ตอบเม้น yymomo : ใช่แล้วค่า ฝากติดตามด้วยน้า ><
maemix : ยังมีอีกหลายยกค่ะ 555
TIKA_n : ขอบคุณค่าเม้นยาวมากเลย 555 อันนี้ต้องรอติดตามค่ะว่าใครจะยอมใคร
เฉยๆ : มาอัพแล้วน้า
แป้งข้าวหมาก : 5555 เดี๋ยวจะต้องประทับใจกว่านี้อีกกก
snowboxs : -...- ต้องติดตามค่ะว่าใครจะพระใครจะนาย
Minnie~Moo : จริงๆพี่ปุณณ์รับมาก่อนนะเอออ
KURATA : แสดงว่าแม่ยกพี่ปุณณ์แน่เลย อิอิ
Gemm : ขอบคุณที่ชอบพี่ปุณณ์กับน้องพิชค่า ><
koikoi :
-west- : สไตล์พี่ปุณณ์เค้า อิอิ
inpurplethief : พี่ปุณณ์อาจจะเป็นเมะก็ได้น้า 55
•PIKACHU• : เคะราชินีไม่เอาหรอคะ 55
แมวเหมียว : ติดตาามค่า ใครจะรุกจะรับ
Takarajung_TK : ปรับกันอีกหลายยกแน่นอนค่ะ
Satanza321 : อาจจะผลัดกันยอมก็ได้นะเออออ
PoofuGirl : อีกหนึ่งเสียงเชีร์ยพี่ปุณณ์เมะใช่มั้ยคะ 55
ตอนที่ 1 ปะทะ
“แหม … คุณปุณณ์ขา ทำไมวันนี้หน้าบึ้งจังเลยคะ ใครทำอะไรขัดใจคะเนี่ย”
ช่างแต่งหน้าประจำทักเมื่อวันนี้ศิลปินหนุ่มที่เธอแต่งหน้าให้ประจำหน้าบึ้งตึงแต่เช้าทั้งที่ปกติต่อให้เหนื่อยหรือรำคาญใจแค่ไหนปุณณ์ก็มืออาชีพมีแต่ปั้นหน้ายิ้มตลอด
“ที่คอนโดน่ะครับ ปัญหาจุกจิกแต่รำคาญใจสุดๆ”
ก็เมื่อเช้าเขาต้องล้างบรรดาครีมมาร์กหน้าที่มาร์กทิ้งไว้ทั้งคืน แต่น้ำยังใช้ไม่ได้ ต้องไปเปิดก๊อกใต้อ่างให้น้ำพุ่งจนนึกว่าตัวเองอยู่ในเทศกาลสงกรานต์ เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า! ออกมาก็เจอห้องแอร์จนหนาวสั่น … เซ็ง!
“แหม ก็คุณปุณณ์ไม่อยู่คอนโดหรูห้องกว้างๆหน่อยล่ะคะ มีแค่สองห้องนอนหนึ่งห้องน้ำ ล้านต้นๆมันก็มีปัญหาจุกจิกแบบนี้ล่ะค่ะ เห็นพวกดาราคนอื่นเขาอยู่กันใจกลางกรุงเทพทั้งนั้นนะคะ”
“เฮ้อ … ก็ผมไม่ชอบห้องกว้างเกินไปนี่ครับ ไม่ค่อยได้อยู่ด้วย ทุกวันนี้ก็นอนแต่โซฟาหน้าทีวี ห้องนอนสองห้องก็ทำเป็นห้องเก็บเสื้อผ้าไปแล้ว เก็บเงินไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า”
“โธ่คุณปุณณ์ดังขนาดนี้ เงินทองไหลมาเทมาจะเก็บเงินไปทำอะไรคะ ใช้บ้างเถอะ ถือเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆของชีวิตนะคะ ให้รางวัลตัว
เอง เห็นขับรถได้ช่วงเดียวก็กลับมานั่งแท็กซี่อีกละ”
“ฮ่าๆ นี่ก็ไปจองรถคันใหม่แล้วครับ คงได้ขับแล้วล่ะ”
“อ้าว เคยใช้มินิคูเปอร์ไม่ใช่หรอคะ”
ปุณณ์ตาหม่นแสงลงเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มฝืนๆออกมา
“ขายไปแล้วครับ ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่”
“อ๋อค่ะ … แล้วนี่จะขับรุ่นไหนคะ?”
