รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว'
...
"...อืออ..บ้าน...บ้านด้วง...อื้อ...ไม่..มะ..ไม่รู้แล้ว...พี่จะมาก็มาดิ....อื้อออ...วางแล้ว...ไม่รู้แล้วด้วงนอน...ด้วงจะนอน....." .
.
.
"..ใครโทรมา ด้วง..?"
.
.
.
เสียงคุณหนอนดูจะแข็งขึ้นมาเมื่อมองสภาพคนเมาที่นอนหลับไปทั้งๆ ที่เสื้อผ้ายังคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นน้ำหอมและแอลกอฮอล์... คุณหนอนถามอีกครั้ง แต่มันก็ไร้ประโยชน์ แถมพอจะดึงไอ้คนเมาขึ้นมาพูดจากันให้รู้เรื่อง ด้วงตัวโตกลับปัดป่ายและข่วนตะปบลงเล็บเข้าแผ่นอกคุณหนอนจนเลือดซิบ... งี่เง่าละงอแง...คุณหนอน หันไปมองเด็กขี้เมาที่ครางอื้ออ้าไม่รู้เรื่องรู้ราว ... พอเมาแล้วเรื้อนได้ใจ จากเด็กว่าง่ายนิสัยดี ตอนนี้ด้วงของคุณหนอนกลายเป็นไอ้ง้องแง้งไปแล้ว ...และก็เงียบไปอย่างไม่มีคำตอบ คุณหนอนถอนหายใจเหนื่อยหน่าย เช็ดผ้าชุบน้ำอุ่นข้างซอกคอของคนงอแงอีกครั้ง ก่อนจะก้มหน้าลงมาหยิบโทรศัทพ์ในมือของคนหลับไปดู...
.
.
.
ที่หน้าจอไม่ได้ขึ้นอะไรนอกจากเบอร์โทร ...
.
.
.
...
ฝนตกลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตา ...
แต่ถึงอย่างนั้น รัตติกร ก็ยังพาตัวเองมาจนถึงหน้าบ้านหลังหนึ่ง มันเป็นบ้านไม้สองชั้น ในเขตค่ายทหาร ในแนวรั้วและต้นไม้ ไฟในตัวบ้านปิดมืด ท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำ รัตติกร ตัดสินใจโทรหาเบอร์ที่เพิ่งได้มาอีกครั้งแล้วพูดสายกรอกเสียงลงไปอย่างไม่ทันให้อีกฝ่ายตั้งตัว
"กูอยู่หน้าบ้านมึงแล้ว กูเมา ...ออกมารับกูที"
กรอกสียงใส่โทรศัพท์ไปทั้งอย่างนั้น...
รัตติกร ฉลาดพอที่จะไม่บอกชื่อ และก็ฉลาดพอที่จะซุ่มรอจนไฟในบ้านหลังนั้นเปิด..
.
.
.
.
ในความมืด รัตติกร ไม่ทันได้สังเกตว่าใครเป็นคนเปิดประตูรั้ว จนเขาขับรถเข้าไปในรั้วบ้าน พร้อมทั้งจอดเทียบใกล้ๆ กับรถออฟโร้ดคันสูงนั่น รัตติกร ถึงได้รู้ว่า ไอ้คนที่พาด้วงออกมาและไอ้เจ้าของรถนั่นเป็นคนเดียวกันกับคนเปิดประตูร่างกายกำยำ เปลื่อยเปล่าท่อนบน ส่วนด้านล่างใส่แค่กางเกงเลสบายตัว แต่ที่ รัตติกร สนใจ มันมีแค่ไอ้รอยเล็บบนแผ่นอกสีน้ำผึ้งก็เท่านั้น...
.
.
.
"...นายใช่ไหมที่โทรมา?"
"..."
"รุ่นพี่ด้วงงั้นหรือ? "
"..."
ในสมองสับสนและคิดไปไกล รัตติกรไม่ตอบอะไรทั้งนั้น สิ่งที่สมองสั่งการมีเพียงสั่งให้ขาก้าวตามไอ้ล่ำนั้นขึ้นไปห้องชั้นบน...
.
.
.
...ด้วงของเขา นอนนิ่งอยู่บนเตียง...
เสื้อที่สวมยังเป็นเสื้อตัวเดิมที่รัตติกรจำได้ แต่กางเกงที่ถูกถอดแล้วพาดไว้บนเก้าอี้ มันยิ่งทำให้รัตติกร กำมือแน่น...
.
.
.
"คืนนี้ชั้นเข้าเวร... นายนอนห้องด้วงก็แล้วกัน..."
เสียงคนพูดทำอย่างกับตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน รัตติกร ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น จนไอ้ล่ำนั่น เดินเข้าไปปลุกและดึงตัวด้วงที่กำลังนอนไม่รู้เรื่องขึ้นมากอดและกระซิบบอกอะไรบางอย่าง ..
.
.
.
.
.
...และหลังจากนั้นก็จูบเบาๆ ที่หน้าผากด้วง...
...รัตติกร ยืนนิ่ง...
.
.
.
.
นิ่งในตอนที่ประตูห้องปิดลง...
นิ่งอยู่จนสักพักที่ได้ยินเสียงสตาร์ทรถ..
.
.
.
นิ่งอยู่จน เสียงนั้นไกลลับออกไป..
.
.
.
.
.
และ...
.
.
.
...นิ่งอยู่จนเขานึกได้...ว่าจะทำยังไงกับไอ้ด้วงที่นอนอยู่เพียงลำพัง ...
รัตติกรก้าวเข้าไปหาร่างที่ขดตัวนอน...มือใหญ่ลูบลงบนแก้มของคนหลับ ปลายนิ้วเกลี่ยไล้ริมฝีปาก พร้อมทั้งค่อยๆ ลากมือสัมผัสผ่านกระดุมเสื้อที่เม็ดบนโดนปลดออกจนเห็นผิวสีนวลตามแสงไฟ..
.
.
.
แค่คิดถึงรอยเล็บบนตัวไอ้เหี้ยนั้น ..
รัตติกรก็พอเดาๆ ได้รางๆ ว่ามันเป็นของไอ้คนที่นอนอยู่ตรงหน้า...
.
.
.
"...เหนื่อยกับชู้จนหลับหรือไง...กับไอ้ร่านๆ อย่างนาย ..คืนเดียวควบสอง...คงไม่มากไปนะด้วง... " .
.
.
หัวข้อ: [One Short] รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว' //รุ่นน้องผมแม่ง...[26/10/60] (อ่าน 330275 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก