หัวข้อ: เด็กช่างรักจริง...เคยได้ยินไหมครับคุณ? : ตอนจบ P. 44

[seaz]

จะไปกันรอดไหมเนี่ย กัดกันดีจัง อิอิ

[suck_love]

  ขอพิชเคะนะค่ะ

[thejaoil]

รึจะถึงคราที่พี่ปุณณ์จะได้กด หึหึหึ

[DoubleBass]

กรี๊ด!! พี่ปุณณ์เจอเนื้อคู่แล้ว!!! นี่พลาดไปได้อย่างไร มาเจออีกที 2ตอนแล้วววววววว 
แต่ตรงคำแช่ง เอ๊ย ตามสเป็กเป๊ะเลยนะ ถูกใจที่สุด รอติดตามแบบเกาะหนึบอีกครั้งจ้า 

ปล.ชอบน้องพิช เชียร์น้องพิช เลิฟๆ ตรงเป็นอีโต้สับหน้าขนาดนี้ ถูกใจจริงๆ แต่กว่าจะรักกันพี่ปุณณ์คงน่วม ฮ่าๆ

[yogurtjung]

พิชนายเมะหรือเคะคะ 555

ชอบอ่ะน่ารักดีคะ

รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^

[minere_mi]

โหดดีแท้คู่นี้

[Satanza321]

หวังว่าคงไม่มีใครช้ำในไปก่อนจะมีข่าวดี

[vava violet]

จากที่อ่านๆมา ความรู้สึกปุณช่างวีนได้ใจ คุณสมบัติเคะเลยนะเนี่ย พิชก็มีกวนตีน มีมุม นิ่งๆไม่สนใจคุณนักร้องเลย ติดจะรำคาญด้วยมั้ง ซึ่งนั้นทำให้คุณนักร้องแสนหล่อยิ่งวีนเข้าไปใหญ่

มันทำให้เรารู้สึกว่าพิชมันเหมือนจะเมะ แต่ยังไงๆเราก็ขอเชียร์ให้พิชเป็นเคะนะไม่รู้ทำไม มันเหมือนพิชมีเสน่ห์บางอย่างที่สะกิดใจเรา อยากอ่านเคะแมนๆสักเรื่อง ที่สามารถใช้ความนิ่งสยบเมะเหวี่ยงๆให้สงบได้

 นิยายทุกเรื่องที่เคยอ่านมาส่วนมากเคะมักจะหน้าหวานขาวบอบบาง กว่าเมะเกือบทุกเรื่อง ถ้าเรื่องนี้จะมีเมะกับเคะที่สูสีด้านความสูงด้วยแล้ว ก็น่าจะฉีกแนวได้บ้าง ขอเถอะ ขอพิชเป็นเคะนะค่ะ เราชอบจังผู้ชายแมนๆมาได้กัน ยิ่งถ้าเคะผิวแทนสวยด้วยแล้ว ฟินน

[mystery Y]

แหม ช่างรุนแรงกันจริง เดี๋ยวจะไปอ่านหมอปิ๊งฯนะ

[ไอ้หัวแห้ว]

เพิ่งมาเห็นอะ น้องแบมขอโทษน้าาาาาาาาา

ูรอคู่ของปุณณ์ แล้วก็ได้เ็ห็น
กัดกันขนาดนี้ จะช้ำในตายกันก่อนม๊ายยยยยยย
น่ากลัวจริงๆ

ิ่อ่านแล้วแบบ ใครจะเคะ ใครจะเมะวะ
ความรู้สึกตอนเรื่องปลาทูบอกว่า เคะ แต่ถ้าอยู่กับหมอปิ๊งก็เม๊ะเมะอะ

มาเรื่องนี้ดูเหมือนจะเคะ แววเคะราชินีมาเลย ฮ่าๆ
แต่ยังไงก็อยากลองให้ปุณณ์เมะ พิชเคะนะเนี่ย คงจะมันส์น่าดู

[bambooiihallo]

ตอนที่ 3   บนรถ




สุดท้ายปุณณ์ที่น่วมไปทั้งตัวก็ต้องฝ่าฟันความเจ็บปวดขึ้นมาร้องเต้นสุดเหวี่ยงบนเวที จริงๆคิวปุณณ์ต้องคนเดียวชั่วโมงครึ่ง แต่พิชก็พอเข้าใจว่าสังขารปุณณ์คงจะไม่ไหวจึงไปเรียกๆพวกเพื่อนที่ฟอร์มวงกันอยู่มาเล่นอีกครึ่งชั่วโมงที่เหลือแทน



   “วันนี้ขอบคุณมากนะครับคุณปุณณ์ อ่ะน้ำส้ม วิตามินซีสูง”



   “แฟนต้ามีวิตามินซีด้วยเรอะ?”