“อีโค่คาร์ธรรมดาล่ะครับ ประหยัดน้ำมันดี เพราะยังไงก็มีแต่พวกงานทัวร์คอนเสิร์ตไปรถบริษัทอยู่แล้ว”
“แหม คุณปุณณ์นี่ดีจังค่ะ เป็นคนดังแต่ไม่ได้ทำตัวอวดรวย อ่ะแต่งหน้าเสร็จแล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ปุณณ์ยิ้มให้กับช่างแต่งหน้าคนเดิมก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินเข้าไปในฉากที่ถูกจัดไว้ให้เป็นสวนหรูหรามีโต๊ะสีขาวดูดีวางถ้วยกระเบื้องสีสดใสสกรีนโลโกยี่ห้อกาแฟ
“หันข้างหน่อยครับ โอเคครับ …”
แชะ ! แชะ ! แชะ !
“เปลี่ยนมุมครับ ยืนขึ้นครับคราวนี้หันหลังเอามือจับพนักเก้าอี้แล้วก็ยกแก้วกาแฟจรดริมฝีปากครับ นั่นล่ะ สวยครับ”
แชะ ! แชะ ! แชะ !
“โอเคเรียบร้อยครับ เปลี่ยนชุดได้เลยครับ”
“ขอบคุณครับ”
วันนี้เขามาถ่ายภาพนิ่งโฆษณากาแฟยี่ห้อหนึ่งที่เขาเป็นพรีเซ็นเตอร์เหมือนกัน เวลาถ่ายจริงไม่นานแต่กว่าจะเซ็ตฉาก เสื้อผ้าหน้าผม และแสง กินเวลาไปมากโขเพื่อภาพที่ดีที่สุด ก็ไม่รู้จะแต่งทำไมให้หนามากเพราะยังไงก็ไปรีทัชรูปอีกทีอยู่ดี น่าเบื่อ…
“เดี๋ยวมีงานร้องเพลงที่มหาลัย …. นะ คณะวิศวะ”
“หาว… งานเฟรชชี่ไนท์อ่ะหรอพี่?”
ปุณณ์สลึมสลือถามผู้จัดการส่วนตัวที่นั่งรถตู้มาด้วยกัน ทุกปีจะมีมหาลัยติดต่อมาที่ค่ายเพลงเพื่อเชิญนักร้องไปร้องเพลงในงานเฟรชชี่คณะต่างๆ แยกกันไปตามแต่คิวใครจะว่าง ซึ่งความจริงค่าตัวเขาแพงกว่านี้แต่บริษัทถือเป็นว่าการโปรโมทศิลปินในกลุ่มนักศึกษา ซึ่งเขาไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินค่าตัวเพราะไม่ได้เป็นคนตั้งเรทราคาเอง มีหน้าที่ไปทำหน้าที่อย่างเดียว จะถูกจะแพงไม่ใช่หน้าที่เขาตัดสินใจ
“ใช่แล้ว ไหวนะปุณณ์?”
“ไหวครับ … แต่ไปถึงผมขอนอนก่อนได้มั้ย เมื่อคืนนอนแค่ชั่วโมงกว่าก็แหกขี้ตามาถ่ายแบบกาแฟแต่เช้า แล้วมาอัดรายการอะไรนี่อีก ตาจะปิดละพี่แบงค์ เต้นไม่ไหวแหง เสียงไม่มีด้วย”
“พี่โทรบอกสตาฟนักศึกษาที่ติดต่อมาแล้ว เขาจัดห้องเรียนห้องหนึ่งให้ทีมงาน ยังไงก็มีเตียงผ้าใบอยู่แล้วเดี๋ยวพี่เอาเตียงผ้าใบไปตั้งให้ปุณณ์นอนแล้วกัน”
“ขอบคุณมากครับพี่ พี่เหมือนพ่อผมเลยว่ะ รู้ใจทุกอย่าง”
“หึหึ ก็เป็นงานด้วยล่ะ แล้วนี่พ่อยอมให้เข้าบ้านยัง?”
