หญิงคนนึงไม่ให้จมปรักเน่าๆกับคนเลวๆแบบนั้น
ส่วนเรื่องปล่อยคลิปสำหรับเราก็ชิลๆ ทีพวกมันข่มขืนพีแล้วยังเอาคลิปไปปล่อยโดยไม่รู้สึกผิดอะไรเลยนี่นา
เอาให้พวกมันไม่มีที่อยู่ในตสังคมได้ไปเลยยิ่งดี อยากรู้ว่าไอ้เอสและครอบครัวของมันจะโดนอะไร
ขอแบบแรงๆหนักๆให้สมกับความเลวระยำของพวกมันทั้งโคตรเลยนะครับ
ปล.ที่อีพี่เอ็มมันถามพีว่าเรื่องไอ้นัทนี่ฝีมือพีรึป่าวน่ะ พูดเหมือนพีเป็นคนผิดเลยเนอะ
พีไม่ได้ไปวางยาหรือจับพวกมันไปเอากันในที่แบบนั้นซักหน่อย แค่พีเห็นแล้วบอกต่อแค่นั้นเอง
ช่วยไม่ได้อยากร่านไม่รู้กาลเทศะกันเอง รอวันคลิปเผยแพร่คงจะสะใจมากกว่านี้
-
คิดถึงคนแต่งมาก ทีหลังอย่าหายไปนานมากนะคะ คิดถึงน้องพีมากที่สุดอะ
สำหรับในตอนนี้สะใจเรื่องพี่นัทมาก โดนเท่านี้ยังไม่ถึงครึ่งที่น้องพีเคยโดน แค่นี้ไม่ถึงตายหรอกพี่นัท
พี่เอ็มเป็นคนดีมากจริงๆ คิดไม่ผิดที่ฝากน้องให้พี่ดูแล เราเชื่อมั่นว่าพี่จะทำให้น้องมีความสุขได้จริงๆ
ช่วยเป็นแรงใจให้น้องพีต่อสู้กับความเลวร้ายเหล่านั้นนะคะ
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
คนต่อไปคือใครนะ พีระวังตัวด้วยน้าาา เป็นห่วงจัง
-
นางไหวแน่นะ จัดการได้ไปหลายคน แต่ตัวหนักๆจะจัดการหมดมั้ยเนี่ย เห้อ!!
-
สู้ๆนะน้องพี :L2: :L2:
-
น้องพีน่าสงสารมาก :m15: ไอ้พวกหกคนนั้นว่าเลวแล้ว แต่ไอ้พวกที่มาซ้ำเติมนี่มันน่า :z6: :beat:
ปล.ต้องเอาคืนมันอย่างสาสม :m31:
-
ให้กำลังใจพีนะ สู้ๆ เอาให้ยับ
-
สงสารน้องพี :hao5:
-
คนอื่นมาแรงมาแล้วเราจะเงียบๆ ก้มหน้ายอมรับไปทำไม
ในเมื่อ เราไม่ผิด เราต้องทนเจ็บทนอายอยุ่คนเดียว
แล้วให้ไอัพวกนั้นมันใช้ชีวิตไปแบบปกติ ก็ไม่ใช่อ่ะ
พีสุ้ๆ ใกล้ใจอ่อนกับพี่เอ็มแล้วใช่ไหมล่ะ ^^
-
ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ หลายคนกลัวว่าพีจะพลาด เอาน่า
พีแค่ปี1พลาดก็ไม่เห็นเป็นไรอย่างมากก็ตาย
หนักกว่าตายก็ผ่านมาแล้วแค่นี้สบาย
ส่วนไอ้กลุ่มพี่ๆ 6คน ก็แค่นักศึกษาอายุไม่น่าเกิน23
พอสู่สี ความจริงถ้าแก้แค้นแบบให้6คนรักหัวปักหัวป้ำ
แล้วจัดการกันเองก็สนุกนะแบบนั้น แต่คงยากเพราะมาไกลแล้ว
ถ้าคนเขียนจะเขียนอีกเวอร์ชั่นเอาดาร์คๆ ท่าจะมัน
-
กรรมมันต้องตามทันกันบ้าง
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่37
วันนี้ผมมามหาลัยแต่เช้าเพราะมีเรียนเช้า เดินไปที่นั่งประจำก็เจอเพื่อนๆผมนั่งอยู่ ยังไม่ทันจะนั่งสามก็ทักขึ้นมา
“พี เห็นคลิปหลุดพี่นัทเด็กบริหารยัง”
ผมหันไปมองสามแล้วยิ้มให้น้อยก่อนจะตอบ
“ไหนๆ ยังไม่เห็นเลย”
“เราก็ยังไม่เห็น โหลดเก็บไว้ไม่ทัน ได้ข่าวว่าเว็บนั้นโดนบล็อคแล้ว”
ผมพยักหน้าไม่พูดอะไรต่อ หันไปมองกลุ่มข้างๆหันข้อสนทนายังเป็นเรื่องพี่นัทที่บางคนแอบโหลดคลิปไว้ทัน บางคนก็บอกว่าเว็บอื่นเอาไปลงแล้ว หลายเว็บแล้วด้วย หึหึ ดี แบบนี้จะบล็อกทุกเว็บก็คงไม่ไหว
“มึงไปขึ้นเรียนกันเถอะ ถึงเวลาละ”
ผมยิ้มให้ซินดี้ที่ชวนไปเรียน เราสามคนก็เดินไปเรียนกัน
เลิกเรียนเสร็จผมก็ไปเดินเล่นที่ห้างไม่ไกลจากมหาลัยนักคนเดียว เพราะสามต้องรีบกลับบ้าน ส่วนซินดี้ก็ต้องรีบไปต่างจังหวัด ผมมาเดินเล่นคนเดียวก็รู้สึกดีไปอีกแบบ ระหว่างเดินนั้นก็บังเอิญเจอพี่โอม หนึ่งในผู้ชายที่ข่มขืนผม ผมยิ้มหวานแล้วตัดสินใจเดินเข้าไปหาพี่โอม
“พี่โอม”
“อ้าว น้องพี”
พี่โอมหันมามองผมแล้วยิ้มให้ ผมเลยยิ้มตอบ
“พี่โอมมากับใครเหรอ”
“พี่มาคนเดียว พอดีพรุ่งนี้ไอ้ดลจะไปเรียนต่างประเทศแล้ว พี่เลยจะมาซื้อของให้”
ผมยืนนิ่งเงียบ พี่ดลไปเรียนต่างประเทศ ว่าทำไมพี่ดลเงียบไปเลย สงสัยพ่อจะทนความอับอายไม่ได้ถึงกับส่งลูกชายไปเรียนต่างประเทศ
“พี่ดลไปเรียนต่างประเทศทั้งๆที่ใกล้จบแล้วเนี้ยนะ”
ผมแสร้งทำหน้าสงสาร พี่โอมหันมาพูดกับผม
“มันจำเป็นอะน้องพี ก็เรื่องคลิปที่หลุดออกมาแหล่ะ พ่อมันคงไม่พอใจ และคงอยากแยกมันออกจากแฟนมันด้วยมั้ง”
“พีละสงสารพี่ดลจริงๆเลย”
ผมพูดแล้วแสร้งทำหน้าสงสาร
“ก็สงสารมัน แต่ก็ไม่รู้จะทำไงวะ”
“พีช่วยพี่โอมเลือกของดีไหม”
พี่โอมยืนเลือกเสื้อหนาวอยู่นาน ผมเลยอาสาช่วย
“ก็ดีเหมือนกัน พี่เลือกของไม่ค่อยเป็น”
พี่โอมหันมายิ้มให้ผม ผมเลยช่วยพี่เขาเลือกจนได้เสื้อหนาวมาตัวนึง
ระหว่างเดินออกจากร้านพี่โอมก็พูดขึ้น
“เดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนน้องพีแล้วกัน”
“ก็ได้พี่โอม พีอยากกินฟรีพอดี”
ผมพูดแล้วยิ้มพลางหัวเราะ พี่โอมเลยหัวเราะตาม
เราสองคนเดินกันมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง มาถึงก็สั่งอาหารอะไรจนเสร็จ พี่โอมที่นั่งฝั่งตรงข้ามก็ชวนผมคุย
“น้องพีนี่น่ารัก สดใสเนอะ ไม่แปลกใจเลยที่ไอ้เอสจะทั้งรักทั้งหลง”
พี่โอมพูดพร้อมยิ้มๆ สายตาพี่เขาเหมือนกับพี่ชายคนนึงที่มองน้องชาย ไม่ได้มีอะไรเกินมากกว่านั้น
“พี่โอมก็พูดไป พีกับพี่เอสเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว”
ผมพูดแล้วพร้อมทำหน้าเอียงอาย
“แต่ดูเหมือนไอ้เอสจะอยากรีเทิร์นกับน้องพีนะ”
“คงไม่ได้หรอก พีมีคนที่คุยอยู่แล้ว”
ผมพูดแล้วพี่โอมก็พยักหน้าเบาๆ แล้วอาหารก็มาพอดี เราสองคนเลยเลิกสนทนากันแล้วหันไปกินกันเงียบๆ ผมสังเกตดีดีพี่โอมเลือกที่จะไม่กินกุ้ง ผมเลยถามพี่โอมแบบเล่นๆ
“กุ้งไม่กินพีกินเองนะ”
ผมพูดแล้วยิ้มให้พี่โอม พี่โอมเลยหัวเราะเบาๆแล้วคีบกุ้งให้ผมหมดเลย
“เอาเลย พี่แพ้กุ้ง”
พี่โอมพูดจบก็หันไปทานต่อ ผมเลยก้มลงมองกุ้งในจานตัวเองแล้วยิ้มกริ่ม ได้เวลาเดินเกมส์ต่อละ
เราสองคนทานกันจนเสร็จแล้วก็ออกมาเดินเล่นกันเพื่อย่อยอาหาร ผมเลยได้ทีสัมภาษณ์พี่โอม
“หล่อๆแบบพี่โอมมีแฟนรึยังเนี้ย”
ผมพูดแล้วยิ้มแกล้งๆ พี่โอมเลยเกาท้ายทอยแก้เขิน พี่โอมเป็นผู้ชายน่ารักๆ ตัวสูง แต่ผมเพรียว หุ่นแบบที่นิยมในสมัยนี้ มีกล้ามเล็กน้อย เลยทำให้ดูตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม และอาจจะนิสัยดีที่สุดด้วยซ้ำ
“ยังไม่มีหรอก แบบพี่ใครจะเอา”
“มีสิ เยอะแยะด้วย”
“ฮ่าๆ น้องพีนี้ก็”
พี่โอมพูดแล้วแอบผลักหัวผมเบาๆ ผมเลยแกล้งพี่เขาโดยการไปยืนแล้วเขย่งเอาหน้าไปใกล้ๆ
“แล้วแบบพีเนี้ย พอจะไหวไหม”
พี่โอมยืนนิ่งมองผม เราสองคนประสานสายตากัน พี่โอมเป็นฝ่ายยอมแพ้หลบสายตา แล้วเกาท้ายทอยแก้เก้อ
“พีเล่นอะไรก็ไม่รู้ เพื่อนพี่ชอบพีนะ”
พี่โอมพูดจบผมจับมือพี่โอม พี่โอมหันมามองหน้าผม ผมเลยยิ้มหวานให้แล้วพูด
“แต่พีไม่ชอบพี่เอสและไม่มีวันจะกลับไปรักผู้ชายคนนั้นได้อีก ผู้ชายที่เคยทำร้ายพีขนาดนั้นนะเหรอ พีไม่มีวันจะกลับไปรักหรอก”
ผมพูดแล้วแกล้งน้ำตาคลอแล้วเบนหน้าหนีไปทางอื่น พี่โอมเลยบีบมือให้กำลังใจ
“พี่ขอโทษนะพีสำหรับเรื่องนั้น พี่ก็มีส่วนผิด...”
“ช่างมันเถอะพี่โอม”
ผมหันมาแล้วพยายามส่ายหน้า แต่พี่โอมกลับจับมือผมทั้งสองข้างไว้แล้วก้มลงมาพูดด้วย
“พี่ขอโทษพีนะ คืนนั้นเพราะพี่คึกคะนอง เพราะพี่เมา แต่อะไรก็ช่างมันเถอะ แต่พี่ก็ขอโทษจริงๆ”
“แค่พีได้ยินคำว่าขอโทษจากพี่ พีก็ดีใจแล้ว”
ผมยิ้มให้พี่เขาแล้วน้ำตาไหล มันไม่ได้มาจากเสแสร้งแต่มันจากการตื้นตันที่ได้ยินคำว่าขอโทษ ที่ผมมเคยได้ยินเลยตังหาก
พี่โอมโอบผมเข้าไปกอดไว้ทั้งตัว ผมยืนให้พี่เขากอดไว้แบบนั้นสักพัก โดยไม่สนใจใครต่อใครที่มองมาในห้างเลย
ผมกับพี่โอมผละออกจากกัน พี่โอมมองหน้าผมแล้วหน้าแดง
“เอ่อ เดี๋ยวพี่ไปส่งพีที่บ้านดีกว่า”
ผมขำเล็กน้องกับท่าทีของพี่เขา แล้วพยักหน้าให้พี่โอม เราสองคนเดินข้างๆกันไปจนถึงรถพี่โอม แล้วระหว่างทางจนถึงบ้านก็ไม่มีการพูดอะไรกันมากมาย
“ขอบคุณมากนะครับพี่โอมที่มาส่ง”
ผมหันไปยิ้มให้พี่โอม
“ยินดีครับ”
ผมกำลังจะเปิดประตูออก แต่พี่โอมกลับห้ามไว้ซะก่อน
“พี เอ่อ พียังไม่มีแฟนใช่ไหม”
ผมหันไปมองพี่เขางงๆ
“ใช่ครับ”
“งั้นพี่ขอเบอร์พีไว้ได้ไหม”
ผมยิ้มทันทีที่พี่เขาพูดจบ
“ได้สิครับ”
ผมให้เบอร์พี่เขาไป เราสองคนยิ้มให้กัน ผมก็ลงจากรถมา
พี่โอมน่ารัก นิสัยดี แต่ไม่น่าเลย ไม่น่าไปอยู่กลุ่มเดียวกับพวกนั้นเลย
ตอนค่ำหลังจากอาบน้ำกินข้าวเสร็จ ผมก็คุยโทรศัพท์กับพี่เอ็มอย่างเช่นทุกวัน หลังจากวันนั้นพี่เอ้มก็ยังเหมือนเดิม มารับ มาส่งบ้างถ้าว่างตรงกัน พี่เขาขอวางสายไปทำงานก่อน ผมเลยมานั่งฟังเพลงเล่นๆ อยู่ดีดีก็มีสายเข้า เบอร์แปลก ผมชั่งใจอยู่แปปนึงแต่ก็ตัดสินใจรับ
“ฮัลโหล”
“น้องพี นี่พี่โอมเองนะ”
อ๋อ พี่โอมนี่เอง
“ครับ ว่าไงพี่โอม”
ผมทำเสียงสดใสแล้วถามพี่เขา
“ไม่มีไรครับ พี่จะโทรมาบอกฝันดี”
ผมนิ่งไปแปปนึง พี่โอมนี้เล่นง่ายกว่าที่คิดนะ หึหึ
“ครับ ฝันดีนะพี่โอม”
“ฝันดีครับน้องพี”
“อย่าลืมฝันถึงพีนะ ฮ่าๆ”
“ถ้าพี่ฝันถึงพี พี่คงฝันดีแน่ๆ”
ผมยิ้มให้กับคำพูดพี่เขา หยอดเก่งไม่น้อยนี่
“พี่โอมพูดงี้พีก็เขินหมดสิ”
“ฮ่าๆ”
เราสองคนคุยกันอีกไม่นานก็วางสาย
ผมนึกถึงเหตุการณ์วันนี้แล้วยิ้ม เหยื่อกินเบ็ดอีกราย แล้วท่าทางรายนี้จะเก็บไว้เล่นได้เยอะด้วยสิ
หลังจากวันนั้นผ่านมาเป็นอาทิตย์ พี่โอมกับผมเราเจอกันทุกวัน คุยโทรศัพท์กันทุกคืน เพราะช่วงนี้พี่เอ็มติดงานอะไรก็ไม่รู้ที่เร่งส่ง พี่เพลงก็เหมือนกัน ไปนอนค้างคอนโดพี่เอ็มตลอด แต่พี่เอ็มก็โทรมาหาทุกวัน ช่วงนี้เลยทำให้ผมมาหาพี่โอมได้โดยง่าย และพี่เอสก็เงียบไปแบบแปลกๆจนผมอดที่จะสงสัยไม่ได้
“เย็นนี้ไปกินอะไรกันดีน้องพี”
พี่โอมถามขึ้นขณะที่เราสองคนนั่งบนรถของพี่โอม
“พีอยากกินไอติม ไปกันเถอะ”
พี่โอมหันมายิ้มกับท่าทีของผม
“ได้เลยครับเจ้านาย”
ผมยิ้มตาหยีแล้วกอดแขนพี่โอมอ้อนๆ
“น่ารักที่สุดเลยพี่โอม”
พี่โอมก้มลงมามองผมเล็กน้อยแล้วยิ้ม
เราสองคนมาถึงร้านขายไอศกรีมร้านหนึ่งไม่ไกลจากมอ นัก ระหว่างกินไปเรื่อยๆ เราสองคนก็นั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน อยู่ดีดีพี่โอมก็ตาโตมองข้างหลังแล้วอุทานขึ้นเบาๆ
“ไอ้เอส !”
ผมนิ่งแล้วหันไปมองก็เห็นพี่เอสยืนหน้านิ่งอยู่ พี่เอสเดินเข้ามานั่งเก้าอีกที่ว่างอยู่ทันที
“ไม่คิดว่าสองคนนี้จะสนิทกัน”
พี่เอสพูดแล้วมองผมกับพี่โอมสลับกัน ผมเลยยิ้มให้พี่เอสพร้อมจับมือพี่เอสแล้วพูดขึ้น
“เพิ่งจะมาสนิทกันอะพี่เอส”
“สนิทกันแบบไหนละ”
พี่เอสเลิกมองผมแล้วหันไปคาดคั้นพี่โอมแทน พี่โอมเลยนั่งพิงพนักพิงแล้วตอบ
“ก็แบบพี่น้องในตอนนี้”
พี่โอมตอบได้ยียวนไม่น้อย สมกับอยู่กลุ่มเดียวกัน
“แล้วในอนาคตมึงจะเป็นอะไร”
“จะเป็นอะไรก็เรื่องของกู”
พี่โอมพูดจบแล้วจ้องตาพี่เอสอย่างไม่ยอมแพ้ จนผมต้องห้ามทัพแทน
“พอเถอะทั้งคู่เลย พีกลับละ”
ผมเดินออกมา พี่โอมเลยวางเงินไว้บนโต๊ะแล้วเดินตามมา พี่เอสก็ตามมาด้วย มาถึงรถพี่โอมพี่เอสก็พูดขึ้นมา
“ไอ้โอมมึงก็รู้ว่ากูกับพีเป็นอะไรกัน มึงควรหยุด”
“ทำไมกูต้องหยุด ในเมื่อมึงก็แค่แฟนเก่า”
พี่โอมหันไปตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ พี่เอสยืนกำหมัดแน่นมองผมกับพี่โอม อยู่ดีดีพี่เอสก็สะแหยะยิ้ม
“แล้วมึงรู้ไหมว่าพีมีคนคุยอยู่แล้ว ไอ้เด็กวิศวะ”
“กูรู้ แต่กูไม่สน เพราไม่ใช่แฟน”
พี่โอมพูดอย่างยียวน ผมเลยไปยืนข้างพี่โอมแล้วมองหน้าพี่เอส
“พี่เอสหยุดยุ่งกับพีสักที”
“พี่เลิกยุ่งกับพี่ไม่ได้หรอก”
“ทำไมละ”
ผมจ้องพี่เขาเขม็ง เริ่มรำคาญพี่เขาแล้วเหมือนกัน
“พี่รักพี”
“แต่พีเกลียดพี่”
ผมพูดแล้วมองพี่เขาอย่างเกลียดชัง เกลียด เกลียดได้ยินไหม ผมเบ้ปากให้พี่เขาแล้วจับมือพี่โอม
“ไปกันเถอะพี่โอม”
พี่โอมเลยหันหลังจะขึ้นรถ แต่พี่เอสกลับตะโกนมาเสียงดัง
“ถ้ามึงยังเห็นกูเป็นเพื่อนมึงควรหยุดนะไอ้โอม”
พี่โอมชะงักแล้วนิ่ง ผมหันไปมองพี่เขา สายตาของพี่โอมมีแววสับสน ผมเลยตัดสินใจเดินออกห่างพี่เขาแล้วไปเรียกแท็กซี่แทน
“พี เดี๋ยว พี่ไปส่งเองพี”
พี่โอมพยายามเดินตามแล้วเรียกผมไว้ แต่ผมวิ่งหนีแล้วเรียกแท็กซี่ขึ้นทันทีโดยไม่สนใจพี่โอมที่วิ่งตามมา
“พี พี หยุดๆ”
พี่โอมตะโกนจากด้านนอก พยายามวิ่งตามแท็กซี่ แต่ผมไม่หันไปมองสักนิดเดียว
แท็กซี่หันมามองหน้าผม ผมเลยหันไปพูดด้วย
“ขับเลยพี่ ไม่ต้องไปสนใจโรคจิต”
ผมเหลือบไปมองสองคนนั้นด้วยหางแล้วเบ้ปาก
ฉันไม่ใช่ตัวเลือกของใคร
พวกแกต่างหากที่เป็นตัวเลือกของฉัน
เป็นหมากในเกมส์ของฉัน
_________________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :กอด1: :L1: :pig4:
-
หมากเกมนี้พีจะคุมเกมส์ต่อไปได้ไหมจะรอดู
สู้ๆนะน้องพี อย่าแก้แค้นจนลืมที่จะรัก ( พี่เอ็ม )
-
มาแบบสั้นๆ ยังไม่จุใจเท่าที่ควร
ก็โอเค เหยื่อรายต่อไปคือพี่โอม แต่เท่าที่ดูพี่โอมไม่ร้ายกาจสักเท่าไหร่เลย
น้องพีคงไม่จัดหนักให้พี่เขาหรอกนะ พี่เอ็มก็ยุ่งอ่ะนะ ไม่มีเวลามาดูแลน้องเลย
เจอคำผิดอีกแล้ว คำว่า พี นี่แหละ เจอหลายประโยคมาก เติมไม้เอกเลยกลายเป็น พี่
และอีกคำที่สะดุดตาก็คือ ตังหาก คำที่ถูกต้องคือ ต่างหาก นะคะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ขอแรงๆ ซ๊อฟไม่ผ่านน่ะ ๕๕๕
-
มาต่อเร็วๆกว่านี้ได้ไหม. นานมากกกกกกก. :pig4: ขอแบบยาวๆหน่อยได้ไหม สั้นเกีนไป. บาง
พี่หรืพีคนอ่านสับสนเอาให้มันชัดเจน
-
สงสารพี่โอมนิดๆ แต่สงสารพี่เอ็มอีกแล้วววววว
-
ระวังผลที่ตามมาด้วยนะครับน้องพี
-
ช่วงนี้ฉายเดี่ยว
ยังไงๆก็ระวังตัวดีดีนะ พี
+1+เป็ดนะคะ
-
โอ๊ะ ๆ ยิ่งเข้มข้นขึ้นมาอีกนิดๆ
-
:hao7:
ใช่ๆ พีไม่ใช่ตัวเลือกของใครนะ หุหุ
ลุ้นพระเอกพี่เอ็มนี่เหนื่อยพอๆกับลุ้นให้แก้แค้นครบทุกคนเลยเนอะ
-
เอาให้แสบบบบบบ
-
หมากเกมนี้ขอให้พีเดินให้ดีนะ อย่าประมาท รู้สึกเหมือนไอ้เอสจะเริ่มสงสัย โอมก็เหมือนกันอย่าวางใจ มาเงียบๆ หงิม ๆ อาจแอบเสียบก็ได้ ระวังตัวไว้หน่อยพี :hao3: แต่ถ้าไอ้พี่โอมมันสำนึกจากใจจริงก็น่าเห็นใจนิดนุง แต่ไม่ทั้งหมดยังไงก็ขึ้นชื่อว่าร่วมรุมโทรมด้วยควรจะเอาคืนเช่นกัน ไอ้ที่หนักสุด คือ ไอ้เอส กับ ไอ้ทาม วางยาให้มันสองตัวเอากันเองไปเลยพี อัดคลิปไว้ด้วย :katai3: พี่เอ็มน่ารักขึ้นนะ คิดว่าคงจะรักพีจากใจจริงแล้วล่ะ แต่ไว้ตัวอีกหน่อยถ้ารักจริง ให้กี่ปีพี่เอ็มก็ต้องรอพีได้ :katai2-1:
-
เชียร์พี่เอ็ม :hao5:
-
:m29: พีเริ่มแก้แค้นอย่างจริง ๆ จัง ๆ แล้วสินะ ไร้ความปราณีมาก o8
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
หมากกระดานนี้ โอมคงเป็นแค่เบี้ยสินะ แต่บางทีเบี้ยก็เป็นตัวแปรให้เราโดนรุกฆาตได้เหมือนกันนะ ต้องคิดให้ดี
แต่ที่น่ากลัวสุุดคงเป็น ไอ้พี่ทามเนี่ยแหละ ดูแล้วฉลาดไม่เบาด้วยสิ :katai1: :katai1:
แต่พี่เอ็มก็ยังน่าสงสารไม่เปลี่ยนแปลง ตั้งแต่เปิดตัวว่าเป็นพระเอกเนี่ย โดนไม่เบาเลยนะเนี่ย :hao3:
-
พี่โอมจะโดนจัดหนักขนาดไหนกันนะ
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่38
ผมกลับมาถึงบ้านแล้วก็เจอพี่เอ็มนั่งอยู่ในห้องรับแขก พี่เอ็มเห็นผมแล้วยิ้มกว้างผมเลยเดินเข้าไปนั่งใกล้พี่เขา พี่เอ็มจับผมเข้าไปกอดทันที
“พี่คิดถึงพี”
พี่เอ็มพูดจบผมก็ยิ้มออกมา
“พีก็คิดถึงพี่เอ็ม”
ผมพูดแล้วกอดพี่เอ็มตอบ เราสองคนนั่งกอดกันสักพักไม่พูดอะไร
“แฮ่มๆ”
เสียงขัดขึ้นมาจากพี่เพลงที่ยืนพิงขอบประตูมองอยู่ พี่เพลงมองผมกับพี่เอ็มล้อๆ
“ตกลงเสือจะสิ้นลายแล้วจริงๆใช่ไหม”
พี่เพลงนั่งตรงข้ามเราสองคนแล้วพูดขึ้น
“แน่นอนโว้ย ยอมคนนี้คนเดียว”
พี่เอ็มพูดแล้วยิ้มให้ผม เราสองคนยิ้มให้กัน เป็นรอยยิ้มที่ผมยิ้มให้พี่เขาอย่างจริงใจ ไม่ใช่เสแสร้ง
“อย่าทำให้น้องกูเสียใจละ”
พี่เพลงพูดจบเดินมาขยี้ผมของผม
“พี่เพลงอะ”
ผมหันไปบ่นใส่พี่เพลง พี่เพลงยิ้มให้ผม เราสองคนยิ้มให้กัน พี่เพลงเลยเดินออกจากห้องรับแขกไป พี่เอ็มที่นั่งข้างๆก็โอบกอดผมจากด้านหลัง
“อยากอยู่ใกล้ๆแบบนี้ตลอดเลย”
พี่เอ็มกระซิบที่ข้างหูผม ผมเงยหน้ามองพี่เขา เราสองคนสบตากัน ผมยิ้มให้พี่เขาไม่พูดอะไร
เย็นนั้นพี่เอ็มอยู่กินข้าวเย็นที่บ้านผมด้วย พี่แพทมาเจอแม้จะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พ่อกับแม่ผมก็ต้อนรับพี่เอ็มอย่างดี เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมมีความสุขที่ได้กินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา
“พี่โอมอยู่คอนโดเหรอ”
“ใช่ครับน้องพี แอ่กๆ คือพี่ไม่ค่อยสบาย”
เสียงไอดังผ่านสายโทรศัพท์มา ผมยืนถือโทรศัพท์แล้วคิด พี่โอมไม่สบาย ผมต้องไปเยี่ยมหน่อยละ
“งั้นเดี๋ยวพีไปเยี่ยมนะ”
“พี่ดีใจนะที่พีจะมาเยี่ยมพี่ พี่ใจหายมากเลยรู้ไหมที่พีหายไปสามวัน พี่โทรไปก็ไม่รับ ไปเจอก็หลบหน้า พี่ดีใจนะที่พีมาหาพี่ในวันนี้”
ผมยกยิ้มทันทีที่พี่โอมพูดจบ หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้ไปไหนมาไหนกับพี่เขาอีก เพราะผมก็ไปกับพี่เอ็มเป็นปกติ ซึ่งเหมือนพี่เขาจะรู้เพราะเคยไปเจอผมเดินกับพี่เอ็มในห้าง
“เดี๋ยวเจอกันนะครับพี่โอม”
ผมวางสายแล้วเดินเขาจะไปขึ้นแท็กซี่บังเอิญเจอร้านขายโจ๊กอยู่ไม่ไกลนัก ผมเลยคิดว่าจะซื้อไปฝากพี่เขาซะหน่อย
“โจ๊กถุงนึงครับ”
ผมสั่งกับพ่อค้าไป พ่อค้าก็หันมามองหน้าผมแล้วถามต่อ
“เอาโจ๊กอะไรดีครับคุณ”
ผมยืนนิ่งแล้วมองเมนู โจ๊กปลา โจ๊กกุ้ง เอ๊ะ พี่โอมแพ้กุ้ง แบบนี้กินกุ้งไปคงทรมานแย่เลย ผมยืนมองแล้วแอบเบ้ปากเบาๆ
“เอาโจ๊กกุ้งแล้วกันครับ”
“ครับ”
ผมยืนรอไม่นานก็ได้โจ๊กมา แล้วก็ขึ้นแท็กซี่คอนโดพี่โอม
มาถึงคอนโดพี่โอมผมก็ขึ้นไปได้แบบไม่มีปัญหาเพราะพี่โอมโทรมาบอกพนักงานที่ด้านล่างไว้เรียบร้อย
“ก็อกๆ”
“เข้ามาเลยน้องพี พี่ไม่ได้ล็อค”
ผมเปิดประตูเข้าไปก็บังเอิญเจอกับพี่ฟาร์ม เพื่อนอีกคนในกลุ่ม และอีกคนที่อยู่ในคืนนั้น ผมจ้องพี่ฟาร์มนิ่งแล้วตัดสินใจยิ้มให้
พี่ฟาร์มอยู่แบบนี้จะทำไงดีละ แผนจะล่มหรือเปล่าเนี้ย
“น้องพีนั้นเอง พี่ไม่คิดนะเนี่ยว่าจะเจอที่นี้”
พี่ฟาร์มพูดแล้วมองผม
“พอดีพี่มาเยี่ยมที่โอมตามประสาพี่น้องนะครับ”
ผมพูดคำว่าพี่น้องแล้วแอบเหลือบไปมองพี่โอมนิดนึง
“พี่ซื้อโจ๊กมาเดี๋ยวพี่เอาไปให้ไอ้โอมกินดีกว่า”
พี่ฟาร์มพูดแล้วจะลุกขึ้น ผมมองตาวาวทันที ได้ทีสวมรอยโจ๊กดีกว่า แผนจะได้แนบเนียนขึ้น ผมเลยรับอาสาเอง
“เดี๋ยวพีเอาไปใส่ถุงให้เองดีกว่า”
ผมพูดแล้วรับถุงโจ๊กมา พี่ฟาร์มก็ยื่นให้ผมโดยไม่คิดอะไร ผมหันไปมองก็เจอผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ ไม่คุ้นหน้าเลย แต่หล่อดี หล่อเหมือนหนุ่มแขกเลย
“นั้นเพื่อนพี่เอง เพื่อนที่คณะชื่อไอ้บัน”
พี่ฟาร์มหันมาพูดกับผมเมื่อเห็นว่าผมสนใจพี่บัน ผมเลยยิ้มให้พี่เขา พี่บันก็ยิ้มตอบ
ผมเดินเข้ามาในครัวหันซ้ายขวาไม่เห็นใครตามมาก็แอบเอาถุงโจ๊กสลับกันกับถุงที่ผมซื้อมา ผมแอบไว้ตั้งแต่แรกในกระเป๋าของผมแล้ว ผมเอาถุงของพี่ฟาร์มกลับมาใส่ในกระเป๋าแล้วแกะถุงของผมแทน โจ๊กกุ้ง กุ้งที่พี่โอมแพ้ ผมแกะถุงใส่ถ้วยแล้วแอบตักกุ้งในถ้วยออกใส่ถุงโจ๊กของพี่ฟาร์มเพื่อไม่ให้โดนจับได้ ผมคลุกเคล้าจนเสร็จก็เสริฟโจ๊กออกมา
ผมวางถ้วยโจ๊กด้านหน้าพี่โอม พี่โอมหันมายิ้มให้ผม พี่ฟาร์มที่นั่งด้านข้างก็หันมาชวนคุย
“โจ๊กร้านเด็ดเลยนะมึง รับรองอร่อย”
พี่ฟาร์มพูดจบผมก็ยิ้มให้
“ว่าทำไมมึงไปกินบ่อย กินจนจะอ้วนเป็นหมูละ”
พี่บันพูดสอดขึ้นมา ผมเลยหันไปมองพี่บัน มองสายตาที่พี่เขาทอดมองพี่ฟาร์มมันไม่ธรรมดา มันเกินกว่าเพื่อนกัน
“ไอ้นี่ก็พูดไป”
“ฮ่าๆ”
พี่บันหัวเราะให้พี่ฟาร์มแล้วมองพี่ฟาร์มอย่างเอ็นดู ผมยกยิ้มแล้วไปนั่งโซฟาข้างพี่โอมทันที
“งั้นเดี๋ยวกูกลับก่อนนะมึง มึงมีคนดูแลละ”
พี่ฟาร์มพูดขึ้นมาแล้วมองพี่โอมอย่างล้อเลียน
“เออ แต่กูขอนะอย่าบอกเอ่อ ”
พี่โอมยังไม่ทันจะพูดจบพี่ฟาร์มก็สอดออกมา
“กูรู้หน่า”
พี่ฟาร์มพูดจบก็ตบไหล่ให้กำลังใจพี่โอม
“ไปกันเถอะมึง”
พี่บันที่นั่งอีกฝั่งพูดขึ้น
“กูไปละ พี่ไปละนะน้องพี”
พี่ฟาร์มหันมายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบและยิ้มให้พี่บันอีกคน
ผมมองสองคนนั้นที่เดินออกไป แล้วรู้สึกแปลกๆถึงสายตาที่พี่บันมองพี่ฟาร์ม มันต้องมีอะไรแน่ๆ
“พี่บันนี่ใครเหรอ พีไม่เคยเห็น”
“ไอ้บันเหรอ เพื่อนเก่าของพี่กับไอ้ฟาร์มนะ”
“อ๋อ ว่าทำไมดูสนิทกันจัง”
ผมพูดแล้วยิ้มให้พี่โอม
“พี่โอมกินข้าวต้มเถอะจะได้ยาแล้วพักผ่อน”
“ก็ได้ครับ”
พี่โอมพูดอ้อนๆแล้วยอมกินข้าวต้ม
ผมนั่งมองพี่ต้นกินข้าวต้มแล้วยิ้มตาวาว ผมเคยถามเพื่อนที่แพ้กุ้งมา มันบอกว่าบางคนแพ้หนักแม้กระทั่งน้ำกุ้งก็กินไม่ได้ นี่ข้าวต้มกุ้งคงต้องแพ้แน่ๆ โดยเฉพาะร่างกายพี่เขาที่ไม่สบายตอนนี้ หึหึ เป็นหนักแน่
พี่โอมยังกินเรื่อยๆไม่มีอาการท่าทีอะไรจนผมเอะใจ แต่ก็ไม่สนใจ เลยทำเป็นว่ามีคนโทรศัพท์มาแล้วรับ
“ครับแม่”
“ครับเดี๋ยวพีกลับละ”
“ครับๆ”
ผมทำเป็นวางสายแล้วมองพี่โอมที่หยุดกินแล้วมองผมอยู่
“พีจะกลับแล้วเหรอ”
“ใช่ครับ แม่โทรให้กลับด่วนอะ”
ผมยิ้มให้พี่เขา ตอแหลไปงั้นแหล่ะ ผมแค่ไม่อยากจะอยู่ตอนนี้
“งั้นพีกลับเถอะ”
ผมยิ้มให้พี่เขาแล้วเก็บกระเป๋าจะเดินออกมาแต่กลับโดนพี่เขาจับมือไว้ซะก่อน
“พี่ดีใจนะที่พีมาหา”
พี่โอมมองผมด้วยสายตาอ่อนโยน อ่อนโยนจนผมแอบรู้สึกผิด แต่ผมก็ใจแข็ง พี่เขาต้องได้รับผลที่มีส่วนร่วมจากการกระทำครั้งนั้นบ้าง
“ไว้พีมาหาอีกนะ”
ผมพูดแล้วยิ้มให้ แล้วเดินออกจากห้องมา ตอนออกผมไม่ล็อคประตูเผื่อเข้ามาดูสภาพพี่เขา
ผมยืนรอหน้าห้องไม่นานก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมา
“เพล้ง !!”
ผมตาโตทันทีที่ได้ยินเสียง แอบเปิดประตูเบาๆเข้าไปในห้องก็เห็นพี่โอมนอนหันหลังให้ผม นอนหอบอยู่ที่พื้นหน้าแดง ตัวแดงไปหมด
“ชะ ชะ ช่วยด้วย”
เสียงพี่เขาแผ่วเบาพยายามตะเกียดตะกายให้คนช่วย ผมยืนมองพี่เขาด้วยสายตาสะใจ ไม่คิดจะช่วย ไม่คิดจะทำอะไรทั้งนั้น วันนั้นที่ผมโดนข่มขืนพี่เขาก็ยืนอยู่ ผมมองให้พี่เขาช่วยก็ไม่ช่วย กลับซ้ำยังร่วมกระทำอีก
ผมยืนมองแล้วกำหมัดแน่นน้ำเอ่อคลอเมื่อคิดถึงภาพในวันนั้น พี่โอมชักกระตุกแล้วพลิกตัวมาด้านที่ผมยืนอยู่ ผมยืนนิ่งไม่คิดหลบ พี่เขาพยายามเพ่งมองว่าผมคือใคร ผมได้แต่ยืนสะแหยะยิ้มให้ไม่ช่วยอะไร
“คะ คะ ใคร ชะ ช่วย ด้วย”
ผมมองพี่โอมด้วยสายตาเย็นชา ผมไม่รู้ว่าน้ำตาผมไหลตั้งแต่เมื่อไหร่ ไหลเพราะอะไร
“เป็นไงละทรมานไหม การที่เห็นคนยืนอยู่แล้วช่วยได้แต่ไม่คิดจะช่วยนะมันเป็นยังไง ทรมานไหมละ”
พี่โอมมองผมแล้วชักกระตุก พยายามคลานออกมาที่ผมยืนแต่กลับคลานไปโดนเศษจานซะก่อน
“อะ โอ๊ะ”
พี่โอมอุทานออกมาแล้วหมดแรง หยุดคลาน ผมยืนมองนิ่งไม่คิดช่วยอะไร ผมบาดน้ำตาที่ไหลออกมา แล้วจะเดินออกมา แต่ได้ยินเสียงดังจากด้านนอกซะก่อน
“สัสเอ้ย มึงไม่น่าลืมมือถือไว้เลยบัน”
“อย่าบ่นไปหน่อยหน่ามึง”
ผมตาโตทันที พี่บัน พี่ฟาร์ม กลับมาทำไม ผมรีบเข้าไปในห้องนอนหาที่ซ่อนทันที รอไม่นานก็ได้ยินเสียงพี่ฟาร์มตะโกนลั่น
“ไอ้โอม มึงเป็นไรวะ”
“หยุดโวยวายเถอะมึง พาไอ้โอมไปโรงพยาบาลเถอะ”
ผมได้ยินเสียงตะกุกตะกักจากด้านนอกแล้วไม่นานก็เงียบ
ผมเดินออกมาทั้งหมดก็ออกไปแล้ว ผมเลยรีบออกจากห้องพี่โอมแล้วกลับบ้านทันที
ระหว่างนั่งแท็กซี่กลับบ้านผมสะแหยะยิ้มทันที นี้เบาๆสำหรับพี่โอม ถือว่าพี่แกก็ดีในระดับหนึ่ง แค่นี้ถือว่าสั่งสอน ผมเหม่อคิดไปถึงรายต่อไป พี่ฟาร์ม เมื่อคิดถึงพี่ฟาร์มก็อดคิดถึงพี่บันไม่ได้ งานนี้ต้องจัดเพื่อนรักให้หักเหลี่ยมซะแล้ว
วันต่อมาพี่โอมก็โทรมาหาผมบอกว่าอยู่โรงพยาบาล แพ้อาหารในวันนั้น ผมไม่อยากให้เป็นที่สงสัยเลยตัดสินใจไปเยี่ยมพี่เขาที่โรงพยาบาล
เปิดประตูเข้าไปในห้องที่โรงพยาบาลก็เจอพี่เขาอยู่กันครบ พี่นัท พี่เอส พี่มอส พี่ฟาร์ม และพี่ทาม ขาดแต่พี่ดลที่ไปต่างประเทศแล้ว ผมหยุดชะงักนิดนึงแต่ก็ยิ้มสู้
“เอ้าพี พี่คิดว่าจะมาเย็นๆซะอีก”
พี่โอมหันมายิ้มให้ผม ยิ้มเหนื่อยๆ
“พอดีพีว่างเลยมาเยี่ยมก่อน”
ผมตอบแล้วเอาผลไม้ของฝากไปตั้งไว้ พี่โอมก็ยิ้มให้ผม
“น้องพีสนิทกับไอ้โอมด้วยเหรอ”
พี่ทามถามขึ้นมา ผมนิ่งแล้วยิ้มให้
“ก็เพิ่งมาสนิทกันนะครับ”
ผมตอบแล้วมองหน้าพี่โอม พยายามไม่สนใจสายตาที่พี่ทามและพี่เอสมองมา
“พี่โอมเป็นไงบ้าง”
ผมถามพี่โอม พี่โอมเลยยิ้มแล้วตอบมา
“พี่ดีขึ้นแล้วครับ ดีนะที่วันนั้นไอ้ฟาร์มไปเจอก่อน ไม่งั้นอาการต้องหนักกว่านี้แน่”
“แล้วทำไมถึงเข้าโรงพยาบาลได้ละ”
“หมอบอกว่าในข้าวต้มมีส่วนผสมของกุ้งอะ พี่แพ้กุ้ง”
ผมแสร้งตาโตแล้วมองพี่โอม
“นั้นสิ พีพอจะจำได้ว่าพี่โอมแพ้กุ้ง แต่ตอนที่พีอยู่พี่โอมยังปกตินะ”
“นั้นดิ พี่ก็สงสัยเหมือนกัน สงสัยอาการเพิ่งจะออกฤทธิ์ พี่ไม่สบายด้วยแหล่ะเลยแพ้ง่ายขึ้น”
“พีอยู่กับไอ้โอมด้วยเหรอวันที่เกิดเรื่อง”
พี่เอสพูดขึ้น ผมเลยนิ่งแล้วหันไปมองพี่เขา
“ใช่ พอดีพไปเยี่ยมพี่โอมไม่สบาย”
พี่เอสพยักหน้าไม่คิดอะไร ผมแอบโล่งใจคิดว่าพี่เขาจะสงสัยซะอีก
“กูว่ากูซื้อโจ๊กปลามานะ มึงไม่แพ้ปลานิโอม หรือที่ร้านแอบผสมกับน้ำกุ้งแน่เลยกูว่า”
พี่ฟาร์มขึ้นมาฮาๆ พยายามไม่ให้ทุกคนเครียด
“มึงยังจะฮาเนอะไอ้ฟาร์ม”
พี่นัทพูดขึ้น ผมมองพี่เขานิดนึง พี่นัทดูโทรมไปเยอะ โทรมจนผมแอบตกใจ ได้ข่าวว่าเลิกกับพี่แนนขาดแล้ว แล้วพ่อแม่ก็ควบคุมความประพฤติอยู่
“กูว่าถึงคราวซวยไอ้โอมมากว่า ฮ่าๆ”
พี่มอสพูดขึ้นอีกคน ผมเลยหัวเราะไปกับพี่เขาด้วย พี่ทามที่นิ่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมา
“กูว่าคราวซวยพวกเราทั้งกลุ่มมากกว่า ไอ้ดลก็โดนแฉ ไอ้นัทก็โดนคลิปหลุด ไอ้โอมยังมาโดนแพ้กุ้งแบบแปลกๆอีก กูว่ามันซวยทั้งกลุ่มมากกว่า หึหึ ซวยแบบนี้ต้องปัดรังควาญเจ้ากรรมนายเวรบ้าง”
พี่ทามพูดแล้วประโยคสุดท้ายหันมามองผม ผมยืนนิ่งตัวชาวาบ พยายามฝืนตัวเองมองตาพี่เขาแล้วยิ้มให้
“ฮ่าๆๆๆๆ”
ทุกๆคนหัวเราะออกมาเห็นเป็นเรื่องตลก ผมพยายามหัวเราะตามแต่ทำไม่ค่อยออก เพราะสายตาของพี่ทามที่มองมาเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง ผมยิ้มให้พี่ทามแล้วหัวเราะตามพี่เขา
พยายามทำทุกอย่างให้เนียน
เนียนเหมือนที่ผ่านมา
____________________________________________________________
หลังจากนี้เรื่องยกระดับความดาร์คจริงๆละ
หลังจากนี้คงมาบ่อยขึ้นนะครับ เพื่อให้ความรมณ์ต่อเนื่อง
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :pig4:
-
อะไรมันจะเนียนปานนั้นนะ
เรื่องจริงพีคงไม่รอดละ
เจอขนาดนี้
ตอนหน้าจะดาร์คแล้วใช่ไหม
ตายๆ ทำใจแปปค่าาา
ปล. งง พี กับ พี่มาก พี่เต็มไปหมดเลย
:pig4:
-
ตอนนี้เราคิดว่าพีควรจะเพิ่มดีกรีความแรงและร้ายมากกว่านี้แล้วล่ะ
เพราะไม่งั้นคนที่จะแย่คือพีแน่ๆ เล่นกับเลวๆเราต้องเลวให้ยิ่งกว่า
เลือดเย็นให้มากๆๆๆๆๆๆ โดยเฉพาะไอ้ทาม เล่นงานมันหนักๆก่อนที่มันจะไหวตัวทัน
-
สั่นแทนพี :katai1:
-
คือ...อยากให้พีรีบๆจบการแก้แค้นสักทีอ่ะ
คือมันอัตรายแถมเหมือนพี่ทามจ่ะจับได้ยังไงก็ไม่รู้
ผช.คนนี้อันตราย พีก็ระวังตัวด้วยน้ะ
แล้วก็เปิดใจรับพี่เอ็มสักที
-
โอ้ยยยยย ถ้าหรือพี่ทามจะรู้หละ
โอ้ยยยยย ยังไงดี พี หยุดไม๊ ยังไง
หรือว่าพี่เอสจะมาช่วยน้อง
-
กลัวน้องพีพลาดกับไอ้พี่ทามนี่แหละ ยิ่งฉลาดๆอยู่
-
แอบกลัวแทนพี น่ะเนี่ย ว่าจะโดนอะไรบ้าง :ling1:
-
เสียวสันหลังอ้ะ อีพี่ทามมันจะเล่นน้องพีแน่ๆ แต่มันจะมาแนวไหนนี่สิ :katai1:
เจ้ากรรมนายเวรตัวเป็นๆเลยเนี่ยน้องพี หายตัวไม่ได้ ต้องเอาตัวรอดให้ได้นะ
-
พี่ทามตัวร้ายมันต้องสงสัยน้องพีแน่ๆเลยว่ะ กลัว ถ้าโดนจับได้น้องพีโดนหนักแน่
ถ้าไม่ไหวแล้วจริงๆต้องบอกพี่เอ็มและพี่ชายนะ เพื่อความปลอดภัยของตัวพีเอง
ไม่อยากให้น้องพีต้องถูกทำร้ายอีกแล้ว
-
โอ๊ยยพีจะเป็นไรมากไหมเนี่ยอิทาม
มันเริ่มสงสัยแล้วน้า
-
จะรอดเหรอพี
-
กลัวพีโดนเล่นงานอ่ะ :ling3:
ทำไงดี วิ่งไปบอกพี่แพทพี่เพลงพี่เอ็ม
-
ไอ้ ทามนี่น่ากลัวสุดนะ เฮ้อๆ พี จะเป็นไง
-
เฮ้อออออ พีเอ้ยยยยยย จะล้างแค้นอีกนานไหม
กลัวจริงๆๆๆ อิทามก็ดูจะรู้ตัวไงไม่รู้
-
:เฮ้อ: กลับจะต้องโดนอีกรอบจังเลย
-
:a5: ซวยแน่น้องพี อิพี่ทามจับได้แล้วมันต้องกัดไม่ปล่อยแน่ :katai1:
ทีนี้คนที่จะซวยรายต่อไปอาจจะเป็นน้องพีแทนนะ :mew5:
-
ใช่งงเหมือนกัน พี กับ พี่ เนี่ย
-
ใกล้จะแก้แค้นครบทุกคนรึยังน้อ? แบบอยากได้ฉากหวานบ้างไรบ้าง
-
ยังนับว่าไอ้พี่โอมโชคดีที่เพื่อนกลับมาทัน ไม่งั้นอาจถึงตายได้ :เฮ้อ: ไม่ใช่ว่าใจอ่อนกับไอ้พี่โอม แต่ก็ไม่อยากให้ถึงตาย เพราะกลัวจะสาวมาถึงพี ไม่ได้ห่วงอะไรมันหรอก ห่วงพีมากกว่า และน่าจะเก็บไว้ใช้ประโยชน์ได้อีก มันก็จริงอย่างที่พีพูด ทุกคนในเหตุการณ์วันนั้นช่วยได้ทำไมไม่ช่วย ความเป็นคนหายไปไหนกันหมด ตอนแรกก็หวั่นๆหวาดๆ แต่พอเห็นร่างกายพีความชั่วความอยากมีมากกว่า เลยหันกลับมาช่วยกันข่มขืนพี แล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปล่อยให้เด็กตัวเล็กๆคนหนึ่งตายทั้งเป็น ปล่อยให้พ่อแม่พี่น้องพีต้องเจ็บปวดในใจไม่น้อยกว่าพี ทุกคนต้องเข้มแข็งมากแค่ไหนเพื่อจะช่วยกันดูแลปกป้องให้พีกลับมาเป็นเหมือนเดิม :hao5: ที่แต่ล่ะคนได้รับไปมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ บอกตามตรงสิ่งที่ควรสาสมกับพวกมันคือ การถูกข่มขืนแบบรุมโทรม เหมือนที่พวกมันทำกับพีแต่จำนวนคนต้องเยอะกว่าเป็นสองหรือสามเท่า อัดคลิปและประจานสังคม พร้อมส่งให้ครอบครัวพวกมันได้รับรู้ด้วย โดยเฉพาะไอ้ทามกับไอ้นัท เอาให้หนักๆ :fire: แต่ตอนนี้พีควรจะหยุดสักพักนะ เพราะไอ้เชี่ยทามมันเริ่มสงสัยแล้ว ไม่แปลกใจที่มันเอะใจว่าใครจะเป็นคนทำ เพราะมันรู้ความชั่วตัวเองที่ทำไว้ไง พีควรห่างออกมาก่อน และควรปรึกษาพี่เอ็ม พี่เพลง พี่แพท ให้ช่วยเหลืออย่างน้อยพวกพี่รับรู้อาจจะช่วยเอาคืนได้พวกพี่ๆเป็นคนโตอาจจะรอบครอบมากกว่า บอกเถอะพี ไม่อย่างนั้นพีอาจจะพลาดท่าโดนมันข่มขืนอีกรอบ ทีนี้มันต้องเล่นหนักแน่ :katai1:
-
ไม่คิดว่าพีจะใจร้ายได้ขนาดนี้ ถ้าไม่มีคนไปเจอ พี่โอมอจตายได้เลยนะ อาการแพ้ไม่ใช่เริี่องที่จะมายี่นมองเล่นนะจ๊ะน้องพี ถ้าพี่โอมตายไปจริง ๆ แล้วจะเสียใจกับการกระทำหรี่อเปล่าอ่ะ ไม่ได้เข้าข้างนะ แต่การแก้แค้นแบบเอาชีวิตคนอี่่นมาเสี่ยงแบบนี้มันไม่ค่อยดีนะ เดี๋ียวหลุดจากนายเอก กลายเป็นนายร้ายแทน :เฮ้อ: ไม่อยากให้ทำง่ะ
รู้สึกว่าพี่ทามจะจมูกไวกว่าเพี่อนซะแล้ว ไม่รู้บทเรียนที่พีจะสอนให้สำนึกจะเป็นยังไงต่อไป ขอให้สำเร็จ โดยผู้ร้ายทุกคนสำนึกในความผิดนะ o12
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
พี่โอมน่าจะรู้ว่าเป็นพีนะ อย่างน้อยก็คงจำเสียงได้
แต่ส่วนตัวคิดว่าพีเล่นแรงมาก เพราะถ้าเพื่อนพี่โอมไม่กลับมาถึงตายได้เลย
-
ยังไงต่อหละเนี่ย เจ้กลัวแทนน้องพีจิงๆ :mew5:
-
ถ้ากลุ่มนี้คุยกันจริงๆจังๆ
ต้องจับจุดได้ว่าเรืีองวุ่นวายมันน่าจะเกิดจากอะไรจากใคร
กลัวพีโดนตลบหลังนะ
-
ตามอ่านย้อนหลังหลายตอนมาก ๆ ค่ะ
อ่านทันซะที เย่ๆ
ป.ล.กลัวนุ้งพีจะเจอทามมันดัดหลังเข้าให้น่ะสิ ระวังน๊าา ~.~
-
*** ฟังเพลงนี้ไปด้วยขณะอ่านเพื่ออรรถรส http://www.youtube.com/watch?v=bmOuZKJAdmI ***
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่39
ผมกลับบ้านมาก็ขังตัวเองอยู่แต่บนห้อง ไม่ออกไปไหน ผมนั่งคิดแล้วเครียดอยู่กับตัวเอง ผมจะทำยังไงต่อดี พี่ทามต้องสงสัยแน่ๆ ผมต้องยิ่งเร่งเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้จบเร็วๆขึ้นๆ ผมเปิดตู้มือสั่นแล้วจะหยิบยาที่ซ่อนไว้มากิน แต่เกิดพลาดยาหล่นลงบนพื้น
“ตุ๊บ !!”
ผมพยายายามควบคุมตัวเองไม่ให้สั่น ควบคุมตัวเองให้ได้ ผมนั่งลงบนพื้นแล้วหยิบยาที่หล่นลงมากิน เดินไปหาขวดน้ำซัดเซโซเซ พยายามกรอกน้ำเข้าปาก ไม่สนว่าน้ำจะหกและไหลลงมาเลอะเสื้อไปหมด
“อ๊ะ”
ผมครางออกมาแผ่วเบา รู้สึกปวดหัว ปวดตัวไปหมด ผมล้มตัวลงนอนพื้นเตียงแล้วกรอกตาไปมา มองเพดานแล้วรู้สึกล่องลอย ในห้วงความคิดผมเห็น เห็นพวกเลวๆหกคนยืนอยู่รวมถึงพี่เอสด้วย พวกมันต้องได้รับการชดใช้อย่างสาสมที่สุด
เรื่องนี้ต้องจบโดยเร็วที่สุด
“พี”
เสียงดังขึ้นพร้อมแรงเขย่าผมอย่างแรงทำให้ผมได้สติ ผมค่อยๆปรือตามองคนตรงหน้า
“พี่เพลง”
ผมครางออกมาอย่างแผ่วเบา พี่เพลงมองผมด้วยสายตาเป็นห่วงแล้วดึงผมเข้ามากอดเต็มแรง
“พีเป็นอะไร อย่าทำแบบนี้อีกพี่ใจหายรู้ไหม”
“ทำไมเหรอ”
ผมเสียงเอ่ยเสียงแผ่วเบา รู้สึกแสบคอไปหมด
“พี่เข้ามาในห้องจะมาตามพีไปกินข้าว เคาะประตูอยู่ตั้งนานพีก็ไม่ตื่น จนพี่เปิดประตูเข้ามา เรียกตั้งนาน เขย่าอยู่ตั้งนานกว่าพีจะตื่น”
พี่เพลงผละออกมาแล้วมองผม ผมยิ้มให้น้อยๆแล้วหลบตาพี่เพลง
“พียังไม่หายใช่ไหม”
พี่เอ็มถามขึ้นแล้วเหลือบมองยาที่หล่นอยู่บนพื้น ผมแค่นยิ้มให้พี่เพลงแล้วเหม่อมองเพดาน
“มันจะหายได้ยังไงถ้าทุกอย่างยังวนเวียนๆอยู่รอบๆตัวพี”
ผมพูดจบพี่เพลงมองหน้าผมเครียด
“อย่าบอกนะว่าพีเจอไอ้พวกนั้นแล้ว”
“ใช่พี่เจอแล้ว เจอนานแล้วด้วย”
ผมตอบแล้วมองพี่เพลงก่อนจะลุกขึ้นแล้วเก็บยาที่หล่น ตอนลุกขึ้นผมรู้สึกเหมือนโลกเอียงแต่พยายามพยุงร่างกายตัวเองไว้ ผมจะอ่อนแอไม่ได้ ไม่งั้นผมจะทำการใหญ่ไม่ได้
“พวกมันทำอะไรพีรึเปล่า”
พี่เพลงพูดเสียงเครียดจนผมต้องหันหน้าไปมอง
“พวกมันเหรอจะทำอะไรพี พีต่างหากละ”
ผมพูดแล้วเบ้ปากแล้วเก็บยาเข้าในตู้ แล้วโดนพี่เพลงกระชากแขนจากด้านหลัง
“พีหมายความว่าไง”
พี่เพลงถามเสียงเครียด หน้าเครียด ผมเลยหันไปยิ้มให้แล้วพยายามทำให้ทุกอย่างเป็นเรื่องตลก
“พีพูดเล่นหน่าพี่เพลง อย่าคิดมากสิ”
ผมพยายามพูดเสียงร่างเริงสดใส แต่ดูเหมือนพี่เพลงจะไม่เคลิ้มตาม
“พี่ไม่รู้หรอกนะว่าพีจะทำอะไร แต่พี่อยากให้พีหยุด แล้วต่างคนต่างอยู่เถอะ”
“พีไม่ทำอะไรหรอกหน่า”
ผมพูดแล้วยิ้มให้พี่เพลง แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ก่อนจะเข้าห้องน้ำผมเห็นพี่เพลงจ้องผมอย่างไม่วางตา ผมรู้ว่าพี่เพลงไม่เชื่อหรอก ผมไม่อยากจะบอกพี่เพลง เรื่องนี้มันเกิดขึ้นกับผม ผมไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องมามีผลไปด้วย ถ้าจะเกิดอะไรเลวร้ายจริงๆก็ขอให้เกิดกับผมคนเดียว
ผมยืนอยู่หน้าผับแห่งหนึ่ง ผมรู้จากพี่โอมมาว่าคืนนี้พวกเขาจะมากินกันที่นี้ ผมเลยย่องดำเนินแผนการต่อ ผมอย่างให้ทุกอย่างมันจบอย่างเร็วที่สุด ระหว่างเดินผมกระชับมีดพกในกระเป๋ากางเกงตัวเอง ผมมีมันแล้วรู้สึกอุ่นใจขึ้น
เข้ามาในผับก็เจอพวกพี่เขาที่นั่งดื่มกันอยู่ในมุมวีไอพีของร้าน ทุกคนทีสาวสวยอยู่ข้างกายไม่เว้นแม้แต่พี่โอม ผมเบ้ปากนิดนึงแล้วเดินไปหลบมุมอยู่ในผับ มุมที่เห็นคนพวกนั้นชัดเจน
ผมยืมมองอยู่แบบนั้นไปเรื่อยๆ ไม่นานพี่ฟาร์มก็ผละออกจากกลุ่มมาสูบบุหรี่กับพี่บันที่ด้านนอก ผมผุดยิ้มแล้วเดินตามมองห่างๆ สองคนนี้มีอะไรมากกว่าที่ผมคิดแน่
“ทำไมมึงชอบตามกูจังเลยวะบัน”
พี่ฟาร์มถามขึ้นน้ำเสียงอ้อแอ้คงจะเมาเต็มที่แล้วสินะ
“ทำไมวะ มึงอึดอัด”
พี่บันถามพร้อมกับปล่อยควันบุหรี่ออกมา
“เออใช่ มึงตามจนคนคิดหมดแล้วว่ามึงกับกูเป็นผัวเมียกัน”
พี่ฟาร์มพูดออกมาอย่างเหลืออดแล้วจ้องหน้าพี่บัน พี่บันก็จ้องกลับอย่างไม่ยอมแพ้แล้วทิ้งบุหรี่ลงบนพื้น
“ถ้ากูบอกว่าอยากเป็นผัวมึงละ”
พี่บันพูดจบพี่ฟาร์มต่อยทันที
“ผั๊วะ”
“ไอ้เหี้ย ไปไกลๆกูเลยนะสัส”
พี่ฟาร์มพูดออกมาแล้วพยายามพยุงตัวเอง เมาขนาดนั้นแล้วยังจะซ่าอีก
“เออ !!”
พี่บันกระแทกเสียงใส่พี่ฟาร์มแล้วเดินเข้าร้านไป พี่ฟาร์มนั่งลงบนม้านั่งอย่างหมดแรง ผมซ้ายขวาไม่เห็นใคร ตรงนี้ค่อนข้างหลบมุมหน่อยและไม่ค่อยมีใครเดินมาเพราะมันเปลี่ยวพอควร ผมหยิบขวดเบียร์เปล่าๆใกล้มาแล้วเดินไปด้านหลังพี่ฟาร์ม พี่ฟาร์มที่นั่งเซไปเซมาไม่ทันจะสังเกต ผมเลยฟาดขวดเบียร์เข้าไปที่ท้ายทอยเต็มแรง
“เพล้ง!!”
“โอ้ย!!”
พี่ฟาร์มอุทานออกมาแล้วฟุบลงไปกับโต๊ะ ผมสะแหยะยิ้มแล้วพยายามแบกพี่ฟาร์มที่รถผมจอดไว้
กว่าจะถึงรถเล่นเอาเหนื่อย ผมเอาผ้าขาวมาปูที่เบาะหลังเพื่อกันเลือดเปื้อนรถ ผมวางพี่ฟาร์มที่สลบไม่ได้สติบนเบาะหลัง ดีนะที่พี่ฟาร์มตัวไม่ใหญ่มาก ไม่งั้นละก็ผมแบกไม่รอดแน่ๆ
ก่อนจะไปขับรถผมเอาผ้าดำมาปิดตาและมัดมือมัดเท้าพี่ฟาร์มไว้
ผมขับรถมาเรื่อยๆตามทาง บนรถผมก็เปิดเพลงล่า ไปด้วย เพลงนี้ช่างกินใจผมจริงๆ ฟังแล้วคิดถึงละครเรื่องนี้
“บนหนทาง ที่ดูเดียวดาย
ในหัวใจ ก็ยังโหยหา
กับความรัก ที่เคยมีอยู่
แต่วันนี้ จากฉันไปไกลสุดตา
และความรัก ความรักที่มีคุณค่า
กับใจฉัน นั่นคือเธอ “
ผมเคาะพวงมาลัยตามจังหวะเพลงแล้วขับรถไปเรื่อยๆตามทาง ออกเมืองไปเรื่อยๆ
“ฟังซิฟัง ได้ยินฉันไหม
ใครนะใคร ที่ใจฉันเพ้อ
ได้ยินเสียงหัวใจฉันหรือเปล่า
ว่ามันเหงา อ้างว้างเมื่อฉันขาดเธอ
อยากเสาะหา ไขว่คว้าไปให้พบเจอ
เพื่อให้เธอกลับมา รักฉันดังเดิม”
ผมมองจากกระจกด้านหลังแล้วมองพี่ฟาร์มที่นอนอยู่ แล้วเอียงคอยิ้มหวาน
“จะตามหา ไม่ว่าเธออยู่ไหน
จะตามไป ให้ได้เธอคืนมา
จะตามหา ถึงแม้จะไกลสุดฟ้า
จะไขว่คว้า เธอมาแนบกาย”
ผมขับรถไปเรื่อยๆจนออกนอกเมืองไปแถวปทุมธานี เข้าตามซอกซอยมาจนถึงซอยหนึ่งที่บรรยากาศมืด นิ่งเงียบ อากาศเย็นๆรอบๆทำเอาผมขนลุก ผมจอดรถแล้ว เดินลงมาอ้อมาทางที่พี่ฟาร์มนอนอยู่ อากาศด้านนอกช่างเย็นและเงียบสงบจริงๆ ผมค่อยๆปลดกระดุมพี่ฟาร์มทีละเม็ดแล้วยิ้มหวาน แล้วกระชากกางเกงของพี่ฟาร์มออก ตอนนี้สภาพพี่ฟาร์มเปลือยเปล่า
“เจ็บ อะ”
พี่ฟาร์มครางออกมาแผ่วเบา ผมเลยกระชากพี่ฟาร์มออกมาเต็มแรงๆทั้งๆที่เปลือยเปล่า
“เจ็บ ปล่อย อ๊ะ กู”
พี่ฟาร์มพยายามพยายามสูผมแต่คงเจ็บและไม่มีแรง ยิ่งโดนมัดมือมัดเท้าอยู่ยิ่งทำอะไรไม่ได้
ผมกระชากผมพี่ฟาร์มเต็มแรงแล้วค่อยๆลากไปกับพื้น
“โอ้ย เจ็บ อ๊ะ อ๊ะ”
ร้างกายเปลือยเปล่าของพี่ฟาร์มครูดไปกับหินของถนนลูกรัง พี่ฟาร์มพยายามฝืนจะสู้ ผมเลยทุบเข้าไปที่ท้ายทอยที่พี่ฟาร์มเป็นแผลอยู่อย่างเต็มแรง
“โอ้ย !!!”
พี่ฟาร์มอุทานออกมาแล้วฟุบไปกับพื้น ผมค่อยๆจิกผมพี่ฟาร์มแล้วลากลงไปที่พื้นหญ้าด้านล้าง
บรรยากาศรอบข้างเงียบสงัด มีแค่เสียงจันทร์เท่านั้นที่พอจะส่องแสงออกมา ผมยืนมองพี่ฟาร์มที่นอนหมดแรงอยู่ ผมกระชากขาพี่ฟาร์มแยกออกแล้วค่อยๆยัดมะเขือม่วงเข้าไปที่ทวารหนักของพี่ฟาร์ม
“โอ้ยยย อ๊ะ ซี๊ดดด เจ็บ”
ผมค่อยๆยัดเข้าไปแล้วสะแหยะยิ้ม พึมพำกับตัวเองเบาๆ
“เป็นไงละรสชาติของการโดนข่มขืน ฉันเวทนาแกแค่ไหนที่ให้แกได้กับมะเขือม่วงแทนจะเป็นคนจริงๆ”
ผมยัดเขาไปจนเกือบสุด ไม่สนใจพี่ฟาร์มที่ดิ้นอย่างทุรนทุรายอยู่
ผมยืนมองแล้วยิ้มหวานกับภาพที่พี่ฟาร์มสลบอ้าขากว้างมีมะเขือยาวยัดอยู่ระหว่างขา
“มึงจำได้ไหม มึงหัวเราะกูในวันที่โดนข่มขืน มึงเอาของปลอมมาเล่นกับกู มึงซาดิสกับกูขนาดไหนในคืนนั้นมึงจำได้ไหม”
ผมพูดออกมาเสียงแผ่วเบา เหม่อมองพระจันทร์น้ำตาเอ่อล้นแล้วคิดถึงวันนั้น
“อย่านะ ไม่เอา”
“เอาหน่าสักหน่อย ลองของปลอมว่าจะใหญ่ถึงใจน้องรึเปล่า”
“ขอละพี่ อย่าทำผมเลย”
“โดนของพวกพี่มาตั้ง6คนแล้วโนของปลอมอีกสักอันจะเป็นไรไป”
ผมปาดน้ำตาแล้วยิ้มมองผลงานตัวเอง ผมพยายามพยุงตัวเองเดินมาที่รถ เหนื่อย เหนื่อยจังเลย ผมกุมหน้าอกตัวเองแน่นหอบตัวโยน
“อ๊ะ”
ผมครางออกมาแล้วพยายามควบคุมมือไม่ให้สั่น หยิบยาที่พกมาในรถพยายามกรอกยาไป
กินจนเสร็จนั่งพักไม่นานอาการดีขึ้นผมก็ขับรถออกมา โดยไม่สนใจคนที่พามาด้วยอีกคน
ผมทำลายหลักฐานเอาผ้าที่ปูไว้ไปทิ้งก่อนที่จะถึงบ้าน มาถึงบ้านทุกคนหลับหมดแล้ว ผมเข้าห้องแล้วเปิดคอม เข้ากูเกิ้ลเสิร์ชหาบางอย่าง
“วิธีตัดสายเบรก”
ผมยิ้มหวานแล้วจ้องหน้าจอนิ่ง
ใกล้เวลาจบเกมส์นี้แล้ว
_________________________________________________________________________
ตอนนี้กดดันไม่รู้ว่าจะได้อาร์มแบบที่ตั้งใจหรือเปล่า
เรื่องนี้เป็นนิยายนะครับ อย่าคิดไปคิดอะไรมากละ (พยายามบอกตัวเอง)
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L1: :pig4: :pig2:
-
โหดไปแล้วลูกพี
:m15:
-
o22 o22 o22 o22 จบงานใหญ่เมื่อไหร่ เจ๊จองโรงบาลศรีธันยาให้เลยลูก มีแววได้เข้าแน่ๆ :z3: :z3:
-
พีเริ่มหลอนนน
-
โอ้ย...น้องพีมาไกลถึงเพียงนี้เชียวหรือ...
-
พี่เอ็มอยู่ไสสสสสส มาช่วยน้องพีที
พีเอ๋ยยย อยากบอกว่าสิ่งที่ดีที่สุดคือการให้อภัย
พวกชั่วๆสักวันนรกต้องกินกบาลอยู่แล้ว
อย่าเอาความเป็นคนดีของเราไปจมปลักพวกสารเลวพวกนั้นนานๆเลย
-
เห้อ สงสารนางจังTT
-
ง่าาาา เล่นแรงอะ :katai1:
-
:a5: :a5: :a5:
พี เล่นแรงไปไม๊
พี่เอ็มมม อยู่ไหน มาช่วยน้องเร็ววววววว
พี่เพลงเตือนสติน้องแล่วน้า
-
เค้าว่าาา พีต้องเข้า รพ แน่ๆ :katai1: :katai3:
-
รีบๆจบเกมเถอะพีก่อนจะเจ็บไปมากกว่านี้!
-
o22 พีไหวไม๊ลูก
อย่าให้ถึงตายเลยนะ น้องพีก็จะมีแผลในใจเพิ่มอีกหนึ่งแผล การฆ่าใครไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นนะ
สู้ๆค่ะคนเขียน o13
-
ถามว่าพีเล่นแรงไหม ตอบ แรง แต่ถามอีกว่า สมควรไหม ตอบ สมควร สิ่งที่พวกมันกับพีไว้มันยิ่งกว่า :fire: แต่ที่เป็นห่วงคือกลัวพีจะพลาด ตอนนี้เหมือนพี่เพลงจะเริ่มสงสัยแล้วถึงได้เตือนกลายๆ พี น่าสงสารมากนะ นึกภาพที่ถูกกระทำมันโหดร้ายมากๆ ไม่ว่าจะเพศไหน ถ้าถูกข่มขืน มันก็เป็นการทรมานมากแล้ว :mew6: ไอ้พี่ฟาร์ม(ระยำ) นี่ก็สมควรจะโดน พีขอร้องว่าอย่าทำ มันยังไม่หยุด โดนมะเขือนี่ถือว่าปราณีมากแล้ว น่าจะโดนสากมีพริกติดปลายทะลวงเข้าไปด้วย นี่ฉันอินมากไปเปล่า o18 แต่ตอนท้ายวิธีการที่พี่คิด จะเกินตัวไปนะพี มันเข้าข่ายฆาตกรรมเลยนะ ถ้าถูกจับได้ จะไม่คุ้มนะพี แม่ และ พี่ๆ จะเสียใจนะที่พีทำอะไรร้ายแรงลงไป ถึงจะเป็นการแก้แค้น แต่ไม่อยากให้พีทำขนาดนั้น คิดวิธีใหม่เถอะนะพีนะ :hao5:
-
น้องพีมาไกลไปแล้วจริง ๆ
:hao5:
-
เหมือนกำลังอ่าน นิยายโรคจิต โหดแท้ เหลา ระวังตัวเถอะ นู๋พี
-
เราว่ามาขนาดนี้แล้วควรจะไปให้สุดมากกว่าเลยนะคะ
ตั้งแต่เล่นเรื่องอาการแพ้แล้ว คือถ้าเพื่อนมาช่วยไม่ทันนี่มันมีสิทธิ์ถึงตายนะ
แล้วตัดสายเบรกก็มีสิทธิ์ถึงตายเช่นกัน สูงด้วยแหละ ถ้าตัดสายเบรกแล้วรอกมาได้อีกมันจะดูไม่ค่อยเรียลมั้งคะ คหสต.นะ
เลยอยากให้ลองตายซักคนดู ให้น้องพีคิดได้บ้างว่ามันเกินไป ที่จริงมันก็เกินไปตั้งแต่ตอนสลับข้าวต้มแล้วค่ะ
คิดว่าสุดท้ายน้องพีจะช่วย แต่ก็ไม่ ทำเอาอึ้งเหมือนกันนะคะ
รออ่านต่อค่ะ ถึงจะเป็นนิยายแต่การกระทำของตัวละครหรือผลของสิ่งนั้นก็น่าจะเรียลและทำให้คนอ่านเชื่อถือได้นะคะเราว่า ^^
/ ถ้าเม้นนี้แรงไปตรงไหนต้องขออภัยด้วยค่ะ เม้นตามที่คิดเลย ขอโทษนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
-
:a5:
พีบ้าไปแล้ว
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
-
พีนี่น่ากลัวขึ้นทุกวันนะ
สงสารน้องงงงง
:katai1:
-
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
เอาให้ครบทุกคนเลยพี 555
-
เริ่มหนักไปแล้วลูก นี่ป่วยทางจิตเข้าขั้นเลยนะ
ไปโรงพยาบาลก่อนจะกู่ไม่กลับเถอะ
-
อยู่ข้างน้องพีเสมอนะ เข้มแข็งเอาไว้ พี่ยังคงเชียร์ให้น้องเอาคืนพวกมันทุกคน
แต่พีต้องมีสติและควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้นะ อย่าให้ภาพในอดีตกลับมาทำร้ายพี
พี่อยากให้น้องพีปรึกษาพี่เอ็มจริงๆ แต่ถ้าพี่เอ็มรู้ ก็ต้องสั่งให้พีหยุดแน่ๆ ซึ่งพีคงไม่ยอม
เดินหน้ามาได้ไกลแล้ว จะถอยหลังก็คงลำบาก :katai1:
-
ไม่เจ็บอย่างฉันใครจะเข้าใจ เพลงนี้ มอบให้น้องพีคับ
-
ตอนจบพีจะตายไหม
-
:hao5: :ling1:
-
อยากให้พีีแพทพี่เพลงรุ้เรื่องแก้แค้นนี่ด้วย
ไม่อยากให้พี่ลุยเดี่ยว
บวก 1 บวก เป็ดค่ะ
-
คิดถึงน้องพีแล้ว
-
:impress2: :impress2: มายังๆ มาต่อนะ เค้ารอยุ :กอด1: :กอด1:
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่40
“ช่วงนี้พีดูเหม่อๆนะลูกคิดอะไรอยู่”
แม่ทักผมขึ้นขณะที่นั่งทานอาหารเย็นอยู่ หันไปยิ้มให้แม่เล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร”
ผมพูดจบแล้วลุกขึ้นทันที ทุกคนบนโต๊ะอาหารมองผม ผมก็ไม่สนใจอะไร กำลังจะเดินขึ้นบันไดไปบนห้องก็ได้ยินเสียงพี่แพททักขึ้นมา
“พีกำลังจะทำอะไรอย่าคิดว่าพี่ไม่รู้”
ผมหันไปมองพี่แพทที่จ้องผมเขม็ง ผมเลยมองพี่แพทแล้วเหยียดยิ้ม
“พี่แพทรู้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว ไม่มีใครหยุดพีได้แล้ว”
ผมพูดจบแล้วรีบเดินขึ้นบนห้องทันที ปิดประตูแล้วล็อกประตูสองชั้น ผมไม่อยากจะพบ จะคุยกับใครอีก ผมนั่งบนพื้นแล้วกอดเข่ามองตัวเองในกระจก ผมเอียงหน้ามองตัวเองแล้วเหยียดยิ้ม
“สายไปแล้ว สายไปแล้ว”
ผมพูดออกมาอย่างเหม่อลอยแล้วมองเพดาน
“หึหึ ฮ่าๆๆๆ”
ผมหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ระบายความอึดอัดใจที่อยู่ข้างใน
“ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ผมมองที่หน้าจอแล้วสงบนิ่ง หยุดมอง
“พี่เอ็ม”
ผมพูดออกมาเสียงแผ่ว ผมตัดสินใจตัดสายแล้วกดปิดเครื่องหนี
ไม่อยากจะรับสาย ไม่อยากจะให้พี่เขาเข้ามาในชีวิตผมแล้ว ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะจุดจบของเรื่องนี้อาจจะเลวร้ายกว่าที่คิดก็ได้
ใครจะรู้
ผมยืนอยู่หน้าโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ผมรู้มาว่าพี่ฟาร์มมาพักรักษาตัวที่นี้ ผมเดินเข้าไปในโรงพยาบาล ผมถามพี่เอสมาแล้วว่าพี่ฟาร์มอยู่ห้องไหน เรื่องพี่ฟาร์มออกข่าวได้ไม่นานก็เงียบเพราะทางบ้านพี่ฟาร์มนั้นใช้เงินปิดปากสื่อมวลชนเงียบ ข่าวที่ออกมาก็ไม่ระบุว่าเป็นใคร คงกลัวจะมีผลกระทบต่อตัวเอง ต่อชื่อเสียงสินะ แต่ครั้งนี้ไม่ได้ตั้งใจจะทำลายชื่อเสียงอยู่แล้ว ผมตั้งใจจะทำลายพี่ฟาร์มต่างหาก
ผมมายืนอยู่หน้าห้องพี่ฟาร์มแล้วกำช่อดอกไม้ในมือแน่น งานนี้ไม่มีกลัว มีแต่พุ่งชนเท่านั้น ผมปั้นยิ้มแล้วผลักประตูเข้าไปก็เจอพี่เอส และเพื่อนๆครบทีมนั่งอยู่ ผมยิ้มให้ทุกคนแล้วส่งช่อดอกไม้ให้พี่ฟาร์ม พี่ฟาร์มรับช่อดอกไม้แล้วยิ้มน้อยๆให้ผม
“พีมาเยี่ยมพี่ฟาร์ม พี่ฟาร์มเป็นไงบ้าง”
“โอเคแล้วครับน้องพี”
พี่ฟาร์มออกมาแผ่วเบา หน้าตาดูซีดเซียว ผมมองแล้วยิ้มมุมปากนิดนึงก่อนจะยิ้มหวานให้
“คนสมัยนี้น่ากลัวจริงๆเลย พีต้องระวังตัวขึ้นนะเนี้ย”
ผมพูดจบแล้วมานั่งข้างพี่เอส พี่ฟาร์มยิ้มให้ผมเล็กน้อยแล้วเหม่อมองหน้าต่าง ข้างๆมีพี่บันนั่งอยู่ไม่ห่างเลย
“น้องพีรู้เรื่องไอ้ฟาร์มได้ไง”
พี่โอมถามขึ้นมา ผมเลยหันไปตอบ
“พี่เอสบอกนะครับ พี่เอสโทรมาเตือนพีให้ระวังตัวเวลาจะไปไหน”
“ดีแล้ว พี่ว่าพีควรระวังตัวจริงๆ”
พี่โอมพูดด้วยสายตาห่วงใย ผมเลยยิ้มให้ พี่เอสที่นั่งข้างๆมองเราสองคนนิดนึงแล้วโอบเอวผมอย่าถือสิทธิ์ ผมหันไปมองนิดนึงแต่ก็ไม่พูดอะไร
“น้องพีต้องระวังตัวนะ”
พี่ทามพูดขึ้นแล้วมองผมหัวจรดปลายเท้า สายตาที่พี่เขามองทำให้รู้สึกขนลุกไปหมด ผมพยายามยิ้มให้อย่างไม่กลัว
“ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ”
ผมยิ้มหวานตอบไม่พูดอะไร ไม่สนใจสายตาพี่ทามที่พยายามจับจ้องผมตลอดเวลา
“คืนนี้พี่แอลแต่งงานใช่ไหมมึง”
พี่มอสพูดขึ้น ผมเลยสนใจทันที พี่แอล ผู้ชายคนแรกของผมจะแต่งงานทำไมผมไม่รู้
“ใช่”
พี่เอสตอบแล้วหันไปทำหน้าดุใส่พี่มอส คงไม่อยากให้ผมรู้สินะ ผมยิ้มหวานแล้วถามพี่เอสทันที
“พี่แอลแต่งงานไม่คิดจะบอกพีบ้างเหรอ”
“พี่ เอ่อ คือ”
พี่เอสตะกุกตะกักไม่สบตาผม ผมเลยลุกขึ้นยืนแล้วพูด
“คืนนี้พีจะไปงานแต่งพี่แอลด้วย จะไปแสดงความยินดีกับผัวคนแรกสักหน่อย”
ผมพูดออกมาทุกคนในห้องมองผมตาค้างทันที ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากพี่นัทที่เป็นเพื่อนพี่เอสตั้งแต่มัธยม
“พี่เพิ่งจะรู้ว่าน้องพีเคยเป็นแฟนพี่แอลด้วย”
พี่มอสพูดขึ้นตามประสาคนปากไว
“เคยสิพี่มอส”
“โห แบบนี้ก็ได้ทั้งพี่ทั้งน้องเลยสินะ”
พี่มอสเอ่ยแซวผม แต่พี่เอสปรามไว้เลยไม่พูดต่อ ผมเลยหันไปยิ้มให้พี่เอส
“พี่เอส พีไปด้วยนะคืนนี้”
“เอ่อ จะดีเหรอ”
พี่เอสมีสีหน้าลำบากใจ แต่คงไม่กล้าปฎิเสธผม เพราะยังไงช่วงนี้ผมก็กำลังสำคัญกับพี่เขา
“ดีสิ”
ผมย้ำอีกครั้งแล้วหันไปมองพี่ทามที่จ้องผมตลอดเวลาแล้วยิ้มให้ พี่โอมที่สังเกตได้เลยพูดขึ้น
“มึงจะจ้องน้องพีอะไรขนาดนั้นวะ”
พี่โอมพูดจบทุกคนในห้องมองพี่ทามทันที พี่ทามยิ้มมุมปากแล้วมองผม ผมเลยกอดอกให้พี่เขามองซะให้พอ
“กูแค่อยากรู้ว่าน้องพีมีอะไรดีนักหนาถึงทำให้ใครๆที่ได้รู้จักถึงหลงรักไปหมด ทั้งพี่แอล ไอ้เอส และมึงไอ้โอม กูรู้ว่ามึงก็สนใจ”
พี่ทามพูดจบ พี่โอมนิ่งเงียบ พี่เอสจะพูดอะไรออกมาแต่ก็ไม่พูด ผมเลยยิ้มหวานตอบแทน
“พีไม่มีอะไรดีหรอก พีก็แค่คนธรรมดาคนนึง”
ผมพูดประโยคธรรมดา แต่สายตาพี่ผมสบกับพี่ทามนั้นเต็มไปด้วยความยั่วยวนแล้วเหมือนพี่เขาจะรู้ตัวซะด้วย
“ทำไมพี่ฟาร์มถึงเงียบไม่พูดอะไรเลยละครับ”
ผมรุ้ว่าเพราะอะไร แต่แสร้งถามไปงั้น ให้มันจี๊ดเล่นๆ
“ตั้งแต่เกิดเรื่องมันก็ดูเหม่อลอยแบบนี้แหล่ะ”
พี่บันเป็นคนตอบแทน ผมเลยยิ้มให้พี่เขา
“พี่แอลแต่งงานโรงแรมอะไรพี่เอส”
ผมเปลี่ยนเรื่องหันไปถามพี่เอส พี่เอสมองผมแล้วขมวดคิ้ว
“พีจะไปจริงๆเหรอ”
“พีถามว่าพี่แอลแต่งงานโรงแรมไหน”
ผมกดเสียงต่ำแล้วมองหน้าพี่เขา
“โรงแรมXZZ”
พี่เอสตอบออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ผมเลยยิ้ม
“แล้วเจอกันคืนนี้”
ผมพูดจบก็หันไปมองพี่ทามอย่างมีความหมาย พี่ทามเลยกอดอกมองผมเช่นกัน
ผมนั่งคุยได้ไม่นานก็ขอตัวกลับ รีบกลับบ้านแต่งตัว รับรองคืนนี้สนุกแน่
มาถึงงานแต่งพี่แอลในตอนค่ำ ผมมาแท็กซี่ พี่เอสไม่ว่างจะมารับคงต้องอยู่ช่วยงาน มาถึงงานก็เดินเห็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวยืนอยู่หน้างาน พี่แอลหล่อมากในชุดทักซิโด้สีขาว ผมมองพี่เขาแล้วไม่แปลกใจเลยที่ผมจะเคยตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ เขาหล่อ ดูดี สุภาพดุจเจ้าชาย แต่ต่อมาผมก็ได้รู้ว่าเขาก็แค่เจ้าชายปีศาจคนหนึ่ง
วันนี้ผมใส่ชุดสูทสีชมพูอ่อน เดินเข้ามาพี่แอลเห็นผมก็ตกใจเล็กน้อย ผมเลยยิ้มให้พี่เขา พี่เอสที่เห็นผมก็เดินเข้ามาจับแขนผมทันที
“แหม๋ พี่เอส หน้าตาตื่นจะยังกับกลัวพีจะมาทำลายงานแต่ง”
ผมพูดเสียงดังไม่น้อย หน้างานคนยังมีไม่เยอะ แต่ผมมั่นใจว่าเจ้าบ่าวและเจ้าสาวได้ยิน
เจ้าสาวหันหน้ามามองผม เธอเป็นผู้หญิงที่สวยไม่น้อยเลย ดูดี สวยหวาน เป็นลูกรัฐมนตรีชื่อดัง หึหึ คงแต่งเพราะธุรกิจแน่ เธอหันมามองผมแล้วพยายามจะยิ้มให้ ผมเลยยิ้มหวานตอบเธอไป
“สวัสดีครับ ยินดีด้วยนะครับ”
ผมเอ่ยเสียงหวานแล้วหันไปมองพี่แอล พี่แอลที่จ้องผมตลอด ผมเลยยิ้มให้
“พี่แอลก็ตกใจไปได้ที่เห็นพี พีอยากจะมายินดีกับพี่แค่นั้นเอง แต่งงานไม่บอกพีใจร้ายมากเลยรู้ไหม”
ผมพูดติดตลกหัวเราะเบาๆ เจ้าสาวที่ยืนทำหน้าไม่ถูกอยู่ไม่รู้จะยิ้มดีหรือเปล่า ส่วนเจ้าบ่าวเหรอ หน้าเริ่มซีดแล้ว
“เอ่อ พอดีพี่ยุ่งนะครับ แต่พี่ดีใจนะที่พีมา”
พี่แอลพยายามปั้นยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบ หันไปข้างๆก็เจอพ่อแม่พี่แอลกับพี่เอสยืนอยู่ ท่านทั้งสองมองผมแล้วตกใจ เพราะท่านจำผมได้ ตอนเกิดเรื่องผมเข้าโรงพยาบาล ทั้งสองคนนี้เคยไปที่โรงพยาบาลเพื่อเอาเงินฟาดหัวให้เรื่องทุกอย่างมันจบ ผมหันไปยิ้มให้แล้ว โบกมือให้น้อยๆ
“พี่เจ้าสาวชื่ออะไรครับ”
ผมเอ่ยถามอย่างเป็นมิตร พี่เขาเลยยิ้มให้ผม
“พี่ชื่อหวานจ้ะ น้องคงเป็นน้องที่สนิทกับแอลสินะ พี่ต้องโทษแอลจริงๆที่ลืมชวนมา”
“เราสองคนสนิทกันมากครับ”
ผมเน้นเสียงตรงคำว่าสนิทแล้วมองหน้าพี่แอล พี่แอลเลยยืนนิ่งมองผม
“แล้วคบกันนานหรือยังครับ พีจำได้ว่าพี่แอลเพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ ไปคบกันตอนไหนเนี่ย”
ผมถามด้วยรอยยิ้ม แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง พี่หวานแล้วนิ่งมองผมแล้วพยายามยิ้มให้
“ก็ตอนเพิ่งกลับมาแหล่ะจ้ะ ได้คุยกันแล้วรู้สึกว่าใช่เลยแต่งเลย ไม่รู้จะรอทำไม”
พี่หวานพยายามตอบแก้สถานการณ์
“ฮ่าๆ นั้นสินะครับ ถ้าเจอคนที่ใช่จะรออะไร แต่อย่างน้อยพี่หวานน่าจะสืบอดีตของว่าที่สามีบ้างนะครับ ว่ามีแฟนเก่าเป็นใคร ที่ไหนบ้าง”
ผมพูดจบพี่หวานเริ่มขมวดคิ้ว พี่เอสที่ยืนด้านหลังพยายามดึงแขนผม แต่ผมหันไปมองจิกให้หยุด พี่แอลเลยจะโอบพี่หวานเดินไปทางอื่น
“อย่าแอล เราอยากรู้ว่าน้องเขาจะบอกอะไร”
พี่หวานเป็นคนห้ามพี่แอลเอง ผมเลยหันไปมองพี่หวานแล้วพูดต่อ
“พี่หวานคงต้องระวังว่าที่สามีบ้างนะครับ เพราะเขาเคยคบกับผม”
ผมพูดจบพี่หวานตาโตมองผมกับพี่แอลสลับกัน
“เธอออกไปจากงานแต่งลูกชายฉันเดี๋ยวนี้”
เสียงคุณหญิงแม่แปร๋นมาแต่ไกลเชียว ผมหันไปเบ้ปากใส่คุณหญิงแม่ของพี่เอส
“กลัวอะไรครับคุณหญิงแม่ กลัวลูกสะใภ้จะรุ้เหรอว่าลูกชายคนโตเคยมีผัวเป็นผู้ชาย”
ผมพูดเสียงดังขึ้น จนทุกคนเริ่มสนใจ พี่แอลที่จะโอบพี่หวานไปทางอื่นแต่พี่หวานขัดขืน พี่เอสที่พยายามดึงแขนแต่ผมก็ฝืนไว้ คุณหญิงแม่ถลึงตามองผมแล้วแล้วพูดขึ้น
“แกพูดอะไรของแก อีบ้า อีนี้มันบ้า มันเป็นโรคจิต”
คุณหญิงแม่พูดจบผมตาโตกำหมัดแน่น บ้าเหรอ มึงด่าใครบ้าอีแก่ ผมอยากจะเข้าไปตบแต่ต้องสงบสติอารมณ์ไว้ เหยียดยิ้มแล้วหันไปพูดกับพี่หวานแทน
“ดูสิพี่หวาน ดูแม่ผัวพี่สิ นี้เหรอผู้ดี กิริยาแบบนี้ผมคิดว่าแม่ค้าปากตลาดที่ไหนที่ประโคมเพชรเข้าไป คงกลัวว่าชาวบ้านไม่รู้เหรอว่ารวย”
ผมพูดจบหันไปจิกตาใส่ คุณหญิงแม่มองผมอย่างโกรธ แต่ไม่กล้าเข้ามาทำอะไร เพราะคนเริ่มมอง
“คุณหญิงนงนุชมีอะไรรึเปล่าคะ”
ผู้หญิงสวยท่าทางผู้ดี คงเป็นแม่พี่หวานสินะเดินเข้ามาถาม อิคุณหญิงเลยปั้นยิ้มแล้วหันไปลากแขนแม่พี่หวานเดินไปทางอื่น
“ไม่อะไรคุณหญิง เราไปทางนู้นกันดีกว่า”
หึหึ คงกลัวว่าจะรู้อะไรละสิ ผมเลยหันไปนิ้มให้พี่หวานอีกครั้งที่ยืนหน้าเครียดอยู่
“ไม่ต้องกลัวผมจะมาทำลายงานแต่งงานหรอกครับพี่หวาน ผมไม่อยากจะทำให้วันที่ผู้หญิงทุกคนรอคอยมาพังเพราะผม”
ผมพูดจบแล้วยิ้มให้พี่หวาน พี่หวานที่ยืนทำหน้าไม่ถูกมองผม ผมเลยพูดต่อ
“แต่ยังไงก็ขอให้มีความสุขกับการแต่งงานนะครับ แต่งงานกับผัวที่เป็นเกย์ อ๋อ แล้วอีกอย่างระวังคนครอบครัวนี้ดูดเงินไปหมดนะครับ ได้ข้าวว่าใกล้ถังแตกนิ”
ผมพูดจบแล้วหันหลังโบกมือให้พี่หวาน หันไปมองหน้าพี่แอลที่ยืนหน้าเครียดอยู่ก็เบ้ปากใส่ พี่เอสจะเข้ามาจับแขนผมก็เบี่ยงแขนหนี แล้วเดินออกจากหน้างานทันที
เดินออกมาไกลๆหันไปมองเจ้าสาวเจ้าบ่าวหน้างานที่ไม่ได้มีหน้าเปื้อนรอยยิ้มเหมือนแต่ก่อน ทั้งคู่ดูเคร่งเครียดจนผมสัมผัสได้ แม้ว่าทั้งคู่จะพยายามยิ้มก็ตาม ผมส่ายหน้าให้กับภาพที่เห็น
“ร้ายจริงๆเลยนะเรา”
เสียงจากด้านหลังทำให้ผมหันไปมอง พี่ทาม !!
“พี่ทาม”
ผมเอ่ยออกมาเสียงเบา พยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น
“ร้ายจริงๆนะเราเนี้ย ตัวแค่นี้”
พี่ทามพูดเหมือนเล่นๆ แต่สายตานี้สิ มองผมเลยยิ้มแบบแปลกๆ ผมพยายามยิ้มตอบ มองพี่เขา วันนี้พี่เขาหล่อมาก เซทผมมาอย่าหล่อ รูปร่างสูงใหญ่รับกันดีกับชุดสูทเข้ารูป
“คนที่เคยทำพีเสียใจ สมควรโดนซะบ้าง”
ผมพูดออกมาแล้วพยายามเดินเลี่ยงออกมาแต่พี่ทามจับมือไว้ซะก่อน
“แค่คนที่ทำพีเสียใจพียังเอาคืน แล้วคนที่เคยทำร้ายพี พีจะเอาคืนขนาดไหน”
พี่ทามพูดแล้วจ้องมองผม ผมเลยยืนกอดอกแล้วมองหน้าพี่เขา ก่อนจะยิ้มออกมา
“คนที่เคยทำร้ายพี พีจะเอาคืนให้สาสมเลยยังไงละ”
ผมพูดออกมาแววตามเต็มไปด้วยไฟแค้น พี่ทามเลยยืนมองผมแล้วพูดขึ้น
“หึหึ สาสมควรโดนอะไรบ้างละ”
“แล้วแต่กรณีไป”
“แล้วกรณีพี่ พี่ควรโดนอะไรละ”
พี่ทามพูดแล้วเดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ผมถอยหลังจนหลังติดกับเสา พี่ทามยืนคร่อมผมไว้ ผมเลยยิ้มยั่ว เชิดหน้าจนจมูกเราสองคนใกล้ชิดกันจนรับรู้ถึงลมหายใจ
“ตายเท่านั้นมั้ง ถึงจะสาแก่ใจ”
ผมพูดแล้วสะแหยะยิ้ม พี่ทามชะงักออกทันที ผมเลยแสร้งหัวเราะขึ้น
“ฮ่าๆ ล้อเล่นหน่าพี่ทาม พี่ทามก็พูดอะไรตลกเนอะ เอาคืนอะไรกัน”
ผมพยายามยิ้มให้พี่ทาม พี่ทามที่เริ่มไม่ไว้ใจผม มองผมแล้วเข้ามาบีบแขนผมจนผมเจ็บ
“คนอย่างกูเล่นไม่ง่ายหรอก”
พี่ทามเริ่มรู้ ผมเชิดหน้าแล้วทำตาใสมองพี่ทาม
“พี่ทามซีเรียสไปได้หน่า พีพูดเล่น”
ผมพยามทำให้ตลกแต่เหมือนพี่ทามจะไม่ตลกด้วย
“รู้ไหม กูโครตชอบมึงเลย ร้ายๆ ฉลาดๆ ดูเหมือนจะง่ายแต่ก็ยาก อ่านอะไรไม่ได้เลยจริงๆ”
พี่ทามพูดแล้วมองผมหัวจรดปลายเท่าแล้วยิ้มมุมปากสายตาเจ้าเล่ห์
“เขาเรียกว่ายิ่งน่าค้นหายิ่งน่าสนใจไงละ ท้าทายดีไหมละ”
“กูชอบอะไรท้าทายๆด้วยสิ”
เราสองหน้าชิดกันจนเกือบจะจูบกัน แต่สายตาทั้งสองคนก็มองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“อื้อออออออ”
พี่ทามบดจูบลงมาอย่างร้อนแรง ผมเลยเปิดปากให้พี่เขาใช้ลิ้นได้เต็มที่ เราสองคนตะหวัดลิ้นกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร ลีลาจูบพี่เขาร้อนแรงดีจริงๆ
ผมตัดสินใจผลักพี่เขาออกจากตัวแล้วมองพี่เขา พี่ทามที่ทำหน้าเสียดายแล้วลูบปากตัวเองมองหน้าผม
“มึงต้องเป็นของกู”
พี่ทามพูดออกมาอย่างถูกใจ ผมเลยเบ้ปากใส่
“ขอให้ชีวิตถึงวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน”
ผมพูดจบพี่ทามชะงักไปเล็กน้อย ผมเลยเดินออกมา พี่ทามจะเข้ามาจับแต่ผมก็เลี่ยงได้ ผมเดินออกมาที่ลานจอดรถ จับอุปกรณ์ที่เตรียมมาไว้ในกระเป๋าแน่น งานนี้นอกจากจะมาหาเรื่องพี่แอลแล้ว ยังมีอย่างที่สำคัญกว่า คือการตัดสายเบรกรถพี่ทามไงละ ผมคาดไว้ไม่ผิดว่าพี่เขาต้องมา ผมใช้เวลาเดินหารถพี่เขาสักพักก็เจอ รถBMW ที่พี่เขาใช้ประจำ รุ่นนี้กระจกกันกระสุนซะด้วย คงมีศัตรูไม่น้อยสินะ ผมหันซ้ายขวาไม่มีคนก็ตัดสินใจถอดเสื้อสูทออกแล้ว แล้วนอนลงไปใต้ท้องรถ ผมศึกษามาแล้วว่าควรทำไง หยิบคีมในกระเปาออกมาแล้วหาสายเบรกแล้วตัดสินใจตัดมันทันที
ตัดเสร็จผมก็รีบออกมาปัดเสื้อที่เปื้อนเล็กน้อยก่อนจะใส่สูททับ เก็บอุปกรณ์ในกระเป๋าแล้วเดินออกมาหน้าโรงแรม ระหว่างเดินผมรู้สึกยิ้มร่าอย่างมีความสุข
“ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์เข้ามา เบอร์แปลก แต่ผมตัดสินใจรับสาย
“ฮัลโหล”
“พี นี้พี่ทามเองนะ”
ผมยิ้มทันทีที่ได้ยิน
“พีอยู่ไหน”
“พีอยู่บ้านแล้ว แค่นี้นะ”
ผมโกหกออกไปแล้ววางสายทันที ผมออกมาข้ามถนมาอีกฝั่งของถนน ยืนรอตรงนั้น ยืนรออยู่นานพอสมควร แล้วผมก็เห็นรถพี่ทามขับออกมา ขับออกมาด้วยความเร็ว คนขับคงโมโหอยู่สินะ
“ตู้ม !!!!!!”
เสียงรถชนดังลั่นหน้าโรงแรม พี่ทามคงเบรกรถไม่ได้ตรงทางเลี้ยวหน้าโรงแรม เลยทำให้รถชนกับผนังของโรงแรมดังลั่น ยิ่งรถมาด้วยความเร็วสูง ทำให้สภาพของรถยับเยินไม่น้อย
ผมสะแหยะยิ้มมองภาพนั้นไกลๆ ผมมองด้วยสายตาเย็นชา แล้วน้ำตาไหล น้ำที่ไหลออกมาจากความสะใจ ไม่ใช่เสียใจ
คนเลวๆอย่างมึงสมควรตายแต่กูไม่อยากให้มึงตาย
กูอยากให้มึงพิการ
แล้วตายทั้งเป็น
แบบที่มึงทำกับกูไว้
______________________________________________________________
คนเขียนแอบกรี๊ดพี่ทามเบาๆ ฮ่าๆ
น้องพีเราไปไกลเกินกว่าที่จะหยุดแล้ว ส่วนพี่เอ็มไม่ได้โผล่เลย ตอนหน้าจะได้โผล่แล้ว
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
-
:mew5: ร้ายกาจ!!!!
-
พีมาไกลแล้วจริงๆ ใกล้โรคจิตเต็มขั้น
:katai1:
-
เฮ้อออ. แล้วจะจบยังไงละเนี่ยะ. จะถูกจับไหมอะ. แรงไปไหม. แล้วพีจะรอดกฏหมายได้ไง เครียดแทนพี่เอ็ม :katai1:
-
ช็อคนิดๆ แล้วพีจะโดนจับไหม ดูแล้วท่าทางรอดยาก เพราะนางตัดสายเบรค ตัด!!!!เค้าคงสืบค้นได้เเหละ แล้วไหนจะเคยมีคดีข่มขืนอีก คงต้องพุ่งเป้าไปที่เรื่องความขัดแย้งแล้วในทสุดก็จะโยงมาถึงตัวพี พีเอ๊ยยยยยยย!!จะรอดไหมเนี่ย แล้วถ้าพี่ทามไม่ตายนีแล้วถ้าพี่ทามไม่ตายนีคงดิ้นไม่หลุดอ่ะ .แย่แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai1:
-
ยังยืนยันคำเดิมว่าให้พีเดินหน้าต่อ อย่างที่บอกนิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับคนโลกสวยนะเราว่า55555+++
แต่พีจะเอาคืนไอ้แอลกับเอสแล้วก็พ่อแม่มันยังเรายังอยากรู้อยู่นะ ขนาดไอ้พี่ทามยังเอาถึงตายได้เลย
แล้วโคตรความเลวที่เหลือล่ะจะโดนอะไรบ้างอยากรู้มากๆ ไอ้แอลจะโดนอะไรเอสจะเจ็บปวดแค่ไหน
และพ่อแม่มันจะต้องเจอกับอะไร รอลุุ้นลั้ลลาอยู่นะ :z2: :z2: :z2: :z2:
ปล.ตอนแรกไอ้เราก็กลัวนึกว่าพีจะเสียท่าให้ไอ้ทามมันซะแล้ว อ่านตอนนี้ค่อยโล่งอกหน่อย
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ สู้ๆ แต่งแนวนี้ต่อไป แม้บางคนอาจจะรับไม่ได้อาจจะมองว่ามันแรงไปก็เถอะ(แต่เราโคตรชอบนะ)
เพราะนานๆทีจะมีคนแต่งแนวนี้ ทีนิยายพระเอกเลวๆโคตรชั่วกว่านี้เค้ายังชอบและรับกันได้เลย
แล้วทำไมนายเอกจะร้ายและแรงบ้างไม่ได้ เมื่อถูกกระทำมาซะขนาดนั้นก็ต้องให้บทเรียนพวกมันอย่างสาสมถึงจะถูก
(แต่กลัวอย่างเดียวกลัวพีเป็นบ้าตอนจบนี่สิครับ แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
-
แล้งจะมีกล้องวงจรปิดในลานจอดรถรึเปล่าเนี่ย
ยังไงก็ต้องรู้ว่าโดนตัดสายเบรก
-
แง๊ พี่ทามไปไวจังเลยยย เค้าชอบดาร์คๆแบบพี่ทามงะ :z3:
-
พีทำสำเร้จทุกคนช่ายมั้ย เห้อ!! สงสารนางงะ
-
แต่แต่ใจนะในรถเป็นทาม
-
มันจะไปกันใหญ่แล้วน้องพี่เอ๊ย :z3:
พี่ล่ะกลัวจังเลย อาการหนูจะแย่เอานา :katai1:
-
:pig4: :ling2: ในรถคือทามแน่นะ แล้วพีอยู่ในที่เกิดเหตุจะทำอะไรต่อไปนะ
-
สงสารพีอ่ะเมื่อไหร่การแก้แค้นจะจบซักที
กลัวว่ากว่าจะแก้แค้นครบเอาคืนทุกคนได้
พีจะเป็นบ้าไปซะก่อน :เฮ้อ:
-
สงสารพีอ่ะ แต่ทำแบบนี้พีไม่ได้คิดถึงคนใกล้ตัวเลย
แม่ล่ะ พ่อล่ะ พี่เพลงล่ะ พี่แพทล่ะ แล้วตัวพีเองล่ะ
พอทำแบบนี้เลยแอบกลัวว่าเรื่องจะจบไม่ดีน่ะสิ เฮ้ออออ
-
ในรถมันจะใช่ ทามจริงๆหรอ ดูมันเจ้าเล่ห์กว่านั้นนิ?
-
กว่าจะแก้แค้นครบทุกคน ไม่กลายเป็นโรคจิตไปแล้วเหรอ พี เดาไม่ออกจะจบยังงัย ไม่อยากให้พี่เป็นบ้าหรือติดคุก สงสารครอบครัวพี
-
ร้ายแรงขึ้นเรื่อยๆเลยนะน้องพี แต่น้องพีมาไกลขนาดนี้ จะกลับหลังก็คงทำไม่ได้อีกแล้ว
พี่ขออยู่ข้างน้องพีนะ อยากทำอะไรน้องพีทำไปเลยอย่างเต็มที่ แต่ต้องยอมรับผลที่ตามมาด้วยนะ
กลัวท้ายที่สุดน้องพีจะกลายเป็นบ้านี่แหละ หวังให้จิตใจเข้มแข็งไม่อ่อนแออ่อนไหวง่ายๆนะ
คิดถึงพี่เอ็ม ดีใจตอนหน้ามีบทแล้ว :katai2-1:
-
พีมาไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับแล้วล่ะ
-
ทำไม ถึงคิดว่าในรถ ไม่ใช่ทามหว่าา
แต่ว่า พี นู๋สะใจแน่หรอลูก ที่ทำแบบนี้
แต่ก้นั้นแหละนะ ความแค้นที่สะสมมานาน
สงสารพีจิงๆ
สิ่งที่ควรทำน่าจะเปนการปล่อยวางมากกว่ามั้ง ไม่ใช่แก้แค้น
เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรนะลูก
โอ้ยยย เอสสส มาช่วยน้องเร็วววว
-
ร้ายกาจๆๆ น้องพีร้ายกาจ 555
-
รอตอนต่อไปจ้า~ :)
-
คิดเหมือนกันว่า ในรถจะใช่ไอ้เอี้ยทามแน่เหรอ ดูมันไม่น่าจะมาเร็วเคลมเร็วขนาดนี้ กลัวจะไม่ใช่มันจังเลย :เฮ้อ: ถ้าเป็นมันจริงๆก็ขอให้พิการก็พอทรมานดีเหมือนพีว่า ถ้าตายมันทรมานน้อยไปหน่อย o18 พีน่าสงสารมากนะ สภาพจิตใจมันถูกกดดัน ที่จริงพีก็พยายามจะลืมๆไปแล้วนะ แต่ไอ้เอสนั่นแหละเสือกมาตามตอแยด้วย เลยทำให้พีนึกถึงความหลังอันเลวร้าย ทำให้ต้องกลับมาทำแบบนี้ มันก็สาสมแล้วกับสิ่งที่พวกมันทำ ถ้าตอนนี้ไอ้ทามมันเป็นอย่างที่พีคิด ก็เหลือแต่ไอ้เอสแล้วสินะที่จะโดนอะไรต่อ :katai2-1: แต่ยังไงพีก็ควรระวังตัวไว้บ้าง นึกถึงพ่อแม่พี่ เอาไว้ อ้อ พี่เอ็ม อีกคน พวกเขารักและห่วงพีเสมอไม่ว่าจะเป็นยังไง ขอให้พีมีสติเอาไว้อย่าให้ความแค้นครอบงำจนทำอะไรผิดพลาดและวกกลับมาหาตัวเอง พีสู้ๆ :3123:
-
คิดจะร้ายก็ต้องร้ายให้สุดฮะ
เราว่าพีไม่โดนจับหรอก คือมีเปอร์เซ็นโดนจับได้ก็จริง แต่ถ้าจับได้
ทางตำรวจจะตรวจสุขภาพทางจิตด้วยนะ ซึ่งอย่างพีคงไม่รอด เรื่องป่วยทางจิต
ศาลน่าจะให้คดีเป็นโมฆะนะ ถ้าจำเลยป่วยทางจิต
หลังจากนั๊นก็มาดูกันว่าพวกที่เหลือจะเอาคืน หรือคิดได้
แล้วเอ็มอะยังรักพีอยู่ไหมถ้ารู้ว่านางร้ายขนาดนี้
เอาใจช่วยคนเขียนนะฮะ
-
เดาว่าในรถไม่ใช่ทาม ไม่งั้นไม่น่าโทรมาถามม้าง
-
โอยยย~ สนุกกก
:katai1:
-
โอ้วววววววววววววววว
พีแม่งโหดว่ะ
รู้สึกผิดมั้ยล่ะเอ็งได้ทำแล้ว
#พีแม่งโรคจิตเบาๆ
#แอบสงสารพี่เอ็มนะเนี้ย เป็นพระเอกที่ซวยสุดแล้ว บทก็น้อยนะพี่ 555
#อาร์หายไปไหน
#พีควรไปรับการบำบัดจิตนะ ดูจะโหดเกิ้น
#ทามรอดมานี่ พีคงไม่เหลืออะ กลัวไอ้พี่เอ็มจะรับเคราะห์แทน
:katai1:
-
สุดท้ายนี้พีจะโดนจับมั้ยเนี่ย o22
ที่แน่ๆหนูต้องได้รับการบำบัดแล้วล่ะ ถ้าถึงขนาดฆ่าได้หน้าตาเฉยนี่ไม่ธรรมดาแล้ว
-
พีจะทำสำเร็จไหม
สงสารพีจัง
พี่เอ็มช่วยพีด้วยย
:mew6:
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่41
ผมยืนอยู่หน้าบ้านตัวเองแล้วยิ้มเหม่อลอย เดินเข้าบ้านด้วยสภาพเหมือนคนไร้ชีวิตจิตใจ เพียงแค่เปิดประตูก็เจอทุกคนนั่งอยู่ครบ ทุกคนหันมามองหน้าผมพร้อมกัน ผมได้แต่ยิ้มให้น้อยๆ แล้วเหม่อมองไปที่บันไดจะเดินไปที่ชั้นสอง
“พีไปไหนมา”
พี่แพทพูดขึ้นเสียงเข้ม ผมหันไปมองหน้าพี่แพทแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
“พี่แพทรู้แล้วยังจะมาถามพีทำไม”
“อย่ามาเล่นลิ้นกับพี่”
“พีไม่เคยเล่นลิ้นกับพี่แพทนิ”
ผมพูดแล้วกระดกลิ้นใชว์พี่แพท ทำเอาพี่แพทลุกขึ้นมาจับแขนผมด้วยความโมโห
“พี หยุดทำแบบนี้เดี๋ยวนี้”
พี่แพทพูดเสียงเข้ม แววตาพี่แพทดูปวดร้าวจนผมต้องยกมือมาลูบแก้มพี่แพท
“พีทำอะไร พีทำอะไรพี่แพทบอกพีหน่อยสิ”
“พีกำลังแก้แค้นพวกมันใช่ไหม”
พี่แพทพูดจบผมนิ่งแล้วลดมือลง เดินไปนั่งบนโซฟาที่ว่างอยู่ นั่งตรงข้ามพ่อและแม่ที่นั่งตัวเดียวกัน ด้านซ้ายเป็นพี่แพท ด้านขวาเป็นพี่เพลง ยังกับจัดเก้าอี้เพื่อรอไต่สวนผมเลยจริงๆ
“พียังไม่ตอบพี่”
พี่แพทพูดย้ำเพื่อให้ผมตอบ ผมนั่งนิ่งมองพ่อกับแม่ที่นั่งตรงข้าม แม่มองผมด้วยสายตาห่วงใย พ่อก็ไม่แพ้กัน ผมกระตุกยิ้มแล้วเหม่อมองเพดาน
“ใช่ พีกำลังแก้แค้นพวกมัน แล้วตอนนี้ก็ใกล้ครบแล้ว”
ผมพูดจบทุกคนตาโต
“นี้พวกพี่รู้ช้าไปใช่ไหม”
พี่แพทเอ่ยออกมาด้วยแววตาเจ็บปวด ผมเลยยิ้มหวานให้
“ช้าเร็วไม่สำคัญ เพราะยังไงก็ไม่มีใครหยุดพีได้”
“หึ ขนาดไอ้เอ็มที่รู้คนแรก รู้ตั้งแต่เริ่มยังหยุดพีไม่ได้ใช่ไหม”
พี่เพลงที่เงียบอยู่พูดออกมา ผมหันไปมองหน้าพี่เพลง เราสองคนจ้องตากันอย่างไม่ยอมแพ้ ผมเลยเบ้ปากแล้วพูดขึ้น
“ใช่”
“ถ้าเอ็มไม่บอกแม่ เอ็มไม่ปรึกษาแม่เรื่องที่พีไม่ยอมรับโทรศัพท์ หายไปจากเอ็มเลยแม่ก็คงไม่รู้สินะ แม่คาดคั้นจนเอ็มบอกแม่หมด พอดีกับที่เพลงรู้ว่าพียังใช้ยาอยู่ แม่เลยพอเดาได้ว่าพีกำลังจะทำอะไร”
แม่พูดออกมา ผมนิ่งเงียบฟังก่อนจะพูดขึ้น
“ไว้ใจไม่ได้”
ผมพูดด้วยแววตาแข็งกร้าว ผู้ชายคนนี้หักหลังผม
“ไม่ใช่ความผิดชองเอ็มเลย ถ้าเอ็มไม่บอกพวกเราก็คงไม่รู้สิลูก”
“ก็พีไม่อยากให้รู้ไง !!”
ผมพูดเสียงดังขึ้นแล้วลุกขึ้นยืน
“พีไม่อยากให้ใครต้องมาผิดบาปกับพี พีจะจัดการพวกเลวๆนั้นด้วยตัวพีเอง เรื่องนี้มันเลวร้ายเกินกว่าที่ใครจะมาช่วยพีได้ พีไม่อยากให้ใครต้องมามีส่วนเสียกับเรื่องนี้”
ผมพูดจบพ่อลุกขึ้นเข้ามากอดผมพร้อมลูบหัว ทำเอาผมร้อนที่กระบอกตาทันที
“พียังมีพ่อ แม่และพี่ๆนะลูก เราคือครอบครัวเดียวกันจำไม่ได้เหรอ”
พ่อพูดจบความรู้สึกจุกที่หน้าอกค่อยๆทะลักออกมาเป็นน้ำตาทันที
“แต่พี พีไม่อยากให้ใครต้องมามีส่วนร่วมกับเรื่องนี้”
ผมพูดแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลนิ่ง
ผมพูดจบพ่อกอดผมแน่นขึ้น ผมหลับตาไม่มองแม่ที่น้ำตาไหล ผมทำแม่ร้องไห้อีกแล้ว
“แล้วพีรู้ไหมว่าผลของการกระทำที่พีทำไปมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
พี่แพทพูดขึ้น ผมเลยผละออกจากพ่อแล้วหันไปมองหน้าพี่แพท
“พีรู้”
“มอสโดนรุมกระทืบ ดลโดนไปเรียนเมืองนอก นัทโดนคลิปหลุดจนอับอาย โอมเข้าโรงพยาบาลเพราะแพ้อาหาร ฟาร์มโดนทำร้ายร่างกาย ใครจะเป็นรายต่อไปละพี ”
พี่แพทลุกขึ้นพูดแล้วมองผม ผมจ้องหน้าพี่แพทอย่างไม่ยอมแพ้แล้วเบ้ปาก
“ก็ไอ้ทามไง”
ผมพูดจบพี่แพทหน้าเครียด
“นี่พียังไม่หยุด”
“ทำไมต้องมาห้ามพีละ ในเมื่อตอนที่พวกเลวพวกนั้นมันทำพีไม่เห็นจะมีใครห้าม แล้สทำไมตอนที่พวกมันโดนเอาคืนถึงต้องห้าม ทำไม ทำไม ทำไม!!”
ผมพูดเสียงดังแววตากร้าวกำหมัดแน่น
“พีใจเย็นๆ”
พี่เพลงมาจับแขนผมจากด้านหลัง ผมหันไปมองหน้าพี่แพทน้ำตาคลอ ความรู้สึกเจ็บปวดในวันนั้นมันเอ่อล้นเข้ามาอีกแล้ว
“พี่แพทบอกให้พีหยุด ใช่สิ พี่แพทไม่ได้เป็นคนที่โดนข่มขืนนิ คนที่โดนข่มขืนคือพี คนที่ยังต้องอยู่กับฝันร้ายคือพีไม่ใช่พี!!”
ผมพูดแล้วน้ำตาไหล พี่แพทมองผมแล้เวจะเดินเข้ามาแต่ผมถอยห่าง พี่เพลงที่ยืนอยู่ด้านหลังยังคงลูบแขนให้ผมใจเย็น
“แต่พีก็ไม่มีสิทธิไปพิพากษาพวกมันโดยวิธีที่พีทำ”
“ต้องรอให้ใครมาพิพากษาละ ศาลเหรอ กฎหมายเหรอ ทำไรพวกมันได้มั้งไหม พี่ก็รู้ตอนเกิดเรื่องพวกเหี้ยนั้นใช้อำนาจปกปิดจนหมด กฎหมายทำไรพวกมันไม่ได้เลย จะให้พวกมันติดคุกเหรอ ไม่มีทาง คุกมีไว้ขังคนจนเท่านั้นแหล่ะ”
ผมพูดจบแล้วปาดน้ำตาที่ไหล ยืนกอดอกมองหน้าพี่แพท
“เวรกรรมไงพี สักวันเวรกรรรมต้องตามพวกมันทัน”
“เวรกรรมเหรอ พีนี้แหล่ะจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรจองเวรพวกมันเอง”
ผมพูดด้วยแววตาแข็งกร้าวมองไปด้านนอก
“แพทพอเถอะ แม่พูดเอง”
พี่แพทเลยเงียบแล้วกลับไปนั่ง พี่เพลงยังยืนจับมือผมแน่น ผมหันไปมองหน้าพี่เพลงนิดนึงก่อนจะมองแม่ที่เดินเข้ามาหาผม
“แม่ขอได้ไหมลูก หยุดเถอะ อย่าทำให้ลูกน้อยที่น่ารักของแม่ เด็กน้อยที่แม่เลี้ยงอย่างถะนุถนอมมา19ปีต้องแปดเปื้อน มีตราบาปในใจเพราะคนพวกนั้นเลยนะลูก”
แม่พูดจบผมน้ำตาคลอผมองแม่ น้ำตาผมไหลแม่เลยยกมือมาปาดให้
“น้องพีที่แม่เลี้ยง ที่แม่ดูแลมาเป็นเด็กน่ารัก สดใส เป็นตัวของตัวเอง ยิ้มเก่ง และสนุกสนาน แม่อยากได้ลูกแม่คนเก่ากลับมาได้ไหมลูก แม่ไม่สบายใจเลยที่ช่วงหลังลูกดูเครียด หลบหน้าหลบตา ดูโทรมลงไปเยอะเลยลูก”
แม่พูดเสียงสั่นพยายามควบคุมไม่ให้ตัวเองร้องไห้ แต่ทำให้ผมน้ำตายิ่งไหล พี่เพลงที่ยืนอยู่ข้างๆแอบปาดน้ำ ส่วนพี่แพท ลุกขึ้นยืนหันหลังทันที
“แต่แม่รู้ไหมครับ ลูกพีของแม่แปดเปื้อนเพราะพวกมันแล้ว พวกเลวๆพวกนั้นมันประทับตราบาปในตัวพีตั้งแต่วันที่มันข่มขืนพีแล้ว ไม่มีแล้วเด็กน้อยของแม่”
ผม่ยังคงยิ้มให้ผมน้ำตาคลอ มือก็ยังปาดน้ำตาที่ยังไหลไม่หยุดให้ผมอยู่
“ไม่เลยลูก พียังสะอาดไร้การแปดเปื้อนจากคนพวกนั้นเสมอ เพราะอะไรรู้ไหม เพราะแม่คิดว่าพียังเป็นคนเดิมไงลูก ทุกอย่างมันอยู่ที่ความคิดของลูก ถ้าลูกเอาแต่จำอดีต จมปลักกับมัน ลูกก็ไม่มีวันที่จะออกมาเผชิญกับอนาคตที่ดีได้ แต่แม่พูดว่าลูกแปดเปื้อนคือแม่ไม่อยากให้ใครมาตราลูกว่าเป็นฆาตกร เรื่องที่ลูกทำกับฟาร์ม ถ้าเขาตายขึ้นมาละลูก ลูกต้องติดคุก ถ้าวันนั้นมีจริงแม่จะอยู่ยังไงถ้าลูกน้อยที่แม่คอยถนอมมาตลอดต้องติดคุก”
แม่พูดแล้วน้ำตาไหล ทำเอาผมร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม
“อึก อึก มันไม่ทันแล้วแม่ พีทำอะไรที่โหดร้ายกว่านั้นไปแล้ว”
ผมพูดจบแม่ตาโตแล้วถามทันที
“พีทำอะไรไปลูก”
“พีฆ่าไอ้ทามไปแล้ว”
ผมพูดจบทุกคนเงียบแล้วหันมามองผม
“ฮืออออ อึก พีเป็นฆาตกรแล้วแม่ พีฆ่าไอ้ทาม แต่แม่รู้ไหมพีไม่เสียใจเลย พีอยากฆ่ามัน เหมือนที่มันฆ่าให้พีตายทั้งเป็น”
ผมทรุดลงบนพื้นแล้วร้องไห้โฮออกมา แม่ก้มลงมากอดผมทันที
“ใจเย็นๆลูก อย่าเครียดๆ เราจะมาหาทางออกด้วยกัน”
“ผมกลัว กลัวว่าพวกมันจะเอาคืนน้อง”
พี่เพลงพูดขึ้น ทุกคนหันไปมองพี่เพลง ผมเลยสะแหยะยิ้มออกมาตาลอย
“ถ้าวันนั้นพีจะตายก็ขอให้พีตายคนเดียว พีไม่อยากให้คนอื่นมามีส่วนกับเรื่องนี้”
ผมพูดเสียงเฉียบทำเอาทุกคนเงียบ บรรยากาศในห้องเงียบไปหมด ผมลุกขึ้นยืน แม่มองผมด้วยแววตาสั่นระริก พ่อลุกขึ้นมาประคองแม่ให้ลุกขึ้น ทุกคนมองหน้าผมแบบไม่อยากจะเชื่อ
พี่ไม่มีวันยอมให้พีตาย”
เสียงดังจากด้านหลังทำเอาทุกคนหันไปมอง เห็นพี่เอ็มยืนอยู่ พี่เอ็มเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วจับมือผมแน่น
“พี่จะปกป้องพีเอง”
พี่เอ็มพูดด้วยสายตาแน่วแน่จนผมต้องหลบสายตาแล้วเอามือออก
“พี่อย่ามายุ่งเรื่องนี้”
“แต่พี่ต้องยุ่ง พีหนีหน้าพี่นานเกินไปแล้ว ถ้าพี่ไม่แอบมาวันนี้พี่ก็คงไม่ได้มาเจอพี”
“รู้ตัวว่าหนีหน้าแล้วยังจะหน้าด้านมาให้เจอทำไม กลับไปซะ!!”
ผมพูดเสียงเข้ม พี่เอ็มยังยืนนิ่ง
“ไม่ !! พี่หน้าด้าน”
“นอกจากหน้าด้านแล้วยังปากสว่างอีก ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ พ่อแม่พี พี่ชายของพีก็ไม่ต้องมาเครียดเพราะพี่”
ผมพูดเสียงดังอย่างไม่ยอมแพ้ มองพี่เอ็มด้วยความผิดหวัง
“พี่หักหลังพี พี่ก็ไม่ต่างจากคนอื่นๆ”
ผมพูดจบก็หันหลังทันที
“พี พี่ขอโทษ แต่พี่หวังดีกับพีนะ”
“หุบปาก !!”