   ปุณณ์ที่นั่งผึ่งลมอยู่ข้างตึกใกล้ๆหอประชุมรับแฟนต้าจากพิชมาเปิดกระดกลงคอไปอึกใหญ่ ด้วยสังขารทำให้ไม่อยากขยับเขยื้อนไปไหนแล้ว เลยขอทีมงานนั่งรอในมุมที่ไม่ค่อยมีใครเดินผ่าน … ยกเว้นมีไอ้เด็กเวรคนหนึ่งยังอุตส่าห์หาเขาเจอ! มันจะเก่งไปไหนวะ!



   “เออ กินไปเหอะน่า ของฟรีอย่าเรื่องมากสิครับ”



   “กระป๋องละกี่บาทเหอะ ซื้อเองก็ได้”



   “งั้นเอาคืนมา”



   พิชพูดจริงทำจริงกระชากกระป๋องจากปุณณ์ทันทีแต่ดันกระชากในจังหวะที่ปุณณ์กำลังยกดื่มขอบกระป๋องพาดปากจนเลือดออก



   “ซี้ด ….”



   “เฮ้ยขอโทษครับ ทำไมคุณเจ็บตัวบ่อยจัง?”



   “ก็เพราะใครกันล่ะ ทำไมตั้งแต่เจอนายแม่งมีแต่เรื่องซวยวะ”



   ปุณณ์หันไปถลึงตาใส่พลางยกแขนเสื้อกดปากเป็นแผลของตัวเองไว้ ส่วนพิชก็หัวเราะเบาๆ เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตั้งแต่เจอปุณณ์ถึงทำปุณณ์เจ็บตัวได้ตลอด



   “ชาติที่แล้วคุณแกล้งผมไว้เยอะมั้ง ชาตินี้ผมเลยเอาคืน”



   “เหอะ!”



   “แล้วนี่จะกลับยังไง?”



   “รอทีมงานมารับ เลือดหายออกยังวะ ดูให้หน่อย”



   พิชก้มหน้าลงเล็กน้อยเชยคางปุณณ์ขึ้นมาจนใบหน้าแทบจะชิดกัน เพราะแสงไฟไม่พอจึงต้องเพ่งในระยะใกล้ไม่ได้คิดเรื่องอื่นใดๆ แต่ปุณณ์กลับเป็นฝ่ายที่เผลอกลั้นหายใจจนกระทั่งพิชผละออก



   “หายละคุณ แค่ซิบๆ งั้นกลับกับผมมั้ยครับ? ทางเดียวกันไปด้วยกัน”



   “เข้าเวรหรอ?”



   “เวร?”



   “เป็นช่างไม่ใช่หรอ ทำพาร์ทไทม์หรอ? กะดึกไง”



   “อ้อ อืม … ไม่ใช่หรอกครับ พอดีจังหวะคุณโทรไปผมพึ่งเข้าคอนโดพอดี พนักงานเลยถามว่าผมพอจะซ่อมก๊อกให้คุณได้มั้ย ก็อย่างที่เห็น ผมเรียนวิศวะมาถึงจะเป็นเครื่องกลก็เถอะ ซ่อมก๊อกมันพื้นฐานเด็กวิศวะต้องทำได้อยู่แล้ว”



   พิชยักคิ้วให้พลางยกแฟนต้าที่ยึดมาขึ้นดื่ม



   “งั้นอยู่คอนโดเดียวกัน?”



   “อ่าฮะ เอายังไงล่ะคุณ กลับกับผมมั้ยครับ หรือมีงานต่อ?”



   “ถึงมีก็ไม่ไปแล้วโว้ย ช้ำขนาดนี้ เออเอางั้นก็ได้ เดี๋ยวโทรบอกผู้จัดการก่อน”



   ปุณณ์ตบๆกระเป๋ากางเกงหามือถือกับกระเป๋าตังค์ ก็จำได้ว่าตั้งแต่เช้าก็เอาเงินติดมาแค่ร้อยเดียวค่าแท็กซี่ ส่วนมือถือ….ก็อยู่กับกระเป๋าตังค์ที่คอนโดนั่นล่ะ!



   “นี่นายมีมือถือมั้ยยืมหน่อย”



   “อ่ะ … นาทีละห้าบาทนะครับ”



   “เฮ้ย โปรอะไรทำไมแพงจัง”



   “โปรผมน่ะถูก แต่ผมคิดคุณแพง”



   “กวนตีน”



   ปุณณ์หยิบมือถือขึ้นมาแล้วก็งงกับระบบปฏิบัติการณ์ เอ่อ … ถึงเขาจะเป็นศิลปินดังมีอินสตาแกรม มีแฟนเพจ มีทวิตเตอร์ แต่ทั้งหมดทั้งมวลคือ … ผู้จัดการเล่นให้ ดังนั้นมือถือเขาจึงยังเป็นโนเกียรุ่นเก่าที่ทำหน้าที่โทรเข้าโทรออก เวลาออกงานถึงได้รับไอโฟนผู้จัดการอีกนั่นล่ะมาถือให้นักข่าวถ่ายรูปเล่น



   “ไม่ใช้ล่ะคุณ นี่ไงสไลด์จอไปข้างๆแค่นี้เอง กดโทรตรงนี้ อ่ะกดเบอร์”



   พิชเขยิบเข้ามาใกล้จัดการให้หมดทุกอย่าง



   “อ้อ … โอเค …. ครับพี่แบงค์ ปุณณ์นะ คือ เดี๋ยวผมกลับเองครับ พี่จะได้ไม่ต้องวนไปวนมาเข้าบริษัทได้เลย ครับ พรุ่งนี้เที่ยงใช่มั้ย ไม่ลืมครับ ครับ สวัสดีครับ อ่ะ คืน”



   “อ่าฮะ งั้นคุณเข้าไปรอตรงนี้นะ ผมเข้าไปบอกน้องๆให้ดูงานแทนก่อน เดี๋ยวกลับบ้านกัน”



   “อ้าว จะโดดงานเรอะ?”



   “ช่วงพิธีการมันหมดแล้วครับ หลังจากนี้ก็หน้าที่พิธีกรกับน้องปีสามอยู่แล้ว ผมปีสี่แล้วครับคุณ เดี๋ยวมาครับ”



   พิชวิ่งเหยาะๆไปทางหอประชุม ทิ้งปุณณ์ไว้กับกระป๋องแฟนต้าที่ว่างเปล่า ซื้อมาให้เขาแท้ๆ … ดันแย่งไปกินเองแถมยังสร้างแผลไว้บนตัวคนอื่นอีก! น่าจับฆ่าหมกป่าอ้อยจริงๆ





   “รถนาย?”


   “ทำไมล่ะคุณ ?”



   พิชหันมามองปุณณ์ที่ทำหน้าอึ้งแล้วก็ขำ จะอึ้งก็ไม่แปลกก็เขาพาปุณณ์มาที่รถกะบะโทรมๆสังกะสีกินไปครึ่ง ท่าทางไม่น่ารอด



   “เอ่อ … ไม่หรอก ไปกันยังล่ะ? เปิดรถสิ”



   คนฟังยิ้มกว้างออกมาไม่รู้ตัว ปุณณ์แค่อึ้งแต่ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจ กลับเดินไปอีกฝั่งเตรียมตัวขึ้นรถจริงๆ คนดังเอาแต่ใจ …แต่ไม่ได้ดูถูกน้ำใจใคร



   “ไม่ใช่คันนี้หรอก ผมล้อเล่น มานี่รถผมทางนี้”



   “เอ้า ไอ้เด็กเวร คันไหนเร็วๆ ง่วงแล้ว”



   พิชเดินนำมาอีกไม่ไกลก็หยิบกุญแจในกระเป๋ามากดรีโมทเปิดรถ ปุณณ์จึงถึงบ้างอ้อ ว่ารถนี่ก็รถธรรมดาทั่วไป….แค่มียี่ห้อบีเอ็มดับบลิว



   “เชิญครับคุณปุณณ์”



   ปุณณ์เดินไปขึ้นฝั่งข้างคนขับที่พิชเปิดประตูให้ แล้วก็หลับทันทีที่พิชขับรถออกมาพ้นประตูมหาวิทยาลัย ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่
ไหนรู้แต่สะดุ้งตื่นเพราะเสียงโครม!