“อย่าไปพูดถึงเลยพี่ อีกนาน ป่านนี้ตัดผมออกจากกองมรดกพันล้าน ไอ้ปัณณ์ก็ด้วย ไม่ต่างกันเล้ย รายนั้นก็คงโดนตัดเหมือนกัน งี้ล่ะเราสองคนพี่น้องมันลูกเก่าเขาลืมแล้ว ไหนๆก็มีลูกสาวขี้อ้อนคนใหม่กำลังเห่อกันอยู่”
“ที่พูดนี่ประชดใช่มั้ยเนี่ย?”
“พี่ก็รู้ผมพูดไปงั้น หมดวัยจะมาทำตัวเป็นเด็กขาดความอบอุ่นแล้วนะพี่ สามสิบสองแล้วครับ ไม่ใช่สิบสอง ถ้ายังอายุสิบสองนี่คงนอนร้องไห้ทุกวัน เป็นเด็กมีปัญหา หนีออกจากบ้านเข้าแก๊งค้ายาไปเรียบร้อย”
ปุณณ์พูดแล้วก็ขำตัวเอง ขำพ่อด้วยที่ไม่เลิกทิฐิกับเขาสักที อุตส่าห์เรียนบริหารจนจบตามที่พ่อต้องการแต่ไม่ยอมไปทำงานบริษัทพ่อ หันหน้าเข้าวงการบันเทิงตั้งแต่สมัยเรียน พ่อก็ไล่ตะเพิดเขาออกจากบ้านทันที ส่วนไอ้ปัณณ์นี่โดนไล่ตั้งแต่ขึ้นมหาลัยปีหนึ่งเพราะมันดันไปเรียนครุศาสตร์ที่พ่อไม่ชอบ แล้วจบมายังไม่ยอมเป็นครูตามที่เรียน จับมือกับเพื่อนเปิดเว็บไซต์ขายเสื้อผ้าและทำนิตยสารแฟชั่นออนไลน์ซะอย่างนั้น มันคงจะลืมไปเหมือนกันว่าตระกูลตัวเองก็มีบริษัทผลิตเสื้อผ้าแบรนด์ไทยที่ไปดังในเวทีโลกอยู่ แน่นอนว่า … พ่อให้ดาราคนอื่นเป็นพรีเซ็นเตอร์ไม่ใช่เขา … เขาก็เลยรับงานเป็นพรีเซ็นเตอร์แบรนด์อื่นแข่งกับบริษัทพ่อตัวเองซะเลย สะใจ!
รถทีมงานจอดลงหลังตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ มีกลุ่มนักศึกษาที่เป็นสตาฟงานมารอต้อนรับหลายคน แน่นอนว่ามีกลุ่มนักศึกษากลุ่มใหญ่มารอด้วย ตอนนี้ก็เริ่มยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูป บ้างก็ตะโกนเรียกชื่อ แต่สตาฟงานเป็นสิบคนยืนกันไว้ให้แล้ว
ปุณณ์ยิ้มทักทายพร้อมโบกมือเล็กน้อยให้กับทุกคน ไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่เดินตามสตาฟงานไปพร้อมกับทีมงาน คิวร้องเพลงของเขาตอนสองทุ่ม นี่เพิ่งจะหกโมงเท่านั้นเอง
ห้องเรียนห้องใหญ่เปิดแอร์เย็นฉ่ำถูกจัดไว้ให้ทีมงาน ซึ่งก็แยกย้ายกันไปทั้งช่างแต่งหน้า ฝ่ายคอสตูม ช่างภาพ แล้วก็ผู้จัดการที่แบกเตียงผ้าใบมากางอีกฝั่งของห้องห่างไกลกลุ่มทีมงานพร้อมผ้าห่มและหมอนใบเล็กสำหรับปุณณ์
“ขอบคุณมากครับพี่แบงค์ งั้นขอนอนเอาแรงก่อนนะพี่”
“อ่ะผ้าปิดตา งั้นพวกพี่จะไปกินข้าวก่อน เดี๋ยวซื้อมาฝากปุณณ์นะ อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ยล่ะ?”
“อะไรก็ได้พี่ กินได้หมดครับ ขอน้ำมะนาวสดๆมาเรียกเสียงก็พอครับ ทานให้อร่อยนะครับทุกคน”
ปุณณ์ส่งยิ้มให้ทีมงานก่อนจะคาดผ้าปิดตาลายแพนด้าล้มตัวลงนอนบนเตียงผ้าใบห่มผ้าห่มคลุมถึงคอ พอทีมงานออกไปจนหมดปุณณ์ก็หลับสนิททันที การเป็นศิลปินต้องไปแทบทุกจังหวัดเพื่อโปรโมทเพลงหรือเอาใจแฟนคลับ ไหนจะรับงานมากมายดังนั้นการนอนแม้แต่ในที่ที่เสียงดังที่สุดเขาก็สามารถหลับได้อย่างรวดเร็วราวปิดสวิตซ์
“พี่พิชๆ คุณปุณณ์กับทีมงานมาถึงแล้วนะครับ”
“อ้อ ขอบใจมาก”
พิชตบไหล่รุ่นน้องที่วิ่งมาบอก ก่อนจะหันไปเชคความเรียบร้อยหอประชุมใหญ่มหาลัยต่อ ในฐานะประธานสโมสรนิสิตคณะวิศวะงานนี้เป็นความรับผิดชอบของเขาโดยตรง
“เอ้อ พี่พิชผู้จัดการคุณปุณณ์เขาฝากบอกว่าช่วยกันคนไม่ให้ไปเดินผ่านแถวห้องพักหน่อย เพราะคุณปุณณ์ เขาทำงานมาทั้งวันกำลังหลับพักผ่อนอยู่ นี่พวกน้องปีหนึ่งที่รู้เรื่องเริ่มจะพากันไปด้อมๆมองๆแล้วพี่ ผู้จัดการเขาบอกว่าถ้าคุณปุณณ์นอนไม่พอเสียงจะไม่มีอ่ะครับ”
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าแล้วรีบเดินไปออกจากหอประชุมทันที เป็นนักร้องนี่มันลำบากจริงๆ นอนไม่พอเสียงก็ไม่มีซะงั้น
“ไปไหนวะไอ้พิช ?”
ร่างสูงชะงักเมื่อเพื่อนสนิทเดินสวนเข้ามา
“ไอ้กายมาก็ดี ดูในหอประชุมแทนกูหน่อย กูไปปกป้องดาราก่อน เดี๋ยวโดนเด็กรุมไม่มีแรงขึ้นร้องเพลง ค่าตัวยิ่งไม่ใช่ถูกๆ ใครไม่รู้เลือกมา ชื่อกูยังไม่เคยได้ยิน”
“เออได้ๆ”
“เอารถมึงมายืมก่อนดิ๊ ขับรถกูไปช้าว่ะ เอามอไซมึงบิดไปดีกว่า”
“ครับท่านประธานครับ นี่ครับ จอดตรงนั้นนะครับ กระผมจะไปทำงานแทนท่านเองครับ”
พิชชูนิ้วกลางใส่เพื่อนสนิทข้อหากวนตีนก่อนจะรีบก้าวเท้าเร็วๆผ่านรุ่นน้องหลายคนที่ยกมือไหว้เมื่อรุ่นพี่ปีสี่เดินผ่าน ปกติคงจะยิ้มรับบ้างแต่ตอนนี้ชั่วโมงเร่งด่วน พอเดินกึ่งวิ่งมาถึงมอไซก็วาดท่อนขายาวในกางเกงยีนส์ขาเดฟขึ้นคร่อมทันที เสียบกุญแจสตาร์ทเครื่อง บิดคันเร่งออกตัวทันที มุ่งหน้าสู่ตึกคณะวิศวะที่อยู่ห่างไกลหอประชุมเหลือเกิน