ผมพูดจบแล้วเดินไปที่พ่อ แม่ พี่เพลง พี่แพทที่ยืนอยู่
“สายไปแล้วที่จะห้ามพี สายไปแล้วครับ”
ผมพูดจบก็รีบวิ่งขึ้นบนห้องทันที ผมล็อคประตูเสร็จก็ล้มตัวนอนบนเตียง
“ปวดหัว โอ้ยย อ๊ะ”
ผมรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมาทันที มองเพดานแล้วหมุนไปหมด ผมพยายามพยุงตัวเองไปกินยา
“อ๊ะ อะ”
มือผมสั่นไปหมดจับขวดยา ผมกรอกยาใส่ปากแล้วดื่มน้ำตามทันที ล้มตัวนอนลงบนพื้นแล้วเหม่อลอย รู้สึกลอยละล่อง รู้สึกไม่รับรู้อะไร ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงเคาะประตูจากด้านนอก
ผมตื่นมาอีกทีในตอนเย็นของอีกวัน ผมลืมตาออกมาก็รู้สึกปวดหัวตุบๆ มองตัวเองที่นอนบนเตียงเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว มองไปรอบๆห้องแล้วสะดุดตรงที่ประตูที่ตอนนี้โดนปลดกลอนออกหมด
“ตื่นแล้วเหรอลูก”
แม่เดินเข้ามาหาผมพร้อมพี่เอ็มที่เดินมาข้างๆ แม่ถือถ้วยข้าวต้มมาด้วย
“กินข้าวต้มก่อนนะลูก”
แม่พูดแล้วพยายามส่งยิ้มให้ผม ผมเลยยิ้มตอบแล้วกินข้าวต้มไปเงียบๆ โดยที่ผมไม่มองพี่เอ็มเลยด้วยซ้ำ
เช้าของอีกวันผมลุกขึ้นแต่เช้าเดินลงมาด้านล่างก็เจอแม่นั่งอยู่
“พีจะไปไหนลูก”
แม่ถามผมขึ้น ผมเลยยิ้มให้แล้วตอบ
“พีจะไปหาซินดี้นะครับ”
ผมพูดจบแม่มองผมด้วยสายตาไม่อยาเชื่อ แต่ผมส่งยิ้มไปให้ แม่เลยพยักหน้าแล้วพูดขึ้น
“อย่ากลับเย็นนะลูก”
ผมออกจากบ้านมาเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เมื่อคืนผมได้โทรคุยแล้วนัดกับพี่เอสว่าจะไปเยี่ยมพี่ทามพร้อมกัน พี่ทามยังไม่ตายอย่างที่ผมคาดไว้ แต่อาการเป็นยังไงผมยังไม่วางใจอยากออกไปให้เห็นกับตา
“พี”
พี่เอสเรียกผมทันทีที่ลงจากแท็กซี่ ผมส่งยิ้มไปให้แล้วถามทันที
“พี่ทามเป็นไงบ้างครับ”
“พีไปดูมันเองเถอะ”
เราสองคนเดินไปที่ห้องพักของพี่ทาม เปิดประตูเข้าไปก็เจอพี่ชายพี่ทามนั่งอยู่คนเดียว ผมไหว้พี่เขาเสร็จก็ถามอาการทันที
“พี่ทามเป็นไงบ้างครับ”
“ก็ดีขึ้นแล้วน้อง ดีนะที่รถคันนั้นเป็นรถบีเอ็มอย่างดีของพี่ มันมันถุงลมนิรภัยเลยพอช่วยไอ้ทามได้บ้าง อาการจึงไม่ถึงกับโคม่า แต่ก็โดนไปไม่น้อยเลย”
พี่ชายพี่ทามพูดจบผมหันไปมองพี่ทามหน้าเครียด สภาพพี่ทามไม่ต่างจากมัมมี่ มีผ้าพันแผลพันเกือบรอบตัว ที่หน้ามีรอยฟกซ้ำไม่น้อย
“มันโชคดีมากเลนรู้ไหมที่เอารถพี่ไป เพราะถ้าเอารถประจำมันไป มันตายแน่ เพราะรถนั้นจะไม่มีอะไรช่วยมันเลย ไอ้นี่มันดวงแข็งจริงๆ ขนาดโดนตัดสายเบรกขนาดนี้ยังไม่ตาย”
“ใช่ ดวงแข็งจริงๆ”
ผมพูดกับตัวเองเสียงแผ่วแล้วมองคนบนเตียงด้วยแววตากร้าว
“แต่แปลกนะรู้ไหม มันยังไม่ฟื้นเลยตั้งแต่วันนั้นทั้งๆที่หมอบอกว่ามันน่าจะฟื้นได้แล้ว”
ผมนิ่งเงียบ
“บางทีมันอาจจะนอนวางแผนที่จะเอาคืนคนที่จะฆ่ามันแน่ๆ”
พี่ชายพี่ทามพูดจบผมหันไปมองหน้าพี่แกทันที พี่แกเห็นผมเครียดเลยพูดออกมาติดตลก
“ฮ่าๆ แต่จะรู้ได้ไงเนอะ ไอ้นี้มันศัตรูเยอะจะตาย”
พี่ชายพี่ทามพูดจบผมเลยแกล้งหัวเราะออกมาตาม
เจ้าเล่ห์พอกันทั้งพี่ทั้งน้อง
ตอนเย็นวันนั้นหลังจากไปเที่ยวกับพี่เอสเสร็จหลังจากออกจากโรงพยาบาล ผมก็ให้พี่เขาส่งผมแค่หน้าปากซอยทางเข้าบ้าน
“พี่เอสส่งพีแค่นี้พอ”
“แต่พี่อยากไปส่งพีถึงบ้านเลย”
“ไม่ต้องหรอก ใกล้แค่นี้นิดเดียว”
ผมพูดจบก็เดินออกมาทันที ยืนจนพี่เอสยอมออกรถไป
ระหว่างที่ผมกำลังจะหันหลังเดินเข้าซอยกลับโดนกระชากจากด้านหลัง
“ว่าไงตัวแสบ แสบนักนะ”
ผมโดนรัดจากด้านหลังแล้วกระซิบข้างหู ผมขนลุกซู่รู้สึกเย็นยะเยือกไปหมด หันไปมองก็เจอ
“พี่ทาม !!”
_____________________________________________________________________
ทิ้งระเบิดไว้ แล้วถอยหนี :katai5:
พี่ทามตายไวก็ไม่สนุกสิจริงไหม พี ทาม คู่นี้มันสมน้ำสมเนื้อ ต้องเอามาเชือดเฉือนกันอีกรอบ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและทุกคอมเม้นต์ครับ
-
:katai1:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
น้องพีหนูจะโดนอะไรอีกเนี่ย? อย่าแรงมากนะ ไม่งั้นก็เอาอีทามเป็นพระเอกไปเลยจะได้สมน้ำสมเนิ้อกัน เอ็มรู้สึกจะอ่อนไปนิดคุมเมียไม่ได้ หรืองวดนี้จะมาช่วยน้องพีได้ทัน?
อีพวกเลวๆนี่มันจะรู้ไหมเนี่ยว่ามันทำลายชีวิตคนๆหนึ่งไปเลย สนแต่ว่าคนอึ่นทำมันเท่านั้นเอง อีเอสด้วยอีตัวต้นเหตุทั้งปวง
สู้ๆนะน้องพี
-
คนที่นอนเป็นมัมมี่ไม่ใช่พี่ทามสินะ
-
โอ้ยยยยยยย
สมน้ำหน้ากะสั่น เป็นไงล่ะ
-
โหไอ้พี่ทามนี่พระดีจริงๆ
-
ตายแล้ว เรื่องไปกันใหญ่แล้ว :ling1:
-
ท่าจะโดนใช่น้อย
:katai1:
-
นั่นไงไม่ผิดจากที่คาด อุตะ :katai5:
-
:3123 :pig4: :mew1: คนเขียนสู้ๆค่ะ
คนอ่านเครียดและหน่วง ใกล้จุดพีคเข้าไปทุกที
-
น้องพีร้ายเกินไปแล้ว แต่ก็สู้ๆนะ พี่จะอยู่ข้างน้องเสมอ ขอให้มีกำลังที่เข้มแข็งนะ
ไอ้พี่ทามนี่มันเหมาะสมกับน้องพีมากอะ หรือจะให้เป็นพระเอกร้ายๆของน้องพี เพราะโดดเด่นเหลือเกิน
ถ้าได้รักกันก็คงแซ่บมาก :hao6: แต่สงสารพี่เอ็มเนอะ ทำเพื่อน้องพีทุกอย่าง ยอมน้องได้ทุกอย่าง :hao5:
-
โอ๊ยปวดตับแทนเลยอิทามแม่งไม่ได้เป็นไร
แล้วทีนี้พีจะเป็นไงละเมื่อเค้ารู้ทันแผนทั้งหมด
มิหนำซ้ำยังจับได้อีกไม่รู้ว่าจะเป็นไงบ้างอิทาม
ยิ่งโฉดๆอยู่แค่ครั้งที่แล้วก็ทำเอาเกือบบ้าแล้ว
ครั้งนี้ละจะต้องเจอกะอะไรบ้าง :o12:
-
ดีแล้ว ที่เป็นไอ้ทาม ไม่ใช่คนอื่นรับเคราะห์แทนมัน :เฮ้อ: เสียดายที่มันไม่อาการหนักกว่านี้ ทีนี้สิ พีจะทำยังไงต่อ เพราะไม่ง่ายแล้วที่จะต่อกรกับมัน ๆ ต้องเตรียมแผนการณ์มาทำร้ายพีแน่ เหมือนที่พี่เอี้ยๆของมันพูด แทนที่จะสำนึกและเตือนสติน้อง กับยุยงกันทำแต่ความชั่ว ถือว่ามีเงินแล้วจะทำอะไรก็ได้ ขอให้มันเจ็บช้ำเจ็บปวดสาหัสยิ่งพีโดน :fire: สงสารพี่เอ็มจังเลย ความหวังดีกลายเป็นถูกพีที่ตอนนี้กำลังถูกความแค้นครอบงำ มองเป็นการหักหลัง ที่ไปบอกพี่ๆกับแม่ เราว่าเอ็มทำถูกแล้วนะ ลำพังเอ็มคนเดียวห้ามพีไม่ได้หรอก เพราะไม่ได้เป็นที่รักและสำคัญเท่ากับครอบครัว อย่างน้อยตอนนี้พี่ๆกับแม่รู้เรื่องยังพอหาทางช่วยเหลือได้ พี่ต้องคุมสติตัวเองให้มากกว่านี้ แต่ดูแล้วเกินจะเยียวยา โอยยยยยยยยยยยยยยย สงสารพี :ling1: ขออย่าให้พีหรือคนที่พี่รักเป็นอะไรเลยนะ นอกจากไอ้พวกสารเลวที่ทำกับพี :call:
-
นุ้งพีเละแหง๋ม ๆ
พี่เอ็มรีบตามมาช่วยเร็ว ๆ น๊าาา
-
เห้อ แร้วจะเปงไงละเนี่ย
-
ขอจิ้นคู่พี กับพี่ทามก่อนละกัน กลายเป็นคู่แค้น แสนรักซะแล้ว o18 เก็บพี่เอ็มเข้ากรุไปก่อน :z6:
รอตอนต่อไปค่ะ รู้สึกว่าจะไม่ค่อยเจอคำผิดนะคะ o13
:katai3:
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
โอ้ยย สงสารพี่เอ็มม อย่าโกดน้องนะน้องไม่สบายยยย
แต่ว่าาาาา รีบบบบมาปกป้องพีเร็ววพี่เอ็มมม
พี่เอ็มมมมมมอยู่ไหนนนน
มาเร็ววววว
-
หน่วงจิตมาก เรื่องราวดำเนินไปในทางที่ใหล้ถึงจุดตัดแล้วสินะ
ขอให้พีไม่เป็นบ้า มีแต่ความสุขเถอะ อ่านมาตั้งแต่แรก ไม่อยากเห็นพีจบไม่ดี
รอตอนต่อไปนะค่ะ :mew1:
-
เข้ามารอ
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่42
“พี่ทาม”
ผมเอ่ยครางเสียงเบาตาโต พี่ทามจับแขนผมแน่นจนรู้สึกเจ็บ ผมพยายามขัดขืนแต่ก็โดนบีบแรงขึ้น
“คิดว่าลืมกันไปแล้วที่รัก”
พี่ทามพูดแล้วเอาหน้ามาใกล้ผมจนผมต้องผงะออก
“เอ่อ พี่ทามนอนอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาลเหรอ แล้วมานี่ได้ไง”
ผมถามแล้วพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น พี่ทามสะแหยะยิ้มแล้วเอาหน้ามาใกล้ผม ผมพยายามถอยห่างแต่ก็โดนกอดไว้เต็มแรง
“หึหึ พอดีกูเป็นคนดวงแข็งวะ รถพี่กูมีระบบถุงลมนิรภัยอย่างดี กูเลยไม่เป็นอะไรมาก แต่มึงก็แสบนะทำกูเจ็บไม่น้อยเลย”
“พีทำอะไร”
ผมพยายามยิ้มแล้วควบคุมตัวเองไม่ให้สั่น แต่พี่ทามกลับบีบแขนแรงขึ้นกว่าเดิม
“มึงอย่ามาตอแหล กูรู้ว่าทุกอย่างมึงเป็นคนทำ มึงตัดสายเบรกรถกู คิดว่าระดับกูจะไม่รู้หรอห้ะ โรงแรมระดับนั้นมีกล้องวงจรปิดอยู่แล้ว เห็นมึงชัดเจน”
พี่ทามพูดจบเหมือนฟ้าผ่ากลางใจผม วันนั้นผมหน้ามืดเกินไป โมโหเกินไป ลืมนึกถึงกล้องวงจรปิด
ผมเชิดหน้าแล้วรวบรวงแรงผลักพี่ทามออกจากตัวจนหลุด ผมแอบตกใจเล็กน้อยที่พี่เขาผละออกจากผมอย่างง่ายดาย พี่ทามเบ้หน้าเล็กน้อยด้วยความเจ็บ สงสัยยังเจ็บแผลที่รถชน
“งั้นมึงไปแจ้งความสิ รออะไรอยู่ละ”
หมดเวลาแอ๊บแล้ว เปิดเผยตัวจริงกันไป
“หึหึ เลิกแอ๊บแบ๊วแล้วเหรอจ้ะน้องพี”
“ใช่ คนเลวๆอย่างมึงต้องตาต่อตา ฟันต่อฟัน”
ผมพูดจบหันซ้ายขวาแล้ววิ่งทันที แต่ไม่ทันจะวิ่งกลับโดนชายฉกรรจ์2คนจับไว้ซะก่อน
“รอบนี้มึงหนีกูไม่ได้หรอก”
พี่ทามพูดจบก็เข้ามาตบหน้าผมเต็มแรง
“เพี๊ยะ !!”
ผมหน้าสั่นไปตามแรง รู้สึกคาวเลือดในปาก ผมหันหน้าไปมองพี่ทามอย่างไม่ยอมแพ้ก่อนจะเบ้ปากแล้วพูด
“อย่างมึงมันก็ทำได้แค่หมาหมู่”
“ถ้ากูทำได้แค่หมาหมู่มึงมันก็แค่หมาลอบกัด”
พี่ทามพูดจบบีบบางผมจนเจ็บแล้วพูดต่อ
“นี้แค่ออร์เดิฟจ้ะที่รัก เอามันขึ้นรถ”
พี่ทามพูดจบแล้วประโยคหลังหันไปสั่งชายสองคนนั้นให้จับผมขึ้นรถตู้ ผมเดินตามพวกมันไปนิ่ง ไม่คิดจะขัดขืน มันยากเกินไปและเสียพลังงานเปล่า ตอนนี้ผมต้องเลิกสั่น เลิกกลัวแล้วคิด คิดว่าจะหาทางออกอย่างไรดี
พวกมันมัดมือผมอย่างแน่นแล้วเอาผ้ามามัดปากไว้ ผมนั่งนิ่งอย่างใช้ความคิด ไม่เถียง ไม่ขัดขืน ผมตองนิ่งแล้วรวบรวมสติว่าจะเอาไงต่อ
“นิ่งเลยนะมึง กำลังคิดละสิว่ากูจะทำยังไงกับมึง”
พี่ทามที่นั่งตรงข้ามผมถามผมขึ้น ผมเลยมองตาพี่ทาม ถ้าสังเกตดีดีจะรู้เลยว่าพี่ทามร่างกายยังไม่เต็มร้อย แต่ที่ออกมาก็เพราะแค้นสินะ ดี!! แบบนี้แหล่ะความใจร้อนของมึงจะเผามึงเอง
“จ้องเหี้ยไร !!”
พี่ทามพูดออกมาเสียงดังผมเลยหันไปมองทางอื่น
“มึงรู้ไหมกูแค้นมึงแค่ไหนตอนที่รู้ว่ามึงเป็นคนจัดการกู กูกำลังจะจีบมึง เพราะกูถูกใจมึงมาก มึงร้ายโดนใจกู เหมาะมากที่จะอยู่ข้างๆกู”
พี่ทามพูดจบหยิบมีดข้างๆมาไล้ไปตามแก้มของผม ผมหรี่ตาด้วยความเสียว พี่ทามเห็นอย่างนั้นจึงพูดต่อ
“แต่ตอนนี้กูก็ยังถูกใจมึงเหมือนเดิม เมื่อก่อนกูคิดว่ามึงแค่ร้ายแต่นี้มึงมันเลว เลวโดนใจกูมาก เลวเหมือนกูไงละ ฮ่าๆๆ”
พี่ทามพูดพลางไล้มีดไปตามแก้มผมแล้วหัวเราะ ผมรู้สึกสะอิดสะเอียนจนอยากจะอ้วกออกมา
“กูมีทางเลือกให้มึงสองทาง เป็นของกูซะ!!”
พี่ทามพูดจบจ้องตาผมจนผมต้องสบตา แล้วพูดต่อ
“หรือมึงจะเป็นของไอ้พวกนั้นที่รออยู่ที่โกดัง !!”
พี่ทามพูดจบผมตาโตทันที ภาพที่ผมโดนข่มขืนวันนั้นค่อยๆไหลเข้ามาในสมอง ผมพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้สั่น พยายามควบคุมความคิดตัวเอง ปวดหัว ปวดหัว!!
“เป็นไรละมึง กลัวเหรอ ฮ่าๆๆ”
พี่ทามพูดจบบีบหน้าผมอย่างแรง ผมพยายามหลับตา พยายามไม่คิด
“หึหึ มองหน้ากู มองหน้ากูไว้ ในเมื่อมึงไม่เลือกกูจะเลือกให้มึงเอง กูจะให้มึงเป็นของกูก่อนแล้วก็ไม่โดนพวกนั้นรุมโทรมอีกไงละ เหมือนในอดีตไงละ ฮ่าๆ”
พี่ทามพูดจบผลักหน้าผมอย่างแรงจนผมล้มลง ผมรู้สึกปวดหัว หมดแรงไปหมด ยา ยาอยู่ไหน
“ตึก ตึก ตึก”
ผมสั่นกระตุกจนดังไปหมด พี่ทามยืนมองผมด้วยความสะใจ
“อย่าเพิ่งตายไปก่อนละมึง”
พี่ทามพูดแค่นั้นแล้วกลับไปนั่งที่เดิม ผมพยายามปรือตามองด้านหน้า ผมต้องเข้มแข็ง ผมต้องสู้กับความคิดตัวเองให้ได้
ผมมองไปที่หน้าต่างก็เห็น เห็นรถพี่เอส!! พี่เอสขับตามมา อยู่ดีดีในสมองผมก็ฉายแววบางอย่าง ที่พอเหมาะ พอเจาะ ผมแอบยิ้มแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามควบคุมตัวเอง พยายามหลับตาแล้วคิด คิดถึงแผนที่จะเกิดขึ้น
เมื่อมาถึงโกดังผมแสร้งมีท่าทางอ่อนแรงและหวาดกลัว พี่ทามมองผมด้วยความสมเพชแล้วกระชากผมเข้าไป
“พวกมึงสองคนดูต้นทาง”
พี่ทามหันไปสั่งสองคนนั้น แล้วกระชากผมตามพี่เขาไปจนถึงห้องๆหนึ่ง พี่ทามเปิดเข้าไปก็เป็นห้องมืดที่เปิดแอร์รอไว้อย่างเย็นเฉียบ และมีเตียงอยู่ตรงกลาง
“กูเตรียมไว้เพื่อมึงเลยรู้ไหมที่รัก”
พี่ทามพูดจบผลักผมลงไปกับเตียง ผมแสร้งมีท่าทีกลัว พี่ทามเลยเข้ามากระชากผ้าปิดปากผมออก
“กลัวเหรอที่รัก อย่ากลัวเลยมึงโดนกูเสร็จยังมีคนรอมึงอีกเยอะอีกห้อง”
พี่ทามพูดจบผมแกล้งปากสั่นแล้วพูดขึ้น
“พี่ทามพีขอโทษ ปล่อยพีไปเถอะ อย่าทำพีเลย”
พี่ทามกระขากหัวของผมจนผมเจ็บ แล้วมองผมด้วยความเคียดแค้น
“มึงจะให้กูปล่อยคนที่คิดจะฆ่ากูไปง่ายๆนี้นะ”
“พีขอโทษ พียังเด็ก อย่าถือสาพีเลย”
ผมพูดแล้วพยายามบีบน้ำตาให้ไหล พี่ทามเบ้ปากแล้วกระชากหัวผมแรงขึ้น
“โอ้ย !!”
“อย่าหวังอะไรโง่ๆเลย กูจะทำให้มึงหลายจำว่าอย่ามาเล่นกับกู”
พี่ทามพูดจบกดผมลงกับเตียง แล้วใช้มีดข้างๆตัวตัดเชือกที่มัดผมไว้ออก แล้วกดที่คอผมแน่นไม่ให้ผมหนี
“อะ อะ อ๊ะ”
ผมอึดอัดจนเกือบหายใจไม่ออก พี่ทามมองผมแล้วสะแหยะยิ้มสะใจ
“ได้เวลาสนุกกันแล้วที่รัก”
พี่ทามพูดจบก็กระชากเสื้อและกางเกงผมออกอย่างง่ายดาย ผมนอนเปลือยเปล่า พยายามดิ้นแต่พี่ทามกวาดสายตามองร่างเปลือยเปล่าของผมอย่างหื่นกระหาย
“กูไม่แปลกใจเลยทำไมไอ้เอสถึงหลงมึง ไอ้เด็กวิศวะถึงหลงมึง ใครๆถึงอยากได้มึง”
พี่ทามพูดจบผมนิ่งแล้วมองพี่ทามตาหวาน เผยอปากนิดๆอย่างเชิญชวน
“อย่ายั่วกู”
“ไม่ได้ยั่ว”
ผมพูดเสียงแผ่วแล้วปรือตา พี่ทามทนไม่ไหวปล่อยมือที่กดคอผมไว้แล้วก้มลงบดจูบผมอย่างรุนแรง ผมเลยตั้งท่า ลูบไล้ร่างกายพี่ทามอย่างเชิญชวน พี่ทามผละมองหน้าผมแล้วซุกไซร้ซอกคอย่างรุนแรง จนเป็นรอยแดงไปหมด
ระหว่างที่พี่ทามมัวแต่หลงใหลในร่างกายผม ผมเอามือที่ว่างอยู่จับมีดข้างๆแล้วเสียบที่หลังพี่ทามทันที
“อ๊ะๆ คิดว่ากูจะโง่ขนาดนั้นเหรออีสัส”
พี่ทามยั้งมือผมไว้ทันก่อนที่ผมจะปักหลังแค่นิดเดียว ผมพยายามฝืนแรง ผมมองหน้าพี่ทามอย่างไม่ยอมแพ้แล้วตัดสินใจโขกหัวพี่ทามอย่างแรง
“โอ้ย!!”
ผมรู้สึกมึนไม่น้อย หันไปมองพี่ทามที่กุมหัวตัวเองไว้แล้วรีบเอามีดไปแทงที่ท้อง แต่กลับโดนรั้งไว้ก่อน
“มึงมันอีงูพิษ!!”
พี่ทามพูดออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ผมเลยเบ้ปากแล้วกรอกตาใส่
“รู้ว่ากูเป็นงูพิษแล้วยังจะมาเล่นด้วย”
“เพี๊ยะ !!”
ผมพูดจบพี่ทามตบที่หน้าอย่างเต็มแรง ตนผมล้มลง ผมกำมืดในมือแน่นจะเสยแทงพี่ทามแต่พี่ทามปัดมันออกซะก่อน
“อ๊ะ !!”
ผมครางออกมาด้วยความเจ็บที่มือ พี่ทามจิกหัวผมจนผมเงยหน้าแล้วมองผมด้วยแววตาโกรธแค้น
“มึงมันร้าย มารยา งูพิษ”
“แล้วไง”
ผมลอยหน้าลอยตาอย่างไม่ยอมแพ้ พี่ทามจะตบผมอีกรอบ แต่ผมเอามือที่ว่างบีบกล่องดวงใจพี่ทามอย่างเต็มแรง
“โอ้ยยยยยยยยยยยยย !!”
พี่ทามร้องเสียงดังแล้วมองผม ผมเลยลุกขึ้นแล้วถีบหน้าพี่ทามอย่างแรง
“ผั๊วะ !!”
“นี้ที่มึงตบกูไอ้สัส !!”
ผมเดินไปหยิบมีดแต่กลับโนพี่ทามกระชากขาไว้จนล้ม
“โอ้ย !!”
ผมหันไปมองพี่ทามแล้วจะหยิบมีกแต่ไม่ทัน โดนพี่ทามกระชากเข้าไปอยู่ใต้ตัวพี่เขาซะก่อน
“กูให้มึงนอนบนเตียงดีดีไม่เอาใช่ไหม ได้ เอาที่พื้นนี้แหล่ะ”
พี่ทามถอดกางเกงตัวเองออกแล้วจับความเป็นชายของตัวเองที่แข็งจัดจนผมตกใจ
“นี้มึงยังมีอารมณ์”
“กูชอบนักอะไรๆซาดิสแบบนี้ มึงนี่โดนใจกูจริงๆ”
พี่ทามพูดแล้วก้มลงมาเลียแก้มผมแล้วกระแทกความเป็นชายเข้ามาอย่างแรงจนร่างกายผมสะท้านไปหมด
“อ๊า อ๊ะ”
ผมรู้สึกเจ็บไปหมดจนทนไม่ไหว ตัดสินใจช่วงพี่ทามกำลังสนใจกับท่อนล่าง บีบแขนพี่ทามที่ยังไม่หายดีนักเต็มแรง
“โอ้ยยยยย”
พี่ทามล้มตัวลงไปนอนข้างๆผม แล้วคลำมืออย่างเจ็บปวด ร่างกายยังไม่หายดีก็แบบนี้แหล่ะ
ผมพยายามพยุงตัวเองขึ้นแล้วมองพี่ทามก่อนจะใช้เท้าเหยียบที่ขาขวาพี่ทาม ผมสังเกตตั้งนานว่าพี่ทามเดินขาขวาแปลกๆ
“โอ้ยยยยยยยย !!!”
พี่ทามร้องเสียงดังมาก ผมก็ยังเหยียบพี่ทามไปเรื่อยๆ แล้วมองพี่ทามด้วยความสะใจ
“นายครับ เดินอะไรขึ้น”
มีผู้ชายฉกรรจ์คนหนึ่งเปิดประตูมา มองผมแล้วรีบเข้ามาจับผมไว้ทันที
“เอามันไปรุมโทรมเดี๋ยวนี้ เอาไปไว้ที่ห้องD แล้วมึงไปตามคนมาเยอะๆ”
พี่ทามสั่งผมด้วยสายตาเคียดแค้น ผมยืนกำหมัดแน่น พยายามควบคุมตัวเอง
“เอาไปเดี๋ยวนี้”
“ครับ นาย!!”
ผู้ชายคนนั้นกระชากผมออกมาจากห้องแล้วลากผมไปทิ้งไว้ในห้องหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากห้องนั้นนัก
“มึงอยู่นี้ อย่าคิดหนี ไม่งั้นตายแน่”
ผู้ชายคนนั้นชี้หน้าผมอย่างคาดโทษ แล้วออกไป ผมหันไปรอบๆห้อง ห้องนี้มีหน้าต่างบานเดียว ผมรีบเปิดทันที
“พี!!”
เสียงเรียกจากด้านหลังผมหันไปมองเจอพี่เอสยืนอยู่
“พี่เอส”
ผมเอ่ยครางตาเป็นประกายทันที มาทันเวลามากๆ
“พีเราหนีกันเถอะ เดี๋ยวพี่พาพีหนีเอง”
พี่เอสเข้ามาจับมือผมแล้วถอดเสื้อนอกออกให้ผมใส่คลุมร่างเปลือยเปล่าเอาไว้ ผมมองพี่เขาอย่างบอกไม่ถูก
“ครั้งนั้นพี่เป็นคนที่ทำให้พีเจอกับฝันร้าย แต่ครั้งนี้พี่จะทำให้พีรอดจากฝันร้ายเอง”
พี่เอสพูดแล้วจับมือผมแน่น ผมมองพี่เขาแล้วตัดสินใจพยักหน้าให้ พี่เอสยิ้มรับแล้วจับมือผมไปที่ประตู
“เอ้ยๆ พวกมึง มันอยู่ในห้องนั้นนะ มึงเข้าไปจัดการก่อน เดี๋ยวกูไปตามพวกไอ้ศรก่อน”
เสียงผู้ชายที่จับผมมาที่นี้ดังขึ้น ผมกับพี่เอสมองหน้ากันทันที
“ไปทางหน้าต่างเถอะพี”
พี่เอสพูดจบจะดึงมือผมไปที่หน้าต่างแต่ผมฝืนไว้ พี่เอสหันมามองหน้าผมแล้วขมวดคิ้ว
“พีไม่ไป ถึงเรากระโออกทางหน้าต่างไม่ใช่ว่าจะรอด พวกมันมีปืน”
“แต่ก็ดีกว่ายืนอยู่เฉยไม่ใช่เหรอ”
“ก็ต้องมีคนอยู่ในห้องนี้คนนึงเป็นตัวแทน แล้วให้อีกคนรอดไงละ”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบแล้วมองหน้าพี่เอส พี่เอสจ้องตาผมแล้วหน้าเครียด
“พี่เอสจำได้ไหม พี่เอสเป็นคนพูดเองเมื่อกี้ว่าพี่จะทำให้พีรอดจากฝันร้ายครั้งนี้”
ผมพูดแล้วมองพี่เขาอย่างคาดคั้น ก่อนจะเชิดหน้าแล้วพูดต่อ
“แล้วพีเคยบอกพีจำได้ไหม ว่าพี่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้พีหายโกรธ ให้พีอภัยให้พี่”
ผมพูดจบยิ้มหวานให้พี่เอส พี่เอสปล่อยมือผมแล้วมองหน้าเครียด
“ได้ข่าวว่าเด็กนายเด็ดสัสวะ ใครก่อนวะ”
“กูก่อนโว้ย”
“กูก่อน”
เสียงจากด้านนอกดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เหมือนการบีบพี่เอสทางหนึ่ง
“เหลือเวลาไม่มากแล้ว พี่จะทำตามที่สัญญา หรือจะดีแต่ปากเหมือนเมื่อก่อน”
ผมพูดแล้วมองพี่เขาเหยียดๆ พี่เอสเลยตัดสินใจสบตาผม ในแววตาพี่เขาดูเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“ได้ พี่จะยอมแทนพีเอง พีหนีไปเถอะ”
พี่เอสพูดจบผมยิ้มหวานทันที ผมโบกมือบายนิดนึงแล้วรีบผลักหน้าตาแล้วออกไปซ่อนด้านนอกหน้าต่างทันที ผมปิดหน้าต่างแต่ดีที่ยังมีรูพอให้เห็นเหตุการณ์ด้านใน
“ไหนวะเด็กนาย”
พวกมันเปิดประตูเข้ามาเจอพี่เอสที่ยืนอยู่ พวกมันงงๆเล็กน้อยแต่ก็พูดขึ้น
“ไม่ใช่ที่คิดวะ แต่ก็หล่อดี ผิวพรรณขาวดี”
ใครหนึ่งในนั้นพูดจบ พวกนั้นก็กระโจนเข้ามาหาพี่เอสอย่างหื่นกระหายทันที
พี่เอนินนิ่งให้พวกมันจัดการเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออก พี่เอสนิ่งเงียบไม่พูดอะไร พวกมันรุมซุกไซร้พี่เอสจนเนื้อตัวที่ขาวสะอาดแดงไปหมด
“ซี๊ดดดดด อ่าห์ กูขอเสียบคนแรก”
ใครหนึ่งในจำนวน5คนนั้นพูดขึ้นแล้วจับขาพี่เอสพาดบ่า จังหวะนั้นเองพี่เอสเบี่ยงหน้าหนีมาทางหน้าต่าง เราสองคนบังเอิญสบตากันพอดี พี่เอสมองผมแล้วน้ำตาไหล
“ซี๊ดดดดดดดดดด อ่าห์ ฟิตจริงโว้ย”
“เบาๆดิสัส เลือดออกเลยเห็นไหม”
“แม่ง เสียวเหี้ยๆ”
พี่เอสน้ำตาไหลแล้วสบตากับผม ผมมองพี่เอสนิ่ง ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก มันทั้งสะใจ ดีใจ และเห็นใจ
แต่อยู่ดีดีภาพในวันนั้นก็ย้อนเข้ามาทำให้ผมเลือกที่จะยืนแล้วเดินหนี ไม่คิดจะเข้าไปช่วย
พี่จะได้รู้สึกบ้างว่าคนโดนข่มขืนมันเป็นยังไง
“ไอ้สัส !!! มึงทำอะไรเพื่อนกู”
เสียงพี่ทามดังลั่นห้อง ผมตาโตทันที โดนจับได้แล้ว ผมหันซ้ายขวาแล้วเดินเข้าไปตามทางป่ารกทันที
“อีงูพิษมันไปไหน อีนี้มันร้ายจริงๆ กูเชื่อแล้ว”
พี่ทามพูดจบผลักหน้าต่างออก ผมรีบวิ่งหนีทันที
“ปัง ปัง !!”
พี่ทามยิงปืนมาด้านผม ผมรีบหมอบทันที หันหลังไปเจอพี่ทามที่กระโออกจากหน้าต่างวิ่งตามผมมา ผมรีบลุกขึ้นแล้ววิ่ง
“ปัง ปัง ปัง !!”
“โอ้ย !!!!”
ผมรางออกมาเสียงดังแล้วฟุบลงกับพื้นทันที รู้สึกเจ็บแปลบที่ขาขวา มองที่ขาเลือดไหลออกมา ผมโดนยิง!