   “เกิดอะไรขึ้น!”



   “รออยู่ในรถนะคุณ มีคนมาขับรถชนท้ายผมลงไปเคลีร์ยก่อน คุณนอนต่อเถอะ”



   พิชลงจากรถไป ถึงจะบอกให้หลับต่อแต่ใครจะหลับลง ปุณณ์ยกตัวขึ้นนั่งแล้วก็แปลกใจกับเสื้อคลุมที่ห่มตัวเองอยู่ เสื้อคลุมสีเลือดหมูสกรีนลาย Engineer มีรูปเฟืองอยู่ด้วย แล้ว… เบาะก็ปรับเอนลง



   “เป็นคนดีเหมือนกันนะ …”



   ปุณณ์ชะโงกตัวมองไปข้างหลังก็เห็นผู้ชายหัวฟูคุ้นตากำลังเจรจากับคู่กรณีผ่านกระจกหลัง แต่เห็นอีกฝ่ายค้อมหัวให้พิชก็คงเคลียกันได้ จนกระทั่งมีผู้ชายอีกคนมายืนคู่กัน … นั่นมัน



   “พี่ณิน…”



   ปุณณ์รีบกลับมานอนเหมือนเดิมคลุมเสื้อปิดหน้า ปากบางเม้มแน่นใจเต้นเหมือนกลองรัว ทำไมกลายเป็นพี่ณินได้… แล้วทำไม … ทำไมมากับผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร



   ไม่เกี่ยวกับเราสักหน่อย….ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วจะไปสงสัยทำไมว่าเขาจะมากับใคร อาจจะเป็นเพื่อนร่วมงาน คนรู้จัก เพื่อนสนิท……แล้วถ้าเป็นแฟนล่ะ?



   พี่ณิน … ลืมเขาได้แล้วหรอ



   แค่คิดปุณณ์ก็รู้สึกเจ็บตรงหัวใจจนน้ำตารื้น รู้ว่าที่เลิกกันเป็นความผิดของอีกฝ่ายที่เขาไม่สามารถให้อภัยได้ แต่ถึงเลิก ก็ไม่ใช่ว่า ‘รัก’ จะหายไปพร้อมกับความสัมพันธ์ ถึงไม่เจอก็ไม่ใช่ว่าไม่คิดถึง



   ปุณณ์ปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ออกมา แม้จะไม่มีเสียงสะอื้นสักนิดแต่น้ำตาไหลพรากจนเสื้อสีเลือดหมูที่ใช้ซับน้ำตาเป็นวงน้ำขนาดใหญ่



   “เสร็จแล้วครับ ประกันจัดการเรียบร้อย แค่บุบนิดหน่อย … คุณ…ร้องไห้? ร้องทำไมครับ ฝันร้ายหรอครับ?”



   พิชโน้มตัวลงไปใกล้เมื่ออีกฝ่ายไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ โผล่หน้าจากเสื้อมาแค่ดวงตาที่ยังมีน้ำตาไหลออกมา และจ้องมองไปนอกหน้าต่าง เหมือนเขาไม่มีตัวตน



   “คุณปุณณ์ … อย่าร้องไห้นะ มันแค่ฝันร้ายเท่านั้นเอง”



   “ฝันร้าย …..หรอ”



   “ใช่ครับ แค่ฝันร้าย คุณหันมามองผมสิ นี่ไงผมก็อยู่นี่ไม่มีเรื่องอะไรสักหน่อยครับ ตื่นได้แล้ว มัวแต่คิดถึงฝันร้ายมันจะโชคร้ายนะครับรู้เปล่า”



   ปุณณ์หันหน้ากลับมาจ้องตาพิชที่ยิ้มให้กำลังใจ ….ใช่ …ทุกอย่างก็แค่ฝันร้าย เขาตื่นแล้วจะมัวแต่ไปคิดถึงฝันนั่นทำไมกัน



   “ขอบคุณนะ”



   “ครับผม หิวข้าวยังครับ? แวะกินบะหมี่แถวคอนโดมั้ย อร่อยนะคุณ”