“ทำไมกูเหมือนเจ้าชายรีบไปปกป้องเจ้าหญิงจังเลยวะ! หวังว่านักร้องชื่อปุณณ์อะไรนี่จะเป็นสาวสวยนะ”
พิชบ่นกับตัวเองขำๆ ความจริงจะใช้คนอื่นมาก็ได้แต่ในคงจะคุมกลุ่มแฟนคลับยากหน่อยดูจากหลายๆปีที่ผ่านมาถ้ารุ่นน้องไปไม่มีใครฟัง ต้องระดับพี่ว้ากปี่สีควบประธานคณะแบบเขาถึงจะเอาอยู่
พิชจอดมอไซเรียบร้อยก็รีบวิ่งขึ้นไปข้างบนตึก เป็นอย่างที่คาดสตาฟงานรุ่นน้องสองคนยืนกันอยู่หน้าประตู ถูกล้อมรอบด้วยนักศึกษาผู้หญิงจนแน่นระเบียงทางเดินไปหมด ดูแล้วคงไม่ใช่แค่นิสิตคณะเขาอย่างเดียวแล้วล่ะ
“ออกไปให้หมด!”
พิชขมวดคิ้วตะเบ็งเสียงลั่นจนทุกคนหันมามอง รุ่นน้องร่วมคณะที่รู้จักเขาดีก็รีบดึงเพื่อนให้ทำตามคำสั่ง ส่วนคณะอื่นก็ยังสองจิตสองใจจนเขาเดินหน้าดุเข้าไปใกล้ก็รีบแยกย้ายกันในที่สุด
“ไปเอาโต๊ะเก้าอี้ห้องอื่นมากั้นระเบียงสองด้านไป แล้วไปนั่งเฝ้าคนละฝั่ง ห้ามใครผ่านยกเว้นสตาฟเข้าใจมั้ย? เดี๋ยวพี่ยืนเฝ้าหน้าห้องให้ก่อน”
“ครับพี่พิช”
สองรุ่นน้องวิ่งไปทำตามคำสั่ง ส่วนพิชก็ยืนพิงประตูหยิบโทรศัพท์มากดเล่น แต่ก็ยังเห็นหลายคมพยายามมาชะเง้อชะแง้มองอยู่ พวกผู้หญิงนี่ไม่ละความพยายามง่ายๆเลย ดูจากแฟนคลับแล้วนักร้องที่มาคงจะเป็นผู้ชาย ผู้ชายที่ชื่อปุณณ์ จะหน้าตายังไงนะ? หล่อเท่านักร้องนิสัยเสียโวยวายน้ำไม่ไหลคนนั้นหรือเปล่า
เสียงประตูเปิดจากด้านหลังทำให้พิชหันไปมอง แล้วก็ต้องเลิกคิ้วเมื่อคนที่ออกมาแม้ยังใบหน้างัวเงียแต่เขาก็จำได้ทันที หล่อแบบนี้แม่งมีคนเดียว
“ฮ้าว .. ขอโทษนะครับ … ห้องน้ำไปทางไหน เอ๊ะ ….
ปุณณ์กระพริบตาปริบๆเมื่อรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้ … ทรงผมอันเดอร์ตัตเซ็ตให้ฟู คิ้วเข็ม หน้าคม ผิวคล้ำ ….
“มีอะไรครับคุณ?”
“ไอ้ช่างเวร!”