ผมหันไปมองพี่ทามที่เดินเข้ามาใกล้ ผมพยายามคลานหนีแต่กลับโนกระชากหัวจากด้านหลังอย่างแรง
“อ๊ะ โอ้ยยย”
ผมมองพี่ทามด้วยแววตาเกลียดชัง และพี่ทามก็สะแหยะยิ้มทันที
“มึงมันแสบจริงๆอีงูพิษ”
พี่ทามพูดจบเอาปืนมาจ่อใต้ค้างผม
“กูอยากจะฆ่ามึงให้ตายซะตอนนี้เลยจริงๆ”
พี่ทามพูดเสียงเหี้ยมจนผมสั่น ผมมองพี่ทามสายตาหวั่นไหว
“กลัวเหรอ มึงมันงูพิษจริงๆ จะตีงูมันต้องตีให้ตาย ไม่งั้นมันหลับมาแว้งกัดแน่”
พี่ทามพูดจบผมถีบเข้าไปที่ซี่โครงพี่ทามอย่างแรง
“ผลั๊วะ !!”
พี่ทามถอยออกห่างผม ผมเลยหยิบท่อเหล็กแถวนั้นมาฟาดใส่พี่ทามอย่างแรง
“ป๊าบ ป๊าบ !!”
พี่ทามเอามือมาบังไว้แล้วขัดขาผมจนล้มลง
ผมมองหน้าพี่ทามอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะพาดไปที่หน้าพี่ทามอย่างแรง
“ป๊าบ !!”
“ปัง !!”
พี่ทามก็ยิงสวนปืนมาทันที ลูกกระสุนเฉี่ยวหัวไหล่ผมไปนิดนึง แต่ก็รู้สึกเจ็บไม่น้อย
พี่ทามจับหน้าตัวเองอย่างเจ็บปวด ผมเลยพยุงตัวเองขึ้นอย่างยากลำบาก เหนื่อย เหนื่อยเหลือเกิน
“ไอ้ทาม มึงหยุดเถอะ”
พี่เอสพูดเสียงดัง พี่เอสเดินขาแปลกๆมาในสภาพใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย
“กูไม่หยุด มึงเลิกโง่ช่วยอีเด็กนี้สักที มันใช้มึงเป็นเครื่องมือแก้แค้นมึง กู และทุกคน”
พี่ทามพูดจบแล้วพยายามมองผม ผมเลยรีบเดินหนีทันที
“ปัง !!”
ปืนไม่โดนผมรอบนี้ ผมเลยพยายามเดินออกมา
“โอ้ย !!”
ผมล้มตัวลงอย่างเจ็บปวด เจ็บขา เจ็บไหล่ไปหมด
“น้องมันก็โดนไปไม่น้อย มึงพอเถอะ กูขอ”
พี่เอสเดินมาระหว่างกลางผมกับพี่ทามแล้วพยายามเกลี่ยไกล่
“ไม่ !!”
พี่ทามพูดจบลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้ผม พี่เอสเดินตามมา พี่ทามเล็งปืนมาทางผม ผมเลยลุกขึ้นแล้วดึงตัวพี่เอสมาบังทันที
“ปัง !!”
กระสุนปืนดดนเข้าที่แขนพี่เอสจนพี่เอสล้มตัวฟุบลงไป
“มึง อีงูพิษ !!!”
พี่ทามมองผมอย่างเกรี้ยวกราดแล้วกระชากผมเข้าไปใกล้ก่อนจะจ่อปืนเข้าที่ขมับผม ผมรีบผลักพี่ทามก่อนที่จะยิง พี่ทามล้มลงเผลอปล่อยปืน ผมเลยรีบหยิบปืนมาแล้วจ่อพี่ทามทันที
“ตายซะเถอะมึง!!”
ไม่ทันผมจะยิงกลับโนพี่เอสกระแทกจนล้มลงซะก่อน ผมกำปืนแน่น พี่ทามเข้ามาแย่งปืนจากผม
เราสองคนชุลมุนแย่งปืนกันยกใหญ่ ผมใช้แรงเฮือกสุดท้ายหันกระบอกปืนไปทางพี่ทามแล้วจ่อที่ตัวพี่ทาม
“ปัง !!”
ผมเหนี่ยวไกปืนแล้วตาโต พี่ทามมองผมตาโตไม่แพ้กันก่อนจะล้มตัวลงทันที
เลือดที่ทามเต็มมือผมไปหมด ผมหันมองพี่ทามที่สลบไป มองพี่เอสที่สลบสลับกัน
เลือดของทั้งสองคนเริ่มไหลเต็มพื้นไปหมด
ผมปล่อยกระบอกปืนลงแล้วมองเลือดในมือตาโต หายใจติดขัด
“ฉันฆ่าคน ฉันฆ่าคนด้วยมือฉันเอง”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
แล้วสติผมกับดับลง
ตำรวจหลายนายพร้อมกับเอ็ม เพลง และแพทมาถึงที่โกดัง ยืนกันไม่นานก็ได้ยินเสียง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ทั้งสามคนหันมามองหน้ากันแล้วรีบวิ่งตามเสียงไปทันที
เมื่อมาถึงที่เกิดเหตุ ทั้งสามคนเห็นพี เอส ทาม นอนจมกองเลือด ไม่รู้ว่าเลือดใครเป็นของใคร
“พี !!!!!!!!!”
เอ็มพูดออกมาเสียงดัง ภาพที่เขาเห็นคือคนที่เขารักฟุบลงไปกับพื้นจมกองเลือด ตามตัวเปรอะเลือดไปหมด
____________________________________________________________________________
จริงๆว่าจะตัดตอนให้คนอ่านลุ้น แต่ไม่ตัดดีกว่า เอารวดเดียวให้จบ ให้มันส์ไปเลย
อีกสองตอน(โดยประมาณ)ก็คงจะได้ปิดม่านเรื่องนี้แล้ว
แอบใจหายนะเนี้ย เรื่องนี้แต่งนานสุดละ ผูกพันธ์กับตัวละครไม่น้อยเลย
ขอบคุณทุกท่านจริงๆที่อยู่กันมาถึงตอนนี้ ขอบคุณจริงๆครับ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นคร้าบ :L2: :กอด1:
-
นี่สินะ ความผิดของคนอื่นเท่าภูเขา ความผิดของตนเองเท่ารูเข็ม
เห็นว่าแต่พีว่าเลวร้ายทำคนอิ่น เป็นงูพิษแต่ไม่ได้พูดถึงสิ่งที่ตัวพวกมันทำเลย ไม่มีการสำนึกว่าสิ่งที่พวกมันทำเมื่อก่อนนั้นทำลายชีวิตคนดีๆคนหนึ่งไปโดยสิ้นเชิง
ส่วนตัวแล้วก็คิดว่าสิ่งที่พีทำไปเป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่การกลับมาเจอพวกมันอีกครั้งก็เป็นเหมือนตัวเปิดกล่องแพนดอร่าในตัวของพี กลัวว่าพีจะไม่มีทางหันกลับมาสู่หนทางปกติได้อีก โทษที่ทำไปก็หนักหนาสาหัสพอตัว ยังไงก็ขอให้พีสามารถหันกลับมาสู่เส้นทางชีวิตปกติที่ดีได้ เอ็มอาจจะเป็นตัวแปรที่ดีในจุดนี้ที่สามารถจะซัพพอร์ทเป็นที่พึ่งทางใจให้พีได้ในตอนหลังจากนี้ กลัวว่าจะจบไม่ดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะ :กอด1:
-
เดาว่าพีต้องเข้ารพ.บ้า ไม่ต้องรับโทษเพราะเป็นวิกลจริต ส่วนเอ็มก็โดดเดี่ยวต่อไป อิอิ คนอื่นก็รอดตัวไป
-
ตอนนี้มันส์สะใจจริงๆ แต่ว่าเอิ่มน้องพีจะเป็นบ้าไหมเนี่ย :z3: :z3:
-
:sad4: เข้มข้นสุดๆเลย
หมอน่าจะเข้าใจสภาพจิตของพีดี เพราะว่าน้องไม่ได้หายขาดจากการสติหลุดคราวก่อน คิดว่าเรื่องนี้น่าจะทำให้พีรอดคุก อีกอย่างปืนมีทั้งลายนิ้วมือของทั้งสามคน แย่งกันไปแย่งกันมาก็ยากจะบอกว่าใครยิงใคร ไม่รู้นะว่าใครจะตายรึเปล่าแต่ไอ้ทามมันไม่น่าอยู่รกโลกอะ มันระยำเกินไป
พี่เอ็มช่างเป็นพระเอกที่บทน้อยเหลือเกิน สงสารอะ
เอาใจช่วยคนเขียนจนถึงตอนสุดท้ายเลยนะ รอค่ะ :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
จะจบแล้วหรอ โถ่ๆ รออยู่นะ
-
จะเป็นยังไงต่อไปเนี่ยๆๆ
:katai1:
-
จะจบแล้ว ยังสงสารพีอยู่เลย
พี่เอ็มเป็นพระเอกพูดน้อย บทน้อย
:katai5:
-
แบบนี้แหละมัน ..... ตาต่อตาฟันต่อฟัน .....
-
:ling3: โหดจริงๆตอนนี้
พี่เอสโดนเสียบ โอ้ย สยอง สงสารพี่เขาเหมือนกันนะ แต่ก็ถือว่าชดใช้ให้กับน้องพีละกันเนอ
แล้วน้องพีจะติดคุกมั้ย ข้อหาพยายามฆ่าเลยนะ ไม่อยากให้น้องพีเป็นบ้าอะ สงสารน้องมาก
ถ้าพี่ทามกับพี่เอสตายไปก็คงจะดี อยากให้น้องพีกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติ อยากให้มีความสุขกับพี่เอ็ม
น้องพีน่าสงสารมาเยอะแล้ว อยากให้น้องหลุดพ้นจากตรงนี้ อยากให้น้องเป็นเด็กใสๆเด็กธรรมดาเหมือนคนอื่น
-
โหยยย
เรื่องนี้้โหดว่ะ
อย่าตายนะ
#แอบสงสารเอสเบาๆ
:serius2:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
โหดดดปายยยย
ที่น้องพีต้องมาเจออะไรแบบนี้
โอ้ยยยยย
-
เห้ออ ใกล้จบแร้วสินะ!!
-
เป็นโรคจิตก็เลยรอดคุกสินะ :ruready
-
เครียด
-
เป็นตอนที่ดุเดือดเหลือเกิน น้องพีเกือบไปแล้ว เกือบจะไม่รอด ยังดีที่ไอ้พี่เอสมันตามมา และมาเพื่อรับกรรมด้วย มันก็สาสมแล้วที่เอสจะถูกกระทำเหมือนที่พีเคยโดน น้อยไปนะยังไม่ครบคนเลย ไอ้ทามมาขัดซะก่อน อันนี้เราใจแข็งไม่สงสารนะ นึกไปถึงว่าถ้าเราเป็นพี และคนที่เรารักและไว้ใจหวังว่าจะไม่สร้างความเจ็บช้ำเหมือนพี่มัน อุตส่าห์เปิดใจให้อีกครั้ง กลับทำเราเจ็บปวดตายทั้งเป็น กว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้ต้องเสียอะไรไปบ้าง ครอบครัวต้องทุกข์ใจกับพีแค่ไหน พอจะลืมก็เสือกกลับมาในชีวิตมารื้อฟื้นขึ้นมาอีก สมควร :m16: และคิดว่าส่วนหนึ่งเพราะเอสก็คงรู้สึกผิดกับพีด้วยแหละ ขอให้เอสกลับตัวกลับใจก็แล้วกัน ส่วนไอ้ทามไม่อยากให้มันตาย อยากให้มันรับกรรมมากกว่านี้ ดูไม่มีความสำนึกสักนิด ขนาดเอสบอกแล้วว่าพีก็เจ็บไม่ใช่น้อย มันยังจ้องจะเอาคืน ไม่คิดว่าตัวเองเคยทำร้ายพีมาขนาดไหน อย่าเพิ่งตายคนอย่างเมิงอ่ะ อยู่รับกรรมต่อเถอะ อยู่ให้ถูกรุมโทรมเกินสิบก่อน :call: ส่วนน้องพีคิดว่าคงต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อบำบัดจิตใจสักระยะ คงมีแต่ความรักจากครอบครัวและคนที่รักจริงอย่างพี่เอ็ม (ใช่ไหม) คอยเยียวยารักษา หวังว่าพีจะกลับมาสดใสและเริ่มต้นชีวิตใหม่ทีดีนะ :3123:
-
:ling1: :ling1:
มาต่อเหอะนะ
ตอนต่อไปจะเป็นไงหล่ะเนี๊ยะ
-
สติหลุดเลย :hao5:
-
พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่43
Part เอ็ม
ผมเดินไปมาอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน ผมรู้สึกกลัวไปหมด มือสั่นไปหมด กลัว กลัวว่าจะเสียพีไป
“มึงหยุดเดินสักทีเถอะไอ้เอ็ม กูปวดหัว”
ไอ้เพลงพูดขึ้น มันก็เครียดและเป็นห่วงพีไม่แพ้ผมหรอก
“กูเป็นห่วงพี”
“กูรู้ว่ามึงเป็นห่วงพี แต่มึงเดินไปมาก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก”
ไอ้เพลงพูดจบผมยอมนั่งลงข้างๆมันแต่โดยดี ถัดจากไอ้เพลงไปเป็นพี่แพทที่นั่งนิ่งมาตลอดทาง พี่แพทไม่พูดกับใครสักคน
ไอ้เพลงหันไปมองพี่ชายตนเองแล้วตบไหล่เบาๆ
“พี่แพทอย่าคิดมากเลย”
“เพลงจะไม่ให้พี่คิดมากได้ไง ถ้าไม่ใช่เพราะพี่กดดันพี พีอาจจะไม่เป็นอย่างนี้ก็ได้ ถ้าพี่รู้ทัน ถ้าพี่ห้ามพีทัน”
พี่แพทพูดออกมาอย่างปวดร้าวน้ำตาคลอ แล้วพูดต่อ
“พี่ปกป้องพีไม่ได้อย่างที่พี่เคยพูด”
พี่แพทพูดจบซบเข้าฝ่ามือตัวเอง ไอ้เพลงเลยเข้าไปกอดพี่ชายมันอย่างปลอบโยน
“พี่อย่าคิดมากไปเลย ถ้าพี่ผิด ผมก็มีส่วนผิด พีก็น้องผมเหมือนกัน”
ผมนั่งมองสองพี่น้องกอดกันแล้วรู้สึกจุกในอก ผมเป็นคนเดียวที่รู้ว่าพีจะทำอะไร แต่ผมกลับห้ามพีไม่ได้
“กูขอโทษวะที่บอกให้มึงรู้ช้าไปเพลง”
ผมพูดออกมาเสียงเบาอย่างรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรมึง อย่างน้อยมึงก็บอก”
ไอ้เพลงยิ้มน้อยๆเพื่อไม่ให้ผมคิดมาก แต่ผมก็อดคิดไม่ได้
“น้องละเพลง แพท”
แม่ของพีเดินมาที่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างรีบร้อน โดยข้างๆมีพ่อคอยประคองมา
“น้องอยู่ในห้องฉุกเฉินครับ”
ไอ้เพลงที่ดูจะมีสติที่สุดเป็นคนตอบ
“น้องไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหมลูก”
แม่ของพีถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ผมเห็นถาพตรงหน้าต้องเบื้อนหน้าหนี มันเจ็บปวดเกินไป
“ไม่ครับ น้องต้องไม่เป็นอะไร”
ไอ้เพลงพูดจบ คุณหมอก็เปิดประตูออกมาทันที
“ลูกผมเป็นไงบ้างครับ”
พ่อของพีเป็นฝ่ายถามขึ้นมาก่อน คุณหมอขยับแว่นนิดนึงแล้วตอบ
“คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่ดูเหมือนคนไข้จะมีปัญหาทางจิต เราจะให้จิตแพทย์มาตรวจอีกที”
คำตอบของคุณหมอในตอนแรกทุกคนมีสีหน้าดีขึ้น แต่ตอนหลังกลับทำให้ทุกคนเงียบลง
“ผมได้ติดต่อไปทางจิตแพทย์ที่ดูแลคนไข้อยู่แล้วนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเข้ามาดูอาการให้”
หมอพูดจบก็ขอตัวไป ผมยืนนิ่ง นี้พีถึงขนาดต้องมีจิตแพทย์เจ้าของไข้เลยเหรอ
“น้องจะกลับมาเป็นปกติได้ใช่ไหม”
แม่พูดขึ้นเสียงแผ่วเบา
“น้องต้องผ่านไปได้ครับ น้องเคยผ่านมาได้แล้วครั้งหนึ่งแล้วทำไมครั้งนี้จะผ่านไปไม่ได้”
ไอ้เพลงพูดให้กำลังใจแม่ ผมยืนมองนิ่ง อดีตของพีช่างเลวร้ายจริงๆ
เช้าวันต่อมาผมตื่นแต่เช้าเพื่อไปโรงพยาบาลที่พีอยู่ ไปถึงก็เจอแม่ ไอ้เพลงอยู่ในห้อง ผมไหว้แม่เสร็จก็มองพีที่นั่งอยู่บนเตียงนิ่ง ที่ขาพันแผลจากการโดนยิงเอาไว้ พีนั่งนิ่งเงียบเหม่อมองไปทางระเบียง ไม่พูดคุยกับใคร
“พีตื่นนานยังครับแม่”
ผมถามแม่ของพีขึ้น แม่หันมายิ้มให้ผมแล้วตอบ
“น้องตื่นได้สักพักแล้ว ตื่นมาก็ไม่พูดไม่คุยกับใคร ใครชวนคุยก็นิ่ง”
ผมพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินเข้าไปหาพี ผมจับมือพี พีหันมามองหน้าผมเล็กน้อยก่อนกลับไปมองระเบียงต่อ
“พีจำพี่ได้ไหม”
ผมถามพีเสียงแผ่ว ถ้าพีจำผมไม่ได้ละ ผมต้องเจ็บปวดมากๆแน่ๆ
“.....”
คำตอบที่ได้คือการนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ผมก้มหน้าลงแล้วลูบมือพีอย่างแผ่วเบา รู้สึกตัวอีกทีก็มีไอ้เพลงมาตบไหล่
“ปล่อยน้องก่อนเถอะมึง เดี๋ยวอีกไม่นานหมอก็จะมาดูอาการละ”
ผมเลยยอมปล่อยมือน้องแต่โดยดี ผมนั่งบนโซฟามองน้อง ไม่นานพี่แพทและพ่อก็เปิดประตูเข้ามา
“เป็นไงบ้างคะคุณ”
แม่ถามพ่อขึ้นทันทีที่พ่อนั่งบนเก้าอี้ แต่พี่แพทเป็นคนตอบแทน
“ไอ้ทามไม่ตาย เป็นอัมพาตครึ่งล่าง เดินไม่ได้ ส่วนไอ้เอสอาการดีขึ้นละครับแม่ แขนหักต้องใส่เฝือก”
“ดีแล้วที่ไม่มีใครตาย”
แม่พูดออกมาอย่างโล่งอก แล้วถามต่อ
“แล้วทางนั้นจะเอาเรื่องเราไหม”
“เคลียร์กันอยู่ครับ ตำรวจรอสอบปากคำน้องอยู่”
พี่แพทพูดจบทุกคนหันไปมองพี น้องนั่งนิ่งไม่สนใจอะไร
“เมื่อไหร่จะหมดเวรหมดกรรมกันสักทีนะ”
แม่ครางออกมาแผ่วเบาแล้วมองพีอย่างปวดร้าว ผมนั่งมองภาพนั้นนิ่ง ความเสียใจของผม ความเป็นห่วงของผมยังไม่ถึงครึ่งผู้หญิงคนนี้เลยด้วยซ้ำ
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูทำให้เราหันไปสนใจด้านหน้าแทน ไม่นานคุณหมอก็เปิดประตูเข้ามา เป็นคุณหมอที่ยังหนุ่มกว่าที่ผมคิด และดูดีไม่น้อยเลย
“ผมขอตรวจคนไข้เลยนะครับ”
ผมพูดจบทุกคนพยักหน้า
ผมนั่งมองหมอพยายามซักถามพี แต่พีก็นั่งนิ่งเงียบไม่พูด ไม่ตอบอะไรทั้งนั้น คุณหมอมีความอดทนมากที่ถามพีอยู่นานแต่พีก็ไม่ตอบอะไรเลย ไม่มีปฏิกิริยาร่วมด้วยสักนิดเดียว
“ขอโทษนะครับ”
เสียงดังจากหน้าประตูทำให้ทุกตยหันไปมอง เจอตำรวจสองนายมาพร้อมกับผู้ใหญ่3คน คงจะเป็นพ่อแม่ของทางนู้นสินะ
“จับมันเลยคะคุณตำรวจ อีนี้มันทำให้ลูกฉันต้องแขนหัก ทำให้ลูกฉันต้องโดนยิง”
มาถึงผู้หญิงมีอายุคนหนึ่งก็ชี้หน้ามาทางพี แล้วพูดเสียงดังจนทุกคนตกใจ
“ใจเย็นๆนะครับคุณ เราต้องสอบสวนก่อน”
ตำรวจพยายามไกล่เกลี่ยผมมองหน้าผู้หญิงคนนั้นที่มองพีอย่างโกรธเคือง ผู้ชายอีกคนที่ดูมีมาดไม่น้อย ผมพอจะรู้จักผู้ชายคนนี้ เขาเป็นเจ้าของผับและธุรกิจมืดหลายอย่าง
“คุณหมอถามไปถึงไหนละครับ”
เสียงหน้าเกรงขามดังขึ้น คุณหมอเลยหันไปตอบ
“เหมือนคนไข้จะมีปัญหาทางจิตครับ ปิดรับทุกอย่าง ไม่ปฏิกิริยากับอะไรทั้งสิ้น”
“อ๋อ บ้านี้เอง”
ผู้หญิงสูงวัยคนนั้นพูดออกมาเสียงดังจนแม่พีลุกขึ้นมองอย่างไม่พอใจ
“หุบปากคุณเดี๋ยวนี้นะ”
“ทำไมฉันต้องหุบปาก ก็ลูกแกมันในบ้าจริงๆนิ เคยบ้าครั้งนึงแล้วครั้งนี้ก็บ้าอีกสินะ”
ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างเหยียดๆจนแม่พีทนไม่ไหวเดินเข้าไปตบหน้าอย่างแรง
“เพี๊ยะ !!”
“แกตบหน้าฉัน !!”
ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างโมโหแล้วจะตบกลับแต่ กลับมีเสียงกรี๊ดดังลั่นมาขัดซะก่อน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!”
พีกรี๊ดออกมาเสียงดังแล้วจะเดินเข้ามาทำร้ายผู้หญิงคนนั้น คุณหมอและตำรวจจึงช่วยจับกันไว้
“ฉันจะฆ่าแก ไม่งั้นแกจะฆ่าฉัน อีเลว อีเลว อีเลว ฮ่าๆๆๆๆ”
พีพูดอย่างเสียงดัง ถลึงตาโตชี้หน้าใส่ผู้หญิงคนนั้นจนผู้หญิงคนนั้นตัวสั่นถอยหลังด้วยความกลัวจนสามีของผู้หญิงคนนั้นต้องประครองไว้
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!”
พียังกรี๊ดเสียงดังจนทุกคนแสบหู ไม่นานพีก็กระตุกแล้วก็สลบไป ผมยืนมองพีด้วยความสงสารจะเข้าไปช่วยก็โดนคุณหมอกันไว้ คุณหมอและตำรวจช่วยกันประครองพีขึ้นเตียงแทน
“ผมว่าพวกคุณกลับไปก่อนเถอะครับ คนไข้ยังไม่พร้อมจะใส่ปากคำอะไรทั้งนั้น”
คุณหมอพูดขึ้น ทางพ่อของนายทามหันมามองพีนิดนึงก่อนจะส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น
“มีปัญหาทางจิตแบบนี้ยังไงก็หลุดคดี ผมถือว่าผมไม่เอาเรื่องแล้วกัน ชดใช้กับเรื่องในอดีตที่ลูกชายผมทำเลวๆไว้ ผมขอตัว”
พ่อของทามพูดก็เดินออกจากห้องไป แม่ของเอสยังยืนมองพีด้วยความโกรธ
“คุณ แล้วเราจะเอายังไงต่อ”
สามีของผู้หญิงคนนั้นถามขึ้น ผู้หญิงคนนั้นยืดหน้าแล้วเชิดก่อนจะพูดขึ้น
“ยังไงฉันก็ไม่ยอม จะเอามันเข้าคุก”
ผู้หญิงคนนั้นพูดจบผมทนไม่ไหว ลุกขึ้นยืนแล้วไปยืนด้านหน้าผู้หญิงคนนั้น
“คุณคงเป็นคุณนาถลดา เจริญพิทักษ์ใช่ไหมครับ ผมอนาวิน ไพศาลพิบูลย์ คุณคงรู้จักตระกูลไพศาลพิบูลย์ใช่ไหมครับ”
ผมพูดจบเว้นวรรค์ให้ผู้หญิงคนนั้นคิด คุณนาถลดาพยักหน้าให้ผม ผมจึงพูดต่อ
“ถ้าคุณไม่ยอมให้เรื่องนี้จบสวยๆผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าธุรกิจของครอบครัวจะเป็นอะไรรึเปล่าถ้าทางไพศาลพิบูลย์ของเราจะถอนหุ้นออกหมด”
ผมพอจบทั้งห้องนิ่งเงียบ
“คุณคงได้ยินชื่อผมมาบ้างเพราะหุ้นบางตัวพ่อผมได้โอนชื่อเป็นของผมแล้ว”
ผู้หญิงคนนั้นมองผมนิ่งด้วยความโกรธ
“นี่นายขู่ฉันเหรอ ขู่ฉันต่อหน้าตำรวจเหรอ คุณตำรวจได้ยินไหมคะมันข่มขู่ฉัน”
คุณนาถลดาพูดจบผมหันไปมองตำรวจสองคนที่ยืนนิ่งจะพูดแต่ผมพูดดักขึ้นมาซะก่อน
“คุณตำรวจสองคนคงไม่ได้ยินที่ผมพูดใช่ไหมครับ พอดีผู้การจอมพบเป็นอาผมด้วยสิ ผมหวังว่าเรื่องนี้คุณคงไม่ได้ยินนะครับ”
ผมพูดเสียงเฉียบ ตำรวจสองคนมองหน้ากันแล้วไม่พูดอะไร ก่อนจะก้มหน้าหลบตาคุณนาถลดา
“แก แกคิดจะใช้อำนาจกับฉันเหรอ”
“ใช่ครับ เหมือนที่คุณเคยใช้กับแฟนของผมไงละครับ”
ผมพูดจบแล้วยิ้มเย็นๆให้ทั้งคู่ คุณนาถลดานิ่งเงียบไป ผมเลยพูดกระตุ้น
“ผมรอคำตอบอยู่ครับ ไม่ได้มีเวลารอคุณทั้งวันนะครับ ผมขอคำตอบตอนนี้ เดี๋ยวนี้!!”