   “อื้อ”



   พิชกดเปิดเพลงในคลื่นวิทยุแล้วขับไปเรื่อยๆ เห็นคนข้างตัวยังซึมอยู่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ปลอบไม่เป็นนี่หว่า ชวนคุยแล้วกัน



   “เพลงนี้เพราะดีเนอะคุณ นักร้องเขาเสียงดีนะผมว่า”



   “หือ … ขอบคุณนะ”



   “หือ? ขอบคุณทำไมครับ”



   “ซิงเกิ้ลใหม่ฉันเอง เสียงดีใช่มั้ยล่ะ ติดชาร์จทุกสถานีแล้วตอนนี้ เก่งใช่มะ?”



   “โอ้โหคุณ ชมแค่นี้อวดใหญ่เลยนะครับ ตื่นเต้นอย่างกับไม่เคยติดชาร์จ ถามจริง เพลงแรกปะที่ดัง?”



   “ไอ้บ้า! ฉันอยู่ในวงการมาสิบปีแล้วนะ! เพิ่งจะเคยติดชาร์จหรอ? เหอะ ดูถูกกันเกินไปแล้ว เดี๋ยวถึงคอนโดแล้วแวะห้องฉันเลยนะ เอาไปฟังให้ทุกอัลบั้ม! แล้วจะรู้ว่านักร้องอันดับหนึ่งของไทยนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว”



   พิชกระพริบตาปริบด้วยความอึ้งในความมั่นใจของอีกฝ่าย เป็นปุณณ์นี่ไม่ธรรมดาจริงๆ รู้จักกันสองวันนอกจากจะเป็นคนที่เหวี่ยงได้ถึงที่สุดแล้ว ก็เป็นคนมีน้ำใจเหมือนกันขนาดเจ็บตัวเพราะเขาก็ยังยอมมากับเขา แถมยังพกพาความมั่นใจมาเหนือชั้น … ที่สำคัญ อ่อนไหวง่าย เรียกว่ามีทุกเวอร์ชั่น เฮ้อ … เข้าใจยากจริงพวกอารมณ์ศิลปิน



   “อะไรเงียบเลย อึ้งล่ะสิ”



   “ใช่ครับ อึ้งมาก ถามจริงทำไมคุณถึงได้แปลกแหวกโลกขนาดนี้ เกิดมาผมยังไม่เคยเห็นใครมีทุกอารมณ์ได้เท่าคุณมาก่อนเลย
ครับ คุณเป็นเอเลี่ยนหรอ? จริงๆมีตาเดียวตัวเขียวใช่ปะ นี่แปลงร่างอยู่หรอครับ”



   ทว่าปุณณ์กลับไม่สะทกสะท้านทำหน้าภูมิใจพร้อมแสยะยิ้มมั่นใจ



   “ก็น่าจะคิดอย่างนั้นหรอกนะ คงไม่เคยเห็นคนเพอร์เฟคแบบฉันล่ะสิเด็กน้อย … จนคิดว่าคนเพอร์เฟคแบบนี้คงมาจากดาวอื่น หล่อปานเทวดา ความสามารถสูงลิบลิ่ว เฮ้อ … เกิดเป็นคนเพรียบพร้อมไปทุกอย่างนี่ลำบากใจจริงๆ”



   “โอเคผมยอมแพ้ เลิกคุยครับ เดี๋ยวอีกสักพักต้องกินข้าวผมจะกินไม่ลงเพราะสำลักความหลงตัวเองของคุณ”



   “หึหึ”



   ปุณณ์พอใจกับชัยชนะ แม้มันจะเป็นชัยชนะที่น่าตลกก็เถอะ แต่หลังจากคำนวนดูแล้วแพ้ไอ้เด็กบ้านี้มาหลายรอบเกินไป … เอาวะ
อย่างน้อยก็ชนะ … ชนะเพราะฝีมือตัวเองด้วย!