ปุณณ์ยกมือชี้หน้าพิชทันที ปากบางเม้มแน่นจนซีด ส่วนพิชที่โดนด่าไม่รู้ตัวก็เลิกคิ้วพร้อมกับส่งยิ้มกวนประสาทในสายตาปุณณ์
“อ้าวคุณ … เจอกันก็ทักด้วยคำด่าเลยหรอครับ เมื่อคืนเรายังเล่นบทจันดาราด้วยกันอยู่แล้ว … ลืมสัมผัสของผมแล้วหรอครับคุณปุณณ์ หืม ?”
พิชยักคิ้วหลิ่วตาใส่คนตรงหน้าที่เบิ่งตากว้างด้วยความตกใจไปเรียบร้อย ก่อนจะรู้สึกสนุกเมื่อคนตกใจเริ่มปรับสีหน้ามาเป็นแสยะยิ้ม
“เมื่อคืนที่จัดมาน่ะ ระดับอนุบาลเบสิคเท่านั้นล่ะ …. นึกว่าจะเก่งกว่านี้ ที่แท้ … ก็ไก่อ่อน ที่แท้ … ก็หนอนน้อยๆ”
ปุณณ์หลุบตามองบริเวณช่วงสะโพกของพิชด้วยสีหน้าเหยียดหยาม จะให้เขายอมแพ้ไอ้หล่อเข้มนี่น่ะหรอ ฝันไปเถอะ! พจนานุกรมของคนชื่อปุณณ์ไม่มีคำว่าแพ้!
“งั้นไปพิสูจน์กัน อยากเข้าห้องน้ำใช่มั้ยครับคุณ? เราไปวัดกันดีกว่า ว่าของคุณหรือผมใครจะตอปิโด ใครจะหนอนน้อย”
พิชเหยียดยยิ้มตาลุกวาวดึงแขนปุณณ์ให้เดินตามมา เรื่องนี้มันศักดิ์ศรีของผู้ชายใครจะหยามไม่ได้!
“นี่ปล่อยนะ ไอ้บ้าใครจะไปกับนายไม่ทราบ หา !”
“นี่คุณอย่าโวยวายได้มั้ย คนอยู่เยอะแยะอยากให้เขารู้หมดหรอว่าจะไปวัดไซส์กันในห้องน้ำ แฟนคลับคุณยิ่งเกลื่อนกลาดเหมือนแมลงวันกำลังจะมารอตอมอึ”
ปุณณ์ถลึงตาใส่พิชอีกรอบ มันเปรียบเขาเป็นอึได้ยังไง!
“หนอย … นายก็เป็นแมลงวันมารอเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ ชอบอึอย่างฉันก็ไม่บอก ทำมาพูด!”
“คุณคิดว่าผมอยากมาเฝ้าหน้าห้องคุณหรอ ? หวังสูงไปหน่อยมั้ง ตอนแรกนึกว่าจะเป็นนักร้องสาวสวยนมโตหน้ารักหรอกถึงมา … ถ้ารู้ว่าเป็นคุณ นมก็ไม่มี ตูดก็แฟบ เรื่องมาก แถมยังปากเสีย ผมคงให้คนอื่นมาแทน เสียเวลาแล้วยังเสียสายตาอีก!”
“ไอ้หื่น! นี่แล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วยถึงมาเฝ้าหน้าห้องน่ะหา ปล่อยนะโว้ย !”
“ไม่อยากจับคุณนานนักหรอก เร็วๆ รีบทำธุระให้เสร็จ!”
พิชดันปุณณ์เข้าไปในห้องน้ำอาจารย์พร้อมปิดประตูให้ แน่นอนว่าเขาไม่ได้คิดจะวัดไซส์อะไรอย่างที่บอกหรอก แค่แกล้งคนโวยวายเล่นเท่านั้นล่ะ เรื่องเหวี่ยงนี่พ่อคุณเก่งเป็นที่หนึ่งจนเขาอยากมอบถ้วยสุพรรณหงส์ ไม่สิ รางวัลออสการ์ให้ไปเลย!
- ------------------------------------------------------------------------ -
-.....- ตอนนี้ดูเหมือนน้องพิชจะชนะพี่ปุณณ์ ....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