ผมพูดเสียงฉียบจนคุณนาถลดาสะดุ้ง ก่อนจะตอบผมอย่างไม่เต็มใจ
“ก็ได้ ฉันยอมจบเรื่องนี้ก็ได้”
ผมยิ้มมุมปากแล้วหันไปทางคุณตำรวจ
“ตอนนี้คุณตำรวจได้ยินแล้วใช่ไหมครับ ว่าคุณนาถลดาไม่เอาเรื่องแฟนผมแล้ว”
“ครับ ครับ”
ตำรวจพยักหน้าพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียง คุณนาถลาดหันมามองหน้าผมนิดนึงก่อนจะสบัดหน้าใส่แล้วเดินออกจากห้องพร้อมสามีไปทันที
“งั้นผมขอตัวนะครับ”
คุณตำรวจทั้งสองพูดขึ้น ผมพยักหน้าให้ทั้งสองเลยเดินออกไป
คุณหมอที่ยังอยู่ในห้องยืมมองผมนิ่ง แล้วหันไปพูดกับแม่ของพี
“ผมขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวตอนเที่ยงผมจะเข้ามาดูอาการคนไข้”
“ขอบคุณมากๆคะหมอ”
แม่พีพูดจบหมอก็เดินออกจากห้องไป
แม่พีเดินเข้ามาหาผมแล้วพูดกับผมด้วยสายตาอ่อนโยน
“แม่ขอบคุณเอ็มมากนะลูกที่ช่วยน้องพี บ้านของเราถึงจะมีฐานะแต่ก็ไม่มีอำนาจมากพอที่จะไปต่อกรกับคนพวกนั้นได้หรอก พวกมันเคยใช้อำนาจปกปิดความผิดของลูกพวกมันมาครั้งหนึ่งแล้ว”
แม่พูดจบผมยิ้มกว้างให้กับแม่ของพี
“แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลน้องเอง ผมจะไม่ให้ใครมาเอาเปรียบน้องได้แล้ว”
ผมพูดจบพ่อของพีเดินเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ
“พ่อฝากน้องด้วยนะ ถ้าเอ็มรักน้องจริงก็ขอให้ดูแลกันไปนานๆ แต่ถ้าวันไหนหมดรัก อย่าทำร้ายน้อง แต่เอาน้องมาคืนพ่อนะ”
พ่อพูดแล้วยิ้มให้ผม ผมยิ้มกว้างตอบ
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะดูแลน้องอย่างดี”
พี่แพทที่ยืนมองอยู่เดินเข้ามาหาผมก่อนจะยิ้มให้น้อยๆ
“กูยอมละ ยอมให้มึงคบกับน้องกูได้ หลังจากนี้อยู่ที่มึงละ จะทนกับน้องกูได้รึเปล่า มึงก็เห็นว่าน้องกูเป็นยังไง อย่าท้อและหนีหายไปก่อนละ”
“ไม่ต้องห่วงพี่ ต่อให้พียังเป็นยังไงผมก็ยังรัก”
พี่แพทยิ้มให้ผมเสร็จไอ้เพลงก็เข้ามาโอบไหล่ผมแล้วพูดขึ้นมา
“กูฝากน้องด้วยนะ วันนี้มึงรักน้องกู กูก็ดีใจ แต่ถ้าอนาคตมึงทำน้องกูเสียใจ ต่อให้มึงจะเป็นลูกมาเฟียกูก็ไม่กลัว วันนั้นกูจะฆ่ามึงเอง”
ไอ้เพลงพูดจบยิ้มให้ผม ผมเลยยักคิ้วให้มันกวนๆ
“คงไม่มีวันนั้นวะไอ้เพื่อนยาก”
ผมพูดจบทุกคนหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
“หลังจากนี้อยู่ที่เอ็มและพวกเราละ มาช่วยทำให้น้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะ”
แม่พูดจบพวกเรายิ้มให้กันแล้วมองพีที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง ไม่นานนักพีก็ลืมตาขึ้นมา
พีลืมตาเสร็จมองพวกเราอย่างเฉยชาแล้วกอดเข่ากลับไปเหม่อมองหน้าต่างอีก ผมเลยเดินเข้าไปหาพีแล้วกอดพีจากด้านหลัง พร้อมจุบที่หัวพีเบาๆ
“หลังจากนี้พี่จะดูแลพีเอง พี่จะทำให้พีกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้ พี่จะไม่ให้ใครมาทำร้ายพีได้อีกแล้ว”
ผมกอดพีไปเรื่อยๆ อยู่ดีดีก็มีน้ำหยดที่แขนของผม ผมมองหน้าพีก็เห็นพีร้องไห้
ผมเลยปาดน้ำตาให้พีเบาๆ
“พีไม่ต้องร้องไห้นะ หลังจากนี้พีจะไม่เสียใจอีกแล้ว ถ้าพีจะร้อง พีต้องเพราะมีความสุข”
ผมพูดจบพีก็ยังเหม่อลอยเหมือนเดิม
ผมยังกอดน้องไว้ในอ้อมกอดเหมือนเดิม กอดแน่นกว่าเดิม เผื่อความรู้สึกของผมจะส่งไปถึงน้องบ้าง
เวลาที่ผ่านมาพิสูจน์ให้ผมเห็นแล้วว่าผมรักน้องมากแค่ไหน
ภาพที่ผมเห็นน้องจมอยู่กลางกองเลือดยังติดตา
วันนั้นแค่ผมคิดว่าผมต้องเสียน้องไปจริงๆผมแทบจะหยุดหายใจ
ผมจะไม่มีวันให้คนในอ้อมกอดของผมเสียใจอีกแล้ว
ผมมั่นใจว่าผมรักคนนี้มากจริงๆ
ผมลืมตาขึ้นมาในตอนกลางดึก เห็นแม่นอนเฝ้าอยู่ที่เตียงไม่ไกลจากที่ผมนอนนัก ผมนึกถึงเมื่อตอนกลางวันที่มีตำรวจจะมาจับผมแล้วทำให้ผมถอนหายใจ
“เฮ้อ ดีนะที่ไม่โดนจับได้”
ผมพูดจบก็ยิ้มมุมปากแล้วตัดสินใจนอนต่อ
_______________________________________________________________________________________
จริงๆกะว่าจะตัดจบตรงนี้ แต่ไม่ดีกว่า กลัวค้าง ฮ่าๆ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์มากครับ :กอด1: :L2: :3123:
ตอนหน้าเป็นตอนสุดท้ายแล้ว อย่าลืมมาอ่านกันเด้อ :mew1:
-
ร้ายนะพี พี่เป็นห่วงเราแทบแย่
ขอให้น้องไม่เป็นอะไรนะคะ
ที่ผ่านมาก็ให้ผ่านไป
ลืมอดีตที่เลวร้ายแล้วเริ่มต้นใหม่กันนะ
ไม่อยากให้จบเลย
พี่เอ็มเพิ่งจะได้คบกับพีเองนะเนี่ย
แงๆๆ ขอบคุณนะคะ
รอตอนต่อไปน้าาา
:mew1:
-
พี่เอ็มเป็นพระเอกเรื่องอื่นได้ไหม เหมือนนางเป็นตัวประกอบ 55555555 บทน้อยเกิน
-
น้องพีร้ายกาจจจ แกล้งบ้าพ่อพี่ทามเลยไม่เอาเรื่องเลย
-
OMG! ร้ายมากกกกกกกก นี่คือแผนที่ตัวเองจะได้ไม่ติดคุกใช่มั้ย
พ่อของทามก็เหมือนจะใจดีไม่เอาความนึกว่าจะใช้อิทธิพลมืดกำจัดครอบครัวพีทิ้งซะอีก
ตอนนี้เริ่มสงสารพี่เอ็มแล้วล่ะ ถ้าต่อไปพี่เอ็มทำอะไรผิดนี่จะไม่โดนพีกระซวกไส้เหรอเนี่ย :mew5:
-
จะตอนสุดท้ายแล้วหรอออ ไวจุงเลยยย อยากอ่านพี่เอ็กซ์ พี่แพท พี่มาร์ทกับพีท ง่าาาา
-
แอบใจหายอ่ะ เห็นพีมาตั้งแต่ใส จนเป็นบ้า ตอนหน้าก็จบซะละ
สงสารพี่เอ็มจัง แทบไม่ได้สวีทกันเลย :sad4:
-
ในที่สุดก็ได้อ่าน parts พี่ เอ็ม
น้องพีนี้ร้ายนะเรา
ตอนหน้าก็จบแล้วขอแบบยาวๆหน่อยได้ไหม
ไม่อยากให้จบเลีย อยากจะ :z6:อี่คุญหญิงจังเลีย
ขอบคุณคนแต่งมากกๆๆๆที่เอานิยายดีๆแบนี้มาให้อ่านผมอยู่กรุงปักกิ่งตีดตามเรื่องนี้ทุกตอน
ไม่มีตอนไหนที่ไม่ได้อ่านขอบคญมากจรีงๆ. ผมเป็นคนลาวมาเรียนที่กรุงปักกี่งชอบมากเรื่องนี้มากๆ :pig4:
-
พ่ออิทามมันไม่เอาเรื่อง แต่ตัวอิทามกับพี่ชายมันสิ อิเอสกับพ่อแม่อีกล่ะ เราไม่อยากเชื่อหรอกว่าเรื่องมันจะจบตอนนี้พารานอยด์ตามน้องพีเลยค่ะ หวังว่าเอ็มจะสามารถคุ้มครองน้องได้จริงนะ ถ้าจะกวาดต้องกวาดที่เงินกับแหล่งรายได้ค่ะ ไม่มีเงินกับอำนาจก็ทำอะไรไม่ได้แหละ *ยังแค้นอิพวกนี้* :fire:
-
เอิ่ม นางยังปกติ นางร้ายนะเนี่ย
-
พี้!!!!! ทำเอาตกอกตกใจไปยกใหญ่ แต่ขอให้หยุดแค่นี้เถอะนะ ตอนหน้าก็จบแล้ว :z3:
-
:กอด1: :pig4:
:hao5: อ่านจนจบแล้วก็โล่งใจ ให้มันผ่านไปนะน้องพีเราต้องก้าวต่อไปเพราะคนที่รักเรายังมีและเขาต้องการเห็นรอยยิ้มที่มีความสุขของเราอยู่นะ
ยังแอบสงสารพี่เอ็มได้อีก จนจะจบแล้วพี่แกก็ช่างบทน้อยเหลือเกิน นี่ถ้าน้องพีไม่สติแตกอยู่ก็คงไม่ได้เล่าใช่ไหม โถถถถถ :hao7: ไม่มีใครตายก็ดีแต่ขอให้เลิกแล้วต่อกันจริงๆนะท้ายนี้หวังบารมีพี่เอ็มเต็มที่อะ
อ่านมานานขนาดนี้จะจบแล้วใจหายเนอะ ขอตอนพิเศษล่วงหน้าได้ไหมเอาแบบเรียนจบแล้วก็ได้ แค่อยากมั่นใจว่าทุกคนมีความสุขแน่ๆนะไรงี้ :impress2:
-
อยากบอกว่า :a5: o22 กับน้องพีมาก การแสดง o13 แต่ถ้าเป็นเรื่องจริง บอกเลย พี ไม่รอดแน่นอน เพราะหมอสามารถรู้ว่า เป็น หรือ ไม่เป็น ยากมากจะหลอกหมอ และตามจรรยาบรรณหมอต้องบอกความจริงกับครอบครัวและตำรวจ :เฮ้อ: ดีแล้วที่ไม่มีใครตาย ไอ้ทามก็สาสมที่เป็นขนาดนี้ หวังว่ามึงคงไม่หายหรอกนะ นอนระงับสติอารมณ์และกลับตัวกลับใจไปก่อน ส่วนเอส อโหสิให้ก็ได้ แต่แกควรจะพูดเตือนสติแม่แกหน่อยนะ รักลูกน่ะเข้าใจแต่ช่วยรักให้มันถูกทางหน่อย นึกถึงหัวอกแม่พีบ้างสิ แต่ก่อนลูกมึงทำกับเขาขนาดไหนทั้งสองคน เขายังไม่เคยจะไปเอาเรื่องมึงเลย แต่พอลูกตัวเองโดนกลับจะเอาเรื่องขอ :beat: :z6: อีมนุษย์ป้านี่หลายๆทีหน่อย :fire: แต่ในเมื่อทุกอย่างจบแล้ว พีก็จบเถอะนะ เริ่มต้นชีวิตใหม่กับพี่เอ็มเถอะ อย่าหลอกพี่เอ็มอีกเลย หลอกใครหลอกได้ อย่าหลอกหัวใจตัวเองเลยนะ พ่อแม่พี่ก็ยอมรับในตัวพี่เอ็มแล้ว และเชื่อว่าพี่เอ็มจะดูแลพีได้ คงไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายพีได้แล้วล่ะ :mew1:
-
เฮ้ยหักมุมในความคิดเรานะเราคิดว่าพีนางต้องเป็นบ้า
แต่นี่นางมานั่งแสยะยิ้มโล่งอกแล้วเราตกใจเราว่าเป็น
แบบนี้ก็ดีนะได้เอาคืนทุกคน แต่มีอยู่ช่วงนึงนะตอนพี
อาละวาดที่มีจิตแพทย์ที่เข้ามารักษานะเรารู้สึกเหมือน
กับว่าเค้ารู้ว่าพีไม่เป็นไรนางแค่แกล้งทำเฉยๆ
-
ตอนแรกตกใจแทบตาย โหย น่าจะตายกันให้หมดพวกเวร
ตอนหน้าขอจบดีๆนะคนเขียน กลัวใจ :ling3:
-
มาต่ออีกนะครับสนุกๆๆ
-
อ๊ายยยยยย นี่อุตส่าห์เป็นห่วงกลัวว่าพีจะเป็นบ้า แต่พีนี่ร้ายได้ใจจจริงๆ ร้ายจนวินาทีสุดท้าย
พี่เอ็มสุดยอดพระเอก เราเชื่อว่าความรักของพี่เอ็มจะทำให้พีมีความสุขตลอดไป
พีจะไม่ต้องเจอกับฝันร้ายอีกต่อไป อยู่กับความเป็นจริงที่มีพี่เอ็มอยู่เคียงข้างนะ
ความรักของพี่เอ็มจะไม่มีวันทำร้ายพีให้เจ็บปวด พีจะต้องเป็นคนที่โชคดีมากคนนึงที่เจอกับรักแท้
-
พี ยังไม่จบหรอก อย่าเลยนะ
-
พียังแสบได้อีก
-
พีแม่งเจ๋งอ่ะ แกล้งบ้า o13
-
พวกเลวๆก็ได้รับกรรมกันซะที แล้วพีจะเป็นยังไงต่อนะ?
-
:a5: น้องพีว่าจิตแล้ว คนเขียนโรคจิตกว่า o22
เปิดเรื่องมาดูใสๆแรดๆตามวัย แต่ไหงอ่านไปอ่านมามันเข้าศรีธัญญาไปได้ :serius2: น่ากลัว
-
ร้ายอ่ะพี............................. ถ้ามีการโหวตนางเอกร้ายกาจแห่งปี จะโหวตให้น้องพีทันทีอย่างไม่ลังเลเลยล่ะจ้า ตอนแรก ๆ จากมุมพี่เอ็มรู้สึกสงสารทั้งน้อง ทั้งพี่เอ็มและครอบครัวพี ที่ผ่านเรี่องร้าย ๆ มาจนน้องเก่ีอบเอาชีวิตไม่รอด แต่พอมาตอนท้าย เหม่ีอนจะเงิบไปชั่วขณะ อ่าวอิน้องพี แกล้งบ้านี่หว่า ก็โคตรจะเนียน ไม่มีคนดูออก เล่นเอาเป็นห่วงแทบแย่ :really2:
รอตอนต่อไปค่ะ ปล.จะอำอะไรกันอีกป่าว.... :o11:
:katai3:
-
ประโยคเดียวสั้น ๆ
"พีมันร้ายยย!!!~~"
-
สรุปพีไม่เปนไรใช่ไหม
ดีแล้ว
ทุกคนได้รับกรรมของตัวเอง
แต่น้องน่าจะเครียดนะ
พี่เอ็มดูแลน้องดีๆหละนะ
-
สงสารพี
-
ร้ายกาจจริงๆ แต่ก็.. :mew1:
-
สรุปแล้วก็โดนพี่ (นักเขียน) ลอก 555
-
เข้ามารอ
-
พีนางแอ๊บเป็นบ้าเนียนเนอะ ร้ายจนหยดสุดท้าย...ซ่อนหวานนิดนึงตอนทำน้ำตาหยดใส่เอ็ม
ช่วงปะทะกับไอ้ทาม ดูคลั่งๆ นึกว่าจะสติหลุดขึ้นมาจริงๆซะอีก
คิดว่าหมอคงมองออก แต่อาจอยากช่วยเบาๆ เลยทำนิ่ง
พึ่งเข้ามาอ่านรวดเดียว สนุกมาก ดีใจที่คุณ Tanฯ เลือกเอ็มเป็นพระเอก เชียร์มาแต่แรก
เพราะกินกันแซ่บและเอ็มแสดงออกชัดว่าอยากได้นาง ดูชั่วๆไปบ้างแต่ก็กลับตัวได้สไตล์พระเอก ชอบค่ะ
ปล.เรื่องนี้รวมชื่อแล้วเก๋ๆ มีทั้งเรท P(G), R, X มีทั้งไซส์ S, M, L //ฮ่าฮ่าฮ่า
-
ร้ายกาจจจจจจ!!!!!! :a5:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :mew2: :mew2: :mew2:
-
มาตามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
มาตามคนเขียนค่ะจะได้อ่านตอนจบปีนี้ไหมนะ
กราบอัญเชิญ :call: :call:
-
เหลือตอนจบ แต่ก็ยังอุตส่าลากยาวน่ะค่ะ เพื่อ?
-
มาล่อให้อยาก(อ่าน)แล้วก็จากหายไปนานมากกกกกกกๆๆๆ :m31: :fire:
-
มานั่นตีลังการอ นอนรอ ปูเสื่อรอ กินข้าวรอ ว่ายน้ำรอ นอนรอ วิ่งเล่นรอ อ่านหนังสือรอ แต่......คนเขียนก็ยังไม่มาเลยคะ เฮ้อรอเก้ออีกแล้วสินะพวกเรา
:ling2: :mew2: :เฮ้อ: :z3:
-
ขอโทษนะครับที่มาต่อช้า เนื้องจากคนเขียนมีสอบไฟนอล ไม่ว่างเลย
ตอนนี้สอบเสร็จแล้ว แต่คนเขียนกลับบ้านต่างจังหวัดไม่ได้เอาโน๊ตบุ๊คมา ต้องขอโทษด้วยนะครับ
ไม่ต้องจะมีเจตนายืดเยื้อหรืออะไร ขอโทษจริงๆครับ
จะมาต่อตอนต่อไปให้เร็วที่สุด :call:
-
รอจ้า :katai5:
-
รับทราบและรอค่่ะ
-
รอค่ะ
:mew1:
-
รอๆๆๆบทสรุปน้องพี
-
OKAY!!! มานั่งรอ นอนรอ และอ่านย้อนเนื้อเรื่องรอนะค่ะ มาเขียนต่อเร็วๆนะคะ เป้นกำลังใจให้ค่ะสู้ๆค่ะ
o13 o13 o13 :L2: :L2: :L2: :3123: :3123: :3123: :L1: :L1: :L1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :impress2: :impress2: :impress2: :katai4: :katai4: :katai4: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:hao5:
-
จะรอน๊าาาา รีบมานะครับ /เดินทางปลอดภัย :katai3:
-
รอค่ะ
-
ThankS
-
จะรอนะคะ อยากรู้ว่าจะลงเอยยังไง
-
มาต่อเถอะค่ะรออ่านจนจะขาดใจแล้วค่ะ อารมณ์ค้างเลย อิอิ :katai4: :hao7: :hao6: :call:
-
ก็นานพอสมควรแล้ว อยากอ่านตอนจบ มาต่อเถอะ :mew2:
-
พี่ครับ....ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่44 ตอนจบ
ผมลืมตาขึ้นมาในตอนดึกของวันหนึ่ง เหลือบมองนาฬิกาเป็นเวลาตี2 มองไปอีกด้านเจอแม่นอนเฝ้าผมอยู่อย่างทุกคืน ผมพยุงตัวเองขึ้นแล้วเดินออกจากห้องมาเงียบ ไปยังห้องๆหนึ่งที่ผมคิดอยากจะไปตั้งนานแล้ว
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้นเบาๆ เจอคนที่ผมต้องการจะเจอนอนหายใจรวยรินบนเตียง มีเครื่องช่วยหายใจครอบจมูกอยู่ สภาพน่าตกใจไม่น้อย ผมมองภาพนั้นด้วยสายตาว่างเปล่า เหลือบมองอีกห้องข้างๆมีพยาบาลพิเศษเฝ้าอยู่ ผมตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ แล้วจับแขนเขาเบาๆ จับแขนพี่ทาม
“อ๊ะ ...”
เสียงครางออกมาแผ่วเบาพร้อมกับกระพริบตาเบาๆ ผมเลยตัดสินใจบีบแขนให้หนักขึ้นให้อีกฝ่ายรู้สึกตัว
พี่ทามกระพริบตาสองสามครั้งแล้วพยายามเพ่งมองผม ผมตัดสินใจยิ้มหวานให้ พี่ทามมองผมตาโตตกใจ ผมเลยยืดตัวกอดอกแล้วพูดกับอีกฝ่ายเบาๆ
“ตกใจอะไรเหรอ นี่พีเป็นคนนะไม่ใช่ผี”
พี่ทามส่ายสายตาอย่างระแวง ผมเลยเข้าไปลูบแก้มพี่ทามเบาๆ
“ไม่ต้องกลัวพีหรอก พีไม่ทำอะไรพี่ทามหรอก”
ผมพูดกระซิบข้างหูเบาๆ แต่พี่ทามพยายามจะดิ้นให้คนช่วยและมองผมอย่างหวาดกลัวขึ้นเรื่อยๆ
“ชู่ว์ เงียบสิ อย่าดิ้น พีไม่ฆ่าพี่หรอก เพราะคนเลวๆอย่างพี่ต้องอยู่ทรมานไปเรื่อยๆ ถ้าตายง่ายเกินไป”
ผมพูดจบตบแก้มพี่ทามเบาๆแล้วยืนตรงกอดอกมองพี่ทามด้วยสายตาสมเพช
“เป็นไงละความกลัว กลัวไหมละ เหมือนที่แกเคยทำกับฉันไง ทรมานอีกฝ่ายทั้งๆที่รู้ว่าอีกฝ่ายสู้แกไม่ได้เลย ได้แต่นอนอ้อนวอนแกให้แกหยุด แต่แกก็ไม่ ไม่คิดจะหยุด เป็นไงละความรู้สึกแบบนี้”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเชียบจ้องพี่ทามไม่วางตา พี่ทามก็มองผมกลับ
“ทุกอย่างที่พีทำลงไปพีแค่ต้องการเรียกความยุติธรรมให้กับตัวเอง กฎหมายทำอะไรคนเลวๆอย่างพวกพี่ไม่ได้ งั้นก็ต้องใช้กฎของพี พีรอเวรกรรมไม่ไหวหรอก”
ผมเงียบลงแล้วเดินเข้าไปใกล้พี่ทามเรื่อยๆโดยที่สายตาของเราสองคนไม่ละออกจากกัน
“พวกพี่มีสิทธิแก้ตัวว่าทำไปเพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ทำไปเพราะคึกคะนอง พวกพี่เอาแต่เรียกร้องสิทธิให้กับตัวเอง แล้วคนที่โดนข่มขืนแบบพีละไม่มีสิทธิจะเรียกร้องอะไรเลยใช่ไหม ต้องทนอับอายขายขี้หน้าให้มันเป็นตราบาปติดตัวไปตลอดชีวิต ถ้าในวันนั้นพีคิดฆ่าตัวตาย แล้วทุกอย่างต้องจบเพราะพีตาย พวกพี่ลอยนวล วันเวลาผันเปลี่ยนทุกคนลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้น เด็กคนนั้นที่ตายไปละใครจะรับผิดชอบ คนตายไม่มีสิทธิจะมาเรียกร้องให้ตัวเอง”
ผมนิ่งเงียบแล้วมองขึ้นเพดานพยายามจะไม่ร้องไห้ พยายามห้ามน้ำตาที่จะไหลลงมา
“แต่พีเลือกที่จะอยู่ อยู่เพื่อรอเวรกรรมว่าพวกพี่จะโดนอะไรบ้าง แต่ไม่เลย พวกพี่ยังอยู่สุขสบาย และยังทำเรื่องเลวๆกันได้ต่อ พีเลยเอาตัวเองเข้ามาเสี่ยงเอง เสี่ยงที่จะสั่งสอนให้พวกพี่รู้บ้างว่ารสชาติของการโดนเอาคืนมันเป็นยังไง”
ผมยิ้มหวานให้พี่ทามแล้วปาดน้ำตาที่ไหลลงมา
“ตอนนี้พีได้ทำอย่างที่ต้องการแล้ว พีไม่เคยคิดที่จะฆ่าให้พวกพี่ตาย การฆ่าคนให้ตายมันไม่ยากหรอก แต่การสั่งสอนให้สำนึกมันยากกว่า สั่งสอนให้เห็นแล้วคิด อย่าไปทำแบบนี้กับคนอื่นอีก”
ผมเดินเข้าไปเรื่อยๆแล้วลูบแก้มพี่ทามเบาๆ
“พีอโหสิกรรมทุกอย่างให้พวกพี่ หลังจากนี้เราอย่าได้จองเวรกันอีกเลย”
ผมพูดจบยิ้มให้พี่ทาม เป็นรอยยิ้มที่จริงใจ ไม่เสแสร้งเหมือนที่ผ่านมา
พี่ทามที่นอนมองผมแล้วฟังผมอยู่ตลอดน้ำตาคลอ
“พีขอให้เราอโหสิกรรมต่อกัน พี่ยังมีทางรักษาหายกลับมาเป็นปกติ หลังจากนี้กลับตัวกลับใจซะนะ”
“....”
“พีขอแค่นี้ได้ไหม”
พี่ทามน้ำตาไหลแล้วพยักหน้าให้ผมเบาๆ ผมยิ้มให้พี่ทามอีกครั้งแล้วเช็ดน้ำตาให้พี่ทามเบาๆ
“รักษาตัวเองด้วยละ พีไปละ”
ผมพูดจบก็เดินออกจากห้องพี่ทามออกมา แล้วเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง
ระหว่างทางผมถอนหายใจเบาๆ แล้วยิ้มกับตัวเอง
หมดสิ้นแล้วภารกิจของผม
หลังจากนี้ได้เวลาพักผ่อนหัวใจตัวเองแล้ว
ผมเหนื่อยมาพอสมควรแล้ว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
3ปีต่อมา
ผมยืนกอดตัวเองอยู่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งในเมืองนิวยอร์ก ที่สหรัฐอเมริกา ผมย้ายมาเรียนที่นี้ได้สามปีแล้วหลังจากเกิดเรื่องราววุ่นวาย พ่อกับแม่ตัดสินใจส่งผมมารักษาตัวที่นี้ อยู่นี้ไม่นานอาการผมก็ดีขึ้นตามลำดับ ไม่สิ ต้องพูดว่าผมกลับมาทำตัวเป็นปกติมากกว่า
ตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ผลิ ผมมานั่งอ่านหนังสือในสวนสาธารณะ อ่านไปเรื่อยๆก็มีคนเข้ามาทัก
“สวัสดีครับ”
ผมหันไปตามเสียงก็เจอผู้ชายที่น่าจะเป็นลูกครึ่งเอเชียคนหนึ่งพูดกับผมด้วยภาษาไทย คงลูกครึ่งไทยมั้ง
“ครับ ?”
“คุณชื่อพี ใช่ไหม ผมไบรอัน ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ใช่ครับ ยินดีเช่นกันครับ”
ผมยิ้มหวานตอบเขาแทน เขาที่ยืนมือมาจับ เขาเลยเกาหัวแก้เก้อแล้วชวนผมคุยต่อ
“ผมเจอคุณบ่อยในคลาสประวัติศาสตร์อเมริกา จะเข้าไปคุยด้วยหลายครั้งก็ไม่กล้า เห็นวันนี้คุณอยู่คนเดียวเลยเข้ามาทัก”
ไบรอันพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง ผมเลยอดยิ้มตามไม่ได้ ไบรอันเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาไม่น้อย เป็นส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างเชื้อชาติ ส่วนสูงที่ไม่ต่ำกว่า180แน่นอน ใส่เสื้อยืดพอดีตัวทำให้รับรุ้เลยว่าผู้ชายคนนี้หุ่นไม่ธรรมดาแน่
“อ๋อครับ แล้วมีธุระอะไรกับผมหรือเปล่า”
“เปล่าหรอกครับ ผมมีแม่เป็นคนไทย เจอคยไทยแบบคุณเลยอยากจะคุยด้วย”
“ตอนนี้ก็คุยแล้วนี่ไงครับ”
ผมพูดจบแอบหัวเราะเบาๆติดตลก ไบรอันเลยหัวเราะตอบ
“ถ้าจะมากกว่าคุยได้ไหมละครับ”
ผมเอียงคอเล็กน้อยมองท่าทีเขา เขาดูเป็นผู้ชายขี้อายนะ คงรวบรวมความกล้าไม่น้อยที่จะเข้ามาทักผม
“มากกว่าคุยต้องการอะไรละครับ”
ผมขยับเข้าไปใกล้เขามากขึ้นจนไบรอันแอบหน้าแดง ผมอดจะยิ้มกับท่าทีของเขาไม่ได้จริง
“เอ่อ คือ ผมอยากจะขอจีบคุณได้ไหมครับ”
ผมจะอ้าปากตอบแต่ไม่ทันจะได้ตอย กลับโดนโอบจากด้านหลังซะก่อน
“คงจีบไม่ได้นะครับ คนนี้แฟนผม”
ผมหันไปมองตามเสียงก็ยิ้มตลกออกมา พี่เอ็มนี่มาทันเวลาจริงๆเลย
พี่เอ็มหันไปมองไบรอันดุๆ ไบรอันหน้าเจื่อนลงไปทันที ผมอดจะสงสารเขาไม่ได้
“ตามนั้นนะครับไบรอัน แต่ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นะ เจอในคลาสก็ทักได้”
ผมยิ้มหวานปลอบใจเขา ไบรอันยิ้มให้ผมนิดหน่อยก่อจจะขอตัวออกไป
“พียังจะไปพูดดีกับมันอีก”
พี่เอ็มหันมาทำหน้างอลใส่ผม ผมเลยส่ายหน้าเบาๆ
“เขาดูท่าทางเป้นคนดีนะครับ ผูกมิตรไว้ไม่ดีกว่าเหรอ”
“แต่มันจะจีบพีนะ”
“จีบได้ไงละ พีมีพี่เอ็มอยู่แล้วทั้งคน”
ผมพูดอ้อนๆแล้วเอาหน้าไปถูหน้าอกพี่เอ็มเบาๆ
“จะขี้อ้อนไปไหน แค่นี้พี่ก็หลงจะแย่อยู่แล้ว”
“หลงพี่เยอะๆสิดี จะได้หลงพีคนเดียว ไม่ชายตามองใคร”
“จะชายตามองใครได้อีกละครับที่รัก สามปีพี่ก็พิสูจน์ให้พีเห็นแล้วไงว่าพี่รักพีคนเดียว รักมากจนไม่เหลียวมองใครละเนี้ย”
พี่เอ็มกอดเอวผมอ้อนๆ ผมเลยเขาหัวไปโขกพี่เขาเบาๆ
จริงๆพี่เอ็มก็พิสูจน์ตัวเองพอสมควรกว่าจะมาถึงวันนี้ หลังจากที่พ่อแม่ส่งผมมารักษาที่นี้พร้อมกับพี่แพทที่มาต่อโทที่นี้และมาอยู่ดูแลผม พี่เอ็มจะย้ายมาเรียนที่นี้ตามผม แต่ผมห้ามไว้ อยากให้เราลองห่างกันดูเพราะอีกปีเดียวพี่เขาก็จะเรียนจบแล้ว ถ้ารักจริงปีเดียวก็น่าจะทนได้สิ อยากรู้เหมือนกันถ้าอยู่ไกลกันพี่เขาจะเปลี่ยนจากผมหรือเปล่า
แล้วพี่เขาก็พิสูจน์ให้เห็น พี่เขาไม่ยุ่งกับใครเลย รีบเรียน ตั้งใจเรียนแล้วมาต่อโทที่เดียวกับผมที่นี้ เราสองเป็นแฟนกันและก็คบกันมาเรื่อยๆ ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี้ด้วยกันพี่เขาดูแลผมอย่างดีมาก จนพี่แพทไว้ใจเขามากพอเลยยอมให้ผมอยู่กับพี่เอ็มและพี่แพทบินกลับไปทำงานที่ไทยพร้อมกับพี่เอ็กซ์
“ไปหาอะไรกินกันเถอะพี่หิวแล้ว”
“พีก็หิวนะ”
พี่เอ็มจะจูงมือผมเดินไปแต่ผมกลับยืนนิ่ง พี่เอ็มมองผมเล็กน้อยก่อนจะเลิกคิ้วมองผม ผมเลยเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วกระซิบข้างหูพี่เอ็ม
“แต่พีหิวพี่เอ็มมากกว่า”
พี่เอ็มยิ้มหื่นมองผมทันทีที่ผมพูดจบ ก่อนจะรวบผมเข้าไปกอดแล้วจูบผมอย่างแรง
“เดี๋ยวคืนนี้พี่จะให้กินทั้งคืนเลยที่รัก”
พี่เอ็มพูดจบเราสองคนจูบกันเบาๆก่อนจะเดินจับมือกันตามทางไปเรื่อยๆ ผมก้มลงมองมือตัวเองที่จับกับพี่เอ็มอยู่แล้วยิ้มขึ้นมา ผมเลือกแล้ว เลือกที่จะเปิดประตูหัวใจอีกครั้งให้เขาคนนี้ เขาพิสูจน์อะไรมามากพอแล้วสำหรับความจริงใจของเขา เขาทำให้ผมอยากจะลองเสี่ยงกับคำว่ารักดูอีกสักครั้ง ผมไม่รู้หรอกนะว่าทางข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ผมไม่คิดมากให้รกสมองหรอก เพราะแค่มีความสุขกับปัจจุบันก็พอแล้ว
จบบริบูรณ์
**********************************************************************
ได้อัพตอนจบแล้ว เย้ ต้องขอโทษคนอ่านทุกคนด้วยที่คนเขียนหายไปนานเลย ขอโทษจริงๆครับ
ตอนจบอาจจะไม่ยาวมาก แต่ก็ตรงที่วางเรื่องราวไว้ในตอนแรก
จบไปแล้วอีกเรื่อง ใจหายเหมือนกันนะเนี้ย พาน้องพีมาส่งถึงฝั่งฝันแล้ว
นิยายเรื่องนี้จริงๆเราแอบแทรกข้อคิดไปบ้างเล็กน้อย
ถือว่าเป็นนิยายที่ครบรสมากสำหรับตัวเอง แรกๆเปิดเรื่องมาตลก เฮาฮา แรดๆ หลังๆเริ่มจิตๆ ทริลเลอร์ 55555555
ตอนพิเศษน่าจะมีนะครับ แต่รอหน่อยเนอะ คนเขียนอยากจะเคลียร์อีกเรื่องของตัวเองให้จบก่อน
แต่ถ้าคิดถึงๆอาจจะมาแต่งตอนพิเศษให้อ่านกัน ส่วนคู่อื่นๆก็อาจจะมีแว่บๆมาบ้าง แต่คงไม่ถึงกับเขียนสตอรี่ยาว
ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่อยู่กันมาจนจบเรื่อง
หวังว่าทุกคนจะได้อะไรจากนิยายเรื่องนี้บ้างไม่มากก็น้อย
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาตลอดครับ :L2: :กอด1: :pig4:
แล้วเจอกันเรื่องให่เด้อ ติดตามกันด้วยนะคร้าบบบบ :กอด1:
-
:sad4: :sad4: โหยยย แอบใจหายนะเนี่ย ที่จะไม่ได้เจอน้องพีแสนร้ายกาจแล้ว อ่านตั้งแต่ใสๆจนดาร์ก รอตอนพิเศษนะจ๊ะ
ขอแบบทุกคู่เลยนะ ถ้าให้ดีขอความคืบหน้าหนุ่มที่โดนพีสางบัญชีแค้นด้วยนะอยากรู้ว่าพวกนั้นจะเปรี่ยนแปลงตัวเองไปได้แค่ไหน
:mew1: :mew1:
-
รอตอนจบนานมากกกกกก
ดีใจที่ลงเอยด้วยดี
ทั้งที่ตอนแรกคิดว่าจบแบบ อื้ม พีเจ็บ ทิ้งทุกคนแล้วล่ะนะ
^^
-
ในที่สุดก็จบแบบ Happy Ending
ตอนแรกนั่งลุ้นอยู่ตั้งนานเพราะจะจบแบบดราม่า อิอิ
ดีใจที่จบแบบนี้ ...ขอบคุณนะคะสำหรับนิยาย
-
ิตอนที่อ่านตั้งแต่ตอนแรกมานี่ก็เกิดอาการสะกิดใจแบบแปลกๆที่พีไปกับผู้ชายง่ายๆ จนมาได้อ่านช่วงกลางๆที่เริ่มเผยปมที่เกิดขึ้นกับพี คนทีุ่ถูกช่มชืนมีหลายกรณีที่จะคิดว่าตัวเองไม่มีค่า มีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม เช่น มีเพศสัมพันธ์กับคนอื่นได้ง่ายๆโดยที่ไม่จำเป็นที่จะเป็นฝ่ายที่ต้องการเอง มีหลายกรณีที่เกิดเป็น Posttraumatic stress disorder (PTSD)
ตามลุ้นกับพีมาตลอด ไม่เห็นด้วยที่พีทำการแก้แค้น แค่เข้าใจ เป็นนิยายที่อ่านแล้วชวนใจหายใจคว่ำโดยเฉพาะช่วงหลังๆ แต่ดีใจที่จบดี มีการอโหสิกรรมให้กัน พีได้อยู่กับผู้ชายดีๆที่รักพี
ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
กอดคนเขียนแน่น :กอด1:
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
เลิกจองเวรจองกรรม อโหสิกรรม เป็นสิ่งที่ดีที่น้องพีได้ทำ
ดีใจที่น้องพีกลับมาเป็นคนใหม่ ใช้ชีวิตอย่างเป็นปกติ
และมีความสุขเพราะมีพี่เอ็มอยู่เคียงข้าง ขอบคุณพี่เอ็มที่พิสูจน์ตัวเองจนพียอมรับ
ขอบคุณที่พีไม่ปิดกั้นตัวเอง เปิดใจรับพี่เอ็มเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ต่อไปนี้ขอให้น้องพีมีแต่ความสุขตลอดไปค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากๆเรื่องนี้ได้ข้อคิดมากมายจริงๆ
รอตอนพิเศษที่แสนพิเศษนะคะ :mew1:
-
:กอด1: ขอบคุณค่ะ
ตอนจบดีมากเลย เราชอบที่พี่เอ็มมีความอดทนและพีได้ทำอย่างที่ตั้งใจไว้ พีพูดเอาไว้ดีมาก
สองคนนี้มาเพื่อเติมเต็มกันและกันจริงๆ
ต่อไปนี้ทั้งพีและเอ็มก็รู้แล้วว่าอะไรคือสิ่งสำคัญในชีวิต
ปล. กลับมาอ่านทวนอีกรอบ เอ๊ะ พีได้กินพี่เอ็มหน้า3ไปรอบเดียวทั้งเรื่อง โอ้ว นี่เป็นนิยายไม่กี่เรื่องนะที่พระ-นายได้กันครั้งเดียวแล้วสุดท้ายได้ลงเอยกัน น่าจดจำมากๆ ขอตอนพิเศษสักสามสี่ตอน :mew1: :pig4:
-
อโหสิกันสักทีนะ :mew6:
-
ตกใจ นึกว่าพีจะถอดสายออกซิเจนไอ้ทามซะอีก ดีแล้วล่ะที่อโหสิกรรมให้กัน จะได้ไม่จองเวรกันอีก :เฮ้อ: จบได้ดีค่ะ พี่เอ็มน่ารักมากๆ รักพีจริงๆ ยอมเปลี่ยนตัวเองและอดทนเพื่อให้พี แม่ และ พี่ๆ ได้เห็นถึงความจริงใจที่จะดูแลพีต่อไปได้ o13 เสียดายไม่ได้เห็นพีกินพี่เอ็มอ่ะ :-[ ยังไงตอนพิเศษ จัดให้หน่อยนะคะ แซนดี้กับป่าน พี่แพทกับพี่เอ็กซ์ และอีกหลายคู่เลย ถ้ามีเวลาจัดให้หน่อยนะ :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: อโหสิกรรมแล้วเริ่มต้นใหม่
-
จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งเนาะขอบคุณนะคะ
-
จบแล้วอ่าาา ยังไม่ค่อยมีฉากหวานของพีกับพี่เอ็มเลย
แงๆๆๆ ไม่อยากให้จบอ่ะ พีเป็นเด็กน่าสงสาร โดนกระทำมามากมาย
แต่ก็ดีที่ยอมหยุดเพียงแค่นี้ ไม่อย่างนั้นคงจะจองเวรกันไม่เลิก
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายเรื่องนี้
รอตอนพิเศษของหลายคู่อยู่น้าาา
:mew1:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกค่ะ
ชอบเรื่องนี้นะ เข้าใจพีมาตั้งแต่แรก ชอบนางมากกกกก
เข้าใจนะ เข้าใจพีมากๆ
จะติดตามผลงานอื่นๆ ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
จบแล้ววววววขอบคุณมากคร้าาา
รอๆๆตอนพิเศษพี่แพทกับพี่เอ็กซ์
-
:hao5: :hao5: :hao5:
อ่านนิยายเรื่องนี้ เหมือนนั่งรถไฟตีลังกา นั่งเรือไวกิ้ง เครื่องเฮอริเคน เดินเข้าบ้านผีสิง
พอจบด้วยดีก็โล่งใจ อิ่มเอม
ขอบคุณนักเขียนที่สรรสร้างนิยายให้อ่านนะครับ
:L2: :L2: :L2:
-
อยากรู้ว่าพวกที่ข่มขืนพี จะเป็นยังไงต่อบางคนโดนเบา บางคนโดนหนักจนอาจจะไม่ได้ใช้ชีวิตปกติก็ได้
คู่อื่นๆนี่ก็น่าติดตามเหมือนกัน
-
:mew1: :mew1: :L2:
-
เหอๆ มาถึงก็จบเลยนะ
-
ติดตามมานานพอสมควรกับเรื่องนี้
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ สนุกมาก
รอตอนพิเศษนะค่ะ
:L1:
-
จบแล้ววววววว พี่เอ็มน้องพี :hao7:
รอตอนพิเศษคะ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งง :3123:
-
ตอนแรกจะบอกว่าอยากอ่านตอนของพี่เอ็กซ์ แต่ตอนนี้อยากอ่านพี่ทามมากกว่าแฮะ
-
จบได้ประทับใจค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
รออ่านตอนพิเศษค่า :L2:
-
สวยงาม ปรบมืออ!!