- --------------------------------------------------------------------- -


แบมอยากให้พี่ปุณณ์เมะอ่ะ -....-  เมะราชินี แทน เคะราชินีได้มั้ยคะ 555555555555555555


ขอบคุณทุกเม้นนะคะ >w<

ขอตอบในภาพรวมเลยน้า ว่าสองคนนี้จะช้ำในกันตายก่อนมั้ย 555

คาดว่า ... คงจะเลือดตกยางออกกันไปทีละนิดละหน่อยนะคะ เท่าที่อ่านมาพี่ปุณณ์นี่ก็ยอมน้องตลอด เจ็บอยู่คนเดียวทุกที คนดี๊คนดี 5555 น้องก็ไม่ได้รู้สึกสำนึก หรือ หวั่นไหวกับพี่ปุณณ์เลย TT 

[แป้งข้าวหมาก]

บราโว่....ดีใจด้วยกับชัยชนะของพี่ปุณณ์
 
แต่กว่าจะได้มากรู้สึกพี่ปุณณ์จะเจ็บตัวค่อนข้างเยอะนะ..เหอๆ

[yymomo]

หนับหนุนนนนน  ต้องการแบบนี้อยู่แล้ว จะเป๊นอะไรของณิณมาก้อช่างแมร่ง  เปนสามีของน้องพิช  ก้อพอละ      อิพี่ณิณเนี่ยมันไวจิงๆนะแปปเดียวก้อมีใหม่ละ ขอให้มันเป๊นเมียคนอื่นเค้า     

[MangoBlue]

กรี๊ดดดดดดพี่ปุณณ์นี่เคะชัดๆเมะไม่ขึ้นหรอกค่าา

[Ra poo]

ปุณณ์จะเมะขึ้นเหรอค๊า เคะแทนมะ

[sole266]

ทำไมไม่จูบซับเลือดล่าาาาาาาาาาาาาาาา

[Tun_Bow]

พี่ปุณณ์เคะราชินีต่างหากกกกก นุ้งพิชเมะสุดยอดดดดดดดน่าร๊ากกกกกกกกก
ชอบเมะแบบพิชนะ

[aelfy]

 :hao6:โอ๊ยเลือกไม่ถูก :katai2-1:จะให้ใครเมะ ใครเคะ

[Takarajung_TK]

 

[ไอ้หัวแห้ว]

ตกลงปุณณ์เมะป๊าววววววววววว


งืออออออออ

[murasakisama]

คู่นี้นี้มองไม่ออกเลยว่าใครจะกดใคร  แต่มีแววว่าพี่ปุณจะโดนกดแฮะ555

[Aomampapeln]

กว่าจะรักกันช้ำในตายกันก่อนพอดี
ลุ้นต่อไปใครจะเมะใครจะเคะ(อยากให้ปุณเปนเคะเบาๆ)

[Satanza321]

พี่ปุณณ์ไม่เคะนะ เสียฟอร์มนักร้องดังน๊า (เห็นคนอื่นเชียร์เป็นเคะกัน 555)
ว่าแต่ปุณพึ่งเลิกกันแฟนหรอเนี้ย อย่าเสียใจไปเลยได้คนใหม่แแล้วเนี้ย แต่เรื่องอยู่บนอยู่ล่างไว้อนาคตเนอะ

[malula]

จะให้ปุณณ์เป็นเมะถามความสมัครใจของพิชหรือยังจ๊ะ

[DoubleBass]

พี่ปุณณ์ไม่ต้องร้องแล้วน้า ตื่นจากฝันร้ายมาเจอความจริงที่แสนจริงใจโคตรๆ จากน้องพิชดีกว่า ฮิ้ววววววว 

[sang som]

ความจริงอยากเห็นพิชโดนกด ฉะนั้นปุณณ์เมะจงเจริญ5555

[♠DekDoy♠]

เมะราชินีเหรอ อืม,,,,ไม่ดีมั้ง ปุณณ์ไม่เหมาะจริง ๆ น๊าาาา
พิชนี่แหละเหมาะที่จะมากดและเอาพี่ปุณณ์อยู่

อิพี่ณิณหาคนใหม่ได้แล้วเร๊อะ !!!

[bambooiihallo]

เมะเคะนี่เป็นทอปปิคสำคัญจริงๆ 555555555555555

[fannyking]

พี่ปุณณ์เมะเถอะจร๊ะ แหวกแนวมั้ง
^^

[seaz]

ให้ปุณณ์โดนพิชกดดีกว่านะครับ เรื่องนี้สำคัญจริงๆ นะ
ส่วนเรื่องอื่นตามสบายเลยครับ อิอิ