-
ว๊ายยย อยากตามไปดูคืนนี้เลยยย
พีคิดได้ มีชีวิตใหม่ ก้ดีแล้วววว
-
ตามมาอ่านรวดเดียวทุกตอนเลยค่ะ โอย ตาแฉะ
ชอบมากค่ะ เปิดตัวมาแรก ๆสนุกมาก โคตรฮา 5555555555
น้องพีแรดมากน่ารักกกกก พอกลางๆมีหลายคู่ก็ชอบทุกคู่เลย แอบอยากให้คุณคนแต่งเขียนต่อคู่อื่นในเรื่องไปอีก
ส่วนตัวชอบแมทน้อยมากค่ะ 5555555 รู้สึกได้ว่ามีอะไรๆ ชอบที่ได้คู่(?)กับพี่เพลงนะคะ
หลังๆมา พอเริ่มมีผมอดีตของพีเข้ามาก็เริ่มเกมพลิกค่ะ เครียดมาก
อ่านละลุ้น ปลายๆเรื่องนี่อย่างจิตเลย ฮืออ แต่ก็สงสารพี T^T แต่แฮปปี้เอนดิ้งก็ฟินค่ะะ
พี่เอ็มมีความพยายามมาก เย้ย้ย้
ขอบคุณมากค่าที่แต่งมาให้เสพพพ ฟินค่ะ
-
รอตอนจบนานมากกกก
ในที่สุดพีก็มีความรักดีๆกับเขาซะที
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
โศก เศร้า แซ่บ
สุดๆ จริงๆ
อารมณ์ตอนแรกๆ
กับอารมณ์ตอนท้ายนี่.....
มันคนละเรื่องเลยจริงๆ
ข บคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
จบแล้ววววววววววว
-
ดีแล้วที่ทุกคนคิดได้และเลิกจองเวรจองกรรมกันซักที
ชีวิตจากนี้ก็ขอให้ใช้กันอย่างมีสตินะ
-
สนุกค่าาาา
-
แซ่บ โหด โฉด มันส์ สุดยอด o13
:pig4:
:กอด1:
-
จบแบบนี้ดีค่ะ จองเวรไปก็ไม่ได้อะไร ไขว่คว้าหาความสุขของเราดีกว่าเน้อ
-
อ่านรวดเดียวจบ
เป็นอะไรที่ครบรสมากจริงๆ มาตอนแรกนี่ฮาซะ
มากลางๆเริ่มจะโศกละน้องพีช่างน่าสงสาร (ตระกูลอีเอสนี่ก็โครตแล้ว)
มาท้ายๆ เริ่มออกแนวไซโครมาเริ่มจิตๆละ แต่สะใจดีนะกับสิ่งที่แต่ละคนได้รับ
เรื่องนี้ท้ายๆพี่เอ็มบทน้อยมากกก(นึกว่าคนแต่งงบหมดไม่จ่ายค่าตัวพระเอก555)
จะรอพารท์พิเศษนะคะ อยากให้ทามกับเอสกินกันเองนะ555 ไหนๆพีก็เคลียร์ละอโหสิให้ละ
-
อ่านวันเดียวจบ!! >< รู้สึกภูมิใจ ฮาาา
เห็นชื่อเรื่องไอ้เราก็นึกว่าจะเป็นแนวฮาๆ แต่ทำไมมันกลับดาร์กซะนี่ แต่ก็ไม่ผิดหวังจริงๆ คิดตามตลอดว่าที่พีทำแบบนี้มันถูกมั้ย
อย่างว่าสีขาวเมื่ออยู่นานไปจะแปดเปื้อนด้วยสีดำสุดท้ายก็กลายเป็นสีเทา
ชีวิตของพีสะท้อนสังคมมากกกกกก
ในความคิดเราการกระทำของพีที่แก้แค้นไม่ได้มากเกินเลย หากมองในมุมน้อง ใครจะไปรู้จริงมั้ยว่ามันเจ็บปวดและเป็นทุกข์แค่ไหนถ้าเราไม่เคยโดนเอง
แล้วดูว่าพีก็ไม่ได้ต้องการให้ใครตายอยู่แล้ว เหมือนต้องการสั่งสอนมากกว่า
สรุปแล้วคนแต่งเก่งมาก ถ่ายทอดดีสุดๆ น้ำตาแทบหมด โดยเฉพาะฉากครอบครัว
:hao5: :hao5: :hao5:
ปล.ทั้งเรื่องสงสารพี่เอ็มสุดแล้ว เป็นพระเอกทั้งทีบทน้อยไม่พอ ยังไม่ได้จู๋จี๋กับน้องพีอีก ฮาาาา
-
จบแล้วอ่ะ จะบอกอย่างไงดีล่ะ อ่านแล้วมันส์มาก ชอบนะแต่อ่านเเล้วมันก็ให้ข้อคิดนะเรื่องนี้ สรุป ชอบมากๆๆๆๆๆๆ มีข้อคิดดีๆเยอะอยู่นะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งจร้า ♥♥♥♥♥
-
ช่วงแก้แค้นนี่รู้สึกว่าน้องพีนางมาไกลมาก
แต่จบแล้วก็ดี พวกนั้นได้รับผลกรรมที่ตัวเองทำไว้
-
ซาดิสอะเรื่องนี้ อ่านแล้วเราจะโรคจิตตาม แค้น อาฆาตมากๆเลย :hao5:
-
ยังรอตอนพิเศษอยู่นะคะ ถ้าว่างรบกวนลง อยากอ่าน :mew2:
-
อ่านแรกๆนึกว่าจะใสๆ หื่นๆ
ไปๆมาๆ น้องพีน่ากลัวนะ T__T
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบ
-
ชอบตอนต้นเรื่องมากเลย เป็นไอเดียที่ดีครับ ไม่ใช่มีแต่ผู้ชายหรือเกย์รุกที่จะเป็นฝ่ายได้ ฝ่ายฟันแล้วทิ้ง
เกย์รับหรือผู้หญิง ไม่จำเป็นต้องเป็นฝ่ายเสียแต่เพียงอย่างเดียว
ช่วงท้าย ดาร์คไปหน่อย แต่ก็สนุกอีกอารมณ์ครับ แทบจะนึกว่านิยายคนละเรื่องเลย
ขอบคุณครับผู้เขียน สำหรับเรื่องดีๆ สนุกๆ ผมตามอ่านรวดเดียวเลย
ขอบคุณครับ
-
เป็นนิยายที่ดีค่ะ ชอบ
รอตอนพิเศษๆๆๆๆ o13
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องจ้ะ เรื่องสนุกมากๆ ลุ้นไปกับน้องพีทุกตอน :hao7:
-
จบแล้วววว สนุกมากกก ช่วงแรกน่ารัก ขำๆ ตอนกลางๆ เริ่มเข้มข้น ตอนท้ายๆ นี่จัดได้ว่าเรียกน้ำตามาได้เลยทีเดียว สงสารน้องพี อายุแค่นั้นโดนผู้ชาย 6 คนข่มขืน จิตใจทำด้วยอะไร ยิ่งเอสที่บอกว่าเป็นแฟน ทำแบบนี้โคตรแย่ จะเรียกว่าเลวเลยก็ยังได้ แต่ก็ยังดีนะ ตอนท้ายๆ ยังพอมีจิตสำนึกบ้าง เอ็มเป็นผู้ชายที่อดทนมาก จะมีสักกี่คนบนโลกใบนี้ที่อดทนขนาดนี้ 555555555555 จริงๆ อยากอ่านคู่รองเพื่อนๆพี่ๆของพีด้วยนะ รู้สึกเหมือนมันไม่สุดกับคู่รองเท่าไหร่ :) ถ้าได้มาเป็นตอนพิเศษจะดีมากๆ เลย อิอิ
-
:mew1: :mew1: ขอบคุนสำหรับนิยายดีๆๆ ที่แต่งให้อ่าน สนุกมากๆๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ ครบทุกอารม ชอบมากๆๆ :mew1: :mew1:
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เนื้อหาเข้มข้นดีค่ะ
ฉากแก้แค้นของพี ดุเดือดดี ชอบๆ
แต่คู่พีเอ็มโมเม้นน้อยมาก
-
ชอบเรื่องนี้มาก
เข้มข้นทุกตอนเลย :katai4:
-
เป็นนิยายที่หักมุมมาก ตอนอ่านแรกๆก็ใสๆ วัยรุ่น รักๆ ใคร่ๆ ตอนหลังมานี่แก้แค้น จิตๆ มาเต็ม โหดดดดด
ชอบจ้า เป็นกำลังใจให้คนแต่งในผลงานต่อๆไป ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านงานใหม่ๆ สนุกๆจ้าาา
-
อ่านยิงยาวมาถึงตอนนี้เลย ไม่อยากขาดตอนเลย มองนาฬิกาห๊ะจะตี4แล้วหนอยังไม่ได้นอนเลย ชอบเนื่องนี้มาก ขอบคุณคนแต่งมาก :L2:
-
อยากให้เอาเรื่องนี้ไปทำละครจังชอบมากกกก
-
จิตมากกกกกกกกกกกกกกก
ยิ่งอ่านยิ่งระทึก
เหมือนตอนแรกคนเขียนตั้งใจจะให้เป็นนิยายใส ๆ แต่เหมือนบังเอิญใส่จมในใจนายเอกเข้าไป เลยต้องต่อให้จิตจนจบ ซึ่ง ทำให้ตัวละครอื่นที่ปูมาหายไปหมดเลย (มันไม่เหมือนเรื่องอื่น ๆ ที่มีคู่หลัก รอง ให้ลุ้น ซึ่งเอาเข้าจริงถ้าเรื่องมาโทนนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องปูคู่รองมาแต่แรกก็ได้ แต่ก็ไม่เป็นไร ถือว่าช่วงแรก ๆ เราก็จิ้นกันมันส์)
นิยายจบดี แต่ชีวิตคนถ้าทำแบบนี้จริง ๆ จบไม่สวยแน่ ๆ จ้ะ อ่านแล้วอย่าเลียนแบบนะจ๊ะ ~
-
จบได้ดี น้องพียังกลับตัวทัน พี่เอ็มก็น่ารักจริงๆแฮะ
-
ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกก สำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่เขียนมาให้อ่าน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่หนักมากเลยน่ะสำหรับเราเรื่องนึง เพราะเรื่องราวที่เกี่ยวกับโดนข่มขืนเนี่ยเป็นจุดอ่อนสำหรับเราเลย แต่ดีตรงที่คนเขียนได้ปูเรื่องมาตั้งแต่ต้นว่าอดีตของพีนั้นแรงเลยพอจะทำใจมาได้เรื่อย ๆน่ะ คนเขียนนับว่าฝีมือดีมาก ๆ เลยน่ะจ้ะ เขียนแบบเนื้อหาแน่นแต่มีช่วงกลาง ๆ ถึงท้าย ๆ ที่ดูจะรีบจบไปหน่อยและหักมุมแบบหน้ามือเป็นหลังมือเลยน่่ะ ทำให้เรารู้สึกว่ามันขาดความน่าเชื่อถือตรงนี้ไปนิดนึง เพราะตัวพีก้อดูจะไม่มีอาการอะไรที่มันดูจะเลวร้ายมาก แต่พอตอนหลังกลับเลวร้ายแบบไม่คาดคิดเลยน่ะ และเหมือนเร่งเรื่องให้จบเร็วไปหน่อยน่ะ เพื่อน ๆ ดูจะหายไปจากเรื่องเลย เราว่ามันดูจะขาดความน่าเชื่อถือตรงนี้ไปนิดนึง เพราะคนเขียนก้อปูพื้นมาตลอดว่าเพื่อน ๆ ในกลุ่มพีสนิทกันมาก แต่พอท้ายเรื่องหายไปเลยน่ะ เหมือนกับพีไม่มีใครอยู่รอบข้างเลย เราว่าดูมันจะเลื่อนลอยไปนิดน่ะ ทำให้เสียดายตรงนี้ไปหน่อยและตัวพี่เอ็มก้อดูจะมีบทบาทน้อยมากน่ะ แต่โดยรวมเราว่าโอเคเลยจ้ะ สำหรับการแต่งเรื่องแบบนี้น่ะ เพราะเรื่องก้อดูจะเป็นไปตามคอนเซ็ปของผู้เขียนตามที่วางไว้เลยน่ะ :mew1:
-
พูดได้ว่า สะใจเว้ยยยยยย สะใจที่สุดในสามโลกเลยแต่ไม่หน้าจบเร็วเลยอะ ชอบๆแนวนี้นะค่ะ เราว่าคนเขียนรวบรัดไปนะละเอียดอีกนิดก็ดีเนอะ
แอบสงสารพี่เอสคือตอนแรกก็สะใจแต่ตอนนร้พีร้ายมากอะ เรื่องฟน้าเอาแบบนี่อีกนะคะ หลังๆไม่คอยมีใครแต่ง ดรื่องนี้ตอบสนองความเอสของเรามากเลย :hao7:
-
อ่านจบรวดเดียว ลุ้นตั้งนานว่าจะจบแบบมีใครตายรึเปล่า จนอดใจไม่ไหวต้องมาอ่านตอนจบ
หลังจากอ่านไปแล้ว39 ตอน สุดท้ายก็แฮปปี้
-
อ่านรวอเดียวจนจบสนุกมากๆๆ
-
สนุกอ่ะ นายเอกแซ่บ มากอ่าค่ะ พระเอกบทน้อยไปหน่อยเนอะ แต่ครบรสดีค่ะ แรกๆดูฮาๆใสๆ หลังโอ้ย ลุ้นกับการแก้แคเนของนายเอก แซ่บจริงๆคร่า o13
-
จบแล้วววววววว แอบหวิดๆว่าพีเป้นงี้เรื่องจะจบไหม ดีใจมากกกกกกกกที่พีได้เจอกับรักดีๆอีกครั้ง หลุดจากอดีตได้แล้ว ที่จริงเราไม่เห็นด้วยตั้งแต่ไปงานแต่งพี่แอลแล้ว อยากให้พีหยุด เพราะมันไกลเกินไปแล้ว แอบสงสารพวกเค้าเหล่านั้นนะ แต่มันก้สาสมกันดี
อยากรีเควสสตอรี่เรื่องหลังจากที่พีไปต่างประเทศ พวกคนทั้ง6คนนั้นเป็นยังไงบ้าง โดยเฉพาะทาม อย่าเห็นว่าชีวิตหลังจากนั้นตัวละครนี้เป็นยังไงบ้าง ได้ข้อคิดจากเรื่องที่ตัวเคยโดนและเคยทำยังไงบ้าง ส่วนเอสก็อยากรู้เหมือนกัน แอบสงสารตอนเสียตัวให้กับลูกน้องทามนะ ไม่น่าเลย คิดว่าพีทำเกินไปจริงๆ เอสน่าสงสารนะ
อีกเรื่องที่อยากรีเควสคือ ตอนพิเศษของพี่แพทกับพี่เอ็กซ์ เค้าเป็นยังไง
ขอบคุณนิยายดีๆอีก1เรื่องค่ะ
-
ได้เรื่องโปรดเรื่องใหม่แล้ว.....จบสวยมาด เดาไว้แล้วว่าพีแกล้งบ้า 5555 ชอบๆๆๆ เป็นกำลังใจนักเขียนนะคับ
-
กรี๋ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มันส์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ขอเม้นอะไรมาก แต่อยากบอกว่าสะใจมากๆ นี้แหละนายเอกในตำนาน
------------------------------------------------------------------
"ฝังลึกลงไปในใจให้เจ็บช้ำคนที่ทำให้ทรมานเพราะรักและยอมเชื่อใจ
จากนี้ฉันขอสาบานจะไม่ยอมให้เธอสุขใจฉันเคยช้ำเท่าไรเธอควรได้รู้
เจ็บที่เธอนั้นทำไว้เท่าไรให้เธอจดจำไว้จะเอาคืนจนสาสมแก่ใจ
ชีวิตเธอมีค่าอะไรหายใจต่อไปก็เปลืองลมฟ้า เธอต้องชดใช้คืนมาทั้งน้ำตาและหัวใจ
ถึงแม้ว่าเธอจะไปอยู่ตรงไหนมันจะไกลแสนไกลยังไงจะตามให้จนได้เจอ
และฉันจะทำทุกอย่างเพียงเธอไม่ได้สุขใจ ฉันเคยช้ำเท่าไรเธอควรได้รู้ "
" ใครเคยทำอะไรไว้ สิ่งเหล่านั้นจะลอยตามเป็นเหมือนเงา
ความเลวทรามที่รุมเร้า อาจจะเผาความดีใดไปหมดเลย
กว่าจะรู้ ต้องร้อนรน เหลือที่จะทน หาคำใดเอ่ย..
ทุกคนต้องชดใช้กรรม ที่ก่อเอาไว้...
จะตามจองเวร ไม่ให้เธอลืมฉัน คืนวันแห่งแค้นไม่มีลางเลือนหาย
ให้มันเป็นรอยร้าว รอยบาปฝังใจ
ตามเธอติดไปทุกชาติ.. ฉัน..ไม่ให้อภัย "
------------------------------------------------------------------------------------------
คำเตือน คนโลกสวยห้ามอ่านนิยายเรื่องนี้เด็ดขาด o18
:pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ :pig4:
-
คือแบบ...นี่นิยายหรือเคสตัวอย่างในรายวิชาจิตวิทยา
นิยายเรื่องนี้ช่างล้ำลึกจริงๆ
ไม่ใช่แค่ดราม่า...แต่เน้นให้เห็นถึงสภาวะจิตใจ
นับถือคนเขียนครับ...
-
o13 o13
มีหลายแนวมาก สนุกดีนะ :mew2:
-
:pig4: สนุกมากค่ะ
-
เป็นตอนจบที่โอเคที่สุดแล้วค่ะ :hao5:
-
คือแบบพึ่งมาอ่านทีเดียวรวด ไม่อยากจะบอกแม้เป็นความคิดชั่ววูบ
โอ้มายก๊อดดดดด พีฉันแอบคิดว่าเธอแอบเหมาะกับทามอย่างสุดแบบมิกซ์แอนแมชขั้นสูงอะไรประมาณนั้น :katai3: :katai2-1:
ปล อย่าน้อยใจเลยนะเอ็มมันแค่อารมณ์ชั่วูบ :o8:
-
ขอบคุณค่ะ o13
-
น้ำหมากกระจายกันเลยทีเดียว
ขอบคุณมากนะ o13
-
ลุ้นแทบตาย กลัวพระเอกกับนายเอกจะไม่ได้กัน แต่ที่ชอบสุดคือคู่เอ็กซ์แพท เพิ่มตอนคู่นี้ให้หน่อย :impress2:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย ชอบคู่เอ็กซ์กับแพท น่ารักมาก ฮ่า แต่คู่เอกเราก็ไม่ธรรมดา
ไม่รู้ทำไมถึงอยากรู้ความรู้สึกของเอส คิดว่าคงสำนึกผิดแหละ แต่ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง อ่าตอนฉากเอสยอมเป็นตัวแทนนี้... เราบรรยายไม่ถูกจริงๆ :hao5:
-
เพิ่งได้อ่าน :katai3: พีแรงได้ใจจริงๆเยย5555555
รอตอนพิเศษนะคะอิอิ สู้สู้ค่า o13 :impress2:
-
:pig4: :pig4:
-
โอ้ยยยย วันนี้อ่านม้วนเดียวจบเลยล่ะ ยังคิดอยู่เรากับพีใครจะประสาทก่อนก่อน
ตอนที่พีโดนทามจับไปใจสั่นวูบๆ กลัวใจคนเขียนจริงๆ
อ่านไปเอามือทาบอกไป ปากก็พูดพร่ำว่า พีใจเย็นลูก อิแม่ใจบ่ดี ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะจะติดตามเรื่องอื่นๆต่อไปนะคะ
-
เรื่องนี้สนุกมากๆ
พีน่ากลัวแฮะ เอ็มอยู่ด้วยนี่เกร็งแย่ ห้ามเผลอทำให้นางไม่พอใจเชียวล่ะ 555
ไอ้ทามเลวมาก เห็นคนอื่นไม่ใช่คนเหมือนมันเหรอ แฟนเพื่อนก็จะเอา พอทำให้ไม่พอใจหน่อยก็เรียกคนมารุมโทรม ครั้งหลังนี่ก็ยังจะให้คนงานมารุมอีก สมน้ำหน้ามันที่อัมพาตครึ่งล่าง คงเอาใครไม่ได้อีกแล้ว
เพื่อนเอสก็เลวทุกคน รุมเอาพีทั้งๆที่บาดเจ็บอยู่ได้ไง ไม่มีห้ามกันเลย
ไอ้เอสถ้าสำนึกผิดต่อพีจริงไม่น่าทนคบหาไอ้พวกนี้ต่อได้โดยเฉพาะไอ้ทาม
มอสโดนน้อยไปนะ ไม่สาสมกับความเลว
ขอบคุณคนแต่งสำหรับนิยายสนุกๆจ้า
บวกๆ^^
-
:mew1: อ่านจนจบเลย สนุกและน่าติดตามมากครับ :mew1:
-
เริดเลอเปอเสอ
-
ในที่สุดก้อจบได้อย่างที่ให้แง่คิด. กรรมตามสนอง. แต่จะมาในรูปแบบและวิธีไหน. นายเอกนี่บทเด่นมากตามชื่อเรื่องจิงๆ. เราชอบนายเอกแบบนี้มาก. หมดยุคแม่ศรีเรือนแร้วคร่า. แต่พีนี่น่ากลัวมาก. ครบรส. จากใสๆ. ถึงจิตได้นี่ไม่ธรรมดา. พี่เอ็มขาจงระวังไว้ให้หนัก. ขอบคุณค่ะคุณนักเขียน. สนุกครบทุกรส. แซ่บเวอร์ม๊ากกกกก
-
จริงของพีนะ รอเวรกรรม รอกฎหมายพวกเลวๆมันก็ไม่ได้รับกรรมไม่ได้สำนึกขึ้นมาหรอก เราต้องลุกขึ้นมาทำอะไรเองบ้าง ความยุติธรรมมันไม่ได้มีอยู่ตลอดเวลาหรอก แรกๆใสๆแรดๆหลังๆทริลเลอร์จริงๆแหละค่ะ 5555555 ขอบคุณนะคะ
-
อ่านรวดเดียวเลยค่ะ สนุกมาก รอตอนพิเศษอยู่นะค่ะ
-
สนุกมาก ดุเด็ดเผ็ดมันส์จริงๆเลิศ!! :laugh: :laugh: ตัวละครทุกคนมีสีสันมาก ชอบทุกคนเลย จริงๆเค้าแอบชอบเอสอ่า o18 555555555 แต่ถ้าเอสไม่ทำแบบนั้นเราอาจจะรักก็ได้ 5555 ชอบก็พอ 55555 พี่เอ็มก็ดีรักกับพีนานๆนะ :impress2: :oo1: ฟินนนน :katai4: คู่เอ็กแพท ก็ฮ่าาาาาา :-[ ดีต่อใจเรามากมาย ชอบบ!! คู่เพลงแมท ก็เขินนนนนนน :o8: คู่พีทก็พีค55555555 คู่ป่านกับซินดี้ก็น่ารักมากกกกกกกกกก อบอุ่นหัวใจ :o8: 555555555 เรื่องนี้สอนอะไรหลายๆเยอะเลย ขอบคุณนักเขียนที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ทำให้เราได้อ่าน จุ้บๆ อยากได้ตอนพิเศษจัง แอบหวังนะเอิ๊กๆ สุดท้ายท้ายสุด ชอบนะ...พี่ครับ.....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
-
:serius2: ฉันโดนหลอกกกกกก. นี่เข้ามาอ่านเพราะว่าชื่อเรื่องนะเนี่ยคิดว่าจะฮาๆ มุ้งมิ้ง
ที่ไหนได้พออ่านๆ ไป :a5: อารมณ์สีเทาทั้งเรื่องเลย :sad4: :o12:
แต่ก็วางไม่ได้ต้องอ่านจนจบ :katai1:
-
อยากให้มีตอนพิเศษจัง :mew1:
-
ครบรสกันเลยทีเดียว..ชอบนายเอก..นายร้ายได้ใจจริงๆ...
-
สนุก บีบคั้นสุด โอ้ยยยย ร้อน แรง ร้าย
-
เรื่องนี้นายเอกร้าย เเซ่บโดนใจมากๆๆๆๆ
แต่ในอีกมุมนึงก็น่าสงสารมากๆ มีอดีตที่เลวร้าย แต่รู้สึก ว่าเรื่องนี้พระเอกบทน้อยมาก
สงสารพี่แกยังไงไม่รู้ ส่วนตัวละครตัวอื่นๆแฮ้ปปี้ละหายกันหมดเลยเนอะ 55555
ใจจริงอยากเห็นความเป็นไปของตัวละครอีกหลายๆตัวมากกว่านี้ อยากรู้ว่าพี่ทามจะเป็นยังไงต่อ
ในใจเราอยากให้ได้กันกับเอสมาก 55555555
ส่วนคู่ป่านนซินดี้ก็ฟินมาก เพลงแมท ก็ไม่ยังไม่รู้เลยว่าสุดท้ายจะลงเอยกันยังไง
ถ้าเป็นไปได้อยากให้มีเรื่องแยกออกมาของสองคู่นี้จัง 5555555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากกกกก ขอบคุนครับผม
-
นายเอกอย่างพีคคค ร้ายมากชอบๆ มันต้องแบบนี้สิ เรียบร้อยใสๆมันใช้ไม่ได้แล้ว555555555
-
:pig4: :pig4:
-
สนุกมากคับ ตามอ่านมาหลายวัน รอติดตามผลงานชิ้นต่อๆไปนะคับ สู้ๆ
-
แซ่บเวอร์นะหลานพีืื :กอด1:
-
โอ้ยยยย พีคมากเรื่องนี้
นึกว่าจะตลก ฮาๆ ที่ไหนด้ายยยย
ชั้นชอบเธอมากนังพี เธอนี่มันร้าย!
-
เพราะปมในใจเรื่องเลยเลวร้ายและเดินทางผิด ดีที่จะลงเอยด้วยดี
-
ถ้าจากชื่อเรื่องพระเอกคงเป็นเอ็มเพราะพีบอกขอสักครั้งใช่มั้ย นางย้ำบ่อยๆ ส่วนซินดี้เชียร์ให้ได้กะป่านค่ะ เริ่ดสุด พี่มาร์ทไม่เอา เจ้าชู้
-
กลับมาอ่านซ้ำยังสนุกเหมือนเกดิมข
-
ดีที่จบแบบ happy ending